MEN CHALLENGE JR.

14: Must Get Out

Sex is often had by someone to whom it means everything with someone to whom it
means nothing. 

- Mokokoma Mokhonaona

xxxx

Series Started: 05.01.2020

Series Ended: 05.28.2020

xxxx
No part of this book shall be reproduced, stored in retrieval system, or
transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, or otherwise,
without the prior written permission of the author, except for brief quotations in
critical articles of reviews.

This is a work of fiction. Any similarity between the characters and situations
within its pages and places or persons, living or dead , is unintentional and
coincidental.

Must get out

Men Challenge Jr. Book 14

A novel written by:

xxakanexx

PROLOGUE

Cloud 9

Disclaimer: Read at your own risk. May contain vulgar words and sex scene. 

Barcelona, Spain

Gusto ko lang namang umuwi na. Nag-aalala ako sa tatay ko. Nakakulong siya ngayon.
Napakarami kong pwedeng gawin para sa kanya para mapadali ang lahat ng ito but here
I am in Barcelona, Spain, spending my time going around, trying to enjoy thos
fucking trip – pero paano ako mag-e-enjoy kung iniisip ko ang tatay ko? Apat na
araw na ako rito, may dalawang araw pa akong bubunuin peri hindi ko na matiis.
Gusto ko nang umuwi, hindi ko makausap si ang mga kapatid ko, sure akong abala rin
sila sa nangyayari sa Pilipinas, habang ako, walang kaalam – alam.

It is four in the afternoon and I am here in Parc Guell, trying to enjoy the
panoramic view in front of me, pero ang nakikita ko lang ay rehas, ang tatay ko at
ang nahihirapan niyang hitsura.

"Tang ina naman. Gusto ko nang umuwi." I sobbed. Naiinis na pinahid ko ang luha ko.
Hindi talaga ako natutuwa sa pinagagawa ko. Noong umalis ako, sinabi ko sa nanay ko
na ayokong umalis, sinabi kong aalis ako once na makalaya ang tatay ko, pero hindi
siya pumayag, iyon raw ang mahigpit na bilin ni Popsi, kailangan umalis ako,
birthday trip ko ito at kailangan, araw – araw akong may entry sa ipad na binigay
niya sa akin. Sa loob noon ay may notes at nakalagay roon ang kailangan kong
puntahan, gawin at kung ilang oras akong nasa labas dapat.

I know that he's trying so hard to get me out of our home. Alam kong aware rin siya
sa heat allergy ko kaya nga pinili niya ang Barcelona sa ganitong panahon – malamig
kasi, pwede akong magtagal sa labas dahil hindi gaanong mainit, walang allergic
reaksyon na magaganap – but it's too much. I can just cancel the flight and be a
help to them. Pero hindi kailangan kong umalis. Ang nakakainis pa, pinaiwan ni
Popsi lahat sa akin, maliban sa Ipad na ito na wala namang laman kundi puro tourist
shits lang at ang isang bagong Iphone na hindi ko rin magalaw dahil wala akong
tools.

Inis na inis ako.

"GUSTO KO NANG UMUWI PUTANG INA!" I screamed on top of my lungs. Natigilan rin ako
nang mapansin kong nakatingin sa akin ang ibang mga turista. Nagyuko ako ng ulo at
pinasok ko ang kamay ko sa loob ng bulsa ng aking coat. I was wearing a brown Gucci
Gg Print Single Breasted Coat. May pulang scarf rin ako sa leeg. Naka-layer ang
suot ko kasi malamig. Tumalikod ako at bumaba na. Naisip ko na lang na kumuha ng
pictures sa ibaba.

Mukha akong tanga. Apat na araw na akong nag- iikot pero sa pag – iikot na iyon ay
wala akong ginawa kundi ang umiyak nang umiyak. Alalang – alala ako kay Popsi.

Paano kung naaapi na siya roon? Paano kung sinasaktan siya roon? Paano kung pasa –
pasa na ang mukha niya at paano kung ikulong siya sa bartolina? Kawawa naman ang
Popsi ko! Kasalanan lahat ito ni Adriano Kaligayahan! Sana maging kalungkutan na
siya.

"PUTANG INA MO!" Sigaw ko ulit. "MABALI SANA IYANG BURAT MO!" Sigaw kong muli
habang nagte-take ng pictures. Napatingin na naman sa akin ang mga turista, iyong
isa nga pinanlakihan ko pa ng mata sabay FUCK YOU sa kamay. Hindi man kami
nagkakaisa ng lenggwahe alam kong naiintindihan niya ang sinabi ko.

"GAGO!" Sigaw ko pa. Muli akong napahikbi sabay selfie. Ipapakita ko kay Popsi
itong mukha ko. Ipapakita kong hindi ako nag-e-enjoy!

Bandang alas siyete ng gabi ay naglakad na ako pabalik sa hotel. Maganda naman dito
sa Barcelona. Maraming ilaw, pero marami ring ilaw sa may Taguig. Pag-umakyat nga
ako ng Antipolo makikita ko rin itong mga punyetang ilaw na ito. Nakakaloko.

Dumating ako sa hotel. Kinuha ko ang key card ko sa babae sa reception. Napadaan
ako sa bar. Iniisip ko kung pupunta ako sa room ko o kung sa bar na lang. Naisip
kong sa bar na lang. Tutal sabi ng tatay ko magpakasaya raw ako, tang ina, paano
ako sasaya nang nasa kulungan siya?! Minsan hindi ko na siya maintindihan.

Kapag grounded, ang usapan, hindi lalabas ng bahay, pero ako lalabas ako ng bahay.
Anong kabobohan iyon, Axel?!

"PUTANG INA TALAGA!" Sigaw ko sabay upo sa bar stool. Tumingin sa akin iyong
bartender. "Isang bilog nga." Sabi ko.

"No hablas Espanol?" I rolled my eyes.

"Three hundred thirty – three years ninyong sinakop ang Pilipinas tapos ako pa rin
mag-aadjust? GIN NGA! GIN!" Sigaw kong muli. Mainit ang ulo ko. Mukhang
naintindihan niya kung ano ang gin, pinagsalin naman niya ako sa baso na may bilog
na yelo.

Naiinis ako, tinitingnan ko siya. Inom ako nang inom. Wala akong pakialam kung
maingay ako, this is how I let go of all my worries.

Pagkatapos naman nito, bukas gigising ako, nandito pa rin ako sa Barcelon,
nakakulong pa rin ang tatay ko at wala pa rin akong magagawa.

"Alam mo iyang mga ninuno mo, medyo tanga rin sila no? Sa Spice Islands sila
pupunta tapos sa Pilipinas dumako, o e di but inga, napatay ni Lapu – lapu si
Magellan! Sinong tanga?! E di kayo! Tapos noong papalayain ninyo na kami,
nakipagkasundo pa kayo sa mga Amerikano para sa isang mock – war na hindi man lang
pinaalam sa mga Pilipinong lumalaban sa kalayaan ng Inang Bayan! Ang sasama ng
ugali ninyo! Ampapanget ninyo, kayo ang TUNAY NA SUPOT!!!"

Hindi naman ako pinapansin noong bartender. Basta nilalagyan niya lang ng alak ang
baso ko. Inom ako nang inom.

"MGA HINDI NAMAN NAGPAPATULI! Mga supot! Nililinis ninyo lang ng cotton buds iyang
mga ulo ng bur ninyo! Malibag! Maraming kupal! GIN PA!" Sigaw ko.

Hindi ko alam kung nakailang bote ako, pero noong nauuntog na ako sa bar ay
tinigilan na ako ng bartender. Pinaalalayan niya pa nga ako sa dalawang
chambermaids pero dahil ako si Maria Ma-pride – tulad ng laging sinasabi ni Momsi,
hindi ako nagpatulong. Naduling na yata ako kasi nakita kong may dalawang keycard
roon, kinuha ko na lang basta tapos naglakad na ako, basta na lang ako sumakay sa
elevator.

"Ang papangit ninyo!" Sigaw ko sa cctv sabay pakita ng middle finger. Tawa ako nang
tawa. "Putang ina, lasing na lasig ako. Whoa! Party, party!" Nagtatalon ako sa loob
ng elevator habang winawagayway ang kamay. Kunwari nasa bar ako. Biglang bumukas
ang pinto. Pasuray – suray akong naglakad.

Sa dulo ako. Natatandaan ko sa dulo iyong room ko. Sa kanan yata. O baka naman sa
kaliwa?

Shit! Lumilindo yata.

Nakarating ako sa kwarto sa dulo sa bandang kaliwa. Tinapat ko ang keycard, hindi
bumukas. Ibig sabihin sa kanan.

Tama naman, bumukas kasi. Ang effort noong paglalagay ko sa key card case para
magbukas iyong ila, naduduling kasi ako. Nang ma-shoot ko ay naglakad ako papunta
sa may kama, habang ginagawa ko iyon ay hinuhubad ko ang damit ko. Ang init – init
ng pakiramdam ko. Nahihilo ako, magsashower pa ba ako?

H'wag na. I took all my clothes. Maski panty. Bukas na lang ako maliligo. Tang ina
humarap pa ako sa salamin tapos nidakma ko iyong dede ko.

"Hahaha! Ang laki – laki mo ba, Boobs. Dati baby ka lang." Humagikgik pa ako. I
patted my breasts. "Good job growing up mga siz!" Matapos iyon ay umakyat na ako sa
kama. Natulog na ako.

Ang sarap – sarap nga ng tulog ko. Nanaginip pa nga yata ako – and I had a very hot
dream.

In my dream, I was kissing someone – iyong kiss talaga na may dila – dila pa.
Jusko, pakiramdam ko natutunaw ako. Ang sarap sa pakiramdam. Bumaba pa iyong halik
niya papunta sa leeg ko, sa may collar bone, in my dream, the man I am kissing
planted little kisses on my collar bone down to my chest, to the middle of my
cleavage. Napapakagat labia ko.

Oh, it seemed so real, so real that when he nibbled the mounds of my breasts
simultaneously, napaungol ako. I clearly remember saying AHHH! PUTANG INA ANG SARAP
NIYAN.

I don't know what to do, especially when he was trying to put my whole breast in
his mouth. Tun on na turn on ako.

Again. I moaned. Lalong bumaba iyong paghalik na iyon, papunta sa may tyan ko, sa
pusod ko. I arched my back when I felt his tongue inside my pusod. It is so fucking
electrifying.

"Ahhh." Napahawak pa ako sa ulo niya. Imbes na ilayo siya ay lalo ko siyang diniin
roon "Ohhh... sarap... Oh my... Shit!"

His fingers found my nipples. He played with it and I was in frenzy. Jusko! Para
akong kumain ng maraming cloud 9 kasi nakakarating ako sa cloud 9 sa sobrang sarap
nito...

And then... his head went to my pussy. Alam kong wet na wet na ako. May naramdaman
akong naglalandas sa bandang inner thighs ko. He spread my legs wider, ang sumunod
roon ay ang bibig niya. Napamulat ako ng mata.

"OH PUTANG INA!" Nasabunutan ko siya. Lalo ko siyang nginudngod sa pekpek ko. Gusto
ko ito. Ang sarap – sarap nito.

In my dream I was arching my back, cursing for such pleasure. Alam kong sumabog
ako, alam ko ring hindi siya umalis roon kahit na nangyari na. he continued eating
me. It such a pleasure. Baliw na baliw ako. Gustong – gusto ko ito.

But he stopped. I groaned in disappointment pero nawala iyon nang hagkan niya ako.
In real life, wala pa akong first kiss, and this man in my dreams is my first kiss
– Jusko, gusto ko itong magkatotoo.

He made me wrapped my legs around him. Noong hindi ko alam kung bakit but then,
this is a dream, I know what will happen. Isusuko ko sa panaginip ang virginity ko,
he entered me. In on swift move, naramdaman kong may napunit at may masakit.

"Awww." The pain is too real, but I know it will get better.

Everything gets better in a dream.

Hindi naman ako nagkamali. Sumarap nga. He started in a slow phase, pabilis nang
pabilis tipong iyong huhugutin niya tapos iyong makakarating sa may dulo iyong ulo
ng bur niya tapos ipapasok niya ulit. Naghahalo ang sakit at sarap – pero
nangingibabaw ang sarap. Hindi natagal, dalawa na kaming sumasayaw sa tugtuging
iyon.

"Ahhng sarap sarap naman..." I moaned. Hindi ko pinipigilan ang sarili ko. Jusko,
ang sarap talaga! Ang forceful ng thrust movements niya. Hindi ko na naisip kung
soundproof ba iyong kwarto, pero sumisigaw ako. I can't help it, it so good.

"I'm going to cum." I remembered him whispering in my ear. Natigilan ako noon. Even
the voice seemed real. It was a deep manly voice, iyong tipong boses pa lang ulam
na. I imagined him having this sexy Adam's apple. Lalo akong na-turn on. "Can I cum
inside you?" He asked. Shit naman! Nakaka-hypnotize iyong boses niya.
Napaigik ako. I am about to answer but I already came, he did too, inside pa nga.
Oh, it such a great feeling!

Sa panaginip ko, nakailang rounds kami. Ang bongga ng wet dreams ko!

Ang sarap ng tulog ko – literal na masarap.

When I woke up the next morning, masakit ang ulo ko. Sinalubong ako ng liwanag na
galing sa bintana sa side ko. I was smiling. Masakit ang ulo ko pero #feelinggreat
and #feelingfresh ako.

"What a dream, Avery." I said to myself. Dahil masakit ang ulo ko, I decided to
sleep in. I turned at the other side of the bed.

"Good morning, baby."

Nakapikit na ako noong marinig ko iyong deep and manly voice na iyon.

Panaginip pa ba?

I opened my eyes.

PUTANG INA!!!

PUTANG INA!!!

PUTANG INA!!!

PUTANG INA!!!

PUTANG INA!!!

PUTANG INA!!!

PUTANG INA!!!

PUTANG INA!!!

There is indeed a man on my bed. He is naked! My eyes widened.

Dali – dali akong bumaba sa kama, pero sa pagkakatayo kong iyon, nanginig ang tuhod
ko, napasinghap rin ako kasi sumakit ang pekpek ko.

"Baby, what's wrong?" He smiled lazily.

"PUTANG INA, SINO KA?!" 

CHAPTER 1

Let's keep it

Gabrielle Avery Apelyido's

"Sino ka?!"

My mind is racing. Hindi ko alam kung anong nangyayari! Alam ko iyong nangyari
kagabi but damn! It was supposed to be just a wet dream! Lasing ako! May karapatan
akong maging malibog pero not to the extent that I will wake up the next morning
with a man in my bed! Shit! Avery! Hindi ka nag-iisip! Maria Bobo ka talaga! Kaya
hindi ako umiinom! Hindi naman kasi dapat ako iinom! Bakit baa ko uminom?!

"Baby, you came to my room, naked. I should be the one asking you who you are.
You're not the woman I met last night." He gave me that lazy smile again. Nakaupo
pa rin ako sa sahig, medyo nakabukaka nga ako, siyempre dahil wala akong damit,
nakita niya si pekpek. Shit again! Sa lahat ng sinabi niya isa lang ang
naintindihan ko – you came to my room, naked. My eyes widened.

Ibig sabihin hindi ko room ito! I looked around. Shit! Hindi nga! Nasa left side
ang window/balcony sa suite ko.

"OH SHIT! OH SHIT!" Bigla akong tumayo at kahit na makirot ang pekpek ko ay lumakad
ako, pero napalabalik rin kasi wala pala akong damit. I wrapped the blanket around
my body and I ran but I needed to go back because my clothes were on the floor.
Buong pagmamadali akong lumabas nang mapulot ko ang mga iyon. My room is on the
other side. I tried opening the door but damn it! Sarado! Wala ang susi sa akin!

"Baby, can't you stay? We had a lot of fun last night." Wika niya pa. Hindi ko
napansing sumunod siya at nakatayo siya ngayon sa may pinto ng suite niya. Iyong
maliit na towel lang an g pantakip niya sa bur niya. Nanlalaki pa rin ang mga mata
ko habang nakatitig sa kanya. Tang ina niy! Kung hindi ko pala kwarto iyon, dapat
ginising niya ako!

This is rape!

Natigilan ako. Was that considered rape? I was very aware of it, I juts thought I
was dreaming, hindi naman niya ako pinilit. Kinilabutan ako noong naalala kong
imbes na itulak siya palayo sa pekpek ko diniin ko pa ang mukha niya roon kasi
nasasarapan ako! Shit! Hindi rape ito! Alam ko at payag ako! Tang ina! Gusto kong
sabunutan ang sarili ko. Binitiwan ko ang mga damit ko at tumakbo ako nang balot
lang ng blanket papunta sa may elevator. Sinilip ko pa, buti na lang hindi na niya
ako sinundan. Bumukas iyong elevator door. May apat tao sa loob – isang pamilya
yata sila. May batang babaeng nakatingala sa akin.

"Ay bold!" She said. Tinakpan noong lalaki ang mata noong bata saka lumabas sila,
iyong batang lalaki, siya mismo ang nagtakip ng mata niya, iyong babaeng buntis na
kasama nila ay tiningnan ako mula ulo hanggang paa.

"Mukhang pumarty si Ate kagabi." Bulong iyon pero narinig ko. Mukhang binawalan
naman siya ng lalaking kasama nila. Pumasok na ako sa elevator para makababa sa
lobby. Habang nakatayo ako roon ay bigla kong naalala ang pinagagawa ko kagabi.
Napahawak ako sa ulo ko.

Shit! Pati cctv ng elevator nimura ko. Shit! The doors opened. Pagtingin ko sa
harapan ay mga mangilan – ngilang taong papasok. Hindi naman nila ako pinakialaman.
Iyon lang ang maganda sa ibang bansa iyong walang pakialamanan system nila. Agad
akong nagpunta sa receptionist.

"Hi. Buenas Diaz. I seemed to have lost my key card. It is under the name of Avery
Surname."

"For a while, Ma'am." Nakatayo ako roon habang mahigpit ang hawak ko sa blanket na
nakapalupot sa akin. Binigay naman niya ang key card sa akin. Tumakbo na naman ako
sa elevator. May dalawang matanda akong kasabay pero wala naman silang pakialam sa
akin. Maybe they are invested in their own worlds. I don't care, all I really want
to do is to shower, get out of this hotel and forget about it all!
Jusko! Tama nga si Momsi, triplets si Maria Bobo, Maria Lasinggera at Maria
Malibog! Nagmamadali akong tumakbo papunta sa suite ko. Mabuti na lang at wala na
iyong lalaki roon. Pnulot ko muna ang mga damit ko saka ko tinapat ang key card.
Agad akong pumasok nang bumukas ang pinto.

Nabitiwan ko ang mga damit ko at napasandal ako sa pinto. Shit! Shit! Shit!
Nasabunutan ko pa ang sarili ko.

"Bobo! BOBO!" I hissed. "PUTANG INA ANG BOBO KO!" I closed my eyes out of
frustration and then suddenly, I was reminded of his touch, kisses and the way he
moved his tongue inside my core. I shivered. Nahihiya ako sa sarili ko pero hindi
ko matatangging nasarapan naman talaga ako.

I wanted to be eaten by him – THE FUCK?! Iyong lupa ang kakain sa akin hindi ang
taong iyon! TANG INA GABRIELLE AVERY!

Gusto kong umiyak. Sinubukan kong umiyak pero walang luhang lumabas sa mga mata ko.

"Paano nga naman ako iiyak kung kagabi sarap na sarap ako?" I twitched my lips.
Huminga na lang ako nang malalim. "Okay, hindi ko naman siya kilala, hindi niya rin
ako kilala, so why the fuss? Okay lang kung hindi na ako virgin. Hindi naman
nakakamatay iyon, saka masarap naman." I said. Huminga na lang ulit ako nang
malalim tapos kinuha ko iyong Ipad sa loob ng Birkin ko. I looked for Popsi's
assignment for me today.

Siyempre nasa notes iyon. I clicked on the date today and a memo appeared: Lunch
with The Borromeos.

"Ah, si Violet." Nagbuntong – hininga ulit ako. Inilapag ko ang Ipad ko. I twitched
my lips. Natulala akong ang iniisip ko iyong nangyari sa akin kagabi. All I could
do is sigh. Wala naman akong magagawa kundi ang tanggapin iyon kaya lang, may part
sa akin na nalulungkot – I always wanted to be a virgin bride – wala lang, para
maiba lang. Wala na yatang virgin sa pamilya namin – walang yata – sure ako roon,
pero ngayon, wala na talaga. I sighed again...

"What a lucky bastard." I shook my head. I got up. Kapag lumalakad ako ay
nararamdaman ko ang kirot ng pekpek ko pero okay lang. Naniniwala ako sa kasabihang
no pain, no gain.

Buti bago nangyari ang lahat ng ito, nakapagpa – Brazilian wax ako.

Pumasok na ako sa bathroom. I stood under the shower. Nakakaalis talaga ng pagod
ang tubig. I soaped myself. Napatingin ako sa dibdib ko, bahagyang napaawang ang
labi ko nang makita ang mga dede kong may maliit na red marks.

"Hindi pa natuwa, naglagay pa ng chikinini!" I hissed. I looked at myself on the

full-length mirror, doon ko nakitang pati sa may tiyan ko, sa ibabaw ng pekpek ko,
mayroon rin sa inner thighs ko, mayroon rin sa tagiliran ko. "Kaloka." I said. I
shook my head again. Tinapos ko na lang ang paliligo at tinuyo ang sarili ko.

I picked an outfit for today. Malamig pa rin kay nilabas ko iyong Burberry vintage
coat ko. Tinernuhan ko iyon ng Maison Margiela Rose Ankle boots, kinuha ko rin
iyong Hermes scarf na regalo ni Popsi sa akin noon. I wore my Gucci horsebit
leather skirt and a black Cashmere Marion long sleeves.

Nag-ready na ako. Habang naglalagay ng face moisturizer ay tinatawagan ko si

Violet. Sumagot naman siya at nagsabing nasa isang Museum sila malapit sa hotel na
ito. She told me to meet her at the nearest Starbucks, napa-google maps naman ako,
it's just a fifteen-minute walk. Lalakarin ko na lang tutal, hindi naman mainit.

Lumabas ako ng suite ko. Napatitig ako sa pinto sa kabilang side, wala lang. I was
just wondering where he is, pero dapat hindi kasi tapos na kami. One night stand
lang hindi two night stand – hindi siya si Heath Demitri, na hindi naipasok kay Ate
kaya umulit pa sila ng isang gabi pa.

I silently walked away pero noong may narinig akong pintong bumukas sa likod ko,
nagtatakbo ako at sa bawat takbo ko ay nararamdaman ko ang kirot ng pukelya ko.
Jusko! Magkaka-nervous breakdown yata ako rito!

xxxx

"Bakit naman late kayo, Violet?"

Inip na inip na ako sa loob ng Starbucks na iyon. Sabi niya kanina sa phone papunta
na raw silang dalawa ni Rigor, pero umabot pa ng walong papunta na ako bago talaga
sila dumating. Violet beamed with happiness. She was giggling. Nakahawak siya sa
kamay ni Rigor. Si Rigor naman ay humalik sa pisngi ko saka naupo na sa tabi ng
asawa niya.

"Sorry, nag-enjoy kami masyado sa museum na iyon. Saka nakakatuwa, ang linis –
linis roon!" I almost rolled my eyes. Expect Violet to be happy when anything is
clean.

"And also, we're pregnant." Rigor announced. Talagang napangiti ako – pero sa
pagkakangiti kong iyon, bigla kong naalala iyong sinabi ng lalaking iyon sa akin
kagabi – Can I cum inside you?

Tang ina! Kinilabutan ako! Ipinilig ko ang aking ulo.

"Kamusta na si Ninong Axel?" Tanong ni Violet sa akin.

"Ayon, wala akong balita. Bawal akong magtanong pero sinasabi naman ni Anne na okay
si Popsi pero hindi ako naniniwala, paano kung pinahihirapan na siya roon? Sana
mabaril si Kaligayahan."

"Huy." Pagbabawal sa akin ni Rigor. "Hindi ko naman siya kilala, pero let us not
wish for someone else's misfortune."

"Tama." Sabi ni Violet. "Saka diba pulis siya, maybe he's juts doing his job. Iyon
kasi raw ang sabi ni Ninong kay Papay. Kausap ko si Papay kagabi. Mukhang okay
talaga si Ninong. Kailan ka ba uuwi?"

"Bukas. Iyon ang mahalaga, uuwi na ako bukas. 7 pm ang flight ko. Uuwi na ako!"
Tumawa si Violet.

"You should really start going out, Barang para magka-boyfriend ka na."

"Marami akong tournament na lalaruin pa, sayang iyong premyo." Muli na naman siyang
tumawa. Akala niya yata nagbibiro ako. Ang laki kaya ng kita minsan kapag
championship ang grand prize One hundred thousand fucking dollars convert mo iyon
sa peso, tiba-tiba na rin.

"Nag-order ka na ba? We should order na. Can you speak Spanish for me again, Rigor?
It turns me on." Nanlaki ang mga mata ko habang nakatitig kay Violet. Grabe! Ang
immoral! She looked at me. "Sorry, pregnant hormones."

"Let's go." Tatawa- tawa si Rigor habang tumatayo sila. Nangalumbaba ako habang
nakatingin sa glass windor ng coffee shop. Maganda rito sa Barcelona, mainit pero
hindi enough ang init para magkaroon ng allergic reaction. I sighed. I miss my
family.

Nami-miss kong naririnig sila. Sa kwarto man ako lagi, pero ako ang mata at tainga
sa bahay, nakaka-miss naririnig si Leina na kung ano – anong ginagawa sa kusina,
tapos darating si Annie, manginginain na naman, si Aelise, uuwi galing sa school
tapos magra-rant kay Popsi tungkol sa mga katrabaho niya, si Ate Reese nakaka-miss
na sinisigaw – sigawan kami – siya kais ang tunay na batas sa aming lima.

I missed them. All I want to do is go home.

Nakabalik na si Rigor. Naupo siya agad sa pwesto niya kanina.

"Nasaan si Violet?"

"Ayun, may kausap lang. Wait, restroom lang ako." Tumayo siyang muli, ako naman ay
lumingon para hanapin si Violet baka kasi kailangan niya ng tulong sa drinks na
dala niya pero paglingon ko, nanlaki ang mga mata ko kasi kausap niya iyong lalaki
sa kama kaninang umaga. Mukhang magkakilala silang dalawa, nagtatawanan pa sila.

May sinabi iyong lalaki, si Violet naman ay tumango. Ang lakas – lakas ng kabog ng
dibdib ko lalo noong tumingin si Violet sa akin. Bigla akong tumayo, kinuha ko ang
Birkin ko at mabilis akong umeskapo ng coffee shop! Bahala na! Hindi ko pa kayang
makipag-usap sa lalaking iyon, jusko! Maski kinain niya ang pekpek ko kagabi –
hindi ko siya kayang pakiharapan! Putang ina!

Tumakbo ako hanggang sa makarating sa isang bridge roon. Huminga pa ako nang
napakalalim.

"POPSI! GRABE KA! KASALANAN MO ITO!" I shouted on top of my lungs. Kasabay noon
narinig ako ang pagtunog ng alarm sa Ipad na dala ko. Humihingal na nilabas ko
iyon. May schedule ako mamayang gabi – alam naman niyang ayokong nagtatagal sa
labas kahit gabi pa iyon pero alam rin niyang kahit anong ayaw ko dahil nga sinabi
niya gagawin ko.

Ang hirap maging mabait na demonyo. Nakakaloka.

GO OUT TONIGHT AND WALKED AROUND. DRINK IF YOU WANT. GOODLUCK BARANG!

Grabe talaga!

Hindi na ako bumalik sa hotel. I roamed around the city taking pictures and writing
an entry for Popsi. Lulubusin ko na ito. Gusto ko naman kapag nagkita kami sa
Pilipinas kahit na anong circumstances, maging masaya siya. Siguro kapag nabasa
niya ang entries ko, maiibsan ang kalungkutan niya.

Inabot ako ng 7 pm sa kaakikot sa city. Sumakay ako ng taxi para bumalik sa

hotel,magpapalit lang ako ng damit tapos ay lalabas ulit ako. Nag-search ako ng mga
clubs na pwedeng puntahan, pa-picture lang naman ako sa labas tapos uuwi na ako.
Hindi naman malalaman ni Popsi kung pumasok ako o hindi.

I took a quick shower and dressed into my clubbing clothes. I wore an Alexander
Mcqueen mesh – trimmed Jacquard – knit Mini Dress. Pinalitan ko ang black boots ko
ng red ankle boots. Ipinatong ko ulit iyong coat ko tapos naglagay lang ako ng
kaunting make up. Ready to go na naman ako.

I went into three clubs. Kunwari sayaw – sayaw pero hindi ako uminom. Ayoko. Ayoko
talaga. Baka maulit iyon, masakit pa ang pekpek ko.
Muli akong naghanap ng bar – selfie lang tapos papara na ulit ako nang cab nang
biglang may humawak sa mga balikat ko. Agad akong lumingon – ready to fight na
naman ako pero bigla akong nanigas na parang estatwa nang makita ko ang lalaki sa
aking kama.

He smiled at me.

"Hello, Baby."

Pagkasabi noon ay hinatak niya ako papasok sa cab na pinara ko. Hindi ko alam ang
gagawin ko. I sat there just looking at him. I looked at his face and I recognized
him.

"OH PUTANG INA!" I couldn't help it. He looked at me again.

"You kept saying that last night. It turned me on so much." His deep manly voice
sent shiver down my spine. "Why are you talking pictures outside the bar?"

"Bakit nakikialam ka? Bakit sumakay ka sa cab! I hailed this cab, sana sa iba ka na
lang sumakay."

"Oh is that so?" He grinned tapos kinagat niya pa iyong ibabang labi niya. Nanlaki
talaga iyong mata ko. Ang immoral ng pakagat – labi niya! "But, baby, I want to
ride something, and it's not the cab." He winked at me. Iyong kindat, kagat – labi
saka iyong boses niyang pagkalalim – lalim ay deadly combination.

Napahawak ako sa dibdib ko. Naiinitan ako. Ano bang nangyayari sa akin?

Huminto iyong taxi sa tapat ng hotel. Mabilis akong bumaba, tatakas sana ako pero
nahigit niya ang kamay ko, tapos hinatak niya ako papunta sa kanya. Nauntog ako sa
dibdib niya.

"Hmmm..." He made that sound. "Hmmmm..." Iyong baritone ng boses niya nakakatunaw.
"Last night was fun, don't you think? And you smelled so good."

"Teka..." I pulled myself away from him. Ayaw niya akong bitiwan. Nagtitigan kami
sa harapan ng hotel na iyon at habang abala ako sa pakikipaglaban ng eye to eye sa
kanya, noon ko nabasa ang pangalan ng hotel na tinutuluyan ko.

Apat na araw na ako rito pero ngayon ko lang naisipan kung bakit pamilyar sa akin
ang logo at font ng pangalan ng hotel!

"Let's go." Sabi niya. Hinatak niya ako. Ako naman ay nagtatalon habang kinakarate
chop ang kamay niya sa braso ko mukhang napikon siya, hinarap niya ako at saka
binuhat na parang sako ng bigas at nilagay sa balikat niya.

"PUTANG INA! IBABA MO AKO! TULONG! TULONG!" Pinagtitinginan lang kami ng mga staff!
May dinuro akong isa. "PUTANG INA MO! IYONG LAHI MO TINAWAG NA INDIO ANG LAHI KO!
ANG TAGAL – TAGAL NA NOON PERO AYAW NINYO PA RIN TUMULONG! PAANO NA ANG KALAYAAN NG
INANG BAYAN!"

"You're so cute." Narinig ko na naman siya. Iyong epekto ng boses niya sa akin,
iba, jusko, imbes na mainis ako at manlaban – dahil iyon naman ang dapat kong
gawin, parang natutunaw pa ako. Nakarating kami sa elevator, hindi niya ako binaba,
hindi kami sa 7th floor nagpunta kundi sa P – as in Pakroom charoot! Penthouse kasi
iyon.

The elevator door opened. Lumalakad pa rin kami. Mayamaya ay nilapag niya ako sa
couch. He took of his over coat and his coat. Iyong white polo shirt na lang niya
ang natira, he even rolled up the sleeves of his shirt. Lumabas iyong fore arms
niya. Nakatingin lang ako sa kanya – saradong – sarado ang legs ko.

"Do you want a drink?" He asked.

"Just... water, please."

"Alright." Iniwanan niya ako sa may living area. Nakatingin ako sa kanya habang
naglalakad siya. Sana all may matambok nap wet – ay putang ina! Dapat tumakas ako!
Tumayo ako at lumakad papunta sa may elevator pero naabutan niya ako.

"It is very rude to leave without saying goodbye." I sighed. I faced him.

"Ano bang gagawin ko dito? One night stand lang iyon eh! Saka sorry kung namali ako
ng pasok ng kwarto. Lasing ako saka akala ko dream lang iyon."

"A dream?"

"Oo. Kasi kung di iyon dream, manlalaban ako. Lasing ako kagabi talaga! Promise!
Hindi ko naman gawain iyon!"

"Are you drunk now?" He asked while moving towards me. I shook my head. Palapit
siya nang palapit. Inilapag niya kung saan ang hawak niyang bote ng tubig, tapos
tumayo siya sa tapat ko. He cupped my face and he kissed me again – iyong may
padila – jusko, feeling niya si Daniel siya, padila nang padila si Kuya! Nasa
Barcelona kami pero iyong kiss galing sa Paris, France!

Ang tagal – tagal ng halikan namin. Ako na nga mismo ang naglagay ng mga braso ko
paikot sa batok niya. Nahihigit ko na ang hininga ko, buti naman tumigil na siya.

"You're not drunk yet you kissed me back, Baby." He nibbled my ear. Napapikit na
naman ako.

Ang susunod na pangyayari ay nangangailangan ng patnubay ng magulang.

He undressed himself. I am still fully clothed, pero noong tinanggal niya ang coat
ko, sinusnod ang Alexander Mcqueen dress ko, sinusunod niya ang Victoria Secret
undies ko – lahat iyon, hinayaan kong gawin niya – minsan lang maglandi, sa ibang
bansa pa – para sosyal. Malabo namang magkita kaming dalawa sa Pilipinas, hindi
naman ako lumalabas ng bahay.

He kissed me again. This time, I kissed him back with the same intensity. Hinawakan
niya ang ilalim ng thighs ko para mabuhat ako. Siyempre iyong legs ko pumalupot sa
kanya, iyong bur niya sumakto sa may pekpek ko, ako naman si malandi, nag-grind ako
para magka-friction sa pagitan naming dalawa.

"Ughhh..." Napaungol siya. "You're a tease, Baby." He said. Dinala niya ako sa
balcony ng penthouse kung saan kitang – kita ang city lights ng Barcelona. May
jacuzzi roon. Pumunta kaming dalawa without breaking the connections of our lips.

G na g akong makipaghalikan sa kanya. Ang sarap. His tongue is wide, and he knew
how to use it. It is so fucking delicious. Tinigilan niya iyong labi ko. We were in
the middle of the jacuzzi, my legs are around his waist, so are my arms on his
nape.

His eyes are full of desire and lust – yes this is just lust. Walang kaso sa akin
iyon. Nilabas niya iyong dila niya tapos, he vulgarly licked my neck down to my
collar bone and to that soft skin in the middle of my cleavae. Napatingala ko. He
claimed my rights breast, pinaikot niya ang dila niya roon sa nipple ko. Napayakap
ako nang napakahigpit sa kanya. Oh I like this so much.

"Ah tang ina, masarap iyan." Sabi ko pa.

"Hmmm, that turns me on so much." He said. I can feel his arousal in the middle of
my core. I kept on grinding on him. Napakasarap sa pakiramdam. Hindi ko alam kung
nakailang mura na ako.

His fingers found my core, pinasok niya ang dalawa roon.

"Ahhh!" I moaned a bit. I saw him grinning.

"Baby, you are very wet."

"I know..." Yumuko ako at dumantay sa balikat niya. Hinayaan ko siyang gawin iyon
sa akin. Ang sarap talaga. Nanunuot sa kasuluksulukan ng katawan ko ang sarap na
iyon, hindi ko na alam kung paano ko pa pipigilan ang sarili ko, gusto kong sumigaw
pero sa halip ay kinagat ko ang balikat niya. I came on his hand. He showed his
palms to me. Napaawang ang labi ko. He suddenly, licked his hand without breaking
our eye connection.

"That is so hot." I said. Bigla siyang tumayo. Nakakapit ako sa kanya. Sa

pagkakataong iyon ay nagpunta kaming dalawa sa glass balustrade ng balkonahe.
Pinatayo niya ako roon, then he stood behind me.

"Feet apart, Baby. Yes, wider..." Napapapikit ako kapag naririnig ko ang boses
niya. "Bend over a bit." Siya ang nag-ayos ng katawan ko. "There." He kneeled
behind me. Napanganga ako nang maramdaman ko iyong bibig niya sa akin. Napahawak
ako sa balustrade.

Napapatingala, napapanganga nang husto. He is giving me pleasure that I can only

read in books. Putang ina! Gusto kong magpasalamat kay Lord pero magagalit siya sa
akin kasi this is premarital sex and this isn't right but it is so good!

Lahat pala talaga ng bawal, totoong masarap.

I didn't know how many times I came in his mouth. Wala akong naiisip kundi ang
sobrang sarap nito talaga.

After a while, he stood up and that was when he entered me – from behind.

"Ugh!" Lumabas iyon sa lalamunan niya. Oh it turned me on. He was pumping so hard.
Humawak rin ako sa kamay niya kasi natatakot ako baka malaglag ako sa balustrade
pero hindi naman. Sarap na sarap ako. I am moaning loud, I don't care if someone
reports me, this is too fucking good.

Tumigil na naman siya. Nakaramdam ako ng inis.

"H'wag kang ganoon." I said to him. He chuckled. Hinatak niya ako papasok sa loob,
hiniga niya ako sa sofa, pinataas niya ang mga binti ko tapos binuka niya pa.
Kinuha niya ang mga kamay ko at pinahawak ang mga sakong ko.

"Stay like that, yes, you're so hot, Baby." Yumuko siya para halikan ang pekpek ko.
Saglit lang iyon tapos he entered me again. "Don't let go of your ankles, Baby.
This is fucking hot. You're so hot. Fuck, Baby, you turned me on so much." Sunod –
sunod na wika niya sa akin. Ako naman, lunod na lunod na.

Ang tagal – tagal niyang gumagalaw. Hindi ko na talaga nabilang kung ilang beses
akong nakarating sa rurok. Naroon pa iyong ako naman ang nasa ibabaw, ungol rin
siya nang ungol, ang sarap – sarap sa pakiramdam at sa tainga ng boses niya.

"I'm coming." He finally said.

"O-kay..." My mouth parted. Mas bumilis ang galaw niya. Seconds later, I felt that
something hot inside of me. Hinalikan na naman niya ako.

"Ahhh putang ina ang sarap..." Wika ko. He chuckled. Bumagsak ako sa dibdib niya.
We were like that for a long while, we were quiet, we were just savoring the
moment.

"I should probably introduce myself. My name is---"

"SHHH!" I said. "SHHH!"

"What?"

"I don't need to know your name. Let us keep it like this."

"Alright." He said. I kissed his lips. 

CHAPTER 2

Bye

Gabrielle Avery's

"Lemme put a hot towel in it."

Kamumulat lang ng mga mata ko at ang una kong nakita ay siya. He was spreading my
legs, akala ko game on na naman, pero nilagyan lang niya ng hot towel ang pekpek
ko. Napapikit ulit ako kasi ang sarap sa pakiramdam - mas masarap pa rin iyong
ginawa namin kanina, pero masarap rin ito, pwede na rin.

"Are you hungry? I ordered some food." Bumangon ako. I am still naked, he is
wearing a pair of gray sweatpants, kita pa rin iyong abs niya. Kanina ko pa
napapansin iyong tattoo niya sa may gilid ng rib area niya - hindi ko mabasa iyong
nakalagay roon. He looked at me, kumagat - labi na naman si Kuya tapos ginawa na
naman niya iyong sound na iyon.

"Hmmm..."

"H'wag mo akong tingnan nang para bang nakahubad ako."

"But you are naked, Baby." He said. I rolled my eyes. Tumawa pa ang ulol. Naroon sa
gitna ng hita ko ang kamay niya. Kinarate chop ko iyon.

"Pekpek ko ito, ako na lang ang hahawak." Inismiran ko siya. Tinaas naman niya ang
dalawang kamay niya na para bang sumusuko. Noon naman tumunog ang elevator.
Inabutan niya ako ng robe, na-gets ko naman agad kung anong gagawin roon, siyempre
susuotin ko kasi may ibang tao. He stood up and turned away, napatingin na naman
ako sa pwet niya - shocks that, may pwet ako pero di ganoon katambok tapos
napahawak ako roon kanina, ang firm, ang sarap hawakan habang chumochorva siya
papasok.

Ang pagod ko rin. Nakatulog ako. Nakita kong mag-a-alas tres nang madaling araw na
at ramdam na ramdam ko ang gutom ko ngayon. Sinuot ko iyong robe at naglakad na
ako, napahinto ako ng ilang beses, makirot pa rin. Bakit ba kapag walang napasok
makirot pero kanina give na give, sarap na sarap ako. Pak na pak girl.

"Let's eat." Dumating siyang may dalang food cart - hindi tray - cart talaga.
Sumunod ako sa kanya. May maliit na dining area roon. Tinapat niya ang food cart sa
may dining table tapos ay nilagay niya ang pagkain roon. Tinulungan ko naman siya,
nang maayos na ang lahat ay nanguha siya ng bottled water para sa akin tapos
naglabas siya ng energy drink. Tumingin lang ako pero wala naman akong sinabi.

"Hoy." I said habang naghihiwa ng steak. He looked at me.

"Yes, Baby?"

"H'wag mo akong pag-isipan ng kung ano - ano. Hindi ko gawain itong pakikipag-sex
sa di ko kilala."

Sumubo muna siya ng steake tapos tumingin siya sa akin, slowly, a lazy grin formed
on his lips. "But I have a feeling baby, that you know who I am. Am I right?"

I rolled my eyes again. "I had no idea until we were at the cab. It took like
thirty seconds before the bomb fell and I realized who you are." Sumubo ulit ako.
Itinaas ko iyong dalawang paa ko sa dining chair at nag-Indian sit pa ako.

"Do you like who I am?"

"I don't know. Maliban sa bur mo at sa pekpek kong panay magkasama, wala naman
akong alam sa'yo para sabihin kung gusto kita. Pero masarap kasi." Inis na inis ako
sa sarili ko. Bakit ko bai to nasasabi sa kanya. He seemed to just accept it. Kain
lang siya nang kain. Pinapanood ko naman siya habang kumakain rin ako. Uminom siya
ng tubig, napatulala ako sa Adam's apple niya.

I have never seen anyone's Adam's apple like that. Ang sexy.

"Don't you like the food?" He asked me.

"Huh? Ano, hindi lang ako mahilig sa steak." I said.

"Oh, I should've asked you what you wanted to eat. What do you want? I can order in
the kitchen again."

"It's okay. Ito na lang." Mabagal talaga akong kumain. Natapos na siya at lahat
hindi pa nakakalahati ang steak ko, kaya nagulat ako nang umusog siya sa tabi ko,
kinuha niya ang tinidor at iyong knife tapos siya na ang naghiwa, hindi lang iyon,
sinubuan niya ako. Iniirapan ko lang siya noong una pero binuka ko naman iyong
bibig ko. He kept on doing that hanggang sa maubos na iyong pagkain. Siya na rin
ang nagligpit. Ako naman, nag-iisip ako ng paraan para makabalik sa suite ko, gusto
kong bumaba roon, gusto kong maligo, wala naman akong damit rito.

I went to the living area and I sat on the couch. Kinuha ko iyong Birkin ko at
nilabas ang phone ko. Ang tagal niyang bumalik kaya nag-mobile legends na lang muna
ako. Nag-e-enjoy na ako, nangigigil na ako pero biglang nawala ang phone ko sa mga
kamay ko.

"Oh, putang ina! Rank game iyon! Mababawasan ako ng star!"

"When you're with me, phones aren't allowed." Seryosong sabi niya. Mas matangkad
siya sa akin. Hanggang dibdib niya lang ako kaya noong tinaas niya iyong phone ko
kailangan ko pang magtatalon para makuha iyon pero wala pa ring epekto. Binato niya
ang phone ko sa couch noong kukunin ko na, binuhat niya ako, pumasok kami sa
bedroom. Shit! Game on na naman yata!
"Huy diba pagkakain bawal mag-swimming?" Parang tangang tanong ko. Hiniga niya ako
sa kama.

"We're resting. I'll fuck you again tomorrow. Don't you dare walk on me." Nahiga na
rin siya tapos niyakap niya ako. Face to face ako ngayon sa dibdib niya. Hindi ko
alam kung bakit mabilis siyang nakatulog, mayamaya kasi regular na ang paghinga
niya. I looked yp at him.

Gwapo ito siya. Napangisi ako. Makapal iyong kilay niya , tapos mahaba ang mga
pilik mata, almon shaped iyong mata niya, matangos ang ilong tapos kahit lalaki
siya mapula - pula ang pisngi niya, iyong labi niya kung titigan dark red ang
kulay, siguro nagyoyosi siya, ganoon kasi iyong kulay ng labi ni Popsi noong bata
pa kami, pero hindi na siya nagyoyosi ngayon.

May facial hair rin siya pero hindi iyon maduming tingnan. Mas lalong nagbibigay ng
character sa pagkatao niya iyon, tapos ang bango - bango niya. Inabot ko iyong labi
niya, ito iyong halik nang halik sa akin kanina, tapos ito rin iyong galing sa
pekpek ko nang ilang beses, para siyang janitor fish, kung humigop ganoon na lang.
Daig niya pa si Park Seo Joon sa higop - higop na iyan.

Bigla niyang kinuha ang kamay kong nasa labi niya.

"Sleep, baby. You need to rest." He said. Pero hindi ako makatulog kasi natulog na
ako kanina, dumapo ulit ang kamay ko sa labi niya, kinuha niya iyon, this time, may
pinagdalhan siyang naging dahilan ng panlalaki ng mga mata ko.

"Luh! Hoy!" Iyong malaya kong kamay hinampas ko sa balikat niya. "Matutulog ka
diba?!" Pinahawakan niya sa akin ang bur niya. Malaki talaga iyon tapos ang taba!

"Just hold it like that. Hmmm..." Tang ina. Inaakit na naman niya ako. Hinatak niya
ako palapit lalo sa kanya. Ang higpit nang yakap namin. Kanina nilalamig ako dahil
sa aircon, ngayon, naiintan na ako.

Hinahaplos - haplos niya pa ang likod ko na tila pa pinatutulog ako, kaya gumanti
rin ako, hinaplos - haplos ko ang bur niya para quits kami - ayon tumigas.

I fell asleep again. Ang sarap rin kasi noong paghaplos niya sa likod ko,
nakakaantok.

The next day, I woke up, in fairness, ako ang unang nagising sa aming dalawa. Today
is my last day in Barcelona. Uuwi na ako. Makikita ko na si Popsi twenty hours
later. Gustong - gusto ko nang bumalik sa dati kong buhay at sisiguruhin kong sa
pagbalik ko, luluhod lahat ng umapi sa tatay ko, pero sa ngayon, si Kuya muna ang
luluhuran ko - charoot!

Tulog pa siya. Bumangon naman ako para magpunta sa bathroom niya. Wiwi lang ako
pero sinabyan ko na rin ng himalos at toothbrush - nag-provide naman ang hotel. I
felt a bit fresh habang nakatayo ako sa may sink ay nakita ko siyang pumasok sa
bathroom. He smiled at me, he kissed my temple, pinapanood ko lang siya, nag-wiwi
rin siya. Nag-flush, naghugas ng kamay, saka tumabi sa akin, naghimalos rin siya at
nag-toothbrush - sa lahat ng iyon ay tinitingnan ko lang siya.

"Good morning, Baby." Ah shit! Na-wet na yata ako sa isang good morning lang.
Humawak siya sa balikat ko tapos bumaba ang mukha niya para halikan ako. I braced
myself - sure na may padila ito pero nagulat ako kasi iyong kiss niya, kiss talaga
iyong walang halong libog, pero sa una lang pala iyon.

Wala, talagang ginawa niya iyong sinabi niyang ipa-fuck nga niya ako ngayong umaga.
We were on the bed, I was on all fours, he was behind me. Nagtatago ako ng mukha sa
unan kasi hindi ko kaya, sobrang sarap nito, ungol na naman ako nang ungol at sigaw
na naman ako nang sigaw.

We stayed in the penthouse the whole morning - sa kama, sa living area, kumain rin
kami, pero ako ang dessert, nakakaloka.

"Don't you have anything else to do right now?" I asked him.

Humihingal pa ako.

"Choosing between work and doing you, I'd rather do you, baby." Sabay halik sa
boobs ko. Napapikit na naman ako. Jusko, akala ko malibog si Kuya Don, mas malibog
pala siya.

"I need to leave by 5pm." I told him. Napatingin siya sa akin.

"Oh, you're leaving already. What time is your flight?"

"7 pm." I said. Pinaglalaruan ko ang buhok niya. "Ikaw kailan ka aalis?"

"On Saturday. My brother took his family Cornella de Llobregat. They will come back
tomorrow. I will take you to the airport. Let me at least do that for you."
Napatango ako. Wala na akong reklamo. Gusto ko iyon, gusto kong sulitin lahat ng
ito.

We went for another round and then I convinced him to take me to my room. Kailangan
kong ayusin ang mga gamit. Malaki iyong bagahe ko. Marami kasi akong dalawa. I have
two big luggage, pack light pa ako sa lagay na ito.

We got to my suite. Naupo lang siya sa kama. Ako naman ay isa - isang pinulot ang
mga damit ko. I know that he is just watching me, pero ako, umiiwas ako, ewan ko
kung bakit nakakaramdam ako ng lungkot - oo, nalulungkot ako kasi aalis na ako, I
mean wala naman ito sa plano ko pero naiisip kong aalis ako, may lungkot.

Talagang Maria marupokpok ako. Naramdaman kong tumayo siya sa likod ko. He caressed
my shoulders, humarap naman ako sa kanya. We just looked at each other. I am not
expecting anything from him, I'm sure he's not expecting anything from me too, pero
iba kasi, bakit ganito?

Sepanx yata ang tawag rito. Inayos niya pa ang buhok ko.

"Can you at least, tell me your name?" Titig na titig siya sa mukha ko. Ngumiti
lang ako. "Is that a NO?' I nodded. "God! Woman!" He chuckled. "I fucked you in
every position I know, I made you cum, you came in my mouth several times, and yet
you don't want to tell me your name... you... you are something."

"You may not know my name, but I'm sure you won't forget me for it." Kinindatan ko
siya. Lalong lumakas ang tawa niyang iyon. Pailing - iling pa siya.

"Fine. Go get dressed. I'll come back after thirty minutes. This is your last day
in Barcelona, let me at date you."

A date. Wow! Nauna pa ang iyot kaysa sa date. Anyway, fine. Gusto ko iyon. May
kukuwento ako kay Popsi pag-uwi ko sa Pilipinas. He kissed my forehead and the he
left. Bumalik pa siya para ipaalalang h'wag raw akong tatakas. Hindi naman talaga.

I took a bath, habang nasa ilalim ng shower ay natitigan ko ang katawan ko,
nakakaloka, namumutaktak ako sa pula. Mula sa dibdib hanggang sa may bandang pwetan
- ang hilig niyang mangagat. Matapos maligo ay nagpatuyo ako ng buhok. I wore my
robe. Lahat ng damit kong hindi ko na gagamitin ay nilagay ko na sa maleta ko.
Inilabas ko na lang ang susuotin ko ngayon.

I picked the Gucci boyfriend butterfly pants, a light pink cashmere long sleeves
and I topped it with my black Dolce and Gabbana single - breasted fitted coat.
Tinernuha ko iyon ng Gucci white sneakers. Simple lang iyong suot ko. Uuwi na kasi
ako ng Pilipinas.

Exactly thirty minutes later, may kumatok na sa pinto ko. I opened the door and I
found him standing in front of me with a bouquet of pink flowers na hindi ko alam
ang pangalan. Kinuha ko iyon.

"Let's go?" He offered me his hand. Napatango ako. Hawak ko na noon ang Birkin ko.
I took his hand and we left the seventh floor. Hindi ko na talaga naiintindihan ang
sarili ko, may kilig pero ganoon yata talaga. Dalawang araw ko siyang halos kasama,
nag-se-sex kami, makakaramdam talaga ako ng kakaiba - kumbaga this is an artificial
world and I am in it with him. Kaming dalawa lang ang magkakilala kaya may feelings
na ma-iinvest - sa madaling salita para kaming nagkakadevelopan sa bahay ni Kuya
pero paglabas, mawawala ang feelings kasi artificial lang naman iyon.

I wanted to vouch on these artificial feelings. Wala namang masama, ilang oras na
lang ay aalis na ako pabalik ng Pilipinas.

Nag-uusap kami, nagtatawanan. We went to the Basilica de la Sagrada Familia. Galing

na ako roon noong isang araw, nag-picture na ako. Nanghinayang nga ako kasi hindi
ko ito napuntahan noong buo pa siya. Alam ko nasunog ito sometime last year, but
they are undergoing a renovation.

"So, are you a catholic too?" He asked me while we were standing in front of the
church.

"Yes. Pero hindi ako palasimba. I pray a lot though." Kumakain rin siya ng ice
cream. Napangiti ako noong magkaroon siya ng ice cream sa gilid ng bibig niya.
Inabot ko iyon para i-wipe - mukhang nagulat siya. I giggled. "May tulo kasi." I
said. Sinubo ko iyong thumb ko. "Sarap."

"Oh yeah." He said. Alam ko na naman kung anong iniisip niya. Siraulo talaga. I
licked my ice cream again. "Oh you have something." Tinuro niya ang gilid ng labi
ko. "Let me get that for you, Baby."

"Okay." Pero akala ko iwa-wipe niya lang rin. Yumuko siya at hinalikan ako. Tang
ina ang daming tao pero wala naman silang pakialam kaya pumikit na lang ako.

"Ang sarap." He whispered to me. Mas lalo akong nangilabot. Napatitig ako sa kanya.
First time kong narinig na nag- Tagalog siya. Tumawa ang loko. Ohhh, that deep,
manly voice gets me every time.

Marami pa kaming pinuntahan. We rode a cab and went to La Rambla - Barcelona's

social Hub. Parak lang iyon, napakaraming tao. Ang gaganda ng buildings dito.

"Ang gaganda ng design ng buildings dito no."

"Yup. Some of the buildings have this Catalan Gothic style."

"Ano iyon?"

"Medieval style. It became popular in the Era of the Aragon Kingdom between the
13th and 15th century. It is quite unique, a mix of Renaissance and European
gothic." Alam kong nag-eexplain siya pero wala akong naiintindihan. Ang hot - hot
ng boses niya. "Are you alright?"

"Wow! You're smart!"

"I know. You're alluring and hot." Kinindatan niya ako. Parang pumalakpak naman ang
pekpek ko. Mamaya, papagalitan ko siya, napakalandi niya kasi.

We stayed in La Rambla until four pm. He took pictures of me on my phone, ayoko nga
sana kasi baka style niya lang iyon tapos kukuhanin niya ang number ko, tang ina
ayoko siyang makita sa Pilipinas pero sabi naman niya igagalang niya ang kagustuhan
ko. I took pictures of him too on his phone. Nagulat nga ako kasi iyong wallpaper
niya may kasama siyang batang babae. I showed it to him.

"Anak mo?"

"No." He laughed. "That's my niece."

"Oh, cute. Okay, 1, 2, 3, say Kamalig." He just smiled, hindi niya sinabi iyong
kamalig, kung ayaw niya, bahala siya sa buhay niya.

Bandang four thirty, bumalik na kami sa hotel, nagulat ako kasi nasa lobby na ang
mga gamit ko. Hindi na kami kailangan bumaba ng taxi, nang masiguro niyang
nakalagay na lahat roon ay inutusan niya ang taxi na ihatid na ako sa airport. Sa
byahe ay tahimik lang ako.

I feel kind of sad - and it is all because of my artificial feelings for him. But
it's okay. It will all be gone when I am in the Philippines.

After an hour, nakarating kami sa airport. Tinulungan ko noong cab driver na ibaba
ang gamit ko. He helped too and when everything is settled, we stood in front of
each other. I smiled at him.

"So, I guess this is it huh?" He spoke. I nodded.

"Bye." I waved at him. Tumawa siya. Nagulat ako nang hapitin niya ako para lumapit
sa kanya. He gave me an honest - to - goodness French kiss in broad daylight.

"That's a proper goodbye, Baby." He kissed my forehead before finally letting me

go. Nakikipagtitigan ako sa kanya. Huminga ako nang malalim. Hinubad ko iyong
Hermes red scarft ko, tumingkayad pa nga ako para ipalupot iyong sa leeg niya.

"Bye..." I waved at him again. He only nodded. Dala ko iyong dalawang luggage. I
walked away. Ayokong lumingon. Ayoko talaga pero bago ako tuluyang pumasok sa
airport, lumingon ako. I saw him getting inside the cab.

I smiled to myself, nag-wave pa ako kahit hindi niya nakikita.

"Bye..." I whispered. "Uriel Consunji. Bye."

CHAPTER 3

Maria Bobo

Avery's

     Jet lag yata iyong tawag dito. Kanina ko pa kasi sinusubukang matulog dahil
nararamdaman ko iyong pagod sa katawan ko pero hindi ko magawa, maliban sa
naririnig ko si Annie sa kanilang kwartong umiiyak pa rin dahil sa nangyari kay
Adriano Kaligayahan, hindi rin mawala sa isipan ko si Popsi at ang nangyari kanina,
kauuwi ko lang tapos may putukan agad sa courthouse, mabuti na lang at hindi
napuruhan ang tatay ko at ang mga Uncles ko. I am glad that my mom is okay too, I
just want my Popsi to come home para masaya na ulit kami.

Sa totoo lang, ilang panahon na rin akong nalulungkot. Our home used to be the
loudest. Lima kaming magkakapatid na babae na halos magkakalapit ang age gap, sabay
– sabay kaming lumaki, sabay – sabay kaming nagdadalaga, nag-aaway kami pero mas
lamang pa rin ang happy memories. I love the noise in our home.

Dati, pagkagising ko pa lang maririnig ko na si Ate Reese na kinakatok kami isa –

isa, but that stopped when she got married and she had to leave home. Matagal
namang nasundan, mga limang taon, tapos si Aelise naman ang nawala, she's living in
Bulacan now. It's kind of sad. Ang alam ko una niyang plano na rito sila ni Sabello
titira, but Sabello is needed in ther hacienda, ganoon rin, then Leina's turn,
although dito rin sila nakatira sa village namin, hindi naman na siya rito
nakatira, I hear a lot of her, she loves singing, she loves making content for her
vlog... now it's only me and Annie, nagka-count down na nga ako, alam kong isa sa
mga araw na ito, aalis na rin siya. I used to believe that she'll get married with
Adi, but considering the turn of events, I guess she'll just leave because she's
too sad.

I stood up and got out of my room. Nakita ko si Momsi na nakatayo sa tapat ng pinto
ni Annie. She was crying too. Lumapit ako para yakapin siya at pakalmahin.

"Momsi, bakit gising ka pa? Dapat maganda ka bukas, diba dadalaw tayo ka Popsi?"
She looked at me.

"Hindi pa natitigil si Bunsoy. Kanina pagdating namin iyak siya nang iyak.
Nasasaktan ako. Napakabata pa ng kapatid mo para magkaganito."

"Sige na po. Akon ang bahala." I kissed her cheeks tapos ay hinatid ko siya sa room
nil ani Popsi. Binalikan ko si Annie. Gising pa siya. Nakatagilid siya tapos iyak
nang iyak. Humiga ako sa kama niya at niyakap siya, humarap naman siya sa akin.

"Hindi si Adi iyon diba?" She sobbed again. Naiintindihan kong in denial siya,
hindi ko siya sinagot. I just looked at her.

"Everything will be fine." I wiped her tears. "H'wag ka nang masyadong umiyak,
okay?" Siniksik niya ang mukha niya sa dibdib ko. Awang – awa naman ako sa kanya,
hinaplos – haplos ko ang likod niya hanggang sa nakatulog na rin siya, ako, dilat
na dilat pa rin ang mga mata ko, hindi talaga ako makatulog. I keep thinking about
my father...

Pero sa gitna ng pag-iisip ko sa tatay ko, pilit sumisingit iyong putang inang si
Uriel Consunji. Nakakaloka. Bigla kong naisip iyong boses niya sa tainga ko, bigla
kong naalalang malinaw na malinaw niyang ibinubulong sa akin kung "Can I cum inside
you?" Hindi lang iisang beses niyang tinanong iyon, marami yata pero most of the
time parang walang ganoon. Nakakaloka ang putang ina.

Oh, well, ayos na lang rin iyong nangyari sa akin sa Barcelona, experience iyong
kumbaga, hindi naman na mauulit at hindi na rin naman kami magkikitang dalawa.
Sigurado ako roon, susko, hindi naman ako lumalabas ng bahay, pero grabe, kung
tutuusin ang gwapo niya. Akala ko totoong gwapo na si Kuya Narcing at Kuya Don,
pero mas may gwapo pa pala sa kanila. I was never into physical looks, mas gusto ko
iyong matalino, kahit hitsurang flat na tukneneng, walang kaso sa akin, pero si
Uriel Consunji, napakagwapo, napakasarap pa.

I made a face when I realized my train thought. Bakit ko naman iisipin na masarap
siya? Sabagay, masarap nga siya. Ang sarap ng labi, dila at kiss niya, masarap rin
siyang mag-kadyot.

"PUTANG INA KO." I said. Napalakas yata ang pagkakasabi ko kasi gumalaw si Annie.
Lalo niyang siniksik ang sarili niya sa akin. Hinaplos ko ang noo niya. "Soy, lapad
ng noo natin, NAIA 4?" I giggled at my thought. Hinalikan ko si Annie sa noo tapos
lumabas na ako sa silid niya. Sinilip ko si Momsi, tulog na rin siya. Sinilip ko
rin si Leina at Jorge – na malaking pagkakamali kasi nakapatong si Leina sa ibabaw
ni Jorge – hubad sila – agad kong sinara ang pinto.

"Bakit kasi hindi sila nagla-lock?! Kaloka!"

Bumaba ako ng kitchen para kumuha ng gatas. Baka sakaling makatulog ako, kapag
hindi magdo-DOTA na lang muna ako. Kailangan kong mag-pratice, halos isang linggo
akong wala. Dila ko iyong glass of milk ko, isang pirasong chunky cookie, baked by
Leina at iyong solo pack ng cookies and cream ng select ana nilagyan ko ng kaunting
asin sa ibabaw. I went up to my room. I tied my hair and I turned on my computer.

"Bet, turn on iyong computer, noong isang araw ako iyong turn on na turn oh."
Natigilan ako. "Putang ina, Avery, napakalibog mo." Sinimulan kong kainin iyong
cookie ni Leina. Magdo-DOTA ako pero nagpunta muna ako sa google to search the
upcoming international tournament. Kailangan ko ng pera, may Vera Wang dress ang
gustong bilhin.

Nag-type ako sa search bar: Upcuming – mali ng spelling, ano ba iyan. Binura ko. I
typed again. I typed Uriel Consunji – enter. Nalaglag sa bibig ko iyong cookie nang
lumabas ang results ng hinahanap ko.

"Putang ina ko! Upcoming events! Barang! Upcoming events! Hindi si Uriel! My god!"
Nakahawak pa ako sa dibdib ko habang nakatingin sa monitor ng MAC PC ko.
Nakakaloka! I tied my hair with a scrunchie and shook my head. Humawak ako sa
wireless mouse ko. "Okay, focus, focus!" Sumubo ako ng ice cream. Hindi ako
nakatingin sa monitor kasi binabalik ko sa lalagyanan iyong spoon, pagtingin ko,
na-click ko pala iyong isang picture niya at naka-zoom iyon. Nanlalaki ang mga mata
ko. Ngiting – ngiti siya sa picture, medyo bata pa siya rito tapos wala siyang
facial hair, sobrang ngiti siya kita ang galagid niya, may katabi siyang kambal.
Sabi sa caption.

The Vejar Twins with Uriel Consunji at the Annual Consunji Empires Auction Ball.

I scrolled down again. Nakapangalumbaba na ako. Ang dami niyang results sa world
wide web.

Uriel Consunji. Cum Laude. Bachelor of Science in Engineering. GPA 1.46.

Unibersidad ng Pilipinas.

Miguel and Uriel Consunji – brothers taking over the Adam Consunji Builders.

Uriel Consunji facebook. Ingstagram. Twitter.

Wow may social media siya. Ni-click ko ang facebook niya. Ang last post niya roon
2015 pa. Picture lang ng aso. Sa IG naman niya, iyong recent post niya iyong nagsu-
surf siya sa Acapulco, sa twitter, puro retweet lang. Nagpo-promote yata siya ng
kabaong saka ng funeral services, ano siya? Endorser? Napapalatak ako. Huminga ako
nang malalim tapos binuksan ko iyong system na ginawa ko.

I typed his name and in thirty seconds, my system gave me the things google would
never do.
Sa loob ng buong madaling araw na iyon ay nalaman ko ang kakaunting impormasyon sa
kanya.

He is thirty – six years old.

He lives in Corinthians – a very exclusive village kung saan ang kadalasang

nakatira ay mga pulitiko, artista, at mayayamang taong malaki ang impluwensya sa
industriya.

He has seven cars, mostly vintage lahat, mukhang collector parang si Uncle KD.

He has a net worth of 10 million dollars.

He is single but he has a very active dating life. Ang daming nali-link sa kanya
palang models. Kaloka mahilig siya sa modelo halos lahat ng naging girlfriend niya,
kundi beauty queen, modelo.

As of this moment wala naman siyang girlfriend but he was once linked to a FilAm
model, Luciana Smith.

Napasimangot ako. "Hindi naman maganda." Wika ko nang makita ang larawan nilang
magkahawak kamay habang palabas ng New York Fashion Week show, two years ago. He is
also sporty, player siya ng tennis noong college, he also plays polo. Wow,
pangmayaman talaga.

