Ayabel's Intense Desire - Completed

by MicxRanjo

The world is generous to what it offers, and twenty-year-old AYABEL COSTALES

welcomes all the fun things for as much as she can, especially exploring her sexual
desires. It is an enjoyable roller coaster ride, but like everything else in the
world, it has an end.

Her curiosity will bring her to the world of abundance pleasure, but...that also
has a price to pay. For life is not just all about fun, and the world doesn't
revolve just for her.

When Ayabel's curiosity reaches its end, what will she do now? And when that
curiosity brought pain to all the people around her, would she wish to go back to
the way it was?

TAGALOG-ENGLISH Erotic Romance. Copyrights reserved to MicX 2016.

=================

Synopsis

The world is generous to what it offers, and twenty-year-old AYABEL COSTALES

welcomes all the fun things for as much as she can, especially exploring her sexual
desires. It is an enjoyable roller coaster ride, but like everything else in the
world, it has an end.

Her curiosity will bring her to the world of abundance pleasure, but...that also
has a price to pay. For life is not just all about fun, and the world doesn't
revolve just for her.

When Ayabel's curiosity reaches its end, what will she do now? And when that
curiosity brought pain to all the people around her, would she wish to go back to
the way it was?

TAGALOG-ENGLISH Erotic Romance. Copyrights reserved to MicX 2016.

ATTENTION: DUE TO MATURE CONTENTS, CHAPTERS WILL BE PUT TO PRIVATE TO AVOID BEING
BANNED. TO READ PRIVATE CHAPTERS, FOLLOW ME.

Thanks,

MicX

=================

Chapter Five -Intense Goodbye

SINIPA ko ang latang nakaharang sa nilalakaran ko. I'm so pissed right now, really
pissed! Aargh!

"Ayabel!" narinig kong sigaw sa aking likuran.

Hindi ako lumingon dahil alam kong si Alec iyon. Sa halip ay tumakbo ako. Tumakbo
palayo sa kanya at tinunton ang kakahuyan na sadya kong takbuhan sa umaga kapag
gusto kong mag-jogging.

Mahamog ang pang-umagang hangin, masyado pang maaga para tumakbo pero dahil hindi
ako nakatulog kagabi, minabuti ko na lang bumangon at maglakad at magpalipas nang
sama ng loob pero heto't hinahabol ako ng lalaking ayaw akong angkinin.

"Ayabel, stop running!" Dinig ko ang yabag ng mga paa niya sa malambot na lupa na
gawa ng madaling araw na ulan.

Mas lalo ko pang binilisan ang pagtakbo at dahil mamasa-masa ang lupa ay nadulas
ako. Sumalampak ang puwitan ko sa maputik na lupa.

"Ayabel! Are you alright?" Naabutan na niya ako tsaka dinaluhan.

"Get off me!" Marahas na tabig sa kanyang kamay.

"What's your problem? I'm just trying to help." Sinubukan pa rin niya akong
tulungang tumayo.

"Ikaw! Ikaw ang problema ko, you shitty a-hole!" Lumabas na ang luhang kagabi ko pa
pinipigilan.

"Hey, hey...hush, shhhh" Pang-aalo niya.

"Don't hushed me, I hate you!"

"I know. I know, damn it!" Naputikan na rin siya.

Hinapit niya ang aking mukha sa kanyang dibdib at doon ako malayang umiyak nang
umiyak. Ramdam ko ang init ng kanyang dibdib, gayon din ang tatag at tikas niyon
kaya naman lalo ko pang idinikit ang mukha para langhapin na rin ang mabango at
lalaking-lalaki niyang amoy.

Oh god, how can I hate him and want him at the same time? This is so bullshit!

"Ayabel?"

"I'm leaving tomorrow, Alec. My parents will pick me up and will leave this house
and I don't plan to comeback."

Natigilan siya at tinititagan ako.

"I know this is wrong but I really love you...hindi naman masamang magmahal 'di ba?
Alam ko namang walang patutunguhan ito kaya nga sinasamantala ko hangga't may
pagkakataon. Masama ba iyon?" Walang patumangga kong pagluha.

Sa kauna-unahang pagkakataon ay nagmahal ako. At sa una ring pagkatataon, nasaktan,

kasi mali ang pagmamahal na nararamdaman ko. Kung tunay nga bang pagmamahal ang
nararamdaman ko ay hindi ako sigurado. Katulad nang sinabi niya, it's our little
secret. Gusto kong ibaon ang kasalanang ginagawa ko. At kasama niyon, ibabaon ko
rin ang nararamdaman kong ito para sa kanya kung wala rin lang namang katugon.

"A-Ayabel." Lumambot ang kaniyang mukha at malungkot ang mga matang tumitig sa
'kin. Matagal...naninimbang.

Alec's POV

DAMN! This is wrong, so wrong! I know that and yet I can't get myself away from it.
Everyone knows we're blood related, but only I and her grandparents know the truth.

I was an orphaned and they adopted me and introduced as one of their own blood. It
was the happiest moment of my life- to belong into a real family. That's why having
entangled with Ayabel will be a deadly sin to everyone. That is the eye-blinding
truth.

Kapag nalaman ni Ayabel ang totoo, baka lalo lang siyang malulong sa 'kin. Hindi ko
kailanman maaaring traydurin ang mga taong kumupkop

at nagbigay sa akin ng magandang buhay. It has to stop now. This craziness must
stop!

"A-Ayabel...I'm getting married soon. Jessa and I are getting married." Even if I
have to make a drastic decision, I have to.

Tumitig ang luhaan niyang mga mata sa 'kin. Naroon ang sakit. Nasasaktan din ako
dahil nakikita ko siyang nasasaktan pero wala akong magagawa roon. The time we are
are sharing in this world is not for us to spend together. We are not meant to
happen in this world. We just can't be.
"M-mahal mo siya?" She was ready to bawl. Her tears are nonstop. I'd like to punch
myself.

I nodded. God! I nodded to say yes.

"I will forget you when I leave this place, Alec...kalilimutan kita." Malakas
niyang bulahaw sa pag-iyak."

I didn't know those words will cut me so deep. It stings. But it's for the best.
Inalalayan ko siya sa pagtayo. Sa isip ay paulit-ulit sumisigaw ang mga katagang
binitiwan niya. I-I don't want her to forget me. But...It's for the best, though it
hurts like crazy.

Sinamantala ni Ayabel ang lito kong isip. Sinakop niya ang aking mga labi, mariing
siniil ng halik, ayaw paawat. Hinawakan ko ang kanyang mga balikat at inilayo siya.
Luhaan ang kanyang mukham ngunit naroon ang determinasyon sa nais gawin.

"I will be punished in hell, that I know for sure. But I won't take this chance off
to love you, Alec. Kahit ngayon lang. Kahit minsan lang. Kahit sa ganito lang. Love
me. Please, love me."

Gustong sumabog ng dibdib ko. Nasuklay ng mga daliri ko ang buhok. Oo, gusto kong
kalimutan niya ako, iyon ang isinisigaw ng utak ko. Pero hindi nang

nararamdaman ko. Ayoko. Ayokong kalimutan niya ako! I want her to remember me every
waking moment of her life. No. We won't be punished. We are not blood related at
all!

Marahas kong sinakop ang kaniyang labi at mariin siyang hinalikan. Saglit lang
siyang natigilan subalit agad ding gumanti. Para kaming mga gutom sa laman kung
sipsipin ang labi nang isa't isa. Ang bawat marahas kong paghalik ay doble ang
kanyang ganti. We don't want to waste any tickling seconds in the world.

Inilabas ko ang dil'at ipinasipsip sa kanya. Mabilis niya iyong dinilaan at

tinanggap. Ganoon din ang ginawa niya sa sa dila niya at sinipsip ko rin iyon.
Dinama ko ang kanyang dibdib, she feels so perfect in my hand. Napaungol siya nang
pisilin ko.

"A-Alec!" She moaned between her breaths.

"Yes, sweetheart...what do you want, tell me?" Hinubad ko paitaas ang kanyang
bestida at tumambad ang kulay abo niyang mga panloob. God, she's young and yet so
womanly seductive.

"Kiss me! Oh, kiss me everywhere!" Hinihingal niyang sambit habang lango ang mukha
sa kasiyahang nararamdaman.

Itinaas ko ang bra niya tsaka dinilaan ang ituktok niyon.

"Alec, ohhh!" Napaliyad siya.

Oh god! How sweet they are! Dinilaan ko ang isa pa at saka nilaro ng daliri ang
isa. Binuhat ko siya at dinala sa kubo na hindi kalayuan doon na siya kong
pahingahan. Patuloy kami sa paghahalikan na para bang wala ng bukas at hindi kami
mapaghihiwalay.

Lumusong kami sa ibaba ng kubo na nasa gilid ng lawa. May man-made falls doon at
pumailalim kami para malinisan ang putik sa aming mga katawan.
Medyo maligamgam ang tubig dahil sa water heater na sumasabay sa pagbuhos ng tubig.
Sinimulan kong hubarin ang natitira niyang saplot sa katawan.

Nagpresenta siyang hubaran ako at hinayaan ko lang siya. Lumuhod siya at kinalas
ang butones ng suot kong pantalon. Ibinaba niya iyon kasama ang boxers short.
Nakagat niya ang labi nang makita ang aking kahandaan.

"Alec?" Pagsusumamo niya.

Tumango ako, senyales na pinapayagan ko siya sa gusto niyang gawin. Lumapit ang
mukha niya sa aking harapan at dinilaan ang ituktok ng ari ko. Pina-ikot niya ang
dulo ng dila sa ulo, ninanamnam. Nagsimula siyang ipasok sa bibig niya at dahan-
dahang gumalaw. Ipinasok pa niya nang mas mariin sa kaniyang bunganga hanggang
lalamunan.

"Oh! My sweet, Ayabel, that's so good! Keep doing it. Move your hands on my sack,
rub them, sweetheart."

Sinunod naman niya.

"Yes! Yes, just like that. Faster, Ayabel! Faster! Oh, holy shit!" God, this is so
good! This girl will literally make every man fall in love with her. She will leave
them in tears.

"Stop! Stop before I come." Pigil ko sa buhok niyang hawak ko.

Itinayo ko siya at isinandig sa bato. May distansiya iyon sa pag-agos ng tubig kaya
hindi kami masyadong naaabala. "Open your legs wide."

She did. I tasted her core, licking her warm and sweet tasting pool of moisture. I
teased her nub, fiddled my tongue on it. She arched her bottom as if giving more of
her. I put my finger in, she didn't flinch. I put another one, two of my fingers
were playing hide-and-seek inside her. She let out a long moan, enjoying the
movement

of my fingers.

"Alec, oh god!" She screamed.

Hinayaan ko lang siya. Walang magagawi nang ganitong kaaga sa kubong ito at isa pa,
pribadong pag-aari ko ito. Tumigil ako sa ginagawa at tumayo. Pinagmasdan ko ang
hubad na katawang nakatambad sa akin. Hindi ko na kayang pigilan pa ang tuksong
tumupok na sa akin.

"Ayabel, sweetheart. I am going to take you now, are you alright with that?"

Tumango siya ng walang pag-aalinlangan. Hindi man lang nag-isip, o kinabahan. I

swallowed hard.

"I'm going to take your virginity. You might regret it in the future that you gave
it to me."

"Hindi, Alec. Hindi ko ito pagsisisihan. Take me, please. I'm all yours."

"Are you sure?" Panigurado ko, kahit sa kabilang bahagi ng utak ko ay isinisigaw na
sana ay huwag siyang tumanggi.

"Yes, oh yes!"
"Okay...here I come." I positioned myself to her entrance.

Inihiga ko siya sa patag na bato kung saan inilatag ko ang aming mga damit. Ibinuka
ko ang kaniyang mga hita at saka hinawakan ang aking kargada, handang ilusong sa
kanyang basang pagkababae. Pinanginginigan ako ng buong kalamnan, sa nakikita at
nararamdaman.

Ayabel's POV

I SWEAR, dying like this in his arms while tasting the happiness he is giving me, I
am fine leaving.

"Ayabel, are you ready?" His voice asked huskily and that alone made me shiver to
the core.

"Yes, oh please, yes, Alec." I arched my behind to show him that. I want him so bad
it hurts.

So, he opened my legs and I watched his proud and hard length that I've been
dreaming about slowly entering my sex.

"Ooooh, yes!" I hissed in pleasure.

I flinched when he reached me so deep, "Alec, it hurts!" I complained.

"Do you want me to stop?" He sweetly whispered.

"N-no, I want you to move faster," I pleaded and so he did.

He took both of my legs and raised it up to my stomach exposing my core. He pushed

it with his strong hands, while continuing to thrust. I could see our privates
connected and it's so freaking hot it gives me chills of sweet pleasure. The pain
went away eventually, and now, all I can feel is pure lust and a goddamn body
shivering with pleasure.

"Alec, Oh yes, yeah!" I screamed at his ear.

"Do you like that, hmm?" he whispered, then his mouth licked one of my nipples. He
seemed to be so eager tasting them.

"Hmmm, ahhh!"

He let go of my legs and wrapped them around his torso while thrusting
consistently. Oh god! He sensation is so incomparable. He found my mouth and we
kissed as if tomorrow will never come. We were both panting but we continued.

Hinugot niya ang sarili tsaka ako pinatuwad. Ipinasok niya ang ari mula sa likuran
ko habang ang mga kamay ay naglaro sa aking dibdib, pumipisil sa aking mga utong.
Muling bumilis ang kaniyang pagkayod habang ako ay nagdedeliryo sa sarap na
nararamdaman.

Naramdaman ko ang papalapit kong paglabas kaya naman sinabi kong magkaharapan ulit
kami. Umupo siya sa bato at saka ako pina-upo sa kandungan niya. "Oh, I like this
position," I said while he started sucking my neck down to my breasts. Dinilaan
niya iyon nang dinilaan habang papabilis kami sa paggalaw, pasarap nang pasarap sa
bawat segundong pilit naming

inaabot ang dapat maabot.

"Alec, I'm coming!" Sigaw ko.

"Oh, Ayabel...me too, let's come together!" Namamaos din niyang sabi.

Kung makababasag lamang nga mga buto sa katawana ng higpit ng aming pagyayakapan ay
baka nangyari na. nakababaliw ang ganitong sensasyon. Ayoko nang mgatapos pa. ayoko
pa! Madiin kaming naghalikan habang mahigpit na yakap ang isa't isa. Naabot din
namin ang sukdulan at ngayon ay ninanamnam iyon.

"Oh. Aya...you're so delicious." Dinilaan niya ang leeg ko bago kinagat.

Muli kong naramdaman ang pagkabuhay ng pagkalalaki niya. "Alec, let's do it again."
Aya ko.

Ngumiti siya tsaka ako hinila patayo nang tumayo siya. Umakyat kami sa kubo at
nahiga sa kamang naroon, muling sinibasib ang labi ng isa't isa. Pakuwa'y bumaba
uli siya sa pagkababae ko at dinilaan iyon. Napaungol ako kaya naman lalo ko pang
ibinuka ang mga hita para papasukin siya nang mas maigi.

Bumaligtad siya ng puwesto habang patuloy sa pagnamnam sa aking kaselanan. Ako

naman ay nakaharap na ngayon sa nagmamalaki niyang pagkalalaki. Agad ko iyong
sinunggaban subalit maingat, nilaro sa mga kamay habang sinusubo sa bunganga.

Sa porno movies ko lang nakikita ito, a sixty-nine position, and now I am finally
doing it with him. Naririnig namin ang ingay ng pagsipsip sa isa't isa and it
really added to the lust we were already feeling.

Nang maramdaman namin ang rumaragasang pagnanasa na muling labasan, humarap kami sa
isa't isa tsaka ako pumatong sa kanya. Naghawak-kamay kami at umuyog na parang
naglalaro ng see-saw, pilit isinasalpak ng mga pribado kapag nagdirikit. Nang mas
lumalim ang tensiyon, nagyakap kami nang mahigpit at muling sinakop ang labi ng
isa't isa, dumidila at sumisipsip habang papabilis ang aming pag-uyog.

"Ayabel, Oh my sweet, Ayabel...If I could just keep you and never let you go..." he
whispered after he let go of my lips.

"Alec, you will always be my best memory. I love you, Alec. I love you and I love
this."

"Holy shit! Come with me!" He gritted his teeth with the coming release.

"Yes, oh yes!" I said with so much anticipation on what's coming.

At sabay nga kaming nakarating sa rurok ng kaligayan. Saglit lang kaming namahinga
bago umulit, paulit-paulit na tila walang kasawaan sa pagtikim sa bawat isa. Inubos
namin ang araw sa pagtatalik at nang sumapit ang hapon, saka lang namin binalak
bumalik sa bahay na parang walang angyari. Alam kasi namin na iyon na ang huli para
sa amin.

Nang sumunod na mga araw, my parents came and picked me up. I did not say goodbye
to Alec but I know, he was somewhere in one of those windows watching me leave. I
smiled with contentment, but pain at the same time before leaving the place.

Sana...sana ay makalimutan ko ang damdaming ito para sa kanya. Sana.

=================

Chapter Six - Forgetting Him

THREE weeks, I only lasted for three weeks before finally giving up. Ang hirap
palang lumimot. Nakababaliw. Nakapa-praning. It felt like having drug withdrawals.
I want to see him. I want to touch him. I want to hear his voice, kahit paghinga
lang niya. I MISS HIM!

"Aya, honey...are you alright?" Pansin ni Mommy.

"M-mom," I was almost in tears wanting to confide to her but I couldn't. I bit my
lip.

"Aya, what's wrong, baby?" Si Daddy naman ang nagtanong.

God! I'm sure they have Alec's contact number. Or the Villa's. Or my abuleos. I
just can't take this anymore. I'm going insane!

"Ayabel." Sabay na tawag ng magulang ko.

But I can't. I promised Alec that I would forget him. That the moment we shared
would be just a beautiful memory.

"N-nothing. I...I'm just curious about something."

"You can ask us." Mom smiled.

"I...I know. Maybe next time." And I shut my mouth.

Our dinner went as usual. But my heart was being hammered down heavily. I felt
like exploding. I miss him. I need to do something to forget him. Dahil kung hindi,
baka matagpuan ko na lang ang sariling mga paa pabalik sa lalaking hinahangad ng
aking buong kamalayan at katawan.

I called my friend, Cindy. If there's anyone who could help me to forget, it's her.
We decided to meet in front of the school's exit gate.

"AYA!" Kumaway si Cindy habang papalapit sa akin.

Naunang natapos
ang klase ko. Magka-iba ang kursong kinukuha namin, pero dati na kaming magkaklase
mula pa noong highschool.

"Himala! Tagal mong nagkulong sa sarili mong mundo ha?" She crossed her arms and
snided.

"I need you." Hindi na ako nagpaligoy pa.

"Saan naman?" Her left brow arched.

"Help me forget?"

Hindi muna siya umimik. Piasadahan ako ng tingin. Pagkuwa'y napa-iling. "Were you
dumped?"

Mapaklang ngiti ang pinakawalan ko, na nauwi sa tawa. Oo, kung bibilangin ang mga
linggong lumipas, at kung totoong ikinasal na nga si Alec sa girlfriend niya,
yes...I was dumped.

"Well, you don't need to answer that. It just happens that I'm meeting my boyfriend
tonight. He's with new friends, do you want to join us?"

Mabilis akong tumango. Hindi na ako nag-isip. Ang gusto ko lang ay mabaling sa iba
ang isip at damdamin ko. I need to get out of Alec's grasps. I want to free myself
from his magic spell. I'd like to forget him.

NAKARATING kami sa isang dancing club. Marami ng taong sumasayaw, ganoon din sa
bar. Pero mukhang alam ni Cindy kung saan pupunta dahil dire-diretso lang ito sa
kabila ng mga taong nakaharang sa daraanan namin. Mabilis ko siyang sinundan at
baka mawala ako.

"Yeah!" sigaw ni Cindy. Matatamis ang mga ngiting nilingon ako. May itinuro siyang
mesa at sinabing doon kami pupunta. "Mark!" Agaw niya ng atensiyon sa grupo ng
tatlong lalaking naroroon at umiinom.

We're standing by the white high table, illuminating against the disco lights.
Lumingon ang tatlong lalaki, may mga dating pero mukhang college din katulad

namin.

"Hi, Cindy." Humalik ang tinawag na Mark sa pisngi niya, at saka ngumiti sa akin.

"Aya, this is Mark, my boyfriend. And these two here are the twins, Duke and Luke.

Saka ko lang napansin na identical nga ang dalawa, sa buhok lang nagka-iba, long
haired si Luke at clean cut naman si Duke. Ngumisi si Luke samantalang si Duke ay
matiim akong pinasadahan ng tingin, nailang tuloy ako.

"Let's dance!" sigaw ni Cindy at iniwan ako sa kambal.

"YOU wanna dance, Aya?" bulong ni Luke, halos dikit ang labi sa tainga ko.
Nakatingin lang si Duke. Umiling ako, "No, thank you. I don't know how to."

"Madali lang, you just have to sway your hips along with me. I will guide you,
come'on?" binugahan n'ya ako ng hangin sa leeg, kinilabutan ako.

Napatingin uli ako kay Duke, nakatingin lang din siya sa amin.

"Let's?" Hila niya sa kamay ko at wala na akong nagawa kung hindi ang magpatianod.

Hindi naman pala mahirap, lalo at slow dance lang ang ginagawa namin. Matitigas ang
mga daliri niya subalit masarap sa likuran ang ginagawa ni Luke na paghagod sa
likod ko. Gumapang iyon sa aking batok, sumakop sa aking buhok at saka niya ako
inilapit sa katawan niya. I felt his hardness on my tummy, I flinched and blushed.

"Sorry, you're just so beautiful," he whispered.

I closed my eyes when his fingers slightly rubbed my cheek. He then pulled my face
to his chest and oohh, ang bango niya, masarap sa ilong at magaan. Para akong
inuugoy sa ulap sa bawat galaw namin, ang gaan niyang kasayaw, masarap ang mga

bisig niyang nakapulupot sa aking beywang.

"Aya?"He nudged my head with his chin.

I looked up to find his handsome face, deep eyes, tall nose and thick lips. "Are
you tired?"

Umiling ako, tila lango pa rin sa nangyari. Nagpakawala siya ng malalim na hininga.
"Sorry, but I can't hold it anymore. I just want to kiss you," matiim na ang mga
titig niya.

Saka ko lang na-realized kung nasaan kami. Wala na kami sa dance floor, nasa
backstage na, madilim at tanging ang mumunting ilaw mula sa dance floor ang uma-
aninag sa amin. "L-Luke?"

Hindi na ako nakapag-protesta pa dahil hinalikan na niya ako, madiin at marubrob.

At dahil sa kaiga-igayang pakiramdam na kanina ko pa nararamdaman, gumanti ako. And
oh gosh, he's a good kisser! But not as good as Alec. Minura ko ang sarili pagka-
alala sa pangalang naisip. Hindi pa. Hindi pa ako lango. Hanga't sumasagi pa rin sa
isip ko si Alec, hindi pa ako lango.

Halo-halong sensasyon ang nararamdaman ko. Na-miss ko itong ganito, iyong ganitong
pakiramdam at kaytagal na mula nang may mangyari sa amin ni Alec. Oh Alec. I miss
you. I miss you so much!

Luke kissed my bare shoulders, stripped off my blouse and found my breasts. He
cupped them, massaged and played with my nipples. I moaned to the pleasure he's
giving me. He then sucked them, his tongue expertly flicking to my sensitive
nipples. I pulled his hair.

He found a place for me to lay down and laid me there. He then positioned himself
on my head side, making me wonder. He kissed my face, down to my neck and breasts.
While he was sucking my

nipples, I felt another lip touching my belly. I gasped when I found Duke doing it.

"We'll all play together. I promise you'll love it, sweetie," Luke whispered.
Kinabahan ako sa sinabi ni Luke. Tinangka kong tumayo pero pinigil ako ng matitigas
niyang mga kamay sa balikat ko.

"Let her go, Luke," mababang tinig na sabi ni Duke.

Mabilis kong tinakpan ang dibdib ko gamit ang aking mga braso at tumitig kay Duke.
Magaan ang mga titig niya ngunit sa likod no'n ay ang nakapapasong apoy na nagpapa-
init sa aking kalamnan. It's how Alec looked at me. That's how I knew Alec wanted
me too.

"We have a condo nearby, we can go there if you're not comfortable here," wika ni
Luke, nakalapit na siya at pinapadulas ang isang daliri sa aking aking balat.

This is what I wanted. This is what I needed. If I want to forget my past, I'll
have to create a present. Scenes where Alec doen'st exist.

Si Duke naman ang lumapit sa akin, iniangat niya ang baba ko at saka matipid na
dinampian ang aking labi. "We promise not to force nor hurt you. We will do
everything you want us to do, it's your call. We will stop any moment you find it
difficult to do." And then he took my hand and let it touch his bulge, I gasped.
"See what you're doing to me, to us brothers...we want you so bad, Aya...but we're
willing to compromise whatever you want."

I bit my lip when I felt his dick move against my touch. I imagined countless
things what that bulge could do to me, I bet it would be another burning sensation.
Nakatitig lang ako sa mga mata niya, nang-aakit sila, masarap magpakalunod sa dala
ng mga iyon na walang katapusang

pangako ng saya.

Dumulas ang palad niya sa aking hita, ipinasok sa loob ng damit ko, pati sa aking
panloob. Marahang hinagod ng daliri ang gitna ng aking pagkababae, napaungol uli
ako.

"See how wet you are? I know you want this too. Let us give it to you, Aya...we
will send you to the world of pleasure, hmm?" Dinilaan niya ang leeg ko. Nagtaasan
ang mga balahibo ko.

Naramdaman kong pinangko niya ako tsaka siya umupo at ikinandong ako sa kanya
habang patuloy niyang dinarama ang aking katawan. Naramdaman ko rin ang pagdikit ni
Luke sa likuran ko at pinag-gitnaan nila akong dalawa, isa sa harap at isa sa
likod.

Humahalik si Luke sa batok ko at nagmamasahe sa aking dibdib. Si Duke naman ay sa

labi ko nagpapakasawa habang ang mga kamay ay mainit na humahaplos sa aking mga
hita pataas sa puwitan.

Oh god! This is so new and I'm liking it so much! Ni hindi ko na alintana ang
maingay na tugtugin sa paligid, o natatakot na baka may makakita sa amin dahil
nalulunod na ako sa ginagawa nila sa 'kin.

Sa bawat haplos, hagod at halik nila sa buong parte ng mukha't katawan ko,
pakiramdam ko ay sasabog na ako kaya naman hindi ko na pinigilan pa at inilabas ko
ang kasiyahang nagagalak na pumutok sa aking kaibuturan.

Mabilis na umusog si Luke sa likuran ko, pinahiga niya ako sa mga hita niya habang
si Duke naman ay yumuko pagkatapos paghiwalayin ang mga hita ko at saka sinipsip
ang likidong inilabas ko. Iniangat ni Luke ang ulo ko at sinabihang tingnan ko ang
ginagawa ni Duke na pagsipsip sa aking pagkababae. Oh god, naliliyo ako, parang
sasabog ang ang ulo at

dibdib ko sa matinding kabog ng aking dibdib.

Nanghihina ako, walang lakas para bumangon. Pinangko ako ni Duke habang si Luke ay
binuksan ang pinto sa exit door para lumabas na kami. Naupo si Duke sa backseat at
saka ako kinandong uli habang si Luke ang nag-drive ng sasakyan.

Pinaghahalikan ako ni Duke sa mukha, pisngi, ilong, leeg at labi. Hinihimas niya
ang aking mga braso, baywang, hita at likuran. Sinipsip niya ang aking dibdib,
dinila-dilaan ang ituktok niyon. Nakatalikod ako kay Luke habang nagda-drive ito.
Pero sa tuwing hihinto kami sa red traffic light, siya namang hahalik sa likuran ko
si Luke, at didilaan ang aking batok, kakagat sa tainga ko at pipisil sa aking
dibdib, at titigil lang kapag uusad na uli ang sasakyan.

Hindi nagtagal at muli akong binuhat ni Duke papasok sa isang condo na hindi ko na
masyadong napuna dahil lango ako sa nararamdamang pagkaliyo. Sa elevator ay
pinaggitnaan uli nila ako, waring ikinukubli sa security camera na naka-install sa
loob niyon. Pagkalapag sa floor ng unit nila, ilang hakbang lang ay may binuksan si
Luke na pinto at pumasok kami roon. Binuksan ni Luke ang ilaw pero iyong may
kadiliman, enough darkness to set the mood right.

Idiniretso ako ni Duke sa banyo na puro salamin ang walls. Sinindihan ni Luke ang
Jacuzzi tub at nagsimulang bumula ang tubig doon. Sunud-sunuran lang ako sa
ginagawa nila, hinahayaan silang gawin ang dapat gawin sa 'kin. AYoko nang mag-isip
sa takot na maligaw sa lalaking nais kong kalimutan. Hinayan ko rin silang sabay
akong

hinuhubaran, at nang matapos ay sila naman ang naghubad.

Kahit lasing sa sobrang kaligayahan, hindi ko maitatangging napakaganda ng kanilang

mga katawan, mukha at balat. They are so dead gorgeous and a sinful creation of
God. Mapapalaway ang kahit sinong makakakita sa kahubdan nila.

Naunang lumusong sa Jacuzzi si Luke, iniabot ako ni Duke sa kanya habang lumulusong
ako. Pinaupo ako ni Luke, kumuha ng sponge, nilagyan ng liquid soap at saka
ipinahid sa akin. Kumuha naman ng hair shampoo si Duke at maingat na shinampuhan
ang buhok ko. Masarap ang bula ng tubig na tumatama sa aking katawan, it's relaxing
me, habang ang mga kamay nila ay kung saan-saan humahaplos.

