Cover Letter

I am Angelo Delos Santos and my Author Name is Ken Aureus. I am 19 and I am a

college student as of now. I like romance, drama, and fanfic stories.
The story is all about Peter who suddenly woke up from being comatose after he had a
very real life dream.
This story “Drizzling Tears” is a good fit for Summit Books because I know that this story
is still not yet known. And I want the Summit Books to make it known in the entire world.

Curriculum Vitae
Name: ANGELO AUREUS DELOS SANTOS
Address: #655 DOTC Compound Magsaysay New Lower Bicutan Taguig City
Contact No: 09303120800 / 09470911560
Email: Ken.aureus01@yahoo.com / yukihirasoma260@gmail.com
PROFILE INFORMATION
Gender: Male Age: 19 Birth Day: June 22, 2000 Birth Place: Pasig City
Mother: Annabella A. Delos Santos Occupation: Barangay Health Worker / Product
Dealer
Father: Domingo M. Delos Santos Occupation: Sari-Sari Store tender
Motto: “We are the Creators of Our own Story”

CAREER OBJECTIVE
Seeking an entry level administrative assistant position where my reading and writing
skills, organizational skills, communication skills, computer skills, and literature
proficiency will be utilized.
To be a Professional Writer or as an Author in many publishing companies.
TITLE: DRIZZLING TEARS
GENRE: Romance
AUTHOR: By Ken Aureus

Summary:
Due to an accident, Peter had an amnesia. He forgot some of his memories in the past.
He recovered some but there are still memories he can't remember. There are traces
left in his mind but it is blurred and he can't bear the pain when he's trying to remember
it. He feels like his mind is being crushed and is going crazy every time it crosses his
mind.
And then he met a girl, Jenny. He doesn't know why but he felt very attracted at her.
Also he felt that she's very familiar to him. He wanted to know what those feelings are
and free the memories locked inside his mind. And then he finally realized that he's in
love with her. Not only he realized that but also he finally remembered everything that
happened in his childhood. Tears dropped from his eyes when he finally remembered
everything.
Peter still has a promise to fulfill, he vowed and proposed to Jenny. Thus, their love
story began. A sweet present mixed with a sour nostalgic feelings.
But unfortunately, life isn’t that sweet. An accident happened, Jenny died.
Then a sudden change happened, Peter finally woke up from being comatose. Not even
remembering what happened, nothing, not even Jenny.
It is as if their story didn’t start to begin with.

Word Count: 40, 284

Chapter 1 /Fateful Encounter/
Mahihimigan ng lumbay ang paligid dahil sa unting ulan na bumuhos kani-kanina
lamang na para bang kakatapos lang lumuha ng langit. Mapapansin rin sa paligid ang
kalungkutan dahil sa katahimikan nito, mga taong dumaraan na nakayuko dahil sa
pagod galing sa trabaho, at mga luntiang halaman na tila ba'y nagdurusa. The darkness
of the night is depressing and the coldness of the air is hindering him from thinking,
nakakalungkot pero wala siyang magagawa.

✊✊✊ Knock! Knock! Knock!

Kakarating lang ni Peter ng alas syete ng gabi sa bahay ng kanyang tita Rumina galing
Ayala para manatili muna doon dahil malapit sa bahay ng kaniyang tita ang
pinapasukan niyang kolehiyo.
Nanggaling si Peter sa bahay ng kaniyang tito Dominador sa Ayala, apat na taon na
siyang nakatira doon pero ng ma-cardiac arrest ang tito niya ay kinailangan na niyang
lumipat. Nasa Canada ang mga magulang ni Peter kaya sa bahay ng kaniyang tita
Rumina na lang siya pumunta, na kapatid naman ng ina niya.
Bitbit ni Peter ang mga damit at mga gamit na kakailanganin niya para sa school pati na
ang kaniyang pinaka paboritong bag na Dickies. Bente anyos na siya at ikaapat na taon
na sa kursong Business Management sa Bourgeois Academy.
Mahilig siya sa basketball pero tumigil na siya sa paglalaro dahil sa aksidenteng
nangyari noong labinglimang taong gulang pa lamang siya. Noong naaksidente siya,
ang mga alaala niya noong kabataan pa lamang ay naglaho at nakalimutan na niya. Sa
madaling salita, nagkaroon siya ng amnesia, pero kahit ganoon pa man ay unti unti
namang bumabalik ang mga alaala niya noon at may naaalala pa rin siya na kaunti.
Naaalala pa niya na palagi siyang may kalaro na babae noong mga bata pa sila at
napamahal na siya rito ngunit hindi niya ito mamukhaan at sa tuwing sinusubukan niya
naman itong alalahanin ay sumasakit ang ulo niya at parang nababalisa.
Nakatayo siya sa pintuan ng bahay ng tita niya ng ilang sandali habang inaalala 'yung
babae na palaging nasa isipan niya. Kumatok na siya pero hindi pa siya
pinagbubuksan.
Matapos ang ilang segundo, binuksan na ng tita Rumina niya ang pinto pero nakatayo
pa rin si Peter sa harap ng pintuan habang nakatulala at nakanganga pa.
"Peter!? Ano pa bang ginagawa mo diyan?! Ipasok mo na iyang mga gamit mo sa loob!"
Sambit ni tita Rumina habang pinangkikilayan ang binata.
"Ay! Sorry po, tita!" Agad na sinagot ni Peter nang magulat siya sa kanyang tita na
nakapamaywang at pinangkikilayan na siya.
Nagpakawala muna siya ng isang napakahabang buntong hininga at suminghap sa
hangin, pagkatapos ay binitbit niya na ang mga dala niyang gamit. Ipinasok niya ang
mga ito sa loob atsaka umupo muna sa sofa, inimbita siyang kumain ng tita niya dahil
baka napagod at nagutom siya sa biyahe papunta rito.
Naghanda ang tita niya ng pagkain sa lamesa, isang ginataang manok at isang pitsel na
may lamang orange juice.
"How is it going with your health?" Tanong ni tita Rumina habang sinasandukan si Peter
ng kanin sa plato.
"I'm doing fine, tita! Unti unti naman na po akong nakakabangon pero may mga alaala
pa rin na hindi ko pa maalala." Sagot naman ni Peter habang kumukutsara siya ng
ulam.
Nagpakawala si tita Rumina ng isang malalim na hinga, "Is that so, then I guess it's fine.
Okay lang na tumira ka dito basta ayusin mo ang pag aaral mo."
Ngumiti si Peter ng malinis, "Okay po tita!" Tugon niya sa kaniyang tita habang
sinusubo ang kutsara na may lamang pagkain.
Natapos na silang kumain makalipas ang isang oras, nagkwentuhan pa kasi sila kaya
natagalan. Sinabihan si Peter ng tita niya na magpahinga na muna doon sa bakanteng
kwarto na itinuturo nito habang inaayos at nililinas ang hapag kainan.
"I'll help you, tita!" Wika ni Peter habang binibitbit ang mga plato papunta doon sa
lababo. Napangiti na lang si tita Rumina habang minamasdan si Peter sa ginagawa
nito.
After tidying the plates and the table where they ate, nagpahinga na si Peter doon sa
kwarto na itinuro ng tita niya. Bumuntong hininga siya sa sandaling paghiga niya sa
kama at napaisip na naman tungkol doon sa babaeng palagi niyang kasama noon.
Nagtataka siya kung bakit ba palagi na lang ito napapadaan at sumusulpot sa isipan
niya sa tuwing napapaisip siya ng malalim. Hindi niya naman ito mamukhaan pero bakit
parang gumagaan ang pakiramdam niya, para bang gusto niya itong makita at
makasama sa tabi hanggang sa mawala ang lahat ng hinanakit niya sa buhay.
Palagi kasing nakakaramdam si Peter ng pagkahilo at pagkabalisa sa tuwing
sinusubukan niyang alalahanin ang mga bagay bagay tungkol sa kaniyang mga
nakaraan. Naaksidente siya noon habang naglalaro ng basketball sa paliga mga limang
taon nang nakalipas sa Toronto, Canada.
His tears suddenly fell but he doesn't know why it's falling. Kumikirot ang damdamin
niya, para bang may kulang at may nawawalang parte ng mga alaala na napakahalaga
sa puso niya.
Nakatulog siya ng luhaan sa malambot niyang kama habang magkahawak ang mga
kamay.
🎧🎧🎧

🎶 Nais Kong Malaman Mon

Ikaw Ay Aking Iniibig
Sana Ay Dinggin Mo Ang

Tibok Nitong Dibdib... 🎶

Nakahead-set si Jenny at sumasabay sa tugtog sa paborito niyang kanta ni Gloc 9 na

Hinahanap ng Puso nang bigla na lamang siyang napaluha habang nagpapatugtog.
Tumutulo ang mga luha niya kasabay ng agos ng tugtog.

🎶 Hinahanap Ng Puso
Ang Pag Ibig Mo ( Makinig Ka Sana Sa'kin )
'Di Nito Malilimutan Ag
Pagmamahal At
Ligaya Na Dala Mo ( Lamang Ng Aking Damdamin )

At Kung Saka Sakali Ma'y... 🎶

Hindi niya alam kung bakit pero damang dama niya iyung kanta at sa parehong oras ay
naaalala niya iyung first love niya noong mga bata pa sila. Anim na taon na ang
nakakalipas nang iwanan siya nito noong mga panahong iyon. Iwanan? Hindi naman
totally na iniwanan siya kasi wala pa namang sila. Wala pang label ang relasyon nila.
Umalis ng bansa noon ang first love ni Jenny kasama ang ina nito para doon ipagamot
ang papa nitong may cancer sa baga at doon na rin tumira. Pero! Ang kaso lang, hindi
man lang ito nagpaalam sa kaniya bago pa sila tuluyang umalis ng bansa at maging
ang address na pinaglipatan nila ay hindi nito sinabi. Edi, Sa huli ay iniwan pa rin siya!
Hmm? Bahala na nga!
Hindi siya maka move-on sa lalaking iyun at hinihintay niya pa rin ang pagbalik nito
hanggang ngayon kasi nga first love niya. Anong magagawa niya? Eh, mahal na mahal
niya yun. Nag promise din ang lalaking iyun na babalik pero ilang taon na ang lumipas
ay wala pa rin.

🌞🌞🌞
Peter woke up with his eyes swollen because of crying while sleeping last night. Medyo
sumasakit rin ang pisngi niya pagkagising pero hindi niya alam kung bakit, nahulog
siguro siya sa kama ng 'di niya namamalayan.
Tumayo na siya at hinubad ang damit dahil sa sobrang pawis nito. Inamoy niya ito at
napa oh shit! dahil sa amoy. Sobrang init kasi kaya sobra din yung pawis niya.
Lumabas siya ng kuwarto at naghanda na para pumasok sa school. Nagluluto ang tita
niya ng almusal ng bigla na lang siyang tinawag nito. "Oh, Peter! Gising ka na pala!"
Kinamot niya muna ang ulo niya atsaka humikab, "Hmmm? Bakit po tita?!"
"Tumawag iyung mama mo kagabi. Tinatanong kung nakarating ka na raw. Gusto ka
sanang makausap kaso tulog ka na." Wika ni tita Rumina habang binabaliktad ang itlog
na piniprito niya.
Kinuha ni Peter iyung toothbrush niya at nilagyan ng toothpaste para magsipilyo. "Iyun
lang po iyung tinanong niya?" Nagsipilyo na siya pagkatapos niyang itanong iyun.
"Oo, Dalian mo na diyan at maligo ka na. First day of school ngayon 'di ba?"
Pumasok na si Peter ng banyo matapos magsipilyo at hinubad ang pantalong suot.
Binuhusan niya ang ulo niya ng tubig gamit ang tabo. Binuhusan niya uli ito hanggang
sa mabasa ang buong katawan niya. Siyempre tinanggal niya muna iyung boxer shorts
para mabasa lahat pati iyung sa ibaba niya. Nilagyan niya ng shampoo ang buhok niya
at pagkatapos ay sinabon niya ang buong katawan niya.

😴😴😴
Tulog pa rin si Jenny dahil madaling araw na siyang nakatulog dahil pinaulit ulit pa
niyang patugtugin iyung mga kantahan ni Gloc na pag ibig. Adik? Nasasaktan na nga,
pinapaulit ulit pa niya, may pagka masochist yata itong si Jenny eh.
"Bumangon ka na Jenny, male-late ka niyan sa school sige ka!" Panggising ng ina ni
Jenny habang tinatapik tapik ang pisngi nito.
Umalis muna ang ina ni Jenny para maghanda ng almusal. "Hmm? Anong oras na ba?"
Pahikab na sabi ni Jenny habang kumakamot sa ulo.
Kinapa kapa muna ni Jenny ang kama niya para hanapin ang cellphone niya at tignan
kung anong oras na pero hindi niya ito makapa. Ba't ganun? Kinapa niya uli ito ng
kinapa pero wala talaga. So, ano 'yun? Iniwan siya gan'un ba? Hindi pa nga siya
nakaka-move on sa first love niya na pumunta ng ibang bansa ng hindi nagsasabi tapos
pati yung nag iisa niyang cellphone iiwanan din siya. Hayst! Kawawang Jenny.
Nagdrama si Jenny ng nagdrama sa paghahanap ng cellphone at sa kakadrama niya
ay naalala niya na sinaksak niya pala ito sa saksakan para I-charge dahil ni-low battery
niya ito kagabi. Buhay nga naman!
Jenny pinched her cheeks and yawned at the same time, pumorma siya sa salamin
habang inaayos ang gulo gulo niyang buhok. Her eyes are swollen and her cheeks are
swollen too. Pisil pisilan niya ba naman. Kumain muna siya ng almusal bago naligo at
nagbihis para pumasok sa school.

👔👔👔
Natapos nang maligo si Peter. Unang araw ng pasukan ngayon kaya nagbihis siya ng
maayos at kaaya aya sa paningin ng mga tao.
His aunt is tidying the table now and preparing the breakfast that she cooked. "Kumain
ka muna dito ng almusal Peter," she said as she give a bittersweet smile.
"Sige po tita!" Tugon naman ni peter habang itinatali ang sintas ng kaniyang sapatos.
Naitali niya na ito at pumunta na sa hapag kainan para mag almusal.
Nagtakal ng kanin sa plato ni Peter si tita Rumina at pagkatapos ay kinalikot ang pitaka.
"Ito ang baon mo, Peter anong oras ang uwi mo?
"1:00 po ngayon tita pero baka magbago ng schedule."
Tinapos muna ni Peter ang kaniyang kinakain bago siya umalis. "Mano po, tita! Mauuna
na po ako!"

⌚⌚⌚
"Mom, papasok na ako!" Paalam ni Jenny matapos siyang humalik sa pisngi ng Ina
niya.
Naglalakad na si Peter papuntang paaralan pero parang wala siyang gana habang
naglalakad. Nakayuko ang ulo at napapaisip na naman siya doon sa babae. Hindi niya
pinapansin ang paligid at naglalakad lang ng naglalakad.
Si Jenny naman ay nagsuot ng headset sa kaniyang tainga at pinatugtog ang
Hinahanap ng Puso ni Gloc 9 mula sa cellphone niya. Nasa gilid lang siya naglalakad
para safe at malayo sa disgrasya.
This happened suddenly while both of them are walking around towards to school. It
can be called fate or even tragedy.
Malapit na sila sa school at papasok na sana sila sa gate ng paaralan nang bigla na
lamang silang magkabanggaan.
As they bumped into each other, they felt a very nostalgic feeling that is full of pain and
sadness, it feels like they want to cry it out, but they don't know what it is.
What is this feeling?
Napatumba si Jenny ng magkabangga silang dalawa at si Peter naman ay nababalisa
habang tumitibok ng malakas ang puso niya. What is this? "As I bumped into her, the
pain that I always felt when I'm remembering some thing in the past suddenly triggered.
My brain is being squeeze and my heart felt like being slice." Pakiwari niya sa isipan ng
magkabanggaan silang dalawa.
"Ang init ng buong katawan ko at bumibilis ang tibok ng puso ko. And at the same time
ay parang nahulog ang tingin ko sa kanya at ayokong nakikita siyang nasasaktan pero
hindi ko maigalaw ang katawan ko." Pagtataka niya sa isipan.
Peter forced his body to move. "Pero kahit ganu'n pa man! I need to endure it and
quickly help her to get up." Aniya sa isipan habang pinipilit niyang igalaw ang katawan
niya na paralisado.

❗️❗️❗️
Nagulat si Jenny nang magkabanggaan sila at napatanong sa sarili na bakit kumakabog
ang dibdib niya. What is this? "As I bumped into him my heart that have been frozen for
a long time except for one person in the past suddenly cries out and started moving. 'Di
ko alam kung bakit ganu'n pero parang gusto kong lumuha. It's stupid!" Sabi naman
niya sa isipan habang pinupulot ang mga gamit niyang nalaglag.
"Sorry, are you okay?" Peter gently said while reaching out his hand to her and patting
his head at the same time because of the pain and ache that he's feeling inside his
head.
Their hands touched and they suddenly felt a jolt all over their body.
Ahhh! ( Inaudible )
Jenny suddenly slapped his hand and created a distance at him. "Ahh!! Parang pinipisil
ang puso ko at para ring nayuyugyog ang ulo ko!!! Whatever," nakita niya ang mukha
nn binata. "Peter?!" She paused for a moment. "Stupid, I can stand on my own.
Tumingin ka nga sa dinadaanan mo, idiot!" Jenny suddenly blurted out at him.
"Stup-, what..." Napatigil si Peter sa sasabihin niya na, "Stupid? Ikaw nga yung hindi
natingin sa dinadaan eh, tignan mo naka head set ka pa! So sino sa atin ngayon ang
tangah?!" Pero hindi niya masabi dahil parang ayaw niyang magalit pa ng lalo ang
dalaga sa kaniya.
Sa isang sandali, nagtaka si Peter kung bakit niya nararamdaman iyun at sa kakaisip
niya ay umalis na ang dalaga at tumakbo papunta sa loob ng school. "Wait?! Tinawag
ba niya ang pangalan ko?"
Chapter 2 /Introduction/
Matapos umalis si Jenny, may nakita si Peter na isang bagay na kumikinang ng kaunti
sa may paanan niya. Kinuha niya ito at nakita na isa pala itong pendant na may larawan
sa loob. Nang mahawakan niya ang pendant, tumulo ang mga luha niya dahil para bang
pamilyar iyung pendant sa kaniya.
The pendant felt nostalgic when he touched it but he doesn't know why. He doesn't
know why his tears are falling just by holding the pendant.
Nakabukas na iyung pendant at aksidente niyang nakita ang larawan ng isang batang
lalaki at batang babae na magkasama, malabo labo at maluma luma na ang litrato kaya
hindi niya ito mamukhaan.

🏬🏬🏬
Nagtago si Jenny sa likod ng building na tinakbuhan niya ng magulat siya sa makita
niya. Peter? "Siya na ba si Peter? Tama siya nga! 'Di ko malilimutan ang
pagmumukhang iyun dahil siya ang first love ko! Yung mga labi niyang mamulamula at
iyung kurba ng mukha niya ay mas lalong hindi ko makakalimutan." Sambit niya habang
napapaluha ang mga mata dahil sa ligayang nadarama.
"I thought nasa ibang bansa siya? Pero bakit siya nandito? At kailan pa? Don't tell me
bumalik siya dito for me? Oh my god!" Sambit naman niya ng matamaan ang puso niya
pero may halong pagkalito.
Nagpakawala si Jenny ng isang malalim na buntong hininga, "pero bakit parang hindi
niya ako kilala? Hindi man lang niya ako tinawag na Jenny. Well, baka 'di niya lang
medyo napansin yung mukha ko atsaka nakakulot ang buhok ko ngayon." Nakahinga
siya ng maluwag ng ilang sandali pero parang may pagaalinlangan sa isipan niya.
Naisipan ni Jenny na lumapit kay Peter pero napatigil siya dahil hindi pa kaya ng puso
niya. Mahal na mahal pa rin niya kasi si Peter pero hindi niya pa kayang saluhin ang
lahat ng mga nangyayari kaya napagdesisyunan niya na bukas na lamang ito gawin.
👀👀👀
Tumingin si Peter sa paligid kung nasaan iyung dalaga pero wala na ito sa paligid.
Tumingin tingin ulit siya sa paligid pero parang wala na talaga kaya naisipan niya na
itago na muna ang pendant at hanapin na lang ang dalaga sa libre niyang oras para
ibalik ito.
Pumasok na siya sa paaralan at hinanap ang magiging room nila ngayong taon.
Pumunta siya doon sa building ng Business Management para hanapin kung saang
room siya. Sinilip silip niya iyung mga papel na nakadikit sa mga dingding na may mga
pangalan ng mga estudyante.
Habang tinitignan niya iyung mga papel na nakadikit sa dingding, may biglang tumapik
sa balikat niya at gumulat sa kaniya. Masasapok na sana niya ito pero napatigil siya ng
makita niyang kakilala niya pala ito.
"Woah! Stop! It's me, Cris!" Siya si Cris Zamora na kaibigan ni Peter at kaklase niya sa
kurso na Business Management. They're classmates for three years and now they're
still classmates. Sabay silang nag-enroll nung magpe-first year pa lamang sila. Doon
sila nagkakilala at naging magkaibigan. He's a bit eccentric, mahilig siya sa mga novels
at anime pero masikreto siya. Kaya siguro siya iniwan ng girlfriend niya makaraang taon
ay dahil siguro du'n.
Pinigil ni Peter ang kamao niya na pasapok na sana kay Cris. "Cris! Ikaw lang pala,
saan ba iyung room natin?" Sabay kamot sa ulo.
"Doon sa pinakadulo. Dalian mo hinahanap ka yata ni Anthony." Wika ni Cris habang
nagmamadaling maglakad papuntang C.R.
Pumunta si Peter doon sa itinuro ni Cris at napatingin tingin muna sa mga nadaanan
niyang classroom. May mga nagdadaldalan sa harap at naglalaro naman iyung mga
lalaki sa likod. Mobile Legends iyun for sure, nagkukumpulan sila at may sumigaw pa
na, "mga bobo!!! Patayin niyo si Hayabusa! Tumataba na oh!" Malinaw niyang narinig
iyun kasi anlakas lakas ng boses parang loudspeaker.
Malapit na siya sa classroom nila, saktong pagpasok niya sa loob ay bigla na lang may
yumakap sa kanya.
"I missed you, Peter! Did you missed me too?" Wika nito habang nakanguso pa na
parang naghihintay ng halik.
"Juice ko!" Tinanggal ni Peter ang mga kamay nito sa pagkakayakap sa kanya. "Ano
bang ginagawa mo Anthony?! Okay pa ba yang utak mo?" Sambit niya ng mainis siya
sa ginagawa ni Anthony.
"Of course, okay pa naman! Masama bang ma-miss ka?" He's Anthony! Yes, yes! He's
Anthony Fernandez. Nagkakilala naman sila noong 2nd Year sila. Nag-transfer si
Anthony sa paaralan na pinapasukan nila Peter dahil sa Bourgeois Academy rin
nagaaral ang jowa niya na ang kursong kinuha ay Information Technology or IT for
short.
"Kamusta ka na nga pala Pete'?" Tawag niya kay Peter.
"Tungkol saan naman?" Tanong ni Peter habang inilalagay ang bag niya sa napili
niyang upuan.
"About your memories, may balita na ba?" He's somewhat worried.
"Huh? Palagi mo naman na tinatanong iyan sa oras na nagkikita tayo ah. 'Di ka ba
nagsasawa?" Tugon ni Peter sabay upo sa upuan niya.
"Concerned lang naman ako, you know!"
"Concerned my ass, 'di ko kailangan ng concern mo!"
Anthony smirked, "Ay sus! Bakit may special someone ka na ba?"
Nagulat si Peter ng bigla siyang tinanong ni Anthony ng ganoon at napaisip sa dalaga
na nakabungguan niya kanina. Hindi na siya nakasagot at napatingin na lang sa may
bintana. Huminga siya ng malalim at inisip na naman yung dalaga.
Napansin ito ni Anthony at ngumisi, "Oh-hoh! Kaya naman pala ah." Pabulong niyang
sinabi sa nakatulalang si Peter.
Bumalik si Cris galing C.R. at umakbay kay Anthony, "Anong meron par? Ba't yan
nakatulala diyan?" Wika ni Cris habang tinatapik tapik pa ang pisngi ni Anthony.
Sniffed, "Ambaho naman! Naghugas ka ba ng kamay mo, Cris?" Sagot ni Anthony
habang tinatanggal ang kamay ni Cris sa balikat niya.
"Wow, you're so harsh! Never mind that, anong problema niyan?"
Lumapit si Anthony kay Cris, "May crush siguro 'tong si Pete'!" Pabulong niyang sinabi
sa tainga nito.
"Uy, Pet---"
Dumating na ang guro nila at agad na nagpakilala, "Okay class, go to your proper seats
and we will start the discussion now!"

📄📄📄
Given the situation with your friend who is funny. If you laughed, HA HA HA HA! How
can you solve it?

Given: (HA) (HA) (HA) (HA) or (HA)^4

Solution:
(HA) (HA) = H^2 + 2HA + A^2
> (H^2 + 2HA + A^2) (HA) = H^3 + 3H^2A + 3HA^2 + A^3
> (H^3 + 3H^2A + 3HA^2 + A^3) (HA) = H^4 + 4H^3A + 6H^2A2 + 4HA^3 + A^4
So therefore, (HA) (HA) (HA) (HA) = H^4 + 4H^3A + 6H^2A^2 + 4HA^3 + A^4

📄📄📄

Nagdisscuss ang guro ng ilang mga problem solving atsaka equations at natapos ito
mga ilang oras din.
Nagpa assignment muna ang guro bago ito lumabas ng classroom, sabi niya, "solve
(PQ) (PQ) (KA) and write it on a piece of paper, that's all and thank you, goodbye!"
Hindi mawala sa isipan ni Peter ang dalagang nakabungguan niya kanina. Gumagala
ang isipan niya at napapaisip kung ano na ang ginagawa nito. Hawak hawak niya ang
pendant na pinulot niya kanina habang napapabuntong hininga.
During break, nagpatuloy si Peter sa paghahanap sa babaeng nakabungguan niya
kaniya para ibalik ang pendant na nahulog nito.
Umikot umikot siya sa buong paligid pero hindi niya talaga makita kaya bumalik na lang
muna siya sa classroom nila.
Nagpakawala si Peter ng isang napakalalim na buntong hininga. "Haa! Na saan na ba
yung room na pinapasukan nang babaeng iyon. Hindi ko siya makita!"
"What's wrong Peter? Your sighing a lot." Tanong ni Cris habang umuupo sa lamesa ni
peter atsaka nagbukas ng cellphone.
"Well, the thing is... Itong pendant na ito." Wika ni Peter sabay humugot ng isang
malalim na hininga.
Kinalikot muna ni Cris iyung cellphone niya at may papakita sana kay Anthony pero
wala na si Anthony. Teka nasaan si Anthony? "Pendant? Anong pendant ang sinasabi
mo? Patingin nga!"
"It's no big deal. Nalaglag lang naman ito ng babaeng nakabungguan ko kanina, 'di ko
kasi mahanap iyung building na pinapasukan niya."
Ipinatong ni Cris yung kanang paa niya sa may tuhod niya at kinawag kawag ito. Tinago
rin niya iyung cellphone niya sa bulsa. "Babae? Sinong babae? Atsaka andami daming
building dito, hindi mo ba alam yung kurso na kinuha niya?"
Huminga si Peter ng malalim. "Hindi eh, pero parang pamilyar siya sa akin." Mayroong
pagdududa sa kaniyang mga mata.
"Pamilyar ka? Baka kakilala mo siya nung hindi ka pa na aaksidente pero nakalimutan
mo lang kaya ka pamilyar sa kanya."
"You think so?" Gustong umiyak ni Peter pero hindi tumutulo ang mga luha niya.
Pumasok si Anthony sa loob ng room at kumaway kila Peter. "Sup! Mga bro! Anong
meron?"
"Saan ka ba galing Anthony? Kanina pa kita hinahanap ah!" Mariing sinabi ni Cris.
"Pinuntahan ko lang naman si Samantha ko. Bakit ba?"
Binuksan ni Cris iyung cellphone niya. "Jowa ka na naman diyan. May papakita ako
sa'yo! Tignan mo toh!"

✋ Announcement ✋

👊 Bourgeois Global City 👊

All classes will be suspended for
1 week due to Water Interruption.

✋ Announcement ✋

Nanlaki ang mga mata ni Anthony ng makita niya ang Announcement ng BGC. "Totoo
ba to?"
Napakamot si Cris sa ulo niya. "'Di ko nga din alam eh! Pero may outbreak na sa ibang
lugar... Sige mamaya na lang natin toh pag-usapan andiyan na next teacher natin."
Saad niya atsaka umupo sa inuupuan niya malapit kay Peter na malapit naman sa
bintana.
Dumating na ang sunod na guro nila pero nakatulala pa rin si Peter habang
pinagmamasdan ang mga ulap. Iniisip niya pa rin yung dalaga na nakabangga niya. Her
Amberian eyes, her slightly brown and curly hair. Her small refined body with gorgeous
posture.
Inisip niya ito ng inisip at sa kakaisip niya, napansin niya na nagkukorteng babae yung
mga ulap na pinagmamasdan niya. Nanlaki ang mga mata niya ng makita iyung ulap na
korteng babae, bumibilis ang tibok ng kanyang puso at parang gusto niyang hawakan
ang mga kamay nito at hagkan ng mahigpit. Pilit man niyang gawin ito pero hanggang
tingin na lang siya. It felt closer to him but in the end it is still out of his reach.
Nag attendance na ang guro, tinawag at tinanong ang bawat isa kung present ba o
absent ngayon mula sa master list na hawak.
"... Anthony Fernandez!" Present!
"Carl Gomez!" Present ma'am!
"Peter Harrison!"
Natawag na si Peter ng guro pero nakatulala pa rin siya habang sumusulyap sulyap sa
mga ulap.
"Peter Harrison! Absent ba?" Pasigaw na tanong ng guro dahil sa paulit ulit na
pagtawag kay Peter.
Kumalabit si Cris kay Peter. "Uy, Peter! Hoy!"
Nagulat si Peter ng bigla siyang kalabatin ni Cris kaya napalingon siya rito. "Huh?
Bakit?"
"Ano bang tinutunganga mo diyan? Sabihin mo present! Andyan na kanina pa yung
guro natin!"
"Present po ma'am!" Agad ni Peter na sinabi kaya napatingin siya sa guro at nagulat sa
tinginan nito sa kaniya.
Itinaas ng guro ang isa niyang kilay. "Bingi ka ba? Kanina pa kita tinatawag tapos
ngayon ka lang sumagot." May pananaray sa kaniyang mga salita.
Ibinaba ni Peter ang tingin, "Sorry po ma'am."
Pinalampas na lamang ito ng kanilang guro at nagsimula ng mag discussion. Inabot ang
diskusyon ng mga ilang oras at pagkatapos ay nagpa assignment ang guro na gumawa
ng tula patungkol sa kung papaano ba mapapahalagahan ng isang indibidwal ang mga
tungkulin sa kompanya bilang isang empleyado, "that's it for the next meeting. No word
limit and they are free to express their emotions. English, of course!"

🚹🚹🚹
Magsasabay sana silang tatlo na umuwi pero nagpaiwan si Anthony dahil pupuntahan
niya pa kasintahan niya para sabay silang umuwi.
Nakauwi na si Peter at nagmano sa tita niya. Pumasok siya sa kuwarto at ibinaba ang
bag niya na Dickies sa may lamesa. Nagbihis siya ng pambahay at lumabas ng kuwarto
para maghapunan.
Naglalapag ng plato sa lamesa ang tita niya at naghahain na ng pagkain. "Masu-
suspend daw ang lahat ng klase sa buong metro mavila ng isang linggo simula bukas,
Peter!"
Umupo si Peter sa upuan at sumandok ng ulam. "Bakit naman po?"
"May Water Interruption Outbreak kasi nagkukulang na ang supply ng tubig sa Ingat
Dam at La Qesa Dam na pangunahing pinagkukunan ng buong metro mavila kaya
mawawalan ng tubig ang buong metro mavila ng isang linggo."
Nagtataka si Peter, "Saan naman po tayo niyan makakuha ng tubig kung magkaka
outbreak ang buong metro mavila?"
Umupo rin si Tita Rumina sa upuan, "May mga istasyon ng tubig naman na bukas sa
bawat bayan para pagkuhaan ng tubig. Sinuspende ang lahat ng klase pati na din ang
ibang mga trabaho para mabawasan ang usage ng tubig, para makatipid tipid na rin."
Kumuha si tita Rumina ng baso ng tubig at uminom. "Atsaka, gumagawa naman ng
paraan ang gobyerno para masolusyunan iyun."

