Τι λέει η Παλαιά Διαθήκη για τον βασιλιά Σολομώντα

Ο ΣΟΛΟΜΩΝΤΑΣ 1 από 4
Ο Σολομών (Σαλωμών) ήταν ο τρίτος και τελευταίος βασιλιάς του ενωμένου βασιλείου
του Ισραήλ, βασίλευσε μετά το Σαούλ και το Δαβίδ. Ήταν ο δεύτερος γιος του Δαβίδ από
τη Βηρσαβεέ (Βηθσαβεέ) (Β' Βασιλέων 5,14. 12,24. Γ' Βασιλειών 1,13. 1,33. 2,1. 2,12-13.
2,19. 2,22. 2,24. 2,46λ. 3,6. 5,17. 5,19. 5,21. 6,12. 11,10. 11,12. 11,27. Α'
Παραλειπομένων 3,5. 14,4. 22,5-7. 22,9. 22,17. 28,5. 28,9. 28,11. 28,20. 29,1. 29,19.
29,22-23. 22,28. Β' Παραλειπομένων 1,1. 1,8. 2,3-4. Παροιμίαι 1,1. Εκκλησιαστής 1,1),
πρώην σύζυγο του Ουρία. Το όνομά του ετυμολογικά προέρχεται από την εβραϊκή λέξη
«σαλόμ», που σημαίνει «ειρήνη», «ειρηνικός», ενώ ονομάστηκε από τον Κύριο Ιεδεδί
(Ιεδιδίας), δηλαδή "αγαπημένος του Κυρίου" (Β' Βασιλέων 12,24-25). Σύμφωνα με τους
υπολογισμούς των χρονολογιών της Παλαιάς Διαθήκης ο Σολομών θα πρέπει να έζησε
περίπου το 983-931 π.Χ. Βασίλευσε για 40 χρόνια πιθανόν το 971-931 π.Χ. (Α' Βασιλέων
11,42. Β' Παραλειπομένων 9,30).
Ο Σολομώντας είχε τρεις αδελφούς: τον Σαμμούς ή Σαμαά (Σαμμουά, Σιμεά), τον Σωβάβ
και τον Νάθαν (Α' Παραλειπομένων 3,5). Ο Σολομώντας, εκτός από την κόρη του
Φαραώ, απέκτησε ακόμη 700 γυναίκες και 300 παλλακίδες (Γ' Βασιλέων 11,3), οι οποίες
ήταν ειδωλολάτρισσες (Γ' Βασιλέων 11,1-2). Μία από αυτές ήταν και η Νααμά (Νοομμά,
Ναανάν) η Αμμωνίτισσα, κόρη του Ανάν, γιου του Ναάς, βασιλιά των Αμμωνιτών, με την
οποία απέκτησε τον Ροβοάμ (Γ' Βασιλέων 12,24α. 14,21), ο οποίος ήταν και ο διάδοχος
στο θρόνο (Β' Βασιλειών 14,27. Γ' Βασιλέων 11,44. 12,21. 12,23. 12,24α. 12,24ξ-ο.
14,21. Β' Παραλειπομένων 3,10. 11,3. 11,17). Κόρες του Σολομώντα αναφέρονται η
Ταβλήθ (Ταβάθ) (Γ' Βασιλειών 4,11) και η Βασεμμάθ (Βασεμάθ) (Γ' Βασιλειών 4,15).
Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ότι ήταν άνδρας σοφός και συνετός (Γ' Βασιλειών 2,6.
