His Pole Dancer Wife

By.MermaidIn Manila

SORRY FOR TYPO ERROR.

Sabay sa musika ang paghampas ng kaniyang balakang upang mawaglit ang pait ng
kaniyang nakaraan.
Ang bawat pilantik ng kaniyang mga daliri at paghaplos nito sakaniyang katawan ay
nagbabakasakaling matanggal nito ang sakit na kaniyang nararamdaman.
Pag siya ay humawak na sa metal na poste at nagsimula nang umikot rito habang pikit
ang mata, hinihiling niya na sana ay wala na siyang maalala pa.
Sa biglaan niyang pagsampa rito patungong tuktok at pabugsong bulusok pababa, ay
nagdadasal siya na maisama na din sa pagbagsak ang kaniyang mga mapapait na alala.
Ang mga nanonood ay hindi magkamayaw sa pagtingala sakaniyang perpektong hulma at
mapuputing kurba, ngunit hindi nila nakikita na sa likod nito ang maiitim niyang
sikretong pilit niyang iwinawala.
Genieva ' Eva" Alyona Soraya met this moneyedJ rugged and dominant man.
Turning her life upside down just like what she does when dancing on her pole.
Hel ll give him the best life she could ever live just like what she always wanted.
In exchange of?
Be His Pole Dancer Wife.
Read at your own risk [R-1 81

Chapter 1
Note: Some scenes has SPG contents read atyour own risk!
Panaginip
"Yan! Ganiyan! lgiling niyo pa! Charlotte!
Pakukuluan kita napakatigas naman ng katawan mo! Gayahin niyo si Eval Go Eva! Move
that god damn hips!" maingay na naman ang bunganga ng aming manager na si Mamang
Ruby. Siya ang manager/handler naming mga pole dancers.
Right now were doing our daily stretching, to dance sensually bago sumampa sa
poles.
This is not new to me, I have been doing this for several years now.
They've even named me as the "Queen of Poles" dahil daw sa pagiging mahusay ko dito
at dinadayo kami ng mga parokyano na nag aabang sa performance ko. Umuulan din ng
tip sa akin pagtapos kong magtanghal.
Ang inggit ay hindi naman nawawala kahit saan pero wala naman silang nagagawa pag
si Mamang na ang nagsalita. They don't dare to messed with me dahil manager mismo
namin ang makakalaban nila.
Malaki man ang kinikita ko gabi gabi pero hindi pa rin ito sapat para tustusan ang
lahat ng pangangailangan ko dahil nagrerent ako sa isang apartment. Mayroon naman
kaming libreng tulugan pero ayaw ko ng
makisalo sa mga kapwa ko dancers.
Don't get us wrong.
This club is not the typical club that guys usually go to. Hindi ito ang mga
pipitsugin na bar.
High end bar ito dahil ang mga nagpupunta ay mga politiko,mga businessman at minsan
pa mga sikat na modelo at artistang nagpapalipas ng oras at naglilibang.
Bukod saming mga pole dancers ay may bukod naman na mga babae for escort at pang
take home. Depende rin sa escort kung gusto nilang I-take home sila. Ang offer na
iyon ay maari din samin ngunit hindi sakin.
lyon lamang ang nagiisang kondisyon ko bago ako pumasok dito.
"They can see but they should never touch me."
Maari nilang makita ang lahat sa akin pero hindi ako tumatanggap ng offer na
kapalit ay sex o kaya naman ay tatabihan ko sila. Laging sinasabi ni Mamang Ruby na
we have other girls designated for that. Sa gitna ng practice ay tumunog ang aking
telepono.
Pangalan ni Auntie Beth ang nakalista sa screen ko. Kahit kinakabahan ay sinagot ko
ito.
"Hello po Auntie.]' nanginginig ang aking boses.
"Hoy Eva! Ano? Kelan ka magpapadala? Matagal tagal na ah! Lumayas ka nalang basta
dito sa bahay akala mo ba ay matatakasan mo kami? Impakta ka talaga parang nanay mo
eh no?" sigaw ni Tita sa kabilang linya.
"Auntie.. Magpapadala po ako. Pero hindi ko pa
alam kung kailan dahil bayaran ko din namin sa dorm- '
"Wala akong pakel Basta magpadala ka kung ayaw mong kami ni Enteng ang pumunta
diyan!" sigaw nito sabay baba ng telepono.
Napabuntong hininga na lamang ako dahil sa pagbulyaw ni Auntie.
"Eva. The shows about to start hindi ka pa ba magbibihis?" tanong ni Molly na
nakasilip sa kurtina ito ay kasama ko sa dorm at kapwa pole dancer.
"Susunod na lang ako."
Unlike me, Molly has a boyfriend.
Ayos lang naman sakaniyang boyfriend ang kaniyang trabaho dahil may tiwala daw sila
sa isa't isa.
Ako naman ay hindi madaling nahuhumaling sa kahit kaninong lalake na nagtatangkang
pumorma sakin.
Mula sa mapait kong karanasan sa puder nila Tita Beth ay nang lumuwas ako clito sa
Maynila. Nangako ako na kailanman hinding hindi ko ibibigay ang tiwala sa kahit na
sinong lalake.
Nagbihis na ako ng aking costume isa itong key hole one piece monokini exotic
dancer wear. Paminsan minsan nga ay halos wala na talaga akong saplot habang
nagsasayaw. Mas kaunti, mas kumportable ang kalalabasan ng aking gagawin.
Dahil huli pa naman ako ay napagdesisyunan kong maidlip muna. Nagsuot muna ako ng
roba at umupo sa sofa clito sa backstage.
"Eva, Eva." naramdaman ko ang kamay niya na hinihimas ang aking hita.
Napabalikwas ako sa gulat at kinuha ang kumot upang takpan ang aking katawan.
"Shhh., Huwag kang maingay.. Magigising ang
Auntie Beth mo. " nakangisi at pabulong nitong sabi.
"Tiyo Enteng! A-ano po ang gi., gina..gawa niyo dito sa kwarto 1<0?" takot na takot
kong tanong.
"Huwag ka ng magtanong at paligayahin mo na lamang ako!" agresibo niya akong
tinulak at pinahiga. Pumaibabaw ito sakin at tinaas ang magkabilang braso 1<0.
"Napakakinis! Hindi katulad ni Beth na kulubot na!" sabay halakhak nito.
"Tiyo! Parang awa mo na! Huwag mo pong gawin ito!" hagulgol 1<0.
Ngunit hindi niya ako pinakinggan.
"Wag! Wag! Wag!"
"Eva! Eva! Gising!" napabalikwas ako dahil sa pagtapik sa aking mukha at agad na
lumayo sa kung sino man ito.
"Ako 'to! Si Molly! Nanaginip ka nanaman ba?" nag aalala niyang tanong.
Wala ng nakakaalam ng aking nakaraan kundi si Molly lang. Siya lang ang
pinagkakatiwalaan ko ditto at wala ng iba. Siya ang kumupkop sa akin at tumanggap
kahit isang beses niya lamang ako nakita.
Ramdam ko ang pawis sa aking katawan kahit manipis ang aking suot at aircon naman
dito.
Isa ito sa dahilan kaya ayaw kong pumipikit.
Bumabalik ang aking alala..
Isang alaala na sana ay kagaya ng panaginip ay makakalimutan din kalaunan.
Ngunit hindi, lahat iyon ay totoong nangyari.

Chapter 2
Offer
"Ano makakapagbayad ka ba ngayong buwan? Kung hindi ay sabihin mo lang! Ang darni
diyan na gustong umupa dito na kayang mag-bayad sa tamang orasl" bulyaw nang aming
landlady.
Isang apartment na may ibat ibang pinto ang aming tinitirhan ni Molly. Magkasama
sila ng kaniyang boyfriend samantalang ako may magisa lamang.
Ngayon ay bayaran na ng bahay pero dahil nagbayad ako ng bills ay wala na akong
extrang natira. Namomroblema tuloy ako kung paano mababayaran ang tatlong libong
upa rito.
"Bukas po pangako magbabayad na ako." malumanay kong sabi.
"Siguraduhin mo lang! Kung hindi ay ako mismo magbabalot ng garnit mo!" sabay labas
at dabog ng aking pinto.
Napaupo ako sa kama at hinilamos ang aking kamay sa aking mukha.
Mukhang kailangan kong galingan pa lalo sa performance ko mamayang gabi para malaki
laki ang tip na makuha ko.
It's 9pm already and our show starts at 10pm onwards. Kaya naman ay nag gayak na
ako at tumungo na sa club.
Sa labas ay maingay na at labas pasok na ang mga babae.
Ang mga bouncers at security guards ay nakatayo na sa hamba incase may mang gulo.
Escort man, servers or dancers ay nakabihis na ng kanikanilang costume. Revealing
kung revealing.
Sanay na kami sa mga pagtingin ng mga lalake na nagtatagal at tila halos hubaran na
kami.
Ang iba naman ay nagpapalipas lamang ng oras kaya naninigarilyo muna sa labas gaya
nang mga kasamahan na namataan ko na agad ko naman nilapitan.
"Sino ng nakasalang?" tanong ko kay Lexi.
Binuga niya muna ang usok palabas sakaniyang bibig bago ako sinagot.
"Si Audrea na. Aga mo ah! Pang huli ka pa naman 'diba? Mamaya ay dadating nanaman
yung mga mayayaman na nag aabang sayo! Yosi?" alok nito agad naman akong umiling
bilang pagtanggi.
"Mamaya na. Pasok muna ako. Baka tumulong muna ako sa pagserve." sambit ko.
"Wow! Nagpapayaman!" asar nito sabay ngisi. Ngumiti lamang ako at pumasok na sa
100b.
Hinanap ko agad si Mamang Ruby para magpaalam kung pwedeng tumulong muna ako sa mga
babaeng servers para madagdagan ang kita ko ngayong gabi.
Namataan ko naman siya sa isang VIP room na may kasamang grupo ng matatandang
intsik. Nakahawak na ang isa sa kaniyang hita at ang kaniyang dibdib ay nakadikit
sa braso nito. Napailing na lamang ako.
Sumilip muna ako mula sa salamin at ng magawi ang tingin niya sakin ay agad naman
itong tumayo at lumapit tila alam na may kailangan ako sakaniya.
"Wow! Ang aga naman ng star of the night ko!' pambobola niya sakin.
"Mang, baka pwede muna ako mag server ngayon bago mag pole. I need extra cash."
paalam 1<0.
Lumawak ang ngiti nito.
"Bakit server? Bakit hindi ka nalang magescortl Mas malaki ang kita nun! Kaunting
himas lang ay may pera ka na!" mapang uto nitong sabi.
Umiling lamang ako.
"No thanks mang, server will do." desidido kong sabi.
"Oh siya! Hindi talaga kita makuhal Nasa likod ang damit! Kuhanin mo yung pula na
makintab at mababa ang dibdib para pag yumuko ka ay masisilip nila ang hitik na
hitik mong hinaharap!" hagikgik nito.
Sinunod ko naman ang gusto niya.
Kinuha ko nga ang damit na kaniyang nilarawan.
Indeed!
This dress really revealed almost half of my boobs!
Nag make up muna ako at naglipstick na kulay pula.
Lumabas na ako at nagtungo sa bar counter para turnanggap ng mga iseserve na drinks
sa costumer.
"Oh! Eva! Server ka ngayon?" tanong ng bartender namin na si Bert.
"Ngayong gabi lang, magpopole padin naman ako mamaya. Bigyan mo ako ha! Kailangan
ko ng madaming tip!" biro ko.
Nag abot na siya sakin ng mga hard Liquors at mula sa order slips ay nalalaman ko
naman saan ito ihahatid.
Nilagay ko ang aking maalong buhok sa likod upang mas maexposed ang aking suot.
Lumapit na ako sa grupo ng mga naka suit and tie na tila kagagaling lamang sa
opisina.
"Hi! Here's your Bacardi Breezer Cranberry." I smiled sweetly to their group.
"Hey! Pamilyar ka! 'Diba pole dancer ka dito?" masayang tanong nung isang lalakeng
bigotilyo.
"Yup! Nood kayo mamaya ha!" malambing kong sabi.
"00 namanl Gustong gusto konga yung mga giling moves mo eh kahit pag nasa pole
kana!" gigil nitong sabi.
"Tara! Dito ka muna samin!" kindat ng isang kasama nito. I just smiled at them.
"Nakul Sorry I am not an escort eh. Madami diyan oh, pwede ko kayong hanapan."
"Parehas lang iyun! Ikaw ang gusto namin eh!' tinalikuran ko na lamang sila.
Hay! Mga lalake talaga!
Nagpatuloy na lamang ako sa pagseserve. Mga isang oras din siguro ang tinagal ko.
Nang malapit na ang oras ko na magperform ay agad ko muna binilang ang mga nakuha
kong tip.
Naka 1500 din halos ako sa isang oras lang na pag liyad at pagyuko!
Galing mo talaga Eva!
Ngumisi ako at agad nang nagbihis.
Dalawang libo ang bayad sakin kada performance, ibig sabihin makakapaguwi ako ng
siguradong 3500 ngayong gabi bukod pa dun ang tips pagkatapos kong magpole.
Nagsuot na agad ako ng aking costume ngayong gabi. Isang gold na bikini lamang at
stilettos ang susuotin ko.
"Eva. Ready ka na? Play kona ang intro song ha!" sambit ng aming DJ.
Tumango lamang ako.
Let's do this!
Pagkaplay ng kanta ay agad namang nagbukas ang pulang kurtina.
Dahan dahan at pakendeng kendeng akong lumapit sa aking pole.
Naghuhumiyaw ang mga tao lalo na ang grupong nilapitan ko kanina.
Hinawakan ko ang aking pole at naglakad paikot dito.
"Whoooooo!l! Wanna slap your ass!!"
"Tangina sakin ka nalang! Kahit magkano pa!"
"Damn that boobs! I could rest my face there forever!" ilan lang yan sa mga sigaw
na nadinig ko.
Sinadya ko talagang ito lang ang suotin.
The more they fine me attractive and seductive mas madami ang mag tatapon ng pera
sakin!
Nag uumpisa pa lamang ako ay may iilan nang naghahagis ng pera sa stage na aking
kinatatayuan.
I can see 500 and 1000 bills already!
Matapos kong umikot ay agad naman akong gumiling giling sa paligid nito.
Ang aking kamay ay dahan dahan kong hinahaplos mula sa aking leeg pababa sa aking
tiyan hanggang sa aking hita. Hinawakan kong muli ang aking pole at sabay sa beat
ng kanta ay nag twerk ako ng mabilis na mas ikinaingay ng crowd.
Mabilis akong sumampa sa pole at ginawa ang aking routine.
For my last act, I danced more sensual and seductive.
Agad namang pumalakpak ang mga nagsisiyahang mga guests.
Namataan ko din si Mamang Ruby na nakahalo sa grupo ng kalalakihan na pormal na
pormal.
Some are wearing suit and ties while the others our wearing tux.
I can say that these group are really rich. Itsura palang nila sa pananamit at
kumikinang nilang relo.
May nakatayo namang lalake sa tabi ni Mamang Ruby, Tingin ko ay bata pa ito like
Late 20's?
Ano kayang pinag uusapan nila?
Matapos nang aking sayaw ay kinuha kona ang aking roba at tinali sa aking katawan.
Ibinilin ko nalang ang mga pera sa stage na mamaya kona kukunin.
Kumaway sakin si Mamang sumisenyas na lumapit ako, sinunod ko naman siya.
"She's here! Our Queen of poles! Eva, ito nga pala si
Mr. Ezra Abellana. He works for Realm Malls
Incorporations. Yung sikat na mall!" bid ang bida ni Mamang.
"Hi! I'm Ezra" pakilala nito sabay lahad ng kamay.
"Hello. I'm Eva." pagtanggap 1<0.
Napatingin ako sa grupo na kaniyang kasama na nakapo sa couch, ang iba ay abala sa
panonood sa mga dancers sa stage.
Nahagip ng aking mata ang isang lalakeng mariin at malalim ang pagtitig sakin.
Nanlamig ako sakaniyang tingin. May hawak itong baso na may lamang alak. Nakaputing
longsleeves ito na nakatupi hanggang Siko at bukas na ang unang butones ng kaniyang
damit.
Naka dekwatro itong nakatitig sakin at pinaiikot ikot ang laman ng kaniyang alak.
Nagiwas na lamang ako sakaniya dahil naiilang ako.
"Ang galing ng ginawa mo kanina. Actually mad alas kami dito. Sinama ko lang ang
boss 1<0. First time niya and it seems like he wants to meet you too. Sir.." tawag
nito sakaniyang boss.
Nanlaki ang aking mata at nangatog ng bahagya dahil sa pagtayo at paglapit nung
lalakeng nakikipagtitigan sakin kanina!
Ngayon ay mas malinaw ang aking pagtingin sakaniya.
He is very masculine.
Bakat ang biceps nito sa sout niya. Ang kaniyang adams apple ay mas nakakapagdepina
ng kaniyang pagka-lalake. Pinakalma ko ang aking sarili.
C'mon Eva! Sa araw araw mong trabaho ay puro lalake ang nakakasalamuha mo ngayon
kapa talaga nagkaganyan?
"Miss Eva. Meet our president Franco Nicodemo Montecillo."
Naglahad naman ito ng kamay at mataman ang tingin sakin. Tinanggap ko ito.
"Eva.." malambing ang tawag ni Mamang Ruby.
"May offer Sina Mr. Montecillo satin! They'll be giving us 10,000 for tonight basta
tatabi ka sakanila." patuloy nito.
"Oh! I'm sorry! I am not an escort here, we have other girls available for you. I
could refer one if you want." suwestyon ko.
Bakas ang dismaya sa mukha ni Mamang Ruby at sa tingin ko'y sikretaryang si Ezra.
Si Franco naman ay nananatiling nakatayo.
"I'll double it. Make it 20,000." mariing sabi ni Franco.
Nagulat ako! Pero hindi natinag.
"Wow! I can't believe you can pay me that much pero kasi hindi niyo rin naman ako
mauuwi for sex dahil yun ang nasa contract ko." taas noo kong sabi.
Hinawakan ni Mamang Ruby ang aking braso bilang pag awat.
"But I want you. Kahit walang sex. I can even pay you half a million in cold cash
right now if you want." mababaw at punong puno ng awtoridad ang kaniyang
pagkakasabi.
Laglag ang aking panga pati ni Mamang Ruby! I can even buy my own house for that
amount!
Tila nagbabago na ang aking isipl Ngayon pa ba na kailangan ko ng pera!
Kahit mangha, I still managed to cross my arms and raised my eyebrows.
"And why would you do that?" I asked.
"That's why I want you to seat beside me. I have an offer." sambit nito.

Chapter 3
Be my wife
Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sakaniya. Someone would pay me half a milion
just to be with him? Huh! He's probably insane!
"Ah eh. Mr. Ezra at Mr. Franco! Excuse lang ha. Kausapin ko lang itong si Eva.."
nahihiyang sabi ni Mamang sabay hatak sakin sa may gilid.
"Ano ka ba? Nasisiraan ka na ba ng bait? Yung mga parokyano mo na nag aalok sayo ng
palima limang libo para mauwi ka kahit isang gabi ay ayos lang sakin na tanggihan
mol Pero ito? Eva! Sampung libo! Bentel At kahit kalahating milyon pa! Maglalabas
siya para lang sumama ka! Baka nakakalimutan mo na kailangan mo ng pera! Hindi
mababayaran ng pride mo ang renta mo sa bahay!" pangungumbinsi niya.
May point naman si Mamang. Sa totoo lang ay bahagya akong natauhan sa sinabi niya.
Kung totoo man na bibigyan niya ako ng ganung halaga, hindi na ako mahihirapan pang
magbayad ng aking upa sa bahay. Makakapagpadala pa ako kay Tiya Beth.
"Ano? Kahit turnabi ka lang!" pangungulit ni Mamang Ruby. Kaya siya ganyan dahil
malaki ang mapupursyento niya clito malamang.
Turnango na lamang ako.
"Yes!" masayang sabi nito.
Wala namang masama diba? Tatabi lang naman ako
at kung hahawak siya ay bahala siya.
Ang 20,000 para sa isang gabi ay hindi na masama. Kahit siguro hindi ako mag sayaw
ng ilang gabi ay ayos lang. Pero syempre hindi ko iyon gagawin.
Lumapit na kami sa table nila, ang ngiti ni Ezra ay nangingibabaw. Tila alam niya
na nakumbisi na ako.
"Pasensiya na! Eto payag na si Eva! Basta tabi lang ha! Hindi ko pa talaga kasi
siya pinapasama kung talagang ayaw niya!" paliwanang ni Mamang.
"Sure! No problem! Eva? You may now sit beside Mr. Franco." sambit ni Ezra. Taas
noo akong lumapit at tumabi kay Franco.
Ang mga kasamahan naman nila ay may kaniya kaniya ng mundo dahil may mga babaeng
nadin itong katabi. Nag iwan ako ng kaunting agwat sa pagitan namin. Hindi talaga
ako sanay ng ganito.
"Closer, Eva." ngising tapik nito sa agwat na nilagay ko.
Gusto ba talaga niya ay magkadikit pa kami? TSS! Fine! Sigel Pagbibigyan kita!
Tutal ay bibigyan mo naman ako ng malaking halaga!
Nakadikit na halos ang katawan ko sakaniya ng tabihan ko siya.
Naramdaman ko agad ang paglapat ng kaniyang maiinit at malalaking palad sa aking
likod at gumapang patungo sa aking baywang. Napatuwid ako ng upo dahil sa
pagkagulat.
"Don't worry. Gusto ko lang masulit ang pera ko." nakangisi niyang sabi sabay
simsim sa alak na hawak niya sa kabilang kamay. Ngayon naman ay hinarap ko na
siya.
"So for the half billion that your saying? What's the catch? I'm sure there is."
mataray kong tanong.
Turnawa pa ito ng bahagya.
"Tama nga sila. Matalino kang babae. Ofcourse my Eva. Pero hindi natin dito iyan
paguusapan." ani nito. "Oh! Sorry Mr. Montecillo. Pero as I've said hindi ho ako
pwede itake home!" mariin kong sabi.
"Hindi naman kita iuuwi." walang kaabog abog niyang sabi.
"Dahil ikaw.. Ikaw mismo ang magsusuko ng sarili mo sakin.. Remember that.. Eva.."
dinikit niya ang kaniyang bibig sa aking tenga at dun siya nagsalita.
Kinilabutan ang aking leeg. Tumayo na ito at akmang aalis na.
"l want you in my office tomorrow if you have made up your mind." mariin niyang
utos bago siya tumayo at lumabas.
"Miss Eva." nag abot si Ezra sa akin nang isang puting sobre. Binuklat ko ito at
napanganga ng makita ang makapal na pera.
He is indeed true to his words!
Narito rin ang kaniyang calling card.
Franco Nicodemo Montecillo. CEO, President. Realm Malls Incorporated.
"Eva.. Isang putok lang ay masaya na ako!" nag hubad na si Tiyo Enteng ng kaniyang
darnit pang itaas ang mala demonyong ngiti ay hindi nawawala.
Bakas ang kaniyang katandaan dahil sa kulubot nitong pangangatawan.
"Tiyo! Maawa kal Pamangkin mo ako!" sigaw ko ng nabuga ko ang bimpong nilagay niya
sa aking bibig.
"Manahimik ka! Si Beth ang may pamangkin sayo!
sigaw niya pabalik sabay sampal sa akin ng malakas. Hinawakan niya ang aking
magkabilang binti at pinaghiwalay ito.
Gamit ang aking buong lakas ay tinadyakan ko siya. Tumilapon ito sa lapag. Ginamit
ko ang pagkakataong ito para tumayo at kuhanin ang aking panty at isang t-shirt na
nakasabit sa isang upuan. Ginamit ko ang pagkakataon na nakalumpasay pa siya sa
sahig!
Akma akong tatakbo palabas ngunit napatili ako ng nahawakan niya ang aking paa at
pinigilan ako sa akma kong pagtakas.
"Aaah!!" sigaw ko.
"Hindi ka makakatakas sakin Eva! Akin kal" nakakakilabot nitong utas.
Napabalikwas ako mula sa aking pagkakatulog. Isa na namang masamang panaginip.
Pawisan ang aking noo. Agad ko itong pinunasan.
Unti unting burnagsak ang aking mga luha. Lumayo man ako sakanila ay hindi padin
ako nilulubayan ng masasamang alaala. Niyakap ko na lamang ang aking sarili. Tuwing
dinadalaw ako ng masamang bangungot ay ang ako lang magisa ang humaharap dito.
Impit akong umiyak.
Ayaw ko ng maalala lahat ng iyon! I want a new life to begin with! Gusto ko iyong
buhay na pinangarap ko! Maging masaya at payapa! Hindi ko na kayang mabuhay sa
bangungot.
Bukas na bukas din ay tatanggapin ko na ang offer ni Franco. Gagamitin ko ang pera
at magpapakalayo layo.
Suot ang isang high waist jeans at isang off shoulder blouse. Nagtungo na ako sa
address na nakasaad sa calling card niya.
Isang mataas na building ang aking nadatnan.
Pagpasok ko sa 100b ay halos manliit ako. Mapalalake at babae ay kapwa sopistikado
ang pananamit. Napatingin ako sa aking sarili. Mukhang mali ata na ngayon ako
nagpunta? Babalik na lamang ako bukas.
Akma akong tatalikod nang may bigla namang turnawag sakin.
"Eva?" lumingon ako at nakita si Ezra na naka coat and tie at may dalang mga papel.
"Hi. Ah.. Si Franco?" nahihiya kong tanong.
Lumiwanag ang mukha nito.
"Oh! Nandun siya sa taas. Tara samahan na kita! I guess you have made up your
mind?" ngisi nito habang papasok kami sa elevator.
"Ah. Hindi pa. I still need to know the terms." diretsa kong sabi.
"Don't you worry Eva. This is a win win. I assure you." nakangiti nitong sabi.
Bago makapasok sa double doors ay may nilapitan
muna kaming babae sa front desk.
"May kausap ba si Sir Franco?" tanong ni Ezra.
Umiling naman ang babaeng kausap nito.
"Wala. He's all clear for the rest of the day." sabay baling sakin at tinignan ako
mula ulo hanggang paa. I smiled shyly. Ngumiti naman ito pabalik.
"Great! Let's get in." nanguna si Ezra sa pagpasok. "Sir. You have a visitor."
bakas ang mapanuyang tono ni Ezra.
Abala sa kaniyang laptop si Franco. Mabilis lamang itong sumulyap sa aming gawi at
nagbalik ng tingin ng makita ako na nasa likod ni Ezra.
"Eva." the surprise on his voice is very evident. Sumandal ito sakaniyang swivel
chair at nilagay niya ang kaniyang kamay sa kaniyang labi.
Nilahad ni Ezra ang upuan na tila nagsasabing umupo na ako sa harap ni Franco.
Ginawa ko naman ang sinabi niya.
"Hi, I just want to ask the terms of your offer. Hindi basta basta ang limang daang
libo kaya alam kong mabigat din ang kapalit nito." diretsa kong sabi. Tumango tango
lamang ito bago inangat ang kaniyang kamay tila may hinihingi kay Ezra.
"Do you have it there Ezra?" tanong niya.
Agad namang inabot ni Ezra ang isang envelope kay Franco.
Binuksan niya ito at kinuha ang lamang mga papel. Tinignan niya ito at binasa.
"Genieva Alyona Soraya... 23 years old... Nanirahan
ka sa piling ng iyong tiyahin sa probinsiya ... Your parents are dead.. Wala kang
kapatid.. You are working as a pole dancer sa isang exclusive bar sa 100b ng
tatlong taon.. Hindi ka nagpapatake home or escort. Ikaw ang pinakamahusay na pole
dancer sa inyong club... HIV negative.. And lastly... You are a virgin. Did I
missed anything?" mapanuya nitong tanong.
Nagulat ako sakaniyang mga sinabil Ibig sabihin ba ay pinasusundan nila ako? Kung
ganun. Yun lang kaya ang alam niya tungkol saking nakaraan? Tumikhim ako bago
sumagot.
"Paano mo nalaman lahat ng iyan? Ano ba talagang kailangan mo?" seryoso kong
tanong.
"Let me introduce myself first formally. I am Franco
Nicodemo. CEO, co owner of this company. Realm Malls Incorporated. Pamilyar kanaman
siguro sa RM? Kilala ang aming malls kahit saan. Kaya lang mayroon akong problema.
I have an older brother. Our parents has their condition. The one who'll marry
first, siya ang magmamana ng aming business dahil mas kailangan daw namin ito for
building our family. Workaholic ang aking kapatid. Kaya I want to take this chance
to take advantage..." ngumisi ito at tumitig sa akin.
"So? Ano ang kinalaman ko dito?" nagtataka kong tanong.
Tumuwid ito ng upo. Niluwagan nito ang kaniyang necktie at seryoso akong tinapunan
ng mabibigat na titig.
"Be my wife Eva..l can give you the best of life that you could ever imagine. I
promise you that."

Chapter 4
Accept
Nabigla ako sakanyang tanong.
He is asking me to be his wife?
Baliw na nga talaga siya!
"Why me?" Tanong ko.
"Why not? This is just for a show Eva don't worry! Pag nagpakasal tayo at
napasailalim na sakin itong buong kumpanya? Pvvede na tayong magdivorce at sabihing
nagkalabuan na lamang tayo." He shrugged as he answered back.
"Nabasa mo naman sa backround checks mo hindi ba? I am just a pole dancer! People
call us words like pokpok or prostitute dahil sa gawain namin! Sa yaman mong iyan
ay paniguradong madami kang kakilalang babae na pwedeng magpanggap na asawa para
sayo!' Diretsa kong sabi.
"Excuse me Eva.." Sabat ni Ezra mula sa aming gilid.
"Hindi na nag-aalok si Mr. Franco sa ibang babae dahil knowing of his backround of
being a playboy ay walang naniniwala sakaniya na gusto na nitong mag asawa. At isa
pa." Turningin muna ito kay Franco na tila nagpapaalam kung itutuloy ang sasabihin.
Turnango lamang si Franco bilang pag sang ayon.
"His last long term girlfriend left him, he wants revenge. Gusto niyang ipakita na
ayos na siya ngayon.
Sana ay matulungan mo siya. In exchange, hindi mo na kailangan pang sumayaw gabi
gabi. Dahil babayaran ka namin." Nakangisi nitong sabi.
"See it's win win! You'll have your money? I'll have my company. Easy right? You
have all the capacity to do those things Eva. By your looks and body ay kayang kaya
mong paniwalain lahat na mag asawa nga tayong dalawa." Sabat ni Franco.
Parang ang hirap naman ata ng gusto niyang mangyari.
He wants me to pretend para lang mapasakaniya ang kumpanya at mapagselos ang ex
niya?
Bigla akong nalito.
Akala ko pa naman at pag sumama ako sakaniya ng isang gabi ay bibigyan niya na ako
ng ganung kalaking halaga.
Ano ka ba Eva? Tingin mo ba ay ganun ganun lamang iyon?
Paano na ang plano kong lumayo?
Tumayo na ako at hinarap siya.
Kailangan ko muna itong pagisipan muli. Ibang usapan na ang pag aasawa! At paano
kung mahuli kami? Baka ipakulong pa ako!
"I'm sorry Mr. Montecillo, pero mukhang kailangan ko muna ulit itong pagisipang
mabuti. Kasing bigat nang halagang inaalok mo ang kapalit nito kaya it's not easy
for me to decide. Aalis na ako." paalam ko at agad naman akong naglakad ng mabilis
palabas sa kanilang double doors.
Agad agad akong naglakad sa hallway. Ngumiti
muli ang babae sakin,nagbalik muli ako ng ngiti.
Marahas kong pinindot ang button ng elevator baka kasi sundan ako ni Ezra at
kuliting muli. Pagkababa ay agad naman akong pumara ng taxi at nagpahatid sa Club.
Pagkarating ko ay sinalubong ako ni Mamang Ruby na malawak ang ngiti.
"Eva!! Ano? Kamusta naman ang date niyo ni Mr. Montecillo?" nakangisi nitong
tanong.
Nilagpasan ko na lamang siya pero nakasunod ito sa aking likuran.
"Hindi kami nag-date mang. Yung gabing tumabi ako sakaniya ay talagang tabi lang
ang nangyari dun." sabi ko habang pinanood ang pag eensayo ng aking mga kasamahan.
"Betina! Hindi ganyan! Mababagok ka sa ginagawa mol Tightened your legs!" kumento
ko sa kasamahan kong nakasalang sa pole at ginagawa ang kaniyang act. "Kung ako
sayo Eva, pumayag ka na sa gusto niya! Buhay buhay ka dun! Baka nga magkaroon ka na
ng sarili mong club pag nagkataon eh!" buyo nito bago ako iniwan.
Umiling na lamang ako. Wala siyang kaide-ideya sa inaalok ni Franco sa akin. Ang
hirap na nga ng naging buhay ko eh. Gagawin ko pa bang mas komplikado?
Dumiretso na lamang ako sa back stage para ayusin ang susuotin mamaya sa show.
Habang naghahanap ako ng aking gagamitin ay biglang tumunog ang aking telepono.
Hindi nakarehistro ang numero kaya nagdalawang isip akong sagutin. Ngunit naisip ko
na baka ang landlady ko ito. Kaya mabilis ko naman itong sinagot. "Hello?" bungad
ko habang iniisa isa ang hanay ng mga damit sa aking harapan.
"Eva..." magaspang ang boses ng nasa kabilang linya agad akong kinabahan dahil
parang pamilyar ang boses nito.
"Si..sino Ito?" nauutal kong tanong.
"Ako ito... Si Enteng.. Nakalimutan mo na? Tatlong taon na din kasi ano? Pero ako..
Hindi ko makalimutan kung paano ko nilasap ang iyong katawa-" pinutol ko agad ang
tawag at nanginginig kong binato sa lapag ang aking telepono.
Paano niya nalaman ang numero ko? Binigay ba ni Tiya Beth? Ano pa bang kailangan
niya sakin?
Abot abot ang aking kaba. Nanginginig ang aking kalamnan. Hindi ko lubos maisip na
maririnig kong muli ang kaniyang boses!
Nagulat ako at napasigaw nang may humawak sa aking balikat.
"Eval Huyl Ako I to! Ano bang nangyayare sayo?" nag alalang tanong ni Molly.
Niyakap ko siya ng mahigpit at humagulgol sakaniya.
"Molly! Si tiyo... Tumawag siya!! Molly!! Alam niya ang numero ko!! Molly!! Paano
kung puntahan niya ako dito?!" natataranta kong sabi.
"Eva! Kumalma ka okay? Malaki ang Maynila at panigurado ay wala yun pera para
lumuwas pa dito kaya wag kang mag alala! At isa pa, habang nandito ako hindi kita
pababayaan!" tumango tango na lamang ako.
Pinakalma ko na ang aking sarili. Inisip ko na baka makaapekto ito sa performance
ko mamaya kaya pinilit kong iwala ang alaala.
Nagsuot na ako ng aking costume. Silver stringed bikini naman ang sinuot ko na
binagayan ko din ng silver stilettos.
Ibubuhos ko na lamang ang burnabagabag sakin sa pagsasayaw.
Sumilip ako sa crowd at nanlaki ang mata ng makita si Ezra at Franco na nakaupo at
matamang nanonood sa kung sino na ang nagpeperform!
Anong ginagawa nila rito? Mukhang namihasa na sila at gabi gabi na silang nanonood
dito!
"Eva! Your turn!" Tawag sakin ni Mamang Ruby sabay ngisi na may kahulugan.
Binaliwala ko lamang iyon at sumampa na sa stage. Nangatog ng bahagya ang aking
tuhod ng magawi ang aking paningin sa pwesto nila Ezra.
Pumalakpak si Ezra samantalang si Franco ay titig na titig sakin at tila mabuti
akong inoobserbahan.
Nagumpisa na ang musika at agad akong humawak sa aking pole. Nag angat baba muna
ako dito habang inuusli ang aking puwitan. Nagingay nanaman ang mga manonood dahil
sa aking ginawa.
Surnampa na ako dito. Nang makarating na ako sa tuktok at bumaliktad ako, ang aking
legs na ang nakakakapit sa taas habang ang ang aking kamay ay nakalaylay sa ibaba.
Hinagod ko ang aking katawan.
I stopped at my boobs and I gently caressed them kaya halos lumuwa ang mga mata ng
mga nanonood sakin.
Napatingin ako sa gilid sa bandang dulo at nanlaki ang aking mga mata ng makita ko
si Tiyo Enteng!!!
Ang mala demonyo niyang ngiti ay nangingibabaw!!!
Nataranta ako at nawala na sa aking sarili!
Naramdaman ko nalang ang pagbulusok ko pababa at pagtama ko sa sahig. Napangiwi ako
sa sakit ng aking pagbagsak.Tumama ang aking Siko sa lapag dahil ginawa ko itong
panangga upang hindi ako mabagok. Napasinghap ang mga nanonood. Nadinig ko din ang
sigaw ni Mamang Ruby mula sa crowd.
Nakaramdam ako ng mga bisig na bumalot sa aking katawan kaya nataranta ako!
"Huwag! Tama na! Layuan mo na ako!" sigaw 1<0.
"Eva! Ano bang sinasabi mo? It's me Franco!' napatingin ako kay Franco habang
yakap ko ang aking katawan at pilit lumalayo sakaniya.
Hinubad niya ang kaniyang coat at binalot sa akin.
"Let's go. Kaya mo bang turnayo?" malumanay ang kaniyang boses kaya turnango tango
na lamang ako.
Inalalayan niya ako sa aking pagtayo at agad akong binuhat palabas. Ramdam ko padin
ang panginginig ng aking katawan. Naramdaman ko na lamang na ligtas ako ng
makapasok na kami sa 100b ng kaniyang kotse.
Ramdam ko ang paninitig nito sa
akin. Nanganganib na ang buhay ko dito. Kailangan ko si Franco upang maprotektahan
ako. Kayang kayang gawan ng paraan garnit ang pera para hindi ako kailanman
malapitan ni Tiyo Enteng.
"Franco.." tinignan ko siya at nakita ko kung paano niya ako titigan pabalik.
"l accept the offer and be your wife."

Chapter 5
No sex
Hindi nagbago ang ekspresyon niya. Kalmado ito ay tila tinatantya ang aking
pagiisip.
"Are you sure about this Eva? Once you accept my offer you can no longer take it
back, unless kailangan na nating magdivorce." Seryoso niyang tanong.
llang araw ko na din naman itong pinagisipan. Noong una ay hindi pa ako
makapagpasiya. Pero ngayong nagpaparamdam si Tiyo Enteng ay hindi pwedeng ako lang
palagi mag isa. Hindi ko lubos maisip na magkikita kami ulit matapos ng tatlong
taon kong pagtatago mula sakanila.
Alam kaya ni Tiya Beth ang ginawa ng kaniyang asawa? Alam kaya niyang tinangkang
lapastanganin nito ang kaniyang pamangkin? May pakialam kaya ito kung sakaling
nalaman niya?
"Go ahead. You can make our contract para clito Franco. Nakapagdecide na ako,
magpapanggap ako bilang asawa mo." diretsa ko.
Tumango tango lamang siya.
"Can you explain to me what happened there earlier? Bakit ka nag histerical?"
Nagulat ako sakaniyang tanong. Nag iwas lamang ako ng tingin.
"Wag...Wag na nating pagusapan.. Babalik na ako sa 100b. Ayos na ako.." Naiilang
kong sabi.
"No. Ihahatid na kita. Kinausap ko na si Ruby na
tapos ka na for tonight, ako ng bahala." Mababa at baritono ang kaniyang boses.
Turnango na lamang ako. Ang ginaw sa kaniyang sasakyan. Hindi na ako nakapagsuot ng
roba dahil dinala niya na ako agad dito. Ang suot ko lamang ay ang stringed bikini
at ang coat na nakabalot sa katawan ko. Abot lamang ito sa aking tiyan kaya expose
ang aking mga binti sakaniya.
"Sige. Diyan lang ako sa 12th street." Nahihiya kong sabi.
Tumango lamang siya at hinarap ako. Unti unti siyang lumapit sakin. Hinawakan niya
ang magkabilang gilid ng coat at ibinalot ng maigi sakin. Halos makuryente ako ng
madaplisan niya ng bahagya ang aking dibdib.
Ramdam ko ang init ng kaniyang mga daliri ngunit hindi ko ito pinaramdam. Kinabit
niya din ang aking seatbelt bago humarap at pinaharurot ang kaniyang sasakyan.
Nakarating kami sa aking apartment ng walang nagsasalita. Hinubad ko na ang aking
seatbelt ay dirediretsong lumabas. Noong una ay akala ko uuwi na siya pero nagulat
ako ng burnaba rin ito at nakasunod sa aking likod.
Hinarap ko siya at kitang kita ko ang pagtingin niya sa kabuuan ng aking apartment.
"Gusto mong pumasok?" Tanong ko habang nasa hamba ng pintuan.
"Sinong kasama mo sa 100b?" Tanong niya.
"Iba iba. Yung iba hindi ko naman kilala. Iba't ibang
pinto ang nandiyan. Kaya magisa naman ako sa kwarto ko." Turnango tango lamang
siya.
"Get in and rest. Bukas ay magkita tayo para mapagusapan natin ang ating
arrangement." Turnango na lamang ako at tinalikuran na siya.
Umakyat agad ako sa aking kwarto at sinilip ang aking bintana para tignan ang
paglayo ng kaniyang sasakyan.
Hindi na ako ligtas dito. Paano kung matunton ako ni Tiyo Enteng? Nangilabot ako sa
aking pagiisip.
Uminom ako ng gamot para makatulog ng matiwasay. .Medyo mahal kasi ang gamot na
ito. Para maiwasan ang masasama kong panaginip.
Mahimbing ang aking tulog kaya masarap ang aking gising.
Burnaba ako para makapag almusal at nakita ko si Molly na gising na at nagpiprito
ng hotdog.
Namataan niya ako agad at tinitigang mabuti hanggang makaupo ako sa lamesa.
"Penge ah!" Sabay tusok ko sa hotdog at sinubo.
"Ayos ka na ba? Alalang alala kami sayo lalo na si Mamang Ruby nung nahulog ka sa
pole. That was the first time na nalaglag ka sa isang performance Eva." umiiling pa
ito habang nilalapag ang fried rice sa aking harapan.
"Molly.. He's here.. Tiyo Enteng." unlike yesterday mas kalma ako ngayon. Epekto
padin siguro ng gamot. "What? Paano? Saan?" nanlaki ang kaniyang mata sa gulat.
"Nakita ko siya kagabi. Habang nagpeperform

Unknown:
Itallanis. 5pm.
Napakunot ako ng noo. Inisip ko na baka mali lang pero may sumunod pa itong
mensahe.
Unknown:
This is Franco. Please save my number.
Hindi na ako nagtaka na nalaman niya ang akong numero. Kung nalaman niya nga ang
aking backround ay hindi na mahirap sakaniya na malamang ito.
Nagbihis naman ako agad ay nag ayos. Ngayon na siguro namin pag uusapan ang set up
ng aming gagawin.
Nang makarating ako ng Itallanis at agad kong hinanap si Franco. Nandun na siya
agad at nakaupo abala sa kaniyang laptop. Pormal ang kaniyang suot kaya naman ang
mga babae sa restaurant na ito ay hindi magkamayaw na lingunin siya.
Taas noo akong lumapit sakaniya at nang maramdaman niya naman ang aking presensiya
ay umayos agad ito ng upo. Urnupo na ako sa harap niya. "What do you want?" sabay
abot sa akin menu. Umiling lamang ako.
"Let's get straight to the point Franco. Ano ang kailangan natin i-set na rules and
expectations sa arrangement na ito?" diretsa kong tanong.
Binaba niya ang hawak na menu at agad naman akong hinarap.
"Palalabasin natin na dalawang taon na tayong magkarelasyon. Pag nagtaka sila kung
bakit tayo magpapakasal agad ay sasabihin natin na hindi na tayo makapagantay dahil
sobrang mahal natin ang isa't isa." nakangisi nitong sabi dahil tila natawa siya sa
huli niyang binanggit.
"This is gonna be a secret right?" Tanong ko.
"Yes. Si Ezra lamang ang nakakaalam nito. Ang aking secretary."
"Akin naman ay si Molly. Kasamahan ko siya sa trabaho. Mapagkakatiwalaan siya.
Malapit ko siyang kaibigan kaya wala kang dapat ipagalala." I assured him.
"l would like to remind you that I chose you because I know you don't fall inlove
easily. Kaya sana ay ganun nga ang mangyari. This is just for a show always keep
that in mind." paalala niya.
"Don't worry. Hindi ako madaling makadevelop ng feelings. Nga pala, no invading of
privacy okay? And most importantly. No sex!" paalala ko naman sakaniya.
Bumuga siya ng malakas na halakhak. Kinunutan ko lamang siya ng noo. Nagpunas pa
ito ng luha sa gilid ng kaniyang mata bago nagsalita.
"You sure about that Eva? Okay okay. If that's what you want. No sex, then."
mapanuya nitong sabi.
"And what if you beg? Anong gagawin ko kung ganun? Hindi ko maipapangako na
matatanggihan kita." ang kaniyang pag ngisi ay hindi niya napigilan.
"Hindi yun mangyayari Franco."
"We'll see." he smirked.
Matapos ang aming dinner ay hinatid niya ako sa aking apartment. Muli ay akala ko
nauna na siya pero lumabas siya mula sakaniyang kotse at naramdaman ko ang pagsunod
niya sa aking likuran.
"Papasok na ako." sabi ko sakaniya ng hinarap ko siya.
"Can I come in?" tanong niya.
Nagulat ako sakaniyang sinabi pero pumayag naman ako. Tulog na ang mga tao kaya
dahan dahan kaming urnakyat patungo sa aking kwarto.
Pagpasok ay agad lumangitngit ang sahig dahil sa kaniyang pag apak. Sa laking
lalake niya ay halos magiba ito bawat hakbang niya. Palinga linga siya sa bawat
sulok ng aking kwarto.
Urnupo pa siya sa aking kama. Maliit lang ito kaya ang cute niyang tignan dahil
pilit niyang pinagkakasiya ang kaniyang sarili.
"You sleep here? Nakakatulog ka ba ng maayos dito?" mapanuri niyang tanong.
Turnango lamang ako.
"00 namanl" irap ko.
Umiling iling lamang ito na tila hindi naniniwala. "Pack your things. You're living
with me." baritono nitong utos.
Secret of the Crescent...
They defeated the'r enemy. They were able to unite their packs. Now

Chapter 6
Biro (Medyo SPG! Read at your own risk!)
Nagulat ako sa kaniyang sinabi.
Masyado niya ata siyang naliliitan sa aking tirahan kaya bigla niya akong inaayang
tumira kasama niya!
"Naririnig mo ba ang sarili mo Franco? Biglaan naman iyang gusto mo!" halos
pahisterya kong sabi.
"Bakit? Dun din naman ang punta nun Eva. Isa pa, naisip ko para mas makatotohanan
ay dapat makita nilang nagsasama na tayong dalawa. I have a condo in Makati. Dun ka
muna titira kasama ko." seryoso niyang sabi.
"Sa kotse na kita aantayin. Huwag ka na masyadong magdala ng damit dahil ibibili
din naman kita." Isang pasada muli sa aking apartment at agad naman na siyang
burnaba.
Napabuga na lamang ako ng hininga.
Naisip ko na baka bigla akong matunton ni Tiyo Enteng kaya ang pagsama kay Franco
ay hindi na din masamang ideya. Kinuha ko ang aking maleta at nilagay na ang mga
gamit ko dito. Kaunti lang ito dahil nang mapadpad naman ako dito ay wala akong
masyadong dalang garnit.
Nagiwan na lamang ako nang note kay Molly dahil hindi na kami nag abot. Itetext ko
na din siya na kay Franco na muna ako pansamantala.
Pagkalabas ko ay naabutan ko si Franco na
nakahilig sakaniyang kotse na nakapamulsa at nakayuko. Tumikhim ako kaya napatingin
siya sa akin.
"Ah, pakibuksan na lang yung-" hindi niya na ako pinatapos sa aking sasabihin. Agad
niyang kinuha ang aking maleta at nilagay sa compartment ng kotse.
Pagkasakay sa kotse ay agad niya na itong pinaandar. Hindi ko alam kung tama ba ang
desisyon kong sumama kay Franco. llang araw palang kaming magkakilala at kung ano
ano na ang inaalok niya sakin. Ngunit naisip ko na may mas delikado pa ba kay Tiyo
Enteng?
Nakuha nga niyang matunton kung nasan ako. Kaya madali nalang sakaniya ang hanapin
akong muli.
"Sinong kasama mo sa bahay?" tanong ko.
"Ako lang. Linggo linggo may pumupunta lang na maid para maglinis sa unit ko pero
umaalis din naman. Why?" tanong nito sabay lingon.
"Wala naman. Naninigurado lang! Kung ako ay HIV negative at virgin, alam kong ikaw
hindi! Baka kung sino sinong babae ang inuuwi mo dun at kinakamal" nagiwas ako ng
tingin at napakagat labi dahil sa kahihiyang dulot ng aking sinabi.
Humagalpak lamang si Franco habang hinahampas pa ang manibela.
His voice echoed around the car. Kinunutan ko lamang siya ng noo.
"God! That was so funny Eva! Wala pa nga ay nagseselos ka na?" mapang asar nitong
tanong.
"I'm not! Naninigurado lang!" Irap ko.
"Don't worry. My last sex was my ex girlfriend which
is a year ago. I had myself checked and I am HIV negative too. So no worries if one
day you realize that you finally want to do it with me,l am so safe Eva." Kindat
nito na agad namang nagpakilabot sakin.
Manyak talaga nito!
Nang makarating kami ng kaniyang unit ay nagulat ako dahil masiyado itong malinis
para sa isang lalake. Bihira siguro siyang manatili sa bahay kaya ganito kalinis
dito.
Malamang ay nasa hotel ito kasama ang kaniyang kinakalantaring babae!
Nasa likuran niya ako habang patungo siya sa isang kwarto na tingin ko ay para
sakin dahil pagpasok namin ay hindi halos nagulo ang bedsheet at wala masiyadong
garnit.
"This is your room. Mine is the other one outside next to the kitchen pag may
kailangan ka ay kumatok ka nalang." tumango lamang ako.
"Salamat." sabi ko habang pinapasadahan nang tingin ang kwarto na sakto lang para
sa isang tao. May malaking cabinet at may CR ito. May veranda din ito na tanaw ang
mga building sa labas.
"Matulog ka ng maaga dahil bukas, I'll introduce you to my parents. Including my
greatest enemy. My elder brother." seryoso niyang sabi habang nakaharap sakin at
nakapamulsa.
Nanlaki ang aking mata. Bukas? Agad agad?
"Ano? Bukas agad? Baka gusto mo akong ibrief kung anong sasabihin ko sa pamilya
mo!" angil ko. "Hindi na muna kailangan yun sa ngayon, basta bukas ay ngumiti ka
lang. Pag may tanong sila ay ako na ang bahala. And please, don't you ever talk to
my brother. He's very smart and manipulative. Mamaya ay mabuking niya tayo agad.
Lastly, Don't. flirt. with. him!' sermon niya.
Napataas ang aking kilay at natawa sakaniyang sinabi. Naisip ko na asarin siya
dahil ganun ang ginawa niya sakin kanina.
"At bakit? Ano naman kung landiin ko siya? Wala pa nga ay nagseselos ka na?" ganti
kong pang aasar.
Akala ko ay matatawa siya pero hindi. Dumilim ang kaniyang ekspresyon at kitang
kita ko ang pag galaw ng kaniyang adams apple.
Dahan dahan siyang humakbang at lumapit sakin at kada hakbang niya ay siya namang
atras ko.
Napahinto ako ng naramdamang turnama ang aking likod sa pintuan bilang sensyales na
wala na akong aatrasan.
He leaned closer to me closing the space between us. He raised his arms towards the
door and trapped me.
"A-ano ba Franco! Nag..bibi..ro lang ako!" agap kong sabi.
Madilim ang kaniyang pagtitig. Malambing niyang hinaplos ang aking buhok na agad
namang nagpakilabot sa aking batok.
"Remember this Eva.. When it comes to my brother .. I hate loosing.. Gusto ko ay
ako lagi ang nakakalamang.." nanlaki ang aking mata nang haplusin niya ang aking
leeg pababa sa aking dibdib.
Napalunok ako sakaniyang ginawa.
He slowly traced his fingers down to my boobs and he smiled devilishly while
looking at me.
Napatuwid ako ng tayo sakaniyang ginawa. Ramdam ko ang kanyang maiinit na haplos
dahil sa nipis ng aking blusa.
Ramdam kong namumungay ang aking mata dahil sakan iyang ginagawa.
"If you want to flirt, you don't need my brother.. I am all yours.. you'll be wife
anyway." his seductive voice sent shivers to my spine.
He immediately insert his hands inside my shirt and look at me intently while he's
gently playing with the peak of my boobs. Tayong tayo naman ang aking n s kaya
nakakahiya!
"Bi..biro nga langl" nauutal kong sabi dahil sa panghihina sakaniyang ginagawa.
Halos matumba na ako sa aking pagkakatayo dahil sakaniyang ginawa.
After playing with my peak, he caressed my breast while slowly molding it. Mahina
akong napaungol dahil sakaniyang ginawa. Halos matumba ako dahil sa panginginig ng
tuhod. May kakaiba akong sensyason na nararamdaman!
Kitang kita ko ang pagumbok ng bukol sakaniyang pantalon. Huminto siya sa kaniyang
ginagawa. Ibinaba niya ang kaniyang kamay mula sa aking darnit at tinitigan ako
habang nakangiti ito ng nakakaloko.
"See? I can even satisfy you just by doing that so why flirt with my brother?" he
smirked leaving me speechless.

Chapter 6 6/6
Note to self: Wag bibiruin si Franco. Ever. 
Chapter 7
Juancho Severio Montecillo
Nagshower muna ako bago matulog.
Hindi ako makapaniwala na hinayaan ko si Franco na gawin sakin yun!
Why is he so competetive when it comes to his brother? Halos lahat naman ay nasa
kaniya na pero bakit parang hindi pa rin siya makuntento? Siguro ay mas gwapo at
mas matalino ang kaniyang kapatid kaya siya ganun!
Kinabukasan ay maaga akong nagising kaya napagisipan kong magprepare ng breakfast.
Suot ang isang oversize shirt at boxer short ay lumabas na ako. Amoy na amoy ang
bacon mula sa aking kwarto, nagulat ako nang maabutan si Franco na nakaboxer short
at nakatopless habang nagtotoast ng tinapay. Bakas ang pagwowork out sakaniyang
katawan. Katamtaman ang laki pero fit talaga siya. Napalunok ako sa aking iniisip.
Ito na ba ang almusal mo ha Eva?
Urnubo ako nang bahagya kaya naman humarap siya agad sa aking gawi. Patay malisya
lamang akong lumapit sa hapag kainan.
"Good morning." his husky and sleepy voice is very evident.
"Ang aga mo ata? It's just 7:00 am." sabi ko habang naglalagay ng bacon sa pinggan.
"l have an important meeting at 9:00 am.
Susunduin kita dito around lunch so better be prepared. Ipapadala ko nalang kay
Ezra ang mga susuotin mo. Sa isang hotel restaurant tayo maglulunch." seryoso
niyang sabi habang umupo na din sa tabi ko.
"Hanggang anong oras ba yun? I still need to perform sa club. Hindi naman siguro
aabutin nang gabi yun?" tanong ko. Humarap lamang siya sakin at kinunutan ako ng
noo.
"Do you still need to go there? Babayaran naman kita Eva. Hindi na siguro kailangan
pa yun." bakas ang iritasyon sakaniyang boses. Ibinaba ko ang aking tinidor at
humarap sakaniya.
"Wala yan sa napagusapan Franco. Ang usapan lang natin ay magpapanggap akong asawa
mo. Hindi ako pwedeng basta nalang urnalis dun dahil may kontrata din ako sa club.
At isa pa, pole dancing is not just my job. It's my passion." mataray kong sabi.
Hindi na siya umimik matapos kong sabihin yun. Tingin ko ay wala namang masama sa
sinabi 1<0. Ayaw ko namang talikuran na lang Sina Mamang Ruby at Molly dahil lang
may mas malaking offer sakin si Franco. Kailangan kong alalahanin na sila ang
tumanggap saking nung panahon na walang wala ako.
Matapos kumain ay ako na ang nagligpit at naghugas. Pumasok na siya sakaniyang
kwarto. Tingin ko ay mag aayos na siya. Nang wala na akong magawa ay lumabas muna
ako sa veranda para magpahingin.
Maaga pa naman kaya hindi pa mainit. Kinuha ko ang isang stick ng sigarilyo mula sa
aking bulsa at sinindihan ito. I don't usually smoke, pag stress lamang or bored.
Minsan din pag urniinom kami nila Molly at ng mga kasamahan ko sa club. Hindi naman
ito maiiwasan sa aming trabaho.
Saktong pagkabuga ko ng usok ay ang pagsulpot ni Franco sa aking harapan.
"Ano bal Nakakagulat ka naman!" gulat kong sabi habang hawak ang aking dibdib.
"You smoke?" taas kilay nitong sabi.
"Obviously? Don't tell me pati ito ay bawal din?" irap ko sakaniya. Umiling lamang
ito at bumuntong hininga.
Ano Franco? Do you still want me to be your wife
"Aalis na ako. Ezra should be here in a minute. Hindi na pala kita masusundo. Siya
na ang maghahatid sayo." turnango lamang ako at saka siya tumalikod para umalis.
Naligo na ako para makapag ayos. Hindi naman na mahirap para sakin ang gawin ito
dahil sa club ay sanay ako na kami lang ang nag aayos sa aming mga sarili. Nadinig
ko na ang doorbell kaya naman dali dali akong lumabas para buksan ito at niluwa
nito si Ezra na nakasuit and tie, his usual look and all smiles.
"Hi Eva! Here's your dress and shoes." abot niya sakin.
"Salamat. Pasok ka. Matagal pa kong mag aayos. Okay lang ba sayong mag antay?" I
asked as he sitted on the sofa and opened the TV.
"Yup, I'm totally fine. I am paid today just to wait for you." he smiled.
Nagkibit balikat na lamang ako. Mabuti pa at
magbihis na nga. Binuksan ko ang box na dala ni Ezra. Nakita ko ang isang wine lace
long formal dress.
May kasama din itong accessories at silver stilettos.
Sinuot ko na ito at lumabas dala ang aking make ups. Naisip ko na sa labas nalang
mag ayos dahil naiilang ako akong isipin na may nag aantay sakin.
Atleast entertain him right?
Lumabas ako ng sala at naabutan si Ezra na nakatutok sa TV habang sumisimsim na ng
juice.
Siguro ay madalas na siya dito kaya feel at home na siya. Napatingin siya sa akin
at halatang taka taka kung bakit nilabas ko lahat ng gamit ko para sa pag aayos.
Nakabihis naman na ako make up at buhok nalang ang aayusin. Umupo na ako sa isang
bangko na malapit sakaniya at hinila ang isang walk in mirror.
"Anong klase ba ang pamilya ni Franco? What should I expect from them?" I said as I
broke the silence between us.
"Hmm.. Montecillo family is very hospitable and welcoming. Wala akong masabi sa
bait nila. Franco and his brother Juancho is not in good terms ever since kaya mas
lalong turnindi ang kompetisyon sa pagitan ng dalawa nang lumaki na sila dahil sa
kumpaniya.
Magugulat ang mga yun kapag nalaman nilang ang anak nila ay mag aasawa na." he
chuckled.
Nagapply na ako ng foundation, light makeup lang ang gagawin ko dahil lunch lang
naman ito. Nag lagay din ako ng bronze contour at blush para magkakulay naman ang
aking mukha. Pansin ko kasing pumuputla na ako.
"How about Franco's ex? Can you tell me more about that girl." I asked as I apply
my lipstick. Tinignan ko siya at kita ko ang kaniyang pag ngisi. Wala naman akong
ibig sabihin dun. I just want to know more about Franco.
"His ex girlfriend's name is Nicola Levina Zaragoza. They have been together for 5
years but when Franco finally want to propose,ay nahuli niya ito sa condo ni Nicola
na may katabing ibang lalake sa kama. You know." he winked at me.
Nabigla ako sa aking nalaman. Kaya pala ganun niya na lamang gustong gantihan ang
ex niya or should I say gusto niyang malaman nito na okay na siya. Mabigat din pala
ang ginawa sakaniya nito, at isa pa hindi biro ang limang taon!
Tumango tango lamang ako. Ang ngisi nito ay hindi nawawala.
"Pero wag kang mag alala, wala na talaga sila. I don't know if Franco still has
feelings for Nicola basta ang gusto lamang nito ay ipamukha na okay na siya."
paliwanag nito.
"Hindi naman ako nag aalala Ezra." depensa ko. Pinusod ko lamang ang aking buhok
para madepina ang suot kong earrings at necklace.
Nang matapos ako ay dumiretso na kami sa basement para sumakay sa kaniyang dalang
kotse. Ngayon ay ramdam ko na ang kaba. Sana ay hindi ako pumalpak!
Nagvibrate ang aking cellphone. Nakita ko ang pangalan ni Franco kaya binuksan ko
ito agad.
Franco:
Nasaan ka na?
Ako:
Otw.
Kaya mo yan Eva!
Magpapanggap ka lang naman!
Isang taon lang ito at pag naipon ko ang pera na ibibigay ni Franco ay
magpapakalayo layo na ako!
Nakarating kami sa hotel at abot abot na ang kaba ng aking dibdib.
"Goodluck!" mapanloko ang ngiti ni Ezra.
"Hindi ka sasama?" nag aalala kong tanong. "Nope. I have other appointments, kaya
mo yan!
he chuckled as I exit from his car.
Bumuntong hinga akong muli at naglakad na papasok sa entrance ng hotel.
Sakto lang pala ang suot ko dahil masyadong sosyal ang lugar na ito.
Habang naglalakad ay kinuha ko ang aking cellphone dahil naalala kong itext si
Molly para sabihan siya na papasok na ako sa club mamaya.
Nagulat ako nang mabunggo ako kaya nahulog ang aking purse kasabay nang pagkahulog
ng kaniyang cellphone. Tumalsik ito at naglikha nang ingay ang pagkabagsak nito.
"Ano bal. Mag ingat ka nga!" singhal ng isang lalake. Dinampot ko ang aking purse
saka ako turnayo at hinarap siya.
"I'm sorry." malumanay kong sabi.
"Tsk! Tatanga tanga kasi eh! Alam mo ba kung magkano to ha? Mababayaran mo ba?"
matandang lalake na ito kaya siguro mainitin na ang ulo.
"I'm really sorry I didn't mean to-"
"She said sorry already ano pa bang gusto mo, Mr. Soriano?" parehas kaming
napalingon sa lalakeng nagsalita.
Baritono ang boses nito at may malaking pangangatawan. He has a long hair at
nakapony ito. He's also wearing suit and tie.
Halos nataranta na ang matandang lalake ng makita ito. Hindi niya na malaman ang
kaniyang gagawin.
"Sir Juancho.. Ah eh kasi.. Kakabayad ko lang kasi nito.. Ano.." nauutal nitong
sabi.
"I'll send the money to your account. Apologize to her." matigas nitong utos.
Agad namang yumuko ito at pinagsalop ang dalawang kamay.
"So..sorry miss! Hindi ko sinasadya ang mga nasabi ko!" mangiyak ngiyak pa ito.
Umiling lamang ako dahil naawa na din sa kanyang ginagawa.
"Okay na yun." mahinahon kong sabi.
"Sige na umalis ka na." utos ng lalake sa aking likuran.
"I'm so sorry for that... Miss?" napaharap ako sakaniya dahil sakaniyang
pagsasalita at tinignan ko ang paglahad niya ng kamay sa akin.
"Genieva. Genieva Alyona." sabay tanggap ko sa kamay nito.
"Juancho Severio." pagpapakilala nito.
"Salamat sa pagtatanggol sakin kanina." sabi ko bago humiwalay sa kamay niya.
"Wala yun. He's working for my family kaya ganun ang reaksyon niya ng makita ako.
Sorry again for that." paliwanag niya.
Bago pa ako makapagsalita ay may mainit na kamay na ang humawak ng mahigpit sa
aking baywang.
"Can't you just wait for me to introduce her to you huh, brother?" matigas ang
ingles at halatang may inis sa pagsasalita ni Franco ng hawakan ako nito at turnabi
sakin.

Chapter 8
Salamat
Brother?
So ito ang kapatid na kinaiinisan at kakumpetensiya niya?
Tinitigan kong mabuti ang lalake sa harap namin at may hawig nga sila. Parehong
matigas ang features ng kanilang mga mukha.
Depina din ang panga at adams apple nito sa bawat pagsasalita. Matangos ang ilong
at pantay ang mapupiting ngipin.
Parang may halo silang foreign blood.
Si Franco nga lang ay clean cut ang buhok samantalang ang kapatid niya ay mahaba at
nakapusod.
Bahagyang natawa lamang ang kapatid niya dahil sa sinabi ni Franco.
"Easy brother! I didn't know okay? Tinulungan ko lang siya." urniiling iling pa ito
habang nakangiti.
"Shut up. Akala ko ba ay may kukunin ka sa kotse?" iritang sabi ni Franco.
"Meron nga.. See you later... Eva..." nakangisi nitong sabi bago umalis at lumabas.
Nanatili akong nakatitig sa likuran ni Juancho hanggang makalabas ito nang
maramdaman ko ang mahigpit na paghawak ni Franco sa aking siko, napangiwi ako sa
sakit.
"What did I tell you huh? Ang tigas talaga ng ulo mol" galit nitong sabi.
"Ano ba Franco! Bitiwan mo nga akol Masakit! Hindi ko naman alam na kapatid mo yun
ah!" nagulat ito sa aking reaksyon kaya agad naman ako nitong binitawan.
Hinimas ko ang aking Siko at tinaliman ko lamang siya ng tingin dahil batid ko ang
pamumula nito.
Sumeryoso lamang ang mukha niya nang irapan ko siya.
"I'm.. I'm sorry.. nasa 100b na sila mommy at daddy inaantay na tayo.. please wear
this.." sabay abot sakin ng isang singsing. Simple lamang ito na may diamond sa
gitna. Sinuot ko naman ito sa aking daliri.
"That'll serve as our engagement ring. Let's be intimate as much as possible. Tara
na sa 100b." seryoso nitong sabi at nilagay ang aking kamay sakaniyang braso.
Kabado padin ako lalo nang matanaw ko na ang kaniyang magulang na masayang
naguusap.
Sumisimsim sila sakanilang wine glass at nang mahagip nila kami ay malugod nila
kaming sinalubong.
"Franco!" sambit ng kaniyang Ina na sinalubong siya ng yakap. Nasa likod nito ang
Ama naman ni Franco.
"Mom.." tanggap niya sa yakap ng kaniyang Ina.
Lahat sila ay tumingin na sakin. Nakangiti naman ako habang nananatili ang kamay ko
sa braso ni Franco.
"Mom.. Dad... This is Genieva Alyona Soraya... My Fiance.]' nakangiting pakilala ni
Franco.
"Good afternoon Mr. and Mrs. Montecillo. Jut call me Eva PO." I hugged and kissed
them on their cheeks.
"lhal Hil Call us Mom or Dad nalang ano ka ba! You are so indeniably gorgeous!"
papuri ni Mrs. Montecillo.
"Welcome to the family. I'm Ricardo Montecillo and this is my wife Ina Montecillo."
pakilala nito sakaniyang sarili at sa asawa.
I just smiled at them. Nag aya na sila sa aming mga table para daw makakain.
"Where's your brother by the way? Nandito na yun
kanina hindi ba?" tanong ni Mr. Ricardo.
"May kinuha daw sa kotse, pabalik na siguro yun." walang ganang sabi ni Franco.
Urnorder na sila ng aming kakainin, all in all ay mabait naman ang kaniyang
magulang. Wala akong masabi. Sinakyan ko lang din ang kanilang mga kwento. Hindi
sila mahirap pakisamahan kagaya ng iniisip 1<0. I can't feel our gap at all kaya
hindi ako nahirapan.
"Oh. Nandiyan na pala ang kuya mo." sambit ni Mr. Ricardo. Napalingon naman kaming
lahat sa kadarating lang na si Juancho. Patay malisya lamang ako sakaniyang pag-upo
at dirediretso na lamang kumain.
"Juancho anak, Meet Eva. Your brother's girlfriend." ngiti ni Mrs. Ina.
Ngumiti lamang ako.
"Yup, we've met earlier mom. Nung lumabas ako. Eva right?" he smile and winked at
me as he eat his pasta.
"Franco anak.. Eh kelan mo ba balak pakasalan itong si Eva? She's a good catch..
Napakaganda." puri ng kanilang Ina.
"Yes she is Mom.. That's why I want it as soon as possible.]' nakangiting hinawakan
ni Franco ang aking kamay.
"Hindi ba masiyadong mabilis? Gaano na ba kayo katagal? Are you guys... in a
hurry?" nakangising tanong ni Juancho.
Nagkatingininan na lamang kami ni Franco dahil nabigla ako sa tanong ng kaniyang
kapatid.
"Juancho." may banta sa boses ng kanilang arna. Nagkibit balikat na lamang si
Juancho at nagpatuloy sa pagkain.
Natapos ang aming lunch ng matiwasay. I can say that Franco and I has been a good
actor and actress dahil sa ginawa namin kanina.
"So I'll be expecting you sa aking birthday this coming weekend Eva?" paganyaya ni
Mrs. Ina.
"Sure Tita. I'll clear my schedule for that." nakangiti kong sabi.
"Franco, make sure that Eva will be there okay? Pagbutihin nyo ng kuya mo sa
kumpanya, please wag na kayong magaaway sa board meeting nakakahiyal" bilin naman
ng kaniyang Ina.
"Yes Mom. Don't worry." mababang boses ni Franco.
Sumakay na sila sakanilang kotse at umalis. Si Juancho naman ay lumapit sakin.
Hinawakan ang aking kamay at hinalikan. Nanlaki ang aking mata sakaniyang ginawa.
"I'm going now.. See you soon Eva.. Bye brother!" nakangisi padin ito bago sumakay
sakaniyang kotse.
Hinarap ko si Franco at nakasimangot naman ito.
"Oh? Bakit ganiyan ang mukha mo? Hindi ka ba masaya dahil maayos ang mga nangyari?"
tanong ko sakaniya.
"Okay na sana kung sinusunod mo lang ang sinasabi ko na wag kang nakikipagusap kay
kuya!" inis nitong sabi bago sumakay sa kotse. Sumakay na dib ako dahil baka iwan
ako nito.
"Huwag ka ngang parang bata! I don't want to be rude, tinulungan na nga ako nung
tao di ko pa papansinin? Saka hindi ba parang halata naman masiyado na may tinatago
tayo kung iiwas ako?" tanong ko habang sinusuot ang aking seatbelt.
"Whatever Eva. San ba kita ihahatid?" pagiiba nito.
"Sa bar na. Mag eensayo pa ako." sabi ko at agad naman niyang pinaharurot ang
kaniyang sasakyan.
Nang makarating ako sa club ay agad naman akong sinalubong ni Molly.
"Eva! Akala ko ay hindi ka na babalik! Nag alala ako sayo!" yakap nito sakin.
"Sorry Molly, nag iwan naman ako ng note sayo sa may lamesa bago ako umalis."
paliwanag ko sakaniya habang papunta kami sa aming dressing room.
Kaming dalawa lamang ang tao dahil masyado pang maaga. Nagkakalaman lamang ito pag
mga 10pm na.
Pero dahil 8pm pa lamang ay bakante pa ito.
"So ano na ngang nangyari? Nagsasama na kayo?" usisa niya.
"00, pero magkahiwalay naman kami ng kwarto!" dipensa 1<0.
"Naku Eval Mag iingat ka ha! Ang mga lalakeng ganiyan kayaman ay hindi dapat
nakikitaan ng kahit anong butas o dumi! Bakit ka pa kasi pumapasok dito? Malaki
naman ang binibigay sayo diba?" tanong nito. "Hindi yun sapat Molly. Saka mahal ko
ang pole dancing kaya hindi ko magawang iwan. Pero wag kang mag alala isasaisip ko
yang mga sinabi mo." ngitian ko lamang siya.
Natapos ang gabing iyon at nakapagperform ako ulit.
Nakalikom akong muli ng sapat na pera, balak ko kasing magbukas ng savings account
ko para dun ipasok ang mga nakukuha 1<0.
Chineck ko ang aking cellphone at wala namang text si Franco.
Yes Eva? Kailan ka pa naging clingy?
Bakit ka itetext ni Franco para hanapin eh nagpapanggap lang naman kayo!?
Umiling iling na lamang ako saka pumara ng taxi para umuwi.
Pagkarating ko sa condo ni Franco ay patay na ang ilaw sa sala. Sa kusina na lamang
ang liwanag. Lumapit ako sa pintuan ng kaniyang kwarto pero tahimik na ito at ang
aircon nalang ang aking naririnig. Mukhang nakatulog na siya. Alas dos na din naman
kasi ng madaling araw.
Pumasok na ako sa aking kwarto at nagbihis.
Naghilamos ako ng aking katawan at sumalampak na sa kama.
"Akala mo ba ay makakatakas ka? Hangal!" hinatak ako pababa ni Tiyo Enteng kaya
napasalampak ako sa sahig.
"Tama na! Tama na! Ayokol Maawa ka!" patuloy kong humiyaw habang panay ang buhos ng
aking luha.
"Eva!! Wake up!!" napabalikwas ako at nagsisigaw.
"Aahl Layuan mo ako!" sigaw ko habang nilalagay ang kamay sa magkabila kong tenga
at pumunta sa dulo ng kama.
"Ako to! Si Franco!" umiyak lamang ako ng umiyak habang binabalot ako ni Franco ng
kaniyang mga bisig at maiinit na yakap.
Mahigpit ang kaniyang yakap at hinimas ang aking ulo para mapakalma ako.
Sa 100b ng tatlong taon kong pananaginip ng masama ay ngayon pa lang ako nagising
na may umalo sakin. Dahil dun, nakabalik muli ako sa aking pagtulog.
Salamat kay Franco.
Readers also enjoyed:
His Sweet Desire C)
0 63.2K Read
TAGS possessive sex contract marriage

Chapter 9
Still
Kinabukasan ay nagising ako na wala si Franco sa tabi.
Nanaginip na naman ako ng masama.
Naalala ko kung paano niya ako binalot ng yakap kagabi. Buong buhay ko na ako lang
mag isa. Walang
katuwang sa pinagdadaanan kong problema. Kaya iba sa pakiramdamam yung may kasalo
ka.
Hindi ko alam kung paano ko haharapin si Franco, I can't tell him anything about my
past. Ayoko.
Maghihiwalay din naman kami soon at tingin ko ay wala ng halaga pa kahit malaman
niya pa yun. Were just pretending here.
Paglabas ko ng kwarto ay naghahain na si Franco, lagi ba siyang maagang nagigising?
Nagpatay malisya na lamang ako at umupo na at kumuha ng toast at naglagay ng peanut
butter spread.
Sa aking peripheral vision ay umupo nadin ito sa aking tabi. Akrna kong isusubo ang
tinapay ng makita ko ang titig nito sakin.
"Why?" tanong ko habang nakataas ang isang kilay at ngumunguya na. Umiling lamang
ito.
"Okay ka na ba?" tanong nito habang kumakain na din.
"I'm fine. Just an ordinary nightmare, ganun lang talaga ako." tipid kong sagot.
"Anong plano mo ngayong araw? Mamaya ay may meeting ako with Nicola's team. If Ezra
hasn't mentioned her to you, she's my ex girlfriend. Bago kami mag break ay may
unfinished negotiation pa kami with their
Family kaya ganun.. At mas mabuti na din yun. Now that you are there.. mas magiging
effective ang lahat dahil magkukrus pa ang landas namin, makikita niya na may
fiance na ako.." nakangisi nitong sabi.
Gusto ko siyang tanungin kung bakit niya pa yun ginagawa pero naisip ko na baka
masiyado ko ng pinanghihimasukan ang kaniyang buhay kaya nanahimik na lamang ako.
"Wala bang gym clito sa condo mo? Or recreational area where I can practice my pole
dancing? Yun lang kasi ang pampawala ng boredom 1<0." tanong ko.
"May gym dito, sa baba 6th floor. Di ko lang alam kung pwede ka pang magsayaw
dun..." turnango lamang ako.
Ganun nalang siguro ang gagawin ko para mawala wala naman ang pagiging bored ko.
Mamayang gabi pa ako makakalabas dahil sasayaw ako sa bar.
Kumuha ako ng popcorn sa ref at pumunta ako sa living room para manood ng TV. Tawa
ako ng tawa sa movie na pinanonood ko. Napapahampas pa ako sa aking hita kakatawa.
Lumabas si Franco sa kaniyang kwarto at umiiling habang nakangising nakatingin
sakin.
Napahinto naman ako sa pagtawa at umayos ng upo. Tumikhim ako at hinarap siya.
"Aalis ka na?" turnango lamang siya.
"Mag isip ka na ng petsa ng kasal natin. Mas maaga mas maganda. Kung san mo gustong
simbahan etc. Kahit na nagpapanggap tayo, mas magandang hands on padin tayo kahit
papano para mas maniwala sila. Mas may oras ka nga lang kaya ganun na lang ang
gawin mo para hindi ka nababagot. Here's Ezra's number. You can
call him for help." bilin pa niya.
"Okay.. Ingat.." halos pabulong kong sabi.
Napanguso ako ng lumabas na siya sa pinto. Naisip ko na mag gym na muna dahil sa
wala akong magawa. Pumasok ako sa kwarto at naghalughog ng garnit sa aking cabinet.
Hindi pa kami namimili ni Franco gaya ng pinangako niya kaya kumuha na lamang ako
ng legging at isang vneck tshirt.
Buti na lang ay nadala ko ang isang rubber shoes ko kaya pwede na ito.
Bumaba ako sa 6th floor at pumasok na sa gym. Nagdala lang ako ng isang bottled
water. Pagsilip ko ay walang tao. Masaya akong pumasok sa 100b dahil malaya akong
makakapagsayaw. Nilapag ko ang aking tubig at bag. I scan my playlist and picked a
sexy song for me to dance.
Nagstretch muna ako bago sinimulan ang aking routine. I swayed my hips back and
fourth slowly as I jived with the music. The sweat keeps on dripping from my head
up to my neck but the hell I care. This is what I love about pole dancing, I can
express myself freely.
Dahil walang pole ay nag imagine nalang ako.
Nakapikit ako habang nagsasayaw. Ang aking kamay ay lumilipad sa ere pababa sa
aking katawan na dahan dahan kong hinuhulma ang mga kurba nito.
Pagtapos ng aking sayaw ay nakarinig ako ng palakpak kaya napadilat ako. Isang
lalake ang papalapit sakin habang pumapalakpak. Nakaputing dri fit sando ito at gym
shorts. May bimpong nakasabit sa balikat nito.
"That was god damn sexy!" patuloy niya puri habang pumapalakpak.
"Salamat." I akwardly smiled dahil hindi ko naman siya kilala.
"Sorry for barging in. I was about to do my usual excercise routine when I saw you
dancing. By the way
I'm Tristan Evan De Lavega." sabay lahad nito ng kamay.
Nagpunas muna ako ng pawis bago ko ito tanggapin. Napansin ko agad ang piercing
nito sa labi sa bawat ngiti niya.
"Eva.." tanggap ko sakaniyang kamay.
"Bago ka dito noh? This is the first time I saw you ever." sambit nito.
Lumapit ako sa aking mineral water at dinampot
ito. Anong sasabihin ko? I have to act as if me and Franco are for real right? At
saka paano pag spy lang pala ito na balak siraan si Franco?
"Ah.. 00.. Kakalipat ko lang.. Me and my partner decided that.. We have to live
together.]' ilang kong sabi.
Halata ang gulat sa mukha nito habang turnatango.
"Oh, partner as in.. Boyfriend? Husband?" usisa nito.
"Yes. Ah Sige mauna na ako. Nice meeting you Tristan. Bye." Sambit ko.
"No Eva.. See you soon.." He winked at me.
Naghilamos na muna ako ng katawan masyado akong nalibang sa gym at dina napansin
ang oras kaya dinalian ko na sa pagligo. Bumaba na ako at sumakay ng taxi papunta
sa bar.
"Eva!!! I missed you my super star!!!" Sigaw ni mamang Ruby ang nagingibabaw sa
crowd. Niyapos ako nito at hinimas pa ang aking buhok.
"l missed you too Mang." I smiled at her.
"Kamusta ka with Franco? Maayos ka ba niyang pinakikisamahan?" tanong nito. Sabi ko
kay Molly ay pag magtanong Sina Mamang dito sa bar ay sabihin na magpapakasal na
kami. Dahil baka may magtanong tanong ay mabuking pa kami.
"Mabait po sila sakin. Wag kayo mag alala." nakangiti kong sabi.
Nagbihis na ako at naghanda sa aking pole dancing performance. Suot ang isang
victoria secret model costume na may puting pakpak ay lumabas na ako sa stage.
Nagpalakpakan na ang mga tao pagtungtong ko. I swayed my hips to the rythm of the
song. I climb up to my pole and go around it and split right after I reached the
ground.
Habang nag sasayaw ay nanlaki ang mga mata ko ng makita si Franco at Ezra sa isnag
couch! They're here!
Matapos ng aking performance ay sinuot ko agad ang aking roba at lumapit sakanila.
Halatang lasing na si Franco dahil nakapikit na ito habang nakasandal ang ulo sa
couch.
"Ezra! Anong nangyari?" alala kong tanong dahil ang gulo na ng damit ni Franco pati
na ang buhok nito. "After his meeting with Nicola's team ay ganyan na siya.."
seryosong sambit ni Ezra.
Urniling lamang ako dahil Franco really looks ridiculous! Dali dali kong kinuha ang
aking garnit at nagbihis ng jacket at short. Nagpaalam ako kina Molly na uuwi na
agad dahil iuuwi ko na si Franco.
Lumapit ako sa couch nila at naabutan namang nakayuko na si Franco at halos wala ng
malay. My god!
llang alak ba ang ininom niya at ganito siya kalasing!
Yumuko ako para silipin ang kaniyang mukha.
"Franco.." tawag ko.
"Hmm..." sagot nito.
Kahit yugyugin ko ito at wala talaga siyang malay.
Tumayo na ako at hinila inalalayan din siya patayo. Nilagay ko ang kaniyang braso
sa aking balikat para maalalayan siya. Sa likuran ko naman ay si Ezra na inalalayan
din kami pasakay sa kotse.
Napakabigat ni Francol My god!
"Urnuwi na tayo Ezra. Bakit mo ba kasi siya pinainom?" inis kong tanog habang
pinahaharurot na nito ang sasakyan.
"Ayaw nyang magpapigil Eva. Pagtapos ng meeting nila ni Nicola ay ganyan na siya.
Baka naisip niya na hindi pa pala siya okay na makaharap ulit ito. Kaya siya
naglasing." seryosong sabi ni Ezra.
Nagpasalamat ako kay Ezra sa paghatid samin. Diniretso ko si Franco sa kaniyang
kwarto at nilapag sa kama. Hinubad ko ang kaniyang sapatos at medyas.
liwan ko na sana siya ngunit nagulat ako dahil sa biglang paghila nito sakin kaya
nalaglag ako sakaniyang katawan at pumaibabaw dito!
"F-franco.." nauutal kong sabi.
Hindi na siya nagsalita at siniil na lamang ako ng halik. Hindi ko na napigilan ang
aking sarili at sumabay sa indayog ng kaniyang bibig. Bawat ikot ng kaniyang dila
na lumalapat sakin ay sinasabayan ko din.
I felt his hands slowly touching my breast and playing with it's peak. I let out a
soft moan because of what he's doing.
His hand went down to my waist and I felt his warm palm molding my curves.
"Ni.." bulong niya. Hindi ko naintindihan ang bulong nito kaya lumayo ako ng
bahagya sakaniya. "Nicola.. I still love you..." napablikwas ako sakaniyang ibabaw.
Dumapa na ito at natulog. Hindi ko alam bakit nakaramdam ako ng kirot sa dibdib. Sa
pagkakapahiya ba ito?
Dahil sa iba ang binanggit niyang pangalan habang kahalikan ako?
God Eval Nadadala ka atal
Secret of the Crescent...
They defeated their enemy. They were able to un te their packs. Now .

Chapter 10
Bitch
Agad akong pumasok sa aking kwarto at sirado ang pinto. Huminga ako ng malalim. Ano
bang ginagawa mo Eva? Stupidal Dapat ay hindi mo ginantihan ang mga halik niya!
Hindi naman yun kasama sa kontrata diba? Ang usapan ay pag may mga tao lang kayo
kailangan maging showy! Bobal
Dumiretso ako sa banyo at nagshower. Dinamdam ko ang pagbuhos ng malamig na tubig
sa aking katawan. Hindi maiwasan ang pagbalik muli ng nangyari kanina sa aking
isipan. Urniling ako. Mali! Hindi ko dapat ito damdamin. Alam ko naman na may
nararamdaman pa siya sa ex niya. Kaya nga ako nandito hindi ba? Para ipakita niya
rito na ayos na siya!
Itinulog ko nalang ang nangyaring iyon. Kinaumagahan ay halos hindi ako bumangon
dahil naiilang akong harapin si Franco. Pero naisip ko na hindi dapat ako mailang
dahil wala naman akong ginawang masama!
Suot ang aking oversized shirt at cycling na hindi kita ay lumabas na ako.
Nanlaki ang aking mata at kumabog ang dibdib na nagaasikaso na agad si Franco ng
almusal! Kahit lasing siya ay nakapaghanda pa din siya?
Lumapit ako agad at umupo. I have to act cool as much as possible. Hindi dapat
halatang affected ako sa mga nangyayari!
"Good morning.]' ang magaspang nitong boses ay nagpapahiwatig ng hang over.
"Good morning din.]' kinuha ko ang tasa sa kaniyang harapan. Nilagyan ko ito ng
mainit na tubig at tinimplahan ng kape.
Nilapag ko ito sa harapan niya at napatingin lamang ito sakin.
"Inumin mo yan. Baka sakaling mawala sakit ng ulo mo." sabi ko habang
nagkukunwaring abala sa aking pagkain ng toast at peanut butter.
Tumango lamang ito at kita ko sa aking peripheral ang pagtitig niya sakin bago siya
uminom.
"Uh..Eva.. Did I do something or said something weird last night? Cause honestly
wala akong maalala." sambit nito.
Halos mabuga ko ang kapeng iniinom ko sa kaniyang tanong.
"Uh ano? Wa-wala! A-ano naman sa-sabihin mo? Wala wala! Si ano.. Si Ezra ang nag
asikaso sayo!' dipensa 1<0.
Turnango lamang ito. Hindi ba masiyado akong obvious? Hindi naman siguro! Naku!
"Today is my mom's birthday. Pupunta tayo mamaya dun okay? Baka pwedeng magpaalam
ka muna sa bar." seryoso niyang sabi.
"Ngayon na pala yun?" gulat kong atas.
Nagtext agad ako kay Molly na hindi ako makakapasok dahil may pupuntahan pa kami ni
Franco. Pumayag naman ito at siya na daw bahala magsabi kay Mamang Ruby.
"Dadalhin nalang ni Ezra ang susuotin mo. Semi formal lang naman ito pero baka may
dumating na mga current and previous clients ng aming pamilya. Even
Nicola. So you have to look extravagant." paliwanag nito.
Hindi magawang kalimutan ni Franco si Nicola. Now I am very curious.
She must be that beautiful huh? Or Is she that good in bed that's why? I want to
know. I am so eager.
"Sige antayin ko nalang si Ezra. Ihahatid mo ba ako o si Ezra na lang ulit?" tanong
ko.
"Si Ezra na. Magkita nalang tayo sa bahay." tumango na lamang ako.
Pagkaalis niya ay dumating din naman agad makalipas lang ng isang oras.
Hawak ko na ang isang sky blue empire knee length dress at isang silver stilettos.
Nakaupo lamang ako sa sofa at tinititigan ito. Si
Ezra naman ay nakapalumbaba na nakaharap sa akin.
"Anong problema? Haha parang ayaw mo niyan ah? Pwede naman natin papalitan."
natatawang sabi ni Ezra.
"Napepressure ako Ezra." sambit ko.
"Bakit naman?" kunot noo nitong tanong.
Naisip ko na mula nung nakilala ko si Ezra ay pakiramdam ko naman na
mapagkakatiwalaan ito. He's working for Franco for several years na daw so for sure
proven and tested na din siya nito.
Wala akong makausap or mapagsabihan ng sama
ng 100b ko kaya pakiramdam ko wala naman masamang magsabi kay Ezra kahit papano.
"Kagabi.. When I'm about to put Franco in his bed.. I heard him mouthed Nicola's
name. His ex girlfriend.." sabi ko habang diretso ang tingin sakaniya pero siya
naman ang nagiwas.
"I'm sorry Eva.. Yes.. Hindi pa siya nakakamove on kay Nicola. Kaya siya naglasing
dahil sakaniya.. Dahil nagkita na naman sila." sambit nito.
"Don't get me wrong, Ezra. Wala akong feelings sakaniya. I am just pressured dahil
baka hindi ko man lang magampanan ang gusto ni Franco." seryoso kong sabi.
"Kaya moyan! Hindi ka namin pipiliin kung hindi mo kaya!" Napangiti nalang ako
sakanyang sinabi.
Tama siya. I have to pull this off. Kailangan ipamukha ko sa Ex niya na mali siyang
iniwan niya si Franco.
Sinuot kona ang darnit at ang sapatos na dala ni Ezra at bumagay naman ito sa akin.
Nagmukha akong maamo dahil sa kulay nito.
I curled my hair at pinalaylay lamang ito. Naglagay
ako ng necklace at earrings.
Nag apply na ako ng make up. I want to maintain my innocent aura so light make up
will do.
Paglabas ko ay nakangisi si Ezra sa akin.
"See? Sinong magsasabi na napepressure kapa ng lagay na yan? You are so gorgeous,
Eva!" puri nito.
Ngumiti lamang ako sakaniyang sinabi.
Siguro nga ay hindi dapat ako mabagabag. Hindi ako tinawag na Queen of Poles if I
can't slay anything.
Hinatid na ako ni Ezra sa bahay nila Franco. Hindi siya muli pumasok sa 100b.
Pagkalabas ko ng kotse ay gaya ng inaasahan. Malaki at magarbong bahay ang tumambad
sakin.
Niluwa agad ng pinto si Franco na naka long sleeves na itim at nakatupi ang sleeves
nito hanggang siko. Nakaleather shoes din ito. Sinalubong ako nito at hinalikan sa
pisngi sabay bumulong.
"They're here. All of them. Let's be intimate. Okay?" he whisper.
Turnango lamang ako at humawak sa kaniyang braso bilang pag alalay.
Pagpasok namin ay madami nang tao. Halatang mayayaman ang mga ito dahil sa
magagarbong damit at alahas na kanilang suot. Abala din sila sa pakikipagusap
habang hawak ang kanikanilang wine glass.
"There's mom and dad. Greet them okay?" malumanay nitong sabi.
Tumango lamang ako as we approach his parents table. Nang namataan kami ng mga ito
ay agad silang turnayo at sinalubong kami.
"Eva ihal You came!" sambit nito habang sinalubong ako ng yakap.
"As promised Tita Ina. Happy birthday poi. Di halatang 50 na kayo!" bati ko.
Bumeso din ako kay Tito. Nakakahiya nga dahil wala akong dalang regalo.
"Thank you iha! Surnama kana muna kay Franco para makakain ka." mahinahon nitong
sabi.
Turnango lamang ako at dumiretso na kami sa buffet table. Si Franco na ang naglagay
ng mga pagkain sa plato ko. Ang dami nga niyang kinuha ni hindi ko alam kung
mauubos ko ba!
Umupo kami sa isang table at nagsimula na akong kumain.
"You see that blonded girl wearing a red dress? That's Nicola." sambit nito.
Tinitigan ko ang babae. Bakas ang pagiging mayaman sa itsura nito. Halatang may
sinasabi sa buhay. May mga kausap itong mga tao. Her boobs are almost exploding
while she's laughing. I smirked. TSS!
May boobs din naman ako pero mas malaki ang kaniya!
Nagulat ako ng tinawag nito si Franco at kinawayan habang papalapit sa lamesa
namin.
"She's going here." bulong ni Franco na nagpaalerto sakin. Uminom ako ng tubig at
turnayo na din kasabay ni Franco.
"Franco!" maarteng sabi nito sabay tingin sakin.
"Nicola, meet Eva my fiance." I smiled fakely.
"Oh! Hi Eva!" bumeso ito sakin.
"Congrats ha! Sawakas naka move on ka din sakin! Joke!" biro nito.
Nagpapasalamat naman ako dahil napigilan ko ang pagtaas ng kilay ko.
Naka move on? Akala mo lang!
Kahit tulog yan ikaw ang binabanggit niyan!
"Pwede bang pahiram muna kay Franco? Papakilala ko lang siya sa mga possible
investors na kausap ko. Can l, Eva?" malambing nitong sabi.
"Ah.. Sure." sabi 1<0.
Turningin sakin si Franco na tila nagpapalaam. Tinanguan ko lamang ito saka ako
bumalik sa aking table at nilantakan muli ang mga pagkain.
Sinama niya pa ako kung iiwan niya din naman ako dito para sa ex niya? Effective?
Paano kami magiging effective kung isang sabi lang ng ex niya ay iiwan nya ako?
TSS! Sunod sunod ang aking subo dahil sa inis.
Kitang kita ko sa pwesto ko kung paano hawakan ni Nicola ang braso ni Franco habang
tumatawa sila kasama ang investors na sinasabi nito.
Urnikot ang aking mata sa aking mga nakikita. Nakalunok ako ng malaking karne kaya
urnubo ubo ako at hinampas ang dibdib! Kung minamalas ka nga
naman!
"Water." tinanggap ko agad ang nakalahad na tubig sa aking harapan.
Nanlaki ang aking mata ng makita si Juancho na nakangisi habang umuupo sa aking
tabi.
"Dahan dahan kasi.." sambit nito.
Nang umokay na ang pakiramdam ko ay nagpunas ako ng bibig saka ko siya hinarap.
"Salamat.." sabi ko.
Napatingin siya sa gawi nila Franco kaya napatingin din ako. Masaya silang naguusap
kaya umiwas ako ng tingin.
"Buti hindi ka nagseselos? Okay lang sayo na naguusap padin ang fiance mo at ang ex
nito?" mapanuya nitong tanong.
"Hindi naman ako selosa." halos walang boses kong sabi. Nagkibit balikat na lamang
si Juancho.
"Excuse me. San ang restroom?" tanong ko sakaniya. Pagkaturo niya ay agad naman
akong
pumunta.
Pumasok ako sa isang cubicle at tinakpan ang bowl saka ako umupo.
Ano bang nangyayare sakin? Bakit ako apektado sa aking nakikita? Wala dapat akong
nararamdamang ganito dahil nagpapanggap lang kami! Hinilamos ko ang aking palad sa
mukha bago lumabas ng cubicle.
Nagretouch muna ako. Nagbukas ang pinto at niluwa nito si Nicola. Nang makita niya
ako ay ngumiti naman ito kaya ganun din ang ginawa ko.
Habang nag aapply ako ng press powder ay nagsimula ito kaya napatingin ako
sakaniya.
"You know what? I have never imagined that Franco will be able to have another
relationship after ours." sabi nito.
Hilaw lamang akong ngumiti at di nalang nagsalita.
"Di pa kasi ako ready nung inaya niya akong magpakasal eh. Sayang. Ako sana ang
kasama niya hindi ikaw." napataas na ang kilay ko ng lingunin siya.
Ano ngayon ang ibig niyang sabihin?
"Pero don't worry! Wala naman akong balak agawin siya sayo. Wag kang mathreatened!"
nakangisi nitong sabi.
I act cooly as I lift my chin up. Wag kang papatalo Eva! You are better than this!
Hinarap ko si Nicola at pinantayan.
"l am not threatened Nicola.
Not even a bit. I am so thankful to you dahil di mo tinanggap ang kaniyang
proposal. If It wasn't for you baka hindi kami ngayon." I smirked. Kita ko ang
pagkuyom ng kaniyang palad dahil sa aking sinabi.
"What..what did you said?" inis nitong tanong.
Niligpit kona ang aking powder at nilagay sa purse.
"l can't say may the best bitch win, Nicola. Because obviously I already won. So.."
Laglag ang panga niya sa aking sinabi.
I smiled at her sweetly as I exit leaving her speechless. Ano ka ngayon?

