Professional Documents
Culture Documents
İÇH Toplu Not
İÇH Toplu Not
İÇH Toplu Not
Aydan Akdeniz
Anemi
Klinik olarak gerekli düzeyin altında olan hb ve htc değeridir.
Morfolojik sınıflama
Eritrositleri hacmine göre
Aneminin patofizyolojik sınıflaması
Aneminin patofizyolojik sınıflaması-devam
Aneminin morfolojik sınıflaması
Aneminin morfolojik sınıflaması
Hikaye
Semptomların başlangıç şekli ve süresi
(Örn: Beslenmeye bağlı anemiler daha uzun sürede ve sinsi gelişir,
kanama ya da hemolize bağlı ise şiddetine göre daha ani ve hızlı seyirlidir)
Daha önceki hemogram
(Örn: normalse kalıtsal anemi değil )
Daha önce anemi saptanmış mı ?
(aynı nedenle ilgili olabilir )
Aile öyküsü var mı ?
(kalıtsal anemi)
Gastrointestinal sistemle ilgili şikayetler
Beslenme şekli (vejeteryan, tek yönlü beslenme)
Hikaye
Alkol tüketimi
İlaç kulanımı (Kan sulandırıcı, folat metabolizmasını
bozan ilaç kullanımı, NSAİD
Mensturasyon hikayesi
Kilo kaybı
Gece terlemesi
iştahsızlık
Fizik Muayene
Sarılık, sklerada ikter
Konjunktivada solukluk
Kaşeksi
Glossit, stomatit
Takipne, taşikardi
Kalpte üfürüm
Splenomegali
LAP
Nöropati , dengesizlik
Kaşık tırnak
glossit
Sklerada ikter
Tanı
HEMOGRAM
Retikülosit
Özel boyası ile boyandığında içinde retiküler RNA artıkları görünen hücrelerdir.
Normal değer: % 0.5-2
retikülosit
Mutlak retikülosit sayısı(1 ml kandaki ret sayısı):
% Retikülosit x Eritrosit sayısı (milyon/ml)/10
Normal değeri: 25-125000/ml
6. Cilt bulguları
Kaşık tırnak (Koilonişi)
Glossit
Angular stomatit
Mukozalar ve konjonktivada solukluk
TANI
Tam Kan Sayımı:İlk istenecek tetkik
Hemoglobin : Düşük
sonra yapılmalıdır.
Kronik hastalık anemisi
Kronik inflamatuar hastalıklar
✓ Enfeksiyonlar: Tbc , osteomyelt akciğer absesi
✓ Enfeksiyon dışı nedenler:
RA ,SLE, Sarkoidoz, hepatit,Crohn
Maligniteler; Lenfoma, karsinomlar, sarkomlar
Kronik hastalık anemisi
Genellikle Hb: 9-10 gr /dl dir. Ağır anemilerde başka neden
aranmalıdır.
Ferritin normal ya da yüksektir.
Serum demiri, demir bağlama kapasitesi, demir
saturasyonu düşüktür.
Kemik iliği demir boyasında hemosiderin pozitiftir.
Serum EPO düzeyi düşüktür.
İnflamasyon belirteçlerinin düzeyi (sedim ve CRP)
yüksektir
Pozitif akut faz reaktanları yüksek, negatşf akut faz
reaktanları (prealb,alb, transferrin ) düşüktür
tedavi
Altta yatan hastalık düzelmedikçe anemi
düzelmeyecektir
MEGALOBLASTİK
ANEMİLER
10/11/2020
2020-2021 Eğitim Öğretim Yılı Dönem III II. Ders Kurulu
Hematopoetik Sistem Hastalıkları
Dr. Pelin AYTAN
Giriş
• edilen fenilketonüri,
• 1. Konjenital İF mutasyonu
• 2. Pernisiyöz anemi
• iii. Gastrektomi
• 3. Parazitler
• 4. Malabsorpsiyon
Esansiyel trombositoz
Primer myelofibrozis
Hipereozinofilik sendrom
Sınıflandırılamayan MPH
PATOGENEZ
BCR-ABL-------- KML
JAK2-V617F-----PV (%98)
MPL mutasyonu %5
E/K: 1,2
AYIRICIN TANI
Relative eritrositoz
Hemokonsantrasyon
Bol terleme, ciddi bulantı kusma, artmış idrar çıkışı
(diüretik, ozmotik diürez), yanıklar, extravasküler
alana sıvı kaçması
Spurious polistemi, Gaisböck sendromu, stres
eritrositozu, pseudopolistemi: Kronik relatif
eritrositoz, orta yaş erkek, aşırı kilolu,
hipertansif, sigara içen. Eritrosit kitlesi
normal
Gerçek eritrositoz
Azalmış doku oksijenizasyonuna sekonder
(Kompazatuar eritropoetin artışına bağlı)
Yüksek irtifa
Siyanotik konjenital kalp hastalığı
methemoglobinler
Aşırı sigara içimi (Karboksihemoglobin)
Anormal eritropoetin üretimi veya cevabına sekonder
Renal hastalık: Kistler, hidronefroz, renal arter stenoz, fokal
glomerulonefrit, transplantasyon
Neoplazmlar: Renal cell Ca, hepatocellüler Ca, cerebellar
hemanjiom, diğerleri
Karaciğer hastalıkları: Siroz, hepatit
İdiopatik polistemi
Familyal polistemi
Polistemia vera rubra
KLİNİK BULGULAR-I
Eritromelalji <%5
KLİNİK BULGULAR-II
Tromboz
DVT, stroke, myokardial
iskemi, Budd-Chiari
sendromu, mezenterik
iskemi
Hemoraji
Epistaksis, oral mukozal
kanama, GİS kanama,
nonspesifik ekimoz
Hiperviskozite sendromu
LABORATUVAR-I
Kemik İliği:
Hipersellüler
Megakaryositler: Sayısı artmış, dev, değişik
büyüklük, artmış nükleer lobulasyon
Stroma: Lenfoid nodüller
B12 vit ↑
Hiperürisemi
Serum eritropoetin
JAK2 mutasyonu
Arteriyal O2 saturasyonu
PROGNOZ
Trombotik komplikasyonlar temel morbidite ve
mortaliteyi oluşturur.
Kanama riski de artmış (peptik ülser)
Risk faktörleri
>60 yaş, tromboz öyküsü, lökositoz (>15.000/mm3),
kardivasküler risk faktörleri tromboz için
1500000/mm3 trombosit sayısı kanama için
TEDAVİ
Risk faktörlerinin tedavisi
Flebotomi (Htc değerini erkekte %45, kadında
%42 altında tutmak
Aspirin
Sitoredüktif tedavi
Hidroksiüre
İnterferon
Radyaktif fosfor ve busulfan
Anagrelid
Biyolojisi heterojendir
Malignensiler
Akut hemoraji
Akut hemoliz
Fe eksikliği
Cerrahi
Postsplenektomi
Major
Persistan trombositoz ≥ 450.000/mm3
Kİ de büyük ve matur morfolojide megakaryosit
proliferasyonu, az yada hiç eritroid ve granülosit
proliferasyonu
KML, PV, primer myelofibrozis, MDS veya diğer
myeloid neoplazmların tanı kriterlerinin
karşılanmaması
JAK2-V617F, CALR veya MPL mutasyonu varlığı
Minör
Diğer klonal markerin gösterilmesi veya reaktif
trombositozun olmaması
RİSK FAKTÖRLERİ
Tromboz
Tromboz öyküsü,
>60 yaş
Lökositoz
JAK2 V617F mutasyonu
Kanama
>1500.000/mm3
ESANSİYEL TROMBOSİTOZUN
TEDAVİSİ
Bütün hastalarda kardiovasküler risk faktörlerini agressif
tedavi et
(örn, sigara içme, HT, hiperkolesterolemi, obesite)
Yüksek risk hastalarda (daha önce tromboz öyküsü veya yaş >
60 veya trombosit > 1500 x 109/L):
– düşük doz aspirin + hidroksiüre (anagrelide or interferon-
second line)
Intermediate-risk hastalarda (40–60 yaş, yüksek risk faktörler
yok):
–ya randomize çalışma (örn, PT-1 intermediate risk kolu)
–yada düşük doz aspirin (diğer kardiovascular risk faktörleri
varsa sitoredüksiyon düşün)
Düşük risk hastalar (yaş < 40 ve yüksek risk faktörler yok):
– düşük doz aspirin
Median yaş 65
PATOGENEZ
Kemik iliğindeki aşırı kollajen Kİ fibroblastları
tarafından oluşturulur. Bu fibrozis poliklonal
olup, neoplastik değildir. Daha sonra fibrozis
megakaryosit ve monositler tarafından devam
ettirilir. Bu fibrozis ise malign klona aittir.
TGF-, PDGF, İL1, EGF, calmodulin, rol
almaktadır
JAK2-V617F, MPL -W515L ve MPL -W515K
mutasyonları
Prefibrotik fazda periferik kanda endotelyal
progenitörler yüksek oranda
AMM’DE KLİNİK
%20 hasta asemptomatik fazda tesadüfi bulunur.
Çoğu hastada anemi ve belirgin splenomegali
vardır.
Erken doyma, hiperkatabolik semptomlar (ciddi
halsizlik, düşük derece ateş, gece terlemesi, kilo
kaybı)
Dalak infarktüsüne bağlı ciddi sol üst kadran
ağrısı
Hepatosplenomegalinin en sık sebebi
extramedüller hematopoezdir.
AMM’DE KLİNİK-LAB
Yüksek alkalen fosfataz osteoskleroz ile ilişkili
Portal HT massif splenomegali (artmış iç
organlardaki kan akımı) veya intrahepatik
obstrüksiyona bağlı (presinüzoidal extramedüller
hematopoez, portal fibroz, küçük portal venlerin
trombotik tıkanıklığı)
Peteşi, purpura
Tanı vakaların %20-30’unda prefibrotik fazda konur.
