Sonny Mercado Somebang Hunyo 28, 2021

Grade 9 – Sapphire Araling Panlipunan 9

Kalakalang Panlabas ng Pilipinas

Ang patakaran sa kalakalan ng Pilipinas ay nakaranas ng iba’t ibang pagbabago sa mga
dekada. Ang Pilipinas ay patuloy na umuunlad sa merkado ng kalakalan. Mula nang pirmahan
ang AOA, itinulak ng gobyerno ng Pilipinas ang pag-angkat ng mga kalakal. Bagaman sa
pangkalahatan ay mabuti ang pag-angkat ng mga kalakal, lumikha ito ng isang pagpapakandili sa
ibang mga bansa tulad ng Tsina, Malaysia, at Indonesia na nangungunang kasosyo sa kalakalan.
Noong 1980's ganap na suportado ng Pilipinas ang pagiging bukas ng kalakalan sa pag-asang
mapalakas ang merkado at mga kasunduan sa malayang kalakalan. Ang nais na kinalabasan nito
ay makakuha ng mga pondo habang may pagkakataon na mamuhunan sa iba. Habang ang
merkado ng kalakalan ay umuunlad, ang epekto ng kalakalang panlabas ay nakaapekto sa lakas
ng paggawa at sitwasyon ng maraming pamilyan Pilipino sa pinaka-negatibong kondisyon.

Ang mga pangunahing import ng bansa ay binubuo ng gasolina, electronik na mga

produkto, kagamitan sa transportasyon at makinaryang pang-industriya. Ang Pilipinas ay
nangungunang sa pagluwas ng mga produktong elektronikong kabilang ang mga processor, chips
at hard drive gayundin ng mga produktong pang-agrikultura, kabilang ang coconut, pinya at
abaca. Pangunahing kasama sa kalakalan ang Japan, United States at Tsina. Ang bansa ay kasapi
ng World Trade Organization (WTO) at ng Association of Southeast Asian Nations (ASEAN).
Ang pangunahing kadahilanan ng peligro sa dayuhang kalakalan sa Pilipinas at mga bansa sa
rehiyon ay ang hindi pagkakasundo sa kalakalan sa pagitan ng Estados Unidos at Tsina na
nagpapabagal ng palitan sa buong mundo. Kamakailan lamang tinanggal ng Pilipinas ang dami
ng mga paghihigpit sa pag-import ng lahat ng mga produktong pagkain, kabilang ang bigas.
Gayunpaman, ang Tariff-Rate Quotas ay nananatili pa rin na isa sa mga sensitibong produkto
tulad ng mais, karne ng manok, baboy, asukal, at kape. Ang bansa ay bahagi ng isang kasunduan
sa kalakalan, kabilang ang Asia Free Trade, ang Asia Europe Meeting (ASEM), ang Japan-
Philippines Economic Partnership Agreement (JPEPA), ang ASEAN-Australia-New Zealand
Free Trade; at ang ASEAN-China Free Trade Area. Ayon sa kaugalian, ang balanse ng kalakalan
sa bansa ay nasa depisit dahil sa mataas na kalakal ng mga hilaw na materyales at mga panloob
na kalakal. Ang balanse ng kalakalan sa 2019 (kabilang ang mga serbisyo) ay nagsara sa USD
-33.4 bilyon, habang ang depisit sa kalakalan nang walang mga serbisyo ay mas mataas, sa USD
- 46.4 bilyon. Inaasahan ang pagdaragdag ng deficit dahil sa mabagal na pagtaas ng exports at
ang pangangailangan para sa mga import na kalakal sa imprastraktura upang matupad ang plano
ng 2017-2022 Sustainable Development Plan. Ang pagiging kasapi sa ASEAN (Association of
Southeast Asian Nations) ay may gampanang papel din sa lumalawak na komersyo ng Pilipinas
sa ibang bansa. Ayon sa datos ng World Trade Organization (WTO), noong 2019, na-export ng
Pilipinas ang halaga ng mga kalakal na USD 70.9 bilyon at na-import na USD 112.9 bilyong
halaga ng mga kalakal. Tulad ng patungkol sa mga serbisyo, ang halaga ng pag-export ng bansa
ay lumampas sa halaga ng pag-import sa pamamagitan ng pag-abot sa USD 40.9 bilyon at USD
27.3 bilyon, ayon sa pagkakabanggit. Sa gitna ng mga ito ay hindi maitatanggi na ang
pangkalahatang epekto ng pagiging bukas ng kalakalan ay nakapinsala sa ekonomiya ng
Pilipinas. Mula noon, nakinabang ang pagiging bukas ng kalakalan sa mga nagtatrabaho kasama
ang MNC’s, ang mga nagtataglay ng mga mataas na trabaho sa kasanayan at ang mga nakatira sa
loob ng mas mataas na lebel ng industriyalisadong bahagi. Halos masasabi ng isang tao na ang
isang maliit na populasyon ng mga naninirahan sa Pilipinas ay nagtutulak para sa higit na hindi
tradisyunal na paraan ng pamumuhay ang tanging nakikinabang. Ang mga naiipit ay yaong mga
nagtatrabaho ng mababang hanapbuhay, tulad ng mga tao sa agrikultura. Habang ang lupang
inilaan para sa mga palayan at iba pang mapagkukunang agrikultura ay nabawasan, nawawala rin
ang kultura at mga kagamitan sa kalakalan at mas humihirap ang mga taong hindi nakakasabay
sa pagbabago ng ekonomiya.

Ang kalakalang panlabas para sa mga larangan ng kalakal sa ekonomiya ng Pilipinas ay

napatunayan na mayroong parehong kalamangan at kahinaan. Ang kalamangan sa pagiging
bukas ng kalakalan ay lumikha ng seguridad at alyansa sa mga nangungunang mga bansa sa
mundo. Ang pakikipag-alyansa sa mga nasabing bansa ay nakakuha ng pag-agos ng tulong mula
sa ibang bansa sa Pilipinas upang matiyak ang pagbuo ng mga proyektong pangkaunlaran.
Samantala, nagging kahinaan ito sa manggagawa dahil sa kawalan ng trabaho at pag-aalis ng
trabaho na siyang mas nagpahirap sa buhay ng maraming Pilipino. Hindi lamang ang karamihan
ng mga lokal na trabahador ang naapektuhan ng kalakalang panlabas, ngunit mayroong
kompromiso ng kultura sapagkat ang kaalaman sa mga taon ng pagsasaka at pamumuhay sa
pagpapanatili ng lupain ay mabilis na nagtatapos. Ilan lamang ito sa dahilan ng patuloy na
paghihirap ng maraming pamilyang Pilipino. Kung kaya ay nararapat na magkaroon ng masusing
ebalwasyon ang gobyerno upang makita ang mga oportunidad sa sistema ng kalakalang panlabas
at kung paano mabibigyang seguridad and pamumuhay ng bawat pamilyang Pilipino.

MGA SANGGUNIAN:

Globalization and the Philippines. (2020, Apr 02). Retrieved from

https://papersowl.com/examples/globalization-and-the-philippines/

Yap, Josef T. (2002). A perspective on macroeconomic and economy-wide quantitative models

of the Philippines: 1990-2002. PIDS Discussion Paper Series No. 2002-09.

Orbeta Jr., Aniceto C. (2002). Globalization and employment: the impact of trade on
employment level and structure in the Philippines. PIDS Discussion Paper Series No.
2002-04.
Cororaton, Ceaser B. and John Cockburn and Erwin Corong (2005). Doha scenarios, trade
reforms and poverty in the Philippines: A case analysis. MTID Discussion Paper No.
86.