Chapter 11
Chapter 11
[Warning SPG]
Selos
Hinihingal akong lumabas ng CR at nagmartsa papunta sa table kung saan naroon padin
si Juancho at urniinom ng kaniyang wine. Pagkalapag niya nito sa lamesa ay hinablot
ko ito at nilagok ang natitira.
"Woahl Easy there lady! Baka magalit sakin kapatid ko niyan!" natatawang sambit
nito.
Hindi ko lamang siya pinansin. I am so pissed right now! That girl Nicola!
So all this time ay nagpapanggap lang siyang mabait sa harap ni Franco? TSS!
Inikot ko ang aking paningin para hanapin ang magaling kong "fiance" at lalong
umakyat ang dugo sa aking ulo nang makita kong magkasama na naman sila ni Nicola at
nagtatawanan!
Sinama niya pa ako dito kung ganito lang din naman na pauupuin niya ako at ang ex
niya lang ang
aasikasuhin niya magdamagl
Kinuha ko ang aking purse at inayos ang sarili.
Akrnang aalis ako nang hawakan ni Juancho ang aking braso para pigilan.
"Where are you going Eva?" kunot noo niyang tanong. Hinablot ko mula sakaniyang
pagkakahawak ang aking braso.
"Pakisabi sa magaling mong kapatid na umalis na ako!" inis kong sabi sabay lakad
palabas.
I know that it's disrespectful to leave without saying goodbye to his parents but I
think it's disrespectful too that he brought me here but he's with someone else.
Pumara ako ng taxi at nagpahatid na lamang club. Sayang ang gabi ko, nagsayaw na
lang sana ako edi sana may pera pa ko!
Pagdating ko ay tinanggal ko ang pagkakapusod ng aking buhok at hinayaang umalon
ito sa aking balikat.
Nabitin ako sa ininom ko kanina kaya dito na nalang ako magwawalwal!
Namataan ko agad si Molly katabi ang isang matandang lalake, nanlaki ang kaniyang
mata ng makita ako.
I just smiled at her sweetly.
Urnupo ako sa bar counter at umorder kay Bert ng Mojito.
"Oh! Wala kang pasok Eva? Sayang naman off mo dito ka din pala pupuntal" tawa nito.
"Wala naman akong ibang pupuntahan Bert! Saka masaya naman ako dito!" sigaw ko
sakaniya dahil malakas na masiyado ang tugtog.
Nilagok ko nang isahan ang natitirang Mojito at binagsak sa counter sabay punas sa
bibig 1<0.
"Isa pa nga Bert!" sigaw ko.
Umiiling itong naglapag muli ng inumin sakin.
I heard my jam and sway my body to the rythmn of the song while putting my hands up
in the air.
Naramdaman ko na ang pag alon ng aking paningin ngunit binaliwala ko lamang ito at
nanghingi muli ng isa pang baso kay Bert.
While dancing my hands up in the air I accidentally bump into someone. His built is
so hard kaya napaatras ako dahil iniwas ko ang aking inurnin baka matapunan siya.
"Oops! Shorry!" hagikgik 1<0.
"Eva?" sumingkit ang aking mata habang inaaning ang bulto sa aking harapan, papalit
palit ang ilaw dito kaya hindi ko siya makita ng buo.
"It's me! Tristan! Sa may gym condo remember?" nakangiti nitong sabi.
Ah! I know him! Siya yung nanood sakin habang nagsasayaw ako!
"Oh! Hi! Ikaw pala yan! Sorry ulit!" nahihiya kong sabi.
"No, it's fine! Ikaw lang magisa? Where's your...partner? Bat hinayaan ka niya
magisa dito?" urnupo na ito sa tabi ko. Amoy na din ang alak sa kaniyang bibig kaya
halatang kanina pa siya rito.
"Magisa lang ako, busy kasi siya! Ikaw?" tanong ko.
"Meron. Kasama ko mga college friends ko kakatapos lang namin magbasketball then we
decided
to have some fun time. Mag rest room lang sana ako eh, kaso nakita kita. Dito na
lang muna ako." he flashed a sweet smile.
Dapat ay kinakabahan na ako ngayon dahil nakita niya ako dito.
I should remember nobody must know the truth, that me and Franco are just
pretending and I am just a pole dancer. Ikakasira ni Franco yun. Pero wala ata
akong takot na nararamdaman ngayon, pinatapang ata ako ng alak na iniinom ko.
Inubos kong muli ang nasa baso ko at nilapag ito.
"One more Mojito please, for this lovely lady beside me." Bert just smirked as he
gave me another Mojito per Tristan's request.
"Thank you.]' I murmured.
Naalala ko ang eksena kanina sa party ng mommy ni Franco.
I remembered how Nicola held his arm like it's still hers.
Naalala ko din kung paano hinayaan ni Franco na gawin yun lahat ni Nicola at parang
hindi niya manlang ako kasama!
I am affected! God Eva! Dapat ay hindil Napapikit ako sa inis!
"Eva? What's wrong?" malambing ang bulong ni Tristan sa aking tenga.
Amoy ang halimuyak ng alak sa kaniyang hininga. Nag angat ako ng tingin sakaniya
only to find out his face is just inch apart from mine.
Tinitigan kong mabuti ang kaniyang mukha. Hindi na bago sakin to. I know he's
flirting with me. Tristan is undeniably handsome, maputi ito at matangos ang ilong.
Bakas sa katawan niya ang pag gygym kaya wala akong masabi sakaniyang hulma.
Image of Franco flashed on my mind! Pumikit ako ng mariin at hinarap muli si
Tristan.
This can't be!
Hindi ako mahuhulog kay Francol
I held Tristan's neck and gave him a kiss.
Ninamnam ko ang labi nito gaya ng pagnamnam ko sa labi ni Franco nung gabing iyon.
Hindi pwedeng si Franco lang ang makakapagparamdam sakin ng ganung klaseng
elektrisidad!
Imposible yun!
I felt Tristan's warm hands enveloped my waist kaya naman mas napadikit ako
sakaniya.
I can feel his manhood poking my stomach.
I slid my tounge into his and he returned the same sensation that I gave.
Napakunot ang aking noo dahil kahit anong pilit ko ay hindi ko maramdaman ang
hinahanap kol
This is insane!
Nagulat na lamang ako ng naputol ang aming ginahawa dahil bigla na lamang bumulagta
sa lapag si Tristan!
"What the f* *W" sigaw nito habang hawak ang napuruhang panga.
"Tristan!" dinaluhan ko ito at tiningnan kung sinong walanghiya ang sumuntok
sakaniya.
Nanlaki ang aking mata ng makita si Franco!
"Anong ginagawa mo dito?" galit kong tanong habang nakaupo sa tapat ng bumagsak na
si Tristan.
"l should be the one asking that woman!" galit nitong atas sabay hila sakin patayo
at kinaladkad ako palabas ng bar.
Mahigpit ang paghawak ni Franco sa aking palapulsuhan. Hinila ko ito ng malakas
kaya nakawala ako sakaniya. Hinarap ako nito at kitang kita ko ang galit sakaniyang
mga mata.
"Ano ba? Bakit ka ba nandito? Tapos na ba ang party, ha?" Irita kong tanong.
"Bigla kanalang nawala sa party! Mom and Dad, all of us were looking for you! Tapos
heto ka nakikipaghalikan sa ibang lalake? Really, Eva?" Galit niyang sigaw.
"Wow! Look who's talking! I was there! Pero sinong kasama mo? Your ex girlfriend!
Anong gagawin ko titigan kayong dalawa?" Sarkastiko kong sagot.
Bumuntong hininga lamang ito at binuksan ang
pinto ng kaniyang kotse.
"Get in, Eva. Umuwi na tayo." Mahinahon nitong sabi.
Urniling lamang ako.
This is a trap, right? Pag pumasok ako diyan ay makukulong na naman ako sa
presensiya ni Franco.
Tumalikod ako sakaniya at naglakad. Napatili ako ng umangat ako sa aking
kinatatayuan!
Nilagay niya ako sa kaniyang balikat ng walang kahirap hirap at kinargang para
akong isang sakong bigas!
"Put me down, Francol Ano bang ginagawa mo?" Sigaw ko bago niya ako isalampak sa
100b ng kaniyang sasakyan.
Umikot siya at sumakay na din sa kabila hanggang pinaharurot niya na ito.
Nangunguna ako sa pag akyat sakaniyang unit ng makarating kami.
Papasok na sana ako sa aking kwarto ng hablutin niya ang aking braso at hinarap
sakaniya.
"Eva, let's talk! Sorry. Okay? Kausap namin ang future investors kaya hindi agad
ako nakahiwalay kay Nicola. Hindi yun sapat na rason para umalis ka nalang ng
walang paalam at makipaghalikan sa bar! Paano kung may makakita sayo?" irita nitong
atas.
"Eh paano ko? Di mo manlang ako naisipl Ano nalang din sasabihin ng ibang tao? Yung
fiancé ko nakikipaglandian pa sa ex niya? Sana ay hindi mo nalang ako sinama kung
ganun lang din naman ang gagawin mol" sigaw ko sakaniya.
Napahinto ako sa aking pagsasalita ng hilain ako ni Franco at sinikop ang aking
mukha para siilin ng halik.
Nung una ay pumapalag pa ako ngunit masyado siyang malakas. Bawat dampi ng kaniyang
labi ay nakakapagbigay ng kilabot sa aking pakiramdam.
This is the electricity that I am looking for! Damn it!
Bakit kay Franco pa?
His tounge slid inside my mouth and invaded every sides of it. He sucked my lower
lip and a soft moan escape from me.
My hands automatically enveloped Franco's neck. Our kiss went deeper and more
sensual. Dahan dahan kaming naglalakad paatras hanggang turnarna ang aking puwitan
sa kanto ng lamesa sa dining table.
Napahilig ako clito bilang suporta sa aking binting nanginginig na.
His hands went down to my waist as he slowly molds my curves up and down.
Walang umaalis sa aming pagkakahalikan. Ang bawat paglapat ng labi ay nagpapakita
ng pagkakasabik.
His hands went down to my thighs.
He's teasing me as his touch is giving me tickles. Napakapit ako ng mahigpit
sakaniya ng mabilisan niyang ipinasok ang kamay sa 100b ng aking dress!
Ipinaloob niya ito sa aking underwear!
"You are so wet..." mapangasar nitong sabi.
Hinalikan niya ako muli.
Marahas niyang tinanggal ang aking underwear at hinagis sa lapag.
Nakahilig padin ako sa lamesa bilang suporta samantalang siya ay baliwala kahit
nakatayo lang kaming dalawa. Naramdaman ko ang kaniyang daliri ng haplusin nito ang
aking pagkababae! Napaungol ako sa sarap na akong nararamdaman. I felt his fingers
playing with my clit as he kisses my neck.
Litong lito na ako kung san ako magfofocus sakaniyang halik o sa daliri niyang
nilalaro ang aking pagkababae!
Humiwalay siya sa pagkakahalik sa akin at pinagmasdan lamang akong namumungay ang
mata habang nilalaro niya ito.
He continued playing with my clit.
I was gone mad when he did it faster and faster until I felt a ticklish feeling.
He rubbed it more and more until I reached my climax.
Nanghihina akong napasandal sakaniyang dibdib matapos niyang gawin iyon.
"I'm sorry Eva..
I promise it will never happened again.. And that would be the last time you'll
kissed someones lips or else.. . Masama akong magselos.." he whisper.
Readers also enjoyed:
His Sweet Desire C)
0 63.2K Read
TAGS possessive sex contract marriage

Chapter 12
Pasta
Kinaumagahan ay halos hindi ko naramdaman na nakatulog ako.
Kung ano ano ang sumagi sa aking isipan.
Nagselos si Franco kay Tristan? Bakit? Gusto niya ba
It can't be right? Dahil nagpapanggap lang naman kami, malabong Malabo na
magustuhan niya ako.
Ang mga tipo niya ay ang mga tulad ni Nicola na may sinasabi sa buhay.
Lumabas ako at naabutang nakahanda na ang hotdog and eggs na niluto ni Franco.
Nakatingin agad ito sa akin, tipid lamang akong ngumiti.
"Today you'll meet our wedding planner. Ezra will accompany you then visit me in my
office for us to have lunch is that okay with you?" malambing nitong sabi sabay
lapag nang hot choco sa aking harapan.
Turnango lamang ako.
"Hindi ba dapat tayong dalawa ang.. I mean kasi diba? Paano kung di mo pala gusto
yung mga desisyon ko?" nahihiya kong sabi.
"l trust you, Eva. At isa pa, nandun naman si Ezra. He'll guide you. Kung talagang
kailangan ng aking presensiya at saka ako pupunta, hindi ko maaring basta na lamang
iwan ang kumpanya." seryoso nitong sabi.
Tama nga naman. Saka nagpapanggap lang naman kami hindi ba? Hindi na kailangan
seryosohin ang mga pag asikaso sa aming kasal.
Sabay kaming lumabas ng condo, hinatid niya ako sa isang coffee shop kung saan ko
kikitain si Ezra at ang aming wedding planner. Pagpasok ko ay tanaw ko na ang likod
ni Ezra kaharap ang tingin kong kasing edad ko lamang na babae.
"Hi.." I approached them. Agad naman naglahad si Ezra ng upuan.
"Eva, this is Miss Liza and she'll be your wedding planner." I smiled at the
sophisticated lady in front of me.
"Hi! Soon to be Mrs. Montecillo." ngiti nito.
Umupo na kami at agad itong naglahad ng kaniyang portfolio.
"Here's my portfolio, Miss Eva. Nandiyan na ang mga proposed wedding
venue,reception,gown and glam team mo even the ring is there. Marnimili ka nalang
talaga. Kung hindi mo naman kayang magdecide ngayon pwede mong iuwi muna iyan para
din makapagcalibrate kayo ni Mr. Montecillo." nakangiti nitongsabi.
I scanned her portfolio and I must say she is really a profesional with this.
I am impressed with the various designs of the wedding gowns that she's giving me.
Madami din kaming napagusapan.
She explained to me briefly kung ano ang mga magagandang option from lowest to
highest prices.
"May I ask if.. uh.. How much is the budget that Franco gave you for this wedding?"
I asked shyly.
"500,000 is the lowest he said." normal ang pagkakasabi niya.
"What?" this is ridiculous! Akala ko nga ay sa west lang kami ikakasal!
"Miss Liza, I guess Eva here is just overwhelmed with the situation. Maybe we can
meet again some time and dicuss further about this." nakangiting sabat ni Ezra.
"Sure sure! You have my number naman eh, hopefully next meet natin kasama na si Mr.
Montecillo." sabay kaming lumabas ni Ezra at sumakay sakaniyang kotse.
"Bakit naman ganun kalaking halaga Ezra? Masasayang lang yun! Kunwaring kasal lang
naman!" halos pahisterya kong sabi.
Natatawa pa ito habang nagmamaneho habang napapailing.
"Eva, nandun ang mga magulang ni Franco. At isa pa, tingin mo ba ay kapanipaniwala
pag mumurahin lang ang kasal niyo? Syempre mas maniniwala ang lahat pag
pinaghandaan." he winked at me.
Umiling akong muli. Naalala kong may lunch pala kami ni Franco. Pumanhik na kami ni
Ezra sa floor ni
Franco. Inayos ko ang aking sarili at ang suot na dress. Huminto muli kami sa front
desk sa labas ng kaniyang opisina.
"Is he clear?" tanong ni Ezra sa babae. Umiling ito.
"No, Miss Nicola's inside." alinlanagan nitong sabi.
Parang umakyat na naman ang dugo sa aking ulo. He said that we're having lunch but
his bitch inside?
Huminga ako ng malalim.
"Tell him that I left already." seryoso kong sabi.
"But- I' hindi ko na pinatapos si Ezra sakaniyang sasabihin at nagmartsa na ako
palabas.
Padabog ang aking bawat paghakbang. Ang takong ng aking sapatos ay marahas ang
pagtama sa sahig. Bago ako makalabas ng building ay may humablot ng aking braso.
Nang harapin ko ito ay ang mga mata ni Franco ang sumalubong sakin.
"And where you think your going huh, Eva?" baritonong sabi ni Franco. I rolled my
eyes and remove my arms from his grip.
"Uuwi na! Tutal ay nasa taas naman pala si Nicola!" hinawakan ako nito sa
magkabilang gilid at hinarap sakaniya.
"Eva, look at me." Iniwas ko pa lalo ang aking mukha ngunit hinawakan niya ito at
hinarap sa kaniya.
"Wala lang yun okay? May ibinigay lang siya pero umalis din just a minute after you
left.." malumanay niyang paliwanag.
"Tss.." walang gana kong sabi.
"Hey, we've talked already right? I had a sudden meeting right now. Hinabol lang
kita dahil nagalit ka daw sabi ni Ezra. Mag grocery ka muna, here's my card. Use
that.
He handed me his cards. Napakadami naman nito ano bang bibilhin ko pang sari sari
store?
"Cook dinner for us, okay? When I get home, you'll discuss to me the details of our
wedding. Alright?" para akong maamong tupa na napaamo ni Franco sa malamyos niyang
pananalita. Turnango lamang ako habang nakanguso.
"Great. I'll go ahead. Pahatid kita kay Ezra, tawagan ko lang siya-"
"Wag na! Magtataxi na lang ako Franco. Kaya ko naman."
Tumango lamang ito at hinalikan ang aking pisngi.
Ramdam ko ang pagtingin ng mga tao sa aming paligid. Nagtataka siguro dahil ang
boss nila ay iba ang kasamang babae kesa sa nakasanayang si Nicola.
Uminit ang aking pisngi sa kaniyang ginawa. Kung palagi niya itong gagawin ay
talagang mahuhulog ako sakaniya!
Really Eva? Mahuhulog? Eh kahit anong tanggi mo ay hulog na hulog ka na!
Inantay kong mawala sa aking paningin ang makisig na likuran ni Franco bago ako
lumabas ng kanilang building.
Ang init ng sikat ng araw ay inatake agad ako. Napailing ako ng dahil kakaunti
lamang ang dumadaang taxi. Halos sampung minuto na akong naghihintay. Kumunot ang
aking noo ng may pumaradang magarbong sasakyan sa aking harapan.
Marahang bumba ang binatana nito at nakita kong sumungaw mula roon si Juancho.
"Eva!" ngiti nito.
"Hello, Juancho!" sagot ko at kinawayan ko pa ito. "Where are you going? Di ka
hahatid ng kapatid ko?" I saw his smirk.
"Hindi eh, may meeting pa daw siya. Mag grocery lang naman ako diyan ako sa mall
niyo sa kabilang kanto." paliwanag ko.
"Tara na! Hatid na kita. Dun din ang punta 1<0." He winked.
Hindi na ako nagpakipot pa. Sa ganitong sitwasyon ay hindi dapat hiya ang pinaiiral
kundi kung paano mapapadali ang aking buhay. Mabilis akong sumakay at dinamdam ang
lamig ng aircon na tumama sa aking mukha. Kita ko na inadjust niya pa ito para
lakasan. I smiled at him.
"Salamat ah! Tagal ko nag aabang ng taxi e. Punuan na lahat." paliwanag ko habang
pinapaypay pa ang aking kamay.
Nakatitig lamang ito sa akin bago umiling at natatawa bago hinarap muli.
"Alam mo di na ako nagtataka bakit gustong-gusto ka na pakasalan ng kapatid ko. You
have it all. The looks, body and being the wife material. Tignan mo nga
ipaggogrocery mo pa siya!" umiiling iling ito habang
nagmamaneho.
"Naku! Wala din naman akong ginagawa sa condo niya eh, para makalabas labas na
din." sambit ko.
Nakarating kami Sa RM (Realm Mall) at dumiretso agad kami sa grocery section.
Kumuha ako ng cart ngunit inagaw agad ito ni Juancho upang siya ang magbitbit.
"Juancho, akin na yan! Hindi ba may gagawin ka pa? Kaya ko na yarn." agaw ko sa
push cart ngunit nagmatigas ito.
"Saglit ka lang naman hindi ba? Kaya ko na 'to. Ano bang bibilhin mo?" tanong niya.

Urniling ako. Honestly, I have no idea. Kaso baka makahalata siya na hindi ko pa
gaanong kilala si Franco samantalang ang sabi namin ay matagal na kami.
"Siguro pasta na lang ang lulutuin ko." sambit ko.
Tumango lamang ito at dinala ako sa pasta section. Fetuccini pasta ang aking kinuha
at kumuha na din ako ng mga ingredients para sa white sauce na plano kong lutuin.
Nang nasa counter ay nagpumilit pa si Juancho na
siya na ang magbabayad. Nagtitinginan pa ang mga tao dahil kasama ko ang boss nila
at hawak pa nito ang aking cart!
"No Juancho, binigay naman ni Franco ang kaniyang cards so no need for you to do
this okay? Saka naiilang na ako sa mga tingin ng mga tao dito." naiilang kong sabi
habang nilalapag ang mga items sa cashier.
Natawa ito sa aking sinabi.
"Okay okay! Sige na hindi na. Ang taray mo talaga!" ngisi niya.
Nang makuha ang grocery items ay nag paalam na ako sakaniya.
"You sure ayaw mong ihatid kita pauwi?" alalang tanong niya.
"Naku wag na! Mag taxi na lang ako." I smiled. Sumuko din naman ito at hinayaan na
lang ako.
Pagkarating sa unit ay agad akong naghanda. It's already 5pm at kailangan ko pang
magluto. Hindi na naman ako makakapasok sa club dahil sa usapan namin ni Franco.
Una kong sinalang ang pasta noodles, nang maluto
ito ay tinabi ko muna saka niluto ang white sauce. Nakangiti pa ako habang
nagluluto. Siguradong matutuwa si Franco nito. I feel like I am really his wife
because of this.
Natapos ako ng bandang 8:00pm. He'll be here by
9:00pm so sakto lang pala. Makakapag ayos pa ako. Kumaripas ako sa aking kwarto at
naligo. Ang 20 minutes kong pagligo ay naging 10 mins na lamang dahil sa aking
pagmamadali.
Isang dress ang aking napiling suotin. Naglagay din ako ng pabango. It's already
8:45pm kaya any time by now ay darating na yun.
Urnupo muna ako sa sofa at naisipang manood muna ng TV habang nag aantay. Kinuha ko
ang portfolio ni Liza at muling tinignan. Napangiti ako ng bahagya dahil hindi
naisip miski sa panaginip na kahit kalian ay ikakasal ako.
Para sa isang babaeng inalila at inalipusta ng sariling kamag anak ay mas pinili
kong ilayo ang sarili ko sa mga taong nagtatangkang abusuhin ako. Kaya naman ngayon
na may dahilan para sumaya ako ay iba sa pakiramdam.
Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako, Napabalikwas ako dahil ramdam ko na
malalim na ang aking tulog. Turningin ako sa orasan at nakitang 11:00pm na. Agad
akong burnangon dahil baka nasa kwarto na si Franco at hindi ako ginising.
Pagbukas ko ng kaniyang kwarto ay wala siya. Doon na ako nagtaka. Bumalik ako sa
sofa para tignan ang aking cellphone. May mensahe galing kay Franco kaya agad ko
itong binuksan,
Franco:
I can't make it tonight. I'm here at Nicola's house. She's sick.
Nanlumo ako sa aking nabasa.

Chapter 13
I'm here
Nanlamig ang aking kalamnan sa nabasa. Nabitawan ko maging ang aking cellphone.
Ang bigat ng aking bawat paghinga dahil sobrang apektado ako sa aking nabasa.
Palagi na lamang bang ganito? Sa tuwing kakailanganin siya ni Nicola ay agad niya
itong dadaluhan? Paano naman ako? Ano ba Eva nag tatanong ka pa? Panakip butas ka
lamang ni Franco sana ay inasahan mo na yan!
Agad akong nagtungo sa kwarto ko at binalot ang aking mga garnit. Kung palagi
siyang ganito ay mabuti nang layasan ko na siya!
Pumara ako ng taxi at nagpahatid na ng club. lyon na lamang ang tanging lugar na
mapupuntahan kong bukas pa ngayon.
Inoff ko ang aking cellphone at pinakalma ang sarili.
Dahil sa unti unti kong pagkahulog kay Franco ay nawala sa aking sarili na hindi
dapat ako naniniwala sa katulad niya. Isa siya sa mga kilalang babaero kaya bakit
ba hindi ko naisip yun?
Pagkadating sa club ay dumiretso ako sa backstage upang hanapin si Molly. Sakto
lang ang dating ko dahil nagtatanggal na ito ng kaniyang make up dahil tapos na
siya sakaniyang gabi.
"Oh? Anong ginagawa mo dito, Eva?" gulat nitong sabi bago bitawan ang kaniyang
garnit at daluhan ako.
"Molly.. Nandun ba si Steban sa bahay? Pwede bang makitulog sainyo?" kinunutan ako
nito ng noo.
"Wala naman problema Eva, kaso ano ba munang nangyari? Nag away ba kayo ni Franco?"
nag iwas lamang ako ng tingin.
"Wala.. gusto ko lang muna magpalamig." bumuntong hininga ito at tumango.
"Sige. Tara na, buti ay pauwi na ako." sabay na kaming umalis at umuwi.
Namiss ko itong apartment namin ni Molly. Kahit maliit ito ay hindi ko nararamdaman
ang pagiging mag isa dahil kasama ko siya.
"Ano ba kasing nangayari?" tanong nito sabay lapag ng beer sa aming harapan habang
nakasalampak kami sa kusina.
"Si Franco kasi, hindi pa nakaka move on sa ex niya. Sa tuwing may kasunduan kami
ay nasisira dahil lagi niya yun inuuna!" inis kong sabi sabay lagok sa aking beer.
"Eh ano? Akala ko ba ay panggap lang ha, Eva? So hulog ka na nga?" taas kilay
nitong sabi.
"Ewan ko ba!" naglasing kami ni Molly buong gabi.
Uminom kami hanggang sa nakatulog na ako sa sala at nagising sa isang marahas na
katok.
Tinignan ko ang orasan at nakitang alas-sais na pala ng umaga!
Patuloy pa din ang katok mula sa pinto. Batid kong garnit nito ang kaniyang kamao
dahil sa lakas ng kalampag ng katok nito. Pupungas kong nilapitan ang pinto at
binuksan.
Nanlaki ang aking mata ng Makita si Franco at agad nitong binuka ang pinto upang
makapasok siya! "Fr-franco? Anong ginagawa mo dito?" gulat kong sabi.
"lkaw? Anong ginagawa mo dito? You left without any notice woman!" galit nitong
sabi.
"At ikaw pa itong may ganang maghanap? Doon ka na lamang sa ex mo Francol Tutal ay
pag kailangan ka niya ay agad mo naman siyang pinupuntahan! Umuwi ka na! Dahil
hindi ako sasama sayo!" tinalikuran ko ito ngunit maagap ako nitong hinablot
pabalik at hinarap sakaniya.
"We have a contract, Eva! Hindi ka basta basta maaring magbago ng isip!" singhal
nito.
"Pakakasal pa din ako sayo wag kang mag alala! Para makuha mo ang kumpanya mo at
ang pinakamamahal mong si Nicola! Pero hindi na ako titira sayo! Ayoko na Franco!"
Sigaw ko.
Kitang kita ko ang pag-aalab ng mga mata ni Franco dahil sa aking huling sinabi.
Ang aga aga ni hindi pa ako nagsisipilyo pero heto kami at nag aaway.
"And you think I'll let you decide just like that huh?" I saw his dark smirk as he
steps forward intimidating me.
I crossed my arms and lifted my chin like I'm challenging him.
"Para saan pa, Franco? Kung sa tuwing may usapan tayo ay agad mong babaliin dahil
kay Nicola! Kaya wag na! Ayoko ng umasa!" singhal 1<0.
Napasinghap ako ng agad niya akong kinulong sakaniyang bisig at niyakap ng
mahigpit, ang aking ulo ay nakasandal sa matigas nitong dibdib tila sinusubsob ako.
"I'm sorry Eva...Please come back to me... I need you.]' malambing at nakikiusap
ang kaniyang boses.
Nangingibawbaw ang galit ko ngunit natitibag itong muli dahil sa ramdam ko ang init
ng katawan niya.
Humiwalay siya sa yakap at nilayo ako ng bahagya upang maharap sakaniya.
"Give me one more chance to make it up to you..." bumuntong hininga ako.
Marahan akong tumango. Nakita ko agad ang ngiti niya dahil dun.
"Antayin mo ako dito. Maghihilamos lang ako at magpapaalam kay Molly." pinaupo ko
siya sa sala. "So, you want a beach wedding? Ayos lang naman." narito kami sa isang
coffee shop para makapag almusal at mapagusapan ang tungkol sa aming kasal.
"00, saka gusto ko sana simple lang yung ibang detalye hindi naman kailangang
magarbo lahat Franco." sambit ko bago sinubo ang aking waffle.
"Okay, ikaw wala ka bang iimbitahan? Any relatives? Your tita who raised you?" taas
kilay nitong sabi.
Biglang nagbago ang timpla ng aking pakiramdam.
Hanggat maari ay ayaw ko muna sila makasaluma. Tingin ko ay hindi ito ang tamang
panahon na magkita kaming muli. Masiyado pa ang traumang aking nararamdaman.
"Ma-masiyado silang malayo. Saka tingin ko ay hindi na nila kailangan pang
masaksihan ang kasal natin kaya wag na.." maagap kong sabi. Agad naman itong
tumango.
Hindi na ako pinapasok ni Franco sa club. Kailangan ko daw magpahinga dahil bukas
sasamahan niya ako para pumunta ng Ilocos. Titignan daw namin ang venue
ng napili kong kasal.
Noong bata pa ako ay isa sa mga libangan namin ng aking mga magulang bago sila
mamatay ay ang maligo sa dagat.
Naalala ko noon, nilalagyan ako ni Nanay ng bulaklak na korana tapos magkukunwari
akong ikakasal habang naglalakad sa pinong buhangin habang hawak ng maliliit kong
daliri ang malalaking kamay ng aking Ama.
Ngayon, matutupad na ang pangarap kong iyon.
Sa lalakeng gusto ko, ngunit hindi naman kayang suklian ang nararamdaman ko.
Tingin ko ay kailangan ko na lamang sumabay sa alon ng damdaming ibinibigay ni
Franco. Tutal naman ay iyon naman talaga ang usapan at binabayaran ako para
magpanggap.
Magpanggap na hindi pa ako nahuhulog sakanya, magpanggap na hindi ko siya gusto.
Magpanggap na hindi ako nasasaktan tuwing mas pinipili niya si Nicola kaysa sa
akin.
Kinagabihan ay sinunod ko naman si Franco.
Nagimpake muna ako ng dadalhin. Dagat iyon kaya naman ayaw kong palampasin ang
pagkakataon. Gusto kong maligo. Nagbaon ako ng swimwear para handa ako kung sakali.
Naghilamos na ako saka nag gayak para matulog.
Nahablot ako at hinila ako ni Tiyong Enteng pababa sa sahig.
Nagpupumiglas ako dahil sa labis na takot. Ayoko.. AYOkO...
Iyan ang mga salitang gusto kong sabihin ngunit sa labis kong panghihina ay hindi
ko na nasabi.
Naalala ko si Nanay at Tatay.
Kung narito lamang sila ay hindi ito mangyayari!
Buong lakas kong tinulak si Tiyo Enteng!
Nang makabangon ako ay kinuha ko ang babasaging vase sa ibabaw ng lamesa at ipinalo
ng malakas sa ulo niya!
"Ahhhhh! Walanghiya kal" daing nito habang hawak
ang duguang mukha.
Hindi na ako nagpatumpik turnpik pa. Kinuha ko muli ang pansaplot sa aking katawan
at nagmamadaling lumabas ng aking kwarto. Kita ko ang pilit na pagtayo ni Tiyo kaya
naman kumaripas na ako ng takbo.
Takot na takot akol
Hindi ko na alam kung saan ako pupunta.
Ngunit wala akong ginawa kundi turnakbo lamang ng walang katapusan.
Awang awa ako sa aking sarili.
Kumulog ng malakas at sinabayan ito ng malakas na kidlat. Kasabay ng aking
pagkaripas ay bumuhos ang malalakong patak ng ulan. Nanlalabo ang aking mga mata
dahil sa mga luhang namumuo mula dito.
Malayo na ako sa aming bahay ngunit ang takot at kaba na aking nararamdaman ay
hindi padin nawawala.
Paano kung mahabol ako ni Tiyo? Maliit lang itong aming lugar paano kung masundan
niya ako.
Nay, Tay. Gabayan niyo po ako pakiusap. Patuloy pa din ang buhos ng ulan. Hingal na
hingal na ako.
"Evaaaaaaaaaaaaaa! Hindi ka makakatakas! Wahahaha" nanlaki ang aking mata.
Hindi maari nasundan padin ako ni Tiyo!
Turnakbo akong muli. Nakakita ako ng daan patungo sa kakahuyan at sumuot dito.
Nagtago ako sa likuran ng malaking puno na pinaliligiran ng mga talahib at
malalaking halaman.
Impit ang aking paghikbi.
Niyakap ko ang aking sarili. Ang damit na aking suot ay humapit na dahil sa
pagkakabasa.
Iyak ako ng iyak. Sino ang tutulong sa akin sa gitna ng kagubatang ito?
Kumulog muli ng malakas na labis kong ikinagulat. Tinakpan ko ang aking tenga.
"Tama na! Ayoko na!" sigaw ko sa kasabay ng kulog at panginginig ng laman.
"Eva what the f* *k wake up!" sigaw ni Franco kasabay ng pagyugyog sa aking
katawan.
"Tama na! Lubayan mo ako!" takip ang akong tenga.
Dinig ko ang kulog sa labas at malakas na buhos ng ulan.
"Anong nangyayari?" nag-aalalang tanong ni Franco. Agad ko siyang niyakap.
"F-franco..natatakot ako.." nanginginig kong sambit.
"Bakit? Dahil ba sa kulog?" malamyos nitong sabi. Marahan akong tumango.
"Don't be. I'm here okay?" malambing niyang sagot bago ako hinagkan ng mahigpit at
nilagay ang aking ulo sakaniyang dibdib.
Secret of the Crescent.
JAMA
They defeated the r enemy. They were able to un i te their packs, Now

Chapter 14
Buwan
Nagising ako nang katabi si Franco sa aking kama. Napatingala ako sakaniya dahil
magkalapit na ang aming mukha. Ang aking kamay ay nakayakap sakaniyang katawan
habang ang aking ulo ay nakahiga sakaniyang mga braso. Ang mga bisig naman niya ay
nakayakap sakin. Mahimbing ang kaniyang tulog.
"Franco.." tawag ko ngunit kumunot lamang ang kanyang noo hindi manlang siya
gumalaw.
"Franco.. Uy.." alog ko sakaniya. Saka niya palang idinilat ang kaniyang kaliwang
mata.
"Asdfghjkkhdl" he murmured. Natawa ako sakaniya dahil halatang antok na antok pa
ito.
"Ano? Akala ba ay aalis tayo?" napaupo naman ito at napabalikwas sakaniyang
pagkakahiga.
Minulat niya na ang kaniyang dalawang mata saka kinusot ito. Burnangon na din ako
at umupo. Tumitig ito sa akin.
"Tell me Eva, what's happening to you? It's not just another ordinary nightmare,
right? Napapadalas na yan now tell me." seryoso niyang tanong.
Nag iwas ako ng tingin. Ayokong malaman niya ang tungkol sakin. Gusto ko na itong
ibaon sa limot.
"Wa-wala nga! Bangungot lang.. " mahina kong sabi.
Laking pasasalamat ko ng tumunog ang telepono ni Franco kaya umalis ito sa tabi ko.
Naka shirt lamang siya at boxer pero ang hot niyang tignan!
His glory is very evident! Dahil sa kakagising lang niya ay umbok na umbok itol
"Hello, Felicity.." magaspang ang pagkakasagot niya sa tawag ng kaniyang isang
sekretarya.
"What? It's too early. Where's Ezra? I cleared my schedule today, right? Dahil nag-
aasikaso kami ni Eva para sa aming kasal." iritado nitong sabi. Bumuntong hininga
ito.
"Okay okay." he ended the call.
Turningin ito agad sakin at nginitian ko naman ito.
"Eva, daan muna tayo sa office bago sa Ilocos pwede ba? May urgent lang akong
kailangang pirmahan." nag-aalalang sabi nito. Agad naman akong tumango.
"Okay lang sige. Tara mag asikaso na tayo." Sambit ko.
Mabilis ang aking pagkilos dahil ramdam ko ang pag aaalala ni Franco kaya ayaw kong
maging abala sakaniya. Nagsuot lamang ako ng isang bodycon dress at strappy
sandals. Paglabas ko ng kwarto ay nakaabang na ito.
"Let's go?" he held his arms asking me to link mine into his and so I did.
Kinuha niya din ang aking mga dalang gamit. Nilagay niya ito sa backseat saka kami
tumulak sa RM Building.
Ramdam ko ang nakakailang tingin ng nga tao samin ni Franco. He removed my hands on
his arms instead, he held my hands and let our fingers intertwined. Napatingin ako
sakaniya at nginitian ako nito.
"You okay?" tanong niya. Marahan akong tumango dahil ramdam ko ang pamumula ng
aking mukha!
Pagkarating sa floor ng kaniyang opisina ay naabutan namin si Juancho na kausap si
Felicity.
"Ayan na po pala si Sir Franco." Felicity said as she acknowledges our arrival.
Kita ko ang pag ngisi ni Juancho habang inaalis ang pagkakahilig sa front desk.
"What is it that I need to sign?" pormal at iritableng pagkakatanong ni Franco
sakaniyang kapatid.
"Hindi mo manlang ako babatiin my brother? Hi Eva!" bati nito sakin. Ngumiti lamang
ako. Ramdam ko ang paghigpit ng hawak sakin ni Franco.
"Shut up. Where is it?" baritono nitong tanong.
"Nasa table mo. Iwan mo muna kami ni Eva nang makapagusap naman kami." mapanuyang
sabi nito.
I can see Franco's eyes flaming because of what his brother is saying. I touched
his arms and gently caressed it.
"Sige na Franco. Pirmahan mo na para makaalis na tayo." malumanay kong sabi.
"Oh, saan kayo pupunta? Parang madaling madali ata kayo." tanong ni Juancho.
"Pupuntahan namin ang venue ng aming kasal,
Juancho. Pwede bang samahan mo na si Franco sa 100b? Para sana hindi kami
tanghaliin sa byahe." sambit ko kay Juancho. Saglit itong napatahimik.
Hindi niya siguro inaasahan ang biglaan kong paghingi ng pabor at pagkausap
sakaniya kahit kasama ko si Franco. Isa sa mahigpit na bilin sakin na wag na wag ko
siyang kakausapin.
"Sure. Malakas ka sakin eh. Let's go bro!" mapang asar nitong sabi sabay tumalikod
na sa amin. Hinarap naman ako ni Franco.
"Wait for me okay? This will be quick." marahan niyang sabi at agad naman akong
tumango.
Umupo ako sa isang couch sa gilid katabi ng front desk. Tinignan ko ang akong
cellphone at nakakita ng mensahe mula kay Molly.
Molly:
Okay na kayo?
Ako:
00, aalis kami ngayon :)
Nakangiti ako habang nagtitipa. Nagulat lamang ako dahil sa nagsalita si Felicity
sa aking gilid.
"Pakakasal talaga sayo si Sir Franco? No offense ha, kilala ko kasi si Miss Nicola.
What she wants, she gets. Kaya nagulat ako dahil hinayaan niya kayo. Pero mag-
iingat ka padin." paalala nito habang nagsasalansan ng mga papel.
"Siya naman itong nang iwan kay Franco. Ngayong nasa akin na siya ay saka siya
humahabol. Maganda naman siya, makakahanap pa siya panigurado." seryoso kong sagot.
"00 maganda siya. Pero ever since magaspang naman talaga ugali nun. Kaya mag iingat
ka. Gagawin niya lahat." kibit balikat nito.
Bigla akong kinabahan sakaniyang mga sinabi. I know Franco still loves her. Pero
ako ang napili para pakasalan nito.
Ngayon na maayos ang pakikisama niya sakin ay wala na akong hihilingin pa. Pero
paano nga ba kung Nicola finds her way back to Franco's heart? Will she succeed?
"Eva, let's go." nagulat ako sa tawag sakin ni Franco. Hindi ko sita napansin dahil
sa labis na pagiisip. Si Juancho ay nakasunod sa likuran nito.
"Take care!" sambit nito.
Turnabi ako kay Franco at ang kaniyang mga kamay ay awtomatikong sumadsad sa aking
baywang hanggang sa makasakay kami ng elevetor pababa sa basement parking ng
gusali.
Tahimik kami habang nasa byahe.
I wonder what is he thinking right now.
Humilig na lamang ako sa bintana ng kaniyang sasakyan at hindi namalayan na
nakatulog na pala.
Nagising ako sa biglang pagkalabog ng kotse hudyat na kakapasok lamang ni Franco.
Umayos ako ng upo at kinusot ang aking mata.
"Saan ka galing?" tanong ko.
"Burnili ako ng pagkain. It's already 7pm Eva. I am sure you're hungry." inilabas
niya isa isa ang inumin at ang burger mula sa isang food chain. Ang amoy nito ay
nanuot sa aking pang amoy kaya naman agad kumalam ang aking sikmura. Gutom na nga
ako.
Iniabot niya sakin ang fries at burger. Nilapag naman nya ang drinks at saka
nagmaneho ulit.
"Hindi ka kakain?" sabi ko sabay subo ng fries.
"Okay lang ako. Malapit na din naman tay-" pinutol ko ang kaniyang sasabihin dahil
sinubuan ko sya ng fries. Natawa ako sa reaksyon nito dahil nakakunot pa ang
kaniyang noo. Wala naman siyang nagawa kundi nguyain. Binuksan ko na din ang burger
at kinagatan bago nilahad sakaniyang bibig.
"Eva, I'm driving..." banta nito.
"Kakagat ka lang naman!" inis kong sabi.
Bumuntong hininga ito at wala naman nagawa kundi kagatan. I smiled dahil talo ko na
naman siya. Nakarating kami sa resort na pagdadausan ng aming kasal.
Sa bungad pa lamang ay dinig kona ang pagragasa at hampas ng alon. May sumalubong
samin na staff ng resort. Nilahad nila ang flower necklace at isinuot sa aming mga
leeg.
"Thank you, we just wanna roam around the place and see the beach where we can hold
the wedding. I bet that my assistant Ezra discussed this to you, didn't he?"

9/1 5
pormal na sabi ni Franco sa babaeng tingin ko ay manager ng resort.
"Hi Ms. Eva and Mr. Franco. I'm Natalie, manager of this resort. Yes, me and Mr.
Abellana already discussed and kasado na PO. May exact location na kayo front beach
and kung saan lumulubog mismo ang araw." she smiled. Franco looked at me as she
held my hand then face again the manager.
"Okay, ilalagay lang namin ang garnit namin sa kwarto. Please prepare a dinner for
us." sambit nito.
Agad namang sumunod ang manager at iniabot samin ang aming keycard.
Namangha ako sa aming kwarto. May isang malaking queen size bed ito. Pag hinawi mo
ang kurtina ay kita ang karagatan. Madilim man ay dinig ko pa din ang hampas ng mga
alon. Napapikit ako sa aking naririnig. I have never been this calm and relaxed in
my whole life, ngayon lang.
Maiinit na braso ang pumulupot sa aking katawan mula sa aking likod. Ang kaniyang
baba ay ipinahinga niya sa aking balikat. I moved my neck so he can have more
access to it.
"You like it?" he huskily whispered to my ear.
Marahan naman akong turnango. Dinadama ang pagkakayakap niya sakin. Parang may kung
anong kumikiliti sa aking tiyan. Hindi ko mapaliwanag ang tuwang aking
nararamdaman.
"l am now excited for our wedding..." malambing niyang sabi. Hindi ko alam kung
bakit niya ito ginagawa.
All along I thought that this is all for pretention but what he's doing right now
is far from it. I feel like we are really a couple who's excited for their wedding.
Burnaba na kami para sa aming dinner at makapag ikot na. Gurnagabi na din, siguro
mas maganda mag ikot pag umaga. Baka mag ikot na lang ako mag isa kung magkataon.
Nagsuot ako ng isang white floral beach dress at flip flops. Habang si Franco naman
ay naka shirt lamang at board shorts ngunit ang kaniyang kagwapuhan ay angat na
angat.
Pagkababa sa resort restaurant ay medyo madami ng tao. May acoustic band na
tumutugtog sa harapan. Open restaurant ngunit malamig ang simoy ng hangin dahil
gabi na at nasa harap namin ang karagatan.
"Here's your table Miss Eva and Sir Franco." magiliw na sabi ng resort staff.
Naglahad ng upuan sakin si Franco. Nasa hapag namin ang iba't ibang putahe na hindi
ko alam kung mauubos ko ba. This is all too much!
"Eat please, Eva.. You're getting thin..." puna nito.
Sinunod ko naman ang sinabi niya. Masarap naman lahat kaya sobrang nabusog ako.
"Pwede ba tayong maglakad lakad? Gusto ko sana magpahingin, pero kung ayaw mo naman
antayin mo na lang ako sa kwarto." seryoso kong sabi ngunit kinunutan lamang ako
nito ng noo.
"Are you serious? Eva, iyan nga ang ipinunta natin dito. Tapos hahayaan kitang
maglakad ng gabi? Of course, sasamahan kita." bakas ang irita sakaniyang boses.
Mukhang hindi niya nagustuhan ang ideya ko. Malay ko bang masasamahan niya ako.
Agad kaming nagtungo sa may beach front gaya ng plinano. Tuwang tuwa akong
nagtatakbo sa buhanginan at hinayaang habulin ng dagat ang aking mga paa. Ang lamig
ng tubig ay agad nanuot sa aking kalamnan ngunit wala na akong ibang nararamdaman
kundi kasiyahan. It's been years since I've done this.
"Eva! Malapit ng mag high tide! Let's just stay here! Delikado na banda diyan!"
sigaw ni Franco sabay turo sa may buhanginan na may nakahigang troso na pwedeng
upuan. Agad akong lumapit sakaniya. Puno ng buhangin ang aking paa ngunit wala
akong pakialam.
"The place looks good. Mas lalo siguro sa umaga." panguna nito na agad kong
tinangunan.
"Sobra! Ngayon na lang ako ulit nakapunta ng dagat! Kaya ang saya saya ko! Huling
alaala ko sa dagat ay noong bata pa ako, kasama ko ang mga magulang ko. Pwede ba
tayong mag ikot bukas ng urnaga o maligo man lang saglit?" tanong ko sakaniya.
"Sure, If that's what you want.."
Nakatitig lamang sa akin si Franco. Napalunok ako dahil sa kaniyang mga tingin,
hulog na hulog ka na nga Eva. I have been alone my whole life, having Franco near
is me is different.
"Eva.. Are you sure that your parents are dead?" kumalabog ang aking puso
sakaniyang tanong, seryoso ang pagmumukha niya na tila may alam siya sa aking
nakaraan.
"0-0, yun ang pagkakaalam ko. Yun ang sinabi sakin ni Auntie Beth, ang nagpalaki sa
akin." iwas ko ng tingin sabay buntong hininga.
Sa totoo lang ay wala akong maalalang pangyayari
na nakita ko kung paano namatay o nilibing ang aking mga magulang. Basta habang
lumalaki, wala sila sa tabi ko. Kapag hinahanap ko sila ay sinasabi ni Auntie na
wala na daw sila. Patay na.
"Eva.." marahang tawag ni Franco na agad namang nakapagpalingon sakin. Ang liwanag
ng buwan ay tumatama sa kaniyang mukha.
Ako'y sayo ikaw ay akin
Ganda mo sa paningin
Kitang kita ko ang pag kakadepina ng kaniyang panga, ang bawat sulok nito ay
naghuhumiyaw ng kakisigan.
Ang kaniyang lalagukan ay sumusunod sa kaniyang bawat paglunok.
Ako ngayo'y nag-iisa
Sana ay tabihan na .ft
"l know I have a lot of shortcomings, I know you are very aware that I can't turn
my back easily to Nicola but it doesn't mean you are nothing to me..
Please tell me what hurts you.. what breaks you.. what agitates you.. and I will
protect you.. no matter what.]' tumulo ang isang patak ng luha mula sa aking mata.
Sa ilalim ng puting ilawSa dilaw na buwan
Sa dilaw na buwan
Buong buhay ko ay punong puno ako ng takot. Sanay akong mag isang
nakikipagsapalaran at tinitibayan ang 100b sa ano mang ibabato sa akin ng mga tao.
Ngayong sinabi ito sakin Franco ay hinaplos ng kaniyang mga salita ang aking puso.
Iba pala pag may nagtatanggol sayo, may nasasandalan ka, at kapag natatakot ka ay
panatag kang hindi ka mapapano dahil nandiyan lamang siya para sayo.
Pakinggan mo ang aking sigaw
Sa dilaw na buwan
Pinunasan niya ng kaniyang daliri ang aking pisngi, marahan ito at ingat na ingat.
Unti unti niyang nilalapit ang kaniyang mukha sa akin, ang hininga na nagmumula
sakaniyang bibig ay amoy mentol na kahit maghapon at magdamag kong amuyin ay ayos
lang.
Sa ilalim ng puting ilaw
Sa dilaw na buwan
Agad akong napapikit ng lumapat ang labi ni Franco sa akin, nilagay niya ang
kaniyang kamay sa aking batok upang mas lumalim pa ang halik, laking pasasalamat ko
na din sakaniyang ginawa dahil ano mang oras ay maari na akong matumba dahil sa
kaniyang ginagawa. May kung ano na namang kumakalikot sa aking kalamnan.
Our kisses are soft and very passionate. I traced his jaw while we kiss non-stop.
It's just Franco and me, under the moon while the ocean's watching us. This is
really a night to remember.
Pakinggan mo ang aking sigaw
Sa dilaw na buwan
Readers also enjoyed:
Underneath Your Clothes
0 40.1K Read
TAGS billionaire sex one-night stand

Chapter 15
Please
Kinaumagahan ay maaga kaming nag-asikaso para umuwi. Kinailangan si Franco sa isang
importanteng meeting kaya naman hindi na kami dapat magtagal. Nagawa naman namin
ang dapat naming gawin dahil nakita namin ang venue ng aming kasal.
Maganda nga rito. Kitang-kita ang araw at ang malinaw na tubig ng dagat. Habang
nasa kotse ay hindi maalis ang aking paningin sa labas ng bintana dahil sa
magandang tanawin sa labas. Nagitla na lamang ako ng may humawak sa aking mga
kamay. Pinagsinop niya ang aming dalari.
"Babalik tayo, okay?" Franco reassured me. Nakangiti naman akong turnango.
Nang makauwi kami ay halos hapon na.
Hinatid niya muna ako sa kaniyang condo samantalang siya ay didiretso na sa
opisina.
"What are your plans tonight? I hope you would rest, Eva." seryoso nitong sabi bago
alisin ang aking
seatbelt.
"llang gabi na akong hindi nakakapag pole dancing Franco. Kahit isang set ay
sasayaw ako." desido kong sabi na agad niya namang inilingan.
"Tigas talaga ng ulo mo." inis niyang sabi kaya naman natawa ako.
"Sige na umalis kana, papasok na ako sa 100b." tinanggal ko na ang aking seatbelt,
akmang bubuksan ko na ang pinto palabas ng bigla akong hilahin pabalik ni Franco at
sinalubong ng halik. It was just a peck but I was really shock on what he did! I
saw him even lick his lower lip!
"Bye." he smirked.
Pumasok na ako sa gusali at binati naman ako ng guard.
"Hi Miss Eva! May nagpapabigay nga po pala sainyo. Pakikuha na lamang ko sa may
front desk." nakangiting sambit ng guard.
Kunot man ang aking noo gawa ng pagtataka ay nagtungo ako ng front desk.
"Hi, Kuya guard said that there's a package for
me?" tanong ko sa dalawang receptionist.
"Ah! Opo! Ito PO!" sabay abot ng isang bouquet ng bulaklak. Tinanggap ko naman ito
at nagpasalamat.
Dumiretso na ako sa elevator para makarating sa aming floor. Pagkarating sa aming
unit ay nilapag ko lamang ang aking bag sa table at urnupo sa sofa buhat pa din ang
bulaklak. May card ito, agad ko namang binuksan para basahin.
'Makakalayo ka ngunit hindi makakatakasl'
Naibato ko ang bulaklak kaya nagkalat ito sa sahig!
Nanginginig ang aking kalamnan ng inulit kong basahin ang sulat sa card. Sino naman
kaya ang magpapadala nito sakin? Could this be Tiyo Enteng?
Pero hindi! Nangako sakin si Franco na poprotektahan niya ako kahit kanino kaya
wala akong dapat ikatakot. Tama naman hindi ba? Kailangan ko lamang magtiwala
sakaniya. Niligpit ko ang mga bulaklak at diniretso sa basurahan. Baka makita pa
ito ni Franco at isipin kung kanino galing.
Nagpahinga lamang ako.
It's already 8:00pm, my pole dance number will be at 10:00pm so I still have more
time to prepare.
Naligo na ako at nagbihis. I received a text from Franco.
Franco:
I can't wait to go home. :*
Napangiti ako sakaniyang sinabi. I replied immediately.
Ako:
Then go home :P
Umiling ako at dumiretso na pababa. Hindi maalis ang kaba sa aking dibdib. Paano
kung natunton na nga niya ako? Nanginig ako sa aking naiisip. Isinawalang bahala ko
na lamang ito at tumulak na sa club.
Sinalubong akong muli ng maiingay na musika. Ang aking mga kasamahan ay walang sawa
ang pagbati sakin dahil sa matagal kong pagliban.
"Eva!" salubong na yakap sakin ni Mamang Ruby.
"Mang." I acknowledged her.
"Namiss kita! Ang tagal mong nawala! Ang tumal tuloy ng mga pole dancers 1<0!"
reklamo niya. Natawa naman ako dahil sakaniyang sinabi.
"Sorry, Mang. Ang darni kasi namin inaasikaso ni Franco for our wedding." sambit
ko.
"Okay lang! Sige na mag ayos ka na and give a wonderful show!" hagikgik nito.
Pumunta na ako sa backstage at agad naman sinalubong ni Molly ng yakap.
"Eva! Kamusta? Buti naman at naisipan mong magperform! Nilalangaw ang poles
ngayon!" angil nito.
"00 nga daw sabi ni Mamang, pero saglit lang ako Molly. Aantayin ako ni Franco eh."
nahihiya kong sabi na agad namang nanalo ng ngisi mula sakaniya.
"Ayil Ikaw ha! Seryosohan na ba yan?" Pang aasar nito. Urniling lamang ako.
Nagbihis na ako nang aking costume para ngayong gabi. Isa itong playboy bunny
costume. My usual song played along with the crowed as they cheered for my name. I
missed this. This is what I love about performing, I become a new person. A person
that everyone desires.
I rome around my pole like I usually do.
Right on cue I jump my way up and twirl around it.
I touched my pole and swayed my hips back and forth that earned a lot of screaming
and cheering from the crowd. I ended my performance with a sensational dance,
touching my body and caressing myself gently from my neck down to my hips.
Hingal man akong natapos ay masaya pa din naman ako dahil sa mainit na pagtanggap
ng mga tao.
Pagkatapos ko ay sinalubong agad ako ni Mamang Ruby at Molly ng palakpak.
"Wala ka talagang kupas! Indeed! My Queen of poles!" papuri ni Mamang.
"Salamat Mang, pero kailangan ko na kasing umalis. Inaantay ako ni Franco sa
bahay." kitang kita ang pag ngisi ng dalawa.
"00 na Sige na! Basta bukas lagi ang bahay para sayo pag nag away kayo ulit!" pang
aasar ni Molly.
Mabilis nagpunta sa aming dressing room para magbihis. Tinignan ko ang aking
cellphone at nakitang
may mensahe mula kay Franco.
Franco:
Nasaan ka na? :(
Napangiti ako sakaniyang mensahe, I can imagine Franco's sad expression like a kid.
Hindi muna ako nag tipa ng sagot. Mas minabuti kong magbihis muna at ligpitin ang
gamit ko para makauwi na. Nang masinop ang aking garnit ay dali dali na akong
lumabas ng club para mag abang ng taxi.
Habang wala pang dumarating ay naisipan ko munang replyan si Franco ngunit may
lalakeng lumapit sakin. Matanda na ito ngunit mukha naman siyang mayaman dahil sa
istilo ng pananamit.
"Hi Miss. Ikaw yung kanina di ba? Magbabayad ako, kahit magkano. Pauwi ka lang
sakinl" mayabang nitong sabi. Kinunutan ko lamang siya ng noo, I am so used to
this. Kahit si Franco noon ay tinanggihan ko hindi ba?
Pero iba na ngayon, I am totally sold for Franco.
"Sorry Sir, but I am not available. Madami kaming babae sa 100b. Gusto niyo po ba?"
maayos kong sabi.
"Ayaw ko! Gushto ko nga ikaw!" ngumisi ito at
nagtaas na ng boses. Ang amoy ng alak ay umaalingasaw mula sakaniyang bibig. Ang
mga bouncer ay abala sa pag alalay sa mga lasing na costumer at pagkapkap sa mga
papasok pa lang na tao kaya panigurado ay hindi na nila ako mapapansin!
"I'm really sorry sir, kailangan ko ng umali-" pinutol niya ang aking sasabihin at
bigla akong hinigit sa aking braso. Mahigpit ito at halatang galit na siya.
"Ang shabi ko! Ikaw ang gushto kol Ang pakipot mo pa eh noh! Halika na!" pilit niya
akong kinakaladkad papalapit sakaniyang sasakyan.
"Ano bal Bitawan mo ko!" sigaw ko ngunit mas talo ng boses ko dahil sa tugtog sa
100b ng bar. Bago niya pa ako maipasok sakaniyang sasakyan ay bigla na lamang
siyang bumulagta sa sahig.
"Sabi niya bitawan mo siya!" baritonong sigaw ng lalakeng sumuntok sakaniya.
Napahawak ako sa pobibig dahil sa gulat.
Tinignan ko kung sino ito, nanginig ang aking laman ng makita si Juancho!
Tumayo ang lalakeng matanda at hinarap kami.
"Tarantado ka ah! Sino ka ba?" duro nito at akmang
susugurin niya si Juancho ngunit hinawakan nito ang kamay niya at pinilipit bago
isandal sakaniyang sasakyan kaya naman wala siyang kawala.
"Hindi mo na kailangang malaman, dahil papatayin na din naman kita eh. Kapag hindi
mo tinigilan itong babaeng 'to. Naiintindihan mo?" magaspang na banta ni Juancho.
Agad agad namang tumango ang matanda at nanginginig na kumaripas papasok sakaniyang
sasakyan. Humarurot na ang kotse palayo, ngunit ako ay nanginginig pa din ang
kalooban dahil sa presensiya ni Juancho. Hindi ko naisip na makikita niya ako dito!
"Anong ibig sabihin nito, Eva? Bakit ka nandito?" matigas nitong tanong. Nagulo man
ang nakapusod nitong mahabang buhok at hindi padin mawawala ang angking kagwapuhan
nito. Magkapatid nga sila.
He's whole body towering me kaya naman mas natatakot ako sakaniya lalo sa isasagot
ko. Malalagot ako kay Franco pag nalaman niyang hindi ako nag ingat dahil nalaman
na ng kaniyang kapatid ang aking sikreto.
"Jua-Juancho.." nangangatal kong tawag ngunit mas nagsalubong lamang ang kilay
nito. Ang kaniyang mukha ay nanghihingi ng paliwanag.
"Ano? And why are you dressed like that?" sabay mata sakin mula ulo hanggang paa.
Suot ko padin ang aking costume dahil pinatungan ko lang naman ito ng coat. Ang
stockings kong itim ay kitang kita pa din.
"You work here? You work here right? So, you're a stripper?" his voice is full of
accusation.
It's just that I can't even deny because I am so guilty and everything he witnessed
is all true.
Nataranta ako sakaniyang mga sinabi, agad ko siyang nilapitan at hinawakan sa braso
na tila nag mamakaawa. Tinignan niya ang aking kamay na nakalapat sakaniyang balat.
Wala na akong pakealam sa kung ano mang iisipin niya, ayaw kong masira ang tiwala
sakin ni Franco.
"Pakiusap, Juanchol Wag mong sasabihin kay Franco na alam mo kung saan ako
nagtatrabaho.." halos pabulong kong sabi.
Tinignan ko ito at hindi ko mawari ano ba ang tumatakbo sa pag iisip nito. Umiling
lamang ito sa akin.
"Sumakay ka na muna Eva, Ihahatid na kita sa kapatid ko. Wag tayo ditong mag usap."
his voice is full of authority and I just had no choice but to follow.
Pagkasakay sa kotse ay agad akong nanlamig.
Anong isasagot ko sa mga itatanong niya sakin?
"So now.. Tell me.. Bakit ayaw mong malaman ng kapatid kong alam ko ito Eva? Hindi
niya ba alam?" umpisa nito.
"Hi-hindi.. Ayaw niya lang may makaalam na iba.." taranta kong sagot.
"So he knew? That you're a stripper at ayos lang sakaniya?" iling nito.
"Please.. wag mo sanang sabihin sakaniya na alam mo.. Ayaw kong masira kung ano ang
meron kami ni Franco.." pakiusap ko ngunit hindi na ito kumibo.
lisipin niya siguro na ang matagal na relasyon namin na ipinalalabas ang tinutukoy
ko sa aking pakiusap ngunit mali siya, ang ayaw kong masira ay ang namumuong
pagusbong pa lamang ng kung ano man ang mayroon kami.
Chapter 16
Like
[Warning SPG]
Nagising ako dahil sa hapdi na nararamdaman mula sa aking tuhod, napalikwas ako ng
makita ang isang batang lalake na tingin ko ay kasingedad ko lamang na nakatitig
sakin. Nang makita niyang may malay na ako ay agad itong naalarma.
"Yaya Sol! Gising na po yung babae!" sigaw niya sa di kalayuan.
Tinakpan ko ang aking katawan dahil sa nakakailang. Mukhang malinis ang batang
lalake sa aking harapan, maayos ang pananamit nito at maputi ang kaniyang kutis.
Agad namang dumating ang tinawag niyang Yaya kasama ang isa pang matandang lalake
at dinaluhan nila ako.
"Diyos ko! Anong nangyare sayo, Iha?" nag-aalalang tanong ng babae.
"Huwag kang matakot! Hindi ka namin sasaktan! Sumama ka samin at gagamutin namin
ang mga sugat mol" dugtong nito.
Inalalayan nila ako patayo, ang batang lalake ay mariin padin ang titig sakin
hanggang sa makarating kami sa isang kubo. lhiniga nila ako sa papag at saka umalis
para kumuha ng pang gamot.
Nagulat ako dahil hinubad ng batang lalake ang kaniyang Jacket at itinaklob sa
aking halos wala ng saplot na katawan.
"Salamat.. Paano mo.. paano mo ako nahanap?" nanghihina kong tanong.
"Naglalaro ako saka ang alaga kong kabayo na si Mighty sa kakahuyan nang makita ka
namin na walang malay at sugatan.." seryoso nitong sagot. Tumango lamang ako.
Dumating na ang dalawang matanda na may dalang planggana at bimpo. Nilapitan ako at
agad pinahiran ang aking sugat, napangiwi ako sa sakit.
"Nanay Sol na lang ang itawag mo sakin. Taga saan ka ba iha? Bakit ka nasa may
kakahuyan at napakadami mong gasgas at sugat!"
"Turnakas po ako samin.. muntik na po akong gahasain ng aking tiyo. Tumakbo po ako
palayo kaya makailang beses akong nadapa, sa may kakahuyan po ako nagtago." mahina
kong sagot.
"Ano? Eh nasaan ang mga magulang mo?" tanong nito.
"Wala na daw po sila sabi ng Auntie 1<0." umiling lamang sila, ang batang lalake ay
panay tingin sa aking mga sugat na tila sinusuri niya ito. Matapos akong gamutin ay
umalis na sila ngunit ang bata ay naiwan padin kasama ko.
"Sige na, maglaro ka na. Gusto mo maglaro tayong dalawa?" tanong ko. Ngumiti ito at
turnango.
"Sige ba!" sagot nito.
"Salamat nga pala sa paghanap mo sakin ha? Ako nga pala si Eva. Ikaw?"
"Ako naman si.]'
Napad ilat ako sa aking panaginip. Umupo ako at bumuntong hininga. Naalala ko kung
paano ako nagmamadaling umalis sa kubong iyon sa takot kong makita akong muli ni
Tiyo. Hindi na ako nakapagpaalam sa batang iyon, kahit manlang kay Nanay Sol.
Lumuwas ako ng Maynila hawak lamang ang natitirang pera sa aking bulsa at lakas ng
loob para makipagsapalaran.
Lumabas ako ng kwarto para urninom ng malamig na tubig ngunit nagulat ako dahil
naroon si Franco. Nakatopless at nakaboxer lamang habang urniinom ito ng alak
habang nakatingala sa kisame. Kitang kita ko ang malalaki niya muscle mula dito.
Dahan dahan akong lumapit, agad niya namang napansin ang aking presensiya. Ngumiti
ito sakin.
"Bakit gising ka pa?" tanong ko.
"l can't sleep. Ikaw?" he huskily said.
"Nagising lang. May problema ba?" lumapit ako at hinawakan ang kaniyang braso.
Parang may kuryenteng dumaloy sa aming katawan dahil sa king ginawa. Nang aalising
kona ang aking kamay ay hinila niya ito at hinawakan bago marahang hinalikan.
"F-franco.." marahan kong sambit. Nilapag niya ang basong hawak saka ako hinarap.
"Eva.. I'm starting to like you.. but I'm scared.. ayaw kitang masaktan.."
napanganga ako sakaniyang sinabi, hindi ko alam kung matutuwa ba ako sakaniyang
isiniwalat o mabibigo dahil sa huli niyang salita.
Dahan dahan akong lumapit sakaniya at hinawakan ang kaniyang mukha, napatingin siya
sa aking mga kamay na nakalapat sakaniyang pisngi.
"Don't be.. dahil gusto din kita..Franco.." dahan dahan kong nilapit ang aking
mukha sakaniya, tumingkayad ako para abutin ang kaniyang mukha.
Nakita niya siguro ang aking paghihirap kaya binuhat niya ako at inupo sa ibabaw ng
kitchen counter. Napatili ako ng bahagya ngunit binawi niya muli ito sa pamamagitan
ng mariin na halik. Dahan-dahan ito ngunit bakas ang pananabik.
Ang aking mga braso ay ipinulupot ko sakaniyang leeg samantalang ang kaniyang mga
kamay ay kumapit na saking baywang. Ang aking mga binti ay inikot ko rin sakaniyang
likuran upang mas madiin ang aming katawan sa isa't isa. Napaungol ako ng unti unti
niyang hinulma garnit ang mga maiinit niyang palad ang aking mga dibdib habang
nilalaro pa ang utong nito.
"Oh, Franco..." daing ko.
"You like me, huh? Here's your punishment of liking me, Eva..." magaspang nitong
sabi habang nakangisi. Kung ganito lang naman ang parusa ay ayos lang! Hindi ako
nagsisisi na nagustuhan ko siya!
Hinubad nito ang aking panty at unti-unting
lumuhod sa aking harapan upang tapatan ang aking naglalawang pagkababae!
Marahan niyang inilapat ang kaniyang dila dito, halos tumirik ang aking mata sa
kaniyang ginawa!
Hindi ko alam kung saan ako kakapit, ngunit mas pinili ko kong kumapit sakaniyang
buhok at idiin pa siya dito. He played and suck with my clit over and over like
it's some kind of lollipop. His hands went up to caressed my breast more and more
and played with It's peak.
Hinihingal ako sakaniyang ginagawa, hanggang sa naramdaman ang hindi pamilyar na
kiliti. Mabilis na mabilis niya itong nilaro hanggang sa makaramdan ako ng
panghihina at panginginig. Hindi ako makapaniwalang nilabasan agad ako sa pagdila
niya pa lamang!
Huminto ito at tumitig habang pareha kaming namumungay ang mga mata.
"You got your punishment Eva, now where's mine?" baritono nitong sambit.
Kitang kita ko kung pano niya hinubad ang kaniyang boxer shorts at iniluwa nito ang
makisig at mahaba nitong kabuuan! Napalunok ako dahil tayong tayo ito! Bumaba ako
mula sa kitchen sink at unti unting lumuhod sakaniyang harapan.
I held his manhood and slowly licked every inch of it. I looked at him and saw his
aroused expression. He's looking at the me with his tender eyes. Biglaan kong
isinubo ito. Noong una ay nachoke agad ako dahil sa pagtama nito sa aking
lalamunan.
"Slowly darling. don't worry matututunan mo din iyan.." mapanuya nitong sabi.
I rolled my eyes on what he said! Edi ako na di marunong!
Sinikop niya ang aking buhok upang hindi maharangan ang aking mukha. I continued
giving him a blow job, after that I went under his to lick his balls I heard his
soft moan that's why I immediately sucked it. I chuckled after seeing his
expression. Punishment huh?

Kinaumagahan ay maagang umalis si Franco.

Nagpaalam naman ito ng maayos, sinabi niyang sasamahan daw ako ni Ezra mamaya para
mamili sakanilang mall ng mga damit ko. Naisipan kong habang inaantay si Ezra ay
maglinis linis muna ng bahay.
Nagpunas ako sa kitchen counter dahil may bahid pa ito ng kamunduhan naming kagabi.
Napangiti ako sa aking naiisip. Kailangan ko sigurong manood ng porn para mas
malaman ang mga ginagawa sa ganun?
Nagwalis at nagvaccum din ako sa aming sala.
Habang nagwawalis ako ay tumunog amming doorbell. Lumapit ako rito at binuksan
dahil panigurado ay si Ezra na ito.
"Kanina pa kita inaanta-" naputol ang aking sasabihin dahil hindi si Ezra and nasa
labas kundi si Nicola.
Sabay kaming nawala ang ngiti nang Makita ang
r
isa t isa.
Nakasuot ito ng Black Second Skin Slinky Spaghetti Strap Bodycon Dress at
stilettos.
"Nicola.." banggit ko.
Hinila nito ang pinto at dirediretsong pumasok sa
100b ng unit habang ako ay tulala padin dahil sakaniyang biglaang pagbisita. Nang
bumalik ako saking ulirat ay sinarado ko na ang pinto at sumunod sakaniya, naabutan
ko siyang nakatayo sa tapat ng sofa.
Nang maramdaman niya ang aking presensiya ay agad naman ako nitong hinarap.
"Where's Franco?" tanong nito.
"Umalis na kanina pa.]' walang gana kong sagot. Pinagkrus nito ang kaniyang braso
saka ako hinarap.
"So, you're living here?" sabay lakad muli paikot at tinitignan ang paligid ng
unit.
"Ako kasi noon, hindi ako pumapayag na magsama kami habang hindi pa kasal. Oh well,
mag kaiba naman kasi tayo noh?" taas kilay nito sakin sabay tingin mula ulo
hanggang paa.
"Anong kailangan mo?" mapait kong tanong.
"Dadalawin ko lang sana si Franco eh, hindi ko kasi expected na nandito kana.."
bigo nitong sabi,
Nanginginig ang aking laman sakaniyang sinasabi. Kung umakto siya ay parang wala
akong karapatan ditto ay siya talaga ang tunay na reyna.
"You see, Eva.]' habang naglalakad ito paikot sakin.
"Me and Franco were together for like.. 2 years? This condo is the witness for all
of it.. Umamin na ba siya sayo? Binigyan ka din ba niya ng singsing? Did he lick
and suck your clit so good that you almost wanna die? Did he f* *k you so hard that
you almost break your ass
because of his hard napalunok ako sakaniyang tanong. Dahil nagflashback sakin ang
nangyari samin kagabi. Lahat ng sinabi niya ay ginawa namin. Umamin din si Franco
na gusto niya akol
Napahawak ako sa suot kong singsing.
Ito yung binigay ni Franco sakin nung nag lunch kami ng kanilang parents.
"Did you do it here? Kasi kami kahit saang sulok ata ng bahay nagawa na namin... sa
sofa, kitchen, sa CR at sa kwarto niya.. Nakatayo o nakahiga. Naaawa lang kasi ako
sayo, ikakasal ka sa taong hindi ka naman gusto.. at nagawa na ang mga bagay na
ginawa niya sayo, sa ibang tao..." nakangisi nitong sabi. Napalunok na lamang ako.
"Nicola.. If you want to make me back out to our wedding just because you said all
of that? I am sorry because that will never happen. Nakakatawa ka, hindi ka pumayag
na magsama kayo habang hindi pa kasal but you agreed to be f d?" natatawa kong sabi
habang umiiling pa. Kitang kita ko kung pano nagsalubong ang kaniyang kilay at ang
nagaalab nitong mata.
"Sige.. sabihin na natin na, you've done it before in every corner of this unit,
but that was before right?
Ngayon, ako na! Bakit? nangangati ka at gusto mong si Franco ang kumamot diyan?
Sorry dear that's not gonna happen!" ang kamay niya ay awtomatikong lumipad sa ere
para sampalin ako ngunit sinalubong ko ito at pinigilan.
"Oh bakit? Tama ako diba? Kaya ka nga nandito eh, kaya ka nagsuot ng ganiyan. You
want a taste of my Fiancee? Sorry girl. Ako na ang mapapangsawa niya! Ako na ang
makakalasap kung ano man ang meron siya. At ikaw? You're just an ex who's waiting
to be feed. Mas nakakaawa kal Lumayas kana sa harap ko Nicola. Hindi mo alam ang
kaya kong gawin!" banta ko sakanya bago binalibag ang kaniyang braso.
"l am not done yet Eva! llalabas ko ang baho mol" huling salita nito bago nagmartsa
palabas ng condo.
Nanginginig ang aking tuhod na umupo sa sofa.

Chapter 17
Ligtas
Natakot ako sa maaaring gawin ni Nicola. I know to myself that I am brave pero
paano kung ikasisira ito ni Franco? Napaupo na lamang ako sa sofa habang malalim
ang aking iniisip. Tumunog ang aking cellphone at lumitaw naman dito ang pangalan
ni Ezra.
"Hello, Ezra?" mahina kong sabi.
"Eva, okay ka na? Pupunta tayo sa mall ngayon. Mamimili ka ng mga damit at
magsusukat kana ng wedding gown mo. I am on my way now. Siguro mga 10-15mins ay
nandiyan na ako." paalala nito.
"Sige lang, Ezra. Ready naman na ako. Ako lang ba? How about Franco?" nagbabakasali
kong tanong.
"Hindi daw siya pwede eh. Busy." napabuntong hininga na lamang ako as I ended the
call.
Minsan ay napapatanong ako kung seryoso ba talaga si Franco sa mga sinabi niya sa
akin o nadala lang siya sa alak na kaniyang nakonsumo kagabi.
Kumirot ang aking puso sa kaisipang iyon.
Sino ba naman ang magmamahal sayo, Eva? Isa ka lang namang hamak na bayarang babae
na walang ibang alam kundi sumayaw sa metal na poste.
Napagdesisyunan kong sa baba ko na lamang aantayin si Ezra para hindi niya na
kailangan pang umakyat at sunduin ako. llang minuto lamang ay namataan ko na ang
pulang kotse na madalas niyang gamitin sa tuwing susunduin ako. Binaba niya ang
bintana para makita ko siya sa 100b nito. Nginitian ko siya at agad naman akong
pumasok sa 100b nito.
"Nag lunch ka na ba?" tanong niya bago pinaandar ang sasakyan.
"Hindi pa. Ikaw?"
"Hindi pa din. Sa mall nalang tayo kumain." he smiled.
Matagal bago ko inalis ang titig ko kay Ezra.
Gaano niya kaya kakilala si Franco? Paano kaya ang personal na buhay niya kung
buong oras niya ay ginugugol niya na lamang sa pagsisilbi sa pamilya ni Franco?
Nakakabilib din pala ang lalakeng ito.
"Eva, Ikakasal kana. Wag mona akong titigan nang ganyan. I am not available you
know?" nakangisi nitong sabi kaya natawa ako.
"Sira!" natawa nalang kaming dalawa.
Pagkarating sa mall ay kakaunti lang ang tao. Tingin ko ay yung mga may kaya lang
sa buhay ang namimili dito. Oh well. Montecillo owns this place so ano pa ba ang
ikinatataka ko?
"Saan mo gusto? May specific ka bang boutique na gustong puntahan? Magaganda din
ang damit sa department store nila dito." sambit ni Ezra habang patuloy kaming
naglalakad.
"Kahit saan, Ezra. Eto pala department store eh, dito nalang." pumasok kami sa
100b.
Gaya sa labas ay kakaunti lang din ang tao dito. May mga namimili din naman pero
halatang may mga sinasabi sila sa buhay. Pinaupo ko muna si Ezra sa isang couch
dahil alam naman nating ayaw ng mga lalake ang nag aantay lalo sa pagshoshopping.
Pumayag naman ito dahil dala niya ang kaniyang laptop makakapagtrabaho pa daw siya.
"Hi Maaml Ikaw po yung fiancee ni Mr. Montecillo hindi ba?" nakangiting bati sakin
nang isang saleslady kaya napabaling ako sakanya. Tumango lamang ako at nginitian
siya.
Nasa may casual dress section siya kaya lumapit ako sa isang rack at nagtingin
tingin.
"Ang ganda ganda mo naman po pala! Ang sexy pa! Mali naman pala ang usap usapan!"
patuloy nito at napabaling muli ng tingin sakaniya habang nakakunot ang aking noo.
"Usap-usapan?" tanong ko bago itinuloy muli ang paghahanap.
"Sabi kasi ng iba kong kasamahan, cheap daw ang napiling pakasalan ni Mr.
Montecillo! Kumpara daw kay Ms. Nicola ay wala daw sinabi! Susl Mas gusto lang nila
yun dahil mukhang banyaga pero ni minsan nga ay hindi siya nakikihalubilo sa amin!"
reklamo nitong madaldal na saleslady.
Nakaramdam ako ng konting kirot sakaniyang sinabi. Pati pala mga tao clito ay hindi
pa din nakakamove on sa relasyon nilang dalawa.
"Ano po bang pangalan mo?" tanong niyang muli.
Nalilibang naman ako sakanya. Hindi ko nga namalayan na madami na pala akong
nalagay na damit sa aking push cart.
"Genieva, but people call me Eva." sambit ko.
"Miss Eva! Wag kang mag alala. Mas boto ako sayo! Ang ganda ganda mo!" puri nito.
Hindi ko alam kung inuuto niya ako pero bahagya akong nabuhayan ng 100b sakaniyang
sinabi.
"Salamat. Okay na siguro itong pinamili ko." sabay abot sakaniya.
Malugod niya namang kinuha ang aking push cart at dinala sa cashier. Nilabas ko ang
card na bigay ni Franco at iniabot sakanila. Kita ko ang pagbubulungan ng mga
cashier pero nginitian ko naman sila.
"Ito na PO, Miss Eva!" nakangiting abot niya sakin.
"Thank you..." sabay tingin ko sakaniyang name plate.
"Karina? Invited ka sa kasal 1<0. Aasahan kita." nakangiti kong sabi.
Nanlaki ang kaniyang mata at pumalakpak pa habang nagtatatalon.
"Naku! Talaga PO? Salamat PO! Salamat! Opo pupunta po ako, Miss Eva!" nginitian ko
lamang siya bago tinalikuran.
"Kita niyo? Ang bait niya diba?" nadinig ko pang sinabi niya sa kaniyang mga
kasamahan. Napailing na lamang ako at dumiretso na sa kinauupuan ni Ezra.
"Okay na ito, Ezra." napaangat naman siya ng tingin sakin at sa bitbit ko.
"Are you joking? Ang konti niyan Eva. You can get whatever you want, huwag kang
magtipid. Tara dun tayo sa shoes and bags." sambit niya bago niligpit ang kaniyang
laptop at turnayo.
Habang naglalakad ay namataan ko naman ang isang pamilyar na matandang babaeng na
naka fury coat at sumbrero. Ang mga alahas sakaniyang leeg ay naghuhumiyaw sa
pagkintab.
Nanlaki ang aking mata nang mas luminaw ang kaniyang mukha sa aking paningin.
Humarap ito sa gawi namin ni Ezra at nginitian kaming dalawa.
"Smile Eva. She's gonna be your mother in law." may bakas na pang aasar sa boses ni
Ezra.
Ngumiti naman ako gaya ng sinabi ni Ezra ngunit sa
aking kalooban at naghihisterya na ako dahil paniguradong kakausapin niya ako. Ayaw
ko namang magkwento ng magkwento dahil baka may masabi akong hindi angkop o kaya
naman baka mabuking ko ang sikreto naming dalawa. Ito ang hindi maganda sa kawalan
ni Franco.
"Eva!" bati nito sakin bago ako binalot ng yakap at halik sa pisngi.
"Hello PO, Tita Ina." bati ko bago kumawala sakan iyang yakap.
"lkaw lang? Where's my son?" sabay tingin nito sa paligid na tila hinahanap ang
kaniyang anak.
"May gown fitting po kasi ako ngayon para sa kasal namin. Busy daw po si Franco
kaya si Ezra na lang muna ang sumama sakin." paliwanag ko.
"What? Wedding gown fitting pero ikaw lang mag isa? Si Franco talaga kahit kelan!
Paano may magtatagal sakaniyang babae kung ganyan siyal?" galit nitong sabi.
"Ezra! Tell Franco not to let Eva fixed their wedding alone! Silang dalawa ang
ikakasal hindi lang naman si Eva!" dismayado nitong sabi.
"Yes, Madam President. Sasabihin ko PO. Kasado
naman na po ang ibang detalye. Itong wedding gown na lang po ang kulang." paliwanag
nito.
"Ah okay lang po Tital Huwag niyo na pong pagalitan si Franco." awat ko at agad
niya naman akong binalingan.
"Skip the fitting of that gown. Join me for lunch, ako na din ang maghahatid sayo
pauwi. You can leave us now Ezra. Magbobonding lang kami ng future daughter-in-law
ko." Nakangiti nitong utos na agad namang sinunod ni Ezra.
Pumasok kami sa isang pasta house. Agad naman siyang umorder ng beef lasagna
samantalang ako ay creamy carbonara lang.
"I'm sorry again, Iha. May pagka workaholic talaga si Franco ever since." Paliwanag
nito bago sumimsim sakaniyangjuice.
"Naku wala po iyon. Naiintindihan ko naman." Iling ko.
Pansin ko ang pagtitig nito sakin. Kinakabahan nga ako dahil baka magtanong ito ng
mga bagay na hindi ko alam kung paano sasagutin nang tama.
"You know what Eva? Malaki ang pagkukulang

9/1 5
namin ng asawa ko kay Franco bilang isang magulang. He grevv up being neglected all
the time dahil nagfocus kami masiyado kay Juancho. Noong mga bata pa sila ay
magkasundo iyang dalawa. Lagi silang magkalaro at hindi mapaghihiwalay. Hanggang sa
noong lumalaki na sila ay mas napapansin namin ang mga tagumpay ni Juancho kumpara
kay Franco dahil sa pagiging basag ulo nito sa eskwela. Lagi namin siyang
napapagalitan at nakukumpara sakaniyang kapatid. Nagkasakit ang daddy nila noon,
pero walang ibang tumulong sakin sa pagpapatakbo ng kumpanya kundi si Franco.
Tumutulong din naman si Juancho pero aminado naman kaming lahat na mas malaki ang
ambag ni
Franco kaya mas malaki din ang ikinatagumpay namin. Anyway, wala lang. Napapasenti
lang ako." Natatawa nitong paliwanag.
Dumating na ang order namin at sabay namin itong kinain.
Ngayon mas naiintindihan ko na si Franco. Kung bakit ganun na lamang ang galit niya
sakaniyang kapatid. Namuhay siyang hindi napapansin ang mga ginagawa niya para
sakaniyang sarili at pamilya. Naniniwala akong kung ano ang katauhan ng isang tao
ay nasa pagpapalaki iyong ng magulang. Katulad ko, isa akong independent at
matapang na babae. Dahil buong buhay ay mag isa lamang ako. Sabihin na natin kasama
ko sina Aunti Beth at Tiyo Enteng ngunit kailanman ay hindi ko naramdaman ang pag
aaruga nila sakin.
"lkaw iha? Nasan ang mga magulang mo? Darating ba sila sa kasal? Gusto ko silang
makita upang makapagpasalamat." Tuloy tuloy nitong sambit.
"Wala na po akong magulang. Patay na daw po sila sabi ng mga nagpalaki sa akin.
Ulila na po ako." Alinlangan kong sabi.
Ibinaba niya ang kaniyang kubyertos at hinawakan ang aking mga kamay. Ramdam ko ang
gaspang ng katandaan sakaniyang mga palad. Parang nanlamig ang aking tiyan sa
kaniyang ginawa.
"Kahit hindi pa kayo kasal ni Franco iha ay wag mong iisipin na mag isa ka lang.
Nandito na kami. We are your family already. Hindi ka na mag iisa." Nakangiti
nitong sabi.
Parang mag humaplos sa aking puso dahil sakaniyang sinabi. Isang luha ang lumandas
sa aking pisngi na agad ko namang pinunasan. Isang sensitibong paksa sa akin ang
pamilya. Dahil namuhay akong mag isa at walang tinuturing na pamilya.
"Salamat PO." Ngiti ko.
Sabay kaming sumakay sakaniyang kotse. Ang driver ay nasa unahan. Sinabi ko na sa
condo niya na lamang ako ihatid. Pagkarating sa condo ay niyakap ko siya at
nagpaalam.
Dala ang madaming paper bag ay tinahak ko ang hallway ng condo. Habang naglalakad
ay namataan ko si Tristan sa aking unahan bago lumiko at tumapat sakaniyang
pintuan.
"Tristan!" Ngiti kong bati ngunit malamig lamang ang titig nito sakin at parang
wala siyang nakita dahil akma niyang ilalagay ang keycard sakaniyang pinto. Mabilis
ko siyang nilapitan at pinigilan ang kaniyang kamay.
"Tristan! Sorry na! Sorry dun sa pagsuntok sayo ni Franco! Wag ka ng magalit."
Marahan kong sabi.
"Ayos lang iyon Eva. Next time just don't kiss back." Sambit niya bago tuluyang
pumasok sakaniyang unit at pinagsarhan ako ng pinto.
Napabuntong hininga na lamang ako. Kasalanan ko naman kung bakit siya sinuntok ni
Franco. Dahil sa aking kalasingan ay kung ano ano na lang ang nagagawa ko. Wala na
akong ibang nagawa kundi pumasok sa aming unit. Nilapag ko ang aking pinamili sa
kwarto. Gabi na pala. Nasaan na kaya si Franco? Naisipan kong bigyan siya ng
mensahe.
Ako:
Papasok ako ngayon sa club.
Franco:
Hindi ka pa ba pagod?
Ako:
Hindi pa naman. Ikaw ba? Hindi ka pa ba uuwi?
Pakiramdam ko ay para akong asawa na naglalambing sakaniya dahil sa aking sinabi.
Nagtungo na ako ng banyo at naligo. Sa club na lamang ako magpapalipas ng oras.
Pagdating sa club ay pamilyar na mukha ng mga parokyano ang aking nakita. Kita ko
si Molly na nakatuwad at nagpupunas ng lamesa. She does that all the time to
attract costumers. Agad ko naman siyang nilapitan at hinampas ang puwitan nito.
"Aray!-" napatuwid agad ito ng tayo at hinarap ako.
"Eva!" Sabay palo saking braso.
"Napadaan ka? Sasayaw ka ba?" Tanong niya. Umiling naman ako.
"Hindi, nagpapalipas lang ako ng oras. Boring sa bahay eh." Paliwanag ko.
"Nakul Edi mag sex lang kayo ng magsex! Ang sarap sarap pa naman ng mapapangasawa
mol" Maharot nitong sabi.
"Baliw! Hindi pa namin iyon ginagawa at saka parati siyang wala sa bahay." Umiling
naman agad ito.
"Nako! Mahirap yan!" Pang aasar niya.
"Ewan ko sayo! Yosi lang ako." Paalam ko sakaniya bago siya talikuran para lumabas.
Kakaunti lang ang kakilala kong naninigarilyo sa labas ng club kaya wala akong
mahingian sakanila.
Luminga linga ako para maghanap nang nagtitinda. Nakakita naman ako pero kailangan
pang tumawid kaya yun naman ang ginawa ko.
Isang lalakeng nakahoody ang nagtitinda at dahil madilim ay hindi ko maaninag ang
mukha nito.
"Isang malboro red PO." sabay abot ko ng limang piso.
Nagulat ako ng hawakan ng magagaspang niyang kamay ang kamay ko. Agad ko itong
binawi ngunit mahigpit ang pagkakahawak niya.
"Ah teka po-" pilit kong bawi sa kamay ko.
Nanlaki ang aking mata ng tanggalin niya ang kaniyang hoody at isiniwalat ang mukha
sa likod nito.
"Kamusta ka mahal kong Eva?" walang pinagbago ang kagaspangan ng kaniyang boses.
"Ti..ti..yo?" nanginginig kong sabi.
"Ako nga. Haha. Akala mo siguro ay makakatakas ka sakin ano? Wala ka padin
pinagbago napakaganda at napakahitik padin ng iyong pangangatawan. Bata ka pa noon.
Paano na kaya ngayon?" lumitaw muli ang mala demonyo niyang ngiti na labis kong
kinatatakutan noon.
"Bitawan mo ako!" mabilis kong binawi ang aking kamay at hinampas ang kaniyang
mukha garnit ang aking bag kaya naman naman napatumba siya sa gutter.
Mabilis akong tumakbo. Isang alaala ng aking pagkabata ang lumitaw sa aking isipan.
Kung paano ako tumakbo palayo sakaniya. Tumawid akong muli patungo sa club, walang
pakealam sa mga sasakyan kahit panay ang pag busina nila sa akin.
Isang malaking truck ang busina ng malakas kaya napahinto ako sa tapat nito.
Nanlalabo ang aking mata dahil sa pag iyak. Ang liwanag mula sa head light ay
nagpasilaw sa akin kaya agad akong pumikit at inaantay na lamang na mabundol ng
truck.
Ngunit isang kamay ang mahigpit na humila sakin palayo doon. Humampas ako sa isang
matigas na bulto at ang mga braso nito ay bumalot agad ng yakap sakin. Ramdam ko
ang hingal niya dahil sa pagtaas baba ng kaniyang dibdib.
Inangat ko ang aking tingin at nakita ang nag aalala ngunit galit na si Franco.
"What were you thinking huh Eva? Bakit ka huminto doon paano kung nabundol ka?"
galit-galit ang boses ni Franco ng harapin niya ako samantalang abot abot ang
pasasalamat ko sa muli niyang pagligtas sa akin.
Secret of the Crescent...
They defeated the r enemy. They were able to unite their packs. Now .

Chapter 18
Fiance
[Warning SPG]
Galit na galit si Franco ng hinarap ako. Walang salitang lumalabas sa aking bibig
dahil sa halo halong emosyon na nararamdaman. Bigla na lang ako nakaramdam ng
pagkahilo at natumba. Matapos non ay wala na akong maalala. Nagising na lang ako sa
aking kwarto, madilim na at ang ilaw na lamang sa banyo ang nagsisilbing liwanag.
Napabangon ako mula sa pagkakahiga bago agad binalot ng lamig na nagmumula sa
aircon. Nakalihis ang kurtina sa aking kwarto kaya naman ang ilaw na nagmumula sa
buwan ay pumapasok mula sa labas at turnatagos papasok sa glass window.
Maya maya pa ay naamoy ko ang pamilyar na halimuyak ni Franco.
Kakatapos lang niyang maligo at nagpupunas pa ito ng buhok bago lumapit sakin at
umupo sa aking paanan.
Binitawan niya ang tuwalya at agad akong hinatak para sa isang mahigpit na yakap.
Napatulala ako sakaniyang ginawa, ang tubig sakanyang buhok ay unti unting tumutulo
sa aking balikat ngunit wala akong pakialam. Ang kaniyang kaliwang kamay ay
hinahaplos ang likuran ng aking ulo samantalang ang kanan naman ay pumaikot sa
aking baywang.
"Franco..." marahan kong sabi.
"Please, Eva.. Huwag mo nang uulitin iyon. Mababaliw ako pag may nangyari pang
masama sayo habang nandito ako." his husky voice sent shivers in me.
"I'm sorry..." pabulong kong sabi.
Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sakanya ang nangyari.
Gustuhin ko man ay pakiramdam ko mas lalo pa siyang mag aalala sakin kaya mas
minabuti ko na lamang na hindi na.
Kumawala siya sa pagkakayakap namin at hinaplos ang aking mukha. Marahan ito at
tila ingat na ingat. Unti unti niyang nilapit ang kaniyang mukha sa akin upang
bigyan ng isang halik.
His kisses are soft and passionate.
My arms automatically enveloped to his neck as I wanted to deepened his kisses.
"Damn.. You're making me crazy Eva.." he whisper as he slowly lay me down to bed.
Pumaibabaw sakin si Franco habang namumungay ang kaniyang mata. Muli niyang
hinaplos ang aking mukha at tinitigang mabuti.
"Hanggang ngayon hindi pa din ako makapaniwalang kasama na ulit kita." marahan
niyang sambit bago ako siniil muli ng halik. This time his kisses are rough and
wild like it's longing for me.
Hindi ko man naintindihan ang kaniyang sinasabi ay nawala na ako sa aking sarili
dahil sakaniyang nakakabaliw na halik. His kisses went down to my neck, I moved a
bit to give him more access to it.
Bahagya akong napaungol sakaniyang ginawa.
Bumaba ito hanggang sa aking dibdib, ang magkabila kong braso ay hinawakan niya
pataas na tila pinapasuko ako sakaniyang ginagawa.
Using only his mouth he moved my spaghetti strap down as my breasts were willingly
exposed in front of him!
He immediately sucked my n s and played with it using his tounge.
Nakakabaliw ang sensayon na aking nararamdaman. Hindi ako mapakali sa aking
posisyon dahil mahigpit padin niya akong hawak sa magkabilang kamay ko!
"Oh, Franco!" daing ko.
"Hmm? What is it Eva?" mapang-asar nitong sabi.
Hindi pa ito nakuntento sa isa at ganoon din ang kaniyang ginawa sa kabila!
Pinagbahagi niya ang aking mga hita at pinosisyon ang kaniyang sarili sa aking
gitna. I can feel his manhood so hard in between me!
Hindi ko na malaman ang aking gagawin at mararamdaman dahil sa kung anong emosyon
na gusto kong abutin.
I was gone crazy when he suddenly dry humping on top of me!
"Shit! Franco!" angil ko.
"What now Eva? Akala ko ba ay no sex? Hindi ba iyon ang nasasaad sa kontrata mo?"
natatawa nitong sabi.
Tumigil siya sakaniyang ginagawa at inayos ang aking darnit. Ibinaba niya na din
ang aking kamay habang ako ay hinahabol pa din ang aking hininga. "Not until after
our wedding Eva.." he said as he gave me a quick kiss on my lips.
Binalot niya na lamang ako ng yakap at natulog na sa aking tabi. What the? Binitin
niya lang ako ganun?
Kinaumagahan ay sinama ako ni Franco sa kanilang opisina. Ayaw niya na daw akong
mawala sakaniyang paningin dahil sa nangyari kagabi. Pagkalabas ng kotse ay
hinawakan niya ang aking kamay bago pumasok sakanilang opisina.
"Francol Uyl Promise sa bahay lang naman ako!" bulong ko sakaniya.
Tinaliman lamang ako nito ng tingin na tila hindi sang ayon.
"l don't believe you, Eva. Kapag nabored ka ay sa club ka na naman pupunta. I know
you woman." seryoso niyang sabi bago kami pumasok sa elevator.
"Good morning Sir." bati ng isang empleyado. Tumango lamang si Franco.
Pansin ko ang mga titig nila sa amin na tila nanunuri yumuko na lamang ako.
Naramdaman ko ang higpit ng hawak sakin ni Franco kaya napatuwid akong muli ng
tayo.
"Good morning, Mr. Montecillo." bati ni Felicity kay Franco. Ngumiti naman ito
sakin.
"Am I full today?" tanong ni Franco.
"Sort of sir. May meeting ka with the board mamaya then may dinner din kayo with
them sa isang Hotel restaurant near Makati." paliwanag ni Felicity.
Sinuri ni Franco ang listahan ng kaniyang gagawin saka ibinalik kay Felicity.
Hinawakan niyang muli ang aking kamay at sabay kaming pumasok sakaniyang opisina.
"Dito ka muna. You can use my laptop para makapag facebook or anything. Please Eva.
Don't go out." seryoso nitong sabi bago ako iniwan sakaniyang opisina.
Ano naman ba ang gagawin ko dito? Napabuntong hininga na lamang ako at napatitig sa
aking repleksyon sa dingding kung saan gawa ito sa salamin. I am wearing a halter
black dress and black stilettos. My red lipstick is very evident. Pinaglapat kong
muli ang aking mga labi. Inalis ko din ang aking maalon na buhok.
Who would have thought I'd reach this far? Very soon ay ikakasal na kami ni Franco.
I'll be his pole
dancer wife finally.
Maya maya lamang ay bumukas ang pinto at niluwa nito si Juancho. Nakapusod pa din
ang mahaba nitong buhok. Parehas kaming nagulat sa presensiya ng isa't isa.
Napalunok ako dahil sa kaba.
"Where's my brother?" seryoso niyang sabi.
"Na..nasa meeting.]' nauutal kong sabi.
Isinarado niya ang pinto at nakapamulsang lumapit sa akin. Bawat hakbang niya ay
siya ding pagtibok ng puso ko dahil sa kaba.
"Wag kang mag alala. Hindi ko pa sinasabi sa kapatid ko ang nalaman ko. You know
how much he hates me right? Dadagdagan ko pa ba yun?" paikot siyang naglakad sa
akin.
Nanginginig ang aking sistema dahil sakaniyang ginagawa.
"Sino ka ba talaga Eva?" tumindig ang aking balahibo sa batok ng maramdaman ni
Juancho sa aking likuran. Ang kaniyang bibig ay nakatapat sa aking tenga.
"l am dying... to know. Kung bakit baliw na baliw sayo ang kapatid ko sakabila ng
mga nalaman ko." mas magaspang pa nitong bulong kaya mas nanginig pa ang aking
kalamnan.
"Soon I'll find out." he said as he left me standing. Dahan dahan akong naupo sa
couch at binalot ko na lamang ang sarili ng yakap.
Wala naman akong pakialam kung anong malaman nila sakin. Ang ikinatatakot ko ay ang
mga pwede nilang ibato laban kay Franco.
Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa couch. Unti unti kong idinilat ang
aking mata at napabalikwas ng makita si Franco sa aking harapan! Nakaupo ito sa
lamesa at nakapalumbaba na nakatitig sakin.
"Ka..kanina ka pa diyan?" nahihiya kong tanong dahil baka may panis na laway pako
sa bibig.
Nakangisi lamang ito dashing in his suit and tie.
His jaw is perfectly drawn in every angle. His nose is very pointed matching with
his thin lips and white teeth.
"Medyo. Ayaw lang kitang gisingin dahil ang sarap ng pagkakasandal mo diyan sa
couch. Sana lang ay walang ibang pumasok clito kanina habang wala pa ako. I don't
want them to see you exposing your skin Eva." his hand immediately went to my
thighs.
Ang aking kakagising lang na sister-na ay nawala dahil sa elektrisidad na aking
naramdaman. Dahan dahan ang kaniyang pagkakahaplos kaya mas ramdam ko pa ang init
ng kaniyang palad.
"This is mine, right? I've kissed every inch of this so.." marahan niyang sambit
habang nakatitig sa aking mga hita.
"Sir Franco- ay! Sorry PO!" napatayo si Franco at ako naman ay napaatras habang
tumitingin sa ibang direksyon. Naputol ang pag lalandian namin ng biglang pumasok
si Felicity.
"Papaalala ko lang po sana sayo yung dinner.]' nahihiyang sambit nito.
"Yes, Felicity. Sa susunod ay kakatok ka lalo kapag kasama ko clito si Eva."
napatingin ako kay Franco dahil sa sinabi niya.
"Opo Sir! Sorry po talaga!" bago urnalis.
Sinabi ni Franco na isasama niya daw ako sa dinner na kaniyang pupuntahan. Umalma
ako ngunit wala din nagawa dahil ayaw niya talaga akong iwan mag isa. Sabi ko nga
ihatid niya nalang ako sa bahay pero hindi padin siya pumayag.
Pagkarating namin ng Hotel restaurant ay madami ng tao. Nahihiya ako dahil sa suot
kong damit. Kada may lalapit na tao kay Franco ay unti unti kong inaalis ang
pagkakahawak niya sa kamay ko ngunit hahawakan niya itong mahigpit.
"Mr. Montecillo! I'm glad you came!" bati ng isang babaeng matanda ngunit
sopistikada.
"Ofcourse, Mrs. Veneracion." napatingin sakin ang babae at kita ang pagtataka
sakaniyang mukha.
"And who's the beautiful lady over here?" tanong nito.
Mula sa pagkakahawak sa aking kamay ay lumipat ito sa aking baywang.
"This is my fiancee Eva." malalim nitong pakilala.
"Oh! Siya na ba yun? You look very gorgeous, Iha!' puri nito.
"Thank you. Ikaw din PO." nahihiya kong sagot.
"Kumain na kayo! We have plenty of foods here please help yourself!" malugod nitong
sabi.
Sabay kaming naglakad ni Franco patungo sa buffet table. Madami ngang pagkain.
Kumulo na ang aking tiyan dahil sa gutom. Hindi pa pala kami kumakain. Naglalaway
ako habang tinitignan ang mga pagkain sa aking harapan. I heard Franco chuckled.
"Easy there, lady. Parang hindi kita pinapakain sa bahay niyan. You're insulting
me." natatawa nitong sabi.
"Eh paano ba naman! Iniwan mo ako sa opisina mo wala naman pagkain dun. Kung nasa
bahay lang ba ako edi sana nakapagluto pa ako." reklamo ko sabay kuha ng pinggan at
iniabot sakaniya ang isa.
Tinanggap niya naman ito. Una kong kinuha ang roasted chicken, may hipon din at
beef salpicao kaya naman hindi ko pinalampas iyon.
"Franco! I can't believe you came! Sabi kasi ni Felicity busy ka eh." napatingin
kami sa babaeng tumawag sakaniya.
"Oh! Kasama mo pala si Eva! Hi Eva!" Plastik! Pilit ko siyang nginitian.
Mataas ang pagkakapusod ni Nicola. Ang kaniyang dibdib ay halos lumuwa na
sakaniyang suot na darnit. Ang labi nito ay mas mapula pa sa labi ko ngayonl I've
seen this already. Aayain niya na naman si Franco at malugod namang sasama ito
sakaniya.
"Tara! Nakita ko yung client natin from U.S have you seen them? Batiin muna natin
sila. Eva won't mind naman right?" Tingin nito sakin. Tumango lamang ako at akala
ko ay sasama na sakaniya si Franco.
"I'm sorry Nicola. Nandito ako to spend time with my Fiancee not for work so if
you'll excuse us." sabay hawak nito sa aking baywang.
Nanlaki ang aking mata sa sinabi ni Franco! If I am Nicola ay maooffend ako
sakaniyang sinabi!
Masama ang tingin nito sa kamay ni Franco sa aking baywang at kita ko ang
panginginig ng labi niya dahil sa inis.
"Fine!" sabay ikot nito paalis at palayo samin.
Burnalik na kami sa pagkuha ng aming pagkain kahit takang taka pa din ako.
"l told you right? It will not happen again." nakangisi at malambing nitong sabi
sabay halik sa aking balikat.
Damn you Franco! I am falling real hard!