🏡🏡🏡
Nasa loob na ng bahay si Jenny, anlakas pa rin ng tibok ng puso niya dahil sa hindi
inaasahang pagtatagpo nilang dalawa. Hindi niya alam kung ano ang gagawin at
parang mababaliw siya sa saya. Hindi niya inakala na ganun na si Peter ka guwapo.
He's freaking hot, napapalaway siya sa tuwing na naaalala niya iyung hagod ng
katawan nito. His sharp black and tantalizing eyes, pati na ang panga nitong mala-
Weinchester.
Hindi niya sinasadya yung mga sinabi niya kay Peter kanina dahil bigla na lang siyang
nagulat. Uminit ang buong katawan niya ng magkadikit ang kanilang mga kamay. Gusto
niyang makita si Peter pero nag aalangan siya na baka nakalimutan na siya nito at may
girlfriend na.
Bumuntong hininga si Jenny at dumukot ng kung ano sa bag niya. Kinapa niya ito sa
loob ng bag niya pero wala. Tinanggal niya ang lahat ng gamit ng bag at nakitang
nawawala ang pendant niya. Pendant na iniwan sa kaniya ni Peter bago pa man siya
iwan nito para lumipat sa ibang bansa. Ibang bansa hindi ibang babae!
Hinalughog ni Jenny ang buong kuwarto niya dahil baka naiwan lang niya ito pero wala
siyang makita. Walang bakas ng kung ano man, wala sa ilalim ng kama niya, wala sa
table, at wala din sa drawer niya.
Napaiyak si Jenny dahil iyung pendant na iyon ang tanging bagay na nag uugnay sa
kanilang dalawa. "Nasaan na iyun?" Napaupo siya sa sahig at umiyak ng umiyak.
Naaalala niya na nagkabangga silang dalawa ni Peter doon malapit sa gate ng paaralan
at nalaglag ang ilang mga gamit niya. Inisip niya na baka hindi niya ito napulot nu'ng
magsilaglagan ang mga gamit niya dala na nga ng kaba at sa dibdib niyang kumakabog
kabog.
Naisipan ni Jenny sana na bumalik sa paaralan para hanapin ang pendant pero
napagtanto niya na gabi na at mahihirapan siyang hanapin ito atsaka magsasarado na
din ang paaralan kaya bukas ng maaga na lamang niya susubukan na hanapin ito.
Chapter 3 /Confession/
The sun rises and the brightness of the morning sun is scorching. Sobrang init ng
panahon tapos wala pang tubig! Nagising si Peter ng maaga at nagbihis na agad para
pumasok na sa paaralan. Hindi kasi mawala sa isipan niya iyung pendant at iyung
dalaga. Pilit niyang iniisip na para bang may misteryo sa likod ng mga nangyayari at
nararamdaman niya.
He's walking at the side looking on the ground and finding traces of her.
Coincidentally, nakita niya si Jenny na paikot ikot malapit sa gate ng paaralan na para
bang may hinahanap na kung ano. Namumutla ito at parang paluha na.
Nilapitan ni Peter si Jenny at tinanong kung anong hinahanap pero ng mahawakan niya
si Jenny. She flinched. Nagulat ang dalaga ng makita si Peter at putlang putla ang
mukha na para bang nakakita ng multo.
Jenny stopped for a moment and made a contact with him, agad na iniwasan niya si
Peter kasabay ng pagtulo ng mga luha sa kaniyang mga mata.
"!?"
Gusto ni Peter na yakapin ng mahigpit at patahanin ang pagiyak ng dalaga pero parang
hindi niya ito maabot. She's out of his reach. Napakalapit na niya sa dalaga pero parang
mayroong kadenang pumipigil sa kaniya sa pag abot ng mga kamay nito.
"Bakit siya nandito?" Tinanong ni Jenny sa sarili habang pumapalayo kay Peter.
Sobrang lakas ng tibok ng puso niya kasabay ng pagluha ng mga mata niya. "I need to
get away quickly! Paano ko sasabihin sa kaniya na nawawala yung pendant?"
Nakahabol si Peter kay Jenny at hinawakan niya ang kamay nito. "Sandali lang, ano
bang problema? Why are you crying?" Nangangati ang lalamunan ni Peter at hindi
mapakali hangga't hindi niya nalalaman kung ano ba ang problema ng dalaga.
Hindi makaimik si Jenny dahil sumisigaw ang puso niya habang hinahawakan siya sa
kamay ni Peter. Her face is flushed! Sobrang conscious niya kay Peter. Hindi siya
makatingin sa mga mata nito at lalong umiinit ang pakiramdam niya. "S-sorry!!" Mahina
niyang paumanhin habang iniiwasan ang mga mata ni Peter.
Kahit na hawak na ni Peter ang kamay ni Jenny ay pinipilit niya pa ring pigilan ang
bugso ng kaniyang damdamin. His chest pounds so much! "Huh? Anong sabi mo?
Harapin mo nga ako!"
May hinanakit sa mga mata ni Jenny
"Sorry! I'm sorry! Nawawala ko iyung pendant!"
"Ba't ka nag so sorry? Wala ka namang kasalanan ah!" Napaisip si Peter. "Pendant?"
Peter grabbed something inside his bag. "Nasa akin pala iyung pendant mo, sorry!"
Ipinaliwanag niya na napulot niya ito nung magkabanggaan sila kahapon. "Hinanap kita
pero wala ka na kaya kinuha ko muna at itinago para ibalik sa'yo pag nagkita tayo."
Kinuha ni Jenny iyung pendant na nanggaling din kay Peter."Thanks, Peter!"
Napagisip isip ni Jenny na bakit hindi ni Peter napagtanto na kaniya iyung pendant na
iyun kahit na nasa mga kamay na niya ito. Namutla si Jenny dahil baka nakalimutan na
ni Peter iyung tungkol sa pendant at pati na rin sa pangako nito.
Peter? Malinaw na narinig ni Peter iyung pagbanggit ni Jenny sa pangalan niya. "Wait,
kilala mo ako?! Nagkita na ba tayo dati?" Tanong niya ng may halong pagtataka.
Huh?! Nagulantang si Jenny sa narinig niya kay Peter kasabay ng pamumutla ng
mukha niya. Hindi niya inaakala na itatanong ng binata iyon. Humarap siya sa binata at
bigla na lang bumuhos ang kaniyang mga luha. Iniisip niya na makikilala na siya nito
dahil inayos niya na ang buhok niya pati na ang mga galawan niya noong kabataan pa
nila pero kung umarte si Peter ay parang totoo at hindi nagsisinungaling.
Pakiramdam ni Jenny ay parang may kirot at hinanakit sa kaniyang puso. Hindi siya
makaimik at lumuluha na lamang. "Shit! Why won't this stop!" Saad niya habang
pinipigilang tumulo ang mga luha niya.
Nangangati ang lalamunan ni Peter ng makita niya ang mga mata ni Jenny na luhaan.
Pakiramdam niya ay umiiyak rin ang kaniyang puso at gusto kumawala sa
pagkakagapos.
Putlang putla na si Jenny kasabay ng pagtulo ng kaniyang mga luha. She can't stop her
tears from falling. Gusto niyang sumigaw pero walang boses na nalabas sa bibig niya.
Gusto niyang magalit sa binata pero hindi niya magawa. Pakiramdam niya ay sobrang
layo ng distansiya nila sa isa't isa kahit napakalapit lang ng binata sa kaniya. Gusto
niyang ibuhos ang lahat ng emosyon niya pero naluluha na lamang siya.
Paputok na ang puso ni Peter at hindi na niya mapigilan ang bugso ng damdamin niya.
Gusto niyang patahanin, punasan at tanggalin ang mga luha na makikita sa puso at
mga mata ng dalaga. "Stop on crying, please!" He said as he held her hand very tight
and never let go again.
Suddenly, hindi namalayan ni peter na yakap yakap niya na pala si Jenny. It is as if the
shackles binding his heart suddenly broke free which made his body move accordingly.
Nakayakap siya sa dalaga ng sobrang higpit. "I'm begging you! Stop crying!" His tears
fell.
Nagulat na lang bigla si Jenny dahil yakap yakap na siya ni Peter ng mapagtanto niya.
Iyung kirot at hinanakit niya sa puso ay napalitan ng ligaya at ang kalungkutan sa
kaniyang mga mata ay sumaya. She felt so much warmth coming from him and thought
that he's still the same. Ganu'n pa rin ang mga yakal nito, it is heartwarming.
Napupukaw ang damdamin ni Jenny na kahit ganoon pa man ay mahal na mahal pa rin
niya ang binata.
Yakap yakap ni Peter si Jenny ng mahigpit at ayaw na niyang pumiglas pa sa
pagkakayakap dito. "Stop crying! Pati ako naluluha na rin!" Saad ng binata habang
hinahaplos ang ulo ng dalaga. "Ayokong makita kang lumuluha at nasasaktan! It makes
my heart broke at nasasaktan din ako."
Lumipas ang ilang sandali na magkayakap silang dalawa. "Okay ka na ba?"
Mahinahong binanggit ni Peter habang unti unti niyang pinipiglas ang pagkakayakap sa
dalaga.
The moment Peter let go, huminga ng malalim si Jenny at umiwas ng tingin kay Peter
dahil sobrang pula at hiya ng mukha niya.
Ng makita ni Peter ang ekspresiyon ni Jenny, nakaramdam siya ng panguriyente sa buo
niyang katawan, it's like he was struck by the lightning. Bumilis ang tibok ng puso niya
at lumakas ang pagkabog ng dibdib niya.
Gumagala ang isipan ni Peter sa kakaisip kung bakit ganu'n na lamang kabilis ang
pintig ng puso niya. At iyung nararamdaman niya sa kalooban ay puno ng iba't ibang
emosyon. Na-e-excite siya na nalulungkot, nagagalak pero kinakabahan, at naiiyak
dahil parang may kulang.
Sa bawat segundo na tumititig siya kay Jenny ay natataranta siya at hindi makapag isip
ng maayos. Nawawala siya sa huwisyo at nakakaramdam ng pagnanais kay Jenny. He
can't think straight and he's feeling weird inside.
"Thanks!" Sagot ni Jenny habang pinupunasan niya ang mga luha niya.
Hindi ni Peter narinig ang sinabi ni Jenny dahil puno na ang isipan niya ng tungkol sa
dalaga. Halos mabaliw siya sa kakaisip kung ano bang gagawin niya dahil hindi
maibaling ng binata ang isipan niya sa iba. Si Jenny lang ang pumapasok sa isip niya at
wala ng iba pa.
He can't stop on thinking about her so he decided to just focus on her. Then suddenly
he finally realized that he's already in love with her.
Ang bawat pintig ng puso niya ang dahilan kung bakit siya natataranta. He's yearning
not just for her heart but also with her whole existence. Gusto niyang maging kaniya
ang dalaga. He wants every bit of her self.
Pinasalamatan na ni Jenny si Peter at paalis na sana siya, hindi na kaya ng puso niya
kaya humakbang siya palayo pero pinigilan siya ni Peter at hinawakan ang kamay niya.
"Umm... I'm... in love... you!. Hindi ko alam kung bakit ganito pero mahal na kita!" Peter
confessed.
"Huh? Wait. Ano? What? Huh?" Natulala na lang si Jenny at napanganga.
"Kagaya ng sinabi ko, I've fallen in love with you!"
Jenny is flustered! She's embarrassed! Her eyes are brimming with excitement and joy!
"Hindi ko alam kung bakit ganito na lang kung tumibok ang puso ko! Mas mabilis pa sa
runner na kakatapos lang tumakbo ng 25 kilometers!" Sabi niya sa loob ng kaniyang
isipan.
Conscious na siya sa presensya ni Peter kanina pa pero parang ngayon ay sobrang
conscious na siya dito. Pakiramdam niya ay sobrang lapit nito sa kanya at parang silang
dalawa lang ang nasa paligid.
Tumahimik ang paligid pero iyung tibok ng mga puso nila ay kasing lakas ng tambol na
hinahampas.
Niyakap uli ni Peter si Jenny, "Hindi ko alam pero isinisigaw ka ng puso't damdamin ko!
I can't think straight, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko at hindi ko alam kung ano
ba itong nararamdaman ko!"
Ramdam ni Jenny ang kumakabog na dibdib ni Peter. Naamoy niya rin ang matapong
nitong pabango pati na ang hubog ng katawan nito na ramdam ng buo niyang katawan.
Her senses are detecting danger. Hindi niya na kaya pang tiisin ang nararamdaman
niya. Gusto niya rin na yakapin ang binata. Gusto niyang ilabas ang lahat ng emosyon
niya at sumandal sa balikat nito. Iiiyak ang lahat ng sakit at kirot na nararamdaman niya
at palitan ng kaligayahan.
Humarap si Peter kay Jenny at tumingin sa mga mata nito. "Napakalakas ng tibok ng
puso ko, I'm feeling weird inside every time I see tears falling from your eyes." Biglang
lumuha ang mga mata ng binata. "Naguguluhan ang isipan ko pero ikaw lang ang
isinisigaw ng puso ko, my heart is wavering and throbbing at the same time! Iniisip ko
kung ano ba itong mga nararamdaman ko hanggang sa mapagtanto ko na mahal na
kita!"
Jenny leaned on him. Niyakap niya si Peter at ibinuhos ang lahat ng emosyon niya. She
vented all her emotions but somewhere in her heart is still aching and it's like something
very important is missing.
Pagkalipas ng ilang sandali, agad na tinanong ng binata ang dalaga na maging
girlfriend niya ito at magkaroon sila ng relasyon. He quickly asked and didn't think twice.
Huh? Hindi ito narinig ni Jenny dahil sa mas malakas pa ang tibok ng puso niya.
"Ang sabi ko, pwede ba kitang maging girlfriend?" Inulit ni Peter atsaka tumitig sa mga
mata ni Jenny.
Nanlaki ang mga mata ni Jenny at bumaling ang tingin niya kay Peter. Huh?
Napagtanto niya na nililigawan pala siya ni Peter. Her eyes blinked for a moment and
didn't anymore after it, hindi na siya kumurap pa. Lumiwanag ang buong mundo niya ng
narinig niya ito.
"Yess!" Pumiyok pa si Jenny pagkasagot niya dahil biglaan na lamang itong lumabas sa
bibig niya. "Kyaah! Napatili na lang ako bigla! This is bad for my heart!" Saad niya sa
kaniyang munting isipan.
"Really?" May liwanag sa mga mata ni Peter na para bang kumikislap ito ng marinig
niya ang sagot ni Jenny.
Nangingitngit sa tuwa ang dalaga, "umm... Oo!" Mahiya hiya niyang sinagot pero mula
sa kaibaturan ng puso niya ay gusto niyang isigaw na Oo! Mahal din kita! I love you!
Niyakap uli ni Peter si Jenny. "By the way. I am Peter Harrison." Pagpapakilala ng
binata.
Kahit alam na ni Jenny ang pangalan ng binata,"Jenny. Jenny Seam," nagpakilala pa
rin siya at umaasa na maalala na siya nito pero hindi niya ito nakita sa mukha ni Peter.
Walang bakas na naaalala siya nito pero kahit na ganu'n ay masaya pa rin siya na
bumalik na si Peter.

Chapter 4 /Suspension/
Nakarinig sila ng mga yapak ng paa at ilang sandali ang lumipas ay nagsidatingan na
ang mga estudyante.
Nagpaalam sila sa isa't isa at pumasok na sa classroom nila.
Ng makaalis na si Jenny, napakasaya ng nadarama niya pero may parte na
nadidismaya sa puso niya. Iniisip pa din niya na kung tama lang ba ang desisyon
niyang hindi sabihin kay Peter ang totoo o kaya sabihin niya na ito bago pa niya
pagsisihan.
Tumambad sa isipan ni Peter ang building at room ng dalaga. Nakalimutan niya kasi
itong itanong kanina kasi nga nawala sa isipan niya. Puro kasi si Jenny ang nasa isip
niya at wala nang espasyo para sa ibang pang bagay.

📖📖📖
Dumating na ang unang guro nila Peter at saktong pagpasok ng guro sa loob ay
nagpakawala ito ng isang malaking buntong hininga.
"Class, we have a big announcement! Kaya makinig kayo!" Umupo ang guro sa upuan.
"Maaantala ang klase ng isang linggo simula bukas dahil sa outbreak ng water
interruption sa buong metro manila." She said but she's a little disappointed.
May kaunting nagulat sa narinig nila pero ang iba ay expected na maaantala ang klase
dahil sa kakulangan sa tubig. Wala na kasing tubig sa ibang mga lugar sa metro manila.
Ang ibang lugar naman ay may buhos pero gatungay lang ang nalabas na tubig.
Nagturo na ang guro nila subalit nakatulala lang si Peter sa may bintana at nagmumuni
muni habang iniisip iyung ginawa niya kanina.
Peter's having a thought that he may be crazy saying those embarrassing things even
though they recently met. Pero napaisip siya dahil sa pakiramdam na parang may parte
sa isipan niya na nagsasabi na pamilyar si Jenny sa kaniya.
Noong bata pa lamang si Peter, may isang batang babae na gustong gusto niya pero
dahil sa aksidente na nangyari sa kaniya ay nakalimutan niya ang lahat ng alaala niya
noong mga panahong bata pa lamang siya pero unti unti na rin naman na bumabalik
ang ilan sa mga alaala niya noon.
Kahit ngayon ay may natitira pa rin siyang damdamin sa batang babaeng iyun. Hindi
niya alam kung bakit pero iyung nararamdaman niya ngayon kay Jenny ay medyo
pareho sa nararamdaman niya sa batang babae noon. Ang pinagkaiba lang ay mas
mahal niya si Jenny at may pagnanais siya na maging kaniya ang buong pagkatao nito.
He wants not just her heart but also her entire being.

📒📒📒
Nakasubsob ang mukha in Jenny sa lamesa na kinauupuan niya habang nag
didiskusyon ang guro nila. Nakanganga na lang siya at walang imik dahil sa mga hindi
inaasahan na nangyayari ngayon.
Nakita na nga niya si Peter kahit lumipas na ang anim na taon pero hindi na siya kilala
nito. Naiinis siya sa binata dahil sa biglaan na pagiwan nito sa kaniya noon at naiinis din
siya sa sarili niya dahil napatawad niya agad ito. Kahit na hindi na siya nakikilala nito ay
okay lang sa kaniya. Love is Blind nga diba? Hindi niya kayang magalit kay Peter kahit
na nasasaktan na siya dahil matagal ng nasa kamay ni Peter ang puso niya. Even after
six years she can't forget about him, si Peter pa rin ang isinisigaw ng puso't damdamin
niya.
May mga nanligaw sa kaniya matapos umalis si Peter pero dinededma niya na lamang
ang mga ito. It is as if she doesn't have a heart anymore. Malamang na kay Peter na!
Nabansagan nga siya na Frozen dahil may pusong bato siya at naging dahilan para
lumayo sa kaniya ang mga kaklase niya. Pero kahit na natutukso siya minsan o 'di
kaya'y walang nakikisalamuha sa kaniya, may isa pa ring nagtiyatiyaga sa kaniya. Sakit
naman! Pinagtiyatiyagaan na lang siya! Sorry! It means ay may mga tao pa rin na
sumusuporta at tumutulong sa kaniya. And her name is Samantha Llorador. May
boyfriend ito na taga Business Management Course. Guess who? Oo! Tama, he's
Anthony!
Masikreto si Samantha kaya pati naman iyung boyfriend niya ay hindi niya ipinapakilala
kay Jenny pero mabait naman siyang kaibigan. Palagi niyang pinapakinggan ang mga
saloobin at hinanakit ni Jenny, she's also giving advice to overcome and to cope up with
it. May experience kasi siya!
May isa rin na kaibigan si Jenny last year pero wala na ngayon. Huminto na ito ng third
year kasi mas pinili nitong ituloy iyung career bilang Author atsaka mahilig siya sa
Anime. She's Alicia Malabanan. Napakadaldal nito at mahilig ding humugot sa buhay
kaya pag nagkikita sila ni Jenny ay sasampalin siya agad ng mga hugot na ibabato nito.
Napapaikot ikot ang isipan ni Jenny at na mi miss niya na si Alicia. Palagi kasi siyang
napapatawa nito kaya lahat ng pait niya sa buhay ay nawawala at nakakalimutan na
niya pero ang hindi niya lang malimutan ay si Peter. May pangako si Peter sa kaniya
pero ewan niya ba parang nakalimutan na rin yata ni Peter. Lumingon siya sa bintana,
natutulala siya habang pinagiisipan ang mga bagay bagay hanggang sa makaidlip siya
ng hindi niya namamalayan.
"Uy! Jenny! Gising na!" Kalabit ni Samantha.
"Hmm? Bakit ba?" Tugon ni Jenny habang naglalaway sa hinihigaan ng ulo niya sa
lamesa na inuupuan niya.
"Recess na uy! Punasan mo nga iyang laway mo!" Sambit ni Samantha sa naglalaway
na si Jenny.
At the same time, recess na din nila Peter at nagiisip siya kung ano ang gagawin.
"Chris, may kilala ka bang estudyante dito na ang pangalan ay Jenny?" Tanong ni Peter
habang sumusulyap sa bintana.
"Huh? Jenny what?" Nagtatakang tanong nito sa kaniya. "Sino iyun? Anong apelyido?"
Napa-kalumbaba si Peter, "Jenny Seam. I think magkasing edad lang kami at siya iyung
may ari ng pendant ."
Umupo si Cris malapit kay peter. "Hmm... Wala akong maisip atsaka madaming Jenny
dito sa school."
Napailing si peter at tila napapaisip nanaman. "Hmmm..."
"By the way, bakit mo naman natanong? May gusto ka ba dun?"
"Yeah, I love her. And I confessed to her earlier." Peter said with a straight face.
Hmmm... Huh? "Whaaaaat!?" Cris freaked out.
"Ang ingay mo! Baliw!"
Napatulala na naman si Peter sa bintana. Again, iniisip niya na naman si Jenny. Hindi
kasi mawala sa isipan niya. Bawat segundo ang lumipas ay lilitaw ang pangalan nito sa
isipan niya. He wants to see her. Gusto niyang mahalikan ang labi ng dalaga na
namumukadkad sa pagkapula. Gusto niya itong yakapin ng mahigpit at hindi na
papakawalan pa. He wants her that badly. Why does it feel like this?
After having those crazy thoughts, pinaplano ni Peter uli na hanapin si Jenny. Hindi kasi
siya mapakali, kating kati na siya na makita ang dalaga. He stands up at huminga ng
malalim. "Hey, Chris. Lalabas lang ako sandali. Gusto mo sumama?"
Naglalaro si Cris ng Mobile Legends ng bigla siyang tanungin ni Peter."Huh? Saan
naman?" Hindi siya nagtaas ng tingin at tuloy lang sa paglalaro.
"Doon sa kabilang mga building."
Huminto muna si Cris sa paglalaro at tumingin kay Peter. "Perhaps gusto mong
puntahan siya? Yung jenny mo?" Ngumisi si Cris.
"Oo, so ano naman ngayon?" may pagkasarkasmo sa wika ni Peter.
Bumusangot ang mukha ni Cris, "'Di ako sasama ang dami daming building dito. Ano
yun iisa isahin mo pa?" Mariin nitong sinabi. "atsaka busy pa ako dito sa paglalaro."
"Magsuffer ka kakahanap sa kaniya. Good luck!" Dagdag pa ni Cris at itinuloy ang
paglalaro.
Lumabas na ng room si Peter at pumunta sa ibang mga building para hanapin ang
dalaga. Inabot siya ng kalahating oras sa kakahanap. Natapos na rin ang recess nila
pero tuloy pa rin siya sa paghahanap.
"Nasaan si Pete'?"Tanong ni Anthony kay Cris na kakabalik lang rin galing sa building
at room ng Samantha niya.
Cris clicked his tongue. "Wala pa nga eh, kanina pa iyun!"
"Saan naman pumunta iyun?" Nagtaka si Anthonu at sumandal sa lamesa.
Medyo badtrip si Cris dahil natalo kani kanina lang ang game niya. "Hindi ko alam kung
nasaan siya basta nandun naghahanap sa bawat building." Mahihimigan ng pagkainis
ang boses niya.
"Bakit anong hinaha---"
"Never mind that, wala tayong teacher ngayon." Pagsapaw ni Cris sa sasabihin sana ni
Anthony.
"So ano nang gagawin?" Kumamot si Anthony sa ulo.
"Uwian na! Antayin na lang natin si Peter."

Chapter 5 /Together/
Umaasim na ang ekspresyon ni Peter sa mukha dahil hindi niya pa rin mahanap kung
saang building ang room ni Jenny. Pero nagpatuloy parin siya sa paghahanap at
lumipas ang ilang minuto ay natagpuan na rin niya ang building na pinapasukan ng
dalaga. Sa building ng Information Technology. Umikot ikot siya sa buong building at
mukhang busy ang mga estudyante. Umabot siya sa third floor at nakita niya iyung
pangalan ng dalaga na naka post sa dingding ng room nito.
Hmmm? May ligaya sa mga ngiti ni Peter dahil matapos lahat ng pagod niya ay
nahanap niya na rin. Nakita niya si Jenny na nakaupo sa may bandang dulo.
Masayang masaya si Peter na nakita niya na rin si Jenny pero may guro at may
ginagawa ito kaya wala siyang pagpipilian kundi umalis. So kung walang guro, papasok
siya sa loob ng room ganun? Wag ganun, mapagkakamalan siyang baliw niyan. Well,
baliw naman na talaga siya eh. Baliw na baliw kay Jenny.
Tumitig siya ng tumitig kay Jenny hanggang sa mawala ang pag aalala niya sa paraan
na walang makakapansin sa kaniya. Nagtago siya sa bandang likod at dumungaw sa
may bintana na transparent. Mga ilang minuto rin ang lumipas kakatitig niya.
Okay na si Peter at wala na rin iyung pag aalala niya. Paalis na sana siya pero naisipan
na naman sniya na tumingin kay Jenny. Dumungaw siya uli para sa huling pagkakataon
pero naramdaman niya na parang may tumitingin rin sa kaniya.
Tumingin tingin siya sa paligid at nakita niya iyung tumitingin sa kaniya. Nakaupo ito
malapit sa may hagdanan at nakatingin sa kaniya na parang nakakita ng stalker. Well,
pang ii-stalk rin naman iyung ginagawa niya. Nanlalaki ang mga mata nito at
naaalibadbaran sa ginagawa niya.
Nahiya si Peter, "I-i excuse myself." Mahinahon niyang sinabi sa nakatitig sa kaniya
atsaka umalis.
Malapit na siya sa room nila pero wala siyang nakita na mga kaklase niya at naka
sarado na rin ang pinto. The heck is this! Sumipa siya ng mahina sa pinto at biglang
may tumawag sa kaniya.
"Huy, Peter! Saan ka pa ba nagpunta? Antagal tagal mo ahh!" Inis na sabi ni Cris kay
Peter. "Ito iyung bag mo oh!"
Kumamot si Peter sa ulo. "Bakit naka nakasarado na ang room natin?"

"Wala tayong teacher kaya nagsiuwian na ang lahat." Sagot naman ni Anthony.
Pumunta muna sila ng canteen para bumili ng maiinom. Wala kasing tubig! Nanunuyot
na rin ang mga lalamunan nila.
Bumili si Cris ng tatlong juice na sachet sa kantina. "Peter, anong gusto mo? Orange
juice o Apple juice o Grape juice?" Tanong nito habang hawak hawak ang tatlong
flavored na juice.
"I want grape juice!" Kinuha agad ni Anthony ang grape juice sa mga kamay ni Cris.
"I'll have the orange flavor then." Tugon ni Peter kahit na naglalakbay ang isipan niya.
Naglakad na sila palabas ng paaralan habang pinag uusapan ang mga pinag gagagawa
nila kanina. Nagkuwento si Cris tungkol sa mga nakalaro niya kanina sa Mobile
Legends. Si Hayabusa daw kasi pinataba ng mga kakampi niya. Inis na inis siya at
parang gusto niyang tirisin ang mga kakampi dahil bumaba ang rank niya. He talked
and rants until he was satisfied, kwento lang siya ng kwento tungkol du'n habang
nakikinig lang si Anthony samantalang si Peter naman ay nakatulala lang habang iniisip
si Jenny.
Nasa front gate na sila ng paaralan pero huminto si Peter. "Mauna na muna kayong
umuwi, maghihintay muna ako rito." Sabi niya habang itinatapon ang basura sa
basurahan atsaka tumayo malapit sa gate.
Napaisip isip muna si Cris "Hmm. You'll wait for her?" Tanong ni Cris habang
pumipindot pindot sa cellphone niya. May nag message kasi sa Facebook Account niya.
Sino? Si Hayabusa! Hahaha, Just Kidding!
Clueless naman si Anthony at tumitingin tingin kay Cris "What? Who's her?"
Biglang sumaya si Peter, "She's Jenny" banggit niya habang nakangiti ng wagas.
"Sino naman si Jenny? " Dagdag pa ni Anthony.
Ngumisi si Cris, "She's the pendant girl" sagot ni Cris sabay tawa ng nakakairita.
Nairita si Peter dahil sa tawa ni Cris kaya sinipa niya ito.
"Ouch!"
"Pendant girl? Sino yun? Are you two dating, Pete'?" Singit naman ni Anthony.
"No. Hindi pa! Kaka confess ko lang kanina so not yet."

"W-what? Then I'll also wait. Hahaha!" Sobrang sayang sinabi ni Anthony.
Binatukan ni Cris si Anthony sa ulo. "Idiot! Don't get in their way. Come on let's go
home."
"See you Peter!" Cris uttered while winking at Peter.
"Aray ko naman! Bakit ba?" Kumamot si Anthony sa ulo, "Wala naman masama du'n
ah!"
"May Samantha ka pa di ba? Kaya Samanthalahin mo na ang pagkakataon na maligo!
Amuyin mo nga sarili mo!"
"Corny ng joke mo!" Wika ni Anthony tapos inamoy niya ang sarili. It stinks!

🕛🕐🕑
Pagkalipas ng ilang oras ay nagsisiuwian na rin ang ibang mga estudyante. Grabe! Ang
tibay mo Peter! Nakatayo lang siya doon sa gate habang naghihintay kay Jenny Kung
iyung guwardya nga nakatayo ng kalahating araw, si Peter pa kaya?
Marami ng nakauwi na estudyante pero naghihintay pa rin si Peter kay Jenny sa may
gate. Sumulyap sulyap siya sa paligid hanggang sa makita ng mga mata niya si Jenny.
"Jenny, hi! Pwede ba tayong umuwi ng sabay?" Pag aayaya ni Peter na may mala aso
na mata.
"Huh, ano? Eh? Pet---?" Nakagat ni Jenny ang kaniyang dila dahil sa biglang pagsulpot
ni Peter.
"Please, gusto kitang makasabay pag uwi. Can I?" paulit ulit na pakiusap ni Peter
hanggang sa sumagot si Jenny.
Kumakabog kabog ang dibdib ni Jenny. What can she do about it? "O-okay. Fine,"
nahihiya niyang sinabi dahil sa mga nakatitig na estudyante. Ay, sus! Pakipot pa siya,
gusto niya rin naman!
Naglakad silang dalawa ng magkasama. Masiglang masigla si Peter samantalang si
Jenny naman ay kinakabahan pero kinikilig rin.
Napatigil si Jenny sa may convenience store at may naalala sa mga nakaraan nila.
Naalala niya iyung magkasama sila ni Peter habang kumakain ng ice cream na binili
nito sa convenience store. "I-ice cream..." mahinang banggit niya habang nakatitig sa
may convenience store.
Napansin ito ni Peter at agad niyang sinabihan si Jenny na umupo muna doon sa may
bench. Pumasok siya sa loob ng convenience store para bumili ng ice cream. Pagpasok
niya sa loob ay bumili siya ng chocolate at strawberry flavored na ice cream.
Bumalik si Peter hawak hawak ang dalawang ice cream pagkatapos niyang bumili sa
loob. Tinanong niya si Jenny kung anong flavor ang gusto sa dalawa at sumagot naman
ang dalaga na kahit ano sa dalawa dahil parehas niya itong gusto. Binigay ni Peter ang
chocolate flavored kay Jenny at umupo doon sa tabi nito. He likes strawberry!
Habang dinidilaan ni Peter ang ice cream na strawberry flavored ay napapatitig siya kay
Jenny. Napapaisip siya na gustong gusto niya talaga ang dalaga. He can't stop the urge
to like her more. Sobrang lapit kasi ni Jenny sa kaniya, he can't help staring at her so
intense.
Ninamnam lang ni Jenny ang binigay na ice cream sa kaniya ni Peter. Favorite niya ang
chocolate flavor pati na rin ang strawberry. Napapaisip rin si Jenny kung tama ba ang
ginagawa niya o hindi kasi parang hindi na siya kilala ni Peter. Pero kahit na ganoon pa
man ay masaya pa rin siya dahil nasa tabi niya ang taong mahal na mahal niya. But
still, nalulungkot pa rin si Jenny dahil sa pangako ni Peter sa kaniya noon.
Sige lang sa pagtitig si Peter kay Jenny at iniisip na parang masyado niyang
minamadali ang relasyon nila. Napapaisip siya na, "for sure na aalibadbaran si Jenny sa
akin dahil masyado akong close sa kaniya. Eh, hindi pa naman namin gaano kilala ang
isa't isa." But in truth, they are very familiar with each other. Hindi lang maalala ng
maayos ni Peter dahil sa aksidente.
Pagtapos nilang dila dilaan iyung ice cream na binili ay biglang tumahimik ang mood.
Tahimik na nga ang paligid pati sila tahimik din. Hindi kasi sila mapakali sa isa't isa.
Pareho kasi nilang iniisip iyung mga saloobin nila sa isa't isa.
Si Peter ay iniisip kung ano ba ang una niyang gagawin. Uunahin muna ba niya na
magpaliwanag doon sa confession niya kaninang umaga o magpakilala muna siya ng
maayos. Huh? Bakit pa siya magpapakilala?! Kilalang kilala na nga siya ni Jenny! ( Eh
kasi nga naaksidente siya at nawala iyung mga alaala niya, ano ba naman! )
Si Jenny naman ay napapakagat labi sa kakaisip kung anong gagawin at sasabihin
niya. She's wondering about what to say, tatanungin niya ba muna si Peter tungkol sa
promise nila o yayakapin muna niya ito ng mahigpit dahil makalipas ang anim na taon
ay magkasama na uli sila.
Chapter 6 /Past/
The breeziness of the air is intoxicating. Blood is rushing through his head and the
sounds of the trees whistling made him lit the fire inside him.
Napatingin si Peter kay Jenny at may napansin na leftover ng ice cream sa labi nito. His
switch was on!
Lumapit si Peter sa mukha ni Jenny at akmang pupunasan niya sana ang naiwang ice
cream sa labi ng dalaga pero hinalikan niya ito para matanggal ang naiwang ice cream.
What? Aren't those too fast?!
Napatulala na lang si Jenny nang halikan siya ni Peter. "Eh? Huh?" Namula ang mukha
at hindi niya alam kung anong gagawin. "W-why?" Napatanong na lang siya.
Ngumiti ng matamis ang binata, "may naiwan kasi na ice cream sa labi mo kaya
tinanggal ko."
Peter can't stop his urge to kiss her. Gustong gusto niya talaga si Jenny. Ewan niya ba
kung bakit pero hindi talaga mawala sa isip niya ang dalaga.
Tumalon ang puso't isipan ni Jenny at napanganga na lang siya. "Hmm. Bak---"
At that moment, hindi na nakayanan pa ni Peter na pakalmahin ang puso at pagnanasa
niya kay Jenny. He crashed his lips against her.
Her lips are so soft! Sobrang lambot na parang nakakatunaw ng damdamin, it made him
so excited and makes him want a second.
Peter stared at her sharply! Ipinasok niya ang dila niya sa loob ng bunganga ni Jenny.
Nagkadikitan ang mga dila nila at pumulupot sa isa't isa. It taste so sweet because of
ice cream. Naghahalo ang strawberry at ang chocolate na flavor. Nakabuo ito ng lasang
choco berry. Wtf?
Jenny was swayed away and she can't control herself anymore. Nadala na lang rin siya
ng bugso ng damdamin niya.
Ahh! Haah... Haah...
"Pe..ter.."
Humiwalay muna si Peter sa pagkakahalik niya para huminga. He gulped a big one and
stared at her face lasciviously.
"Ahh... Haah..." She's panting.
"Wait la---" hindi na ni Jenny natapos ang sasabihin niya dahil hinalikan na naman siya
ni Peter.
Haah... Haah... Hinalikan ulit ni Peter si Jenny at ipinasok ang dila sa loob ng bunganga
ng dalaga atsaka ipinulupot sa dila nito. Ayun lasang choco strawberry pa rin.
Their saliva are mixing together and they were intoxicated.
Nawawalan ng lakas si Jenny at para siyang malalasing pero tuloy pa rin ang paghalik
ni Peter sa kaniya. "Why is he so used to this? Nanghihina ang buong katawan ko at
nadadala na lang ako sa mga halik niya! Hindi ko alam na napakagaling niyang
humalik, para akong matutunaw!" Naglalaro sa anang isipan niya.
Haah... Haah...
"Ta-time out! Haah... Papahingahin mo naman ako. Haah..." Humugot ng napakalamim
na hinga si Jenny at huminga ng huminga.
"Haah... Haah.. I'm sorry! Haah.. I can't help it. Hindi ko na kayang pigilin pa ang sarili
ko." His face is exploding with heat.
Napapalaway si Jenny sa mga titig ni Peter. He's staring at her lasciviously.
Pakiramdam niya ay hinahalikan ng binata ang buo niyang katawan.
She can't even blink an eye for a second. Pinagpapawisan na ng sobra si Jenny at
paputok na ang mukha niya sa sobrang pula.
"Hey, tungkol du'n sa sinabi ko sa iyo kaninang umaga..." Peter's looking straight at her
amberian eyes.
Kinilig si Jenny at sumisigaw na naman ang puso niya sa kaba. "... Ahh you mean...
Iyung confession mo kanina?" She looked away because of his intense gaze.
"Yeah, I'm serious about it. Hindi ako nagbibiro, hindi ako nagsisinungaling at lalong
hindi ako gumagawa ng kwento." Tumayo si Peter at napaluhod atsaka humawak sa
mga kamay ng dalaga.
Walang imik si Jenny pero iyung puso niya ay humihiyaw sa saya. Buti pa iyung puso
niya, honest!

