Συλλογή απομαγνητοφωνημένων ομιλιών

Άρχ.Σάββα Αγιορείτου

16ο Μέρος

Σειρά pdf σε συνέχειες - 2018

Μια δωρεάν διαδυκτιακή συλλογή,απομαγνητοφωνημένων ομιλιών,
του π.Σάββα Αγιορείτη,που έχουν αναρτηθεί στην επίσημη ιστοσελίδα:
(hristospanagia3.blogspot.gr)

Κατεβάστε τις συνέχειες της σειράς,όπως και μελλοντικά pdf με νέες απομαγνητοφωνημένες
ομιλίες που θα αναρτούνται ανα διαστήματα,στην ανωτέρω ηλεκτρονική διεύθηνση,στην
επίσημη ιστοσελίδα,στην στήλη του blog (πάνω-δεξιά).

1
 Για περισσότερες ψυχοφελείς ομιλίες για πλήθος θέματων,καθώς και για μελέτη πλήθους
κειμένων Λόγων και Διδαχών Αγίων Πατέρων,επισκεφτείτε τις παρακάτω
ιστοσελίδες.Καθημερινή Ενημέρωση & Αναρτήσεις.
(Επίσημες Ιστοσελίδες)
[Στο τέλος της ιστοσελίδας κάτω κάτω πατήστε Παλαιότερες Αναρτήσεις]
hristospanagia3.blogspot.gr
www.hristospanagia.gr
agiapsychanalysi.blogspot.gr
Η παρούσα συλλογή απομαγνητοφωνημένων ομιλιών,αποτελεί ένα πάρα πολύ μικρό μέρος,απο
το σύνολο ομιλιών του π.Σάββα.Ακούστε τις ομιλίες της παρούσας συλλογής καθώς και τις
συνεχειές τους (ανα θεματική κατηγορία) καθώς και πλήθος άλλων ομιλιών πάνω σε ποικίλα
πνευματικά θέματα,στις παρακάτω ιστοσελίδες με καθημερινή & εβδομαδιαία ενημέρωση:
(Συλλογή ομιλιών - Youtube)
[Στο τέλος της ιστοσελίδας κάτω κάτω πατήστε Φόρτωση Περισσοτέρων]
https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw/videos
(Playlists Ομιλιών ανα θεματική Κατηγορία - Youtube)
[Στο τέλος της ιστοσελίδας κάτω κάτω πατήστε Φόρτωση Περισσοτέρων]
https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw/playlists
(Θεματικές Ενότητες Blog – Ετικέτες ανα κατηγορία)
http://hristospanagia3.blogspot.gr/p/blog-page_25.html
Γιά ενημέρωση μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για τις καθημερινές λίστες θεμάτων που
αναρτούνται καθημερινά στην ιστοσελίδα - στείλτε τό e-mail σας στό:kyrios.ihsous@gmail.com

2
 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
16ο Μέρος

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΗΜΑ ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ

ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (Β)

1)Τό θέλημα εἶναι τό χάλκινο τεῖχος πού μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεό [Σελ 5 εώς 7]
2)Πότε χάνουμε ἤ ἀπενεργοποιοῦμε τό Ἅγιο Πνεῦμα [Σελ 7 εώς 8]
3)Αὐτό ζητάει ἀπό μᾶς ὁ Θεός σήμερα [Σελ 8 εώς 8]
4)Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Ἡ ἐλευθεριάζουσα ζωή ἐξαθλιώνει τόν ἄνθρωπο,
τόν ἀχρηστεύει, δημιουργεῖ ψυχολογικές καί σωματικές διαταραχές» [Σελ 9 εώς 9]
5)Ὑψηλή αὐτοεκτίμηση,σημαίνει ὑψηλή ὑπερηφάνεια [Σελ 9 εώς 10]
6)Ψάχνουν οἱ ἄνθρωποι τήν χαρά στά ταξίδια,στούς ψυχολόγους,στά ἀντικαταθλιπτικά
κ.λ.π. Δέν ἔρχεται, ὅμως, ἔτσι ἡ χαρά ... [Σελ 10 εώς 10]
7)Ο άνθρωπος δεν θέλει να πάει στον Θεό επειδή δεν θέλει να ταπεινωθεί... [Σελ 10 εώς 11]
8)Ἡ ζωή μας θά ἦταν ἄσκοπη,ἐάν τελείωνε μέ τόν θάνατο [Σελ 11 εώς 12]
9)π.Σάββα μπορῶ νά εἶμαι καί λίγο κοσμικός καί λίγο χριστιανός; [Σελ 12 εώς 12]
10)Μποροῦμε να μην ἁμαρτάνουμε; [Σελ 12 εώς 12]
11)Άλλο να αμαρτήσεις μία φορά και άλλο να αμαρτήσεις πενήντα φορές [Σελ 13 εώς 13]
12)Μέ μιά καλή, γενική ἐξομολόγηση φεύγουν καί τά κληρονομικά πάθη [Σελ 13 εώς 13]
13)Τί θά πεῖ «ντρέπομαι νά πῶ τήν ἁμαρτία;». Αὐτή ἡ ντροπή, λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος,
εἶναι τοῦ διαβόλου [Σελ 14 εώς 15]
14)Ο άνθρωπος δεν αντέχει πάνω από ένα μήνα – σαράντα μέρες να μείνει χωρίς Θεία
Κοινωνία... Τον πιάνουν οι δαιμονικές ενέργειες [Σελ 15 εώς 16]
15)Συνέχισε τόν ἀγῶνα καί ὁ Χριστός μας πού θά σέ βρεῖ σ’ αὐτόν τόν ἀγῶνα,θά σέ σώσει
[Σελ 16 εώς 16]

16)Πως ξεχωρίζουμε το κόμπλεξ κατωτερότητας από την αληθινή ταπεινοφροσύνη

[Σελ 17 εώς 18]

17)Ο Άγιος Παΐσιος έκανε μία ολόκληρη εβδομάδα προσευχή και νηστεία για να σωθεί
και ο διάβολος [Σελ 18 εώς 18]
18)Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Εμείς δεν λέμε κατάθλιψη, λέµε σατανική
ενέργεια. Λέµε ακηδία, λέµε λογισµοί, και λέµε ο διάβολος της ακηδίας, ο διάβολος της
πορνείας, ο διάβολος, ο διάβολος, ο διάβολος [Σελ 19 εώς 19]
19)Τί ἔλεγαν οἱ Ἅγιοι Γέροντες Παΐσιος καί Πορφύριος γιά τούς ψυχολόγους καί τούς
ψυχιάτρους; [Σελ 20 εώς 20]
20)«Τί θά κάνουν τά χάπια στούς δαίμονες;Σιγά μή φοβᾶται ὁ δαίμονας τά χάπια.
Πάρε ὅσα χάπια θέλεις, ὁ δαίμονας δέν φεύγει» [Σελ 21 εώς 22]

3
21)Στό σπίτι πού ὑπάρχει Ἁγία Γραφή φεύγει ὁ διάβολος [Σελ 22 εώς 22]
22)Τί εἶναι τό «μάτι;Ποιοί ματιάζουν;Ποιοί ματιάζονται; [Σελ 22 εώς 23]
23)"Ὅλα τά καλά παιδιά τά ἀγαπάει ἡ Παναγία". Δηλαδή τά κακά παιδιά δέν τά
ἀγαπάει ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία; [Σελ 24 εώς 25]
24)Ἀφοῦ οἱ γονεῖς ἦταν τῆς Ἐκκλησίας, πῶς ἔγινε ἔτσι τό παιδί; [Σελ 25 εώς 26]
25)Ἡ ἄθεη Παιδεία στήν Ἑλλάδα σήμερα [Σελ 26 εώς 27]
26)Δέν ἔχουμε τόν ἴδιο Θεό μέ τούς μουσουλμάνους,οὔτε μέ τούς Ἑβραίους.
Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Θεός [Σελ 27 εώς 27]
27)Τό νά λές τήν ἀλήθεια εἶναι φανατισμός; [Σελ 28 εώς 28]
28)Έχετε ακούσει ποτέ πολιτικούς να μιλάνε για Χριστό;Όχι. Για θεό μιλάνε,αλλά ποιόν
θεό εννοούν; [Σελ 29 εώς 29]
29)Πῶς θά πείσεις τό παιδί σου νά πάει στήν ἐκκλησία; [Σελ 29 εώς 30]
30)Γέροντα, τό παιδί μου ἔχει πεῖσμα,ἔχει ἐγωϊσμό, τί νά κάνω; [Σελ 30 εώς 31]
31)Μάννα,μήν κάνεις προσευχή γιατί μᾶς τά χαλᾶς ὅλα [Σελ 31 εώς 31]
32)Γιά τίς σαρκικές διαστροφές ἐντός τοῦ γάμου [Σελ 31 εώς 32]
33)Πάτερ,ὅταν ὁ Πνευματικός σοῦ λέει κάτι καί πρέπει νά κάνεις ὑπακοή καί ὁ σύζυγός
σου λέει ἄλλα,τί γίνεται τότε; [Σελ 33 εώς 33]
34)Γέροντα,τόσο σημαντικό είναι να μην φοράμε οι γυναίκες παντελόνια; [Σελ 34 εώς 34]
35)π.Σάββα πειράζει νά φοροῦν οἱ γυναῖκες ἀνδρικά ροῦχα; [Σελ 35 εώς 36]
36)Ἡ ροκ μουσική ξέρετε τί μουσική εἶναι; [Σελ 36 εώς 36]
37)π. Σάββας Ἁγιορείτης: Θά σᾶς πῶ ἕνα περιστατικό μέ τόν Πατριάρχη Σερβίας...
[Σελ 37 εώς 37]

38)Ξέρετε ὅτι εἶχαν πάει κάποιοι μασόνοι νά σκοτώσουν τόν Ἅγιο Παΐσιο; [Σελ 37 εώς 37]
39)Ὅσιος Ἀβράμιος,ἕνας καταπληκτικός Ἅγιος [Σελ 38 εώς 39]
40)«...ὅπως ἦταν ὁ ἄνθρωπος γονατισμένος, κοιμήθηκε εἰρηνικά καί σώθηκε!»
[Σελ 39 εώς 41]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ PDF (8ο Μέρος)
http://www.hristospanagia.gr/wp-content/uploads/2018/01/8o-Meros.pdf

4
 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ
ΩΦΕΛΗΜΑ ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΙ
ΠΑΝΩ ΣΕ ΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (Β)

Τό θέλημα εἶναι τό χάλκινο τεῖχος πού μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεό

Όποιος «έχει θέλημα» και δεν το καταπολεμά δια της υπακοής σε Πνευματικό
πατέρα, ζει ζωή υπερήφανη,εγωιστική,ζει υπό την επήρεια του πονηρού
πνεύματος και βασανίζεται.Οι άνθρωποι ταλαιπωρούνται και
ταλαιπωρούν διότι δεν κόβουν το θέλημά τους ο ένας στον άλλο,κατά το
«Υπακούετε αλλήλοις».

Αυτό, το θέλημα είναι σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες το χάλκινο τείχος, που μας
χωρίζει από τον Θεό διότι μας εμποδίζει να κάνουμε το θέλημα του Θεού.
Διαβάζουμε στο Γεροντικό: «Ο αββάς Ποιμήν είπε, ότι το θέλημα του ανθρώπου
είναι τείχος χάλκινο ανάμεσα σ αυτόν και το Θεό, και πέτρα που (γυρίζει) και
χτυπάει τον ίδιο (τον άνθρωπο). Αν λοιπόν το εγκαταλείψει, θα λέει κι αυτός (όπως ο
προφήτης Δαβίδ): «Εν τω Θεώ μου υπερβήσομαι τείχος» (Ψαλμ. 17:30).

Αν πάλι το δικαίωμα συνεργαστεί με το θέλημα, τότε ο άνθρωπος νικιέται»[1].

«Αιματηρός» αγώνας απαιτείται για την αποβολή του ιδίου θελήματος. «Η Πατερική
πείρα χαρακτήρισε …τον αγώνα (του ανθρώπου) για την εκκοπή του ιδίου
θελήματος, σαν μαρτύριο και σταυρό. Ο αγώνας αυτός αποτελεί βασικό στοιχείο της
ορθόδοξης πνευματικότητας. Διότι όταν κανείς ικανοποιεί το θέλημά του, αρχικά
απολαμβάνει την τέρψη της ηδονής, η οποία όμως είναι εφήμερη, παραπλανητική και
καταλήγει γρήγορα σε απογοήτευση και πίκρα. Γι αυτό και η εκκοπή του θελήματος
αξιολογείται περισσότερο από τη νηστεία και την προσευχή, οι οποίες χωρίς την
υπακοή αυξάνουν τον εγωκεντρισμό και ενισχύουν τη φιλαυτία. Αυτός που επιμένει
στο θέλημά του έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και δεν μπορεί να γνωρίσει
το θέλημα του Θεού»[2].

Όσοι δεν αρνούνται το θέλημά τους νοσούν από υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση.
«Ο υπερήφανος» γράφει ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, «δεν αναζητεί το θέλημα
του Θεού , αλλά προτιμά να κατευθύνει ο ίδιος τη ζωή του (ενν. κάνοντας το θέλημά
του). Και δεν καταλαβαίνει πως, χωρίς τον Θεό, δεν επαρκεί το λογικό του ανθρώπου
για να τον καθοδηγεί. Κι εγώ, όταν ζούσα στον κόσμο προτού να γνωρίσω τον Κύριο
και το Άγιο Πνεύμα , εστηριζόμουν στο λογικό μου. Όταν όμως γνώρισα με το Άγιο
Πνεύμα τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού, τότε παραδόθηκε η ψυχή
μου στον Θεό και δέχομαι ο,τιδήποτε θλιβερό μου συμβεί και λέω : «Ο Κύριος με
βλέπει … Τι να φοβηθώ;»Προηγουμένως όμως δεν μπορούσα να ζω κατ ‘ αυτόν τον
τρόπο.

5
Για όποιον παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού η ζωή γίνεται πολύ ευκολότερη, γιατί
στις αρρώστιες, στη φτώχεια και στο διωγμό σκέφτεται: «Έτσι ευδόκησε ο Θεός και
πρέπει να υπομείνω για τις αμαρτίες μου»[3] .

Ο πνευματικά υγιής άνθρωπος αφήνεται στον Θεό. Κάνει υπακοή και όλα του
γίνονται όπως τα θέλει, διότι δεν θέλει τίποτα δικό του, αλλά πάντα αυτό που θέλει ο
Θεός. Όποιος έχει θέλημα και επιθυμίες αυτός βασανίζεται και βασανίζει.
Ο Γέροντας Πορφύριος ήταν πολύ αυστηρός απέναντι στον άνθρωπο, που δεν ήθελε
να κάνει υπακοή.

Χαρακτηριστικά έλεγε για κάποιον «ανυπότακτο υποτακτικό»: «Είχε έρθει ο … Τον

κάλεσα, γιατί είπε ότι δεν πηγαίνει στην εκκλησία, διότι στην εκκλησία παθαίνει
κακό, όταν αισθάνεται κλεισμένο χώρο και δεν μπορεί.

-Του λέω, τώρα τι είναι αυτό, βρε,! Εγώ θέλω να πας στην εκκλησία, να σηκωθείς
πρωί για να έρθεις να φυτέψουμε τα δέντρα. Κι’ εσύ μου λες αυτό;
-Α μπα, λέει, δεν μπορώ.
Του λέω, άκου να σου πω, να ξέρεις ότι σ’ έχω αφήσει ελεύθερο, δεν σου μιλάω,
αλλά αισθάνομαι και τύψεις, διότι εσύ, αντί να συμμορφωθείς πιο πολύ εγωιστής
γίνεσαι, γιατί όπου θέλεις πηγαίνεις, όπου σου καπνίσει, και κάνεις και ο,τι θέλεις
και έτσι ισχυροποιήθηκε το θέλημά σου και ζεις μέσα στο κακό πνεύμα και
βασανίζεσαι. Εγώ, λέω, θ’ αρχίσω να εφαρμόζω κανόνες. Δεν έχεις διαβάσει περί
υπακοής;
Λέει, έχω διαβάσει.
– Που διάβασες ;
– Στην Κλίμακα.
– Ε, δεν θυμάσαι τι λέει;
– Ε, λέει, θυμάμαι. Αλλά τώρα, έτσι που μου τα λες μ’ εκβιάζεις και δεν μπορώ εγώ.
– Εγώ, λέω σ’ εκβιάζω;
– Γιατί μου είπες ότι θα μου δίνεις τρία παξιμάδια την ημέρα να τρώγω και θα με
διώξεις απ’ εδώ. Δεν είναι εκβιασμός;
– Όχι, είναι κανόνας αυτός, γέροντας είμαι, μπορώ να σου πω αυτό. Τι θέλεις εσύ, να
σε πηγαίνουμε όπα όπα όπα; μη μου άπτου, και να λέμε, πρόσεχε μην το
στενοχωρήσουμε το παιδί; Να μην το τραυματίσουμε, να μην του πούμε τίποτα και
το πιάσουν τα νεύρα του, η μελαγχολία του; Τ’ αντιδραστικά του; Δηλαδή, να
κοιτάζουμε εσένανε και να σε φοβούμαστε μήπως σου πούμε καμιά λέξη και
στενοχωρηθείς. Αυτό είναι μεγάλος εγωισμός, του λέω. Τι μου κουβεντιάζεις;
-Μ’ εκβιάζεις μου λέει.
-Πως σ’ εκβιάζω;
-Να που μου λες αυτά.
-Δεν είμαι πνευματικός σου; Δεν έρχεσαι εδώ, δεν εξομολογείσαι, δεν σου διαβάζω
ευχή και πηγαίνεις και μεταλαβαίνεις; Δεν έχω υποχρέωση να σου πω έτσι; Τι θα πει
σ’ εκβιάζω; Πρέπει να μάθεις να υπακούεις, να ταπεινώνεσαι»[4].

6
Ο Γέροντας-Πνευματικός Πατέρας έχει υποχρέωση να κόβει το θέλημα του
υποτακτικού-πνευματικού του παιδιού προκειμένου να τον βοηθήσει πνευματικά.
Έτσι θεραπεύεται ο άνθρωπος διότι φεύγει ο εγωισμός, η φιλαυτία που είναι η ρίζα
όλων των παθών.
Έτσι φεύγει και η κατάθλιψη.

Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης

[1] Παύλου μοναχοῦ Εὐεργετινοῦ, Μικρός Εὐεργετινός, Κεφ. Νὰ μὴν ἀντιλέγουμε ἐριστικὰ, ἔκδ. Ἱ. Μ.
Παρακλήτου,http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/mikros_eyergetinos.htm.
[2] π. Γεώργιος Κουγιουμτζόγλου, Λατρευτικὸ Ἐγχειρίδιο. Στοιχεῖα ἀγωγῆς
γιὰ τὴν τάξη καὶ τὴ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας, ἐκδόσεις Συναξάρι, Θεσσαλονίκη
1998,http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/leitoyrgika/glossary.htm
[3] Ἀρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, Ὁ Ἅγιος Σιλουανός, Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἐλευθερία, σ.408.
[4] Συνομιλία γιά τήν κατάθλιψη, σελ. 17-18.
http://theomitoros.blogspot.gr/2017/11/blog-post_7.html?m=1

Πότε χάνουμε ἤ ἀπενεργοποιοῦμε τό Ἅγιο Πνεῦμα

Ὅταν δέ λειτουργοῦμε σωστά τήν ψυχή μας καί τό σῶμα μας. Ὅταν ἁμαρτάνουμε. Ὁ
ἄνθρωπος ἁμαρτάνει εἴτε κατά τό λογιστικό, κατά τό νοῦ, εἴτε κατά τό θυμικό, κατά
τό θυμό του, εἴτε κατά τήν ἐπιθυμία του.