Chapter 19
Eyes on you
Matapos kumain ay hinila ako ni Franco sa rooftop ng Hotel. Naisip ko kung pwede ba
kaming magpunta dito pero siya pa ba? Lahat naman ay kaya niyang gawan ng paraan.
Pagkarating namin sa rooftop ay humampas agad ang malamig at malakas na hangin.
Nanginig ang buo kong katawan, it's nearly midnight kaya naman malamig na talaga.
Hila hila niya ang aking kamay patungo sa may bukana kung saan makikita namin ang
mailaw na siyudad. Ang liwanag na nagmumula sa buwan at bawat gusali ay nagpaganda
lalo sa gabing ito.
"You like it?" Marahan niyang tanong at saka ipinulupot ang kaniyang mga braso sa
aking baywang bago ipinatong ang kaniyang mukha sa aking balikat.
Bahagyang naibsan ang lamig na aking nararamdaman.
"00. Ang ganda dito." Malumanay kong sagot bago tumango.
"Wala ng mas gaganda pa sayo, Eva." Magaspang at malalim nitong sabi.
"Bolero!" Hampas ko sa braso niya sa aking baywang kahit na alam ko sa sarili kong
kinikilig ako sakaniyang mga sinabi. Bahagyang umalog ang katawan niya sa aking
likuran indikasyon na tumatawa ito.
"l can't wait to be your husband. Gusto na kitang pakasalan." seryoso nitong sabi.
"Ikakasal naman talaga tayo, iyon naman ang napagusapan hindi ba?" sagot ko.
"No, Eva. What I meant is I want to marry you asap. I don't want to prolong this
anymore." nagulat ako nang kumawala siya sakaniyang pagkakayakap sakin at hinarap
ako bago siya dahan dahang lumuhod.
Hindi masabi ang nararamdaman
"Fr-franco.." halos walang boses kong tawag.
Hindi makalapit sadyang nanginginig na lang
"l want to propose to you properly and replace the ring that you're wearing.."
kinuha niya ang aking kamay at tinanggal ang singsing na binigay niya noon.
Mga kamay na sabik sa piling mo
"This means nothing now, I have the ring that symbolizes what I truly feel for
you." sabay kuha sa bulsa ng kaniyang coat at nilabas ang isang maliit na pulang
kahon. Unti unti niyang binuksan ito at sumilaw sakin ang isang singsing na may
dyamante sa gitna.
Ang iyong matang walang mintis sa pagtigil ng aking mundo
"A diamond ring which represents my loyalty, affection, and unbreakable desire for
you. This is the hardest mineral of all Eva, as rigid as what I feel for you. Now,
will you marry me?" naluluha ako at nanginginig habang nakalahad ang kamay
sakaniyang harapan.
[Chorus:)
Ako'y alipin ng pag-ibig mo
Handang ibigin ang isang tulad mo
Napapanood ko lamang ito sa mga pelikula kaya hindi ko lubos maisip na mangyayari
sakin ito. Marahan akong tumango habang pinipigilan ang mga luha ko na walang
saysay na dahil unti unti na silang pumatak. Ang aking hikbi ay pinipigilan ko.
Unti unting sinuot sakin ni Franco ang singsing. He stood up and brushed the tears
from my face before he enveloped his warmth around
me.
"Magpakasal na tayo bukas." bulong niya sa aking tenga. Bahagya akong natawa.
Hanggat ang puso mo'y sa akin lang hindi ka na malilinlang
Ikaw ang ilaw sa dilim at ang liwanag ng mga bituin
"I am not joking, Eva." may banta sakaniyang tono.
Humiwalay ako sakaniyang pagkakayap at hinarap siya pero nananatili padin ang
kaniyang mga kamay sa baywang ko habang ang akin naman ay nakabalot sa leeg niya.
"Franco, hindi naman ganun kadali yun! Saka hindi pa ata kumpleto ang ibang
detalye." nakanguso kong sabi. Bumuntong hininga lamang siya. Tiningala ko siya
habang nakayuko naman ito sakin. Hanggang baba lamang ako ni Franco dahil ang
tangkad niya talaga.
"Kapag ikinasal na tayo Eva ay mangako ka sakin." seryoso niyang sabi.
"You Will stop pole dancing." natigilan ako sakaniyang sinabi. Buong buhay ko ay
inilaan ko sa pagsasayaw.
Doon ko naipapahayag ang aking saloobin, doon ko natatago ang pait ng aking
nakaraan at doon ako nakakalimot sa mga bagay na nais ko ng ibaon sa hukay.
Ngunit sa tingin ko ay wala ng dahilan para matakot at maging duwag. As long as I'm
with Franco I have nothing to be afraid of. Simula ng dumating siya sa buhay ko ay
wala siyang ibang ginawa kundi iligtas ako sa bawat bangungot na aking muntik ng
maranasan.
"Okay. I'll quit." I saw a slight smile on his face. Hinalikan niya ako sa tuktok
ng aking ilong na nagresulta sa paglalaro ng mga paru paro sa aking tiyan.
"Don't worry, I know you love dancing so I am slightly not taking everything away
from you.
It's just that... you'll just dance exclusively for me..
and you'll use my body as your pole.
Kung paano mo ako aakyatin at iikutan ay diskarte mo na yun." nakangisi nitong
sabi.
Kahit kailan ka talaga Franco!
Mahimbing ang naging tulog ko nung gabing iyon. I seldom have nightmares these past
few days. Kaya naman medyo nagiging mahaba ang aking tulog. Pagtingin sa orasan ay
nakita kong 8:00am na kaya burnangon na ako para ipaghanda sana si Franco ng
almusal ngunit pagbukas ko ng pinto ay umalingasaw agad ang amoy sa kusina. I fixed
my hair into a bun and went directly to the kitchen. Hindi nga ako nagkamali, with
only his boxers on. Franco is busy putting plates on the table where corned beef
and eggs are already served.
"Good morning." magaspang ang kaniyang boses ng batiin ako. Tinukod ko ang aking
dalawang Siko sa isang upuan at tinanaw ang mga pagkain sa aking harapan.
"You really love cooking breakfast don't you?" nakangisi kong sabi. Lumapit ito
sakin at pinaharap sakaniya.
"Anything for you." malambing niyang sagot bago ako siniil ng halik. Mabilis ko
naman siyang tinulak.
"Franco! Hindi pa ako nagsisipilyo!" irita kong sabi sabay punas sa aking bibig.
Natawa ito sa aking reaksyon kaya hinampas ko ang kaniyang matigas na dibdib.
"And so? You still taste so sweet." malambing at mapang asar nitong sabi.
"Ewan ko sayo!" tinulak ko siya ng bahagya at nagmartsa papasok sa aking kwarto.
Note to self: Magsipilyo muna bago humarot!
Matapos maghilamos ay nagsipilyo na ako.
Lumabas ako ng kwarto at nahimigan ang boses ni Franco na tila may kausap. Tama nga
ako ng hinala dahil nakita ko siyang nasa tenga ang telepono. Dahan dahan akong
lumapit sa lamesa at hinila ang upuan sa tabi niya. Hinawakan niya naman ang aking
braso bilang pagkilala na alam niyang katabi niya na ako.
"Okay Ezra. Please send it to us ASAP so we can distribute that. Give me and Eva a
copy then have yours too. I want the wedding to be held next week ASAP." matigas
nitong ingles.
Next week? Ang bilis naman! I haven't seen my gown yet! Napailing na lamang ako
sakaniya. Apurado masiyado. Binaba nito ang telepono bago humigop nang kaniyang
kape.
"It was Ezra. Our wedding invitation is now ready, sabi ko sakaniya ay ipadeliver
agad satin. I want us to have our own copies para mabigyan natin ang mga personal
nating mga kilala." seryoso nitong sabi.
"Talaga? Sige gusto ko din bigyan Sina Molly sa club. Pwede ko ba silang
imbitahan?" nagbabakasali
kong tanong.
"Ofcourse. Kahit sinong malapit sayo. Except for your exes and flings ofcourse."
biglang pagsusuplado nito.
Napairap na lamang ako sa kawalan dahil sakaniyang sinabi.
Maya maya pa ay dineliver na nga ang mga invitation. Madami pala ito hindi gaya ng
aking inaasahan. Ibig sabihin ba ay madaming pupunta sa aming kasal? May nakita pa
akong mga pangalan sa media na magcocover ng aming kasal. Bigla tuloy akong
kinabahan, sana ay walang makakilala sa akin.
"I'll be going Eva. Kung lalabas ka ay mag iingat ka. Itext mo ako at tawagan kung
may nararamdaman kang kakaiba." nag aalala nitong bilin.
"00 na Franco. Kaya ko ang sarili ko." Sambit ko bago siya tinulak palabas ng
pinto.
Nagtungo ako sa sofa at kumuha ng imbistasyon. Sino kaya ang iimbitahan 1<0?
Naisip ko agad si Auntie. Alam kong hindi naging mabuti ang pakikitungo niya sakin
noon pero tingin ko ay magandang panahon na ito para magpatawad.
Afterall, she's the only relative that I have. Nagbihis ako ng simple lang. Isang
puting t-shirt, pantalon at puting sneakers lamang. Pinusod ko ang aking buhok at
nagsuot ng cap.
Maaga pa naman kaya kung babyahe ako ngayon ay makakauwi pa naman ako ng maaga.
Dalawang oras na byahe patungo sa aming probinsya. Kinuha ko ang aking back pack,
kaunting pera at ang imbitasyon ay tumulak na ako. Klnakabahan ako, naisip ko na
baka naroon si Tiyo Enteng pero naisip ko na narito siya sa Maynila dahil kakakita
ko lamang nito sakaniya.
Nakabili ako agad ng ticket sa terminal. Inabot na ako ng alas dyes kakaintay sa
bus na aking sasakyan, ang pawis sa aking noo ay unti unti ng tumutulo. Bumili ako
ng tubig sa kalapit na istante upang mapawi ang init na aking nararamdaman. llang
minute lamang ay dumating na ang bus kaya agad akong sumakay. Mabuti naman at
aircon ito kaya guminhawa ang aking pakiramdam.
Nakatulog ako sa byahe. Nagising na lamang ako ng nauntog ako sa bintana na aking
sinasandalan. Tinignan ko ang aking orasan at nakitang alas dose na pala ng
tanghali.
"Bayanl Bayan! Lahat ng bababa sa bayan clito na!" sigaw ng kundoktor. Agad naman
akong bumaba.
Pagbaba ko ay tumingin ako sa paligid. Wala padin pinagbago ang lugar na ito.
Pumara ako ng trycicle at sumakay.
"Sa may dulo lang PO." sambit ko.
Hindi ko lubos maisip na babalik ako sa lugar na ito. Matagal ko ng tinalikuran
pero heto ako at narito na. Gusto lang na ang kaisa isa kong kamang anak ay
matunghayan ang kasal 1<0.
Pagkababa ay urnihip ang hangin. Liblib pa din dito kaya naman walang ibang bahay
kundi ito lang, malayo pa ang susunod. Matataas pa din ang mga halaman sa paligid
ng bahay ni Auntie. Wala siya sa labas kaya tingin ko ay nasa 100b ito.
Dahan dahan akong lumapit at hinawakan ang kinakalawang naming gate. Unti unti ko
itong binuksan kaya agad naman naglikha ito ng ingay.
Naglakad ako papasok habang umaapak sa mga tuyong dahon sa bakuran. Pakiwari ko ay
matagal na itong hindi nalilinis which is very unusual because
Auntie's habbit is to sweep the yard every morning when she wakes up. Ang kahoy na
pinto ay nakaawang, Tahimik sa 100b.
Hindi kaya tulog si Auntie?
"Auntie?" sigaw ko mula sa labas habang nakasilip sa siwang ng pinto.
"Auntie? Si Eva ito!" sigaw kong muli na sinabayan ko pa ng katok.
Dahil walang sumasagot ay minabuti kong pumasok na sa 100b. Lumangitngit ang kahoy
na sahig. Wala si Auntie sa sala. Naglakad akong patungo sa kusina ngunit patak
lamang ng tubig na nagmumula sa gripo ang nadidinig ko.
Siguro ay namalengke siya? Tanghali na kasi. Sa sala ko na lamang siya aantayin.
Halos isang oras na din akong nag antay ngunit walang bakas ni Auntie ang
nagpakita. Mlnabuti kong umuwi na dahil baka gabihin ako sa byahe. Magagalit pa si
Franco. liwan ko na lamang itong invitation sa kaniyang kwarto para Makita niya
kapag umuwi na siya.
Nagtungo ako sakaniyang kwarto at unti unting binuksan ito. Isang nakakasulasok na
amoy ang bumalot sa buong kwarto! Hinanap ko kung san ito nang gagaling. Parang
patay na daga o hayop ang naaamoy ko! Nagtungo ako sa cabinet at binuksan ito.
Napatili ako ng humandusay sa aking harapan ang naaagnas at nilalangaw na katawan
ni Auntie!
"Auntie!" sigaw ko habang unti unting bumuhos ang aking mga luho. Alam kong hindi
siya kailanman nagging mabuti sakin ngunit hindi ko lubos maisip na makikita ko
siyang ganito!
"Auntie! Sino ang may gawa sayo nito?" hagulgol ko habang nakaluhod sa luray luray
nitong katawan.
"Nagustuhan mo ba mahal kong Eva?" natigilan ako sa pamilyar na magaspang at
matandang boses sa aking likuran.
Nanginig ang aking kalamnan at nanlamig ang buong katawan. Tumayo ako at hinarap
ang madusing at kulubot na si Tiyo Enteng.
"Hayup ka! Anong ginawa mo kay Auntie!" sigaw ko habang dinuduro ko siya.
"Pinatay ko. Sagabal kasi siya sa pagmamahalan natin." parang baliw nitong sabi
habang nakangisi.
"Ang kapal ng mukha mo! Ikaw ang dapat mamatayl Hindi siyal" patuloy kong sigaw.
Unti unti itong lumapit sakin habang unti unti rin akong umaatras palayo sakaniya.
"Bakit ako? Siya dapat Eva! Alam mo bang buong
buhay mo ay puro kasinungalingan dahil sa babaeng yan? Wala na siyang pakinabang
sakin kaya dinispatya ko na!" natatawa nitong sabi.
Umiling ako dahil sa hindi makapaniwala. Hindi ko lubos maisip na kaya niyang
kitilan ng buhay si Auntie Beth dahil lamang sa kabaliwan niya.
"Eva.. madami akong alam tungkol sayo.. tungkol sa pamilya at magulang mo..."
garalgal nitong sabi.
"A-ano?" nauutal kong sagot.
"Surnama ka na sakin. Magsama na tayo! Sasabihin ko sayo! Aasawahin na kita!"
parang baliw nitong sabi habang unti unting lumapit sakin at hinawakan ng mahigpit
ang aking mga braso.
"Bitawan mo ko! Hayup kal Demonyo! Wala kang puso! Kaisa isang kamag anak ko ay
pinatay mo! Isusumbong kita sa pulis!" sigaw ko habang nagpupumiglas.
Nakita ko ang biglang pag alab ng kaniyang galit mula sa mga mata nito.
Hinawakan ako nito sa aking mukha.
"Subukan mo!" akmang hahalikan ako nito sa aking pisngi nang humandusay bigla si
tiyo sa sahig at ininda ang duguang ulo. Nagulat ako at napatingin sa kung sino man
ang humampas sakaniya.
Si Juancho!
May hawak siyang dos por dos sa kaliwang kamay at hinihingal pa sakaniyang ginawa.
"Eva! Let's go!" sabay lapit at hila sakin palabas ng kwarto.
"Mga walanghiya kayo!" dinig ko pang sigaw ni Tiyo Enteng bago kami tuluyang
makalabas ng bahay.
Tumakbo kami ni Juancho patungo sakaniyang sasakayan. Tanaw kona ito kaya takbo
lamang kami ng takbo.
"Juancho! Paano mo nalamang narito ako?" hingal kong tanong.
"l told you Eva. I have my eyes on you." marrin nitong sabi habang hinihingal din.

Chapter 20
Gay
Humahangos kaming sumakay sa kotse ni Juancho.
Pagkaupo ay agad niya itong pinaharurot palayo.
Lumingon ako sa likuran at hindi na nakita pa si tiyo. Parang nabunutan ako ng
tinik sa dibdib.
Tingin ko ay hindi na ito nagtangka pang sumunod. Bumuntong hininga ako dahil
gumaan ang aking pakiramdam.
"Anong ginagawa mo dun Eva? Does Franco even know this?" baritonong tanong ni
Juancho.
"l should be the one asking that Juancho! Bakit mo ko sinusundan? Are you using me
to destroy Franco?" akusa ko. Kumunot ang kaniyang noo habang hindi inaalis ang
mata sa daan.
"I'm not." mariin niyang sabi.
"Then how did you know I was here?" tanong kong muli.
"Sinabi ko na sayo Eva. This is my curiosity for you took me." sambit niya habang
hindi pa din inaalis ang
mata sa kalsada.
Nagpahatid ako kay Juancho sa bar.
Akala ko ay iiwan niya na ako pero nagulat ako ng hindi siya urnalis sa aking
likuran at patuloy pa din akong sinusundan kahit saan man magpunta. Hinayaan ko na
lamang siya at agad kong hinanap si Molly.
Ang damit ko ay marumi na dahil sa nangyari kanina. Hanggang ngayon ay hindi pa din
ako makapaniwala sa aking nasaksihan. Ang kaisa isa kong kapamilya ay wala na!
"Eva!" salubong ni Molly sakin habang nasa dressing room siya. Napatingin agad ito
sa aking likuran batid kong napansin niya na ang presensya ni Juancho na nakasunod.
"Kapatid ni Franco." bulong ko. Nanlaki ang kaniyang mata bago turnango at ngumisi
ng makahulugan.
"Anong ginagawa mo dito?" tanong niya.
Nagtungo kami sa sofa at doon napag isipang mag usap.
"Molly, patay na si Auntie Beth." malungkot kong
balita.
"Ano? Paanong... Nagpunta ka dun mag isa? Eva! Ano ka ba? Alam mong delikado!" nag
aalala at gulat n itong tanong.
Marahan naman akong tumango.
"That's why I followed her." mariing sabat ni Juancho sa aking likuran.
Tinaliman ko lamang siya ng tingin.
"laabot ko lang sana sakaniya ito." sabay labas ko ng invitation namin ni Franco.
Nanlaki ang mata nito at kinuha ang imbitasyon sa aking kamay.
"So totoo na nga? Congrats, Eva!" masayang yakap nito sakin.
"Salamat Molly. Punta ka ha? Kami na ang bahala sa pamasahe at accomodation ng mga
bisita kaya wala ka ng aalalahanin." tipid kong ngiti.
"00 namanl Teka, mabalik tayo sa usapan. Sinabi mong patay na ang Auntie mo hindi
ba? Sino ang may kagagawan?" napahinto siya sandali bago nanlaki ang mata.
"Wag mong sabihing?" tila iisa lang ang turnatakbo sa aming isipan.
Tumango ako dahil alam ko kung sino ang tinutukoy niya.
"Hayup talaga yang Tiyo mo eh! Palamunin na nga siya noon at muntik ka pang
gasahain!" pinadilatan ko siya ng mata dahil sa katabilan ng kaniyang dila.
Nakalimutan niya yatang hindi lang kaming dalawa ang narito. Nilingon ko si Juancho
na tila nabigla sa kaniyang nadinig ngunit hindi padin nagbago ang kaniyang
pagkakaupo sa aming likuran.
"Ewan ko ba Molly. Nasisiraan na yata siya ng bait. Gusto ko na siyang isuplong sa
pulis pero... hindi ko na alam." dismayado kong sabi.
"Mag iingat ka, Eva. Alam mo naman ang Tiyo mo.
Lahat gagawin para lang makalapit sayo." bilin ni Molly.
Maya maya pa ay lumabas na din ako ng bar not minding Juancho still behind my back
following me.
Ano bang problema niya at bigla na lamang siya sumusulpot kung kailan nanganganib
ang buhay ko? Ganun ba siya kadesperado?
Pumara ako ng taxi at agad naman huminto ito sa aking harapan. Akmang sasakay ako
ng umalis din ito.
"Ihahatid na kita." punong puno ng pag uutos ang baritonong boses ni Juancho mula
sa aking likod.
"Hindi na kailangan." mataray kong sabi ngunit hinatak niya ang aking braso patungo
sakaniyang kotse.
Binuksan niya ito at tinulak papasok sa 100b na tila wala na akong kawala.
Pagkapasok niya ay pinaharurot niya ang kaniyang sasakyan. None of us were talking
hanggang makarating sa tapat ng condo.
"Thank you." sambit ko bago lumabas agad.
Lumagapak din ang pinto ng kaniyang sasakyan indikasyon na lumabas din ito.
"Hey, wait up!" he called.
"Wag ka ng gumagawa ng mga dedisyon na ikapapahamak mo. Kung ayaw mo talagang
masira ang kung ano mang namamagitan sainyo ng kapatid 1<0." bahagya ang pagkunot
ng noo nito. Marahan lamang akongtumango.
"Eva!" nagitla ako sa malakas at baritonong boses na tumawag sakin.
Agad kong inawat si Franco ng akma nitong susugurin si Juancho.
"Franco! Stop!" sambit ko habang nakahawak sakaniyang braso.
"Anong ginagawa mo kasama 'to?" sabay duro kay Juancho.
Si Juancho naman ay nakangisi lamang na tila natutuwa pa sa reaksyon ng kaniyang
kapatid.
"Easy brother, wag ka ng magtanong dahil hindi mo rin gugustuhing malaman." he
smirked as he went inside his car and drove off.
Akmang susugod muli si Franco ngunit hinawakan kong muli ng mahigpit ang kaniyang
braso. Nang makalayo na ang sasakyan ay saka ko lamang siya binitawan. Tinalikuran
ako ni Franco at pumasok na sa condo. Nagmamadali naman akong sinundan siya. Ang
mahahaba niyang binti ay malalaki ang hakbang kaya naman hirap akong sundan siya.
Hanggang makarating sa unit ay hindi ito kumikibo. Dumiretso ito sakaniyang kwarto.
Sinundan ko naman siya. Biglaan itong humarap kaya nauntog ako sa matitigas nitong
dibdib.
"Anong ginagawa mo kasama siya? Tuwing iniiwan kita Eva ay hindi maganda ang
nangyayari now tell me do I need to tie you down on our bed just so you behave?"
seryoso at pagalit nitong sabi.
Nakayuko lamang ako. Hindi ko alam kung sasabihin ko sakaniya ang totoo.
"So-sorry Franco. Nakita lamang niya ako sa bar. Inaya niya akong sumabay kaya
sumabay na ako." mahina kong sabi.
"You should have told me!" bahagya ang pagsigaw niya.
Lumapit ako at hinawakan ang kaniyang kamay.
"Wag ka ng magalit." I sounded so sweet!
"Tss." talikod nito at umupo sa kama habang nakayuko at hinihilot ang senstido.
Nakanguso akong lumapit sakaniya at lumuhod sakaniyang harapan. Dalawang kamay na
ang aking hinawakan para wala siyang ibang magagawa kundi harapin ako.
"Sorry na kasi. Pangako hindi ko na uulitin." tinitigan ko siya sa mata. Umiling
lamang ito at bumuntong hininga. Bumitaw siya sa pagkakahawak ko bagkus ay binalot
niya ako ng yakap at hinila pahiga sa kama. Napatili ako sa gulat.
"Totoo na ba yan?" tanong niya.
"001" maagap kong sagot bago siilin siya ng halik.
Marahan at banayad ang bawat pagdampi ko ng labi sakaniya. Ang kaniyang kamay ay
hinawi ang takas kong buhok upang hindi sumayad sa aking mukha. Nararamdaman ko ang
umbok niya sa aking hita indikasyon na tinatamaan siya aming ginagawa. Ang aking
kamay ay nagtangkang hawakan ito ngunit hinawakan niya ito at pinigalan. Tinaliman
ko siya ng tingin.
"No sexy time for you. That's your punishment." he said as he tucked me in and he
drifted to sleep.
Argh! Damn you Franco!

Kinaumagahan ay sinama niya ako sakanilang

opisina. Kagaya ng dati ay panay ang bilin na naman sakin ng kung ano ano bago
umalis para sakaniyang meeting. Naupo akong muli sa couch at binuksan ang kaniyang
laptop. I typed in his username and password
FNICODEMO ang username niya at MONTECILLO naman ang password.
Napakadali namang tandaan ng password niya. Wala man lang wallpaper ang kaniyang
desktop. Isang folder lamang ang laman, agad ko naman itong binuksan.
F.N goals ang file name kaya nacurious ako.
Tumambad sakin ang mga larawan ni Franco at Nicola. Iba-iba. Nasa kama sila habang
magkayakap at hawak ni Nicola ang cellphone. May isa naman na nasa eiffel tower
sila at nakayakap mula sa likod si Franco. Bahagyang kumirot ang aking puso at
nangilid ang mga luha. This was dated last 2005 but I can't help but be jealous.
Biglang bumukas ang pinto kaya biglaan ko ding sinara ang laptop sa pag aakalang si
Franco iyon. Ngunit mali ako, naglalakad patungo sakin si Nicola. Ang kaniyang itim
na dress ay hapit muli sakaniyang katawan habang nakangisi at hawak ang hand bag
sakaniyang kabilang kamay.
"Wala si Franco." pangunguna ko ngunit feel at home itong umupo sa aking harapan at
nag cross legs. Revealing almost half of her butt.
"Don't worry, I'm not looking for him. I am here for you." mataman nitong sabi.
"Anong kailangan mo?" tanong ko.
Naglabas ito ng envelope mula sakaniyang bag at saka hinagis sa aking harapan.
Invitation ito ng aming kasal.
"See? Ex na lang ako pero lagi padin akong priority." Mapang-asar nitong sabi.
"Did Franco told you where was he yesterday? He delivered me that invitation
personally. In my condo." Mapang-akit nitong sabi.
Nanlamig ang aking kalamnan sakaniyang sabi. Pilit kong pinakakalma ang aking
sarili. Palaging ginagawa ito ni Nicola ngunit naiinis padin ako dahil apektado ako
sakaniyang mga sinasabi.
"Anong gusto mong palabasin?" tanong ko.
Nabigla ako ng pinalo niya garnit ang dalawang kamay sa lamesa kaya umalog ang
papel sa ibabaw nito. "ltutuloy mo talaga ang kasal na yan ha Eva? I am now telling
you to turn back habang may oras ka pa!" galit nitong sabi.
"At bakit ko naman gagawin yun?" pinantayan ko ang galit na kaniyang binigay.
"Believe me Eva. Madami na akong alam sayo. Masiyado ng madami actually. Do you
really want to know? Baka ikaw mismo ang umatras sa kasal na yan pag nalaman mo.
Hindi na kita kailangang pilitin." makahulugan nitong sinabi bago tumayo at inayos
ang laylayan ng kaniyang dress.
"Franco hasn't changed dear. He's still really god damn amazing in bed as usual.
Ask him where was he last night bago siya umuwi sayo. God. I can still even feel
him in between me." she licked her lower lips before she went out leaving me
speechless.
Nangilid muli ang aking mga luha at nagkuyom ang mga palad dahil sa galit.
Maya maya pa ay pumasok na si Franco ng nakangiti. Turnayo ako ng nakalapit na ito
sakin at sinalubong siya ng sampal sa mukha. Lumagapak ang aking palad sakaniyang
mukha. Humahangos ako at mariin ang tingin niya sa akin ng harapin akong muli.
"Nicola came here. Is it true? You gave our wedding invitation straight to her
condo? Ha? Franco?" mapait kong sabi habang unti unting lumalandas ang pinigilan na
luha.
Namungay ang mata nito at tila umaamin naman sa akusasyon ko. Unti-unting lumapit
ito at akmang hahawakan ang kamay ko ngunit maagap ko itong hinawi.
"Don't touch me! So totoo nga?" paratang kong muli.
"Yes, Eva. Pero binigay ko lang naman yung invitation. I just want her to be there
and witness our love for each other." mahina nitong sabi.
"So normal na nag sesex padin kayo?" tanong kong muli.
"No Eva! Walang nangyari. She initiated but- I ' I cut him off and get my bag
before facing him again.
"Tama na Franco. Baka hindi magandang ideya muna magpakasal ngayon." akmang aalis
ako ng pinigilan niya ang aking kamay.
"Eva please." pakiusap nito.
"Just let me go for now Franco. I am thinking to call off the wedding. So please
give me time to think." buntong hininga ito at unti-unting binitawan ang aking
kamay.
Umuwi muna ako sakaniyang condo unit. I went directly to Franco's room. Hinanap ko
ang kontrata naming dalawa. Gusto ko ng bawiin lahat ng napagusapan! Kung ganito na
hindi pa din siya magbabago ay walang mangyayari kasal. Isang envelope ang kinuha
ko mula sa kaniyang drawer.
Kinuha ko ang laman at sinilip. Ito nga yun, hinila ko ito ngunit sandamakmak na
litrato ang tumambad sakin. Lumuhod ako para pulitin ito isa isa, napakunot ang
aking noo sa aking mga nakita.
I saw some old pictures of his parents. They're holding two babies, malamang si
Juancho ito at si Franco. I turned again to another and saw their toddler pictures
this time. Nalibang ako kakatingin kaya umupo muna ako sa kama ni Franco. Cute pa
sila ng mga panahon na to eh, ngayon mga bwisit na sa buhay!
Nilipat kong muli nang isa pa at nanlamig at nagimbal ang aking kalooban.
I saw the kid who saved me back then.
Halos hindi nagkakalayo ang itsura nila kaya hindi
ko malaman kung sino ba sakanila ang batang yun.
So all along Franco knew everything about me? Lahat lahat pati na din ang aking
nakaraan? Sino sakanila ang batang yun? At the back of mind I have always wanted to
thank that boy.
Franco is definitely a liar! Napakasinungaling niyal He planned all of this but
why?
Tumulo na ang aking mga luha. Pinunasan ko ito at binitawan na ang lahat ng aking
hawak. Nagtungo ako sa aking kwarto at nilgpit na ang mga gamit. I need to get out
of here. I should not trusted Franco in the first place!
Lumabas ako dala dala ang aking mga gamit. Habang patuloy padin ang paglandas ng
mga luha. Kung talagang gusto niya si Nicola ay pinalalaya ko na sila!
Tinahak ko na ang hallway palabas. Napahinto ako ng makadinig ng malakas na ungol
na nagmumula sa isang kwarto. Naglakad ako pabalik at napahinto sa tapat ng unit ni
Tristan.
Nilapit ko ang aking tenga sa tapat ng pinto ni Tristan. Habang tumatagal ay
lumalakas ang ungol nitol Marahas kong kinatok ang pinto.
"Tristan? Tristan? Are you alright?" hindi padin tumitigil ang pagungol kaya naman
pinihit ko na ang doorknob at nagalak ng bukas ito.
Hindi na ako nagdalawang isip na buksan ito. Dirediretso akong pumasok sakaniyang
unit ng nanlaki ang aking matal
"Holy shit!" sigaw ko habang takip ng kamay ang bibig.
On top of Tristan's naked body is Ezra's naked back! What the f* *k!
Napabalikwas ang dalawa at gulat na gulat sa aking presensiya.
"Eva!" sabay silang tumayo kaya tumambad sakin kaya napatakip ako ng mukha dahil
kitang kita ko ang mga pagkalalake nila!
"Anong ibig sabihin- Ezra? Tristan?" napailing ako at lumabas na lamang.
So Ezra and Tristan were gay? Oh my God! Ano pa bang hindi ko nalalaman?
Readers also enjoyed:
A Virgin (TAGALOG) C)
o 166.8K Read
TAGS billionaire possessive family

Chapter 21
Deal
Nanlalamig akong nagtungo sa elevator habang nanginginig ang kamay na pinipindot
ang buton nito. Ezra and Tristan were gay? Si Ezra ay halos matagal ko ng kilala,
sa itsura nitong matipuno at makisig ay hindi mo kailanman maiisip na isa pala
siyang kapederasyon.
Si Tristan naman ay..
I even let him kissed mel
Isipin mo na lamang kung gaano siya kalalake para sakin upang hayaan ko siyang
halikan ako!
Napailing na lamang ako habang yakap ang aking sarili pababa ng condo bitbit ang
aking luggage bag na dala ko noong bagong salta pa ako dito. Iniwan ko lahat ng
garnit na ibinigay ni Franco at dinala lang ang mga garnit na alam kong akin at
sarili kong bili. Maging ang mga atm at credit cards ni niya ay iniwan ko din, wala
na akong karapatan pa sa mga bagay na iyon. Noong una pa lamang ay sana hindi na
ako pumayag pa sa set up na ganito, masiyado akong nagpadala sa pera.
Ngayon ay labis tuloy ang aking pagsisisi.
Pumara ako ng taxi at nagpahatid sa kumpanya nila Franco. Gusto ko pa din mag
paalam ng maayos kahit na hindi maayos ang naging trato niya sa akin. Lumaki ako sa
buhay na hindi narasanan ang mahalin at arugain, kaya hindi na bago sa akin ang
ganitong pakiramdam.
Aminado akong masakit, si Franco ang unang nagparanas sakin ng mga bagay na
kailanman hindi ko pa natatamasa sa aking buhay. Kahit panandalian lamang ang lahat
at maituturing na ilusiyon lang ito.
Pagkarating sa floor nila Franco ay nagtungo muna ako sakaniyang sikretarya na
labis ang panunuri ng mga tingin sakin at sa bitbit kong mga gamit.
"Nasa 100b ba si Franco?" tanong ko.
"Uh, kararating ko lang po galing CR eh, kung gusto niyo ay tatawagan ko na lang si
Sir." akmang kukunin nito ang telepono ng pigilan ko.
"Huwag na, ako na lang ang papasok. Salamat." I smiled slightly before heading to
Franco's office.
Kumunot ang aking noo nang makitang nakaawang kaunti ang pintuan ng kaniyang
opisina. Sino na naman kaya ang nasa 100b? Si Nicola?
Siguro ay akala niyang nagtagumpay na siya dahil napasuko na nila ako! Na tama siya
ako ang susuko dahil una pa lamang ay siya na ang gusto ni Franco at kailanman
hindi na mababago!
Umakyat ang dugo sa aking ulo na sa kahit anong oras ako ay kantiin talagang
lalaban ako! Padarag akong lumapit sa pinto at akmang pipihitin ito ng makadinig ng
sigaw sa 100b. Napahinto ako ng bahagya at inilapit muna ang aking tenga para
marinig ang nasa 100b.
"What did you told her? Panigurado ay may sinabi ka! Noong gabing nagkita kayo
tama?" sigaw ni Franco na nagpahinto sa akin.
"Wala akong sinabi Franco wag kang tamang hinala bitawan mo ako! Kung umalis siya
ay dahil sa kapabayaan mo iyon!" sigaw pabalik ni Juancho.
Marahas kong itinulak ang pinto at naabutan silang nanlilisik ang mata sa isa't
isa. Si Franco ay hawak ang kwelyo ni Juancho samantalang si Juancho naman hawak
ang mga kamay ni Franco upang pigilan ito.
Agad ko namang naagaw ang atensyon ng dalawa kaya mabilis silang humiwalay sa isa't
isa at inayos ang kanilang mga damit.
"Anong dapat kong malaman na hindi dapat sabihin ni Juancho ha Franco?" tanong ko
kay Franco na agad namang umiwas ng tingin sa akin.
"See brother? Wala akong sinabi sakaniya. Ngayon kung gusto mo ay ikaw ang magsabi
para magkaalaman na." seryoso ngunit bakas ang panunuya sa boses ni Juancho.
"Ano Franco? Sabihin mo! Lahat ng kasinungalingan ay nasabi mo na sakin ngayon ka
pa ba mahihiya?" galit man ako ay pinigilan ko padin ang paglandas ng aking luha at
panginginig ng boses.
Masakit para sakin ang makita siyang ganito, alam kong ayaw niya ang nauungusan ng
kaniyang kapatid. Ang lalakeng ito ang kaisa isang lalakeng mahal ko kaya masakit
sakin na ginaganto ko siya.
"Eva, please mag usap muna tayo. Magpapaliwanag ako." akmang lalapit ito at
hahawakan ang aking braso ngunit hinawi ko ito.
"No Franco, if this is just another lie that you will make me believe wag mo ng
tangkain!" Punong puno ng sakit ang aking boses.
"Hindi mo pa dapat malaman ngayon! Sasabihin ko sayo lahatjust give me time to fix
everything!
desperado nitong sabi ngunit kunot noo ko lamang siyang binalingan.
"Want to know the truth? Interested who's the boy who saved you years ago right? Sa
kakahuyan kung saan tadtad ka ng sugat at galos?" sabat ni Juancho na labis pang
nagpakuryoso sa akin.
"Shut up!" sigaw at duro ni Franco.
"Come with me then, Eva. I'll tell you the truth. Everything that you need to
know." walang bakas ng biro sa boses ni Juancho bago siya naglahad ng kamay na tila
pinapasama ako sakaniya.
"No please, Eva." pabulong na halos sambit ni Franco.
I saw sadness and pleading in his eyes but I don't feel anything aside from anger
and doubt. Pag nagpadala na naman ako sakaniya ay tiyak uulit at uulit na naman
ito.
Dahan dahan akong lumapit kay Juancho at tinanggap ang nakalahad nitong kamay.
Hindi ko na nilingon pa si Franco ng iwan namin siya sakaniyang silid.
Dinala ako ni Juancho sakaniyang kotse at sa condo niya raw kami mag uusap. Tahimik
buong byahe hanggang makarating sa unit niya.
"Juancho ano ba yun? Ano ba yung dapat kong malaman?" desperada kong tanong
sakaniya. Nagtungo siya sa kaniyang kwarto at lumabas ng may hawak na kahon.
Iniabot niya ito sakin kaya agad ko namang tinanggap at binuksan.
Punong puno ito ng larawan ko noong dalagita pa at pinagtangkaan ni Tiyo Enteng.
Nakahiga ako sa kakahuyan at walang malay. Puro galos ang binti at braso.
Kinilabutan ako sa mga nakita 1<0.
"Iyan ka noong makita ka namin ni Yaya Sol sa kakahuyan, duguan at walang malay. Do
you even remember Eva? You told us you got almost raped by your relative." mariing
sambit ni Juancho.
"l-ikaw ang batang yun?" bakas ang gulat sa aking boses. Hindi ako makapaniwala na
si Juancho iyon. Kaya pala tahimik lamang ito at madalas na parang nagmamatyag
palagi. lyon pala ay nakaparami na nitong alam!
"Pasensiya na kung ngayon ko lamang inamin, alam mo naman ang kapatid ko."
paliwanag niya pa.
Umiiling iling ako. I feel thankful for him yes, pero hindi ko alam kung bakit
medyo dismayado ako dahil hindi si Franco iyon.
"Salamat kung ganun Juancho, utang na 100b ko sainyo ni Nanay Sol kung bakit buhay
pa ako ngayon. Nasan na nga pala siya?" tanong ko.
"Nasa probinsiya. She's too old to work. Kung gusto mo ay dalawin natin siya." he
gave a slight smile.
"Remember the games we played back then?" malambing niyang tanong.
"00 naman." natatawa kong sagot.
Natigilan ako ng bahagya ng lumapit ito sa akin yakapin ako. Ang aking ulo ay
nakadikit sakaniyang matigas na dibdib habang hawak niya ang likuran nito.
"Thank God you're safe. Ang tagal kitang hinanap kung alam mo lang." halos pabulong
nitong sambit.
"Pero bakit ayaw ni Franco na malaman ko ang lahat? Hindi ko maintindihan kung ano
ang kinalaman niya dito." Taking-taka ko bago humiwalay sa pagkakayakap niya.
Bumuntong hininga muna ito bago sumeryoso ang mukha.
"Noong umuwi ako na kami ng Maynila ay pinakita ko sakaniya ang mga larawan mo,
noon pa lamang ay gusto ka na niya. Noong kinwento ko na naglaro tayo ay nagalit
siya sakin, wag na daw kitang papansinin dahil gusto ka niya. lturo ko daw kung
saan ka makikita pero mga bata pa kami noon para bumyahe mag isa.
Hanggang sa ngayon na nahanap ka niya, at sinigurado niyang hindi ka na makakatakas
sakaniyang paningin." paliwanag niya.
"Napaka selfish talaga niya. Gusto niya ay sakaniya lahat? Ako pati si Nicola? Kaya
pala ayaw ka niyang ipakausap sakin noon pa lang dahil alam mo ang katotohanan!
Napakasama niya talaga!" galit na galit kong sambit.
Buong pagkakaalam ko ay si Juancho ang makasarili pero wala ng mas makasarili pa
sakaniya. Gusto niya ay lahat ng tao mapapasunod niya.
"Bakit dala mo ang mga gamit mo? Umalis ka na kay Franco? Saan ka manunuluyan?" nag
aalalang tanong ni Juancho.
"Hin-hindi ko pa alam. Baka bumalik muna ako sa club-I'
"At ano Eva? Sundan ka ulit ng tiyo mo? Tandaan
mo hindi pa natin siya napapahanap sa mga pulis kaya hindi pa tayo dapat
magpakampante." napabuntong hininga na lamang ako.
"Kung gusto mo ay dito ka muna sa kin, I have extra room for you here." napatingin
ako kay Juancho.
"Wag nal Nakakahiya! Lalo pag nalaman ng mga magulang niyo, una kay Franco tapos
sayo naman ngayon." sambit ko.
"Ofcourse I won't tell ano ka ba naman." napaisip ako sakaniyang alok. Wala naman
sigurong masama kung papatusin ko ito, pansamantala lang habang naghahanap ako ng
ibang matutuluyan.
"Oh sige, basta maninilbihan ako para sayo. Ako ang maglilinis o magluluto. Basta
utusan mo ako. Ayaw kong maging libre ang paninirahan ko dito. Kung hindi ay hindi
ako papayag." halos matawa ako sa aking boses dahil tila ako pa ang may kundisiyon.
Nakakunot ang noo nito at nakakrus ang mga braso na tila sinusuri ang aking
sinasabi. Maya maya pa ay dahan dahan na itong tumango.
"Fine. It's a deal." pagsuko niya.
Secret of the Crescent..
JAMA
They defeated the i r enemy. They were able to un•te their packs. Now

Chapter 22
Mahal
Kinagabihan ay naisip kong burnalik na muna sa lugar kung saan may tatanggap sakin
at walang tatanggi-sa club. Malawak ang ngiti ni Mamang Ruby ng salubungin ako ng
yakap.
"Eva! Mabuti naman at nagbalik kal Mag popole ka ba?" tanong nito.
"Pwede pa ba mamang?" nahihiya kong tanong.
llang araw akong absent kaya nakakahiya kung kalian ko lamang kailangan ay saka ako
nagpupunta.
"00 namanl Ano ka ba! Laging may nakahandang costume sayo diyan incase naisipan
mong burnalik." masayang sambit ni Mamang bago ako yakapin at iwan.
Nagtungo naman ako sa dressing room kung saan wala pang tao. Siguro ay abala pa ang
mga ito sa paninigarilyo at pakikipagchismisan. Humarap ako sa salamin at
pinagmasdan ang aking sarili. Namumutla na ang aking mga labi kaya agad ko naman
itong binasa at nilagyan ng pulang lipstick. Sinuklay ko garnit ang aking daliri
ang magulonh buhok.
Naisip kong masiyado ng kumplikado ang buhay ko ngayon. Noon ay wala akong ibang
alam gawin kundi ang mag sayaw at kumita ng pera para may maipadala kay Auntie.
Ngayong wala na siya ay pawang sarili ko na lamang ang aking iniintindi, wala na
din si Franco para tupadin ang pangako niya sakin. Mapait akong ngumiti at dinampo
ang darnit sa aking harapan. Dito ka nababagay Eva, wala kang karapatang umakyat sa
rurok dahil clito ka nakatadhana.
Sinuot ko na ang costume ko at lumabas na para magtanghal. Dito ako nababagay, sa
lugar kung saan hindi ko kailangan magpanggap na ibang tao, kailangan ko lang ay
maging ako ay hahangaan na ako ng ibang tao.
Hiyawan ang sumalubong sa akin paglabas ng pulang kurtina na sinamahan pa ng
pagpalakpak at pagpadyak.
"Hooooooo! Sawakas namanl"
"Yan! Ganyan kaganda at kaseksi dapat!"
"Eva mahal ko! Sumama ka na sakin!'
llan lang yan sa mga sigaw na aking narinig na nginitian ko na lamang. Kailangan ko
lang enjoyin ang gabing ito dahil pasalamat ako ay binalikan pa akong trabaho.
Hinawakan ko ang malamig na poste sa aking harapan kasabay ng tugtugin na punong
puno ng pagmamahal ay sensualidad. Hindi na ako nagpatumpik tumpik pa at sumampa na
agad at nagpalambitin hanggang sa dulo at dahan dahan kong sinayaw ang aking mga
kamay. Nagpabulusok ako pababa at nagsplit sa dulo sabay maarteng turnayo habang
inuusli ang aking balakang at puwit na nag ani ng malalakas na hiyaw. I swayed my
hips to the rythym of the song while touching my body seductively. Matapos ang
aking performance ay agad namang naghagisan ng pera sa entablado na aking
kinatatayuan.
Wala ka pa ring kupas Eva.
Sinuot ko ang aking roba at burnaba. Sinalubong ako ni Molly ng nakangiti.
"Ang galing mo padin!" puri nito.
"Salamatl Bumalik ka na dun. Ang lagkit ng tingin sayo nung parokyano mo oh!"
sambit ko sabay turo sakaniyang costumer na halatang naiinip na sa sandaling pag-
alis ni Molly sakaniyang tabi.
"Aba hayaan mo siya para malaki-laki ang ibigay sakinl Kaya nga eto lang ang suot
ko eh para lubusang
maglawayl" hagikgik nito.
"Oh Sige na, lalabas muna ako. Yosi lang saglit." paalam ko sabay labas.
Wala na namang tao sa labas dahil abala na ang lahat sa kaganapan sa 100b. Bumili
ako ng yosi sa kalapit na tindahan at agad sinindihan ito. Malamig na ang simoy ng
hangin dahil lumalalim na ang gabi.
Nagulat na lamang ako ng may malakas na humapas sa aking likuran, natumba ako sa
lapag ay napangiwi sa sakit. Kasunod nito isang panyo ang tumakip sa aking bibig at
ilong hanggang sa nanlabo na ang aking paningin at nawalan ng malay.
Nasilaw ako sa liwanag na nang gagaling sa bintana. Amoy kalawang at amoy usok ang
silid na kinalalagyan ko. Nakahiga ako at ang mga kamay ay nakatali sa aking likod.
Nanghihina man ako ay pilit ko pa ding tinatanggal ang pagkakatali. Pilit kong
ipinikit ang aking mata makapag adjust sa liwanag at Makita ko kung nasaan ba ako.
Dahan-dahan akong umupo. Tinignan ko ang aking sarili at nagpapasalamat ako dahil
ganoon pa din naman ang aking saplot. Nakasuot pa din ako ng roba. lginala ko ang
aking paningin upang malaman kung nasaan ako, batid kong lumang warehouse ito.
Ngunit sino ba ang nagdala sa kin dito? Labis labis na ang takot na aking
nararamdaman.
"Gising ka na pala mahal ko." labis ang aking takot ng lingunin ang isang pamilyar
na boses.
"lkaw na naman? Kailan mo ba ako titigilan?" galit kong sigaw sa kadarating lang na
si Tiyo Enteng.
Nanginginig ang aking laman sa takot at galit. Nakangisi ito at dahan dahan namang
lumapit at lumuhod sa aking harapan.
"Lumayo ka! Lumayo ka sabi!" sigaw ko ngunit hindi ito nagpatinag.
"Kailangan mo ako Eva... Hindi ba at gusto mong malaman ang mga bagay na inilihim
sayo ng magaling mong Tiyahin? Narito ako para sabihin sayo lahat." magaspang ang
kaniyang boses gawa ng katandaan.
"At bakit naman ako maniniwala sayo?" sarkatisko kong sagot.
"Hindi ka pa din ba maniniwala kung sasabihin kong buhay ang mga magulang mo?"
nakangisi nitong sabi. Napahinto ako at napakunot ang noo sakaniyang sinabi.
"A-anong sabi mo? Sinungaling! Patay na silal Lahat
ay gagawin mo para paniwalaan kita?" galit kong sagot. Lahat talaga ay gagawin niya
at sasabihin surnama lang ako sakaniya.
"Mahal kong Eva.. Maniwala ka.. Hindi ako nagsisinungaling, paano mo nasabing patay
na sila? Ni hindi mo nga alam kung anong kinamatay nila at kung saan ba sila
nakahimlay eh hindi ba? Nagpaniwala ka lang sa hangal mong tiyahin!" humalkhak pa
ito.
"Bakit naman magsisinungaling sakin si Auntie!?" galit kong tanong. Tumayo ito
nagpagpag ng alikabok sakaniyang mga kamay.
"Gusto mong malaman? Huh! Dahil may gusto siya sa iyong Ama! Galit na galit siya
dahil hindi siya ang piniling mahalin ng Ama mol Kaya ganoon na lamang ang galit
niya sayong Ina at sayo!" nanlaki ang aking mata sakaniyang sinabi. For a moment I
felt that he was telling the truth. My mom and Auntie Beth were not that close even
before, on her last days I never seen Auntie Beth cried or even got sad. Punong
puno ng galit ang kaniyang pakikitungo sakin. Kaya din ba wala siyang ibang sinabi
kundi walang hiya ang aking ina?
"May gusto si Auntie Beth sa Tatay ko?" gulantang kong tanong.
"00 mahal ko! Pero wala naman akong pake noon
kaya kahit alam ko ay sinakyan ko na lamang ang matanda mong Tiyahin!" sabay tawa
nito na labis na nagpainis sakin.
"Paano ka mamahalin ni Auntie kung wala ka naming ibang ginawa kundi ang baliwalain
lamang siya at pakinabangan lamang ang kung anong mayroon siya!" galit na galit
kong sabi.
Ni hindi ko manlang nailibing ng maayos ang mga labi ni Auntie. Tuluyan ng lumandas
ang aking luha. Mahal na mahal ko si Auntie kahit ano pa man ang nagawa niya sakin.
"Pakawalan mo na ako! Wala kang mapapala sakinl" pakiusap ko.
"Sayo wala pero sa kasintahan mo meron! Kailangan ko ng pera Eva!" nagulat ako
sakaniyang sinabi. Sinong kasintahan ang tinutukoy nito?
May pinipindot ito sakaniyang telepono na tila may tinatawagan.
"Ako si Enteng. Tiyuhin ni Eva! Hawak ko siya ngayon! Kung nag-aalala ka talaga ay
magpunta ka clito at magdala ka ng limang milyon kapalit ng buhay niya!" sambit
nito bago lumuhod muli sa aking harapan at itinapat ang telepono.
"Magsalita ka!" sigaw nito.
"Eva? Eva? Are you there?" baritonong boses ni Franco ang nasa kabilang linya.
"Franco! Wag kang pupunta! Ayos lang ako-" tinanggal agad ni Tiyo Enteng ang
telepono at ibinato sa gilid matapos ay galit akong binalingan.
Isang malakas na sampal ang iginawad niya sakin na labis kong ikinangiwi. Hinawakan
pa niya ako ng mahigpit sa aking mukha.
"Wag na wag mong subukang sirain ang mga plano ko, Eva! Kung hindi ay susunod ka na
sa Tiyahin mol" banta nito bago ako iniwan sa malamig na sahig.
Lumandas muli ang aking mga luha. Nalasahan ko na ang dugo sa aking mga labi. Sana
ay hindi na magpunta si Franco, natatakot ako sa kayang gawin sakaniya ni Tiyo
Enteng kahit kayang kaya naman niya ito.
Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako.
Naalimpungatan ako dahil sa gutom at sa mga bulong bulungan.
"Ang kinis naman pala ng pamangkin mo Enteng!
Baka pwedeng paisa!" halakhak ng kausap ni Tiyo.
"00 nga! pakinabangan naman natin!" sabi naman ng isa.
"Tumigil kayo! Akin lang yan! Pera lang ang sainyo pag dumating na ang boypren
niyan!" sagot naman ni Tiyo.
"Eva! Eva! Where the f**k are you!" napatuwid ako ng upo ng marinig ang boses ni
Franco mula sa labas.
"Buksan niyo! Siguraduhin niyong siya lang mag-isa at kumpleto ang pera!" sigaw ni
Tiyo Enteng sabay kuha ng baril at binigay sa dalawang alipores niya na hindi ko
alam kung saan niya nakuha.
Si Tiyo Enteng naman ay dumiretso sakin at hinatak ako palayo. Niyakap ako mula sa
likuran at pinulupot ang braso sa aking leeg bago tinutukan ng baril.
Maya maya pa ay namataan ko na si Franco na nakasuit and tie pa rin, kakagaling
lang siguro niya sa opisina at sumugod na dito. Hawak siya sa magkabilang braso at
tinututukan din ng baril.
"Franco!" sigaw ko. Humigpit naman ang hawak sakin ni Tiyo.
"l have the money you can have it all! Just let Eva go!" sigaw ni Franco.
"Huwag mo kaming utusan kung ayaw mong pasabugin ko ang utak niyong dalawa!" banta
ni Tiyo.
"Huwag niyo siyang sasaktan! Nakikiusap ako." malumanay na pakiusap ni Franco.
Kinuha na ng dalawang alagad ni Tiyo ang bag na naglalaman ng pera. Masaya ang mga
mukha nila pero maagap silang sinuntok ni Franco. Napatumba ang lalake at akmang
susugurin siya ng isa pa pero napigilan niya ito at pinipilipit ang mga braso nito.
"Francol Tama na!" sigaw ko.
"Kapag hindi ka tumigil ay papuputukan ko itong babae na to!" banta ni Tiyo na agad
nagpatigil kay Franco. Burnangon naman ang dalawang lalake at gumati ng suntok kay
Franco bago inihagis sa paanan ko. Itinulak ako pababa ni Tiyo para maging
magkalebel kami.
"Diyan lang kayo! Ang kapal ng mukha mong labanan kami! Wag na kayong magtangkang
tumakas dahil isa sainyo ang mamamatay!" natatawang sambit ni Tiyo bago nila kami
iniwan ni Franco.
Duguan ang mukha ni Franco dahil sa mga suntok na natamo niya mula sa alipores ni
Tiyo. Tuloy tuloy naman ang pagtulo ng aking mga luha dahil sa pagkahabag sa
sitwasyon ni Franco.
"Bakit ka pa kasi pumunta! Tignan mo ang nangyari sayo!" sermon ko sakaniya habang
patuloy ang paghikbi.
"Wala ito Eva, ayos ka lang ba? Did he hurt you?" nag alala nitong tanong. Siya
itong duguan pero ako pa din ang iniintindi niya.
"Ayos lang ako Franco! Ikaw nga diyan yung puro sugat! " pahisterya kong sambit.
"Hinanap kita Eva, halos mabaliw ako kakahanap sayo kaya wala itong mga sugat na
ito. All I want is to go home with you safe and complete. Hindi ka padin ba
naniniwalang mahal kita?" mas lalong bumuhos ang aking mga luha dahil sakaniyang
sinabi. Niyakap ko na lamang siya ng mahigpit.
Isang pagpapatunay ang pagtaya niya ng kaniyang buhay maligtas lamang ako. Kung
bakit ba kasi ako nagpadala sa galit hindi pinakinggan ang mga paliwanag niya ay
hindi na kami aabot sa ganito.
"Mahal kita Eva, kahit kay satanas ay makikipaglaban ako. Kahit sa impyerno ay
susundan kita, Tandaan mo yan." nanghihina nitong sabi.
"Sshhh. Mahal din kita Franco. Patawarin mo ako." naluluha kong sabi bago siya
ginawaran ng halik.

Chapter 23
Promise
Hindi ko namalayan na nakatulog pala kami ni Franco. Nagising ako ng nakasandal
siya sa balikat ko habang ako naman ay nakasandal sakaniyang ulo. Naalimpungatan
ako dahil sa wang wang na nagmumula sa labas na wari ko ay mga pulis.
"Franco.. Franco wake up! May mga pulls! We are safe now!" alog ko sakaniya kaya
bahagya na nitong dinilat dilat ang kaniyang mga mata. Tumuwid siya ng upo at
tinignan muna ako bago tumingin sa liwanag na nagmumula sa pinto sa labas. Nilibot
ko ang aking paningin para makita si tiyo enteng pero wala ito.
Nanlaki ang aking mata nang pumasok si Juancho! Sa likuran niya nakasunod ay mga
pulis. I felt Franco stiffened a bit before he stood up and faced his brother. He
took of his suit and covered my body. Nakaroba padin pala ako.
"Are you guys okay? Were you hurt?" bakas ang sinserong pag aalala ni Juancho.
Franco's arms immediately wrapped around my shoulders. Pinigilan ko ang pag irap
dahil sakaniyang ginawa. Napakaseloso talaga ng isang to!
"Ayos lang kami Juancho. Nasan si Tiyo Enteng?" maya maya pa ay lumapit na ang mga
pulis samin.
"Sir, nilibot na ho namin ang buong lugar pero wala na sila. Tingin ho namin ay
nakatakas sila. Pero patuloy ho namin hahanapin ang suspek at kaniyang mga kasama."
paliwanag nito.
"Yes please. Magbabayad kami kahit magkano mahanap lang ang taong yun." baritonong
utos ni Franco.
"Sige PO. Aanyayahan lang po namin si Ms. Eva sa presinto para mahingan ng
statement ukol sa kasong ito." agad naman akong turnango.
"Ihahatid ko na kayo." sambit ni Juancho.
Napatingin ako kay Franco. Pinakikiramdaman ko kung papayag ba siya.
"Thank you, Kuya." parang hinaplos ang aking puso sa nadinig.
Bahagyang ngumiti si Juancho bago tinapik sa balikat si Franco na tila sinasabing
walang anuman ang kaniyang ginawa. Nakakatuwang tignan paminsan minsan na
nagkakasundo sila.
Agad kaming nagtungo sa kotse ni Juancho para pumuntang presinto. Inantay naman
nila akong matapos sa pagbibigay ng statement kahit inabot na kami ng tanghali bago
makauwi.
"Salamat Juancho. Kung hindi ka dumating ay baka kung ano ng nangyari sa amin."
pasasalamat ko kay
Juancho habang nasa bukana kaming tatlo ng condo.
Nakakatawang isipin na dito din pala ang bagsak ko sakabila ng pag aalsa balutan at
pakikipagtalo ko kay Franco. Ayaw ko muna sanang sumama pero hindi pumayag si
Franco na babalik ako sa club.
"Walang anuman Eva. Noong nawawala kayong dalawa ay kinutuban na ako kaya agad
akong nagpatulong sa mga pulis. Natakasan nga lang tayo pero wag kayong mag alala
dahil gagawin namin ang lahat para hindi na siya makalapit pa sayo." tinapik ni
Juancho ang aking braso.
"Baka hinahanap kana sa RM kuya. Mauna ka na." bahagya kaming natawa sa reaksyon ni
Franco. Kahit kailan talaga. Nagpaalam na nga si Juancho ng tuluyan.
Pagkapasok namin sa unit ni Franco ay nakabusangot itong humarap sakin.
"l don't like the way you look at my brtother. You seem so sweet." agad ko naman
itong pinalo sakaniyang dibdib.
"Ano bang sinasabi mo? Nagpasalamat lang ako sakaniya no! Malamang kung hindi siya
dumating ay ano na ang nangyari satin." I rolled my eyes heavenwards.
Bumuntong hininga lamang ito at niyakap ako ng mahigpit.
"Sobra akong nag alala sayo Eva. I can't afford to lose you. Just thinking of it
makes me insane." baritono nitong sabi.
"I'm sorry. Nasaktan lang talaga ko." malungkot kong sabi. Agad naman siyang
humiwalay sa pagkakayakap at hinarap ako.
"Promise me one thing. Sakin ka lang maniniwala mula ngayon pwede?" pakiusap nito.
Marahan naman akong tumango.
"Good. Enough of that. Let's catch up first." ngumisi si Franco at nilagay ang
takas na buhok sa likuran ng aking tenga. Bahagya akong kinalibutan sakaniyang
ginawa.
God! I really can't deny that I missed this guy!
Franco removed his suit from my shoulders. Mariin ang bawat titig niya. Hindi ko
alam kung bakit nilalamig ako, sa aircon ba o sa kabang nararamdaman ko.
Next thing I knew he was already removing the ribbon of my robe. The silky robe
immediately went down to the floor.
Suot ko padin ang two piece na sinuot ko noong nagsayaw ako sa club. Nakakahiya nga
dahil 2 days ko na halos itong suot.
"You promised me that you will no longer go back to that club but you broke it."
mariing sabi ni Franco.
Mangangatwiran sana ako pero nilagay niya ang kaniyang hintuturo sa aking mga labi.
"Sshh. Let me punish you first." seryoso nitong sabi bago ako siniil ng halik.
My hands automatically enveloped into Franco's neck. I can feel the longing for his
kisses and I can't deny the fact that I missed this too!
His tounge played inside my mouth very well. I can even feel Franco's manhood
poking my stomach! Ano ba naman yan! Naghahalikan lang kami ay tinamaan na
agad siya!
Dahan dahan niya akong iginaya sakaniyang kama. Napahinto kami sa paghahalikan
dahil umupo ako samantalang siya ay nasa harapan ko at tinatanggal ang kaniyang
polo. Napapalunok ako habang isa isa niyang tinatanggal ang bawat butones ng
kaniyang damit.
His six packed abs and hairy chest immediately flaunt infront of me. I can't deny
the fact that this guys has really good built. Pwede na siyang mag model sa
magazine sa ganitong katawan!
Sunod niya namang tinanggal ang kaniyang belt at ibinaba ang kaniyang pantalon. Ang
umbok sakaniyang gitna ay hindi na nawala bagkus ay mas lumaki pa yata!
Lumapit siyang muli at itinapat ang kaniyang umbok sa aking mukha. He held my hand
and let me touch it. Hindi nga ako nagkamali! Ang tigas nito!
I gently stroked it up and down while looking at Franco's face. His adams apple
immediately moved as he looked at me. Maya-maya pa ay pumungay ang mata nito. Unti
unti kong ibinaba ang kaniyang boxer short revealing his manhood. Hindi
maipagkakaila na nakaramdam ako ng init nang makita ko ito.
I immediately kneel infront of his.
"Fuck." I heard him cursed as I gently licked his balls.
Dahan dahan kong ipinasok ang kaniyang pagkalalaki sa aking bibig. Itinuring ko
itong parang lollipop na labas pasok sa aking bibig. I saw Franco's expression so
aroused kaya mas lalo pa akong ginagahanl
Franco stopped me by holding my hand. Napakunot ang aking noo.
"Stop it, Eva." mariin nitong sabi.
"Ba-bakit? Hindi mo ba nagustuhan? Uulitin ko nalang-" umiiling iling ito.
"Ofcourse not! Lalabasan ako agad kung hindi ka pa titigil." marahas niya akong
itinayo at itinulak pahiga sa kama. Bahagya akong napatili.
"So you already know how to give me the blest blow job huh?" sambit nito na
nginisihan ko lang.
He went to my top and kiss me again while his hand is teasing the tip of my n s. I
let out a soft moan as he did that. Maya maya pa ay walang kahirap hirap niyang
tinanggal ang aking bra at agad namang tumambad sa kaniyang harapan ang aking mga
dibdib. Mariin ang tingin niya sa mga ito bago niya biniyayaan ng halik. He sucked
my left boob while his other hand is busy masaging the other.
"Oh"' daing 1<0.
"Promise me again Eva and this time, don't you dare break it." malambing at
magaspang nitong sabi habang ako ay halos mawala na sa ulirat dahil sakaniyang
ginagawa. Tumango tango na lamang ako sapagkat hindi na ako makasagot ng maayos.
"Do you promise..." he said as he kissed my ears up to my neck.
"To love me.." napasinghap ako ng lapatan niya ng maiinit na halik ang aking tiyan.
"For the rest of your life?" he sexily asked. Halos masabunutan ko naman siya ng
makita siyang nasa pagitan na ng aking binti. His teasing my clit habang nakapanty
lamang ako.
"Y-yes! Franco!" Hirap na hirap kong sabi.
He removed my underwear. Ngumisi pa ito ng makita niyang basang basa na ako. I
gripped the bedsheet as I felt his toungue immediately touched my clit. He licked
it like it some of his favorite desert. Everytime he suck my clit it drives me so
insane! May nararamdaman akong sensyasyon na hindi ko maabot.
"What is it my love?" he said in between kisses.
"Franco please!" I begged.
He positioned his self on my entrace. He held his manhood and let it touched my
entrance teasing it.
"Franco!" daing kong muli.
"You sure you're not gonna break your promise this time?" he said.
"Yes! I promise! I love you and only you!" halos pasigaw kong sabi.
Walang pag aatubili niya namang ipinasok ito sakin. Halos maluha ako sa sakit na
aking naramdaman. He slowly thrust inside me. Impit kong dinama ang halong sakit at
sarap na nararamdaman ko. Labas pasok siya sa akin kaya halos tumirik ang aking
mata. Tinitingnan namin ang isa't isa na kapwa mapungay ang mata.
He spread my legs more widely. He held my left leg as his other hand played with
boobs. Unti unting bumibilis ang kaniyang galaw kaya naman mas nararamdaman ko na
ang elektrisidad.
Umaalingawngaw ang ungol baming dalawa sakaniyang kwarto. He went in and out inside
of me until we both reached our climax.
Pagod na pagod na humiga si Franco sa aking tabi bago ako binalot ng yakap.
f k it Eva. Now that I already got you. You really have to be true to your words."
he huskily said in my ears.
Sa pagod ay nakatulog kaming dalawa. Nagising lang kami dahil sa lamig sakaniyang
kwarto. Wala padin akong saplot kaya naman mas doble ang ginaw na aking
nararamdaman. Nakayakap padin sakin si Franco na mahimbing ang tulog. Dahan dahan
kong inalis ang kaniyang mabigat na braso na nakasanday sakin.
Bahagya itong gumalaw sa kabilang banda ng kama. Kumuha ako ng shirt sakanilang
closet at boxer shorts bago ito isinuot. Dahan dahan akong lumabas sakaniyang
kwarto at nagtungo sa kusina.
I can't believe me and Franco already had sex!
Napangiti ako ng bahagya habang inaalala ang nangyari kanina. Binuksan ko ang ref
ni Franco at naghanap ng maluluto. Nakakita ako ng manok at naisipang iprito na
lamang.
It's already 8pm ang haba na pala ng naitulog namin kaya nakakaramdam na ako ng
gutom.
Prinito ko isa isa ang chicken legs masayang kumakanta habang nagluluto ngunit
napatili ako ng may burnalot sa aking mga baywang.
"Francol Tinakot mo kol" sambit ko.
"No lady, mas natakot ako ng magising na wala ka sa tabi ko. Akala ko lumayas ka na
naman." magaspang nitongsabi.
"Nagutom kasi ako eh. Umupo ka na. Malapit na tong mall-Ito." sagot ko.
Sinunod naman ako ni Franco. Kumuha muna siya ng plato at kubyertos para saming
dalawa at nag ayos na sa lamesa bago umupo at nagsalin ng tubig sa aming baso. He
brushed his hand to his hair which I find so sexy.
"Don't look at me like that woman. Gusto mo ba ng round 2?" mapanuya nitong sabi. I
rolled my eyes.
"Tumigil ka! Masakit pa nga eh." inda ko na tinawanan niya lamang.
Nilapag ko na ang fried chicken sakaniyang harapan
at tumabi na sakaniya. Abala kami sa pagkain ng napabaling ako sakaniya. Nakatitig
lamang siya sa akin.
"Bakit? Hindi ba masarap?" tanong ko ngunit umiling lamang ito.
"Paano na yung kasal natin?" tanong niya sa seryosong tono. Bumuntong hininga
lamang ako bago ibinaba ang kubyertos.
"Ikakasal pa din ako sayo. Wag kang mag alala. Gusto ko lang mahanap muna ang mga
magulang ko. Kung totoo nga na buhay pa sila." sambit ko.
Akala ko ay kokontra siya pero hinawakan niya ang aking kamay.
"Sure. Gusto ko din sila makilala. Tutulungan kita." he said before planting a kiss
on my forehead.
Napakaswerte ko talaga sakaniya.
Readers also enjoyed:
A Virgin (TAGALOG)
0 166.8K Read
TAGS billionaire possessive family

Chapter 24
Dining Table
I feel so lucky because Franco and me finally got back together. Pinatawad ko na
siya dahil sa tingin ko ay pinagsisihan na niya ang kaniyang mga ginawa at wala ng
rason para pagselosan pa si Nicola. Ang itaya niya ang buhay niya sakin ay malaking
bagay. I just wonder where Tiyo Enteng went? Ngayong wala na si Auntie Beth ay wala
ng sumusuporta sa mga pangangailangan niya kaya naman siguro naisipan niyang gumawa
ng ganito. Laking pasasalamat ko na lamang na hindi niya na ako pinagtangkaan pa.
"Anong iniisip mo?" I am alone here in his veranda while the cold wind blew my
hair. I immediately hugged myself.
Naramdaman ko ang presensiya ni Franco mula sa aking likuran ngunit hindi ko siya
nilingon. I felt his warmth as he covered me with his body by hugging me from
behind. His chin rested on my shoulders, I moved a bit so it will be easily for
him.
"Wala. Naisip ko lang ang mga nangyari Franco.
Nasaan kaya si Tiyo? Paano ko mabibigyan ng hustisya ang pagkamatay ng Auntie ko?
Buhay nga kaya ang mga magulang ko? Gusto kong masagot iyon lahat bago man lang
tayo ikasal." marahan kong paliwanag.
"l said I will help you didn't l? Just trust me with this Eva and when everything's
in the right place, wala ka nang kawala." he huskily said na nagpangiti naman
sakin.
Kinaumagahan ay naisip kong magpaiwan na lang sa bahay habang nasa opisina si
Franco. Nangako naman ako na wala akong gagawin na kahit anong ikababahala niya at
ikapapahamak 1<0. Hiniram ko ang kaniyang laptop para hanapin ang pangalan ng aking
mga magulang.
I typed "Agdepa Soraya" pero walang lumabas sa google na kahit anong larawan na
makapagpapaalala sakin ng itsura ng aking Arna. Tama nga si Tiyo, kahit minsan ay
hindi ko nalaman ang kinamatay nila. Itinanim lang ni Auntie saking isipan na wala
na akong magulang at pinaniwalaan ko naman dahil nawala nga sila. I really can't
remember anything. Just a few memories with them. Hinilot ko ang aking sentido
dahil bahagyang sumakit ito. Bakit wala akong maalala?
Inisip kong mabuti ano nga ba ang pangalan ng aking Ina. Naalala ko lang na Mama
Mira ang tawag ko sakaniya noong bata pa ako pero hindi ko na natatandaan ang buo
nitong pangalan! This is
frustrating! I need to find them!
May naisip akong tao na maaaring makatulong sakin.
I dialed Ezra's number and he immediately answered.
Kunot noo kong tinitignan si Ezra at Tristan sa aking harapan, hindi ko alam kung
anong mararamdaman ko habang nasa harapan ko sila. Marami akong kaibigang bakla,
dahil sa mga katabing gay bar malapit sa club na nakakasama naming manigarilyo kaya
wala akong masamang paningin sakanila. Ang akin lang ay ni minsan ay hindi ko
naisip na ganito. Pag naaalala ko na hinalikan ako ni Tristan noon ay parang gusto
kong masukal
"Gulat ka ba girl?" malanding sambit ni Ezra habang nakahawak ang kamay sa hita ni
Tristan.
"Malamang Ezra! Ano sa tingin mo? You were so masculine since I met you ano ka ba?
Noong pinakilala mo sakin si Franco.. At kaya pala ayaw noong tinititigan kita
dahil.." halos pahisterya kong sabi.
"Gaga! Malamang! Alangan magpakabakla ako sa
harap ni Sir Franco!" natatawa nitong sabi kaya natawa na din si Tristan.
"Sorry, Eva. Recently lang naging kami as in pagkatapos lang natin magkakilala kaya
hindi ko rin alam na magkakilala na pala kayo. Then the rest is history." Tristan
winked at me as he wrapped his arms around Ezra.
Oh my God! Hindi ko alam kung kalian ako masasanay sa ganitong set up pero Sige
susubukan ko.
"So ano bang kailangan mong tulong at kailangan clito ka pa sa unit ni Tristan
sumugod?" maarteng sambit ni Ezra. Pinipigilan kong matawa dahil ibang iba talaga
siya bilang sekretarya ni Franco.
"l need your help, I want to find out if my parents is still alive." seryoso kong
sabi kaya naman nag iba ang ekspresyon ng dalawa.
"Alam kong madami kang resources Ezra. Wala kang hindi kayang gawin dahil maging
ang buhay ko nga ay nalaman mo eh." sambit ko.
"This is a piece of cake,Eva. Good thing sakin ka na lumapit dahil kung sasabihin
mo ito kay Sir Franco ay malamang sakin niya din ipapagawa!" natatawang sambit ni
Ezra.
"l will help as well. May mga friends akong may mga kakilalang investigators and
detectives we can hire some just to find them. Mahahanap natin sila any time soon."
sabat ni Tristan. I just smiled at him.
"Salamat. That would be a big help. My Father's name is Agdepa Soraya while I can't
remember the name of my Mother so..." problemado kong sabi.
"Madali nalang yan. Babalitaan ka namin agad." napangiti naman ako.
I guess asking help for them isn't a bad idea at all?
Bumalik na ako sa aking unit at inabala ang sarili. As much as I want to go out ay
wag na lang muna dahil baka nasa paligid lang si Tiyo Enteng. My phone rang and I
answered it right away when I saw Franco's name on the screen.
"Hello?" marahan kong sabi.
"Where are you?" mariing sabi ni Franco.
"Sa bahay.i'
"You sure?" I rolled my eyes.
"00 nga! Saan naman ako pupunta?"
"You have a habit of sneaking out lady, so I don't know."
"Nasa bahay lang ako. Kung gusto mo ay magsesend ako ng picture sayo para patunay
na nandito nga ako."
"Hmmm. I like that idea." he playfully said then I ended the call.
I logged in to my facebook and went to messenger. Sinuklay ko ang aking buhok
garnit ang aking kamay at inayos ang strap ng spaghetti strap top bago kumuha ng
litrato sa may sala. Nang sa tingin ko ay maganda na sinend ko agad kay Franco.
I typed a message.
Ako:
See? Nasa bahay nga lang ako.
Agad naman siyang sumagot.
Franco:
My soon to be wife is so gorgeous. Wag kang lalabas ng unit na ganyan ang suot!
Halos bumuga ako sa kakatawa dahil sakaniyang sinabil Kahit kalian talaga!
Ako:
00 na! :)
Hindi ko namalayan na nakaidlip na pala ako. Nagising lamang ako ng magring ang
aking phone at nakita ang pangalan ni Ezra.
"Eva!" he excitedly said on the other line.
"O Ezra? May balita na ba?" pupungas pungas kong sabi,
"Meron nal Ikatutuwa mo!" halos tumili na ito.
Napatayo ako mula sa aking pagkakaupo dahil sa pag asang naramdaman.
"Talaga? Nasa unit ka ba ni Tristan? Pupunta ako." sagot ko.
"00! Come on!" magiliw na sambit ni Ezra kaya agad naman akong kumaripas ng takbo
palabas patungo sakanilang unit.
Marahas ang aking katok sakanilang pinto dahil sa sobrang excitement. Binuksan
naman ako ni Ezra na nakangiti.
"Hindi ka naman excited?" natatawa nitong biro.
Nagtungo kami sakanilang living room kung saan naroon si Tristan at nakatutok
sakaniyang laptop.
"Babe! Eva is here!" malambing na sambit ni Ezra.
Nakasuot ito ng white sando at fitted boxer shorts. Tumabi siya kay Tristan sa sofa
at hinalikan ang balikat nito.
Halos mapailing ako sa aking nasaksihan. Masasanay din siguro ako sakanilang
dalawa.
"So your father was born here in Manila. She met your mother in Naga City kaya dun
sila nakamabutihan ng 100b and then your mom gave birth to you when she was 25.
Anong natatandaan mong itsura ng Mama mo Eva? Para masabi ko sa na-hire namin na
investigator." tanong ni Tristan.
"Uh, wala akong maalala kahit ano eh. Bata pa kasi ako noong mga panahon na iyon. I
remember playing with my parents at the beach but I can only recall the blury
features of their faces." malungkot kong sagot.
"Uhrnm." sabay pa silang turnango ni Ezra.
"May Agdepa Soraya kasi na nakarehistro rin sa Naga City Eva, kaparehas ng birthday
ng Papa mo pati yung ibang detalye kaya iniisip ko na posibleng ito ang hinahanap
natin." balita ni Tristan.
"Sa.. Naga? Ibig sabihin bumalik ang Tatay ko dun? Pero si Mama nasaan?" taking-
taka kong tanong.
"Yun ang hindi pa namin nalalaman, well atleast mayroon na tayong impormasiyon sa
tatay mo hindi ba? Eto ang adress sinulat ko sa papel. Gusto mo bang samahan ka
namin?" pilit pinapagaan ni Tristan ang aking 100b kaya tumango naman ako bilang
pag sang ayon.
"00 tama ka nga. Salamat sainyo ha. Okay na siguro ito, kay Franco na lang ako
magpapasama."
"Walang anuman! Nakauwi na ba si Sir Franco?" nang marinig ang pangalan ni Franco
ay agad akong napatayo. 00 nga palal Baka mamaya ay nasa 100b na yun at inaantay
ako. Magagalit na naman yun sakin! "Nakul Nawala sa isip ko buti pinaalala niyol
Sige na alis na ako salamat ulit ha!" nagmamadali akong lumabas nang kanilang unit
at tumatakbong bumalik sa unit namin ni Franco.
Dahan dahan pa akong nagbukas ng pinto at walang ingay ko ding isinara.
"At saan ka na naman galing ha Eva?" Franco's voice echoed inside our house.
"Ah eh.. nagpahangin lang sa labas. Hehe." naiilang kong sabi habang dahan dahan na
lumalapit sakaniya. Mariin ang tingin nito sakin at salubong ang kilay.
Lumapit ako kay Franco at unti unting kinalas ang kaniyang necktie pero hinawakan
niya nang mahigpit ang aking kamay para mapigilan. Napatingala ako sakaniyang mukha
at kunot pading noo.
"Wag ka ng mainis diyan. Saglit lang ako may binili lang sa convenient store sa
babatapos bumalik na din ako agad." malambing kong paliwanag at patuloy na
tinanggal muli ang kaniyang neck tie.
Sunod kong inalis ang kaniyang suit, pinagmamasdan niya lang ako habang ginagawa ko
ang mga ito.
"Nang ganyan ang suot?" mas masungit nitong sabi. I am still wearing my white
spaghetti strap that almost revealing the half of my boob and a really short short.
Napatili ako ng bigla akong kinarga ni Franco sa paraan na parang bagong kasal at
naglakad patungo sa dining area. Ipinatong niya ako sa dining table kaya ang
kaniyang mukha ay kalebel na ng aking dibdib.
"Franco! Ano bang ginagawa mol" hampas ko sakaniyang dibdib.
"Didn't I tell you not to go outside if you're wearing this kind of thin clothes?"
matigas nitong ingles.
Franco's warm and large hands immediately went down to my boobs and teasing it from
the outside. Nanlambot ang aking tuhod sakaniyang ginawa.
"This is only mine to touch..." he said while gently massaging my boobs.
"Mine to kiss..." sa isang mabilis na kilos ay naibaba na niya ang strap ng aking
bra at damit at agad na nilapatan ng halik ang aking dibdib. I let out a soft moan
at napahawak na sa lamesa.
"And only mine to see..." marahas niyang hinubad ang suot ko at tinapon sa sahig at
iniwan na lamang ang suot kong short. My boobs are freely exposed infront of him!
I wrapped my arms around Franco's neck then I automatically felt his manhood poking
my stomach. He pulled down my shorts and after that he untangled his belt.
Ang kaniyang pantalon ay nalaglag nadin sa sahig revealing his hardened manhood.
"You understand that?" he sexily said while touching my clit on a circular motion.
Halos masiraan ako ng bait sakaniyang ginagawa.
"Y-y-es.." halos pabulong kong sabi.
"Good." after he said that he immediately slid his d* *k inside me.
Napatingala ako sa sarap at sakit na naramdaman. Napaliyad ako sa kinauupuan kong
lamesa, ang magkabilang kamay ko ay nakaalalay lamang sa likuran. Hinawakan ni
Franco ang aking magkabilang binti at ibinalot sakaniyang baywang.
He continued thrusting his self inside me. Ramdam na ramdam ko siya hanggang sa
aking pusod dahil sa paglabas pasok nito sa 100b ko.
"Fr-anc-o... baka magiba.. itong.. ahhhh..." nag aalala ako na baka masira ang
babasagin niyang lamesa.
He continued thrusting until we both reached our climax.
After that sex on the dining table he carried me inside his room and covered with
his blanket.
"I'll go and get some tissue to clean you up. Wait for me here okay?" he said.
Tumango na lamang ako dahil sa pagod. Maya maya pa ay nagbalik ito ng may dala na
ngang wet wipes at tissue. Napapikit ako dahil sa sakit ng umupo ako. Pinaghiwalay
niyang muli ang aking binti bago punasan gamit ang wet wipes bago ang tissue. Nang
matapos ay nakatulog na ako.
In the middle of the night I felt a warm hug that covered my naked body, who else?
Si Franco lang naman iyon kaya hindi na ako dumilat at itinuloy na lamang ang aking
pagtulog.

Chapter 25
Papa
Kinaumagahan ay naisipan kong konsulatahin si Franco tungkol sa aking mga magulang.
Tuwing naglilihim ako sakaniya ay may nangyayaring masama sakin kaya siguro mas
mabuting magpakatotoo na ako sa tunay na pakay ko para sa araw na ito.
I want to fly going to Naga para makumpirma kung buhay pa nga ang aking ama.
I woke up without Franco beside me kaya napabalikwas na din ako sa pag aakalang
tanghali na pero pagtingin ko naman sa orasan alas otso pa lang ng umaga. Nagbihis
muna ako bago nagtungo sa banyo para maghilamos at nagsipilyo. Nagsuot lamang ako
ng oversized shirt bago tuluyang lumabas sa kwarto ni Franco.
Naabutan ko siyang naghahanda na ng almusal gaya ng nakasanayan. He is still
topless wearing only his boxer shorts. His hair is still messy halatang kakagaling
lang sa higaan.
"Good morning. Did you had a good sleep?" he playfully said.
"00, ang aga mo naman bumangon." sambit ko bago umupo at humigop ng kape.
"l always wake up early my lady." he smiled at me.
Nagsimula na kaming kumain at hindi pa din ako nakakahanap ng tyempo para sabihin
sakaniya ang plano 1<0.
Alam kong busy siya sa pag aasikaso ng kanilang mall kaya hindi ko alam kung
sasamahan niya ba ako paalis pero susubukan ko padin siyang ayain.
"Uh.. ngapala Franco. Nagpatulong ako kina-kay Ezra para makakalap ng impormasyon
tungkol sa mga magulang ko." tumingin ako at tinantya ang kaniyang ekespresyon. He
stopped eating and eyes already focused on me.
"May impormasyon tungkol sa tatay ko. Nasa Naga city daw siya at.."
"You want to go to Naga isn't it?" tumingin ako sakaniya at unti unting turnango.
He smiled and held my hand.
"We'll go together then." he said.
Nagpabook agad kami ng flight patungo sa Naga city. It will take only an hour and
half going there kaya wala na kaming pinalipas pang oras. Pinacancel niya lahat ng
gagawin niya para sa araw na ito dahil ito ang gusto kong gawin. Habang nasa
eroplano kami ay hindi ko alam kung ano ang mararandaman. Hindi ako mapakali sa
aking upuan at ni hindi ko magawang makatulog o makaidlip manlang. Paano nga kung
buhay pa ang mga magulang ko?
Anong sasabihin ko sakanila? Yayakapin ko ba sila? Magagalit ba ako dahil sa nawala
nalang sila ng parang bula? I don't know.
Hindi ko alam kung ano ba dapat ang maramdaman. Buong buhay ko ay naniwala akong
wala na sila at ngayong may kaunting pag-asa nga na nabubuhay pa sila ay hindi ko
malaman ang dapat kong maramdaman.
"Are you okay?" I looked at Franco's face and saw a concerned expression from it.
Siguro ay maging siya kinakabahan para sakin. He held my hand so tight.
"Ayos lang ako. Hindi ko lang alam ang magiging reaksiyon ko kung sakaling
makakaharap ko sila." I said and smiled.
"Don't worry too much please? I'm just here every step of the way to support you
with this. Remember that." he whispered then kissed my temple before placing my
head into his shoulders.
Gurnaan ang aking pakiramdam sakaniyang sinabi at hindi namalayan na nakatulog pala
ako. Nagising na lang ako sa bahagya niyang pag galaw.
"We're here." bulong niya sa aking tabi.
Nag unat ako at nagtanggal ng muta bago inayos ang nagulo kong buhok. Si Franco na
ang nagayos at nagdala ng aming garnit pababa ng eroplano. Abot abot ang kaba sa
aking dibdib pagbaba namin sa Naga Airport.
Namamanhid na ang aking mga kamay sa panlalamig nito.
"Kumain muna tayo dito, okay? Loosen up please." nag aalala nitong sabi.
Kumain muna kami sa isang breakfast restaurant sa may airport bago nagtungo palabas
at nagpara ng tricycle. Nakasaad sa papel na sa bayan ng Sabang daw nakatira ang
aking Ama. Sasakay lang ng trycycle mula rito.
(Mermaid's Note: Guys I am really not sure. Hula hula lang haha totoong may Naga
Airport at totoong may lugar na Sabang around Naga pero I am not sure kung isang
trike nga lang papunta dun. So ayun back to the story!)
"Sa may Sabang PO." sambit ko sa driver at sumakay na kami ni Franco.
Halos hindi kami magkasiya sa trike dahil sa tangkad niya at laki ng katawan.
"Sorry, alam kong hindi ka sanay mag commute."
"TSS, this is nothing Eva. I'm willing to try every g first time as long as It's
with you." he seriously said.
Lord, salamat at kapos man ako sa pagmamahal habang lumalaki ay bawing bawi naman
ngayon.
Ibinaba kami ng driver sa Sabang. Isang malawak na bukirin, maraming puno at
nagkalat ang mga kambing at iba pang alagang hayop ng mga nakatira dito. It's
probably around 1 lam. Nakuha agad namin ang atensiyon ng mga residente doon.
Halata sigurong galing kaming Maynila dahil halos lahat ng madadaanan namin ay
napapahinto lalo na kay Franco.
Lumapit ako sa kumpulang ng mga nanay sa isang tindahan para magtanong.
"Magandang umaga PO. Baka ho may kilala kayong Agdepa Soraya? Dito daw po siya
nakatira sa address na ito." sabay pakita ko ng papel sakanila.
"Nakul Hindi pa dito ito iha. Lakad pa kayo ng konti, nakikita mo yung malaking
puno ng niyog na yon? Dun pa." sabay turo niya.
"Salamat PO." I felt Franco's hand on my shoulder.
"Wait." he said stopping me from walking.
Dumukot siya sakaniyang bulsa at naglabas ng puting panyo bago ipinunas sa aking
noo. Nang makuntento na dahil sa napunasan na nito ang aking pawis ay inakbayan
ulit ako nito at naglakad na.
Sa parteng ito ay napansin kong mas mahirap ang pamumuhay kumpara sa napuntahan
namin kanina. Mas tagpi tagpi ang mga bahay dito at parang tuyot na tuyot na ang
mga lupa. Mas kaunti din ang mga tao at halos wala ngang lumalabas. Nakakita ako ng
ginang na nagwawalis sa bakuran kaya naisipan kong lapitan ito. Si Franco ay
nakasunod lamang sa bawat galaw ko.
"Magandang umaga PO." huminto ang ginang sa pagwawalis. Nakaduster ito at pakiwari
ko nasa kaniyang mid 50's na siya.
"Anong kailangan niyo?" tanong niya samin.
"Magtatanong lang po ako kung may kilala ho kayong Agdepa Soraya?" kumunot ang
kaniyang noo at sinuri ako mula ulo hanggang paa.
"Kaano ano ka ni Agdepa?" tanong nito.
"Ako po si Eva, anak niya." pagkasabi ko noon ay nagbago ang ekspresyon niya at
napalitan ng lungkot.
Binuksan niya ang nangangalawang na gate sa pagitan naming tatlo, at pinapasok kami
sakaniyang bakuran.
"Kilala ko si Agdepa." mahinahon niyang sabi.
"Talaga PO?" nabuhayan ako ng 100b.
"00 iha.." yumuko ito bago ako hinarap muli.
"Pero... patay na siya.. dalawang taon na ang nakakalipas.." pagkasabi niya nito ay
agad bumuhos ang aking mga luha at nanginig ang aking mga binti.
Naramdaman ko agad ang pagalalay ni Franco sa aking likuran. Tinakpan ko ang aking
bibig garnit ang mga kamay bilang pagpigil sa hagulgol.
"Dalawang taon? Kung...kung maaga lang pala akong naghanap ay sana..naabutan ko pa
siya!" sambit ko bago bumuhos muli ang mga luha.
"Saan po siya tumira sa nakalipas na taon kung ganun?" sabat ni Franco.
"Doon lang sa kabila iho. Kung gusto niyo ay sasamahan ko kayo. Doon siya tumira
hanggang sa bawian na ng buhay. Kami ang nagpalibing sakaniya, dahil kahit papano
ay naging mabuti siya samin.
Nagsasaka siya bilang kabuhayan at kapag kumikita ay binabahagian niya kami dahil
mag isa lang siya sakaniyang tirahan. Kumpare siya ng asawa ko. Nakikiramay ako
iha, ang kwento niya samin noon ay napagkamalan daw siyang nagtaksil sakaniyang
asawa kaya labis na nagalit ang nanay mo. Naabutan daw siya sa trabaho na may
kasamang babae sa opisina pero wala naman daw silang ginagawang masama. Iniwan ka
daw nila sa Auntie mo noon dahil nawalan daw ng trabaho ang nanay mo kaya nagtungo
sa Maynila.
Sinundan siya ng iyong Ama makalipas ng anim na buwan para sana pilit ayusin ang
kanilang relasyon pero burnalik din dito dahil may..bagong pamilya na daw sa
Maynila ang nanay mo." parang sasabog ang ulo ko sa labis na impormasyon.
I can't believe that I just knew this now! Galit na galit ako! Hindi ko alam kung
bakit iniwan siya ng aking Ina at hindi manlang pinakinggan ang paliwanag nito.
Sinamahan niya kami papunta sa naging tirahan ng aking Ama. Sa labas ay makikita mo
ang tagpi tagping bahay na gawa sa yero at plywood. Maliit lang na barong barong
ito at parang hayop ang nakatira.
"Maiwan ko na muna kayo. Punta nalang kayo sa bahay kung may kailangan pa kayo."
malungkot na bilin ng ginang.
Nanginginig akong naglalakad patungo sa bahay ng pigilan ni Franco.
"Eva, pwede naman nating ipagpabukas na ito. Masiyado ka ng-"
"Hindi Franco! Gusto kong Makita ito. Gusto kong malaman kung saan nilagi ni Papa
ang mga natitira niyang panahon sa mundong ito." sabay bawi ko sa aking kamay at
pumasok na sa loob.
Maliit lang ito. Pagpasok mo ay may bangkito lang at maliit na lamesa. Inaanay na
ang mga kahoy sa 100b at may isang papag lamang na tingin kong tinutulugan niya.
Sira sira na ito at butas butas. Unti unting tumulo muli ang aking mga luha dahil
sa nakita. Did my father really lived here? Parang kulungan na ito ng hayop!
Lumapit ako sa isang tukador na may mga picture frame sa ibabaw at hinawakan ang
isa sa mga Ito. Hinipan ko ang alikabok na nakapalibot dito. The picture was
already brown and faded dahil sa katandaan. This was our family picture. Naalala
kona ang itsura nila. My parents are indeniably handsome and beautiful I must say.
May mga baby pictures ko rin ang narito. Panay ang palis ko sa mga luha na tumutulo
sa aking mata. Atleast alam kong naaalala niya ako kahit na ilang taon kaming
nagkahiwalay.
"Franco... Paano kaya siya namatay? Sa panghihina? Did he purposely kill himself?
Did he made himself starved to death or just died because of too much sadness and
despression?" paos kong sabi kasabay ng paghikbi.
"Shhh... Eva..." inalo niya ako habang patuloy na humihikbi sakaniyang mga dibdib.
Nang kumalma na ako ay bumalik kami sa bahay ng ginang kanina para magpasalamat at
itanong na din kung saan nakahimlay ang aking ama. Kinuha ko ang mga picture frames
sa ibabaw ng tukador para isama sa pagbalik ko ng Maynila bilang alaala.
"Heto ang address, sabihin niyo lang yan sa tricycle driver at dadalhin na kayo
roon." paliwanag nito.
"Salamat PO."
"Magpakatatag ka iha, kung ako sayo ay hanapin mo ang tunay mong ina para masagot
pa ang ibang katanungan mo. Alam ko dahil nasaksihan ko ang paghihirap ni Agdepa
noong mahiwalay siya sainyo ng nanay mo kaya sana bigyan mo ng kasagutan ang mga
bumabagabag sa isip mo. Eto ang mga natitirang garnit ni Agdepa na niligpit naming
galing sa bahay niya. Ikinahon na namin, eto iuwi mo na." ngumiti ito ng bahagya
sabay abot ng isang kahon.
It's already 5pm at magdidilim na pero minabuti ko padding madalaw ang puntod ng
aking ama. Nandito na ako pa, though I am 2 years late dumating parin ako.
I saw Franco dialed on his number and I heard it was Ezra. Sinabi niya na ibook
kami ng hotel na matutuluyan at ticket pabalik ng Maynila para bukas ng umaga.
Nang makarating sa sementeryo ay nanatili si
Franco sa aking likuran habang ako ay urnupo sa damuhan katapat ng kaniyang puntod.
Agdepa Inocencio Soraya
1973 - 2018
Pinalis ko ang mga tuyong clamo at bulaklak sa ibabaw ng kaniyang puntod at
pinalitan ng bago kong pitas sa bakuran kanina. Papalitan ko ito ng mas magandang
bulaklak pagbalik ko Pa.
"Papa..." hikbi ko habang kinakausap ang puntod niya.
Umihip ng malamig na hangin kaya niyakap ko ang aking sarili.
"lkaw ba yan pa? Nandito na po ako. Hindi mo ako binalikan kaya eto ako nalang ang
humanap sayo. I'm sorry I was late. Akala ko ay wala na kayo eh. I'm so sorry pa.
Namatay ka ng wala ka manlang kasama ni isang myembro ng pamilya. I'm so sorry if I
didn't look for you earlier edi sana naalagaan pa kita. This is all my fault!"
palahaw ko ng iyak.
"Eva.." bulong nito.
Dinaluhan agad ako ni Franco at niyapos mula sa
Ilikod pero humiwalay din ako agad at sinenyasan siya na ayos lang ako.
"All my life I thought you were both dead and now that I am fully grown up and more
capable of taking care of you, wala manlang akong nagawa... At nasaan si Mama? May
sariling pamilya? How could she did this to you? Kung sana ay sinamahan ka nalang
niya at pinakinggan ang paliwanag edi sana buo pa tayo ngayon! Ginusto mo lang
naman na ayusin ang pamilya natin pero siya ano? Mas minabuti pang sumama sa ibang
lalake?" I wiped my tears because of anger.
"Hahanapin ko rin siya papa, susumbatan ko siya wag kang mag alala. I will make her
feel guilty until she can't sleep at night because she deserves it. I can imagine
you sleeping on that wrecked bed without...
without someone to ask for help for you to drink some water or to eat.. I can.. I
can imagine you thin and white as a paper because you can't breathe properly..."
ang sakit na ng aking mata at hindi na makapagsalita ng maayos kakaiyak.
"Mahal na mahal kita papa, until your last breath you were a father for me and for
our family. May you rest in peace." I said and wiped my tears before kissing his
tomb.
Secret of the Crescent..
JAMA
They defeated the i r enemy. They were able to un•te their packs. Now

