Castillion Brothers Series 6: Sixth Castillion

by Kuyajen

COMPLETED

Bookcover: Ruffa Mhae

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Six Castillion

She's willing to sacrifice everything for her father's

freedom and safety. Kaya niyang suungin ang kahit na anong pagsubok upang maging
masaya ang ama kahit ang kapalit niyon ay pagbaba ng kanyang pagkababae.
Funny, but she's willing to be a whore para maging malaya ang ama. Ibenta man
ang sarili sa kahit na sinong lalaki ay kaya niyang gawin. Her father committed a
crime, it was self-defense pero sa tulad nilang mahirap ay walang maniniwala sa
bagay na iyon.
Makukulong ang kanyang ama lalo at malaking tao ang nakabangga nito pero hindi
niya hahayaang mangyari iyon. Kaya naman ibeninta niya ang sarili sa isang
abogadong nangakong tutulungan siya sa kaso ng ama.
Handa siyang sikmurain na  ipagamit ang katawan para sa kapalit nitong tulong
ngunit dahil sa sariling katangahan ay namali siya ng taong pinagbigyan ng sarili.
Nakipagnaig siya sa estranghero na akala niya ay ang attorney. Ang tanging
baraha niya para sa kalayaan ng ama ay naglaho na parang bula. Ninakaw ng lalaki.
Paano na niya maililigtas ang ama? Gayong ang kanyang kaberhinan ay wala na.
And damn her for the second time, Six Castillion is the name of the guy na siya
ring pinsan ng amo niya.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Prologue

Warning: Rated SPG

NAKANGISI si Sais habang nakatingin sa dalawang babaeng nasa kanyang harapan.
Walang mga saplot ang katawan ng mga ito habang gumigiling sa ibabaw ng kanyang
kama. Habang humihithit ng sigarilyo at ibinubuga sa mga ito ay nasisiyahan ang
dalawang kababaihan. Sino nga ba ang hindi liligaya sa piling ng isang Six
Castillion?
Kung romansa sa kama o kahit saang lugar at tila siya ang hari. Ipinanganak
siya upang magpaligaya ng mga Eba. Ipinanganak siyang nagpapahiyaw sa mga
kababaihan habang nasa kama.
Ibinuka ng isa ang mahahaba nitong mga hita dahilan upang masilayan ni Sais ang
hiyas nito. Nababanaag mula sa liwanag ng buwan ang mamasa masa nitong pagkababa.
Ilang ulit siyang humithit buga sa hawak na sigarilyo bago kinuha ang bote ng wine
na nasa ibabaw ng mesang kanyang kinauupuan.
"Can I join you ladies?" He asked while seductively smirking.
Malanding ngumisi ang dalawa, gumapang palapit sa kanya ang isa at wala
inhibisyon hinaplos ang umbok na nasa pagitan ng kanyang hita. She's massaging his
cock while looking at his eyes raging with lust.
"Sure babe." Tugon ng isa at yumakap sa kanyang braso. Inilapag niya ang bote
sa kama at hinigit ang buhok nito bago sinabisab ng maalab na halik sa labi.
Nagmamadali ang bawat galaw ng magkahinang nilang mga labi, ipinasok niya ang dila
sa bibig nito dahilan upang umungol at gumante ng sipsip sa kanyang dila.
Mas lalong dumiin ang kanyang mahahabang mga daliri nang maramdaman niya ang
kamay ng isang babaeng kanina'y humaplos lamang sa kanyang umbok ay nasa loob na ng
suot niyang boxer short. Hinihimas na nito ang nag-uumigting niyang pagkalalaki.
"I like that honey." Aniya habang ramdam ang daliri nitong sinusundan ang guhit
kung saan nagsisimulang lumabas ang katas ng kanyang kahabaan.
Kinagat niya ang mga labi ng kahalikan bago bumaba ang kanyang dila sa mga suso
nito. Sa laki ng hinaharap ng babae ay halos hindi masakop ng kanyang palad.
Sinipsip niya ang magkabilaang utong nito na tila batang uhaw na uhaw.
Mas lalong umiinit ang tagpo. Nang hindi makapagpigil ay hinila niya ang batok
ng babaeng kanila pa abala sa kanyang alaga. Inilapit niya ang mukha nito sa galit
na galit niyang ari. Nakangisi isang isinubo ng babae, ilang segundo nitong
ipinaramdam sa kanya ang init ng bibig nito bago sinimulang gumalaw, pababa at
pataas at bababa ulit at sisipsipin ang namumulang dulo nito.
"Six, ah ang sarap. Nakakabasa." Walang humpay na ungol ng babaeng kanyang
pinagsasawaan ang magkabilang dibdib.
Naglakbay ang malayang kamay ni Sais sa basang pagkakababae nito at doon
nagsimulang maglaro. Pinisil pisil niya ang klitoris nito dahilan upang mas lalo
itong umungol. Gamit ang hintuturo ay nilalaro niya ang pinakasensitibong parte ng
hiyas nito habang ang gitnang daliri ay ipinasok niya sa pagkababae.
"Shit. Fuck, fuck, fuck." Paulit ulit niyang mura dahil ang babaeng kanina pa
abala sa kanyang ari ay tila sumisipsip ng lollipop sa bilis nitong pagdila sa
kanyang ari. Mas lalo niya itong nasabunutan dahil sa sensasyong nadarama.
Sumasabay ang kanyang bewang sa upang salubungin ng ulos ang bawat pagpasok niya sa
bibig nito.
"Lie down babe, lie down." Agad namang sumunod ang babaeng hindi humihiwalay sa
pagsipsip sa kanyang nag-uumigting na pagkalalaki. "Siya muna ang uunahin ko."
Nakangising tugon niya. Tumango ang isa pa sa kanyang kanaig at nagpaubaya.
Dinilaan nito ang basang mga labi habang nakatingin sa kanyang gagawin sa kasama
nito.

Inalis niya ang sandata sa bibig nito at ihinagis ito sa

kami. Mas lalong lumaki ang pagkakangisi ng babae, kitang kita sa mga mata nito na
nababalot na ng libog ang isipan. Agad nitong pinaghiwalay ang mga hita at walang
inhibisyong ibinuka sa kanyang harapan. Laking tuwa ni Sais nang masilayan ang
basang basa at naglalawa nitong hiyas.
Pinasadahan niya ito ng kanyang daliri at madali iyong nabasa. Isinubo niya ang
daliring may katas nito bago kinuha ang bote ng wine.
"Lets rock this bed honey. I will fuck you really hard 'til you can't walk
anymore." Sinimulan niyang buhusan ng red wine ang mga hita nito patungo sa sentro
ng pagkababae. Inilabas niya ang kanyang dila habang hindi inaalis ang pagkakatitig
sa mga mata nito. Parehong nag-aapoy sa pagnanasa ang kanilang mga mata at hindi na
matatawaran ang pag-iinit ng kanilang mga katawan.
Dinilaan niya ang bawat bakas na dinaluyan ng wine, mula sa gitnang hita nito
pataas habang ang babae ay nakakapabunot sa sarili dahil sa nakakabaliw na
sensasyong kanilang pinagsasaluhan.
"Suck me. Suck my clit honey, suck it." Hiyaw ng babae.
Hanggang sa marating niya ang hiwa ng pagkakababae nito ay kumikiwal na ang
balakang ng babae upang salubungin ang pagpasok ng kanyang dila sa hiyas nito.
Nagsisilabasan ang mga ugat sa braso't kamay ni Sais dahil sa pagpipigil na agad
pasukin ng kanyang ari ang basang basa nitong pagkababae.
Habang pabilis ng pabilis ang paglalabas pasok ng kanyang basang dila sa
pagkababae nito ay narinig niya ang ungol ng isa pang babaeng kanaig at hindi niya
mapigilan ang mapangisi dahil nilalaro nito ang sarili habang nakatingin sa
ginagawa nilang dalawa.
 Hawak nito ang isang dibdib habang pinipisil ang nipple habang ang isa naman ay
naglalabas pasok sa hiyas nito. Para sa kanya ay napakaganda ng tanawing iyon dahil
nakadagdag sa init na kanyang nararamdaman.
"Come here babe." Aya niya rito na mabilis namang sinunod ng  babae. Humiga ito
katabi ang kanyang kasama at tulad ng nauha ay ibinuka nito ang mga hita para sa
kanya. Nang-aanyaya ang pulang pulang nito hiyas. "I will finger fuck you."
"Sure please, harder babe." Ulong nito.
Hinubad ni Sais ang natitirang saplot sa katawan at malayang tumambad sa dalawa
ang haba at tayong tayo niyang pagkalalaki. Ilang ulit niya iyong hinimas bago
walang pasabing ipinasok niya sa loob nito.
Napahiyaw ang kanaig at halos mapaos ito sa paulit ulit na pag-ungol ng kung
gaano ito nasasarapan. Isinagad niya ang galit na sandata habang ang mga daliri ay
abala rin sa paglabas pasok sa hiyas ng pangalawang kanaig.
Kung gaano kabilis ang kanyang pagbayo sa isa ay gan'on rin kabilis ang pagbayo
ng kanyang gitnang daliri at hintuturo sa basang basang hiyas ng pangalawa.
Napupuno ng malilibog na ungol ang buong silid tanda na tuluyan na silang nilamon
ng makamundong pagnanasa.
"Ang sarap. Ang sarap sarap bilisan mo pa babe. Faster please faster."
Pagmamakaawa ng pangalawa, hindi ito mapigilang hindi mapahawak sa kanyang braso
ito na mismong ang nagduduldol ng kanyang mga daliri sa hiyas nito.
Hindi nila alintana ang langitngit ng kama at pagkatapon ng wine sa kanilang
mga katawan.
"Fuck. Shit." Kahit si Sais ay hindi mapigilan ang pag-ungol. Ang pumipintig
pintig niyang pagkalalaki ay patuloy sa pagbayo. "Ang sarap niyo p*ta."

Mas lalong nakakadagdag sa init na kanyang nararamdaman ang

paghahalikan ng dalawa at paglalaro ng mga ito sa kanilang mga dibdib. Salitan
nilang sinispsip ang utong ng bawat isa matapos maghalik at hihimasin ang mga ito.

"Fuck. Fuck. Fuck."

"Faster, faster. Ang sarap mo."
Ang mga nasasarapang ungol lamang ang madidinig sa buong silid.
Hinugot niya ang pagkalalaki na balot na balot na ng katas bago niya pinadama
ang ikalawang kanaig. Hinamas niya ang malaking pang-upo nito at ilang beses na
pinalo na naghatid ng mas masarap na sensasyon sa babae dahilan upang halos magwala
na ito sa ibaba ng kama.
"I will fuck you from behind." Namamaos ang tinig ni Sais, he's freaking hot
lalo't naliligo na sa pawis ang buo niyang katawan gan'on rin ang mga kanaig.
"Yes please, please." Tugon nito.
Muli niyang pinulot ang bote ng wine bago ipinasok ang kanyang ari sa guhit ng
pagkababae nito at sagad na sagad na bumayo doon. Sa bawat pag-ulos niya ay ang
pagbuhos niya ng wine sa magkahinang nilang hiyas at sandata.
Mahigpit na napahawak ang babae sa kobre kama habang sumasabay ang balakang sa
pag-indayog ng bawat ulos ni Sais.
"Napakasarap mo." Wika niya. Bumabaon ang kanyang daliri sa balakang nito dahil
sa lakas ng kanyang pag-ulos.
"Faster babe." Mas naging doble ang bilis ng kanyang pag-ulos.
Humawak ang unang babae sa kanyang batok at marubrob siyang hinalikan sa mga
labi na ginantihan niya ng mas mapusok na galit. Nag-aaway ang kanilang mga dila,
naghahalo ang mga laway at pawis ngunit nangingibabaw ang sarap na kanilang
nadarama.
Pinaglaruan nito ang kanyang dibdib habang patuloy siya sa pagbayo. Nasabunuton
niya ang nakadapang babae at napapasubsob ang mukha nito sa kama dahil sa bilis ng
paghugot at pagbaan ng kanyang sandata.
"Babe, babe fuck me hard."
Bumaba ang dila't labi ng babae sa kanyang leeg patungo sa kanyang dibdib at
nang-aakit nitong sinipsip ang kanyang nipple.
Napapaungol si Sais, nagtatangis ang kanyang mga bagang, basang basa ng pawis
ang kanyang katawan, nangingibabaw ang tunog ng pagsasalpukan ng kanilang mga ari
at gumagawa iyon ng nakakabaliw na ingay.
Hindi na niya mapigil ang kanina pang pinipigilan sensasyon. May namumuo na sa
kanyang puson at kahit ayaw niya muna itong lumabas ay nag-uumapay na ang init ng
kanilang katawan.
Kanina pa niya ramdam ang ilang ulit na paglabas ng katas mula sa hiyas ng
babae ngunit hindi niya iyon alintana. Ilang ulit na itong nilabasan samantalang
siya ay pinipigil pa ring maabot ang sukdulan.
Ramdam na niya ang pagsikip ng pagkababae nitong bumabalot sa kanyang sandata
tanda na malapit na ulit itong labasan kaya hindi niya itinigil ang pagbayo.
Pabilis ng pabilis ang hugot ang baon ng nag-uumigting niyang pagkalalaki.
"Lalabasan na ako babe. I'm cumming babe, I'm cumming." Kinagat nito ang bet
sheet ng tuluyang labasan samantalang siya ay bumabayo pa rin. Nanginginig na ang
mga hita nito sa kanyang ilalim.
Ilang ulit pa ang kanyang naging pag-ulos bago niya naramdamang tuluyan na
siyang sasalaban. Agad niyang hinugot ang pagkalalaki at saktong lumabas ang
kanyang katas na nagkalat sa pang-upo ng babae.
Walang habas ang lumalabas na mga mura sa kanyang bibig habang ninanamnam ang
paglabas ng katas ng pagnanasa sa kanyang sandata. Naramdaman niya ang kamay ng
babaeng kahalikan na sumusakal ang mga daliri sa kanyang ari.
Napangisi siya at napapailing habang dinadama ng mga daliri nito ang kanyang
katas.
"That was hot." Komento pa nito habang nakangising nakatingin sa kasamang
nakadapa pa rin at humihingal.
Taas baba ang dibdib at balikat ni Sais ngunit tila hindi niya iyon alintana.
Humiwalay siya sa mga ito at walang saplot na naupo sa single couch na naroroon.
Napasapo siya sa kanyang noo habang mariing nakapikit dahil sa biglaan pagsakit ng
kanyang ulo.
Ramdam niya pa rin ang init ng kanyang katawan at hindi pa rin humuhupa ang
pag-igting ng kanyang pagkalalaki. Galit na galit pa rin ito.
"Round two?" Nang-aakit ang tingin ng babaeng sumunod pala sa kanyang pag-alis
sa kama. Dumaan ang mga dila nito sa kanyang tenga patungo sa kanyang leeg. Hindi
niya iyon pinansin hanggang sa bumababa sa kanyang dibdib patungo sa kanyang puson.
"Fucking horny." Nakangising tugon niya nang makitang hawak hawak na naman nito
ang kanyang sandata. Dahan dahan nitong hinahaplos habang hindi inaalis ang
pagkakatitig sa kanya. Hanggang sa isubo nitong muli iyon ay magkahinang pa rin ang
kanilang mga mata.
Halos mabulunan ito dahil sa haba at laki niya ngunit hindi iyon alintana ng
babae. Ang nagnanasa nitong mga mata ay nasisiyahang nakatingin sa malapad niyang
dibdib at barakong barako na hulma ng kanyang pangangatawan.
"Hindi ko ugali ang nambibitin." Pagbibiro niya bago tumayo, ngayon ay
nakaluhod na ang babae na sumusubo ng kanyang kaigtingan. "Round two." Aniya.
Muling napuno ng pagnanasa, halinghing, ungol at nasasarapang mga daing ang
buong silid. Tila sila may mga sariling mundo na nagpapakalunod sa matinding sarap.
Hindi na bago kay Sais ang ganitong gawain dahil ito ang kanyang kaligayahan.
Ang magpahiyaw ng mga babae habang nasa ibabaw ng kama at madalas ay kahit sa
liblib na lugar lamang.
Kung saan siya datnan ng tawag ng laman at may babaeng willing na paligayahin
siya ay ni minsan hindi niya tinaggihan.
Sino nga ba siya para tumanggi sa sarap hindi ba?

________________________________
Thank you for reading.
Ito ang unang beses na nagsulat ako ng ganito, madalas ay mild at pasexy sexy
lang ang mga scene pero ito go lang ng go kaya sana magustuhan niyo.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 1

NAGPUPUNAS NG PAWIS si Sais habang papasok sa kanilang

bahay. Hubad ang pangtaas na parte ng katawan nito at cycling short lamang ang
tumatakip sa harapan.
"Mukhang nagpunta ka na naman sa langit kagabi." Salubong sa kanya ni Leonder,
ang pinsan niyang tagabundok dahil hindi sanay sa pananatili sa syudad.
"Cloud nine bro." Sagot niya habang itinataas ang kamay na parang naghuhulma ng
sexy'ng katawan ng babae.
"Ikaw nagpasasa sa sarap kagabi tapos ako ang naghatid palabas sa umaga. Galing
mo." Tiniklop nito ang manggas ng kamisa de chinong suot hanggang siko at isinuot
ang sombrerong yari sa buri.
"Gan'on naman ang routine ko di ka pa nasanay."
"Kaya gustong gusto mo na dito tumambay dahil malayo sa mga mata ni tita."
Kantyaw nito. Naiiling siyang tumango sa pinsan.
Leonder Castillion ay isa sa walo niyang mga pinsan at ang hacienda nito ang
takbuhan niya kapag gusto niyang limutin ang mga isipin sa Maynila. Malayo ang
hacienda nito sa cities dahil nasa liblib na lugar iyon ng Northern Samar.
Isa pa'y hindi kilala ang kanilang apelyido doon kaya't malaya siyang gawin ang
lahat ng gusto.
"Pinagtatakpan mo rin naman ako."
"Nasa teritoryo kita kaya sagot ko kalibugan mo."
"Oo na puntahan mo na mga kalabaw mo, sabihin mo sa'kin kung kelan mo sila
balak pakawalan." Tatawa tawa siyang nagtuloy sa kabahayan, galing lamang siya sa
pagtakbo sa labas ng hacienda kaya't pawisan siya.
"Tarantado." Natatawa ring sagot nito. "Palagi akong naieskandalo sa mga
trabahador ko kapag nandito ka."
"Minsan lang kasi sila makakita ng tulad ko." At ipinakita niya ang namumutok
sa mucles niyang mga braso.
"Tarantado ka talaga, ang sabihin mo minsan lang sila makakita ng barakong
nakacycling short kapag nagjojogging. Bakat 'yang t*t* mo gago."
Napahalakhak siya dahil sa mga sinabi nito. Totoo nga ang sinabi nito pero
masisisi ba siya ng mga ito kung iyon ang attire na komportable siya kapag
tumatakbo.
Ang refreshing.
Walang sagabal sa paghakbang niya at isa pa hindi naman siya kilala ng mga tao
doon kaya ayos lang sa kanya na pag-usapan.
Nagtungo siya sa banyo, isa pa sa nagugustuhan niya na mamalagi sa bahay ni
Leonder ay dahil payapa at tahimik malayong malayo sa buhay niya sa Maynila.
Ancient inspired ang bahay nito at halos lahat ng gamit ay kahoy with modern touch
tulad showers and walk in closets pero ang mga display and decorations ay antiques.
Habang nasa ilalim ng shower at binabasa ng tubig ang kanyang katawan ay hindi
niya mapigilan na mapahawak sa kanyang sandata habang nagbabalik tanaw sa mainit na
pakikipagtalik niya kagabi. Mas lalo niya iyong sinakal bago taas babang hinamas,
pabilis ng pabilis habang iniimagine ang magagandang katawan ng dalawang babaeng
kanaig at ang mga basa nitong mga hiyas na pinagsawaan niya.
Nag-iigting ang kanyang panga sa pagpipigil ng pagnanasang unti unting
bumabalot sa kanyang katawan. Sa kabila ng lamig ng tubig na inilalabas ng shower
ay nag-iinit ang kanyang kalamnan. Napapaulong siya habang patuloy sa paglalaro sa
kanyang ari.
"Shit." Mura niya habang domudoble ang bilis ng kanyang paghagod.
 "MAGANDANG UMAGA po Sir Leo." Ngiting ngiting bati si Richell sa kanyang amo.
Tuwang tuwa siya kapag nakikita ang kakisigan nito dahil tulad ng ibang kababaihan
sa kanilang lugar ay ideal man niya rin ang katulad ng kanyang Sir Leo.
"Mas maganda ka sa umaga Rich." Balik bati nito.
"Naku sir Richell po dahil nakakahiya naman ang hirap hirap na nga po ng buhay
namin tapos tatawagin niyo pa akong Rich." Ngumiti ito.

"Wala namang mali sa pangalan mo dahil tulad mo maganda

rin." Halos mangisay siya sa kanyang kinatatayuan dahil sa mga mabulaklak nitong
salita. Sanay na siya sa paraan ng pagsasalita nito kaya hindi siya nag-aassume na
magkakagusto ito sa kanya dahil talagang napakaimposible.
"Salamat po sir." Sumabay siya sa paglalakad nito patungo sa niyogan kong saan
abala ang mga lalaking trabahador sa pag-akyat ng mga niyog. Harvest time ngayon
kaya ang lahat ng produktong meron sila ay hinaharvest nila. "Narinig ko na naman
po ang pag-iingay ng mga babaeng trabahador sa labas ng hacienda niyo po dahil
nandito na naman daw po ang pinsan niyo?" Curious niyang tanong dahil ni minsan ay
hindi niya pa nakita ang palaging pinagkakaguluhan ng mga kababaihan sa kanilang
bayan maliban sa kanilang amo.
"Si Sais ba? Oo kahapon siya dumating at nagjogging kaninang madaling araw."
Nagsimula itong mamulot ng mga niyog at tumulong sa mga trabahador.
Isa iyon sa ugaling hinahangaan niya sa amo dahil kahit napakayaman nito ay
marunong itong makibagay sa tulad nilang mahihirap at alam din nito lahat ng gawain
sa bukid.
Makisig. Mayaman. Mabait. Gwapo. Masipag. Nasa kanya na ang lahat. Tili ng
kanyang malanding isipan.
Kumikislap ang kanyang mga mata habang nakatingin sa amo. Gusto niyang
makahanap ng lalaking tulad nito. Naku, siya na siguro ang pinakamaswerteng babae
sa balat ng lupa kapag nagkataon.
"Totoo po bang nakacycling siya kapag nagjajogging? At usap usap din po nila na
malaki daw po ang kargada." Walang preno ang kanyang bibig.
Napahalakhak si Leo at ngiting ngiting bumaling sa kanya. Para na naman siyang
teenager at bumating binuburan ng asin.
"Ikaw talaga." Sabi lang nito.
"Pero totoo po ba?" Pangungulit niya. Akmang sasagot na ito nang dumating ang
kanyang tatay kaya napasimangot siya.
"Richell kinakulit mo na naman si Sir Leo hindi ka ba nahihiyang bata ka?"
Sermon nito na mas lalong ikinahaba ng kanyang nguso sa pagsimangot.
"Ayos lang po Mang Albo nakakaaliw nga po siya."
"Pagpasensyahan niyo na po iyong anak ko sir at napakadaldal." Humarap ito sa
kanya at pinandilatan siya ng mga mata. "Bumalik ka na sa trabaho mo at naiistorbo
mo si sir."
Napapakamot sa ulong tumango siya sa mga ito. "Sige po sir mauuna na po ako at
ikaw din tay baka nakakalimutan niyo sa inyo ako magmana sa pagiging madaldal.
Magtrabaho na po kayo wag puro kwentong barbero." Biro niya at akmang kukurutin
siya nito ay agad siyang tumakbo bitbit ang bilaong lalagyan niya ng mga nilutong
kakanin para sa mga trabahador ng hacienda.
Mula pagkabata ay dito na sila nakatira at hindi pa niya nagagawang umalis doon
maliban sa paminsan minsang pagsama nila patungo sa Isla De Kastilyo kapag
sumasapit summer. Ang islang iyon ay ang tapat na isla ng kanilang bayan kung saan
nila ibinababa ang mga ani mula sa hacienda.
"Napakalaki talaga ng kanyang hinaharap. Grabe ngayon lang ako nakakita ng
gan'on parang cobra sa kagubatan." Nakita niya ang mga manganganing kababaihan na
nagkukumpol kumpol sa kubo katapat ng malawak na palayan.
Patakbo siyang lumapit sa mga ito. "Ano pong pinag-uusapan niyo?" Singit niya
dahil talagang pumapalakpak ang tenga niya kapag chismis.
 "Oy Richell, ito nga pinag-uusapan ulit namin 'yong pinsan ni Sir Leo.
Nakakaloka talaga." Sumiksik siya sa mga ito at buong atensyong nakinig sa pag-
uusap usap.
"Totoo bang malaki? Tinanong ko kanina si Sir Leo kaso sayang dumating si tatay
kaya di nakasagot." Sabat niya, kitang kita niya sa mga mata ng kababaihan ang
kislap ng pagkamangha kahit na may mga asawa na ang mga ito ay todo pa rin ang pag-
uusap.

"Malaking malaki baka kapag dinakma ka mawalan ka ng

ulirat." Nagtawanan silang lahat dahil sa sagot ng isa nilang kasamahan. Mas lalo
tuloy nadagdagan ang curiosity niya.
Napapatalong humawak sa kanya ang isa sa mga ito at halatang kinikilig. "Naku,
naku nahiya ang manipis niyang cycling sa laki kapag talaga nakita mo mapapahingi
ka ng ulam."
"Mauuhaw ka kahit ako na may asawa na jusko inuhaw noong dumaan sa'min kanina.
Naliligo sa pawis kaya mas lalong naging katakam takam." Sumasakit ang tiyan niya
sa kakatawa dahil habang idenidescribe ng mga ito haba at laki ay umaaction din.
Maingay na maingay sila sa pag-uusap usap nang dumaan si Aling Alma na siyang
nagluluto ng mga kakanin. "Hala sandali lang kailangan ko na palang kunin ang
meryenda. Babalik ako mamaya kwentuhan ulit tayo." Nagmamadali niyang sabi bago
tumakbo palapit kay Aling Alma habang isinisigaw ang pangalan nito.
"Aling Alma kukunin ko na po 'yong mga kakanin." Hinihingal siyang napakapit sa
braso ng matanda nang maabutan niya ito.
"Tinanghali ka na naman siguro ng gising o tinanghali ka ng chismis?" Pabirong
tanong nito.
Napabungisngis siya. "Kayo talaga Aling Alma medyo napasarap lang ang tulog ko.
Saan po ba kayo papunta kukunin ko na nga po 'yong meryenda na gawa niyo."
Itinuro nito ang daan patungo sa malaking bahay ng kanilang amo. "Sandali at
pupunta muna ako sa malaking bahay at kukunin ko ang mga labahin ni Sir Leo."
Nanlaki ang mga mata niya at mahigpit na napakapit sa kamay ng matanda.
Napapatalon pa siya sa excitement. "Eh, sama po ako. Tutulungan ko po kayo sa
pagkuha ng mga labahin niyo. Tara na po dali." Inakay niya ang matanda, madaling
madali siya dahil excited siyang makita ang pinsan ng kanyang amo.
Hindi siya makakatulog kapag hindi makita ng mismong mga mata niya ang tungkol
sa chismis.
"Aba'y dahan dahan Richell wag mo akong hilahin baka madapa ako."
Napabungisngis na naman siya. "Ikaw talagang bata ka napakaligalig mo."
"Gusto ko po kasing makita ang kahabaan at kalakihan ng langit."
"Aywan ko sayong bata ka, hinihingal ako sa bilis mong maglakad." Medyo
nakaramdam siya ng konsensya dahil totoong dinig na niya ang paghinga ng matanda
kaya binagalan niya ang paglalakad. 
Itinalukbong niya ang bilao na dala upang masilungan dahil kahit umaga pa
lamang ay painit na ng painit ang sikat ng araw.
Pinigil niya ang tila ng sa wakas ay narating na nila ang harap ng malaking
kabahayan. Hindi na bago sa kanya ang lawak at rangya nito dahil ilang beses na rin
siyang nakapunta dito kapag may pagkakataong inuutusan siya ng amo.
"Dali pasok na tayo." Sa pagmamadali ay binuhat nalang niya si Aling Alma
paakyat sa limang baitang para maabot ang mismong pinto upang mas madali silang
makapasok.
"Jusko kang bata ka." Nasapo ng matanda ang dibdib nito sa gulat.
"Pasensya na po."
Pagpasok ng matanda ay agad rin siyang pumasok at nagpalinga linga sa paligid
upang hanapin ang pakay. Kilala na niya ang lahat ng tao sa bahay na iyon kaya
kapag may nakita siyang bago sa kanyang panigin ay alam niyang iyon na ang pinsan
ng kanyang amo.
"Dito ka lang at babalik agad ako." Tumango lamang siya pero hindi nakatingin
sa matanda. Nagtungo siya sa sala ngunit walang tao, tatlong katulong at ang
kanyang Sir Leo lamang ang tumitira dito at siguro'y dagdag nga ang pinsan nitong
tanda niya ay tinawag na Sais.
Nagpunta rin siya sa likod ng kabahayan pero wala pa rin siya nakitang malaki.
"Nakaalis na siguro, sayang naman." Yamot niyang bulong sa sarili.
Pabalik na siya sa sala noong maaninag niya na may anino sa kusina, transparent
ang salaming dingding na naghahati sa sala at kusina kaya madaling makita kung may
tao doon.
Napairit siya sa kilig at malalaki ang hakbang dahil gustong gusto niya
talagang makita. Malapit na siya sa kusina kaya tumakbo siya sa sobrang excitement
dahilan para hindi niya makita ang basang sahig.
Napatili siya dahil sa pagkadulas at napadaing dahil sa malakas niyang
pagbagsak sa sahig.
"Ouch." Daing niya at napapahawak sa balakang at ulong tumama sa semento.
"Are you okay miss?" Baritonong tinig ang nagpabaling sa kanya sa loob ng
kusina at gan'on na lamang ang panlalaki ng mga mata niya dahil sa lalaking walang
suot na kahit ano sa katawan ang bumungad sa kanyang paningin.
Kitang kita niya ang hubad nitong katawan na may mga butil pa ng tubig ngunit
ang hindi niya kinaya ay ang tila ahas na tayong tayo sa pagitan ng mga hita nito.
"Waaaaa, cobra." Tili niya. "Cobra, cobra." Paulit ulit niyang tila at gusto
man niyang tumakbo pero hindi siya makabangon dahil sa pagkirot ng kanyang katawan.
Napasama siguro ang kanyang pagbagsak.
"Stop shouting miss." Sabi nito at humakbang palapit sa kanya na mas lalo
niyang ikinatili.
"Cobra, papalapit naaaaaa. Cobra, jusko tutuklawin ako." Hindi na niya halos
makilala ang kanyang sigaw dahil sa sobrang kaba. Gusto niyang tumingin sa iba para
iwasan ang pagkalalaki nito pero para siyang naparalyse.
Naduduling siya at hindi na alam ang gagawin dahil sa bawat hakbang nito ay
parang kumakaway sa kanya ang kahabaan nito.
"Wag mo akong tutuklawin, Aling Alma may cobra." Wala siyang tigil sa pagsigaw.
Pakiramdam niya ay matotrauma siya pagkatapos ng tagpong ito. Ang sabi sa mga
usap usapan ay malaki at mahaba ito pero hindi nasabi sa kanya na sobrang
napakalaki at sobrang napakahaba ng kargada nito.
"Jusko. Kumakaway, nagwewave. Tumatalbog, nagbabounce." Wala na siyang ideya
kung ano ang mga salitang lumalabas sa bibig niya basta ang alam niya lang ay
malapit ito sa kanya.
"Tutulungan na kitang tumayo." Sabi pa nito at akmang luluhod pero napatili na
naman siya. Gusto niyang makita ang mukha ng lalaki pero wala na ata siya sa tamang
pag-iisip para intindihin pa 'yon.
"Wag po, wag niyong ilalapit sa'kin 'yan baka po pumutok." Mariin niyang
ipinikit ang mga mata upang hindi na magkasala.
Ang balak niya lang naman ay tingnan ang bakat nito pero hindi niya gusto na
bumalandra ito sa pagmumukha niya. Ngayon lang siya nakakita nito sa personal at
hindi na siguro niya papangaraping maulit.
"Anong nangyari?" Nakahinga siya ng maluwag pagkatapos marinig ang boses ni
Aling Alma na papalapit. "Ay sawa." Gulat nitong nasabi siguro'y nakita rin ang
ahas.
"Ay anaconda." Ang isa pang boses ng katulong.
"Magbihis ka muna iho." Ilang sandali ay tugon ng matanda.
Napatili si Richell dahil may humawak sa kanyang braso. "Cobra, may cobra."
"Ako ito Richell halika na at tumayo ka na diyan." Doon lamang siya napadilat.
Hinahabol niya ang kanyang hininga na napatingin sa paligid at laking pasalamat na
wala na doon ang lalaki.
Hanep, napakalaki at napakahaba na napakataba pa.
________________________________
Thank you for reading Kjens.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Chapter 2

"BAKIT ba kasi pumunta ka sa malaking bahay hindi ba may

trabaho ka?" Sermon sa kanya ng kanyang ama. Naiiling ito habang nakatingin sa
kanya na napapangiwi habang hinihilot ang kanyang paa at balakang.
"Sinamahan ko lang naman po si Manang Alma." Sagot niya at mariing napakapit sa
mesa nilang yari sa kawayan upang pigilan ang malakas na pagtili.
"Tiisin mo lang iha." Sabi ni Aling Alma na siyang naghihilot sa kanya. Tumango
siya bilang sagot.
"Ikaw talagang bata ka, saan ba ako nagkulang ng pagpapalaki sa'yo."
Kunsimisyadong tugon ng kanyang ama.
"Hindi naman ako lumaki five nga lang height ko." Napangiwi siya ng akmang
hahampasin siya nito ng hawak na maliit na tuwalya.
"Hindi ka nga lumaki pero 'yang bibig mo napakalaki. Kanino ka ba nagmana ha?
'Yong nanay mo noong nabubuhay pa hindi naman chismosa ni hindi nga lumalabas ng
bahay tapos ikaw halos gawin mo ng bahay ang labas." Alam niyang iritang irita na
ito sa kanya ngunit hindi niya magawang dibdibin ang mga sinasabi nito dahil
maliban sa wala naman siyang dibdib alam niyang mahal na mahal siya nito.
"Kung hindi ako nagmana kay nanay at hindi rin sa inyo 'tay baka sa kumpare
niyo." Ngising ngisi siya dahil sa pagsasalubong ng kilay ng kanyang ama. Pikon
talaga ito kaya tuwang tuwa siyang biruin. "Lagot ka baka nagkabit si nanay,
nasalisihan ka siguro noong nag-aararo ka sa bukid tapos si nanay inararo ng
kumpare mo."
Masamang masama ang tingin nito at tuluyan siyang napahagalpak ng tawa dahil
hindi na ito nakapagpigil na paluin siya ng hawak na good morning towel.
"Napakadumi talaga niyang bunganga mong bata ka saan ka ba nagsususuot at
nakakapagsalita ka ng ganyan."
Sinasalag niya ang bawat hampas nito habang patuloy sa pagtawa. "Joke lang 'tay
sa'yo talaga ako nagmana dahil gwapo ka tapos ako maganda." Sa wakas ay tumigil ito
samantalang siya ay halos makalimutan ang kirot ng katawan dahil sa kakatawa.
"Maganda ka nga pero malaki bunganga mo." Seryosong tugon nito.
Napahawak siya sa dibdib at napangiwi. "Ouch 'tay realtalk agad agad?" Kunwari
ay nagdamdam siya ngunit ay totoo ay nagbibiro lamang siya. Alam niyang malaki ang
bunganga niya at hindi na iyon bago dahil ang pagiging malaki n'on ay asset niya.
Mas lalo siyang gumaganda dahil doon lalo kapag nakalipstick.
"Sinisubukan mo pasensya ko. Nakakahiya kay Sir Leo at nanggulo ka pa sa bahay
niya."
"Sino po ba naman kasi ang hindi magugulantang kung may malaking cobra d'on sa
bahay nila?"
"Paanong nagkaroon ng cobra doon kung napakalinis naman ng bahay nila at malayo
sa kagubatan?" Hindi pa rin iton kumbinsedo. Napangisi na naman siya dahil muling
sumagi sa kanyang isipan ang nakita niya. Kung kanina ay takot na takot siya ngayon
ay hangang hanga na dahil sa laki niyon at totoo nga ang mga usap usapan.
Aabangan ko siya bukas na magjogging gusto kong makita ang mukha niya. Bulong
niya sa kasulok sulokan ng kanyang isipan.
"Tay narinig niyo na ba 'yong kasabihan na hindi lahat ng ahas nasa gubat?"
Tumango tango ito. "Kunsabagay may punto ka."
"At narinig niyo na rin po ba 'yong kasabihan na hindi lahat ng nasa pagitan ng
hita ng mga lalaki ay hotdog ang iba cobra." Nakagat niya ang mga labi upang
pigilan ang pagbunghalit ng tawa dahil halatang napaisip ang kanyang ama.
Ilang sandali pa ay umiling ito. "Matanda na ako pero ngayon ko lang narinig
ang kasabihan na 'yan."
Halos mautot na siya sa pagpipigil ng tawa at napatikhim nang tumingin sa kanya
ang ama. "Siguro po nakaligtaan niyo lang."

"Siguro nga." Isinampay nito ang laging dala dalang good

morning towel sa balikat bago muling bumaling sa kanya. "Sya sya, babalik na ako sa
bukid at sasabihin ko kay Sir Leo na hindi ka muna makakapagtrabaho dahil sa lagay
mo."
"Kaya ko naman kunting pilay lang 'to babalik rin po ako sa trabaho ko." Angal
niya pero hindi ito nakinig.
"Bukas ka na bumalik sa pamimitas ng mga prutas at ako na ang magdadala ng mga
kakanin sa mga trabahador."
"Pero--" akmang aapila na naman siya pero tumalikod na ito.
"Magpahinga ka na muna at kapag nakita kita sa labas 'yang bibig mo guguntingin
ko 'yan para mas lalong lumaki." Alam niyang nagbibiro lang ito ngunit hindi halata
dahil palaging seryoso. Walang ibang nakakagbiro sa kanyang ama kundi siya dahil
seryoso itong tao.
Pagkaalis ng kanyang ama ay siya ring pagpapaalam ni Aling Alma. Napabuntong
hininga na lamang siya at iika ikang nagtungo sa balkonahe ng kanilang maliit na
bahay. Nakapangalumbaba siyang tumambay doon at napapangisi kapag naaalala ang
nangyari sa malaking bahay ng kanilang amo.
"Ayos lang mapilay basta nakakita ng cobra." Napahagikhik siya dahil malinaw na
malinaw sa kanyang alaala ang hitsura niyon.
Kung tutuosin ay hindi na naman bago iyon sa kanya dahil kahit laking probinsya
ay hindi naman siya 'yong tipo ng babaeng kalahi ni Maria Clara. Hindi siya
mahinhin at lalong hindi siya inosente. Nanonood siya ng mga malalaswang mga
palabas kasama ang mga kapwa niya chismosa sa kanilang lugar.
Naninilip rin sila minsan sa mga binatang trabahador na pasok sa tipo nila.
Napapailing na lamang siya kapag naaalala ang kanilang mga kalokohan.
"Richell, Richell." Napadako ang tingin niya sa labas at nakita niya ang
papalapit na si Valerie. Tumatakbo ito at kitang kita niya ang malaking ngiti.
Alam ko na pakay nito. Natatawa siyang hinintay itong makalapit sa kanya.
"Chismis na naman hanap mo?" Salubong niya, mabilis itong tumango at umupo sa
kanyang tabi.
"Narinig ko 'yong nangyari sa'yo." At humagalpak ito ng tawa. "Kwento ka dali."
Pinagpapalo pa nito ang braso niya.
"Panigurado kakagising mo lang ano?" Tinaasan niya ito ng kilay lalo at
tumango. "Palagi ka talagang huli sa balita."
"Alam mo naman na matakaw ako sa tulog e." Napapakamot sa batok na tugon nito.
"Hindi ka matakaw sa tulog dahil  tulog ka na tinubuan ng katawan."
"Gaga alam ko na 'yan ang ikwento mo sa'kin ay 'yong hindi ko pa alam." Kung
hindi niya lang ito kaibigan ay talagang hindi niya ito pagbibigyan dahil minsan
nakakairita ang pagiging huli palagi nito sa balita.
Pareho ang likaw ng mga bituka nila at kasapi sa pederasyon ng mga chismosa sa
kanilang lugar. Silang dalawa nalang ang dalaga sa grupo nilang mga chismosa at
magkababata rin sila. Simula siguro ng ipanganak sila ay hindi na sila
nagkahiwalay.
"Iyon nga sumasagap ako ng chismis at alam mo nalang sa atin kapag chismis
kahit nasa dulo ng kweba ay susuungin." Panimula niya at wala pa man ay tumili na
ito.
"Nakakita ka raw ng cobra? Gaano kalaki?" Nagniningning ang mga mata nito kaya
pati siya ay nadadala sa excitement na magkwento.
"Cobra talaga, ang laki iyon na ata ang pinakamalaki na nakita ko." Sabay
silang napatili ng malakas. Ramdam niya ang pag-iinit ng kanyang magkabilang pisngi
dahil sa paulit ulit na paglalaro sa kanyang isipan ng imahe niyon.
"Sana isinama mo ako." Ungot nito.
"Gaga, paano kita maisasama kung tulog ka. Sarap mo rin sabunutan."

"Dapat ginising mo ako dahil alam mo naman na game na game

ako sa ganyan." Hindi ito magkandamayaw sa paghampas sa kanya at sabay na siya sa
ganito. "Gwapo ba?"
Nawala ang ngiti niya dahil isa iyon sa pinanghihinayangan niya na hindi niya
nakita ang mukha nito. Umiling siya. "Hindi pero given naman na gwapo 'yon dahil
pinsan ni Sir Leo at walang pangit sa lahi nila sir. Isa pa maugat ang mga hita
kaya alam kong yummy 'yon." Nabalik ang ngisi niya dahil sa pagngiwi ng kanyang
kaibigan. Alam ko na kung bakit.
"Pinsan niya? Biglang nawala excitement ko." Napahagalpak siya ng tawa dahil sa
pagiging malungkot nito. "But well, sa'yo nalang 'yon tutal mahilig ka naman sa
maugat."
"Mas masarap ang maugat dahil lalaking lalaki."
"Sus, di naman lahat ng maugat gan'on 'yong iba maugat dahil three times a day
nagpapalad." Sabay silang natawa dahil sa sinabi nito. Sanay na sanay na sila sa
kabaliwan ng bawat isa dahil hindi naman sila lumaking tago sa makamundong
kaganapan.
"Basta hindi ako papayag na hindi ko makita ang mukha niya, pakiramdam ko
talaga yummy siya at kapag gan'on luluhuran ko 'yon."
"Tanong mo muna kung walang sabit wag luluhod sa kargadang pagmamay-ari ng
iba."
Napaisip siya sa sinabi nito. May girlfriend na kaya 'yon? Asawa? Sana naman
wala pa. Napailing siya dahil sa mga naiisip.
"Ano naman ngayon kung may nagmamay-ari?" Nakangiwi siya dahil sa biglang
paghila nito ng kanyang buhok muntikan pa siyang mahulog sa kinauupuan.
"Mahaharot tayo pero di tayo papayag na maging kabit." Madiing tugon nito.
"Ang OA, kabit agad luluhod lang?"
Umirap ito at humalukipkip. "Hindi naman papayag ang lalaki na luluhod ka pero
di ka papasukin malamang wawasakin niyan si Vulva."
"E, bakit ikaw nawasak na naman si Vulva mo pero nasaan na 'yong lalaki di ba
wala? Uso naman one night stand."
"Oo nga pero ako binigay ko si Vulva kasi mahal ko 'yong tao hindi dahil sa one
night stand kaya ikaw kung ibibigay mo si Vulva mo dapat doon pa rin sa mahal mo.
Mas masarap makipagsex sa taong mahal mo kaysa sa taong libog ka lang." Seryosong
sambit nito. napatango siya dahil alam niyang tama ito. "Kaya ikaw kung may balak
kang pagbigyan ng una mong halik at luhod dapat doon sa mahal mo."
"Oo na, oo na." Tanging naisagot niya. Nagpatuloy ang usapan nila tungkol sa
kalokohan at noong nagpaalam ito ay inalalayan muna siya patungo sa kanyang silid.
Napagpasyahan niyang magpahinga na lamang dahil kumikirot na naman ang kanyang
balakang at paa. Pagkalapat na pagkalapat ng katawan niya sa higaang papag ay agad
siyang dinalaw ng antok.

NAGISING SIYA dahil sa malalakas na boses. Napatingin siya sa bintana ng silid

pagkabangon at napabalikwas dahil madilim na. "Hala wala pa akong sinaing baka
gutom na si tatay." Mabilis siya bumama sa papag at napangiwi dahil sa kirot ng
paa. Ang kirot sa balakang ay kaya niyang tiisin ngunit mas masakit ang paa niya.
Ilang sandali siyang umupo at pinakiramdaman ang sarili bago tumayo. Nakahinga
siya ng maluwag dahil nakaya niyaa ng kirot.
"Richell, Richell nasaan ka?" Kunot noo siyang naglakad patungo sa kanilang
kusina. Nabungaran niya sa labas ay ang kanilang mga kapitbahay.
Mabilis niyang binuksan ang pintuang yari sa pinagtagpi tagping yero. Lumikha
iyon ng ingay dahilan upang mapabaling ang mga tao sa kanya.
"Ano pong nangyayari, bakit po kayo nandito?"
Nagsilapitan ang mga ito sa kanya at hindi niya alam kung bakit siya biglang
kinabahan. "Mabuti at lumabas ka na kanina ka pa namin tinatawag." Humawak sa braso
niya si Valerie habang naiiyak. "Ang tatay mo."
"A-Anong nangyari sa tatay?" Napatingin siya sa lahat na nagsiiwas ng tingin sa
kanya kaya mas lalo siyang kinabahan. "Anong nangyari sa tatay?" Ihiniwalay niya
ang kaibigan sa pagkakayakap sa kanya at mahigpit itong hinawakan sa balikat. "Sa-
Sabihin mo, anong nangyari sa tatay?" Dahil sa luha nito ay hindi niya mapigilan
ang maiyak din.
"Na-Nakapatay siya ng trabahador." Utal nitong tugon na halos ikapanghina niya.
Mas lalong humigpit ang pagkakahawak niya sa balikat nito.
 "Nagkainuman kanina sa kwadra ng mga kabayo at nagkainitan sila ni Bitoy."
Sabat ng isa sa mga kaibigan ng kanyang ama.
"Sino po ang nagsimula?" Nahihirapan siyang ibuka ang kanyang bibig dahil sa
panghihina. Alam niyang seryoso ang ama at hindi ito nabibiro ngunit kilala niyang
hindi ito nananakit ng kapwa.
"Si Bitoy ngunit napatay niya ito dahil ipinagtanggol niya ang sarili niya."
"Tumakbo siya sa kagubatan at pinaghahanap na ng mga pulis ngayon, humingi ng
tulong kay Sir Leo ang pamilya ni Bitoy para dakpin ang tatay mo."
Nanginginig siyang bumitaw sa kaibigan at naglakad pabalik ng kanilang bahay.
Hindi niya pinansin ang mga taong naiwan niya sa labas. Nagmamadali siyang naghanda
ng makakain sa kabila ng takot at pag-aalala para sa kanyang ama.
Isinarado niya ang lahat ng mga bintana at mga pinto mayroon ang kanilang
bahay. Nanginginig ang kanyang mga kamay sa bawat pagdampi nito sa mga damit ng
ama. Kumuha siya ng bag at isinilid doon ang ilang piraso ng mga damit nito.
"Tay sana ayos ka lang." Bulong niya sa sarili.
Pinunasan niya ang mga luha at ilang ulit na huminga upang payapain ang sarili.
Matatag ako.
Nagsilid siya ng mga pagkain sa bag bago lisanin ang kanilang bahay.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 3

MADILIM ANG paligid at mga ingay ng kulisap ang tanging naririnig ngunit hindi iyon
pinansin ni Richell dahil mas nangingibabaw ang kagustuhan niyang hanapin ang ama
sa gubat. Alam niyang gutom na ito at natatakot rin dahil ni minsan ay hindi ito
nanakit ng kapwa.
Tinalasan niya ang pagmamasid sa paligid habang dala ang flashlight at bag na
may pagkain at damit ng kanyang ama. Nakapatay man ito upang ipagtanggol ang sarili
o kung ano pa man ay ito pa rin ang kakampihan niya dahil ama niya ito.
"Tay?" Tawag niya dito dahil sa mga kaluskos na naririnig niya sa paligid.
Nagpalingon lingon siya ngunit wala siyang makitang ibang tao. Sanay siya sa gubat
at hindi siya takot sa mga hayop na naninirahan doon dahil kaya niyang ipagtanggol
ang sarili.
Walang ibang gubat ang kanilang lugar kundi ito kaya't alam niyang dito nagtago
ang kanyang ama.
"Tay sumagot po kayo ako po ito si Richell." Mas lalo niyang nilakasan ang
kanyang boses ngunit wala pa rin.
Nagpatuloy siya sa paghakbang kahit alam niyang mas lalo nang lumalalim ang
gabi. Sobrang dilim ng paligid dahil ang buwan ay natatakpan ng makapal na ulap at
ang mga bituin ay hindi nagpapakita.
Sa muli niyang paghakbang ay napatigil siya dahil sa narinig niyang mga yabag.
Lumingon siya sa dinaanan ngunit walang tao, humakbang siya at nandoon na naman ang
mga yabag na nagpapatunog sa mga tuyong dahon.
"Guni guni ko lang siguro." Bulong niya sa sarili at nagpatuloy ngunit mas
lalaki ang mga hakbang niya ngayon kumpara sa kanina.
Narating na niya ang gitnang parte ng gubat ngunit hindi pa rin niya makita ang
ama. Nawawalan na siya ng pag-asa lalo't gabing gabi na. Hindi niya mapigilan ang
pag-aalala dahil baka napahamak na ito.
"Tay nag-aalala na po ako sa inyo nasaan na po kayo?" Sigaw niyang muli hindi
alintana ang gabi. Wala siyang natanggap na sagot kaya napagpasyahan niyang
magpahinga muna, umupo siya sa ilalim ng isang puno habang hindi pa rin inaalis ang
pagmamasid sa paligid.
Mahigpit niyang hinawakan ang flashlight dahil sa mga yabag na naririnig niya.
Kung ama niya iyon ay alam niyang sasagot ito dahil mag-aalala din sa kanya ngunit
hindi pero sigurado siyang may ibang tao sa gubat ngayong gabi.
 Hindi ako nag-iisa.
Binuksan niya ang bag na dala at inilabas ang baril mula doon. Pistol ito ng
kanyang ama na itinago sa kanilang bahay upang proteksyon nila.
"Sino 'yan?" Lakas loob niyang tanong. "Tarantado ka kung sino ka man hindi ako
natatakot sa'yo."
Napatili siya dahil sa kamay na biglang humawak sa kanyang baril at tinakpan
ang kanyang bibig. Nagpumiglas siya ngunit mas malakas ito sa kanya. Akmang
sisipain niya ito ngunit mabilis nitong nakulong ang kanyang mga hita sa hita nito.
Nagsimula siyang matakot dahil sa tagal niyang paggagala dito sa gubat simula noong
bata pa lamang siya ay ngayon lamang ito nangyari.
Kinilabutan siya nang dumampi ang hininga nito sa kanyang leeg. Pinilit niyang
umiwas pero para lang siya langgam na pilit tinutulak ang malaking bato. Sinubukan
niyang aninagin ang katawan nito ngunit hindi niya magawa.
"You're so lovely." Sa malamig nitong boses ay tila siya pinanginigan ng
kalamnan. Hindi niya mailarawan dahil sa pagsabay ng matinding kaba sa kanyang
dibdib.
Napatili siya dahil hindi na lamang hininga nito ang nararamdaman niya sa
kanyang leeg kundi pati ang mga labi nito, sumasakit na ang kanyang lalamunan
ngunit walang ingay na kumakawala sa kanyang bibig dahil sa pagtakip ng kamay nito.
Gagahasain niya ba ako? Dahil sa tinatakbo ng isipan ay mas lalo siyang
natakot.
"Don't be scared I won't hurt you." Bulong na naman nito. Paano siya hindi
matatakot kung pati ang boses nito ay napakalalim at hindi niya kilala.