Hawak hawak ng binata ang mga kamay ng dalaga at nakatitig siya sa mga mata nito
ng maiigi. "Alam ko na biglaan na lang iyun pero sana pakinggan mo ako." Lumapit siya
sa mukha ng dalaga. "This whole time, ikaw ang palaging nasa isipan ko. Hindi ka
mawala wala. Kahit na nakikipag kwentuhan ako sa mga kaibigan ko, ikaw ang palaging
bukambibig ko. Palagi ka na lama---"
Sob.. Sob... Napaiyak si Jenny dahil sa narinig niya. Mukhang hindi na siya naaalala ni
Peter. Pinalampas niya na ito kanina pero hindi niya mapigilang lumuha. Iniisip niya na
baka hindi na siya talaga kilala nito.
"Wait! Why are you crying? Did I say something bad?" Peter suddenly asked while
being flustered.
"Sob.. Hindi mo pa rin ba ako naaalala? Pati iyung promise mo sa akin?"
Clueless si Peter. "What promise? Magkakilala ba tayo dati?" Nag isip si Peter kung
anong ibig pakahulugan ng sinabi ni Jenny pero wala siyang maalala.
Naisipan ni Jenny na sabihin ang totoo. "Sob... Noong mga bata tayo, palagi tayong
magkasama tuwing naglalaro, namamasyal or kahit nasaan man tayo. Parang
magkapatid na nga tayo eh pero hindi kita kayang ituring na kapatid. Sob.. Sob... I see
you not as a friend or brother but I see you as a man. Mahal na mahal kasi kita eh."
Pinipigil niya ang mga luha niya na tumulo pero hindi niya mapigil. Sob... Sob...
Hindi pa rin naiintindihan ni Peter kung anong sinasabi ni Jenny. Gulong gulo na ang
utak niya. Hindi niya alam kung anong sasabihin o kung anong gagawin niya. He's
confused, "W-hat are y-you saying?"
"... Umalis kayo nang bansa para paoperahan iyung papa mo pero hindi mo sinabi kung
saan. Akala ko ayaw mo na sa akin pero nagiwan ka ng sulat at iyung pendant. Nag
promise ka sa akin na babalik ka kaya naghintay ako ng ilang taon..."
"Pendant? Letter? Nalililito na ako!" Napaluha na lang din si Peter habang nakikinig kay
Jenny pero hindi niya alam kung bakit. Pakiramdam niya ay may isang importanteng
bagay siyang nakakalimutan pero hindi niya ito maalala dahil parang pinipiga ang utak
niya kapag iniisip ito.
"... Bumalik ka nga at masaya ako pero mas nasasaktan naman ako na makitang
kinalimutan mo ang mga alaala nating dalawa. Hindi ko alam pero parang nalulukot ang
puso ko..." Kumikirot ang dibdib ni Jenny kasabay ng pagtulo ng mga luha niya.
Hindi na kaya pang makinig ni Peter sa mga sinasabi ni Jenny dahil lalo lang sumasakit
ang ulo niya at nababalisa na siya. Gusto niyang maalala ang mga nakaraan niya bago
pa siya maaksidente at magka amnesia. Pilit niyang inaalala ang mga ito pero parang
may naghaharang sa utak niya na maalala ito. He can't think straight, parang
niyuyugyog ang utak niya.
Kinuha ni Jenny iyung pendant at ipinakita ang nasa loob nito kay Peter. "Itong pendant
na ito ang iniwan mo bago ka umalis kasabay nung promise mo sa akin. Nilagay ko sa
loob iyung huling larawan natin na magkasama..." She sob.
Tinignan ni Peter iyung litrato ng malapitan at may nakitang batang babae na nakahiga
sa kama sa isang hospital u habang nakaakbay sa isang batang lalaki na may hawak
na pendant. Napansin niya na medyo namumukhaan niya ang dalawang ito at bigla na
lang, "Arrgh!!"
His mind went blank and his surroundings became none and black.
Wala siyang makitang iba kundi mga malalabong imahe na parte ng alaala niya. Malapit
na siya rito pero ramdam niya na parang dinudurog ang puso at pinipiga ang ulo niya.
Kahit na ramdam niya ang sakit ay pinipilit niya pa ring abutin ito hanggang sa dulo. He
fought the force that is hindering him to remember. It was too strong but he didn't give
up.
Nakaramdam siya ng sobrang sakit pero ng maabot niya ang mga imahe ay kusang
nawala ang pumipigil at humaharang sa utak niya na maalala ang mga nakaraan niya.
Bumuhos ang mga luha ni Peter matapos ang lahat ng sakit na pinagdaanan niya, he
finally remembered everything that happened in the past before the accident
happened...

🎥 Flashback 🎥 🎥 Eight Years Ago 🎥

Sakitin si Jenny at unti lang ang mga nakikipaglaro at nakikipag usap sa kaniya pero si
Peter na kapitbahay niya na nangungupahan lang sa tinitirahan malapit sa kanila ang
tanging lumalapit at nakiki salamuha sa kaniya.
Naglalaro silang dalawa ng UNO sa loob ng bahay nila Peter.
"Reverse! Ako ulit ang titira!" Masayang binanggit ni Peter habang may hawak hawak
na mga baraha ng Uno. "Tatlo na lang ang card ko!" Dagdag pa niya.
"Ang daya mo! Patirahin mo naman ako!" Inis na sabi ni Jenny habang bumubunot ng
card dahil wala siyang mailapag.
Pagbunot niya ay swerteng nakuha niya ang plus 4 na card. "Haha! Lagot ka sakin
ngayon Peter! Babawian kita!" Nilapag niya ang plus 4 na card at pinalitan ang kulay ng
green pero naglapag din si Peter ng plus 4.
"What did you say? Haha, bunot ka uli ng 8 na card!" Peter said while smirking.
"Arrgh!"
Their sweetness are overwhelming, nalibang sila sa paglalaro hanggang sa hindi na nila
namalayan ang oras.

⛅⛅⛅
The sun rises and another day has come, masaya silang nakaupo habang
pinagmamasdan ang mga bulaklak at naglalaro silang dalawa sa hardin ng bahay nila
Jenny. Makikita sa hardin ang isang malaking puno ng mangga, mga halamang
namumukadkad ang mga kulay at ang malalambot na damo na nakapalibot sa buong
hardin.
"Uy! Jenny! Laro naman tayo ng tagu taguan!" Pangyayaya ni Peter kay Jenny.
"Sabi ni mama please refrain daw sa paglalaro ng mga nakakapagod na laro."
Dismayadong sagot ni Jenny.
Tumayo si Peter, "eh hindi naman nakakapagod iyung tagu taguan atsaka ikaw
magtatago at ako ang hahanap sayo."
Biglang tumibok ng mabilis ang puso ni Jenny. Hindi niya alam kung bakit pero parang
nararamdaman niya na kumakabog ang dibdib niya. "Mmm... Sige..." Nahihiya niyang
sagot.

🎶 Tagu Taguan
Maliwanag Ang Buwan

Wala Sa Likod... 🎶

Agad na nagtago si Jenny sa may likod ng puno ng mangga sa hardin nila. She hid but
she can't hide her feelings. Namumula siya at kumakalabog ang dibdib niya sa tuwing
naiisip niya na hahanapin siya ni Peter.

🎶 ... Wala Sa Harap

'Pag Bilang kong Sampu

Nakatago Na ikaw 🎶

"1... 2... 3... 4... 5... 6... 7... 8... 9... 10!"
Nagsimula nang hanapin ni Peter si Jenny sa buong paligid. "Jenny! Andito na ako!"
Hinanap niya si Jenny sa may likod ng bahay nila. "Wala siya dito!" Hinanap niya
naman ito sa loob ng bahay nila. "Wala din siya sa loob!"
Nagisip isip si Peter kung saan si Jenny nagtago at makalipas ang ilang sandali ay may
nakita siyang anino doon sa may likod ng puno ng mangga. Naisip niya na si Jenny na
nga ito kasi silang dalawa lang naman ang naglalaro at wala ng iba pa.
Naisipan ni Peter na gulatin si Jenny pagpunta niya sa puno.
"Baah!" Pang-gulat ni Peter kay Jenny.
Nakita ni Peter na nakaupo si Jenny at nagulat pagharap nito. "Haha! Boom Jenny!"
Dahil sa pagkagulat ni Jenny ay nawalan siya ng balanse sa pagtayo at muntikan ng
matumba pero agad na sinalo siya ni Peter.
Biglang bumilis ang tibok ng puso nilang dalawa. Uminit ang pakiramdam ng magkadikit
ang mga balat nila. It is as if a fire was lit inside them.
Habang hawak hawak ni Peter si Jenny, he produced a smile, a cute one. "Okay ka
lang, Jenny?" May pagaalala sa kaniyang tono.
Hindi na nakaimik si Jenny dahil napakabilis ng tibok ng kaniyang puso at namumula na
siya sa kaba. "What is this?" Tanong niya sa anang isipan.
Habang hawak hawak ni Peter si Jenny ay parang napapaso na siya dahil sa sobrang
init nito. "Ang init mo Jenny! Baka nilalagnat ka na niyan!" Lumuhod siya at tumalikod
kay Jenny. "Halika! Pumasan ka sa likod ko!"
Wala nang pagpipilian pa si Jenny kundi pumasan na lamang sa likod ni Peter dahil
parang nahihilo na siya. Her whole body is scorching from heat. Pag pasan niya ay lalo
lang siyang uminit. The heck!
Binuhat pa rin ni Peter si Jenny kahit na sobrang init nito papunta sa loob at ipinaalam
ito sa nanay ni Jenny na si Ninang Rachelle.
"Anong nangyari, Peter?" The mother sounds worried, "tulungan mo ako sa paghiga kay
Jenny." Saad ni Ninang Rachelle habang inihihiga nilang dalawa ni Peter si Jenny sa
sofa. "Juice ko! Ang init mo Jenny!" Agad na pinainum ni Ninang Rachelle ng gamot
ang nagaapoy sa init na si Jenny.
Umuwi muna si Peter sa kanila, sobrang lungkot niya dahil sobrang init ng katawan ni
Jenny at wala siyang naitulong rito. Nasa bahay na siya pero biglang bumusangot ang
mukha niya dahil sa lungkot.
Lumipas ang ilang oras at unti unti nang humuhupa ang init ni Jenny pero hindi pa rin
tumatahan sa pagtibok ang puso niya. Napakabilis pa rin.
Hindi niya alam kung ano ba ang nararamdaman niya, she's feeling weird inside and
her heart is beating so fast.
Kinaumagahan, pumunta uli si Peter kila Jenny para alamin ang kalagayan nito.
"Magaling ka na ba Jenny?" May pagkalungkot sa kaniyang mga mata.
"Okay naman na ako. Medyo magaling na." Tugon ni Jenny pero uminit na naman ang
pakiramdam niya ng makita si Peter.
Hinawakan ni Peter ang kamay ni Jenny, "medyo ka diyan? Tignan mo ang init init mo
pa din."
Lalong bumilis ang pagtibok ng puso ni Jenny ng mahawakan siya ni Peter at hindi niya
alam kung bakit. "Ano ba ito? My heart won't calm down! Dahan dahan lang muna sa
pagtibok please!" Pakiusap niya sa anang isipan. In love ka na 'teh! Wala ka nang
magagawa diyan!
"Aalis na muna ako. Babalik ako mamaya!" Saad ni Peter habang pumapalayo na.
"Huwag! Dito ka muna!" Sasabihin sana ni Jenny pero hindi niya ito mailabas sa
kaniyang bibig. "Ano ka ba naman puso ko! Kumalma ka nga muna! Gusto kong makita
at makasama si Peter, ano ka ba!" Pag kontra niya sa isipan.

Chapter 7 /Letter/
Time sure flies very fast, lumipas ang dalawang taon at magkasama pa rin silang
dalawa.
Kaya ng pakalmahin ni Jenny ang puso niya sa tuwing magkasama sila pero nag level
up ang pagnanasa niya kay Peter. Wow! Pati pagnanasa nag le level up! May
pagnanasa na siyang halikan ang labi ng binata at yakapin ang katawan nito araw araw.
Grabe, halimaw! Ganoon niya kasi kamahal si Peter. Iyung buong pagkatao nito ay
gustong gusto niya.
Si Peter naman ay on-process pa lang kung ano bang nararamdaman niya kay Jenny.
Bumibilis rin ang tibok ng puso niya sa tuwing magkasama silang dalawa. May mga
pagkakataon rin na hindi siya makatulog dahil palagi niyang nasa isip si Jenny pero
nalilito siya kung ano ba talaga ang nararamdaman niya. Tinuturing na kasi niyang best
friend at kapatid si Jenny.
Na'y Rachelle na rin ang tawag niya sa mama ni Jenny. Ang turing niya na kasi sa ina ni
Jenny ay parang nanay na rin.
Na'y Rachelle is always taking care of him whenever his mother is busy.
May sakit rin ang ama ni Peter kaya minsan siya ang nagaalaga dito. Nagtatrabaho
naman ang ina niya para matustusan ang panggamot sa ama niya. Umuupa lang rin
sila sa tinitirahan nila kaya dagdag pa iyun sa gastusin.
Palaging magkasama sina Jenny at Peter kapag naglalaro at mamamasyal. Maging sa
pagpasok sa eskwelahan ay sabay sila, sa pagkain ay sabay rin sila at pati na rin sa
pagtulog ay minsan silang magkasama. Pero wala pa ring label ang relasyon nila. Ayaw
pa kasing umamin ni Jenny sa mga nararamdaman niya! At si Peter naman ay ayaw
pang aminin sa sarili niya na mahal niya na nga talaga si Jenny.
Medyo hindi na rin sakitin si Jenny kasi si Peter ang naging gamot niya, si Peter na ang
palaging humihilum sa mga sugat ni Jenny, isang ngiti lang ni Peter ay gagaling na
agad ang sakit ni Jenny, si Peter ang palagi niyang pinupuntahan sa tuwing may sakit
siya.
Yumayakap at bumebeso na rin si Jenny kay Peter sa tuwing magkikita sila, greetings
at normal lang daw iyun sa ibang bansa sabi ni Jenny, si Peter naman ay umu-oo na
lang kasi gusto niya rin.
Isang araw, inatake ng sobrang taas na lagnat si Jenny at bigla na lang siyang
nahimatay. Dinala siya sa hospital at ipinakonsulta sa doktor. Nang marinig ni Peter ang
tungkol dito ay agad siyang pumunta sa ospital kung saan naka confine si Jenny.
Nasa pintuan na si Peter ng room ng pasyenteng si Jenny at bubuksan na sana ang
pinto ng marinig niya ang doktor sa loob na sinabi na, she only have ten years left to
live. Bigla na lang siyang kinabahan kaya hindi niya muna binuksan ang pinto at
hinintay na umalis ang doktor sa loob.
Bumukas ang pinto at lumabas na ang doktor, agad na pumasok si Peter sa loob ng
room at dagling pumunta palapit kay Jenny.
"Hey, Jenny! Totoo ba iyung sinabi ng doktor na, you only have 10 years left to live?"
agad na tanong ni Peter sa nakahigang si Jenny.
"Hmm... I don't know." Jenny muttered while secretly holding a picture of Peter.
"Pero ayun yung sabi ng doctor." may lumbay sa kaniyang tono.
Maybe it's true. She feels like dying right now. Dying in love! Peter doesn't know but the
truth is the doctor was talking about was his patient next to Jenny. Hindi na umimik si
Jenny at ngumiti na lang kay Peter.
Lumungkot ang mukha ni Peter dahil may nais sana siyang ipaalam na
napakaimportante kay Jenny pero hindi niya ito masabi dahil sa ayaw niyang mawala
ang mga ngiti sa labi ni Jenny pag narinig ito.
Nagpaikot ikot si Peter sa kakaisip kung sasabihin niya na ba o hindi na lang niya
sasabihin kay Jenny. He can't stop on thinking about it, nagdadalawang isip pa rin siya
dahil ayaw niyang masaktan lalo si Jenny sa sasabihin niya.
Lumipas ang ilang sandali at mayroong kumatok sa pintuan, pumasok si Na'y Rachelle
sa loob na may bitbit na supot. Bumili kasi siya ng prutas at medisina para sa sakit na
meron si Jenny.
Inilapag ni Na'y Rachelle ang mga prutas at kinuha ang gamot sa lagnat. "Here! Kunin
mo at inumin itong binili kong gamot, Jenny."
Jenny just nodded and looked at her side. "Ma, can you bring the camera here?"
Pakiusap niya habang ngumingisi ng napaka weirdo.
Naglalagay ng tubig sa baso si Na'y Rachelle ng magulat na lang siya dahil sa sobrang
creepy ng ngisi ni Jenny pero di niya na ito pinansin. "Huh? Bakit naman?"
Ngumiti naman ngayon si Jenny, "gusto kong piktsuran mo kaming dalawa ni Peter."
She requested and continued smiling at her mother.
"Hmm... Okay! Pero pagkatapos inumin mo iyung gamot." Na'y Rachelle uttered while
grinning at Peter.
Hindi ni Peter napansin ang ngisi ni Na'y Rachelle sa kaniya dahil busy pa siya sa
pagiisip.
Kinuha na ni Na'y Rachelle ang camera sa loob ng bag niya at kinuhaan sila ng litrato.
"Okay! 1 2 3. Smile!" Snaps!
May hawak na pendant si Peter sa kamay niya at nakangiti naman pero parang
malungkot ang mga mata niya. It feels like he has something to say.
Pagkatapos kuhaan ni Na'y Rachelle silang dalawa ng litrato ay ininom na ni Jenny ang
gamot at natulog muna para magpahinga.
Habang natutulog si Jenny, may binigay na pendant at letter si Peter kay Na'y Rachelle
para kay Jenny dahil aalis sila ng bansa bukas. That's what he wanted to say earlier but
he didn't have the courage to tell it to her because he doesn't want to make her fever
worsen.
He's worried about her health more than anyone else, dahil ang trato niya na kay Jenny
ay kapatid pero mula sa kaibaturan ng puso niya ay may nararamdamn rin siya para
kay Jenny, he wants her not as a sister but as a wife, nagaalala siya dahil mahal niya
na si Jenny, at dahil mahal niya na si Jenny, ayaw niyang mas lumala pa ang kalagayan
nito.
"By the way, sinabihan mo na ba si Jenny na aalis kayo ng bansa?" Na'y Rachelle
asked while thinking of something else.
"No, hindi na po Na'y Rachelle. Ayoko po kasing mas palalain pa iyung sakit ni Jenny
kapag narinig niya ito." Paluhang sinabi ni Peter.
"It's true but, is that your final decision?" Tugon ni Na'y Rachelle habang pinapakalma si
Peter.
Tumulo na ang mga luha ni Peter. "Masakit man po sa kalooban ko pero wala na po
akong magagawa!" Umiiyak niyang sinabi.
"It's okay Peter! Tahan na!" Binigyan ni Na'y Rachelle si Peter ng isang maluwag na
yakap habang pinapatahan ito.
Sumunod na araw, paalis na sila Peter ng bahay pero nagdadalawang isip pa rin siya.
Hindi mawala wala sa isipan niya ang kalagayan ni Jenny, nagaalala rin siya dahil
siguradong mas masasaktan pa si Jenny kapag nalaman niya na ang tungkol rito.
"Mom, aalis po ba talaga tayo ng bansa?" Paulit ulit na tanong ni Peter sa kaniyang ina
habang pasulyap sulyap sa labas. He can't calm himself unless he receive a satisfying
answer.
The mother bulked up, "Of course, Peter! Ooperahan ang papa mo dahil lumalala na
iyung cancer niya." Mahihimigan ng lungkot ang tono ng ina.
"Pero mom, pwede naman si papa na operahan dito sa pilipinas. Bakit pa natin
kailangan na pumunta ng ibang bansa? It's too far..." He sounds disappointed.
Tumingin ng diretso ang ina sa mga mata ni Peter. "Peter, kulang ang mga kagamitan
at panggamut dito sa pilipinas. Kaya kailangan nating pumunta ng Canada para doon
siya operahan." Marahan ipinaliwanag ng ina ni Peter kahit na may pag aalangan sa
kaniyang mga mata.
Hindi na si Peter nakasagot dahil ayaw na niyang palalain pa ang pag aalala ng ina
niya. Sobrang lungkot ng ekspresyon ng ina niya na parang pasan pasan ang daigdig,
her eyes are full of sadness and fear.
Dinala na nila ang mga gamit kasa-kasama ang ama ni peter na naka-wheelchair.
Sumakay sila ng taxi papunta sa airport. Natutupi ang wheelchair kaya nakasakay rin
ang ama ni Peter sa loob. Kaya don't imagine na isinakay ang ama niya ng naka
wheelchair.
After they've arrived, they waited until their flight commence.
Meanwhile, mataas pa rin ang lagnat ni Jenny at hawak hawak niya iyung larawan na
piniksuran nila kahapon. "Gusto kitang makita, Peter! I want to embrace you into my
arms! Sana gumaling na itong lagnat ko! Pinepeste kasi ako eh!" Mga boses na
naglalaro sa kaniyang isipan.
Lumipas ang isang araw, magaling na si Jenny. Nagdasal kasi siya ng nagdasal kagabi
na sana gumaling na siya para makapiling si Peter. It's the power of love! Wala na ang
lagnat niya pero iyung pagmamahal niya kay Peter ay hindi pa rin humuhupa, lalo lang
lumalala! Mahal na mahal niya kasi si Peter. Kahit isang araw lang ang lumipas na hindi
kasama si Peter ay hindi niya kakayanin. Pero nakayanan niya naman! Tiniis niya kasi!
Tinitigan niya buong araw iyung litrato nilang dalawa. Matutunaw na nga yata iyun eh.
Nakapagpasya na si Jenny ngayon. Aamin na siya kay Peter. Lumabas siya ng bahay
nila at pumunta sa bahay nila Peter.
She arrived after several seconds, kapitbahay lang naman niya kasi si peter. Kumatok
siya sa pintuan at sumulyap sulyap sa bintana, "Peter?!" Walang sumagot sa kaniya.
"Hello! Ante Monica?! Hello!" Wala pa ring sumagot kaya bumusangot ang mukha niya.
Paulit ulit siyang kumatok pero wala talaga. Napapansin din niya na ang tahimik ng
paligid na para bang walang tao. Bumalik siya sa bahay nila para tanungin naman ang
ina niya tungkol dito.
"Ma, nasaan sila Peter?!" Pag aalangan niyang tanong.
Ibinaling muna ng ina ang tingin niya sa ibaba bago itinaas ang tingin kay Jenny. "Oh,
gising ka na pala Jenny! Kumain ka muna dito ng niluto ko." Pang iiba ng usapan ng
ina.
Humugot si Jenny ng isang maluwag na buntong hininga. "Ma, I asked! Saan sila
Peter? Walang tao doon sa bahay nila." Her expressions are serious.
Nagpaikot ikot ang mga mata ng ina niya at napakagat labi na tila bang nagaalangan ito
kung ano ang sasabihin. She looked at her eyes and then looked away. "Alam mo
Jenny, ganito kasi---"
"Ma!"
"Nasa ibang bansa na sila, okay! Umalis sila kahapon." Nasabi ng ina dahil sa sobrang
seryoso ni Jenny.
Biglang kumirot ang puso ni Jenny ng marinig niya ito. "Huh? Ano? Huh? Bakit?" Litong
tanong niya.
Humawak ang ina sa balikat g anak niya at tumingin sa mga mata nito ng maiigi.
"Kailangan kasing operahan ng papa ni Peter sa ibang bansa dahil lumalala na ang
cancer nito."
Jenny's expression changed into unpleasant one. "Huh? Saang bansa naman?"
"Hindi ko alam anak, iyun lang ang sinabi niya sa akin bago sila umalis. Pero may
iniwan naman siyang letter at itong pendant." Iniabot ng ina sa kaniya ang pendant at
letter pero napaluhod na lamang si Jenny ng abutin niya ito.
Pendant? Letter? Litong lito na si Jenny kung ano bang gagawin. Gusto niyang
magsalita at mapasigaw pero ayaw bumuka ng kaniyang bibig. Gusto niyang umiyak
pero ayaw tumulo ng mga luha niya. Umiikot ang isipan niya at hindi niya kayang
saluhin pa ang mga nangyayari.
Her mind went black the moment she lost in thought, napatakbo na lang siya papunta
sa kuwarto niya hawak hawak iyung letter at pendant na iniwan ni Peter. Sinara niya
ang pintuan at pagpasok niya sa loob ay bigla siyang natisod dahil sa mga luha na
tumulo sa sahig na bigla na lang ring lumabas sa kaniyang mga mata.
"Jenny! Jenny! Okay ka lang?" Pakatok katok na tanong ng ina.
"Leave me alone mom!" Sagot niya habang nakasubsob sa sahig at umiiyak.
Bumuhos ng bumuhos ang mga luha ni Jenny na para bang galing ito sa puso niyang
pinipiga. Basang basa na ang sahig dahil hindi niya mapigilang umiyak.
She jumped at the bed and without holding back, sinuntok suntok niya ang higaan at
ibinato ang mga unan na parang mababaliw na. She was being crazy, she is the
craziest!
Kinalat ni Jenny ang mga gamit at ginulo ang kuwarto niya. Humampas siya sa kama
niya at sumuntok ng malakas, atsaka tumalon ng tumalon sa kama niya. Nagpagulong
gulong siya sa kama hanggang sa malaglag siya .
It made her crawl. She's already crawling though, nakita niya ang litrato nila at agad na
kinuha. Ihahagis na sana niya iyung litrato nilang dalawa pero hindi niya nagawa. Hindi
niya ito kayang sirain o kahit na galusan man lang. That's how she treasures it.
Naalala ni Jenny na may iniwan na sulat sa kaniya si Peter. Kinuha niya ito, binuksan
atsaka binasa. Tumutulo ang mga luha niya habang lumalalim ang pagbasa niya sa
sulat ni Peter.

✉✉✉✉✉
Dear Jenny,
Sorry! Sorry talaga dahil biglaan na lang kaming umalis ng walang pasabi. Ayaw ko
lang kasing palalain pa iyung sakit mo that time kaya hindi ako nakapag paalam.
Sinabihan ko rin si Na'y Rachelle na huwag muna itong sabihin sa iyo kapag hindi ka pa
magaling. Sorry, sana huwag mong sisihin si Na'y Rachelle.
Alam kong galit ka sa akin pero sana mapatawad mo ako. Ooperahan kasi si papa kaya
kailangan naming umalis ng bansa. Doon na rin muna kami titira pero 'wag ka magalala
babalik rin ako ng bansa kapag naka ipon na ako. May iniwan akong pendant para sa
iyo kaya kung sakali na makalimutan mo ako, may maaalala ka pa rin tungkol sa akin.
I know that I'm a bit late to say this to you. Inabot pa ng dalawang taon bago ko
mapagtanto na mahal na kita. Hindi kita kayang tratuhin bilang best friend lang, I want
you as a wife. Kaya kapag nagkita na uli tayo ay magpo-propose ako sa iyo para
maging asawa. Promise ko iyan!

❤ Peter Harrison

✉✉✉✉✉

Sob! Sob! Hindi pa rin tumitigil sa pagiyak si Jenny nu'ng mabasa niya ang sulat.
Masaya siya na babalikan pa rin siya ni Peter at magpo propose pa sa kaniya ito.
"Anong galit? Alam mo naman na hindi ko kayang magalit sa iyo! Atsaka alam mo rin na
hindi kita kayang kalimutan!" Bumabagsak pa rin ang mga luha niya kasabay ng
pagtahan ng puso niya.
Pinupunasan na niya ang mga luha niya. Tumayo na siya at napabulong pa sa sarili.
"Maghihintay ako, kahit ilang taon pa man ang lumipas."
She fell right at her bed and vented all her emotions until she calmed down.
🌆🌆🌆
Meanwhile, kakarating lang nila Peter sa Toronto, Canada kasama ang papa niyang
naka wheel chair.
"Hon! Nandito na tayo! 'Wag ka mawawalan ng pag asa." Sambit ng ina ni Peter kahit
na namumutla na ito dahil sa kaba at takot.
Nakarating na sila sa Medical Hospital of Toronto at agad na ipinasok sa loob ng
operating room ang ama niya atsaka inoperahan.
Lumipas ang ilang oras at lumabas na rin ang resulta.
"Doc! What's the result? How did it go? Was it successful? Or what's it?" Tanong ng ina
habang natataranta. She's begging to know the truth, she can't wait anymore. Gusto na
ng ina na malaman ang resulta.
Lumapit si Peter sa kaniyang ina. "Mom, calm down!"
"Madam. It was successful!" Tugon ng doctor.
Nakahinga na rin ng maluwag ang ina ni Peter at napaupo doon sa waiting bench.
"But he will be needing to be confine here for many months for screening and
rehabilitation." Dagdag pa ng doctor.
She paused for a bit. "Okay..."
Umupa at tumira sila Peter malapit sa hospital na kinalalagyan ng ama niya. Naubos na
rin ang pera ng ina niya sa pagbayad sa bill ng hospital pati na rin sa mga gamot na
binili nito. May natira pang ipon ang ina pero naghanap na rin ito ng trabaho para
sigurado.
Napag isip isip ni Peter na mag ipon ng pera pamasahe pauwi ng pilipinas para makita
si Jenny at para na rin makatulong siya sa ina. Naghanap hanap siya ng
mapapasukang trabaho at raket kung saan saan. Nagumpisa siya bilang isang tagalinis
sa restaurant hanggang sa maging waiter at regular ng restaurant. Lumipas ang ilang
buwan at medyo nakaipon ipon na siya ng kaunti.
Isang araw, habang naglalakad siya sa may kalsada papunta sa pinapasukan niya. May
nakita siya na mga estudyante na naglalaro ng basketball sa maliit na court. Naalala
niya na hilig niya pala ang basketball at hindi na rin siya nakakapaglaro nito mga ilang
taon na rin.
Lumapit si Peter sa kanila at sinubukang sumali. Luckily, pinaunlakan naman nila si
Peter na sumali.
A brief moment passed, "Catch this!"
"O-okay!" Nasalo ni Peter ang bola na ipinasa sa kaniya at naka-three point siya.
His teammates smiled and made a gallant look on their faces, "You're good, Why don't
you join our team?" Sabi nu'ng isang lalaki na nagpasa sa kaniya ng bola.
Nagkaroon si Peter ng malaking ngiti, "Really?"
"Yeah, we gladly welcome a three pointer like you!" Tugon naman nu'ng isa na
nagbabantay sa kaniya kanina.
Petter gestured his hand and made a handshake, "Then, I'll join! By the way, I'm Peter
Harrison!"
Ngumiti ang isang lalaki ng kaunti, "I'm Wilson. Wilson Everdew. At your back is my twin
brother, William Everdew!"
"Nice to meet you!" Nakipag hand shake si William. Sobrang magkamukha talaga silang
dalawa ni Wilson. Hindi ni Peter mapagtanto kung sino ba si William at sino rin si
Wilson.
Tumigil muna si Peter sa trabaho niya sa restaurant upang i-pursue ang pag ba-
basketball kasama ang kambal. Sumali sila sa mga paliga at maging sa mga basketball
contests, he enjoyed playing and profited with it. He played many basketball contests
until he saved enough money to go back at the Philippines.
Chapter 8 /Accident/
Bumuhos ang mga luha ni Peter at hindi siya tumitigal sa pag iyak dahil iniisip niya na
andami niyang ginawang kasalanan kay Jenny. He made a bitter and sour look on his
face. Parang gusto niya rin na saktan ang sarili niya.
"Bakit ka naiyak?" Pag aalangang tanong ni Jenny.
Lumuluha pa rin si Peter ng lumuluha. "S-sorry! I'm sorry! Sorry!" Paghingi niya ng
tawad mula sa kaibaturan ng puso niya.
Nagtataka ang dalaga, "Ba't ka naman ngayon nahingi ng sorry?"
Iyak pa rin ng iyak si Peter. "I'm sorry! Dahil sa mga kasalanan kong ginawa sa iyo!" He
insisted on apologizing while rubbing his eyes to keep his tears from falling.
Clueless pa rin si Jenny. "Huh? What are you talking about? Anong ibig mong sa---"
napatigil siya at na realize kung anong ibig sabihin ni Peter. "Naalala mo na ako?"
Sob... Sob... "O-oo. Hindi lang ikaw pati na rin lahat ng mga pi-pinagsamahan na-tin at
iyung promise ko sa i-iyo..."
"W-wait, bakit mo naman nakalimutan ang lahat ng pinagsamahan natin?" Natanong na
lamang niya ito dahil sumagi ito sa isipan niya.
Humugot si Peter ng malalim na hinga, "... Naaksidente kasi ako five years ago,
nabagok ang ulo ko at nagka amnesia..."