Chapter 26
Sister
Pagkagaling sa sementeryo ay dumiresto na kami sa isang Hotel dito sa Naga. Pagod
na pagod ang aking diwa at mata sa kakaiyak. Halo halong emosyon ang namumutawi sa
akin, masaya dahil kahit papano ay nadalaw ko na ang puntod ng aking ama at halong
lungkot at poot dahil hindi ko maisip kung bakit pinabayaan siya ng aking Ina.
Namatay siya sa 100b ng barong barong na hindi ko matawag na tahanan dahil sa
kalunos lunos nitong hitsura.
Pangalawang salin ko na ng brandy sa aking baso na may yelo. Si Franco ay
kasalukuyang naliligo kaya sinamantala ko na habang wala pa siya, nagmuni muni muna
ako clito sa veranda. Malamig na kaya naman bagay na bagay ang alcohol na ito para
painitin ang aking pakiramdam. Tumingala ako sa
langit na puno ng bitwin.
"Papa.. sana masaya ka kung nasaan ka man ngayon.." I whispered and wiped away the
tears in my
eye S.
Akmang iinom akong muli ng may urnagaw ng aking baso mula sa pagkakahawak ko.
"Franco!" saway ko sakaniya pero salubong na kilay ang iginawad nito sakin.
"Stop it Eva. Hindi magandang nasasanay ka sa ganito." pagalit nitong sermon bago
inilapag sa babasaging lamesa ang baso.
"l just want to forget... even for a while..." marahan kong sabi bago humarap muli
sa balkonahe at tinanaw ang malawak na probinsiya ng Bicol.
I felt Franco from behind before wrapping his arms around me. He kissed the top of
my head then rested his face onto my shoulders. I am only wearing a silky lingerie
that's why his hug really helped on giving me warmth.
"I'm sorry I can't help you forget all the heartaches that you've been, but I
promise from now on that I will be here to guard you from all of the unhappiness
that may come your way..." he deeply said.
"Thank you Franco. For always saving me.." I whispered.
"Sorry for being late...
I wish I saved you earlier...
I wish I was there when your relative try to harm you..
I wish I was the young boy who found you in the middle of that god damn forest.. I
wish-"
"Franco, stop." Hinarap ko siya mula sa aking pagkakatalikod at nakita ko nga ang
malungkot nitong ekspresiyon.
Nakayuko lamang ito at hinawakan ko ang kaniyang mukha para maiangat at magtama ang
aming paningin.
I caressed his face and felt every features of it. His perfectly jaw line with
ticklish beard. I saw his adams apple moved a bit because of what I did.
"Makinig ka. Wala kang dapat pagsisihan sa mga nangyari okay? I am thankful that
you're not the one who saved me back then because if you did? Baka hindi ako naging
ganito katatag at katapang. Good thing you weren't the one who found me in that
forest dahil hindi ko maaatim na makita mo ako na ganoon ang sitwasyon. I was a
mess. I am wrecked and damaged- I ' this time he held my face too.
"No, Eva. Don't say that. You are my mess, my
wrecked and my damaged." He said still holding my face.
He lifted my chin then slowly planted a kiss.
A slow and passionate one, while our eyes both closed.
Huminto siya at pinagdikit ang aming mga noo.
"l love you, my life..." he said huskily.
"Your life?" natatawa kong sabi.
"Baduy mo.." pang aasar ko sakaniya.
"Eva means life in hebrew, and so you are to me..." he seriously said.
No Franco, you gave me life. Life I have never imagined. Hindi mo lang alam.
Kinaumagahan ay nagising ako ng maaga. Halos hilahin ko si Franco mula sa
pagkakahiga. Although mas mahirap gisingin ang nagtutulog tulugan!
"Franco, get up now! Our flight is at 9am baka malate tayo!" sambit ko bago hilahin
ang puting kumot na nakabalot sa ibabang parte ng katawan niya.
He moved a bit then slowly opened his left eye before burying his face back to the
pillow.
"Arggh! Kapag hindi ka pa burnangon ay hindi ka na makakaulit sakin kahit kailan!"
mabilisan itong bumangon. Gulo gulo ang buhok at nakangisi sakin.
"You really know how to threatened me now huh?" binasa nito ang ibaba ng kaniyang
labi.
"Kanina pa kasi kita ginigising eh!" reklamo ko habang inaayos ang almusal sa
lamesa.
"Inubos mo ang lakas ko kagabi Eva bakit hindi ba ako pwedeng mapagod?"
pagkukunwari nitong pagod nga siya.
"Shut up! As if naman na napagod kana roon. Baka nga dati ay mas panay panay kayo
ng mga babae mo!" I rolled my eyes then heard him laugh. Bastard!
Pabalik ng Maynila ay medyo magaan na ang aking pakiramdam. Mas gumaan na ito
kumapara noong papunta palang kami ng Naga. Siguro dahil alam ko kahit papano,
nariyan lang ang Ama ko na nagmamatiyag kung nasaan man ako naroon.
I will be back Papa, wag kang mag alala. Bulong ko sa aking isipan.
Dumiretso na si Franco sakanilang opisina samantalang ako ay mas minabuting sa
condo nalang para magpahinga.
"What? We're so sorry to hear that.." sambit ni Ezra habang nasa kanilang unit nila
ako.
They helped me to find my father so I think it's just right to tell them what
happened to Naga.
"Ayos lang, atleast kahit papano ay nadalaw ko ang puntod niya. Masaya na ako dun."
ngiti ko.
Si Tristan na abala sakaniyang laptop ay nag angat ng tingin sa akin. Kinabahan ako
ng bahagya dahil baka makakutob si Ezra sa namagitan samin noon. Well I know It was
just a kiss but.. even so!
"Actually Eva per my sources they found a lead to where your mother is and..."
nagkatingininan kami ni Ezra dahil sa gulat.
Nagulat ako dahil hindi ko alam na pinagtutuunan pala talaga ng atensyon ni Tristan
ang paghahanap sa aking magulang. Hindi ko nalang pinahalata ang aking reaksyon.
"And?" tanong ni Ezra.
"And he said that he found a Miranda Soraya here in Manila. Same birthday,
birthplace and backround just like how you described it to us but the catch is
she's already married and changed her last name. Yun ang hindi pa nila nalalaman."
patuloy nito.
"Well as far as I know Tristan. Yes, she has her own family now. Yun din ang sabi
sakin ng nakausap namin ni Franco kahapon. Nasaan raw siya kung ganon?
Happily married I must say?" I said with full sarcasm.
"We contacted her." nanigas ako ng bahagya sa aking kinauupan.
So she's really alive huh? I want to see her. I want to hear it from her.
"And she agreed to set a lunch or dinner for the both of you tomorrow!" masaya
nitong balita.
"OMG! You're so great babe!" Ezra said then gave Tristan a very tight hug.
Ako naman ay hindi magawang mangiti. I should be happy right? Finally we will be
able to see each other. Pero hindi ko magawang magdiwang.
"Eva what's wrong?" nag aalalang tanong ni Ezra na agad ko namang inilingan.
"Ah wala! Salamat sainyo ha." sambit 1<0.
"Here's the detail's if where will you meet and what does she looks like. Here's a
picture." Inabot nito sakin at agad ko namang kinuha.
Tinitigan kong mabuti ang mukha ng aking Ina, she's beautiful as I expected.
There's a touch of british features on her face kaya siguro sakaniya ko namana
iyon. She's porcelaine white as well with a natural redish cheeks. This picture is
a bit old but still it defines every perfection on it.
"Goodluck, Eva. Magpasama ka kay Franco ha." tumango ako sa bilin ni Ezra.
I went back to our unit and head to my room. I took a closer look on my mother's
picture. I really can't deny that she's my mother. We're almost a carbon copy.
I heard the door clicked as a sign that Franco is already here. Later on I heard
him knocked on my door then went inside immediately. Tinignan ko siya at nginitian.
"Ang aga mo ah." I said while still smiling at him.
Nakakatitig lamang ito sakin at dahan dahang lumapit. Kunot noo ko lamang siyang
tinitignan.
"Bakit?" natatawa kong sabi.
Maya maya pa ay lumuhod ito sa aking harapan.
"What's wrong? Are you alright?" sambit niya habang alalang alala akong
tinititigan.
"00 naman..." marahan kong sagot. I looked down and looked at my mother's picture
still on my hand.
"Is she your mom?" malambing nitong tanong bago kinuha ang larawan sa aking kamay.
Tinitigan niya itong mabuti bago turningin sakin.
"Now I know where did you got your beauty from.." he said smiling. Inirapan ko
lamang siya at inagaw muli ang larawan.
"Napakabolero mo talaga!" Sambit ko at tumawa ito bago tumabi sa akin sa kama.
"You know I'm not. Is this the reason why you look bothered?" he seriously said
while caressing my hair.
Namangha ako sakaniyang sinabi, kahit anong pagpapanggap ko talaga ay hindi ako
makakapagsinungaling sakaniya.
He knows my every move and every meaning to my reactions.
Bumuntong hininga lamang ako at tinignan muli ang hawak.
"Gusto ko lang malaman... kung bakit niya kami iniwan... kung bakit sa ilang taon
na buhay pala siya di niya ako hinanap...ni hindi ko alam kung matutuwa ako na
buhay pa siya..." natawa ako ng bahagya.
"She left my dad for another man Franco... She left us for another family. Umalis
siya kahit alam niyang may anak siya at pinamigay niya lang na parang pusa.." I
felt Franco's hand on my shoulder trying to make me calm.
"She wants to finally meet me .. Sawakas ay may lakas ng 100b na siyang harapin ang
anak na tinalikuran niya sa nagdaang mga taon... " mariin kong sambit.
"Shh.. Every decision has definitely it's own reason right? Let's hear it first.
I'll be with you Eva... I'll be with you.. " sambit niya bago ako inalo sa isang
yakap.
Hindi ko alam kung nakatulog ba ako ng gabing iyon. Nang sumikat ang araw ay
mabilis lang din akong dumilat at ang aking diwa ay gising na gising. This is the
day Genieva. You will finally meet your mother. This is what you want right?
I woke up without Franco beside me. Siguro ay nag hahanda na naman yun ng almusal
gaya ng nakasanayan. It's 9:00am so what do I expect? Nakakahiya nga at siya itong
pumapasok sa opisina pero bihira ko pa lang siya napaghanda ng almusal.
Pagkalabas ko ng kwarto at umatake agad ang amoy ng niluluto niya mula sa kusina. I
bet it's corned beef and eggs this time. Dahan dahan akong lumapit at naabutan ang
hubad nitong likod na abala sa pagluluto.
I smirked while looking at his flexes. I can't believe that body's rockin' me every
night and then.
Lumapit ako sakaniya at binalot siya ng yakap mula sakaniyang likuran. Napahinto
siya saglit sakaniyang ginagawa at nilingon ako.
"Good morning, my lady." he said smiling before kissing my forehead then proceeded
to his cooking.
Humiwalay ako sa pagkakayap at nagtungo sa ref para kumuha ng gatas at tubig.
Nagsalin ako ng gatas sa aking baso at tubig naman sa baso niya.
"Feeling nervous?" he said while transferring the corned beef to the plate. Ako
naman ay dumiretso na sa dining para ayusin ang plato at kubyertos.
"l don't know what to feel actually. All I know is that what ever will happened. I
am ready." I smiled at him. Unti unti naman itong lumapit sakin at hinalikan ako sa
tuktok ng ulo.
"That's my girl." he whispered.
Saglit itong tumitig sakin na tila inaaral kung talagang ayos lang ako. Pero ayos
lang naman talaga.
Siguro ay sa darni ng napagdaanan ko ay wala ng lugar ang takot na emosyon para
sakin. I had too much.
Sa isang exclusive restaurant kami nakatalaga na magkita ng aking Ina. Sabi daw ay
nireserve nito ang buong restaurant para sa privacy ng pagkikita naming dalawa.
Privacy nga ba o nahihiya siyang malaman ng ibang tao na may anak pala siyang iba?
I opened my cabinet to look for something to wear. If that's an exclusive place
then I should wear something presentable and adequate.
Isang simpleng itim na dress lang ang aking napili. Long sleeves ito na turtle neck
at hapit sa aking katawan hanggang hita. I tied my hair into a high pony tail and
put a little make up. I grab my black stilettos then look tp myself one last time
in the mirror before going out of my room.
Nagkagulatan pa kami ni Franco ng pagbukas ko ay akmang bubuksan niya rin ang pinto
ko mula sa labas. Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa. He's wearing a black
lacoste polo shirt and a dark jeans. Tinaasan ko siya ng kilay.
"Bakit ganiyang ang suot mo? You never wear something like that when you go to RM."
natatawa kong sabi.
"Who said I'm going to RM?" he seriously said.
"At saan ka naman pupunta kung ganun?" I said while crossing my arms.
"What kind of question is that? Ofcourse I'm coming with you." irita nitong sabi.
Napanganga ako sakaniyang sinabi. I am expecting to come all by myself because I
don't want him to witness my breakdowns. Pero sa itsura nito ay mukhang hindi mag
papagil kaya hinayaan ko na.
Pagkapasok sa kotse ay bigla akong nanlamig,namawis ang aking kamay at halos
kumawala na ang puso ko mula sa aking dibdib. I calmed myself and just switch on
the stereo.
Franco insisted to be beside me while talking with my "mother". Pumayag naman ako
dahil baka kailanganin ko ng sasalo kung sakaling mahimatay ako sa labis na galit.
Pagkarating sa restaurant ay hindi ako kumilos para buksan ang aking pintuan. Si
Franco ang naunang burnaba at umikot ito para pagbuksan ako.
"Eva let's go?" pag aalinlangan nitong tanong.
Tinignan ko lang siya at ang nakalahad nitong kamay bago bumuntong hininga.
Ngayon ka pa talaga aayaw ha Genieva?
Tinanggap ko na ang kamay ni Franco at burnaba na ng kotse.
I breathed deeply one last time then held Franco's arms while he escorted me inside
the restaurant. As expected wala nga itong laman.
"Hi Mam, Genieva Alyona Soraya PO?" tanong ng
nakangiting staff.
"00 ako nga." Pagkumpirma ko.
"You have reservation po with Miss Miranda Zaragoza PO, This way please." nanguna
ito habang nakasunod kami ni Franco sakaniya.
Zaragoza? So she's really not Soraya anymore huh?
Nanlalambot ako bigla at ilang beses ng napapalunok.
Isang couch sa pinakadulo na pinagigitnaan ng magarbong lamesa ang itinuro ng
waitress. Tanaw ko na ang nakatalikod na babae mula samin.
"Mam.." tawag ng waitress kaya napaharap ito habang umiinom ng red wine.
Humarap ito samin at nanlaki ang mata. Kitang kita ko kung paano unti unting namuo
ang mga luha sa mata niya.
Umalis na ang waitress at iniwan kami roon.
Si Franco naman ay umupo sa di kalayuang table giving me and my so called mom alone
time.
Dahan dahang turnayo ang aking Ina habang nanginginig ang kamay na tinakpan ang
bibig. Ang kaninang nangingilid lang na luha ay tumulo na sa kaniyang mata.
. gulat na gulat nitong sabi.
"Well yeah. Ako nga. I'm glad you recognized me." Sarakastiko kong sabi.
Binaliwala niya ang sinabi ko at akmang hahawakan ako pero umatras ako at iniwas
ang kamay. Batid kong nagulat siya.
"Miranda, right?" I said before seating in front of her.
Urnupo siyang muli at hinarap ako. Turnango lamang ito.
I looked at her and examined the way she dressed. The white coat and white slocks
paired with pearls and dangling bracelets plus her LV bag really shouts her status
in life now.
"Kamusta ka anak?" nanginginig nitong sabi habang nakangiti.
"Ah! Akala ko hindi mo na tatanungin eh. Ayos lang ako. Nagulat ka siguro ano? Na
ayos lang ang anak na iniwan mo dalawangpung taon na ang nakakalipas." may diin
kong sabi. Napatikom siya ng bibig at napalunok.
As much as possible I don't want to be harsh on her but I can't help it.
"Eva anak.. makinig ka.. magpapaliwanag ako..." desperada niyang sabi.
"Great! Sige nga PO! Ang tagal kong hinintay yan eh!
Bakit mo iniwan si papa? Bakit hindi mo siya binalikan? Bakit mo ako pinamigay na
parang alagang hayop!
hindi ko na napigilan ang aking galit. Alam kong nakatingin lang si Franco pero
hindi ko siya nilingon.
"Noong bata ka pa, masaya kaming nagsasama ng iyong ama. We were so happy back then
right? I hope you still remember the times when we play at the beach..." nakangiti
nitong sabi habang umiiyak..
Sumasakit ang puso ko habang tinititigan ko siya at nagbabaliktanaw sa mga ginawa
namin noon.
"Until one day, binisita ko ang papa mo sa opisina at natagpuang may babaeng
nakadikit sakaniya-" I cut her off.
"Wala lang yon! Sana ay pinakinggan mo man lang siya!" medyo napataas na ang aking
boses.
"Alam ko anak! Pero bata pa kami noon. We were what? 20 years old ng naging anak ka
namin. Padalos dalos sa mga desisyon at isa pa si Ate Beth.." natigilan ako ng
bahagya.
"Sinabi niya na palayain ko na si Agdepa noon dahil gustong gusto niya ang tatay
mo. Mga panahon na dalaga at binata pa kami at wala ka pa. Kaya labis ang galit
niya noong ipinanganak na kita.. mula noon ay naging matabang na ang turing niya
sakin. Nagpunta ako sa Maynila para maghanap ng trabaho at iniwan ka sa ama mo.
Doon ko nakilala ang asawa ko ngayon Eva." pinunasan nito ang kaniyang luha at
hinawakan ang kamay kong nakapatong sa lamesa.
I let her.
"Tapos ay iniwan ako ni Papa para sundan ka sa Maynila then he found out that you
already have a new man. Do you know that you're sister is dead? Pinatay siya ng
kinakasama niya. Si Tiyo Enteng..." gulat na gulat siya at bumuhos pa lalo ang luha
sakaniyang mga mata.
"And do you know too that Auntie Beth never treated me well? Pinakain at pinag aral
niya ako oo pero ni minsan ay hindi inarugal" I wiped the tears that escaped from
my eyes.
"And oh! His live in partner Tiyo Enteng tried.to.rape.me! Several times Miranda!
Several times na halos ikamatay ko na! Gabi gabi akong binabangungot...ni hindi ako
makapikit ng mamatagal dahil bumabalik lahat ng mapapait na nakaraan ko! Ang alam
ko ay patay na kayo!" pumiyok na ako sa sobrang iyak.
Ganoon din siya na halos burado na ang make up kakaiyak.
"Patawarin.. mo ako..Eva..hindi ko alam anak.. Hindi ko alam.." hihikbi hikbi
nitong sabi. Urniling iling ako at binawi ang aking kamay.
"Hinde! Hindi kita mapapatawad! Namatay ang tatay ko sa probinsiya at kalunos lunos
ang sitwasyon! Pero ikaw ano? Nagpapakasaya dito?" pinunasan kong muli ang mga
luha.
"I'm sorry Eva... Patawarin mo ako anak ko..."
Bahagya kaming natahimik at pawang hikbi lang ang naririnig sa buong restaurant.
Ang mga staff ay wala siguro ay binigyan nila kami ng pribadong oras. Huminga ako
ng malalim bago nagsalita.
"May...anak...ka na ba sa asawa mo ngayon?"
mariin kong tanong.
Naagaw ko agad ang atensyon niya. Tumuwid ito agad ng upo at inayos ang sarili.
"00 Eva! Gusto kong makilala mo siya! Sa katunayan ay pupunta siya-" lumingon ito
sakaniyang likuran dahil nagbukas ang entrance ng resto.
"Heto na pala siya!" sambit nito.
A girl went inside with a curly blonde hair while lifting her chin up. Nang makita
ang kinauupuan namin ay nakipagkawayan ito sa aking Ina. Or should I say, sa aming
ina.
Wearing a red halter dress and a red flatform heels. Eyes darted directly into me.
Halos hindi ako makahinga ng makalapit ito samin. Humalik ito sa pisngi ng aking
Ina bago humarap sakin.
"Well hello there my sister." Nicola said full of sarcasm.
Readers also enjoyed:
The Price Of Lust (Tagalog.. C)
54K Read
TAGS possessive one-night stand

Chapter 27
Support
Nanigas ako sa aking kinauupuan. Gusto kong lingunin si Franco pero hindi ko
magawa. Kung panaginip lang ang lahat ng ito ay sana magising na ako. In front of
me is my mother with my sister which is the ex girlfriend of my boyfriend. Napaka
komplikado naman nito!
"Aren't you gonna hug me my dear sis?" Nicola smirked before sitting beside our
mom.
"Oh! Hi there ex boyfie!" maarte nitong bati kay Franco.
Wala naman akong narinig na sagot mula rito.
"Nicola..." marahang saway ng aming Ina.
"Oops! Sorry!" mapanuyang sambit ni Nicola.
"Anak, kaya ako nakipagkita dahil gusto kong makabawi sa ilang taon na pagkakawalay
sayo. Alam kong hindi ako naging mabuting ina sayo pero sana ay hayaan mo akong
makabawi.. Sinama ko rin ang kapatid mo.. hindi ko alam na magkakilala pala kayo..
at.." sumulyap siya sa gawi ni Franco na tila hindi kumportable.
"Our mom's right Eva. Why don't you come with us? I promise I'll be a good sister
to you." Nicola winked at me.
Ngayon lang ako nagkaroon ng lakas na 100b na tignan si Franco. I saw him slightly
smiled like he's giving me an approval. Nagbalik ako ng tingin sa aking harapan at
naabutang sumusulyap sulyap pa si Nicola kay Franco.
Tumikhim ako at saka ko lang naagaw ang atensyon niya. She just giggled.
"Pag iisipan ko PO... sa ngayon ay kay Franco muna ako urnuuwi.."
"lkaw na ang bahala sa anak ko ha. Mas mabuti ng pagiisipan niya kaysa sa ayaw niya
talaga.." I felt Franco beside me and his hands immediately went down to my waist.
"No problem, Tita. Sa ngayon ay mauuna na po kami ni Eva. I've bet she's tired
already."
"Uuwi na kayo? Ang bilis naman. Pag isipan mong
mabuti ha Eva? Para makapag catch up naman tayo." Nicola playfully said.
"Si-sige." tipid kong sagot.
Naglahad ng yakap ang aking Ina. Noon una ay nagdadalawang isip pa ako pero di
kalaunan ay tinanggap ko din ang ito at sa unang pagkakataon ay nakaramdam ako ng
pagkalinga. Pagkalinga na ipinagkait sakin sa mahabang panahon.
"Pag isipan mong mabuti.. anak..." ramdam ko ang pag iyak nito dahil sa pagsinghot
niya.
Tumango na lamang ako.
Pagkapasok sa kotse ni Franco ay para akong nabunutan ng tinik.
"I'm sorry Eva, hindi ko alam na siya pala ang nanay mo. I have met her pero hindi
ganun kadalas at wala akong ideya na-" tuloy tuloy ang paliwanag niya kaya
pinahinto ko ito.
"Franco, it's fine okay? Ayos lang." I smiled at him.
Nang makarating sa unit niya ay nagtungo agad ako sa veranda. Sasama ba ako? Pero
hindi ba at ito naman ang gusto ko? Ang magkaroon ng tinatawag na pamilya at
kakalinga sakin? Ngayong narito na ay bakit parang kay hirap tanggapin.
"If you want to be with them Eva then go ahead. I am giving you my approval to be
with your family."
Franco said behind me. He slightly smiled assuring me.
"Salamat, Franco. Nakakapanibago lang talaga na may pamilya ako at handang
turnanggap sakin. Though I am sure this is hard for Nicola too. Ang malaman na may
kapatid siya sa labas at sa lahat ng magiging kapatid niya ay ako pa.
Napakamapaglaro ng tadhana."
"Anything that would make you happy." Franco said.
Tumango tango lamang ako at hindi parin maalis sa sarili ang mabagabag.
"Hey... what's wrong?" Hinawakan nito ang aking Siko at marahang hinaplos.
Tinitigan ko lang si Franco at bumuntong hininga.
"Ta-talaga bang wala ka ng nararamdaman para kay Nicola?" naiilang kong tanong.
"Look at me.." he said full of authority.
"So-sorry.. hi-hindi ko lang maiwasang isipin.. hindi mo naman ako masisisi di ba?
Kaya mo nga ako
nilapitan noon at inalok para magpanggap na magiging asawa mo eh... para sa
kumpanya at pagselosin si Nicola.. kaya iniisip ko ngayon kung- I'
"That was before Eva.. noong hindi pa ako nasisiraan ng bait sayo.. noong hindi ko
pa naranasan ang makasama at mahalin ka.. noong hindi pa ako naakit sa ganda mo..
sa pagkatao mo.."
"Please trust me... I will never love another woman.. not today...not in any
lifetime... Even if you try to ruin me and shred me into pieces over and over...l'd
come back to you-" hindi na natapos ni Franco ang kaniyang sasabihin ng hinalin ko
ito at mariing siniil ng halik.
I was overwhelmed with his words that my tears wouldn't stop falling from my eyes.
What did I do to deserve this kind of love coming from a rugged and selfish man
before? Si Franco na sarili lang ang iniisip at ang kumpanya ngayon ay halos
makiusap sakin na wag kong pagdudahan ang pagmamahal niya.. Kumikirot ang puso
1<0... pero sa saya.
Pinasandal ako nito sa bardilya ng teresa na aming kinalalagian habang ang aking
mga braso ay pinulupot ko sakaniyang leeg upang mas mariin siyang mahalikan.
"Mahal na mahal kita.. Franco.]' I softly said in between kisses.
"Fuck.. I love you more Eva! You are making me horny with that kind of voice!"
natawa ako ng bahagya kaya pala naramdaman ko agad ang umbok.
He lift me and let sit on the flat and white railings.
The wind blew and give me shivers same feeling when Franco teases the peak of my
breast even my dress is still on.
"Hmmm..." I moan.
Nang hindi makuntento ay nanlaki ang aking mata ng mabilisan niyang inangat ang
aking bistida at binato sa sahig and in one quick move he already removed my bra
now my boobs is freely exposed infront him!
"Franco!" saway ko dahil baka may makakita sa amin. uso pa naman ang mga video
ngayon tapos ay kakalat sa social media.
"What? That dress is a disturb.]' he smirked.
Maya maya pa ay humaplos na ang kaniyang kamay mula sa aking hita paangat sa aking
dibdib maingat niya itong minasahe habang ang hintuturo ay nilalaro ang tuktok nito
titig na titig pa siya sakin habang ginagawa niya iyon.
"F-franco.. baka may makakita satin..." halos pabulong kong sambit ng makabitaw
kaniyang mga halik.
He removed his shirt revealing his musculine chest and well built shoulders.
"Do you think I still have time to care for that? Hmm?" he sexily said before he
slid his fingers inside my underwear and play with my hungry flesh. He encircled
his thumb into my clit while his middle finger went in and out. Slow at first then
fast.
"Ah-ah-I'
Tumigil ako sa paghalik at yumakap nalang sakaniyang leeg dahil sa nanginginig kong
kalamnan.
Ang elektrisidad na epekto ng kaniyang ginagawa ay nagpapahina sa akin.
My naked back and his broad shoulders is facing the city lights of Makati not
minding if some people might see us. It's just me, him and the moon shining so
brightly in the middle of the night as we both share and express our love for each
other.
"Franco...please.. I want..." pakiusap ko habang nakayakap padin siya. Ramdam ko na
bahagya na itong pawis.
"Yes baby? You want what?" bahagya pa itong humalkhak bago binilisan ang galaw ng
kaniyang daliri habang ang kaniyang bibig ay nagawa pang dilaan at sipsipin ang
aking dibdib habang yakap yakap ko siya.
"Please! I want you! Now!" pakiusap ko at walang pagdadalawang isip niya akong
binuhat at binalot ang aking mga hita sakaniyang baywang upang dahan dahan niya
akong madala sa 100b ng aming kwarto.
We shared the night together and I don't mind sharing it with him again and again.
I know for some reason I still doubt about his feelings for me not because I don't
believe that he loves me.
It's just that I can't believe that he loved me.
A former pole dancer who entertains people for money sake now soon to be his wife
and hopefully we'll create a family of ours.
Ngayong unti unting ng nabubuo ang nasirang piraso ng aking pagkatao. Kailangan ko
nalang itong gawing polido, kung paano yun ang kailangan ko pang alamin.
Kinaumagahan ay nagising ako sa liwanag ng araw

9/1 5
na turnatagos sa bintana ng teresa ni Franco. Urnikot ako para harapin siya pero
wala na ito sa aking tabi.
Nakatayo lang ito at nakatalikod sa aking paahan.
Nakapameywang habang may kausap sa telepono.
Tinignan ko naman ang aking sarili, nakasuot na ako ng t-shirt at boxer ni Franco
habang nakabalot sa puting comforter ng kaniyang kama.
"Bakit kailangang ako pa Kuya? Bakit hindi na lang ikaw?" bakas ang inis sa boses
niya. Siguro ay kausap niya si Juancho. So he finally addressed Juancho as his
"Kuya" huh?
"Okay, I know how much I want to own the company but of course this is still our
family business. so I still need you help.. Alright.. I'd still need to discuss
this to her.. bye..." her? Ako ba ang tinutukoy niya? Ano naman kaya yurt?
Nagkagulatan pa kaming dalawa ng titig na titig ako sakaniya kaya nahuli niya ako.
"Hey.. kanina ka pa gising?" sambit niya habang dahan dahan na lumapit sakin.
Marahan lang akong turnango.
"Si Juancho ba yun?" tanong ko bago tinanggap ang kamay niyang nais makipag daop
sakin. He intertwined our fingers and gently brushed it.
"Yes. He said that we had a deal. Realm Malls has an offer from Queens Place New
York that would like us to have a opening abroad. Our parents want me to come with
them." kita ko ang pag aalangan sakaniyang mukha.
"Oh? Bakit ganyan ang reaksyon mo? You should be happy right?" I said smiling.
"That's for a month Eva... I don't want to be far from you that long.." malungkot
niyang sabi bago hinalikan ang aking kamay. Burnitaw ako sakaniyang pagkakahawak at
hinaplos nalang ang kaniyang mukha.
"Franco, huwag mo akong isipin. 00 mahal natin ang isa't isa pero may mas malaking
mundo pa ang kailangan nating harapin bukod sa ating dalawa. I support you the same
way you have always supported me too.]' ngumiti ako samantalang tumango tango
lamang siya.
"Does it mean you can take the long distance relationship? Kaya mong magkalayo tayo
at hindi magkakasama ng isang buwan?" kitang kita ko ang kalungkutan niya. Ang dila
niya ay tinutusok pa sa 100b ng kaniyang bibig na tila nahihiya sakaniyang sinabi.
Para siyang bata.
"I-DR? Franco what are we highschools? Haha!
Syempre mahirap din sakin yun.. believe me.. pero siyempre it will benefit us
right? Para sayo yun, sa kumpanya niyo at sa magiging pamilya natin.." agad siyang
napaangat ng tingin sakin sa huli kong sinabi.
"Our...soon..family?" tanong niya. Marahan ko naman siyang tinanguan.
"Yes... soon..."
"l would love that.." Niyakap niya ako ng mahigpit.
Napagdesisyunan ko na ngayon ako magtungo sa bahay ng aking Ina. Turnawag ako
sakanila at sinabi na tinatanggap ko ang kaniyang alok na tumira kahit panandalian
sakanilang bahay para makapagbonding at makapag catch up. Hinayaan lang naman ako
ni Franco at sinabing kung sakaling magpapasundo na ako ay tawagan ko lang siya.
Masaya naman ang aking Ina sa aking desisyon at magluluto daw ng masarap para sa
aking pagdating. Hindi ko lang alam kung ganun din ang nararamdaman ni Nicola.
"Hindi mo ako sasamahan sa 100b?" tanong ko kay Franco sa 100b ng sasakyan ng
mahatid na ako sa labas ng gate.
"No need. It's time for you to spend time with your family. Just call me when you
need me okay?" Tumango lamang ako at hinalikan siya sa labi bago lumabas ng tuluyan
sa kaniyang sasakyan.
Hila-hila ang aking luggage ay naglakad na ako patungo sa natatanaw kong kulay itim
at mataas na gate ng kanilang bahay. Nang malapit na ako ay tiningala ko ang
marangyang bahay na nasa aking harapan.
Malayong malayo sa apartment na tinirhan namin ni
Molly at sa barong barong na tinirhan namin nila Auntie Beth noon sa probinsiya.
Kulay kape ang pintura ng paligid na may halong cream at puti. Tanaw ko mula sa
kinatatayuan ang fountain at swimming pool sa 100b.
Bahay ba ito o resort?
May mga guard na nakabantay kaya agad akong lumapit para makapagtanong.
"Magandang tanghali PO. Nandiyan ho ba si Miranda Sora- Zaragoza?" naiilang kong
tanong.
"Sino po sila?" tanong naman ng isang babaeng nagwawalis malapit sa amin.
"Genieva PO."
"Nakul Iyan na nga ang isang anak ni Mam Miranda! Kanina niya pa yan inaantay
papasukin niyo!" utos nito at natataranta naman nilang binuksan ang gate.
"Tuloy po kayo. Nasa 100b na po si Mam Miranda at Miss Nicola. Ako nga po pala si
Selya. Nanay Selya na lang ang itawag mo sakin. Akin na yang garnit mo." ambang
kukunin niya ito pero nilayo ko ito sakaniya ay magalang na umiling.
"Huwag na PO. Magaan lang naman po ito." ngumiti ako sakaniya at turnango lamang
ito.
"Kamukhang-kamukha mo si Mam Miranda." nakangiti nitong sambit.
Palinga linga ako sa paligid ng mansyon. I feel overwhelmed by looking at this
place. Malaki rin naman ang mansyon nila Franco pero isang beses palang ako
nakapunta doon at hindi ko rin naman iyon naikot.
"Eva! Anak!" napalingon ako sa babaeng lumabas mula sa bukana ng pinto. Dali daling
lumapit sakin ang aking ina at niyakap ako ng mahigpit pero hindi ko nagalaw ang
aking mga kamay para yakapin siya pabalik.
"Akala ko ay hindi ka na pupunta.." sambit nito sabay hagod ng aking buhok.
"Me-medyo late lang nagising." tipid kong sagot.
"Nakahanda na ang tanghalian. Nasa 100b na si Nicola inaantay ka." nakangiti nitong
sabi.
Nang banggitin niya ang pangalan ni Nicola ay parang may tumusok saking puso. Sana
ay makicooperate naman siya para hindi kami mag away at maging payapa naman ang
pagtira ko dito kung hindi ay mapipilitan akong umalis.
Pagpasok sa 100b ng bahay ay simple at elegante ito. Nahagip rin ng aking mga mata
ang mga picture frames na nakalagay sa ibabaw ng drawers pero hindi ko pa masyadong
natitigan.
Nagsalubong agad ang mga mata namin ni Nicola. I saw her smirk before she stood up
and come near us.
"So..Finally! The great daughter is already here..."
"Nicola.. Please stop.. She's older than you so you should pay respect to
her..bilang respeto mo na rin sakin.."
"Whatever.." sambit ni Nicola bago tumalikod.
Kinuha niya ang kaniyang bag at sinakbit sa balikat.
"Aalis na ko, my. I am needed at the office and I have some meetings to attend
since wala si Dad." humalik ito sa pisngi ng aming ina pero hinawakan siya para
mapigilan sa akmang pag alis.
"Aalis ka na? Why don't you join me and your sister for lunch? Ngayon lang tayo
magkakasama sa iisang hapag..." pakiusap nito pero tumingin lang ito sakin at
sarkastikong ngumiti.
"Nawalan na ko ng gana eh." sambit nito bago tulyang umalis at banggain ang balikat
ko.
Wish me luck.

Chapter 28
Concern
"Hayaan mo na muna ang kapatid mo. I think.. nag aadjust pa siya sa nangyayari.
Sanay siyang mag-isa lang kaya siguro naninibago pa." naiilang sambit ng aking ina.
Ngumiti lang ako ng pilit.
"It's okay."
"Tara anak, kumain ka na muna. I cooked...a lot of food.. hindi ko na kasi alam
kung ano na ang paborito mo kaya nagluto na ako ng marami.." nahihiya niyang
sambit.
Sa totoo lang ay wala akong ganang kumain. Kung masama lang ang ugali ko at
pangungunahin ang sama ng 100b ko sakaniya ay baka tinalikuran ko na siya ngayon at
hindi na pinansin para masaktan siya. Pero hindi ako ganun. I haven't heard her
side yet so I guess kailangan ko lang siyang bigyan ng pagkakataon.
Tinignan ko ang mga pagkain sa lamesa at nakitang marami ngang nakahanda, hindi
alam kung mauubos ba namin yan pero panigurado ay hindi. May beef morcon, baked
mac, roasted chicken at mayroon ding ribs.
Dahan dahan akong lumapit sa may hapag at hinila ang isang upuan para makakakain
na. Tahimik lang kaming kumakain at pansin ko ang panakanakang pagsulyap niya sa
akin. Gusto siguro niyang magsalita pero hindi niya alam kung paano magsisimula.
Si Nana Selya naman ay panay ang salin ng tubig sa aking baso kahit ayaw ko. Hindi
ako sanay na may naninilbihan o may gurnagawa ng bagay para sakin lalo na kung kaya
ko naman.
"Nasaan si Franco iha? Akala ko ba ay hinatid ka niya bakit hindi siya sumama?"
paniluma nito.
"Hindi na po siya sumama, mas gusto niya daw bigyan tayo ng privacy saka may
inaasikaso rin po kasi siyang mga papeles para sa lakad niya. Mawawala siya ng
isang buwan." tipid kong sagot at tinanguan niya na lamang ako.
Matapos managhalian ay hinatid ako ng aking Ina sa magiging kwarto ko. Gawa sa
dekalidad na kahoy ang bahay kaya kitang kita ang kintab ng mga ito kahit masasabi
mong luma na ang mansyon. Magarbo at klasiko ang disenyo ng mga kagamitan at mga
banga na makikita sa paligid. Bukod kina Nana Selya ay may ibang kasambahay rin
akong nakikita na nagdidilig sa hardin,naglilinis ng sala o kaya ng bulwagan.
Pagkapasok sa aking kwarto ay namangha ako, napapaligiran ng puti at ginto ang
disenyo. Ang kama ay malaki at nababalutan ng makakapal na comforter at kumot na
sinamahan pa ng malalaking unan. Lumapit ako sa malaking bintana at hinawi ang
kurtina para pumasok ang sinag ng araw.
"Ayos ka na ba rito sa kwarto mo anak? o baka may gusto kang ibang disenyo ay
sabihan mo lang ako. Papapalitan natin-" mabilis ko siyang inilingan.
"I l m fine With this. Thank you."
"Oh sige. liwan muna kita para makapagpahinga ka ha?" malambing nitong sabi bago
hinaplos ang aking buhok. Tumango lamang ako.
Pagkalabas niya ay hinila ko ang luggage bag ko patungo sa walk in closet.
Napakonti ng damit ko kaya tingin ko hindi ko na kailangan ng ganitong kagarbong
closet pero nagkamali ako. Pagkabukas ko ay may mga damit na sa loob, sapatos at
bag. May isang drawer doon na yari sa salamin at kapag binuksan mo ay may mga
nakahilerang accessories dito. Kumpleto mula kwintas,hikaw,relo at singsing.
Manghang-mangha kong tinahak ang loob ng closet. Nalibang ako sa mga damit na
itinatapat ko isa isa sa aking katawan para makita kung bagay ba. Hindi ko
inaasahan na mangyayari ito, parang isang panaginip.
Napakalambot din ng carpet, para akong umaapak sa bulak sa lambot kaya naisipan
kong hubarin ang aking stilettos at nilibot ang kwarto ng nakapaa. Inayos ko na ang
aking gamit at isa isang sinalansan sa mga lagayan.
Maya maya pa ay pabagsak kong hiniga ang aking sarili sa malambot na kama. Natuwa
ako nang tumalbog ako mula sa aking pagkakabagsak. Inulit ulit ko pa ito na parang
bata.
"Ang sarap naman dito..." sambit ko habang nakapikit.
Kung sa ibang tao ay ang pagtulog ang pagtakas nila mula sakanilang problema at
paraan nila ng pagpapahinga. Kabaliktaran naman iyon ng akin noon. Sleeping gave me
several nightmares and consecutive bad dreams. Closing my eyes were so hard back
then, it's like I'm going back to the same scenario I've always wanted to escaped.
Ngayon lang ako nakaramdam ng ginhawa buong buhay ko. Siguro dahil sa unti unti ng
nabubuo ang piraso ng pagkatao 1<0.
Hindi ko namalayan na nahila na pala ako ng antok. Nagising na lamang dahil sa
isang katok at madilim na nang magising. Nakatulog ako ng nakabalot na sa kumot
pero alam kong hindi naman ako nagkumot kanina.
Maya maya pa ay nagbukas na ang pinto, in-on ko ang lampshade at naaninag ang di
pamilyar na mukha. Tingin ko isa sa mga kasambahay rin dito.
"Ms. Eva, handa na po ang hapunan." pupungas pungas akong urnupo at inayos ang
nagulong buhoy.
"O-okay. Sorry I overslept. What time is it?"
"Alas diyes na po Miss. Kanina pa po handa ang hapunan, umakyat na nga po si madam
para gisingin kayo eh pero bumaba din siya agad dahil tulog na tulog ka daw PO."
natawa naman ako sakaniya dahil sa kadaldalan nito. Tingin ko ay mas bata ito
sakin.
Siguro ay ang nanay ko ang nagbalot ng kumot sa akin kanina.
"Sige, bababa na ako. Magbibihis lang." tumango ito at marahang sinara ang pinto.
I went inside the closet and chose a color white pajama terno over a lingerie.
Bumaba na ako at tinahak ang staircase, tahimik na ang lahat dahil mag aalasdose
na.
"Ms. Eva, kain kana PO." lahad ng kasambahay na gumising sakin kanina. Akmang
ilalabas niya patungo sa dining table ang mga pagkain ng pinigilan ko siya. "Huwag
na. Dito na lang ako sa kitchen counter kakain."
"P-po? Si-sige po.."
Nilapag niya ang kanin at ulam. She tried scooping some rice and place it to my
plate but I stopped her.
"Ako na. Magpahinga ka na." I said smiling before eating some meat.
"P-po? Hindi na PO. Aantayin ko po kayong matapos." ngiti nito.
"No really. Ayos lang ako, marunong akong maghugas kung iyon ang inaalala mo.
What's your name by the way?" tanong ko bago sumubo ulit.
"Katarina PO, Miss." ngiti niya.
"Ako naman si Genieva. You can call me Eva."
"Ang ganda mo po Miss. Model ka po ba bago ka mapunta dito?" manghang mangha si
Katarina na nakatitig sakin at nakapalumbaba pa sa counter top. Halos mabugahan ko
naman siya ng kanin dahil sakaniyang sinabi.
"Ako? Model? Hindi noh!" natatawang sagot ko.
"Talaga PO? Pero ang kinis-kinis mo, haba ng legs at hugis coke ang baywang!"
nakakaaliw kausap si Katarina. Inalok ko siyang kumain pero tapos na raw siya.
Nang matapos kumain ay tinimplahan pa ako niya ako ng gatas para daw makatulog ako
nang maayos. Mag aalasdose na pero walang kapaguran ang bibig niya kakakwento.
Naaliw naman ako dahil wala akong kausap dito sa mansyon.
"Hahaha! Talaga? You did that?" hawak hawak ko ang aking tiyan habang patuloy ang
hagalpak.
"Opo! Hahaha! Ayaw niya kasi akong pansinin kaya ng masolo ko siya sa science lab
naming noon ay unti unti kong hinubad ang polo uniform ko!" napatakip na ako sa
aking bibig dahil sa pag amba ng panibagong buga ng tawa. Pinahiran ko ang luha sa
gilid ng aking mata dahil sa labis na kakatawa.
Naputol ang aming pagkekwentuhan dahil sa tunog ng takong na naglalakad mula sa
sala. Kahit kasi nasa kusina kami ay makikita mo kung sino ang dadaan at mang
gagaling sa sala.
Kitang kita namin si Nicola na gegewang-gewang na naglalakad at gulo ang mukha. Ang
gulo ng buhok nito
at ang dress niyang makintab ay wala na sa ayos. Nalaglag na ang isang strap sa
kabilang balikat nito at ang laylayan naman ay halos makita na ang puwitan niya.
Napatayo kami ni Katarina sa pagkakaupo ng biglang nadapa si Nicola.
"Miss Nicola!" takbo ni Katarina at agad na dinaluhan si Nicola pero agad rin
siyang tinabig.
"Get off me you dirty rag!" galit nitong usal kay Katarina.
Tumayo na ako at lumapit sakanila at kitang-kita ko kung paano bumuga ng suka si
Nicola sa sahig.
Napangiwi nalang ako sa baho at pandidiri. Kapatid ko ba talaga to?
"Katarina, ako na ang bahala maghatid sakaniya sa kwarto niya. Just please clean up
her mess." natataranta namang tumango si Katarina at nagmamadaling kumuha ng
panlinis.
Yumuko naman ako at akmang aalalayan si Nicola pero malakas niya rin akong tinulak
ng hawakan ko ang mga braso niya para tumayo.
"Don't touch me!" tinapunan niya ako nang gagalaitingtingin.
"Are you happy now huh? You have my mom now I am totally out of the picture!"
singhal nito.
"Nicola. Hindi iyan totoo. I have no intentions of stealing our mom.." marahan kong
sambit bago sumubok muling aluin ang naghihirap na kapatid dahil sa kakasuka.
"Oh shut up you whore!" maya maya pa ay nag passed out na ito at humandusay sa
sahig.
She is so drunk by the looks and smell of her.
"Miss Eva, ano na pong nangyari sakaniya?" gulat na sambit ni Katarina.
"laakyat ko na siya." balingkinitan naman si Nicola kaya hindi na ako nagdalawang
isip na buhatin ito. Sinampa ko ang kaliwang braso nito saking balikat para mabuhat
siya.
Habang tinatahak namin ang bulwagan ay tinitigan ko ang kaniyang mukha. Behind her
make up is a hurt woman, I can see that.
"l... hate...you.." she murmured.
"Ayaw ko rin sayo pwede ba. Parehas lang tayo..."sambit ko pabalik pero hindi na
siya sumagot pa.
Pagkarating sakaniyang kwarto ay agad ko namang binuksan ang ilaw. Kung ang kwarto
ko ay napapaligiran ng kulay puti at ginto sakaniya naman ay kulay abo at puti.
Maingat ko siyang ihiniga sa kama at pagkapalag na pagkalapag ko sakaniya ay sumuka
ito agad dahilan kung bakit napunta ito sa kaniyang damit.
"Ugh..ugh.." inda niya bago pumikit ulit.
Napahilot naman ako sa aking sentido. Kahit kailan talaga itong babae na ito! Isang
katok at sumungaw naman si Katarina.
"Miss Eva.. Malinis na po sa baba may kailangan pa po ba kayo?" tanong nito.
"Ah pasuyo na lang ng planggana at bimpo. Ako na ang bahala sakaniya." agad naman
itong tumango at umalis.
Dinaluhan ko ang magaling kong kapatid na nakahandusay sa kaniyang kama ay puno ng
suka ang damit. Umiling iling ako at hinilot ang aking sentido. Unang araw ko
palang ay ganito na ang nangyari, ano naman kaya sa susunod?
Pagkadala ni Katarina ng planggana at bimpo ay pinaalis ko na siya para
makapagpahinga. Anong oras na kasi pero nadadamay pa siya sa kalokohan ng kapatid
ko.
Hinubad ko ang suot niyang dress at inilagay sa laundry basket. Hindi man lang siya
nagising kahit natanggalan ko na siya nang saplot. Napailing na lamang ako, paano
kung wala siya sa katinuan at ibang lalake ang gumawa nito sakaniya? Malamang
napagsamantalahan na siya!
Nagtungo ako sakaniyang CR para lagyan ng tubig ang planggana. Pagkalabas ko ay
naabutan ko siya sa ibang posisyon at mahimbing ang tulog. Nilapitan ko siya at
umupo ako sakaniyang tabi. Pinunasan ko siya mula sa mukha hanggang baywang, maging
ang braso ay dinamay ko na.
"l hate you.. I really hate you.]' bulong pa nito bago tumalikod at burnalik sa
pagtulog.
Napabuntong hininga na lamang ako. I didn't know that she has some childish side,
akala ko ay matured na siya dahil sa sopistikada siyang tignan. Mali ako. Gaano
kaya ako katanda sakaniya? Namuhay akong walang kapatid dahil ako lang mag-isa pero
susubukan ko... susubukan ko na alagaan siya sa paraang kaya ko at habaan ang
pasensiya ko.
Nakuntento naman ako nang nawala na ang mabahong amoy ni Nicola. Nagtungo ako
sakaniyang closet para palitan siya ng damit at kinumutan ko siya bago iniwan.
Nang makarating sa kwarto ko ay sumalampak ako sa aking kama. Napagod ako 'dun ah?
Kinuha ko ang aking cellphone at nakitang may text at missed calls si Franco.
Franco:
How was your first day? Bukas na ang alis ko.
Franco:
I miss you.
Franco:
I wanted to kiss your lips so bad.
Napangiti naman ako sa nabasa. Ang sweet ha?
Ako:
Gising ka pa? Ayos naman ang naging araw ko.
Tingin ko ay medyo mahihirapan lang ako ng kaunti kay
Nicola pero kaya ko naman. Magpahinga ka na. Bukas na
ang alis mo, susunduin mo ba ako dito para mahatid kita sa airport? Good night,
Franco.
I sound like a needy girlfriend but hell yeah, I always in need of him.
Payapa naman akong nakatulog sa unang gabi ko sa mansyon. Nagising na lang ako
dahil sa sikat ng araw, nakalimutan kong isara ang pintuan ng veranda. Kinusot ko
ang mata ko at nag-inat.
Dumiretso ako sa may pintuan patungo sa veranda na yari sa salamin kaya kita mo ang
labas nito bago hinawi ang puting kurtina.
Lumabas ako at dinama ang hangin. Sikat na ang araw pero hindi pa masakit sa balat.
Dumungaw ako sa teresa. Nakita ko ang mga trabahador at mga kasambahay na abala sa
mga gawain nila. Makababa na nga baka may maitulong ako sakanila.
Naghilamos muna ako at nagsipilyo bago napagdesyunang bumaba. Sumungaw ako sa
kusina at naabutan ko ang aking ina na abala sa paghahanda ng almusal.
"Madam, ako na po Yan." pilit na agaw ni Nana Selya pero hindi siya pinansin nito.
"Ako na nito, Nana. Minsan ko lang mapaghanda ng almusal ang anak ko kaya hayaan mo
na ako." nakangiti nitong sabi.
I felt an ache in my heart. Why do I feel suddenly guilty? Masiyado ba akong
malupit sa aking mga naging salita sakaniya noong unang pagkikita namin? Bakit
parang ulila rin siya sa anak gayong narito naman si Nicola.
Nagitla ako nang magtama ang paningin namin. Ngumiti ito sakin kaya nginitian ko na
lang rin siya pabalik.
"Gising ka na pala, anak. Mag-almusal na tayo?" aya nito na tinanguan ko lamang.
Nilibot ko ang paningin ko sa hapag kainan pero wala si Nicola. Gising na kaya
'yun?
"Si.. Nicola PO?" tanong ko bago umupo sa silya.
"Naku, baka pababa na 'yun. Hindi siya nag-aalmusal kaya madalas mag-isa lang akong
kumakain rito. Masisira daw kasi ang figure niya." nakangiti nitong sabi.
Nagising kaya siya mula sa labis na kalasingan kagabi? Kuryoso kong tanong sa aking
isip habang naglalagay nang fried rice aking pinggan.
Maya-maya pa ay pumasok na si Nicola sa dining area. Bihis na bihis at nakapostura
na tila walang nangyari sakaniya kagabi.
"Morning, Mom." she kissed our mom.
Ako naman ay hindi man lang niya nilingon o binate. Nanatili lang itong nakatayo sa
tapat namin.
"l need to go mom. Where's the papers that needs to be signed by the directors?"
"Oh! Wait. Kukuhanin ko lang." sambit nito bago umalis palabas.
That leaves me and Nicola alone. She's busy typing on her phone while I am trying
to eat peacefully but what happened last night really bothers me. Tumikhim ako bago
naisipang mag-salita.
"Uh.. Nicola.." nakatingin ako sa reaksiyon niya at nakita ko ang pagkagulat.
She raised an eyebrow on me.
"You talking to me?" mataray nitong sagot.
Pinakalma ko na lang ang aking sarili.
'Huwag mo na siyang patulan, Eva. Remember you are older that her. Hindi na siya
ibang tao na kahit anong oras ay maari mong patulan. Kapatid mo ang nasa harapan
mo.'
"We're you aware of what happened last night?" I softly asked.
Kita ko ang pag-iba ng kaniyang ekspresyon. She's seems uneasy with my question.
"No." tipid nitong sagot.
Bumuntong hininga ako.
"Last night, you we're so drunk that can't even walk properly..." nagdadalawang
isip pa akong magsalita pero dahil nasimulan ko na ay tinuloy ko rin.
"Concern lang ako, sana ay kung..kung iinom ka ay...huwag masiyadong sagad dahil-"
"Oh! So you're acting like a sister to me huh? Stop it, Eva. Huwag kang plastik! We
both know how much we hate each other kaya tigilan mo iyanl" pagtataray nito at
inismiran ako bago lumabas ng dining area.

Chapter 29
Forgiveness
Nanlumo ako sa sinabi ni Nicola. I know for a fact that we had some issues before
and we still haven't fixed it yet. Siguro dahil nakuntento na lang ako sa mga
sinabi ni Franco na wala na siya ni katiting na nararamdaman para sakaniya.
Napatunayan niya naman iyon sakin dahil sa araw araw namin magkasama ay wala siyang
ibang ginawa kundi alagaan ako at pagsilbihan.
Ngayon ay hindi ko tuloy alam kung paano aayusin ang relasiyon ko sa aking kapatid.
Should I just give her time? I don't know.
"Anong balak mo ngayong araw, anak?" tanong ng aking Ina ng makabalik na sa lamesa.
Kaming dalawa na lang sa dining area dahil pinaalis niya na muna ang mga
kasambahay. Sinalinan niya din ngjuice ang aking baso. Nagkibit-balikat na lamang
ako.
"Baka po sunduin ako ngayon ni Franco para mahatid ko siya sa airport. Mamaya po
kasi ang alis niya papuntang new york. May deal po ata sila." tumango-tango lamang
ito.
"You know what, anak? Bilib talaga ako sa batang iyan. He has a passion for work
kahit sabihin na madaming kumakalat na issue sakaniya tulad ng babaero ito at etc.
Don't get me wrong. Hindi naman iyan isinasama ni Nicola rito kahit noon pang
naging sila. Mga bata pa kasi." tumango-tango lamang ako.
"Uh.. Ayos lang po ba sainyo yung ganito?" pinaikot-ikot ko lang ang aking tinidor
sa ulam bago tumingin sakaniya.
"Ang alin?" taka niya akong binalingan. Yumuko lamang ako.
"Na..ex-boyfriend ni Nicola ang boyfriend ko ngayon." diretsa kong sabi.
Bumuntong hininga siya at hinawakan ang aking kamay.
"As long as you're happy...anak..." malamyos niyang sabi. I slightly smiled.
Nagtungo ako sa aking kwarto para maligo at mag-ayos. I checked my phone to see if
Franco texted me at mayroon nga.
Franco:
I'm sorry, my love. I can't pick you up later. I'm still quite busy, but I'll send
someone to get you okay? See you. I love you.
Napangiti na lang din ako. Alam ko na kaakibat ng pagiging girlfriend ni Franco ang
maging mapagunawa dahil sa demand ng kaniyang trabaho kaya wala naman kaso iyon
sakin. Isa pa, alam ko naman noong umpisa pa lang kung gaano niya kamahal ang
kaniyang ginagawa.
Ako:
Ayos lang. I love you too.
Nakita ko rin na may text si Ezra kaya agad ko iyong binuksan. Matagal na rin mula
noong huli naming pag-uusap.
Ezra:
Mamaya ha? Valkyrie. It's my birthday so wag ka mawawala!
Napangiti ako sakaniyang mensahe. Naiimagine ko siya na nagsasalita nang maarte ang
tono ng pananalita kaya napailing na lamang ako.
Ako:
Gabi naman iyan hindi ba? Mag-papaalam muna ako kay Franco.
Mabilis naman siyang sumagot.
Ezra:
Whatever! Birthday ko naman!
Urnupo muna ako sa aking kama at nilibot ang mata sa paligid ng aking kwarto.
Parang nananaginip pa rin talaga ako. Noon ay mag-isa lang akong natutulog sa
apartment ko. Minsan pa ay sa bar nila Mamang Ruby kapag ayaw kong makaramdam ng
lungkot. Kalaunan ay dumating si Franco para samahan ako. Tapos ngayon naman ay
kasama ko na ang aking Ina at kapatid sa iisang bahay.
Kinuha ko ang aking luggage at binuksan. Kinuha ko mula roon ang box na naglalaman
ng gamit ni Papa. Marahan kong pinaglipat-lipat ang mga lumang larawan na
napaglipasan na ng panahon. Hindi ko pa rin maiwasan ang hindi maging emosyunal
kapag tinitignan ko ang mga larawan na ito. Ang natitirang alaala na minsan pa sa
buhay ko, ay nabuo kami.
Hindi ko na namalayan na tumutulo na pala ang aking luha. Kapag naiisip ko kung
paano siya nabawian ng buhay at naghirap noon. Wala man lang nag-alaga. Walang ni
isang miyembro ng pamilya ang nakasama niya sakaniyang huling hininga.
Bumukas ang pinto at nakita kong sumungaw ang aking Ina. Dali dali kong pinunasan
ang aking mga luha pero huli na ang lahat. Mabilis niya akong dinaluhan at umupo sa
aking harapan. She saw the pictures that I'm holding and all she did was hold my
hand.
"Mi..mina..hal mo po ba si Papa? Kahit minsan?" humihikbi kong tanong.
Batid ko ang pagkagulat niya sa aking tanong pero bumuntong hininga rin ito at
hinaplos ang aking mukha. She wiped away the tears that running from my cheeks. I
looked straight into her eyes then I saw sadness and conern within her.
"00 naman, anak..." she whispered.
Ngayon ay handa na akong pakinggan ang panig niya na matagal ko ng pilit
tinatanggihan. Masiyado akong naging duwag pagdating sakaniya dahil natatakot ako
sa katotohanan. Natatakot ako sa maaari kong malaman pero alam ko na ito lang ang
kailangan para maalis na ang bigat sa aking dibdib at mapalaya ko na ang isa sa
pait ng aking nakaraan.
"We had you on our younger days, Eva. Those were
the happiest... Walang araw na hindi tayo dadaan sa dalampasigan para antayin ang
papalubog na araw. Hahawakan namin ang kamay mo habang naglalakad tayong tatlo sa
dalampasigan. Minsan maglalaro rin tayo ng kasal-kasalan. Si Papa mo ang naghahatid
sayo sa altar pero kapag kaming dalawa na lang palagi niyang sinasabi na hindi daw
siya papayag na mag-asawa ka. Sakaniya ka lang daw.." nakangiti niyang sabi pero
namumuo na rin ang mga luha. Ako naman ay parang bata na panay hikbi at iyak.
"We never fought in front of you. Selosa ako noon dahil siguro nga bata pa. Ang
trabaho niya noon ay manager sa isang pabrika. Hindi maipagkakaila ang taglay na
kagwapuhan ng iyong ama kaya siguro habulin siya ng babae. Tuwing hinahatiran natin
siya ng baon, iniiwan lang kita sa may guard dahil madalas ko siyang nakikita na
may kasamang babae sa opisina niya at ayaw kong masaksihan mo yun..."
"Wala naman silang ginagawang masama kaya hinahayaan ko lang. lyon din naman ang
sinasabi niya sakin."
"Until one day I saw a girl sitting on his lap. I can see that he's avoiding it but
too late because I already saw how the girl kissed her. Sa gulat ko ay nahulog ko
ang baon niya noong araw na iyon kaya sila napabalikwas at tumayo."
"l run and as fast as I could.. I grabbed you and we immediately went home.
Kinagabihan ay nagpapaliwanag siya pero hinayaan ko lang."
'Agdepa, gusto kita! Iwan mo na si Miranda... Tayo na lang ang magsama..'
'Nasisiraan ka na ba beth? Asawa ko ang kapatid mol Siya ang mahal 1<0!'
"Nagulat ako noong gabing iyon na marinig ko ang Auntie Beth mo at si Agdepa na
nag-uusap. Hindi ko inaasahan ang nalaman ko pero hindi ko na rin binanggit kay
Agdepa. Nalaman ko na lang na natanggal na siya sa trabaho dahil nakita raw siya at
ang nobya ng may-ari ng pabrika sa kaniyang opisina." pinunasan niya ang luha
sakaniyang mga mata.
"Kinaumagahan ay napag-isipan ko na lang na umalis sa bahay natin at iwan ka sa
Auntie mo."
'00 na! Umalis ka na at ako ng bahala rito!'
"Alam ko naman na dahil kay Agdepa kaya ganun siya kasaya at aalis ako. Hindi ko
alam na matapos ang ilang buwan pala ay sinundan niya ako sa Maynila. Doon ko
nakilala si Fortunato at naging kasintahan ko siya hanggang sa nagkaroon ng bunga.
Ang kapatid mo." hinawakan niya ang dalawang kamay ko at hinarap.
"l loved your father, Eva. Pero sana maintindihan mo na masakit din sakin ang mga
nangyari noon. Patawarin mo ako kung iniwan kita at nagpadala sa galit. I should
have brought you pero paano kita bubuhayin noon? Makikipagsapalaran lamang ako at
ayaw kitang madamay sa hirap na tatamasain ko. Hindi ko akalain na aabusuhin ka ni
Beth at pinagtangkaan pa ng kinakasama niya. Anak, patawarin mo ako. Patawarin mo
ako..i ' patuloy niya bago humagulgol.
Siguro nga totoo na sa bawat paghihiwalay ay kailangan ng closure. Para samin ng
aming Ina, nagkahiwalay man kami noon ay tinatapos ko na ang pagkakaroon ng sama ng
100b ko sakaniya. My father died alone but I still have my mother beside me. Ayaw
kong dumating ang araw na magsisi rin ako at pangunahin ang galit. Ayaw kong
pagsisihan na sana imbis magalit ako ay inalagaan ko nalang ang aking Ina.
I removed my hands from her grip and hugged her instead. I felt the tightness of
her hug while she gently brushed my hair.
"Pinapatawad na po kita...Mama."
Nagbihis na ako dahil sabi ni Franco ay parating na raw ang susundo sakin.
Napapaisip nga ako kung sino iyon dahil birthday ngayon ni Ezra nakakahiya naman
kung siya pa ang pinagsundo niya sakin. Pero sino naman kaya? Baka bagong driver.
I wore a knitted red long sleeves dress and a black stilettos. Hinayaan ko lang ang
buhok kong nakalugay. Pagkabukas ko ng pinto ay siya namang akmang katok ni
Katarina. Kitang-kita ko ang gulat sakaniyang mukha.
"Ah.. Miss Eva nasa ibaba na po iyong sundo mo.." marahan niyang sabi. Sinarado ko
muna ang aking pinto bago siya hinarap.
"Sino daw?" tanong ko bago nanguna sa paglalakad tungo sa grand staircase.
"Ayaw niya po ipasabi eh. Surprise daw PO." napataas ang aking kilay at napakunot
ang noo.
Sino kaya?
"Ang ganda mo PO, Miss." nilingon ko siya at nginitian.
"Salamat, Katarina. Aalis lang ako." sambit ko bago ko siya tinalikuran at bumaba
patungo sa sasakyan na nakaparada sa labas ng gate.
The car isn't familiar to me. Heavily tinted din kaya hindi ko makita kung sino man
ang nasa 100b.
"Ingat PO, Mam Eva!" sambit ng mga guards. Nginitian ko lamang sila.
Nang makalapit sa itim na sasakyan ay agad kong kinatok ang bintana nito. Marahang
burnaba ang bintana at niluwa kung sino ang nasa 100b.
"Juancho?" windang kong sambit.
Ngumiti lang ito at sumaludo sakin bago binuksan ang pinto ng sasakyan.
"lkaw ang pinadala ni Franco para magsundo sakin? Seryoso?" gulantang ko paring
tanong habang nagsusuot ng seatbelt.
"Kahit ako hindi makapaniwala eh. Nasa meeting ako nung tumawag siya." natatawa
niyang kwento.
"Well, masaya ako dahil ayos na kayo." I smiled at him.
"00 nga. It took him years before he called me kuya again." sambit niya bago
pinaadar ang sasakyan.
Pagkarating namin sa airport ay agad kong nilibot ang mata para hanapin si Franco.
Medyo madami ang tao kaya nahirapan ako ng bahagya.
"There he is." turo ni Juancho sa kapatid na nakayuko sakaniyang cellphone at kunot
ang noo.
Nakasuot ito ng navy blue polo na nakatupi hanggang Siko at itim na pantalon.
Nakapameywang pa ito na parang problemado.
"Franco!" sigaw ko sabay kaway at ngiti.
Inakbayan ako ni Juancho habang papalapit sakaniyang kapatid.
"Hands off, Kuya." baritonong sambit ni Franco. Agad naman inalis ni Juancho ang
kamay sa aking balikat at itinaas pa ang dalawang kamay.
"Sorry! Akala ko exemption na ako eh." Biro ni Juancho.
"Shut up!" natatawang sagot ni Franco bago ako binalingan.
"Mamimiss kita." malambing kong sabi.
Hinila niya ako at niyakap.
"Parang ayoko ng umalis kapag ganiyan ka." marahan niyang bulong at hinalikan ang
tuktok ng ulo. "Babalik ka ha?" sambit ko bago humiwalay sa yakap at hinarap siya.
He cupped my face and planted a swift kiss on my lips. I closed my eyes as I felt
the softness of his lips. I'm gonna miss this man real bad.
"l will always come back to you, Eva. Remember that. Sayo lang ako babalik. Sayo
lang." he said before hugging me again.
"l promise to marry you when I get back. Whatever it takes Eva." mariin niyang
sabi.
Innanounce na ang nalalapit ng mga pasahero na magtutungo sa new york.
"Sige na, umalis ka na. Baka pigilan pa kita."
"Parang mas gusto ko yun." biro niya.
"Baliw. Sige na!'
"Kuya, ikaw na ang bahala sakaniya. Bantayan mo and don't you dare take advantage!"
pabirong banta nito kaya pinalo ko ang kaniyang dibdib.
"Aye aye brother!"
One last kiss and then I watched him finally go. Isang buwan lang naman eh,
makakapag-antay naman ako. Nang makapasok sa kotse ni Juancho ay saka ko lang
naalala na pupunta pala ako sa birthday ni Ezra.
"Juancho, alam mo ba kung saan yung Valkyrie?" kunot noo naman siyang napalingon
sakin.
"Of course. That's a bar around Makati. Bakit pupunta ka sa ganun?" inis nitong
sabi.
Bahagya naman akong natawa. Magkapatid nga sila ni Franco, hindi mipagkakaila!
"Ano ka ba! Birthday kasi ni Ezra. Dun daw gaganapin. Gusto ko sana dumaan man
lang." paliwanag ko.
"l am also invited. Hindi sana ako pupunta pero dahil pupunta ka ay sasama ako."
"Okay!" panuya kong sabi habang napapailing.
Nang makarating kami sa Valkyrie ay kitang kita ko ang pagpalit-palit ng ilaw roon.
I felt Juancho has been guarding me lalo na dahil kada may madaraanan kaming grupo
ay napapalingon ang mga ito samin. "Pinagtitinginan ka ng mga babae oh!"
"It's not me, Eva. Ikaw ang tinitignan nila lalo na ang mga lalake. Wag lang sana
akong mapapaaway dito." mariin niyang sabi.
Nilibot ko ang paningin para hanapin ang kinaroroonan ni Ezra.
"Mam Eva? Sir Juancho?" napalingon ako sa nagsalita at nakita ko si Felicity.
Hindi ako sanay sa itsura niya ngayon. Kadalasan kasi ay nakapang formal ito sa
opisina. Ngayon ay nakapang-party siya at gulo na ang buhok. Siguro ay kanina pa
siya rito.
"Si Ezra po ba ang hanap niyo?" nakangiti niyang tanong.
"Yes. Kanina ko pa siya hinahanap pero hindi ko makita."
"Naku! Nasa may VIP room po kasi kami. Yung ibang officemates po namin ay naroon na
rin. Tara samahan ko kayo." gegewang-gewang man ay naihatid kami ni Felicity sa VIP
room.

1 5/22
Tama nga siya, narito ang karamihan ng tao. May mga iilang empleyado rin na bumati
sakin at kay Juancho. Nginitian lang namin sila.
"Evaaaaaaaa!" Ezra shouted and left the group that he's in when he saw us.
Naka red na polo shirt ito at skinny faded jeans at kumukinang ang relo niya habang
hawak ang isang baso ng vodka.
"You camel" sambit niya ng mkalapit samin at niyakap ako ng mahigpit.
"Happy birthday. I'm sorry wala akong nabili kahit ano man lang. Hinatid pa kasi
namin si Franco tapos dumiretso na kami rito." paliwanag ko.
"What? It's totally fine ano ka ba naman! Hi Sir Juancho!" baling niya sa tabi ko.
"Good evening Ezra, Happy birthday. I'll just send my gift to you via money
transfer." Juancho manly said. Napalingon naman ako sakaniya.
Iba talaga mga mayayaman. Ginagawang panregalo ang pera.
"Oh! I would love that!" maharot na samit ni Ezra.
"Tara! Join our group! May mga nakaserve na mga drinks dun pero if you prefer
something else then I'll just call the waiter to bring it to us." tumango tango
lamang ako at sumunod sakaniya.
The people here are dancing wildly maybe because of the alcohol. Marami rin
nagsipunta na mga kaibigan ni Ezra. Muntikan pa akong mabangga ng isang sumasayaw
pero maagap akong dinaluhan ni Juancho.
"Hey, watch out." mariin niyang saway sa sumasayaw na empleyado rin ng kumpanya.
Noong una ay nakasimangot pa ito pero nang makita si Juancho ay napayuko na lang
ito at humingi ng tawad.
"Juancho." banta ko sakaniya ng makaupo kami sa sofa.
"Sorry okay? Mahirap na baka magalusan ka malilintikan ako sa kapatid ko. Mas
nakakatakot yun." biro niya.
Tumingin ako sa mga alak na nasa lamesa. Mukhang marami ng nainom ang mga tao rito
dahil madami na ang mga nagkalat na baso.
"Anong gusto mo? Magpapakuha ako ng juice-"
"What am I to you Juancho? Kinder?" iling ko at matapang na kinuha ang isang baso
ng Jose Cuervo sa shot glass at nilagok.
"lkaw nga!" mapanuya kong hamon. Urniling lamang Ito.
"Ihahatid pa kita pauwi."
"Just one! Oh sabay tayo." kumuha ako ng tig isang shot glass at inabot ang isa
sakaniya.
"1..2..3.." sabay naming tinungga iyon. Pumalakpak pa ako ng maubos niya.
"Tama na iyan ah. Malalagot ako niyan."
"As if you really care about your brother!" natawa na lang kaming dalawa.
Sa kalagitnaan ng kwentuhan ay nahagip ng mata ko si Nicola. Noong una ay akala ko
namamalikmata lang ako pero ng makita ko ang blonde nitong buhok ay nakumpirma ko
nga.
"Is that your sister?" tanong ni Juancho.
Nabanggit ko na rin kasi sakaniya ang mga nangyari
nitong nakaraan sakin dahil sa tagal namin na hindi nagkita. Mukhang narinig kami
ni Ezra kaya siya na ang sumagot ng tanong para samin.
"l invited her! You know pampalakas lang sa kumpanya!" natatawa nitong paliwanag.
Naalala ko nanaman yung nangyari kagabi. She was so drunk last night tapos ngayon
ay naglalasing na naman siya. Tsk!
"Alcoholic. Magkapatid nga kayo." pang-asar sakin ni Juancho ng makita namin si
Nicola na hawak ang isang bote ng Jack Daniels at doon mismo umiinom. Napailing na
lamang ako.
"Excuse me. Kahit malakas akong uminom ay kaya ko ang sarili ko." dipensa ko.
Mariin ang tingin ko sa aking kapatid. Nakikita ko kung pano hinahaplos ng kausap
niyang lalake ang baywang niya. One wrong move jerk, one wrong move.
"That looks could actually kill." natatawang sambit ni Juancho.
"Manyak kasi nung kausap niya eh."
"What do you expect? Nasa bar tayo Eva ano ka ba
naman. Dapat alam mo iyan dahil nagtrabaho ka sa ganito. People here are wild and
aggressive. They treat each other as a prey. Kapag may nakita silang pain ay agad
nilang susunggaban."
Mas lalo lang akong hindi mapakali dahil sa sinabi niya. Nataranta ako ng biglang
turnayo sila Nicola at akmang lalabas na ng VIP room kaya mabilis na rin akong
tumayo mula sa pagkakaupo.
"San ka pupunta?" pigil sakin ni Juancho.
"Susundan ko sila."
"Hindi na bata si Nicola."
"Nol Kahit na, paano kung may gawin sakaniyang iba yun?" turnayo na rin si Juancho
at hinarap ako.
"Kung may mangyari man sakanila Eva panigurado ay kagustuhan rin yun ni Nicola. So
stop being like this!" he said firmly still holdin my hand.
Hindi ko pinakinggan si Juancho at tinanggal ang aking kamay mula sakaniyang
pagkakahawak. Mabilis kong tinahak ang daan palabas para makita kung saan sila
nagpunta. Palinga linga ako sa lupon ng nagkakagulong mga tao.
Nasaan ba sila? Kung wala rito ay malamang nasa labas na yun!
Dali-dali akong lumabas at nakita ko si Nicola na nakasandal sa kotse habang
hinahalikan ng lalake. Nanlaki ang aking mata ng makita ko ang mga kamay nito na
humahaplos sakaniyang baywang.
"Hoy!" natigilan silang dalawa at kita ko ang gulat sa mata ni Nicola ng makita
ako.
"Kilala mo?" tanong naman ng lalakeng kaharap.
"Hands off to my sister bastard." banta ko.
"Hoy, Eva! Wag ka ngang nakikialam rito." inis na sabi ni Nicola.
"No, Nicola. Tara na at umuwi na tayo!"
"Badtrip naman 'to oh! Diyan ka na nga!" sambit nung lalake bago sumakay sa
sasakyan at pinaharurot ito palayo. Tinaliman ako ni Nicola ng mata at saka
hinarap.
"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?"
"Umuwi na tayo-" hawak ko sakaniyang kamay pero maagap niya itong inalis.
"Sinong may sabi sayo? Sino ka ba ha?"
"Ate mo ako Nicola! Kaya susunod ka sakinl"
"Oh shut up! Wala akong kapatid na pokpok!' sigaw niya.
Sa kalagitnaan ng pag aaway namin ay isang puting van ang huminto sa aming harapan.
May lumabas na mga nakaitim na lalake at nilapitan kamng dalawa para hawakan ang
magkabilang braso.
"Who are you? Let me go!" tili ni Nicola.
"Bitawan niyo kami! Sino kayo?!"
Pllit nila kaming kiankaladkad papasok ng van.
"Eva!" napalingon ako sa likuran at nakita si Juancho.
"Juancho!" susugod sana siya pero agad siyang pinagtulungan ng mga lalake.
"Bitawan niyo ko! Juancho!" pero huli na ang lahat dahil hindi ko na nakita ang mga
sumunod na nangyari. Tuluyan na nila kaming naipasok sa 100b ng sasakyan.
Secret of the Crescent...
They defeated their enemy. They were able to un te their packs. Now .

Chapter 30
Margarita
Amoy luma at kalawang ang sumuot sa pang-amoy ko. Nabalot ng kadiliman ang aking
mga mata. Ramdam ko rin ang mahigpit na pagkakatali sa aking kamay. This feeling
looks familiar. Naalala ko noong kinidnap rin ako dati. Is this Tiyo Enteng again?
"Pakawalan niyo ako! Hello!? Is anyone here? I am so thirsty!" naalarma ako sa
aking narinig.
It's Nicola!
Sa kaartehan pa lamang ng pagsasalita nito ay alam na alam ko na. I am very sure of
it.
"Nicola? Nasaan ka?" nag-aalala kong tanong.
"Eva? Oh shut up bitch! Kasalanan mo ito!" sigaw nito.
I feel like she's just near me because of her loud voice. Kahit pa pabalang ang
sagot niya ay hindi ko maiwasang matuwa sa pagsagot niya sakin pabalik. Thank god
she's with me.
"Huwag kang matakot. Andito lang ako." marahan kong sambit.
"Tss." napangiti ako sagot niya.
"Gising na pala kayo." napatuwid ako ng upo sa boses ng magaspang na nagsalita.
"Tiyo Enteng?" tanong ko.
Maya-maya pa ay marahas niya ng tinanggal ang piring sa aking mata. Unti-unting
nag-adjust ang paningin ko sa liwanag at kitang-kita ko ang mukha ng walang hiyang
paulit-ulit na nagtatangkang gumawa ng masama sa akin. At ngayon maging sa pamilya
ko ay dinamay na niya.
"Who the f* *k are you? You know them Eva? Ano 'to set up? Are you trying to kill
me so you both will get my money?" paratang ni Nicola.
Gustuhin ko man sampalin siya sa mga sinabi niya ay hindi ko na nagawa. Mula noong
nalaman kong kapatid ko siya ay pinangako ko na sa sarili ko na hahabaan ko ang
pasensiya ko sakaniya.
"Manahimik ka!" sigaw ni Tiyo Enteng sakaniya. Inirapan lang siya ni Nicola.
Pansin ko na mula sa pagiging tatlo ay naging lima na ang alagad ni Tiyo Enteng,
Mga makikisig ang mga pangangatawan nila at kayang-kaya maghanap ng trabaho pero
mas pinili pang gumawa ng masama. I can't help not to glare at them.
"Ano na namang kailangan mo? Hindi pa ba sapat ang pera na nakuha mo noon ha?"
galit kong sambit.
Tumayo ito at umupo sa aking harapan. Napangiwi ako sa pandidiri. Ang laki na ng
itinanda nito pero wala parin siyang pinagkatandaan. Hanggang mamatay na ata siya
ay gagawin niya ang lahat para sa pera.
"Hindi Eva! Lalo pa ngayong nalaman ko na nakita mo na pala ang tunay mong ina.
Mayaman pala sila ha? Ayos yan. Mas mabibigyan mo ako ng limpak-limpak na salapi!"
sabay turnawa ng napakalakas.
"Hindi ko pera yun! Kaya wala kang maaasahan sakin ni isang sinko!" sigaw ko.
Ngumisi lamang ito at humalakhak bago binalingan si Nicola.
"Mister kidnapper! Please! I have lots of money! I'll give you some just let me
go!" pakiusap ni Nicola. "Mahahimik ka! Kapag dalawa kayong hawak ko ay mas
malaking pera ang makukulimbat 1<0!" sigaw niya sa amin.
"Boss Enteng! Makinis at maganda rin itong kapatid ni Eva ano? Baka naman pwede mo
ng ibalato samin habang wala pa ang pera na inaantay?" kinilabutan ako sa pag ngisi
ng mga ito.
Kitang-kita ko kung paano nila pinasadahan ng tingin si Nicola. Naiilang naman ang
aking kapatid dahil sa ginagawa ng mga ito. I can sense that she's not comfortable
and she's quite trembling beside me.
Mabilis akong gumapang papalapit sa harap ni Nicola ng nagtangka ang isa na hawakan
ito sa binti. Batid ko ang namuong galit sakanilang mga mukha.
"Lumayas ka diyan, Eva!" sigaw ni Tiyo. Mabilis akong umiling.
"Hinde! Huwag ang kapatid ko! Mga hayup kayo!" sigaw ko.
"Nakikiusap ako! Huwag ang kapatid ko! Gawin niyo na ang lahat sakin! Just
please... don't lay a finger on her..." napahikbi na ako.
"Sabing umalis ka diyan eh!" sigaw ni Tiyo Enteng
at malakas akong sinampal.
Napasinghap si Nicola. Nagmatigas ako at hindi hinayaang magpaapekto sa sampal na
iyon. Ang isang sampal ay nasundan pa ng isa. Humawak ang isang lalake sa likuran
ni Enteng sakaniya para pigilan siya.
"Ako na bahala boss." magaspang nitong bulong.
"Umalis kana diyan. Hindi ka namin gagalawin dahil kay boss ka. Ngayon, bilang
kapalit. Ang kapatid mo na lang." ngisi nito sakin sabay urnupo sa aking harapan at
lumebel sa aking mukha.
Ngumisi lamang ako at bumuo ng laway mula sa aking bibig at diretsong ibinuga
sakaniya.
"Aba't tarantado ka talaga ah!" kumuha siya ng dos por dos sa likuran at mabilis na
hinambalos sa aking balikat.
"Eva!" sigaw ni Nicola mula sa aking likuran.
Halos mabali ang aking balikat sa lakas ng paghampas dito. Napangawi man ako sa
sakit pero hindi ako natinag. I've experienced so much hurt all my life. Walang-
wala ito.
"Matapang ka talaga ah!" sambit niya ng makitang tumuwid lamang ako ng pagkakaupo
at tinignan lang siya ng masama.
Inangat niyang muli ang dos por dos para hampasin akong muli pero pinigilan siya ni
Tiyo Enteng.
"Tama na iyan. Baka mapatay niyo pa mapurnada pa yung mga plano natin. Mabuti pa
lumabas muna tayo para kumain." aya ni Tiyo Enteng na agad naman nilang sinunod.
Parang mga sisiw na nakasunod sakanilang inahin. Iniwan nila kami ni Nicola roon.
Nalalasahan ko na ang kalawang mula sa aking bibig dahil sa sampal na nakuha ko kay
Tiyo Enteng.
"E-eva.." Nicola said while I'm struggling crawling back beside her.
Nang muntik nakong matumba ay nasalo niya ako. I looked at her and smile. She just
looked away.
Namutawi ang katahimikan habang nakaupo lang kami sa malamig na simento at
nakasandal sa konkretong dingding. Humahapdi na ang aking mga pulso dahil sa higpit
ng pagkakatali nitong lubid.
"Ayos ka lang ba?" tanong ko kay Nicola.
"Sira ka talaga. Ikaw itong nasaktan pero ako ang tinatanong mo...ayos lang ako."
mataray man ang pagkakasabi ay mahinahon naman ito.
Ngumiti lamang ako.
"Wala ito." sambit ko at napangiwi ng umubo ako. Batid ko ang pagtingin sakin ni
Nicola mula sa aking peripheral.
"Bakit? Concern ka?" pabirong sambit. Umirap lamang Ito.
"Shut up."
"Who's that crazy bastard anyway?" dugtong niyang tanong sakin.
"Noon ay iniwan ako ng ama ko at ng nanay natin. Ibinilin niya ako sa kapatid
niya. Si Auntie Beth. Ang kinakasama niya noon ay si Tiyo Enteng. They never
treated me as their own family member. Singhal at pang-aabuso lamang ang nakuha ko
mula sakanila." tahimik lang si Nicola sa aking tabi.
"When I was young... say like 17? He attempted to rape me... maraming beses."
punong-puno ng pait ang aking boses.
Noon ay kapag nababanggit ito ay kinikilabutan ako sa takot pero ngayon ay puro
galit at muhi na lamang ang aking nararamdaman.
"Hanggang sa isang gabi hindi niya na talaga napigilan ang sarili niya. Nilooban
niya ako sa aking kwarto at...pilit ginahasa. Sinubukan kong tumakas sakaniya at
lumayo. Nagtagumpay naman ako sa pagtakas pero ang alaala ng mga iyon ay hindi ako
kailanman nilubayan." nayuko kong kwento.
Napalingon ako kay Nicola at nakita ko ang pagtulo ng luha sakaniyang mga mata.
Parang may kung anong humagod sa aking puso ng makita ko iyon. Pakiramdam ko ay
nakikisimpatya sa akin.
"Nagpakalayo-layo ako. Nauwi ako sa isang club at nagtrabaho bilang pole dancer...
Akala ko noon, dahil nakalayo na ako sakanila. Titigilan na niya ako. Pero mali.
Nasundan niya ako mula sa club at ilang beses niya akong pilit nilapitan. Maging si
Auntie Beth ay pinatay niya dahil hindi niya na napapakinabangan."
"Why are you saying those things to me anyway? As if I'm interested ...i'
sumisinghot pa ito.
Natawa na lamang ako.
I guess she's not bad after all.
Hindi namin namalayan na nakatulog pala kaming dalawa. Nakasandal siya sa aking
balikat at mahimbing ang pagkakatulog. Nagising na lamang ako sa ingay ng mga
nagbabagsakang garnit. Kunot noo kong dinilat ang aking mga mata. Napasinghap ako.
Nagkakagulo na pala samantalang kami ay tulog na tulog ni Nicola!
It's Juancho!
Nangunguna siya sa pagbugbog kay Tiyo Enteng samantalang katulong niya ang mga
pulis at pilit dinadakip ang mga kasabwat.
"Sumuko na kayo! Kung ayaw niyong garnitan pa namin kayo ng dahas!" sigaw ng isang
pulis.
"Nicola, wake up!" binunggo ko ang balikat niya para magising man lang. Pupungas-
pungas pa ito.
"Urhmm.. Ang aga pa- Oh my god!" gulat na gulat rin siya ng makita ang kaguluhan
rito sa warehouse.
"Juancho! We're here!" sigaw ni Nicola. Lumingon lamang si Juancho bago ibinalik
ang tingin kay Tiyo Enteng at tinutukan ng baril.
"Nakakailan ka na ah? Ewan ko nalang kung makakatakas ka pa ngayon!" akala ko ay
ipuputok niya ang baril pero hindi. Sa hudyat ni Juancho ay dinakip na ng mga pulis
si Tiyo at ang mga alipores nito.
"Sa presinto na lang po tayo magkita Sir. Juancho. Kailangan po namin ng mga
statement niyo." sambit ng isang officer.
Nang makaalis na ang mga tao ay agad kaming nilapitan ni Juancho, Una niyang
tinanggal ang tali ni Nicola sa kamay at paa.
"Oh! My hands! Puro sugat na!" reklamo ni Nicola.
"Hey are you alright? Alalang-alala ako sayo! Hindi ko kayo nahabol agad dahil may
mga humarang sakin. Sorry I was so f g late!" mariing sambit ni Juancho bago ako
niyakap ng mahigpit.
"Ayos lang. Ang mahalaga ay narito ka na." nanghihina kong sabi,
"Ah, Juancho." napalingon kaming dalawa kay Nicola.
"Could you please take her to the nearest hospital?
She has bruises on her face and... was hit by a thick wood on her shoulders. Baka
anong mangyari." naiilang sambit ni Nicola.
Napangiti ako.
"00 naman. Sigel' nang makalagan niya ako ay agad akong inalalayan ni Juancho
patayo.
Nilagay niya ang aking kanang kamay sakaniyang balikat habang ang kaliwang kamay
niya ay nasa aking baywang bilang pag-alalay.
"Sa presinto na muna tayo." sambit ko ng makasakay kami sa kotse ni Juancho,
Nasa tabi niya ako samantalang si Nicola ay nasa likuran.
"What? I told you sa ospital tayo!" giit ni Nicola.
"Ayos lang ako. I want to give my statement right away. Gusto ko ng magpahinga."
pakiusap ko kay Juancho na mariin ang tingin sakin.
"Please?" pagsusumamo 1<0.
Sa huli ay bumuntong hininga na lamang ito at sumuko. Niliko niya rin ang sasakyan
sa malapit na
presinto kung saan dinala si Tiyo Enteng.
"Oh my god. I really can't believe you!" natawa na lang ako sa pagmamaktol niya sa
aming likuran.
Nang makarating sa presinto ay nakita agad namin na kinukuhanan na ng mug shot and
mga alagad ni Tiyo Enteng. Agad kaming nilapitan ng mga pulis nang makita nila
kami.
"Sir Juancho. Nakausap na po namin ang abugado niyo. Sila na po ang nagsalita para
sainyo, May papapirmahan lang po kaming records sainyo at sa magkapatid." paliwanag
nito.
"Okay, please make it faster. Kailangan pa namin siyang dalhin sa ospital para
ipagamot." mariing sambit ni Juancho.
Nadaanan namin si Tiyo Enteng na nakaupo sa isang monoblock chair at nakayuko.
Bantay sarado siya ng mga pulis sakaniyang gilid. Hinding-hindi na nga siya
makakatakas kahit gustuhin niya,
Nagsulat na nga kami ng aming statement sa isang log book. Mas mahaba ang sakin
kumpara kay Nicola dahil isinama ko na maging ang mga ginawa niyang kasamaan noon
pa man. Maging ang sa pagkamatay ni Auntie Beth. In this way, mabibigyan ko na ng
hustisya ang pagkamatay niya.
"Salamat po Sir Juancho, Ms. Eva at Ms. Nicola. Asahan niyo po na paiigtingin namin
ang seguridad niyo at hindi hahayaang makatakas ang mga ito. Ipapataw po sakanila
ang habambuhay na pagkakakulong dahil sa patong-patong na kaso na isinampa niyo
sakanila." paliwanag ng pulis.
"Salamat PO." sambit ko.
"Let's go. Eva. Nicola." sambit ni Juancho.
Kasabay ng aming pagtalikod ay ang pagalalay ng mga pulis kina Tiyo Enteng para
akayin patungong selda. Ito na ang huling beses na makikita ko ang pagmumukha mo.
Sambit ko sa aking isipan bago tuluyangtumalikod.
"Wait!" nagulat kami ng biglang sumigaw si Nicola upang pigilan ang aming pag-alis.
"Nicola?" taka kong baling sakaniya.
Bumitaw ito sa pagkakahawak sakin at saka nagmartsa patungo sa kapulisan na hawak
sa magkabilang kamay si Tiyo Enteng.
"Nicola!" takot kong tawag. Mamaya ay bigla na lang siyang sugurin ni Tiyo Enteng,
Hindi siya nagpapigil. Taas noo niyang hinarap si Tiyo Enteng. Blanko lamang ang
ekspresiyon nito sakaniya.
Napasinghap ako ng lumipad sa ere ang kanang kamay ni Nicola at malutong na dumapo
sa pisngi ni Tiyo. Halos mabali ang kaniyang leeg ng bumaling ito sa kaliwa dahil
sa lakas ng impact ng sampal nito.
"That's for me." Mariing sambit ni Nicola.
Mabilis niyang itinaas ang kaliwang kamay at biniyayaan muli ng malutong na sampal
ang kaliwang pisngi ni Tiyo. Rinig na rinig ang alingawngaw ng lagapak nito sa
presinto,
"And that's for my sister!" galit na galit niyang dugtong.
"l wish you rot in this place! You deserve to be here until your last breathl Oh
no! Masiyado pang magaan ang lugar nito. You should be in hell!" nailapat ko ang
aking mga palad sa aking bibig para pigilan ang akmang pagluha, Hindi ko inaasahan
na masasabi niya ito.
"Ang kapal ng mukha mo! Sobrang kapal!
Pinagtangkaan mong gahasain ang kapatid ko ng ilang beses at hindi ka pa
nakuntento! Bumalik ka pal You

1 5/23
ruined her! You ruined her youth na sana ay ineenjoy niya pero hindi! Nabuhay siya
na puno ng takot at pagdududa sa sarilil Kulang pa itong lahatl Kulang pa!
Kung pwede lang na patayin kita ngayon ay gagawin ko! Pero hindi. I won't do that.
Dahil ano pang ipagkakaiba ko sayo kung gagawin ko iyon?" Nicola smirked in between
her sobs.
"Gusto kong ikaw mismo ang turnapos sa buhay mo. Kapag nakunsensiya ka na. Kapag
ikaw naman ang hindi na makatulog at binabangungot sa gabi, Kapag nagsisisi ka na,
pero huli na... I would love to see that." Nicola said before brushing her tears
and turned her back.
Bumalik siya sa aking tabi at kinuha muli ang aking braso upang alalayan, Hindi ito
tumitingin sakin pero ako naman ang hindi mawala ang titig ko sakaniya.
She called me sister? She finally acknowledged me. Ibig sabihin ba nito ay tanggap
niya na?
Nang makabalik kami sa mansion ay may doctor na nag-aantay sa amin. Sinabi na pala
ni Juancho sa aming Ina ang mga nangyari, Labis siyang nag-alala kaya nang sabihin
namin na nakakulong na ang mga ito ay nabunutan ito ng tinik sa kaniyang dibdib.
Nasa sala ako ginagamot. Si Juancho ay nakaupo lamang sa katabing sofa.
"Juancho, Salamat."
"Wala yun." ngiti nito sakin.
Nagulo na ang nakapusod nitong buhok dahil sa pakikipagsagupaan niya,
I wonder if Franco knew about this? It was just 2 days after he left at nasangkot
na agad ako sa aksidente.
"Juancho, Si Franco? Kamusta? Alam niya ba?" tanong ko. Yumuko lamang ito.
"Actually, Eva. I tried calling him several times. Pero hindi siya sumasagot,"
alinlangan nitong kwento sa akin.
Kahit alam kong trabaho ang ipinunta niya roon ay hindi ko parin maiwasang
masaktan, Parang may kung anong patalim ang humiwa sa aking dibdib. Mahapdi at
masakit.
"Huwag kang mag-alala. Baka busy lang." napatingin ako sa kamay ni Juancho na
dumapo sa aking kamay.
Marahan lamang akong tumango,
Sana nga. Sana nga.
Kinagabihan ay mabilis akong nagtungo sa aking kwarto para magpahinga. Medyo
mahapdi nga ang mga sugat ko at makirot ang balikat ko. Nakahiga lamang ako at
nakatulala. Kinuha ko ang aking cellphone at sinubukang tignan kung may mensahe man
lang si Franco pero wala.
Ang bigat ng tibok ng puso 1<0. Hindi ko alam kung bakit. It's like something's
happening and I am not aware of it. Franco, nasaan ka ba?
Kinaumagahan ay mabigat ang pakiramdam ko. Masakit ang aking ulo ako nahihilo.
Hindi ko alam kung bakit pero iniisip ko na baka sakaling epekto pa rin ito noong
nangyari kahapon. Sinubukan kong umupo pero parang ginigiba ang aking sentido sa
sakit kaya nahiga na lang akong muli. Sunod-sunod na katok ang narinig ko pero
hindi ko man lang nagawang pagbuksan o lingunin.
"Eva?" rinig ko mula sa labas si Nicola.
"Pasok!" sigaw ko kahit nanghihina.
Sunod-sunod na tunog ng takong ang narinig ko hanggang lumebel na sa mukha ko ang
mga hita ni Nicola. Nakasuot na siya ng itim at kumikinang na dress at maayos ng
nakaayos ang kaniyang kulay gintong buhok.
"Handa na ang almusal sa baba." sambit niya.
"Nasaan si Katarina? Dapat siya na lang ang pinapunta mo." nakangiti kong sambit na
may halong panunuya. Urnikot lamang ang mga mata niya.
"Ako ang nagpresinta na puntahan ka dito. Masaya ka na?" pagtataray niya pero sa
marahan na paraan.
"Bababa na rin ako. Medyo masama lang ang pakiramdam ko." kumunot naman ang
kaniyang noo. Umupo ito sa aking kama at nilapat ang kaniyang kamay sa aking ulo.
"Hindi ka naman mainit." hindi ko alam pero may gumiit sakin na hawakan ang
kaniyang kamay. Ramdam kong bahagya siyang nanigas at tinignan ako.
"Nicola, patawarin mo ako. I know mahirap sayong tanggapin na may kapatid ka pang
iba. Tapos ako pa. Ex mo ang boyfriend ko ngayon. Marami rin tayong naging
argumento-" hindi ko na natapos ang aking sasabihin ng hawakan niya ang aking
kamay.
"You are so talkative!" natatawa niyang sabi kaya napangiti na rin ako.
"Wala na 'yun sakin. What are we grade school? Masama man ang ugali ko ay exemption
ka roon. You are my sister." yumuko ito at bahagyang ngumiti.
"Maswerte pa rin ako. Kasi ako, nabuhay ako ng normal. I always get what I want. I
can afford anything and I can sleep all night without having nightmares. Kasi
kasama ko naman si mommy. Hindi katulad mo. You grew up alone full of fear and
sorrow in your heart. But don't worry... hangga't narito kami ni Mommy, Juancho at
Franco. No one can hurt you ever again." I felt the sincerity on her words.
Though, masakit sakin nang banggitin niya si Franco.
"Wala ka na bang...feelings kay Franco?" nauutal kong tanong. Marahas niya namang
tinanggal ang kamay sa pagkakahawak sakin.
"What?! Of course wala na! Hello! Bata pa kami non! Saka halos business lang naman
ang naging relasyon namin! TSS! Anong akala mo sakin di pa nakakamove-on? May
boyfriend na ako noh!" sabay hawi niya sakaniyang buhok.
"Talaga?"
"Yep! Saka ko na dadalhin rito." ngumisi siya.
Hindi pa rin ako kampante sa narinig ko lalo ng marinig ko si Franco. Hindi ko
parin kasi alam kung nasaan na siya. Bakit kaya hindi siya nagpaparamdam? Kahit
isang mensahe lang sana ay magbigay naman siya.
Naputol ang hagikgikan namin ni Nicola ng parang umikot ang aking sikmura at parang
nangasim ang paligid ng aking bibig. Agad akong napabalikwas at tinakpan ang aking
bibig.
"Eva?" nag-aalalang tanong ni Nicola pero hindi ko na siya sinagot dahil
nagmamadali na akong tumakbo patungong banyo at inilabas ang acid mula sa aking
bibig.
Wala namang lumalabas pero sumusuka parin ako. Ang sakit na ng aking lalamunan
dahil sa patuloy kong pagduwal.
"Eva! Anong nangyayari sayo?" naramdaman ko na si Nicola sa aking tabi at hinahagod
ang likuran ko.
"Wait here. Tatawagin ko lang si mommy-" kahit nanghihina ay nagawa ko pang hawakan
ang braso ni Nicola para pigilan.
Ang isang kamay ko naman ay nakatukod sa lababo. Umiling ako sakaniya hudyat na
ayaw ko ng gambalain pa ang aming Ina. Alalang-alala na siya kagabi. Ayaw ko ng
dagdagan.
Nang matapos ay naghilamos na ako at nagmumog. Guminhawa naman ang aking
pakiramdam.
"Eva." mariing sambit ni Nicola kaya napatingin ako sakaniya.
"Are you pregnant?" parang nawala lahat ng dugo sa aking katawan.
Hindi pwede! Wala pa akong balak! At hindi ito ang tamang pagkakataon.
"Hin-hindi ko alam." halos pabulong kong sabi,
Sabay kaming bumaba ni Nicola sa grand staircase. Halos buhatin niya ako pero sabi
ko ay ayos lang naman ako.
"Nasan si mommy? Katarina?" tanong ni Nicola ng makaupo na kami sa dining table.
"Ah, maaga pong umalis eh. Sabi niya ay mauuna na raw siya sainyo. May appointment
raw PO." tumango-tango lamang kami.
Nilapagan ako ni Katarina ng mainit na gatas. Agad ko naman iyong ininom kaya
nakaramdam ako ng ginhawa.
Nakabukas ang TV sa dining area kaya naman iyon ang nagsilbing tagapatay ng
katahimikan sa hapag.
"Look! It's Franco!" sambit ni Nicola kaya napaangat ang tingin ko.
Siya nga, nasa harapan ng isang mall sila. Queens Place ang nakalagay rito.
Maraming tao at napapaligiran sila ng media. Batid kong ribbon cutting ito.
Apat silang iniinterview. Tatlong lalake at isang babaeng hindi purong amerikana
pero bakas na may dugong banyaga pa rin.
"Miss Margarita, What can you say that finally Queens place opened another branch
here in New York?" tanong ng isang media men.
"Oh! It's really overwhelming. Especially right now, with the help of Franco, my
boyfriend. Everything is possible. I am looking forward to more projects that I
will be working with him." kitang-kita ng mata ko kung paano umangkla ang babae sa
braso ni Franco. At hinayaan niya lang iyon.
"Do you agree with that Mister Montecillo?" baling naman ng reporter kay Franco.
"Yes." blanko man pero may riin sakaniyang sagot.
Hinampas ni Nicola ang lamesa kaya naglikha ito ng maingay na tunog. Marahas niyang
kinuha ang remote at halos batuhin ang TV para lang patayin.
"That bastard!" galit na galit niyang sigaw.
Ako naman ay naiwang tulala. Namuo ang luha sa gilid ng aking mga mata. Maya-maya
pa ay umikot muli ang aking sikmura at napatakip ako sa bibig.
Mabilis akong nagtungo sa lababo at dumuwal. Tinukod ko ang magkabilang kamay sa
kitchen sink. Unti-unti ng tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan.
Napahawak ako sa aking tiyan. Buntis nga ba ako?

