அபிராமி அந்தாதி

ப ாருளடக்கம் க்கம் பெல் க

அபிராமி அந்தாதி

தார் அமர் பகான்றையும் ெண் க மாறலயும் ொத்தும் தில் றல

ஊரர்தம் ாகத்து உறம றமந்தனன.-உலகு ஏழும் ப ை் ை

சீர் அபிராமி அந்தாதி எ ் ன ாதும் எந்தன் சிந்றதயுள் னள-

கார் அமர் னமனிக் கண தினே.-நிை் கக் கட்டுறரனே. --- கா ் பு

பகான்றை மாறலயும் , ெண் க மாறலயும் அணிந்து நிை் கும் தில் றலேம் தி

நாேகனுக்கும் , அவன்

ஒரு ாதிோே் நிை் கும் உறமக்கும் றமந்தனன! னமகம் ன ான்ை கருநிை

னமனிறே உறடே ன ரழகு

விநாேகனர! ஏழுலறகயும் ப ை் ை சீர் ப ாருந்திே அபிராமித் தாயின்

அருறளயும் , அழறகயும்

எடுத்துக்கூறும் இவ் வந்தாதி எ ்ப ாழுதும் என் சிந்றதயுள் னள உறைந்து இருக்க

அருள்

புரிவாோக.

1: உதிக்கின்ை பெங் கதிர், உெ்சித் திலகம் , உணர்வுறடனோர்

மதிக்கின் ை மாணிக்கம் , மாதுளம் ன ாது, மலர்க்கமறல

துதிக்கின் ை மின் பகாடி, பமன் கடிக் குங் கும னதாேம் -என்ன

விதிக்கின் ை னமனி அபிராமி, எந்தன் விழுத் துறணனே:

உதே சூரிேனின் பெம் றமோன கதிறர ் ன ாலவும் , உெ்சித்திலகம் என்கிை

பெம் மலறர ்

ன ாலவும் , ன ாை் ை ் டுகின்ை மாணிக்கத்றத ் ன ாலவும் , மாதுள பமாட்றட ்

ன ாலவும் , ஒத்து

விளங் கும் பமன்றமோன மலரில் வீை் றிருக்கின் ை திருமகளும் துதிக்கக்கூடிே

வடிறவயுறடேவள் என் அபிராமிோகும் . அவள் பகாடி மின்னறல ் ன ான்றும் ,

மணம் மிகு
குங் குமக் குழம் பு ன ான்றும் சிவந்த னமனியுறடேவள் . இனி அவனள எனக்குெ்
சிைந்த

துறணோவாள் .

2: துறணயும் , பதாழும் பதே் வமும் ப ை் ை தாயும் , சுருதிகளின்

றணயும் பகாழுந்தும் திபகாண்ட னவரும் - னி மலர் ்பூங்

கறணயும் , கரு ் புெ் சிறலயும் , பமன் ாொங் குெமும் , றகயில்

அறணயும் திரிபுர சுந்தரி-ஆவது அறிந்தனனம.

அபிராமி அன்றனறே நான் அறிந்து பகாண்னடன். அவனள எனக்குத்

துறணோகவும் , பதாழுகின் ை

பதே் வமாகவும் , ப ை் ை தாோகவும் விளங் குகின்ைாள் . னவதங் களில்

பதாழிலாகவும் , அவை் றின்

கிறளகளாகவும் , னவராகவும் நிறலப ை் று இருக்கின்ைாள் . அவள் றகயினல

குளிர்ந்த மலர்

அம் பும் , கரும் பு வில் லும் , பமல் லிே ாெமும் , அங் குெமும் பகாண்டு
விளங் குகின் ைாள் .

அந்தத் திரிபுர சுந்தரினே எனக்குத் துறண.

3: அறிந்னதன், எவரும் அறிோ மறைறே, அறிந்துபகாண்டு

பெறிந்னதன், நினது திருவடிக்னக,-திருனவ.- பவருவி ்

பிறிந்னதன், நின் அன் ர் ப ருறம எண்ணாத கரும பநஞ் ொல் ,

மறிந்னத விழும் நரகுக்கு உைவாே மனிதறரனே.

அருட்பெல் வத்றத அன் ர்களுக்கு வழங் கும் அபிராமினே! நின் ப ருறமறே

உணர்த்தும்

அடிோர்களின் கூட்டுைறவ நான் நாடிேதில் றல. மனத்தாலும் அவர்கறள

எண்ணாத காரணத்தால்

தீவிறன மிக்க என் பநஞ் ொனது நரகத்தில் வீழ் ந்து மனிதறரனே நாடிக்
பகாண்டிருந்தது.
இ ் ப ாழுது நான் அறிந்து பகாண்னடன். ஆதலினால் அத்தீேவழி மாக்கறள
விட்டு ் பிரிந்து

வந்து விட்னடன். எவரும் அறிோத னவத ் ப ாருறள பதரிந்து பகாண்டு உன்

திருவடியினலனே

இரண்டைக் கலந்து விட்னடன். இனி நீ னே எனக்குத் துறணோவாே் .

4: மனிதரும் , னதவரும் , மாோ முனிவரும் , வந்து, பென்னி

குனிதரும் னெவடிக் னகாமளனம.பகான்றை வார்ெறடனமல்

னிதரும் திங் களும் , ாம் பும் , கீரதியும் றடத்த

புனிதரும் நீ யும் என் புந்தி எந்நாளும் ப ாருந்துகனவ.

மனிதர், னதவர், ப ரும் தவமுனிவர் முதலினோர் தறல றவத்து வணங் கும்

அழகிே சிவந்த

ாதங் களுறடே னகாமளவல் லினே! தன் னுறடே நீ ண்ட ெடாமுடியில்

பகான்றையும் , குளிர்ெ்சி

தரும் இளம் ெந்திரறனயும் , அரறவயும் , கங் றகறேயும் பகாண்டு

விளங் குகின் ை புனிதரான

சிவப ருமானும் நீ யும் இறடேைாது என் மனத்தினல ஆட்சிேருள னவண்டும் .

5: ப ாருந்திே மு ் புறர, பெ ் பு உறரபெே் யும் புணர் முறலோள் ,

வருந்திே வஞ் சி மருங் குல் மனனான்மணி, வார் ெறடனோன்

அருந்திே நஞ் சு அமுது ஆக்கிே அம் பிறக, அம் புேனமல்

திருந்திே சுந்தரி, அந்தரி- ாதம் என் பென்னிேனத.

அபிராமி அன்றனனே! உயிர்களிடத்தினல றடத்தல் , காத்தல் , அழித்தல் ஆகிே

மூவறக

நிறலகளிலும் , நிறைந்து இரு ் வனள! மாணிக்க பூண் அணிந்த பநருக்கமான,

அடர்ந்த

தனங் களின் சுறமோல் வருந்துகின் ை வஞ் சிக் பகாடி ன ான்ை இறடறே

உறடேவனள!
மனனான்மணிோனவனள! (அன் ர்கறள ஞான நிறலக்கு பகாண்டு
பெல் கின்ைவள் ) நீ ண்ட ெறடறே உறடே

சிவப ருமான் அன் பைாரு நாள் அருந்திே விஷத்றத அமுதமாக்கிே அழகிே

னதவி! நீ

வீை் றிருக்கும் தாமறரறேக் காட்டிலும் பமன்றமோன நின் திருவடிகறளனே,

என் தறலனமல்

பகாண்னடன்.

6: பென்னிேது, உன் ப ான் திருவடித் தாமறர. சிந்றதயுள் னள

மன்னிேது, உன் திரு மந்திரம் ,- சிந்துர வண்ண ் ப ண்னண.-

முன் னிேநின் அடிோருடன் கூடி, முறை முறைனே

ன்னிேது, என்றும் உந்தன் ரமாகம த்ததினே.

பெம் றமோன திருனமனியுறடே அபிராமித் தானே! என்றும் என் தறலனமல்

இருக்கக்கூடிேது,

நின் அழகிே திருவடினே! என்றும் என் சிந்றதயுள் னள நிறல ப ை் று இருக்கக்

கூடிேது,

நின் திருமந்திரனம! பெந்தூர நிைமுறடே அழகிே னதவி, நான் இனி என்றும்

கலந்திரு ் து

நின் றனனே மைவாது பதாழும் அடிோர்கறளனே! நான் தினந்னதாறும்

ாராேணம் பெே் வது, உன்னுறடே

னமலான ஆகம பநறிறேனே!

7: ததியுறு மத்தின் சுழலும் என் ஆவி, தளர்வு இலது ஓர்

கதியுறுவண்ணம் கருது கண்டாே் -கமலாலேனும் ,

மதியுறுனவணி மகிழ் நனும் , மாலும் , வணங் கி, என்றும்

துதியுறு னெவடிோே் . சிந்துரானன சுந்தரினே.

தாமறர மலரில் உதித்தவனும் , கறலமகளின் பகாழுநனும் ஆகிே பிரம் மனும் ,

திருமாலும்
வணங் கி ் ன ாை் றுகின் ை சிவந்த ாதங் கறளயுறடே பெந்தூரத் திலகம்
பகாண்டு விளங் கும்

ன ரழகானவனள! தயிறரக் கறடயும் மத்து ் ன ான்று உலகில் பிை ் பு இை ் பு

என்று சுழன் று

வருந்தாமல் என் உயிர் நல் லபதாரு னமாட்ெ கதிறேேறடே அருள் புரிவாோக!

8: சுந்தரி எந்றத துறணவி, என் ாெத்பதாடறர எல் லாம்

வந்து அரி சிந்துர வண்ணத்தினாள் , மகிடன் தறலனமல்

அந்தரி, நீ லி, அழிோத கன்னிறக, ஆரணத்னதான்

கம் தரி றகத்தலத்தாள் -மலர்த்தாள் என் கருத்தனனவ

என் அபிராமி அன்றனனே ன ரழகானவள் . அவள் என் தந்றத சிவப ருமானின்

துறணவி. என்னுறடே

அகம் , புைமாகிே அறனத்து ந்த ாெங் கறளயும் ன ாக்கக் கூடிேவள் .

பெந்நிைத்

திருனமனிோள் . அன் பைாருநாள் மகிஷாசுரனின் தறல னமல் நின் று, அவறன

வதம் பெே் தவள்

(அகந்றதறே அழித்தவள் ). நீ ல நிைமுறடே நீ லி என்னும் கன்னிோனவள் .

தன் னுறடே றகயில்

பிரம் ம க ாலத்றதக் பகாண்டிரு ் வள் . அவளுறடே மலர்த்தாறளனே என்றும்

என் கருத்தில்

பகாண்டுள் னளன்.

9: கருத்தன எந்றததன் கண்ணன,வண்ணக் கனகபவை் பின்

ப ருத்தன, ால் அழும் பிள் றளக்கு நல் கின, ன ர் அருள் கூர்

திருத்தன ாரமும் , ஆரமும் , பெங் றகெ் சிறலயும் , அம் பும் ,

முருத்தன மூரலும் , நீ யும் , அம் னம. வந்து என்முன் நிை் கனவ.

அபிராமித்தானே! என் தந்றத சிவப ருமானின் கருத்திலும் , கண்ணிலும் நின் று

விளங் கக்
கூடிேது, ப ான் மறலபேன மதர்த்து நிை் கும் நின் திருமுறலனே ஆகும் .
அம் முறலனே நீ

உயிர்களிடத்தில் காட்டும் ரிறவக் காட்டுவதை் காக அமுத ் பிள் றளோகிே

ஞானெம் ந்தருக்கு ால் நல் கிேது. இ ் டி ் ட்ட அருள் மிக்க கனமான

பகாங் றகயும் , அதில்

விளங் கக் கூடிே ஆரமும் , சிவந்த றககளில் விளங் கும் வில் லும் அம் பும் ,
நின் னுறடே

சிவந்த இதழ் நறகயும் என் முன் காட்சிேருள னவண்டும் .

10: நின் றும் இருந்தும் கிடந்தும் நடந்தும் நிறன ் து உன்றன,

என்றும் வணங் குவது உன் மலர்த் தாள் .-எழுதாமறையின்

ஒன்றும் அரும் ப ாருனள. அருனள. உறமனே. இமேத்து

அன்றும் பிைந்தவனள. அழிோ முத்தி ஆனந்தனம.

அறிதை் கரிே ப ாருனள! அருனள உருவான உறமனே! அக்காலத்தில்

இமேமறலயில் பிைந்தவனள!

என்றும் அழிோத முக்தி ஆனந்தமாக விளங் கு வனள! உணர்தை் கரிே ப ருறம

வாே் ந்த னவத ்

ப ாருளில் ஒன்றிே ப ாருனள! நான் நின் ைாலும் , இருந்தாலும் , கிடந்தாலும் ,

எந்நிறலயில்

இரு ் பினும் நின்றனனே நிறனத்து திோனிக்கின் னைன் . நான் வணங் குவதும்

நின் மலர் ன ான்ை

ாதங் கறளனே ோகும் .

11: ஆனந்தமாே் , என் அறிவாே் , நிறைந்த அமுதமுமாே் ,

வான் அந்தமான வடிவு உறடோள் , மறை நான்கினுக்கும்

தான் அந்தமான, ெரணாரவிந்தம் -தவள நிைக்

கானம் தம் ஆடரங் கு ஆம் எம் பிரான் முடிக் கண்ணிேனத.

அபிராமித்தாே் என் ஆனந்தமாகவும் , என் அறிவாகவும் விளங் குகின்ைாள் . என்
வாழ் வில்

அமுதமாக நிறைந்திருக்கின் ைாள் . அவள் ஆகாேத்தில் பதாடங் கி மண், நீ ர்,

பநரு ் பு,

காை் று என்ை ஐம் ப ரும் வடிவுறடேவள் . னவதம் நான்கினுக்கும் தானன

பதாடக்கமாகவும் ,

முடிவாகவும் இரு ் வள் . இ ் டி ் ட்ட தாயின் திருவடித் தாமறரகள் ,

திருபவண் காட்டில்

திருநடனம் புரியும் எம் பிரான் ஈென் முடினமல் தறலமாறலோகத் திகழ் வன.

12: கண்ணிேது உன் புகழ் , கை் து உன் நாமம் , கசிந்து க்தி

ண்ணிேது உன் இரு ாதாம் புேத்தில் , கல் இரவா

நண்ணிேது உன்றன நேந்னதார் அறவேத்து-நான் முன் பெே் த

புண்ணிேம் ஏது? என் அம் னம. புவி ஏறழயும் பூத்தவனள.