Mas lalo siyang nagpumiglas at halos maiyak na siya dahil

ang kamay naman nito ang naglikot sa kanyang katawan. Wala siyang kalaban laban at
kung sakaling gahasain siya nito ay alam niyang walang makakaalam ni isa sa mga
kababaryo nila. Tahimik itong makakaalis sa lugar nila na tila walang ginawang
krimen.
"You're mine now." Mahigpit siyang napahawak sa braso nito dahil ramdam niya
ang mga daliri nitong naglalaro sa kanyang pagkababae.
Tuluyan siyang naiyak at sa unang pagkakataon sa buhay niya naramdaman niyang
hindi niya maipagtatanggol ang sarili. Pero kahit gan'on ay pinipilit niyang
protektahan ang puri niya. Ipinagdikit niya ang kanyang mga hita habang ang mga
luha ay hindi na niya napigilan.
Ang kalooban niyang susuko na sana ay biglang nabuhayan dahil nakarinig siya ng
mga boses at ilaw na papalapit sa kanila. Mariin niyang ipinikit ang mga mata dahil
sa walang pag-iingat nitong paghawak sa kanyang dibdib.
Tulong. Tulong. Sigaw niya sa kanyang isipan ngunit alam niyang hindi iyon
maririnig ng iba.
Nakita niya ang paglabas nito ng puting panyo at iyon ang itinakip sa kanyang
bibig at ilong kapalit ng kamay nito. "Wag kang lalayo dahil babalikan kita." Iyon
ang mga salitang narinig niya mula rito bago siya mawalan ng malay.

NAGISING SI RICHELL na masakit ang buong katawan. Napabalikwas siya ng bangon

nang makitang hindi ang bahay nila ang kinaroroonan niya ngayon. Mabilis siyang
bumaba sa kama kahit na maraming katanungan sa kanyang isipan.
Ang sakit ng katawan ay hindi niya alintana dahil mas may malala siyang
problema.
"Bakit ako nandito?" Tanong niya sa sarili. Kilala niya ang ganitong mga
disenyo ng mga silid dahil madalas siyang pumapasok sa mga ito. Lumapit siya sa
pinto at walang pag-aalinlangan iyong binuksan.
"O, mabuti nagising ka na." Nakita niya ang kanyang among si Leo na saktong
papalapit sa silid na nilabasan niya. May dala itong tray ng mga pagkain.
"Sir ang tatay po, nasaan po si tatay? Paano po ako napunta dito, nasa gubat
ako kagabi dahil hinahanap ko siya." Sunod sunod niyang tanong. Ngumiti ang amo at
tumingin sa pagkain na dala nito.
"Kainin mo muna ito bago ko sagutin ang mga tanong mo."
Agad siyang umiling. "Busog pa po ako at hindi rin po ako gaganahang kumain
hanggat hindi ko nalalaman ang lagay ni tatay."
Tumango ito. "Naiintindihan ko." Naglakad ito papasok sa silid na kanyang
kinalabasan kaya napasunod siya rito. Inilapag nito ang tray bago muling humarap sa
kanya. "Nasa presinto na ang tatay mo dahil sumuko siya kaninag madaling araw.
Nandito ka ngayon dahil nakita ka ng mga trabahador kagabi na walang malay sa gitna
ng gubat, ano bang ginawa mo doon at natagpuan kang walang malay?"
Dahil sa tanong nito ay bumalik sa kanyang isipan ang kanyang sinapit kagabi at
gusto man niyang alamin kung sino ang lalaking iyon ay hindi niya na iyon magagawa
ngayon. Naramdaman na naman niya ang paninindig ng kanyang mga balahibo at ang
takot pero pinatatag niya ang sarili.
Malakas akong tao at hindi ang gan'ong bagay ang pipigil sa'kin para mabuhay na
masaya.
"Dahil lang po siguro sa takot dahil madilim." Nakita niya ang mga gamit na
nasa ibabaw ng upuang naroon, kinuha niya iyon at yumuko sa harap ng amo. "Salamat
po sa malasakit niyo sir pero tutuloy na po ako dahil kailangan ako ng tatay." Nang
tumango ito ay walang lingon siyang umalis sa malaking bahay.
Kahit na walang bihis at dinig niya ang pagkalam ng sikmura ay mas pinili niya
pa ring puntahan ang kanyang ama. Dumaan siya sa bakery na malapit sa presinto at
bumili doon ng pwedeng kainin ng ama.

Pagkatungtong sa labas ng headquarters ay tinakbo niya ang

pagpasok sa loob. Kilala naman siya ng mga pulis dahil ang ilan sa mga ito ay
binubusuhan nila ng mga kapwa niya chismosa kapag nakikitang naliligo ang mga ito
sa talon.
"Nasaan po si tatay." Tanong niya, taas baba ang kanyang paghinga.
"Napakaganda mo talaga Richell." Nakangising sagot sa kanya ng pulis. Tinaasan
niya ito ng kilay.
"Wala akong paki. Ang mabuti pa gawin mo nalang ang trabaho mo, saan ikinulong
si tatay?" Irita niyang sagot.
Ngingisi ngisi pa rin ito at titig na titig sa kanyang hinaharap. "Sa ikalawang
selda." Tinalikuran na niya ito at hindi pinansin ang pagsipol.
Sanay siya sa mga lalaking hayok sa laman dahil naglipana iyon sa kanilang
lugar. Mapaprofessional o tambay ay mga bastos. Madalas ay pinapatikim niya ang mga
ito ng masasakit na salita pero minsan ay hindi niya nalang pinapansin tulad
ngayon.
Halos maluha siya pagkakita sa amang nakaupo sa tabi ng rehas, nakayuko at alam
niyang gutom na rin. Dahan dahan siyang lumapit dito dahilan para tumingala ito.
"Tay." Nangingilid ang kanyang mga luha pero hindi niya iyon hinayaang lumabas.
"Ayos lang po ba kayo?"
Agad na tumayo ang ama at hinawakan ang kanya kamay bago sumilay ang ngiti sa
mga labi nito. "Sa wakas nandito na ang anak kong malaki ang bunganga." Biro nito.
Natawa siya at mahigpit itong niyakap kahit na may bakal na namamagitan sa kanilang
dalawa.
"Nag-alala po ako ng sobra sa inyo."
Ramdam niya ang paghaplos nito sa kanyang buhok. "Wag kang mag-alala dahil
buhay pa naman ako, hindi pa ako handang iwan ka dahil alam kong hindi mo pa kayang
pakainin 'yang malaki mong bibig kaya lumaban ako."
Tinitigan niya ang mukha nito. Matanda na ang kanyang ama at sobrang nadudurog
ang puso niya sa nakikita niyang kalagayan nito ngayon. "Papatunayan po na'tin 'yan
'tay, ilalaban natin ang kasong inihain nila sa inyo. Gagawin ko ang lahat para
mapatunayang inosente kayo, hihingi ako ng tulong kay Sir Leo."
 "Wag na anak ayos lang naman ako dito ang mahalaga ay ikaw, araw araw mo akong
dadalawin ha? Para makita kong ayos ka." Malungkot itong ngumiti, bilang anak
kilala niya ang ama at alam niyang nalulungkot rin ito tulad niya.
"Sa akin po hindi ayos paano kung mailipat kayo sa bilibid? Hindi ko
masisikmurang hayaan kayong pagdusahan ang kasalanang hindi mo naman sinadya."
Tutol niya.
"Mahirap lang tayo anak at ang hustisya ay para lang sa mga mayayaman." Ramdam
niyang nawawalan na ito ng pag-asa ngunit hinawakan niya ng mahigpit ang kamay
nito.
"Magtiwala kayo sa'kin 'tay gagawin ko ang lahat, lahat lahat ng paraan para
makalaya kayo at hindi matalo sa kaso." Ilang ulit siyang napalunok sa sariling mga
salita dahil sa totoo lang ay wala siyang alam na paraan pero ayaw niyang
panghinaan ng loob ang kanyang ama.
"Salamat anak." Ngumiti siya at iniabot dito ang biniling tinapay.
"Kainin niyo po ito at babalik ako mamaya na may dalang bagong lutong pagkain.
Hahanap na din po ako ng pera at magtatanong kung pwede kayong mapiyansahan habang
hindi pa dinidinig ang kaso niyo." Tango na lamang ang isinagot nito dahil naging
abala ito sa pagkain ng ibinigay niya.
Umupo siya malapit dito at hindi ito nilubayan ng tingin. May mantya ng dugo
ang damit nito kaya pinagbihis niya ito ng dala niya. Napapansin niya ang
pangingilid ng mga luha ng ama ngunit umiiwas ito ng tingin sa kanya.
Lihim siyang napabuntong hininga at nagmasid masid sa paligid. May mga preso sa
kabilang selda, nagkakagulo ang mga ito at ayaw niyang dumating sa punto na danasin
iyon ng kanyang ama.
Nagpaalam siyang aalis muna at hahanap ng paraan para makalaya ang ama.
Pagkalabas sa headquarters ay may nakita siyang pulis na nakatambay sa mobile sa
tapat ng gusali.
"Kuya di ba may agency ang gobyerno para sa mga nakukulong na walang kakayahang
kumuha ng abogado?" Lakas loob na tanong niya.
Alam niya ang bagay na iyon dahil kahit papaano ay may pinag-aralan naman siya.
Umabot siya ng second year college pero natigil dahil hindi na kinaya ng kanyang
ama na pag-aralin siya. Mahal ang matrikula noong mga panahong iyon.
Tumango ito. "Oo sa PAO pero kung doon ka kukuha ng abogado baka abutin ng
siyam siyam ang kaso ng tatay mo dahil sa napakadaming kasong hawak nila ay hindi
nakakapagfocus sa isa. Kung ako ang tatanungin ay mas maganda kung kukuha ka nalang
ng private attorney para natutukan ang kaso niyo."
"Gan'on ba 'yon pero sige susubukan ko munang maghanap ng ibang paraan dahil
ayokong magtagal si tatay sa kulungan." Tumango siya dito bago nagpatuloy sa pag-
alis. Bumalik siya sa malaking bahay ng kanyang amo.
Susubukan niyang humingi ng tulong dito.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 4

"HERE." Tinanggap niya ang puting sobre na iniabot ng

kanyang amo. Nang dumating siya kanina ay agad niya itong kinausap at humingi ng
tulong para sa ama. Wala siyang ibang malalapitan kundi ito. "I'm sorry, pinansyal
na aspeto lamang ang maitutulong ko. Pareho ko silang trabahador at sa lupa ko
nangyari ang lahat kaya responsibilidad kong tulungan kayo pero ayokong personal na
sumama sa isa man sa inyo o sa pamilya ni Bitoy dahil ayokong isipin nila na may
pinapanigan ako," sabi pa nito.
Tumango siya para sabihin dito na naiintindihan niya. "Ayos lang po 'yon sir
malaking bagay na po ito sa'min."
"Gusto kong kumuha ka ng abogado na hahawak sa kaso ng tatay mo."
Napayuko siya dahil alam niyang malaking pera ang kakailanganin para doon,
balak niyang dumulog nalang sa PAO at hingin ang serbisyo nito kahit na matagal
uusad ang kaso.
Tila napabasa nito ang isip niya. "Ako ang bahala sa lahat ng gastos. Mas
mapapadali kung kukuha ka ng private attorney dahil makakapagfocus sa kaso ng tatay
mo. Hindi ko alam kung ano ang tunay na nangyari at kung sino ang inosente dahil
wala ako doon sa pangyayari pero alam kong ang tama ang mananaig." Seryoso itong
tumingin sa kanya bago may iniabot na panibagong papel.
"Anong po ito sir?" Tanong niya.
"Calling card ng attorney na mairerekomenda ko sa'yo. Ang pinsan ko sana ang
kukunin kong abogado pero kung gagawin ko iyon ay parang may pinanigan na ako."
Napasunod ang tingin niya nang tumayo ito at inayos ang manggas ng kamesa de chino
na suot. "Don't worry he's very good in court and for sure he can win the case of
your father."
Hawak ang sobre at calling card na galing dito ay magaan ang loob na umuwi siya
upang linisin ang sarili at gawin ang mga dapat na gawin para sa kalayaan ng ama.
Hindi siya nagkamali ng nilapitan dahil tunay ngang mabait ang amo.
Pagod siyang napaupo sa upuan nilang gawa sa kawayan at napatingin sa maliit
nilang bahay na gawa sa pawid. Noon kapag umuuwi siya dito ay palagi siyang
nakangiti at masaya dahil kahit na mahirap ay kasama naman niya ang kanyang ama.
Pero ngayon ay naninibago siya sa katahimikan.
Napabuntong hiningang tumayo si Richell at kahit ramdam na naman niya ang kirot
ng kanyang paa at ibang parte ng katawan ay hindi niya alintana. Naligo at nag-ayos
siya ng sarili para magtungo sa bahay ng kaibigan pero hindi pa man siya natatapos
sa pagsusuklay ay dinig na niya ang matinis nitong boses na papalapit sa kanilang
bahay.
"Bruha ka pinag-alala mo ako ng sobra," sigaw nito. Patakbo itong lumapit sa
kanya at niyugyog ang kanyang balikat.
Napangiti siya dahil alam niyang nag-aalala ito. "Papunta na sana ako sa inyo
dahil hihiram sana ako ng cellphone mo para matawagan 'yong abogado na kukunin ko
para kay tatay."
"Sakto, nandito dala ko dahil panay tawag ng tita ko may load rin 'yan kaya
wala ka ng problema." Inabot nito sa kanya ang cellphone nito bago tumabi sa kanya
ng upo. "Ano bang naisipan mo at pumunta ka sa gubat kagabi? Hindi ako nakatulog
kakaisip sa'yo, nag-alala ako."
Napatawa siya. "Naniniwala akong nag-alala ka pero hindi ako naniniwalang hindi
ka nakatulog. Gaga ka, alam kong matakaw ka sa tulugan kahit sa gitna ng patayan."
Sabay silang malakas na napatawa dahil sa kanilang mga pinagsasabi.
Mahigpit siya nitong niyakap. "Basta ano man ang kailangan mo nandito lang ako
kapag nagkulang ka sa panggastos ay ipapahiram ko sa'yo 'yong mga naipon ko." Hindi
niya mapigilan ang mapangiti ng malapad dahil sa sinabi nito. Salat man siya sa
materyal na bagay ay mayaman naman siya sa pagmamahal ng ama't kaibigan.
"Wag na, tumutulong naman si Sir Leo at sagot niya raw ang lahat ng gagastusin.
Isa pa pera mo 'yon para sa pagsunod mo sa tita mo sa ibang bansa," sagot ni
Richell.

"Kahit na, mapapalitan pa naman 'yon at mas kailangan mo

ngayon ng pera kaya ipapagamit ko muna sa'yo."
"Wag na, may ibang paraan pa naman."
Matapos niyang ayusin ang sarili ay mabilis niyang tinawagan ang numero ng
abogado. Samantalang ang kanyang kaibigan ay nasa kanyang tabi lamang. Ilang ulit
iyong nagring bago tuluyang sagutin.
Sekretarya nito ang sumagot bago ikinonekta sa linya ng mismong abogado.
Napatingin siya kay Valerie habang kinakausap ito. Nagpakilala siya at sinabi ang
pakay.
"Yes, nasabi nga sa'kin ni Leo. You can come to my office so that we can talk
about it personally," sabi nito. Nakahinga siya ng maluwag dahil mukhang ito na ang
sagot sa kanyang mga dasal.
"Sige ho, pupunta po agad ako ngayon diyan."
 "My secretary will send you the address." Pagkatapos nang pag-uusap ay
napapatili siyang yumakap sa kaibigan. "Pupuntahan ko ang abogado para personal na
makausap."
"Sasamahan kita." Prisenta nito.
"Talaga?"
Tumango ito. "Oo, gamitin natin ang motor ko para hindi na tayo mamasahe
papunta d'on." Matapos matanggap ang address ay agad silang pumunta sa nasabing
opisina. Laking pasalamat niya dahil palaging nakaalalay sa kanya si Valerie.
"Nasa kabilang bayan lang ang firm na 'to." Imporma sa kanya ng kaibigan na mas
alam ang pasikot sikot sa kanilang bayan kumpara sa kanya na sa loob ng hacienda
lamang madalas gumala.
Halos kalahating oras lang ay narating nila ang mismong firm. Dalawang palapag
na gusali lang iyon ngunit napaganda at elegante. Wala siyang kaalam alam sa mga
desinyo ng mga gusali kung kaya't hindi niya matukoy kong ano iyon.
"Si Attorney Fabilon ho, ako ho si Richell Vinteres." Ngumiti sa kanila ang
lalaking unang nakita nila pagkapasok sa building.
"Ako ang secretary niya at ako ang sumagot kanina sa tawag mo. He's waiting for
you ma'am, this way please." Sumunod sila dito hanggang sa huling pinto ng
pangalawang palapag. Nakaukit sa pinto ang pangalan ng abogado. Kumatok ng tatlong
beses ang secretary nito bago humarap sa kanila. "Pumasok na ho kayo ma'am," sabi
nito.
"Salamat." Ngumiti ito at yumuko bago umalis. Naiwan silang dalawa ng kaibigan
na nagmamasid masid sa paligid. "Pasok na tayo?"
"Ikaw nalang dahil personal na bagay 'yan." Napangiti siya bago tuluyang
pumasok sa office ng abogado. Bumungad sa kanya ang lalaking may katandaan na
kumpara sa kanya. Tumayo ito pagkakita sa kanya.
"So, you're Ms. Richell Vinteres?" Umupo ito sa mesa at tumitig sa kanya mula
ulo hanggang paa. Hindi niya alam ngunit hindi naging maganda ang dating sa kanya
ng mga tingin nito. Hindi siya gumalaw sa kinatatayuan at sinalubong ang tingin
nito. Sanay siya sa gan'ong klase ng titig kaya isang tingin palang alam niyang
hindi maganda ang kahahantungan ng pag-uusap nila.
"Oho, ako ho ang pinakiusap sa inyo ni Sir Leo para po sa kaso ng tatay ko." Sa
kabila ng pagkaasiwa sa mga tingin nito ay hindi siya natinag. Humalukipkip lamang
ito habang ang mga mata ay sa kanya pa rin nakatuon, sa kanyang katawan. "Seld
defense ho ang nangyari basi sa kwento ng mga nakakita, ipinagtanggol lang ho ng
tatay ko ang sarili niya." Pagpapatuloy niya kahit tila hindi ito nakikinig.
Tumikhim siya nang makitang sa dibdib niya na nagpipyesta ang bastos nitong tingin.
"Tutulungan kita," sabi nito kasabay ng pasilay ng ngisi sa mga labi. Kahit na
magandang balita iyon ay hindi niya nakuhang maging masaya dahil ramdam niyang may
kapalit ito. "Tutulungan kita kung pagbibigyan mo ako. Iba pa rin kung may instant
fee para ganahan akong ipanalo ang kaso mo."
"Anong ibig sabihin mo?" Agad na nawala ang paggalang niya rito.
"Alam kong alam mo, you are beautiful Ms. Vinteres and I want a night with
you." Walang prenong sagot nito. Hindi manlang inisip ang magiging dating ng mga
salita nito sa kanya.
Naikuyom niya ang mga kamao dahil sa mga sinabi nito. "Hahanap nalang ako ng
ibang abogado marami pa naman sigurong iba, 'yong hindi bastos," may diing sagot
niya. Tingin palang nito ay alam na niyang hayok ito sa laman. Isa rin ito sa
sandamakmak na mga lalaking malilibog na nakilala niya.
"Walang ibang makakapanalo ng kaso mo kundi ako." Pagmamalaki nito habang
humahakbang papalapit sa kanya. Sa sobrang paglapit nito sa kanya ay ramdam na niya
ang hinila nito sa kanyang pisngi. "Hindi ka makakahanap ng abogadong ipapanalo ang
kaso ng tatay mo. I have my ways and I can manipulate the judge's decision in my
favor if I want to," sabi pa nito na hindi niya pinansin.
"Salamat nalang sa alok mo." Itinulak niya ito palayo sa kanya bago lumabas ng
opisina nito.
 "HINDi na ba talaga magbabago ang isip mo? Malay mo nagkataon lang na walang
gustong tumanggap sa kaso ng tatay mo. Pwede pa naman tayong maghanap ng iba. Kung
minalas man tayo ngayon may bukas pa naman." Kumbinse sa kanya ng kaibigan.
"Iba maglaro ang mayayamang tao Vale, nagagawa nilang pasunurin ang isang tao
kapag gusto nila lalo pa sa katulad kong mahirap. Alam kong may kinalaman si Mr.
Fabilon kung bakit di tayo makahanap ng abogado, walang tumatanggap ni isa."
Ipinahid niya ang puling lipstick sa kanyang labi habang tinitignan ang sarili sa
salamin. "Sabi niya nga kanina kaya niyang ipanalo ang kaso kung gusto niya."
"Malay mo joke niya lang 'yon."
Sunod niyang isinuot ang malalaking hikaw na nabili nya lamang noon sa bayan
sampung peso bawat pares. "Seryoso siya at alam kung maduming paraan ang tinutukoy
niya at hindi na ako magpapasanta kung kalayaan ni tatay ang kapalit mabuti o
masamang paraan papatusin ko. Ayokong umabot tayo ng isang linggo kakahanap ng
abogado tapos ang tatay nasa loob ng prisento humihimas ng rehas."
"Kaya pati si vulva ibibigay mo sa masamang tao? Di ba usapan natin ibibigay mo
lang yan sa lalaking mahal na mahal mo," kontra nito.
Napasimangot siya dahil hindi na niya matutupad 'yon. "Sa tulad kong dukha kung
maniniwala ako sa mahal mahal na 'yan baka pumuti na ang mga buhok ko tigang pa rin
ako. Wala ng lalaking sasamba sa babae dahil sa purong pagmamahal. Sasambahin lang
nila tayo kapag gusto nila tayong ikama at makasex. Si vulva ang habol hindi ang
puso natin." Sabay na lamang silang natawa dahil sa pinag-uusapan nila.
Oo, mga bastos sila kung magsalita at mahilig sila sa panonood ng mga
makamundong palabas pero hanggang doon lang iyon kaya ang gagawin niya ngayong gabi
ay lagpas sa prinsipyo niya pero iyon lang ang meron siya para maisalba ang ama.
Kung tama man ang sinabi ng kaibigan na maaaring may makuha pa silang abogado pero
walang kasiguraduhan ang kanilang panalo. Gusto niya ' yong sigurado para sa
kanyang ama lalo't narinig niyang hindi titigil ang pamilya ni Bitoy, ang pamilya
ng namatayan hanggat hindi nabubulok sa bilangguan ang tatay niya.
"Sige na simulan na natin ang pag-inom para makarami." Matapos mag-ayos suot
ang napaiksing bestidang kulay dilaw na halos kita na ang kanyang singit na
pinarisan ng itim na heels ay kinuha niya ang bote ng alak sa maliit nilang mesa.
"May wine naman kasi sa bahay bakit bumili ka pa ng emperador na 'to
napakalakas ng tama nito," napapangiwing sagot ng kaibigan.
"Hindi ako malalasing sa wine kaya ito ang kailangan ko. gusto ko pagdating ko
d'on halos mawalan na ako ng malay sa sobrang kalasingan para hindi ko na makilala
ang pagmumukha ng hayop na 'yon. Para masikmura kong makipagsex sa kanya."
Napangiwi rin siya nang inumin ang kalahating baso ng mumurahing alak na 'yon at
ramdam niya ang anghang at init na gumuhit sa kanyang lalamunan. Napailing iling
siya ng mabilis dahil pakiramdam niya ay nabingi siya sa sobrang tapang ng lasa.
Mabilis namang inabot sa kanya ni Valerie ang pulutan nilang chichirya. Pareho
silang mahilig uminom kaya't alam niyang dadamayan siya ng kaibigan. Minsan nga ay
inuumaga na sila kakainom kaya madalas silang pagkamalang mga pariwarang babae
dahil dooon. Mga judgemental lang talaga ang mga tao sa kanila, madaming chismosa
at pakialamero.
"Tagay," sigaw nila. Ganito ang inumang pandukha sa kanilang lugar, purong
emperador light jumbo na pinarisan ng tagpipisong chipi. Masaya na sila sa ganito
kahit na hindi branded ang alak importante ay nalasing.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 5

Rated SPG
(For minors only)

HALOS hindi na makita ng maayos ni Richell ang daan papunta sa hotel room na
ibinigay sa kanya ng abogado. Kumukulo ang kanyang sikmura sa sobrang kalasingan at
tila masusuka siya sa bawat hakbang niya. Ito ang gusto niya dahil siguradong pati
mukha ng abogadong iyon ay hindi na niya maaaninag dahil sa sobrang hilo.
"Tok. Tok. Tok," sabi niya. Idinikit niya ang kanyang mukha sa pinti upang
ipahinga ang ulo. "Richell Vinteres for extra service." Napahagikhik siya dahil sa
mga sinabi. Napapasunok pa siya sa sobrang kalasingan.
Ilang beses siyang kumatok  ngunit walang nagbubukas hanggang sa isanda niya
ang buong katawan doon. "I'm delivering my vulva," sigaw niya.
Napatili siya sa biglaang pagbukas ng pinto at pagbagsak niya sa sahig.
Panaungol si Richell habang hawak ang dibdib na unang umama sa sahig. Imbes na
masaktan ay tumawa lang siya ng tumawa. "Sabik na sabik na pumasok?" Pagkausap niya
sa sarili habang nakatingin sa dibdib niyang ngayon ay nalihis ang nakatakip na
damit at kita na ang halos kalahati nito, pero wala siyang pakialam.
Nasapo niya ang ulo dahil sa pagkirot nito.
"What are you doing here, miss?" Napakurap kurap siya at napatihaya upang
aninagin ang lalaki. Hindi nakatulong sa sakit ng ulo niya ang madilim na kwarto
nito.
"Nandito na ako attorney, tara na." Kahit hilong hilo ay tumayo siya at
gegewang gewang na lumapit dito samantalang ito ay nakatayo lang sa harap ng
pintong ngayon ay sarado na. "Pa-Para sa kalayaan ni tatay." Walang pag-aalinlangan
niyang hinubad ang suot niyang kakarampot na damit dahilan para lumantad ang
kanyang mayayamang dibdib dahil wala iyong bra. Pinagpala siya sa magandang mukha
at katawan kaya alam niyang iyon ang pinagkakainteresan nito sa kanya.
Tinawid niya ang pagitan nilang dalawa at mabilis na yumakap sa leeg nito bago
niya idiin ang mga labi sa labi nito. Malaki ang tulong ng alcohol sa kanya upang
painitin ang katawan sa simpleng paghalik lang.
Pinag-igi niya ang paghalik dito at nang hindi matinag ang abogado mas lalo
niyang nilaliman ang paghalik. Ipinasok niya ang dila sa bibig nito ng magkaroon
siya ng pagkakataon.
Hindi ito ang unang halik niya dahil sa edad na bente kwatro ay nagkaroon na
rin siya ng mga kasintahan halos hindi niya nga mabilang pero wala ni isa d'on ang
ninais niyang pagbigyan ng sarili.
"You're teasing me." Nanuot sa kanyang katawan ang malalim at mapanganib nitong
boses. Wala na siyang pakialam sa paligid dahil gusto na lamang niyang i-enjoy ang
mga magaganap. Ayaw niyang pasakitan pa ang kalooban kahit ang totoo ay labag ito
sa kanya.
Napaungol siya ng malakas sa paggante nito ng halik. They are kissing like a
hungry animals in the middle of the forest. She can't resist herself, lust is
started to build a fire in her system. Hindi niya alam na magiging ganito kasabik
ang katawan niya sa mga halik ng abogadong kinagagalitan niya dahil sa pagiging
tuso.
Isinandal niya ang noo niya sa noo nito nang ipangko siya at isandal sa likod
ng saradong pinto. Patuloy sa pagpapalitan ng mapupusok at malalalim na halik. Nag-
iispadahan ang kanilang mga dila at habol ang kanyang hininga ng pakawalan nito ang
kanyang mga labi.
Nailiyad niya ang walang saplot na likod dahil sa pagbaba ng halik ng abogado
papunta sa tungki ng kanyang dibdib. Salitan ang paghimas at pagsipsip sa korona
nito na halos ikawala niya sa huwisyo. Ang kanyang hilo ay napalitan ng mas lalong
pag-iinit ng kanyang katawan.
Ramdam niya ang unti unting pagkabasa ng kanyang pagkababae dahil sa nagliliyab
nitong mga haplos. "Ang sarap," nausal niya. Idiniin niya ulo sa kinasasandalan
habang ninanamnam ang paglalaro ng basa nitong dila sa gitnang parte ng kanyang
dibdib.
 Mariin siyang napakapit sa braso ng lalaki nang bumaba ang
isang kamay nito sa kanyang puson at dahan dahan pababa sa kanyang pagkababae. He
search for her clit and slightly massaging it using his forefinger. Mas lalong
napaungol si Richell nang dalawang daliri nito ang gamitin sa paglalaro sa kanyang
pagbabae.
Napasabunot siya sa buhok nito upang mas lalong ipagduldolan sa pagsipsip sa
kanyang dibdib. "Bilisan mo pa." Nababaliw niyang utos, kumapit siya sa maugat at
matigas na braso nito upang mas idiin sa kanyang basang basang hiwa.
Dinig niya ang malalim na hininga nito habang pareho silang nasasarapan sa
ginagawa. "I will lie you down in bed." Ang boses nitong paos ay ibang iba sa tono
ng abogadong nakausap niya na mas lalong nagbigay sa kanya ng lakas na mas pag-
igihin ang pagbibigay ng sarili.
Tulad ng sinabi nito ay inihiga siya sa malambot na kama. Kusang naglakbay ang
kanyang kamay sa katawan nito at noon niya lang nalaman na tanging tuwalyang
nakatapis sa bewang ang tumatakip sa kaumbukan nito.
"Spread you legs." Nang-aakit na bulong nito habang ang basang dila ay
naglulumikot sa kanyang tenga. Napaungol siya dahil sa pagpintig ng kanyang
klitoris. Mas lalo niyang ibinuka ang kanyang mga hita. Sa bawat paghaplos nito ay
tila nag-iiwan ng apoy sa kanyang balat.
Sabay silang napahalinghing nang abutin niya ang pagkalalaki nito. He's long
and huge and she can't help but to stroke his cock with so much lust and pleasure.
"Faster, darling," ungol nito. Para iyong musika sa pandinig ni Richell. She
rubbed his length and kiss him again before knealing in front of him.
Tila alam nito ang balak niyang gawin kaya tumihaya ito ng higa at hinintay ang
pagpwesto niya sa pagitan ng mga hita nito. Mas lalo niyang binilisan ang paghagod
sa pagkalalaki nito bago dahan dahang ibinaba ang mga labi doon.
"Fuck, suck it." Nag-iigting ang panga nito sa pagpipigil habang mariin ang
pagkakasabunot sa kanyang buhok. "Yes, that's it. Lick it hard darling." Pang-
iigganyo nito sa kanya.
Una niyang hinalikan ang dulo ng pagkalalaki nito at nalasahan niya ang unang
katas na inilalabas niyon. She open her mouth and take his cock inside her. Ilang
ulit na napamura ang abogado samantalang siya ay mas lalong nag-iinit sa bawat
sinasabi nito.
Ngayon niya lang ginawa ito sa tanang buhay niya pero hindi niya alam kung
bakit hindi siya makaramdam ng pandidiri sa sarili. Ang panonood niya ng mga
makamundong palabas ay ginagawa na niya ngayon.
Halos masuka at mabulunan siya nang isagad nito ang kahabaan sa bibig niya.
Subo niya ang pagkalalaki nito habang ito ay iginigiya ang ulo niya sa pagtaas baba
dito.
"Damn, suck it good. Lick it, fuck, fuck." Mas lalo niyang binilisan ang
pagtaas baba kahit na halos hindi niya kayanin ang kahabaan nito. Sagad na sagad sa
kanyang lalamunan at ramdam niya ang dulo nitong pumipintig.
Suck. Lick. Faster. Harder. Paulit ulit niya iyong ginagawa upang hindi maputol
ang mga ungol nito. She's full of lust and she can't help but to crave for more.
She want him to fuck her hard, to lick and suck her pussy nonstop.
"That's enough, it's my turn." Matapos nitong sabihin iyon ay hindi niya
namalayang siya na ang nakatihaya sa kama at ang dila nito ay naglalandas na
patungo sa kanyang puson.
"Please, ibaba mo pa." Nagmamakaawang sambit niya dahil tila tinutukso siya
niya.
"Yes, beg for it darling. Implore for me to eat you, beg and I will pleasure
you." May diing sambit nito. Tumango siya at sinunod ang sinabi nito. Nagmakaawa
siya at halos tumirik ang kanyang mga mata nang dilaan nito ang kanyang pagkababae.
"Ang sarap, ang sarap sarap." Hindi na niya makilala ang paos na paos niyang
boses. Panay ang kanyang sigaw at ungol lalo kapag sinusundot ng dila nito ang
kanyang hiwa kasabay ng paglalaro sa kanyang klitoris.
 This is the hottest night she ever had in her life. The
ravaging lust covering her body down between her thighs makes her wild and crazy.
She spread her legs wider for him to lick and suck her more.
"I love licking your pussy." Nag-aalab ang mga mata nito sa pagnanasa habang
nakatingin sa kanyang pagkababae.
She unconsciously lick her lips while looking at his erecting manhood. Kitang
kita niya ang kahabaan at kalakihan nito kahit na balot ng dilim ang paligid kaya
ramdam niya ang mas lalong pagkabasa ng kanyang pagkababae. His tongue started
whirling inside her pussy. She can't help it. Ramdam niya ang pag-unat ng kanyang
mga hita at ang panginginig ng kanyang mga tuhod pero hindi pa rin ito tumigil sa
pagdila at pagsipsip sa kanyang pagkababae.
Mas lalo siyang nag-iinit. "I want you to cum inside my mouth, darling. I will
pass my tongue over your clit while sucking your sweet juices." Napasigaw siya sa
sobrang sarap na pinapalasap nito. "Cum with my tongue, keep grinding your ass."
Hindi niya alam ngunit walang pag-aatubili ang kanyang katawan na sundin ang
mga sinasabi nito. He rub his thumb down to her clit and it makes her shout for
more.
"Sige pa, ang sarap." Walang inhibisyon sa katawan ang kanyang paggiling at
pag-ulos ng kanyang pang-upo papalapit sa dila nito. Napahawak siya ng mahigpit sa
kobre ng kama nang ipasok nito ang gitnang daliri sa kanyang pagkababae kasabay ng
basa nitong dila.
"Knead your tits." Ang nag-aapoy nitong mga mata ay nakatitig sa kanya habang
patuloy pa rin sa paglalaro sa kanya pagkakababae. Her pussy is craving for his
length but she can wait, she loves how he played with her cunt. Ang bawat paglabas
masok ng daliri nito sa kanyang hiwa ay siya ring halos pagtirik ng kanyang mga
mata dahil sa sobrang sarap na hatid niyon.
Nadismaya siya nang tumigil ito sa ginagawa at tumayo. Napatitig siya sa mabato
nitong katawan at sa malapad nitong eagle tattoo na sumasakop sa buong dibdib at
balikat nito.
Napalunok siya ng ilang beses nang hawakan nito ang sariling pagkalalaki at
itapat sa kanya. Mariin ang kapit niya sa kobre kama dahil sa paulit ulit nitong
pagdampi sa gitna niya.
He's teasing her. Nakangisi itong tumingin sa kanya gamit ang nag-aalab sa
pagnanasang itim na itim na mga mata. Like an eagles eyeing his prey.
"I will enter your pussy with this thick and huge cock down until you can't
walk anymore." Nagtayuan ang kanyang mga balahibo dahil sa mga sinabi nito pero
imbes na matakot ay mas lalong nagdiwang ang kanyang kalooban at pumintig ang
kanyang hiyas.
Hindi pa rin siya nito pinasok dahil bahagya lamang nitong idinidikit sa kanya
ang pagkalalaki nito. Napofrustrate na siya kaya lakas loob siyang nagsalita.
"Fuck me, now please. Enter me--aww." Napaigtad siya sa biglaang pagpasok nito.
Nakagat niya ng mariin ang mga labi dahil sa labis na hapdi na gumuhit sa kanyang
pagkatao. Pareho silang natigilan habang siya ay parang namanhid ang kalahating
parte ng katawan.
"Damn, you're fucking virgin." Akala niya ay aalis ito dahil sa galit na
bumabalot sa boses nito pero napaungol na lamang siya sa pinaghalong sakit at sarap
dahil sa pag-ulos nito.
Ramdam na ramdam niya ang bawat sagad na pagpasok ng ari nito at halos mawalan
na siya ng boses sa kakasigaw at pag-ungol. Napapasabunot siya sa sarili habang
sinasalubong ang bawat pagbayo nito.
"Fucking tight, fuck."
"Ang sarap. Bilisan mo pa, bilisan mo." Mas lalo nga nitong binilisan.
Ipinaghiwalay nito ang kanyang mga hita habang matuloy pa rin sa mabilis na
paglabas masok. Ang kirot ay napalitan ng nakakabaliw na sarap. Sa sobrang
pagnanasa ay nilalaro niya ang kanyang mga umbok na sumasabay sa pagtalbog kapag
gumagalaw sila.
"Faster, please," hiyaw niya. Lumalangitngit na ang kama at umuuga iyon pero
wala silang pakialam.
 Sandali nitong hinugot ang pagkakalaki at pinadapa siya. Napahawak si Richell
sa unan at ginagat iyon upang pigilin ang pagsigaw sa labis labis na sensasyong
bumabalot sa kanya. Para siyang nagdedeloryo habang sinasalubong ang malalakas na
pagbayo nito.
"Bend your knees and I will fuck you from behind." Hindi pa man siya tuluyang
nakakapwesto ay muli na naman nitong ipinasok sa pagkakababae niya ang kahabaan
nito.
Sa bawat pagsagad nito ay ang walanh humpay niyang pag-ungol. Napapabaling
baling siya kung paano sasalubungin ang indayog nito. Pinanggigilan nito ang
kanyang pang-upo dahil sa mariing pagpisil doon kapag umuulos at ang pagpalo kapag
sumasagad.
Naghahalo ang kanilang pawis sa katawan at ang malalakas na ung ay pumupuno sa
buong kwarto. He's fucking her hard and rough and she's accepting it with so much
satisfaction.
He lick her. Suck her. Eat her. Fuck her. And pleasure her in many ways and
she's enjoying all of it. She's pleased being fuck by him.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 6

LABAG MAN sa kagustuhan ay tinatagan niya ang loob upang sikmurain ang mga
naganap kagabi, noong una ay nagdadalawang isip siya ngunit noong naglaon ay
talagang nagustuhan niya.
Hindi sekreto sa kaalaman niya kung paano magtalik at madalas man sila sa
kalokohan ay hindi naman niya pingarap na ibigay ang sarili sa lalaking hindi niya
mahal pero ngayon ay wala na ang pinakaiingatan niya.
Inisip na lamang niya na para iyon sa ama para kahit papaano ay gumaan ang loob
niya. Isa ito sa realidad ng buhay mahirap dahil sa araw araw na lumilipas
kalimitan ay kumakapit sa patalim upang makasurvive. Sinapo niya ang noo dahil sa
hang over at nanginginig pa ang kanyang kamay habang hawak ang kumot na siyang
tanging balot sa kanya katawan. Nakatingin siya sa lalaking nakatalik. Naikuyom
niya ang kamao dahik gusto niyang magwala at magsisigaw pero hindi iyon ang tamang
gawin niya sa sitwasyon niya ngayon. Kailangan niyang mag-isip.
Kaya mo 'to Rich, virginity lang iyan may lalaki pa naman sa mundo na
tumatanggap ng hindi virgin. Pagpapalakas niya ng loob kahit salungat ang
nararamdaman.
Oo, maaari siyang makahanap ng lalaking tatanggap sa kanya kung kahit hindi na
siya virgin pero bilang babae ay nais niyang sa magiging asawa niya maibigay iyon.
Pero anong magagawa niya sa sitwasyong iyon ang nakataya katumbas ng pagkamit sa
kalayaan ng ama.
Tanggap niya naman lahat dahil talagang nasarapan siya pero ang hindi niya
matanggap ay ang katangahan niya. Maling lalaki ang napagbigyan niya ng tanging
alas na meron siya. Hindi ang abogado kundi isang estranghero.
"Hindi na uso ang pavirgin ngayon kaya dapat tatagan mo loob mo, hindi naman
kabawasan ang pagpapahalaga sa sarili virgin ka man o hindi." Litanya niya sa
sarili kahit na hindi niya alam kung para saan pa ba ang mga sinasabi niya ngayong
naibigay na niya lahat, sa maling tao pa.
Nakatitig lamang siya sa lalaki at gusto man niyang maiyak sa sitwasyon pero
ayaw ng isip niyang maging mahina. Ilang ulit siyang huminga ng malalim bago
bumangon.
"Hihintayin ko nalang siyang magising at makikiusap." Bulong niya sa sarili
habang isinusuot ang damit niyang halos kita rin naman ang kaluluwa. Mahapdi ang
kanyang pagkababae sa tuwing humahakbang siya pero mag-iinarte pa ba siya kung
makaungol nga siya ay wagas.
Napailing nalang siya dahil sa mga alaalang bumabalik sa isip niya sa nangyari
kagabi. Nahihiya siya sa sarili dahil hindi niya akalain na gan'on siya kalandi at
kaingay kapag nakikipagsex.
"Sa kanya nalang ako hihingi ng tulong tutal siya naman nakakuha kay vulva,"
sabi niya pa.
Habang naghihintay sa paggising nito ay minabuti na lamang niyang linisin ang
mga nagkalat na damit at iba pang gamit na wala sa ayos. "Para naman matuwa sa'kin
at pagbigyan ako sa hiling ko. Mukha naman siyang mayaman." Pinulot niya ang
nalulula
Minsan lang siya makahawak ng mga branded at laging dahil sa kaibigan niya na
medyo nakakaluwag ang pamilya dahil sa mga kamag-anak na nakatira sa abroad kaya
may branded na mga gamit.
Kung siya lang ay kahit siguro aninu ng mga branded na damit ay hindi niya
makikita dahil sa hirap sila sa buhay.
"Are you the room service?" Mabilis siyang napalingon sa may kama dahil sa
pagsasalita ng lalaki. Hindi niya mapigilang tumaas ang kanyang kilay. Inipon niya
ang mga kalat sa paanan ng kama bago lumapit dito.
"Mukha ba akong tagaroom service?" Ang mga mata nito ay bahagya lang na
nakadilat. Nakayakap pa rin ito sa unan at hindi manlang tumingin sa kanya. "Sir
bangon na ho dahil uuwi na ako."
Pagkakataon naman nito ngayon ang pagtaasan siya ng kilay. "And so?"
Naiintindihan niya kung bakit gan'on ang tanong nito. Pakialam nga ba naman
nito kung umuwi siya o maglaho na parang bula wala lang naman dito ang nangyari sa
kanila kahit naman sa kanya. Kaso may kailangan siya dito.

"Richell ang pangalan ko, ikaw?" Inilahad niya ang kamay sa

harap nito na tinignan lang ng lalaki. Ibinaba niya rin ito dahil wala namang balak
na makipagkamay sa kanya. "Mukha ka namang mayaman kaya hindi na ako magpapaligoy
ligoy pa. Bayaran mo ako dahil namali ako ng pinasukang kwarto." Alam niyang
makapal ang mukha niya sa paraan ng pagsasalita pero wala siyang pakialam sa
sasabihin nito dahil alam niyang hindi na naman sila magkikita.
"Kasalanan ko bang tanga ka?"
"Ano?" Sigaw niya.
"I thought you're a call girl."
Mas lalo siyang nainis dahil sa mga pinagsasabi nito. "Ano naman gagawin dito
ng call girl? And for your information ho sir may virgin bang call girl?"
Umayos ito ng pagkakaupo at tiningnan siya mula ulo hanggang paa. Aba,
napakabastos.
"Kapag nagchecheck in ako sa mga hotel na kilala ako nagbibigay sila ng babae
sa'kin kapag first night ko, akala ko ikaw 'yon." Napaiwas siya ng tingin nang
tumayo ito dahilan para makita niya ang hubad nitong katawan. At hindi nga siya
namali ng pagkakaalala dahil totoo ngang malaki at mahaba ito. "And for your second
question, maybe I am your first costumer."
Napairap siya dito at kahit anong pigil niya sa sarili ay napapatingin pa rin
siya sa pagkalalaki nito. May kiliti na naman sa kanyang puson na hindi niya
mapigilan. Bago pa man siya madala sa kalandian niya ay sinabi na niya ang pakay.
"Wala ho akong paki kung ano ang iniisip o iisipin niyo tungkol sa'kin ang
gusto ko lang po ay bayaran niyo ako o hindi naman kaya ay ihanap niyo ako ng
magaling na abogado para sa kaso ng tatay ko." Hindi siya nito pinansin dahil
nagtungo lamang ito sa mini kitchen at uminom ng tubig.
"Yong virginity ko ho ang kabayaran sa pagtanggap ng abogado na hahawak sa kaso
ng tatay ko kaso hindi siya ang napagbigyan ko kundi ikaw at sigurado rin akong
hindi na 'yon papatol sa'kin," sabi niya pa habang nakasunod sa bawat hakbang nito.
"Bakit alam niya bang virgin ka?" Natigilan siya sa tanong nito pero agad ring
nakabawi.
"Hindi pero mahal ko pa naman ho ang sarili ko kaya ayokong pagkatapos kong
ibigay sa'yo si vulva at ibibigay ko ulit sa iba. Hindi ko ho parangap maging
pokpok."
Tinalikuran na naman siya nito samantalang siya ay bahagyang nagnanakaw ng
tingin sa pagitan ng mga hita nito. Parang familiar sa'kin ang hita at cobra niya,
bulong niya sa sarili.
"Kapag ba nakikipagsex sa iba't ibang lalaki pokpok na?" Tanong nito.
Nagkibit balikat siya. "Ewan ko, iba iba naman ang pananaw natin sa buhay at
ako gan'on pananaw ko pero nirerespeto ko rin naman ang pananaw ng iba."
"Okay." Bumalik na naman ito sa pagkakahiga sa kama at yumakap sa unan bago
muling pumikit.
"Sir wag niyo ho akong tulugan dahil importante po sa'kin ang mga sinasabi ko.
Kailangan ko na hong balikan ang tatay ko sa presinto." Nawawalan na siya ng pag-
asa dahil parang wala lang dito ang lahat ng mga sinasabi niya. Alam niya namang
wala talaga itong paki dahil sino ba naman siya para bigyan nito ng pansin.
Mukhang sanay na sanay pa sa one night stand.
"Richell, right?" Mabilis siyang tumango at humakbang papalapit dito habang
hinihila pababa ang pagkaigsi igsi niyang dress. "Don't you remember me?"
Kumunot ang noo niya at pinagmasdang mabuti ang mukha nito. Ngayon niya lang
natitigan ng sobra ang lalaki, mahaba ang buhok na lagpas siguro hanggang batok,
malinis ang mukha hindi tulad ng ibang lalaki na balbasarado.
Makapal ang itim na itim na kilay at ang tangos ng ilong ay bakas na bakas ang
guhit. Ang mga mata ay medyo malalaki, mapungay pero matalim kung tumingin at ang
mga labi ay pulang pula na medyo manipis at pouty ang taas pero ang ilalim ay may
kakapalan.

Ang gwapo pala, bulong niya.