Chapter 31
Sebastian Gabriel Anderson
"Congratulations, Ms. Soraya. You are 5 weeks pregnant." nakangiting bati ni Dra.
Mercado.
Sinamahan ako ni Nicola na magpacheck-up at positibong nga na buntis ako. Nangilid
ang mga luha sa aking mata at hindi ko alam kung para saan iyon. Hindi ako
makapaniwala na may buhay na sa 100b ng sinapupunan ko. Is this for real?
"Thank you, Dra." si Nicola na ang sumagot para sakin. Masiyado akong nabigla sa
balita kaya hindi ako makapagsalita.
Paglabas ni Dra. Mercado ay saka bumuhos ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan.
I cried my heart out and I don't even know what's the reason for it.
Masaya ba ako o malungkot? Buntis ako. Buntis ako. Malamang si Franco ang ama. Pero
bakit ngayon pa? Mas lalong bumuhos ang mga luha dahil sa problemang kinakaharap
ko. Nanginginig ang aking mga kamay habang takip sa mukha.
Kailangan kong makausap si Franco ngayon! May anak kami! Pero anong ginagawa niya?
Nasa ibang bansa at may kinakalantari? Hindi ko iyon matatanggap! Kung handa siyang
iwan ako ay ayos lang sakin basta ba sabihin niya ng maayos!
"Eva, tama na iyan. Makakasama sa bata." marahang alo ni Nicola sa aking tabi.
"Nicola! Tulungan mo akol Gusto kong makausap si Franco!" hagulgol ko sa gitna ng
pagyakap sakin ng aking kapatid.
"Nasisiraan ka na ba ng bait? Buntis kal Babyahe ka papuntang U.S? At isa pa,
nakita mo naman sa news hindi ba?" nag-aalalang sermon ni Nicola.
"Nicola! Nicola! Tulungan mo akol Pleasel I need him! Gusto ko siyang makita!
Nakikiusap ako!" naghuhurumentado kong pakiusap.
Mas lalo lamang akong niyakap ng aking kapatid at hinaplos ang aking ulo.
"l will. Okay? Please calm the f* *k down because you are god damn pregnantl" saway
nito sakin.
Tulala ako habang nasa loob ng sasakyan. Hindi na rin ako sinubukan pang kausapin
ni Nicola dahil masiyadong okupado ang isip ko kay Franco. Ilang beses kong
sinubukang tawagan si Franco pero walang sumasagot.
Parang may patalim na unti-unting humihiwa sa aking puso tuwing ganoon ang
nangyayari. Noong huling pagkikita naming ay pinangakuan niya ako ng kasal. Tuwing
ginagawa niya iyon ay may nangyayaring hindi maganda. Senyales na ba ito na hindi
talaga kami para sa isat-isa? Pero may anak kami! Ama siya ng batang nasa
sinapupunan ko!
"Eva..." puno ng luha ang aking mga mata ng lingunin ko si Nicola.
"l will do anything to contact him, okay?" nag-aalala nitong sambit.
Turnango lamang ako at mabilis na pinunasan ang luha sa aking pisngi bago tumingin
ulit sa bintana.
Pag-uwi sa mansion ay dumiretso ako sa aking kwarto at sinarado iyon. As much as
possible I don't want to mingle with anyone. Kahit sa aking ina.
Mag-aalala lamang siya ng labis lalo pag nalaman niyang buntis ako. Ibinalot ko na
lamang ang aking sarili sa makapal na comforter at dinama ang lamig sa aking
kalamnan. Kailan ba matatapos ang problema sa buhay ko? Hindi ko na alam ang
gagawin ko. Sa tuwing may magandang mangyayari ay mapapalitan agad ito ng hindi
maganda. Wala na ba talaga akong karapatan na maging masaya?
Mabilis akong hinila ng antok dahil sa pagod at pagkabigo. Nagising na lamang ako
dahil lumundo ang kutson ng kama sa aking tabi. Unti-unti kong inadjust ang
paningin sa ilaw ng aking kwarto na nagmumula sa lampshade. Nakita ko ang aking ina
na hawak ang kamay ko. Marahan akong urnupo at pungas-pungas na kinuskos ang mata.
"Magpapadala ako kay Katarina ng pagkain. Gutom ka na anak?" malamyos niyang sabi.
Bakas ang pag-aalala sa mga mata niya. I have never been cared my whole life until
now. Until I met Franco. Until I met my mom... and my sister.
"I've heard everything...your sister told me, anak." pumiyok ang aking ina kaya
hinawakan ko ang kamay niya na nakapatong naman sa kamay ko.
"Magpakatatag ka anak. Mag-usap kayo. Okay? Ingatan mo ang anak mo. Ang apo ko,
Magiging maayos rin ang lahat kaya magpakatatag ka." tumulo ang luha niya kaya
ganoon na rin ang nangyari sa akin.
Tumango-tango na lamang ako. Sana nga, Ma. Sana nga.
Alas-sais pa lamang ng umaga ay gising na ako. Hindi ko nga alam kung nakatulog ba
ako dahil ang alam ko lang ay pumikit ako pagkatapos ay gising na.
Dumuwal muna ako ng ilang ulit bago napagdesisyunan na bumaba ng kusina.
Binuksan ko ang refrigerator para urninom ng malamig na tubig. Parang natuyot ang
lalamunan ko kakaiyak kagabi at kakasuka. Ginhawa naman ang naidulot sakin ng
balutin ng malamig na likido ang aking kalamnan.
"Miss.." napabaling naman ako sa aking likuran at nakita si Katarina na nakangit.
May hawak siyang isang supot sakaniyang kaliwang kamay.
"Ah.. Kasi PO... Maaga akong namalengke kanina. May nadaanan akong nagtitinda ng
lugaw tokwa at baboy. Baka lang po...gusto mo? Pag masama kasi ang pakiramdam ko ay
ito ang kinakain ko. Gumiginhawa naman ako..." alinlangan nitong alok. Napangiti na
lamang ako.
"Pero kung ayaw mo PO... magluluto na lang ako...
Ano po bang gus-"
"Kakainin ko iyan." ngiti kong sagot.
"P-po? Ah sige miss. Ihahain ko lang para makakain ka nal' masigla nitong sabi bago
ako tinalikuran para ipaghain.
Inubos ko na lamang ang tubig ko at saka umupo na sa hapag. Tahimik pa ang buong
mansion at pawing ang ingay lamang ng mga yabag ang maririnig. Hudyat na abala na
sa paglilinis ang mga kasambahay kahit maaga pa.
Nilapag na ni Katarina ang pagkain sa aking harapan. Nasa isang mangkok na ang
lugaw. Umuusok pa ito kaya inatake agad ng halimuyak ang ilong 1<0. Ginhawa nga
ang aking naramdaman ng sumubo ako ng isa at nainitan ang aking tiyan.
"Salamat." nakangiti kong sambit kay Katarina na kasalukuyang nagpupunas ng lamesa.
Agad naman siyang nag angat ng tingin at ngumiti.
"Walang anuman, Miss. Basta kapag may gusto kang kainin ay sabihan mo lang ako. Ako
na ang bahala.
Alagaan mo po ang sarili mo. Namumutla ka na PO. Makakasama yan sa baby mo." bakas
ang pag-aalala sa boses ni Katarina.
Napahawak naman ako sa aking mukha. Nakakaconscious naman.
Magkakasunod na tunog ng takong ang narinig ko bago lumitaw sa dining area si
Nicola at ang aking Ina. Unlike me, they are all well dressed on a corporate
attire. My sister is wearing an off-shoulder dress reaching just right on her
thighs perfectly hugging her curves. My mother on the other hand looking so formal
on a white suit and slacks. Her short hair has it's fixed curve on it's ends.
"Good morning anak. Did you sleep well?" mabilis akong dinaluhan nito at hinalikan
sa pisngi.
"Opo." sagot ko at umupo na siya sa unahan.
"What are your plans today?" tanong ni Nicola bago hinila ang upuan sa aking tabi
at pumirmi.
Yumuko ako at tinignan ang pagkain sa aking harap bago inikot roon ang kutsara.
"Nicola.." tawag ko sa kapatid. Hindi naman nawala ang paningin niya sa akin.
"Pwede mo ba akong ibook ng flight patungong New York?" alinlangan kong sambit.
Kitang-kita ko ang panlalaki ng mata nilang dalawa. Kumunot ang noo ni Nicola at
pinalo ang lamesa dahilan ng pag-alog ng mga kubyertos roon.
"What? Eva are you hearing yourself? Anong akala mo sa New York? Kabilang kanto
lang? It will take 15 hours Eva! 15 hours!"
"l can take it." I confidently said.
"You are pregnant woman! Baka nakakalimutan mo?" pahisteryang sambit ni Nicola.
"Anak, makinig ka kay Nicola. Pwede bang hintayin na lang natin na sumagot si
Franco bago ka madesisiyon ng ganiyan?" mabilis akong umiling at naramdaman ko ang
pag-init ng mata ko dahil sa nagbabadyang pagluha.
Dala siguro sa pagbubuntis ay ganito ang epekto sakin ng mga bagay. Masiyado akong
nagiging emosiyonal.
"Nakikiusap po ako! Kailangan ko si Franco!
Kailangan namin siya ng anak kol Tulungan niyo ako! Mama! Nicola!" nabiyak na ang
aking boses dahil sa labis na pag-iyak.
Maagap na lumapit si Nicola at niyakap ako ng mahigpit. Ganoon rin ang ginawa ng
aking Ina. Lumapit siya at lumuhod sa aking harapan. Hinawakan niya ang magkabilang
kamay ko bago ako tinitigan sa mata.
"Anak, tahan na..."
"Alright! Alright! I will book a flight, Eva. Just please stop being hysterics! At
sasama ako sayol" tumango-tango na lamang ako. Gumaan ang aking 100b
dahil sa pagpayag niya.
Naiwan ako sa bahay ng umagang iyon dahil kailangan sa kumpaniya si Mama at Nicola.
Sa unang pagkakataon ay naglakas 100b akong buksan ang aking social media account
para hanapin si Franco.
Pinagbawalan ako ni Nicola dahil nagkalat daw ngayon ang litrato ni Franco at
Margarita sa internet. Hindi ako naniniwala. Hindi ako makapaniwala. One day he
told me how much he loves me then the next day left me hanging. May sasakit pa ba
roon?
'CEO, Founder of Realm Malls Incorporation finally sealed the deal with Queens
Place Mall heiress in New York- Margarita Inocencia Clark. They said that their
relationship has been a secret for a year now. They've met on a convention held in
the Philippines and remained their contact with each other since then. Now that
their relationship has been official, is it about time for them to tie the knot? A
match made in heaven indeed!'
Nawalan ako ng lakas sa aking nabasa. Nalaglag ang cellphone mula sa aking
pagkakahawak. Nangilid muli ang mga luha sa aking mga mata at halos hindi na ako
makahinga This isn't true! This is all not true! Hindi iyon magagawa sakin ni
Franco!
The way he looked into my eyes and said how much he love me felt so real! The way
he touched and
caressed my bare skin made me feel so fragile that should be handled with care.
Franco, is this true? I really need to see you. Please tell me you have other
plans.
Isang tawag mula kay Nicola ang umagaw ng atensyon ko. Kahit hirap sa pagsasalita
ay sinagot ko ito.
"Eva? Are you crying again? For heaven sake please!
Calm down! Lahat ng paraan ay ginagawa ko para sayo. Kaya sana naman tulungan mo
rin ang sarili mo. Wag mong kalimutan na may bata na sa sinapupunan mo. Gusto mo
bang mapano yan?" bakas ang pag-aalala at iritasyon sa boses ni Nicola. Bumuntong
hininga ito bago nagsalita muli.
"By the way, I already booked a flight to New York. It will be tomorrow 8am so
probably our arrival is at llpm or 12 midnight. Can you please take some rest or
else I'll shred the tickets into pieces." mariin ang banta sa boses nito. Napangiti
naman ako dahil alam kong nag-aalala lang siya sa kalagayan ko.
"Okay. Nicola. Salamat." marahan kong sambit.
"What ever! Sige na. Magpahinga ka. Maaga akong uuwi. Let's eat our dinner together
and we'll talk about our plans when we get to New York."
"Okay." sambit ko bago ibinaba ang tawag.
Nagpapasalamat pa rin talaga ako dahil naging maayos na kami ni Nicola. Kung wala
siya ay papaano na ako? Baka tuluyan na akong nasiraan ng bait. Mabuti na lang
talaga at naging maayos na ang relasyon naming dalawa. Hindi pa rin ako pinabayaan
ng panginoon.
Pagkababa ng telepono ay bahagya akong nahilo at nangasim muli ang paligid ng
bibig. Mabilis kong tinungo ang banyo at dumuwal. Halos lahat ata ng lugaw na
kinain ko ay nailuwa ko na. Nanginginig ang aking mga braso na nakatukod sa lababo
ng banyo. Pawang ang pagragasa lamang ng tubig sa gripo ang maririnig mula sa aking
kwarto. Nagmumog ako ng tubig at ibinuga. Tumingala ako at tinignan ang sarili sa
salamin. Bakas sa mukha ko ang depresiyon na nararanasan. This isn't you, Eva.
Totoo nga ang sinabi ni Nicola. Bandang alas-siyete ng gabi ay nasa bahay na siya.
"Where's Eva? Dapat kapag dumilim na ay tatawagin niyo na siya para kumain. My
sister's pregnant kung hindi niyo pa alam. Kung ayaw niyang burnaba ay dalhan niyo
agad sa kwarto niya." rinig ko ang boses ni Nicola pababa pa lang ako ng hagdan.
Parang kawawang mga bata ang si Katarina at dalawa pa nitong kasamahan na nakayuko
dahil sa pagsermon ni Nicola sakanila.
"Sorry po..Miss.."
"Nicola, tama na iyan. Kakagising ko lang rin naman." napalingon sila sakin.
Dirediretso lang ako sa hapag at nagkuwanri na lamang na may amor sa pagkain kahit
sa totoo lang ay wala akong gana.
Natatakam ako sa itsura ng spaghetti sa aking harapan kaya iyon ang aking kinuha.
Pero nang isandok ko na iyon at inilagay sa aking pinggan ay nasapo ko aking bibig.
Tumayo ako at hinawi Sina Nicola at
Katarina na nakaharang sa lababo at saka dumuwal.
"Eva, what's wrong?" nag-aalalang dalo ni Nicola.
Nagmumog muna ako bago sumagot at pinahid ang basa sa paligid ng bibig.
"Hindi ko gusto yung amoy nung keso." hirap kong sabi sabay duwal ulit.
Mabilis na kinuha ni Katarina ang tray ng spaghetti at dinala sa may dirty kitchen.
"So you despise the scent of cheese? From now on, don't cook any dish that has
cheese on it. Understand?" tumango-tango naman ang mga maid bago umalis at iniwan
kami ni Nicola sa hapag.
Garden salad na lang ang kinain ko para sa hapunan. No dressing. Purong gulay lang
talaga.
"You sleep early okay? Maaga ang flight natin bukas. Nagleave na ako sa office. Ang
secretary ko na ang bahala sa mga naiwan kong trabaho." sambit ni Nicola habang
kinakain rin ang kaniyang salad.
"Nicola, Salamat ulit. Hindi mo na sana kailangang samahan pa ako. Kaya ko naman na
siguro iyon." nahihiya kong sabi,
"Kaya mo kung hindi ka buntis. Pero things are different now, woman. So stop
insisting that. Kung hindi ako ang sasama malamang si mommy ang sasama sayo. So you
choose." mataray niyang sambit kaya napangiti ako.
Sa tuwing nagtataray siya ay mas gusto ko. Parang dun niya ikinukubli ang lihim
niyang pag-aalala.
"l have a close friend there. Nameet ko siya noong nag-aral ako sa New York. Best
friend siya ng boyfriend ko kaya ko siya nakilala. He volunteered to use his place
dahil siya lang naman at maid ang nakatira. Saglit lang naman tayo dun so I guess
that'll do." tumango-tango na lamang ako.
Kahit hindi ako makatulog ay pinilit ko. Tama si
Nicola. Kailangan ko ng sapat na lakas para harapin si Franco at kung mamalasin ay
pati ang kaniyang rumored girlfriend. Si Katarina na ang nagimpake ng gamit para
sakin. Malaking tulong na rin iyon dahil bahagya akong nahihilo kapag masiyadong
madaming ginagawa.
Hinatid kami ng aming ina sa airport.
Sandamakmak ang bilin nito bago kami umalis at kung ano-anong pagkain ang pinadala
kung sakali raw na mag-crave ako. Marami rin siyang pinabaon na darnit panlamig
dahil iba nga raw ang klima roon.
"Nervous? Don't be. I'm with you." seryosong sambit sakin ni Nicola habang
nakatingin ako sa may bintana ng eroplano. Puno ng ulap ang kalangitan.
"Salamat." lingon ko sakaniya at ngumiti.
Dapat nga ba akong kabahan? I know Franco wouldn't do such things to me. He saved
my life so many times while risking his for me. Napatunayan ko na kung gaano niya
ako kamahal pero bakit palagi niya akong winawasak? Pinigilan ko ang pagtulo ng
aking luha. Baka magalit na naman si Nicola. At isa pa, I shed too much tears to
Franco. Makakasama na talaga ito sa baby ko.
Itinulog ko na lang ang mahabang biyahe.
Panakanaka ang gising ko at maagap naman si Nicola na alukin kung ano ang gusto ko.
Swerte talaga ako sa kapatid ko. Kahit matigas siya sa panlabas at mataray ay hindi
mawawala ang pagkamaaalalahin nito sa akin. Mas dumoble pa noong nalaman niyang
buntis ako.
"Were almost there. Fix yourself." sinunod ko ang sinabi niya.
Nag-CR ako saglit at nag-ayos ng sarili. Inantay ko na lamang ang pag-land ng
eroplano. Bago kami burnaba ay pinagsuot ako ni Nicola ng trench coat at makapal na
scarf panlaban raw sa lamig. Hindi nga siya nagkamali. Pagkababa nga naming sa
eroplano ay sinalubong kami ng nakanginginig na klima. Si Nicola ay sanay na sanay
dahil ang panlamig niya ay bumagay sakaniyang fashion sense. Normal lang ang
paglalakad niya samantalang ako ay nanginginig na.
Isang itim na kotse ang nag-aantay samin sa labas ng airport.
"Good evening Miss Eva and Miss Nicola. Where are we heading to?" sambit ng
amerikanong driver.
"Meadowview, Hewlett Bay Park. Same house." tipid na sagot ni Nicola at agad naman
pinaharurot ng driver ang sasakyan.
Sabi ni Nicola ay 15-30 mins raw ang byahe mula airport hanggang sa bahay na
tinutukoy niya. Wala akong ibang ginawa kundi tumanaw lang sa mga nag gagandahang
bahay na nadaanan namin. Ibang-iba talaga kumpara sa pilipinas na magulo at
naglipana ang mga pulubi sa lansangan. Dahil gabi na ay samu't-saring ilaw ang
nadadaanan namin mula sa mga bahay at establisyemento.
"Were here." hinubad ni Nicola ang seatbelt kaya ganoon na rin ang ginawa ko.
Malalim na ang gabi ng aming pagdating kaya mas lumamig na ang klima. Nanginginig
na ang aking kamay at may usok na lumalabas sa aking bibig. Wala naming nyebe pero
bakit napakalamig?
Isa-isang binaba ng driver ang aming gamit. May mga kasambahay naman na sumalubong
at sila na ang humila ng mga maleta papasok ng bahay. Tinangala ko naman ang bahay
at hindi maipagkakaila ang laki nito. Mas malaki pa sa mansion namin sa Maynila.
"Where's Basty?" tanong ni Nicola sa isang katulong.
"He's inside Miss. Nicola. Waiting for you arrival."
Tinignan ako ni Nicola at hinawakan sa kamay para akayin papasok.
Isang lalake ang sumalubong samin. I think same age as ours or a year older? Batid
kong may lahi itong amerikano pero may bahid pa rin ng pagka-pilipino. Makikita mo
kasi sa mukha niya na matikas ito gaya ng ibang banyaga pero may pagka-kayumanggi
na bumagay naman sakaniya. Maayos ang pagkakatabas ng panga at kitang-kita ang
adams apple nito. Nakasuot lamang siya ng itim na V-neck shirt pero akala mo ay
model sa isang clothing brand.
"Basty! Oh my god! I missed you!" sambit ni Nicola bago hinalikan ito sa pisngi.
Nagyakapan rin ang dalawa na tila sabik sa isat-isa.
"l missed you too, Nic. Where's my bud Calvin?" baritono nitong sabi sa matigas na
ingles.
"He's busy. And this is a family matter so I don't think I should drag him here."
natatawang sambit ni Nicola.
Nakatingin lang ako sakanila at bahagyang nagitla ng magtama ang paningin namin ni
Sebastian. Nag-iwas ako ng tingin at kunwatring nagcheck ng cellphone.
"Oh! I almost forgot. This is my sister." hinila ako ni Nicola palapit kaya
napatingala ako sa lalakeng nasa harapan.
He's towering over mel I'm 5'5 but what about him?
I bet he's around 6 ft or something. Nakangiti ito sakin na tila naghihintay na
pansinin ko siya. Stop assuming, Eva!
"Uhm... Hi... Ako nga pala si Eva." nahihiya kong pakilala.
Nagulat ako ng hawakan niya ang kamay ko at yumuko para halikan ang ibabaw nito.
"Sebastian Gabriel Anderson." malamyos nitong sabi. Napalunok na lamang ako.
Why is this guy makes me feel uneasy? He reminds me of someone. Someone I miss so f
g much.

Chapter 32
Jerk
"Here's your room. Ito na ang pinakamalaking kwarto sa lahat. Sigurado ka bang
gusto mong maghati na kayo dito? I still have other empty room here." ngiting alok
ni Basty kay Nicola.
Malaki nga ang bahay niya. Masiyadong malaki para sakaniya at sa iilang katulong na
kasama. Naghahalong kulay cream, white at brown ang pintura nito. Yari sa marmol
ang sahig at sa magandang klase ng kahoy ang haligi nito. The ambiance of his house
is very cozy and warm. The lights are mixed of white and yellowish that's perfectly
complementing the whole place. In short, very welcoming. I don't feel cold at all.
"We're fine here, Basty. I prefer sleeping with my sister. At isa pa, para saan ang
empty rooms mo ha? Don't tell me iba't-ibang babae ang dinadala mo rito tapos ay
kaniya-kaniyang kwarto pa sila?" patuya ni Nicola kay Basty.
For some reason I looked at Basty and I found his gazed at me. Nakangisi ito at
nakahawak ang mga daliri sa labi at nilalaro ito bago nagbalik tingin kay Nicola.
"Huwag mo naman akong siraan sa harap ng kapatid mo." mapaglarong sambit ni Basty.
"Oh please, Sebastian Miguel. Quit hitting on my sister. Kaya nga kami narito para
isalba ang papalubog niyang relasyon eh. Dadagdag ka pa." mataray na sambit ni
Nicola. Nahihiya naman akong yumuko.
"Really? Then we'll see." seryosong sambit ni Basty pero hindi ko na siya sinubukan
pang lingunin.
Nag-ayos na rin kami agad ng gamit dahil masiyado nang malalim ang gabi. Ala una na
ng madaling araw at may jetlag pa kami ni Nicola kaya kailangan ng magpahinga. Ako
na ang nanguna sa pag-aayos ng iilang damit sa maleta habang siya naman ang nag-
aayos ng aming tutulugan.
"Nicola.." tawag ko sa aking kapatid na inaayos ang unan sa may headboard ng kama.
"Hmm?" sagot niya kahit hindi nakatingin.
"Kailan natin pupuntahan si Franco? Bukas na ba?" tanong 1<0.
Agad naman niya akong binalingan at hininto ang kaniyang ginagawa. Bumuntong
hininga ito at ang buong atensyon niya ngayon ay nasa akin na.
"Actually, I still have no idea where to find him. But don't worry, Ezra and my
secretary is doing their best to find Franco's whereabouts. Kaya pwede magpahinga
ka muna?" Nicola sweetly smiled at me.
Tumango-tango na lamang ako.
Hindi na ako nangulit pa at hinayaan na aking kapatid. Mas nauna siyang makatulog
kumpara sa akin. Nagbabad pa ako sa banyo at inilublob ang aking sarili sa
maligamgam na tubig ng bathtub. Ang init ng tubig ay pinapakalma ang aking sistema
kaya bahagya ako nitong nabigyan ng ginhawa. Hindi ko namalayan na mainit na likido
na ang tumutulo mula sa aking mata.
How could Franco leave me like this especially now that I am bearing our child? I
tried my best to suppressed my emotions but it's really not that easy. Hawak ang
singsing na ibinigay niya sa akin noon ay tinatanaw ko ang matitingkad na bato
nito. Mas lalo akong nasaktan. Sa tuwing pinapangakuan niya ako ng kasal ay may
hindi magandang nangyayari, Pangitain ba ito na hindi talaga kami para sa isa't-
isa?
Nang matapos sa banyo ay nagsuot muna ako ng underwear at bra bago isinunod ang
matingkad at madulas na roba. Ibinalot ko iyon sa aking katawan bago lumabas ng
tuluyan. Mahimbing na ang tulog ni Nicola kaya naman ang mga hakbang ko ay
nanatiling magaan para hindi siya magising. I went closer to my sister and fixed
the blanket that's already on her waist. Bahagya siyang gumalaw para lumipat ng
ibang posisyon ngunit nanatili pa ring mahimbing ang tulog niya. Napangiti na
lamang ako.
Sa panahon na puro pagsubok at mapapait ang mga pangyayari ay laking pasasalamat ko
na naging maayos na kami. Sinong makapagsasabi na ang mortal na kaaway ko noon ay
ang nawalay na kapatid ko pala sa nakalipas na panahon? Life is really playful.
Katulad ngayon,
Nakaramdam ako ng panunuyo ng lalamunan kaya bago magbihis ay napag-isipan kong
bumaba muna para kumuha ng isang basong tubig. I wore the fury slipper on the floor
and quietly made my way down to the staircase. Madilim na sa ibaba at tanging ilaw
na lamang mula sa buwan na turnatagos sa bintana ang nagpapaliwanag sa sala at daan
tungong kusina.
Papasok na sana ako ng kusina ng bahagya akong natigilan.
My heart suddenly pounded so hard. Am I dreaming? His back facing the kitchen
sink.
I looked at Franco's broad shoulders and bulky biceps. I swallowed hard and slowly
walked towards him. Nananatili siyang nakatalikod pero hindi ako maaaring
magkamali. Kahit madilim at wala akong naaaninag ay kumpirmadong si Franco ito!
Pero paano siya napunta rito? At bakit hindi siya nagtungo sa kwarto namin? Pero
hindi na iyon mahalaga. Ang importante ay narito siya!
Nang makalapit ako sa likuran niya ay agad kong pinadausdos ang aking dalawang
kamay sakaniyang baywang upang balutin siya ng yakap. His scent is kind of
different from what I have used to but still it's manly and... sexy. I felt his
body stiffened.
"Franco.." I whispered.
He slowly turn around and face me and because of that I grab the chance to remove
my hands on his waist and wrapped it on his neck instead. I hungrily kissed him as
he gave me the same sensation that I want. Longing and grief is very evident as our
tongue tasted each other juices.
"Hmm.. I missed you.." I said on a soft voice in between kisses.
"Eva- I ' I cut him off by kissing him deeper. His hand maintained on my waist
supporting me and just waiting on my next move.
I removed my hands on his neck and gently caressed his bare shoulders. I can feel
my peaks so aroused right now inside this silky robe. I bit his lower lip and
smirked when I heard his soft moan. From his shoulders, my hands travel all the way
down to his abs. Then slowly up to his torso.
"Eva!" I sense frustration on his voice but I ignored it.
When I'm about to grab his hardened manhood he held my hand so tight that made me
stop kissing him.
"Eva!" he called.
"Franco, ano ba!" inis kong sambit.
"Do you know who are you kissing?" napahinto ako sakaniyang sinabi.
Tinignan ko siyang mabuti sa mata. Kahit madilim ay naaniang ko parin siya garnit
ang takas na ilaw.
"Fr..franco.." I whispered.
"This is not Franco. I am Sebastian." seryosong sambit ni Basty.
Nang makapag-adjust ang aking mata sa pag-aagaw ng liwanag at dilim ay saka ko
nakumpirma.
Napasinghap ako at naitakip ang kamay sa bibig.
Burnilis ang aking paghinga. This is really Basty. Napaatras ako hanggang sa
napasandal ang likuran sa kitchen counter.
"Oh my god...l'm.. I'm sorry..." sambit ko bago siya tinalikuran at tumakbo paakyat
sa aming kwarto. Mariin kong isinara ang pinto at napasandal ang likod dito.
Nakakahiya! Ang tanga tanga mo Eva! Ganoon na lamang ba ang pangungulila mo at
nakuha mong manghalik ng lalakeng walang kaalam-alam?
Napahilamos ko na lamang ang palad sa aking mukha. Hindi ko alam kung paano siya
haharapin bukas.
Liwanag mula sa binta ang nagpakurap sa aking mata kaya unti-unti ko ng dinilat
ito. Nicola on her red and silky lingerie is already awake. Inilihis niya na ang
kurtina kaya malayang nakapasok ang liwanag mula sa labas. Pupungas-pungas akong
umupo at kinusot ang aking mata.
"Good morning princess!" patuya niyang sabi bago sinuot ang roba at kinuha ang
garnit para maligo.
"Good morning. Anong oras na?" tanong 1<0.
"It's 8:00 am in the morning. You can still sleep."
sambit niya bago isinakbit ang tuwalya sa balikat.
"Hindi na. Aalis ka?" tanong ko.
"00. May kikitain lang akong mga kaibigan. They knew that I'm here in New York kaya
dumagsa ang messages nila sakin. They want to see me so... Gusto mong sumama?" pag-
aaya nito.
"Hindi na. Sige na, mag-enjoy ka lang." nakangiti kong sabi.
"What now? Are you trying to make me feel guilty?" nakapameywang niyang sabi.
"Hindi ah! Ayos lang talaga. After all, you deserve that. Ang laki ng oras ang
sinasakop ko sa araw mo." umirap lamang ito sakin at umupo sa aking tapat.
"If you say so. Huwag kang mag-alala. Malapit na natin siyang makita. For the mean
time, take care of yourself and your baby. Okay?" marahan naman akong tumango,
Nang makapasok siya sa banyo ay napagisip kong burnaba na para makapag-almusal. I
fixed my hair in to a messy bun and wore my oversized shirt reaching it's end on my
thighs. I went down and saw some maids busy sweeping the floor and wiping the
vases. Ako naman ay dumiretso sa dining area at sumilip kung may nakahain na. Kung
wala naman ay handa naman akong magluto para sa aming lahat. lyon ay kung willing
silang kainin ang luto ko.
May sinangag, hotdog at kape na sa lamesa. Namangha ako. Nasa ibang bansa ako pero
pang pinoy ang pagkain. Dalawang beses akong suminghot ng makaamoy ng corned beef
mula sa kusina. Walang pagdadalawang isip akong naglakad patungo rito at nanlaki
ang mata ng pamilyar na likod ang naabutan ko. Nakasando siya at magulo ang buhok.
Hindi pa ako handang makita niyal Lalo pa dahil sa nangyari kagabi!
Mas lalo akong nataranta ng humarap na ito! Napasinghap ako at umatras dahilan kung
bakit natabig ko ang isang baso sa nasandalan na counter top. Umingay ang pira-
pirasong bubog nito ng turnama sa marmol na sahig. Nagkalat ito sa aking paanan.
Napatakip ako sa aking bibig dahil sa pagkabigla.
"Eva!" tawag niya pero hindi ko siya pinansin. Umupo ako para damputin isa-isa ang
bubog dahil sa pagkakataranta.
"Aray!" napapikit naman ako ng tumusok ito sa aking hintuturo. Dumaloy ang pula at
malapot na likido mula sa aking daliri.
"Eva!" mabilis akong dinaluhan ni Basty.
Alalang-ala niya akong hinila mula sa pagkakaupo at hinawakan ang dalawang kamay
ko. Mabilis ring nagsidatingan ang ilang katulong sa pag-aakalang kung ano na ang
nangyari.
"Please clean this up." mariing utos ni Basty sakanila na mabilis naman nilang
sinunod.
Inakay ako ni Basty patungo sa dining area. Hinila niya ang isang upuan at
pinapirmi ako roon. Nagtungo siya sa isang cabinet at kinuha roon ang medicine box.
Umupo siya sa aking harapan at kinuha ang aking kamay. Para akong nakuryente kaya
agad kong binawi ito. Naiilang ako! Sino bang hindi? Hindi ko kayang magpanggap na
parang wala lang ang lahat gayong halos sakmalin ko na siya kagabi!
"What's wrong? You're bleeding so bad, Eva. Let me treat your cut." seryoso niyang
tingin sa akin kaya wala naman akong nagawa kung hindi hayaan na lamang siya.
"So-sorry.. Basty.. Nakakahiya..." nahihiya kong sabi,
"That's fine. Mabuti ay ito lang ang nangyari." malamyos niyang sagot.
Seryoso niyang nililinis ang sugat ko. Unti-unting nawawala na ang bahid ng dugo
mula rito.
"No.. I mean.. Last night.. About-"
"About the kiss?" diretsa niyang sabi, Sinalubong niya ang tingin ko at ngumisi.
"Ano bal Tinatawanan mo ba ako? Hindi mo man lang ako tinulak o ano! Sinabayan mo
pa ang halik kol" nanginginig man ang aking boses ay nakuha ko pa siyang akusahan
kahit ang totoo naman ay ako ang may kasalanan.
"What? I called your name many times, lady. Ikaw itong hindi natinag. Akala ko ay
gusto mo rin talaga akong halikan. Kaya nadala na ako. And I'm a man you know? How
can I say no to a gorgeous woman like you?" mapaglaro niyang sabi.
Ramdam ko ang pamumula ng aking mukha at pamamawis ng aking katawan. Malamig ang
klima rito ah? Pero bakit parang napapawisan ako?
"Hay! Huwag mo na ngang ulitin! Hiyang-hiya na nga ako eh. Sorry talaga." yumuko
ako at ibinaling na lamang ang tingin sa ginagamot niyang sugat. Binalutan niya na
ito ng Band-Aid bago ako tiningalang muli at inilebel na ang katawan sa akin.
"Franco. Siya ba ang ipinunta mo rito?" seryoso niyang sabi. Turnango lamang ako.
"Madalas ko siyang naririnig. Hindi lang pala siya matinik sa negosyo. Pati rin sa
babae." kumento nito.
"Forget about the kiss. Next time I won't kiss you back unless you beg. Don't
worry." ngiti niya.
"Anong nangyari?" napalingon naman kami kay Nicola na nakabihis na. Nilapitan niya
ako at hinila ang kamay.
"Natabig niya yung baso ang she tried to pick it by herself. Pero nilinis ko na."
paliwanag ni Basty.
"God! Eva! Ano pa bang gagawin mo ha? Mamaya pati yung baby sa tiyan mo madamay
dahil sa pagiging okupado ng isip mo eh!" angil ni Nicola.
"Baby?" kunot noong sabat ni Basty.
"Yes! She's pregnant. Hindi ko ba nasabi?" umiling lamang si Basty. Nagkibit
balikat naman si Nicola.
"Well now you know." irap pa nito.
Tahimik lang si Basty habang kumakain kami. Nakikinig siya sa kwento ni Nicola.
Pumayag naman ako na ibahagi niya ang rason kung bakit kami narito sa New York.
Nabuntis ako ni Franco at ngayon bali-balita ang pagkakaroon niya ng ibang
kasintahan. I need a concrete explanation. Sigurado akong hindi iyon basta gagawin
ni Franco sa akin.
"So you went here to chase for that jerk?" sinamaan ko ng tingin si Basty.
"Why? He left you pregnant and now she has a girlfriend isn't he a jerk?"
sarkatisko niyang sabi.
Hindi ako naiinis dahil sakaniyang sinabi. Naiinis ako dahil totoo. Franco is a
real jerk! Pero wala siyang karapatang pagsalitaan ng ganoon si Franco! Umirap na
lamang ako at hindi siya pinatulan. Kung hindi ka lang gwapo ay baka sinaksak na
kita nitong tinidor ko. Sinubo ko na lamang ang bacon sa bibig.
"Quit it, Basty. Wag mong pagsalitaan ng ganyan si Eva. Remember she's pregnant."
paalala ni Nicola.
"l won't. Ako na ang bahala sakaniya. Ipapasyal ko siya mamaya." kunot noo naman
akong napalingon sakaniya.
Ako? Ipapasyal niya? Close ba kami? Hindi porketNever mind. Nahalikan mo na nga
Eva. Nahimas at nahipuan hindi pa ba close ang tawag roon? Hay.
Readers also enjoyed:
Hiding The Billionaire's Heir
0 43.7K Read
TAGS possessive family

Chapter 33
Good news
Nauna ng umalis si Nicola dahil magkikita sila ng mga kaibigan niya. Hinayaan ko na
lamang siya dahil alam kong malaking parte ng oras niya ang nakukuha ko. Palagi
niya akong sinasamahan kahit madalas ko siyang itaboy para bigyan niya naman ng
oras ang sarili niya. Ang katwiran niya naman ay kesyo palagi naman daw siyang
lumalabas kaya nagsasawa na ito.
"Bakit hindi ka pa magbihis? I told you we're going out." nagitla ako sa pagsalita
ni Basty sa kalagitnaan ng pag-iisip ko. Tinaasan ko lamang siya ng kilay.
"At saan naman tayo pupunta? Ang lamig sa labas!' reklamo ko.
"And so? Don't tell me you're not going to enjoy New York just because it's cold?"
nakangisi niyang sambit.
"Eh saan ba tayo pupunta?"
"Gusto mo siyang makita hindi ba?" natigilan ako sa tanong niya. Tinitigan ko
siyang mabuti at wala akong nakitang kahit anong bakas ng pagbibiro.
"Franco, right? I know where he is." seryoso ang kaniyang pananalita pero kita ko
ang pagiging maloko niya sa bawat ekspresyon. Nag-iwas na lamang ako ng tingin.
"At bakit mo naman gagawin iyon?" mapanghamon kong sagot.
"l just want to verify... if he really is worth the fight.' he smirked.
Parang umikot ang aking sikmura sa narinig. Nanlamig ang aking tiyan at parang may
malilit na sumisipa sa 100b. Ikaw ba yan baby? Narinig mo lang na makikita natin
ang tatay mo ay hindi ka na mapakali. Pero handa na nga ba ako? Anong sasabihin ko
sakaniya? Sasampalin ko ba siya? Susumbatan? Hindi ko alam.
Nagbihis pa rin ako. I feel like Sebastian's challenging me if I can face Franco
already. Why not? Wala akong ginawang masama sakaniya. Siya nga itong dapat mahiya
kung sakaling magkikita kami. I wore a black turtle neck knitted long sleeves
inside then a beige trench coat to ease the coldness outside. Iniisip ko pa lang na
lalabas ako ay nanginginig na ako sa ginaw!
Suot ang aking black heeled boots ay tumungo na
ako sa baba para intayin si Basty. Ngunit hindi ko na pala siya kailangang antayin
dahil nakita ko na agad siya sa sofa. Nakahilig at nakadekwatro na tila naiinip sa
aking pagbaba.
"Let's go?" agad kong naagaw ang atensyon niya kaya tumayo naman ito agad. Tumitig
ito sakin kaya bahagya akong nailang.
Ano ba siya? Kakakilala pa lang naming pero walang pakundangan niya na lamang akong
titigan o hawakan! Kung sabagay, kapag taga ibang bansa raw ay mga liberated ang
tao. Lahat ng gusto ay gagawin. Malaya nilang nagagawa ano man ng walang
nakekealam. Hindi tulad sa pinas. Kaunting kilos lamang ay may nasasabi na sayo.
Tumayo si Basty at lumebel sa aking mukha.
"Kaya ka nilalamig eh." seryoso niyang sabi sabay hubad ng scarf na suot.
Pinagmasdan ko lang siya hanggang sa ibinalot niya ito sa aking leeg sapat lang na
matakpan ang mga ito.
"Eh paano ka?" tanong ko habang inaayos ang scarf na nilagay niya.
"I'm good. Let's go." sambit niya habang nangunguna sa paglalakad.
Pinagmasdan ko naman ang malapad niyang likuran habang naglalakad tungo sa nakapark
nitong itim na kotse. Pinagbuksan niya ako kaya malugod naman akong pumasok sa 100b
nito. Mas maganda sa umaga ang bahay niya. Kapag tinitigan mo ito mula sa labas ay
nagmumukha itong malaking rest house.
"Saan ba tayo pupunta?" tanong ko sa gitna ng pagmamaneho ni Basty.
"To Franco." seryoso niyang sabi habang diretso lang ang tingin sa daan.
"Pero bakit? Me and Nicola has other plans. Isn't too early to see him? Palibhasa
ay hindi mo alam ang nararamdaman ko kaya wala kang pake sa kung ano man ang
magiging resulta!" pagprotesta ko.
Marahas namang iginilid ni Basty ang sasakyan. Umingay ang gulong nito dahil sa
biglaan niyang pagmaniobra rito. Halos tumalsik naman kami sa 100b. Mabuti na lang
at nakaseatbelt kaming dalawa kung hindi ay naaksidente ang inabot namin.
"Ano sa tingin mong ginagawa mo? Buntis ako!
Kapag may nangyari-"
"l want you to see it with your both eyes!"
"Ano? Ano bang sinasabi-"
"l don't want to see you hurt. Pero kung kinakailangan para magising ka sa
katotohanan na nagsasayang ka lang ng oras ay gagawin 1<0." seryoso niya akong
binalingan.
Ang kaniyang titig ay naghahalong iritasyon at pag-aalala. Lumabas na ito ng
sasakyan at umikot para pagbuksan ako. Burnalik naman sa normal ang pintig ng puso
ko na kanina ay parang nagkakarerahang kabayo dahil sa kaba. Hinawakan ko ang aking
tiyan at wala namang naramdamang hindi maganda.
Lumabas ako ng sasakyan at agad na binalot ng lamig ang katawan. Aminado naman ako
at nakatulong itong suot kong scarf upang mabawasan ang panginginig.
"Mall? Ano namang ginawa natin sa mall? Ako pinagloloko mo eh!" iritado kong sambit
habang nakasunod kay Basty. Diresto siyang naglalakad habang ako naman ay
nagmamadaling hinahabol ang malalaking hakbang niya.
Sa sobrang pagmamadali ay hindi ko namalayan na may butas pala sa sahig bilang
disenyo. Lumusot ang takong ng aking sapatos.
f k! sigaw ko bago pa tuluyang ma-out of balance.
Napapikit na lamang ako at hinintay ang mapait na kapalaran. Ang bumulagta sa sahig
at humampas ang ulo sa simento. Tapos ay pagtatawanan ako ng mga banyaga rito.
pero hindi.
Mga bisig ang sumalo sakin. Ang kanang kamay ay nasa baywang ko habang ang kaliwa
ay nasa likuran bilang pag-alalay sa muntikang paghulog ko. Idinilat ko ang aking
mata at nakita si Basty na mariin ang titig sakin.
"Nalingat lang ako!" inis niyang sabi.
"Sorry..." para makabangon ay nilagay ko ang aking kamay sakaniyang leeg habang ang
isa ay sa matitigas niyang braso. Eva pasimple ka na naman!
Bago ako makabangon ay nahagip ng aking paningin ang isang pamilyar na lalake.
Kumabog ang dibdib ko at naglikha ng sakit sa aking sistema. Para akong namanhid at
hindi makagalaw. Nananatiling nakagapos ang mga braso ko kay Basty bilang pag-
alalay.
Abala sa pakikiusap sa telepono. May mga body guards sa likuran niya na nakasunod
sakaniyang paglalakad. Franco in his suit and tie walk slowly almost approaching
us.
Nagtama ang paningin naming dalawa. Ngumiti ako sakaniya pero mabilis na nilihis
niya lamang ang paningin. Dumapo ito sa kamay kong nakayakap kay Basty at sa mga
braso nitong kinakapitan ko. Nagbalik siya ng tingin sakin bago ngumisi at umiling.
"Franco!" tawag ko sa gitna ng mga naglalakarang tao.
Akmang lalapitan ko siya ng hinigit ni Basty ang braso ko. Gusto kong mairita sa
ginawa niya pero band ang huli ay nagpasalamat rin. Coming from behind is a tall
white girl same height with Franco suddenly appeared and linked her hands onto his
arms. Hinayaan lang siya ni Franco. Binulungan pa siya nito at sabay na turnawa ang
dalawa.
Kitang-kita sila ng dalawang mata ko. At alam 1<0... Alam kong nakita niya rin ako
ngunit diretso lang ang naging lakad niya. Nasa likuran ang mga banyagang guwardya
at hindi ako nilingon muli, Nanlamig ang aking sistema at parang yelong unti-unting
natunaw ang mga binti. Kaunting tulak lang sakin ay bibigay ako. Napalunok ako at
napapikit. Nilingon kong muli ang direksyon na tinahak ni Franco. Plnagbuksan niya
ng pintuan ang babaeng kasama at masugid na hinintay para makapasok sa sasakyan.
Umikot siya at sumakay sa driver seat.
At sa pag-alis ng sasakyan nila ay parang iniwan na rin ako ng puso ko. Parang
kumawala ito sa aking katawan dahil sa pagkakapilas-pilas nito. Lumabo ang aking
mata dahil sa mga namuong luha na kanina pa gustong kumawala. Malaya silang tumulo
sa aking pisngi. Napaupo ako at hindi na napigilan ang sarili. Humagulgol ako
habang nakatakip ang mga palad sa mukha.
"Eva..." I felt Basty's hand on my shoulder.
Patuloy lang ako sa paghugolgol. Hindi iniinda ang mga taong dumadaan sa kung saan
man. Naaksidente ba siya? Pero hindil Kitang-kita ng mata ko kung paano niya ako
tignan. I saw coldness from his eyes that I never saw but I knew.. I feel.. that
there is something wrong.
Why Franco? Why?
"Eva... Stand... Tara na sa sasakyan..." turnayo ako at kumawala sa pagkakahawak ni
Basty.
Pinahid ko ang mga luha sa mata at hinarap siya.
"l just... want to be... alone.. Can l?" humihikbi kong
sabi,
"Here? At least ihatid kita-"
"Huwag na, Basty. Kaya ko naman. Magtatanong na lang ako" pilit ko siyang
nginitian.
Saglit niya lang akong tinignan saka siya nagbuntong hininga indikasyon ng pagsuko.
"Call me." seryoso niyang sabi. Turnango na lamang ako.
Bumuga ako ng hininga at nagpasyang maglakad-lakad na lamang. From time to time I
keep on bumping to different people. Ang isa pa nga ay matandang lalake na
sinigawan ako dahil sa nasagi ko ang inurnin niya. Natapon tuloy.
"What the hell! Look out!" sigaw niya. Yumuko na lang ako at humingi ng tawad.
Tulala lang ako habang naglalakad. Ang lakas ng
100b ko ano? I'm not even familiar with this place yet I have the guts to roam
around. Hindi ko namalayan na napahinto ako sa isang store. Nakatingin ako sa
salamin kung saan yari ang tindahan. Mula sa kinatatayuan ko ay kitang-kita ko ang
kumikinang na wedding gowns.
Napangiti ako,
I could have been a bride now if I didn't let Franco go. Nagsisisi na ako.
Napatagal ang pagtayo ko sa tapat ng tindahan. Nakatitig lang ako sa isang gown na
nakadisplay sa harapan. It's a color white off-shoulder balloon gown with a
glimmering details on it. Simple lang ito pero elegante. Lahat yata ng babae ay
nagiging maganda kapag nakasuot na ng kanilang wedding gown. I smiled bitterly.
Umingay ang chimes ng pintuan at niluwa nito ang isang babaeng tingin ko ay nasa
mid forties. Kulay blonde ang buhok nito gaya ng karaniwang banyaga na nakikita ko.
"Hi! I'm observing you from inside. You want to check on my other designs? We have
plenty of it." nakangiti nitong sambit sakin.
"Oh! No! Sorry, I just love the dresses but I don't have... money." sagot ko.
"No worries! All for free." kindat pa nito sakin.
Hindi ko namalayan na nakapasok na pala ako sa 100b. Mas maganda sa malapitan ang
gown na tinitignan ko. Hinimas ko ang laylayan nito at parang may humaplos sa aking
PUSO.
"You can fit it if you want." sambit ng babae sa aking likurnan.
"Can...l?" sagot ko hindi pa rin inaalis ang pagkakahawak sa damit.
"Of course!"
Nagtungo ang babae sa isang cabinet at kinuha ang nakahanger na damit kaparehas ng
hawak ko. Inilahad nito sa akin. Nakangiti pa rin ito tila sinasabing ano pa ang
hinihintay ko?
Dahan-d ahan kong inabot ang damit at nagtungo sa malaking dressing room kung saan
napapaligiran ng matataas na salamin. Bawat anggulo ay makikita mo ang repleksyion
ng iyong sarili. I removed my trench coat and let it fell on the floor together
With my sweater.
I wore the white gown while closing my eyes. I don't want to see my look yet.
Nang masuot ko ito ay bumilang pa ako ng tatlo bago dumilat. Napangiti naman ako sa
aking repleksyon. The gown fits me perfectly. lt's hugging my curves and the
glimmering details is right enough just to emphasize my white complexion.
Nakatingin lang ako sa salamin. Hindi namamalayan ang unti-unting pagpanaw ng mga
ngiti sa aking labi, Nanlabo muli ang aking mata. Uminit at kumawala ang
naguunahang mga luha. Hinawakan ko ang aking dibdib at kinorteng bato ang mga
kamay. Napaupo ako habang pinipigilan ang paghikbi.
"Ang sakit! Ang sakit sakit naman... Franco... Bakit?" humihikbi kong bulong habang
nanatiling nakaupo at umaagos ang luha.
I touched my stomach and felt my baby's little movements, Hang on little angel
okay? Kaunting tiis na lang. Makausap ko lang ang tatay mo at malinaw ang lahat ay
titigil na tayo. Uuwi na tayo sa pilipinas at bubuo ng sariling buhay. Pero sa
ngayon, umaasa pa rin ako. Na isa lang itong malaking hindi pagkakaintindihan.
Because I know that Franco loves me.
"SAAN KA GALING GENIEVA ALYONA?" matinis na boses ang sumalubong sakin ng
makarating ako sa kwarto namin ni Nicola.
Alas otso na ako ng gabi nakauwi. Wala naman akong ginawa kung hindi nag-ikot ikot
lang at tumambay sa isang coffee shop na may bookstore sa itaas na bahagi. Nagbasa
lang ako at nilibang ang utak.
"Nag-ikot lang ako, Nicola." pilit kong nginitian ang kapatid na namumula na dahil
sa iritasyon.
"NAG-IKOT? BUNTIS KAI. BUNTIS KA! ILANG BE-SES
KO BANG IPAPAALALA 'YON HA?" patuloy niyang sermon.
Lumapit pa ito sakin ay nameywang, Hinilot ang sentido na tila inis na inis talaga
siya.
"Nicola.. Ayos lang ako.. Can't you see? I'm home safe. My baby's safe too. So you
don't have to worry
"Kahit na. Please. Huwag mo naman akong pag-alalahin ng ganun ulit!" inis niyang
sabi.
Tumango na lamang ako at narinig ang buntong hininga niya.
"Well. I have a good news for you." napaangat ako ng tingin sakaniya.
"We are invited for the annual anniversary party of Queen's place tomorrow night.
lisang larangan lang ang negosyo natin at nila Franco kaya hindi kataka-takang
napadalhan rin tayo ng invitation. So bukas, makikita mo na siya..." dagdag pa
nito.
Hindi ko alam kung mabuting balita nga ba iyon ngunit isa lang ang alam ko. Handa
na ako. Kahit anong mangyari ay tatanggapin ko.
Secret of the Crescent...
They defeated the r enemy. They were able to unite their packs. Now .

Chapter 34
Kiss
Kinaumagahan ay hindi ako mapakali. Makailang beses na rin akong nabuwal dahil sa
madalas na pag-ikot ng sikmura. Ganito raw talaga kapag first tri-mester. Mas
mapapadalas ang morning sickness. Parang mauubusan na ako ng lakas. Ang alingawngaw
lang ng pagsuka ko ang maririnig mula sa banyo. Nang mahimasmasan ay nagmumog muna
ako at naghilamos bago lumabas. Naabutan ko si Nicola na kakagising lang. Papalapit
na sakin at bakas ang pag-aalala sa mukha.
"Oh? Nagising ba kita?" nakangiti kong sabi sabay punas ng towel sa nabasang bibig.
"Did you vomit again? Magbibihis lang ako. Let's go and meet an OB." hinawakan ko
ang palapulsuan niya para pigilan.
"Ayos lang ako. This is normal. Pagbalik na lang natin sa pinas para si Dra.
Mercado na ang bahala. Hindi ako magiging kumportable kung iba ang titingin sakin."
matamlay kong ngiti.
Bumuntong hininga na lamang siya at umiling.
"May mas titigas pa ba sa ulo mo? Kinakarma na ata ako sa katigasan ng ulo ko noon,
ngayon ay pinagbabayaran ko naman dahil sayo." irap pa nito.
"Grabe ka naman." natatawa kong sambit.
Hindi ko na muna binanggit ang nangyari kahapon kay Nicola. Magagalit lang ito at
baka hindi na ako hayaan pang kitain si Franco. Kahit na masakit ang nangyari
kahapon ay kailangan ko pa ring malinawan. Kailangan niyang malaman na may anak
kaming dalawa. Kung hindi niya ito tatanggapin at itataboy niya kami ng anak ko ay
tatanggapin ko na lang.
Pagkababa ko ay nagtungo ako sa dining area. Hindi na ako nagulat pa ng maabutan
roon ang nakasuot ng gray muscle shirt at boxer short na si Basty. Abala ito sa
pagbebrew ng kape kaya umiikot ang amoy nito sa dining area. Nagtataka lang ako, sa
darni ng katulong niya ay siya lagi ang nag-aasikaso ng pagkain namin pagdating sa
umaga.
Tumikhim ako bago umupo. Hindi ko siya dinapuan ng tingin. Ang atensyon ko ay nasa
pinggan lamang at tinitignan ang stainless na kutsara't tinidor. Maya-maya pa ay
isang umuusok na tasa ng gatas ang lumapag sa aking harapan.
"Drink it. Rinig na rinig ko ang pasusuka mo nung
pababa na ako." sambit niya bago tumalikod at lumapit muli sa kitchen counter.
Kinuha niya ang mga niluto at nilapag sa aking harapan.
"Wow! Ang sipag mo naming magluto. Ang dami mong kasama rito pero ikaw lagi ang
naghahanda ng almusal." pag-usisa ko.
Scramble eggs, toasted waffles and apple syrup ang nilagay niya sa aking harapan.
May Hungarian sausages rin na nakahain.
"Before I live here, I used to have a condo nearby. Ako lang mag-isa dun kaya ako
lahat ang kumikilos para sa sarili ko. My mom pleaded for me to live here while she
travels the world with my dad. And also, to look after our business. Kaya wala
naman akong magawa. Hindi pa rin ako sanay na may kasama kaya minsan, ako pa rin
talaga ang kumikilos para sa sarili ko." paliwanag niya bago humigop sakaniyang
urnuusok na kape.
Kahit pala mayaman siya ay alam niya parin ang kahalagahan na matutong kumilos para
sa sarili. Infareness, nakakabilib rin ang lalakeng ito.
"You haven't said anything to Nicola yet. Am I right?" seryoso niyang tanong.
Inilingan ko na lamang siya at nginitian. Mag-aalala lang si Nicola at sa tingin ko
ay pipigilan niya akong puntahan muli si Franco. I need to talk to him. I need to
ask him why is he doing this to me? Pretending that he don't know me and suddenly
there's this girl that will but in?
"Salamat na rin. At wala kang sinabi sakaniya, Basty." malumanay kong sabi.
"It's not my story to tell anyway." kibit balikat niya.
Kinahapunan ay abala si Nicola sa pakikipagusap sa teleponon niya. Last minite na
siyang umorder ng damit online na gagamitin namin para sa party mamayang gabi.
Mabuti na lamang at hindi na ako nagsuka pa at nahilo dahil kung hindi ay
mahihirapan akong urnalis.
"Hey, Eva. Look here. Which one do you prefer?
Somewhat hugging your curves or the shorter one? Hindi pa naman halata ang baby
bump mo so fitted is still in our option." sambit ni Nicola habang nakalahad sakin
ang tablet niyang naglalaman ng mga larawan ng damit.
"Hmm.. Kahit ano, Nicola. May tiwala naman ako sa taste mo eh. Basta wag lang
masiyadong revealing at nakakahiya." sambit ko.
Naidlip muna ako at nagising dahil sa impit na tili ni Nicola na sinabayan pa ng
pagyugyog sa aking balikat. "The clothes are here! Oh my god! They are so quick!"
masaya niyang sabi habang hindi magkandaugaga sa pagsilip sa mga naglalakihang
paper bags sa aming harapan.
Kinuha niya ang isa at inabot sa akin. Binuksan ko naman ito kahit na pupungas-
pungas pa. Isang classy black satin dress ang laman nito. Fitted reaching down to
my thighs. Isinuot ko ito agad at namangha. Kahit simple lang ay napakaelegante at
pormal nitong damit. Burnagay naman sa akin, iba talaga ang taste ni Nicola.
I looked closely to myself in front of the mirror and smile. Eva..
You have reached this far for the man you love, but is it really worth the fight?
Unti-unting napawi ang aking ngiti. Parang may patalim na naman na humiwa sa aking
puso. Napabuntong hininga ako dahil sa bigat ng nararamdaman. I touched my stomach
and embraced myself. Hold tight baby, we'll see your father later.
Nicola curled my hair and placed it on the right part of my shoulder revealing some
part of my skin. Tulad ko ay nakaayos na rin siya. Her blonde hair is on a high bun
with silver accessories as well. She's wearing a two piece off shoulder mermaid
dress on a bloody red color. Nakared lipstick rin ito at red stilettos
complimenting her whole outfit. Halos parang hindi nga siya nageffort
sa pag-aayos dahil normal naman niya itong ginagawa.
"No doubt, you really are my sister! Ang ganda mo! Buntis ka ba talaga? I bet it's
a baby girl!" usal niya nang matapos siyang ayusan ako. Pinasadahan niya ako ng
tingin.
Nasa sala lang kami nag-aayos. Nagpaset-up siya ng mini parlor rito. Maya-maya pa
ay burnaba na mula sa hagdan si Basty. Nakasuot ng white shirt at black comfy
shorts. Nakapamulsa ito at gulo ang buhok na mukhang galing sa idlip.
"You need a driver? I'm available.]' saad niya ng makalapit sa likuran ni Nicola.
"Shut it, Sebastian. Nakapambahay ka pa nga. We're leaving on a few minutes.
Kukuhanin ko lang ang purse ko sa taas." irap ni Nicola bago kami iniwan sa sala.
Nataranta ako ng iwan kami ni Nicola. Gusto ko rin sanang sabihin na kukuhanin ko
ang purse ko kaso ay hawak ko na. Hindi ko alam kung bakit ako naiilang kay Basty.
I feel uneasy when his around. Maybe because of what happened. Nakayuko lang ako at
nilalaro ang aking purse ng naramdaman ko ang paglapit niya sakin. Nag-angat ako ng
tingin sakaniya.
Kahit naiilang ay pilit kong sinalubong ang mga
mapanuri niyang tingin. Unti-unti ay nagbago ito at naging mapungay. Halos maduwal
ako ng umikot ang aking sikmura dahil sa pagkakakuryente. Kuryenteng dulot ng
kaniyang haplos. Ang takas na buhok ko ay nilagay niya sa likuran ng aking tenga.
Nakatingin lang ako sa bawat kilos niya, nag-ababang... at nagmamasid. How could he
look at me this way? Na para bang ang laki ng epekto ko sakaniya.
"l want to come with you... I don't want you to go there without me... Would you
let me? Hmm?" magaspang niyang sabi.
Nanuyot ang aking lalamunan. Para akong mauubo na o masusuka. Tumikhim ako at pilit
siyang nginitian.
"Ka-kasama ko naman si Nicola]' pilit kong sagot.
"Even so.." bakas ang lungkot sakaniyang boses.
Sunod ay inagaw niya ang hawak kong purse at nilapag sa kalapit na lamesa. He held
my both wrist and slowly... my hands. He look at my thin and pale fingers and the
shining ring on it. Hindi ko alam kung bakit nahihiya ako at nakita niyang suot ko
iyon.
"Always remember, Eva. Hindi lahat ng bagay na nakasanayan mo ay hindi na
magbabago. There are times we think that the person is meant for us because we are
tied with the memories and not the person anymore. That's why we tend not to mind
if they keep on disrespecting us... or take us for granted." malungkot niyang
sabi,
"And I don't want you be disrespected... nor taken for granted." sambit niya bago
ako binalot ng yakap. Mabilis niya lang iyon ginawa kaya para akong estatwa na
sumunod na lang.
Nanigas ang aking katawan at parang naparalisa.
"Okay? Tapos na ba kayo? Aalis na tayo..." Nicola said coolly when she came back
with her silver purse.
Mabilis naman akong kumawala sa pagkakakulong sa bisig ni Basty. I looked away and
fixed my hair sideways.
"Mauuna na kami." I said almost a whisper.
Hindi ko na nilingon pa si Basty. I hate it why I feel guilt because of leaving
him. Kailan lang namin kami nagkakilala at ang mga nangyari pa ay hindi masiyadong
maganda. Siguro may mga tao talagang ganun, kahit kakakilala mo pa lang ay may
ibang epekto na sayo. "Nervous?" tanong sakin ni Nicola habang nasa sasakyan. I
just gave her an uneasy smile.
"Loosen up, okay? Hindi lang naman tayo nandito dahil kay Franco. We're also here
to represent our company, our business and our parents." tumango na lamang ako.
Tama nga naman siya. Masiyado na yata akong nagging makasarili at iniisip ko lang
ang relasyon namin ni Franco. Nawala na sa isip ko na anak nga pala kami ng
chairman of the board at CEO ng kumpanya. Ibang-iba sa naging buhay ko noon na
sarili lang ang iniisip.
"Welcome to Kitano Hotel. Invitation please." sambit ng receptionist na nasa bukana
ng hotel.
Taas noo namang inabot ni Nicola ang imbitasyon na nakalagay sa itim na sobre.
"Oh! Heiresses of Zaragoza enterprise? Come in and help yourself beautiful
ladies.." nakangiting sambit sa amin ng receptionist.
Pagkapasok sa hall ay makikita na ang iba't ibang business men and women na
nakasuot ng kanikanilang pormal na damit. Akala mo ay awards night ito dahil
napakaraming media tulad reporters at photographers ang naririto.
"Ladies! Oh goodness! Both of you are so stunningl Please look here!" nagulat ako
ng harangin kami ng iilang photographers para makuhanan ng larawan.
Hindi ko alam kung nakangiti ba ako roon, hindi pa naman ako sanay. Si Nicola ay
nakahawak pa sa baywang habang nakapose. Taas noo pa ito at nakangiti. Enjoying the
flashes and shutters of the cameras.
"Smile, Eva. Wag mong kalimutan na tayo ang tagapagmana ng kumpanya kaya kailangan
natin maging professional sa paghandle ng emotions. Smile, okay? Once the camera
gives you it's brightest flash? Give them your best shot. Chin up, you're not a
Zaragoza for nothing." nakangisi niyang sabi bago ako inakay papasok ng event hall.
Kabog ng kabog ang aking dibdib. Iniisip ko pa lang na iisang hangin lang ang
nilalanhap namin ni Franco ay parang malalagutan na ako ng hininga. Breathe in,
breathe out...
Bawat lingon ko ay nahahagip ng mga mata ko ang bawat negosyante na kilala sa
sosyedad. Karahimihan ng narito ay mga banyaga. May iilang artista rin akong
nakita. Iba pala talaga ang epekto ng pagsasama ng Realm and Queens Place. Puno ng
palamuti ang event hall. Ang liwanag at kumikinang na chandelier ay agaw pansin.
Nasaan kaya siya?
"Ladies and gentlemen! Please welcome! The president, CEO of Realm Malls
Incorporation and The Heiress, Chairwoman of QueensPlace Mall! Please give them a
round of applause! Mr. Franco Nicodemo Montecillo and Margarita Inocencia Clark!"
halos matumba ako sa kinatatayuan ng marinig ko ang pangalan niya.
Awtomatiko nilang naagaw ang atensyon ng mga bisita na abala sa kaniya-kaniyang
ginagawa. Dashing on a all black suit and tie Franco appeared all smiles on the
stage. Right next to him is Margarita wearing a sexy silver dress with glimmering
details on it capturing everyone's attention. Palakpakan, bulung-bulungan ang
umalingaw sa buong event hall. Ang ibang babae ay halos lumuwa ang mata kay Franco
na halata kong mas gumwapo pa mula noong huli naming pagkikita.
Habang tinitignan ko siya sa harapan at nagbibigay ng speech, hindi ko maiwasang
mangiti. Namiss ko siya. Sobra. Parang gusto kong talunin ang lupon ng tao at
umakyat sa stage para yakapin siya ng mahigpit. Katulad ko naman ay parang kiti-
kiti ang anak ko sa aking tiyan na paikot-ikot. Hinawakan ko lang siya at hinimas.
We're almost there, baby...
Nakita kong pinasa ng host ang mic kay Margarita. Nakangiti lang ito kada
magfaflash ang camera sakaniya. TSS. Feel na feel? Halos umikot ang aking mata.
"Ang arte.]' bulong ni Nicola sa aking tabi.
"Actually, the merging was not easy. You know? It will take time and a whole lot of
calibration. Not all is agree with this at first especially my parents." ngumiti
ito at tumingin kay Franco. Humawak sa kamay nito bago nagsalita muli.
Halos mabuwal ako sa galit at nagkuyom ang aking mga palad. Pilit kong pinipigil
ang pag-iyak. Hindi. Sobra na. Hindi na ako iiyak ulit ng dahil dito.
"Eva..." nilingon ko ang aking kapatid na nag-aalala. Nginitian ko lang siya.
"I'm fine." sagot ko bago humarap muli sa stage.
"But Franco here, is very persuasive. He did his best just to earn my parents trust
and he did not fail. My parents we're also amazed how passionate he is and
dedicated when comes to work so yeah. I must say he's a good catch." ngiting-ngiti
nito bago inabot muli ang mic.
"Thank you for the sweet words, Miss Margarita.
Would you allow us to witness a kiss from both of you? You know? Just to end this
with a merging lips from you.]' panuyang sambit ng host na nag-ani ng tawanan at
paghiyaw ng mga tao.
Si Nicola sa aking tabi ay napasinghap at napahawak sa aking palapulsuan. Ako naman
ay nanlamig at hindi makagalaw. Si Margarita ay napatakip pa ng bibig at kunwari ay
nagulat. Tumingin naman ito kay Franco na tila nagpapaalam. Nginitian lang siya
nito at turnango.
At sa hudyat na iyon, ibinalot ni Margarita ang mga kamay sa leeg ni Franco at
dinampian siya ng halik.
Kasabay non, ang pagtulo ng luha sa aking mga mata.
I can't believe.. i am witnessing all of this... and Franco.. Let her kiss him..
Just like that?
"Eva..." sambit ni Nicola. Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa palapulsuan ko.
Nanlalabo man ang aking mata ay tumakbo na ako palayo roon.
Takip ko ang aking bibig at nakayukong tumatakbo kahit hindi ko alam kung saan
pupunta.
Ang kapal ng mukha mo Franco! Ang kapal kapal!
Habang nagpapakasasa ka kasama ang babaeng yan ay eto ako parang talunan na
humahabol sayo!
Halos matumba ako ng may makabanggang bulto. Napaatras ako at napaangat ng tingin.
"Oh! I'm sorry madam!" saad ng waiter na may hawak pang drinks sa kaliwang kamay.
"It's fine.. May I ask where is the rest room?" tanong ko.
"Just walk straight and turn right. The first door is the ladies room." nakangiti
nitong paliwanag.
Tumango na lamang ako at muling tumakbo. At nang makarating sa rest room ay agad ko
itong binuksan. Pumasok ako sa isang cubicle at ibinaba ang cover noon para umupo.
Parang nanghina ang aking tuhod ng makaupo ako. Tinakpan ko ng aking mga palad ang
mukha at mahinang umiyak.
Parang dinudurog ang aking puso sa bawat paimpit na pagtulo ng aking mga luha.
Paano na ako? Paano na ang anak 1<0? Ang anak namin? Parang nadudurog ang aking
puso habang iniisip na lalaki rin siyang walang ama tulad ko.
Nang mahimasmasan ay huminga ako ng malalim
ay pinahiran ang nabasang pisngi. Lumabas ako at humarap sa salamin. Kinuha ko ang
press powder ko sa aking purse at nagsimula ng magretouch. Habang abala ako ay
umingit ang pinto. Hindi ko napansin ang pagpasok ng pigura na hindi ko inaakalang
makakaharap ko pa.
She went beside me coolly as she took her lipstick out of her shimmery sling bag.
She started retouching her smudge lips not taking a glance on me as if I don't
exist. At all.
Ngayon ay nagreretouch ka? At bakit? Dahil ba iyan sa halikan niyo ni Franco?
Umakyat ang aking dugo sa ulo. Parang anytime ay makakapatay ako. Padarag kong
ipinatong ang aking purse sa tabi ng lababo kaya naagaw ko ang atensiyon niya.
"Sino ka?" galit kong sambit. Kunot noo niya akong binalingan.
"l am Franco's girlfriend! At ikaw sino ka? Trying to steal and claim that is not
yours!" gigil kong sambit sakaniya.
This time. She just smirked and put back the lid of her lipstick and faced me.
"So... You're Eva, right?" makahulugan niyang sambit.
"Ako nga... Ngayon, sino ka ba talaga ha?"
"l am... Franco's girlfriend.. Hindi mo ba narinig at nakita? Alam na halos ng
buong mundo. Eh ikaw? Nagbubulagan ka parin sa paniniwala mong ikaw?" hindi ako
makahinga dahil sa kaniyang mga sinabi. Nanikip ang aking dibdib.
I grabbed her arms tightly.
"Let go of me freak!" saad niya pero hindi ko siya pinakinggan. Lumapit pa ako at
humawak ng mas mahigpit.
"l am very sure you did or said something that would poison Franco's mind! Let me
talk to him!" galit ko siyang niyugyog.
"Wala akong sinabil" sigaw niya pabalik at hinarap rin ako.
"If he left you already why don't you let it be? Why?
Akala mo ba ay magsesettle si Franco sayo ha?
Pakakasalan ka niya? You loved a playboy so I'm sorry dear. You're time is over!
Kailangan niya ako ngayon dahil sa kumpanya! Ikaw ba? You are much cheaper in
person!" at sa huling salitang binitawan niya ay nagdilim na ang aking paningin.
Sinugod ko siya at hinablot sa buhok. Mabilis rin naman siyang gumanti at nahawakan
niya rin ang laylayan ng aking buhok. Paikot ikot kami sa banyo. May pagkakataon pa
humahampas ang aming katawan sa pintuan ng cubicle kaya naglilikha ng ingay iyon sa
buong banyo.
"You are crazy!" sigaw niya bago ako biniyayaan ng kalmot.
Napapikit ako sa sakit pero hindi ako nagpatinag.
Buong pwersa ko siyang pilit ipinapahiga sa sahig. Tumama ang balakang niya sa
dingding bago dumausdos pababa. Napabitaw ako ng may dugo na sa sahig.
Nagkatinginan kami habang may dugo siya sa kaniyang palad.
"Oh my godl Ang anak namin ni Franco!" sigaw niya habang urniiyak.

Chapter 35
Deal
"Yung anak kol Yung anak namin ni Franco!" sigaw niya habang umiiyak at
nakahandusay sa sahig.
Nanlaki ang aking mata. Nakatitig sa dugong nakakalat sa lapag at sa kamay ni
Margarita. Nanginig ang aking tuhod at halos hindi maihakbang ang mga paa.
A-anak? May anak sila?
Unti-unti akong umatras at natatarantang tumakbo palabas. Nang may makitang
pakalat-kalat na waiter ay agad ko itong nilapitan.
"There's a woman inside the comfort room that needs your help! Hurry! It's an
emergency!" sambit ko at mabilis namang umalis ang waiter.
Nang tinalikuran ako nito ay mabilis kong hinanap ang daan palabas. I need to get
out of here! I can't believe I almost killed her and the babyl Sa sobrang galit ko
ay hindi ko na napigilan. Pero totoo nga ba ang narinig 1<0? M-may anak sila ni
Franco?
Nang makalabas ako sa gusaling iyon ay palinga-linga ako upang makahanap ng taxi.
Nagulat ako ng tumunog ang cellphone ko sa 100b ng aking purse. Dinukot ko iyon at
nakita ang pangalan ni Nicola. Sa sobrang okupado ko ay nakalimutan kong may kasama
nga pala ako!
"HellO-"
"Eva! Where the hell are you? I am so f worried!" Nicola said almost hysterical
based on her voice.
"Nicola! I'm sorry.. May nangyari lang.. Uuwi na ako.. Magkita na lang tayo sa-"
hindi ko na narinig ang mga sumunod niyang sinabi ng may biglang humaklit sa braso
ko.
Napaharap ako roon at nakahinga ng maluwag ng makitang si Sebastian lamang pala. In
his black polo shirt and cream khaki pants. He intently looked at me.
"Eva? Hello? You still there? I swear to God lagot ka sakin-"
"Hello, Nicola? Magkita na lang tayo sa bahay. Bye." binaba ko na ang cellphone ko
at hinarap na ng tuluyan si Sebastian.
"Anong ginagawa mo rito?" taka kong tanong.
"That's not important anymore. Gusto mo ng umalis dito 'di ba?" seryoso niyang
tanong na tinanguan ko lang.
"Let's go home then." sambit niya at hinawakan ang kamay ko para akayin papunta sa
sasakyan.
One last look at the establishment and I finally turned my back to it. Feeling cold
and numb.
"Are you okay?" nakasandal lang ako sa tabi ng driver seat at nakatingin sa labas.
Hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nalaman ko.
At sa nanlalabong mata ay hinarap ko siya. Tears stung my eyes. I can't help not to
cry. It breaks my heart after hearing all of the revelations from that girl... and
Franco.
Tingin ko naman ay nakuha na ni Basty ang nararamdaman ko. Without any word he
maneuvered the car and didn't talk anymore. Nagulat ako ng huminto siya sa isang
hindi pamilyar na lugar. He stopped and looked me. Maya-maya pa ay kinalas niya na
ang seatbelt 1<0.
"Pahangin muna tayo." sambit niya at lumabas na ng tuluyan sa sasakyan. Sumunod
naman ako sakaniya.
Sinalubong ako ng malamig na hangin ng gabi pagkababa ng kotse. I almost forgot
that I'm still on my party dress that's why the cold air had easy access on my
skin.
Huminto kami sa isang overlooking na lugar kung saan tanaw ang mga ilaw mula sa
gusali ng New York City. Marahan akong lumapit sa may barikada at sumungaw mula
roon. Nakatukod ang aking Siko sa may bakal na hawakan, habang marahan kong niyakap
ang sarili. Ipinikit ko ang aking mata at malayang hinayaang balutin ang sarili ko
ng lamig.
Sa sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon ay wala ng lugar para sa ibang emosyon.
Ang sikip ng aking dibdib na halos hindi ako makahinga. Ang batong nakapatong rito
ay tila dumoble at mas burnigat.
Nagulat ako ng may burnalot sa aking malambot at mainit na tela. Nilingon ko si
Basty habang marahang inaayos ang kaniyang hooded jacket sa aking balikat. Nang
makuntento na siya sa itsura nito ay ginaya niya ang aking pwesto. Tinukod rin niya
ang Siko sa may bakal at tinabihan akong tanawin ang mga ilaw sa dilim.
"Alam mo... hindi ko inaasahan na magbabago ang buhay ko ng ganito..." pilit kong
nginitian si Basty kahit
unti-unti ng tumutulo ang aking mga luha.
Hindi naman siya nagsalita at hinayaan na lang ako maglabas ng sama ng 100b.
"Nabuhay akong... mag-isa... Inaabuso ng Tiyuhin at Tiyahin hanggang sa naisipan
kong mas maigi na mabuhay na lang ako ng solo. Akala ko madali pero... hindi.." I
wiped the tears on my cheeks even though it made no sense since it still falling.
"l worked as a stripper.. A pole dancer to be specific... I worked for the people
who wants to entertained and be pleasured for the sake of money.. Para lang mabuhay
ko ang sarili ko.. I just let things go with the flow... Kasi ganoon naman talaga
hindi ba? Kailangan nating sumabay sa alon at tangayin tayo sa lugar kung saan tayo
nararapat... Kung hindi naman para satin ang pinaghintuan ay maari naman tayong
lumangoy palayo eh..."
"And then I met him. I enjoyed the waves so much and it led me to Franco, hindi ko
nagawang lumangoy palayo." turnawa pa ako ng bahagya habang pinapalis ang mga
luhang walang sawa sa pagtulo.
"Dinama ko ang alon ng pagmamahal na inalok niya sakin. Nagpakalunod ako sa
karagatan ng aming kapusukan at hinayaang anudin ako nito hanggang sa tuluyan ng
malunod... Dahil ang akala ko ay sasagipin niya rin ako... Pero hin-hindi..." hindi
ko na napigilang humagulgol.
I felt the warm hands of Basty at the back of my shoulders trying to comfort me but
remained silent.
"Haha... ang tanga ko 'noh? A-akala ko... Akala ko may seseryoso talaga sakin... Sa
katulad ko..." para akong timang na umiiyak at pilit tumatawa habang nayuko. I felt
his hand became tighter.
"Mali pala... ipinangako niya halos lahat ng kagandahan ng mundong handa niyang
ibigay sakin pero sa huli pala ay siya mismo ang sisira 'non..."
"At paano itong anak namin? May anak kami tapos may anak rin sila? Gago talaga
siya!" hindi ko na napigilang humagulgol at ibinuhos ang kabiguan sa mga
nangyayari,
Panay yugyog ng aking likuran dahil sa labis na paghagulgol. Then suddenly I felt
the arms of Basty covered me with a warm and tight hug. My head is on the top of
his chest while his other hand is caressing the back of my hair. Marahan ang
kaniyang mga haplos. I felt relaxed just by letting him doing that. I stopped
crying for a while and just feel the warmth of our body.
"If you will just let me..." marahan at magaspang niyang bulong.
"Please, Eva... Let me love you.. and your baby.. You are welcome to my world... We
will build it together.. Just.. Let me..." parang may sumaksak sa aking puso habang
halos nanghihina iyong sinabi ni Basty. Ramdam ko sakaniyang salita ang pagramay sa
sakit na aking nararamdaman.
"Pero maling gamitin kita at samantalahin ang-"
"Wala akong pakealam! Ayaw kong nakikitang nasasaktan ka! Hayaan mo akong maging
sandalan mo at maging tatay ng anak mol" humiwalay ito sa yakap at hinarap ako.
"l am not asking you to love me back... just let me be your armor to protect you
and your baby..." pilit niyang inangat ang aking mukha at tinitigan sa aking mata.
"But if eventually... and you'll learn to love me back... Hindi kita pipigilan.."
nakangiti nitong sabi na ikinatawa ko na rin.
Hindi ko inaasahan na sa sandaling pananatili namin rito sa New York ay may
mamumuong damdamin para sakin si Basty. Matino siyang lalake at wala akong masasabi
roon. Pero tungkol sa alok nito bilang maging sandalan ko at ama ng aking anak?
Parang hindi naman patas yun. At ang kalimutan si Franco... kahit kalian ay hindi
magiging madali.
Kinaumagahan ay katakot-takot na sermon ang natanggap ko mula kay Nicola lalo na ng
malaman niya ang ginawa kong pagsugod bigla kay Margarita.
"You should have told me! Eh di sana ay sabay pa natin siyang sinabunutan! Paano
kung ikaw ang nakunan?l" inis niyang sabi.
Halos sabunutan niya ang kaniyang sarili dahil sa mga narinig. Panay rin ang mura
niya ng malaman na may anak rin si Franco at Margarita.
"That guy is one hell of a bastard! Hindi ko alam na may mas ikakagago pa pala
iyang si Franco!" sunod-sunod niyang reklamo.
"Hayaan mo na... Ang mahalaga hindi kami napano ng anak ko..." sagot ko.
Tumunog ang kaniyang cellphone kaya bahagya siyang lumayo muna sa akin. Maya-maya
pa ay cellphone ko naman ang tumunog. Isang di kilalang numero ang nakarehistro
kaya binuksan ko agad ang mensahe at nagimbal.
'LE BERNARDIN Restaurant. 5pm. Let's talk. Alone. Margarita.'
Napalunok siya dahil sa nabasang mensahe. Bakit gusto niya akong makausap? Matapos
ang insidente kahapon ay wala na akong nabalitaan kung napano siya. Kahit papaano
ay may awa pa rin naman ako kaya nababahala rin ako sa sanggol na dinadala niya.
Bago sumapit ang oras ng aming pagkikita ay kinalma ko ang aking sarili. I need to
be strong. For me and my child. Hindi pwedeng palaging talunan na Eva ang nakikita
niya. Palaging umiiyak at namimighati ang nanay niya. We can do this, Anak. Just
trust mama...
Taas noo akong pumasok sa restaurant na sinabi ni Margarita. Walang katao-tao dahil
sabi ng waitress na umakay sakin ay nireserba raw ito para saming dalawa lamang.
Mas nauna ako kaysa sakaniya. It's already 5:30 and yet there's no signs of her.
Pinaglalaruan ata ako nung babae na yun ah.
llang minuto lang ay pumasok na si Margarita. In her black sweetheart midi dress.
She entranced full of elegance and beaut. Nang magtama na ang paningin namin ay
nagtuwid ako ng upo. Taas noo siyang lumapit sa aking gawi. Hinila ang upuan at
pumirmi.
"Sorry, I'm late. The traffic was horrible!" she exclaimed then placed her sling
bag on the top of the table.
Hindi ako nagsalita. I am observing her every move. She acts coolly and had the
guts to even called the waitress for an order. Inabutan niya kami ng menu pero
hindi ko iyon pinansin. Margarita scanned the menu as if she's on a normal date.
"Hmm... All of the food looks mouth watering... Anong sayo?" nag-angat siya ng
tingin sakin.
"l have no time for this, Margarita. Let's get straight to the point..Bakit mo ako
gustong kausapin?" diretsa kong sabi. Nagbalik lamang siya ng tingin sa menu at
ineksamina ulit iyon.
"Kumain ka na ngayon, kasi baka mawalan ka na ng gana sa mga pag-uusapan natin..."
nakangisi niyang sabi.
"Hindi.ako.gutom." I said full of emphasis.
Bumuntong hininga siya ng malalim at ibinaba ang menu.
"Okay, please just give us the most expensive wine that you have..." sambit niya sa
waitress. Tumango naman ito at iniwan na kaming dalawa.
llang minuto lamang ay dala niya na ang botelya ng wine at isa-isang nilagyan ang
wine glass sa ibabaw ng aming lamesa.
"Anything else, Madam?"
"Nothing else. Thanks." ngiting sambit ni Margarita.
Nang mapag-isa kami ay agad niyang dinampot ang wine glass at pinaikot-ikot ang
laman nito. Ang akin naman ay hindi ko ginagalaw.
"Do you know that this is Chateau Margaux? This is the third expensive red wine in
the world..." she randomly said.
"And this?" she made emphasized with the ring on her finger.
"This ring contains Wittelsbach diamond, one of most expensive stone in the
world... Of course hindi ka makakabili nito kung wala kang sapat na yaman..."
natatawa nitong sabi.
"Good thing, Franco gave this to me when he proposed..." natigilan ako sakaniyang
sinabi.
"Shocked? Hindi naman nakakataka... I bet he promised you the world that you could
ever dreamed of right? Sadly, wala ng matutuloy na ganun..."
"Just so you know, me and my baby is fine. Kung hindi ay sa kulungan ka
pupulutin.."
"lkaw ang naunal" sagot ko.
"And so? If ever I had a miscarriage, ikaw ang pagbibintangan... Ikaw lang naman
ang huling nakasama ko eh..." I gulped as I listen to her.
"Let's have a deal, Eva." biglang sumeryoso niyang sabi.
"Leave me and Franco alone. Go back to the Philippines and live your own life
there. Hayaan mo na kami rito." taas noo niyang sabi.
"May anak kami ni Franco! I am pregnant tool" may pagtataas ng boses kong sabi.
"l don't care! Kung hindi ay sasabihin ko sa pulis ang ginawa mo.. You don't want
to rot in jail do you?"
"At isa pa..." naglabas siya ng sobre at hinagis sa aking harap kaya nagsilabasan
ang larawan sa 100b.
Isa-isa ko iyong dinampot.
Napasinghap ako ng bahagya ng makita kung ano
ang mga larawan na iyon.
Pictures of me when I was a pole dancer. Nakasuot lang ako ng maiiksi at halos nga
wala ng saplot dahil ganun naman talaga kami noon.
"I've heard you're back with the Zaragoza's? Malaki rin ang negosyo niyo ha..
Hrn... Ano kayang mangyayari kapag kumalat ang mga larawang iyan sa internet at sa
business world? I'm sure it would be the headlines on all of the tabloids..."
nakangiti niyang sabi.
Hindi ako nakapagsalita dahil sakaniyang sinabi.
"Huwag mong idadamay ang pamilya 1<0, Margarita! Labas na sila rito!" she just
laughed at me.
"So... Is it a deal?"
Readers also enjoyed:
Hiding The Billionaire's Heir
0 43.7K Read
TAGS possessive family

Chapter 36
Fabrizio Lucas Montecillo
"Mommy? You're not listening!" nagising ako sa aking pagbabalik tanaw ng tawagin
ako ng aking anak. Nakita ko siyang pinapakita sakin ang drawing niya.
I stared at my son's familiar eyes and I can't believe that he grew up like this
already. He's 3 years old now and indeed a smart boy. Nakuha niya siguro ang
katalinuhan sakaniyang ama dahil kung sa akin lang ay wala siyang makukuha.
Uminit ang paligid ng aking mata matapos alalahanin ang mga nangyari tatlong taon
na ang nakakaraan. I can't believe we separated ways just like that. He didn't even
bother looking for me. Kaya sumuko na rin ako. I immediately hugged my son and let
my tears silently fall without him seeing it. Ayaw kong makita niyang mahina ako.
"Mommy? What's wrong?" malambing niyang tanong.
"Nothing, Fabio. Mommy just want to hug you.
You're my baby anyway..."
"l told you I'm a big boy already!" maktol niya dahil ayaw siyang tinatawag na
baby.
Natawa na lamang ako sa sinabi ng aking anak. Para kasing matanda ito kung
magsalita. Hindi ko kasi siya binaby masiyado maski noong sanggol pa ito kaya
siguro matured na halos ito kung makipag-usap.
Four years ago, I left New York having nothing but my son. Hindi ko na hinabol pa
si Franco sa kadahilanang ayaw kong madamay ang aking pamilya. Sinabi ni Margarita
na idadamay niya maging ang negosyo na pinaghirapang itayo ng aking ina at kaniyang
asawa. Ang negosyong masugid na inaalagaan maging ng aking kapatid. Hindi ko
hinayaang mangyari yun.
"Why are you packing your things? Uuwi na tayo? Eva? Huy!" Nicola grabbed my
shoulders and made me look at her.
"Tell me! May nangyari ba? This is too sudden!" reklamo niya.
"Let's-Let's go home now, Nicola..." nanghihina kong sabi.
She hugged me tight as tears kept falling from my eyes. Ayoko na. Hindi na ako
magpapakatanga. If Franco doesn't want me in his life then be it. This is not the
life I want for my baby. Kung ayaw sakaniya ng tatay niya ay hindi ko ipipilit.
Nandito naman ako para mahalin siya ng buo. I can be both a mother and a father.
"Eva... You can still stay here... Please... Ako na bahala..." Sebastian pleaded
the moment he knew that we're leaving.
I cupped his face and stared at the sadness in written all over it.
"l need to... go back to the Philippines now.. Thank you for everything you've
done, Basty... You mean so much to me. Please take my absence as fixing myself and
allowing me to think about your offer." I smiled at him.
Malungkot na lamang siyang turnango-tango. Nagulat ako ng hinapit niya ang aking
baywang at nilapatan ako ng isang mainit na halik. It was just a peck but I can
feel the love, sensual, and sadness on it.
"l will wait..." those were his last words.
Nang makabalik sa pilipinas ay hinarap ko ang mga sumunod na buwan ng aking
pagbubuntis. Nang malaman nila Ezra at Juancho ang aking pagbubuntis ay madalas
nila akong dalawin sa bahay. At isa pa, Juancho and Molly are in a relationship.
"Paano?" gulat kong tanong ng magpakita sila sa akin na magkahawak ang kamay.
"Ewan ko ba dito!" hagikgik ni Molly habang nakalapat ang mga kamay sa hita ni
Juancho.
"It was too sudden. Madalas kasi kami sa club na pinagtatrabahuhan niya. Then one
time nakita kong binastos siya ng isang costumer. Tapos ayun, binugbog ko. Then the
rest is history..." Juancho said sexily before he bit Molly's earlobe.
Napangisi na lamang ako. Akalain mong iniwan rin ni Molly ang batugan niyang
kasintahan. Wala talagang pansamantala sa mundo. Matagal na sila noon, pero ngayon
ay hiwalay na sila. Kagaya rin ng nangyari samin ni Franco.
"Kamusta ka?" tanong sakin ni Ezra.
"Okay lang ako, Ikaw?" pilit kong iniba ang paksa. Ayaw ko muna sanang mapag-usapan
ang tungkol sakin kaso mukhang hindi maiiwasan.
"l already quitted as Franco's secretary! That guy! How could he do that to you!"
maarteng sabi ni Ezra.
"Ayos na yun... I think I should not depend on him
in the first place...Umasa ako na paninindigan niya lahat... Yung mga sinabi
niya..." I said sadly.
"I'm sorry, Eva. As much as I want to talk to my brother... He just wouldn't... I
don't know what's gotten into him. Bigla niya nalang ako hindi pinansin. Mas gusto
niyang pinapadaan ang mga bagay sa secretary ko. Kasi kapag sakin, napepending
lang." iling na sabi ni Juancho.
My communication with Sebastian when I was pregnant is consistent. Inasikaso niya
muna ang negosyo nila sa New York at nangakong uuwi raw siya kapag manganganak na
ako. I tried stopping him but it's no use. Nagpupumilit lang rin siya kaya hinayaan
ko na.
"Oh my god! It's a boy!" Nicola shouted as I sliced the cake that Katarina baked
earlier.
I had a simple baby reveal party. Kaunti lang naman ang bisita. Talagang iyong
malalapit lang na kaibigan ko ang inanyayahan ko. Nagulat rin ako ng umuwi si
Sebastian noong araw na ring iyon. He said he wants to be with me in every step of
my pregnancy.
"What do you want to name him?" Basty asked while we are at the pool side of our
mansion.
I rubbed my big tummy and breathe deeply. Kahit galit ako sa ama niya. I want to
call him somewhat
sounds like even not the same. Something that still has a significance of his
father.
"l want to name him... Fabrizio Lucas... Fabio in short." I smiled.
Nang mga kabuwanan ko ay pahirap talaga sakin.
Napakalikot na ni Fabio at palagi akong pinupuyat. Minsan ay wala siyang ibang
ginawa kung hindi ang maglikot lang sa 100b ng tiyan ko. Lumakas rin akong kumain.
Nahilig ako sa mansanas kaya hindi nawawalan ng ganun sa bahay.
Isang araw ay pababa ako ng hagdan. Biglang humilab ang aking tiyan. Halos hindi
ako makahingi ng tulong dahil sa sakit. Para akong natanggalan ng boses. Good thing
Katarina saw me and immediately run after me.
"Miss Eva! Tulong! Tulong!" sigaw niya.
Mabilis akong nadala sa ospital ng araw na iyon. My mom, Nicola and Sebastian we're
there for me trying to calm me down. I am so much in pain that day. Urniiyak lang
ako dahil sa sobrang sakit.
"Please! Dra, Mercado! Let me inl I want to be beside her!" kitang-kita ko kung
paano nangulit si Sebastian kay Dra at sa mga nurses roon para lang makapasok sa
100b ng emergency room. Luckily, pinayagan naman siya.
He was beside me during my whole delivery. He held my hand so tight and I took the
chance. Sa tuwing humihilab ang aking tiyan ay mas hinihigpitan ko ang kapit
sakaniya.
"Breathe in..." Dra. Mercado said.
"Calm down, Eva..."
"l c-cant!" I shouted.
"Okay, malapit na... One more!"
Sa isang palahaw na ire ay matagumpay ko namang naisilang ang anak kong si Fabio.
When the nurse gave me him I really cried because of too much joy and fulfillment.
Ganito pala ang pakiramdam ng pagiging isang ina. You feel whole and complete.
Halos pag-agawan si Fabio sa mansion ng inuwi ko siya. Halos hindi na siya bitawan
nila Nicola at Mama. Even Basty has a soft heart for kids. He visits me and Fabio
Everyday. Kapag karga niya rin ang anak ko ay bihira itong umiyak. Nakagaanan niya
na rin ang 100b nito.
Years passed by, Fabio can already recognize faces.
Kaya niya na rin akong tawaging mommy kahit bulol pa ito. Tinatawag niya na ring
"Tata" si Nicola. My sister became more clingy and sweet when Fabio came.
Pagkagaling office ay urnuuwi ito agad para makita na ang pamangkin niya. She even
usually sleep beside us. Ganoon siya kaclingy!
Fabio is really a blessing to me. It's like, all my sadness and heartaches
disappeared when he came. Kapag ngumingiti siya at hinahawakan ang aking daliri ay
nagdidiwang ang aking puso.
But I can't deny the fact that the more he grows up. The more he resembles Franco's
feature. Charming man ito makikita mo pa rin na may side itong masungit lalo kapag
natutulog. Kuhang kuha niya rin ang ilong nito at mas lalo na ang mga mata.
Kahit sino sigurong makakakita sa batang ito ay si Franco agad ang makikita.
"He's a Xerox copy!" Nicola shrieked while we are both staring at Fabio when he's
asleep.
Sebastian offered me to stay on his condo around Taguig. Mag-isa lang daw siya doon
at pawing katulong lang ang pumupunta ever since he went to New York. Naisip ko rin
na masiyado na kaming nagging pabigat ng anak ko sa mansion. Nakakahiya.
Narinig ko kasing uuwi na ang daddy ni Nicola na asawa ng aking Ina. I find it
awkward since I haven't met him tapos ay maabutan niya kami rito ng anak ko.
"l really don't get it! Why do you have to separate? My dad doesn't mind, Eva!"
inis na inis si Nicola habang nakakandong sakaniya si Fabio.
"00 nga anak, alam naman ni Nicolas na dito ka sa amin umuuwi noon pa. Kaya kung
makikita ka niya rito ay ayos lang."
"Okay lang PO. Saka gusto ko rin masubukan na nakabukod kami ni Fabio. At kung
pwede sana, bigyan mo ako kahit maliit na posisyon sa kumpanya niyo. Ayaw ko naman
iasa lahat kay Basty."
Bumuntong hininga na lamang sila dahil alam nilang walang makakapagpabago ng aking
isip. I want me and my son to live as normal as we can be. Gusto ko yung wala
masiyadong inaasahang ibang tao kung hindi kami lang dalawa.
"Da-da..." nanlaki ang aming mata ng may tinuro si Fabio mula sa pintuan na
tinutukoy niya.
It was Sebastian. As much as I want to correct him. Hindi ko na nagawa. Ano ba
naman ang muwang niya kung sasabihin kong hindi si Basty ang tatay niya. Kung
sasabihin kong ang tunay niyang ama ay nasa ibang bansa at kinalimutan na kami.
Ayaw kong saktan ang aking anak. Siya na lamang ang natitirang pag-aari kong
masasabi kong akin talaga.
"Mommy? You're spacing out again..." napalingon akong muli kay Fabio na seryoso na
ang tingin sakin.
As years passed by he grew smarter and mature. Palaging sinasabi ng ibang tao ay
para siyang matanda kausap. Ang features pa ng kaniyang mukha ay hindi masyadong
pang bata. Para siyang mini version ni Franco.
"Sorry, Fabio."
"Kelan po babalik si Daddy?" he is pertaining to Basty.
Hindi ko pa nasasabi sakaniya na hindi si Basty ang tatay niya. I am planning to
tell him when he turns 4 years old para mas nakakaintindi na siya. Sa ngayon,
hinayaan ko na lang muna. He surely will understand.
"l don't know. Makipagvideo call na lang tayo sakaniya mamaya okay?"
"Yehey! I miss playing cars with him!" he happily said.
Tinitigan kong mabuti si Fabio. Kung makikita kaya siya ni Franco ay miisip niyang
anak niya ito? Sana hindi.
I didn't bother searching for them. I deactivated my social medias for a while to
get rid of them. As much as possible I don't want to hear or saw any news related
to him and Margarita. Kung pwede lang ay habang buhay na. Masaya na akong kasama
ang anak ko.

Chapter 37
Chandrick Caballero
"Sigurado ka bang ganong posisyon lang ang gusto mo? We can be both vice presidents
just tell me!" pilit ni Nicola.
Kasalukuyan akong nasa kaniyang opisina. This is my first time visiting here and I
can say this is a huge company they have. Well, not as big as I've seen Franco's
company but still. Nagulat siya sa biglaan kong pagbisita.. Pilit ko siyang
kinukumbinsi na bigyan ako miski maliit na posisiyon clito sakanilang kumpanya.
Pinayagan na ako ng aming Ina pero si Nicola naman ay hindi kumbinsido sa gusto
kong mangyari.
"Nicola, alam kong pwede nga iyong mangyari but that's not what I want. Gusto ko ay
magsimula ako sa scratch. At isa pa, it would be unfair for those persons that are
really deserving. Ako gusto ko lang talaga kumita ng pera kaya nagpapapapasok ako
sayo." Nicola just rolled her eyes at me. Mabuti at sanay na ako kaya tinawanan ko
na lamang siya.
"Whatever! Ang darni mong alam. You really are fond of complicated things don't
you? Heto na at binibigyan ka ng mas madali at mabilis na option gusto
mo pa ring mahirapan! Hay nako!" maarte pa niyang hinilot ang sentido.
"Oh Sige na. Mauuna na ako. Maghahanap pa ako ng school na pwedeng pasukan ni Fabio
this school year. Kesa nasa bahay lang siya at naglalaro." Sambit ko bago turnayo.
"Okay. I'll update you kung saang department kita pwedeng ilagay." Turnayo ito at
bumeso na sa aking pisngi..
Lumabas na ako ng opisina ni Nicola para pumunta naman sa eskwelahan na napupusuan
ko para sa aking anak. I know he's too young but I want him to have knowledge about
things this early.
"Hello manang? Opo.. Si Eva po ito.. Si Fabio PO? Ah.. Okay PO. Pakisabi kay mommy
bihisan na na po siya para ready na pagkadating ko diyan. Salamat po-" naputol ang
aking sasabihin ng may mabunggo akong bulto at halos tumilapon ako sa kabilang
dingding kung hindi niya lang ako hinawakan sa Siko para alalayan.
"Sorry!" sabay naming sabi.
Siya ang unang nagtanggal ng kaniyang kamay sa aking siko. It was a guy on a
corporate attire. He has a clean cut hair and a rimmed glass. Bahagya itong nawala
sa porma kaya inayos niya ito gawa ng pagkakabungguan naming dalawa.
"Ah sorry." ulit ko.
Tumango lang ito sakin at saka ako tinalikuran.
Nagkibit balikat na lamang ako at tuluyan ng umalis.
Pagkauwi ko ay sinalubong agad ako ng aking anak na tumatakbo papalapit sa akin.
Mahigpit niya akong niyakap na akala mo matagal kaming hindi nagkita. Nakatatlong
halik pa siya sa pisngi ko bago kumandong sa aking mga hita.
"Where have you been, mommy?" tanong nito.
"I'm from your Tita Nicola, Little boy! You ready?" kurot ko sakaniyang pisngi.
Turnango lamang ito bago sinuklay ang kaniyang buhok garnit ang kamay. Natigilan
ako ng bahagya sakaniyang ginawa dahil naalala ko kung paano ito ginagawa madalas
ni Franco sa harap ko. Why does he have too relevant of his father? Parang wala
halos itong nakuha sa akin!
"Next week po ang enrollment, Mrs. Zaragoza. Kung nagdadalawang isip naman po kayo
na isabak agad ang bata sa school we accept home tutorials naman or home classes.
May mga instances kasi na nacuculture shock pa ang mga bata. Pero huwag po kayong
mag-alala kasi iba kami rito. We treat the kids like our own and we let them play
at the same time learn." tumango-tango ako habang binabasa ang brochure ng
pangatlong school na pinuntahan namin ni Fabio.
I looked at my son's expression and he is intently listening to the principal in
front of as like he really understood everything. Kung tititigan mo siya ay akala
mong binata na kung hindi lang siya maliit. Napangiti naman ako.
"Sige PO, we'll settle the payment today. Dito ko na ieenroll ang anak koe" I
smiled to the principal.
"Thank you Miss Eva. Hindi po kayo magsisisi." tumayo ito at kinamayan ako.
Holding my little boy's hand we roamed around the school premises. It's just a
small school fit for kids like them. May playground, waiting area for the parents
and security who'll guard the whole area. All in all masasabi kong hindi ako
magsisisi sa eskwelahang pinili ko.
"Mommy! Am I really going to study here? This place is so nice and cool!" masaya
niyang sabi habang tumatalon pa.
Nginitian ko siya bago yumuko para lumebel sakaniya. I cupped his cute and chubby
cheeks. "Yes baby, you will study here at the same time play. Matututo kang
makisama rito with other kids so behave and make friends. Okay?" malamyos kong
sabi.
Ngumuso lamang siya at sumeryoso ang mukha.
"What about you? Sino ng kasama mo sa house? Uuwi ba si Dada Basty?" parang kinurot
ang aking puso sakaniyang sinabi.
Malas man ako maituturing sa mga nakaraang taon ng buhay ko ay bawing-bawi naman
dahil sa anak ko. Nawawala lahat ng sakit basta kasama,kayakap at katabi ko siya.
"I'm not sure with that baby. He is still busy with his work abroad but probably
he'll be here once he's done with everything. And don't mind about mommy basta
nandiyan ka I am all good." I kissed his cheeks before we head back home.
Kinagabihan ay sabay-sabay kaming naghapunan nina Nicola at Mommy. Hindi pa rin
sila tumitigil na kumbinsihin ako na huwag lang bilang isang secretary ang posisyon
na kuhanin ko.
"What's wrong about being a secretary? Mahirap ang ginagawa nila ha. Sila ang
nagaayos ng schedules ng boss nila, sila ang nagcoconsolidate ng files na
kailangan. Minsan nagfifield pa sila at maging ang pagtimpla ng kape pinoproblema
pa nga nila eh!" biro ko.
Maaga kong pinatulog si Fabio dahil ayaw ko siyang nagpupuyat. I make sure to read
him atleast 1 story before he sleeps so that he'll learn and be familiar with words
and characters. Isa pa, gusto ko malaman niya at this early age ang mga lessons na
maari natin makuha sa buhay. Dito muna kami nakituloy at hindi sa condo ni Basty.
"Anak..." malamyos ngunit bakas ang pagpigil sa akin ng aking ina.
"Ma... Please... This is for my son. For me. This is far from me being a pole
dancer before kaya sana pagbigyan niyo na ako ni Nicola." pilit akong ngumiti.
Sa huli naman ay napapayag ko rin sila. Wala rin naman silang magagawa kung hindi
sumang-ayon sakin dahil ngayon lang ako nagnais na maging parte ng kumpanya.
Naisip ko na paano ako magiging parte ng kumpanyang ito kung wala man lang akong
ambag maski sa paraang kaya ko?
Kinaumagahan ay excited akong gumising para magbihis at mag-ayos. This is my first
day for work. I have never been excited for work not even before.
Nagsasawa rin ako sa pole dancing dati kung hindi lang dahil sa malaki ang pasok ng
pera roon ay hindi ko na iyon matatagalan.
I wore a black boyfriend blazer and white inner top paired with a flat form heels.
I just let my hair fall sideways. Si Fabio naman ay naglalambing sa aking tabi na
huwag akong umalis. Hind nga pala siya sanay na wala ako sa tabi niya.
"Baby. Listen to mommy okay? Magwowork ako para may pambili ka ng food,milk and
toys. Tsaka para may pambayad tayo sa school mo 'diba magschool ka na next week?"
tumango-tango lang siya at yumakap.
Pagkarating sa opisina ay halos lahat ng makasalubong namin ay binabati kami. Hindi
ako sanay kaya panay ngiti ko na lamang sakanila. Pumasok muna kami sa opisina ni
Nicola habang inaantay ang director na sinasabi niya.
"l was not able to inform you my sister. I will be out of town the whole week."
nakangising sabi ni Nicola.
"Ano? Eh sinong magtuturo sakin?"
"Of course not me. Yung papalit muna sakin. Yun ang magtuturo sayo at magiging
secretary ka niya. Be good with him okay? Yes, He is a guy kaya umayos ka." ngumisi
pa ito lalo.
"Ano na naman ibig mong sabihin?" taas kilay kong sabi.
"Come on my dear sister. We all know that we have these seductive genes. Suplado
kasi iyon. Kapag nga naguusap kami pure business lang talaga. Pero kung sa husay
lang naman ay wala akong masasabi." a knocked from the door made us turn.
Isang lalake ang pumasok sa 100b. Hindi man lang ako tinignan o ano. Turnayo lang
din ito sa aking tabi katapat ni Nicola.
"Oh! He's here! Eva, This is Chandrick Cabellero, Senior Director of Zaragoza Inc.
Mr. Chad for short. This is my sister Eva, siya muna ang magiging secretary mo."
pagpapakilala ni Nicola.
The guy just bowed to me. Teka! Pamilyar siya. Siya yung lalakeng nakabangga ko
noong nakaraan. Senior Director pala siya?
He's features is rough basing from his outlined jaw and hairy mustache. He has a
pointed noise and serious physical appearance. Mukha talaga siyang masungit.
"lkaw na ang bahala sa kapatid ko ha. Ayusin mo pagtuturo diyan!" nakangiti nitong
sabi tinanguan lamang siya.
Sinama naman ako ni Chad kung saan siya nagoopisina. Bago kami makarating doon ay
dumaan muna kami sa lupon ng mga lalakeng empleyado. Lahat sila ay panay ngiti
sakin kaya ginantihan ko lamang sila ng ngiti.
"You're not here to flirt, you're here for work. Am I right Miss Genieva?" nanlaki
ang aking mata sakaniyang sinabi.
"A-anong sabi mo?" inis kong sabi.
"l don't repeat. Kapag sinabi ko dapat kuha mo na. Hindi porket ikaw ang anak ng
may-ari ay magiging madali na lahat ng trabaho mo. I will make you feel that this
is not a game to play." mariin niyang sabi bago ako tinalikuran.
Anong sinasabi niya? Flirt? Ako? Ngumiti lang malandi na agad? Bwisit yun ah!
Sa bandang gilid ng kaniyang table ay may maliit na table kung saan dun daw ako
mag-oopisina. Parang gusto ko ng tanggapin ang alok ni Nicola na maging Vice
President tapos ay patatalsikin ko ang lalakeng ito?
Nanlaki ang aking mata at binaling ang atensyon
kunwari sa aking laptop ng turnayo siya at lumapit sa aking gawi. Nagulat ako ng
padabog niyang inilapag sa aking lamesa ang lupon ng papel. Ang kapal nito ay halos
isang dangkal.
"l need you to organized that in alphabetical order."
"Sus. Yun lang pala-"
"In just 10 mins." sabi nito at tinalikuran ako.
Nasisiraan na ba siya ng bait? Sa kapal nito baka sumuko na ang mata ko!
Bumalik siya sa kaniyang upuan na parang ang dali lang ng hinihingi nya. Kung
nakakatusok lang ang paningin ay tadtad na siya ng saksak sakin! Gwapo ka sana eh!
Iling ko bago nagsimulang tutukan ang papel sa aking harapan.
Mukhang napasubo yata ako sa gusto kong ito.
Secret of the Crescent...
JAMA
They defeated the•r enemy. They were able to unite their packs, Now .