Hindi ko napansing nawili na ako, hindi ko na nahanap iyong scheduled events na

dapat hahanapin ko. Pagtingin ko sa digital clock sa pc ko ay alas siete na pala
nang umaga. Hindi na talaga pala ako nakatulog. Nakakaloka.

Pinatay ko ang pc at naglakad ako papunta sa kama ko. Kahit paano iidlip ako. Ni-
charge ko iyong Ipad at phone na binigay sa akin ni Popsi, at nilagay ko sa bed
side table ko. I closed my eyes, nakakatulog na ako, alam ko, malapit na pero bigla
kong naimulat ang mga mata ko dahil tumunog ang alarm ng phone ko at ang sabi, in a
deep, manly hoarse bedroom voice:

GOOD MORNING, BABY. RISE AND SHINE.

Napabalikwas ako nang bangon. Naka-connect ang phone ko sa Bluetooth speakers na

rinig sa buong bahay!

xxxx

Nanliliit ang mga mata ni Eleina habang nakatingin sa akin. Katabi ko si Momsi sa
passenger's seat ng sasakyan nila ni Kuya Jorge, siya naman ay nakalingon sa akin
at titig na titig.

"Problema mo?" Inis na wika ko.

"Sino iyong nag – good morning, baby rise and shine sa'yo?"

"Luh!" Kinakabahan ako. "Wala naman kaya." Pati si Momsi ay nakatingin sa akin.
"Hindi kasi ako makatulog, jetlag, kaya ayon, nanood ako ng movie. Line lang iyon
sa movie no. Nakatulugan ko kasi naalis iyong airpods ko kaya noong part na iyon,
nag-connect bigla sa Bluetooth."

"Anong movie?" She asked me.

"365—"
"Walang ganoon doon! ARE YOU LOST, BABY GIRL LANG IYON!"

"365 nights kasi iyong pinanood ko! INDIE FILM IYON SA STATES NO! Momsi! Leina is
being a jerk!"

"H'wag kayong mag-away. Tigilan ninyo na iyan, kapag nakita kayo ng Popsi ninyong
ganyan, mayayamot pa iyon sa inyo." Binelatan ko si Leina. Humalukipkip lang ako.
Hindi naman ako lalabas talaga dapat pero dadalaw sila kay Popsi kaya sumama ako. I
missed him.

Mainit ngayon na mainit ngayon. Kailangan kong magsuot ng hoodie para hindi ma-
expose ang balat ko, so I choose my favorite Dolce and Gabbana Scribble Crown Heart
Hoodie. Inibabaw ko iyon sa Orange push button T-shirt ko. I wore a pair of faded
blue Levi's 501 and my Maison Margiela Slides. Sinimplehan ko lang. Nasa Pinas
naman na ako.

Hindi nagtagal ay nasa loob na kami ng City Jail. Naupo kami sa isa sa tables sa
visiting area at mayamaya ay nakita ko nang parating nasa si Popsi. Hindi ko
napigilan ang sarili ko, nasa may pinto pa lang siya ay sinalubong ko na siya nang
yakap at iyak.

"I miss you, Popsi." I sobbed.

"Nag-enjoy ka ba sa Barcelona?" He sounded amused.

"Siyempre hindi. Iniisip kita eh." Umiiyak pa rin ako. Lumayo ako dahil tinanggal
ang pagkakaposas sa kanya tapos sabay na kaming lumakad papunta sa table kung
nasaan sila Momsi. Nakahanda na iyong kakainin namin.

"Nasaan si Annie?" He asked. Napabuntong – hininga si Momsi.

"Nasa bahay. Nagmumukmok. Alam mo naman iyong nangyari kay Adi. Nakakaawa ang bunso
mo, Axel."

Napabuntong hininga si Popsi. Nakatabi lang ako sa kanya.

"Malakas iyong anak natin, Bernie, makakayanan ni Anne iyon. Ikaw, kumusta ang
byahe?"

"Ay, Popsi, iyak iyan nang iyak noong isang gabi." Sabi ni Ate Leina. Tumawa naman
si Kuya Jorge.

"Tumawag po sa amin, umiiyak." Sabi ni Kuya Jorge. "Tumulo pa nga po iyong sipon.
Gusto na raw niyang umuwi."

"Paano naman ako hindi mag-aayang umuwi?" I asked them. "Nag-aalala ako! Nakakulong
ka! Nahihirapan ka dito!"

"Hindi naman anak. Para lang akong nagbabakasyon. Mga tropa ang tao rito. Natigilan
ako. Nakatingin lang ako kay Popsi na nginingitian na si Momsi. "I miss you, asawa
ko."

"Miss ko na rin iyang hotdog mo, Axel." Sinabayan pa ni Momsi ng kindat iyon.
Nanlaki ang mga mata ko. Lumipat ako kina Jorge. Kumain kami roon. Na-realize kong
okay lang pala talaga siya. Iyong mga pagkaing hindi namin naubos, binigay ni Popsi
sa mga inmates na may bisita rin na nasa area na iyon. Mayamaya ay hinanap niya sa
akin ang IPAD at ang phone. Iche-check niya raw kung ginawa ko lahat ng sinabi
niya.
"Oh, did you have fun doon sa last night mo? Nagparty ka ba?" Umismid ako.

"Nandyan naman oh, nag-clubbing ako mag-isa tapos umuwi na ako sa hotel tapos
natulog na ako." Matipid na wika ko.

"Wala ka man lang nakilalang AFAM?" Momsi asked.

"Ay bet! Gusto kong bayaw may lahi! Pero kahit may lahi pa iyang mapapangasawa mo,
mas magaganda at mag gwapo pa rin ang magiging mga anak namin ni Jorge kasi sobrang
ganda ko."

"E did wow, Leina." Sabi ko na lang. Tawanan nang tawanan ang mga magulang ko
habang pinagmamasdan ang mga larawang kuha ko.

"Anak, sino itong nakatalikod?" Pinakita ni Popsi sa akin ang larawan ni Uriel na
kinuha ko noong nakatalikod siya. I looked at Popsi. Kinabahan ako.

"Ewan. Iyong Basilica De Sagrada iyong pini-picture-an ko diyan, Popsi."

"Ah, akala ko siya, kasi parang sa kanya naka-focus." I made a face.

"That's what you call photography, duh?"

Kinuha ko iyong Ipad at nilagay sa loob ng GG Beige bag ko. Baka kung ano pang
mahalukay ni Popsi roon.

Matapos ang kaunti pang kwentuhan ay umuwi na kami. Sa susunod na linggo ay may
trial ulit si Popsi. Sinabi naman ni Ate Tel na magiging maayos na ang lahat lalo
na at lumabas na nga ang autopsy reports ng bangkay. Masayang – masaya ako nang
malaman iyon.

Napakabigat ngunit magaan rin ng nagdaang dalawang linggo sa buhay ng pamilya ko.
Nailibing na si Adi, iyak nang iyak si Anne pero nakalaya ang Popsi namin at masaya
na muli sa bahay. Araw – araw dumadalaw si Ate Reese kasama ang lima kong
pamangkin, Kuya Heath is always asking our father if he needs anything, ang hiling
lang naman ni Pops ay bigyan ng work ni Kuya Heath iyong isa sa anim na presong
sinama niyang lumaya. Iyong lima kasi, may trabaho na rito, iyong isa na iyon
gustong umuwi sa province, si Kuya Heath na raw ang bahala.

Si Kuya Sabello ay inaalok ng pagbabakasyon si Popsi sa hacienda nila sa Bulacan.

Maganda at sariwa raw kasi ang hangin sa kanila. Si Aelise ay G na G at pinipilit
nga si Popsi, pero sabi ni Popsi, dito na muna siya sa bahay, kailangan nga naman
kasi ni Annie ng bantay.

Si Kuya Jorge at Leina ang panay naming kasama, hindi pa kasi ayos ang kitchen nila
Ate, dito pa rin siya nagluluto, kaya dito na rin sla natutulog.

Parang nagpapalakas ang mga bayaw ko kay Popsi, ako naman ay tuwang – tuwa lang
nanonood sa kanila.

Anne went back to work the next day. Tinatapos na raw niya ang pagluluksa niya,
hindi naman ako naniniwala, alam kong nalulungkot pa rin siya pero ganoon talaga,
life goes on.

Two days nang nakakabalik si Anne sa work. Masaya ako para sa kanya. Back to normal
na rin ang buhay ko. Sa nakalipas na linggo, tatlong International Tournament na
ang naipanalo ko, mamayang gabi, sa Mobile Legends naman ako may laban.

I was sitting at the dining area, eating my cereal. Kanina pa tapos kumain ang
buong pamilya ko, ako na lang iyong naiwan, soggy na nga iyong Froot loops pero
busy pa kasi akong mag-compute ng premyo ko.

"Yeee... dalawang bag ito, tapos mabibili ko na si Vera Wang. Oh yeah!" Napasuntok
pa ako sa hangin. Nakita ko si Popsi na pababa ng hagdanan. Tinawag niya ako.

"Barang, bilisan mong kumain. Lalabas ka ngayon." Nabitiwan ko ang phone ko.

"Popsi naman eh!" Napapadyak pa ako.

"Ikaw na iyong mag-grocery. Nilista na lahat ng Ate Leina mo rito ang bibilhin.
Dumaan ka sa laundry para kunin iyong mga damit ng Momsi mo tapos dumaan ka sa
studio, dalhin mo itong apple tarts niya at iyong lemon water, nakalimutan niya
kanina, tapos dalhan mo ng lunch si Annie sa office nila."

"Ikaw na lang gumawa tutal ikaw ang nakaisip." Wika ko. He looked at me.

"Gagawin mo o grounded ka?" I made a face.

"Siyempre gagawin ko. Mas mahirap iyong grounded ako, pero tang ina naman, Pops,
twenty – six na ako! Grounded pa rin ba?!"

"Hangga't nakatira ka sa pamamahay ko, pwede kitang i – ground."

"O e di aalis na ako." I said.

"Umalis ka pero hindi mo dadalhin iyong computer set up mo. Bebenta ko iyon sa
shoppee."

Lalo akong nainis.

"Oo na! Ako na! Ako na lang ulit."

"Thank you, dawter!"

"You're welcome, pader!"

Sumunod naman ako pero naiinis pa rin ako. I took the red jaguar and left hime.
Sinuot ko iyong Off white Red hoodie ko na ipinatong ko sa Off white denim overalls
ko, shirt ko Uniqlo lang, iyon kasi ang nakuha ko sa closet ko.

Huminto ako sa loob ng parking lot ng isang mall tapos bumaba na ako. Mabilis lang
akong mag-grocery, kaunti lang naman ito. Next stop, iyong mga damit ni Momsi,
medyo nagtagal ako kay Momsi kasi tinulungan ko pa iyong stylist niyang mamili ng
damit niya, hindi raw kasi bet ng nanay ko iyong pinapakita niya.

After a while, nag-da-drive na ako papunta sa office ni Annie. Hindi pa rin siya
tumitigil sa kakaiyak bago matulog, but at least bearable na siya. Kahit paano
kumakain na siya di katulad noong isang araw, tulala siya, talo pa ako.

After parking my car, kinuha ko iyong bento box na si Popsi ang may handa. Sure
naman akong hotdogs lang ito saka itlog. Paborito nilang dalawa iyon. I wore my
black triangle logo cap, nagsuot rin ako ng pita mask tapos tinaas ko iyong hoodie
ko pero pagdating ko sa lobby, pinatanggal sa akin ng guards iyon, bawal raw kasi.

Inalis ko naman... pero pagpasok ko ng elevator, binalik ko ulit. Hindi maganda ang
rehistro sa akin ng alikabok, hihikain ako, kaya nag-iingat lang.

"Hello." I greeted a girl walking in the corridor paglabas ko ng elevator. Naka-

corporate attire siya. She looked at me. "Saan dito si Engr. Anne Apelyido?" Tinuro
naman niya sa akin iyong cubicle ni Anne. Nakita ko naman siyang nakadukdok sa
roon.

Lumakad ako. Nakitingin lang ako sa Balenciaga sneakers ko. Napapangiti ako. Ang
cute – cute talaga. Nakarating ako sa cubicle ni Annie. Inilapag ko ang bento lunch
box sa kanya. Gulat na gulat ang luka.

"Grabe ka naman! Hindi ka nag-text na nasa ibaba ka pala. Sana hinintay kita sa may
elevator."

"Di na. Tatanungin ako noon mamaya kung anong hitsura ng hallway at lobby. You
know, just like me he can see a lot of things from a single monitor." Si Popsi ang
pinag-uusapan naming dalawa. "Kumain ka na. I still have thirty minutes para sa
allotted three hours outside time ko. Mag – iikot – ikot muna ako."

"Okay." Nagbuntong – hininga siya. Napanbuntong hininga rin ako.

"Come here." Tumayo siya at niyakap ko naman. "Okay lang yan. You can do it.
Alright?"

"Birthday na niya bukas."

"Happy birthday in heaven kamo. Uwi na ako. Bye!" I waved at her. Naglalakad na ako
papunta sa elevator nang mag-vibrate ang phone ko. I got a text from Toni.

From: M. U. N.

Msg: Hi, Avery, busy ka ba? Dinner tayo, let's say mga eight pm. Sana pwede kang
lumabas noon.

I replied.

To: M.U.N.

Habang nagta-type ako ng reply ay bumukas ang elevator doors. Pumasok naman ako. It
was about to close when the door stopped. Napansin kong may pumasok na dalawa. I
could see two pairs of Italian shoes. Iyong isang lalaki lang ang nagsasalita.

Msg: I can't. May laro ako mamaya.

I sent it. Tinago ko ang phone ko sa bulsa ng hoodie ko. Tumingin ako sa dalawang
lalaki sa harapan ko. The one in front of me gave out a sense of familiarity. Hindi
ko alam kung bakit. Matangkad siya, he has broad shoulders too. Bigla kong nakita
ang sarili kong nakahawak sa mga balikat na iyon.

ANLA! NAPAKALANDI KO NA NAMAN!

"Mariah's okay. She had a successful delivery. It's a boy. We named him Mico short
for Mikael Carlos. He's so cute. Tuwang – tuwa na naman si Mia Cara."

The other guy seemed like a family man. He's cute.

"Oh yeah? Mia Cara is growing up to be a very beautiful girl, Migs. You might want
to take some shooting lessons."

Sumagot iyong kausap noong Migs. Pakiramdam ko ay nalunod ako. Napanganga pa ako sa
likod ng pita mask ko. My body shivered. That voice. I know that deep and manly
baritone. Hindi lang iisang beses kong narinig iyon!
Can I cum inside you?

Good morning, Baby.

Ang sarap.

"Yeah, about that. I am breeding big dogs, Uriel. When she's eighteen, those dogs
will be too big and anyone who would come near my girl, will have to face those
dogs."

Uriel... Uriel chuckled. I imagined his Adam's apple moving. Hindi ako makahinga
talaga.

The elevator door opened. Lumabas sila, ako naman ay nagmamadaling lumabas, sa
pagmamadali ko ay dumaan pa ako sa gitna nilang dalawa. Nabangga ko yata sila tapos
sumigaw siya nang:

"Hey, watch it." Iyong pagkakaganoon niya nanginig ang tuhod ko. Napalingon ako
kaya may nabangga na naman ako. Napaupo ako.

"Putang ina!" I mumbled.

"Barang?" I looked up and saw Kuya Red. "Huy! Anong ginagawa mo rito!" Tinayo niya
ako.

"Do you know that person?" Nanginginig talaga ang tuhod ko. I looked back. Palapit
si Uriel sa amin. Kuya Red smiled.

"Kinakapatid ko." Napasinghap ako nang hawakan ni Kuya Red ang sumbrero ko,
tatanggalin niya iyon, si Uriel ay palapit sa amin sa sobrang pagkakaba ko ay
sinapak ko si Kuya Red sa panga sabay takbo nang nakapabilis.

Nakarating naman agada ko sa parking lot, sumakay agada ko sa Jaguar ni Popsi tapos
tinanggal ko ang mask, sombrero at hood ko. Huminga ako nang malalim.

Bakit nakalimutan kong si Uriel ng boss ni Anne? Bakit nakalimutan kong pinsan ng
apala ni Red si Uriel? Tang ina! Maria Bobo at it's finest!

CHAPTER 4

Hello Baby!

Adam Uriel Consunji's

"Are you alright, Red?"

I wanted to laugh at him. He seemed to be really hurt. He was holding the part of
his face that got punched and he has this uncomfortable look on his face. Miguel
and I took him to my office because he said that he could see stars and I guess
that's not really a good sign. I told Bertha to get him some water and a cold
compress. He was holding it now but Red didn't look any better.

"Sino ba iyon?" Miguel asked him again. I was just watching Red and my brother.
They were sitting on the couch, talking. I am on my chair, admiring the fact that I
didn't get punch and that I am okay.

"Kinakapatid ko nga." He answered. Napabuntong – hininga siya. "Mamaya tatanungin

ko kung anong problema niya. Hindi ko naman inaano iyon."
"What is kinakapatid?" I asked him.

"Parang pinsan ganoon."

"Like second or third cousin?" I asked again.

"Ninong niya si Papay sa binyag at kumpil kaya magkinakapatid kami. Diba sa UP ka

nag-aral bakit hindi ka ba mag-tagalog, minsan napapagod akong kausapin iyang
kapatid mo, Miguel." Red stood up. "Aalis na ako. May meeting pa ako kasama si
Perseus. Iyong pinadala ni Tita Yza, paki-ayos ninyong dalawa." I was just grinning
as I watch him walk out of that door. Napapailing si Miguel, he too, stood up.

"I'll go now too. Mariah is waiting for me. When are you gonna drop by the hospital
to see your new nephew?"

"Baka mamaya. I'll text you. Is Sari still in town?"

"Ayaw na siyang pabalikin ni Papa sa Pangasinan. Diyan ka na muna."

"Alright." I nodded. I watched him leave too. I stayed in my office looking at the
skyscrapers in front of me. I am in the thirty-third floor and I can see everything
from here. Miguel's office is just beside mine. He was always looking for me, one
reason why I cannot go on easy on work. Anyway, I like working for the family, I
didn't realize that I will also love working with my brother.

I used to hate him. I looked at him as my archenemy. Lahat ng mayroon si Miguel,

gusto ko mayroon rin ako, from toys, to clothes, to cars to girls, but the last
girl he had that I wanted, made me realize so many things.

Saina Buensuceso is the sole heir of the Bueno Food corp, she and Miguel were
supposed to get married, but because I was too greedy and too angry with Miguel, I
fucked Saina knowing that it will ruin them, and it did. Hindi pinakasalan ni
Miguel si Saina at dahil roon, sobra siyang nasaktan. I guess it pained her more
knowing that months later, Miguel went home to our family and he's with Mia Cara
and Mariah – the mother of his child.

Sobrang nagalit si Saina noon, she threatened that she'll ruin Miguel's happiness.
Hindi iyon hinayaan ni Papa. He talked to Saina's Dad and the next thing I know,
lumipad na siya patungong Italy, leaving everything behind. Ako naman, sumunod ako.
I wanted to pursue her because like I said, she made me realize things but Saina,
didn't want to be with me. Bakit nga naman siya sasama sa lalaking naging dahilan
ng pagkasira ng iniingatan niyang relasyon? She maybe a spoiled brat and all, but
she did love my brother.

Wala akong magawa. No matter how many times I try to convince her that she should
be with me, hindi siya lumalapit sa akin. We've been in this for four years, pero
ayaw niya talaga sa akin. Saina is my biggest frustration.

I've already told Miguel about what I did. Akala ko noong una, magagalit siya sa
akin, but instead, I got a pat in the back and asked me about my plan. Hindi siya
galit. Sabi niya sa akin, bakit raw siya magagalit, naniniwala raw siya na lahat ng
bagay may dahilan, and he said that maybe I was the force of nature that brought
him to meeting his daughter and Mariah. He is a happily married man now. Masayang –
masaya ang kapatid ko. He has three kids and Mariah – and yet... I still feel
envious. Not that I want to take Mariah away from him or anything, it's just that,
I realized that I want what Miguel has now.

I want my own family. I am tired of coming home to an empty, cold house. Gusto kong
tulad ni Miguel ay may uuwian na rin ako. I want the warmth Mia Cara gives her
father every time she hugs her. I want all of that...

"Sir, good afternoon po." May kumatok sa glass door ng office ko kaya natigil ako
sa pag-iisip. I saw this girl – I guess her name is something like Anne or Annie or
something. May hawal siyang white folder, she politely walked towards my table.
"Sir, kailangan ninyo raw pong basahin at pirmahan, sabi po ni Engr. Cua."

"Alright." I said, but I didn't move. I sat there looking at her. She reminds of
Barcelona. I don't know why but lately I realized that her face resembles
Barcelona's and it gets me every time. I first met her weeks ago when she got hit
by a car. I'm glad she's fine now.

"Bakit po, Sir?" She consciously asked.

"Nothing. Good work today, Miss Apelyido, is that right?"

"Opo, Sir. Excuse po." She turned her back on me but I called her again.

"Do you have a boyfriend, Miss Apelyido?" Nakita kong ngumiti siya but it didn't
reach her eyes.

"Opo, Sir... Excuse me po."

I grinned at myself. I am having thoughts... bad thoughts.

xxxx

Avery's

"Kakain na!"

Boses iyon ni Leina. Napatingin ako sa digital clock ng PC ko at nalaman kong alas
doce na pala nang tanghali. I lost the track of time because I was too busy
practicing my game. May laro ang team ko mamaya, Philippines vs. Malaysia. Malaki
ang premyo kaya kailangan kong manalo. Nagkaroon rin kami ng Zoom meeting with my
team members. Ipinaintindi ko sa kanila na kailangan naming manalo because I
fucking need the money. I got my eye on a Goyard bag. Gustong – gusto ko talaga
iyon. Bibilhan ko rin si Momsi para terno kaming dalawa.

"Avery! Kakain na!" Sigaw pa rin nang sigaw si Leina. Kinatok na ako ng kung sino
kaya tinigilan ko na ang ginagawa ko. I turned off my monitor and left the room.
Nakita kong naghihintay si Annie sa akin. Masaya na siya, hindi naman pala kasi
patay si Adi, buhay si Adi at nandito siya ngayon for lunch.

We joined our parents, Leina, Jorge and Adi on the dining area. Bulalo ang ulam
namin, saka alimasag. Gusto ko iyon. Naupo na ako, si Popsi ay biglang pinalitan
ang plato ko ng plate na may alimasag nang nakahimay. Napangiti ako.

"Thank you, Popsi. I love you."

"You're welcome. Ikaw, Annie, gusto mo ba? Ay hindi pwede, allergic si Soy. Haha!"
Nang-aasar pa siya. "Ano, Jorge, anong pinaglilihan niyang anak ko?"

"Strawberry na may condensed milk ang laging gusto, Popsi. Binabawalan ko nga po at
baka makasama ang masyadong matamis."

"Hinay – hinay, Leina ha." Paalala ni Momsi. "Ako kapag buntis, gusto ko lagi ng
duhat at asukal. Pinaghahalo ko iyon."

"Anong lasa noon?"

"Same ng kung anong lasa ng ice cream na may asin." Sagot ni Momsi. Napaungot si
Popsi.

"Asawa ko, masarap naman iyon. Kita mo, namana ng mga anak ko. Kaya love na love ni
Popsi iyang mga iyan!"

"Talaga, Popsi? Who's your favorite dawter?" Tanong ko habang kain nang kain.
Sinawsaw ko sa spicy aligue iyong alimasag ko, napaksarap talaga. "Siyempre hindi
ako iyon kasi panay akong inuutusan at panay pinagagawa sa akin ang mga bagay na
hindi ko gusto." Tumawa nang malakas si Momsi. Inirapan naman ako ng tatay ko.

"Ako diba, Popsi, kasi ako ang pinakamaganda."

"Hindi naman kasi ikaw, Ate Leina." Sabi ni Annie. "Alam naman nating lahat na ako
talaga ang favorite ni Popsi. Diba, Popsi tapos si jowa ko ang favorite niyang son
– in – law. Diba, Popsi?"

"Son – in – law raw, hindi pa nga kayo kasal!"

"Magpapakasal naman kami, diba, Mahal?"

"Oo naman. Gusto mo ba, bukas na?" Nagtawanan sila. I smiled too.

Nakakatuwa na ganito kami. Noong nakaraan kasi malungkot ang buong bahay dahil
malungkot si Anne.

"Buntis ng apala ang Ate Reese ninyo, pati na rin si Ate Aelise ninyo."

"Wow! Magiging anim na ang anak ni Ate Reese! Nagtatayo ba sila ng basketball
team?!" Natawa ako.

"Anak lang nang anak habang bata pa kayo." Sabi ni Momsi. Binalingan niya ako.
"Ikaw naman, Barang, sana bago ka mag-thirty, magka-asawa ka na o kaya man kahit
apo na lang ang ibigay mo sa amin ng tatay mo."

"Bukas na lang, tanghali na po." Sabi ko. Muli na naman silang nagtawanan. Kumain
lang ako nang kumain, kung ano – anong pinag-uusapan nila. Nakikita ko kung gaano
ka-sweet si Adi at si Jorge sa mga kapatid ko, si Adi nga sinusubuan pa si Annie,
hindi ko tuloy maiwasang hindi maalala si Uriel Consunji.

I sighed. Hindi na talaga ako maglalabas ng bahay ngayon. Parang ang liit kasi ng
mundo naming dalawa. Muntik na talaga ako kahapon, buti nga mabilis akong tumakbo.
Buti kahit sinapak ko si Kuya Red, hindi niya ako hinabol para pagalitan. Pero
noong gabing iyon, nagpunta siya rito sa bahay at nanghihingi ng paliwanag. Sabi ko
na lang nabigla ako, Mabait naman si Pula basta wala siyang topak.

Natapos ang lahat, as usual, ako hindi pa. Nakaupo pa rin ako sa dining chair, si
Popsi at si Annie ay nag-tsaa na. Si Ate Leina ay pinagpahinga na ni Kuya Jorge,
tapos si Adi ang naghugas ng plates, si Momsi ay nagsabing matutulog kasi halos
kauuwi niya lang kanina. Nag-uusap si Popsi at Annie, ako naman ay nakikinig lang.

"Popsi... alam mo iyong boss ko, palaging nakatingin sa akin."

Biglang laki ng tainga ko.

"Kahapon kamo, noong magpapapirma ako, tapos noong isang araw, tinanong niya pa
kung may boyfriend raw ako. Siyempre sabi ko meron!"

"Nak, baka crush ka noong boss mo. Hindi naman malabo kasi napakaganda ng Bunsoy ko
na ito! Bernice na Bernice iyan oh!" Kinurot pa ni Popsi ang ilong ni Annie.
Napasibi ako.

"Sinabi ko nga rin kay Adi, Pops, medyo nagalit siya. Nagseselos yata. Bakit kasi
ganoon makatingin si Boss?"

"GRABE KA NAMAN!" Sabi ko. "DAHIL LANG TINITIGAN KA, CRUSH KA NA NIYA? NAPAKA-
ASSUMING MO! BAKA NAMAN KASI MAY KAMUKHA KA PALA TAPOS NAALALA NIYA LANG TAPOS IYON
TALAGA ANG CRUSH NIYA!"

"Hala! Sabi nga niya may kamukha ako! Popsi! Hindi kaya si Momsi ang crush noon?!"

"Ayos lang, maganda naman ang Momsi mo."

"ANG GRABE NINYO! SA TINGIN MO PAPATOL PA SA MAY ASAWA SI URIEL, ANNIE?! MARIA BOBO
KA RIN EH!" Nagtatalsikan ang kanin sa bibig ko habang nagsasalita. Natamaan nga sa
mukha ang tatay ko. "HINDI KA CRUSH NOON! BAKA MAY MUTA KA LANG! NAKAKALOKA! MARIA
ASHUMERA!"

"Uriel talaga? First name basis kayo ng boss ko, Avery?"

"HINDI?! GRABE! MARIA BINTANGERA RIN! ANONG GUSTO MONG ITAWAG KO SA BOSS MO? BABY
DAKS?! MAY PANGALAN SIYA, SO IYON ANG TAWAG KO SA KANYA!"

"Aba'y bakit ba nagagalit ka, Gabrielle Avery? Nagsasabi lang itong kapatid mo."

"HINDI NAMAN AKO NAGAGALIT, POPSI. SINASABI KO LANG NA HINDI SIYA CRUSH NOONG BOSS
NIYA! BAKA MAMAYA MAGKAGALIT PA SILA NI ADRIANO KALIGAYAHAN SA PINAG-IISIP NIYA
TAPOS MAG-IIYAK NA NAMAN IYAN! AY KUNG AKO SA'YO, MAGRE-RESIGN NA LANG AKO!"

Hindi ko napansing napabilis ang pagkain ko dahil sa inis na nararamdaman ko. Hindi
ko naman alam kung bakit ako naiinis. Nakakaloka. Tumayo na ako para ibigay kay Adi
iyong pinagkainan ko tapos pumasok ako sa silid ko at naupo sa harap ng PC ko.
Naamoy ko pa iyong kamay kong amoy alimasag pa, kaya napilitan akong tumayo para
maghugas ng kamay pero habang ginagawa ko iyon ay inis na inis ako kay Annie. Bakit
niya iisiping crush siya ni Uriel, nakakaloka talaga, ito namang tatay ko Mario
Sulsol! Sang – ayon nang sang-ayon palibhasa si Annie ang paboritong anak.

"Ang papanget!" I hissed. Naupo ako muli sa harap ng PC ko. Binuksan ko iyong
monitor para magpractice na ulit ako pero natagpuan ko ang sarili kong nakatingin
na naman sa litrato ni Uriel Consunji. Nakapangalumbaba ako. Paano kaya iyon no?
Posible palang magkaroon ng taong sobrang gwapo.

My phone rang. It was Ate Reese. Mabuti na lang at tumawag siya kundi naku, baka
kung ano – ano na naman ang hinanap ko tungkol sa taong ito.

"Nasaan ka?" She asked on the other line.

"Nagtatanong ka talaga?"

"Sabi ko nga. Punta ka muna dito sa firing range. Nasira iyong system namin sa
computer. Kailangan magawa ito ngayon."

"Ate, sabi ko sa'yo, manguha ka ng technician, hindi naman ako technician eh."
Napakamot ako ng ulo.

"Magpunta ka na dito. May satchel na binili si Heath para sa'yo. Dior."

"Tsk. Akala mo naman madadaan moa ko sa ganyan?!" Napapalatak pa ako. "Grabe ka sa

akin! Ano bang sira niyan? Sige, in twenty minutes nandyan na ako. Saka anong kulay
noong Dior?"

"Black, Navy Blue saka Red."

"Tatlo? Oh my god, bagay iyan sa Margielo red ankle boots ko!"

Tinapos ni Ate ang tawag, ako naman ay naligo at nagbihis na. Siyempre, mainit na
naman kaya nagsuot na naman ako ng Hoodie. Marami akong hoodie, naging collection
ko na nga iyon, sa ngayon, pinili ko na lang iyong pinaka-basic hoodie na naabot
ko. I wore my Burberry light pink hoodie, tinerno ko iyon sa Moncler Black
sweatpants ko. I wore my Gucci slides and I am ready to go.

Lumabas na ako pero bumalik ako ulit kasi nakalimutan ko iyong Gucci body bag ko.

"Saan ka pupunta?" Tanong ni Popsi pagbaba ko.

"Sa Firing range ni Ate. May nangyari raw sa system nila."

"Okay. Sabihin mo sa Ate mo, dalhin kamo iyong mga bata rito bukas ha."

"Opo." Kinuha ko iyong susi ng AUDI ni Popsi. Palagi kasing iyong Jaguar ang gamit
ko, para maiba naman. Pakanta – kanta pa ako habang nagmamaneho. Two years ago
nagtayo ng business si Ate Blue at Ate Reese, they came up with this Firing Range
Club. Legal naman iyon at sinuguro nilang walang illegal na maganap sa loob. Naisip
raw nila iyon kasi hobby ng marami sa amin ang bumaril at ang maglaro ng airsoft.
Tuwang – tuwa ang mga Uncles, makakatipid na raw sila.

I designed their security system pati na rin iyong operating system ng buong work
force nila. Wala namang bayad iyong pera, sapatos lang ang kapalit at more than
willing pa si Kuya Heath na bilin ang lahat ng itinuro ko noon.

Hindi naman nagtagal ay nakarating ako. Pagka-park ko ng kotse, habang pababa ay

tinawagan ko si Ate, sabi kong nandito na ako.

Habang naglalakad ay sinuot ko ang pita mask ko at itinaas ang hood ko, mainit
masyado, maalikabok pa, mamaya mangangati na naman ako.

Agad naman akong nagpunta sa main office nila. Kasama niya si Ate Blue roon. Bukas
na agad ang aircom pagpasok ko. Naupo ako sa main PC at nagtrabaho na.

"Anong ulam ninyo?" She asked me.

"Nagluto si Leina ng Bulalo. May alimasag rin."

"Gusto ko noon, alimasag. Bukas sa inyo kami kakain, sabihin mo kay Leina ha. Gusto
ko kamo ng alimasag saka ng bagoong."

"Ano, Ate? Bubuo ba kayo ng basketball team?" Biro ko. Natawa si Ate Blue.

"Bakit ba? Masarap ang sex, lalo na pag saloob nag-cum, diba, Pukeka?"

"Ay bet!" Tawa nang tawa si Ate Blue.

"Hindi maka-relate. Virgin pa kasi." Tinawanan ako nila Ate. I just rolled my eyes.
Medyo nagtagal ako sa pagre-repair ng system nila. Hindi ko pa matukoy ang nangyari
pero mukhang hindi naman malala ang problema. They were still talking, my phone
beeped and I checked it. May message na naman ako galinf kay Toni.

From: M.U.N

Msg: Hi, Avery, nasa Pampanga ako, gusto mo ba ng sisig?

Nagisip naman ako. Masarap iyon, lalo na kung maraming mayonnaise saka malalaking
siling green at pula. Naglaway ako. Gusto ko ng sisig.

To: M.U.N

Msg: Sige.

"Nililigawan ka ba niyan?" Tanong ni Ate Reese.

"Yata? Hindi ako alam. Bwisit ako diyan, sinira iyong security system sa bahay.
Akala yata niya nakaka-gwapo iyon. Tang ina niya."

"Sasagutin mo?" Tanong ni Ate Blue sa akin.

"Ewan... baka. Nasaan na iyong bag ko?"

"Andyan si Heath, kasama si Hunter. Text ko, patapos ka na ba?"

"Lapit na." Nag-focus na ako. Hindi naman nagtagal ay natapos na rin ako tapos back
to normal na ang system nila. Pinapunta ako ni Ate sa gun hall, naroon raw si Kuya.
Ako naman excited ako. Pakanta – kanta pa ako habang naglalakad, nakita ko nga siya
roon, pero hindi lang sila ni Hunter, may kasama rin silang ibang mga pinsan niya.

"Hi, Kuya!" I waved at him. Nakapasok ang mga kamay ko sa bulsa ng hoodie ko. I
smiled at him. May binigay siya sa aking tatlong paper bag na may tatak ng Dior at
Chanel. Iyong puso ko, huminto, sa ganito lang talaga ako kinikilig.

"Thank you, Avery." He smiled. "Pinabili ko iyan kay Haley sa Paris. I hope you
like it." Napapalakapak ako.

"I like it kahit hindi ko pa nakikita! Thank you!" I hugged him. Matapos noon ay
nagpaalam na ako. Ipinakilala niya lang sandali ako sa mga pinsan niya. Ako naman
ay mabilis na tumalilis na. May unboxing akong gagawin!

Itinaas ko ang hoodie ko pero paglabas ko ng firing range ay sumalubong sa akin ang
ulan. Natuwa naman ako. Siyempre, kakampi ko ang ulan, tubig iyon. I pulled down my
hoodie again and walked a bit slow towards my car. Ang saya ko, may bago akong bag.
Binuksan ko ang kotse ko, umupo ako sa driver's seat at isa – isa kong sinilip ang
boxes sa loob.

"Mamaya mga bes, lalabas kayo diyan. Ilalagay ko kayo kasama ng mga luma ninyong
kapatid. Like PUTANG INA!"

Nilabas ko iyong phone ko. Nakangiti akong kinukunan sila ng litrato sa mga mga
binti ko nang biglang bumukas iyong pinto sa kabilang side ng kotse. Si Ate Reese
ito. Siguro sasama siyang umuwi.

"Ano, Ate, uuwi na tayo?" I asked. I looked at her direction, may ngiti pa sa labi
ko, I have dreamy eyes because I was too ecstatic about my new bags – I got three
bags, ni hindi man lang ako pinagpawisan – pero...
Na-freeze ang ngiti ko dahil hindi naman si Ate ang sumakay sa kotse ko. Tumahip
nang mabilis ang dibdib ko.

"Hello, Baby."

Ahhh... that fucking deep manly voice got to me again.

He winked at me, pulled me closer to claim my lips.

Ohhh. It is fiery!

CHAPTER 5

Maria Marupok

Gabrielle Avery Apelyido's

Kung si Thalia si Maria Mercedes, ako talaga si Maria Marupokpok. Tang ina ng
sarili ko. Sumama ako sa kanya! I even let him drive my car. Tang ina ko.
Napakalandi ko! Ewan ko kung bakit dalang – dala ako sa ulol na ito. Dapat kasi may
pagpipigil na magaganap, ay tang ina noong hinalikan ako hindi na ako nakapagpigil,
sumagot naman ako. Jusko! And now here we are in his house, inside his bedroom, he
is on top of me, he is kissing me and I am still kissing him back. His hand found
it's way inside my sweatpants, and he played with my clit using his thumb.

Jusko! Barcelona season 2, episode 1: Ang karupukan ni Avery Apelyido!

"Ahhh, putang ina." I said. Ramdam na ramdam ko na naman iyong init galing sa
katawah niya. He took off my hoodie in one swift move. Pati shirt ko ay tinanggal
na rin niya, pati bra ko, nang makalaya ang mga siz ko ay yumuko siya para isubo
ang nipple ko sa kanang dibdib ko. I arched my back. Napakainit talaga ng bibig
niya tapos basang – basa. Iyong dila niya pinapaikot – ikot niya sa nipple ko,
ilang beses akong napaigik. Kusang bumubuka iyong legs ko. I could feel his arousal
on my belly. Natuturn on ako masyado knowing na mamaya, masasaksak na naman ako.

He was trailing little but wet kisses on my abdomen. Napapanganga lang ako. Tuluyan
niyang nahubas ang pants ko kasabay ang panty ko, he open my legs wide and he
dipped his tounge on my clit.

"Putang ina talaga!" Napahawak ako sa ulo niya. Now, he is eating my pussy – ako pa
mismo ang nagbubuka ng binti ko. Gustong – gusto ko talaga ito. I was playing with
his hair, his tongue is lashing back and forth my pussy. I am wet. May sound pa nga
iyong pagkaka-duldol ng labi niya sa akin. Sarap na sarap na naman ako. Turn on na
turn on na naman ako.

"Ahhh! Ahhh! Ohh! Ohhh! Sige pa, sarapan mo pa... ahh putang ina... putang ina
talaga."

But then he stopped. Napaungol ako. Lumayo siya sa akin. Wala sa huwisyong tingnan
ko siya. He grinned. Bumaba siya sa bed at tumayo sa dulo ng kama. He started
unbottunning his polo shirt.

"Play with your pussy, Baby." Napanganga ako nang marinig ko ang sinabi niya, not
only is his voice deep and manly, but it is also hot. Noong hindi ko gawin ay
kinuha niya ang kamay ko, he dipped my two fingers in my wet pussy, napapikit ako,
after that, he made me lick my fingers, binalik na naman niya. He was the one
moving my fingers in my clit, paikot iyon, nanginginig naman ang tuhod ko. Nang
makuha ko ang ritmo ay binitiwan niya ako.
He undressed. Napakagat – labi ako nang hawakan niya ang bur niya. Tayong – tayo
iyon. Feeling ko lalong lumaki. Shit. He even stroked it.

"Left hand on your nipple, Baby." Utos niya. I played with my nipple too. He
gasped. He was playing with his thing, he was just watching me. "Damn, baby you're
so hot. Do you want to be fucked now?"

"Yes... ahhh... ahh..." Dalang – dala na ako.

"Not yet." He said. Hinatak niya ako sa paa ko. Natigil ako sa ginagawa ko. He
opened my legs wide and placed his hardened cock in my vagina. Nadoon lang sa,
nakaipit, hindi niya pinapasok. I could feel so many electric sensations in my
body. He clenched my legs together and he rested it on the side of his shoulder
saka siya gumalaw.

Oh, the heat! He was just moving his cock in the middle of my vagina and it feels
so damn good! Lalo akong nababasa. Hindi na yata ako makakahinga. Ang sarap – sarap
nito! Wala pang main event pero hindi ko na mabilang kung ilang beses akong
sumabog.

He stopped again and I groaned in disappointed.

"H'wag kang ganoon kasi!" Reklamo ko. He chuckled. Hinawakan niya ang mga kamay ko
para paupuin ako, and then, he pulled me to the edge of the bed.

"You have a beautiful mouth, Baby." Hindi ko alam kung bakit pero na-gets ko naman
ang ibig niyang sabihin. I opened my mouth wide, nakatingin ako sa kanya habang
nilalagay niya sa bibig ko ang kanya.

Oh, he's just too big and too wide. Hindi yata kasya.

"Ugh... Baby, you're so hot." At first, I was the one moving my head back and forth
to accommodate him but not a moment later, he was dominating the position and I am
gagging, but I didn't want to stop because it felt so damn good. His other hand was
on my breast, playing with my nipples, down to my abdomen, until further south, he,
the, inserted two fingers inside of me.

Sarap na sarap na talaga ako.

He pulled his cock out of my mouth, para akong gutom na hinahabol pa iyon. He made
me stand up. Hinawakan niya ako sa baywang tapos dinala niya ako sa likod ng pinto.
He turned me around, now I am facing the door, naalala ko sa Barcelona, dito niya
rin ako sinagupa.

He entered me from there and we both moaned in satisfaction. Iyong dalawang kamay
niya, nahanap ang boobs ko, nakahawak siya roon habang gumagalaw siya nang pabilis
nang pabilis. Hindi ko alam kung saan ako hahawak, pakiramdam ko babagsak ako any
moment from now, pero hindi. He kept me steady. He kept on thrusting. I can only
moan and groan, minsan sabay pa kamibg dalawang umuungol.

"Tang ina! Tang ina!" I said.

"Do you like it?" He nibbled my earlobe after whispering.

"Yes. Ang sarap mo, putang ina." Sabi ko na lang. He kissed my neck.

"Masarap ka rin." He said. Init na init ako. "Scream, Baby, no one will hear you
here." Kinagat niya ako sa balikat. Hindi na ako nakapagpigil, napasigaw na ako.
Nilandian ko pa nga iyong sigaw ko para bongga.

Hindi nagtagal, narinig ko na iyong magic word niya.

"I'm cumming..." He whispered.

"O-okay..." I said. He came inside me. Sabay pa kaming dalawa, iba talaga iyong
pakiramdam, sobrang sarap. Nanginginig iyong tuhod ko. Akala ko babagsak ako pero
inalalayan niya akong makahiga muli sa kama. I am panting for air, pero hindi pa
man ako nakaka-move on, naramdaman ko iyong bibig niya sa dibdib ko. He smashed my
breasts together while he licked and sucked my nipples like he was digging for an
oasis of milk.

Hinayaan ko siya. Humihinga ako nang malalim. Masarap naman iyong ginagawa niya.
Nakapikit ako noon pero napamulat nang maramdaman ko na naman siya sa loob ko. He's
hard again.

"Stay for tonight, baby." Sabi niya habang gumagalaw sa ibabaw ko. Wala... bigla na
lang akong...

"O-okay..."

xxxx

"What do you wanna eat?"

Nakatulog kasi ako at noong magising ako, wala siya sa kwarto. Kakaiba rin kasi may
suot akong t-shirt – ang bango nga noong t-shirt, amoy baby. Kikiligin sana ako
pero naisip kong rumupok na naman ako kaya nandito na naman kami. Namura ko nang
ilang beses iyong sarili ko kasi iyong dapat uuwi ako, pero alas ocho nang gabi na,
nandito pa rin ako sa bahay niya tapos hindi pa ako nagte-text sa bahay namin. Ala
una ako umalis kanina nang bahay tapos alas ocho na nasa labas pa rin ako – well,
sa loob pa rin naman pero hindi ko naman bahay ito.

"What do you wanna eat, Baby?" He asked again. Lumakad ako papunta sa kanya. Nasa
kitchen siya, Malaki iyong bahay na puro earth tones ang nakikita kong kulay. He
was sitting on that dining chair just beside that long wooden dining table.

"H'wag mo nga akong matawag – tawag na baby. Tang inang ito." Mukhang nabigla naman
siya pero tumawa na lang siya. He gave me a glass of water. Padaskol akong naupo sa
isa pang dining chair, tapos itinaas ko ang paa ko para mag – Indian seat pero
binaba ko rin kasi wala akong panty at mahahanginan ang pekpek ko. Sabi pa namin ni
Momsi kapag nahanginan ang pekpek, mababaliw raw kaya nag-cross legs na lang ako.

"Hmmm..." He smiled.

Tang inang ito! Bakit ba napakahilig niyang mag HMMM saka mag UGH?!

"Shall I call you, Dulzura, then?"

Wala akong masabi, hindi ko alam iyong dulzurang putang inang iyan. He crossed his
arms, sumandal pa siya sa silya tapos tumawa. Gumagalaw iyong mga balikat niya pero
nakangisi.

"Or shall I call you mine?"

Aruy! Napakaputang ina! I just made a face.

"Avery." I said.
"Avery." Inulit niya ang pangalan ko, pero sa kanya, naging two – syllable na lang.
A-ve-ry kasi iyon, pero noong sinabi niya naging Ave-ry. "Baby suits you better.
So, baby Avery, what do you wanna eat?"

Nangigigil na ako! Putang ina nito ha! But then nagugutom ako. Gusto ko ng sisig
talaga. Ewan ko lang kung kailan dadalhin ni MUN iyong pangako niyang sisig sa
akin. Napalabi ako.

"Gusto ko ng sisig." Sabi ko sa kanya.

"What?"

"Sisig." I rolled my eyes. "Ay grabe, pa-what – what ka pa diyan. Amina nga iyang
phone." I said. Ako na lang ang tumawag sa delivery hotline. Masarap iyong Manam's
House. Naalala ko noong kumain kami ni Popsi roon noong nakaraang buwan ang dami
kong nakain. Crispy kasi iyong sisig nila tapos pwedeng magpadagdag ng chili.

"Yes, hello, papadeliver ako, Crispy spicy sisig tapos padagdag ng maraming sili,
saka extra egg ha. Tapos isang garlic rice na maraming bawang tops." Binalingan ko
si Uriel. "Ikaw anong gusto mo?"

"Sex." He said.

"Gago, kinakain ba iyon?"

"I ate you earlier and you wanted more." Mayabang na mayabang na wika niya. I made
a face.

"Dalawahin mo na lang iyong order. Oo. Dito sa address na..." Natigilan ako. Muntik
ko nang ibigay ang address ni Uriel. Hindi niya dapat malaman na alam ko ito. I bit
my lower lip. "Anong address mo?"

He took the phone from me siya na ang nag-instruct sa kausap ko. Pinaiiwan lang
pala sa guard house ang delivery tapos iyong village boy on duty ang bahalang
magdala rito sa bahay niya.

"Aren't you gonna ask my name?" He said. I made a face again. "Right, you know who
I am. Why didn't you find me sooner?"

Takang – taka naman ako sa kanya. "Bakit naman kita hahanapin?"

"You know who I am, meaning you know where I came from, you know my family."

"So?"

"I'm rich." He said. Lalo kong di na-gets. Matalino akong tao pero anong connect ng
paghahanap ko sa kanya sa kayamanan niya.

"So?" I asked again.

"I'm Uriel Consunji."

Lalo akong naguguluhan.

"Ako naman si Avery Apelyido." Nagsasabihan lang yata kami ng buong pangalan rito.

"No. No." He chuckled again. "What I mean is I am a CONSUNJI."

Feeling ko all caps na iyong Consunji niya. Alam ko naman iyon. Pinsan siya ni Kuya
Red. Anong problema niya?

"Ako naman si APELYIDO."

Nagtitigan kami. Hindi ko siya ma-gets buti na lang dumating tumunog iyong doorbell
niya, siya na iyong kumuha ng pagkain, sure naman akong iyon na iyon. Nakabalik na
siya. Napapalakpak pa ako nang ilagay niya iyon sa harapan ko. Napapakanta pa ako
habang inaayos ang pagkain ko.

"Yes! Ang daming sili!" I said. Nakatingin lang siya sa akin, kaya inayos ko na rin
ang food niya. Nang matapos ay kumain na ako.

Napakasarap talaga. Grabe!

"You're cute." He said.

"Kumain ka nang kumain diyan."

"Bakit nga hindi mo ako hinanap?" Parang seryoso na kasi nag-Tagalog siya.

"Wala lang. Hindi ko naman inasahan na magkikita pa tayo, you know, what happens in
Barcelona should stay in Barcelona."

"But that's not the case anymore." Sabi niya sa akin. "We're here now. What do you
want us to do?"

Luh? Kumakain lang ako rito bakit ako ang tinatanong niya. Nagulat ako nang hatakin
niya iyong mismong silya para makalapit ako sa kanya. Nakahawak ang magkabila
niyang kamay sa silya tapos titig na titig siya sa akin.

"Ano bang sinasabi mo?" Nagtatakang tanong ko. He gave me that lazy slow smile –
the same smile I had waked up that morning after in Barcelona.

"That from this night on, you are mine."

Anas na iyong lumabas sa bibig niya. Kinapos na naman ako ng hininga. 

CHAPTER 6

HA?!

Avery's

Tulog na tulog ang mokong. Nakadantay pa sa akin iyong mga kamay niya na dahan –
dahan ko namang inalis kasi kailangan ko nang umuwi. May laro ako versus Malaysia
mamayang alas – once nang gabi. Alas diez na at kailangan ko nang umuwi. Mabilis
akong bumaba ng kama at pinulot ko iyong mga damit kong nagkalat lang kung saan.
Mabilis rin akong nagbihis. Sa bahay na lang ako magsa-shower, nagmamadali kasi
talaga ako. Bago ako lumabas ng kwarto niya ay tiningnan ko pa siya. Shit, ang
gwapo naman kasi talaga, grabe. Huminga pa ako nang napakalalim bago ako tuluyang
umalis sa bahay na iyon.

Sumakay na ako sa kotse ko, may guard sa bahay ni
nagbukas ng gate para sa akin. Pinaharurot ko ang
nag-iisip ako. Ano kayang problema ko? Bakit kaya
mokong na iyon? I mean the first one is really an
iyon noong nasa Barcelona kami.
Uriel Consunji, at siya ang
sasakyan ko. Habang nasa daan ay
madali para sa akin ang sumama sa
accident. Tinanong ko sa kanya
Ang kwento niya, sa Penthouse talaga siya nag-stay kasama ang family niya but then,
that night he met up with an ex – flame and they have decided to have fun in that
suite, kung paanong ako ang nakakuha ng key card, siguro talagang naduling ako, he
didn't know it was me until that morning after too, but he said that it was a great
surprise. Ipinilig ko ang aking ulo. Hindi ko dapat isipin iyon, sa puntong ito,
hindi na talaga kami magkikita. Sure naman akong hindi na siya gagawa ng effort
para alamin pa kung nasaan ako, nakaisa na naman siya sa akin, ay hindi pala isa,
maraming beses tapos iba – ibang pwesto po. Jusko, naaalala ko pa lang nanlalambot
na ang tuhod ko.

Tang ina, wet pa ako, nawe-wet na naman ako sa pinag-iisip ko. Sure naman akong
kapag may nakaalam ng iniisip ko tungkol kay Uriel Consunji, maraming magrereklamo
– siyempre mema lang, samantalang utak ko naman ito at sure akong hindi pang –
children's book ang laman ng isipan ko. Kaloka!

But he is just so hot! Alam kong ang babaw ko, kasi attracted ako – hindi sa muka
niya kundi sa boses niya o baka ganoon talaga kasi siya ang nakakuha ng lahat sa
akin. Like putang ina, masarap talaga!

Nakarating naman akong safe sa bahay. Pinindot ko iyong sensor ng garahe para
bumukas at maipasok ko ang dala kong kotse. Inayos ko muna ang sarili ko at kinuha
ang mga bags ko bago ako pumasok sa pinto na sa kitchen ang labas. 10:45 na.
Fifteen minutes na lang ang nalalabing oras sa akin kaya dapat magmadali ako. Nasa
kitchen na ako noon nang biglang sumigaw si Popsi.

"At saan ka galing, Barang?!" Nagulat talaga ako. Napahawak pa ako sa dibdib ko.

"Popsi naman eh! Bakit naman nangugulat ka eh! Aatakihin ako sa puso, nakakainis
ka!?" Tawa lang siya nang tawa.

"Bakit ngayon ka lang? Tumawag ang ate mo, tinatanong kung nakauwi ka, saan ka
galing?"

"Ah, sa mall lang, Pops, nanood ako ng sine."

"Ang tagal na nga nating hindi nanonood ng sine sa mall ano? Anong pinanood mo?"

"Ha?" Napatitig ako sa kanya. "Ah! Barcelona part 2!" Wala sa loob na wika ko.
Parang naguluhan naman ang tatay ko.

"Diba kay Kathryn at Daniel iyon? May part 2 ba?"

"Indie film, Popsi. Sige diyan ka na po ha, may laban ako ngayon." Nagtatakbo ako
paakyat sa itaas. Nakakaloka, ang dami nilang tanong. Nilapag ko lang ang mga bags
ko at naupo na ako sa tapat ng monitor. Sinuot ko ang headphones ko at naglog – in
na sa DOTA account ko. Tang ina, just on time. Mananalo ako at ang team ko – hello
Vera Wang dress.

Sa loob ng isang oras at kalahati ay walang ibang laman ang isip ko kundi ang
pagkapanalo. Lamang naman kami, bobo iyong mga kalabang players. Iyong isa kong
kakampi farm nang farm kaya noong round two, bago magsimula ay sinigawan ko pa.

As usual, we won. First place. Asian tournament kaya ang premyo namin ay two
hundred thousand US dollars. Lima kami sa team, may maiuuwi pa rin naman ako. I'm
so happy!

"Barang." Nagulat ako sa pagkatok sa pinto ko. Boses ni Popsi iyon. Mabilis akong
tumayo para buksan iyon. Hindi pa rin ako naliligo.
"Po?"

"May naghahanap sa'yo. Nasa baba." Nakatitig siya sa akin, nanliliit ang mga mata.
"Sabihin mo, ang panliligaw, maaga hindi mag-uumaga."

Nagtataka ako pero bumaba pa rin ako, pagdating ko sa may sala ay naroon si
"Jestoni Mababang Uri ng Nilalang" Ambrocio. Tumayo siya.

"Luh, anong ginagawa mo rito?"

"Dinala ko lang itong sisig mo."

"Nang hatinggabi?"

"Ah dapat kanina pa ako nandito, si Papa kasi napakuwento sa mga kamag-anak namin
sa Pampanga. Matagal na kasi silang di nagkikita nila Tita Priscilla, Tita Rosanna
at si Tita Ina. Alam mo naman. Magandang gabi po, Senyor Axel."

"Boy, pagbalik mo rito agahan mo, bawal napupuyat ang dalaga ko." Nakatayo si Popsi
sa may hagdanan.

"Sorry po. Heto na." Ibinigay niya sa akin iyong paper bag na may lamang sisig at
kung ano – ano pa.

"Salamat." Nginitian ko naman siya.

"Mauna na ako. Salamat po at pasensya na, Senyor Axel."

Inihatid ko si Toni hanggang sa may front door. Nang makalabas siya sa gate ay ni-
on ko ang security system namin. Pupunta ako sa kitchen para iligpit itong dala
niya pero sinundan ako ni Popsi.

"Nanliligaw pala sa'yo iyon?"

"Hindi ko alam, Popsi, wala naman siyang sinasabi basta lagi lang siyang nag-te-
text, minsan nag-aayang kumain sa labas, pero hindi naman ako sumasama."

"Sagutin mo iyan." Sabi ni Popsi sa akin. Natawa naman ako. "Seryoso anak, mabait
naman iyong batang iyon. Marangal ang trabaho saka magalang."

"Popsi nga." Tawa ako nang tawa habang naglalagay ng sisig sa loob ng ref. Sinarado
ko agad iyon at hinarap si Popsi. "Wala naman kaming usapan noon."

"Wala namang pilitan, Kung gusto mo siya, e di okay, kung hindi naman, maraming
lalaki diyan. Basta pumili ka noong aalagaan ka. Hindi ko nga kayo pinadadapuan
maski sa langaw eh." He said to me. "Matulog ka na ha. Mag-text ka kay Toni,
magpasalamat ka."

"Okay." Lumapit ako sa kanya. "Night, Pawder." I kissed him.

"Good night rin, dawter. I love you." He kissed my foreahead. Umakyat na si Popsi.
Nilabas ko naman ang phone ko at nag-text nga ako kay MUN.

To: M.U.N

Msg: Thanks, Toni. Milktea tayo bukas?"

Hindi naman nagtagal ay nag-reply siya.

From: M.U.N.

Msg: Mga six pm? Hindi na mainit noon.

Napangiti ako. Nag-reply lang ako ng alright tapos umakyat na ako para mag-shower.
Nakakapagod ang araw ko pero keri naman.

xxxx

Uriel's

She left. The guards said she left at ten o'clock last night. She told me she'd
stay the night, but she left. I was just grinning while fixing my cufflinks. I
don't think she's taking me seriously and now I am wondering about her. Avery
Apelyido – aside from her, another face popped out in my mind, Anne Apelyido's
face. I just realized that they are sisters. That is the reason why Anne resembles
Avery's face, she caught my eye because of that. I sighed, that could only mean one
thing, she is also Heath's sister – in – law. Oh, what a small fucking world

I put on my coat and took my phone from the glass table. I was about to call Heath
when Miguel's name appeared on my screen.

"Yes, Migs?"

"Punta ka dito sa bahay. Mariah just came home, nandito si Mama, nagluto ng
breakfast."

"Alright."

Just like what my brother instructed; I came to his house. I saw my Papa's driver
drinking coffee outside. He greeted me, I only smiled at him. When I entered the
main house, I immediately saw Mia Cara. She's already wearing her school uniform.
Oh, she's too cute.

"Uncle!" She waved at me. Nag-alala pa ako sa kanya kasi tumatakbo siya pababa ng
hagdanan. I hurriedly walked to the end of the staircase to catch her if ever she
falls, but she didn't." Nagmano siya sa akin. Sa lahat ng pamangkin ko, si Mia Cara
lang ang nagbe-bless, iyong iba kasi, humahalik lang. but Macang is different, one
reasons why my parents love her a lot, pati na rin si Maco.

"May pasalubong po baa ko?"

"I forgot, love." I smiled at her. "But I promise, I'll buy you whatever you like
later at the mall, what do you want?"

"Uncle, please po, mag-Tagalog time naman tayo, para ka ring si Ada saka si Alba.
Ayaw ko talaga silang kalaro." I laughed loudly after hearing what she had to say.

"Alright – I mean. Sige, Mia Cara, ano ba ang gusto mong pasalubong mamaya?"

"Ayan. Kahit ano po. H'wag na po doll kasi binili ako ng marami ni Mamita tapos si
Tita Sari binigyan rin ako, pero iyong doll kamo niya parang sa mangkukulam."
Expect Sariel to have all these weird things.

"Alright."

"Tagalog kasi!" Napapadyak pa siya.

"Oo. Sige." Hinawakan ko ang kamay niya upang sabay na kaming magtungo sa dining
area kung nasaan ang lahat. Mukhang may party si Mama. Ang dami niyang nilutong
pagkain.

"Hi, Ma." I kissed her. Nag-kiss rin ako kay Papa. Si Maco ay kandong ni Papa at
pinakakain ng eggrolls. Si Mariah naman ay inaasikaso ng kapatid ko. Raphael and
Sariel were already eating, naupo naman na rin ako.

"Uncle Raprap, tingnan mo, ito iyong twenty pesos. Si Eli kasi saka si Ada hindi pa
nakakakita ng twenty pesos."

"Bakit may pera ka, Mia Cara?" Mama asked.

"Baon ko po sa school. Pambili ko po ng recess."

"Gab, bigyan mo baka kulang ang twenty pesos sa pagkain ng apo mo."

"Anak, diba may food kang dala?" Mariah said.

"Ay opo. Ilalagay ko na lang sa piggy bank ko."

"H'wag ninyo pong bigyan ng pera, Pa." Sabi ni Mariah. "May baon po siyang tinapay
saa lunch."

"Opo. Uncle Uriel, iyong baon ko masarap! Hotdog!"

"Masarap naman talaga iyong hotdog."
me. I did. I started eating. Tahimik
at my parents who was admiring their
happy that Mom is like this already,
happier if Adriel is here with us.
Wika ni Sariel. "Kain na kuya." She said to
lang ako tulad ni Sariel. I was just looking
new apo. I am happy that we are happy, I am
but I couldn't help but think that we are

Adriel is my twin and we lost him when we were only three years old. It was the day
my father realized that no matter how powerful he is, sometimes, it is not enough.
Hindi na natagpuan si Adriel but for fifteen years, hindi tumitigil si Papa sa
paghahanap sa kanya but hw finally gave up and we considered the fact that maybe,
he's dead and we just needed to accept it.

I finished eating. Mama is now helping Mariah breastfeed the baby, si Miguel ay
palaging nakaalalay sa asawa niya. Raphael sat beside me.

"What?"

"Sometimes, I think about it and I feel like I want on but then, I'll get drunk and
have sex and I'll realize that I shouldn't really throw away this fucking freedom.
Ganoon rin ba ang iniisip mo or you're still not over Saina. Ayaw sa'yo noong tao."

"Shut up, Raprap." I stood up. "Pa, I'll go now."

"Okay, anak. Mag-iingat ka."

"I will." Habang lumalakad ako palabas ng bahay ni Miguel ay tinawagan ko si Heath.
After three rings, he answered me.

"Yes, Uriel, what is it?"

"Where does you sister – in – law lives?"

"Annie?"

"No, the other one."

"Leina? Aelise?"

Who the fuck is Leina?

"Avery."

"Ha?"

"I'll come to you, are you still in your house? I'll meet you there."

xxxx

"Isang Okinawa Milktea sa akin with extra tapioca pearls, 25 per cent lang iyong
sugar level ha."

Toni smiled at me. Nasa loob kami ng Gong cha sa isang mall. Kanina lang kami nag-
usap kung saan kami magkikita, malayo kapag sa may SM NORTH kaya nag-meet lang kami
in the middle. Kinulit pa nga ako ni Popsi kung date raw ito, hindi naman date,
nagpapasalamat lang ako sa sisig na dala niya, saka isa pa, ang tagal ko na siyang
tinatanggihan baka naman sabihin niya masyado akong choosy.

Nahirapan pa akong mamili nga isusuot ko, I just opted to wear my off-white
checkered skirt and my favorite Dolce and Gabbana pink cherub hoodie, I wore my
Aldo slides, tapos sinuot ko iyong Cartier bangle ko. Binili ko iyon two years ago
noong magbakasyon kaming pamilya sa New York. May ganoon rin lahat ng kapatid ko,
si Momsi at Popsi. Simple lang ang suot ko ngayon, ayoko namang isipin niyang
pinaghandaan ko ito.

Galing raw siya sa work nila, nagkaroon sila ng meeting daw tungkol sa isang
operation na gagawin nila sa isang linggo. Nagkukwento kasi siya kanina habang
naglalakad kaming dalawa.

"Is that all. Baka may gusto ka pa?"

"Ah, sisig ulit pero sa bahay na lang. Di ko pa nakakain iyong dala mo kagabi." I
said to him. Tumawa lang siya at nagpunta na sa counter. Naglabas naman ako ng
phone, nakita ko kasing nag-text si Anne sa akin, pupunta na raw siya, kasama niya
raw si Adi. Wala namang kaso sa akin. Nag-text ako ng Okay sa kanya. Napansin kong
may unknown number na nag-text sa akin. Binuksan ko iyon.

From: +639273889477

Msg: Where are you?

"Sino naman ito?" Kunot na kunot ang noo ko.

"Heto na." Nilapag ni Toni ang milktea sa harap ko. He ordered an Oreo Cheesecake
Milktea tapos may sides pang squid balls na may spicy sauce. Naglaway na naman ako
nang makita ko iyong putang inang spicy sauce na iyon.

"Huy, penge ha?"

"Sure. Sure. Anong pinagkakaabalahan mo ngayon?"

"Ah, wala naman. Tumigil muna ako sa pagiging data researcher ko, mas malaki kasi
ang kita sa tournaments. Kagabi nanalo kami laban Malaysia."

"Oh? I used to play a lot too, back in college. Nakarating pa ako ng Oslo para lang
sa laban. Pero noong nagkatrabaho na ako, naging busy na. Malaki naman kasi talaga
ang kita sa gaming tournaments. Regionals nga 50k na."

"Anong binili mo sa premyo mo noon sa Oslo?" I asked him.

"Ah, kotse. Tapos iyong natira, binigay ko kay Papa, pandagdag roon sa pambili niya
ng bukid sa Pampanga.

"Luh, ang sweet mo naman."

"Ikaw anong binili mo noong una kang nanalo?"

"Ah! Iyong paborito kong Birkin na bag." Napahagikgik ako. Kain ako nang kain ng
squid ball, nag-order pa nga ulit siya. Palagi akong nagke-crave sa maanghang
nitong nakalipas na araw. Kaninang umaga nga nag-ice cream kami ni Popsi sa bahay
pero imbes na asin ang lagay ko tulad nang nakasanayan namin ay nilagyan ko ng
chili paste. Ang sarap, naghahalo iyong tamis at anghang.

"Nga pala. Hindi ako nakapag – sorry sa'yo noong sinira ko iyong Security System sa
bahay ninyo last year. Sorry, Avery. Trabaho lang."

"Okay lang. Pero naasar talaga ako sa'yo noon. Tang ina ka kasi. Wala ka namang
nakuha. Ay, sorry rin, ako iyong nanakot sa inyo ni Adi noon." Sinabayan ko iyon ng
tawa. Hindi naman siya makapaniwala. Nag-eenjoy naman akong kausap siya pero kahit
ganoon, pasingit – singit sa utak ko si Uriel Consunji. Hindi ako nakatulog nang
maayos kagabi kasi kapag pumipikit ako, nakikita ko siya at naririnig ko ang
pagtawag niya ng Baby sa akin. Nakakaloka.