2,9. 2,35α-β. 2,35ξ. 2,46α. 5,5. 5,10. 5,21. 5,26. 10,4. 10,6. 10,8. 10,23-24. Β'
Παραλειπομένων 2,12. 9,3. 9,5-7. 9,22). Ο Σολομώντας έγραψε 3.000 αποφθέγματα και
παροιμίες, 5.000 ωδές (Γ' Βασιλέων 5,12) και ένα ψαλμό (127ος). Έψαξε και βρήκε
αρκετές παροιμίες τις οποίες αφού μελέτησε ποιες από αυτές ήταν αληθινές και σωστές
τις κατέγραψε με τα καλύτερα λόγια (Εκκλησιαστής 12,9-10). Τα βιβλία Άσμα Ασμάτων,
Παροιμίες και Εκκλησιαστής αποδίδονται στο Σολομώντα και αποτελούν πηγή για τη ζωή
και το έργο του (Άσμα Ασμάτων 1,1. Παροιμίαι 1,1). Η δεύτερη συλλογή παροιμιών του
Σολομώντα συγκεντρώθηκαν από φίλους του βασιλιά Εζεκία (Παροιμίαι 25,1).
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ
Ο Δαβίδ με τη Βηρσαβεέ μετά το θάνατο του πρώτου τους παιδιού, έκαναν ένα ακόμη
παιδί, το οποίο το ονομάσανε Σαλομών (Σολομών). Ο Κύριος αγάπησε το παιδί και το
γνωστοποίησε στο Δαβίδ μέσω του προφήτη Νάθαν. Επίσης έδωσε εντολή στο Νάθαν
να ονομάσουν για χάρη του το παιδί Ιεδεδί, που σημαίνει «αγαπημένος από τον Κύριο»
(Β' Βασιλειών 12,24-25). Ο Σολομών έλαβε επιμελημένη ανατροφή προκειμένου να
διαδεχθεί τον πατέρα του.
Στους Ψαλμούς υπάρχει και προσευχή του πατέρα του, του Δαβίδ, που είναι
αφιερωμένος στο γιο και διάδοχό του Σολομώντα, στην οποία προσεύχεται στον Κύριο
να τον ευλογήσει (Ψαλμός 71).
Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
Ο Δαβίδ διάλεξε το αλώνι του Ορνά, ως τον τόπο που θα χτιζόταν ο Ναός του Κυρίου.
Στο μέρος αυτό θα βρισκόταν και το θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων, όπου θα
γινόντουσαν οι θυσίες στον Κύριο. Ο Δαβίδ διέταξε να συγκεντρωθούν όλοι οι ξένοι, που
κατοικούσαν στη χώρα του Ισραήλ και ήταν προσήλυτοι στην ισραηλιτική πίστη, και όρισε
από αυτούς λατόμους, για να λαξεύσουν τις πέτρες για το χτίσιμο του Ναού του Κυρίου.
Ετοίμασε ακόμα πολύ σίδερο για να φτιαχτούν τα καρφιά που χρειάζονταν για τα
θυρόφυλλα των πυλών. Συγκέντρωσε ακόμη πάρα πολύ χαλκό, τόσον που δεν
μπορούσε να ζυγιστεί. Συγκέντρωσε ξύλα κέδρων τόσα, ώστε ήταν αδύνατο να
αριθμηθούν. Αυτά ήταν άφθονα και τα έφεραν οι Σιδώνιοι και οι Τύριοι από τα πλούσια
δάση τους (Α' Παραλειπομένων 22,1-4).
Όταν ο Δαβίδ έκανε όλες αυτές τις ετοιμασίες ήταν σε γεροντική ηλικία και ο γιος του, ο
Σολομών, ήταν ακόμη παιδί. Ο Ναός που θα χτιζόταν προς δόξαν του Κυρίου, θα ήταν
μεγαλοπρεπής και ξακουστός σ' όλη τη γη. Για τον Ναό αυτόν ο γιος του θα αποκτούσε
όνομα και δόξα σ' όλες τις χώρες (Α' Παραλειπομένων 22,5).
