Kamizelka. Bolesław Prus.

1. Nowela ukazująca obrazek z życia niezamożnych ludzi (tendencje pozytywizmu).

2. Czas i miejsce akcji. Warszawa, koniec XIX wieku. Kamienica. Przedział kilku miesięcy.
3. Bohaterowie.

 narrator – mieszkaniec warszawskiej kamienicy. Mały, szary człowiek, ale oryginalny

kolekcjoner, o nietypowej wrażliwości i zdolności obserwacji. Kolekcjonuje
przedmioty pozbawione wartości materialnej, ale wywołujące wspomnienia. Uważa,
że kamizelka wywołuje smutek. Ma naturę refleksyjną, ale zdobywa się na optymizm.
Kupił kamizelkę od Żyda.
 małżeństwo– sąsiedzi narratora. Urzędnik i nauczycielka. Kochają się.
- pani – opiekuńcza i troskliwa. Kobieta niezwykle opanowana. Potrafi
pokonać ból, lęk, brak nadziei, bezsilność i smutek męża. Stara się, by w
ostatnich miesiącach życia mąż czuł się spokojny i kochany.
- mąż – miał gruźlicę. Docenia starania żony, choć przychodzi mu to czasem z
trudem. Boi się śmierci. Mimo to zdobywa się na drobne oszustwo żony,
przesuwając sprzączki kamizelki tak, że wydaje się, że wraca on do zdrowia.
4. Problematyka. Zmaganie się małżeństwa z chorobą męża. Uczuciowe bogactwo zwykłych
ludzi, ich zdolności do miłości, poświęcenia, a nawet kłamstwa niosącego nadzieję,
podtrzymującego na duchu.
Niedomówienie głównym środkiem artystycznym. Występują licznie niedopowiedzenia,
mimo że o pewnych rzeczach się nie mówi, są one obecne, np. choroba i niedaleka śmierć
męża. Więcej treści niewypowiedzianych niż wypowiedzianych.
5. Motywy.

 kamizelka – motyw, wokół którego koncentruje się akcja i symbolizm. Znak

bezgranicznej miłości bohaterów, symbol umierającej nadziei z powodu pogodzenia
się ze śmiercią. Bodziec dla narratora do wspomnień o znajomym małżeństwie. Zegar
odmierzający czas. Wyraz kłamstwa zastosowanego w dobrym celu.
 Żyd – człowiek chciwy, chytry, sprytny. Żad targował się zaciekle przy sprzedaży
kamizelki.
 śnieg – akcja trwa do końca listopada, gdy pojawia się pierwszy śnieg. Znak zmiany,
nadejścia zimy. Pesymistyczny wydźwięk, gdyż wszystkie wysiłki człowieka i tak
zostaną przysypane śniegiem i zapomniane. „Któż jednak powie, że za tymi chmurami
nie ma słońca?” napawa nadzieją i optymizmem, bo słońce wyraża bezgraniczną
miłość i poświęcenie.
 miłość – bezgraniczna, pełna poświęcenia, bezwarunkowa.
 bieda – bohaterowie żyli w trudnych warunkach materialnych (niski poziom życia
polskiego mieszczaństwa). Chory mężczyzna nie może wykonywać zawodu i zarabiać
na chleb. Żona musiała podjąć dodatkowe obowiązki w udzielaniu lekcji i podjąć się
pracy krawcowej.