🎥 Flashback 🎥 🎥 5 Years Ago 🎥

Naglalaro ng basketball si Peter kasama ang kambal na sina William at Wilson Everdew
sa Maverick Court sa Toronto, Canada. Fourth Quarter na ng game at mukhang patas
lang ang laban pero mas lamang ng unti ang team nila Peter.
"Hey, Peter! Watch out!" Sigaw ni William ng makita niya ang basketball ring na
pabagsak na sa ulo ni Peter.
"Huh?!" Hindi na naka react pa si Peter sa pabagsak sa kaniya na basketball ring.
Bam! Pang!
Bumagsak sa ulo ng binata ang basketball ring dahil lumuwag ang pinagkakabitan nito.
He collapsed and his head hit the ground. Naging blanko ang isipan niya at dumilim rin
ang paningin niya. His head leaked so much blood. Medyo lumabo ang paligid at hindi
niya marinig ang mga sinasabi ng mga ka-teammates niya. A sudden impact resonated
through his mind, unti unting lumalabo ang mga alaala niya.
Before he went into a slumber, he cried, leaving an impact on his heart. "J-jenny..."
Tumawag ang mga teammates ni Peter ng ambulansiya para maagapan agad siya.
Medyo na huli ng unti ang ambulansiya bago pa ito nakarating. Binuhat si Peter at
ipinatong sa stretcher atsaka dinala sa pinakamalapit na ospital. He was brought in the
Maverick Clinic and Hospital.
Agad na nagmadali ang ina ng binata na pumunta sa ospital na pinagdalhan sa anak
niya pagkatapos marinig ang tungkol rito.
Agad na ineksamin at inoperahan si Peter pakarating sa ospital. Makaraan ang ilang
minuto, nakarating na sa ospital ang ina ni Peter.
Binalaan ang ina ng binata na huwag munang papasok sa loob ng operating room, it is
because the operation is still going on. Mahinahon itong pinayuhan ng mga nurses na
magantay muna ng ilang sandali.
J-jenny... Habang inooperahan si Peter paulit ulit niyang nababanggit ang pangalan ng
dalaga ng walang malay.
"Huh? Jenny?" The doctor wondered.
Habang tsinitsek ng doktor ang kalagayan ng binata ay mayroon siyang nakita na maliit
na crack sa loob ng bungo nito at medyo malabo ang paggalaw ng isipan ng binata.
Nalaman ng doktor na baka may mga alaala itong lalabo at makakalimutan.
Hindi na nakapagpigil pa ang ina ni Peter dahil sa sobrang pag naalala kaya pumasok
ito sa loob at tinanong kung ano na ang sitwasiyon at kalagayan ni Peter.
She jumped inside the operating room and tackled with the doctor, "Hey, Doc! What's
his condition?" pag-aalalang tanong ng ina.
Humarap ang doktor at tumingin sa ina ng diretso. "It's just my hypothesis but he has a
slightly crack in his head so maybe some of his memories may be lost or he may be
comatose." Paliwanag ng doktor.
The mother gulped a big one, hindi inakala ng ina na ganu'n ang magiging resulta. "W-
what? Is it true?" patulo na ang luha nito.
Nagkibit balikat ang doktor, "I don't know. Maybe or somehow."
Lumipas ang ilang oras at unti unti na ring binubuklat ng binata ang mga mata niya at
dahan dahang nagkakaroon ng malay. Agad na niyakap si Peter ng mahigpit ng
kaniyang ina at napapaiyak dahil sa sobrang pag aalala. "Peter! Peter! Peter! "
Pater finally gained consciousness but he vaguely remembers what has happened to
him. Hindi niya alam kung nasaan man siya at hindi niya rin makilala kung sino ang
nakayakap yakap sa kaniya. Malabo pa ang paningin niya at nagha-halusinasyon pa.
"Who are you? Where am i?" Litong tanong ni Peter dahil malabo pa rin ang nakikita
niya.
His surroundings are blurred and his head is aching at the same time. Nabigla ang ina
niya dahil baka totoo ang sinabi ng doktor na ang mga alaala ng binata ay mawawala.
Napakapit ang ina sa kamay ng binata ng mahigpit habang tumutulo ang mga luha.
"Hey, it's me, your mother. Do you recognize me Peter?"
"Huh? Ah---" biglang umikot ang isipan ni Peter ng ilang sandali, napapahawak siya sa
ulo dahil ito'y kumikirot.
The mother crumpled the bed sheets, "Hey, what's wrong?"
Biglang nakaramdam si Peter ng sakit sa ulo niya at kumikirot kirot ito. Medyo lumilinaw
na rin ang paligid niya. "Huh?! Mom?"
Nahihilo pa rin si Peter, "Mom? Where am I? What am I doing here?" Dagdag pa niya.
Ngumiti ang ina ng matamis na medyo may pagkapait. "You're in the hospital because
you have been accident."
Natataranta si Peter, "Huh! Accident? Where? When? What?!" Litong lito na tanong
niya.
"This afternoon, you are playing basketball with your teammates and the basketball ring
fell at you..." pag papaliwanag ng ina.
Pagkatapos ipaliwanag ng ina niya ang lahat kay Peter ay naintindihan naman ito ni
Peter pati na rin ang sitwasiyon na kinalalagyan niya. Pero maraming mga alaala niya
ang nawala. He can't remember his teammates back then. He can't remember the times
that he spent with Jenny. Lahat ng alaala ng mga pinagsamahan nila ay nakalimutan na
niya. He began to look flustered and fainted due to aftershocks.
Lumipas ang isang taon, Peter's memories are slowly coming back but some are still
lost. Ang natatandaan niya lang ay palagi siya noong may kasama at may kalaro na
isang batang babae. It seems that he's so fond of her but he can't picture it out.
Sobrang labo nito at kung minsan naman ay sumasakit at kumikirot ang ulo niya sa
tuwing gusto niya itong maalala, even if he forced to remember his past it only makes
him go wild inside.
Nang makaluwag luwag na ang ina, pinabalik muna niya si Peter para ituloy ang pag
aaral nito. Mahal ang tuition fees sa Canada kaya pinauwi niya ito ng pilipinas para
doon na mag aral ng kolehiyo.
Tumira muna ang binata sa bahay ng Tito Dominador niya sa Avala.
📅 Back to Present 📅
Nagulantang si Jenny sa narinig niya. Hindi niya inaakala na mas masakit pa pala ang
pinagdaanan ni Peter kaysa sa kaniya. Tapos sinumbatan pa niya si Peter na bakit niya
kinalimutan. Pakiramdam niya ay pinagtakluban siya ng langit at lupa. She can't stop on
crying, parang paputok na ang puso niya. Hindi niya alam ang sasabihin at natataranta
siya kung anong gagawin. Namutla ang mukha niya, her body went numb, her
expression became sour. Parang bumalik iyung pagiging sakitin niya. Tumaas ang
temperatura ng katawan niya at sobrang init nito. She can't breath and is suffocating "...
A-hh!"
Tinanong ni Peter kung anong problema dahil putlang putla na si Jenny pero bigla na
lang natumba at nahimatay si Jenny. Hindi alam ni Peter kung ano ang gagawin at
halos mabaliw na dahil sa kaba at pag aalala.
Tumawag muna siya ng ambulansiya habang hawak hawak niya si Jenny ng mahigpit.
He kept on saying sorry because he can't forgive himself from hurting her feelings.
Naalala niya na sakitin si Jenny at medyo mahina ang resistensiya niya pagdating sa
mga sakit. Naalala rin niya iyung panahon na nasa ospital si Jenny, he happened to
hear what the doctor said inside the room where Jenny is being confined, the doctor
said that she only have ten years left to live, pero ang tinutukoy nung doctor ay iyung
pasyente na kasamang naka-confine sa loob.
Patuloy na tumulo ang mga luha ni Peter at napasigaw siya dahil baka magkatotoo ito.
Niyakap niya si Jenny, "wag mo akong iwan, please lang!" Humawak siya sa mga
kamay nito. "Ngayong naalala ko na ang mga nakaraan ko saka mo pa ako iiwan!"
He caressed her hair and he lifted her head into his arms. "Hindi ko makakayanan na
mawala ka sa akin, Jenny! I need you by my side! I don't want to lose you!" Hinalikan
niya ang noo nito. "I love you! Mahal na mahal kita mula sa kaibaturan ng puso ko!"
Dumating na ang ambulansiya at dinala si Jenny sa pinakamalapit na ospital. Agad na
nakarating sila sa Recuenco Medical Hospital at ipinasok si Jenny sa loob para I-check
up.
Umupo si Peter sa may waiting area sa labas ng room ng pasyente para mag antay. He
can't help but be selfless while he's sitting. Pakiramdam niya ay kasalanan niya ito.
Humihinga siya ng sobrang bigat at napapasuntok pa sa pader. Sakit!
Lumipas ang ilang minuto at dumating na ang ina ni Jenny "Anong nangyari kay
Jenny?"
"Antaas ho ng lagnat niya at bigla na lang siyang nahi---" Napatigil si Peter sa sasabihin
niya, "Na'y Rachelle?"
"Do I know you?" Napaisip si Na'y Rachelle dahil parang pamilyar ang mukha ng binata.
"Ako po ito, Na'y Rachelle. Peter Harrison. We left the country six years ago..." Tugon
ng binata habang pinupunasan ang luha.
Kumunot muno ang noo ni Na'y Rachelle at napataas ang isang kilay.
"Oh! ikaw pala iyan Peter! Wait, bakit ka nga pala nandito? I thought nasa ibang bansa
pa rin kayo." pagtatakang tanong ni Na'y Rachelle.
Ibinaling ni Peter ang tingin sa ibaba, "No, bumalik na po ako ng pilipinas three years
ago para mag-kolehiyo. At nasa Ayala ako nakitira sa bahay ng tito ko at that time."
Nanlaki ang mga mata ni Na'y Rachelle, "Three years na kayong bumalik? But why
didn't you tell Jenny about it?"
Tumulo na naman ang mga luha ni Peter ng maalala niya ito. "I'm sorry, Sorry Na'y
Rachelle. Nawala po ang ibang mga alaala ko kaya nakalimutan ko ang tungkol rito,"
patuloy pa rin siya sa pag iyak. "Sob... Sob... Nakalimutan ko po si Jenny pati n-na ang
l-lahat ng pinagsamahan naming dalawa..."
Lumapit si Na'y Rachelle sa binata, "Nawala? Wait, tahan na! Paano iyun nangyari?"
Atsaka hinaplos ang likod ng binata para kumalma.
Huminga ng malalim si Peter, "Naaksidente po ako habang naglalaro ng basketball five
years ago... Nabagsakan ng ring ang ulo ko at at na-confine ako sa hospital ng anim na
buwan dahil nagka-amnesia ako..."
Na'y Rachelle made an innocent eyes, "So that's why. It must be hard for you,"
concerned na sabi ni Na'y Rachelle habang pinapaupo ang binata.
Peter took a deep breath, "Alam ko po na nahirapan ako sa pag alala ng mga memorya
ko pero mas mahirap ito kumpara sa pinagdaanan ni Jenny. Sinaktan ko ang damdamin
niya at iniwan siya ng walang pasabi and what's worse is that I even forgot about her."
Napaluhod si Peter at sumuntok sa upuan. "Nag antay siya ng maraming taon dahil sa
promise ko pero kinalimutan ko lang lahat... I feel disgusted at myself..."
"Wag ka nang mag alala, Peter! Alam kong nahirapan si Jenny pero masakit rin ang
mga pinagdaanan mo." Huminga ng malalim si Na'y Rachelle, "Tiniis lahat ni Jenny
para sa iyo dahil mahal ka niya so don't blame yourself anymore!" Humawak siya sa
balikat ni Peter.
Napakagat labi si Peter dahil hindi niya kayang pigilan na mainis sa sarili niya. "Pero...
Na'y Rachelle! I feel pathetic at myself. Noong marinig ko na sabihin ng doctor na she
only have ten years left to live bago pa kami umalis, dinesregard ko lang ito at
kinalimutan pa!" Mapait na sinabi ng binata. "Hindi ko alam kung anong gagawin ko at
pakiramdam ko ay dinudurog ang puso't isipan ko and I'm very afraid just by the thought
of not being able to see her again."
Napaluha si Na'y Rachelle ng banggitin ito ni Peter at niyakap niya ng mahigpit ang
binata. "I know! Kaya 'wag mo nang sisihin pa ang sarili mo! Alam ko na mahal na
mahal mo rin si Jenny pero hindi totoo na may taning ang buhay ni Jenny..."
Napaisip si Peter, "huh? Ehh? Ano?" Pagtataka niyang tanong.
Lumuwag ang pagkakayap ni Na'y Rachelle sa binata. "It is just your
misunderstandings. Totoo na sinabi iyon ng doktor pero hindi si Jenny ang tinutukoy
nito. The doctor is talking about the patient next to her..."
Pinaliwanag lahat ni Na'y Rachelle ang lahat kay Peter at naintindihan naman ng binata
ito. His face is very embarrassed because of the misunderstanding.
Peter was finally relieved and he feels like his heart has calmed down. Pero naiinis pa
rin siya sa sarili niya hindi lang dahil sa pagkalimot niya kay Jenny kun'di pati na rin sa
mga hinanakit at kalungkutan na iniwan at pinaramdam niya kay Jenny ng iwanan niya
ito.
Bumaling ang tingin ni Peter sa mga mata ni Na'y Rachelle. "Na'y Rachelle! Pwede mo
po bang papuntahin si Jenny sa Parke na kung saan kami palagi naglalaro noon bukas
ng 7:00 a.m. If ever na magaling na po siya..."
Napatanong si Na'y Rachelle, "and why?"
He smiled gently, "It's time to fulfill my promise! Maghihintay po ako!" Paalis niyang
sinabi.
Napangiti na lamang si Na'y Rachelle atsaka pumasok sa loob ng room kung saan
naka-confine si Jenny.
Lumipas ang ilang oras at nagising na rin si Jenny.
Pagdilat ng mga mata ng dalaga ay nakita niyang nakaupo at natutulog ang ina niya
malapit sa hinihigaan niya. "Ma?!"
Nagising ang ina, "Jenny? Gising ka na pala." Then she rubbed her eyes.
Tumingin tingin si Jenny sa paligid para alamin kung nandiyan pa ba si Peter pero hindi
niya ito nakita. "Nasaan si Peter, Ma?!"
The mother released a sigh, "Umuwi na muna si Peter pero may pinasabi siya sa akin."
Tugon ng ina habang tumatayo na sa upuan at lumalapit kay Jenny.
Napakunot ang noo ng dalaga, "anong pinapasabi niya?" Napalagok ng malaki si Jenny
dahil curious na curious siya sa pinasabe ni Peter.
Hinawakan ng ina ang leeg ni Jenny para alamin kung mababa na ba ang lagnat nito.
"Pinasasabi niya na pumunta ka sa parke na palagi niyung pinupuntahan para maglaro
noon bukas ng 7:00 a.m." then she produced a smile on her cheeks.
"Huh? Bakit daw?"
Hinaplos ng ina ang pisngi ni Jenny at ngumisi, "Basta malalaman mo rin naman
bukas!"
Jenny pouted but she's feeling overjoyed.
"Magpahinga ka muna diyan para bukas may energy ka!" Dagdag pa ng ina niya.

Chapter 9 /Vow/
Gumising si Jenny ng sobrang aga, 4:30 AM! Juice niya! 7:30 AM pa ang call time!
Hindi kasi siya nakatulog ng maayos dahil iniisip niya na magpo-propose na siguro si
Peter sa kaniya. Kasi iyun ang promise ni Peter sa kaniya na kapag nakabalik na ito ay
magpo-propose sa kaniya.
5:30 AM naman gumising si Peter at agad na naghanda na para pumunta sa Parke.
Inispreyan niya ng Axe na chocolate fragrance ang buong katawan niya para mag amoy
siyang tsokolate. Chocolate for the win! He chose his best attire, isang itim na tuxedo,
maong pants na itim, at black leather shoes na itim rin ang medyas. Ano siya, Agent? At
puro itim ang suot! Hindi naman siya totally na agent kasi wala naman siyang shades
na black.
Jenny wore a red dress with a rose design and a heels with two inches height.
Naglagay siya ng blush on sa mga pisngi niya at lip gloss naman sa labi.
She sprayed a petal flower fragrance all over her dress. Hmm... Smells like a flower!
They went outside their house at 6:20 AM to go to the park wearing their respected
clothes and bringing their entire being.
At sabay talaga silang umalis ng bahay. It's just coincidence! Maaga aga pa kaya kaunti
pa lamang ang mga tao na nasa paligid kaya walang tititig sa kanila dahil sa mga suot
nila. Ang daring kasi atsaka walang pasok ang mga estudyante ngayon dahil nga sa
Water Interruption Outbreak.
6:45 AM na at palapit na sila sa parke. This is just a coincidence! After a few seconds,
they finally reached the park.
Nagkasalubungan ang mga mata nila, they produced an extraordinary smile seeing
their outstanding clothes.
Nanlisik ang mga mata ni Peter ng makita niya si Jenny. Her glossy lips and the make
up that she wore. Her amberian eyes that really catches attention. Iyung pisngi nito na
pulang pula dahil sa blush on. Ang kapal kasi! But Peter didn't see it in a bad way but
instead in a good way. Iyung dress nito na rose design at kulay pula. Her gorgeous look
that makes his whole being excited. He can't resist her. He was mesmerized by her
beauty.
Napatili naman si Jenny ng makita niya si Peter pero sa isipan lang naman niya. She
was star struckat him. Iyung get up at suot nito na puro kulay itim. Pakiramdam niya ay
isa itong magnanakaw. Magnanakaw ng puso! Gusto niya ng magpadakip sa binata at
dahil kung saan man. Masochist na nga talaga toh!
Napalagok si Peter ng napaka lalim, "Y-you're... very beautiful, Jenny!"

Napadalagang pilipina si Jenny, "Mmm... thank you!" Mahiya hiya niyang binanggit kay
Peter na nanlilisik naman ang mga titig. "Y-you t-too..." She took a glimpse of him.
Napairap si Peter, "Huh? Ako, maganda rin?" At bigla niya itong naitanong sa isipan
niya pero hindi niya na ito pinansin pa. "Sorry, did you wait long?" Huh? Kakarating nga
lang niya diba?!
Bumaling ang tingin ni Jenny sa binata, "No, kakarating ko lang rin." Obvious naman!
"Then, can I say one more thing?" Hinawakan ni Peter ang mga kamay ng dalaga.
"What is it?" Lumagok muna ng isang beses si Jenny at napaisip na, "This is it! Finally
magpo-propose na siya!" She was excited, she can't wait no more.
Tumingin si Peter sa mga kamay ni Jenny, "Dito sa lugar na ito tayo unang nagkakilala
at naging magkaibigan. This is the starting point! Pero ayoko na dito rin tayo
magtatapos." Inilapit ni Peter ang mukha niya sa dalaga. "Marami tayong pinagdaanan
sa buhay na mahihirap at masasakit. But all I can say is that we triumphed over it."
Napaluha si Jenny dahil sa saya at sa biglang pagkirot ng puso niya. Tears of joy, after
all the pain she received, nalampasan niya ito at napag-tagumpayan.
"Ayoko ng makita pa ang mga luha sa puso mo and i don't want to let go of your hands
ever again." Napaluha na rin si Peter, "Gusto kong ibuhos ang lahat ng emosyon at
mga nararamdaman ko sa tatlong salitang ito." Niyakap niya si Jenny ng marahan, "I
Love You! Mahal na mahal kita!" Seven words iyun ah?!
Yumakap rin si Jenny sa binata, "I Love You too, Peter!" Tugon niya habang patuloy na
tumutulo ang mga luha.
Humiwalay si Peter sa pagkakayakap, "Can I ask you one last time?"
"Yes?" Her expression was priceless.
May kinuha ang binata sa bulsa ng pocket niya. What? Lumuhod si Peter at kinuha ang
kanang kamay ni Jenny. "Again, Jenny Monteverdi Escoda Seam! I love you! Will you
be my wife?" he proposed and then slowly kissed her forehand.

Lumiwanag ang ngiti ni Jenny, "Y-yes! I accept you as my husband, Peter Macati
Dapitan Harrison!"
Peter can't control his urge anymore, hinalikan niya ang mga labi ni Jenny ng
pagkatamis tamis.
Bumawi naman ng halik si Jenny. She kissed his forehead, she kissed his cheeks and
then she kissed his lips.
Their eyes are full of joy and excitement. Masayang masaya sila na matapos lahat ng
taon na pinagdaanan nila ay magkakasama na rin sila.
Humabol ng halik sa labi si Peter at may isinuot na singing sa palasingsingan ni Jenny.
They exchanged vows, katulad rin ng ginagawa nila noong mga bata pa sila, but this
time they engraved it inside their hearts. "This ring is the witness of our love." Sabay
nilang sinambit.
"... Mahal kita at mahal mo rin ako..." saad ni Jenny habang hawak hawak rin ang mga
kamay ni Peter.
"... Kahit na ano pa man ang mangyari, we will cherish and treasure every moments and
memories that we make..." Pagpapatuloy ni Peter.
"I, Jenny Monteverdi Escoda Seam promise deep inside my heart... "
"And I, Peter Macati Dapitan Harrison promise deep inside my heart too and with the
best of my capabilities..."
Nagtinginan sila sa isa't isa "... That we will never forget each other no matter what
happens..." Sabay nilang binanggit.
"... We promised that our memories will be engraved not in our minds but inside of our
hearts!" Dagdag pa nila.
Again, they kissed very deep. Naghalikan sila hanggang sa mawala ang mga hinanakit
sa isa't isa. They are bursting with happiness, damang dama nila ang init at
pagmamahal sa isa't isa.
After that, ngumiti si peter ng napakatamis at niyaya niya si Jenny sa amusement park.
Kasi sayang naman iyung outfit nila. ( Amusement Park?! Tapos ganun suot nila? )
Pakarating nila sa amusement park, nauuhaw na si Jenny at nanunuyo na ang
lalamunan niya kasi walang tubig!. Napansin ito ni Peter kaya bumili siya ng mineral
water at ipinainum iyun kay Jenny.
"T-thanks!" Saad ng dalaga pagkatapos uminom ng tubig.
May natira pang tubig kaya ininom na rin ito ni Peter dahil uhaw na uhaw na rin siya.
Iniabot ni Peter ang kanang kamay niya sa dalaga, "Shall we go?" Nakangiting sambit
niya.
"Mmm..." Nagdalagang pilipina muna si Jenny atsaka humawak sa kamay ni Peter. Ang
hilig niya magdalagang pilipina, oh darn!
Pumunta muna sila sa may ticket stand ng Ferris wheel para bumili ng dalawang ticket
pang reserba para hindi na sila pumila pa mamaya.
Magkahawak ang mga kamay nila at kumakabog rin ang mga dibdib nila habang
naglalakad.
Their hearts are skipping a bit and kind of excited.

Chapter 10 /Love/
Lumiwanag ang mga mata ni Jenny ng makakita siya ng carousel. Paborito niya kasi
itong ride at gustong gusto niya palagi na sumakay rito sa tuwing napunta sila sa
amusement park.
Napangisi si Peter, "want to ride with me?" Sambit niya ng may mala-Jericho Rosales
na ngitian. Sasabihin sana ni Peter na, "want to ride on me?" Pero ikinimkim niya na
lamang ito.
Nagbayad muna sila siyempre para makasakay. Isang kabayo lang ang nirentahan nila
para sweet. Umupo si Peter sa unahan ng kabayo at sa likuran niya naman si Jenny.
Mapagtitinginan kasi sila ng masama kapag si Jenny ang nakaupo sa unahan at si
Peter naman sa likuran. What will it look like?
Gumalaw na ang carousel at tumugtog ng kantang Kahit Ayaw Mo Na by This Band.
What the heck! Bakit ganyan ang tugtugan sa carousel? Famous OPM kasi iyun ngayon
atsaka bagay itong kanta na isabay sa paggalaw ng mga kabayo. Huh?

🎶 Tatakbo, Tatalon, Isisigaw

Ang Pangalan Mo!
Iisipin Na lang Na Panaginip

Lahat Ng Ito Ohoo... 🎶

Napapaluha si Jenny sa tugtog habang naka akap akap sa katawan ni Peter. Ramdam
niya kasi ang tugtog, it stimulates her body.

🎶... O Bakit Ba Kailangan

Pang Umalis,
Pakiusap Lang Na

'Wag Ka Nang Lumihis...🎶

Napatingin ang binata sa dalaga, "what's wrong?"

🎶... Huwag Mo 'Kong Iwan

Teka Lang Ika'y Huminto,
Dito Ka Muna

Aayusin Natin 'To...🎶

Jenny looked away, saka simpleng punas ng kaniyang mga luha, "wala! Nae-emote
lang ako!"
Natapos na ang oras na rinentahan nila sa carousel kaya bumaba na sila sa kabayo.
Bumusangot ang mukha ni Jenny, "tapos na agad iyon? Nakakabitin naman!" Inis na
sabi niya habang naka kapit pa sa braso ni Peter.
Ngumiti si Peter at hinawi ang buhok ng dalaga, "it's okay! Marami pa naman tayong
pagkakataon." He said and then gently pressed his thumb on her lower lip.
Hindi na umimik ang dalaga at napailing na lang habang umiiwas sa mga nanlilisik na
titig ng binata.
Niyaya ni Peter si Jenny na kumain muna at mag relax sa isang maliit na cafeteria sa
loob ng amusement park. He grabbed her hand and pulled her away, pumunta sila sa
Cafeteria de Oll'e para kumain.
Umorder sila ng doughnuts at isang slice ng strawberry cake together with Frappé chino
at Coffee Macchiatto. Wala naman silang ibang mao-order bukod sa iba't ibang uri ng
kape atsaka bread and pastries.
Lumapit sa kanila ang waiter na dala-dala ang in-order nila, "Here's your order! Ma'am
and Sir!" He gallantly smile and slightly bowed his head like a gentleman.
Habang tinitikman ni Jenny ang isang slice ng strawberry cake ay hindi siya makakain
ng maayos dahil sa mga titig ng binata. He's staring at her very intense.
"W-what? M-matutunaw ako niyan kung ganiyan ka tumitig!" Aniya habang isinusubo
ang hiniwa niyang strawberry cake.
Pumuwerteng ngumiti ang binata, "it's just that you're so alluring!" Kumindat pa atsaka
ngumiti naman ng pagkatamis tamis.
Nasubo ni Jenny ng buo ang hiniwa niyang cake dahil sa sinabi ni Peter. "A-am I?"
"Of course you are! " Napahawak ang binata sa labi ng dalaga habang tinititigan ang
mga mata nito. "Can I have a bite?" Aniya habang ibinubuka ang bunganga na parang
naghihintay na masubuan.
Aaahh! Sinubuan ni Jenny si Peter gamit ang tinidor na ginagamit niya. Peter was
pleasured, hinawakan niya ang kamay ni Jenny at hinalikan ito. "I love you, Jenny."
Nagulat si Jenny ng halikan ni Peter ang kamay niya kaya biglaan niya itong hinila pero
parang ayaw bitawan ni Peter, mahigpit kasi ang pagkakahawak ni Peter sa kamay
niya. It is as if her hand is a cake to him.
"Bitawan mo na Peter, ano ka ba?" Hinila niya uli ito pero ang higpit ng pagkaka hawak
rito. "Stop that! Andaming nakatingin!"
Humawak ang binata sa ulo niya, and then he licked his lips because there's a leftover
on his lips. "Sorry, hindi ko mapigilan sarili ko. I thought it was a treat."
"Treat? Mukha bang treat ang mga kamay ko?" Sambulat nito sa binata.
Umismid ang tingin ni Peter, "yeah! For me that is!"
Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Jenny "What did he meant? Gusto niya akong
kainin? Right here right now?" Aniya sa isipan. "Peter, there's a time and place for that
so don't do that here in this broad daylight..."
Napailap ang binata, "then let's do it later..."
Namula ang mukha ni Jenny sa sinabi ni Peter. She's flustered and she's feeling that
she stepped on a mine and triggered a switch.
Pumunta naman sila ng Roller Coaster pagkatapos kumain, the ride was thrilling and
breathtaking. Napapasigaw si Jenny sa bawat pagikot, pagbaba at pagtaas ng Roller
Coaster, napapakapit rin siya kay Peter ng sobrang higpit sa tuwing babagsak ito.
Pakiramdam niya ay babagsak rin siya, pero pinagdasal niya na sana kay Peter na lang
siya bumagsak. Hilong hilo si Jenny pagkatapos sumakay, her surroundings are
spinning.
Nagpahinga muna sila sa Parke at nagmuni muni. Pinahiga muna ni Peter si Jenny sa
may upuan para pahupain ang pagkahilo nito samantalang siya naman ay bumili ng
tubig, bumili na rin isang milk shake na 16 ounces dahil sobrang init. Expect what will
happen?!
Lumipas ang oras at magta takipsilim na. Bumalik sila ng Ferris wheel para sumakay
naman rito.
Pumasok na sila sa loob at lumipas ang sandali ay naging mabigat ang mood ng paligid
at hindi mapakali si Jenny dahil umupo si Peter sa tabi niya. Iniisip niya na tatalunan na
ba siya nito? gagambahin na ba siya? Kakainin na ba siya? Hindi kasi mawala ang
sinabi ni Peter sa kaniya kanina.
Nagisip isip si Jenny kung ano ang sasabihin niya para madelay muna ang ginagawa o
gagawin pa lamang ni Peter sa kaniya. Naka akbay na kasi ito sa kaniyang balikat at
unti unting bumaba ang kamay nito.
Walang maisip na sasabihin si Jenny dahil sa sobrang kaba bukod sa mga pumapasok
palagian sa isipan niya na I love you Peter! Mahal na mahal kita! Pa kiss naman! Hindi
niya kayang kumalma hangga't hindi ito nasasabi sa kaniya. She braced herself and be
brave.
"Y-you know... Simula palang noong mga bata pa tayo. I-i am madly in love with you,
Peter..." S-she finally said it! But she didn't know that she finally turned on the switch.
Kuminang ang mga mata ni Peter. "Huh? Really?" Is this a sign of go? Iniharap ni Peter
ang mukha ni Jenny sa kaniya at hinawakan ang ulo nito atsaka inilapit sa kaniya para
mahalikan.
Dinilaan muna ng binata ang labi ng dalaga atsaka hinalikan ito. He slipped his tongue
inside and caressed her hair at the same time. Hinalikan niya ang dalaga sa labi
papuntang leeg.
Napaungol si Jenny. "Yeah, it's true! Mahal na mahal kita!"
Lumapit si Peter sa tainga ng dalaga at bumulong "Edi patas lang pala tayo kasi... I was
also crazy in love with you back then."
Damang dama ni Jenny ang paghinga ni Peter. It's hot! Nagliliyab ito sa init.
Napakagat si Peter sa tainga ni Jenny, he licked it up to her neck and at the same time
he squeezed her breast. Akmang huhubarin na ng binata ang damit ng dalaga pero
bigla na lang may tumugtog.

🎶 Ako'y Sayo Ikaw Ay Akin

Ganda Mo Sa Paningin
Ako Ngayo'y Nag Iisa

Sana Ay Tabihan Na... 🎶

What the heck? Pati ba naman Ferris wheel may speaker nang naka installed sa loob
tapos ganoon pa ang tugtog.
Napatigil si Peter ng sandali pero hindi niya na muna pinansin ang tugtog at itinuloy
lang ang ginagawa niya.
"Woah! That's a cute moan you have." Mahinang sabi ng binata malapit sa tainga ng
dalaga.
Ahh! "D-don't tease me!"
Hinalikan uli ni Peter si Jenny pero tuloy pa rin ang tugtog...