Chapter 38
Joke
"Ito na lahat!" inis kong lapag sa gabundok na papel sa lamesa ni Chad.
Bahagya pa akong humahangos dahil sa bigat ng mga ito. May kaunting alikabok na rin
ang aking kamay na agad kong pinagpagan.
"What's that?" prente nitong tanong at halos hindi ako balingan ng tingin.
Parang gusto kong magwala sa tanong niya. What's this? Ito lang naman yung mga
pinagawa niya sakin sa buong araw imbis may mga iba pa akong natapos!
"Those are the names of the shareholders around the world that has been
consolidated in ALPHABETICAN ORDER, Sir Chad." sarkastiko kong sagot.
"Hmm..." simple niyang sabi.
Bumuntong hininga na lamang ako. Patience, Eva!
Hindi ba't ikaw naman ang may gusto ng mga ito?
Ngayon ay panindigan mo! At hindi ang lalakeng ito ang makakatibag sa prinsipyo mol
This is very easy compared to the other challenges you have overcome!
Tinignan ko lang ang imahe niya sa aking harapan na para bang hangin lang akong
nakatayo rito. He's wearing a navy blue polo long sleeves folded up to his elbow.
He fixed his rimmed eyeglasses and wet his lips. Ang mga kilay ay magkasalubong
indikasyon na tutok talaga siya sa kaniyang ginagawa.
Bahala ka nga diyanl Umamba na ako patalikod.
"Saan ka pupunta?" halos mapatalon naman ako sa biglaan niyang pagsalita. Hinarap
ko naman siya.
"Uh... Back to my office? You asked me to-"
"There's another batch. The one you consolidated was just the share holders from
2017. I need the ones from 2018 too... NOW.." ngisi niya ng may diin.
"Ano? Sir Chad naman! It's already 7:00 pm in the evening baka naman pwedeng bukas
na-"
"l am very strict when it comes to deadline Miss Genieva. Akala ko ba ay gusto mong
matuto? Pero bakit taliwas ata yan sa sinasabi mo. If you really want to learn you
should spend your heart and time with what you're doing. Not just when you are
available." sumandal pa ito sakaniyang swivel chair at tila nanghahamon.
Kinuyom ko ang aking palad dahil sa pagpipigil na biglang sumabong na lamang sa
galit. This man is really testing my patience huh? Ayaw mo pang urnuwi ha! Oh Sigel
Kung gusto mo ay clito na tayo matulog!
Lumapit na ako sa magkakapatong na papel at hinila ang trolly sa tabi nito. Isa-isa
kong nilagay doon at ng matapos ay lumabas na ako sa opisina niya. Madilim na halos
sa lahat ng desk rito sa department namin dahil nagsiuwian na ang iba.
Pagkapasok ko sa aking opisina ay napag-isipan kong magtimpla muna ng kape sa may
break room. Dala ang aking cellphone ay nagtungo na nga ako roon. I scanned the
cabinet and got my desired coffee. Habang inaantay kong urninit ang tubig sa
dispenser ay tinipa ko muna ang numero sa bahay. Mabilis naman silang sumagot.
"Hello manang? Gising pa po ba si Fabio? Uh... Make sure po to give him warm milk
before he sleeps and pakilinisan na lang po yung paa... Pakausap PO."
"Hello, mommy?"
"Hey, there big boy." nakangiti kong sagot ng marinig ang boses ng pinakamamahal
kong anak. "Pauwi ka na po ba? You told me you gonna read me another story
tonight." nawala ang aking ngiti.
Sa sitwasyon ko ngayon ay malabo akong makauwi ng gising pa siya.
"Uh.. That.. I'm very sorry anak, but you know.
Mommy needs to extend a little time here in the office. My boss will get at me if I
go home now." pinalungkot ko pa ang aking boses para mas maintindihan niya.
"Hmm. Is that so? Kumain na ako mommy. Pinakain na ako ni manang kaya wala ka ng
kasabay mamaya. But i can still eat later para may kasama ka pa rin." napangiti ako
lalo sakaniyang sinabi.
For a 3 year old kid how could he say those words to me already?
"Okay then, Fabio. Brush your teeth before you sleep okay?"
"Will do! I love you mommy!'
"l love you too." malambing kong sagot. Halos kasabay lang ng pagkapatay ng tawag
ang pagkatapos kong matimpla ang aking kape.
Nang humarap ako ay halos maibagsag ko ang tasa ng makita si Chad sa bukana ng
pinto.
"Oh my god!" sapo ko sa aking dibdib.
Mariin ang tingin nito sa akin at magkakrus pa ang mga braso.
"Puro ka reklamo na gusto mo ng umuwi pero heto ka at nakikipagpalitan ng I love
you? Really Ms. Soraya? Anong akala mo sa trabahong ito? Like this is a kind of
joke?" iritang-irita niyang sabi.
Padarag ko namang inilapag ang tasa na hawak ko sa counter at hinarap sia.
Sumusobra ka na! Imbis nasa bahay na ako at katabi na ang anak ko ay nandito ako
kasama ka tapos ay pagsasabihan mo pa ako ng ganiyan!
"Excuse me? This is the ONLY. ONLY time that I took my break during the whole 8
hours that I am here Mr. Caballero! Dahil antok na antok na ako! At ito lang din
ang oras na nakipagusap ako sa telepono! 00! Tama ka! Naisingit ko pa iyon! At
bakit hindi? Inaantay na akong umuwi ng tatlong taong gulang kong anak pero here
you are being an asshole to me! Kung may problema ka sa buhay mo pwede wag mo akong
idamay! Wala akong balak agawin sayo ang posisyon mo ngayon! Ang gusto ko lang ay
ang maayos at matinong trabaho na bubuhay sa anak ko! Kung talagang masama ang
intensyon ko ay inalis na kita diyan bilang ako ang anak ng may ari at ako ang
pumalit sayo pero hindi! Trabaho! Trabaho lang ang gusto ko! Ngayon kung hindi mo
yun maibibigay ng mapayapa sa akin ay mauuna na ako sayo! Bahala ka na diyan!"
halos maputulan ako ng ugat sa leeg dahil sa pagsigaw ko sakaniya.
Dirediretso akong umalis sa break room. Nilagpasan ko siya at tinabig pa ang
kaniyang balikat para malaman niyang galit talaga ako! Marahas kong tinulak ang
pintuan ng aking opisina at lumapit sa aking lamesa para ayusin na ang mga gamit.
"Akala niya ay masisindak niya ako? llang beses ko na siyang pinagpasensyahan pero
sobra na yung halos ipamukha niya sakin na malandi ako!" inis kong bulong habang
isa-isang sinasalpak ang gamit sa aking shoulder bag.
Nakakahiya man kay Nicola kung isusumbong ako ni Chad sa inasal kong ito pero wala
akong pake. Gusto kong malaman niya na wala akong balak agawin kung iyon ang
inaalala niya. I just want a decent job for my son.
Tumayo na ako at sinakbit ang bag sa aking balikat. Naglakad na ako papalabas tungo
sa pasilyo kung saan naroon ang elevator. Sakto naman ay nagbukas na iyon kaya agad
akong sumakay.
Pagkababa sa lobby ay kinawayan ko ang guard na sumaludo sa akin. Grabe sila na
lang pala ang natitira sa gabi kapag ganitong oras.
Pagkalabas sa building ay wala man lang taxi na nakapila! Alas otso pa lang ah?
Wala na agad taxi dito sa taxi bay? Tsk! Araw ko ba ngayon? Bakit napakamalas ko
naman ata!
Kinuha ko ang aking cellphone at nagtungo sa Grab para magbook. Sa susunod nga ay
tatanggapin ko na ang alok ni Nicola na gumamit ng kotse. Mag-aaral na lang akong
magmaneho.
Halos mabitawan ko naman ang aking cellphone ng may bumusina sa aking harapan na
itim na kotse. Sobrang tinted ang kaniyang salamin kaya kunot noo ko itong tinignan
hanggang sa nagbaba siya ng bintana.
Ang malas namanl Bakit ang bilis niya akong naabutan?
It's Chandrick!
"Ihahatid na kita." sabi niya mula sa 100b.
"No need, SIR! Parating na rin naman yung nabook kong driver." pagkukunwari kong
abala sa cellphone kahit sa totoo lang ay hindi pa ako nakakapagbook. "Icancel mo
na yan. Sumabay ka na sakin." hindi ko siya pinakinggan at mas tinutok pa ang mukha
sa cellphone.
Bahagya rin akong lumayo sa tapat ng kaniyang sasakyan para maisipan niyang umalis
na lang.
Nakarinig lang ako ng pagkalabog at hindi ko namalayan na nakalabas na pala siya ng
kotse niya. Mabilis niyang hinawakan ang palapulsuan ko at hinila.
"Te-teka!" inis kong sabi pero wala siyang pakialam.
Binuksan niya ang katabing pinto ng driver seat at doon ako pilit ipinasok. Mabilis
siyang umikot at pumasok na rin sa katabi ko. Sinubukan ko pang buksan ang pinto ng
malaman na nakalock na iyon. Kahit kailan talaga!
Sumandal na lang ako sa upuan at pumikit para hindi siya makita.
"Wear your seat belt, Eva." mariin pero malamyos ang kaniyang utos pero hindi ako
kumilos at nagpanggap na tulog.
Narinig ko na lamang siyang bumuntong hininga.
Agad akong napadilat ng maramdaman ko ang kaniyang hininga na sobrang lapit na sa
akin. Kaunting galaw ay mahahalikan ko na siya sa sobrang lapit niya! Siya ang
umabot sa gilid ko para kuhanin ang seatbelt at ikabit sa kabilang side. Halos
malagutan ako ng hininga ng bahagya niyang nadaplisan ang dibdib ko!
Hindi na lang ako nagpahalata at nagkunwaring natutulog pa rin. This time I faced
myself in the window so that I will not be able to see him.
I heard the stereo went on but I remained my sleeping position as is. Bahala ka
diyan mapanisan ng laway ano! Sa isip-isip ko.
"About earlier..." napakunot ang noo ko sa narinig pero nananatili pa ring
nakapikit.
"l am really sorry. I didn't know." malamyos at magaspang niyang dugtong.
Bahagya akong dumilat. I felt sincerity on his apology. I closed my eyes again.
"I-it's okay. Sorry din, kung nasigawan kita." sambit ko habang nananatiling
nakapikit.
Hindi na siya nagsalita buong byahe. Hindi ko nga alam kung paano niya ako ihahatid
sa bahay. Alam niya ba ang bahay namin? O baka nagkakasabay na sila ni Nicola dati
kaya alam nia na.
Maayos naman akong nakarating. I muttered my thanks before exiting his car and
didn't wait for any response from him.
Nang makapasok ako sa mansyon ay ilaw na lang mula sa kusina ang nagsisilbing
liwanag at ingay mula sa aking takong na lang ang maingay. Agad akong dumiretso sa
kwarto ni Fabio at hindi nga ako nagkakamali.
Mahimbing na siyang natutulog.
Lumapit ako at umupo sa katabing parte ng kaniyang kama. Maingat ang bawat galaw
dahil ayaw ko siyang magising. I brushed his brown hair and kissed his forehead.
This little angel brought so much joy to me. Kung hindi dahil sakaniya ay baka
nasiraan na ako ng bait.
I went to his cabinet and picked the uniform that he's going to wear for his first
day of school tomorrow. Inayos ko na iyon at sinabit sa kaniyang cabinet. Nang
matapos ay tumabi ako muli sakaniya at inihiga ang sarili sakaniyang tabi at saka
siya niyakap. Parang may healing powers ang katawan niya dahil agad nawala ang
pagod ko at nahila ng antok.
Nagising ako ng may humahalik sa tungki ng aking
ilong. Unti-unti kong idinilat ang aking mata at nakita ang nakangiti kong anak.
"Mommy! Mommy! Wake upl It's my first day in school!" masaya niyang sabi sabay
talon pa sa kama.
"Mahulog ka, Fabio. Kumain na muna tayo sa baba para maihatid kita sa school okay?"
malugod naman siyang tumayo at tumakbo palabas ng kwarto.
Nagtungo naman ako sa aking kwarto para maligo at magbihis. Sa sobrang pagod ko
kagabi ay hindi na ako nakapagbihi ng pantulog. I just wore an off shoulder gray
dress and a black doll shoes para maiba.
Pagkababa ko sa dining area ay nakabihis na rin si Fabio. Wearing his white polo
and navy blue short and his little The card bag I think he's ready to go.
"Let's go?" nakangiti kong sabi.
"Yes!" sambit nito at agad na tumakbo sa akin.
"Eva, nasa labas na si Mang Romy. Mag-iingat kayo ha? Ako na bahala magsundo
sakaniya mamaya." sambit ng aking ina.
"Thanks, Ma." sabi ko sabay halik sakaniyang pisngi.
Hanggang makarating kami sa eskwelahan ay hindi na mapakali sa tabi ko si Fabio.
Halatang masaya siya at sabik sa mga magiging kalaro. Sa labas ng gate lang daw
pwede silang ihatid ng magulang dahil sinusundo sila ng kanilang mga teacher.
"Galingan mo ha? And don't forget to enjoy." sambit ko at hinalikan siya muli.
"Mommy! Makikita ako ng mga kids puro kiss mo nal" maktol niya.
Natawa ako at pinisil ang kanyang pisngi. Tumakbo na siya kalapit ng iba pang bata
pero bago siya makaabot roon at nilingon niya ako ulit at kinawayan. I waved back.
He's not so baby anymore.
Nagpahatid na ako diretso sa opisina. Inumpisahan ko na ang pinagagawa sakin ni
Chad kagabi pero inuwian ko dahil sa sobrang inis ko sakaniya. I massaged my neck
after 3 hours of doing it. Bakit pa kasi kailangan pa ito eh! For sure may record
naman sila sa online pero pinapaayos pa sakin!
Maya-maya pa ay tumunog ang intercom 1<0.
"Come here." utos ng nasa kabilang linya.
"Okay, sir." sambit ko.
Ano na naman kaya kailangan niya? Wala pang 24 hours mula nung nagsorry siya heto
na naman ata at iinisin na naman ako.
I knocked before entering his office. Naabutan ko siyang nakapalumbaba sa harap ng
laptop at nilalaro ang ibabang labi.
"Anything you need, Sir?" bungad ko.
"Oh! Pull that chair." turo niya sa isang swivel chair sa gilid.
Sinunod ko naman ang sinabi niya at hinila nga iyon tungo sakaniyang tabi.
"I'd like you to explain this part of the graph to me. It's kinda confusing..."
sambit nito.
NIIapit ko naman ang sarili sakaniyang laptop at ipinaliwanag naman ito sakaniya.
Ako kasi ang gumawa nito kaya baka may mga parte na nalilito siya.
"Kaya po ganito dahil tumaas ang sales ng Mall natin this month- I' naputol ang
aking sasabihin ng pagharap ko sakaniya ay titig na titig siya sa akin.
Akmang lalayo ako mula sa sobrang pagkakalapit sakaniyang mukha ng hinila niya ako
at pinanatili sa aking pwesto. I saw his adam's apple moved and felt his fingers
brushed my elbow.
Hindi ko alam ang gagawing ng makitang papalapit ang mukha niya sa akin! Napapikit
na lang ako ng biglang... Tumunog ang aking cellphone. Sabay kaming napadilat at
napahiwalay sa isa't-isa.
"Uh... Excuse me PO." sabi ko at sinagot ang aking cellphone.
"Hello? Who's this? Yes speaking."
"Ano? Okay. Okay! Pakihintay na lang po ako!" natatarantaa akong tumayo.
Nakita kong tumayo rin si Chad.
"Pwede bang magbreak muna ako? May nangyari daw sa school ni Fabio. Tumawag sakin
yung teacher eh." halos mangiyak kong sabi.
Hinawakan niya ako sa magkabilang braso.
"Ihahatid na kita para mas mabilis." sambit niya at agad akong hinila.
Habang nasa 100b ng sasakyan ay hindi ako mapakali. Hindi basta nananakit si Fabio!
I never thought him to hurt someone physically kaya imposibleng mananapak siya!
Nang makarating sa school ay mabilis akong lumabas sa sasakyan at hindi na
nakapagpaalam kay Chad. Pero naramdamdan ko siya na nakasunod sa aking likuran.
Hindi ko na siya pinansin at dumiretso na sa office ng teacher ni Fabio.
Humahangos kong binuksan ang pintuan ng opisina at naabutan si Fabio na nakaupo sa
harapang upuan ng teacher's table. Agad ko siyang nilapitan.
"Baby? Are you okay? Are you hurt?" sambit ko habang ineeksamina ang kaniyang mga
braso at nakitang wala naman siyang sugat o galos.
"Miss. Genieva." tawag sa aking atensyon ng guro kaya tumayo ako at hinarap siya.
"Fabio here, punched his classmate earlier. We asked him why but he said that he
won't talk unless dumating ka." napalingon ako muli kay Fabio.
"Baby, why did you hurt your classmate huh?" malamyos kong tanong.
"He bullied her!" turo niya sa babaeng bata na diko napansin na nasa katapat lang
niyang upuan.
"l defended herl Hindi ba mommy sabi mo dapat kapag may nahuhurt na girl
ipagtatanggol?" natahimik kami sa buong silid.
Nilingon ko si Chad sa likuran na nakatitig sa akin saka binalik ang tingin kay
Fabio.
"Is that so? Ipapatawag ko rin ang magulang ng batang nambully sayo. Malicia. Stop
crying because your parents will come anytime soon." sambit ng teacher sa batang
babae na umiiyak.
Maya-maya pa ay nagbukas na ang pinto at isang babae ang nagmamadali ring dinaluhan
ang anak. Nabunggo niya ako kaya napaatras pero mabilis akong inalalayan ni Chad.
Napatingin ako sa pintuan ng may pumasok pang isa. Halos manlumo ako at manigas sa
kinatatayuan ng magtama ang aming paningin. His cold gaze met mine. Napalingon ako
sa babaeng ina na dinaluhan ang bata at nakupirmang... Si Margarita ito.
Ibinalik ko ang tingin kay Franco na marahang lumapit habang nakapamulsa. Hindi ko
alam kung bakit pero nilapitan ko rin si Fabio at hinawakan ang maliliit na kamay.
Natatakot akong makita niya ang anak ko.
Ang anak namin.
Hindi ko inaasahan na magkikita pa kami ulit. Is this a joke?
Readers also enjoyed:
MONTE-CILIO EMPIRE 1 : M...
0 25.4K Read
TAGS dark drama tragedy comedy

Chapter 39
He's back
"Now everything here is settled. Pwede na po kayong mag-siuwi parents." nakangiting
sambit ng principal.
Dumating ang magulang ng bully at nalaman namin na may crush daw pala siya kay
Malicia kaya niya ito inaasar. Nakita naman iyon ni Fabio kaya daw agad niyanv
sinuntok ang kaklase.
Nagsorry naman na ang mga bata sa isat-isa at ang ending ay naglalaro na silang
tatlo sa may playground.
Magkakatapat kaming apat sa harap ng principal. Si Margarita at Franco ay nasa
harapan namin ni Chad.
Nakahinga ako ng maluwag ng idismiss na kaming lahat. Nangangatog akong tumayo at
muntik pang matumba. Mabuti na lamang ay maagap na hinawakan ni Chad ang aking
siko.
"T-thank y-you." napapaos kong sabi.
Nanguna ako sa paglabas ng napahinto dahil sa pagtawag sakin ni Margarita.
Napalunok ako at hindi alam kung lilingon ba o didiretso lang sa paglabas.
"Eva." she called again and this time lumapit pa siya at hinarap ako.
"Can we talk? Kahit saglit." usal niya.
Sa pagkakataong ito ay hinarap ko siya.Naaninag ko sa aking peripheral view sa tabi
niya si Franco pero hindi ko nilingon.
"Chad, pwede bang kuhanin mo muna si Fabio ay dalhin na sa kotse? Susunod ako." I
smiled at him.
Nakita kong pinagpalit niya muna ang paningin kay Margarita at Franco bago tumango.
"l just want to say thank you. Sa pagtanggol sa anak ko. Hindi ko pa naman masasabi
sa anak mo yan. So I hope, makarating sakaniya." she smiled.
"S-sige." nanghihina kong sagot at saka nagmartsa na palabas.
Lakad takbo ang ginawa ko makarating lang sa kinaroroonan nila Chad. Pumasok agad
ako sa sasakyan at naabutan na naglalaro sa likuran si Fabio.
He is so innocent. Wala siyang kaalaam-alam na nakaharap na niya ang ama niya.
Bigla akong pinangilabutan. Bakit napakamapaglaro ng tadhana?
"Are you alright?" napalingon ako kay Chad na kanina pa pala mariin ang tingin
sakin. Pilit laman akong ngumiti.
"Y-yes. Pwede ba akong mag-early out muna ngayon? I just want to talk to my son."
pakiusap ko sakaniya na agad niya namang tinanguan.
Hinatid kami ni Chad sa bahay. Mapanuri siyang tinignan ng aking Ina. Humalik ako
sa pisngi nito at ganoon rin si Fabio.
"Ma, Si Chad PO. Siya yung nagtetrain sakin sa office."
"Of course, I know him." nakangiti nitog sabi.
"Good afternoon, Mrs. President." pormal na pagbati ni Chad.
"Join us for dinner? I'll cook." pag-anyaya ni Mama.
Nilingon ko naman si Chad na kakamot sa ulo na tila nahihiya. He is so cute because
he has a strong features tapos ay hindi ito mapakali sa harap ng aking ina.
"Pumayag ka na. Pasasalamat na rin sa paghatid mo sakin." nginitian ko siya.
Tinitigan muna ako nito at saka tumango.
"Great! Excuse me muna ha? Eva, entertain your guest." makahulugang tumingin si
mama sakin bago tumalikod.
"Mommy! Mommy! Let's play my new train!" hila sa akin ni Fabio. Niyuko ko siya.
"Baby, magbibihis muna si Mommy okay? Wait for me sa living room." turnango naman
ito at masayang nagtatalon tungo sa sala.
"Magbibihis lang ako, Chad. Uh... Antayin mo na lang ako sa living room?" turnango
lamang siya at saka ako tinalikuran.
Pagkapasok sa aking kwarto ay napasapo ako sa aking dibdib. Hanggang ngayon ay
hindi pa rin ako makapaniwala na nagkita na kami ni Franco.
After 4 years of being away from each other. Nabuhay ako na kasama ko ang aking
anak. Kung hindi lang ako tinulungan ng mga tao sa paligid ko ay paano kaya ako?
Poot at hinanakit ang kumalat sa aking sistema habang inaalala ko kung paano sa
loob ng apat na taon ay Sila pa rin pala ni Margarita. At may anak sila!
Napahilamos ako sa aking mukha bago dumiretso sa aking banyo. Hinubad ko isa-isa
ang aking damit at saka pumasok sa shower room ko na yari sa salamin.
Binuksan ko ang shower at pinili ang mainit na tubig ang bumalot sa akin. Kasabay
ng unti-unting pagtulo ng aking mga luha.
Bakit?
Bakit kung kailan maayos na ang lahat?
Bakit kung kailan kaya ko na?
Bakit kung kailan hindi na ako umaasa?
Akala ko ay matibay na ang kalooban ko para hindi maapektuhan sa araw na magkikita
kaming muli pero mali.
Kahit kailan ay hindi ako magiging handa kapag siya na ang pinaguusapan.
Bawat patak ng mainit na tubig sa aking balat ay tila paalala kung gaano kahapdi
ang mga nangyari sa nakaraan.
Pinapangako ko sa sarili ko na hinding-hindi na siya makakalapit sa akin at kay
Fabio. Hindi ko hahayaang sirain niya ako ulit. Kung nabuhay kami sa apat na taong
wala siya ay kakayanin ulit namin ngayon.
Nagsuot lamang ako ng oversized shirt at short bilang pang-ilalim bago burnaba na
sa hapag. Sinilip ko si Mama at ang nga kasambahay na kapwa abala sa pagluluto at
paghahain sa lamesa.
"Ano po iyan, Ma?" tanong ko sabay dunghaw sa hinahalo niya.
"Oh! This is seafood pasta. Baka sakaling gusto ni Chad. Nga pala anak? Anong
mayroon at dinala mo siya rito? Is there something I need to know?" makahulugan
nitong ngisi.
"Ma! Wala! Hinatid niya lang ako. Saka sinamahan niya kasi ako kanina sa school ni
Fabio kaya ayun."
"Okay! Tawagin mo na sila at ng makakain na tayo.
natatawa niyang sagot bago nagbalik ng tingin sa akin.
Natatawa rin lang akong umiling at saka napagdesisyunang lumabas na para tawagin
Sina Chad.
Pagkarating ko sa sala ay napangiti ako sa aking naabutan. Magkatapat si Fabio at
Chad habang nakaupo sa carpet. Naglalaro sila ng train na pakiwari ko ay si Chad
ang nagset-up dahil masiyado pang komplikado iyon.
"l didn't know you had a soft spot for kids." mapanuya kong sabi.
Sabay silang napaangat ng tingin sakin.
"Mommy! Tito Chad helped me set up my train!" Fabio happily said.
"Wow... That's nice... Pero kumain ka muna okay? Lola is waiting for you in the
dining area na. She cooked your favorite." nagkukumahog naman itong tumayo at
tumakbo.
Sinundan ko ng tingin ang maliit na pigura nito hanggang sa mawala na siya. Hinarap
ko si Chad na nakaupo pa rin sa carpet at nakatingin sa akin.
"Need help?" tanong ko sabay lahad ng kamay sakaniya.
Tinanggap niya naman ito pero nabigla ako sa mga sumunod niyang ginawa. Nang mabawi
niya ang kaniyang pwersa ay umupo siya sa couch hila ang aking kamay kaya nasama
ako sakaniyang pag-upo.
Nakangisi siya ng matagumpay niya akong napaibabaw sakaniyang dibdib. Ang kamay
niya ay nakahawak sa aking baywang habang ang isa ay nakaalalay sa aking likuran.
"C-chad." pakurap-kurap kong sabi.
"Mas maganda ka sa malapitan." namamaos niyang sabi.
"A-ano bang s-sinasabi m-mo-" halos mapatalon ako ng pinagdikit niya ang aming mga
ilong.
Pinagkiskis niya ang tungki ng ilong naming dalawa.
"l never thought being close to you like this would feel this good..." nakapikit
niyang sabi.
His adams apple moved a little because of that. Hindi ako kumportable sa aming
posisyon. Anumang oras na may lumabas kahit sino ay maabutan kami rito!
"Mommy!" halos itulak ko si Chad ng buong pwersa ng marinig ang boses ng papalapit
kong anak.
Maya-maya pa ay lumitaw ito at may hawak na donut sakaniyang kamay.
"Tapos na akong kumain ng rice eh. Ang tagal niyo daw sabi ni Lola." my son
innocently said.
"Ah... We're coming! Tara nal" aya ko kay Chad saka nagpatiuna sa paglalakad.
Whooo! That was close! Real close.
Sa dining area ay tahimik kaming kumakaing tatlo. Panay tunog lang ng kubyertos ay
tikhim ng aking ina na nagpipigil sa pagsasalita ang maririnig.
"lho." napaangat kami ng tingin kay Mama na hindi na napigilan ang sarili.
"How is it managing the finance deparment and being the head of it? Nakakatulong ba
sayo si Eva?" nakangiti nitong tanong kay Chad.
"Doing fine Mrs. President. Nakakatulong naman po siya. She's quite stubborn
sometimes." mapanuya niya akong tinignan.
"Ano? At ako pa talaga ha?" naiinis ko siyang inirapan.
"Sinabi mo pal I told her working is not an option dahil kaya ko naman silang
suportahan ng apo ko pero ayan pa rin siya." pailing-iling nitong sagot.
Nang matapos kami sa hapunan ay pinaakyat ko na si Fabio kay Manang at saka hinatid
palabas ng hardin kung saan nakapark ang kaniyang sasakyan.
"Salamat talaga kanina." sambit ko ng makarating kami sa tapat ng kaniyang
sasakyan.
"That's nothing. Can l.. Ask a question?"
"Ano yun?"
"The parents earlier? You know them? You seem so stiff after talking to them. Sino
sila? Gusto kong malaman." napahinto ako sa tanong na iyon ni Chad pero naisip ko
na sagutin siya dahil tingin ko ay ayos lang naman na malaman niya iyon.
"He is the father of my son." I saw how his expression changed.
"At yung babae kanina. Yun yung ipinalit niya sakin. Hindi niya alam na may anak
kaming dalawa. Hindi ko na rin sinabi dahil nakita ko na may sarili na rin siyang
pamilya. Isa pa, kaya ko namang buhayin ang anak ko."
pilit akong ngumiti habang nanatiling matigas ang kaniyang ekspresiyon.
"Huwag ka ng pumasok bukas." nanlaki ang mata ko sakaniyang sinabi.
"Ako na bahala. Magpapadala na lang-" hinawakan ko ang kaniyang braso kaya
napatingin siya roon.
"Hindi niyo naiintindihan. Maraming gustong tumulong, Chad. Maraming naaawa pero
hindi yun ang kailangan namin ng anak ko. I want to work hard for him at hindi
umasa sa ibang tao. Kaya please, if you really care for me and him. Just give my
job peacefully." I smiled at him.
Tumango lamang siya at saka ako hinila para yakapin.
"If you need help. You can always count on me. Sorry if I was harsh on you."
bumitaw siya sa pagkakayakap at saka ako hinalikan sa noo.
"See you tomorrow." he grin.
Pumasok na siya sa 100b ng kotse at saka bumusina bago umalis.
What was that?
Kinaumagahan ay sabay kaming gumayak.ni Fabio. Ako para sa opisina habang siya
naman ay para sa eskwela.
Pinagsabihan ko na siya para hindi na maulit ang nangyari sa school nila. Ayaw kong
mapatawag na naman at worse, magkita pa kaming tatlo ulit.
"Fabio, anong bilin nga ulit ni mommy?" sabi ko habang nasa 100b ng sasakyan.
"Mommy! Pang 100 times mo ng tanong yan eh!" inis niyang sabi.
"Huwag mananakit ng kaklase. Kapag inaway ako isusumbong kay teacher." tamad niyang
ulit.
"Very good. That's my boy." hindi na ako lumabas ng sasakyan at hinayaang si
Katarina na lang ang maghatid sakaniya sa 100b ng eskwelahan.
Matapos doon ay sa office naman ako nagpahatid. Isa-isa kong binati pabalik ang mga
empleyadong panay bati rin sakin.
Kakaupo ko pa lamang sa aking table ng tumunog
agad ang intercom na konektado sa akin at sa office ni Chad.
"Eva, you there?'"
"Yes sir."
"Come here." baritono niyang utos sabay patay.
Bipolar talaga ang isang yon! Nakakaloka siya! Magiging mabait tapos sa sunod naman
ay suplado! Hindi ko na talaga siya magets!
Gaya nga ng utos niya ay kumatok muna ako bago pumasok sakaniyang opisina.
"Yes, Mr. Caballero." pormal kong bati sa nakaupong si Chad sakaniyang swivel
chair.
May hinagis siyang puting folder sa aking harapan at saka tamad na sumandal
sakaniyang upuan.
"Uh, ano po yarn?"
"Yan ang topic mamaya sa board meeting. At dahil gaya nga ng sabi mo. Gusto mo ng
matuto at mag excel sa trabahong ito... I want you to lead that meeting and be the
speaker later." nanlaki ang aking mata
sakaniyang sinabi.
"A-ano? P-pero hindi ba masiyado bang maaga para diyan? Kakaunti pa lang ang
nalalaman ko rito. I think that's not enough for me to-'
"Kaya nga makipag-collaborate ka sa team. Makipag-brainstorm. Nang sa ganon, ay
maayos ang maging presentation mamaya. I am counting on you." nakangisi niyang
sabi.
Dahan-dahan ko namang dinampot ang folder na nakalagay sa lamesa. The pressure is
on me now? Walangya ka talaga Chad! Hindi ko alam kung kakampi ba talaga kita eh.
Gaya nga ng sinabi niya ay nakipagusap ako sa Team. Mas bata ang mga ito sakin kaya
ramdam ko ang pagkailang ng iba.
"Pasensiya na kayo ha. Salamat na rin sa tulong niyo. Hayaan niyo pag naging maayos
ang lahat sagot ko dinner mamaya." nakangiti kong sabi.
"Yonl" sigawan naman ang buong team.
Nang tumuntong na ang oras ng presentation ay abot-abot ang tahip ng aking puso.
Updates lang naman ang sasabihin ko pero sobrang mamawis ang kamay ko. "Eva."
napalingon ako at nakita si Chad na papalapit.
"Hindi ko yan ibinigay sayo para maging katawa-tawa ka. Ibinigay ko yan para may
kaalaman ka sa nangyayari sa kumpanya. For sure magagamit mo yan sa hinaharap. And
don't worry, hindi kita pababayaan." nakangiti niyang sabi saka ako hinalikan muli
sa noo.
Bumuga ako ng hangin at saka pumasok sa 100b ng conference room. Hindi ko alam kung
dahil ba sa aircon o dahil sa kaba kaya ako nanlalamig. Nanginginig akong nagtipa
sa aking laptop para sa slides na ipepresent ko.
Nilingon ko ang team at lahat sila nakangiti habang naka thumbs up sakin bilang
suporta.
"G-good A-afternoon... Uh.. This is the scope of our meeting today." isa-isa kong
iniaabot ang mga papel sa board at mausisa naman nila itong tinignan.
Napatingin ako kay Chad at nakangiti lang ito sakin. Marahan lang din siyang
tumango bilang pagsuporta.
Nagsimula ako na nauutal pero di kalaunan ay nakabawi rin ako. Hindi naman pala
ganon kahirap basta alam mo ang sasabihin at inaral ng mabuti.
Nagpalakpakan rin ang board matapos kong magreport. Nang nakalabas na ang nga ito
ay nagsilapitan sakin ang Team at OJT na kapwa nagsisitalunan sa saya.
"Ang galing mo kanina Miss Eva! Parang hindi on the spot inaral eh!" puri ng isa.
"00 nga! Para kang si Miss Nicola magpresent! Halimaw!" nagtawanan naman ang grupo.
"Tama na pambobolal Sige nal Gaya ng pinangako ko. Sagot ko na ang dinner!"
naghiyawan ang buong grupo.
"Kasama ba ko diyan?" napahinto ang lahat ng hiwain ni Chad ang grupo at mabilis na
nakalapit sakin.
"00 naman, hindi ka dapat mawala." nakangiti kong sagot.
"You did great.'
"Thank you."
Naputol ang aming pag-uusap dahil sa pagtikhim ng mga OJT. Makahulugan rin ang
tingin at ngiti nila samin.
"Tara na nga! Saan niyo ba gusto?" natatawa kong tanong.
"Alam ko nal Baka pwede pong sa bar na lang? Friday night naman eh. Baka pwedeng
happy happy naman tayo!"
"00 nga!"
"Nakakaexcite! Sige ganun na lang!"
Napailing na lang ako ng makita kung gaano kasaya ang buong team. Kaya sa huli,
napadpad kami sa pinakamalapit na bar sa office.
Mabuti na lang at may alam na high end bar itong si Chad. Loud music and colorful
lights attacked us as we enter the bar.
Hype na hype ang mga tao kakasayaw dahil sa saya at dala na rin siguro ng alak.
"Oh! Order lang kayo ha? Sagot ko!" mas lalong umingay ang aming grupo dahil sa
sinabi kong iyon.
Magkatabi naman kami ni Chad sa isang sulok na couch habang tumitingin sa menu.
"Anong gusto mo-" pagkalingon ko sakaniya ay hindi ko namalayan na kapiranggot na
lamang ang layo naming dalawa.
Napalunok ako at napaiwas ng tingin. Inunat niya ang kaniyang braso at ipinahinga
sa likuran ko. Napatuwid ako ng upo.
"linom ka?" tanong niya habang ang bibig ay nakatapat sa aking tenga.
"00 naman." nakangisi kong sagot.
Hinayaan niya lang akong umorder kahit anong alak ang dumating. Isa-isa ko itong
linagok at bawat hagod nito sa aking lalamunan ay talaga naman nalulukot ang aking
mukha.
"Hey, that's enough." awat ni Chad sakin.
"Hindi na kita boss clito noh! Kaya ako naman ang masusunod. Oh! Inurnin mo yan!
Tag-isa tayo!" inabutan ko siya ng vodka at ganoon rin ang ginawa ko sa inurnin ko.
"1,2,3!" sambit ko at sabay naming nilagok iyon.
"Whoooo!!" sigaw ko.
Nakakamiss rin pala ang ganito. Naalala ko noong nagtatrabaho pa ako sa bar ay
walang gabing lilipas na hindi kami iinom ni Molly.
"Eva?" napaangat ako ng tingin sa turnawag sakin at nanlaki ng husto ang aking
mata.
Ezra
"Eva! Omg! Ikaw nga!" napatayo ako at agad na sinunggaban ng yakap si Ezra.
"Namiss kita!" sambit ko.
"Kadiri ha!" panuya niya ng mahiwalay kami sa yakap.
"Anong meron? Bakit nandito ka? Sinong kasama mo? Oh my god girl! You're getting
hotter and hotter each time!" papuri niya.
"Salamatl Kasama ko mga officemates ko. May celebration lang."
"Hmmm..." sabay taas ng kilay sakin ng mahagip ng paningin niya si Chad.
"Oh! Chad, this is Ezra. A friend of mine." pakilala
ko.
Tumayo naman si Chad para makipagkamay.
"Hi, I'm Ezra. Don't be jealous. Bakla ako." natatawa niyang sabi.
"Ezra!" saway 1<0. Ngumisi lang si Chad sabay balik sa pagkakaupo.
"Who's that hottie? Bagong boylet?"
"Sira! Hindi. Teka nga? Ikaw bakit ka nandito?" nanibago ang ekspresyon niya at
naiilang na ngumiti.
"Hindi mo pa ba alam na bumalik na siya?" natigilan ako sa sinabi niya.
"Her girl Margarita throwed a welcome party here. Invited ako kaya pumunta ako."
halos nanlata ako sa narinig.
Sa lahat ng bar naman na pwede nilang puntahan at bar na pwede naming puntanhan
bakit dito pa?
Knowing that me and him are breathing the same air makes me feel suffocated.
Nang makaalis si Ezra ay hinila ko si Chad patayo.
"Sayaw tayo!" hila ko sakaniya. Masama lang ang tingin niya sakin.
"Huwag na. Lasing ka na. Umupo ka na rito" irita niyangsabi.
"Ang corny mo naman! Minsan lang to! Wala tayo dito para umupo! Siguro di ka
marunong." panuya ko sakaniya.
"It's not like that-"
"Whooo. Okay. Sige. Huwag na-
Nagulat ako ng mabilis siyang tumayo at hinila ang palapulsuan ko. Dinala niya ako
sa alon ng nagsasayawang mga tao.
Madilim man ang bar at tanging ilaw lang sa dancefloor ang naroon ay kita ko parin
ang magaspang na awra ng kaniyang mukha.
Magkaharap kaming dalawa. Maya-maya pa ay nilagay niya ang mga kamay ko sa kaniyang
balikat habang ang kamay niya ay nasa baywang ko.
Nang nagsimula na ang sexy beat ng kanta ay gumiling-giling siya sa harap ko.
Napanganga ako sakaniyang ginawa. He is dry humping on me!
Pinagpapawisan ako sakaniya! Dala ba ito ng alak???
"Ayaw ko sa lahat yung hinahamon ako." he huskily whispered in my ears.
"Dance, Eva. Dance with me." next thing I knew sumasayaw na kaming parehas na
parang nasisiraan ng bait.
He is so damn hot! Hindi ko maipagkakaila. Nang huminto kaming dalawa ay
nagkatitigan kami parehas.
Naging maamo ang ekspresyon ng kaniyang mata. Ang kaninang nakabutones niyang damit
ay nakabukas na.
Unti-unti kong inangat ang aking kamay para tanggaling ang kaniyang rimmed glasses.
"Bagay naman pala sayong wala to eh." nakangiti kong sabi.
Halos magkadikit na ang mukha naming dalawa.
Ang kamay ko ay nananatili parin sa batok niya habang ang kamay niya ay mahigpit
paring nakagapos sa baywang ko.
"You think so?" the smell of the alcohol enveloped my nose.
Marahan akong tumango. The next thing I knew he was about to kiss me but someone
grabbed my arms.
Kunot noo kong hinarap kung sino man ang marahas na humila sakin at nakitang.. .
si Franco iyonl
"F-franco." nanghihina kong sabi.
"Let's talk." hihilahin niya sana ako ng hinila rin ni Chad ang kabila kong kamay.
"Who do you think you are?" panghamon nito.
Ngumisi lamang si Franco.
"Hindi mo na gugustuhin pang malaman kung sino ako at kung ano ako sa buhay ng
babaeng sinasayaw mo." matigas na sagot ni Franco.
"Chad, tama na. Babalik ako dito. Hintayin mo ako." sambit ko at unti-unti
binitawan niya na ang kamay ko.
He's back. He's really here. Holding me. Pero bakit?
Bakit ka pa burnalik?

Chapter40
Ganda
"Bitawan mo ako, Franco! Ano ba nasasaktan akol" mahigpit ang pagkakawak ni Franco
sa aking palapulsuan hanggang sa kasulukan ng bar kung saan walang masiyadong tao.
Pakiwari ko ay patungong restroom na ito kaya wala masiyadong dumadaang tao. Medyo
madilim at mahina na ang umaabot na ingay mula sa dancefloor.
Binitawan niya rin ako ng makarating kami roon. Marahas ang pagkakabitaw niya.
Tinaliman ko siya ng tingin habang hinihimas ang masakit kong palapulsuan.
"Ano bang problema mo? Bakit bigla ka nalang sumusulpot at nanghihila? Nakita mo ng
may kasama ako!" sigaw ko sakaniya.
Pilit akong hindi nagpaaekto sa mariin at nag-aalab niyang paningin.
Ano Franco? Bakit ka pa bumalik? Matapos ng ilang taon. Bigla kang susulpot na
parang wala lang sayo ang lahat? Dahil may kasama akong iba?
"So everything is true huh?" matigas niyang ingles. Kinunotan ko lamang siya ng
noo.
"Hindi siya yung kasama mo noong nakaraan ah? Bago na naman? Is he the flavor of
the month?-" malutong na sampal ang idinapo ko sakaniyang mukha.
Ramdam ko ang sakit noon dahil parang nakuryente ang aking palad. Maging ang
kaniyang mukha ay napunta sa kabilang gawi dahil sa sampal ko pero wala akong
pakialam! Nangilid ang aking mga luha na pilit kong pinigilan.
No, Eva. Don't cry. Not in front of him. Ipakita mo na iba ka na sa babaeng iniwan
niya noon.
"00! Siya nga! Eh ano naman sayo? Nag-seselos ka?
Bakit akala mo mahal pa kita?'
"Hindi na ba?" his voice thundered but I didn't mind.
"Oh come on! Hindi na! And does it even matter? May asawa ka na at may anak hindi
ba? Ganun rin ako kaya pwede ba? Sa susunod na makikita mo ako magpanggap ka nalang
na hindi mo ako kilala. Hindi yung hihigitin mo ako basta. Hindi mo na ako pag-
aari.
Apat na taon na ang nakakalipas. At hindi na kailanman!" mariin kong sabi bago
tumalikod at nag-martsa paalis.
Ang luhang kanina pa nagbabadya ay malayang nagsilabasan mula sa aking mata.
Kumawala sila isa-isa ngunit hindi ko na ininda at nagpatuloy na lamang sa
paglalakad kahit nanlalabo na ang aking paningin.
Ang kapal ng mukha niya. Matapos ng apat na taon ay babalik siya para sabihin sakin
ang mga iyon? Flavor of the month? Ganoon ba ako kalandi para sakaniya?
Bago ako bumalik sa may couch namin ay inayos ko muna ang aking sarili. Hindi
pwedeng makita nila ako na ganito ang itsura. Tinuyo ko ang basang mukha at
sinuklay ang nagulong buhok. Pinasadahan ko rin ang laylayan ng aking dress saka
diretsong naglakad tungo sa aking grupo.
"Ma'am Eva!" sambit ng isa pero ang tingin ko ay nakadiretso na kay Chad na hindi
ako nilingon. Umiinom lang siya ng alak at pakiwari ko ay lasing na siya dahil
pulang-pula na at mapupungay ang mata.
"Uwi na tayo, Ma'am! Lasing na Sina Jiselle at Melanie. Ihahatid na po namin sila."
Anya ng isang empleyado.
"Mabuti pa nga, Jason. Mauna na kayo. Ako ng
bahala kay, Chad." Sambit ko sabay sulyap kay Chad na nakasandal na sa couch at
nakapikit.
Nang tuluyan na nila kaming iwan ni Chad ay nilapitan ko siya at umupo sakaniyang
tabi. I touched his leg and felt his body stiffened.
"Chad..." I called but he didn't moved a bit or open his eyes.
"Chad, umuwi na tay-"
"Siya ba yun?" matigas niyang tanong.
"Siya ba ang tatay ng anak mo, Eva?" seryoso niyang tanong sabay dilat umupo.
"Y-yes, Chad." Nanghihina kong sabi.
"D-do y-you s-still love him?" napalunok ako sa sumunod niyang tanong.
"I-I don't know... He left me hanging years ago... I don-t know anymore..."
namamaos kong sagot.
I don't know why I am feeling guilty saying this to him. Siguro dahil kanina ay
iniwan ko siya at pinagpalit para sumama kay Franco. Hindi ko naman kasalanan yon
dahil alam kong mageeskandalo ang isang yon kapag hindi ako sumama.
"Chad, sorry kanina. Bigla niya nalang ako-"
"Eva, I like you. May pag-asa ba ako?" natigilan ako sakaniyang sinabi at napatitig
sa nangungusap niyang mata.
"Lasing ka lang-"
"I'm not! I am fully aware of what I'm feeling right now! Noon akala ko kaya ako
naiinis sayo ay dahil sa bigla mong pagsulpot at agawin ang pwesto ko sa kumpanya
pero hindi. That's bullshit! I am mad at you because the moment you went inside my
office you already captured my attention." Hinarap niya ako at puno ng pagsusumamo
ang boses.
"May anak na ako, Chad. At tingin ko hindi pa ako handang makipagrelasyon. Matagal
na kaming hiwalay ni Franco pero hindi ko parin maisip na makikipagrelasyon na ako
ulit." Malungkot kong sagot.
"l don t f g care, Eva." Sambit niya at tinukod ang braso sa likuran ng inuupuan
ko.
"Kahit may anak ka nay hindi ibig sabihin ay hjndi ka na pwedeng mahalin at
alagaan." magaspang niyang
sabi at unit-unti nilapit niya ang mukha sa akin.
Parang sasabog ang dibdib ko sa sinabi niya. Hindi ko alam na ganito pala ang
nararamdaman niya para sakin.
The smell of the alcohol invaded my nose immediately. I closed my eyes as the tip
of his nose reached mine.
"Being close to you like this is so addicting." He whispered.
Hindi ko alam kung dahil ba sa mga nainom ko kaya parang wala man lang akong laban
o kakayahan na itulak siya or pigilan. I'll just taste, susubukan ko lang kung kaya
ko ba.
I closed my eyes and waited for his lips to claim mine but my eyes widened when I
heard a loud sound.
Napatayo ako ng makita na nakahandusay na sa sahig si Chad at hawak ang napuruhang
labi.
"Chad!" I shouted and come near him.
Nag-angat ako ng tingin sa kung sinong walanghiya ang sumapak sakaniya at tinaliman
ito ng tingin.
"Ano bang problema mo?" sigaw ko kay Franco.
Galit na galit ang kaniyang mukha niya at angat baba ang balikat dahil sa inis.
"Ano sa tingin niyong ginagawa niyo?" sigaw ni Franco.
Napatingin na sa amin ang iilang taong sumasayaw dahil sa kumosiyon na nangyari.
Tumayo ako at hinarap siya.
"What is it to you huh, Franco? Nasisiraan ka na talaga ng bait!"
"Ihahatid na kita!" hahablutin niya sana ang palapulsuan ko ng may humigit na rin
sakin.
"Oh no you don't order me around! Hindi ako sasama sayol" singhal ko sakaniya.
Kitang-kita ko kung paano nagkuyom ang kaniyang panga at palad. Salubong ang
kaniyang kilay ng halbulitin ako pero pumagitna si Chad sa aming dalawa.
"Let.her.go." matigas na sabi ni Chad. Nginisihan lamang siya ni Franco.
"Get out the way if you don't want to go home with broken bones." Banta pa nito.
"Let's try it then."
Mula sa likod ni Chad ay ako naman ang pumagitna sa dalawa. Hiyang-hiya na ako sa
atensyon na nakukuha namin kaya hindi ko na kayang dagdagan pa iyon. Sakit sa ulo
talaga itong si Franco kahit kailan,
"Hindi ako sasama sayo, Franco. Please, tigilan mo na 'to at burnalik ka na sa
asawa mol Let's go, Chad!" inis kong sabi sabay hablot kay Chad.
Nang makatalikod kami ay narinig ko pang binanggit ni Franco ang pangalan ko sa
tonong halos nakikusap, pero hindi ko na siya nilingon, Matuto ka na Eva. He lied
to you many times and now what does he want? To be your mistress? Ayos lang sakin
na lumaki si Fabio na hindi siya kilala. Hindi na rin naman mahalaga dahil nakaya
ko naming maging nanay at tatay para sakaniya.
Sa sasakyan ay seryosong nakatuon si Chad sa daan. Tahimik lamang siya at walang
kibo.
"C-chad... P-pasensiya k-ka n-na..." napalunok ako ng mabilis niyang itinabi ang
sasakyan sa tapat ng aming gate..
"Pag-isipan mo yung sinabi ko, Eva. I am darn
serious." Sambit niya at sa isang iglap ay nahalikan niya na ako sa labi,
Nanlaki ang aking mata sakaniyang ginawa at nang mabawi ko ang aking ulirat ay
mabilis akong lumabas ng sasakyan.
Tulog na si Fabio ng maabutan ko sakaniyang kwarto. Hlnaplos ko ang buhok niya at
saka niyuko para halikan sa noo. Inayos ko rin ang nagulong kumot niya at inangat
muli para mabalutan ang kaniyang katawan.
Umupo ako sakaniyang tabi at tinitigan siyang mabuti.
This little boy didn't even knew that he already saw his father. He really looks
like you, anak. Sana lang ay hindi mo namana ang pagiging sakit sa ulo ng tatay mo
at lagot ka talaga sakin. Naalala ko ang mga ginawa ni Franco kanina. Ano bang
kailangan niya. Bakit pa ba siya burnalik. Things are very different and
complicated now. Mas okay pa noong malayo siya sa akin. Sa amin. Bakit ba kasi may
mga taong kung kailan nakakalimutan mo na ay babalik upang subukan ang prinsipyong
nabuo mo?
"What? The assholes's back?" gulantang si Nicola habang kausap ko siya sa
cellphone.
Nasa opisina na ako nang bigla siyang turnawag. Naka-loud speaker naman siya kaya
kahit kausap ko ay may nagagawa pa din ako.
"Sumasakit na ang ulo ko, Nicola. Ewan ko bal' Humalakhak naman siya sakabilang
linya.
"May isa pang magpapasakit ng ulo mo." Kumunot naman ang noo ko.
"Ano? Sino?"
"Basty texted me. He's planning to surprise you for his arrival in Manila next
week." Napasapo ako ng noo dahil sa narinig,
"Seryoso?"
"Ganda mo talaga. Mana ka sakin." Panuya niya pang sabi.
Napahilamos na lang ako ng aking mukha.
Dalawang lalake nga ay sakit na sa ulo. Darating pa ang isa. Hay!

Chapter 41
My way
"Dada Basty! ' napalingon kami mula sa sala habang nanonood ng movie.
Mabilis na tumayo si Fabio at tumakbo patungo sa pintuan kung nasaan nakatayo si
Sebastian.
Nagkatinginan na lamang kami ni Nicola. Nginisihan niya ako. Inirapan ko lamang
siya.
"Hindi ka man lang turnawag." Saad ko ng malapit sakaniya.
"Ang sungit pa din? Is that how you would welcome me?" ngisi nito sakin. Nginitian
ko lamang siya.
I admit. I missed him too.
Marahan akong lumapit sakaniya. Nagulat na lamang ako ng hilahin niya ang aking
kamay para yakapin. Isang mahigpit na yakap ang iginawad niya sa akin. Hlnalikan
niya pa ang tuktok ng aking ulo.
"1 missed you so much, Eva." Bulong nito.
E l missed you too. .." tumikhim na lamang si Nicola sa aming gilid.
Excuse me? May tao po clito oh!" dagdag pa niya habang karga ang anak ko.
Naghiwalay na kami ni Sebastian mula sa pagkakayap. Nagkamot pa ito ng batok.
"Too much of my mom, Dada Basty! Let's play!' seryoso ngunit bakas ang inis sa
boses ng anak ko. Nilapitan siya ni Basty at ginulo ang buhok.
"Possessive, Kid." Nagtawanan na lamang kami.
Nang makatulog si Fabio bandang hapon ay nagtungo kami sa pool garden area ng
mansyon. Ako, si Nicola at Si Basty. To catch up things.. . And to sort things out.
Naikwento ko na kay Basty halos lahat. Mula sa patatrabaho ko sa kumpanya namin
hanggang sa pagbabalik ni Franco at kung paano siya gumawa ng eksena. Lahat ay
naikwento ko na.
Isang lagukan niya lamang ang rhum na hawak niya.
"Bastard. I'm gonna smash his face the moment he tries to come near you again."
Seryoso nitong sabi.
'E Oh no you don't dare do that, Basty. You know, he 2s still the father of Fabio.
May karapatan siya kay Eva." Mataman na sabi ni Nicola.
"May karapatan siya kay Fabio pero kay Eva? Wala na! There's none already years ago
when he left her!
matapang na sabi ni Basty.
Napalunok na lamang ako. Tama siya. Wala na ngang karapatan sakin si Franco. Iniwan
niya ako at trinatong parang basura na kaya niyang apak-apakan. Hindi ko alam kung
mapapatawad ko pa siya sa mga ginawa niya.
"Wala naman na Eva, Diba?' napalingon sa tanong ni Basty.
Halo ang pag-sumamo at pag-kumpirma sa boses niya.
"Uh... A-ano? A-ano b-ba namang tanong y-yan.. . Syempre wala na.. : hindi ko alam
bat natataranta ako. Isang lagukan ko na lang din ang rhum sa aking baso.
Nahagip ng paningin ko si Nicola. Nakangisi at nilalaro ang kaniyang inurnin. I
know what she's thinking. She probably thinks I'm lying! Of course not. Hlnding-
hindi! Wala na! Wala na talaga akong nararamdaman sakaniya!
Wala na...
Pagkarating ko sa opisina ay kitang-kita ko ang kumpulan ng aming team. Mapa-OJT
man o regular na empleyado. Agad ko silang nilapitan at sa sobrang abala nila sa
pakikipag-usap ay hindi nila namalayan ang presensiya ko.
"Ano yan?' usosyo ko.
Sabay-sabay naman sila nagsitayuan at kitang-kita ko ang gulat sakanilang mga
mukha.
"Ma'am Eva!
'E Don't mind me. I just want to know what you guys are looking at?' sabay dungaw
ko sa laptop na tinatanaw nila.
Natataranta naman ang OJT na si Jiselle. Tinakpan niya iyon at hinarap ako.
"Ah, eh... Wala PO... Uhmm.. . hindi ito makatingin ng diretso sa akin.
"Theyre probably looking at The Zaragoza's
Enterprise's current flop status as of today." Napalingon kaming lahat sa
nakapamulsang si Chad. Naglakad ito papalapit samin.
"Flop statusr gulantang kong tanong.
"Yes, we are in the midst of bankruptcy. Our shareholders our pulling out because
of the heavy competition. Dahil nagbalik na ang president ng Realm Malls. Mas
minabuti nilang lumipat roon." Mariin niyang paliwanag.
Napalunok ako. Alam na kaya ito ni Mommy at ni Nicola? Kailangan kong magpatawag ng
meeting. Hindi biro ito. Our business is at stake dahil ano? Nandiyan na ulit si
Franco? Siya na lamang ba ang pinakamahusay sa paningin nila?
Tinalikuran ko na sila roon at nagmartsa patungo sa aking opisina. Mabilis kong
tinipa ang numero sa opisina ni Nicola para tawagan. Nasa 10th floor ako, siya
naman ay nasa 15th. Kapag sinagot niya ito ay susugod ako dun agad.
"Hello? Eva?'
'Z Where are you? Have you seen the news?"
"Of course! Damn Montecillo! Hindi pa ba siya kuntento at pati tayo ay napepeste
niya!" histeryang sabi ni Nicola.
"I'll go there-
"No! Sa bahay na tayo mag-usap para kasama na si Mommy. May meetng rin ako eh. Just
to your thing there. Okay?" pinatay niya na ang linya.
I feel so useless! Hindi pwedeng wala akong gawin! Ngayon pa na natututo na ako and
I know how this business works. Hindi pa din maaalis na anak ako ng may-ari. I have
a full rights here because technically I have the Zaragozds blood in me.
Turnayo ako at lumabas ng opisina. I stormed inside Chad's room only to find out
he's busy fixing his papers and talking with his phone.
I saw his jaw clenched the moment I stepped inside his office and waited for him to
finish talking on his phone. His eyes are fixed on me though until he ended the
call. He massaged his neck indicating how frustrated and tired he is.
"l want to help." Diretsa kong sabi.
"Eva-"
"Please? Chad! Let me!'
it This is a serious matter. Very stressful and very critical. This is too much for
you to handle. I suggest you go back there and just do-"
I raised my hand to stop him from talking. I know, using this against him is quite
abusive. Pero ito na lang ang natitirang pag-asa ko.
'Z Then you left me with no choice." Kinunutan niya ako ng noo.
I raised my forehead and crossed my arms in front of him.
"On behalf of my mom, The president. Owner of Zaragoza's Enterprise. I order you to
allow me and give me a handful rights regarding this matter. Any violent reaction
or disobeying my request will lead to proper sanctions and punishment." Mataray
kong sabi.
I'm sorry, Chad. I know you are just concerned to me. Pero kapakanan ng kumpanya
ang pinag-uusapan. I can't let this slip just like this.

'Eva...
"You heard me.
Bumuntong hininga na lamang siya at niluwangan
ang kaniyang necktie.
"Fine. If that's what you want. Then you may join the conference meeting later."
Pagsuko niya.
I smiled.
"Thank you, Chad." Saad ko bago tumalikod at naglakad palabas.
I went back to my office and started reviewing some documents and files. I also
scanned the things that I learned from the past discussion with Chandrick. This is
not easy. And will never be. Masiyadong kumplikado ang mga pangyayari. This is the
downfall of Zaragoza's Enterprise. One of the largest mall in the country. Isang
shareholders lang ang magpull-out. Damay na lahat.
I have read the article from the internet. Kalat na pala ito sa business industry.
Realm Mall Inc. which is currently handled by Franco is a big threat to our
company. May nilaunch na naman silang bagong pakulo at kinagat agad ito ng masa
kaya naman nang mapansin ito ng mga shareholders, they've decided to pull out their
shares and just invest it to them.
"Ma'am Eva, the meeting will start in 10 minutes PO." Katok ni Remi.
'E yes, Remi. I'll follow." Saad ko. Tumango lamang ito at saka umalis.
Turnayo na ako. I faced my walk in mirror and straightened my dress. Nakasleeveless
ako kaya naman kinuha ko ang aking blazer at saka sinuot. I also tied my hair into
a bun. I breathe deeply and get my things.
This is it Eva.
Pagkapasok ko ng conference room ay para akong bulateng naasinan. I didn't expect
this large amount of people present in this meeting. Nasa unahan ang aking Ina. I
smiled sadly at her and kissed her cheeks.
Wala si Nicola. Hindi pa siya nakakabalik sa meeting niya?
I sit besided my mom. Nasa harapan naman si Chad at may inaayos sakaniyang laptop.
Mukhang siya ang mangunguna sa meeting na ito.
"Good afternoon, everyone. I know this is too sudden but still... Hindi ito isang
bagay na ipagliliban pa." panguna niyang salita.
I can feel the whole ambiance tensed and cold.
"As you see, the company status is currently on it's
critical state. Our biggest competitor finds its way to pull us down and
unfortunately, we didn't saw this coming.. a director raised his hand.
"What are the action plans now? Kilala naman natin kumilos ang mga Montecillo!
Nakuha nga nila ang
Queensplace, hindi malabong makuha din nila tayo." Napatayo ako. Nagtinginan lahat
sakin.
"I'm sorry to interrupt but please let me handle this. I mean... I am somewhat...
related to the
Montecillo's... Uh.. . They happened to be my friends so. . . I am thinking to
negotiate with them... nahihiya kong sabi.
Bulung-bulungan ang umalingawngaw sa buong conference room.
"In what way? This is not a friendly thing! This is a business matter, Miss?...'
Nagulat kami ng biglang tumayo ang aking Ina. Hinampas niya ang lamesa ng malakas
kaya naglikha ito ng ingay sapat lang na maagaw ang katahimikan ng lahat.
"She is my daughter! She is a Zaragoza too! She has the right to interfere here
because I allow her to do so. Anything that she wants to do regarding this matter
is allowable! I know, this is a very critical move because I
will entrust anything to her but that's life.. she looked at me then faced the
directors again.
"Taking the risk and accepting the consequence... What ever happen to this.. ." her
voice broke.
fully.. . shoulder the accountability.. . Meeting adjourned." Saad nito at urnupo.
She immediately wiped the tears that fell from her eyes. Hinimas ko ang kaniyang
likod.
Umiiling at nagbubulungan padin ang mga directors habang lumalabas ng conference
room. I feel like they are all disappointed with the decision that we've made.
Ako, Si Chad at si Mommy na lamang ang naiwan sa conference room. Chad gave her a
glass of water. Tinanggap naman ito ni Mommy at ininuman.
"I'm sorry, Ma." Bulong ko. Mahigpit niyang hinawakan ang aking kamay.
"For what? No need to say sorry anak. This is our fight. Let's prove them wrong.
Can you help her Chad? This is a big fighty Tumango na lamang si Chad.
will, Ma'am." Magalang niyang sabi.
Sinundo ako ni Sebastian sa office kinahapunan. He volunteered to fetch Fabio at
school. Masama ang tingin niya sa kasabay kong si Chad pagbaba.
"Chad, this is Sebastian. A friend of mine. Basty, this is Chad." Imbis magkamayan
ay nagtanguan lang ang dalawa.
"We have to go." Paalam ko kay Chad. Wala man lang akong nakuhang reaksyon
sakaniya. Suplado!
Klnailangan ko pang hilahin si Basty para tumalikod na at maglakad. Kitang-kita ko
kung paano niya sinamaan ng tingin si Chad! Jesus!
Habang naglalakad palapit sakaniyang sasakyan at naramdaman ko pa ang pagdausdos ng
kaniyang kamay sa aking baywang. Napalingon ako sakaniya. I'm sure Chad is looking
from behind!
"What? Who is he? Now that I'm back he should stop hitting on you." Mataman niyang
sabi.
'Ewan ko sayo, Sebastian!" sabi ko sabay pasok na sa kotse.
Nang makarating sa school ay saktong uwian na nila Fabio. Sabay kaming nag-abang sa
may gate kung
saan sila hinahatid ng kanilang teacher.
Napalingon ako sa aking gilid at nanlaki ang mata.
It's Franco! Alone! Nasaan ang magaling niyang asawa? Umirap na lamang ako sa
kawalan. I don't care!
"It's him, right?' bulong ni Basty sa tapat ng tenga ko. Nilagay niya muli ang
kamay sa aking baywang.
ic y-yes, Basty." I can see from my peripheral that Franco is glancing at us. God!
Naalala ko kung paano siya sumugod sa club noon.
Huwag naman sana siyang gurnawa ng eksena ngayon. Not here. Not in front of my son.
"Daddy!" I heard a small girl running after him.
It was her. Margarita and his daughter. Umiwas na lamang ako ng tingin.
Bakit may sakit pa din? I thought I was over eve i n g.
"Mommy!" I waved and smiled at my little angel running towards me. Yumakap ito sa
mga hita ko ng maabutan ako.
'How was school, big boy?" tanong ko sabay halik sakaniyang noo.
"Fun! Dada!" nanlaki ang aking mata ng sinigaw niya iyon sabay yakap kay Basty.
I'm sure Franco heard him. Kulang na lang ay isilid ko siya sa bag ko at itakbo.
Hindi siya pwedeng matitigan ni Franco!
"Uh... Let's go.. hila ko kay Basty na karga naman si Fabio sa bisig niya.
Nakahinga ako ng maluwag nang makapasok sa 100b ng sasakyan. Namukhaan niya kaya si
Fabio?
Siguro hindi naman dahil abala din siya sa anak niya. Tama.. . I should not worry
about this,
Hindi na samin umuwi si Basty, He stayed at his condo to fix his things. Pinadala
ko sa kwarto si Fabio dahil gusto kong makausap ng masinsinan ang mommy at si
Nicola.
I knocked three times before I enter my mom's room. Nagulantang ako ng makita
siyang umiiyak sa bisig ni Nicola.
"Ma?' mabilis ko silang dinaluhan.
'EAnong nangyare?" tanong ko.
"That f g bastard! Ano bang gusto niyang mang-yari?" inis na sabi ni Nicola.
"Anong ibig mong sabihin, Nicola?"
"Noong una ay kinuha niya ang mga shareholders. Ngayon alam mo ba? He wants to buy
us! Naglatag siya ng mga legal papers at gusto niyang agaran na maisapangalan
sakaniya ang kumpanya! Ginigipit niya tayo, Eva! ' histeryang sabi ni Nicola.
Humagulgol ang aking ina. This is precious to her. This is her hard work went off.
At ngayon, inaagaw sakaniya. Nanggagaliti akol Walanghiya talaga siya. I stood up
and went outside.
Huminga ako ng malalim. Kaya ko na kaya siyang harapin? Iniiisip ko pa lang na
magkikita kami parang dinadaganan na ng bloke ang dibdib ko!
Hindi ko alam kung ito pa rin ang numero niya. Its been long years, malay ko ba
kung nagpalit siya? Bahala na.
I dialed his number and to my surpise, nagring ito.
Parang kinapos ako ng hininga ng may sumagot
pero hindi nagsalita.
"Let's talk." Matapang kong sabi kahit na sa 100b ko ay nanghihina na ako.
Hindi ako sigurado kung siya ito. Mahabang katahimikan pa din ang nasa kabilang
linya. Papatayin ko na sana ng biglang may nagsalita.
"When?" napalunok ako bigla.
Halos lumuwa ang puso ko. Hearing his voice this close. Parang maiiyak ako.
'C Tomorrow. Expect me to be there." Saad ko sabay patay ng telepono.
I literally melted after I ended the call. Napaupo ako sa sahig at sinapo ang
dibdib. Hindi ako makahinga.
I hope tomorrow would turn out fine.
Wearing a black bandage body con dress revealing some part of my cleavage. Paired
with a black flat form heels I went outside my room. It's Saturday. Tulog pa sa
kwarto si Fabio dahil late na siya natulog kagabi.
Kunot noo at nakanganga akong sinundan ng tingin
nila Mommy at Nicola.
"Yes? Saang funeral party ka?' ngising panuya ni Nicola. Inirapan ko lamang siya.
'Funeral of my ex. Happy?'
"Omg! Are you going to see him?'
"Yes. If this is the only way to get rid of him."
Mataman kong sabi,
"Nangangamoy balikant Panuya pa ni Nicola.
"Shut up."
Abot-abot ang tahip ng aking puso habang nasa lobby ng gusaling ito. Ngayon na lang
ako nakatungtong after long years. Nothing has changed anyway.
I pressed the button of the elevator. Act normal, Eva. Chin up!
Nang makarating ako sa palapag ay parang may karera na sa dibdib ko. Nanlalamig at
namamawis na ang aking mga kamay.
I saw Felicity smile widely upon seeing me. Nandito padin pala siya? Loyal ha.
"Good morning, Miss Eva. Good to see you again! Mas lalo ka pong gurnanda!" papuri
nito.
"Thank you, Ikaw din. Is Franco there?" natigilan siya sa aking sinabi.
have an appointment. I mean this is for business." Maagap kong sabi. Baka masamain
at isipin pa na kabit ako!
"Oh! Opo. Saglit lang.. may pinindot lang ito sa intercom.
"Hello sir? Ah.. Yes PO... She's here... Okay PO." pagkababa ng telepono ay
nginitian niya akong muli.
"Pasok na kayo, Ma'am." I smiled at her then turned my back.
Lumunok akong muli bago naglakad tungo sa opisina ni Franco. There's nothing to be
afraid and ashamed of. This is pure business and nothing else.
I didn't even bothed knocking. Marahas ko itong itinulak at nagmartsa na ako
diretso papasok. Taas noo. Tanging ang ingay ng aking takong ang maririnig.
I met his gaze immediately. Franco is leaning on his swivel chair with his hands
together. Kitang-kita ko kung paano niya ako pinasadahan mula ulo hanggang paa.
"Hindi na ako magpapaligoy pa. Hindi namin ibebenta ang kumpanya." saad ko ng
humarap sakaniya.
I almost melted when he leaned forward.
"But you have no choice, you're company is at stake." he cooly said.
"Dahil sa kagagawan mo!" hindi ko maiwasang hindi magtaas ng boses.
"Wala akong ginawa. Kagustuhan nilang lumipat sakin. Alangan tanggihan ko sila?"
nakangisi niyang sabi.
Bastard!
"Liar!" nagulat ako ng tumayo siya at marahang naglakad papalapit sa akin.
Naglakad naman ako paatras.
"Your company is in critical situation, Eva. You should thank me. I am saving you
guys." mas lalo akong nagngitngit.
"Dahil sa ginagawa mo mas lalo kaming nababaon! Bakit mo ba ginagawa 'to?" singhal
ko.
Ngumisi lamang siya ng nakakapangilabot.
"Seriously you didn't know?" he smiled playfully. I raised my eyebrow.
"For revenge? For satisfaction? You want to see me suffer kaya pati yung malalapit
sa buhay ko idinadamay mo?!" imbis na mabahala ay mas lalo pa siyang lumapit.
Umatras akong muli.
"Wrong answer." halos pangilabutan ako sa lambing at gaspang ng kaniyang boses.
"Then why are you doing this?" halos pabulong at nanghihina kong sabi.
On a one quick move he gripped my waist and made me close to him. Magkadikit kaming
dalawa! Were inches apart! f**k! Kumalma ka Eva!
Ramdam ko ang tigas ng kaniyang dibdib. Parang nalulusaw ang mga binti ko!
"Let me go!" singhal ko.
"l did. Right? Years ago... I did let you go... And now I'm here... Taking back
what's mine. I am here for your attention, Eva. That's the correct answer." ang
hininga nya ay nakakaadik pa din tulad ng dati.
Nakakalasing.
"H-hindi m-mo n-na ako pag-aari! May asawa at anak ka na! Tigilan mo ako! Hinding-
hindi na ako babalik sayol Tandaan mo yanl" pilit ko padin siyang itinutulak ngunit
mas doble ata ang lakas niya!
Mas hinapit niya pa ako at halos magkayakap na kami. Dahil ang bibig niya ay nasa
tenga ko nal
"Wag kang magsalita ng tapos. I'll have you in so many ways. On my own way. Good or
bad. Whether you like it or not..." he whisper thru my ears.
Secret of the Crescent...
JAMA
They defeated their enemy. They were able to unite their packs. Now ...

Chapter 42
Mustang
Hindi ako nagpasindak. Kahit nanginginig ako sa kaniyang ginawa ay nakuha ko pang
ngumisi. No,
Franco. It will never be your way now or whatever way it is again. I will never
make the same mistake twice.
I pushed him so hard kaya napahiwalay siya sa akin. Nakita kong nagsalubong ang
kaniyang kilay sa aking ginawa.
How does it feel to not get what you want huh?
"Who told you that it's going to be that way?' taas kilay kong sabi.
'Franco... Franco... Anong akala mo? I am still the same Eva that was head over
heels for you?" natatawa kong sabi,
'E l may be that woman years ago but things are very different now. I am here for
business purposes and not for any closure or personal matter. And sabay taas ko ng
aking hintuturo sa ere.
Lumapit ako sakaniya. Sobrang lapit na halos magdikit na ang aming mga labi. Kita
ko kung paano burnagal ang kaniyang paghinga at paglunok niya dahil gumalaw ang
kaniyang adams apple.
"l have no plans to be your mistress.. I whispered and smiled seductively.
Nakangisi pa din ako nang humiwalay sakaniya.
"l will leave the files here. These are my proposal to you. Instead of buying us.
Why not merge with us so that it will be a win win situation for everyone? Think
about it.'2 Sambit ko bago pumihit at nagmartsa palabas.
Nang makalabas sa opisina niya ay sumandal ako sa pintuan at hinawakan ang
kumakalabog na dibdib.
Sinabi ko ba talaga ang mga yun? Geez!
Remembering that I went near him is giving me shivers!
Umiiling-iling ako habang niyakap ang aking sarili bago naglakad na papaalis.
Mamaya ay lumabas pa yon. I am currently typing on my phone when someone blocked my
way. Nagtaas ako ng kilay at handa ng tarayan kung sino man ito. Nanlaki ang aking
mata!
"Juancho?" Hindi ko napigilang tumuli at tumalon para yakapin siya.
"Damn! You're still gorgeous as ever." He huskily said.
"Ikaw din! Lalo kang gumwapo at ang laki ng katawan mo ha! Grabe ilang taon tayong
di nagkita? And how was my friend Molly?" sunod-sunod kong tanong.
"You really seemed excited to see me huh? There's a coffee nearby wanna take a
sip?" nakapamulsa niyang tanong.
"Sure!" nakangiti kong sabi.
Mabuti na lang dahil wala akong dalang sasakyan. Ayaw ko naman mang-istorbo pa ng
driver sa bahay para lang sunduin ako. I ordered caramel macchiato while Juancho
had his espresso.
'c so, mind to share what are you doing in my brothers office? 'J nakangisi niyang
tanong. Inirapan ko siya kaya naman humagalpak pa ang mokong.
"Alam kong alam mo Juancho. Your company is buying us. Ginigipit niyo kami!" inis
kong sabi bago sumimsim sa aking kape.
Tinaas niya ang dalawang kamay sa ere habang nakangisi.
"Oh? Wala akong kinalaman dun ah? You know how much my brother is devoted to our
company. Kaya bihira akong makialam. And besides.. he stopped that's why I looked
at him.
'E l-lindi pa din niya ako kinakausap." Nalaglag ang aking panga.
"Seryoso? Ano ba kasing kinakaputok ng butsi niya?" iling kong sabi.
"Years ago. Akala niya may relasyon daw tayo: Halos mabuga ko ang kape sakaniyang
sinabi.
"What?"
"Yep. He confronted me one time when we we 2 re at the bar surrounded by friends.
He was so f drunk.lhahatid ko sana siya sa kotse niya pero sinuntok niya ako. He
was so furious! Kung nakita mo langr natatawa niyang kwento.
'Tayo? May relasyon? Pano niya naman nasabi?"
"Someone sent him pictures of us hugging at the airport the moment he left for New
York. That was the time when I hugged you because you are so devastated. Hindi ko
alam kung sino ang nagsend sakaniya non. But for sure, malaki ang nagging epekto
nun sakaniya to the point na hindi niya na ako kinausap at kahit ikaw, binaliwala
ka niya." Sumeryoso ang kaniyang boses.
'Hindi man lang niya ako kinausap? Kinumpronta?
Napakababaw naman niya.. .'2
"You know my brother, Eva. Walang mababaw basta ikaw. Saka na lang siya naniwala na
wala tayong relasyon nung nakita niyang kasama ko si Molly." Napailing na lang ako.
Pagkauwi ko sa bahay ay una kong hinanap si Nicola. Ayaw ko na! I quit! Hindi ko
kayang makipagkita muli kay Franco para sa deal. Duwag akol Alam ko! Nabigla lang
ako sa mga nasabi ko kaya ngayon binabawi ko na!
I stormed inside Nicola's room. I saw her nursing a large pizza while she's on her
lingerie and busy watching TV.
"lkaw lang kumakain niyang mag-isa?' gulantang kong tanong.
She usually eats green and leafy foods. I seldom see her eat foods like this!
"Yesh.. . You want shome?" alok nito habang puno
pa ang bibig.
"No thanks, may sasabihin lang ako sayo." Sambit ko at turnabi sakaniya.
"Ano yun?"
"l am quitting. Ayaw ko na makihalubilo kay Franco ulit. Ikaw na ang bahala.
Iniabot ko naman na sakaniya ang proposal. Magseset na lang kayo ng meeting."
Tinaasan niya lamang ako ng kilay at saka ibinaba ang pizzang hawak niya.
can't," simple niyang sabi.
"And why? Sayo naman talaga dapat na Gawain yun! I just wanted to help!" pahisterya
kong sabi.
"Hindi nga pwede, Eva!'
"Bakit nga?'
"Because I'm pregnant!"
'E You're preg-What?"
"Hindi ako pwedeng mastress, okay? First trimester ko! Ayaw kong matulad sayo."
Natatawa niyang sabi.
"Oh my godl Congrats!" niyakap ko siya ng mahigpit.
'Eva, look at me." Seryoso niyang sabi.
"Ano pa ba ang hindi mo kaya? Lahat na halos napagdaanan mo na. Interaction with
Franco. The father of your son is just a piece of cake. Do this for our company.
For our family." Napabuntong hininga na lamang ako.
So I am left with no choice huh?
"Jiselle!" I shouted while inside my office.
Maya-maya pa ay dumating na ang petite na si Jiselle at hawak ang kaniyang tablet.
"Yes PO, Miss Eva?'
need the tracker for the monthly stats. Please send to me ASAP. I have a scheduled
meeting with Mr, Montecillo later." Strikta kong sabi.
'E Yes PO." Sambit niya bago umalis.
Hinanap ko ang aking cellphone at saka nagtipa ng
mensahe para kay Franco.
Ako:
Meeting later?
Nakangisi ako habang nagtitipa. Hindi ako titigil hangga't dikita napapapayag,
Franco. Napatuwid naman ako ng upo nang mabilis siyang sumagot. Sumandal pa ako sa
aking swivel chair at excited na tinignan ang sagot niya.
Franco:
Hm, sure. But we'll have it on my own way.
Grrr! I can imagine seeing his grin! Kung hindi lang ako desperada ngayon!
Ako:
Fine! What's your way then?
Sana ay naramdaman niya ang inis sa reply ko.
Franco:
I'll pick you up by lunch. Exactly 12 noon.
Napatingin ako sa orasan. It's llam already! Anong 12? Saka alam niya ba rito?
Paano pag pumunta siya may makakakita samin na magkasama? Maiissue kami at baka
sabihin kabit ako ng isang sikat na businessman sa bansa! No! A big no!
Alam mo ba rito? Huwag na. Ako na ang pupunta diyan. 12 noon expect me to be there.
Hindi na siya nagreply matapos non. I guess I won again?
I looked at myself. Good thing I am wearing a black body con backless dress. Hindi
ko madalas sinusuot ang blazer ko kasi hindi naman ganun kalamig sa opisina ko.
Kinuha ko ang aking pouch at nag-apply ng kaunting foundation at lipstick.
Hindi ako nagpapaganda para kay Franco okay? I just want to look good on our
meeting. Anong masama dun? Tama.
Maya-maya pa ay may kumatok kaya napalingon ako agad sa pinto. Sumungaw roon si
Chad. Nginitian ko siya kaya agad naman siyang pumasok sa 100b.
"Lunchr ngiti niya,
"I'm sorry, Chad. May meeting ako with Franco by lunch. Sorry. Bawi ako some other
time." sambit ko sabay tayo at sakbit ng aking sling bag.
Tinignan ko siyang muli at salubong na ang kilay nito.
"1 hope that meeting is purely business, Eva." Baritono niyang sabi.
"Wh-what a-are you saying? Of course." Nag-iwas ako ng tingin at saka naglakad
palabas.
Nakasunod pa din siya sakin.
"Ihahatid na kita sa baba. You sure ayaw mong ihatid kita dun?"
'Z Wag na. Madami ka pang ginagawa alam ko.
Marami namang taxi sa baba.'2 1 smiled assuring him.
Pagkadating sa lobby ay abala kami sa pag-uusap.
Napatingin ako sa bukana ng makita ko si Franco nakahilig sa itim na kotse at akala
mo ay modelo siya nito. Nakasuot pa siya ng itim na shades.
Tinignan ako ni Chad at halatang nagtataka.
"l have no idea why he's here. Akala ko ang pupunta sakaniya." Paliwanag ko.
Hindi na sumama si Chad patungo kay Franco. Pero bago ako lumapit sakaniya ay
hinawakan ako ni Chad sa baywang at hinalikan sa pisngi.
"Take care. Just call me if you need help." Hindi ko alam pero bakas ang lambing
ang lungkot sakaniyang boses. Tumango lamang ako saka siya tinalikuran.
Habang papalapit ako kay Franco ay abot-abot ang tibok ng aking puso. Breathe in.
Breathe out.
Sinimangutan ko siya nang makalapit ako sakaniya.
'Ang sabi ko ako na ang pupunta sayo, diba?" irita kong sabi.
"And I said we'll do it on my way. Get in. Mainit na." suplado niyang sabi sabay
ikot sakabilang pinto ng kotse para pagbuksan ako.
Ngumuso lamang ako at saka sumakay. Inamoy ko agad ang 100b ng kaniyang sasakyan.
Hindi naman amoy babae. Hmm.. Mukhang minudmuran niya ng pabango ito para hindi ko
malanghap ang halimuyak ni Margarita. Mabuti naman!
"Where do you want to eat?" kaswal niyang tanong.
Tinaasan ko siya ng kilay.
"Kakain? I am here for the meeting and not for a date:" Humalakhak naman siya at
saka ako nilingon.
am not up for a date either, Eva! I just want a lunch meeting with you, I usually
do this don't worry.n Tumatawa pa din niyang sabi.
Ramdam kong nag-init ang aking mukha sa labis na kahihiyan. Bakit ko nga ba naisip
at nasabi na date ito?
"Whatever you say, Franco." Sambit ko saka sumandal sa upuan. His ghost smile is
still evident though. Bastard!
Sa isang fine dining restaurant kami nagpunta. Very classy and elegant ang ambiance
rito. Dito niya ba madalas si Margarita? Ano naman sayo, Eva?
Nanguna ako sa pagpasok na parang hindi ko siya kasama. Taas noo akong naglakad
hanggang sa sinalubong ng waitress.
"Hi Ma'am, Table for? Oh!" sambit niya ng namataan na si Franco sa likuran ko.
"This way PO." Para siyang nakakita ng go signal ng makita si Franco. Awtomatikong
iginaya niya kami sa isang lamesa.
So nagpareserve pa talaga siya?
Hinila niya ang upuan para makaupo ako.
'E Thanks." Sambit ko.
Kinuha ko agad ang menu saka tinignan kung ano pwedeng makain.
'Do you really wear clothes like that for an office dayr nakataas ang kilay ko ng
nag-angat ako ng tingin sakaniya.
"Most of the time. Why?" umiling-iling lamang siya. Problema nito?
Franco ordered braised beef rolls while I ordered a lamb salad with fregola.
"You can order any food you want. This is my treat." Puna niya sa pagkain ko.
"l am fine with this. Hindi lang ako masiyadong makarne. Let's start shall we?"
'Tapusin mo muna yang pagkain mo. Nakakailang subo ka palang." Inis niyang sabi.
Kahit kailanl Bakit siya na naman ang nasusunod aber? Para matapos na.
Plnanghalatian ko na ang salad ko saka ko siya hinarap.
am now full! Can we proceed to our meeting?" inis kong sabi. Bumuntong hininga
siya.
Pinaligpit niya muna ang kinainan namin saka ko inilatag lahat. Ang mga soft copies
ng report ko saka yung laptop ko. Our meeting went smooth so far. He is very
professional when handling me. Wala naman akong masabi sakaniya.
May mga pointers din siyang sinasabi kung bakit mas maiging ibenta na sakanila ang
kumpanya namin. Kung hindi lang ako anak ng may ari baka naengganyo na nga akong
ibenta sakaniya. Pero hindi. I have to be firm with my decision. To save the
company.

1 5/20
Ininat ko ang aking likod dahil sa ngalay.

"We can end this here. Let's just continue next-

"No it's fine!" sambit ko.
'E ltutuloy natin sa susunod o wala ng susunod?" banta niya.
"Fine." Sambit ko.
Tinignan ko ang aking wristwatch. Uwian na pala ni Fabio. I checked my phone.
Nicola is the one in charge for Fabio today.
Nicola:
Eva, hindi ako makakapagsundo. Sorry! Sama ng pakiramdam ko. Damn preggy hormones.
Napabalikwas ako! It's 10mins after Fabio's dismissal!
need to go, Franco." Nagmamadali kong sabi sabay martsa papalabas.
I dialed his teacher's number immediately when I reached the restaurant's exit.
"Hello, Miss Gemma? Is Fabio still there?"
'E Yes PO. Wala na siyang kalaro. Pero nasa swing lang siya. Don't worry I got my
eyes on himt Parang nabunutan naman ako ng tingin.
"Yes, please. I am on my way na POI" I ended the call and waited for a cab.
May paparating na isang taxi. Pinapara ko ito pero may humaklit sa palapulsuan ko.
"Ihahatid na kita. San ka ba pupunta? You seemed in a hurry." Seryoso niyang
tanong.
Naalarma ako sakaniyang sinabi. Ihahatid niya lang naman ako eh. Hindi naman siguro
siya makikipag-usap kay Fabio. I won't let that happened either.
"S-sige. Sa school tayo. Susunduin ko ang anak ko.n Anak natin.
I wore my blazer before getting inside his car. Panay ang sabi ko na bilisan niya
dahil kanina pa naghihintay si Fabio sakin. Slnunod naman niya ako. Wala pang
15mins ay nasa tapat na kami ng school gate.
Hindi na ako nakapagpasalamat. Mabilis akong
lumabas sakaniyang sasakyan at tinakbo ko mula roon hanggang sa 100b ng school.
Sa playground agad ako dumiresto. Naabutan ko roon si Fabio. Mag-isa na naglalaro
sa swing habang hawak ang isang bola. Nang makita niya ako ay lumawak ang kaniyang
mga ngiti.
'E Mommy!" sigaw niya.
Agad ko siyang nilapitan at saka niyakap.
"Sorry, mommy's late." Sambit ko.
E lt's okay. I enjoy being here at school." My heart melted because of his smile.
Nagtaka naman ako dahil nawala na sakin ang kaniyang atensyon. Nakatingala na siya
na tila may tinitignan sa aking likuran.
Nilingon ko ito at napatayo ako nang makita si Franco. Seryoso ang mga tingin samin
ni Fabio.
"F-franco! A-anong g-ginagawa mo rito?' pilit kong pinakalma ang aking sarili.
"You left this." Sabay lahad niya sa aking sling bag.
Hindi nakatakas sa aking paningin ang pagsulyap niya sa anak ko. Sa anak naming
dalawa.
"T-thank y-you." abot-abot ang tahip ng aking puso dahil hindi pa din nawawala ang
mga titig niya sa bata.
"Mommy, who is he?" seryoso namang tanong ni Fabio.
Para akong mawawala sa ulirat nang marinig ko eyon. Burnigat ang aking paghinga.
Hindi ko ito inaasahan. Never. Not even in my dreams. Para akong naiiyak na ewan.
'Fabio.. . Baby.. . This is... Tito Franco." Halos pabulong kong sabi.
Wag kang traydor luha. Wag kang tutulo. Wag kang papahalata.
"Hi, Tito Franco! '2 kaway naman ni Fabio.
"Hi, Fabio." Sagot niya sa seryosong tono.
Bumaba sa swing si Fabio at nilapitan si Franco. He look so small walking towards
his father.
'E ls that your car? That's a mustang isn't?" kuryosong tanong ni Fabio sabay turo
sa nakaparadang sasakyan di kalayuan.
"Yes. You like cars?" maamong tanong nito.
"So much! '2 maligayang sagot ni Fabio.
"Want to take a ride on my mustang?'
"Yes! Yes! Mommy! Let's ride Tito Franco's car!" hila nito sa aking kamay.
"No, anak. Magpasundo na lang tayo-"
'Eva, I insist. This is nothing." Mariing sambit ni Franco.
I looked at my son's face. Damn! Carbon copy!
"Okay, then." Pagsuko ko.
Tumalon-talon si Fabio dahil sa labis na kaligayahan. Kitang-kita ko kung paano
hinawakan ng maliliit niyang daliri ang malapad at magaspang na kamay ni Franco. My
heart.. . melted.
"Let's go, Tito." I saw how Franco genuinely smiled
at him.
Nauna silang naglakad habang nakatalikod sakin.
Sinundan ko ng tingin ang pigura nilang dalawa.
Maligayang tinuturo ni Fabio ang sasakyan ni Franco.
Lord naman parehas pa silang mahilig sa sasakyan. Lahat ba talaga kinuha niyo sa
Ama? Wala man lang sakin?
I wiped away the tears that fell on my cheeks. Seems like a soft hand caressed my
heart just looking at them.
Sinong mag-aakala na masasaksihan ko ito? Na mangyayari 'to? This is so wrong yet
why does it feel so good?
I'm sorry anak. Hindi ko pa masabi ngayon na siya ang ama mo.

Chapter 43
Chicken
Fabio is very talkative the whole ride. I haven't seen him like that in front of
Basty or anyone else. Kay Franco lang.
Nakaupo ako sa front seat which is beside Franco dahil bawal ang bata doon. Nasa
likuran naman si Fabio. He look so amazed about the whole interior of his Father's
car. Bawat makita niya ay itatanong niya kay Franco. Sasagutin naman siya nito.
Parang hindi nga nila ako kasama dahil nakakaintindihan sila. Seriously? Is my
child a 4 year old only? Halos lahat ng alam ni Franco at alam niya din.
My breathing is heavy though. It will take just
15-20mins ride for us to reach our house but it seems so far because of our
situation!
Hindi ako kumportable na ganito. Magkakasama kami sa iisang sasakyan. As if were
like... were like family.
No, Eva. Nahihibang ka na. There will be no family
for you. May sarili ng pamilya si Franco kaya mali ang mag-isip na isang araw ay
makukumpleto din kayo.
Nang makarating kami sa tapat ng bahay ay laking ginhawa ang naramdaman ko.
"Bye, Tito Franco!" maligayang kaway ni Fabio.
"Bye, Fabio. Study well, okay?" malumanay na bilin rya.
"l will! Sakay ulit tayo clito next time mommy!" baling nito sa akin.
"Fabio, anak. May work din si Tito Franco. It's not all the time he's available to
pick us up."
"No, it's okay." napabaling ako kay Franco.
"Yehey!" sambit ng anak ko sabay labas at nagtatakbo na papasok.
Umiling-iling na lamang ako.
"Thank you, Franco. Seriously you don't need to do that. Pasok na ako." pormal kong
paalam bago kalasin ang seatbelt.
Nang tuluyan ko ng hubarin iyon ay akmang bubuksan ko na ang pinto nang bigla nya
akong hinawakan sa palapulsuan. I felt my heartbeat stop for a while.
Napalingon ako sa mabuhok niyang kamay na nakahawak sa aking palapulsuan. He looks
like a beast holding onto his prey. Bago ako nag-angat sakaniyang mukha.
"You did well... for raising a smart boy like him, Eva." nanginginig ang labi ko ng
nginitian ko siya.
Mabilis kong hinila ang aking kamay mula sakaniyang pagkakahawak.
"T-thank y-you.. tangi kong nasabi sabay labas sakaniyang sasakyan.
Napabuga ako ng malalim na hininga matapos lumabas sa sasakyan. I managed to walk
straight and properly dahil baka nakatingin si Franco mula sa malayo.
Nang makapasok ako sa mansyon ay agad kong hinanap ang aking anak. Ang bilis naman
niyang nakaakyat? Madalas ay naglalaro pa ito bago umakyat at hinihintay ako.
Nagtungo ako sa kusina at walang naabutan kundi si Manang na nagtitimpla ngjuice at
nagsasalansan ng mga donut sa isang tray.
"Manang? Have you seen Fabrizio?"
"Ay mam! Nasa may pool area po kasama Sina Mam Nicola at ni Madam." I nodded.
Nandito na pala sila. Bago ako magtungo roon ay umakyat muna ako sa aking kwarto. I
removed my heels and replaced it with soft and fury slippers.
Nagbihis na din ako ng pambahay tapos ay nagtungo sa kwarto naman ni Fabio para
kumuha ng kaniyang damit.
I'm sure tatamarin na yun umakyat kaya ako na ang magdadala ng damit niya pababa.
I went down to our pool side garden. I saw from afar how Fabio happily talking to
his gradma and tita. I smiled. Oh this boy.
"It's color black and big!" sabay pinalawak nito ang kaniyang dalawang kamay.
Nang makalapit ako ay nilingon ako agad ni Nicola habang nakangisi ata nilalantakan
ang pasta sakanyang
harap.
"Carbs again, Nicola?" pangunang asar ko sakanya.
"What ever! Ito ang gusto ng anak ko kaya wala kang magagawa!" inis nitong sabi
sabay inikot muli and tinidor sa pasta at sinubo.
Napailing na lamang ako at umupo na sa sun lounger.
"And then Tito smoothly drove us here!" patuloy na kwento ni Fabio.
Bahagya ko siyang hinila para bihisan. Aba! Hindi pa din natinag! Nahubad ko na ang
polo niya at short. Napalitan ko na din ng pambahay. He still continued talking
about his Mustang experience with Franco.
"Really, APO? You seemed really happy about your ride earlier...and your new found
friend?" makahulugang sambit ng aking ina sabay pasimpleng tingin sakin.
"Yes! Tito Franco is so cool!"
"Fabio, it's nap time. Finished your food inside then sleep na. Okay?" turnango
lamang ito saka binitbit ang pinggan niya na may donut.
Sinundan ko ng tingin ang anak kong naglalakad palayo hanggang makapasok sa 100b.
"So..." nilingon ko ang nagsalitang si Nicola.
Salamat at ibinaba nya na ang pagkain sa lamesa.
"Fabio and Franco met?" pagkumpirma niya.
Pinagpalit ko ang aking tingin kay Nicola at sa aking Ina.
Wala namang dahilan para itago ko iyon. Kaya marahan akong tumango.
"Oh my gosh!
"How was it anak? Hindi nya ba nahalata?" umiling ako.
"l don't think so, Ma. Mukhang hindi naman. Natanggap ko lang ang text ni Nicola na
hindi siya makakasundo kaya nagmadali ako. Then nagpresinta siya."
"May ginawa kasi ako kanina." hinawakan ni Nicola ang kamay 1<0.
"Anong plano mo? Your world are getting smaller,
Eva. Tadhana na ang nagdala sainyong tatlo."
"Hin-hindi ko alam... He has his own family in the first place. Hindi na siguro
mahalaga malaman pa niya." malungkot kong saad.
"Why don't you date? I mean kung malalaman niyang meron ka na. Baka tumigil na
siya." suwestiyon naman niya.
"At sino naman? Who would date a single mom like me? Sino naman ang gustong maging
kumplikado ang buhay dahil kapag kinuha niya ako ay dapat pati ang anak ko kasama?
At saka isa pa hindi ba pangit tignan kung may anak na ako eh makikipagdate pa ako
sa iba?"
"Anong masama dun? Eva... You are just trying to date someone. Hindi ka pa
magpapakasal. Susubok ka lang. Para tigilan ka na ni Franco at higit sa lahat? Para
sumaya ka." panapos ni Nicola.
"You're sister is right, Eva. I think you deserve the happiness that you lost years
ago." segunda naman ng aking Ina.
Nanatili akong tahimik. Hindi ko alam kung ano ang iisipin. Kung tutuusin ay masaya
naman ako ngayon. Having Fabio in my life is priceless kaya hindi ko alam kung tama
ba na makipagdate pa ako.
llang araw at nagpatuloy lang kami ni Franco sa meeting. Each day is getting
better. Mas naging magaan ang trabaho. At paunti-unti. Nakikita ko naman na
nagugustuhan niya na ang proposal namin.
Hindi biro ang ginagawa namin nila Chad para doon. Ako lang talaga ang
nagpapaliwanag kay Franco pero ang buong team ang gumagawa ng research para sa
ikasasalba ng kumpanya.
"Ito na lahat yung hard copies para sa board meeting next week. I could also send
the soft one to your secretary." tumango-tango siya habang ineeksamina ang papel.
His perfect jaw line is covered with beard and mustache that make his face looked
manly.
Magkasulalubong ang kilay nito at seryoso ang tingin sa hawak na papel. Everything
about him is perfection.
He really looks like my son. Hindi maipagkakaila. Hindi ko napansin na nakatitig na
pala ako sakanya. Kaya nang mag-angat siya ng tingin ay nasalubong ko agad iyon.
"Why?" a playful smile flashed on his lips. I raised an eyebrow to him.
"Hmm?" patay malisya kong sabi.
"You're staring at me like I'm your most favorite dessert. Why?" magaspang nitong
sabi. Napalunok ako.
Ayan! Tingin pa Eva!
I looked at the papers that I'm holding and pretended that I'm reading it when in
fact no. Nakakahiya!
"You are assuming again, Franco. Bakit naman kita titignan?"
"Okay." bakas ang panuya sa kaniyang salita.
Few hours passed and it's already 4pm. Uwian na naman ni Fabio. As usual wala na
namang susundo sakanya dahil nakaleave pa din ang drivers. Si Mama ay may
inaasikaso. Hindi ko na pwedeng asahan si Nicola dahil maselan talaga ang first
trimester.
Mabuti nalang at flexible ang oras ko. I can come and go anytime I want as soon as
I finished my works.
My phone rang and Fabio's teacher is on the screen kaya agad ko itong sinagot.
"Mommy?"
"Fabio? Why are you calling me?"
"Mommy can you fetch me? I'm not feeling well." nanghihina ang boses nito.
"Hello, Miss Eva? This is Teacher Gemma PO. Masama daw ang pakiramdam ni Fabio.
Nandito na po kami sa clinic and we gave him tempra na PO. But he bad ly wants to
gome."
"Sure PO. Thank you, Miss Gemma." pinatay ko na ang tawag at saka nag-umpisang
magligpit ng mga garnit.
"Tapos naman na tayo noh? I got to go." sambit ko ng hindi siya tinitignan.
"Why? What happened to Fabio?" brusko niyang tanong.
"Masama daw ang pakiramdam. Hindi ko alam kung bakit. Pero okay naman siya kagabi."
halos mangiyak kong sabi.
Nagulat na lang ako ng turnayo siya at hinawakan ako sa balikat.
"Calm down. Okay? Ihahatid na kita." with his
words. I got lost. Tumango ako.
He smiled.
Maya pa ay marahas na nagbukas ang pinto. Parehas kaming napalingon roon. Nanlaki
ang aking mata.
On a high bun emphasizing her long neck and collarbone. Margarita is wearing a
black tube top and black square pants matching her pointed heels.
Nakataas ang kilay nito habang papalapit samin. Mula sa pagkakatukod sa balikat ko
ay inalis iyon ni
Franco. Tumuwid siya ng tayo at hinarap si Margarita.
Napaiwas ako ng tingin at napalunok. Para kaming magkalaguyo na nahuli. Ganun ang
nararamdaman ko. Kumirot ang puso ko. Gusto ko ng umalis sa harap nila pero wala
akong lakas na tumayo.
I feel so weak.
"l hope I didn't interrupt anything?" Umiling lamang ako.
"Bakit ka nandito? You haven't advised na pupunta ka pala." Mariing sambit ni
Franco.
"Kailan pa nangyari yun, Franco? I always visit anytime I want." Margarita said
emphasizing the word "l want" na tila pinaparinig pa sakin.
"Anyway, Malicia wants to go malling. Let's go?" pumikit ako ng mariin.
Kailangan ko ba talagang matunghayan ang mga
"l can't." Mariing sambit ni Franco.
Napaangat ako ng tingin sakanila. Nadismaya ang mukha ni Margarita samantalang si
Franco ay nanatiling matigas.
"W-why?"
"May lakad kami ni Eva." nanlaki ang aking mata at napatingin sakanya.
Sinamaan naman ako ng tingin ni Marga. Mabilis akong tumayo at dinaluhan si Franco.
"No, it's okay. I can take a cab. Sige na mauuna na-" Franco held my wrist very
tight.
"Stay. Ihahatid kita." sambit niya sabay harap muli
kay Margarita.
"You go and roam Malicia around. I really can't."
"What? Kailan ka pa tumanggi kay Malicia?
Seriously Franco?" pahisteryang sabi ni Margarita.
Dinampot ni Franco ang kaniyang cellphone at winagayway sa harap ni Margarita.
"You go and roam her yourself or I will call your husband and let him do it?"
nanlaki ang mata ni Margarita.
Nilingon niya ako at si Franco. Inis niyang dinampot ang kaniyang hand bag at
nagmartsa palabas.
Napaisip ako sa sinabi ni Franco. Husband? Husband ni Margarita? Ibig sabihin ay
hindi siya ang asawa nito?
So I am mistaken... Pero sila diba? Nung nasa New York. Kitang-kita ko. Paanong...
"Let's go?" nilingon ko siya at marahang tumango.
Nauna siyang maglakad habang nakasunod lang ako sakanya. Hindi siya ang ama nung
batang yun?
Sino?
Hanggang makarating sa sasakyan ay iniisip ko yun. Kung hindi nga siya ano naman
sakin? Hindi ibig sabihin nun ay pwede na kayo ulit.
Nang makarating na kami sa school ay agad akong lumabas. Ramdam ko ang presensiya
ni Franco sa aking likuran na nakasunod. Akala ko ay aalis na siya pero hindi.
Mabilis kong tinungo ang clinic at naabutan doon ang anak kong nakahiga sa kama at
may hawak na laruang sasakyan. Mabilis ko siyang dinaluhan.
"Baby! How are you now huh?" umupo ako sakaniyang tabi at saka hinimas ang kaniyang
ulo.
"I'm getting better now, but I want to sleep." nanlalata nitong sabi.
"Okay. Uwi na tayo?" tumango lamang ito.
"Pinainom ko na po siya ng gamot. Medyo bumaba na din yung temp niya kesa kanina.
Pwede niyo na po siya iuwi." sambit ng nurse.
"Thank you." ngiti ko sakaniya.
Nilapitan ni Franco ang anak ko. Gaya ng dati ay hindi ako kumportableng makita
siyang nilalapitan si Fabio. Pero hindi ko nalang pinahalata.
"Tito Franco!" ang kaninang matamlay ay sumigla.
"Not feeling well, kid?" malamyos na tanong ni Franco. Tumango lamang ito sakaniya.
"You gonna ride in my mustang again. Ano gusto mong kainin?" tanong pa nito.
"Hmmm... Chicken!" Franco smiled.
"We'll get a chicken, then." hinawakan nito ang ulo ni Fabio at saka binuhat.

"Franco! Mabigat na yan!" saway ko habang naglalakad siya papalabas karga ang anak
1<0.
Hinabol ko pa sila dahil ang laki ng mga hakbang rya. Kitang-kita ko kung paano
niya nilalaro si Fabio. Pinapalipad pa na parang superman.
"Pawis ka na!" sambit ko ng makasakay kami sa kotse.
Parehas na kaming nasa likuran ni Fabio para maasikaso ko siya. Pinunasan ko ang
basa nitong likuran at saka pinalitan ng damit.
"How are you feeling right now?" tanong ko kat Fabio sabay dampi ng palad
sakaniyang noo.
"l feel better, Mommy."
Nagsimula ng magmaneho si Franco at saka nagpunta sa kalapit na drive-thru. Gaya ng
pinangako niya kay Fabio ay nagtake-out nga siya ng chicken.
Pero mukhang wala na ding saysay iyon dahil mahimbing na ang pagkakatulog ng anak
ko sa aking kandungan. Mukhang hindi na niya din makakain iyon.
Nang makuha ang order ay nilagay ni Franco iyon sa katabing upuan. Maya pa ay
hinubad niya ang kaniyang coat at saka iniabot sa akin.
"Ikumot mo sakaniya." tumango na lamang ako at saka tinanggap ang coat.
Gaya nga ng sabi niya ay ikinumot ko iyon kay Fabio. Pinaandar niya na muli ang
sasakyan.
Nang makarating kami sa mansyon ay tulog pa din
si Fabio. Kinuha ni Franco ang paper bag na naglalaman ng tinake-out namin at saka
lumabas.
Binuksan niya ang pintuan at iniabot sakin ang paperbag. Taka ko naman itong
tinanggap.
Dahan-dahan niyang niyuko si Fabio para kargahin. Mabilis naman itong yumakap
sakaniya. Isinandal ang ulo sa balikat ni Franco at bumalik sa himbing.
"Ako na yan, Franco. Tatawagin ko nalang si
Manang-"
"This is nothing. Ako na maghahatid sa kwarto niya. You lead the way." seryoso
niyang sabi.
Gusto kong umalma! Hindi pwede! Paano kung nasa 100b Sina Mama at Nicola? Ano na
lang ang sasabihin nila? Omg!
Nagpatiuna ako sa paglalakad. Takang-takang si Manang kung sino ba ang lalakeng
kasama ko pero wala akong nadinig na salita sakaniya.
Wala Sina Nicola at Mama sa paligid. Gabi na din kasi at baka tulog na sa mga
kwarto nila. Thank God dahil baka masabunutan nila ako sa ginagawa kong ito.
Nang makapasok kami sa kwarto ni Fabio ay ang
lamp shade lang ang binuksan ko. Baka kasi magising pa siya.
Marahan siyang ibinaba ni Franco sa kama at saka kinumutan. Niyuko ko ang aking
anak at saka hinaplos ang kaniyang buhok. Dinampian ko siya ng halik bago kinumutan
siya ng maayos at tumayo.
"Mauuna na ako." paalam ni Franco.
"Okay." nagpatiuna ako sa paglalakad.
Alam kong nasa likuran ko siya dahil sa malapad nitong anino na kinakain ang hulma
ko.
Akmang hahawakan ko na ang doorknob ng may naramdaman akong bulto sa aking likuran.
I felt Franco hugged me from behind. I was stunned. His warmth enveloped me. Hindi
ko alam kung anong gagawin.
"F-franco." bulong 1<0.
No. No. Tukso. Hindi. Hindi pwede!
"l missed you..." bulong niya sa aking tenga.
Kinilabutan ako ng sobra. Lahat yata ng buhok ko sa katawan ay nagsitindigan.
"l missed you for long years... And I f g miss you... everyday." bulong niya
sabay haplos ng aking siko.
Halos hindi ako makahinga. Will I push him? Paano? Hindi ko nga magalaw ang aking
katawan!
Hinawi niya ang buhok ko mula sa likuran para mapunta ito sa kabila. I felt his hot
breathing on my neck already!
Ang kuryente sa aking katawan na matagal ng namatay ay biglang umalab! Burnagal ang
aking paghinga.
He slowly planted kisses on my neck. Mapupusok ang mga iyon at parang nanunukso.
Mabilis akong humiwalay sakaniya at hinarap siya. Namumungay na ang kaniyang mata.
"Tingin ko kailangan mo ng umalis-" hindi ko na natapos ang aking sasabihin ng
bigla niya akong hinapit sa baywang at siniil ng halik.
It was a slow yet passionate kiss. Nanlaki ang aking mata. Dilat ako habang
nakatitig sa pikit na si Franco.
Ninamanam niya ang pagkakadaop ng aming mga labi.
He made it's way inside my mouth. Naipasok niya ang dila niya roon ng walang
kahirap-hirap. Unti-unti kaming umatras hanggang makasandal na ako sa pader.
I badly wanted to stop him! This isn't right!
Pero imbis na itulak ko siya nang mahawakan ko ang kaniyang dibdib ay namahinga pa
ang mga palad ko roon.
His hands are on my cheeks. Marahan niya iyong hinahaplos. Naglakbay ito pababa sa
aking leeg, balikat kamay at ...baywang. Halos mapaliyad ako sa init ng kaniyang
mga palad.
"Hm..mmmm.." hindi ko napigilang hindi umungol.
I can even feel his erection poking me!
God! Magigising ang anak ko!
Umingit ang kama. Nilingon ko ito agad. Tinulak ko si Franco upang mapalayo sa
akin. Napalingon kami kay Fabio na nakaupo na.
"Mommy? Please sleep beside me?" pinahid ko ang aking kamay sa labi ko at saka
nilapitan ang anak.
"Of course, I will." nilingon niya si Franco na nakatayo pa din sa gilid.
"Tito Franco? IJuwi ka na PO?" tumango naman ito at ngumiti.
"Okay! Take care!" sabay higa muli ni Fabio.
Pasalamat na lang at madilim ang kwarto ng anak ko. Kung hindi ay kitang-kita kung
paano umaapoy ang aking mukha ngayon!
Nakakahiya ka kahit kailan, Eva!