Sana talaga hindi na kami magkita.

Namataan ko si Adi at si Annie na papasok na. Kumaway ako, si Adi naman ay

nagdiretso sa counter.

"Ano, Soy, kamusta araw mo?"

"Ang weird talaga ng boss ko." Sabi ni Anne. Tumawa naman si Toni.

"Crush ka noon. Nagagalit si Adi.'

"HINDI NGA KASI SIYA CRUSH NOON! PUTANG INANG ITO. ISA KA PANG MARIO SULSOL! TANG
INA HA!"

"Hindi! Hindi ka ba naman magtataka. Maaga siyang umalis pero bago iyon dumaan siya
sa cubicle ko tapos tinatanong niya ako kung uuwi na raw ako, ihahatid niya ako."
My eyes widened.

"ANONG SABI MO?!"

"Wala. Sabi ko magkikita kami ni Adi ngayo at pupunta rito."

"SINABI MO BANG MAGKIKITA TAYO?!"

"Hindi. Like putang, bakit ko naman sasabihin?" Tanong ni Annie sa akin. "Ano ka,
important people?" Tumawa siya. "Although sabi ko, makikipagkita ako sa kapatid
ko."
Okay. In general naman iyon. Alam naman siguro niyang maraming kapatid si Anne,
alam niyang kapatid ni Ate Reese si Anne na asawa naman ng pinsan niyang si Kuya
Heath. Okay, so, it's safe.

Adi joined us. Taro ang order nila. We were talking and laughing, kahit paano ay
nawawala na ang kaba ko but in the middle of it all, may kumatok sa salamin sa
tapat ng inuupuan namin. Sabay – sabay kaming napalingon at sa palagay ko, lahat
kami nagulat pero mas nagulat ako.

Standing outside the Milktea shop is Uriel Consunji – Annie's boys. He was still
wearing that corporate suit pero naka-unbutton na ang coat niya. Nakatayo siya sa
tapat namin, pero wala siyang kareak-reaksyon.

"Luh, mukhang crush niya nga ako." Narinig ko si Annie.

"HINDI KA NGA NIYA CRUSH! MARIA ASHUMERA!" I stood up. Mukhang kinagulat nilang
lahat iyon. Umalis ako sa kinauupuan namin. Hinawakan ako ni Toni sa braso.
Napatingin ako kay Uriel, sa pagkakataong iyon wala na siya sa kinatatayuan niya.

"Avery, saan ka pupunta?" Toni asked me.

Bakit nga ba kasi ako tumayo? Tang ina. Anong palusot ko? Nakahawak pa rin si Toni
sa kanang braso ko.

"Ahhh... ano sa..."

Natigil ako sa pagsasalita kasi may humawak rin sa kaliwang braso ko.

"You left me without saying goodbye, Baby."

His voice gets me every time that whenever I hear it, my knee caps melt and I just
lose all control.

"Ha?" Narinig ko si Anne. Si Adi ay nanlalaki ang mga mata tapos nakanganga.
Hinatak ako ni Uriel palayo kay Toni tapos hinarap niya ako sa kanyang direksyon at
hinawakan sa magkabilang balikat. His gaze met mine.

"I woke up on an empty bed, Baby. Why did you leave me like that?"

Dahan – dahan niyang sinasabi iyon pero malinaw na malinaw at rinig na rinig naman.

"HA?!" Sigaw ni Anne.

Uriel smiled at me.

"Let's go, Baby. I'll take you home."

Hindi ako nakapagsalita. Kinuha niya ako talaga at nilabas sa Milktea shop na iyon.
Noong mahimasmasan ako ay nakalayo na kaming dalawa. Nasa parking lot na siya.

"Keys." He held out his hand.

"I am not giving it to you!" I said. Pero siya na mismo iyong kumuha sa bag ko.

"Ryan..." May lalaking lumapit. Siguro driver niya.

"Take her car home. I'll text you her address." He said.

"Alam mo ang address ko?!"

"I know everything about you know, Baby."

"Stalker!"

"When I say you are mine. You are mine. No one will ever have you, do you
understand that now?"

Hindi ako sumasagot.

"Don't make me go all out Consunji on you, Baby. You'll get tired – to tired."
Kinindatan niya ako at saka pinasok sa kotse niya.

Napakagat labi ako.

Dear self, magkaroon ka naman ng kaunting pag-alma! 

CHAPTER 7

Usap

Avery's

"Saan mo na naman ako dadalhin? Ayokong makipag-sex sa'yo ha!"

I found Uriel grinning as he swiftly moves the steering wheel of his car. Kalalabas
lang namin ng parking lot ng mall. Kinakabahan ako kailangan kasi mauna akong umuwi
kaysa kay Anne dahil baka kung ano – anong ikwento niya kay Popsi! Ano ba naman
kasing kabobohan ang ginawa niyang pagpunta – punta sa mall, saka paano niya
nalaman na naroon ako?! Tang ina, malamang sinundan niya si Anne! Hinampas ko siya
sa braso.

"Hmmm... that hurts, Baby."

Napa-blink ako nang ilang beses habang nakatingin sa kanya. Hahampasin ko ng asana
ulit kaya lang nagbago ang isip ko baka mamaya mag-hmmm na naman siya, kung saan na
naman kami mapuntang dalawa.

"Aren't you going to spank me more, Baby?"

Luh! Nasobrahan na sa libog ang tanong ito! O baka naman ako ang nasobrahan sa
libog kasi ako iyong nakakaisip nang ganoon? I shook my head. Humalukipkip lang
ako. Saan na naman kaya niya ako dadalhin? Seryoso ako roon sa ayaw kong makipag-
sex sa kanya, napapagod naman kasi ako! Hindi pa nakaka-move iyon iyong pekpek at
matres ko no. Tapos heto na naman siya. Kaloka talaga.

"Saan nga tayo pupunta?"

"I'm hungry. Let's eat." He said. Ahh... kakain pala ng totoong food. Wala namang
kaso pero kailangan ko na kasing umuwi.

"Ikaw na lang iyong kumain. Kailangan ko na kasing umuwi. Baka hinahanap na ako ng
tatay ko."

"I will take you home after we eat."

"Ay! Wag na! Mag-tataxi na lang ako pauwi."

"I won't let you do that." He said. Lumiko siya kung saan. Hindi naman na ako
nagsalita. Nag-iisip ako ng paraan para makatakas sa kanya. Yes! Alam ko na,
kunwari magsi-cr ako tapos diretso alis na! Tama! Tama iyon ang gagawin ko.

Huminto siya sa tapat ng Manam's. Napatingin ako sa kanya. Bumaba siya kaya bumaba
na rin ako. Napansin kong napailing siya.

"Next time let me get the door for you. Come." Humawak siya sa kamay ko pumasok
naman kaming dalawa sa loob. Ang unang – una kong napansin ay iyong walang katao –
tao sa loob ng restaurant. Ang pagpasok namin ay ang siyang pagsara noong pinto.
Napalingon ako.

"Closed na yata sila."

"I paid for them to close." Walang abog na wika niya.

"Aba'y bakit?"

"Because, we're eating. I ordered sisig for you, just like last night."

Sa pagkakarinig ko sa sisig na iyon, parang napuno nang laway ang bibig ko. Gusto
ko talaga iyon. Kanina ng nagmi-milktea pa lang kami nila Toni, iniisip ko nang
uuwi ako tapos lulutuin ko iyong sisig at lalagyan ko ng maraming sili at
mayonnaise, grabe sobrang sarap noon!

Naupo kami sa pinakagitna ng restaurant. Hindi nagtagal ay dumating na ang pagkain.

Dapat magpapakita ako ng poise pero noong maamoy ko iyong sisig at iyong sinangag
na maraming bawang, nakalimutan ko na ang poise. Gusto ko na lang kumain.

I dig in. Ninanamnam ko iyong bawat subo ko. Nginunguya kong maigi. Sobrang sarap
talaga tapos ang crispy pa. Nang tingnan ko si Uriel ay nakatingin na lang siya sa
akin, tapos na siyang kumain. Has it been that long? Hindi ko alam, nakaka-apat na
subo pa lang ako.

"Napakabilis mo namang kumain."

"Baby, it's been an hour and fifteen minutes."

"Luh?" Napatingin ako sa relo ko. "Ay oo nga!" Lumipat siya nang upuan iyong nasa
tabi ko at kinuha niya ang kubyertos sa akin. Sinubuan na naman niya ako, hindi na
ako tumanggi kasi gusto ko naman talaga itong kinakain ko.

"Is it good?"

"Hindi mo ba kinain iyong sa'yo?"

"Yours taste different because of the chili and all."

"Tikim ka." I said.

"Okay." Akala ko susubo siya pero ako iyong sinubuan niya tapos nagtagal iyonng
kutsara sa may labi ko, noong tanggalin niya, pinalitan ng labi niya iyong kutsara
sa labi ko. Natigil ako sa pagnguya. He nibbled first my lower lip and then my
upper lip. It's just a quick kiss, but it was enough to make me shiver.

"Hmmm... it does taste good." He said. Ngayon, tuwing susubuan niya ako, hahalikan
niya ako sa ganoong paraan. Lalo yata kaming tatagal kumain. Paulit – ulit niyang
ginagawa iyon and I found myself laughing. Natatawa na rin siya.

"Napaka mo?!"
"What do you mean by that?" Parang naguguluhan siya. Tumingin muna ako sa kaliwa at
kanan baka kasi may makarinig sa aming dalawa. I looked at him and I whispered in
his ear. Nakahawak pa ako sa may coat niya.

"Malibog ka."

"Ahhh!" He said. "Hmmm, that I understand. But you are too, baby. You're too hot,
in fact." He took my left hand and placed it on his crotch area. I gasped.

"Luh..." Sigurado akong namumula ang mukha ko ngayon. Idiniin niya ang kamay ko
roon.

"It's because of you, Baby."

Para akong sinisilihan. Napainom ako ng tubig.

"Ano... ano... ahm... alis na tayo."

Uriel Consunji grinned at me.

"Alright then."

Mabilis iyong ginawa naming pagtayo at paglakad paalis. Uriel was holding my hand.
Tinatanguan niya ang mga food servers habang palabas kami ng Manam's. Sumakay kami
sa kotse niya. Kabadong – kabado ako – hindi dahil sa kung anupaman – pero sigurado
akong iyong kaba ko dahil sa excitement.

We ended up going in his house... pero hindi na kami umabot sa silid niya. I found
myself kneeling in front of him in the living room. He was holding my head as I bob
my head up and down his hardened cock. His moans and groans were music to my ear,
kaya lalo kong pinagbubutihan.

"Ugh... baby that's right."

I am gagging but I feel good.

"Try to breathe on your mouth. There... you're so good. I'm about to cum."

"Oahakay..." Hindi ko alam kung na-gets niya. Humawak ako sa mga binti niya. I felt
his legs stiffened.

"Ughh!" Napalakas ang ungol niya. He came in my mouth and I swallowed it – I did
because spitters are quitters. Popsi did not raise a quitter!

Dahan- dahan kong inalis sa bibig ko ang kanya. He was panting for air. I juts feel
good knowing that I had pleasured him like that, also it's nice to hear him say my
name in that sexy way.

He smiled. Umupo ako sa tabi niya. Kumuha ako ng wipes sa bag ko.

"Uuwi na ako." Sabi ko sa kanya. He chuckled.

"Later, Baby. We're not yet done."

"Luh!" Hinatak niya ang magkabilang paa ko para makahiga ako. He entered me. Amazed
na amazed ako kasi mabilis siyang maka-move on. Nakakaloka – nakakaloka sa sarap.

Pagkatapos ng saguapan sa couch sa living area, naligo naman kaming dalawa. Ligo
lang, walang hanky panky. Habang nasa ilalim kami ng shower ay sinabi ko sa kanyang
uuwi ako. Kailangan ko talagang umuwi. Naiisip kong kung ano – ano nang sinasabi ni
Annie ngayon sa tatay ko. Iniisip ko ang reaksyon niya. Hindi ko sure kung
magagalit ba siya. Kinakabahan ako.

"Leave your clothes here. I 'll ask the maid to wash it.'

"Pero wala akong susuot. Hindi ako pwedeng umuwi ng hubad!" I hissed at him. Tumawa
na naman si Uriel. Pumasok siya sa walk – in closet niya. Ako naman ay naupo sa
kama na towel lang ang suot. Napapalabi ako. Hinipo ko iyong ibabaw ng pekpek ko.
Kailangan ko na palang magpa-wax. Aayain ko si Leina bukas.

Napansin kong lumabas na si Uriel mula sa walk in closet niya. May dala siyang mga
paper bags na nagpangiti sa akin ang tatak.

"Luh..." Nilagay niya iyon sa tabi ko.

Gucci.

"It's yours now." He said.

"Luh! Bakit?" Naupo na rin siya sa tabi ko. He just shrugged. Nahihiya pa akong
buksan iyon.

"In Barcelona, you wore a lot of this brand's piece. I was at the airport and I saw
the shop and remembered you, I brought you something not knowing if I'll ever see
you again. You're here now, so it's yours. And also, you're pretty."

"Tang inang ito, sakalin kita eh!" Hinampas ko na naman siya sa balikat.

"That actually turns me on. You wanna go again?"

"HEH! Uuwi na ako! Saka please sumasakit na ang ulo ko sa kaka-English mo! Mag-
Tagalog naman tayo, Bes!"

"Sige." Napatingin ako sa kanya.

"Mas hot kapag Tagalog." Sabi ko. Tumaas ang kilay niya.

"What is the Tagalog term of sex?" He asked me so suddenly.

"Kan---" Hindi ko naituloy. "Teka nga magbibihis na ako. Thank you dito!" Ngumiti
ako tapos hinalikan ko siya sa pisngi. Pumasok ako sa walk in closet ni Uriel at
namangha ako nang makita ko kung anong nasa loob.

Puno ng built – in cabinets ang closet niya. Sa kanan, puro suit, sa kaliwa iyong
mga polo shirt, sa harapan ko iyong mga pang – casual niya, at sa likod ko ang mga
sapatos niya. Nakakaloka!

Sa gitna ng walk – in closet niya ay may isang glass cabinet na puro relo. Iyong
isang relo sa gitna umiikot – ikot pa. Rolex iyon – halos lahat Rolex tapos iyong
iba mga Italian watches. Gumana ang calculator ng utak ko – sa isang glass cabinet
na iyon, makakabili na ako ng bahay at lupa rito sa village na ito, may kasama pang
apat na Sports Car!

"Grabe! Grabe!" Namamangha ako tapos naalala ko kailangan ko na nga palang umuwi.
Binuksan ko na iyong bigay niya sa akin. Naupo pa ako sa carpeted floor.

"Oh my god..." I said. Napahawak pa ako sa dibdib ko. It's a Gucci Sylvie Web
Stretch Jersey Dress. "Ay sana kasya ito! Sayang naman kasi!" May kasa pang Gucci
flat sandals iyon. "Ay sana kasya talaga! Grabe!

Tumayo ako para sukatin iyon. Takang – taka ako kasi nakuha niya ang size ko tapos
iyong sa sandals naman, sakto rin. Ang galing naman ni Uriel. I am admiring my
reflection. Ang ganda noong kulay ng dress na ito, lalo akong pumuti. Nakakatuwa.

Lumabas ako ng walk – in closet and I showed it to him. He smiled.

"Ang galing mo naman! Kasyang – kasya!"

"You look great, Baby."

"Thank you! Kunwari birthday gift ko ito."

"When is your birthday?"

"Tagal na. Birthday week ko noong nagpunta ako ng Barcelona. The morning after you
know, is my birthday."

"Ah, so last month was your birthday and I am the gift." Sabi niya pa. I made a
face.

"Wow, yabang! Tara na uuwi na ako."

Nagbihis lang siya, mabilis nga lang iyon tapos sumakay na ulit kami sa kotse niya.
It's nine pm. Maaga pa naman. Kaya lang natatakot ako kasi baka magtagal na iyong
tatay ko at dalawang gabi na akong ginagabi ng uwi. Sabagay ngayon, alam niyang
kasama ko si Toni. Naalala ko ng apala si Toni, mamaya ko siya ite-text. Magso-
sorry ako sa nangyari ngayon.

Tinext ko si Leina. Kinakabahan pa ako. Itatanong ko lang kung nasa bahay na si

Anne.

To: Leina

Msg: Nasa bahay na si Anne?

Hindi naman matagal ang reply niya.

From: Leina

Msg: Wala pa. Kasama yata si Adi. Nasaan ka?"

Hindi na ako nag-reply. Malapit naman na kaming dalawa ni Uriel. Napamura ako sa
isipan ko nang pumasok na siya sa village namin. Alam nga niya ang bahay ko at
hindi nga siya nagbibiro.

PUTANG INA! Tama iyong bahay kung saan siya huminto. Sa harapan ng bahay namin,
namataan ko si Popsi, si Uncle Ido, at si Uncle Simoun. Naninigarilyo na naman
siguro silang tatlo. Kinakabahan akong bumaba. Uriel looked at me.

"That's my Uncle Simoun."

"Oo. Ninong ko siya."

"Let's go." Nauna na siyang buksan ang pinto ng kotse niya. Napansin kong
nakatingin na sila sa amin. Kabado akong bumaba at kahit na iyong mga ilaw sa harap
ng bahay at poste ang tanging nagbibigay kalinawan sa lahat, kitang – kita ko noong
ibuka ni Uncle Ido ang bibig niya.

"Putang ina. Consunji ito." Siya talaga iyong naunang lumapit sa amin ni Uriel.
"HOY BARANG ANONG GINAGAWA MO AT KASAMA MO IYAN?!"

Hindi agada ko nakasagot.

"Hello, Uncle Simoun."

"Kamusta, Uriel. Napadalaw ka yata?"

"PUTANG INA! UMALIS KA NA RITO! BAWAL ANG CONSUNJI SA LUGAR NA ITO! UMALIS KA NA!
ALIS! PUTANG INA MO! UMALIS KA NA?!"

"Ido, napakakalat mo." Narinig kong wika ni Ninong Simoun.

"Avery." Uriel called me. Iyong Avery niya talang two syllables lang.

"Ha?"

"Is this man your father?"

"Ah... hindi..."

"Tang ina ano naman kung ako ang tatay o hindi! Umalis ka rito?! Sinong tatay mo?!"

"My father is Gabriel Consunji."

Jusko! Lalong lumakas ang bunganga ni Uncle.

"TANG INA MO UMALIS KA RITO?! ANG PANGET NG TATAY MONG MAYABANG! BABARILIN KITA
UMALIS KA RITO!"

"Excuse me, Sir." Wika ni Uriel. Humigpit ang hawak ko sa kamay ni Uriel. "I am
here to take Avery home. I have accomplished that, I am expecting to talk to her
father. Which isn't you, by the way. You have no rights to curse at me or threaten
my life, even if you're mad at my father, you have no right to yell at me. You
don't pay for the food in my table, Sir."

"Wow!" Noon nagsalita si Popsi. Tinabig niya si Uncle Ido. "Nice to meet you, ano
kamong pangalan nitong pamangkin mo, Azul?"

"Uriel Consunji." Pakilala niyang muli kay Popsi.

"Ako ang Popsi ni Avery." Pati si Popsi at Ave-ry na rin ang tawag sa akin. "Nice
to meet you—"

"WALANG NICE TO MEET YOU!" Sigaw ni Uncle Ido. "NAPAKAYABANG MO! PARA KANG TATAY
MO! BWISIT KANG TANG INA KA!"

"Ido! Ang ingay!" Sabi ni Ninong Simoun. Inakbayan niya si Uncle Ido na
nagbubunganga pa rin, pero tinakpan niya iyong bibig nito. "Uwi na kamio, Ernesto.
Uriel, pakikamusta na lang ako sa Papa mo. Shot kamo kami minsan."

"Sure thing, Uncle. Regards to Tita Leira and the kids."

"Bye!"

"Bitawan moa ko! Hindi na kita mahal, Simoun!"

"Mahal kita, umuwi na tayo!"

Nakalayo na sila. Noon ako bumaling kay Popsi.

"Ano pang ginagawa natin rito. Sa loob tayo. Baka gising na ang Momsi mo. So, Uriel
kamusta ang buhay – buhay?"

I sighed. Masayang – masaya si Ernesto. Parang timang. 

CHAPTER 8

Hi Baby!

"Popsi! Popsi! Si Barang kamo--- ay hello po Sir."

Matindi – tinding pag-irap ang ibinigay ko kay Annie pagpasok niya pa lang ng
bahay. Nasa dining area kami noon at kasalukuyang nag-uusap si Uriel at ang mga
magulang ko over coffee. Hingal na hingal pa si Annie. Pinanlalakihan ko naman siya
ng mga mata.

"Hello, Miss Apelyido." Binati naman siya ni Uriel. Napakamot siya ng ulo.

"Soy, saan ka galing? Ginabi kayo ni Adi ha. Umuwi na ba siya?" Si Momsi ang
nagtanong.

"Sa bahay nila, Momsi. Nag-dinner kami kasama si Toni roon." Parang naiilang si
Annie. "Akyat na muna ako. Bye po, Sir." Uriel waved at my sister. Ako naman ay
sinundan siya ng tingin. Si Momsi ay ngumiti sa akin.

"Hindi ko naitanong, saan kayo nagkakilala nitong si Uriel?" Momsi asked. Uriel
looked at me. "Saka akala ko ba si Jestoni ang kasama mo ngayon, o baka namali lang
ako ng dinig?"

"Ah, ito namang si Bernie, si Uriel nga ang kasama, naghahanap pa ng iba." Wika ni
Ernesto. I almost made a face.

"We met in Barcelona, Pops." Akon a ang sumagot. Natawa si Popsi nang may kalakasa.

"Aba'y tingnan mo nga naman iyong anak nating napilitang magbakasyon, nakakilala pa
ng jo--- kaibigan sa Barcelona. Sabi ni Barang hindi siya nag-enjoy noon, magkasama
ba kayo palagi, Uriel?"

"Hindi no!"

"Yes. I guess you can put it that way, well., I only met her in her last two days
in Barcelona. We went around taking pictures of the tourist spots, we talked to..."

"Wala kaming ibang ginawa, Popsi. NAG-USAP LANG KAMI. DIBA, URIEL!" Sabi ko na
pinanlalakihan siya ng mga mata. Mukhang hindi naman niya na-gests kasi nakakunot
ang noo nita.

"We only did that?" Parang wala sa loob na wika niya, and maybe he already got it.
"Yes, I mean, we TALKED a lot. We stayed up all night, TALKING. Ain't that right,
Avery..." Kumindat pa ang loko. Naglilipat – lipat naman ang tingin ni Momsi sa
aming dalawa. Napatayo tuloy ako sabay hampas sa mesa pero tumigil rin ako kasi
bigla kong na-realize na naroon pala ang mga magulang ko.

"Ay ano, gabi na kasi, uuwi na si Uriel, diba? DIBA?!"

"Right!" Tumayo naman na rin siya. "So, I'll pick you up tomorrow at 8am."

"Luh?" Nagtataka ako.

"Lalabas kayo?!" Ngiting – ngiti si Popsi. "Saan kayo pupunta?!"

"I have a Polo match tomorrow, I want Avery to come with me."

"Ay!!! Napakagaling naman! Oh, matulog kang maaga, Barang, aalis ka pala bukas."

Nakanganga lang ako. Si Popsi, siya na mismo ang naghatid kay Uriel sa labas.
Naiwanan kami ni Momsi sa dining area.

"Mukhang masayang – masaya ang Popsi mo, anak."

"Masaya nga siya, inalay naman niya ako sa labas." Nagpapadyak ako. "Nakakainis
naman Momsi, hindi man lang ako tinanong kung gusto ko bang sumama!"

"Ayaw mo bang sumama?" She asked me. "Kung ayaw mo, kakausapin ko ang Popsi mo.
Mainit nga naman roon." Napangiti ako.

"Thank you, Momsi. Maliligo lang ako para fresh!" Nagtatakbo ako paakyat sa silid
ko. Pumasok agada ko at binuksan ang aircon. I went to my bathroom and stood under
the shower. Naligo naman na ako kanina kaya lang, kulang iyong ligo ko, si Uriel
ang nagsabon sa katawan ko, di ko sure kung nasabon niya ba ang lahat sa akin kasi
sa boobs at sa pekpek siya nag-concentrate.

My god, kailangan kong rendahan ang sarili ko. Hindi normal ito. Wala na kami sa
Barcelona, wala rin kaming relasyon kaya hindi pwedeng panay go time kaming dalawa.
Nakakaloka. Tapos mas nakakaloka na hindi siya gumagamit ng condom, hindi rin siya
napu-pull out. Sa mga nabasa ko noon, kailangan noon, iwas buntis, nakakaloka! Sa
nangyayari paano kung mabuntis ako?

"Ang scary pero h'wag naman sana." Bulong ko habang naliligo. After that thirty –
minute bath, feeling fresh na ako. I wore my favorite Chanel Pajamas and then
blower my hair. Pagkatapos ay pumunta na ako sa harap ng PC ko. It's just 10 pm.
Maglalaro pa ako ng DOTA. Puyatan na naman ito!

I was readying myself, pero pagkatapos ng labinlimang minuto ay inaantok na ako.

Kunsabahay, pagod naman kasi ako talaga. So, I opted to go to bed early. Ite-text
ko pa ng asana si Toni pero bukas na lang nang umaga. I fell asleep, wishing for a
good dream.

Hindi ko alam kung ilang oras akong natulog pero nagising ako dahil may unang
pumelo sa mukha ko. Gulat na gulat akong napabangon, nakita ko si Ate Reese
nakatayo sa gilid nang kama ko habang nakapamaywang. Ang nagbato ng unan sa akin ay
walang iba kundi ang pamangkin ko, si Baby Ruth.

"Good morning, Tati!" She giggled and kissed me. The little girl has green eyes.
"Sabi ni Mame gisingin raw kita ng pillow kasi favorite mo iyon! Good morning!"

"Be, baba ka na roon kay Dade mo." Sabi ni Ate Reese. Naiwan kaming dalawa.
Nakapamaywang pa rin siya sa akin. "Anong kagagahan ang ginawa mo at nakilala mo si
Uriel?" Tanong niya sa akin. "Gago, ka, Barang. H'wag kang papadala roon."

"Wala naman kaming ginagawa." Napahikab pa ako. Antok na antok ako pero kumakalam
ang sikmura ko, gusto ko ng scrambled eggs na maraming red bell pepper at butter
toast.

"Hindi pupunta iyon sa bahay para lang magtanong tungkol sa'yo kung wala kayong
ginagawa. Tang ina, kung sino pang di lumalabas ng bahay iyon pa iyong nasa loob
ang kulo. Umayos ka, I warned you. You should know better." Halata sa boses ni Ate
na naiinis siya sa akin pero wala naman na siyang sinabi pagkatapos noon. Lumabas
ako ng silid ko tapos ay tumuloy na ako sa ibaba. Alas siete nang umaga na, sabi
niya susunduin niya ako ng 8 am. Bahala siya sa buhay niya.

Bumaba ako. Nadatnan ko silang lahat na naroon. Magulo na naman ang bahay namin
kasi kumpleto kami at kasama pa si Kuya Heath, Jorge at Sabello, si Adi raw may
inaasikaso pero pupunta mamaya iyon.

We were all sitting down on the dining chairs. Humiling ako kay Leina ng red bell
pepper eggs and butter toast. Sarap na sarap ako. Iyong mga anak ni Ate Reese – si
Jellybean, Baby Ruth, Cinnamon, Dark at Grey ay may sariling table, doon sila
kumakain, kasama nila sina Momsi at Popsi, tuwang – tuwa ang mga magulang ko sa mga
apo nila.

"Heath kailan ninyo ba ako bibigyan ng kambal na apo?" Tanong ni Momsi. "Diba may
kambal kang kapatid."

"I don't like Hyan." Sabi ni Ate Reese. "Pareho sila ng biyenan kong babaeng
sobrang creepy." Pabulong niyang sinasabi iyon sa amin, hindi naman yata narinig ni
Kuya.

"Sana kambal na itong kasunod ni Grey, Momsi." Tumatawa si Kuya Heath.

"Dapat kambal ang anak natin, Jorge ha." Sabi ni Ate Leina. "Mauuna akong manganak
kay Ate dapat kambal ito para mas malaki ang mana natin!"

"Kambal rin si Sabello at Ross, kambal itong anak namin!"

"Lahat pala kayo mga Kuya may kakambal ano! What a coincidence." Sabi kong sumusubo
ng itlog – ibang itlog iyong nasubo ko kahapon.

"Wala akong kakambal." Sabi ni Heath. "Although maraming nag-aakalang kambal kami
ni Hunter."

"Nanay mo may kakambal, diba?" Sabi ko. "Si Yto Consunji."

"Yep."

"Nanay mo creepy." Wika ni Ate Reese. Natawa naman ako. As usual, tapos na silang
lahat pero ako di pa nakakalahati ang kinakain ko. Tumayo ako para iinit ang kape
ko, lumamig na kasi. Pakanta – kanta pa ako, nang may mag-doorbell, si Kuya Jorge
ang nagbukas noon.

"Barang, may naghahanap sa'yo."

Naglalakad na ako noon pabalik sa dining table nang tawagin ako ni Kuya Jorge.
Napalingon ako, nakita ko si Uriel.

Nakatagilid pa siya noon kasi kapapasok niya lang, humarap siya sa direksyon ko.
Lahat ng kapatid ko at bayaw ko ay nagtininginan.

He was wearing his Polo uniform, white shirt tucked in that white pants and those
polo knee booths. Nagtatanggal pa siya ng gloves habang nakatingin sa akin.
"Hey." Binati siya ni Kuya Heath. "May game pala kayo."

"Yes. Hunter is already in the field with Raphael and Constantino. Good morning,
Senyor Axel, Miss Bernice."

Patay na. Tinawag pang Senyor si Popso. Ang gago lang.

"Barang!" Sigaw ni Popsi! "Hindi ka pa bihis?! Bilis – bilisan mo kasi iyang

pagkain mo! H'wag mon ang ubusin, nandito na si Uriel!"

"Momsi..."

"Sorry anak. Popsi insisted."

"Magbibihis ka o grounded ka?" Narinig ko si Popsi.

"O e di magbibihis na!" Lumakad ako papunta sa may hagdanan. Inirapan ko si Uriel
tapos padabog na umakyat ako sa itaas, sa loob ng silid ko. Hindi ko pa naisasara
ang pinto ay pumasok na iyong apat kong kapatid.

"Jowa mo?!" Sigaw ni Ate Aelise.

"Di ah!"

"Pero nagse-sex kayo?!" Sigaw naman ni Leina.

"HINDI KAYA. NAPAKA MO NAMAN, ATE LEINA!"

"Hindi ka noon hahanapin ulit kung nagkwentuhan lang kayo." Giit naman ni Ate
Reese. Humawak sa kanya si Anne.

"Sabi niya in deep voice Ate Reese, I woke up in an empty bed! Nags-sex nga sila
Ate!"

Wala na. Napakasumbungera talaga ni Anne. Inambaan ko siya.

"Sabi na eh." Sabi ni Ate Reese. "Tang ina, si Heath may creepy na nanay at Ate,
iyong kapatid rin niyang babae creepy as fuck! Natutulog sa kabaong tapos walang
reaction sa mukha!"

"Ano naman?" Sabi ni Ate Aelise. "Si Uriel naman ang kakanain niya hindi iyong
kapatid!"

"Isa pa, mukha siyang daks, bakat sa pants." Sabi naman ni Ate Leina.

"Anong daks?" Tanong ni Ate Reese. "Asawa ko daks."

"Si Adi rin naman." Sabi ni Annie.

"At talagang inistorbo ninyo pa sa paliligo iyang si Barang!" Biglang sumigaw si

Popsi mula sa likuran nila. Nagulat kaming lahat. "Magsilabas nga kayo! At ikaw!
Maligo ka na!"

Naligo na nga ako. Siyempre lalabas ako kaya ang sinuot ko pagkatapos maligo ay
iyong paborito kong Fendi Black Hoodie na tinernuha ko ng Fendi track pants. I wore
my basic Gucci sneakers and I am ready to go. I checked myself in the mirror. I
look basic. Okay na ito, baka isipin niya pinaghandaan ko siya. I took my body bag
and left. Bumaba ako at nakita ko siyang nakikipagkwentuhan na naman kay Popsi at
kay Kuya Heath.
"She's ready na!" Sabi ni Popsi. Uriel looked at me. Wala siyang reaksyon.
Nagpaalam naman agad siya sa tatay at nanay ko pati na rin sa mg kapatid ko. Nag-
wave lang ako sa kanila. We rode his van. May driver sa harapan. Tahimik lang siya.

"Ryan can you up the partition?" He asked politely. Nagulat ako noong may malaking
brown na parang wall ang tumaas mula sa car floor. Ngayon, kaming dalawa na lang
ang nagkakakitaan. From his side, may kinuha siyang dress bag. Napatingin ako.

"Ano ito?"

"Wear that. A Polo match is a formal event, you cannot go there like that, Baby."

"Luh, saan ako magbibihis?" I asked him. Tiningnan niya akong may pigil na ngiti sa
labi.

"You really wanna ask that?"

"Ulol! Kung dito ako magbibihis. Tumalikod ka!" I said to him.

"Oh, baby, you're cute." Tumalikod nga siya. Binuksan ko iyong zipper ng dress bag.
Napasinghap ako nang makita ko ang Prada dress sa loob.

It's a Prada floral print skater dress.

My heart went oopps!

"Luh." I looked at him. Nakatingin pa rin siya. May nilagay siyang box sa lap ko.
Kinuha niya muna iyong dress para mabuksan ko iyon. Panis ang Margiela ko sa Prada
flat ankle boots na nasa lap ko ngayon.

"Pan – my cousin – said that it goes with the dress so I bought it and here's your
bag. "Its uhm, lemme say it, Prada diagramme large leather shoulder bag."

I looked at him. "Kaloka. Isang gabing puyatan rin ito!"

"What?" Napakunot ang noo niya. "Puyatan? Sleepless night? Why? What are you doing
staying up all night?"

"Trabaho ko iyon."

"Are you in the BPO industry?"

"Tangek, gamer ako. You are with the WORLD DOTA CHAMPION for three consecutive
years!"

"What is DOTA?"

"Ewan ko sa'yo, magbihis na ako. Talikod!"

He did. Inalis ko ang damit ko, nahuli ko siyang sumisilip kaya binato ko siya.
Tang inang ito. Nasuot ko naman iyong dress, iyong boots naman tinulungan niya ako.
Nilipat ko iyong ibang gamit ko sa bag na bigay niya rin. I looked at my things,
phone, wallet and my meds.

"We're here." Huminto ang kotse sa isang malaking golf course sa Tagaytay. Nagulat
ako, hindi ko namalayang ganoon pala katagal ang tinakbo namin.

Bumaba siya, I was about to open the door, when I remembered what he told me last
night, kaya inantay ko na kang siya. Agad naman niyang binuksan ito. I smiled at
him.

Tang ina, mainit, pero okay lang.

"May water ka ba?" I asked him.

"I'll ask people to get you some. What do you prefer? Sparkling, Mineral,
Distilled, warm or lukewarm?"

"Ha? Kahit ano. Grabe naman, tubig lang, ang dami pang choices." He chuckled.

"You're really cute."

"Uriel!" Huminto kami kasi may tumawag sa kanya. I saw a man in the same uniform as
him, pababa siya ng sasakyan, pero nagtagal siya kasi inalalayan niya iyong babaeng
kasama niya.

"OH!" I said. "That's Mariake Vejar!" I exclaimed.

"Oh, you know her?"

"I do. I follow her on social media. Grabe, favorite brand niya iyong Chanel and
Dolce and Gabbana!"

"I thought you're gonna be late." Uriel spoke to the man holding Mariake Vejar's
hand.

"Traffic isn't so bad. Hello." Binati ako noong kausap niya.

"Oh, right, this is Ave-ry. This is Kairos and his wife, Mariake."

"Hi!" I waved. I am so excited. She smiled at me.

"Hello, Ave-ry. I like your dress. I have the exact same piece."

"Oh, you're too kind." Napa-english na ako. "I love that Chanel dress you're
wearing. It suits you so well."

"Ah, twinning kami ng anak ko." Noon ko napansin na may batang babae sa tabi niya.

"Hello, I'm –"

"Ada! Ada!" May isang batang babae pang dumating, may kasama siyang lalaki pero
hindi naka-uniform. Kapansin – pansin ang pagkakahawig nito kay Uriel.

"That's my brother, Miguel and his daughter, Macang."

"Ada, may dalawa akong twenty pesos, bibilin ko iyong one thousand mo!"

"Ay, five hundred lang dala ko." Napakamot ako ng ulo sa sagot noong bata. Iyong
matatanda nagtatawanan lang.

"E di iyong isang twenty na lang iyong sa'yo! Ay si Eli! Eli!" May dumating na
naman, dalawa, kambal. Iyon iyong nakita kong kasama niya sa picture sa google.

"That's Achilles and Apollo." Pinakikilala naman niya sa akin, bumubulong siya sa
tainga ko. "And that's Eli, the other one is Vulcan."
"Hello, Eli, naligo ka ba?"

"Oo. Kagabi." Sagot noong batang kulot. Pinakilala naman niya ako sa lahat, matapos
noon ay pumasok na kami.

Medyo nagsisimula na akong mangati pero okay pa naman ang pakiramdam ko. Sumama ako
kay Mariake at sa mga bata sa may side field. Takang – taka ako kasi akala ko sa
aircontioned bleacher kami manonood.

"Hindi ba tayo sa taas, Miss Mariake?"

"Hindi, we always watch in the side fields. May fence naman. Mas ma-eenjoy mo
rito." Sabi niya pa. "Ada, sit properly. Iyong likod mo ha. Mia Cara, sit properly
too." Iyong Eli nasa tabi siya ni Ada, kain siya nang kain, iyong Vulcan naman
tagabigay ng pagkain.

"Ate." Sabi noong Mia Cara. "Nakakita ka na ba ng twenty – pesos?"

"Oo naman."

"Ay, sayang naman. Bibilhin ko sana iyong one thousand mo ng twenty – pesos."

"Diba lugi ako noon."

"Ay, alam mo pala iyon? Sila kasi hindi." Tinuro iyong tatlo sa gilid. Natawa naman
ako.

Hindi nagtagal ay nagsimula na ang Polo play. Seven minutes raw pero game. Si Uriel
at iyong asawa ni Mariake ay nakasakay na sa kabayo. Mariake was smiling looking at
him. Ako naman ay sinusubukan kong mag-enjoy pero init na init na ako. Sinubukan
kong uminom ng tubig, nawawala naman pero nangangati na kasi ako.

Nanalo sila sa unang game, change field na. Painit nang painit ang paligid, pakapos
ako nang pakapos ng hininga. Binuksan ko ang bag ko para kuhanin ang gamot ko pero
laking pagtataka ko dahil iyon roon, hindi ko alam kung nailagay ko ba o naiwan sa
body bag ko.

Nahahapo na ako. Pawis na pawis na ako.

"Tita Mary, look, sing pula na siya ng apple." Napansin kong tinuturo ako ni
Macang. I am trying to catch my breath.

"Ave-ry, are you okay?" She asked me. Napahawak na ako sa dibdib ko.

"I'm good... haaa... I just need to go inside. Mainit haaa kasi..."

I stood up, pero dahil sa init at sa kakapusan ko ng hangin ay nakaramdam ako nang
pagkahilo kaya natumba ako sa Bermuda grass. Nanlalabo ang paningin ko. Naiiyak ako
kasi hirap na hirap na akong huminga.

The last thing I saw before losing consciousness was a horse moving towards my
direction.

xxxx

Uriel's

I rushed Avery to the hospital. I didn't care about the game, she lost
consciousness and that's not a good sign. She is as red as a ripe apple. When I
touched her, she was too hot and she has a weak pulse. I was too worried that I
fucking left in the middle of the game.

Mariake told me that Avery was panting for air and that she looked like she was
having a panic attack. I have no idea what caused her panic attack. But whatever
triggered her, I will do everything to keep it from happening again.

"Uriel!" I saw Heath entering the lounge. I called him because I have no idea what
to do. The nurses were asking me if she is allergic to anything, but I have no idea
about that. She needs help and right now, I am not the right person.

"Putang ina mo ka." I saw Heath's wife. "Anong ginawa mo sa kapatid ko?!"

"I did nothing, Reese!" I was feeling frustrated. "She was just watching the game.
She was in the sidelines with Mariake!"

"Sa labas? Mainit! She's allergic to heat! Hindi talaga makakahinga iyan! Tang
inang ito! Nilalandi mo iyong kapatid ko pero wala ka namang kaalam – alam! Dahil
diyan sa putang inang kalandian na iyan, muntik nang mamatay ang kapatid ko?!"

I didn't know that. Nakatitig lang ako kay Reese. She looked so mad. May mga nurses
na lumapit sa amin muli upang magtanong. She answered them knowingly. Heath keeps
on patting my shoulder as if telling me that everything will be fine but I know
better.

Reese was right. Except for her address and her basic information, I have no idea
about her. I don't know what she likes and hate. I have no idea about her allergy.
Heath told me that Avery doesn't really go out of their home, but I didn't ask him
why. I just thought that she is an introverted person.

Napaupo ako. Tinabihan ako ni Heath. Si Reese na ang nag-asikaso ng lahat kahit
iyong paglipat ni Avery sa isang private room. The doctors will have to observe her
overnight.

"She's mad at me."

"She's just doing her job as the eldest sister. Mabait naman iyang si Reese. Hayaan
mo na/ Gising na raw si Avery, gusto mong pumasok?"

"Will she let me in?"

"Yep. Come." Heath took my arm and we walked side by side to enter Avery's room.
Nakatanggap ako ng masamang tingin mula sa kapatid niya. I looked at Avery who was
busy texting. May oxygen na nakakabit sa kanya. She looked at me and gave me a weak
smile.

"Reese, I'm starving. Let's eat."

"Tang ina, Heath, e di kumain ka!"

"Let's go, Love." Heath insisted. Kinuha niya si Reese at lumabas na silang dalawa.
Avery looked at me.

"I'm so sorry. If I had asked you, this will never happen."

"Hindi ko rin naman sasabihin kung tinanong mo."

"Why?" I am confused.
"Siyempre, I don't want to appear weak." Sa sinabi niyang iyon ay napangiti naman
ako. I took her hand.

"We went around in Barcelona in broad daylight."

"Hindi naman ako sa araw allergic, sa init na dala nito. Malamig sa Barcelona kaya
nakakalabas ako kahit may araw. Dito kasi sa atin, napakainit, grabe! Oh, bakit
ganyan ka makatingin?" She looked so surprised. I sighed and kissed her hand.

"I was so scared."

"Luh, okay lang ako. Nanalo ba kayo?"

"I don't know. I left the game. I needed to take you here."

"Hala ka naman! Sana nagpaiwan ka na lang! Baka magalit sila sa'yo!"

"It's okay. You're safe, that more than okay." I kissed her hand again.

The door opened and the doctor came in with a smile on her face.

"Miss Apelyido. Are you feeling better?"

"Opo, doc, okay naman po ako. Salamat po. Bakit po? Maliban po ba sa allergy ko,
nay iba pa ba akong sakit?"

That alarmed me. Napansin kong humigpit ang hawak ni Avery sa kamay ko. She looked
nervous.

"Yes, is there anything else going on, Doctor?"

"Ah! Wala naman. We run a series of test sa kanya, protocol kasi iyon just to check
if ever. And we found something."

"HALA!" Napatingin ako kay Avery. "Doc, cancer ba? Sabi ko na nga ba hindi dapat
ako palaging nagpupuyat! Promise, Lord, babawasan ko na ang DOTA ko, h'wag naman
cancer!"

Napatitig lang ako sa kanya. What the hell is she talking about? But it seemed to
upset her. She is about to cry.

"Naku, hindi cancer, Miss Apelyido." The doctor spoke again. Naiinip ako kaya
nagsalita na ako.

"Then what is it? Stop with all these nonsense talk, you are stressing her out!"

"Sorry, Mister. Good news naman. Miss Apelyido, you are pregnant. Seven weeks
pregnant. Congratulations!"

I looked at Avery. She looked surprised. Her eyes were wide and her mouth was
parted.

"HALA?!" She exclaimed. To my surprise she hit my chest. "Tang ina mo kasi pa may I
cum inside me inside me ka pa! Tang inang ito!

Hala! Paano na?!"

Alalang – alala siya.

"Paano na ito?!" She looked at me. "Ano?!"

I touched her belly. "Hi, baby."

Avery hit me again, this time in my head.

"AW!" 

CHAPTER 9

Galit

Uriel's

Reese made sure that I went home that night. She doesn't want me to stay in the
hospital with the mother of my child. I don't think Avery will tell her sister
about her current situation. I guess she's scared of her or something like that. I
have always perceived Heath's wife as a brave and strong woman, but earlier today,
I realized that she's also savage. She tells it as she sees it. Nakakainis sa parte
ko, pero alam ko ring nagsasabi siya ng totoo.

Avery is pregnant. That came as a shock to me, but even though, I already know what
to do. I won't let her in this alone. I should be with her. Magkasama naming ginawa
ito, kaya magkasama rin dapat naming harapin. I want her with me and I guess this
will be the last time I will come home in a empty house. Avery will soon be here,
I'll make sure she'll be as comfortable as she can be.

I couldn't sleep that night. I keep thinking about her and the baby. I keep
thinking about scenarios of her and the child, I imagined her putting the baby to
sleep, I imagine us playing with the child. I will do everything for the kid – I'll
take care of it. Lahat nang hindi ko nagagawa para sa anak ko, gagawin ko para sa
batang iyon.

I am so happy.

I have a five-year-old kid. Hindi ko siya nakakasama. Ayaw siyang ipakita sa akin
ni Saina. Saina blames me for every bad thing that has happened to her life for the
past six years. Lahat iyon, nagsimula roon sa hindi siya pinakasalan ni Miguel,
nabuntis siya noon, she tried to get back together with Miguel but did not
succeeded. She tried to ruin what Miguel had with Mariah and tried to make Miguel
believe that he fathered our child, she was too broken that she didn't want to
acknowledge me as the boy's father.

I hated her. She is giving me a hard time. She is using my son as revenge. I cannot
see him. I cannot talk to him I do not even know the boy's name until two years
ago. Saina is a bitch and she make sure that I will never have any rights to my
son.

I asked her to marry me, she declined. I told her I am willing to do everything for
my son, but she refused. I tried to fight for my son's custody, but nothing
happened, and then my father talked to me, he told me to stop and let Saina and my
son be. It pained me a lot. Galit na galit ako kay Saina dahil sa pagdadamot niya
sa anak ko, pero sa kabila noon, naiintindihan ko ang galit niya sa akin. My mom
spelled it out to me – ayaw ni Saina sa akin dahil sinira ko ang buhay niya. It's
just simple as that.

I hated myself for years. Nadaragdagan ang pagkamuhing iyon sa aking sarili tuwing
nakikita ko kung gaano kasaya si Miguel sa pamilyang mayroon siya. I want something
like that, I want my kid with me... I want him to feel that I am his father but
Saina got the best of me and she will never let me touch him.

I hate her too. Hindi niya nakikita na gusto ko ring makasama ang anak ko. Anak ko
iyon. He's mine, but he's not even a Consunji and that angers me more.

I spent all night, thinking about Avery and my kid. I will do everything right this
time. I'll never let her feel alone, I'll never leave her, I will stay with her
through it all. I will give her everything she needs.

That morning, I left home early to go to Avery. I brought her food. I don't think
she likes the hospital food. Hindi siya masyadong nakakain kagabi habang naroon
ako. When I got there, Reese was the one who opened the door for me. Tumaas ang
kilay niya. I only smiled at her. Mukhang hindi naman niya ako papapasukin. I
sighed.

"Good morning." I said in a polite way.

"Leave." She said to me. She was about to close the door when someone from the
inside.

"Tang ina naman, Heath!"

"Good morning, Uriel! Pasok ka. Tulog pa si Barang."

"Ano ba?!" Reese yelled. "Ako ang Ate rito! Ako ang magdedesisyon para sa kapatid
ko?!"

"He is the baby's dad. He also has a say on this."

"Wala silang relasyon! Ni hindi nga niya alam na ikamamatay ng kapatid ko iyong
init eh! Umalis ka nga dito! H'wag mong hintaying sapakin pa kita, Uriel!"

"Ate..." We didn't notice that Avery is already awake. She yawned and look at her
sister. "Okay lang naman. Mag-uusap kaming dalawa nang TAGALOG diba, Uriel?!" I
only smiled at her. "Sige na, Ate, alis muna kayo."

Wala yata siyang nagawa. Heath took her by the arm and they both left the room.
It's just Anne and me. I sat on the chair beside her bed.

"Where is your Dad?" I asked her.

"Ah, pupunta iyon mamaya. Dapat kagabi pa pero hindi na pinatuloy ni Ate andito
naman kasi siya. Saka Tagalog time tayo, utang na loob."

"Sige. Pasensya na. So, you told--- I mean, sinabi mo na pala sa Ate mo."

"Oo. Hindi naman kasi maitatago ito. Kapag lumaki na ito, paano ko ma-eexplain?
Ano, lumunok ako ng pakwan, ganoon?" Natawa siya. Ako hindi ko kasi gaanong
naintindihan kaya ngumiti lang ako. "Ano iyan?"

"Oh, this is for you. Eggs benedict and some hot chocolate."

"Yey! Food, thank you, Uriel." She smiled at me. "Sasabihin ko na rin kay Popsi
ito." She started eating. "Maiintindihan naman ako ni Pops, saka don't worry, kung
di mo gusto iyong baby, okay lang sa akin. Stable naman ako sa buhay, kaya kong
palakihin ang baby ko." She took a bite from the eggs. I shook my head.

"It's not like that, Ave-ry." I said. "I want everything about the child."
"Sure ka? Hindi ka naman pinipilit."

"Sure ako. Gusto kong panagutan ang batang iyan, at ikaw."

Napansin kong nakatitig siya sa akin. Suddenly, her tears started falling. She
wiped it in a boyish way.

"Sorry ha." She sobbed. "Akala ko kasi aayaw ka! Sino lang baa ko? Hello, nakilala
mol ang ako a month ago sa Barcelona, wala naman tayong alam sa isa't isa. Tang
ina, hindi naman ako iyakin pero siguro dahil buntis ako marami akong kaeeekekan sa
buhay ngayon. Sorry, kung ano – anong iniisip ko kagabi."

"It's okay. I want the kid and if you are worried about us not knowing any personal
thing about each other, we can always work it out." I took her hand. "Don't cry,
Ave-ry. Everything will be good. I will be with you every step of the way." I
kissed her forehead.

"Ay wow! What a sight!" I was a bit surprised hearing Ave-ry's dad. He's already
standing near the door with his wife who looked worried by the way.

"Anak, okay ka lang ba? Bakit ka umiiyak?"

"Okay na ako, Momsi." Sabi ni Avery. She sobbed and then she wiped her tears. "Bale
nainitan lang ako."

"Bakit ka nainitan? Hindi baa lam ni Uriel na allergic ka sa init?" I noticed that
Mr. Apleyido was giving me a death glare. He even walked towards me. I think he is
trying to intimidate me but it's not really working.

Growing up and having Gabriel Consunji as my father, Hera Vejar, Yza Demitri, Yto
Consunji and Helios Demitri as my aunts and uncles, I have been intimidated enough
that whatever Mr. Apelyido is trying to do won't really have an effect. I just
smiled at him.

"Iyong anak ko, hindi ko pinadadapuan sa langaw tapos papainitan mo lang? Ano ba
siya sa'yo? Daing na bangus?!"

"I'm so sorry, Senyor Axel. I didn't know. I was stupid. I will never let it happen
again." Suddenly, he tapped my shoulder.

"Okay, siguraduhin mo lang at kung hindi, ako mismo ang papatay sa'yo."

"Popsi!" Avery warned him. Mr. Apelyido smiled. "Ay, may sasabihin nga pala kami,
Popsi."

Oh, this is it, I guess. I stood before Avery and took her hand. Her parents were
just looking at us, her mother's facial expression is a bit comical for me. Sobrang
taas kasi ng kilay niya, it reminded me of my Aunt – Myra-E, my mom's sister.

"Popsi..." Avery spoke again. "Popsi, buntis po ako. Siyempre si Uriel ang ama,
obviously."

Her mom's mouth parted but it was Senyor Axel's reaction that shocked both Avery
and me.

"ANO? PUTANG INA! NABUNTIS KA NANG HINDI KA PA KASAL! HINDI KO MATATANGGAP ITO?!
NAGAGALIT AKO! NAGAGALIT AKO!"

xxxx
Avery's

"ANO? PUTANG INA! NABUNTIS KA NANG HINDI KA PA KASAL! HINDI KO MATATANGGAP ITO?!
NAGAGALIT AKO! NAGAGALIT AKO!"

Napanganga ako matapos kong marinig ang sinabi ni Popsi sa akin. Galit raw siya at
ang taas ng boses niya. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Si Ate Reese na nasal
abas ay napapasok dahil sa pagsigaw na iyon ni Popsi. Galit siya, iyong ugat niya
sa noo sasabog na. Namumula ang mukha niya.

"Popsi naman..." Pinipigilan kong maiyak. Hindi naman siya nagagalit sa amin basta,
pero galit siya sa akin ngayon. Napapakagat labia ko.

"HINDI KITA PINALAKING GANYAN, GABRIELLE AVERY!"

"Bakit si Ate rin ah! Nabuntis muna siya tapos ang gulo – gulo nila ni Heath noon!"
Nangatwiran na ako. Mali naman itong si Popsi! Nakunan lang si Ate Reese noon sa
baby kaya hindi sila natuloy na dalawa, pero nabuntis rin siya out of wedlock!
Noong buntis si Ate kay Jellybean, hindi pa sila kasal ni Kuya Heath!

"Axel, h'wag mong sigawan ang anak ko!" Napatayo na rin si Momsi. "Hinahayaan kita
sa pagdidisiplina sa mga Gabrielle ko, pero h'wag mo silang pinagtataasan ng
boses!"

"HINDI NAMAN TAMA ANG GINAGAWA NG ANAK MO, BERNICE ANNE!"

"SINISIGAWAN MO AKO, ERNESTO?!"

"Hindi naman, Love. Nagpapaliwanag lang ako." Biglang kumalma ang boses ni Popsi
pero noong tumingin siya sa akin ay galit pa rin ang mga mata niya. "Ikaw, Avery,
dahil nabuntis ka nang di ka kasal at di ko ito matanggap, aalis ka sa bahay."

"POPSI!" Sigaw ni Ate Reese.

"Axel, this is too much!" Naiiyak na talaga ako. Napapakagat ako nang labi. Ayokong
umiyak. Bakit ako pinapaalis sa bahay? Sa gitna nang lahat nang iyon, naramdaman ko
ang kamay ni Uriel sa likod ko, hinahaplos – haplos niya iyon, maybe he is trying
to tell me that everything is okay but the point is, it not. And I hate it.

"Aalis ka sa bahay." Mariing wika ni Popsi.

"Aalis rin ako?!" Sabi ni Momsi.

"Popsi ano ba?!"

"BAKIT REESE SINONG TATAY SA ATING DALAWA?!" Sigaw niyang muli. "Aalis ka, Bernice?
O eh di umalis ka?! Magsama-sama kayong lahat, buo ang desisyon ko, aalis si Avery
sa bahay."

"I'll take care of her. She can live with me. I am the father of the child, I will
take care of Ave-ry and the baby." Napatitig ako kay Uriel. Naiiyak ako pero hindi
ako magpapakamahina. Ipapakita kong kaya ko ang sarili ko, pero nasasaktan kasi
ako. Pinaalis ako ni Popsi, akala ko maiintindihan niya ako, anak niya pa rin naman
ako, dapat alam niya ang nararamdaman ko, dapat alam niyang kailangan ko siya lalo
na ngayon.

"Okay." Biglang wika ni Popsi. "Bibigyan kita ng isang linggo para mag-empake at
lumipat sa bahay ni Uriel." Lumabas si Popsi. Si Momsi ay sumunod sa kanya, si Ate
Reese ay inirapan si Uriel saka tumalikod rin. Si Kuya Heath ang naiwan roon.

"Kakausapin namin si Popsi, Avery. Wait lang." He waved at me. Paglabas na paglabas
nila ay bigla na lang ako napahagulgol. I feel so stressed right now. Hindi ko na
alam kung anong gagawin ko, all my life, I've been secluded in our home. Lahat roon
saulo ko kahit nakapikit and just because of this, mawawala na ang lahat? I sobbed.
Niyakap naman ako ni Uriel.

"I'll take care of you, Ave-ry." Nararamdaman ko ang sinseridad sa mga salita niya
pero iyong katotohanan na pinaalis ako ni Popsi sa bahay ay hindi ko matanggap.

Hindi na bumalik si Popsi sa room ko. Si Momsi naman umakyat sa akin para
magpaalam. Umiiyak siya at nangako siya sa aking kakausapin si Popsi. Si Ate Reese
naman nagsabi na kung di ako tatanggapin ni Popsi, sa kanya raw ako umuwi pero
hindi pumayag si Uriel.

Siyempre, nag-away silang dalawa, pero si Uriel, kalmado niyang sinasabi kay Ate na
siya ang bahala sa akin.

"We live in the same village, Reese. You can still see your sister anytime. She
will stay with me and that is final."

"Mukha mo FINAL. Pakyu ka!" Nag-walk out ang Ate ko. Sa aming lahat siya iyong
pinakamaintin ang ulo, kalmado pa si Ate Aelise, si Ate Reese kasi iba talaga.

Pagkatapos ng dalawang araw, umuwi ako sa bahay, inaasahan kong magbabago ang isip
ni Popsi pero hindi niya ako kinakausap. Sa kwarto ko, masamang – masama ang loob
ko. Napilitan akong mag-empake. Iyak ako nang iyak, si Anne na tumutulong sa akin
ay umiiyak rin.

"Ate, ako na lang dito sa bahay, aalis ka na..." Bigla siyang humagulgol kaya
napahagulgol na rin ako. "Hindi naman dapat magagalit si Popsi nang ganoon, bakit
siya galit?" Iyak nang iyak si Anne kaya iyak na rin ako nang iyak. Wala naman
kaming magawa. Ni hindi sumasabay si Popsi sa aming kumain, nalulungkot ako.

Sa dami ng damit ko ay inabot ako ng tatlong araw sa pag-e-empake. Ayokong umalis

pero buo na ang desisyon ni Popsi. Binawalan niya akong dalhin ang set up ko. Hindi
na ako nagreklamo, kahit naman anong sabihin ko pakiramdam ko hindi naman siya
makikinig kaya nang matapos akong mag-empake nang lahat ay tinawagan ko si Uriel.
Nagpapasundo na ako.

I sat in the middle of my walk in closet and cried like a little girl. Hindi ko
naman sinasadyang mabuntis nang hindi kasal. Akala ko maiintindihan niya ako, sa
lahat ng pagkakataon na pwede siyang magalit sa akin ay ngayon pa kung kailan
kailangang – kailangan ko siya. Siyempre natatakot naman ako, first time kong
mabuntis, I needed him. All my life he protected me, why is he turning away now?

"Barang, nandito na si Uriel." Kumatok si Leina sa pinto ko. I stood up and wiped
my tears. Binuksan ko ang pinto, naroon si Uriel sa likod ni Leina. I sighed.
Lumapit ako sa kanya, may anim na lalaking naka-uniporme ang nasa likuran niya.
Sila siguro iyong movers. Pumasok sila sa silid ko at kinuha ang mga boxes at
luggage ko roon. Nakatayo lang ako sa hallway at tahimik na umiiyak habang pinanood
ko silang alisin sa silid ko sa loob ng twenty – years ang mga gamit ko. I am
silently crying. Niyakap ako ni Uriel nang nakapahigpit.

"I will take care of you from now on, alright? Don't cry." He said. Hindi ko naman
mapigilan ang sarili ko.
xxxx

Dalawang araw na ako sa bahay ni Uriel at sa mga panahong iyon, palagi akong
umiiyak. Hindi ako makatulog kasi hinahanap – hanap ko iyong ingay sa bahay, si
Uriel, very attentive naman siya akin. Palagi niyang tinatanong kung okay ako, kung
masaya ako o kung ano ba ang gusto kong kainin. Kahit na ano, ibinibili niya sa
akin, wala naman siyang reklamo, pilit niya rin akong pinapasaya. Masaya naman ako,
kaya lang kapag naalala kong wala ako sa bahay namin, muli akong nalulungkot.

We are staying in his room, magkatabi kaming natutulog, although may isang kwarto
sa bahay niya ang pinaayos niya, pagkatapos raw noon, doon kaming dalawa. Doon niya
ipalalagay ang mga gamit ko. Noong isang araw ni-check ko iyon, napakalaking space
noon. Walang second floor ang bahay ni Uriel, malawak iyon at mahaba. Kung may
stairs man, dalawa o tatlong steps lang, pero wala talagang second floor tulad
noong bahay namin.

Minamalist siguro siya. Ang cute ng bahay niya, maraming lagusan, may dalawang
living room, may pool area, may game area, sa backyard ay may barbeque grill. May
walong kwarto sa bahay niya. Iyong isa sa mga iyon, personal office niya, iyong
iba, guestroom.

Sa west wing may may movie room siya. Movie talaga. May tatlong lazy boy roon tapos
may malaking screen at madilim talaga parang nasa sine talaga!

Pero kahit gaano kalaki ang bahay niya, I don't feel right...

Ikaapat na araw ay tinawag niya ako. I was just in the room, crying again.
Katatapos ko lang kumain noon pero nami-miss ko sila Popsi. Tumawag ako kay Momsi
pero hindi pa rin ako kinakausap ni Popsi. I'm so sad.

"Baby, come."

Tiningnan ko siya.

"Ulol, kaya nga may baby kasi cum ka nang cum." Inis na wika ko. Napatitig siya sa
akin tapos tumawa.

"NO! I mean let's go, Baby." Kinuha niya ang kamay ko at lumabas kami ng silid
niya. Mukhang excited ang bata kasi nagtatatakbo kami papunta sa kabiilang dulo ng
hallway, pumasok kami doon sa room na pinagawa niya. "It's done, we can sleep here
tonight." He said to me.

Maganda naman iyong kwarto. May kama na kulay light blue ang beddings, sa gilid ng
wall ay may painting ng blue skies. Basta ang theme ng kwarto ay Blue skies.

"Do you like it?"

"I do. Ang ganda."

"Lika, sa closet tayo." He said. May hallway sa may gilid. May tatlong pinto roon.
"This is the bathroom." Pinakita niya sa akin – malaki rin. May tv sa tapat ng
bathtub, may Bluetooth speaker sa ceiling, may blower rin tapos organized na
organized iyong towels. Sinara niya iyon tapos nagpunta kaming dalawa sa sumunod na
pinto – that is the closet.

Napasinghap ako. Lahat ng damit ko organized – by brand. OMG! Kaliwa at kanan ang
mga cabinet tapos sa harapan ko, malapit sa bintana ay naroon ang shoes rack na
dalawang cabinet rin, ang bags ko, may sariling spotlight.
"Victoria did a great job, organizing your stuff. Oh, Victoria is my cousin's wife.
She has a cleaning business. Do you like it?"

"Yes. I do." Thank you, Uriel." Nakatitig ako sa kanya. Pwede akong magkape rito sa
walk in closet ko. I sighed. "You're too good to be true. Anong catch mo?" Tanong
ko sa kanya. Bigla siyang sumeryoso.

"Well. I have thought a lot about it, I guess you needed to know 'cause we're now
here."

Kinabahan naman ako.

"Ano?"

He took bot my hands.

"I have a five year old son, Ave-ry. His name is Haniel."

Nakatitig ako sa kanya. Uriel sighed.

"Nasaan siya?"

"Nasa Italy. His mother didn't want anything to do with me. It's all my fault. I
ruined her life. She was my brother's ex- girlfriend and I... well for the lack of
a better term, I fucked her even though she's engaged to my brother."

"HALA! MARIO GAGO ka pala!" Sinuntok ko siya sa balikat.

"AW!"

"Ay hala, sorry." Sabi ko. Hinaplos – haplos ko iyong braso niya. Tumawa lang si
Uriel.

"Anyway, here." Binigyan niya ako ng notebook. "You can write things about you
there like your favorite color, other allergies and such. I have mine, and I'll
write about myself too. After this we can exchange notes, and we'll read it. It's
like a getting to know you activity."

I smiled at him. Maliban sa gago siya, mabait naman si Uriel. 

CHAPTER 10

Kamusta?

Uriel's

"Hello po, Sir."

I was a bit surprised seeing Anne Apelyido in my office that afternoon. I am about
to leave. I needed to come home early because Avery is in my house and she is
alone. I've been waiting for her call or text the whole day, but I received
nothing. I am worried about her. Baka kung anon ang nangyayari sa kanya sa bahay
ko.

"Yes, Miss Apelyido." May inabot siya sa aking blue na paper bag. It contains a
pillow inside. Nagtataka ako habang nakatingin sa kanya.
"Pakiabot mo iyan kay Barang ha." She said to me. I was appalled when suddenly, she
hugged me. "Pakibigay rin kay Ate iyong hug ko, miss na miss ko na siya." After
that she just run out of my office. All I could do is watch her leave. What the
hell just happened? I took the pillow and left my office. I texted Miguel that I'll
be leaving early now. Hindi ko pa nasasabi sa pamilya ko ang tungkol kay Avery and
I will tell them soon, siguro mamaya. I'll call Papa and tell him over the phone.

I drove my car straight home. I am really worried about her. I took the pillow and
entered my home. I know that she is here, but then again, I am greeted silence. It
still feels empty just lie before despite her being here.

"Avery?!" I called out. "Avery!" Walang sumasagot. I went to the bedroom. Wala siya
roon. Now I am confused. Did she leave? Why didn't she tell me she's leaving? Hindi
siya pwedeng umalis! "Avery?!"

"Oh?" My heart leaped after hearing her voice. She just got out of the bathroom.
She's wearing one of my robes. Wala akong nasabi sa kanya. I just walked to her and
hugged her tightly. I though she left. I thought I'd never see my kid again.

"Huy, napapano ka?" She started caressing my back. "Okay ka lang?"