🎶 ... Sa Ilalim Ng Puting Ilaw

Sa Dilaw Na Buwan
Pakinggan Mo Ang Aking Sigaw
Sa Dilaw Na Buwan... 🎶

Napatigil nanaman si Peter at naiirita na dahil ang tinis ng pagka kanta rito. "The heck
with this song?! Naninira ng mood!" Inis na wika niya.
Tuluyang tumigil si Peter at napatingin na lang kay Jenny. Nagulat siya pagkakita niya
sa dalaga, Woah! A lot of marks! Nakonsensiya ang binata kasi nasa Ferris wheel pa
sila. "I'm sorry! I guess I overboard." May lumbay sa kaniyang tono.
"O-okay lang..." Tugon ng dalaga. "Ginusto ko naman eh," sigaw ng kaniyang isipan.
Bumuntong hininga si Peter. "Alam ko, this is not the right place to do it...." Lumapit siya
kay Jenny, "... That's why we'll continue this later..." Pabulong niyang sinabi malapit sa
mga tainga ng dalaga.
"Ah? Eh? Hindi ba muna tayo mag di-dinner?" Pa-palusot pa ni Jenny.
He stared at her lasciviously, "Before that I want to eat you first..." Hinipan niya ang leeg
ng dalaga atsaka niyakap.
Kinilig si Jenny ng bumulong si Peter malapit sa tainga niya. It made her flinched and
her heart skipped a bit.
Nakababa na sila ng Ferris wheel at agad na hinawakan ni Peter si Jenny sa kamay,
hinila at dinala sa pinakamalapit na motel.
Pakarating nila ay nag check-in agad sila sa loob.
Sa sandaling makapasok sila sa loob ng kuwarto ay agad na ni-locked ni Peter ang
pinto para walang istorbo atsaka tsinek niya na rin ang paligid baka may manira na
naman ng mood. His eyes are slightly dangerous and oddly strange, hinubad niya ang
suot niyang tuxedo at inihagis kung saan man.
He pushed her down and pinned her on the bed. Binigyan niya ang dalaga ng
napakalalim na halik habang hinuhubad ang dress na suot nito. He can't stop on kissing
her.
Nagulat si Jenny dahil bra at panty na lang ang suot niya. Distracted siya sa mga halik
ni Peter. Hinalikan siya nito sa kanyang leeg at pababa papunta sa puson niya habang
hinuhubad ang suot nitong neck tie at polo shirt.
Peter is being driven by his lust because he want to make a new start. Gusto niya na
magsimula sila ng panibagong alaala na hinding hindi nila makakalimitan. A memory
that will make them remember that they're in love with each other, a memory that only
the two of them can do, and a memory that can lasts until forever.
Chapter 11 /Snap/
In a broad afternoon, pumunta si Peter sa bahay ni Jenny na naalala niya na kung saan
dahil hinding hindi niya makakalimutan ang palagi nilang hide out. Pumunta siya sa
bahay ng dalaga kahit na kakagaling lang ng motel, napakasayaa kasi ng pakiramdam
niya at nasa piling niya na si Jenny. It is as if a huge burden from him suddenly
disapeared after that night.
A new start begins and new memories will be made.
Ibang iba na ang hitsura ng bakuran nila
Jenny hindi katulad ng dati. Wala na ang malaking puno, unti na lang ang mga halaman
at sementado na rin ang lupa. Napaluha si Peter dahil naaalala niya na palagi silang
naglalaro sa bakuran nila. Iniisip niya na parang nagbago na ang lahat at unti unting
nawawala sa kaniya ang mga alaala nila dati. Pero kahit ganunpaman ay nakahanda
siya na harapin ang lahat ng pwedeng mangyari simula ngayon.

💗💗💗
Nakabukas ang pintuan ng bahay nila Jenny kaya pumasok na lang si Peter ng hindi
nagpapaalam. Habang naglalakad siya sa loob ay mayroong siyang nakita na anino sa
likod ng dingding. Naalerto siya at dahan dahang lumapit rito dahil parang pakiramdam
niya ay isa itong magnanakaw na nakapasok sa loob atsaka ang weird rin ng ginagawa
nito. Parang nagmo-model.
He slowly walked to go there and is thinking of purging it but instead of a thief he saw
something unbelievable. Nakita niya ang nakahubad na katawan ni Jenny. Hindi naman
totally na nakahubad kasi nakasuot siya ng tuwalya.
She smells so good, mukhang bagong ligo lang si Jenny pero bigla na lang na natawa
si Peter sa ginagawa nito. Nagda dalagang pilipina si Jenny sa harapan ng malaking
salamin.
"Hahaha!"
Hiyang hiya si Jenny ng makita niya ang binata. "P-p-peter? Bakit ka nandito?"
Hindi mapigilang tumawa ni Peter, he knew that she's beautiful but doing that made her
less beautiful or more like she's cute. She is so cute!
Hiyang hiya naman si Jenny sa ginagawa niya. Naka-oppa sign siya at nakanguso sa
harap ng salamin habang hawak hawak ang tuwalya na suot. She was flushed.
Ibinaba ni Jenny ang tingin niya at nahiya hiyang itinanong kung anong ginagawa ni
Peter sa bahay niya.
Tumigil sa pagtawa si Peter, "I just want to be with you! Is that a no?" Masayang tugon
niya sabay ngiti kay Jenny.
Inayos muna ni Jenny ang nakalugay niyang buhok pati na ang hagod ng hitsura niya
pero bigla na lang lumuwag sa pagkakatali ang suot niyang tuwalya kaya naman
nalaglag ito, making her whole body see the outside world.
Ahh... Nanlisik ang mga mata ni Peter at napapasulyap sa katawan ni Jenny. Nung dati
ay mahihiya hiya pa siyang tumingin sa tuwing nakikita niya ang katawan ni Jenny pero
ngayon hindi na, mas matapang na siya ngayon atsaka asawa niya na rin si Jenny kaya
wala namang problema.
Napatingin si Jenny sa katawan niya at napasigaw na lamang, "Gyaaaaahhh!" Sigaw
niya habang kinukuha ang nalaglag na tuwalya at agad na itinakip sa katawan niya.
Peter was annoyed, "Tumigil ka nga sa pagsigaw. Nakita ko na rin naman ang buo
mong katawan," wika niya habang nakatitig lang sa katawan ng dalaga.
"But still nakakahiya pa rin..." Napapalihis ng tingin si Jenny at namumula mula sa mga
titig ni Peter. Nung dati ay napakatapang niya, palagi niyang inaaya na maligo
magkasama si Peter pero ngayon ay nahihiya hiya na siya.
Bumuntong hininga si Peter, "then gusto mo maghubad rin ako para patas tayo?"
Masiglang tanong niya na may halong sarkasmo.
"S-stupid!!!" Agad na tumakbo si Jenny papunta sa kuwarto niya at agad ring nagbihis
ng damit.
Meanwhile, nakatulala si Peter habang nakatayo. Iniisip niya na amoy rose ang
shampoo na gamit ni Jenny at amoy papaya naman ang gamit nitong sabon. "Hahaha,
my wife is so cute!"
After a while, dumating si Na'y Rachelle na may bitbit na isang plastic na puno ng gulay
at karne galing sa palengke. Kaya naman pala nakabukas ang pintuan eh, lumabas si
Na'y Rachelle.

Tinulungan ni Peter na bitbitin ang dala ni Na'y Rachelle at humingi na rin ng pahintulot
na isama si Jenny para magpa piktsur silang dalawa.
Napangiti na lang si Na'y Rachelle, "Sige, but don't take too long."
Peter made a soft smile, "Okay po Thanks, Na'y Rachelle!" tugon naman ni Peter
habang papunta na sa kuwarto ng dalaga.
Pagtapos na magbihis ni Jenny ay agad siyang inimbita ni Peter para magpapiksur.
Umoo naman siya na sumama kay Peter. Hindi na niya kailangan pang magpa hard to
get pa. Straight answer na agad, gusto niya rin kasing makasama si Peter sa bawat
oras atsaka asawa niya na rin si Peter.
"Saan naman tayo pupunta Peter?" Biglang naitanong ni Jenny.
"Wag ka mag alala. Just come along!" Nakangising tugon ni Peter habang hawak
hawak na ang kamay ng dalaga.
She paused, "Huh?!"
"Hahahaha!" Peter just laughed and suddenly pulled her away.
Lumabas na sila ng bahay at pumunta kung saan saan. Anywhere as long as they are
together.
Bumili si Peter ng takoyaki na apat na piraso malapit sa market at doon sila kumain sa
food court. Medyo marami ring tao sa food court kaya umalis rin sila pagkatapos kainin
iyung takoyaki.
Malapit sila sa fountain kaya naupo muna sila sa may upuan para mag relax ng kaunti.
Nakakagaan ng kalooban habang pinapanood nila ang mga batang naglalaro sa may
fountain. Inaantay at inaabangan nila kung kailan at saan lalabas ang tubig. It's so
refreshing to play with the water. Naaalala nila na ganyan din sila dati.
Buti pa iyung fountain sa market naglalabas ng tubig, wala kasing buhos sa mga bahay
bahay dahil nga sa Water Interruption Outbreak.
Mukhang kulang pa yung takoyaki na kinain nila kaya nagaya si Peter na kumain
naman sila sa Jowibee Restaurant. Nagpaiwan si Jenny kasi gusto niya pa ring
pagmasdan ang mga bata na naglalaro sa fountain. She really missed those days.

"Okay, then wait for me here!"

Pumasok na si Peter sa loob ng Jowibee Restaurant at umorder ng dalawang Yammy
Burger at Frieds kasama ng dalawa rin na Jowibee Float. Maraming tao ang nakapila
kaya medyo matatagalan pa siya.
Pinagmamasdan ni Jenny ang mga batang naglalaro sa fountain habang inaantay niya
si Peter. Ilang minuto ang lumipas at nagsawa na ang mga bata sa paglalaro sa
fountain kaya umalis na.
Wal na si Jenny na matitigan kaya naisipan niya na kalikutin ang Cellphone niya.
Tumitig si Jenny sa mga piksur nila ni Peter na kinuha nila sa amusement park
kahapon.
Napapangiti si Jenny habang tinititigan ang larawan nila. It feels so warm at tumitibok
tibok ang puso niya. Tinitigan niya ang lahat ng piksur nila at ililipat niya na sana ng
may bigla na lang sumulpot na mga asungot sa harapan niya. Pumuporma porma pa
ang tatlo sa harap niya. Fashion Model? Tapos siya iyung nirarampahan?
Kumulo ang dugo ni Jenny dahil humarang iyung isang asungot na mukhang langaw at
natakpan ng anino nito ang tinitingnan niya na litrato nila ni Peter sa Cellphone.
Antigas talaga ng ulo ng langaw, ayaw pa rin umalis sa harapan ni Jenny at sige lang
ang pamodel tapos ang malala pa ay nagpakita pa ng tiyan iyung isang asungot na
mukhang kutong lupa. Aba'y tarantado pala ito eh! Lalong kumulo ang dugo ni Jenny at
pinagsisigawan ang mga ito.
Hinawakan ng isang asungot na mukhang bubuyog ang balikat ni Jenny, "hey babe!
Don't shout like that!" Tapos ngingisi ngisi pa.
"Masasayang ang ganda mo kung sisigaw ka ng ganiyan!" Dada naman ng isang
kutong lupa habang hawak hawak ang cellphone at nagpo posing pa.
Umiksena pa si langaw, "Come on, smile sweetie!" Hinawakan nito ang baba ninJenny
atsaka itinaas.
Naalibadbaran si Jenny sa tatlong asungot, "Sweetie my ass! Bitawan niyo nga ako!"
Pilit niya na pinapaalis ang tatlong asungot habang bumibitaw sa mga hawak ng mga
ito.
Ngumisi ang tatlong asungot. "Don't be shy! Tara na!" They plugged a smile on their lips
and looked at her with a creepy smile.
Nakabili na si Peter ng pagkain sa Jowibee ng bigla na lang nagdilim ang paningin niya
ng makita na may tatlong insekto na dumadapo at nanggugulo sa bulaklak niya. His
eyes are gradually becoming darkened and oddly dangerous na para bang handa ng
makapatay ng tao.
Nilapitan ni Peter ang tatlong insekto at sinabihan na bitawan nila si Jenny o may
masamang mangyayari kung hindi nila ito gagawin.
Nanlisik ang mga mata ng asungot na mukhang bubuyog kay Peter, "Huh? Sino ka ba?
Boyfriend?" Pag asta ng asungot na mukhang bubuyog habang nakapamaywang pa.
"Doon ka na lang sa nanay mo at uminom ka muna ng gatas!" Paniniga naman ng
asungot na mukhang kutong lupa.
"Come on heartie! Iwanan mo na iyang boyfriend mo at sumama ka sa amin."
Pangyayaya naman ng asungot na mukhang langaw kay Jenny habang hinahawakan
ang kamay nito.
"Bitawan mo nga ako, ano ba!" Pag aaklas ng dalaga sa pagkakahawak ng asungot na
mukhang langaw.
Hindi na nakapagtimpi pa si Peter at agad na sinapak niya ang langaw na humahawak
sa bulaklak niya.
"Shit! Ano bang proble---" napatigil na lang ang asungot na mukhang langaw sa
sasabihin niya dahil ang sama nang tingin ni Peter sa kaniya at bigla siyang kinilabutan.
"Let's go dude! Pabayaan na natin iyan..." wika ng asungot na mukhang langaw
habang pinagpapawisan ng sobra dahil sa kaba.
Umalis na ang tatlong insekto at ligtas rin ang biniling pagkain ni Peter sa Jowibee.
"Okay ka lang ba Jenny?" Pag aalalang tanong ni Peter.
'I'm fine!" Humawak si Jenny sa kamay ni Peter atsaka bumitaw rin mga ilang segundo
pero biglang hinila ni Peter ang kamay niya.
"Let's go Jenny!" Wika ni Peter habang naka hawak ng mahigpit sa kamay ni Jenny.
"Wait, where are we going?"
Tumingin si Peter sa mga mata ni Jenny, "I want us to be alone!" he boldly said.

Her heart thumps and nervous at the same time. "Huh? Anong sinasabi mo diyan?"
gulat na tanong niya.
"Joke lang! I want to have a picture with you today. Can we?" Panunuyo ng binata sa
dalaga.
Umiling na lang si Jenny at humawak sa kamay na inihandog sa kaniya ni Peter.
Magkahawak ang mga kamay nila habang naglalakad papunta sa kung saan man may
Photoshop, Photo Booth o kahit saang shop na nagpi piktsur at nagdedevelop rin ng
litrato. Gusto kasi ni Peter na sulitin na ang bakasyon kasama si Jenny. Gusto niya na
si Jenny lagi ang kasama habang wala pang klase. Paalala lang, naantala ang klase ng
isang linggo kaya hindi sila pumapasok ng paaaralan.
Gusto ni Peter na nasa kaniya ang lahat ng atensyon ni Jenny pati na ang mga
pagkakataon na magkasama sila dahil ayaw niya ng mawalay sa kaniya si Jenny. Ayaw
niya na mapahamak pa ito, ayaw niya na may mga taong manggugulo o mananakit sa
taong mahal na mahal niya kahit na mga insekto ay hindi niya kayang tiisin na
makalapit sa kanya. That's how much he cherish her. Mahal na mahal niya si Jenny.
Pumunta sila sa isang shop na may booth at doon nagpa piktsur. They took a lot of
pictures together and had a lot of fun. They capture a lot of their funny faces, Serious
Expressions, Fierce Looks, Gentle smiles and many more expressions.
Pagkatapos nilang magpapiksur ay pumunta rin sila sa iba't ibang klase ng accessory
store.
Binilhan ni Peter ng kuwintas na kulay ginto si Jenny, he bought it as a symbol that she
is already in his possession. Samantalang bumili naman si Jenny ng stainless na
kuwintas na ang disenyo ay tanikala para kay Peter na ipinapahiwatig naman na ang
puso't isipan ni Peter ay kaniya. Grabe naman! Bumili pa lang sila pero hindi pa nila
isinuot sa isa't isa.
The sun started to set, pumunta sila sa lugar kung saan silang dalawa lang at wala ng
iba pa.
Huminto silang dalawa sa may bench at umupo rito. A moment of silence commenced,
sobrang sarap at lamig ng simoy ng hangin kasabay ng masasayang pagsipol ng mga
dahon sa puno, bawat pagkanta ng mga ibon ay nakakakalma ng pakiramdam at
nakakagaan ng loob.

Sa gitna ng katahimikan, biglang tumayo si Peter at humarap kay Jenny hawak hawak
ang kuwintas na binili niya.
Humawak si Peter sa kamay ng dalaga "Jenny, pwede ka bang tumalikod?"
Tumayo si Jenny at tumalikod atsaka isinuot sa leeg niya ang kwintas na binili ni Peter.
"It suits you, Jenny!"
Inilabas naman ni Jenny ang binili niyang kuwintas at pinatalikod rin si Peter, "Thanks!
This..." Isinuot rin ni Jenny ang binili niyang kuwintas sa leeg rin ni Peter.
"Thanks, Jenny! I love you!"
Ngumiti ng masarap ang binata at tumingin sa mga mata ng dalaga. Hinawi niya ang
buhok ng dalaga at inilapat ang noo niya sa noo ng dalaga. He told her that he loves
her very much. Sinabi na rin ng binata ang lahat ng gusto niya sa dalaga. Gusto niya
ang buong pagkatao ng dalaga. He likes her smell and everything that she does always
appeal to him.
Sobrang saya ng nadarama ni Jenny, she feels like she's in a cloud nine, ang tibok ng
puso niya ay nakikipagkarera sa mga kabayo. Mahal na mahal niya rin si Peter ng
sobra. She likes everything about him. His overprotective attitude and his possessive
character when he's excited. Gusto niya rin ang mukha nito kapag nahihiya. He's so
cute, parang gusto niya itong yakapin ng mahigpit at hindi na pakawalan pa. Basta
gusto niya ang lahat kay Peter. His broadened back and his chiseled body. His gentle
expression when he's happy, his saddened face when he's lonely and even his crying
face.
Kung dati man ay makapal ang mukha ni Jenny at lahat ng gusto niya kay Peter ay
sinasabi niya kahit anong okasyon, araw araw niya ring sinasabihan ang binata na, Ang
pogi mo! Pero ngayon ay iba na, she can't muster her courage to do it anymore. She's
still not used to it because they are already a grown up. Niyakap na lang niya ang
binata, "mahal na mahal rin kita Peter!" She smiled, napakasaya ng nararamdaman
niya habang yakap yakap si Peter.
"..." napangiti na lang rin si Peter, ngumiti siya na parang nagagalak, nagagalak dahil sa
tuwa at saya na nadarama niya. Yumakap rin siya kay Jenny, isang mahigpit na yakap.
The surroundings are quiet and the night is so young. The sound of drizzling leaves are
soothing and the gazes of the wilderness are stimulating. Naka ngiti ang mga bituwin at
naghihiyawan ang mga puno sa ilalim ng puting ilaw.

Chapter 12 /Monologue/
Hindi si Peter nakapunta sa bahay ni Jenny ngayon dahil kasama niya ang tita Rumina
niya pero nagbitbit siya ng isang larawan na kinuha nila ni Jenny kahapon sa
Photoshop.
Kasalukuyang nakasakay sila sa bus papuntang airport para kunin ang mga ipapadala
ng ina niya na mga gamit at iba pa para sa kaniya. It contained some of his photo
albums together with Jenny which he remembered that his mother hid long time ago.
Meron ring pinadala ang ina ni Peter na mga damit na masusuot niya at padala rin para
kay tita Rumina.
Nasa Canada pa rin kasi ang ina ni Peter atsaka may permamente na trabaho na ang
ina niya sa Canada kaya wala itong pagkakataon na makabalik sa pilipinas. Medyo
mataas kasi iyung sahod. Atsaka naka confine pa rin ang ama niya pero hindi sa ospital
kundi sa bahay na tinitirahan nila sa Canada. Marami na kasing pasyente atsaka mahal
rin ang pagpapagamot pero dumadalaw naman ang doktor para itsek ang kundisyon
nito.
Umaandar ang bus at kumakain ng tsokolate si tita Rumina. Inalok niya si Peter pero
tumanggi ito, "No thanks! Hindi pa po ako gutom ngayon."
Kaka alis pa lang nila pero gustong gusto ng makita ni Peter si Jenny. Hindi siya
mapakali sa upuan niya, "Arrgh! I want to see Jenny! I want to cuddle with her!" Sambit
niya sa isipan habang akap akap ng mahigpit ang maliit niyang bag.

🌞🌞🌞
Kakagising lang ni Jenny, habang nakatitig sa sikat ng araw, humikab siya at umunat.
Napangisi siya dahil ang sarap ng tulog niya kagabi pero bigla siyang nalungkot ng
maalala niya na hindi makakapunta si Peter sa bahay nila ngayon. Sinabi kasi ni Peter
kagabi na aalis siya kasama ang tita niya para pumunta ng airport at kunin ang pinadal
ng ina niya.
Kung kailan pa magkasama na silang dalawa tapos maaantala pa ngayon. Hindi ni
Jenny inaakala na hindi niya makakasama si Peter ngayon. She missed him! She wants
to see him already!
Nagpaikot ikot muna si Jenny sa kama niya bago tumayo. Kinuha niya ang litrato ni
Peter at humiga uli sa kama. "Hindi ko alam pero mahal na mahal ko pa rin si Peter
kahit lumipas na ang ilang taon ng umalis siya."
Nagpakawala si Jenny ng isang napakalalim na buntong hininga. "Kahit na iniwan niya
ako noon hindi pa rin mawala wala sa isipan ko ang pangalan niya. Siya pa rin ang
isinisigaw ng puso ko!" Aniya sa isipan.
When he is so far at that time, sometimes she wants to forget about him and moved on
but she can't even though she wanted to. It seems that she can't forget about him
because she is still holding onto the promise that he will come back. The more she tried
to let go of those feelings, the more that she suffers and make her heart break.
Biglang may kumatok sa pinto ng kuwarto niya, "Jenny! Gising ka na ba? Gumising ka
na!" Wika ng ina niya.
Medyo hindi narinig ni Jenny ang sinabi ng ina niya, kasi nga nanaginip pa rin siya ng
gising tungkol kay Peter.
Kumatok uli ang ina, "Jenny! Kung gising ka na, tumayo ka na! Mayroong naghahanap
sayo." Saad ng ina habang paunti unting umaalis .
"Who's that calling for me?" Naaaligaga si Jenny. "This is not good maybe I'll pretend
sleeping."
Pakalipas ng ilang minuto, nakatulog pa rin siya kahit na sinabi niyang magtu tulog
tulogan lang siya.
Bumalik ang ina at kumatok uli. Hindi pa rin sumasagot si Jenny kaya binuksan ng ina
ang pintuan atsaka pumasok sa loob. Nakita ng ina na tulog pa rin si Jenny at
napansing naglalaway pa ang ito habang hawak hawak ang litrato nila ni Peter. Oh
God! Wipe that drool off!
Kinuha ng ina ang litrato at nilagyan ng frame atsaka nilagay sa lamesa. Dahan dahan
umalis ang ina para hindi makaabala sa pananaginip ng dalaga.
Nagising na rin si Jenny pakalipas ng kalahating oras. Tumayo na siya sa kama niya
para maligo. Naalala niya iyung litrato nila ni Peter na hawak hawak niya kaninang
nakahiga pa siya. Hinanap niya ito sa buong kama niya pero hindi niya ito makita.
Nataranta si Jenny atsaka kumamot sa ulo tapos tumingin tingin sa paligid. Nakita niya
na nasa lamesa niya na ito at naka kuwadro pa. Inisip niya na baka ang ina niya ang
may gawa nito habang tulog pa siya.
After a while, kinuha ni Jenny ang mga damit na susuotin pati na ang larawan nila ni
Peter na naka kuwadro para maligo. Pumasok siya sa banyo na dala ang litratong naka
kuwadro. Binalutan niya ito ng transparent na plastic cover at inilapat malapit sa kaniya,
siyempre para makita niya pa rin ng malinaw ang larawan at hindi mabasa kapag naligo
na siya.
Habang naliligo si Jenny, panay ang tingin niya sa larawan nila ni Peter na naka
kuwadro at nakabalot sa transparent na plastic cover. Biglang tumibok ang puso niya.
Malamang buhay siya!
Napapangit at napapangisi si Jenny habang naliligo.
Nagsasabon na si Jenny sa katawan niya ng bigla na kang siyang napakanta.

"🎶Tatakbo, tatalon, sisigaw ang pangalan mo..."

Tuloy lang siya sa pagsasabon at pagkanta.

"🎶... iisipin na lang na panaginip lahat ng ito ohoo..."

Napatigil siya sandali at bumwelo ng malalim atsaka bumanat...

"🎶o bakit ba kailangan pang umalis, pakiusap lang na wag ka ng lumihis, tayo'y
magusap teka lang ika'y huminto, huwag mo kong iwan aayusin natin to...🎶"
Natapos ng maligo si Jenny at nagbihis na siya ng pamalit na damit. Pumunta siya sa
sala at naupo sa sofa malapit sa ina niya na may ginagawa. Naglabas siya ng
napakalalim na hininga. "Hindi ko alam kung anong gagawin ko. I'm bored!"
Biglang lumapit kah Jenny ang ina niya, "then help me shape this stone," wika ng ina
habang inaabot sa dalaga ang mga gamit panghugis.
Tumulong muna si Jenny sa paghuhugis ng bato kasama ang ina niya. Lumipas ang
isang oras at nag huhugis pa rin sila ng bato.
Bumuntong hininga na naman si Jenny. "Haah! Bakit ba ambagal ng oras? I want it to
end please!"
Hindi mapakali si Jenny habang hinuhugis ang bato. "Miss ko na si Peter! Gusto ko
siyang makita! Gusto kong makipag usap at makipaglaro sa kaniya!"
Jenny wants to be by his side. Gusto niyang amoy amoyin ang binata. Eh? She wants
to feel his warmth and presence. Natataranta siya kung anong gagawin. "Arrrggh!"
Napasigaw na lang siya ng walang dahilan.
Nagulat ang ina niya. "What are you doing? Natutulig ka na ba?"
💺💺💺
Kakarating lang nila Peter sa airport. Maraming mga tao ang nasa paligid atsaka
nagugutom na rin sila. Pumunta muna sila sa Wc Domald's para kumain.
Pumasok sila sa loob at napansing marami ring tao. Humanap muna si Peter ng
bakanteng upuan habang si tita Rumina naman ay pumila na para mag-order.
Pagkatapos maghanap ng upuan ni Peter ay lumapit siya kay tita Rumina. "Tita, I like
the 1 piece Burger steak with coca cola," he requested.
"Okay, then I'll have the chicken combo meal."
Naka-order na sila at kumain na para may laman ang tiyan habang naghihintay ng
bagahe.
After a half hour, natapos na silang kumain kaya naman ay lumabas na sila para mag
antay sa terminal para sa mga bagahe ni Peter at mga padala ng ina niya para sa tita
Rumina naman niya.
Marami pa ring tao sa paligid at inisip rin nila na hindi naman darating agad iyun ng
mabilis kaya umupo muna sila sa waiting area para mag antay. Naglaro muna si tita
Rumina ng Mobile Legends sa IPhone niya para pampalipas ng oras samantalang si
Peter naman ay nag iisip kung anong gagawin.
Lumipas ang ilang minuto ay mayroong biglang nag mensahe sa IPhone ni tita Rumina
na dumating na raw ang mga bagahe. Badtrip naman! Kakasimula pa lang ng game ni
tita Rumina gamit gamit si Hayabusa tapos biglang may tatawag, kainis!
Nag-chat muna si tita Rumina sa mga kalaro sa game na, "sorry teammates! I'll be
away for a while so good luck!" She posted and leave a smiling emoticon at the end.
Pinatay ni tita Rumina ang IPhone niya at sinabihan si Peter na mag antay muna sa
upuan dahil pupunta siya sa delivery area para kumpirmahin ang mga pinadalang
gamit.
Wala pa ring maisip si Peter kung anong gagawin niya kaya tinatamad na siya. Bigla
niyang naalala na hindi niya pala nasulyapan si Jenny kaya lalo pa siyang na-stress. He
didn't think that not seeing her makes him feel so much boredom.
May dinala pala siyang litrato nila ni Jenny kaya kinuha niya ito sa loob ng pitaka niya
para naman mabawasan ang mga kalungkutan niya.
Nanlilisik ang mga mata ni Peter habang tinitignan ang litrato. Just by seeing her face,
pakiramdam niya ay nasa tabi niya lang ang dalaga pero larawan lang iyun at mas
gusto niya ang tunay.
Gusto niyang yakapin ang dalaga para damhin ang init nito at hindi na pakawalan muli.
Gusto niyang maramdaman ang mga hawak nito at pakinggan ang maganda nitong
tinig. Gusto niyang makita ang mga ngiti nito sa labi at damhin ang presensiya nito.
Gusto niyang hawakan ang mga kamay nito at halikan ang mga labi.
Nakatulala si Peter habang tinitignan ang litrato. Napapatingin sa kaniya ang mga tao at
pinagtitinginan siya ng masama. Pero wala siyang pakialam dito at wala rin siyang
pakialam kung ano man ang isipin ng ibang tao sa kaniya.
"Peter! Peter!" wika ng tita Rumina niya.
Nagulat si Peter, "tita, sorry!" Tugon niya habang pinupunasan ang laway.
Nakapamaywang si tita Rumina. "Juice ko! What are you doing?" at nagpakawala ng
buntong hininga.
Napakamot sa ulo si Peter. "Sorry, wala lang po iyun." he said and then chuckled.
"Anyway, hinahanap pa ang mga bagahe dahil nahalo ito sa iba so we have to wait for a
little while," wika ni tita Rumina habang binubuksan ang IPhone.
Nagulantang si Peter sa narinig niya at napasigaw na lang ng walang dahilan, "arrrggh!"
"Nababaliw ka na ba Peter? Stop shouting like that."
Saktong in game pa rin ang hero ni tita Rumina na si Hayabusa sa Mobile Legends
kaya ipinagpatuloy niya ang laro.
Lumipas ang ilang oras at ayun nahanap na rin ang mga bagahe. Bumiyahe na sila
pauwi pero gabi na ng makauwi sila ng bahay.