Nagsimulang humalik uli sa leeg ko si Luke, sinipsip nang sinipsip ang leeg ko,
nag-iiwan yata ng marka. Habang si Duke naman ay dinidilaan ang utong ko.
Nagsisimula na silang paligayahin akong muli.

Umupo si Luke sa Jacuzzi tile, kinuha ako at saka sinabing i-blow job ko raw siya.
Nakagat ko ang labi dahil kanina ko pa gustong gawin iyon kaya nasiyahan ako.
Napalunok ako kasi...oh god, ang haba ng sa kanya. Hindi ko tuloy sinasadyang
mapatingin kay Duke at tingnan iyong sa kanya kung magkasinlaki lang ba sila noong
kay Luke. Tila naman nagyayabang na ipinakita iyon ni Duke at lalo akong
napasinghap kasi...hindi sila patatalo sa isa't isa.

Pagkuwa'y nagtawanan sila sa reaksiyon ko, tila natutuwa sa aking inasta. "You're
such a sweetie," bulong ni Duke.

"Yes, a sweet innocent pussy we have ever tasted," dugtong ni Luke.

I started licking the tip of Luke's dick. I circled my tongue around its head,
trying to focus in the slit. Luke groaned and I like it. I then held his sack and
played with it, while my mouth started measuring his length. He groaned even louder
and as if that made Duke jealous, he grabbed my ass and his hand started playing
with my pussy.

I moaned in Luke's dick, my throat opened up causing his dick to slide in deeper in
my throat. "Fuck, Aya!" Luke cussed out.

Duke put his finger inside me and I moaned again, I flinched at the movement he's
making, I'm losing my balance.

"Ah, ahh!" Luke motioned for my head to go faster so I did, until he came inside my
mouth. He didn't force me to swallow it, I tasted a little bit and he washed it off
afterwards.

Luke went inside the tub again and sat with his back leaning on the corner. Duke
placed me on Luke's lap, my back on Luke while facing Duke as he opened my legs and
knelt down positioning himself in front of me. I saw his hardness pulsing, ready to
explode any moment. He was massaging it with his hand, came closer to my face and
asked me to lick it. I did.

It didn't take long before Duke entered me. He raised up my legs, thrust his whole
length inside and I literally screamed because he did it so fast and straight
forward without stopping. Duke may look quiet in his appearance but oh god, he's
rough when it comes to sex. I could see that now, I'm even experiencing it right
now.

A/N:

Thanks for the reads, votes and/or comments. They are happily appreciated.

MicX

=================

Chapter Seven - Here Again

I WOKE up in unfamiliar bed, sandwiched by two guys I met last night. Maingat akong
bumaba ng kama, dinampot ang aking mga damit at nagbihis sa banyo. Tininginan ko
ang sarili sa salamin-magulong buhok, smeared makeup, swollen lips. Naghilamos ako.

I felt stings on my private parts when I went to pee. I bit my lip when it
reminided me what those caused. Napapikit ako. Mariin. I still can't believe I did
what I did. The thrill of the pleasure dared me to go for it. But what really drove
me was my deep longing for Alec.

"Oh, Alec...I'm sorry. I'm so sorry." Hindi ko napigilan ang mahinang pag-impit.
 Pero bakit? I'm nothing to Alec. Our once affair was not not even meant to happen.
Sigurado akong nakalimutan na niya ako.

"AYA? Are you there?" May kumatok sa pinto.

Mabilis kong itinaas ang panties ko at inayos ang sarili bago binuksan ang pinto.

"Hi?" Nakangiting bati ng hubad na si Luke.

I made sure to keep my eyes on his face and not wander around his nakedness.

"Good morning, beautiful." Lalapit sana siya pero umiwas ako.

"I-I'm sorry, but I have to go." Umakma akong lalabas ng banyo pero pinigilan niya
ako sa braso.

"Hey, sweetie. Not so fast. How about a breakfast? I can cook us some."

"No. This...what happened was a mistake, but...thank you. Thank you for baing
gentle with me."

Matiim niya akong tinitigan. Banayad na ngumiti pagkatapos.

"You're in love, aren't you? Who's the lucky guy?'

Ngumiti ako. "No one. Thank you for the unforgettable experience. I really need to
go."

"Alright. Do you want me to send you back?"

"No. I...I can take care of myself. Thank you."

"Hey, Aya...can we see each other again?"

"No, I'm sorry. I'd rather not. I hope you understand."

"Alright. I do. Salamat din. We won't forget you. You're the best."

Napangiti lang ako sa tinuran niya, bago nagpaalam.

While in a cab heading home, an image of Alec played in my mind. How was it so
possible to love someone related to me? Was it blood defect? Or I was just a really
sick person to even love someone I was not meant to love?
 A FEW more months passed, my normal days went passed by. It's supposed to be the
highlights of the happiness of my youth, to have fun and enjoy my college but...I
miss him...so much!

There were times when I just wanted to to sneak out and go back to the Villa just
to have a peek of him. Those crazy moments where resorting to sex dates and one
night stands even played in my mind. It was hard. I didn't know how the days went
by still being sane.

"HEY, let's have some fun tonight. Mark's new friend is interested to meet you."
Cindy said while sitting in front of me in the library.

"Not interested." I stayed focus in the book I was reading.

"Come on, Aya,

your life is so boring. This will be fun."

Hindi na lang ako sumagot.

"Hey, seriously, you need a boyfriend. Ga-graduate na tayo sa college, pero wala
ka man lang sineryoso sa mga nanligaw sa 'yo. You're missing the best parts of your
life." Kinuha niya ang librong binabasa ko at isinara iyon.

"That's because I don't like them. Will you please give me back my book?"

"Because you are so picky! Come on, Aya. Sama ka na."

Napabuntung-hininga ako. Knowing her, she will not stop bugging me until I say
yes. "Kailan ba?"

"Tonight." Bigla niyang ngiti. Bumalik ang pagiging flirty.

"Okay."

"I have the perfect dress for us I prepared for tonight."

"Sure." Patamad kong sagot.

I can't complain on Cindy's choice of dress. She's confident in her sense of

fashion wearing a black tight fitting tube dress with lace jacket for a top. She
paired it with knee-highs sexy boots. She curled her long red hair. She's a total
babe.

"Ayoko niyan." Tanggi ko sa halos kaparehong damit na iniabot niya.

"Trust me, this is my most conservative dress I have. You'll look good in it."
 "Pants will do."

"Ano ka ba? Party ang pupuntahan natin at hindi picnic. Take it." Pamimilit niya.

I looked at the dress again, it's a party dress alright - dark red sleeveless lace
top, and above the knee silk A-shape bottom. It has a deep neckline

showing almost half of her breasts, while the back was an X-shape, exposing most of
my white skin.

Pinahiram din niya ang sapatos na kulay pula. Inilugay din ang aking buhok.
Naglagay na rin ako ng kolorete sa mukha.

"Those men are going to be so lucky tonight." Pagyayabang ni Cindy habang

tinitingnan namin ang mga sarili sa salamin.

I just rolled my eyes.

We headed out to meet our dates tonight.

I should have expected na sa club na naman kami pupunta. Mark as always, was proud
to show off Cindy around. He introduced me to his friend, Xander. I thought he was
shy at first, but once we were left alone, he started touching me.

"You're beautiful, Ada," he whispered.

Natawa ako. Hindi ko na lang siya itinama. I really don't care if he got my name
wrong. I took a sip of my drink.

"Do you want to go out? Somewhere quiet?"

"No. I'm fine here."

"But I'd like to show you something." He winked.

I almost choked out. Ang lakas din ng tama nito. Guwapo nga ito, pero mukhang
gahaman sa laman.

"No, thank you. I'm not interested."

"Hey, 'wag ka ng magpakipot pa. I know you like me too."

Nairita na ako. Tumayo ako't iniwan siya. Papunta ako sa ladies room pero bago pa
man ako makapasok ay hinablot na niya ang braso ko at hinila sa men's room. Pumasok
kami sa isa sa mga cubicle at isinandig ako sa pinto. Basta na lang niya akong
hinalikan sa labi.

I felt all the blood surged up in anger. Itinulak ko siya at sinampal. "Bastos ka!"

"I like your style, feisty. It's turning me on."

"Gago!" Nagpumiglas ako't balak lumabas pero muli niya akong hinila.
 "Come on, bitch. Stop playing hard-to-get."

Dahil sa inis, hindi ko na inisip kung saan dapat siya sipain. Basta na lang
kumilos ang tuhod ko at tinuhuran siya sa sensitibo niyang bahagi. Napasigaw siya
sa sakit at nahawakan niya ang nasaktang bayag. Sinamantala ko iyon at mabilis na
lumabas.

Hindi ko mahanap si Cindy kaya naman minabuti ko na lang na umalis mag-isa.

Boyfriend naman niya kasama niya kaya ayos lang naman siguro siya. Pagkalabas ko'y
napansin kong hindi ko nadala ang bag ko. Pero ayaw ko namang bumalik sa loob at
baka makita ko uli ang gagong Xander na iyon. I'm just really glad I have my phone
with me.

I looked at my phone, I have a missed a call. I have a message received from my

mom. Literal kong nabitiwan ang cellphone pagkabasa ko sa message. Nagsimula akong
mag-hyperventilate. Hindi ko malunok-lunok ang laway ko. Ang lakas-lakas ng kabog
ng dibdib ko. Nanginginig ang kamay na muli kong dinampot ang cellphone na lumapag
sa semento at tiningnan uli ang message.

Nakagat ko ang labi. May butil ng luhang bumalong sa mga mata ko. Si Alec...narito
si Alec sa Manila! Sabi ni mommy ay bibisita raw ngayong gabi ang mga ito kasama si
Jessa for dinner sa bahay. Bigla-bigla kong naramdaman ang pagkasabik na makita
siya

pero...pero paano? Pwede pa ba? May-asawa na siya.

Tulirong napatitig lang ako sa cellphone ko, hindi alam ang iisipin o gagawin.
Ayokong umuwi. Pero ayaw ko ring palampasin ang pagkakataong muli siyang masilayan.
Subalit hindi ko magagawang itago ang emosyong babakas sa mukha ko sa harap ng
asawa niyang si Jessa at ng parents ko. Hindi ko alam ang gagawin.

May mangilan-ngilang dumaraan sa harapan ko. Saka ko lang napansin na nasa gilid
nga pala ako ng daan. Pero wala roon ang atensiyon ko kundi sa katanungang
nagtatalo sa aking isipan. I've never been so devastated like this before. Hindi ko
talaga alam kung anong gagawin. Pero sa ngayon ay wala akong lakas ng loob umuwi at
harapin silang lahat sa presensiya ni Alec. I just can't.

My phone was ringing. I looked at it and it's an unknown number. Wala akong balak
sagutin iyon lalo't hindi ko kilala ang number kaya pinindot ko ang end button.
Nag-ring uli ilang segundo lamang ang lumipas. Ang kulit. Pero hinayaan ko pa rin.
Tumigil din pagkatapos.

It's almost eight in the evening. I texted my mom telling her I'll be spending
overnight tonight at Cindy's house and she said yes though she scolded me at first.
I called Cindy and left her a message about it since she was not answering.

I heard my phone message tone sounded and looked at it. Sa unknown number galing
iyon, sa tumatawag kanina. Binuksan ko iyon out of curiosity. Nanlaki ang mga mata
ko sa nabasa.
Ayabel, this

is Alec. I'm coming over to pick you up. I'm on my way to your friend's house.

Bigla akong napatayo. Pinanlambutan ako ng mga tuhod. Naroong maupo-tumayo ako sa
kinauupuan. Wala pa 'ko kina Cindy. Teka, I need to tell him. Pero...pero ayaw ko
siyang makita! No, that's a lie. Of course I want to see him! Wait, may kasama kaya
siyang susundo sa akin? What about Jessa? Why did my Mom tell him about me going to
Cindy's? Jeez! What should I do now?

Palakad-lakad-balik ako na parang timang. Halos hindi ko na malunok ang laway dahil
sa kaba. Muling tumunog ang message tone ko at agad ko iyong binuksan.

I'll be there in 10 minutes.

Shit! Oh shit! Lumalakas ang kabog ng dibdib ko. Hindi na ako nag-isip pa, bahala
na! Agad akong akong nag-reply, sinabing wala pa ako kina Cindy at nasa harapan ng
club. Sinabi ko rin ang address at kung saang parte. Sinabi niyang maghintay lang
ako.

Hindi ko alam kung ilang beses namanhid ang aking pakiramdam, at ilang ulit ring
kumabog sa kaba at antisipasyon. Mag-iisang taon na rin mula nang huli kaming
magkita. At kahit kailan ay sariwa pa rin ang nakaraan, parang kahapon lamang
lalo't magkikita uli kami.

Anong gagawin ko, iyon ang paulit-ulit na pumapasok sa isip ko. Hindi ko kasi
talaga inaasahang magkikita pa uli kami. Akala ko kasi ay iyon na ang huli.

Bumusina ang isang kulay asul na chevy avalanche. Napa-igtad ako at tumingin doon.
Bumaba ang isang lalaki

at lumapit sa akin. Tumigil ang mundo ko sa paggalaw. Tanging ang paglakad lamang
niya ang gumagalaw, dahan-dahang humahakbang ang matatag na mga binti nito sa hapit
na itim na pantalon at black suede shoes.

Hapit maging ang kulay puting polo shirt na nakatiklop ang mga manggas hanggang
siko. Bukas ang dalawang top button ng kanyang polo shirt at kitang-kita ko ang
buhok na nasa dibdib niya na alam ko kung hanggang saan ang hangganan niyon sa
ibaba. Napalunok ako.

Naka-tucked-in ang shirt niya kaya naman bakat ang magandang hubog ng puwitan niya
maging ng kanyang tiyan. And oh, fucking god! He trimmed his hair but his stubble
remained. He's so relaxed with his clothes the way he swagged.

Agad nagtama ang mga mata namin, matipid siyang ngumiti habang ako ay hindi mawari
ang dapat gawing reaksiyon.

"Hi." He smirked. Napapikit ako sa boses niyang nagpakinig sa aking buong katawan
na parang hinipan niya iyon. "Did you wait long?" He's in front of me and towering
over me.

Hindi ako makasagot, ni umiling ay hindi ko nagawa. Ang bango niya! Pero napalunok
ako. Sinuri niya ang suot ko, kumunot ang noo, naggalawan ang mga panga tsaka
nagpakawala ng malalim na hininga.

"Ayabel, baka matunaw ako..." he whispered. I gasped when I felt his breath.
Natikom ko ang mga kamay.

Kinagat ko ang labi para pigilan ang pagbalong ng mga luha sa aking mga mata. I
missed him so bad!

"Let's go. Lumalakas na ang buhos ng ulan." Hawak niya sa aking siko. Iyon pa lang
ay pakiramdam ko sumabog na ang buo kong katinuan. Nagpakatatag ako

para huwag bumigay ang mga tuhod kong nanlalambot.

Inalalayan niya ako hanggang sa makarating kami sa sasakyan niya. Pinasakay niya
ako sa passenger seat sa tabi niya. "Put your seatbelt on," sabi niya bago sinara
ang pinto para maupo na siya sa driver' seat. Pinatakbo niya ang sasakyan
pagkatapos.

Sumabay pa ang malakas na hangin sa buhos ng ulan. Medyo baha na sa gilid ng mga
kalye na tinutunton namin. Malakas masyado ang patak ng ulan maging ang wiper ay
hindi na kayang indahin iyon.

"I think it's better to wait for the rain to stop," sabi niya habang itinatabi ang
sasakyan sa kung saan.

Madilim sa bahaging hinintuan namin, malayo sa mga poste ng ilaw ng daan. Manaka-
naka rin ang mga sasakyang dumadaan. Sinindihan niya signal light sa sasakyan for
safety park. At habang ginagawa niya iyon, hindi naman ako mapakali sa isiping may
pagkakataon na kaming makapag-usap, kaming dalawa lang, at dito pa sa sasakyan kung
saan ay makipot at wala akong mapagtataguan.

Natawa ako kahit paano sa naisip. Bakit naman kasi ako tatakbo? Para namang
natatakot akong mapag-isa kasama niya. Hindi...hindi iyon. Natatakot ako sa maaring
ikilos ng katawan ko. Pagkuwa'y lalo akong natawa ng mapakla.

Bakit ako matatakot sa kasalanang hangarin siya nang dahil lang sa may asawa na
siyang tao, gayong hindi ako nagdalawang-isip na magkasala gayong alam kong blood
related kami? Napailing-iling ako.

"What?" pansin niya sa ginawa ko.

Agad akong napatingin sa kanya. "W-what, what?" balik tanong ko.

Mahina siyang tumawa. Nakagat ko ang labi sa ginawa niya, lahat ng parte niya ay
na-miss ko. Gusto ko na siyang lundagin at yakapin pero nagpigil pa rin ako. Hindi
ko naman kasi alam kung ano ang nasa isip nito ngayon.

Tinitigan niya ako. Mariin. Mataman. Waring kinakbisa bawat kasuluk-sulukang bahagi
ng katawan ko, kahit iyong mga natatakpan ng tela. Naramdaman ko ang pag-akyat ng
dugo sa aking ulo. Nag-init ang mga pisngi ko. Pagkuwa'y naningkit ang mga mata
niya at saka lumapit sa leeg ko at pinakasuri kung anuman ang napansin niya.

"You have a fucking kiss mark."

=================

Chapter Eight - Stolen Moments

"YOU have a fucking kiss mark."

Wala sa loob na kinapa ko ang leeg, tiningnan pati sa salamin sa sunvisor sa side
ko. Oo nga, mamula-mula iyon pero hindi pansinin dahil sa sobrang liit. Mukhang
gawa iyon ni Xander kanina.

"You smell of a man's cologne. And what are you wearing?" Sunod niya.

Bumuka ang bibig ko para magpaliwanag pero pinigil ko rin. Nakagat ko ang labi
pagkatapos. Pinigil ko ang ngiting nais sumilay. Kinilig ako sa isiping nagseselos
yata siya.

"Ikaw rin, you smell of a woman's cologne." Pansin ko. Nagka-amuyan kami nang
lumapit siya sa akin.

"Jessa's whisk," maikli niyang paliwanag.

Hindi dapat pero kinurot ang puso ko. At least kay Jessa at hindi sa ibang babae.

"Is she home?" tanong ko habang nakatitig sa kanya. Habang siya ay patingin-tingin
sa rearview mirror at sa side niya.

"Nope. Inihatid ko siya sa airport pagka-dinner namin sa inyo."

"Airport?" napalakas yata ang boses ko.

 "Yeah." Tumingin uli siya sa akin.

"B-bakit?" Kung ano-ano na ang naglalaro sa isip ko. And believe me, lahat ay puno
ng malisya.

"For business purpose. She'll be gone for a week."

"I-ikaw?"

"Ako?" Tumaas ang isa niyang kilay.

Tumango ako. Lumunok. Naghihintay ng sagot na gusto kong marinig. Hindi na nga
yata ako humihinga sa paghihintay ng sagot niya.

"I have some business transactions I have to take care of. I will be

staying here for a while. I rented a room at a hotel nearby, though your parents
insisted that I stay in your house but I refused."

"Bakit?" mabilis kong tanong.

"Anong bakit?" Napansin ko ang matipid niyang ngisi at hindi ko alam kung para
saaan iyon.

"Bakit ka tumangging mag-stay sa amin?" Nakaramdam ako ng konting yamot.

"Dahil...dahil hindi ako komportableng makita ka roon." Tumingin uli siya sa

bintana, waring may sinusuri.

"Bakit nga!" Sumabog na ako sa inis. I've been so excited to see him
tapos...ganito lang pala ang reaksiyon niya sa pagkikita namin. Gusto ko siyang
sampalin.

Tumawa na siya na lalo ko pang ikina-inis. Tila tuwang-tuwa pa nga siya. Gusto ko
ng umiyak. Gusto ko siyang sipain. Gusto ko siyang sabunutan. "I hate you!" hindi
ko tuloy napigilang sabihin dahil sa irita.

Napahalakhak pa siya. Ayoko na! Kinuha ko ang hawakan ng pinto para buksan iyon
pero naka-locked ang pinto. Tiningnan ko siya, "Open the damn door!" galit na ako.

"Why?" kunwa'y tanong niya.

"Open it or I'll scream!"

"Hindi ka pa rin nagbabago. Asal-bata ka pa rin..." kinagat niya ang ibabang labi
habang pinapasadahan ng tingin ang aking dibdib na taas-baba sa galit. "You can
scream, nobody will come. Looks like we're in a secluded area. In this heavy, rain
nobody will come out to check on us, not even cops." Ngisi niya.

"I don't care, just open the damn door before I wreck this car!"

Sa halip na gawin, kinuha niya ang isa kong braso, hinila niya ako palapit sa
kanya, at saka niya ibinaba ang upuan ko hanggang sa mapahiga na ako at sumunod
siya. Magkadikit na ang aming mga ilong, halos makanda-duling kami sa pagtingin sa
isa't isa. Bago pa ako makasigaw, isang maikling halik ang idinampi niya sa labi
ko.
 "I miss you, sweetheart," and he said.

Nagulat ako sa ginawa at sinabi niya. Pero sapat iyon para matunaw lahat ng galit,
inis at sama ng loob ko. Na-miss ko rin siya, sobra-sobra! Hinaplos niya ang pisngi
ko, pati labi kong naka-awang. Hinalikan niya uli iyon, maikli lang.

Pinahid niya ang luhang hindi ko namalayang tumulo sa pisngi ko. How can I ever
forget this man? How can I ever stop loving him? How can I make the wrong right?
How? How! Bakit mahal ko siya?

"Shhh." Saway niya tsaka ako niyakap.

Nararamdaman ba niya ang nararamdaman ko? Alam ba niya?

"Stop, Ayabel, please stop. Don't make it hard for me." He pleaded.

"I-I'm sorry..." napahikbi-hikbi ako.

Iniangat niya ang baba ko at nagtitigan kami. Malamlam na ang mga mata niya.
"Sorry for what?"

"Sorry for not doing the promise to forget you. To forget everything. I still
think of it, all the time. I tried but I can't. I still think of you. Oh god,
Alec...I love you...I still love you so forgive me, God!" humulagpos na ang sakit
ng damdamin ko.

Mahigpit niya akong niyakap. Maging siya'y nagpipigil sa kung anumang damdamin.
Hinalik-halikan niya ang mga

luha ko. Paulit-ulit niya akong sinasaway sa pag-iyak. "It's alright,

sweetheart...it's alright because I feel the same. I missed you. You never left my
thoughts for one second. You're always around everywhere I went. I thought I was
going mad. I missed you! I love you, Ayabel!" At siniil niya ng halik ang aking
labi.

Maruborob. Nakadadarang. Masarap. Nakapagpapalimot sa sarili ang halikang

namamagitan sa amin. Ayoko na iyong matapos pero kailangan dahil medyo tumila na
ang ulan. Bumitaw siya't hinaplos niya ang aking pisngi.

"Let's get going." He then started the engine.

ALEC was drying himself up while handing me a towel. Nauna siyang nag-shower at
katatapos lang niya. He didn't invite me to shower with him, nor did I volunteer to
go with him, parang nagkakahiyaan nga kami e.

I will not deny the fact that I love every second of moments being spent with him,
especially in this rented hotel room where he's staying at. Pinaghalo-halong saya,
kilig, nerb'yos at excitement ang nararamdaman ko. Sa isip ay may gusto akong
mangyari, at sana mangyari pero naroon ang pagka-alangan dahil iba na noon sa
ngayon. Iyon pa rin ang naglalaro sa isip ko nang pumasok at lumabas ako ng shower.
 Suot ko ang isang white shirt ni Alec na ipinahiram niya, hindi lumampas ng tuhod
ko sa halip ay lumitaw pa ang mapuputi kong binti. Naka-upo si Alec sa dark brown
colored leathered sofa, nakatalikod sa akin at may iniinom na alak sa isang
crystalline na baso. Naka-roba pa rin ito nang pang-hotel,

habang nakamasid sa salaming bintana na pinapatakan ng malakas na ulan. Sa tingin

pa lang ay ang bango-bango na niya, nalalasahan ko na ang kanyang balat sa aking
dila.

"You're done..." pansin niya nang tumayo siya at humarap sa akin.

"Hmm," maikli kong sagot at yumuko para iwasan ang dibdib niyang nakalitaw sa
nakabukang roba.

Acting like you've never seen his half naked body, huh? I scolded myself. Kinagat
ko ang labi para itago ang aking ngiti. Nilampasan niya ako at dumiretso siya sa
mini bar na nasa likuran ko. "Do you want a glass?" Angat niya sa alak at ipinakita
sa akin.

Saglit akong nag-isip, mukhang kailangan ko nga ang pampalakas ng loob, tumango
ako. Nagsalin siya sa isa pang baso at sa kanya rin saka ibinigay sa akin ang isa.
Nag-toast kami at saka nilagok nang sabay ang alak. Inisang lagok ko iyon, pumunit
sa aking lalamunan ang mapait at mahapding likido kaya napa-argh ako at sabay sigaw
ng wooh!

Mahina siyang tumawa. "Para kang hindi sanay," tukso niya.

Nilingon ko siya, "Parang alam mo naman ang lahat ng nangyari sa akin." Napa-ismid
ako.

Naningkit ang kanyang mga mata. Tila hindi nagustuhan ang sinabi ko. Muli siyang
umupo sa sofa at sumunod ako, umupo sa pang-isahan na katabi nang sa kanya. Dimmed
ang ilaw sa kinauupuan namin, mas maganda kasing pagmasdan ang pagpatak ng ulan sa
ganoong atmosphere, even the raindrops sound was like a lullabye chanting for me to
sleep. Napahikab ako.

"You

can use my bed," agaw niya sa pansin ko. Lumingon ako sa kama, tapos sa kanya.

"Did you tell my mom about this?"

He chuckled. "Hell, no. I asked her where you were, and you know her, she can
easily give any informations away. She knows I'm heading back to my hotel. So you'd
better call your friend and tell her that you're still there, y'know what I mean?"

Napanganga ako. Akala ko ay walang kasawayan sa katawan ito, heto at siya pang
nagsabing magsinungaling ako. Pero...hindi ako tatanggi. Kaya naman nag-text ako
kay Cindy at sinabi ang dapat sabihin sakaling magtanong si mommy.

"Naughty..." I whispered.

Mahinang halakhak ang pinakawalan niya. Sumandig siya sa pagkaka-upo at patagilid

akong tinitigan. Nakabuka ang mga binti niya at ang mga braso ay nakapatong sa
magkabilang gilid niya.

Kahit sa dilim ay ang sarap niyang pagmasdan. Ang sarap din sigurong magsumiksik sa
katawan niya at damhin ang init niya. Pero bakit wala pa siyang ginagawa? Hindi ba
at ito na iyong pagkakataon kung saan ay gagawin namin ang dapat gawin? Like
seriously, shouldn't he be jumping and caressing me, like right now, instead of me
thinking about it first? Or...baka wala nga siyang balak?

Parang nangasim ang sikmura ko sa naisip. For sure my face wasn't showing the
beautiful side of me. Tumayo ako, lumapit sa kanya, humarap sa harapan niya at
pinakatitigan siya.

Mga mata lang niya ang umangat para tingnan ako. Lalo lang nadagdagan ang inis ko.
Tila ba hindi siya interesado sa akin samantalang kanina lang ay

isinigaw niyang mahal niya ako. May topak ba ito?

"You said you love me?" It's interrogation time. I don't care if I looked like a
spoiled nagging brat.

"I did say that, yes..." mahina niyang tinig, too relaxed actually, nakakakiliti
sa pandinig.

"And you missed me?" Nayakap ko tuloy ang sarili dahil doon.

"Hmm..." napako ang tingin niya sa dibdib kong nagsisimualng mamaga dahil sa
pagkakatitig niya.

"Shouldn't we be...having-err, you know...that?" Oh hell! Kailan pa ako nahiya?

"That?" His left brow arched, followed by his lips. I do think my presence was
amusing him-no, my reaction did. Do I looked like I'm begging for his touch?

"Yes! That! That fucking sex, that! Dammit!" Inihagis ko ang tuwalyang nasa buhok
ko sa kanya at saka mabilis kong tinunton ang kama na nasa likod ng sala.

Sasabog na yata ako sa tinding inis. Nakakainis naman kasi siya. He is playing hard
to get. Siya pa ba ang gagawa noon? Ano ako, desperate for sex? Hmm, yeah? Sagot ng
kabila kong isip. Gahd!

Kanina pa ako nakatalukbong sa kama pero wala yata talaga siyang balak na sundan
ako at aluin. Hindi ko na napigilang huwag magpakawala ng sama ng loob, napahikbi
na ako. Ano 'to? Kung ganito rin lang pala ang kahahantungan namin e bakit pa niya
ako hinanap? Bakit niya sinabi ang mga katagang iyon? Nasasaktan na naman ako. Alec
is the only human being in the whole universe who could make me cry like this.

At kung kailan naman ako hinihila ng antok saka ko pa naramdaman

ang pagtabi niya, hindi ko na tuloy nagawang humarap sa kanya at hinayaan ang
sariling matulog. Naramdaman ko pa ang pagyakap niya sa katawan ko bago ako
tuluyang hatakin ng kadiliman.

Naalimpungatan ako. Tiningnan ko ang oras, its three in the morning. Tulog na
tulog si Alec, halatang pagod. Dahil siguro sa long drive. Nakaputing t-shirt din
ito at striped pajama. Naka-awang ng kaunti ang bibig nito at mahinang naghihilik.
Sa halip na ma-turn off, kinilig pa ako. Hindi siya nag-shave, but I find it so
manly and I like it. Gahasain ko na kaya ang lalaking ito?