"I thought you left." I whispered.

"Luh, saan naman ako pupunta?"

"You didn't text me all day. I was worried something bad happened to you."

"Ay! Dapat pa magtext ako? Sorry, nanood kasi ako ng movie doon sa room sa kabila,
tapos maganda, naka-limang movies ako mula kaninang umaga, tapos nakatulog ako,
tapos nagutom kasi ako kaya nagpa-deliver ako, pero ayoko naman noong beef salpicao
kaya natulog na lang ulit ako. Tapos pagkagising ko, naligo ako tapos dumating ka."
Hindi ko nakikita ang facial expressions niya kasi nakayakap pa rin ako sa kanya.

"If you leave, are you going to tell me?"

"Saan naman kasi ako pupunta? Ikaw talaga. Uriel, nagugutom ako."

I let her go. I even fixed the hair on her face. I kissed her forehead and stared
at her for a while.

"Anong gusto mong kainin?"

"Ay, wow! Tagalog! Ayeee!" She seemed amused.

"Gusto ko ng Bacsilog."

"What's that?"

"Bacon, eggs saka sinaing. Hindi naman kasi sinangag iyong kanin nila. Tamad si Ate
Rica magsangag."

"Who is Ate Rica?"

"Siya nga iyong sa Bacsilog! Nakakainis ka naman. Oorder ako, iyon rin ang kakainin
mo ha."

"We can go out." I suggested. She shook her head.

"Ayoko. Dito na lang tayo." She turned away from me and took her phone from the
bedside table. I was just watching her. Talagang natakot ako nang akala ko ay wala
na siya kanina. She was standing near the bed, talking on the phone. Lumapit naman
ako sa kanya. I sat on the bed and pulled her arm so she can sit on my lap and then
I hugged her.

"Luh?" She ended the phone call. "Sinabi ko iwanan sa guard iyong food. Walang
laman iyong ref mo. Puro tubig, energy drink saka may beer. Hindi ka ba kumakain ng
pagkain?"

"My mom usually does all the cooking for me. Pinapadala niya na lang dito."

"Ay yes, very masipag si Mother! Yes, she does the cooking, yes she does the
cleaning!" She laughed again. I just stared at her. "Ay, naku, napaka-analytical
mong tao. Joke iyon, tumawa ka." Kinurot niya ako sa tagiliran. I didn't budge. I
just keep on hugging her. Natahimik na rin naman siya.

"Did she leave?" Suddenly, she asked. "The mother of your kid, did she leave
without saying anything?"

"Yes." I answered truthfully. "She hates me that much."

"Do you want to tell me what you did? Grabe, napapa-English na rin ako, Bes!" She
giggled again.

"That was six years ago. It was the night of her Bridal shower. Her friends hired a
stripper."

"Luh, may macho dancer sa bridal shower! Akala ko sa mga American films lang iyon!
Anyway, tapos?!"

"I heard about it, so I looked for the stripper and paid him to not go. I was the
one who showed up in her bedroom in that party. She was drunk."

"Ay bad ka roon, Uriel. You took advantage of her weakness!"

"She was drunk, but she recognized me, Avery. She knew who I am, she knew that I am
kissing her, she knew that I am the one touching her, and yet she let it happen. I
like her. I wanted her at that moment."

"One time thing lang ito?"

"No. After they broke up, I pursued her. I wanted to be with her, she hates me but
every time I kiss her, she kisses back and we do it."

"Ay Marupokpok rin!"

"Then she got pregnant. She tried to tell Miguel that he is the father of my
child."

"Sino si Miguel—ay iyong tatay noong batang mautak sa Polo field?" Napapangiti ako
habang nakatingin kay Avery. She is listening to me with that intense look in her
eyes, but she couldn't help but comment. "Iyong 40 pesos ang babayad niya sa 1k?
Matalino iyon! Business minded! Millionaire mind! Team Payaman! Cong TV!"

"What are you mumbling about?"

"Oh, Uriel. I have so much to teach you, pero tuloy mo iyong kwento mo."

"She told Miguel, that he fathered her child, pero wala namang nangyayari sa kanila
ng kapatid ko. I fought for her, ayaw niya sa akin. You know, when the baby came
out, kamukhang -kamukha ko sabi ni Mama. She named the baby Haniel... Haniel
Amriel. He named him after my brother."

"Ay putang ina kamo niya!" Nagulat ako nang sumigaw siya. "Jusko, hindi bale sana
kung ni-rape mo siya eh bumukangkang naman pala siya sayo willingly tapos ganyan
siya umasta! Maria Gaga na Maria Masama Ugali pa! Tapos ayaw niya ipakita iyong
bata sa'yo, kung ako, ayain mo ng suntukan iyan!"

"I tried to fight for custody, but her family is as influential as mine. My father
wanted the kid in our name but... ayaw na ayaw ni Saina. Tinatago niya sa akin ang
bata. I only knew about his name three or two years ago... I don't even have a
picture of him... I don't know what he looks like now that he's a boy."

Avery cupped my face.

"You might did things to her but I'm telling you, Uriel, you don't deserve this
kind of punishment." And then she hugged me. I suddenly felt a little better.

xxxx

Avery's

Bumalik na si Uriel mula sa main gate ng bahay niya. Pakiramdam ko pumapalakpak

iyong fetus sa tyan ko kasi malapit na kaming makakain ng Bacsilog! Akala ko talaga
kanina Beef Salpicao ang gusto ko pero mas bet ko pala ang Bacsilog ni Ate Rica na
tamana naman magsangag. Kitang – kita ko siyang naglalakad papasok sa bahay.
Bumukas ang front door. Napatayo pa ako. Nanlalaki pa ang mga mata ko, at namumuo
na ang laway sa bibig ko habang palapit siya sa akin.

"Here." Inilapag niya sa coffee table ang paper bag. He sat on the couch, I sat on
the carpeted floor and took everything out. May dalawang container ng Bacsilog, may
dalawang container ng special sauce at cheese sauce, naroon na rin ang extra spicy
chili paste. Binuksan ko iyong takip ng pagkain ko saka ko inamoy.

"Luh! Ang bango – bango! Amuyin mo!"

"That smells too salty. I don't you should be eating salty foods. Baka masama sa
baby."

"KJ. Masarap ito!" Sinusubuan ko siya pero ayaw niyang ibukas ang bibig niya kaya
sinuntok ko siya, sa huli nagpatalo rin siya at sumubo na. I was waiting for his
reaction. Napangiti ako nang maupo rin siya sa carpeted floor. Kinuha niya ang
kutsara ko sa akin at sinimulan niyang subuan ako.

"Bakit mabagal kang kumain?"

"Hindi ko alam. Noong bata kami palagi akong nauubusan ng ulam kasi masiba si Ate
Reese. Kahit nasa plate ko na, kinukuha niya pa, kaya si Anne, mabilis siyang
kamain. Noong bata kami ako pinakapayat sa amin kasi lagi akong nauubusan ng
pagkain."

"Reese is something."

"Siya si Maria Batas, pero love na love kami noon. Kaya sorry ha, kung nasigawan ka
ni Ate sa ospital, saka thank you kasi kahit sinigawan ka niya nandyan ka pa rin."

"You're welcome." He said those in his deep, sexy and very manly voice. "Wait, I'll
get you water." Tumayo siya para kumuha nga ng tubig. Ako naman ay sumubo na. Hindi
agada ko ngumuya. Binabad ko iyon sa bibig ko tapos kinuha ko iyong getting to know
you notebook namin. Kaunti pa lang ang nasusulat ko, siya kaya?

His doorbell rang. Tumayo ako para buksan iyon. Baka may naghahanap pala sa kanya.
I opened the door and I found a middle-aged lady standing in front, may kasama
siyang dalawang maids na may dalang maraming food container, may kasama siyang
magandang babaeng may karga na baby tapos sa tabi niya ay naroon si Mia Cara.

"Ay! Siya iyong nahimatay sa Polo game ni Uncle, Mamita!"

"Pamilyar ka sa akin." Sabi noong babaeng may hawak na baby.

"Maaa, kasama siya ni Uncle Uriel sa Polo game! Nahimatay siya tapos sabi ni Tita
Mary – Oh no! Is she alright? Oh my god, is she breathing? Pero, Maa, may poise pa
rin siya, sure ka bang magkapatid kayo?"

"Sino ka, Hija?" Tanong noong babaeng na-figure – out kong nanay ni Uriel.

"Ahhhko po si..."

"Ma! What are you doing here?"

"I cooked food for the week, Uriel. Hindi ko inaasahang may bisita ka pala."

"Oh, this is Avery. Avery, this is my Mom. Mara Consunji, my sister – in – law,
Mariah, her baby, Mico and my eleven year old niece, Mia Cara. You've already met
her at the Polo game the other day. Come in, Ma..."

Niluwagan ni Uriel ang pinto para makapasok sila. Iyong maids nagdiretso sa kitchen
para siguro ilagay ang mga pagkaing dalawa nila. His mom was eyeing me. Naglalakad
kami papunta sa living area.

"Ay! Wow! Maa! May bacsilog! Maaa!"

"Anong Bacsilog?" Tanong ng Nanay ni Uriel.

"Ah, Ma, ano po, bacon, itlog saka sinaing. Masarap iyan, paborito ni Mia Cara."
Wika noong hipag ni Uriel.

"Uncle, pwede akin na iyong isa? Bibigyan kita ng twenty – pesos."

"Eighty – pesos kaya iyan, kulang ka pa ng sixty – pesos." Sabi kong nagbibiro.
Tumingin si Mia Cara sa akin tapos sa Mommy niya.

"Ma, penge ng sixty?"

"Hoy, charot- charot lang iyon." Tumawa ako. Naupo ako sa carpeted floor para
ibigay kay Mia Cara iyong isang bacsilog. Kumain na siya. Iyong hipag ni Uriel
naupo sa couch, iyon nanay niya nakatingin sa akin.

"Anak, girlfriend mo? Hindi siya model type."

"Ma..." Totoo naman iyon. Lahat kasi halos ng jowa ni Uriel, kundi model, beauty
queen. Wala naman ako doon pero keri lang. Maganda ako, everyone is beautiful in
their own perspective, ako maganda ako kasi matalino ako, marami akong stock
knowledge tapos marami na akong na-hack na mga software.

"She's... Avery, she's uhm, pregnant with my child."

"Ay hala ka, muntik nang malaglag si MICO!" Napasigaw iyong hipag niya. Tumayo
naman ako para lumapit.

"Hello po, Mrs. Consunji." Kinuha ko iyong kamay niya para i-shake iyon. Nakatingin
siya sa aming dalawa ni Uriel.

"Jusko, tatawagan ko si Gabriel."

"Ay, nandito na po ako." Wika ko.

"Ha?"

"That's also her name, Ma. Gabrielle Avery."

"Ah, ganoon, tatawagan ko ang Papa mo. Kailangan nating mag-usap – usap. Hija,
iyong parents mo nasaan?"

"Ah, sige tatawagan ko." Bigla naman akong nalungkot. Hindi ko alam kung kapag
tinawagan ko sila pupunta ba sila rito. I excused myself. Nagpunta ako sa bedroom.
Hinawakan ko iyong cellphone ko tapos paikot – ikot ako. Dumating naman si Uriel.

"Are you alright?"

"Galit si Popsi sa akin, paano kung di sila magpunta?" I asked him. Nanginginig ang
boses ko.

"We'll explain to my parents if they can't come. But at least, let's try..."

"Okay..." I said. Kabado ako.

"Anne dropped by my office to give you a pillow." Wika niya. Napatingin ako sa
kanya. "And then he asked me if she can hug you." Bakit niya sinasabi sa akin
ito... Suddenly, sumagot si Popsi sa tawag ko. Kinakabahan ako.

"Ano, manganganak ka na ba?"

"Popsi..." I bit my lower lip. "Ano, kasi nandito iyong Mama ni Uriel. Gusto niyang
magkausap – usap tayo."

"Bakit? Noong ginawa mo ba iyan, kasama mo ako, e di ikaw ang makipag-usap."

Binabaan niya ako ng phone. Bigla akong napaiyak. Si uriel ay niyakap ako agad nang
napakahigpit. Iyak ako nang iyak sa dibdib niya. Galit talaga siya. I sobbed. Naupo
kaming dalawa sa kama.

"We will figure this out, okay? Sa ngayon kay Mama at Papa muna tayo."

"Okay..." I wiped my tears.

"Don't cry, the baby will cry too. Let's go."

Pinakalma muna niya ako tapos ay lumabas na kami. Naroon na ang Papa niya. Kausap
iyong Mama niya at sabay silang napatingin sa amin nang magsalita si Uriel.

"Pa..."

Gabriel Consunji is a handsome man. May edad na siya pero hindi maikakaila ang
kagwapuhan niya. Matangkad rin siya. Ang una kong napansin ang ang napakatangos
niyang ilomg, parang kay Uriel. Lumapit siya sa akin.
"Avery?"

"Avery Apelyido po."

"Nice to meet you. How are you related to Heath's wife?"

"Ah, kapatid ko po iyon. Ate namin." Nakakaloka, Englishero rin ang tatay!

"Nagpa-check up ka na ba?" Salamat naman at hindi pala siya sing Engilshero nitong
si Uriel. "How far along are you?"

"See the light where the sky meets the see, it calls me!" Kumanta si Mia Cara.
Tumawa naman si Gabriel Consunji.

"Ohh, apo, you make Lolo si happy." He seemed to be kind. "Where are your parents?"

"Ah, iyong nanay ko po may taping iyon."

"Artista ang nanay mo?" Tanong ni Mariah. "Sino?"

"Si Bernice—"

"Ay talaga?! Gusto ko siya!"

"Thank you." I smiled. "Iyong tatay ko naman po..." Napahinga ako nang malalim.
"Busy..." Hinaplos ni Uriel ang likod ko. "He agreed on me staying here, Sir."

"Call me Uncle. Uriel, this is great news. I'm happy for you son."

"Kumain muna tayo. Mamaya, Avery, magkwentuhan tayo. Mariah, tawagan mo si Miguel
dito kamo siya mag-diretso."

Ganoon lang pala iyon... sana nandito si Popsi...

We were all in the dining area. Kumakain na kami ng dalawang Spring rolls ng nanay
ni Miguel, masarap iyon, masarap rin iyong sawsawan. Kain ako nang kain, pero iyong
isang shanghai, twenty minutes ko yatang kinakain, kaya si Uriel, sinubuan na naman
ako.

They seemed to be a happy family, palagay ko lahat sila paborito si Mia Cara. She
is the center of attention on the table.

"Sir, may dumating po."

"Oh baka si Migs na iyan, Mariah." Sabi noong mommy ni Uriel. Kain lang ako nang
kain.

"Avery!" Napalingon ako nang marinig ko si Anne. Mabilis pa sa alas kwatrong

napatayo ako para salubungin siya tapos habang magkayakap kami nakita ko si Popsi
sa entrance ng dining area. Lumayo ako kay Anne tapos lumapit ako sa kanya. Umiiyak
na naman ako.

"Sabi mo di ka pupunta?" I said trying to hold back the tears.

"Bakit ba e nagbago isipan ko." Wala akong pakialam kahit nag alit siya basta
niyakap ko si Popsi.

"Sorry na, Popsi. Sorry na po."

"Umayos ka nga." Hinahaplos niya ang likod ko pero hindi ako bumibitaw. Narinig ko
na lang si Uncle Gab sa likod.

"Are you her father?"

"Yes, Axel Apleyido."

"Gabriel Consunji." Nagkamay siguro sila.

"Ido Emilio. Kamusta putang ina?"

Noon ako lumayo kay Popsi, Maliban kay Anne kasama niya si Ninong Azul at si Uncle
Ido. I almost – almost rolled my eyes. 

CHAPTER 11

Everything

Avery's

We all settled in the living area – we means, si Popsi, si Annie, ako, si Ninong
Simoun at si Uncle Ido na parang buryong na buryong na sa buhay habang nakaupo sa
tapat ni Uncle Gab at Tita Mara. Si Uriel ay nasa side rin nila. Nakahawak ako sa
kamay ni Popsi. Si Anne ay tahimik lang na pinapapak iyong chocolates sa glass
container na nakalagay sa coffee table. Pasimple pa siyang sinusubo iyon kunwari
hindi raw halata.

"May plano na ba kayo, Uriel, Avery?' Nagsalita si Uncle Gab.

"Plano kong pasabugin ang bungo mo, Consunji." Si Uncle Ido ang sumagot. Nakita
kong nanlaki ang mga mata ni Tita Mara at napahawak siya sa braso ni Uncle Gabriel.

"Ido, tahimik." Wika ni Uncle Simoun. "Sabi mo magbe-behave ka kapag nandito na

tayo."

"Naiirita ako kay Gabriel."

"Just shut up, Thaddeus. Hanggang ngayon, hindi mo pa rin matanggap na mas gwapo
ako sa'yo?" Napanganga kami ni Annie. Napatayo si Uncle Ido.

"Putang ina mo, may death wish ka na ba?!"

Bumukas iyong front door ni Uriel, mula roon dumating si Kuya Percy kasama iyong
anak niyang lalaki si Alpha, may kasunod siyang lalaking kulot na mahaba ang buhok,
sumunod sa kanila ay dalawang middle aged na lalaki.

"Tay Ido!" Sabi noong lalaking kulot.

"Oh, Orion, kamusta?" Biglang kumalma si Uncle. Nagmano si Kuya Percy sa lahat. "Ay
napakagwapo talaga nitong batang itong si Percy."

"Kamusta, Ido..." Sabi noong isang lalaki.

"Kailan ka ba mamamatay, Yvo, ikaw Javier putang ina ka pa rin!"

"Ikaw talaga, Ido." Sabi noong Javier. "Tagal na nating di nag-uusap ah! Ilang
months na rin iyong kay Dyosa!"

"ULOL!"
"Malakas pa rin si Ido." Sabi noong Yvo. "Kamusta, Azul, Red is doing a great job
in the company. Lagi silang partner ni Orion."

"Excuse me." Uriel spoke. "Last time I checked this is about Avery and me, can you
all set aside your personal grudges, everyone? Hindi po tayo matatapos."

"Ayos ha!" Sabi ni Kuya Percy. "Nagtatagalog si Uriel! Nice!"

They all excused themselves. Uriel looked at Uncle Ido.

"That is also meant for you. If you're going to curse at my father and be a
nuisance while we are talking, you need to leave too, with all due respect to you
father and Uncle Simoun, Avery."

"Wow!" Wika ni Popsi. "Feel na feel ko iyong respect mo, Uriel. Ido, lumayas ka
muna sumama ka sa mga friends mo doon! Layas!"

"Tara." Wika ni Ninong. "Lika na, Ido!"

"Bitiwan mo ako, Simoun! Narinig mo ba? Pinalalayas ang hotness ko?! Tang ina! With
all due respect pero pinaalis ako! Hindi mo man lang ako pinagtatanggol! Hindi na
kita talaga mahal!"

"Mahal pa kita, lika na. Andoon si Orion, paborito mong Consunji iyon!"

We can hear them while they were walking away. Natatawa ako, nang tumingin ako kay
Popsi ay nawala ang ngiti ko.

"May plano ba ang mga bata?" Tanong ng Mama ni Uriel.

"Mukhang wala." Sabi ni Popsi. "Nagkabuntisan lang akala yata kasi madali ang
buhay."

"Senyor, I know it's not easy, but I am very capable of taking care of Avery. I
have a stable job, I earn a lot – not bragging – but I do – I can give her and the
baby anything she needs." Napansin kong nakangiti ang Papa ni Uriel habang
nakatingin sa kanya. "If she wants to get married, I will marry her right awa---"

"O di sige!" Sigaw naman ni Popsi.

"POPSI!" Reklamo ko. "Hindi kami magpapakasal no."

"Bakit?!" Tanong ng tatay ko.

"Yeah, why not?" Tanong naman ng Papa ni Uriel.

"Well, because we're still trying to figure things out, diba, Uriel."

"Kunsabagay, nasa edad na sila para magdesisyon sa buhay. We're the parents, we
just needed to guide them." Wika pa noong Papa ni Uriel.

"Wala naman kaso sa akin, basta naalalagaan ang anak ko."

"But you asked her to leave." Sabi ni Uriel.

"Oo, bakit nakikialam ka sa desisyon ko?"

"I'm just saying, Senyor. Nonetheless, I will still take care of Avery."
"Okay, that's good enough for now." Wika ni Popsi. Tumayo na siya. "Mauuna na kami,
Gabriel. Iyong misis ko kasi pauwi na galing sa trabaho, baka na-mi-miss na ako
noon." Nagkamay sila noong Papa ni Uriel ako naman ay nakatingin lang. He patted my
head and the he left with Annie. Nagmamadali akong tumayo, naabutan ko sila sa may
gate naroon na si Uncle Ido at Simoun.

Yumakap ako kay Popsi. Naiiyak na naman ako.

"Uuwi na kami, huy." He said.

"Wag ka na kasing galit. Sorry na po..." My tears fell again. "Sorry na Popsi.
Hindi ko naman po talaga ito sinasadya. Akala ko for fun lang ito. Sorry na po.
Sorry na..." Ang sakit – sakit lalo nang tanggalin niya iyong mga kamay ko.
Natulala si Anne.

"Uuwi na kami. H'wag kang magpupuyat." Wika niya habang naglalakad palayo.
Humihikbi ako. Sumakay sila sa kotse, nakatayo lang ako roon, tahimik na umiiyak,
ayaw niya pa rin sa akin. I felt Uriel's hand on my back. Humarap ako para yumakap
sa kanya. Galit pa rin si Popsi. Ang lungkot – lungkot.

His family stayed until ten in the evening. Napapansin kong although nagtatawanan
silang buong pamilya at masaya, palaging nakatingin si Uriel sa Mama niya. There is
longing in his eyes. Bigla naman akong nakaramdam ng lungkot habang nakatingin sa
kanila.

Nang makaalis ang pamilya niya ay tinulungan ko siyang magligpit. Wala yata siyang
maid, pero ang laki ng bahay niya. He was washing the dishes, nakatayo ako sa tabi
niya, nakatingin ako sa arms niyang lumalabas iyong ugat habang hinuhugasan iyong
mga plato. Grabe, ang sexy naman ng tagahugas ng plato. Napakagat – labi ako.

"Wala kang maid dito? Ang laki – laki ng bahay mo."

"Meron. I have Ate Sally, she comes here every Thursday and Sunday to clean up and
do the laundry and all."

"Does she do the cooking?"

"Nope. Mama does it for me."

"Ahh she only does the cleaning." Sinabayan ko iyon ng step doon sa video na naging
viral sa tiktok at FB. Uriel just looked at me.

"Don't do that. The baby might be sleeping at this hour."

"Fetus pa lang ito. Uhm... so ano..." Paano ko ba tatanungin iyong tungkol sa Mama
niya? Bahala na nga. "Iyong Mama mo happy siya, pero bakit ganoon iyong tingin mo
sa kanya? Sorry if it's too personal."

"It's okay. You're the mother of my child saka we're getting to know each other,
it's good that you're asking me."

"Okay, so ano nga?"

"Mama is happy because we're all here but I couldn't help wonder if she'd be
happier if my brother is here."

"Nandito naman sila, Miguel."

"I'm talking about my twin, Adriel." Napaawang ang labi ko. Oo nga pala1 Nabasa ko
ang Articles from before tungkol sa nawawala nilang kamag-anak. Naalala kong bigla
na ang sinabing pangalan roon ay si Gabriel Consunji – anak niya ang nawawalang
Consunji.

Sabi sa article, nawala ang bata noong three years old ito, maraming sumubok
manloko sa pamilya nila at may mga hinaharap na bata pero ni isa roon, walang nag-
match sa DNA ni Gabriel Consunji. Thirty – three years nang nawawala ang kapatid ni
Uriel. Sumuko na yata ang pamilya pero alam ko halos isang dekada ring hinahanap ni
Gabriel si Adriel pero hindi sila sinewerte.

I was trying to find him too – fifteen days akong na- obsess sa paghahanap kay
Adriel Consunji pero walang lead sa kanya, wala akong mahanap, walang nakakaalam ng
mukha ni Adriel ngayon kasi fraternal twins sila ni Uriel.

Fraternal meaning twins, pero hindi magkamukha, parang iyong triplest ni Kuya Percy
at Ate Sam.

"I always wonder how he is. Father said he might be dead, but I think he's alive.
Call it twins intuition or maybe I just don't want to let him go, but I believe he
is alive. Pinahahanap ko siya, pero wala talaga."

Natapos na siya sa paghuhugas ng plato. He looked at me.

"Hindi ako swerte sa hanapan. I can't even find my own son." May lungkot sa boses
niya. Natulala si Uriel. Napabuntong – hininga ako. Kunwari ay naghikab ako, "Oh,
you're sleepy." Sabi niya. "Let's go to bed."

"Sige. Pero mag-shower muna tayo." He looked at me.

"Yes, Baby." Biglang namula ang buong mukha ko. Ayun na naman iyong mapang-akit
niyang baby.

"Ulol ka ha" Binatukan ko siya. Natawa na si Uriel. "Magshower nang di sabay."

Naglalakad kaming dalawa noon papunta sa room namin.

"We need to conserve water so why not shower together, Baby?"

"Ay putang ina, kaya nabuntis ako sa kalandian mo!" Sa puntong iyon, sinabunutan ko
na siya. Tawa nang tawa si Uriel.

Ayun, sabay nga kaming naligo, pero ligo lang. Nilalandi niya ako pero hindi ako
magpapakarupok! Hindi talaga! Hindi!

"Ahhhh... putang ina..." Not a moment later, I am writhing in pleasure. He's

thrusting in a slow pace and I couldn't stay still – masarap talaga kasi. We kissed
and he moved in deeper. Napamura ako sa sarap.

"Baby, I'm cumming..." He whispered to my ear. I almost laughed. Nagsasabi pa siya,

buntis na nga ako. I even wrapped my legs around his waist so I could feel him
more. Pagkatapos noon, hinalikan niya ako sa labi tapos tumayo siya. I am panting
for air, pagbalik niya may dala na siyang t-shirt niya tapos baby wiped. He wiped
my pekpek tapos siya na rin ang nagsuot ng t-shirt sa akin.

He laid beside me. Napapansin ko mahilig mangyakap. Nakalagay pa sa balikat ko

iyong baba niya.

"Goodnight, Baby." He said.

"Goodnight rin."

I fell asleep but I was awakened by a sound. Nang bumangon ako ay napansin kong
wala si Uriel sa tabi ko. Nagulat ako nang makita siyang palabas sa may walk -in
closet, may dala siyang maleta.

"Did I wake you? I'm so sorry."

"Saan ka pupunta?" Tanong ko habang naghihikab pa.

"Miguel and I will fly to Singapore. May emergency sa office roon. We need to check
it our and give Papa the details. I will be back the day after tomorrow." Sabi niya
sa akin. Napatango ako. "I'm so sorry, Avery. I tried telling Papa that Miguel can
do it alone, ayaw niyang pumayag. He keeps on telling me I needed to be there. Uuwi
agada ko." Sabi niya pa. He looked so apologetic. Okay lang naman sa akin, it's
work. Naiintindihan ko.

"Okay lang. Don't apologize." He stared at me. Naghihikab pa ako.

"Here's my card." Sabi niya bigla. May inabot siyang black card sa akin.

"You buy anything you want. I'll be back immediately." Hinalikan niya ako sa noo.
Ako naman ay bumalik sa pagtulog. Siguro ay umalis na siya. Nang muli akong
magising ay saka ko lang naalala ang lahat. Umalis nga pala siya at mag-isa lang
ako.

Anong gagawin ko? I spent the whole day touring his house, napakalungkot at
napakatahimik naman. Ang laki – laki ng bahay niya tapos wala naman tao, ako lang.
I sat on the middle of the living room. Nagte-text naman si Uriel. Nababasa ko pero
hindi pa ako nagre-reply. Tinawagan ko si Popsi.

"Ano, nanganak ka na ba?" Inis pa rin iyong tono ng pananalita niya. Napahikbi ako.
"Aba'y bakit ka umiiyak?!"

"Na-mi-miss na kasi kita saka nagugutom ako saka mag-isa lang ako rito tapos
inaaway mo pa ako." Binaba ni Popsi iyong phone. Lalo akong napaiyak. Galit talaga
siya. Akala ko joke – joke lang iyon pero hindi naman pala kasi. Tinawagan ko si
Momsi pero iyong PA ang sumagot, nasa pictorial raw si Momsi kasama si Liza at
Enrique. Tatawagan na lang ako mamaya. Nahiga ako sa couch. Hinahaplos – haplos ko
ang maliit na umbok ng tyan ko.

"Baby, paglabas mo hindi natin bati si Popsi ha, kasi inaaway niya tayo."
Nakatulugan ko iyong pag-iyak. Mayamaya ay naulinigan ko ang pagtunog ng doorbell.
Padaskol pa akong bumangon para buksan iyon. Nakita ko si Popsi. Namaywang ako.
"Oh, matapos mo akong awayin pupunta ka rito." Sabi ko sa kanya.

"Siraulo." He said. Napasimangot ako. "Magbihis ka. Ibibili kita ng bagong set up."

My eyes widened.

"I love you, Popsi!" Niyakap ko si Popsi nang sobrang higpit – sa leeg – ayun naubo
siya.

xxxx

Uriel's

It's been only a day, and I am so worried about Avery. She's not answering my
texts, but she's read them. I track my card's transaction, but she hasn't done any.
Wala siyang binibili, walang movement sa Pilipinas and that worries me more.

"Are you alright?" Miguel asked me. We we're having a late lunch at in that hotel
in Singapore. Okay si Miguel, nakausap na kasi niya sina Mariah, samantalang si
Avery, parang wala siyang pakialam even though I am worried about her. I texted her
that I am worried about her, but she didn't reply. I'm trying to call her, she's
not answering too.

"Avery isn't answering my calls."

"Baka naman busy siya. Just try again later." He told me. Napailing ako. We spent
our whole day in the Singapore office trying to fix the problems with the investors
and some of the clients. One of Miguel's people. Hindi pa rin ako okay. I keep on
thinking about Avery. Why can't she reply?

We had an emergency meeting at hindi lang iisang beses akong binawalan ni Miguel na
mag-text kay Avery. Before the meeting ends, she finally replied telling me that I
can call her now. I excused myself so I call her.

"Hello, Avery what happened? Are you okay?"

"OO. Ayos naman ako. Kasama ko si Popsi buong araw. Ay, Uriel, pwede ba akong
maglagay ng pc sa kwarto natin?" She asked me.

"Is that it?"

"Yup. Ay! Wait, kumain ka na ba? H'wag kang papagutom ha, saka tawagan mo ako ulit
kapag nasa hotel ka na bago ka matulog. Saka bukas ng umaga. Sorry hindi ako
nakasagot kanina, akala ko kasi nag-re-reply ako sa utak ko lang pala iyon."

She keeps on mumbling, I found myself smiling, she's so sweet.

"Ay, can you send me a picture of you sa Merelion?"

"Why? Do you miss me, baby?"

"Ay putang ina ha anlandi mo. Sige na. May ginagawa ako. Babye, Ingat ka diyan,
Uriel."

"Bye, Baby." I ended the call with a smile on my face. I turned around to come back
inside again but the meeting has ended and Miguel is already standing in front of
me, he surely heard my phone call.

"Oh please, Miguel! Stop it!"

"What?! I'm not saying anything."

"You have that look in your face."

"What fucking look?" I feel so embarrassed. Miguel laughed and tapped my chest but
our mini chitchat ended when someone – someone with a familiar voice called his
name. We both looked at found Saina standing near the elevator door looking so
elegant.

My mouth parted. Miguel became alert. Saind stood infront of us, and she had the
gall to smile like that.

Umakto siya na parang si Miguel lang ang nakikita niya.

"How are you?" She even tried to kiss his cheek.

"I'm fine. A simple how are you is enough, Saina." Malamig na wika ni Miguel.

"Still cold, huh." She smiled, and then she looked at me. "You're still alive."

"Where's my son?"

"Still hidden. Hindi mo siya makikita kasi ayoko. That's too bad, Uriel." I felt so
much anger that I almost hit her, pero pinigilan ako ni Miguel. Saina smile like
the bitch that she is.

"Uriel, she's not worth it. Let's go."

"You're not the one worth anything, Uriel. Wala kang kwenta at hindi ka bagay
maging ama ni Haniel Amriel. You'll die and you won't even get to meet him. That's
your punishment."

"You know what, Saina. Just go to hell."

"Saina..." Miguel spoke. "Balikatarin mo man ang mundo, anak ni Uriel ang bata.
Kung ayaw mong ipakita, so be it. Hindi na maghahabol ang kapatid ko."

"I don't believe that. His people are all over Italy trying to get a glimpse of my
kid."

I shook my head. "He's my son."

"I know, pero kulang pa. Gusto pa kitang pahirapan. Hanggang sa sumuko ka, hanggang
sa matanggap mong hindi siya kahit kailan magiging sa'yo, tulad ko. You can never
have me."

She walked away. Hindi pa siya nakakalayo ay gusto ko siyang habulin para sampalin,
Inakbayan ako ni Miguel.

"You're gonna be a father soon again, Uriel. Just focus on your coming baby and
Avery."

I only nodded at Migs. I looked at Saina again, she was staring at us. Hindi ko
mabasa ang reaksyon ng mukha niya at wala na akong pakialam.

The next day, Miguel and I came home. Ngayon ko nararamdaman iyong excitement na
uuwi ako and I'll find Avery in my home.

I am so excited.

"I'm home!" I said in a loud voice. Kapapasok ko pa lang sa main door, not a moment
later. Avery was running towards me. Her hands were behind her back and she looked
to excited. She has this smile on her face.

"I asked Leina to come here to cook for you. Itlog lang kasi ang kaya kong lutuin.
Sabi ni Tita Mara favorite mo raw iyong sinigang. Nagpaturo ako sa Ate ko, tapos,
heto na!"

My forehead wrinkled seeing a piece of paper in her hand. Nakalikod pa iyong papel.

"What's this?"
"Basta! Dali na! Flip mo!"

I did. Lalong kumunot ang noo ko noong makita ko iyong picture ko – the one I sent
last night to her – na may katabing isang batang lalaki. I looked at her.

"What's this?" She didn't answer. Hinatak niya ang kamay ko. Dinala niya ako sa
movie room kung saan may nagpe-play na video sa screen. It was of a boy – the boy
in the paper she gave me.

In the video he was playing ball, the next video was of that same boy, standing in
front of a table with a birthday cake in the middle. He was wearing a party hat and
the people around him were singing HAPPY BIRTHDAY.

I looked at Avery.

"Bati na kami ni Popsi. Binili niya ako ng bagong set up ng PC. Kagabi habang nag-
iinstall ako ng mga games ko at mga software, naalala ko ito. I tried looking for
you son. Nanghingi ako ng throwback pictures mo sa Mommy mo, binigyan niya ako, so
naalala ko na sabi mo kamukha mo siya, kaya lang medyo nahirapan ako, after hours
of trying, I found a face match, may secret fb page pala si Saina, where she
uploads pictures and videos of your kid. I downloaded all the videos and put it in
one of my flash drives so you can watch it by yourself. May video noong first word,
steps, laugh, birthday..."

I don't know what to tell her.

"It's just a way of thanking you for standing up for me, Uriel. I know you're a
kind person, and I wanna make you happy."

"Simple?" I mumbled that word. I shook my head. I felt like crying. "This isn't
simple, Avery... this is... this is everything." I hugged her. "Thank you. Thank
you so much."

"Hala... ba't ka umiiyak? H'wag ka nang umiyak. Baby, dapat happy ka eh."

"I am... and it's all because of you." Sabi ko sa kanya. "Thank you..."

CHAPTER 12

Si Uriel

Avery's

Sinundo ako ni Ate Reese nang araw na iyon kasi may check – up ako sa OB. Exited
ako sa check – up, tuwing naroon na kasi kami, hinihiling kong muling marinig ang
heaetbeat ng baby ko. Noong first time kong marinig, naiyak talaga ako tapos noong
binigay ng doctor iyong ultra sound picture, naiyak na naman ako, noong pinakita ko
iyon kay Momsi, naiyak siya tapos si Uriel, si Uriel, nilagay niya iyon sa wallet
niya. Tuwang- tuwa yata ang loko.

Tatlong buwan na kaming magkasama sa bahay, tatlong buwan na ring palaging

magkasama si bur at pekpek pero hindi naman palagi, kasi madalas gabi siya nauuwi
dahil sa work pero okay lang iyon. Uriel is a great person. Mabait siya, mahirap
nga lang siyang patawanin kasi kinaisip – isip niya muna ang jokes bago siya
tumawa. Nakakaloka siya, minsan ten minutes nang tapos ang joke time ko saka pa
lang siya tatawa.

Tuwing uuwi siya, lagi siyang may dalang pagkain para sa akin. Tatawag pa iyon,
itatanong kung anong gusto kong kainin kahit hindi niya alam hahanapin niya.
Natutuwa ako kasi ramdam na ramdam ko iyong pag-aalaga niya sa akin.

"Inaalagaan ka?" Tanong ni Ate Reese habang naglalakad kami sa loob ng Varres
Medical City. Tumango naman ako. "Dapat lang. Kung hindi man siya makaramdam ng
kung ano sa'yo, at least aalagaan niya iyong anak ninyo." Napatitig ako kay Ate.

"Sinasabi mo ba na kaya lang niya ako inaalagaan kasi sa baby?"

"Pwede. Bakit, are you expecting something else?"

"Wala naman, Ate. Baka mabait lang talaga siya sa akin." Biglang natawa si Ate
Reese. Papasok na kami ng elevator noon.

"Consunji iyon. Hindi iyon mabait. Mabait lang sila sa kamag-anak but outside the
family, they can be the villains. Asawa nga ni Kairos, tinalo noong mga kapatid.
Subukan lang gawin iyon sa'yo, sasagasaan ko sila ng Jaguar ko." Mukhang nainis na
si Ate. Ako naman ay natawa.

Scheduled itong pagpapa-check – up ko. Nag-text si Uriel kanina para sabihin sa

aking susunod siya, na-stuck lang siya sa annual meeting ng Consunji Empires.
Nalaman kong iyong head of the family nila ngayon ay si Uncle Gab.

Kanina, nagtagal ako kasi nahirapan pa akong mamili ng isusuot ko kaya nagpaka-
basic na lang ako. I wore my Prada wrap effect printed satin twill dress. Ipinatong
ko iyon sa off white basic shirt and I paired it with my favorite white Gucci flat
sandals, ngayong araw, nilabas ko ang Saint Lauren black and gold purse ko. I look
so simple.

Naupo kami ni Ate sa waiting lounge. Siniguro niyang nakatapat sa aming dalawa ang
aircon. Naglabas ba si Ate ng fan mula sa bag niya at pinaypayan ako.

"Okay ka lang?"

"Oo. Kain tayo pagkatapos, Ate."

"Saan mo gusto?"

"Gusto ko iyong may bento box eh. Sa Tokyo Tokyo na lang."

"Sige. Anong number ka raw ba?"

"Three pa." Napatitig ako kay Ate. Maumbok na rin ang tyan niya. Halos sabay kaming
dalawa – actually pati si Leina at si Aelise. Si Anne hindi raw kasi nagpu-pull out
raw si Adi. Sinabi niya talaga iyon sa akin, ako naman ay tawa nang tawa.

"Ate..."

"Oh?"

"Kilala mo ba iyong Saina?"

"Oo. Kaya nga ayoko kay Uriel eh." Napapalatak siya. "Ang gago ni Uriel noon. Kahit
na alam niyang jowa ni Miguel at magpapakasal iyong dalawa. Kinana niya pa rin.
Tang inang iyon. Biruin mo, a week before the wedding, ginawa niya iyon. Miguel has
this thing about Saina's virginity. The best raw siya kaya dapat virgin bride ang
mapangasawa niya. Eh itong Miguel, gago rin, gusto virgin si Saina, pero siya super
kantot on the sides. Double standard ang putang ina. Ayun, mapili, ang napangasawa
si Mariah – NA WALA NAMAN KASO pero napatunayan roon na we don't really end up with
out expections."
"Just like you, si Kuya Dondon iyong love mo noon."

"Mababaw iyong sa amin ni Don. Si Heath, siya ang lahat." Napatango ako.

"Tuloy mo iyong kay Uriel. Diba nabuntis niya."

"Oo, pero ayaw siyang tatay noong Saina. She tried to tell the family that Miguel
fathered her child. Jusko, akala ko noon maghihiwalay sila ni Mariah. Galit na
galit si Miguel noon." Tingin ko kay Ate G na G siya sa pagkukwento. "Sa isang
family gathering sinabi ni Saina iyon, jusko, imagine, Barang iyong buong lahi nila
naroon, tapos may pa-announce si Saina. Eh ang gaga, wala naman palang nangyari sa
kanila ni Miguel ni minsan! Ano iyon may flying powers ang tamod ni Miguel biglang
pumasok sa puke niya, gaga! Sa galit noong isa, sinampal ni Miguel si Saina sa
harap ng madling – people! Ayun, nagalit si Uriel, nagsuntukan silang dalawa sa
harap ng buong pamilya! Ang gago ni Heath imbes umawat, nakipusta pa! Si Hunter at
Hyron, nag-video, iyong Vejar twins, taga-iskor. Riot talaga! Galit na galit iyong
tatay ni Uriel. Jusko, mga Consunji, Verjar at Demitri, mayayaman talaga sila, pero
normal lang silang pamilya na nagsusuntukan talaga! But at least now, okay na si
Miguel at Uriel. They are closer than ever."

"Mahal ni Uriel si Saina." Sabi ko kay Ate. Nagkibit- balikat naman siya.

"Malay ko. Suntukin ko pa sa mukha iyong babaeng iyon. Kahit gaano siya kagalit,
karapatan ni Uriel makita iyong bata, eh gaga siya. Akala mo kung umasta hindi
nagpakangkang nang paulit – ulit. Ay nandito na si Uriel." Wika ni Ate. Napatingin
naman ako sa may entrance ng longue. Kararating nga lang niya at nagpapalingon –
lingon siya. Hindi na niya suot iyong coat ng suit niya, tapos naka-roll up na
iyong sleeves niya. Ang sexy talaga tingnan.

Sa tatlong buwan naming pagkakasama, nakilala ko siya, and I like what I am seeing.
Hindi siya tulad ni Kuya Percy na madaling mag – init ang ulo, or ni Kuya Heath na
talagang nagpapabibo kapag kayamanan ang pinag-uusapan, Uriel si quiet, calm and
reserve pero kapag nagsalita siya, mapapabuntong – hininga talaga ang kausap.

"Sorry, I'm late." Sabi niya pa. Ngumiti siya kay Ate Reese. "Heath is on his way
up here. May nakita lang siyang friend sa baba." Naupo siya sa tabi ko. Kinuha niya
ang kamay ko at saka inakbayan ako. "Hello, Baby. Are you alright? Kumain ka na
ba?" Sa akin siya nakatingin. Napa-blink ako.

"Mamaya pa, pagkatapos ng check-up."

"Okay. Saan mo gustong kumain." Inayos niya pa iyong buhok kong nalagay sa may mata
ko. Napapakagat ako ng labi. Napak-sweet niya.

"Sa Tokyo Tokyo." Pabebeng sagot ko. Hinatak ni Ate Reese ang buhok ko. "Aray naman
Ate!"

"Reese, I don't appreciate you hurting her." Mahinahon ngunit mariing wika ni
Uriel.

"Hurting mo mukha mo. Panget." She maid a face. Napapailing si Uriel. Tumawa naman
ako.

"Okay lang ako. Ganyan si Ate, pero love ako niyan."

Number three!

Napatayo ako nang isigaw ang number ko. Sabay kami ni Uriel na pumasok sa loob ng
clinic. Iyong OB ko ay iyong kapatid ni Tita Gina. Bale, tita rin siya ni Uriel.

"Good morning, Tita Danelle."

"Hello, Uriel, Avery, kamusta ang pakiramdam mo?"

"Okay naman po."

"No morning sickness?"

"Hindi po ako nakakaranas noon, doc." Sabi ko sa kanya. Mula noong nabuntis ako
wala naman akong ganoon, basta gusto ko lang ng maanghang at hanggang ngayon,
maanghang pa rin ang hanap ko.

"Sana all." Natawa si Doc. Pinahiga niya ako sa bed tapos pinalabas niya ang tummy
ko, Uriel helped me with my dress. Nilagyan iyon ng gel tapos tinapat na iyong
machine. Nakakatuwa, mayamaya ay nakita na namin si Baby sa screen. Fetus na fetus
pa rin siya pero sabi ni doc, okay naman ang lahat.

"Oh... the heartbeats are fine. So far wala naman tayong problema. Papasok ka na sa
second trimester nito. Basta h'wag kang magpapagod, h'wag magpupuyat at inumin
lahat ang prescribed vitamins ha. Iyong milk niya ba, Uriel, pinaiinom mo?"

"Yes, Tita, morning and before going to sleep at night."

"Sex is still okay pero hinay – hinay." Namula ang buong mukha ko. Si Uriel naman
ay ngumisi lang.

"I know. Anak ni Gabriel iyan, kapatid ng asawa ko, kilala ko sila." Natawa si Doc
ako naman ay hindi mapakali. Matapos noon ay inayos na ni Uriel ang dress ko.
Inalalayan niya akong makaupo tapos lumabas na kaming dalawa pagkatapos niyang mag
– thank you sa Tita niya. Ate Reese and Heath are next, kaya nag-wait kami sa
kanila. Bumalik kami sa kinauupuan namin kanina.

"Are you alright?" Tanong niya. "Are you hot?"

"Okay ako. Thank you, Uriel."

"Why are you always thanking me?"

"Because I'm grateful to you."

"Don't be like that, Avery. You're too precious, sometimes I think I don't deserve
this."

"Precious ka rin naman." I said. Totoo naman iyon. "Bakit naman naiisip mo iyan?"
He shrugged.

"Well, because I'm Uriel."

"I am grateful because you're Uriel. Thank you." I kissed his cheek. Napabuntong –
hininga siya.

"At this point, I can't help it anymore." He mumbles between his breath. Hindi ko
masyadong ma-gets iyon kaya nagtatanong ako sa kanya pero hindi naman niya ako
sinasagot. Dumating na sila Ate Reese kaya umalis na kami. Convoy na lang kami
papunta sa isang mall kung saan may Tokyo Tokyo branch.

Nagorder agad kami.

I ordered Prawn Tempura & chiken Karaage Sumo Meal. Si ate Reese naman ay Wagyu
cubes Bento, si Kuya Heath nakigaya sa akin, si Uriel naman ay parang nag-iisip pa.

"Safe ba iyong food rito?"

"Safe mo mukha mo." Sabi ni Ate Reese. Inirapan ko siya. Tinanguan ko naman si
Uriel.

"Gusto mo same na lang tayo?"

"Sige..." He said. Si Ate Reese ang nag-order. Naiwan kaming tatlo nila Heath roon.
"Uhm, Ave-ry. Do you want to go away this weekend? It's Friday tomorrow, I was
thinking of going to CLPH. Have you been there?"

"Hindi pa. Maganda raw roon sabi ni Ate Reese. Sila Momsi dinala n ani Kuya Heath
roon pero ako hindi sumama noon kasi tournament ko noon sa DOTA."

"What is DOTA? Isn't that the price you need to pay if you want to marry someone?"
Takang – taka siya. Natawa si Kuya Heath.

"Dote kasi iyon." Sabi ko. "DOTA. Defense of the Ancient. Online game iyon. Isa
iyon sa mga trabaho ko. My team ako at three consecutive years na kaming world
champion."

"Dude, that's what she does for a living. She earns million dollars by just winning
a game. Pinakamayaman sa magkakapatid."

"Yes! Para sa mga favorite kong brands!" Mukhang naguguluhan pa rin si Uriel sa
sinasabi ko pero wala naman na siyang tanong. Dumating ang food namin, nagsimula na
kaming kumain, napansin niya yatang kuha nang kuha si Ate Reese sa pagkain ko.
Mukhang hindi siya kumportable kaya ang ginawa niya, sinubuan niya ako. Inusog na
niya iyong food ko kay Ate Reese na pinagtaka naman noong isa.

"Reese, no offense, but Ave-ry is pregnant too and she needs the same amount of
nutrients as you. You have your own food, you should eat that or ask Heath for his
food."

"Ay, naku, okay lang naman!" Sabi ko. Si Ate Reese ay parang nangigigil na.

"Food mo mukha mo!"

"It's not okay. I know that you're pregnant too and you're eating for two people,
but so is Ave-ry."

"It's really okay, Uriel." Hinawakan ko ang kamay niya. Napapailing siya.

"Ikaw naman, Reese, sa akin ka na lang kumuha ng pagkain kasi."

"Hindi masarap iyan."

"Heath has the same order as us, Reese."

"Nakakabwisit talaga itong si Uriel ano?" Sabi ni Ate. Tawang – tawa naman ako.
Matapos naming kumain ay umuwi na kami. Tahimik si Uriel habang nagmamaneho. I
wonder what he's thinking, so I asked him.

"What's on your mind?"

"Ahhh..." He smiled. "Baby names. Have you thought about it?"

"Hindi pa. Ikaw anong naisip mo?'

"If it's a boy, Ramiel. If it's a girl, Ramielle."

"Ang ganda naman! Sige gusto ko iyon."

"Wala ka bang ibang naiisip?"

"Kapag meron sasabihin ko sa'yo. Ay aalis tayo bukas papunta CLPH?"

"Yep. Pack lightly." Bilin niya. Natawa naman ako sa pack lightly hindi ko kasi
alam iyon ang alam ko pack hard."

"Do you mean pack hard?" Natatawang wika ko.

"Ohh, baby, I want to but I can't we need to be careful the baby might get
damaged."

"Tarantado!" Hinampas ko sa braso. Tawang – tawa si Uriel. Nakauwi kami sa bahay.

We stayed in the room. Halos kalahating araw kaming naroon, nakahiga lang kami,
nagkukwentuhan. Natapos na namin iyong getting to know chorva. Alam ko na iyong mga
bagay – bagay.

His favorite movie is Star Wars. Mahilig siyang magbasa. Favortite niya iyong A
time to kill ni John Grisham. Palagi kong nakikita sa bedside table niya iyong book
na iyon. Minsang gumagala ako sa bahay niya, napunta ako sa loob ng library. He has
thousand of books! Ang daming bookshelf! Nagpunta rito iyong pinsan niya, si Heph,
just to borrow books tapos may mini book discussion pa sila over coffee. Aww, he's
just so smart.

Kinabukasan, maaga kaming umalis ng bahay. Pupunta nga kami sa CLPH. Nagdala siya
ng driver para hindi siya mapagod. Four hours kasi iyong byahe. Kapag bumibilis ang
andar ay pinagagalitan niya si Ryan, baka raw kasi matagtag ang baby. Mainit raw sa
CLPH kaya hindi kami lalabas nang umaga, pag-pahapon na raw kasi baka magkasakit na
naman ako.

Exactly 12 in the afternoon dumating kami sa CLPH. We stayed in his cabin. Grabe,
ang daming cabin sa part na iyon. Sabi niya pag-aari raw iyon ng mga pinsan niya
lahat. Iyong cabin niya, malapit sa may lake. Nakakatuwa, kitang – kita sa bedroom.

"Aren't you bored?" He asked me. Nakaupo kami sa kama. He's reading, I was on my
phone. Ka-text ko si Popsi. Umiling ako. "Tell me if you want to do something else.
Nagbabasa lang naman ako."

"Okay." Pero hindi ako maiinip. Noong di na nag-reply si Popsi, nag-mobile legends
na lang ako. May tournament nga pala kami sa isang linggo, kalaban namin iyong
Vietnam. Malaki – laking pera iyon.

Three hundred thousand dollars! Marami – raming bag iyon!

Pinili ko si Miya. MM kasi talaga ako. Ang tagal magsipili ng mga kakampi ko pero
noong nagsimula. MGA BOBO naman!

"Tang ina! Magsibaba na kayo! Nandoon na sila! Baba! Baba!" Nakakabwisit! May mag-
jowa pang naglalampungan sa ML! "TANG INA NINYONG MAGJOWA KAYO! MAGBE-BREAK RIN
KAYO?! MGA PANGET!"
Nagtagal ang laro peri sa huli -DEFEAT pa rin dahil sa magjowang naglalapumpungan.

"PUTANG INA!" Sa kalagitnaan ng init ng ulo ko noon ko na-realize na hind inga pala
ako nag-iisa sa kwarto. Nilingon ko si Uriel na nakatutulala sa akin, bahagya pa
siyang nakanganga. "Baby, naiinip na ako." I smiled sweetly at him.

"What happened to you?" Bigla siyang natawa. "You transformed so suddenly." Nag-
iihit na siya ng tawa, nabitiwan niya pa iyong libro niya. Nahiya naman ako.

"Nakakainis ka kamo!" Hinampas ko siya sa dibdib. Hinatak naman niya ako para
yakapin at hagkan sa sentido.

Apat na araw kami sa CLPH. Nakilala ko na halos lahat ng pinsan niya. May pinsan
siya, si Yael, may may walong anak – mukhang hinahabol sila ni Kuya Heath. May anak
siyang binate na si Yohann na sobrang gwapo, teenager na iyong bata, sixteen years
old na, tapos iyong isa, si Yanessa, eleven years old na, ang cu-cute kasi nakikita
ko sila sa lake, naglalakad silang pamilya kasama iyong mga babies nila, ang saya
kaya ng malaking pamilya.

Naroon rin si Achilles Vejar at ang pamilya niya. May pinsan siyang chef na gwapo
rin, pero mas gwapo si Uriel.

Masaya iyong stay namin sa CLPH, pero isang gabi, habang natutulog, naulinigan ko
siyang umiiyak. Nanaginip yata. Napabangon ako. Parang nahihrirapan na siyang
huminga. Ginising ko siya at agad naman siyang napabangon.

"What's wrong? Is it a bad dream?"

"No. It's my son. In my dream he didn't want me." Yumakap si Uriel sa akin.
Hinaplos ko ang likod niya. Nararamdaman ko iyong pangungulila niya.

"Sabi ni Momsi kabaligtaran ang panaginip. I'm sure he misses you and also, our
will want you so much." May sound iyong iyak niya kaya napapaiyak na rin ako.

Kinabukasan mukha namang maayos na siya. Nagmorning walk raw siya, tapos sinabi
niyang darating si Tita Mara kasama si Uncle Gab. They arrived at lunch. Tinulungan
ko si Tita sa paghahanda ng pagkain.

"Kamusta naman kayo ni Uriel, Ave-ry?"

"Okay naman po."

"Mabait ba siya sa'yo? Sorry kung tinatanong ko, paano naman kasi, sa magkakapatid
si Uriel ang pinakasakit ng ulo naming mag-asawa. He's always competing with Miguel
before, kaya nga nangyari ang problema kay Saina noon, but now, I guess and I'm
hoping na itong pagbabago niya ay tuloy – tuloy na. Gusto ko lang maging masaya
itong Uriel ko."

"Malungkutin po ba siya?"

"Hindi naman... but I guess it all changed when we told him about Adriel."

The missing brother. Naging interesado ako lalo.

"Hindi niya natatandaan si Adriel. They were only three years old when..." Tita
Mara sighed. "He was taken away from us. Hindi niya natatandaan na may kakambal
siya, he was only three wala pa siyang memory, but when he turned turned ten, he
told me that he was always dreaming of a boy, and then he found Adriel's picture
and asked me, matalino si Uriel, malawak ang pag-iisip niya kaya sa murang edad,
ipinaliwanag ko ang lahat. Ever since that day, naging tahimik si Uriel, nilayo
niya ang sarili niya... I thought that maybe somehow, nagagalit siya kasi
nakalimutan niya ang kapatid niya. Doon nagsimula ang competition sa pagitan nila
ni Miguel..."

She wiped her tears. "Hindi sumuko si Gab sa paghahanap sa anak namin pero wala,
the investigators said na sa tagal nang panahon, baka raw wala na ang anak namin."
She sobbed. Natataranta ako. "Sometimes I look at Uriel and think of my boy. I want
to hug him..."

"Naku, Tita. H'wag na po kayong umiyak." Niyakap ko siya. "Lalo pang nasaktan iyang
Uriel ko noong ipinagkakait ni Saina ang apo ko. He might have done things to ruin
Saina's relationship with Miguel but he is still the father of the child. Gustong –
gustong makita ni Uriel si Haniel."

"Tita, h'wag na po kayong umiyak." Kumalma naman na siya. Matapos iyon ay tinawag
na sila Uriel para kumain.

"Mara, umiyak ka? Anong nangyari?" Very attentive si Uncle Gab kay Tita Mara.
Natawa lang si Tita at hinampas si Uncle Gab sa braso.

"Okay lang ako. Kumain na tayo."

And we did. Uriel looked that way at his mother again. Hindi ako mapakali
pagkatapos kumain ay in-excuse ko ang sarili ko. Tinawagan ko si Popsi.

"Ano, nanganak ka na?"

"Popsi naman eh!"

"Wow nasa CLPH, sarap buhay ba?"

"Kainis ka kamo!" Natatawa ako. "Popsi may tanong kasi ako. Alam mo iyong kaso ng
pamilya ni Uriel iyong nawawala nilang kapatid?"

"Ah, oo, that was thirty – three years ago. Bakit?"

"Eh wala ako sa bahay, nandyan pa naman iyong dati kong set up. Maghanap ka nga."

"Bili mo ako ng Mulsanne Range, magpapaka-hacker ulit ako."

"Ang mahal naman noon ay Popsi! Thirty million iyon eh!

"Aba'y si Momsi binili ni Mouawad 1001 Nights Diamond purse na dolyar ang presyo,
walang reklamo, ako kotse lang! Bag ng nanay mo apat na kotse na ang mabibili!"

"Fine. Sige. Bibili na kita. Tuparin mo promise mo!"

"Okay, dawter. I love you!"

"Bye, pawder!" I sighed. Nakita kong palapit si Uriel. He was smiling. Binigyan
niya ako ng glass of water.

"Si Senyor ba iyon?" Napapadalas ang pagtatagalog niya. I nodded.

"Oo. Nagpapabili ng kotse. Kaloka."

"Anong kotse?" Napakamot ako ng ulo.

"Mulssane Range na red. Lahat ng kotse niya red eh."

"Ahh, Bentley. I have a friend in that company. I can do something about it."

Natawa ako. "Naku. H'wag na. Kaya ko naman."

"Let me. I want to." Hinawakan niya ang kamay ko. Nagkatinginan kami sa mga mata,
talagang pakiramdam ko i-ki-kiss niya ako noon, palapit na iyong mukha niya sa akin
kaya lang biglang may sumigaw...

DADDY! DADDY!

Natigilan kaming dalawa. Nakita ko si Tita Mara sa may pinto papasok ng living room
na nakalagay ang kamay sa bibig habang nakatingin sa batang lalaking tumatakbo
papunta kay Uriel. Takang – taka rin siya. Yumakap iyong bata kay Uriel.

Sa tabi ni Uriel ay naroon ang isang babaeng hindi ko lang iisang beses nakita sa
litrato.

Si Saina Buencuseso. Uriel saw her too, kaya mabilis na lumipat ang mata niya sa
bata, lumuhod pa siya para pantay sila. He looked so happy. Naiiyak pa nga yata
siya. Hinaplos – haplos niya ang noo ng bata.

"Daddy!" The boy smiled and hugged Uriel. Napangiti ako. He deserves this. 

CHAPTER 13

Stupid

Adam Uriel Consunji's

"Here..."

I gave Papa a glass of water. They arrived this afternoon with Mariah and Miguel,
of course my nephews and Macang are here too. Currently, they are staying in Migs'
cabin which is at the other end of the lake. Mama and Avery are in the kitchen
preparing lunch. I told her to just sit down and I'll help my mom, but she
insisted. Avery is like that, she always wants to help, and those things she
thought as tiny or simple things aren't really that simple or even tiny, they meant
the world and I guess she doesn't really know that which made it more genuine.

"Kamusta kayo ni Avery, Uriel?"

"We're fine, Papa. I'm doing my best to take care of her."

"Good to hear that son. May plano na ba kayo after this? Pagkapanganak niya, anong
gagawin mo?"

"I'll continue to take care of her. I'll provide for her, Papa. She clearly told me
that she can provide of the child, maybe with the help of her father, but I want to
take care of them. I want to be in my child's life." My father nodded. We were just
standing in the garden looking at the beautiful lake in front of us.

"Your birthday is coming." He suddenly said. I sighed.

"Our birthday is coming. We'll be thirty – seven next month, Papa. Are you still
looking for him? Please say you do. I am trying my best to find him, pero hindi
talaga ako swerte sa hanapan."
"Alam mong tinigil ko na, Uri." He said and that saddened me. "The more I try to
look for Adriel, the more your mom gets hurt. Halos kalahati ng buhay ni Mara
nasasaktan siya dahil sa nangyari kay Adriel noon. I needed to stop, it's been a
long time. I just hope and pray for his soul." He sounded so tired. It was my turn
to tap Papa's shoulder.

I know how much it hurts. I grew uo with a vague memory of Adriel. Palagi kong
nararamdaman noon na parang may kulang sa akin, masaya ako pero may hinahanap ako,
and I was ten years old when I finally found an evidence, a picture of Adriel, I
was too damn happy but that happiness faded when my mother explained to me what
happened to him.

He is my twin, at naniniwala akong tulad ni Apollo at Achilles, Hyron at Hyan, Ino

at Tino, kailangan naming palaging magkasama. Uncle Yto and Auntir Yza are in the
sunset of their lives but they are still inseparable. I want Adriel back, he is
half of me, I want him here.

"Uncle Gab, Uriel, kakain na po." Avery called us in. I smiled at her. Everyday I
look at her, she becomes more beautiful. The bump in her tummy is getting bigger
and I am getting more excited. I want to see my child asap. Masaya akong malaman na
okay ang lahat. According to Tita Dani, Avery and baby's heartbeats are getting
stronger each day. I'm so glad. I don't have first-hand experience on this... noong
buntis si Saina, ayaw niya akong makita, ni ayaw niya akong palapitin sa kanya, so
all of this is so new to me.

We all ate lunch. Napansin ni Mama na parang wala raw ganang kumain si Avery, nag-
alala tuloy siya. Mabagal talaga siyang kumain. Napansin ko kasi siya, susubo siya
ng isang beses, tapos bibitawan niya iyong spoon and fork, she'll look around,
smile at everyone in the table, play with her food and then, she'll look around
again. Minsan, kailangan ko pang ipaalalang kumakain siya.

Natapos ang lunch, I saw her going outside, may kausap siya sa phone.

"Uriel, painumin mo ng tubig si Avery. Hindi niya naubos ang water niya." Paalala
ni Mama sa akin. I took the glass of water and walked to her. Na-realize kong si
Mr. Apelyido ang kausap niya. We talked for a while, I was just looking at her. I
am wondering why she keeps declining my help, I wanted to buy her father the car he
wanted but she clearly declined it and that caught me off – guard.

She says: Kaya ko naman. Isa that even possible? Kaya niya ba talaga? I wanted to
kiss her because she looks so pretty. Her cheeks were pink and her lips too. I
wanted to kiss her. It's been so long since I last kiss her. I kissed her last
night – it's been sixteen hours since I last kissed her and I want to kiss her
now...

DADDY! DADDY!

Akala ko si Maco ang sumisigaw, pero papalapit sa akin ang boses. I had to look and
when I did, I saw a little boy running to me. Niyakap niya ako sa may binti. I was
so confused. What is happening and then, I saw my mom, and the woman standing
beside her, it's Saina. I looked at the boy again.

This is my son. Haniel. I tried to control the tears, but I just can't help it. I
kneeled in front of the boy. I cupped his face.

"You're my Dad!" He said and hugged me. Hindi ko alam kung anong nangyayari. But I
felt like my world shifted. My heart skipped a beat when Haniel kissed my cheek.
Mama was crying, my father was standing near the door looking at us. I cannot
believe it.

Finally! My son is here and I am hugging him.

"I love you, Haniel." I told him. "I love you so much."

xxxx

I played with Haniel the whole day. Gosh, I'm so happy. Kahit ang mga magulang ko
ay masaya. My child is beautiful, he is a happy kid. He giggles all the time.
Nagpalipad kami ng saranggola, we played with my lego toys. We talked. He is
intelligent. Madali siyang makaintindi, at marunong siyang mag-Filipino, Italian at
English. I just can't get my eyes off of him.

"Ang gwapo nitong apo ko, kamukhang – kamukha ni Uriel."

"Mamita, maganda ka." Haniel smiled at my Mom. We were all in the living area,
drinking coffee. Nagutom si Haniel that's why we took a break and sat. Sumama sa
amin ang mga magulang ko at si Saina.

I am happy, but I wanted to talk to her. Last week, she clearly told me that I will
never see my child but here he is now, I am thankful to her, but I wanted to know
what changed. I looked at my parents.

"Ma, Pa, is it okay if I talk to Saina?" I looked at her. "Can we talk?"

"Sure, Uri." She smiled. Tumayo ako at naglakad patungo sa kitchen. I stood near
the sink. Napansin ko ang oras, alas sais na pala ng gabi. Mamaya nandito na si
Migs at Mariah. I just don't know what will happen if they find Saina here. Mainit
ang dugo ng hipag ko sa kanya.

"What happened?" I got straight to the point. "What changed your mind?" She just
shrugged.

"You should be thanking me, Uri for finally letting you see Haniel. Our boy is
growing too fast, he wanted to meet you, wala akong magagawa kundi ibigay iyon sa
anak natin. Inaamin kong may mali ako, mali na ipagkait ko si Haniel sa'yo, he is
your son." He took my hand and smiled. "I changed my mind because I realized that a
father needs to be with his son. I am giving you all the chance you wanted, Uriel.
You can now be with him."

Napakasaya ko nang marinig iyon.

"Thank you, Saina."

"You're welcome, Uriel." And then, she hugged me. Nagulat ako. Napatingin ako sa
entrance ng kitchen and that was when I saw Avery. She smiled at me, she even gave
me the thumbs up and then waved. I pushed Saina away. Lalapitan ko sana si Avery
but Saina grabbed my arm. "Haniel always wanted a family picture, we should take
one."

I nodded at her. Bumalik kami sa living room. Saina told my parents about the
picture thing. Ako naman ay ilang beses tumitingin sa hagdanan, maybe Avery is
already in our room. Maybe she's too tired. Hindi pa kami kumakain ng dinner.