"Familiar ho mukha niyo," sagot niya. Pakiramdam niya ay nakita na niya ito
pero hindi niya maalala kung saan.
Bumaba ang tingin niya sa dibdib nito na kapansin pa rin ang tattoo at may
konting buhok doon. Napalunok siya ng ilang ulit at napakagay labi dahil sa
nakakatakam na tanawin sa harap niya.
"In Leo's house?"
Nanlaki ang mga mata niya. "Kilala niyo ho si Sir Leo, Leonder Castillion ho?"
Tumango ito. "Yes, I'm his cousin Six Castillion. The cobra man? Do you
remember?" Itinuro pa nito ang pagitan ng mga hita kung saan ay bakat na bakat ang
malaking umbok sa kumot na tumatakip dito.
Napaangang ang kanyang bibig pero mabilis niyang tinakpan dahil sa sobrang
gulat. "Ka-Kayo ho 'yong nagjojogging ng nakacycling?"
"Yes I am." May pagmamalaki sa boses nito samantalang siya ay papalit palit sa
mukha at pagkalalaki nito ang mga tingin niya dahil sa sobrang pagkamangha.
Ito ang mukha ng lalaking palaging pinagchichismisan nila kapag dumadalaw sa
hacienda ng kanyang amo? 'Yong gustong gusto niyang makita ang mukha? 'Yong nakita
niya ang kahiwagaan ng gubat kung nasaan ang malaking cobra?
Ramdam niya ang pag-iinit ng kanyang mga pisngi. Ilang ulit siyang tumikhim at
pinaypayan ang sarili. "Si-Sir baka naman ho pwede niyo akong tulungang humanap ng
magaling na abogado para sa tatay ko, trabahador naman ho kami sa hacienda ng
pinsan mo kaya makakapagbayad naman ako." Pagkausap niya pa rin dito sa kabila ng
gulat.
Kung pinsan ito ng amo niya ang napakayaman din nito dahil ang angkan ng mga
Castillion ay kilala sa pagiging mayaman at makapangyarihan kahit sa lugar nila.
Marami akong chismis kay Vale. Ngisi niya.
"How about Leo?"
"Sagot niya ho ang panggastos sa lahat patungkol sa kaso pero ayaw niya pong
may panigan dahil pareho niya hong trabahador ang sangkot at naiintindihan ko po
'yon," paliwanag niya.
"I can't help you." Seryosong sagot nito habang nakatingin rin sa kanyang mga
mata. Naikuyom niya ang mga kamao dahil sa kawalan ng pag-asa. Kung hindi niya ito
mapipilit parang hindi na niya maipapanalo ang kaso ng ama. "Kung ayaw ni Leo na
may panigan hindi rin dapat ako makialam."
"Naghain na po ng kaso ang pamilya ng kalaban ni tatay kaya--" hindi na lang
niya itinuloy ang sasabihin dahil nakikita niyang hindi naman ito interisado.
Akmang aalis na sana siya sa kwarto nito pero bumalik siya ulit. "Kahit may
irekomenda lang kayong abogado na tatanggap ng kaso halos kasi lahat dito sa lugar
namin ay nilapitan ko na pero wala pa ring tumatanggap dahil mukhang binayaran ni
Attorney Fabilon."
"That's not my problem, you may leave now Ms. Richell," sabi nito at hindi na
muling tumingin pa sa kanya.
"Wala ho pala kayong puso," asik niya.
Nagtagis ang bagang niya sa sobrang inis pero wala siyang nagawa kundi ang
umalis. Nagagalit siya dito pero mas galit siya sa sarili niya dahil sa kapabayaan.
Hindi niya alam kung ano ang una niyang idadaing, kung ang sakit ng ulo dahil sa
hang-over, kung ang kumikirot niyang pagkababae at katawan o ang kamalasan niya sa
buhay.
Umuwi siyang bagsak ang balikat. Gusto na niyang umiyak pero hindi siya mahina
kaya tinanggap na lamang niya lahat ng kamalasan.
"Pwede naman ho siguro kaming magpiyansa muna para makalabas ang tatay ko
pansamantala?" Pakiusap niya sa pulis na naabutan niya sa front desk ng police
station.
Kakatapos lang niyang kumalma sa katangahan niyang nagawa kagabe at matapos ang
mahaba haba niyang paninisi sa sarili ay binisita niyang agad ang ama.
"Miss, hindi ako ang makakapagdesisyon niyan. Subukan mong kausapin ang pamilya
ng nakaaway ng tatay mo at magmakaawa ka. Kung tungkol naman sa piyansa ay mas
mabuting kumuha ka muna ng abogado para mas mapadala ang lahat," sagot nito.
Napaingos siya at napasabunot sa sarili. "Abogado na naman, nakakainis na
talaga."
"Gan'on talaga miss." Inirapan niya ito bago tumalikod. "Kung magtatagal pa ay
ililipat na ang tatay mo sa bilibid kapag napatunayang siya ang may kasalanan,"
pahabol pa nito.
Gusto na lamang niyang maglaho lalo pagkakita sa ama niyang nakahawak sa rehas
at tulala sa kawalan. May luhang tumakas sa kanyang mga mata pagkakita sa sitwasyon
nito pero agad niya rin iyong pinunasan.
Mahigpit niyang hinawakan ang lunch pack na dala bago nakangiting lumapit dito.
"Tay," tawag niya.
Mabilis itong lumingon pagkarinig sa pangalan niya at ngumiti pagkakita kay
Richell. "Anak ko," mangiyak ngiyak na sagot nito.
Nag-iwas siya ng tingin dahil tuluyan siyang bibigay kapag nakita itong
umiiyak.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 7

"Makakalabas na po kayo tay, konting tiis nalang," sambit

niya habang hawak ang kamay ng ama. Katatapos lamang nitong kumain at kung pwede
lang ay tabihan niya ito sa loob ng kulungan ay ginawa na niya. Sobra ang awa niya
rito lalo at patanda na ito. Hindi dapat ito sa prisento kundi sa bahay nila at
nagpapahinga.
"Kahit hindi na anak sa tulad nating mahirap ay sadyang mailap ang hustisya,"
sagot nito.
Napalunok siya upang tanggalin ang bikig sa lalamunan na nagsisimula na namang
mamuo. "Ano kaya 'tay kapag hindi kayo nakalabas ay samahan ko nalang kayo diyan sa
loob," pagbibiro niya. Gusto niyang kahit papaano ay gumaan ang kalooban nito.
Napatawa ito at labis labis na iyon kay Richell. "Ikaw talagang bata ka puro
kalokohan ang palagi mong sinasabi."
 "Kasi 'tay di ko naman kayang wala ka sa tabi ko kaya sasamahan nalang kita."
Umiling ito habang natatawa pa rin. "Matanda na ako Richell anak at kung ito
ang kapalaran ko ay tatanggapin ko. Hindi na ako magrereklamo ang importante ay
ligtas ka." Pinisil nito ang kanyang mga kamay habang masuyong nakatingin sa kanya.
Umiwas siya ng tingin dahil sa pagsisimulang manubig ang kanyang mga mata.
Gustong gusto niyang umiyak at yumakap dito pero ayaw niyang dagdagan pa ang
alalahanin nito. Malakas siyang babae, maloko at palaban pero kapag ang tatay niya
ang sangkot ay nagiging mahina siya. Mahal na mahal niya ito at hindi niya
kakayanin kapag nawala ito.
"Sa ngayon ayaw pa kitang iwan dahil wala pa akong mapagkakatiwalaan na mag-
aalaga sa'yo," sabi pa nito.
"Tay wag nga ho kayong magsalita ng ganyan," saway niya.
"Basta kung may lalaki mang papalit sa'kin sa buhay mo lagi mong tatandaan na
dapat mas mahal ka niya tulad ng pagmamahal namin sa'yo ng nanay mo. Ikaw ang
prinsesa namin kahit malaki ang bunganga mo." Sabay silang natawa dahil sa huling
mga sinabi nito. Alam niyang seryoso ito sa mga sinasabi sa kabila ng mga biro.
"Wala na ho sigurong lalaking magmamahal sa'kin tulad ng pagmamahal niyo ni
nanay, tay." Bigla na namang pumasok sa kanyang isipan ang naging kapabayaan at
katangahan niya kagabi. Ipinilig niya ang ulo upang waksiin ang isiping iyon,
siguradong magagalit sa kanya ang ama kapag nalaman iyon.
"Naniniwala akong meron anak hindi pa nga lang dumarating. Lagi kong bilin
sa'yo na wag na wag kang magpapaapi, ha?"
Mabilis siyang tumango. "Hinding hindi tay dahil kahit babae ako hindi ko
hahayaang maliitin ako ng kahit na sino."
Tumango ito at dahan dahang inabot ang kanyang ulo upang haplusin ang kanyang
buhok. "Kapag may naibigan kang lalaki wag mong hayaang mas mahalin mo siya dahil
kapag ang lalaki ay mas mahal ka kahit ang lumuhod sa harap mo ay gagawin niya,"
muling payo nito.
"May lalaki pa ho kayang gan'on 'tay?"
Tumango ito. "Meron anak, ako noon nang mahalin ko ang nanay mo kahit mga
imposibleng bagay ay sinisikap kong maging posible mapasaya lamang siya. Kaya kung
totoong mahal ka ng isang lalaki ay gagawin niya ang lahat para sa'yo, susunod siya
sa'yo at uunahin niya ang kaligayahan mo."
Ito ang dahilan kung bakit malapit na malapit siya sa kanya ama dahil bukod sa
nag-iisa siyang anak ay kitang kita niya ang pagiging busilak ng puso nito. Lalo
noong buhay pa ang kanyang ina na kahit mahirap sila ay masaya dahil tunay na
nagmamahalan ang kanyang mga magulang.
Tulad nito ang ideal man niya, 'yong tipong kahit wala ka na sa mundo ikaw pa
rin ang mahal at mamahalin. Parang ang ama niya sa nanay niya.
"Bakit po ba napunta sa ganito ang usapan?" Natatawang tanong niya.
"Kasi malaki ang bibig mo," biro nito.
Panay ang tawanan at asaran nila nang humahangos na dumating ang isa sa mga
trabahador sa hacienda. Napatayo siya mula sa pagkakatabi ng upo sa kanya ama.
"Sandali lang po 'tay," paalam niya. Nilapitan niya ang trabahador na tumawag sa
kanya.

"Bakit para kang hinahabol ng toro?" salubong niya dito.

Napapakamot sa ulong tumingin ito sa kanya. "Pinapatawag ka ni Sir Leo, pumunta
ka daw ngayon din sa malaking bahay dahil may pag-uusapan kayo."
Napaisip siya sandali kung bakit siya ipapatawag nito pero wala siyang maisip
na rason. Nagpaalam siya sa kanyang ama bago sumama patungo sa bahay ng amo.
Kumunot ang kanyang noo pagkarating nila doon dahil sa maragang red Jaguar
XJ220 na nakaparada sa labas. Ngayon niya lang kita ang ganitong sasakyan sa lugar
nila dahil ibang desinyo naman ng mga sasakyan ang hilig ng amo.
Mag-isa siyang pumasok sa loob ng kabahayan at naabutan niya sa sala ang
kanyang amo at isa pang lalaking nakagray suit.
"Nandito na ho ako, sir." Sabay na napatingin sa kanya ang dalawa at inaya
siyang umupo na ginawa niya naman.
"He's Fourth Castillion, one of my cousin and he's the great attorney of the
city." Natatawang pakilala ng amo sa kasama nito. Hindi naman ngumiti ang kaharap
na tumingin sa kanya. Naguguluhan siya pero may kung anong parte ng kalooban niya
na umaasa na sana tulong ang pagpatawag sa kanya.
"I'm Six Castillion's older brother." Nanlaki ang mga mata niya dahil sa lalim
at buong boses nito. Pinagmasdan niya itong mabuti pati na rin ang mukha ng amo at
wala sa sariling napatango siya dahil alam na niya kung bakit familiar sa kanya ang
mukha ni Six noong pagmasdan niya ito.
"Ako ho si Richell Vinteres." Alanganin niya pang sagot dahil sa
nakakaintimidate na aura nito.
"I'm in a hurry Ms. Vinteres so I will tell you why I am here. Sais called me
for help about the case of your father," he seriously said.
Napaawang ang labi niya dahil sa sobrang galak. Hindi niya inaasahan na
manggagaling sa lalaking 'yon ang tulong na ipinagdarasal niya. Wala itong pakialam
noong kausapin niya kaya hindi na siya umasang tutulungan siya nito.
"But unfortunately I can't handle his case because I have a lot things to do
and I'm a busy person. Besides I don't want to entangled with Leo's problem. " Agad
ring natunaw ang kasiyahang namuo sa kanyang dibdib dahil sa mga sinabi nito.
Napakagat na lamang siya sa labi habang nakikinig dito kahit ang totoo ay nawalan
na siya ng interes.
Akala ko jackpot na, bulong niya sa sarili.
"Don't worry I can still help in some ways and to grant my brother's wish I
will talk to Attorney Fabilon."
Napangiwi siya dahil sa pangalang binanggit nito. "Ayaw hong tanggapin ni
Attorney Fabilon ang kaso at may hindi po kami pagkakaintindihan kaya siguradong
hindi niya talaga tatanggapin."
He just shrugged. "He will accept the case even he don't want to and I'm sure
with that. If he threatened you about his connections then I will use my
connections too. Afterall, he's my colleague but if he don't accept it with his
freewill then he will take it in my will."
Natulala lamang siya dahil sa angas nitong magsalita kahit na nakaupo lang
naghuhumiyaw sa awtoridad. Tumayo ito at binitbit ang attache case na inilapag sa
mesa kanina.
"Maraming salamat ho." Sumunod siya sa paglabas nito ng malaking bahay kasama
ang amo.
"Don't thank me, it's my job just pray that your father is the real innocent
and not the other way around," tugon nito.
"Inosente ho ang tatay ko." Pagdidiin niya.
Tumango ito. "That's good to hear. If that's the case surely Fabilon will
win..." Binuksan na nito ang pinto ng sasakyan. "And by the day, don't hesitate to
command Fabilon if you need anything. I assure you, he will follow."

Ilang ulit siyang tumango habang may malawak na ngiti sa

mga labi dahil sa sobrang kaligayahan. "Maraming salamat ho talaga, utang na loob
ko po ito sa inyo."
Tumango ito at sinimulang buhayin ang makina ng sasakyan. "Stop thanking me
because you will pay for it." Kumunot ang kanyang noo dahil sa misteryong ngisi
nito. Kinabahan siya dahil doon. "Six Castillion, don't forget my asshole brother's
name." Kahit hindi niya maintindihan ang mga sinabi nito ay tumango siya ng
tumango.
"Pakisabi din po kay Sir Six na maraming salamat. Hindi ko po makakalimutan
itong tulong niya." Pagkatapos niyang sabihin iyon ay umalis na ito. Hindi mawala
wala ang masayang ngiti niya. Napatalon pa siya sa sobrang tuwa at napasuntok sa
hangin.
"Yes, nabawasan na ang problema ko," sigaw niya.
Bigla siyang natigilan nang marinig ang tawa ng kanyang amo. Naiiling itong
ngumiti sa kanya. "Makakatulog ka na ng mahimbing dahil kapag 'yang pinsan ko
gumalaw sigurado panalo ang kaso."
"Salamat din po sa inyo sir. Tatanawin ko po itong malaking utang na loob at
kahit po alilain niyo ako ay gagawin ko makabayad man lang ako sa inyo." Yumuko pa
siya dito at walang tigil na nagpasalamat.
"Wag kang magpasalamat sa'kin kundi kay Sais," sagot ni Leo.
"Nasaan na ho pala si Sir Six?" tanong niya. Sinubukan niya kasing hanapin
kanina sa loob gamit ang pagmamasid sa paligid pero wala siyang nakitang ibang tao
sa malaking bahay.
"He's in Manila. Matagal pa 'yon bago bumalik."
"Kapag ho bumalik pwede hong pakisabihan ako dahil gusto ko hong magpasalamat
ng personal," hiling ni Richell.
Mas lalo siyang napangiti nang tumango ito. "Sure."
Pagkaalis sa bahay ng amo ay mapakanta kanta pa siyang naglakad pauwi sa bahay
nila. Parang bulang naglaho lahat ng alalahanin niya tungkol sa paglaya ng ama.
Hindi niya lubos maisip na ang magsasalba sa kanila ay ang taong hindi niya
inasahang magkakaroon ng pakialam sa problema niya.
Ganadong ganado siya sa mga gawaing bahay dahil sa kagalakan. Hindi lumipas ang
oras nang malaman niya kay Valerie na tumawag ang secretary ni Attorney Fabilon at
sinabing pinag-aaralan na nito ang kaso at makikiusap kung pwede munang magpiyansa
ang ama.
Sinabi niyang lahat ng pakiusap ay gawin nito na agad sinang-ayunan. Ngayon
alam na niya kung gaano kamakapangyarihan ng mga Castillion dahil nagagawa nitong
baliktarin kahit ang tusong katulad ni Attorney Fabilon.
"Wala pong problema sir, ayos na ayos lang ho sa'kin sa laki po ng bibig ko at
sisiw lang sa'kin ang mga lilinisin sa bahay niyo." Natatawang sagot niya.
"Anong connect ng bibig mo?" Kunot noong tanong nito.
Malakas siyang natawa. "Para kasing vaccum cleaner ang bibig niya sa sobrang
laki." Singit ng kaibigan niya na isinama niya sa malaking kabahayan nang ipatawag
siya ng amo upang pansamantalang maging tagalinis ng bahay dahil ang mga katulong
ay nagsibakasyon.
Nagtatawanan silang pumasok sa malaking bahay. Ngayon ay nakakatawa na siya
dahil malapit nang maipanalo ang kaso ng kanyang ama.
Halos mag-iisang buwan na rin ang lumipas simula noong tulungan siya ng
magkapatid na Castillion at ngayon ay unti unti nang bumabalik sa normal ang buhay
nila.
"Hindi pa rin ho ba bumabalik si Sir Six?" Tanong niya sa amo. Ilang beses na
kasi siyang nagpapabalik balik upang alamin kung bumalik na ito pero hanggang
ngayon ay hindi niya pa rin nakikita.
"He's busy. Babalik naman iyon kapag gusto na namang mambabae." May kung anong
iritasyon na namuo sa kanyang kalooban dahil sa mga sinabi niya. Hindi niya
ipinahalata ang pagtaas ng kanyang kilay.
"Babaero ho pala." Labas sa ilong na sabi niya at kung pwede lang siyang umirap
sa harap ng amo ay baka nagawa na niya.
Tumawa ito at tumango. "Kung babae lang sa pinsan kong 'yon ay hindi mo na
mabibilang."
"Magkasakit sana siya," inis niyang sabi.
"Ano?"
Nag-iwas siya ng tingin. "Wala ho sir sabi ko ho buti hindi siya nagkakasakit."
"Sigurista 'yon palaging may proteksyon," tila normal lang para dito ang bagay
na iyon. Hindi niya magawang mailang sa amo dahil parang kaibigan na rin ang turing
nito sa kanya lalo at walang kahangin hangin sa katawan. Minsan nga pagkamalang
trabahador din lang kapag nasa gitna ng koprahan at palayan.
"Bakit sa'min walang proteksyon?" Bulong niya na mabuti ay hindi narinig ng
amo.
Buong araw siyang nakasimangot at iritado pero hindi niya alam kung bakit.
Mabibigat ang mga yapak niya habang naglilinis. Kulang nalang ay ibato niya ang
bawat mahawakan niya.
"Hindi na nga lang ako magpapasalamat," asik niya.
 Hanggang sa matapos ang araw niya at magpahinga ay dala niya pa rin ang
pagkairita dahil sa mga nalaman. Kaya naman pala hindi nagdalawang isip na patulan
siya.
Kahit pala tuod na nakapalda ay pinapatos. Kainis, asik niya.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 8

Inalis ni Richell ang tubig sa kanyang mukha gamit ang kamay bago muling
sumisid sa ilalim. Itinaas niya ang kamay at lumangoy papalapit sa kaibigan na
nakaupo lamang sa buhanginan.
"Tara d'on tayo sa malalim." Aya niya rito pero inirapan lang siya nito na
ikinatawa niya. Hindi marunong ang kaibigan at kahit turuan niya ito ay takot pa
rin. Kaya siya lang ang madalas na sumisid sa dagat samantalang nasa buhanginan
lang ito at naglalagay ng mga basang buhangin sa paa. "Bakit ba kasi ayaw mong
turuan kita?" tanong niya.
Umiling ito. "Ayoko nga dahil baka malunod ako, ikaw nalang tapos dito lang ako
titingin sa'yo," ngumuso ito.
Pabagsak siyang umupo sa tabi nito at hindi alintana ang buhangin na dumudumi
sa kanyang pang-upo lalo't nakatwo piece silang pareho ng kaibigan.
"Dito nalang din muna ako para di ka mabored," sagot niya. Gumaya siya sa
paglalaro nito ng buhangin habang nakatanaw sa malawak na karagatan na parang
walang katapusan.
Paborito niya ang parteng ito ng kanilang lugar. Ang dagat kung saan ang daan
upang makapunta sa Isla De Kastilyo. Kitang kita nila ang malaking isla sa harap.
Palagi siyang sumasaya kapag nakikita iyon at nakakaligo sa dagat.
Naglalaro lamang sila kahit na tirik na tirik ang araw. Hindi siya conscious sa
kanyang balat dahil kahit itim iyon ay pantay at flawless.
"Hindi pa ba bumabalik si cobra man?" Natigilan siya sa tanong nito at
napahugot ng malalim na buntong hininga.
Umiling siya. "Hindi na siguro babalik 'yon. Halos mangangalahati na ang taon
pero wala pa rin ni aninu niya."
"Kunsabagay, balita ko pumupunta lang iyon dito para itago sa magulang ang
pambababae siguro nagsawa na kaya hindi na bumalik."
Nagkibit balikat siya at pilit iniiwasan ang pagbigat ng kalooban. Napapansin
niya sa sarili na kapag ito ang pinag-uusapan nila ay may kirot sa kanyang dibdib.
Ilang buwan na ang lumipas at naibalik na sa dati ang lahat. Nanalo sa kaso ang
kanyang ama dahil napatunayan na ipinagtanggol lamang nito ang sarili at ang
pamilya naman ng namatayan ay umalis na sa kanilang bayan matapos ang kaso.
Laking pasalamat niya pa rin dahil sa tulong ni Sais ay naisalba ang kanyang
ama. Tunay ngang makapangyarihan ang mga mayayaman.
"Hindi ka naman ba nahihirapan na maging katulong sa malaking bahay?"
Ngumiti siya at umiling. "Paano naman ako mahihirapan na halos wala namang
lilinisin sa bahay na 'yon dahil dati nang malinis."
Humiga siya sa buhangin at mariing ipinikit ang mga mata. Napakapaya sa kanyang
pandinig ang bawat paghampas ng alon at pagdikit ng sikat ng araw sa kanyang
katawan. Natigilan siya nang makita niya sa kanyang pagpikit ang nakangiti at
gwapong mukha ni Sais.
Kahit na hindi ito ang unang pagkakataon na pumapasok ito sa isip niya ay
natitigilan pa rin siya sa kakaibang pakiramdam na hatid nito sa kanya.
"Normal lang ba na palagi mong isipin ang isang taong hindi mo naman nakasama
ng matagal?" Naitanong niya sa kawalan at alam niyang narinig iyon ng kaibigan.
"Hindi naman sa tagal 'yan dahil minsan nga segundo mo lang na nakita ay hindi
na nawala sa isip mo. Bakit sino bang iniisip mo?" Iling lang ang isinagot niya.
"Alam kong meron kang tinatago dahil napapansin ko 'yan sa'yo di ko lang matanong
dahil alam kong hindi ka pang handa na sabihin."
Idinilat niya ang mga mata at tumingin sa asul na kalangitan. "Alam mo namang
hindi na ako virgin diba?"
"Oo kahit naman ako hindi na, ano namang masama d'on? Anong connect?"

"Yong lalaking napagbigyan ko ng sarili ko ay hindi na

mawala sa isip ko," pag-amin niya. Ngayon lang niya iyon sinabi sa kaibigan dahil
kahit na naikwento niya dito ang katangahan niya na dahilan para sabunutan siya
nito ay hindi niya nagawang banggitin ang pangalan ng lalaki.
"Walanghiya ka, hindi lang si vulva ang ibinigay mo pati puso mo?" Nanlalaki
ang mga mata nitong kinurot ang singit niya. Napahiyaw siya at humagalpak ng tawa.
"Hindi 'no, porke't ba laging iniiip naibigay na pati puso?" Nakangiwi niyang
tanong. Humalukipkip ito bago umirap sa kanya.
"Basta ingatan mo palagi ang sarili mo at palagi kang magtira wag mong ibigay
lahat." Seryosong payo nito. Tumango siya bago tumayo at tumakbo papunta sa tubig.
Napangiti siya ng marandaman ang pagdampi ng malamig na tubig alat sa kanyang
balat. Sumisid siya at pinagod ang sarili sa paglangoy. Nang magsawa ay inaya na
niya ang kaibigan na umuwi.
Tanging manipis na balabal lanh ang itinapis ng kanyang kaibigan sa ibabang
parte ng katawan nito at itima na bra ang pantaas samantalang siya isinampay lamang
ang dalang tuwalya sa balikat at hinayaang lantad ang katawan.
Sanay na silang pinagtitinginan ng mga tao lalo ng mga kalalakihan kapag
natatapos silang maligo sa dagat dahil sa ganitong suot nila. Ito rin ang dahilan
kung bakit palagi silang pinagchichismisan na mga pariwarang mga babae.
Humahaba ang mga leeg ng mga kalalakihan sa pagsilip sa kanila sa bawat bahay
na nadadanan nila, may mga nagpaparinig pero hindi nila pinapansin.
"Magbibihis lang ako at maglilinis na ulit sa malaking bahay," sabi ni Richell.
"Sige, sa bahay lang ako kapag may kailangan ka punta ka lang d'on," sagot
nito.
Pagkatapos magbihis ay ginising niya ang kanyang ama para kumain. Hindi na niya
ito pinayagang magtrabaho matapos itong makulong. Nakikita niyang patanda na ng
patanda ang kanyang ama at pahina na ng pahina at ikinasasakit iyon ng kanyang
kalooban.
"Tay ano pong gusto niyong ulam mamaya? Magluluto ho ako." Inalalayan niya
itong umupo at inayos ang damit nito.
"Naku naman anak malakas pa ako pero kung alalayan mo ako akala mo naman
napakatanda ko na." Natatawang sabi nito.
"Feeling bagets ka na naman tay," sagot niya at tumawa rin.
"Nagtatanong ka na naman ng gusto ko e, hindi nga natin maubos ubos ang mga
pagkain na binibili mo. Tapos may mga prutas ka pa."
"Para ho sa inyo lahat 'yan wala akong ibang panggagastusan ng sweldo ko kundi
ang mga gusto niyo. Ako naman ho ang mag-aalaga sa inyo tulad ng pag-aalaga niyo
sa'kin noong bata pa ako."
Tumingin ito sa kanya na may naluluhang mga mata. "Bakit palagi mo akong
pinapaiyak, anak?"
Hinalikan niya ito sa noo at ngumiti. "Tatay talaga, sige na ho kumain na kayo
dahil pupunta ho ulit tayo sa malaking bahay."
Tumayo siya at nagbalat ng mansanas at orange at ibinigay sa ama. Kumuha rin
siya ng tubig at ang vitamins nito bago siya sumalo sa pagkain. Kahit na mahirap
lang sila ay gusto niyang ipatikim sa ama ang lahat ng masasarap na pagkain na alam
niya kahit maubos ang bawat sweldo niya. Ito naman kasi ang rason kung bakit siya
nagpupursige.
"Dito nalang ako anak."
Napasimangot siya. "Sama po kayo sa'kin tay dahil hindi rin po ako mapapakali
kung maghapon kitang iiwan dito mag-isa."
"Oo na, kung 'yan ang gusto mo sige."
 Hindi siya pumayag na magstay in sa malaking bahay dahil bukod sa malapit lang
ito sa bahay nila ay ayaw niyang iwan ang ama. Kaya isinasama niya ito habang
nagtatrabaho.

Nagtatawanan sila at nagbibiruan nang makarating sila sa

bahay ng amo. Agad ring humiwalay sa kanya ang ama dahil nakipag-usap ito sa mga
trabahador na dati na nitong mga kaibigan.
Kumunot ang noo niya dahil nagkakagulo ang mga katulong. May tatlong katulong
dito at pang-apat siya. Aligaga ang mga ito kaya mabilis siyang lumapit sa
mayordoma.
"Ate Linda ano hong nangyayari?" Abala ito sa pag-ayos ng lamesa.
"Padating na ang pamilya Castillion kaya magmadali ka, maghahanda tayo para sa
pagsalubong sa kanila."
Agad na kumabog ang dibdib niya dahil sa sinabi nito. Pamilya Castillion?
Kasama ba siya d'on? Kahit siya ay nataranta na rin at hindi maipaliwanag ang
nararamdaman. May excitement at kaba sa puso niya.
Tumulong siya sa paghahanda ng mesa at pagpapalit ng mga kurtina. "Sa tagal
kong nagtatrabaho dito ngayon lang dadalaw ang pamilyang iyon." Dinig niyang sabi
ni Mayordoma Linda sa isang katulong.
Kahit abala siya sa pagpupunas ng mga plato ay lumapit siya para makinig.
"Narinig ko po kay Sir Leo kanina habang papunta sila sa airport sa bayan ay
ihahatid kay ang ikaanim na anak at dito muna pansamantalang titira."
Ilang ulit siyang napalunok pagkarinig sa huling mga sinabi nito. "Si Six
Castillion ho ang ihahatid?" Hindi niya mapigilang  sumabat.
Ang kaba niya ang mas lalong lumakas n'ong tumango ang mga ito. Lumilipad ang
kanyang isipan na nagpatuloy sa pagtatrabaho. Marami siyang gusto itanong pero alam
niyang hindi rin nila alam ang mga sagot.
Bakit pa siya ihahatid? Hindi niya ba kayang mag-isa? May nangyari ba sa kanya?
Nagpatuloy sila sa ginagawa hanggang sa makarinig sila ng mga ugong ng
sasakyan. Napamura siya dahil sa panginginig ng kamay ay muntik niyang mabitawan
ang pinggan. Sinampal niya ang sarili dahil para siyang tanga.
"Maging alerto kayo dahil nandiyan na sila." Anunsyo ng mayordoma. "Richell,
ihanda mo ang mga pinggan at kubyertos."
"Oho manang," sagot niya.
Ilang sandali lang ay naririnig na nila ang mga boses ng mga kalalakihan na
nagtatawanan. Nasa kusina sila at gustong gusto niyang sumilip ngunit hindi pwede
dahil hindi pa sila pinapalabas ni Mayordoma Linda.
Nakontento na lamang siya sa pakikinig ng mga hindi kilalang boses habang
nakatitig sa mga pinggan. Parang piyesta sa dami ng pagkaing nakahanda, iba't ibang
putahe at mga dessert.
"Magandang umaga po Sir Leo." Lahat sila ay bumati nang pumasok ang kanilang
amo sa kusina. Tumango ito at tumuloy sa refrigerator.
"Manang pakihanda po ako ng mga pagkain na meron diyan." Matapos nitong kumuha
ng mga beer ay tumingin ito sa kanya. "Richell pakidala nito sa sala." Iniabot sa
kanya ang mga beer in can na agad niyang tinanggap. "Kukuha lang ako ng ice," sabi
pa nito.
Mariin niyang kinagat ang mga labi dahil sa panginginig ng kanyang mga kamay.
Siguradong nandito ang lalaking matagal na niyang gusto makita at hindi niya alam
ang dapat na maging reaksyon.
Bawat hakbang niya pakiramdam niya ay napabigat ng mga paa niya dahil sa kaba.
Huminga siya ng malalim at pilit na ngumiti bago pa man siya tuluyang makarating sa
sala.
"Ang ganda pala dito kaya ginagawa mong hide out." Iyon ang naabutan niyang
usapan.
May pitong kalalakihan na nakaupo sa mahabang couch at ang iba ay sa sahig.
Agad na hinanap ng kanyang mga mata ang pakay niya at nakatalikod ito sa kanya.
Kahit na likod lang nito ay kilala niya base sa kabang nararamdaman.
 "Mas mabuti ngang dito ka muna, malayo sa stress," sabi pa ng isang lalaki.
"Tama si Kuya Second."
Tumikhim siya pagkarating sa mga pwesto nito kaya napatingin ang lahat sa
kanya. Para siyang langaw na nasa taas ng kalabaw, napakaliit.
"Ito na ho ang beer niyo." Inilapag niya sa center table ang mga dala.
"Ako na miss, salamat." Tinulungan siya ng lalaking huling nagsalita na ibaba
ang mga beer. Ramdam niyang may nakatingin sa kanya, nasa gilid niya ito dahil sa
paglapit niya.
"Richell Vinteres." Napatingin siya sa bumanggit ng pangalan niya. Si Attorney
Fourth, ito lang ang kilala niya at si Sais.
"Bakit ho sir?" Tanong niya. Nailang siya sa mga tingin sa kanya ng hula niya
ay mga kapatid nito.
"I'm Seven." Pagpapakilala ng lalaking tumulong sa kanya at isa isa na ring
nagpakilala ang mga ito maliban kay Sais na ramdam niya pa rin ang titig.
Umayos siya ng tayo matapos mailapag ang mga dala. At kahit na nilalamon ng
kaba ay lakas loob siyang tumingin sa pakay niya. Hindi niya mapigilan ang kanyang
sarili kahit na tiisin niya.
Paglingon niya ay nagkasalubong ang kanilang mga tingin. Natigilan siya hindi
lamang dahil sa pagtalon ng kanyang puso pero dahil din sa pagbabago ng mukha nito.
Hindi niya alam kung ano ang naging hitsura niya pagkakita sa mukha at leeg nito.
Ang dating makinis nitong mukha ngayon ay may pelat at kung tama siya ay
nasunod iyon, mula sa kalahating parte ng pisngi patungo sa leeg nito na bahagyang
kita ang tattoo lalo't nakat'shirt lamang ito.
Tila siya nawala sa sarili dahil itinaas niya ang kanang kamay para haplusin
ang pelat nito pero agad niya ring ibinaba pagkakita sa nakakatakot nitong ngisi.
"Si-Six," naibulong niya.
Mas lalong naging mapanganib ang mga mata nito.
"Remember me?"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 9

Happy Birthday Ate Vilma Gasis. Always keep safe and be

happy, grandma. 😘

HINDI niya napaghandaan ang muling pagbabalik nito. Halos umabot sa isang taon
bago niya muli itong nakita at hindi niya iyon inaasahan. Nang lumipas ang ilang
buwan mula ng huling araw nito dito ay nawala na rin sa kanya ang pag-asang babalik
ito sa hacienda.
Pero ngayong nandito na ito ay hindi niya alam ang ikikilos. Simula ng
matulungan ng pamilya nito ang kanyang ama ay nagsilbi na siya sa malaking bahay at
iba pang trabaho sa bukod ngunit ngayon lang ang araw na gusto niyang maglaho at
hindi umapak sa lupain ng amo.
"Are you fine here iho?" tanong ng ina nito. Naririnig niya ang usapan ng mga
ito dahil siya ang naglalagay ng mga pinggan at kubyertos sa hapag.
Nakilala niya ang mga kapatid at mga magulang nito at tulad ng kanyang tunay na
amo ay mababait rin ang mga ito. Ngunit kahit mapagkumbaba ang mga ito ay hindi
niya mapigilan na hindi makaramdam ng ilang.
"I'm fine mom," sagot ni Sais. Napapapikit si Richell kapag naririnig ang boses
nito dahil awtomatiko ang pagkislot ng kanyang didbib.
"Mas mapapanatag ako kung may magbabantay sa'yo dito, a personal maid perhaps."
"Do whatever you want mom I'm fine with your decisions. I can't disagree,
though." Nagsimula na itong kumain habang siya ay naglalagay ng mga tubig at juice
sa mga baso ng mga ito.
"Baka gusto ni Richell na siya ang maging personal maid ni Sais, Auntie. Hindi
naman mabigat ang trabaho niya rito kaya malaki ang oras niya for sure, right
Richell?" Napaigtad siya dahil sa pagbaling sa kanya ng amo.
Hindi man niya gusto pero agad siyang umiling. "Pasensya na ho sir kung
tatanggi ako sa offer niyo mas kailangan ho ng tatay ko ang oras ko. Pasensya na po
talaga," pagtanggi niya.
Napabaling siya kay Sais dahil ramdam pa rin niya ang mga titig nito. Simula
noong nangyari sa sala kanina ay hindi na naalis sa pakiramdam niya na parang may
nakatitig sa kanya at kapag bumabaling siya rito ay palaging nagkakasalubong ang
kanilang mga tingin. Na agad niya namang iniiwasan.
"Pwede naman kayong magstay in, marami ang kwarto at mas mapapaganda ang
kalagayan ng tatay mo." Dugtong pa nito na ikinangiwi niya. Tumayo siya ng maayos
matapos magsalin ng mga inumin.
"Naku sir nakakahiya ho isa pa ho ay tumutulong din po ako sa bukid--"
Hindi na natapos ang mga sinasabi niya dahil sa pagsabat ni Sais. "Don't
pressure her, Leo. I can find other personal maid better than her. I hate forcing
someone for their service." Parang pinasukan siya ng malamig na hangin sa sikmura
dahil sa diin ng mga salita nito lalo na ang huling kataga.
Nakagat niya ang mga labi dahil sa makamundong alaala na pumasok na naman sa
isip niya. "Ta-Tama ho si Sir Six, Sir Leo," sang-ayon niya kahit hindi maganda
para sa kanya ang dating ng mga sinabi nito.
"It's Six, don't call me sir I'm not your boss." Magaspang ang pagbitaw nito ng
mga salita kaya hindi niya napigilan ang paghigpit ng hawak sa petsil.
"Pero--" amo ko na rin kayo dahil pinsan niyo ang amo ko. Gusto pa sana niyang
idugtong iyon ngunit pinutol na naman siya nito.
"I'm not your compensator, so yeah you should stop calling me sir or you better
not called my name anymore." Nagkibit balikat pa ito habang abala sa pagkain.
"Here you are again, Sais. Stop being rude," saway ng ina.
"I'm not rude mom I just want to explain what's the difference between her
compensator and her boss' cousin."

Naiiling na tumingin sa kanya si Mrs. Castillion at

nagpapaumanhin na tumingin. "Sorry for that iha, I hope you understand his
situation."
"What situation mom?" Bakas na ang iritasyon sa mukha nito kaya hindi na siya
nagsalita pa. Nakikita niyang lagi itong iritado at hindi manlang ngumingiti, ibang
iba sa lalaking aksidente niyang napagbigyan ng kanyang kabirhenan.
Akmang tatalikod na si Richell sa mag-anak nang marinig niya ang pagkahulog ng
kubyertos. Tumingin siya doon at nakita niyang nasa ilalim iyon ng paa ni Sais na
malapit lang din sa kanya.
Mabilis siyang yumuko upang pulutin iyon. "Nice," dinig niyang sabi nito.
Napatingala siya at halos mag-init ang buo niyang mukha nang makitang ang mukha
niya ay hindi nalalayo sa gitna ng mga hita nito. Bahagya siyang nakaluhod dahil sa
pagpulot ng kutsarang nahulog. "Malaki pa rin," dugtong nito na nakangisi at
nakatuon ang mga mata sa dibdib niya.
Nagtagis ang mga bagang ni Richel na mabilis na tumayo at tumalikod. "Papalitan
ko nalang ho." Labas sa ilong na sabi niya.
Pagkatalikod ay napairap siya dahil sa kabastusan nito. Nagdadabog ang mga
hakbang niya pabalik sa kusina dahil sa pamamahiya nito. Inis niyang inayos ang
butones ng suot na polo shirt, hindi niya namalayang natanggal iyon na halos
ikaluwa na ng dibdib niya.
"Sa pagyuko ko siguro," nagngingitngit na bulong niya sa sarili.
Itinapon niya papunta sa lababo ang pinulot na kutsara dahil sa sobrang inis.
Hindi niya matanggap na gan'on ang ugali nito. Hindi manlang siya pinatapos
magsalita tapos sarkastiko pa ang bawat sagot.
Sinimulan niyang hugasan ang mga natitirang hugasin at hindi na bumalik pa sa
hapag. Ayaw niyang tuluyang mawalan ng respeto kay Sais dahil amo niya pa rin ito.
Kapag hindi siya nakapagpigil ay masasagot niya ito ng pabalang.
"I need water." Tumaas ang kilay niya dahil sa boses ng bastos. Paglingon niya
ay bahagya siyang napatili dahil nasa likod na pala niya ito at bigla naghugas ng
kamay sa gripo kaya ang kanyang dibdib ay dumiin sa braso nito paglingon niya.
"Walanghiya," nausal niya sa sobrang gigil.
"It's bigger now," sa halip ay sabi nito.
"Ano?" Hindi na niya napigilan ang pagtaas ng boses dahil sa gigil niyang
sapakin ito dahil sa kapangahasan.
"Your bosom is bigger now than the last time I touched it." Parang wala lang
dito ang mga sinasabi samantalang siya ay hindi na talaga mapigil ang pagkairita.
"Tarantado ho kayo," asik niya.
Tumango ito at humakbang papalapit sa kanya. Hindi siya umatras at tiningala
ito gamit ang matatapang niyang mga tingin. Hindi siya magpapatalo sa mga
pambabastos nito.
Dahal sa taas nito ay halos mangawit ang kanyang leeg. Tumingin din ito sa
kanya at para siyang hinihigop sa lalim ng mga mata nito. Hindi siya makakurap
dahil may kung anong umaakit sa kanya na pagmasdang muli ang mukha nito.
Hindi nakabawas ang pelat nito sa mukha dahil mas lalong nadepena ang pagiging
lalaking lalaki ng aura nito at mas naging kaakit akit sa kanya paningin. Naglakbay
ang tingin niya pababa sa mga labi  ito na minsan ring sumipsip sa kayang buong
katawan at pagkababae.
Basang basa iyon tulad noong gabing pinaranas nito sa kanya ang sarap ng
pakikipagtalik. Napalunok si Richell dahil sa init na nagsisimulang mamuo sa
kanyang puson. Ramdam niya ang unti unting pagkabasa ng kanyang pagkababae habang
inaalala ang mainit nilang gabi.
"I miss sucking and kneading your tits," bulong nito.
Napamura siya sa kanyang isipan dahil sa pagiging traidor ng kanyang katawan.
Imbes na mabastusan sa mga sinasabi nito ay mas lalong nag-alab ang init na
nararamdaman niya sa mga oras na 'to.

Napaungol siya nang humawak ang maugat at magaspang nitong

kamay sa kanyang bewang at idiniin ang sarili sa maliit niyang katawan. Ramdam niya
sa kanyang puson ang matigas nitong umbok na mas lalong niyang ikinawala sa sarili.
Gusto niyang ikahiya ang sarili dahil sa ikinikilos ng katawan. Para itong
alipin ng mga paghawak ni Sais sa kanyang katawan. Tumaas ang kamay nito sa dibdib
niya at pinaglaruan ang kanyang utong sa ibabaw ng kanyang damit.
"I'm here to demand for a payment." Inilapit nito ang bibig sa tenga niya. "I
want you as payment for your father's debt."
Doon lamang siya nabalik sa katinuan. Nanlalaki ang mga matang tumingin siya
dito matapos niya itong itulak palayo sa kanya na hindi naman natinag.
"Payment?" gulat niyang tanong. "Yong tulong ba na ginawa mo para sa kaso ng
tatay ko ang tinutukoy mo?"
"Yes."
Umiling siya. "Hindi, lahat ng pagkakautang ko sa pamilya mo ay binabayaran ko
sa pamamagitan ng pagiging katulong ko dito at pagtulong sa bukid na walang
sweldo." Apila niya dahil hindi niya gusto na siya ang maging kabayaran. Tapos na
niyang ibigay ang sarili niya dito at aksidente man 'yon ay sapat na para mabayaran
niya ito.
"It's useless, little kitten. Sa akin ka may utang at hindi sa pamilya ko o sa
pinsan ko."
"Anong little kitten, hindi ako pusa." Inis niyang sita dito.
"Then, you want me to call you little pussy?" Sumilay na naman ang mapanganib
nitong ngisi na mas lalo niyang ikinagalit.
"Gago ka," asik niya.
"Since birth, little pussy."
Akmang sasampalin niya ito ngunit mabilis nitong nasalag ito at hinila ang
braso niya dahilan para mapalapit ang katawan niya sa katawan nito.
"Wag mo akong tatawaging little pussy, tarantado ka wag mo akong idamay sa trip
mo sa buhay." Wala na siyang pakialam kung pinsan ito ng amo niya. Nagpumiglas siya
pero hindi niya kaya ang lakas nito.
"Fine, then I will call you little kitten and you don't have the right to
repine about it." May pinalidad sa boses nito pero hindi siya nagpatalo.
Nagpumiglas siya upang ilayo ang sarili dito dahil alam niyang hindi makakabuti
para sa kanya na madikit dito. Para siyang gasolinang sinisindihan na agad
sumisiklab kapag nalalapit dito.
"Sexual harassment 'yan." Napatingin siya sa bukana ng kusina at nakita niya
doon ang kapatid nitong si Fourth na nakasandal. Pero si Sais ay hindi manlang
natinag sa pagdating ng kapatid. Mahigpit pa rin ang pagkakahawak sa kanya.
"It's none of your business, kuya," bagkus ay sagot nito. Ngumisi lamang ang
kapatid at umiling.
"Bitiwan mo na si Ms. Vinteres dahil hinahanap siya ng tatay niya." Matapos ay
umalis na ito.
Laking pasalamat ni Richell nang bitawan siya nito pero akala niya ay tuluyan
siyang pakakawalan ngunit bumaba ang  kamay nito sa bewang niya at hinapit siya.
Sinubukan niyang itulak ito pero hindi pa rin patinag.
"Aalis na ako dahil papainumin ko pa ng gamot ang tatay ko." Seryoso niyang
sabi dito na hindi pa rin bumibitaw sa kanya.
Tumango si Sais. "Okay," sabi nito.
Humakbang na siya paalis pero bago pa man siya tuluyang makalabas ay nagsalita
na naman iton. "Come back here before midnight I want you to pay for the interest
and I wil demand for the capital next time."
Itinaas niya ang kamay niya at ipinakita ang gitnang daliri. "Fuck you."
Imbes na magalit ay ngumisi ito. "Harder, little kitten."
"Tarantado, hindi na ako babalik," asik niya. Dahil sa pambabastos nito ay
hindi na siya ginaganahang galangin ito bilang amo dahil walang matinong amo na
aasta ng gan'on.
Nagpaalam siya sa kanyang amo bago tuluyang umalis at puntahan ang kanyang ama.
Hindi pa rin nawawala ang simangot sa kanyang mukha dahil sa mga nangyari. Hindi
niya akalain na gan'on ito kabastos. Noong una niya itong makausap ay hindi naman
ito gan'on kalala.
"Bakit humahaba 'yang nguso mo?" Tanong sa kanya ng ama na nakaakbay sa kanya
habang naglalakad sila pauwi.
"Wala ho ito 'tay," kaila niya.
"Kung ngumunguso ka dahil gusto mong lumiit ang bunganga mo naku anak wag ka
nang mag-aksaya ng panahon dahil wala na iyang pag-asa," biro nito.
"Si tatay talaga, asset ko nga po itong malaki 'kong bibig e." Natigilan siya
dahil iba na naman ang naalala niya sa mga binitawan niyang salita. Naalala niya
ang pagluhod niya sa harap ni Sais at ang mga ungol nito. Yumuko na lamang siya
upang itago ang mukhang nag-iinit na naman at sigurading namumula.
Hanggang sa makarating sila sa bahay ay halo halo pa rin ang kanyang pakiramdam
sa muling pagbabalik ng lalaki. Hindi niya alam kung bakit napakalakas ng epekto
nito sa kanya gayong hindi naman sila nagsama ng matagal. Basta nagising nalang
siya isang araw na palagi na itong nasa isip niya.
Mas matutuwa siguro siya kung ang lalaking nakatalik niya noon ay gan'on pa rin
ang ugali sa Sais na nakilala niya ngayon.
Akala ko bukal sa loob niya ang pagtulong. Tulad rin pala siya ng iba na
tumutulong dahil may gustong makuha na kapalit.
Napapailing nalang siya.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 10

"BAKIT ka naman umiiwas hindi mo ba alam na nakakahiya sa

totoo mong amo? Imbes na sa malaking bahay ka maglinis nandito ka sa kwadra kasama
ang mga kabayo." Lintaya sa kanya ng kaibigan na tumutulong sa kanya sa paghahakot
ng mga dayami para sa kakainin ng mga kabayo.
May kaya ito sa buhay hindi tulad niya na dukha. Pero kahit na angat ito sa
kanya ay hindi ito maarte, tulad ngayon nagkusa itong tulungan siya sa kwadra kahit
na hindi naman ito ang lugar para sa kaibigan.
"Ayokong bumalik sa malaking bahay dahil baka mawalan na talaga ako ng respeto
sa pinsan ng amo ko," asik niya sabay irap dito.
Naikwento na rin niya dito na ang lalaking nakatalik niya ay si Sais at halos
hapbalusin siya at itakwil nito dahil bakit hindi niya raw sinabi na gayong noong
nakaraang linggo ay napag-usapan nila ito sa dagat.
Ang alam lamang nito noon ay interesado siyang makachismis ulit tungkol kay
cobra man kaya hinihintay niya ang pagbabalik nito.
"Naku, naku wag ako Masagana Vinteres dahil kilalang kilala kita. Hindi pa man
tayo nakakapaglakad ay magkasama na tayo at alam ko 'yang pinagpuputok ng butshe
mo."
"Kahit anu ano nalang ang ipinapangalan mo sa'kin," sita niya.
Hindi niya ito pinansin at nagpatuloy sa paghahakot ng mga dayami. Natapos pa
lang silang linisin ang mga kwadra at maya maya lamang ay papakainin na nila ang
mga kabayo.
"Umiiwas ka kasi alam mong konting kalabit lang sa'yo ay luluhod ka, lulunok at
uungol. Magkapareho ang likaw ng bituka na'tin kaya wag ako ang dramahan mo ng
ganyan." Napangiwi siya nang kurutin siya nito sa tagiliran. Napangisi siya at
humalukipkip na tinaasan ito ng kilay.
"Oo magkapareho tayo ng likaw ng bituka kasi ikaw lumuluhod ka rin, lumulunok
at umuungol," sagot niya. Tuwa siya ng malakas pagkakita sa namumula nitong mga
pisngi.
"Hindi lang 'yan ang kaya kong gawin dahil minsan tumutuwad din ako pero
atleast ako hindi umiiwas hindi tulad mo."
"Ayoko lang naman na bumigay na naman sa kanya. Alam mo namang delikado dahil
noon nga na isang gabi lang ang pinagsaluhan namin hindi na siya nawala sa isip ko,
paano pa kapag nagsex ulit kami?" Matapos niyang itambak ang mga binubuhat ay
nanghihina siyang napaupo doon.
Kung kalooban niya lang ang tatanungin ay gustong gusto niyang bumalik sa
malaking bahay para makita ito pero matindi ang pagtutol ng kanyang isipan. Unti
unti na niyang tinatanggap ang kakaibang pakiramdam niya para sa lalaki at ayaw
niyang mas lumalim para iyon kaya hanggat maaari ay iiwas siya.
"Kahit anong iwas mo kung magkakagusto ka magkakagusto ka at kung hindi man
niya masuklian 'yon ide akitin mo. Ano bang silbi niyang malalaki mong suso at
'yang malinamnam mong vulva kung hindi mo magagamit para sa lalaki." Napatingin na
lamang siya sa kawalan at hindi na pinansin ang maduming bunganga ng kaibigan.
Nagpatuloy sila sa ginagawa hanggang sa magpaalam si Valerie na pansamantalang
uuwi upang kumuha ng pagkain, may pagkain naman sila ngunit gusto nito ay matikman
niya ang mga sosyal na pagkain meron sa bahay nito. Wala namang bago sa kaibigan
dahil gan'on talaga ito sa kanya.
"Kung wala lang akong utang na loob sa pamilya ng amo niya hinding hindi na ako
babalik sa hacienda na 'to." Pagkausap niya sa mga kabayo habang pinapakain ang mga
ito ng dayami.
Nagpaalam siya sa kanyang amo na sa kwadra muna maglilinis pansamantala at
hindi sa bahay nito, laking pasalamat niya dahil hindi ito nag-usisa siguro'y
ramdam nito ang gumugulo sa isip niya.
Abala siya sa trabaho kaya't hindi niya namalayan ang pagdating ni Sais.
Pakanta kanta pa siyang nagpapakain at napatili nang may brasong pumulupot sa
bewang niya.

Nanlalaki ang mga matang lumingon siya at akmang sasampalin

ang pangahas nang makita niya ang gwapong mukha ni Sais. Agad niyang binaba ang
kamay dahil hindi niya maaatim na sampalin ito sa peklat nito sa mukha.
Napatikhim siya at pasimpleng humakbang palayo dito. "Anong ginagawa mo dito?"
 "Little kitten," namamaos ang boses nito na nakatingin sa kanyang mga mata.
Nag-iwas siya ng tingin dahil hindi niyang salubungin ang intensidad ng mga titig
nito.
"Wala kang mapapala sa'kin dahil wala na akong maibibigay sa'yo, hindi ako
tanga para hindi malaman ang gusto mo mula sa'kin," prangkang tugon niya. Pilit
nilalabanan ni Richell ang kiliti sa kanyang puson dahil sa pagtawag nito sa kanya.
Ilang araw rin niyang hindi ito nakita kaya nagwawala na naman ang sistema niya
at nawawala na naman sa ayos ang takbo ng isipan.
"I want you," tugon nito.
Tumaas ang kilay niya at nakahalukipkip na humarap dito ngunit mabilis niya
ring ibinaba ang mga braso dahil sa paglipat ng tingin nito sa kanyang dibdib na
mas lalong lumaki dahil sa pagkakaipit.
"Kung bored ka wag ka dito magpunta dahil wala kang mapapala sa'kin, bakit
hindi ka nalang mambabae tulad noon?" Parang may pait siyang nalasahan sa
pagkakasabi ng huling mga kataga.
Ngumisi si Sais habang matamang nakatitig pa rin sa kanya. "Alam mo na nambabae
ako?"
"Buong bayan alam 'yan," pairap na sagot niya.
"Well, that's true." Humakbang ito papalapit na mas lalo niyang ikinataranta
pero hindi niya ipinahalata. "Nagbago na ako."
"Nagbago? Dahil mas malala ang magsipsip mo ngayon sa vulva ng iba't ibang
babae?" Hindi niya alam kung bakit ganito ang kanilang usapan gayong di naman
talaga sila close.
"Tulad ng pagsipsip ko sa'yo," kumindat pa ito at kinagat ang basa at
namumulang mga labi.
"Napakabastos ng bunganga mo." Tinalikuran na niya ito bago pa man siya
ipagkanulo ng sarili niyang damdamin at katawan. Kanina pa siya nag-iinit sa
simpleng pagbato nito ng mga salita. "Hindi na kita gagalangin tulad ng paggalang
ko sa totoo kong amo dahil tama ka nga naman hindi naman ikaw ang nagpapasahod
sa'kin."
Pinulot niya ang iba pang dayami pero sa kanyang pagtuwad ay nakahanap ng
pagkakataon si Sais na malayang mahawakan ang kanyang pang-upo.
"I love them," nakangising sabi nito. Mas lalo siyang nag-iinit dahil sa
pagnanasang nakikita niya sa mga mata nito. Nag-aapoy iyon at ramdam na ramdam niya
rin ang init na nagmumula sa katawan nito.
"Putragis, isa nalang talaga masasagad na pasensya ko sa'yo."
"Gaano kasagad, little kitten? Can you demonstrate it infront of me?"
Alam niyang nakikipaglaro lamang ito pero ang tanga tanga niya dahil gustong
gusto ng katawan niya ang bawat pagdampi ng labat nito sa kanya.
"Wag ako ang paglaruan mo dahil hindi mo gugustuhin kapag nakita mo kung gaano
kapangit ang ugali---" bago pa man matapos ang sasabihin niya ay nilamukos na nito
ng halik ang kanyang mga labi. Napaawang iyon dahil sa sobrang gulat at kinuha
iyong pagkakataon ni Sais upang ipasok sa kanyang bibig ang naglulumikot nitong
dila.
SABIK na sabik siya sa mga labi nito na palaging dumadalaw sa kanyang
panaginip. Kung minsan ay hindi siya pinapatulog sa gabi kapag hindi ito nakikita.
Pinagpapalo siya nito sa braso na dahilan para mahigpit niyang hawakan ang mga
kamay nito.
Ang malambot nitong balat ay naghahatid ng init sa kanyang katawan. Nakakaadik
ang amoy ng dalaga at parang pinagbabawal na gamot na mali man ay gustong gusto
niyang angkinin.