Pumunta ako sa kusina para uminom ng tubig. Nakatagilid na si Alec pagbalik ko.
Tikom na ang bibig at hindi na naghihilik. Dahan-dahan akong humiga para hindi siya
magising. Humarap ako sa kanya nang patagilid at marahang yumakap sa katawan niya.
Hindi ko pinatay ang sinindihan kong bedside lamp para makita ko ang mukha niya at
magsawa sa pagtingin doon.

Hinaplos ko ang mukha niya, noo, ilong, labi at panga. Dinampian ko ng halik ang
labi niya, magaan lang. Sininghot ko siya ng maigi sa leeg, pati na rin ang
hiningang ibinubuga niya, ang bango niya talaga.

Pinadulas ko ang palad sa kanyang dibdib, gosh...ang tigas, ang sarap damhin.
Natutukso akong hawakan ang pagkalalaki niya, pero baka magising siya. Hindi ko
alam kung sa akin ba o sa kanya nanggagaling ang init na nagpapa-alinsangan sa
sarili ko, pero baka sa akin kasi tulog naman siya.

Hinalikan ko ang dibdib niyang natatakpan ng shirt. Gusto ko siyang yakapin ng

mahigpit. Aksidente kong nadikit ang legs ko sa harapan niya at napakislot ako nang
maramdaman ang matigas at nakausli niyang pagkalalaki. Napasinghap ako kaya
tinakpan ko ang bibig para hindi gumawa ng ingay.

Shit! He's up!

A/N:

Hey loves, pansinin n'yo sina Alec at Ayabel dito, LOL.

'Wag puro sina Adam at Evanna ng ADAM'S GARDEN

Jamin at Rose Ann ng HELL ALL OVER AGAIN

Julian at Kayla ng JUST TO BE NEAR YOU

Julian at Katrina ng BETRAYAL

Devon at Katrina ng A DEVIL'S WRATH

Denzel at Ayesha ng THE CHEATING WIFE

at...marami pa.

Hays...anyway, thanks for the heartfelt support, reads, votes and comments.
AWESOME!

Luv-luv-lots,

MicX

=================

Chapter Nine - Alec's Punishment

"CONTINUE with what you're up to. Don't stop," bulong niya na animo hirap sa
paghinga.

I felt myself blushing. Bigla naman akong tinablan ng hiya. Pero gusto kong
maramdaman na ganito kami, natural na magkayakap at hindi naghahabol ng oras.
Walang pag-aalala na baka may makakita sa amin. Umusog pa akong lalo sa sa kanya,
niyakap siya ng mahigpit habang hinahalik-halikan ang kanyang dibdib, ang sarap
naman n'yang yakapin!

Ipinasok ko ang mga kamay sa loob ng shirt niya, kinapa ang mumunting buhok sa
dibdib, sinalat ang mga utong niya, ang cute, ngiti ko sa sarili. Bumibigat na ang
paghinga ni Alec. Ako naman ay nasisiyahan sa paghaplos sa kanya ng marahan,
ninanamnam ko kasi ang bawat pakiramdam sa hatid na sensasyon niyon.

Medyo nagulat ako nang hawakan niyang bigla ang pulsuhan ko. "Stop teasing me,
Ayabel..." Sinalubong ko ang mga mata niyang matamang nakatitig sa akin. "Do it,
come on." And he let go of my arm.

"Hmp, demanding." I snickered.

He chuckled in return. Pagkuwa'y tumihaya siya at ipinailalim ang mga braso niya
sa ulo niya, may ngising nakapaskil sa mga labi. Inirapan ko siya bago pinadulas
ang mga palad ko sa kanyang harapan. Kapapatong ko pa lamang ng kamay ko roon pero
tila galit na gumalaw si adan niya. Napaigtad tuloy ako na ikinatawa niya.

"Scared?" He teased.

"Hindi 'no. Nagulat lang. Daig pa niyan ang makalundag kaysa pusa." Nguso ko sa
ari niya na kahit natatakpan ng pajamas ay bakat na bakat naman ang

kahindigan niyon.

"It's excited. Look at it, it's been waiting for your tongue," he said as if he's
in pain.

Hinila ko ang pajamas niya pababa. Nakagat ko ang labi nang tumambad nga iyon na
parang may spring na nagpagalaw-galaw sa harapan ko. "Ang yabang o!" I said to hide
my nervousness.

Tumawa lang siya. "It's your fault, it's trying to impress you." Sabay kindat.

Gosh! Gusto kong himatayin sa kilig. Kahit bastusan ang ginagawa namin, para sa
akin ay pinakamasarap na kabastusan iyong siya mismo ang may gawa. I'll never trade
it. Gusto ko ngang bastusin niya ako kahit araw-araw at gabi-gabi.

Pinagsalikop ng dalawa kong palad ang kabuuan niya at pumintig-pintig sa aking

balat. Nagpalabas siya ng banayad na ungol. I slid down my other hand to his sack,
slowy rubbed it while the other clasping his roundness. I circled my pointer to the
the slit of his cock, tapping the sensitiveness of its soft spot. Hindi na ako
nakapagpigil, isinubo ko na iyon, kalahati lang habang ang dulo ng dila ko naman
ang lumaro sa ulunan niyon.

Naramdaman ko ang kamay niyang pumatong sa ulo ko pero hindi ako tumigil. Dahan-
dahan kong isinubo ang kahabaan niya, hanggang sa maaabot ng lalamunan ko. Nagmura
siya. Ginanahan naman ako. Muli kong kinunyapit ang isa kong palad sa ibaba ng
pagkalalaki niya habang ang bibig ko ay patuloy sa pagsubo sa itaas na bahagi.

"Oh, Ayabel!" ungol niya.

Napapa-arko ang puwitan niya sa ginagawa ko sa kanya. Akala ko ay lalabasan na

siya pero pinatigil niya ako at hinila niya ako para magkapantayan kami ng mga
ilong. Ikiniskis niya ang dulo ng ilong niya sa akin. Mabilis ang kanyang paghinga.
Hinawakan ng dalawa niyang palad ang magkabilang gilid ng ulo ko. Panakaw siyang
humalik pagkatapos.

"Aren't you gonna come?" pagtataka ko.

Umiling siya. "Not yet...I'm not in a hurry."

Itinaas niya ang suot kong t-shirt. Itinihaya ako. Sinakop ng palad niya ang
dibdib ko. Hinimas-himas niya ang kabuuan ng mga iyon. Bumaba ang bibig niya sa isa
at saka dinilaan ang aking utong. Parang kuting lang siya na dumidila sa gatas,
banayad, relaks, nakakapatid-hininga dahil sa tensiyong binubuo niya sa puson ko.
Gusto kong hilain ang batok niya at isubsob siya sa dibdib ko pero pinigil ko ang
sarili.

Sa bawat panunukso niya sa dibdib ko, lalo namang umiigting ang mga ugat kong
nagnanais humulagpos sa torture na ginagawa niya sa akin. Naramdaman ko ang mga
daliri niyang dumudulas sa tiyan ko, nagpa-ikot-ikot sa aking pusod, bago gumitna
sa aking mga hita.

Pumunta ang bibig niya sa aking leeg, mariing dumila sa aking balat, parang asin
na kailangan niyang dilaan lahat at saka kumagat na parang kalamansi iyon,
pagkatapos inumin ang alak. Nasabunutan ko tuloy siya dahil sa sakit na dulot ng
pagkagat niya.

Pero napawi ang sakit nang bigla na lang niyang ipinasok ang daliri niya sa
pagkababae ko, basta na lang at walang babala. Sa halip na magreklamo, pakiramdam
ko ay kinuryente ako sa sobrang sarap, halos manginig sa tindi ng sensasyong dulot
niyon.

Pinakadiin-diinan

niya ang pagkakapasok niyon, tila may inaabot habang ang dulo ng mga daliring
nakapasok ay tumutusok sa kaloob-looban ko. Napasigaw ako. Hindi ko maintindihan
ang sarap na dulot niyon. Kakaiba. Ngayon ko lang naramdaman. Gusto kong magwala.
Iyong klase ng pagwawala na parang nababaliw ako dahil hindi ko maipaliwanag ang
sarap.

Gusto kong idilat ang mga mata para tingnan ang ginagawa niya, o kaya siya, pero
hindi ko magawa. Wala akong lakas na gawin dahil nanginginig ang buo kong katawan.
Maging ang aking hininga ay kaybilis na para akong mabibilaukan. Ang sigaw ko na
lang yata ang siyang tanging maririnig sa buong hotel.

Paulit-ulit kong tinatawag ang pangalan niya. Naramdaman ko ang paghugot niya sa
kanyang mga daliri. Napadilat ako at tiningnan siya. Gusto kong magmakaawang ibalik
niya iyon. Ayoko pang matapos ang sarap. Gusto ko pa.

Nabasa naman niya ang nais kong mangyari pero hindi niya ginawa ang hiling ko. Sa
halip ay pum'westo siya sa gitna ng aking mga hita. Kinuha niya ang mga iyon at
ipinatong sa kanyang balikat. Hindi na niya kailangang gabayan si adan niya para
ipasok sa aking eba, kusa iyong pum'westo sa bukana ko.
 When he entered inside me, it felt like the stars shined bright on me. It welcomed
me with blinding light. Like I'm a tiny meteor circling around the universe, lost
and yet found. If he could only do it with a fast pace but no... Alec's sure taking
his time, killing me with his naughtiness.

I can't deal with the overwhelming pleasure. If this could kill, I would have

been dead by now. "Alec...please! Please!" and so I have to beg.

"Shhh..." sabi lang niya sabay halik sa labi ko nang dumapa siya sa akin. Mariin.
Nanggigigil. Galit? Bakit parang nagpaparusa?

Hindi na ako makahinga. Ayaw niya akong bigyan ng espasyo para huminga. Itinutulak
ko siya pero mabigat siya. Umungol ako para ipaalam na pakawalan niya ako. Ginawa
nga niya. Matiim niya akong tinitigan. Bumibilis naman ang pag-ulos niya sa akin.
Pati ang kama ay bumibilis sa pag-uyog.

"I will fuckin' erase all the memories you had with other men!" he angrily said.

"A-Alec-"

"Shh! Raise your arms, keep them behind your head."

"But-!"

Alec quickly picked up my shirt and put it gently in my mouth. Napamulagat ako.
Umiling sa pagtutol, binalak pigilan ang kamay niya.

"I said keep your arms behind your head, Ayabel." Matigas niyang utos.

Kinakabahan na ako pero sinunod ko ang sinabi niya. Hinayaan kong ipasak niya sa
bunganga ko ang damit habang ibinabalik ang mga kamay ko sa ulo. Mataman ko siyang
tinitigan. Wala siyang ngiti. Bagkus ay seryoso ang mukha niyang pinagmasdan ang
leeg ko.

"Hmrpp!" ungol ko. Bakit ba siya galit?

Madiin niyang hinaplos ang leeg ko. Parang may pinupunasan siya. Bakas ang pagka-
irita niya. Nang hindi makuntento, iniangat niya ang baba ko at saka niya muling
dinukwang ang leeg ko. Sinipsip niya nang sinipsip ang partikular na bahagi kung
saan may markang iniwan si Xander.

At habang

ginagawa niya iyon, dumulas ang isa niyang kamay sa hita ko, pataas sa puwitan at
mariing pinisil ang pisngi niyon. Marahas niyang hinila iyon pasalubong sa pag-ulos
niya.

Napakapit ako sa unan ko. Naroon ang sarap, mayroon ring kaunting sakit. Para
kasing may nabubunggo siya sa kaloob-looban ko. Sa tuwing uulos siya, may
nasasaling ang ulo ng ari niya roon at tila ba humihilab ang kung anumang naroon
kaya napapa-atras ang balakang ko. Lalo pa niyang idiniriin ang sarili sa akin nang
mapansin niya ang ginagawa ko. Umungol ako, pabiling-biling.

"You like sex that much, huh? Well, I'll give you all the lovin' you can get. I'll
shove it hard to your fuckin' pussy until you cry for me to stop. I'll ram you hard
until every muscle in your body gives up. I'll torture you, Ayabel... till you
can't walk anymore. I will make you forget all the men who touched this body. You
will remember only me...only this!" He gritted his teeth.

Kahit may gusto akong sabihin, ungol lang ang nagagawa ko. He's scaring me. The
tension his anger gave me chills, but he's dick that kepts plunging inside me gave
me the most wonderful feeling at the same time. Hindi ko alam kung patitigilin ko
ba siya dahil sa pag-aalala, o hahayaan ko lang siya sa pagbibigay ng sarap sa buo
kong katawan at katinuan.

Naramdaman ko ang pag-iigting ng aking puson, lalabasan na ako. Gusto ko nang

maabot ang dapat maabot. I'm so looking forward to it. Kung kailan naman handa na
ako, saka siya tumigil. Nanlalaki ang mga matang nakatingin lang ako sa
kanya...naghihintay

sa muli niyang pagkilos. Baka kasi balak lang niyang umiba ng puwesto.

He pulled himself out, held out his erection and started jerking off while staring
intently at my face. I was literally taken aback, didn't know how to react. Umungol
siya nang labasan at tumalsik sa puson ko ang kanyan katas. Hinihingal siyang
umalis sa pagkakapatong sa akin, tumabi sa gilid ko at saka bumulong, "Thank you.
That was fun."

"Hm?" ungol ko.

"You can move your amrs now. I'll take a shower." Kumindat siya bago tumalikod.

Hindi ako makapaniwala. Paulit-ulit kong tinatanong sa sarili kung ano ang
nangyari at bakit ganoon? Inalis ko ang nakapasak sa bibig ko, pinagmasdan ang
katas niya sa aking puson. "What the hell!" naiinis kong sigaw.

Padabog akong bumaba ng kama at padabog na pinuntahan siya sa banyo. Lalong

nagngitngit ang kalooban ko nang malamang naka-locked ang pinto. "Shit! Dammit,
Alec!" sigaw ko. Kinabog ko iyon nang kinabog pero patuloy lang ang ingay ng shower
sa pagtulo. Ilang ulit akong nagwala sa labas ng pinto pero wala talaga siyang
balak buksan iyon.

Tumigil ako sa pagkatok kasi masakit na ang mga kamao ko. Nakanganga akong
nakatingin sa pinto, taas-baba ang dibdib sa galit, sama ng loob, inis-lahat!
Put'na niya...'lang'ya siya! Gago pala siya e! Marahas kong pinahid ang luhang
bumasa sa pisngi ko. Ano bang problema niya!

Naghintay akong nakatayo sa paglabas niya. I swear, I will smack his face really
hard! I will fucking kill him. Just he

wait!

Nang bumukas ang pinto, mabilis ko siyang sinugod. Hindi ko na hinintay na

magsalita siya o na magtanong uli ako. Itinaas ko ang kamay ko para sampalin siya
pero maliksi siyang nakaiwas, sa halip ay inipit niya ako sa balakang at braso niya
at saka hinila sa banyo.

Nagpupumiglas ako. Sinisigawan siya. Minumura. Kinakalmot sa tuwing may

pagkakataon. Kinuha niya ang mga braso ko at inisang kamay lang niyang inipit ang
mga iyon. Mahigpit, kaya naman nasasaktan ako. Ang brusko talaga niya. Hindi siya
iyong gentleman na dating kilala ko. I hate him. I hate him!
 Kinuha niya ang wet yellow sponge na nasa lababo at saka ipinahid sa puson ko.
Nilinisan niya ang katas niyang nakadikit doon. Dahil sa ginawa niya, tumigil ako
sa pagpupumiglas at pinanood ang ginagawa niya. Nang maramdaman niya ang
paghinahaon ko, pinakawalan niya ang mga kamay ko. Binanlawan niya ang sponge at
muling ipinahid sa mukha ko. Inayos niya pati buhok kong nagulo.

Tumigil siya sa pagpahid at pinadulas ang daliri niya sa aking labi. Sa malaking
salamin ko pinanonood ang ginagawa niya. Napa-igtad ako dahil may sugat ang labi
kong dinampian niya. Marahil ay dahil sa sobrang inis ay hindi ko namalayan ang
mariin na pagkagat ko roon.

Iniiwas ko ang labi. Hinaplos niya ang pisngi ko. Lumapit ang mukha niya sa akin.
Hindi ako kumilos kasi malay ko ba kung ano ang gagawin niya. Dinilaan niya ang
labi kong may sugat. Marahang binabasa ng laway niya, paikot-ikot ang dulo ng dila
niya roon.

Hindi ko alam kung ano ang intensiyon niya

pero sa halip na masaktan, gumising lang iyon sa naudlot kong pagkamit ng

kaligayahan kanina. Umangat ang kamay ko para yakapin ang batok niya pero bigla
siyang lumayo sa akin at iniwan ako sa banyo. Katulad kanina, napanganga uli ako at
parang tangang tinititigan ang sarili sa salamin.

Kinuyom ko ang palad para pigilan ang sariling magalit. Patience,

Ayabel...patience, bulong ko sa sarili. Sumunod ako sa kanya sa kama. Nakahiga na
uli siya. Nakatingin siya sa akin, hinihintay ako sa pagtabi sa kanya. Kahit
nalilito sa ikinikilos niya, sumampa pa rin ako at nahiga sa kanyang tabi.

Pinatagilid niya ako, pero hindi paharap sa kanya kundi patalikod. Pagkatapos ay
yumakap siya sa likuran ko at sumiksik sa likod ko. Hindi ako maka-react.
"Goodnight, sweetheart. Sleep, we only have two hours to sleep before the sun goes
up," bulong niya.

Hindi ako sumagot. Hindi kumilos. Pero hindi rin ako pumikit. Sa tingin niya
makakatulog ako? Nawalan na ako ng lakas ng loob na awayin at tanungin siya.
Naghihilik na uli kasi siya. Tulog na siya.

What a jerk! Napaluha ako. Pero hindi ako umiyak. Pinilit kong lunukin ang laway na
naipon sa lalamunan ko. Bahala siya!

WALA na si Alec nang magising ako. May nakahain sa mesa na breakfast, at simpleng
note na nagsasabing may aasikasuhin daw siyang business kaya umalis na raw siya.
Kainin ko raw ang niluto niya. At dahil naman sa simpleng gesture lang niya ay
nanlalambot na ang puso ko, kinain ko nga ang almusal. Natatawa

ako sa sarili habang kumakain. Lumuluha na rin pala ako pero hindi ko lang pinansin
iyon.

"SO, anong nangyari? Ba't hindi ka natuloy sa amin? Sa'n ka natulog, Ha? Sino ang
boylet mo? Come on, spit it out." Nasa gym kami ni Cindy. Tapos na ang klase namin
for this day at naroon kami para panoorin ang ang varsity team ng university namin
sa paglalaro ng basketball.

"Wala lang. Hindi ko sasabihin kaya huwag ka ng magtanong dahil wala kang
makukuhang sagot sa akin." Masungit kong sagot.

"Aba! Ang damot o. Ano ba? Sino na kasi?" Hinila pa ni Cindy ang braso ko para
magpumilit.

Umiling ako. Kahit anong gawin niya ay hindi ko sasabihin, its my own little
secret.

"Go, go, Xandro!" biglang sigaw ni Cindy.

Tiningnan ko ang tinutukoy nito, isa sa mga naglalaro ng basketball. Hay naku, may
bago, o baka nadagdagan na naman ang lalaki niya. Napailing ako. And then I
remembered what Alec told me. Nagpakawala ako ng hininga. I did what I did
because...because...I like sex...right? Pangungumbinsi ko sa sarili.

Pero alam ko ang totoo...I just wanted to forget. I wanted to forget so hard and
so fast. And I thought, since I love the sex between Alec and I, maybe having sex
with other men would make it all the same. Maybe I just love the sex and not him.
Maybe, just maybe...there's no other reason but that.

Pero bakit ako nasasaktan? Hindi ko naman hinangad sa iba iyong ganito. Pagkatapos
ng sex, tapos na rin, ayaw ko ng umulit pa. Pero kay Alec...kasali

lahat e. Hindi lang puson ko ang nadale niya, pati puso ko...lahat ng sa akin ay
hinuli niya. And here I am, hurting because I let him take my heart as well. What a
twisted fate we have. I know that whatever I do, we can never be together. He's
never going to be mine. Not yesterday, not today, not tomorrow...and not forever.

"HOY, ano na?" Cindy elbowed me.

"I'm going home. I'll see you tomorrow." Paalam ko.

"What? Just like that? Magkuwento ka naman!" reklamo niya.

Mapakla lang akong ngumiti. Wala naman kasi akong ikukuwento sa kanya. Iniwan ko
na siya sa bleachers at lumakad patungong gate. Huminto ako sa gate para para mag-
abang ng masasakyan. May humintong blue chevy avalanche sa harap ko. Biglang
nagwala ang aking puso.

"HOP in." Matamis na ngiti ni Alec.

 At dahil doon, lumundag ang puso ko sa sobrang saya. Magaan ang mga paang sumakay
ako sa tabi niya.

"Hi!" pinipigil ko ang sariling mapatili sa sobrang kilig. I'm not a fangirl. I
never go gaga, or gush around boys but with Alec. I feel like a young teenager
going crazy for seeing her idol. Gahd, I'm crazy.

"Do you want to eat out?" He helped me put my seatbelt on.

Nalanghap ko siya, ang bango pa rin niya. He's wearing a business suit but took off
his top and its sitting at the backseat. His white marooned striped necktie looked
really good on his long white shirt, he looked dashing. Mabilis akong tumango.

Dinala niya ako sa isang secluded place. Lumabas kami ng Maynila at pumunta sa
isang hotel resort. Madilim na nang makarating kami roon. Hindi ako magkamayaw sa
puwedeng mangyaring ngayong gabi. Siguro...siguro ay babawi siya. And with that
thought in mind, the disappointment I was feeling were all gone.

Nakapasok na kami sa loob ng restaurant. May sinabing pangalan si Alec sa usher,

at iginiya kami roon. Kahit nagtataka, sumunod ako. May kinawayan si Alec sa isang
mesang nasa tabi ng wood rail where it's overlooking at the neon lights down the
city.

"ALEC! Aya! You're here!" said a couple of middle aged folks to us.

"Mom? Dad?" sobrang nagulat ko. Nagtataka akong napalingon kay Alec na nakangiti
lang sa akin.

"I invited them to dine with us. I owe them." Sabay kindat sa akin.

And just like that, gumuho ang pag-asa kong makapagsolo kami. And at the same
time, gusto ko siyang sabunutan at kalbuhin at saka itulak sa mataas na bahagi ng
lugar na ito para mahulog siya at mabagok ang ulo. I really hate him!

A/N:

Sa readers nina Alec at Aya, thanks for the reads, votes, and comments. Hope this
story stays here at hindi mabura ni watty.

Luv-Luv,

MicX

=================
Chapter Ten - His Sweet Torment

"AYA, your mother is talking to you." I heard my Dad said.

Pinigil ko ang mga mata sa pagtirik dahil sa nakakikiliting pakiramdam na hatid ng

palad ni Alec sa aking hita. "W-what?" pawang hininga ko lang ang lumabas.

"What's the matter with you?" medyo tumigas na ang boses ni Daddy.

Mahigpit kong hinawakan ang kamay ni Alec sa aking hita para pigilan iyon sa
ginagawang paghagod doon. Inayos ko ang mukha at humarap kay dad. "I'm alright! I
mean--" nag-high pitch ang boses ko roon kaya tumikhim muna ako bago nagpatuloy. "I
mean, medyo malamig kasi rito kaya hindi ako mapakali."

"Malamig ba?" Pinansin ni Mommy ang kapaligiran, halatang hindi siya ayon sa aking
sinabi. Pero kinuha niya ang sariling itim na blazer at tumayo.

"NO!" napasigaw ako kasi balak niya akong puntahan sa kinauupuan ko para ipatong
ang blazer sa akin. Nagulat siya at napa-atras sa gulat. Napamaang naman si Dad. At
si Alec, nakita ko ang pagsilay ng pilyo niyang ngiti. Nakagat ko ang labi.

"Allow me, Arlyn." Tumayo si Alec at kinuha ang blazer kay mommy at siya ang
mismong naglagay no'n sa akin.

"You're acting funny, Ayabel. Are you on drugs?" matigas ang tinig na tanong ni
dad.

"Oh, for Christ's sake! I don't do drugs, Dad!" Naiinis kong sagot.

"Watch your mouth, little missy." Baling ni mommy sa 'kin.

Kinagat ko uli ang labi. Matalim kong tinitigan si Alec, kasalanan niya kasi lahat
ito. Kung hindi ba naman kasi

siya adelantadong basta na lang humagod sa hita at sa eba ko e hindi ako aasta ng
ganito. Nakaka-ilan na siyang atraso sa akin.

"So, did to hear from Jessa yet?" Ngiti ni mom kay Alec. Matalim kong tinitigan
ang hinihiwang steak ni Mommy, dinasal na sana tumalsik iyon sa mukha niya o kaya
ni Alec para magkagulo.

"Yes. I talked to her this morning and she's doing fine. Her parents are ecstatic
to have her back after a long time." Banayad din ang paghiwa ni Alec sa steak niya.

Nanggigigil naman ako sa hawak kong kutsilyo. Ayaw ko ng pinag-uusapan nila.

"Isang taon na rin kayong kasal, wala pa ba kayong balak magka-anak?"

Nabitawan ko ang steak knife sa sumunod na tanong ni Mommy. Nag-sorry ako sa ingay
na nagawa niyon. Pero hindi ako nag-angat ng tingin, naghihintay lang sa isasagot
ni Alec.

"We do, of course. We're tyring actually." Natural na sagot ni Alec.

Nawalan na ako ng ganang kumain. Maayos kong inilapag ang utensils sa gilid ng
plato ko at nagpaalam sa kanila na magbabanyo ako. Sa banyo, mataman akong
nakatingin sa malaking salamin. Hindi ko maipinta ang reaksiyon ko. May nagbabagang
luha na nais lumabas kaya lumunok ako para pigilan iyon.

This is not the time to whine, you little bitch, I scolded myself.

Papalapit na ako sa mesa namin. Nakita kong naghahalakhakan silang tatlo habang
may tinutunggang red wine. Hindi nila ako pinansin habang paupo ako. Ang lakas ng
tawa ni mommy sa ikinukuwento

ni Alec. May kalokohan din palang nalalaman si Alec. Marunong ding mag-joke at
magpatawa. Nang matapos siyang magkuwento, sa mga haplos naman ni daddy
napahagikgik si mommy. Halatang tipsy na ang mga ito.

"Mom, Dad, that's enough. Magda-drive ka pa, hindi ba?" Agaw ko sa pansin nila.

"Oh, there she is, my beautiful daughter." Hinaplos ni Daddy ang pisngi ko.

"The product of our genes, sweetheart." Mom smiled.

"Yes, she's a beauty indeed," sawsaw din ni Alec.

Alright, they're drunk. Napa-iling na lang ako.

"Alec offered to drive us back home," sabi ni dad.

"Yeah. And Alec, since it's late just stay home, alright?" Aya ni mommy.

"Sure. I think I'll do that." Sabay tingin niya sa akin.

Napalunok ako sa init ng mga tingin niya. Pero nabuhay rin ang pag-asa na muling
magdirikit ang aming mga katawan.

Si Alec nga ang nag-drive sa amin pauwi. Iniwan na lang muna niya iyong sasakyan na
ginamit namin papunta sa restaurant.

Pumasok na sina mom at dad sa kuwarto nila. At si Alec ay dumiretso naman sa guest
room. Ako? Nakatangang nakatitig lang sa pinto ng kuwartong pinasukan niya. Napa-
isip ako kung may hinihintay ba ako o wala. Ilang minuto ang lumipas at walang Alec
na lumabas para sabihan ako kung may mangyayari ba tonight.

Marahan akong pumasok sa kuwarto ko, nganga. Nagpakawala ng malalim na hininga,

dala iyon hanggang sa banyo habang nagsa-shower.

Nang lumabas na ako't nakapagbihis ng mahabang t-shirt ni Betty boop, pumunta ako
sa kusina para uminom ng tubig.

I decided to drop by to his room on the way back. I knocked...no answer. I twisted
the door knob and it opened. Madilim sa loob, tanging ang dimmed na lampshade lang
ang tumatanglaw sa kabuuan ng silid. "Alec?"

Narinig ko ang shower, nasa banyo pala siya. Pumunta ako roon, kumatok pero hindi
siya sumagot. Binuksan ko ang pinto at tumambad sa akin ang basang katawan niya na
kalalabas lang sa shower. Tumutulo pa ang mga tubig sa hubad niyang katawan,
dumadausdos pababa sa kanyang mga paa.

"Towel please?" Walang ngiti ang kanyang mga labi.

Mabilis kong kinuha ang blue towel na nakasampay sa rack at iniabot sa kanya.
Kinuha niya iyon at walang pagmamadali o pag-aalangang nagpunas. Lumabas siya ng
banyo, sumunod ako. Dumapa siya sa kama na nakatapis lang sa ibabang bahagi ng
katawan niya. Nakatayo ako at pinagmamasdan lang naman siya. Anong gagawin ko?

"Lock the door, Ayabel," mahinang utos niya.

Mabilis akong kumilos at muling lumapit sa kanya. Natutuwa at may ngiti sa labing
sumampa ako sa tabi niya. I've been waiting to be one with him again. Naiinis ako
sa ginawa niyang pangangapa sa akin sa restaurant kanina pero hindi ko naman
inayawan. Medyo nadala kasi ako ng kasiyahan kaya napagalitan ako nina daddy.

Ang bango niya. Naamoy ko ang body shampoo na ginamit niya. Ang sarap dumikit sa
mainit niyang balat. Ang sarap

haplusin ang matigas niyang katawan. Hinipan ko ang mukha niya, lalo siyang
napapikit. Idinilat niya ang mga mata at tumingin sa akin. Nginitian ko siya-ngisi
pala. Nginisian ko siya at alam niya na ang ibig kong ipakahulugan doon.

"Ayabel?" he said in whisper.

"Hmm?" Kinikilig ko namang sagot. Sana yakapin na niya ako. Halikan. Damahin. I
miss him so much already kahit nagtabi na kami kagabi.