We took quite a lot of picture. Saina made Haniel sit on my lap and then she sat
beside me. She even took my hand.

"Smile, Uriel!" She told me. Kahit nagtataka ako ay ngumiti ako. Matapos ang
picture taking ay saka dumating si Miguel at Mariah kasama si Maco, Macang at si
Mico. Mukhang nagulat ang kapatid ko nang makita si Saina. Si Mariah naman ay
tumaas ang kilay.

"Naku, Miguel, hindi pa natin napapabinyagan si Mico, may masamang espiritu pala sa
paligid."

"Mariah..." May warning agad sa boses ni Papa.

"Sorry, Papa."

"Let us all eat." Sabi ni Papa. Nauna sila ni Mama pamunta ng dining area. Miguel
was looking at Haniel.

"Is that..." He looked as surprised as I am. He looked at Saina. "I hope this isn't
one of your scheme, Saina."

"Oh please, Miguel." She laughed. "Haniel wants to meet Uri."

"Whatever." My brother said.

"How are you, Mariah. I heard you gave birth again. Oh, sorry can you even
understand English?"

"Saina!" I hissed at her.

"Joke lang."

"Hindi naman masama ugali ko." Wika ni Mariah.

"Oww! How's your sister? Si Mariake, uhm iyong kabit ni Kairos." Napapikit ako.

"Saina, please!" I hissed at her again.

"She started it, tinawag niya akong masamang espiritu."

"Hindi kabit si Ate." Sabi ni Mariah. "Legal wife siya. Naging kabit man siya sa
paningin ng tao, siya pa rin iyong pinili. Winner kaya si Ate. Winner sa Binibining
Pilipinas – Miss Universe, ikaw Binibining Pilipinas Miss Earth, pero pagdating sa
Miss Earth, nadapa na, umiyak pa noong natalo. HA!"

Nakita kong napangiti ang kapatid ko. "Oh, love, let's go. I'm famished." Umalis
sila ni Miguel.

"Oh well, I'll be leaving now, Uriel." She said to me. "Naka-check in ako sa hotel.
Room 7321. If you wanna see Haniel, you can just drop by. Come, baby..."

"Kumain muna kayo." I said.

"Hindi na. Mariah's there, I don't really want to be around her."

"Can't Haniel sleep over?" I asked politely.

"Pwede naman. But I cannot let him sleep here alone, he might wake up in the middle
of the night and call me or something. Hindi siya sanay na wala ako."

"I see..." Nakaramdam ako ng panghihinayang. I kneeled in front of my child. I

cannot take my eyes of him, he is so beautiful. "See you again, tomorrow, Kiddo."
"Can we play again, Daddy?"

"Yes, we will. I'll see you tomorrow." I hugged him. Nang pakawalan ko siya ay
nakatingin si Saina sa amin. I stood up and took Haniel's hand. I will walk them to
the door. I noticed that Saina is looking at me, as if she is waiting for
something. I asked myself if I should say something, but then, naunahan niya akong
magsalita.

"Uriel, if you want, we can sleep here so you can see Haniel first thing in the
morning tomorrow. I mean, I know you miss him. We can all sleep in a room, so you
can be with him."

I smiled at her. "I don't think that's appropriate, Saina. I'll just drop by in
your suite tomorrow to pick up Haniel, if that's okay with you. I want to show him
around."

"Sure. Just take him tomorrow."

Saina didn't even let me walk them to the door. She just left. Hindi man lang siya
nagpaalam sa mga magulang ko. I shook my head. I went to the dining area. Everyone
is eating. Si Papa, na kay Macang na naman ang buong atensyon pati si Mama. Nagtaka
ako na wala pa roon si Avery. Umakyat ako sa itaas para tawagin siya but when I
came in the room, wala siya roon.

Wala siya sa bathroom, wala siya sa balcony. Bigla akong kinabahan.

"Avery!" Sigaw ko.

Hinanap ko siya sa buong second floor. I kept on calling for her, but she's not
here. Nagtatakabo ako pababa nang hagdanan.

"Anak, anong nangyayari?" Tanong ni Mama sa akin. Mukhang nagulat sila sa pagsigaw
ko.

"Ma! Mama! Wala si Avery sa room. She's gone!"

xxxx

Avery's

"Saan ka ba kasi dapat pupunta, Barang?"

Kasalukuyan kaming kumakain ni Kuya Red, Ate Aurora, Ate Sam at Kuya Percy sa isang
restaurant sa loob ng CLPH. Pinapapak ko iyong chicken fillet na order ko. Masarap
iyong tartar sauce na sawsawan kaya natutuwa talaga ako, medyo may sipa ang
anghang.

"Wala. Nainip kasi ako roon kanina sa cabin ni Uriel kaya naisip kong magpahangin
muna." Sinagot ko si Ate Aurora.

"Why were you bored? Nasaa si Uriel?" Kuya Red asked.

"Ah, dumating kasi iyong anak niya kaya nag-bonding muna sila." Napansin kong
nagkatinginan si Kuya Red at Kuya Percy. "Saka nandyan si Saina. Naalala ko na
siya, kaya pala siya pamilyar noon sa akin kasi siya pala iyong Miss Earth dati na
lumaban sa Thailand. Ka-batch niya si Mariake Rojas sa Binibini kaya lang natalo
siya kasi medyo hindi maganda iyong sagot niya."

"Alin siya roon?" Tanong ni Ate Sam.

"Si ano..." I grinned. "May pamileee." Biglang humagalpak nang tawa si Ate Aurora,
nag-high five pa kaming dalawa. "Baka naman kinabahan siya noon kaya ganoon ang
sagot niya. She seemed to be intelligent."

"Intelligent scheming bitch." Wika ni Kuya Percy.

"Perseus." Pagbabawal ni Ate Sam. Sumubo ulit ako ng chicken. Mukhang nainip na si
Kuya Red kaya pinaghihimay niya na ako. Tapos na kasi silang kumain lahat.

"What, Samuelle? It's true. Nagsapakan si Migs at Uriel dahil sa kanya. At kahit
gaano siya kagalit kay Uriel, my cousin deserves to see his son. Sobra niyang
pinahirapan. At some point, Uriel begged her, akala nitong isa, okay na, pinalipad
niya si Uriel ng London, saying she'd meet him at the airport, you know what she
did? Hindi siya nagpunta, wala sila sa London, at that time, nasa Italy na siya.
Pinagmukha niyang tanga iyong tao." Inis na inis si Kuya Percy.

"Pero baka galit lang talaga siya kay Uriel." I said. Sinubuan ako ni Kuya Red. Si
Ate Aurora ay binigyan ako ng tubig. "Baka iba siya talaga magalit." Biglang natawa
si Ate Sam. "Bakit, Ate?"

"Wala naman." She giggled. Hinalikan siya ni Kuya Percy sa noo. "Ganito kasi iyan,
Avery, maiintindihan mo rin kasi magiging nanay ka na. Maaaring may galit siya kay
Uriel, pero mali na itago niya ang bata, swerte nga niya nagpapakatatay iyong isa,
iyong iba, halos ipagduldulan na iyong anak nila sa tatay, umaayaw, si Uriel, all
he wants is to be with his son."

"Iba-iba naman kasi ang galit ng tao." Sabi ko pa.

"I know." Ate Sam said.

"Ayan jusko, Barang natapos ka ring kumain! Ano, doon ka muna sa cabin ko? ML
tayo." Niyaya ako ni Kuya Red. Agad naman akong pumayag. Sabay – sabay kaming
lumabas ng restaurant. Sumakay kami sa golf cart, sa likod kami ni Ate Aurora.
Nagkukwentuhan kaming dalawa, nakakatuwa sabi niya bibigay niya raw sa akin iyong
mga baby damit ni Gray.

"Luh, thank you, Ate Orang!" Niyakap ko pa siya. Nakating na kami sa cabin ni Kuya
Red. Sabi niya magbibihis lang raw siya, ako naman ay nilabas ang phone ko, lobatt
pala ako, nakicharge muna ako tapos nilabas ko mula sa Gucci bag ko ang aking Ipad.
Doon na lang ako maglalaro. Bumalik na si Kuya Red kaya nagstart na kami.

MM ako – Miya forever. Si Kuya Red tank – Esmeralda siya. 1b1 kaming dalawa. Noong
unang round natalo ako, pero hindi ako susuko.

"PUTANG INA KUYA RED! UHM GAGO! GAGO! H'WAG KANG TUMAKBO! WEAK! POTA! POTA KASI!

"TRASHTALK PA MORE, BARANG! OOOHHH!"

Sa round two, natalo siya. Nag-round three pa kami. Aurora ang pangalan ni Kuya Red
sa ML, ako naman ay Abarang.

"Hoy, ang ingay ninypo, natutulog na si Crimson at Gray." Sumilip si Ate Aurora sa
amin. Tumawa si Kuya Red.

"Babe, mamaya patulugin mo rin ako ha."

"Sira ulo! H'wag kayo masyadong maingay!" Tawa nang tawa si Ate Orang. Nagkasawaan
na rin kami ni Kuya Red kaya naglaro na lang kami ng Call of Duty. Sa pagkakataong
iyon ay lumabas kaming dalawa sa porch para hindi kami maingay. Nakailang ikot rin
kami, magkakampi na kami kaya hindi na kami nagmumurahan, iyong kalaban na lang
namin ang mimumura namin.

"AHH PUTANG INA SINAKSAK KA, KUYA RED!"

"IPAGHIGANTI MO AKO, BARANG! Hindi ako papayag nang sinasaksak na lang ako basta!"

"AVERY!"

Natigil kami sa paglalaro ni Kuya Red nang may sumigaw ng pangalan ko. Napalingon
ako. Nakita ko si Uriel na tumatakbo papunta sa amin. Tumayo si Kuya Red.

"Uri---" Hindi ako nakapagsalita kasi yumakap siya sa akin bigla. Nagukat ako,
nabitiwan ko ang Ipad ko at nalaglag iyon sa sahig.

"Where the fuck had you been?!" Pagkatapos niya akong yakapin ay sinigawan niya
ako. "I told you to tell me if you're leaving hindi iyong alis ka nang alis?!"

"Uriel, h'wag mong sigawan si Barang." Wika ni Kuya Red.

"Shut up, Red!" He hissed at him too. "Are you stupid, Avery?! Sasabihin mo lang na
aalis ka, hindi mo pa magawa?! Do you like it when I am worried about you?!"
Hinigpitan niya ang hawak sa braso ko. Napangiwi ako. "Uuwi na tayo! Don't act
stupidly again."

Napanganga ako. Tinawag niya akong stupid.

"PUTANG INA KA PALA! KUNG MAKATANGA KA AKALA MO NABILI MO NA IYONG BUONG PAGKATAO
KO?! TANG INA TATAY KA LANG NG ANAK KO, WALA TAYONG KONKRETONG RELASYON! HINDI IBIG
SABIHING NAGPAPAKANGKANG AKO SAYO, MAY KARAPATAN KANG TAWAGIN AKONG TANGA AT
KONTROLIN ANG BUHAY KA?! KUNG TANGA AKO, IKAW GAGO! UMUWI KA MAG-ISA MO! ISA KANG
MALAKING PAKYU!"

Tinulak ko siya at pumasok ako sa loob ng cabin ni Kuya Red. Napahawak ako sa
baywang ko.

"Nakakaloka, sinigawan ako! Tarantado yata!" Inis na inis ako. Kinuha ko ang phone
ko at tinawagan ko si Popsi.

"Ano nanganak ka na ba?" I rolled my eyes.

"Popsi, si Uriel sinigawan ako saka tinawag akong stupid." Binabaan ako ni Popsi ng
telepono. Naulol na naman. Pumasok si Kuya Red. Napapangisi siya. Nakasimangot
naman ako.

"Nasa labas pa rin."

"Wala akong pakialam. Umuwi siya kasama iyong anino niyang ulol! Dito ako
matutulog."

"Okay, may guestroom sa itaas. Lika na. Bawal mapuyat ang buntis."

Pagdating ko sa guestroom ay sumilip agada ko sa bintana. Nasa baba pa nga si

Uriel. Sakto nag-ring ang phone ko. Hindi ko sinagot. Jusko. Bahala siya sa buhay
niya.

Umalis ako kanina kasi nakita kong kailangan niya iyong time na iyon para sa mag-
ina niya. Naisip kong kailangan nilang mag-usap ni Saina kasi kahit naman bitch si
Saina, nanay pa rin siya noong anak ni Uriel at hangga't maaari kailangan ng bata
na makita na buo ang pamilya nila.

Hindi naman ako nanghihingi ng kahit ano kau Uriel. Okay na sa aking inaalagaan
niya ako at kung para lang lahat sa bata ito, wala namang kaso, I can take care of
myself, I am raised that way. Hindi ko naman talaga siya inoobliga siya. Mabait
naman si Uriel, pero medyo na-hurt ako. Tinawag niya akong tanga...

Hello! Tanga ba ako? Triple degree holder ako at Cum Laude ako sa lahat ng courses
ko noong college. Atenista ako! Iyon nga lang ONLINE CLASS lang ako. Sa Cambridge
University ako nagtapos ng MA no. Ako pa iyong tanga.

Nakatulugan ko na ang pagmumukmok ko. Kinabukasan nagising akong may kumakatok sa

pinto ng guestroom. Bumangon ako para buksan iyon. Nakita ko si Popsi.

"Huy!" Gulat na gulat ako.

"Nasaan ang gamit mo? Iuuwi na kita." Walang kangiti – ngiti ang tatay ko.
Hinawakan niya ang braso ako at naglakad kami pababa ng hagdanan. Medyo disoriented
pa ako kaya hindi ko naiintindihan ang nangyayari. Paglabas namin ay naroon si Kuya
Red karga si Baby Gray. Gising na iyon at nagdedede ng kamay.

"Ayan na pala si Heath." Bumaba si Kuya Heath sa sasakyan niya, dala niya ang
luggage ko.

"Ay, seryoso sa bahay na ako uuwi?" Walang abog na tanong ko.

"Oo." Popsi said. "Sige, Heath, lagay mo na iyan sa kotse ko."

Pasakay na kami ng kotse nang may pumarada sa tapat namin. Mula roon ay bumaba si
Uriel na naka-sando lang at boxers shorts, ni wala siyang tsinelas. Mukhang
kagigising lang niya.

"Avery, what's this?" Parang helpless na helpless siya.

"Bata." Sabi ni Popsi habang binubuksan iyong pinto ng kotse niya. Pinapapasok niya
ako, pumasok naman ako. "Iyong anak ko, ilang taon kong inalagaan iyan, ni hindi ko
pinadadapuan sa lamok, kahit sino sa kanila di ko pinauulanan, kapag nagkakagasgas
sa tuhod ako pa mismo ang gumagamot. Alagang – alaga ko iyan. Bente – sais taon
kong inalagaan itong anak ko tapos ilang buwan lang sa'yo, sisigawan mo at
tatawagin mong tanga? Iuuwi ko na lang iyong anak ko, ako na lang mag-aalaga."

"But I didn't mean what I said. I was just worried about her..." Hindi nakinig si
Popsi sa kanya. Pumasok si Popsi sa sasakyan. Si Uriel naman ay kinakatok ang
bintana ko. "Avery, Avery don't do this, please! Please! Don't leave me! Avery!"

Pero pinasibad ni Popsi ang kotse, naiwan si Uriel sa likod. Ilang beses akong nag-
blink. 

CHAPTER 14

Anong ginagawa mo?

Avery's

Hindi kami umuwi agad ni Popsi. Sa tabing daan sa highway ay may bulaluhan roon.
Nagstop-over muna kaming dalawa para kumain. Magkatabi kaming dalawa, inayos niya
ang pagkain ko saka sinubuan ako. Inayos ko pa iyong buhok ko, nilipad ng hangin
kasi.
"Popsi, uuwi na ako talaga?"

"Oo nga. Bakit ba ayaw mo?"

"Gusto naman." I said. Gusto ko naman talaga. "Pero iyong mga gamit ko nasa bahay
ni Uriel."

"Ipapakuha ko. Nandyan naman si Heath, ipapakuha ko. Oh, kumain ka nang kumain at
nguyain mo iyan, h'wag mong ibabad sa bibig mon ang makauwi na tayo. Hindi ao
nagpaalam sa Momsi mo tulog pa kasi. Nasa bahay si Leina at Jorge, si Anne sumama
kay Adi sa Batangas, may family vacation sila. Bakit ka ba sinigawan ni Uriel?"

"Kasi umalis ako sa cabin niya."

"Bakit ka umalis sa cabin niya?" Ginaya ni Popsi iyong tono ng pagsasalita ko.

"Dumating kasi iyong anak niya."

"May anak si Uriel?"

"Opo. Ay, Popsi, ang gwapo noong bata tapos may dimple! Siguro ganoon rin iyong
magiging hitsura ng anak naming dalawa kung lalaki, sana kapag babae maganda rin."

"Natural maganda iyan, apo ko iyan." Sinubuan ulit ako ni Popsi. "Sabi mo umalis
ka?"

I nodded.

"Bakit di ka nagpaalam?" Popsi asked me. Hindi naman ako agad nakasagot. Napakamot
ako ng ulo. "Tapos galit ka rin noong nagalit siya dahil umalis ka nang walang
paalam?"

"Popsi naman..."

"Anong Popsi naman?" Napapalatak siya. "Alam kong bago lahat sa'yo ito, Barang pero
sana maintindihan mo na dahil nagdesisyon kayong dalawa ni Uriel na panagutan iyang
magiging apo ko, dalawa kayo rito. Ano lang ba iyong magpaalam ka sa tao? Natural
iisipin noon na responsibilidad ka niya kasi dinala ka niya sa lugar na iyon, paano
nga naman kung may mangyari sa'yo? Saka, anak, buntis ka!"

"Tinawag niya akong tanga." I said. Iyon lang naman talaga ang kinagagalit ko."

"Labo mo. Minsan maayos at malawak iyang utak mo, madalas naman para kang batang
munti. Hindi ba katangahan iyong ginawa mo? Umalis ka nang walang paalam. Bahay mo
ba iyon? Oo, hindi magandang tawagin ka niyang tanga, pero sana intindihin mo kung
saan siya nanggagaling."

Natahimik ako. Akala ko kakampihan niya ako kaya niya ako sinundo, iyon pala
pagagalitan niya ako. Hindi nga ako nagpaalam kasi busy si Uriel at ayokong
makagulo sa kanila ng anak niya.

"Ayos ka naman ba?"

"Okay naman ako." Matapos akong pagalitan saka ako tatanungin kung okay ako. Wow!

"Ibig kong sabihin doon sa may anak si Uriel." Medyo na-caught off guard ako sa
tanong ni Popsi. Huminga naman ako nang napakalalim.
"Okay naman, Popsi. Normal lang naman sa tao na magkaanak lalo na kung paulit –
ulit nakipag-sex diba? Babaero si Uriel, anong ine-expect ng tao sa kanya? Plasma
Tv?" Napahagikgik ako lalo noong tumawa si Popsi.

"Sira ulo." Napapailing siya. "Nasaan iyong nanay."

"Nandoon, kasama noong bata. Alam mo, Popsi, kawawa nga si Uriel kasi ilang taon
niyang sinubukang pakiusapan iyong nanay na ipakita sa kanya iyong bata pero ayaw
talaga. Tinago pa sa Italy. Tapos noong binili moa ko ng set up, hinanap ko siya.
Naiyak si Uriel noon. Masaya ako kasi nagkita na sila. Sana nga mabuo iyong family
nila – para sa baby."

Napansin kong nakatitig si Popsi sa akin.

"Oh bakit?"

"Kung mabubuo ang pamilya nila, paano iyong pamilya ng anak mo?"

"Families are still families kahit maraming branch Popsi. Parang iyong pamilya
natin, ikaw ako sila Ate at si Annie, tapos sila Uncle Ido, Ninong Azul, Uncle Jude
at si Uncle KD plus the Titas and all the kinakapatids. Malakin ang pamilya natin,
at kalat – kalat, marami, maingay, pero pamilya tayo. It will be great if my kid
will have two moms – kung magkakaayos sila. Saka sa tingin ko love ni Uriel si
Saina. Hindi naman kasi niya hahabulin iyong isa kung hindi niya iyon mahal."

Napapailing si Popsi. "Iyan ang sinasabi ko. Minsan maayos at malawak iyang utak mo
madalas para kang batang munti. Hindi ko alam kung kanino ka nagmana. Ate Reese mo
matigas ulo, mana sa akin, si Aelise siraulo, mana pa rin sa akin, si Leina, - ewan
ko kung kanino nagmana iyon pero iyong kaartehan sa nanay mo, si Annie naman, mana
rin sa akin tapos ikaw ganyan..." Napapailing si Popsi. "Kung meron man kayong
pagkakapareho, lahat kayo mainitin ang ulo at di paaapi."

"Bakit po? Totoo naman iyon."

"Anak, nabuntis ka ni Uriel. Dapat nga pakasalan ka niya." I made a face.

"Popsi, matanda na kami ni Uriel saka it's not like we're in the 1950's no. Hindi
na uso iyon. Uriel should be with the one who makes him happy and if that's Saina,
then he should be with her." I sighed. "Pakiramdam ko may trauma si Uriel mga taong
biglang nawawala kasi nawala iyong kakambal niya, and speaking of, tumupad ka bas a
promise mo?"

"Oo. May nakita akong lead. It's the same lead as what Gabriel Consunji found
before, pero walang nangyari, pinapuntahan ko sa tao ko. Pero walang kasiguraduhan
iyon." Napatango ako. Pinatapos ko na lang kay Popsi iyong pagkain namin.

Napaisip nga ako. Parang... parang mali kasi ako sa naganap kagabi. Tama si Popsi,
kung tutuusin kasalanan ko naman kasi hindi ako nagsabi sa kanya na aalis ako.
Namatay pa iyong phone ko. Ang dami niya palang messages sa phone ko mga – thirty
six, paulit ulit lang iyong sinasabi niya na hinahanap niya ako, nasaan ako pero
isa roon ang nakatawag ng pansin ko.

From: Uriel

Msg: Avery, where are you? Iniwan mo ba ako? H'wag mo akong iwan, please... ayokong
iwanan moa ko. Where are you?

"Popsi, pwedeng bumalik tayo sa CLPH?" Napailing siya pero tinapos niya lang ang
pagkain at tumayo na siya. Humawak ako sa braso niya, sumakay kami sa kotse at
pinasibad niya iyon papunta sa CLPH.

Nakahawak lang ako sa seatbelt. Hindi naman nagtagal ay natanaw ko na iyong

malaking gate ng CLPH. Pinakita ni Popsi ang ID niya tapos sinabi iyong pangalan ni
Kuya Heath ay pinasok na kami. May sumunod pa sa aming security. Iga-guide raw kami
papunta sa cabin ni Uriel. Nang makarating kami roon, sakto namang palabas siya ng
bahay, may dala siyang bag at pasakay na siya sa kotse.

"Ano?" Tanong ni Popsi. Bumaba naman ako agad. Mukhang hindi niya ako napansin.
Nilalagay niya sa likod ang bag niya, that was when my phone rang. Tiningnan ko,
siya pala iyong tumatawag sa akin. Napabuntong – hininga ako. I answered his call.

"Thank God! You answered!" Parang basag iyong boses niya. "I'm so sorry, Avery.
Hindi ko sinadya iyon. Akala ko kasi iniwanan moa ko. I swear, I will never yell at
you again." Lumakad ako hanggang sa likod niya tapos kinalabit ko siya. Gulat na
gulat siya noong humarap siya sa akin. Nabitiwan niya ang phone niya saka niya ako
niyakap.

Ang tagal – tagal niya akong niyakap. Naramdaman ko sa may balikat ko iyong parang
may basa. He's crying. I pushed him away to look.

"Luh, bakit ka umiiyak?" I wiped his tears.

"H'wag mo akong iwanan. Hindi na ako sisigaaw. Pangako. Pasensya ka na? H'wag mo
akong iwanan... please, please... H'wag mo kong iwanan."

Ang higpit – higpit ng yalap niya sa akin. I hugged him back.

"Sorry na rin ha." Sabi ko. "Basta na lang akong umalis, nahihiya naman kasi akong
istorbohin kayo nila Tita Mara kahapon."

"Why?" Nagtataka siya. He was wiping his tears.

"Time mo iyon for your son."

"But you're Avery." He said to me. "He is my son. I've missed him, but it's you,
you matter to me. I want to know everything where you'll go, where you wanna be.
Because right now, Avery, all I want is to be wherever you want to be."

"Aruy..." Wika ko. Something in my heart kind of melted. Napalunok ako. Muli niya
akong niyakap pero bumitiw siya noong makita si Popsi. Lumapit siya sa tatay ko.
Nakapamulsa si Popsi. Napasinghap ako nang kunin niya sa kuwelyo si Uriel at ilapit
sa kanya.

"Senyor... I'm very sorry."

"Tang ina, gago, tagalog para mas sincere."

"Popsi..." Hindi naman niya ako pinansin.

"Ipagpaumanhin ninyo ang nagawa ko. Hinding – hindi ko na muli sisigawan si Avery."
Wika niya. Natatawa naman ako. "Please... don't take her away from me..." He said.
Binitiwan siya ni Popsi.

"Ano, uuwi ka na ba?" Tanong sa akin ni Popsi. Uriel looked at me, his eyes were
begging. Ang lambot – lambot ng puso ko ngayon.

"Hindi na muna. Bukas pa kami uuwi diba, Uriel?"

Natatarantang napatango siya. Si Popsi ay nakapamulsa pa rin. Tinitingnan niya nang
masama si Uriel.

"Iyong gamit ni Barang kunin mo sa likod." Sabi ni Popsi. Atubili siyang kumilos.
Nang tingnan ko si Popsi ay kinindatan niya ako. Mayamaya ay nakita ko nang palapit
na si Kuya Heath sa amin. Galing rin yata siya sa cabin niya.

"Popsi, akala ko umuwi na kayo ni Barang." Inakbayan niya agad ang tatay ko.

"Bumalik eh. Tarantado itong pinsan mo ano?" Tanong pa ni Popsi kay Heath.

"Yes, Popsi. Alam ninyo naman, ako ang pinakamatino sa lahat." He giggled. "Kumain
ka na ba? Ipapasundo ko si Momsi, si Reese at ang mga bata para sabay – sabay na
tayong umuwi bukas ng hapon, Popsi."

"Magandang ideya iyan. Oh, maiwan ko na muna kayo. Sasama muna ako sa manugang ko."

Tiningnan ni Kuya Heath si Uriel tapos pinakitaan niya ng midlle finger sabay akbay
kay Popsi. I made a face. Lumapit naman ako kay Uriel para kunin ang bag ko pero
hindi niya iyon binigay sa akin. Nakatingin siya sa akin, sobrang lungkot ng mukha
niya. Hindi ako sanay na ganoon siya kasi palagi siyang may mayabang na ngiti,
palaging nanlalandi saka palaging relax ang hitsura, ngayon, ni hindi man lang siya
nakapag-ahit ng five o'clock shadow niya tapos mukhang hindi rin siya nagsuklay.

"Naligo ka man lang ba?" I asked him. I was trying to be funny.

"Please... please... Avery, tell me if you're leaving..."

Napakagat ako ng labi. I cupped his face.

"Oo. Oo, promise. Sorry na. Sorry nasigawan kita. Sorry talaga."

"I'm so sorry too..." He cleared his throat. "Did you eat? Do you want to eat
anything?"

"Oo. Kumain kami ni Popsi sa bulaluhan kanina."

"Okay. Let's get you inside, mainit na." He took my hand. Nauuna siyang maglakad,
ako naman ay nakatingin sa kamay niyang hawak ang kamay ko.

Oh, Uriel...

xxxx

Kasama ko buong araw si Mariah at ang
Tita Mara ng pancit palabok. Paborito
pagkatapos maghiwa ng sibuyas at kung
Nagising kasi iyong baby kaya sumunod
room at doon pina-breastfeed niya ang
Mama ni Uriel sa loob ng cabin. Nagluluto si
raw kasi ni Uncle Gabriel iyon. Si Mariah,
ano – ano ay kinarga na ulit si Mico.
ako agad sa kanya. Naupo siya sa may living
anak niya.

"Oh, bakit?" She asked me. Mukha kasing na-amaze ako sa kanya kaya siguro
nagtatanong siya sa akin.

"Hindi ba masakit? Sa nipple..."

"Sa ngayon, hindi pa, wala pang ngipin itong si Mico, pero noong si Macang at Maco,
jusko, noong nagkangipin na, masakit na, kinakagat kasi nila. Pero pag sa ama,
masarap." Biglang tumawa si Mariah. Natawa na rin ako. Medyo kakaiba siya. Hindi
nga ako makapaniwalang magkapatid sila ni Mariake Rojas. "Si Macang gang four years
old noon, pinapadede ko, si Maco medyo maaga, three years old umayaw na. Ikaw,
papa-breastfeed ka ba?"

"Siguro. Lahat naman nagpapa-breastfeed diba?"

"Hindi lahat. May nanay na baliktad ang utong kaya walang lumalabas na gatas."
Hindi naman yata baliktad iyong sa akin. Paano ba iyon malalaman. Sakto, dumating
si Uriel. Kabababa niya lang galing sa silid sa itaas. Nilapitan ko agad siya.

"Yes, Avery, do you need anything? Do you want something to eat? May masakit ba?"

"Wala. May tatanong lang ako." Sabi ko sa kanya.

"Ano?"

"Baliktad ba iyong nipple ko?" Iyong hitsura ni Uriel hindi maipinta. Hindi ko sure
kung tatawa siya pero bigla niya akong binigyan ng lazy smile niya. Kinurot ko siya
sa tagiliran. "Napakalandi mo ha!" Sinigawan ko siya. Hindi ko inaasahang naroon
pala si Uncle Gab at Miguel sa may hagdan kaya napatingin sila sa amin. I took
Uriel's hand and we climbed upstairs. Pumasok kami sa loob.

"Nakakahiya naman sa Papa mo. Grabe narinig niya yata ako."

"What's with this baliktad na nipple thing?" Now he seemed curious.

"Ah, sabi kasi ni Mariah kung baliktad ang nipple hindi pwede ang breastfeed.
Baliktad ba iyong sa akin? Ano bang hitsura noong baliktad?"

"Uhm search it on the net, Baby." He said. Napatitig ako sa kanya. Kinurot ko siya
sa tagiliran ulit. "Awww."

"Ay teka." Sabi ko. Narinig ko kasi kanina si Tita Mara na sinasabi kay Mariah na
magkikita raw si Uriel at Baby Haniel ngayon. Hindi ko alam kung nagkita na sila.
"Kamusta iyong baby mo? Napasyal mo na ba siya?" Bigla ay nawala ang ngisi ni
Uriel. He sighed.

"Saina doesn't want me to take Haniel. She said, Haniel waited for me all morning
and when I didn't show up..." He paused. "Anyway, I will try again. Hindi na kasi
pwede bukas, uuwi na tayo."

"Bakit hindi ka nakapunta kanina?"

"Yaan mo na. Let's eat." He took my hand again. Habang naglalakad kami, naisip ko
kung bakit hindi siya nakapunta kanina... I bit my lower lip. Huminto ako sa
pagbaba ng hagdanan.

"Uriel, sorry." Bigla akong napaiyak. "Hindi ka nakapunta kasi dahil sa akin.
Sorry... sorry talaga." Paulit – ulit kong pinahid ang luha ko.

"Don't cry. It's not your fault. It's okay, Avery. I have plenty of time to be with
Haniel. Don't cry, okay?"

Tama si Popsi... kailangan kong matutong mag-adjust. Hindi lang ako nag-iisa dito.
Dalawa kami and whatever I do, it affects him.

Nang gabing iyon, sabay naghapunan ang mga pamilya namin. Nandito na si Momsi, si
Leina at Kuya Jorge, si Ate Reese at ang mga anak nila ni Kuya Heath. Tahimik ako,
nahihiya ako kay Uriel tapos heto siya, inaasikaso pa rin ako.
"Bakit?" Na-corner ako ni Momsi. "Bakit tahimik ka?"

"Nasabi na siguro ni Popsi, Momsi, na may anak si Uriel."

"Oo. Nag-away ba kayo dahil roon?"

"Hindi po. Nag-away kami kagabi tapos kaninang umaga dahil umalis nga ako hinahabol
niya ako, hindi niya napuntahan iyong bata, ayaw na naman ipahiram sa kanya noong
nanay. Kasalanan ko kasi." Tumulo na naman ang luha ko. Momsi sighed. "Gustong –
gusto kong makasama ni Uriel iyong anak niya, pero ako rin mismo iyong dahilan kung
bakit hindi niya nakasama kanina."

Napaiyak na naman ako. Niyakap ako ni Momsi.

"Anak... ganyan talaga. You're very sensitive. Hindi mo kasalanan iyon."

"Sabi niya rin pero kundi ako umalis kagabi at kung nagpaalam ako ng maayos hindi
mangyayari ito. Kawawa naman si Uriel. All I want is for him to be happy, Momsi."

"Anak naman..."

"What's wrong?" Nandoon na agad si Uriel. "Tita, is there something wrong with
her?"

"Wala naman, anak, sensitive lang ang buntis." Hinawakan ako ni Uriel sa braso.

"Avery... please don't cry, Baby..." He even cupped my face and wiped my tears.
Hinga lang ako nang hinga.

"Sorry, hindi naman ako iyakin."

"It's totally understandable." He kissed my forehead.

"DADDY!"

Ang bilis ng tibok ng puso ko nang marinig iyong boses ng bata. Patakbo na naman
siya kay Uriel. Hindi maitatangging sobrang saya niya sa nakita. Kinarga niya si
Haniel. Humagikgik iyong bata.

"Hello, Daddy. I waited for you earlier but mom said you were busy but that's okay.
I'm here now, we can play."

"Yes, we will, have you eaten?"

"Nu-uh." Yumakap iyong bata kay Uriel. Naiiyak na naman ako. "Hello, Tita Avery!"
He greeted me. "Your name is too mouthful, but I like it. Tita Avery."

"Hello, Haniel, how are you?"

"Good. I want to eat."

"What do you want, baby?" Biglang nagtanong si Saina. Nakatayo pala siya roon. "You
should be thankful I changed my mind yet again." Wika ni Saina kay Uriel.

"Thank you, Saina. I'm going to feed him. Do you want something, Avery?" I shook my
head. "Okay, I'll come back. Let's go, baby."

"Punta muna ako sa Ate mo." Sabi ni Momsi. Bumalik na ako sa kinauupuan ko. Saina
sat beside me.

"How's your pregnancy?"

"It's fine." Matipid na wika ko. Alam kong hindi niya ako feel, I'm just trying to
be civil to her.

"I see. How does it fell having Uriel around? Maalaga ba siya?"

"Oo."

"I see. Hindi niya ako inalagaan noon."

Napatingin ako sa kanya. "Sorry, Saina ha. Diba kaya naman hindi ka inalagaan noon
kasi inaayawan mo siya?"

"Uriel ruined my life."

"He gave you a son." I said.

"So what? Kung hindi siya nakialam noon, kami ni Miguel ang kasal ngayon, at kami
ang may pamilya. He ruine my life, Avery Apelyido, he will also ruin yours."

"Kung sinira niya ang buhay mo, bakit paulit – ulit mong binibigay sa kanya ang
sarili mo."

Saina had this smile on her face, iyong nakakainis na ngiti.

"You think you know everything, huh?" I said. "Uriel raped me, Avery. He is not
what he says he is. He raped me."

My mouth parted.

"Why would I want to be with a man who ruined my life?"

Hindi ako nakasagot kasi bumalik na si Uriel kasama si Haniel. Naupo siya sa tabi
ko at pinakain ang anak niya.

"Mommy food." Inalok noong bata si Saina ng garlic bread.

"Go on, Haniel, eat with your father. I'll excuse my---"

Biglang may sumampal kay Saina. Gulat na gulat ako. Napatayo ako. Si Uriel ay agad
na niyakap ang anak niya para hindi makita iyon.

"Luh!"

"Sariel!" Agad na lumapit si Miguel para kunin ang kapatid niya.

"Anong ginagawa niya rito?" Tanong ni Sariel pero hindi ko alam kung seryosohan ba
kasi naka-poker face siya. Suddenly, Uriel took me by the hand. Tumayo kaming
dalawa, dala niya si Haniel, umalis kami sa lugar na iyon.

CHAPTER 15

SHHHH

Avery's
Uriel took Haniel and me to the oval that night. Sabi niya habang naglalakad kami,
hindi raw dapat makita ni Haniel ang gulo na iyon. Tama rin naman siya kasi nanay
iyon ng bata, tapos sinampal pa, baka nga naman kung anong isipin noong bata. Hindi
na raw niya aabangan pang magsalitaan iyong dalawa roon. Baka kung anong masabi
noong dalawa sa isa't isa. I wanted to ask him kung bakit galit ang kapatid niya
kay Saina at kung talaga bang poker faced lang ito palagi.

But then, he's with Haniel. Wala siyang dapat ibang isipin kundi ang anak niya. I
sat on one of the benches at the side of the oval, iyong mag-ama naglalaro.
Naghahabulan silang dalawa, huhulihin ni Uriel si Haniel tapos kikilitiin niya kaya
iyong bata nag-iihit na sa katatawa. Mayamaya ay lumapit na sila sa akin. To my
surprise, Uriel took of his hoodie and then he made me wear that. Naka-house dress
lang kasi ako dahil gabi naman.

"It's getting cold." Siya pa ang nagtaas ng hood.

"Thank you."

"Daddy, I want water."

"Alright, Haniel. I'll get some. Stay with Tita Avery, alright? Be good."

"Yes." Naiwan kaming dalawa ni Haniel sa bench na iyon. May malapit na vendo
machine sa may oval, doon siguro pupunta si Uriel.

Napansin kong nakatitig sa akin si Haniel. I smiled at him.

"Is it true?" He asked.

"What is?"

"Mom said that you're taking my Daddy away from us. She said you're bad. We cannot
be together with Daddy because you're with him. She said you're a witch like those
of in the fairytales. You don't want us to be a happy family."

Ilang beses akong nag-blink habang nakatingin kay Haniel. Humawak pa siya sa braso
ko.

"Please, Tita Avery, let us be happy. I wanna be with my Daddy everyday. Please.
Please..."

Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko, mabuti na lang at dumating si Uriel
na may dala nang tubig. Naupo siya sa tabi ni Haniel kaya napapagitnaan na namin
ang bata ngayon. Naabutan niya kaming hawak – hawak ni Haniel ang braso ko.

"What are you two talking about?" He asked. Haniel was supposed to answer pero
nauna akong sumagot.

"Games." I smiled. "Mga games lang." He smiled at me. Hinahaplos – haplos niya ang
buhok ni Haniel habang umiinom ito ng tubig. Ako naman ay napapaisip, am I being a
hindrance? Am I really taking away Uriel from his family? Ayoko namang makasira ng
pamilya. Hindi ko naman alam na may ganito si Uriel noong nakilala ko siya sa
Barcelona. Hindi ko alam kung anong kwento ng buhay niya, if I had only known that
there's a kid involve, I would never let myself do this.

Ayokong maging home wrecker.

"Are you alright?" He asked me. Nagulat ako pero nagawa kong ngumiti.
"Oo. Medyo napapagod lang ako." He nodded at me.

"Let's go, kiddo, Tita Avery is tired."

"Daddy, why is her tummy so big?" Haniel innocently asked me while we were walking.
Uriel is holding my hand, sa kabilang side niya ay si Haniel. Nasa gitna namin
siyang dalawa. He chuckled.

"Tita Avery is pregnant with your sibling."

"Really?! I had always wanted a sibling but Mommy said no because I have no Daddy,
but you're here now, so it's true, if I have a Daddy, I can have a sibling?!"
Sobrang excited ng pagkakasigaw niya. Natuwa naman ako. "When will I see him? The
sibling?"

"Six months from now..." Masayang sagot ni Uriel.

"That's too far. But I'm excited!" He said. Nagtatalon pa siya. Malapit na kami sa
restaurant ng pinsan ni Uriel nang bigla kaming makarinig ng paghinto ng golf cart.
May nakita kaming dalawa na huminto sa tapat namin. Mula roon, galit na galit na
bumaba si Saina. May kasam,a siyang isang middle-aged na babae, siguro yaya iyon ni
Haniel. Mukhang ibang lahi ang babae. Saina took Haniel from Uriel's hand. Kasunod
ni Saina si Raphael – ang kapatid ni Uriel.

"Dorothy, take Haniel. I'll meet you in the hotel lobby."

"Si, Signora."

"Saina---" Sinampal ni Saina si Uriel nang pagkalakas- lakas. May tunog iyon. "Ang
kapal ng mukha mong kunin ang anak ko nang hindi ka man lang nagpapaalam?!"

Kitang – kita kong tumalim ang mga mata ni Uriel. Kinabahan ako. Ngayon ko lang
nakitang ganoon siya. Binitiwan niya ang kamay ko. Nagkuyom ang mga kamao niya.

"You should just be thankful that I let you see Haniel despite of all the things
you did to me, tapos may gana ka pang itakas ang bata?! Sobra ka, Uriel! You're
forgetting that on this thing, ako ang mas may power kaysa sa'yo! You can never see
Haniel again – not after this! Even if you beg and cry or kneel! I will never let
you see him again!"

"Uriel!" Napasigaw ako nang sampalin rin niya si Saina. Napanganga ako.

"Uriel!" Sigaw naman ni Raphael. Sinaka pa ni Uriel si Saina. Nanginginig ako.

"I did what, Saina? What did I do to you?! Tell me what I did?!" He was hissing.
Galit na galit siya. Si Saina naman ay pilit na kumakawala sa kanya. Hindi ko alam
ang gagawin ko kaya ginawa ko ang unang bagay na naisip ko, sinapak ko si Uriel sa
mukha – malaka, iyong napabili siya at nawalan siya ng pwersa kaya nabitiwan niya
si Saina. Hindi naman tulad kay Kuya Red noon na napaupo siya pero talagang nawalan
siya ng balanse. Si Saina, tumakbo siya nang napakabilis upang makaalis agad.
Mukhang natakot siya.

Napakagat labi naman ako. Sinapak ko siya, hindi ko alam kung anong magiging
reaksyon niya sa akin. He fixed himself and faced Raphael.

"Take her home." Malamig na wika niya. Hindi ko naman alam kung anong sasabihin ko.
Basta na lang siya umalis. Naiwan kami ni Raphael roon. Gusto ko siyang tawagin
pero siguro kailangan niyang mapag-isa muna.
"Avery, come, it's getting colder." Sumama naman ako sa kanya. Hindi kami
nagkikibuan sa golf cart, kahit na noong makauwi na kami. Naroon si Momsi at Popsi,
agad akong pumunta kay Popsi nang makababa ako. Yumakap ako sa kanya.

"Avery..." Tinawag ako ni Tita Mara. Tumingin naman ako sa kanya. "Nasaan si
Uriel?"

"He wanted to be alone. Nag-away po sila ni Uriel dahil sa pagkuha niya kay
Haniel."

Napailing si Uncle Gab. Si Miguel ang nagsalita. "Hindi talaga ako komportable na
bigla na lang ipinakita ni Saian ang bata, I mean, what's the catch?"

"I'll talk to her father tomorrow. Let us all call it a night. Avery, magpahinga ka
na, masyado kang napagod ngayon." Nagsialisan na sila. Ang mga magulang ko na lang
ang naiwan roon.

"Gusto mo bang sumama sa amin sa cabin nila Heath?" Tanong ni Momsi.

"Hindi na po. Uuwi si Uriel. Hihintayin ko siya."

"Okay. Iyong usapan natin kanina." Sabi ni Popsi sa akin. I only nodded. Hinatid ko
si Popsi at Momsi sa pinto. Umakyat naman na ako sa itaas, sa silid namin ni Uriel.
Nag-shower ako, medyo nagtagal ako bathroom, pinakikiramdaman ko pa kung nakabalik
na siya, pero hindi pa rin siya dumarating. '

I wore my Prada floral print silk satin pajama set. Nag-blower ako ng buhok at
naglagay ng overnight mask. Naupo ako sa kama at hindi ako mapakali. Hinihintay ko
si Uriel. Magso-sorry sana ako sa kanya, hindi ko naman sinadyang sapakin siya kaya
lang paano kung mamatay si Saina sa sakal niya? Hindi pwede iyon.

Hindi ko alam kung anong oras na, pero hanggang ngayon ay wala pa rin siya rito.
Pakiramdam ko kay lalim nang gabi, nasaan na kaya siya? Hindi ako makatulog kaya
bumaba ako at napagpasyahang doon na lang ako maghintay. Baka kung nasaan na si
Uriel.

Kumuha ako ng glass of milk at saka naupo sa isa sa mga baitang ng hagdanan. Baka
nagte-text siya sa akin, baka galit siya sa akin. Ayokong magalit siya sa akin. I
sighed again. Napatayo ako nang magbukas iyong front door. Jusko, nandito na siya
at mukhang lulugo – lugo. Nahinto siya sa paglakad nang makita ako.

"Why are you still awake?" He said.

"Ano..." Pinagsiklop ko ang mga kamay ko. "Sorry ha." Sabi ko bigla. "Kinabahan
kasi ako kasi alam mo naman, ano kasi... ano..."

"Do you eat pancit canton?" He asked.

"What?"

"Gusto ko ng pancit canton. I'll cook for us." Nilagpasan niya ako. Jusko, ang dami
kong kaba. Mukhang nayamot siya sa akin. Pagdating ko sa kusina, nagsasalang na
siya ng tubig at mula sa cupboard ay naglabas siya ng tatlong lucky me pancit
canton. Tahimik lang ako, ang lakas – lakas ng kabog ng dibdib ko.

Matapos niyang magluto ay binigyan niya ako ng canton sa plato na sinundan niya pa
ng isang bote ng tubig. He sat beside me and he started eating. Hindi ako kumakain.
Kabang – kaba kasi ako.
"Uriel..." Tinawag ko siya. Tumingin siya sa akin tapos kinuha niya ang fork saka
ako sinubuan. Tumanggi ako. "Saan ka nagpunta?"

"Ah... naglakad – lakad lang, then I came across Yael and Yohan, they just got back
from the Red Base – the part of CLPH where there's club and all."

"Nag-inom ka ba?"

"Just a little bit. Sorry."

"Luh..." Napatuwid ako ng upo. "Ako nga ang dapat mag-sorry, hindi kita dapat
sinapak."

"Hindi mo dapat nakita iyon." Napabuntong – hininga siya. Natigilan naman ako. "I
was just so mad. She's always blaming me for everything, I did nothing but to beg,
kneel and cry so she could let me see my son, but why is she still blaming me? Ano
bang mali sa akin? Is it too much to ask for just some time with my precious boy?"

"No... it's your right." Nahampas niya ang mesa.

"Then why is she blaming me? Why is she giving me a fucking hard time?!" Tumaas ang
boses niya. "I just want to be happy! Putang ina naman?!" I feel his frustration,
Sa galit ni Uriel ay tinabi niya ang mga plato, nagulat ako pero hindi ako
nakakaramdam ng takot. I just want him to feel better.

"Uriel..." Tumayo ako. Hinawakan ko ang kamay niya. "Uriel, wala kang kasalanan."
Sabi ko. "Uriel, makinig ka sa akin." I cupped his face. "We all want to be happy,
and you're working hard for your happiness. Pasasaan ba at darating ang panahon na
makakasama mo rin siya? Please calm down..."

Umiiyak na naman siya. Sinubukan ko siyang yakapin.

Akala ko pa-cool lang si Uriel, akala ko palagi lang siyang slow at analytical,
pero ngayon, unti – unti kong nakikita kung gaano siya kawasak.

He looks like a prince charming, but his soul and his heart are like those of the
dark knight in tattered armor.

"I just want to be with my son. I want to see him grow up. I want to teach him
things like my father..."

Naiintindihan ko siya.

"Magagawa mo iyan, promise, promise, Uriel, just please calm down."

Matagal kaming nagyayakapan sa kitchen. Mayamaya ay nag-relax na rin siya. He wiped

his tears.

"Go upstair, I'll follow. I'll just clean up." Wika niya. Wala akong nagawa kundi
ang sumunod. I went to the bedroom and waited for him. After fifteen minutes,
dumating siya, nag-shower muna siya bago siya tumabi sa akin. Hindi niya ako
niyakap – tulad noong mga nakaraang gabi, he must be upset. I turned to his side to
spoon him. Naramdaman kong hinawakan niya ang mga kamay ko.

"Don't leave me, Baby... please..."

"I won't..."

xxxx
Pan raw ang pangalan noong babaeng kasama ni Kuya Heath sabi ni Ate Reese.
Magpinsan raw iyong dalawa at kinausap ni Pan si Kuya para sa isang business. Alas
diez nang umaga at ako ang naunang magising para ipaghanda ng pagkain si Uriel.
Hanggang ngayon ay tulog na tulog siya. Siguro napagod siya sa nangyari kagabi.
Alam kong malungkot pa rin siya kahit na magising siya kaya susubukan kong gawin
ang lahat para mapasaya siya ngayong araw.

Mamayang hapon ay uuwi na kami ng Metro. Hindi na naman niya makikita si Haniel.
Nakakalungkot.

"Pan, dito ka na kumain, my wife and Avery are preparing for brunch."

"Like O to the M to the G! I like your pajamas, Avery! It's so Prada! Reese, is she
you kapatid? Why not make bihis like her?!"

"Sapakin kaya kita?"

"Ate." Pagbabawal ko sa kanya. Sasagot sana si Ate pero inirapan niya si Pan,
mabuti na lang tinawag si Ate ni Cinnamon kaya umalis siya. Naiwan kaming dalawa ni
Pan.

"I just can't believe it that Uriel got you buntis, like hindi pa siya nag-learn ng
lesson niya, like O to the M to the G, hello Saina, but no! He got another girl
buntis again! Like he is so libog! Like five hahahahaha in the dulo!" Napapalakpak
pa siya. Nanlalaki naman ang mga mata ko.

"Ah, ano kamo?"

Hinampas niya ako sa balikat.

"Like we all thought he's gonna be maingat na but no!"

"Ahhh... kilala mo si Saina?"

"Yes! She's has a lot of memes because of my pamilee – like hahahahahahahahaha –

that so many hahaha!"

"Ah, hahaha. Nakakatawa kahit hindi ko naman naiintindihan iyang sinasabi mo."

"OMG! What ka ba?!" Hinampas na naman niya ako, sapakin ko kaya ito? Bigla ay
naalala ko iyong sinabi ni Saina sa akin kagabi.

"Pan? Anong nangyari kay Saina at Uriel?"

"OH!!! YOU JUST ASKED THE RIGHT PERSON! But! I'm just gonna say it, I'm not
chismosa ha! But Uriel and Saina were high school sweethearts, they were magjowa
until the end of college but Saina broke up with Uriel because her father wanted
her to marry Miguel. Kasi Uriel raw is nor enough, like nakakaloka, because he's
only the second son, he's not gonna be the President of the company, and that he's
loko – loko like so maloko, he'snot seryoso sa life, he parties palagi – like whoa!
Party party!" Nagulat ako noong biglang sumayaw si Pan ng pang – club. Nanlalaki pa
ang mga mata ko. Muntik ko nang mabitiwan ang hawak kong kutsilyo.

"So, ayun, Saina got together with Miguel and they that's long like three five
years together, everything in their life is planned – from the wedding and all, but
they broke up because I think Miguel found Mia Cara and Mariah but no girl! Ni-fuck
kasi ni Uriel si Saina and Miguel only wanted a virgin bride so he broke up with
her and left! Like it's so nakakaloka!"
Nagulat ako noong sumigaw siya sa part na nakakaloka. Naloloka na rin ako at
sinusubukan kong intindihan ang lahat ng sinasabi niya sa akin.

"Saina was so fixated with the fact that she'll be marrying Miguel that she hated
Uriel so much but were like so NAGULAT!" Umakto siyang nagulat talaga sa part ng
sentence na nagulat kaya nagulat rin ako at nabitiwan ko nga ang kutsilyong
panghiwa ng tangerines na gagawin kong freshly squeeze juice para kay Uriel. "That
isang araw, Saina is buntis na and she told everyone that it's Miguel's but gaga
ang girl kasi wala naman sex sila ni Miguel so Miguel is so galit she sampal Saina
in front of our pamilee and Uriel is galit too so he suntok Miguel and they're like
nagsuntukan and everyone was so gulat – like five OMG OMG OMG OMG OMG OMG!"

Napapatango ako. Napansin kong invested na ako sa kwento niya kahit na hindi ko
gaanong naiintindihan iyon.

"And then, he suntok her, he suntok there, and then Kairos came in the middle and
he was suntok too!"

"Sino si Kair---"

"And then, Uncle Gab – the head of our family was so galit that he shouted! And
everyone just stopped. Like it's so stressful!"

Nakaka-stress nga siyang mag-kwento. Napakamot ako ng ulo.

"Pan, it's so early, nandito ka na agad." I heard his deep manly voice. Kababa lang
ni Uriel. He's wearing his sweatpants and his gray muscle shirt. I smiled when I
saw him.

"Oh you're gising na pala! I just came here because Heath and I have something to
do together. How are you na?"

"I'm good." He said. Kumuha siya ng bottle of water. "Where are your kids?"

"Funny you asked me that, where's yours." Nanlaki ang mga mata ko at napasinghap sa
tanong ni Pan. Nakita kong nagtiim ang bagang ni Uriel.

"Ay potahaminda! Kumain na tayo! Kakain na!" Hinatak ko si Uriel palabas ng

breakfast nook kung saan natagpuan naming nagbubugbugan si Gray at si Dark habang
nakatayo si Ate sa gitna nila.

"Ate! Hoy!"

"Bakit? Nauna si Gray, pinapasuntok ko rin si Dark. Ganyan rin si Popsi sa atin.
Ano? Kakain na ba?"

"Oo. Nandoon na si Manang." Noong masuntok na ni Dark ang kuya niya, bati na silang
dalawa, nagtatawanan pa. Hinarap ko naman si Uriel.

"Okay ka lang ba?"

"Yeah. I thought you left because you weren't there, but I saw your things, so I
calmed down. You didn't have to do all these."

"Ay okay lang naman. I want you to feel good." I said to him. "Kumain na tayo."

We all ate. Naroon si Pan. Nagkukuwentuhan sila ni kuya Heath, sobrang humahanga
ako sa bayaw ko kasi nagkakaintindihan silang dalawa. Nagtatawanan pa nga.
"Ate, sila Momsi?"

"Nag-check in sila sa hotel kagabi, baka nag-forty -fifth honeymoon. H'wag raw
silang tawagan unless uuwi na kami."

"Luh? Baka masundan pa si Anne." Nagtawanan kaming dalawa.

"Uriel."

Natigil ako sa pagkain nang marinig ko ang boses ni Saina.

Naglalakad siya patungo sa breakfast nook, she pulled up a chair and she sat
between me and Uriel.

"Putang ina." Sabi ni Ate Reese.

"Saina, hello, you're still a bitch, I see." Sabi ni Pan.

"I'm starving, I will eat first and then we'll talk." Sabi ni Saina kay Uriel.
Tiningnan niya ako. "Do you mind, Avery? Of course, you don't, wala naman kayong
relasyon kaya wala kang karapatang magreklamo."

Biglang tumayo si Uriel at hinaltak ang braso ni Saina napatayo siya.

"What do you want?"

"For someone who wants to be with his son, ikaw iyong hindi man lang nagpakita sa
hotel suite kagabi after knowing that you won't be able to see him! What now, just
because you're having another kid, wala nang kwenta ang anak mo sa akin?"

"Babies..." Kuya Heath said. "Pasok muna tayo sa loob. Jellybean, hold your
sisters." Umalis sila Kuya, hinawakan niya si Ate sa braso kaya napilitan siyang
tumayo, susunod ako pero biglang sumigaw si Saina.

"Where the fuck do you think you're going, Avery? You stay here para malaman mo ang
totoong si Uriel!"

"The real me? Who am I then?!" Uriel hissed back. "You clearly told me I can't see
my son, if I came to you last night, will you let me see him then?"

"After you beg and tell me that it will only be you and Haniel not with this..."
She looked at me. "Oh, now you're wearing Prada?" She looked at Uriel. "Did you
give her the Gucci dress you sent me na ibinalik ko sa'yo kasi fuck you ka? How
about that Prada dress you bought me, did you also give it to her? Is that how low
you are, Avery? Tinatanggap mo lahat ng tinapon ko."

Napakagat labi ako. I feel so awkward. Napansin kong si Pan ay hindi umalis, she's
till sipping on her coffee while watching us.

"Puro ka lang salita." Sabi ni Saina. "Sabi mo hindi mo bibitiwan si Haniel, sabi
mo you'll pursue him, what the hell, Uriel! Umaasa iyong bat—"

"YOU DIDN'T WANT ME TO BE WITH HIM! YOU HID HIM FOR YEARS SAINA! I AM THANKFUL THAT
YOU LET ME SEE THE KID NOW, BUT WHAT ELSE DO YOU WANT FROM ME?!"

"I want you to man up and fight for Haniel harder! Hindi iyong mambubuntis ka just
because you can't have what you want! I didn't have a choice before, Uriel, why do
you get to have one?" Sinabuyan ni Saina ng tubig sa mukha si Uriel tapos ay umalis
siya.

Buong maghapong tahimik si Uriel kahit na noong nagbabyahe na kami pauwi, wala
siyang sinasabi, kahit noong nakauwi na kami ay napakatahimik niya pa rin.
Ipinagluto niya lang ako ng pagkain, pero hindi rin siya kumain. He just sat there
and waited for me to finish, pinainom niya ako ng gatas tapos binilinang matulog na
raw ako.

Mag-isa lang ako sa room, hindi siya pumasok, ako naman ay hindi makatulog kaya
tumayo ako, wala siya sa dati niyang silid, wala siya sa office niya, noong sumilip
ako sa bintana, naroon naman ang kotse niya. Hindi siya umalis.

I sat in front of the piano. Dahil hindi ako makatulog talaga dahil sa pag-aalala
sa kanya, iisip na lang ako ng paraan, siguro mamaya makakatulog rin ako. Ayokong
mag-dota, wala ako sa focus.

Tumipa ako sa piano... hanggang sa matagpuan ko ang sarili kong tumutugtog at

sinasabayan pa ng mahinang pagkanta.

Look at this stuff

Isn't it neat?

Wouldn't you think my collection's complete...

Siguro hirap na hirap na si Uriel. Napakarami niyang gusto pero hindi niya
makuha...

Up where they walk

Up where they run

Up where they stay all day in the sun

Wanderin' free

Wish I could be

Part of your world...

I never signed up for this, pero nandito na ako. Nakakainis naman kasi, naiipit ako
sa gulong wala akong kinalaman at kung tutuusin pwede akong umalis, pwede akong
umuwi pero hindi ko maiwanan si Uriel. Hindi ko siya pwedeng bitiwan ngayon dahil
nangako naman ako sa kanyang hindi ko siya iiwanan.

I wanna make him happy because I believe that he deserves all the happiness in this
world. Lahat ng tao, kahit ano pa ang nagawa nila, deserve maging masaya. Alam kong
darating rin iyon para sa kanya. He may have flaws, he's not perfect, but he
deserves his own happy ending.

When's it my turn?

Wouldn't I love

Love to explore that shore above?

Out of the sea

Wish I could be
Part that world...

Sa huling tipa ko ay naramdaman ko ang pagtulo ng aking mga luha. Napahawak pa ako
sa dibdib ko. Iyak ako nang iyak. Nasasaktan ako – nasasaktan ako para kay Uriel.
Nasasaktan ako kasi nasasaktan siya, nasasaktan ako kasi...

Kasi...

Kasi mahal ko siya.

At alam ko sa pagkakataong ito, hindi ko na talaga siya kayang iwanan.

"Avery..." He called my name. I wiped my tears. I saw him walking towards me. Naupo
siya sa tabi ko at inilagay rin ang daliri niya sa piano.

Siya naman ang tumutugtog ng pamliyar na musika. He looked at me.

I can show you the world

Shining shimmering splendid.

Tell me princess, now when did

You last let your heart decide?

Hindi ko napigilan iyong luha ko. Nakikinig ako kay Uriel at nararamdaman ko na
mahal ko siya. Mahal ko siya at gusto ko siyang sumaya. Kahit hindi niya ako
mahalin pabalik basta sumaya siya. Ganoon naman iyon... masaya tayo kapag masaya
ang mahal natin.

"Your turn." He said. I cleared my throat.

A whole new world

A dazzling place I never knew

But when I'm way up here...

It's crystal clear

That now I'm in a whole new world with you...

Iyak ako nang iyak, pero kumakanta pa rin kaming dalawa hanggang sa natapos iyon.
He cupped my face to wipe my tears. Humihikbi ako.

"I don't know why you're crying." He said. "But please don't cry..."

"I wanna see you happy."

"And I want to make you happy."

I nodded.

"Avery... I..."

My mouth parted. Tinakpan ko ang bibig niya.

"Shhh... I want to make you happy is enough for me, Uriel. Let's leave it like
that." 

CHAPTER 16

Pool

Uriel's

I went to work that Monday morning, although I really do not want to go. I wanted
to stay in the house to take care of Avery, it has been a week since we got back
from CLPH and she suddenly develop a morning sickness. Every day she will wake up
and hurry to the bathroom, she'll spill her gust out and I am worried about her.
We're on the second trimester of the pregnancy, Tita Dani said that she shouldn't
be experiencing all of these that is why I am so worried about her.

This morning, she asked me if she could have her sisters visit the house. The truth
is, I was kind of relieved hearing that from her. I didn't want her to be alone.
Good thing, her sisters will visit today.

I told Miguel that I'll take the afternoon off. I wanna go home early so I could
check on Avery.

"Napano ba?" Miguel asked me while reading some of the papers we need to sign that
morning.

"I don't know. She's experiencing morning sickness. It's not supposed to be like
that. I'm worried. Baka na-food poison siya. I'm taking the afternoon off para
madala ko siya sa ospital. Nagkaganoon rin ba si Mariah?"

"Morning sickness are usually in the first week. Dalhin mon a si Avery roon, baka
may problema para maagapan agad. Four months na ang tyan niya diba?"

"Yes. I'll just finish some of my works then I'll go."

"Alright." I came down to my office to finish my remaining workload. I was busy the
whole morning, but I'm making sure I am checking on Avery from time to time. Nag-
re-reply na siya sa text messages ko. Matagal, but at least she's replying and I'm
glad.

From: Baby

Msg: Pang-ilang how are you mo na iyan?

To: Baby

Msg: I'm just worried. Have you eaten?

I heard a knock. I saw my EA coming in with another batch of blueprints I need to

approve and study. I swallowed hard.

"Is there anything else?"

"Wala na po, Sir. Last na iyan."

"Okay."

I texted Avery again.

To: Baby
Msg: I'll be home after lunch. I'll take you to the doctor.

Nagpadala siya ng smiling emoji sa akin. I found myself smiling. I wondered what
she's doing now. Maybe she's having a lot of fun with her sisters. I know that
she's very close to them, nakita ko kung gaano sila kalapit ni Reese – na asawa ni
Heath na pinsan ko. They have a very close relationship, tulad noong akin at kay
Sariel.

"Sir, may naghahanap po sa inyo, pero wala po siyang appointment." I heard my EA's
voice again. I am busy looking at these last batch of the blueprints.

"Tell whoever it is that I'm busy."

"Really, Uriel, you don't have time for me?"

I stopped whatever the hell I'm doing when I heard Saina's voice. Pumasok siya sa
office ko at naupo sa couch. She crossed her legs and stared at my secretary with
that judgmental look on her face. "Look here, girl, I am the mother of his kid. I
will come here whenever I want and all you need to do is let me in." Napakayabang
niya. Sinenyasan ko si Jannel – ang EA ko na umalis na. Mukhang kinakabahan pa
siya.

Hindi ko naman pinansin sa Saina. I need to finish this asap. I need to go home.

"What, aren't you going to talk to me, Uriel?"

"What is it that you want?"

She stood up. "Hindi na ako magpapasakalye pa." She said to me. "Haniel and I are
staying here for good. Daddy doesn't want us to go back to Italy, and frankly,
ayoko na rin. Haniel knows you're here and the poor boy is always asking when he's
gonna see his Dad. Wala ka man lang balak na dumalaw sa kanya, Uriel?"

I chuckled. Hindi ko na naiintindihan si Saina. She's speaking the languages I

know, but I can never understand her.

"You told me I cannot see him."

"I told you that everyday for the last six years, pero gumagawa ka ng paraan, what
changed Uriel? Ayaw mo na ba sa anak mo?"

"I wanna be with my son, Saina. If you just give me days with him."

"Then fucking show me you want to be with us!" She screamed. Halos lumabas na ang
litid niya sa lalamunan.

"Saina, I want to be with my son. Just him."

"That's what I said. Show me you want to be with him, hindi iyong ganyan ka. Hindi
siya masyadong kumakain. He's missing you."

"What do you really want? Hindi na kasi kita maintindihan. You don't want me to see
him, then you'll come to me, you want me to see him, mas magulo ka pa sa Law of
Classroom." I suddenly remembered Avery and that video she was watching the other
night, tawa kasi siya nang tawa kaya nakuha niya ang atensyon ko.

We ended up watching that video and some other vlogs in youtube. I also learned
that her sister Leina is a famous youtuber and that she just gained her golden play
button. Si Avery rin ay may channel pero nasa one hundred thousand pa lang ang
followers niya. It's about her gaming stream or game walk – throughs. Ayaw niyang
ipapanood sa akin iyon but I can always look for it myself.

"What are you talking about?" She said. "All I need to see is effort."

"Kulang pa ba?" I asked. "For the last six years, wala akong ibinigay kundi effort.
I was your dog, Saina, I did everything you asked. I even lived in Italy for a
year, pero pinakita mo man lang ba si Haniel sa akin? No. You didn't even want to
tell me his name, you even fired the nanny who told me his name, you even named him
after Miguel. How long are you going to hurt me, Saina? Why do you hurt me like
this when in the first place, you were the one who broke up with me to be with my
brother? Why do you hurt me so much, when in fact, you were the one who gave up all
our dreams together? You told me the other day that you didn't have a choice, you
do, Saina, it's being with me or being with Mig, you chose him."

"I chose him. Totoo. Pero sana hinayaan mo na lang ako." Matapang na wika niya. "I
was with Miguel and we're getting married, sana hinayaan mo na lang ako."