என் அம் றமனே! அபிராமித்தானே! ஏழ் உலறகயும் ப ை் ைவனள! நான்

எ ் ப ாழுதும் ஊனுருக

நிறனவது உன்புகனழ! நான் கை் னதா உன் நாமம் . என் மனம் கசிந்து க்தி
பெே் வனதா உன்

திருவடித் தாமறர. நான் இரபவன் றும் , கபலன்றும் ாராமல் பென்று

னெர்ந்திரு ் து உன்

அடிோர் கூட்டம் . இறவகளுக்பகல் லாம் தானே! நான் பெே் த புண்ணிேம் தான்

என்ன!

13: பூத்தவனள, புவனம் தினான்றகயும் . பூத்தவண்ணம்

காத்தவனள. பின் கரந்தவனள. கறைக்கண்டனுக்கு

மூத்தவனள. என்றும் மூவா முகுந்தை் கு இறளேவனள.

மாத்தவனள. உன்றன அன்றி மை் று ஓர் பதே் வம் வந்தி ் னத?

உலகம் தினான்றகயும் ப ை் ைவனள! எ ் டி ் ப ை் ைானோ, அ ் டினே
உலகத்றதக் கா ் வனள!

பின் பு ஏனதா ஒரு காரணம் கருதி, உலகத்றத உன்னில் அடக்கிக் பகாண்டவனள!

கறைக் கண்டனுக்கு

(ஆலகால விஷத்றத உண்டதால் கறை என ் ட்டது) மூத்தவனள! (ஆதி

ெக்தியிலிருந்னத சிவன்,

பிரம் மா, விஷ்ணு முதலானனார் னதான்றினார்கள் என் து வரலாறு) என்றும் சீர்

இளறம

ப ாருந்திே திருமாலுக்குத் தங் றகனே! அருந்தவத்தின் தறலவினே! அபிராமி

அன்றனனே!

உன்றனேன்றி மை் பைாரு பதே் வத்றத வணங் னகன்.

14: வந்தி ் வர் உன்றன, வானவர் தானவர் ஆனவர்கள் ,

சிந்தி ் வர், நல் திறெமுகர் நாரணர், சிந்றதயுள் னள

ந்தி ் வர், அழிோ ் ரமானந்தர், ாரில் உன்றனெ்

ெந்தி ் வர்க்கு எளிதாம் எம் பிராட்டி. நின் தண்ணளினே:

ஏ அபிராமி அன்றனனே! உன்றன வணங் கு வர்கள் னதவர்கள் , அசுரர்கள் ,

மை் றும் உன்றன

விரும் பி ் ல காலமும் பதாழும் அடிோர்கள் ! நான்கு முகங் கறளயுறடே

பிரம் மனும்

விஷ்ணுவுனம உன்றனெ் சிந்தி ் வர்கள் ! நின் றன மனத்திை் கு

கட்டு ் டுத்திேவர் என்றும்

அழிோத ரமானந்த நாதனாகிே சிவப ருமானன! இவர்கறளக் காட்டிலும்

உலகத்தில் நின்றனத்

தரிெனம் பெே் வார்க்னக நீ எளிதில் அருள் புரிகின்ைாே் . என் தானே! உன்

கருறணதான்

என்னன! விேத்தை் குரிே தன் றமேது!

15: தண்ணளிக்கு என்று, முன் னன ல னகாடி தவங் கள் பெே் வார்,

மண் அளிக்கும் பெல் வனமா ப றுவார்? மதி வானவர் தம்

விண் அளிக்கும் பெல் வமும் அழிோ முத்தி வீடும் , அன்னைா?-

ண் அளிக்கும் பொல் ரிமள ோமறள ் ற ங் கிளினே.

அன்றனனே! அபிராமித் தானே! இறெறே எழு ் க்கூடிே அழகிே இன் பொல்

கூறும் எம்

சுங் கிளினே! நின் திருவருள் நாடி ் லனகாடி தவங் கறளெ் பெே் தவர்கள்
இவ் வுலகத்தில்

கிறடக்கக் கூடிே பெல் வங் கறள மட்டுமா ப றுவர்? சிைந்த னதனவந்திரன் ஆட்சி

பெே் ேக்கூடிே விண்ணுலக ன ாகத்றதயும் ப றுவர். மை் றும் , அழிோத முக்தி ்

ன ை் றையும்

அறடவார்கள் அல் லவா!

16: கிளினே, கிறளஞர் மனத்னத கிடந்து கிளர்ந்து ஒளிரும்

ஒளினே, ஒளிரும் ஒளிக்கு இடனம, எண்ணில் ஒன்றும் இல் லா

பவளினே, பவளி முதல் பூதங் கள் ஆகி விரிந்த அம் னம.-

அளினேன் அறிவு அளவிை் கு அளவானது அதிெேனம.

கிளி ன ான்ைவனள! தானே! உன்றன நிறனந்து வழி டும் அடிோர் மனத்தினினல

சுடர் விட்டு ்

பிரகாசிக்கும் ஒளினே! அவ் வாறு ஒளிரும் ஒளிக்கு நிறலோக இரு ் வனள!

ஒன்றுனம இல் லாத

அண்டமாகவும் , அவ் வண்டத்தினின்று ஐம் ப ரும் பூதங் களாகவும் விரிந்து நின் ை

தானே!

எளினேனாகிே என் சிை் ைறிவுக்கு நீ எட்டுமாறு நின்ைதும் அதிெேமாகும் !

17: அதிெேம் ஆன வடிவு உறடோள் , அரவிந்தம் எல் லாம்

துதி ெே ஆனன சுந்தரவல் லி, துறண இரதி

தி ெேமானது அ ெேம் ஆக, முன் ார்த்தவர்தம்

மதி ெேம் ஆக அன்னைா, வாம ாகத்றத வவ் விேனத?

அபிராமி அன்றன அதிெேமான அழகுறடேவள் ! அவள் தாமறர ன ான்ை

மலர்கபளல் லாம் துதிக்கக்

கூடிே பவை் றி ப ாருந்திே அழகிே முகத்றதயுறடேவள் ; பகாடி ன ான்ைவள் ;

அவள் கணவன் முன் பு

ஒருநாள் மன்மதனின் பவை் றிகறளபேல் லாம் னதால் விோக பநை் றிக்

கண்றணத் திைந்து

ார்த்தார். அ ் டி ் ட்டவரின் மனத்றதயும் குறழேெ் பெே் து, அவருறடே

இட ் ாகத்றதக்

கவர்ந்து பகாண்டாள் , பவை் றியுறடே னதவி.

18: வவ் விே ாகத்து இறைவரும் நீ யும் மகிழ் ந்திருக்கும்

பெவ் வியும் , உங் கள் திருமணக் னகாலமும் , சிந்றதயுள் னள

அவ் விேம் தீர்த்து என்றன ஆண்டப ாை் ாதமும் ஆகிவந்து-

பவவ் விே காலன் என்னமல் வரும் ன ாது-பவளி நிை் கனவ.

அபிராமித் தானே! என் அக ் ை் று, புை ் ை் று ஆகிே ாெங் கறள அகை் றி,
என்றன ஆட்பகாண்டு

அருளிே நின் ப ாை் ாதங் கனளாடு, எந்றத எம் பிரானனாடு இரண்டைக்

கலந்திருக்கும் அர்த்த

நாரீஸ்வரர் அழகும் , தனித்தனி நின் று காட்சி தரும் திருமணக்னகாலமும் ,

பகாடிே காலன்

என்னமல் எதிர்த்து வரும் காலங் களில் காட்சிேருள னவண்டும் .

19: பவளிநின்ை நின் திருனமனிறே ் ார்த்து, என் விழியும் பநஞ் சும்

களிநின் ை பவள் ளம் கறரகண்டது, இல் றல, கருத்தினுள் னள

பதளிநின்ை ஞானம் திகழ் கின் ைது, என்ன திருவுளனமா?-

ஒளிநின்ை னகாணங் கள் ஒன் தும் னமவி உறை வனள.

ஒளி ப ாருந்திே ஒன் து னகாணங் களில் (நவெக்தி) உறைகின்ை தானே! நின்
திருமணக் காட்சி

தருவறதக் கண்ட என் கண்களும் , பநஞ் சும் பகாண்ட மகிழ் ெசி

் பவள் ளத்திை் கு
இதுவறர ஒரு

கறர கண்டதில் றல. ஆயினும் பதளிந்த ஞானம் இரு ் றத உணர்கினைன். இது

உன்னுறடே

திருவருள் ேனனோகும் .

20: உறைகின் ை நின் திருக்னகாயில் -நின் னகள் வர் ஒரு க்கனமா,

அறைகின் ை நான் மறையின் அடினோ முடினோ, அமுதம்

நிறைகின் ை பவண் திங் கனளா, கஞ் ெனமா, எந்தன் பநஞ் ெகனமா,

மறைகின் ை வாரிதினோ?- பூரணாெல மங் கறலனே.

என்றும் பூரணமாே் விளங் குகின் ை அபிராமி அன்றனனே! நீ வீை் றிருக்கும்

திருக்னகாயில்

நின் பகாழுநராகிே சிவப ருமானின் ஒரு ாகனமா? அன்றி, ஓத ் டுகின் ை

நான்கு னவதங் களின்

ஆதினோ? அந்தனமா? அன்றியும் , அமிர்தம் ன ான்ை குளிர்ந்த

முழுெ்ெந்திரனனேன்றி பவண்

தாமறரனோ? இல் றல, என்னுறடே பநஞ் ெம் தானனனோ அல் லது

பெல் வபமல் லாம் மறைந்திருகக் கூடிே

ாை் கடனலா? தானே! நீ எங் கும் நிறைந்திரு ் தால் எதில் என்று

னதான்ைவில் றலனே!

21: மங் கறல, பெங் கலெம் முறலோள் , மறலோள் , வருணெ்

ெங் கு அறல பெங் றகெ் ெகல கலாமயில் தாவு கங் றக

ப ாங் கு அறல தங் கும் புரிெறடனோன் புறடோள் , உறடோள்

பிங் கறல, நீ லி, பெே் ோள் , பவளிோள் , சும் ப ண்பகாடினே.

அம் மா அபிராமி! என்றும் சுறமோன ப ண் பகாடிோக விளங் கு வனள!
என்றும் சுமங் கலினே!

பெங் கலெம் ன ான்ை தனங் கறளயுறடேவனள! உேர்ந்த மறலயினல

உதித்தவனள! பவண்றமோன ெங் கு

வறளேல் கறள அணியும் பெம் றமோன கரங் கறளயுறடேவனள! ெகல

கறலகளும் உணர்ந்த மயில்

ன ான்ைவனள! ாே் கின் ை கங் றகறே, நுறர கடறலத் தன் முடியினல தரித்த
சிவப ருமானின் ஒரு

ாதி ஆனவனள! என்றும் க்தர்கறளயுறடேவனள! ப ான் நிைமுறடேவனள!

கருநிைமுறடே நீ லினே!

சிவந்த னமனிோகவும் விளங் குகின் ைவனள!

22: பகாடினே, இளவஞ் சிக் பகாம் ன , எனக்கு வம் ன ழுத்த

டினே மறையின் ரிமளனம, னி மால் இமே ்

பிடினே, பிரமன் முதலாே னதவறர ் ப ை் ை அம் னம.

அடினேன் இைந்து இங் கு இனி ் பிைவாமல் வந்து ஆண்டு பகாள் னள.

பகாடிோனவனள! இளறமோன வஞ் சி ் ப ாை் பகாம் ன ! தகுதிேை் ை எனக்குத்

தானன முன் வந்து

அருளளித்த கனினே! மணம் ர ் பும் னவத முதை் ப ாருனள! னி உருகும்

இமேத்தில் னதான்றிே

ப ண் ோறன ன ான்ைவனள! பிரம் மன் முதலாகிே னதவர்கறள ் ப ை் பைடுத்த

தானே! அடினேன்

இ ் பிைவியில் இைந்தபின் , மீண்டும் பிைவாமல் தடுத்தாட் பகாள் ள னவண்டும் .

23: பகாள் னளன், மனத்தில் நின் னகாலம் அல் லாது, அன் ர் கூட்டந்தன் றன

விள் னளன், ரெமேம் விரும் ன ன், விேன் மூவுலகுக்கு

உள் னள, அறனத்தினுக்கும் புைம் ன , உள் ளத்னத விறளந்த

கள் னள, களிக்குங் களினே, அளிே என் கண்மணினே.

அபிராமித் தானே! நின்னுறடே னகாலமில் லாத னவபைாரு பதே் வத்றத மனத்தில்
பகாள் னளன்.

நின் னுறடே அடிோர்கள் கூட்டத்றத ் றகத்துக் பகாள் ள மாட்னடன்.

உன்றனேன்றி பிை

ெமேங் கறள விரும் மாட்னடன். மூன்றுலகங் கட்கு (மண், விண், ாதாளம் )

உள் னளயும் ,

ோவை் றினுக்கும் பவளினேயும் நிறைந்திரு ் வனள! எம் முறடே உள் ளத்தினல

ஆனந்தக் களி ் ற

உண்டாக்கும் கள் னள! ஆனந்தத்திை் கு ஆனந்தமானவனள! எளினேனாகிே

எனக்கும் அருள் ாலித்த

என் கண்மணி ன ான்ைவனள!

24: மணினே, மணியின் ஒளினே, ஒளிரும் மணி புறனந்த

அணினே, அணியும் அணிக்கு அழனக, அணுகாதவர்க்கு ்

பிணினே, பிணிக்கு மருந்னத, அமரர் ப ரு விருந்னத.-

ணினேன், ஒருவறர நின் த்ம ாதம் ணிந்தபின் னன.

அபிராமித்தானே! மணிோக விளங் கு வனள! அம் மணியில் உண்டாகும்

ஒளிோகவும் விளங் கு வனள!

ஒளி ப ாருந்திே நவமணிகளால் இறழக்க ் ட்ட அணிோகவும் , அந்த அணிக்கு

அழகாகவும்

திகழ் வனள! நின் றன அணுகாதவர்க்கு ் பிணிபேன நிை் வனள! நின்றன

அண்டிவரும்

ா ாத்துமாக்களின் பிணிக்கு மருந்தாகவும் நிை் வனள! னதவர்களுக்கு ப ரும்

விருந்தாே் த் னதான்றும் அன்றனனே! நின் அழகிே தாமறர ன ாலுள் ள

னெவடிறே ் ணிந்த பின் னன,

னவபைாரு பதே் வத்றத வணங் க மனத்தாலும் நிறனனேன்.