Halos mawala siya sa sariling isip pagkarinig sa sexy

nitong ungol. Napaungol din si Sais nang magsimula itong sumabay sa bawat galaw ng
kanyang mga labi.
"You taste so sweet," paos niyang bulong habang ang mga dila ay pababa sa leeg
nito. Para siyang batang uhaw na uhaw, bawat balat nito ay sinisipsip niya sa
sobrang pagkasabik.
Ungol lamang ang sagot nito habang ang mga kamay ay nakasabunot sa kanyang
buhok. Napangisi si Sais nang tingalain niya ito at nakita niyang mariin nitong
kagat ang mga labi, nakatingala at mariing nakapikit.
What a fucking beautiful view. Aniya sa isipan.
Nanggigigil niyang pinisil ang malalaki nitong pang-upo at idiniin sa puson
nito ang mahaba at tigas na tigas na niyang pagkalalaki. Makita niya palang ito ay
tinitigasan na siya lalo pa kaya kapag nagkakalapit sila at malaya siyang gawin ang
maduming imahinasyon meron siya para dito. Nababaliw siya.
He's fantasising every bit of her flesh. He's being addicted in her scent and
moan. He can't help but to bite her neck. Ang pagnanasang nakikita niya sa maganda
nitong mukha ay mas lalong nagpapawala sa kanyang sistema.
Hanggang sa marating ng kanyang dila ang malalaki nitong mga suso na kitang
kita sa suot nitong sando. Sais cupped her breast and played with her nipples above
her garment. He grind his hips to touch her feminity while sucking and lapping her.
"Ang sarap," ungol nito habang napapasabunot sa sarili buhok.
Mas lalo siyang ginanahan dahil sa mga halinghing nito. Nang magsawa sa dibdib
niya ay lumuhod siya upang bigyang pansin ang basang basa nitong pagkababae.
Sinalat niya iyon gamit ang kanyang mga daliri at mas lalong nag-alab ang kanyang
paglalasa nang sumama sa kanyang daliri ang katas nito.
He sucked his finger tasting her sweet juices. He spead her legs wider to have
more access in her pussy. Removing her clothes and he started fingering her using
his middle and index finger.
She moan while he's trusting inside her. Halos hindi na matagalan ni Sais ang
pagnanasa lalo dahil mas lalong binabalot ng katas ang kanyang daliri. Binuksan
niya ang zipper ng kanyang suot na pantalon dahil sa nag-uumigting niyang
pagkalalaking gusto gusto ng pumasok sa pagkababae nito.
He wrapped his free hand to his length and started stroking it while imagining
he's entering Richel's hole. Nakatayo lamang ang dalaga habang siya ay nakaluhod sa
pagitan ng mga hita nito.
"Bilisan mo pa, please," she groaned.
"I want to enter your tight pussy, little kitten. I want to fuck you hard," he
answered dirtily.
"Yes please, fuck me hard. Fuck me," sagot nito.
Hindi na niya napigilan ang sarili, tumayo siya at mahigpit na humalik sa
bewang nito. Nilamukos niya ito ng halik ipinalasap dito ang sarili nitong katas.
Pawis na pawis na ang kanilang mga katawan pero wala silang pakialam pareho.
Ang isipin na maaaring may makikata sa kanilang ginagawa ay mas lalong
nagpadagdag ng pagnanasa ni Sais. It excites him to fuck her pussy.
"Cum with me, little kitten," bulong niya bago ipasok ang tigas na tigas niyang
ari sa basang basa nitong pagkababae.
"Faster, ang sarap sarap," she moan.
"Fuck, you're so tight," malulutong ang kanyang mura habang ninanamnama ng init
sa loob nito.
Nagsimula siyang umulos sa masikip nitong pagkababae habang nakahawak sa pang-
upo nito upang sagarin ang bawat pagbaon niya. Hindi naging sagabal sa kanila ang
mga saplot na nananatiling nakasuot sa kanilang katawan.
Kinabig ng dalaga ang kanyang leeg ang kinagat kagat ang kanyang mga labi.
Dumidiin ang kuko nito sa kanyang likod sa bawat pag-ulos niya. Itinaas niya ang
isang hiya nito patungo sa kanyang bewang kaya mas lalo siyang ginanahan sa
paglabas masok dito.
"Ang sarap mong pasukin, little kitten," ipinasok niya ang dila sa tenga nito
na mas lalong ikinawala ni Richell.
He deeply thrust his cock inside her wet pussy making her moan louder with lust
and pleasure. His pace become faster and faster while the whole livery stable
filled with their lustful noises.
"You're so huge, I want your cock." Wala sa sariling halinghing ng dalaga na
tila musika sa kanyang pandinig.
Ihiniga niya ito sa damayi habang magkahinang pa rin ang kanilang mga ari.
Ramdam na ramdam na ni Sais ang pagsikip ng pagkababae nito na nakabalot sa kanyang
kahabaan tanda na malapit ng labasan ang dalaga.
Mas lalo niyang binilisan ang pag-ulos habang nasa kandungan niya ang mga hita
nito. Richell played with her breast while they are looking at each other. Lust is
very visible to their eyes, it's shouting for pleasure and sensuality.
Napatingala si Sais dahil sa pagtibok ng kanyang pagkalalaki at mas lalong
pagtigas nito. Alam niyang malapit na silang labasan ngunit ayaw niyang matapos ang
tagpo nila ngayon. He plunge his cock roughly. Faster and harder like his chasing
for something.
"I'm cumming," sigaw ni Richell habang kinakain pa rin ng labis na pagnanasa.
"I will cum with you, fuck let's cum together. Fuck, fuck, fuck," mas lalong
binilisan ni Sais ang bawat pagpasok at paglabis ng kanyang kahabaan. "Fuck little
kitten, I'm cumming," malulutong ang kanyang mga mura dahil sa mas lalong pagsikip
ng pagkababae nito.
Ilang mabibilis at madidiin pang ulong ang kanyang ginawa bago niya hinugot ang
kahabaan sa pagkababae nito. Pinalitan niya ng kanyang dila ang nasa pagkababae
nito kanina upang sipsipin ang katas na inilalabas nito.
"Ang sarap," sigaw ng dalaga habang nanginginig ang mga hita na nakapatong sa
mga balikat ng lalaki na abala sa paghimod ng mainit na katas na inilalabas ni
Richell.
"Damn, you're fucking luscious," sambit nito habang dinidilaan ang mga labing
may natirang katas niya.
"Masagana Vinteres nandito ka pa ba?" Para siyang binuhusan ng malamig na tubig
pagkarinig sa boses ng kaibigan.
Napasabunot na lamang si Richell dahil sa muli niyang pagbigay dito.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 11

Tulala lamang siya habang nakatingin sa paghampas ng alon sa buhanginan. Ang

pagdampi ng hangin sa kanyang balat ay nagbibigay ginhawa sa kanya kahit papaano.
Sumasakit na ang ulo kakaisip kung saan siya kukuha ng pambili ng gamot ng
kanyang ama at pagkain nila. Dahil sa kalandian niya ay ayaw na niyang bumalik sa
malaking bahay at ilang araw na rin siyang tumigil sa pagtanggap ng pera sa kanyang
amo.
Gusto niyang totoong bayaran ang mga naitulong ng mga ito kahit buong buhay
siyang magtrabaho sa bukid wag lang niyang makasama sa iisang bubong si Sais.
Kahit naman sa bukid ka magtrabaho dahil talagang maharot ka. Pati kwadra nga
pinatos niyo. Okray niya sa sarili.
Napapahilamos nalang siya ng mukha kapag naaalala ang naging pagtatalik nila sa
kwadra. Muntik na silang maabutan sa akto ng kanyang kaibigan pero kahit hindi nito
nakita ang totoo nilang ginawa alam niya agad ang iniisip nito.
Nasabon siya nito pero lagi naman siyang iniintindi. Pilit niyang iniisantabi
ang tungkol kay Sais dahil mas problema niya ngayon ang kakainin nila ng ama.
"Bakit nakasimangot ang pinakamagandang magbubukid ng hacienda Castillion?"
Napatingin siya sa gilid ng kubong kanyang kinauupuan. Kubo iyon sa tabing dagat na
walang dingding at tanging bubong, mga haligi at mahahabang upuang kahoy lamang,
tambayan nila ng kaibigan.
"Anong ginagawa mo dito kalbo?" Natatawang tanong niya sa lalaking umistorbo sa
kanyang pag-iisip.
"Semi kalbo ang gupit ko pero hindi ako kalbo," sagot nito. Lumapit ito sa
kanya at umupo sa katapat na upuan mula sa kanyang kinauupuan.
"Kalbo pa rin 'yon bilog na bilog ulo mo e."
Natawa ito at muling tumingin sa kanya. "Matamlay ka ata ngayon wala ba kayong
masagap na chismis ng kaibigan mo?"
 Napangisi siya dahil alam niyang may gusto ito sa kaibigan. Agasino Mandirigma,
iyon ang pangalan nito. Isa sa mga trabahador ng hasyenda na may lihim na pagtingin
sa kaibigan niya pero hindi magawang punorma dahil sa pagkataklisa ng kanyang
kaibigan.
"Ikaw bakit ka nandito? Gusto mo sumagap ng chismis tungkol kay Vale, ano?" May
pang-aasar sa boses niya dahilan para mag-iwas ito ng tingin habang napapakamot sa
ulo.
"Hindi 'no, napadaan lang ako at nakita kita kaya lumapit ako," katwiran nito.
"Kung papautangin mo ako ilalakad kita sa kaibigan ko." Mas lalo siyang
napangisi dahil namula ang mukha nito at nanlaki ang mga mata.
"Pera ang problema mo?" Pag-iiwas nito sa usapan.
Napabuntong hininga siyaa at napatingin na naman sa dagat. "Palagi namang pera
ang problema ng tulad kong dukha."
"Hindi ka pa ba sumusweldo? Swelduhan kahapon sa hasyenda, diba?"
"Oo pero malaki utang ko e." Pagsisinungaling niya pero ang totoo ay ayaw na
talaga niyang tumanggap ng sweldo para mabawasan ang utang niya.
"Hindi naman naniningil si Sir Leo pero naiintindihan ko na nahihiya ka kapag
gan'on," tango lamang ang isinagot niya. "Bakit hindi mo subukang maghanap ng
trabaho sa bayan? Part time job kumbaga, hindi ba't hindi naman ubos ang oras mo sa
pagpapakain ng mga kabayo at pagpapagatas ng mga baka?"
Bigla siyang napatitig dito dahil sa suhestyon nito. Napaisip siya kung
kakayanin nga ba ng oras niya kung maghahanap siya ng trabaho pero muling bumagsak
ang balikat pagkaalala sa ama.
"Hindi pala ako pwedeng magtrabaho sa bayan kasi walang magbabantay kay tatay,"
aniya.
Nakakaintindi itong tumango. "Edi sa hasyenda nalang kaso baka hindi ka na rin
siguro makabalik sa malaking bahay dahil nagdagdag na naman sila ng mga katulong."
Hindi na siya nagtaka kung bakit alam nito ang trabaho niya dahil hindi naman iyon
lihim sa buong hasyenda. Alam ng lahat ang utang na loob niya sa amo.

"Kaylan pa?" Kunot noong tanong niya.

"Ngayon ngayon lang. Ang pagkakarinig ko personal maid ni Boss Sais ang isa at
ang dalawa ay pagtulong sa mga gawaing bahay."
Napamura siya sa sarili dahil sa panibughong dumagsa sa kanyang kalooban. Iba't
ibang hindi kaaya ayang imahe ang agad na pumasok sa kanyang isipan. Paano kung
magustuhan ni Sais ang personal maid nito? Paano kung malibugan ito at gawing sex
partner ang maid nito?
Naikuyom niya ang kamao dahil sa inis pero hindi iyon ipinahalata sa kausap.
Gusto niyang pagsisihan ang pagtanggi sa offer na maging personal maid nito.
Pero mabuti na rin siguro 'yon para mabaling sa iba ang atensyon niya.
Naiiling siyang nagpaalam sa kausap na uuwi na dahil malapit na ang dapit-hapon
at kailangan na niyang pakainin ang ama. Habang naglalakad ay nakatingin siya sa
bawat paghakbang kaya hindi niya napaghandaan ang biglang paghila sa kanya ng kung
sino.
Napatili siya sa sobrang gulat at agad na nilingon ang pangahas. Bigla siyang
kumalma at napaismid nang makitang si Sais iyon. Nakasando lamang ito ng kulay gray
at cargo short. Nakatsinelas at ball cap.
"Bakit ba nanghihila ka?" Hindi na naman niya mapigilan na pasadahan ng tingin
ang peklat nito sa mukha pababa sa leeg. Tanong niya pa rin sa isipan kung anong
nangyari dito matapos nitong umalis sa hasyenda at bumalik sa syudad.
Namulsa ito at seryosong tumingin sa kanyang mukha. "Are you hiding from me,
little kitten?"
Tinaasan niya ito ng kilay. "Bakit naman kita pagtataguan?" Nakatitig lamang
ito sa mukha niya ng ilang segundo bago naiiling na may kinuha sa bulsa at iniabot
sa kanya. "Ano 'to?"
"Card."
Kumunot ang kanyang noo pagkakita sa tatak nito. "Aanhin ko 'to?"
 "Stop asking, just used it if you want to," tinalikuran na siya nito. "And oh,
I'm not glad seeing you talking with other guy." May diin ang bawat salita nito
pero hindi siya natinag.
"Paki ko, wag mo akong sinasabihan ng ganyan dahil hindi kita jowa 'no," asik
niya. Napapahilot sa noo itong muling humarap sa kanya.
"Don't test my patience, little kitten or I will impregnate you right here,
right now." Naikuyom niya ang mga kamao dahil sa sobrang inis niya dito. Umurong
ang dila niya dahil alam niyang kaya nitong gawin ang gusto nito lalo't marupok
siya sa mga hawak nito pero hindi siya magpapatalo.
"Subukan mong pahiyain ako hinding hindi mo na ako makikita sa lugar na 'to
kahit kailan, pasensya ko ang subukan mo para hindi mo na makita kahit aninu ko,"
napangisi siya nang makita niyang natigilan ito. She will never be controlled by
him. Kahit na sabihing napakalandi niya kapag nalalapit dito.
If she can't resist her lust towards him then she will used his to resist of
being controlled by him. "Let's go," aya nito.
"Anong let's go? Hindi ako sasama sa'yo, ito na ang credit card mo." Ibinalik
niya sa bulsa nito ang card na ibinigay nito. "Hindi ako pulubi para limusan mo at
lalong hindi ako pokpok para tumanggap ng pera mula sa'yo." Pagkatapos ay
nilagpasan niya ito at malalaki ang mga hakbang para umuwi.
"You will come with me or else--"
"I don't care," sigaw niya sa sobrang inis. Bigla rin siyang nahiya dahil
pinagtitinginan na sila ng mga tao at kahit hindi ito ang mismong amo niya ay dapat
na pa rin itong galangin bilang pinsan nito.
Kumikibot kibot ang kanyang bibig sa sobrang pagkaimbyerna sa magmamando nito
sa kanya. He's being bossy and it irritates her more.
Ayaw na ayaw niya sa lalaking kung makaasta ay parang pati paghinga niya ay
pag-aari nito. Mas lalong humahaba ang sungay niya kapag pinaghihigpitan. At anong
pakialam nito sa buhay niya? Nagsex sila ng dalawang beses oo pero hindi ibig
sabihin n'on na pag-aari na siya nito.

"I will fire you," pagbabanta nito kaya nitigilan siya.

"Hindi ikaw ang amo ko," sagot niya.
"I have my ways little kitten, I will buy Leo's hacienda if I want to so don't
be stubborn and come with me."
Tumaas ang kilay niya. "Ano pa bang cum with me ang gusto mo? Sabay naman
tayong nilalabasan kapag nagkakantunan tayo. Ilang cum pa gusto mo ha? Nakakainis
ka na."
"Stop talking dirty."
"Yes please, faster, harder. Let's cum together. Fuck, fuck, fuck," at
sinamahan pa niya iyon ng ungol para mas lalo itong mainis. Wala siyang pakialam
kung may makarinig. Sanay siyang pagchismisan dahil sa galaw at pananamit niya.
"I have no choice but to shut your pretty mouth, little kitten." Sa bilis ng
galaw nito ay hindi niya napaghanda ang pagdampi ng mga labi nito sa kanya. Kinagat
kagat nito ang mga labi niya kaya hindi siya makasigaw.  Sinikap niyang magpumiglas
pero mabilis din siyang nabuhat nito. 
Hanggang sa maisakay siya nito sa Mercedes-Benz nitong sasakyan ay panay pa rin
ang pagpupumiglas niya. Pingsusuntok niya ito sa sobrang inis. Nagkagulo gulo ang
kanyang buhok pati na ang suot na t'shirt.
"Saan mo ba ako dadalhin?"
He just shrugged and lean towards her to fasten her seatbelt. Wala na siyang
ibang nagawa kundi ang irap irapan ito at magsalita ng kung anu ano para maoffend
ito at pababain siya pero tila bingi ito sa lahat ng pasaring niya.
Nakarating sila sa bayan na nakasimangot pa rin ang mukha niya at kapag
kinakausap siya nito ay hindi siya umiimik. Bumaba ito pero siya ay nananatili lang
sa loob ng sasakyan, bumukas ang pinto sa harap niya walang sabi sabi siya nitong
pinangko pababa.
Halos lahat ng tao ay sa kanila ang tingin pero wala siyang hiyang maramdaman
dahil walang hiya naman talaga siya. Napapangisi siya kapag tumitingin sa kanya ang
mga lalaki mula ulo hanggang paa. Nakat'shirt at short lang siya at alam niyang
lantad na lantad ang mahahaba niyang legs.
"Buy whatever you want, little kitten," napatingin siya kay Sais dahil sa mga
sinabi nito.
Patingin tingin ito sa paligid pagkarating nila sa palengke at mga tyangge na
bilihan ng mga damit. "Don't worry we will buy your branded clothes and bags if we
visit foriegn countries. What do you want Chanel? Louis Vuitton? Gucci? Prada? Just
tell me what you want I will buy it for you."
Nakatunganga lamang siya dito habang panay ang pagbanggit ng mga nakakalulang
brand ng mga pangarap niyang mga gamit. Napatikhim siya upang maisara ang nakaawang
na bibig. Ano bang trip ng lalaking 'to?
Kahit na inis ay hindi niya pa rin mapigilan na makaramdam ng mainit na haplos
sa kanyang kalooban dahil nakikita niyang may pakialam ito sa kanya. Napatitig
lamang siya sa gwapo nitong mukha at hindi umiwas kahit noong bumaling ito at
nagkasalubong ang kanilang mga tingin.
"What? Ayaw mo sa hindi branded?" Hindi siya nakasagot dahil sa pagwawala na
naman ng kanyang puso. "Fine, magpapabili nalang ako kay Kuya Fourth ng mga brand
na gusto mo. Don't you wear make ups?"
Umiling siya at natatawang napabaling sa mga paninda sa paligid. Dito palang ay
masaya na siya. "Hindi ko kailangan ang mga branded na gamit, bakit alam mo ang mga
brand na 'yon?" Tumaas ang kilay niya dito.
"My mom and sister-in-laws always talk about branded bags, jewelries and make
ups, so yeah I knew about them 'cause sometimes I brought it for them."
"Hindi naman 'yan ang mga kailangan ko, kung gusto mo talagang bilhan ako ibili
mo ako ng pagkain tapos medicines."
Bumakas ang pag-aalala sa mukha nito dahil sa huli niyang sinabi. "Are you
sick?"
Ngumiti siya at umiling. "No, kailangan lang ng vitamins ng tatay ko at gatas
na rin." Hindi naman pala ito totoong masama tulad ng muli nitong pagbalik dito.
Remember, siya ang tumulong sa tatay mo so meaning from the start hindi naman
talaga siya masama, bulong niya sa sarili.
"Okay," hinawakan nito ang kanyang kamay at walang arte itong pumasok sa mabaho
at maduming palengke ng kanilang bayan.
Hindi niya mapigilan ang mapatingin sa magkahawak nilang kamay at sa pagdaloy
ng nakakasiyang kuryente sa kanyang katawan. Malinis na malinis ang mga kuko nito
at moreno ang balat. Suot nito ang relo nitong nakita niya dati sa hotel.
"By the way how's dad?" Tanong nito habang nakikipagtawaran siya sa tindira ng
bangus.
"Dad? Sinong dad?"
"Your father," simpleng sagot nito. Halos masamid siya sa sarili niyang laway
at nanlalaki ang mga matang napatingin dito.
"Nakadrugs ka ba, kailan mo pa naging tatay ang tatay ko?" Pero hindi niya
mapigilan ang pagsilay ng kanyang ngiti.
"Since we had our first night," humalik ito sa kanyang noo bago ito makipag-
usap sa tindera na ayaw siyang tawaran.
Nababaliw na siguro siya dahil hindi na mawala wala ang ngiting nasa mga labi
niya. Sabay silang namimili at tumatawad kahit na sinasabi nitong ayos na ang unang
presyong ibinibigay ng mga nagtitinda ay nagpupumilit siya tumawad kay
nanghihinayang siya sa pera.
Nahihiya man siyang tumanggap mula dito dahil muli na namang madadagdagan ang
utang na loob niya ay pinipili niyang maging praktikal para sa kakainin ng tatay
niya.
Ito ang pinakamasayang pagkakataon ng buhay niya na nagpunta siya sa palengke.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 12
 ABALA SI RICHELL sa  pagpapagatas ng mga baka sa hasyenda.
Maraming mga trabahador ang abala rin sa paligid habang siya ay focus na focus sa
ginagawa. Kailangan niyang matapos agad sa trabaho dahil mamamasyal sila ng ama.
Upang kahit papa'no ay makalabas ito.
"Mayaman ka na ba ngayon?"
Kumunot ang noo niya sa kaibigan na abala naman sa pagkain ng mga saging na
bagong pitas. "Anong mayaman? Gaga ka ba, bakit naman ako yayaman?"
Nagkibit balikat ito. "Kung hindi ka mayaman bakit may bodyguard ka?"
Napatingin siya sa parte ng hasyenda kung saan ang inginuso nito. Nakita niya
si Sais na nakasakay sa kabayo at naglilibot libot kasabay ang kanyang amo. Ilang
araw na ring ramdam niya palaging may nakamasid sa kanya ngunit hindi niya lang
pinagtutuonan ng atensyon.
"Paano ko naman naging bodyguard 'yan?"
Napangiwi siya nang tumama sa kanyang mukha ang pinagbalatan ng saging na
ibinato nito. "Ako wag mong pinaglololoko dahil alam kong may something sa inyo."
"Wala," sagot niya dahil hindi niya naman talaga kung ano ang meron sila ng
lalaki. Simula noong ipinamili siya nito ng mga kakailanganin nila ng ama ay palagi
na itong nakamasid sa kanya lalo sa loob ng hasyenda.
"Alam mo ako naiimbyerna sa paurong sulong mo, dati sabi mo ayaw mong lumapit
sa kanya. Umiwas ka pa nga e, tapos nawala lang ako saglit bumakaka ka na agad.
Tapos nagwawal ka pa noong nakaraang linggo dahil buhat buhat ka nito, usap usapan
iyon sa bayan tapos n'ong mauwi ka 'yang malaki mong bibig kulang nalang mapunit
lalo sa kakangiti mo. Magstick ka nga sa isang desisyon hindi 'yong napakabalimbing
mo," mahabang litanya nito.
"Napakadaldal mo, alam ko naman 'yon 'no kaya nga nagdecide ako na hindi na
umiwas. Ito na nga ulit balik trabaho na ako." Kung hindi niya lang ito kaibigan ay
nakatikim na ito sa kanya ng malakas na sapok.
"Akala ko ako pinakamarupok sa'ting dalawa pero ikaw pala." Kumain na naman ito
ng saging na hindi na niya sinita.
"Oo na, sino ba naman kasing hindi rurupok kung si cobra man ang tutupok?"
Napangisi siya dahil sa mga maiinit na tagpo nila ni Sais.
Halos mabulunan ang kanyang kaibigan na mas lalong lumapit sa kanya. "Speaking
of cobra man, totoo bang malaki kargada niya? Gaano kalaki, ganito ba? Oh, ito
kaya?" Napahagalpak siya ng tawa ng isa isahin nito ang saging na hawak habang
nagtatanong.
Umiling siya habang malanding napapakagat labi. "Wala diyan sa mga saging na
'yan, basta ang clue ito ngang bibig ko na malaki biglang sumikip n'ong kumanta ako
habang nakaluhod," sabay silang napatili dahil sa mga kalokohan.
"Kaya naman pala di mo matiis dahil parati kang nahahatid sa ikapitong langit,"
humagikhik pa ito habang dinidilaan ang saging na binalatan. "Ako kaya kailan ulit
makakasalubong si San Pedro?"
Napatawa siya habang abala pa rin sa pagpapagatas ng mga baka. "Bakit kasi ayaw
mo kay Agasino?"
Umirap ito. "Hindi type ang mga lalaking lampa gusto ko 'yong parang si Sais
mo, macho, inked-man kasi mas lalong umiinit sa kama at lastly dapat mabubulunan
ako kapag niluhuran ko."
Napabuntong hininga siya at nag-iwas ng tingin. "Sais ko? Malabo namang maging
akin 'yan kasi napakalayo ng agwat namin. Isa pa siya 'yong tipo na hindi
magseseryoso, siguradong nachachallenge lang siya sa'kin."
"Paanong machachallenge ang rupok rupok mo nga, mukha naman siyang seryoso e."
Umiling siya dahil hindi siya sang-ayon. "Kung talagang gusto niya ako ide sana
may label na kami, hanggang ngayon wala pa rin."
"Ang saklap ng ganyan e, nagkantutan na't nagkabayuhan wala pa ring label,"
natawa nalang siya sa dumi ng bunganga nito.
Hindi niya maiwasang mapatingin sa kinaroroonan ni Sais at nakita niya itong
pabalik na ng malaking bahay. Tinapos niya ang ginagawa kasama ang kanyang
kaibigan, mabuti na lamang at hindi ito nang-iistorbo ng trabaho bagkus ay
tumutulong pa kaya hindi napapagalitan ng kanyang amo.

Sabay silang napatingin ng kaibigan sa mga yabag ng

kabayong papalapit. Bumaba doon ang kanyang amo at nakangiting lumapit sa kanila.
"Tapos na ba ang pagpapagatas ng mga baka?" tanong nito.
"Patapos na ho Sir Leo," sagot niya.
Tumango ito. "Good, paki dalhan ako ng tatlong bote sa bahay kapag tapos ka na
at pakilagay nalang sa refrigerator."
"Oho sir, dadalhin ko nalang po maya maya," aniya. Nagpaalam na itong aalis at
muling sumakay sa kabayo at pinatakbo iyon palayo.
Humarap siya sa kaibigan na abala sa pag-aayos ng mga galong nilalagyan ng mga
gatas. "Sasama ka ba sa'kin sa malaking bahay?"
"Ayoko, uuwi na rin ako kapag pumunta ka d'on at may gagawin pa ako sa bahay,"
sagot ni Valerie.
"Sige tapusin na natin 'to." Ipinagpatuloy nila ang ginagawa at nang matapos ay
ibinigay niya sa namamahala ang mga gatas na nakuha bago kumuha ng tatlong bote at
nagtungo sa malaking bahay.
Halos kalahating buwan na rin siyang hindi nagtutungo dito kaya hindi niya
mapigilang kabahan. Nagtuloy tuloy siya sa pagpasok habang inaayos ang sombrerong
suot. Papasok pa lamang sana siya sa kusina nang matigilan siya.
"Yes please, bring her here. I miss her too. Don't worry I'll take care of her,
I know," dinig niya ang malalim na boses ni Sais. Humigpit ang pagkakahawak niya sa
mga boteng dala habang dinadamdam ang tila mga karayom na tumutusok sa kanyang
kalooban. Ilang ulit siyang huminga ng malalim pero tila mas lalo lamang na
naninikip ang kanyang dibdib.
"I love you too, darling. I will wait you here, yeah. Be careful okay?" Masaya
ang boses nito at nang silipin niya ay nasa harap ito ng ref at pinaglalaruan ang
towel na nakasabit doon habang malaki ang pagkakangiti.
Naalala niya ang lawak ng ngiting iyon noong umaga matapos siyang magkamaling
ibigay dito ang kaberhinan niya. May masayang kislap ang mga mata nito. Pilit
niyang nilulunok ang bikig na bumabara sa kanyang lalamunan.
"Ayos ka lang ba iha?" Napalingon siya sa mayordoma na nakatingin sa kanya.
Lumapit siya dito at iniabot ang hawak niyang mga bote.
"Alis na ho ako," alam niya bago malalaki ang mga hakbang na nilisan ang lugar.
Hindi niya namalayan ang pagtulo ng kanyang mga luha habang naglalakad pauwi.
Pilit niya iyong pinupunasan pero mas lalo lang dumadami. Sinabunutan niya ang
sarili sa sobrang inis.
"Ang tanga tanga mo, ang tanga mo," asik niya sa sarili. Matapang pa rin ang
kanyang mukha kahit na tumutulo ang kanyang mga luha. Hindi niya inaasahan na sobra
ang sakit na mararamdaman niya dahil sa mga narinig.
Sinapo niya ang kanyang bibig dahil sa pagkawala ng hikbi. Tanggap naman niyang
babaero ito pero hindi niya lang matanggap na umasa siya dahil sa mga ikinilos nito
para pagaanin ang loob niya.
"Ito ang napapala ng marupok," ilang ulit niyang minura ang sarili habang
papalapit sa kanilang bahay.
Ngayon lamang siya umiyak dahil sa lalaki at naiinis siya sa sarili dahil
nagkakaganito siya samantalang wala naman silang relasyon. "Bakit ka ba umasa?
Pareho naman kayong nasarapan sa sex niyo at hanggang doon lang 'yon," pangungutya
niya sa sarili.
Pakiramdam niya nakakakaawa siya dahil umiiyak siya ngayon. Naiiling siyang
sinikap na ayusin ang sarili bago humarap sa ama. Marahas niyang pinunasan ang
kanyang pisngi gamit ang laylayan ng kanyang damit. Tumikhim at bumuga ng hangin
para pakalmahin ang sarili.
"Ta-Tay, nandito na ho ako," sigaw niya para hindi nito mahalata ang pagkapaos
ng kanyang boses.
"Bakit ang aga mo ata Richell?" tanong nito. Nakaupo ito sa maliit na mesa nila
sa kusina habang umiinom ng gatas.
 "Tapos na po kasi ang trabaho ko, naiinip na ako doon,"
pagsisinungaling niya.
"Halika maupo ka dito at sabayan mo ako sa pagmemeryenda," agad naman siyang
sumunod. Tahimik lamang sila pareho habang siya ay walang ganang magsalita.
Pakiramdam niya kasi ay maiiyak siya kapag nagsalita.
"Wala ka bang chismis, anak?" Bakas ang pang-aalaska sa boses nito dahil alam
ng ama kung gaano siya kachismosa.
Umiling siya habang pasimpleng iniyuyuko ang ulo upang hindi nito makita ang
kanyang mukha. "Matumal ho ngayon sa chismis 'tay," sagot niya.
Ilang sandaling tumahimik ang ama at nakagat niya ng mariin ang kanyang labi ng
hawakan nito ang kanyang baba at sinalubong ang kanyang tingin. "Bakit ganyan ang
mga mata mo? Umiyak ka ba?" Sa pagtatanong palang nito na puno ng pag-aalala ay
hindi na niya napigilan ang muling pagbuhos ng mga luha. Nakita niya ang sakit sa
mga mata ng ama.
"Pasensya na ho kayo 'tay kung umiiyak ako," aniya habang humihikbi.
Tumayo ito at lumipat sa kanyant tabi. Mas lalo siyang napaiyak nang yakapin
siya ng ama at halikan sa noo. "Sino ang nanakit sa'yo?" seryoso ang tanong nito na
inilingan niya.
"Wala ho 'tay talagang assuming lang po ang anak mo kaya ito ngumangawa." Hindi
siya nahihiyang magsabi ng hinaing sa kanyang ama dahil na rin sa dalawa nalang
sila sa mundo ay malapit siyang tunay dito.
"Ayos lang ang umiyak anak basta ba alam mo sa sarili mo na karapat dapat ang
taong pinag-aaksayahan mo ng mga luha mo," tugon nito. Hinaplos nito ang kanyang
likod upang patahanin siya ngunit mas lalo lang siyang naiyak. Wala siyang ibang
kakampi kundi ito lang. "Naiintindihan ko na malaki ka na nga talaga at umiibig na
pero anak lagi mong tatandaan na babae ka, umiyak ka ngunit wag kang maghahabol sa
lalaki. Ako ang unang masasaktan kapag nakita kang naghahabol."
Gumante siya ng mas mahigpit na yakap. "Pangako po 'tay hindi po ako
maghahabol. Para po hindi kayo masaktan, lagi ko pong tatandaan na babae ako na
hindi dapat magmakaawa para sa pagmamahal."
"Kahit naman ang nanay mo noon ay nasaktan at napaiyak ko pero bumawi ako at
ginawa ang lahat upang hindi na siya lumuha sa kahit anong dahilan," masuyo ang
bawat pagdampi ng kamay nito sa kanyang likod kaya't gumagaan ang kanyang kalooban.
"Nasasaktan po ako 'tay," parang batang sumbong niya.
"Normal lang iyan sa pag-ibig ngunit babae ka kaya't hindi mo dapat alisin at
ubusin ang pagpapahalaga mo sa sarili, anak. Mahal na mahal ka ni tatay kaya hindi
mo kailangan manlimos ng pagmamahal sa iba," tugon nito.
Tumingin siya sa mga mata nito at para siyang sinaksak pagkakitang may butil ng
mga luhang pumapatak doon. "So-Sorry ho 'tay," aniya.
Ngumiti ito na mas lalong nagpadepena sa nangungulubot ng pisngi. "Paano ako
aalis kung nakikita kong nagkakaganito ang prinsesa ko?"
Napasimangot siya at napasinghot singot. "Huwag niyo hong sabihin 'yan, hindi
ko po kakayanin kapag iniwan niyo ako."
Ginulo nito ang kanyang buhok at muling niyakap. "Huwag kang umiyak dahil mas
lalong lumalaki ang bunganga mo," biro nito.
"Si tatay talaga," sagot niya. Ilang sandali silang nasa ganoong sitwasyon at
tinatandaan niya lahat ng mga pangaral nito.
"Alam mo ba anak na kapag mahal ka ng isang lalaki ay tatanggapin ka niya kahit
ano ka pa? Lagi mong tatandaan na hindi mo kailangang baguhin ang sarili mo para
magustuhan ka niya dahil kahit hindi ka maganda o mayaman kung mahal ka ay mahal
ka."
"Pero hindi niya ako mahal," sagot niya at ramdam niyang may kirot na naman sa
kanyang dibdib.
"Kung hindi ka mahal ng tao ayos lang na ipadama mo ang pagmamahal mo sa kanya
ngunit wag mong ipagsisiksikan ang sarili mo. Kagaya nga ng sinabi ko kapag mahal
ka mahal ka kahit wala kang gawin at kung hindi ka mahal hindi ka mahal kahit na
pati mundo ibigay mo," ramdam niyang tagos sa puso ang bawat mga salita nito.
"Bakit ho sinasabi niyo sa'kin lahat ng 'to? Bakit hindi kayo nagagalit na
umiiyak ako dahil sa lalaki?" Akala niya ay kagagalitan siya nito dahil ngayon
lamang nito nakita ang pag-iyak niya na lalaki ang dahilan.
Umiling ito. "Bakit ako magagalit kung nasa tamang edad ka na, napagdaanan na
rin namin iyan ng iyong ina," tumingin ito sa kanyang mga mata. "sinasabi ko ito
lahat sa'yo dahil bilang ama mo responsibilidad kong pangaralan ka para hindi ka
mapunta sa maling landas."
Hindi na naman niya napigikan ang maiyak dahil ramdam na ramdam niyang mahal na
mahal siya nito. Napakaswerte niya dahil may napakabait siyang ama na palaging nasa
tabi niya.
"Nasasaktan akong umiiyak ka pero mas masakit sa akin kung makikita kang
nauubos dahil sa maling pag-ibig. Kung hindi ka mahal ng lalaking 'yan subukan mong
magpaligaw sa iba," kinurot nito ang kanyang pisngi na ikinangiwi niya.
"Bakit parang ipinamimigay niyo na ako? Ang ibang tatay ay ayaw na ayaw na
lumalandi ang kanilang anak."
Ngumisi ito at naiiling na pinitik ang kanyang noo. "Hindi ako habang buhay na
nasa tabi mo kaya gusto ko bago ako umalis ay nahanap mo na ang lalaking pag-
iiwanan ko sa'yo at aalagaan ka tulad ng pag-aalaga namin sa'yo ng nanay mo," kahit
na nakangiti ang mga labi nito ay bakas ang lungkot sa mga mata.
"Wag nga po kayong magsalita ng ganyan," saway niya at muling yumakap dito.
Mahal na mahal ko ang tatay ko. Bulong niya.
__________________________________
"Dry your tears and be inlove again."
Marupok tayo remember? Hahaha
Thank you for reading, Kjens. I really appreciate your votes and comments.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 13

Warning: This scene only for those who knows how to handle heavy scenario.
Please read at your own risk. I don't intend to trigger something, this is just
a part of the story.
Thank you.
__________________________
HE has been dealing with it for many months now and he can't help but to shout
in so much pain. It's hurtful as fuck.
Six is lying in his bed in the middle of a dark room. Malayo sa payapang
pagtulog ang bawat pagpaling ng kanyang ulo. He's murmuring with heavy breath.
Sweat all over his body.
Mahigpit ang pagkakahawak niya sa kobre kama tulad ng diin ng kanyang pagpikit.
Walang katao katao sa paligid dahil sa tahimik at napakalalim na gabi.
"Hi-Hindi ko na kaya," he whispered. "Pa-Pakawalan niyo na ako."
Ang kanina'y mga halinghing lamang ay unti unting nagiging sigaw. He's in pain.
Sa bawat pagsigaw niya ay dama ang kanyang paghihirap.
He's having a nightmare. A bad dream that always knock to ruin his peace of
mind.
HINDI niya alam kung bakit sa isang iglap ay napunta siya sa ganitong sitwasyon
na hindi na nanaising mabuhay pa. Nagpapapalag siya habang nakahiga sa strecher ng
isang laboratory habang may mga doctor, alam niyang hindi mga lisensyado at illegal
na gawain ang ginagawa.
Naghahanda ang mga ito sa pagpapahirap sa kanya habang ang mga armadong lalaki
ay nasa labas. Ilang ulit siyang huminga ng malalim upang kalmahin ang sarili.
He can't risk his life. Nagpalinga linga siya sa paligid upang humanap ng
pagkakataon na tumakas. Alam niyang hindi maganda ang sasapitin niya dito.
 "You can't get anything from me," may diin ang bawat salita niya at nagtatagis
ang bagang sa galit.
Sinubukan niya ulit na pumalag at alisin ang mahigpit na tali sa kanyang kamay
ngunit hindi niya magawang makaalis.
"Stop struggling, you are just wasting your time," nakangiting sagot ng
lalaking nakalaboratory gown. May hawak itong syringe at walang sabi sabing marahas
iyong itinirok sa kanyang hita.
Napasigaw siya dahil ramdam niya ang mahabang karayom na bumaon sa kanyang
laman.
"Fuck you," sigaw niya.
"Fuck you too, boy. Matapang ka pa rin kahit na nasa kamay na kita,"
nakahingising tugon nito.
Nagpumiglas pa rin siya kahit na hindi na niya nararamdaman ang kaliwang hita
kung saan isinaksak ang syringe. Kuyom niya ang kamao upang indahin ang pamamanhid,
ang mga litid niya sa leeg ay nagsisilabasan dahil sa pagnanais na kumawala.
"The show begin," pagkasabing pagkasabi nito ay ramdam niya ang kutsilyong
humiwa sa kanyang tagiliran. Sobrang hapdi niyon at kitang kita niya ang pagdaloy
ng sarili niyang dugo roon.
Mariin niyang kinagat ang mga labi upang pigilin ang pagsigaw ngunit hindi niya
nagawa nang dukutin ng daliri nito ang ginawang sugat sa kanya. Nagpumiglas siya at
nagsisisigaw ngunit hindi ito nakinig. Mas lalo nitong ibinaon ang daliri sa
kanyang sugat dahilan upang mas dumagsa ang kanyang dugo.

"Hindi ka naman mamamatay sa ganito lang," tila demonyong

sabi nito.
"Fuck you," sigaw niya dito dahilan upang mas lalo nitong dukutin ang kanyang
sugat. Pabalik balik nitong inilabas pasok ang daliri doon.
"Yes, harder boy, harder."
May lumapit na isa pang nakalab gown na may dalang mga gamit sa pagtahi ng
sugat. Mariin napapikit si Sais habang tila mga baliw ang nasa harapan niya.
They are evil.
"O-Operahan ko ba?" Tanong ng isa at hindi pa man nakakasagot ang kasama nito
ay itinusok na nito ang karayom sa kanyang sugat na ngayon ay nakabuka na dahil sa
pagdukot doon.
Napahiyaw siya at punong puno na ng pawis ang buo niyang katawan. Wala siyang
magawa kahit na gustuhin man niyang lumaban. He's trapped. He shouted helplessly,
habang ang mga ito ay tinatahi ang ginawang sugat.
Ramdam niya ang bawat pagtusok ng karayom sa kanyang balat at paghila nito ng
taling ginawang sinulid. Hindi siya papatayin ng mga ito iyon ang sigurado siya
ngunit ipaparamdam sa kanya ang hirap hanggang sa naisin na lamang niyang mamatay.
"Hindi naman pala masakit kahit walang anesthesia," sambit ng isa habang tila
bingi sa kanyang mga sigaw.
Hanggang sa matapos ang pagtahi ng mga ito ay wala siyang humpay sa pagsigaw
dahil sa sakit, ang kanyang hita ay namamanhid pa rin.
"Hindi ito ang huling pagkakataon na magkikita kita tayo," sigaw niya gamit ang
namamaos na boses. Masakit na ang kanyang lalamunan at tanging boses niyang
nasasaktan lamang ang maririnig sa buong silid.
They're torturing him to death.
"Oo dahil sa susunod nating pagkikita nasa loob ka na ng kabaong," at
nagtawanan ang mga ito.
Hindi pa tapos ang pagpapahirap sa kanya. Kumuha ito ng halos dalawang bungkos
ng syringe na walang laman at inisa isang itinusok sa kanyang hita. Bawat baon ng
karayom ay nagmamakaawang mga sigaw niya ang kapatid. Nanghihina na siya sa sobrang
pagpupumilit na pumiglas at sumigaw.
Hindi na niya kinakaya ang sakit, nakakaliyad ang kanyang likod kapad ibinabaon
nito ang karayom.
"Malambot pala ang hita mo? Flawless na flawless, boy," hinaplos nito ang
kanyang hita bago mas lalont idiin ang mga syringe na nababaon doon.
Hindi na makilala ni Sais ang sarili niyang boses. Labis labis siyang
nasasaktan na halos tila mamanhid ang buong katawan sa pag-inda.
"Ano kaya kung ipagang bang ka namin sa pwet doon sa mga tauhan namin?"
Nawiwiling tanong nito na iling lamang ang kanyang isinagot.
"Bakit hindi natin sirain ang mukha niyan? Para wala ng ipagmalaki," sabi pa ng
kasama nito.
They're are fucking psycho. Walang matinong tao ang gagawa nito kundi mga
baliw. Sinakap siya nito bago pinagsusuntok ang kanyang mukha na parang punching
bag. Nalalasahan niya ang dugo sa nababasag na mukha at pati na ang mga tumatalsik
doon.
Napapaling siya dahil sa putok niyang mga labi at kilay, nanlalabo na rin ang
kanyang mga mata dahil sa dugong pumupuno sa mukha. Sa sobrang sakit ng dinaranas
niya ngayon ay wala na siyang nararamdaman, walang ibang magawa kundi ang dumaing
at sumigaw. Umungol sa sobrang sakit at magmakaawa.

"Ta-Tama na," pagmamakaawa niya.

Ngunit dahil mga demonyo ang mga ito ay walang nakinig sa kanya. Napatingala na
lamang si Sais upang ipagdasal ang sarili at matapos na ang pagpapahirap sa kanya.
Hindi na rin niya napigilan ang pagluha dahil sa sinasapit niya ngayon.
"Pagsisisihan mo ang pagkalaban sa'min," iyon ang huling mga salitang kanyang
narinig bago niya maramdaman mga hampas ng bat sa kanyang tagiliran kung nasaan ang
sugat na tinahi ng mga ito.
Wala na siyang lakas, mariin lamang siyang nakapikit at gustuhin man niyang
matulog ay pinipigilan niya dahil natatakot siya na baka hindi na siya magising.
Hindi lamang ang tagiliran niya ang sinugatan ng mga ito kunta halos buong
katawan, paulit ulit ang ginagawa. Susugatan, dudukutin pagkatapos ay tatahiin at
papaluin ng bat.
Ramdam niya rin ang pagkabali ng kanyang mga buto. Walang humpay rin ang
pagturok ng syringe sa kanya na halos ikabaliw niya ang pagdama nito sa kanyang
laman.
Halos bahain na ng dugo ang strecher na kinahihigaan at hindi niya alam kung
ano pa ang gagawin. Labis ang pagpapahirap ng mga ito at halos kapusin na siya ng
hininga habang pinagpipyestahan ng mga ito ang katawan niya
Pati isip niya ay bumibigay na rin sa pag-iisip ng mga ginagawa ng mga ito.
Hindi na siya makagalaw ngunit gising pa rin ang kanyang diwa sa mga sugat na
natatamo mula dito.
"Wag mong papatayin pre, mas masaya kung siya mismo ang papatay sa sarili
niya," dinig niya ang mala demonyong mga tawa ng mga ito.
Kahit hirap ay idinilat niya ang mga mata. Nakita niyang nagsisindi ang mga ito
ng kandila bago itinapat sa kanyang dibdib at pinatulo doon ang bawat parte nitong
natutunaw.
Akala ni Sais ay papanawan siya ng ulirat dahil sa sobrang hapdi. Umaawang ang
kanyang bibig para sumigaw ngunit wala ng boses na lumalabas doon. Ang kanyang
balbon sa dibdib ay nasusunog kapag pumapatak ang kandila na nasasamahan ng konting
apoy.
Tama na, sigaw niya sa isipan.
Tinanggal ng mga ito ang pagkakatali sa kanya ngunit huli na dahil gustuhin man
niyang tumakas ay hindi na niya kakayaning bumangon.
"Ngayon palang ay pinagtitirik ka na namin ng kandila, imported candle ito
boy," nagbibiruan pa ang mga ito habang patuloy sa pagpapatulo ng kandila sa kanya.
"Ito na ang alcohol," sumilay ang mala demonyong ngisi sa mga ito.
Hinayaan na lamang ni Sais na tanggapin ang sakit nang ipaligo sa kanya ang
alcohol. Hindi na maisip kung paano niya kakayanin na tiisin ang sakit ng mga
sariwang sugat na ngayon ay walang ingat na nilulunod sa alcohol.
Para siyang isdang inilayo sa tubig sa pangingisay ng kanyang katawan.
"Kunin mo 'yong gin d'on para may chiser naman siya," hindi na kinaya ng
kanyang katawan nang gin na ang ibuhos ng mga ito sa kanyang sugat na tila mga
asido na sumusunog sa kanyang kalamnan.
Bago siya tuluyang mawalan ng malay ay nakarinig siya ng mga putok sa labas.
Hanggang sa unti unti siyang mawalan ng lakas ay ramdam niya pa rin ang nakamamatay
na sakit sa buong pagkatao.
NAKAPALIKWAS ng bangon si Sais at taas baba ang dibdib sa sobrang hingal.
Naikuyom niya ang kamao dahil sa galit na pumupuno sa kanyang kalooban. Kinuha niya
ang unan at niyakap iyon upang pigilan ang panginginig ng buong katawan.
Malinaw na malinaw pa rin sa kanya ang lahat na parang kahapon lang nangyari.
Ang nakakamatay na sakit ay ramdam niya pa rin hanggang ngayon kahit na naghilom na
ang sugat sa kanyang katawan.
Ngunit ang sugat sa kanyang kaluluwa at pag-iisip ay tila hinding hindi na
gagaling pa. Mabilis niyang binuksan ang ilaw bago tumingin sa kawalan. Sanay na
siya sa bawat gabing ganito ngunit hindi niya pa rin mapigilan ang pagbugso ng
galit sa mga taong gumawa nito sa kanya.
Mas lalong lumala ang panginginig ng kanyang katawan kaya mabilis niyang kinuha
ang larawang nakadisplay sa bedside table niya. Hinaplos niya ang mukha ng babaeng
naroon at para iyong mahikang nagpagaan sa kanyang kalooban.
"I miss you, darling," bulong niya.
Ilang sandali siyang tumitig dito hanggang sa tuluyan siyang kumalma bago
napagpasyahang lumabas ng kanyang silid. Pagkabukas niya ng pinto ay nakita niya si
Leo na nakayuko, nakapamulsang nakatayo sa harap ng silid niya.
Tumingala ito at nag-aalalang tumingin sa kanya. "Are you, okay?"
Tumango siya at tumingin sa pinsan. "Hindi ka ba napapagod?"
Ngumisi ito bago lumapit sa kanya at umakbay. "Ibinilin ka sa'kin ni tita kaya
responsibilidad kita," ginulo nito ang buhok niya. "tara inuman nalang na'tin."
Sumama siya dito patungo sa bar counter katabi ng kusina. Bawat gabe kapag
lumalabas siya sa kanyang silid upang uminom ng tubig matapos bangungutin ay lagi
niya itong naaabutan sa labas ng kanyang silid.
"Kumusta pakiramdam mo?" tanong nito pagkaupo nila.
Tumango siya. "Sanay na ako sa ganito," aniya.
"Bukas ng gabe pala ang dating ni Zamaine," tugon nito. Halatang gusto nitong
magtanong sa kanya tungkol sa kanyang pinapanaginipan gabe gabe ngunit mas pinipili
nitong laging ibahin ang usapan.
Napangiti siya. "Yeah, she called earlier and she's so excited to come here."
"Magiging maingay na naman ag bahay na 'to dahil sa kakulitan niya." Nagtawanan
sila at sabay na uminom ng beer na inabot sa kanya nito.
"Mabuti nga dahil napakatahimik nitong bahay mo," aniya.
Naiiling ito habang natatawa. "Kaya gustong gusto kong nandito kayo nina tita
at ng mga kapatid mo para naman umingay."
"I prefer silence, though."
Nanatili silang tahimik habang patuloy sa pag-inom. Kaya nga siya dito
pansamantalang tumitira dahil ayaw niya ang ingay ng Maynila. Dito mas madali
niyang nakikilala ang sarili at kung paano lalagpasan ang pinagdaraanan niya
ngayon.
"What's the score between you and Richell?" Natigilan siya sa tanong ng pinsan
na nakatingin sa mga alak na nakadisplay sa harap nila.
He just shrugged. "Ako na ang susundo kay Zamaine sa airport bukas para hindi
ka na maabala," bagkus ay sagot niya.
"If that's what you want it's fine with me." Hindi na ito muling nagtanong pa
at nagpatuloy sa pag-inom ng alak. Hindi na muling nabanggit sa kanilang usapan ang
dalaga at laking pasalamat niya na mabilis makiramdam ang kanyang pinsan.
Hindi ito nagpupumilit kapag alam nitong umiiwas ang isang tao sa usapang
binabanggit nito.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 14
 "HINDI pa ba tayo uuwi?" Naiiritang tanong sa kanya ng
kaibigan na nasa buhanginan na naman habang siya ay panay ang sisid sa tubig dagat.
"Mamaya na, pagabe na at maganda ang night swimming," sagot niya.
"Maganda ang night swimming kung marunong akong lumangoy, ginagawa mo lang
akong audience palagi e."
Tumawa siya habang inaayos ang mahabang buhok na basang basa na. Sandali siyang
natigilan at napatingin sa papalubog na araw. Tumatama ang nakakahalina nitong
sikat sa kanyang balat at dahil hapon na ay malamig na ang hangin.
Kulay kahel na ang kalangitan na mas lalong nagpaganda sa paligid. Muli siyang
sumisid sa tubig at lumangoy patungo sa malalim na parte. Gustong gusto niya ang
palangoy, naaadik siya sa kulay asul na dagat at sa paghampas ng mga alon.
"Uuwi na ako," dinig niyang sigaw ng kaibigan. "May kasama ka na naman e,"
hindi niya pinansin ang sinabi nito at patuloy lamang sa paglangoy.
Para siyang batang naglalaro sa tubig. May naapakan siyang seashell kaya't
sinisid niya iyon upang kunin ngunit hindi pa man niya tuluyang naabot ang buhangin
ng may matigas na bisig na pumulupot sa kanyang bewang. Binundol siya ng kaba at
napatingin sa kinauupuan kanina ng kaibigan ngunit wala na ito doon.
"Don't be afraid, it's me," natigilan siya sa baritonong tinig ni Sais na
bumulong sa kanyang tenga. Hindi niya alam kung lalayo ba dito o susundin ang
damdamin.
Tinitigan niya ang malamlam nitong mga mata at ang basa nitong buhok na
tumatabing sa noo. Ilang ulit na napalunok si Richell habang dinadama ang mabilis
na tibok ng kanyang puso. Imbes na lumayo dito ay mas lalo niyang inilapit ang
katawan habang may mga ngiti sa labi.
Pagod na siyang mag-urong sulong ng mga desisyon niya. Gusto niyang subukang
pagbigyan ang sarili at kung saan man siya dadalhin ng kanyang pagsugal dito ay
sisiguraduhin niyang may ititira siya sa sarili tulad ng pangako niya sa ama.
"Kumusta ka na?" Nakangiting tanong niya na tila hindi siya umiyak dahil dito
kahapon. Hanggang lumalapit ito sa kanya ay hindi siya lalayo, she will take the
risk and if the time comes that he left her broken she will mend her heart, alone.
Sumilay ang masuyong ngiti sa mga labi nito. "I'm fine because you're here."
Tumango siya at idinampi ang malalambot na mga daliri sa pisngi nito kung
nasaan ang peklat, masuyo niya iyong hinaplos pababa sa leeg nito habang si Sais ay
nakatitig lamang sa kanyang mukha.
Tahimik ang paligid at tanging mga hampas lamang ng alon ang madidinig sa
paligid. Pinaglandas niya pababa ang kamay sa dibdib nitong nababanaag niya pa rin
ang tattoo. Hindi siya nagtanong kung galing saan ang mga peklat na naroroon.
Sinusulit lamang niya ang pagkakataon na nasa ganito silang sitwasyon, silang
dalawa lang.
"Kiss me," bulong niya. Walang salitang sinunod nito ang hiling niya. Napapikit
siya dahil sa masuyong pagdampi ng mainit nitong labi sa kanya.
Wala siyang pakialam kung magiging tanga siya sa paningin ng iba. Nagmamahal
siya at gusto lang niyang sundin ang gusto ng kanyang puso. Oo, tanggap na niyang
iniibig niya nga ito. Hindi siya naging handa para doon pero gusto niyang
panindigan ang nararamdaman para dito kahit na masaktan siya.
Ang malamig na tubig na dumadampi sa kanilang balat ay mas lalong nag-udyok sa
kanya upang damhin ang init nito. Ipinulupot niya ang mga hita sa bewang nito
samantalang si Sais ay agad na humawak sa kanyang pang-upo upang alalayan siya.
"I miss your lips," he whispered. "I miss your body and your scent."
Mas lalong lumalim ang kanilang halik na tila parehong ninanamnam ang magandang
sandali. Bumaba ang kanyang kamay sa dibdib nito patungo sa pagkalalaki, ramdam na
ramdam niya ang kahabaan nito lalo't tanging two piece lamang ang bumabalot sa
kanyang katawan.