Chapter 13 /Intimate/
Sobrang lungkot ni Peter dahil hindi niya nakasama si Jenny kahapon. Sobrang miss
niya na agad si Jenny, parang isang taon ang lumipas para sa kaniya kahit isang araw
lang naman.
Kaya naman naisipan niya na pumunta sa bahay ni Jenny na may intensiyong imbitahin
ito papunta sa Aquarium Village.
Binigay kasi ni tita Rumina ng dalawang ticket para sa Aquarium Village si Peter
kahapon pagkatapos nilang kunin ang mga bagahe.
Nakarating na si Peter sa bahay nila Jenny at kumatok na sa pintuan. Nagulat siya ng
pagbuksan siya ng pinto ng dalaga dahil bigla na lang gumalaw ang katawan niya ng
kusa at napayakap sa dalaga. "I miss you, Jenny!"
W-what?! Nagulat na lang din bigla si Jenny dahil nakayakap na rin siya kay Peter.
"Eh?!" Bumilis ang tibok ng puso niya, hindi niya alam kung bibitaw ba siya o tuloy lang
rin sa pagyakap kasi sobrang bilis na talaga ng tibok ng puso niya. "Hey, isn't it
enough?" Mahina niyang tanong habang namumula sa kaba.
Peter chuckled, "Sorry, my body moved on its own. Haha!" Tugon niya habang
ngumingisi.
Ibinaba ni Jenny ang kaniyang tingin. "What's with that?" aniya atsaka naglakad paloob.
She can't deny it because her body move on its own too.
Agad na sumunod sa loob si Peter at niyaya ang dalaga na samahan siya sa Aquarium
Village pero mukhang busy pa ang dalaga, "mamaya na lang Peter." Mahinang saad ng
dalaga habang ngumingiti sa binata.
May hinuhugis pa kasi si Jenny na bato na iniutos ng ina niya, "tatapusin ko muna ito
Peter, so wait for me."
Napapayag naman ni Jenny ang binata na antayin siyang tapusin muna ang ginagawa.
"Hmm. Okay!" He looked into her eyes and then gently smile.
"..." nakakagaan ng loob ang mga ngiti ni Peter at ang sarap sa pakiramdam,
nakakatunaw ng damdamin.
Ipinagpatuloy na ni Jenny ang pag huhugis ng bato habang nakatayo naman ang binata
at pinapagmasdan ang ginagawa niya.
He intensely stared at her while she's working on her task. Biglang lumipad ang isipan
ni Peter at napapatulala siya habang may iniisip na kung ano ano tungkol kay Jenny.
Naalala niya iyung dati, naghuhugis rin si Jenny noon ng bato pero hindi pa ganoon
kahusah samantalang si Peter ay pinapanood lang rin siya. It feels as if the time went
back and the moments they had in the past still didn't change. Ganoon pa din kasaya at
kaginhawa. Peter reminiscent and his mind wondered off somewhere.
Hinugis ni Jenny ang bato at ginawang bulaklak gamit iyung kutsilyo na panghugis,
nililinis niya na rin ang bawat gilid para maganda tignan. Binibenta kasi ng ina niya ang
mga nahugis na bato sa mga kakilala at customers nito. Matagal na nilang ginagawa ito
kaya sanay na si Jenny sa paghuhugis ng bato. May iba't ibang mga disenyo ang
ginagawa nila, merong mga bulaklak, mga hayop, mga bagay pati na mga tao.
Natapos na si Jenny na ihugis ang mga bato bilang mga bulaklak. Nakapaghugis siya
ng apat na may disenyong mga bulaklak. Isang disenyo ng paroparo na lang ang
kailangan niyang ihugis.
Inilapag muna ni Jenny ang mga gamit para kunin ang disenyo ng paro paro na
paggagayahan niya at napatingin sa binata. Nakita niyang nakatulala ito habang
nakatitig sa kaniya. She waved her hand at him but it seems that she isn't noticed.
"Peter, are you still there?"
Nakatulala pa rin si Peter kaya nilapitan ni Jenny ito at tinapik ang balikat. Nagulat si
Peter dahil sa biglaang pagtapik sa balikat niya.
"Bakit ka ba nakatulala diyan?" tanong ng dalaga habang kinukuha ang disenyo ng
paroparo na pag gagayahan niya.
Napalagok si Peter, "Sorry... It's kind of..." hindi niya na tinuloy ang sasabihin kasi baka
mabisto pa siya na pinag papantasiyahan niya si Jenny. "By the way, let me help you
with that," he said instead.
Kinuha ni Peter ang bato at sinubukang ihugis kahit hindi niya kasing galing si Jenny
pero may alam rin naman siya sa paghuhugis ng bato.
Pinakita ni Jenny ang pag gagayahan ng disenyo kay Peter at ipinaliwanag kung paano
ito gagawin pero nakatulala na naman si Peter habang nagpapaliwanag si Jenny.
Anlapit kasi sa kaniya ng dalaga at amoy na amoy niya ang shampoo na gamit nito sa
buhok. He also scent her body smell. Hindi niya mapigilan na ma-excite. Her smell is
driving him crazy. Pinipigil niya ang sarili niya kumawala sa pagkakagapos ng
pagnanasa niya. He's holding it back!
Kumaway na naman ang dalaga pero hindi na naman siya napansin ng binata. "Peter!
Quit dozing off!" Humawak siya sa baywang. "May ginagawa ka pa!"
Nataranta si Peter at biglang nahalikan si Jenny. What? Hindi niya iyun sinasadya,
gumalaw na lang ng kusa ang katawan niya. "I-im sorry! I can't resist my body to act."
Bumilis ang tibok ng puso niya at nakaramdam ng sobrang kaba.
Bumuntong hininga si Jenny, "hindi naman ako nagagalit basta tapusin mo muna iyang
ginagawa mo."
Umiwas si Jenny ng tingin at tumibok tibok ang puso niya. "This is bad for my heart."
Saad niya sa isipan at namula mula ang mga pisngi niya.
Lumiwanag ang mga mata ni Peter at napangiti. "Will-- will you give me a kiss after I'm
done with this?"
Nanlaki ang mga mata ni Jenny ng sanihin ni Peter iyun. Mas lalong bumilis ang
pagtibok ng puso niya at napapangiti na lang siya. "Pag iisipan ko muna." Sabi niya
pero namumula parin ang mukha niya.
"Really? Then I'll do this fast!" Sumigla si Peter at ginanahan na maghugis ng bato.
Umalis muna si Jenny para kumuha ng maiinom.
Sumisipol sipol si Peter at kumikinang kinang ang mga mata habang hinuhugis ang
bato. He is really feeling very excited to finish his task fast because of a great reward
awaiting for him.
Bumalik na si Jenny dala dala ang isang baso ng tubig para kay Peter. Nakita niya na
mukhang masaya si Peter sa ginagawa niya. Tumitig lang siya at napaisip rin. Naalala
niya nung dati ay palagi rin siyang tinutulungan ni Peter na maghugis ng bato, medyo
weird nga lang iyung mga na huhugis ni Peter pero masaya pa rin si Jenny na nakikita
niyang masaya rin si Peter. Ilang taon na lumipas kaya sigurado si Jenny na maayos na
iyung paghuhugis ni Peter. Lumapit siya rito at sumilip, pagsilip niya ay unti unting
nawala ang mga ngiti niya sa labi at biglang umasim. "ANO YAN?!!!"
Biglang nagulat si Peter dahil napasigaw si Jenny sa likuran niya. Humarap siya sa
likuran niya at tumitig si dalaga habang hawak hawak iyung hinugis niyang bato.
"Hahaha, sorry."
Baliko baliko ang paghuhis ni Peter at meron pang magkokorteng mukha sa bato. "It
seems that I'm still not good at it." Napakamot siya sa ulo sabay ngumiti. "But you'll still
give me my reward right?"
Umiwas ng tingin si Jenny, "hindi nga maayos yung pagkakshugis mo eh. Hindi mo ko
madadaan sa mga ngiti mo pero..." humalik si Jenny sa pisngi ni Peter at ngumiti, "...I'll
still give you a reward for doing a good job."
"Eh..." nailaglag ni Peter iyung hawak niyang bato ng halikan siya sa pisngi ni Jenny.
Namula siya at kinilig.
Tumalikod si Jenny pakatapos niyang humalik at pahakbang na sana pero bigla siyang
niyakap ni Peter. "I love you, honey." Dahan dahang sinabi ng binata malapit sa tainga
ng dalaga.
Jenny blushed. "Ho--honey?!!" That word resonated through her ears. Napakasarap sa
pakiramdam ng tawagin siyang honey ni Peter. It feels like she is a newlywed wife.
Tumibok ng mabilis ng puso niya at hindi niya mapagilang ngumiti.
"Yeah. Honey!" Inulit pa ni Peter.
Hindi na nakaimik pa si Jenny dahil sa sobrang saya niya. Her heart beats so fast and
she's feeling an overwhelming warmth from his embrace.
"Honey, will you play with me?" A gentle voice came from him and asked that.
Kinilig lalo si Jenny dahil sa tanong na iyun. "But we did it the other day so..." mahina
niyang sinabi kaya hindi ito narinig ni Peter.
"Let's play hide and seek." Masayang saad ni Peter habang yakap yakap pa rin si
Jenny.
"Eh?!" Looks like Jenny misunderstand something. "Huh? Hide and seek? Akala ko ba
gusto mo--" hindi na tinuloy ni Jenny ang itatanong niya dahil naisip niya na delikado
iyun.
"What? Anong gusto ko?"
"Wala. Wala. Sabi ko gusto mong maglaro ng tagu taguan!" Palusot niya.
"Huh?! I don't understand you."
"Nevermind! Hindi ba medyo may edad na tayo para maglaro pa ng tagu tagauan?"
"What's the matter with that? Age doesn't matter as long as we're together." A nice
phrase.
Hindi na sumagot pa si Jenny at pumayag na lang sa gusto ni Peter.

Wondering why Peter wants to play hide and seek? Gusto kasi ni Peter ni Peter na
maalalang muli ang mga kabataan nila. Gusto niyang maranasang muli iyung mga
pagkakataon na mga bata pa lamang sila.

🎶... Ang Sarap Sigurong Balikan

Ng Mga Alaala
Lalo Na Kung Magkayakap,

Mga Bata't Magkasama At... 🎶

"Okay, the same as always. Ako ang maghahanap at ikaw ang magtatago."

🎶... Parang Hulyo't Hulya

Lagi Tayong Magkasama... 🎶

"Sige, magtatago na ako.."

🎶... Sabay Tayong Umiiyak

Pag Inaapi Sa Sara... 🎶

Peter knows that he's being childish but what can he do about it.

"1... 2... 3... 4... 5..."

🎶... Una Kang Kinakatok Sa

Pagsapit Ng Umaga... 🎶

Nahiwalay siya sa taong mahal niya noong mga bata pa lang sila. Ang malala pa ay
naaksidente siya at nakalimutan ang mga alaalang iyun.

"6... 7... 8... 9... 10!"

🎶... Sana'y Mabalik Ang Dati

Nating Pagsasama... 🎶

So what's so bad about remembering those feelings?

Matapos magbilang ni Peter hanggang sampo ay nagsimula na niyang hanapin si
Jenny.
Chapter 14 /Date/
Fresh na fresh sila kahit na pahod na pagod sa kakalaro. Refreshed!
Nakabihis na rin sila at handang handa ng umalis, to go to the Aquarium Village!
Sobrang excited si Jenny dahil gustong gusto niya ang mga nilalang sa ilalim ng dagat
lalong lalo na ang jellyfish. Excited rin siya dahil kasama niya si Peter.
It's been a while since they went to Aquarium Village together because the last time
they experienced it were in their childhood.
Para kay Jenny, iyun ay hindi mapapalitang mga alaala na hinding hindi niya
makakalimutan. Kasama kasi nila si Na'y Rachelle noong pumunta sila ng huling beses.
Pumunta sila sa Aquarium Village dati pero nang nakarating sila ay sobrang dami ng
tao na bumibisita, at dahil sa dami ng mga taong bumibisita ay napahiwalay siya kila
Peter. Nawala siya at hindi niya rin alam kung saan pupunta kaya napaupo na lang siya
sa tabi at umiyak ng umiyak.
Habang nakaupo, napansin ni Jenny na tinititigan siya ng isang Jellyfish. Yeah, it's a
jellyfish! Hindi niya alam pero napatigil na lang siya sa pag-iyak nang makita niya ang
jellyfish. Napakaliwanag ng jellyfish at parang nakangiti ito sa kaniya. Napukaw ang
damdamin ni Jenny kaya tumitig rin siya sa jellyfish, nagtitigan silang dalawa. Lumipas
ang ilang minuto ay natagpuan na siya ni Peter, Wow, Magic!
Kaya ngayon ay paborito na ni Jenny ang jellyfish. Sa tuwing makakakita siya ng
jellyfish ay tititigan niya ito muli at makikipagtitigan ng matagal. Wow, Adik!
Bumiyahe na sila, pagkalipas ng isang oras ay nakarating na sila sa Aquarium Village,
mga bandang hapon na kaya agad silang pumasok sa loob. Pero ng makapasok sila sa
loob, kailangan muna nilang dumaan sa matinding checking, kailangan munang i-tsek
ang mga gamit at pati na ang katawan nila. Nangtsa tsansing lang! Kailangan lang kasi
para iwas problema at sakuna, just to be safe too, minsan kasi ay may mga mokong na
nagdadala ng mga matatalim na bagay tulad ng kutsilyo or cutter. May mga matitigas
rin ang ulo na nagdadala ng pagkain sa loob. Ano yun picnic! Tubig lang ang pwede sa
loob.
"Okay, you may pass!" Saad ng nagtsek sa kanila.
Mabagal silang pumasok sa loob ng Aquarium Village kasi medyo unti lang ang mga
bumibisita. Pagpasok nila ay nakakita sila ng iba't ibang uri ng mga nilalang sa ilalim ng
dagat pati na ang mga species ng mga ito.
The surroundings are all blue because of the water reflected by the glass of the
Aquarium, it's refreshing because they can feel like they are really underwater. Many
sea creatures were added unlike before. There are now a habitat of clownfish,
angelfish, catfish, goldfish, and other small fishes that are living together inside the
Aquarium.
Meron na ring electric eel na lumiliwanag kapag madilim. Medyo maliwanag pa rin kasi
hapon pa lamang kahit na nakapatay pa ang ilaw pero pag gumabi na, for sure it will
look like a starry night sky and stardust.
Masiglang masigla si Jenny habang tumitingin sa mga isda. Her eyes are full of
amusement and excitement because the view is so beautiful. Medyo unti lang rin ang
mga bumibisita kaya libre siyang magpaikot ikot sa paligid at hindi na makikipagsiksikan
pa.
Pumaikot ng pumaikot si Jenny habang pinipsuran ang bawat madaanan niyang isda
samantalang sinusundan lang siya ni Peter.
Masaya na si Peter habang sinusundan lang si Jenny. Masaya na rin siya at
napapangiti na lang rin dahil nalilibang si Jenny. Balak sana niya na maghawak sila ng
mga kamay habang umiikot pero hindi bakante ang mga kamay ng dalaga, may hawak
hawak kasi itong camera. Photograper lang.
Her smile is also his joy, he's satisfied as long as she's enjoying her time.
Habang iniikot ni Jenny ang buong Aquarium, may nakita siyang isang uri ng isda na
hindi niya pa nakikita as tanang buhay niya. May katawang ahas ito at may ulo ng
parang dragon. Kulay Aquamarine ang mga mata nito, kumikinang kinang at may
matapang na ekspresiyon sa mukha. May kulay asuk itong mga kaliskis at mayroong
paa na may matatalas na kuko. It's a Leviathan!
Meron na din palang Leviathan sa Aquarium pero nagiisa lang ito dahil sa sobrang
extinct.
Lumapit si Jenny sa Leviathan para tignan ng mabuti at pagmasdan ng maiigi.
Nabighani siya sa sobrang ganda nito. It is moving swiftly like a snake and dancing
fiercely like a dragon.
Nagtaka rin si Peter kaya nilapitan niya rin ito. Maganda nga ang Leviathan pero mas
maganda pa rin sa paningin niya si Jenny.
Lumapit siya ng sobra sa dalaga at sumandal sa likuran nito. Hmm... naaamoy niya ang
buhok ng dalaga, she smells like roses and it's very alluring. Biglang tumibok ang puso
niya at marahang niyakap ang dalaga. Isinandal niya ang ulo niya sa balikat ng dalaga
at umihip sa tainga nito. "Haha. I caught you."
Nagtaasan ang mga balahibo ni Jenny ng biglang umihip sa tainga niya si Peter. She
blushed and felt a very warm feeling from his embrace. "Pe-peter?!"
"Yes, Honey?"
Nakakaramdam si Jenny ng kilig sa buo niyang katawan. "Wha-- what are you doing?"
Nawala ang atensiyon niya dun sa isda at napunta lahat kay Peter. Sobrang concious
niya sa presensya ng binata.
"Isn't it obvious? Niyayakap kita para hindi ka na makatakas." Pabulong na tugon ni
Peter malapit sa tainga ng dalaga.
Jenny felt a very wonderful feeling. Her heart skipped a beat and continued to waver.
She was locked on. Hindi na siya umimik bagkus ay dinama niya na lang ang mga
yakap ng binata sa kaniya.
Napakasaya ng nararamdaman niya at ramdam na ramdam rin niya ang pagtibok ng
puso, ang bawat kalabog ng dibdib, at pati na rin ang bawat paghinga ni Peter. It is the
same with her.
They continued to flirt and an overwhelming love filled the atmosphere.
Pagkatapos nilang mag-sightseeing ay bumili sila ng mga souvenirs sa loob ng
Aquarium Village. Isang keychain na may cute na dolphin, bracelet na may calligraphy
ng Aquarium, at marami pang iba. Umuwi na rin sila nung magtatakipsilim na.
Sinamahan ni Peter si Jenny pauwi hanggang sa bahay nila. Pakarating nila ay sinabi
niya kung saang address siya tumitira ngayon. Sinulat niya na rin sa papel para
siguradong makakapunta si Jenny.

Chapte 15 /Like/
Pinuntahan ni Jenny ang address na ibinigay sa kaniya ni Peter kagabi. Nakarating na
siya sa address na nakasulat doon sa papel at napansin niyang medyo malapit lang
pala ito sa school na pinapasukan nila.
Sinuot niya ang dala dala niyang rabbit mask na ibinigay ng kaibigan niyang si Alicia ng
mapadalaw ito sa bahay nila kagabi, galing sa cosplay iyung rabbit mask na ibinigay sa
kaniya. Pumunta si Alicia sa bahay nila para lang mangamusta at nagkuwento na rin
tungkol sa mga ganap niyasa buhay.

Knock! Knock! Knock! ✊✊✊

Kumatok na si Jenny sa pinto habang suot suot ang rabbit mask. Sinuot niya kasi iyun
para gulatin si Peter. It's a prank!
Busy si tita Rumina sa pagbe- bake ng cookies ng bigla na lang may kumatok sa
pintuan. "Peter! May kumakatok! Pakibukas na lang ang pinto." Utos niya kay Peter
dahil wala siyang oras para pagbuksan ang pinto kasi nga nagbe- bake siya ng cookies.

Knock! Knock! Knock! ✊✊✊

Nage ehersisiyo si Peter ng bigla siyang utusan na buksan ang pinto kaya huminto
muna siya. Pinagpapawisan siya ng sobra dahil sa page ehersisiyo. Kumuha muna siya
ng isang baso ng tubig para uminom atsaka kumuha ng tuwalya bago niya buksan ang
pinto.
Pagbukas ni Peter ng pinto ay may nakita siyang nakatayo sa harapan niya na
nakasuot ng rabbit mask. "Who are you?"
Hindi ni Peter makita ang mukha nito dahil natatakpan ng suot na rabbit mask. Nagtaka
siya kung sino ba ito at nakatayo lang sa pinto ng hindi nagsasalita kaya tinanggal niya
ang rabbit mask na suot nito at nakita na si Jenny pala ito, "Jenny? What's wrong? Bakit
namumula iyang mukha mo?" Tanong niya.
Magpupunas sana si Peter ng pawis niya sa mukha pero biglang nawala iyung tuwalya
na dinala niya. Wala na siyang pagpipilian kaya itinaas niya iyung suot niyang sando
atsaka nagpunas.
Oh Come on! Mas lalong namula ang mukha ni Jenny ng makita niya ang bagong luto
na mga pandesal ( abs ) sa katawan ni Peter ng itaas nito ang sandong suot at
nagpunas ng pawis sa mukha. Karma nga naman!
Umiwas si Jenny ng tingin para itago iyung nararamdaman niya. She's flustered! She's
embarrassed! She's craving at him! Parang gusto niyang hawakan ang mga pandesal ni
Peter sa katawan. "What will it feels like if i touch those?" Tanong niya sa isipan.
"It's nothing. Ang init init kasi sa mukha habang suot suot ko itong rabbit mask," palusot
pa niya habang tumitingin ng palihim sa katawan ni Peter.
She took again a glance at his body and her face was suddenly covered with
disappointment. Nakababa na kasi ang sando ni Peter kaya hindi na niya makita ang
maiinit na pandesal nito. "Arrgh! Tanggalin mo nga iyang sando mo!" Sigaw niya sa
isipan.
After her fantasies ended, pumasok na siya sa loob ng bahay ng binata. Napapatingin
tingin siya sa binata dahil parang may napapansin siyang nagbago.
Antangkad na ni Peter. How did he grow like that? She already knew the reason why
though. Sa tingin niya ay dahil sa palagiang pag e-ehersisyo nito sa bahay at minsan
naman sa gym, plus maybe he's always taking a diet, probably?
Medyo nainis si Jenny dahil sa tangkad ng binata. Pumasok na siya sa loob at may
nakitang upuan na limang pulgada ang tangkad. She smirked because she got an idea
of something. Hinila niya si Peter at umakyat siya sa upuan na may limang pulgada na
tangkad. Ayun, si Peter nagpapahila lang.
Jenny compared her height against him and saw the difference. Kahit na umakyat na
siya sa upuan na may limang pulgada ang tangkad para ikumpara ang tangkad niya sa
tangkad ni Peter, hindi niya pa rin mapantayan. May unting pagkakakulang pa rin at
mas matangkad pa rin si Peter ng mga tatlong pulgada kay Jenny.
Jenny was pissed so she raised her calves in order to reach his height.
Ipinatong ni Jenny ang noo niya sa noo naman ng binata at sa wakas ay pantay na rin
sila ng tangkad. Nanginginig nginig siya habang pinipilit niya na itaas ang talampakan
hanggang sa mawalan siya ng balanse at napakapit kay Peter.
"The heck are you doing?" Saad ni Peter habang hawak hawak ang kamay ng dalaga
ng mawalan ito ng balanse. "Okay ka lang?" Pag aalalang tanong niya.
Naamoy ni Peter ang damit niya at amoy pawis na. Nahiya siya kaya bumitaw muna
siya sa dalaga. "Du'n ka muna sa sala, Jenny." He favorably smiled at her. "Magpapalit
lang ako ng damit." Aniya atsaka tumungo sa kuwarto niya.

Naglalakad na si Peter papunta sa kuwarto niya para magpalit ng damit pero hindi niya
namamalayan na sinusundan pala siya ni Jenny. Walang tunog ang bawat paghakbang
ni Jenny kaya hindi napapansin ni Peter. Is she a ninja? A stalker? A spy? Or what?
Pumasok na si Peter sa loob ng kuwarto niya at hindi na nag abala pa na isara ang
pinto. Hinubad na niya ang sando at inihagis sa basket na puno ng mga labahan.
"Woah! Puno na pala ng mga labahan ko ang basket. Hindi pa pala ako
nakakapaglaba."
Tumirik ang laway ni Jenny ng makita niya ang hubog ng katawan ng binata. His back is
so broad, his biceps are finely shaped. Iyung hagod ng dibdib nito at lalong lalo na ang
mga abs nito. Walang absent sa abs nito, lahat ay present. Nag-iinit ang katawan ni
Jenny at parang gusto niyang talunan ang binata. "Now that I looked at his body.
Sobrang hot at sexy pala niya." Aniya sa isipan habang nakatayo sa may pintuan na
may nanlilisik na titig.
Kumuha si Peter ng pamalit na damit sa drawer niya. Hindi man lang niya
namamalayan na nakatitig pala sa kaniya ang dalaga. Ang kinuha niyang damit ay
black t-shirt na V-neck at may disenyo na hugis puso sa gitna. Susuutin na sana niya
ang damit pero bigla na lang siyang tinalunan atsaka niyakap ni Jenny sa likuran.
Hawak hawak palang niya ang damit pero yakap yakap na siya ng dalaga. "J-jenny?
What are you doing here?" Kinakabahan siya at bumibilis ang tibok ng puso. "Sinabihan
kita na mag-antay ka sa sala, right?"
Jenny grinned and she forcibly touched his body, "I was seduced by your body kaya
sumunod ako sayo!" Matapang niya na sinabi habang pinipindot pindot ang abs ni
Peter.
"Ahh!" Napaungol na lang si Peter dahil bigla siyang nakiliti.
"Gosh! Did you hear that?!" Nanlaki ang mga mata ni Jenny ng marinig niya iyun, rinig
na rinig niya ang biglaang pagungol ni Peter. It's so hot and sexy!
Sinbukan ulit ni Jenny na pindot pindotin ang abs ni Peter at baka sakaling mapaungol
uli ito pero hindi nagre react ang binata.
Napatitig si Peter sa dalaga, "what are you doing?"
"One more time!"
Mukhang ayaw talaga sumuko ni Jenny kaya hindi na siya pumindot pindot bagkus ay
humaplos haplos siya sa katawan ng binata ng dahan dahan.

That moment, hindi na napigilan pa ni Peter na magtiis. "Ahhh! Haa. Ahh!" Napaungol
siya ng napaungol sa ginagawa ng dalaga sa katawan niya. "Stop that please. Sobrang
nakikiliti ako."
Awieee! Napalasigaw ang puso ni Jenny ng marinig niya ang bawat pag ungol ni Peter.
It is very pleasant to hear! Nakaka excite!
Napatigil si Jenny sa paghaplos kasi nakatitig na sa kaniya si Peter.
"Masaya ka na?" Seryosong tanong ni Peter.
"Hahaha..."
Napangisi si Peter at ngumiti na parang may binabalak. "Kung tapos ka na puwes It's
my Turn!!"
Chapter 16 /Nostalgia/
Umiidlip pa rin si Jenny at si Peter naman ay nagising na. Nakatulog kasi sila sa kama
matapos magharutan ng magharutan kanina. Pagod na pagod sila sa kakatawa dahil
nagkilitian sila ng nagkilitian at naghabulan ng naghabulan hanggang sa magbatuhan
sila ng mga damit nila sa kuwarto.
Hindi si Peter makatayo sa kama dahil hinihigaan ng dalaga ang kamay niya, sobrang
himbing ng pagidlip ni Jenny kaya hindi muna ni Peter ginambala ito at umidlip muna ng
sandali.
A brief moment passed, nagising na rin si Jenny at tumayo na. Kumapa kapa siya sa
kama para hanapin ang isusuot niyang damit, nakapanty nalang kasi siya. Kumapa ulit
siya sa kama pero imbis na ang damit niya ang makapa, ang katawan ni Peter ang
nakapa niya. Woah!
Biglang nagising si Peter ng hawakan ni Jenny ang katawan niya, "what are you
doing?" He gently asked, "gusto mo isang round pa?" May pagkasarkasmo ang tono
niya.
Umismid ng tingin si Jenny, "No not yet! Never mind that, nasan iyung mga damit ko?"
Humikab si Peter ng mahaba, "I don't know, nandyan lang iyung. Hanapin mo lang."
Wika niya habang tumatayo na para magbihis, boxer shorts na lang rin kasi suot niya.
Nagisip isip si Jenny kung saan niya ba nilagay ang mga damit niya. Seconds later,
naalala niya na inihagis at pinagba-bato niya pala ang mga damit niya ng hubarin niya
ito para gumanti sa binata. Stupid! Hinubad rin kasi ni Peter iyung shorts niya tapos
binato sa mukha ni Jenny.
Nakakalat iyung mga damit ni Jenny kaya humiram muna siya ng damit kay Peter.
Humiran din siya ng boxers or shorts para may saplot siya sa ibaba bukod sa panty
niya.
Isinuot na ni Jenny ang ibinigay na t-shirt at shorts ni Peter sa kaniya. Medyo maluwag
iyung shorts at medyo malaki rin iyung t-shirt pero hindi na siya nagreklamo pa.
Napatingin siya sa dibdib niya at napansin na wala pala siyang suot na bra. "Huh?
Where did my bra go?"
Tumingin si Jenny sa paligid para hanapin ang bra niya pero hindi niya makita. Wala na
siyang magawa kaya tinalunan niya si Peter habang nagbibihis pa lamang ito, "Peter!
Nasaan na iyung bra ko?" Tinanong niya at lumambitin pa sa likod ni Peter.

Nagulat si Peter at hindi sinasadyang nasuntok ang baba niya habang nagbibihis ng
talunan siya ni Jenny sa likod, "huh? W-what? Ano namang gagawin ko sa bra mo?"
Aniya habang minamasahe ang baba niya na hindi niya sinasadyang nasuntok.
"Fine!"
Iniikot ikot ni Jenny ang mga mata niya at napansin na nakasabit ang bra niya doon sa
dingding malapit sa cabinet ni Peter. Wtf?
Hindi niya ito maabot dahil nga nasa taas.
Kumuha siya ng stick at akmang sinungkit ang nakasabit niyang bra pero nahulog ito sa
ibabaw ng cabinet ni Peter. Tumingkayad siya at kinapa kapa ang ibabaw ng cabinet
para hanapin ang pinag-laglagan ng bra niya. Instead of her bra, may nakapa siya na
parang aklat. Inabot niya ito at nakita na nakaipit doon ang bra niya. Makapal ang aklat
at medyo matanda na rin. Kinuha niya ito at itinanong kay Peter kung anong aklat iyon.

🎶... Dati Rati Ay Parating

Pinangarap Ang Lahat,
Umaawit Pa Sa Hangin

At May Araw Ang Balat... 🎶

"That's an album." Tugon ni Peter habang inaayos ang pagkakasuot ng damit niya.
"Ang laman niyan ay iyung mga litrato nating dalawa noong mga bata pa."

🎶... Naalala Ko Pa Noon

Nagaagawan Ng Nintendo... 🎶

Napahinto si Jenny at napangiti, "really?" Paninigurado niya at agad na binuksan ang

aklat.

🎶...Kay Sarap Naman

Na Balikan Ang Alaala... 🎶

Pagbuklat ni Jenny sa aklat ay nakita niya ang mga larawan nila noong mga kabataan
pa lamang nila, mga pagkakataon na masaya silang naglalaro at nagkakatuwaan.

🎶... Lagi Lagi Ka Sa Aming

Dumideretso Pag Uwi
Maglalaro Ng Tao Tao,

Piso Pisong Nabili... 🎶

Kinolekta at itinago ni Peter ang lahat ng mga litrato nila at pinagsama sama ito sa
iisang aklat noong nasa Canada siya bago pa siya maaksidente. Itinago niya ang aklat
na iyon kasama ng iba pa niyang mahahalagang gamit sa ilalim ng kama niya. Ng
bumalik ang mga alaala niya ay agad niyang ipinaalam ito sa mama niya na
kasalukuyang nasa Canada na ipadala ang mga gamit na itinago niya sa ilalim ng
kama. Atsaka nu'ng isang araw ay pinadala ng ina niya ang mga gamit.

🎶... Umaawit Ng Theme Song

Na Sabay Kinabisa... 🎶
Pagkalipat ni Jenny sa pahina ng aklat, may nakita siyang litrato nilang dalawa ni Peter
na naglalaro ng mga bulaklak sa hardin nila dati, sobrang nahiya siya ng makita niya
ang mukha niya na namumula habang sinasabitan sa ulo ng bulaklak ni Peter.
Nagpapakita ang mukha niya ng ekspresyon na may gusto siya kay Peter. "Waah! This
photo..."

🎶... Kay Sarap Naman Na Balikan

Ang Ating Kwento... 🎶

Umiksena si Peter at nailipat naman ang pahina sa bandang dulo. Umasim naman ang
mukha niya ng makita ang litrato nila ni Jenny noong may pumasok na aso sa hardin
nila at tinahulaan sila Peter. Takot na takot si Peter at napapaiyak na dahil lang doon,
"Damn! This photo is a little embarrassing." Saad niya ng makita ang mukha niya na
paiyak na sa litrato.

🎶... Ikaw Ang Kasama Buhat Noon,

Ikaw Ang Pangarap Hanggang Ngayon...

Ohuhohuhoho... 🎶

Ngumisi si Jenny, "Ah! This is when you freaked out when--" hindi na niya natapos ang
sasabihin niya dahil tinakpan ni Peter ang bibig niya.
"Wag munang kumpletuhin pa!" Inis na sabi ni Peter.
Knock! Knock!
Knock! Knock! Knock!
Kumatok katok si tita Rumina sa pinto at akmang bubuksan na ito pero naka-locked.
Nagulat sila at naaligaga kung anong gagawin, sobrang gulo ng kama at nakakalat ang
mga damit nila.
Kumatok uli si Tita Rumina at tinawag naman ang pangalan ni Peter ngayon.
Knock! Knock! Knock! "Peter?! Buksan mo iyung pintuan."
Agad na binuksan ni Peter ang pintuan at pagbukas niya ay nasalubong niya ang mga
matang nakatitig at nagtataasang kilay ni Tita Rumina.
"What are you doing? Bakit naka-locked ang pintuan mo?" Panghihinalang tanong ng
tita. "Don't tell me...?!"
Peter quickly gestured his hand, "no tita! It's not what you think!" Tumingin siya kay
Jenny. "We're just talking to each other about our childhood days... " he paused for a
second, "right, Jenny?"
Umiling iling lang si Jenny habang tumitingin tingin sa album. Sad!
Tumaas naman ngayon ang kabilang kilay ni tita Rumina, "is that so?"
May dala dalang plato ng cookies at dalawang baso ng orange juice si Tita Rumina. "By
the way, mag-meryenda muna kayo." Iniabot niya ang pagkain sa mga kamay ng
binata. "Don't take too late!" Saad niya na may kasamang panlilisik ng mata.
Ipinasok ni Peter sa loob ang ibinigay ng tita Rumina niya na pang merienda at agad na
kumain sila ni Jenny.
Naglabas si Peter ng isang Video Game Console at inaya si Jenny na maglaro.
Naglaro sila ng Street Fighter IV gamit ang Video Game Console. Ginamit na character
ni Peter ay si Lee samantalang si Jenny naman ay si Cristina.
The fight commenced...
Hah! Ka-pow! Hah!
Cristina landed a hit on Lee's face. Nabawasan ang buhay ni Lee ng unti dahil sa
pagsipa ni Cristina sa mukha.
Kick! Kick! Combo kick!
Lee counter attacked and simultaneously kicked Cristina. Nangalahati naman ang
buhay ni Cristina dahil sa mga combo ni Lee.
Nainis si Jenny dahil anlaki ng damage ng mga pagsipa ni Lee sa character niyang si
Cristina. Naalala ni Jenny na hindi niya pa rin sinusuot iyung bra niya kaya kinuha niya
ito ng palihim at biglang niyang inihagis sa mukha ni Peter dahil naisipan niyang
manduga.
Natakpan ng bra ang mukha ni Peter at hindi siya makakita ng maayos. "What the heck!
Sinulit na ni Jenny ang pagkakataon at sinugod ang character ni Peter.
Punch! Kick! Ka-pow! Kick! Combo punch!

Game over! Cristina wins!

Her cheat managed to win, "yes! I won!" Sobrang tuwa niyang sinabi pero
pinandidilatan siya ng mga mata ni Peter.
"You're a cheater!" Saad ni Peter at kinuha ang bra ni Jenny sa mukha niya atsaka
itinaas. "Anduga mo! Bakit mo naman inihagis sa mukha ko ang bra mo!!" Inis na inis.na
sabi niya. "One more time! This time wag kang manduga!"
Jenny grinned, "okay!"
Nainis talaga si Peter sa ginawa ni Jenny habang naglalaro sila kaya naisipan niyang
bumawi. Ngayon, pasimple siyang dumudungaw kay Jenny at tinitignan ito kung
nakatingin ba. Nilagay niya sa tabi niya iyung bra ni Jenny para ihagis naman sa mukha
nito pero ang hindi niya alam ay nakita ng dalaga ang ginagawa niya.
Jenny rolled her eyeballs to see what he's doing.
Nasa kalagitnaan sila ng paglalaro at akmang inihagis ni Peter ang bra papunta sa
mukha ni Jenny pero nasalo ito ng dalaga gamit ang kaliwang kamay niya kahit hindi
natingin. Amazing!
Jenny smirked creepily, "Hahaha! I anticipated that Peter!" Tumawa siya ng tumawa
atsaka tinuloy ang paglalaro.
Kick! Punch! Upper Cut! Kapow!
K.O.!
Cristina Wins!
Humalakhak na naman sa tawa si Jenny, "I won!!! Hindi mo ako maduduga, Hahah--
cough! Cough! Cough!"
Naubo ubo si Jenny dahil sa kakatawa, cough! Cough!
"Yan tawa pa! Inubo ka tuloy!" Saad ni Peter habang kinukuha iyung baso ng orange
juice, "uminom ka muna."
"Cough! Cough! Salamat!"
"Wala ng dugaan ngayon, Jenny!"

Tinuloy nila ang laro habang nagme-meryenda.