25: பின் னன திரிந்து, உன் அடிோறர ் ன ணி, பிை ் பு அறுக்க,

முன் னன தவங் கள் முேன்று பகாண்னடன்,- முதல் மூவருக்கும்

அன்னன. உலகுக்கு அபிராமி என்னும் அருமருந்னத.-

என்னன?-இனி உன்றன ோன் மைவாமல் நின் று ஏத்துவனன.

அம் றமனே! மும் மூர்த்திகளின் தாோக விளங் கு வனள! மூவுலகத்திை் கும்

கிறடத்த

அருமருந்னத! இனி நான் பிைவாமல் இருக்க, முன்னதாகனவ தவங் கள் ல

முேன்று பெே் து

பகாண்னடன். அதை் காகனவ நின் அடிோர்கள் பின் திரிந்து அவர்களுக்கு ் ணி

பெே் து

வருகின்னைன் . அம் மா! அபிராமித்தானே! நான் முன் பெே் த தவ ் ேனன,

இ ் பிைவியில் உன்றன

மைவாமல் நல் வழி நின்று வணங் குகின் னைன் . இன் னும் வணங் கிக்
பகாண்னடயிரு ் ன ன்.

26: ஏத்தும் அடிேவர், ஈனரழ் உலகிறனயும் றடத்தும்

காத்தும் அழித்தும் திரி வராம் ,- கமழ் பூங் கடம் பு

ொத்தும் குழல் அணங் னக.- மணம் நாறும் நின் தாளிறணக்கு என்

நாத் தங் கு புன் பமாழி ஏறிேவாறு, நறகயுறடத்னத.

தினான்கு உலகிறனயும் முறைோக ் றடத்தும் , காத்தும் , அழித்தும் பதாழில்

புரியும்

னதவாதி னதவர்கள் முறைனே பிரம் மா, விஷ்ணு, சிவன் என்னும்

மும் மூர்த்திகளாவார்கள் .

இம் மும் மூர்த்திகளும் ன ாை் றி வணங் கக்கூடிே அன்றன, அபிராமினேோகும் .

இத்துறண

ப ருறமயும் , மணம் வீசுகின்ை கடம் மாறலறேயும் அணிந்தவளாகிே

ஆரணங் னக! மணம்

வீசுகின் ை நின் இறணேடிகளில் , எளினேனாகிே என்னுறடே நாவினின்று

னதான்றிே வார்த்றதகறளெ்
(அபிராமி அந்தாதி) ொத்துகின் னைன் . அவ் வாறு நின் திருவடியில் என் ாடல்
ஏை் ைம்

ப ை் றிரு ் து, எனக்னக நறக ் ற விறளவிக்கின் ைது.

27: உறடத்தறன வஞ் ெ ் பிைவிறே, உள் ளம் உருகும் அன்பு

றடத்தறன, த்ம தயுகம் சூடும் ணி எனக்னக

அறடத்தறன, பநஞ் ெத்து அழுக்றகபேல் லாம் நின் அருட்புனலால்

துறடத்தறன,- சுந்தரி - நின் அருள் ஏபதன்று பொல் லுவனத.

அபிராமி அன்றனனே! நான் அகத்னத பகாண்டிருந்த ஆணவம் , கன்மம் , மாறே

என்கிை ப ாே்

ஜாலங் கறள உறடத்பதறிந்தாே் . க்திக்கனல் வீசும் அன் ான உள் ளத்திறன

அளித்தாே் . இந்த

யுகத்தில் நின் தாமறர ன ாலும் னெவடிக்கு ் ணி பெே் ே எனக்கு அருள்

புரிந்தாே் . என்

பநஞ் ெத்தினலயிருந்த அழுக்றகபேல் லாம் து ் புரவாக உன்னுறடே அருள்

பவள் ளத்தால்

துறடத்தாே் . ன ரழகு வடினவ! நின் அருறள எ ் டி நான் வாே் விட்டு

உறர ் ன ன்!

28: பொல் லும் ப ாருளும் என, நடம் ஆடும் துறணவருடன்

புல் லும் ரிமள ் பூங் பகாடினே. நின் புதுமலர்த் தாள்

அல் லும் கலும் பதாழுமவர்க்னக அழிோ அரசும்

பெல் லும் தவபநறியும் , சிவனலாகமும் சித்திக்குனம.

தூே் றமோன பொல் னலாடு இறணந்த ப ாருள் ன ால ஆனந்தக் கூத்தாடும்

துறணவருடன் இறணந்து

நிை் கும் மணம் வீசுகின்ை அழகிே பூங் பகாடி ன ான்ைவனள! அன்ைலர்ந்த ரிமள
மலறர ் ன ால
உள் ள உன் திருவடிகறள இரபவன் றும் , கபலன்றும் ாரமால் பதாழுகின் ை
அடிோர்

கூட்டத்திை் னக என்றும் அழிோத அரெ ன ாகமும் , நல் ல னமாட்ெத்திை் கான

தவபநறியும் ,

சிவ தமும் வாே் க்கும் .

29: சித்தியும் சித்தி தரும் பதே் வம் ஆகித் திகழும் ரா

ெக்தியும் , ெக்தி தறழக்கும் சிவமும் , தவம் முேல் வார்

முத்தியும் , முத்திக்கு வித்தும் , வித்து ஆகி முறளத்து எழுந்த

புத்தியும் , புத்தியினுள் னள புரக்கும் புரத்றத அன்னை.

அபிராமித் னதவி! நீ னே ெகலத்திை் கும் சித்திோவாே் . அெ்சித்திறேத் தரும்

பதே் வமான

ஆதி ெக்திோகவும் திகழ் கின் ைாே் . ராெக்திோகிே நீ கிறளத்பதழக்

காரணமான ரமசிவமும் ,

அெ்சிவத்றதக் குறித்துத் தவம் பெே் யும் முனிவர்களுக்கு முக்தியும் , அம்

முக்திோல்

ஏை் டுகின்ை விறதயும் , அவ் விறதயில் ஏை் ட்ட ஞானமும் , ஞானத்தின்

உட்ப ாருளும் , என்

நின் று, ெகல ந்தங் களினின்று, காக்கக்கூடிே பதே் வம் திரிபுர சுந்தரிோகிே
உன்றனத்

தவிர னவறு ோர் உளர்?

30: அன்னை தடுத்து என்றன ஆண்டுபகாண்டாே் , பகாண்டது அல் ல என்றக

நன் னை உனக்கு? இனி நான் என் பெயினும் நடுக்கடலுள்

பென்னை விழினும் , கறரனேை் றுறக நின் திருவுளனமா.-

ஒன்னை, ல உருனவ, அருனவ, என் உறமேவனள.

அபிராமி அன்றனனே! என் உறமேவனள! நான் ாவங் கறளெ் பெே் வதை் கு

முன் ன என்றன தடுத்தாட்
பகாண்டவனள! நான் ாவங் கறளனே பெே் தாலும் , நடுக்கடலில் பென்று
வீழ் ந்தாலும் , அதனின்று

கா ் து நின் கறடறமோகும் . என்றன ஈனடை் ை முடிோது என்று பொன்னால்

நன் ைாகாது. இனி

உன் திருவுளம் தான் என்றனக் கறர ஏை் ை னவண்டும் ( ந்த ாெக் கடலில் இருந்து
முக்திக்

கறர ஏை் றுதல் ). ஒன்ைாகவும் , லவாகவும் , விளங் குகின் ை என் உறமேவனள!

31: உறமயும் உறமபோரு ாகனும் , ஏக உருவில் வந்து இங் கு

எறமயும் தமக்கு அன்பு பெே் ேறவத்தார், இனி எண்ணுதை் குெ்

ெறமேங் களும் இல் றல, ஈன் பைடு ் ாள் ஒரு தாயும் இல் றல,

அறமயும் அறமயுறு னதாளிேர்னமல் றவத்த ஆறெயுனம.

அபிராமித் னதவினே! நீ யும் , உன்றன ் ாகமாகவுறடே எம் பிரானும் , ஆண் ாதி,

ப ண் ாதி

என்ை நிறலயில் காட்சிேளித்தனதாடு அல் லாமல் , என்றன உங் களுக்குத்

பதாண்டு

பெே் யும் டிோகவும் அருள் புரிந்தீர்கள் . ஆகனவ எனக்கன்றி இனிெ்

சிந்தி ் தை் கு ஒரு

மதமும் இல் றல. என்றன ஈன் பைடுக்க ஒரு தாயும் இல் றல. னவே் (மூங் கில் )
ன ான்ை னதாறளயுறடே

ப ண்ணின் னமல் றவத்த ஆறெயும் இல் லாமல் ஒழிந்தது.

32: ஆறெக் கடலில் அக ் ட்டு, அருளை் ை அந்தகன் றக ்

ாெத்தில் அல் லை் ட இருந்னதறன, நின் ாதம் என்னும்

வாெக் கமலம் தறலனமல் வலிே றவத்து, ஆண்டு பகாண்ட

னநெத்றத என் பொல் லுனவன்?- ஈெர் ாகத்து னநரிறழனே.

அபிராமித்தானே! எந்தன் ஈென் இட ் ாகத்தில் தாபனாரு குதிோக

அறமந்தவனள! அம் மா! நான்
பகாடிே ஆறெபேன் னும் துேரக் கடலில் மூழ் கி இரக்கமை் ை எமனின் ாெ
வறலயில்

சிக்கியிருந்னதன். அத் தருணத்தில் ாவிோகிே என்றன மணம் ப ாருந்திே

உன்னுறடே ாதத்

தாமறரனே வலிே வந்து என்றன ஆட்பகாண்டது! தானே! நின் அரும் ப ரும்

கருறணறே என் பனன்று

உறர ் ன ன்!

33: இறழக்கும் விறனவழினே அடும் காலன், எறன நடுங் க

அறழக்கும் ப ாழுது வந்து, அஞ் ெல் என் ாே் . அத்தர் சித்தம் எல் லாம்

குறழக்கும் கள க் குவிமுறல ோமறளக் னகாமளனம.

உறழக்கும் ப ாழுது, உன்றனனே அன்றனனே என் ன் ஓடிவந்னத

தானே! அபிராமினே! நான் பெே் த தீே வழிகளுக்காக என்றன பநருங் குகின் ை

எமன் என்றனத்

துன்புறுத்தி, வறதக்கும் ப ாழுது, தானே உன்றன அறழக்க, அஞ் னெல் என

ஓடிவந்து கா ் வனள!

சிவ ப ருமானின் சித்தத்றதபேல் லாம் குறழேெ் பெே் கின் ை ெந்தனம் பூசிே

குவிந்த

முறலகறளயுறடே இளறமோன னகாமளவல் லித் தானே! மரண னவதறனயில்

நான் துன்புறும் ன ாது உன்றன,

'அன்றனனே' என்ன ன். ஓடிவந்து என்றனக் காத்தருள் வாே் !

34: வந்னத ெரணம் புகும் அடிோருக்கு, வானுலகம்

தந்னத ரிபவாடு தான் ன ாே் இருக்கும் --ெதுர்முகமும் ,

ற ந் னதன் அலங் கல் ரு மணி ஆகமும் , ாகமும் , ப ாை்

பெந் னதன் மலரும் , அலர் கதிர் ஞாயிறும் , திங் களுனம.

தானே! அபிராமி, நீ நான்முகங் கறளயுறடே பிரம் மனின் றட ் புத் பதாழிலில்

இருக்கின் ைாே் !
 சுறமோன னதன் கலந்த து ள மாறலறேயும் , நவமணி மாறலகறளயும்
அணிந்த மார்பினனாகிே

திருமாலின் மார்பில் இருக்கின் ைாே் ! சிவப ருமானின் இட ் ாகத்திலும் ,

ப ான் தாமறர

மலரிலும் , விரிந்த கதிர்களுறடே சூரிேனிடத்திலும் , ெந்திரனிடத்தும்

தங் கியிருக்கின் ைாே் . உன்றனெ் ெரணபமன்று வந்தறடயும் க்தர்கறளத்

துேரங் களிலிருந்து

நீ க்கி, வானுலக வாழ் றவக் பகாடு ் வள் நீ னே.

35: திங் கட் கவின் மணம் நாறும் சீைடி பென்னி றவக்க

எங் கட்கு ஒரு தவம் எே் திேவா, எண் இைந்த விண்னணார்--

தங் கட்கும் இந்தத் தவம் எே் துனமா?- தரங் கக் கடலுள்

பவங் கண் ணி அறணனமல் துயில் கூரும் விழு ் ப ாருனள.

அன்றனனே! அபிராமினே! திரு ் ாை் கடலிை் சிவந்த கண்கறளயுறட ாம் பு ்

டுக்றகயில்

றவஷ்ணவி என்னும் ப ேரால் அறிதுயில் அமர்ந்தவனள! பிறைெ் ெந்திரனின்

மணம் ப ாருந்திே

அழகிே ாதங் கறள எம் னமல் றவக்க நாங் கள் பெே் த தவம் தான் என்னனவா!
விண்ணுலகத்

னதவர்களுக்கும் இந்த ் ாக்கிேம் கிட்டுனமா!

36: ப ாருனள, ப ாருள் முடிக்கும் ன ாகனம, அரும் ன ாகம் பெே் யும்

மருனள, மருளில் வரும் பதருனள, என் மனத்து வஞ் ெத்து

இருள் ஏதும் இன் றி ஒளி பவளி ஆகி இருக்கும் உன் தன்

அருள் ஏது.- அறிகின் றினலன், அம் புோதனத்து அம் பிறகனே.

குவிந்த தனங் கறளயுறடே அபிராமினே! நீ ப ாருளாக இருக்கின் ைாே்

என்கிைார்கள் . பிைகு
அ ் ப ாருளால் நுகர ் டும் ன ாகமும் நீ னே என்கிைார்கள் . பிைகு
அ ் ன ாகத்தால்

ஏை் டுகின்ை மாறேோகவும் இருக்கின் ைாே் என்றும் , அம் மாறேயில் னதான்றி

விளங் கும்

பதளிவாகவும் விளங் குகின்ைாே் என்றும் கூறுகின் ைார்கள் ; இவ் வாறு ல

கூறு ாடுகளாகவுள் ள நீ னே என் மனத்தில் அஞ் ஞான மாறே அகை் றி தூே ஞான
ஒளிறே

ஏை் றியிருக்கின் ைாே் . ரபவாளிோே் விளங் கும் அபிராமினே! நின் திருவருளின்

மகிறமறே

உணர மாட்டாது மேங் குகின் னைன்.