Μέ τά τρία αὐτά μέρη τῆς ψυχῆς, τό νοῦ, τό λογιστικό δηλαδή, ὅταν δηλαδή ὁ
ἄνθρωπος δέν προσεύχεται, ὅταν δέ δοξολογεῖ τό Θεό, ὅταν δέν ἀγαπάει τό Θεό,
λοιπόν, καί τό θυμικό, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ὀργίζεται ἄλογα, ὅταν ὀργίζεται χωρίς τό
σωστό λόγο - καί σωστός λόγος ὀργῆς εἶναι μόνο γιά νά ὑπερασπιστοῦμε τό Θεό καί
τόν πλησίον, ποτέ τόν ἑαυτό μας-, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐπίσης ἔχει ἐπιθυμίες, ἔχει
θελήματα ἀντίθετα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶναι στήν
κατάσταση τῆς ἁμαρτίας καί στήν κατάσταση τῆς λύπης. Οἱ Πατέρες μᾶς τό λένε
ξεκάθαρα : ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν προσεύχεται, ἔχει λύπη.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ὀργίζεται, ταράσσεται τό θυμικό του δηλαδή, πάλι ἔχει λύπη. Ἡ
ὀργή ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τή λύπη. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει διάφορες ἐπιθυμίες καί
πολλά θελήματα, ὀδηγεῖται στή λύπη γιατί ἡ ἐπιθυμία, ὅπως λένε οἱ Πατέρες φέρνει
μία ἡδονή μέσα στόν ἄνθρωπο, ἐγωιστική ἡδονή. Τά αὐτονομημένα θελήματα, τά
ἀντίθετα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ φέρνουνε μιά μικρή εὐχαρίστηση στόν ἄνθρωπο
στήν ἀρχή, ἡ ὁποία ὅμως αὐτή ἡδονή, ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει τό θέλημά του, ἔχει ὡς
ἀπότοκο, ὡς ἀποτέλεσμα τή λύπη. Μᾶς τά ἔχουνε πεῖ αὐτά οἱ Ἅγιοι Πατέρες.Ἡ λύπη,
ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἁμαρτωλή ἡδονή ἐμπεριέχουν τήν ὀδύνη. Ἡ ἐπιθυμία λοιπόν φέρνει
τήν ἡδονή καί ἡ ἡδονή φέρνει τήν ὀδύνη, φέρνει τή λύπη.

Τέλος ὑπάρχει καί τό αἴτιο τῆς ἄμεσης δαιμονικῆς ἐνέργειας, γιά τό ὁποῖο μιλήσαμε,
ὅπου ἐπιτίθεται ὁ διάβολος χωρίς ἕνα προφανές αἴτιο. Ἄν και ὑπάρχει τό αἴτιο, ἀλλά
εἶναι κρυμμένο. Δέ μπορεῖ εὔκολα νά τό ἐξιχνιάσει ὁ ἄνθρωπος.

7
Ἡ συχνότερη αἰτία τῆς λύπης εἶναι ἡ ματαίωση μιάς ἤ περισσοτέρων ἐπιθυμιῶν,
καθώς καί τῆς ἡδονῆς πού συνάπτεται μ’ αὐτή τήν ἐπιθυμία.

Αὐτή εἶναι ἡ πιό συχνή αἰτία πού χάνουμε τή χαρά μας. Ποιά;
Τό ὅτι ἔχουμε ἐπιθυμίες. Θά πεῖς δέν πρέπει νά ’χω ἐπιθυμίες; Δέν πρέπει νά θέλω;
Δέν πρέπει νά ἐπιθυμῶ; Πρέπει νά θέλεις αὐτό πού θέλει ὁ Θεός. Γι’ αὐτό μᾶς
παρέδωσε ὁ Χριστός μας νά λέμε στό ‘Πάτερ ἡμῶν’ τόσο συχνά ‘γενηθήτω τὸ
θέλημά Σου, ἀλλιῶς θά μᾶς ἔλεγε νά λέμε γιά νά εἴμαστε εὐτυχισμένοι ‘γενηθήτω τό
θέλημά σας’. Δέν μᾶς εἶπε ἔτσι. Μᾶς εἶπε ἄν θέλετε νά εἶσθε χαρούμενοι, νά λέτε
γενηθήτω τὸ θέλημά Μου. Ὅταν γίνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας, ὁ ἄνθρωπος
γίνεται εὐτυχισμένος. Ἄν λοιπόν ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἄλλα θελήματα, ἀντίθετα μέ τό
θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔχει λύπη. Ἐπειδή ἀκριβῶς εἶναι
καταστροφικά, ὁ Θεός δέν τοῦ ἱκανοποιεῖ αὐτά τά θελήματα καί πολύ καλά κάνει.
Διότι ὡς Πατέρας, μᾶς ἀγαπάει. Ὁ ἄνθρωπος θυμώνει, ὀργίζεται, ἀπογοητεύεται,
γιατί; Γιατί δέν τοῦ ἔχουν γίνει τά θελήματά του.

Αὐτό ζητάει ἀπό μᾶς ὁ Θεός σήμερα

… Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὅτι στίς μέρες μας -τουλάχιστον πρός τό παρόν- δέν μᾶς
ζητάει ὁ Θεός νά δώσουμε τή ζωή μας, ἀλλά τί; Νά ὁμολογήσουμε. Τί; Ὅτι εἴμαστε
χριστιανοί. Νά ζήσουμε ὅπως λέει.

Μόνο πού ζεῖς καί κινεῖσαι χριστιανικά, τηρεῖς τίς ἐντολές, αὐτό εἶναι ὁμολογία
σήμερα… Εἶναι ὁμολογία! Αὐτό ζητάει ἀπό μᾶς ὁ Θεός σήμερα. Γιατί νά ντρέπεσαι
νά κάνεις τόν σταυρό σου στό ἐστιατόριο δηλαδή;

Γιατί νά ντρέπεσαι νά τηρήσεις τήν νηστεία;

Ἐπειδή ὅλοι γύρω σου καταλύουν, νά καταλύσεις κι ἐσύ… Ὄχι, νά μήν καταλύσεις,
αὐτό εἶναι ὁμολογία. Αὐτό θέλει ὁ Χριστός ἀπό μᾶς. Γιατί ἡ γυναίκα νά φοράει
ἀνδρικά ροῦχα; Ὄχι νά μήν φοράει. Νά φοράει τά κανονικά της ροῦχα. Αὐτό εἶναι
ὁμολογία. Αὐτό θέλει ὁ Χριστός ἀπό μᾶς σήμερα. Κι αὐτό εἶναι ἀντιστράτευση στό
κακό.

8
 Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Ἡ ἐλευθεριάζουσα ζωή
ἐξαθλιώνει τόν ἄνθρωπο, τόν ἀχρηστεύει, δημιουργεῖ ψυχολογικές καί
σωματικές διαταραχές»
… Ἔλεγε κάποτε ὁ ἅγιος Πορφύριος στόν Μητροπολίτη Μπάτσκας κ. Εἰρηναῖο:
«Κάθισα μία ἡμέρα πάνω σέ μία γέφυρα ἐκεῖ στά μέρη σας..». Ὁ ἅγιος εἶχε τό
χάρισμα τῆς μεταβάσεως νοερῶς, ὅπου ἤθελε πήγαινε, ὄχι μόνο παγκοσμίως, ἀλλά
συμπαντικῶς.

Πῆγε νοερῶς στή Σερβία. Δέν εἶχε πάει ποτέ σωματικά στή Σερβία, ἀλλά μέ τόν νοῦ
του πήγαινε.

«Παρατηροῦσα τούς ἀνθρώπους πού περνοῦσαν». Ἔχει σημασία γιατί εἴμαστε

περίπου ἴδιοι κι ἐμεῖς ἐδῶ στήν Ἑλλάδα.
«Καί μέ τή χάρι τοῦ Θεοῦ τούς ἔβλεπα διάφανους, καί τά σώματα καί τίς ψυχές τους.
Εἶδα ψυχές ἄδειες, μοναχικές, πληγωμένες, τσακισμένες. Ἔβλεπα ἐκεῖ νά περνοῦν
ἀγόρια καί κορίτσια πιασμένα χέρι χέρι, χωρίς ὅμως οἱ ψυχές τους νά ἔχουν δύναμη
νά ἀγαπήσουν ἀληθινά. Ἐρωτεύονται χονδρά καί ἐπιφανειακά». Μήπως τό ἴδιο δέν
γίνεται καί μέ μᾶς; «Μεγαλωμένα χωρίς οἰκογένεια ἤ καί σέ ἄθεη οἰκογένεια, δέν
ἔχουν ἐφόδια γιά τήν ἀληθινή ἀγάπη. Πολλές ἀπό τίς κοπέλες σας δέν εἶναι κἄν εἰς
θέσιν νά γίνουν μητέρες ἀπό τήν ἐλευθεριάζουσα ζωή πού κάνουν». Εἶναι τά
παρεπόμενα τῆς ἁμαρτίας.

«Γι’ αὐτό μή λέτε στούς νέους θεωρίες, ἀλλά νά τούς ὁμιλῆτε νά ζοῦν σεμνή ζωή».
Ξεκάθαρα πράγματα. «Νά μή ζοῦν μέ χαλαρότητα ἠθῶν. Νά τούς ὁμιλῆτε σέ βασικά
θέματα: ὅτι ὁ Χριστός τά κάνει ὅλα, ἀλλά ἐμεῖς πρέπει νά θέλωμε τόν Χριστό. Νά
τόν ἀποδεχώμεθα. Καί αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ προσπάθεια, μέ ἐγκράτεια. Τήν θέλει
τήν ἄσκηση ὁ Χριστός». Ἡ ἄσκηση ἔλεγε δέν εἶναι μόνο γιά τούς μοναχούς, εἶναι γιά
ὅλους. «Θέλει τόν ἁγνό ἔρωτα. Στούς νέους λοιπόν νά συνιστᾶτε νά ἀγαποῦν τήν
ἁγνότητα, γιατί ἡ ἐλευθεριάζουσα ζωή δέν εἶναι μόνο ἀνθυγιεινή καί ἄχαρη, ἀλλά
εἶναι καί ἐξαθλιωτική. Ἐξαθλιώνει τόν ἄνθρωπο, τόν ἀχρηστεύει, δημιουργεῖ
ψυχολογικές καί σωματικές διαταραχές».

Ὑψηλή αὐτοεκτίμηση,σημαίνει ὑψηλή ὑπερηφάνεια

… Νά ἔχεις, λέει, ὑψηλή αὐτοεκτίμηση, πού σημαίνει ὑψηλή ὑπερηφάνεια… μήν

κοροϊδευόμαστε. Ἁπλῶς ἀλλάζει ὁ διάβολος τίς λέξεις, γιά νά γίνονται πιό εὔκολα
ἀποδεκτές. Νά ἔχεις λένε αὐτοπεποίθηση. Μά αὐτό εἶναι δαιμονικό! Καταραμένος
ὅποιος ἔχει αὐτοπεποίθηση, λέει ἡ Ἁγία Γραφή.

Ὄχι, σοῦ λέει ἡ ψυχολογία, νά βάλεις στό παιδί σου αὐτοπεποίθηση… ἔτσι θά γίνει
καλά τό παιδί σου. Καί ἔχουμε τώρα τό μπούλινγκ τῶν γονιῶν ἀπό τά παιδιά. Ἀπό

9
τήν πολύ αὐτοπεποίθηση καί τήν πολλή ὑπερηφάνεια πού τούς καλλιέργησαν, τά
παιδιά τώρα δέρνουν τούς γονεῖς.

Ψάχνουν οἱ ἄνθρωποι τήν χαρά στά ταξίδια,στούς ψυχολόγους,στά

ἀντικαταθλιπτικά κ.λ.π. Δέν ἔρχεται, ὅμως,ἔτσι ἡ χαρά ...

… Ὅταν λοιπόν ὁ ἄνθρωπος μετανοήσει, καθαριστεῖ καί φωτιστεῖ, ἀρχίζει νά ἔχει

τόν καρπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη,
μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια» (Γαλ. 5,22).
Ὅλα αὐτά τά ἔχει ὁ ἀναστημένος ἄνθρωπος. Δέν μπορεῖ νά εἶσαι ἄνθρωπος
ἀναστημένος καί νά μήν ἔχεις λ.χ. χαρά, νά μήν ἔχεις εἰρήνη,
νά ἔχεις ἄγχος, νά μήν ἔχεις ἐγκράτεια, νά μήν μπορεῖς νά μαζέψεις τά κιλά σου.

Βλέπετε καί ἡ ἐγκράτεια εἶναι χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κι αὐτοί πού
ἀγωνίζουνται νά ἀδυνατήσουν, θά ἔπρεπε νά ἀγωνίζονται νά μετανοήσουν!
Πηγαίνοντας στά γυμναστήρια καί στούς διαιτολόγους, χάνουν λίγα κιλά καί μετά τά
ξαναβάζουν, ἐνῶ, ἄν ἐνεργοποιοῦσαν μέσα τους τό Ἅγιο Πνεῦμα, θά τά ἔχαναν μιά
καί καλή.. γιατί, ὅπως εἴπαμε, ἡ ἐγκράτεια εἶναι ἕνα ἀπό τά στοιχεῖα τοῦ καρποῦ τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος.

Τό ἴδιο καί ἡ χαρά. Ψάχνουν οἱ ἄνθρωποι τήν χαρά στά ταξίδια, στούς ψυχολόγους,
στά ἀντικαταθλιπτικά κ.λ.π. Δέν ἔρχεται, ὅμως, ἔτσι ἡ χαρά, γιατί εἶναι στοιχεῖο τοῦ
καρποῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ο άνθρωπος δεν θέλει να πάει στον Θεό επειδή δεν θέλει να

ταπεινωθεί...

Ἡ ρίζα ὅλων τῶν κακῶν εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Ὁ ἄνθρωπος δέν θέλει νά πάει στόν
Θεό, γιατί δέν θέλει νά ταπεινωθεῖ, νά κάνει ὑπακοή, δέν θέλει νά βασιλέψει ὁ Θεός
μέσα του. Θέλει νά εἶναι κυρίαρχος ὁ ἴδιος.

Εἶναι αὐτή ἡ ἀπάτη τοῦ διαβόλου πού εἶχε ὑποβάλει καί στούς πρωτόπλαστους, νά
μποῦν στή θέση τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτήν τήν πλάνη πέφτουμε κι ἐμεῖς. Στούς
πρωτόπλαστους ἔβαλε τή σκέψη ὅτι ὁ Θεός εἶναι πονηρός καί γι’ αὐτό δέν ἀφήνει νά
φᾶνε ἀπό τό δέντρο.Τους ἔπεισε ὅτι ἄν φᾶνε θά μποῦν στή θέση τοῦ Θεοῦ.
Συκοφάντησε τόν Θεό καί ἐκεῖνοι ἔπεσαν στήν παγίδα.

Ἔτσι καί σήμερα ὁ πονηρός μᾶς βάζει λογισμούς γιά τούς ἱερεῖς ὅτι εἶναι πονηροί
καί πώς ὅ,τι μᾶς λένε, τό κάνουν γιά νά μᾶς πάρουν τά λεφτά. Εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἴδια
’ἔκδοση’ τοῦ πονηροῦ. Μᾶς πλανᾶ λέγοντάς μας νά κάνουμε ὅ,τι καί οἱ πολλοί, νά

10
κρατήσουμε καί κάτι στήν ἄκρη… Ὁπότε μᾶς ὁδηγεῖ στό νά πιστέψουμε ὅτι ἐμεῖς
εἴμαστε οἱ κύριοι, ὄχι ὁ Θεός καί συνεπῶς ἐμεῖς πρέπει νά πάρουμε στά χέρια μας τή
ζωή μας, χωρίς ν’ ἀκοῦμε τί λένε οἱ παπάδες καί ἡ Ἐκκλησία.Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ
βλασφημία, ἡ ὑπερηφάνειά μας. Δέν δεχόμαστε τόν Κύριο καί Θεό μας ὡς κύριο νά
βασιλεύει στή ζωή μας. Ἔτσι αὐτονομούμαστε καί φεύγουμε ἀπό τόν Θεό.
Ἀντίθετα ὁ ἁπλός, ὁ ταπεινός ἄνθρωπος σκέφτεται σάν ἕνα παιδάκι και κάνει ὑπακοή
στόν πνευματικό του. Μπορεῖ ἀκόμα νά εἶναι καί ἀγράμματος καί νά ἔχει νοερά
προσευχή, ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καί νά νιώθει ὅτι δεν εἶναι τίποτα. Αὐτός μπορεῖ νά
φτάσει στό σημεῖο νά κάνει θαύματα, ἐνῶ οἱ ἄλλοι οἱ μορφωμένοι, νά μήν κάνουν
τίποτα…….

….. Τουλάχιστον νά ἀναγνωρίζουμε τήν ὁλιγοπιστία μας καί νά ζητᾶμε ἀπό τόν
Κύριο βοήθεια.Πρέπει κάθε στιγμή ν’ ἀνανεώνουμε τήν πίστη μας. Πρέπει νά
ἐπιβεβαιώνουμε τή θέλησή μας νά βασιλέψει ὁ Θεός στή ζωή μας. Κάθε στιγμή
ὑπάρχει ἡ ἀντίρροπη δύναμη τοῦ πονηροῦ, τοῦ κόσμου, τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου πού
μᾶς ἀπειλεῖ, ὅτι θά μᾶς πάρει πίσω. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός μᾶς μίλησε γιά ἐγρήγορση
καί προσευχή, ὄχι μόνο γιά προσευχή. Μπορεῖ νά προσεύχεσαι καί νά τό κάνεις
μηχανικά. Τότε δέν κάνεις τίποτα. Πρέπει νά καταλαβαίνεις τί λές καί νά τό λές μέ
ἀγάπη, νά κάνεις καρδιακή προσευχή, νά τό λές μέ πόνο, νά τό νιώθεις, νά τό λές μέ
λαχτάρα, ἁπλά,άλλά παρακλητικά, ἀπό τήν καρδιά σου.

Ἡ ζωή μας θά ἦταν ἄσκοπη,ἐάν τελείωνε μέ τόν θάνατο

… Λέει καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Μαξίμοβιτς: «Ἀπέραντη καί ἀπαρηγόρητη θά ἦταν ἡ

θλίψη μας γιά τούς ἀποβιώνοντες οἰκείους μας, ἐάν ὁ Κύριος δέν μᾶς εἶχε δωρίσει
αἰώνια ζωή. Ἡ ζωή μας θά ἦταν ἄσκοπη, ἐάν τελείωνε μέ τόν θάνατο.

Ποιό ὄφελος θά εἶχαν τότε ἡ ἀρετή καί οἱ καλές πράξεις; Σέ τέτοια περίπτωση θά
ἀποδεικνύονταν σωστοί ὅσοι λένε: Ἄς φᾶμε καί ἄς πιοῦμε, γιατί αὔριο θά
πεθάνουμε!». Ὅμως δέν εἶναι ἔτσι τά πράγματα.

Ὑπάρχει ἡ ἄλλη ζωή, ὑπάρχει ὁ πνευματικός κόσμος, ὑπάρχουν οἱ Ἄγγελοι,

ὑπάρχουν καί οἱ δαίμονες, ὑπάρχει ὁ Θεός. Καί ὅλα αὐτά δέν τά λέμε ὡς μία ἁπλή
πίστη, ὡς μία θεωρία πού κάποιος τήν σκέφτηκε καί μᾶς τήν εἶπε, ἀλλά οἱ ἴδιοι οἱ
ἄνθρωποι ἔχουνε ἐμπειρία αὐτῶν τῶν πραγμάτων. Πάρα πολλοί ἄνθρωποι, ὅπως
διαβάζουμε, εἴδανε καί τούς δαίμονες καί τούς Ἀγγέλους καί τόν Θεό καί τούς
Ἁγίους καί ὅλα αὐτά τά πράγματα καί τό τί συμβαίνει, ὅταν βγαίνει ἡ ψυχή ἀπό τό
σῶμα καί ποῦ πορεύεται.

«Ὁ ἄνθρωπος», λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Μαξίμοβιτς, «δημιουργήθηκε γιά νά ζήσει

αἰώνια, καί ὁ Χριστός μέ τήν Ἀνάστασή του ἄνοιξε τίς πύλες τῆς Βασιλείας τῶν
Οὐρανῶν, τῆς αἰώνιας μακαριότητας γιά ὅσους ἔχουν πιστέψει σέ Αὐτόν καί ἔχουν
ζήσει σύμφωνα μέ τίς ἐντολές Του.Ἡ παροῦσα ζωή εἶναι μία προετοιμασία γιά τή

11
μελλοντική ζωή, προετοιμασία πού λήγει μέ τόν θάνατό μας». Ὁ θάνατος εἶναι ἡ
λήξη τῆς προετοιμασίας, δέν εἶναι τίποτα ἄλλο ὁ θάνατος. «Ἀπόκειται τοῖς
ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετά δέ τοῦτο κρίσις,», ὅπως λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ στήν
πρός Ἑβραίους. Δηλαδή οἱ ἄνθρωποι μιά φορά πεθαίνουν καί ὕστερα ὐπάρχει ἡ
κρίσις. Δέν ὑπάρχει αὑτή ἡ ἀνόητη θεωρία πού ἐπικαλοῦνται οἱ ἀνατολικές
θρησκεῖες, ἡ μετεμψύχωσις, ὅτι ὁ ἄνθρωπος πολλές φορές γεννιέται καί
ἀνακυκλώνεται καί πεθαίνει… Μία φορά! Ἅπαξ πεθαίνει ὁ ἄνθρωπος καί μετά
κρίνεται. Καί ὑπάρχει αὐτή ἡ πρώτη κρίσις, γιά τή ὁποία μιλήσαμε σήμερα, ὅταν ἡ
ψυχή βγαίνει ἀπό τό σῶμα καί κρίνεται ἀπό τά τελώνια, καί ἡ τελική Κρίση κατά τήν
Δευτέρα Παρουσία. «Τότε ὁ ἄνθρωπος ἐγκαταλείπει ὅλες τίς ἐγκόσμιες φροντίδες»,
τήν ὥρα τοῦ θανάτου, «τό σῶμα ἀποσυντίθεται, προκειμένου νά ἐγερθεῖ ἐκ νέου
κατά τή γενική Ἀνάσταση».

