Интерна

Симптоми на болестите на респираторен систем

1. Главни симптоми на болести на респираторниот систем се:
- Кашлица
- Искашлување
- Диспнеа
- Болки во градите
 Кашлицата е најважен симптом на респираторните болести
и претставува рефлексно или волево исфрлање на воздух
од дишните органи. Кашлицата може да биде:
- сува = без искашлок
- влажна или продуктивна = со искашлување
- во напади кај астмата
- засипната
 Искашлување е патолошки продукт главно составен од слуз
и гној. Исашлокот може да биде бистар, матен и гноен.
Присуството на крв е алармантен знак.
Хемоптоја е појава на поголемо количество на крв во
плунката или искашлувањето.
Хемоптизи е искашлување на помали количества на крв во
вид на капки или точки.
 Диспнеа е отежнато дишење при што се чувствува
недостаток на воздух. Ортопнеа е диспнеа која се намалува
кога е болниот во постела или кога стои.
 Свирење во градите ако е локализирано само на еден дел
се нарекува стродор, а доколку се слуша на далечина се
нарекува визинг.
 - Хронична опструктивна белодробна болест – состојба на
опструкција на дишните патишта поради хроничен
опструктивен бронхитис и емфизем.
Најчесто заболуваат мажи, луѓе со понизок социјален статус,
индустриски раб и др.
- Етиологија
Главен причинител е пушењето и други причини кои доведуваат
до уништување на слузницата и другите структури на дишните
патишта. Овие оштетувања доведуваат до бојава на слуз која
тешко се искашлува поради оштетување на трепкастиот епител,
што предизвикува кашлица како главен симптом.
- Клиничка слика
Главни симптоми се утринска кашлица со слузав искашлок и
диспнеа. Појавата на диспнеа е знак на опструкција на дишните
патишта. Во почетокот се јавува при напор, а подоцна и во
мирување и честопати овие болни добиваат и воспаление на
белите дробови што доведува до уште поголемо оштетување на
бронхиите. Оштетување на дишните патишта го отежнува
движењето на воздухот што доведува до недостаток на кислород
осносно хипоксија и натрупуање на јаглерод диоксид или
хиперкапнеа. Поради тоа се појавува цијаноза кај овие болни
прво на слузницата а потоа и на лицето.
- Дијагноза
Важно е на време да се открие почетокот на оштетувањето за да
не доведе до нивно стеснување и последиците кои настануваат.
За превенција се важни спирометриски испитувања на бели
дробови, гасни анализи на артериска крв и преглед на искашлок,
крв и други анализи за утврдување на инфекција.
- Лекување
За превенција – одење на систематски прегледи, примање на
вакцина против грип и навремено примање на антибиотици,
бронходилататори за проширување на дишните патишта а во
потешки случаеви и кортикостероиди.

 Емфизем на белите дробови – болест со хроничен

прогредиентен тек, која се карактеризира со преголемо
зголеување на дишните патишта. Важни компоненти на
создавање на енфизем се трајно иреверзибилно
зголемување на дишните патишта и деструктивни промени
на алеоларните ѕидови. Прекумерно зголемување на
дишните патишта без деструктивни промени не е енфизем
туку хиперинфлација.
 Етиологија
Сите причини кои доведуваат до хроничен бронхит доведуваат и
до енфизем значи пушење, инфекција, професијата , алергенски
фактори и др.
Опструктивните белодробни болести како што се астма и
х.бронхит придонесуваат за формирање на секундарен енфизем.
Примарниот енфизем се формира без предходна опсттруктивна
болест и е генетски детермниран за неговиот развој.
 Клиничка слика
Диспнеа е основен водечки симптом, прво само при физички
напор,а потоа и во мирување. Се јавува непродуктивна сува
кашлица или пак спутумот е опструктивен. Болните со примарен
енфизем се слаби, со бледорозев изглед на лицето и издишуваат
воздух низ стиснати усни се познати како “розеви бревтачи”.
Кај секундарниот енфизем, доминираат симптоми на хроничен
бронхит, кашлица и искашлок, тие се дебели со изразена
цијаноза, отечено лице и се наречени “сини подуени луѓе”.
  Лекување
Иако ништо не може да ги врати белите дробови во првобитната
форма, сепак се даваат бронходилататори, антибиотици, се дава
кислород ако има респираторна инсуфициенција.