37: றகக்னக அணிவது கன்னலும் பூவும் , கமலம் அன்ன

பமே் க்னக அணிவது பவண் முத்துமாறல, விட அரவின்

ற க்னக அணிவது ண்மணிக் னகாறவயும் , ட்டும் , எட்டுத்

திக்னக அணியும் திரு உறடோனிடம் னெர் வனள.

என் அபிராமி அன்றனனே! நின் அருட் கரங் களில் அணிவது இனிே கரும் பும் ,
மலர்க்

பகாத்துமாகும் . தாமறர மலறர ் ன ான்ை னமனியில் அணிந்து பகாள் வது,

பவண்றமோன நன் முத்து

மாறலோகும் . பகாடிே ாம் பின் டம் ன ால் உள் ள அல் குறலக் பகாண்ட
இறடயில் அணிவது லவித

நவமணிகளால் பெே் ே ் ட்ட னமகறலயும் ட்டுனமோகும் . அறனத்துெ்

பெல் வங் களுக்கும்

தறலவனாகிே எம் ப ருமான் எட்டுத் திறெகறளயுனம ஆறடோகக்

பகாண்டுள் ளான். அ ் டி ் ட்ட

எம் பிரானின் இட ் ாகத்தில் ப ாலிந்து னதான்றுகின் ைாே் நீ !

38: வளக் பகாடியில் ழுத்த பெவ் வாயும் , னிமுறுவல்

தவளத் திரு நறகயும் துறணோ, எங் கள் ெங் கரறனத்

துவள ் ப ாருது, துடியிறட ொே் க்கும் துறண முறலோள் --

அவறள ் ணிமின் கண்டீர், அமராவதி ஆளுறகக்னக.

என் அன்றன அபிராமி வளக்பகாடி ன ாலும் சிவந்த வாறே உறடேவள் .

குளிர்ெ்சி தரும்

முத்து ் ல் சிரி ் ழகி, அது மட்டுமா? எம் ஈென் ெங் கரனின் தவத்றதக்
குறலத்தவள் .

எ ் டி? உடுக்றக ன ாலும் இறட னநாகும் டியுள் ள இறணந்த முறலகளால் !

அ ் டி ் ட்டவறள ்

ணிந்தால் னதவர் உலகனம கிறடக்கும் . ஆகனவ அவறள ் ணியுங் கள் .

39: ஆளுறகக்கு, உன் தன் அடித்தாமறரகள் உண்டு, அந்தகன் ால்

மீளுறகக்கு, உன் தன் விழியின் கறட உண்டு, னமல் இவை் றின்

மூளுறகக்கு, என் குறை, நின் குறைனே அன்று,-மு ் புரங் கள் .

மாளுறகக்கு, அம் பு பதாடுத்த வில் லான், ங் கில் வாணுதனல.

அபிராமி! நின் திருவடித் தாமறரகள் இருக்கின் ைன. அவை் றிை் கு என்றன ஆளும்
அருள்

உண்டு. உன்னுறடே கறடக்கண் கருறணயுண்டு. ஆறகோல்

எமனிடத்திலிருந்து எனக்கு

மீட்சியுண்டு. நான் உன்றன முேன்று வணங் கினால் ேன் உண்டு.

வணங் காவிடின் அது என்

குறைனே; உன் குறைேன்று. அழகிே பநை் றிறே உறடேவனள! மு ் புரத்றத

அழிக்க வில் றலயும்

அம் ற யும் எடுத்த சிவப ருமானின் இட ் ாகத்தில் அமர்ந்தவனள!

அபிராமினே!

40: வாள் -நுதல் கண்ணிறே, விண்ணவர் ோவரும் வந்து இறைஞ் சி ்

ன ணுதை் கு எண்ணிே எம் ப ருமாட்டிறே, ன றத பநஞ் சில்

காணுதை் கு அண்ணிேள் அல் லாத கன்னிறே, காணும் --அன்பு

பூணுதை் கு எண்ணிே எண்ணம் அன்னைா, முன் பெே் புண்ணிேனம.

ஒளி ப ாருந்திே பநை் றியுறடேவள் அபிராமி! னதவர்களும் வணங் க னவண்டும்

என்ை நிறன ் ற

உண்டு ண்ணக்கூடிேவள் ! அறிோறம நிறைந்த பநஞ் சுறடோர்க்கு எளிதில்

புல ் டாதவள் .

என்றும் கன்னிோனவள் . இ ் டி ் ட்டவறள நான் அண்டிக் பகாண்டு வணங் க

எண்ணினனன். இதுனவ

நான் முை் பிைவிகளில் பெே் த புண்ணிேமாகும் .

41: புண்ணிேம் பெே் தனனம-மனனம.- புது ் பூங் குவறளக்

கண்ணியும் பெே் ே கணவரும் கூடி, நம் காரணத்தால்

நண்ணி இங் னக வந்து தம் அடிோர்கள் நடு இருக்க ்

ண்ணி, நம் பென்னியின் னமல் த்ம ாதம் தித்திடனவ.

அபிராமி, புதிதாக மலர்ந்த குவறளக் கண்கறளயுறடேவள் . அவள் கணவனரா

சிவந்த

திருனமனிறேயுறடே சிவப ருமான். அவர்களிருவரும் இங் னக கூடிவந்து

அடிோர்களாகிே

நம் றமக் கூட்டினார்கள் . அத்துடன் நம் முறடே தறலகறள அவர்களுறடே

திரு ் ாதங் களின்

சின் னமாகெ் னெர்த்துக் பகாண்டார்கள் . அவர்களின் அருளுக்கு நாம்

புண்ணிேனம

பெே் திருக்கினைாம் .

42: இடங் பகாண்டு விம் மி, இறணபகாண்டு இறுகி, இளகி, முத்து

வடங் பகாண்ட பகாங் றக-மறலபகாண்டு இறைவர் வலிே பநஞ் றெ

நடங் பகாண்ட பகாள் றக நலம் பகாண்ட நாேகி, நல் அரவின்

வடம் பகாண்ட அல் குல் ணிபமாழி--னவத ் ரிபுறரனே.

அம் றமனே! ஒளிவீசும் முத்துமாறல உன்னுறடே தனங் களில் புரள் கின் ைது.
உம் முறடே தனங் கனளா

ஒன்றுக்பகான்று இடமின்றி ருத்து மதர்த்திருக்கின் ைது. இந்தக்

பகாங் றகோகிே மறல

சிவப ருமானின் வலிறம ப ாருந்திே மனத்றத ஆட்டுவிக்கின்ைது. அபிராமி

சுந்தரினே! நல் ல

ாம் பின் டம் ன ான்ை அல் குறல உறடேவனள! குளிர்ெ்சிோன

பமாழிகறளயுறடேவனள! னவதெ்

சிலம் புகறளத் திருவடிகளில் அணிந்து பகாண்டவனள! தானே!

43: ரிபுரெ் சீைடி ் ாொங் குறெ, ஞ் ெ ாணி, இன் பொல்

திரிபுர சுந்தரி, சிந்துர னமனிேள் தீறம பநஞ் சில்

புரிபுர, வஞ் ெறர அஞ் ெக் குனி ப ாரு ்புெ்சிறலக் றக,

எரி புறர னமனி, இறைவர் பெம் ாகத்து இருந்தவனள.

சிலம் ணிந்த அழகிே ாதங் கறள உறடேவனள! ாெத்றதயும்

அங் குெத்றதயும் உறடேவனள! ஞ் ெ

ாணங் கறளயும் , இனிறமோன பொல் றலயுமுறடே திரிபுர சுந்தரினே! சிவந்த

சிந்தூர னமனி

உறடேவனள! பகாடிே மனத்றதயுறடே மு ் புரத்றத ஆண்ட அசுரறர அஞ் சி

நடுங் கும் டி

மு ் புரத்றத அழித்த சிவப ருமானின் இட ் ாகத்தில் அமர்ந்தவனள!

44: தவனள இவள் , எங் கள் ெங் கரனார் மறன மங் கலமாம்

அவனள, அவர்தமக்கு அன்றனயும் ஆயினள் , ஆறகயினால் ,

இவனள கடவுளர் ோவர்க்கும் னமறல இறைவியும் ஆம் ,

துவனளன், இனி ஒரு பதே் வம் உண்டாக பமே் த் பதாண்டு பெே் னத.

எங் கள் இறைவனாகிே ெங் கரனின் இல் லத் துறணவினே! அவருக்னக

அன்றனோகவும் ( ராெக்தி ஈன்ை
 ரமசிவம் ) ஆனவனள! ஆறகோல் நீ னே ோவர்க்கும் னமலானவள் ! ஆகனவ,
உனக்னக இனி உண்றமோன

பதாண்டு பெே் னவன் . ஆதலால் , இனி நான் துன் ங் களால் துவள மாட்னடன்.
தானே!

45: பதாண்டு பெே் ோதுநின் ாதம் பதாழாது, துணிந்து இெ்றெனே

ண்டு பெே் தார் உளனரா, இலனரா? அ ் ரிசு அடினேன்

கண்டு பெே் தால் அது றகதவனமா, அன்றிெ் பெே் தவனமா?

மிண்டு பெே் தாலும் ப ாறுக்றக நன் னை, பின் பவறுக்றக அன்னை.

அன்றனனே! உனக்கு ணிவிறட பெே் ோமல் , உன் ாதங் கறள வணங் காமல் ,
தன் இெ்றெ ் டினே

கடறமறேெ் பெே் த ஞானிகளும் உளர். அவர்களின் டி நான் நடந்தால் நீ

பவறு ் ானோ, அல் லது

ப ாறுத்து அருள் பெே் வானோ, எனக்குத் பதரிோது! ஆயினும் , நான் தவனை

பெே் தாலும் ,

என்றன பவறுக்காமல் ப ாறுத்துக் பகாண்டு நீ அருள் ண்ணுவனத நீ திோகும் .

46: பவறுக்கும் தறகறமகள் பெே் யினும் , தம் அடிோறர மிக்னகார்

ப ாறுக்கும் தறகறம புதிேது அன்னை,-புது நஞ் றெ உண்டு

கறுக்கும் திருமிடை் ைான் இட ் ாகம் கலந்த ப ான்னன.-

மறுக்கும் தறகறமகள் பெே் யினும் , ோனுன்றன வாழ் த்துவனன.

ஏ அபிராமினே! விஷத்றத உண்டவனும் , அதனால் கருத்திருக்கும் கழுத்றத

உறடேவனுமாகிே

சிவப ருமானின் இட ் ாகத்தில் அமர்ந்தவனள! சிறினோர்கள் பெே் ேக்கூடாத

பெேல் கறளெ்

பெே் து விடுவர். அறிவிை் சிைந்த ஞானிகள் அறத ் ப ாறுத்து அருளிேதும்

உண்டு. இது
ஒன்றும் புதுறமேல் ல. ப ான் ன ான்ைவனள! நான் தகாத வழியில் பென்ைாலும் ,
அது உனக்னக

பவறு ் ாகயிருந்தாலும் மீண்டும் மீண்டும் உன்றனனே ெரணறடனவன்.

அத்துடன் னமலும்

வாழ் த்தி வழி டுனவன்.

47: வாழும் டி ஒன்று கண்டு பகாண்னடன், மனத்னத ஒருவர்

வீழும் டி அன்று, விள் ளும் டி அன்று, னவறல நிலம்

ஏழும் ரு வறர எட்டும் , எட்டாமல் இரவு கல்

சூழும் சுடர்க்கு நடுனவ கிடந்து சுடர்கின்ைனத.

அன்றனனே!அபிராமித் தானே! நீ கடல் களுக்கும் ஏழ் உலகங் களுக்கும் , உேர்ந்த

மறலகள்

எட்டினிை் கும் அரிதில் எட்டாதவள் . னமலாக உள் ள இரறவயும் , கறலயும்

பெே் யும் ெந்திர

சூரிேர்க்கு இறடனே நின் று, சுடர்விட்டு ் பிராகாசிக்கின் ைவள் !

48: சுடரும் கறலமதி துன்றும் ெறடமுடிக் குன்றில் ஒன்றி ்

டரும் ரிமள ் ெ்றெக் பகாடிறே ் தித்து பநஞ் சில்

இடரும் தவிர்த்து இறம ் ன ாது இரு ் ார், பின் னும் எே் துவனரா-

குடரும் பகாழுவும் குருதியும் னதாயும் குரம் ற யினல.

ஏ அபிராமினே! ெ்றெ ் ரிமளக் பகாடி நீ னேோகும் . ஒளிரும் இளம் பிறைறே,

குன்றை ஒத்த

ெடாமுடியில் அணிந்திருக்கும் சிவப ருமாறன இறணந்தவனள! உன்றனனே

பநஞ் சில் நிறனந்து

வழி டும் னோகிகளூம் , இறமோது கடுந்தவம் புரியும் ஞானிகளூம் மீண்டும்

பிை ் ார்கனளா?

மாட்டார்கள் ! ஏபனன்ைால் னதாலும் , குடலும் , இரத்தமும் , இறைெ்சியும் பகாண்ட

இந்த
மானிட ் பிைவிறே விரும் ார், ஆதலின்!

49: குரம் ற அடுத்து குடிபுக்க ஆவி, பவங் கூை் றுக்கு இட்ட

வரம் ற அடுத்து மறுகும் அ ் ன ாது, வறளக்றக அறமத்து,

அரம் ற அடுத்து அரிறவேர் சூழ வந்து, அஞ் ெல் என் ாே் --

நரம் ற அடுத்து இறெ வடிவாே் நின் ை நாேகினே.

நரம் புக் கருவிகறளக் பகாண்ட, இறெனே வடிவாக உள் ள அபிராமினே!

அடினேனாகிே என்னுறடே

உடறலயும் , அதினல இறணந்த உயிறரயும் பகாடுறமோன எமன் வந்து றிக்க,

நானும் மரணத்திை் கு

அஞ் சி வருந்துனவன் . அ ் ப ாழுது அரம் ற ேரும் , னதவமகளிரும் சூழ

என்னிடத்து வந்து

அஞ் னெல் என் ாே் ! எனக்கு அருள் புரிவாே் !

50: நாேகி, நான்முகி, நாராேணி, றக நளின ஞ் ெ

ொேகி, ொம் வி, ெங் கரி, ொமறள, ொதி நெ்சு

வாே் அகி மாலினி, வாராகி, சூலினி, மாதங் கி என்று

ஆே கிோதியுறடோள் ெரணம் -அரண் நமக்னக.