Ο Δαβίδ λίγο πριν πεθάνει, κάλεσε το γιο του, το Σολομώντα, όλους τους άρχοντες και
τους αξιωματούχους του βασιλείου, καθώς και τους αρχηγούς του στρατού. Αφού
στάθηκε στο μέσο της συγκέντρωσης τους είπε, ότι κάποτε είχε την επιθυμία να χτίσει
ένα Ναό προς τιμήν του Κυρίου, όπου εκεί μέσα να τοποθετήσει την Κιβωτό της
Διαθήκης. Αλλά ο Κύριος του μίλησε και δεν του επέτρεψε να το κάνει, γιατί είχε χύσει
πολύ αίμα στη διάρκεια των πολέμων που διεξήγαγε. Γι' αυτό, λοιπόν, ο Κύριος απ'
όλους τους γιους του, διάλεξε τον Σολομώντα για να τον διαδεχτεί στο θρόνο του
Ισραηλιτικού λαού. Αυτόν όρισε ο Κύριος να χτίσει το Ναό στ' όνομά του, γιατί είναι
άνθρωπος της ειρήνης και για όλο το διάστημα της βασιλείας του, ο Κύριος θα του
εξασφαλίσει ειρήνη με όλους τους λαούς και θα κάνει το θρόνο του ακλόνητο για πάντα
(Α' Παραλειπομένων 22,6-10. 28,1-8. Γ' Βασιλέων 8,17-19. Β' Παραλειπομένων 6,7-9).
Μετά ο Δαβίδ στράφηκε στο Σολομώντα και του έδωσε την εντολή να είναι πιστός και
αφοσιωμένος στο Θεό, να τηρεί και να εφαρμόζει το νόμο του Κυρίου και ποτέ να μην τον
εγκαταλείψει για να μην τον εγκαταλείψει κι αυτόν ο Κύριος. Του ευχήθηκε να του δώσει ο
Κύριος, σοφία και σύνεση, ώστε να γίνει ισχυρός ηγέτης. Του είπε να είναι θαρραλέος και
δυνατός, να μη φοβάται και να μη δειλιάζει. Ακόμη του είπε ότι αυτόν διάλεξε ο Κύριος για
να χτίσει το Ναό προς τιμήν του.
Έπειτα ο Δαβίδ έδωσε στο Σολομώντα το σχέδιο του Ναού και των γύρω απ' αυτόν
κτιρίων. Όλα τα σχέδια για τα θησαυροφυλάκια, τα υπερώα, τις εσωτερικές αίθουσες, για
το χώρο όπου θα ήταν τα Άγια των Αγίων και θα φυλασσόταν η Κιβωτός της Διαθήκης,
για τις αυλές του Ναού, για τα καταλύματα των ιερέων και των Λευιτών. Του έδωσε
ακόμη τα σχέδια για όλα τα ιερά σκεύη του Ναού και όριζαν το βάρος όλων των χρυσών
και των ασημένιων αντικειμένων. Του είπε ότι έχει συγκεντρώσει όλα τα υλικά που
χρειάζονται για το Ναό του Κυρίου: 100.000 τάλαντα χρυσού, 1.000.000 τάλαντα ασήμι,
καθώς επίσης χαλκό και σίδερο ανυπολόγιστο. Έχει ετοιμάσει ακόμη τα ξύλα και τις
πέτρες που χρειάζονται. Θα έχει στη διάθεσή του πάρα πολλούς εργάτες, οικοδόμους,
λατόμους, ξυλουργούς και κάθε είδους τεχνίτες για κάθε εργασία.
Του είπε να προχωρήσει το έργο και ο Κύριος θα είναι μαζί του έως ότου αποπερατώσει
όλες τις εργασίες του Ναού. Στη συνέχεια ο Δαβίδ έδωσε εντολή σε όλους τους άρχοντες
και τους αξιωματούχους του βασιλείου να βοηθήσουν το γιο του, το Σολομώντα (Α'
Παραλειπομένων 22,11-19. 28,9-21).