Konstitusyonel semptomlar
Sitogenetik anormallikler
Trombositopeni (<100.000)
65 yaş üstü
SİTOGENETİK
Çok kötü risk
-7, i(17q), inv(3)/3q21, 12p-/12p11.2, 11q-/11q23
İyi risk
Normal karyotip
+9, 13q-, 20q-, 1. kromozom
translokayon/duplikasyon, Y kromozom anormalliği
TEDAVİ
Çoğunlukla palyatiftir
Transfüzyon
Kortikosteroid, androjen,EPO
Hidroksiüre
Splenektomi (mortalite %9-38)
Dalak ışınlaması
İnterferon-
Talidomide, lenalidomid
Allojenik KİT
JAK2 inhibitörleri
MAST HÜCRE HASTALIĞI
Bir veya daha fazla organda mast hücrelerinin
anormal birikimi
Kutanöz mastositozis
İndolan sistemik mastositozis
Sistemik mastositozis
Agressif sistemik astositozis
Mast hücreli lösemi
Mast hücre sarkomu
Extrakutanöz mastositoma
Kronik nötrofilik lösemi
PY de olgun nötrofiller artmış (≥25.000/mm3, (>%80)
Ph kromozom negatif, CSF3R mutasyonları
5
6
Kanama zamanı (KZ) ölçümü için genellikle Ivy metodu ve
Duke metodu kullanılmaktadır.
Duke metodu ile kanama zamanı tayini:
-Parmak ucu (tercihan kulak memesi) alkollü bezle
temizlendikten sonra kuruması beklenir.
-Bir lam kulağın arkasına tutulup lansetle kulak memesi
delinir ve kronometre çalıştırılır.
-Süzgeç kağıdı kullanılarak kan her 30 saniyede bir emilir.
-Kanama durunca kronometre durdurulup kanama zamanı
kaydedilir. Ortalama değer 1-3 dakikadır; >6 dakika
anormal kabul edilir.
7
Ivy metodu ile kanama zamanı tayini:
-Hastanın koluna dirsek üstünde tansiyon aleti bağlanır,
basınç 40 mm Hg’ya çıkarılır.
-Ön kolda kolun ön yüzünde bir bölge alkollü pamukla
silinip kurutulur.
-Kolun alt kısmı sıkıca tutularak deri gerdirilir, temizlenmiş
bölgede lanset ile 3 mm derinliğinde iki delik açılır ve
kronometre çalıştırılır.
-Süzgeç kağıdı kullanılarak kan her 30 saniyede bir emilir.
-Kanama durunca kronometre durdurulup kanama zamanı
kaydedilir. Ortalama değer 1-7 dakikadır; >10 dakika
anormal kabul edilir.
8
• Yaygın intravasküler koagülopati (DIC)
9
Bernard-Soulier sendromu
- adezyon bozukluğu
- otozomal resesif
- GPIb/IX kompleksi yok
10
• Glanzmann trombastenisi
– otozomal resesif
– GPIIb/IIIa kompleksi eksik
– Trombosit sayısı normal, kümelenme olmaz
11
Edinsel Koagulasyon
Bozuklukları
Dr. Aydan AKDENİZ
Primer hemostaz
Sekonder hemostaz
Wet
purpura purpura
hematom
ekimoz
• Trombositopeni ve trombosit fonksiyon
bozukluğu
• Vitamin K eksikliği
• Antikoagulan ilaçlar
• Karaciğer yetmezliği
• Böbrek yetmezliği
• Hipotermi
• DİC
• Edinsel hemofili
Trombosit fonksiyon bozuklukları
EDİNSEL HEMOFİLİ
Hasta Normal
plazması plazma
Uzamış
aPTT/PTZ
aPTT/PTZ düzelirse aPTT/PTZ düzelmezse
HÜS TTP
Akut böbrek yetmezliği Nörolojik bulgular
Ateş
Akut böbrek yetmezliği
TTP
• Non immun hemolitik anemi
• Periferik kanda parçalanmış eritrositler
• Hemoliz parametrelerinde artış
• Trombositopeni
• Böbrek yetmezliği
• Nörolojik bozukluk: konfüzyon başağrısı
koma, iskemik atak
• Ateş
TTP
• ADAMTS13 eksikliği ile olur
• Konjenital:ADAMTS-13 ün yokluğu ile
karakterizedir.
• Edinsel: %95i plazmada dolaşan Ig G tipi
anti ADAMTS-13 antikorları ile olur.
Nedenleri: kanser, HIV , SLE, Gebelik, kinin kullanımı ,
kemoterapi
HÜS
• Hemolitik anemi
• Periferik kanda parçalanmış eritrositler
• Hemoliz parametrelerinde artış
• Trombositopeni
• Böbrek yetmezliği
• En sık neden: shiga toksin
HÜS
• İki hafta içinde ishal öyküsü olan bir
hastada aniden ortaya çıkan hemolitik
anemi, trombositopeni ve böbrek hasarı ile
klinik olarak tanı konur
• Genellikle çocuklarda görülür
• TTP ye göre daha benign seyreder
• Destek tedavisi veya gastroenterit tedavisi
ile tablo genellikle geriler.
TTP ve HÜS de laboratuar bulguları
HELLP
• HELLP karaciğer enzimlerinde yükselme,
düşük trombosit sayısı ve hemoliz ile
karakterize bir sendromdur.
• Tüm gebeliklerin %0.1-0.8 inde görülür
HELLP için risk faktörleri
Hangi hastada primer amiloidoz araştırılmalıdır... 60 yaş Nefrotik sendrom+ rakun gözü, dil büyüklüğü
Primer amiloidozda niçin dijital toksititesi sık görülür... Amiloid fibrilleri dijitali bağladığı için
Primer amiloidozda niçin kanama diyatezi görülür... Amiloid fibrilleri faktör 9 ve 10‛u bağladığı için
• Amiloid tümoral, iltihabi veya kalıtımsal hastalıklar gibi bir grup klinik bozuklukta değişik
doku ve organda hücreler arasında biriken anormal protein yapısıdır.
• Değişik patogenetik mekanizmalarla farklı dokularda farklı amiloidler birikir ve bu nedenle
amiloidoz tek bir hastalık değildir. Benzer görünümlü proteinlerin depolanması ile ortaya
çıkan hastalık grubu olarak kabul edilir.
• Amiloid materyalin %95’i fibril protein, kalan %5’i P komponent ve diğer
glikoproteinlerden oluşu.
• Yaklaşık 20 farklı amiloid protein belirlenmiştir. Fakat üçü en sıktır:
-AL(amyloid light chain)
-AA (amyloid associated protein)
-Aβ amiloid
AMİLOİDİN KİMYASAL YAPISI
• Böbrek yetmezliği nedeni ile uzun süreli hemodializ uygulanan hastalarda beta2
mikroglobulin birikimine bağlı gelişir.
• Böbrek yetmezliği olan hastaların serumunda yüksek konsantrasyonlarda beta2
mikroglobulin vardır ve diyaliz membranından geçemez.
• Hastaların %70’inde sinovya, eklem ve tendon kılıfında Abeta2-m amiloid birikir.
HEREDOFAMİLYAL AMİLOİDOZ
• En iyi bilinen örneği otozomal resesif geçen ailevi akdeniz ateşidir (FMF).
• FMF’de birikim AA protein yapısındadır.
• Periton, plevra ve sinovyal membran gibi serozal yüzeylerin tekrarlayan iltihabi atakları
vardır.
• Reaktif sistemik amiloidozdan ayrılamayan sistemik dağılım gösterir.
• Periferik ve otonom sinir fibrillerinde amiloid birikimi ile karakterize otozomal dominant
bozukluk olan ailevi amiloidotik polinöropatide ATTR birikir.
LOKALİZE AMİLOİDOZ
• En sık kullanılan özel boya olan Kongo kırmızısı ile amiloid birikimi pembe –kırmızı renkte
boyanır. Bu alanlar polarize ışık altında ışığı çift kıran yeşil renkte görülür.
• Kristal violet veya metil violet ile amiloid maddesi gül kırmızısı renkte boyanır
(metakromatik boyanma).
• Çeşitli amiloid tiplerine karşı olan monoklonal antikorlarla immunhistokimyasal olarak da
gösterilebilir.
• Böbrek amiloidozu en sık ve en ciddi organ tutulumudur. Nefrotik sendrom , renal
yetmezlik ve üremi yapar. Amiloidoza bağlı en sık ölüm nedenidir.
• Karaciğer amiloidozunda karaciğer büyük, soluk, balmumu grisi renkte sert kıvamdadır.
Birikim önce Disse aralığında başlar, progresif olarak komşu parankim hücreleri ve
sinuzoidleri işgal eder.
• Zamanla basınç atrofisi ve hepatosit kaybı görülür.
• Kalp amiloidozu izole bozukluk olarak veya sistemik tutulumun bir parçası olarak
görülebilir. Primer amiloidozda daha sıktır. ,
• Hemen daima 70 yaş üzerinde izole organ tutulumu şeklinde olabilir.
• Kalp normal veya hafifçe büyük ve sert olbilir.
• Subendokardiyal yerleşen pembe-gri , çiğ damlası gibi kabarıklık karakterizedir.
• Gastrointestinal sistem ağızdan anüse kadar her düzeyde tutulabilir. Erken lezyonlar
bilhassa damardadır. Fakat sonra submukoza, muskularis ve serozanın bitişik sahalarına
ilerleyebilir.
• Dildeki nodüler birikim makroglosssi yapar ve dilin ‘’amiloid tümör’’ adını alır.
• Solunum kanalı larinksten en küçük bronşiyollere kadar fokal veya diffüz tutulabilir.
• Amiloidoz tanısı dokularda amiloid birikiminin gösterilmesine dayanır.
• Tutulan herhangi bir organın biyopsisi tanı koydurucu olabilir.