π.Σάββα μπορῶ νά εἶμαι καί λίγο κοσμικός καί λίγο χριστιανός;

π. Σάββας Αγιορείτης:
Δέν γίνεται. Ἤ κοσμικός θά εἶσαι ἤ χριστιανός. Ὁ Χριστός μας -προσέξτε- εἶναι
ἀπόλυτος. Θά μοῦ πεῖτε, εἶμαι αὐστηρός… ἄς τό πεῖτε, δέν πειράζει.. κι ἄλλοι μοῦ τό
λένε. Ἀλλά δέν εἶναι αὐστηρότητα, εἶναι ἡ ἀλήθεια αὐτό τό πράγμα.

Τί λέει ὁ Χριστός; «Σέ θέλω νά μέ ἀγαπᾶς ἐξ ὅλης τῆς καρδίας, ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς..».
Δέν λέει κατά ἕνα ποσοστό νά Μέ ἀγαπᾶς. Βλέπετε; Ὁ Χριστός εἶναι ἀπόλυτος.
Μᾶς θέλει ὁλόκληρους, δέν μᾶς θέλει κατά ἕνα κομμάτι. Ἕνας κομματιασμένος εἶναι
νεκρός. Μᾶς θέλει 100% δικούς Του. Ὅλη ἡ καρδιά, ὅλη ἡ ψυχή, ὅλη ἡ δύναμη, ὅλη
ἡ ὕπαρξή μας νά ἀγαπάει τόν Χριστό, νά εἶναι ὅλη στόν Χριστό.

Μποροῦμε να μην ἁμαρτάνουμε;

π. Σάββας Αγιορείτης:
Τό λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, λέει, δέν θά
ἁμαρτήσουμε. Εἴμαστε καί ἀδικαιολόγητοι πού ἁμαρτάνουμε, ἰδίως ἐμεῖς πού ἔχουμε
πάρει τό ἅγιο Βάπτισμα, τό ἅγιο Χρίσμα, τό Ἅγιο Πνεῦμα δηλαδή καί ἔχουμε ὅλα τά
θεραπευτικά μέσα στήν Ἐκκλησία μας, τά ‘φυλακτικά’ τῶν ἀρετῶν.

Ἐπιτέλους, ἄν κάνουμε καί μιά ἁμαρτία ἔχουμε ὅλα τά μέσα νά θεραπευτοῦμε, νά

τόν συντρίψουμε τόν διάβολο. Δέν ἔχει δύναμη ὁ διάβολος. Καμία δύναμη δέν ἔχει
μετά τήν Σταύρωση καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας.

12
Άλλο να αμαρτήσεις μία φορά και άλλο να αμαρτήσεις πενήντα φορές

– Τά πάθη εἶναι φιλεπίστροφα

Έχει τεράστια σημασία νά μήν κάνουμε τήν ἁμαρτία πολλές φορές. Ἄλλο νά τήν
κάνεις μία φορά καί ἄλλο νά τήν κάνεις πενήντα φορές. Ὅπως, ἄλλο εἶναι νά
σπάσεις τό χέρι σου μία φορά καί νά στό φτιάξουν καί ἄλλο νά τό σπάσεις πενήντα
φορές καί νά στό φτιάξουν.

Στό τέλος θά εἶναι κιμᾶς τό χέρι σου. Τό λέω αὐτό, γιατί μερικοί δυστυχῶς
-συγγνώμη γιά τήν ἔκφραση- ἀνοήτως φερόμενοι, λένε: «ἀφοῦ θά πάω νά
ἐξομολογηθῶ, ἄς κάνω μερικές ἁμαρτίες ἀκόμα καί μετά θά τά σβήσει ὅλα ὁ
πνευματικός».

Θά τά σβήσει, ἀλλά τήν κακή συνήθεια, πῶς θά τήν παλέψεις;

Γιατί, κάθε φορά πού κάνεις τήν ἁμαρτία, ἐνισχύεις τήν κακή συνήθεια καί θέλεις
πολλαπλάσια προσπάθεια, γιά νά ἀπεκδυθεῖς τό πάθος. Κάθε ἁμαρτία ἔχει τεράστιο
βάρος, δέν εἶναι κάτι ἁπλό καί δέν πρέπει νά τό παίρνουμε ἀψήφιστα. Εἶναι μιά
καταστροφή.

Μέ μιά καλή,γενική ἐξομολόγηση φεύγουν καί τά κληρονομικά πάθη

Ἔλεγε ὁ ἅγιος Πορφύριος «ἔχουμε μέσα μας ὅλον τόν Ἀδάμ». Κληρονομᾶμε ὅλο τό
καλό καί ὅλο τό κακό, ἀπό τόν Ἀδάμ μέχρι τώρα.
Ἀνάλογα κυρίως μέ τό τί ἦταν οἱ γονεῖς μας, οἱ ἄμεσοι πρόγονοι καί πῶς ἦταν ἡ
μητέρα μας ὅταν μᾶς κυοφοροῦσε. Ἔχει τεράστια σημασία αὐτό, πῶς ζοῦσε, τί
βιώματα εἶχε ὅταν ἐμεῖς εἴμαστε στήν κοιλία της.
Αὐτό ἐπιδράει στή ζωή μας καί διαμορφώνει καί τή συμπεριφορά μας.Καί πῶς
διορθώνεται αὐτό; Λέει ὁ ἅγιος Πορφύριος, «ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει μιά καλή,
γενική ἐξομολόγηση». Τότε φεύγουν καί τά κληρονομικά.
Μπορεῖ, λέει, νά ἔχεις μία λαιμαργία καί νά μή μπορεῖς νά τή χαλιναγωγήσεις καί νά
φταίει τό ὅτι ὅταν ἡ μητέρα σου σέ κυοφοροῦσε ἤ στήν πολύ μικρή σου ἡλικία δέν
πῆρες ὅση ἀγάπη ἔπρεπε νά πάρεις.

13
 Τί θά πεῖ «ντρέπομαι νά πῶ τήν ἁμαρτία;».
Αὐτή ἡ ντροπή,λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος,εἶναι τοῦ διαβόλου.

Θά σᾶς πῶ ἕνα περιστατικό γιατί τά περιστατικά μένουν. Τό ἄκουσα καί ἐγώ ἀπό
ἕναν ἀγαπητό φίλο ἱερομόναχο, ὁ ὁποῖος τό ἔζησε ὁ ἴδιος, ὁπότε εἶναι ἐγγυημένο καί
πραγματικό καί εἶναι τῆς ἐποχῆς μας.

Εἶχε πάει σέ ἕνα νοσοκομεῖο καί ἐκεῖ συνάντησε ἕναν φίλο του ἱερέα πολύ λυπημένο.
Τοῦ λέει:

– Πάτερ τί συμβαίνει;
– Νά, λέει, ἔχω ἐδῶ τόν νεωκόρο πού εἶχα στήν ἐκκλησία μου πάρα πολλά χρόνια,
πνευματικό μου παιδί, ὁ ὁποῖος εἶναι στά τελευταῖα του -αὐτό δέν εἶναι λυπηρό, εἶναι
ἀναμενόμενο, ὅλοι θά ἔρθουμε κάποια στιγμή σ’ αὐτή τήν κατάσταση- καί τό
λυπηρό εἶναι ὅτι σ’ αὐτή τήν τελική φάση τῆς ζωῆς του βλέπει δαίμονες.

Ὅταν κανείς φτάνει στό τέλος τῆς ζωῆς του, ἐπειδή πέφτει τό καταπέτασμα, θά
λέγαμε, βλέπει τόν πνευματικό κόσμο καί βλέπει, ἀνάλογα μέ τήν ζωή πού ἔχει
κάνει, εἴτε τούς ἀγγέλους πού ἔρχονται νά παραλάβουν τήν ψυχή του, εἴτε τούς
δαίμονες. Τό ὅτι λοιπόν ἔβλεπε τούς δαίμονες δέν ἦταν καθόλου καλό πράγμα.
Πῆγαν μαζί νά τόν δοῦνε καί τοῦ λένε:

– Τί βλέπεις;
– Νά, λέει, βλέπω δίπλα μου κάποιους μαύρους ἄγριους, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά μέ
ἁρπάξουν καί μέ περιγελοῦν κιόλας, γιατί βλέπουν κάτι κολλημένο στήν πλάτη μου,
ἕνα χαρτί, τό ὁποῖο διαβάζουν καί γελᾶνε.
Εἶναι, λέει, καί οἱ ἄγγελοι ἀλλά δέν τολμοῦν νά μποῦν μέσα στό δωμάτιο καί
στέκονται στήν πόρτα πολύ στενοχωρημένοι.

Τότε φώτισε ὁ Θεός τόν ἱερέα καί λέει:

– Μπορεῖς νά πεῖς στούς ἀγγέλους νά διαβάσουν τί λέει αὐτό τό χαρτί πού εἶναι
καρφιτσωμένο στήν πλάτη σου; Αὐτός σάν νά χάθηκε λίγο… βυθίστηκε, ἔχασε τήν
ἐπαφή μέ τό περιβάλλον καί κάτι σάν νά μουρμούριζε.

Μετά ἀπό λίγο ἐπανῆλθε καί λέει:

– Πάτερ μοῦ εἶπαν τί γράφει. Εἶναι μιά ἁμαρτία πού εἶχα κάνει στά νιάτα μου καί
εἶχα ντραπεῖ τότε νά τήν ἐξομολογηθῶ καί μετά τήν ξέχασα. Μιά βαριά σαρκική
ἁμαρτία.
Ὁπότε λέει ὁ ἱερέας βγεῖτε ὅλοι ἔξω γιά νά μοῦ πεῖ τήν ἁμαρτία. Ἦταν πνευματικός.
Πράγματι ὁ ἄνθρωπος εἶπε τήν ἁμαρτία καί ἀμέσως ἠρέμησε, ἄλλαξαν ὅλα.
Τοῦ λένε:
– Τώρα τί βλέπεις;

14
Λέει:
– Οἱ δαίμονες ἔφυγαν γρυλίζοντας, πολύ ἀγριεμένοι γιατί εἶπα τήν ἁμαρτία καί
ἦρθαν μέσα οἱ ἄγγελοι πολύ χαρούμενοι. Καί τό χαρτί αὐτό πού ἦταν καρφιτσωμένο
στήν πλάτη μου, τώρα τό βλέπω καρφιτσωμένο στό πετραχήλι σου.
Καταλάβατε τί σημαίνει νά λυθοῦν τά δικαιώματα τοῦ διαβόλου;

Μέ τήν ἐξομολόγηση λύνονται τά δικαιώματα. Μιά ἁμαρτία δέν εἶχε πεῖ ὁ ἄνθρωπος
καί οἱ δαίμονες ἦταν ἔτοιμοι νά τόν ἁρπάξουν. Νά πῶς δεσμευόμασε! Γι’ αὐτό μήν
ἀφήνετε ἀνεξομολόγητες ἁμαρτίες γιά πιό μετά.

Μπορεῖ νά μήν τό θυμηθεῖτε, νά τό ξεχάσετε. Καί τί θά πεῖ «ντρέπομαι νά πῶ τήν

ἁμαρτία;». Αὐτή ἡ ντροπή λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος εἶναι τοῦ διαβόλου. Ντροπή νά
ἔχεις, ὅταν πᾶς νά κάνεις τήν ἁμαρτία, ὄχι ὅταν εἶναι νά τήν ἀποκαλύψεις καί νά
ἐλευθερωθεῖς.

Ο άνθρωπος δεν αντέχει πάνω από ένα μήνα – σαράντα μέρες να μείνει
χωρίς Θεία Κοινωνία... Τον πιάνουν οι δαιμονικές ενέργειες

Ὑπάρχει μιά ἱστορία στόν βίο τοῦ Ἁγίου Μακαρίου, γιά νά καταλάβουμε τήν
σημασία τῶν Μυστηρίων. Ἦταν μία γυναίκα καί ἔπεσε θύμα μαγείας. Ἦταν
παντρεμένη, κάποιος τήν εἶχε ἐπιθυμήσει καί γιά νά τήν χωρίσει ἀπό τόν ἄντρα της
πῆγε σ’ ἕναν μάγο, τῆς ἔκανε μάγια καί ἔπιασαν. Ἔτσι ἡ γυναίκα φαινόταν στούς
ἄλλους σάν μία φοράδα καί ὄχι ὅπως ἦταν. Καί ὁ ἄντρας της ὁ καημένος τρελάθηκε,
λέει:

– Τί γίνεται τώρα; Ἐγώ γυναίκα εἶχα… Ὁπότε στήν ἀπελπισία του σκέφτηκε νά τήν
πάει σέ ἕναν ἅγιο. Ἤξερε γιά τόν Ἅγιο Μακάριο πού ἦταν στήν ἔρημο. Τῆς ἔβαλε
λοιπόν χαλινάρι, καπίστρι, ὅπως βάζουμε στά ζῶα, στά ἄλογα, καί τήν πῆρε νά τήν
πάει στόν Ἅγιο.
Τόν συνάντησαν στόν δρόμο κάποιοι ὑποτακτικοί του καί τόν ρωτᾶνε:

– Ποῦ πᾶς;
– Πάω, λέει, στόν Ἅγιο Μακάριο.
Καί τοῦ λένε:
– Καί τό ἄλογο τί τό πῆρες μαζί σου;
– Δέν εἶναι ἄλογο, λέει, ἡ γυναίκα μου εἶναι!
– Ἔ, λένε αὐτοί μᾶλλον χαζός εἶναι αὐτός.
Πᾶνε στόν Γέροντα καί τοῦ λένε:

– Γέροντα εἶναι κάποιος ἀπ’ ἔξω καί ἔχει καί τό ἄλογό του καί λέει ὅτι εἶναι ἡ
γυναίκα του. Μᾶλλον παλαβός εἶναι…
– Ἐσεῖς εἶστε παλαβοί, λέει. Φέρτε τόν ἄνθρωπο ἐδῶ. Τῆς ἔβαλε ἁγιασμό καί φάνηκε
κανονικά σάν γυναίκα, ὅπως ἦταν. Καί τό σημαντικό εἶναι ὅτι τῆς εἶπε:

15
  Γιατί τό ἔπαθες αὐτό; Γιατί ἔχεις πέντε ἑβδομάδες νά κοινωνήσεις. Εἶχε
ἀμελήσει τήν Θεία Κοινωνία.

Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ἀντέχει πάνω ἀπό ἕνα μήνα – σαράντα μέρες νά
μείνει χωρίς Θεία Κοινωνία, ἐκτός ἄν ἔχει κανόνα ἀπ’ τόν πνευματικό, ὁπότε εἶναι
καλυμμένος.

Τότε τόν καλύπτει ἡ εὐχή τοῦ πνευματικοῦ. Ἄν ὅμως μόνος του «κανονίζει» τόν
ἑαυτό του καί ἀπέχει, εἶναι πολύ ἐπικίνδυνο, γιατί τόν πιάνουν οἱ δαιμονικές
ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες δυστυχῶς εἶναι πάρα πολλές καί στήν ἐποχή μας. Εἶναι
εὐάλωτος.

Ὅπως καί στά σωματικά, ὅταν ἕνας ἄνθρωπος δέν τρώει. Καί βλέπετε εἶναι τά ἴδια
χρονικά ὅρια καί σωματικά, ἄν δέν φᾶς, σαράντα μέρες εἶναι τά ὅρια τοῦ ἀνθρώπου.
Μέχρι σαράντα μέρες κανείς ἀντέχει, μετά εἶναι γιά τό νοσοκομεῖο ἤ γιά τό
κοιμητήριο… Βλέπετε καί στήν ψυχή τό ἴδιο εἶναι, περίπου σαράντα μέρες εἶναι οἱ
ἀντοχές μας. Γι’ αὐτό κανείς αὐτά πρέπει νά τά ἔχει ὑπόψιν του καί νά φροντίζει τήν
μυστηριακή ζωή.

Συνέχισε τόν ἀγῶνα καί ὁ Χριστός μας

πού θά σέ βρεῖ σ’ αὐτόν τόν ἀγῶνα,θά σέ σώσει

Λέει ὁ Ἅγιος Νικόδημος στόν Ἀόρατο Πόλεμο κάτι πολύ ὡραῖο καί πολύ παρήγορο:
«Ἐάν βλέπεις στόν ἐαυτό σου ὄχι ὅτι δέν προοδεύεις πνευματικά οὔτε ὅτι μένεις
στάσιμος, ἀλλά ὅτι πᾶς πίσω, ὅτι χειροτερεύεις, ἀκόμα καί τότε μήν ἀπελπίζεσαι.
Συνέχισε τόν ἀγῶνα καί ὁ Χριστός μας πού θά σέ βρεῖ σ’ αὐτόν τόν ἀγῶνα, θά σέ
σώσει».

Γιατί αὐτό μποροῦμε νά κάνουμε. Δέν μποροῦμε ἐμεῖς νά ἔχουμε τά ἀποτελέσματα

πού θέλουμε. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι τοῦ Θεοῦ. Στό χέρι μας εἶναι ὁ ἀγῶνας, ἡ
προσπάθεια, ἡ διάθεση, τό νά θέλουμε νά σωθοῦμε. Νά ἔχουμε αὐτή τήν ἀρχική
θέληση, τήν προαίρεση ὅπως λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες.

16
 Πως ξεχωρίζουμε το κόμπλεξ κατωτερότητας
από την αληθινή ταπεινοφροσύνη

Τό δεύτερο σκέλος πού εἴπατε, πῶς ξεχωρίζουμε τό κόμπλεξ κατωτερότητας ἀπό τήν
ἀληθινή ταπεινοφροσύνη. Εἶναι πολύ ἁπλό, τό κόμπλεξ κατωτερότητας εἶναι
ὑπερηφάνεια. Κρυμμένη ὑπερηφάνεια εἶναι.

Αὐτός πού ἔχει κόμπλεξ κατωτερότητας, ἔχει κατάθλιψη. Αὐτό εἶναι τό κόμπλεξ
κατωτερότητας. Ἔχει τήν ἰδέα ὅτι εἶναι καλός, ἀλλά δέν τό ἀναγνωρίζουν οἱ ἄλλοι.
Δέν ἀναγνωρίζουν τήν καλοσύνη του, τήν ἐξυπνάδα του, τή σπουδαιότητά του καί
παθαίνει κατάθλιψη.

Ὁ πραγματικά ταπεινόφρων δέν φρονεῖ ὅτι εἶναι καλός ἤ ὅτι ἀξίζει ἤ ὅτι δέν
ἀναγνωρίζουν οἱ ἄλλοι τήν μεγάλη του ἀξία, ἀλλά φρονεῖ ἀκριβῶς ὅτι δέν ἀξίζει
τίποτα καί αὐτός ποτέ δέν ἔχει κόμπλεξ. Ὅ,τι κι ἄν ἀκούσει, λέει καί λίγα μοῦ λένε,
χειρότερα ἔπρεπε νά μοῦ ποῦνε, γιατί δέν ἀξίζω τίποτα, εἶμαι χειρότερος ἀπ’ τό
χῶμα.

Τό χῶμα δέν τό βάζει κανείς στό κεφάλι του, τό πατάει. Ὁπότε καλά κάνουν καί
μένα καί μέ πατᾶνε. Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ταπεινόφρων. Ὁ ἄλλος πού ἔχει κόμπλεξ μέ
τό παραμικρό πού θά ἀκούσει παθαίνει κατάθλιψη. «Δέν μ’ ἀγαπάει κανένας, δέν
νοιάζεται κανένας..», ὅλο τέτοια ἀκοῦς ἀπό αὐτούς τούς ἀνθρώπους τούς
καταθλιπτικούς. Ἐσύ νοιάστηκες ποτέ γιά κανέναν; Νά τόν ρωτήσουμε… Ποτέ δέν
σκέφτηκε τούς ἄλλους. Εἶναι ὁ ἐγωιστής. Αὐτός παθαίνει κόμπλεξ κατωτερότητας.
Καί ἔρχεται ἡ ψυχολογία καί σοῦ λέει: ἡ θεραπεία εἶναι νά ἀποκτήσεις
αὐτοεκτίμηση. Ἔχεις μειωμένη αὐτοεκτίμηση, γι’ αὐτό τό παθαίνεις αὐτό. Δηλαδή
τί; Σοῦ λείπει ἐγωισμός! Χρειάζεσαι ἐνέσεις ἐγωισμοῦ(!) γιά νά γίνεις ὑγιής… Ὁποία
διαστροφή!! Ἀντί νά μάθει τόν ἄνθρωπο νά ἀποβάλλει τόν ἐγωισμό, τοῦ λέει πρέπει
νά ἀποκτήσεις περισσότερο ἐγωισμό. Εἶσαι πού εἶσαι δηλητηριασμένος, πάρε λίγο
ἀκόμα δηλητήριο γιά νά γίνεις καλά… Αὐτή εἶναι ἡ σχιζοφρένεια τῆς σύγχρονης
ψυχολογίας καί παιδαγωγικῆς.

