Antyk: Biblia. Nowy Testament. Gdzieś w Ewangeliach.

Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie.

1. Streszczonko.
Przypowieść opowiadana przez Jezusa. Pewien człowiek, wędrujący z Jerozolimy do Jerycha
został napadnięty przez bandytów i pozostawiony ledwo żywy przy drodze. Przechodzący
obok niego żydowski kapłan, nie udzielił mu pomocy. Tak samo postępuje lewita (pomocnik
kapłanów). Dopiero Samarytanin pomaga mu, opatruje jego rany, zawozi do gospody, gdzie
płaci z własnej kieszeni właścicielowi za opiekę nad poszkodowanym.
2. Problematyka. Jezus uczy, że każdy człowiek ma wybór jak postąpić w określonej sytuacji.
Można wybrać postawę nienawiści jak zbójcy, obojętności, jak kapłan i lewita, ale również
miłosierdzia, jak dobry Samarytanin. Naturalnie, tylko ostatnia postawa jest godna
naśladowania i będzie nagrodzona przed Sądem Ostatecznym, gdyż wszyscy ludzie zasługują
na empatię i pomoc.
Znaczenie dosłowne: kapłan i lewita (ludzie związani z Kościołem i znający przykazania) nie
pomogli rannemu. Miłosierny okazał się jednak Samarytanin, pogardzany przez Żydów i
pozbawiony praw.
Znaczenie alegoryczne: każdy człowiek jest bliźnim. Wszystkich ludzi powinny łączyć ludzkie
uczucia (miłość, współczucie, pragnienie dobra) bez względu na to, czy ktoś jest wrogiem czy
przyjacielem.
Żydzi nie lubili Samarytan.
3. Motywy.
Samarytanin – człowiek spieszący z pomocą potrzebującym, skłonny do dobrych uczynków,
litości, dobra, współczucia.
Obojętność i hipokryzja – kapłan i lewita. Ludzie nie wcielają w życie wyznawanych przez
siebie zasad, jedynie o nich mówią.
Miłość – Samarytanin postępuje w sposób miłosierny w stosunku do zaatakowanego
mężczyzny.
4. Nauka wynikająca z utworu. Być prawdziwym człowiekiem, to znaczy być dobrym i
miłosiernym. Pomagać nieznajomym, pokrzywdzonym, chorym, biednym. Nie być hipokrytą i
nie tylko mówić o miłosierdziu, ale wcielać je w życie.