Chapter 44
Truth
Hindi ako halos nakatulog ng gabing iyon.
Nakapikit lamang ang aking mata ngunit ang aking diwa ay gising na gising, I am
lying beside Fabio looking at the ceiling all night. I touched my lips and
remembered how gentle and desperate was his kisses. My heart keeps on hammering
whenever I recall how is eyes shouts for desire. Parang maging hanggang kaluluwa ko
ay pinasok niya sa pamamagitan lamang ng tingin.
I closed my eyes and calmed myself. I should not forget how Franco left me hanging
years ago. Hindi ko dapat kalimutan na sa mga panahong kailangan ko siya ay wala
akong naasahan mula sakaniya. Kahit paliwanag kung bakit niya ako iniwan ay wala
akong narinig. He did not respected me as a woman tapos ngayon na malaya siya ay
bigla na lamang siyang susulpot? Learn, Eva.
With that, I drifted to sleep eventually.
Kinaumagahan ng sabado ay medyo tinanghali na ako ng gising, dahil siguro sa
kakaisip ko kagabi. Wala na si Fabio sa tabi ko kaya bumangon na ako agad. I comb
my hair using my fingers and tied it into a bun.
Humihikab-hikab pa ako ng burnaba sa hagdan tungo sa kusina. I already saw my son
eating and chitchatting with my sister.
'Good morning, Big boy.. . ' I kissed the top of his head.
"Morning, mommy!" maligaya niyang sabi.
"Morning, Nicola." Nakataas ang kilay ko sakaniya dahil nakangisi siyang umiinom ng
kaniyang orange juice.
pangunang salita niya bago ibinaba ang sinimsimang baso.
Urnupo na ako sa tapat nila at naglagay ng pancake sa aking pinggan.
"My Fabio is telling me stories about last night: Namuo ang mapaglarong ngiti nito
sa labi.
"Like what?" patay malisya ko sabay hiwa ng parte sa aking pancake at sinubo ito.
"l told Tita Nicola that Tito Franco carried me to my room. And I woke up seeing
you two talking before he went hornet Nasamid ako pagkarinig 'non. I coughed and
immediately drink the water in front of me.
Baka sang pagtataka sa mukha ni Fabio dahil sa ikinilos ko. Pinandilatan ko ng mata
si Nicola. Akalain mo nga namang nakuha niya pang tumawa!
"Really?' baling niya kay Fabio. Tinanguan lamang siya ng anak ko na walang
kaamalay-malay sa nais niyang iparating.
Tuwang-tuwa si Fabio nang sabihin kong ipapasyal ko siya ngayong araw. Panay ang
lukso nito habang binibihisan ko siya.
"Yehey! Bump Carl" sambit pa nito.
Nagpahatid kami sa driver na tungo sa isang mall na malapit. Nagpaiwan na kami roon
at sinabi ko na lamang ay itetext siya kapag susunduin na kami.
Palagay ko kasi ay masiyado na akong nakatuon sa trabaho. Ibang-iba kaysa dati na
wala akong ginagawa kaya lahat ng oras ko ay kay Fabio lang.
I am holding my son's little hand as we roam around the mall. Una ko siyang dinala
sa department store para bilhan ng laruan. At syempre ano pa ba ang gusto niya? He
chose a medium size black car.
"You really like that car, huh?" sambit ko habang
nakapila kami sa counter.
"Hm! It's like Tito Franco's mustang." Seryoso niyang sabi habang yakap pa din ang
laruan.
Hindi na ako nakapagsalita matapos c non. Napabuntong hininga na lamang ako dahil
nakakakunsensya . Nakakakunsensya dahil naglilihim ako sa anak ko. If only he could
understand everything now. It would be easy for me to admit.
Naglakad-lakad kami ulit matapos sa toy store. Napadpad kami sa isang ice cream
store kung saan may playground din sa 100b para sa mga bata.
"One cookies and cream and One banana split, please." I ordered and looked at my
son as he run towards the playground with some kids.
I smiled while watching him play with other kids.
He's so adorable. Sana ay hindi muna siya lumaki agad.
"Here's your order, Ma'am." Lahad ng cashier sa tray na naglalaman ng dalawang ice
cream bowl.
"Thank-'
"Ako hindi mo ba ako ililibrer napalingon ako sa baritonong boses na nagsalita mula
sa aking likuran.
Nilingon ko ito at nanlaki ang aking mata.
'E Juancho?" I smiled still in shock.
Nakangiti rin ito bago ako niyakap ng mahigpit.
"Sabi ko na ikaw yan eh. Hindi ako pwedeng magkamali." Sambit niya bago ako
pinakawalan,
Kinuha niya ang hawak kong tray mula sa counter bago siya nanguna tungo sa isang
lamesa kalapit lamang ng playground na nilalaruan ni Fabiio. I can see from afar
how my son is busy playing and running around.
Sinundan niya ng tingin kung saan nakatuon ang aking pansin,
heard he already met his father." Basag ni
Juancho sa katahimikan,
"00, pero hindi bilang ama, Juancho." Malungkot kong sabi.
'E Don't you think my brother deserves to know the truth, Eva? It's been years.
Kung ayaw mo nang makipagbalikan sakaniya ay ayos lang. Pero sana man lang ay
makilala niya ang anak niya." Seryosong sambit ni Juancho.
"Para saan, Juancho? Alam mo kung ano ang hirap ko. Nabuhay kami ni Fabio ng wala
siya at pananatilihin kong ganoon na lamang yon. Kaya ko naman eh." Marahan kong
sambit habang nilalaro ang kutsara sa aking ice cream.
Maya-maya pa ay turnatakbo na papalapit sa aming gawi si Fabio. Halatang nagtataka
siya sa kung sino man ang kasama ko.
'Baby, come here." Tawag ko sakaniya bago itinuro si Juancho.
"Say hi to Tito Juancho. He's the brother of Tito Franco."pakilala ko.
Inangat naman nito ang malilit niyang kamay at kinaway.
"Hello PO." Sambit nya
Hinawakan ni Juancho ang tuktok ng ulo nito at hinaplos.
"Hello there big boy." Matamis na ngiti ang ibinigay niya sa anak ko. Pumungay din
ang kaniyang mata.
I pulled Fabio and put a towel on his back. Dinungaw nito ang ice cream bowl sa
lamesa at saka sumubo ng marami dahilan kung bakit nagkalat ito sakaniyang bibig.
"Careful, baby." Sambit ko sabay punas.
Ngumiti lamang siya sabay takbo papalayo. Sinundan ko lamang siya ng tingin.
"He really is a carbon copy. I can see the Montecillo eyes in him, Eva. Damn it."
Ngiti nito sabay iling.
know right. That's why sometimes I am having a hard time looking at him." Natawa
pa ako.
"It's like talking to Franco eye to eye." Mapait kong dagdag.
Pagkauwi namin ay nakatulog na agad si Fabio. Wala nang pilitang nangyari. Ni hindi
na siya nagpabasa sa akin ng paborito niyang bed time story. Siguro dahil sa pagod
na din kaya mabilis siyang nahila ng antok.
Nagpalipas muna ako ng gabi sa may teresa ng aming kwarto. I decided to have a
glass of wine for tonight. I heard this will help to clear my mind somehow.
Is it really a must to tell Franco that we have a child?
Hindi maitatago na may sama ng 100b pa din ako para sakaniya. Kung paano ko sila
nakita noon ni Margarita sa New York ay sariwa pa sa aking isipan. Kung paano niya
ako hindi pinansin at nilagpasan.l closed my eyes as I felt the painful stabbing of
knife in my heart. Why does it feel it just happened yesterday?
Isang mensahe mula sa aking telepono ang pumukaw ng aking isipan. It's Teacher
Gemma.
Message:
Hi, This is Teacher Gemma of Little Angels Nursery school. I am glad to announced
to you guys that we will be having our yearly Family day program. Kids are required
to bring their Mom and Dad for this event. See you!
Napapikit na lamang ako sa mensahe na aking nabasa. Sino naman ang dadalhin ko? I
remembered Basty will be leaving next week for New York. Wala naman sigurong masama
kung imbitahin ko siya?
I typed a message for him.
It's Fabio's family day tomorrow. Are you available? Required kasing isang mommy
and isang daddy. Para lang hindi magmukhang kawawa ang anak ko J
Mabilis naman siyang nagreply.
Basty:
Is that the way how you ask on a date? Hmm... Sure. Besides, I'll be leaving
soon. ;)
Napangiti na lamang ako.
Thanks.
Itinabi ko na ang aking cellphone at nilagok na ang inurnin. In this way, mas
mabilis akong makakatulog. Sa clami ng mga bagay na tumatakbo sa aking isipan,
nahihirapan na akong makatulog sa gabi.
Nang sumapit ang family day ay tuwang tuwa na naman si Fabio. Lumiban ako sa
opisina ngayong araw para dumalo rito.
"Yehey! Mommy's not gonna work today!" sambit niya habang turnatalon pa.
Nakangiti ko siyang hinila para binihisan.
"If mommy's not gonna work for you, paano kita mabibilhan ng mga gusto mo?"
malambing kong sabi habang sinusuklay naman ang piranggot niyang buhok.
"Hmm.. . I'm gonna work then!" ani niya.
Napangiti na lamang ako at napatitig sakaniyang maamong mukha. My smile faded as I
pulled him for a tight hug.
"Mommy?" he called.
'Gusto lang kitang yakapin. When you grow up.. . you're going to meet plenty of
girls. Magkakaron ka na ng girlfriend. When that time comes, hindi na kita
mayayakap ng ganito." I made my voice sound sad para hindi na siya kumontra.
Kunot noo na siya nang humiwalay ako mula sakaniyang pagkakayakap.
"l will not do girlfriends, Mommy. Kaya ikaw lang ang yayakap sakin. Don't worry."
Pinigilan ko ang pagtawa ko nang makita ang awa sakaniyang mata dahil sa pagiinarte
1<0.
I just smiled and held his hand. Hay, Fabio. As much as I want that to happen,
mukhang hindi na iyong mangyayari. Kuhang-kuha mo ang pigura ng iyong ama kaya
malamang maraming babae ang iibig sayo.
Sinundo kami ni Basty sa bahay para sabay-sabay nang makarating sa paaralan.
Kapansin-pansin ang magagarbong disenyo mula sa labas. May air-conditioned event
room ang paaralan para sa mga ganitong klaseng pagdiriwang.
Nagkalat na ang mga batang naglalaro sa paligid.
Fabio remained holding my hand as we enter the room.
"Play with them, big boyy Ani Basty at hinimas ang ulunan ni Fabio.
"I'll join them later, Dada."
Marami rin palang dumalo rito. Ang ibang magulang ay magarbo ang suot samantalang
ako ay isang simpleng yellow bodycon dress at itim na doll shoes lang. I felt
Basty's hand touched my back as he guided me to sit.
"Thanks." Sambit ko.
Basty's wearing a navy blue Lacoste polo shirt and brown khaki short. Ang kaniyang
itim na buhok ay nakapirmi at ang balbas ay nakaahit. Hindi ako sanay. Napansin
niya siguro ang pagtitig ko sakaniya kaya may namuong ngisi mga labi nito.
"Why? Am I now getting handsome to you?'
sinamaan ko siya ng tingin sabay lingon sa anak kong mabuti na lang abala sa
pagkain bago nagbalik ng tingin sakaniya.
"Shut up, Basty. Gwapo ka naman talaga ah?"
"Pero hindi kasing gwapo niya.n Seryoso niyang taas ng kilay na tila pinapatingin
ako sa bukana ng pinto.
Agad akong nagsisi. I saw Margarita holding her daughter's hand while her other
hand is linked onto Franco's arms. Pinagtitinginan na sila ng mga tao pagpasok ng
event hall dahil mukha silang mga modelo sa isang magazine.
I felt bitterness within me. How could he kissed me the other night and faced me
like this? Ang kapal talaga! Mabuti na lang at hindi ako nagpapadala sakaniya!
"You okay?" napalingon ako sa nag-aalang boses ni Basty. I smiled.
"Of course." Taas kilay kong sabi sabay abot ng tubig sa aking harapan at pinang-
isahang inom.
Urnupo sa di kalayuang lamesa Sina Franco at Margarita. May malaking playground sa
harapan kung saan maaring maglaro ang mga bata. May maliit na carousel rin na
pinipilahan ng mga bata para makasakay. May stall kung saan nagbibigay sila ng
libreng cotton candy at kung ano pang pambatang pagkain. Sa gilid ay ang buffet
table na karahimihan naman ay patok din sa mga bata.
Nagsalita lang saglit ang guro para magpasalamat sa mga magulang na nagpunta
sakabila ng busy schedule ng mga ito. May special performance din ang mga bata kaya
hindi ko ito pinalampas.
Hinila ko si Basty para sa may harapan kami makapwesto. The kids are so adorable!
Sasayaw ng baby shark ang mga bata habang may mga DIY shark fins silang suot. They
look so cute! Hindi ko alam ito!
"Fabio! Look here!" ani ko sabay kaway. Kinawayan din niya ako at nginitian.
Nakatutok sakaniya ang cellphone ng aking camera.
"Supportive mom." Nilingon ko si Basty na nakangiti at nakatitig sa aking habang
nakadapo ang mga palad sa aking likuran.
Nang matapos ang kanilang performance ay inantay kong makababa ng stage si Fabio.
Mula sa stage ay tumalon siya at sinalo naman ni Basty.
"Ang galing mo ah!" puri ni Basty sakaniya.
"Really? You think so, Mom?"
"00 naman! '2 sagot ko sabay pisil sakaniyang pisngi.
Nang makabalik kami sa kaniya-kaniyang upuan ay pinahintulutan nang kumain ang
lahat.
"Dito ka na lang, Basty. Kami na ni Fabio ang kukuha ng pagkain natin." I offered.
"You sure? Mabigat yun. Tutulungan na kita-" ambang tatayo siya pero pinigilan ko.
'Huwag na nga! Ako ng bahala. Fabio let's go." Sambit ko sabay hawak sa malambot
at maliliit na kamay nito.
Nang makarating kami sa buffet table ay kinarga ko siya para makita niya ng maayos
ang mga nakahilerang pagkain.
"What do you want, Fabio?"
Palinga-linga naman siya at namimili ng kaniyang

1 5/20
gusto.
"l want that! And that too! Oh! That one also momma!" natawa naman ako sa inasta
niya.
"Okay, okay. I'll get it. Baba ka muna ha? Wait for me to finish.'2 Turnango naman
ito at nanatili sa aking tabi.
Kumuha ako ng plato at saka kinuha ang fried chicken, spaghetti, hotdog with
marshmallow at ice cream na tinuro niya. Nilapag ko ito at saka kumuha pa ng
panibagong plato para kumuha naman para sa aming dalawa ni Basty. Share na lang
kami tutal hindi naman ako ganun kalakas kumain.
'E Tito Franco!" bahagya akong nanigas sa aking posisiyon habang nakasipit ang hita
ng manok sa thong na hawak 1<0.
Hindi ko iyon pinahalata at nagpatuloy na lamang sa pamimili. Ayaw kong ipakita
sakaniya na apektado ako tuwing nariyan siya.
'E Hello, Fabio." Malalim pero bakas ang galak sa boses nito.
"You know what Tito Franco? Momma bought me a toy car same as yours!" bidang sambit
ng anak ko. "Hmm.. . Really?" ramdam ko ang mga titig niya mula sa aking
peripheral. Muntik pa malaglag ang sipit kong shanghai!
"Yes! My dada promised to buy me other colors:" Dagdag pa nito.
"That's good. Your daddy must love cars tooy Napalunok ako sa aking narinig. Unti-
unti ko ng binitawan ang thong.
"Nah. He's not my dad. Wala daw akong daddy sabi ni-" nanlaki ang aking mata at
hinarap silang dalawa.
'Fabio!" napaangat ng tingin sa akin ang anak ko. Hindi ko sinubukang salubungin
ang malalamig at mariing titig ni Franco.
"Why? Where's your dad?" tanong muli ni Franco sa anak ko pero ang tingin niya ay
nasa akin.
"Sabi ni mommy, umalis daw saglit ang daddy ko. Babalik din siya kapag- 't hawak pa
din ang plato ay lumapit na ako sakaniya. Hinawakan ko na ang kamay niya at
marahang hinila para mapalayo sakanilang pag-uusap.
"Fabio, come on! Kumain na tayo-" nanlaki ang
aking mata ng mahigpit na hinawakan ni Franco ang aking palapulsuan para pigilan.
Hawak pa din ang plato sa aking kaliwang kamay.
"Who's the father then? Hmm?" mariin niyang tanong.
"Bi-bitawan mo akol" nauutal kong sabi sabay sulyap sa nagtatakang mukha ng aking
anak.
nilingon ko si Basty.
Turnabi ito sa akin.
"Let her go, Man:" May pagbabanta sa boses nito ng sabihan si Franco.
Franco just smirked at him.
"Mag-uusap tayo." His voice is full of authority. Napatingin ako sa mga tao sa
paligid.
Nagpapasalamat ako sa malakas na musika dahil hindi kami naririnig.
"Hindi siya sasarnaY ani Basty at matagumpay na nahila ang kamay ko.
Nagdilim ang mukha ni Franco. His furious face is really evident. Napalunok na
lamang ako habang punong-puno ng kaba ang aking puso.
Nagulat ako sa sumunod niyang ginawa. Ang kanang palapulsuan ko ang hinila niya
kaya naman tumilapon ang babasaging plato sa sahig. Napasinghap ako ng nagpira-
piraso iyon kasabay ng pagkakatapon ng mga ulam.
"Don't make me break all the glasses here." Banta niya.
Napalunok na lamang ako.
"Basty, iuwi mo na si Fabio. Mag-uusap lang kami." Burnaling ako sa anak ko.
"Mommy?" sambit niya.
"Me and Tito Franco will just talk. Okay? Antayin mo ako sa bahay." I kissed his
cheeks and stood up.
Hinablot na naman ni Franco ang aking kamay at hinila papalabas.
"Franco!" nilingon ko si Margarita mula sa di kalayuang lamesa. Galit ang mukha at
boses nito pero hindi siya nilingon ni Franco.
Ang mga tao sa paligid ay buo ang atensyon samin habang tinatahak namin ang daan
palabas. This is ridiculous!
"Franco, ano ba!?' inis kong palag nang tuluyan na kaming nakalabas.
"Bitawan mo ako!" sambit ko at pilit na kumawala pero hindi ako nagtagumpay.
Pinasandal niya ako sa kotse. Hindi pa din binibitawan ang aking kamay.
"Who's the father, Eva? '2 mariin niyang tanong.
"What is it to you, huh?" galit kong sagot.
"Answer me!" sigaw niya.
"l wont! Bakit ba ang hilig mong makialamr bumuntong hininga siya. lginilid niya
ako at binuksan ang pinto.
Marahas niya akong pinapasok sa 100b at padabog na isinara ang pinto.
I tried opening it but it's lock! Damn it! Kinalampag ko pa ang bintana but it's no
use!
Matalim ang tingin ko sakaniya nang umikot siya para sumakay sa kabilang pinto.
Malakas ang pagkakasara niya sa pintuan ng sasakyan at mabilis na pinahururot ito
paalis ng wala man lang pasabi.
Napapikit na lamang ako at napabuntong hininga dahil sa desperasyon. I think it's
time to tell him the truth.
Readers also enjoyed:
The Billionaire's Exclusive...
o 128K Read

Chapter 45
Truth
Franco maneuvered the car violently. Wala siyang pakialam kung may makasalubong man
siyang ibang sasakyan, basta dirediretso lang siya. I held on to my seatbelt very
tightly and closed my eyes.
"Franco, kung may balak kang magpakamatay huwag mo akong idamay!" sigaw ko habang
nananatiling nakapikit.
He didn't even bother responding. He remained silent but the sound of his car
wheels aggressively touching and brushing the ground is very evident. Doon pa lang
ako nagkaroon ng lakas ng 100b dumilat pero marahas na siyang huminto. Mabuti na
lamang at nakaseatbelt ako dahil halos tumilapon ang katawan ko sa harapan nang
naigilid niya ang sasakyan.
Matalim ko siyang tiningnan nang huminto siya sa tapat ng isang pamilyar na gusali.
Mabilis siyang lumabas at umikot para pagbuksan ako. Hindi ako lumabas agad kaya
hinawakan niya ang aking palapulsuan. Noong una ay hinahatak ko ito pero siya itong
malakas akong nahila palabas.
"Don't touch me!" usal ko pero ano ba namang laban ko sakaniya? Nakatingala lang
ako sa gusaling pilit kong inaalala kung saan ko nga ba nakita.
Next thing I knew we were heading to the elevator. I saw how his features became
strong and rough. His jaw clenched and his breathing became slower and heavier. I
wonder how angry he is right now? Pero wala siyang karapatang magalit. Siya ang
unang nagloko!
"Franco, san tayo pupunta?!" mariin kong sabi pero hindi siya sumasagot.
"Ano ba? Wala ka bang planong magsalita? Saan mo ako dadalhin?" nabawi ko ang kamay
ko sakaniyang pagkakahawak kaya napaatras ako. Muntik na akong tumama sa lalakeng
nag-aabang rin ng elevator pero mabilis nabawi ni Franco ang aking kamay.
Sa pagkakataong ito ay mas mahigpit na ang pagkakahawak niya. Saktong pagbukas ng
elevator naman kaya naipasok niya ako roon at isiniksik sa gilid nang halos mapuno
na ang 100b. Kunot noo ko siyang tiningala dahil isinandal niya ako sa dulo at
binakuran na tila ba makakawala ako.
Ang ibang tao ay pinagtitinginan na kami sa aming posisyon. Hiyang-hiya na ako pero
sa itsura ni Franco ay mukhang hindi ito magpapatinag.
"l said, we'll talk. My way. My place. Hindi ka na makakatakas ulit, Eva." He
whispered closely to my ears. Nagsitayuan naman ang mga balahibo ko sa ginawa
niyang iyon.
Nanlaki ang aking mata! Kaya pala pamilyar ang lugar na ito! Dito siya nakatira!
Damn it! How can I forget this place when I have been here so many times? Stupid!
Nang bumukas ang elevator ay mabilis niya akong nahila palabas.
"Anong ginagawa natin dito? Bakit dito mo ako dinala?" inis kong sabi habang
kinakaladkad niya ako tungo sakaniyang unit.
Nang nasa tapat na kami ay mabilis niyang inilagay ang hinlalaki niya sa may
scanner ng pinto. Agad naman itong nakilala kaya mabilis na itong nagbukas.
The familiar manly scent invaded my nose as we enter the unit. Ang bigat sa aking
dibdib ay lalong dumoble. I didn't ecpect... I will be entering his place again.
Matagal ko nang pinaghiwalay ang mundo ko sa mundo niya. This can't be.
Blnitawan niya lamang ako ng mapadpad kami sa sala. Hlnimas ko ang aking
palapulsuan at tinaliman siya ngtingin.
Nakita ko kung paano niya niluwangan ang kaniyang neck tie na parang sagabal iyon
sakaniyang paghinga.
He brushed his hair using his fingers and then massage his temple.
I roamed my eyes around his place. Nothing has change. Mula sa pinto, sa kusina, sa
sala, mga nakasabit na palamuti at ang halimuyak ng buong lugar na kapag naamoy ko
ay alam ko na kung sino ang nag-mar-nay ari. It's him. He owns his scent, Walang
makakakopya.
"Answer me, Eva." Naagaw niya ang atensyon ko sa gaspang at diin ng kaniyang boses.
"Ano bang gusto mong marinig?" pilit kong tinago ang takot sa aking boses.
Say it, Eva. Say it.
"Who's the father? If it isn't anyone of them! It's not Juancho? Sebastian? And
Chad? Then who? Tell me!" sigaw niya.
"001" tears started falling from my eyes. My voice broke as I say those words to
him.
"You want the truth? Fine! Yes, Franco! You are the father!" I tried wiping the
tears but there's no use.
"lkaw ang ama ni Fabio! Masaya ka na?" matapang ko siyang tiningala kahit parang
pinipilas ang puso ko sa sakit.
I kept this to myself for almost 5 years. I didn't know this would hurt very much.
Nakita ko ang halong lito, sakit, at pagtataksil sa mukha niya.
"W-hy... did you hide everything from me?" hinawakan niya ako ng mahigpit sa
magkabilang Siko at nilapit sakaniya.
I saw his dark and angry eyes with tears forming on the side it.
"Bakit ka nagsinungaling? Bakit ngayon mo lang sinabl?" sambit niya na
nanggagalaiti habang niyuyugyog ang aking katawan.
Mapait ko siyang tinulak. Sinamantala ko ang kahinaan niya para kumawala mula
sakaniyang pagkakahawak.
f k you! How dare you say those words to me!
Ikaw Franco! Ikaw ang dahilan kung bakit ko itinago sayo ang lahat! Umalis ka lang
hindi ba? Tapos ano nang nangyari? Nabalitaan ko na lang na may girlfriend ka? Si
Margarita diba? I saw you both on the news weeks after I found out that I'm
pregnant! Who else? Ikaw lang naman ang nakasiping ko wala ng iba! Ni text o tawag
wala akong nakuha mula sayo! I am f g waiting!
Naghintay ako Franco! Na isang araw sana, magsabi ka na..." my voice broke as
another tears rolled from my eye S.
"Na... hindi totoo lahat... may rason kung bakit... pero wala! Wala akong narinig
sayol Weeks after that I followed you to New York! You saw me right? You saw me but
you pretended that you didn't!" marahas kong pinahid ang luha sa aking mga mata.
"Because I saw pictures from you! You hugging my brother! You with different guys!
Ano sa tingin mong iisipin ko?" sigaw niya pabalik.
"Pero hindi mo man lang ako kinausap? Hindi mo man lang kinumpirma at naniwala ka
lang? I have never love anyone else aside from you! And you're so stupid to believe
those things!"
He closed his eyes and breathe deeply. He took one step closer then reached for my
left hand while my other hand is busy wiping out my tears.
"E-eva... I'm.. so... sorry..." I heard his voice broke. Is he crying?
"Nabulag ako sa negosyo... but believe me... Wala kaming relasyon ni Margarita, We
just used each other for business... Akala ko ay habang nasa malayo ako ay iba-
ibang lalake ang nakakasama mo and I'm sorry for thinking that way... Hindi ko anak
ang anak niya.
Please... come back to me... I want to be with my son... I want to be with you....
again." Hikbi na lamang ang nagawa ko habang pinakikinggan ang mga sinasabi niya.
I couldn't contain the words that I'm hearing from him. Hindi ba dapat ay masaya
ako? Dahil sawakas ay nagpaliwanag na siya? Pero hindi. Wala na akong maramdaman.
Galit at hinanakit na lang.
Unti-unti siyang lumuhod sa aking harapan. I covered my mouth to refrain from
crying. I tried hard enough to suppress the tears that falling.
"Please... my love... I want to be with you and Fabio. You're my family." He kissed
the top of my hand. I felt a tear fell from it since it got wet.
Halos hindi na ako makahinga dahil sa ginawa niya. Slowly, I removed my hand from
him.
Nanatili siyang nakaluhod habang nakayuko at nakatingin lamang sa sahig. I saw
drops of tears on the floor indicating that he's really is crying.
I swallowed hard and calmed my voice.
"Years ago when you left, I promised to myself that I will never make myself
believe in you again. llang taon, Franco. Lima? Mula pagbubuntis hanggang ngayon na
nag-aaral na si Fabio. Wala ka sa tabi niya pero kinaya ko. Kinaya namin. Now that
you already know the truth, I will not take away your rights from being his
father... I am now giving you the chance to be with him. Hayaan mo lang muna na
ipaliwanag ko sakaniya lahat. Then you can bond with him. But the chance to be with
me? I'm sorry but I can't..." a single tear fell but I immediately wiped it.
Pinulot ko ang nahulog kong sling bag sa sahig at mabilis na nagmartsa palabas.
Leaving Franco still down on his knee.
Nanginginig kong pinindot ang button ng elevator. Natatakot na baka nakasunod lang
si Franco sa aking likuran pero hindi. Pagkasara ng pinto ay siyang pagtulo muli ng
mga luha. Hanggang paglabas ko ay ganun lang ang nangyari. Nakayuko lang ako habang
naglalakad upang hindi masiyadong nakakahiya sa mga dumadaan.
Nanlalabo man ang aking mata ay nakuha ko pang pumara ng taxi at makasakay.
Humagulgol lamang ako sa 100b ng sasakyan. Kailangan ko ng ilabas ito lahat. I
don't want my son to see my miserable like this. Mag-aalala at magtataka lamang
iyon.
There, I already said the truth. Siguro naman ay titigil na siya. Kung gusto niyang
makasama ang anak ko ay ayos lang. I am giving them the chance. But with me? Sarado
na ang puso ko.
My plan was to cry the whole time at the car but I failed. The moment I enter the
house and Nicola open the door for me I burst myself into tears.
"Eva? Anong nangyari?" umiiling lamang ako habang patuloy na humahagulgol.
"Eva! Oh my god! Don't make me worry this much! Sagutin mo ako!" she panicked but
my tears overpowered my words.
Walang ibang lumabas sa akin kung hindi iyak lamang. Siguro ay sa 100b ng mga
nagdaang taon na kinimkim ko lahat. Ngayon lang ako sumabog.
Nicola handed me a cold glass of water when we enter my room. Malugod ko itong
tinanggap at agad na nilagok.
Mas kalmado na ako ngayon at hindi na umiiyak
dahil naikwento ko na lahat kay Nicola.
"So you told him already?" tumango ako.
Bumuntong hininga lamang siya bago umupo sa aking harapan.
"Eva..." she smiled at me.
"l am so proud of you. Hinahangaan kita sa lakas ng 100b na pinakita mo ngayon.
Alam kong mahirap para sayo na aminin sakaniya. You kept this for how many years.
Pinalaki mo si Fabio on your own tapos ngayon ay babalik siya? Pero you have to
face the truth! Franco is Fabio's father no matter what you do." she held my hands
so tight.
"Kung ayaw mong makipagbalikan sakaniya? That's fine. No ones forcing yoy to do
that. Pero it's time for them to know each other Eva. Alam mo ang pakiramdam ng
walang kumpletong magulang kaya hanggat maaari ay ayaw kong mangyari sainyo yun.
Pero kung hindi na talaga pwede? That's fine. Basta ba maramdaman lang niya na may
tatay siya." she smiled.
"It's never too late. Remember that." I stare at our hands holding each other.
Napabuntong hininga na lamang ako. Everything that my sister said is on point.
Bawat anggulo ay tama.
Nang mapag-isa sa gabi ay nag-isip akong mabuti. I grabbed my cellphone beside my
bed and then typed a message for Franco.
Inabot ako nang ilang minuto para makagawa ng isang mensahe pero nauwi rin sa mga
simpleng salita.
Pumunta ka clito bukas. Sabihin na natib kay Fabio na ikaw ang ama niya.
The moment that my message was sent I immediately covered my face under the
blanket.
The Alpha and His Dea...
Karasmara
The last thing Scarlett needed was a mate As the infamous Rouge Assas...

Chapter 46
Daddy
(5 years ago - New York)
"We are pleased to have you as the new COO of Queens place Mall, Mr. Montecillo."
Ani ng banyagang sekretarya ni Franco. Tipid lamang siyang nginitian nito.
It's been a week since he arrived from Manila. He glanced at his phone and saw Eva
as his wallpaper. Pinangakuan niya ang babaeng ito ng magandang buhay at kasal kaya
gagawin niya ang lahat para sa kumpanya. He wants a family with her. Only to her.
"When is the meeting?" tanong nito sabay buklat ng isang folder sakaniyang harapan.
"It's going to be tomorrow, Sir. You will going to meet the directors and the
president of Queens place." Tumango-tango naman siya bilang pagtanggap.
"Okay, you may go. I will just call you whenever I need anything." Turnango naman
ang sekretarya bago umalis.
Kararating niya pa lang pero gabundok na papel na ang naghihintay sakaniya.
Bumuntong hininga siya at niluwagan ang neck tie na suot. Inikot niya ang kaniyang
swivel chair at hinarap ang kabuuan ng New York. Kay gandang pagmasdan ng
nagtataasang gusali mula sakaniyang kinauupuan. He sighed. Mukhang hindi siya
makakatagal ng isang buwan. Masisiraan na siya ng bait kakaisip kay Eva.
A knock from the door disturbed his peace. Hindi siya umikot para tignan ito.
"l told you I will just call you if I need anything."
"Aww, is that how you will welcome me?" kumunot ang noo ni Franco nang marinig ang
boses ng isang babae.
Inikot niya ang kaniyang upuan para harapin ito.
The girl immediately smiled the moment they looked at each other.
missed you, Nico." Ngisi nito sabay naglakad papalapit.
Humahampas ang balakang nito at umaalog ang dibdib sa bawat hakbang tungo kay
Franco.
She slowly and seductively sat in front of Franco's table.
"Margarita?"
"Yes. Why do you looked so shocked? Haven't I mentioned before that I am the
heiress of this company?" bahagya pa itong tumawa.
"Maybe you mentioned it. Nakalimutan ko lang." mapaglarong sambit ni Franco sabay
sandal sakaniyang swivel chair at tinukod ang magkabilang Siko sa gilid nito.
"Ayan ang hirap sayo eh. Ang dali mong makalimot." Makahulugang sabi nito. Franco
just smiled.
Turnayo ang babae at hinimas ang plakang nakapatong sa lamesa ni Franco.
"Chief Operating Officer - Franco Nicodemo
Montecillo - Queens Place Mall, New York. I thought you are the CEO of the largest
Mall in the Philippines already? Why settle for this?" Margarita teased
seductively.
Kinunutan lamang siya ng noo ni Franco.
"What do you mean?" The girl smirked and bend
forward to Franco revealing almost half of her boobs.
"You don't have to settle for that, Nico. I have an offer."
e
"I'm fine with this. I want to start from the scratch-
"Oh come on! I know you since then, Nico. Stop that cliché thing! I can make you
the CEO if you want. The CEO of the largest mall here in New York." Mapanuyang sabi
nito.
"Sa isang.. . kondisyon.
Bahagyang nagkaroon ng interes si Franco sa sinasabi ng babae. Ever since, him and
his brother Juancho has always been competitors when it comes to their business.
Dahil mas nakakatanda sakaniya ang kuya niya ay iyon ang nakatakdang magmana ng
kanilang kumpanya. Knowing his brother's happy and go lucky personality. Franco
strived harder each day to prove to their parents that he is the best Montecillo
businessman on their clan. Kaya naman ang marinig ang ganitong alok ay talagang
nakakahikayat sakaniyang pandinig.
"Ano yun?"
'Be my business boyfriend.' Seryoso ngunit bakas
ang pang-akit sa boses ni Margarita.
"You will need to pretend that you 2 re my boyfriend whenever we're here at the
company. Or. when the situation needs to. You see.. . may tinatakasan kasi ngayon.
And perfect timing yung pagdating mo: Humagikgik pa ito ng bahagya.
"And what made you think that I'll accept your offerr matigas na ingles ni Franco.
"Why would you decline? Wala akong maisip na dahilan. Single ka naman siguro? I
know you. Hindi ka nakikipagrelasyon na pangseryosohan..
"Unless meron na nga?' nagtaas ito ng kilay.
'E yes. I have a fiancé waiting for me in the Philippines. Now, if you clomt have
anything MORE important to say. You may leave." Mariing sambit ni Franco.
Margarita smirked.
"Really? I didn't know you're into something serious.. . Hmm... If that's the
case... binuksan nito ang kaniyang silver sling bag at humugot ng isang card.
Marahan niya itong nilapat sa lamesa.
"That's my calling card. Pwede mo akong itext or tawagan kapag nagbago ang isip mo.
Remember, Nico. This is just a once in a lifetime offer. Instant CEO ka na pagtapos
nito." Margarita winked and sexily exit Franco's office.
The voice of her tempting offer kept on echoing in Franco's mind. He will just
pretend and poof!
Kinabukasan ay CEO na siya ng isa sa pinakamalaking mall ng bansa. He closed his
eyes and think of the only person why he keep on striving hard now. He wants to be
the best to give the best of life for his only girl- Eva. Pero hindi sa ganitong
paraan, Ayaw niyang gurnawa ng isang bagay na ikasasakit ni Eva. Ulit.
Days passed by and Franco has been busy all day. Bihira niya ng mahawakan ang
kaniyang cellphone o magbukas man lang ng kaniyang social media accounts.
Palagi lang itong na kay Bettany, Ang kaniyang sekretarya. Isang bagay na ugali ni
Franco na tuwing abala siya sa negosyo ay hindi na siya maistorbo. Tila ba nasa
ibang dimension na siya at wala ng pakialam sa mga tao sa paligid niya. Maging si
Eva ay nakakalimutan niya na niyang kamustahin.
"Is Franco there?" nag-angat ng tingin si Bettany kay Margarita matapos ay sumulyap
sa pinto ng amo niya.
"Yes, Mann. He's been busy all day since yesterday.
He's currently preparing for the upcoming press con.' Tumunog muli ang cellphone
na hawak ni Bettany. Nilock niya lang ito.
Pang-ilang beses na itong tumutunog dahil sa isang tawag. "Evæ ang nakarehistrong
pangalan. Hindi niya naman makatok si Franco dahil baka magalit ito. Ang bilin
sakaniya ay wag na wag siyang istorbohin lalo kapag may mahalagang bagay siyang
ginagawa.
"Who's that? Seems to be urgent?" kuryosong tanong ni Margarita.
"l don't know, Mam. But yeah, it seems to be important. It's been ringing since
yesterday coming from the same person named... Eva." Napangisi na lamang si
Margarita. Perfect timing. An idea struck her mind.
"Eva? I know her! She's a friend of ours from Philippines. Can you hand me over the
phone? I'll just send a message a to her so that she will not worry anymore."
Margarita smiled sweetly.
Bettany shrugged and believed to Margarita's lies. Iniabot niya naman ang cellphone
ni Franco at hinyaang manipulahin ng babae.
Eva's name flashed again on the phone screen. SheS been worried sick since Franco's
not answering her calls. Kinancel ito ni Margarita at nagtungo sa phonebook ni
Franco.
Hinanap niya ang pangalan ni Eva at blinock ang numero nito. Sa ganitong paraan ay
hindi na matatanggap ni Franco ang anumang tawag at text ni Eva kailanman.
Margarita smiled full of Victory. Unti-unting umaayon sakaniya ang kapalaran.
(Present - Eva's pov)
Hindi ko alam kung tama ba ang desisiyon ko. Is it really necessary for them to
meet? Ibinaling ko ang sarili sa kabilang bahagi ng higaan at pilit ipinikit ang
mga mata. Iniisip ko pa lang ang reaksyon ni Fabio kapag nalaman niyang itinago ko
sakaniya ang katotohanan sa tunay niyang ama ay nagpapakaba na sa akin. I know he's
a smart boy, but still.
Normal pa din naman ang araw ko. Si Nana Selya ang naghatid kay Fabio sa school
dahil maaga din ang pasok ko sa opisina. Kailangan kong burnawi dahil matagal din
akong nawala. I don't know what how will I explain to Chad the reason why I was
gone and it's because of Franco. Panigurado ay magagalit yun.
'Good morning, Ma'am Eva! Namiss ka namin." Magiliw na bati ni Giselle dala ang
isang tasa ng kape. Nilapag niya iyon sa aking lamesa.
"Thanks, Giselle. Namiss ko din kayo. What did I missed for work?" tanong ko sabay
abot ng folder sa aking harapan.
"Mr. Cabellero took over the proposed merging. He dealt with the Montecillo
enterprise the whole time you're not around. Sa nakita ko naman po ay unti-unting
nagiging maayos ang lahat kasi di na kami nag-oovertime." Humagikgik ito.
Tumango-tango lamang ako at hinilot ang sentido.
"Nakakahiya... Halos siya na pala gurnawa lahat ng trabaho ko."
Nang mapag-isa sa opisina ay ginugol ko na lamang ang sarili sa pagtatrabaho.
Mamaya ko na lamang siguro kakausapin si Chad para magpasalamat at humingi ng
pasensya sa pagliban niya ng ilang araw. Gabundok na papel ang hinarap ko. May ilan
na kailangan ng pirma ko at pageksamina. Ganito pala kapag nawala ng matagal.
A beeped from my phone made me glanced at it. It was from Franco.
Franco:
What time is your out?
Kunot noo akong nagtipa.
Ako:
6:00 pm. Sa lobby ka na maghintay.
Ayaw kong may makakita sakaniya. Baka isipin pa nila na sobrang desperada akong
makipag-sanib sa kumpanya nila Franco kaya inaakit ko ito. Hanggang ngayon ay hindi
ko alam kung paano ko siya ipapakilala kay Fabio. Nilingon ko ang orasan at
nakitang alas singko na ng hapon. Nagtext ako kay Nicola at binilinan sa plano kong
mangyari, Gaya ng inaasahan ay gulat na gulat siya pero wala naman silang magagawa
dahil ito na ang napagdesisyunan 1<0.
Nicola:
Are you freaking serious? I am asking you one last time!
I sighed and typed.
Ako:
Yes.
Bago magdilim ay napagdesisyunan ko nang puntahan si Chad. Bago man lang umuwi ay
makapagpaalam ako sakaniya. I think it's really rude that I didn't advised him
about my absence. I need to apologize.
Kumatok muna ako bago pumasok sa opisina ni Chad. I didn't hear any response but I
can see the lights from inside is open. Kapag kasi wala siya sa 100b ay ugali
niyang patayin lahat ng naroon.
Pinihit ko ang doorknob at sumungaw muna nang kaunti. Nakita ko siyang abala at
nakatutok sakaniyang laptop. I knocked again ang this time I already got his
attention. He just lazily looked at me and then went back to his laptop. Suplado!
"Uhmm... Hi!" hindi man lang ako nilingon.
'E l-Jhm. I just want to say sorry for not contacting you these past days about my
absence... Hmm.. It's a family matter so. . . I don't want to drag you in it. And..
. Uhm... Thank you for taking over my absence." Nakayuko akong nagsasalita. Nang
nag-angat ako ng tingin ay hindi man lang ako biniyayaan ng tingin,
Bumuntong hininga ako. Siguro ay masama talaga ang 100b niya.
"Sige, mauuna na ako." Saad ko bago tumalikod.
I gently walked towards the doorway. Akmang hahawakan ko na ang doorknob nang
biglang may humaklit sa aking palapulsuan. Mabilis akong nahila ni Chad at halos
ilang pulgada na lang ang layo ko sakaniya. I can smell the mint scent coming from
his mouth. Ang kaniyang ilong ay halos maabot na din ang ilong ko.
I looked straight to his eyes and saw nothing but anger.
"Tell me the truth! Are you two getting back together?" mariin niyang tanong.
Mula sa palapulsuan ay lumipat ang pagkakahawak niya sa aking mga siko. Mas
mahigpit ito kaya napapikit ako sa sakit.
"Ch-chad ano ba?'pilit kong kinakalas ang aking sarili pero hindi ko magawa.
'EAnswer me!" sigaw niya.
"No! '2 sigaw ko pabalik.
"Liar! Pinaasa mo ako! ' nagulat ako sa sunod niyang ginawa. Sa lakas niya ay
nahila niya ako at nabalibag sa kaniyang lamesa. Hinawi niya ang laman noon at
pilit akong pinahiga.
"Chad! Anong ginagawa mo! piglas ko.
"Shut up! Ito ang nababagay sa mga babaeng tulad mol" pilit niyang hinahawi ang
ibabaw ng aking bestida.
"No! '2 mangiyak-ngiyak kong pakiusap.
He started kissing my neck while his other hand went down to my thighs.
"Tama na! Chad!" tears roll down my cheeks.
A flashback immediately visited my mind. Naalala ko kung paano ako pinilit
pagsamantalahan ni Enteng noon. I remembered how much I tried stopping him. Doon
ako mas lalong nanghina. No! No! Please!
Huminto ang paghalik sa akin ni Chad at nawala na siya sa ibabaw 1<0.
Nanlaki ang aking mata nang makita si Franco. Hinihingal siyang nakatayo sa tapat
ng nakahandusay na si Chad at salo ang duguang nguso.
g bastard!" sigaw ni Franco kay Chad.
Franco!" mabilis ko siyang dinaluhan.
"Anong ginawa sayo ng gago na to?' sigaw niya sabay hablot kay Chad at kinwelyuhan
ito.
Hinawakan ko ang kaniyang kamay para mapigilan siya. Nasa 100b pa din kami ng
opisina.
"T-tama n-na. Umuwi na tayo." Nanginginig kong sabi.
Nang sabihin ko iyon ay hindi agad kumilos si Franco. Tinaliman niya muna nang
tingin si Chad bago hinubad angjacket at pinasuot sa akin.
"We J re not yet done, dumbass.n Rinig kong banta ni Franco bago ako inakbayan at
inalalayan palabas.
Kitang-kita ang gulat sa mukha ng mga empleyado ng lumabas kami. Ang iniiwasan kong
machismis ay hindi na matutupad. Panigurado ay pag-uusapan na kami dahil sa
ganitong ayos naming dalawa. Gusto kong umalma pero nanghihina ako.
"What was that? Akala ko ba ay kaibigan mo yun?" galit na galit ang boses ni Franco
ng makapasok kami sa 100b ng sasakyan.
"Franco, pwede ba? Mamaya na natin ito

1 5/22
pag-usapan. Ayaw kong magmukhang tensed sa harap ng anak ko- anak natin kapag
pinakilala kita. It will surely affect him." Mahinahon kong sabi.
Masiyado na akong nanghihina sa mga nangyari. Narinig ko na lamang ang kaniyang
buntong hininga.
"But are you alright? Please tell me so I will feel at ease." Bakas ang sakit
sakaniyang boses.
Nilingon ko siya at biglang nagsisis. All I can see is pain in his eyes. Parang may
malaking batong dumagaan sa aking dibdib. Nagbadya ang pamumuo ng luha sa aking mga
mata kaya agad akong nag-iwas ng tingin.
ic y-yes. I-m o-okay." Halos pabulong kong sabi at binaling na lang ang sarili sa
may bintana.
Nang sabihin ko iyon ay minaubra na ni Franco ang sasakyan paalis. Buong byahe ay
tahimik lang kaming dalawa. Kung hindi pa niya binuksan ang stereo ay walang kahit
anong tunog ang maririni.
Nang makarating kami ng bahay ay hinagod ko ang aking darnit at sinuklay ang
nagulong buhok. This is it.
Humigop ako ng hangin at ibinuga agad iyon.
Nanlalamig na ang aking mga palad. Hindi ko alam kung anong kahihinatnan ng pag-
uusap na ito pero bahala na. "Fabio's probably inside his room playing. Hmm.. Baka
si Nicola at si Mommy ang nasa 100b." Saad ko sakaniya.
Turnango lamang siya at saka nagtungo sa back seat ng sasakyan at parang may
kinukuha. Paglabas niya ay may dala na siyang mga bulaklak. Dalawang mamahaling one
stem red rose at isang red rose na bouquet. May hawak din siya sa kabilang kamay na
kahon at paper bag. I bet the other is a wine. The other one? I have no idea.
Anong balak niya? Susuhulan niya ba ang pamilya ko? Muntik na akong umirap.
Titig na titig ako sakaniya habang papalapit. Nang makalapit siya sa akin ay
iniabot niya sa akin ang malaking lupon ng pulang rosas.
"For you." he flashed an appealing smile. Hindi maiwasang magdiwang ng mga paru-
paro ko sa tiyan.
Infareness. Hindi ko ito nakita sa sasakyan niya. Sabagay hindi naman ako turningin
sa likuran.
I swallowed hard as I gently accepted the flowers.
"Thank you.. . you don't have to do thisy Batid ko
ang pag-init ng aking pisngi pero hindi ko maiwasang titigan ang malalago at hitik
na mga rosas sa aking harapan. I unconsciously smiled.
"You liked it?" nag-angat ako ng tingin ng marinig ko ang magaspang na boses ni
Franco. Baka sang lambing roon.
Turnango lamang ako at tinalikuran na siya para makapasok na kami sa 100b.
Eval Kumalma ka! That was just flowers! Magiging marupok ka na naman ba?
Nang makarating sa tapat ng pinto ay pinindot ko na ang doorbell. Nagbukas naman
ito agad at nakita ko Sina Mommy at Nicola.
Malaki na ang tiyan ni Nicola. Nakangisi ito sa akin samantalang si Mommy ay
seryoso ang mukha.
"Pasok ka." Sambit ko.
"Good evening, Mrs. Zaragoza."ani Franco sabay abot ng one stem rose na hawak at
kahon ng wine.
Tinitigan muna ito ng aking ina bago tanggapin.
'E Thank you." tipid nitong sagot.
"And for you, Nicola. Congratulations on your pregnancy." Sambit nito at iniabot
din ang rosas.
Nakangisi pa din si Nicola ng tinanggap ang bulaklak. Kahit kailan talaga ang
babaeng ito! Hindi man lang mapigilan ang sarili kahit sa harap lang ni Mommy.
Nanigas naman ako sa aking kinatatayuan nang tumabi si Franco sa akin at naramdaman
ko ang maiinit niyang palad sa aking baywang.
Nakita ko kung paano dumapo ang mga mata nila Nicola roon. What is he planning to
do?
"Dun tayo." Turo ko sa sala.
Sabay-sabay kaming naglakad papunta sa living room.
"Nasaan si Fabio?" tanong ko bago umupo.
Sumunod naman si Franco at umupo sa aking tabi.
"Nasa kwarto niya. I told him not to go down until you went inside his room. Sana
lang ay hindi pa siya tulog pag-akyat niyo." Ani Nicola.
'E l-et's get straight to the point, Franco. Anong balak mo sa anak at apo kor
diretsang tanong ni Mommy.
"Me and Eva already talked about this, Madame. We will tell the truth to Fabio that
I am his father. At kung kay Eva naman, I am still firm with my decision to ask for
her hand. Hindi man ngayon, alam ko. Pero I will work for it." Nakuha niya pang
sumulyap sa akin bago nagbalik ng tingin sa aking Ina.
"Kung ganyan nga ang napagdesisyunan niyo, wala naman akong magagawa diyan.
Malalaki na kayo at buhay niyo yan basta hindi masasaktan ang anak at apo ko. I am
warning you, Franco." Seryosong sabi ni Mommy.
"You have my word." Franco said.
Napalunok na lamang ako. I have never seen my mom this serious ever. Sanay akong
masiyahin at maalalahanin lang siya.
'"Yun naman pala eh! You guys should take time.
Gusto mong pakasalan ang kapatid ko? Paghirapan mol Linawin mo! Kung ayaw niya ay
wag mong pipilitin." Mataray na dagdag ni Nicola.
I smiled at her. This bitch.
'E Mauna na kami sa kwarto ni Fabio. Baka makatulog na siya.'2 Ani ko sabay tayo.
"0wkay!" makahulugang sabi ni Nicola.
Hawak pa din ang bulaklak na bigay ni Franco ay inakyat namin ang grand staircase.
Hindi ako mapakali ng makarating sa tapat ng kwarto ni Fabio. Hinawakan ko na ang
doorknob pero hindi ko mapihit. Nagbuga ako ng hangin at hinarap si Franco.
"Huwag na kaya?" sambit ko sakaniya pero kinunutan niya na lamang ako ng noo. Hay!
Nang magkalakas ng 100b ay pinihit kona iyon ng tuluyan at sumungaw. I immediately
saw the image of my son playing at the carpet.
"Baby.. marahan kong tawag.
Mabilis itong nag-angat ng tingin at lumawak ang ngiti.
"Mommy!" sigaw niya sabay takbo at yakap sa aking mga hita. Hindi niya na napansin
na may kasama ako.
'E l'm with someone." Pilit kong binuhay ang tono ng boses ko.
Nag-angat siya ng tingin at kita ko ang pagkagulat.
"Tito Franco?" tanong niya.
"Hello there, Big boy." Yumuko si Franco at lumebel kay Fabio.
Nag-palit ang tingin niya sa akin at kay Franco.
"Baby, remember when I told you that your daddy is just far away from us. Pero
babalik din?" dahan-dahan namang tumango si Fabio.
"Bumalik na siya." Nakangiti kong sabi.
"Really, mommy? Bumalik na ang daddy ko?" gulat na gulat niyang sabi.
"l am your daddy. Burnalik ako." Ani Franco. Turningin muna sa akin si Fabio.
E He's telling the truth baby, Go on and hug your daddyy Nabasag ang aking boses
sa huling mga salitang aking sinabi.
'E D-daddy.. ." rinig kong bulong ni Fabio.
Marahan siyang hinila ni Franco ay niyapos. Tuloy-tuloy ang pagdaloy ng aking mga
luha. Noong iniisip ko pa lamang ang eksenang ito ay sumasakit na ang aking puso.
Ngayong nakikita ko na sa aking harapan ay iba pa din pala.
'E yes, I'm your dad. I am... I am.." ani Franco sabay singhot.

Chapter 47
Ripped
(5 years ago - New York)
"Iyan ba ang pinagmamalaki mo, Nico?" patuyang tanong ni Margarita.
Nakakalat ang mga larawan sa lapag ng lamesa ni Franco. Larawan ni Eva kasama ang
iba't-ibang lalake kabilang na ang kaniyang kapatid.
Nakakuyom na ang kaniyang palad dahil sa labis na galit. Ang isang larawan roon ay
magkayakap si Juancho at Eva.
Ang sumunod ay ang ilang larawan na kasama nito si Basty. Wala namang malisya iyon
at nagkataon lang pero dahil nagawan ng photographer na angguluhan ay mukhang may
ibang mensahe iyon.
Lahat ng iyon ay nakakalat sa lamesa. Ang isang hawak ni Franco ay nailamukos niya
na.
Pasimple ang ngisi ni Margarita habang tinatanaw ang galit na ekspresyon ni Franco.
Ganyan nga. Ganyan
nga ang gusto nya. Ang magalit si Franco.
"Where did you get these?' mariing tanong ni Franco.
Ngumisi nang malapad si Margarita at dinampot ang picture frame sa ibabaw ng lamesa
ni Franco. It was a candid shot of him and Eva.
'E You seem so sweet here, huh? It looks pure.. .
real. .. and genuine?' humalakhak ito at ibinalik ang frame sa ibabaw ng lamesa.
Pinagkrus niya ang kaniyang braso at turningin pababa kay Franco. Si Franco naman
ay magkasalubong ang kilay na nakatingala sakaniya.
'E l got curious... So. . . I hired a man to follow him-
"Who the f* *k told you to do that!?" galit na sabi ni Franco.
Margarita raised her both hands as if she surrenders.
"My bad! Sorry! Pero hindi ba worth it naman?" nakangisi niyang tanong.
'At least now we knew already kung ano talaga siya.. . Kung paano siya kapag wala
ka. . . Kung hindi ko ito ginawa.. . Paano ka?' mapang-asar nitong tanong.
'Franco, nagpapakapagod ka rito pero ang babaeng kinahuhumalingan mo ay
nagpapakasasa sa piling ng iba't-ibang lalake. Even Juancho? Sarili mong kapatid?
Come on! Seriously?"
Umupo na si Margarita sa upuan katapat ng lamesa ni Franco.
E l am 2 weeks pregnant Franco. Me and a guy had a one night stand.. . You know
that jerk Maximus right? He's your friend. I got pregnant and I am currently hiding
from him! I can't let a stranger took over my baby! That's why I need you.. ." she
said seductively.
"Magpapanggap ka lang saglit habang nagbubuntis ako at makapanganak. For my
parents... para hindi naman sila madisappoint. Kapag okay na at CEO ka na. Tsaka ko
sasabihin, hindi naman na sila siguro magagalit kapag nanganak na ako." Nakangisi
nitong sabi.
"So. . . Are you in?' taas kilay niya pang dagdag.
Galit na galit si Franco ngayon.
Wala siyang ibang maramdaman kundi pagkamuhi
kay Eva. Hindi siya makapaniwala na magagawa niya ito. And f* *k! Even his brother
has the guts to do this to him!
Lumipad ang tingin niya sa mga larawang nakakalat sa lamesa. Mas lalong nag-alab
ang galit sakaniyang dibidb. Nag-angat siya ng tingin ka Margarita.
'E l-et's do it then." Franco said bitterly.
Margarita smiled full of amusement.
Dumating ang araw ng conference at gaya ng napag-usapan ay magpapakilala silang
magkasintahan. They even got televised kung saan gumuho ang mundo ni Eva nang
mapanood niya iyon.
Sa buong pagbubuntis ni Margarita ay naroon si Franco sakaniya n asana iginugol
niya kasama ang tunay na nangangailan noon. Si Eva na kasalukyan ding nagdadalang
tao.
Paminsan pa ay sa condo ni Franco tumutuloy si Margarita para magtago sakaniyang
mga magulang pero magkahiwalay sila ng kwarto.
One night she went inside Francðs room. Sinamantala niya habang natutulog ito nang
mahimbing.
She sat on the bed side and bend forward reaching Franco's face. Isang buwan pa
lamang siyang buntis kaya naman nakakaakit pa din siyang tignan habang suot ang
pulang lingerie na halos kita na ang kaniyang kaluluwa.
She caressed Franco's face and started licking his lips even when he 2s asleep.
Doon na nagising si Franco. Nanlaki ang kaniyang mata at mahina pero may pwersa
niyang itinulak palayo si Margarita.
"Franco, come on! Just one-" akmang hahablutin niya ang leeg ni Franco muli pero
hinawakan siya sa palapulsuan para pigilan.
"Stop.'ï Mariing sabi ni Franco, Sabay lumihis ng direksyon para turnayo sa kama.
"Come on! It's just a sex! Don't tell me mahal mo pa din yung babaeng yon? At loyal
ka pa din sakaniya kahit ginagago ka na sa pinas?" iritang sabi ni Margarita.
Franco slightly cracked his neck out of irritation he controlled his self.
Kailangan niyang alalahanin na buntis si Margarita.
Leave!'
"But-
"l said leave bago ko pa makalimutang buntis ka!
sigaw nito.
Tinaliman lamang siya ng tingin ni Margarita at saka padarag na turnayo saka
nagtungo na palabas.
Napabuntong hininga na lamang si Franco at saka lumabas sa veranda ng kaniyang
kwarto. Sinalubong siya ng malamig na hangin. Nilingon niya ang bote ng brandy sa
lamesa at saka nilapitan. Nagsalin siya roon at nilagok ng walang hinto.
"Why, Eva? Why!" pagalit niyang sigaw at saka ibinagsak sa sahig ang basong hawak.
Nagkalat ang pirasong bubog sa sahig at ilang likido gawa ng alak.
Sa buong pagbubuntis ni Margarita ay nasaksihan niya ito. Hanggang sa manganak na
at makapag-aral ay naroon si Franco. Hindi din maiwasan dahil magkasama sila sa
isang bubong. Ang usapang hanggang panganganak lang ang pagpapanggap nila ay
nadugtungan hanggat makauwi sila sa Pilipinas.
Nakalakhan na din ng anak ni Margarita kasama si Franco at inakalang tatay niya ito
pero sinabi nila agad na hindi. Though Margarita secretly hoped that Franco
will grew feeling towards her.
(Present - Eva's pov)
"lkaw po and daddy ko?" marahang tanong ni Fabio.
"Y-yes.. . sambit ni Franco sabay singhot muli.
Humiwalay si Fabio sa pagkakayakap at ngumiti ng malapad.
"Thank you for coming back, Daddy." Parang may malambot na palad ang humaplos sa
aking puso ng marinig ko iyon.
I didn't expect this would happened. This is way better than what I've expected. At
least kung hindi man kami magkaayos dalawa ay ayos na sila ng anak ko. Kampante na
ako roon.
After that scene, I gave them some privacy to catch up. Nakangiti kong dahan-dahan
na isinara ang pinto at napagdesisyunan na maghilamos na ng katawan.
I grabbed the most comfortable sleep wear that I have in my closet. It was an
oversize white shirt and a short shorts inside. I went inside my bathroom and
filled the bath tub with warm water. Slowly I removed all my clothes and let myself
sink under the water.
I closed my eyes as I felt the warmth and relaxation in my senses. Ganito pala ang
pakiramdam kapag kahit papano ay urnaayon ang mga pangyayari. I am happy that
finally Fabio and Franco met. Wala na akong itatago pa sakaniya.
I remembered how Franco brought up the issue of marriage about us. I am not sure if
I am willing to open my heart to him again. I don't think I can accept him this
time.
Masiyado nang masakit. If I accept him again, I'll ruined myself that I tried so
hard to rebuild all through the years.
Marahan akong humiga sa bath tub para ilubog ang aking sarili. The water covered my
whole body including my face. Hinayaan kong kainin ako ng tubig at lumutang. When I
can take it anymore I immediately sit down and gasped for air. I brushed my wet
hair and decided to dry myself up and prepare to sleep. Kailangan ko na din silipin
yung dalawa dahil oras na ng pagtulog ni Fabio.
After wearing my clothes I blow dried my hair and comb it before going back to
Fabio's room.
When I opened the door, my heart almost jump when I saw Franco outside almost
knocking. My eyes widened upon seeing him. Walang kahiya-hiya niya ding pinasadahan
ako mula ulo hanggang paa.
"Franco? Si Fabio?' tanong ko sabay sungaw sa katabing pinto.
'E He fell asleep already. Pinalitan ko na siya ng damit. I asked his milk from
your maids too." Tumango naman ako. Infareness wala na pala akong gagawin.
"And why are you still here? Pwede ka ng umuwi. Burnalik ka na lang bukas:
Natagilan siya at bumuntong hininga.
'E Can... I sleep here?" nanlaki ang aking mata at hindi maitago ang gulat.
'l just wanted to make sure that you won't have nightmares anymore. You know,
after what happened earlier. I am still f g worried." Mariin niyang sabi.
Bumigat ang aking dibdib sa narinig. Naaalala niya pa pala kung paano ako
bangungutin gabi-gabi dahil sa traumang inabot ko kay Tiyo Enteng. At ngayon
nababahala siya na bangungutin ako ulit dahil sa ginawa ni Chad.
"Oh that... sumandal ako sa bukana ng aking pinto.
"Ayos na ako, Franco. As you see, I seldom have nightmares anymore. Paminsan ay
umiinom ako ng ilang gamot to calm my nerves pero bihra lang talaga. So wala ka na
dapat ikaalala.'
Turnahimik lang ito at niluwagan ang necktie na suot.
2
"If that's the case.. .' hinawi niya ako at pilit ipinasok ang sarili sa 100b ng
aking kwarto.
'Æ Hey!" mahinang alma ko.
"Just let me stay for a while till you fall asleep. Pagtapos nun ay uuwi na ako."
Kitang-kita ko ang pagiging desidido sakaniyang mukha.
Sa itsura niya ay hindi talaga ito papatinag. At isa pa, paano ko siya mapapalabas
sa kwarto ko.
Tinignan ko ang orasan at nakitang alas onse na pala ng gabi. Kaya pala habang
nililibot niya ang paningin sa aking kwarto ay panay hikab na din ito.
Hindi naman kami pwedeng magtabi. Syempre ayaw ko noh!
Inobserbahan ko siya ng lumapit siya sa katapat lang ng kama ko.
'E l will just rest here don't worry.. sambit niya at prenteng umupo sa sofa 1<0.
Isa-isa niya nang hinagis ang sapatos sa gilid. Hinubad na din ang coat at binuksan
ang unang tatlong butones ng kaniyang polo.
Napailing na lang ako. The ever persuasive Franco is still the same. Hindi talaga
siya mapipigilan kapag gusto niya ang isang bagay.
Nagtungo na ako sa aking kama at marahang humiga. Binalot ko ang sarili ko ng kumot
habang pasimpleng sinilip si Franco na pilit pinagkakasya ang sarili sa sofa. Sa
laki niyang yan ay hindi talaga sapat. Napangiti ako. Bahala ka diyan!
Humiga ito at idinantay ang mga braso sakaniyang noo bilang pantakip sa liwanag
mula sa labas. The city lights is reflecting its brightness from the outside.
Tinitigan ko siya hanggang sa makatulog na ako.
Somehow, I felt at ease.
Naalimpungatan na lamang ako ng may humaplos sa aking ulo. Pilit kong idinilat ang
aking mata pero masiyado nang madilim para makita ko pa ang imahe.
Slowly, it came near me and planted a kiss on me. But because I am so much sleepy.
Nakatulugan ko iyon ulit. But before drifting myself to sleep. I heard a voice
saying. ..
have love you since day one. Nothing has change.
Sweet sleep, my lady."
Kinaumagahan ay nagising ako mula sa araw na nagmumula sa labas. Unti-unti kong
minulat ang aking mata at humikab. Nag-inat ako at urnupo. I looked at my wall
clock. It's 9:00 in the morning. I was about to wear my slippers when I remembered
a voice from last night.
E l have love you since day one. Nothing has change. Sweet sleep, my lady." A
husky voice said.
Kumunot ang aking noo. Hindi ako pwedeng magkamali. Boses iyon ni Franco. Was it
just a dream? Napailing na lamang ako.
"Good morning, Mommy Eva!" patuyang bati ni Nicola habang nilalantakan ang pancake
na puno ng maple syrup.
Inirapan ko lamang siya sabay hinalikan si Mommy sa pisnge kasunod si Fabio.
"Seriously, Nicola? Bawal dapat ang masyadong matamis sayo. Lalaki ka lalo!" saway
ko.
"Shut up!" inis niyang sabi at sinubo ang malaking piraso ng pancake.
"Nga pala, it has been 2 months but I haven't seen your husband. Don't tell me
tinakbuhan ka na rin?' pang-asar ko.
'E Hindi nohl Calvin's about to go home next week.
May kasama na ako magpacheck she proudly said.
"Okay!" pagsuko ko bago sumimsim ng gatas.
"Mommy! Daddy promised that he will send me to school today!" halos mabuga ko ang
gatas sa aking bibig. Nilunok ko muna ito bago nagsalita.
"Really? Hm.. . He's a busy man sometimes so.
alinlangan kong paliwanag.
'E l'm sure he'll fetch you, Baby! Wag ka mag-alala!' sulsol pa ni Nicola. Halos
batuhin ko siya ng toast na hawak ko.
"I'm glad things almost turning well." Natigilan ako sa kumento ng aking ina.
"Me too, mom:" Sambit ko sabay sulyap sa anak kong maganang kumakain.
Hindi ko din inaasahan. Pero ang sarap sa pakiramdam na kahit papano. May parte sa
buhay ni Fabio na naidugtong ko.
Maya pa ay inasikaso na ni Nana Selya si Fabio habang ako ay nagbihis na din para
pumasok sa opisina.
I am currently putting on lipstick when consecutive loud knocks attacked my door.
"Mommy! Mommy!" rinig ko ang pagsigaw ni Fabio mula sa labas kaya mabilis ko siyang
pinagbuksan.
"What happened?" Natataranta kong tanong.
"Daddy's down stairs! Come on!" excited niyang sabi.
What? Ang aga niya namanl
Sinuot ko agad ang aking stilettos at nagmadalu na ngang burnaba. Naabutan ko sa
sala Sina Nicola at Mommy katapat si Franco na kandong si Fabio.
Nakakailang kung paano ako pinasadahan ng tingin ni Franco mula ulo hanggang paa.
"Why are you dressed like that?" baritono niyang tanong. Lahat kami ay nakatingin
na sakaniya dahil sa agaw eksena niyang pagsalita.
"l am going to work?" sarkastiko kong sabi.
"Papasok ka kahit ganun na nga ang nangyari kahapon?" bahagyang tumaas ang boses
niya.
Tinignan ko si Fabio na nilalaro ang mustang niyang laruan.
"Oh! That... Chad sent his resignation letter last night." sambit ni Nicola.
"What? Why did you let him? May kasalanan din ako sa nangyari. I gave him false
hopes kaya umasa siya. Nasaktan ko siya-"
"Kahit ano pang dahilan yun, Eva kasalanan niya na yun. Alam niyang may nag-
mamayari na sayo pero umasa pa siya." nanlaki ang aking mata.
"Don't talk that way in front of Fabio!" saway ko.
"Then change your clothes or else I'll tell more and ripped that off!" napasapo na
lamang ako sa aking noo.
"000ps." natatawang kumento ni Nicola.
Mukhang mali ata ang desisyon ko ah?
Readers also enjoyed:
The Billionaire's Exclusive...
0 128K Read

Chapter 48
"Bye, Mommy! Bye, Daddy!" hinalikan kami ni Fabio sa aming pisngi at saka masiglang
tumakbo papasok sakaniyang paaralan, Nang mawala siya sa aming paningin ay mabilis
kong hinarap si Franco at tinaliman ko siya ng tingin.
Akala niya siguro ay nakalimutan ko na ang ginawa niya!
"What?" nagtataka niyang tanong.
'C That was the last time, Franco! Huwag mo na akong pagsasalitaan nang ganoon sa
harap ng anak ko: Seryoso kong sabi bago siya tinalikuran tungo sakaniyang
sasakyan.
"Anong masama sa sinasabi kor umikot ang aking mata dahil sa naramdaman kong
mabilis niyang pagsunod sa aking likod.
"You talking things like that in front of my son is not good for me! Gusto ko
siyang turuan ng tamang pagtrato at pakikitungo sa babae tapos ay pakikitaan mo
siya ng pagiging marahas?" I was about to open the car door when he grabbed my hand
and made me faced him. "How can I stop myself to say those things when I see you
every damn time wearing those clothes huh? Paano kung gusto ko siyang turuan maging
makasarili pagdating sa taong mahal niya?" magaspang niyang sabi.
I can't help not to look on his flaming eyes directly looking at me. It's like it
has a spell that will make me follow whatever he say. Mabilis kong hinawi ang
kaniyang kamay na nakahawak sakin.
"Tigilan mo si Fabio! Ayaw ko siyang matulad sayo! Pasalamat ka nga at pumayag pa
akong makalapit ka sa amin! Kung ayaw mong bawiin ko lahat ay huwag mo akong
panghimasukan sa buhay ko. I lived like this and I will stay like this dahil ito na
ako mula nang iniwan mo!' sa galit ko ay nagbago na ang isip kong sumakay sa kotse
niya.
Binuksan ko ang pintuan ng kaniyang kotse at kinuha ang aking sling bag sa 100b.
"Saan ka pupunta? Ihahatid kita 'diba?' bakas ang iritasyon sakaniyang boses pero
mas naiirita ako sakaniya!
"Sige subukan mong sundan ako! Subukan mo!
inis kong sigaw habang mabilis na naglalakad palayo sakaniya.
Mabilis kong pinara ang papalapit na taxi at saka sumakay roon. Nilingon ko ang
kinalalagian ng sasakyan ni Franco at naroon pa rin ito nakatigil. Mabuti naman,
akala ko ay wala na talaga siyang kinatatakutan.
Nang makarating ako sa office ay padarag kong inilapag sa aking lamesa ang bag ko
bago umupo. Naitakip ko na lamang ang aking mga mata sa aking mukha at saka nag-
isip.
As much as I wanted to stay away from him it is so impossible right now. Ngayon pa
ban a sobrang palagay na ang 100b sakaniya ni Fabio?
Biglang nagbukas ang aking pinto at sumungaw roon si Giselle.
"Come in." mabilis niya namang nailuwa ang sarili roon at marahang naglakad tungo
sa akin. Pansin ko na ang kahon na hawak niya.
"Good morning, Miss Eva." Ani niya at saka inilapag ang kahon sa ibabaw ng aking
mesa.
"Heto po pala ang hard copies ng endorsements ni Mr. Caballero. Ang ibang soft
copies po ay nasend niya na raw via email." Natigilan ako sakaniyang mga sinabi.
I sighed as I almost forgot that he already sent his resignation letter. Should I
talk to him? I think I should.
"Kailan raw ba ang last day niya? Is that immediate?"
"As far as I know, Marn. Yes. I think he's not gonna be here tomorrow already!'
Napabalikwas ako sa aking upuan.
"What? That immediate?" nagtatakang turnango si Giselle.
Dali-dali akong naglakad palabas ng aking opisina. Hindi ko naman inaasahan na
ganun kabilis naman siya aalis. liwan niya sakin agad lahat? At saka naiintindihan
ko naman kung bakit niya nagawa yun. May kasalanan naman ako ron.
Hindi na ako kumatok at diretsong binuksan na ang kaniyang pinto. Naabutan ko
siyang nag-aayos ng kaniyang suitcase. Lumalagapak ang aking takong sa bawat
hakbang palapit sakaniya.
"Chad!" inis kong tawag ngunit tamad niya lamang akong binalingan.
"Hey.. . I already sent you my endorsement. If you
have question you may email me-'
"Bakit naman biglaan?" pagputol ko sakaniya.
Itinigil niya ang kaniyang ginagawa at saka ako hinarap. Inabot niya ang aking
dalawang kamay at hinawakan.
am so sorry for what I've done. That was out of frustration and anger." Tinignan
niya ako ng diretso sa mata habang sinasabi ang mga iyon
accept your apology. May kasalanan rin ako dahil hindi ko nilinaw sayo lahat.. .
Pinaasa kita." Umiling siya at saka hinawakan ako sa magkabilang balikat.
"Remember when I was so angry to you the first time I saw you? I am very rude and
heartless because the moment you enter my office I knew, that you're gonna make me
fall real hard. And I did." He smiled sad ly.
"Umasa ako.. . Hindi mo ako pinaasa.. . Kagustuhan ko lahat. At ngayon, tanggap ko
na. No one can ever replace him in your heart." Dagdag pa niya.
"Hindi iyan totoo-"
"Shhh.. . Open you heart, Eva. Malay mo hindi na
siya ang lalakeng nanakit sayo noon." Napalunok ako sakaniyang sinabi at hindi na
nakasagot.
He pulled me and gave me a tight hug.
will pursue my career in Vegas. Don't worry about me.. . Malay mo amerikana pala
ang para sakin? 'J natawa kaming dalawa.
'E l'm gonna miss you, Eva."
"Mamimiss din kita.n Sambit ko.
Nakakalungkot at nakakatuwa dahil kailangan pang umalis ni Chad. He could have been
stayed and we can just be friends. Pero kung hindi iyon magiging madali para
sakaniya ay nirerespeto ko ang desisyon niya. Gayon pa man ay hindi ko siya
makakalimutan.
I massaged my neck as I absorbed all of the things that Chad left me. It's a lot!
Napakarami niyang ginagawa at hindi ko lubos maisip na kaya niyang gawin yun nang
mag-isal Ni wala pa ako sa kalahati!
My phone vibrated while I am busy typing in my laptop. I grabbed it and swipe for
answer without looking.
i'Yes, Hello?"
"Hi." I froze as I tried to recall who's the owner of this voice.
"Who's this?"
"It's Margarita." I knew it.
'EAnong kailangan mo?"
"Can we meet? I'm here at Café Royale near your building. Dito kita aantayin."
Pinal niyang sambit at saka ibinaba ang telepono.
Hindi man lang ako nakaalma at talagang siya na ang nagdesisyon.
Napabuntong hininga na lamang ako. It's 6:00 pm in the evening. Hindi naman niya
siguro ako pagaaksayahan ng panahon kung hindi mahalaga. Kinuha ko na ang aking bag
at saka napagdesisyunang pumunta.
My phone beeped and I saw a text from Franco.
Franco:
What time should I fetch you?
Mabilis akong nagtipa ng sagot.
Ako:
May importante akong pupuntahan. Mauna ka na sa bahay at samahan mo si Fabio.
Dumaan muna ako sa opisina nina Giselle para ibilin ang mga bagay na natapos ko na
at ang hindi pa. IJuwi na din sila ng alas-syete kaya naman sabi ko ay mauuna na
ako at sila na ang bahala.
I don't know why my heart keeps on hammering when I'm almost near the café. Maybe
because I'm about to see her. The girl who destroyed everything. The girl who
interfered.
"Reservation for how many, ma'am?' bungad ng receptionist.
"I'm with someone. Margarita Clark?' ani 1<0.
"Oh! This way ma'am... She's been here about 45 mins already." Magiliw niyang
kwento.
I smiled awkwardly. Ganun katagal niya na akong hinihintay? Seems really urgent
huh.
The receptionist lead the way to the table near the window. There are few people
here in the restaurant. Halatang ekslusibo lamang ito sa mga mayayaman.
From afar, I already saw Margarita because of her attention seeking look. She looks
like a Victoria secret model thatS why people here always try to glanced at her
from time to time. Hindi ko sila masisisi. Ang dugong bughaw sakaniyang itsura ay
kitang-kita. She's wearing a silver tube dress exposing her collar bones. Medyo
tanned pa siya ngayon pero mas lalong bumagay sakaniya. Kumikinang siya sa suot na
brilyantes at alahas.
"Hi, Take a seat." Ani niya sakin bago surnimsim sakaniyang kopita.
"Please give her a wine too."utos niya sa waiter. Mabilis naman siyang sinunod
nito.
Sinundan ko ng tingin ang waiter mula sa pagkuha niya ng wine sa ice bucket
hanggang sa pagsalin niya sa baso sa aking tabi.
"Anong gusto mong pag-usapan?" diretsa kong tanong.
"Where is he? Nasa bahay niyo?' mas diretsa niyang
tanong.
"Yes. He's with my son. Our son." Bitch!
Nakita ko ang pagkibot ng kaniyang kilay sa aking sinabi. Am I triggering you now
huh Margarita?
Ngumisi siya bago ibinaba ang kaniyang kopita.
"Hmm.. . I see.. . Maybe you're so much happy right now that he's back. Finally,
after a long wait.. . you can now grab him on his neck and make him marry you:
bakas ang panunuya sakaniyang boses.
Nanunyo ang aking lalamunan. I badly wanted to talk back but seems all the words
left me. She looked directly in my eyes.
'Eva... Do you know where he goes the moment he went away from you? Do you know
who's with him every night giving him pleasures and moans? Making him happy, in
bed... Kahit noon pa habang nasa New York kami.. . nakakaakit niya pang dagdag.
Burnigat ang aking bawat paghinga. This bitch really knows how to piss me off.
"Anong gusto mong iparating?' pilit kong ikinubli ang pagpiyok at ambang pag-iyak
sa aking boses. "What I wanted to say is.. . It's me who's with me all throughout.
Kung alam ko lang na babalik siya sayo ay sana hindi ko na hinayaan pang magkrus
ang landas niyo."
'Edi siya ang pigilan mo! Siya itong lapit nang lapit sakin! '2 mariin kong sabi,
"Kasi nga may anak siya sayo. Kasi kailangan ka niya. You know a man has their
needs to right? Gusto niya lang tumikim ng ibang putahe at ikaw naman handa kang
isuko sakaniya lahat hindi ba?' panghamon niya.
"Come on, Eva. Kung talagang ayaw mo ay itataboy mo siya. Kung talang para sa bata
lang, ang bata ang dalhin mo sakaniya. Hindi yung siya pa ang pupunta sayo. Makati
ka din eh!" nahampas ko ang mesa sa galit.
Umalog ang kubyertos na nakalatag roon.
Sumulyap din ang ilang bisita na naghahapunan.
"Watch your mouth, Margarita.
"Oh.. . Am I hitting somewhere below the belt? Cause it's true right? Come to think
of it. His parents already know what kind of girl you are. A previous pole dancer
who entertains men for money right? Sabihin na nating noon yun. But still, right?
Hindi ba at maapektuhan rin ang anak mo dun? Tingin mo ba matatanggap siya bilang
apo? Poor, Fabio." Taas noo siyang turnayo at niyuko ako.
"Think wisely, Eva. He can break you before and he can do it again this time.
Nakaya mo at ng anak mo ang ilang taon na wala siya what's the difference now?"
ngumisi niya bago ako iniwan sa lamesa.
My body is shaking because of anger. Tears started falling from my eyes. I can no
longer take it. No matter how much I try to deny that they can't affect anything in
my life anymore, It's very clear that they can.
Totoo naman lahat ng sinabi niya. Kung nakaya akong saktan ni Franco noon ay anong
kaibahan ngayon? Patuloy ang paglandas ng luha sa aking mga mata.
Nang mahimasmasan ay inayos at kinalma ko muna ang aking sarili. Sinilip ko ang
aking cellphone at nakita ang mensahe at tawag mula kay Franco. I bet he's worried.
Is he really is?
Lumabas ako ng restaurant na parang walang nangyari. Pumara ng taxi at nagpahatid
sa bahay. Ayaw ko sanang umuwi pero san ako pupunta? Kinuha ko ang susi sa aking
bag at saka maingat na binuksan ang pinto.
Madilim na ang sala pero may ilaw pa sa kusina. Doon ako nagtungo.
"Manang, nasaan sila?' tanong ko habang siya ay nagpupunas ng kitchen counter.
"Ay ma'am! Nariyan na po pala kayo... Nasa kwarto po ni Fabio. Naku PO, napagod po
siguro kakalaro iyong si Sir Franco. Paano ba naman, binilyan niya ng malaking
kotse at race track tapos ay sinet-up nila sa kwarto niya. Dinalhan na po namin
sila ng pagkain roon dahil halos ayaw paawat ni Fabio sa paglalaro." Matamlay akong
ngumiti.
"Ganun ba? Si Fabio talaga.. sabi ko na lang.
"Teka po at ipagiinit ko kayo ng ulam-
"No need. Busog pa po ako." Pagsisinungaling ko at saka tumalikod na para umakyat.
I removed my heels and just held them. I chose myself to be on barefoot so it won't
wake them up if ever they're asleep.
Pinihit ko ang pintuan ng kwarto ni Fabio at saka sumungaw roon. Lampshade na
lamang ang nagsisilbing ilaw. Marahan akong naglakad papasok sa 100b at nakita ko
kung gaano kakalat iyon. Nasa lapag lahat ang laruan ni Fabio. Ang race track ay
nakalatag sa sahig at ang pulang kotseng malaki ay naroon din.
He bought all of this?
Nasa kama na si Fabio pero napanganga ako nang makitang nasa sahig si Franco at
doon natutulog. May nakapatong pang kotse sakaniyang dibidb. Nakasuot lamang siya
ng itim na shirt at faded jeans. Nakalihis pa ito ng kaunti kaya nakikita ko ang
ibabang bahagi ng kaniyang tiyan.
Lumapit ako sakaniya at saka urnupo sakaniyang tabi.
Franco.. ' bulong ko kasabay ng bahagyang pagyugyog sakaniyang kamay.
Kumibot ito at unti-unting minulat ang isang mata.
"Hmmm.. ungot niya.
Nang makitang ako pala iyon ay marahan siyang umupo. Kinusot niya pa ang kaniyang
mata at hinagod ng kamay ang buhok.
"What time is it?" he said on a sleepy voice.
'E lt's 10:00 pm." Mahina kong sabi.
Tumuwid siya ng upo at saka marahan akong hinaplos sa siko. Hinuhuli niya ang mga
tingin ko ngunit mas minabuti ko na lamang urniwas sakaniyang mga mata, Tinitigan
ko ang mabalahibo niyang kamay na humahaplos sa aking siko.
'Have you eaten?" marahan akong turnango.
"Liar.. malambing niyang sabi.
Hindi na ako nakapagsalita. His voice.
His words are getting into my chest. Bumibigat ang aking paghinga.
"Marry me.. .

"Franco-"
need you back, My lady.. You are mine to begin with." Ani niya at saka ako hinila
at pinagdikit ang noo namin.
"Please... No more lies this time... Only you and
me..." his voice pleading and sad.
My tears started to fall.
I remembered all of the things that Margarita said.
"Please, baby..." his voice broke.
Umiling-ilingako.
"I'm sorry... I can't." sambit ko at mabilis na tumakbo palabas.
Patawarin mo ako, Franco. Mahal kita pero ayaw ko na masaktan ulit.

Chapter 49
Surrender
Hindi ako nakatulog ng gabing iyon. Alam ko sa sarili ko na unti-unti nang
natitibag ang prinsipyong pilit kong itinayo. Pero natatakot ako..
Somehow, at the back of my mind I also wanted to give him a chance. Hindi ko na
alam. This feeling is making things complicated.
I woke up next day as if nothing happened confusing last night. I still managed to
fixed my hair, put on make-up and wore my corporate attire. Pagbaba ko sa sala ay
inaasahan ko na naroon si Franco para sunduin si Fabio at ihatid sa school.
Kahit na alam kong darating siya ay kapag nagtatama ang aming paningin ay
kinikilabutan ako.
Naabutan ko siyang nakikipag-usap kay Mommy and Nicola. Nagtatawanan pa sila na
akala mo ay wala kaming naging problema noon.
I can't hide the truth. I am still in love him.
'E Oh! There she is!" nakangising sabi ni Nicola.
"Mommy!" segunda naman ni Fabio. Nakasuot na siya ng kaniyang school uniform.
Hinalikan ko sa pisngi si Mommy, Nicola at Fabio nang makalapit ako sakanila.
"Oh si Daddy walang kiss?" tinaliman ko ng tingin si Nicola.
Sobrang laki na ng tiyan niya. Kung hindi lang siya buntis ay baka ano na ang
ginawa ko sa babaeng ito.
'E Let's go?" Franco manly smiled at me. Tipid lang itong ngumiti pero ang mata
niya ay nangungusap.
His usual coat and tie suits him so damn right.
Bakit napaka-unfair ng mundo at halos lahat ay ibinigay sakaniya?
Looks, money and wit.
Wala nang hahanapin pa.
Ano, Eva? Aayaw ka pa?
Kinuha niya ang bag ni Fabio at isinukbit sa balikat niya. Hinawakan niya ang kamay
ni Fabio upang akayin palabas.
"Alis na po kami." Paalam ko kina Nicola.
"Bye!" inirapan ko ang kapatid kong pang-asar.
Bahagya nang nakakalayo sila sa akin. I watched them both as they hold each other
hands. I smiled.
Huminto si Franco at nilingon ako. He waited for me to stand beside him.
Nagulat ako nang inabot niya ang aking kamay at hinawakan din ito. Bahagya akong
natigilan at nilingon siya.
missed this." He said and then he intertwined our fingers.
Parang may mga nagkakarera sa aking dibdib nang gawin niya iyon. I am lost for
words. I missed this too...
being held by him.
"Let's go." Sambit niya at hinigpitan nang kaunti ang aking kamay na tila
makakawala ako kahit ano mang oras.
Kahit na magkahawak kami ay nauuna pa din siya. Panaka-naka ang pagsulyap ko sa
malapad at mabuhok niyang kamay na nakabalot sa kamay 1<0.
Somehow, I felt secured.
Pagkasakay sa kotse ay tahimik lang ako buong byahe. Si Fabio lang ang madaldal at
panay kwento sa ama niya.
"Sino magsusundo sakin, Mommy?" Fabio asked.
"Lola wants to fetch you. He'll buy you a new toy daw. You want that?" sambit ko.
"Yes!" masaya niyang sagot.
Tumakbo na si Fabio papasok ng kaniyang eskwelahan. I smiled. Don't grow up too
fast baby please?
i' Thank you for raising our son like this, Eva."
Nagulat ako sa biglang pagsasalita ni Franco. Nasa aking likuran na pala siya.
Hindi ko alam ang aking sasabihin kaya ngumiti na lamang ako.
Tumalikod na kami para magtungo sa sasakyan ni Franco ngunit natigilan kaming
dalawa nang biglang may nagbukas sa sasakyang katabi namin.
Niluwa nito ang di katandaang babae. Wari ko ay nasa late 50's pa lamang ito.
Pamilyar ang kaniyang itsura. Saan ko nga ba siya nakita?
Naramdaman ko ang paglapat ng kamay ni Franco sa aking balikat.
"Ma." Nanlaki ang aking mata.
00 nga! Kaya pala pamilyar siya! Sobrang tagal na nang huli ko siyang makita!
"Good morning PO." Mahina kong sabi.
Ni hindi man lang sumilay ang ngiti sakaniyang mga labi. Maging sulyap ay wala din
siyang ibinigay sa akin. Nanatili lang ang matalim niyang tingin kay Franco.
'c so it's true? You two got back together huh?" her voice is gentle yet full of
warning.
"Yes, Ma." Franco said with conviction.
Hindi yun totoo. Gusto kong umalma. Pero hindi
ako makapagprotesta dahil hindi ko alam kung anong ikikilos habang nasa harap ng
mama niya.
see.. . tumango-tango pa ito.
I swallowed hard as I felt Franco's hand tightened on my shoulder. Kahit papano ay
nakampante ako na narito siya sa tabi ko.
'E l want to talk to the both of you." strikta nitong sabi.
it "We got things to do-
"Saan PO?" singit ko.
I tried my best to strengthened my voice when deep inside I am scared as hell.
'Eva." Franco whispered.
"Follow my car.'2 Sambit ng kaniyang ina sabay talikod sa aming dalawa.
Halos matumba ako sa kinatatayuan nang sumakay na siya at umalis kasama ang driver.
ti
"We can just ignore her-
"For what Franco?" inis kong sabi.
"Why are you so scared huh? At anong sinasabi mong nagkabalikan tayo? Sasama ako
para patunayan sakaniya na mali ang mga sinabi mo. I don't want to be involved with
your family again! Lalo na si Fabio!" dagdag ko pa.
"Then at least let's go there together. Hmm?" biglang rumahan ang kaniyang boses.
Natigilan ako at bahagyang naawa sakaniya.
Nag-iwas ako ng tingin para pigilan ang naghuhurumentado kong puso. I know... deep
in my heart. This is not anger or annoyance anymore. And I hate it.
Tahimik kaming dalawa habang nasa byahe. Natatanaw ko ang puting sasakyan ng
kaniyang ina na pumarada sa tapat ng isang magarbong restaurant.
It's past lunch time and few cars were only parked outside. Ang bigat ng dibdib ko
ngayon pa lang. I don't think this conversation would turn out well. I really doubt
it.
'Eva... the concern in Franco's voice is very
evident.
'Fraco, please." Sambit ko at saka hinubad ang seatbelt at lumabas.
Nanguna ako sa paglalakad hanggang naramdaman ko ang biglang paghuli ni Franco sa
aking kamay. I was a bit shocked but then I let him do that. I don't know why.. .
or I know... but I just don't admit.
Napalunok ako nang namataan na ang kaniyang ina sa di kalayuang lamesa. The place
is very exclusive. Wala masiyadong kumakain. Classic piano song is playing in the
background. I can smell the expensive perfume scent of the customers too. Nga
naman, the queen of the Montecillo is here bakit pa ako magtataka?
"Take a sit." Mariin niyang sabi habang sumisimsim na sakaniyang red wine.
No wonder why she likes Margarita for her son. She moves and looks like her. With
the way she dresses, her posture and aura. They actually looked the same. Kaya
pala.
Hinila ni Franco ang upuan para paupuin ako.
Nauna akong pumirmi roon kasunod niya sa aking tabi.
I saw how her mother observed that. Her eyebrow
even raised a bit. Maybe because of irritation.
"What is it that you wanted to talk about, Ma: Kalamdo ngunit bakas ang inis sa
boses ni Franco.
Nakapirmi ang aking kamay sa aking ibabaw ng aking hita. Nakatiklop at namamawis
dahil sa kaba.
I heard her mother sighed.
want this to be straight to the point since my time is precious."
"Magkano ang ibinayad sayo ng anak ko? I can double the amount. O kaya naman para
hindi ka lugi. Name your price:
"Ma!" Franco's voice thundered inside the restaurant.
Nangilid na ang luha sa aking mga mata. The first time I saw them at the party were
years ago. They were so nice to me because they thought that I am same as them.
Rich as them.
"Hin-hindi po ako nagpapabayad. Pilit kong ikinubli ang sakit sa aking boses.
Her mother laughed mockingly.
"Come on, iha... Huwag ka ng mahiya! Margarita told me everything. You being a pole
dancer right? Kapag tinanggap mo ang pera ay hindi mo na kailangan pang bumalik sa
maruming trabahong-" a loud bang interrupted her from talking.
Malakas na hinampas ni Franco ang lamesa kaya nagsigalawan ang mga kubyertos doon.
sait stop it, Mal" he shouted.
"No, Franco! Anong ginawa sayo ng babaeng ito at nagkaganyan ka na ha? Tinutulungan
lang kitang kumawala sakaniya! Dapat talaga ay hindi ko hinayaang burnalik pa kayo
ni Margarita dito sa pilipinas! Kung alam ko lang na sa babaeng marumi kang ito
babalik!" sigaw niya.
Bumuhos na ang luha sa aking mga mata. Nakayuko lamang ako habang pinagmamasdan ang
pagtulo nito sa aking kandungan.
'E You don't know anything, Ma! Hindi na siya nagtatrabaho roon at huwag mo siyang
tatawaging maruming babae!" sigaw nito.
"Oh my! Are you hearing yourself? Sumasagot ka
sakin dahil sa babaeng yan? Nilason na niya ang iyong utak! Nagpanggap kayong mag-
asawa para mapasayo ang kumpanya hindi ba? Hindi mo na kailangang gawin pa iyon!
Dahil nariyan naman si Margarita-'
I stood up and wiped my tears. Napahinto sila sakanilang pag-uusap at nilingon ako.
'E Hindi na po ako nagtatrabaho roon. I have a more decent job now as I am living
with my mom and sister. Kung magkano man ang ibiniyad sakin ni Franco noon ay
babayaran ko nalang PO. Pasensiya na po kung nagsinungaling ako sainyo dahil sa
pera. Maraming salamat po sa oras." Sambit ko at saka kinuha ang aking sling bag.
Tinalikuran ko na sila at naglakad. Narinig ko ang marahas na pag-galaw ng upuan ni
Franco.
"Eva!" he shouted.
"Franco! Go ahead and chase her! Subukan mo lang at ni isang kusing sa pinaghirapan
mong kumpanya ay wala kang makukuha!" rinig ko pang banta ng kaniyang ina.
I didn't hear a respond from Franco. With that, I left the restaurant as fast as I
could.
Tears started pouring again as I enter the taxi. Nilingon ko ang restaurant at
walang bakas na sumusunod na Franco ang nakita ko.
Siguro ay natauhan siya... Siguro ay naisip niya na hindi sulit ang ipaglaban ako
dahil wala naman siya mapapala sa akin. I cried harder because of that. No,
Franco... As much as I wanted to give you a chance I just cant. We just can't.
Naghanap ako ng pwedeng mapuntahan ngayong hapon. It's already 5:00pm in the
afternoon. Si Mommy ang susundo kay Fabio kaya nag-iwan na lamang ako ng mensahe na
siya na ang bahala. Hindi ako pwedeng umuwi na ganito ang itsura. I neeed a place
to be alone.
"Hello? Eva?' I sniffed before talking.
"Mo..molly? Nasaan ka?'
'Wy? Okay ka lang? Nandito ako sa club ngayon. Nagpapractice para sa show mamayang
gabi.n
"Pwede bang pumunta muna ako diyan?
Magpapalipas lang ako ng oras tapos uuwi din.
"Ano ka ba? Para kang sira! Welcome ka rito kahit anong oras!" natawa ako ng
bahagya.
'E Salamat." Sambit 1<0.
Sinabi ko sa driver ang address ng club tapos ay pinatay ko na ang aking cellphone.
I tried to close my eyes and digest everything.
Hindi ko masisisi ang mama niya kung bakit ganoon na lamang ang nararamdaman nitong
galit sakin.
We pretend that we were in a relationship for the sake of Franco would get the
company. Niloko namin siya.
Naiintindihan ko din kung bakit hindi ako sinundan ni Franco. Bakit niya naman ako
ipagpapalit sa ina niya? Kapag sinuway niya yon ay wala na siyang mapapala sa
kumpanya. Sa kumpanya kung saan pinaghirapan niya ng ilang taon.
He worked hard for it. The reason why he hired me as his fake wife right? So how
come he would exchange everything for me? Hindi ka na nadala, Eva. Kahit kailan ka
talaga.
Nakarating ako sa club bandang alas-sais. Kahit ganitong oras palang ay dinig na
ang maingay na musika sa 100b.
Hindi talaga nauubusan ng mga parokyano rito.
Nagbubukas ito ng alas dos ng hapon hanggang alas dose ng hatinggabi. Depende sa
darni ng mga parokyano pang natitira.
I stood for a while looking from the outside.
Being here again feel so nostalgic. Akalain mong sakabila ng lahat ay dito din pala
ako babalik. I smiled.
"Eva!" bati ng mga bouncer nang makalapit ako sa bukana.
"Makoyl Timo!" bati ko sa dalawa.
"Grabe! Ibang-iba ka na! Big time ka na talaga! Ang tagal mong hindi napadpad clito
ah?"
"00 nga eh. Marami lang akong inasikaso. Nasa 100b si Molly at Mamang Ruby?"
"00! Naku! Matutuwa ang mga yon kapag nakita ka!" natatawang biro pa nila.
"Sige! Pasok muna ako." paalam ko sakanila. Pinagbuksan naman nila ako ng pinto
upang makapasok.
As from the outside it's much noisier here. Mas
dinig ko ang malakas na musika, tawanan ng mga parokyano at hiyawan ng mga
natutuwang costumer.
Marami akong nakasalubong na kakilala. Sa ilang taon kong hindi napunta rito ay
madami na palang bagong dancer, waitress at escort. Yung iba ay pinakilala pa sakin
at nakakatuwa dahil kilala din nila ako.
Paano ba naman ay naglagay pala ng wall of fame si Mamang Ruby rito. Kung sino ang
mga mahuhusay na performers noon at ngayon. Isinabit niya ako doon at may nakalagay
pang "Queen of Poles".
"Hindi ko lubos maisip magkikita tayo ulit! I missed you dear! Naiiyak akol"
urnaktong paypay pa si Mamang sakaniyang mata na tila pinipigilan ang pagtulo ng
mga iyon.
"Ako din PO. Sobrang tagal na. Wala pa ding nagbago dito. Nadagdagan lang kayo."
puna ko habang iniikot ang paningin.
"Kamusta ka na?!"
"Ayos lang, Mang. Nahanap ko na ang nanay at kapatid ko. May anak na din ako."
nanlaki ang kaniyang mata sa huli kong sinabi.
"Weh? Oh! Kay Mr. Montecillo yan? Don't tell me
nauwi sa totohanan ang pagpapanggap noon?" kinikilig niyang tanong. Nahihiya lamang
akong ngumiti dahil hindi ko alam ang sasabihin ko.
"Iba talaga ang kamandag mo! Sabi ko na eh! Kung makatingin iyon sayo noon akala mo
sasakmalin ka na! At kahit sinong escort pa ang ibigay kol Kahit sinong maganda ay
wala siyang pakialam! Ikaw lang daw talaga!" dagdag pa nito.
"Mangy si Molly PO?" pagputol ko sakaniya.
"Ah! Nasa 100b! Puntahan mo na!" tumango lamang ako at saka naglakad na tungo sa
dressing room.
Nilingon ko ang entablado kung saan may nagsasayaw sa pole. I miss pole dancing.
Kung sa iba ay marumi o masama ang trabahong ito para sakin ay hindi. Wala naman
akong inaapakang pagkatao kaya paano mangyayari yun?
Pinihit ko ang pintong may nakasulat sa labas na "Molina" at saka binuksan.
Naabutan kong naglalagay ng make-up si Molly sa harap ng vanity mirrot. Nang
nagdapo ang aming paningin ay nagtatalon na siya sa tuwa at sinugod na ako ng
yakap.
f k you! Namiss kita!" naiiyak pa niyang sabi.
"Namiss din kita, Molly!"
"Napadpad ka? May nangyari ba?" napawi ang ngiti ko kaya nag-iwas na lamang ako ng
tingin.
"Kapag dumalaw ako may problema agad? Hindi ba pwedeng namiss ko lang kayo dito."
ngiti ko sabay lakad at ikot sa dressing room.
Hinawakan ko ang makukulay na damit na nakasabit sa closet. I used to wear this
clothes before. Paminsan nga ay halos wala ng saplot.
"Eva..." Molly whispered full of concern. Hinarap ko sita at ngumiti.
"Buti hindi nagagalit si Juancho? Mayaman naman siya pero hinahayaan ka padin niya
magtrabaho." pag-iiba ko ng paksa at saka urnupo sa couch.
"Hindi. Sabi ko kasi gusto ko pa din magsayaw kahit anong mangyari. Suportado niya
naman ako." sagot niya bago umupo sa aking tabi.
Hinawakan niya ang kamay ko at tinignan ako sa mata.
"Alam kong may mali, Eva. Alam kong meron. Pero kung ayaw mong pag-usapan, ayos
lang. Basta tandaan mo nandito lang ako." ngiti niya.
"Salamat... Pwede bang dito muna ako magpalipas ng gabi? Dating gawi kapag ayaw ko
umuwi sa apartment kasi naghihintay yung naniningil nating landlady." natatawa kong
sabi.
"00 naman! Ano ka ba? Laging bukas itong club para sayo. Ikaw ang reyna nito
nakalimutan mo na ba?" nagtawanan kaming dalawa.
Ganoon na nga ang nangyari. Mula kanina ay hindi ko pa binubuksan ang aking
cellphone. Alam ko marami nang tumatawag sakin ngayon.
Pero wala ako sa wisyo para umuwi.
I need time to think. To refresh my inner thoughts. Things are getting complicated.
Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa sofa. Pagkamulat ko ay may note sa
ibabaw ng aking kamay.
Eva,
Iniwanan kita ng pagkain. Malinis yan inorder ko
yan kay Yohan. Maaga kami magsasara ngayon kasi kota na raw. Hindi na kita ginising
dahil sobrang himbing mo. Pakipatay na lang ang aircon bago ka umalis. Love you!
xx Molly
Napangiti ako sa mensaheng iniwan ni Molly. Minsan talaga hindi mo kailangan ng
maraming kaibigan. Kahit bilang lang sa dalirin ay ayos lang basta alam mong totoo
sayo.
Hindi naman ako gutom kaya hindi ko ginalaw ang pagkain sa lamesa. Binuksan ko lang
angjuice in can at ininom.
Tinignan ko ang oras sa dingding at nakitang alas dose na pala. Inabutan na ako
nang pagsasara. Ganun pala ako nahimbing?
Inayos ko muna ang aking sarili at saka sinikop ang gamit bago lumabas. Sobrang
dilim na sa club dahil wala ng tao.
Dahil wala akong makita ay binuksan ko ang ilang switch para kahit papano may
liwanag naman.
Nanghula lang ako ng switch na pipindutin at nagulat dahil switch para sa entablado
ang napindot ko. Umilaw ang spotlight sa entablado kung saan naroon ang pole.
Nilingon ko iyon at tinitigan. I was the amazed by the image of it. Iba pa din ang
epekto sa akin.
May naisip akong ideya. Tutal ay ako lang naman mag-isa rito. Mabilis akong bumalik
sa dressing ni Molly para maghalungkat ng maaring isuot.
I grabbed the silver stringed two piece that I used to wear. I smiled and then
changed.
Hinubad ko ang aking damit at saka nagpalit. After that I looked in the mirror and
untie my bun. Umaalon itong lumadlad hanggang sa aking balikat.
I smiled and then went outside.
Naglakad ako papalapit sa entablado. I was stunned and amazed how I felt like I am
the same Eva years ago.
Lumapit ako sa sound system at binuksan ang laptop na nakakunekta roon. I connected
it to the speaker and then searched the usual song that I used to dance before.
Nang tumugtog ang intro ay napangiti ako. Marahan na akong naglakad sa pole at
hinawakan ang malamig
na metal.
I closed my eyes and feel the daring music on the background. Marahan akong
nagpaikot-ikot sa pole habang hawak ko ito.
Sa hindi namalayang pagkakataon ay natagpuan ko na lamang ang sarili kong sumasabay
sa indayog ng tugtugin.
I started swaying my hips slolwy and seductively. I caressed my body gently from my
head... down to my neck... and my waist.
I smiled as I reminisce the old times. Ito pa din talaga ang passion ko. Ang
pagsasayaw.
Hinakawan ko ang aking pole at ibinalot ang isang binti roon bago lumiyad. Ibinalik
ko ang aking tindig at nagsimula nang surnampa roon.
Mabilis akong umakyat at nagpaikot-ikot hanggang bumaba. Paulit-ulit lang hanggang
makababa ako ulit sa sahig. Marahan akong muling sumayaw.
Halos lumundag ang puso ko ng marahas na nagbukas ang pinto. Napasinghap ako at
nanlaki ang aking mata.
Hindi ko alam kung tatakbo ba ako o tatakpan ang
aking katawan. I was just wearing a bikini for god sake! Kung sino man itong
mapangahas na pumasok dito!
Nagwagi ang liwanag sa dilim at inilantad nito kung sino ang dumating. Mas lalo
akong nanigas sa aking kinatatayuan.
It... It was Franco!
Mabigat ang aking paghinga habang naglalakad siya papalapit sa akin. His coat and
tie are not on it's proper position alreast. Magulo din ang kaniyang buhok pero
hindi iyon ikinabawas ng kaniyang kakisigan.
Nang makarating siya sa tapat ko ay mabilis niya akong hinagkan. Nanigas ako sa
aking posisyon. Ang kamay niya ay nasa likuran ng aking ulo habang ang kabola ay
sinusuportahan ang likod ko. Ang aking mukha ay nakadukdok sakaniyang dibdib.
Naamoy ang kaniyang karaniwang pabango.
"Fuck... Please... Don't disappear again like that Eva! Mababaliw ako sa ginagawa
mo." mabilis na urninit ang paligid ng aking mata.
"Paanong-" humiwalay siya sa pagkakayakap at ipinatong ang kamay sa balikat ko.
Hindi ko na maitago ang mga luha na bumubuhos.
Tinitigan niya ako sa mata.
"No matter where you go. I will find and win you back." he said huskily.
"Paano yung mama mo? Ang kumpanya? You'll lose everything that you worked hard for
if you'll choose me." umiiyak kong tanong.
"Mas mabuti pang mawala ang lahat ng 'yon kaysa mawala ka ulit sakin. Kayo ng anak
natin." bumugso muli ang luha sa aking mga mata.
Suko na ako... Suko na... Hindi ko din kayang mawala ka pa, Franco.
"Will you accept me this time? No more lies, I promise." huminga ako ng malalim sa
pagitan ng aking mga hikbi.
Mabilis akong tumango. Pagkatapos non ay mabilis na hinablot ni Franco ang aking
mukha at siniil ako ng halik.
My heart sank when I tasted his lips once again. Ang saya din pala kapag sinusunod
mo ang sinasabi nito.
Ipinulupot ko ang aking kamay sa mga leeg niya habang hindi pa din kami bumibitaw
sa halik. Uhaw na uhaw kami sa isa't-isa.
He walked a bit guiding me backwards. Hindi ko alam kung saan kami pupunta pero
bahala na siya. Hanggang sa naramdaman ko na lang na nakasandal na ako sa pole.
Naramdaman ko ang lamig ng metal na gumihit sa aking likuran pero hindi non
maiibsan ang init na aking nararamdaman.
He now separated from the kiss and looked at me seductively. I watched him as he
removed his coat and threw it on the floor.
Next thing he did is to untie his neck tie. Akala ko ay ibabato niya din sa lapag
ngunit hindi. Nilapitan niya ako at kinuha ang magkabilang kamay at itinaas iyon.
"Francol Anong gagawin mo?" mahina kong bulong.
"Shhh..." he playfully said.
"Franc- I ' natigilan na lamang ako nang matagumpay niyang naitali ang necktie niya
sa nakaangat kong kamay. lginapos niya ako sa pole!
Matapos non ay ginawaran niya muli ako ng marahang halik. Para akong nasa ilalim ng
sumpa sa bawat paglapat ng aming mga labi.
Ang kaniyang kamay ay gumapang mula sa aking leeg... pababa ng aking dibdib.
Marahan niyang hinahaplos ang mga iyon at tinatakam.
Para na akong mababaliw! Mahihinang ungol lang ang inilalabas ko at baka may
makarinig samin mula sa labasl
"Aroused now huh? Kahit makailang lalake man ang lumapit sayo. Alam kong ako lang
ang makakapagparamdam sayo nito." bulong pa niya.
He immediately removed the knot of my bikini top and threw it on the floor. Now my
breasts are fully exposed to him. I can see how his eyes flamed and with that he
cupped my left boob and sucked the other one.
Halos tumirik ang aking mata habang ginagawa niya iyon. Tuwid na tuwid ang aking
mga utong kaya naman nakahanap siya ng tamang anggulo para mas madilaan ang mga
iyon.
Pinaikot-ikot niya ang kaniyang dila sa paligid ng aking dibdib at hinahalikan ang
mga iyon.
"Francol Ah!" halos hindi ko na makilala ang aking sariling boses.
Matapos doon ay hindi pa siya nakuntento. He planted hot traces of kisses on my
stomach stomach until he reach on my undie.
Mapaglaro pa siyang turningin sa akin bago kinagat ang tela ng aking panty. Gamit
ang kaniyang bibig ay mabilis niya itong naibaba.
Tuluyan niya na itong naihubad sa akin at ibinato na din sa sahig. He glanced again
at me once more and then touched my private part.
Halos masiraan ako ng bait nang maramdaman ang kuryenteng dumaloy sa aking katawan.
His hot finger touched my clit! Hindi ko maibaba ang aking kamay dahil nananatili
pa din akong nakagapos.
Marahan niyang ipinababalik-balik ang kaniyang daliri roon. Pinagparte niya pa ang
aking mga hita para mas mapadali siya sa kaniyang ginagawa.
 "You are so f g wet!" usal niya.
And what do you expect? Gusto kong sabihin pero wala nang lumabas na salita sa
aking bibig kundi ungol.
Mabagal hanggang bumili ang kaniyang ginagawa.
He rubbed his middle finger on my clit. Massaging my
wet folds.
Hindi ko na alam ang gagawin! Mababaliw na ako sa sarapl Halos masabunutan ko na
ang aking sarili.
Matapos non ay inilapit niya naman ang kaniyang bibig at ibinuka ang mga iyon.
Nilaro niyang mabuti at sinisipsip pa ang aking mga katas! f* *k!
He still then not contented. He inserted his finger while still busy eating me down
there!
"Franco! Please! I want you! Now!" desperada kong sabi. I heard him chuckled.
Marahan siyang turnayo ay pinunasan ang mamasa-masang bibig. Nakakahiya!
"My lady is now frustrated huh?"
Maya pa ay hinuhubad niya na ang kaniyang polo habang nakatingin sakin. Oh damn!
Napakaswerte ko!
Ibinalibag niya din sa sahig. Sunod ay ang kaniyang pantalon. Sinundan ko iyon ng
tingin habang naiwan na lamang ang kaniyang boxer shorts.
Kitang-kita ko ang umbok mula roon!
"See how more frustrated my bud down here huh Eva? You gotta pay the price." sabi
pa nito bago ngumisi at lumapit sa akin.
He removed his boxer shorts revealing his Large and aroused d* *k.
Napatili ako nang binuhat niya ang aking magkabilang hita at ipinulupot sa kaniyang
baywang.
"f* *k! I want to claim you now!" sambit niya bago ako siniil ng halik.
Panay ungol na lamang ang nagawa ako habang nataas padin ang kamay.
Inaalalayan niya ang aking hita habang nakabalot ang mga iyon sakaniya. Maya pa ay
marahan niyang inasinta iyon sa aking bukana. At unti-unting ipinasok.
"Ah!" halos napangiwi ako sa sakit at sarap.
"You are so f g tight! Alam kong walang ibang aangkin sayo kung hindi ako lang."
sambit pa nya.
Namamawis na ang kaniyang balikat. Habang naglalabas pasok siya sa akin. Ungol
naming dalawa ang nangingibabaw sa paligid ng club.
I can't believe I am making love with him here! Sa stage! Sa pole!
His every thrust is deep yet gentle. His phasing is from slow to fast. He's like
reaching something same as mine.
"Malapit na ako..." nahihiya kong sabi.
"Let's be on the same time." he sexily said.
And right there and there. We both c*m. I felt his hot juice exploded inside me.
Nanghihina na ako at namamawis. Saka niya palang tinanggal ang tali sa aking kamay.
Pagkababa ko ng kamay ay diretso ang katawan ko sakaniya. Sinalo niya naman ako ng
maagap at niyakap.
Hingal pa kaming dalawa sa nangyari. Nakapikit na ang aking mata sa pagod.
Naramdaman ko ang ang paglapat ng kaniyang labi sa aking ulo.
"Let's clean up and go home." malambing niyang sabi. Tumango lamang ako.
Whatever you say, Franco.
The Alpha and His Dea...
Karasmara
The last thing Scarlett needed was a mate As the infamous Rouge Assas.,.