Ο ΣΟΛΟΜΩΝΤΑΣ ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΕΤΑΙ ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ
ΚΑΙ Ο ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΩΝΙΑ
Όταν πια ο Δαβίδ είχε γεράσει αρκετά, όρισε ως διάδοχό του το γιο του, το Σολομώντα
(Α' Παραλειπομένων 23,1). Την επόμενη ημέρα από την συγκέντρωση ο Δαβίδ
προσέφερε θυσία στον Κύριο. Πρόσφερε ως ολοκαύτωμα 1.000 μοσχάρια, 1.000
κριάρια, 1.000 αρνιά, σπονδές οίνου κι άλλες ειρηνικές θυσίες για όλο τον ισραηλιτικό
λαό. Οι Ισραηλίτες έφαγαν και ήπιαν την ημέρα εκείνη ενώπιον του Κυρίου. Τότε για
δεύτερη φορά ανακήρυξαν το Σολομώντα ως ως διάδοχο του Δαβίδ και τον έχρισαν
βασιλιά του Ισραήλ. Κατά την ημέρα αυτή χρίστηκε και ο Σαδώκ ως αρχιερέας. Έπειτα
κάθισε ο Σολομών στο θρόνο του πατέρα του και όλοι τον αναγνώρισαν ως βασιλιά και
τον προσκύνησαν (Α' Παραλειπομένων 29,21-24).
Στο μεταξύ ο Αδωνίας, γιος του Δαβίδ από την Αγγίθ, ήταν πολύ φιλόδοξος και
σφετερίστηκε το θρόνο από τον αδερφό του. Ο Δαβίδ τον είχε αποκτήσει μετά τον
Αβεσσαλώμ και δεν του είχε χαλάσει ποτέ το χατίρι. Ο Αδωνίας κατασκεύασε για το
σκοπό αυτό πολεμικά άρματα και προσέλαβε ιππείς. Είχε ως σωματοφύλακες 50 άντρες,
οι οποίοι πήγαιναν μπροστά απ' αυτόν (Γ' Βασιλειών 1,5-6).
Ο Αδωνίας ήρθε σε συνεννόηση με τον Ιωάβ, τον αρχιστράτηγο του Δαβίδ, και με τον
αρχιερέα Αβιάθαρ, οι οποίοι και τον ακολούθησαν. Ο αρχιερέας Σαδώκ, ο Βαναίας, γιος
του Ιωδαέ, ο προφήτης Νάθαν, ο Σεμεΐ, ο Ρησί και άλλοι ισχυροί άνδρες πήραν το μέρος
του Σολομώντα και δεν ακολούθησαν τον Αδωνία.
Ο Αδωνίας διοργάνωσε μεγάλη γιορτή. Πήγε στον βράχο Ζωελεθί, κοντά στην πηγή
Ρωγήλ, και θυσίασε πρόβατα, μοσχάρια και αμνούς. Στη γιορτή προσκάλεσε όλους τους
αδερφούς του, γιους του βασιλιά, καθώς και όλους τους άντρες από την φυλή Ιούδα, που
ήταν στην υπηρεσία του βασιλιά. Δεν προσκάλεσε όμως τον προφήτη Νάθαν, ούτε το
Σολομώντα, ούτε το Βαναία και τους άλλους εμπειροπόλεμους και ανδρείους του βασιλιά
(Γ' Βασιλειών 1,7-10. 1,19. 1,25-26).
Πήγε τότε ο προφήτης Νάθαν στη Βηρσαβεέ, μητέρα του Σολομώντα, και της είπε, ότι για
να σώσει τη ζωή της και τη ζωή του γιου της, του Σολομώντα, να πάει στο βασιλιά Δαβίδ,
επειδή δεν είχε ιδέα για τις κινήσεις του Αδωνία, και να του πει πως υποσχέθηκε να
παραδώσει τη βασιλεία του στο γιο της το Σολομώντα. Και μετά να τον ρωτήσει, γιατί
αφού έδωσε την υπόσχεσή του, έγινε βασιλιάς ο Αδωνίας; Ο προφήτης Νάθαν της είπε,
ότι την ώρα που θα μιλάει με το βασιλιά, θα έρθει και εκείνος για να επιβεβαιώσει τα
λόγια της. Έτσι, η Βηρσαβεέ παρουσιάστηκε στο βασιλιά, στο δωμάτιό του, επειδή ήταν
πολύ γέρος και τον υπηρετούσε η Αβισάγ η Σωμανίτισσα. Η Βηρσαβεέ έσκυψε και
προσκύνησε το βασιλιά. Μετά του θύμισε την υπόσχεσή του για το Σολομώντα και του
ανήγγειλε τα σχέδια του Αδωνία για το θρόνο. Του είπε ακόμη για τη γιορτή που έκανε ο
Αδωνίας και ποιους κάλεσε σ' αυτή. Την ώρα που μιλούσε η Βηρσαβεέ, ήρθε και ο
προφήτης Νάθαν, ο οποίος επιβεβαίωσε τα λόγια της (Γ' Βασιλειών 1,11-27).