"Did you lock the door?" Kumunot ang noo niya.

"Yesss..." I extended the word trying to be naughty.

"Then why are you still here?" Walang ngiti niyang sunod.

Huh...? What was that? I was trying to digest what he just asked. Was he...was he
expecting me to leave him alone, all by himself here? Is that it?

"I had a rough day at work. I have to get up early to finish what I have to do.
I'd appreciate it if you will leave me alone and let me rest, Ayabel." Diretso
niyang pahayag.

I thought my heart just shrunk. I felt all the blood rushed to my face. I felt
embarrassed. I felt my lips trembling, wanting to say something but couldn't find
the right words. And then it hit me, there were no words to describe what he just
did to me. There was no explanation for his actions. Isa lang ang ibig sabihin at
hindi ko na kailangan pang mag-isip. Punishment. He's punishing me.

Pero tumayo ako at sinunod ang sinabi niya. Lumabas ako at muling ni-locked ang
pinto pagkalabas. Dumiretso ako sa silid ko dala ang kirot sa dibdib. Bakit niya
ako pinarurusahan? Kasalanan ko bang gustuhin na kalimutan siya? E sa iyon ang
paraan ko ng paglimot, karapatan ko iyon. Ginusto ko iyon. Wala siyang karapatang
parusahan ako!

Sinuntok ko ang aking unan. Tumulo
he's being unfair. It's not like he
but that did not give him the right
And besides, hes fucking married! I
want...right?
ang luhang hindi ko pinigilan. I just thought
owned me. I volunteered to do things with him
to accuse me of doing things against his back.
mean...he has no right. I can do whatever I

Nakatulugan ko ang sama ng loob. At siyempre, wala na rin siya pagkagising ko. At
ang isa pang ikinasasama ng loob ko, kung kailan naman nag-decide na akong pumayag
sa alok nina dad at mom na sumama sa outing nila sa Boracay ay saka pa naman sila
napa-aga ng alis kaya hayun, ako na lang mag-isa naiwan dito sa bahay.

I found a note on the dining table. Napangisi ako pero naasar din pagkabasa sa
note ni mommy.

Hey little missy,

We'll be gone for 3 days and 3 nights. You're Dad and I are planning to go all the
way on his birthday. Too bad you didn't wanna come. Anyway, honey, I asked Alec to
stay home and watch you since there is no one to look after you. Be a good girl as
always.

We love you, always remember that.

Dad and Mom

Love you, too, Mom and Dad, I whispered. Hindi ko alam kung dapat nga ba akong
masiyahan na rito mag-i-stay si Alec gayong ang sungit-sungit niya sa akin. But
anyway, it's only Wednesday

so I have to attend my class before it gets late for my first subject.

I hailed a cab and head out to the university. It's a long freaking day gayong
katatapos pa lamang ng lunch time. At sa wakas, nagmamadali akong umuwi pagkatapos
at hindi pinansin si Cindy na humahabol sa akin. Kahit alam kong galit sa 'kin si
Alec, excited pa rin naman akong makita at makasama siya sa iisang bubong. It's
just him and me.

I put an effort to cook a decent dinner, well, I just heated up what mom cooked and
left for us while they're gone. My mom stays home so we don't have a helper. She'd
rather do it all by herself, while dad takes care of everything else.

Baked lasagna and garlic bread, ta-da! I cheered and applauded myself for not
burning a simple heat-up meal. I usually do it that's why mom wouldn't let me help
out in the kitchen.

Siya namang pagbukas ng pinto at pumasok si Alec. Halata sa reaksiyon nito ang
pagod. Sinalubong ko siya at nginitian. "Hello, welcome back."

Kumunot ang noo niya at napadako ang tingin sa kusina. "You cooked?"

"Yep! Hungry? Me, too. Let's eat." Aya ko.

Ngumiti siya. Napangiti rin ako. Yay, it worked. Tama nga, a way to a man's heart
is through his stomach, I told myself. Ipinaghain ko siya na parang asawa niya ako.
Kinilig ako sa naisip. Hindi ko naitago iyon. Naupo ako sa silya sa kanang bahagi
niya.

He just ate like a hungry pig-no, more like as if I wasn't around feeding him, or
eating with him. I ignored the feeling of being ignored. Bahala na nga siya.

Niligpit

niya ang sariling pinagkanan at hinugasan pa iyon. Hindi na ako nag-alok na

maglinis ng mga iyon. Nang matapos siya'y gumilid siya para ako naman ang maghugas
ng sarili kong pinagkanan.

Natapos ako't nagpunas ng kamay. Medyo nagulat pa ako dahil naroon lang pala siya
at pinanonood ako. Akala ko kasi ay umalis na siya at iniwan ako dahil nga may
period siya, ang sungit kasi niya e. Nagkatitigan kami. Tinaasan ko siya ng kilay
pero hindi nagsalita.

Niluwangan niya ang kuwelyo ng long sleeves polo shirt na suot. Inalis niya pati sa
pagkakasuksok sa pantalon ang laylayan niyon. Humakbang siya palapit. Umatras ako
hanggang sa masandalan ko na ang lababo. Umangat ang kamay niya, alam kong
hahaplusin niya ang pisngi ko pero...lumampas iyon at dumiretso sa water tap
handle.

That's it! He's been testing my patience but not tonight, I will not just stay
quiet.

Marahas kong tinampal ang kamay niya na ikinagulat niya. Kinabig ng dalawa kong
kamay ang kuwelyo ng poloshirt niya at saka siya kinabig palapit sa akin- mukha sa
mukha, ilong sa ilong, mata sa mata. Nagulat siya pero hindi naman pumalag.
Naningkit ang mga mata kong nakipagtitigan sa kanya.

"You can play games all you want, Alec but...tonight is my night. You are not going
to ignore me. You-will-fuck-me-as-hard-as-you-can! And if you don't, there are
plenty of men out there who will be so happy to take me, free of charge!"
panghahamon ko.

Naningkit din ang mga mata niya, mas singkit pa nga sa akin. Marahas niyang kinabig
ang likod ng buhok ko, hinila niyang paatras at medyo nasaktan ako. "Is that so?"
He did not hide the annoyance in his face.

He chuckled while adding more wrinkles in his forehead. "Then I will have to break
your legs so that you can't walk to them and touch you. You-are-fucking-mine!" and
with that, Alec crushed my lips so hard I tasted blood in my mouth.
A/N:

Lol. Hello my readers. Thanks as always, for the luv, votes and comments. I really
appreciate it.

Happy V-Day!

MicX

=================

Chapter Eleven - And Yet Again

NAGPUMIGLAS ako sa marahas na paghalik ni Alec. Kung gaano siya kalakas, ganoon din
karahas ang bawat pagdiin ng mga labi niya sa akin. Nalasahan ko ang dugo sa aming
mga laway. Umungol ako, humahapyo ang dibdib sa galit. Kung galit siya, galit din
ako.

Nagpumiglas ako nang nagpumiglas. Nagpambuno kami hanggang sa matumba sa carpeted

floor. Nadaganan ko ang kaliwa niyang hita kaya napa-aray siya, dahilan para
pakawalan niya ang aking mga labi.

Nang makawala ako'y agad kong pinadapo ang palad sa kanyang pisngi. Hindi siya
nagulat, inaasahan pa nga yata niya. Isang pagak na tawa ang pinakawalan niya bago
siya pumaibabaw sa akin at inilapit ang mukha para muli akong halikan.

"You can't hurt me like this!" mariin ang bawat salitang binitiwan ko.

Natigilan siya, iniangat ang mukha at nakipagtitigan sa 'kin. Pareho kaming

hinihingal.

"You don't have the right to hurt me like this..." Sinuntok ko siya sa dibdib.
Umagos ang mga luha sa magkabilang gilid ng aking mukha.

"I...I didn't mean to." Naalarma siya sa mga luha kong nakikita niya.

"I love you. You know that I love you. Why did you do that? Why do you always have
to make me beg? Why?"

Nagpakawala siya ng malalim na hininga. Tumiim ang bagang niya't pati panga.
Isinandig niya ang kanyang noo sa aking dibdib, waring nag-iisip. Wala naman sa
loob na hinaplos ng aking mga daliri ang kanyang buhok, sumusuklay.

"Hmm..." matipid niyang ungol.

Tumigil ako sa ginagawa at

pinakiramdaman siya. Pagkuwa'y muli niyang iniangat ang mukha at nagkatitigan uli
kami. "Ngayon na nga lang kasi uli tayong nagkita, 'tapos..."

Naghintay ako sa susunod niyang sasabihin. Muli siyang bumuga ng hangin at tila
nahihiyang yumuko para hindi ko makita ang kanyang reaksiyon. "'Tapos may makikita
akong marka sa katawan mo. Did you have to let them suck you like that till it
become swollen?" medyo tumaas ang tinig niya sa huli.

Napanganga ako, saglit nag-apuhap ng masasabi, pero sa kabilang banda rin ay gusto
kong matawa. "Are you seriously asking that?"

"What?" I hinted an annoyance in his voice.

"For fucking sake, Alec we're not kids playing with fire, alright? And you acting
jealous is seriously making me giddy but please, let's not fight about it. Ikaw ba,
wala kang minarkahang babae?"

Matalim niya akong tinitigan. Umalis siya sa pagkakapatong sa akin at umupo.

Sinuklay ng sariling mga daliri ang sariling buhok. "Mayroon."

"See? Mayroon naman pala pero kung maka-arte ka parang bago-bago lang ang ginawa
ko." I rolled my eyes at him.

Mabilis niyang dinaklot ang batok ko at saka muling naglapit ang aming mga mukha.
"Yes! There is one and she's the only one whom I marked with my own heart, dammit!"

Nasaktan ako sa sinabi niya. Fuck him. "Let go!" sigaw ko.

"And what now?"

"Kaya wala kang karapatang rendahan o sumbatan ako kung gawain mo rin mismo. How
dare you? How dare you!" Tumayo ako.

Hinuli niya

ang ang isa kong kamay at hinila ako papunta sa kanya. Napa-upo ako sa kanyang
kandungan, patalikod. Mabilis niyang hinawi ang buhok kong nasa batok. Naramdaman
ko ang mainit niyang labi roon, bago ang mga ngipin niyang kumagat. Pinakawalan
niya iyon bago pa ako magprotesta.

Haharap sana ako sa kanya para magreklamo uli pero matigas niya akong pinanatili
sa aking puwesto. Hinawakan niya ang aking ulo at itinabingi. Napa-igtad ako nang
maramdaman ng aking balat ang dila niyang dumulas mula leeg hanggang sa collarbone
ko. Nakiliti ako. Sinipsip niya ang gilid ng aking tainga, habang ang isang kamay
ay nagsimulang mangapa sa aking dibdib. Nakagat ko ang labi.

"A-Alec--"

"Shhh. Stay quiet." Agaw niya.

He rested his lips on my neck while both hands were now enjoying the softness of
my mounds. Alec is the only man who can make me limp like no one. I could feel my
body convulsing already at the sensation. He's teasing my peaks, playing circles on
them using his fingers.

I jerked up when he suddenly tugged them without warning and almost immediately,
his lips started nibbling on my skin. I pushed my back onto him, feeling the
hardness of his front. I can imagine his great length inside me. I shivered at the
thought.
 Lalo ko pang niluwangan ang espasyo sa pagitan ng mga hita ko. Gusto kong namnamin
maging ang kabuuan ng kanyang kamay na masiglang dumulas sa aking pribado. Walang
pasintabi na iginilid niya ang manipis na telang tumatakip sa aking entrada at saka
isinuksok ang dalawa niyang

daliri sa loob. Isang marahas na singhap ang pinakawalan ko nang maramdaman ang
masigasig niyang mga daliri niya roon.

My imagination was so vivid I could almost see the reality of what his fingers
would do inside me. I arched my waists to give myself fully to him.

"Relax..." he whispered.

I had to bit my lip to stop my protest. Yes, I know I'm being impatient again, but
I can't help it...he deprived me. It's his fault. I lowered my ass. I felt the
pulse in his cock beating its driving me mad. I could see myself ripping off his
clothes and attacked him quickly like a hungry tigress. "Fuck, Alec...I really hate
you!" I mumbled.

"I love your silky skin." He fondled my ass while his lips reaching for my lips.

Hindi ko na siya pinahirapan pa, sinalubong ko siya kaagad at para kaming mga
gutom na agad nilantakan ang labi ng isa't isa. Maging ang dila namin ay hindi
nagpahuli sa pagsaliksik sa isa't isa at waring sinusuri maging ang bawat sulok na
hindi pa namin nagagalugad.

He stranded his lips on mine while his fingers finally stopped endulging in my
wetness. His thumb teased my numb while two fingers played hide and seek. I didn't
notice my hips moving on its own, rocking my bottom up and down to his palm. His
other hand squeezed my one breast and pulled it to his mouth. I saw how he stuck
his tongue out to give a good lick on my peak, before grinding it softly with his
teeth.

Naitaas ko ang mga kamay at naghanap nang makakapitan. I found his head and
quickly grabbed his hair. Lalo lamang

dumiin ang mukha niya sa aking dibdib. Ni hindi ko na alintana ang pagkakabaluktot
ng aking katawan para lang maabot niya ang dapat maabot.

Hindi naman nagtagal at naramdaman ko na ang pagragasang pagkamit ko ng kasiyahan.

Walang pagkakaiba ang pakiramdam sa quickie, ganoon ako tinakam ni Alec ng ilang
gabi at araw. At kung kailan naman handa na akong labasan, saka niya hinugot ang
mga daliri at tumigil. Agad akong napadilat at marahas na kinuha ang kanyang mukha.

"YOU ARE NOT FUCKING GOING TO LEAVE ME UNSATISFIED!" I warned angrily.

Isang pilyong halakhak ang iginanti niya. Mabilis niyang sinundan iyon nang
pagbuhat sa akin tsaka ako inihiga sa mesa. Hinubad niya ang pang-itaas, ganoon din
ang pantalon. Napalunok ako, hindi rin naitago ang nasisiyahang ngisi sa aking
mukha. He left his tight boxers on, leaving my imagination dirtier than ever. His
manhood is sticking out like a steel-mad, stretching the gray silk fabric he's
wearing.

"Let me blow you..." I said between my breath.

Ngumisi siya, "Later, sweetheart." At saka niya kinuha ang mga hita ko, inangat at
hinubad ang suot kong black lacy underwear. Inililis din niya ang laylayan ng suot
kong maikling palda. Saglit muna niyang tinitigan ang aking pribado, pagkuwa'y
ngumiti at pagak na tumawa.
 "What?" bigla akong nakadama ng hiya, akmang tatakpan ang sarili pero pinigilan
niya iyon bago dumukwang sa akin at hinalikan ako sa labi.

"Still shy?" he whispered.

"Minsan." pag-amin ko.

"You didn't shave." Isa pang halik sa pisngi ko ang ibinigay niya.

"No...I trimmed." Napa-ungol ako. Ang sarap niyang bumulong, nakalalasing.

"You're growing even more beautifully. My babies are bigger." Dinilaan niya ang
baba ko tsaka kakagat-kagatin.

"Babies?"

"Here...my babies." Sabay hawak niya sa aking dibdib.

Natawa ako. Natutuwa sa kanyang pag-angkin-hindi, nasisiyahan akong malaman na

inaangkin niya ako nang sagad. "They're yours."

He paused, "Lies..." he then gritted his teeth.

Iniangat ko ang ulo at tiningnan siya, "Alec-"

"Shh! I don't want to listen anymore. Let's forget everything except for us."

Hindi ko na nga itinuloy ang nais kong sabihin, sa halip ay pinanood ko ang ginawa
niyang pagbaba sa gitna ng mga hita ko. Matitiim ang mga mata niyang nakatitig sa
akin habang ang dila niya'y tumitikim sa aking pagkababae. Para akong kinukuryente
sa mga titig niya, idagdag pa ang ginagawa ng dila at mga kamay niya sa aking
balat.

Kinuha niya ang pisngi ng puwitan ko, lalong inilapit sa kanyang panga. Lalo pang
dumiin ang dila niya at bumilis sa kanyang ginagawa. Wala naman akong magawa kung
hindi ang humingal nang humingal dahil sa sarap. Pumikit ako para mas lalong damhin
ang sensasyon.

"Don't stop watching. Open your eyes, Ayabel." Saway niya nang saglit niyang
iwanan ang ginagawa, at agad ding bumalik nang idilat ko ang mga mata.

He put his fingers to my private

and open its folds, showing more of what should be kept unseen. The tip of his
tongue then expertly explored inside, making me gasped a hundred times. "A-Alec!
Alec!" All I could say.

His tongue left my honeypot and replaced by his fingers, keeping up with the
speed. His lips found mine again and savaged it with cruelty. But oh god, why do I
like it? I do love it! And once again, I screamed of his name, as if worshipping
him again, and again.

Gasping was the only thing I could do. And before I could reach for my release, he
took his fingers out and almost immediately plunged his rock-hardness inside me.
Agad kong ipinulupot ang mga hita sa kanyang balakang. Mabilis ang bawat pag-ulos
niya, ayaw papigil sa bawat indayog na ginagawa. Maging ang mga paa ng mesa ay
nagngingitngit na parang nagrereklamo sa aming paggalaw.

And again, I just kept chanting for his name while reaching the ecstacy together
with him. "Alec...I love you...I don't want to stop loving you...how can I have you
all for myself? How?" Hindi ko namalayan ang mga luhang tumulo mula sa 'king mga
mata.

Sa halip na sumagot, muli niya akong siniil ng halik sa labi, habang ang katawan
ay maigting na bumabayo. Mahigpit ko siyang niyakap, dama ang mga pawis na hatid ng
kanyang galaw. Hanggang sa sabay na nga naming nakamit ang kasiyahan at sabay din
kaming napa-ungol, subalit hindi pa rin bumibitaw sa paghahalikan.

I know this is wrong...so wrong. But I will give up anything...everything...just

to have Alec in my life. Please! Please Lord...punish me all you want...just give
Alec to me, that's all I ask. He's all I want. Siya lang. Maikli kong panalangin.

Marahil ay nabubulagan na ako ng sobrang pagmamahal ko sa kanya, kaya hindi ko na

inisip nang mabuti ang aking hiniling sa Diyos. Pero nahiling ko na. At hindi ko
akalaing pakikinggan Niya ako. Pero...hindi pala lahat ng katuparan nang kahilingan
ay pawang kasiyahan...dahil may kapalit pala ang bawat katuparan niyon.

A/N:

Thanks for the reads and votes. :)

MicX

=================

Chapter Twelve - Wish Come True

"WAKE UP, sleepy head." Nakiliti ako sa hanging bumubuga sa tainga ko.

Marahan kong idinilat ang mga mata, nangiti sa mukhang bumungad sa akin. "Alec?"
'di pa rin makapaniwala. Mabilis na kumilos ang aking mga braso at yumapos sa batok
niya.

"I cooked breakfast, let's eat. I'm starving." He brushed his nose against mine.

"Hmm...but I want you for breakfast," I complained.

He chuckled. "After breakfast, you can have me for dessert...how's that sound,
hmm?" His finger was rubbing my neck...down to my cleavage.

"Ang daya. Ikaw basta na lang kumakain, ako patikim-tikim. Ang daya mo talaga,
palibhasa gawain ng gurang," biro ko.

Natigil siya sa ginagawa at seryoso akong tinitigan. Lalo akong nangiti, tumawa pa
nga. Pero unti-unting naglaho dahil hindi siya tuminag sa pagkakatitig.

"Hey! It's a joke. I'm just joking." Bigla kong bawi. Mukhang na-offend ko yata
siya. "I swear, I did not mean anything, it's supposed to be a joke." Mahinang
tampal ko pa sa balikat niya.

"Let's just eat." Pagkuwa'y umalis na siya sa pagkakapatong sa akin at balak ng

umalis.

Mabilis akong bumangon at hinabol siya. Hinablot ko siya sa braso, "Ano ba...joke
iyon sabi e," paglalambing ko.

Sa halip na sumagot, kinarga niya ako. Napahiyaw ako subalit hindi nanlaban. "This
old man will feed you, alright?" Ibinaba niya ako sa silya pero hindi pa rin
ngumingiti.

"Alec, look at me." Seryoso ko na ring sabi.

Hindi siya sumunod, nagsandok lang siya ng brown rice sa rice cooker na nasa mesa.
Kinutsara niya ang scrambled egg sa platito, at tinusok ng tinidor ang turkey
sausage meat. Kain lang siya uli nang kain.

"Alec," tawag ko uli.

"Hmm," sagot lang niya.

"It's a joke. Can't you take an old joke?" nagmamaktol na ako.

Tumigil siya sa pagsubo at tinitigan ako habang ngumunguya. Napalunok ako sa

paggalaw ng panga niya. That's just so...fucking sexy. Napapalatak siya sa
reaksiyon ko.

"What?" pinandilatan ko siya.

"Eat, Ayabel."

"Sorry na nga, please? I love you." I gave him my sweetest smile.

Nakita ko ang pagrelaks ng mga balikat niya bago siya matipid na ngumiti. "You
love this old man?"

"Ano ba! Joke nga e!" naiinis na ako.

Humalakhak siya. "I don't mind if I'm old, as long as I can make you scream my
name while I'm inside you." Sabay kindat.

"Kyaaa!" Sigaw ko. Kinilig kasi ako. Para akong maiihi. Lalo siyang natawa, pati
mga mata niya'y tumatawa. Oh god, I love this man so much!

Napa-iling-iling na lang siya habang sumusubo. Halos malunod ang ako sa sobrang
kasiyahan. It felt like I wouldn't mind dying right now. I know it sounds crazy. I
realeased a happy sigh.

"Eat!" matigas, pero nakangisi niyang ulit.

"Eat me." Pailalim ko siyang tinitigan, nang-aakit.

Pailalim niya rin akong nilingon. Binitiwan niya ang hawak na kubyertos at kinamay

ang turkey sausage at saka dahan-dahang isinubo sa bunganga. Marahan din niyang
nginuya iyon habang nang-aakit na dinilaan ang mga daliring ginamit.

Napalunok ako sa klase ng pagdila niya sa mga daliri. Nakakapag-init ng buong

kalamnan. Naramdaman ko ang pagragasa ng kung anong kuryente sa aking katawan.
Hindi na ako nakatiis, tumayo ako at nilapitan siya.

"What are you doing?" Umangat ang kanyang paningin sa mukha ko habang nakatayo ako
sa harapan niya.

"Magpapakain sa iyo?" I smirked.

"I have yet to finish my breakfast. And you also need to eat." Bumaba ang paningin
niya sa punong-binti ko na hindi nagawang takpan ng puting t-shirt niya na siyang
isinuot ko.

"That's why I'm taking it now, you're my breakfast, remember?" I arched my left
brow.

He let out a soft chuckle and groaned. He scooted back his chair to give a space
between him and the table to accommodate me. I squeezed myself in between and sat
at the edge of the table, facing him.

"Naughty girl...you're not wearing your undies." His adam's apple vibrated when he
laughed.

Lalo ko pang ibinuka ang aking mga hita, giving him a good look of my naughtiness.
I felt a bit of victory upon noticing his jaw hardened. Para pa siyang nahihirapang
ibuga ang hiningang dahan-dahang pinakawalan.

Pumatong ang mga kamay niya sa aking mga hita, pumasok sa laylayan ng akong suot na
kamiseta, at huminto sa aking balakang. Bumaba ang labi niya sa isa kong hita,
banayad na humalik sa aking balat bago sinipsip.

"Ah!" nasambit ko dahil sa kiliting kumuryente sa aking pakiramdam. Napahiga

ako ng kaunti kaya natabig ko ang mga pagkain sa mesa.

"Don't touch the dishes. I'm not done eating. You touch just a tiny a bit of those,
I'll stop what I'm doing." He warned.

"Oo na. Just eat me first and and enjoy." Kindat ko pa.

Natawa lang uli siya. Inililis pa niyang lalo ang aking t-shirt hanggang balikat.
Hinablot niya ang maple syrup na para sa turkey sausage.

"What are you doing?" Napamulagat ako.

"I want my meat syruped," bale-wala niyang sagot, tsaka nagpatak sa aking tiyan.

Pinanood ko na lang kung paano niyang ipinaikot ang pagpatak ng syrup doon,
ginawang hugis spiral. Nang matapos ay kumuha siya ng red grape na nasa mesa at
ipinatong sa pusod ko. Natawa ako. "Didn't your mother tell you it's a bad manner
playing with your foods?" I joked.

"Who says I'm playing? I'm dressing up my foods. Ready?" Muling nagtama ang aming
mga mata.
"Yes..." excited kong sagot.

"Hold on tight." Paalala niya.

Kumapit ako sa dulo ng mesa para hindi ako mapahiga sa mga pagkain. Sinimulan
niyang dilaan ang dulo ng spiral syrup, dahan-dahan... paikot-ikot. At kapag may
nalampasan siya, babalikan niya't sisipsipin niya iyon ng sobrang diin, dahilan
para mapa-ungol ako sa sarap at kiliting dulot ng kanyang dila.

Nagpatuloy siya hanggang sa madilaan niya lahat. Dumila muna siya paikot sa pusod
ko bago sinkmal ang grape na naroon. Nginuya niya iyon habang nakadikit pa rin ang
bibig niya sa aking pusod. Kinuha niya ang basong may lamang ice cubes, kumuha ng
isa at inilagay sa bibig, saka ipinadausdos sa gitna ng

aking dibdib.

"Oh!" Napakislot ako sa lamig.

Alec pushed the ice cube on my breast, circled it around my nipple ring. All I
could do was bit my lip to the new sensation of mixed heat and cold its giving me.
He then rested the ice cube on my nipple, teasing and making it stiff. My inside
was already going berseck, wanting to insanely immerse to the sensation.

His fingers pinched my other nipple, I screamed at the pain, but replaced
immediately with moaned when the stinging pain became an erupted ecstacy. I could
feel my inside bursting. I'm coming! I could feel my raging white liquid desperate
to reach the finish line. My legs moved voluntarily, creating havoc to the table.

"Alec! Alec!" And again, screaming his name is what I can do best.

"I'm not inside you yet, sweetheart." He breathed on my nipple.

He grabbed another ice cube while his lips and tongue were devouring my breast. He
used his leg to open my legs wider. I put my other leg on the table to give him
what he wants. I jolted up when I felt a cold thing inserted inside me. I quickly
opened my eyes and looked at my self down there.

"What's that?" Hinihingal kong tanong.

And he just smiled, before pulling me closer to his rockhard penis, and push the
cold ice cube deeper inside me when he plunged his length. Napasigaw uli ako.
Kakaiba iyong ngayon sa mga ulos niya. Ang lamig sa tuwing babayo siya, pero
mapapalitan ng init sa tuwing huhugutin niya. Ganoon ang pakiramdam sa bawat gawin
niyang pagpasok at paghugot.

Nawawalan na ng lakas ang mga kamay kong nakakapit sa mesa. Nanlalambot maging ang

aking pang-upo na nasa mesa. Nanginginig ang buo kong kalamnan. Akala ko ay alam ko
na ang paraan ng pakikipagtalik niya, akala ko ay sanay na ako pero hindi pa
pala...marami pa pala akong dapat malaman. And this one...this is a new
discovery...and it's so fucking insane! Ah! Fuck! What a fucking fuck! Alec!

"How's the breakfast, sweetheart? Anything else you want to add?" he continued
teasing.

Gusto kong maluha sa sobrang sarap. Gusto kong maiyak sa kaalamang ginagawa niya
rin ito sa iba, lalo na sa asawa niya. Gusto kong magsisisigaw para ipaalam sa
buong mundo na ginagawa namin ito. Wala na akong pakialam. Tinakasan na ako ng
katinuan. I felt like I could do everything! Anything just so I could claim him as
mine. He's mine! "You are mine! Akin ka, Alec, AKIN!"

Bumilis na ang bawat pag-ulos niya. Buti at mabigat ang mesa at matibay, kung hindi
ay baka umuurong na iyon sa bawat pagbayo ni Alec. "I love you, sweetheart!" sabi
niya bago ako kinagat sa leeg.

"I love you, too!" sagot ko sabay kagat din sa balikat niya habang sinasalubong
namin ang bawat isa, pilit isinasalpak ang mga katawan sa isa't isa. Ang mga ingay
na dulot niyon ay musika na lalo lamang nagpapadarang sa aming pakiramdam.

Naramdaman ko ang paglaho ng lamig sa 'king kaibuturan na napalitan ng pawang init

lamang. Init na siyang dahilan para tuluyang magbaga ang aking pakiramdam.
Nagpatupok na ako, tupok na malaya kong tinanggap at niyakap. Basta kasama ko si
Alec, lahat kayo kong tanggapin.

"Ah! Ayabel! You are so damn good, Ayabel! Fuck, ah!" Alec groaned as he reached
for his release.

I felt him pulling away to come outside,

but as I had been wrapped in insanity and stupidity, I wrapped my legs around him,
pulling him even closer and tighter...

"N-no...Ayabel, no!" he protested.

"Yes!" pagmamatigas ko. Lalo ko siyang hinila, hinalikan sa labi at lalong

ikinulong ang kabuuan niya sa aking loob.

"Ah! Fuck!" nanginginig niyang sambit. Hindi na niya napigilan pa. "Fuck!" ulit
niya nang maramdaman naming pareho ang pagpuslit ng kanyang katas sa loob ko.

Siya ring pagkamit ko ng karurukan. Nanginig ako sa pagyakap sa kanya, dinama nang
maigi ang bawat paglabas ng likido sa aking kaibuturan. At alam ko...humalo iyon sa
kanyang katas na pinakawalan niya sa loob ng aking puson.

Binuhat niya ako at dinala kaming pareho sa maliit na banyo na nasa kusina. Marahan
niya akong itinulak sa loob at sinabing tumayo ako. Dahil lango pa rin, sumunod
lang ako sa kanya. Binuksan niya ang shower at nabasa kaming pareho.