• Rektal biyopsi tanı sensitivitesi yüksek, basit ve minimal invaziv yaklaşım şeklidir.
Kök Hücre Nakli
Doç. Dr. Anıl Tombak
Kök Hücre Nedir
• Kendini yenileyebilen (Self-Renewal)
• Farklı hücrelere yönlenebilen
(Differentiation)
• Yamalanma yapabilen (Engrafment)
• Klonal hücreler
Kök hücre nasıl tespit edilir
• Kaynak
–Kemik İliği
Verici
–Periferik Kan
Allojeneik
Akraba
–Kord Kanı Akraba dışı
Otolog
Singeneik
KÖK HÜCRE= KEMİK İLİĞİ
TRANSPLANTASYONU
Amaç:
• Mobilizasyon protokolleri:
– Kemoterapi: 160
140
• Periferik kanda kök hücre konsantrasyonunu 20-
25 kat arttırır
– Siklofosfamit
120
– Etoposit 100
– Siklofosfamit + Etoposit
80
– Sitokin (G-CSF)
• Filgrastim 60
• Lenograstim 40
– Kombinasyon (Kemoterapi + sitokin):
20
• Periferik kanda kök hücre konsantrasyonunu
100-160 kat arttırır 0
Normal KT Sitokin KT + Sitokin
Aferezde Kullanılan Cihazlar II
Gambro-Cobe BCT DIDECO
Spectra Trima Excel
ÇEVRE KANI
Kordon Kanı
Kordon kanın toplanması esas olarak iki farklı yontemle yapılmaktadır: enjektor
ile doğrudan ven’den ve yercekimi yardımıyla torbada toplama yontemi.
Kök Hücre Kaynaklarına Göre
Hematopoetik Hücre Özellikleri-1
Kemik iliği: Çevre kanı
• Genel anestezi altında • G-CSF ile HH lerin kemik
ameliyathanede steril iliğinden dolaşıma
koşullarda toplanır. mobilizasyonu
• Sınırlı sayıda HH içerir. • Toplama işlemi kolay
• Ortanca çekirdekli h: • G-CSF ilişli yan etkiler
2x108/kg • Yüksek hücre sayısı
• Ortanca CD34+ h: • Ortanca çekirdekli h: 9x108/kg
2,8x106/kg • Ortanca CD34+ h: 7x106/kg
• Ortanca T h: 2,2x107/kg • Ortanca T hücre: 27x107/kg
Kök hücre dondurma
Amaç:
– 1) Flörasan mikroskobu
Propidyum İyodit
x100
Canlı
– En az % 75 ve üzeri olmalı
Canlı Hücre
Hücre
MNH
Hangi Hastalıkta Nakil?
• Lösemi ve lenfomalar • Hemaglobinopatiler
– AML/ALL – Beta talasemi major
– KML – Orak hücre anemi
– KLL • Ciddi immun yetmezlik,
– JMML Wiskott-Aldirich sendromu
– HL/HDL • Hurler S vd kalıtsal
• MDS metabolik bozukluklar
• MPH: KMML, IMF – Adrenolökodistrofi
• MM vd plazma h hast. – Metakromatik lökodistrofi
• Kemik iliği yetmezlikleri • Ailevi lökoeritrositik
– AAA, FA, PNH, SEDA lenfohistiositozis
www.asbmt.org
Transplantasyon Seyri-I
Öğretim üyesi tarafından konseye sunum
KİT Konseyinden uygun olanlar kaydedilir
Alıcı ve verici hazırlıkları
Sağlık Bakanlığı Onayı Alınacak veya
Yurtdışından getirtilecek ilaçlar için gerekli
yazışmaların yapılması
Hazırlıkların onaylanması
Ünite içine giriş
Kök Hücre Nakli
Takip
Hastanın değerlendirmesi (Nakil
öncesi)
• Hikaye-fizik inceleme
• Hematolojik-Tam kan, koagulasyon profili
• Biyokimya: Glukoz, böbrek ve karaciğer fonksiyon testleri, LDH
• Kan grubu ve antikor titreleri
• Tiroid fonksiyon testleri, FSH, LH, E2, Progesteron, Testesteron
• Viral durum: CMV, EBV, HSV, VZV, Kızamık, Kabakulak, Hepatit-A,B ve C, HIV
• Diğer seroloji: Sifiliz, toksoplazma
• İdrar analizi
• Kardiyopulmoner: Gögüs X-ray, EKG, SFO, Diffuzyon kapasitesi, PPD
• İmmunglobinler, gerekirse IgG alt grupları
• Dental değerlendirme
• Hastalık durumunun değerlendirilmesi
• Feritilite durumunun değerlendirilmesi
TRANSPLANTASYONUN SEYRİ
Remisyonda
hasta
Kemoterapi
ve/veya
Radyoterapi
Günler -10/-1 0 +15
TRANSPLANTASYONUN SEYRİ
Kemoterapi
ve/veya
Radyoterapi
Günler -10 / -1 0 +15
TRANSPLANTASYONUN SEYRİ
Kemoterapi
ve/veya
Radyoterapi
Günler -10 / -1 0 +15
TRANSPLANTASYONUN SEYRİ
Kemoterapi
ve/veya
Radyoterapi
Günler -10 / -1 0 +15
ERKEN KOMPLİKASYONLAR
• İlk 100 günde görülen komplikasyonlardır, %15-20 ölüm
ile sonlanır.
• Mukozit (özellikle ağıziçi)
• Fırsatçı İnfeksiyonlar (bakteriyel, viral, fungal)
• Venooklüziv hastalık (sarılık, kilo artışı, karaciğer
yetmezliği)
• Engraftman yetmezliği (verici kemik iliğinin fonksiyon
görmemesi)
• Akut Graft versus Host Hastalığı (Cilt, GİS, Karaciğer)
ÜNİTE İÇİNDE
KARŞILAŞILABİLECEK
SORUNLAR
Tedaviye bağlı bulantı-kusma, halsizlik
Hücrelerin düştüğü dönemde ateş, ağız
yarası, yutma güçlüğü, ishal
Her sisteme ait enfeksiyon olabilir
Hastanın her şikayeti önem taşır, en ufak
bulgular bile doktora mutlaka söylenmelidir
Şikayetlerinizin önemli veya önemsiz
olduğuna doktorunuz karar versin
GEÇ
KOMPLİKASYONLAR
TEDAVİYE BAĞLI
• AKCİĞER KOMPLİKASYONLARI
• BAŞ-BOYUN KOMPLİKASYONLARI
- Katarakt
- Tiroid fonksiyon bozukluğu
• GONADAL FONKSİYON, BÜYÜME ve GELİŞME
• İKİNCİL MALİGNİTELER
TABURCU OLDUKTAN SONRA
DİKKAT EDİLECEKLER
• Taburcu olmadan önce evde yapılacak ve kullanılacak ilaçlar,
eğer kateterin uzun süre kalması gerekiyor ise bakım
yapabilmek için gerekli eğitim
• Transplantasyon polikliniğine düzenli kontrol
• Sağlıklı yiyecekler yiyin
• Sigara ve tütün kullanmayın
• Alkol kullanmayın
• Güneş gözlüğü kullanın
• Aşırı güneşe maruz kalmayın.
• Doktorunuza danışmadan ilaç kullanmayın.
• Her türlü bitkisel veya alternatif tıp ürünlerini ve yöntemlerini
doktorunuza danışmadan kullanmayın.
12.11.2020
2020-2021 Eğitim Öğretim Yılı Dönem III II. Ders Kurulu
Hematopoetik Sistem Hastalıkları
Dr. Pelin AYTAN
GİRİŞ
Aplastik anemi (AA) anormal infiltrasyon ve retikülin
lif artışı olmaksızın hiposellüler kemik iliği ve
pansitopeni ile seyreden idyopatik/idyosenkrazik
veya kalıtsal bir kemik iliği yetersizliği hastalığıdır.
Yıllık insidansı milyonda 2-4’tür. Her yaş grubunda
görülmekle birlikte genç erişkinlerde daha sık
görülür. Sıklık 60 yaş üzerinde ikinci bir zirve yapar.
▪ EDİNSEL
▪ Sitotoksik ilaçlar
▪ Radyasyon
▪ Graft-versus-host hastalığı
▪ Aplastik kriz
▪ Hemofagositik sendrom
▪ KALITSAL
▪ Fanconi aplastik anemisi
▪ Diskeratozis konjenita
▪ Amegakaryositik trombositopeni
▪ İdyopatik AA, kemik iliğinin otoimmun bir hastalığı
olarak kabul edilmektedir. Çoğu olguda altta yatan
neden bulunamaz. Tetikleyici bir faktörün ön planda
olduğu nadir bazı durumlarda otoimmun
mekanizmalarla oluştuğu ileri sürülmektedir. AA ile
en sık ilişkilendirilen etmenler arasında, ilaçlar
(antibiyotikler, antiinflamatuar ilaçlar,
antikonvülzanlar, antitiroid ilaçlar, antidepresanlar,
oral antidiyabetikler ve antimalariyaller), virüsler
(hepatit) ve kimyasal toksinler (benzen ve
pestisidler) yer almaktadır.
▪ Klinik bulgular sitopenilere bağlı olarak gelişir. Belirti ve
bulgular aniden ortaya çıkabileceği gibi hastalık sinsi
başlangıçlıda olabilir. Efor dispnesi, halsizlik, kanama
eğilimi, kolay çürük oluşumu, dişeti kanaması, hipermenore,
ateş, tekrarlayan infeksiyonlar sık izlenen bulgulardır.
İnfeksiyon etkeni çoğu kez bakteriyeldir. Uzamış
nötropenide mantar infeksiyonları da akla gelmelidir.
▪ Fizik muayenede solukluk yanısıra ve peteşi, ekimoz gibi
kanama bulgularının varlığı saptanabilir. AA organomegali
ve lenfadenopatiye yol açmaz.