Η χρίση του Σολομώντα από τον αρχιερέα Σαδώκ. Δεξιά ο βασιλιάς Δαβίδ
Τότε ο Δαβίδ διέταξε να φέρουν μέσα στο δωμάτιό του τη Βηρσαβεέ, η οποία είχε
αποχωρήσει προσωρινά. Έτσι ο Δαβίδ ενώπιον του προφήτη Νάθαν και της Βηρσαβεέ
επιβεβαίωσε εκ νέου την υπόσχεσή του, για την διαδοχή της βασιλείας από τον γιο του,
το Σολομώντα. Η Βηρσαβεέ προσκύνησε το Δαβίδ και αποχώρησε (Γ' Βασιλειών 1,28-
31).
Αμέσως μετά ο Δαβίδ κάλεσε να παρουσιαστούν μπροστά του ο αρχιερέας Σαδώκ, ο
προφήτης Νάθαν και ο Βαναίας, γιος του Ιωδαέ και αξιωματικός του στρατού του. Όταν
αυτοί παρουσιάστηκαν μπροστά του, τους διέταξε να πάρουν το Σολομώντα και τους
αξιωματούχους του και να πάνε στη Γιών, κι εκεί να χρίσουν το Σολομώντα βασιλιά του
Ισραήλ. Ο Βαναίας, αξιωματικός του Δαβίδ, υποσχέθηκε να πραγματοποιηθεί η διαταγή
του βασιλιά και ευχήθηκε ο Κύριος να είναι μαζί με το Σολομώντα, όπως ήταν και με τον
βασιλιά Δαβίδ.
Έτσι ο αρχιερέας Σαδώκ, ο προφήτης Νάθαν και ο Βαναίας, γιος του Ιωδαέ, μαζί με τη
βασιλική φρουρά, που αποτελούνταν από τους Χερεθί και Φελεθί, οδήγησαν το
Σολομώντα στη Γιών, τον ανέβασαν πάνω σ' ένα μουλάρι και ο αρχιερέας Σαδώκ πήρε
ιερό λάδι από τη Σκηνή του Μαρτυρίου και τον έχρισε βασιλιά του Ισραήλ. Κατόπιν
σάλπισε με τη σάλπιγγα και όλος ο παριστάμενος λαός αναγνώρισε τον Σολομώντα ως
βασιλέα και τον ακολούθησε. Αμέσως μετά έγινε μεγάλη γιορτή και όλος ο λαός χόρευε
και διασκέδαζε ζητωκραυγάζοντας (Γ' Βασιλειών 1,32-40. 1,44-45).
Κατά το τέλος της γιορτής, όταν άκουσε ο Αδωνίας και ο Ιωάβ, και όσοι τους
ακολουθούσαν, τη φασαρία και τον ήχο που έκαναν οι σάλπιγγες, ρώτησαν να μάθουν τι
γίνεται. Τότε ο Ιωνάθαν, γιος του αρχιερέα Αβιάθαρ, πήγε στον Αδωνία και του ανέφερε,
όλα όσα συνέβησαν στη χρίση του Σολομώντα, ως βασιλέα του Ισραήλ.