ஏ அபிராமினே! நீ னே உலக நாேகி. பிரம் ம ெக்தியும் , விஷ்ணு ெக்தியும் நீ . நீ னே

ஒே் ோரமாக ஐவறக மலர் அம் புகறளக் றகயினலந்திேவள் . ெம் புெக்தி, ெங் கரி,
எழிலுறடோள் ,

நாக ாணி, மாலினி, உலகளிக்கும் வராகி, சூலி, மாதங் க முனிமகள்

என் பைல் லாம் ல

வடிவானவள் ! நீ னே ஆதிோனவள் . ஆகனவ, உன்னுறடே திருவடிறேனே

வணங் கினனாம் . அதுனவ எமக்கு ்

ாதுகாவல் .
51: அரணம் ப ாருள் என்று, அருள் ஒன்று இலாத அசுரர் தங் கள்

முரண் அன்று அழிே முனிந்த ப ம் மானும் , முகுந்தனுனம,

ெரணம் ெரணம் என நின் ை நாேகி தன் அடிோர்,

மரணம் பிைவி இரண்டும் எே் தார், இந்த றவேகத்னத.

திரிபுரத்றத நிறலபேன்று நிறனத்த, தன்றமேை் ை அசுரர்கறள அழித்த

சிவப ருமானும் ,

திருமாலும் வணங் கக்கூடிே அபிராமினே! அன்றனனே! உன்றனனே ெரணம்

ெரணம் என்று அண்டிே

அடிோர்களின் மரண ேத்றத ஒழி ் ாே் ! அது மட்டுமல் ல; அவர்கறள ்

ப ாே் றமோன இந்த உலக

வாழ் வினின்றும் விடுவி ் ாே் (பிை ் று ் ாே் ), ப ருநிறல தருவாே் !

52: றவேம் , துரகம் , மதகரி, மா மகுடம் , சிவிறக

ப ே் யும் கனகம் , ப ருவிறல ஆரம் ,--பிறை முடித்த

ஐேன் திருமறனோள் அடித் தாமறரக்கு அன்பு முன்பு

பெே் யும் தவமுறடோர்க்கு உளவாகிே சின்னங் கனள.

ஏ, அபிராமி! உன்னிடம் அன்பு பகாண்டு தவம் பெே் யும் ஞானிகள் உன் திருவடித்
தாமறரகறளனே

வணங் குகிைார்கள் . அத்திருவடிகறளக் கண்டுபகாள் ள அறடோளம்

எதுபவன் ைால் , பிறைேணிந்த

சிவப ருமானின் துறணவினே! னகள் : றவேம் , னதர், குதிறர, ோறன, உேர்ந்த

மணிமுடிகள் ,

ல் லக்குகள் , பகாட்டும் ப ான், உேர்ந்த முத்து மாறலகள் - இறவனே நின்

திருவடிெ்

சின் னம் !

53: சின் னஞ் சிறிே மருங் கினில் ொத்திே பெே் ே ட்டும்

ப ன்னம் ப ரிே முறலயும் , முத்தாரமும் , பிெ்சி பமாே் த்த

கன்னங் கரிே குழலும் , கண் மூன்றும் , கருத்தில் றவத்துத்

தன் னந்தனி இரு ் ார்க்கு, இது ன ாலும் தவம் இல் றலனே.

ஏ, அபிராமி! பமன்றமோன இறடயில் , பெம் றமோன ட்டணிந்தவனள!

அழகிே ப ரிே முறலகளில்

முத்தாரம் அணிந்தவனள! வண்டுகள் பமாே் க்கும் பிெ்சி ் பூறவக் கன்னங் கரிே

குழலில்

சூடிேவனள! ஆகிே மூன் று திருக்கண்கறள உறடேவனள! உன்னுறடே இந்த

அழறகபேல் லாம் கருத்தினல

பகாண்டு திோனித்திருக்கும் அடிோர்களுக்கு இறதவிடெ் சிைந்த தவம்

ஏதுமில் றல.

54: இல் லாறம பொல் லி, ஒருவர் தம் ால் பென்று, இழிவு ட்டு

நில் லாறம பநஞ் சில் நிறனகுவினரல் , நித்தம் நீ டு தவம்

கல் லாறம கை் ை கேவர் தம் ால் ஒரு காலத்திலும்

பெல் லாறம றவத்த திரிபுறர ாதங் கள் னெர்மின் கனள.

ஏ, வறிஞர்கனள! நீ ங் கள் வறுறமோல் ாதிக்க ் ட்டு, ஒருவரிடத்தினல

ப ாருளுக்காகெ்

பென்று, அவர்கள் உங் கறள இழிவு டுத்தாமல் இருக்க னவண்டுமா? என்

பின் னன வாருங் கள் .

மு ் புர நாேகியின் ாதங் கறளனே னெருங் கள் . தவத்றதனே பெே் ோத

ழக்கமுறடே

கேவர்களிடத்திலிருந்து என்றனத் தடுத்தாட் பகாண்டவள் அவனள!

55: மின் ஆயிரம் ஒரு பமே் வடிவு ஆகி விளங் குகின் ைது

அன்னாள் , அகம் மகிழ் ஆனந்தவல் லி, அருமறைக்கு

முன் னாே் , நடு எங் கும் ஆே் , முடிவு ஆே முதல் விதன் றன

உன்னாது ஒழியினும் , உன்னினும் , னவண்டுவது ஒன்று இல் றலனே.

அபிராமி! நீ ஆயிரம் மின்னல் கள் னெர்ந்தாை் ன ான்ை வடிவுறடேவள் !
தன் னுறடே

அடிேவர்களுக்கு அகமகிழ் ெசி

் தரக்கூடிே ஆனந்த வல் லி! அருறமோன
னவதத்திை் கு

பதாடக்கமாகவும் நடுவாகவும் , முடிவாகவும் விளங் கும் முதை் ப ாருளானவள் !

உன்றன மானிடர்

நிறனோது விட்டாலும் , நிறனத்திருந்தாலும் , அதனால் உனக்கு ஆகக்கூடிே

ப ாருள் ஒன்றும்

இல் றலனே!

56: ஒன்ைாே் அரும் பி, லவாே் விரிந்து, இவ் உலகு எங் குமாே்

நின் ைாள் , அறனத்றதயும் நீ ங் கி நிை் ாள் --என்ைன் , பநஞ் சினுள் னள

ப ான்ைாது நின் று புரிகின்ைவா. இ ் ப ாருள் அறிவார்--

அன்று ஆலிறலயில் துயின் ை ப ம் மானும் , என் ஐேனுனம.

அபிராமி அன்றனனே! நீ ஒன்ைாக நின் று, லவாக ் பிரிந்து, இவ் வுலகில் எங் கும்

ரந்திருக்கின் ைாே் ( ராெக்தியினின்று, பிரிந்த ல ெக்திகள் ).

அறவகளிடத்திலிருந்து

நீ ங் கியும் , இருக்கக் கூடிேவள் நீ ! ஆனால் , எளினோனாகிே என் மனத்தில் மட்டும்

இறடயுைாது நீ டு நின்று ஆட்சி பெே் கின் ைாே் . இந்த இரகசிேத்தின்

உட்ப ாருறள அறிேக்

கூடிேவர்கள் , ஆலிறலயில் துயிலும் திருமாலும் , என் தந்றத சிவப ருமான்

ஆகிே இருவருனம

ஆவர்.

57: ஐேன் அளந்த டி இரு நாழி பகாண்டு, அண்டம் எல் லாம்

உே் ே அைம் பெயும் உன்றனயும் ன ாை் றி, ஒருவர் தம் ால்

பெே் ே சுந்தமிழ் ் ாமாறலயும் பகாண்டு பென்று, ப ாே் யும்

பமே் யும் இேம் றவத்தாே் : இதுனவா, உன் தன் பமே் ேருனள?

ஏ, அபிராமி! என் தந்றத சிவப ருமான் அளந்த இரு நாழி பநல் றலக் பகாண்டு
மு ் த்திரண்டு

அைமும் பெே் து உலகத்றதக் காத்தவனள! நீ எனக்கு அருளிே பெந்தமிழால்

உன்றனயும்

புகழ் ந்து ன ாை் ை அருளினாே் ! அனத ெமேத்தில் நின் தமிழால் ஒருவனிடத்தினல

பென்று

இரு ் றதயும் , இல் லாதறதயும் ாடும் டி றவக்கிைாே் ! இதுனவா உனது

பமே் ேருள் ? (விறரந்து

அருள் புரிவாோக!).

+'ஐேன் அளந்த டியிருநாழி' என் து காஞ் சியில் ஏகாம் ரநாதர்

பநல் லளந்தறதக்

குறித்தது. அதறன ் ப ை் ை அபிராமி, காத்தறலெ் பெே் யும் காமாட்சிோகி,

மு ் த்திபரண்டு அைங் கறளயும் புரிந்து, உலறக ் புரந்தனள் என் து வழக்கு.

58: அருணாம் புேத்தும் , என் சித்தாம் புேத்தும் அமர்ந்திருக்கும்

தருணாம் புேமுறலத் றதேல் நல் லாள் , தறக னெர் நேனக்

கருணாம் புேமும் , வதனாம் புேமும் , கராம் புேமும் ,

ெரணாம் புேமும் , அல் லால் கண்டினலன், ஒரு தஞ் ெமுனம.

அபிராமி! றவகறையில் மலர்ந்த தாமறரயினிடத்தும் என்னுறடே

மனத்தாமறரயிலும்

வீை் றிரு ் வனள! குவிந்த தாமறர பமாக்கு ் ன ான்ை திருமுறலயுறடே

றதேனல! நல் லவனள! தகுதி

வாே் ந்த கருறண னெர்ந்த நின் கண் தாமறரயும் , முகத்தாமறரயும் , ாதத்

தாமறரயுனமேல் லாமல் , னவபைாரு புகலிடத்றத நான் தஞ் ெமாக அறடே

மாட்னடன்.

59: தஞ் ெம் பிறிது இல் றல ஈது அல் லது, என்று உன் தவபநறிக்னக

பநஞ் ெம் யில நிறனக்கின் றினலன், ஒை் றை நீ ள் சிறலயும்

அஞ் சு அம் பும் இக்கு அலராகி நின் ைாே் : அறிோர் எனினும்

 ஞ் சு அஞ் சு பமல் அடிோர், அடிோர் ப ை் ை ாலறரனே.

அபிராமித் தானே! நீ ண்ட கரும் பு வில் றலயும் , ஐவறக மலர் அம் புகறளயும்
பகாண்டவனள!

உன்றனத் தவிர னவபைாரு புகலிடம் இல் றலபேன்று பதரிந்தும் , உன்னுறடே

தவபநறிகறள ்

யிலாமலும் , பநஞ் ெத்தில் நிறனோமலும் இருக்கின் னைன். அதை் காக நீ

என்றனத் தண்டிக்கக்

கூடாது. புைக்கணிக்காமல் எனக்கு அருள் ாலிக்க னவண்டும் . உலகத்திலுள் ள

ன றதகளாகிே

ஞ் சும் நாணக்கூடிே பமல் லிே அடிகறள உறடே ப ண்கள் தாங் கள் ப ை் ை

குழந்றதகறளத்

தண்டிக்க மாட்டார்கள் அல் லவா? அனத ன ான்னை நீ யும் எனக்கு அருள

னவண்டும் .

60: ாலினும் பொல் இனிோே் . னி மா மலர் ் ாதம் றவக்க--

மாலினும் , னதவர் வணங் க நின் னைான் பகான்றை வார் ெறடயின்

னமலினும் , கீழ் நின் று னவதங் கள் ாடும் பமே் ் பீடம் ஒரு

நாலினும் , ொல நன் னைா--அடினேன் முறட நாே் த் தறலனே?

ஏ, அபிராமி! ாறலவிட இனிறமோன பொல் றல உறடேவனள! நீ உன்னுறடே

திருவடித் தாமறரறே,

திருமாறலக் காட்டிலும் உேர்ந்த னதவர்கள் வணங் கும் சிவபிரானின்

பகான்றைேனிந்த நீ ண்ட

ெறடமுடியில் தித்தாே் . அடுத்துன் அருட்கண்கள் ட்டு உேர்ந்து நிை் கும்

நால் வறக

னவதத்தினல உன்னுறடே திருவடித் தாமறரகறள ் தித்தாே் . ஆனால் இன் று

நாை் ைமுறடே

நாோகிே என்னுறடே தறலறேயும் , உன்னுறடே திருவடிகளில் னெர்த்துக்

பகாண்டாே் .
(னமை் கூறிே சிவப ருமான், நான்கு னவதங் கனளாடு என்றனயும் ஒ ்பிட, நான்
அவ் வளவு

சிைந்தவனா?)

61: நானேறனயும் இங் கு ஒரு ப ாருளாக நேந்து வந்து,

நீ னே நிறனவின்றி ஆண்டு பகாண்டாே் , நின் றன உள் ளவண்ணம்

ன னேன் அறியும் அறிவு தந்தாே் , என்ன ன று ப ை் னைன்.--

தானே, மறலமகனள, பெங் கண் மால் திருத் தங் றகெ்சினே.

தானே! மறலேரெர் மகனள! சிவந்த கண்கறளயுறடே திருமாலின் தங் றகனே!

நாோகவுள் ள என்றனயும்

இங் னக ஒரு ப ாருட்டாக மதித்து, நீ னே, தன்றன மைந்து ஆட்பகாண்டு விட்டாே் !

அது

மட்டுமல் லாமல் , உன்றனனே உள் ள டினே அறிந்து பகாள் ளும் அறிறவயும்

ன னேனாகிே எனக்குத்

தந்தாே் . நான் ப றுதை் கரிே ன ைல் லனவா ப ை் னைன் !

62: தங் கெ் சிறல பகாண்டு, தானவர் மு ்புரம் ொே் த்து, மத

பவங் கண் கரி உரி ன ார்த்த பெஞ் னெவகன் பமே் ேறடேக்

பகாங் றகக் குரும் ற க் குறியிட்ட நாேகி, னகாகனகெ்

பெங் றகக் கரும் பும் , மலரும் , எ ் ன ாதும் என் சிந்றதேனத.

ஏ, அபிராமி! உன் கணவர் ப ான் மறலறே வில் லாகக் பகாண்டு, மு ் புரத்றத

எரித்த, சிவந்த

கண்கறள உறடே, ோறனத்னதாறல ் ன ார்த்திே சிைந்த காவலனாவான்.

அன்னவனின் திருனமனிறேயும் ,

உன்னுறடே குரும் ற போத்த பகாங் றகோல் னொர்வறடேெ் பெே் தவனள!