"Alec?" tawag ko.

"You shouldn't have done that..." mahina niyang sabi.

"But it's okay. Gusto ko-"

"You are not fucking safe, Ayabel!" mahina niyang sigaw.

"I...I know..." Napayuko ako.

"Dammit!" Sununtok niya ang dingding.

Iniwan niya ako sa banyo. Nagkibit-balikat na lamang ako. Napa-isip ako habang
binabanlawan ang sarili...pagkuwa'y napabuntung-hininga. Alam ko naman kung bakit
siya galit. Hindi ko na rin alam, basta...ayoko nang malayo pa sa kanya. Gusto ko
na siyang angkinin, at kung paano gagawin iyon ay hindi ko alam. Bahala na muna.
Masama na kung masama. Wala na akong pakialam pa.

Naabutan ko si Alec na nasa harapan ng T.V. Hindi pa rin nito napapalitan ang
basang damit. Tulalang nakapako ang paningin nito sa balitang pinapalabas. Dahil
nagtataka, tiningnan ko kung ano ang pinanonood niya. At ganoon na lamang ang
pagbuhos ng tila malamig na tubig sa kasiyahang nadarama ko kanina.

HINDI! Sigaw ng utak ko. Hindi!

Napa-upo ako sa sahig, halos sumabog ang ulo at dibdib sa takot at pangangamba. At
tila batingaw na umalingawngaw sa isip ko ang mga katagang binitiwan ko.

I know this is wrong...so wrong. But I will give up anything...everything...just to

have Alec in my life. Please! Please Lord...punish me all you want...just give Alec
to me, that's all I ask. He's all I want. Siya lang

NO! What have I done? Kasalanan ko! Kasalanan ko! Maririing sigaw ng aking utak.

Napalingon sa akin si Alec. Maging ito ay natakot sa nalamang balita. Hindi siya
makakilos. Hindi alam kung ano ang gagawin.

Muling umalingawngaw ang walang katapusang pagbabalita sa T.V. Doon uli nadako ang
paningin namin ni Alec.

"The car has said to be collided with a tenth wheeler truck while on the one-way
road going to Boracay. The truck driver was drunk on the wheel and did not realize
that he was driving at the wrong road. The couple's car was thrown off in the cliff
and were already dead when the help came. The couple was identified as Armand and
Arlyn Costales. They..."

Sumigaw ako sa hindi mapaniwalaang balita. Hindi! HINDI!

"DADDY! MOMMY! NO!"

Hey peeps,

Thanks for the all the reads. Please tap the star button to vote and i don't mind a
comment or two for your reaction. Thanks for dropping by. :)

Luv,

MicX

=================

Chapter Thirteen - The Punishment

PAULIT-ULIT na uma-alingawngaw sa isipan ko ang mataimtim na kahilingang hiningi ko

sa Diyos. Paulit-ulit ko ring iwinawaksi iyon, sinasabi sa sariling hindi totoo...
na hindi iyon ang dahilan, o ang kapalit nang nangyaring aksidente sa aking
magulang. Hindi totoo!

Hindi ko alam kung paanong naayos ang lahat sa paligid ko. Naka-upo ako sa loob ng
isang chapel, kaharap ang dalawang kabaong na puti, kumikinang dahil sa pagtama ng
kulay dilaw na ilaw na nakapuwesto sa magkabilang dulo ng mga ito.

Hindi ko rin alam kung paanong naging itim na ang suot kong damit, at kung sino ang
nag-asikaso ng funeral. Wala na akong matandaan. Hindi ko alam ang dapat gawin.
Parang sasabog na ang aking utak sa paulit-ulit na pagsagi ng kahilingan ko sa
Diyos. Ni hindi ko pa magawang lapitan ang mga kabaong kung saan ay alam kong
nakahimlay ang magulang ko. Hindi totoo...hindi pa rin ako makapaniwala.

"Aya..." narinig kong mahinang tawag ni Lola Carmella, pero hindi ako tuminag. "You
have to eat. You've been sitting here for two days and nights in a row. You need to
fill your stomach and not just water." Umupo pa siya sa tabi ko.

Nanlabong muli ang paningin ko dahil sa mga luhang walang patid sa pagtulo.
Kasalanan ko. Kasalanan ko ang lahat. It was me who asked for their death. I prayed
for it just so I could be with...him.

Mabilis akong tumayo at lumapit sa mga kabaong. Parang tinarakan ng matalim na

punyal ang aking dibdib nang sa wakas ay muli kong masilayan ang mukha nina daddy
at mommy. Pero hindi na katulad nang dati. Hindi ganito, HINDI!

"Aya,"

mabilis ding lumapit si Lola Camella sa akin at hinawakan ako sa braso.

"Its my fault! I did it, lola! I killed them! I killed them!" malakas kong sigaw.

"Aya-"

"Kasalanan ko! Masama akong anak! I don't deserve to live! It should have been me
in there, lola. It should have been me in there!" Turo ko sa mga kabaong.

"Shh, apo ko. Wala kang kasalanan. Hindi mo kasalanan ang nangyari. Aksidente, iyon
ang ikinamatay nila. Huwag mong sisihin ang sarili mo." Mahigpit akong niyakap ni
lola.

"NO! It's my fucking fault! Because I'm such a slut. I'm a fucking whore! Pati
si..." napa-upo ako sa semento. "I did something that I shouldn't have done. I
committed an unforgiveable sin. And that was not even enough, I became greedy and
asked for more. Ang sama-sama ko...ang sama-sama ko!" Sinabunutan ko ang sariling
buhok. Gusto kong mabaliw. Gusto kong saktan ang sarili.

"Aya, stop it. Don't hurt yourself." Pigil ni lola sa ginagawa ko.

"No! Mommy! Daddy! Please come back...please! I'm sorry po...patawarin ninyo
ako..." at sa pagkakataong iyon, hiniling ko na ibalik Niya ang magulang ko at ako
ang parusahan Niya. Binabawi ko na ang kahilingan ko. Ayoko na...hindi ko na
kailangan iyon. Ako na lang ang patayin Niya at hindi ang magulang ako. "Ako na
lang, Lord, PLEASE!"

"Alec, help me out here." Narinig kong tawag ni Lola.

Natigilan ako. Napasunod ang tingin ko sa paningin ni lola. Nakita ko ang ginawang
paghakbang ni Alec papunta sa amin. Nakita ko kung paanong napakalamlam ng mga mata
niya patungkol sa akin. At nakita ko rin kung paanong gusto niya akong
aluin...patahanin...at

yakapin.

Siya...siya ang dahilan kung bakit ko hiniling sa Diyos ang kamatayan ng magulang
ko. Nang dahil sa kagustuhan kong makapiling ang lalaking ito ay ginawa ko ang
isang kabaliwan na naging dahilan ng mga ito. Siya!

"HUWAG!" Umatras ako. Umiling-iling. Pinaghalo-halong emosyon na hindi ko alam kung

ano-ano. Pero alam kong nangunguna ang galit para sa sarili ko. "Huwag..."

"Aya, dadalhin ka na muna ng Tito Alec mo sa kuwarto mo," pang-aalo ni Lola.

"N-no..." I cried painfully as my heart throbbed excruciatingly. Hindi ko matanggap

na sa kabila ng mga nangyari, nagagawa ko pang isipin na may paraan na para maging
kami ni Alec. My parents were not around anymore to tell me that it's impossible.

"No." At kahit alam kong kasalanan ko ang lahat, at kahit alam kong pinatay ko ang
sarili kong magulang, hindi ko mapaniwalaang nais kong magpayakap kayAlec para
aluin ako. Hindi ko matanggap na ganito na ako kalulong sa aking kasamaan.

"NO! GET WAY FROM ME!" At sa mga binitiwan kong salita, hindi ko matanggap na kahit
nasasaktan na ako sa pagkawala nina daddy at mommy, mas nasasaktan ako ngayon sa
mga salitang ibinato ko sa kanya. Hindi ko matanggap iyon. "GET AWAY FROM ME! NO!
NO!" Paghihisterya ko...bago ako nilamon ng kadiliman ang aking kamalayan.

IT'S been a month since...but I chose to jail myself in my parents' room. I was
sniffing at my mom's dress, while hugging my dad's shirt. The guilt was eating me
away, and I should just accept it. I ditched school, didn't care a bit anymore. I
missed my parents...so bad. I rocked myself, crying...still crying

and blaming myself. I distanced myself from everyone...especially from him.

"Aya?" Bumukas ang pinto ng kuwarto ng silid nina mommy. Hindi ako lumingon kung
sino ang pumasok dahil alam ko namang sina lolo at lola iyon, saka sila lang naman
kasi ang matigas ang ulo na patuloy na nag-aalaga sa akin.

"Get up and wash yourself. Nangangamoy ka na," matigas na tinig ni lola.

Hindi ako kumilos. Gusto ko pang yakapin at amuyin ang mga damit nina mommy at
daddy.

"Get up now or we're going to be late." Sumunod na pumasok si Lolo Apollo.

Hindi pa rin ako kumilos. Sana...sana tumigil na lang bigla ang paghinga ko. Ayoko
ng makaramdam ng ganito. Pagod na ako. Ayoko na.

Nabigla ako nang maramdaman ko ang pag-angat ng katawan ko sa kama. Napatitig ako
sa bumuhat sa akin. Naramdaman ko ang pagragasa ng dugo sa aking puso, ulo, at
pumaikot sa buo kong katawan. "NO!" Nagkakawag-kawag ako para humiwalay sa init ng
katawan ni Alec. Pero hindi pa rin niya ako binitiwan.

"NO! I hate you!" I blurted out but I know I didn't mean it. "It's your fault!
Ikaw!" Sisi ko kahit alam kong ako ang may pasimuno ng lahat. Ako lang at idinamay
ko pa siya. "Put me down! Ibaba mo ako sabi! Ano ba!" Sinuntok-suntok ko siya sa
balikat. Sinampal-sampal sa mukha. Sinabunutan ang buhok. Kinalmot ang balat. "I
want you out of my life! I hate you!" Patuloy ko sa pagsigaw pero...kahit masakit,
hinding-hindi ko na babawiin.

Ibinaba niya ako sa bathtub. Napansin ko ang mga mumunting dugo na gawa ng
pagkalmot ko sa kanyang mukha at leeg. Kumurap siya at nakita ko ang pag-agos ng
luha sa kanyang

mata. Nararamdaman ko kung ano ang pagpipigil niyang huwag akong yakapin. Binuksan
niya ang shower. Tumama ang malamig na buhos ng tubig sa aking mukha at buong
katawan. Nabasa ang suot kong long shirt na pantulog.

Isiniksik ko ang sarili sa bathtub, naghahanap ng makakapitang iba para hindi

humulagpos ang damdamin ko upang takbuhin siya't yakapin. Saka naman pumasok si
Lola Carmella para tulungan ako sa pagligo. Lumabas na ng banyo si Alec at iniwan
kami.

Para lang akong batang nagpatianod sa pagpapaligo ni lola sa akin. Wala na namang
patumangga ang pagtulo ng aking mga luha. Sa bawat katiting na alaalang simisirit
sa isipan ko ang kahit anong bahagi ni Alec, lalo kong pinarurusahan ang sarili.
Kailan kaya ako mamamanhid sa ganitong pakiramdam? Kailan?

"LAST CALL for flight going to Sacramento, North Carolina. Please get on board as
soon as you can. This is your last call to passengers going to Sacramento, North
Carolina, please enter to gate three now, if you would please." Narinig kong
bulahaw ng speaker sa itaas ng aking kinauupuan sa airport.

"Let's go." Tumayo si Lola Carmella, hawak-hawak ako sa braso.

Napatingin ako sa kanya, at tila naman alam na niya ang nais kong itanong.

"You are going to live with my niece in Sacramento. You have to get a grip of your
life. I'm afraid that the longer you stay here, the more miserable your life will
get," mahinang pahayag ni lola habang lumalapit kami sa gate ng flight namin.

"Your Tita Agnes is very nice. I told her everything she needs to know. She will
take care

of you," dugtong ni Lolo Apollo sa tabi ko.

Hindi na ako umimik. Hindi ko naman alam ang gagawin kaya sunud-sunuran lang ako sa
kanila.

"Good evening. May I see your tickets, please?" Nakangiting salubong ng lalaking
attendant sa amin.

Agad na iniabot ni Lola Carmella ang tatlong ticket. Matapos iyon suriin, pinapasok
na kami ng attendant.

"Put everything behind you, Aya. Start anew. Forget everything that happened here.
You have to live happily." Hinawakan ako sa kamay ni lola nang maging stable na
kami sa aming kina-uupuan.
Nasa window seat ako. Malapit lang ang eroplano sa window pane ng departure area
building. May mga taong nakatayo sa loob, nakatitig sa mga eroplanong pinanonoood
nila. At hindi rin nakaligtas sa paningin ko ang isang bulto ng lalaking pamilyar
na sa akin. Nakasandal ang isang palad nito sa salamin, nakatingin ang mga mata sa
aming eroplano. Hindi ko alam kung nakikita ba niya ako sa aking kina-uupuan.

Napahagulgol ako. Maging ang bigkasin ang pangaln niya ay hindi ko magawa. Parang
dinudurog ang puso ko sa sobrang sakit at konsensiya. Hindi ko na napigilan pa ang
umatungal, kaya naman naka-agaw na ako ng pansin ng ibang pasahero. Lalo pa akong
napahagulgol nang maramadaman ko ang haplos ni Lola Carmella sa aking likuran.

HINDI ko alam kung kailan ako tumigil sa pag-iyak. O kung kailan kami nakarating sa
aming destinasyon. O paano ako ipinakilala kay Tita Agnes at sa ibang kamag-anak
namin.

Hindi ko rin matandaan kung kailan pa ako iniwan nina lolo at lola sa aking tita
bago sila bumalik

ng Pilipinas.

At hindi ko rin alam... kung paanong nagsilang ako ng sanggol...at kung paanong
hindi ko na siya kapiling. Nang matauhan na ako, iba na ang aking buhay.

I WENT back to school and finished a Business Management degree. Five years has
passed, and I'm here now helping my Tita Agnes in her Restaurant business. Though I
live independently, I still see them three times a week and hang out with my
cousins in the main house where I stayed for more than three years. All I did was
to look forward and forgot everything else.

I was at least happy this way...focusing only in my work and nothing more. Iyon na
lang ang gusto kong gawin at wala ng iba pa.

IT was a hard day today. Like I always do, I came home straight after the
successful wedding event in the restaurant. As an event planner, I love what I do.

Hindi na ako kumain pa dahil lagpas hatinggabi na. Nag-shower na lang ako matapos
kong makapagpahinga saglit. Nang makalabas, hinayaan ko lamang ang puting roba na
nakabalot sa katawan at humarap na sa aking laptop, hawak sa kamay ang isang baso
ng matapang na whiskey. Sumimsim ako ng kaunti bago inilapag iyon sa desktop.

Uumpisahan ko na sana ang dapat kong gawin nang tumunog ang email notification ko.
Saglit akong natigilan at pinakatitigan lamang ang number ng emails na hindi ko pa
binubuksan. Galing iyon lahat kay Lola Carmella. Matagal ko pang pinakatitigan iyon
bago ako nagdesisyong buksan ang mga iyon.

Nag-uusap naman kami sa phone ni lola,

pero pahapyaw lang at hindi ako nagtatagal. Para akong napapaso sa tuwing
makatatanggap ako ng tawag mula sa kanila. Hindi ko na binasa ang mga lumang
emails, iyong bagong dating lang. Nag-alala akong bigla at mabilis na dinampot ang
phone matapos basahin ang bagong email. Tinawagan ko ang number ni lola.

Hindi nito sinagot ang cellphone kaya sa bahay sa landline na ako tumawag. Ang
katiwala ang sumagot at sinabi ngang ilang araw na sa ospital si Lolo Apollo at
hindi umaalis si lola sa tabi nito.

Napa-upo ako sa sofa...hindi alam ang iisipin. Ang lakas-lakas ng kabog ng dibdib
ko. Alam ko ang dapat kong gawin, at least ang obligasyon ko. Kailangan nila ako.
Pero...

Tinungga ko ang natitirang alak sa baso. Pumunit iyon sa aking lalamunan. Bago pa
ako makapag-isip ng mabuti, tumawag na ako sa alam kong airline at bumili ng
ticket. Nag-umpisa na rin akong mag-empake ng gamit. Alam kong malalim na ang gabi
pero timawagan ko pa rin si Tita Agnes at sinabing babalik ako ng Pilipinas. Sinabi
ko sa kanya ang kalagayan nina lolo at lola at maging sila ay nagulat at nalungkot.
Sinabihan nila akong i-update ko sila sa kalagayan nila para malaman nila kung ano
ang dapat gawin.

Mabilis na akong nagbihis. Hinablot ko ang laptop maging ang iba ko pang
kakailanganin bago nilisan ang aking condo. Pagkababa ko ay siya namang pagdating
ng isa sa mga pinsan kong lalaki, ihahatid na raw niya ako sa airport. Limang oras
din ang ginugol ko sa airport bago ako nakasakay...pauwing Pilipinas.

DAHIL

iisang bag at ang sling bag lang ang dala ko, hindi ako nahirapang makalabas ng
airport. Mabilis akong nag-taxi papunta sa ospital na sinabi ng katiwala nina Lola.
Pagkasagot ng nurse sa tanong ko kung anong silid ni Lolo Apollo, dumiretso na ako
agad doon. My heart sank when I saw Lola Carmella leaning on the side of lolo's
bed. I bit my lip to stop myself from tearing up.

"L-Lola Carmella." Tawag ko, subalit mukhang tulog ito. Kailangan ko pa siyang
tapikin sa balikat bago siya magising. Ganoon na lamang ang kanyang pagkagulat,
subalit mabilis na ngumiti nang mamukhaan niya ako.

"Oh my! Aya?" Tumayo siya at hinaplos ang mukha ko, waring kinakabisa kung anumang
pagbabago ang hindi niya nasubaybayan sa loob ng limang taon.

"L-Lola..." mahigpit ko siyang niyakap.

"Oh, Aya apo ko. Bakit hindi ka nagpasabing darating ka?" Mahigpit din siyang
yumakap sa akin. Naramdaman ko kung gaano na katanda ang katawan nito.

"How's lolo? What happened?" Sabay tingin ko sa kamang kinahihigaan ni lolo.

"It's his heart. It has gotten worse. He had a cardiac arrest and the doctor said
it's a miracle that he survived it." Awang-awa na tumingin si lola kay lolo.
"I-I'm sorry..." nasabi ko na lang. Alam kong naging makasarili ako nang tigilan
kong makipag-ugnayan sa kanila nang madalas.

Ngumiti si lola. Kinuha niya ang kamay ko at tinapik iyon. "There is nothing to be
sorry about, apo. I'm sure your lolo will be so happy when he sees you're here."

Binigyan ako ni lola ng puwang para makadikit ako kay lolo. Hinalikan ko siya noo
at

saka hinaplos-haplos ang kanyang mga puting buhok. "Lolo..." bulong ko. "It's me,
Aya...I'm back." Pinisil ko ang kamay niya.

DALAWANG araw pa ang lumipas at naging stable na ang lagay ni Lolo. Pwede na raw
siyang iuwi at sa bahay na lang magpalakas. Saka ko lang naramdaman ang pagod
magmula nang dumating ako rito. Napabuntung-hininga ako.

"Aya, apo." Bumukas ang pinto at bumungad si Lola. Sa likuran nito ay dalawang
lalaki na pormal ang mga suot sa puting poloshirts at dark slack pants.

Tumayo ako at pasimpleng inayos ang sarili. Mula kasi nang dumating ako ay hindi
ako gaanong nag-aayos. Hindi pa kasi ako naka-uuwi sa bahay nina lola since ayaw
kong umalis ng ospital.

Lumapit ang mga iyon sa akin at ipinakilala ni lola. "This is my granddaughter who
lives in Sacramento. She's just here to check on us. Aya, this is Attorney Morales,
the family's lawyer." Tukoy ni Lola sa mas matangkad na may suot na salamin at nasa
fifties na ang edad.

Nakipag-kamay ako kay Attorney Morales. At saka naman nito ipinakilala sa akin ang
kasama nito na mas bata ang edad, marahil nasa trenta. "Nice meeting you, Miss
Aya...?" he paused.

"Ayabel Costales." Sabi ko at inabot ang kamay niya.

"Ms. Costales. This is Mr. Agoncillo, he is the one representing the Hidalgo
company." Dugtong ni Attorney Morales.

Nakipagkamay rin ako pero hindi na umimik Hindi ko alam kung ano ba ang dapat pag-
usapan dito.

"Aya," agaw ni lola sa pagmumuni ko. "Si Attorney Morales ang kanang kamay ng lolo
mo, at siya ring nangangalaga sa negosyo niya sa ngayon. At si Mr.

Agoncillo naman, siya ang representative ng Hidalgo company para sa partnership ng

negosyo nila," paliwanag ni lola.

Napatingin ako kay lola. "Akala ko sole owner po si lolo ng negosyo niya?"

"Dati oo. Noong...noong buhay pa ang magulang mo para tumulong sa pamamalakad ng

negosyo. Pero mula noong mag-isa na lang ang lolo mo sa pamamalakad, nagpasya
siyang humanap na ng katulong na mas hands on sa management and field works."

Nagtaka ako. Maaaring sina mommy at daddy noon ang katu-katulong ni Lolo pero may
isa pang talagang nagpapatakbo ng fishery, si... napabuntung-hininga ako. Hindi ko
masambit ang pangalan ng taong iyon. So, hindi na basta Trinidad Fishery na lang
ngayon ang negosyo ni lolo, Trinidad and Hidalgo Partnership na.

"Anyway, Ms. Costales, we would like to get your grandfather's signature for the
whole management rights for the fishery, here and other branches outside the
province. He already agreed to it and we just need his signature." Singit ni Mr.
Agoncillo.

"Wait..." napa-isip ako. "Why? Its not like my lolo is incapable. He doesn't need
to give up the whole management. He just needs to rest for a while."

"It's what he requested from Mr. Hidalgo. And we're only here originally to see
how's Mr. Trinidad is doing." Ngiti ni Attorney Morales.

Hindi pa rin ako kumbinsido. Kahit pa wala akong alam sa history ng partnership ng
mga ito, hindi ko maiwasang hindi mag-alala para sa aking abuelo. "I...I'd like to
know more of this partnership." Nasabi ko.

Nagtinginan ang dalawang lalaki. Pagkuwa'y nagtanguan bago pumayag sa aking sinabi.
"I will relay your message to Mr. Hidalgo and will let you know, Ms. Costales."
Sagot ni Mr. Agoncillo.

"Sige. Salamat ho." Sabi ko at nagpaalam na ang mga ito.

Tiningnan ko si lola, nasa tabi lang ito ni lolo. Nakaramdam ako ng awa para sa
dalawa. At their old ages, they should be relaxing already. They need an
assistance. And so... I decided to stay with them and help them out.

A/N:

Thanks for the reads and votes. I would appreciate a reaction as well ;)

Luv,

=================

Chapter Fourteen - The Meeting

WE'RE finally home. Sa bahay na nagpapahinga si lolo. Sobrang tuwa ni lola nang
magsimula na uling ngumiti at magsalita si lolo. Though he still need the help of
the wheelchair to move around, that didn't stop them from going around. I love
them. They reminded me of my parents...and the guilt keeps stirring me everytime I
do that.

I stayed in lolo's library most of the time. Naroon kasi ang mga documents related
sa negosyo niya. He gave me permission to stick my nose on them. Tila pa nga natuwa
ito na nagpasya akong manatili sa bahay nila at sumingit sa negosyo niya.
I was looking for a certain folder, old school kasi si lolo kaya naka-file pa rin
sa filing cabinet ang mga papel ng negosyo nito, though extension lang itong
library ng main office ng fishery. I found an old photo album and my curiosity
piqued in. Binuksan ko iyon.

Hindi na ako nagulat nang makita ang kaguwapuhan at kagandahan nina lolo at lola
noong kabataan nila. Bagay na bagay talaga sila at halata ang saya at pagmamahalan
nilang dalawa na hindi pinakupas ng panahon. Sa huling dulo ng wedding pictures ng
mga ito, may mga bata na silang kasama. Agad kong nakilala si mommy...napalunok ako
sa damdaming nagsisimulang umusbong sa aking dibdib.

My mom and I were just like twins in a pod, I'm her complete carbon copy. Ang
matangos na ilong ko lang yata ang nakuha ko kay daddy. Sa isang family picture ay
naroon sina lola at lola, nakaupo, at sa gitna ay si mommy. Halos sa lahat ng
naroon ay si mommy lang kasa-kasama nila.

Nagtaka ako.

Naghalungkat pa ako nang ibang albums, pero wala akong nakitang picture ni...niya
noong kabataan niya. Susuko na sana ako nang may mahagip ang aking mga mata, sa
isang sulok ng isang album ay may naka-ipit na litrato. Kinuha ko iyon at binuklat.
Litrato iyon ng isang binata, mga fifteen years old siguro. Malamlam ang mga mata,
marungis, payat at halatang gusgusin. At ang mga mata nito...kahawig ng kay...its
him! I'm sure of it. Siya ito. Pero bakit ganito?

Nagulat pa ako nang biglang bumukas ang pinto ng silid. Pumasok si lola na
nakangiti, pagkatapos ay napanganga sa mga kalat na ginawa ko sa mesa at mga sofa
ni Lolo. "What are you doing?" pagtataka niya.

"L-lola...who is this?" Dahan-dahan kong ipinakita sa kanya ang picture na hawak

ko.

Kinuha niya iyon at tiningnan. Pagkuwa'y lumambot ang mukha ni lola. Ngumiti siya,
na napalitan ng lungkot pagkatapos.

"Lola?" tawag ko ulit. The curiosity was killing me.

"Si Alec iyan...noong una namin siyang makita." Tumingin siya sa 'kin.

Saglit akong hindi naka-imik. Paulit-ulit akong lumunok. Hindi ko alam kung ano ang
isusunod na itanong. Tila ba may nakabara sa aking lalamunan.

"Alec was not a Trinidad, Aya. We found him
decided to bring him home. He's a good kid,
know anything about him. We didn't think of
himself didn't want to go back to his past.
him to the family."
digging in the trash and your lolo
though an unfortunate one. We didn't
looking for his family, because he
We respected his decision and welcomed

Halos magsumigaw ang katotohanang

nalaman ko. Nanigas ako sa kinatatayuan. Hindi makapaniwala sa nalaman. Hindi ko

alam ang iisipin. Halos sumabog ang dibdib ko sa sari-saring emosyon na nag-uumapaw
sa aking kalooban.

"He was a good lad. He helped more than he could. We really loved him like a real
son. Nobody knows of his past but as. We introduced him as ours. And everyone
thought he's a Trinidad, including your parents. Arlyn, your mother didn't know
about it either. She was just happy that she had a younger cousin." Patuloy ni
lola.

"A-are you telling me that...he's not my real uncle?" Nanginginig ang boses pati
buo kong katawan. Gustong sumabog pati ng ulo ko.

Tumango si lola. Maingat ang mga titig sa akin.

"N-no...no..." Napahagulgol na ako. Hindi ko alam kung bakit ako umiiyak. Hindi ba
dapat matuwa ako? Pero...hindi ko alam...naguguluhan ako. Pero...pero ang
importante ay nalaman kong wala akong kasalanan.

Hindi ko kasalanang may nangyari sa 'min, hindi ba? So hindi ko rin kasalanan ang
pagkawala nina mommy at daddy dahil...dahil walang masama sa pagitan namin ni Alec,
hindi ba? Hindi ba? Tanong ko sa sarili.

"W-where is he? Where is Alec, Lola? Where?" hindi ko namalayan ang napalakas kong
tinig.

"When you left five years ago...a fire happened in the main fish factoy.
Alec...Alec was there trying to save anyone who was not able to get out. He..."
lola tried to swallow the lump in her throat, while I was dying to hear the rest of
the story.

"The factory exploded, Aya. He was inside when that happened. He didn't make it."

Akala ko kanina ay sobra nang pasabog ang

nalaman kong hindi kami magkadugo ni Alec. Pero ang marinig na nasawi ito sa isang
aksidente ay halos magpatigil sa aking hininga. Literal akong hindi humigop ng
hininga, habang walang patid sa pagluha ang aking mga mata.

Kinabog ko ang dibdib para ipaalala sa sarili na kailangan kong huminga. Subalit
napalitan iyon ng walang tigil na paghagulgol. Ang dami kong tanong na gustong
ibato sa Diyos. Kasali na rin ang katotohanang dala ko sa sariling konsensiya...ang
bagay na ginawa ko na akala ko ay hindi ko kailanman pagsisihan. Noong araw na
hinayaan kong kunin sa akin ng iba ang aking anak...ang anak namin ni Alec. Na
kusang-loob kong ipinamigay ang aming anak.

"Aaaaaah!" humahagulgol kong sigaw. Para akong mababaliw.

KAGAGALING ko lang sa puntod ng magulang ko. Halos manlupasay ako nang makita ang
puntod ni Alec sa tabi ni mommy. Iyak lang ako nang iyak. Hindi ko alam kung sino
ang dapat sisihin sa kinahantungan ng aming kapalaran.

Ako na lumayo at piniling kalimutan ang lahat. Dahil sa akalang ang pagkakasala ko
at pansariling kahilingan ang siyang naging dahilan ng lahat kung kaya't nawala sa
akin ang magulang ko? Ganoon na rin ang pagpapa-ubaya sa bunga ng aming
pagmamahalan na akala ko ay kasalanan.

O siya...si Alec na alam naman pala ang totoo...na hindi pala kami magkadugo?
Bakit niya ako hinayaang maniwala sa isang kasinungalingan? Bakit niya ako
hinayaang mahirapan at mabaliw sa kaiisip na hindi tama ang namagitan sa amin? Nang
dahil doon...I gave our baby away.