Μετά τη χρίση του ο Σολομώντας κάθησε στο βασιλικό θρόνο και ακολούθησε μεγάλη
γιορτή στο παλάτι. Ο Δαβίδ ευχαριστήθηκε και αμέσως δοξολόγησε και προσκύνησε από
το κρεβάτι του τον Κύριο (Γ' Βασιλειών 1,41-48).
Μετά από αυτά τα γεγονότα όσοι ακολούθησαν τον Αδωνία φοβήθηκαν και αποχώρησαν.
Ο ίδιος ο Αδωνίας φοβήθηκε το Σολομώντα και πήγε στο θυσιαστήριο των
ολοκαυτωμάτων. Εκεί έπιασε τα κέρατα του θυσιαστηρίου και ζητούσε από το
Σολομώντα να του ορκιστεί, πως δεν θα τον θανατώσει. Η πράξη αυτή υποδήλωνε
επίκληση της προστασίας του Θεού. Όποιος πιανόταν από τα κέρατα του θυσιαστηρίου
δεν διέτρεχε κίνδυνο θανάτου. Ο Σολομώντας του ορκίστηκε, πως εάν δεν δώσει άλλη
αφορμή δεν θα πάθει τίποτα, αλλά εάν συλληφθεί για νέο ολίσθημα, τότε θα καταδικαστεί
σε θάνατο. Έτσι ο Σολομώντας συγχώρησε τον Αδωνία κι έστειλε ανθρώπους και τον
κατέβασαν από το θυσιαστήριο. Τότε ο Αδωνίας πήγε στο παλάτι και προσκύνησε το νέο
βασιλιά (Γ' Βασιλειών 1,49-53).
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ ΣΤΟ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ
Όταν ο Δαβίδ αισθάνθηκε πως πλησίαζε ο καιρός να πεθάνει, έδωσε στο γιο του, το
Σολομώντα, τις τελευταίες οδηγίες. Του είπε να τηρεί όλες τις εντολές του Κυρίου, που
είναι γραμμένες στο Νόμο του Μωυσή, και να ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Μόνο
έτσι θα πετυχαίνει σε οτιδήποτε κι αν επιχειρεί και ο Κύριος θα πραγματοποιήσει την
υπόσχεση που του έδωσε, ότι εάν οι απόγονοί του εφαρμόζουν το θέλημα του, τότε στο
θρόνο του θα βασιλεύει πάντοτε ένας δικός του απόγονος. Στη συνέχεια του ζήτησε να
εκδικηθεί τον Ιωάβ, τον αρχιστράτηγο του στρατού του, για τη δολοφονία του Αβεννήρ,
αρχιστράτηγο του Σαούλ, και του Αμεσσαΐ, αρχιστράτηγο του Αβεσσαλώμ, επειδή τους
σκότωσε σε καιρό ειρήνης για θανάτους που είχαν γίνει σε καιρό πολέμου. Ακόμη του
ζήτησε να θανατώσει τον Σεμεΐ, συγγενή του Σαούλ, για τις κατάρες που του απηύθυνε
κατά την εξέγερση του Αβεσσαλώμ. Απεναντίας στους γιους του Βερζελλί από τη
Γαλαάδ, του ζήτησε να συμπεριφερθεί με καλοσύνη και να τους επιτρέψει να τρώνε στο
τραπέζι του, γιατί κι αυτοί, όπως και ο πατέρας τους, τον βοήθησαν όταν έφευγε για να
γλιτώσει από την καταδίωξη του Αβεσσαλώμ (Γ' Βασιλειών 2,1-9. 2,35λ-35ξ).
Μετά τις οδηγίες που έδωσε ο Δαβίδ στο Σολομώντα, πέθανε "εν ειρήνη" σε ηλικία 70
ετών και τον έθαψαν στην Πόλη Δαβίδ. Στο θρόνο τον διαδέχτηκε ο γιος του ο Σολομών
σε ηλικία 12 ετών και η βασιλική του εξουσία ήταν καλά στερεωμένη (Γ' Βασιλειών 2,10-
12).