Humigpit ang pagkakayakap niya sa leeg nito ng maramdaman

ang kamay ni Sais sa kanyang pagkababae. Sa kabila ng malamig na tubig ng dagat ay
nananaig ang init ng kanilang katawan. Ipinasok niya ang dila sa bibig nito kasabay
ng pagdama niya sa kahabaan nito.
Pumipintig iyon at tigas na tigas kaya para sa kanya ay mas lalong lumaki. He
kissed the valley of her breast and mold it using his palm.
"Namiss kita," sambit ng dalaga. Itinaas baba niya ang kanyang kamay sa ari
nito, humalinghing si Sais at mas lalong binilisan ang paglalaro sa kanyang nipple.
"I want to enter you now, little kitten. Guide my cock inside you," utos nito
na mabilis niyang sinunod. Inilihis niya ang tela ng bikining suot at siya mismo
ang nagpasok ng ari nito sa kanyang pagkababae.
Sabay silang napaungol at napamura dahil sa sobrang sarap, dumadagdag ang tubig
na mas lalong nagpadulas sa pagpasok nito.
"I want to fuck you while floating in the water," sinunod niya ang nais nito.
She's so submissive because she wanted to pleasure him in so many ways. She wanted
him to be satisfied with her.
Sa galing niyang lumangoy ay nagawa niyang lumutang sa tubig gan'on rin ito.
Walang pag-iingat na muling ipinasok ni Sais ang ari nito sa kanya mula sa likod.
He's screwing her from behind and it is turning her into a wild whore.
"Faster please, isagad mo pa," daing niya. Naramdaman niya ang kamay nitong
sumasabunot sa kanyang buhok habang malulutong ang mga mura lumalabas sa bibig.
"Suck me, please," muling daing ni Richell. Parang ibang tao ang tingin niya sa
sarili habang naliliyo sa libog na nararamdaman.
Hinugot ni Sais ang kanyang kahabaan bago hinimas iyon sa kanyang palad.
Naghahalo ang pawis at tubig alat sa kanilang mga katawan ngunit hindi nila iyon
alintana.
Whie floating in the water in supine position Sais suck her clitoris making her
shout for more. Damang dama niya ang bawat paghagod ng dila nito sa
pinakasensitibong parte ng kanyang pagkababae, sumisipsip, nanunudyo at dumidila.
He's fucking her cunt using his tongue. Richell is moaning and groaning for
more. Habang sinisipsip ang klitoris nito ay ipinasok niya rin ang dalawang dalawa.
Napaunat ang mga hita at binti ng dalaga sa ibabaw ng tubig.
Nang hindi makonte ipinatong niya ang mga hita sa balikat ni Sais at itinulak
ang sarili sa mga labi nito. Umangat sa tubig ang kanyang katawan habang mahigpit
na nakakapit sa buhok ng lalaki. Lahat ng bigat niya ay nasa balikat na ni Sais
habang walang tigil pa rin ito sa pagkain ng kanyang pagkababae.
"Bilisan mo pa," she shouted. Pumasok ang dila nito sagad sa kanyang
pagkababae, tumitirik ang kanyang mata sa sobrang sarap habang humihigpit ang hawak
sa buhok ni Sais.
Ramdam niya ang paninikip ng pagkababae at ang pagtuwid ng kanyang mga hita
tanda na malapit na syang labasan. Kumikiwal ang kanyang balakang papalapit sa
bibig nito at humigiling upang mas lalong masipsip ang kanyang klitoris.
Mas lalong nagpapainit sa kanilang ang maingay na pagsasalpukan ng kanyang
basang pagbabae at ang basang dila nito. The erotic sound of his lapping tongue
gives her unbearable lust, she don't want to cum yet but the pleasure is too much
for her to resist.
"Lalabasan na ako," sigaw niya at sa ilang ulit na pagsagad ng dila nito ay
tuluyang nanginig ang kanyang mga hita at ang pag-agos ng katas mula sa kanyang
pagkababae.
Sais suck all of her juices like a hungry man and teases her hole with his
fingers.
"We're not done yet," nakangising bulong nito, maingat siyang ibinaba nito sa
tubig at napakapit siya sa balikat nito dahil sa muntikan niyang pagkatumba dala ng
nanghihinang mga tuhod.

Kahit nasa tubig na ang katawan ay hindi pa rin napabawasan

ang init na isinisingaw ng katawan. Lumutang si Sais sa tubig dahilan upang makita
niya ang tayong tayo at tigas na tigas nitong ari. Maliwanag ang buwan sa langit
kaya't kitang kita niya iyon. Ni hindi na nila namalayan ang tuluyang pagsakop ng
gabi sa araw.
"Pleasure me, little kitten. I want you to filled your mouth with my dick until
it choke you." Ang punong puno ng pagnanasa nitong mga mata ang nagpalakas ng loob
niya upang sundin ito.
Magkahinang ang kanilang mga mata habang hinahawakan niya ang pagkalalaki nito.
Tumango ito upang udyukin siyang magpatuloy. Sinimulan niyang itaas baba ang
dalawang kamay na nakasakal dito dahilan upang mapapikit ang lalaki.
"I want it faster," halinghing nito. Mas lalong binilisan ni Richell ang
pagtataas baba sa pagkalalaki nito bago niya inilapit ang bibig at dahan dahang
ipinasok ang kahabaan nito.
Nakatayo siya habang ito ay nakalutang sa kanyang harapan pati na ang
pagkalalaki nito. Halos maduwal siya ng isagad niya ang ari nito. Sagad na sagad
iyon sa kanyang lalamunan. Ilang ulit siyang kumurap dahil sa panunubig ng kanyang
mga mata sa sobrang laki nito na halos mabulunan siya.
"Suck it, little kitten," bulong nito. Kahit siya ay napapaungol dahil sa sarap
na napapalasap niya dito.
She's willing to pleasure him and hearing his groan make her wants to swallow
his puree. Pinilit niyang wag mailuwa ang pagkalalaki nito lalo't mas lumalakas ang
daing ni Sais. Hindi niya alam na napakaganda pala sa ibibigay mo ang gusto ng
isang lalaki, masaya siyang napupunan niya ang libog na nararamdaman nito.
"Don't stop I want to cum inside your pretty lips, little kitten," sumabunot
ang kamay nito sa kanyang buhok at sinasalubong ng ulos ang kanyang bibig. Punong
puno ng pagkalalaki nito ang kanyang bibig at wala siyang pakialam maduwal man siya
mapaligaya lamang ito.
He's fucking her mouth, she touched his testis and played it it. Ramdam ni
Richell ang patibok nga ari nito sa loob niya.
"Fuck. Damn, I'm cumming," ungol nito at naging doble ang pagsalubong ng ulos
sa kanyang bibig.
Sa sobrang bilis ng pagtaas baba niya sa pagkalalaki nito ay nasalo ng kanyang
bibig ang lahat ng katas nito nang labasan ito. Nalasahan niya iyon ngunit hindi
niya niluwa. Nakatingin siya kay Sais na taas baba ang dibdib sa sobrang hingal.
"Spit it, my little kitten," masuyong hinaplos nito ang pisngi niya na
tinalsikan din ng iba pang katas na inilabas nito at pinasadahan ng daliri nito ang
kanyang labi.
Doon lamang ibinuka ni Richell ang bibig at inuluwa iyon. Napapangisi siyang
hinugasan ng tubig ang bibig. Naghahalo ang pakla at alat sa kanya mga labi.
"You're so good," puri nito sa kanya. Sinapo ng palad nito ang kanyang
mayayamang dibdib at dinilaan ang gitnang parte niyon.
Napatingala si Richell at nakipagtitigan sa maliwanag na buwan habang dinadama
ang mga haplos nito. She's in fire again, in just one touch she's being insane
again and again.
"Nice ass," napaungol siya nang paluin nito ang kanyang pag-upo at tinudyo ng
daliri nito ang butas niyon.
"Fuck me," ungol niya.
"I will, I will," sagot ni Sais.
Pinatalikod siya nito habang pareho silang nakatayo sa tubig. He make her bend
her knees a little before entering her cunt form behind. Gustong gusto niya itong
pinapasok mula sa likod dahil mas lalong sumisikip ang pagkababae ng dalaga.
Sabay silang napaungol nang muling pag-isa ang kanilang katawan. Nasa mga suso
pa rin ni Richell ang mga kamay niya at sa bawat sagad na pag-ulos ay pinipisil
niya iyon.
Nangingibabaw ang mga daing at ungol ni Richell dahil sarap na sarap siya sa
pagpupuno ng ari nito sa kanyang pagkababae. Ang pagtibok ng pagkalalaki nito sa
loob niya ay nakakaadik, hindi siya nagsasawa at gusto niyang paulit ulitin.
Ikinapit niya ang mga kamay sa leeg ni Sais at iniliyad papalapit sa hubad
nitong katawan ang kahubdan niya. Pabilis ng pabilis ang pag-indayog nito na
sinasabayan niya ng paggiling.
"Ang sarap sarap mo," ungol niya. Ipinagcross niya ang mga hiya upang mas
lalong pasikipin ang pagkababae, tila nagustuhan iyon ng kanaig dahil sa pag-ungol
nito. Bumaon ang ngipin nito sa kanyang balikat habang gigil na gigil na umuulos.
Nagsasalpukan ang kanilang mga katawan, parehong mainit at nagbibigay ingay rin
ang pagsasalubong ng kanilang mga ari. Wala silang pakialam kahit na napakaingay
nila ang importante ay malasap ang sarap na bawat pag-iisa nila.
"This is mine, little kitten," madiing bulong nito sa kanya habang naglulumikot
ang kamay sa kanyang hiwa.
Tumango siya at sumabay ng ulos. "Sa'yo lang ako, sa'yo lang."
Pabilis ng pabilis hanggang sa parehong manginig ang kanilang mga tuhod. Agad
na hinugot ni Sais ang pagkalalaki at hinayaang sa tubig kumalat ang kanyang katas.
Mahigpit na yumakap si Richell habang ramdam ang panghihina ng kalamnan. Pareho
silang hinihing at naghahalo ang tubig at pawis.
Binuhat siya nito paahon sa tubig, nakapikit lamang siyaa t nakikiramdam sa
paligid. Natagpuan na lamang ni Richell ang sariling nakahiga sa buhanginan habang
nasa mga bisig ni Sais. Hanggang dalawin siya ng antok ay ramdam niya pa rin ang
mainit nitong yakap.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 15

Accepting someone's flaws is the real meaning of love.

-Hope Castillana
__________________________

NAGISING SI Richell na nasa mga bisig pa rin ni Sais ngunit wala na sila sa
buhanginan ngunit nasa kubo na malapit sa dalampasigan. Nakaupo siya sa kandungan
nito habang ito ay nakasandal sa poste. Hindi mapigilan ng dalaga na sumilay ang
matamis na ngiti sa kanyang mga labi.
Tiningala niya ang nakapikit na binata. Pinaglandas niya ang hintuturo sa
matangos nitong ilong at napahagikhik dahil sa pagkislot nito. Hindi siya
nagsasawang titigan ito dahil kung pagbibigyan lamang siya ng tadhana ay ayaw na
niyang mawalay dito.
"Ang gwapo mo," sambit niya.
"I know," sagot nito. Dahan dahan itong nagmulat ng mga mata at tumitig sa
kanya. "And you're so beautiful," humalik ito sa kanyang noo.
Napapikit si Richell at hindi niya namalayan ang pagpatak ng kanyang mga luha
dahil sa masuyong boses nito. "Mahal kita," bulong niya. Natigilan ito at hindi
sumagot, namayani ang katahimikan sa paligid maliban sa paghampas ng alon. Tahimik
niyang dinamdam ang kirot sa kanyang puso dahil sa hindi pagsagot nito.
Kahit na nasasaktan ay hinigpitan niya ang pagkakayakap sa mga braso nito.
Hindi niya hahayaang sirain ng kirot ng kanyang puso ang masaya niyang gabe. Handa
na siya sa kung anumang matatanggap na sakit mula rito.
"Masaya ako ngayon dahil sa'yo," dugtong niya. Hindi niya akalain na darating
ang araw na makokontento siyang nakaupo habang nakayakap sa isang lalaki. Payapang
payapa ang kanyang pakiramdam sa kabila ng sakit.
"Please don't love me," may pagmamakaawa sa boses nito nang sumagot makalipas
ang ilang minuto. "Because you don't know me, I don't even know who I am."

ILANG ULIT na napalunok si Sais habang binibitawan ang mga salitang iyon. Hindi
niya maiwasang matakot sa pagtatapat ng dalaga. He's afraid about the idea of
Richell loving him. Hanggang kailan siya mamahalin ng dalaga? Hanggang kailan nito
mapapanindigan ang sinasabi nitong pagmamahal? He's scared to take the risk because
he knows that loving someone is not a joke. It takes so much courage to accept the
pain of love.
 Humigpit ang pagkakayakap niya sa dalaga. He don't know but she's his safe
haven, he's at peace everytime they are together. Ang mga bangungot at sakit ng
kanyang nakaraan ay nakakalimutan niya kapag nalalapit siya dito.
"Hayaan mong ako ang kumilala kong sino ka," sagot ni Richell.
Malungkot na napangiti si Sais habang nararamdaman ang malakas na tibok ng
kanyang puso. Humalik siya sa mabangong buhok ng dalaga at inayos ang pagkakakumot
ng tuwalya sa katawan nito. "Ayokong idamay ka sa bangungot ko."
"Hindi ko hinihiling na mahalin mo ako pabalik, gusto ko lang maging malaya na
iparamdam sa'yo ang nararamdaman ko," seryoso ang boses nito na mas lalong
nagpahirap sa kanyang gawin ang tama.
"I don't want to hurt you, little kitten."
Pinagsiklop nito ang kanilang kamay at wala sa sariling napangiti siya dahil
akmang akma ang sukat niyon na parang itinadahang magkapareha.
"Pero nasasaktan ako sa mga sagot mo ngayon."
Hinaplos niya ang balikat nito dahil sa pag-ihip ng malamig na hangin. "I'm
sorry," sagot niya.
He wanted to accept her confession, he wanted to scream because of so much
happiness but he can't. Kung para dito ay madali ang lahat para sa kanya ay hindi.

Natatakot siyang walang maibalik na pagmamahal dito gayong

pati sarili niya ay hindi niya magawang kilalanin. Wala siyang maibibigay kung pati
sarili niya ay hindi niya magawang buohin.
"Kahit manlang ba konti wala kang nararamdaman para sa'kin? Libog lang ba
talaga lahat para sa'yo?" Bakas ang hinanakit sa boses ng dalaga. Mariin siyang
napapikit at tumingin sa madilim na karagatan.
Ito na ang pinakapayapang gabe ng kanyang buhay simula noong dumanas siya ng
bangungot at alam niyang dahil iyon sa dalaga. She's precious to him and he will do
everything to keep her in his side.
"Little kitten, please understand."
Bumangon ito at imupo paharap sa kanya. Salubong ang mga kilay at alam niyang
hindi nito nagustuhan ang kanyang mga sinabi. "Kung libog lang pala para sa'yo sige
ubusin na natin 'yang libog mo para tapos na," mariin siya nitong hinalikan sa mga
labi at dahil nakaawang iyon ay mabilis nitong naipasok ang mga dila. Gumante siya
ng halik habang hinahaplos ang likod nito.
Hindi niya napigilan ang matawa dahil sa bilis ng mga galaw nito. Naiiling
siyang pinigilan ang malikot na kamay ni Richell at ikinulong ang mukha nito sa
kanyang mga palad. "Ang kulit mo," pinupog niya ito ng halik sa mga labi habang
nakangiti pa rin.
"Bakit ayaw mo? Para maubos na 'yang libog mo," asik nito.
Umiling siya at mahigpit itong niyakap. "I don't want you to love me because I
should be the one who will love you more than you deserved, I can't give you my
everything right now so please my little kitten be patient."
Napakurap kurap ito at natigilan siya dahil sa pag-uunahan ng mga luha nito sa
pagpatak. "Hindi ko kailangan ang everything na 'yan, ikaw lang sapat na."
"Akala ko ba hindi mo hinihiling na mahalin kita pabalik?" Panunudyo na.
Natigilan ito at napasimangot. "Biro lang naman 'yon, iyon ang mga sinasabi sa
mga drama pero sino bang tanga ang ayaw na mahalin pabalik? Marupok ako pero di ako
tanga 'no," depensa nito.
"Ayokong umasa ka sa'kin," aniya.
"Pero pinapaasa mo na ako sa mga kilos mo."
"Hindi mo ako kilala, ayokong pagsisihan mo ang mga desisyon mo. Don't be
stubborn, little kitten," inayos niya ang pagkakapulupot ng tela sa katawan nito.
"Ipaalam mo sa'kin lahat ng tungkol sa'yo para makilala kita, magpakilala ka
sa'kin," pangungulit pa rin nito.
"It's not that easy, may mga bagay na hindi madaling balikan." Binuhat niya ito
sa kanyang mga bisig at naglakad palayo sa karagatan.
Ang suot niyang t'shirt at boxer short ay naisuot na niya. Hindi niya ibinaba
ang dalaga dahil gustong gusto niyang nakadikit lamang ito sa kanya. Gustong gusto
niyang palaging maramdaman ang presensya nito.
"Ihahatid na kita sa inyo."
Mahigpit na napakapit sa kanyang leeg si Richell at kumunot ang kanyang noo
nang tumili ito. "Lagot, si tatay pala."
"Don't worry, nandoon si Valerie."
"Si Vale?"
He nodded. "Kinausap ko siya kanina na siya muna ang bahala kay dad."
Humalukipkip ito at ang normal na mataray nitong mukha ay mas lalong tumaray.
"Bakit nakikidad ka?" Matapos ay ngumisi ito. "Tatay lang dapat." Sabay silang
natawa dahil sa mga sinabi nito. Hindi mapigilan ni Sais napanggigilan ang baba
nito, kinagat niya iyon bago hinalikan.
"You're so lovely."
"I love you too," at humagikhik ito. Naiiling na lamang siya. Isa iyon sa
gustong gusto niya sa dalaga. She can lighten up his mood and she can make him
happy in her giggle and cute gestures.

HINDI MAWALA wala ang ngiti sa mga labi ni Richell hanggang

sa makarating sila sa kanilang maliit na bahay. Ibinaba siya ni Sais sa harap ng
kanilang bahay at niyaya niya ito upang pumasok na hindi naman nito tinanggihan.
"Tay, nandito na po ako," sigaw niya.
"Oo, amoy ko na agad ang hininga mo dahil sa laki ng bibig mo, anak," sagot
nito na abala sa paglalaro ng baraha sa kanilang munting lamesa.
"Si tatay talaga." Tumuloy siya sa kanilang silid upang maghanda ng ibibihis at
nagtungo sa kanilang paliguan. "Tay, may bisita ho ako paki pansin naman po," sigaw
niya mula sa likod bahay.
"Gabe na at sumisigaw ka pa rin," dinig niyang saway nito.
Nagmadali siya sa pagbanlaw at pagbibihis. Ang basang basa niyang buhok ay
ibinalot na lamang ni sa tuwalya upang mapadaling matuyo.
Pagbalik niya sa maliit nilang sala ay mas lalo siyang napangiti dahil sa
naabutan niya. Nakaupo si Sais sa tapat ng kanyang ama at naglalaro ang mga ito ng
baraha.
"Pusoy dos ba marunong ka?" tanong ng kanyang ama, nakamasid lamang siya sa mga
ito. Natutuwa siya dahil kahit walang label ang kanilang relasyon at malabo ang
napag-usapan nila kanila ay ramdam niyang may pag-asa sila. Umaasa siyang may
puwang rin siya sa puso ni Sais.
"Marunong ho ako," sagot ni Sais.
"Mabuti." Nagsimula ang kanyang ama sa pagbalasa ng baraha at hindi na siya
nagtaka nang magsalita itong muli. Tunay na madaldal ito kahit na lalaki. "Hindi
ako pinanganak kahapon para hindi malaman ang pakay mo sa anak ko," panimula nito.
Kampante siyang hindi ito papagalitan ng ama dahil hindi man ito nakapagtapos
ng elementarya sa pag-aaral ay dinaig pa nito ang edukado at may diploma sa ganda
ng pag-uugali.
"Malikot 'yang anak ko at madalas ay pasaway pero mabuting anak kaya ayokong
nakikitang umiiyak. Kahit na matanda na ako ay kayang kaya kitang sugurin sa inyo
kapag pinaiyak mo siya. Hindi ako matatakot na makulong ulit at hindi ako matitinag
kahit na galing ka sa mayaman at kilalang angkan, kung ang anak ko ang usapan
makakamatay ako kapag may nanakit sa kanya," seryoso ang mukha nito at dalisay ang
mga salitang lumalabas.
Pinunasan niya ang mga luhang hindi niya napigilan. Naantig siya sa pagmamahal
ng ama para sa kanya at ang makita itong kasama ang lalaking mahal niya ay
pinakamagandang tanawin para sa kanya.
"Makakaasa ho kayong aalagaan ko siya tulad ng pag-aalaga niyo sa kanya," sagot
ni Sais habang tinatanggap ang barahang ibinibigay ng ama.
Tumango ito. "Mas matutuwa ako kung aalagaan mo siya lagpas sa kung paano namin
siya alagaan ng kanyang ina, prinsesa ko iyon kahit malaki ang bibig," biro pa nito
sa huling mga sinabi.
Parang musika sa kanyang pandinig ang malakas na tawa ni Sais. Madalas niya
itong makitang seryoso at nakatingin sa kawalan kaya't naninibago siya sa sayang
nakikita niya sa mukha nito ngayon.
"Masaya ho akong makitang ayos ang kalagayan niyo."
"Maayos naman kami, gusto ko pa ngang magtrabaho pero ayaw na ng anak ko kaya
dito nalang ako sa bahay." Nagpatuloy sa paglalaro ang dalawa at dahil ayaw niyang
maistorbo ang mga ito ay naupo na lang muna siya sa labas ng kanilang bahay at
tumingala sa kalangitan.
Maaliwalas ang gabi, maliwanag ang buwan at hindi mabilang ang mga bituin sa
sobrang dami tila nakikisabay sa sayang meron ngayon sa puso niya.
Ilang sandali siyang nakatingin sa kalangiyan nang makarinig siya ng sigaw.
"Tay," boses iyon ni Sais.
Mabilis siyang bumalik sa loob at naabutan niyang buhat buhat ni Sais ang
kanyang ama. Matanda na ang kanyang ama at payat ito kaya't madala lamang itong
nabuhay lalo't malaking tao si Sais.
Nag-aalala siyang lumapit sa mga ito. "Anong nangyari?" Sumunod siya sa silid
ng ama.
"Wala ito anak, bigla lang nangalay ang mga tuhod ko kaya hindi ko nagawang
tumayo," sagot ng ama.
"Tay, may inililihim ho ba kayo sa'kin?" Naiiyak niyang tanong.
Inilapag ni Sais ang kanyang ama sa higaan nito at hinilot ang mga binti nito.
"Marunong ho akong maghilot ng mga binti kaya ilang saglit lang ho ay magiging ayos
ulit ito," anito.
"Maraming salamat, iho. Narinig mo? Wag kang sumimangot diyan, pinulikat lang
siguro itong mga paa ko kaya muntikan akong bumagsak kanina nang tumayo ako,"
paliwanag pa nito.
Hindi siya kumbinsido sa sagot nito pero hindi na siya nakipagtalo pa dahil
siguradong hahaba lang ang mga sermon nito. Inayos niya ang higaan nito habang si
Sais ay hinihilot ang mga binti, nakapatong ang mga paa nito sa tuhod ni Sais at
walang arte itong napatuloy sa ginagawa.
Naupo siya sa tabi ng ama at mahigpit na yumakap dito habang hindi inaalis ang
mata sa lalaking mahal niya. Halatang sanay na sanay ito sa ginagawa at mas lalong
nadadagdagan ang pagmamahal niya para dito.
"Mabuti siyang tao," nakatingala siya sa ama dahil sa ibinulong nito. May
masayang ngiti sa mga labi nito. "Ang lalaking marunong mag-alaga sa magulang ay
magiging mabuting asawa."
Tumango siya dahil sa sinabi nito. Nang maging maayos ang pakiramdam ng ama ay
pinahiga na niya ito at binantayan sa pagtulog. Hanggang sa humihilik na ito ay
hawak niya pa rin ang mga kamay nito. "Mahal na mahal po kita, 'tay," sambit niya
bago ito halikan sa noo at lumabas upang harapin muli si Sais.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Hope's Note

Hello, Kjens.
I will finish this story before the first week of June, I just want to thank
you guys for your patience waiting for my updates.
Castillion Brothers Series 1: First Castillion is soon to be published. Ebook
and printed version will be available in Elf King Publishing House, soon. Kung
gusto niyong mabasa ang special chapter ng bawat story ng Castillion Brothers ay
makikita niyo iyon doon.
Please visit our pub house for more information.
Sana po ay bumili kayo. This is my first book in my entire journey in writing
since 2018 and I really appreciate it if you will grab a copy both ebook and
printed version. (Edited version, ofcourse)
 You can also follow my accounts:
Fb: Hope Castillana
IG: Hope Castillana (@kuyajen)
Like my facebook page:
Kuyajen Stories
And you can also join in our group page:
Kuyajen's Reader Group
Thank you.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 16

A loving daughter will become a responsible wife.

-Hope Castillana
_____________________________
MAAGANG BUMANGON si Richell sa higaan, nagluto siya ng paboritong sinigang na
baboy ng kanyang ama. Hinaluan niya iyon ng maraming sibuyas tulad ng gusto nito at
nagsaing, gumawa rin siya ng paborito nitong avocado shake. Malaki ang ngiti sa
kanyang mga labi dahil sa kapayaan ng kanyang kalooban.
"Tay, gising na ho masarap ho ang agahan na'tin ngayon," pagtawag niya dito.
Pumanhik siya sa papag na higaan nito at nakita niya itong kakabangon lang.
"Nagluto ho ako ng paborito niyo 'tay," masayang bungad niya. Ngumiti rin ang
kanyang ama bago tumayo.
"Ikaw talagang bata ka inuubos mo lang sa'kin ang sahod mo." Inalalayan niya
ito pababa.
"Syempre naman ho 'tay wala naman ho akong dapat na paglaanan ng sahod ko kundi
kayo, tatay kita remember."
"Bakit nakakalimutan mo bang tatay mo ako?" Pabirong tanong nito.
"Naku, makalimutan ko nalang na inlove ako wag lang ang gwapo kong tatay."
Kinurot nito ang tagiliran niya kaya natawa siya ng malakas.
Pagkarating sa hapag ay inasikaso niya agad kakainin nito. Nilagyan niya ng
kanin ang pinggan para dito, ihinain sa harap nito ang umuusok pang sinigang.
Kitang kita niya sa mata ng ama ang sobrang kagalakan dahil sa masarap na pagkain.
Sa ganoong reaksyon pa lamang nito ay napupuno na ng saya ang puso niya. Noon
pangarap niyang iahon sa hirap ang ama ngunit dahil naging kapos sila dahilan para
hindi siya nakapagtapos ng pag-aaral kaya ngayon ay sa simpleng bagay lamang ay
gusto gusto niya itong pasayahin.
He's her father so that she treasure him more than she loves herself. Walang
makakapantay sa pagmamahal niya para dito.
"Damihan niyo ho ang pagkain 'tay," nakangiting sabi niya.
Naiiling itong tumingin sa kanya. "Mabuti nalang at hindi ako highblood, palagi
mo akong binubusog sa kahit anong pagkain e."
"Syempre kasi mahal ko kayo," kinindatan niya pa ito bago sila sandaling
nagdasal upang magpasalamat sa Maykapal at syaka nagsimulang kumain. "Sya nga pala
'tay day off ko po ngayon sa trabaho kaya mamamasyal tayo, saan niyo po ba gustong
pumunta?"
"Hindi ko gusto 'yang ideya mo, gagastos ka na naman. Mabuti pa ay ipunin mo
'yan para sa sarili mo," anito.
"Minsanan lang naman 'tay, isa pa wala naman akong gustong bilhin para sa
sarili ko kaya gagamitin na lang natin sa pamamasyal. Gusto ko ring gumala at gusto
ko ikaw ang kasama ko."
"Aba Richell, matanda na ako para isama mo sa paggala mo."
"Tay, hindi naman ho gala tulad ng paggala namin ni Val. Syempre mag-aadjust
ako para sa'yo," natatawang sagot niya samantalang ang ama ay patuloy lamang sa
pagkain.
"Ikaw ang bahala."
Napapalakpak siya sa sobrang tuwa at pati mga mata niya ay halos kuminang dahil
sa tuwa. "Gusto niyo po pumunta tayo sa Isla De Kastilyo?"
Agad itong umiling. "Ayoko, dollar ang mga paninda nila kahit ang mga hotel."
Napanguso siya, "hindi naman problema ang pera 'tay kasi tinanggap ko ang sahod
ko ngayong buwan."

"Ayoko pa rin, mabuti pa kung nais mo talagang gumala

pumunta tayo sa bukid at hayaan mo akong magtanim kahit ngayong araw lang."
Alam niyang gustong gusto nitong bumalik sa pagtatrabaho pero palagi siyang
tumututol dahil sa katandaan nito hindi na niya makakayang makita itong maghapong
nakababad sa tirik na tirik na araw.
Sandali siyang napaisip sa sinabi nito at gusto niyang pagbigyan pero kahit
saang anggulo ay tutol siya. Napabuga siya ng malakas na hangin. "Sige na nga
pupunta tayo sa bukid pero hindi sa taniman ng mga palay kundi sa mga prutas,
pupunta tayo doon tulad ng mga turista na namimitas ng mga prutas."
Sandali itong tumingin sa kanya bago napipilitang sumang-ayon. "Ayos na iyon
para kahit papaano ay maamoy ko ulit ang halimuyak ng hangin sa hacienda." Parte na
ng buhay nila ang hacienda lalo na ang kanyang ama dahil doon nabuo ang pag-iibigan
nito at ng kanyang ina kaya naiintindihan niya kung bakit gustong gusto nitong
bumalik doon kahit na matanda na ito.
"Halimuyak, ano namang mahalimuyak sa mga putik at dumi ng kalabaw?" Natatawang
tanong niya.
"Parang bibig mo lang 'yan anak, sinasabi mong maganda kahit ang totoo hindi
naman," malakas itong tumawa samantalang siya ay halos malukot ang mukha.
"Ang bibig ko na naman ang punterya niyo 'tay bukid ang usapan."
Panay ang asar sa kanya ng kanyang ama hanggang sa matapos silang mag-agahan.
Mabilis na gumayak ang mag-ama patungo sa hacienda upang gawin ang kanilang
pamamasyal.
Richell is really excited to date with her father. Surely, this would be
memorable for her. Nakaangkla ang kamay niya sa braso ng ama habang ito ay
nakabihis ng pambukid nitong kasuotan habang siya ay ang usual niyang outfit.
A black halter tank top paired with cut-off shorts. Gusto niyang palaging
presko ang pakiramdam kaya kahit masama ang tingin sa kanya ng ama dahil sa suot
niya ay hindi niya na lamang pinansin.
Nabibilang pa lamang sa daliri ni Richell na nagsuot siya ng may sleeve na
damit. She prefer sleeveless shirts.
"NAKAPAGANDA talaga ng taniman na ito," tuwang tuwa sabi ng kanyang ama.
Pareho silang abala sa pamimitas ng mga dalandan habang nakasabit sa braso nila
ang mga basket na lalagyan. Kahit siya at tuwang tuwa dahil sa lawak ng taniman ng
dalandan ay napakaganda sa paningin.
"Matamis din ang mga bunga," sagot niya. Binalatan niya ang dalandan na
kapipitas lamang at kinain iyon. Malawak ang ngiti niya kasabay ang mga dayuhan na
galak na galak din dahil sa ganda ng lugar.
Hindi lamang bukid o pagkokopra ang pinagkakakitaan ng hacienda dahil tourist
spot din ito. Maraming mga tagasyudad ang palaging namamasyal.
"Halata nga kasi walang laman ang basket mo dahil bawat pitas kinakain mo
agad."
"Masarap kasi 'tay," angal niya.
"Hindi kita bibigyan ng mga pinitas ko," sabi nito bago magtungo sa kabilang
parte ng prutasan. Nagkibit balikat na lamang siya at nagpatuloy sa pagkain ng mga
pinitas.
Nakakatakam ang tamis ng mga dalandan at nakakaadik. "Where's the exit here?"
Kunot noong napatingin si Richell sa batang babae na nakatingala sa kanya.
 Siguro anak ng isa sa mga turistang nandito ngayon. Aniya.
Napangiti siya nang makitang nakasuot ito ng shades at nakapamewang. "Wala ka
bang kasama?"
Tinanggal nito ang suot na shades bago tumingin sa magkabilang parte ng
kinatatayuan nito. "Did you see that I'm with someone right now?" Mataray ang tono
nito.
Umiling siya. "No," sagot niya.
"Then why did you asked? Common sense please." Humalukipkip at nakataas pa rin
ang mga kilay. Dahan dahang nabura ang ngiti niya, lumuhod siya sa harapan nito
upang magpantay sila.
"Wag mo akong ginaganyan dahil pumapatol ako sa bata," malumanay niyang sabi at
akmang hahawakan niya ang kulot at mahaba nitong buhok pero agad nitong tinapik ang
kamay niya.
Aba, aba ang salbahi ng batang 'to ha. Bulong niya.
"Don't touch me old maid your hands are dirty, eww."
"Old maid, ako? Aba, wag mong sagarin pasensya ko dahil papatulan kita," asik
niya. Totoong pumapatol siya sa bata pero lalo kapag nasasagad ang pasensya niya.
"I will sue you," sigaw nito. Naiiling na tumayo si Richell at pinipigil ang
gigil sa bata. "My uncle is the most powerful attorney in the city and my dad is a
wealthy chemical specialist of FBI."
Napahalukipkip din siya at minabuting talikuran na lang ito. "Wala akong
pakialam kahit na anak ka pa ng presidente ng bansa napakabata mo pa pero may
sungay ka na." Nakakailang hakbang pa lamang siya palayo nang marinig niya ang
sigaw nito.
"Daddy," dahil sa kuryusidad ay hindi nabigilan ni Richell na lingonin ang
tinawag nitong daddy. Gusto niyang malaman kung bakit gan'on nalang kasalbahe ang
batang babae. "I thought I'm lost." Nagpakarga ito sa sinasabing ama kaya hindi
niya makita ang mukha. Nakakunot ang kanyang noo dahil sa pamilyar na bulto ng
lalaki.
Hindi siya gumalaw sa kinatatayuan hanggang sa muling tumingin sa kanya ang
bata at umirap bago sumubsob sa leeg ng ama. Kaya't nagkaroon siya ng pagkakataon
na masilayan ito.
Para siyang binuhusan ng kumukulong mantika nang magkasalubong ang mga tingin
nila ng lalake. Nanlaki ang mga mata niya at nabitawan ang hawak na basket.
"Sa-Sais," utong niyang nasambit.
"Daddy is always here darling," at hinaplos nito ang likod ng bata habang
nagkakatitigan pa rin sila.
"I know dad," sagot ng bata.
Hindi alam ng dalaga kung ano ang magiging reaksyon dahil sa mga narinig. May
anak na siya? Naguguluhang tanong niya sa sarili. Napakurap kurap siya dahil sa
panlalabo ng kanyang mga mata dahil sa naiiyak siya. Mabilis ang tibok ng kanyang
puso at tila nanlalambot ang kanyang mga tuhod.
"I want to go home dad," ungot ng bata na sinagot naman nito ng tango. Nakita
niya ang lungkot sa mga mata ni Sais habang nakatingin sa kanya bago ito tumalikod.
Naikuyom niya ang kamao habang nakatanaw sa papalayo nitong bulto habang buhat
buhat ang bata. Gusto niyang malinawan sa lahat, gusto niyang sabihin nito na mali
ang mga iniisip niya ngayon.
"Sais," sigaw niya upang tawagin ito. Hindi siya sanay na banggitin ang
pangalan nito ngunit tila nagkukusa ang kanyang mga dila. "Mag-usap tayo," muli
niyang sigaw.
Nakita niyang tumigil ito sa paglalakad at kinuha niya ang pagkakataong iyon
upang gumalaw sa pagkakatayo. Tumakbo siya palalapit dito kahit ang gusto ng isip
niya ay lumayo nalang pero mas matimbang ang puso niya na pakinggan ang magiging
paliwanag nito.
"Mag-usap tayo," kuyom ang kamaong sambit niya nang makarating sa harapan nito.
Nagpapabalik balik ang tingin niya sa bata at sa ama nito. Hindi pa rin siya
makapaniwala. Mabilis niyang pinunasan ang mga luha.
 "Mamaya na, my daughter needs a rest," malamig ang boses nito na mas lalong
nagpadurog sa kanyang puso.
"Gusto ko ngayon na," pagmamatigas niya.
Tumitig ito ng malalim sa kanyang mga mata bago umiling. "We will talk later, I
want to give you time to think if you will still accept me or not after knowing
that I have a daughter."
"Bakit hindi mo sinabi?" Hindi niya napigilan ang galit at napasigaw ngunit
mabilis ring nakagat ang mga labi nang mapansin niyang mahimbing na ang tulog ng
bata sa balikat nito. Napatitig siya sa magandang mukha nito habang ramdam niya ang
paulit ulit na pagkabasag ng kanyang puso.
"She's Zamaine Castillion and she's my daughter," pagkatapos nitong bigkasin
ang mga salitang iyon ay muli itong tumalikod at hindi na lumingon pa.
Gulong gulo ang isip niya at halos hindi niya kayanin ang kumpirmasyon galing
dito. Nasapo ni Richell ang bibig at hinayaan ang sarili na umiyak, wala siyang
pakialam kahit na maraming mga tao sa paligid.
Para siyang basang sisiw na naupo sa damuhan at niyakap ang sarili. Akala niya
tuluyan na siyang magiging masaya kasama ito kahit na walang label ang kanilang
relasyon. Akala niya madali lamang na kilalanin ito.
Niyakap niya ang kanyang mga tuhod at doon umiyak ng umiyak. Hindi na niya
mapigil ang paninikip ng dibdib kaya't hinahayaan niyang ilabas ang kanyang mga
luha. Her heart is shattering yet she can't hate him. She's still inlove with him.
"Ba-Bakit hindi niya sinabi?" Lumuluhang tanong niya sa kanyang sarili.
Napakaraming tanong sa kanyang isipan ngunit natatakot siyang alamin ang mga
kasagutan. Sa bilis ng pagkakahulog niya dito ay hindi na niya naisip ang
posibilidad na may anak na ito o may pamilya na.
"Ka-Kabit ba ako?" Mas lalong lumakas ang kanyang pag-iyak dahil sa ideyang
iyon. Ang durog na niyang puso ay mas lalong matuturog kapag nalaman niyang may
asawa na ito. Nililikob ng takot ang buong sistema niya. Nasaan ang nanay ng bata?
Hindi ba't kapag may anak ay may nanay, nasaan ang nanay? Asawa niya ba? Kabit ba
ako? Ang mga tanong na gumugulo sa kanyang isipan.
Ilang ulit siyang lumunok upang tanggalin ang bikig sa lalamunan. Patuloy siya
sa pag-iyak hanggang sa maramdaman niya ang mahigpit na yakap mula sa kanyang
likod.
"Nasasaktan akong makita kang nasasaktan," ang pamilyar na basag na boses ng
ama ang pumuno sa kanyang pandinig.
Mas lalo siyang napahagulgol dahil ramdam niya ang sakit sa boses nito at ang
mainit na yakap.
"Ang sakit po 'tay," para siyang batang nagsusumbong at gumante ng yakap dito.
"Nasasaktan po ako," aniya.
"Nandito lang si tatay, anak. Ako nalang ang magdadala ng sakit na nararamdaman
mo, kung pwede lang na ako nalang ang masaktan para sa'yo," tugon nito at ramdam
niyang umiiyak rin ito.
Nasasaktan siya dahil sa pagluha nito. Nasasaktan ito dahil nasasaktan siya.
Hanggang sa nakatulugan na lamang niya ang pag-iyak sa mga bisig nito.
___________________
Thank you for reading. Please do vote and comment.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 17

Love with all your heart and start it with yourself.

- Hope Castillana

______________________________
 TEARS ARE falling from her eyes, the pain is killing her inner peace  but she
can't do anything but to cry. Parang pasan niya ang mundo habang nakatulala sa
higaan, kagigising lamang niya at ang unang ginawa ng kanyang mata ay ang lumuha
agad.
Ni hindi niya alam kung paano sila nakauwi ng ama. Ang dapat ay masayang araw
nila ay naging bangungot para sa kanyang. Overthinking worsen her burden.
"Richell, anak gising ka na ba?" Mabilis niyang tinakpan ng unan ang mga mata
pagkarinig sa boses at mga yabag ng kanyang ama. Hanggang sa makalapit ito ay
nanatili siyang nagpanggap na tulog. "Malalim na ang gabi anak kaya't kailangan mo
nang kumain, naghanda ako ng hapunan."
Bigla siyang tinamaan ng konsensya dahil sa kalandian niya ay ang ama pa ang
nagpagod para sa kanilang haponan. Pakiramdam niya ay wala siyang kwentang anak
dahil sa bigat ng kalooban na ibinibigay niya dito.
"Alam kong gising ka na, bumangon ka na riyan at tama na ang pag-iyak," sambit
pa nito. Napipilitang tinanggal niya ang unan sa mukha at bumangon. Hindi siya
makatingin sa mga mata nito dahil sa sobrang hiya.
"Sorry ho 'tay," mahigpit siyang yumakap dito, "kasi nagbibigay ako ng problema
sa inyo."
"Parte na ng buhay iyan anak kaya naiintindihan ko, ang ayaw ko lang ay
magpapalipas ka ng gutom dahil sa bagay na iyan. Kahit bigo ka wag mong pababayaan
ang sarili mo."
May luhang pumatak na naman sa kanyang mga mata dahil napakaswerte niya sa
kanyang ama. Kung ito ang bibigo sa kanya ay siguradong hindi niya kakayanin.
Kahit na walang gana ay napilitan siyang kumain dahil ayaw niyang dagdagan pa
ang pag-aalala ng ama. "Sino po ang bumuhat sa'kin pauwi?"
"Si Sir Six," simpleng sagot nito. "Nasa prutasan din siya kanina at nakita ang
kalagayan mo, naikwento na rin niya ang dahilan ng pag-iyak mo."
Walang humpay na naman ang kaba sa kanyang dibdib ngunit hindi na iyon purong
kagalakan dahil mas lamang ang kirot sa bawat tibok nito. Napatikhim siya at hindi
na nagsalita.
Napasunod ang kanyang tingin nang tumayo ang ama at pumasok sa silid nito.
Pagbalik nito ay may inilapag na papel sa harapan niya na ipinagtaka niya. "Ano ho
'to 'tay?"
"Ipinabibigay niya, ayokong makialam anak pero hindi ko kayang nakikita kang
nagkakaganyan," tumango ito habang nasa papel ang mata. "kapag nagmamahal ka hindi
lang dapat puso ang pinapakinggan mo kundi pati na rin ang isip. Subukan mong
makinig sa kanya bago mo pagpasyahan na dalhin ang sakit sa kalooban mo."
Nanginginig niyang pinulot ang papel na kulay gatas, kahit ang papel ay tila
mas elegante pa kaysa sa kanya. Hindi na siya nag-aksaya ng panahon at agad na
binasa ang nakasulat doon.
I am willing to open my broken pieces for you, my little kitten. I don't want
seeing you in pain, please let me explain.
I don't want to hurt you but I failed. This time, please let me show you how
important you are to me.
Give me a chance, please. Begging is not my thing but I am willing to beg just
to see your smile again.
-Your Six Castillion
Matapos niya iyong basahin ay agad niyang nilukot ang papel, ilang ulit na
huminga ng malalim dahil sa pagbilis ng hininga. Akmang pupunitin niya iyon ngunit
agad niya ring binuklat at pilit na ibinabalik sa ayos ang papel.

"Kahit sa papel marupok ka pa rin," dinig niyang komento

nito kaya natawa siya. "sa dami ng mamanahin mo sa nanay mo ang pagiging chismosa
at marupok pa."
"Si tatay talaga." Hindi niya alam kung bakit hindi ito nagagalit, ang alam
niya ang mga magulang ay nagagalit kapag nagkakaganito ang anak. Siguro dahil
dalawa na lamang sila sa mundo kaya ginagawa nito lahat ng pag-iintindi na kaya
nito para sa kanya.
"Gusto ka niyang makausap, kanina pa siya nasa tabing dagat," sabi pa nito.
"Po?"
"Kanina pa siya nasa tabing dagat simula noong matapos ka niyang ihatid dito,"
iniabot nito ang flashlight sa kanya at tumango. "Puntahan mo na siya at kausapin."
Hindi na siya nagtanong pa at agad na tumayo ngunit natigilan nang biglang
mamatay ang ilaw. "Black out," sabay nilang nasambit.
"Sige na tumuloy ka na siguro'y magkakailaw din ito mamaya," hindi na lang sana
siya tutuloy dahil walang kasama ang ama pero pinilit siya nito at dahil gusto niya
ring malinawan ay ginawa niya ang nais. "Palagi mong susundin ang gusto ng puso mo
ngunit pakinggan mo rin ang iyong isip, kapag hindi magkatugma ang dalawa doon ka
sumuko." Mahigpit siyang yumakap dito at sinunod ang payo nito.
Madilim na ang paligid at napakarami ng mga bituin sa langit, malamig na rin
ang simoy ng hangin dahil sa lalim ng gabi ngunit hindi niya iyon alintana. Tumakbo
siya patungo sa tabing dagat na hindi kalayuan sa kanilang bahay.
Bumabaon sa tuyong puting buhangin ang kanyang suot na tsinelas habang
nagpapalinga linga sa paligid upang hanapin si Sais. Natigilan siya nang makarating
sa tapat ng kubong tambayan nila ng kaibigan dahil naaninag niya ang bulto ng
lalaking nakaupo doon.
"Sais," tawag niya rito bago dahan dahang lumapit.
Nakayuko lamang ito at tahimik. Napahugot siya ng malalim na hininga dahil sa
paninikip ng dibdib. Hindi pa siya handang ungkatin ang nakita niya kanina pero mas
gusto niyang pakinggan ang mga sasabihin nito dahil hindi pa rin nawawala ang pag-
asa niya na sana ay may iba itong sabihin na babago sa gumugulo sa kanyang isipan.
"Thank you for coming for me," dinig niyang sambit nito pagkaupo niya sa
katapat nitong upuan.
Pinatay niya ang liwanag ng flashlight at tumingin sa madilim na karagatan.
"Hindi ako pumunta dito para sa'yo kundi para sa sarili ko," matigas ang kanyang
tinig dahil gusto niyang ipadama dito na nasasaktan siya. "May karapatan naman
siguro akong magalit dahil naloko ako, kahit wala tayong relasyon babae pa rin ako
at hindi dapat niloloko."
Wala siyang sagot na natanggap mula rito ngunit ramdam niya ang mga tingin
nito. Hindi niya na naman napigilan ang mga luha, masyado siyang iyakin at mahina
pagdating dito. "Sana manlang sinabi mo sa'kin, oo alam kong ayaw mong mas makilala
kita pero bilang respeto nalang sana sa'kin. Nasasaktan ako alam mo ba 'yon?
Nanliliit ako at natatakot na baka mas may malalim ka pang lihim na ikadudurog ko."
"I'm sorry," tanging sagot nito.
"Hindi ko kailangan ng sorry mo ang kailangan ko paliwanag, sabihin mo sa'kin
ng diretso lahat kahit na masaktan ako dahil hindi mo man gustuhin nasasaktan mo pa
rin ako," halos maisigaw niya sa harap nito ang mga salitang iyon, frustrated na
frustarated na siya sa mga nangyayari at sa katahimikan nito.
"Zamiane is my daughter," sagot nito. Kahit na alam na niya ang bagay na iyon
ay kumirot pa rin ang kanyang puso, nasasaktan pa rin siya sa ideya na may anak na
ito. "She's my adoptive daughter."
Natigilan siya sa huling mga salita nito at akmang sasagot siya ngunit
pinigilan siya nito. "Just listen, I will tell you everything you want to hear from
me."

"Makikinig ako," she answered.