Καί βλέπουμε στόν ἀντίποδα τήν ἀληθινή θεραπευτική τοῦ Χριστοῦ πού σοῦ λέει:
Θέλεις νά γίνεις καλά; Ταπεινώσου. Ἡ βάση τῆς θεραπείας εἶναι ὁ πρῶτος
μακαρισμός «Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι» (Ματθ. 5,3). Ὁ Ἅγιος Πορφύριος
λέει καί κάτι ἀκόμα: ὁ ταπεινόφρων δέν εἶναι ταπεινολόγος. Πολλοί λένε
ταπεινωτικά λόγια γιά τόν ἑαυτό τους «ἐγώ εἶμαι χειρότερος ἀπό ὅλους κλπ». Αὐτός
εἶναι κρυμμένος ἐγωιστής. Ὁ ταπεινόφρων ποτέ δέν λέει τέτοια λόγια, ἀλλά ζεῖ στήν
πράξη τήν ταπείνωση καί δέχεται τίς ταπεινώσεις πού τοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι. Ὑπάρχει
ἕνα πολύ ὡραῖο, νά τό θυμάστε: ταπεινόφρων δέν εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος δέν ἀφήνει
τούς ἄλλους νά τόν ἀνεβάζουν, εἶναι αὐτός πού ἀφήνει τούς ἄλλους νά τόν
κατεβάζουν. Αὐτός εἶναι ἀληθινά ταπεινόφρων, πού δέν ἀντιδρᾶ, ὅταν οἱ ἄλλοι τόν
ταπεινώνουν, τόν ἐξουθενώνουν, τόν ἀδικοῦν. Ὅταν λένε καλά λόγια καί ἐσύ λές δέν

17
εἶναι ἔτσι κ.λ.π. αὐτό μπορεῖ νά εἶναι καί κρυμμένος ἐγωισμός. Ἐκεῖ καλύτερα νά
σιωπήσεις καί νά πεῖς μέσα σου «Θεέ μου, ὄχι σέ μένα, σέ Σένα δῶσε δόξα» (Ψαλμ.
113,9). Μήν τό παίζεις δηλαδή ταπεινός. Μή λές ταπεινωτικά γιά τόν ἑαυτό σου,
ἀλλά μέσα σου νά ταπεινώνεις τόν ἑαυτό σου, νά αὐτομέμφεσαι πάντοτε καί νά
χαίρεσαι ὅταν οἱ ἄλλοι σέ ταπεινώνουν.

Ο Άγιος Παΐσιος έκανε μία ολόκληρη εβδομάδα

προσευχή και νηστεία για να σωθεί και ο διάβολος

… Ξέρετε τήν ἱστορία μέ τόν Ἅγιο Παΐσιο πού ἔκανε μία ὁλόκληρη ἑβδομάδα
προσευχή καί νηστεία γιά νά σωθεῖ καί ὁ διάβολος! Τοῦ μπῆκε αὐτή ἡ ἰδέα τοῦ
Ἁγίου… κι αὐτός πλάσμα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι;

Ἄς κάνω μιά προσευχή καί γιά αὐτόν. Ἐδῶ κάνουμε καί γιά τούς κολασμένους καί
γιά τόν Χίτλερ καί γιά τόν Ἄρειο, γιά ὅλους. Ἄς κάνουμε καί γιά τόν διάβολο.
Ἄρχισε λοιπόν καί ὅταν τέλειωσε ἡ ἑβδομάδα, εἶδε τόν διάβολο μέ μία ἀπαίσια
μορφή σκύλου πού τοῦ ἔβγαζε τήν γλώσσα καί τόν κορόιδευε.

Καί τοῦ ἔλεγε: τί προσεύχεσαι γιά μένα; Ἐγώ δέν θέλω… καί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος,
κοίταξε ἔχασα καί μιά ἑβδομάδα γι’ αὐτόν.. Δέν θέλει τόν Θεό. Καί μάλιστα εἶπε τό
ἑξῆς φοβερό: «Ἑγώ νά μετανοήσω;», γιατί ἔκανε προσευχή γιά τόν διάβολο νά
μετανοήσει. «Ὁ Θεός νά μετανοήσει»…

Βλέπετε, ἡ ἀναίδεια τοῦ διαβόλου; Ὁ Θεός νά μετανοήσει! Γιατί; Γιατί τό παίζει καί
ἀδικημένος ὁ διάβολος! Σοῦ λέει, γιατί; Ἐγώ μιά μικρή ἁμαρτία ἔκανα καί μέ ἔριξε
στήν κόλαση. Τί μικρή ἁμαρτία; Ὑπερηφανεύτηκε. Ἡ χειρότερη ἀκαθαρσία εἶναι ἡ
ὑπερηφάνεια. Ἔτσι ἀδικημένοι τό παίζουν καί οἱ διάφοροι διαβολοκρατούμενοι
ἄνθρωποι σήμερα. Ὅλοι εἶναι θιγμένοι… Καί λένε: «Τί θά μᾶς πεῖς ἐσύ τώρα; Τό
παίζεις καλός καί τῆς Ἐκκλησίας… καί ἐμεῖς πιστεύουμε» καί βγάζουν μία γλώσσα
δέκα πήχεις…

18
 Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Εμείς δεν λέμε κατάθλιψη, λέµε
σατανική ενέργεια. Λέµε ακηδία, λέµε λογισµοί, και λέµε ο διάβολος της
ακηδίας, ο διάβολος της πορνείας, ο διάβολος, ο διάβολος, ο διάβολος

Μέ τήν ὁρολογία τῶν ἁγίων Πατέρων ἡ κατάθλιψη θά μποροῦσε νά ὁρισθεῖ σάν

ἀκηδία, δαιμονική ἐνέργεια, αἰχμαλωσία ἀπό τούς λογισμούς, ἀπώλεια τῆς
ὑπόστασής μας (δηλ. τοῦ προσώπου μας).

Ἔλεγε, ὁ μακαριστός π. Πορφύριος, ἀναφερόμενος σέ μία γυναίκα πού εἶχε

κατάθλιψη: «Αὐτή τυλιγµένη στό πάπλωµα, σοῦ λέω, ὅπως µοῦ τά ἔλεγε, νηστική,
ζοῦσε, ἄς ποῦµε, τήν κατάθλιψη.

Εἶναι ἕνα αἴσθηµα δυσάρεστο, τό ὁποῖο σέ καταλαµβάνει, καί σέ καθηλώνει. Οὔτε

νά σκεφθεῖς, οὔτε… Σκέφτεσαι αὐτό. Νοµίζεις ὅτι ἐσύ σκέφτεσαι σοβαρά πράγµατα.
Ἐνῶ ἐσύ εἶσαι αἰχµάλωτος µιᾶς ἰδέας[1]. Ἔχω πολλά νά σᾶς πῶ πάνω σ’ αὐτά πού
ἔχω ἰδεῖ στή ζωή µου, ἀπό ἀνθρώπους, πού κατείχοντο ἀπό τέτοια συναισθήµατα,
δηλαδή σατανικά συναισθήµατα. Δηλαδή ὁ διάβολος, ὁ κακός ἑαυτός µας,
κατορθώνει καί παίρνει ἀπό τή µπαταρία τῆς ψυχῆς µας, πού ἔχει τή δύναµη γιά νά
κάνοµε τό καλό, τήν προσευχή, τήν ἀγάπη, τή χαρά, τήν εἰρήνη, τήν ἕνωση µας µέ
τό Θεό. Αὐτός κατορθώνει καί µᾶς παίρνει αὐτή τήν ἐνέργεια καί τήν κάνει θλίψη,
κατάθλιψη, καί ξέρω πῶς τά λένε οἱ λεγόµενοι ψυχίατροι.

Ἐµεῖς δέν τά λέµε ἔτσι, τά λέµε σατανική ἐνέργεια. Λέµε ἀκηδία, λέµε λογισµοί, καί
λέµε ὁ διάβολος τῆς ἀκηδίας, ὁ διάβολος τῆς πορνείας, ὁ διάβολος, ὁ διάβολος, ὁ
διάβολος. Διάφοροι διάβολοι, γιά κάθε σατανική ἐνέργεια πού µᾶς δηµιουργοῦν»[2].
Κατορθώνει ὁ διάβολος νά παραπλανήσει τόν ἄνθρωπο (νά διαβάλει τάς ὁδούς
Κυρίου τάς εὐθείας) καί νά τόν ὁδηγήσει στό νά κάνει κακή διαχείρηση τῆς ψυχικῆς
του ἐνέργειας. Ὁ ἄνθρωπος «παραδίδει» ἑκουσίως τήν ψυχική του δύναμη στόν
ἐχθρό.

Κάνει κακή χρήση τῆς λύπης πού εἶναι δύναμη δοσμένη ἀπό τόν Θεό γιά νά
μετανοήσει. Ὁ ἄνθρωπος ἀντί νά τήν χρησιμοποιήσει κατά Θεόν καί νά ὁδηγηθεῖ
στήν μετάνοια, κλείνεται μέ παρακίνηση τοῦ πονηροῦ στόν ἑαυτό του τρέφοντας τόν
ἐγωισμό του καί ὁδηγεῖται στήν κατάθλιψη. Οἱ «λεγόμενοι» ψυχίατροι παραποιοῦν
τήν ἀλήθεια ἀφοῦ δέν λένε ὅτι ἡ αἰτία τῆς κατάθλιψης καί των ἄλλων
«ψυχολογικῶν» εἶναι οἱ δαίμονες καί τά πάθη.Ὁ Γέροντας ὀρθά ὁμιλεῖ γιά
«λεγόμενους» ψυχιάτρους καί ὄχι ἀληθινούς ψυχιάτρους, ἀφοῦ μόνο ὁ Χριστός καί η
Ἁγία Του Ἐκκλησία εἶναι ὁ ἀληθινός ἰατρός τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ «ἄλλη
γλώσσα» καί ὁρολογία τῶν «λεγομένων» ψυχιάτρων, ὑπάρχει διότι ἀρνοῦνται τήν
ὕπαρξη τοῦ διαβόλου καί τῶν ἐνεργειῶν του.

[1] Κατάθλιψη εἶναι ἡ αἰχμαλωσία σέ μία ἰδέα, σέ ἕναν λογισμό, σέ μία δαιμονική ὑποβολή.
[2] Γέροντος Πορφυρίου ἱερομονάχου, Συνομιλία γιά τήν κατάθλιψη, Ἐκδόσεις Ἡ Μεταφόρφωσις τοῦ Σωτῆρος,
Μήλεσι, ἐμπεριεχόμενο φυλλάδιο, σελ. 10 καίΣυνομιλία με τον Γέροντα Πορφύριο

19
 Τί ἔλεγαν οἱ Ἅγιοι Γέροντες Παΐσιος καί Πορφύριος
γιά τούς ψυχολόγους καί τούς ψυχιάτρους;

… Ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί ὅλοι οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι, ἦταν ἐναντίον
ὄχι τῶν ψυχιάτρων καί τῶν ψυχολόγων, γιατί ὡς ἀνθρώπους τούς ἀγαποῦσαν, ἀλλά
ἐναντίον τῆς ψυχιατρικῆς καί τῆς ψυχολογίας.

Σᾶς τά λέω, γιατί μᾶς τά προβάλλουν ὡς ἐπιστήμη καί ὅταν ἀκοῦμε τήν λέξη
ἐπιστήμη καί ἐπιστήμονας, στεκόμαστε προσοχή. Δέν πρέπει ὅμως νά στεκόμαστε
προσοχή, γιατί δέν εἶναι ὅλα αὐτά ἐπιστῆμες.

Εἶναι θεωρίες πού δέν μποροῦν νά σταθοῦν πουθενά ἤ εἶναι καί δαιμονικές
διδασκαλίες, γιατί ὅσο ἐρευνοῦν τούς θεμελιωτές τῆς ψυχιατρικῆς, τόν Φρόυντ καί
τόν Γιούνγκ, βρίσκουν ὅτι εἶχαν σχέση μέ ἀποκρυφισμό καί μέ μαγεία, μέ δαιμόνια
δηλαδή.

Συμβουλευόντουσαν μέντιουμ καί αὐτά πού τούς ἔλεγε ὁ διάβολος μέσω τῶν
μέντιουμ τά ἔφτιαξαν θεωρίες καί ἔκαναν ἕνα ἀντι-εὐαγγέλιο. Αὐτά πού λένε εἶναι
ἀντίθετα μέ αὐτά πού λέει τό Εὐαγγέλιο.

Νά ποῦμε ἕνα παράδειγμα. Τί λένε ὁ Φρόυντ κι αὐτοί ὅλοι; «Νά προσέχεις τά ὄνειρα
πού βλέπεις. Εἶδες αὐτό τό ὄνειρο; Ἄ, ἔχεις αὐτή τήν ψύχωση, αὐτή τήν ἐξάρτηση,
κ.λ.π.».

Τί λέει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία; Καμία προσοχή, ποτέ, σέ κανένα ὄνειρο! Δέν πρέπει
νά προσέχουμε ποτέ σέ κανένα ὄνειρο, γιατί τά ὄνειρα κατά βάση εἶναι προϊόντα εἴτε
τῆς φύσεως, εἴτε τῶν δαιμόνων. Ὁ διάβολος μᾶς ἐξαπατᾶ μέ τά ὄνειρα καί πολλοί-
πολλές πλανήθηκαν μέ τά ὄνειρα.

Λένε, ἐπίσης, οἰ ψυχολόγοι: γιά νά ἀγαπήσεις τούς ἄλλους, πρέπει πρῶτα ν’

ἀγαπήσεις τόν ἑαυτό σου. Τί λέει τό Εὐαγγέλιο; «Νά μισήσεις τόν ἑαυτό σου». Λέει
ὁ Χριστός: «Ὅποιος θέλει νά μέ ἀκολουθήσει, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν
σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» (Μαρκ. 8,34).

Αὐτοί λένε «ὄχι, νά ἀγαπήσεις τόν ἑαυτό σου, νά ἀγαπήσεις τά πάθη σου, νά μάθεις
νά ζεῖς μέ τό ἄγχος».

20
 «Τί θά κάνουν τά χάπια στούς δαίμονες;Σιγά μή φοβᾶται ὁ δαίμονας
τά χάπια. Πάρε ὅσα χάπια θέλεις, ὁ δαίμονας δέν φεύγει»

… «Πίσω ἀπό τά ποικίλα ψυχικά – ψυχολογικά νοσήματα κρύβονται δαιμόνια καί

πάθη». Τί θά κάνουν τά χάπια στούς δαίμονες; Σιγά μή φοβᾶται ὁ δαίμονας τά χάπια.
Πᾶρε ὅσα χάπια θέλεις, ὁ δαίμονας δέν φεύγει καί ἑπομένως δέν φεύγει καί ἡ
κατάθλιψη.

«Κύριον αἴτιον εἰς τήν κατάθλιψη» ἔλεγε ὁ ἅγιος Γέροντας Πορφύριος «καί σέ ὅλα
αὐτά πού τά λένε πειρασμικά, σατανικά, ὅπως εἶναι ἡ νωθρότης, ἡ ἀκηδία, ἡ
τεμπελιά, πού μαζί μ’ αὐτά εἶναι τόσα ἄλλα ψυχολογικά, δηλαδή πειρασμικά
πράγματα, εἶναι ὅτι ἔχεις μεγάλον ἐγωισμό μέσα σου».

Βλέπετε; Νά ἡ αἰτία γιά τά λεγόμενα ψυχολογικά: Ὁ μεγάλος ἐγωισμός. Προκαλεῖ

μάλιστα ἐντύπωση πού ὁ ἅγιος ἀποκαλεῖ καί τά ψυχολογικά, πειρασμικά, δηλαδή
δαιμονικά.

Σήμερα ἀκούγεται φυσιολογικό νά ἔχεις καί λίγη κατάθλιψη καί λίγο ἄγχος. Ἀπό ποῦ
κι ὡς ποῦ εἶναι φυσιολογικό νά ἔχεις ἄγχος; Δηλαδή κάναμε καί τό δαιμονικό,
φυσιολογικό.

Ὅλα λοιπόν, λέει ὁ ἅγιος Πορφύριος, αὐτά πού ἐγκολπώνεται ὁ ἄνθρωπος μέ τήν
ἐλεύθερη θέλησή του καί μετά ὁδηγεῖται στά ψυχολογικά, εἶναι οὑσιαστικά
δαιμονικές ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες ὅμως δέν ἐνεργοῦν αὐθαίρετα καί ἀνεξέλεγκτα καί
καταναγκαστικά στόν ἄνθρωπο. Τίς θέλει καί ὁ ἄνθρωπος καί τίς ἐγκολπώνεται
αὐτές τίς δαιμονικές ἐνέργειες.

Πῶς γίνεται αὐτό; Ἁπλούστατα μέ τίς διάφορες ἁμαρτίες πού κάνουμε. Ὅταν πᾶς σέ
ἕνα μάγο, σέ μιά μάγισσα, ξέρεις πόσες δαιμονικές ἐνέργειες ἐγκολπώνεσαι; Γιατί ὁ
μάγος καί ἡ μάγισσα εἶναι καθέδρα τοῦ σατανᾶ. Ὅταν θά πᾶς λοιπόν ἐκεῖ θά γεμίσεις
μέ Ἅγιο Πνεῦμα; Μέ πονηρό πνεῦμα θά γεμίσεις.

Καί τό πονηρό πνεῦμα εἶναι πονηρό! Δέν θά σοῦ δείξει ἀμέσως τήν κακία του.
Μπορεῖ νά νιώσεις καί λίγο καλά καί νά νομίσεις ὅτι σέ ὠφέλεισε κιόλας καί μετά θά
ἔρθουν οἱ φοβερές συνέπειες.

«Λοιπόν αύτό εἶναι τό μυστικό» λέει ὁ Γέροντας Πορφύριος: «Ἔχω πολλά νά σᾶς πῶ
πάνω σ’ αὐτά πού ἔχω ἰδεῖ στή ζωή μου, ἀπό ἀνθρώπους, πού κατείχοντο ἀπό τέτοια
συναισθήματα, δηλαδή σατανικά συναισθήματα, δηλαδή ὁ διάβολος, ὁ κακός ἑαυτός
μας», πού ὑποτάσσεται στόν διάβολο «κατορθώνει καί παίρνει ἀπό τή μπαταρία τῆς
ψυχῆς μας, πού ἔχει τή δύναμη γιά νά κάνομε τό καλό, τήν προσευχή, τήν ἀγάπη, τή
χαρά, τήν εἰρήνη, τήν ἕνωσή μας μέ τόν Θεό, αὐτός κατορθώνει καί μᾶς παίρνει αὐτή

21
τήν ἐνέργεια καί τήν κάνει θλίψη, κατάθλιψη, καί ξέρω πῶς τά λένε οἱ λεγόμενοι
ψυχίατροι».
Μᾶς κλέβει ὁ διάβολος δηλαδή τήν ψυχική μας ἐνέργεια καί μᾶς ὑποτάσσει σ’ αὐτά
τά δαιμονικά πράγματα, στίς δαιμονικές καταστάσεις, πού τίς 43 λένε κατάθλιψη
κ.λ.π., ἀλλά οὐσιαστικά εἶναι δαιμονικές ἐνέργειες καί ἐπήρειες.

Στό σπίτι πού ὑπάρχει Ἁγία Γραφή φεύγει ὁ διάβολος

…. Τό λέει ὁ Ἅγιος Ίωάννης ὁ Χρυσόστομος, στό σπίτι πού ὑπάρχει Ἁγία Γραφή,
φεύγει ὁ διάβολος. Ἀλλά ἐννοεῖται βέβαια, ὅτι καί ἡ ζωή μας εἶναι σωστή. Πολλοί
ἔχουν τήν Ἁγία Γραφή καί δέν τήν ἔχουν ἀνοίξει ποτέ.

Σκονίζεται… δέν ξέρουν καί ποῦ τήν ἔχουνε… Πολλές φορές ρωτάω στήν
ἐξομολόγηση, ἔχεις Ἁγία Γραφή; Ναί, λέει, κάπου πρέπει νά τήν ἔχω. Πόσο ἀμελεῖς
εἴμαστε… Ἐνῶ ὁ χριστιανός κάθε μέρα πρέπει νά διαβάζει τήν Ἁγία Γραφή καί ἡ
ζωή του νά συμφωνεῖ μέ τήν Ἁγία Γραφή,ὁπότε φυσικά ὁ διάβολος καίγεται καί
φεύγει.