"Paano ko gagawin iyon kung palagi kong nakikitang malungkot iyang mga mata mo?"
Her mouth parted. "You were never Miguel's, Saina. You were mine... pero sayang." I
stood up. "Since you said you're staying here for good, I'll get a good lawyer,
I'll fight for shared custody, Saina. I'll never take him away from you – even if I
can, I will never do that because I know how hard it is to be separated from your
son. I'll fight for Haniel in a legal way now. I'm done, Saina."

I took my phone and my car keys. I need to get home. Avery might be waiting for me.

"Uriel." Tinawag niya ako. "Bakit sayang? Don't' you love me anymore? You said you
love me. You told me to keep that ring."

"You can throw it away now, Saina. Goodbye."

I left my office and rode the elevator. Bago ako umalis ay dumaan ako sa cubicle ni
Annie, pero wala siya roon, the other's told me she took a leave today. Baka isa
siya sa kasama ni Avery. I called her while walking in the hallway, she immediately
answered.

"Hello?" I found myself smiling as I hear her voice.

"Hi, Baby." I said. "I'm coming---"

"Leche lagi naman." Sabi niya bigla. I didn't get that. Bigla na lang siyang
tumawa.

"I'm coming home, do you want anything to eat?"

"Ahhh... gusto ko iyong Mango Bravo na cake. Sa Contis iyon!"

"How many, Baby?"

"Isang buo. Uwi ka na, nagluto si Ate Leina ng sinigang na salmon with hipon. Gusto
mo iyon diba? Tapos na sila kumain."

"Ikaw?"

"Hindi pa. Wait kita. Bye!"

Lumabas ako ng elevator. Habang naglalakad palabas ng lobby ay nabangga ko ang

isang lalaki, because of that, his things fell to the ground. I helped him. Ako ang
nakapulot ng ID niya, nadaanan ng mga mata ko iyong pangalan.

Adriano Dimaunahan.

I looked at him.

"I think this is yours." I handed him his ID. "Are you applying for a job here?"

"Hindi po, Sir. May kaibigan lang akong dinalaw. Salamat po ha."

I could only nod. I watched him leave.

xxxx

Avery's

"Kinuwento na kaya ni Ate Reese lahat sa amin."

Nakaupo ako sa harap ng pc ko habang si Annie ay sa sofa sa tabi ng bintana sa loob

ng silid namin ni Uriel. I was busy trying to find faces that could match Adriel's
face at this age, pero napakahirap. Kung sino – sinong nakikita ko, seventy times
lumabas ang mukha ni Uriel sa pc ko – natural, sila iyong magkakambal.

"Ang alin ba?" I asked.

"Na may anak si Uriel."

"So?"

"Ate! Baka hindi niya anak iyon! Baka iyon ni Saina sa ibang lalaki tapos pinapaako
kay Uriel! Baka anak siya noong nawawalang kakambal! Baka nalaman ni Adriel
Consunji tapos galit siya kaya maghihiganti siya kaya inyot niya nang paulit – ulit
iyong Saina na iyon tapos hindi pala alam ni Saina na si Adriel iyon akala niya si
Uriel kasi kambal sila!"

"Gaga!" Sininghalan ko si Annie. "Fraternal twins sila, hindi identical. Saka itong
si Adriel, na-kidnap noong three years old. Wala pa siyang memory of the past noon.
Si Uriel nga hindi agad naalalang may kambal siya, lalo naman ito."

"Malay mo naman."

"Wow! Ano iyong tamod ni Uriel, may superpowers, lumipad papunta sa pekpek ni Saina
tapos nabuntis siya? And do you think their family is stupid enough para mapaikot
ni Saina? I'm sure nag-DNA na iyon. Uriel will never chase the kid if there is
doubt in his heart. And have you seen Haniel?" Nilabas ko iyong picture ni Haniel
sa pc screen ko. Napasinghap si Anne.

"Hala naman, Barang! Napakagwapo naman niyan! Ang lalim ng dimple!"

"Yes. Uriel has a dimple too on his left cheek. Kamukhang – kamukha sila."

"Okay. I rest my case." Naupo si Anne sa tabi ko. "Hinahanap mo pa rin si Adriel?"

"Oo. Walang nangyari sa lead ni Popsi. Hindi niya alam kung nasaan na ang bata."

"Hindi kaya si Toni iyong kakambal ni Uriel."

Natawa ako. "Bakit naman?! Soy, kapag fraternal, hindi magkamukha pero magka-edad!
Parang tanga ito!" Tawa ako nang tawa sa kakatawa ko bigla na lang akong nautot,
napatayo si Anne, tumatawa rin siya, ang sumunod ay ang pag-ikot ng sikmura ko,
kaya mabilis akong tumayo at tumakbo sa bathroom para isuka ang lalabas sa akin.

Hindi ako natapos kumain kasi sabi ni Uriel pauwi na siya kaya tumigil ako kasi
sasabayan ko siyang kumain mamaya.

"Huy, okay ka lang?" Hinahaplos – haplos ni Annie ang likod ko. Matapos kong sumuka
ay napaupo ako sa may gilid ng bowl. Nanlalambot ako. "Okay ka ba?"

"Oo. Bakit late ang morning sickness ko?"

"Ewan ko. Sex lang kami nang sex ni Adi, hindi ko pa alam iyan. Sabi kasi niya bata
pa ako, kung magkakababy kami after ng kasal na. Barang kamo, lumunok ako ng ta---"

"HOY!" Sinigawan ko siya.

"Mapakla pala iyon. Sabi ni Ate Reese painumin ko raw si Adi ng maraming pineapple
juice para sweet iyong ta---"

"HOY! ANO BA?! H'wag mo akong patawanin. Nanlalambot ako." I was laughing so hard
that time. Pati tuloy si Annie ay tumatawa na. Sa ganoon kami naabutan ni Uriel.
"Nandyan ka na pala."

"Ay hello po, Sir. Sorry po absent ako, kasi kanina po ano..."

"It's okay, Anne. Did she throw up again?"

"Yes, Sir." Natatawa ako kay Anne parang kay bait – bait, magkasiklop pa iyong
dalawa niyang kamay at nakatingin siya hindi kay Uriel kundi sa tiles. Si Uriel
naman ay binuhat ako ng pa-bride style at inilapag sa kama.

"We need to take you to Tita." He said to me.

"Okay lang naman ako. Nasaan na iyong cake ko?"

"It's in the kitchen. Do you wanna eat it now?"

"Opo." I smiled. Muntik ko nang sabihing I love you pero hindi ko ginawa baka mag-
feeling masyado.

"Alright, let's eat. Annie, do you wanna eat cake?" I am watching my sister.

"Busog po ako, Sir."

"Contis iyon, ayaw mo, Soy?"

"What Soy? Like Soy sauce?" Sabi ni Uriel. Tumawa na naman ako. Inaalalayan niya
akong tumayo. Humawak ako sa bandang dibdib niya, kinuha niya ang kamay ko at
hinawakan nang napakahigpit sabay kiss sa sentido. "I'm home now, Baby."

"You are home, Baby." I smiled so wide. Si Annie ay nag-roll ng eyes. Nauna na
siyang lumabas. Nakaakbay sa akin si Uriel habang naglalakad kami papunta sa
kitchen niya. Naroon si Leina. Nag-grocery na siya kanina at niluluto niya na lahat
iyon para ilalagay na lang sa ref at may iinitin ako. Worried raw siya baka
naiiwanan ako nang walang pagkain dito sa bahay, hindi naman iyon totoo, palaging
may padala si Tita Mara sa akin.

Pinaghain ko si Uriel.
"Hello, Leina."

"Hi! It's so nice for you to see me like this, no?" Natawa kami ni Anne. Si Uriel
naman ay nakakunot ang noo.

"Kain ka na, Baby." Sabi ko pa.

"Thank you, Baby."

"Jusko." Sabi ni Leina. "Nasaan ba iyong Love ko?"

Pinaghimay ko si Uriel ng hipon pero matagal, nainip na yata siya kaya kinuha niya
iyon sa akin, siya na rin naghimay, tapos bago siya sumubo ay sinubuan niya muna
ako.

"How's your office?" I am always interested in all his kwento. "Oppsss, tagalog
time tayo." Napabuntong – hininga siya.

"Marami akong ginawa. Inaprubahan ko iyong mga blueprints para sa mga projects.
Marami akong pinirmahang papeles. Okay naman ang opisina ko."

"Wow! Very good!"

Pumapalakpak pa ako. Hinagkan ko siya sa pisngi kasi natuwa ako sa ginawa niya
talaga. Si Anne at Leina ay napapailing na lang. Nang matapos kumain si Uriel ay
pinagsaluhan namin ang Mango Bravo na binili niya. Sobrang sarap talaga noon.
Muntik na nga naming maubos, si Annie noong una nahihiya pa, pero halos
makakalahati niya iyong cake na pasalubong sa akin.

Buong hapon kaming magkakasama. Si Uriel ay pinapunta rito si Tita Dani mamayang
gabi para raw i-check up ako. Nanood kami ng movie sa movie room ni Uriel. Siyempre
kaming dalawa ang magkatabi. Nakatulog pa nga siya sa balikat ko, ako naman ay
hinayaan siya. Panay rin kasi siyang puyat. Tuwing babangon ako sa gabi para umihi
o kaya man ay uminom, babangon rin siya, sasamahan niya ako. Babalik kami sa kama,
kundi kami magkukwentuhan maghaharutan kami na mauuwi sa pag – cum inside niya.
Kaloka si Kuya.

Hindi na namin ginising si Uriel. Nagpaalam sila Ate na uuwi na, ako naman ay
nakaupo pa rin sa tabi niya at hinahayaan siyang matulog sa balikat ko kaya lang
ihing – ihi na ako kaya dahan – dahan kong inalis ang ulo niya, babalik rin ako
agad, kailangan ko lang umihi.

Nang makaginhawa ay babalik na ako dapat sa movie room, baka magising siya, baka
hanapin niya ako kaya lang may nag-doorbell. Palagi kong nakaalimutang lagyan ng
security system itong bahay ni Uriel – mayroon naman, pero galing sa Consunji
Security, na-check ko iyon at medyo mahina.

Sumilip ako. Nakita kong binuksan noong guard iyong gate. Hindi ko lang nakita kung
sinong pumasok pero nakatakong, baka si Tita Mare. Inayos ko iyong Gucci house
dress ko kasi baka mukhang kagigising ko lang. Lakad – takbo ako sa may pinto para
buksan iyon, ako ang sasalubong kay Tita.

I opened the door only to get the surprise of my life.

Nakatayo sa harapan ko si Saina, may dala siyang mga luggage. Nakahawak sa kamay
niya si Haniel.

"What are you doing here?" Tanong niya sa akin. Dapat yata ako ang magtanong sa
kanya pero naisip ko wala naman akong karapatan kasi wala naman talaga.

"Ah... ano... I live here."

"Uriel didn't tell me that." Hindi ko naman alam kung anong sasabihin ko sa kanya.
Biglang tumaas ang kilay niya. "Anyway, I don't care. Nagpunta ako sa office ni
Uriel kanina at napagkasuduan naming dito na akmi titira ni Haniel starting today."

Ilang beses akong nag-blink. Pumasok si Saina at tinabig ako. May mga kasama siyang
nagbubuhat ng gamit niya. Kumawala si Haniel kay Saina tapos ay lumapit siya sa
akin. Kinuha niya ang kamay ko.

"May Lola taught me to bless, Tita Avery. Bless po." Binigay ko naman ang kamay ko.
Saina seemed to know her way around. Nahanap niya iyong room ni Uriel – noon – doon
niya pinasok ang gamit nila.

Ako naman ay hindi ko alam ang gagawin ko. Sinilip ko pa siya, inaayos na niya ang
gamit nila ni Haniel. Napabuntong – hininga ako. Pinuntahan ko si Uriel sa movie
room. Tulog pa rin siya. Naupo ako sa tabi niya tapos hinawakan ko iyong kamay
niya. Awtomatikong tumulo ang mga luha ko.

Gusto ko lang namang mahalin si Uriel pero bakit ang hirap? Tahimik akong umiiyak
habang nakatingin sa kanya. He seemed so peaceful. All I want is his happiness.
Mahal na mahal ko na siya tapos ganito?

Uriel deserves to be happy.

Pinahid ko iyong mga luha ko tapos ay ginising ko na siya. I smiled at him.

"What time is it?" Tanong niya. Hinahaplos – haplos niya ang mukha ko.

"Well, it's past seven. May bisita ka."

"Si Mama?"

"Si Haniel." Biglang lumiwanag ang mukha niya. "I guess he's waiting for you
outside."

Uriel cupped my face. "Ever since you came to my life, everything shifted, Avery.
It's all because of you." Hinagkan niya ako sa labi – matagal iyon. "Why are you
crying?"

"I'm just so happy for you, Uriel. Nandito na si Haniel, makakasama mo na siya."

"Let's see him. Come on." Hinawakan niya ang kamay ko. Lumabas kami ng movie room
tapos habang naglalakad sa hallway ay para bang unti – unting nawawala ang lakas
ko.

"Daddy!"

"Kiddo!" Haniel run straight to his father's arms. Kinarga siya ni Uriel tapos
pinagpog niya ito ng halik. Tawa naman nang tawa si Uriel. He looked at me. "He's
here." Sabi niya sa akin. Hinatak niya ako at hinagkan sa noo. "Everything I need
is here."

"Hey, Uriel."

Biglang lumabas si Saina sa silid ni Uriel. Naibaba ni Uriel si Haniel. Kunot na

kunot ang noo niya habang tinitingnan niya si Saina na minamanduhan ang mga tao na
ipasok ang gamit niya.

"What are you doing, Saina?"

"Moving our things into our room. Dito na kami titira ng anak mo."

"Bakit?"

Mukhang mag-aaway na sila. Hinawakan ko si Haniel sa kamay.

"You wanna play computer games?"

Nagulat ako nang biglang lumapit si Saina para hampasin ang kamay ko paalis sa
braso ni Haniel.

"Dorothy, take Haniel."

"Dorothy, tell those men to stop whatever they're doing." Matigas na wika ni Uriel.

"NO!" Sigaw ni Saina. Umalis si Dorothy at ipinasok sa loob ng dating silid ni

Uriel si Haniel. Binalingan niya ako. "You dare touch my son with your filthy
hands, home wrecker!" Sigaw ni Saina sa akin. Gulat na gulat ako. "Ikaw! Ikaw ang
dahilan kung bakit hindi na interesado si Uriel sa anak naming dalawa! Ano,
dumating ka lang ikaw na?! Ang kapal ng mukha mo! Everything here belongs to my
son! Wala kang karapatan dito!" Umaigkas ang kamay niya, niyakap naman agad ako ni
Uriel, tumama ang kamay ni Saina sa likod ni Uriel na lalo niyang kinagalit.

Putang ina! Naaapi ako! Pinagkakalmot ni Saina si Uriel.

"H'wag mo siyang pagtanggol, Uriel! I am the mother of your son! You should be
standing up for me!"

"She is also the mother of my child, Saina!" Giit ni Uriel. "I will protect her
with my life!"

But I don't need protection. I can take care of myself. Nagwawala si Saina, si
Uriel ay napakahigpit ng yakap sa akin pero tinulak ko siya – nang malakas, nawalan
siya ng balanse, kasabay noon sinalubong ko ng sapak ang mukha ni Saina, tumama
iyon sa baba niya.

"PUTANG INA KA!" Sigaw ko. "ANG TAGAL – TAGAL KO NANG NAGTITIMPI SA'YONG GAGA KA!
PUTANG INA MO!" Gigil na gigil ako sa kanya. Mukhang nabigla si Saina, hindi siya
nakahuma, hinaltak ko siya sa buhok at kinaladkad siya papunta sa garden kung saan
may pool.

"NAPAKAKAPAL NG MUKHA MO! WALA KANG GINAWA KUNDI SAKTAN SI URIEL! PUTANG INA KA!
GIGIL NA GIGIL NA AKO! HINDI KA BA NAHIHIYA SA PINAGAGAWA MONG GAGO KA?!" Sigaw ko
sa kanya. Uma-aray siya tapos pilit niyang inaalis ang kamay ko sa buhok niya. Si
Uriel naman ay sigaw nang sigaw pero wala akong naririnig. Tinapon ko si Saina sa
pool. Gigil na gigil ako.

"TANG INA MO! MALIGO KA NANG MAHIMASMASAN KANG PUTANG INA MO!"

Iyak ako nang iyak. Si Uriel ay nanlalaki ang mga mata habang nakatingin sa akin,
gulat na gulat siya. Tinapunan ko lang siya ng tingin tapos ay pumasok ako sa loob
ng silid na iyon, sa loob ng walk – in closet ko, saksi ang Gucci, Prada, Vitton at
lahat ng brands ng gamit ko, naupo ako sa gitna noong mga iyon, kinuha ko ang
Hermes scarf ko, inayos ko ang Gucci dress ko, umiyak ako nang umiyak.
I wanted Uriel to be happy, pero selfish bang ayaw kong kasama si Saina sa
happiness na iyon?

I wiped my tears with my Hermes scarf. 

CHAPTER 17

Nahanap

Uriel's

"Where are you even going? Susundan mo pa ba iyong babaeng iyon?!"

I helped Saina out of the pool but as soon as I did, I turned my back because all I
can think about is Avery's face and the tears that fell from her eyes. Ayoko ng
ganoon. Ayoko siyang nakikitang umiiyak. I've learned from these last few weeks
that seeing her cry make me very uncomfortable.

"Uriel!"

"Shut up!" I looked at Saina. "Shut up, Saina! Shut the fuck up! Shut up!"

"Uriel..." Humawak siya sa braso ako. "Uriel, please, pag-usapan na lang natin ito.
Makikinig na ako. Hahayaan na kita, please... ayusin natin ito. Tatanggapin ko ang
anak mo kay Avery, but please, let us fix this."

I stared at her. What the hell is she saying? Wala naman kaming dapat ayusin, kung
mayroon man, iyon ay tungkol sa anak lang namin. Binawi ko ang kamay ko sa kanya,
tumakbo ako papunta sa silid namin ni Avery. She's not in the hed, I have a feeling
she's in her closet so I came there but the door is locked. I knocked. I did it
repeatedly, but she's not answering. I can hear her sobs and it is breaking my
heart.

"Avery, please open the door... please talk to me." I kept on knocking. Finally, I
saw the doorknob moving. The door opened but Avery just peeped through that small
opening. "Baby, let's talk..."

"Can I ask for something? Like a favor, Uriel." Her voice is shaking. Umiiyak pa
rin siya.

"Anything. Baby..."

"Can I go home now?" Her tears fell again.

"Avery..."

"I just really want to be with my parents... please..."

I don't know what I'll do. I don't want her to leave. I hate that I am always being
left behind, but as I am looking at her, I know that she indeed needs to be home at
this moment. I couldn't do anything, I cannot force her to stay with me. She sobbed
and it broke me more. I found myself nodding.

"I will take you home."

"No..." She said in a tiny voice. "I called Ate Reese, she's on her way here."

"Ave---" She closed the door. I tried knocking again, but in the end, I realized
that she needs this time to be alone. Maybe she's not ready to talk. I stayed for
another few minutes staring at the closet door, thinking if I should try knocking
again but I think I need to give her the peace that she wants. Umalis ako. I will
deal with Saina, she cannot just barge in here like she owns the place. Hindi na
siya nahiya sa akin. Malinaw ang naging usapan naming dalawa kaya hindi ko
maintindihan kung bakit nagpunta pa siya rito.

I found her in my other room, she was getting dressed. I grabbed her arm.

"What the fuck do you want from me, Saina?"

"That's not the question, Uriel. What do you want from me?" Just like that she let
go of the towel. Saina is now naked in front of me. "I'm here now, isn't this what
you want?" Saina took my hand. My jaw clenched. "Am I not who you want anymore,
Uri?"

"Get dressed." Binawi ko ang aking kamay at tinalikuran siya. I saw Haniel and
Dorothy in the living area, the nanny was playing with my boy. I stood there
looking at him. He's so beautiful. I cannot help but wonder about my child with
Avery. I know it will be as amazing and beautiful as Haniel. I wonder if I let her
go now, will she ever come back to me?

The doorbell rang. I was so sure it's Reese and Heath. I opened the door and tried
to look calm. Reese was looking at me as if she could see my soul.

"Anong ginawa mo sa kapatid ko?"

"Reese, calm down." Heath spoke.

"I-CALM DOWN MO IYANG MUKHA MO! NASAAN SI BARANG?!"

"She's in her closet..." Tuloy – tuloy pumasok si Reese. Binangga niya pa ako.
Heath and I followed her. I was half running. When we got to the room, Reese was
already holding Avery's hand.

"Tabi, uuwi ko na ito."

"Avery..." She can't even look at me. Tinabig na naman ako ni Reese. "Avery,
please..." Reese faced me.

"Tandaan mo ito, Uriel, may araw ka rin sa akin." Binigyan niya ako ng isang ngisi.
Heath apologetically looked at me.

"I'll text you, Uriel."

Hindi ko alam ang gagawin ko. Bakit lahat ng tao ay iniiwanan ako. Hinabol ko pa
sila ngunit hanggang sa makasakay si Avery sa kotse ay hindi niya ako tinitingnan.
Wala akong nagawa kundi ang panoorin sila hanggang sa makalayo ang sasakyan ni
Heath.

I went back inside the house, that was when I remembered Saina. She's still here.
Hindi pa pala kami tapos.

"Daddy, I'm hungry." Haniel came up to me after closing the main door. I carried
him to the kitchen.

"Do you want some cake?"

"Yes. Why did Tita, Avery leave? Is she finally letting us be a happy family?"
"What?" Haniel shrugged.

"I like Tita Avery 'cause my sibling is inside her tummy, but I don't really like
her tht much because she's keeping you, me and mommy from being a family. In
Italia, I have friends and they have their Daddies with them, I don't have you
'cause Mommy said Tita Avery doesn't want us to be together."

"Eat up, Kiddo." I said to him. "But you shouldn't be thinking that way. Tita Avery
is kind and she's always thinking about my happiness, which is you, Kiddo. Did you
know, before you came here, I had no idea what you look like, but Tita Avery helped
me find you."

"She did?" Haniel's innocent eyes widened. I nodded. I kissed the top of his head.
"Where is she going now, Daddy? Is she coming back?"

"I can only hope. Eat up."

"Mommy is always crying at night, Daddy. I saw her in our bathroom last night, she
was sitting on the tub, and she's crying. I wanted to hug her, but Nanny Dorothy
said that Mommy wanted to be alone. Why is she crying? Is it because it's hot in
the Philippines? Ow, I remember, she's always crying in Italy too... maybe it's not
about the weather."

"Just eat up." I said. I signaled his Nanny to take Haniel. I need to talk to
Saina. I want to end this.

She's still in that room, still wearing that robe, she's sitting on the bed, I
caught her wiping her tears away.

"What do you really want, Saina?" It's the first thing that came out of my mouth.
Saina looked at me.

"Us." Saina stood up. "I want an us, Uri. I want us to go back to what we were
before all these mess. I want you. I love you. I still do. You were right, I was
never Miguel's because all this time, I belong to you." She took my hand. Iyak lang
siya nang iyak. "I'm sorry for all the things that I did and said. I'm so sorry for
hiding Haniel or naming him after Miguel. I wanted to get back at you for ruining
me and Migs but back then, I didn't know better, Uriel, mahal na mahal kita..."

xxxx

Avery's

"Anong nangyari, bakit inuwi mo iyang kapatid mo?"

Kararating lang namin nila Ate sa bahay namin. Naroon si Momsi at Popsi sa living
room at nanonood sila ng finale ng teleserye ni Momsi. Hindi pala tumawag si Ate sa
bahay kaya pala gulat na gulat silang dalawa na umuwi ako. Nag-kiss ako sa kanilang
dalawa, tapos tumabi ako kay Popsi para yumakap sa kanya. Naiiyak pa rin ako.

"Nakakainis nga." Sabi ni Ate. "Ayaw magsalit. Paano ko malalaman iyong ginawa
sa'yo noong Uriel na iyon?!" Gigil na gigil si Ate. Nagtatago naman ako sa kilikili
ni Popsi. Ganoon talaga ako kahit noong bata pa kami, kapag papagalitan ako ni
Momsi magtatago ako sa kilikili ng tatay ko para hindi ako maabot kasi baka paluin
ako, hindi naman ako napapalo madalas noon, ang madalas napapalo noon si Ate Reese
at si Ate Aelise paano kasi panay silang nag-aaway na dalawa.

"Anak, ano bang nangyari? Inapi ka ba ng pamilya ni Uriel? Sino? Anong ginawa
sa'yo?" Nag-aalala si Momsi. I sighed. Tumingin ako sa kanila.
"Dumating kasi si Saina sa bahay."

"Iyong nanay ng bata?" Tanong ni Ate Reese. "PUNYETA?! ANONG GINAWA SA'YO?!"

"Wala naman." I sobbed.

"Wala? Bakit ka umiiyak?" Si Popsi na ang nag-aalala ngayon. "Si Uriel ba, inaway
ka?"

"Hindi po..." I am sobbing now.

"Anong nangyari?"

"Nagalit kasi ako kay Saina kasi sinasaktan na niya si Uriel. Nakalmot niya sa
likod Popsi tapos pinagsusuntok niya, nagalit talaga ako, Popsi kaya..."

"Kaya?" They were all looking at me.

"Kaya sa inis ko, sinabunutan ko si Saina, kinaladkad ko siya palabas sa garden ni

Uriel tapos tinapon ko siya sa pool tapos minura ko siya mula ulo hanggang paa kasi
putang ina talaga siya!" Gigil na gigil na naman ako, tapos noong maalala ko iyong
hitsura ni Uriel kanina, bigla na naman akong nalungkot.

"Oh bakit na naman?" Umiiyak na naman kasi ako. Tiningnan ko si Popsi.

"Nakakahiya kasi kay Uriel. Nakita niya akong nagalit, Popsi. Baka isipin niya wala
akong poise saka breeding. Nakakahiya po talaga. Ano na lang sasabihin ko sa kanya?
Nakakahiya talaga! Nakita niyang tumatalsik – talsik pa yata iyong laway ko sa
kakamura. Nakakanis! Nakakahiya!"

Nakita kong napa-face palm si Ate Reese. Si Momsi naman ay tawa nang tawa. Si Popsi
ay nakatitig lang sa akin.

"Nagpasundo ka dahil lang roon?!" Sigaw ni Ate.

"H'wag mo akong sigawan. Sensitive ako." I said.

"Sensitive mo iyang mukha mo! Popsi, kausapin mo nga iyang anak mo. Ano bang ulam?"
Umalis na si Ate. Si Kuya Heath ay tatawa – tawang sumunod na. "Buntis rin ako
palagi akong gutom. Kasalanan mo ito, Heath, bwisit ka minsan." Suma-side comment
pa si Ate, si Kuya ay inakbayan na si Ate. Ako naman ay sumiksik pa lalo kay Popsi.

Nakakahiya talaga. Nakita niya iyong kung paano ako magalit. Baka naisip niya na
ganoon talaga ako. Hindi naman ako madalas nagagalit kaya lang nakakapunyeta na si
Saina kasi!

"Bakit raw nagpunta iyong Saina na iyon, anak?" Tanong ni Momsi sa akin. "Nangugulo
ba siya?"

"Hindi, Momsi, doon na raw siya titira kasama ng anak nila ni Uriel."

"Aba?!" Sumigaw si Momsi. "Ano namang akala noong babaeng iyon?!"

"Napag-usapan raw po nila ni Uriel iyon."

"PUTANG INA KA KASI ERNESTO!" Sumigaw si Momsi na may kasamang hampas pa sa braso
ni Popsi. "Sabi ko sa'yo noon, h'wag mong ibigay iyang anak ko sa lalaking iyon!
Tama si IDO, mga salot iyang mga Consunji na iyan! Kita mo! Ititira pa iyong
babaeng iyon sa bahay niya kasama ang anak mo?!"

"Momsi, parang joke naman kasi noong nakita sila ni Uriel doon, gulat na gulat siya
tapos pinatigil niya iyong pagpapapasok ng gamit."

"Oh, pinatigil naman pala." Sabi ni Popsi. "Nasaan iyong Saina?"

"Baka nasa pool pa. Dapat pala tinimplahan ko siya ng kape sa pool para naman
natakot ang loka." Tumawa si Popsi. "Dito muna ako matutulog, Popsi ha?"

"Okay. Tawagan mo si Uriel." Napapadyak ako.

"Ayoko! Nakakahiya!"

"Ewan ko sa inyong dalawa!" Si Momsi ang nagsalita. "Paano kung di umalis ang
babaeng iyon? Ano nang mangyayari kay Avery?"

"O, tinatanong ka ng nanay mo. Anong raw mangyayari?"

"Masaya na ako para sa kanila kasi happy na si Uriel. Gustong – gusto niyang
makasama ang anak niya. Saka kung mahal niya si Saina, e di magsama na silang
dalawa. Iyong baby naman namin hindi ko itatago, saka Popsi h'wag kang tulad ni
Uncle Ido na pahihirapan si Uriel ha? Mabait naman siya sa akin. He's taking care
of me."

"Avery, naiintindihan mo ba iyang sinasabi mo?" Tanong ni Momsi sa akin. "You are
rooting for other people's happiness paano naman ang sa'yo?"

"Diba ganoon naman iyon, Momsi?" Tanong ko sa kanya. "Masaya tayo kapag nakita
nating masaya ang taong mahal natin. Ikaw masaya ka basta masaya si Popsi."

"Anak mag-asawa kami ng tatay mo. Kayo ni Uriel... hindi ka ba masaya kung kayo ang
magkasama?"

"Mahal ko siya, so sasaya rin ako, pero kung hindi naman ako ang piliin niyang
makasama, hindi rin sasama ang loob ko."

"See?" Sabi ni Popsi. "Masyadong mabait ang anak mo." Napapailing si Momsi. Pinatay
niya ang tv tapos ay pinakatitigan ako.

"He got you pregnant. He should marry you."

"Hindi naman na uso iyon. Si Ate Tamar nga nabuntis na at lahat – lahat iniwan pa
rin ni Lenos Demitri, ayoko namang dumating sa ganoon no. Saka okay lang ako kung
friends lang kami. Basta di ako magiging madamot sa kanya."

"Anak, you're too precious." Wika ni Momsi. Napapaluha na siya. "You don't deserve
Uriel. Kay Jestoni ka na lang."

"Uriel is precious too, Momsi. Saka hindi ganoon, por que masasaktan ako aalis ako
at pupunta sa ibang tao? Diba unfair kay Toni iyon? Hindi pa nga ako nag-so-sorry
sa kanya tapos ganito na naman. Just because I have a heartbreak waiting to happen,
si-ship ninyo na ako sa iba, paano naman ako mag-go-grow kundi ako masasaktan? Si
Uriel, siya iyong lahat ng first ko, it won't be a full experience if you won't let
him be a part of my first heartbreak. Saka pumasok ako rito, hindi naman ako nag-e-
expect ng kahit ano."

Momsi is crying now.

"Don't cry, Momsi. I will be okay." Hinampas niya si Popsi sa binti.

"Lumayas ka diyan! Yayakapin ko ang baby ko." Tumayo si Momsi at niyakap ako nang
napakahigpit. Hindi ko talaga alam kung anong mangyayari sa aming dalawa ni Uriel,
pero handa akong masaktan basta kapalit noon, magiging masaya na siya.

Napansin kong nag-ring ang phone ni Popsi, agad naman siyang tumayo para sagutin
iyon, si Momsi ay hinaplos – haplos ang mukha ko.

"Ang baby ko..." She keeps on crying. "Jusko, ang baby ko..."

"Barang." Katatapos lang ng phone call ni Popsi.

"Po?"

"Nahanap na si Adriel."

"Sino si Adriel?" Takang – takang tanong ni Momsi. Napatayo ako.

"Saan, Popsi?"

"Nasa Pangasinan ang tao ko ngayon. Magse-send siya ng picture ni Adriel Consunj
mamaya pero hindi na iyong ang pangalan niya. His name is now Adriano Dimaunahan."

My heart is beating so fast.

"We need to tell the family, Popsi."

"Oo. We need to figure this out first. Ayaw naman nating magbigay ng false hope sa
pamilya ni Uriel, Avery." I nodded. Agad akong umakyat sa silid ko. I missed my
room, my gaming setup – I miss being home, but right now, iyong pagka-miss ko kay
Uriel ang nakakalamang talaga.

xxxx

Maaga akong gumising kinabukasan. Nagulat pa nga ako kasi nagising akong nakayakap
sa akin si Annie. Hindi ko na namalayang pumasok siya kagabi sa silid ko. Himbing
na siguro ako noon. Bumaba ako sa bed ko tapos kinumutan ko pa nga siya kasi medyo
malamig na gawa nang aircon. Pinatay ko iyon saka ako lumabas ng kwarto. Umakyat
ako sa itaas, sa office ni Popsi. Siguro nandoon na siya kasi sabi niya aantayin
niya raw iyong mga files na isesend sa kanya ng tao niya.

Pagpasok ko roon ay bumungad sa akin ang office niya. Sa kanang bahagi niyon,
malapit sa table ni Popsi ay may isang pinto roon. Sa wall ay may finger scanner,
itinapat ko roon ang daliri ko saka ko binuksan ang pinto. Nakita ko si Popsi,
nakaupo sa swivel chair niya.

Kung iyong kalahati ng kwarto ko, gaming setup, si Popsi may buong silid ng Killer
Setup. He has twenty- four monitors. He can see everything from here.

"Gising ka na pala. Dumating na iyong pictures ni Adriano Dimaunahan. May

irregularities sa galaw niya." Sabi ni Popsi sa akin. "He was here two days ago.
Nagpunta siya sa Consunji Builders."

"Bakit?"

"And then a week ago, nagpunta siya sa NBI."

"Anong ginagawa niya roon?"

"Siguro, nag-i-mbestiga rin siya. Malakin ang posibilidad na alam ni Adriel kung
sino siya anak." Ibinigay ni Popsi sa akin ang isang white folder. Naroon na sa
loob lahat ng info tungkol kay Adriel. "Ready ka na ba?"

"Pupunta na tayo sa kanila?" Popsi stood up.

"Tatlong dekada nang naghahanap ang mag-anak na iyon, Avery, hindi na sila dapat
paghintayin." Popsi patted my forehead. "Magbihis ka. H'wag kang lalabas ng ganyan
ang suot mo."

Tiningnan ko ang sarili ko. "Luh? Maganda naman itong YSL kong sleepwear ah!"
Napapadyak ako. "Wala akong susuot, Popsi diba pinalayas mo ako?!"

"Sa closet ng nanay mo marami!"

At doon na nga ako nagtuloy. Pagpasok ko roon ay nroon na ang mga PA ni Momsi.
Inaayos na nila ang damit ni Momsi para sa araw na ito. Ako naman ay naghanap lang
nang tahimik. Pinili ko iyong Balmain Flocked Logo Sweatshirt ni Momsi. Kasya naman
siguro sa akin ito. Sa pants naman ay iyong Fendi sweatpants na nakita ko roon.
Okay na ito, simple lang naman ang datingan ko ngayon.

I took a bath, also I asked Anne for a fresh pair of panties and bra. Mayroon naman
siyang di pa nagagamit. Sabi ko papalitan ko na lang. Balik na naman sa dati ang
peg ko. Nagsuot ako ng hat saka pita mask. Mainit kasi ngayon kaya kailangan ko ng
protection,

Pagbaba ko sa living area ay naroon si Uncle Ido.

"Sasama ka, Uncle?" Nag-bless ako sa kanya.

"Oo naman. Hinding – hindi ko palalagpasin ang pagkakataong ito." Nakangisi siya.
Napailing ako. Why do I have a feeling that he'll use this moment to get back at
Uriel's dad? Ang matatanda talaga madalas bored.

Sumakay kami sa Jaguar ni Popsi. Tiningnan ko naman ang phone ko. May apat na
missed call ako mula kay Uriel mula kagabi ng 9pm, 12pm tapos kaninang 7am, at
ngayong 9am. Hindi ko naman siya tinawagan. Hindi ko talaga alam kung anong
sasabihin ko sa kanya. May apat siyang text. Mula sa goodnight, are you okay, tapos
kaninang 7am nagtext siya ng: Did you throw up this morning? Drink your milk. Ang
text niya kaninang 7:30 ay I miss you. Didn't have enough sleep. Uwi ka na ba?"

My heart melted. Ano kayang nangyari sa kanila ni Saina?

Pagpasok namin sa village ay nakaabang na pala si Kuya Heath at Ate Reese sa amin.
Convoy kami papunta sa bahay ng mga magulang ni Uriel. Kinakabahan ako. Nasa binti
ko ang katunayan ng pagkakahanap kay Adriel.

We stopped in front of their home. Bumaba na kaming lahat. Nauna si Kuya Heath kaya
lahat kami ay nagsisunod sa kanya. Ano kayang ginagawa ni Uriel ngayon? Itinuro ng
maids sila Uncle Gab at Mara sa dining area, naroon si Raphael – iyong kapatid na
lalaki ni Uriel, may katabi siyang babae na medyo boyish ang datingan.

"Avery!" Napatayo si Tita Mara noong makita ako. "Jusko, anak, buti naman at
nandito ka. Uriel kept on calling me last night, hindi raw siya makatulog, okay na
ba kayo?" Niyakap ako ni Tita Mara. Si Popsi ay kinamayan si Uncle Gab.

"Ido..." Inabot ni Uncle Gab ang kamay niya kay Ido. Tiningnan lang ni Uncle iyon.
Uncle Gab laughed. "Ikaw talaga, Kumpadre." Nagulat ako noong ni-hug siya ni Uncle
Gab.

"Don't touch my hotness!"

Nagtawanan lang si Uncle Gab at Popsi.

"Hello..." Wika noong katabi ni Raphael sa akin. "Madonna Del Valle."

"Hi rin."

"Ikaw pala iyong girlfriend ni Kuya Uriel."

"Ay, hindi niya ako girlfriend." Natawa naman ako.

"Ang chismosa mo, Mado, sabi ko sa'yo umalis ka na sa gc nila Panpan."

"Bakit ba? Ang cute mo, girl."

"Pasensya ka na, Avery, atribida itong si Madonna. Panay dito nakikikain iyan eh sa
tapat lang naman ang bahay nila."

"Girlfriend mo, Raphael?"

"Hindi ah!" Sabay pa silang nag-react. "Tropa lang kami. Best friends since elem."

"Okay." Tumingin ako kay Popsi.

"Anong atin, Kumpadre?" Tanong ni Uncle Gab kay Popsi pero si Uncle Ido ang
sumagot.

"We have something that you want." Wow! English! Ume-English ang Ninong ni Leina!
Gusto kong matawa pero lamang pa rin iyong kinakabahan ako.

"Ha?"

"Tang ina, umayos ka, Ido."

"Anong nangyayari?" Tanong ni Tita Mara. Hinawakan ko ang kamay niya. I smiled at
her.

"Tita, noong nakaraan po kinukwento ninyo sa akin si Adriel, tapos po nakwento rin
siya ni Uriel..."

"Yes anak. Birthday na nila sa Saturday..."

"What if, I tell you that you can be with him on that day?" Napatitig sa akin ang
lahat. Tiningnan ko si Uncle Gab at binigay sa kanya ang white envelope. "Hinanap
po namin siya ni Popsi. Sinundan lang namin iyong pinakahuling lead na nakuha
ninyo, we did our own digging and we found him in Pangasinan, living a quiet like
as a tricycle boy."

Sunod- sunod ang buklat ni Uncle Gab sa litrato at mga papeles roon. Si Tita Mara
ay naiiyak na.

"This is impossible." Wika ni Uncle Gab. "Sinukuan na si Riel ng mga PI, how..."

"Kasi mas hot ako sa'yo." Wika ni Uncle Ido.

"I just want Uriel to be happy, Tita." Wika ko. Binigay ni Uncle Gab kay Tita Mara
ang isang litrato ni Adriel. Nakaupo ito sa isang upuan sa plaza, mukhang nanonood
ng basketball. Napasinghap si Tita Mara.

"Gab, kamukha mo... kamukha ninyo... Siya iyong anak ko, anak natin..." Uncle Gab
hugged her. Napapaiyak na rin ako.

Finally, magiging masaya na si Uriel.

Nag-usap sila Uncle Gab at Popsi, ako naman ay nagpahatid ky Ate Reese sa bahay ni
Uriel. Baka nandoon pa siya. Usually kasi mga 10 am na siya pumapasok. Kasama ko si
Ate Reese na pumasok sa bahay. Napakatahimik roon. May narinig akong tunog sa
kusina, nagmamadali akong nagtungo roon, ganoon na lang ang pagkagulat ko nang
makita ko si Saina na nagluluto and she's wearing one of Uriel's shirt. Hindi ko
alam ang gagawin ko o mararamdaman pero nag-iinit ang ulo ko. Mukhang uminit rin
ang ulo niya nang makita ako but then she smiled.

"Are you here to pick up your things? Hindi ko pa nae-empake."

"Baka gusto mong ako ang magpalayas sa'yo, punyeta ka?" Biglang nagsalita si Ate
Reese. Tumawa si Saina.

"Hindi ko alam kung anong nakita ni Heath sa'yo. Why did she settle on a girl na
palengkera naman ang datingan?"

"Putang ina." Natawa si Ate Reese. "Ako palengkera, ikaw desperada. Sige, Barang
puntahan mo si Uriel, kapag pumalag ito, sasampalin ko ng Teflon!" Ngumisi lang
ako.

"H'wag mong istorbohin si Uriel at Haniel, natutulog pa silang dalawa! Pagod si

Uriel because we had sex all night!"

"Pasakan kaya kita ng lemon sa bunganga mo iyong buo for fun lang?" Tanong nio Ate
Reese. So, nag-sex sila kagabi? Nag-cum rin ba si Uriel sa kanya? I bit mu lower
lip, napahinto ako, humarap ako kay Saina.

"You told me the other day that Uriel raped you, how come you're still here,
cooking for him and if ever, you two had sex last night, didn't it trigger your
anxiety? He raped you, dapat may trauma ka sa kanya. I know some people who
experienced rape, Saina, and up until now it hunts them, why is it different with
you?"

Hindi siya nakakibo agad but then she said. "Rape is rape, Avery."

"Law is law." Sabi ni Ate Reese. "Kung ni-rape ka ni Uriel, dapat magkaso ka. Bawal
ang rape. Baka naman joke time ito, Saina?"

Umalis na ako. Nagmamdali akong nagpunta sa silid namin. Hindi ako iiyak. Kung
nagkabalikan sila ganoon talaga. Hindi naman sa akin si Uriel.

I went in. I closed the door. Walang tao sa room. Baka nasa dati niyang silid si
Uriel, doon kasi pinasok ni Saina ang mga gamit niya. But then, the other closet
door opened, from there, lumabas si Uriel na nagsususot pa ng relo. Nagkatitigan
kaming dalawa. Ibinaba niya ang kamay niya at saka ngumiti.

"You came back." He said. Lumakad siya papunta sa akin. Naguguluhan naman ako.

"Nasaan si Haniel?"

"I'm sorry, Saina was too stubborn, kahit si Papa hindi siya mapaalis. I let them
stay the night. Doon sila natulog sa dating kwarto ko. I woke up early because I
wanted to come to you bago sa office." Sinasabi niyang lahat ito habang nakayakap
sa akin. "Saina and I talked last night."

"Tungkol saan?"

"She said she wanted to be an US to go back to were we where before." Nagtu-twist

iyong puso ko. So, pumayag siya kaya suot ni Saina ang damit niya. "And I plainly
said no. Things have changed now for us, Baby. All I wanted is Haniel and I'm going
to fight for him."

"Ha?" Naguguluhan ako.

"I'm just glad you're home." Hinalikan ako ni Uriel sa labi. I kissed him back
because I missed him but did I here him right? He said no to Saina... does that
mean he doesn't want to be with her?

CHAPTER 18

Let me mark you

Avery's

Hindi pa rin umaalis si Saina sa bahay ni Uriel. Ayaw nga pumasok ni Uriel ng
office dahil nandito pa ang babaeng iyon sa bahay pero sinabi kong pumasok siya
para naman maayos niya ang dapat niyang ayusin. I will deal with Saina, isa pa
nandito naman si Ate Reese, sinabi ko kay Uriel na papupuntahin ni Ate sina Dark at
Grey dito sa bahay para may kalaro si Haniel. Mabait naman iyong bata, iyong nanay
kasi may issues sa buhay. Ipinangako ko rin sa sarili ko na hindi na makikita ni
Uriel na ganoon ang reaksyon ko. Magso-sorry nga ako sa kanya dahil nawala ako sa
sarili ko kaya lang umalis na siya, talagang nagmamadali siya kasi may mga Japanese
clients raw na pupunta roon.

Ate Reese and I stayed in our room. Nakaupo siya sa tapat ng pc at may kung anong
ginagawa ako naman ay naligo at nagbihis. I wore my simple Gucci maternity dress.
Binili ako ni Uriel nito noong nakaraang linggo. Nahihiya nga akong tanggapin but
he said na napansin niya raw na mahilig ako sa Gucci. Isa iyon sa paborito kong
brands, pinakagusto ko iyong Prada sa bags, saka pabango naman Chanel, sa damit
Gucci talaga sa sapatos iyong Margiela talaga.

"Ate, anong ginagawa mo?"

"Wala, minomonitor ko lang iyong stocks ng mga bata sa stock market. Parating na
raw si Heath. Ano, ayos ka lang ba? Gusto mo ba mawala na si Saina?"

"Luh? Hindi naman. Medyo nage-gets ko naman siya, Ate, siyempre mahal niya si
Uriel."

"Sure ka ba? Baka naman mamaya ayaw niya lang sumaya iyong tao."

"Mahal niya iyon. Base sa kwento ni Pan, nagmahalan iyong dalawa. Ang di ko lang
ma-gets, bakit pumayag si Miguel na maging fiancée si Saina. May relasyon naman
pala sila ni Uriel. Pero pwedeng hindi alam. Base sa research ko, perfectionist ang
tatay ni Saina. Her sister Shaira was married off to a Sultanate family in Bhutan
pero hindi rin naging okay kasi nagpakamatay iyong kapatid ni Saina. Siguro sobrang
lungkot niya. Aanihin mo iyong mayaman ka pero malungkot naman ang buhay mo..."

"Siguro ganoon iyong nararamdaman ni Eos Demitri noon." Biglang nagsalita si Ate
Reese.
"Sino iyon?"

"Uncle ng Kuya Heath mo. Marami – rami siyang atraso—"

"Asawa ni Tia?"

"Yup, iyong namatay."

"Pero nasa Paris sila..." Mahinang wika ko. Bigla ko kasing naalala iyong usapan
namin ni Ate Sam noon kaya naging curious ako sa pamilya nila noon.

"Ano?"

"Wala." I smiled. "Kausapin ko kaya si Saina?"

"Bakit? Tanga ka ba?"

"Basta." Lumabas ako ng kwarto namin. Natagpuan ko si Saina sa kitchen na

pinakakain si Haniel. She seemed to be fond of her son. Siya ang nagsusubo rito,
habang si Dorothy ay nasa tabi ni Haniel na kumakain na rin. Hinahaplos – haplos
niya pa iyong mukha ni Haniel.

"Saina..." I cleared my throat. She looked at me – ang bilis ng shifting ng

emotions niya. Napalunok ako. "Ano, pwede ba tayong mag – usap." Nagulat ako kasi
nakalapit na pala si Haniel sa akin. Tumayo siya sa tapat ng tummy ko tapos
hinalikan niya iyon. "Luh?"

"Hello baby, I'm your brother when are you coming out? Anyway, I will wait for you.
I'm so excited to meet you."

"Haniel, finish your food, please. Dorothy, make sure he drinks his water."

"Yes, Signora."

Tumingin si Saina sa akin. "What?"

"Sana iyong tayo lang." Wika ko. Ayoko kasing marinig ng iba ang pag-uusapan namin.
Umalis kami sa kitchen, nagpunta kami sa library ni Uriel. Naupo kami dalawang
magkaharap roon. Parang manununtok si Saina, ako naman ay tense na tense.

"Kailan ka ba aalis rito? You're keeping Uriel away from us. Kami ang pamilya,
sampid ka lang at iyang anak mo."

I looked at her. Nagbilang ako ng 1 – 10 kasi ayokong magalit.

"Si Uriel ang nagpatira sa akin rito kaya siya lang rin ang magpapaalis sa akin." I
smiled. "May tanong lang naman ako, ano bang gusto mo kay Uriel? Hindi ba't
iniwanan mo siya noon para kay Miguel."

Hindi nakasagot agad si Saina pero kitang – kita ko ang kalungkutan sa kanyang mga
mata.

"Alam mo ba kung gaano siya nahirapan noon? He only wanted to be with Haniel."

"Alam mo bang inalok niya ako ng kasal? Kasal iyon, girl. Kaya ano bang ginagawa mo
rito?"

"Hindi ka naman yata nag-yes kaya invalid iyang pinagmamalaki mo sa akin. Gusto
kitang intindihin. Wala ako noong nag-aaway kayo ni Uriel na parang aso at pusa,
pero nandito ako ngayong nakikita kong nahihirapan siya."

"Ano bang pakialam mo kung nahihirapan siya? Kung ayaw mo siyang mahirapan, umalis
ka. Magkano bang kailangan mo para layuan si Uriel? You're keeping him away from
us. Kami ang pamilya." Binigyang diin niya ang salitang pamilya.

Nakatitig ako sa kanya. I can sense sadness. Hindi ako nakakaramdam ng galit – inis
siguro, oo, kasi iyong attitude niya towards Uriel at sa kasiyahan nito, maling –
mali siya roon. Naniniwala akong lahat may karapatang sumaya – iyon kasi ang
sinasabi ni Popsi sa amin palagi noon.

He made sure Momsi si happy, he took care of her, he took care of Uncle Bernard and
his special needs kaya noong nawala si Uncle, malibvan kay Momsi at Auntie Badet,
si Popsi ang pinakamalungkot. He was at the hospital with him at his last minutes.
Pinakita ni Popsi sa akin na kahit anong estado ng mentalidad o katayuan ng tao sa
buhay, lahat dapat maging masaya kasi ganoon siya, kaya ganito rin ako.

Popsi always tris to look the good in people, I do that too and right now, I'm
seeing something good in Saina, I see that she's in love with him, but the kind of
love she has is the selfish kind.

"Mahal mo pa ba siya?" Hindi ko napigilang itanong. To my surprise, tumulo ang luha

ni Saina. Mabilis niya iyong pinahid.

"Walang patutunguhan ito." She stood up.

"Kasi ako mahal ko siya." Napahinto si Saina. "Mahal ko si Uriel pero okay lang sa
akin kahit hindi niya ako mahalin, hindi sasama ang loob ko kasi ang gusto ko lang
maging masaya siya."

Saina looked at me.

"What kind of love is that?" She said. "Kung mahal mo si Uriel you would want to be
with him."

"I want that too, but if he's not happy with me, sino ako para pigilin ang
kasiyahan niya." Iyak na naman ako. "Hindi tayo pareho ng pagmamahal, Saina. Kung
mahal mo si Uriel, ipaintindi mo iyon sa kanya, sabihin mo sa kanya, hindi iyong
gumagawa ka ng ikasasakit niya. H'wag mong hintaying mapagod siya sa'yo. Minsan ang
tao napapagod, nagpapahinga, pero madalas dumarating ang panahong kapag napagod
sila, sumusuko na sila. H'wag mong hintaying sumuko si Uriel, Saina kasi baka wala
ka nang balikan."

I wiped all my tears and left Saina in the library. Sa may gilid ng malaking
fortune plant sa gilid ng library doon ko inubod ang mga luha ko. Narealize kong sa
sitwasyong ito, isa akong sentinel sa Dota at si Uriel ang tree of life,
pinoprotektahan ko siya kasi kung hindi, talo ako, game over ika nga.

Ang hirap palang magmahal.

"Tita Avery, why are you crying?" Narinig ko bigla si Haniel. Nakita niya pala
akong nagtatago sa may Fortune Plant. I smiled at him. To my surprise he gave me a
white hankie. "My mommy cries a lot too that's why I always have a hankie in my
pocket. Every time she cry, I give her a hankie. Why are all the girls in this
house are crying? Is this because it's too hot in the Philippines?"

"You're such a sweetheart. Thank you, Haniel. Go to your mom, she's inside the
library."
"Alright! Don't cry, Tita Avery, my sibling might cry too." Hinaplos niya pa ang
umbok ng tyan ko. Nakakatuwa naman si Haniel, kahit na lumaki sa ibang bansa,
napakabait na bata.

Hindi nagtagal ay dumating na si Kuya Heath kasama iyong dalawang bata. Nasa school
iyong tatlong babae ni Ate Reese.

"Mame sabi ni Dark maliit raw iyong titi ko." Iyon agad ang bungad ni Grey kay Ate.
Tumawa si Kuya Heath.

"Totoo naman, Me, maliit lang kasi."

"Bakit iyong sa'yo ba malaki na?" Tukso ni Ate Reese. "Baby titi pa lang iyan.
Paglagi ninyo, Daddy Titi na rin iyan."

"Mame sabi ni Ate Jelly, si Caspian raw supot pa."

"Anong supot, Dade?"

"Ahh, iyong kapag naglalagay tayo ng garbage. Plastic. Supot."

"Grabe, Heath!" Tawang – tawa si Ate Reese.

I was just watching Ate and her family, masaya sigurong isipin na ganoon kami ni
Uriel... Sana... Sana... I can only hope.

xxxx

Uriel's

I was about to leave the house – although I didn't want to – when Miguel called me
saying that Papa just called in and he wants everyone to be at out home now. I
asked if Sariel will be coming but Migs just told me to be there and so I did. I
was a bit worried because my brother sounded so intense on the other line. It's
also sudden. I turned the car around and drove to my parent's home. It's a good
thing we're all living in the same village.

I got there, kababa lang rin ni Miguel sa kotse.

"Saan ka galing?" He asked me.

"My home. Where have you been?"

"Sa site. Papa said it's an emergency. Hindi ko gusto ito. Baka mamaya may sakit
siya. I don't want to deal with Papa getting sick. Mama will get sad."

I didn't say anything. We found my parents and Raphael in Papa's office in the
second floor. Mom is sobbing. Agad akong naupo sa tabi niya. She cupped my face,
akala ko titigil na siya but then she started crying even more.

"What is happening?" Miguel asked. "Papa, are you sick? What, is it cancer?"

"Kuya!" Napatayo si Raprap. Napapailing si Papa.

"We found him." My eyes flew to my father's side. Mama's sobs are getting louder.
Natigilan ako. "We found him. Miguel. Uriel, Adriel has been found."

Niyakap ako nang mahigpit ni Mama.

"How?" Papa smiled. He answered Miguel's question.

"Avery. Avery tried looking for him and she found him." Niyakap ko nang sobrang
higpit si Mama.

"She found him Uriel. She said that she only wanted your happiness. She said that
she wanted to see you complete the puzzle of your life. Nahanap niya ang kalahati.
Diba you always tell me that you feel incomplete? Adriel is going to be here,
Uriel. Makakasama na natin ang kakambal mo."

My heart... my heart is so happy, so happy that I wanted to fly right now and be
with her. I want to hug her, I want to kiss her.

"What's your plan, Papa?"

"He's in Pangasinan. I'll go there tomorrow. Nasa funeraria ang Uncle Neozep ninyo.
I'll inform him. I called Sariel and told her she needs to come home ASAP. She's in
CLPH."

"She's been living there for five years now, Papa." Wika ni Raprap. "Bakit ba ayaw
niyang bumalik sa Pangasinan?"

"H'wag epal." Sabi ni Miguel. "Mabuting nasa CLPH si Sariel. Tahimik, walang
malansang tinapa."

"Gab, tatawagan ko si Advil. Mas maalam siya sa mga Barrio sa Pangasinan."

"Alright, Mara." Lumapit si Papa sa amin. He held both our hands. "Adriel is coming
home. Mabubuo na tayo. Mabubuo ka na, Uri."

I could only nod.

We talked for another hour but I couldn't really keep still. I excused myself and
left. I need to talk to Avery. I wanna thank her.

I went home and when I got there, I was greeted by an unusual silence. I went
straight to the hallway leading to out room but I heard voices and if I am not
mistaken, those voices were coming from the library, so I went there.

I saw Saina and Avery talking and I was so sure it's not gonna end up well. Knowing
Saina and all, I need to end this but then, Avery spoke and it stopped me from
moving...

"Kasi ako mahal ko siya. Mahal ko si Uriel pero okay lang sa akin kahit hindi niya
ako mahalin, hindi sasama ang loob ko kasi ang gusto ko lang maging masaya siya."

Saina looked at Avery.

"What kind of love is that? Kung mahal mo si Uriel, you would want to be with him."

"I want that too, but if he's not happy with me, sino ako para pigilin ang
kasiyahan niya." Iyak na naman ako. "Hindi tayo pareho ng pagmamahal, Saina. Kung
mahal mo si Uriel, ipaintindi mo iyon sa kanya, sabihin mo sa kanya, hindi iyong
gumagawa ka ng ikasasakit niya. H'wag mong hintaying mapagod siya sa'yo. Minsan ang
tao napapagod, nagpapahinga, pero madalas dumarating ang panahong kapag napagod
sila, sumusuko na sila. H'wag mong hintaying sumuko si Uriel, Saina kasi baka wala
ka nang balikan."
Avery stood up. She cannot see me here so I left. I went to the movie room and
stayed there. My whole being is in chaos right now.

Mahal ako ni Avery, pero bakit ayaw niya akong makasama?

xxxx

"Uuwi na kami, Avery."

Kinarga na ni Kuya Heath ang dalawang bugoy niya. Tulog na kasi. Napagod na iyong
dalawa kakatakbo sa garden ni Uriel. Hindi naman sila matagal naglaro nila Haniel,
bigla na lang kasing umalis si Saina at sinama niya si Nanny Dorothy at si Haniel.
Hindi ko nakita, sinabi lang ni Ate Reese. Kinabahan tuloy ako, bakit naman siya
umalis nang hindi nagpapaalam? Baka hanapin ni Uriel ang anak niya.

Sinabi lang ni Ate Reese sa akin na umalis na sila noong tinatawag ko si Haniel
para kumain ng dinner. Siyempre aayain ko rin si Saina. Ininit ko lang iyong
nilutong ulam ni Leina noong isang araw. Masarap naman. Nagtabi rin ako para kay
Uriel.

"Sige, sunod na lang ako mamaya, Tart." Sabi ni Ate Reese kay Kuya Heath. Tumango
si Kuya at hinagkan si Ate sa lips.

"Ate, uwi ka na rin. Wala naman na si Saina, you don't need to worry anymore."

"Wala naman si Uriel." Sabi ni Kuya Heath. "Hayaan mo na si Ate mo rito para may
kasama ka."

"Okay lang naman ako. Nandito siya, mamaya lalabas na iyan sa garden, Kuya,
magyoyosi na iyan."

"HINDI NA AKO NAGYOYOSI KASI NGA BUNTIS AKO." Binigyang diin ni Ate iyong
pangungusap na iyon.

"TALAGA BA, TART? EH BAKIT SABI NI MICKEY. NARINIG NIYA KAYONG NAG-UUSAP NI
DONALD."

Nanlaki ang ma tani Ate Reese. Nagsalita ulit si Kuya Heath.

"Lima, pang anim iyan. After six months, may ika-pito na!"

"Magpahinga naman tayo, Heath!"

"Itigil mo na kasi iyan." Tawang – tawa ako. Si Dark at Grey kasi halos ilang
months lang ang pagitan. January si Dark, si Grey naman pinanganak ng December."
Kinindatan pa ni Kuya si Ate. Tawang – tawa ako. "Uuwi na kami."

"Uwi na rin ikaw, Ate. Promise, okay lang ako."

"Sige. Tawagan mo ako kapag may problema ha?" Ate kissed my cheeks. Inihatid ko na
sila sa labas. I even waved at them. Pumasok naman ako agad at ni-lock ang front
door. Nagpunta ako sa dating silid ni Uriel, sisilip lang ako kung may gamit pa si
Saina roon prro nagulat akong wala na silang kahit anong gamit roon.

"Ano kayang nangyari roon?" Napaisip ako. I shrugged. "Sana naman hindi siya na-
offend sa sinabi ko. Nagsabi lang naman ako ng totoo." Pinatay ko iyong ilaw at
naglakad na ako papunta sa silid namin ni Uriel. I was thinking about our
conversation kanina, kawawa naman si Saina. Nagmahal lang siya. Sana magka-usap
sila ni Uriel.
I closed the door. Nagtaka ako kung bakit bukas iyong ilaw sa kwarto. Siguro hindi
ko napatay kanina. Pagharap ko ay napasigaw ako nang malakas kasi nakahiga si Uriel
sa kama, nagbabasa ng libro. Mukhang nagulat rin siya, naibato niya iyong libro sa
sahig.

"What the hell, Avery?" Halos malaglag siya sa kama.

"Sorry, hala! Nakarating ka na pala! Hindi ko napansin. Sorry, sumigaw ako. Nagulat
ba kita? Hala! Kumain ka na ba?" He shook his head. "Ay, anlala, lika, kain ka
muna." Kinuha ko ang kamay niya. Naka-sweatpants na siya at saka white na t-shirt.
Sumama naman siya sa akin. Nagpunta kami sa kitchen.

"Anong gusto mo? May adobo, may humba, may sinigang na hipon, may buttered hipon,
may pinoy bistek – hindi steak iyon na pangmayaman, tapos may buldak rice dito, may
dalang tteok-bokki si Ate Reese kanina, gusto mo ba ng Korean food?"

Napansin kong nakatingin lang siya sa akin.

"Uriel, bakit?"

"Papa told me that you found Adriel."

Napakamot ako ng ulo saka tumango.

"Oo."

"Bakit?"

"Ahhh, kasi gusto kong mabuo kayo. Naalala ko kasi iyong sinabi mon a you always
wonder about those what ifs. Sa lahat pa naman ng tanong iyong what if ang mahirap
sagutin. Now that we know where he is, mawawala na iyong isang what if sa utak mo.
I wanna make you happy, Uriel."

"Why?" He asked me again. Na-conscious tuloy ako. Nagkibit – balikat ako. Kasi
mahal kita kaya gusto kong sumaya ka – iyon ang tamang sagot roon pero dahil nag-
iingat ako, iba ang sinabi ko.

"Kasi gusto kong makita ni Baby Ramiel na happy ang Daddy niya. Happy Daddy, happy
baby." I gave him my sweetest smile. "Luh, di mo pa sinasabi kung anong kakainin
mo. Ano bang gusto mo, Uriel? May lemon ginger water pa pala rito. Masarap ito,
nakakawala ng toxins sa tyan. Ito ang inumin mo ha. Ano? Anong gusto mo?"

I looked at him. Nag-iigting ang kanyang mga panga.

"Huy." Napangiti ako. "Anong gusto mo?"

"Ikaw."

"Ha?" Takang – taka ako.

"Ikaw. Ang. Gusto. Ko." Napahawak ako sa dibdib ko. "It's you that I want, Avery."
Tumayo siya at lumapit sa akin. Natatakot ako sa mga mata ni Uriel. Sobrang seryoso
kaya napahakbang ako paurong. Lukad naman siya nang lakad papunta sa akin hanggang
sa na-corner niya ako. Lumapat ang likod ko sa pinto ng ref. Itinukod niya ang mga
kamay niya sa pinto ng ref at tingnan ako nang mata sa mata.

"I want you, Baby."

"Luh? Jboy ka ba?"

Uriel's forehead knotted

"Nope. I am a Consunji." He grinned. 

"Also, did you know that the term Baby was first used in the 1600 to describe
childish adult people – like some people that I know of?"

May diin doon sa Consunji niya. Hindi ko pa rin nage-gets iyong pagsasabi niya sa
akin ng apelyido niya.

"Ako si Apelyido."

"And you know what Consunji means?" I shook my head. "Well, except for the fact
that I call you baby and I have a bed scene..."

Anong nangyayari? Uriel looked at me again.

"A Consunji always get what he wants. I told you, I want you, you're now here,
you're carrying my child, I want you, and now, I have you. You're mine, Avery. Now,
tomorrow, you will and always be mine."

"Ha?" Hindi ko siya naiintindihan. Pero kinikilig ako.

"In layman's term, Avery, I love you, baby. And I can say that out loud because it
doesn't belong to anybody. People should respect that."

My heart leaped. Oh my god...

"Avery, even if you don't want to be with me, Avery, I wanna be with you because in
Tagalog, Mahal kita at hindi ko alam kung paano ako kapag nawala ka. Mahal kita.
Mahal kita."

My mouth parted.

Oh my god.

Uriel took my hand.

"Let me mark you, Baby." He kissed my cheek and took my hand. What does he mean by
that? 

CHAPTER 19

Luh

Avery's

My heart keeps beating faster and faster by the minute as Uriel and I walked to the
hallway leading to our room. Hindi ko naiintindihan iyong sinasabi niyang mark mark
mark na iyan. Ano bang mark iyon? Tao bai yon? May kaklase akong Mark sa online
class dati, nanliligaw siya sa akin noon pero kabog lang. Pero sure naman akong
hindi si Mark na classmate ko iyong sinasabi niya at saka nakakaloka, kung ano –
ano na namang iniisip ko, even in my thoughts, I am mumbling. Hindi binibitiwan ni
Uriel ang kamay ko.

We entered the bedroom and he made me sit on the bed, he, then kneeled in front of
me. His eyes are so different from what I am used too. Ngayon ko lang napansin nas
sobrang itim niyon – pero siyempre may puti rin ang mata niya, ano iyon aswang
siya? Napakamot ako ng ulo. Kung ano – anong iniisip ko, nakakaloka.

Uriel held my both my hands. He was just looking at me. Ako iyong nanabik yata sa
kanya kasi ako iyong nag-kiss sa kanya – pero smack lang iyon. Uriel chuckled.
Hinuli niya iyong labi ko para sa mas matagal na halik. Binitiwan niya ang mga
kamay ko kaya humawak ako sa balikat niya. Wala pa ring pagbabago iyong effect ng
kiss niya sa akin, nakakapanghina, palagi naman kaming naghahalikan – sa umaga
pagka-toothbrush, sa umaga bago siya pumasok, sa hapon pag-uwi niya tapos kapag
kukulitin niya ako sa gabi, we would kiss and most of the times those kisses turn
to fiery sexual moments and I like it – I love it!