They are hooked up with the game so time went by very fast.
Kick! Punch! Heeyah!
Evades! Punch!
Nakaupo si Peter at naglalaro ng bigla niyang masagi iyung baso na may lamang
orange juice. Kumalat ito sa sahig at lumagkit.
Hinawakan ni Peter iyung sahig, "What the... Anlagkit!"
Naisipan ni Peter na kumuha ng mop para linisan ang sahig na natapunan ng juice.
Tumayo siya pero nadulas siya ng maapakan niya ang malagkit na juice sa sahig. Agad
na tumayo ang dalaga dahil baka madaganan siya ng binata kapag nadulas.
Nagawa naman ni peter na pabalikin ang balanse niya sa pagtayo pero nadulas na
naman siya at hindi sinasadyang napakapit sa dalaga atsaka natumba palapit sa kama.
Buti na lang malapit sila sa kama.
Napayakap si Peter kay Jenny ng matumba, "sorry, are you okay?" Pagaalalang tanong
niya.
"Haha! Nadulas ako. Hindi ko iyun sinasadya."
"..."
Sobrang bilis ng tibok ng puso ni Jenny ng bigla na lang siyang hilain ni Peter. Mas lalo
siyang namula ng mayakap pa siya nito. "Ahh! I-im fine!" Tugon niya atsaka agad na
tumayo. Her face is flushed and her ears are getting reddish.
Mukhang nabasa ng natapong juice ang aklat na nakalapag sa sahig, nabasa ang ilang
parte nito, kaya agad na kinuha ni Jenny ang aklat at ipinunas ang basang parte sa
damit ni Peter.
"What are you doing?" Tanong ni Peter pero bigla na lang siyang may naalala sa
nakaraan nila. Naramdaman niya na parang nangyari na ito noon, it felt nostalgic.
"Haha! Parang bumalik ang pagkabata natin." Saad niya na may kasamang mga ngiti
atsaka napayakap uli siya sa dalaga.
Sumagi sa isipan nila ang mga alaala ng mga bata pa lamang sila. Nagkwentuhan sila
ng nagkwentuhan hanggang sa lumipas ang ilang oras.
Chapter 17 /Daydreaming/
Kahapon ay sinabihan ni Jenny si Peter na pumunta sa bahay nila ng maaga dahil
bibisita ang mga kamag-anak niya para mag aya na pumunta ng beach, sinabihan rin
niya na magdala ang binata ng extra na damit.
Ilang araw na ring walang tubig kaya agad na pumayag si Peter ng marinig niya na
pupunta sa beach.
Gumising ng napakaaga si Peter kaya nag-impaki at naghanda na muna siya ng mga
damit na gagamitin. Siyempre naligo na muna siya dahil bibisita ang mga kamag-anak
ni Jenny.
Pagtapos ni Peter na magbihis ay agad siyang pumunta sa bahay ni Jenny. Dumating
siya ng napakaaga kaya wala pa ang mga kamag-anak ni Jenny atsaka tulog pa rin si
Jenny.
Sumalubong si Na'y Rachelle kay Peter, "You're early, Peter. Wala pa iyung kapatid ko
at iyung mga anak niya!" Saad niya habang bitbit bitbit iyung pinamalengke niya.
Kumamot sa ulo si Peter, "ah! Maaga po kasi akong nagising, Na'y Rachelle." Tumawa
siya ng mahinahon, "gising na po ba si Jenny?" Marahan niyang tinanong.
"Tulog pa si Jenny." Tugon naman ni Na'y Rachelle atsaka pumaroon sa kusina para
magluto ng almusal.
"Kumain ka na ba Peter?" Tinanong ni Na'y Rachelle habang hinihiwa hiwa ang mga
condiments na binili niya.
"Hindi pa po Na'y Rachelle!" Sagot naman ni Peter atsaka umupo doon sa sofa.
"Is that so? Sabay na lang kayo ni Jenny na mag agahan," mahinahong sinabi ni Na'y
Rachelle at pagkatapos ay inumpisahan na niyang durugin ang mga kanin na natira
kagabi atsaka hinimay himay ito hanggang sa maghiwa hiwalay. "Pakigising na rin
iyung antukin na iyun."
"Sige po!" Ngumiti si Peter at agad na pumunta sa kuwarto ni Jenny. Binuksan niya ang
pinto para gisingin si Jenny pero ng buksan niya ang pinto ay nakita niyang
bumabangon na ang dalaga sa higaan nito.
Bumangon na si Jenny pero naupo pa siya sa kama niya at parang gusto pang matulog.
Kumamot muna siya sa mga mata niyang nakapikit atsaka humikab. Gulo gulo ang
buhok niya at pakamot kamot pa sa ulo.
Sumandal si Peter malapit sa pintuan, "Jenny! Tumayo ka na diyan!"
Inaantok pa rin si Jenny, "Hmm?" Kumamot siya sa tiyan niya at humikab. Tumayo na
siya pero nakapikit pa rin ang mga mata niya. Humikab ulit siya at naglakad ng parang
lasing dahil nga inaantok pa rin siya.
Nakatayo lang si Peter at nakasandal habang pinapanood maglakad ang dalaga pero
nag-aalala pa rin siya dahil parang zombie na ito maglakad.
He thought that if Jenny is really a zombie, he would love to be eaten by her and that
will never happen because this story is not horror.
Habang lumalakad si Jenny ng parang zombie, natisod niya ang paa niya atsaka
natapilok. "Ahh.."
Malalaglag na sana si Jenny pero agad siyang sinalo ni Peter.
Hinawakan ni Peter ang katawan ni Jenny at pinaikot ang kamay nito sa leeg niya
atsaka isinandal ang ulo sa balikat niya.
Nakatulog ang dalaga sa balikat ni Peter habang nasa ganu'ng sitwasyon. Tumutulo pa
ang laway nito sa balikat niya.
Habang nasa sitwasyong hawak ni Peter ang katawan ni Jenny, tumitibok tibok ang
puso at napapangisi. Sobrang lapit kasi ng mukha ng dalaga sa kaniya at ramdam na
ramdam niya ang bawat paghinga nito.
"Jenny! Wake up!" Tinapik tapik ni Peter ang tulog na mukha ni Jenny pero hindi pa rin
ito gumising, tulog na tulog at naglalaway pa. "Gumising ka na Jenny! Iyung laway mo
tumutulo na sa damit ko!" Aniya at pinisil pisil naman ang pisngi nito.
Ayaw pa ring gumising ni Jenny. Peter got no choice! Naisip niya na halikan ang dalaga
habang nasa ganung sitwasiyon sila para gumising na ito. "I'm gonna kiss you so don't
blame me later!"
Hinawakan ni Peter ang katawan ng dalaga at pinunasan muna ang laway na tumutulo
sa bibig nito.
There you go! Hinalikan ni Peter si Jenny at hinimas himas ang pwetan nito.
Unti unting nagising si Jenny. Dahan dahang niyang ibinubuka ang mga mata niya pero
bigla na lang siyang nagulat ng makita niya na hinahalikan siya ng binata. Tuluyan na
siyang nagising at naitulak si Peter ng mahina. "Wh-what are you doing?!" She's
confused! Questions keep popping inside her mind, "paano ako nakatayo? Huh? Eh?
What? Nagising na lang ako tapos hinahalikan niya na ako? Teka, why is he in my
room? Huh? Anong nangyayari?!"
Peter glanced at her with an innocent look, "what am I doing? Hinalikan lang naman kita
para magising ka!"
Sobrang kabado ni Jenny pati na ang dibdib niya kaya hindi na siya nakaimik pa,
tumutulo pa rin kasi iyung laway niya. She glared at him fiercely, "it's not enough!"
"Not enough what?" Nagtatakang tanong ng binata.
Hindi na sumagot si Jenny at basta na lang na hinila si Peter palapit sa kaniya,
pagkatapos niyang itulak hihilain niya rin pala.
She crashed her lips against his, "I meant it like this!" She glared again at him and
smirked while leaving him behind.
Napatulala si Peter ng ilang sandali at napahawak sa mga labi niya. He was
embarrassed, "Damn! She got me there!"
Pumunta na si Peter sa kusina para mag agahan kasama sila Jenny. He looked around,
"where's Jenny, Na'y Rachelle?" Tanong niya habang panay ang tingin kung saan.
Nagsasandok si Na'y Rachelle ng nilutong niyang sinangag sa malaking plato,
"nagsisipilyo yata." Tugon niya sa binata.
Ngumisi si Peter at pinuntahan si Jenny habang nagsisipilyo. Nagtago siya sa likod ng
dingding at inantay na matapos ito magsipilyo. Iniisip niya na babawian niya ito sa
ginawa sa kaniya kanina.
Natapos ng magsipilyo ang dalaga. Peter quickly went near her and locked her way out.
He pinned her at the side and lifted her head towards him, he grabbed her hand so that
she cannot fight back and then he quickly banged his lips against her.
Marahang hinawakan ni Peter ang baba ni Jenny pataas sa kaniya. "Haha! Your lips are
so soft and it taste mint!" May naglalaro sa kaniyang mga ngiti ng sabihin ito.
"Malamang kakasipilyo ko lang!" Tinanggal ni Jenny ang kamay ng binata sa baba niya
at pumunta na sa kusina para mag agahan.
"Fuck, he got me twice." She wiped her face with a towel and slowly sat on the chair.

Umupo na rin si Peter nagsimulang kumain. Habang kumakain sila, panay ang titig ng
binata sa dalaga pero panay rin ang iwas ng dalaga sa mga titig ng binata. What's their
problem?
Natapos na silang mag agahan at mukhang wala namang nangyari, naligo na muna si
Jenny pero sinundan siya ni Peter hanggang sa banyo. "Don't come in!" She shouted
and then locked the door.
Peter was troubled and he doesn't know what to do, he went and sat on the sofa to kill
some time.
Nakabihis na si Na'y Rachelle at mukhang may pupuntahan, "Peter! Just wait here
together with Jenny. Susunduin ko lang ang kapatid ko." She looked on her watch on
her left hand, "Hindi kasi nila alam ang exact address dito eh."
Peter nodded, "okay po!"
Umupo si Peter sa sofa atsaka sumandal. "What to do now?" Pagtatanong niya sa
sarili. Nakaupo lang siya sa sofa at inaantay na lang na matapos maligo ang dalaga.
Twenty minutes passed, narinig ng binata ang pagbukas ng pinto kung saan si Jenny
naliligo. He quickly went there and ambushed her after she came out.
"Peter? Anong ginagawa mo diyan?" Mariing tinanong ng dalaga ng makalabas siya ng
banyo na nakasuot ng tuwalya at nakita si Peter na nakatayo sa harapan niya.
Nagkibit balikat ang binata, "nothing! Inaantay lang kita." His voice was sweet.
"Huh?" Naguluhan si Jenny. "Where's mom?" She asked and then tucked the towel to
cover her body.
"Sinundo iyung mga kamag anak..." Peter glanced down her. "Tanggalin mo na nga
iyang tuwalya mo. Nakita ko na rin naman iyan."
Jenny glared back at him. "Nakita mo na pala eh ba't mo pa pinapatanggal!?" May
pagka sarkastika ang boses niya. "Whatever! Magbibihis lang ako so don't you dare
come in!" Aniya at agad na pumasok sa kuwarto niya atsaka sinarado ang pinto para
magbihis.
Peter just stand and was stunned. "What's her problem?" Bumalik na lamang siya sa
sofa at naupo.
Sumandal si Jenny sa pinto pagkapasok niya sa loob at dumausdos pababa. "What's
with him?" She was flustered. "Palagi na lang akong ganito. I'm always in heat kaya sa
tuwing nakikita ko siyang nakatitig sa akin ay nahihiya ako. My heart always beat so fast
every time he focused his gaze at me. Baliw na kung baliw. Araw araw naman kaming
magkasama pero ako lang lagi ang parang concious na concious sa kaniya. What can i
do? Eh, mahal na mahal ko siya! But it's unfair! Gusto ko ring makita na concious siya
sa akin." Pakikipag-usap niya sa sarili.
"Haah... Makapagbihis na nga!" Tumayo na siya at nagbihis na. Kumuha siya sa drawer
niya ng mga damit pampaligo sa beach. A Burgundy blue bikini and bra.
Several minutes passed, dumating na rin ang mga kamag anak ni Jenny. A mother
together with her two children. Regine M. Escoda ang pangalan ng kapatid ni Na'y
Rachelle.
Regine's son is Rendell and her daughter is Rem. Rendell is Four years old while his
sister is Six. Naisipan ni Regine na imbitahin sila Na'y Rachelle ay para may
magbabantay sa mga anak niya. Magchi-chika kasi sila ng ate niyang si Rachelle. More
than four years na rin kasi ang lumipas ng hindi sila magkausap. Naging nanay na rin
kasi si Regine kaya minsan na lang siya dumadalaw sa ate niya.
"Rem, Rendell! Greet your nephew, Jenny!" Aunt Regine uttered as she introduced her
children. "And..." Tumingin siya kay Peter dahil hindi niya kilala ito pero tumulis ang
tingin niya ng makita na parang pamilyar si Peter sa kaniya.
Mukhang kilala na ni Peter si Aunt Regine dahil dumalaw na ito noong mga bata pa
lamang sila ni Jenny. Buntis siya noong panahong iyun kaya hindi niya medyo
namukhaan si Peter. Malaki na rin kasi ang ipinagbago.
"Peter! Peter Harrison!" Pagpapakilala ng binata. Ngumiti siya ng magalang at tumingin
sa dalawang bata. "Hello!"
Peter? Nag-isip isip si Aunt Regine sa pangalang peter at may naalala siya. "Peter!!! Is
that you?" Tanong niya atsaka hinawak hawakan ang balikat ni Peter. "Omg! You've
grown so much!" Tumingin siya sa height nito, matangkad na! Kinapakapa niya rin ang
katawan nito, malaman! Tinignan ang mata, ganu'n pa rin! "You're so handsome na!"
She was overjoyed dahil sa ipinagbago ni Peter.
Napangiti na lang ai Peter atsaka tumawa ng unti. "Haha! Thanks!"
"Ang pogi pogi na ah! Si Jenny naman..." Namalikmata yata si Aunt Regine. Tumitig
siya sa height ni Jenny tapos pumataas ang tingin kay Peter. "Lumiit ka 'ata Jenny?"
"No, I'm not! Tumangkad lang talaga si Peter tita!" Agad na tugon ni Jenny. "Nevermind
that..." Bumaling ang tingin ni jenny sa dalawang magkapatid at ngumiti. "Hi! I'm Jenny!
Hello Rendell, hello Rem! You can call me ate if you want"
Aunt Regine pushed her two children forward. "Rendell, Rem. What will you say?"
Tumingin lang si Rem kay Jenny at nagsabi ng Hello sa mahinang boses.
"Gurl!" Sabi ni Rendell.
"Its ate! Say ate, Rendell!" Pag-turo ni Jenny sa bata.
Sinubo ni Rendell ang daliri niya habang naglalaway. "Ati gurl!" Tumulo pa ang sipon
niya pagkasabi niya.
Umulit na naman si Jenny at ngumiti ng unti. "Ate Jenny. Not ate girl." Lumuhod siya ng
unti para mapantayan si Rendell.
Rendell laughed cutely and wrapped his arms around Jenny. "Ati gurl Jini!" Dumikit sa
damit ni Jenny ang tumulong sipon ni Rendell.
Tumawa na lang din si Jenny dahil ang cute ng tawa ni Rendell. Tawang baby talaga.
It's so cute! She chuckled and carried Rendell on her arms. "Let's go, tita. Tumingin siya
kay Peter habang buhat buhat si Rendell atsaka pinandilaan ito.
Napansin ito ni Peter at naguluhan na naman. "Really, what's her problem?" Umasim
ang mukha niya at binuhat na lang ang dala dala niyang mga gamit.
They took a taxi going to bus terminal and rode a bus up to beach. Inabot sila ng
mahigit isang oras bago nakarating sa destinasyon nila.
When they arrived, they saw the beauty of the beach. Rendell giggled and smiled with
joy when he saw the pureness and tranquillity of the water. Sobrang linaw at parang
pwede na siyang magsalamin.
Maputi ang mga buhangin at napakalambot rin pero sobrang dami ng tao. Siguro
nagbabakasyon ang mga tao dahil wala silang tubig.
Naghanap sila ng cottage na malawak at bakante. Jusmeyo! Umabot sila hanggang
dulo bago nakahanap ng maluwag at bakante na cottage. Nag renta sila para sa walong
oras at pagkatapos ay nilagay na ang mga dalang gamit sa loob.

Nagbihis na si Jenny kasama sina Rendell at Rem pati na ang ina nila sa loob ng
comfort room. Siyempre nag shower muna sila para hindi maalimpungatan
paglumangoy dala na nga ng init ng panahon.
Sinuot ni Jenny ang Burgundy blue na two-piece niya pero nagsuot siya ng jacket para
takpan ang katawan niya dahil nahihiya siyang ipakita ito. Samantalang si Rem ay
nakasuot ng pink striped swimsuit at si Rendell naman ay nagsuot lang ng swimming
shorts.
Be surprised! Naka red straps two-piece si Tita Regine. Tinalo niya pa si Jenny sa suot
niya. "Jenny, hindi ka ba naiitan niyan?" Pag aalalang tanong ni Tita Regine kay Jenny
dahil nakasuot ito ng jacket.
"Okay lang po, tita."
They went back at the cottage with their suimsuits on. Jenny is sticking out like a sore
thumb because she's wearing a jacket even though it's so hot.
Nasa cottage lang si Na'y Rachelle na busy sa paghahalungkat ng gamit niya kasama si
Peter.
Hinubad lang ni Peter ang suot niyang damit, and whoosh his body is so sexy.
Tinanggal niya ang suot niyang pantalon, and boom he was wearing a shorts. Shorts na
lang ang suot niya and that's it, nakabihis na siya. Iyun na 'yun. As simple as that.

Chapter 18 /Sadist/
Hindi makatingin si Jenny sa binata ng maayos dahil nasisinagan ang mga mata niya.
Nakatutok ang abs nito sa kaniya at pinapatibok ng mabilis ang puso niya. Hindi siya
makatingin dahil for sure maglalaway siya.
Still, hindi pa rin ni Peter maintindihan kung anong problema ni Jenny. Panay kasi ang
iwas sa kaniya kanina pa. It's bothering him. It is really bothering him! Gusto niyang
malaman kung anong nasa isipan ni Jenny pero hindi niya ito mabasa kasi iwas-tingin
ng iwas-tingin.
Nauna na munang lumangoy sina Regine kasama ang dalawa niyang anak.
Napakaraming tao ang nasa paligid nila kaya binantayan niya ng maigi ang dalawa.
Para sa safety na rin ng dalawa sa tubig, dala dala nila ang maliit na salbabida.
Nang makaalis ang tatlo para lumangoy, naiwan sina Jenny at Peter pati na si Na'y
Rachelle na nasa gitna nila.
Ramdam na ramdam ni Na'y Rachelle ang sitwasiyon ng dalawa. It feels really
awkward! Si Jenny na tumitingin tingin kay Peter pero umiiwas rin. Tapos si Peter
naman na nakatitig lang kay Jenny. "Ano bang problema nila?!" She wondered. Pinabili
niya ang dalawa ng softdrinks o kahit na ano basta maiinom sa beach shop para naman
marefresh ang mga ulo nila. It can be found in the middle of the resort.
They went together to buy but their situation is still worse. Nakapaikot ang mga kamay
ni Jenny sa katawan niya at dumidistansiya kay Peter. Nagulat na lang si Jenny ng bigla
siyang hilain ni Peter papunta sa comfort room. "W-what?!"
Ipinasok siya ni Peter sa loob ng comfort room at agad na sinarado ang pinto. "Jenny,
what's wrong? Kanina mo pa ako iniiwasan!" He blurted out.
Hindi umimik ang dalaga at umiwas lang ng tingin.
"Look at me, Jenny!" Hinawakan ni Peter ang mga kamay ng dalaga atsaka iniharap
ang mukha nito sa kaniya. "Ano bang problema? May ginawa ba akong masama o di
kaayaaya? If yes, I'm sorry! Huwag mo naman sana akong iwasan please lang!" Saad
niya habang tumititig ng diretso sa mga mata ng dalaga.
She was flustered! Her face is flushed! Her parameter level is going berserk. "Sobrang
concious ko sayo! And its unfair na hindi ko man lang nakikita na concious ka rin sa
prrsensya ko! Masaya ka na?" She confessed at ang parang tanikala sa puso niya ay
nawala.
Biglang kumabog ang puso ni Peter ng marinig niya ang sinabi ni Jenny. Lumiwanag
ang mga mata niya at napagtanto na ganu'n pala ang nararamdaman ng dalaga.
Nahihiya siya dahil hindi lang pala siya ang nakakaramdam ng ganu'n. Parehas lang
sila at pinapakita niya ito sa pamamagitan ng aksiyon. He is flirting with her when he is
concious about her but it seems that Jenny isn't noticing it.
Peter smiled, "is that so?" He said and crashed his lips against her.
Hindi na ni Jenny mapigilan ang damdamin niya. Bumawi siya ng halik sa binata at
pagkatapos ay umiwas siya ng tingin. "A-are you satisfied now?"
Napangiti si Peter, "yeah!" Yumakap siya sa dalaga at isinandal ang ulo niya sa balikat
nito. "Pero hindi lang ikaw. Ako rin, concious na concious rin ako sayo Jenny! I'm
always holding it back everytime we're together. Palagi akong kinakabahan at kinikilig
sa tuwing napakalapit mo sa akin. I don't knHow why but i can't show it on my face.
Mahal na mahal kita kaya ayokong ma dissapoint ka sa akin." May pagkalungkot sa
tono niya ng sabihin niya ito.
May isang patak na luha na tumulo sa mata ni Jenny. Yumakap rin siya sa binata at
napangiti. "I love you too, Peter. Mahirap mang aminin pero gustong gusto ko na
makasama ka sa araw araw. Sa umaga, hapon, at gabi. Gusto ko ikaw lang ang
nakikita ko. I love you so much and i felt like i don't want to hold back my feelings
anymore."

😣😣😣
The fuck?! Ayun ang tumambad sa isipan ng lalaking tumatae sa comfort room na
katabi lang ng pinaglalagakan nila Peter. Hindi niya mailabas ang tae niya dahil sa mga
drama ng dalawa. Lalabas na sana ng outside world ang tae niya pero biglang tumigil
sa kalagitnaan ng puwit niya ng marinig niya ang malahugot na eksena ng dalawa. He
has no lovelife, that's why! "Fvck shlt! Madafaka! Lumabas ka ng tae ka, please lang!"
Pakiusap niya sa isipan habang pinipilit na ilabas ang tae na tumigil sa kalagitnaan ng
puwit niya. Nananakit na ang pantog niya dahil ayaw lumabas ng tae kahit anong pilit
niya. Mukhang malaki siguro ito, big bang!

💗💗💗
Nagtinginan silang dalawa. "Then, hindi ka galit sakin or something?" Tanong ng binata.
"Huh? Bakit naman ako magagalit sayo eh mahal na mahak kita. Hindi ko kayang
magalit sayo kahit ano pa ang mangyari."
Napangiti ng sobra si Peter sa sinabi ni Jenny. Sobrang saya niya dahil nailabas niya
na ang damdamin niya.
"Jenny..." Tumitig si Peter ng diretso sa mga mata ni Jenny at nagbigay ng napakatamis
na halik.

😣😣😣
Paputok na ang pantog ng lalaki na katabi lang ng sinasaltahan na comfort room nila
Jenny kaya ng mapaungol si Jenny ng halikan siya ni Peter, sumabog ang tae ng lalaki
paglabas, just like a nuclear bomb. Kumalat sa inidoro ang tae pati na sa pwetan ng
lalaki ng sumabog ito. "Crap! I think I'm going crazy!" He said and then quickly washed
his body, lumuluha siya ng sobra dahil sa hiya. Pagbukas niya ng pinto ay kumaripas
siya ng takbo paglabas sa CR. "Mga may jowa, sumabog sana kayo!" At isinigaw iyun.
Narinig nila Peter ang pagsigaw ng lalaki paglabas nito ng comfort room na katabi lang
nila.
Napatigil si Peter sa paghalik. "Ang lakas kasi ng ungol mo. Yan tuloy. " Ngumisi siya sa
dalaga at binuksan na ang pinto palabas.
Natamaan si Jenny sa sinabi ni Peter. "Huh? What's with you?!" Nainis siya kasi inasar
siya ni Peter. Sinuot na niya iyung Jacket niya atsaka lumabas. Hinabol niya si Peter at
kinurot ito sa pwetan.
"Ouch! Masakit yan, you know!" He glared at her.
She glared back at him, "huh? Anong masakit? Gusto mo pasakitin ko pa lalo?!" May
pananaray sa boses niya.
Tumawa si Peter ng mahina, "I'm sorry. Then can we hold hands as a compromise?"
Iniabot niya ang kamay niya na parang nagyayaya na mag hawak kamay.
Tumitibok tibok ang puso ni Jenny pero hindi dapat kasi inaasar lang siya lalo ni Peter.
Umiwas siya ng tingin at dinedma ang panunuyo ni Peter. Naglakad siya palayo pero
biglang hinila ni Peter ang kamay niya at hinawakan siya ng mahigpit. He's teasing her
for sure! "Peter, let go of me!" Mahihimigan ng pagkainis ang boses niya. Sinubukan
niyang kumawala sa pagkakahawak ni Peter pero ang higpit ng kapit nito.
Pinulupot ni Peter ang kanang kamay niya sa kaliwang kamay ni Jenny at tumuloy lang
sa paglalakad.
Hindi na si Jenny makawala sa pagkakahawak sa kaniya ni Peter. He has a strong grip.
Papunta sila kung saan, saan nga ba? Hindi nila maisip kung saan sila papunta, that
said, naglakad na lang muna sila pabalik ng cottage. Pero bakit parang may
nakalimutan silang napaka importante. Hindi na nila inisip pa iyun at nagpatuloy lang sa
paglalakad.
Magkahawak ang mga kamay nila pero sobrang pula ng mukha ni Jenny. She's flushed!
Naglakad lang sila ng naglakad habang magkahawak ang mga kamay.
Hiyang hiya na si Jenny dahil sa mga tumititig sa kanila pero wala lang iyun kay Peter.
He didn't bothered to care for it. Kinukurot kurot na ni Jenny ang kamay ni Peter na
hawak niya at binu-bulong bulungan na ito pero wala talagang pakialam si Peter.
Dinededma lang siya tapos napapasundot pa ito sa tainga.
Mas dumami pa ang mga matang nakatitig sa kanila. Their eyes are shooting laser
beam at parang matutunaw na si Jenny dahil rito. Mas lalo siyang namula.
Luckily, she finally saw the cottage where her mom is sitting. She caught a glimpse of a
light. Maisasalba niya na rin sa wakas ang sarili niya sa pagkakakapit ng binata.
Kinagat niya ang kamay ni Peter na nakahawak sa kaniya at agad na bumulusok sa
pagtakbo. She made a final sprint and reached the finish line. Nagulat ang ina niya ng
matisod siya sa harapan nito after her final sprint.
Sumobsob ang dalaga sa malambot na buhangin habang nanlalaki naman ang mga
mata ng ina niya ng makita siyang nag-swimming sa buhangin. "Jenny?! What are you
doing?" Tanong ng ina habang pumapataas ang kaliwang kilay.
Sobrang hiyang hiya na si Jenny at hindi niya alam kung anong gagawin para makaalis
siya sa sitwasyon na iyon. She think critically and after it ay may naisip siya. Wala na
siyang choice kundi gawin iyon. Nagdalagang pilipina siya pagharap niya sa ina.
Pumakla ang ekspresiyon ng ina niya. Kitang kita sa ekspresiyon ng ina na napapaisip
ito na, How weird is that?!
At that moment, hindi na gumalaw pa si Jenny or more like ayaw niya ng gumalaw pa
sa kinalalagyan niya. Hiyang hiya na siya at hindi na alam kung anong gagawin pa. So
much worse things happened to her.
The devil looked at her blatantly, ngumiti ito ng parang prinsipe, "are you okay, Jenny?"
Inabot ni Peter ang kamay niya sa dalaga pero hindi siya pinansin nito kaya naman ay
binuhat niya na lamang ito para itayo.
Naitayo na ni Peter si Jenny pero umiiyak ito ng humarap sa kaniya. Her tears are
genuine and it crushed his heart. Iniisip niya na kasalanan niya kung bakit naiyak ang
dalaga. "I'm sorry," he apologized but he was ignored.
Humingi ulit ng tawad si Peter pero hindi pa rin siya pinapansin at tuloy lang sa pagiyak
ang dalaga. "Sorry talaga, Jenny! What can I do to make it up for you?"
Nanlaki ang mga mata ni Jenny ng marinig niya ang binanggit ni Peter. Humarap siya
pero nakatingin siya sa ibaba, "G-gawin mo ang lahat ng sasabihin ko..." She said but in
a silent voice.
"Huh? Ano?" Peter suddenly asked not because he didn't heard it but because he heard
it clearly and made him flinched.
Itinaas ni Jenny ang tingin niya, "I said you will do anything I say..." Inulit niya at
pagkatapos ay pumaliko ang tingin.
"O-okay, fine! I'll do anything you say!"
Ngumisi si Jenny dahil may naisip siyang napakagandang utos para kay Peter. "Then
come with me and I'll tell you want i want." Pabulong niya itong sinabi sa tainga ni Peter.
Nakatingin lang si Na'y Rachelle sa kanilang dalawa at napapabuntong hininga na lang.
Umisip si Peter ng dahilan para makaalis ulit sila. He remembered an important thing
and he thought that it will be a good reason, "Na'y Rachelle. Nakalimutan po naming
bumili ng maiinom." Kumamot siya sa ulo niya. "Babalik na lang po ulit kami para
bumili..." He reasoned.
Nakatingin lang si Na'y Rachelle sa kaniya at walang ekspresyon ang mukha. "Okay,
basta dalian niyo lang."
Agad silang umalis at nagpunta kung saan.
Hinila ni Jenny si Peter palapit sa may dagat.
"Anung gagawin natin sa dagat?" Nagtatakang tanong ni Peter.
"Just shut up and I'll tell you." Huminto si Jenny sa tubig na hanggang baywang ang
lalim. "Okay, be my boat!!!" Masigla niyang sinabi at ngumisi ngisi pa kay Peter.
"Huh?" Napatulala na lang si Peter dahil sa sinabi ni Jenny. Akala niya ay iba ang
ipapagawa sa kaniya ng dalaga at iyun pala ay gusto lang siyang gawing bangka nito.
"Okay, okay, my princess!"
Yumuko si Peter at sumakay naman si Jenny sa balikat niya. Naglakad lakad siya sa
tubig dala dala si Jenny ng parang bangka.
"Yeah. That's it, my boat! Hahaha!"
Well, okay lang naman kay Peter kahit ano pang ipagawa sa kaniya ni Jenny. As long
as she's happy, that's all there is to it.
They went back looking good and fresh. Siyempre hindi ni Peter nakalimutan na bumili
ng maiinom. Hindi niya alam na baka kung anong gawin ni Na'y Rachelle sa kaniya
pagbalik nila ng walang dalang maiinom. Wala pa namang tubig ngayon tsaka
napakainit ng panahon kahit na kakatapos lang ng summer.
Nakabalik na sila Peter sa cottage pero wala si Na'y Rachelle du'n. Nagsu-swimming?
Wala rin si Na'y Rachelle sa tubig at ang nakikita lang nila ay ang mag-iina na
lumalangoy.
Kinabahan si Peter na baka si Na'y Rachelle ay umalis para bumili ng tubig dahil
natagalan silang bumalik. He clutched his tongue and wandered his eyes to look
around. Lumaki ang mga mata niya ng makita niya si Na'y Rachelle na pabalik na at
may bitbit na supot. His eyes are twirling. Bumibilis ang kaba niya sa bawat hakbang
papalapit ni Na'y Rachelle.
Na'y Rachelle made the final step atsaka nilapag ang dala niyang supot sa lamesa ng
cottage na tinutuluyan nila.
Sobrang kabado na si Peter pero biglang nawala ang kaba niya nang buksan ni Na'y
Rachelle ang supot. May laman itong pagkain at hindi inumin. Nakahinga na rin siya ng
maluwag.
"Jenny, tawagin mo na muna sila Regine at kakain muna tayo." Utos niya sa dalaga.
"Tulungan mo akong maghanda ng pagkain Peter!" Utos naman niya sa binata.
Tumango si Peter at tinulungan na sa paghahanda ng pagkain si Na'y Rachelle. Kinuha
niya ang mga Plato na dala nila at inilapag sa lamesa. Si Na'y Rachelle naman ay
inilalabas ang mga ulam na niluto niya kanina.
"Ate, may salad akong dinala!" Saad ni Regine nakakabalik lang sa cottage.
"Mamaya na iyon, kumain muna tayo ng kanin" Tugon naman ni Na'y Rachelle.
Makikita sa lamesa ang bawat putahe na niluto ni Na'y Rachelle kanina. A dozen of
boiled egg, isang buong inihaw na manok, fried eggplant, adobong manok atsaka laing.
Nilagay rin ni Peter ang mga inumin sa lamesa na binili nila ni Jenny kanina, 1.5 litro ng
coke, royal at sprite, isang box ng zesto na apple flavored, atsaka maliliit na nature's
spring na tubig. Andami no? Well, sobrang init ng panahon tsaka pampa-refresh na rin.
Kumain na sila ng sama sama habang pinagsasaluhan ang mga pagkain. Sinusubuan
pa ni Regine ang anak niyang si Rendell dahil hindi pa ito marunong. Malikot rin kasi
kaya natatapon minsan ang pagkain. Si Rem naman ay parang prinsesa kung kumain,
mabagal pero elegante, hindi katulad ni Jenny na nilalamutak lang ang pagkain.
Natapos na silang kumain at nilabas na ni Regine ang salad. Ayun na ang hinihintay ni
Rendell kanina pa. It's Buko salad!
Kumuha si Na'y Rachelle ng mga lalagyan at siya na rin ang nagsandok. Marami
namang dinala na Buko salad si Regine pero mas gusto ni Na'y Rachelle na organized
at hindi magulo ang lamesa. That's an adult mother!
Sobrang sarap ng Buko salad, it tasted very sweet and flavorful.