Ἀλλιῶς, εἶναι πνεῦμα, δέν ἐμποδίζεται, κινεῖται. Ἀλλά ὅταν δεῖ τόν Τίμιο Σταυρό;
Ὅταν ἀκούσει τό Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ με; Δέν μπορεῖ νά σταθεῖ,
ἐξαφανίζεται.

Κατεξοχήν εἶναι τρία πράγματα πού τρέμουν οἱ δαίμονες, τό ὁποῖο πάλι μᾶς ἔχουν
πεῖ οἱ Ἅγιοι ἀπό τήν ἐμπειρία τους. Δέν τολμοῦν νά τά ποῦνε μέ τό ὄνομά τους. Τό
ἕνα, λένε, εἶναι «αὐτό πού φορᾶτε στό στῆθος σας», ὁ Τίμιος Σταυρός. Τό ἄλλο εἶναι
«τό μπάνιο πού παίρνετε», πού εἶναι τό ἅγιο Βάφτισμα καί «αὐτό πού παίρνετε στήν
ἐκκλησία», ἡ Θεία Κοινωνία. Αὐτά εἶναι κατεξοχήν τά τρία πού τρέμουν οἱ δαίμονες
καί δέν μποροῦν νά πλησιάσουν τόν ἄνθρωπο. Ἕνας ἄνθρωπος πού ζεῖ ἔτσι σωστά,
καί κοινωνεῖ, καί ἐξομολογεῖται φυσικά, καί κάνει καί σωστή ἀσκητική ζωή μέσα
στήν Ἐκκλησία, τόν τρέμουν οἱ δαίμονες. Τούς ἄλλους ὅμως τούς ἔχουν τοῦ χεριοῦ
τους καί τούς ἐξαπατοῦν πολύ εὔκολα.

Τί εἶναι τό «μάτι;Ποιοί ματιάζουν;Ποιοί ματιάζονται;

Ὅταν λέμε «μάτι» στήν ἐκκλησιαστική γλώσσα ἐννοοῦμε τή βασκανία. Ἡ βασκανία

εἶναι πονηρή ἐνέργεια, δαιμονική ἐνέργεια πού ὑποκρύπτει τό πονηρό πνεῦμα τοῦ
φθόνου.

Ὁ φθόνος εἶναι ἡ βασκανία. Καί ποιοί εἶναι αὐτοί πού ἐκπέμπουν αὐτή τήν ἐνέργεια;
Φυσικά εἶναι οἱ δαίμονες, δαιμονική ἐνέργεια εἶναι. Ἀλλά ὅταν ὁ ἄνθρωπος φθονεῖ
κάποιον ἄλλον ἄνθρωπο, δέχεται αὐτή τή δαιμονική ἐνέργεια καί ὁ διάβολος τί
κάνει;

22
Χρησιμοποιεῖ αὐτόν τόν ἄνθρωπο γιά νά ἐκπέμπει αὐτή τήν ἐνέργεια καί μάλιστα
μέσα ἀπ’ τά μάτια. Χρησιμοποιεῖ τά μάτια δηλαδή τοῦ ἀνθρώπου ὁ διάβολος, ἐπειδή
αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του κακία, φθόνο, ζήλεια… Τό πονηρό πνεῦμα
χρησιμοποιεῖ τά μάτια του, γιά νά βλάψει τό μωρό τῆς ἄλλης, τή νύφη τῆς ἄλλης
οἰκογένειας κ.λ.π. Αὐτό εἶναι ἡ βασκανία.

Τί γίνεται τώρα; Ἐσύ πού εἶσαι δίπλα καί δέχεσαι αὐτή τήν πονηρή ἐνέργεια,
παθαίνεις κακό; Ἐξαρτᾶται. Ἐάν ἔχεις πνευματική ζωή, ἐάν ἐξομολογεῖσαι, ἐάν ἔχεις
νοερά προσευχή, ἀδιάλειπτη προσευχή, δέν παθαίνεις τίποτα. Ὅσα μάτια κι ἄν σέ
κοιτᾶνε καί ὅσες γλῶσσες κι ἄν σέ τρῶνε καί δέν ξέρω τί ἄλλο, ὅλοι οἱ δαίμονες νά
πέσουν πάνω σου…
Θυμηθεῖτε τήν Ἁγία Ἰουστίνη, τί τῆς ἔστειλε ὁ Ἅγιος Κυπριανός; Τόν ἀρχηγό τῶν
δαιμόνων τῆς ἔστειλε καί ἦταν μιά κοπελίτσα εἴκοσι χρονῶν… τόσο ἦταν περίπου.
Δέν μποροῦσε νά τῆς κάνει τίποτα ὁ ἑωσφόρος, ὁ ἀρχηγός τῶν δαιμόνων, γιατί ἦταν
τειχισμένη μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί τήν ἁγία ζωή. Ὅταν ἔχεις τέτοια ζωή, δέν
ἔχεις φόβο ἀπό κανένα μάτι.

Δεύτερον. Ποιοί ματιάζουν; Εἴπαμε οἱ φθονεροί. Ποιοί ματιάζονται; Οἱ

ἀνεξομολόγητοι, οἱ ἀκοινώνητοι, οἱ ἀπρόσεκτοι. Αὐτοί ματιάζονται. Καί ποιά εἶναι ἡ
λύση; Ἡ πνευματική ζωή. Καί σέ καμιά περίπτωση, ἄν ὑπάρχει τέτοια ἐνέργεια πού
σέ ἔχει ἐπηρεάσει, δέν θά πᾶς σέ ἕναν ἄνθρωπο λαϊκό. Θά πᾶς στόν ἱερέα. Μόνο ὁ
ἱερέας ἐπιτρέπεται νά διαβάζει τήν εὐχή τῆς βασκανίας.
Ἔλεγε ἕνας παπάς χαριτολογώντας, ἐγώ δέν βγάζω μάτια… γιατί τοῦ λέγανε,
ξεματιάζεις;…

Ὑπάρχει εἰδική εὐχή γιά αὐτή τήν ἐνέργεια, ἀλλά ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει πνευματική
ζωή θά δεῖτε ὅτι δέν χρειάζεται τέτοιο πράγμα.
Τί κάνουν τώρα οἱ ξεματιάστρες καί αὐτοί πού ξεματιάζουν; Κοροϊδεύονται ἀπό τόν
διάβολο καί κοροϊδεύουν αὐτούς πού ξεματιάζουν. Μά λέει, πιάνει αὐτό… κάνω τό
λαδάκι, τό νεράκι, τό φυτιλάκι.. τί ἄλλο κάνουνε… καί φεύγει ὁ πονοκέφαλος. Ναί,
γιά νά ξανάρθει μετά ἀπό λίγες ὧρες, τήν ἄλλη μέρα… ξεμάτιασέ με πάλι! Ὁ
διάβολος ἔτσι τούς παίζει καί δέν πᾶνε νά ἐξομολογηθοῦν. Καί ἐσύ ἐμποδίζεις τούς
ἀνθρώπους νά πᾶνε νά ἐξομολογηθοῦν μ’ αὐτό πού κάνεις, πού ξεματιάζεις. Δηλαδή
ἁμαρτάνει κι αὐτός πού ξεματιάζει, δέν κάνει καλό. Εἶναι αὐτό πού λέγαμε
προηγουμένως, καί οἱ μάγοι ἔχουν εἰκόνες καί μπορεῖ νά λένε καί προσευχές… νά
σοῦ ποῦνε κι ἐσένα νά κάνεις προσευχές καί λειτουργίες. Ὁ διάβολος ντύνεται τό
ἔνδυμα τοῦ καλοῦ ἀγγέλου, «μετασχηματίζεται καί εἰς ἄγγελον φωτός». Δέν πρέπει
νά πέφτουμε θύματα τοῦ διαβόλου, εἶναι ἐξευτελιστικό γιά τόν χριστιανό. Αὐτά γιά
τό ξεμάτιασμα.

23
 "Ὅλα τά καλά παιδιά τά ἀγαπάει ἡ Παναγία".
Δηλαδή τά κακά παιδιά δέν τά ἀγαπάει ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία;

…. «Γι’ αὐτό καί σήμερα στήν Ἑλλάδα ἡ Ἐκκλησία περνάει μία κρίση. Γιατί; Διότι
μετά τόν πόλεμο τοῦ ‘40 πῆγαν τά Ἑλληνόπουλα στά Κατηχητικά Σχολεῖα τοῦ
Νεοελληνισμοῦ καί ἐκεῖ ἔμαθαν τούς εὐσεβισμούς, ἔμαθαν τήν νέα ἑρμηνεία τῆς
Ἁγίας Γραφῆς Προτεσταντικοῦ τύπου».

Κοιτᾶξτε, τά λέει ὁ πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης ξεκάθαρα καί εἶναι ἀλήθεια αὐτό τό
πράγμα. Ἔμαθαν «τήν νέα ἑρμηνεία τῶν δογμάτων, τήν νέα Ὀρθοδοξία κλπ… καί
γέμισαν ἀπό ἠθικολογία καί πουριτανισμό». Δηλαδή ἠθικές ἀρχές, ἠθικές ἀξίες, νά
εἶσαι ἠθικός ἄνθρωπος, καλός ἄνθρωπος, νά μήν κλέβεις, νά εἶσαι καλός στή δουλειά
σου, ἐπαγγελματίας, καλός μαθητής στό σχολεῖο, ἄριστος μαθητής ἄν εἶναι δυνατόν
καί αὐτό εἶναι ὁ καλός χριστιανός.

Τελεία ἀλλοτρίωση δηλαδή! Χάθηκε τό πρώτυπο τοῦ Ἁγίου, χάθηκε ἡ ὀρθόδοξη

παράδοση, πού εἶναι ἡ μετάνοια, τά δάκρυα, ἡ κάθαρση, ὁ φωτισμός καί κάναμε καί
τήν Ὀρθοδοξία, ὅπως λέγαμε καί μιά ἄλλη φορά, ἀξία καί τήν πίστη μας μιά ἀξία καί
τήν Ἐκκλησία μιά ἀξία. Τί νά τίς κάνει τό παιδί τίς ἀξίες, χωρίς τό πρόσωπο τοῦ
Χριστοῦ; Χωρίς τήν ζωντανή σχέση; Χωρίς τήν ἀγάπη; Ὁ ἄνθρωπος θέλει τήν
ἀγάπη, θέλει ν’ ἀγαπήσει τόν Χριστό.

Γι’ αὐτό εἶναι φτιαγμένος ὁ ἄνθρωπος. Δέν θέλει νά τοῦ δώσεις ἀξίες. Τί νά
ἀγαπήσει θεωρίες; Ἰδέες ν’ ἀγαπήσει; Λέξεις ν’ ἀγαπήσει; «Καί βέβαια αὐτά τά
ἔμαθαν ὡς συνθήματα». ʿὍλα τά καλά παιδιά τά ἀγαπάει ἡ Παναγία᾽. Δηλαδή τά
κακά παιδιά δέν τά ἀγαπάει ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία;! «Καί ποιός ξέρει πόσοι ἀπό
σᾶς περάσατε ἀπό τέτοια Κατηχητικά σχολεῖα. Γεμάτα συνθήματα καί τραγουδάκια.
Μέ τραγούδια δηλαδή «Ὦ Χριστέ μας, ὦ Χριστέ μας…», τούς ἔμαθαν Ὀρθοδοξία».
Δηλαδή συνθήματα προτεσταντικοῦ τύπου καί συναισθήματα παπικά. Ὁ παπισμός, τί
εἶναι; Οὐσιαστικά εἶναι μία κίνηση τοῦ συναισθήματος. Αὐτό προσπαθοῦνε, μέ
ἐντελῶς ἀνθρώπινα μέσα, μέ τραγούδια, μέ ἁρμόνια, μέ γλυκανάλατα ἄσματα, νά
κινητοποιήσουν τό συναίσθημα στόν ἄνθρωπο, γιά νά νιώσει κάτι. Ἀλλά αὐτό τό
κάτι δέν εἶναι θεανθρώπινο. Εἶναι πάλι ἀνθρώπινο καί δέν σώζει.

«Μετά τί συνέβη; Ὅσοι πῆγαν σέ τέτοια Κατηχητικά σχολεῖα τί ἔπαθαν; Κλονίστηκε

ἡ πίστις τους, διότι δέν εἶχε θεμέλιο καί τούς ἔμεινε ὁ πουριτανισμός», ἔνας
ἠθικισμός δηλαδή. Ἁπλῶς νά ἔχεις ἠθικές ἀρχές, νά εἶσαι ἠθικός ἄνθρωπος καί αὐτό
εἶναι ἀρκετό. Ὄχι, δέν εἶναι καθόλου ἀρκετό. Γιατί ὁ Χριστός δέν ἦρθε νά μᾶς δώσει
ἠθικές ἀρχές, οὔτε ἀκόμη ἦρθε νά μᾶς δώσει τήν Ἁγία Γραφή.

Ἦρθε νά μᾶς δώσει τόν ἴδιο τόν ἑαυτό Του καί τήν ζωντανή σχέση μαζί Του. Καί
εἶπε «ἄν δέν μέ φᾶτε καί δέν μέ πιεῖτε, δέν ἔχετε ζωή» (Ἰω. 6,53). «Γι’ αὐτό ἔχουμε
σήμερα στήν Ἑλλάδα ἠθικιστές πολιτικούς, πού κάνουν δηλαδή ἠθικολογία». Καί

24
τώρα βέβαια, πετάξαμε στήν ἄκρη καί τήν ἠθική καί ἔχουμε χάσει τά πάντα. «Αὐτοί
οἱ πολιτικοί ἀντί νά χρησιμοποιήσουν τόν Νόμο ὡς κριτήριο ἐννόμου τάξεως,
χρησιμοποιοῦν ἠθικά κριτήρια γιά τήν ἀξιολόγηση τῆς συμπεριφορᾶς τῶν πολιτῶν
(τό καλός καί τό κακός δηλαδή).

Γι’ αὐτό καί στήν Ἑλλάδα σήμερα, κινδυνεύει ἡ Δημοκρατία. Ἐπειδή ταυτίζουν τόν
Νόμο μέ τήν ἠθική, ὁπότε δέν μπορεῖ νά ἔχει κανείς Δημοκρατία, ἀφοῦ δέν μπορεῖ
νά ἀνεχθεῖ τούς «κακούς».

«Ἔτσι τώρα, πού εἶναι κλονισμένη ἡ πίστις σ’ αὐτούς τούς ἀνθρώπους, πῶς θά
γίνουν Ὀρθόδοξοι; Σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι σήμερα μέ τήν ἐλεύθερη διακίνηση τῶν ἰδεῶν
πού ὑπάρχει, αὐτή ἡ Ὀρθοδοξία τοῦ Νεοελληνισμοῦ θά θαφτεῖ». Τό βλέπουμε
σήμερα.

Μοῦ λέγανε γιά παιδί Α΄ Λυκείου πού βγαίνει μπροστά σ’ ὅλα τά παιδιά τοῦ
σχολείου καί λέει: εἶμαι ἄθεος καί τό καυχιέται. Αὐτό εἶναι φαινόμενο τό ὁποῖο λέει
πολλά πράγματα. Πῶς φτάσαμε σ’ αὐτό τό σημεῖο;
Διότι τά παιδιά αὐτά δέν πῆραν τήν ὀρθή, τήν ὀρθόδοξη παράδοση. Ἄκουσαν ἁπλῶς
κάποια ἠθικιστικά συνθήματα κι αὐτό δέν στέκεται μέσα στόν ἄνθρωπο.
Λέει: – Γιατί; Ἐγώ θά φτιάξω τήν δική μου ἠθική, αὐτό πού μοῦ λέει τό ἔνστικτό
μου.

Ἀφοῦ οἱ γονεῖς ἦταν τῆς Ἐκκλησίας,πῶς ἔγινε ἔτσι τό παιδί;

… Λένε πολλές φορές: «Ἀφοῦ οἱ γονεῖς ἦταν τῆς Ἐκκλησίας, πῶς ἔγινε ἔτσι τό
παιδί;». Δυστυχῶς ὅμως σᾶς λέω ὅτι σ’ αὐτές τίς περιπτώσεις, δέν εἶναι πραγματικά
«τῆς Ἐκκλησίας» οἱ γονεῖς, κατά κανόνα.
Δηλαδή εἶναι μόνο ἐξωτερικά. Πᾶνε τό πολύ-πολύ στήν ἐκκλησία κάθε Κυριακή καί
αὐτό βεβαίως δέν εἶναι καθόλου ἐπαρκές γιά τήν σωστή ἀγωγή τῶν παιδιῶν.
Τό θέμα εἶναι καί πῶς πᾶς στήν ἐκκλησία; Μέ τί φρόνημα; Ἀγαπᾶς τόν Χριστό; ἤ
ἁπλῶς πᾶς ἀπό μιά συνήθεια, ἀπό μιά ψυχολογική ἀνάγκη. Ὅπως, ἄς ποῦμε, κάποιος
ἔχει συνηθίσει νά πηγαίνει στό κυνήγι κάθε Κυριακή πρωί καί ἄν μία φορά δέν πάει,
τότε δέν αἰσθάνεται καλά μέσα του. Τοῦ ἔχει δημιουργηθεῖ μία ψυχολογική ἀνάγκη.
Ἔτσι καί ὁ ἄλλος ἔχει μάθει νά πηγαίνει στήν Ἐκκλησία.

-Ἀλλά φτάνει αὐτό;

-Δέν φτάνει.
Τούς λένε «τῆς Ἐκκλησίας», ἀλλά δέν εἶναι. «Τῆς Ἐκκλησίας» εἶσαι ὅταν ἔχεις
ζωντανή σχέση μέ τόν Χριστό ἤ γιά νά σᾶς τό πῶ καί πιό σωστά: Ὅταν ὁ Χριστός ζεῖ
μέσα σου καί σύ μέσα Του. Τότε εἶσαι «τῆς Ἐκκλησίας». Τότε καί τά παιδιά πολύ
δύσκολα θά παραστρατήσουν.

25
Ἔχω ὑπ’ ὄψιν μου μιά οἰκογένεια, εὐλογημένη πολύ, καί τά παιδιά στήν ἐφηβεία,
δεκατέσσερα- δεκαέξι χρονῶν. Μοῦ λέει ὁ πατέρας: « Πάτερ δόξα τῷ Θεῷ, δέν
ἔχουμε προβλήματα, καθόλου». Ἐνῶ ξέρετε τί γίνεται, πόσο εὔκολα τά παιδιά ἀπ΄
αὐτήν τήν ἡλικία κάνουν ἐλεύθερες σχέσεις, ὁλοκληρωμένες σχέσεις (ὁλοκληρωμένη
πορνεία δηλαδή) καί ἕνα σωρό τέτοια πράγματα.

-Γιατί ἐδῶ τά παιδιά δέν παρουσιάζουν τέτοια συμπεριφορά προβληματική καί

ἁμαρτωλή;

-Διότι οἱ γονείς αὐτῶν τῶν καλῶν παιδιῶν, πού σᾶς ἀνέφερα, εἶναι μέ τόν Θεό, εἶναι
δοσμένοι δηλαδή ὁλοκληρωτικά στόν Θεό. Ἔχουν μιά ζωντανή σχέση μέ τόν Θεό
καί τήν Ἐκκλησία Του.

Ἡ ἄθεη Παιδεία στήν Ἑλλάδα σήμερα

Εἶναι ἄθεη, οὐσιαστικά, ἡ Παιδεία σήμερα στὴν πατρίδα μας. Πρίν λίγο τό
ἔμαθα (δὲν ἀντέχω νὰ μὴν τὸ πῶ, θὰ τὸ πῶ…). «Προχθές», μοῦ εἶπε μία
μητέρα, «πῆρα ἕνα χαρτὶ ἀπ’ τὸ σχολεῖο πού ἔλεγε, ἐὰν θέλει νὰ
ὑπογράψει ὅτι ἐπιτρέπει στὸ παιδί της νὰ πάει νὰ ἐπισκεφτεῖ ἕναν ναὸ
ὀρθόδοξο, ἕναν ρωμαιοκαθολικὸ κι ἕναν προτεσταντικό. Καὶ στοὺς ναοὺς
αὐτοὺς θὰ γίνει ξενάγηση ἀπὸ ξεναγό, ὁ ὁποῖος, φυσικά, θὰ κατατοπίσει τὰ
παιδιὰ περὶ τοῦ χώρου» καὶ ὄχι μόνο περί τοῦ χώρου,
ὑποθέτω ἐγὼ, ἀλλὰ πιθανότατα καὶ περὶ τῶν δογμάτων, τῆς πίστεως κλπ. κλπ.
Παιδιὰ μας ὀρθόδοξα τοῦ δημοτικοῦ, εἶναι αὐτὰ πού θὰ ἐπισκεφθοῦν τοὺς
ναοὺς αὐτούς… Κι αὐτὸ τό προσκλητήριο-προτροπή τὸ στέλνει τὸ ἐπίσημο
κράτος στὰ σχολεῖα μας.

