Huling Liwanag sa Takipsilim

Takipsilim, tanda ng pamamaalam ng liwanag sa kalupaan

Dilim ay unti unting kakalat at paparam sa makulay na sangkalupaan
Ngunit ito ay tanda din ng mga huling sandali ng liwanag sa mundo
Liwanag na nagbibigay tanglaw at direksyon sa bawat tao.

Kaya’t habang pinagmamasdan ko, paglubog nitong Haring Araw

Isang tao ang kumintal sa aking gunita at tila natanaw
Taong nagbigay ng kanyang huling liwanag sa takip silim ng buhay
Liwanag na walang kapantay ang kanyang inialay.

Noon pa ma’y nagpamalas na siya ng labis na pagibig

Tila isang tala sa umaga na ang ningas ay lumalagablab.
Kahit nasa malayo ka ma’y ramdam mo aruga at pagmamahal
Hindi nagkukulang ng payo at sa ginintuang mga aral

Libo mang milya ang layo namin sa bawat isa

Tila ang kanyang presensya’y nasa tabi lamang
Nalalaman ko kung siya lamang ay may tangan na bagwis
Liliparin niya ang bawat lupain na aming kinalalagyan

Anupa’t araw at gabi’y nananambitan kay Bathala

Na ang kanyang mga minamahal ay magkamit ng alaga
Upang wala man sya sa kanilang mga tabi
Panatag ang kanyang kalooban na sila’y ligtas

Sa tuwing kaarawan niya’y ipinagdiriwang

Nababanaag sa kanyang mga mata ang labis na kasiyahan
Doon ko din siya nakakadaop palad at nahahagkan
Sa naiibang pagdiriwang na alay pa din sa Panginoong Makapangyarihan

Hindi mapaparam sa aking gunita, panahon ng kanyang kaisugan

Sa mga gawaing bahay ay banat, maybahay na huwaran
Katamaran ay tila hindi matatagpuan kahit luoy na ang katawan
Kaya’t sa piling niya tila ikaw ay Maharlika sa isang kaharian
 Huwaran din siya sa pananalig sa Panginoon
Sa pananalangin ay hindi napapagal
Tila kung hindi siya nakatagpo ng irog ay tuluyang nagmongha
Ang tahanan ng Panginoon, siyang kanyang laging kanlungan

Larawan siya ng isang huwarang ilaw ng tahanan

Mabuting may-bahay, at Ina sa kanyang mga supling
Kaya’t bawat isa’y lumaking may respeto’t nagmamahalan
Samaha’y tila walis tingting na ang bigkis ay mahigpit.

Ngunit kalakasan ay panandalian lamang

At sa pagtakbo ng panaho’y unti unting mapaparam
Makinis na mukha’y unti unting naluluoy
Matikas na katawa’y nasumpungan na ng kahinaan

Kaya’t isang araw, tila siya ay unti unting namamaalam

Masaya niyang ngiti’y napalitan ng hapis at kalungkutan
Masiglang katawa’y nasadlak sa banig ng karamdaman
Hanggang ang huling hininga’y tuluyan ng naparam.

Kailanma’y hindi na mababanaag ang kanyang kariktan

Malamyos niyang tinig ay hindi na mapapakinggan
Wala na ding sasalubong sa tuwing pagdatal
Kaya’t tunay na nakakalugami ang kanyang paglisan

Malungkot man na dumating na ang takipsilim sa kanyang buhay

Ngunit ang huling liwanag na kanyang iniwan ay patuloy na magniningas
Ito ay hindi mapaparam at mananatili sa puso ng bawat isa
Liwanag na magsisilbing gabay tungo sa tamang landas

Alam kong nakamtan mo na ang tunay at ganap na ligaya

Sa piling ni Bathala at mga anghel, lubusan ng lumaya
At patuloy na nagmamasid mula sa itaas, sa langit na tahanan
Nagdiriwang sa dulang na alay para sa kanya