▪ 1. Tam kan sayımı, retikülosit sayımı
▪ 4. Kemik iliğinden sitogenetik tetkik (40 yaş altı hastalar için çevresel kandan kromozom frajilitesini gösteren genetik
testler)
▪ 5. CD55, CD59 ekspresyonuna yönelik akım sitometrik inceleme
▪ 12.Karın ultrasonu
Trombosit
ABO sistemi
• ABO sistemi 1900 yılında ilk kez Landsteiner
tarafından tanımlandı.
• ABO antijenleri kanda eritrositlerde, trombositlerde
ve birçok kanda dolaşan protein üzerinde bulunur.
• ABO uygunsuz transfüzyon ölümle sonuçlanabilir.
• Endotel, böbrek, kalp, barsak, pankreas ve akciğerler
dahil bir çok dokuda bulunur.
• ABO uygunsuz transplantasyon akut humoral
rejeksiyonla sonuçlanabilir.
• A ve B antijenleri glikolipit ve
glikoproteinlerdeki 3 şeker epitopları ile
tanımlanır.
• A ve B antijenlerinin ekspresyonu için H
antijen sentezi gerekir. H antijeni her ikisi için
de prekürsör moleküldür.
-A kan grubunda N asetil galaktozamin
H antijenine eklenirken,
-B kan grubunda galaktoz H antijenine eklenir.
-AB kan grubunda her ikisi de sentezlenir.
• ABO antijenleri embriyoda 5-6. haftada
saptanmaya başlar.
• Kord kanında antijenlerin kantititesi erişkine
göre daha azdır. Yaşla bu kantite artar.
• 2-4 yaşta ABO antijen ekspresyon seviyeleri
erişkin düzeye ulaşır.
• Anti-A ve anti-B doğumda yoktur.
• Eğer varsa, anne kaynaklıdır.
• Bebekte sentezi 3-6. ayda meydana gelir.
• Antikorların titreleri giderek artarak 5-10.
yaşta erişkin düzeye çıkar.
RH sistemi
• Landsteiner ve Wiener, Macasus Rhesus
maymunlarından alınan eritrositlerin
tavşanlara verilmesi ile elde edilen
antiserumun insanların %85’inin eritrositlerini
aglutine ettiğini göstermişlerdir. Bu antijene
Rh antijeni denilmiştir.
• D antijeni, A ve B’den sonra en yüksek
antijeniteye sahiptir.
Rh antijenleri
• C, c, E, e, D antijenlerine karşı antikorlar serumda
mevcuttur. Klinik olarak anlamlıdır.
• d antijenine karşı antikorlar serumda
gösterilememiştir.
• 40’dan fazla Rh antijeni vardır.
• Rh sisteminin en güçlü antijeni D antijeni olduğundan
anti-D ile aglutine olan eritrositlere “Rh pozitif”,
aglutine olmayanlara ise “Rh negatif” adı verilir.
• D en immunojenik olanıdır.
• c ve E bunu takip eder.
• Rutinde sadece donör ve hasta için sadece D
bakılır.
• Rh subgrup tiplendirmesi orak hücre anemili
hastalar için yapılabilir. (K ile beraber)
KELL sistemi
A B D C
ABO Direkt gruplama (anti serum) ABO Karşıt gruplama
antijen antikor (test hücreleri)
Anti-A Anti-B Anti-A,B A1 B
A +4 - +4 Anti-B - +4
B - +4 +4 Anti-A +4 -
AB +4 +4 +4 - - -
0 - - - Anti-A, +4 +4
Anti-B
Tüp Yöntemi
Jel kart Yöntemi
Tam Kan
Eritrosit süspansiyonu
Trombositten zengin plazma
Trombosit süspansiyonu
Taze plazma
Kriopresipitat
Plazma fraksinasyon ürünleri
Sıvı plazma
Aferez yöntemiyle elde edilebilecek
kan bileşenleri
• Eritrosit süspansiyonu
• Trombosit*
• Plazma
• İmmun plazma (Konvelesan plazma)*
• Granülosit*
• Lenfosit
• Kök hücre*
Transfüzyon Kararı
Alternatif Tedaviler
Yarar Risk
Geçmişten Bugüne Eritrosit
Transfüzyonu Endikasyonu
• “10/30” kuralı
• Daha düşük Hb ve Htc
değerleri
• Hastanın klinik durumu
• Hastanın O2 ihtiyacı
Tam Kan
• Volüm genişletmek
• Aktif kanama
• Otolog transfüzyon
Trombosit Süspansiyonu Endikasyonu-I
• Kanamayı durdurmak
– Trombositopeni
– Trombosit Fonksiyon Bozukluğu
• Proflaktik
Trombosit Süspansiyonu Endikasyonu-II
• Kanamaların düzeltilmesi
– Warfarin
– K vit eksikliği
– Multiple koagülasyon faktör eksikliği
• DİK
• KC hastalığı
• Dilusyonel koagülopati
• TTP tedavisi
ERİTROSİT SÜSPANSİYONU
ALICI VERİCİ
• O Rh (+) O Rh (+), O Rh (-)
• A Rh (+) A Rh (+), A Rh (-), O Rh (+), O Rh (-)
• B Rh (+) B Rh (+), B Rh (-), O Rh (+), O Rh (-)
• AB Rh (+) AB Rh (+), AB Rh (-), A Rh (+), A Rh (-),
B Rh (+), B Rh (-), O Rh (+),O Rh (-)
• O Rh (-) O Rh (-)
• A Rh (-) A Rh (-), O Rh (-)
• B Rh (-) B Rh (-), O Rh (-)
• AB Rh (-) AB Rh (-), A Rh (-), B Rh (-), O Rh (-)
TAM KAN
• ALICI VERİCİ
• O Rh (+) O Rh (+), O Rh (-)
• A Rh (+) A Rh (+), A Rh (-)
• B Rh (+) B Rh (+), B Rh (-)
• AB Rh (+) AB Rh (+), AB Rh (-)
• O Rh (-) O Rh (-)
• A Rh (-) A Rh (-)
• B Rh (-) B Rh (-)
• AB Rh (-) AB Rh (-)
Trombositteki antijenler
• A-B → + • Alloimmunizasyon riski
• D → Ø var
TAZE DONMUŞ PLAZMA
ALICI VERİCİ
• O O , A , B , AB
• A A , AB
• B B , AB
• AB AB
Monoklonal bir protein üretimi ve tek bir plazma
hücre klonunun neoplastik proliferasyonu ile
karekterize bir hastalıktır. (IgG, IgG, IgA, IgA,
IgD, IgD, IgE, IgE, serbest ve )
Tüm malignitelerin %1’i
Hematolojik malignitelerin%10’u
Yıllık 5-7/100.000,
Ortalama yaş 65-70, %2 <40 yaş
5 yıllık sağ kalım %50
Etyoloji
Bilinmez; atom bombası, radyasyon, endüstrial veya
zirai toksinler rol oynayabilir.
Prekürsör medikal durumlar
MGUS
Kronik antijenik stümülasyon
Viral infeksiyonlar (HIV, HCV)
Semptom ve bulgular
Kemik lezyonları %79
Kemik ağrısı %66
Anemi (Hb<12 gr/dL) %73
Halsizlik %32
CRE > 2 mg/dL %19
Ca > 11 mg/dL %13
Kilo kaybı (> 9kg) %12
Asemptomatik %20
Klinik Özellikler
Yaşamın 7. Dekatında pik
Hastaların %2’si 40 yaş altında
Kemik ağrısı tanı sırasında hastaların 2/3’ünden
daha fazlasında (özellikle sırt ve göğüs ağrısı,
pelvis), gezici ağrı
Hareketle artan ağrı
Patolojik kırıklar
Kemik lezyonları: IL-1-β, TNF-β, IL-6, MIP 1α,
NF-κβ ve/veya PTH ile ilişkili protein kemik
yıkımından sorumlu
Osteoblastik aktivite azalmış, osteoklastik
aktivite artmıştır
Halsizlik yaygın ve anemiyle ilişkili
Anemi: Normokrom normositik, bazen makrositik.
Neoplastik plazma hücrelerinin Kİ’e yerleşmesi ve
IL-6, IL-1,TNF-α ve/veya TNF-β sekresyonu
Böbrek yetmezliği hastaların yarısında. Sıklıkla
myelom böbreğine bağlı (distal ve kollektor tüplerin
başta Bence-Jones proteinler ve IgD myeloma olmak
üzere geniş tabaka halindeki kümeciklerle (albumin
ve Tamm Horsfall protein) tıkanır).
Hiperkalsemi, dehidratasyon, hiperürisemi,
nefrotoksik ilaçlar, plazma hücre infiltrasyonu,
amiloidozis böbrek yetmezliğini artırır.
Cast Nephropathy
Nörolojik tutulum: Sinir basısına bağlı sinir kökü
ağrısıyla aşikar. Spinal cord ve cauda equina basısı
%5. Leptomeningeal infiltrasyon sık değil
Periferik nöopati kemoterapi ile ilişkili (Bortezomib,
talidomid)
B ve T hücre immun yetmezliği (TGF-β, FAS ligand,
IL-6). Bakteriyel enfeksiyonlara artmış eğilim
(pnömokok pnömonisi ve H influenza). Gr (-)
infeksiyonlar ve S aerus yatan hastalarda atmış.
Ölümlere sık rastlanır.
Kanama trombositopeniye, kalitatif trombosit
anormalliklerine (üremi), hiperviskozite ve
monoklonal proteinlerin pıhtılaşma faktörlerini
inhibe etmesine bağlı
Hiperviskozite; Normali ≤1.8 centipoise, Hastaların <
%8’inde viskozite >4. 6-7 üzerine çıktığında oronazal
kanama, purpura, görmede azalma, retinopati, nörolojik
semptom, dispne, plazma volüm artışı, konjestif kalp
yetmezliği
Tromboz kanamadan daha yaygın
Hepatomegali %20, splenomegali %5.