Ο ΣΟΛΟΜΩΝΤΑΣ ΘΑΝΑΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΔΩΝΙΑ
Μια μέρα ο Αδωνίας πήγε και συνάντησε τη Βηρσαβεέ, μητέρα του Σολομώντα, την
οποία προσκύνησε. Ο Αδωνίας ζήτησε από τη Βηρσαβεέ, να μιλήσει στο γιο της το
Σολομώντα και να του ζητήσει να του δώσει ως γυναίκα την Αβισάγ τη Σωμανίτισσα, η
οποία ήταν δούλη του Δαβίδ.
Έτσι η Βηρσαβεέ απονήρευτη για τις προθέσεις του Αδωνία, παρουσιάστηκε στο βασιλιά
Σολομώντα για να του μιλήσει. Ο Σολομώντας σηκώθηκε να την προϋπαντήσει, την
ασπάστηκε με στοργή και κάθισε στο θρόνο του. Έβαλαν στα δεξιά του κι ένα άλλο
θρόνο για τη μητέρα του, κι εκείνη κάθισε. Τότε η Βηρσαβεέ του μίλησε για τη χάρη, που
της ζήτησε ο Αδωνίας.
Ο Σολομών αντιλήφθηκε την πονηρία του Αδωνία και αποκρίθηκε στη μητέρα του, ότι μ'
αυτό που του ζήτησε, ουσιαστικά προσφέρουν τη βασιλεία στον Αδωνία, επειδή η Αβισάγ
ήταν ουσιαστικά άτυπη σύζυγος του βασιλιά Δαβίδ και επειδή ο Αδωνίας, ως
μεγαλύτερος απ' αυτόν θα διεκδικούσε το θρόνο, μιας και είχε πάρει με το μέρος του τον
ιερέα Αβιάθαρ και τον Ιωάβ, τον αρχιστράτηγο του Δαβίδ. Τότε ο βασιλιάς Σολομών
έδωσε όρκο ενώπιον του Κυρίου, ότι θα τιμωρούσε τον Αδωνία με θάνατο, αφού με δόλιο
τρόπο προσπαθεί να διεκδικήσει το θρόνο. Έτσι, λοιπόν, ο Σολομώντας έστειλε το
Βαναία, στρατηγό του πατέρα του, και τον σκότωσε (Γ' Βασιλειών 2,13-25).
Ο ΣΟΛΟΜΩΝΤΑΣ ΕΞΟΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΒΙΑΘΑΡ
ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΙΩΑΒ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΕΜΕΪ
Στη συνέχεια ο Σολομώντας εξόρισε τον αρχιερέα Αβιάθαρ στα κτήματά του, στην
Αναθώθ. Ο Σολομώντας δεν τον θανάτωσε, διότι μετέφερε την Κιβωτό της Διαθήκης για
όσο διάστημα ζούσε ο πατέρας του και διότι ακολουθούσε και υπέφερε όλες τις
ταλαιπωρίες που υπέστη ο πατέρας του, ο Δαβίδ. Έτσι ο Σολομών απαγόρευσε στον
Αβιάθαρ ν' ασκεί τα καθήκοντα του αρχιερέα του Κυρίου. Κι έτσι εκπληρώθηκε ο λόγος
που είχε πει ο Κύριος για την οικογένεια του Ηλί στη Σηλώμ (Γ' Βασιλειών 2,26-27).
Η είδηση για την εκδίωξη και τον περιορισμό του Αβιάθαρ έφτασε στον Ιωάβ, επειδή κι
αυτός είχε ακολουθήσει τον Αδωνία και φοβήθηκε. Κατέφυγε, λοιπόν, στη Σκηνή του
Μαρτυρίου και πιάστηκε από τα κέρατα του θυσιαστηρίου των ολοκαυτωμάτων. Όταν
ανήγγειλαν στο Σολομώντα το γεγονός, ότι ο Ιωάβ κατέφυγε στη Σκηνή του Μαρτυρίου,
εκείνος έστειλε έναν άνθρωπο στον Ιωάβ, για να τον ρωτήσει γιατί το έκανε αυτό; Ο Ιωάβ
απάντησε, ότι φοβήθηκε και κατέφυγε στον Κύριο. Τότε ο Σολομώντας έστειλε το
στρατηγό Βαναία, με τη διαταγή να σκοτώσει τον Ιωάβ.