ப ான் ன ான்ை சிவந்த றககளில்

கரும் பு வில் னலாடும் , மலர் அம் ன ாடும் , என் சிந்றதயில் எ ் ன ாதும்

உறைந்திரு ் ாே் .
63: னதறும் டி சில ஏதுவும் காட்டி, முன் பெல் கதிக்குக்

கூறும் ப ாருள் , குன்றில் பகாட்டும் தறி குறிக்கும் --ெமேம்

ஆறும் தறலவி இவளாே் இரு ் து அறிந்திருந்தும் ,

னவறும் ெமேம் உண்டு என்று பகாண்டாடிே வீணருக்னக.

ஆறு ெமேங் களுக்கு தறலவிோக இருக்கக் கூடிேவள் , அபிராமி

அன்றனோகும் . அவனள

ன றதேர்களுக்கு நை் கதிேறடவதை் குெ் சில உண்றமோன வழிகறளக்

காட்டு வள் .

அ ் டியிருந்தும் சில வீணர்கள் பிை ெமேம் உண்படன்று அறலந்து

திரிகிைார்கள் .

இவர்களின் பெேல் ப ரிே மறலறேத் தடி பகாண்டு தகர் ்ன ன் என் து ன ால்

உள் ளது.

64: வீனண லி கவர் பதே் வங் கள் ால் பென்று, மிக்க அன்பு

பூனணன், உனக்கு அன்பு பூண்டுபகாண்னடன், நின் புகழ் ெசி

் அன்றி ்

ன னணன், ஒரு ப ாழுதும் , திருனமனி ்ரகாெம் அன்றிக்

கானணன், இரு நிலமும் திறெ நான்கும் ககனமுனம.

ஏ, அபிராமி! உன்றனேன்றி வீணாக ் லி வாங் கும் னவபைாரு பதே் வத்றத

நானடன். உன்றனனே

அன்பு பெே் னதன் . உன்னுறடே புகழ் வார்த்றதேன்றி னவபைாரு வார்த்றத

ன னென். எந்னநரமும்

உன்னுறடே திருனமனி ் பிரகாெத்றதத் தவிர, னவபைான்றும் இவ் வுலகத்திலும் ,

நான்கு

திறெகளிலும் காண மாட்னடன்.

65: ககனமும் வானும் புவனமும் காண, விை் காமன் அங் கம்

தகனம் முன் பெே் த தவம் ப ருமாை் கு, தடக்றகயும் பெம்

முகனும் , முந்நான்கு இருமூன்று எனத் னதான்றிே மூதறிவின்

மகனும் உண்டாேது அன்னைா?--வல் லி. நீ பெே் த வல் ல னம.

ஏ, ஆனந்தவல் லி அபிராமி! உனது கணவனாகிே சிவப ருமான் ஒரு காலத்தில்

மன்மதறன அண்டமும் ,

வானமும் , பூமியும் காணும் டிோக எரித்தார். அ ் டி ் டவருக்கும் நீ

ஆறுமுகமும் ,

ன்னிரு றககளும் சிைந்த அறிவும் பகாண்ட அழகனாகிே முருகறன ் ப ை

ெக்திறேக்

பகாடுத்தாே் . உன்னுறடே அன்புதான் என்னனவா!

66: வல் ல ம் ஒன்று அறினேன், சிறினேன், நின் மலரடிெ் பெே்

ல் லவம் அல் லது ை் று ஒன்று இனலன், சும் ப ாை் ப ாரு ் பு--

வில் லவர் தம் முடன் வீை் றிரு ் ாே் . விறனனேன் பதாடுத்த

பொல் அவமாயினும் , நின் திரு நாமங் கள் னதாத்திரனம.

ஏ, அபிராமினே! சுறமோன ப ான்மறலறே வில் லாக உறடே சிவபிரானின்

இட ் ாகத்தில்

அமர்ந்தவனள! நான் அறினவ இன் னபதன்று அறிோதவன் . மிகவும் சிறிேவன் .

நின் மலர் ் ாதத்

துறணேன்றி னவபைாரு ை் றுமில் லாதவன். ஆறகோல் ாவிோகிே நான்

உன்றன ் ாடிே ாடலில்

பொை் குை் ைங் கள் இரு ் பினும் , தானே! நீ தள் ளி விடுதல் ஆகாது. ஏபனனில் , அது
உன்றன ்

ாடிே னதாத்திரங் கனளோகும் .

67: னதாத்திரம் பெே் து, பதாழுது, மின் ன ாலும் நின் னதாை் ைம் ஒரு

மாத்திறர ் ன ாதும் மனத்தில் றவோதவர்--வண்றம, குலம் ,

னகாத்திரம் , கல் வி, குணம் , குன்றி, நாளும் குடில் கள் பதாறும்

ாத்திரம் பகாண்டு லிக்கு உழலாநிை் ர்-- ார் எங் குனம.

அன்றனனே! அபிராமி! உன்றனனே ாடி, உன்றனனே வணங் காமல் ,
மின்ன ாலும் ஒளியுறடே நின்

னதாை் ைத்றத ஒரு மாத்திறர னநரமாகிலும் மனதில் நிறனோத ன ர்களுக்கு,

என்ன னநரும்

பதரியுமா? அவர்கள் பகாறடக்குணம் , சிைந்த குலம் , கல் வி குணம்

இறவபேல் லாம் குன்றி,

வீடு வீடாகெ் பென்று, ஓனடந்தி உலபகங் கும் பிெ்றெ எடுத்துத் திரிவர்.

68: ாரும் , புனலும் , கனலும் , பவங் காலும் , டர் விசும் பும் ,

ஊரும் முருகு சுறவ ஒளி ஊறு ஒலி ஒன்று டெ்

னெரும் தறலவி, சிவகாம சுந்தரி, சீைடிக்னக

ொரும் தவம் , உறடோர் றடோத தனம் இல் றலனே.

ஏ, அபிராமி! நீ நிலம் , நீ ர், பநரு ் பு, காை் று, ஆகாேம் என்ை ஐவறக ்
பூதங் களாகவும் ,

சுறவ, ஒளி, ஊறு, ஓறெ, நாை் ைம் என்ை அறவகளின் தன்றமோகவும் நிை் கக்
கூடிேவள் .

சுந்தரினே! உன்னுறடே பெல் வம் ப ாருந்திே திருவடிகறளெ் ொர்ந்தவர்கள்

சிைந்த தவத்றத ்

ப றுவர். அத்துடன் அவர்கள் அறடோத பெல் வமும் இல் றல எனலாம் (எல் லாெ்
பெல் வமும்

ப றுவர்).

69: தனம் தரும் , கல் வி தரும் , ஒருநாளும் தளர்வு அறிோ

மனம் தரும் , பதே் வ வடிவும் தரும் , பநஞ் சில் வஞ் ெம் இல் லா

இனம் தரும் , நல் லன எல் லாம் தரும் , அன் ர் என் வர்க்னக--

கனம் தரும் பூங் குழலாள் , அபிராமி, கறடக்கண்கனள,

ஏ, அபிராமி! னமகம் ன ாலும் அடர்ந்த கூந்தறலயுறடேவனள! நின் னுறடே அருள்
ப ருக்கும்

கறடக்கண்கறள வணங் கினானல ன ாதும் . அக்கண்கனள அடிோர்களுக்குெ்

சிைந்த பெல் வத்றதத்

தரும் . நல் ல கல் வி தரும் . னொர்வறடோத மனத்றதத் தரும் . பதே் வீக அழறகத்
தரும் .

பநஞ் சில் வஞ் ெம் கலவாத உைவினர்கறளத் தரும் . நல் லன எல் லாம் கிட்டும் .

70: கண்களிக்கும் டி கண்டுபகாண்னடன், கடம் ாடவியில் ண்

களிக்கும் குரல் வீறணயும் , றகயும் னோதரமும் ,

மண் களிக்கும் ெ்றெ வண்ணமும் ஆகி, மதங் கர்க்குல ்

ப ண்களில் னதான்றிே எம் ப ருமாட்டிதன் ன ரழனக.

ஏ, அபிராமி! உன்றன என் கண்கள் களிக்குமாறு கண்டு பகாண்னடன். கடம்

வனம் என்னும்

தியில் உறைந்த அபிராமி அன்றனனே! நின் ன ரழறகக் கண்டு பகாண்னடன்.

ண்ணும்

விரும் புகின் ை குரல் , வீறண தாங் கிே அழகிே கரங் கள் , திருமுறல தாங் கிே
திருமார்பு,

மண்மகள் மகிழும் ெ்றெ நிைம் - இறவகபளல் லாம் பகாண்ட மதங் கர் எனும்
குலத்தில் னதான்றிே

ன ரழகானவனள! உன்றனக் கண்டு பகாண்னடன்.

71: அழகுக்கு ஒருவரும் ஒவ் வாத வல் லி, அரு மறைகள்

ழகிெ் சிவந்த தாம் புேத்தாள் , னி மா மதியின்

குழவித் திருமுடிக் னகாமளோமறளக் பகாம் பு இருக்க--

இழவுை் று நின் ை பநஞ் னெ.-இரங் னகல் , உனக்கு என் குறைனே?

அபிராமித் னதவி எவருக்கும் இறணயில் லாத திருனமனிேழகுறடேவள் . னவத ்

ப ாருளினல திருநடம்
புரிந்த சிவந்த ாதத் தாமறரகறள உறடேவள் . குளிர்ந்த இளம் பிறைறேத்
தன் திருமுடிகளில்

சூடிே னகாமளவல் லி, இனிறமோன பகாம் ான னதவி இருக்க, பநஞ் னெ! ஊக்கம்
குறைந்து, ஏக்கம்

பகாள் ளானத! உை் ை இடத்தில் ஊன்று னகாலாக அன்றன இருக்க உனக்கு ஏன்
குறை?

72: எங் குறை தீரநின்று ஏை் றுகின்னைன் , இனி ோன் பிைக்கில் ,

நின் குறைனே அன்றி ோர் குறை காண்?-இரு நீ ள் விசும் பின்

மின் குறை காட்டி பமலிகின்ை னநர் இறட பமல் லிேலாே் .-

தன் குறை தீர, எம் னகான் ெறட னமல் றவத்த தாமறரனே.

ஏ, அபிராமி! என்னுறடே குறைகபளல் லாம் தீர உன்றனனே வணங் குகின் னைன்.

இக்குறையுறடே

பிைவிறே நான் மறு டியும் எடுத்தால் என் குறைனே அல் ல. உன்னுறடே

குறைனேோகும் . அகன்ை

வானத்தில் னதான்றும் அம் மின்னறலயும் ழிக்குமாறுள் ள நுண்ணிே

இறடறேயுறடேவனள!

எம் முறடே தந்றத சிவப ருமான், தன் குறை தீர, தனது திருமுடி னமல் ொத்திே
அழகிே ாதத்

தாமறரகறளயுறடேவனள!

73: தாமம் கடம் பு, றட ஞ் ெ ாணம் , தனுக் கரும் பு,

ோமம் வயிரவர் ஏத்தும் ப ாழுது, எமக்கு என்று றவத்த

னெமம் திருவடி, பெங் றககள் நான்கு, ஒளி பெம் றம, அம் றம

நாமம் திரிபுறர, ஒன்னைாடு இரண்டு நேனங் கனள.

ஏ, அபிராமி! உன்னுறடே மாறல, கடம் மாறல, றடகனளா ஞ் ெ ாணங் கள்

(ஐவறக மலர்
அம் புகள் ); வில் னலா கரும் பு; உன்னுறடே பநை் றிக் கண்கனளா அருட் கண்கள் ;
நான்கு

கரங் கனளா பெந்நிைமாகும் . உன்றன வயிரவர்கள் வணங் கும் னநரனமா

நள் ளிரவாகும் . திரிபுறர

என்ை ப ேரும் உண்டும் . நீ எனக்கு னமலாக றவத்திருக்கும் பெல் வம்

நின் னுறடே திருவடித்

தாமறரகனளோகும் .

74: நேனங் கள் மூன் றுறட நாதனும் , னவதமும் , நாரணனும் ,

அேனும் ரவும் அபிராம வல் லி அடி இறணறே ்

ேன் என்று பகாண்டவர், ாறவேர் ஆடவும் ாடவும் , ப ான்

ெேனம் ப ாருந்து தமனிேக் காவினில் தங் குவனர.

முக்கண்கறளயுறடே சிவன் , திருமால் , பிரும் மா முதலானனாரும்

வணங் கக்கூடிே னதவி

அபிராமிோகும் . அவளுறடே ாதங் களினல ெரண் என்ைறடந்த அடிோர்கள்

இந்திர ன ாகத்றதயும்

விரும் மாட்டார்கள் . அரம் ற முதலான னதவ மகளிர் ாடி, ஆட, ப ான்

ஆெனனம கிட்டினும் ,

அன்றனயின் ாதெ் னெறவறேனே ப ரிபதன நிறனவார்கள் .

75: தங் குவர், கை் க தாருவின் நீ ழலில் , தாேர் இன்றி

மங் குவர், மண்ணில் வழுவாே் பிைவிறே,-மால் வறரயும் ,

ப ாங் கு உவர் ஆழியும் , ஈனரழ் புவனமும் , பூத்த உந்திக்

பகாங் கு இவர் பூங் குழலாள் திருனமனி குறித்தவனர.

ப ரிே மறலகறளயும் , நுறரக் கடறலயும் , தினான்கு உலகத்றதயும்

ப ை் பைடுத்த ஏ அபிராமி!

மணம் வீசும் பூறவேணிந்த குழலுறடேவனள! உன்னுறடே திருனமனிறே

இறடயுைாது சிந்றதயினல
திோனி ் வர் ெகலத்றதயும் தருகின் ை கை் க மரத்தின் நிழறலயும் ப ை் று
இன் புறுவர்.

இறடவிடாது னதான்றும் மானிட ் பிைவியும் இல் லாமல் ன ாவர். அத்தறகே ல

பிைவிகளில்

ப ை் பைடுக்கும் மானிடத் தாோரும் இல் லாமல் ன ாவர் (என்றும் நிறலோகிே

தாே் நீ னே).

76: குறித்னதன் மனத்தில் நின் னகாலம் எல் லாம் , நின் குறி ் பு அறிந்து

மறித்னதன் மைலி வருகின் ை னநர்வழி, வண்டு கிண்டி

பவறித்னதன் அவிழ் பகான்றை னவணி ் பிரான் ஒரு கூை் றை, பமே் யில்

றித்னத, குடிபுகுதும் ஞ் ெ ாண யிரவினே.