Akut terminal faz, hızlı progressif hastalık;
açıklanmayan ateş, pansitopeni, hipersellüler Kİ.
Extramedüller plazmasitom hastalığın son evresinde daha
sık
Ölümlerin en sık sebebi infeksiyon %24-52, böbrek
yetmezliği %20
Laboratuvar özellikler
Tanı esnasında 2/3’ünde normokrom normositik anemi,
sonunda hepsinde. Çok miktardaki monoklonal
proteinini ozmotik etkisine bağlı artmış plazma volümü
Hb ve Htc’de yalancı düşmelere neden olur.
Monoklonal protein %93 saptanır (IgG %52, IgA %20,
hafif zincir %16 (Bence Jones proteinüri), IgD %2, IgM
<%1). %90 diğer Ig lerde azalma. %70 idrarda saptanır
İdrarın immunfikzasyonda monoklonal protein %75.
Tanı esnasında hastaların %97’inde serum veya idrarda
monoklonal bir protein mevcut. %1-3 Non sekretuvar
Yarısında serum kreatinin artmış, hiperkalsemi tanıda
%20 mevcut
Sedim artışı >%90
Radyografi: Zımba deliği şeklinde litik lezyonlar,
osteoporoz veya hastaların %75’inde kırık. Vertebra,
kafatası, torasik kafes, pelvis ve humerus ve femur
proximalleri en sık
Myeloma bone pathology
Kompresyon kırığı
Görüntüleme
Kemik survey
Önceden rutindi. Duyarlılığı düşüktür.
Tüm vücut düşük doz Bilgisayarlı Tomografi (BT)
Standart kemik hastalığı tarama yöntemi
Tüm vücut yada semptomatik bölgenin Manyetik
Rözanans İnceleme (MR)
Pozitron Emisyon Tomografi (PET-BT)
Multiple Myelom Tanı Kriterleri
Durie-Salmon Staging System
Stage I: low cell mass (< 0.6 X 1012/m2)
All of the following:
1) Hg > 10 g/dl
2) Normal calcium
3) Normal bone structure (or solitary lesion only)
4) Low paraprotein production rates:
IgG < 5 g/dl
IgA < 3 g/dl
Urinary monoclonal protein < 4 g/24h
Stage II (intermediate)
Stage III: high cell mass (> 1.2 X 1012/m2)
Any one of the following:
1) Hg < 8.5 g/dl
2) Serum calcium > 12 mg/dl
3) Advanced lytic bone lesions
4) High paraprotein production rates:
IgG >7 g/dl
IgA >5 g/dl
Urinary light chain paraprotein on electrophoresis >12 g/24h
Lenfadenopatili Hastaya Yaklaşım
• Lokalize / Yaygın
• Hastalıklar / İlaçlar
4
5
• Lokalize LAP
– Servikal
• Ön servikal : EMN (EBV), CMV, toxoplasmosis
• Arka servikal : EBV, tuberculosis, lenfoma,
Kikuchi hastalığı, baş-boyun kanserleri
– Supraklaviküler
• Malignensi olasılığı yüksek
• Sağ supraklaviküler: mediasten, AC, özefagus
• Sol supraklaviküler (Virchow nodu): abdominal malignensi
– İnguinal: enfeksiyonlar, kanser (cilt, serviks, vulva, rektum, anüs, over, penis)
6
• Yaygın LAP
– HIV enfeksiyonu
• akut semptomatik enfeskiyon ile hassas olmayan LAP
– Mikobakteriyel enfeksiyon
• özellikle boyunda (scrofula): haftalar /aylar içinde büyür
• miliyer tüberküloz
– EMN:
• ateş, farenjit, simetrik LAP (posterior > anterior servikal)
• aksiller, inguinal LAP olabilir (diğer farenjitlerden farklı)
• Heterofil-negatif mononükleosis benzeri hastalık
– CMV, HSV, s. pyogenes, t. gondii
– SLE:
• hastaların %50’sinde olur
• yumuşak, hassasiyet yok, 0,5 – 1-2 cm
• servikal, aksiller, inguinal bölgeler
– İlaçlar 7
8
• Nadir sebepler:
– Castleman hastalığı (anjiyofolliküler lenf nodu hiperplazisi)
– Kikuchi hastalığı
– Kawasaki hastalığı
– İnflamatuar psödotümör
– Amiloidoz
– Kimura hastalığı
9
• Tanısal yaklaşım
– Anamnez
• enfeksiyon veya maligniteyi düşündüren belirti ve bulgular
• kedi tırmalaması, az pişmiş et yeme (toxoplasmosis), kene
(Lyme hastalığı), seyahatler, ilaç enjeksiyonları, seksüel
davranış
• ateş, gece terlemesi, kilo kaybı (tbc, lenfoma)
• ilaç kullanımları
– Fizik muayene
• splenomegali varlığı: lenfoma, EMN, KLL, akut lösemi…
• yeri, büyüklüğü, kıvamı, fiksasyonu, hassasiyeti
10
• Tanısal testler
– Yaygın LAP olanlarda
• CBC, akciğer grafisi, PPD, HIV, ANA,
heterofil test
• Biyopsi
– >4 hafta süren LAP’ler ve malignite bulguları
(hızlı büyüme, B belirtileri)
– Eksizyonel biyopsi en uygun yaklaşım
» Supraklaviküler, boyun, aksilla, kasık
– İnce iğne aspirasyon biyopsisi
» En çok kanser nüksünü araştırmada faydalı
» Açık biyopsi uygun değilse yapılabilir
– Görüntüleme
• Biyopsinin yerini tutamaz
• USG, BT, MR, PET-BT
11
12
13
Hodgkin Lenfoma
• 2,2 / 100.000,
• Etiyoloji;
– otoimmün, kronik inflamatuar hastalıklar,
– genetik yatkınlık,
– organ nakli,
– EBV, HIV.
2
• B hücre kaynaklı,
3
• Reed-Sternberg hücresinin immünofenotipik
özellikleri:
– CD 30 (+) % 90-100
– CD 15 (+) % 65-90 (negatifliğinde sık nüks)
– CD 45 (LCA) (–)
– CD 20 (–);
• % 10-40 olguda (+): kötü prognoz ile ilişkilidir.
4
• Tanı;
– Anamnez, FM, doku biyopsisi, Kİ
biyopsisi, laboratuar, görüntüleme.
• Evreleme, prognoz;
– Ann Arbor, Kotswolds, IPI.
• Tedavi seçimi.
5
• %70 ağrısız LAP, %30 SM, %5 HM, Kİ,
6
• Klasik HL:
- Nodüler sklerozan (genç erişkinler) (%70);
- supradiafragmatik başlangıç, santral dağılım (servikal,
mediastinal, paraaortik),
- laküner hücreler.
- Mikst sellüler (%20-25);
- santral dağılım.
- Lenfositten zengin (%5)
- Lenfositten fakir (<%1);
- abdominal nodal tutulum, nod dışı hastalık.
7
8
• Tanı;
– Anamnez, FM, doku biyopsisi, Kİ
biyopsisi, laboratuar, görüntüleme.
• Evreleme;
– Ann Arbor, Cotswolds.
– Yeterli doku biyopsisi,
– Kİ’nin, şüpheli nod dışı alanın (kemik,
hepatik, pulmoner, kutanöz) biyopsisi,
– Efüzyonun sitolojik incelemesi,
– Görüntüleme.
9
Ann Arbor evrelemesi
Evre I Tek bir lenf nodu bölgesinin tutulumu (I) veya tek bir ekstralenfatik
organ ya da doku tutulumu (IE)
Evre II Diyaframın aynı tarafında ≥2 lenf nodu bölgesinin veya yapısının
tutulumu (II) ya da komşu ekstralenfatik organın / dokunun sınırlı
tutulumu (IIE)
Evre III Diyaframın her 2 tarafında lenf nodlarının tutulumu (III), dalak (IIIS)
ya da komşu ekstralenfatik organın / dokunun sınırlı tutulumu
(IIIE), (IIIES)
Evre IV ≥1 ekstralenfatik organ / dokunun yaygın tutulumu (ilişkili lenfatik
tutulum var veya yok)
10
Cotswolds evrelemesi
Evre I Tek bir lenf nodu bölgesinin veya lenfoid dokunun (dalak, timus, Waldeyer
halkası gibi) veya tek bir ekstralenfatik organ ya da doku tutulumu (IE)
Evre II Diyaframın aynı tarafında ≥2 lenf nodu bölgesinin veya yapısının tutulumu
(II) ya da komşu ekstralenfatik organın / dokunun sınırlı tutulumu
(IIE)
Evre III1 Splenik, hilar, çölyak, portal nodların tutulumu var veya yok
Evre III2
Paraaortik, iliak ve mezenterik nodların tutulumu
A, B, X, E
11
• Tanı;
– Anamnez, FM, doku biyopsisi, Kİ
biyopsisi, laboratuar, görüntüleme.
• Evreleme, prognoz;
– Ann Arbor, Kotswolds, IPI.
• Tedavi seçimi.
12
Tedavi
• Erken evre iyi prognostik;
– Evre IA ve IIA,
– Uzun süreli sağkalım (% 90-95),
• İleri evre
13
Evre IA – IIA iyi prognostik (2/4 ABVD + IFRT)
(30 Gy)
(3 hafta içinde)
(2 kür
GHSG riskABVD)
faktörleri olan - büyük mediastinal kitle,
- nod dışı hastalık, yoğun dalak tutulumu,
- yüksek sedim, >2 hastalık bölgesi yoksa;
2 kür ABVD’yi takiben 30 Gy IFRT yeterli olabilir.