Chapter 50 - Finale Part 1

"Is your decision final? Isipin mong mabuti yan, Eva." Franco's grip tightened as
he held my hand.
Matapos ng mga nangyari sa amin kagabi ay para kaming teenager na nangungumpisal sa
aming magulang dahil sa ginawang kasalanan. Hindi ako tinigilan ni Franco hanggang
hindi napapayag na kausapin si Mommy at sabihing nagkabalikan na kami.
NIIingon ko muna siya sa aking tabi bago nagbalik ng tingin sa aking Ina. I sighed
as I am now confused about what to decide. Pero matapos ng nangyari kagabi ay
ngayon pa ako aatras?
"Opo, Ma. Nag-usap na po kami ng maayos ni Franco. After all, he's the father of my
child." I said almost a whisper.
"And also...we love each other." Sabat ni Franco.
He looked straight into my mother's eye giving his full sincerity. Nakakaguilty
tuloy na parang ang dating sa akin ay kaya lang kami magkakabalikan ay dahil sa
anak namin pero sakaniya ay dahil nagmamahalan kami.
Bahagyang naglaro ang mga paru-paro sa aking tiyan.
Ano ba yan para kang nagbalik sa pagkadalaga Eva ah? 27 ka na baka nakakalimutan
mo?
"Totoo ba iyan? Baka tinatakot mo ang anak ko?" may bahid ng pag-bibintang ang
kaniyang tono.
"Ma! Hindi! Totoo yung sinabi ni Franco...
Nakapag-usap na kami. And yes, we both... agreed to fix anything that we have."
Nahihiya kong dipensa.
I glanced at Franco and saw an amused smile on his lips. 00 na! Eto na at
pinaglalaban kita!
I heard my mom sighed and then she nodded.
"Kung iyan ang desisyon niyo ay sige. Pero sa isang kondisyon, hindi muna kayo
maaring magsama habang hindi pa kayo kinakasal. Kahit may anak na kayo ay gusto
kong paghirapan mo parin and anak ko Franco. If you really want to be with her,
marry her right away. This is now or never." Striktang sabi ni Mommy.
"Then should I marry her now, Madam? I can do that if that's what you want."
Seryosong tanong ni Franco.
Parehas kaming napasinghap ni Mommy! Gusto ko namang ikasal sakaniya pero gusto ko
ay iyong pinaghandaan talaga! Hindi iyong madalian.
"We can just have a civil wedding and then the
church wedding would be to follow."
"Hindi na iho. Kung sa simbahan ay sa simbahan. Gawan mo ng paraan." Pinal na sabi
ni Mommy.
Matapos nang pag-uusap na iyon ay magkahawak kamay kami noong hinatid ko si Franco
sa bukana ng aming mansyon tungo sakaniyang kotse. I didn't know this would somehow
be hard for us knowing that we are already on the right age. But on the other hand
it feels great knowing that I have a parent to consult for which is I lacked years
ago. Nakakatuwa din.
"Pasensya ka na. Hindi ko akalain na ganun ang magiging reaksyon ni Mommy. It's
worst actually. Akala ko ay aangal siya pero papayag din, pero hindi pala."
Hinawakan niya ng mahigpit ang aking kamay at tinitigan ako sa mata.
"If this is the consequence of all the heartbreaks that I caused you, Eva. I will
do everything and anything. Naiintindihan ko ang Ina mo at nirerespeto ko ang
desisyon niya. Sa huli ay sa akin ka padin naman mapupunta... Kung ayaw mong igapos
ulit kita?" maloko niyang sabi.
Natawa kaming dalawa at mahina ko siyang hinampas sa dibdib dahil sa taglay na
kapilyuhan.
"l will ask someone to arrange everything that we
need for our wedding. Wag mo ng isipin ang gastos o anuman dahil ako na ang bahala
roon. All you need to do is rest." Tumango na lamang ako.
Bumalik pa din ako sa kumpanya upang gampanan ang pagiging OIC. Sa pagkawala ni
Chad ay ako na ang umako sa mga responsibilad na naiwan niya. Paminsan ay
nagkakausap pa kami sa email. Sabi niya ay malapit na rin siyang umalis tungo sa
ibang bansa. I kinda miss his presence, after all he's been so kind to me. Malaki
rin ang utang na 100b ko sakaniya dahil sa madaming bagay na natutunan ko tungkol
sa trabaho.
At syempre, mas naklaro ang nararamdaman ko. Na kahit kailan ay walang papalit sa
puso 1<0. Si Franco pa rin kahit ilang tao man ang dumaan.
Sa kalagitnaan ng aking pagtitipa ay biglang tumunog aking cellphone. I swiped the
screen as I saw my sister's name flashed on it. I put it on the speaker mode.
"Oh, Nicola?-'
"Oh my f g god! Eva! Go home now! My water bag already popped! At ang... ahhhhl Ang
sakit na!
napatayo ako sa taranta ng marinig ang malakas na palahaw ni Nicola.
"Ano? Nasan ba ang asawa mo?" sigaw ko habang mabilisang sinisikop ang mahahalagang
gamit sa aking shoulder bag.
Dali-dali kong isinakbit ang aking bag sa balikat at natataranta nang lumabas sa
aking opisina.
"Nasa tagaytay pa! May conference pa siya-Ah!
Fudge! Kung alam ko lang na ganito kasakit!"
"Eto na! Pababa na ako ng building could you please calm down? Walang mangyayari
kung sisigaw ka ng sisigaw! Nasaan ba sila Mommy?" nahawa na ako sa pagkataranta ni
Nicola.
Sunod-sunod na pindot ang ginawa ko sa buton ng elevator. Nasa 21st pa lamang ito
habang nasa 12th floor naman ako. Bilis!
"They are preparing the car! The maids would be here any minute para ibaba ako! But
I freaking need you Eva please! Sumunod ka agad sa opsital!" halos paiyak na ang
boses ni Nicola.
"l will, okay? I will." Sambit ko bago pinatay ang tawag at sumakay na sa elevator.
Pagkarating ng lobby ay tinakbo ko na ang daan palabas para makapara agad ng taxi.
Pagkasakay ko ay hindi ko alam kung sino ang una kong itetext at
tatawagan. Una kong naisip si Franco. Mabilis naman siyangsumagot.
"Yes, Eva?"
"Franco, Nasaan ka?"
"I'm at the office. Why?"
"Sunduin mo muna si Fabio sa school. Nasa taxi ako ngayon papuntang ospital dahil
manganganak na si Nicola. Sa ospital na tayo magkita."
"Okay. I am on my way down now. Are you okay? Mag-iingat ka please." Mariin niyang
paalala.
"l will." Sambit ko bago ibinaba ang telepono.
Next person I called is Calvin. Minadali ko siyang umuwi dahil sabi ko ay
naghihisterya na ang girlfriend niya. I know I am just overreacting but maybe
because I know what it feels to give birth without a partner beside me. Alam kong
tapos na, pero hindi maaalis na ganun na nga ang nangyari. Si Mommy at si Nicola
lang ang nasa tabi ko noong nanganak ako. And I don't want that to happened to my
sister. Gusto ko ay may makakapitan siya sa oras na nanganganak siya. And it has to
be her boyfriend. The father of her child.
Nakampante naman ako nang sinabi ni Calvin na malapit na siya. Medyo malayo pa ako
kaya mas maganda kung mauuna na siya sa ospital.
I immediately run the moment I entered the hospital.
"Nicola Zaragoza." Humahangos kong sabi sa nurse.
"Room 205 PO. Dadalhin na po siya sa labor room."
Pagkarinig ko 'non ay turnakbo na akong muli upang hagilapin ang kwartong iyon.
Sakto namang pagkaliko ko ay naaninag ko na ang nakahilerang upuan sa labas ng
labor room. Nakaupo roon si Mommy, Franco at Fabio.
"Mommy!" Fabio immediately run to me the moment I came. I kissed his head and
hugged him.
Lumapit naman si Franco sa akin at hinagkan ang aking ulo bago ako halikan sa
sentido.
"Nasa 100b na si Nicola at Calvin." Bungad niya sakin.
"Really? Hay! Buti naman kung ganun."
Sunod kong nilapitan si Mommy na alam kong kinakabahan.
"Eva, siguro naman ay magiging ayos lang ang kapatid mo ano? She's been shouting
your name the whole time. Ang sabi niya ay ikaw ang gusto niyang kasama sa 100b at
hindi si Calvin." Natawa ako sa binalita ni Mommy.
"Magiging ayos lang siya, Mommy." I smiled reassuring her.
llang oras ang lumipas, inantok na kami halos. I glanced at Franco and saw him
resting his head against the wall. Katabi ko siya habang ang anak naman namin ay
nakahiga sa kandungan ko. Umuwi muna si Mommy para kumuha ng gamit at makapagpalit.
Pagbalik ay isasama daw niya daw si Katarina para may kaagapay kami dito sa
ospital.
"Franco, sayo muna itong si Fabio. Pupunta ako sa cafeteria para burnili ng
makakain. Anong gusto mo?" bulong ko sakaniya.
Bahagya niya lamang ginalaw ang kaniyang mata bago dinilat.
"Ako na-"
"Ako na. Ikaw na rito kay Fabio." Wala naman siyang nagawa kundi tanggapin ang
nilalahad kong katawan ng aming nahihimbing na anak.
"Coffee will do. Thank you." Franco smiled at me. I gave him a quick peck on his
lips. Nakita ko ang mangha sakaniyang mata. Turnayo na ako para burnaba.
This hospital is too big and private. Buti na lang at dito dinala ang kapatid ko.
The nurses are very accommodating and attentive, Wala akong masabi. I scanned the
place and looked for the name of the hospital. May isang nurse na dumaan kaya
mabilisan kong binasa ang pangalan sa ibabaw ng kaniyang nameplate. "Contreras
University Medical Hospital" tunog pa lang ay mula na sa isang apelyido. Mayaman na
siguro ang may-ari nito.
"Dalawang brewed coffee please." Mabilis naman akong tinugunan ng cashier sa
cafeteria.
Maging ang cafeteria ng ospital na ito ay maayos din. Masiyadong moderno ang
pagkakagawa at kung titignan ay parang nasa Hotel na ako. Hindi ko maiwasang
mamangha.
"Here's your 2 brewed coffee, Ma'am." Tinanggap ko ang tray na naglalaman ng aking
inurnin.
Naisipan kong lumapit sa kalapit kong lamesa
upang lagyan ng creamer at asukal ang aming kape ngunit may tumabig sa aking
likuran dahilan kung bakit nasagi ko ang lamesa. Kunot noo kong nilingon kung sino
man iyon.
"Sorry PO!" nilingon ko siya at nagulat ng makita ang maamong mukha ng isang nurse.
Maayos ang pagkakahubog ng kaniyang puting uniporme sakaniyang katawan. Ang
kaniyang buhok ay maayos din ang pagkakapirme ng pusod.
"Pasensiya na PO." May bahid ng hinanakit ang kaniyang boses at mukha.
"A-ayos lang." nawala ang irita ko nang matitigan ang mukha niya. Napakaganda naman
ng batang iyon. Tingin ko ay nasa bandang 19 0 20 pa lamang iyon.
Sinundan ko ng tingin ang pigura niyang nagmamadaling maglakad. Hindi pa man din
siya nakakalayo ay may turnatakbo ng lalake palapit sakaniya. Nakasuot naman ngayon
ito ng laboratory coat. lyong puti na parang sa doctor. Malamang doctor yan Eva.
Para akong chismosa na nag-aabang sakanilang dalawa. Kunwari pa akong nilalagyan ng
creamer ang aming kape para hindi halatang iba talaga ang pakay ko kaya ako
nagtatagal rito.
"Ivanal" sambit ng lalake at marahas na hinatak ang kamay ng babaeng nurse upang
ipaharap sakaniya.
Mabilisan namang hinila ng babae ang kaniyang kamay palayo.
"Bitawan mo ko, Kaiser! Ano ba?" kung gaano ka-amo ang mukha ng babae ay ganun
naman katapang
itO!
Ivana... Ivana ang pangalan niya.
"Hear me out first woman!'
"Hindi na kailangan! Nakita ko na! Nalaman ko na! Lahat lahat, Kai! Slnungaling ka!
Kung bakit ba kasi naniwala ako sayo eh!" sambit ni Ivana sabay tulak sa doctor at
tumakbo palayo.
Nanlaki ang aking mata. Parang nanonood naman ako ng eksena sa pelikula.
Nakapameywang na tinanaw nitong Kaiser ang babaeng turnakbo. Bumuntong hininga pa
iyon bago hinilot ang sentido. Napaiwas naman ako ng tingin at nagkuwaring abala sa
kape nang maramdaman ko na gagawi ang tingin nito sakin.
Maya pa ay turnakbo na rin siya sa gawi kung saan tumakbo ang babae.
"Wew! That was intense." Sambit ko bago binitbit ang kape pabalik kay Franco.
Pagbalik ko ay gising na si Fabio at Franco. Si
Mommy ay naroon na din sinusubuan ng kung ano si Fabio. Si Franco naman ay kunot
noo akong hinahagod ng tingin mula ulo hanggang paa.
"Bakit?" tanong ko ng makalapit sakaniya. I handed him the coffee, he silently
accepted it.
"What took you so long?" mariin niyang tanong.
"Oh! Sorry! May nag-away kasing magkasintahan sa cafeteria eh. Medyo nakiusisa
lang." natatawa kong kwento.
Sabay-sabay kaming tatlong turnayo nang biglang bumukas ang pintuan ng delivery
room kasabay ng paglabas ng isang doctor at nurse.
"Slla po ba ang Immediate Family ni Ms. Nicola?" tanong ng nurse.
"Yes. I am her sister and this is my mother. So kamusta PO?" tanong ko sa doctor.
"Hindi na pinahirapan ni Baby si Mommy. She had a
healthy baby girl. Congratulations! Ililipat lang po namin siya sa kaniyang private
room." Nagtatalon kami ni Mommy sa tuwa. Sa sobrang saya ko ay mahigpit kong
niyakap si Franco.
Sunod na lumabas si Calvin sa delivery room. May kaunting dugo pa siya sakaniyang
damit. May luha din ang mata. Me and Franco congratulated him for his already a
father.
Sunod naman ay nagtungo na kami sa private room ni Nicola. Medyo pawisan pa siya at
nanghihina dahil sa panganganak. Nang makita niya ako ay dahan-dahan niyang inangat
ang kaniyang kamay. Hinawakan ko ito upang lumapit.
"Kung alam ko lang na ganun kasakit!" reklamo niya.
Naiwan si Franco at Fabio sa labas dahil bawal ang bata sa 100b ng private room.
Baka daw kasi maglikot ang bata. Sumunod pa din kami kahit alam naman namin na
hindi ganun ang anak ko.
"Mamaya na daw dadalhin clito ang apo 1<0. Bawal ka daw munang urninom kaya tiis
muna ha?" paalala ni Mommy.
"Hindi ka na makakaulit sakin!" duro niya kay Calvin.
"What happened to our plan? Hindi ba tt baby boy naman ang susunod, Babe?" panunuya
ni Calvin.
"Tigilan mo ako!" natawa kaming lahat sa 100b.
Si Mommy ay nagpaiwan sa ospital dahil inuutusan niya si Calvin sa ibang mga
papeles na kailangan. Hinatid naman kami ni Franco sa mansyon. Karga niya
sakaniyang balikat ang tulog na si Fabio.
"Naku! Iha! Kamusta si Nicola? Nanganak na ba? Babae raw ah?" salubong ni Nanay
Selya.
"Opo. Magandang babae PO. Akyat lang po namin si Fabio. Pahanda naman po kami ng
hapunan ni Franco. Pakidala na lang sa kwarto ko." Agad namang tumango si Manang.
Dumiretso na kami sa kwarto ni Fabio. Marahan niya itong inilapag sakaniyang kama.
I went to his cabinet and grabbed some clothes to make him change. Mahimbing pa din
ang tulog niya kahit napalitan ko na siya ng damit. Franco is beside him quietly
watching my every move.
Nang matapos namin siyang pappirmihin sakaniyang kama ay napagdesisyunan na naming
sabay na lumabas sa kwarto. We were both quiet as we walk

1 5/29
going to my room.
"Good night." Sambit ko bago binuksan ang aking pinto para makapasok na sana. Nang
nasa 100b na ako ay akmang isasara ko na ang pinto ng bigla niyang iniharang ang
kaniyang kamay.
"Can I stay for a bit?" his husky voice said pleadingly.
Tlnaliman ko siya ng tingin. Sasabihin ko sanang hindi pero mabilis niya nang
nahawi ang pinto at naipasok ang kaniyang bulto sa 100b. He grin the moment he
entered himself.
"Franco." I said with a warning tone.
"What?" maang-maangan niyang sabi bago hinapit ang aking baywang.
"Gusto lang kitang sulitin. I missed you so much." He said and then hugged me
tight.
Napangiti naman ako. I immediately inhaled his manly scent the moment he placed my
head on his chest. We stayed like that for a while. Nakatayo lang kami at
magkayakap. Remembering how we finally crossed each other's path is really
unbelievable. Kung gaano ko pa siya nakuhang tanggapin sakabila ng lahat ng
nangyari.
"Eva, would you believe me if I tell you I didn't love anyone else when we were
apart?" he whispered.
"Hmm... Parang hindi... Kasi tuwing nagbubukas ako ng social media, nagbabasa ng
diyaryo o kaya ay nanonood ng news... Hindi pwedeng walang balita tungkol sa
business worl tungkol sayo at sa mga babaeng nalilink sayo. At netong huli ay si
Margarita.
She's been with you through your whole stay in New York, right? Wag mong sabihin
wala man lang namagitan o nangyari sainyo." Panunuya man iyon ay may pait pa din sa
aking boses.
"Wrong answer..." he said and then swayed his body the reason why I was swept too.
Para akong bata na yakap niya habang inuugoy. Palit-palit lang naman ang kaniyang
galaw. He will move left and then slowly to his right while still hugging me. My
hands are enveloped on his waist.
"l only love you from then on. I tried forgetting you... But obviously I failed."
Sambit niya bago humiwalay sa aming yakap at hinarap ako.
He look straight into my eyes diving into my deepest soul.
"I'm sorry for hurting you... For trying to forget you... For not being around on
your most important moments in life when I promised I will be there no matter what.
I have been an asshole I know. For using other people just to make you feel the
pain that I felt. Madilim sa kwarto 1<0.
Nakabukas lamang ang pintuan na yari sa salamin tungo sa aking veranda. Nakahawi
ang kurtina kaya malayong turnatagos ang liwanag mula sa buwan na nagsisilbing ilaw
namin sa 100b.
The moonlight serves as our spotlight. It's like we're dancing on a prom night. It
really feels so good.
nnd l t d give up forever to touch you
'Cause I know that you feel me somehow You're the closest to heaven that I'll ever
be
And I don't want to go home right now
I pushed him gently and then placed my hands on his shoulders. His hands
immediately went down to my waits. Para kaming may imaginary background song.
Sumabay na ako sa trip niya. Sabay naming inuugoy ang aming katawan.
.5And all I can taste is this moment And all I can breathe is your life And sooner
or later it's over
I just don't wanna miss you tonight
"l was in my darkest days when you left me...
Naniwala ako na, may iba ka na. At unti-unti... tinanggap ko." Nabasag ang aking
boses pero nagpatuloy ako sa pagsasalita.
"But then, as years passed by without you... is like breathing but not living at
all."
"Noong makita kita ulit. Sinabi ko sa sarili ko na, hindi na ulit ako babalik sayo.
Ayaw ko nang bumalik sa taong sumira sakin. Pero anong magagawa ko? Ikaw din ang
bubuo sakin. Hindi ko lang maamin."
"l build my walls so high yet you just climb it with no sweat." Halos pabulong kong
sabi.
Franco's eyes glimmered. Hindi ko alam kung dahil lang ba sa liwanag na tumatama
sakaniyang mata o dahil sa luha na nagbabadya. Either way he is still the same cry
baby for me. Walang alinlangan siyang umiiyak sa harap ko kapag nasasaktan siya.
Hindi niya iniisip kung nakakabawas iyon sa pagkalalake niya. Isa yun sa mga
nagustuhan ko kay Franco.
Hindi ang pag-iyak niya kundi ang pagsasantabi ng ego niya.
Hinaplos niya ng marahan ang aking pisngi at nilagay ang takas na buhok sa likuran
ng aking tenga. Bawat kilos niya ay maingat, para bang isa akong bomba na kapag
namali siya ng kilos ay sasabog anumang oras. Pinadikit niya ang aming noo at saka
pumikit. I did the same. I too closed my eyes.
"Huwag na tayong maghiwalay." Bulong niya.
"Sige." Gusto kong matawa habang nakapikit siya at nakahawak sa aking pisngi. Ako
naman ay nakahawak sakaniyang kamay na nakahawak sa aking mukha.
"Hindi ako makapaniwalang nahahawakan na ulit kita..."
Burnitaw siya sa akin sunod naman ay pinagdikit niya ang tungki ng aming ilong.
"Naaamoy..." pikit ang aking mata habang patuloy kong dinadama ang mga salita niya.
And then suddenly I felt a soft touch of his lips on me. It was a quick one. Kaya
dahan-dahan ay napadilat ako. Parehas na namumungay ang aming mata.
"At nahahalikan." Pinal niyang sabi.
On a one quick move he immediately bridal carried me towards my bedroom. Impit ang
aking tili dahil baka biglang magising ang mga tao sa bahay. Hindi nila alam na
nandito pa ang isang ito.
"Franco!" marlin kong bulong.
"What? Pwede namang mauna ang honeymoon bago kasal diba?" pilyo niyang sabi habang
malokong nakangiti.
"lkaw talaga!"
Mabilis siyang pumaibabaw sa akin. Walang kahirap-hirap niyang naisilid ang
kaniyang kamay sa ilalim ng aking darnit.
"Say it..." Franco sexily whispered before biting my earlobe.
"A-anong s-sa...sabihin...k-ko?" I said while gasping for air as I felt Franco's
hand molding my breast. I felt his other hand went down and with no sweat he easily
removed my underwear. I felt the electricity the moment I felt his fingers brushing
my wet folds.
"Say that you won't leave me again after this. I want my assurance, Eva. It's
either you won't able to walk tomorrow or you'd be pregnant again month after." He
inserted one finger on my entrance while his thumb is still playing with my clit.
"l... I won't...ah!" halos hindi ko na makilala ang sariling boses.
Napasabunot na lamang ako sa aking sarili habang nawawala na sa ulirat. Namamawis
na ang buong katawan ko kahit aircon naman ang aking kwarto. "That's my girl." He
sexily said before he position himself on my entrance.
Kung paano niya nagawang maghubad ng kaniyang pantalon at boxers shorts nang hindi
ko namamalayan ay hindi alam. Slguro ay nakapikit ako o nakatingala habang ginawa
niya iyon. Hindi ko na talaga alaml Basta ang alam ko ay mababaliw na ako.
Sunod kong ginawa ay tinanggal ang kaniyang shirt at ibinato sa sahig. Natawa siya
sa aking ginawa.
.DAnd I don't want the world to see me
'Cause I don't think that they'd understand
Napakagat na lamang ako sa aking labi ng matagumpay niyang naipasok ang sarili sa
akin. My legs are wide open welcoming each and every thrust that Franco is giving
me. Ang ugong ng aircon, ang langitngit ng kutson, ang mga hininga naming
humahangos at ang pagtama ng kaniyang katawan sa akin ang tanging ingay na
maririnig sa kwarto. Kung naririnig kami sa labas ay hindi ko na alam.
"I'm coming for you baby..." bulong niya habang ang mukha ay nasa aking leeg. Ang
aking kamay ay nasa kaniyang pawisang balikat.
Burnilis ang kaniyang paglabas masok sa akin at doon ko napatanto na malapit na
siya. We both reach our climax both gasping for air.
Sinalampak niya ang sarili sa akin. Nakadagan ang malaki niyang katawan at tila
hinang-hina. I understand, siya ang kumilos sa lahat. Bahagya akong natawa.
f k it, kapag hindi ka pa ikinasal sa akin ay ewan ko nalang." Nanghihina niyang
sambit bago tuluyang nakatulog.
.5When everything's meant to be broken
I just want you to know who I am
Kinabukasan ay nagising na lamang ako nang matindi na ang sikat ng araw. The
sunlight is directly pointed to my eyes. Ginawa kong sandata pangtakip ang aking
braso bago itinakip ang kumot sa aking mukha. Habang nasa ilalim ng kumot at
natanaw ko mula roon ang katawan kong tanging underwear at bra lamang ang suot. At
saka bumalik sa akin ang alaala nang nangyari kagabi. Damn it! The reason why I
feel sore! Parang may nakapasok pa din sa akin! Ganun kalaki!
Umahon ako mula sa pagkakatalukbong at kinapa ang katabing kama. Wala na si Franco?
Maaga siguro siyang umuwi para pumasok sa opisina. I smiled and then looked at the
side table to look for a note or anything but... there's none.
Baka nagmamadali? Binuksan ko ang drawer at kinuha ang aking cellphone upang tignan
kung may text ba siya pero wala.
"Nasaan na kaya yun?" bulong ko bago urnupo at sinubukang tawagan ang kaniyang
numero. Ang isa ko namang kamay ay nakahawak sa kumot na pinantatakip ko sa aking
katawan.
"The number you have dialed is not yet in service..." paulit-ulit na sabi ng phone
operator. Nagtataka man ay binaliwala ko na lamang iyon. Baka hindi na siya
nakapagcharge o ano.
Nagbihis na lamang ako at burnaba para kumain. Naabutan ko si Mommy sa kusina at
nagliligpit.
"Eval Naihatid ko na si Fabio sa school. Maya-maya naman ay susunduin na namin ni
Calvin ang ate mo." Sambit ni mommy habang abala sa pagbabalot ng mga pagkain.
"Para saan ang mga yarn, my?"
"Oh! Calvin asked permission that he wants Nicola and his daughther to stay there
in his condo. Eh pinagbigyan ko na dahil siya naman ang ama. May karapatan siya sa
bata." Ngiti ni Mommy. Tumango na lamang ako.
Naalala ko si Franco. Itatanong ko sana kung napansin niyang bumaba kaninang urnaga
pero hindi ko na lamang tinuloy. Hindi nga niya pala alam na dito nagpalipas ng
gabi si Franco.
Umakyat na lang ako para maghanda sa opisina. Pwede pa naman ako pumasok kahit
saglit para sa mga kailangang pirmahan.
When I was on my way to my office I keep on dialing Franco's phone but it was still
off. Kunot noo ako habang nagtitipa ng mensahe. Sumasama na ang timpla ko. Sumasama
na ang kutob ko.
Me to Franco:
Where are you? Text or call me once you read this.
Nakasimangot ako bago isinilid ang aking cellphone sa bag. Ganun ba siya kabusy?
Ang aga naman.
Pagkarating sa opisina ay kinuha kong muli ang aking cellphone sa bag at sinilip.
Abal Wala pa ding text? Padabog koi tong binalik sa aking bag.
"Kalma, Eva. Baka busy lang siya... Nadiligan ka lang ay hapit ka na?" pilit kong
kumbinsi sa aking sarili.
Lumipas ang ilang oras, ginugol ko na lamang ang sarili sa pagtatrabaho. Panaka-
naka akong sumisilip sa aking cellphone pero wala padin siyang tawag o text man
lang. I am starting to think bad things. Ang sama na ng kutob ko.
At bakit hindi? Ganitong-ganito yung ginawa niya sakin noon. Bigla na lamang siyang
nawala ng parang bula. Hindi maiwasan na mag-isip ako ng mga bagay na hindi
maganda.
Nagring ang aking phone. Dali ko naman itong sinagot.
"Hello?" sabik kong sabi.
"Eva, anak." Nanlumo ako ng bahagya nang malamang si mommy lang pala iyon.
"Yes, my." Sambit ko at nagpatuloy sa pagtipa sa aking laptop habang kausap pa din
siya.
"We have a welcome dinner for your sister later.
Urnuwi ka ng maaga."
"Okay PO."
"You may invite, Franco." Gusto ko sanang matuwa sa sinabi niya pero dahil sa
walang pagpaparamdaman ni Franco ay hindi ko magawang matuwa.
"l will try, my." Sambit ko bago ibinaba ang tawag.
Nasan kaya yung lalake na yun? Sanay naman ako na abala siya sa trabaho pero
nagtetext at tumatawag naman siya kahit papano. Napagisipan kong tawagan na lamang
si Felicity-ang kaniyang sikretarya. Baka sakaling sabihin niya sakin na nasa
kalagitnaan lamang ng meeting si Franco.
"Realm Malls, Enterprises. How may I help you?" bungad niya.
"Uh... Hi, Felicity. This is Eva. Sorry for disturbing you."
"Oh! Miss Eva! Kamusta ka? Dalaw ka naman po dito minsan!" bakas ang sabik
sakaniyang boses.
"l will, Fely. Kapag hindi na busy. Uhm, is Franco
"Ay si Sir? Wala PO. Dumaan lang siya kanina pang mga 7am pero umalis din agad. May
dala siyang duffle bag. Parang may travel?" nanlamig ang aking kalamna at nanigas
ang kamay.
"Uh, ga-ganun ba?" I ended the call without saying goodbye.
Pagkababa ng telepono ay umiyak ako sa hindi malamang dahilan. Hindi ko maiwasang
hindi mag-isip ng hindi maganda. Kahit kailan talaga Franco wala kang isang salita!
Bakit ba kasi ako naniwala sayo! Ang kapal ng mukha mo! Kinuha mo lang ang gusto mo
tapos ay lalayas ka nalang basta! Hindi na kasi ako natutol Humagulgol ako habang
nakatakip ang mga kamay sa aking mukha. Ang sakit! Para ang pinatay ng dalawang
beses dahil sa ginawa niyang ito.
Matamlay akong urnuwi sa bahay. Pilit kong kinalma ang aking sarili. Matapos kong
ipaglaban si Franco kina mommy ay nakakahiya namang ibalita na niloko na naman ako.
Gusto ko sanang umiwas at dumiretso na sa kwarto ngunit mula sa kusina ay lumabas
si Fabio kasunod si mommy.
"Mommy!" Fabio immediately run to me.
Binuhat ko siya at saka hinalikan sa pisngi.
"How was school big boy?"
"It was great! Mommy Iola fetch me." Napaiwas ako ng tingin. Dapat ay si Franco ang
magsusundp sakaniya pero hindi na nangyari. Pati ang anak ko ay niloko niya!
Hindi ko na siya mapapatawad mulil Kung kinakailangang mangibang bansa kami para
hindi niya na kami malapitan ay gagawin 1<0.
"Eva, anak. Nasa kwarto moa ng susuotin mo para sa dinner mamaya. Your sister and
Niara is there together with Calvin." Niara ang napiling pangalan ni Nicola dahil
ang ibig sabihin daw nun ay "The one with high purpose." Which is to bring
happiness sa buhay namin.
"Okay, Mom. What time is the dinner? lidilip lang po ako. I am kinda tired."
Hinilot ko ang aking batok para malaman nila na masama nga ang pakiramdam ko at
gusto kong maidlip.
"Mga 8:00 pm siguro ay dapat nandun na tayo." Tumango na lamang ako bago hinalikan
muli si Fabio at ibinaba.
"Sleep muna ako baby ha? Wake me up nalang before 8." Tumango lamang si Fabio sa
akin.
I run to my room and the moment I put myself to bed, I cried so hard. Umiyak ako ng
urniyak. I checked my phone and still no signs of Franco. Wala na nga. Ganitong-
ganito yung nangyari noon eh. Ang clami niya pang pambobola eh dun din naman
mapupunta!
Readers also enjoyed:
Falling for you (Peterpan 1)
0 22.9K Read
TAGS billionaire contract marriage

Chapter 50 - Finale Part 2

Sa hapdi siguro ng mata at sama ng 100b ay nakatulog naman ako agad. Nagising na
lamang ako sa magkakasunod na katok sa aking pinto.
"Mommy wake up!" sigaw ni Fabio sa labas.
"l am baby!" sigaw ko.
"Okay! We will wait for you downstairs okay?"
"Okay!
Tumahimik na sa labas indikasyon na umalis na si Fabio. Tinatamad akong umalis kung
hindi lang dahil gusto kong makita ang pamangkin ko. Magtatanong sa akin si Nicola
at hindi ko alam kung anong ipapaliwanag ko sakaniya. Paano ko sasabihin na naloko
na naman ako sa ikalawang pagkakataon? I sighed.
There's a box on my side table. Ito siguro ang darnit na tinutukoy ni Mommy. I
opened the box and my eyes widened as I saw an elegant red maxi dress. Ganito
talaga ang gustong ipasuot sakin ni Mommy? Mas tatalbugan ko pa ata si Nicola nito.
Nagkibit balikat na lamang ako at nagtungo sa shower para maligo.
I filled my bathtub with warm water and lavender extract before I dip myself in. I
closed my eyes as I tried to calm myself even though deep inside I am really
aching.
Kaya mo yan, Eva.
Pagkalabas ng kwarto ay sinuot ko na ang damit. It perfectly hugged my body showing
some skin on my right leg because of the slit. I wore a silver necklace and
earrings. I went to my cabinet and grab a pair of white strapped stilettos.
Blinower ko lang ang aking buhok at saka hinati sa gitna. I applied a light make up
and for the finishing touch I put on red matte lipstick.
I scanned myself in the mirror for the last time before going down.
"Nandiyan na si mommy!" rinig kong sigaw ni Fabio habang lumalagatok ang aking
takong pababa ng grand staircase.
"Wow!!!" sambit niya nang makita ang kabuunan ko.
"Ang ganda anak! Bagay na bagay sayo!" puri ni
Mommy.
She's wearing an elegant purple dress as well. Hindi halata na nasa mid 50's na
siya.
"00, though ayaw ko ng masiyadong kita yang dibdib at balat mo." Iling nito. Natawa
na lamang ako.
"Mommy talaga." Umiling lamang ito.
My son is also wearing a suit and tie. He looks cute because he really look like a
mini me of his father. Too bad his father wont able to see this. Sumama muli ang
aking pakiramdam pero hindi ko nalang iyon dinibdib. This is a family dinner so my
attention should be with my family.
Mula sa sasakyan hanggang makarating sa Hotel Euphoria kung saan gaganapin ang
dinner ay tahimik lang ako. Excited si Fabio burnaba dahil ngayon lang niya
makikita ang kaniyang pinsang si Niara.
"Baby Niara here I come!" sambit niya habang naglalakad kami papasok sa bukana ng
hotel.
The place is nice. Elegance is screaming from the outside what more inside. The
yellow lights on the path walk going up to the garden are is very nice. Mukhang
mahusay ang interior designers ng ito,
"Eva!" napakunot ang noo ko dahil sa sigaw ni Nicola. Napailing na lamang ako. How
could she shout like that in this kind of place? Hay naku!
On her silver hugging dress Nicola run towards me. She jump and hugged me so tight.
"l missed you!" sambit niya.
Nahagip ng aking paningin ang isang babae at isang lalake mula sa bukana ng Hotel.
Nakablack sweat shirt ang lalake samantalang ang babae ay nakafloral dress. Sila
ang kausap ni Nicola bago siya lumapit sakin.
"Nicola, where's Niara?" tanong ni Mommy.
"00 nga po Tita! We want to see her!" segunda ni Fabio.
"Oh she's up with her father. Pero pababa na yun, Nagcheck in na din kasi kami
dito. The owner of this hotel kasi are my friends! They're here!" nilingon ni
Nicola ang babae at lalakeng na kausap niya kanina.
Lumakad naman kaming tatlo tungo sakanila. Hawak ko ang kamay ni Fabio habang
katabi ko naman si mommy.
The girl smiled at us immediately. The guys is very serious. Nakaakbay lamang sa
babae na akala mo naman ay may aagaw rito. Territorial huh? I almost rolled my eyes
when I remember that gesture to Franco.
"Clea, this is my sister Eva. This is my mommy and pamangkin naman."
"Hi, Tita Miranda. Hi, Eva! We've heard a lot of stories about you. I'm Clea and
this is my husband Damiel." she smiled genuinely and she kissed my mom's cheeks.
"Maayos naman ba ang mga kwento ng kapatid 1<0? Nice meeting you both." Biro ko.
"Of course! Ikaw nga laging bida diyan eh. Mukhang ikaw ang pinaglihian ng baby
niya. Anyway, enjoy your stay ha. If you need anything just tell us." Dagdag pa
niya bago yumakap sa asawa.
Bahagya akong nakaramdam ng sakit. Her husbang looks at her with too much
admiration. He may be rough on the inside but for her, he melts.
Nagpasalamat pa kami sakanila bago tuluyang pumasok na sa 100b.
"Wait! Oh my god! Eva, can you please get my
pouch upstairs at the restaurant? Naiwan ko." Kinunutan ko lamang siya ng noo.
"Huh? Eh diba dun naman tayo kakain?"
"No! Dun tayo sa may likod. Sa may pool side. Roof top kasi dun sa taas eh. Akala
ko dun tayo pero mas maganda yung ambiance dun sa may pool side." Paliwanag pa
niya.
"Sige na please?" inirapan ko lamang siya.
"May magagawa ba ako?"
Hinarap ko si Mommy at nginitian lamang niya ako.
"lkaw na bahala kay Fabio mommy." Tumango lamang siya sa akin.
I took the elevator as I went up. Pagbukas nito sa tamang palapag ay palinga-linga
kong hinahanap ang mga simbolo na magdadala sakin sa roof deck restaurant kung saan
naiwan ng magaling kong kapatid ang purse niya.
Paglakad ko ay may bumungad sa aking babae. Nakangiti ito sa akin. Gawa sa salamin
ang pintuan ng restaurant. Nakadim ang ilaw sa 100b kaya hindi ko maaninag kung may
mga tao ba.
"Hi, Mrs. Montecillo. I am Oli the Hotel Manager." Ngiti nitong bati.
"No, I am not Montecillo. May kukunin lang ako sa 100b. My sister left her purse."
The girl just smiled and then she opened the door for me.
Marahan naman akong pumasok sa 100b. The ambiance still confuses me. The lights
that I'm seeing is just from the outside. Ang lamig ng aircon ay bumalot sa katawan
1<0.
The moment I enter, just three steps. A music plays.
Going out tonight
Changes into something red
Kada hakbang ko ay unti-unting bumubukas ang ilaw sa aking nilalakaran. What is
this? As I continue walking I saw red petals on the floor. May mga hotel attendants
at nakalahad ang kanilang kamay palabas ng restaurant kung saan tanaw ko na mula
dito ang pool at city lights sa labas.
Her mother doesn't like that kind of dress
Everything she never had she's showing off
"This way, ma'am." Sinunod ko naman siya.
I went outside the roof deck part and immediately scanned the place. There's a
pathwalk made of rose petals. There are small candles too. lyong bang makikita mo
sa pelikula? Sa gilid ko ay may pool na kumikintab dahil sa ilaw at sa liwanag ng
buwan dulot ng gabi.
What is this? From where I'm standing I looked straight and my eyes widened from
whom I saw.
i-it's Franco!
Parang yelong natutunaw ang aking mga binti. Parang unti-unti silang babagsak.
Dashing on a black polo that is folded up to his forearm and black pants.
Nakapamulsa ang isang kamay habang ang isa ay may hawak na palumpom ng rosas.
"Come here." He brusquely said yet sexy still.
.DDriving too fast
Moon is breaking through her hair
I didn't move a bit. I remained standing and I don't know why. Maybe because I am
so so shock! Sino bang hindl? Ang lalakeng isinusumpa ko na at pinag-iisipan ng
masama ay nasa harapan ko pa at may hawak na
bulaklak.
"Walanghiya ka talaga!" I bursed out and cried. I cried really hard! Pero hindi
dahil sa lungkot..
I am happy... So much happy...
Tumakbo ako palapit sakaniya isinawalang bahala ang suot na mataas at tumalon bago
siya niyakap. I heard him chuckled.
"Why are you crying? You don't like it? Surprise, my love." He said sweetly. Mas
lalong bumuhos ang mga luha ko.
)She said it was something that she won't forget Having no regrets is all that she
really wants
I remained crying on his chest. lyong bang parang bata na nawala sa piling ng
magulang at ngayon ay nahanap. I am like that. Who wouldn't? Naalisan ako ng bato
sa dibdib. Akala ko ay nawala na siya.
We're only getting older baby
And I've been thinking about it lately
"A-akala k-ko... u-umalis ka na naman eh." Hikbi-hikbi kong sabi.
I felt him kissing the top of my head. Nasa pagitan ng dibdib namin ang rosas na
hawak niya. Nayuyupi na halos ang mga ito dahil sa higpit ng yakap ko.
Does it ever drive you crazy
Just how fast the night changes?
"Silly girl. Didn't I tell you I will never leave you again?" sambit niya bago
burnitaw sa yakap at nilahad ang hawak na mga bulaklak.
"Masisisi mo ba ako? Wala ka na pagkagising ko! Tapos hindi ka nagparamdam buong
magdamag! Akala ko... Akala ko iniwan mo na ako... ulit" Halos pabulong kong sabi
bago tinanggap at tinitigan ang mga namumulang rosas.
I looked at him and all I've seen was his glimmering eyes and sweet smile. My heart
melts whenever I see him with those smiles.
"It's part of the plan of course." He said and put my excess hair behind my ears.
Hindi ako nakapagsalita at tinitigan na lamang ang mga bulaklak.
"You like it?" marahan akong tumango.
Tumango-tango ako. Nilibot ko ang aking paningin. Sa likuran niya ay may nakaset-up
na table para sa dalawang tao. May wine glass, may pagkain na nakatakip at maliliit
na kandila sa gilid. The lights were scattered as well bilang palamuti ng lugar.
Ang pool sa gilid ay bumagay sa likuran ng nagtataasan at umiilaw na mga gusali.
Maya pa ay may dinukot si Franco sakaniyang suit na maliit na kahon. Huwag mong
sabihin...
At nangyari na nga ang inaasahan ko. Lumuhod siya sa harapan ko at binuksan ang
kahon.
Everything that you've ever dreamed of
Disappearing when you wake up
Nangintab ang diamond ring sa aking paningin. Napasinghap ako at mas lalong uminit
muli ang gilid ng mga mata.
"Let me washed away those worries and doubts... Marry me... be my pole dancer
wife... For real..." He huskily said with bright eyes looking dearly at me.
But there's nothing to be afraid of
Even when the night changes
Ang kaninang nagbabadya ay tuluyan nan gang bumuhos. I was crying looking at him.
Hindi koi to inaasahan. I mean, techinically we are husband and wife because of
Fabio. Pero hindi ko alam na makakaisip pa siya ng panahon para sa ganito.
Franco is very rough and heartless. lyon naman talaga ang pagkakakilala ko sakaniya
eh. Right from the start, he asked me to pretend for him just for the sake of the
company. Ngayon ay sinong mag-aakalang aabot kami sa ganitong yugto.
Umalis siya, nabuntis ako, hinabol ko siya, sinaktan niya ako, sinaktan ko
siya .... At ngayon ay inaaya niya akong magpakasal. Ulit.
Parang sasabog ang puso ko sa sobrang saya. Hindi ko na alam kung ano baa ng dapat
maramdaman. This too much.
"What? You have no choice then. Unless you wanted to get tied in our bed]' He
chucled as I roll my eye S.
"Of course I will! I will marry you! I'll be your pole dancer wife now. For real."
I smiled as a tear fell from my cheeks.
Mabilis siyang tumayo at niyakap ako ng mahigpit. "Hindi ka magsisisi." Sambit niya
habang nakadikit ang ulo ko sakaniyang dibdib.
"Siguraduhin mo lang ha." Banta ko.
If he wanted to cut the chase, and so do I right? Finally...
I'll be his pole dancer wife.
.51t will never change me and you

Chapter 50 - Finale Part 3

Chapter 50 - Finale Part 3
For Real
"Ayaw ko nga, Ezra!" napapailing na lamang si Eva sakaniyang opisina habang
kinukulit pa din ni Ezra sa kabilang linya.
He is insisting that Eva should have a bridal shower. Kahit siya, si Nicola, Molly
at siya lang daw ang imbitado kung ayaw niya nang madaming bisita. Pero kahit panay
na ang tanggi niya ay Sige pa din itong pilit. Sabi niya ay siya na daw bahala pero
sa pagkakakilala nito sakaniya ay hindi ata magandang ideya yon.
"Eva! Wag kang KJ! Isang beses ka lang ikakasal, minsan ka lang magkakaron ng
bridal shower!" napabuntong hininga na lamang si Eva.
'EAksaya lang sa pera yan. Kung ikakasal ay ikakasal. Hindi na yung ganyan, Ezra.
Mag-dinner na lang tayong apat." Suwestyon pa nito.
"Sagot ko nga diba? Ako! Pera kol Boring ang dinner! Ano tayo matatanda? For sure
Franco will have his stag party! Papatalo ba tayong mga girls?" natawa na lamang si
Eva sa sinabing iyon ni Ezra.
"Hay naku, hayaan mo sila. Tiwala na ako kay Franco, kung ano man ang desisyon
niya. Sige na, marami pa akong gagawin," Nakangiti nitong sabi sabay baba ng
cellphone.
Panigurado ay nanggagalaiti na iyon sa inis, pero ayaw niya talaga. Siguro dahil
nasawa na siya sa ganyan, noon ay binubook rin ang mga kasamahan niya para sa stag
parties. She knows what they're doing. They entice, dancing over to the groom and
sometimes they even have sex before the wedding itself! At syempre, dahil puro
babae o lalake sila. Hindi nila iyon sasabihin sa bride or sa groom. It will remain
to theirselves because what they are thinking is that bago man lang ikasal ang
lalake/babae ay magawa na nito ang lahat.
Pero ngayon ay wala na siyang panahon na pag-isipan ng masama si Franco. Knowing
that they have a son already and how much he put an effort just to fix things
between them is such a big thing for her. She glanced at her ring finger and then
played with it. She smiled as the diamond sparkled in any angles.
She can't believe that she's getting married for real! Noon ay gusto niya na isang
beach wedding ang mangyari ngunit iba na ngayon. Noong nag-usap sila ni Nicola ay
nabanggit niya na gusto niyang sa isang pribadong simbahan na lamang o kaya ay
garden wedding ang mangyayari. lilang bisita lamang ang gusto niyang imbatahan,
iyong mga malalapit lamang sana sakaniya. Though she don't know any relatives from
her father side, at least she have her mother's. Natupad pa din ang isa sakaniyang
kahilingan. Ang ikasal kasama na saksi isa man lang sakaniyang magulang.
May mga bagay lang na gusto niyang klaruhin muna bago sila ikasal. May mga mga nais
pa sana siyang puntahan. Pero sa pagkakataong ito ay hindi niya na itatago kay
Franco. Magiging tapat na siya sa abot nang kaniyang makakaya.
Sa Le Jardin Rosellanila naisipan ikasal. Si Nicola at Ezra ang ounong abala kasama
ang iba pang wedding organizers. Sinisgurado nila na lahat ay para sa araw na iyon.
Gustuhin mang makialam ni Eva ay ayaw naman nila, surpresa na lamang daw nila iyon
kaya wag na siyang makisalo. Mlnsan nga ay sinabi nito na siya ang ikakasal pero
hindi niya alam ang mangyayari. Sa gown fitting na lamang daw siya pumunta.
'C Mommy? When can we have a baby girl?" halos mabuga na lamang ni Eva ang iniinom
na juice habang magkakaharap sila sa hapag isang gabi.
Sa isang paikot na lamesa ay naroon ang buong pamilya para sa isang salo-salo.
Everyone is almost there except for Franco's parents. Hanggang ngayon kasi ay hindi
nila alam kung paano sila iimbitahan sa kasal dahil alam naman nila kung anong
tingin nila kay Eva.
Ang naroon lamang ay si Franco, Juancho, Calvin, Nicola, Eva at ang kaniyang ina.
Sa kasal daw ay uuwi ang asawa ng kaniyang ina. Ang ama ni Nicola. Sa tagal ng
panahon ay ngayon niya pa lamang ito makikilala.
Nakakatuwa nga dahil nang malaman nito na buntis si Eva, kahit abala sa kumpanya
roon ay nagsabi siya na uuwi ito kahit anong mangyari.
Natatawa naman si Nicola at binalingan na lamang ang anak na nasa stroller. Siniko
naman ni Juancho ang kapatid na si Franco, ngumisi lamang ito. Inikot muna ni Eva
ang paningin sakanila bago burnaling sa anak.
"Baby? Bakit naman? Ayaw mo ba nun, ikaw lang ang baby 1<0." Fabio just pouted and
frowned.
"No, Mommy. I am a 5 now. Gusto ko na ng baby sister." Eva smiled and tapped
Fabio's head.
"Andiyan naman si Baby Niara, she's your sister too." Umiling muli ang anak at
halos paiyak na.
"Umuuwi naman sila eh. Gusto ko yung clito lang satin, mommy! Daddy?" natigilan
naman si Franco at tumikhim.
"Ask mommy." Nagkibit balikat lamang ito at ngumisi bago nilingon si Eva. Tinaliman
lamang ni Eva ng tingin si Franco.
Imbis na sagipin ay mas lalo niya lamang pinalalal
'Pag-iisipan ni Mommy, okay? For the mean time, finish your food first." Malungkot
na tumango lamang ang anak.
Nauna ng matulog si Fabio. At nung akala ni Eva ay aalis na ang lahat ay nagtataka
siya kung bakit parang hindi mapakali ang lahat at parang balisa.
"Is there something wrong?" takang tanong ni Eva habang nasa may garahe sila ng
mansyon.
i' Eva..
"What? May nangyari sa gagamitin mong wedding gown!' nanlaki ang mata ni Eva.
'E l-et's go! Kakatawag lang ni Ezra!" hinila ni Nicola ang palapulsuan ni Eva
ngunit pinigilan siya nito.
E Eh teka? Franco?" sabay baling sa kasintahan.
"WeNl follow." Seryosong sabi nito. Tumango na lamang si Eva bago nagpahila sa
kapatid.
That was her mom's wedding gown when she got married to Nicola 2s father.
Pinarepair lang nila at ginawang makabago.
Nakarating sila sa isang condominium. Nagtataka siya dahil akala niya ay sa
boutique sila pupunta. Isinawalang bahala na lamang niya ito.
"Bakit dito?" takang tanong niya.
"Dito nakatira yung designer." Seryosong sabi ni Nicola.
Hila-hila pa din siya ay humahangos na ang dalawa na tumatakbo tungo sa isang unit.
Mula sa labas ay may pinindot lamang si Nicola sa security pad ay nagbukas na ito.
Sumungaw si Eva ngunit wala siyang makita dahil nakapatay ang ilaw. Lalo na ng
sinara ni Nicola ang pinto.
"Nicola?" tawag niya.
llang segundo lamang ay biglang nagbukas na ang ilaw at isang putok ang narinig
niya. Tinakpan niya ang kaniyang tenga at napapikit ang mata dahil sa gulat.
Pagkamulat ay bumuhos na sakaniya ang confetti galing sa poppers na hawak nina.. .
'Ezra? Molly?"
"Surprise!!!" sigaw ng tatlo.
Tumatawa ang mga ito habang gulantang pa din si Eva. Hawak ang kaniyang bibig ay
nilibot niya ang paningin sa unit. Napapaligiran ng pula at puting lobo ang disenyo
roon. Lumapit si Ezra sa may sala kung nasaan naroon ang sound system ay biglang
naging sexy ang background song. Tapos ay may pinindot lamang si Nicola ay
nagkaroon na ng makulay na ilaw sa 100b ng unit.
"What do you thinkr nilingon niya ang tatlo na magkakaakbay pa.
"Ano to?" takang tanong niya.
"Dahil alam namin na ayaw mong surnama, edi hindi na namin sinabi sayo!" irap ni
Ezra.
"00 nga, Eva. Ito na lang naman ang una at huli mong bridal shower dahil isang
beses ka lang ikakasal. Wag kang mag-alala. Alam ito ni Franco. Nagtiwala naman
siya samin." Kibit balikat ni Molly.
"Talaga namang nagkuntsabahan pa kayo ha!" natatawang umirap si Eva.
Wala naman silang ginawa kung hindi magtawanan at mag-inuman. Sa darni ng
napagkwentuhan nila ay hindi na nila namalayan ang oras. Sa isip-isip ni Eva ay
hindi niya inaasahan na magiging malapit siya sa mga taong ito. She was still young
when her parents separated. She grew up with her auntie who despise her so much
together with her partner--- Enteng. The one who gave so much trauma in her life.
Trying her luck in Manila, she met Molly who stand by her side and acted as her
sister. As time passed by, she met Ezra whom she didn't expect that he was gay all
along, which is totally fine because he was a savior for her as well. Lastly, her
real sister--- Nicola. Though they had a rough start, it really doesn't matter
because Nicola's heart eventually melted when she saw how much Eva tried to cope
with her spoiled and brat attitude.
'Seriously, I am so happy for you. Sana ay hindi na kayo mag-away ulit."
Natatawang sabi ni Ezra bago lumagok sakaniyang wine.
"00 nga! At syempre, ngayong ikakasal ka na wala na kayong magagawa kung hindi
ayusin kung ano man ang paparating na problema." Segunda ni Molly.
"Alam na yan ng kapatid ko! Malalagot talaga samin si Franco. At subukan lang nang
kahit sino pang
Margarita na sumingit ay talagang malilintikan sa akin!" natawa sila sa sinabi ni
Nicola.
Nagulat naman sila nang mabilis na tumayo si Ezra.
"Wait! Its time!" nakangisi niyang sabi sakanilang lahat.
Takang-taka naman si Eva dahil parang siya lang ang walang alam sakanilang apat.
Maya pa ay turnayo na rin ang dalawang babae at nilapitan si Eva. Si Molly ay
humawak sa balikat ni Eva para papirmihin ito habang si Nicola naman ay lumapit
para lagyan ng piring ang kapatid.
't oy! Ano 'to?" natatarantang tanong ni Eva.
"Kalma! This is gonna be the best, Eva! Hindi dapat ito mawala." Rinig niyang
mapanuyang sabi ni Ezra.
Mula sa pagkakaupo ay inalalayan siya ng dalawang babae para turnayo at magtungo sa
sala.
"Saan ba tayo pupunta?' nauubos na pasensya niyang tanong pero tinawanan lamang
siya ng tatlo.
"Basta! Wag ka nang maingay diyan. Ready na ba siya?" tanong ni Nicola kay Ezra.
"Damn, ready! '2 kinikilig na sagot naman nito sakaniya.
"Ano? Anong ready?"
Nang nakaupo na sila sa couch ay tinabihan naman nila si Eva.
'Are you ready, sister?" sabik na tanong ni Nicola sa kapatid na hindi na
mapakali.
"On a count of three! ' sigaw ni Molly.

Pagkatanggal ng piring ay biglang tumugtog ang isang nakakaakit na kanta kasabay ng

pagpalit-palit ng makukulay na ilaw sa sala. Sa harapan nilang apat ay may malaking
box na may malaking laso sa gitna.
"Open it, Eva!" sabay-sabay nilang sabi.
Dahil kuryoso din si Eva kung ano ba ang nasa 100b ng kahon, kunot noo siyang
lumakad palapit roon para buksan. Halos matumba naman siya nang tuluyan nang makita
ang nasa 100b ng kahon. Isang lalakeng nakahubad ang pang-itaas at tanging itim na
brief lamang ang suot. Nakamaskara ang lalake kaya hindi makikilala kung sino man
ang nasa likuran nito. Halos mapamura si Eva!
"Oh my!" Eva shrieked as the guy dances slowly along with the background song and
then eventually walking towards her.
"Whooooo!" Ezra and the other girls cheered.
Napatakip na lamang ng mata si Eva dahil sa kahihiyan. Turnayo si Ezra, kumuha ng
upuan bago nilagay sa harapan. Tinulak naman siya ni Nicola at Molly para paupuin
siya sa gitna. Dali-dali naman siyang nilapitan ng stripper at ginilangan. Mas lalo
naman sumigaw Sina Nicola para mambuska.
Maya pa ay lumapit ang stripper sa kahon at kinuha sa 100b ng box ang tali habang
patuloy pa ding gumigiling. Unti-unti itong lumapit kay Eva at saka kinuha ang
dalawang kamay nito at nilagay sa likuran upang itali.
"Teka!" saway niya sa stripper pero hindi siya pinakinggan at nagpatuloy pa din ito
sa pagsayaw.
Nang matagumpay siyang naitali ay kumandong
ang stripper sa mga hita ni Eva at pinagitnaan ito.
"Ang saya maging bride! ' sigaw ni Ezra habang patuloy na tumatawa.
Nag-iwas ng tingin si Eva sa stripper na gumigiling sa harapan niya. 00 nagtrabaho
siya sa bar pero puro babae sila doon kaya iba ang dating nito sakaniya. Hindi siya
nandidiri pero naiilang siya dahil sa ginagawa ng lalake. Kaya naman umpisa pa lang
ay hindi na siya sang-ayon sa bridal showe na ito eh.
"Tama na!" natatawang sabi ni Eva.
Halos idukdok na ng stripper ang maskulado nitong katawan sa mukha ni Eva ngunit
wala siyang magawa dahil nga nakagapos siya. Maya pa ay hindi na napigilan ni Ezra
ang sarili. Mabilisan siyang lumapit at hinaplos ang abs ng stripper. Natawa naman
silang lahat.
Nang matapos ang kanta ay huminto na ang stripper at kinalagan na si Eva.
Binuksan na din ni Molly ang ilaw ng unit. Ang makukulay na ilaw ay napalitan ng
puros puti.
"Do you wanna see the face behind the mask, Evar natatawang tanong ni Nicola habang
umiiling pa.
Napalingon siya sa misteryosong stripper.
"Take it off! Take it offY they chanted.
llang sandali lamang ay unti-unti na ngang tinanggal ng stripper ang kanyang
maskara at binunyag ang mukha. Nanlaki na lamang ang mata ni Eva nang makita kung
sino ang nasa likuran nito. Halos mabato niya ang lalakeng nasa harapan!
"Basty?!?" gulantang niyang sigaw.
Mabilis na dinampot ni Eva ang tali na ginamit para pampulupot sakaniya kanina at
mabilis na ibinato sa mukha ni Basty.
"Walanghiya kal Kaya pala kung makakandong ka sakin! Bwisit ka!" natatawang sabi ni
Eva.
Ibinato ni Ezra kay Basty ang dala nitong shirt at short para makapagbihis na ito.
Pagkapasok niya sa CR ay pinagsasabunutan ni Eva ang kapatid at mga kaibigan dahil
sa kalokohan na naisip nila. Kahit kailan talaga napakahirap magtiwala sa mga ito.
Kung ano-ano ang tumatakbo sa isip!
"What? Pasado naman na diba? Saka hindi na namin kailangan mag-hire. Libreng-libre
pa siya!" sabay-sabay silang nagtawanan.
Pagkalabas ni Basty ng CR ay nakangisi na ito kaya nakatikim siya ng irap kay Eva.
"What? Hindi porke binasted mo ako eh hindi ko na gugustuhing makapunta sa kasal
mo." Naglahad ng braso si Basty sapat upang makalapit si Eva at mayakap ito. She
can't hide the fact that she missed Basty for a while.
Hindi niya makakalimutan ang mga ala-ala nila sa
New York. Lalo na nung napagkamalan niya isang gabi si Basty na si Franco. lyon na
ata ang pinaka-nakakahiyang pangyayari na nagawa niya sa buong buhay niya. She cant
help but smile. Those were the days.
Pagkauwi ni Eva ay dumiretso siya sa kwarto ni Fabio. Tulog na ito dahil alas-dose
na ng gabi. She smiled staring at her son. Habang tumatagal ay lalong nangingibabaw
ang pagkakahawig nito sakaniyang ama. Paano pa kaya kapag lumaki na ito? Halos wala
man lang nakuha sa akin. Hinaplos niya ang ulo ng anak at hinalikan ito sa ulo.
Bahagyang kumunot ang ulo nito pero bumalik din sa pagkakahimbing. She smiled
before leaving and went to her room.
Pagkarating niya ng kwarto ay kinuha niya ang cellphone mula sa bag. Nakita niya na
may ilang tawag mula roon at text galing kay Franco. Naisipan niyang i-dial ang
numero nito at tawagan. Nagtungo siya sakaniyang veranda kung saan sinalubong naman
agad siya ng malamig na simoy ng hangin.
Nakakatatlong ring pa lamang ay sinagot na agad ni Franco ang tawag.
"Hi." Franco huskily said on the other line.
"How's the party?" dugtong na tanong pa nito.
Z Hmm... ayos lang. We had fun. Hindi ko lubos akalain na itutuloy nila yun.'2
Natatawang sabi ni Eva.
"You deserve to experience those things, Eva. Bata ka pa. Ayaw kong matali ka sakin
nang hindi mo pa nararanasan ang mga ganung bagayy Eva smiled as she digested
Franco's words.
"Lahat? Lahat ng gusto 1<0?" mapanuyang tanong ni Eva kay Franco. Nagbibiro lamang
kasi siya.
"Of course I would have to know kung sinong kasama mo." Masungit nitong sabi.
Eva chuckled. Same old possessive Franco.
"Can't wait to see you walking down the aisle.
Parang may paru-parong kumikiliti sakaniyang tiyan habang pinakikinggan ang lalake.
2'
"Me too. Kapag hindi ka umiyak, aatras ako. Pabirong banta ni Eva.
"Silly." Franco chuckled.
"Sige na, magpahinga ka na." malambing na sabi ni Eva bago ibinaba ang kaniyang
telepono.
Isang linggo na lang ang natitira bago ang kinasasabikang araw nilang dalawa. Hindi
siya mapakali. Hindi siya makapaniwala. Totoo na ba talagang ikakasal na siya?
Next day Eva went to their office normal as if she doesn't have wedding to attend 6
days from now. Wala din naman kasi si Nicola dahil kasalukuyan pang nakamaternity
leave ito. Pero sabi naman niya na sa oras na ikinasal na si Eva ay siya na ang
bahala kapag umalis ito at magpahinga.
"Ma'am Eva! Magcelebrate naman po tayol Malapit na ang kasal oh!" kantyaw ng isang
ojt kay Eva pagkatapos ng kanilang meeting.
"Kayo talaga. Halos linggo-linggo na kayong umiinom ahY Nakangiti at naiiling na
sagot naman niya.
"Sige na, Ma'am!" buyo naman ng iba pa.
"Osya sige. Kapag hindi na ako masiyadong busy. May lalakarin kasi kami ngayon ni
Franco. Kailangan kong umalis ng maaga." At totoo naman. llang minuto lamang ang
nakakalipas ay tumawag na si Franco para sabihing naghihintay na siya sa baba.
"Nasa elevator na ako pababa na." sagot niya sa tawag nito.
"Take your time.'
Dire-diretso siyang lumabas ng building nila upang kitain ang kasintahan na
nakaparada lamang sa tapat. Nang papalapit na siya ay biglang bumukas ang pinto at
lumabas ang matipunong si Franco na nakasuot lamang ng faded denim polo na nakatupi
hanggang Siko at itim na pantalon. Nakasuot pa ito ng itim na shades na kung
titignan sa malayo ay akala mo modelo siya ng sasakyan na minamaneho niya.
Nang tuluyan nang makalapit si Eva ay agad naman siyang hinapit nito sa baywang at
hinalikan sa labi. Nang mahiwalay ay nakangisi ito bago tinanggal ang suot na
shades.
"Saan ba tayo pupunta?' takang-takang tanong ni
Eva dahil pinapapasok siiya ni Franco nang alas-otso upang makauwi nang alas-diyes.
Marami daw silang aasikasuhin ngayong araw pero ni isa ay wala siyang ideya kung
ano dahil wala man lang ito sinabi.
"We will be having a breakfast with my parents.'2 Bahagyang nawala ang mga ngiti sa
labi ni Eva.
'E B-bakit... ngayon mo lang sinabi? I mean... hindi ko alam kung—" hinawakan ni
Franco ang magkabilang mukha ng natatarantang si Eva.
"Look at me.. . I want to formally introduce them whom I want to spend the rest of
my life with. This is not for the company, Eva. I don't care about that anymore...
All I want is to finally be with you and my son... forever." Franco said huskily.
Pinaningkitan lamang siya ng mata ni Eva pero sa kaloob-looban nito ay mas lalo
niyang kinahahangaan ang lalakeng ito.
"00 na... Nandiyan ka naman eh." Malamyos nitong sagot. Franco genuinely smiled at
her.
"You got it right, babe. I am here.'
Hindi maalis ang kaba sa dibdib ni Eva habang nasa byahe sila tungong restaurant
kung saan nakalaan silang
magbreakfast. Parang hindi naman siya makakain ng maayos nito kung ganito. Pero
bahala na, gaya nga ng sabi ni Franco. Magkasama naman sila.
Hindi binitawan ni Franco ang kamay ni Eva kahit nang tuluyan na silang nakapasok
sa restaurant. Huminga nang malalim si Eva at mas lalong hinigpitan ang kapit kay
Franco. Ramdam niya ang panlalamig ng kaniyang kamay dahil sa kaba.
Tanaw na niya mula sa malayo ang mag-asawang nag-uusap habang urniinom ng kanilang
wine. Nang matanaw din sila ng dalawa ay nagbago ang kanilang ekspresyon at
ibinaling ang atensyon sa kamay nilang magkahawak.
"lho, sit." Sambit ni Mrs. Montecillo na tila binaliwala ang presensya ni Eva.
Humalik muna si Franco sa pisngi ng kaniyang ina at ama bago hinila ang upuan
sakanilang harapan upang paupuin si Eva.
Pinirmi na ni Eva ang kaniyang sarili at sinikop ang dalawang kamay.
"Morn... Dad.. . This won't take long. We're here to give you this." Inilapag ni
Franco ang dalawang sobre na naglalaman ng imbitasyon para sakanilang kasal.
"So you really are marrying this girl huh?" sarkastikong sabi ng kaniyang ina.
"Ma... Yes.. . And we are here not to ask but to inform and invite you personally.
It's up to you if you wouldn't want to come. But we really will appreciate if you
both.. . My parents, will be there." May diin sa huling salita ni Franco.
Tumikhim si Eva kaya napalingon sakaniya ang dalawang matanda. She gathered all her
courage to look at Franco's parents and talk.
't una po sa lahat, gusto kong humingi ng pasasalamat dahil pinaunlakan niyo kami..
paunang salita ni Eva.
know you are not in favor of this wedding...
knowing that your son, will be marrying a woman like me. A former pole dancer who
dances and being paid." Napalingon si Franco sakaniya pero nagpatuloy lamang siya
sa pagsasalita.
"But it doesn't mean that I wanted a life like that.. .
was just a girl who wants to survive my life before. Umiling nitong sabi.
"Hindi ko po ginustong maging ganun. I just needed
to be that kind of girl because I don't have much to offer. Walang magulang na
gurnabay sakin noon, I was on my own. I earn my own money to provide for my needs.
At kailangan kong maging metatag araw-araw para harapin ang mga araw na 'yon. And
that's... okay. Walang magulang na naroon sakin on my first menstruation, on my
first day of class, when l... when I almost got raped. But it's okay, it's fine. I
survived each day all by myself until the day that I met your son.. . I never have
someone to depend on till the day that he came and those days was surreal! Kaya
naiintindihan ko po kung gusto niyo ng maayos at nababagay na babae para sakaniya
dahil iyon lamang ang nararapat." A tear fell from Eva's cheeks and she immediately
wiped it.
"Please PO.. . Kahit hindi na lang para sakin, o para sa anak namin. Just for
Franco. Kahit po dumalo lang kayo sa kasal namin. Ayaw kong maranasan niya lahat ng
naranasan ko noon. Na wala man lang ang magulang niya para masaksikhan ang isa sa
mga mahahalagang araw sa buhay niya.n Patuloy pa niya.
"Nakikiusap po ako." Bulong pa niya. Tuluyan na siyang inakbayan ni Franco para
aluin.
Suminghot nang kaunti ang Ina ni Franco at ang kaniyang ama naman ay sumimsim sa
kape.
"Kung gayon ay asahan niyo ang aking presensiya. I will be there for you anak.n
Magaspang ngunit malamyos
na sabi ng Ama ni Franco.
"Thanks, Dad.'
"So you're making me feel like I am the bad person here huh?" mataray na sabi ng
Ina ni Franco sabay pahid ng luha sa kaniyang mata.
am.. . sorry. For all of the hurtful words I said. As a mother, I hope you
understand how much I wanted my son to be with someone who's like him. And I know,
you are from a well off family. lyon nga lang ay nagtrabaho ka muna sa ganon, bago
mo nalaman." Tuwid ang mukha ng ina ni Franco habang nagsasalita.
don't want to prolong this drama anymore. Noon ay akala ko madidiktahan ko ang
aking anak gayong nakitaan ko siya nang pagnanais na pamunuhan ang kumpanya. At
para mangyari yun ay dapat sumunod siya sa lahat ng sasabihin 1<0. Noong una ay
ganon naman ang nangyayari, hanggang sa makilala niya. I thought this was juts
another game he would play but no. This is a serious thing especially he got you
pregnant and now. You got back togethery
"Go ahead, Eva and my son. Be happy... you both deserve that." Napaangat ng tingin
si Eva sa Ina ni Franco at mas lalong naluha nang makita ang ngiti sa mga labi
nito. Para siyang nananaginip.
'E Thank you, Mom... Dad.. ." Sambit ni Franco bago turnayo at nilapitan ang ina at
ama para yakapin.
Ganon na din ang sunod na ginawa ni Eva. Turnayo siya upang kamayan ang sana ang
Ina ni Franco pero hinila siya nito para sa isang mahigpit na yakap.
am so excited to meet our grandson." Nakangiti nitong sabi.
"Naku, excited na din po yun makilala kayo." sagot naman nito.
Parang nabunutan ng tinik sa dibdib si Eva. Sawakas, wala na siyang hihilingin pa.
Kasal na lang talaga.
Sa byahe pauwi ay halos hindi mawala ang ngiti ni
Eva. Magkahawak kamay pa ang dalawa at panaka-nakang hinahalikan ito ni Franco.
Walang kapantay ang saya na nararamdaman niya
"You happy?' masaya naman tumango si Eva.
"Thank you, Franco.. l'
"Wag ka munang magpasalamat. May isa pa tayong aasikasuhin.
"Were flying to Nagay Nanlaki ang mata ni Eva.
"Ano? Franco, Fabio can't leave without me and me as well! Hindi na tayo mga binata
at dalaga na makaalis
"Hey, hey. Calm down. Please? Do you trust me?' matagal na tinitigan ni Eva ang
mukha ni Franco at napabuntong hininga na lamang. Ano naman kayang iniisip nito?
Marahan na lamang siyang tumango.
"Good girl." Ngisi ni Franco.
Ganoon na nga ang nangyari. Lumipad sila Franco tungong Naga dala ang duffle bag na
nasa likuran ng kaniyang sasakyan. It will just take 1 hour and 20 mins for them to
get there. Matagal niya na itong pinagplanuhan kaya pulido na ang lahat. Alam niya
na aalma si Eva kaya hindi niya muna sinabi.
Nang makarating sila roon ay naging pamilyar na kay Eva ang lahat.
"Dadalaw tayo kay Papa?" naging pamilyar ang daan tungo sa sementeryo kung saan
sila nagtungo noon.
Hindi lamang kumibo si Franco at nginitian na lamang ang fiancé. Panigurado ay
matutuwa ito sa hinanda niyang surpresa.
Nang makarating sila sa sementeryo ay sinalubong sila ng maaliwalas na hangin.
Kalmado lamang ang panahon at nakikiayon sakanila.
'E Bakit hindi mo naman sinabi? Sana ay nakabili tayo ng bulaklak.n Nginitian
lamang siya muli ni Franco.
"Bakit hindi ka nagsasalita? yugyog ni Eva.
Ngumuso lamang si Franco sa isang direksyon kaya nagawi angtingin niya sa itinuturo
nito.
"Mommy! Daddy!" nanlaki ang mata ni Eva nang makita ang anak na si Fabio tumatakbo
papalapit sakaniya.
"Fabio?" gulantang na usal ni Eva habang ang anak ay nakayakap na sakaniyang mga
hita. Nilingon nito si Franco na nakangiti lamang sakaniya.
"What is this?" bulong niya pero hindi lamang siya nito pinansin bagkus ay inakay
na lamang tungo kung saan.
"Who's with you big boy?" tanong ni Eva sa anak
habang naglalakad sila tungo sa puntod ng kaniyang ama.
"I'm with—'t biglang tinakpan ni Franco ang bibig ng anak at kinarga ito.
"Daddy!" sigaw ng anak.
"You talkative boy!" natatawang buska ng ama.
Mas lalong nagulantang si Eva nang makita mula sa kinatatayuan nila ang kaniyang
ina at ang kapatid na si Nicola.
Magkatabi ang dalawa at nakayuko sa puntod ng kaniyang ama. Mula sa malayo ay bakas
ang lungkot sa mukha ng mga ito. Ang kaniyang ina ay panay pahid din ng luha sa
kaniyang pisngi.
She slowly went to her mother and sister. Nicola tapped her shoulder as
acknowledgement of presence before stepping back to give her mother and sister
privacy together with Franco and Fabio.
Eva wrapped her arms to her mother's shoulder. Her mother smiled sadly.
"Noong sinabi ni Franco na gusto niyang gawin ito.. . nagdadalawang isip ako. Sabi
ko, handa na ba akong harapin siya? I mean, yes he's gone already but the memories
of him is still in my heart... I was really not a good wife to him nor a good
mother to you, anak..
humikbi pa lalo ang kaniyang ina.
"l am very sorry, Agdepa.. . For letting your life miserable because I am such a
selfish wife. Pero hayaan mo.. . Hindi man ako nakabawi sayo. I will make sure to
make up with our daughter, Eva." Miranda sniffed while Eva is brushing her back.
"Ma... Kung nasaan man po si Papa.. . Alam kong masaya siya para satin. Para sakin.
At alam kong, pinapatawad ka niya dahil hindi mo naman ginusto lahat ng mga
nangyari. Let our hearts be healed and free, Mommy." Bulong ni Eva sa Ina bago
niyakap ng mahigpit.
Maya pa ay lumapit na din si Fabio at Nicola.
"Mommy Iola why are you crying?" inosenteng tanong ni Fabio habang karga ng
kaniyang Iola.
"Nothing, apo. Mommy Iola is just happy." Sagot naman nito habang magkakayakap
silang mag-iina.
Eva glanced at Franco and then she mouthed
t
' Thank you." Alam na yun ni Franco.

Epilouge
Bukas din ang balik nila sa Manila. Tulog na ang anak na si Fabio habang nag-uusap
naman si Eva at Franco sa may veranda ng kanilang kwarto. Gaya ng dati noong
nagpunta sila rito ay nakatanghod ang dalawa sa tanawin kung saan tahimik ang buong
probinsya ng Naga.
Nakapulupot ang mga kamay ni Franco sa baywang ni Eva at nakapatong ang mukha sa
balikat nito. Ang mga kamay naman ni Eva ay nilalaro ang mga balahibo sa tuktok ng
kamay ni Franco.
"Thank you, Franco. I never thought that everything is really possible.. . Alam mo
yun.. . Sana, makalaya na si Mommy sa sakit ng nakaraan. Tapos sana, unti-unti ay
tuluyan na tayong matanggap ng mga magulang mo." Eva smiled.
'Everything will fall back into its proper places, my love. Together, we will wait
for those days to happen. Franco huskily said before tracing some hot kisses to
Eva's nape.
Napapikit si Eva sa dulot nitong sensasyon sakaniyang katawan.
'Franco .. ." banta sana iyon pero lumukot ang kaniyang boses dahil sa ginagawa
nito.
"What?" Franco innocently asked while still kissing her nape.
"Magigising si. . from her waist, Franco's hand
gently caressed her stomach... up to her breast. He massaged it very well.
Doon na napakagat ng labi si Eva. Gusto niyang pigilan ang kamay ng mapapangasawa
pero gusto naman niya ang ginagawa nito. Doon na siya humarap at siniil ng halik
si Franco. She wrapped her hands into Franc02s neck and they hungrily kissed each
other.
Mabilis niya nang naramdaman ang umbok sa pagitan ni Franco kaya bahagya siyang
napangiti.
"Let's make this real quick so the little boy won't see us." Bulong ni Franco bago
binuhat si Eva tungo sa 100b ng kwarto.
Sa lapag niya ipwinesto si Eva. Hindi sila dapat lumikha ng ingay dahil magigising
ang natutulog nilang anak na nasa kama kalapit lamang nila.
Mabilis na naiangat ni Franco ang suot na bestida ni Eva at itinapon na lamang sa
gilid. Sunod ay tinanggal niya na ang kaniyang pantalon at suot na boxer.
Pinagbahagi niya ang mga binti ni Eva pero pinigilan muna siya nito.
"What?" nagtataka nitong tanong.
"Wag mong ipuputok sa 100b ha!" pabulong na banta ni Eva.
Hindi lamang siya pinansin ni Franco at tuluyan na naman siyang sinakop nito.
From this moment, I have been blessed
I live only, for your happiness
And for your love, I give my last breath
From this moment on
Fabio walked adorably while holding the 2 rings that his parents will wear later.
He looks cute wearing a suit and tie looking just like his father. Hindi maiwasang
hindi mamangha ang mga bisita sakaniya dahil sa taglay nitong kacute-an. Panay ang
ngiti niya at damang-dama ang bawat kuha ng camera.
I give my hand to you with all my heart
I can't wait to live my life with you I can't wait to start
Mula sa bukana ng hardin, isang walang kasing gandang babae ang lumitaw.
Nakatayo ito sa dulo ng pulang carpet, suot ang isang magarbong wedding gown na
nagamit ng kaniyang ina. Noon pa man ay pinapangarap niya na itong masuot.
Nakakubli sa nakatabil niyang puting belo ang nag-uumapaw na kagalakan sakaniyang
puso.
Naghihintay mula sa kabilang dulo ang lalakeng noon ay pinapangarap niya lamang na
makasama.
)You and I will never be apart
My dreams came true because of you
Eva started walking along with her mother towards her very soon to be husband.
Slowly but surely it is.
Pasimple niya ring inililibot ang paningin sa mga bisita na dumalo sakaniyang
pribadong kasal.
Natutuwa siya dahil natupad ang gusto niya. Hindi man umuulan ng bisita ngunit alam
niyang mga mahahalagang tao ang narito para matunghayan ang isa sa pinakamahalagang
pangyayari sa buhay niya.
From this moment, as long as I live
I will love you, I promise you this
Tears immediately run down her cheeks. Paanong hindi? She is indeed getting
married!
Ang panahon ay nakikiayon. Hindi tirik ang araw, hindi rin makulimlim. Sakto lamang
upang matiwasay ang mangyayaring seremonyas.
Panaka-naka ang paglingon niya sa mga bisita.
They were all smiling. No one is holding any camera or cellphones. lyon ang
patakaran nila, lalo ni Nicola. Tanging ang official photographer lamang ang kukuha
ng litrato para hindi kita sa camera ang mga bisitang nakakalat.
.hThere is nothing, I wouldn't give
From this moment on
"Finally, anak. Finally." Naiiyak na sambit ng kaniyang ina. Turnango lamang si Eva
dahil pawang iyak lamang ang kaniyang nagawa.
"Stop crying! Mahuhulas ang make up mol" natatawa kahit lumuluha ang kaniyang ina.
Juancho tapped Franco's shoulder. Both dashing on their suit and tie as they both
stares at the approaching bride.
Noong una ay aminado naman si Juancho na humanga rin siya kay Eva. Noong nakita
niya palang ito sa kakahuyan at kinuhanan ng larawan ay nagustuhan niya na ito.
Ngunit mapaglaro nga naman ang tadhana, nang maipakita niya ito sa kapatid ay ganon
na lamang ang pag-angkin nito.
Akala ni Franco ay walang ibang ginawa si Juancho
kung hindi agawin ang mga bagay na nasa kaniya. Ngunit hindi niya alam, sa simula
pa lamang ay nagpaubaya na siya.
"You are one of a hell lucky man, bro." tapik muli ni Juancho sa balikat ng
kapatid.
Masaya naman siya dahil kung hindi dahil kay Eva ay hindi niya makikilala si Molly.
Ang babaeng kumukumpleto ngayon sa buhay niya.
"l am, indeed urniiling naman sagot ni Franco habang sumisinghot dahil sa pagluha.
Sawakas ay nasa tapat niya na ang pinakamamahal na si Eva.
Even though he is manly and brusque, when it comes to Eva he really can't hide his
emotions.
"Please take care of my daughter Franco. Don't ever hurt her again or else!"
pabulong na banta ng kaniyang ina pero ngumiti din pagkatapos.
"l promise wholeheartedly, Madam." Franco said seriously.
Mula sa malayo, nakatayo sa gilid ng bukana si
Margarita. Nakasuot lamang ng hoody at nakataklob sa mukha.
Hindi niya na babalakin pang manggulo, dahil alam niya sa sarili niya na matagal na
siyang talo. Walang kailanman na nagtagumpay lalo kapag nakuha ito sa pang-aagaw.
She smiled bitterly and then her vision becomes blured. Nothing beats true love.
Bulong niya sa sarili bago tuluyang turnalikod.
At lastl After the long chase, drama and pain? Eva is really now... his pole dancer
wife.
"l promise to love you more each day... to be always there for you and our son
Fabio. To witness every milestone of our family. To take care of you and to make up
for the lost time that we had. I can not express through words how much I love you
and Fabio, Eva. But as you take this ring, I hope you would know that this will
symbolize the lifetime love I have for you... Kapag dumating ang pagkakataon na
magdududa ka. Palagi mong babalikan ang araw na ito, kung kailan isinuot ko sayo
ang singsing na yan. At nangako tayo sa harap niya." Franco said his vow before
inserting the ring to Eva's finger.
Walang ibang ginawa ang mga bisita kung hindi umiyak. Paano ba naman ay si Eva
halos mahulas na ang make up kakaluha niya.
"When we separated, I thought I will be raising our son alone. But that's fine. Who
would ever think that you will be ready to be a father? So that's the time I tried
to survived everyday together with my son. Dumarating pa sa punto noong
kapapanganak ko palang. Tinititigan ko si Fabio dahil kamukhang-kamukha mo siya.
Umabot ako sa ayaw ko siyang makita. Isang araw iyak ako ng iyak. Nagwala ako sa
kwarto nagsisigaw ako sabi ko ilayo niyo yan! llayo niyo siya sakin! Tapos wala
lang akong ibang ginawa kung hindi umiyak. Hanggang niyakap ako ni Mommy at Nicola
nang mahigpit. Umiyak sila kasama ko. Dinamayan nila ko. Pagkatapos non, nilapitan
ko yung walang malay na si Fabio at niyakap ng mahigpit. Sorry ako ng sorry
sakaniya. Kaya pinangako ko mula noon sa sarili ko, hindi na ako babalik sayo ano
man ang mangyari. Pero heto ako, nasa harapan mo." natatawang sabi ni Eva. Ganon
din ang mga bisita.
"Franco, no need to make up for the lost time. Let's forget about the things that
made us hurt. Pwede namang magsimula hindi ba? We can do that... I love you and
Fabio so much... You are my life..." Eva inserted the ring to Franco's finger.
Mrs. Genieva Alyona Soraya Zaragoza- Montecillo
(1 year later after the wedding)
Marahas na lumabas ng banyo si Eva at binato ng lalagyanan ng hand wash ang
mahimbing na natutulog niyang asawa.
"What the fu-" napabalikwas naman mula sa higaan si Franco habang hawak ang
napuruhan na ulo.
Nagtataka niyang tinignan ang asawang nanlilisik ang mata sakaniya.
"Kahit kailan ka talaga!" sunod naman niyang dinampot ang unan na nasa lapag at
iyon naman ang ibinato.
"Hey! Hey! What's wrong?" Franco said trying to calm his wife.
"What's wrong? Ha? What's wrong? Eto!" binato ni Eva ang hawak at bumagsak 'yon sa
dulo ng kama. Nakatayo lamang si Eva at nakapamaywang hindi pa din humuhupa ang
iritasyon niya.
Sa pagtataka ay marahang gumapang si Franco upang damputin ang ibinato ni Eva.
Umupo siya sa dulo ng kama at tinignan iyon. Nanlaki ang kaniyang mata at saka
ibinalik ang tingin sa asawa.

"00! Walanghiya ka! Traydor! Ang akala ko ba hindi muna natin susundan si Fabio
ha?" Franco grinned and then he pulled Eva's hand closer to him.
Hindi naman na nakapalag si Eva at bumagsak na lamang sa kandungan ng asawa.
"Ano ba bitawan mo ako!" pumiglas man si Eva ay wala din nangyari.
"What is it that you are being irritated of? Hm?" malambing na tanong ni Franco sa
asawa.
"Ano ka ba? Malolosyang ako sa ginagawa mo eh. Baka mambabae kana niyan!"
naluluhang sabi ni Eva.
Franco chuckled and hugged her wife very tight.
"Silly woman... I will not replace you nor our family to anyone or anything. Wag mo
na sana isipin yan. What did I told you huh? Hm?" Franco said reminding Eva while
caressing her wife's ring finger.
Eva pouted as he stared back to her handsome husband. Naalala niya mga pinangako
nila sa harap ng altar.
Napabuntong hininga na lamang siya... Oh siya Sige nal Another Montecillo coming
their way.
(15 Years Later)
"Fabio! Hurry up! Malelate na tayo sa recital ng kapatid mo!" sigaw ni Eva mula sa
sala.
Maya pa ay tumatakbo na ang 19 years old na ngayon na si Fabio suot ang isang itim
na polo shirt at pantalon. Nakaayos na ang buhok nito at nakasuot pa ng shades.
Kuhang-kuha nito ang pigura ng kaniyang ama at kitang-kita iyon habang lumalaki.
Sa edad na 42 ay hindi mo mahahalata kay Eva dahil ang postura at pigura nito ay
ganun pa din. Edad lang ata ang nadadagdag pero ang itsura ay parang bata pa din.
Siguro dahil ganon na lamang ang pag-aalaga nila sakanilang katawan at kalusugan.
Sabay sila ng anak na nagtungo sa labas kung saan nag-aabang na si Franco sa loob
ng kotse nito. Mabilis naman sila nakarating sa ballet classes ng pangalawang anak
nila na si Eleonore o Ellie.
"Bakit kasi late ka na nagsabi? Na sasama ka pala." Baritonong tanong ni Franco sa
anak habang naglalakad sila papasok ng paaralan,
"1 just remembered there's a guy who's hitting on
Ellie. Gusto kong makita nang maturuan ng leksyon."
Sersyosong sagot ni Fabio sa ama.
"What? Who's that bastard huh?" napailing na lamang si Eva sa nag-uusap na mag-ama.
"Tumigil nga kayo... Kapag nanggulo kayo sa 100b hindi ko kayo papasukin sa bahay
mamayang gabi! Marami talagang aaligid kay Ellie dahil mana siya sakin!" irap ni
Eva bago nagpatiuna sa paglalakad. Iniwan niya na ang mag-ama niyang nag-uusap.
Kahit sa ugali ba naman ay namana padin ni Fabio ang pagiging possessive at
territorial?
Pagkapasok sa 100b ay humiwalay muna si Eva sa mag-ama niya at lumiko tungo sa
comfort room. Napahinto siya sa paglalakad ng makita mula sa di kalayuan ang anak
na si Eleonore. Lalapit sana siya ngunit natigilan dahil may lalakeng sumulpot at
humaklit sa palapulsuan ang kaniyang anak.
"Why don't you give me a chance huh, Ellie? Kapag ang ibang lalake ay pinapansin mo
pero kapag sa akin ay napakailap mo!" natigilan si Eva dahil sa galit na ekspresyon
ng lalakeng kausap ng kaniyang anak.
Mula sa malayo ay tingin niya kasing edad lamang ito ng kaniyang anak.
Hinila naman pabalik ni Ellie ang kaniyang kamay at tinaasan ng kilay ang lalakeng
kaharap. Hindi naman nagpatinag ang lalake at binawi muli ang kamay nito.
"Why me huh, Damian? Dahil lahat ng mga kasama kong ballerina ay nalalandi mo pero
ako hindi? Nachachallenge ka ba?" Damian? 1-1m... Namangha naman si Eva sa taglay
na tapang ng anak.
"That's not it!"
"Ellie!" napalingon silang lahat sa dalawang baritonong boses na sabay tumawag sa
anak. Nanlaki ang mata ni Eva at Ellie nang makita si Fabio at Franco na mariin ang
tingin sa lalakeng may hawak ng palapulsuan niya.
Mukhang may gulong mangyayari. Montecillo Family... Really? Sakit kayo sa ulo.
Who would've believe that both of them will end up together?
Ang kwento ni Franco at Eva na nagsimula lamang sa pagpapanggap.
Ang sakim at walang ibang inisip kung hindi kumpanya na si Franco. At ang ulila
ngunit palaban sa buhay na si Eva. Magkaibang buhay. Magkaibang mundo. Parehas
pinagtagpo para bigyang kahulugan ang kanilang buhay.
Challenges is part of living. What matters most is how you try to live with it.
Just like Eva, living majority of her life all alone. Who would have thought that
she'll get to find her broken pieces. Mas sobra pa. Si Franco, Fabio at ang bunsong
si Ellie.
One thing that she can promise? She will never let her nightmares be her son and
daugthers nightmares too. Sa tulong ni Franco, walang enteng, walang Antie Beth,
walang Margarita ang makakasira ng pagmamahalan ng pamilya nila.

END.