– Ξέρετε τί κρύβεται πίσω ἀπὸ αὐτό;

– Τὸ νὰ κάνουμε τὰ θρησκευτικὰ θρησκειολογία, δηλαδή:
– «Τί εἶναι ἡ ὀρθοδοξία παιδιά»;
– «Εἶναι μία ἀπ’ τὰ ἴδια. Ε, ὅπως ἔχουμε τοὺς βουδιστές, ἔχουμε τοὺς
ἰνδουιστές, τοὺς προτεστάντες κ.λ.π. ἔτσι ἔχουμε καὶ τοὺς ὀρθόδοξους. «Μία
ἀπ’ τὰ ἴδια. Διαλέξτε καὶ πάρτε. Νά, ἐγὼ θὰ σᾶς τὰ δείξω ὅλα…».
Κι ἂς λένε οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀσχολεῖσαι μὲτὰ
δόγματα τῶν αἱρετικῶν. Ὑπάρχουν (πρέπει νά τό γνωρίζετε αὐτό) κανόνες, ποὺ
ἀπαγορεύουν στοὺς ὀρθοδόξους νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὰ δόγματα τῶν αἱρετικῶν.
– «Μά…», θὰ πεῖς, «τὰ παιδιὰ δὲν θὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὰ δόγματα. Θὰ πᾶνε
ἁπλὰ νὰ δοῦνε τὴν ἐκκλησία σὰν ἕνα χῶρο -ἂς ποῦμε- λατρείας».
-Τί «λατρείας»;
-Δαιμονικῆς λατρείας. Ἀφοῦ αἱρετικοὶ εἶναι. Γιατί νὰ πᾶμε, δηλαδή, στοὺς
αἱρετικούς; Γιατί νὰ στέλνουμε τὰ ὀρθόδοξα παιδιά μας νὰ μολύνονται ἀπ’

26
αὐτὰ τὰ πράγματα, καὶ μάλιστα τὰ μικρὰ παιδιά; Νὰ πεῖς ὅτι εἶναι φοιτητὲς τῆς
θεολογικῆς, νὰ πᾶνε νὰ δοῦνε ἔτσι ἐπιστημονικά, ἐνημερωτικά κάποια
πράγματα… Μάλιστα. Νὰ πᾶνε.
-Γιατί ὅμως νὰ στείλουμε τὰ μικρὰ παιδιά;
-Γιὰ νὰ μάθουνε, σοῦ λέει.
-Τί νὰ μάθουνε; Νά μάθουν τὸ σκοτάδι (τήν στιγμή μάλιστα πού καλά-καλά
δέν ἔχουνε βρεῖ τό φῶς) καὶ νὰ μπερδευτοῦν μέσα τους ἀκόμη χειρότερα, ἀπ’
ὅ,τι εἶναι ἤδη μπερδεμένα…
Ἀλλὰ βλέπετε, αὐτή εἶναι ἀκριβῶς ἡ γραμμή: νὰ χτυπήσουμε τὴν ὀρθοδοξία, νὰ
χτυπήσουμε τὸν ἡσυχασμό, οὐσιαστικά.

Δέν ἔχουμε τόν ἴδιο Θεό μέ τούς μουσουλμάνους, οὔτε μέ τούς

Ἑβραίους.Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Θεός

Ἄν πάρετε τά καινούρια βιβλία τῶν θρησκευτικῶν, ἔχουν φωτογραφίες πού δείχνουν

τούς χριστιανούς νά προσεύχονται καί δίπλα ἀκριβῶς δείχνουν ἕναν μουσουλμάνο
πού προσεύχεται, ἕναν Ἑβραῖο πού προσεύχεται…

– Τί μήνυμα περνάει στά παιδιά;

Ὅτι καί οἱ μέν καί οἱ δέ, ὅλοι κάνουν τό ἴδιο πράγμα. Δέν ἔχει σημασία σέ ποιόν
προσεύχεσαι… Ὄχι! Ἔχει σημασία, γιατί ὅλοι δέν ἔχουν τόν ἴδιο Θεό. Ἄς λένε οἱ
Οἰκουμενιστές ὅτι ὅλες οἱ μονοθεϊστικές θρησκεῖες ἔχουν τόν ἴδιο Θεό. Δηλαδή οἱ
μουσουλμάνοι, οἱ Ἑβραῖοι καί οἱ χριστιανοί. Δέν ἔχουμε τόν ἴδιο Θεό. Δέν ἔχουν τόν
Χριστό οὔτε οἱ μουσουλμάνοι οὔτε οἱ Ἑβραῖοι. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Θεός.

Ἄν δέν εἶσαι μέ τόν Χριστό καί ἄν δέν προσεύχεσαι μέ τόν Χριστό, δέν προσεύχεσαι
στόν Θεό, προσεύχεσαι στά εἴδωλα, στούς δαίμονες. Ἄν, λοιπόν, ὁ ἄνθρωπος δέν
κάνει ὅ,τι κάνει μέ τόν Χριστό, δέν μπορεῖ νά θεωθεῖ, δέν μπορεῖ νά σωθεῖ.

Γι’ αὐτό λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ.
2,20). Ἐκεῖνος, λέει, δέν ζεῖ μέ τόν ἑαυτό του, ζεῖ μέ τόν Χριστό, πιστεύει μέ τόν
Χριστό, προσεύχεται μέ τόν Χριστό, σκέπτεται μέ τόν Χριστό! Γι’ αὐτό λέει πάλι ὁ 7
Ἀπόστολος «ἡμεῖς δέ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν» (Α΄Κορ. 2,16). Δέν ἔχουμε δικό μας
νοῦ.

Ἔχουμε τόν νοῦ τοῦ Χριστοῦ. Θέλει μέ τόν Χριστό ὁ πιστός. Δηλαδή δέν ἔχει δική
του θέληση, ἀλλά ὅ,τι θέλει ὁ Χριστός, αὐτό θέλει καί ὁ πιστός. Γι’ αὐτό καί ὁ
Χριστός μας μᾶς δίδαξε νά λέμε καί νά τό ζητᾶμε, «γενηθήτω το θέλημά Σου». Κάθε
στιγμή νά μή θέλουμε αὐτό πού ἐμεῖς νομίζουμε γιά καλό, ἀλλά αὐτό πού θέλει ὁ
Χριστός. Ἔτσι γεμίζουμε μέ τήν χάρη τοῦ Χριστοῦ.

27
 Τό νά λές τήν ἀλήθεια εἶναι φανατισμός;

…. Εἶναι λάθος αὐτό, πού λένε κάποιοι σήμερα, ὅτι «δέν πρέπει νά μιλᾶς στούς
ἀλλόθρησκους γιά τόν Χριστό, διότι εἶναι φανατισμός αὐτό».

Τό νά λές τήν ἀλήθεια εἶναι φανατισμός; Τό νά πεῖς στούς μουσουλμάνους ὅτι «εἶστε
λάθος κύριοι, εἶστε στήν πλάνη, προσκυνᾶτε τόν ἔξω ἀπό ἐδῶ», αὐτό εἶναι
φανατισμός;

Θά πρέπει, λένε κάποιοι, νά τόν ἀφήσεις ὅπως εἶναι, νά μήν θέλεις νά τόν ἀλλάξεις.
Αὐτά εἶναι τά διδάγματα τῆς νέας ἐποχῆς. Εἶναι ὅμως τελείως λάθος. Αὐτό δέν ἔχει
ἀγάπη.

Τότε καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι δέν θά ἔπρεπε νά κηρύξουν στούς εἰδωλολάτρες, γιά νά
μήν θεωρηθοῦν φανατικοί, γιά νά μήν τούς ποῦν ὅτι δέν σέβονται τίς ἄλλες
θρησκεῖες, γιά νά μήν τούς κατηγορήσουν ὡς φανατικούς, ταλιμπάν, μουτζαχεντίν,
κολλημένους, μεσαιωνικούς κ.λ.π., γιά νά μήν τούς ποῦν ὅτι δέν σέβονται τήν
διαφορετικότητα τοῦ ἄλλου κ.λ.π.

Τότε ὁ κόσμος δέν θά ἄλλαζε ποτέ. Ἡ εἰρήνη πού εἶναι ὁ Χριστός δέν θά ἐρχόταν
ποτέ μέσα στούς ἀνθρώπους, οὔτε μέσα στίς οἰκογένειες, οὔτε μέσα στίς κοινωνίες.
Ἐνῶ τώρα, ὅπου ἐφαρμόζεται ὁ ἀληθινός χριστιανισμός ὑπάρχει καί ἡ ἀληθινή
εἰρήνη.

Ὅταν ὁ καρκινοπαθής, γιά παράδειγμα, πάει στό γιατρό καί ὁ γιατρός τοῦ λέει: «Μιά
χαρά εἶσαι, δέν ἔχεις τίποτα. Νά τρῶς ἀπό ὅλα, νά κοιμᾶσαι…Τό πολύ-πολύ νά
παίρνεις καμμιά ἀσπιρινούλα γιά νά μήν πονᾶς καί εἶσαι ἐντάξει». Τί κάνει;

Τόν ἐμπαίζει, τόν κοροϊδεύει. Ἐνῶ ἔχει καρκίνο τοῦ λέει ὅτι εἶναι ὑγιής. Ἔτσι καί
ἐσυ, ἐνῶ ξέρεις ὅτι ὁ ἄλλος εἶναι αἱρετικός, ὅτι εἶναι στήν πλάνη, ὅτι προσκυνάει τόν
διάβολο,… μέ τό νά τοῦ λές: «Μιά χαρά εἶσαι καί μεῖνε ὅπως εἶσαι». Γιατί ἀλλιῶς
ἐγώ θά θεωρηθῶ φανατικός ἄν τοῦ πῶ ὅτι εἶναι στήν πλάνη, ε; τότε τί τόν κάνεις
αὐτόν τόν ἄνθρωπο;

Τόν ἐμπαίζεις, τόν κοροϊδεύεις καί δέν πρόκειται ποτέ αὐτός νά γίνει ὑγιής.

28
 Έχετε ακούσει ποτέ πολιτικούς να μιλάνε για Χριστό; Όχι.
Για θεό μιλάνε, αλλά ποιόν θεό εννοούν;
… Έχετε ακούσει ποτέ πολιτικούς να μιλάνε για Χριστό; Όχι. Για θεό μιλάνε, αλλά
ποιόν θεό εννοούν;

Έχετε ακούσει μασόνους να μιλάνε για Χριστό; Όχι, για θεό μιλάνε. Ποιον θεό;

Τον Μ.Α.Τ.Σ., τον μέγα αρχιτέκτονα του σύμπαντος, αυτό είναι το μεγάλο μυστικό
τους, το οποίο το αποκαλύπτουν στους τελευταίους τελευταίους βαθμούς. Ξέρετε
ποιος είναι ο Μ.Α.Τ.Σ; O εωσφόρος. Αυτός είναι ο θεός τους.

Πῶς θά πείσεις τό παιδί σου νά πάει στήν ἐκκλησία;

…. Ἡ μεγάλη τέχνη τώρα πιά εἶναι; Νά βοηθήσεις τό παιδί νά πειστεῖ, ὥστε

ἐλεύθερα νά κάνει τό καλό. Αὐτο εἶναι τό ζητούμενο καί ἡ δυσκολία:
«Πῶς θά πείσεις τό παιδάκι νά πάει στήν ἐκκλησία». Νά τό θέλει ἀπό μόνο του νά
πάει. Ὄχι νά τό καταπιέζεις: «Ὁπωσδήποτε πρέπει νά πᾶς».

Πρέπει νά τοῦ ἐξηγήσεις τί σημαίνει Ἐκκλησία.

Ὅτι ἡ ἐκκλησία εἶναι ἡ ζωή μας, ἡ τροφή μας, τό φαγητό τῆς ψυχῆ μας· ὁ Χριστός
Μας, εἶναι τό Πᾶν. Χωρίς Αὐτόν δέν ζοῦμε, δέν ὑπάρχουμε, δέν ἔχουμε χαρά, δέν
ἔχουμε ἐλπίδα, δέν ἔχουμε τίποτε καί δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτε. Πρέπει νά
καταλάβει ἡ ψυχούλα του ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά ζήσει χωρίς τόν Χριστό, χωρίς
τήν Θεία Χάρη, πού πηγάζει ἀπό τήν Θεία Λειτουργία.

Αὐτά πρέπει νά τά διδάξει, νά τά ἐμπνεύσει ὁ γονιός στό παιδί· καί ἡ διδαχή βεβαίως
θέλει χρόνο, θέλει καί πνεῦμα, θέλει ζωτικότητα. Θέλει ἐνέργεια νά καταναλώσεις
γιά νά τό δώσεις αὐτό στό παιδί νά τό καταλάβει, θέλει προπάντων πολύ προσευχή
καί φυσικά πρῶτα νά τό ἔχεις βιώσει ἐσύ αὐτό πού διδάσκεις…

Ὅταν τό καταλάβει τό παιδί καί τό κάνει ἐλεύθερα, μετά δέν θά τ’ ἀφήσει ποτέ στήν
ζωή του. Ποτέ δέν θά ἀφήσει πιά τήν Ἐκκλησία.

Πολλοί γονεῖς μοῦ λένε:«Πήγαινε τό παιδί μου πάτερ, μέχρι τά δεκαοχτώ, μετά
σταμάτησε. Οὔτε Ἐκκλησία, οὔτε ἐξομολόγηση οὔτε τίποτα».

-Γιατί; Γιατί δέν εἶχε πειστεῖ, γιά τό ἀπαραίτητο τοῦ πράγματος. Πήγαινε
ἀναγκαστικά, διότι δέν μποροῦσε νά κάνει διαφορετικά.
Μόνο ὅταν τά παιδιά μιμηθοῦν ἐλεύθερα τό ὑπόδειγμα τῶν γονέων τους, μποροῦν νά
ὠφεληθοῦν ἀπό τήν ἀρετή τους.
Πολλές φορές οἱ γονεῖς θέλουν νά κάνουν τά παιδιά φωτο-αντίγραφά τους. Καί τά
πιέζουνε νά μιμηθοῦνε τή δική τους συμπεριφορά. Θέλουν νά τά κάνουνε

29
φωτοκόπιες τους. Ἀλλά αὐτό δέν εἶναι σωστό. Θά πρέπει τό παιδί νά βλέπει τήν
ἀρετή στό πρόσωπο τοῦ πατέρα καί τῆς μητέρας καί νά τά ἀντιγράφει ἐλεύθερα.
Νά μιμηθεῖ ἐλεύθερα τήν ἀρετή, πού βλέπει καί ὄχι ἀναγκαστικά.

Ἔλεγε ὁ πατήρ Πορφύριος σχετικά μέ τό πῶς θά παρακινήσει ὁ γονιός τά παιδιά γιά

νά πᾶνε στήν Ἐκκλησία: «Θά ξυπνήσει τό πρωί ὁ πατέρας καί θά πεῖ: παιδιά ἐγώ
πάω στήν Ἐκκλησία. Ὅποτε θέλετε καί ἐσεῖς ἐλᾶτε».
Βέβαια ἐδῶ θέλει μία διάκριση:

-Σέ ποιά ἡλικία θά τό πεῖς αὐτό;

-Στά μωρά καί στά πολύ μικρά παιδιά βεβαίως, δέν μπορεῖς νά τό πεῖς. Ἐκεῖνα θά τά
πάρεις μαζί σου. Ἀπό κάποια ἡλικία καί μετά, στούς ἐφήβους γιά παράδειγμα καί
στούς μεγαλύτερους θά πρέπει νά ὁμιλήσεις ἔτσι. Τότε πού ἀρχίζει καί ξυπνάει τό
αἴτημα γιά ἐλευθερία καί αὐτονόμηση, θά πρέπει νά μιλήσουμε μέ τόν τρόπο πού
διδάσκει ὁ π. Πορφύριος. Πρίν ἀπό αὐτή τήν ἡλικία θά πρέπει ὁ γονιός νά
«ἐπιβάλλει», πάλι μέ τόν γλυκό τρόπο καί τήν πειθώ, τόν Ἐκκλησιασμό καί τά τῆς
Χριστιανικῆς ζωῆς. Γιατί τό μικρό παιδάκι εἶναι ἀκόμα σάν τό δεντράκι τό
νεοφύτευτο, τό ὁποῖο χρειάζεται ἕνα στήριγμα, ἀπαιτεῖ καί λίγο δέσιμο, καί λίγο
περιορισμό, γιά νά μήν τό σπάσει ὁ ἀέρας. Μετά ὅμως θά πρέπει νά τό ἐλευθερώσεις,
νά τό ἀφήσεις νά προχωρήσει ἄνετα, ἐλεύθερα, πρός τά πάνω, πρός τόν Θεό.

Γέροντα, τό παιδί μου ἔχει πεῖσμα,ἔχει ἐγωϊσμό, τί νά κάνω;

Ἔχει τό παιδί πεῖσμα, ἔχει ἐγωισμό, ἔχει φιλαυτία δηλαδή, ἔχει ἀγάπη γιά τόν ἑαυτό
του. Αὐτό εἶναι μιά δύναμη. Ὅσο πιό μεγάλη ἀγάπη ἔχει στόν ἑαυτό του, σημαίνει
τόσο πιό δυνατή εἶναι ἡ ψυχή του.

Ἀλλά αὐτή τή δύναμη τῆς ψυχῆς του τήν ἔχει βάλει σέ λάθος δρόμο, σέ ἕνα λάθος
ρυάκι, ἄς τό ποῦμε, τό ὁποῖο ἀντί νά τόν ζωογονεῖ, τόν πνίγει. Θά πρέπει λοιπόν νά
ἀλλάξουμε τήν κατεύθυνση. Νά πᾶμε ἀντίθετα.

Νά βοηθήσουμε τό παιδί νά στρέψει τήν ἀγάπη αὐτή πού ἔχει στόν ἑαυτό του πρός
τόν Θεό καί νά μάθει ὄχι νά λατρεύει τόν ἑαυτό του καί τό θέλημά του, ἀλλά νά
ζητάει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτό σημαίνει νά γίνεις ταπεινός: νά ζητᾶς καί νά
ἐφαρμόζεις κάθε στιγμή τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά εἶσαι ἀναπαυμένος μέ αὐτά πού
σοῦ δίνει ὁ Θεός κάθε στιγμή καί ὄχι νά ἔχεις στημένο τό δικό σου θέλημα καί νά
ἀπαιτεῖς νά γίνεται αὐτό.

Ἑπομένως ξεριζώνεται ὁ ἐγωισμός μέ τό νά φυλάξουμε τήν ἀρετή τῆς

ταπεινοφροσύνης, τῆς μετριοφροσύνης καί γενικῶς αὐτό πού λέμε ταπείνωση. Ἡ
ταπείνωση ὅμως εἶναι κάτι πού τή δίνει ὁ Θεός τελικά. Ἐμεῖς ἐκεῖνο πού μποροῦμε
νά βοηθήσουμε τό παιδί εἶναι νά ἀποκτήσει ταπεινοφροσύνη, δηλαδή φρόνημα
ταπεινό. Νά φρονεῖ ταπεινά, νά ἔχει δηλαδή ταπεινή ἰδέα γιά τόν ἑαυτό του καί

30
καλύτερα ἀκόμα νά μήν ἔχει καμιά ἰδέα. Τό νά λέει κανείς ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός, δέν
λέει καί κάτι σπουδαῖο. Τό νά λέει ὅτι εἶναι ὁ μεγαλύτερος τῶν ἁμαρτωλῶν εἶναι
κάτι σπουδαῖο.

Μάννα,μήν κάνεις προσευχή γιατί μᾶς τά χαλᾶς ὅλα

… Σᾶς ἔλεγα καί γιά τήν μητέρα πού ξεπορτίζανε οἱ κόρες της καί τῆς λέγανε:
«μάννα μήν κάνεις προσευχή γιατί μᾶς τά χαλᾶς ὅλα». Μέ τήν προσευχή της, τά
χαλοῦσε ὅλα τά ἄσχημα, πού σχεδίαζαν νά κάνουν οἱ κόρες της.
Πήγαιναν νά γλεντήσουνε καί δέν χαιρόντουσαν τίποτα. Ἔχει πολύ δύναμη ἡ
προσευχή. Ὁπότε μήν τό βάζουμε κάτω.