14
Evre IA – IIA iyi prognostik (RT uygulanmayacaksa) (6 ABVD)
(2 kür ABVD)
15
Evre I – II kötü prognostik (6 ABVD + IFRT)
16
Evre III – IV (6 ABVD ± RT)
17
18
LPHL
19
Tedavi Sonrası Takip
• Hastanın yaşına, hastalık evresine, başlangıç tedavisine göre
kişiselleştirilmelidir,
• İlk 2 yıl, her 2-4 ayda bir, 3-5. yıllarda 3-6 ayda bir FM, lab.,
• İlk 2-5 yılda, 6-12 ayda bir göğüs grafileri veya toraks BT,
20
Geç Etkilerin Takibi
• İkincil maligniteler:
– Meme, AC, kolorektal kanser, melanom, sarkom,
– Toraks RT’si uygulananlarda mammografi veya
meme MR, tedavi bitiminden sonraki 8-10 yıl içinde
başlamalı,
– Lösemiler, DBBHL.
• Hipotiroidi, sterilite
• Pulmoner toksisite:
– Bleomisin, RT, KT ile büyüme faktörlerinin
kullanılması, riski arttırır.
• Kardiyak hastalık:
– Mediastinal RT (5-10 yıl sonra), antrasiklin tabanlı
rejimler,
– Kardiyomiyopati, perikardiyal fibrozis.
21
İlerleyici Hastalık veya Nüks:
(En az 2 kür yüksek doz KT + OKİT)
22
23
• Volker Diehl (emekli Hodgkin ustası) (2007):
– Tedaviyi güncel olarak izlemeyen doktorlar,
Hodgkin Lenfoma hastaları için en önemli
prognostik faktör olacaktır.
24
Hodgkin Dışı Lenfomalar
Splenik marjinal zon B hücreli lenfoma Subkutanöz panniculit benzeri T hücreli lenfoma
Ekstranodal mukoza ilişkili lenfoid dokunun marjinal zon B hücreli lenfoması Enteropati tipi T hücreli lenfoma
Mediastinal (timik) büyük B hücreli lenfoma Ekstrranodal NK/T hücreli lenfoma, nazal tip
Burkitt lenfoma
27
28
Sites of origin of malignant lymphomas in a lymph
node according to anatomic and functional
compartments of the immune system. CLL, chronic
lymphocytic leukemia; F, follicles with germinal centers;
M, medullary cords; PC, paracortex, or interfollicular
areas; S, sinuses.
29
• Tanı, tedavi, prognoz;
– histolojik alt tip,
– yayılım (yerel, ileri, nodal, nod dışı),
– performans durumu.
• B belirtileri;
– % 40,
– > 38ºC ateş,
– son 6 ayda > % 10 kilo kaybı,
– gece terlemeleri.
30
31
• Spinal kord basısı
• Perikardial tamponad
32
• Hipervizkozite sendromu (lenfoplazmositik lenfoma /
Waldenstrom sendromu)
33
• Başlangıç laboratuvar incelemesinde;
– Tam kan sayımı, periferik yayma,
– BUN, kreatinin, ALP, AST, ALT, LDH,
albumin,
– Serum Ca, elektrolitler, ürik asit,
– Serum protein elektroforezi,
– HBV, HCV serolojisi,
– HIV serolojisi,
– Beta-2 mikroglobulin.
34
• Görüntüleme:
– Direk grafi, BT, USG (testis tutulumu), MR (SSS tutulumu),
– PET;
• Nodal ve nod dışı alanları değerlendirmede yüksek duyarlılık,
• İndolen lenfomalarda duyarlılığı daha düşük,
• Agresif lenfomaların takibi,
• Tedavi sonrası kalan kitlenin değerlendirilmesi,
• Özellikle DBBHL ve HL’de tedavi öncesi kullanımı için yeterli
delil var,
• KT veya immünoterapi sonrası en az 3-8 hafta, RT, KRT
sonrası 8-12 hafta sonra yapılmalı,
• Remisyondaki hastaların takibinde PET’in rolü yoktur.
35
36
37
38
Ann Arbor sınıflaması
Evre I Tek bir lenf nodu bölgesinin tutulumu (I) veya tek bir ekstralenfatik
organ ya da doku tutulumu (IE)
Evre II Diyaframın aynı tarafında ≥2 lenf nodu bölgesinin veya yapısının
tutulumu (II) ya da komşu ekstralenfatik organın / dokunun sınırlı
tutulumu (IIE)
Evre III Diyaframın her 2 tarafında lenf nodlarının tutulumu (III), dalak (IIIS)
ya da komşu ekstralenfatik organın / dokunun sınırlı tutulumu
(IIIE), (IIIES)
Evre IV ≥1 ekstralenfatik organ / dokunun yaygın tutulumu (ilişkili lenfatik
tutulum var veya yok)
39
ECOG
40
Karnofsky performans durumu
Değer Kapasite
100 Normal, yakınması yok
90 Normal aktivitesini yapabiliyor
41
International Prognostic Index (IPI)
Yaş >60
ECOG ≥2
- Yaş ve ekstranodal hastalıklı alan skorları çıkartıldığında > 60 yaş hastalardaki 5 yıllık OS ve CR
oranları:
Skor Risk Grubu 5-yıl OS, % CR oranı, %
0 Düşük risk 56 91
3 Yüksek risk 21 36
42
Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma
• En sık (%25),
• Erkeklerde fazla,
43
Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma
• Klinik:
– Tipik olarak hızla büyüyen kitle, sıklıkla boyun
veya abdomende nodal kitle,
44
Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma
• İmmünofenotipleme:
– Histokimya veya akımsitometrisi ile
değerlendirilir,
– Genellikle pan-B hücre antijeni (+)
(CD 19,20,22,79a), CD45, monoklonal yüzey
IgM (+),
– Daha az sıklıkla, CD10, CD 5 (+), sIg (-),
– CD5 (+)’liği daha hızlı seyirlidir,
– %25-80 BCL-2, %70 BCL-6 protein salınımı,
– Bölünme kesri (Ki-67 ile) >%40’tır.
45
Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma
• Genetik özellikler;
– t(14;18) %30 görülür (FL’de >%90), kötü prognostik
değil,
46
Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma
• Tanı:
– Lenf nodu biyopsisi,
47
48
Revised International Prognostic Index (R-IPI)
Age >60
Serum lactate dehydrogenase concentration above normal
ECOG ≥2
Ann Arbor stage III or IV
Number of extranodal disease sites >1
One point is given for each of the above characteristics present in the patient, for a
total score ranging from zero to five. When applied to patients with DLBCL who were
treated with R-CHOP, 4 year overall survival (OS) and progression free survival (PFS)
rates according to the score were as follows:
Score Risk group 4-yr OS, percent 4-yr PFS
0 Very good 94 94
1 or 2 Good 79 80
3 or more Poor 55 53
49
Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma
• Tedavi öncesi:
– Kan sayımı, biyokimyası, hepatitler,
– EKO,
– Fertilite ?,
50
Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma
– R-CHOP-21 (8 kür);
• R-CHOP-14’ün üstünlüğü henüz ispatlanmamıştır,
• R-CHOP-14 verilecekse; 6 kür.
51
Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma
• Sınırlı hastalık:
– Evre I-II hastalık (<%30),
52
Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma
– İleri evre;
• Adjuvan RT uygulandığı randominize,
prospektif bir çalışma yok.
53
Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma
– Yaşlı hastalar;
• Doz azaltımı önerilmez.
– SSS tutulumu;
• <%10 sıklıkta tutulur,
• Testis, meme, epidural ve sinüs tutulumu varsa, SSS
tutulumu ve nüksü risk artar,
– başlangıçta LP ve KT tabanlı SSS koruması yapılmalı.
• R-CHOP, SSS’ye geçmez;
– intratekal KT, sistemik yüksek doz metotreksat ve/veya RT.
54
Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma
• Özel durumlar (2):
– Testis tutulumu;
• Kötü prognozludur,
• Lokalize hastalıkta bile orşiektomi yetersizdir,
• Sistemik nüks sıktır (karşı testis veya SSS’de),
• Sistemik KT + SSS profilaksisi önerilir.
– Over tutulumu;
• Evreye göre R-CHOP verilir,
• Sistemik nüks sıktır, SSS koruması önerilir.
– Mediastinal tutulum;
• Lokal invaziv ön mediastinal kitle, VCCS, havayolu
tıkanıklığı,
• Sınırlı evre hastalık için 6 kür R-CHOP + tutulu alan RT’si,
• İleri evre hastalık, perikardiyal, plevral efüzyon, çok büyük
kitle için 8 kür R-CHOP.
55
Localized disease (stages I and II)
CHOP chemotherapy x 3 cycles followed by locoregional radiation therapy.
Rituximab may be safely combined with CHOP in this setting (for CD20 positive
disease), although the long-term survival benefit of the addition of rituximab is
undetermined.
CHOP chemotherapy x 8 cycles has similar long-term survival
Breast lymphoma
Ovarian lymphoma
57
Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma
59
Refractory or recurrent disease
Transplant candidate
Salvage chemotherapy (eg, DHAP, ESHAP, MINE, ICE)
Experimental protocols
60
Folliküler Lenfoma
• Germinal merkez B lenfositlerinden köken alır;
– sentrosit, sentroblast,
– sIg, CD19, 20, 21, 10, 79a, HLA-DR (+),
– CD 5, 23 (-).
61
Folliküler Lenfoma
• Klinik (1);
– Ağrısız servikal, aksiller, inguinal, femoral,
hilar, mediastinal LAP;
• sıklıkla uzun süredir vardır,
• büyüme-küçülme.
62
Folliküler Lenfoma
• Klinik (2);
– İnce barsak (duodenum 2. kısmı) tutulumu,
• birincil intestinal folliküler lenfoma,
• evre IE, IIE’de prognoz çok iyi.
63
Folliküler Lenfoma
• Patoloji;
– Sentrositler tipik olarak baskındır,
64
65
Derece II FL
66
Derece III FL
67
68
69
• İntrafolliküler neoplazi:
– 2008 WHO sınıflamasında yer alır,
– Patolojik tanıdır;
• Lenf nodunda bcl-2 (+) B lenfositlerden oluşan çeşitli sayıda
folliküller vardır,
• FL’nin diğer tanısal özelliklerine uymaz.