ஏ, அபிராமி! ஞ் ெ ாணங் கறளயுறடேவனள! உன்னுறடே திருக்னகாலத்றதனே

மனத்தில் நிறனத்து

திோனிக்கின் னைன். உன்னுறடே திருவருறளக் பகாண்டு, மருட்டுகின் ை

ேமன்வரும் வழிறேக்

கண்டு பகாண்னடன். கண்டதும் அல் லாமல் , அவன் வருவதை் கு முன், அவன்

வழிறே அறடத்தும்

விட்னடன் (எல் லாம் நின் திருவருனள). வண்டு பமாே் க்கும் னதபனாடு கூடிே
பகான்றை மாறலறே

அணிந்த சிவப ருமானின் இட ் ாகத்றத பவை் றி பகாண்டு, தாபனாரு

ாதிோக அமர்ந்தவனள!

77: யிரவி, ஞ் ெமி, ாொங் குறெ, ஞ் ெ ாணி, வஞ் ெர்

உயிர் அவி உண்ணும் உேர் ெண்டி, காளி, ஒளிரும் கலா

வயிரவி, மண்டலி, மாலினி, சூலி, வராகி--என்னை

பெயிர் அவி நான்மறை னெர் திருநாமங் கள் பெ ் புவனர.

ஏ, அபிராமி! உன்றன, ற ரவர் வணங் கக்கூடிே ற ரவி; ஞ் ெமி; ாெத்றதயும் ,

அங் குெத்றதயும் உறடே ாொங் குறெ; ஐவறக மலர் அம் புகறளயுறடே
ஞ் ெ ாணி; வஞ் ெகரின்

உயிறர மாே் த்து, அவர்கள் இரத்தத்றதக் குடிக்கின் ை னமலான ெண்டி; மகா

காளி; ஒளிவீசும்

கறல ப ாருந்திே வயிரவி, சூரிே, ெந்திர மண்டலத்திலுள் னளார்க்கு மண்டலி;

சூலத்றதயுறடே

சூலி; உலகளந்த வராகி என் பைல் லாம் அடிோர் ல் னவறு நாமங் கறளெ் பொல் லி
வணங் குவர்.

குை் ைமை் ை னவதங் களிலும் , நின் திரு நாமங் கள் இவ் வாறு கூை ் டுகின் ைன.
அறதனே

அடிோர்கள் மீண்டும் மீண்டும் பொல் லி வாழ் த்தி வணங் கி வழி டுகின்ைனர்.

78: பெ ் பும் கனக கலெமும் ன ாலும் திருமுறலனமல்

அ ் பும் கள அபிராம வல் லி, அணி தரளக்

பகா ் பும் , வயிரக் குறழயும் , விழியின் பகாழுங் கறடயும் ,

து ் பும் , நிலவும் எழுதிறவத்னதன், என் துறண விழிக்னக.

என் தானே! அபிராமி! உன்றனனே என் இரு கண்களில் எழுதி றவத்னதன். அந்த
உருவம் எ ் டி ்

ட்டபதனின், மாணிக்க ் பூண் அணிந்த ப ாை் கலெம் ன ான்ை திருமுறல;

அம் முறலனமல் பூசிே

மணம் வீசும் சிைந்த ெந்தனக் கலறவ; அங் னக புரளும் அணிகலன் கள் ; சிைந்த
முத்துக்

பகா ் பு; றவரத்னதாடு; பெழுறமோன கருறணமிகும் கறடக்கண்கள் ;

குளிர்ெ்சிறே உமிழ் கின் ை

நிலறவ ் ன ான்ை திருமுகம் இறவகபளல் லாம் பகாண்ட வடிறவனே என்

மனத்தில் இருத்தினனன்.

79: விழிக்னக அருள் உண்டு, அபிராம வல் லிக்கு, னவதம் பொன்ன

வழிக்னக வழி ட பநஞ் சு உண்டு எமக்கு, அவ் வழி கிடக்க,

 ழிக்னக சுழன் று, பவம் ாவங் கனள பெே் து, ாழ் நரகக்

குழிக்னக அழுந்தும் கேவர் தம் னமாடு, என்ன கூட்டு இனினே?

அபிராமியின் விழிகளில் என்றும் அருளுண்டு. னவதமுறை ் டி அவறள வழி ட

எனக்கு

பநஞ் ெமும் உண்டு. ஆறகோல் ழிறேயும் , ாவத்றதயுனம விறளவித்து, ாழ்

நரகக்குழியில்

அழுந்தி வாடும் ன றதேர்கனளாடு எனக்கு இனி என்ன பதாடர்பு? (அபிராமி

அன்றன சிைந்த

துறணோவாள் ).

80: கூட்டிேவா என்றனத் தன் அடிோரில் , பகாடிே விறன

ஓட்டிேவா, என் கண் ஓடிேவா, தன்றன உள் ளவண்ணம்

காட்டிேவா, கண்ட கண்ணும் மனமும் களிக்கின் ைவா,

ஆட்டிேவா நடம் --ஆடகத் தாமறர ஆரணங் னக.

ஏ, அபிராமித்தானே! ப ாை் ைாமறரயில் வாழும் ன ரழகானவனள! என்றன உன்

அடிோர்கள்

கூட்டத்தில் னெர்த்தவனள! நான் பெே் த பகாடிே விறனகறளபேல் லாம்

ஒழித்தவனள! ஒன்றையும்

அறிோத எனக்கு, உன்னுறடே உண்றம உருறவக் காட்டிேவனள! உன்றனக்

கண்ட என் கண்ணும் ,

மனமும் களிநடம் புரிகின்ைது. இவ் வாபைல் லாம் என்றன நாடகமாடெ்

பெே் தவனள! உன்னுறடே

கருறணேத்தான் என்னபவன் ன ன்.

81: அணங் னக.-அணங் குகள் நின் ரிவாரங் கள் ஆறகயினால் ,

வணங் னகன் ஒருவறர, வாழ் தது

் கினலன் பநஞ் சில் , வஞ் ெகனராடு

இணங் னகன், எனது உனது என்றிரு ் ார் சிலர் ோவபராடும்

பிணங் னகன், அறிவு ஒன்று இனலன், என் கண் நீ றவத்தன ர் அளினே.

ஏ, அபிராமி! என்னிடத்தில் நீ றவத்த ப ருங் கருறணயினால் நான் கள் ள
பநஞ் ெம் உறடேவரிடம்

பநருங் க மாட்னடன். உலகத்தில் மை் ை ெக்திகபளல் லாம் உன்னுறடே ரிவாரத்

னதவறதகனளோகும் . ஆதலினால் நான் அவர்கறள வணங் க மாட்னடன்;

ஒருவறரயும் ன ாை் ைவும்

மாட்னடன்; நான் அறிவில் லாதவனாயினும் , என்னுறடேபதல் லாம்

உன்னுறடேது என்று உன்றன

வணங் கும் சில ஞானிகனளாடு மட்டுனம பிணங் காது னெர்ந்து உைவாடுனவன் !

82: அளி ஆர் கமலத்தில் ஆரணங் னக. அகிலாண்டமும் நின்

ஒளிோக நின் ை ஒளிர் திருனமனிறே உள் ளுந்பதாறும் ,

களி ஆகி, அந்தக்கரணங் கள் விம் மி, கறரபுரண்டு

பவளிோே் விடின், எங் ஙனன மை ் ன ன், நின் விரகிறனனே?

ஏ, அபிராமி! வண்டுகள் ஆர்க்கும் தாமறரயில் வாழ் வனள! ன ரழகானவனள!

உலகபமல் லாம்

ஒளிோக நின்ை, ஒளிவீசும் உன்னுறடே திருனமனிறே நான்

நிறனக்கும் னதாறும்

களி ் றடகின் னைன். அக்களி ் பின் மிகுதிோல் அந்தக் காரணங் கள் விம் மிக்
கறரபுரண்டு,

ரபவளிோகவுள் ள ஆகாேத்தில் ஒன்றி விடுகின்ைன. இவ் வளவு ன ரருள்

காட்டிேருளிே உன்

தவபநறிறே நான் எவ் வாறு மை ்ன ன்? (மைனவன் ஒருன ாதும் ).

83: விரவும் புது மலர் இட்டு, நின் ாத விறரக்கமலம்

இரவும் கலும் இறைஞ் ெ வல் லார், இறமனோர் எவரும்

ரவும் தமும் , அயிராவதமும் , கீரதியும் ,

உரவும் குலிகமும் , கை் கக் காவும் உறடேவனர.

அன்றனனே, அபிராமி! உன்னுறடே மணம் மிக்க திருவடித் தாமறரகளில் னதன்
சிந்தும்

புதுமலர்கறள றவத்து இரவு, கலாக திோனம் பெே் யும் ப ரினோர்கள் ,

னதவர்கள் முதலிே

ோவரும் இந்திர தவி, ஐராவதம் என்ை ோறன, ஆகாே கங் றக, வலிறமோன
வஜ் ஜிர ஆயுதம் ,

கை் கெ் னொறல முதலிேறவகறள முறைோக ் ப ை் று ப ருவாழ் வு

வாழ் கின் ைனர். (எனக்கும்

அருள் வாோக!)

84: உறடோறள, ஒல் கு பெம் ட்டுறடோறள, ஒளிர்மதிெ் பெஞ்

ெறடோறள, வஞ் ெகர் பநஞ் சு அறடோறள, தேங் கு நுண்ணூல்

இறடோறள, எங் கள் ப ம் மான் இறடோறள, இங் கு என்றன இனி ்

றடோறள, உங் கறளயும் றடோவண்ணம் ார்த்திருனம.

ஏ, அடிோர்கனள! என் அபிராமி, இறடயில் ஒளிவீசும் பெம் ட்டு அணிந்தவள் .

ஒளி வீசும்

பிறைெ் ெந்திரறன அணிந்த ெறடறே உறடேவள் . வஞ் ெகர்களின் பநஞ் சினல

குடி பகாள் ளாதவள் . ஒளி

விளங் கும் நுண்றமோன நூலிறடோள் . சிவப ருமானின் இட ் ாகத்தில் குடி

பகாண்டவள் . என்

அன்றனோகிே இவள் அந்நாள் என்றன அடிறமோகக் பகாண்டாள் . என்றன

இனி இவ் வுலகில் பிைக்க

றவக்க மாட்டாள் . அத்தறகே னதவிறே நீ ங் களும் பதாழுது ன ாை் றுங் கள் .

நீ ங் களும் பிைவி

எடுக்கா ் ன பைே் த அவறளனே திோனம் பெே் யுங் கள் .

85: ார்க்கும் திறெபதாறும் ாொங் குெமும் , னிெ் சிறை வண்டு

ஆர்க்கும் புதுமலர் ஐந்தும் , கரும் பும் , என் அல் லல் எல் லாம்

தீர்க்கும் திரிபுறரோள் திரு னமனியும் , சிை் றிறடயும் ,

வார்க் குங் கும முறலயும் , முறலனமல் முத்து மாறலயுனம.

ஏ, அபிராமி! நான் எத்திறெறே னநாக்கினும் உன்னுறடே றடகளாகிே

ாெமும் , அங் குெமும் ,

வண்டுகள் மறைந்திருக்கும் மலர் அம் பு ஐந்தும் , கரும் பு வில் லும் , என்னுறடே

துன் ங் கபளல் லாம் தீர்க்கக் கூடிே திரிபுறரோகிே நின் திருனமனி அழகும் ,

சிை் றிறடயும் , கெ்றெேணிந்த குங் குமம் னதாே் ந்த மார் கங் களும் , அவை் றின்
னமனல அறெயும்

முத்துமாறலயும் என் கண்முன் காட்சிோே் நிை் கின் ைன. (எங் கும் ரந்தவள் ).

86: மால் அேன் னதட, மறை னதட, வானவர் னதட நின் ை

காறலயும் , சூடகக் றகறேயும் , பகாண்டு--கதித்த க ் பு

னவறல பவங் காலன் என்னமல் விடும் ன ாது, பவளி நில் கண்டாே்

ாறலயும் னதறனயும் ாறகயும் ன ாலும் ணிபமாழினே.

ஏ, அபிராமி! ாறலயும் , னதறனயும் , ாறகயும் ஒத்த இனிே

பமாழியுறடேவனள! இேமன்

னகாபித்து ் ல கிறளகறளக் பகாண்ட சூலத்றத என்மீது பெலுத்தும் ன ாது,

திருமாலும் ,

பிரம் மனும் , னவதங் களும் , வானவர்களும் னதடியும் காணாத

திரு ் ாதங் கறளயும்

ெங் றகேணிந்த திருக்கரங் கறளயும் பகாண்டு நீ என் முன்னன காட்சி தந்தருள

னவண்டும் .

87: பமாழிக்கும் நிறனவுக்கும் எட்டாத நின் திருமூர்த்தம் , என் தன்

விழிக்கும் விறனக்கும் பவளிநின் ைதால் ,--விழிோல் மதறன

அழிக்கும் தறலவர், அழிோ விரதத்றத அண்டம் எல் லாம்

ழிக்கும் டி, ஒரு ாகம் பகாண்டு ஆளும் ரா றரனே.

ஏ, அபிராமி! பநை் றிக்கண் பகாண்டு மன்மதறன எரித்த எம் பிரானாகிே
சிவப ருமானின் அழிோத

னோக விரதத்றத எவ் வுலகத்தவரும் ழிக்குமாறு அவனது இட ் க்கத்தில்

இடம் பகாண்டு

ஆள் வனள! எளினோனாகிே என் கண்களிலும் , என் பெேல் களிலும் வாக்குக்கும் ,

மனத்திை் கும்

எட்டாத நின் திருவுருவனம னதான்றிக் காட்சிேளிக்கின் ைனத! (ஈபதன்ன

விே ் ன ா!)

88: ரம் என்று உறன அறடந்னதன், தமினேனும் , உன் த்தருக்குள்

தரம் அன்று இவன் என்று தள் ளத் தகாது--தரிேலர்தம்

புரம் அன்று எரிே ் ப ாரு ் புவில் வாங் கிே, ன ாதில் அேன்

சிரம் ஒன்று பெை் ை, றகோன் இட ் ாகம் சிைந்தவனள.

ஏ, அபிராமி! றகவர்களது மு ் புரத்றத எரிக்க னமருமறலறே வில் லாகக்

பகாண்டவரும் ,

திருமாலின் உந்தித் தாமறரயில் னதான்றிே பிரம் மனின் சிரம் ஒன்றைக்

கிள் ளிேழித்தவருமான

சிவப ருமானின் இட ் ாகத்தில் சிைந்து வீை் றிரு ் வனள! ோருனம

துறணயில் லாத நான்,

நீ னே கதிபேன்று ெரணறடந்னதன் . ஆறகோல் எளினோனாகிே என்னிடத்தில்

உன் க்தருக்குள் ள

தரம் இல் றலபேன்று நீ தள் ளி விடுதல் தகாது. அது உன் அருளுக்கும் அைமன்று.