Γιά τίς σαρκικές διαστροφές ἐντός τοῦ γάμου

ΓΙΑ ΤΑ ΣΑΡΚΙΚΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ
«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ» ΠΟΥ ΤΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ

Διήγησις τοῦ π. Σάββα Ἁγιορείτη περί τοῦ Ἁγίου Παϊσίου:

«Μοῦ διηγήθηκε κάποια κυρία ἀπό τήν Θεσσαλονίκη, ὅτι κάποτε ὁ Ὅσιος Παΐσιος
ἔδωσε δυναμικό τέλος σ’ ἕνα φορτικό καί ἄκρως ἐφάμαρτο συζυγικό της βάσανο.
Εἶχαν διαφορετικό Πνευματικό ἐκείνη καί ὁ σύζυγός της. Ὁ δικός της Πνευματικός
ἦταν πατερικός καί εὐσυνείδητος καί ὑπεδείκνυε τίς θεοχάρακτες γραμμές καί
προϋποθέσεις τοῦ τίμιου γάμου. Ὁ Πνευματικός τοῦ συζύγου της ἦταν νεωτεριστής
καί μεταπατερικός καί ἔλεγε στό σύζυγό της τό γνωστό καί βλάσφημο καί
ἀμοραλιστικό λόγιο ὅτι "ὁ Θεός ἀφήνει ἐλεύθερες τίς κρεβατοκάμαρες καί δέν
ἀσχολεῖται μέ τό τί κάνουν οἱ σύζυγοι κατά τήν σχέση, ἀλλά μέ τήν καρδιά…".

Ὁ σύζυγος ἀπαιτοῦσε νά μεταβληθεῖ ἡ σύζυγός του σέ χοιρώδη καί λασπώδη

κρεάτινη μάζα καί διαρκῶς τήν πίεζε νά ἐνδώσει, μέ εὐλογία τοῦ Πνευματικοῦ του,
στήν παρά φύσιν θεομίσητη καί βδελυρή ἁμαρτία!!! Ἐκείνη ἀκολουθοῦσε τήν
ὑπόδειξη τῆς φωνῆς τοῦ Θεοῦ μέσω τοῦ καλοῦ της Πνευματικοῦ καί οὐδέποτε
διανοήθηκε νά προβεῖ σέ ἕνα τέτοιο παθογενές ἀνοσιούργημα..

Κάποτε ἀπελπισμένη κατέφυγε στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου
Σουρωτῆς καί συνάντησε τόν ἐκεῖ παρεπιδημοῦντα Γέροντα τῆς ἀδελφότητος Ὅσιο
καί Θεοφόρο πατέρα Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη. Τοῦ ἐκμυστηρεύθηκε τό πρόβλημά της
καί ζήτησε τήν βοήθειά του. Ὁ Ὅσιος, κατά μαρτυρία τῆς γυναίκας, ἔγινε κατά τό
κοινῶς λεγόμενο «ἡφαίστειο» ἀπό ἱερά ἀγανάκτηση. Ὑπέδειξε στή γυναίκα νά μήν
ἐνδώσει οὔτε καί μέ ἀπειλή θανάτου στίς σιχαμερότερες καί θανασιμότερες ἁμαρτίες
πού ἔχει νά παρουσιάσει ὀ ἐκπεσών ἄνθρωπος. Ἐξήγησε ὅτι μέσω αὐτῶν τῶν
ἁμαρτιῶν ἐπεισέρχεται ὁ διάβολος στό γάμο καί φυγαδεύεται ὁ Παράκλητος.
Γίνονται οἱ ἄνθρωποι ὑποκτηνώδη ὄντα, πού ἔπρεπε νἀ ἐντρέπονται τά φυσιολογικά
κτήνη καί νά διδάσκονται ἀπ’ αὐτά. Ἐξήγησε ἀκόμη ὅτι εἶναι ἀναίρεση τοῦ σκοποῦ

31
τοῦ γάμου πού διασώζει τό κατά φύσιν καί ἀναγάγει στό ὑπερ φύσιν, καί ὅτι οἱ
βδελυρές καί πυρίκαυστες οὐρανόθεν στά Σόδομα αὐτές πράξεις εἶναι οἱ
προσφιλέστερες στόν διάβολο, γιατί ὁδηγοῦν τόν κατ’ εἰκόνα καί ὁμοίωσιν Θεοῦ
πλασθέντα ἄνθρωπο στήν κατακόρυφη πτωτική κατεύθυνση τοῦ διεστραμμένου
δαίμονα καί ὄχι στήν ὑπερυψωθεῖσα θριαμβευτική θέση, πού ὑπέδειξε ἡ τεθεωμένη
ἀνθρώπινη φύση πού προσέλαβε ὁ Χριστός, ἤτοι στά δεξιά τοῦ Πατρός…

Ὀνόμασε τίς πράξεις αὐτές μάστιγα τῆς ἐποχῆς καί παθογένεια γιά τά διαζύγια, τήν
ψυχική διάσπαση τῶν συζύγων, καί ἰδίως γιά τήν διαστροφή καί κατρακύλα τῶν
σημερινῶν παιδιῶν, πού εἰσροφοῦν δαιμονική ἐνέργεια ἀπό τά κυριαρχικά
δικαιώματα πού ἔχει ὁ διάβολος ἐπί τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ ἀπό τό ὁποῖο προέρχονται
καί ἀπό τίς χαίνουσες πνευματικές πληγές, πού ὐπάρχουν ἀθεράπευτες στίς ψυχές
τῶν γονέων τους..

Ἐκεῖνο πού ἔκανε ἰδιαίτερη ἐντύπωση στήν κυρία ἐκείνη, ἦταν ἡ ἐπιμονή τοῦ Ὁσίου
Παϊσίου νά καταγγείλει τόν «Πνευματικό» τοῦ συζύγου της στόν Ἐπίσκοπο του γιά
νά τόν καθαιρέσει. Τῆς εἶπε ἐπί λέξει: «Νά πᾶς νά τό πεῖς στό Δεσπότη γιά νά τόν
ξυρίσει!!!».

Διαπιστώνουμε τήν ξεκάθαρη, σύμφωνη μέ ὅλους τούς Ἁγίους Πατέρες, θέση τοῦ
Ἁγίου Παϊσίου, ἐνάντια στίς ὅποιες σαρκικές διαστροφές εἴτε ἐκτός, εἴτε ἐντός τοῦ
γάμου. Αὐτές καθιστοῦν τό γάμο ἕναν «νομιμοφανή» σοδομισμό μέ καταστροφικές
συνέπειες τόσο στούς συζύγους, πού ἄν δέν μετανοήσουν κολάζονται, ὄσο καί στά
τέκνα τους.

Διαπιστώνουμε ἐπίσης τήν ἁγιοπατερική στάση του ἀπέναντι ἐκείνων τῶν

«Πνευματικῶν», τῶν χωρίς Ἅγιο Πνεῦμα, πού συμβουλεύουν ὀλέθρια τά πνευματικά
τους τέκνα «χαϊδεύοντας» τά πάθη τους. Ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἁγιοπατερική
Γραμματεία ὁ Πνευματικός ἔχει ἐξουσία νά συγχωρεῖ ἐκεῖνα πού συγχωροῦνται
σύμφωνα μέ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί ὄχι τά πάντα. Ἡ ἐθελοτυφλία καί ἡ ἄνομη κακή
συγχώρηση αὐτῶν πού ἁμαρτάνουν ἀμετανόητα κολάζει τόσο τόν ἐξομολογούμενο
ὅσο καί τόν Πνευματικό του.

Ὁ Κύριος νά μᾶς δίνει σύνεση καί νά μᾶς εὐλογεῖ ὅλους δι’ εὐχῶν τοῦ Ἁγίου Του,
Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου».

32
Πάτερ,ὅταν ὁ Πνευματικός σοῦ λέει κάτι καί πρέπει νά κάνεις ὑπακοή
καί ὁ σύζυγός σου λέει ἄλλα,τί γίνεται τότε;

Ἀπ.:Ἐκεῖ εἶναι ἀπαραίτητη ἡ βοήθεια τοῦ Πνευματικοῦ γιά νά ἔρθει ἰσορροπία, νά

βρεῖς μιά ἄκρη. Ἐκεῖνο πού μπορεῖ νά κάνει κανείς, γενικά μιλώντας, εἶναι νά
κερδίσεις τόν σύζυγο μέ ὅλα τά ἄλλα.

Δηλαδή νά τοῦ δίνεις ὅλα αὐτά πού εἶναι νόμιμα καί τόν ἀναπαύουν, τό καλό
φαγητό, τά ροῦχα του κλπ, νά τοῦ δείξεις τήν ἀγάπη σου πλήρως καί τελείως καί νά
κάνεις πολύ ὑπομονή.

Νά σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα. Ἦταν μία γυναίκα, ἡ ὁποία εἶχε ἕναν σύζυγο πού δέν
τῆς ἔδινε καθόλου χρήματα, τήν ἔβριζε, κάποτε τήν χτύπησε κιόλας, τῆς ἔσπασε καί
τό χέρι. Αὐτή εἶχε τά παιδιά της, τά ὁποῖα περιποιόταν ἀγόγγυστα, κάλυπτε καί τόν
σύζυγο στά παιδιά, εἶχε καί τήν πεθερά στό σπίτι καί ὅταν τῆς ἔσπασε τό χέρι, δέν
εἶπε «μοῦ τό ἔσπασε ὁ γιός σου», ἀλλά κάπου σκόνταψα καί τό ἔσπασα.

Πήγαιναν στήν Ἐκκλησία καί δέν εἶχε νά ρίξει στόν δίσκο καί ἐνῶ τήν πρόσβαλλε ἡ
πεθερά της καί πάλι δέν ἔλεγε ὅτι δέν μοῦ δίνει λεφτά ὁ γιός σου, ἔλεγε «δέν ἔχει
ἀνάγκη ὁ Χριστός ἀπό τήν δική μου δραχμή». Τόν κάλυπτε δηλαδή κι ἄς τῆς ἔκανε
ὅλα αὐτά.

Ἐννοεῖται ὅτι αὐτός δέν πήγαινε στήν Ἐκκλησία καί κάθε Κυριακή τοῦ ἑτοίμαζε τό
πρωινό του, ὅλα τέλεια καί μετά ὡς συνήθως ἔφευγε αὐτός γιά τό καφενεῖο κι αὐτή
πήγαινε στήν Ἐκκλησία. Αὐτό γινόταν ἐπί πολλά χρόνια. Τό ἀποτέλεσμα: στά
τελευταῖα του αὐτός συγκλονίστηκε ἀπό τήν ὅλη ζωή της καί τήν ὑπομονή της καί
μετανόησε, ἐξομολογήθηκε καί σώθηκε. Τά παιδιά της ἐπίσης χωρίς χρήματα, χωρίς
φροντιστήρια εἶχαν πολύ καλή πρόοδο καί περάσανε σέ πολύ ὑψηλές σχολές.

Αὐτό δείχνει ὅτι, ὅταν κανείς λειτουργεῖ κατά Θεόν καί στά Σόδομα καί Γόμορρα νά
εἶναι καί στό χειρότερο περιβάλλον νά εἶναι, θά ἁγιάσει, ὅπως ἁγίασε αὐτή ἡ
γυναίκα. Μετά πού κοιμήθηκε ὁ σύζυγός της, πήγαινε αὐτή σέ ἕνα γυναικεῖο
μοναστήρι καί ὁ Γέροντας ἔβαζε ὅλες τίς μοναχές τά παίρνουν τήν εὐχή της, ἐνῶ
ἦταν λαϊκή δέν ἦταν καλόγρια, ἐπειδή ἤξερε τήν ζωή της.

Ὁπότε τό πρόβλημα δέν εἶναι τό περιβάλλον. Τό πρόβλημα εἶναι μέσα μας. Ὁ Λώτ
ζοῦσε στά Σόδομα καί στά Γόμορρα ἀλλά ἦταν ἅγιος καί πῆγε ὁ ἴδιος ὁ Θεός μέ τούς
ἀγγέλους καί τόν ἔσωσε.

33
Γέροντα,τόσο σημαντικό είναι να μην φοράμε οι γυναίκες παντελόνια;

Ναί! Εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Νά μή φορᾶς λέει «σκεύη ἀνδρός», αὐτά πού ἁρμόζουν
στόν ἄνδρα. Ὅπως καί ὁ ἄνδρας δέν μπορεῖ νά φοράει φοῦστες ἤ νά πάρει καί μιά
γυναικεία τσάντα… Λέει κάπου ὁ Ἅγιος Παΐσιος, γιά σκέψου νά δεῖς ἕναν τσολιά
στήν Ὁμόνοια καί νά κρατάει μία γυναικεία τσάντα!

Γελοῖο πράγμα δέν εἶναι; Ἔ, τόσο γελοῖο εἶναι καί τό ἀντίθετο, νά φοράει ἡ γυναίκα
ἀνδρικά ροῦχα. Δέν εἶναι σωστό. Δέν ταιριάζει. Ἐγώ πού τό βλέπω ἔτσι… μοῦ
φαίνεται σάν ἔκτρωμα αὐτό τό πράγμα… αὐτά τά ὄντα. Δέν εἶναι γυναίκα αὐτή
πιά… χάνει τήν γυναικεία της φύση, τήν γυναικεία της ὑπόσταση, ὅπως θέλετε πεῖτε
το.

Εἶναι ἐντολή Θεοῦ. Κάποτε τόν Ἅγιο Πορφύριο τόν πλησίασε ἕνα ζευγάρι καί τόν
ρώτησαν αὐτό τό πράγμα: – Τό κοριτσάκι μας Γέροντα ἐπιτρέπεται νά φοράει
παντελόνια; Καί τούς εἶπε αὐτό ἀκριβῶς. Τό θέμα αὐτό πού μέ ρωτᾶτε εἶναι λυμένο
στό Δευτερονόμιο, δηλαδή στόν νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πού εἴπαμε ἰσχύει
μέχρι σήμερα. Ὁ Θεός τό ἀπαγορεύει. Πρέπει νά τό ξέρουμε αὐτό. Εἶμαστε πιστοί
καί πρέπει νά τό τηροῦμε. Γιατί ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, παιδιά, εἶναι οἱ προδιαγραφές
ζωῆς. Ἅμα δέν τηροῦμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, εἶναι σάν νά κάνουμε πράγματα πού
εἶναι ἀντίθετα μέ τίς προδιαγραφές μας.

Τί θά πεῖ προδιαγραφή;Νά, ἄς ποῦμε, αὐτό τό τραπέζι σηκώνει 100 κιλά. Ἄν τοῦ

βάλεις αὐτοῦ τοῦ τραπεζιοῦ δυό τόνους πάνω, θά σπάσει. Δέν εἶναι οἱ προδιαγραφές
του γιά δύο τόνους. Πρέπει νά εἶναι σιδερένιο, γιά νά ἀντέξει δύο τόνους. Ἔτσι καί ὁ
ἄνθρωπος ἔχει κάποιες προδιαγραφές. Μιά προδιαγραφή εἶναι αὐτό πού λέει ἡ
ἐντολή τοῦ Θεοῦ, δέν θά φορᾶς ροῦχα πού εἶναι τοῦ ἄλλου φύλου. Δέν ἐπιτρέπεται.
Ἡ ἄλλη προδιαγραφή εἶναι ὅτι δέν πρέπει νά πορνεύεις. Τό λέει «τό σῶμα οὐ τῇ
πορνεία» (Α΄Κορ. 6,13) καί φυσικά πολύ χειρότερο δέν πρέπει νά μπαίνεις σέ
ὁμοφυλοφιλικές σχέσεις. Εἶναι πολύ πιό βρωμερό νά κάνεις σχέσεις μέ τό ἴδιο φύλο.

Ἀλλά καί ἡ μοιχεία καί ἡ πορνεία. Καί τά ροῦχα, παιδιά, τά unisex ἐκεῖ
παραπέμπουν. Δέν εἶναι ἁπλό πράγμα πού σοῦ λέει νά φορέσεις ἀνδρικά. Αὐτοί πού
τό προωθοῦν εἶναι πολύ πονηροί. Γιατί ἀκριβῶς θέλουν νά προωθηθεῖ ἡ
ὁμοφυλοφιλία, νά πάψει νά φαίνεται ὁ ἄνδρας ἄνδρας καί ἡ γυναίκα γυναίκα καί νά
μπεῖ ὅλη αὐτή ἡ διαστροφή, ἡ φοβερή αὐτή ἁμαρτία. Γι’ αὐτό ὁ Θεός τό ἀπαγορεύει,
γιατί αὐτή εἶναι ἡ πιό σιχαμερή ἁμαρτία. Γι’ αὐτή τήν ἁμαρτία ἔκαψε ὁ Θεός τά
Σόδομα καί τά Γόμορρα, τήν ὁμοφυλοφιλία, ἡ ὁποία ξεκινάει ἀπό τά ροῦχα. Καί οἱ
ὁμοφυλόφιλοι αὐτό κάνουν, ἀλλάζουν ροῦχα. Φοβερά εἶναι, ἄν τά σκεφτοῦμε! Γιατί
λοιπόν νά ὑπηρετήσουμε αὐτούς τούς σκοπούς, οὐσιαστικά τόν διάβολο, πού θέλει
νά κολάσει τούς ἀνθρώπους;

34
 π.Σάββα πειράζει νά φοροῦν οἱ γυναῖκες ἀνδρικά ροῦχα;

π. Σάββας Αγιορείτης:

Ἀνάλογα μέ τό τί ροῦχα φορᾶς, ἔχεις καί τούς ἀνάλογους λογισμούς. Ἄν μία γυναίκα
φοράει ἀνδρικά ροῦχα, σιγά-σιγά ἀνδροποιεῖται, χάνει αὐτή τήν εὐγένεια, τή
λεπτότητα, τήν εὐαισθησία πού ἔχει ἡ γυναίκα, ὅπως τήν ξέρουμε.
Καί βλέπεις κάτι γυναῖκες πού λές, τώρα ἄντρας εἶναι αὐτή; Γυναίκα εἶναι; Ἕνα
ἔκτρωμα εἶναι; Ἕνα ἀλλοπρόσαλλο ὄν εἶναι; Μία ἀγριότητα, κάτι ἀφύσικο δηλαδή.
Ἀνδροποιεῖται, χάνει τά χαρακτηριστικά της. Καταλάβατε; Καί πᾶμε μετά στήν
ὁμοφυλοφιλία κ.λ.π.Νά μήν ποῦμε περισσότερα γι’ αὐτό.

Κάποτε ὁ Ἅγιος Πορφύριος εἶπε μιά ἱστορία σ’ ἕνα ἀνδρόγυνο πού τόν ρώτησε, ἄν
τό κοριτσάκι τους ἐπιτρέπεται νά φοράει παντελόνι ἤ ὄχι. Καί ξέρετε τί τούς εἶπε;
Κατ’ ἀρχάς τούς εἶπε αὐτό πού σᾶς εἶπα κι ἐγώ – γιατί λένε μερικοί ὅτι ὁ π.
Πορφύριος ἦταν μοντέρνος καί ἀνοιχτός καί χαλαρός στά ἠθικά θέματα… Καθόλου!
Τούς εἶπε κατ’ ἀρχάς πώς τό θέμα εἶναι λυμένο. Ἀπό ποῦ; Σᾶς τό εἶπα. Ἀπό τό
Δευτερονόμιο, ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ἀκόμα δέν ἐπιτρέπεται.

Ἀλλά γιά νά τούς δώσει ἀκόμα περισσότερο νά τό καταλάβουνε, τούς εἶπε τήν ἑξῆς
ἱστορία. Κάποτε ἦταν μία μητέρα ἔγκυος καί ἔβλεπε κάθε μέρα ἕνα πρόσωπο, ἕναν
νέο, ὁ ὁποῖος εἶχε κάτι σάν προβοσκίδα, σάν μελιτζάνα στό μάγουλό του… μιά
δυσμορφία.

Κι αὐτή βλέποντάς αὐτό τό παιδί ἔκανε αὐτόν τόν λογισμό, τήν καημένη τή μητέρα
του πῶς θά τό ἔχει αὐτό τό παιδί; Καί πῶς θά ὑποφέρει πού θά τό βλέπει ἔτσι; Ἄν κι
ἐγώ εἶχα ἕνα τέτοιο παιδί… Ἦταν ἔγκυος ἐν τῶ μεταξύ. Γέννησε καί ἔκανε ἀκριβῶς
ἕνα τέτοιο παιδί! Καί δημιουργήθηκε ἰατρικό θέμα καί ἐπειδή ὁ παππούλης ἤτανε
στήν Πολυκλινική, γιατί ἐκεῖ πῆγε κι αὐτή ἡ μητέρα, τόν κάλεσαν. Τόν ξέρανε τόν
Ἅγιο Πορφύριο.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος εἶχε χάρισμα. Σέ ἔβλεπε καί ἔλεγε, κοίταξε, τό στομάχι σου, τό
ἔντερό σου, τό ἧπαρ σου ἔχει πρόβλημα. Πολλές φορές διόρθωνε καί τούς γιατρούς.
Λέγανε οἱ γιατροί ἐκεῖ, καί ἔλεγε ὄχι στήν ἄλλη πλευρά εἶναι τό πρόβλημα, εἶναι
ἀντανακλαστικός ὁ πόνος. Ὁπότε οἱ γιατροί τόν ξέρανε καί τόν φωνάζανε.