70
Folliküler Lenfoma
• Ayırıcı tanı:
– Reaktif folliküler hiperplazi,
71
72
Folliküler Lenfoma
• Histolojik dönüşüm:
– İndolen FL, diffüz agresif B hücreli lenfomaya
dönüşebilir (%10-70),
• LAP’de hızlı büyüme,
• Nod dışı alanlarda infiltrasyon,
• Sistemik belirtilerin ortaya çıkması,
• LDH artışı,
• Kötü prognoz.
73
Folliküler Lenfoma
• Prognoz:
– Çok değişkendir,
– Tümör derecesi;
• I, II;
– İndolen,
• III;
– Folliküler büyük hücreli lenfoma,
– Kİ ve periferik kan, evre I, II’ye göre daha az tutulur,
– Sıklıkla büyük lenfoid kitleler yapar,
– Klinik gidişat, DBBHL’ye benzer, ancak, tedavi
sonrası nüks oranı daha fazla iken, beklenen yaşam
süresi daha uzundur,
– IIIb, daha agresif seyirli olabilir.
– FLIPI.
74
Folliküler lenfoma uluslararası prognostik indeksi (FLIPI)
1) Yaş >60
2) Serum LDH’si normalin üstü
3) Hemoglobin seviyesi <12 g/dL
4) Ann Arbor evre III veya IV
5) Tutulmuş nodal alan sayısı >4
75
Folliküler Lenfoma
• Tedavi öncesi:
– Detaylı anamnez ve FM,
– EKO (antrasiklinler),
– Fertilite ?,
– BT,
– Evre ve FLIPI.
76
Folliküler Lenfoma
• Erken evre hastalık:
– Evre I, II, IE, IIE,
– %15-30,
78
Folliküler Lenfoma
79
Folliküler Lenfoma
• rituximab + KT:
– R-CVP (6-8 kür),
– R-CHOP (6-8 kür),
– FR,
– R-FC,
– R-FCM,
– R-FMD.
• KT sonrası RT;
– faydasız,
– ikincil hastalıklar artabilir;
» MDS, akut lösemi: %17.
81
Folliküler Lenfoma
• ibritumomab (zevalin):
– yttrium-90 ile konjuge edilmiş anti-CD-20
monoklonal antikoru,
• tositumomab (bexxar):
– iodine-131 ile konjuge edilmiş anti-CD-20
monoklonal antikoru.
82
Folliküler Lenfoma
83
Folliküler Lenfoma
– HCV’li hastalar:
• IF + ribavirin tedavisi ile indolen lenfomalarda
tam klinik remisyon sağlanabilir,
• lenfoma açısından belirtisiz HCV (+) hastalarda,
başlangıç tedavisi olarak IF + ribavirin seçilebilir.
84
Folliküler Lenfoma
• İleri evre hastalık (8):
– Tedaviye cevap:
• Planlanan tedavi bitiminden 1 ay sonra (sonuç
kötüyse daha önce);
– anamnez, FM, lab (CBC, LDH, biyokimya),
– seçilecek görüntüleme yöntemi: BT;
» KT’den 6-8 hafta, RT’den 12 hafta sonra.
– tedaviye cevap IWC ile değerlendirilir,
– amaç tam remisyon, çoğu zaman kısmi remisyon.
85
IWC
• Tam cevap:
– anamnez ve FM’de hastalıkla ilişkili belirti, bulgu yok,
– BT’de tüm lenf nodları normal,
– dalak - KC ele gelmez ve nodül yok,
– tedavi öncesi Kİ tutulumu varsa, kontrol Kİ biyopsisi (-).
• Kısmi cevap:
– tutulan nodül, dalak lezyonları ve hepatik nodüllerin
tümünde en az % 50 azalma,
– yeni tutulum alanı yok,
• Sabit hastalık:
– Tam - kısmi cevap yok.
86
Folliküler Lenfoma
• İleri evre hastalık (9):
– İdame tedavi:
• Hastalığın ilerlemesini önlemek için düşük toksisitesi olan
ilaçlar kullanılır (rituximab),
• Kemoimmünoterapi sonrası;
– Yeni tanı FL’de, kemoimmünoterapi sonrası gözlem önerilir;
» nüks sonrası idame önerilir,
» klinik çalışma için idame verilebilir,
» idame tedavisinin sonuçları belirsiz (PRIMA ???);
- her 2 ayda bir tek doz rituximab / 2 yıl.
• İmmünoterapi sonrası;
– Başlangıçta sadece rituximab ile tedavi edilenlerde, uzun süreli
rituximab tedavisi önerilir;
» 4 hafta boyunca haftada bir, takiben her 2 ayda bir 4 ek doz.
• KT sonrası;
– Rituximab idamesi önerilir.
87
Folliküler Lenfoma
• Takip:
– İlk yıl her 3 ayda bir, sonra her 3-6 ayda bir;
• Anamnez, FM, biyokimya, LDH,
• Belirtisiz hastalar için rutin görüntülemenin
yeri belirsizdir,
• Yeni lezyon varlığında mutlaka biyopsi
yapılmalıdır.
• Prognoz:
– Genellikle mükemmel,
– DBBHL’ye histolojik dönüşüm olabilir.
88
Nüks / Dirençli FL’de Tedavi
• İlerleyici hastalık;
– sıklıkla belirtisiz, ilerleyici lenf nodu, dalak, KC büyümesi,
– tam cevap sonrası;
• yeni lezyon;
– uzun çapı >1,5 cm,
– uzun çapı 1,1-1,5 cm ise, kısa çapın ≥1 cm olması
• önceki nodun (>1 cm’lik) uzun çapında en az %50 büyüme,
• Kİ’nin yeni / yeniden tutulumu.
• Dirençli hastalık;
– en azından kısmi cevabın olmaması.
89
Nüks / Dirençli FL’de Tedavi
• Histolojik dönüşüm;
– DBBHL,
– LAP’lerde hızlı büyüme,
– olağan dışı nod dışı alanların tutulumu
(Kİ hariç),
– B belirtileri,
– LDH, Ca artışı.
90
Nüks / Dirençli FL’de Tedavi
91
Nüks / Dirençli FL’de Tedavi
• Tedavi yaklaşımları:
– Nüks, ancak tedavi endikasyonu bulunmayan
FL’de acil tedavi gerekmez;
• sıkı takip.
– İmmünoterapi;
• rituximab veya rituximab + KT ile.
– Radyoimmünoterapi,
– KİT,
92
Nüks / Dirençli FL’de Tedavi
93
Nüks / Dirençli FL’de Tedavi
• Radyoimmünoterapi;
– Ibritumomab, tositumomab,
– FDA, nüks / dirençli FL’de kullanımına onay vermiştir,
• %60-80 cevap oranı,
• PFS < 1 yıldır, tam cevap görülenlerde ise ortalama 4
yılda, hastalık ilerlemesi gözlenmiştir
– Yaşlı – genç hastalardaki tedaviye cevap oranları,
ortalama cevap süreleri ve toksisiteler benzerdir,
– Tedavi öncesi bilateral Kİ biyopsisi gerekli;
• Kİ’nin >%25’inin tutulumu,
• Aktif Kİ alanlarının >%25’ini içeren RT öyküsü,
• yetersiz Kİ rezervi (plt<100bin, nötrofil<1500,
Kİ selüleritesi <%15) varsa önerilmez.
94
Nüks / Dirençli FL’de Tedavi
• KİT;
– Yaş, performans durumu, komorbidite,
95
Nüks / Dirençli FL’de Tedavi
• RT;
– FL, RT’ye duyarlıdır,
96
Nüks / Dirençli FL’de Tedavi
• Takip;
– Tedavide asıl amaç PFS’yi uzatmak ve tedavi
ilişkili toksisiteyi azaltmaktır,
97
Nüks / Dirençli FL’de Tedavi
• Klinik çalışmalar;
– www.calgb.org
– www.swog.org
– www.ecog.dfci.harvard.edu
– Galiximab;
• CD80’i hedef alan monoklonal antikor,
• galiximab / galiximab+rituximab…..
– Epratuzumab;
• CD22’yi hedef alan monoklonal antikor
– Ofatumubab, veltuzumab;
• CD20’yi hedef alır,
• rituximab dirençli olgularda.
98
FL’de Tedavi (Özet):
99
FL’de Tedavi (Özet):
100
KRONİK LÖSEMİLER
18.11.2020
2020-2021 Eğitim Öğretim Yılı Dönem III II. Ders Kurulu
Hematopoetik Sistem Hastalıkları
Dr. Pelin AYTAN
Kronik lenfositik lösemi klinik özellikleri nelerdir... 60 yaş, erkek, yaygın LAP
KLL de en sık sitogenetik anomali… 13 q delesyonu
KLL laboratuar bulguları nelerdir... HB ve trombosit sayısı normal. Lökosit sayısı >100.00 mm3,
KLL‛de periferik yayma ve Kİ‛de artan hücreler nelerdir... Olgun lenfosit artışı,
KLL‛de ne zaman tedavi verilir... Anemisi (evre 3, trombositopenisi evre 4) ise ilaç verilir.
KLL‛de birinci tercih ilaç hangisidir... Klorambusil unfit 65 yaş üzeri hastada, genç fit hastalarda
Rituksimab-fludarabin-siklofosfamid birinci tercihtir.