"Uriel, mag-se-sex ba tayo? Hindi pa ako nagse-shave eh." Mahinang bulong ko.
Tumigil siya sa pag-kiss sa akin. Kagat- kagat niya ang ibabang labi niya tapos
napapailing siya.

"I'm going to mark you, so stop making thing funny and cute." He kissed my lips
again. I kissed him back again. Palalim nang palalim ang halik ni Uriel and that
was when he started to undress me. I feel vulnerable every time I am naked in front
of him, it's a feeling I am now used to, dati akala ko hindi iyon magandang
pakiramdam, pero nang lumaon, nararamdaman kong mas lalo lang siyang nagiging
malumanay at maingat kapag nasa ganito kaming estado, I started liking the feeling
and I loved that he is careful with me.

I love him. Isa pa iyon sa mga salik na nakakaapekto sa mga nararamdaman ko para sa
kanya. I am just overwhelmed with feelings for him, sometimes I feel like I am
going to explode. He kept on kissing me until I couldn't take it anymore. He made
me lay on the bed. I am panting for air and I'm sure, my skin is now as red as an
apple.

Gustong – gusto ko ang dampi ng mga labi ni Uriel. Ayoko siyang tumigil, I want him
to go on forever because I love these sensations. Oh, I love him so much. I wasn't
able to tell him that earlier but I really do love him.

Sino bang mag-aakalang mararamdaman kong lahat ng ito? I was ready to grow old
alone in my room, without anyone to take care of me kasi paano nga naman mangyayari
iyon kung hindi ako lumalabas ng bahay? May usapan na kami ni Ate Aelise noong mga
bata pa lang kami that if ever that happens, she will let me stay with her, sinong
mag-aakalang magkakaroon ako ng isang Uriel...

He's not the prince charming type – prince charmings and perfect guys are
overrated. Ayoko ng lalaking masyadong perpekto, I like them with flaws and quirks,
and Uriel fell exactly on that category. I love him... I really do.

He spread my legs wide. Alam ko naman kung anong mangyayari, kung anong gagawin
niya, but before that he called me, kahit ayokong tumingin sa kanya ay napatitig
talaga ako sa kanya. He was grinning like a little boy. I bit my lower lip.

"Told you, I'm going to mark you tonight, Baby." Oh, his deep voice is only adding
fuel to the fire in me. He looked so hot with his head in between my legs. My mouth
parted when I felt his tongue on my clit. It's the same delicious feeling – and it
gets better every damn fucking time, but, I noticed something different tonight.

He was... well... I don't know how to put it but... he was spelling his name on my
vagina and... and fuck...

"Ahhhh... ahh putang ina...." All I could do is arched my back. He is writing with
his tongue – U. "Ahhh..." Napahawak pa ako sa ulo niya. I want him there. R. "Fuck,
Uriellll ahhh..." I... E... L...
"Shit!" I'm going to burst into this beautiful sensation. I felt like I have gone
to heaven, and I went back only to go up over again. Ang sarap – sarap ng ginagawa
ni Uriel. Paulit – ulit niyang sinusulat ang pangalan niya sa pamamagitan ng mainit
niyang labi at dila. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

Oh... the sensation is killing me softly and I love it too much. I didn't know how
many times I came to his mouth, I lost count after the fourth one. He kept on
spelling his name. Noon ko nga lang nalaman na Crisostomo pala ang family middle
name niya. Jusko – ang haba noon ADAM URIEL CRISOSTOMO – CONSUNJ – that's twenty –
seven letters and he did that for like fifteen plus times. Wala na. Sobrang pagod
ko na pero gusto ko pa rin talaga.

Uriel suddenly stopped. Tiningnan ko siya.

"Uriel naman ih!!!"

"Wait, Baby. I'mma undress. You're so impatient." He was laughing while he is

taking his clothes off. I sat up and crawled towards him. I helped him with his
sweatpants - he's not wearing any briefs kaya nag-hi agad sa akin ang malaki niyang
bur na sing taba talaga ng sardines can. Often times, I lie awake at night thinking
kung paano nagkasya sa pekpek ko iyon pero siyempre, mas naiisip kong masa masarap
talaga iyon kapag nakapasok sa akin.

I took his hardened cock in my hand. Wala pa akong ginagawa pero bumubuntong –
hininga na siya.

"Do you remember the things I taught you, baby?" He was caressing my hair. I
nodded. "Alright, then I'm all yours." He even winked at me. Napakagat ako sa
ibabang labi ko. I played with his hardened member by my hand, stroking it up,
down, up down, and then, I licked it's head slowly, while looking up at him. I like
his facial expressions, nakatingin siya sa akin, kagat – kagat ang labi niya. He,
then cupped my face.

"Open your mouth, wider, Avery." He sounded so in control, like a boss and it
turned me on more. I did what he told me, he positioned himself on my mouth and
started moving my head. I am gagging but I have no plans of quitting. He's big,
hard and so hot inside my mouth. I love it... I just love it so much.

"Enough." He said. Lumayo siya sa akin. Uriel kissed my forehead and climbed the
bed. He laid beside me. I know what to do – he taught me so well. Mula noong lumaki
na iyong babu bump ko, he always wants me on top.

"Ride me, Baby."

Nag-init na naman ako. I did what he said. I rode him. He was holding my waist.
Napapapikit pa siya. Nakahawak naman ako sa dibdib niya. Sobrang sarap. I moved up
in down in a slow pace. Ayaw niya ng mabilis kasi raw baka matusok ng bur niya si
Baby. He sat up and kissed me. I kept on moving, he planted kissed on my face, my
lips, my neck and then, he nibble my earlobes.

"You're mine, Avery." He whispered to me. Lalo lang nakaka-turn on ang ganoon.
"You're mine. You're mine. Who do you belong to? Answer me."

"You. I belong to you."

"Great. I love you, Baby." He kissed me again.

xxxx
Hindi kami masyadong nakapag-usap ni Uriel noong umagang iyon kasi kailangan naming
magmadali dahil may family thanksgiving mass raw ang buong pamilya niya. Thursday
noon, at biglaan raw talaga. Nag-text lang raw sa kanya si Raphael. N

Nakwento rin niya sa akin na every Sunday raw talaga palaging nagsisimba ang family
niya, pero nitong nakaraang mga buwan ay hindi siya sumasama kasi iniisip niya kung
dapat niya raw ba akong gisingin nang umagang – umaga. He was worried that I won't
get enough sleep that's why he keeps on passing to this family mass, pero ngayon,
kailangan raw na naroon kami kasi ang misang ito ay para sa kakambal niya, si
Adriel. Bukas, Biyernes, balak puntahan ni Uncle Gab si Adriel sa Pangasinan, iyon
ang kinukwento niya sa akin habang nagbibihis siya.

Ako naman, nakatingin lang ako sa vanity mirror sa loob ng walk – in closet ko. I
am wearing my undies, I am admiring the bump on my tummy. Sa isang linggo – five
months na ang baby namin sa tyan ko. I wonder kung anong hitsura niya. Sabi ni Ate
Reese ang liit raw ng tyan ko para sa maglilimang buwang buntis, samantalang siya,
five months pa lang raw mukhang seven months na. I am so excited to meet my child.
Sa susunod na check up namin, malalaman na ang gender ng baby. I was hoping we will
have a boy.

Nagulat ako nang biglang mag-appear si Uriel sa likod ko. He embraced me from
behind and he put his chin on my shoulder.

"What are you thinking?" He asked me. Hinalikan niya pa iyong leeg ko.

"I want a baby boy." Sabi ko sa kanya.

"I want whatever you want. I just want him to be healthy." He kissed me again. I
face him. "What? Why do you have that worry look? Are you leaving me?"

"Hindi." Sumimangot ako. "Sabi mo kagabi love mo ako."

"I did? Baka hindi ako iyon." Kunot na kunot ang noo niya. "I don't--- aww! You hit
like a man!" Nagrereklamo siya habang hinahaplos – haplos ang braso niyang sinuntok
ko. Pinanlalakihan ko siya ng mga mata.

"Babawiin mo? Babawiin mo?"

"I'm just kidding." He smiled. Hinawakan niya ako sa magkabilang braso at tiningnan
nang mata sa mata. "I love you. Don't know when it started, but I do. I realized
that it's just not because I am scared of being left alone – by the way, I am
scared of being left alone, or being abandoned. Mom said it has something to do
back then when Adriel was literally picked up from the stroller just beside me in
the park were we last saw him, and then, Saina happened—" Napansin kong mas
madaldal na siya ngayon kaysa noong mga nakaraang panahon. Natutuwa naman ako dahil
ibig sabihin noon, comfortable na siya sa akin.

"Saina..." I said. "Minahal mo siya no?"

"I did." He said. There was a sad smile on his face. "I did everything for us but
it's still not enough for her or for her family, I got so tired that I let her go,
hindi ko lang talaga kayang i-let go ang anak ko." I cupped his face again. "I love
you, Avery... I really do. Sana maniwala ka sa akin."

"I believe you."

"Good." He kissed my forehead. "You better get dressed, Baby. We'll be late."
"Okay..."

Pinili ko iyong Red Valentino Black Jersey dress ko, I paired it with my flat
favorite Gucci sandals and I am good to go. Hindi na ako naglagay ng make – up kasi
mainit, baka lalo lang maka-trigger sa allergic reaction ko. I took my pita mask,
may sunnies and my reversible Prada nylon hat.

I went to the room to find Uriel sitting on his side of bed, reading. Noong makita
niya ako ay tumayo na siya at saka hinawakan ang kamay ko. We left the house. He
drove to the nearest chapel, nagulat ako dahil padating namin roon ay napakaraming
sasakyan sa labas at pakiramdam ko, pamilya niya lang ang naroon. I saw Ate Reese
and Kuya Heath pero ang kasama lang nila ay si Dark at Grey. Mukhang ang babait ng
mga pamangkin ko. They were wearing the same shirt at their Dad tapos si Ate Reese
naman nak-white na maternity dress, naka- pony tail ang buhok niya kaya kitang –
kita iyong sunod – sunod na nunal sa leeg niya.

"Hello!" I greeted them. Ate smiled at me.

"Hi, Reese."

"Hi mo iyang mukha mo, Uriel. Bwisit ka."

"Shhh, nasa church tayo, Mame h'wag kang maingay!" Sabi ni Dark. Tawang – tawa na
naman si Heath. Nagbye kami agad sa kanila at nagtungo kami roon sa pew kung nasaan
ang buong pamilya ni Uriel. I waved at them, nang makita ako ni Tita Mara ay agad
niya akong niyakap nang sobrang higpit – muntik na nga akong umangal kasi hindi na
ako makahinga. Nakakaloka.

Tahimik lang kami sa buong misa. Si Tita Mara ay iyak nang iyak. Naiintindihan ko
naman siya, after almost three decades, nakita nila ang anak nilang nawala. Masaya
talaga ako para sa kanila.

After the mass, nagpunta kami sa bahay ng mga magulang ni Uriel. Kasama pa rin
namin sila Ate Reese noon. Ang daming tao. Napansin kong naroon ang mother-in-law
ni Ate Reese, nakikipaglaro siya sa mga pamangkin ko, naroon sa table na iyon si
Kuya Heath, siya katabi ko.

"Bakit hindi ka lumapit roon?" I asked.

"Di na oy! Ang creepy kaya niyan ni Yza. Ang bilis mag-shift ng emotions tapos
kasama pa iyang best friend niyang si Nikita na jusko. Kita mo iyon si Nautica,
tibo iyan, babae rin ang asawa tapos apat na anak nila. Iyon naman si Molly at Dio
– mag-asawa sila, baog iyong babae, pero dahil kay Ica, nagkaroon sila ng baby boy
at baby girl ni Dio, si Ica ang nagbuntis para doon sa mag-asawa. Invirtro."

"Wow! Ang daming chika!" Natatawa ako habang pinaglalaruan ang pagkain ko. Palinga
– linga kami ni Ate Reese. Nakita ko si Uriel na palapit kasama iyong pamangkin
niyang babae 0 si Macang. May hawak siyang plato na puro itlog ang laman. Umupo
sila sa tabi ko. As usual may dala na namang twenty pesos ang bata.

"Hello, Tita Avery, hello Tita Reese--- hala?!" Biglang nanlaki ang mga mata niya.
"Bakit magkamukha kayong dalawa?"

"Ah, Ate ko kasi siya." Sagot ko kay Macang.

"Ay! Parehas kayong maganda! Itlog po." Sabi niya bigla. Sinubuan siya ni Uriel.
Natatawa naman ako. "Tito, ito twenty – pesos."

"Marami ka nang mabibiling potchi diyan." Sabi ni Ate. "Gusto mo iyon, diba,
Barang?"

"Oo. Noong bata pa kami pupunta kami ni Ate sa tindahan tapos bibili kami noong
tagpipisong pulang bubble gum saka adong."

"What is that?" Tanong bigla ni Uriel.

"Hindi ka ba nakabili sa tindahan, Uncle?" Tanong ni Macang.

"Uh, 7/11 is a store, right?"

"Luh?" Nanlalaki ang mga mata ko. "Ang cute mo talaga, Uriel. Diba, Ate Reese?"

"Cute mo mukha mo, ulol!"

"Ay, bad word! Ulol sinasabi ni Tito Yves iyon kay Tito Mcbeth kapag nasa resort
sila pero kapag nandoon si Tito Popo sabi nila Gago raw!"

"Hoy!" Tasang – tawa ako kay Macang pati na rin si Ate Reese pero naudlot ang
tawanan namin nang biglang maupo si Saina sa chair sa table kung nasaan kami.
Nandito rin pala siya. Uriel looked at her.

"Hi, sorry we're late. Hindi ko sinama si Haniel. Puyat siya, we watched UP last
night."

"UP? Bakit hindi ka pa nagpatangay sa bahay." Sabi ni Ate Reese. Siniko ko naman
siya. Saina just made a face.

"Saina, I'd appreciate it if you just go to your father's table. Avery is pregnant,
stress isn't really good for her."

"Are you implying that I'm causing stress to Avery? Come on, Uriel, mas mukha pang
stress si Reese kaysa sa akin. How's the palengke, girl?"

"How's being a desperate bitch, girl?" Ganti naman ni Ate.

"I'm not desperate. I am the mother of Uriel's first born –" Binigyan niya ng diin
ang first born. Ngumiti lang naman ako.

"Mahal mo pa si Uriel no?" Walang abog na wika ko – na siyang kinagulat naman ni

Saina. Si Uriel ay tumingin sa akin nang hindi maipinta ang mukha. "Kung mahal mo
siya, sana ipakita mo na lang Saina. Hindi iyong naggaganyan ka pa. Sa ginagawa mo,
lalo lang lalaki ang possibility na aayawan ka niya. I know that you're a good
woman, Saina. Just be yourself."

"Baby, what the hell—"

"Oo. Mahal ko si Uriel. Inaamin kong nagkamali ako dahil iniwanan ko siya para kay
Miguel. Nagkamali ako roon. Nagalit ako kay Uriel kasi hindi na ako sigurado para
sa pagmamahal niya sa akin, na baka kaya niya na lang ako hinahabol noon dahil
gusto niyang maungusan si Miguel. They have this shitty sibling rivalry before and
I feel like hindi ko kakayanin kung para kay Uriel, trophy wife pa rin ako. Kasi
iyon lang naman ako sa paningin ni Miguel." Napansin kong nakatayo na pala sa
likuran ni Uriel si Miguel at Mariah.

"A trophy wife, 'cause I came from a rich family, I have excellent background, I am
intelligent and famous in our society. I am perfect, but it didn't matter because
Uriel..." She paused. Nanginginig ang boses niya. "and I had sex that night of my
party and everything else fell apart. Hindi na ako virgin kaya ayaw sa akin ni
Migs. And I hated Uriel for ruining everything. My father hated me, but he hated me
more when I got pregnant. Masisisi mo ba ako? Sasabihin mo, paulit – ulit akong
nagpagalaw kay Uriel, I did that, because despite of all my hatred for him, I am in
love with him."

My heart is breaking for Saina. Naiintindihan ko siya. Kahit ako kung malagay ako
sa sitwasyong iyon, magagalit ako, hindi rin ako magkakaroon ng kasiguraduhan sa
sarili ko.

"Kaya nga may Haniel, kasi mahal ko siya. I named Haniel after Migs because I want
to spite him. I told everyone Migs got me pregnant because I wanna hurt him – pero
mahal ko siya. Ayoko siyang sumaya kasi gusto ko paghirapan niya ako at ang anak
namin. Now he has you, everything in his life is perfect again." Saina sobbed.
"Paano ako, Uriel? Paano lahat ng pinangako mo sa akin? Paano?"

Hindi makasagot si Uriel. Si Mariah naman ay kinuha si Macang at lumayo sa amin.

Saina took a deep breath.

"Hindi ka makasagot? Okay lang. Now that I have told everyone my real feelings, ako
na lang ang gagawa ng paraan. Aagawin kita sa babaeng iyan. Babalik ka sa akin.
Magiging akin ka ulit at mabubuo tayong pamilya." And just like that Saina left.
Naiwan akong hindi alam ang gagawin. Uriel looked at me, he seemed to be
disappointed, umalis rin siya at pumasok sa main house, si Miguel ay pinuntahan si
Mariah ako naman ay tumayo, hindi para sundan si Uriel kundi para sundan si Saina,
she needed someone.

Uriel has his family – galit si Sariel – Uriel's sister – sa kanya, Miguel has
Mariah but Saina has only her son, pero napakabata pa naman ni Haniel.

Naabutan ko siya sa may living area. Nakatayo siya sa tabi ng malaking salamin
roon. Umaalog ang balikat niya. Tinawag ko siya.

"Saina..." Hinawakan ko siya sa braso tapos inabutan ko siya ng tissue. "Sorry.

Nawala ako sa lugar. Pasensya ka na. Saka sorry rin kasi kinaladkad kita sa pool
the other day. Nagawa ko lang iyon kasi nasasaktan si Uriel. Ayoko siyang
masaktan."

"Why are you like this?" She asked me. "Why are you apologizing to me when in fact
you should be hating me, Avery. Inis na inis na ako sa'yo." Parang gigil na gigil
na siya sa akin. "Bakit ka ba ganyan?! Bakit ang bait – bait mo?"

"Ewan ko." I even made a face. "Hindi naman ako mabait, naiintindihan lang siguro
kita. Nagmamahal ka, nagmamahal rin ako, sabi nila, lahat pantay – pantay sa love,
so I see you as my equal, piliin man niya na ikaw ang makasama, walang magiging
kaso sa akin, basta gusto ko lang siyang maging masaya."

Saina wiped her tears.

"I know that I've done him wrong. I love him, Avery, kahit hindi na siya naniniwala
sa akin. Mahal na mahal ko siya." Saina kept talking. "You know, he's my first
love. I know that he loved me." She said. "Patunay noon iyong ang tagal naming
dalawa, but he never insisted on having sex with me and he remained loyal and
faithful to me despite that. Gago lang si Uriel pero mabuti siyang lalaki. He never
once hit me before, nito lang siguro kasi sobrang galit niya sa akin. I hate
myself, Avery, but all I want is to be with him."

Hinawakan ko ang kamay niya.

"H'wag mo akong kaawaan."

"Hindi..." I smiled. Niyakap ko pa siya. "I'm so sorry, Saina... Sorry talaga..."
Hinayaan ko siyang umiyak nang umiyak noon. Siguro lahat ng sama ng loob niya ay
hinayaan na niyang lumabas. Everyone deserves to be happy.

Bigla na lang kumalas si Saina sa akin, umalis na siya. Ako naman ay nakatayo lang
roon. I was twitching my lips. Tama ako, mabait siya kaya lang wrong timing ang
lahat. Bumalik na ako sa garden, pero wala si Uriel roon. Naglibot ako sa bahay ng
mga magulang niya para hanapin siya. Umakyat pa ako sa second floor kasi baka
naroon siya.

"Uriel?" I was calling him. Nakarating ako doon sa east wing kung saan may mga
pinto. Binuksan ko iyong isa, wala namang tao, sa isa naman ay ganoon rin sa
pangatlong pintong binuksan ko muntik na akong mapasigaw kasi nakakita ako nang
napakaraming manikang kakaiba ang hitsura. Mabilis pa sa alas kwatrong isinara ko
iyon.

"Uriel?" I opened another room. Napangiti ako nang makita kong naroon siya. Nakaupo
sa couch tapos may hawak na bola. "Nandito ka pala. Wow, kwarto mo dati?" Pinalibot
ko ang mga mata ko. Malinis ang wall ng room niya sa may bed naman ay may poster ng
isang sikat na Polo Player. Iyon pala talaga ang sport ni Uriel. Naupo ako sa may
kama niya. "Okay ka lang ba?" Tinapunan niya ako nang masamang tingin.

"If I tell you I will leave you because I wanna be with Saina and Haniel, what will
you do?"

Aray... napalunok ako. Noong una sinasbai ko sa sarili ko na okay lang iyon, kasi
doon siya masaya pero ngayong naiisip ko, masasaktan rin pala ako.

"Okay lang." Sabi ko sa kanya. "Kung doon ka magiging masaya."

"Fine. I'll go now and be with Saina. Pagbalik ko sa bahay mamaya, dapat wala ka na
roon." Tumayo si Uriel at saka lumabas ng kwarto niya. Naiwan ako roon tapos ilang
beses akong nagblink, kasi unti – unti kong nararamdaman iyong intensity ng sinabi
niya. Sa huling pagkurap ko ay may lumabas na luha sa mga mata ko.

I realized that maybe Uriel only needed a little push. Maybe all he needed was to
hear Saina's thoughts. Napahikbi ako.

"Luh..." Wika ko habang nagpapahid ng luha. "Masakit pala." Pinipigilan kong umiyak
pero sunod – sunod ang pagtulo ng luha ko. Hindi ko talaga mapigilan. Hindi ko
kayang pigilan. "Luh, akala ko okay ako. Luh, ang sakit pala." Iyong simpleng
pagpahid ng luha ko, hindi ko na magawa kasi nagtakip na ako ng mga mata. Naiiyak
ako talaga.

Akala ko handa ako sa ganitong senaryo na bibitaw siya pero hindi pala. Kahit gaano
ako kahanda, makakaramdam talaga ako ng sakit.

"Luh... luh.... Ang sakit pala..." Iyak ako nang iyak. Hindi ko alam kung paano ako
kakalma. Ang sakit pala. Sobrang sakit.

Hindi ko alam kung ilang oras na akong nag-iiyak roon, baka matagal na rin pero
kinalma ko na ang sarili ko tapos tumayo na ako. Sinuot ko iyong pita mask ko para
di masyadong halatang malungkot ako. Inayos ko iyong sarili ko.

Masakit, pero okay lang, basta sasaya si Uriel. Ganoon naman iyon.

I opened the door to get out of his room. Sasabihin ko kay Ate na sa bahay na namin
ako iuwi tapos papa-empake ko na lang sa kanya iyong mga damit ko. Ako na lang ang
magpapaliwanag lahat kay Popsi.

Pagdating ko sa may dulo ng hallway, nakita ko roon si Uriel. Nakasandal siya sa

may pader, nakapamulsa tapos napatingin siya sa akin. Nagbuntong – hininga siya
tapos lumapit sa akin.

"Did you cry?" He asked. Malumay naman iyong boses niya pero naiiyak ako kasi
pakiramdam ko pinagagalitan niya ako. I nodded. "Did it hurt?" I nodded again. "Did
you want that to happen?" I shook my head.

"Pero... pero kung doon ka naman sasaya---"

"Putang ina naman. Avery!" Napasigaw siya. My tears fell again. "Bakit ba
pinamimigay mo ako?! Tagalog iyan para malinaw! Pinamimigay mo ako tapos iiyak ka?
Hindi ba katangahan iyon? Samantalang paulit- ulit kong sinasabi sa'yo kagabi na
mahal kita, ikaw iyong mahal ko at ayaw kong iwanan mo ako, tapos ganyan ka?! Why
is it so easy for you to give me away while I cannot even imagine myself waking up
every morning without you?"

Napahikbi ako.

Huminga nang napakalalim si Uriel.

"I'm sorry..." Yumakap agad siya sa akin. "I didn't mean to yell. I'm so sorry..."

"Uriel, mahal kita..." Sabi ko. "Pero baka hindi pagmamahal iyang nararamdaman mo
sa akin. Baka attached ka lang kasi ako iyong palaging kasama mo. You don't even
know me that well."

"I know enough." He said. "I know that you cannot sleep without a pillow in between
your legs, I know that you love the smell of patis in sinigang. I know that you
talk to yourself when you're thinking, I know that you hum when you're too invested
in something that you're doing, I know that you're scared of spiders – there was
one in our bathroom, I took care of it 'cause I noticed you're not using it. I know
that you hate sesame seeds, I know enough, Avery. And I will know more, if you just
fucking give me a chance to prove that I am worthy of you."

Iyak ako nang iyak.

"You love me but you don't want me to choose you, why are you like that, Avery? I
hope someday, time will come that you'll be selfish enough to wanna keep me."

"Pwede ba iyon?" Tumingin ako sa kanya. "Pwede bang mahalin kita tapos gusto ko sa
akin ka lang?"

Pinapahid ni Uriel ang mga luha ko.

"May bata kasi, ayokong agawan siya ng tatay."

"I will always be for Haniel, Avery, but that's it. You're the love of my life,
please keep me."

I nodded.

"Okay... we'll make it work. I'm so sorry."

"I'm sorry too, for yelling and for making you cry." 

CHAPTER 20
Pictures

Uriel's

I left early that morning. Papa needed me to come with him to Pangasinan. We are
going to meet with Adriel but according to Mr. Apelyido, he doesn't go by that name
anymore. His name is Adriano Dimaunahan, and he's a tricycle driver. Papa is too
worried for him. I could hear him talking to Migs about Adriel's education, his
health and everything. I just stayed quiet at the backseat, thinking about him. I'm
just glad that we found him, and that he's going home.

Behind us is Mr. Apleyido's car. He's with his friend – Ido Emilio and a certain
Judas Escalona with and Eli Sandoval. It's five in the morning, and we're all on
our way to Pangasinan. I left Avery in the house alone. Mamaya darating ang maid, I
told her to stay with Avery until I come home. Ayokong maiwanan siyang mag-isa
roon. I didn't even have a decent amount of sleep last night, I keep on thinking
about her, kahit nasa tabi ko lang naman siya at natutulog na rin. I keep on
caressing her tummy, I keep on thinking about her and the conversation we had.

Right now, I'm scared – scared that it will be easy for her to leave me. Masyadong
malaki ang puso ni Avery, masyadong malawak ang pang-unawa niya, I love her for
that, but those traits also threaten me. I've never been so scared my whole life,
kahit na noong muntik na rin akong ma-kidnap noon, I wasn't even that scared when
that happened, mas natatakot akong ipamimigay ako ni Avery nang basta – basta.

Kung minsan hindi ko na siya maintindihan. I get that she's kind, but she's too
kind. Inaamin kong nagulat ako noong kaladkarin niya si Saina papunta sa pool,
hindi ako nakaramdam ng galit o pagkainis sa kanya, I was just surprised and glad
at the same time, it was the first time I saw her angry, I realized that Avery is a
human being, but the thing she tried to pull off at Adriel's thanksgiving party, is
something else.

She even hugged Saina. Why is she doing that? Why is she too kind?

"You okay, son?" I heard Papa talking to me. I smiled at him. "Are you excited?
Kung hindi ko lang napakausapan ang Mama mo, sasama iyon rito, good thing Sariel
came home last night, may kasama ang Mama mo. I just hope it goes well with Adriel.
Kinakabahan ako."

"It's gonna be okay, Papa." Wika ko. I looked at my phone again – there's a
sleeping version of Avery in my wallpaper. She's too pretty sometimes, I hurt my
eyes just looking at her. I want her beside me all the time. I want her to cuddle
me all the time – I just want her around me.

After three more hours, we finally reached our Pangasinan home. The driver parked
the car in front of Mama's ancestral home. Sabay – sabay kaming bumaba and we were
greeted by Uncle Neozep and Advil – they are Mama's younger brothers. Mig and I
hugged them, Papa shook their hands and then he introduced Mr. Apelyido and his
friends.

"Hindi sumama ang Ate?" I heard Uncle Neo asking Papa.

"Hindi ko na pinasama. Susubukin kong iuwi si Adriel sa kanya. Gustong – gusto ko

nang makita ang anak ko." Wika ni Papa. Ngumiti lang ako. Kuya Miguel was looking
around. Nakatayo kami sa tapat ng malaking bintana sa living area habang nagkakape
naman sila Papa kasama sina Mr. Apelyido sa dining area.

I don't know... I've been living the past years of my life with this chaotic noise
in my head, but right now, everything seems... quiet.

"What are you thinking?" Mig asked me. He patted my shoulder as we both stand near
that window.

"I don't know..." I said. "I guess I'm glad..." I smiled at him.

"I wanted to apologize, Uriel." That surprised me even more. I looked at Miguel. "I
know it's too late, but I still need to apologize. I didn't know about you and
Saina. Nalaman ko lang noong engaged na kami at na-announce na sa buong mundo na
magpapakasal kaming dalawa. I have no idea, but if I knew, hindi ako papayag. I'm
so sorry Uriel. I was never a good brother to any of you. I owe Saina an apology
too. I had no idea how much it affected her."

"It's all in the past now. Masaya akong masaya ka."

"Ikaw, masaya ka ba?"

"At this moment, yes. I think I have everything I want now, but I'm scared, scared
that it will take a snap of a finger and all of this will be gone. When that
happens, I have no idea what I'll do if that happens."

"Ever since I got Mariah and the kids, ganyan rin ang nararamdaman ko. May mga
pagkakataong panonoorin ko lang silang matulog sa tabi ko. The kids have their own
room, pero madalas mas gusto kong tabi – tabi kami. Napapagitnaan namin si Mariah
tapos, titingnan ko silang lahat, Mia Cara is growing too fast, si Maco rin tapos
si Mico, pakiramdam ko pagkurap ko, malaki na rin siya. I want to watch their every
move because I don't know until when I'll have them by my side, so I do understand
you."

"What do you do whenever that happens?"

Mig chuckled. "I pray. Mariah made me the kind of man that prays, I can't even
believe that."

"Avery makes me clingy. I can't even believe that."

"Mariah too! Ahhh! Things love does to us."

Yes, love... I love Avery.

Ten am when Papa decided to leave our ancestral home to go see Adriel. According to
Mr. Apelyido's sources, Adriel is in the public market now, doon raw ang pila niya.
Convoy kaming nagpunta roon. Miguel seemed to know his way around here, kunsabagay,
silang dalawa ni Sariel ang madalas nandito, kapag nasa La Union si Miguel,
pinupuntahan niya si Sariel.

We parked the cars just in front of the public market. Sabay – sabay kaming
lumabas. Nauna sina Mr. Apelyido na maghanap. Uncle Advil started asking people
about Adriano Dimaunahan. My eyes started to roam around, humiwalay pa ako kina
Miguel. I am walking around the market, I had no idea what I'm looking for. Noon ko
nakita ang pila ng mga tricycle.

I had the instinct to go there and ask.

"Hello good morning." I nodded at the old man standing near the NO ENTRY SIGN.

"Yes, Sir? Tourist, Sir?"

"No. I'm looking for someone, an Adriano Dimaunahan. Do you know him?"

"Ahhh, si Nonong?"

"What? No. I'm looking for Adriano Dimaunahan."

"Oo nga! Si Nonong nga! Nonong!"

"No no?" I couldn't understand him. Napakamot ng ulo iyong lalaki. "I'm so sorry."

"Bahala nga kayo ni Nonong mag-usap! Nonong?! Nonong! May naghahanap sa'yo!" I
realized that he's nit really saying NO NO, but Nonong is actually a name. I saw a
person in a tattered white shirt and ripped pants approaching. He was drinking
something from a plastic with a straw. He looked at the guy who called him – I've
seen him somewhere – right, he was at the Consunji Builders before.

"Bakit, Kuya Teng?"

"Ito, hinahanap ka, English nang English, lalong umiinit ang panahon." The old man
left. I looked at Adriano – Adriel and I saw recognition in his eyes. He was just
looking at me with that expression on his face – he seemed like he's not really
expecting me, but I have a feeling he knows who I am already.

"Kamusta?" Tanong niya sabay abot ng kamay ko. We shook hands.

"I'm good." He just nodded at me.
to be like this. He's my brother.
pulled him in for a hug. I cannot
looking for you for a long time."
here." I said.
I could feel the awkwardness, it's not supposed
Masaya akong makita siya. I smiled at him and
believe that we're face to face now. "I've been
My voice became shaky. "I'm just glad you're

"Teka lang, hindi ako makahinga." Biglang wika niya. "Kilala mo ako..." Sabi niya
nang kumalas sa akin. "Kilala rin kita."

"Then, that's good." I smiled. "Papa and the others are looking for you too. Let's
go..."

Pero hindi siya kumibo. He just stood there.

"Hindi... hindi ko alam ang sasabihin ko."

"You don't need to say anything. You just need to be there." Sabi ko. I took his
arm. "Let's go..."

He looked back. "Kuya Teng, ikaw munang bahala kay Beauty. May kakausapin lang ho
ako."

"Sige, sumama ka diyan, nawa'y di ka maubusan ng dugo kakausap riyan." Biglang

tumawa si Adriel – Adriano, hindi ko alam kung anong itatawag sa kanya. But we
walked side by side. I was looking at him, we have the same height, his long hair
was pulled in a bun. I couldn't help myself. Inakbayan ko siya.

"I'm so happy." Wika ko. I don't know what else to say but that because that's
exactly how I'm feeling. I'm so happy, I'm so fucking happy.

"Where have you been, Uriel?" Nakita ko si Miguel sa labas ng van, he saw who I was
with and he immediately called Papa, si Papa, bumaba agad ng sasakyan. He stood
beside Miguel, while waiting for us to approach him, and when we finally did, I
looked at my father.
"Pa, he's home." I said. I saw tears falling from my father's eyes, niyakap niya si
Adriel at tinapik – tapik ang likod.

"I'm so sorry, Son. I'm so sorry... I'm so sorry..."

xxxx

Avery's

"Ate higa ka nang higa sa kama namin ni Uriel, nagse-sex kami diyan."

Mabilis pa sa alas kwatro na tumayo si Ate Reese mula sa kama at lumipat sa coach.
Hinatak niya muna ang buhok ko bago siya naupo sa couch na iyon, tawa naman ako
nang tawa. Inis na inis na naman siya sa akin. Maagang umalis si Uriel kanina kasi
pupuntahan nila si Adriel ngayon sa Pangasinan. Sakto nga, bukas birthday niya
tapos magkikita na silang magkakapatid, tamang – tama para bukas, masaya na siya at
kumpleto na siya dahil sa unang pagkakataon sa buhay niya ay makakasama niyang muli
ang kapatid niya. Masayang – masaya ako para sa kanya.

"Tang ina, buntis ka na nakikipag-sex ka pa kay Uriel." Kunot na kunot ang noo ni
Ate Reese.

"Bakit kayo ba ni Kuya hindi?"

"Kaka-sex lang namin kaninang umaga. Masarap kaya kapag magigising kang kinakain
iyong pekpek mo. Ohh lala." Sira ulo talaga ang Ate ko. Tinawagan ko siya kanina
para sabihin na wala akong kasama kundi maids, si Dark at Grey raw ay hiniram nig
biyenan niyang babae kaya nakaalis siyang walang kargahin. Iyong mga anak niyang
babae, nasa school. Grade five na si Jellybean, kaklase nito iyong panganay nila
Ate Blue na si Mati, mukhang kahit sa anak, best friends pa rin parang sila ni Ate
Blue. Si Baby Ruth, grade 4, si Cinnamon, grade three naman. Isang taon lang ang
pagitan noong tatlong babae.

"Ano ba kayo ni Uriel?" Biglang tanong ni Ate sa akin. Hinarap ko siya. Inaayos ko
kasi itong security system ng bahay ni Uriel, ayoko naman kasing mapasok kami ng
magnanakaw no, paano kung nanakawan siya tapos matagpuan kami sa kamang may
ginagawang milagro jusko, nakakahiya iyon.

"Sabi niya sa akin, love niya ako. Naniniwala naman ako."

"Eh paano raw si Saina?"

"Ewan. Pero kung pipiliin niya si—"

"Alam mo putang ina ka talaga." Sabi ni Ate Reese sa akin. "Pinalaki tayong
mababait ng mga magulang natin pero hindi naman tayo pinalaki para magtanga-
tangahan kasi Barang katangahan na iyang ginagawa mo. Sinabi ko na kay Heath ito
noon, kapag nambabae siya at pinili niya iyong babae niya kaysa sa amin ng mga anak
niya, gigilitan ko silang dalawa. Gusto ko akin si Heath, asawa ko iyon, mahal ko
iyon, ikaw naman mahal mo nga pero pinamimigay mo, aba, Barang, matakot ka kapag
iyang si Uriel, manawa sa'yo at totohanin iyong mga sinasabi mo. Baka mamaya umuwi
iyan kay Saina, jusko, iiyak ka."

Bigla kong naalala iyong noong nakaraang araw na akala ko talaga ay sasama siya kay
Saina. Walang humpay ang iyak ko noon, akala ko kasi talaga aayawan niya ako. Ayoko
ng ganoon pakiramdam kasi naman masakit pala talaga. Nasasaktan ako kapag naiisip
kong sasama siya, totoo na iyon, dati akala ko okay lang, pero hindi pala okay sa
akin. Siyempre, gusto ko sa akin rin siya.
"Example si Timmi." Tukoy ni Ate Reese kay Ate Tamar. "Diba may anak sila ni Lenos
Demitri, oh diba nagpakabaliw si Timmi kay Lenos, may nangyari ba? Wala, tapos
noong nagkaroon sila ng relasyon ni Romano noon, wala rin, binalewala niya kasi si
Lenos ang pinipili niya, may nangyari ba? O hanggang ngayon nganga si Timmi.
Sinayang niya iyong nagmamahal sa kanya. Gusto mo mangyari sa'yo iyon?"

Hindi ako nakasagot. Ayoko ngang mangyari sa akin iyon. Siyempre gusto ko si Uriel,
kasi mahal ko siya, pero iniisip ko lang nab aka mamaya mahirapan siyang makita si
Haniel kapag hindi si Saina ang pinili niya, pero malinaw naman sa akin na hind
inga si Saina ang pipiliin niya kasi sabi niya love niya ako at naniniwala ako sa
kanya.

Patunay noon iyong puro chikinini na naman iyong katawan ko tapos kagabi nag-
spelling bee na naman kami sa pukelya ko jusko, pagkatapos noon uhaw na uhaw ako.
Sabi ko nga baka akala ng baby namin iyong bur na pumapasok sa sa akin ay kalaro
niya, baka hatakin ni Baby, nakakaloka. Siguro sisigaw si Uriel noon.

"Tanggapin mong mahal ka niya." Sabi ni Ate Reese. "Diba nga ako tinatanggihan ko
si Heath noon, kasi si Dondon ang gusto kong maging tatay ng anak namin ni Heath,
wala ring nangyari, nasaktan ko lang si Dondon. Sa pagmamahal, Barang hindi
palaging tama ang pagpaparaya. Minsan para maging masaya kailangan mong magdamot."

Hindi na natapos ni Ate Ang litanya niya dahil tumawag si Kuya Heath sa kanya, ako
naman ay nagpatuloy sa ginagawa ko. Lumabas kasi si Ate. Pagkalabas niya ay
niligpit ko ang higaan namin. Napansin ko sa bedside table ang relo ni Uriel,
kinuha ko iyon para ilagay sa watch cabinet niya sa loob ng closet niya. Malaki rin
ang walk – in closet ni Uriel, marami rin siyang branded na damit, nakakatuwa,
magkakasundo kami sa ganito.

Inilagay ko lang sa ibabaw ang relo niya. Lalabas na rin ako pero may dalawang
paper bags na may pangalan ng paborito kong brand ang nakita kong nakalagay sa
gilid ng suit cabinet niya. Hindi ako makalabas, para akong na-comatose. Kailangan
kong makita ang laman noon. PRADA and GUCCI are my best brands and that's the names
that I saw. Mabilis akong naglakad at naupo roon. Akin kaya ito? Ayoko naman maging
Maria Ashumera. Jusko pero sana akin.

Inilabas ko ang boxes, pagbukas ko ng Prada box ay dress ang laman noon, pero mas
malaki ito sa akin ng size. Sa Gucci ay dress rin. Hindi siguro sa akin ito, hindi
ko kasi size. Maingat kong binalik iyon sa loob pero may nakita akong note sa loob
ng paper bag.

Saina, Happy birthday, My love, I hope you're in a good mood today. I miss you so
much. How are you and our son?

The note was dated three years ago. Sa Gucci paper bag ay mayroon ring ganoong
note. It was dated five months after the first note.

Today is supposed to be our anniversary. I love you, Saina. I hope you forgive me.

Napabuntong – hininga ako.

"Luh, bakit parang naiinis ako?" Sabi ko na lang. Binalik ko agad iyong note sa
loob ng paper bag at inayos sila. Tatayo na sana ulit ako nang makita ko iyong
isang brown box sa ilalim ng suit cabinet niya. May nakalagay roong Uri and Sai.
Ayokong makialam pero pakialamera ako kaya kinuha ko iyon.

It's like finding an old chest of treasure. Nanginginig pa iyong kamay kong
binuksan iyon. It contains letters, pictures and little things like, movie tickets
from the early 2000's, resibo ng mga restaurant – siguro kung saan sila kumain,
pictures ni Saina at ni Uriel – iyong isa pareho silang naka-school uniform, ang
baby pa ni Uriel rito. Sa likod noon ay may message na nakasulat.

Valentines day. First day with you. Thanks a lot Values Education Club. I love you,
Uri. – Saisai.

Ang pinaka-recent letter ay dated six years ago. It was a birthday letter for
Uriel.

Dear Love,

Happy birthday. I want you to know how much I love you. Nothing can break us apart.
We will be Uri and Saisai forever. You are the love that I prayed for, Uriel. I am
always thankful for you. I love you. So. So. Much.

Love, Saisai.

May naka-attach roong picture nilang dalawa. Nakaupo si Saina sa hood ng isang
kotse, nasa harapan niya si Uriel tapos nakayakap siya rito. Si Uriel may hawak na
flowers saka aso. Ang cute ng aso. Nasaan na kaya iyong aso?

They seemed to be very in love with each other – at kahit naiintindihan ko iyon,
naiinis talaga ako.

Sa pagtingin – tingin sa mga litratong iyon, parang naiintindihan ko na kung paano

si Uriel at Saina noon – they were Uri and Saisai, and they were so in love with
each other. They promised each other forever and I admired their love but deep
inside my heart, my gut is wrenching, naiinis ako talaga kaya maingat kong binalik
ang ga litratong iyon.

Bakit ako naiinis?

Lumabas ako sa walk – in closet niya at hinanap na si Ate Reese, nasa kitchen na
siya at nakikipag-kwentuhan sa kasama namin sa bahay. Naghanda na rin siya ng
tanghalian para sa amin ni Ate. Mabait naman si Manang. Kami ni Ate ay maghapon
lang naglalaro at nakukwentuhan, bandang mga alas tres nang magpaalam siyang uuwi
na dahil 3:30 raw nasa bahay na ang mga anak niyang babae.

Kailangan niyang paghanda ng meryenda ang mga ito, saka mamaya- maya uuwi na rin si
Kuya Heath.

Naiwan naman ako sa bahay, naiinis pa rin ako pero alam kong kailangan mawala
niyon, Uriel and Saina have history, kami ni Uriel wala kaming ganoon, hindi ako
dapat magalit dahil doon, it's just that I'm kind of surprised by the level of love
they had. Ganoon pala sila noon.

Naghanda ako ng cake ingredients. Sasalubungin namin mamaya ni Uriel ang birthday
niya. Nagpatulong ako kay Manang na gumawa ng cake para sa kanya. Chocolate cake
with yema filling ang gagawin ko. I just want to be the first one to greet him when
he comes home mamaya.

Seven pm nang umalis si Manang. Sinigurado niyang nakakain na ako bago siya umuwi.
Si Uriel naman ay tumawag para i-check ako. Gustong – gusto kong sabihin sa kanyang
nakita ko iyong litrato nila ni Saina pero tinikom ko ang bibig ko. Saina is a part
of his life, hindi ko dapat ikagalit iyon. Sinabi ni Uriel na baka raw gabihin sila
dahil may kinakausap pa raw si Uncle Gab, pero sinabi naman niya sa akin ang good
news, sasama raw si Adriel sa kanila ngayong gabi.
Nakatulugan ko na ang paghihintay sa kanya, naalimpungatan lang ako nang lumundo
ang kama. Naramdaman kong yumakap na siya sa akin, pero bumangon ako.

"Hi, baby." He kissed my forehead. "Sleep ka pa. It's almost midnight."

Naghikab ako.

"Where is he?" I asked. Napansin kong nakapalit na siya ng damit at amoy fresh na
siya.

"He's with Papa and Mama. Mama's crying a lot kanina, kaya hindi ako nakauwi nang
maaga. Your father and his friends are a big help, thank you so much, Baby." He
kissed my forehead again. "Come, let's cuddle."

"Wait..." Sabi ko. Bumaba ako sa kama, hinatak ko naman siya. "May papakita ako
sa'yo." Sabi ko. Tumayo na rin siya. Buong lakas ko siya hinahatak palabas ng
kwarto namin, nagtuloy kami sa kitchen. Pinatayo ko siya sa gilid ng kitchen
counter tapos pinapikit ko. Sabi ko sa kanya, no peeking. Kinuha ko naman ang cake
sa ref tapos sinindihan ko iyong candles.

"Surprise!" I giggled. Uriel opened his eyes. "Happy birthday, Baby. Make a wish,
and the blow the cake, mamaya ikaw naman ang ibo-blow ko – charoot!"

Uriel laughed so hard. He blew the cake and then he kissed me.

"I love you, I love you, I love you..." He said to me. I nodded and kissed him too.

"I love you too."

We ate the cake and then we went to bed, pero bago iyong humiling muna siya ng
blow, kaya pinagbigyan ko. We fell asleep with a smile on our faces but before
that, he whispered to my ear...

"Thank you, for completing me."

I was so happy. Naisip kong tama si Uriel, si Ate Reese, dapat ngang tanggapin ko
ang pagmamahal na ibinibigay niya sa akin. Masaya pala kapag ganoon.

Uriel left early the next morning, he said he needed to go to his mom pero
susunduin niya na lang raw ako mamaya, kaya natulog pa ako ng ilang minuto.
Naramdaman kong umalis siya, siguro, hindi naglipat ang ilang oras, narinig ko ang
doorbell, inaantok man ako, kinailangan kong bumangon para sinuhin iyong tao sa
pinto.

I opened the door and saw a balding old man, in a corporate attire. I smiled. Baka
hinahanap si Uriel.

"Hello po..." I smiled at him. He looked at me.

"Hi, Avery Apelyido, my name is Sanchez Buensuceso. I am Saina's father. Can we

talk?" Napaawang ang labi ko. Ibig sabihin nito mahalaga ang sasabihin niya,
sinadya niya ako rito. I took a deep breath. Pinapasok ko siya. Naupo kaming dalawa
sa couch sa living area. Kinakabahan ako.

"How far along are you?" He asked.

"Five months na po ito." Hinaplos ko ang tyan ko.

"A baby is always a blessing, that's what happened to us when Haniel came. Nagalit
ako kay Saina noon dahil nabuntis siya pero nang makita ko ang apo ko, napakasaya
ko. Sobrang saya na ibibigay ko ang lahat para sa kanya, para hindi na sila umalis
at para maging masaya na siya."

"Po?" Hindi ko maintindihan kung bakit niya sinasabi sa akin ito.

"Saina have decided to leave again. Babalik na siya ng Italy at ibig sabihin noon,
hindi ko na naman makakasama ang apo ko. I'm an old man, and my days are numbered,
Avery, hija." He smiled at me pero sobrang creepy noon.

"Ano po bang kailangan ninyo, please lang h'wag ninyo na po akong bolahin."
Magalang ngunit mariin na winika ko iyon sa kanya.

He grinned at me. "Matalino ka pala. Sige, hindi na ako magliligoy pa." He took a
deep breath. May inilapag siyang enveloped sa harapan ko. He encouraged me to open
that and I did, pero pagkakamali iyon – inside the envelope were pictures of Uriel
– naked having sex with Saina, and some other girls, may isang babae siyang kasama,
dalawa, tatlo... Napatingin ako sa matanda.

"That was taken on I guess three – four years ago, noong nagwawala siya dahil
iniwanan siya ng anak ko."

Ang isang envelope naman ay may larawan ni Adriel.

"I heard they just got back the missing son." He said to me.

"Bakit ninyo po pinapakita sa akin ito? Ikakalat ninyo pa itong pictures at videos
na ito?"

"Oo. Pero magbabago ang isip ko, hija at sa tingin ko alam mo kung anong kapalit
noon." Napaawang ang labi ko, of course...

"Napakadaling burahin nito once uploaded sa web." Mayabang na wika ko.

"I know what you can do but you don't know what I can do." Wika niya habang kinuha
sa akin ang larawan ni Adriel. "Tatlong dekadang nahirapan si Gabriel sa paghahanap
sa nawawala niyang anak, sa tingin mo ba, bakit kaya? He has all the money in the
world..."

Oh my god. Napaawang ang labi ko.

"Releasing Uriel's sex videos is just plan A, Avery, taking Adriel away again, is
Plan B. I know you are good at finding people, I underestimated you, pero I learned
my lesson, sa oras na mawala na naman si Adriel, wala nang makakakita sa kanya,
kung mayroon man, he'll be six feet under the ground... So, it's in your hands,
Avery. Choose. I know you have your means, I know about your family background, but
it didn't scare me. Gagawin ko ito, wala akong pakialam kung patayin ako ng pamilya
mo, I want my grandson's happiness."

Pinipigilan kong umiyak. Tumayo na siya.

"It's so nice meeting you, Avery Apelyido. I hope this will be our last."

He left...

He left...

And then... I left too. 

CHAPTER 21

Odd

Uriel's

"How are you, anak?"

I dread the mornings I wake up nowadays. It's been a week since I came home that
morning only to find Avery gone. It's been the darkest week of my life so far. She
left. She told me she will never leave me but she did. Umalis siya nang hindi
nagpapaalam, hindi ko alam kung saan siya hahanapin, kahit buong pamilya niya ay
hindi alam kung nasaan si Avery. Everyone in her family is angry at me right now.
Reese punched me in the face that morning I called her to look for Avery, she came
to my house and sucker punched the hell out of me. Galit na galit siya at sinisisi
niya ako, I blame myself too, if and only if I didn't leave that morning, I
could've prevented things.

She left all her stuff even her phone. I have no idea what happened. I hate the
fact that I cannot do anything. I hate the fact that she left me on the day of my
birthday. I hate it. Dapat may check – up kami ngayon, how the hell am I going to
the hospital without her.

"Anak..." Mama hugged me. We were in the kitchen, the cake Avery made for me is
still in the ref. I couldn't eat it knowing she made that the day before she left
me. "Babalik si Avery, maybe she just needed to think." My tears fell.

"Sabi niya Mama, she'll tell me when she leaves. She just left." I said. "She left
me even though she told me she won't. Why is everyone leaving me? Bakit hindi ako
swerte sa paghahanap?"

"Shhh... anak, please, stop blaming yourself. If you love Avery, you'll wait for
her."

"She said she love me... maybe her love for me isn't enough to make her stay..."
Mama cupped my face.

"Anak ka ng Papa mo, your love for her is enough for the both of you. I know you
heard it before, pero may pagkakataon noon sa pagsasama namin ni Gab na nagtago ako
at nalibot naming dalawa ni Mig ang Pilipinas para lang hindi kami mahanap ng Papa
mo, I even changed my name, but he always finds me, I guess that's because he loves
me, at ganoon ka rin, anak. Mahahanap mo si Avery kahit anong mangyari, kundi man,
makakabalik siya, magkakasama kayo ulit, Uriel, just hold on."

Again, Mama hugged me. I cried silently. I miss her and I worry about her. We're
supposed to help each other in this. I should be taking care of her. Iniisip ko
kung nasaan siya, kung naalagaan ba siya roon, kung kumakain siya o kung may kasama
siya, why did she do this? What did I do wrong? I thought that everything is
perfect now.

Mama let me cry. Hindi naman ako emotional, I just worry about Avery. Hindi na ako
sanay nang wala siya.

I went to work that morning. Anne is in her cubicle and she's giving me the killer
stare. Sinisisi niya ako sa pagkawala ng ate niya. Pareho lang naman kaming walang
alam. Wala ako sa mood magtrabaho, wala rin ako sa mood magsalita. My EA, Jannel,
keeps on reminding me about the papers needed to be signed but as of this moment, I
don't want to move, I just wanna go home and look for Avery.
At noon, Jannel knocked on my door. I saw Saina behind her. Tinanguan ko siya, she
let her in, but to my surprise, I saw Haniel running towards me. I carried him to
embrace him tightly.

"Daddy, Mommy said that we're going back to Italy. I really want to go back because
I miss my friends but that would mean that I wouldn't see my sibling and you. I
don't want that." Haniel hugged me again. I looked at Saina.

"Next Monday we'll be flying back." Saina is different now. She's calmer. "I came
here because this might be the last time we'll see each other. Bukas kasi pupunta
kami ni Haniel sa Aurora, we'll visit Mom at doon kami mag-stay hanggang Sunday ng
tanghali."

"I see. How's your mom?"

"She's fine. I guess, hindi ko pa rin matanggap na sa edad nilang iyon ni Papa,
naisip pa nilang mag-annul. But I cannot blame her, she blames Papa for what
happened to Shaira. It's too sad. Mom told Papa the other day that he'll die alone
in his sleep. My god, Uri..." Saina shook her head. "Ang hirap maging referee.
Anyway, kamusta si Avery? I wanna apologize to her. I wanted to come to your home
to talk to her, pero suddenly, tinubuan ako ng hiya. She's so kind. She should be
hating on me, but she accepted all my anger with open arms."

I couldn't bring myself to tell Saina that Avery left me. I was sure she left me,
but I filed a missing person report to the police station but that triggered
Avery's mom. I check on the station from time to time but there's no lead. I don't
know what else to do. I read our getting to know notebook, wala naman nakalagay
roong lugar na maaari niyang puntahan. Hindi siya palalabas ng bahay because of her
allergy. I am going crazy.

"She's fine." I said. Ngumiti lang si Saina.

"Have you eaten, Uriel? Kung pwede, mag-lunch sana tayo." I only nodded at her.
Hindi ako tatanggi. I missed my son, maybe kahit paano mawawala kahit kaunti ang
agam- agam sa puso ko because of Haniel. When I left the office with Saina and
Haniel, I saw Annie, she gave me the dirty finger and then she turned her back.
Pakiramdam ko sumakit ang ulo ko.

We ate at the restaurant just in front of our building. Haniel loves his pasta, I
also notice how attentive Saina is to our son. I had always known she'll be a good
mother.

"Daddy! I've eaten a spaghetti here in the Phillipines! It's called Jollibee
spaghetti! It's kind of sweet but I like it! Mommy said it's her all time favorite!
What's your favorite food, Daddy?"

"Sinigang."

"Aww! I want that too, Mommy!"

"Okay, we'll ask Lola Mama to cook that for you tomorrow, eat up, sweetheart."

I spend the day with them. We went to the mall, I bought toys for my son. Saina and
I were talking – for the first time – we we're talking like friends and I found it
amazing. I saw how much she's grown. Galit lang talaga siya sa akin noon.

I took them home that night.

"Uriel..." Saina called me as I open the car door. I faced her. "I know what I did
is hard to forget, but I hope someday, you'll find it in your heart to forgive me.
This time, I mean it, I'm so sorry." She wiped her tears. "I should've fought for
you, iyon kasi ang mali ko. I guess you saw that Avery is willing to fight for you
no matter what, she's a kind lady and I'm so sorry for saying bad things about her
to Haniel. I took it back and I explained everything to our son. I'm so sorry,
Uri."

"Don't cry, Saisai." I smiled at her. Lumapit ako para hagkan siya sa noo. "I'm so
sorry too, for hitting you. It's wrong."

That night, I knew that Saina and I have made up. We will always be for Haniel,
pero nagkakaintindihan kaming dalawa na hanggang doon na lang iyon. Nakakagaan na
rin ng kalooban.

The chaotic noise in my head is back again. Hindi ko alam kung paano iyon
patatahimikin. I don't want to go home on an empty quiet home, I found myself
driving around the Metro. I have no idea where to go, but I found myself in front
of Avery's home. Umaasa akong nandito siya, na tinatago lang siya ng mga kapatid
niya...

Senyor Axel knocked on my window. I opened the car door to get out and talk to him.

"Oh, nandito ka na naman?" Sa lahat sa kanila, siya lang yata ang hindi galit sa
akin. He talks to me and whenever I text him for an update, he replies.

"Do you know where she is now?" I am hopeful. Senyor Axel sighed.

"Sa lahat ng anak ko, kay Avery ako pinakatakot."

"Po?"

"Avery is so much like me in so many ways. I know her and I am scared that she'd do
something like this. Kasalanan ko rin kasi hinayaan ko siyang magtago sa mundo sa
loob ng napakahabng panahon dahil natatakot akong tuluyan siyang mawala sa akin."
Senyor Axel sighed. "When she was younger, she suffered from an allergic reaction
that almost killed her, so I have decided to home school her, ayokong maulit iyon.
I sheltered her from everything, tapos noong na-realize kong mali ako roon, huli
na. She knows how I work, kahit anong gawin ko, Uriel, hindi ko makita si Avery.
She went of the grid. I am worried too, her mom isn't talking to me. Tulad mo,
hindi ko alam ang gagawin ko. Walang halong kasinungalingan o pagbibiro ito, hindi
ko makita ang anak ko, iyong kapatid mo nahanap ko pero iyong anak ko, hindi ko
makita. Takot na takot ako kasi baka hindi na siya bumalik."

Tears started falling from my eyes again.

"Ano pong gagawin ko, Senyor?"

"Hindi ko rin alam, Uriel." Even Mr. Apelyido si crying. "Hindi ko rin alam." He
hugged me and in the middle of that night, under the bright moonlight, Mr. Apelyido
and I cried silently, our hopes about to vanish...

Where are you, Baby?

xxxx

Avery's

I have my battle to fight and I will win it.

"You need to be very careful, one wrong move, sira lahat ng plano." Nakatingin ako
sa kausap ko habang nag-aayos sila. I'm eating yogurt as I sit on my gaming chair
watching Adriano, Jestoni and Andres get ready.

"Hindi ba kapag nahuli tayo, mawawala kami sa serbisyo?" Andres looked at me.

"Hindi nga kayo mahuhuli roon kasi mahuhuli lang naman kayo kung mahuhuli kayo sa
loob ng office nila eh hind inga kasi laid out ang plano at pulido iyon. Malapit na
akong mayamot sa'yo, Andres. Isang linggo na ako rito, gusto ko nang umuwi kaya
kailangan maging maayos ang lahat."

"Oo nga." Sabi naman ni Adi. "Palaging umiiyak ang baby Annie ko. Miss na miss ka
na raw niya."

"Hindi naman siya ang nami-miss ko." I plainly said. Jestoni put the Bluetooth mic
on his ear. He faced me and smiled.

"I'm ready."

"Good. Remember, you only have twenty – minutes. Once the power is out, you need to
got to the company's main server. Andres, you'll be the look out at the twelve
floor, Adi, you're going to tail the bald man and you, Toni, you're going to
connect my beautiful brain to the Buensuceso Food Corp main server and from there,
I will do my magic."

"Okay. Let's go!" Naunang lumabas si Andres at Adi. Si Toni naman ay kinuha ang mga
tools niya bago siya umalis ay tinawag ko siya. I smiled at him.

"Toni, maraming salamat ha."

"Mamaya ka na magpasalamat kapag okay na ang lahat." He smiled at me saka siya

umalis. Noong araw na umalis ako sa bahay ni Uriel, wala na akong balak bumalik,
dapat talaga pero habang nasa taxi ako, naalala ko kung sino ako at bigla kong
naalala ang kaya kong gawin kaya imbes na umuwi ako at magsumbong ako sa tatay ko,
nagpunta ako sa secret hideout ko. I own a three storey building in the business
center of the Metro.

Hindi iyon alam ni Popsi, hindi ko kasi sinabi. Siyempre kailangan may kapupuntahan
ang perang napapanalunan ko sa paglalaro that's why I bought a building. Sa first
floor noon ay may dalawang restaurant, tapos mangilan – ngilang food stalls and
botiques. Sa second floor naman may Timezone, may computer shop, may cellphone
repair shop, food stalls at dalawang boutique, may branch rin ng LBC saka Palawan
express. Ang third floor ng building ay office space, may travel and tours company,
agency ng mga maids, pero ang kalahati ng third floor ay space ko – kung si Popsi
my killer setup sa bahay, ang sa akin dito nakalagay.

I sat in my gaming chair looking at the car that left the building. Doon nakasakay
sila Toni. Walang nakaalam kung nasaan ako, kahit si Popsi. Alam kong hahanapin
niya ako kaya ni-hack ko ang mga cctv cameras sa dinaanan ko, pinalitan ko lahat ng
footage, hindi nila ako dapat makita not unless, nagawa ko na ang plano ko.

Akala yata ng matandang iyon papayag akong apihin na lang basta si Uriel. So what
kung may sex video si Uriel? Pinanood ko iyon noong ikalawang gabi ko rito, sobrang
hot niya talaga pero that's not the point, ang point ay mabubura rin iyon at iyong
matandang iyon mismo ang gagawa ng paraan para burahin niya ang video ni Uriel,
putang ina siya.

Awang – awa ako kay Baby Uriel ko. I connected my main server to the security
system in his house and I see him every day, from the moment her came home that
Saturday morning and looked for me, until this morning when he hugged Tita Mara and
cried like a little boy – oo naniniwala akong mahal niya ako, babawi ako sa kanya
pagkatapos ng lahat ng ito. Magawa ko lang ito, uuwi na ako, hindi ko naman
sinasadyang umalis, natuliro ako but this is for the best.

Pinoprotektahan ko lang si Uriel at Adriel. Hindi na sila pwedeng makahiwalay.

On my first night here, I dug up info about that balding man. Tama siya, mayaman
ang pamilya niya, noong 2000 ang mga Buensuceso ang number 1 sa pinakamayan sa
buong Pilipinas, pangalawa lang ang mga Consunji, sa Asia naman, sila ang pang
sixteen, nasa seventeen ang mga Consunji. He has two daughters, ang isa ay patay
na, then there's Saina na ang tunay na pangalan pala ay Agripina Saina – wow.

Old money rin ang mga Buensuceso, halos sabay pinasok ng mga Consunji at ng pamilya
nila ang business world, magkaiba nga lang sila ng forte. Consunjis built an
Empire, habang ang mga Buensuceso ay nag-focus sa food industry – pero noong
dekadang pinapasok na rin ng Consunji ang food industry, biglang bumagsak ang mga
Buensuceso, suddenly, they're not number 1 anymore and maybe this triggered the old
balding man kaya gumagawa siya ng paraan para mapag-isa ang dalawang pamilya.

What intrigued me more is the fact that when the Consunjis entered the food
industry, iyon rin ang year na muntik ng malugi ang kompanya ni Sanchez Buensuceso,
ay ang taon ring nawala si Adriel Consunji. I asked the guys to pull out the
reports from that year at pinag-aralan namin iyon, may lalaking pinaghihinalaang
kumuha kay Adriel pero hindi napatunayan ang involvement niya sa kaso. Hinahanap ko
ang lalaking iyon, wala na siya, he died ten years ago, pero ang nakakaloka roon,
ang asawa niya ay ang babaeng nagpalaki kay Adriel Consunji bilang Adriano
Dimaunahan.

Just like that, I put the puzzle pieces together. That son of a bitch.

"Avery, we're in." Nabalik sa reyalidad ang pag – iisip ko nang marinig ko si Adi
sa tainga ko. I faced my monitors.

"Okay, Toni, take me home, you only have twenty minutes." Na-connect ni Toni sa
power system ang bug na ginawa ko. After five seconds, when I hit enter, namatay
ang lahat ng ilaw sa buong building na iyon. "Are you in the main server now?"

"Yes."

"Okay, I'm going to take millions." Ang tatay ko at Uncle ko ay may negosyo sa
black market, si Ate Reese ang CEO ng mga kalokohan nila. One time, na-kwento nila
sa amin kung paanong nalasing si Uncle Simoun noon at nagyaya sa National Museum
para kunin ang Parisian na painting ni Doctor Jose Rizal, dapat nga raw iyong La
Spolarium pero hindi nila mailalaba iyon kasi malaki.

From then on, I have always been fascinated with the fact that they stole the
painting, halos isang taon nawawala ang painting na iyon, after all those times,
binalik rin nila, they were even rewarded for it, hindi naman nila tinanggap pero
dahil roon, I've always wanted to know what if feels like to steal, and today, I am
going to fucking to that.

"Ten seconds, Toni, ang tagal mo, putang ina, uwing – uwi na ako!" Inis na inis na
ako.

"Heto na! Ang trashtalk mo akala ko sa DOTA ka lang ganyan!"

"Ulol! Weak ka kasi!"

"Okay na!" He said. I smiled.

"Let the fucking games begin!" I said as I typed on my keyboard. Lintik lang ang
walang ganti, putang ina mo, kalbo!

xxxx

Uriel's

THE next morning, I had to wake up earlier than usual, Papa called me last night to
say that we have an early meeting with Saina's dad. Gusto raw kasing makausap ng
tatay ni Saina ako at ang mga magulang ko. Hindi ko alam kung para saan iyon, pero
pupunta siya sa bahay nila Papa. Adriel is there too. Pauwi – uwi siya sa
Pangasinan dahil naroon ang nanay-nanayan niya. Sa tingin ko hindi pa siya gaanong
nakaka-adjust sa buhay na para talaga sa kanya and I am willing to help him out.

It's been eight days since Avery left. Wala pa ring balita sa kanya. Naaawa na rin
ako kay Senyor Axel dahil nakita ko kung gaano siya nahihirapan. We're both hoping
that she's okay. Kamusta na kaya siya? Paano kaya siya kumakain? I'm sure,
nalilipasan siya ng gutom.

I went inside Avery's closet. Her scent is still there. God, I miss her. I hope
Mama is right, I want her to come back. Kapag bumalik siya, pakakasalan ko na siya
para hindi na siya aalis sa tabi ko.