Chapter 19 /Comfort/
Hapon na nang magising si Peter dahil gabi na siya ng makauwi. Pumunta pa kasi siya
sa bahay ni Jenny dahil hindi pa tapos mang utos ang reyna. Iba't ibang rides ang
pinagawa sa kaniya ng reyna. May Dog Ride, Piggyback Ride, Shoulder Ride pati na
Princess Carry.
Naalala pa ni Peter nung nag dog ride sila, sinakyan siya ni Jenny habang naglalakad
na parang aso. Pinaikot siya ng limang beses sa kuwarto nito. "So this is what it feels
like when she's not holding back her feelings. Hahaha... I'll be careful next time.
Umunat si Peter pero sumasakit ang mga buo niyang katawan. Sakyan ba naman siya
ng isang oras ng Amazonang babae na 'yon, hindi rin siya pinapahinga kahit na pagod
at sumasakit na ang katawan niya. "Now that i think about it, ganito talaga ugali niya
dati pa. Napaka tapang niya na para bang Amazona talaga siya."
Tumayo na si Peter pero biglang nawalan ng lakas ang mga tuhod niya. "Fvck! It hurts!"
Aniya habang nanginginig ang tuhod.
Nagpahinga muna si Peter ng ilang minuto para pahupain muna ang sakit ng katawan
niya. Umupo siya ng dahan dahan sa sofa sa sala at naalala na huling araw na pala ng
suspension ngayon. Naalala rin niya na may mga takdang aralin pa siya na dapat
gawin. Agad siyang tumayo para kunin ang mga gamit and fuck, nabangga ang tuhod
niya sa lamesa pagtayo niya. The pain resonated all through out his body. Halos
manginig siya sa sakit. Hindi muna siya gumalaw dahil baka mas sumakit pa. After a
moment, lumakad na siya ng dahan dahan para kunin ang mga gamit niya sa loob ng
kuwarto niya.
Sa kuwarto niya na lang rin ginawa ang mga takdang aralin niya. He finished the easy
one first and then after he's done with it, he did the algebra. Nahirapan siya dito at
natagalan dahil puro problem solving, he needs to analyze the problems first and then
solve it mathematically, naiinis rin siya sa tanong na solve (PQ) (PQ) (KA)? Paano iso
solve iyun?
Natapos niya ang algebra makalipas ang kalahating oras.
Natitira na lang ay ang takdang aralin niya sa subject na BM or Business Management.
Kailangan niyang gumawa ng tula patungkol sa kung papaano magagampanan at
mapahahalagahan ng isang empleyado ang tungkulin sa kompanya na pinapasukan.

Napatunganga siya ng ilang sandali at na-imagine si Jenny na sinasakyan siya sa

harapan niya and what the heck? Bigla na lang pumasok sa isipan niya iyung mga
ideya at natapos ang tula ng ilang sandali lang. Adrenaline Rush?!

📝📝📝
As an employee, individual, or even as a man,
I need to give all my efforts to meet our clients satisfactions.
Running with the wind so that they can wait no more,
Flying somewhere else just to meet their demands,
And taking risks for better quality and result.
Even if I am already tired or have no strength left to go for a round,
I will exceed my limitations and go for it.
Even if the scorching heat of the sun burn my spirit,
I will wipe off the sweat and relinquished all the energy inside my body.

📝📝📝

Wow! Grabe naman iyung sinulat niyang tula! Sobrang lalim na parang may
pinanghuhugutan. Well, meron naman talaga!
Nagpahinga muna siya ng ilang oras matapos gawin ang mga gawain niya...

🎶 Ako'y Nagtataka
Sa'king Nadarama
Nang Makita Ka

Ay Kumislap Aking Mata... 🎶

Meanwhile, nakahead set si Jenny habang pinapatugtog ang kanta ni Gloc 9 na Love
Story Ko sa kuwarto niya. Na-miss niyang magpatugtog, puro kasi si Peter ang kasama
niya for the whole week. Kumikislap ang mga mata niya ng maalala niya iyung pinag-
gagagawa nila kagabi. One hour role playing rides?

🎶 ... Kahit Ligaw Tingin

Sana Ay Iyong Mapansin
Nang Makumpleto Na

Ang Love Story Ko! 🎶

Nababangag si Jenny dahil nagiging sadista na rin siya tulad ng dati. Sakyan niya ba
naman si Peter ng isang oras.
Masaya siya! Masayang masaya siya na makakasama niya na palagi si Peter pero
pumakla ang masaya niyang mukha ng may maalala na naman siya. Naalala niya na
last day na ngayon na walang pasok at may mga gagawin pa siyang mga takdang
aralin.
Agad na tinanggal ni Jenny ang headset sa tainga niya atsaka kinuha ang mga gamit sa
bag niya. Nilagay niya ang mga gamit sa mesa niya at du'n gumawa ng mga takdang
aralin niya. After a few moment and again a moment passed, wala siyang maisagot.
Hindi niya alam kung anong isasagot dahil puro si Peter ang nasa isipan niya.
For Junell's sake may naisagot na rin siya pero... Hindi niya naisip ang sagot na iyon
dahil kusa na lang na gumalaw ang kamay niya. Nasagutan niya ang tanong na What is
your opinion about Information Exchange. Ang isinagot niya roon ay I Love You Peter!
Huh? What the heck is that answer? Nababangag na ba siya? Oo! Maybe she's insane!
Probably?
Agad na binura ni Jenny ang sagot niya ng makita niya ito, "what's wrong with me?
Wala ako sa huwisyo." Natanong niya sa sarili.
Nagpahinga muna siya dahil baka kulang lang siya sa pahinga at pagod na yata ang
katawan niya.
Nagising na si Peter sa pagidlip niya. The sky is already dark when he opened his eyes.
Pupunta pa siya ngayon sa bahay nila Jenny. Gusto niya pang makasama si Jenny
hindi dahil gusto niya na maranasan ulit iyung kagabi bagkus ay dahil gusto niya na ma-
enjoy ang oras nila ngayon. Atsaka huling araw na ngayon na walang pasok dahil baka
mapako na ang oras nila sa isa't isa kapag nagsimula na uli ang pasukan.
Bumili muna siya ng fireworks paglabas niya at pumunta na kila Jenny.
Nasa pintuan na si Peter bitbit ang mga fireworks na bimili niya. Kakatok na sana siya
sa pinto pero bigla na lang itong bumukas.
Binuksan ni Jenny ang pinto para lumabas dahil gusto niyang makita si Peter. Paglabas
niya ay nagulat na lang siya dahil nakatayo at nakatitig na sa harapan niya si Peter.
May hawak itong supot na may laman na kung ano.
Tumingin ng maigi si Peter sa mga mata ni Jenny, "are you going out?" He asked.
Inayos ni Jenny ang buhok niya pati na rin ang gulo gulo niyang suot na damit, "yeah!
Anong ginagawa mo rito?" Tugon naman niya.
Ngumiti si Peter, "I guessed my timing was perfect." Hinawakan niya ang kamay ng
dalaga at hinila ito. "Let's go!"
"Wait, sa'n tayo papunta? Atsaka ano 'yang bitbit mo?"
"It's fireworks!" He quickly replied and just pulled her to take her somewhere else.
Pumunta sila Riverside at pumuwesto malapit sa puno. Mahihimigan na tahimik ang
paligid at mapapansing medyo walang mga dumadaan na tao dahil nga gabi na rin. Ang
sarap ng simoy ng hangin at nakakapukaw ng damdamin ang mga tunog ng mga
dahong nagsisilaglagan. Malamig ang paligid pero mainit ang nararamdaman nila dahil
magkasama silang nakaupo sa damuhan.
Nilapag ni Peter sa lupa ang binili niyang fireworks atsaka sinindihan na ito. The
fireworks took off making the sky more beautiful. Naghahalo ang mga liwanag ng mga
bituwin sa mga liwanag na inilalabas ng fireworks. The view is the greatest scenery
they've ever seen in their entire life.
Plang! Plang! Plang!

🎶... Everytime I See You

On The Rays of The Sun
Are Streaming Through

The Ways Of Your Hair...🎶

They held their hands feeling the warmth of each other while viewing the fireworks
display. Bawat pagputok ng mga fireworks ay siya ring nagpapabilis sa tibok ng mga
puso nila.

🎶... And Every Star In The Sky

Are Taking Aim At Their Eyes

Like A Spotlight...🎶

At that moment, they felt a very happy sensation and a very sad feeling. Napaluha na
lang sila dahil sa naramdaman nila. Hindi nila alam kung tears of joy ba o tears of
sorrow.
Chapter 20 /Last/
The day has come! Tapos na ang suspension at may tubig na rin! May klase pa sila
Peter ng mga 9:00 AM kaya gumising sila ng maaga para maghanda na pumasok para
sa school. Parehas ang schedule nila ngayon ang pinagkaiba nga lang nila ay iyung
mga subjects. Excited na excited si Peter dahil sabay silang papasok papuntang school.
Naunang nakapagbihis si Peter at pagkatapos niyang maghanda ay pumunta siya sa
bahay ni Jenny para sunduin ito.
Nasa pintuan na siya ng bahay nila Jenny at nakangisi ngisi pa dahil sa sobrang saya
niya. Kakatok na sana siya sa pinto pero bigla na lang itong bumukas. Nagulat siya at
natamaan ang baba niya ng bumukas ang pinto.
Nakabihis na rin si Jenny papasok ng school ng buksan niya ang pinto. May narinig siya
na parang may nauntog ng buksan niya ang pinto. Tsinek niya kung may tao ba at oo
nakita niya si Peter na napapahawak sa baba dahil natamaan ito ng buksan niya ang
pinto. "I'm sorry, Peter. Hindi ko sinasadya." Paghingi niya ng tawad habang
binubuksan naman ng dahan dahan ang pinto.
Nakahawak pa rin si Peter sa baba niya at umaarte na parang masakit pa rin kahit hindi
naman. "O-ouch!" Arte niya habang humahawak sa baba at sumusulyap sulyap sa
dalaga.
Jenny was fooled by his acting, humawak siya sa baba ng binata atsaka hinaplos ito ng
dahan dahan. "Sorry. Does it still hurts?" Pag-aalalang tanong niya.
Palihim na ngumisi si Peter at itinuloy ang pag arte, "it still hurts pero baka mawala ang
sakit kapag hinalikan mo ako." Palusot niya para lang makahalik. "Kiss me!"
Her heart thumped and just agreed with him, "o-okay," aniya at pagkatapos ay hinalikan
niya ang pisngi ng binata.
"Are you satisfied now?" Mahihimigan ng inis ang boses ni Jenny ng malaman niya na
umaarte lang pala si Peter.
Tumingin si Peter sa mga mata ng dalaga "why in the cheeks? Halikan mo ako sa labi,"
saad niya habang hinihimas ang pisngi niya kung saan humalik ang dalaga. "Isa pa
ulit." Again he said with a devilish smile.
"Ah---" Hindi na natuloy ni Jenny ang sasabihin niya na, "I won't kiss you in the lips kasi
hindi ko mapipigilan ang sarili ko na humingi pa ng kasunod. I want but I can't," bagkus
ay umiwas na lamang siya ng tingin at lumakad palayo. "I'm going now."
Sa sandaling paghakbang ni Jenny ay hinawakan ng binata ang kamay niya at hinila
siya palapit sa dibdib nito. "W-what are you---" napatigil siya sa pagsasalita ng dumampi
ang mga labi ng binata sa mga labi niya. She can't resist it, nadala na lang siya ng
bugso ng damdamin niya. She wants more, "one more Peter!" Aniya at pinagbigyan
naman ng binata ang hiling niya.
"See? I told you! Hindi ko mapigilan ang sarili ko na humingi pa ng kasunod!"
Tumatakbo sa isipan niya habang hinahalikan ang binata.
He can't stop! Titigil na sana si Peter pagkatapos niyang mahalikan sa mga labi ang
dalaga pero gusto niya pa ng kasunod.
May napadaan na estudyante malapit sa kanila. Mayroon itong bitbit na phone na may
nakasaksak na head set at nagpapatugtog. Si Cris pala iyon. He's having a happy
expression while walking, good mood siya today. Naka chat niya kasi iyung paborito
niyang author na may penname na Momo L. pero hindi niya pa alam kung anong tunay
na hitsura at pangalan nito dahil hindi naman kasi ito nagpapakita sa social media pati
iyung profile picture nito sa websites ay hindi marecognize ni Cris dahil puro anime
pictures ang laman tsaka bago lang rin si Momo L. na author pero patok naman ang
mga gawa nito lalo na sa mga taong may hugot sa buhay. Cris really love her works at
paulit ulit niyang binabasa ang mga hugot nito dahil nakaka-relate siya ng todo. Sobra
ang ngiti niya dahil makaka meet and greet niya ito pagkatapos ng bukas dahil sisipot
na rin ng personally, he can't help but be excited.
Napakaliwanag ng ngiti ni Cris habang naglalakad pero bigla na lang itong napalitan ng
mapait na ngiti ng makita si Peter. Oh God! Nanlaki ang mga mata niya nang makita
ang ginagawa nila Peter. For Cris' sake! It's so early in the morning at naghahalikan na
sila. Agad siyang lumihis at dumiretso na lang sa paglalakad. He ignored them at baka
lalo pang pumait ang mukha niya. Siya na lang kasi ang single pa rin sa kanilang tatlo
na magkakaibigan. May girlfriend siya two years ago pero hiniwalayan siya nito at
pinagpalit sa kano.
"Ahh! Haah..." They're are breathing heavily matapos maghalikan. "Let's go?" Wika ni
Peter habang inaabot ang kamay niya.
Naglakad na sila papuntang school ng magkasabay. Magkatabi lang sila habang
naglalakad at hindi nagha hawak kamay para hindi halata. Nanlilisik kasi iyung mga titig
sa kanila ng mga nakakasalamuha nila kapag magkahawak ang mga kamay nila. Wala
namang masama kung magka holding hands sila kaso parang nang-le-laser na kasi
ang mga titig sa kanila katulad nung pumunta sila sa beach. Parang mga Cyclops yung
mga tao kung tumitig. Their eyes are shooting laser beam! Paano kasi naiinggit tapos
tumitirik ang mga mata kapag nakakakita ng mga masayang magjowa.
Nakarating na sila ng school at nag good bye kiss muna bago sila pumunta sa kani
kanilang building.

❤❤❤
"Hoy! Peter! Uy!"
Nagulat na lang si Peter ng kalabitin siya ni Cris sa kinauupuan niya. "Huh? Bakit ba,
Cris?"
Sumimpleng upo si Cris sa ibabaw ng mesa niya. "Nakatunganga ka na naman diyan!
Sino na naman iyang iniisip mo?"
Umismid ng tingin si Peter, "right back at you, bakit ang saya saya ng mga ngitian mo
diyan? Did something good happened?" Pag iiba niya ng usapan.
Lalong lumiwanag ang ngiti ni Cris, "mabuti tinanong mo 'yan! Listen here, makaka
meet and greet ko iyung favorite auth---" hindi niya na natapos ang sasabihin niya dahil
biglang umiksena si Anthony.
"Yo, Bros! Tapos niyo nang gawin iyung tula niyo?" Pakikisali ni Anthony nang dumating
siya ng late.
Napalitan ng inis ang ngiti ni Cris, "bwiset ka Anthony! Nagkukuwento ako dito tapos
bigla kang eeksena diyan!"
Tumawa na lang si Anthony atsaka ngumiti, "huh? Ano ba 'yung kinukwento mo?"
"Huh? Ano nga ba iyung kinukwento ko?" Napatingin si Cris kay Peter at napatanong
pero hindi niya maalala ang sinasabi niya kaya bumalik ang tingin niya kay Anthony.
"Tignan mo nakalimutan ko tuloy ang sasabihin ko! Tawa ka pa diyan, batukan kaya
kita!"
Kumamot si Anthony sa ulo niya, "haha! sorry but never mind that, nagawa niyo na ba
iyung tula niyo?"
"Oo naman, 'di ba Peter?" Aniya at umupo naman sa mesa ni Peter atsaka umakbay.
Umiling lang si Peter habang nakapangalumbaba.
"Really? Patingin ako ng sayo Pete'!" Pangungulit ni Anthony.

Kinuha ni Peter sa bag niya ang kapiraso ng papel na pinagsulatan niya ng tula.
Ipinakita niya ito kila Anthony at pagkakita naman nila ay bigla na lang silang
nagtawanan.
Hahaha! "What is this, Peter?" Tanong ni Cris habang napapaiyak na sa kakatawa.
"Grabe, petmalu ka Lodi!"
"Haha! In love ka ba Pete'? This is over exaggerated exaggeration."
Hindi na lang ni Peter pinansin ang mga kaibigan niyang pinagtatawanan siya. What
can he do about it? Galing naman sa puso niya ang ginawa niyang tula. Atsaka sabi ng
guro nila, they are free to express their emotions!
Nang marinig ni Cris ang tanong ni Anthony na kung in love ba si Peter. Napagtanto
niya na, oo! In love si Peter! And shet! Naalala niya pa iyung ginawa nila Peter kanina,
naghahalikan ba naman ng napadaan siya. Nakalimutan na nga niya pero pinaalala na
naman ni Anthony.
Dumating na ang guro nila at agad na nagturo. Mukhang nakalimutan ng guro nila ang
pinagawa nitong tula last week, nag-discussion na kasi at nagpa-pretest na rin.
Thirty minutes na lang ang natitira para sa session ng guro ng biglang may nagpaalala
sa kaniya na may tula pa sila na ipinatakda niya last meeting.
The teacher produced a smile, "thank you for informing me miss class president.
Nawala sa isipan ko iyun."
"Okay, let's start! You start it, you at the back!" Sambit ng guro habang nakatitig banda
kila Cris.
Nakapangalumbaba si Peter at hindi niya ito napansin. Samantalang si Cris ay tumayo
dahil baka siya ang tinatawag pero hindi pala siya. Si Peter ang tinatawag pero
mukhang hindi namamansin. Nakatunganga na naman kasi.
Kumalabit si Cris kay Peter, "Huy, Peter! Simulan mo daw!"
Clueless si Peter, "ang alin?"
"Yan ka na naman, iyung ginawa mong tula siyempre!"
He's not motivated kaya hindi siya tumayo dahil baka pagtawanan na naman siya sa
gawa niya. Kinuha lang niya ang gawa niyang tula at nakaupo lang pero bigla siyang
napatayo ng makita niya ang guro na nanlilisik ang mga titig. Namumula na ang mga
mata nito at mukhang maglalabas na ng laser beam.
Dali daling tumayo si Peter at binasa ang tula niya.

📃📃📃
As an employee, individual, or even as a man,
I need to give all my efforts to meet our clients satisfactions.
Running with the wind so that they can wait no more,
Flying somewhere else just to meet their demands,
And taking risks for better quality and result.
Even if I am already tired or have no strength left to go for a round,
I will exceed my limitations and go for it.
Even if the scorching heat of the sun burn my spirit,
I will wipe off the sweat and relinquished all the energy inside my body.

📃📃📃

Lumiwanag ang mga mata ng guro matapos basahin ni Peter ang tula niya. Napalitan
ng kagalakan ang inis na nadarama ng guro nila. Pumalakpak ito at napa-palakpak na
lang rin ang mga kaklase niya.
"Very Good! May talent ka palang magsulat ng tula! My impression on you has
changed!" Pumalakpak uli ang guro atsaka kinuha ang gamit sa desk. "Okay, class!
May nanalo na, si Peter ang magiging representative ng klase niyo sa gaganaping
patimpalakang tula! Good bye and dismissed!" Sambit ng guro atsaka naglakad
palabas.
Nagpa dismissed na ang guro at nagsiuwian na rin ang mga kaklase niya. Nauna na si
Cris na umuwi dahil maghahanda pa siya at ihahanda niya pa ang sarili niya para bukas
sa pupuntahan niyang meet and greet with authors. Isa sa paboritong author niya kasi
ay nandu'n kaya excited siya. Samantalang si Anthony naman ay dumiretso na sa
sweetheart niya.

Nag antay si Peter sa front gate para antayin si Jenny. He has a boastful and a happy
expression habang nagaantay. A minute later, nasulyapan niya na ang dalaga at
nagsabay na sila pauwi.
While they are walking, nagkuwentuhan sila tungkol sa mga ginawa nila kanina.
Tumawa rin si Jenny ng ikwento ni Peter iyung ginawa niya kanina. Tumula siya! His
classmates applaud but they thought that there is a deeper meaning in his poem.
Ikinuwento niya kung paano siya kinulit kulit ng mga kaklase niya dahil du'n. Sinabi rin
niya iyung tinula niya.
Jenny stopped for a moment, napa isip siya ng marinig niya ang tinula ni Peter. Parang
alam niya ang ibig pakahulugan ng tulang ginawa ng binata. Does it relate her?
She didn't bothered thinking about it anymore and just continued walking. Nagkuwento
rin siya ng mga ginawa nila kanina sa bawat klase niya.
Nagkuwe-kwentuhan sila habang naglalakad. They are enjoying the very moment that
they have right now even though a bad feeling is rushing through their bodies.
Napadaan sila sa may convenience store. Na-miss nilang pumunta du'n. And of course,
miss na rin nilang mag ice cream. Bumili muna sila sa loob ng convenience store ng
dalawang ice cream. Buko and Pandan flavored ice cream.
Kinuha ni Peter ang Buko flavored at Pandan naman kay Jenny.
Lumapit si Peter kay Jenny habang dinidilaan nito ang Pandan flavored na ice cream.
He stole a kiss, "it taste PANDAN flavor, alam mo PANghabang buhay ang DANdamin
ko sayo..." Pabulong niyang sinabi malapit sa tainga ng dalaga.
"Eh? Anong sabi mo?" Hindi ni Jenny medyo naintindihan ang sinabi ni Peter sa kaniya
dahil pinoproseso palang ng utak niya. Huh? Naguluhan muna siya atsaka nakuha na
rin ang ibig pakahulugan ni Peter pagkatapos.
Pumalpak yata si Peter sa pick up line niya. "Never mind, it's nothing!" He was
embarrassed as he said that and kind of flustered.
Bumawi ng halik si Jenny, "hmm... It taste BUKO! Alam mo Peter, hindi mabubuo ang
BUhay KO kung wala ka sa tabi ko..." She smuggled a sweet smile.
She nailed it! It was perfect! Napahiya tuloy ngayon si Peter at umiwas na lang ng
tingin. Wala siyang maisip na sasabihin. He doesn't know what to say so he just
crashed his lips against her. Nabigla na lang rin siya kaya itinuloy niya lang ang
paghalik sa dalaga.

The atmosphere is scorching while the mood is in heat. Nagpatuloy lang sila sa
paghalik at hindi na namalayan ang oras.
It was great! Natalo man si Peter sa pick up lines pero nanalo naman siya sa halikan.
"I'm sorry Jenny!" He apologized pero mukhang hindi siya sincere.
Hindi si Jenny makatitig ng maayos dahil nakukulangan pa siya. She wants more! It's
not enough! Gusto niya pa pero baka abutin na naman sila ng siyam siyam niyan.
Maaga pa ang pasok niya bukas at sigurado rin siya na maaga rin si Peter. May mga
gawain rin siya sa school pati na sa bahay. Masaya siya na kasama niya si Peter pero
kailangan niya ring pagtuunan ng pansin ang pagaaral niya.
"Uuwi na ako, Peter! I'm coming this way. See you!" pagdadahilan niya at agad na
humakbang.
Hinawakan ni Peter ang kamay ni Jenny paghakbang nito, "hatid na kita!"
"No, Peter! Maaga ka pa bukas right? Atsaka may mga gawain ka pa na dapat mong
gawin."
May pagaalala sa mga mata ni Peter, "I know that. I just wan---" hindi niya na natapos
ang sasabihin niya dahil tinitigan siya ni Jenny ng seryoso. "O-okay, fine! But give me a
kiss first!"
Jenny smiled softly and gave him a sweet kiss on his lips. "See you tomorrow!"

Chapter 21 /Dream/
They parted ways and walked home but they don't know that an unforeseen accident
will about to unfold...
Habang naglalakad si Jenny pauwi, mayroon siyang nakita na batang babae na may
pinupulot na bariya sa gitna ng kalsada. Sinabihan niya ito na umalis sa gitna ng
daanan dahil delikado pero hindi siya narinig nito. Suddenly, may isang truck ng mga
produktong paninda ang umaarangkada palapit sa batang babae.
Sumigaw naman siya na, "umalis ka na diyan!" at narinig naman ito ng batang babae
pero sobrang lapit na nang truck sa bata at wala na itong oras para makaiwas pa. Hindi
na nagdalawang isip pa si Jenny. Agad siyang tumakbo papalapit sa bata at itinulak ito
papalayo. Luckily, naitulak niya naman ang batang babae at ligtas na rin pero siya
naman ang nabangga ng truck. Tuminalsik siya at bumangga ang ulo sa poste. Sa
sobrang kaba ng driver, iniwasan niya ng tingin si Jenny at hindi ito tinulungan.
Nagmaneho ito palayo at iniwanan lamang si Jenny na nakahilata sa daan. What a
scum!
Lots of blood leaked through her head and her body.
Hindi niya maigalaw ang kaniyang katawan at nagiging mapula ang paningin niya dahil
sa dugo. Wala siyang marinig at parang wala rin siyang nararamdaman. Hindi niya
maramdaman iyung sakit ng mabangga siya, all she can feel is the ache inside her
heart. Her head is being emptied and time by time, unti unti na siyang nawawalan ng
malay.
At the same time, naglalakad si Peter nang bigla na lang siyang kinabahan at
kinilabutan ng sobra. Nagsitaasan ang mga balahibo niya at napahinto siya sa
paglalakad. Bigla na lang tumulo ang mga luha niya at pakiramdam niya ay parang iiyak
na siya pero hindi niya alam ang dahilan kung bakit siya nakakaramdam ng sobrang
takot.
In the incident, may dumaang isang kapitbahay nila Jenny at nakita siyang nakahilatay
sa daanan na duguan. She panicked because she doesn't know what to do until she
recognized her body, she recognized that it is Jenny. Hindi na siya nagdalawang isip pa
at agad na tinulungan ang dalaga. Tumawag muna siya ng ambulansiya at pagkatapos
ay tinawagan naman ang ina ng dalaga.
Nang marinig ng ina ni Jenny sa kapitbahay nila na naaksidente ang dalaga ay agad
siyang pumunta sa pinangyarihan ng aksidente. Nagulat at nabalisa si Na'y Rachelle
nang nakita niya si Jenny na nakahilatay sa baba. She covered her mouth with her right
hand until her tears fell from her eyes. She bent her knees and groveled on the ground
while crying on Jenny.
"Jenny! Jenny!" Sigaw ng ina kasabay ng pagtulo ng mga luha nito sa mga mata.
Pagkatapos ng ilang minuto ay dumating na ang ambulansiya at agad na dinala ang
dalaga sa pinakamalapit na ospital.
Nang makarating sila sa ospital ay napahawak si Na'y Rachelle sa kamay ng doktor at
umiiyak ng umiiyak. "Doc, please pagalingin niyo si Jenny!" She begged as she holds
the hand of the doctor very tight.
Humawak ang doktor sa kamay ni Na'y Rachelle, "It's okay Miss!" Tugon ng doktor at
tumingin sa mga nurse, "Hurry up! Don't make any waste of time!" anito at dali dali nang
ipinasok si Jenny sa operating room.
Meanwhile, kakauwi lang ni Peter pero kinilabutan na naman siya at nakaramdam ng
masama. Nag alala siya kay Jenny kaya ibinagsak niya ang bag niya pagpasok sa loob
at agad na pumunta sa bahay nito.
Naglalakad siya ng napakabilis at habang naglalakad ay may nakabangga siya na
batang babae. Nagulat siya nang makita niya na may mga galos ng dugo ang damit
nito. May dugo rin sa mukha ito pati na rin sa kamay nito. " sorry, are you okay?" Aniya
habang hinahawakan ang kamay ng batang babae.
Hindi umimik ang batang babae at tinignan lang siya nito. "I'm in a hurry so take care of
yourself." Wika ni Peter at dumiretso na papunta sa bahay ng dalaga dahil sa
masamang naramdaman niya.
Nakarating na siya sa bahay ng dalaga pero naka sarado ang pinto, parang tahimik rin
ang paligid at walang tao. Kumatok siya ng kumatok sa pintuan pero walang
sumasagot. "The fuck? Nasa'n sila?!" Inis na tanong ni Peter sa sarili niya habang
sinusubukang buksan ang pinto.
Nakita si Peter ng kapitbahay nila Jenny na tumulong sa dalaga kanina na binubuksan
ang pinto kahit wala namang tao sa loob. "Hoy, anong ginagawa mo?!" Sambit nito
habang nakataas ang isang kilay at nanlilisik ang mga mata.
Nagulat si Peter dahil sa bigla nitong paglapit nito sa kaniya, "binubuksan ko ho ang
pintuan..." Mahihimigan sa boses niya ang kaba.
Humawak ang babae sa baywang niya, "huh? Nakikita mo naman na walang tao sa
loob 'di ba?" Mataray nitong sabi.
Napakamot sa ulo si Peter, "where did they go?"
Nanlaki ang mga mata ng babae, "you didn't heard?" Bumaba ang tono niya.
"Naaksidente si Jenny kani kanina lang..."
Hindi na nakaimik si Peter at bumulusok na lang siya sa takot. He's breathing heavily at
napakabilis ng tibok ng puso niya. Pinagpapawisan ng sobra si Peter at sobrang
kinakabahan rin.
"They're in the Bonifacio Hospital right now." dagdag pa ng babae.
Nang marinig ito ni Peter, agad siyang pumunta sa Bonifacio Hospital. Tumakbo siya ng
mabilis na kasing bilis ng kidlat papunta roon.
Lumipas ang maraming minuto at lumabas na rin ang resulta ng examination. Saktong
kakarating lang ni Peter sa loob ng ospital at nakitang nakikipag usap si Na'y Rachelle
sa doktor at hindi sinasadyang narinig ang pinaguusapan ng dalawa.
"Doc?!! Si Jenny? Anong kalagayan niya?" Natatarantang tanong ni Na'y Rachelle dahil
sa kaba at takot.
Tinanggal ng doktor ang suot suot niyang face mask. "I'm sad to say this but..."
Nakayuko siya at tila ba'y may lungkot sa kanyang mga mata. "... she didn't make it
alive..." Lumiko ang tingin ng doctor ng sandali at tumuwid naman pagkatapos. "Her
skull cracked and her brain got shaken up because her head was hit several times..."
Nabigla si Na'y Rachelle sa narinig niya, "Huh?!" Napaluhod siya at biglang hinimatay.
"?!!" Dumausdos ang isipan ni Peter ng marinig niya ang sinabi ng doctor. Hindi niya
inaakala na mangyayari ito kay Jenny.
He suddenly choked and his knees bend down. His tears can't stop on falling even
though he is not crying. His surrounding went black and he feels like the time has
stopped. His heart was crushed and he feels like the world is crumbling. He holds his
arms and kept on shivering. He doesn't know what to do and feels like dying.
_____
Isang mahinang boses ang bigla na lang nag-okupa sa kaniyang paligid, "Pe...ter! Pe..."
habang unti unti na lumalakas ang mahinang boses na iyon. "Peter! Peter!"
"Je... Jen... Jenny!!!" Bumuklat ang mga mata ni Peter kasabay ng pagbangon niya na
tila ba'y nakaramdam ng matinding takot matapos niyang banggitin ang pangalang iyon.
Sumikip ang dibdib niya at napaluha na lang ng di niya namamalayan.
His tears are full of emotions, it is sad, it is in pain, and on top of it, it is lonely. Hindi niya
alam kung bakit siya umiiyak pero ng makita niya ang ina sa harapan ay napawi ang
mga luha niya.
"Peter! Are you okay?!" Wika ng ina niya na alalang alala dahil bigla na lang siyang
nakita na binabangunot.
Napawi ng tuwa at saya ang mga luha ng ina ni Peter dahil sa wakas ay nagising na rin
siya. "Peter, how are you? Are you alright now?"
Napahawak si Peter sa ulo niya dahil medyo kumikirot pa ito. "Mom? Where i am?"
Hindi niya maalala kung ano ang nangyari sa kanya.

🎶... I Was Thinking 'Bout You,

Thinking 'Bout Me,
Thinking 'Bout Us,

What we're gonna be... 🎶

Pumait ang ekspresiyon ng ina pero pinaliwanag pa rin niya ang nangyari sa kaniya.
"You have been in coma for several months. And i thought that you're not waking up
anymore..."

🎶... Open My Eyes...

It Was Only Just A Dream... 🎶

"It's alright mom! As you can see, I'm doing fine!" Ngumiti si Peter at yumakap sa ina.

🎶... Travelled Back

Down That Road,
Will You Come Back
No One Knows..."

Yumakap rin ang ina, "Oh! by the way, you called 'Jenny' when you woke up. Do you
still remember her?"

🎶... I Realized...

It Was Only Just A Dream...🎶

Napahinto si Peter at natulala. "Jenny? Who's Jenny?" He asked and lonely tears
drizzled from his eyes.

==================The End ===================

Promotional Statement:
Life brings tears, smiles and memories. The tears dry, the smiles fade, but does
memories last forever?
What if everything you've experience all this time is nothing but a lie? A dream or just an
illusion?
The wind blows so fierce in this cold night. Is our memories a lie or is just a fragment in
our hearts? It started with the truth but ended in a lie.
My tears fell when I forgot about you, my tears fell when I finally remembered you...
And my tears fell when I suddenly woke up as if nothing happened.
The Beginning of Nothing.