KLL de en etkili ilaç… fludarabin
KLL hangi hastalığa dönüşebilir... Richter sendromuna dönüşebilir. Diffüz büyük B hücreli lenfoma
Otoimmün hemolitik anemi ve otoimmün trombositopeniyi yapan malignite… KLL
Yetişkinde en sık görülen lösemi… KLL
Radyasyonun neden olmadığı tek lösemi… KLL
kronik lenfositik lösemi
Kronik lenfositer lösemi (KLL) 4,2/100.000/yıl sıklığı ile en sık görülen lösemi
tipidir. Ortanca görülme yaşı 67-72 arasındadır. KLL hastalarının %10’u 55
yaşın altındadır. Erkeklerde kadınlara göre yaklaşık iki kat daha fazla
görülür.
tanı
İki ayda lenfosit sayısında %50’den fazla artış olması. Lenfosit ikiye
katlanma süresinin 6 aydan kısa olması (Lenfosit sayısının 30.000/mm3
altında olan hastalarda daha uzun takip gerekmektedir) .
- Steroid veya diğer standart tedavilere iyi yanıt vermeyen otoimmün
hemolitik anemi ve/veya trombositopeni.
- Hastalığa bağlı semptomlar (6 ayda %10’dan fazla kilo kaybı, ciddi
yorgunluk, enfeksiyon olmadan 2 haftadan uzun süren 38 °C üzerinde ateş
veya 1 aydan uzun süren enfeksiyon olmadan gelişen aşırı gece terlemesi).
Kll tedavi endikasyonu
Yanıt değerlendirmede fizik muayene ve kan sayımı kullanılır. Tam yanıt için
(tedavi bitiminden en az 2 ay sonra) aşağıdaki kriterlerin tümü karşılanmalıdır:
1. Mutlak lenfosit sayısı <4.000/mm3 olmalı.
2. Fizik muayenede lenfadenopati olmamalı (1,5 cm ve altında olmalı).
3. Fizik muayenede splenomegali (<13 cm) ya da hepatomegali olmamalı.
4. Konstitüsyonel belirtiler olmamalı (kilo kaybı, ateş, gece terlemesi, belirgin
halsizlik).
5. Kan tablosu normale dönmelidir (Nötrofil ≥1.500/mm3 , trombosit
≥100.000/mm3 , Hb ≥11 gr/dL).
6. Kemik iliği normoselüler, KLL hücresi içermemeli ve B lenfoid nodül olmamalı
(Araştırma dışında yapılması rutin olarak önerilmemektedir).
Kısmi yanıt için aşağıdaki A grubundan en az 2, B grubundan 1 tane bulgu olmalı ve 2 ay
devam etmelidir:
A Grubu belirtiler (En az 2 bulgu)
1. Lenfosit sayısının başlangıç değere göre %50 veya daha fazla azalması.
2. Tedavi öncesi lenfadenopati hacminin toplamda %50 veya daha fazla küçülmesi.
3. Hepatomegali ve/veya splenomegali boyutunun %50 veya daha fazla küçülmesi.
B Grubu (En az 1 bulgu)
1. Trombosit ≥100.000/mm3 veya başlangıca göre %50 ve üzerinde artması.
2. Hb ≥11 gr/dL veya başlangıca göre %50 ve üzerinde artması.
3. Kemik iliğinde KLL hücresi ve B lenfoid nodül varlığı veya kemik iliği biyopsisi yapılmamış
olması.
Progresif hastalık aşağıdakilerden herhangi birisinin varlığını gerektirir:
1. Lenfosit sayısının başlangıç değere göre %50 veya daha fazla artması.
2. Lenf düğümü hacminin başlangıç değere göre %50 veya daha fazla
artması.
3. Karaciğer ve/veya dalak boyutunun başlangıca göre %50 veya daha fazla
büyümesi.
4. Yeni gelişen 1,5 cm’den büyük lenf bezi, dalak veya karaciğer büyümesi.
5. KLL’nin kemik iliği yetmezliğine bağlı (otoimmün olmayan) yeni gelişen
sitopeni.
6. Daha agresif histolojiye dönüşüm (Richter dönüşümü gibi).
Minimal kalıntı hastalık değerlendirmesi akım sitometrisi,
PCR veya sekanslama tekniği ile yapılabilir. Onbin
lökosit hücresi içinde 1 KLL hücresi olması durumunda
kalıntı hastalık varlığından bahsedilir.
B hücreli prolenfositik lösemi-tanım
B-PLL hücreleri, CD20, CD22, CD24, CD79b ve FMC 7 gibi çeşitli B hücre
antijenlerini kuvvetli yoğunlukta eksprese ederken, yüzey immünoglobulini
(IgM veya IgM/IgD) KLL’dekinden daha yüksek düzeylerde tespit edilir.
Hastaların çoğunda CD23 ve CD5 negatif iken, %30 vakada CD5+ olup
Mantle hücreli lenfomanın lösemik fazından ayırt edilmesi zor olabilir.
ZAP 70 ve CD38 pozitifliği bakılan hastaların yarısında tespit edilebilse de
prognostik bir önemi tespit edilememiştir.
En sık görülen sitogenetik bozukluk, TP53 kaybı ile birlikte olan del17p olup,
kompleks karyotipik değişiklikler görülebilir. Nadiren C-MYC’i ilgilendiren
translokasyonlar olabilir. T(11,14) görülmez.
Klİnİk Özellİk
Sistemik tedavi için uygun olmayan veya tedavilere refrakter olan masif
splenomegalili hastalarda, splenektomi veya splenik ışınlama gündeme
gelebilir.
B-PLL’nin yaşlı toplumda görülmesi, az sayıda vakayı allojeneik kök hücre nakli
için aday yapabilmektedir. Yine de, TP53 anomalisi olan veya
kemoimmünoterapi ile kalıcı remisyon elde edilemeyen hastalar için
değerlendirilmesi gereken bir yaklaşımdır.
Uluslararası Kan ve Kemik İliği Nakli Araştırma Merkezi’nin (CIBMTR) kayıtlarına
göre, 1995-2005 yılları arasında B-PLL’li 11 hastaya allojeneik kök hücre nakli
uygulanmış olup, hastaların üçte birinden azı hayatta olup, PFS sadece 3 ay
olarak bildirilmiştir. Düşük yoğunluklu hazırlama rejimleri uygulamanın biraz
daha yaygınlaşmasını sağlasa da, mortalitesi yine de yüksektir.
SAÇLI (TÜYLÜ) HÜCRELİ LÖSEMİ
Hairy cell lösemi etyolojisinde hangi virüs suçlanır... HTVL-2
Hairy cell löseminin klinik özellikleri nelerdir... 50 yaş, erkek hasta, ateş, masif
splenomegali,
Hairy cell löseminin laboratuarında ne vardır...HB, trombosit ve lökosit düşük.
PY‛de saçlı lenfositler pozitif,
Hairy cell lösemide kesin tanı nasıl konur...Kİ fibrotik, TRAP pozitifliği ile tanı
konur.
Hairy cell lösemide tedavide birinci tercih... Kladribin
tanım
Tüylü hücreli lösemi (THL), kemik iliği ve periferik kanda bulunan çevresel
sitoplazmik uzantılı tipik hücrelerin varlığı ile karakterize, splenomegali ve
sitopenilerin eşlik edebildiği bir B hücreli lenfoproliferatif hastalıktır. Güncel
tedavilerle normal bir ömür beklentisi olabilse de, karışabildiği diğer
hastalıkların önemli bölümünde yaşam beklentisinin kısalığından ötürü
doğru tanısı hassasiyet gerektirir
Yetişkin lösemilerinin %2’sini oluşturur. Tanı için ortanca yaş 52 olup,
erkeklerde 4 kat fazla görülür. İlginç olarak Japon’larda nadirdir. Ayrıca
bazı ailesel THL vakaları bildirilmiş olsa da genetik eğilim gösterilememiştir
morfoloji
Kür sağlanamasa da; Hb>12 g/dL, trombosit> 100 x 109/L, nötrofil> 1.5 x
109/L olması, THL hücrelerinin periferik kan ve kemik iliğinde morfolojik
olarak tespit edilememesi, fizik muayenede organomegalinin ortadan
kalkışı ve semptomların bulunmaması ile tam remisyon elde edilmiş olur.
KRONİK MYELOİD LÖSEMİ
KML‛nin klinik özellikleri nelerdir... 45-50 yaşında Kamile İmamoğlu. Dalak büyük,
Lökosit sayısı >100.000 mm3, trombosit yüksek,
KML lökomoid reaksiyondan nasıl ayrılır... KML‛de Lökosit alkalalen fosfataz
düşük,
KML kesin tanısı nasıl konur...Sitogenetik inceleme, Philadelphia kromozomu
pozitif,
KML‛de tedavide birinci tercih nedir... İmatinib = tirozin kinaz inhibitörü
KML‛de imatinibe dirençli olgularda ne verilir... Dasatinib ya da nilotinib
İmatinib ve dasatinib ne yapar... Sitogenetik ve klinik remisyon sağlar
KML genellikle hangi hastalığa dönüşür... AML
KML‛de iyi prognoz kriterleri… Philadelphia pozitifliği
Giriş
Myeloid öncül hücrelerin anormal klonal çoğalması ile kendini gösteren bir kök hücre
hastalığı olup, erişkin lösemilerinin %15’ini oluşturur. İnsidansı 1-2/100,000’dir. Erkeklerde
daha sık (Erkek/Kadın: 1,3/1) görülür ve 40-60 yaş arasında görülme sıklığı artar.
Kronik myeloid lösemide (KML) t(9:22) sonucu 22. kromozomun 11q bandındaki BCR geni
ile 9. kromozomun q34 bandına yerleşik ABL geninin 22. kromozom (Ph kromozomu)
üzerinde birleşmesi ile BCR-ABL1 füzyon geni oluşur ve bu genin ürünü olan p210 peptidi
tirozin kinaz aktivitesine sahiptir. Ph pozitif hücre klonunun çoğalmasına ve lökositoza
neden olur.
Hastalar hekime genellikle kronik evrede başvururlar. KML’nin 3 evresi vardır:
1. Kronik evre (%85),
2. Hızlanmış (akselere) evre (%10),
3. Blastik evre (%5).
tanı