89: சிைக்கும் கமலத் திருனவ. நின் னெவடி பென்னி றவக்கத்

துைக்கம் தரும் நின் துறணவரும் நீ யும் , துரிேம் அை் ை

உைக்கம் தர வந்து, உடம் ன ாடு உயிர் உைவு அை் று அறிவு

மைக்கும் ப ாழுது, என் முன் னன வரல் னவண்டும் வருந்தியுனம.

அபிராமித் தானே! சிைந்த தாமறரயில் வீை் றிருக்கும் பெல் வனம! என்னுறடே
உயிருக்கும் ,

உடலுக்கும் பதாடர் ை் று, அறிவு மைதி மிகுந்து இருக்கும் னவறளயில்

உன்னுறடே னெவடி

என்னுறடே பென்னியில் டர னவண்டும் . னமலும் , ை் றின்றமறே

அனுக்கிரகிக்கும் உன்னுறடே

துறணவரும் வந்து னமான நிறலயில் நான் அறிதுயிலில் அமரும் ன ை் றை அருள

னவண்டும் .

90: வருந்தாவறக, என் மனத்தாமறரயினில் வந்து புகுந்து,

இருந்தாள் , றழே இரு ் பிடமாக, இனி எனக்கு ்

ப ாருந்தாது ஒரு ப ாருள் இல் றல--விண் னமவும் புலவருக்கு

விருந்தாக னவறல மருந்தானறத நல் கும் பமல் லிேனல.

ஏ, அபிராமி! உலகில் எனக்கு இனிக் கிறடக்காத ப ாருபளன்று ஏதுமில் றல.

என்னுறடே உள் ளத்

தாமறரறே உன்னுறடே றழே உறைவிடமாகக் கருதி வந்தமர்ந்தாே் . னமலும்

நான் பிைந்தும் ,

இைந்தும் வருந்தாமல் இருக்க அருள் புரிந்தாே் . ாை் கடலில் னதான்றிே

அமிர்தத்றத

திருமால் னதவர்களுக்குக் பகாடுக்க முதலாக இருந்த அபிராமினே, எனக்கு

இனினேது குறை?

91: பமல் லிே நுண் இறட மின் அறனோறள விரிெறடனோன்

புல் லிே பமன் முறல ் ப ான் அறனோறள, புகழ் ந்து மறை

பொல் லிேவண்ணம் பதாழும் அடிோறரத் பதாழுமவர்க்கு,

ல் லிேம் ஆர்த்து எழ, பவண் கடு ஊறும் தம் தருனம.

அபிராமித் னதவி! நீ மின்னல் ன ாலும் பமல் லிே இறடயிறன உறடேவள் ;

விரிந்த ெறடமுடி நாதர்
சிவபிரானனாடு இறணந்து நிை் கும் பமன்றமோன முறலகறளயுறடேவள் ;
ப ான்றன ் ன ான்ைவள் .

இவ் வாைாகிே உன்றன னவத ் டி பதாழுகின் ை அடிோர்க்கும் அடிேவர்கள் ,

ல் வறக

இறெக்கருவிகள் இனிதாக முழங் கிவர, பவள் றளோறனோகிே ஐராவதத்தின்

னமனல ஊர்ந்து

பெல் லும் இந்திர ் தவி முதலான பெல் வ ன ாகங் கறள ் ப றுவர்.

92: தத்னத உருகி, நின் ாதத்தினல மனம் ை் றி, உன் தன்

இதத்னத ஒழுக, அடிறம பகாண்டாே் , இனி, ோன் ஒருவர்

மதத்னத மதி மேங் னகன், அவர் ன ான வழியும் பெல் னலன்--

முதல் னதவர் மூவரும் ோவரும் ன ாை் றும் முகிழ் நறகனே.

ஏ, அபிராமி! முதல் என்று கூை ் டும் மும் மூர்த்திகளும் மை் றுமுள் ள னதவர்களும்

ன ாை் றித் பதாழுகின்ை புன்னறகறேயுறடேவனள! உன்னுறடே

ஞானத்திை் காகனவ உருகிநின்ை என்றன

உன் ாதத்தினலனே ை் றும் டி பெே் து, உன் வழி ் டினே ோன் நடக்கும் டி
அடிறமோகக்

பகாண்டவனள! இனி நான் னவபைாரு மதத்தினல மன மேக்கம் பகாள் ள

மாட்னடன். அவர்கள் பெல் லும்

வழியினலயும் பெல் ல மாட்னடன்.

93: நறகனே இது, இந்த ஞாலம் எல் லாம் ப ை் ை நாேகிக்கு,

முறகனே முகிழ் முறல, மானன, முது கண் முடிவுயில் , அந்த

வறகனே பிைவியும் , வம் ன , மறலமகள் என் தும் நாம் ,

மிறகனே இவள் தன் தறகறமறே நாடி விரும் புவனத.

உலகபமல் லாம் ப ை் பைடுத்த தறலவிோகிே அபிராமி அன்றனயின் திரு

மார் கங் கறளத் தாமறர
பமாட்டு என்கிைார்கள் . கருறண ததும் பி நிை் கும் முதிர்ந்த கண்கறள, மருட்சி
மிக்க

மான் கண்கள் என்கிைார்கள் . முடிவில் லாதவள் என் பைல் லாம் க்தர்கள்

கூறுகின்ைார்கள் .

இறவபேல் லானம மாறு ட்ட கூை் றுகள் . இறவகறள நிறனயும் ன ாது எனக்கு
நறக ் ன உண்டாகிைது.

இனினமல் நாம் பெே் ேக்கூடிேது இத்தறகே கை் றனகறளத் தள் ளி அவளின்

உண்றம நிறலறே

அறிதனலோகும் .

94: விரும் பித் பதாழும் அடிோர் விழிநீ ர் மல் கி, பமே் புளகம்

அரும் பித் ததும் பிே ஆனந்தம் ஆகி, அறிவு இழந்து

கரும் பின் களித்து, பமாழி தடுமாறி, முன் பொன்ன எல் லாம்

தரும் பித்தர் ஆவர் என்ைால் அபிராமி ெமேம் நன் னை.

அபிராமி அம் றமறே ் க்தினோடு விரும் பித்பதாழும் அடிேவர்களின்

கண்களில் நீ ரானது

ப ருகி, பமே் சிலிர்த்து, ஆனந்தம் ததும் பி, அறிவு மைந்து, வண்றட ் ன ால்
களித்து,

பமாழி தடுமாறி, முன்பு பொல் லிே பித்தறர ் ன ால் ஆவார்கள் என்ைால் ,

அ ் ன ரானந்தத்திை் கு மூலமான அம் பிறகயின் ெமேனம மிகெ்சிைந்ததாகும் .

95: நன் னை வருகினும் , தீனத விறளகினும் , நான் அறிவது

ஒன்னையும் இல் றல, உனக்னக ரம் : எனக்கு உள் ளம் எல் லாம்

அன்னை உனது என்று அளித்து விட்னடன்:- அழிோத குணக்

குன்னை, அருட்கடனல, இமவான் ப ை் ை னகாமளனம.

ஏ, அபிராமி! அழிோத குணக்குன்னை! அருட்கடனல! மறலேரென் ப ை் பைடுத்த

அழகிே னகாமள
வல் லினே! எனக்கு உரிறம என்று எ ் ப ாருளும் இல் றல. அறனத்றதயும்
அன்னை உன்னுறடேதாக்கி

விட்னடன். இனி எனக்கு நல் லனத வந்தாலும் , தீறமனே விறளந்தாலும் , அவை் றை

உணராது

விரு ் பு, பவறு ் ை் ைவனானவன் . இனி என்றன உனக்னக ரம் என்று

ஆக்கினனன்.

96: னகாமளவல் லிறே, அல் லிேந் தாமறரக் னகாயில் றவகும்

ோமள வல் லிறே, ஏதம் இலாறள, எழுதரிே

ொமள னமனிெ் ெகலகலா மயில் தன் றன, தம் மால்

ஆமளவும் பதாழுவார், எழு ாருக்கும் ஆதி னர.

என் அபிராமி அன்றனறே, இளறமயும் அழகும் மிக்க னகாமள வல் லிறே,

அழகிே பமன்றமோன

தாமறரறேக் னகாயிலாகக் பகாண்டு உறையும் ோமளவல் லிறே,

குை் ைமை் ைவறள, எழுதுதை் கு இேலாத

எழில் பகாண்ட திருனமனியுறடேவறள, ெகல கறலகளிலும் வல் ல மயில்

ன ான்ைவறள, தம் மால்

கூடுமானவறர பதாழுகின் ை அடிேவர்கனள, ஏழுலறகயும் ஆட்சி புரியும்

அதி ர்கள் ஆவார்கள் .

97: ஆதித்தன், அம் புலி, அங் கி குன ரன், அமரர்தம் னகான்,

ன ாதிை் பிரமன் புராரி, முராரி ப ாதிேமுனி,

காதி ் ப ாரு றடக் கந்தன் , கண தி, காமன் முதல்

ொதித்த புண்ணிேர் எண்ணிலர் ன ாை் றுவர், றதேறலனே.

என்னுறடே அன்றன அபிராமிறே, புண்ணிேம் ல பெே் து, அவை் றின்

ேறனயும் அறடந்த சூரிேன்,

ெந்திரன், அக்கினி, குன ரன், னதவர்களின் தறலவன் இந்திரன், தாமறர மலரில்

உதித்த
பிரம் மன், மு ் புரங் கறள எரித்த சிவப ருமான், முரறனத் தண்டித்த திருமால் ,
ப ாதிேமறல

முனிோகிே அகத்திேர், பகான்று ன ார் புரியும் கந்தன் , கண தி, மன்மதன்

முதலாகிே

எண்ணை் ை னதவர்கள் அறனவரும் ன ாை் றித் துதி ் ர்.

98: றதவந்து நின் அடித் தாமறர சூடிே ெங் கரை் கு

றகவந்த தீயும் , தறல வந்த ஆறும் , கரலந்தது எங் னக?--

பமே் வந்த பநஞ் சின் அல் லால் ஒருகாலும் விரகர் தங் கள்

ப ாே் வந்த பநஞ் சில் , புகல் அறிோ மட ் பூங் குயினல.

ஏ, அபிராமி! நீ உண்றம ப ாருந்திே பநஞ் றெத் தவிர வஞ் ெகர்களுறடே ப ாே்

மனத்தில்

ஒருன ாதும் வந்து புகுந்தறிோதவள் . பூங் குயில் ன ான்ைவனள! உன்னுறடே

ாதத்தாமறரறேத்

தறலயில் சூடிக் பகாண்ட சிவப ருமானாகிே ெங் கரனின் றகயிலிருந்த தீயும் ,

முடினமல்

இருந்த ஆறும் (ஆகாே கங் றக) எங் னக ஒளிந்து பகாண்டனனவா?

99: குயிலாே் இருக்கும் கடம் ாடவியிறட, னகால விேன்

மயிலாே் இருக்கும் இமோெலத்திறட, வந்து உதித்த

பவயிலாே் இருக்கும் விசும் பில் , கமலத்தின்மீது அன்னமாம் ,

கயிலாேருக்கு அன்று இமவான் அளித்த கனங் குறழனே

ஏ, அபிராமி! அன்று றகலேங் கிரித் தறலவனாகிே சிவபிரானுக்கு மணம்

முடித்த மறலேரென்

மகனள! கடம் வனத்தில் உறைந்த குயினல! இமேமறலயில் னதான்றிே் அழகிே

மயினல! ஆகாேத்தில்

நிறைந்திரு ் வனள! தாமறர மீது அன்னமாக அமர்ந்திருக்கும்

திருக்னகாலத்றதயுறடேவனள!
(மதுறரயில் குயிலாகவும் , இமேத்தில் மயிலாகவும் , சிதம் ரத்தில் ஞானசூரிே
ஒளிோகவும் ,

திருவாரூரில் அன்னமாகவும் அம் பிறக விளங் குகின் ைாள் என் து வழக்கு).

100: குறழறேத் தழுவிே பகான்றைேந் தார் கமழ் பகாங் றகவல் லி

கறழறே ் ப ாருத திருபநடுந் னதாளும் , கரு ் பு வில் லும்

விறழே ் ப ாரு திைல் னவரிேம் ாணமும் பவண் நறகயும்

உறழறே ் ப ாருகண்ணும் பநஞ் சில் எ ் ன ாதும் உதிக்கின்ைனவ!

ஏ, அபிராமி! குறழயினல தவழும் டிோகவுள் ள பகான்றை மலரால் பதாடுத்த

மாறலயின் மணம் கமழும்

மார் கங் கறளயும் னதாறளயும் உறடேவனள! மூங் கிறல ஒத்த அழகிே கரும் பு
வில் லும் ,

கலவின ாருக்கு விரும் க்கூடிே மணம் மிகுந்த ஐவறக மலர் அம் பும் ,
பவண்றமோன

முத்து ் ல் இதழ் ெ ் சிரி ் பும் , மாறன ஒத்த மருண்ட கண்களுனம எ ் ப ாழுதும்

என்

பநஞ் சில் நிறைந்திருக்கிைது. அத் திருனமனிறேனே நான் வழி டுகின்னைன் .

நூை் ேன்

ஆத்தாறள, எங் கள் அபிராம வல் லிறே, அண்டம் எல் லாம்

பூத்தாறள, மாதுளம் பூ நிைத்தாறள, புவி அடங் கக்

காத்தாறள, ஐங் கறண ் ாெங் குெமும் கரு ் புவில் லும்

னெர்த்தாறள, முக்கண்ணிறேத், பதாழுவார்க்கு ஒரு தீங் கு இல் றலனே.

எங் கள் தாோனவறள, அபிராமி வல் லிறே, எல் லா உலகங் கறளயும்

ப ை் ைவறள, மாதுளம் பூ ் ன ான்ை

நிைத்துறடேவறள, உலகபமல் லாம் காத்தவறள, திருக்கரங் களில் மலர்

அம் புகள் ஐந்றதயும் ,
 ாெத்றதயும் , அங் குெத்றதயும் , கரும் பு வில் றலயும் றவத்திரு வறள, மூன் று
கண்கறளயுறடே

னதவிறேத் பதாழுவார்க்கு ஒரு தீங் கும் னநராது; உலகில் வளமும் நலமும் ப ை் று

வாழ் வர்.

தறல ் புக்கு பெல் க