Ο Βαναίας πήγε στον Ιωάβ, στη Σκηνή του Μαρτυρίου, και του είπε, ότι ο βασιλιάς είπε
να φύγει από 'κει. Ο Ιωάβ απάντησε, ότι προτιμά να πεθάνει εκεί. Ο Βαναίας μετέφερε
την απάντηση στο Σολομώντα και εκείνος του έδωσε τη διαταγή να τον σκοτώσει εκεί
που βρίσκεται, έτσι ώστε να ξεπλυθεί το αθώο αίμα που έχυσε ο Ιωάβ, όταν σκότωσε σε
καιρό ειρήνης και χωρίς να εγκρίνει ο πατέρας του, ο Δαβίδ, τον Αβεννήρ, αρχιστράτηγο
του Σαούλ και του Ιεβοσθέ, και τον Αμεσσά, αρχιστράτηγο της φυλής Ιούδα.
Ο Βαναίας πήγε ξανά στο θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων, σκότωσε τον Ιωάβ και τον
έθαψε στο σπίτι του, που βρισκόταν στην έρημο. Ο Σολομώντας τοποθέτησε τότε τον
Βαναία ως αρχιστράτηγο του στρατού, στη θέση του Ιωάβ, και τον Σαδώκ τον διόρισε
αρχιερέα στη θέση του Αβιάθαρ. Μετά τα γεγονότα αυτά η βασιλεία του Σολομώντα
στερεώθηκε στην Ιερουσαλήμ (Γ' Βασιλειών 2,28-35).
Έπειτα ο Σολομώντας κάλεσε τον Σεμεΐ και του είπε, να χτίσει ένα σπίτι στην
Ιερουσαλήμ, να μείνει εκεί και για κανένα λόγο να μη βγει από την Ιερουσαλήμ και
περάσει τον χείμαρρο των Κέδρων, διότι η ευθύνη θα είναι δική του και θα θανατωθεί.
Τον όρκισε μάλιστα να σεβαστεί την εντολή του.
Ο Σεμεΐ απάντησε στο βασιλιά, ότι θα σεβαστεί την εντολή του και έμεινε πράγματι στην
Ιερουσαλήμ για τρία χρόνια, χωρίς να βγει απ' αυτή. Όταν πέρασαν τα τρία χρόνια, δύο
δούλοι του Σεμεΐ δραπέτευσαν προς τον Αγχούς, γιο του Μααχά και βασιλιά της Γεθ. Ο
Σεμεΐ σηκώθηκε, λοιπόν, σαμάρωσε το γαϊδούρι του και πήγε στη Γεθ, στον βασιλιά
Αγχούς, για να πάρει πίσω τους δούλους του. Έπειτα γύρισε μαζί τους στην Ιερουσαλήμ.
Όταν αναγγέλθηκε στο Σολομώντα, ότι ο Σεμεΐ πήγε από την Ιερουσαλήμ στη Γεθ και
ξαναγύρισε, έστειλε και κάλεσε τον Σεμεΐ στο παλάτι. Όταν ο Σεμεΐ παρουσιάστηκε
μπροστά στο βασιλιά, τότε ο Σολομώντας του είπε, ότι τον είχε προειδοποιήσει να μη
φύγει από την Ιερουσαλήμ, γιατί θα τιμωρούνταν με θάνατο. Αμέσως μετά ο Σολομώντας
έδωσε διαταγή στο Βαναία, να θανατώσει το Σεμεΐ (Γ' Βασιλειών 2,35λ-46).