Walang patid ang mga luha ko. Ang dami kong

pagsisisi. Ang dami kong mga tanong. Ang dami kong gustong ibalik...pero wala na.
Tapos na.

Ilang oras akong nanatili roon, tulala pagkatapos umiyak. Namanhid na yata ang
aking isip at pakiramdam. Hindi ko na naman alam kung paano magsisimula.

Nahagip ng mga mata ko ang isang pamilya na dumalaw rin sa isang puntod sa 'di
kalayuan. May isang batang babae na nasa anim na taong gulang marahil. Bigla kong
naisip ang aming anak...babae rin kaya siya, o lalaki? Ano kayang hitsura niya?
Sino sa amin ni Alec ang mas kamukha niya? Muling dumaloy ang aking mga luha.

Hahanapin ko siya...ang anak namin ni Alec. Kailangang mahanap ko siya.

"AYA?" tawag ni lolo sa aking pagmumuni-muni.

"Yes po, lolo?" Pinilit kong ngumiti nang humarap sa kanya.

Nasa garden kami sa rest area at doon nagla-lunch. Medyo masarap kasi ang ihip ng
hangin at hindi naman mainit ang sikat ng araw. At isa pa, may silong naman.

"I heard from your abuela that you're staying here and going to help out in the
business?" Sumimsim si Lolo sa kanyang tsaa.

"Yes po. You should be resting right now. Kahit paano po ay magagamit ko ang pinag-
aralan ko. Ask Tita Agnes, I'm good at it." Pagyayabang ko kunyari.

Ngumiti lamang si lolo. "You have your mother's determination, apo...I bet you can
do just fine. I already told Atty. Morales to discuss the business matters with
you. I know that you already have a hint as to how the factory runs."

"Yes, we talked earlier this morning and he wanted me to drop

by to his office today."

"Aya..." lolo called and paused.

Nilingon ko siya. Matiim ang kanyang pagkakatitig sa akin. Pagkuwa'y nagpakawala

siya ng isang buntung-hininga. "What?" I smiled consciously.

"Sometimes...things happen for a reason. So when the time comes and you're facing
yet another heartbreaking situation, just remember the hard times you went through,
and how painful they were. Do not close the door to your heart again. Just...try to
fight for it. Keep fighting until you get rewarded. Nothing goes unrewarded for the
effort one has gone through." Tsaka ngumiti si lolo.

Saglit akong napanganga. Lolo has always been a hard thinker. At sa mga sinabi niya
ngayon, hindi ko alam kung para saan, o baka binibigyan lang niya ako ng food for
thoughts. But I appreciate it, though I don't think I'll be facing another
heartbreaking event in life. Nangyari na e...tapos na. Siguro, ang paghahanap ko na
lang sa baby namin ni Alec ang magpapahirap sa aking puso't damdamin. Pero hindi
ako susuko.

"Mr. Hidalgo is a very good friend of mine. He's a son I never had. Magkakasundo
kayo."
Nginitian ko si lolo. "Sure po. I'll get going, lolo. I love you." Humalik ako sa
noo niya bago umalis.

ATTORNEY Morales just called me and said to go to Mr. Hidalgo's house instead.
Ibinigay niya sa akin ang address nito, at hindi pa kalayuan sa bahay nina lolo.
Hindi na ako nagtanong pa dahil ganoon naman daw madalas gawin nina lolo at Mr.
Hidalgo kahit business o personal ang usapan. They have a very close relationship.

Malaki ang bahay na kinaparadahan ng red wrangler

jeep na gamit ko. It's a two-story brick house, country style. Magandang pagmasdan
ang mga berdeng puno at halaman na nakapaligid sa bahay.

May garden beds din na pinuno ng magkaka-ibang kulay ng mga bulaklak. And to my
surprise, they're all my favorite. I'm sure may pool din sa likod ito. Napatingala
ako sa kulay puting gate na hindi naman kataasan. Pinindot ko ang doorbell.

"Sino po sila?" tinig ng isang babae sa intercom.

"Aya...Ayabel Costales, apo ni Apollo Trinidad," sagot ko sa intercom pagkapindot

sa button.

Agad namang bumukas ang automatic gate. Muli akong sumakay sa jeep ko at pinaandar
iyon papasok. Paikot ang driveway mula entrance hanggang exit. Pumarada ako sa
tapat ng pinto ng bahay. May naka-abang na isang babae roon, nasa gitna ang edad.
Kaswal lang ang suot nitong bestida, pero may apron na nakapatong.

"Pasok ho kayo Miss Ayabel. Ako nga pala si Sela, katiwala nitong bahay."
Nakangiting bungad nito.

"Hi po, Manang Sela." Magaan ko ring bati. Sumunod ako sa kanya papunta sa likuran.

Tama ang hinuha ko, magara nga rin sa loob, malinis, maayos...pwera sa ilang
laruang pambata na nakakalat sa maluwang na sala. Nakita ko rin ang isang malaking
teddy bear na naka-upo sa mahabang sofa, at sa tabi niyon ay mga maliliit na manika
na iba-iba ang kulay ng mga damit. A little girl, bulong ko sa sarili.

Nasa likod nga ang pool, at ang laki at linis tingnan. Parang ang sarap tumalon at
magtampisaw. Nakalabas na kami sa pool.

Napansin ko ulit ang ilang floats na pambata, mukhang katatapos lang mag-swimming.
I felt the feeling of being at home in here. Somehow knowing that there is a child
in here makes me feel comfortable. Mukhang na-excite pa akong masilayan ang itsura
ng bata.

Maupo ka muna, Miss Ayabel. Dadalhan kita ng maiinom. Tatawagin ko na rin si Sir
Liam para sabihing nandito na kayo," paalam ni Manang Sela.

"S-salamat ho." Ngiti ko uli.

Ilang minuto rin akong naghintay bago narinig ang ingay ng tsinelas na papalapit sa
pool. Tiningnan ko iyon at tumambad sa akin ang isang lalaking matangkad, clean cut
na buhok, nakasando ng puti at khaki shorts. Bumakat ang matikas na dibdib ng
lalaki sa sando nito. Ganoon din ang mahahaba at balbunan nitong legs sa shorts.
I've seen countless of gorgeous men in my life, but this man has a different
charisma that's penetrating right inside my whole system whether I like it or not.
And after so many years of celibacy, I found myself heating up.

"AYABEL," The baritone voice greeted.

Parang kidlat iyon sa pandinig ko! Agad ko siyang tinitigan para hanapin kung saan
nanggaling ang pamilyar na tinig na iyon. Huminto ako sa mukha niya. Sa malalim
niyang mga mata. Sa matangos niyang ilong. Sa labi niyang...labi niyang akala ko ay
walang katulad. Nanginginig ako. Hindi ako makapagsalita. Parang may bubuyog sa
pandinig ko na nagsasabing siya ito...si Alec. Si Alec. Alec!

"A-Alec...?" Hindi pa rin ako makapaniwala. Pero imposible. Alec's gone. He's gone
for years so this thing...was not making any sense.

"Liam

Hidalgo. It's nice meeting you, Miss Ayabel Costales." Sabay lahad ng palad niya.

Liam? Not Alec ...but Liam? No...it's him. It's Alec! Mataman kong pinakatitigan
ang kanyang mukha. Naghahanap ng pruweba na tama ako. Bukod sa kaibahan na ng gupit
nito, lumiit din ang kanyang katawan, not the usual typical buff body but fit and
tight toned muscles. Its him!

"Let's take a seat, Ayabel." Pumintig ang puso ko sa pamilyar na tawag ng tinig na
iyon. It's you Alec!

Umupo ako pero nanatiling nakatingin sa kanya. Kaswal lang ang pagkaka-dekuwatro
niya. Kampante at relaks...habang ako ay hindi mapakali at halos bumaliktad ang
sikmura sa sobrang pagkalito. Nagsasalita ito pero hindi ko maintindihan ang
sinasabi niya. Napako ang paningin ko sa kanyang labi...those lips.

"I-I'm sorry...I need to use the bathroom..." nanginginig ang tinig kong sabi.

Umangat ang tingin niya, sinuri ang aking itsura bago tumayo at sinabing sundan
siya. Kahit tila matutumba ako dahil sa pangangatal ng mga tuhod, pinilit kong
maglakad. Ang likod niya, ang lapad at taas niyon, pamilyar pa rin...it's my Alec.

"You can use the one in here, it's for the guests." Tukoy niya sa isang pinto na
nasa ibaba ng hagdanan. Binuksan niya iyon at iginiya akong papasok. Hinawakan niya
ang aking siko para alalayan sa loob, tila nakuryente ako kaya tiningan ko iyon.
"Alec..." mahina kong usal.

"Is he your boyfriend? That Alec?" tanong niya nang bitawan na ako at bago ko
buksan ang pinto.

Nagtama ang aming mga mata. Gusto ko ng isigaw sa mukha niyang siya si Alec,
pero...wala na siya hindi

ba? Alec's gone. Then who is this guy? Why do they look so alike, as if they were
cloned the same?

"Do you want me to wait you out here or at the pool?" maya-maya'y untag niya nang
hindi ako sumagot sa nauna niyang tanong.
"A-at the pool," mahina kong sagot bago isinara ang pinto.

Pinakatitigan ko ang sarili sa malaking salamin sa banyo. Sinusuri kung hindi ba

ako nababaliw o namamalik-mata. Pagkuwa'y umiyak na ako. Litong-lito. Hindi ko alam
kung ano ang iisipin, natatakot akong magtanong. Bigla ay naduwag akong harapin ang
katotohanan. Kung buhay si Alec...bakit ganito na? Pero alam kong hindi ako
magkakaroon ng kasagutan kung hindi ako magtatanong.

Pabalik na ako sa pool nang makita ko siyang nakayuko, tila may ginagawa. Nang
makalapit pa ako lalo, nakita ko ang isang batang babae na naglalambitin sa leeg
niya. Napatigil ako...pamilyado na nga pala ang lalaking ito? Is it Jessa?
No...silly me, hindi nga pala siya si Alec, but Liam.

"Daddy, she's here." Nadako sa akin ang paningin ng mag-ama. Hindi ko alam kung
paano sila ia-approach

"Oh, by the way, this is my daughter, Alexa. Sweetheart, this is my visitor,

Ayabel." Pagpapakilala ni nito.

Noong una ay sabik akong makita ang batang may-ari ng mga laruang nakita ko sa
sala, pero ngayon...nakaramdam ako ng pagka-atubili at takot. Kumaway na lang ako
at binati siya ng Hi. Alexa... what a sweet name.

Ininda ko ang pakiramdam nang marinig ang pagkakatawag nito ng sweetheart sa anak
niya. I felt so jealous. And I missed Alec. "H-how old are you?" pilit kong ngiti.

"Four."

Nakangiting sagot nito. She's so adorable. Ang mahaba at medyo kulot niyang buhok
ay katulad ng sa akin noong hindi ko pa iyon pinagugupitan. Ang ilong nito at
katulad ng kay Liam. Ang baba at mga mata nito ay hindi nalalayo sa akin.
Siguro...siguro kung babae rin ang aking anak, ganito rin kaya ang hitsura niya?

"She just turned four, last week." Agaw ni Liam.

"S-she's an angel..." I felt my heart tightening.

"She is. She really is." Mahinang sagot niya. "Sweetheart, you can go back to your
yaya now and play with her, alright?" Hinaplos ni Liam ang baba ng bata.

"Yes po." Sagot ng bata tsaka tumingin sa akin. Nagulat na lang ako nang lumapit
siya sa akin at hinaplos ang pisngi ko. Hindi agad ako nakakilos.

"You will come back. Daddy and I will wait for you. Until then...I will have to
pretend." Sabi nito bago tumakbo palayo sa amin.

Hindi pa rin ako nakakabawi sa sinabi nito. Tumingin ako kay Liam, nakatingin lang
siya sa akin ng matiim. "W-what was that?"

"She likes fairytales. She thinks you're a princess. She likes to make up
dialogues." Kaswal niyang sagot. "Let's go back to business." Seryoso na niya sabi
habang umuupo.

A/N:
Thank you for the reads, votes and comment. I appreciate it.

Luv,

=================

Chapter Fifteen - One More Time

I DASHED out of Liam's house after the meeting and went straight back home. I
quickly looked for my abuelo and found him in the library. He just gave me a deep
kind of I-already-know-what-you're-going-to-ask-me stare. I stood there at the
door, huffing and full of contempt. There's a lot I needed to know and I want
answers now!

"Sit down, Aya," kaswal na sabi ni lolo.

Sumunod na lang ako. Pilit kinakalma ang sarili. Alam kong wala akong karapatang
magalit dahil may pagkukulang din ako. Pero sa ngayon, ang importante ay ang
malaman ko kung ano ang totoo. Lolo dropped his book on the table, took his
eyeglasses off, and faced me. My heart was getting crazy as if in the maze trying
to find its way out.

"We called you multiple times but...you were not ready. We emailed you but...you
did not bother to open them. We were so happy when you finally picked up yourself
and learned to become mobile again. We didn't have the heart to see you going back
to your dark hole and coop yourself in regrets and self-pity. We decided to
wait...until you're ready. And now...are you ready to know the whole truth,
Ayabel?"

I wiped the tears that rolled on my face. I nodded, but bit my lip to stop myself
from trembling. I don't think I will be ready, but I need to know now. I don't want
to keep on living in darkness. I want Alec. I want him back!

Nagsimulang magkuwento si Lolo...mga kuwentong paulit-ulit tumatarak sa dibdib ko.

"ALEC! You're alive!" Gulat na bungad ni Apollo nang pagbuksan ito.

Malalim na ang gabi. Si Alec na nakatayo sa pintuan ay may mga galos at dugong
nakapagkit sa balat at damit.

"H-how did you survive the fire?" Tinulungan ni Apollo si Alec na maka-upo sa
sofa. "I will call the family doctor-"
 "NO!" Marahas na pigil ni Alec sa matanda. "I don't want a doctor. I don't want
anyone to know that I'm still alive." Hinihingal si Alec.

"But you need to be treated." Apollo insisted.

"Ako na ang gagamot sa kanya. Let's go to your room, Alec." Bungad ni Carmella,
ang asawa ni Apollo.

Nakahiga na sa sariling kama si Alec, habang ang matandang babae ay ginagamot ang
kanyang mga galos na sanhi ng sunog sa factory.

"We thought you're dead, Alec." Ulit ni Apollo.

"And please, hold my funeral, Uncle Apollo. I want to remain dead in everyone's
knowledge. Surviving the fire might be a blessing in disguise for me, and for
everyone's sake." Umupo si Alec nang matapos siyang magamot.

"Bakit Alec?" Tanong ng matandang babae.

"You know why..." mahinang sagot ni Alec.

Nagtinginan ang dalawang matanda. Pagkuwa'y lumabas ng silid si Apollo, nang

bumalik ay may dala na itong baso na may alak. Sumimsim ito roon. "How do you plan
to do it?"

"Ayabel is in great turmoil right now. It's my fault. If she'd known about our
blood relations, this wouldn't happen. She would not blame herself for everything.
I

know that you know she gave birth to a little girl...and she gave her away." Alec's
jaw hardened. Tears rolled down on his face.

Camella too, started tearing up. Apollo took another sip of his alcohol.

"You shouldn't have touched her, Alec. You shouldn't have!" Apollo's voice was
crisped in anger.

"I know...and I'm sorry. But it already happened. I'm sorry that we did what we
did. But...I love her. And this death, Alec Trinidad's death is the answer. I
survived because I want to right the wrong, Mr. Trinidad. I will take your
granddaughter and our daughter. And to do that, Alec has to die."

"Pero..." nag-aapuhap ng gustong sabihin ang matandang babae.

"Kill Alec, please? I beg you! Only I can make Ayabel happy. Our daughter needs
us. Give me my life back. Give me back what the real me that I lost. I already
found out who I was, Uncle Apollo, Aunt Carmella. And I want to resume the identity
that will be able to take your granddaughter proudly. Please!" Lumuhod pa si Alec
para magmakaawa.

"Apollo..." Carmella looked at her husband.

"But I don't want to lose you, Alec. You're the son I never had."

"You will not lose me, Uncle. You will get me back, Ayabel and our daughter. You
will get us all back."

Matagal na walang imikan sa silid. Nang may magsalita, si Apollo ulit. "I will
stop the investigation in the factory. I will hold Alec's funereal right after
that. You...go and do what you have decided

to do. But make sure to comeback...for our granddaughter."

Tumayo si Alec. Taimtim na nagpasalamat sa dalawang matanda na siyang kumupkop at

umaruga sa kanya. Mahigpit silang nagyakap, nagpapa-alaman pansamantala.

"Oh, Alec?" Kumalas ang matandang babae sa pagkakayakap at hinarap uli ito. "How
about Jessa?"

"Matagal nang annulled and kasal namin ni Jessa, ilang araw bago naaksidente ang
magulang ni Ayabel. Kaya bumalik siya sa magulang niya sa Amerika para roon na
manatili. We're still good friends."

"Paano kapag nalaman niyang namatay na si Alec?" sunod agad ni Camella.

"Let it be. Gusto kong malaman ng lahat nang nakakakilala kay Alec Trinidad ang
pagkawala niya. I want everyone to forget him. I want to live a new life, that way
I can show myself with Ayabele and our daughter in the public."

Napatango ang dalawang matanda.

"How long will it take you to comeback?" Apollo asked.

"I don't know. But don't worry. I will still take care of the business. My
attorney will be in contact with you. Uncle, Aunty...take care of yourselves while
I'm gone. I will be back, I promise."

"Oo. Maghihintay kami, anak." Umiyak uli si Carmella. Yumakap naman si Apollo sa
asawa.

"WHAT'S his name, lolo? What's his real name?" singit ko sa pagkukuwento niya.
Hindi ko mapigilan ang pagkasabik na malamang buhay nga si Alec at hindi namatay sa
sunog katulad ng pagkaka-alam

ng lahat. Masaya ako na may alam siya tungkol sa aming anak. Na ginawa niya ang
lahat ng ito para sa amin. At ang akala ko ay hinayaan lang niya ang lahat.

Dinampot ni lolo ang ipad na nasa mesa. May ginawa siya roon bago iniabot sa akin.
"Read this."

Kinuha ko iyon at tiningnan. May litrato ng isang batang lalaki na may magarang
kasuotan, mga sampung taong gulang. Ang sumunod na litrato ay mga labinlimang-taong
gulang na. Even as a young boy, Alec's stares didn't change much. At ang huling
litrato ay ang Alec na huli kong nasilayan limang taon na ang nakalilipas. Binasa
ko ang nasa itaas ng mga pictures.

THE lost son of Hidalgo of Hidalgo Mine Industry has been found alive after
eighteen long years. Liam Hidalgo lost his memory due to the traumatic accident in
the private boat owned by the Hidalgo during a family vacation. Miner expert,
Lester Hidalgo and Jeweller Julia Hidalgo, were among the bodies that were found
during the search and rescue team. Unfortunately, Liam Hidalgo who was fifteen
years old then was presumed dead when no body was found after how many years.

Now that the sole heir of the Hidalgo's wealth and riches is back, and proven to be
the real Hidalgo blood has resurfaced, business and social societies are now
predicting that the Hidalgo who once made a name in the world, fell crashing down
after the accident, is now going to take the throne once again.

Liam Hidalgo did not give away his previous identity wanting to keep it privately.

Itinigil ko ang pagbabasa

at pinahid ang mga luha sa aking mukha. Hindi man na-disclose ang identity nito
bilang Alec, maliwanag na ito si Liam Hidalgo, ang lalaking nakaharap ko kanina.
Tama ako...Liam is Alec!

"Lolo...can I go to him? can I love him? A-Alexa...she is my daughter, isn't she?"

pinanghihinaan ako ng lakas kahit pa naka-upo na ako sa malambot na sofa. "What
have I done to my daughter? Ang sama-sama kong ina. Ipinamigay ko siya. Hindi ko
mapapatawad ang sarili ko." Niyakap ko ang sarili, tila katawan ang nasasaktan sa
kumikirot kong dibdib.

"Go, Aya...do what makes you happy. You deserve it. You both deserve it." Maluwang
na ngiti ni Lolo.

Mabilis kong niyakap si lolo bago siya iniwan. Mabibilis ang mga hakbang na muli
akong nag-drive pabalik sa bahay ni Ale-Liam. Matatagalan siguro bago ako masanay
sa bago niyang pangalan.

PAGKARATING sa gate ng bahay nito, mabilis akong lumundag pababa ng jeep. Bukas ang
gate kaya dumiretso na ako sa loob ng bahay. Hindi ko alam kung saan ito hahanapin
kaya sa kusina ako unang pumunta. Akala ko ay si Manang Sela ang makikita ko roon
pero nagulat ako nang magtama ang mga mata namin ni Al-Liam.

Pero hindi sa mga mata niyang nanlaki natuon ang aking atensiyon kundi sa babeng
halos labas na ang mga pigi sa ikli ng shorts na suot nito at halter blouse, at
nakalambitin ang mga braso nito sa leeg ni Ale-Liam.

Umakyat lahat ng dugo sa aking ulo. Para akong nakuryente na halos lahat ng ugat ko
sa katawan ay nagtulak sa aking katawan na gawin ang hindi ko akalaing magagawa.
Marahas kong hinablot

ang medium bob na kulay dilaw na buhok ng babae at inilayo ko siya kay Ale-fuckit!

"Who the fuck is she!?" nanggagalaiti kong sumbat kay Alec.

"Ms. Costales, I see you're back." Walang reaksiyon na sagot niya.

"And who the hell are you?" masungit na baling sa akin ng babae habang inaayos ang
hinila kong buhok niya.
"I am...I'm..." ano nga ba ang sasabihin ko? Counted ba na dati ay kami ni Alec?
Kami pa rin ba? Pero may anak kami...

"She's my new business partner." Si Alec ang sumagot.

Taas-baba akong pinakatitigan ng babae. "Are you also his fuck buddy?" Ngumisi pa
ito.

Narindi ako sa narinig. "Yes! I was and I'm damn good at it!"

I heard Alec chuckled. Tinaasan naman ako ng kilay ng babae. Pakiramdam ko ay

pinagtutulungan nila ako.

"Was...I see, you're just a past." Malanding tumalikod ang babae sa akin saka
lumapit kay Alec para yumakap sa katawan nito. Hindi man lang umiwas si Alec.

I didn't like what I see. Hindi na ako maka-imik. Pero hindi ko naman hahayaang
umiyak sa harap ng mga ito. Matalim ko silang tinitigan. "You want to play? Fine,
let's play." Matigas kong sabi bago nagdadabog na iniwan na sila para umalis uli.

I FELT like an idiot while sitting in my jeep. I went back to my old self being
childish. Pakiramdam ko kanina ay inagawan ako ng candy. That was so pathetic.
Umiling ako tsaka kinalma ang sarili. Nang makapag-isip, pinagsabihan ko ang sarili
na take a step at a time. Don't rush it. Lalo na sa anak namin. And oh! But I want
to see her again. I miss her!

Aalis na sana

ko nang lumabas iyong babaeng haliparot. Kumaway ito kay Alec paalam pero hindi ito
gumanti. Nakatingin lang ako sa kanya. Hindi ko maitatangging mas lumakas ang hatak
ng charisma nito. Bigla ay bumalik ang mga alaala nang aming karanasan na parang
kahapon lang nangyari. Would I ever feel his rough hands against mine again?

Napaigtad ako sa kinauupuan nang tumingin siya sa direksiyon ko. Muli ko sanang
paandarin ang jeep pero nakalapit na siya at tumapat pa ang matangkad at malaki
niyang bulto sa pintuan ng side ko. Yumuko siya para magkatapatan kami ng mukha.
Medyo napa-atras ang ulo ko.

"W-what now?" bigla kong tanong.

"She's my secretary." Matiim niyang titig, walang kangiti-ngiti.

"Secretary? That bitch? She should be fired." I didn't know that his pair of dark
eyes were so deep, I think I'll drown if I get caught.

"She was. But she came here for the first time to try her luck to seduce me anyway.
I didn't kiss her, she kissed me."

Hindi ko naiwasang hindi magtaas ng isang kilay. Tiningnan niya iyon. "How do you
that?" He looked amuse.

"What?" pagtataka ko.

"How can you raise your brow like that?" Hinawakan pa niya ang kilay kong itinaas
kanina.
"I-I don't know. It's a woman thing, I guess." His touch...it's electrifying.

"Why'd you come back?" naging banayad na ang mukha niya, tumalungko pa sa bintana
ng jeep ko.

"T-to ask you something..." Napalunok ako. I hope he's not licking his lips to
seduce me, but to wet them because they were dry.

"And what is that?" he asked in whisper, as if we're in a bedroom, making love.

Nakagat ko ang labi. Tumataas-baba ang dibdib ko sa kahalayang ilang taon ko ring
hindi naisip.

"Ayabel...I'm asking you...what do you want?" Nakikiliti ako sa mga bulong niya.
Para bang iniimbita niya akong makipag-sex sa kanya.

At dahil lango na sa mga ginagawa niya na sa tingin ko ay pang-aakit, nawala na ako

sa wisyo. "You. I want your hardness inside me."

A/N:

Thanks for the reads, votes and reaction. i really appreciate it.

Luv,

=================

Chapter Sixteen - How to be His Woman

DID I just say that out loud? Pumikit-dumilat ang aking mga mata. Mas lalo akong
naalangan nang wala man lang ibinigay na reaksiyon si Alec. Medyo tumiim lang ang
mga mata niya bago dumiretso sa pagkakatayo at umatras nang kaunti sa jeep ko.

"It's almost dinner time. I promise Alexa to cook her favorite spaghetti, wanna
join us?"

Nabuhayan ako ng loob sa sinabi n'ya. Mabilis kong binuksan ang pinto ng jeep at
bumaba. "Sure!" hindi na ako nagpatumpik pa.

He motioned his head for me to follow him. Alec is six foot and an inch tall. I'm
not that bad either but I can only reach up to his chin. His stubble was already
one day old, I could feel those gently rubbing on my skin, tickling my senses.

Dahil sa kasusunod ko sa kanya nang wala sa daanan ang atensiyon, nabunggo ko ang
likod niya nang huminto siya. "AW!" matinis kong sigaw habang binabalanse ang
katawan para hindi tuluyang matumba.

I thanked God silently and quickly grabbed at the arms that kept me from falling
to the gound. Alec's left arm was placed at my back supporting me. He was towering
over me, while his other hand was holding my arm. I felt something hard brushing my
thigh, I looked at it and noticed my legs sandwiched between Alec's strong thighs,
right on his sweet spot.

Nanlaki ang aking mga mata at napalunok. Bigla ko siyang tiningnan at nagtama ang
aming mga mata. Ayaw huminahon ng dibdib ko sa lakas at bilis ng pagkabog. Lalo na
ngayong nararamdaman ko ang matikas niyang pagkalalaki

na pumipintig sa aking hita.

Bumuka ang bunganga ko para magsalita, pero wala naman akong maisip sabihin,
blangko ang isip ko. Kaya nanatili lang iyong naka-awang sa paningin niya.

His jaw tightened while looking at my reaction. His mucles moved and I could even
count how many times his adam's apple moved. "That mouth could put into other use."
He whispered.

"H-hm? W-what is that?" I whispered back.

"DADDY!" matinis na tawag sa likuran namin.

Maingat akong itinayo ni Alec. Nakatingin pa rin siya sa labi kong hindi ko
magawang isara. "Close your mouth, please." Bulong niya uli bago ngumiti sa bata.
"Hi, sweetheart. Sorry, I was just inviting Ayabel to come in." Alec scooped our
dau---our daughter, Alexa.

"Hi. You're back." Matamis na ngiti ng bata. Humaplos iyon sa puso ko. Looking at
her right now reminded me of what I did to her. It was so cruel of me, not just a
mother but a person. Wala siyang kasalanan para ipamigay ko siya.

"Don't cry. Daddy will cook my favorite spag, you want some?" Her eyes were
twinkling with so much happiness in Alec's arms.

I felt so jealous. I want to hug her too. I want to feel her in my arms. I want to
smell her. I want to cuddle her. She's my daughter...she's my Alexa. She's our
Alexa. Hindi na ako nakapagpigil sa emosyong bumuhos sa buo kong katauhan. Umiyak
ako. Umiyak na parang bata.

And then Alexa started crying too. Sobrang nagulat ako nang bigkasin niya ang
salitang hindi

ko inaasahang maririnig. I know I don't deserve to hear it from her after all what
I did, but...I would give anything just to keep hearing it again...and again...ang
again.

"Mommy! Don't cry, mommy! I didn't mean to pretend not knowing you. Daddy said to
pretend so that you'd come back to us. I'm sorry, mommy." Alexa's all snouts and
tears.

"Daddy, please tell mommy we love her. I want my mommy! I want her back now. I
don't want her to leave again." And she started squeling and pushing Alec so that
she could slide down. Alec let her go.

Alexa ran to me and hugged my legs. "Mommy! I miss you! I love you. Please don't
leave, please?" she was looking up to me.

If the newborn Alexa then could wail like this, I'd probably woke me up from my
stupidity. I kneeled and hugged my baby as tight as I could, afraid to let her go.
"I'm sorry, baby. I'm so sorry...I did wrong...I did so wrong." Walang katapusan
ang pag-iyak namin.

"Mommy..." iyak pa rin nang iyak si Alexa. Mahigpit siyang nakayakap sa akin.

Hinahaplos ko naman ang likuran niya. Ang lambot-lambot niya, parang wala siyang
buto sa katawan. Sobra-sobrang pagsisisi ko na hindi ko man lang siya nahawakan
noong baby pa siya. "I love you, baby girl. I love you so much, doll."