Nagsimula siyang kabahan dahil hindi niya alam kung ano ang magiging reaksyon
sa mga sasabihin nito. Aminado siyang kahit papaano ay nabawasan ang kirot sa
kanyang dibdib dahil sa nalamang ampon lamang nito ang bata, masama man pero iyon
ang nararamdaman niya ngayon.
"I'm a former chemical specialist of FBI base in Manila but our main branch is
in America," iyon ang sinabi sa'kin n'ong bata kanina pero nawala sa isip ko dahil
sa mga nangyari, "I resigned after being burned." Napaawang kanyang bibig at
naluluhang napatingin dito na sa malayo sa kawalan ang mga sulyap.
 Nasapo niya ang dibdib at akmang lalapit dito ngunit umiling ito. "Ayokong
malapit ka sa'kin habang ipinapakilala ko sa'yo ang sarili ko, nakakalimutan ko ang
lahat ng hirap na pinagdaanan ko kapag nasa piling kita. You are my safe haven,
little kitten. You are my comfort zone, you are my peace and my rest."
Gusto niya itong yakapin ng mahigpit dahil sa bawat salita nito ay nasasaktan
siya. Hindi niya alam kung ano ang gagawin kundi ang tumitig na lamang dito habang
lumuluha.
"I-I was tortured and burn, dahil isa akong chemical spealist ay lagi akong
nasa laboratory for evidences investigation at nang ambushin ang headquarters namin
ay nandoon ako. I was a victim of those evil terorist." Paulit ulit na binabasag
ang kanyang puso lalo ng marinig ang pagpiyok ng boses nito tanda ng pag-iyak.
Nakikita ng dalawang mata niya kung paano nito yakapin ang sarili habang nagtataas
baba ang mga balikat.
"I'm a broken man, little kitten. Lahat ng peklat meron sa katawan ay dahil sa
insidenteng 'yon. I suffered in third degree burn and I almost die becuase of
countless injuries. Wala na akong pakiramdam noong mga panahon na 'yon at sumuko na
ako, hindi ko na inasahan na mabubuhay pa ako," sa bawat pagbigkas nito ng mga
salita ay siya ring paglakas ng hagulgol nito. Mariin kinagat ni Richell ang
kanyang mga labi upang pigilan ang paghikbi. Iniisip pa lamang niya ang mga
pinagdaanan nito ay hindi na kinakaya ng kanyang puso't isipan.
"Ta-Tama na, wag mo ng ikwento," usal niya upang pigilan itong balikan ang mga
alaalang ikinawasak nito.
Ngayon nagsisisi siya kung bakit pinilit niya itong buksan ang pagkatao para sa
kanya. Nasasaktan siyang malaman na naghirap ito ng sobra at ninais na mamatay na
lamang.
"No-No, I want you to know me. Gusto kong malaman mo lahat tungkol sa'kin para
makapagpasya ka kung tatanggapin mo pa ako pagkatapos ng lahat," umiiyak nitong
sagot.
Umiling siya. "Tatanggapin ko ang lahat lahat sa'yo, hindi mo kailangang saktan
ang sarili mo sa pagbalik ng mga alaalang iyon. Sorry kung nagpumilit ako."
"Sana iyan pa rin ang sagot mo kapag nalaman mo na ang lahat sa'kin," bakas ang
labis na lungkot sa boses nitong nagpipigil ng hikbi. Yumuko ito at niyakap ang mga
tuhod. Kahit anong pigil niya ay hindi ito nagpaawat sa pagsasabi sa kanya ng
nakaraan nito at mas lalong nawawasak ang kalooban niya dahil sa mga nalalaman.
"Halos mabaliw ako noon dahil sa sobrang sakit na dinanas ko sa mga kamay nila.
They are more than animals, they are monsters. Hindi ko naipagtanggol ang sarili ko
at walang ibang nagawa kundi tanggapin lahat ng parusang ibinigay nila. Hindi lang
ang masayang buhay ang pinagkait nila sa'kin kundi pati ang kapayapaan ko. I was
traumatize," natigil ito sa pagsasalita dahil sa paglakas ng iyak. Hindi na kinaya
ng dalaga na pagmasdan lamang ito, kahit ayaw nito ay lumapit siya at mahigpit na
niyakap si Sais.
Gusto niyang iparamdam dito na hindi ito nag-iisa, na kahit ano ang naging
nakaraan nito ay tanggap niya. "I'm sorry," bulong niya.
Akala niya ay itutulak siya nito ngunit mahigpit itong gumanti ng yakap sa
kanya, parang isang anak na naghahanap kakampi. Hinaplos niya ang buhok nito habang
ang mukha ni Sais ay nakasubsob sa kanyang dibdib.
Hindi niya maipaliwanag ang sakit habang naririnig ang pag-iyak nito. "Dahil sa
ginawa nila sa akin hindi ko na nagawang maging masaya, not until I met you. Ikaw
ang nagbibigay pag-asa sa'kin kaya simula ng magising ako gustong gusto ko na agad
na bumalik dito para makita ka. I'm so lost, it breaks me thinking that you might
reject me because of who I am. I'm scared, I'm scared..." paulit ulit nitong bulong
habang paghigpit ng pahigpit ang yakap sa kanya, tila ayaw na nitong bumitaw.
Diyos ko, alisin niyo po ang sakit na nararamdaman namin ngayon. Wag niyo po
kaming papabayaan. Taimtim niyang usal. Hinalik halikan niya ang noo nito kahit na
pareho nagtataas baba ang kanilang mga balikat dahil sa pagtangis.
"Baliw ako, little kitten. Hindi ko alam kung kaya ko pang ibalik ang dating
ako. Si Zamiane, ang anak ko lang ang meron ako at ikaw. Kayong dalawa ang
nagbibigay sa'kin ng katahimikan, please don't leave me." Ngayon lamang niya nakita
ang napakahina nitong estado. His most vulnerable and fragile side breaks her
heart.
"Nandito lang ako, hindi kita iiwan. Hinding hindi kita iiwan," nay pinalidad
sa kanyang tinig habang sinasabi ang mga iyon.
Humiwalay ito sa kanya ng yakap at tumingin deritso sa kanyang mga mata,
naaninag niya ang luhang masaganang dumadaloy sa mga pisngi nito. Pinunasan niya
iyon at pilit na ngumiti upang pagaanin ang loob nito.
"Hindi mo ako kahit hindi kita mabibigyan ng anak?" May pag-asa't pag-asam sa
mga mata nito habang itinatanong iyon sa kanya.
Natigilan si Richell at hindi nakakibo. Nakita niya ang muling pagbakas ng
takot at pangamba sa mga mata nito. Mahigpit itong humawak sa kanyang mga kamay.
"Yes, I'm sterile. I can't give you a child. Baog ako," nag-iwas ito ng tingin at
yumuko, "chemical burn is no joke. Almost all of my systems are affected including
my reproductive system. Severe burn causes reduction of my sperm density. And now I
have a very poor fertilization potential."
Nakatitig lamang siya dito at hindi maproseso ng utak niya ang mga sinasabi
nito.
"Ilang ulit na akong nagpacheck up pero wala pa ring improvement and I am very
hopeless."
Gustong sumagot ni Richell ngunit hindi niya alam ang sasabihin dito. Bilang
isang babae pangarap niyang magkaroon ng sariling anak at buong pamilya. She
dreamed of having a children running in their garden while giggling and laughing.
She wanted to play with her own daughter and son with her loving husband.
But Six Castillion? She's confused.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 18

Note: The content of the remaining chapters are quite sensitive and probably can
trigger someone's emotion so please read at your own risk. Kung hindi niyo po kaya
ang mabibigat na scenes just skip this story.
I don't want to have your complaints in the comment section. So bear with the
scenes if you choose to continue reading this story.
Always look at the positive side not the negative.
Thank you.
-Hope Castillana
______________________
HINDI PA MAN tuluyang humuhupa ang emosyong nararamdaman ni Richell ay agad
siyang natigalgal dahil sa malakas na sigaw ng kanyang kaibigang si Valerie. Hindi
niya alam ngunit sa klase ng sigaw nito ay mabilis na nilukob ng kaba ang kanyang
dibdib.
Humahangos itong tumakbo papalapit sa kanya habang dala ang flashlight nito.
Naluha luha ang mga mata at nanginginig nang makalapit sa kanya.
"Ba-Bakit, Val?" Utal niyang tanong dito dahil sa nakakalulang kabang kanyang
nadarama.
"A-Ang tatay mo, ang tatay mo," natataranta ito at halos hindi niya
maintindihan ang sinasabi. "Na-Nasusunog ang bahay niyo," para iyong bombang
sumabog sa kanyang pandinig.
Tila siya pinagkaitan ng hininga sa puntong iyon. Nanginig ang buong kalamnan
niya at tumakbo ng mabilis, ilang ulit siyang muntik na madapa ngunit pinilit ng
tolero niyang isip na tahakin ang daan pauwi sa kanila.
"Si-Si tatay," bulong niya habang tumakbo. Wala siyang pakialam sa kanyang
dinadanan habang tinatanaw ang kanilang bahay, malayo pa lamang ay nakikita na niya
ang makapal na usok na kumakalat sa kalangitan.
Unti unting humihina ang kanyang paghinga sa pinaghalong takot, kaba,
pagkatolero at panginginig ng buong katawan. "Ang tatay ko," paulit ulit niyang
bulong sa sarili. Ang dati na niyang mugtong mga mata ay muling naging hilam sa mga
hindi maampat na luha.
Tumakbo siya ng tumakbo hanggang sa maging malinaw sa kanyang paningin ang
bahay nilang gawa sa pawid at mga pinagtagpi tagping mga yero na ngayon ay
nababalot na ng nagngangalit na apoy at kasing itim ng gabing usok.
Maraming mga tao ang nasa paligid na sinusubukang apulahin ang apoy.
Nagkakagulo. Nagtatabukhan. Humihingi ng saklulo.
"Tay, tay, tay," sigaw niya at akmang tatakbo papasok nang may mga bisig na
pumigil sa kanya. Si Sais. Ngunit wala na siya sa tamang pag-iisip para intindihin
pa ang mga tao sa paligid.
"Tatay, ang tatay ko," sigaw na at nagpupumiglas upang makawala ngunit malakas
si Sais at hindi siya nito binitawan. "Kailangan kong iligtas ang tatay ko, ang
tatay ko nasa loob. Ang tatay ko, tay, tay nandito na ako. Tay," paos na siya sa
kakasigaw ngunit walang presensiya ng kanyang ama.
Pilit niyang isinisiksik sa kanyang isipan na wala doon sa loob ang kanyang ama
ngunit hindi niya nagawang baliwalain ang nakakabaliw na kaba na meron ngayon sa
kalooban niya. Pinagkakalmot niya si Sais upang pakawalan siya nito at iligtas ang
kanyang ama ngunit hindi ito natitinag sa pagpigil sa kanya.
"Wag kang lalapit doon, delikado," bulong nito ngunit wala siyang marinig kundi
ang ingay ng pagkatupok ng kanilang bahay.

"Ang tatay ko, ang tatay ko tulungan niyo kami," hindi na

niya makita ang paligid dahil sa luhang bumabasa sa kanyang mga mata. Nagsisigaw
siya, nagwawala, nanlulumo at humahagulgol. "Bitawan mo ako, nasa loob ang tatay
ko," wala siyang tigil sa pagpupumiglas pero mas lalo lamang na humigpit ang
pagkakayakap sa kanyang ni Sais mula sa likod.
"Ikaw ang mapapahamak kapag lumapit ka doon," tugon nito ngunit hindi niya
pinakinggan.
Umiiyak na lumapit sa kanya si Valerie upang pigilan siya sa pagwawala pero
kahit ito ay hindi siya nagawang pakalmahin. "Please Richell kumalma ka," sabi
nito.
Ang nanginginig niyang mga kamay ay pilit pa ring binabaklas ang mga braso ni
Sais sa kanyang bewang. "Tatay ko ang nasa loob, hindi ako kakalma hanggat hindi ko
nakikita ang tatay ko, bitawan niyo ako."
"Malapit na ang mga bombero pero tumulong kayo sa pag-apula ng apoy," sigaw ni
Leo na siyang nangunguna sa pabalik balik na pagkuha ng tubig upang makatulong sa
pag-apula. Halos lahat ay balot sa pawis at dumi ng pinaghalong tubig at buhangin
na kanilang ginagamit upang bawasan ang apoy.
"Tutulong ako," tugon ni Sais na mabilis nitong inilingan.
"Wag mong ipilit ang hindi pwede," nag-aalala itong tumingin sa kanya. "lumayo
na kayo dito, nanginginig na ang buo mong katawan at hindi 'to makakabuti sa
kalagayan mo."
"Pero--"
"Wag matigas ang ulo mo, alam ko ang epekto sa'yo ng apoy," matigas nitong
sagot kaya't hindi na nagpumilit si Sais. Tumingin ito kay Val bago muling
nagsalita, "ilayo mo sila dito hindi pwedeng iexpose si Sais sa apoy dahil sa
trauma niya at si Richell baka hindi niya kayanin kapag nakita ang tatay niya."

MAHIGPIT ANG PAGKAKAYAKAP ni Sais sa dalaga na hindi pa rin napapagod sa

pagpupumilit na lumapit sa bahay nito. Mas lalong nagkagulo ang paligid nang
dumating ang truck ng mga bombero. Mabilis silang pinalayo sa apoy dahilan upang
mas lalong magwala ang dalaga.
"Tatay ko 'yon, tatay ko. Tatay ko," paulit ulit nitong sambit hanggang sa
manghina ito at sumandal sa kanyang dibdib habang pumapalahaw ng iyak.
Samantala ang panginginig ng buong katawan niya ay hindi niya binibigyang
pansin. The fire tiggered his trauma ngunit hindi ito ang tamang panahon para
maging pabigat siya. Nag-aalala siya kay Richell, ang iyak at palahaw nito ay halos
ikawala ng malay nito.
Alam na alam niya kung gaano nito kamahal ang ama nito at hindi niya kinakayang
tingnan ang sitwasyon nito ngayon. Mariin niyang ipinikit ang mga upang hindi
makita ang apoy habang hawak niya pa rin ang dalaga. Parehong nanginginig ang
kanilang mga katawan dahil sa halo halong emosyong ni hindi humuhupa sa kanilang
sistema.
Masyadong madaming nangyari sa kanila ngayong araw at pagod na sila pero parang
pinagkakaitan sila ng pagkakataon upang makapagpahinga.
"Hindi ko kayang mawala ang tatay ko, mamamatay ako. Magpapakamatay ako," dinig
niyang sambit ni Richell na mas lalo niyang ikinabahala.
Nakasandal lamang ito sa kanya at hindi na gumagalaw habang ang tingin ay
diretso sa bahay na nasusunog. Mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakayakap dito,
siya lang ang masasandalan nito ngayon at sa ganitong sitwasyon ay hinding hindi
niya ito iiwan.
"Wag mong sabihin 'yan, buhay pa ang tatay," bulong niya kahit ang totoo ay
hindi niya rin alam, gusto niyang gumaan ang loob nito.
Dahan dahan itong tumango. "Oo, buhay siya, buhay siya," ngunit ang mga luha ay
patuloy sa pag-agos. Sa sobrang bigat ng kanilang sitwasyon ngayon ay hindi niya
rin napigilan ang luha.

Naging malapit na ang loob sa kanya ng ama ng dalaga dahil

labis ang kabaitan nito at pag-intinding ibinigay sa kanya kahit na nakikita nitong
nasasaktan niya ang nag-iisang anak. Walang katulad ang kabaitan nito kaya't kahit
maikling panahon niya lamang itong nakilala ay naging malapit na ito sa kanyang
puso tulad sa kung paano kalapit ang dalaga sa kanya.
"Buhay siya," pagsang-ayon niya.
Maingay na maingay ang paligid dahil sa truck ng mga bombero, dahil sa dami ng
mga nagtulong tulong upang apunahin ang apoy ay napagtagumpayan iyong patayan
makalipas ang halos kalahating minuto.
NANG MAKITA ni Richell na usok na lamang ang nasunog nilang bahay ay agad
siyang tumayo, hindi iyon napaghandaan ni Sais kaya't mabilis siyang nakawala dito.
Tumakbo siya papalapit sa mga bumbero na pumasok sa loob, wala ng natira sa
kanilang bahay dahil sa pawid lamang iyon ay nasunod ang lahat. Nakakapanlumo
ngunit hindi iyon importante sa kanya dahil ang materyal na bagay ay napapalitan
ngunit ang isipin niya sa kanyang ama ay hindi nagpapatahimik sa kanya.
"Nakita niyo ba ang tatay ko?" Agad niyang tanong na pilit pinupunasan ang mga
luha, pinipilit niyang kumalma ngunit hindi magawa ng puso't isip niya. Hindi niya
mapapakalma ang sarili hanggat hindi niya nakikita ang amang nakangiti.
Nagkatinginan ang bumbero at si Leo dahilan upang mas lalo siyang kabahan.
Hindi niya kakayanin. Ang tatay ko, usal niya sa isipan. "Sagutin niya ako," sigaw
niya, hinawakan siya ni Sais sa braso ngunit iwinaksi niya iyon. "nasaan ang tatay
ko? Kailangan ko siyang makita dahil oras na ng pag-inom ng gamot niya," halos
panawan siya ng ulirat ng umiling ang isa sa mga firefighter na galing sa loob.
"Ayon sa mga nakitang bagay na nakita sa loob ang sanhi ng sunog ay natumbang
lampara, iyon ang tanging ebidensya mayroon sa loob na maaring nagdulot ng sunod.
But we will still conduct a further inverstigate about this matter," sabi nito.
Paulit ulit na napamura ang dalaga.
"Wala akong pakialam sa imberstigasyon na sinasabi mo ang tanong ko ang sagutin
mo," galit niyang tugon ngunit agad na natigilan dahil sa mga bumberong muling
lumabas sa bahay nila na may dalang stretcher at may natatakpan ng puting kumot
doon.
Halos mamanhid ang buo niyang pagkatao dahil tila nagiging totoo ang
kinakatakot niyang kutob. Dahan dahan siyang humakbang papalapit sa mga ito ngunit
ng hindi na kayanin ng isip niya ay tinakbo niya iyon at agad na yumakap sa taong
natatakpan ng kumot.
"Tay, tay, tatay nandito na ako. Nandito na ako oh," halos hindi na niya
makilala ang boses dahil sa sobrang pagkamalat niyon sa kakaiyak. "Tatay ko,
nandito na ang anaka mong malaki ang bibig. Hindi ba't iinom ka pa ng gamot? Diba
sinabi mo hindi mo pa ako iiwan?" Mahigpit siyang yumakap doon kahit na pinipigilan
siya.
Binuksan niya ang kumot kahit na ipinagbabawal ng mga bumbero. Natutop niya ang
bibig pagkakita sa taong nandoon, halos hindi na iyon makilala dahil sa pagkasunog
ng buong katawan ngunit alam niyang ang tatay niya iyon dahil suot nito ang relong
ibinili niya bilang regalo noong makalaya ito noon mula sa pagkakakulong.
Naghehestirecal na si Richell dahil hindi na kinakaya ng kanyang sistema.
Niyugyog niya ang katawan nito at pilit na ginigising ang amang wala ng buhay.
"Tatay, hindi ko po kaya wag niyo akong iwan. Hindi ko po kaya 'tay sasama nalang
ako sa'yo, isama mo nalang ako," nagwawala na siya sa sobrang sakit ng
nararamdaman.
Sa tanang buhay niya ang nawala ang ama sa piling niya ang hinding hindi niya
mapaghahandaan lalo ang ganito, dahil sa kapabayaan niya ay nawala sa kanya ang
ama. Napapasabunot ang dalaga sa buhok dahil sa emosyong unti unting pumapatay sa
kalooban niya.
"Tay, patawad, patawad po. Nandito na ako, bakit hindi niyo ako hinintay,"
nakasandal ang kanyang ulo sa katawan nitong balot ng kumot habang patuloy sa
pagtangis. Hinahabol na niya ang paghinga dahil sa paninikip ng kanyang dibdib,
bumabara ang nakakamatay na sakit sa puso niya.
"Miss, kailangan nang dalhin ang tatay mo sa morgue," tugon ng isang bumbero na
ikinasilab ng galit niya.
"Ang mga patay lang ang dinadala sa morgue, buhay ang tatay ko, buhay siya kaya
hindi niyo siya dadalhin d'on. Buhay siya, buhay siya," unti unti siyang nawawalan
ng lakas kaya't napaupo siya sa buhanginan habang mahigpit ang pagkakahawak sa
kinahihigaan ng ama.
"Buhay ang tatay ko," paulit ulit niya iyong ibinubulong at nang magawa siyang
pabitawin sa stretcher ay nagsisisigaw siya at nagwala habang umiiyak pa rin. Taas
baba ang balikat, baha ng luha ang mga mata, nanginginig ang buong kalamnan at
nawawasak ang kalooban.
Niyakap siya ni Sais upang buhatin ngunit itinulak niya ito. Hindi natinag ang
lalaki kaya't pinagsasampal niya at pinagkakalmot. "Sana, sana hindi ko iniwan ang
tatay ko at hindi na kita pinuntahan. Sana buhay pa siya kung kasama niya ako sa
loob ng bahay. Kung hindi ako lumandi sana naitayo ko agad ang lamparang natumba at
nailigtas ko siya," sigaw niya kahit wala na halos boses na lumabas sa kanyang
bibig.
Hindi kinakaya ng puso niya ang isiping sumisigaw at naghihirap ang kanyang ama
habang tinutupok ng apoy ang kanilang bahay kasama ito. Hindi niya kayang isipin
ang pagtangis nito habang wala siya sa tabi nito habang sumisiklab ang apoy.
Halos mabaliw na siya sa kakaisip, tila naririnig niya ang paghingi ng saklulo
ng kanyang ama. Samantalang siya ay naroon inaalala ang sarili at inuuna ang
kanyang kalandian. Sinabunutan niya ang sarili at pinagsasampal. "Kung hindi ako
malandi at kung inuna kung intindihin ang ama ko sana nandito pa siya. Kung hindi
ako naging makasarili sana hindi ko siya iniwan na tanging lampara lang ang liwanag
sa bahay. Kung hindi ko inuna ang kagustuhan ko sana nandito pa siya. Ang tatay ko,
ang tatay ko," iyon ang mga salitang sinasambit niya habang sinasaktan ang sarili.
Yumakap sa kanya ang umiiyak ring si Sais, nasasaktan ito para sa dalaga. Alam
niya ang sakit na nararamdaman nito at ng ama nito bago bawian ng buhay dahil
napagdaanan na niya iyon. Alam niya ang nakakabaliw na sakit. Umiyak rin siya ng
umiyak habang walang ibang magawa kundi pakinggan ang paninisi nito sa sarili.
"Ang tatay ko, hindi ko kayang mawala ang tatay ko," bulong nito bago bumigay
sa panghihina ang buong katawan at mawalan ng malay. Kahit nakapikit na ito ay
lumuluha pa rin ang mga matay at ang mga labi ay sinasambit pa rin ang ama.

______________________
Thank you for reading, Kjens. Vote and comments is highly appreciated.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 19

Love accept all flaws and imperfections.

-Hope Castillana
_____________________
HINDI MATATAWARAN ang sakit na nararamdaman ni Richell dahil hindi sa pagkawala
ng ama. Akala niya masamang panaginip lamang ang lahat ngunit nang magising siya
mula sa pagkahimatay ay mas lalong sumidhi ang kanyag pighati dahil totoo ang mga
pangyayari.
Her father is gone. Nanginginig ang kanyang kamay na tinanggap ang cremation
urn na iniabot sa kanya ng kaibigan. Tumatangis rin ito ngunit walang katumbas sa
kanyang pagtangis.
Ilang ulit siyang nahimatay bago marating ang sala ng malaking bahay ng amo
kung saan siya nanirahan simula pa kahapon. Dahil sa pagkasunod ng katawan ng ama
ay pinili nilang icremate iyon imbes na magkaroon ng lamay. She can't take the idea
of his death. Her father is her everything and now that he's gone her world is
lifeless.
"A-Ang ta-tatay ko," iyon nalang ang tanging mga salitang lumalabas sa kanyang
bibig. Gulong gulo ang kanyang buong sistema at hindi na alam ang gagawin. Kahit
ang proseso ng cremation ng kanyang ama ay ang kaibigan at si Sais ang nangasiwa
upang maisakatuparan.
Ni hindi niya ginustong kumain dahil kahit anong pilit niya sa sarili ay hindi
niya kayang kumbinsihen na kumilos. Ang mawalan ng ama ang pinakamasakit na
nangyari sa kanya. Namamanhid siya sa sobrang meron ang kanyang puso.
Mahigpit niyang niyakap ang urn na tila buhay na katawan ng kanyang tatay. Ang
kanyang mga luha ay wala pa ring ampat sa pagtulo, simula ng magising ay wala na
siyang ibang ginawa kundi ang humagulhol. Nanghihina siyang napaluhod dahil hindi
niya maisip na isang abo na lamang ang pinakamamahal niyang ama.
"Hi-Hindi ka sana nagkaganito kung hindi ako naging makasarili," paninisi niya
sa sarili. Iyon ang nakatatak sa kanyang isipan, na kasalanan niya ang lahat, na
siya ang dahilan kung bakit hindi na niya mayayakap at makakabiruan ang ama, "hindi
ko na ho kayang mabuhay 'tay," pagkausap niya sa urn.
Niyakap siya ni Val ngunit walang hatid na init at pagpapagaan ng loob para sa
kanya. Wala siyang kaginhawaan na nararamdaman kahit na sino ang magpatahan sa
kanya, kahit na si Sais. Hindi ito umalis sa kanyang tabi at ito ang aligaga sa
pangangasiwa ng lahat na dapat siya ang gumawa.
"Nandito lang kami," bulong ni Val ngunit walang humpay na iling ang kanyang
tugon.
"Ang tatay ko ang kailangan ko, ang tatay ko. Namimiss ko na ang tatay ko,
gusto ko na siyang yakapin," paos na paos pa rin ang kanyang boses, ang kanyang mga
mata ay halos hindi na maidilat sa sobrang pamumugto ng mga 'yon.
"Wala na siya, Richell. Wala na," pagtangis ng kaibigan.
"Hindi pa patay ang tatay ko, bibiruin niya pa ako na malaki ang bibig ko.
Bibigyan niya pa ako ng advice na dapat sundin ko ang kaligayahan ko," humiga siya
sa carpeted floor habang yakap pa rin ang urn kaya't napahiwalay ang kaibigan sa
pagkakayakap sa kanya. "Kung ang kapalit pala ng kaligayahan ko ay ang pagkawala
niya sana hindi nalang ako umalis, sana hindi ko nalang sinunod ang gusto ko."
"Hindi mo kasalanan dahil walang may gusto sa nangyari, please wag mong sisihin
ang sarili mo. Kahit si tito ang kaligayahan mo ang iniisip niya kaya wag mong
ipagkait iyon sa sarili mo kahit wala na siya," paliwanag ng kaibigan, hindi nito
gusto ang paninisi niya sa sarili dahil wala iyong mabuting maidudulot.
"Napakadaling sabihin dahil hindi niyo alam ang sakit na nararamdaman ko,"
sigaw niya at muling tumingin sa urn. Masuyo niya iyong hinaplos habang kinakausap
na tila ito ang kanyang ama.
"Why dide you allow her to lie in the floor," madiin ang bawat salita ni Sais
pagkapasok sa kabahayan at nakita niya ang dalaga sa sahig habang sina Valerie at
Leo ay tahimik lamang.

Malalaki ang hakbang ni Sais patungo sa kanya at agad

siyang binuhat sa mga bisig nito. Ipinasandal siya nito sa dibdib nito samantalang
siya ay mahigpit pa ring yakap yakap ang urn. "Ang tatay ko," bulong n naman niya.
"Stop crying, litte kitten. Dad is in the heaven now," puno ng pagsuyo ang
boses nito ngunit walang naririnig ang dalaga kundi ang masayang tawa ng ama kaya't
mas lalo siyang napapaluha.
Nang ipikit niya ang mga mata ay nakita niya ang nakangiting mukha ng ama. "Ang
laki na naman ng bibig mo kakatawa."
"Kahit na malaki ang bibig mo aba ikaw ang napakagandang dalaga dito sa lugar
na'tin."
"Mahal na mahal ka ni tatay anak kahit na chismosa ka."
"Hindi aalis si tatay sa tabi mo."
Mabilis siyang dumilat at tumingin tingin sa paligid. Nakatingin lamang sa
kanya ang kanyang mga asawa. "Nandito si tatay, sabi ko na nga ba hindi niya ako
iiwan," galak niyang sambit. Muntik na niyang mabitawan ang urn mabuti ag mabilis
iyong nahawakan ni Leo.
Nagpumiglas siya at bumaba sa pagkakakarga ni Sais at tumakbo palabas ng
malaking bahay. "Nandito si tatay, uuwi na ako baka hinahanap na ako," nagtuloy
tuloy siya sa pag-alis.

SAMANTALANG sa loob ng bahay, lihim na pinunasan ni Sais ang nangingilid niyang

mga luha at mabilis na sumulyap sa mga kasama. "Please prepare her things, we will
go to Manila," utos niya kay Val.
"Pero hindi siya papayag," apila nito.
"Kailangan niyang lumayo dito dahil mas lalo siyang kakainin ng lungkot. I
can't lost her and I won't take the risk of losing her. Kung kailangang ilayo ko
siya dito ay gagawin ko," pinal niyang sagot bago sundan ang dalaga.
Malalaki ang hakbang niyang lumabas at dumiretso sa tarangkahan ng malawak na
lupain ng bahay ng pinsan. Nakita niya si Richelle na nagwawala sa harap ng guard
na hindi alam ang gagawin.
"Pinapauwi na ako ng tatay ko, magagalit 'yon kapag hindi ako nakita sa bahay,"
sigaw nito.
Parang may kutsilyong tumatarak sa kanyang dibdib habang pinagmamasdan ang
dalaga sa malayo. Pangamba at takot ang bumabalot sa kanyang kalooban dahil sa mga
sinyales na ipinapakita nito ngayon. Iniling niya ang ulo upang iwaksi ang ideyang
hinding hindi niya magugustuhan na mangyari sa dalaga.
"Litte kitten," tawag niya matapos lunukin ang bikig sa lalamunan. Nanlulumo
siyang tignan itong halos mawala sa sarili. Gulong gulo ang mahabang buhok, pulang
pula ang magkabilang pisngi at namamaga ang mga mata. Malayong malayo sa palaging
nakaayos nitong anyos.
Lumingon ito sa kanya at nagsumbong. "Hindi niya ako pinapadaan kailangan ko ng
umuwi sa bahay namin," tila ito batang nagsusumbong sa kanya.
Pinilit niyang ngumiti at ipinakita ditong ayos lang ang lahat. "Pasensya na ho
sir hindi ko ho siya pinayagang lumabas kasi ho wala siyang tsinelas at bala mapano
sa labas," pagpapaumanhin ng gwardiya, kilala nito ang dalaga at alam nitong wala
na ang ama nito.
Tumango siya. "Salamat manong, ako na ang bahala dito," aniya bago humarap kay
Richell na nakatingin lamang sa kanya.
"Uuwi na ako," anito.
Iniakbay niya ang braso sa balikay nito at masuyong hinaplos ang buhok ng
dalaga. Inayos niya ang nagkalat nitong hibla sa mukha at pinunasan ang mga luha.
"Yup, uuwi na tayo." Muli na naman niya itong binuhat sa kanyang mga bisig at
hinalikan sa noo, "pero kakain muna tayo para maging malakas ka bago ka umuwi."
 Agad itong umiling. "Sa bahay nalang ako kakain dahil ayaw ni tatay na hindi
kami sabay na kumain," mariing tutol nito.
Masuyo ang kanyang mga tingin na tinitigan ang mukha nito. Hindi pa rin
nagbabago ang malakas na tibok nito kapag malapit ito, iyon ang normal na reaksyon
ng kanyang puso simula ng makilala niya ang dalaga.

Hindi niya mapigilang mas lalo itong ibigin ngayong nasa

pinakamahina itong estado ng buhay nito dahil sa pagkawala ng ama. Naiintindihan
niya ang naging reaksyon nito dahil sa labis na lungkot at pangunguliang
nararamdaman.
Walang ibang iintindi dito kundi siya, at gusto niya siya ang pinakaunang tao
sa mundo na makakaintindi dito ngayon. "Mahal kita," usal niya. Kumunot ang noo ng
dalaga na tila hindi maintindihan ang kanyang mga sinabi.
"Ha? Bakit mo sinasabing mahal mo ako?" Takang tanong nito.
Mapait siyang napangiti habang nalulungkot ang kalooban. Hindi niya akalain na
magtatapat siya dito ng pagmamahal ngunit hindi nito maiintindihan iyon. Siguro
iyon ang kapalit ng mga araw na nasaktan at napaluha niya ito.
Umiling at muling humalik sa noo nito. "Tara na kumain na tayo bago tayo
umuwi."
Laking pasalamat niya nang hindi na ito tumutol pa kundi tumitig lamang sa
kanya hanggang sa makabalik sila sa malaking bahay. Napatayo sina Val at Leo nang
makita sila at akmang magsasalita ang mga ito ngunit umiling siya.
Tumulong sila sa hapagkainan at inasikaso niya ang pagkain ng dalaga. "What do
you want yo eat, little kitten?" Ang bawat galaw ay may pagsuyo, pag-iingat at
panantiya. Gusto niyang maging mahinahon sa harap nito upang hindi ito lumayo sa
kanya.
Nilingon niya ito na nakatulala sa dinning table at muli na namang pinipiga ang
kanyang puso habang pinagmamasdang lumuluha na naman ito. Ang bawat pagpatak ng
luha nito ay tila patalim na pumapatay naman sa kanyang kalooban.
She's his safe haven and he wanted to be her peace at her state right now.
"Tatay, tatay ko," mas lalong lumakas ang hagulgol nito habang niyayakap ang
sarili at nakatingin sa kawalan.
Inilapag ni Sais ang hawak na plato sa sink bago muling lumapit kay Richell.
Niyakap niya ito ng mahigpit at paulit ulit na ibinulong dito kung gaano niya ito
kamahal.
"Nandito lang ako palagi sa tabi mo kahit na anong mangyari. Hinding hindi kita
iiwan tulad ng paulit ulit mong pagtanggap sa'kin," hindi na niya pinigilan ang
luhang nagpupumilit na lumabas. Kanina niya pa iyon pinipigilan dahil ayaw niyang
panghinaan ng loob sa kalagayan nito ngayon ngunit hindi na niya mapigilan ang
sakit habang nakikita itong nasasaktan.
"Ako ang magiging sandalan mo at gagalaw para sa'yo, gagawin ko ang lahat para
sa'yo. I love you, little kitten," wala siyang sagot na natanggap mula rito ngunit
pinipilit niyang pagaanin ang loob dahil alam niyang mahal siya ng dalaga, ang
pagmamahal niya dito ang panghahawakan niya.

"HINDI ka pwedeng magdesisyon para sa kanya, hindi mo siya kaanu ano," tutol ng
kanyang pinsan ng sabihin niya ang kanyang plano niyang dalhin si Richell sa
Maynila. Gusto niyang ilayo ang dalaga sa lugar upang mabilis nitong makalimutan
ang lungkot at malibang sa syudad.
"But she's my fiancee."
Kumunot ang noo nito. "Fiancee? Kailan pa?" Hindi siya nakapagsalita dahil sa
tanong nito dahilan para mapangisi ito. "Para ka talagang mga kapatid mo. May
fiancee ka na ikaw lang ang may alam?" At humalakhak ito.
Nang makatulog ang dalaga matapos nitong kumain na halos isang oras niyang
nilibang at matyagang pinilit ay agad rin itong nakatulog kaya nagkaroon siya ng
pagkakataon na kausapin ang pinsan at ang matalik na kaibigan ni Richell.
"Stop laughing, I'm serious."
 "Okay, yes she's your fiancee and I'm happy for you but we can't still deny the
fact that she's not yours," tumaas pa ang kilay nito na tila nang-aasar.
Nagtagis ang kanyang mga bagang at seryosong tumitig dito. "She's mine,"
pagdidiin niya, "and whether you like it or not I will take her to the city."
"Siguro nga mas makakabuti sa kanya na umalis muna dito para malayo siya sa
lungkot dahil sa lahat ng parte ng lugar na 'to ay siguradong maaalala niya si
tito," sagot ni Valerie. Mugto rin ang mga mata nito dahil tulad ni Richell ay para
na rin nitong tunay na ama ang yumao.
Pinulot ni Leo ang folder na inilapag nito sa single couch kanina at iniabot
iyon kay Sais. "Tulad ng utos mo may pinatest ko ang identification ng tatay ni
Richell, pati na ang DNA nila. The result will be out next week. Malaki ang
ibinayad ko upang mapadali ang resulta pero para sa'kin nagsasayang lang tayo ng
panahon para d'on dahil talagang tatay niya ang nasunog."
"Wala akong pakialam sa gastos dahil kaya kong ilabas lahat ng yaman ko kung
para sa kaligayahan niya."
Ngumiti ang kanyang pinsan. "Ako na ang bahala sa pagpapaimbestiga kung
aksidente nga ba ang nangyari o arson tulad pa rin ng utos mo."
"I know. Gusto kong tignan lahat ng anggulo na nakikita kong pag-asa dahil
nagbabakasakali ako. It's part of my instinct," aniya.
"Former chemical specialist of FBI," tumatangong tugon ni Leo.
"Ako rin naman gusto kong paimbestigahan ang nangyari dahil hindi ko lang sila
trabahador itinuturing ko na rin silang pamilya."
"They're family," paniniguro niya. "She will become my wife soon, she will be
Mrs. Six Castillion and I'm sure with that," at iyon ang sisiguraduhin niya. Walang
anumang makakahadlang sa kanya sa kagustuhang makapiling ito habang buhay. Sa
sandali nilang pagsasama ay ito na ang naging mundo niya. And he won't allow
someone to take her away from him.
____________
The end is near. Stay tuned and thank you for reading.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 20

"BUO NA BA ang desisyon mo na dalhin siya sa Maynila?" Napalingon si Sais sa pinto

ng silid na kinahihigaan ng dalaga. Nakita niyang nakatayo malapit sa pinto ang
kanyang pinsan.
Tumango siya. "Yes, aalis na kami bukas."
"Wala talagang makakapigil sa'yo, ano?"
Napangisi siya dahil sa tanong nito. "Ano nga ulit apelyido na'tin?"
Nagtataka itong sumagot. "Of course, Castillion."
"Exactly, may nagmahal na bang Castillion na nagpapigil o napigilan?"
"Wala," sagot nito.
"As if you are asking for a stupid question," naiiling niyang sagot at inayos
ang kumot na nalukot dahil sa paggilid ng higa ni Richell.
Hindi niya ito iniiwan habang natutulog dahil natatakot siyang managinip ito ng
masama. He knows the feeling of being haunted by nightmares and sadness. And he
don't want her to feel alone. Gusto niyang pagkagising nito ay siya agad ang
makikita nito.
This is the less thing that I can do for her. Aniya sa isipan.
"I'm just worried about you. Hindi biro ang magmahal Sais at alam mo 'yan dahil
simula sa panganay niyo hanggang kay Singko kapag nagmamahal ay sobra sobra. And
too much is no good at all." Alam niya ang inaalala nito. Natatakot itong mabigo
siya dahil muli na naman siyang babalik sa kalungkutan, muli na naman siyang
mawawala sa focus at muli na naman siyang dadalawin ng mga bangungot.
 "Thank you for your concern couz' but I can cope with the consequences of
loving her. She have done too much for me and she's not even ashamed of confessing
her feelings to me and I think her sacrifices are enough for me to be tamed by
her," alam na alam niya ang pinapasok niya kaya sigurado siya sa kanyang desisyon,
"tapos na akong matakot sa lahat ng mga nangyayari sa buhay ko. I will take the
risk of being with her, she's worth the risk anyway."
Napabuntong hininga ito dahil alam nito kung gaano katigas ang kanyang ulo.
Kapag may desisyon siya walang nakakabali ninuman sa kanila. "I'm not against about
her being with you or you being with her because I know that she's a good woman, a
wife material and she's far different from your bitches before but my point is,
well I don't want to say this but I think I need to," seryoso itong tumitig sa
kanya. "She's not in her good condition and we know that. Taking her to Manila
without her consent is not right, do you get my point?"
Hindi siya nakapagsalita dahil alam niyang tama ang punto nito. He's being
selfish but he just want her to escape the cruelty of life here in the province.
Tumango na lamang siya kahit ang totoo ay wala pa ring magbabago sa kanyang
desisyon. Alam niyang ikabubuti ng dalaga na pansamantalang lumayo muna sa lugar na
ito.
"I'm being selfish I know but moving to Manila is just temporary we still come
back here once she's finally moved on about the death of his father," sagot niya
matapos ang ilang minutong katahimikan.
"Fine. Do whatever you want just call me if you need anything," pagsuko nito at
umalis na ng silid. Palagi niyang naasahan ang tulong nito dahil kahit labag sa
loob nito ang mga desisyon niya ay mas matimbang para dito ang pagiging magpinsan
nila.

TULAD NG KANYANG desisyon kinabukasan ay agad niyang inayos ang mga gamit nila
pati na rin ang mga damit na binili niya para sa dalaga. Dahil sa nangyaring sunog
ni isang gamit ay walang natira dito.
"Sir Six nakalanding na ho ang helicopter na gagamitin niyo patungong Maynila,"
napatingin siya sa bodyguard ng kanyang ina na siyang sumama sa pagdala ng tinawag
niyang helicopter mula sa syudad.
"Dalhin mo ang mga gamit na 'yan at susunod na kami," mabilis naman nitong
sinunod ang kanyang utos.
Napabaling siya kay Richell na hanggang ngayon ay tulog pa rin. Sandali lamang
itong nagigising at kapag nangyayari iyon ay puro iyak lamang ang ginagawa nito
habang yakap yakap ang urn na pinaglalagyan ng abo ng ama.

"Little kitten, we will go to the city," bulong niya rito

kahit alam niyang hindi siya nito maririnig. Napatingin siya sa urn na yakap pa rin
nito. Dahan dahan niya iyong kinuha sa dalaga at puno ng pag-iingat niya itong
binuhat sa kanyang mga bisig.
"Ako na ang magdadala ng urn dahil siguradong hahanapin niya agad kapag
nagising siya," tumango siya kay Valerie na kakapasok lang sa silid kasunod ang
kanyang pinsan.
"Can I borrow a cap and a blanket?" Tanong niya sa pinsan.
"Yeah," mabilis itong lumabas at pagkabalik ay dala na hinihingi niya. Isinuot
siya sa dalaga ang sombrero at ang kumot ay ibinalot niya sa katawan nito na tila
isang sanggol.
"We're going," aniya. Naglakad siya palabas ng malaking bahay kasama ang mga
ito habang karga pa rin ang dalaga. Maingat ang bawat hakbang niya upang hindi ito
magising o umiyak.
Naging maayos ang kanilang biyahe hanggang sa makarating sila sa bahay ng
kanyang mga magulang. He own a penthouse and condominium pero hindi iyon
makakatulong sa ngayon dahil distraction ang kailangan ng dalaga at kung silang
dalawa lamang ay mas lalo itong kakainin ng katahimikan.
"Mom, they're here," sigaw ni Syete na siyang sumalubong sa kanilang pagdating.
Agad na nakita niya ang mga magulang na galing sa dinning nila. Nag-aalala itong
lumapit sa kanya at nakatingin sa dalaga.
"Kumusta ang lagay niya?" Tanong ng ginang.
"She's fine mom. Ang kwarto ko po ba ay malinis na?" Inayos niya ang
pagkakakarga sa dalaga ngunit nagising ito dahil sa paggalaw niya.
Sa pagdilat ng mga mata nito ay agad na nagsalita. "Tatay, tatay nandito ka na.
Bumalik ka," tuwang tuwang sambit nito at mahigpit na yumakap sa kanya. Naluluhang
tumingin sa kanya ang kanyang ina na pilit niyang nginitian.
"Are you feeling good little kitten?" bulong niya rito.
Nanlaki ang mga mata nito nang mapatingin sa paligid at bigla nalang na
nagsisigaw. Itinulak siya nito at nagpupumilit na lumayo sa kanya, pinagsasabunutan
siya at pinagkakalmot, ramdam niya ang hapdi ng kanyang mukha at mga braso.
Tinanggap niya ang lahat ng pananakit nito at walang naging reklamo.
"Nasaan ang tatay ko?" sigaw nito
"Anak," gimbal na sambit ng ina at akmang lalapit para pigilan ang dalaga pero
umiling siya.
"No mom, don't come near her mas matatakot siya. I'm fine," aniya ngunit ang
ina ay umiiyak dahil sa nasasaksihan.
Walang gumalaw ni isa sa mga taong nakamasid sa kanila hanggang sa matigil ang
dalaga sa pagwawala at pagsigaw at tanging pag-iyak na lamang ang ginagawa nito
habang tinatawag ang ama.
Nararamdaman ni Sais ang hapdi sa kanyang magkabilang pisngi at ang anit dahil
sa pagsabunot nito pero imbes na magalit ay nakangiti siyang humalik sa pisngi at
noo ng dalaga.
"Napagod ka siguro sa biyahe. I will show you our room and I hope you like it,
little kitten," sabi niya na tila walang nangyari.
Tumingin siya sa kanyang ina na ngayon ay yakap na si Seven at sa kapatid. 'I'm
fine don't worry about me,' bulong niya.
Hanggang sa makarating sa kanyang silid ay panay ang iyak nito at dahil sa
pagod ay muling nakatulog. Maingat niya itong inilapag sa kama at pinunasan ang
mukhang luhaan na naman. Mariin niyang kinagat ang mga labi upang pigilan ang
maluha.
"Dad?" Napalingon siya sa pinto ng marinig ang boses ni Zamiane, ang kanyang
anak. Pasimple niyang pinunasan ang mga luha at nakangiting humarap dito.
"Anak," tawag niya rito. Isang araw lang ang naging pamamalagi nito sa hacienda
upang bisitahin siya at muling bumalik dito dahil hindi sanay ang kanyang ina na
malayo ang apo dito.

Napansin niyang hindi maalis ang tingin nito kay Richell.

"Is she crazy?" Tanong nito na ikinabigla niya.
Umiling siya ng makabawi at lumapit rito. "She's not crazy, anak," inayos ang
headband nitong kulay pula. Napakakikay na bata. "Don't say or ask that question to
someone because it's not good. Hindi mo alam na maaari kang makasakit o makatrigger
ng negative emotion sa isang tao," kinarga niya ito at inilapit sa natutulog na
dalaga, "she's just sad."
"But why she's tulala tapos sumisigaw siya kanina at sinasaktan ka then another
minute she's like a mute while crying." Hindi niya ito napansin kanina ngunit tila
nakita nito ang nangyari sa baba. "Nagkasugat ka na naman po tuloy," hinaplos nito
ang pisngi niyang nasugatan ng kuko ni Richell kaya't napangiwi siya. "Gan'on po
ang mga patient ni Tito Seven sa hospital niya," sabi pa nito.
"Iba siya sa mga patient ng tito mo," gusto niyang ipaintindi ang sitwasyon
nila ngayon. Matalino ito at alam niyang kahit bata pa ay makakaintindi na.
"Maybe I misinterpret her actions awhile ago kasi okay naman siya noong
nakaaway ko siya sa hacienda ni tito Leo."
"Oo, so don't think that she's crazy and don't ever tell her that word, okay?"
Tumango naman ito. "Yes dad," sagot nito.
"She just wanted to be alone. Lagi mong tatandaan na kapag may napapansin kang
hindi maganda sa isang tao ay wag mong sasabihin lalo kung alam mong makakasakit ka
dahil minsan ang simpleng salita para sa'yo ay ikamamatay para sa isang tao, always
remember that okay?" Masuyo niyang payo dito na mabilis namang nitong sinang-
ayunan.
"Yes, dad. I'll be good to her."
"Be good to all, darling," aniya.
Ginusto niyang bumaba kaya't pinagbigyan niya. Tumakbo ang bata palapit sa
dalagang natutulog at inosenteng tumingin sa kanya. "Why she's here daddy I thought
she wanted to be alone?"
"Yes, but she's here because she's going to be your mother."
Kumunot ang noo nito at alam niyang hindi iyon nagustuhan ng bata. "But I don't
want a mother," tutol nito.
"But I want her to be my wife," napangiti siya ng banggitin ang mga salitang
iyon.
"Oh? Did she ever told you that she wanted you to be her husband?" Sumilay ang
nang-aasar na ngiti sa magandang mukha ng bata ng hindi siya makasagot. "It seems
that you are the only one who wants her but she don't want you."
"Is that so? Then, I will make her wants me too," sabay silang natawa dahil sa
sagot niya. "So, if you love daddy then you should love her as your mommy."
"Noted, dad. Hindi ko na siya tatarayan, she looks like she's a tiger but turns
out to be weak," komento nito bago walang lingon na umalis ng silid. Naiiling na
lamang siya sa pagiging taklisa ng kanyang anak. A brilliant young lady, indeed.
Muli siyang lumapit kay Richell. Ilang minuto niya itong tinitigan na payapang
natutulog, inayos niya ang kumot sa katawan nito bago siya tumabi sa pagkakahiga.
Ginamit niyang unan ang kanyang kamay na nakatukod upang tanawin pa rin ang mukha
ng dalaga kahit na nakahiga.
Nagbalik sa kanyang alaala ang unang beses na nagkasalubong ang kanilang mga
landas. Noong madulas ito sa kusina nila at malakas na nagsisisigaw. Namalayan na
lamang niya ang sarili nakangiti habang inaalala ang mga sandaling iyon.
He's caught by her angelic beauty the first time he saw her lying on the floor
and shouting like there's no tomorrow. Sa tagpong iyon unang nabuhay ang pagnanasa
niya para dito. He's even having a wet dream about her lying in the same floor
while he's on top of her banging her wet pussy and licking her sweet juices making
her shout with pleasure.
"You should behave," paalala niya sa sarili habang napapalunok dahil sa init na
agad na nabuhay sa kanyang katawan.
Hinalikan niya ang pisngi ng dalaga habang pilit na inaalis ang mga makamundong
pantasya meron siya kasama ito. Iyon rin ang nag-udyok sa kanya na angkinin ito
noong maligaw ito sa kanyang hotel suit. Sadyang pinagtagpo sila ng tadhana. Ang
gabing iyon ang pinakamasayang gabi ng kanyang buhay.
Being her first? That's the greatest gift he ever received in his whole
existence.
Hindi niya napamalayang naiiyak siya sa pinaghalong saya at lungkot habang
inaalala ang mga panahong masaya sila. Namimiss na niya ang mga ngiti ng dalaga,
ang pagiging madaldal nito at pagiging palaban.
"Mahal na mahal kita," umiiyak niyang bulong dito. Hindi na niya kinaya ang
nag-aaway na emosyon sa kanyang kalooban.
Isinubsob niya ang ulo sa balikat ng dalaga at doon umiyak ng umiyak. Taas baba
ang kanyang mga balikat dahil sa paglalabas ng emosyon. Tahimik siyang nagdarasal
na sana ay pareho silang maging matatag sa paglaban sa lungkot.
"Hinding hindi ako aalis sa tabi mo kahit na makalimutan mo na nagmamahalan
tayo," sambit niya habang patuloy sa pagtangis.
"I will be your rest."

__________
5 chapters more before epilogue. Thank you for reading.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Chapter 21

NAGISING SI SAIS na madilim na ang kalangitan at malamig na ang simoy ng hangin.