Hindi ko dinala ang sasakyan ko. Naglakad lang ako papunta sa bahay ng mga magulang
ko, when I got inside, nakita ko si Adriel at Raphael na parang nagpipilitan pa sa
pagpunta sa dining area. I'm sure Mr. Buensuceso is there already. I heard Papa
talking and his voice followed.

"Is everything okay?" I asked.

"Itong si Riel ayaw pumunta sa dining area. Papa will introduce him to Uncle
Sanchez."

"Is there something wrong?" Humawak ako sa balikat niya. Adriel looked at me.

"Hindi... hindi lang kasi ako komportable sa kanya. Parang kinakabahan ako. Nakita
ko siyang pumasok kanina at kausap niya si Sir Gab at Ma'am Mara... hindi ko rin
maintindihan ang sarili ko."

I looked at Raphael. "It's okay, if he doesn't feel like it, let him. Sige na,
Adriel, okay lang."

Hindi kami masyadong nagkakaintindihan ni Adriel kaya sinasanay ko ang sarili sa

Filipino. I noticed that Sariel and him has great communication, nagsasalita kasi
si Sariel ng dialect ni Adriel, kaya komportable ang kapatid ko sa bunso namin. I
also found out that they know each other, madalas raw kasing masakyan ni Sari ang
tricycle ni Adriel. Lumakas ako papunta sa dining area. Uncle Sanchez saw me and he
smiled.

"Hello." I greeted him politely.

"Kanina pa kita hinihintay, hijo. Mabuti na rin at nang magkausap – usap tayo."

"Tungkol bai to saan, kumpadre? Nagulat ako nang tawagan moa ko kagabi." Tumawa pa
si Papa. Si Mama ay nakikinig lang.
"Oh, I guess now that my Saina is here with Haniel, Uriel and Saina should get
married." I stared at him. He was smiling amusingly at me.

"Excuse me?"

"Hindi ba't noon gusto mong pakasalan si Saina, ibinibigay ko na siya sa'yo. May
anak na kayong dalawa at hindi na rin kayo bumabata, you should be together.

"Kumpadre." Papa laughed nervously. "Why is it sudden? We already had this talk
years ago, and you clearly told me that you didn't want Uriel to be Saina's
husband, and you specifically told me that you want my son to leave Saina and
Haniel alone."

"I was wrong, Gabriel. Lumalaki si Haniel, kailangan buo ang pamilya ng bata."

"No offense, Uncle." I said. "Saina and I had a talk already and we both agreed to
co-parent Haniel as friends. Also, I have a girlfriend, she's pregnant too and
we're getting married before the year ends." I told him off. He just grinned at me.

"You have a girlfriend? Where is she? Can I meet her?" Hindi ako nakakibo, wala si
Avery, hindi ko alam kung nasaan siya. His phone rang.

"Excuse me, Gabriel, I need to answer this call." He stood up. Sinundan ko naman
siya ng tingin and then I looked at my parents, pare – parehi lang kami ng
reaksyon.

"Why is he doing this?" I asked them. My father shrugged. Hindi nagtagal ay bumalik
sa mesa si Uncle Sanchez, pero hindi na siya umupo. He stood there looking at me
like I did something bad to him.

"This conversation is over. Walang kasal na magaganap." He was hissing. Lalo akong
naguluhan. "I hope you're happy, Uriel Consunji." And then walked away. Nagtatakang
nakatitig ako sa kanya. He left our home, without any explanation and then
suddenly, Raphael came running to us.

"Pa! Pa! Have you heard? The Buensuceso Food Corp lost two hundred million today,
dahil roon, bumagsak sila sa stockmarket! Halos lahat ng foreign and local
investors nila ay nagpu-pull out!"

"Saan napunta ang pera?" Takang – taka ako.

"I don't know but it's a fucking heist!"

My mouth parted. That's odd. 

CHAPTER 22

Important

Avery's

"What do we do now, Avery?"

I looked at Toni, Adi and Andres who were eating take out Chinese food at that
moment. Kagabi ay nagpuyat ako para magawa ang kailangan kong gawin. Nakiusap muna
ako sa baby namin ni Uriel na h'wag muna niyang paglaruan ang hormones ko para sa
unlimited access ng happiness naming dalawa, buti nakisama si Babay Ramiel, okay
siya ngayon tapos okay rin ang pakiramdam ko kahit na puyat ako.
"I'm going to make a call." I smiled.

"Yawa!" Narinig ko si Andres. "Kanina 200 million lang, it's close to 500 million
na! Haruy!" Hindi naman ako nagsalita. Trending na siya sa business community, ako
rin ang naglabas ng article na paubos na ang kompanya niya at bumulusok na siya
pababa sa stock market. Everything is going according to plan.

And now, I just need to make a call. Umalis ang matandang kalbo sa bahay niya
kaninang umaga. Maaga siyang nagpunta sa bahay nila Uncle Gab. Hindi ko alam kung
anong business niya roon pero kahit nasaan pa siya, tatawagan ko pa rin siya.

"Hala! 700 million na!" Sigaw ni Andres. "Tang ina! Illegal ito makukulong ako!
Lagot ako kay JOSE tang ina!"

"Ang ingay mo!" I hissed at him. Kumain ako ng yogurt tapos ni-dial ko iyong number
ng panot. Hindi naman nagtagal ay sumagot na siya. I watched my monitor as his
money goes to the account I made. Hinding – hindi mate-trace iyon, ako pa ba?

"Grabe! Close to billion na!" Sigaw ni Andres. "Toni, kaya mo ba ito, bakit pa
nagpupulis ka?! Ang baba mo talagang nilalang?!"

"Hello." The balding man greeted me on the other line.

"Hello putang inang panot. Good morning!" I smiled so sweetly na para bang nakikita
niya ako.

"Sino ito?" Mukhang high blood na siya.

"H'wag kang magalit, ako lang ito, si Avery Apelyido. Tanda mo pa ako?"

"Oh! Timing ang call mo, hija. I am about to marry my daughter to Uriel. And I
guess I owe it to you. Umalis ka, it means nagpaparaya ka."

Ulol yata ito! Iyon pala ang dahilan kung bakit siya pumunta sa bahay ng mga
Consunji - para ipakasal si Uriel kay Saina, tang inang matanda ito, mamamatay na
lang rin naman siya hindi pa siya gumawa ng ikaiigi ng buhay niya. Sirulo yata
talaga. Nangigil ako. Ipapakasal niya si Uriel kay Saina pero alam ko naman na
hindi papayag ang Uriel Baby ko kasi palagi niyang sinasabi sa aking ako ang mahal
niya.

"E di ipakasal mo." Sabi ko na lang. "Naisip ko lang, Mr. Buensuceso, ano kayang
uunahin mo? Iyong pagpapakasal kay Uriel at kay Saina o ang habulin ang 900 million
na nawala sa kompanya mo?"

"What are you talking about?"

"Luh. I don't know, I don't know." I chuckled. "Oh, it's so close to billion.
Tiktok, Mr. Buensuceso. Byeee!" I ended the call to give him time to check on his
employees. Nagkakagulo na sigurado ngayon sa kompanya niya at lahat ng tao sa
paligid niya ay hindi na alam ang gagawin. I am just looking at my phone, waiting
for his call habang pinanood kong kumain ang mga tropa ko.

Okay na kami ni Toni, ilang beses na akong nag-sorry sa kanya, wala naman kaming
naging relasyon but I know I should apologize to him, medyo napaasa ko siya sa milk
tea part kahit wala naman akong pinangako sa kanya. Si Andres ay manghang –
manghang nakatingin lang sa monito habang kinakain ang chicken niya, si Adi ay
abala sa pagkain pero noong mag-ring ang phone niya para sa isang video call ay
agad siya nabulabog. Sinagot niya iyon, narinig ko naman ang boses ni Annie.
"Good morning, Mahal. H'wag kang malungkot ngayon." Natawa ako.

"Miss ko na si Ate." Napanguso naman ako. Sobrang clingy ni Annie.

"I miss you too!" Sigaw ko. Napatingin si Adi sa akin. Pinagulong ko ang silya ko
papuna sa tabi ni Adi. "Ano, Soy, gaano mo ako na-miss?!" Napabangon si Annie.

"Anlala! PUNYETA KA ADRIANO ALAM MO PALA KUNG NASAAN SI BARANG TAPOS HINDI MO
SINASABI SA AKIN! KAKAGATIN KO IYANG BUR MO MAMAYA!" Tawa ako nang tawa pero
natapos iyon nang mag – ring ang phone ko. It was the balding old man. I answered
immediately.

"Yes, hello, welcome to hell."

"What the fuck do you want? Did you know how much I worked hard for that company
and you destroyed it just like that?" Gigil na gigil siya. Sinasabayan niya ang
pagmumura ni Annie kay Adriano sa background. Tawa lang ako nang tawa habang
nakikinig sa matandang panot. "Wala ka ba talagang takot?"

"Sa research ko iyong company mo ay worth two billion pesos? I'm close to 1.5
billion here, Mr. Buensuceso. Tapos ako pa iyong dapat matakot? Seryoso ka boy?"
Napapataas ang kilay ko. Nai-imagine kong tinatanggal niya ang tie niya ngayon
habang pawis na pawis ang kumikintab niyang ulo. Natatawa talaga ako tapos si Annie
pinaalmusal ng putang ina si Adriano.

"What the fuck do you want?! I will sue you for this?!"

"Sue mo iyong mukha mo. Bye bye na sa company mo!"

"What do you want?!" Gigil na siya. I grinned.

"I think you know what I want, Mr. Buensuceso. You know how to make all this go
away. You have the answers in your hands, Kalbo. You choose." I ended the call
tapos nagpapalakpak pa ako. Now he knows who he's messing with. Kinalap ko ang mga
ebidensya ko tapos sinned ko iyon sa email ni Uriel. Kailangan malaman ng buong
pamilya niya na si Sanchez Buensuceso ang puno't dulo ng pagkawala ni Adriel noon.
I dug deeper and found out that the suspected man was one of his company drivers at
that time. He paid everyone involved in the case para pagtakpan lang lahat ng
kagaguhan niya pero walang lihim na hindi mabubunyag talaga.

Hindi nagtagal ay nagpaalam nang umalis ang mga tropa ko. Si Adi ay napapakamot ng
ulo dahil sa pagmumura ni Annie sa kanya. Malamang babagyo mamaya kapag nagkita
sila. Hindi pa ako makakauwi, kailangan kong makita kung paano matatapos ito. I
need him to take down his copies of the videos and I need him to stay the fuck away
from the Consunjis especially from Adriel and Uriel.

Tumawag na naman ang matanda. Sinagot ko naman siya.

"I've deleted the videos."

"Paano ako maniniwala. OHHH I'm close to two billion, Mr. Buensuceso!"

"Alright! Alright! Magkita tayo, ibibigay ko sa'yo ang flash drive."

"Nope. Hinding – hindi ako makikipagkita sa'yo, anong akala mo sa akin? Tanga?"
Natawa ako sa kanya. "May tao akong pupunta diyan, you give him the flash drive and
I'll decide your fate. Wala kang kawala, Mr. Buensuceso, ako pa lang ito, what if
nakialam pa ang tatay ko?" Tatawa – tawa ako. Binabaan ko siya ng phone tapos
tinawagan ko si Kuya Monmon, siya ang pinaghingian ko ng tulong, tinawagan ko siya
kagabi, gulat siya kasi hinahanap raw nila ako nila Japet pero nakiusap muna akong
h'wag sabihin kina Popsi kung nasaan ako.

"Kuya, game na."

"Okay, sige, Barang. Magkita tayo mamayang gabi."

"Kahit ipakibigay mo na lang kay Popsi. Papasundo na ako sa kanya ngayon. Bye,
Kuya. Salamat."

I looked at my killer setup, nakangiti ako. Ilang beses akong huiminga nang
napakalalim pagkatapos ay tinawagan ko na si Popsi.

Uuwi na ako. Tapos na ang misyon ko.

"Sino ito?" Muntik na akong maiyak nang marinig ang boses ni Popsi. I cleared my
throat. Nilakihan ko pa ang boses ko.

"Hawak ko ang pamilya mo –"

"Putang ina mo mamamatay ka?!" Sigaw agad ni Popsi sa akin. Nagulat talaga ako.

"Joke lang po, Popsi, ako ito, sunduin mo na ako..."

"NASAAN KA, BARANG?!" He hissed at me. Sinabi ko ang pangalan ng building ko.
"OKAY, H'WAG KANG AALIS DIYAN. SUSUNDUIN NA KITA!"

Pinatay ako ang main server ng computers at kinuha ang maliit na duffle bag na
pinaglagyan ko ng gamit. Siyempre may mga damit rin ako rito. Malapit na ring
mapuno ang closet ko rito. I locked the door and went out of the building.
Naghihintay ako, siguro wala pang twenty – minutes nakarating na agad si Popsi na
talagang pinagtataka ko kasi malayo ito sa village namin, sabagay malapit ito sa TV
Station kung nasaan si Momsi, baka may taping roon kaya nandito na siya.

Kitang – kita ko nang bumaba si Popsi sa Jaguar niya at tinakbo ako. Sa likod niya
ay kasama niya si Uncle KD at Ninong Simoun. Si Popsi naman ay niyakap agad ako.

"Putragis kang bata ka! Isang linggo kang nawala, anong akala mo bakasyon ito?!
Gaga ka! Hinanap kita pero hindi kita makita!" Mangiyak – ngiyak ako kasi he
sounded like he's about to cry. Nakahawak siya sa likod ng ulo ko tapos yakap –
yakap niya ako nang napakahigpit. "H'wag mo nang uulitin ito!"

"Opo, Popsi. Sorry na po." I hugged him back.

"Kumain ka na ba?"

"Yogurt lang." Napalatak si Popsi.

"Kawawa naman ang apo ko." Sabi niya. "Lika, pupunta tayo kay Leina. Kakain ka,
susubuan kita."

"Opo." I smiled. Lumapit na kami kina Uncle Simoun at KD. Niyakap rin nila ako.

"Ano bang nangyari, Inaanak?" Tanong ni Ninong habang nakaakbay rin sa akin.

"It all started with that balding man..."

xxxx
Uriel's

IT'S all over the news. Hindi lang 200 million ang nawala sa Buensuceso kundi nasa
1.5 billion. Nawala ang lahat sa kompanya nila Saina sa loob lamang ng ilang oras.
My source said that there's a bug in their main server and that's just it, because
of that bug, they lost everything. They can't even trace the money.

I didn't go to work that day. I wanted to come with Mama and Papa as they tour
Adriel around the city. We went to the mall, Papa wanted to buy Adriel suits for
his corporate look, I am happy seeing them bond like that kahit na kitang – kita sa
kapatid kong naiilang pa siya sa mga magulang namin. He couldn't even call Mama –
Mama, he calls her Ma'am Mara and that pains Mama. Sariel is in Palawan with
Raphael, they left this afternoon. May mga dealings na kailangan isara si Raphael
and Sariel volunteered to help, I guess she's now more interested in business than
in embalming people, she doesn't even want to go back to Pangasinan that's why
Uncle Neo is the one managing the funeral homes.

"Sa akin? Sakin lahat ito?" Tanong ni Adriel. I looked at him. Mama is on the verge
of crying again. "Napakarami naman ho. Hindi ko naman maisusuot iyan sa
pamamasada."

"Anong pamamasada?" I asked him. Papa tapped my shoulder.

"Tricycle driver si Adriel." Papa told me. "Namamasada siya."

"Anak, hindi ka na mamasada." Wika ni Mama. "Dapat dito ka na lang sa amin."

"Ahhh, pero wala pong kasama si Nanay sa bahay saka baka hindi na naliligo si
Beauty."

"Is that your girlfriend's name?" I asked out of curiosity.

"Ah, hindi. Pangalan iyon ng tricycle ko." Bigla akong napangiti. Si Papa naman ay
napakamot ng ulo. "Kung ayos lang naman sa inyo, bukas po sana uuwi na ako sa
amin." Biglang hinawakan ni Papa si Mama sa braso. Maybe he was assuring him that
everything will be okay.

"Walang kaso anak, dadalaw ka sa amin ha?" Papa said. Adriel just smiled. We walked
around some more, Papa and Mama decided to buy some bread for Mia Cara and Maco,
Adriel and I were left on a bench near the bread stall. He was just sitting while
looking around, I tapped his knee.

"Alam mong kami ay pamilya mo rin, hindi ba?"

"Oo. Pero parang di kasi kapani-paniwala." He said to me. "Nalaman ko lang ito
noong nakaraang taon. Ipinagtapat ni Nanay sa akin ang lahat, na ampon raw ako at
hindi talaga Adriano ang pangalan ko. Sinabi niyang ako si Adriel Consunji, sabi
niya napulot ako ng Tatay malapit sa basurahan noon tapos inuwi ako sa amin.
Siyempre nasaktan ako, pero may edad na ako para magalit pa. Nagpapasalamat pa rin
ako dahil minahal nila ako ng totoo at hindi nila kahit kailan pinaramdam sa akin
na iba ako." Nagbuntong – hininga siya. "Na-curious ako sa pangalan ko kaya hinanap
ko sa internet ang pamilya ninyo, nagulat akong napakayaman ninyo pala."

"You already know who we are, bakit hindi ka pa umuwi?"

"Naisip ko kasing mahabang panahon na ang lumipas, saka baka maisip ninyo na kaya
lang ako bumalik dahil kailangan ko ng pera. Hindi naman ganoon. Nakakahiya nga at
binili pa ako nito, saan ko naman gagamitin ito?" Napapakamot siya ng ulo. My heart
breaks for him. Walang – wala siya sa amin, he's too humble, samantalang kaming
magkakapatid, may maliit na bagay lang na makuha, nagpapayabangan kami, even Sariel
does that but Adriel, he's so... I can't even describe it. "Sana h'wag ninyo akong
pag-isipan ng masama. Masaya akong makilala kayong lahat pero alam ko naman kung
saan ang lugar ko."

"Hindi iyon ganoon." I said to him. "You belong to our family, you're my twin,
you're half of me and everything we have, belongs to you also. Dapat malaman mo
iyon." Ngumiti lang siya.

"Salamat." Sabi niya. "Pero hindi ko talaga kailangan ang lahat ng ito." I shook my
head.

"You deserve it." Napapatango na lang siya. Bumalik na si Mama at Papa, nagpasya na
rin kaming umuwi. Sa bahay nila kami naghapunan, si Mariah ay kinakausap si Adriel
ng Ilokano, marunong ang kakambal ko, kaya si Mia Cara tuwang – tuwa sa bago niyang
Uncle.

"Anak, dito ka na matulog." Ngumiti si Mama sa akin. "Bukas uuwi na si Adriel,

nalulungkot ako. Ngayon ko lang siya nakasama, ako iyong tunay niyang Mama tapos
ako pa iyong nakikihati." We were sitting in the living area while Adriel and the
others were in the garden playing. "Ang tagal – tagal ko siyang hindi nakasama
iyong anak ko tapos ako pa iyong makikihati." Umiyak na naman si Mama. I hugged
her.

"He loves you, Mama." Sabi ko sa kanya. "That's for sure." Ang tagal niyang
nakayakap sa akin, mayamaya ay kumalma siya tapos sinabi niyang doon ako ulit
matulog. I want too, kaya pumayag ako, pero sinabi kong uuwi muna ako dahil wala na
akong gamit rito. I told Mama that I will come back after twenty minutes.

I parked my car in front of my home. Napansin kong nakangisi sa akin ang guard on
duty sa bahay ko.

"Sir, hindi po ba ipapasok ang kotse ninyo?"

"Hindi na muna. Sa kabilang bahay ako matutulog." I smiled at him. Tuloy – tuloy
ako sa bahay. As usual, I was greeted by that uncomfortable silence. Bukas pupunta
ako ulit sa police station para makibalita. I called Senyor Axel earlier this
morning, hindi niya pa rin alam, sabi niya may taping raw ng talk show si Miss
Bernice today so he'll be busy attending to her. I didn't call him anymore, bukas
na lang, he must be exhausted.

I went to the kitchen to get a bottle of water, napansin kong naiba ang pwesto ng
cake na gawa ni Avery para sa akin. Maybe the maid moved it. I finished the bottle
of water and went to our room. Hindi ako komportable sa katahimikan, it's a good
thing I'll be sleeping on my parents' tonight.

I opened the door and turned the light on. Dumiretso ako sa walk – in closet ko. I
got some of my clothes. Maybe I'd stay with them until Avery comes back. I closed
the door and I was ready to leave when my eye caught something that's not supposed
to be on the bed. I turned all the lights to make sure that it's really there,
maybe I just missed her so much that's why my imagination is playing with me but
it's not.

She's really there. She's under the sheets, sleeping. I stood there just staring at
her. My heart is throbbing with so much excitement and disbelief. Is this real?

I slowly walked towards the bed and pinched her cheek. Avery moved a bit. She even
yawned. She's here. Again, I pinched her cheeks, to my surprise she punched my
face. Nalaglag ako sa kama. Maybe Avery realized what she did, next thing I knew
she's in the floor with me. Hawak – hawak ko ang pisngi ko.

"Ikaw naman kasi ba't ba nangungurot ka nakatulog na nga ako kakahintay sa'yo!"
Hinahaplos – haplos niya ang pisngi ko. "Sorry na, nagulat lang ako."

She's here. She came back and all I could do is look at he with disbelief, and
then, I hugged her, so tight.

"Where have you been? I thought you left. I filed a missing person report." My
voice became shaky. "You said you'd tell me if you leave! You left!" I couldn't
help it anymore, I cried in her arms.

"Sorry, sorry, may tinapos lang kasi ako. Sorry na. Sorry na ha..." Avery cupped my
face. "Sorry... hinihintay kita kanina kasi akala ko uuwi ka nang maaga, gusto ko
kasi mag-sex tayo na-miss kasi kita."

Bigla akong natawa. I kissed her forehead, she kissed me on the lips. Iba ang halik
ni Avery. I pushed her away a bit.

"Ihhh! Kasi h'wag ganoon!" Hinampas niya ako sa balikat. "Kiss na!

Mag-sex na tayo, pagkatapos magpapaliwanag ako, promise!" She even held up her
right hand, and then she kissed me again. She was unbuttoning my shirt, I gave in,
I missed her too.

I love her and the most important thing is that she came back and I will marry her
after all of these.

I love her so much. 

CHAPTER 23

Yes

Uriel's

I was watching Avery as she sleeps beside me. Maybe she got too tired. I thought
that I like sex, but I guess Avery likes it more. Sinabi naman noon ni Tita Dani na
iba ang hormones ng mga buntis, and maybe she's like this because of that. I don't
really care, what matters is that she's here. Hindi ko alam kung saan siya
nagpunta, hindi niya pa sinasabi sa akin, she fell asleep right after the three
rounds of lustful sex we shared. I was kind of disappointed because I was hoping
that I get to talk to her but then, she fell asleep. I guess waiting for a day
wouldn't hurt so bad. Isang linggo siyang nawala, at bumalik naman siya. I know
she'll tell me everything.

I snuggled her closer and buried my face on her neck. I didn't realize how much I
missed her until I buried my face on her neck.

"Baby, don't leave me..." I whispered on her ear. She moved a bit. Lalo kong
inilapit ang sarili ko sa kanya. I kept on looking at her. Hanggang ngayon ay hindi
ako makapaniwala na umuwi siya sa akin. Hindi naman siya nasaktan, iyon ang sabi
niya kanina, she told me she needed to fight a battle, hindi niya idenitalye pero
interesado akong marinig.

I closed my eyes so I can fall asleep, but then, I refuse to do that, paano kung
pagkagising ko, wala na si Avery sa tabi ko? Paano kung umalis siya? I cannot bear
that thought, ayokong umalis siya. Sa kakaisip noon ay nakatulog rin ako. The
moment I woke up, hinanap ko si Avery sa tabi ko, ganoon na lang ang relief na
naramdaman ko nang makita kong nakaunan siya sa dibdib ko at tulog pa rin. I kissed
her head. Niyakap ko siya nang mahigpit.

"Good morning. Baby." I whispered, pero wala siyang sagot, tulog pa rin talaga. I
closed my eyes again to try to sleep pero gumalaw na si Avery. Bigla siyang umupo.
"What's wrong? Nasusuka ka ba? I'll carry you."

"Hindi! Jusko, nanaginip pala ako, akala ko hinatak ako ni Ate Reese pababa ng
kama. Kinabahan ako." Napahawak pa siya sa dibdib niya. Napangiti naman ako.
Classic Avery – so innocent and yet sexy.

"Ay, baby! Mag-toothbrush na tayo tapos mag-sex muna tayo bago kumain ng
breakfast!"

"Avery, you told me you'll explain to me what really happened?" Hinawakan ko ang
kamay niya. Avery made a face. Nagbuntong – hininga pa siya bago siya umayos ng
upo. She fixed the blanket around her body and then she crossed her arms.

"Kasi ganito, pero sana h'wag kang magalit ulit kay Saina ha, kasi whatever
happened that day, sigurado ako wala siyang alam kasi noong nagkausap kami sa
thanksgiving party para kay Adriel noon parang okay naman na kaming dalawa."
Sinabayan niya pa iyon ng ngiti. "Bale kasi, diba umalis ka that day, pumunta ka sa
parents' mo tapos diba sabi mo susunduin moa ko, bale noong umalis ka noon, may
nag-doorbell, akala ko ikaw, akala ko nakalimutan mo ang susi mo kasi pinapasok ka
naman ng guard, pagbukas ko ng front door hindi naman pala ikaw..." She paused; the
anticipation is killing me. Bakit pinutol niya pa ang kwento? She needs to tell me
what really happened.

"Pagbukas ko ng pinto, nakita ko si Sanchez Buensuceso, iyong papa ni Saina."

Nagtiim ang mga bagang ko.

"What did he want?" Anas na iyong lumabas sa bibig ko.

"Well at first, Uriel, he was asking me about out baby, how far along am I, chuchu
like that tapos nainip ako, hindi naman ako bobo, alam kong may pakay siya sa akin
tapos una, pinakitaan niya ako ng dalawang envelope, like nagulat ako kasi sabi ko
luh, anong laman noon, tapos binuksan ko, nakita ko..." Huminto na naman siya.

"What?!" Napasigaw ako put of frustration. Hinampas naman niya ako sa labi.

"Luh, sabi mo hindi mon a ako sisigawan! Uuwi na ako sa Popsi ko.'

"I'm so sorry, Baby." Hinaplos ko siya sa braso. "Sorry na. Sorry."

"Charot lang iyon." Tumawa si Avery, ako naman ay napailing. "Anyway, ang laman ng
envelope ay pictures mo."

"What pictures."

"Mga still cuts iyon sa movie mo."

"Anong movie? I don't have a movie."

"Ay naman ang slow minsan. Sige, mga still shots ng sex video mo." Nanlaki ang mga
mata ko. "Sabi niya sa akin kapag raw hindi kita iniwanan, ipapakalat niya ang
video mo, akala naman niya natakot ako roon, kapag in-upload niya iyon madali nang
buarahin sa web iyon, tapos tutuntunin ko lang iyong main server noon lalagyan ko
ng virus iyong pinagmulan na computer, boom, sabog, pero umalis ako kasi hindi ko
kinaya iyong sumunod na sinabi niya, sabi niya sa akin, kapag hindi ako umalis,
magkakalayo na naman kayo ni Adriel, I just want to protect you and him, he just
got back..."

Sa lahat ng iyon isa lang ang naintindihan ko, the thing with Adriel, does that
mean Sanchez Buensuceso knows something about the disappearance of my twin brother?
I looked at Avery.

"Why would he say that?" Bumaba ng kama si Avery para kunin ang macbook ko.
Inilapag niya iyon sa may lap ko.

"I emailed you something last night. Open it. It's easier to understand if you read
it." Agad kong binuksan ang laptop and I went straight to my email. In there, Avery
emailed me pictures dating from the year Adriel went missing, marami iyon, may
lalaking kausap si Sanchez doon, ang sumunod ay mga reports tungkol sa kaso ni
Adriel pagkatapos ay larawan ni Sanchez na may kausap na lalaki habang may kargang
batang lalaki and I am not stupid, the boy looked like my brother, I scrolled
again. Puro iyong batang lalaki na ang nasa larawan, para akong nanood ng montage,
mula pagkabata hanggang sa naging si Adriel na ito.

"Nainip ako kaya naghanap akong maigi. I'm so sorry, sana hindi nito maapektuhan
ang relasyon ninyo ni Saina."

"You left to look for evidence?"

"Hindi no? Ano namang akala mo sa akin? Cheap? I left to do this." Hinarap niya sa
sa kanya ang laptop, I watched as Avery do her thing, she's even prettier with that
look on her face. Oh, she turns me on. After that, she faced the laptop on my
direction, my eyes went straight to the monitor, nanlaki ang mga mata ko.

"Wala kasi akong international accounts kaya sa account mo nilagay ko iyong 1.5
billion na kinuha ko sa company nila kahapon. Akala niya kasi basta – basta niya
ako matatakot."

Gulat na gulat ako. Nagpapabalik – balik ang tingin ko kay Avery at sa laptop
screen.

"How the fu—"

"Ah! Bale na-hack ko iyong main server nila kung nasaan lahat ng accounts ng
investor nila, kaunting magic lang saka data encoding saka kaunting enter – enter,
nilipat ko iyong pera nila sa bank mo sa States, h'wag kang mag-alala, untraceable
ito, ako pa naman ba."

I cannot believe this. She makes it sound so easy. I know she's knowledgeable when
it comes to computer stuffs, I just didn't realize that she's this good.

"Ibabalik ko naman iyong pera, baby pero kasi gusto ko munang makausap si Uncle
Gab. Kailangan niyang malaman iyong nangyari kay Adriel noon. Binayaran lahat ni
kalbo at ginawa niya lahat para hindi makauwi si Adriel."

I know that. I just can't move on from the fact that she did all these.

"Huy..."

"Avery, you're scary. What would happen if I did something bad to you?" Tanong ko.
She just shrugged.

"Wala ka namang gagawin eh pero kung meron, say goodbye to the Consunji Empires."
Ngumisi siya. Tumawa naman ako.
"We have the Consunji Securities for that, Baby." Hinaplos ko pa ang pisngi niya.
Avery made a face.

"Uriel, sorry to burst your bubble pero ang daming beses ko nang na-hack ang system
ninyo. Gusto ko nga makausap iyong CEO ng company na iyon kasi ambobo ng developers
niya tapos anong tagline nila? Consunji Securities: Best in Asia. Mga bobo."

"Heph will be so pissed if he hears you." Tawa na naman ako. I'm just so glad she's
back. Napansin kong titig na titig na naman siya sa akin. Bigla siyang ngumiti.
Avery took my hand.

"Baby, napanood ko iyong video mo." I don't know what to say to her. It was from
the dark chapter of my life. I was too broken hearted before that I did bad things.
I dated a lot of women, drink a lot, I had sex with so many girls. I had too much
hate on my soul.

"Avery, that's a part of my life I'm not proud of."

"Luh?! Bakit! Baby, ang hot mo kaya roon dapat proud ka! Maraming beses kong
pinanood iyon lalo na kapag na-mi-miss kita! Daig mo pa si Channing Tattum mag-
grind! Kaya sobrang horny ko sa'yo eh! Proud na proud ako kasi g na g sila ateng na
kasama mo roon. Sarap na sarap rin sila and I know the feeling! Galing – galing ng
baby ko!"

My eyes widened. What the hell is happening.

"Kita ko na-blowjob ka nang sabay noong two girls, baby ang hot mo may pakagat-
kagat ka pa ng labi tapos sabi mo, ahhh, shit that's it right there... ahhh."

Sobrang hiyang – hiya ako sa sarili ko. I had to shut her up. I put my hands on her
mouth to shut her up. Tinatanggal niya iyon.

"I-upload natin sa pornhub baby! Blur ko na lang mukha mo saka noong girls! 80k
iyon isang video!"

"Avery!" Eskandalong – eskandalo na siya. "No!" Mukhang na-disappoint naman ito.

"Alam ko na! Tayo na lang ang gumawa ng porn pagkapanganak ko! Promise baby,
gagalingan ko, ikaw kasi magaling ka na, I need a lot of practice. Pero gusto ko
tayong dalawa lang ayoko ng may ibang bbj sa'yo."

"Avery, please..." My face is too red now. Hindi ko alam kung paano ako titingin sa
kanya.

"H'wag kang mahiya no. Good job, baby ko."

xxxx

Before lunch Avery and I went to my parent's home. Dinala ko ang laptop ko to show
Papa all the evidences. Hindi rin maganda ang pakiramdam ko kay Sanchez noon pa,
ang akala ko ay dahil lang sa ayaw niya sa akin para kay Saina but I guess my
instinct is trying to tell me more about him.

Bago kami umalis, I made sure that Avery is well-fed. Tinanong ko siya kung
kumakain siya nitong mga araw na wala siya sa akin. She said yes, but I find it
hard to believe because I think she lost some weight. Umamin rin naman siya sa
aking madalas raw siyang puyat pero hindi dahil naglalaro siya ng games or what,
she's busy plotting against Sanchez. Hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwala na
nagawa niya iyon.

We went straight to Papa's office. We told him everything at tulad ng inaasahan ay

nagalit siya nang malaman iyon.

"Ano, Uncle Gab, ibabalik ko iyong pera kay Kalbo po. Kasi tumupad naman siya sa
usapan." Malumanay na wika niya. I looked at my father. He doesn't seem amused.

"No, Avery, let me take care of it, you've done enough."

"Pero, Uncle..." I held Avery's hand. Hindi niya pa kasi nakikitang nagagalit si
Papa. I sighed again.

"No one messes with a Consunji and gets away with it." Wika ni Papa. I only smiled.
Hindi naman na kami nagtagal na dalawa. Nagpaalam kaming dalawa kay Mama, na
pinipilit maging masaya kahit alam kong nami-miss niya si Adriel. He went back to
Pangasinan, kailangan na raw niyang magtrabaho. It saddens me, but I will figure
out a way to be with him and convince him to stay with us. Iyon lang ang tanging
way para mapasaya si Mama.

"Baby, uuwi tayo? Magsex ulit tayo." Nakangisi na naman si Avery. I shook my head.

"Baby, aren't you tired?"

"Hindi. Naiisip ko iyong video mo, nahohorny ako."

"I will delete that."

"Ihhh! Wag kasi!"

I just grinned at her. Nagtatawanan pa kami habang nagmamaneho ako. She asked me
about how much I missed her, pero kahit nagtatanong pa lang siya., I sensed that
she already knows. Pumunta kami sa bahay nila. Hindi niya iyon alam because I
didn't tell her.

"Luh?! Dito lang pala tayo pupunta. Sana nag-sex na lang tayo sa bahay." I laughed
hearig that. We went out of the car. She was wearing her favorite off white hoodie
and pants, may suot siyang hat – whatever she's in, Avery looks so pretty. I kissed
the top of her head as we walked inside. We entered their home and we saw Annie.
She jumped upon seeing her sister.

"Ihhh! I missed you!" She hugged her. Nakakatuwang pinanood ko sila. Si Annie ay
tumingin sa akin. "Good afternoon po, Sir." Parang hindi niya ako pinakitaan ng
middle – finger just last week. I smiled at her.

"Momsi!!!" Lumakad si Avery hanggang sa mayakap niya si Miss Bernice. I came her to
take her and also to apologize to her family. Alam ko galit sila sa aking lahat.

"Jorge, kamusta?" I saw Avery's brother-in-law. Nakipagkamay siya sa akin.

"Race pare. Ganda ng kotse mo ha. Na-try mon ang makipagkarera roon?" I was a bit
surprised. Hindi ko alam na may kakambal si Jorge. They looked so much alike,
sabagay ganoon talaga kapag identical.

"Good afternoon, Miss Bernice, Senyor Axel."

Ngumiti naman silang dalawa sa akin.

"Kumain ka na ba? Kumain muna kayo." Avery sat beside her father, I am still
standing. I looked at all of them and then I spoke.

"I just want to apologize for losing Avery last week." Lahat sila ay napatingin sa
akin. "I don't know if that made me undeserving of her love but I love her so much,
Miss Benice, Senyor Axel, I really do. The last week that she's not with me, I
couldn't sleep, eat and I can't even think straight. I need her in my life and I'm
so sorry."

"Bakit? Bakit? Inaway mo ba siya, Annie?" Avery spoke. She looked at her parents.
"Momsi, inaway ninyo si Uriel, sabi ko naman kagabi wala naman siyang kasalanan."

"Anak, it's a normal reaction, but I guess, I owe Uriel and apology too." Sabi ni
Miss Bernice sa akin. "Uriel, I'm sorry for reacting like that. Hindi ko
sinasadyang sigawan ka. I was just frustrated that Avery left, but we got her back,
sana lang hindi na maulit."

"I'm sorry too, Miss Bernice." Ngumiti na siya sa akin.

"Sorry rin, Sir, namura kita." Nagwika si Anne.

"Luh!" Nagulat ako nang batukan ni Avery ang kanyang kapatid. "Bakit mo naman
ginawa iyon?!"

"Na-carried away ako, Ate no!"

"Tama na iyan." Wika ni Senyor Axel. "Kumain ka na. Bakit, Uriel may sasabihin ka
pa ba?"

"Yes." I said. I took out a blue velvet box from my pocket and put it on the middle
of the dining table. I noticed the three girls, Avery, Leina and Annie were all
looking at that velvet box like their lives depended on it, and then they looked at
me.

"I guess it's about time I proposed, Senyor Axel, Miss Bernice. I want to marry
Avery after she gives birth to our child. I want to be with her forever. What we
had maybe sudden but I don't really care, meeting her made me realized that it's
not really about how long I've spent my life with someone, it's about how intense
my feelings are for that person, and I have this, intense feeling for her, Senyor,
like when I think about her leaving. I cannot breathe. Avery makes me vulnerable
and weak and being a Consunji, that's a new feeling for me. I want to marry her."

I looked at Avery, nakanganga lang siya.

"I'm not going to kneel in front of you, if you're expecting it, Avery..." I said.
"But I will tell you this, marry me and I will love and treasure you for the rest
of our lives. I'm not a perfect man, but my love for you is. Marry me. Avery."

"Parang mali, diba dapat will you marry me?" Leina spoke. I looked at her.

"Marry me, Avery."

"Hindi naman siya nagtatanong." It was Annie who spoke this time.

"Marry me..." I am desperately looking at the love of my life. "Marry me."

"Okay..." Avery sobbed. "I will."

I smiled. I gave her the diamond ring. Inside the ring is the word habambuhay. She
saw that.
"Yes, Uriel, habambuhay at sa mga susunod pa." 

CHAPTER 24

The chase 

Avery's

Ten months later...

Hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwala. Tuwing nakikita ko sila ay napupuno ng

sobrang kasiyahan ang puso ko. Uriel just makes my heart so happy, idagdag pa na
gustong – gusto niyang inaalagaan ang mga bata. Haniel is staying with us for the
whole month, break nito sa school kaya inihatid ito ni Saina sa amin para dumito
muna si Haniel, tuwang – tuwa naman si Uriel dahil makakasama niya ang mga anak
niya nang matagal – tagal.

Nakatayo ako sa may pinto ng silid namin. Uriel is in the bed with the kids.
Sobrang raw ng moment para sa akin. Suot niya lang ay iyong gray na sweatpants
niya, si Haniel naman ay naka-pajama lang, mana sa ama rin, hubadero yata paglagi,
wish ko lang di manahin ni Haniel iyong may I cum inside you spiel ng Daddy niya.
Ngumiti ako nang buhatin ni Uriel si Ramiel – oo, iyon na iyong ibinigay kong
pangalan sa baby, pangalan rin ng angel iyon tapos gustong – gusto ko iyong tunog.

"Daddy, why is he crying?" Narinig ko si Haniel "Is he hurt?"

"No, Kiddo, I guess he's just hungry. Oh, there's mom!" Pumasok na ako nang tuluyan
sa kwarto namin. Sumampa ako sa kama para kunin ang six – month old na si Ramiel
Ernesto Apelyido – Consunji. Ang cute – cute niya. Inilabas ko ang dibdib ko para
maabot niya ang nipple ko. Nakapag – pa breastfeed naman ako, hindi naman daw kasi
inverted ang nipple ko. Natawa nga ako, naalala ko noong first time kong magpadede,
ayaw lumabas noong gatas, sabi ni Momsi ipasipsip ko raw kay Uriel iyong utong ko
para lumabas, siyempre nahiya naman ako, grabe naman kasi iyon, pero pati sina Tita
Leira ay ganoon rin ang ginawa, naikwento pa nga ni Tita Gina na nakikihati pa si
Uncle Ido sa breast milk noong baby pa sila Kuya Dondon – kundi ba naman siraulo.

Matagal – tagal kong in-explain sa kanya kung anong dapat gawin, buti na-gets niya.
Jusko, alam kong ginagawa lang namin para sa bata pero na-turn on ako noon. Ewan ko
ba, mula noong mapanood ko iyong scandal ni Uriel, lagi kong gustong mag-sex kami.
Napatunayan kong sobrang hot niya sa 1 hour and 30 mins na scandal na iyon part 1
lang, iyong part 2, 30 mins, sa shower naman nila ginawa. Jusko, pinagalitan na
niya ako noon pinabura niya na iyon, di nila lang ala, naka-save iyon sa hard drive
ko.

"Oh!" Napatingin kami kay Haniel. "Baby girl is crying too, Daddy, maybe she's
hungry too! Maybe that's why twins are so close because they feel each other's
feelings!"

Kambal ang anak namin ni Uriel. Si Ramiel Ernesto saka si Ramielle Gabrielle. We
named them after the name that we wanted and our fathers – siyempre parang
kapangalan ko na rin si Baby girl kasi Gabrielle rin ako. Bumaba si Uriel ng kama
para kunin si Elle. Sinayaw- sayaw niya pa muna ito bago siya bumalik. I looked at
him.

"Ay, baby, wala na tayong baby wipes saka kaunti na lang iyong diaper nila. Pwede
bang magrocery ka na mamaya, saka bilhan mo ako ng bacsilog, ulit. Diba Haniel
gusto mo iyon?"
"Bacsilog? Yes, Dad, I like that. Tita Avery made me eat hers the other day and
it's so sarap." Paunti – unti ay natutong magTagalog si Haniel pero si Uriel
naturingang taga UP, kay tigas naman ng dila – sabagay masarap iyong matigas niyang
dila sa pempem ko. Like Ugh.

Pagkatapos kong padedehin ang kambal ay nagpaalam si Uriel na mago-grocery na.

Sumasama kanina si Haniel pero nakatulog naman siya kaya ang sabi ko ay iwanan na
lang. Sakto namang aalis siya ay dumating si Momsi at Popsi. Miss na raw nila ang
mga apo nila.

Nagtataka ako roon, sabay – sabay kami halos nanganak ni Ate Reese, Aelise at
Leina, si Annie, kababalita niya pa lang kahapon na two months na raw siyang
buntis, masaya naman ang lahat para sa kanya sag c but everyone seemed to be tired
because all of us has babies to attend too all night kaya hindi masyadong napansin
ang message nito. Next year, ikakasal si Annie at Adi, kami naman ni Uriel ay sa
December, excited na talaga ako.

Sa aming apat, si Ate Reese ang pinaka-nahirapang manganak. Nag-spotting kasi siya
bandang ika-second trimester niya, kaya kinailangan niyang i-bedrest. Tapos a week
before siya ma-schedule na manganak, naka-confine na siya sa ospital, minomonitor
ng doctor ang dugo niya, tuwing buntis kasi siya tumataas ang dugo niya. Talagang
sensitive siyang magbuntis pero anim na anak nila. Oh wow.

"Tulog?" Parang disappointed si Momsi habang kausap ako.

"Opo. Napagod kanina nilaro nang nilaro noong kuya nila. Popsi, gusto raw ni Haniel
gumawa ng sarangola, patulong naman."

"Wala namang kaso. Pagkagising niya mamaya. Mabait iyang batang iyon, parang si
Uriel ano?"

"Asus!" Tumawa ako. "Ay, teka po, maliligo muna ako habang tulog sila, Momsi,
patingin na lang po please."

"Sige. Take your time, anak, ako nang bahala sa kambal mo." Mabilis akong pumasok
sa bathroom pero as much as possible walang sound iyon kasi baka magising ang mga
bata. I was busy taking a bath, naisip kong sa mga nanay luxury na iyong nakakaligo
nang maaga, jusko, minsan alas sais ng gabi puro pa ako lungad, nahihiya nga ako
kay Uriel pero sabi niya mabango pa rin raw ako pero kahit na.

After taking a bath, I picked my favorite Gucci house dress. Iyong mga bata,
binibilan ko na rin ng mga branded na gamit, nakakatuwa ang liit ng mga damit nila
kaya nakakarelax silang bilhan. May kinapupuntahan na lahat ng ipon ko.

I checked the kids, tulog pa rin sila. Kinumutan ko si Haniel pagkatapos ay inayos
ko ang unan ng kambal. Nang masiguro kong mahimbing pa rin sila ay kinuha ko ang
phone ko, balak kong mag-ML habang nagbabantay ng mga bata. I unlocked my phone
pero may napansin kong kakaiba.

Nilagyan ko ng tracker ang phone ni Uriel para kung sakaling may emergency ay
madali ko siyang mahahanap, alam naman niya iyon, he was uncomfortable with it the
first time but then, maybe he realized that I have a point kaya pumayag na rin
siya, anyway kahit hindi naman siya pumayag ay gagawin ko pa rin.

Nag-red kasi iyon, ni-check ko, napansin ko iyong movement niya. Halos ten minutes
siyang nakahinto sa may highway just outside this village. Tapos, gumalaw muli pero
hindi ito sa direksyon papunta sa grocery, imbes na doon ay parang papunta ito pa –
South.
Kinabahan ako. Bigla kong naalala si Kalbo. Hindi ko binalik ang pera niya at hindi
idenimanda rin siya ni Uncle Gab, naisip kong baka si Uriel naman ang kuhanin niya
dahil si Adriel ay nasa Pangasinan pa rin. Mabilis akong tumakbo. Si Momsi nasa
kitchen nag-aayos ng mga pagkain sa ref, tinutulungan siya ni Ate Chona, habang si
Popsi ay nasa may pool area, sumigaw agad ako.

"Popsi! Si Uriel! May kumuha sa kanya?!" I hissed. Agad naman akong nilapitan ni
Popsi. Si Momsi ay naalarma rin, sinabi ko sa kanila kung paano ko nalaman.
Pinaalis kami ni Momsi, kailangan namin mahabol ang nanguha kay Uriel, kailangan
mabalik siya sa akin, hindi pa nga nag-iisang taon ang kambal.

Mangiyak – ngiyak ako. Sumakay kami agad sa kotse ni Popsi. Mabilis pa rin siyang
mag-drive kahit na may edad na siya. Dinala ko ang Macbook ko pati na rin ang phone
ko. I need to hack all the security cameras in that area to show where they are
taking him.

"Tatawagan ko si Uncle Ido mo. We need back up, if ever." Tumango na lang ako. I
typed my code, wala pang sampung minuto ay na-access ko na ang cctv camera sa may
highway na iyon. Kabang – kaba ako, what if umabot na naman ng thirty – years bago
ko mahanap si Uriel?

Shit! Hindi na kami makakapag-sex noon!

Nakita ko ang itim na van na pinaglagayan sa kanya. Iyon ang tinutuntom ng tracker,
hindi pa sila masyadong nakakalayo. Naglabas si Popsi ng baril. Ako naman ay kabang
– kaba. Hindi kami makasabay sa van kasi maraming sasakyan, pero apat na kotse pa
ang layo namin sa kanila.

Iniisip ko baka nahihirapamn na si Uriel. Kawawa naman ang baby ko.

"Avery, don't cry, makukuha natin ang asawa mo."

"Opo, Popsi."

"Quesehodang mamaril ako in broad daylight! Tang ina sinong natatalot makulong?!
Second home iyon!" Binilisan ni Popsi ang pagmameneho. Hindi nagtagal ay napansin
kong may dalawang Ducati nang sumasabay sa amin. Nakilala ko ang Ducati ni Japet at
ni Kuya Mon. Ang bilis naman nila, parang wala silang mga ginagawa.

Finally, naabutan namin ang van. Si Popsi ay umaarangkada na. Grabe! Iyak na ako
nang iyak, kawawa ang baby ko. Papasok na kami ng Antipolo, pataas na kami, lalong
binilisan ni Popsi ang pagmamaneho hanggang sa naunahan namin ang van, hinarang
niya iyon, huminto ito. Dinig na dinig ang pagkiskis ng gulong sa daan. Pagkahinto
ay hindi na ako nagsalita, bumaba ako ng sasakyan ni Popsi at binuksan ang pinto sa
likod, naglabas ako ng pistol at kinasa iyon, kahit palagi lang ako sa bahay, alam
na alam ko kung paano gumamit ng baril. Pinaputukan ko iyong mga gulong tapos
pinatamaan ko ang side mirror.

"Barang!" Sigaw ni Kuya Mon pero wala akong naririnig. Humada sa akin ang kalbo na
iyon! Galit na galit ako!

"Baba!" Sigaw ko. Binaril ko ulit iyong van tumama ang bala sa pinto. "PUTANG INA
BUMABA KA DIYAN!!!" Wala na akong pakialam kahit na halos lumuwa na ang ngala –
ngala ko. Hindi nila makukuha sa akin si Uriel.

Nakita ko namang bumukas ang pinto. Mula roon ay bumaba ang driver. He was wearing
an all-black ensemble, may suot itong Deli mask. Lumapit si Japet, nakatututok na
rin ang baril niya.
"Nasaan si Uriel?! Putang ina mo! Pasasabugin ko ang ulo mo!"

"Alis mo iyong mask." Wika ni Japet. Sumunod naman iyong driver. Laking gulat ko
nang makilala ko siya.

"Kuya Don?!"

"Tang ina ka, Adonis! Bakit mo kinuha si Uriel?!" Agad kong binaba ang baril ko.
Binuksan ko ang pinto ng van, natagpuan ko roon si Uriel, nakablind fold, nakatali
ang kamay at paa, katabi niya ay isa pang naka-deli mask. Mukhang naiinis siya nang
alisin iyon, lalong nanlaki ang mga mata ko nang makita ko si Ate Reese.

"POPSI! SI ATE!" Napapadyak ako.

"Tang ina! Sabi ko, Narcing kapkapan mo kasi baka may tracker! Meron nga!

"Anong kaululan ito, Gabrielle Reese, Narcissus at Adonis?!" Sumampa ako sa van at
kinalagan si Uriel, mukhang disoriented siya. Awang – awa ako sa histura ng baby
ko.

"Baby, okay ka lang ba? Sinaktan ka ba?"

He looked around. "What's happening, Baby? Why are you here?"

"Eh kasi akala ko na-kidnap ka!" Inirapan ko si Kuya Narcing na nakaupo sa likod.
Si Popsi ay sigaw nang sigaw kaya wala silang nagawa kundi ang bumaba na lang at
pumila ayon sa height, pinakamaliit si Ate, pinakamatangkad si Kuya Narcing at Don
– halos magkapantay lang sila.

"Anong kagagahan iyan, Gabrielle Reese?!" Sigaw ni Popsi. "Imbes na nasa bahay ka
at nagpapahinga't nag-aalaga kay MM, nandito ka! Ano na namang kalokahan ito!
Inaano ka ni Uriel?!"

"Wala, Popsi. Bo-bonding lang sana kami, ang KJ mo, Barang."

"Baka ma-trauma si Uriel! Ate ha! Inaano ka ba?!"

"I just want to make sure that he will never make you cry, duh, hindi naman ito
iyong unang beses, ginawa ko rin ito kina Adi, bakit sila Annie hindi
nagrereklamo?!"

"ANONG SABI MO?!" Sigaw ni Popsi. Mukhang nagulat naman si Ate. Napapalatak siya.

"Palpak kayong dalawa! Buti pa si Donal at Mickey, maayos magtrabaho! Ampapanget

ninyo!"

"Tang ina, Reese ikaw na iyong tinulungan, ikaw pa iyong galit! Ang kapal ng mukha
mo!" Sigaw ni Kuya Don. Ako naman ay tiningnan si Uriel na takang – taka habang
nakatingin sa paligid. He looked at me.

"Is everything okay, baby?"

"It is." I smiled. Mabuti na lang at hindi siya napano. Akala ko kung sino, si Ate
lang pala.

Pinagalian ni Popsi si Ate habang nakasakay kami sa kotse pauwi. Nalaman namin na
pati pala sila Adi ay kinidnap niya noon, nagalit si Popsi kasi alam naman raw ni
Ate ang sitwasyon ni Jorge pero ginawa niya pa iyon.
"Paano kung napahamak si Jorge, Reese?! Saka nakakahita paano kapag nalaman ni
Kumpadreng Paeng ito? Hindi ka ba nahihiya?! Si Adi kamamatay ng tatay noon,
ginanoon mo?! Alam ba ito ni Heath?!"

Hindi kumibo si Ate. Tahimik lang kami ni Uriel. Nakahawak ako sa kamay niya. He
keeps on kissing my temple.

"Aha! Hindi alam ni Heath!"

"H'wag mon ang sabihi! Popsi naman!"

Kung hindi kaya ni Popsi na paamuhin si Ate, kayang – kaya naman ni Kuya Heath.
Hindi lang halata pero medyo tiklop si Ate kay Kuya Heath. Siguro iyon rin ang
dahilan why she ended up with him, kasi kung kay Kuya Don, lahat ng gusto ni Ate
susundin niya lang, si Kuya Heath, napagmamatigasan niya si Ate and she learns.

Naisip ko talagang may dahilan lahat ng pangyayari sa buhay ng tao.

I realized that I really needed to go to Barcelona at that exact moment when Uriel
did, because we're really bound to meet. We complement each other kahit na magkaiba
kami ng personality.

Uriel is the outgoing one, I am inside all the time, but because of him, I am now
learning to appreciate the beauty of being outside under the sun. He's like that
too, he loves coming home now, he loves the solemnness in our home...

I guess, we are really made for one another.

Hinatid lang kami ni Popsi sa bahay ni Uriel, iyong sasakyan ni Uriel pinapahatid
kay Kuya Don. We stood outside his home. I faced him.

"Your family is kind of scary." He chuckled.

"You still want to marry me despite that, right?"

"I love it more, Baby. I love you. I cannot wait to get old and gray and wrinkly
with you."

Awww, that's so sweet.

"And I cannot wait to make a sex video with you, Uriel."

"AVERY!!!" 

EPILOGUE

Yes

Barcelona, Spain

I wanted to go home. I really do. My father asked me to come to Barcelona to help

my brother talk to the foreign clients and to attend a fucking seminar. I am bored
to death. Wala akong ibang kaharap kundi si Miguel. Okay lang sana kung palagi
siyang nakangiti just like Raphael, but Miguel is always on his serious face, he
looks like Kuya Hyron who looked constipated every damn time I see him at the
annual meeting. I'm so bored right now, that is why I was extra happy when Miguel
announced that we're gonna have a break that day. I can finally do my thing, I can
finally enjoy myself without him 'cause I'm sure that he's going with his family.
Miguel Consunji is happily married to Mariah Rojas – Consunji and they have two
kids tapos buntis pa si Mariah ngayon. We were staying at the penthouse of the
Consunji Hotels in Barcelona and as much as I love my sister – in – law and my
niece and nephew, naiinis ako. They looked happy – it reminded me of my son – who
is in Italy at this moment with his mother. I wanted to see him, lalo ko siyang na-
mi-miss dahil nakikita ko si Maco at Macang. I love the way Maco and Macang looked
at my brother, they're so invested in him, para bang kay Miguel lang umiikot ang
mundo ng mga ito, at gusto kong maranasan iyon.

But then, it seemed so impossible because up until now, my son is in Italy with his
Mom. Ayaw na ayaw ipakita sa akin ni Saina si Haniel, and that saddens me.

"Uncle, sasama ka ba sa amin? Sasakay kami ng train!" I smiled at Maco. He sat

beside me. Naghihintay siya ng sagot ko.

"Nope. Uncle Uri has somewhere else to go now."

"Mambabae po ikaw?" Tanong niyang muli. Natawa ako. Sigurado akong sinabi na iyon
ni Mariah kaya biglang naitanong ni Maco sa akin. I kissed his forehead and told
him that I'm leaving now.

Hindi na ako nagpaalam kay Miguel. He's inside his room with Macang, si Mariah ay
nasa balcony at nagpapahangin.

I don't' know where I'll go today. I just wanna get away from all of this. I went
around the usual tourist spot of Barcelona. I've been here so many times that I
already know my way around. I find it boring. I kept on checking my phone to see if
Saina replied to my viber messages but she just seen them, walang reply. I was
wondering if I can come by to Italy. We will be leaving next on Sunday. I can
change the flight and will come there. I want to see Haniel. If Saina will permit,
this will be the first time I will be seeing my son, but she cannot even give that.

I was shaking my head as I walked around the city. Afternoon came and I decided to
go to Parc Guell, my favorite place in Barcelona, I love the panoramic view of the
city. I stood in the middle of the bridge trying to inhale the coldness of the air.
The view is so beautiful, I can paint it right now.

I always love Parc Guell and the view. Napakatahimik rito kahit na ang daming
turista. I love the silence—

"GUSTO KA NANG UMUWI PUTANG INA!"

I was a bit startled hearing someone yell. I looked at my right side and I saw a
girl in a brown Gucci coat with a red scarf in her neck. My eyes widened because
she keeps on yelling. The other tourists are looking at her.

"PUTANG INA MO! MABALI SANA IYANG BURAT MO!" At that moment, my mouth even parted.
What the hell is her problem? Before I get associated with her, I left. Magkatabi
kasi kaming dalawa, baka isipin ng tao kasama ko siya. As I am walking away from
her, narinig ko pa siyang muli.

"GAGO!" I looked back and I saw her crying, Napahinto ako. Siguro may pinagdadanan
siya, maybe she needed help, but then she started talking a selfie while crying. I
made a face, what a psycho!

I went back to the hotel earlier than expected. Wala sila Miguel sa penthouse, so I
guess I'll be dining out alone. Natulog muna ako, and then at nine pm, I went down
to the restaurant to eat and after that, I went to the bar.
I saw a woman – she looked like a model. Blonde, blue eyes, tall. I flirted with
her a bit and then I gave her my keycard, but she gave it back to me.

I told her that I'll be waiting for her but she seemed reluctant. Kasama raw kasi
niya ang asawa niya. I said I didn't care. I'll still wait for her. I went to the
bar to get some drinks for us. I put my keycard on the bar because I needed to get
my wallet out, kailangan kasi ng bayad. I got the drinks, muntik nang matapon ang
in-order ko nang may magsalita sa tagiliran ko.

"THREE HUNDRED THIRTY – THREE YEARS NINYONG SINAKOP ANG PILIPINAS TAPOS AKO PA RIN
ANG MAG-A-ADJUST?! GIN NGA! GIN!"

I was so sure that she is the girl in Parc Guell earlier. The bartender looked at
me, as if asking for help. I smiled

"Dale un poco de gin tonic con vodka de jugo de limon." The bartender nodded at me.
He did what I told him to do. I was just amazingly looking at the woman beside me.
She seemed so.. angry.

"ALAM MO IYANG MGA NINUNO MO MEDYO TANGA RIN SILA NO? SA SPICE ISLANDS SILA PUPUNTA
TAPOS SA PILIPINAS SILA DUMAKO, O E DI BUTI NGA NAPATAY NI LAPU – LAPU SI
MAGELLAN?! SINONG TANGA?! E DI KAYO TAPOS NOONG PAPALAYIN NINYO NA KAMI
NAKIPAGKASUNDO PA KAYO SA MGA AMERIKANO PARA SA ISANG MOCK WAR NA HINDI MAN LANG
PINAALAM SA MGA PILIPINONG LUMALABAN SA KALAYAAN NG INANG BAYAN?! ANG SASAMA NG
UGALI NINYO! AMPAPANGET NINYO! KAYO ANG TUNAY NA SUPOT!"

I couldn't help but laugh. She had so much angst in her right now. Maybe it's the
gin tonic and vodka talking. Napapailing ako. I took the keycard and my credit
card. I left her there to go back to the tall blonde woman I was talking to. I told
her that I'd wait for her or she can go to my suite first. I told her I'd give her
a good time...

And she did come. I went to that suite to find her naked in my bed, waiting for me.
I stood at the end of the bed, undressing slowly as I stared at her. She is indeed
beautiful, I climbed on the bed, I kissed her, she kissed me back.

I was kind of appalled because the way she kissed me made me rock hard – the kiss
is sweet and innocent and yet, it turned me on, so that night, I fucked her brains
out. She was moaning with so much pleasure, she wanted more and I wanted her
more...

But, then, the morning after came and I realized that she's not the blonde woman I
was talking to that night. But I remembered having a good time that night, so I
gave him my signature lazy smile...

"Baby what's wrong?!"

"PUTANG INA! SINO KA?!"

That was the moment I realized that she was the crazy woman from Parc Guell and
that made me laugh so hard.

"Luh, Uriel anong problema mo?"

Barang found me smiling at her that morning. We were in the kitchen, eating. She
seems so busy looking at her phone, the twins and Haniel are still asleep. Hindi na
niya pinagising si Haniel dahil napuyat ito kagabi sa kakalaro sa mga kapatid nito.
I love how considerate she is. I love the fact that she has a heart so big that I
can fit in there with my son. I love how understanding she is, minsan nakatingin
ako kay Avery at naiisip kong hindi ako deserving sa kanya. She's too good for me,
but then I remind myself that she loves me, and she makes me happy and that maybe,
the Fates finally wanted to make up for the times I was miserable because I lost my
son.

"I love you." I said to her. Every time I say I love you, she blushes as if it is
her first time hearing that.

"Talaga? Love mo ako? Kung love moa ko isang sex video naman diyan!"

"Avery!" It's my turn to blush now. I shook my head. Hindi niya talaga ako
titigilan sa ganoon. My eyes widened when I felt her hand on my crotch area. I
looked at her. "Avery?!"

"Nagogood-morning lang ako sa bur mo." She winked at me. Oh this girl is really
pushing my limits. I took her hand to kiss it tapos ibinalik ko iyon sa ibabaw ng
legs niya. I continued eating. Muli akong tumingin sa kanya.

"Finish your food. I have a surprise for you." I said to her. Napatingin siya sa
akin. Her eyes widened.

"Is it Gucci?! Oh! I love Gucci?!"

"Nope."

"Victoria Secret na Teddy pang -sex video natin!?!"

"Avery, Ate Chona might hear you!"

"Duh, nahuli na nga niya tayo sa library noong isang araw eh!" Napapalapatak pa
siya habang nakatingin sa akin. I was shaking my head.

"Finish your food." I said. She pouted.

"Subuan mo na ako, Baby, excited na ako eh." She opened her mouth. Tumawa ako pero
pinakain ko naman siya. Nagaganda mata pa siya sa akin, tawa naman ako nang tawa. I
kissed her forehead. Noong matapos na siya ay inalalayan ko siyang tumayo. I will
show her my surprise now.

Magkahawak kami ng kamay habang naglalakad sa malawak na garden ng bahay namin.

"Baby saan ba tayo pupunta?"

"Doon?" I pointed.

"Saan?"

"Doon nga."

"Sa gym mo? Ayoko naman mag-exercise ngayon kakakain lang natin ay!"

"Hindi nga. Basta." I smiled at her. Habang palapit kami ay binabagalan ko pa ang
paglalakad ko. Hinawakan ko siya sa balikat tapos ay pinahinto ko siya.

"I'll blind fold you."

"Shit! Christian Grey?!"

"Avery!" I shhhed her.

"Baby naman alam mo namang nakaka-turn on iyang sexy voice mo. One round bago
magising ang mga kids, sige na..." She giggled.

"Woman, you're so horny."

"Luh, gusto mo naman. Pa -kiss baby habang naka-blind fold."

I kissed her, pero saglit lang. Inayos ko ang blind fold niya saka kami pumasok sa
loob. This used to be my gym but I converted half of it for Avery.

Tumayo kami sa gitna niyon. Heph was there in the chair, sabi niya may inaayos lang
siyang kaunti but it's ready to go. Tinanggal ko ang blindfold ni Avery para makita
na niya ang surpresa ko.

"NO SHIT PUTANG INA!"

She faced me.

"BABY KO?!" Napapadyak pa siya.

"I noticed that you're not using the setup in out room, because of the kids, so I
converted half of the gym into your game room. Everything is custom made for you,
baby." I made sure she has the best set up in the country and the fastest internet
connection. Everything she needs is here.

Personal ref full of food, may candy station siya, billiard table and all. She can
hang here with her sisters. I know that Avery doesn't really like to go out. Also,
I installed the AC para hindi siya atakihin ng allergy niya.

"Everything is set." Sabi ni Heph. "Avery, I installed the newest Consunju Security
System, I hope you enjoy it." I caught Avery making a face.

"Luh, sige na nga imo-modify ko na lang mamaya."

"What for?"

"Mahina naman iyong system ninyo, ten minutes lang hack na kaya nga nakakuha ako
kay Kalbo ng 1.5 billion kasi ang hina ng system ninyo. Sino bang developer mo?
Dapat sesantehan mo na iyon. Pang amateur."

"Ako..." Heph said. "Ang developer."

"Ah, you can leave now, Heph. Thank you." Niyakap ko si Avery kasi mukhang gigil na
gigil na ang pinsan ko. Masama ang tingin at masama ang loob ni Heph na umalis sa
game room ni Avery. Naiwanan kaming dalawa. I was trying hard not to laugh.

"Baby, thank you so much." She hugged me.

"Anything for you, Baby. Kapag may kulang pa, sabihin mo sa akin. Ibibili agad
kita." She looked at me. I kissed her lips.

"May security cams pala rito." Sabi niya. Napakunot ang noo ko. "Because you're
such a good baby to me, I'll reward you."

"Avery..." I muttered her name. She wrapped her arms around me.

"Baby, sige na... pagbigyan mo na ako. Hindi ko naman uupload sa Pornhub. It will
be only for us..."

I sighed. I found myself saying. "Later, when the kids are in deep sleep. I'll set
up the camera in my old room." Avery bit her lower lip.

"Shit, I'm wet."

I laughed loudly.

Who would have thought I'll have everything I have right now? I never imagined
myself having such a happy life and it's all because of this peculiar girl in my
arms.

Gabrielle Avery Apelyido – soon to be – Consunji changed my life forever. I am so

in love with her...

x x M. C. J. R. x x