DAHIL sa kaiiyak, nakatulog si Alexa, hindi na hinarap ang spaghetti niya at mas
ginustong nakayakap sa akin habang nasa kama niya. Sinuklay ng mga daliri ko ang
mahaba niyang buhok, ang ganda talaga ng baby namin, bulong ko sa sarili.

Paulit-ulit kong hinahalik-halikan ang maumbok niyang pisngi, hindi nagsasawa at

hind kailanman magsasawa.

"She should be fine now." Bungad ni Alec sa pintuan ng silid ng bata. Sumandig
siya sa door frame at mataman kaming pinanood.

Maingat akong humiwalay sa anak namin. Kinuha ko ang favorite princess Sofia doll
nito at ipinalit sa akin. Mahimbing pa rin itong nakatulog. Pagkuway sumabay na ako
sa paglabas kay Alec.

Wala kaming imikang lumakad sa may kadilimang pasilyo, na tanging mga dimmed na
yellow light sa mga dingding ang tanglaw. Nang matapat kami sa isang saradong
pinto, binuksn niya iyon at mabilis niya akong hinila sa braso at ipinasok doon.
Isinandig niya ako sa pinto nang maisara iyon. Dumagan ang katawan niya sa dibdib
ko. Naramdaman ko ang kamay niya sa aking leeg, medyo mariin na nakadantay roon.

"A-Alec..." I breathed out.

"Liam..." he corrected.

Madilim sa loob ng silid. Hindi pa naka-adjust ang paningin ko sa dilim. I raised

up my hands to touch his face and I'm really happy that he didn't avoid them.

"Oh, Alec." I felt his familiar face structure, only thinner. I felt his stubble
and brushed it against my palm.

"Liam, Ayabel." He leaned his nose against mine. I smelt his breath and oh...that
scent that I've tried so hard to forget...and I'm finally getting the privilege to
smell it again.

"I miss you!" Ibinuhos ko ang lahat ng nararamdaman sa mga salitang binitiwan ko.

"You gave

her away, Ayabel...why? Was that how much you regretted our past?" There was such
bitterness in his every word.

"I--" but I didn't know what to say.

 "I knew I deeply hurt you. I'm sorry I couldn't tell you the truth before
everything happened. I didn't expect it. It happened too quickly before I settled
everything out. It was too late then. But Ayabel...our daughter was just a baby...a
tiny little human being but you treated her like a kitten and gave her away. How
could you? HOW!"

Napa-impit ako ng iyak nang maramdaman ang noo niyang marahang umuuntog sa aking
noo, habang ramdam ko ang galit niyang emosyon. I didn't have any excuse for what I
did. Kahit pa akala ko ay bunga ng isang kasalanan ang anak namin, hindi pa rin
tama ang ginawa ko.

"I was just waiting for you to get back to your feet. I wanted to tell you it was
OK... that we have our daughter, that I told her everyday how much you love her
ever since she was a baby and while growing up. I keep telling her that you'll
comeback to our life once you figured out that we're just here, waiting for you.
Oh! You should have seen how excited she was everytime she gets a picture of you
from the private investigator I hired to check up on you everyday. She loves you so
much, Ayabel...so, so much! But you don't deserve her. No."

"A-alec..." nanginginig ako sa mga naririnig ko. Hindi lang pala ako ang umiiyak
kundi maging siya. Ano ba ang dapat kong gawin para mapatawad nila? Ayoko nang
mawala pa uli sila sa akin. Kailangan

ko sila.

"I feel so sorry for her tonight. She couldn't hold it in anymore when she saw you
crying. What are you going to do now, huh? Tell me...what now?"

He lifted my chin and we faced each other. Our eyes already adjusted in the dark.
We could see our built but not enough to get the sight of our faces. But we didn't
need the eyes to see, our hearts could tell exactly what reactions we were showing.

"Alec, please-"

"Liam. Get it fucking straight! Alec is dead. So you need to twist that tongue of
yours to get it right, or I will." He huffed in anger.

"I want to stay with you. I don't want to be be separated anymore. I'm so sorry.
Let me make up to her...to you. Please, don't take her from me. Don't leave me." I
know I was begging, but I didn't care a bit. I would die if they leave me.

"So easy to give your words, huh? As always, Ayabel..."

"Al-Liam."

Mariing bumaon sa batok ko ang mga daliri niya. Tumaas ang mga iyon sa likod ng
ulo ko at basta na lang niya marahas na hinila ang buhok ko. Napa-angat ang ulo ko
at napa-aray nang maramdaman ang kirot ng ginawa niya.

"Can you guess what I'm going to do now, huh?" his voice gave me chills to my
spine. I felt my hairs raised up. I couldn't help but feel scared of his
indifference.

"Shhh...relax," he whispered when he felt me struggling to get free.

"D-don't hurt me." Natatakot na ako. Hindi ako sanay sa ganitong Ale-Liam.

"I won't hurt

you, I just want to feel you right now."

Hindi ko alam kung maniniwala ako sa kanya. Pero kahit naroon ang kaunting takot,
ayoko namang mahiwalay sa kanya. Kaya naman inalis ko ang pag-aalinlangan at
hinintay ang susunod niyang gagawin.

Medyo yumupyop ang katawan niya tsaka inihanay ang pagkalalaki niya sa aking
pagkabababe. Napasinghap ako nang maramdaman ang tigas niyon kahit pa nakapagitan
ang mga damit namin. Muli niyang idiniin ang ibabang katawan sa akin. Ang init-init
ng aming mga balat, para kaming nilalagnat.

Kumilos ang mga kamay ko para kumapit sa batok niya subalit kinuha niya ang mga
iyon at itinaas sa ulo ko at mahigpit na idiniin sa pinto. Pagkuwa'y ibinuka niya
ang mga hita ko gamit ang kanyang tuhod. Nakapalda ako kaya naman naramdaman ko ang
hubad niyang tuhod sa manipis na tela na nakataping sa aking pagkababae. Medyo
sumagi ang matigas niyang buto sa bungad ko.

"Hmp!" impit kong ungol dahil tuhod pa lang niya ay para na akong lalabasan.

Gamit ang isang kamay, itinaas niya ang laylayan ng sleeveless tank ko. Dalawang
segundo lamang ang pinalipas niya para matanggal ang hook ng bra ko. Mabilis niyang
inililis iyon pataas, bago parang gutom na dinilaan ang mga utong ko sa dibdib.

Lalo naman akong napa-ungol. Bigla kong na-realized na kaytagal ko ring ibinuro
ang sarili sa ganitong klase ng kasiyahan. Kaya naman pakiramdam ko ay sasabog na
agad ako bago ko pa man maramdaman ang pagkalalaki niya sa loob ko.

Sinipsip niya ang isa kong utong

tsaka marahang hinila ng labi, saka biglang kakagatin at bigla ring pakakawalan, at
muling didilaan ang ituktok nang paulit-ulit...at sisipsipin uli. Isang ungol na
parang alulong ang narinig kong lumabas sa aking bibig. Shit, I came.

Nakapikit ang mga mata ko subalit narinig ko ang zipper ng shorts niyang ibinaba
niya. Sinipsip niya ang baba ko. Pinakawalan niya ang mga kamay ko tsaka pinangko
ang puwitan ko at inilagak sa kanyang mga hita. Nakabuka na ako sa harapan ng
pagkalalaki niya. Hindi ko man makita nang maliwanag, pero nakikinita ko na sa isip
ang aming hitsura.

Inililis lang niya sa gilid ang harapan ng panty ko tsaka niya itinutok ang dulo
ng kanyang pagkalalaki sa bukana ko. Ang init na nanggagaling doon ay parang
kuryenteng kumanti sa buo kong sistema. Napahawak ako sa kanyang mga balikat.
Nagpasalamat ako nang palihim nang hindi niya agad ipinasok ng dire-diretso iyon.
Inunti-unti niya ang dulo, ilalabas-masok, huhugutin...ipapasok nang mas
malalim...paulit-ulit na ganoon hanggang sa maipasok na niyang lahat.

"Hah!" daing niya nang maramdaman ang pagkasagad ng kanyang pagkalalaki sa

kalooban ko. Huminto muna siya at hindi kumilos, habang humihigop ng hininga.

Ako naman ay dahan-dahang sinasanay ang pagkababae sa pagkalalaki niya na ilang

taon ko ring hindi naramdaman. Pakiramdam ko ay busog na busog ako. Gusto ko pa
sanang namnamin ang kabuuan niya subalit kumilos na uli siya. Napasunod tuloy ang
puwitan ko nang hugutin niya iyon, at sasalubong naman kapag uulos siya pabalik.

"Oh Alec!" daing ko.

Biglang naging agresibo ang ginagawa niyang pag-ulos. Sumasalpak ang puwitan ko sa
matigas na tabla ng pinto sa tuwing babayo siya. Pero hindi ako magrereklamo,
ayokong sirain ang mood sa pagitan namin ngayon.

But as a gentleman, he always knew how to make me fall in love with him again. He
used his hand as a cushion to stop my ass from hitting the hard wood. But what he
did only added to the intensity in what we're doing. He was guiding my ass to meet
his every thrust. Napayakap na ako sa batok niya, habang ang mukha ay nasa kanyang
leeg. Sari-saring sarap ang nararamdaman ko sa buong katawan. Habang ang isip ko
naliliyo at lango.

Bago ko uli maramdaman ang nais lumabas na kasiyahan, hinugot niya ang sarili at
saka niya uli ako pinangko. Humakbang siya sa kama niya at humiga, ipinatong niya
ako sa kanyang katawan. Dumiretso ako sa pagkakaluhod habang inihahanay ko ang ang
pagkababae sa naghihintay niyang pagkalalaki. Nang maghanay, umulos ako at muling
naramdaman ang kabuuan niya. Hindi na ako huminto pa, mabilis at patuloy ako sa
pagtaas-baba na para bang nag-aalala na baka muli niya akong patigilin sa pag-abot
ng kasiyahan.

Umupo siya. Pumuwesto ang mga kamay niya sa aking likod. Gusto ko ang mga haplos
niya roon. Pareho kaming hubo't hubad. Hinatak niya ang katawan ko saka humalik ang
labi niya sa aking leeg. Napahawak naman ako sa kanyang mga balikat at ginawang
suporta iyon sa aking bawat pag-ulos.

Umakyat ang halik niya sa aking baba, hanggang sa matagpuan namin ang labi ng
isa't isa. Sa una ay dahan-dahan na parang nagkakahiyaan pa ang aming mga labi.
Pero nang ipasok niya ang dila niya, tinaggap ko iyon at nakipaglaro na rin. At sa
bawat pag-indayog ng aming mga katawan, tila naman mga uhaw ang aming mga labi na
halos walang hangin na magtatangkang dumaan sa pagitan namin.

"Hah! Hah!" sabay naming hingal nang pakawalan namin ang mga labi at itinuon ang
atensiyon sa mainit na kuryenteng dumadaloy sa aming katawan na nagbababalang
sumabog.

"LIAM!" Sigaw ko.

Nanginginig na mahigpit kaming yumakap sa isa't isa. Pakiramdam ko ay lalagutok

ang mga buto ko sa higpit ng mga yakap niya pero hindi ko na lang pinansin iyon.

"Oh, sweetheart! Aw, fuck! AH!" matigas niyang daing sa aking leeg. At katulad
noon...nang dati...kakagatin niya ang leeg ko habang kinakamit niya ang
kaligayahan. Saka niya iyon didilaan, sisipsipin nang banayad para pawiin ang kirot
ng kagat niya.

"Hah! Hah!" sabay naming paghingal habang bumabawi ng hininga sa katatapos na

ligayang pinagsaluhan namin.

A/N:

I would like to thank you Ayabel's readers for coming here. Please leave your
votes, and reaction, i would appreciate it.

Luv,
=================

Chapter Seventeen - We Are Family

I WOKE up from the aromatic fragrance of a dark coffee brewing. I stretched my arms
only to find that I was alone in bed. I was half naked under the white sheet. I
looked at the pillow at my right right side, smelt it...hmmm, it's Alec's scent. I
smiled.

"Liam. Get it fucking straight. Alec is dead. So you need to twist that tongue of
yours to get it right, or I will." Naalala kong sabi niya kagabi.

Marahas kong ipinilig ang ulo, hindi pa nakontento, tinampal ko ang magkabilang
pisngi. Liam! Liam! Liam! It's Liam. Paalala ko sa sarili. Pagkuwa'y bumaba na ng
kama at pumunta ng banyo para makapaglinis ng sarili bago humarap sa aking mag-ama.
Magaan ang dibdib na ginawa ko nga iyon.

"MOMMY!" Masaya akong sinalubong ni Alexa sa baba ng hagdanan. Maluwang ko rin

siyang nginitian.

"Hi, doll! Good morning!" Lumuhod ako para kargahin ang anak ko.

"I'm so happy you're here. Don't leave anymore, please?" She pouted her cute tiny
mouth and blinked her beautiful eyes. God! She's so adorable.

"I'm not leaving anymore. I will live here with you." Muli ko siyang hinalikan sa
pisngi.

"Daddy! Daddy! Gising na si Mommy!" Matinis na sigaw nito paharap sa kusina. Roon
ako humakbang.

"Good morning." Matipid na ngiti ni Liam sa akin.

I felt my heart doing a double Dutch jump rope. Seeing him first thing in the
morning gave me goosebumps. He just looked so...perfect. I felt like drooling
watching

his muscles stretching the soft cotton white shirt he's wearing whenever he moves.
I swallowed hard upon realizing he's wearing a dark coffee checkered pattern
pajama. He looked so relax and...I bit my lip. He still has his bed hair and the
stubble on his face grew longer again.

"Coffee?" He offered.

Tumango lang ako. Pakiramdam ko ay nakalutang ako sa hangin habang nakatingin sa

kanya. Bahagyang naningkit ang mga mata niya habang pinagmamasdan ako. Pagkuwa'y
nagpakawala siya ng banayad na paghinga bago kinuha si Alexa sa akin.
 "Come here, sweetheart. Sit down now and eat your breakfast, alright?" Humalik
siya sa pisngi ng anak namin.

"Mommy, sit beside me, please?"

"H-huh?" Wala pa rin sa sariling nilingon ko ang anak ko. "Ha?" tanong ko uli.

Lumapit sa akin si Liam at inalalayan niya akong maupo sa kaliwang bahagi ni

Alexa. Nahigit ko ang hininga nang malanghap ang amoy niyang nalanghap ko kagabi
nang magkadikit ang mga katawan namin. Biglang parang may kumulo sa puson ko kaya
hindi ko naiwasang mapapikit at mapa-ungol.

Napa-igtad ako nang maramdaman ang mahigpit na paghawak ni Liam sa aking mga
balikat. Napatingala ako sa kanya, habang siya ay matamang nakatingin sa akin.
Seryoso ang mukha niya at parang nagbababala. Nagtaka ako.

"Eat your breakfast too, Ayabel. You need to plump up." Saka niya ako iniwan at
naupo naman sa punong-upuan sa kanan ni Alexa.

Nakasunod ang mga mata ko sa bawat kilos niya hanggang sa maupo na rin siya.
Nagsandok

siya ng pagkain sa plato ni Alexa...ganoon din sa plato ko. Hindi ko napigilang

hindi mapangiti. Para akong teen-ager na gustong gumulong sa sahig dahil sa mga
paruparong lumilipad sa aking tiyan.

"T-thank you," mahina kong sabi bago buong pusong nilantakan ang pagkaing nasa
plato ko.

"Is it good, Mommy?" Baling ni Alexa sa akin.

"Hmm." Tango ko habang ngumunguya.

"Coffee." Inilapag ni Liam ang mainit na mug ng kape sa harapan ko. It's dark and,
hmmm...my favorite brand, alam ko na kahit sa amoy pa lang. Lalo akong na-impress
nang maging ang timpla ay tumpak sa kinasanayan ko na. Napatingingin ako sa kanya.

"I-it's my favorite."

Maikling titig lang ang ibinigay niya bago muling hinarap ang sariling pagkain.
Katatapos pa lang naming kumain nang pumasok si Manang Sela sa kusina mula sa
likuran. "Magandang umaga sa inyo. Pasensiya na at ikaw tuloy ang nagluto, Liam."
Ngiting paumanhin nito.

"Okey lang ho, Manang. Alam ko namang kailangan kayo nang maaga ngayon sa inyo
dahil sa pagdating ng anak ninyo. Sabado naman kaya ginawa ko na." Maluwang na
ngiti ni Liam.

"Tapos ka na, Alexa?" Baling nito sa anak namin. "Magandang umaga, Aya." Saka
naman siya ngumiti sa akin.

"Good morning din po." Ngiti ko rin.

"Halika at lilinisin na kita." Aya nito sa bata.

"Mommy, I will see you later. Can we play when I get back?"

"Sure, doll. I'd love to." Masaya kong sagot.

Tumayo si Liam. Tumayo rin ako para ligpitin ang pinagkainan namin.

"Leave it. Bernadette will take take care of it." Utos niya.

"Bernadette?"

"The other helper staying here." Lumabas na siya ng kusina, paakyat sa kuwarto
namin. Sumunod ako.

Binuksan niya ang pinto. Pumasok agad ako. Para akong tuta na hindi alam ang
gagawin kaya nakasunod lang sa kanya. Isinara niya ang pinto. Humakbang siya
papuntang banyo habang hinuhubad ang t-shirt...pati pajama niya. Napatigil ako sa
pagsunod nang tumambad ang kabuuan niyang walang saplot.

Binuksan niya ang pinto ng banyo, pumasok...subalit hindi niya isinara. Narinig ko
ang tunog ng tubig mula sa shower. Pabilis nang pabilis ang tibok ng puso ko.
Nanatili pa rin akong nakatayo paharap sa banyo, hindi alam ang gagawin.

Sa totoo lang, medyo naiilang ako sa ikinikilos ni Liam. Parang...may distansiya

sa pagitan namin kahit ang lapit lang namin sa isa't isa. Naroon iyong takot na
kapag nagtanong ako ay parang iyon ang hudyat para sumabog siya at gumawa ng isang
bagay na hindi ko magugustuhan kaya mas pinili ko na lang na itikom ang bibig at
huwag magtanong. I'd rather wait in anxiety than live in reality that I have
pictured in mind.

Tumayo siya sa pintuan at tiningnan ako. Walang ngiti o reaksiyon sa mukha niya.
Kahit nakaramdam ako nang mga pinong kurot sa dibdib, hindi ko iyon ipina-abot sa
aking mukha. I forced a smile...a surely awkward smile for both of us.

Lumapit siya sa pintuan

at isinara ang pinto. Nang makalipas ang ilang segundo, bumagsak na rin ang mga
luha ko. Tumalikod ako, lumabas ng kuwarto, bumaba ng hagdanan papunta sa banyo sa
ibaba na una kong ginamit noong unang punta ko rito. Pumasok ako roon. Pagkasarang-
pagkasara ng pinto, dumausdos akong paupo habang sapo-sapo ang dibdib na
nasasaktan. Doon ako umiyak.

I don't have the right to complain. I deserve all the anger he's pointing at me. I
thought I was ready to face it but...I didn't think it would hurt so much like
this. I still love him, have always loved him but maybe, maybe he just doesn't feel
the same anymore. Maybe he just wants me back for our daughter's sake.

I covered my mouth when I heard footsteps outside the door. The realization came
to me that it must have been too late, that he's only doing this just so Alexa can
be happy. I wiped the tears away. I know I can't live without them anymore, and so
even just for our daughter's sake...I will cling to him.

"Ayabel?" Liam knocked at the door.

"Y-yeah! I'll be out in a minute!" Inayos ko ang pagsagot bago nagmadaling ayusin
ang mukha. Pagkabukas ko ng pinto, tumambad sa akin ang nakasuklay at bagong ahit
na itsura niya. Puting t-shirt uli ang suot niya pero may kuwelyo na, at itim na
slack pants.
 "Are you alright?" sa mahina niyang tinig.

"Of course!" Masigla kong sagot.

"Mommy! Let's play!" Saka naman bungad ni Alexa at patakbong lumapit sa 'kin.
Humawak siya sa kamay ko saka ako hinila papunta sa playroom

niya.

Sumunod na lang ako sa anak ko habang naririnig si Manag Sela na sinasabing may
bisita ito, at sinabi rin ni Liam na papasukin ito sa library nito at doon mag-
uusap ang mga ito.

Bago pa ako tuluyang makapasok sa playroom ni Alexa, nahagip pa ng paningin ko ang

isang babae na may mahabang buhok, suot ang isang hapit at maikling bestidang pula,
at may ganda at katawang maipagmamalaki. Nilamon ng kirot at selos ang buo kong
katawan at isipan. Kung wala lang siguro si Alexa, baka sumunod na ako sa kanila
para bantayan sila.

"Mommy, why are you crying?" Huminto ang anak ko sa paghila sa akin.

"Huh? N-no, doll. Something got into my eyes, I'm sorry. I will be fine in a few."
Mabilis kong pinahid ang mga luha.

"MANANG, narito pala kayo." Napansin ko ang katiwala na pumasok sa playroom.

"Ako na ang bahala sa bata. Mukhang napagod sa kalalaro, nakatulog na yata." Tukoy
niya sa nakahigang anak ko sa aking hita.

"Mahigit isang oras na rin kasi siyang naglaro." Hinaplos ko ang buhok ng anak ko.

"Ako na rito, baka may kailangan ka pang tapusin." At siya nga ang pumalit sa
puwesto ko.

"A, Manang...iyong bisita ni Liam..."

"Si Olivia? Family friend siya ng pamilyang Hidalgo. Business partners din ang
pamilya nila sa mga negosyo." Matipid na ngiti nito.

"A..." napatango-tango ako. Pagkuwa'y iniwan ko na sila at lumabas.

I DECIDED

to introduce myself to her, to tell her that I am his...his what? I scolded myself.
I don't even know who I am to him. At least, introduce myself as his daughter's
mother. Inayos ko ang sarili. Napansin kong maluwang na t-shirt at pajama ni Liam
lang din ang suot ko dahil wala akong dalang damit nang pumunta ako rito kahapon.
Pero maano ba, at least, dito ako nakatira.

The smile disappeared when remembering that I'm just assuming everything. My heart
started throbbing in pain again. I knocked on the door but there was no answer. I
repeated but nothing happened. I was just about to twist the doorknob to open it
when it swung open.

"Yes?" aburidong bungad ni Liam.

Natigilan tuloy ako at hindi naka-imik agad.

"Hey, Ayabel. Yes?" He furrowed his brows.

Nasaktan ako. Para bang iniistorbo ko siya. Na istorbo ako sa kung anumang
ginagawa nila. Na hindi ako welcome sa loob. Lalo pa iyong napatunayan nang makita
kong lumingkis ang mga kamay ng babae sa braso niya.

"Oh, its you." Matamis na ngiti ng babae pagkakita sa akin. Na para bang kilalang-
kilala niya ako. Na para bang pinag-usapan na nila ako. Na para bang ako ang
hadlang sa kanilang dalawa.

I could feel myself tearing up at the unpleasant sight. I don't want to cry in
front of him and so I quickly turned around and headed upstairs to our--to his
room. There is no ours, its all his...and maybe theirs, that woman and his.

Parang sinasaksak ang puso ko sa sakit. Sa banyo ako dumiretso.

Binuksan ko ang shower at naupo ako sa loob ng bathtub. Hinayaan kong mabasa pati
ang suot kong damit. Niyakap ko ang mga tuhod tsaka impit na umiyak. If this is his
punishment, I deserve it, but...it really hurts.

"AYABEL." The door swung open.

Hindi ako tuminag. Hindi ko siya tiningnan. Lalo pa nga akong yumuko.

"Ayabel." mariin na ang tawag niya.

Hindi pa rin ako kumilos. Lumapit na siya sa akin para itayo at ilabas ako sa tub
pero nagpapigil ako.

"What the fuck are you doing?" Tila yamot na niyang tinig.

At dahil sobrang nasasaktan na ako, matalim ko siyang tiningnan. "Fuck you, Liam."

Nagkatitigan kami.

Muling pumatak ang mga luha ko. Tumigas naman ang panga niya. Sinakop ng kamay
niya ang likod ng buhok ko at saka inilapit ang mukha ko sa kanya. "Jealous?"
bulong niya.

"I hate you. I hate you." Mahina kong sabi habang halos hindi na ako makahinga sa
paghagulgol.

"Oh, my sweet Ayabel...you haven't changed a bit." Idinikit niya ang mukha ko sa
kanyang dibdib. Narinig ko ang malalakas na tibok ng puso niya. "How can I start
punishing you when you're already crying like this and I haven't done anything
yet?"

"But that woman-"

"She's a friend and a good partner, but that's all."

 "She hugged you-"

"She did not, she just linked arms with me."

"She's seducing you."

His laughter filled the bathroom.

I seemed to be amusing him.

"She already did but rejected her three years ago. She did that purposely to get
even to you." His adam's apple moved while he's laughing.

"I don't like her." I pouted.

"You never liked anyone who approached me."

"Y-you're only mine." Nahihiya akong napayuko. Parang ang kapal kasi ng mukha ko.

"Brat." He whispered.

"A-are you still mad?"

Muli siyang sumeryoso. Pagkuwa'y hinaplos-haplos niya ang pisngi ko. "Ayabel...I
know I should, but...I miss you too much and all I wanted to do is to take you."

"T-take me then. Don't be mad, please? I don't like it a bit. It hurts. It's
scary."

"You're still a baby. You haven't grown up. You're a mother now, remember that."

"But I will still be your baby." I kissed his neck.

"Always..." he hissed. "Hmm...Ayabel?"

Pataas ko siyang tiningnan, habang bumaba sa kanyang puson...pinadudulas ang dila

sa hinuhubad kong pantalon niya, isinama pati kanyang panloob

"What are you doing?" Pababa niya akong tiningnan habang tila pigil ang hininga sa
pinanonood.

"Tas..ting you..." I paused from licking his cock and answered.

"I have, ahh... a visitor downstairs-ooh fuck!" he gasped.

"Let ...her ...wait." I said then slid his whole length inside my mouth.

"Shit!" he blurted out while his hand clasped my hair and guided my head in giving
him the head.

Lalo ko namang binilisan ang ginagawa, lalo pa't natutuwa akong malaman na ganoon
pa rin siya sa akin. Mahal pa rin niya ako.

"I'm coming! Oh sweetheart!" Iniarko niya ang puwitan para idiin ang pagkalalaki
sa bunganga ko.

Nalasahan ko ang mainit niyang likido na pumulandit sa lalamunan ko. Maalat-alat,

maligamgam, malapot, pero may katamisan sa huli. Nilunok ko lahat iyon bago siya
pinakawalan.

A/N:

Next chapter will be the ending. This is a fast pace story. But i still hope it
entertained you. Thanks for the reads and reactions.

Luv,

=================

Chapter Eighteen - That Thing Called Proposal

NAPABALIKWAS ako ng bangon. Agad kong sinuyod ng paningin ang malaking kama,
nakaramdam ng ginhawa nang makita ang hubad na katawan ni Liam na natatakpan ng
kumot ang ibabang katawan ang nahagip kong mahimbing sa pagkakatulog.

Nangiti ako sa isiping hindi panaginip ang lahat, totoong nakaulayaw ko siya uli.
Kinagat ko ang labi para pigilin ang impit na sigaw na nais kumawala sa nagwawala
kong puso. Halos maluha-luhang nagpakawala ako ng nakalulunod na hininga. Looking
at him right now makes me want to jump in joy. I love him so dearly!

Kumislot si Liam sa pagkakahiga. Gumala ang braso niya, may kinakapa ang kamay sa
tabi. Kinilig ako sa isiping ang katawan ko ang hinahanap niya, lalo iyong
nagpangiti sa akin.

Nagulat pa ako nang bigla itong bumangon at tinawag ang pangalan ko na animo'y
nawawala ako. Pero agad ding napawi ang pag-aalala sa mukha nang makita ako sa
paanan ng kama na nakatitig sa kanya.

"Hey, sweetheart...I thought you left again." Kinusot niya ang mga mata, saka
ngumiti at inilahad ang isang kamay para abutin ko.

My heart sunk at his remark. I must have hurt him a lot. I felt so guilty. And here
I thought I was the only one who was hurt. I guess I was too selfish and deluded
myself that I was the only fragile person in the world. What a bitch I am.

"Come here, come back to bed, Ayabel." His voice was still lazy, but it only
sounded even more sexy.

Gumapang ako palapit sa kanya. Tumaas ang sulok ng bibig nito, waring nagustuhan
ang aking ginagawa, o kaya naman ay may naglalaro nang kung ano sa isip niya.

Pumasok

ako sa loob ng kumot na nakatakip sa kanya. Hindi ko na nakikita ang reaksiyon niya
pero naramdaman ko ang paninigas ng kanyang katawan at kalamanan na para bang alam
niya at gusto niya ang kung anumang gagawin ko pa lang.

Pinagapang ko ang mga daliri at labi sa kanyang balat sa mga hita, pataas sa
singit...hinipan ko ang kanyang pagkalalaki. Kumislot iyon at bigla na lang tumayo,
animo natilihan at handang maghamok ng giyera. Napa-iling ako.

Hinawi ko ang taas ng kumot at sinilip siya, nakatingala ito, pikit ang mga mata at
tila may hinihintay. Sa halip na magpatuloy sa ibaba, lumabas ako sa kumot at
humalik sa kanyang dibdib. Nilaro ng mga daliri ang mumunting mga buhok na nasa
kanyang dibdib. Kinanti ng dila ang maliliit at magandang hubog ng kanyang mga
utong. Napa-ungol siya.

"You're killing me..." he whispered.

"I love the Alec that I met seven years ago. But I love the Liam that I just met
even more. Liam...thank you...thank you for not forgetting and ditching me. Thank
you for all the love. Thank you for waiting. Thank you for telling our daughter
about me. I love you so much and I'm sorry because I don't know how to show it.
Thank you for coming back into my life."