Malakas na rin ang huni ng mga kulisap at mga insekto. Kinapa niya ang dalaga sa
kanyang tabi ngunit agad na napabalikwas ng bangon ng mapagtantong wala na siyang
katabi.
"Little kitten," pagtawag niya ngunit katahimikan ang sagot sa kanya. Mabilis
siyang bumaba sa kama at nagtungo sa banyo umaasang nandoon ito ngunit nanlumo siya
ng hindi makita doon si Richell. "Damn, little kitten don't make me nervous like
shit." Hinalughog niya ang buong silid at mas lalong nilukob ng kaba dahil hindi
niya rin makita ang urn ng ama nito.
Lumabas siya ng silid at tinawag ang kung sinomang pangalang mabigkas niya.
Patakbo siyang bumaba ng hagdan at hinalughog ang bawat sulok ng bahay nila. Mas
lalo siyang nanlulumo kapag hindi ito nakikita sa bawat silid na buksan niya.
"Mom, dad, Seven," sigaw niya matapos niyang puntahan ang garden.
"Jusko Sais diyes oras na ng gabe bakit sumisigaw ka?" Nakita niyang pababa ang
mga magulang, ang kanyang ina ay aligaga pang inaayos ang robe at ang amay ay
nagsusuot ng reading glasses nito.
"Mom, nakita niyo ba si Richell?"
"Hindi ba at nasa kwarto mo kayo at natutulog?"
Napahilamos siya sa sobrang frustration. "Wala na siya sa tabi ko pagkagising
ko," tinalikuran niya ang mga ito at lahat ng silid ng maid quarters ay kinatok.
Kahit ang mga off duty na mga security guards ay kinatok niya sa mga quarters.
"Bakit ho sir Sais?" tanong ng mga katulong.
"Nakita niyo ba si Richell? May nakakita ba sa inyo na bumaba siya?" Nang lahat
ay umiling ay ilang ulit siyang napamura. Hindi niya ugali ang mandamay ng ibang
taosa sarili niyang problema pero ibang usapan ito. "Mga putangina! Ang dami niyo
dito sa bahay tapos ni isa walang nakakita sa inyo?" galit niyang sigaw.
"Calm down, Sais anak baka nasa garden lang," saway ng kanyang ina.
Umiling siya. "No mom, halos lahat ng bakanteng kwarto ay hinalughog ko na at
pati sa garden pero wala siya." Muli siyang humarap sa mga tauhan. "Kapag may
nangyaring masama sa Ma'am Richell niyo lahat kayo mawawalan ng trabaho, kapag
napahamak siya dahil sa kapabayaan niyo magiging kriminal ako," dumagundong ang
galit na galit niyang sigaw bago malalaki ang hakbang na pumunta sa labas.
"Kumilos kayo at hahanapin natin si Richell," sabi ng kanyang ama. Lahat ay
naging aligaga sa paghahanap ngunit tila wala sa kanilang premises ang dalaga.
Mas lalong nagliyab ang kanyang galit pagkarating sa mismong gate at nakita
niyang natutulog ang guard na nakaduty. Nagtagis ang kanyang mga bagang ng makitang
bukas ang gate.
"Damn it. Hindi kayo binabayaran para magsitulog," halos lahat ay
pinagsisigawan niya sa sobrang galit at kaba sa isiping nawawala ang kasintahan.
"Pasensya na ho sir," naiiyak ang gwardiya na paulit ulit na humihingi ng
paumanhin sa kanya. Akmang susuntukin niya ito sa galit nang pigilan siya ni Syete.
Kalmado itong tumingin sa kanya. "Wag mong daanin sa init ng ulo, tara na
hanapin natin sa labas," hinila siya nito sa nakaparada nitong Chevrolet. Wala
siyang nagawa kundi ang sumunod sa kapatid.
Kuyom niya ang kamao na mahigpit na nakahawak sa seatbelt habang ibinababa ang
bintana ng sasakyan. Palingon lingon siya sa paligid hanggang sa makalabas sila sa
kanilang lupain. Malayo ang kasunod na bahay sa kanila kaya't mas lalo siyang
kinabahan dahil walang katao tao ang lugar.
"Bababa ako, Seven," aniya.
"Bakit?" Naguguluhang tanong nito habang patuloy sa pagmamaneho.
"Itigil mo bababa ako, hindi ako mapapakali na nandito nakaupo sa sasakyan mo
habang nawawala siya."
 "Wag ka ngang praning dahil hindi ka naman nakatunganga
lang naghahanap tayo."
Mas mariin niyang naikuyom ang kamao. "Paano kung malagpasan natin siya? Mas
mabuti kung maglalakad ako kasi maririnig ko ang mga kaluskos kung nasa dilim
siya." Naiiling na lamang ang kanyang kapatid at walang nagawa kundi ang ihinto ang
sasakyan. Mabilis siyang bumama.
"Dumiretso ka sa paghahanap at tawagan mo ako kapag nakita mo siya," aniya.
"Oo na," at muli nitong binuhay ang sasakyan.
Napabuntong hininga si Sais upang pigilin ang takot na nararamdaman. Gustong
gusto niyang kastiguhin ang sarili dahil sa kapabayaan. "You're so stupid,"
paninisi niya sa sarili.
"Little kitten," sigaw niya. Hindi niya alintana ang paglalakad upang hanapin
ito. Bawat sulok ng kalsadang dinadaanan niya ay isinisigaw niya ang pangalan nito.
Napamura siya dahil nagsimula ng mahinig ang kanyang kamay sa sobrang
intensidad ng takot sa kanyang kalooban. Sa bawat paglipas ng minuto na hindi niya
ito nakikita ay para siyang papanawan ng ulirat.
"Little kitten, don't be scared okay? I'm here, I'm here," hanggang sa
makarating siya sa mga kabahayan at kahabaan ng highway ay hindi niya ito nakita.
Napasabunot siya sa sarili. Sari saring negatibong ideya ang ang pumapasok sa
kanyang isipan. "Richell my little kitten please magpakita ka na, natatakot na
ako," ang mabibilis na sasakyan ay mabilis na dumadaan sa kanyang harapan. Hindi
niya alam kung saan niya ito hahanapin. Kahit abutin siya ng umaga ay hindi siya
titigil dahil hindi siya mapapakaling wala ito sa kanyang tabi.
Kinuha niya ang cellphone sa bulsa at mabilis na tinawagan ang kapatid. Hindi
na siya nakatiis at siya na agad ang tumawag dito. "Nakita mo na? Tawagan mo si
Gail o si Anton ireport mo na nawawala ang fiancee ko. Damn Seven, hindi ako
mapapakali."
"Tinawagan ko na silang lahat para tumulong sa paghahanap. Ang mga bodyguard ni
dad at mom ay pinakalat na nila sa buong lugar. Kapag nakita siya ay itatawag sa'yo
agad. Wag ka ng mag-alala," mahinahon nitong sagot.
"Si Tarinio tinawagan mo na ba?" Banggit niya sa pinsang maaasahan sa hanapan.
"Yes but he's out of coverage. Nasa operation siguro."
"Fine. Maghahanap ulit ako," pinatay niya ang tawag at muling naghanap. Bawat
taong nadadaanan niya ay tinatanong niya kung nakita ang kanyang kasintahan sa
pamamagitan ng pagpapakita ng kanyang cellphone kung saan nakasave ang larawan
nito.
Halos mabaliw siya sa paghahanap, minsan ay napagkakamalan niya ang iba na si
Richell. Halos sumuko na ang paa niya sa paglalakad pero ni hindi pumasok sa isip
niya na tumigil.
Kahit maubos ang buong lakas niya makita lang ito ay gagawin niya. Napahilamos
siya sa mukha at paulit ulit na tinatawag ang pangalan ng dalaga. "Little kitten,
please naman magpakita ka na. I'm worried," bulong niya.
Natigil siya sa paglalakad nang mapatapat sa isang grocery store. Kumunot ang
kanyang noo nang mapatingin sa babaeng nagpupumiglas habang hawak ng guard. Para
siyang kerosene na lumiyab sa galit dahil tila nasasaktan ang dalaga.
Tumakbo siya papasok sa loob at walang sabi sabing pinagsusuntok ang guwardya.
Nagkagulo ang mga tao at dinig niya ang tili ng dalaga. "Fuck you. You don't have
the fucking right to hurt my fiancee," hindi niya ito tinigilan hanggang hindi
pumuputok ang nguso. "Putangina mo, papatayin kita," sigaw niya.
"Tama na ho," inawat sila ng mga tao pati na ng ibang bantay sa store ngunit
hindi siya nagpapigil. Napahinto lamang siya ng marinig ang boses ni Richell.
"Hinahanap ko lang naman si tatay," at pumalahaw ito ng iyak. Mabilis siyang
humiwalay sa guwardyang nakahandusay sa sahig at mahigpit na niyakap ang dalaga.

"Little kitten, stop crying I'm here," bulong siya.

Pinaghahalikan niya ang noo nito sa sobrang tuwa dahil sa wakas ay nakita niya ito.
Yakap yakap pa rin nito ang urn ng ama.
Lumapit sa kanila ang bantay ng grocery store ayon sa suot nitong uniform.
"Sir, asawa niyo po ba ang babaeng 'yan? Sinaway lang siya ng guard dahil kinain
niya halos tatlong box ng goya sa chocolate section."
"Sinaway? Sinasaway ba 'yong hinihila niya at mahigpit na hinawakan sa pulso?
Hindi siya nag-iisip na nasasaktan ang fiancee ko," madiing sagot niya. Nagtagis
ang kanyang bagang ng makitang namumula ang pulso ng dalaga. "I will sue you for
physical injury."
"Pero sir hindi naman ho sinasadya ng guard namin, pinigilan niya lang ho ang
fiancee niyo dahil gustong umalis ng hindi nagbabayad," mahinahon ang sagot nito.
Nagkasalubong ang kanyang mga kilay sa sobrang inis. "Bakit magkano ba ang
nakain niyang chocolates? Gusto mong bayaran ko ng doble, triple o bilhin ko ang
putanginang store niyo?"
"Hindi ko ho sinasadya---" agad niyang pinutol ang sasabihin ng guwardyang
pinupunasan ang duguang nguso.
"Sinasadya o hindi mali na mananakit kayo ng tao," hinaplos niya ang buhok ng
dalaga na hinihila ang kanyang damit. "Yes little kitten what is it?"
Tumigil na ito sa pag-iyak at nakangiting binuksan ang dalang urn. Napangiwi
siya nang makitang ang laman nitong abo na halos kalahati lang ay puno na ng kisses
chocolate. "Gusto mo? Ang sarap sarap," at nagbukas ito ng isang piraso at isinubo
sa kanya. Kinain niya iyon bago muling humarap sa mga kausap. "I will pay for all
the damages. Bibilhin ko lahat ng chocolates na meron kayo at may mga tauhan akong
kukuha n'on dito." Matapos niyang sabihin ang mga 'yon ay inakay na niya si Richell
palabas ng store.
"Little kitten, wala bang masakit sa'yo? Are you okay?" Nag-aalalang tanong
niya, napatingin siya sa paa nitong walang sapin at puno ng alikabok. Naiiling
siyang hinubad ang suot na sando bago lumuho sa harap nito. "Pupunasan natin ang
mga paa mo baka may sugat at mainfection ka," tulad ng sabi niya ay pinunasan niya
ang mga paa nito at nang masigurong malinis na ang mga iyon ay kinarga niya ito na
tila bata.
Ang sobrang takot at kabang nararamdaman niya kanina ay agad na nawala
pagkakita sa nakangiti nitong mukha habang magiliw na kumakain ng chocolates.
"Ayos na?" Napatingin siya sa nakaparadang mga sasakyan sa harap ng store at
nakita niya ang buong pamilyang pare-parehong suot ang mga pajamas at halatang
kulang sa mga tulog.
Bagsak ang mga balikat ng mga ito habang diretso ang tingin sa kanila.
Napangisi pa siya ng makita si Singko na nakasandal sa balikat ng asawa nito at
humihilik.
"I found her kaya pwede na kayong magsiuwi, salamat sa tulong niya," sagot niya
sa tanong ni Seven.
"Mabuti naman, diyes oras ng gabe nambulabog itong si bunso dahil nauulol ka
daw. Babalik na kami sa bahay dahil ang mga bulilit walang bantay," natatawang
sambit ng kanyang Kuya Second.
"Bakuran mo lagi para hindi makaalis," payo ni First.
"Mabuti nalang naiintindihan ka namin," sabat ng kanyang Kuya Third.
"Maiintidihan niyo dahil pare-pareho kayo, nagkakatalo nalang kung sino ang mas
nauulol," natatawang tugon ng kanilang ina. Nagtawanan rin ang kanilang mga asawa.
"Salamat sa inyong lahat," lahat ay nagsialis na habang siya ay sumakay sa
sasakyan ng bunsong kapatid matapos sabihin sa tauhan ng mga magulang na dalhin at
bayaran ang chocolates.
"Hindi ka ba pagod?" Masuyong tanong niya kay Richell habang nakaupo sa kanyang
mga hita sa backseat ng sasakyan.
Sumandal ito sa kanyang dibdib at ilang sandali lang ay naririnig na naman niya
ang pag-iyak. Nandoon na naman ang tila libo libong mga karayom na tumutusok sa
kanyang dibdib dahil sa sakit na pakinggan ang bawat hikbi nito.
Kung pwede niya lang akuin lahat ng lungkot na nararamdaman nito ay hindi siya
magdadalawang isip na kunin iyon upang mapagaan ang loob nito at bumalik ang dating
sigla ng dalaga.
"Namimiss ko na ang tatay ko, hindi ko na kaya," umiiyak na sambit nito.
 "Don't say that please, nandito ako hinding hindi kita pababayaan," bulong
niya.
Umiling ito. "Ang tatay ko ang kailangan ko."
Nasasaktan siya sa katotohanang wala siyang magawa dahil hindi na niya
kailanman maibabalik ang gusto nito. Walang magagawa ang yaman at kapangyarihan
niya para ibalik ang yumao nitong ama. Kahit siya ay hindi na alam ang gagawin
upang pasayahin ito.
"Wag kang mawalan ng pag-asa please, little kitten. Wag kang sumuko, nandito
ako mamahalin kita tulad ng pagmamahal at pag-aalaga sa'yo ng tatay," pilit niyang
pinupunasan ang mga luha nito samantalang ang puso niya ay tumatangis rin para
dito.
"Hi-Hindi ko na kaya, mamamatay ako. Gusto kong makapiling ang tatay ko," ang
mga salita nito ang tuluyang nagwawasak sa kanya.
Sa bawat mga salita nito ramdam niyang hindi siya ang kailangan nito. Ramdam
niyang hindi pa gan'on kalalim ang pagmamahal nito para sa kanya ngunit hindi niya
magawang sumuko dahil ang pagmamahal niya para dito ay sukdulan. Kaya niyang
tanggapin ang lahat ng kapalit ng pagmamahal niya rito.
"Please wag mo akong sukuan dahil kapag sumuko ka hinding hindi ko kakayanin.
Hindi ko kaya." Isinandal niya ang noo sa ulo nito at mariing pumikit. May butil ng
luhang tumakas sa kanyang mga mata. "Kung susuko ka sa buhay sasama ako sa'yo,
kahit saan ka magpunta sasama ako," puno ng pagmamahal at pagsuyo niyang bulong
dito.
_____________________________
Thank you for reading, Kjens.
Please follow my accounts for more updates.
IG: Hope Castillana (@kuyajen)
Fb: Hope Castillana
Please also like my page:
Kuyajen Stories

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 22

Warning: Sensitive Scene, please read at your own risk.

________________

"KAPAG may gusto kang kainin sabihin mo lang okay? We will buy anything you
want," wala siyang natanggap na sagot muli sa dalaga dahil tulala na naman ito.
Kagigising lamang nila at dahil siguro sa pagod ay tanghali nang nagising si
Richell. Ipinaghain niya ito ng almusal at tumabi upang subuan ito. Kung hindi niya
gagawin iyon ay siguradong hindi ito kakain.
"Say, aaaah," ibinuka niya ang bibig upang gayahin nito. Napangiti siya dahil
sinunod iyon ng dalaga. "Very good my little kitten." Patuloy niya itong inalalayan
sa pagkain. Kahit papaano ay nagiging panatag ang loob niya kapag kumakain ito
kahit na hindi maayos ang dinaramdam.
Dahil sa nangyari kagabe ay mas lalo niyang dinagdagan ang security guards sa
bahay nila at pati mga katulong upang marami ang titingin sa dalaga. Hindi naman
siya humihiwalay at kaya niya itong bantayan ngunit gusto niyang makasiguro. Ayaw
na niyang maulit na halos mabiliw siya kakahanap dito.
"Good morning, dad." Napatingin siya sa anak na kakapasok lamang sa dinning
area. Humalik ito sa kanyang pisngi. "Good morning too darling, did you eat your
breakfast?"
"Yes, kasabay ko po sina grandma and grandpa with Tito Seven."
"That's good to hear," lumapit ito ng upo kay Richell at tumitig sa dalaga.
"Can I play with her dad? I want her to be my friend," pagkuay hiling nito.
Agad siyang tumango. "Sure, she's going to be your mom remember?"
 "Isn't she too young to be my mom?"
"It's her asset to look young and beautiful," ang pagkislap ng pagmamahal sa
kanyang mga mata ay kitang kita habang nakatingin kay Richell.
Pagkatapos niyang pakainin ang dalaga ay inalalayan niya itong bumalik sa
kanilang kwarto habang nakasunod ang kanyang anak. "Call me if you need anything,
okay?"
"Yes, daddy," magiliw na sagot ng bata.
"Take care of your mom and please don't take the urn away from her so she won't
cry, understand?"
"Noted, dad." Matapos niyang ayusin ang carpeted floor na paglalaruan ng mga
ito ay muli siyang bumalik sa dinning upang ligpitin ang ginamit para sa agahan ng
kasintahan. Hindi na siya nag-abalang tumawag ng maid dahil alam niyang mga aligaga
ang mga ito sa paglilinis.
Naabutan niya ang bunsong kapatid na nagtitimpla ng kape at may dalang diyaryo.
"Good morning bro," bati niya.
Tumango lamang ito habang patuloy sa ginagawa. Inilapag nito ang kape sa mesa
at binuklat ang pahayagang dala bago nagsimulang magbasa. Samantalang siya ay
itinuloy ang pagliligpit.
"Bakit mo pa pinapatagal?" Natigilan siya sa paglapag sana ng mga pinggan sa
sink dahil sa pagsasalita nito. Tumingin siya rito upang siguraduhing siya ang
kausap. Tumingin ito sa kanya bago bumalik sa pagbabasa.
"Pinapatagal ang?" kunot noong taong niya.
"I'm a psychiatrist."

Unti unti niyang naintindihan ang punto nito. Napahigpit

ang pagkakahawak niya sa mga pinggan at hindi nagawang sumagot.
"Stop denying it because the best thing you can do is to accept it. Para rin
iyon sa kanya."
Nagtagis ang kanyang mga bagang at mariing tumitig dito. "She's not crazy."
"I didn't say that she is. Hindi ibig sabihin na ipapatingin mo siya sa doctor
ay baliw na siya. Depression is eating her whole being and it will worsen if you
keep on denying her situation," seryoso din ang mga salita nito. "Hindi lang ako
doctor na may malasakit sa kapwa, kapatid mo rin ako na gusto ang makakabuti sa
babaeng mahal mo."
Ilang ulit siyang huminga ng malalim dahil gusto niyang intindihin ang kapatid.
"Ayokong isipin niya na may mali sa kanya," sumusukong tugon niya.
"Ang pagpuna sa katotohanan ay hindi mali, ang mali ay 'yong itinatago mo ang
sitwasyon niya. Hindi siya babalik sa dati sa pag-aalaga at pagbebaby sa kanya. She
needs a proper way of curing herself."
Napayuko siya. "I'm scared," bulong niya. Natatakot siya na mamulat ang dalaga
sa sitwasyon nito dahil alam niya kung gaano kahirap makipaglaban sa sarili. Alam
niya kung gaano nakakabaliw ang paglaban sa matinding lungkot. Alam niya dahil
pinagdaanan na niya.
"Don't be, kung patuloy kang matatakot mawawala siya sa'yo."
Mabilis siyang umiling. "I don't want to lose her."
"Alam ko dahil mahal mo. Lahat naman tayo takot mawalan ng minamahal kaya nga
hanggat may pag-asa pa harapin mo ang takot mo---"
Hindi pa man natatapos ang sasabihin nito ay bigla nilang narinig ang kahindik-
hindik na sigaw ng kanyang anak. "Daddy."
Pareho may kung anong malamig na hangin ang bumalot sa kanyang sistema dahil sa
pagtatayuan ng kanyang mga balahibo sa katawan. Muli na namang nabuhay ang kaba sa
kanyang dibdib.
"Daddy," muling sigaw ng bata. Mabilis siyang tumakbo palabas ng dinning at
nakita niya itong tumatakbo pababa ng hagdan at umiiyak.
"What happened?"
"Si-Si mommy, si mommy nakasabit," para iyong bombang sumabog sa kanyang
dibdib. Hindi magkandaugaga siyang tumakbo at halos ilang beses siyang bumagsak sa
sahig sa sobrang pagmamadali makarating lamang sa kanilang silid.
Akal niya ay wala ng mas isasakit pa ang mga pinagdaanan niya sa buhay. Ang
pagtorture sa kanya, ang pagkawala ng karapatan niyang magkaroon ng sariling anak
at ang halos pagkawala niya sa sarili. Ngunit ang lahat ng iyon ay gatuldok lamang
sa nakakamatay na takot na bumalot sa kanyang sistema nang makarating sa silid at
nakitang leeg ni Richell na nakatali ng kumot at nakasabit ang katawan sa may
balkonahe.
"Richell," nanginig ang buong kalamnan niya nang lumapit dito at namumutla na
ang buong mukha. Nakapikit ito. "Please Lord, help me," usal niya.
Hindi niya namalayan ang mga luha sa mga mata habang nilalabanan ang sarili na
hindi mawalan ng malay. Labis labis ang takot mayroon sa dibdib niya ngayon,
pinipilit niyang mag-isip ng tama.
"Mommy," malakas niyang sigaw. Niyakap niya ang nakabitin na katawan ng dalaga
upang maalis ang mahigpit na pagkakasakal ng kumot sa leeg nito. "Mommy, help,"
nagmamakaawa niyang sigaw. Kung pwede nga lang niyang tawagin lahat ng Santo at
Santa na pwedeng tumulong sa kanya ay gagawin niya.

Nakasunod sa kanya si Seven na mabilis na tumulong sa pag-

alalay sa kanya upang alisin ang pagkakatali ng kumot. Humahagulgol si Sais habang
yakap ang katawan ng dalaga habang ang railings ng balkonahe ay nakapagitan sa
kanilang mga katawan.
"Bakit? Bakit umbot tayo sa ganito?" Umiiyak niyang tanong. Halos maubos ang
kanyang buong lakas habang nakikitang nakabitin ito at tila wala ng hininga. Ilang
ulit na nabasag ang kanyang kalooban dahil sa mga nasaksihan. Hinding hindi ko
kakayanin.
Nagkagulo ang buong paligid at tumulong sa pag-alalay ang kanyang ama. Nang
matanggal nila ay katawan ng dalaga sa kumot ay mabilis niya itong binuhat patungo
sa kama. Walang ampat ang kanyang mga luha habang nakatingin sa walang malay nitong
katawan at sa nagkukulay ube nitong leeg.
"Ba-Bakit nangyayari 'to?" Napasabunot siya sa kanyang sarili habang ang
kanyang kapatid ay sinusuri si Richell.
"Bakit kailangang umabot sa ganito?" Ang kanyang pag-iyak ay halos pumuno sa
buong silid. Nanghihina siya napaluhod sa sahig at nawawalan ng pag-asang isinandal
ang sarili sa pader. "Anong klaseng parusa ito? Bakit?" Naramdaman niya ang
mahigpit na yakap ng kanyang ina habang ang mga mata niya ay nasa walang malay na
kasintahan.
"Tahan na anak. Anything will be fine, anything will be fine," pag-alo nito.
Mahigpit siyang yumakap dito. "Naging masama ba akong anak mom? Naging masama
ba akong kapatid? Masama ba akong tao para parusahan ako ng ganito? Bakit humantong
sa ganito? Hindi ko kayang mawala siya sa'kin pe-pero bakit parang wala lang, bakit
wala lang sa kanya," patuloy ang kanyang pagtangis. Sa tanang buhay niya ay ngayon
lamang siya umiyak ng ganito. Sobra na siyang nauubos at wala ng natitirang saya sa
kanyang kalooban.
Ang takot na naranasan niya noong nasunog ang kanyang katawan at natorture ay
walang wala sa takot na nararamdaman niya ngayon.
"Hi-Hindi naman ako nanglamang ng kapwa, naging mabuti akong tao," patuloy
niyang tanong.
Yumakap rin sa kanya ang anak na walang tigil din sa pag-iyak dahil tulad niya
ay bakas na bakas din ang takot sa mukha nito. "I'm sorry dad, hindi ko siya
napigilan," umiyak na sambit nito. Nanginginig pa rin ang mga kamay ni Sais dahil
sa sobrang takot. "Sabi niya ay maglalaro lang kami ng Rapunzel kaya niya kinuha
'yong kumot tapos itinali niya 'yon sa railings dahil iyon daw ang gagamitin niyang
pagbaba, akala ko okay lang pero bigla niyang itinali ang leeg niya tapos tumalon,"
palakas rin ng palakas ang iyak ng bata. "Sabi niya pa susunod na raw siya sa dad
niya."
Naihilamos niya ang kamay sa mukha habang walang ampat pa rin ang pagtangis sa
bisig ng kanyang ina. "Hindi ba sapat ang pagmamahal ko para piliin niyang manatili
sa'kin at labanan ang lungkot?" Tanong niya habang nanlulumong sinasapo ang dibdib
dahil sa sobrang paninikip.
"Sapat ang pagmamahal mo anak ngunit hindi niya iyon nakikita dahil sa sobrang
lungkot ng pagkawala ng kanyang ama," anang umiiyak na ina.
"Kailangan ba talagang tapusin niya ang buhay niya? Paano ako mom? Paano ako
kapag nawala siya?" Nakakaawa ang kanyang kalagayan dahil hinding hindi niya
nakikita ang sarili sa hinaharap na hindi kapiling si Richell.
"Manalig lang tayo sa Panginoon anak," patuloy ang pag-alo sa kanya ng ina.
Hindi na niya mailarawan kung gaano siya nasasaktan ngayon para sa dalaga.
Halos naisin na rin niya ang sumuko pero naiisip niya kung susuko siya ay sino ang
lalaban para sa kanilang dalawa? Gayong ngayon palang ay sumusuko na ang dalaga.
"She's breathing," imporma ni Syete. Hindi gumalaw si Sais gustuhin niya man
dahil sa nanginginig niyang tuhod. Nakapako lamang ang kanyang tingin sa dalaga.
Maraming tanong sa kanyang isipan ang gusto niyang sagutin.
"Mabuti at naagapan natin kaya sa awa ng Diyos ay hindi naging malala ang
epekto ng hindi pagdaloy ng dugo sa kanyang utak. She's fine now but don't leave
her. Because of too much sadness and depression she's being suicidal, that't base
on my observation," paliwanag ng kapatid.
"Salamat sa Diyos," dinig niyang tugon ng ina.
"Magpapadala ako ng mga facilities mula sa hospital mamaya at ichecheck ko siya
from time to time," lumapit sa kanyang ang bunsong kapatid at hinawakan siya sa
balikat. "I'm not asking your permission, I'm doing this because this is the right
thing to do and you're my brother your happiness is our happiness too. So don't
lose hope she will be fine soon," matapos iyon ay lumabas na ito ng silid habang
may kausap sa cellphone.
Nang masiguro niyang kaya na niyang tumayo ay naglakad siya papalapit sa
natutulog na dalaga. Nilagyan ng ointment ng kanyang kapatid ang nabuong kulay
ubeng pasa sa leeg nito. Nanginginig na hinaplos niya ang buhok nito habang ang
kaba sa dibdib ay hindi pa rin humuhupa.
Gusto niyang magwala dahil sa labis labis na emosyon na namamayani ngayon sa
kanyang dibdib nguniy wala siyang masisi dahil sa laban nilang ito ay mga sarili
nila ang kaaway. Kailangan nilang talunin ang mga sarili upang manumbalik ang
pagiging positibo nila sa buhay.
Nakakalungkot isipin dahil ang pinakamahirap na kalaban ay ang sarili.
"Wag mo ng uulitin 'yon ha? Wag mo na ulit akong tatakutin ng gan'on dahil sa
susunod hindi ko na kakayanin," pagkausap niya dito. Mariin niyang kinakagat ang
mga labi sa bawat pagbigkas niya ng mga salita dahil sa luhang hindi tumitigil sa
pag-agos.
"Nang makita kitang nakabitin at walang malay akala ko mawawala na ka, hindi ko
na alam kung paano pa kikilos. Kung wala sila siguro pareho na tayong wala,"
napahawak siya sa kanyang bibig upang pigilin ang paghikbi. Inaalala niya ang
magiging reaksyon nito kapag nagising, sa kagustuhan niyang itago dito ang
kalagayan nito ay mas lalo itong napapahamak.
"Sa mga pagkakataon na 'to pakiramdam ko wala akong silbi kasi hindi kita
matulungan, wala akong magawa para alisin ang lungkot na nararamdaman mo."
Hinawakan niya ang kamay nito ay masuyo iyong pinisil pisil. Nababablangko ang
kanyang utak dahil sa mga nangyayari, napapagod ang kanyang katawan dahil sa mga
emosyong hindi matatawaran. Gusto niyang matulog o magpahinga manlang sandali
ngunit hindi niya magawa dahil natatakot siya na baka pagkagising niya ay wala na
ito.
"Kahit saglit lang sana isama mo ako sa kalungkutan mo, sana makita mo ako,"
bulong niya.

_____________
Habang isinusulat ko 'to umiiyak ako.
Thank you for reading, Kjens.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 23

NANATILING GISING si Sais kahit na maghahating gabi na

dahil sa pagbabantay sa dalaga. Ayaw niyang matulog kahit na pagod na pagod na ang
kanyang buong sistema. Upang masiguro na ligtas ito ay isinasakripisyo niya pati
ang pagpapahinga.
He can't rest thinking that he might lose her in any moment. He leaned at the
wall while watching her sleep. He can't think of anything as if his mind is blank
and lost.
Kinakain ng katahimikan ang malalim na gabi kaya't pati ang pag-iisip niya ay
naaapektuhan. Gustong gusto niyang malibang upang alisin ang mga negatibong ideya
ngunit hindi siya pwedeng umalis. Hinahayaan na lamang niya ang pagkukusa ng mga
luha sa pag-agos mula sa kanyang mga mata. Wala rin namang patutunguhan kung
pipigilan niya iyon dahil hindi paampat.
"Ta-Tay, tay?" Mabilis siyang bumangon nang marinig ang paos na boses ng dalaga
na tinatawag ang ama nito.
"Li-Little kitten," dahil sa pinaghalong pagod at puyat ay bahagyang gumewang
ang kanyang pagtayo dahil sa pagdidilim ng kanyang paningin. Mahigpit siya
napakapit sa bedside table at sinikap na lumapit sa dalaga.
"A-Ang tatay ko?" Marahas itong bumangon at akmang aalis sa kama pero pinigilan
niya. Nagpumiglas si Richell kaya nakawala ito sa kanyang paghawak dahil sa
nanghihina niyang katawan ay hindi niya ito  napigilan nang magwala ito.
"Ang tatay ko, nasaan ang tatay ko?" Umiiyak na naman ito.
Napasabunot na lamang si Sais sa kanyang buhok at mariing pumikit habang
pinapakinggan ang bawat sigaw at galit ng dalaga. Halos magmakaawa na siya na
tumigil na ito dahil hindi na kinakaya ng kanyang isipan ang mga nangyayari. Sobra
sobra na siyang nasasaktan sa mga pinagdadaanan nila.
"Ibalik niyo ang tatay ko," sigaw nito. Hindi ginusto ni Sais ngunit sa dami ng
kanyang iniisip ay malakas siyang napasigaw upang patigilin ito.
"HINDI KO NA MAIBABALIK ANG TATAY," naluluha na naman siya habang nakatingin sa
dalagang natigilan. Bumakas ang takot sa mga mata nito ngunit masyado na siyang
nilalamon ng negatibong emosyon para pansinin pa iyon. "Gustuhin ko mang ibalik si
tatay hindi ko na magagawa dahil wala na siya, wala na siya. At kahit ubusin ko
lahat ng yaman at kapangyarihan ko wala akong magagawa para ibalik siya," nasapo
niya ang bibig at napahagulhol habang nakaupo sa gitnang parte ng kama.
"Ba-Bakit araw araw mong pinaparamdam sa'kin na wala akong silbi sa'yo? Bakit
araw araw mong ipinapamukha sa'kin na hinding hindi kita matutulungan na makaahon
sa lungkot? Bakit? Ha? Hindi pa ba sapat ang pagmamahal ko?" Kahit manghihina ay
nagawa niyang tumayo at dahan dahang lumuhod sa harap ni Richell. Wala na siyang
ibang maisip kundi ang magmakaawa dito upang tulungan ang sarili.
"Mahal na mahal kita at handa akong gawin ang lahat para sa'yo. Hinding hindi
ako magrereklamo sa lahat ng sakit na ibinibigay mo sa'kin pero sana maramdaman ko
rin na kasama ako sa mundo. Sana maramdaman ko na kaya kong ibalik ang saya mo
gamit ang pagmamahal ko, parang awa mo na hayaan mong pasayahin kita," wala siyang
sagot na natanggap mula rito na hindi na bago sa kanya, lumuluha siya at
nagmamakaawa. Nag-iiyakan na silang dalawa habang bumabaha na naman ng mga luha.
Paulit ulit na lang ang nangyayari sa kanila sa bawat araw na nagdadaan at sa
bawat minutong lumilipas ay nilalamon sila ng negatibong mga ideya. Mahigpit siyang
yumakap sa mga hita nito at humagulgol.
"Hinding hindi ako mapapagod na ipaglaban ang pagmamahalan natin pero sana wag
kang sumuko habang lumalaban ako. Kahit saktan mo ako ng paulit ulit wag mo lang
saktan ang sarili mo...
Dahil kapag nawala ka paano na ako? Naisip mo ba na kapag nawala ka sa'kin ay
hindi ko na rin gugustuhing mabuhay? Susunod ako saan ka man magpunta, kahit sa
kamatayan."
 Nagtatagis ang mga bagang na tumayo siya at malalaki ang hakbang na lumapit sa
bedside table. Kinuha niya ang basong naroon at binasag iyon bago itinapat sa
kanyang pulso ang matulis na bubog na hawak. "Gusto mo bang ako ang unang mamatay
sa'ting dalawa? Sabihin mo lang na mamatay na ako hindi ako magdadalawang isipin na
itarak 'to sa ugat ko. Tutal wala namang pinagkaiba ang sakit na pumapatay sa'tin
ngayon. Atleast kapag ako ang nauna mukhang ayos lang sa'yo dahil hindi mo naman
ako kailangan, dahil wala ka namang pakialam na nasasaktan ako. Kinakain ka ng
lungkot samantalang ako kinakain ng takot sa bawat minuto na baka mawala ka," dahil
sa pag-iyak ay hindi niya alintana ang pagsugat ng bubog sa kanyang kamay sa diin
ng pagkakahawak niya dito, umaagos na ang dugo mula sa kanyang palad.

"Kapag nawala ako siguro kakayanin mo pero kapag nawala ka

hinding hindi ko kakayanin. Kung maaari lang na hilingin kong sana ako nalang ang
namatay at hindi si tatay, kung maibabalik lang siyang buhay kapalit ko gagawin ko
'yon wag ka lang makitang nawawala sa sarili."
Naiiling siyang binitawan ang bubog na hawak at nanghihinang napaupo sa sahig.
Habang ang dalaga ay walang humpay rin sa pag-iyak at nakatitig sa kanya ang mga
matang balot ng lungkot.
Ilang sandali lamang ay naramdaman niya ang mga yakap nito. Mas lalong lumakas
ang kanyang mga hikbi dahil sa init ng mga haplos nito na nagpapagaan sa kanyang
kalooban. Labis labis ang pagmamahal niya sa dalaga at sa simpleng pagdidikit ng
kanilang mga balat ay nawawala lahat ng pagod niya.
Nasa ganoong posisyon lamang sila hanggang sa makatulog siya sa mga bisig nito
dahil sa sobrang kapayapaang nararamdaman sa yakap nito. Kahit nasa malalim nang
pagtulog ay lumuluha pa rin ang kanyang mga mata. Napakabigat ng kanilang pasanin
sa mga oras na iyon ngunit hinding hindi siya susuko kahit gaano pa kasakit.
Pinunasan ni Richell ang mga mata ng binata na hilam sa luha at umiiyak na
humalik sa noo nito.
"Patawarin mo ako," bulong niya.

"SIR SAIS nasa sala po si Sir Leo," sabay sabay silang napatingin sa katulong
na kakapasok lamang sa dinning. Abala ang buong pamilya sa pag-aagahan habang siya
ay abala sa pagpapakain sa kanyang kasintahan.
"Bakit hindi nalang tumuloy dito?" Tanong niya.
"Ayaw niyo po kayo lang daw po ang gusto niyang makausap," sagot ng katulong.
Tumingin siya kay Richelle na pinaglalaruan ang hawak na saging habang
nginunguya ang pagkain. "Ako na ang magpapakain sa kanya anak," sabi ng ina.
Tumango siya at tumayo upang puntahan ang pinsan ngunit bago tuluyang umalis ay
humalik siya sa kasintahan. "I'll be back, little kitten."
Tila walang nangyaring iyakan sa pagitan nilang dalawa kagabi sa uri ng kanyang
pagtrato sa kasintahan. Gusto niya lamang ilabas ang sumasabog na emosyon ngunit
ang pagmamahal niya para dito ay hindi nabawasan.
After his emotional breakdown he woke up with calmness and willing to fight
again. Iiyak at hahagulgol ngunit hindi siya susuko.
"Bakit hindi ka sumabay sa agahan namin? Mom, wants to see you," bungad niya sa
pinsan na umiinom ng kape sa sala.
Seryoso itong umiling at pinulot ang brown envelop na nasa tabi nito. "I don't
have much time to stay here in Manila and I need to tell you something," dahil sa
seryoso nitong kilos at pananalita ay alam niyang may mali. Kilala niya ang
pagiging masayahin at approachable nito ngunit iba kapag nagseryoso.
"Sa kwarto tayo," aniya. Agad naman itong sumunod at hindi pa man sila tuluyang
nakakapasok sa silid ay natigilan na siya sa mga sinabi nito.
"Hindi aksidente ang pagkamatay ng tatay ni Richell," sa mga salitang 'yon ay
sumabog ang galit sa kanyang kalooban.
Naikuyom niya ang mga kamao at ang mga tingin ay kayang kayang pumatay ng tao.
May hinala na siya sa mga nangyayari ngunit hindi niya pinagtuonan ng pansin dahil
mas mahalaga sa kanya ang kaligtasan ng nobya.
Umupo si Leo sa paanan ng kama samantalang siya ay hindi magawang umalis sa
kinatatayuan. Purong pula ang nakikita niya at tila siya tigre na handang lumapa at
pumatay. Hinding hindi niya palalagpasin ang lahat, magbabayad ang dapat magbayad.
"Isang linggo mula ng makaalis kayo sa hacienda ay kumalat ang usap usapan ng
pagkamatay ng buong pamilya ni Bitoy, ang trabahador kong nakaalitan ng tatay ni
Richell," may inilapag itong mga litrato at nakita niya ang mga taong tinutukoy
nito.
Sunod nitong inilapag ay ang mga taong nagtorture sa kanya. Halos magkulay ube
ang nakakuyom niyang mga kamao dahil sa sobrang diin niyon. Sasabog na ang kanyang
galit at alam niyang anumang oras ay maaari siyang maging kriminal.
"Sila ang mga taong nagpahirap sa'yo at naikulong na sila dahil sa kasong
ihinain mo sa kanila."
Kahit puno ang kanyang pagkasuklam sa mga taong iyon ay pinili niyang ipakulong
ang mga ito kaysa ang kitilan ng mga buhay dahil ayaw niyang magkasala at isa
siyang alagad ng batas na dapat hindi gumawa ng sariling hakbang na labag sa
konstitusyon.
Pero ibang usapan na ngayon, dinamay nila ang babaeng pinakamamahal ko. Walang
batas batas sa'kin ngayon. Napupoot na tugon kanyang isipan.
"Nakalaya sila bago masunog ang bahay nila Richell."
Kumunot ang kanyang noo dahil sa sinabi nito. "Bakit hindi ko nalaman na
nakalabas na sila?" Mas lalong nadepena ang kanyang panga sa galit.
"Connection," simpleng sagot nito at muling may inilapag na larawan. "Attorney
Sebastian Fabilon, ginamit niya ang lahat ng connection niya para makalaya ang mga
taong 'to."
"Siya ang attorney na nilapitan ni Richell, the one you recommended to her?"
Hindi pa rin nawawala ang pagkakakunot ng kanyang noo dahil hindi niya nagugustuhan
ang tumatakbo sa kanyang isipan.
"Yes."
"Are you fucking fooling me, Leo?" Mariin ang bawat bigkas niya ng mga salita
at galit na galit na napasuntok sa nang hindi ito makapagsalita. "Inilapit mo si
Richell sa masamang tao? Correct me if I'm wrong, sa mga sinasabi mo ngayon mukhang
alam ko na ang gusto mong ipunto," huminga siya ng malalim upang kalmahin ang
sarili. "Hindi arson ang nangyari dahil inutusan ng mga tarantadong 'yon ang
pamilya ni Bitoy at sigurado akong tinakot sila. At ang punot dulo ng lahat ay si
Fabilon? Bakit?"
"Fabilon is the mastermind of the syndicate na nakabangga ng grupo niyo sa FBI
noong nasa serbisyo ka pa. It's all planned. Mula sa pagtorture sa'yo hanggang sa
pagkamatay ng tatay ni Richell," tumayo ito at seryosong naglakad patungo sa
balkonahe at tumingin sa kawalan.
"Alam nilang sa akin nagtatrabaho ang mag-ama at alam ni Fabilon na malapit ang
mga ito sa'kin. Noong una iyon ang plano nila, gagamitin nila ang mag-ama upang
magulo ang hacienda kaya nangyari ang alitan nila ni Bitoy. Inutusan siya ni
Fabilon at kaya gustong gustong ikama nito si Richell dahil gusto niya itong
gahasain at palabasin na ako ang may gawa upang masira ang hacienda ko," ang galit
niya ay umabot sa sukdulan dahil sa mga impormasyong naririnit pero tahimik pa rin
siyang nakinig sa mga paliwanag nito ngunit may mga butas siyang nakikita na hindi
niya ikinatutuwa.
"Iyon ang plano nila not until they found out about you and Richell. Kaya mas
nagkaroon sila ng pagkakataon na gamitin ito."
"Bakit niya gustong siraan ka at anong koneksyon niya sa mga nangyari sa'kin?"
hindi niya mapigilang tanong.
Sandali itong bumalong sa kanya. "Galit na galit siya kay Kwatro dahil kahit na
anong galing niyang abogado ay para pa rin siyang tuta ng kapatid mo at nadagdagan
ang galit niya noong malaman niyang ikaw ang nakatuklas ng mga ebidensyang nakuha
ng team niyo sa FBI. He's so desperate to win against us and she used your fiancee
to defeat you."
"Saan mo nakuha ang mga impormasyon na 'yan?" May kutob na siya pero ayaw
niyang pangunahan ang pinsan dahil baka pati ito ay kagalitan niya.
 "Kay Tarinio, matagal na niyang hawak ang kaso ni Fabilon at dahil na rin sa
nangyari sa'yo kaya gustong gusto niyang parusahan ito," hindi niya pinansin ang
iba pang sinabi nito dahil agad nagdilim ang kanyang piningin at sinugod ito ng
suntok.
"Alam mo na hawak niya ang kaso kaya ipinain mo si Richell? Kaya si Fabilon ang
abogado na gusto mong ibigay sa kanya at hindi si kuya?" Dumagundong ang galit na
galit niyang sigaw at kwinelyuhan ito.
Yumuko lamang ito kaya mas lalo siyang sumabog. Paulit ulit niya itong itinulak
sa pader at pinagsusuntok. "Gumamit kayo ng inosenteng tao para mapadali ang kaso
ha? At ang babaeng mahal ko pa?"
"Gusto lang namin ang makakabuti sa'yo," kalmadong sagot nito at hindi gumante
sa pananakit niya.
"Hindi niyo alam kung ano ang makakabuti sa'kin," sigaw niya. Nagkikiskisan ang
kanyang mga ngipin sa sobrang poot. "Iharap mo sa'kin ang Fabilon na 'yan at ako
mismo ang papatay sa kanya." Huling mga kataga niya bago ito iwan.
Wala siyang sasantuhin kahit na maging makasalanan siya maigante niya lamang
ang nobya.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 24

Happy Independence Day.  Araw ng kalayaan kaya't sana'y

maging malaya mula sa sakit at sama ng loob ang ating mga sarili.
______________  
KAHIT NA SUMISIKLAB sa galit ang kanyang kalooban dahil sa mga nalaman ay
nakangiti siyang humarap kay Richell. Tapos na ang agahan nila at nasa sala na ito
kalaro ang kanyang anak.
"Little kitten," pagtawag niya at mas lalong napangiti dahil lumingon ito.
Minsanan lang kung lumingon ito sa bawat pagtawag niya at labis ang sayang dulot
niyon para sa kanya. "Are you okay?" tanong niya nang makalapit dito.
"She's playing with me dad," angal ng kanyang anak.
"Sorry darling, I just want to kiss your mom," at hinalikan niya ang noo ng
kasintahan. Nakatitig lamang ito sa kanyang mukha at natigilan siya dahil sa
paghaplos nito sa kanyang kamay na may benda. Napansin iyon ng mga magulang kanina
ngunit ng sumagot siyang wala lamang iyon ay hindi na nag-usisa ang mga ito.
"Hindi masakit," sabi niya dahil nakikita niyang hinahaplos pa rin nito ang
kanyang sugat. "Wag kang mag-alala dahil ayos lang ako," mahigpit niya itong
niyakap mula sa likod habang nakaupo silang tatlo sa carpeted floor.
"Aalis ako mamayang gabi ha? Sandali lang ako at bago ka magising nakabalik na
'ko," pagpapaalam niya at hinalikan ito sa batok. Nagpatuloy lamang ito sa
pakikipaglaro kay Zamiane at napapangiti siya dahil mukhang magkalapit na ang loob
ng dalawa.
Pagsapit ng gabi tulad ng paalam niya sa nobya ay naghanda siya para sa kanyang
pag-alis. Kinuha niya ang malaking maleta na nasa ilalim ng kanyang kama. Puno ng
pag-iingat ang kanyang mga galaw upang hindi maistorbo sa pagkakatulog si Richell.
Halos mag-iisang taon na niya itong hindi nagagamit at ngayon ay muli niyang
bubuksan upang ipaghigante ang nangyari kay Richell. Hinding hindi siya matatahimik
hanggat hindi niya napaparusahan ang dapat parusahan.
Matapos niyang ilabas ang mga kargada at baril sa kanyang maleta ay pinulot
niya ang cellphone at tinawagan ang pinsan. "I'm ready," imporma niya.
"Everything is settled," sagot nito at pinatay ang tawag. Iniutos niya dito na
iharap sa kanya ang mga taong tumorture sa kanya at si Fabilon at naging madali
iyon para dito dahil bago niya pa man iutos at malaman ang lahat ay dinakip na ni
Tarinio ang mga ito.
Wala siyang balak ipaalam sa mga kapatid at mga magulang ang gagawin niya
ngayong gabi dahil ayaw niyang idamay ang mga ito. Sapat na ang bigat ng kalooban
na dala niya dito. Nilinis niya ang mga baril bago isinilid sa itim na backpack na
dadalhin niya patungo sa hacienda ng pinsan.
Isinuksok niya sa suot na black Canali denim ang tatlong maliliit na kutsilyo.
Nagpalit siya ng puting plain V-neck shirt bago pinatungan ng brown denim jacket
upang itago ang mga kutsilyo. Nang masigurong ayos na ang lahat ay huli niyang
sinuot ang paboritong Garmont TB Bifida 8" Tactical Boots.
Inayos niya ang ballcap sa ulo bago kinuha ang backpack. Nang makalabas sa
silid ay dahan dahan siyang bumaba ng hagdan at palinga linga sa paligid. Mabuti na
lamang at nasa silid na ang mga magulang at ang mga katulong ay abala dahil ayaw
niyang ipaalam ang pag-alis.
"I'll be back," bulong niya habang tinatanaw ang balkonahe ng silid niya kung
saan mahimbing na natutulog ang kasintahan. Malalaki ang hakbang niya patungo sa
labas ng gate ngunit pagkalabas na pagkalabas niya ay natigilan siya dahil sa mga
humaharurot na mga sasakyang biglang pumarada.
"We're here bro," ngingisi ngising bungad sa kanyang ng kanyang Kuya Second na
nakaangkas sa bagong gold and black Triumph motorcycle ni Anton, tumango lamang ito
sa kanya bilang pagbati. Kumikinang pa ang motor nito sa sobrang bago.

"Anong ginagawa niyo rito?" takang tanong niya dahil

kompleto ang mga kapatid pati ang mga asawa ng mga ito. Maliban kay Syete na nag-
iisang nakasandal sa sasakyan nito.
"Hindi ka namin hahayaang lumakad mag-isa," sagot ng kanyang Kuya Third na
nakaangkas sa paboritong white blue BMW motorrad ni Gale. Halatang nakipagsiksikan
lamang ang kayang kapatid upang makaangkas samantalang ang asawa nito ay kahuhubad
lamang ng helmet na suot at kahit gabi na ay pulang pula pa rin ang mga labi dahil
sa makapal na lipstick. "Yow bayaw," bati nito.
Bumukas ang passenger seat ng red Jaguar XJ220 ng kanyang Kuya Fourth at
lumabas ito doon, alam niyang si Demone ang nagmaneho rito. "We will help, alam
naming kayang kaya mo pero gusto naming sumama."
"Kahit tagacheer lang," natatawang sabat ni Singko na nakapangalumbaba pa sa
kulay dilaw nitong Volkswagen.
Tumaas ang kanyang kilay. "Kasama si Nette?"
Napasimangot ito. "Joke lang alam mo naman itong maganda kong asawa di pwede sa
mga ganyan kaya sumama na ako dito para i-goodluck ka sa lakad mo."
Tumango siya dahil alam niya kung gaano kasensitive ang asawa nito sa mga
mararahas na bagay. Kabaliktaran ng kanyag kapatid na siraulo.
"Me too," napatingin siya sa kanyang Kuya First na kalalabas lang sa gray Ford
na dalang sasakyan, karga pa nito ang anak na pinapadede sa hawak na tsupon.
Naiiling siya nang masilip niya si Mikaela Michel na natutulog sa loob ng sasakyan
habang suot ang kulay purple nitong pajama. "Hindi ako makakasama kaya pumunta na
rin ako dito para sabihing mag-ingat kayo."
"Sinong nagsabi sa inyo tungkol dito?" Tanong niya.
"Si Tarinio," sabay sabay na sagot ng mga ito.
Hindi niya mapigilan ang mapangiti dahil kahit kaya niyang mag-isa ay naaantig
siya sa suporta ng mga ito, handang tumulong kahit na anong mangyari.
"Nag-aantay na sila doon pati na ang mga tarantado," imporma ni Gale. "Kahit
ako na ang kumitil sa buhay ng mga hayop na 'yon ayos na ayos lang sa'kin."
"Ang yabang mo na naman," singit ng asawa nito.
"Sige pumalag ka di ka makakatabi sa'kin mamaya."
"Bro kahit siya na pakitilin mo sa buhay ng mga hayop na 'yon," biglang bawi
nito. Nagtawanan sila dahil sa usapan ng dalawa.
"I can use my armies to torture them if you want," sabi ni Demone.
"Tapos kapag sumabit ako na naman haharap sa korte?" sarkastikong tanong ni
Fourth. Tinaasan lamang ito ng kilay ng asawa pero agad na nag-iwas ng tingin ang
kanyang kapatid. "Of course, ako ang maglilinis ng mga pangalan kapag pumalpak dahi
magaling akong abogado."
"Wala na ako sa serbisyo but I can still pull some string," pagkukusa ni Anton
at akmang magsasalita si Second ngunit agad na pinutol nito. "Wag kang sumabat
dahil alam ko magtatago ka lang sa likod ko kapag nabulilyaso." Inirapan na lamang
ito ng kapatid.
"Langya, lahat kayo mga under? Ang lalaki niyong mga tao," humalakhak ng
malakas si Singko na tila nang-iinsulto.
"Singko, sino 'tong tumawag sa'yo? Bakit babae ang boses?" tila ito tinuklaw ng
ahas at natigilan pagkarinig sa tanong ng asawa. Hindi siya nakasagot, "Singko
uulitin ko ba ulit ang tanong ko?" Mahinahong tanong ni Nette ngunit pakiramdam ni
Fifth ay may patalim na nakatutok sa kanya.
"No-No need ng ulitin hi-hindi ko 'yan kilala Miña Virxe, wrong call lang
siguro," utang nitong sagot.
"Nagsalita ang hindi under, tinatanong nga lang nanginginig na agad e," kantyaw
ng kanilang bunso.

