Sa aking palagay ay hindi na ako Ng pugad ng ibon sa kanyang malagong

makakakita pa buhok;

Ng tulang animoy punungkahoy ang Sa kanyang kandungan, kamusmusaý doon

kasing ganda. nakahimlay,

Sa mapanagpang nitong bibig di ibig alisin sa Kaulayaw ang ulan ay matapat na

pagkakadikit namumuhay.

Laban sa dibdib ng lupang ang agos ay walang Ang tula ay nilikha ng tulad kong mga hangal,
kasing tamis;
Ngunit mga Punongkahoy ay nalilikha lamang
Isang puno na sa buong maghapon sa Poong ng Poong Maykapal.
Maykapal nakatingin,
At ang madahong kamay ay nakataas upang
manalangin;
Ang puno na sa tag-init ay magsusuot
I think that I shall never see

A poem as lovely as a tree.

A tress whose hungry mouth is pressed

Against the sweet earth’s flowing breast;

A tress that looks at God all day,

And lifts her leady arms to pray;

A tree that may in summer wear

A nest of robins in her hair;

Upon whose bosom snow has lain;

Which intimately lives with rain.

Poems are maid by fools like me,

But only God can make a tree.