Τούς λέει, λοιπόν, ὁ Ἅγιος, θέλω νά δῶ τή μητέρα. Τήν κάλεσε τότε καί τί ρώτησε τί
λογισμούς εἶχες, ὅταν κυοφοροῦσες τό μωρό; Τοῦ λέει εἶχα αὐτούς τούς λογισμούς,
ἔβλεπα τό παιδί κ.λ.π. Αὐτό λέει συνέβη. Αὐτό ἐπέδρασε, οἱ λογισμοί πού εἶχες καί
διαμορφώθηκε καί τό σῶμα τοῦ παιδιοῦ ἀνάλογα μέ τίς φοβίες σου, μέ τούς
λογισμούς σου.

35
– Ἀπό ποῦ δημιουργήθηκαν οἱ λογισμοί;

Ἀπό τό περιβάλλον, ἀπό αὐτό πού ἔβλεπε καθημερινά. Καταλαβαίνετε τώρα τί θέλω
νά σᾶς πῶ; Τί ἤθελε νά πεῖ ὁ Ἅγιος;

Ἡ ροκ μουσική ξέρετε τί μουσική εἶναι;

π. Σάββας Αγιορείτης:

Νά σᾶς πῶ κάτι; Ἡ ρόκ μουσική ξέρετε τί μουσική εἶναι; Δαιμονική μουσική. Τί θά

πεῖ ὅμως αὐτό, ξέρετε; Εἶναι λατρευτική μουσική τῶν δαιμόνων, δηλαδή μέ τή
μουσική αὐτή κάνουν λατρεία στόν σατανᾶ.

Δέν εἶναι ἁπλή μουσική. Γι’ αὐτό ἕνα παιδί πού ἀκούει αὐτή τή μουσική, εἶναι σάν
νά κάνει λατρεία, νά συμμετέχει σέ μιά σατανική «θεία λειτουργία» ἄς τό ποῦμε ἔτσι,
ἀνίερη λειτουργία. Αὐτός δέν κινδυνεύει νά δαιμονιστεῖ;

Φυσικά, ὅταν λατρεύεις τόν σατανᾶ… καί πᾶνε στίς ρόκ συναυλίες καί
λένε πώς εἶναι θεός ὁ σατανᾶς… Ἀλλο πού δέν θέλει ὁ διάβολος.
Ἡ μεγαλύτερη ἐπιθυμία τοῦ διαβόλου αὐτή εἶναι νά λατρευτεῖ ὡς θεός.

Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀντίχριστος, ὅταν θά ἔρθει, ὁ τελικός Ἀντίχριστος, γιατί καί τώρα
ἔχουμε πολλούς ἀντίχριστους… ἀλλά ὁ τελικός θά καθήσει, λέει, στόν θρόνο τοῦ
Θεοῦ καί θά ἀπαιτήσει νά προσκυνηθεῖ ὡς θεός.«Θά καταργήσει κάθε σέβασμα»,
ὅλους τούς θεούς θά καταργήσει ὁ Ἀντίχριστος καί θά ἀπαιτήσει λατρεία ὡς θεός.

Αὐτή εἶναι ἡ ἐπιθυμία τοῦ διαβόλου. Καί ὅλα αὐτά τώρα, οἰκουμενισμός, βιβλία
θρησκευτικῶν, πανθρησκεία… ὅλα ὑπηρετοῦν τόν τελικό Ἀντίχριστο, ὁ ὁποῖος ὅταν
θά ἔρθει, θά τά σαρώσει ὅλα καί θά πεῖ, ἐμένα θά προσκυνήσετε, ἐγώ εἶμαι ὁ θεός.

Βέβαια, μετά, ὅταν ἔρθει ὁ Χριστός, θά κάνει ἕνα «φού» καί θά τόν διαλύσει κι
αὐτόν καί ὅλα τά ὄργανά του.. Τό λέω νά μή μᾶς πιάσει καμία κατάθλιψη. Τελικά
νικητής θά εἶναι ὁ Χριστός, ὅσο κι ἄν λυσσάει ὁ διάβολος.

36
 π.Σάββας Ἁγιορείτης:
Θά σᾶς πῶ ἕνα περιστατικό μέ τόν Πατριάρχη Σερβίας...

Θυμᾶμαι τόν Πατριάρχη Σερβίας πού πολλοί λέγανε πώς ἦταν ἅγιος ἄνθρωπος. Ἐγώ
θά σᾶς πῶ ἕνα περιστατικό. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος δέν εἶχε αὐτοκίνητο. Καθόλου,
τίποτα…

Πήγαινε μέ τό λεωφορεῖο, ὅπου ἤθελε νά πάει. Πολύ ἁπλός… Ἤτανε καλοκαίρι, εἶχε
καί τόν διάκο μαζί του καί τοῦ λέει, πῶς θά πᾶμε ἐκεῖ;

Λέει ὁ Πατριάρχης, θά πᾶμε μέ τό λεωφορεῖο.

Ἦταν ἕνα μέρος τό ὁποῖο περνοῦσε μέσα ἀπό μία παραλία.

Τοῦ λέει ὁ διάκος, Παναγιώτατε, πῶς θά πᾶμε ἀπό κεῖ πέρα; Οἱ ἄνθρωποι δέν
προσέχουνε, μπάνιο κάνουνε, δέν ντύνονται σωστά…

Καί τοῦ ἀπάντησε: «ὁ καθένας βλέπει ὅ,τι θέλει»! Ὅπως καί νά ’ναι οἱ ἄλλοι, ἐσύ τί
ἐνοχλεῖσαι; Μπορεῖς νά μήν τούς δεῖς καί νά μή βλαφτεῖς!

Ὅλο τό πρόβλημα τῆς ἁμαρτίας λοιπόν δέν εἶναι στό περιβάλλον, «φταίει τό
περιβάλλον, φταίει ἡ κοινωνία, φταῖνε οἱ γυναῖκες πού δέν ντύνονται σωστά».. φταίει
ἡ θέλησή μας.

Ξέρετε ὅτι εἶχαν πάει κάποιοι μασόνοι νά σκοτώσουν τόν Ἅγιο Παΐσιο;

… Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀληθινά ἐλεύθερος, δέν γίνεται δοῦλος. Σπάει τό
σύστημα, τό διαβολικό σύστημα τοῦ κόσμου τό διαλύει. Γι’ αὐτό δέν τόν θέλουνε
τόν ἅγιο.

Ξέρετε ὅτι εἶχαν πάει κάποιοι μασόνοι νά σκοτώσουν τόν Ἅγιο Παΐσιο; Εἴχανε
στείλει τρεῖς ἀνθρώπους μέ μαχαίρια ἕτοιμους, νά τόν σκοτώσουν. Τί τούς πείραζε;
Ἕνα γεροντάκι στό Ἅγιο Ὄρος.. μακριά ἀπό τήν τηλεόραση, ἀπό τά μέσα… Γιατί νά
τόν σκοτώσουν; Τί τούς ἔκανε; Στό δαιμονικό αὐτό σύστημα τοῦ μασονισμοῦ; Τούς
πείραζε!Γιατί δέν μποροῦσαν νά τόν χρησιμοποιήσουν, νά τόν βάλουν στά δικά τους
καλούπια.

Ἀπ’ τήν ἄλλη, πήγαιναν τόσοι ἄνθρωποι ἐκεῖ καί ἄκουγαν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί
ἀλλάζανε καί καταλαβαίνανε ὅτι ἡ μασονία εἶναι σκοτάδι, εἶναι διάβολος,
προσκυνάει τόν διάβολο καί δέν πήγαιναν ἐκεῖ πέρα. Καί ὁ διάβολος δέν τό ἤθελε
αὐτό, λέει: «αὐτό τό γεροντάκι ἐγώ θά τό ξεκάνω, θά τό διώξω ἀπ’ τή ζωή, θά τό
σκοτώσω».

37
 Ὅσιος Ἀβράμιος,ἕνας καταπληκτικός Ἅγιος

Σήμερα ἀκούσαμε στό Συναξάρι τό ὄνομα τοῦ ὁσίου Ἀβραμίου. Αὐτός εἶναι ἕνας
καταπληκτικός Ἅγιος καί εἶναι μία συνταγή γιά ἐλευθερία, ὅπως καί κάθε Ἅγιος.
Ἄν πάρετε ἕναν ἅγιο, τόν Ἅγιό σας καί τόν μιμηθεῖτε, θά γίνετε ἀληθινά ἐλεύθεροι.
Αὐτός ὁ ὅσιος ἦταν ἀσκητής πενήντα χρόνια στήν ἔρημο. Κοιτᾶξτε ἐλευθερία πού
εἶχε! Δέσμευσε τόν ἑαυτό του, περιόρισε τόν ἑαυτό του, δέν βγῆκε ποτέ ἀπό τό
ἀσκητήριό του παρά μόνο γιά νά πάει σέ πιό βαθειά ἔρημο. Εἶχε νά πάει στήν πόλη
πενήντα χρόνια.

Ἤταν ἀληθινά ἐλεύθερος ἄνθρωπος. Εἶχε ἕναν ἀδελφό, ὁ ὁποῖος πέθανε καί ἄφησε
ἕνα μικρό κοριτσάκι περίπου ἑφτά χρονῶν ὀρφανό. Τοῦ τό πῆγαν ἐκεῖ γιατί κανείς
δέν τό ἔπαιρνε καί θά γινόταν παιδί τοῦ δρόμου. Καί ὁ ἅγιος -κοιτᾶξτε τήν ἐλευθερία
του- τό δέχτηκε καί τό κράτησε κοντά του, ἐνῶ ἦταν ἀσκητής καί θά λέγαμε εἶναι καί
κατά κάποιον τρόπο λίγο παρεξηγήσιμο νά ἔχεις καί ἕνα κορίτσι κοντά σου! Ὁ
κόσμος εἶναι εὐσκανδάλιστος.

Ὁ Ἅγιος ὅμως τήν πῆρε δίπλα του, τῆς ἔφτιαξε ἕνα μικρό σπιτάκι μέ ὅλα τά
ἀναγκαῖα, τήν μάθαινε γράμματα… Ὁ Γέροντας ἀσκητής νά μαθαίνει στό παιδί
γράμματα! Σιγά – σιγά τό παιδί μεγάλωσε καί, ἀπ’ ὅτι φαίνεται, θέλησε καί αὐτή νά
ἀκολουθήσει τόν δρόμο τοῦ θείου της, νά γίνει μοναχή, ἀσκήτρια.

Προφανῶς εἶχε δώσει κάποιες ὑποσχέσεις καί ἔμενε δίπλα καί ἀσκήτευε καί
προχωροῦσε πολύ καλά στήν ἀρετή. Καί τί ἔκανε ὁ διάβολος;
Ἔστειλε ἕναν ἀνήθικο νέο, ὁ ὁποῖος ὑποκρίθηκε τόν εὐλαβή καί ζήτησε τάχατες
συμβουλή ἀπό τόν Γέροντα. Πῆγε καί ξαναπῆγε πολλές φορές, ἀλλά ὁ σκοπός του
ἦταν πονηρός.

Κάποια φορά πού ὁ Γέροντας, ὁ ὁποῖος δέν εἶχε ὑποπτευθεῖ κάτι, εἶχε φύγει γιά τήν
βαθύτερη ἔρημο, πῆγε αὐτός καί παρέσυρε τήν κοπέλα -ἡ ὁποία εἶχε πλέον
μεγαλώσει- στήν ἁμαρτία καί μετά ἐξαφανίστηκε. Ἡ Μαρία -ἔτσι λεγόταν ἡ ἀνηψιά
τοῦ ἁγίου Ἀβραμίου- μόλις κατάλαβε τί εἶχε κάνει, ὅτι εἶχε κυλιστεῖ στόν βοῦρκο,
ἔπεσε σέ ἀπελπισία καί δέν ἄντεχε τήν φωνή τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος τώρα τῆς ἔλεγε
ὅτι «δέν ὑπάρχει σωτηρία γιά σένα καί ὅτι δέν πρόκειται ὁ Χριστός νά σέ
συγχωρήσει ποτέ γι’ αὐτό 8 πού ἔκανες». Ἐνῶ στήν ἀρχή τῆς ἔλεγε: «δέν εἶναι
τίποτα, κάντο, ἕνα μυρμηγκάκι εἶναι».

Ἡ κοπέλα δέν ἄντεχε καί ἔφυγε, ἐξαφανίστηκε. Γύρισε ὁ Ὅσιος, φώναζε, δέν τήν
βρῆκε, περίμενε μία – δύο μέρες, κατάλαβε ὅτι εἶχε φύγει. Ποῦ εἶχε πάει ὅμως; Δέν
ἤξερε.

38
Δύο χρόνια ἔκλαιγε κάθε μέρα καί προσευχόταν γιά αὐτήν, τριπλασίασε τούς
Κανόνες του -ἐνῶ ἦταν γέροντας- καί μετά ἔμαθε ὅτι εἶχε πάει σέ μιά μακρινή πόλη
καί εἶχε γίνει γυναίκα τοῦ δρόμου. Ὁπότε κοιτᾶξτε τώρα ἡ ἐλευθερία τοῦ Γέροντα.
Εἶχε πενήντα χρόνια νά βγεῖ ἀπό τήν ἔρημο καί τί κάνει; Ζητάει μία στρατιωτική
στολή. Δηλαδή φοράει τήν στολή τοῦ στρατιώτη, παίρνει καί ἕνα γρήγορο ἄλογο καί
ἀποφασίζει νά πάει στήν πόλη.

Στήν πόλη τώρα γιά νά βρεῖ τήν Μαρία, ἀρχισε νά ρωτάει τούς διαβάτες ποῦ εἶναι τό
σπίτι τῆς ἁμαρτίας. Ἕνας γέρος ἄνθρωπος… σκεφτεῖτε πόσο ἐξευτελιστικό εἶναι! Νά
ἡ ἀληθινή ἐλευθερία! Δέν τόν ἔνοιαζε τόν Γέροντα τί θά πεῖ ὁ κόσμος. Σοῦ λέει, γιά
χάρη τοῦ Χριστοῦ ἐγώ θά προσπαθήσω νά σώσω αὐτή τήν ψυχή. Πῆγε στό σπίτι καί
ἐκεῖ πάλι ὑποκρίθηκε, ἐνῶ δέν εἶχε φάει ποτέ του κρέας, ζήτησε νά φάει κρέας.

Ζήτησε καί τήν κοπέλα χωρίς ν’ ἀποκαλύψει ποιός εἶναι. Μαζί της ἔφαγε κρέας, ἦπιε
καί κρασί πού δέν τά εἶχε κάνει πενήντα χρόνια καί μετά πῆγαν στό ἰδιαίτερο
δωμάτιο. Ἐπειδή τόν ἔβλεπε διστακτικό, γιά νά τοῦ δώσει θάρρος, ἔκανε νά τόν
ἀγκαλιάσει καί τότε ὀσφράνθηκε τήν εὐωδία τοῦ Γέροντα.

Ὁ Γέροντας εὐωδίαζε, γιατί εἶχε τό ἄρωμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως πρέπει νά
ἔχουμε ὅλοι οἱ χριστιανοί, καί θυμήθηκε καί κατάλαβε ποιόν ἔχει μπροστά της.
Συγκλονίστηκε.

Τῆς λέει:
– Μαρία δέν μέ γνώρισες; Ἐγώ εἶμαι. Ἀφοῦ τῆς εἶπε τά λόγια πού ἔπρεπε,
μετανόησε. Ἔφυγαν ἀπό μία κρυφή πόρτα, χωρίς νά τούς πάρουν εἴδηση. Γύρισε
πίσω στό ἀσκητήριο καί ἔγινε καί αὐτή ὁσία καί ἔκανε θαύματα!

«...ὅπως ἦταν ὁ ἄνθρωπος γονατισμένος, κοιμήθηκε εἰρηνικά καί

σώθηκε!»

… Ὑπάρχει ἕνα ὡραῖο περιστατικό στόν Εὐεργετινό μέ ἕναν ἄνθρωπο πού ἁμάρτανε
συνεχῶς βαριά γιά περίπου δέκα χρόνια. Κάθε φορά πού ἁμάρτανε ἔτρεχε στήν
Ἐκκλησία, γονάτιζε μπροστά στόν Δεσπότη Χριστό, ἔκλαιγε, συντριβόταν καί
ζητοῦσε ἔλεος.Μετά ὅμως πάλι ἀπό ἀδυναμία ἔπεφτε στήν ἁμαρτία. Αὐτό δέν τό
ἔκανε γιά ἕνα-δύο χρόνια, ἀλλά γιά δέκα ὁλόκληρα χρόνια, μέχρι πού «ἔσκασε» ὁ
διάβολος καί εἶπε στόν Χριστό:

«γιατί Χριστέ τόν δέχεσαι, ἀφοῦ συνεχῶς Σέ προδίδει;». Καί ἀπάντησε ὁ Χριστός:
«Καί σένα τί σέ ἐνδιαφέρει;

Γιά νά δεῖς ὅτι Ἐγώ τόν δέχομαι καί θά τόν σώσω ἐπειδή μετανοεῖ, θά τόν πάρω
τώρα, τήν ὥρα τῆς μετανοίας».
Ἔτσι λοιπόν, ὅπως ἦταν ὁ ἄνθρωπος γονατισμένος, κοιμήθηκε εἰρηνικά καί σώθηκε!

39
 ***************************************************************

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ PDF (8ο Μέρος)
http://www.hristospanagia.gr/wp-content/uploads/2018/01/8o-Meros.pdf

***************************************************************

Κατεβάστε τις συνέχειες της σειράς,όπως και μελλοντικά pdf με νέες

απομαγνητοφωνημένες ομιλίες που θα αναρτούνται ανα διαστήματα,στην ανωτέρω
ηλεκτρονική διεύθηνση,στην επίσημη ιστοσελίδα,στην στήλη του blog (πάνω-δεξιά).
(hristospanagia3.blogspot.gr)

***************************************************************

40
 Ομιλίες Ορθόδοξης Κατήχησης - Ορθόδοξες Απαντήσεις
(Ορθόδοξες ψυχοφελείς ομιλίες πάνω σε ποικίλα πνευματικά θέματα)

(Πώς Θα Σωθούμε)
http://www.hristospanagia.gr/?p=61046

(Ροή Ομιλιών-Συχνή Ανανέωση)

https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw/videos

(Ομιλίες ανά θεματική κατηγορία)

https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw/playlists

Λόγοι & Διδαχές Αγίων Πατέρων - Πατερικά Κείμενα,

Ωφελήματα Ψυχής - Ορθόδοξες Ομιλίες - Ιστορικά Θέματα
http://hristospanagia3.blogspot.gr
http://www.hristospanagia.gr
http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Απομαγνητοφωνημένες Ομιλίες - Αρχιμ. π.Σάββα Αγιορείτου

Κατεβάστε δωρεάν τις σειρές ομιλιών - Διαβάστε Online
http://www.hristospanagia.gr/?p=64955
http://www.hristospanagia.gr/?p=60605
http://pubhtml5.com/bookcase/zxzm

Λίστα και Σύνδεσμοι Απομαγνητοφωνημένων Ομιλιών

http://hristospanagia3.blogspot.gr/p/blog-page_27.html

Βιβλία του Αρχιμ. π.Σάββα Αγιορείτου

http://hristospanagiapsavvas.blogspot.com

ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ – HOW SHALL WE BE SAVED

ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΕ ΗΧΗΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ

ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΕΣ, ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΚΑΘΑΡΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ.
ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Η ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ
ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ, Η ΚΑΘΑΡΣΗ, Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, Ο ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η
ΘΕΩΣΗ. ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ, ΑΓΙΟΥ
ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Κ.Λ.Π. ΠΩΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙΤΑΙ Η ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ Η
ΚΑΘΑΡΣΗ, Ο ΦΩΤΙΣΜΟΣ, ΚΑΙ Η ΘΕΩΣΗ ΜΑΣ.

IN THIS SMALL DOCUMENT THERE ARE FUNDAMENTAL SPEACHES IN GREEK OF

ARHIMANDRITE SAVVAS AGIOREITIS FOR SALVATION, LORD JESUS CHRIST,
ORTHODOX CHURCH, THEOTOKOS, FILOKALIA, PASSIONS, JESUS PRAYER AND
SPIRITUAL STRUGGLE.

Κατεβάστε δωρεάν την σειρά ομιλιών - Διαβάστε Online

http://www.hristospanagia.gr/?p=61046

41