Nanlabo ang aking paningin. Tumulo ang mga luhang bumalong sa aking mga mata.
Hinawi ng daliri niya ang mga iyon. Binigyan niya ako ng mumunting halik sa kabuuan
ng aking mukha habang pinapatahan niya ako.

He cupped not just my face but also scooped my body closer to him. I felt like a
baby needed to be hushed. Hinawi niya ang buhok na tumakip sa mukha ko at saka ako
kinalong. Maikling halik

ang iginawad niya sa aking labi.

"I...I've loved you the first time you told me you love me. You never left my head
since. It was so hard to contain my feelings then and if I didn't do something
about it, I would have exploded into pieces. So I married Jessa. Jessa was a good
friend, and still is. I thought by getting with her I would forget you. But the
more I denied about your existence, the harder it got for me. The longer my longing
and wanting to love you persisted. Until I couldn't pretend anymore."

"L-Liam..." Lalo akong naluha sa mga naririnig ko. Sa bawat buka ng bibig niya at
salitang lumalabas doon, nagpapa-akit iyon sa aking buong katauhan.

"But after taking your wholeness, it only became harder. I thought I would be
contented to have you just for once but...it was a stupid thinking. Would you
believe how much I stalked you, Ayabel? And it was fucking painful watching you
seeking other men. I could have killed them! I could have crushed their heads
but...if that was your way to forget me, I gave in. I did not have the right."

Nakita ko ang pamimintig ng mga ugat ni Liam sa kanyang balat. Hinayaan ko ang mga
luhang tumulo sa kanyang mga mata. Gusto kong hayaang ilabas niya ang lahat ng sama
ng kanyang loob. Gusto kong marinig ang lahat ng galit niya sa akin.

Umangat ang isa niyang kamay at humaplos iyon sa aking pisngi. Dumampi ang mga
daliri niya sa aking labi pagkatapos.

"Until I decided to do something about my life. If I wanted to have you for myself
without the people's criticism, Alec had to die. He had to disappear and let the
people

in San Agustin forget about him. The fire was not an accident, Ayabel. I instigated
it. I wanted to disappear so badly just so I can come back to you as a different
man who is capabale and free to love you."

I gasped at his confession. Hindi ako makapaniwalang magagawa niya iyon. Hindi ko
alam ang iisipin. Tiningnan niya ako nang matiim...mariin...nangangapa ng pang-
unawa. Pagkuwa'y niyakap ko siya...mahigpit na mahigpit. "Shh...it's alright,
Liam...I don't care. I don't care what you did...I'm just glad you're here."
Paniniguro ko sa kanya.

"The people who got hurt was an accident. I told them to go back home early. I set
it up where I was the only one in the factory that night. But a few came back to
checked on something and then the fire exploded quickly than I anticipated. I had
no choice but to take them out of the burning building. The entrance collapsed and
I couldn't get out anymore. I was scared, Ayabel...I thought.... I thought I was
really going to die then."

Yumuko si Liam, pigil ang pag-iyak. Mahigpit ko siyang niyakap sa leeg, hinalik-
halikan ang kanyang braso at balikat. I'd like to assure him that everything was
alright.

"I broke the third-floor glass window and jumped out. The trampauline hanging out
there saved my ass." He chuckled bitterly. "I planned to kill Alec but not in that
way. I didn't plan to hurt other people. This guilt...I thought I could carry it
because it was all for you. I thought it's all worth it. But you left...you left
me. You left me, Ayabel..."

Napahagulgol na rin ako. Hindi lang pala ako ang nasaktan.

Hindi lang pala ako ang nagmahal. Hindi lang pala ako ang kayang gumawa ng
kasalanan para sa taong mahal.

"I thought my world was over. I was ready to really end up everything. It was
painful to watch you punishing yourself for the death of your parents. I wished for
million times that I should have told you about the truth. But then it donned on me
that maybe...maybe I was getting punished too. We were getting the punishment we
deserved and so I let it go."

"L-Liam..." impit kong iyak. Parehas na yumuyugyog ang mga balikat namin sa pag-
iyak.

"But when Alexa was born, it gave me a new hope. I did everything in my power to
get her. She's mine. She's ours. She came from us...our own flesh and blood. How
could you have given her away just like that? But I understand you...so I decided
to fix my life back. I reclaimed my name. I raised her with all the knowledge about
her mother. You see, Ayabel, you might have forgotten her but she didn't, she knows
you ever since she she was born."

Sinisinok na ako sa sobrang pag-iyak. Halos hindi na ako makahinga. Inihiga ako ni
Liam, inilagay ang dalawang unan sa aking likuran para sandigan. Pumatong siya sa
akin, nakipagtitigan.

"I took Alexa as a sign that we still have hope. So I waited. We waited till you
come back to us in your own accord." Hinaplos niya ang ituktok ng ilong ko. "And
you did, sweetheart...you're finally back, aren't you?"

Mabilis at ilang beses akong tumango. Hindi na kasi ako makapagsalita dahil sa
kaiiyak.

"Your
grandparents know everything. I already told them."

Napatigil ako sa pag-iyak. Magang-maga ang mga mata ko at ang bigat nang idilat.

"He had a stoke before this one, but you didn't come back. You probably didn't
read your emails." He lightly pinched my cheek. I winced at the slight pain.

"So I made sure you'll get this one. I kept sending it to you until you finally
opened one. I couldn't wait anymore but I didn't want to force you. You see, Alexa
is growing fast, and I don't want her to continue growing up without you by her
side. Pretending not to know you wasn't a plan, but a trick to get you back to us."

"Ikaw!" Kinurot ko siya sa tagiliran pero napigilan niya ang kamay ko.

"I miss you, sweetheart, so so much!" Dumampi ang labi niya sa akin at isang
malalim na halik ang iginawad niya. Nang pakawalan niya ako, halos sairin ko ang
hangin sa ere para makabawi nang hininga.

"Liam!" kunwa'y sumbat ko.

Ngumiti lang siya saka ako idinapa sa kama. Hinawi niya ang kumot na nakatakip sa
aming mga katawan. Pinaggitnaan niya ng mga hita ang aking puwitan. Dumapa siya
para halikan ang aking leeg. Nagkakakawag ako sa kiliti. Kinuha niya ang aking
kamay tsaka idiniin sa kama. Hindi ko tuloy sila maigalaw.

Napatili ako sa unan ng dilaan niya ang dulo ng tainga ko. Halos magwala ako sa
sobrang kiliti. Kung kailan naman ako tumanda, saka pa ako dinapuan ng mga kiliti.
Bumaba ang mga labi at dila ni Liam sa aking batok, pababa sa aking mga balikat,
kumagat-dumila hanggang

sa aking likod at balakang.

Napalitan ng ungol ang tili ng kiliti ko kanina. Lalo pa nang dumako na ang labi
niya sa aking puwitan. Pinisil niya ang mga pisngi niyon, minasahe...bago ibinuka.
Napa-angat ang aking ulo at saka siya nilingon. Nanlalaki ang mga mata.

"L-Liam, an-anong gagawin mo?" Napalunok ako.

"How was your first time with the twins? Did you like it? How about here?" He said
while his finger slightly poking the hole of my ass.

"Liam!" I jerked.

"I hated what you did. But I hated myself more for letting you do those." His
mouth claimed my ass, and tongue licked my hole."

"Liam! No!" I tried to wiggle free but he pushed me down, stilled in bed.

"Shh, its alright sweetheart. Let me replace the memory. I want to be the only man
to instill the pleasure in your mind. Ako lang." At muli niyang ipinagpatuloy ang
naudlot na ginagawa.

I gasped when I felt the tip of his tongue at the entrance. I felt so embarassed
and ashamed at the same time. But I can't deny the pleasure that's watiting. I've
felt it before...and I'm excited to feel it again, lalo at kay Liam pa
manggagaling. Napa-igtad ako nang mas lumalim ang pagdila niya.

Idiniin ko ang mukha sa unan. Nahihiya man, hindi ko maitatangging gusto ko naman.
Lalo pang dumiin at bumilis ang paghagod niya roon. Iginawi niya akong pahilata,
nakaharap na ako sa kanya. Humanay saglit ang mukha niya sa aking mukha para
ngisian ako, bago sandaling pagsawain ang bibig sa aking dibdib. Bumaba uli iyon sa

aking puson, inilibot ang dila sa aking pusod, bago siniyasat ang aking pagkababae.

God! Hindi ko maitago ang kaba at excitement. Ayokong panoorin ang ginagawa niya,
nahihiya talaga ako. Ewan ko ba kung bakit. Dapat sanay na ako pero... "Oh
fuck'it!" Naisigaw ko bigla.

He bit my clit while a finger forcefully slid inside my other hole, all at the
same time. Bago ko tuluyang maramdaman ang sakit, huminto ang daliri niya habang
ang dila naman niya ay mas lalo pang pinasarap ang ginagawang pagkanti sa aking
tilin. Malakas ang daing na pinakawalan ko.

Muli niyang ikinilos ang daliri, marahang hinuhugot at muling papasok, halos
makipagsabayan sa ginagawa ng dila niya. I felt his warm saliva getting slimy and
warmer, and at the same time, I could feel the rising temperature of my body heat.
Napalitan ng masarap na pag-ungol ang masakit na daing ko kanina. I like what'he's
doing now.

Mabilis na ang bawat kilos ng daliri niya. Malaya na niya iyong naigagalaw. Malaya
ko na rin siyang tinatanggap, at nasasarapan na ako sa sensasyong hatid niyon.
Dinagdagan niya ang daliring naroon, masakit lang sa pagpasok pero agad ko ring
nawala at napalitan ng nakaliliyong sarap.

"Fuck..." mahina niyang daing.

Dumilat ako at nakita ko ang mga mata niyang halos pumikit. Nagtama ang aming mga
mata. Naka-awang ang mga labi niya habang ang ang mga hiningang lumalabas roon ay
animo usok dahil sa sobrang init ng aming mga katawan. He looked so lustful.

Dumampi ang isa kong kamay sa kanyang kabuuan.

Hinawi ang kanyang tagiliran at hinanap ang kanyang si 'Adan'. Nakagat ko ang labi
nang makita iyong tayong-tayong, sobrang tigas at halos sumabog dahil sa mga ugat
na namimintig. "Liam!" He looked so hot!

Hindi na ako naghintay pa, bumangon ako at saka isinubo ang kanyang pagkalalaki.

"Fuck, fuck, oh, fuck..." paulit-ulit niyang hinaing. Kaya naman lalo akong
ginanahan.

Alam kong lalabasan na siya kaya naman tumigil ako sa pagsubo roon.

"I will take you now." Nanginginig niyang daing.

Pum'westo siya sa harapan ko. Kumuha siya ng unan at inilagay sa ilalim ng aking
balakang. Ibinuka niya ang mga hita ko. Binigyan niya muna ako ng isang maikli
subalit nakaliliyong halik, bago hinawakan ang pagkalalaki niya, tsaka inihanda sa
pagpasok sa aking puwitan.

Sa umpisa ay medyo masakit. Akala ko ay dadahanin niya pero hindi pala, dumiretso
siya sa pagpasok, tuloy-tuloy kaya napasigaw ako. "Fuck, Liam!"

Sa halip na mag-sorry, hinila niya ang batok ko at saka niya ako hinalikan sa labi
nang marahas, animo nagwawala. He was so rough! Kinagat niya ang labi ko, kasabay
nang paghugot niya sa puwitan ko para lang uli ibalik, mas mariin...mas
matatag...mas nakababaliw!
 Patuloy siya sa pagkayod. Nararamdaman ko na ang sarap, sarap na walang kasamang
paliwanag. Pakiramdam ko ay nakalutang ako sa ulap, alam ko ang nangyayari pero
hindi ko mapangalanan. Mahahabang ungol ang kumawala sa aking labi, hindi alintana
kung may makaririnig sa amin.

"Hah! Hah! Hah!"

hinihingal na ungol nito habang patuloy siya sa ginagawa. "I love you, sweetheart."
He said between his breaths.

Dumilat ako. Gustong sumagot pero ayaw lumabas ng tinig ko. Puro ungol at daing
lang ang lumalabas.

Naramdaman ko ang pagragasa ng mainit na likidong nais lumabas sa aking

kaibuturan. Tila mababaliw ako kapag hindi ko iyon nailabas.

"How about this, huh? Do you like this? Do you?" Padampi-dampi ang mga labi niya
sa aking mukha, pisngi, baba, ilong, at labi...habang sinasabi iyon.

"Yes, oh yes, Liam! I love it..." I assured him.

Akala ko ay roon na siya lalabasan, pero hinugot niya iyon para lang ibalik at
ngayon ay sa pagkababae ko na. Langong-lango na ako sa sarap. I have no words for
it. I just want to die like this.

"Oh, you are so fucking delicious, sweetheart!"

"You are so fucking good, Liam!"

"I better be!"

"Yes, you are!"

"Say you love me!" Isang madiin at marahas na pag-ulos ang ginawa niya bago ko
naramdaman ang pagsirit ng kanyang mainit na likido sa aking kalooban.

"I...I...oh fuck! Oh, Liam! Oh, yes! Fuck! Ahh!" Nangingisay rin akong sunmalubong
sa kanya. Mahigpit na niyapos ang kanyang puwitan para madiin pa siyang lalo sa
aking pagkababae.

Hilong-hilo ako sa lakas na nawala sa akin. Liyong-liyo sa pakiramdam na kaysarap

ulitin-ulitin. Nang pakawalan ko siya, akala ko ay tapos na kami...pero hindi pa
pala. Nagpahinga lang siya ng limang minuto bago niya ako kinalong

at inilapag sa ibabaw ng mga drawer ng cabinet.

"L-Liam, anong gagawin mo? Pagtataka ko.

Sa halip na sumagot, ngumisi lang ulit siya. Pagkuwa'y lumapit ang bibig niya sa
tainga ko at my ibinulong. "Shh... call me, Sir."

Nanlaki ang aking mga mata. Napa-iling ako. Subalit bago pa ako tumutol, nakaluhod
na siya para muli akong dilaan sa aking pagkababae. Umangat uli siya at marahas na
sinibasib ang aking labi, tainga, leeg, dibdib at sa lahat ng parte ng katawan ko.
He teased me just like how Mr. Harvey teased me. Parang inulit lang niya ang ginawa
ng dati kong Instructor sa akin sa library.

Tinanggap ko iyon nang buong-buo. Buti at built in ang cabinet, kaya kahit
magbali-baliktad kami sa ibabaw niyon, hindi iyon uuga at gagawa ng ingay. At muli
ay pinakamit niya sa akin ang ligayang pumalit sa alaala ng aking dating propesor.

DAHIL sa pagod, nakatulog ulit kami. Nang magising ako ay ako na lang ang nasa
kama. I looked at the time, it's already three in the afternoon. Bumangon ako pero
agad na nahilo. Masyado akong sinagad at sinaid ni Liam. I didn't have any strength
left to get up. I need food, a real food to replenish my energy.

"Hi!" Siya namang pagbungad ni Liam sa pintuan.

Mukhang nakaligo na ito. He's wearing a white sando shirt and a khaki short, he
looked so relax. Ang guwapo naman ng sweetheart ko! Kinikilig ko sa sariling sabi.

Hindi na ako nagpakiyeme pa. I really was starving! Kaya agad kong kinain ang

pagkaing inihanda niya. I heard him chuckled but I didn't pay attention to that.
Right now, I have to focus on making my stomach happy.

Pakiramdam ko ay ginutom ako ng ilang araw. I filled my tummy good. Hindi pa man
ako nakababawi sa busog, may kumatok sa pintuan at pumasok. Alexa was wearing a
little apron, and is holding a tiny stainless covered pan. Sa tabi nito ay isang
stemmed white rose, at sa kabila ay red rose naman.

"What is that?" Nangingiti ako dahil sa cuteness niya. I wanted to grab and hug
her but I couldn't because I was still naked under the sheets.

"Your dessert, mommy." Nakangiti niyang sagot. Tila tuwang-tuwang sa little secret
nilang mag-ama, halata kasi sa tinginan at ngitian nila. Naitaas ko ang kilay at
saka sila pinakatitigan.

"You can choose which color you want." Alexa resumed.

"Hmm. I can only choose one?" Kunwari ay nag-iisip ako sa pagpili.

"Hmm..." napa-isip din ito, kumunot pa ang noo...natuwa akong lalo sa anak namin.

Napatingin ito kay Liam, nagkibit balikat naman si Liam.

"Hmm, I want you to have both though..." she pouted her lips. "Daddy, help
please?" she made a puppy stares.

"You can let mommy choose one first," Liam suggested.

"Ok." Ngumiti uli ito. "Mommy, choose the white first," nguso nito sa puting
rosas.

Natawa ako, pero sumunod. I pointed at the white one, curiuos what would happen
next. Kinuha niya iyon at iniabot sa akin.

"Mommy,

unwrap the white paper on the stem, please." Excited niyang saad.

Ginawa ko nga. While unwrapping the soft paper, I noticed the lettering that were
written in there. I read it while unrolling. Miss Ayabel Costales, will you marry
me? From Liam Emmanuel Hidalgo, your daughter Alexa's father, ayon sa nakasulat.

I could cry right now but I stopped myself because I don't want Alexa to worry.
Pagkuwa'y tumingin ako kay Liam na nakatingin lang din sa akin.

"Yes, Liam...I will marry you." The feeling of ecstasy that we shared last night
and in this morning, were nothing compared to what he's making me feel right now.

"Mommy, don't cry please?" Alexa pouted.

Mabilis kong pinahid ang luhang hindi ko namalayang tumulo. "No doll, I'm
just...I'm just so happy right now. These are tears of joy, doll. Daddy is making
mommy cry of happiness. They are good tears."

Tumango-tango si Alexa. Pagkuwa'y muling ngumuso sa isa pang rosas. Napatingin ako
kay Liam, nagkibit balikat lang ito, sinasabing wala siyang alam sa isa. Kinuha ko
iyon at muling binasa ang nakasulat sa papel. Natawa ako sa nakasulat, hindi kasi
sulat ni Liam iyon, kundi ni Alexa.

"What?" Pagtataka ni Liam. Iniabot ko iyon sa kanya, at maging siya ay natawa rin.

"Please, mommy, daddy? Can you make me a little brother or sister? I really want
one, please?" Alexa pleaded, voicing out what she wrote in the paper.

Bigla akong kinabig ni Liam at mariing hinalikan sa labi. Nang bitawan niya ako,
hinawakan niya ang aking tiyan, "There you go, sweetheart, your baby bother or
sister is on the way. Just wait for nine months, can you do that?" he said.

"Liam!" I scolded him but he just winked at me.

"Yipee! Thank you, daddy. Thank you, mommy. I love you!" Nagtatatalon ito sa saya.

"Open the lid," Nguso ni Liam sa may nakatakip na pan.

Si Alexa ang kumilos, inalis ang takip at bumungad sa paningin ko ang isang
singsing na white diamond. "Mommy! That is so beautiful!"

"Hmm, yes, it is..." I wiped my tears.

I looked at Liam, and he just smiled, satisfied with my reaction. And then he
mouthed "I love you, sweetheart," to me, before he gave kisses to Alexa's head and
to my lips, once again.

A/N:

Thanks for the reads and reaction.

Luv,

=================
Final Chapter - My Possessive Fiance

I WAS invited to attend the Trinidad and Hidalgo Partnership company's anniversary
party. I was so happy that Lolo Apollo could walk again without a help from the
wheelchair. Lola Carmella was so excited receiving guests while lolo was beside
her. They just loved to be with people, smiling and mingling. They're just like my
parents.

Alexa was having fun with the other kids. They were playing at the pool
accompanied by their yaya. I was busy tending to the foods, like what I used to do
back in my aunt's, kahit hindi ko naman kailangang gawin iyon. Pero dahil sa
malaking bahay nina lolo ginawa ang catering, pakiramdam ko ay okey lang naman na
makialam. Lumabas ako para i-check ang mga bisita.

A man In his twenties approached me. He's tall, good looking and a decent looking
man. He smiled and I saw his white set of teeth.

"Hi. I'm Jude. And you are?" kaswal nitong pagpapakilala. He must be used to girls
giving him easy smiles.

"Ayabel." Maikli kong sagot.

"You look so...beautiful." Tinantiya niya ang aking kabuuan, tumigil sa dibdib
kong disente namang nakatakip pero parang nakikita niya kung ano ang nasa loob
niyon.

"Thank you." Ngumiti ako. I know he was flirting. I need to leave him without
being rude. "Enjoy the party," Ngiti ko bago tumalikod.

Pero hinablot niya ang braso ko at muli akong napaharap sa kanya. "Can I have this
dance?" Yakap na niya ang katawan ko hindi pa man ako pumapayag. Umalingawngaw sa
ere ang slow music.

Pero bago ako makasagot, isang matigas na kamay ang humablot sa kamay na nakayakap
aking katawan at marahas iyong naalis. Nakangiti man, matiim naman ang mga mata ni
Liam na ipinako sa lalaki.

"My wife only dances with me." Mariin ang bawat katagang binitawan nito. Itinaas
pa ang aking kamay at ipinakita sa lalaki ang singsing na ibinigay niya sa akin,
sabay pakita rin ng singsing na suot niya na kaparehas ng diamond ng sa akin.

Pinigil ko ang ngiting nais sumilay.

"S-sorry, I thought she was...you know." The man backed away.

"No, she's not single and not available. As a matter of fact, I just made love
with her this morning and she screamed in pleasure while calling my name. My name
is Liam Hidalgo, the top billionaire in the country among my age. We have a
daughter and she's almost five years old. Her name si Alexa. Do you want to meet
her? What do you do? Do you work in one of my companies? Or Trinidad's? What is
your position?" Sunod-sunod na tanong ni Liam.
 Maging ako ay nakaramdam ng awa sa lalaki. Halos mamuo ang mga pawis nito sa noo.
Hinila ko ang braso ni Liam para pahinanahunin siya. Lalo lamang nag-igting ang
kanyang bagang.

"I-I'm sorry Mr. Hidalgo. I-I better go." At mabilis ngang umalis ang lalaki.

"LIAM, what was that?" pagtataka ko.

"He's flirting with you." Nakasimangot na siya.

Kaninang nakita ko siya sa suot niyang black suit, at striped light blue tie na
kapareho ng kulay

ng suot niyang poloshirt, gusto ko siyang talunin kasi ang guwapo-guwapo niya
talaga. Pero ngayong nakasimangot siya, nakaka-ilang siyang i-approach. Para siyang
manununtok.

"And he's much younger." Lalo pang nangunot ang noo niya.

Natawa ako. Now I know why, insecure siya sa aming age gap. "Ano ka ba? Are you
seriously conscious about that?"

"Sweetheart, we're fifteen years apart. You're young, and beautiful and...a
temptress. You're only twenty-three and at your peak to enjoy the life you have.
Look at me...I'm already a thirty-seven-year-old man--"

"A thirty-seven at his prime, the most gorgous man, even greater in bed, the
greatest lover and a father, and I bet...will be the most amazing husband out
there. I don't see the number between us. I only see the man who loves and pampers
me. I don't care about the world, I only care about you and Alexa. Be proud of who
you are, because it is you who gave me back the life I thought I lost. I-LOVE-YOU,
LIAM. I love you so much!"

Saka lang siya ngumiti. "Prove it," bulong niya.

"Ha? Paano?"

Hinila niya ako sa may kusina. "Liam-"

"Shh! Remember this?" Tukoy niya sa counter top sa kusina kung saan ay hinalikan
niya ako sa aking pagkababae.

"May mga tao. Ano ba!" Pinipigilan ko siya habang siya naman ay inililis ang suot
ng laylayan kong itim na lacy body hugging mini dress.

Pero naibaba na niya ang black bikini ko. Kinapa ng kamay

niya ang aking pagkababae. "Liam! Oh my god!" Nababahala kong reklamo. Hindi naman
sa kusina ginanap ang catering, nasa bakuran at walang tao sa kusina maliban sa
ilang katulong. Pero delikado pa rin. "Liam--" pigil ko uli pero nalunod lang sa
hangin dahil ramdam ko na ang dila niyang kumakanti sa aking pagkababae.

Nahawakan ko ang kanyang ulo, nasabunutan ang kanyang buhok. Gusto kong pumikit
para namnamin ang sarap ng ginagawa niya pero nag-aalala akong baka may makakita sa
amin kaya naman patingin-tingin ako sa koridor na maaaring pasukan ng kung sinong
bisita o katulong.

Bumilis ang paghagod niya roon, halos panginigan na rin ako ng kalamnan. Hindi ko
na napigilan pa ang masarap na pagsabog sa aking kaibuturan. Nahablot ko ang
kanyang ulo at lalong idiniin ang kanyang mukha sa aking harapan. Pinakawalan ko
lang siya nang makaramdam ako ng panlalata.

Humiwalay siya sa akin at tumayo. Nakangising pinunasan ng mga daliri ang basang
baba at bibig ng aking likido. I can't believe he just did that. He then started
unzipping his slacks. "Liam! Oh my god!' Sabay pigil ko sa kanyang kamay.

"I want to take you now," his voice was so lustfully sexy.

"No! We're not alone!" mahina subalit mariin kong saway.

Nakuha pa niyang ngumisi. Nagpatuloy siya sa ginagawang paglabas sa kanyang

'adan'.

"Liam naman e!" Naiinis na ako dahil sa sobrang pag-aalala. Nakakahiya kapag may
makakita sa amin.

He unzipped the back of my dress and slid it down to have my shoulder bare.

He planted kisses on it. "Liam, please stop?"

He exposed my chest that's only wearing a strapless bra. Pati iyon ay hindi niya
pinatawad at hinila na lang pahubad basta. "Liam!" Itinulak ko siya para pigilan.

Pero bingi na siya sa aking hinaing. Mas nagpokus siya sa dibdib kong nakatayo na
dahil sensitibo na ang mga ito. Hinila niya akong palapit hanggang sa paggitnaan na
ng mga hita ko ang kanyang balakang. Naramdaman ko ang mainit at pumipintig niyang
pagkalalaki sa aking singit. Nakagat ko ang labi sa imahinasyong pumagkit sa aking
utak.

Walang hadlang na nakapasok siya sa aking kabuuan. Napa-ungol na lang ako dahil sa
masarap na pakiramdam. Hindi ko na rin lang siya kayang pigilan pa, kaya hinayaan
ko na lang. Napapikit na rin ako habang naghahanda sa kanyang pag-ulos.

"Fuck..." my moaned extended until the last letter.

Hindi ko alam kung masyado ba kaming na-deprived sa sex sa ilang taong nawalay
kami sa isa't isa, o sadya lang talagang maiinit ang aming mga dugo at hindi
mapagsawa ang makamundo naming pagnanasa. But I'd like to interpret it as that's
just how intense we love each other. I don't think that's a sin. And if ever it
was, I don't give a fucking shit...all that matters are us.

Ikinawit ni Liam ang mga binti ko sa kanyang balakang. Yumapos naman ako sa
kanyang batok. Itinaas ng kamay niya ang aking dibdib para masipsip niya ang
ituktok ng mga iyon, habang patuloy siya sa pag-ayuda. At habang pinanonood ko ang
kanyang ginagawa, lalo naman akong nadadarang.

"Li...Liam...I'm, ah...I'm...coming. Oh god..." nakikipagsabayan na ako sa kanyang

pagsalpok. Hindi alintana ang ingay na ginagawa namin. He successfully drowned my
sanity. I couldn't care less anymore. Who the fuck am I kidding? This is all I
want. This is all I need. He is all I care about. "Fuck me...more, Liam! Fuck me
harder. Goddammit! AHH!" At saka nga kumawala ang hindi nagpapigil kong
pagsabog...na sinabayan din niya.

"That's...hah.... that's another sibling on the way..." he smirked after giving me

a quick kiss on the lips.

"You are so reckless!" Tinapik ko siya sa dibdib.

"And you are scrumptious!" Saka niya dinilaan ang labi ko.

"Oh god, Liam! You are so gross!" Pinunasan ko ang labing dinilaan niya.

"And I know you love it." Sabay kindat niya.

I sighed in acceptance.

"JESUS CHRIST!" Isang gulat na tinig ang narinig namin sa may koridor.

"Fuck!" agad kong dinamitan ang sarili, patingin-tingin sa isang matandang babae
na nakatayo pa rin doon at malalaki ang mga matang nakatitig sa amin.

"Oh, hey Miss Garcia. This is my wife to be. Ayabel. Isn't she beautiful?" Liam
chuckled, introducing us as if the situation was normal. "Sweetheart, she's my
current secretary, say hi." Kindat ni Liam sa akin."

Gusto ko siyang suntukin sa balikat. At may gana pa siyang ipakilala kami sa

ganoong ayos. Oh god, I'm so going to punish him later. He can be so annoying.
Parang bata kung umasta. Barumbado rin

ang loko. Pero hindi ko naiwasang mangiti. Ngiting natuloy sa tawa. Nakitawa na rin
siya pagkatapos lalo pa't nagmamadaling tumalikod si Miss Garcia.

WE HELD the wedding in his big house. Only family and closest friends were
invited. We chose to do a simple wedding, just something serene and sincere. We
went for a garden theme. Alexa was the most excited one. She was loving her little
cute gown, an almost exact copy of mine. While Liam was wearing a black tuxedo. He
looked so dashing especially when he smiled for the picture. I could see how happy
he was...and I felt grateful for all the blessings that came to us.

We're not cussed after all. We were meant for each other. And I don't want anyone
to think otherwise. There is a happy ending, it may not be forever because there
will always be changes while living, but for now, we're happy...we're smiling...and
we love each other so, so much.

LIFE is not just all about happiness. But it's not all about miseries as well. If
we're not given the chance in this lifetime, maybe... we are bound to get it in the
next life, weh...unfair kaya no'n, Lol.
_The End_

Thanks so much for all the reads. Hope you enjoyed another one of my stories.
Browse more in my completed and ongoing works kung nagustuhan ninyo ito.

Thanks and have a pleasant time :)

Luv,