"Bakit ba palaging pagiging understanding natin ang

usapan?" Pagsusungit ni Segundo. Nagtawanan sila bago siya sumakay sa sasakyan ng
kapatid na si Syete. Wala silang kibuan hanggang makarating sa airport. Nadatnan
nila doon ang mga tauhan ni Leo na agad silang inasikaso upang sumakay sa private
plane patungo sa hacienda.
"Naks, matagal tagal na rin akong nasabak sa bakbakan kaya siguradong exciting
'to." Tuwang tuwa si Gale habang papasok sila ng eroplano.
"Hindi naman tayo sasabak dahil audience lang tayo sa paggante ni Sais, tatlong
tao lang ang pupuntahan natin hindi tatlong batalyon," sagot ni Second.
"Ay oo pala akala ko pa naman makakapagpapawis na ako."
"Napakabasagolera mo talaga," sambit ni Third.
"Atleast mahal mo," mabilis itong humalik sa labi ng asawa.
"Nakakasuka kayo," sabat ni Anton.
Nagkakagulo sila sa pag-uusap usap samantalang si Sais ay ihinahanda ang
sarili. Pilit niyang pinipigilan ang pagngitngit ng galit sa kanyang kalooban.
Hindi biro ang nangyari kay Richell para magawa niyang kumalma. Ang kaligayahan ng
nobya ang pinagkait ng mga ito at ang buhay ng kanyang magiging biyenan.
Mahigpit ang pagkakahawak niya sa backpack nang makababa sa hacienda. Naging
madali ang kanilang biyahe dahil private plane ang gamit nila. Hindi niya magawang
sumali sa kulitan at usapan ng kanyang mga kasama dahil ang kanyang isip ay gustong
gusto nang makita ang mga nanakit sa kanya at sa asawa.
"Cousins," bungad ni Tarinio sa harap ng bahay ni Leo. Pagkakita niya sa
pinsang nakangisi at nakadepa ang mga braso upang salubungin sila ay walang
pagdadalawang isip niya itong inundayan ng malakas na suntok.
Napasinghap ang lahat nang bumagsak ito sa lupa. "Para 'yan sa pagpain mo sa
fiancee ko para malutas ang kasong hawak mo," nagtatagis ang bagang ni Sais at
akmang susugurin niya ulit ito nguniy hinawakan siya ng mga kapatid.
"Pinsan natin 'yan Sais, hindi siya ang kaaway," saway ni Tres.
Nagpumiglas siya sa hawak ng mga ito. "Iyon nga ang masakit sa parte ko dahil
pinsan natin sila pero nagawa nilang ipain ang fiancee ko para lang sa mga
prinsipyo nila."
Inalalayan ni Syete si Tarinio upang tumayo. Nakangisi lamang ang pinsan at
naiiling na pinunasan ang labing dumugo. "Pasensya na sa nagawa ko, hindi ko
ginustong gamitin siya. Huli na nang malaman ko na mahal mo pala si Richell at
fiancee mo na," sabi nito.
Hindi niya pinakinggan ang sinabi ng pinsan. Malalaki ang hakbang na pumasok
siya sa kabahayan at malakas itong itinulak nang madaanan niya.
"Dito tayo," sabi ni Leo na siyang sumalubong sa kanya pagdating sa sala.
Nagtungo sila sa pinakalikod na parte ng malaking bahay nito at doon nakita
niya ang may kalakihang kubo na may kulay kahel na ilaw. Hindi na niya hinintay na
pagbuksan siya nito, agad niyang sinipa ang kahoy na pinto. Bumungad sa kanya ang
tatlong kalalakihan na nakagapos sa tatlong bakal na silya.
Napangisi siya at napahalakhak pagkakita sa takot nitong mga mukha. "Wag kayong
matakot, ako lang 'to," sarkastikong sambit niya.
Ibinaba niya ang back pack na dala at walang sabi sabing hinugot niya ang
tatlong kutsilyong nasa denim at binato isa isa sa mga ito.
Umalingawngaw ang sigaw ng mga ito na mas lalong nagpabulusok ng kanyang nag-
aalab na galit. Bumaon ang kutsilyo sa mga balikat ng mga ito at sinugurado niyang
malalim ang pagbaon niyon.
"Wala manlang warm up, climax agad masyadong mainit si bayaw," natatawang
sambit ni Gale. Kakapasok lamang nila sa kubo at iyon agad ang nadatnan nila.
"Walang pipigil sa'yo kaya magagawa mo ang gusto mo," imporma ni Tarinio.
"Kahit may pumigil sa'kin gagawin ko ang gusto ko. Buhay ang kinuha nila kaya
iyon rin ang kukunin ko," halos namumuti na ang kanyang mga kamao sa sobrang diin
ng pagkakakuyom. Dahan dahan siyang lumapit sa pwesto ng tatlo at nasisiyahan ang
kanyang kalooban dahil sa nakikita niyang takot sa mga mata ng mga ito.
Una niyang nilapit si Fabilon na siyang tanging kalmado sa tatlo. Nakangisi
lamang ito na ikinainis niya. "Ilaw ba 'yong abogadong hambog na nagtatago sa saya
ng babae?" Mapanganib ang kanyang boses ngunit hindi ito natinag.
"Ako nga, pati nga saya ng nobya mo literal na pinagtaguan 'ko. Ang sarap nga
sa pakiramdam."
"Gan'on? Ide putangina mo," sigaw niya at mas lalong ibinaon ang kutsilyo sa
balikat nito. Umigik ito at pilit na nilalabanan ang sakit. Inikot ikot ni Sais ang
matalim na kutsilyo sa sugad nito dahilan upang mas lalong kumalat ang dugo sa
hubad nitong katawan.
"Kahit anong pagpapahirap mo sa'kin hindi na mababago na pinagsawaan na ng
kamay ko ang katawan ng fiancee mo," pang-aasar pa nito.
Sagad na sagad ang poot sa sistema ni Sais kaya't wala siyang maramdaman ni
katiting na awa. Pinagsusuntok niya ang mukha nito at hindi niya tinagilan hanggat
hindi sumisirit ang dugo sa pagputok ng balat nito sa mukha.
"Binastos mo ang fiancee ko? Pwes gagawin kitang puta ngayon putangina ka,"
malulutong ang bawat murang lumalabas sa kanyang bibig. "Hindi kita bubuhayin at
pati mga ninuno mo huhukayin ko para patayin ulit."
"Ayos lang dahil wala namang silbi ang pamilya ko atleast niromansa muna ng mga
kamay ko ang katawan ng fiancee mo noon sa gubat bago siya mapasa'yo," hindi pa rin
ito tumitigil sa pagsasalita kahit anong pananakit niya.
"Balak na sana kitang patayin agad pero dahil sa baho ng mga salitang
pinagsasabi mo na kasing baho ng pagkatao mo bubuhayin nalang kita ngunit
sisiguraduhin kong ipagdarasal mo araw araw na mamatay nalang." Hinugot niya ang
kutsilyong nakabaon sa balikat nito at mariing piniga ang panga.  "Makasalanan ang
bibig na 'to kaya babawasan ko," nakakabinging sigaw ang pinakawalan nito nang
gumawa si Sais ng tatlong hiwa sa taas at babang bahagi ng labi nito. Dahil sa
lambot niyon ay agad na sumirit ang pulang pula nitong dugo.
Ngunit sadyang matapang si Fabilon dahil matapos nitong sumigaw mula sa
nakamamatay na sakit ay nagawa pang idura ang dugo sa mukha ni Sais.
"Game over," nakangising tugon ni Sais bago marahas na pinunasan ang mukha.
______________
Thank you for reading.
Please follow my accounts for more update:
IG: @kuyajen
Twitter: @hopecastillana

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 25

"AKALA NIYO papalagpasin ko lahat ng mga ginawa niyo. Devils don't deserve my
conscience, assholes," napangisi siya at sandaling lumayo sa mga ito para tignan
ang takot na mga mukha ng dalawa samantalang si Fabilon ay halos hindi na makadilat
ang mga mata.
Lumapit siya sa mesang ipinasok ng mga kapatid kung saan nakapatong ang iba't
ibang bahay na maaari niyang gamiting pagpapahirap dito. Pinulot niya ang alcohol
at itinaktak sa kanyang kamay. "Sa sobrang gigil ko sa inyong mga putangina kayo
nadumihan ang kamay ko," aniya. Matapos linisin ang kamay ay nagsuot siya ng gloves
upang hindi na muling mamantsahan ng dugo ang mga kamay.
"Nanggigigil talaga ako sa mga ungas na 'to," umalis si Gale sa pagkakasandal
sa dingding at naiiling na lumapit sa tatlo. "Pasampal nga ako sa mga ito."
"Go on," sagot ni Sais.
Hinawakan ni Gale ang baba ni Fabilon at naiiling na tinalikuran ito. Ginawa
niya iyong bwelo dahil sa muling pagharap ay malakas na sampal ang ibinigay niya sa
abogado. Pumaling ang ulo nito at napaungol sa sakit. "Tangina ka, ang yaman mo na
at abogado ka na di ka pa rin nakontento sa kung anong meron ka. Nakakamatay ang
inggit tangina ka," malutong nitong mura bago bumaling sa dalawa. "Kayo, dahil sa
salapi naging mga demonyo kayong mga animal kayo. Bayaw ko pa papatusin niyo, kung
lahi kayo ng mga demonyo aba magsiluhod kayo sa'min kasi mga diyos at diyosa kami.
Hinding hindi kayo mananalo." Pinagsasampal niya ang mga ito.
"Ang daldal mo na naman," sabat ni Anton na naiiling na lumapit sa kaibigan.
Nagsuot rin ito ng gloves bago seryosong humarap sa tatlo
"E, mga putangina ang mga 'to nakakasagad ng pasensya. Kapag nagkaatraso kayo
sa isa sa'min buong pamilya kaming reresbak mga hangal," matapos sampalin ay
binatukan niya ang mga ito.
"Sabi mo sampal lang," apila ni Anton bago pinalayo si Gale. "Hindi ka dapat
maingay kapag nagpaparusa. Mas tahimik mas masaya," walang sabi sabing itinaas ang
niya ang paa at ang itim na heels na suot ay bumaon sa mga pisngi ng mga ito ng isa
isa niyang sipain. Tumilapon ang upuang kinasasadlakan ng mga ito.
Sumuka ng dugo ang tatlo ngunit si Fabilon ay hindi pa rin natitinag, halatang
gustong gusto silang galitin lahat. "Matatapang lang kayo kasi madami kayo," sigaw
nito habang nakasubsob ang mukha sa sahig.
Kalmadong bumalik si Anton sa pagkakaupo sa sulok ng modernong kubo. "Anong
silbi ng gloves mo? Hindi mo naman ginamit kamay mo." Natatawang sabi ni Segundo.
"Ikaw anong silbi ng pagkalalaki mo kung hindi mo gamitin na igante ang kapatid
mo?" kibit balikat na balik nito.
"Nakakasakit ka na ha," maktol nito ngunit hindi ito pinansin ni Anton. "Kaya
minsan ayokong kausapin itong asawa ko e," sambit niya muli bago tumayo. "Ako
naman, gamitin ko daw ang pagkalalaki ko para igante ang mahal naming kapatid,"
pumwesto ito sa harap ng tatlo at binuksan ang zipper ng pantalon.
"Tarantado ka Segundo wag mong ipangalandakan 'yan," madiin ang boses ni Anton
habang malamig ang titig sa asawa. Agad namang ibinalik ni Segundo ang
pagkakazipper at napapakamot sa ulong tumabi sa asawa at yumakap.
"Sabi ko nga sa'yo lang ang pagkalalaki ko."
"Tarantado."
Napatingin ang lahat nang si Demone naman ang humarap sa tatlo. Dahil sa
sobrang abala nito ay minsanan lang nila itong makita at makasama ngunit kilala
nila kung gaano kaikli ang pasensya nito basi sa kwento ni Kwatro.
"You don't deserve my attention but you deserve to be tortured. I will let you
experience the scourge of our clan, idiots." Ibinalik ng mga lalaki sa pagkakaupo
ang tatlo bago lapitan ni Demone. Hinugot niya ang kutsilyong nasa balikat ng isang
bihag at dinukot iyon gamit ang mga daliring may mahahabang kuko. "Ito ang
mararansan niyo kapag pamilya namin ang kinalaban niyo," matapos dukutin ay hindi
mabilang ang paulit ulit na saksak ang ginawa niya sa mismong sugat nito.

Napuno ng mga nakakakilabot na sigaw ang buong lugar ngunit

tila naglalaro lamang si Demone habang ang lalaki ay halos lagutan na ng hininga
dahil sa sobrang sakit. Dating sugat na muling sinugat, at paulit ulit na iyon ang
ginawa.
"Tinatakpan niyo ng kayamanan ang pagiging halimaw niyo, hindi kayo mabubuting
tao," sigaw ni Fabilon.
"Hindi nga kami mabubuting tao lalo sa katulad mo. Halimaw kami lalo na ako,"
galit na tugon ni Sais at mariing sinabunutan ang buhok nito. Nagpumiglas ito
ngunit mas malakas siya kaya nagawa niyang patigilin ang ulo nito sa pag-iling.
Hawak ang blade ay ibinaon niya iyon sa pisngi nito, sigaw ng sigaw si Fabilon
ngunit walang naaawa sa kanya. Binitawan niya lamang iyon ng mapagtagumpayang
isulat sa mukha nito ang letrang S.
"Nakaukit na sa mukha mo ang pangalan ko para hindi mo ako makalimutan," kahit
na anong gawin niya ay hindi pa rin mabawasan ang kanyang pagkapoot sa mga ito.
"Hindi ako katulad ng mga kapatid ko na nagpapasensya at iniisip kung paano maging
makatao. Minsan ko nang ginamit 'yon kaya ipinakulong ko lang ang mga alagad mo."
Nagkikiskisan ang kanyang mga ngipin sa sobrang pagtatagis ng bagang.
"Pero sinagad niyo ang kabaitan ko," mabanginib ang kanyang mga tingin kaya't
pati ang mga kapatid at pinsan ay natahimik sa sulok. "I am the monster of
Castillion clan and messing up with me will lead you to your death."
Pinulot niya ang bat na nasa mesa at mararahas ang paghampas niya sa mga hita
ng mga ito. Dinig na dinig ang pagkabali ng mga buto, ang sigaw na nagmamakaawa at
ang mga ungol ng labis na nasasaktan.
Ngunit parang bulag at bingi si Sais dahil sa sobrang galit. Hindi siya naaawa
dahil hindi mawala sa isip niya ang mga iyak at labis na lungkot na pinagdaanan ni
Richell. Hindi niya makalimutan ang mga gabing hindi ito makatulog dahil hinahanap
ang tatay, mga sandaling ayaw kumain at ayaw makipag-usap. At ang mas malala ay ang
pagtatangka nitong magpakamatay.
Kung ang pagtorture lamang sa kanya ang pag-uusapan ay magagawa niyang
patawarin ang mga ito ngunit ang idamay ang kanyang nobya ay ibang usapan.
"Wag mong papatayin dahil kailangan pa rin nilang managot sa batas," sabi ni
Tarinio.
Nag-aalab ang kanyang mga matang tumingin sa pinsan. "Batas? Naging alagad din
ako ng batas kaya alam ko pero dahil sa ginawa nila ay wala na akong pakialam sa
batas. Kung mapapatay ko sila itataya ko lahat ng yaman at kapangyarihan ko para
makalaya."
"But--"
"Pero makukulong lang ako kung kayo mismo ang magkakanulo sa'kin," sarkastikong
sabi niya syaka muling humarap sa tatlo.
Halos hindi na makilala ang mukha ni Fabilon dahil sa dugong umaagos sa mga
mata nito. "Hindi nila ginalang ang batas kaya bakit ako maaawa sila? Mga demonyo
ang mga hayop na 'to."
Nakalaylay na ang ulo ni Fabilon gan'on din ang dalawang lalaki dahil sa
sobrang panghihina. "Maawa na ho kayo sa'min, may pamilya ho kami," pagmamakaawa ng
isa na siyang walang awang nagpahirap sa kanya noon.
"Maawa? Ngayon nagmamakaawa kayo?" Nagsisilabasan ang ugat sa kanyang mga braso
sa sobrang higpit ng pagkakahawak sa baseball bat. Pinaghahampas niyang muli ang
mga ito na para siyang halimaw.
Sa sobrang galit niya habang inaalala ang mga pinagdaanan ni Richell ay hindi
niya namalayang pumapatak na ang kanyang mga luha. Sumisigaw siya sa sobrang galit.
"Nang dahil sa inyo naghihirap ngayon ang babaeng mahal ko. Dahil sa inyong mga
demonyo ay nasasaktan siya. Dahil sa hindi halos mabaliw siya sa lungkot. Kaya
sabihin niyo kung bakit kailangang maawa ako sa inyo gayong kaya hindi naawa sa
kanya," sigaw niyang napupoot.
Tumayo si Kwatro at humawak sa kanyang balikat. "Tama na 'yan."
Tumigil siya tulad ng sabi ng katapid at doon niya namalayang halos hindi na
humihinga ang tatlo lalo na si Fabilon na halos gutay gutay na ang katawan. Padabog
niyang binitawan ang bat na hawak at nanghihinang napaupo sa sahig.

"Bitawan mo na ang galit na meron ka sa puso mo at

magsimula kayong muli ni Richell, mas magiging masaya kayo kung wala kayong galit
sa kapwa," mahinahong paliwanag ng kanyang Kuya Kwatro. Hindi sumagot si Sais at
nanatiling nakatitig sa sahig.
"Ako na ang bahala sa kanila, walang magiging problema at sisiguraduhin kong
hindi na ulit sila manggugulo," tinapik ni Tarinio ang kanyang balikat bago
kinalagan ang tatlong hirap na sa paghinga.
Itinayo siya ng mga kapatid at tahimik na ipinasok siya sa malaking bahay. Unti
unting humuhupa ang galit sa kanyang puso dahil nagbibigay kaliwanaga sa kanya ang
payo ng mga kapatid.

MAG-UUMAGA NA NANG makauwi sila ni Syete sa bahay ng mga magulang. Tanging

guwardiya pa lamang ang gising kaya laking pasalamat niya ayaw niya munang makipag-
usap sa kahit na sino.
"Magpahinga ka muna," dinig niyang sambit ni Syete na sinagot niya lamang ng
tango.
Tumaloy siya sa banyo upang linisin ang katawan. Habang nasa ilalim ng shower
at dinadama ang malamig na tubig na tumatama sa kanyang katawan ay mariin siyang
pumikit upang payapain ang sarili.
Tapos na Sais, tapos na ang paghihirap niyo dahil wala ng mga taong mananakit
sa inyo. Bulong niya sa sarili. Sinuklay niya ang may kahabaang buhok at tumingala
upang itutok ang mukha sa umaagos na tubig.
Lumabas siya ng banyong tanging tapis lamang ang tumatakip sa buong katawan.
Napangiti siya nang makitang tahimik pa rin na natutulog ang nobya habang mahigpit
na nakayakap sa urn. Nakasanayan na nito ang pagtulog na yakap yakap iyon.
Sumampa siya sa kama at hinaplos ang mukha nito habang puno ng pagmamahal na
tumitig dito. "Mahal na mahal kita, ikaw lang ang babaeng mamahalin ko ng ganito,"
hinalikan niya ang noo at labi nito bago dahan dahang kinuha ang urn at siya ang
pumalit sa pwesto niyon. Niyakap niya nga mahigpit si Richell matapos niya itong
ipaunan sa kanyang mga braso.
"Pwede mo palang mamiss ng sobra ang isang tao kahit na yakap yakap mo lang
siya," nakangiting sabi niya. Ngayong kayakap at katabi na niya ang babaeng mahal
ay tuluyang nawala ang bigat at galit sa kanyang kalooban.
Ang pagnanais na mabuhay ng masaya na lamang ang tanging nasa isip niya. Sa
sobrang pagmamahal niya kay Richell hindi siya mabubuhay na wala ito kaya sisikapin
niyang maging mabuting nobyo, asawa at kapareha nito.
"Namimiss na kita, little kitten," bulong niya habang isinusubsob ang ulo sa
mabaho nitong buhok.
Gumalaw ito at sumubsob sa kanyang kili kili kaya hindi niya napigilan ang
matawa. Pinabayaan niya lamang itong nakadikit ang ilong doon dahil pakiramdam niya
ay naglalambing ito. Walang katumbas na saya ang kanyang tawa lalo ng suminghot
singhot ito.
"You are my happiness," nanggigigil niyang pinupog nh halik ang mga labi nito
at napapangiti.
Hanggang sa makatulugan niya ang pagtitig sa fiancee na may ngiti sa mga labi.
Simula noong lumuwas sila ng Maynila galing sa hacienda ay ngayon lamang silang
nakatulog ng tahimik at payapa.
Kinaumagahan, kunot ang mga noo ni Sais habang nakapikit pa rin ang mga mata
dahil sa kung anong kumikiliti sa kanyang ilong at mukha. Napipilitan siyang
nagdilat ng mga mata nang makarinig ng hagikhik na tila tuwang tuwa.
Bumungad sa kanya ang nakangiting mukha ni Richell habang may hawak itong
marker at panay ang sulat sa kanyang mukha. Ramdam niya ang lamig ng ink niyon.
Hindi nito namalayan na gising na siya dahil nagpatuloy lamang ito sa ginagawa at
humahagikhik.
Imbes na sawayin ay muli siyang pumikit upang hindi ito istorbohin sa ginagawa.
Kaya niyang tiisin na may tinta ng marker ang kanyang buong mukha marinig lamang
ang mga hagikhik nito. Pinipigilan niya ang mapangiti sa tuwa dahil tila magandang
tono ng musika sa kanyang pandinig na tumatawa ito.
"Ang pangit pangit niya talaga," dinig niyang sabi nito.
Halos hindi na niya mapigilan ang mapahalakhak dahil hindi niya akalaing
sasabihan siya nito ng mga salitang 'yon. Pero imbes na mainsulto ay natatawa siya.
 "Mukha na siyang taong grasa." Nang hindi makapagpigil sa panggigigil dito ay
dinamba niya ito ng yakap at umibabaw dito.
Pinaghahalikan niya ang buong mukha at leeg nito kaya mas lalong lumakas ang
pagtawa nito dahil sa kiliti. "Sino ang pangit ha?" pabiro niyang tanong.
"Ikaw," tumatawang sagot nito.
"Atleast mahal ka," nakangisi niyang tanong at muli itong hinalikan sa mga
labi.
He's the happiest man on earth at this moment.

_______________
Malapit na tayong matapos kay Sais, sana palagi niyo ring abangan ang kwento ni
Syete.
Thank you for reading.
-Hope Castillana

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 26

MATAPOS MAGSIPILYO at maghilamos upang linisin ang mukha ay nadatnan ni Sais si

Richell na hawak hawak ang mahabang buhok. Paulit ulit itong inaamoy ng dalaga at
napapasimangot.
"What's the problem, little kitten?" Kahit papaano ay masaya siya sa unti unti
nitong pagbalik sa dati, siguro'y nakakatulong ang palaging pakikipaglaro nito sa
kanyang anak at pagkausap nito kay Syete.
Madalas pa rin itong tulala ngunit hindi na umiiyak at nagwawala, nagsasalita
na rin ito kapag kinakausap niya o sumasagot ng tango.
"Mabaho," sagot nito habang inaamoy pa rin ang buhok. Natatawa siyang lumapit
dito at hinaplos ang buhok nito.
"Kailan ko huling naligo?"
"Kahapon pero naglaro kami ni Zam at may inilagay siya sa buhok ko."
Tumango siya bago inamoy ang buhok nito. "The smell is fine. Hindi naman mabaho
e." Mas lalo itong sumimangot. Kinurot niya ang ulong nito dahil sa panggigigil.
"Come here, we will take a bath."
"Dalawa tayo?"
"Of course." Tango lamang ang isinagot nito at idinipa ang mga braso upang
magpakarga. Nakangiti naman siyang lumapit dito at tila bata lamang itong inangat
sa kama. "Para maging mabaho ulit ang buhok mo."
Nang makarating sa banyo ay pinatayo niya ito sa harap ng bathtub bago niya
tinimpla ang tubig doon. Nang masigurong ayos na ay humarap siya dito at nagulat
siya nang makitang wala na ang lahat ng saplot nito. Tuwang tuwa itong nagtatatalon
palusong sa bathtub at nilaro laro ang mga bula.
Nakatitig lamang si Sais sa dalaga na tuwang tuwang naglalaro. Pilit niyang
nilalabanan ang paglalakbay ng kanyang maduming isipan at ang init ng katawan na
agad kumalat sa kanya.
Napatikhim siya bago kinuha ang shampoo at binasa ang mahaba nitong buhok. "Be
careful, little kitten," aniya. Sinimulan niyang imassage ang ulo nito upang
linisin ang buhok ng dalaga ngunit tahimik siyang napamura nang umungol ito at iba
ang dating niyon sa kanya.
Ramdam niya ang pagtigas ng kanyang pagkalalaki habang ang kanyang mga mata ay
naglakbay sa hubad na katawan ng nobya. Her plump breast is bouncing and her
pinkish nipples are erecting as if calling his tongue to suck and lick it.
"Little kitten, wag malikot," pilit niyang pinipigilan ang pagtaas baba ng
kanyang dibdib dahil tumataas baba iyon sa sobrang pagpipigil.
"Ang sarap maligo e," natatawang sagot nito at sumandal sa bathtub, ipinikit
ang mga mata at hinayaan siyang lagyan ng shampoo ang buhok. She moan and started
to massage her bosom.
Nagtagis ang mga bagang ni Sais dahil sa pagnanasang lumulukob sa kanyang
isipan. Seeing her lying in the tub while massaging and pinching her own nipples
make his cock throb in so much anticipation.
He wished that he's the one kneading her tits. He wanted to touch every part of
her gorgeous body. He gulp and watch her pleasuring herself.
"Little kitten, can I kiss you?" Hindi nakatiis niyang tanong. Dahan dahan
itong nagdilat ng mga mata at tila naguguluhan sa tanong niya.
"Bakit?"
Damn, I want her now. I fucking want her. Tugon niya sa isipan.
"I miss you and I want to kiss your lips so bad, little kitten," halos kapusan
siya ng hininga habang nakatitig sa inosente nitong mga mata.
"Pero naliligo ako."
"We will take a bath later, promise." Tumitig muna ito ng ilang sandali sa
kanya bago tumango. Para siyang batang uhaw na uhaw. Nakangiti niyang kinabig ang
batok nito at masuyong idinampi ang kanyang labi sa mga labi nito. At first, he's
just tasting her luscious lips until their kiss become deep and rough.

He's craving for her body and he can't control himself but
to claim her in so many ways. Ibinuka nito ang mga labi kaya't ipinasok niya ang
kanyang dila at naglumikot sa loob ng bibig nito.
She moaned and clung her hands to his neck accepting his melodious kiss. Kahit
sa halik niya ay gustong gusto niyang iparamdam dito kung gaano kalalim ang kanyang
pagmamahal sa dalaga.
"I want you," bulong niya. Yumakap siya dito mula sa likod kaya't naging madali
sa kanyang masahiin ang malalaki nitong umbok.
"Ang sarap sa pakiramdam," ungol ng dalaga. Mas lalong nag-init si Sais at mas
pinag-igi ang paglalaro sa nipple nito.
Dinaluhan niya ito sa bathtub at nagmamadaling hinubad ang kanyang mga saplot.
He started to kiss her again but this time hunger and eagerness is visible in his
action.
Ang nasasarapan nitong ungol ang nag-udyok sa kanya na magpatuloy. He snuggle
her wet body and let her stride in his lap. He groaned when her wet core touch his
erecting length.
"Damn, you're so hot," ungol niya bago isubo ang utong nito. Napaungol ang
dalaga at mas lalong ipinagduldulan ang dibdib sa kanya. Napasabunot ito sa kanyang
buhok at nagsimulang igiling ang makurbang balakang na mas lalong ikinatigas ng
kanyang ari.
Pumipintig iyon at gustong na niyang pasukin ang pagkababae nito ngunit may
pag-iingat dahil ayaw niyang takutin si Richell. Hindi pa ito tuluyang bumabalik sa
dati kaya't ayaw niyang biglain.
"Sit on my cock, little kitten," hindi na siya nagdalawang sabi dahil tila may
sariling isip ang katawan ng dalaga na sumunod sa kanyang mga sinabi.
Hinawakan nito ang tayong tayo niyang pagkalalaki bago nito inupuan iyon
dahilan upang madami niya ang mainit nitong loob. "Fuck me hard, yeah fuck,"
malulutong niyang mura nang magsimula itong magtaas baba.
The coldness of the water was dominated by the lust they are feeling right now.
Entering her wet cunt and thrusting his length inside her make him insatiable and
yell for more.
"Ang sarap mo, bakit ang sarap?" halos wala na sa sarili ang dalaga sa pagsigaw
at paghiyaw dahil sa sobrang sarap na nadarama.
Six reach for her clitoris to add more pleasure making her wild. Mas lalong
bumilis ang pagtataas baba nito sa kanyang pagkalalaki at nasisiyahan siya sa
pagtalbog at pagbubungguan ng mga dibdib nito. Nilamas niya ang mga iyon ang muling
isinubo habang si Richelle ay pahigpit ng pahigpit ang pagkakakapit sa kanyang
balikat.
"It's my turn," nakangising niyang sambit at maingat na ipinagpalit ang
kanilang pwesto. Ito ang pinaupo niya sa tub at ibinuka ang mga hita nito.
Isinampay niya ang hita ni Richell sa sulok ng bathtub upang mas lalo niyang makita
ang hiwa ng pagbabae nito.
"I want to taste you," lumuhod siya sa harap ng dalaga at ipinasok ang basang
dila sa hiwa ng dalaga. Napahiyaw ito sa sarap at mahigpit na kumapit sa tub.
He's making her wild and crazy. Habang dinidilaan ang klitoris nito ay
nakatitig siya sa nakaawang na bibig ng dalaga at mga mata nitong mariing
nakapikit. He's eating her pussy, lapping her, tasting her juices and fucking her
with his tongue.
"Bilisan mo pa, please bilisan mo," ungol ni Richell habang minamasahe ang mga
dibdib.
Mas lalo niyang binilisan ang pagdila sa hiwa nito. Lick. Suck. Fuck. And lick
her again. Paulit ulit iyon hanggang sa manginig ang mga hita nito at lumabas ang
katas na agad niyang sinimot gamit ang dila
"You're delectable my litte kitten," nag-aalab pa rin sa pagnanas ang kanyang
mga mata at tayong tayo pa rin ang pagkalalaki. "I will enter you again this time
with my dick."

Maamo itong tumango at mas lalong ibinuka ang mga hita. "Go
on, fuck me."
Mahigpit siyang humawak sa mga hita nito bago ipinasok ang ari sa kanyang
pagkababae. "Fuck, still tight little kitten. Kahit ilang ulit kitang pasukin
napasikip mo pa rin."
Napuno ng malulutong na mura at malalakas na ungol ang buong banyo. Naghahalo
ang tubig, bula at pawis sa kanilang mga katawan. Nagsasalpukan ang kanilang mga
ari na lumilikha ng nakakalibog na ingay. He fucked her fast and hard, gentle and
slow. Then faster, harder and rougher.
"Fuck, I love you," sambit niya nang sabay silang labasan at punuin ng kanyang
katas ang pagkababae nito. Naisandal niya ang katawan sa kabubdan nito. Taas baba
ang mga balikat nila dahil sa hingal ng paglalabas masok niya sa pagkababae nito.
Mahigpit niyang niyakap ang katawan ni Richell at ipinangko ito patungo sa
ilalim ng shower. Binuksan niya iyon at hinayaan niyang dumpi sa kanilang
magkahinang na mga katawan ang malamig na tubig.
Hinalikan niya ito sa noo at bulong dito. "I still want you," hindi pa man
nakakasagot ang dalaga nang muli niyang ipasok ang malaki at mahaba niyang
pagkalalaki sa hiwa ni Richell.

"KUMUSTA ANG PAKIRAMDAM MO?" Tanong ng kanyang katapid kay Richell. Nasa sala
sila at ginagawa ng kanyang kapatid ang session sa kanyang nobya. Habang siya ay
nasa tabi lamang nito at kunwari ay nagbabasa ngunit nakikinig sa usapan.
"Ayos lang," simpleng sagot nito.
"That's good. Can you please tell me something or someone that makes you
happy?" Mahinahong tanong ni Syete.
Sandali itong natigilan na parang nag-iisio at nakangiting sumagot. "Dagat."
Napasimangot siya dahil sa sagot nito.
"Akala ko ako," ingos niya at napailing.
"Hindi ka kasali sa usapan namin," saway ng kapatid. Itinaas niya ang gitnang
daliri paharap dito at mabilis ding ibinaba nang palingon na sa kanya ang nobya.
"Bakit nagiging masaya ka sa dagat?"
Hindi pa rin mawala wala ang ngiti nito sa mga labi. "Hindi ko rin alam basta
gustong gusto kong naririnig ang mga alon sa dagat, 'yong init kapag nakahiga ako
sa buhangin at 'yong lagkit ng tubig kapag natutuyo sa balat ko."
Kahit siya ay napapangiti habang nagsasalita ito dahil kitang kita niya sa mga
mata nito ang nanunumbalik na kislap ng pag-asa na babalik sila sa dati.
 "Gusto mo bang pumunta sa dagat?" He asked. Nanlalaki ang mga matang napatingin
ito sa kanya at mahigpit na napayakap.
"Oo, gustong gusto ko. Kailan tayo pupunta?"
Tumingin siya kay Syete na tumango sa kanya. "Sa nakikita mo ay kaya na niyang
bumalik sa kanila, mas mabuting harapin na niya ang lahat and I know this time she
can manage to cope with sadness."
Umakbay siya kay Richell at humalik sa lantad nitong balikat dahil sa suot na
sleeveless shirt. "Did you hear that? Pwede na tayong pumunta sa dagat."
Napatili ito sa sobrang tuwa kaya hindi niya napigilang matawa sa reaksyon
nito. "Magdadala ako ng two piece tapos itong urn ni tatay," natigilan siya at
hinintay na umiyak ito pagkabanggit sa ama tulad nang nakasanayan niyang reaksyon
nito mula ng lumuwas sila ngunit nakangiti pa rin ito.
"Are you sure?" nag-aalalang tanong niya.
Mahigpit nitong niyakap ang urn at hinalikan. "Magdala na rin tayo ng roses
para kapag naisaboy ko na itong abo ni tatay ay may masama naman siya papuntang
langit."
Hindi agad nakasagot si Sais sa sobrang gulat dahil sa mga sinasabi nito. He's
not used with her calmness that's why her reaction is strange for him.
"Panahon na rin siguro na bitawan ko na siya dahil hindi naman ibig sabihin na
wala na siyang ay hindi ko na siya makakapiling," hinaplos nito ang urn. "Hindi
naman siya mawawala sa puso't isip ko kaya kailangan ko na siyang pakawalan para
matahimik na rin siya at makaakyat sa langit."
Dahil sa tuwa ay mahigpit niya itong niyakap at mariing hinalikan sa labi.
"Sasamahan kita sa kahit saan mo gusto at sasabayan kita sa lahat ng gusto mong
gawin."
Hinaplos nito ang kanyang mukha kung nasaan ang kanyang peklat at humalik doon
ang dalaga. "Maraming salamat kasi lagi kang nasa tabi ko."
"Pwe, alis na nga ako hindi na ako kailangan dito," hindi nila pinansin ang
pagpaparinig ni Syete. Naiiling itong umakyat patungo sa kwarto nito.
"Kasi nga mahal kita," sagot niya. Binuhat niya ito paupo sa kanyang mga hita
at sinuklay ang gulo gulo nitong buhok.
Sumandal si Richell sa kanyang dibdib. "Salamat sa walang sawang pagmamahal mo
sa'kin, sa pag-iintindi at sa pagtanggap kung ano ako."
"Nagawa mo akong tanggapin kaya't hindi ko ipagkakait sa'yo lahat ng kaya kong
ibigay. I will move mountians if I need to make you happy."
"Ano bang ginawa kong kabutihan para maging deserve ka?"
"Wala kang ginawa at wala kang dapat gawin dahil mahal kita at sapat na 'yon
para makaya ko ang lahat para sa'yo, little kitten." Humarap ito at mahigpit na
yumakap sa kanya.
"Dahil sa'yo kaya ginugusto kong gumaling," nakangiting sambit nito.
"Wala kang sakit--"
Agad na pinutol nito ang mga sasabihin niya. "Wag mong itago sa'kin dahil alam
kong may mali sa'kin simula ng mawala si tatay at nagpapasalamat ako dahil hindi mo
ako iniwan sa kabila ng lahat. Kahit na baliw ako hindi mo ipinaramdam sa'kin
'yon."
Ikinulong niya sa kanyang mga kamay ang mukha nito. "Don't say that, you're not
crazy. Being lonely is far different from being crazy so you are not. Ako ang
baliw."
Kumunot ang noo nito at umiling. "Hindi ka baliw."
"Baliw ako," akmang magsasalita ito ngunit inunahan niya. "Baliw na baliw
sa'yo." At tumawa siya ng malakas.
"Ide baliw nga ako."
"Ha?"
Ngumisi ito at humalik sa kanyang mga labi. "Kasi baliw na baliw rin ako sa'yo
e." Napaiwas siya ng tingin dahil sa hindi mapigil na ngiting gustong sumilay sa
kanyang mga labi.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Chapter 27

True love stay.

-Hope Castillana
__________________

MALAKI ANG PAGKAKANGITI ni Richell nang lumapag ang helicopter na kanilang

sinasakyan sa malawak na hacienda ng dating amo na si Leo. Ngayon ang pagbalik nila
dito isang linggo magtapos sabihin ni Sais na pupunta sila sa dagat.
Sobrang nangungulila na siya sa hangin sa bukid, ang purong mga berdeng kahoy
na halos bumabalot sa buong lugar, ang walang traffic na lugar at tahimik. Simpleng
pamumuhay ang namimiss niya dahil sobrang magara ang naging buhay niya sa syudad.
Unanh bumaba si Sais at napakunot ang noo niya nang idipa nito ang mga braso.
"I will carry you."
"Wag na," tanggi niya at akmang bababa na ngunit bigla siyang binuhat nito.
"Kakargahin kita dahil baka maputikan ang paa mo."
Tinaasan niya ito ng kilay pero hindi maalis ang masayang ngiti.
"Ano ka ba sa putik ako pinanganak kaya sanay ako kahit lumangoy pa ako sa palayan
wala lang sa'kin 'yon."
Ang noo naman nito ang kumunot. "Bakit sa putik ka ipinanganak? Wala ba kayong
banig o hindi kaya sa hospital?"
Inirapan niya ito. "Ewan ko sa'yo."
"Ayokong nadudumihan ka baka masugatan ka tapos may dumi mainfection ka."
"Ang OA mo naman, putik lang lang e." Kumapit na rin siya sa leeg nito. Sanay
na siyang buhat buhatin nito dahil hilig nitong ituring siya sanggol.
"I don't want you to feel tired from walking."
"Hindi naman ako lumpo," angal niya pa rin.
"Wow, ang lalandi pagbaba nalang pinagtatalunan pa. Edi kayo na relationship
goals tapos ako nganga," nanlaki ang mga mata niya ng makitang malapit lang sa
kanila ang kanyang bestfriend na si Valerie.
"Vale," sigaw niya at nagpumilit na bumababa sa pagkakapangko ng nobyo kaya
walang nagawa si Sais kundi bitawan siya. Tumakbo siya papalapit sa matalik na
kaibigan at mahigpit itong niyakap. "Bruha ka namiss kita ng sobra."
"Namiss akala ko nga nakalimutan mo na ako kasi hindi ka manlang tumawag
sa'kin, nakakatampo kaya," humalukipkip pa ito matapos ang yakapan nila.
"Pasensya na Vale medyo naging mahirap lang sa'kin ang pagkawala ni tatay, alam
mo naman na siya lang ang meron ako kaya sobrang sakit ng pagkawala niya," sagot
niya.
Nawala ang pagtataray sa mukha nito at napalitan ng pag-aalala. "Ayos ka na ba?
Hindi ka na ba nalulungkot?" Humawak ito sa kanyang kamay at hinila siya upang
yakapin ulit. Labis niyang namiss ang kaibigan.
"Malungkot pa rin naman dahil hirap akong bitawan si tatay pero ayos na ako
kasi hindi naman umaalis si Sais sa tabi ko, masaya akong kasama siya."
"Masayang masaya ako dahil masaya ka na. Basta wag mo akong kakalimutan ha?
Dating gawi kahit anong kailangan mo wag kang mahihiyang lumapit sa'kin," tumango
siya at inakbayan ito. Naglakad sila patungo sa malaking bahay samantalang ang
nobyo ay nakasunog lamang sa kanila at kahit nakikipag-usap sa pinsan  nitong si
Leo ay hindi inaalis ang tingin sa kanya.
"Oo naman at ikaw rin kahit ano lapit ka lang sa'kin."
Ngumisi ito at lumingon sa dalawang lalaking nasa likod nila. "May kapatid pa
ba 'yang si cobra man mo? Reto mo naman ako ang tagal ko nang tigang dahil walang
lovelife."
Malakas siyang natawa dahil hindi pa rin ito nagbabago at namimiss niya rin ang
makipagchismisan dito. "Isa na lang ang single sa mga kapatid niya 'yong bunso
nalang pero taken na ang puso kaya hindi ka wagi d'on at mukhang good boy na good
boy ayaw sa babae."
 "Baka bakla?" Mabilis siyang umiling sa teyorya nito.
"Hindi, nabigo sa unang pag-ibig kaya ayaw nang magmahal ulit."
Natigil sa paglalakad ang kaibigan at mahigpit na napakapit sa braso niya.
"Ikailang girlfriend ka ni cobra man mo?" biglang tanong nito.
Napaisip siya bigla at napailing. "Hindi ko alam basta alam ko babaero siya
dati e. Kaya nga nakikipag-one night stand e." Hindi na mapigilan ang mairita
pagkabanggit sa huling mga salita. "Bakit mo naitanong?"
Inilapit niya ang mukha sa mukha niya at nagpatuloy pa rin sa paglalakad ngunit
ang hakbang ay maliliit lang. "Nakasagap kasi ako ng chismis tungkol sa Castillion
clan at basi sa reliable source ko na kung sino ang first love nila ay siya na ang
true love. Kahit daw buhay nila kaya nilang ibigay para sa first love nila."
Hindi siya nakapagsalita at pilit iniisip kung napag-usapan ba nila ang mga
bagay na 'yon. Humalukipkip siya at seryosong tumingin sa kaibigan. "Sandali lang
itatanong ko." Balak siyang pigilan ni Vale pero huli na dahil malalaki ang naging
hakbang niya pabalik kay Sais.
"May problem ba, little kitten?" Tanong sa kanya ng nobyo pagkakita sa seryoso
niyang mukha pagharap dito. "Wait Leo I will talk to my little kitten."
Tinaasan niya ito ng kilay. "Sino ang first love mo?" deritsang tanong niya.
"Bakit mo naitanong?" Natatawang tanong din nito. Mas lalong tumikwas ang kilay
niya dahil hindi niya nagustuhan ang balik nito. Kung ako ang first love niya ide
sana nasagot niya agad pero natigilan siya. Bulong niya sa isipan.
"Hindi ako ang first love mo?" Nagtagis ang kanyang bagang sa sobrang inis
dahil nakatitig lamang ito sa kanya. "Kung hindi ako ang first love mo pwes break
na tayo dahil hindi rin naman ako ang magiging true love mo. Wag na tayong
magsayang ng oras," litanya niya at tinalikuran niya ito.
"Hoy, bakit gan'on ang mga sinabi mo?" Nawewendang na tanong ni Vale.
"Hindi siya nakasagot sa tanong ko meaning hindi ako ang first love niya kasi
kung ako dapat diba nasagot niya agad 'yon. Hindi ko naman alam ang ibang nakaraan
niya, wala naman siyang nabanggit na babae sa'kin," masama ang loob na hinila niya
ang kaibigan at imbes na sa malaking bahay tumuloy ay nagtungo sila sa dati nilang
bahay ng ama.
Nang makarating doon ay hindi niya mapigilang malungkot pero kaya na niyang
harapin ngayon ang katotohanang wala na talaga ang tatay niya at ang munting bahay
nila. Tanging mga natirang kahoy nalang ang nandoon na mga sunog na.
Napabuntong hininga siya sa lilim ng punong kahoy malapit doon. "Wala na rin
pala akong babalikan dito e."
Tumabi ng upo sa kanya ang kaibigan. "Nandito ako pwede mong balikan at isa pa
dito ka ipinanganak at lumaki kaya hinahanap hanap mo ang atmosphere dito."
"Mas gusto kong tumira dito kaysa sa syudad. Maganda nga d'on kasi maraming tao
at malalaking buildings pero iba pa rin ang sariwang hangin dito," sagot niya.
"Little kitten," hindi siya lumingon sa pamilyar na boses ni Sais.
"Wag kang mag-inarte bruha ka dahil minsan 'yong nag-iinarte at gustong
magpasuyo nagiging single. Bahala ka, kapag hindi ka sinuyo 'yan tigang ka
forever," natatawang bulong sa kanya ng kaibigan bago nagkunwaring naglalakad lakad
sa mga puno upang makalayo sa kanila.
"Wag ka nang magselos," natatawang sabi sa kanya ng nobyo pagkalapit nito.
"Hindi ako nagseselos 'no, ano naman sa'kin kung hindi ako ang first love mo
hindi naman siguro totoo 'yong sabi na kapag first love niyo siya na rin ang true
love."
"It's true," napabaling siya dito. "Nasa blood line na iyon ng pamilya dahil
simula sa mga grandparents namin ay gan'on na talaga ang nangyayari. Until such
time that we considered it as Castillion's principle."

"So paano ako na hindi mo first love?"

 "You are," nanlaki ang mga mata niya dahil sa sagot nito. Tumitig ito sa
kanyang mga mata habang may saya ang kislap ng mga mata. "I'm being honest here,
you are not the first woman in my life because in my past I have flings and sex
partners." Hindi niya ipinahalatang may kirot na kumudlit sa kanyang dibdib. Alam
niyang wala itong kasalanan dahil wala pa naman siya sa buhay nito ng mga panahong
'yon at kailan lang sila nagkakilala pero hindi niya pa rin mapigilan ang panibugho
sa katotohanang may nag-angkin sa nobyo noon.
"I love sex and I think everyone of us loves pleasure but that's it, I never
loved a woman's soul before just their body and it's not the real meaning of love.
I never sacrificed for a woman before, I never cried for a woman before, I never
cared for a woman before and I never been crazy and madly devoted with a woman
before until you came in my life," ngumiti ito at kitang kita na pati ang mga mata
ay masayang masaya.
"When you came I learned how to love a soul not just the body, I learn to
sacrifice everything I have, I cried in so much happiness because I am with you and
you accepted me for who I am. When you came I learned how to care for someone more
than I cared for myself. You make me fell deeply. You make me crazy and sane at the
same time. You make me madly inlove with you," may tumulong luha sa mga mata nito
ngunit nakangiti samantalang siya ay kanina pa nagpupunas ng mga luha dahil tagos
na tagos sa kanyang puso ang mga salita nito. Ramdam niya ang labis na pagmamahal
nito sa paraan ng pagtingin nito sa kanya.
"Sa mga linyahan mo parang 'yong mga nagpopropose sa palabas," natatawang sabi
niya.
Tumango ito. "Yes, I'm proposing."
Napaawang ang bibig niya sa sobrang pagkabigla sa direktang sagot nito. May
kinuha ito sa bulsa at halos lumabas sa kanyang dibdib ang kanyang puso dahil sa
sobrang tuwa pagkakita sa maliit na kahong kulay itim.
"I want you to be mine forever, please be my Mrs. Six Castillion," binuksan
nito ang kahon at tumambad sa kanya ang nakapagandang singsing.
Mas lalong dumagsa ang kanyang mga luha dahil sa sobrang saya. Tumango siya.
"Yes, I am willing to your Mrs. Castillion," buong puso niyang sagot.
Umiiyak na isinuot nito ang singsing sa kanyang daliri at mahigpit siyang
niyakap. Hinalik halikan nito ang kanyang buong mukha at noo at muling yumakap ng
mahigpit. "You are not just my first and true love, you are my eternity, my little
kitten," bulong nito.
"Mahal na mahal kita," sagot niya na mas lalong ikinalakas ng pag-iyak nito.
Hindi niya maipaliwanag ang labis na saya na pumupuno sa kanyang puso dahil sa
kanilang pagmamahalan.
"Mamahalin kita tulad ng pagmamahal sa'yo ni tatay, hindi ko man siya maibalik
ipapangako ko namang aalagaan kita at mamahalin na parang kapiling mo siya."
Madamdaming sabi nito habang isinusubsob ang mukha sa kanyang leeg.
Masayang napangiti si Richell sa kalangitan nang maalala ang sinabi noon ng
ama. 'Hindi ako habang buhay na nasa tabi mo kaya gusto ko bago ako umalis ay
nahanap mo na ang lalaking pag-iiwanan ko sa'yo at aalagaan ka tulad ng pag-aalaga
namin sa'yo ng nanay mo.'
"Nahanap ko na po siya 'tay, maraming salamat po sana ay masaya na po kayong
magkasama ngayon ni nanay," bulong niya habang lumuluha sa sobrang saya.

NAKAUNAN SIYA SA braso ni Sais habang nakatingin sila sa kalingitan,

napakaraming mga bituin at napakaliwanag ng buwan. Tumingala siya sa nobyo at
nakita niyang nakapikit ito habang tumatama ang liwanag ng apoy mula sa bonfire na
kanilang ginawa.
Nandito sila ngayon sa tabing dagat, nakahiga sa kumot na isinapin nito at
ninanamnam ang tila musikang paghampas ng alon sa buhangin. Hindi niya alam na
darating ang pagkakataong ito. Kasama ang mahal na mahal niyang lalaki at nasa
pinakapayapang lugar para sa kanya.
"I know I'm handsome," sabi nito. Kinurot niya ang ilong nito kaya sabay silang
natawa.
 "Napaisip lang ako, bakit noon kapag nagsesex tayo ay withdrawal ang ginagawa
mo?"
Nagdilat ito ng mga mata at tumingin sa kanya. Gustong gusto talaga nito na
kapag nag-uusapa sila ay nakatingin sa mata ng isa't isa. "Hindi mo pa alam ang
nakaraan ko noon at hindi ako sigurado kung matatanggap mo ako kaya ayokong mas
magkasala sa'yo dahil kahit maliit ang tyansa na magkaanak ako ayokong irisk iyon,
ayokong mabuntis ka na hindi mo ako tanggap dahil ayaw kong pagsisihan mo."
Sa bawat oras at araw na nakikilala niya ng lubusan ang pagkatao nito ay mas
lalo niyang minamahal. Napapansin niyang mas showy at masalita ito kapag silang
dalawa lang ang magkasama at pakiramdam niya ay napakaespesyal niya kapag gan'on.
"Bakit palagi mong iniisip ang kapakanan ko?" Sa sobrang perpekto ng pagmamahal
nito sa kanya ay halos ikasabog ng puso niya.
"Kasi mahal kita," mabilis nitong dinampian ng halik ang kanyang labi. "Lahat
ng tanong na gumugulo sa isip mo ang sagot ko sa lahat ng 'yan kasi mahal kita."
"Baka malunod ako sa pagmamahal mo."
Ngumiti ito. "Sabay tayong malulunod, sasamahan kita." Mahigpit siyang yumakap
dito habang may mga ngiti sa labing pumikit.
She's the luckiest woman because he loves her so much that it aches her heart
with happiness.
_________________
Thank you for reading.
Please follow my accounts:
Facebook: Hope Castillana
Instagram: Hope Castilliana (@kuyajenwp)
Twitter: Hope Castillana (@hopecastillana)
Facebook page: Kuyajen Stories

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 28

KINAUMAGAHAN ay maagang gumayak si Richell. Suot ang

bestidang puti ay lumabas siya sa kanilang silid ni Sais. Pansamantala silang
nakatira sa malaking bahay ni Leo.
"Are you ready?" Nakangiting tanong sa kanya ni Sais. Napangiti rin siya
pagkakita sa gwapo nitong mukha suot ang white Armani polo shirt nito na pinarisan
ng demin jeans at itim na sapatos.
Tumango siya at hinaplos ang urn na dala. "Ready na."
"That's good to hear," lumapit ito sa kanya at inayos ang kanyang buhok.
"You're so beautiful, little kitten."
"And you're so handsome," balik niya. Humalik ito sa kanyang noo bago siya
inakay palabas. Balak sana nitong gamitin ang sasakyan nito ngunit mas pinili ni
Richell na maglakad na lamang dahil gusto niyang namnamin ang sikat ng araw sa
umaga.
"Wala pa ring nagbabago, maganda pa rin ang buhay probinsy," huminga siya ng
malalim habang ipinapalibot ang tingin sa paligid, purong mga berde ang kanyang
nakikita at nakakagaan iyon sa kanyang pakiramdam.
Nakarating sila sa dagat na mas lalong nagpangiti sa kanya. Malapit na malapit
sa kanya ang karagatan dahil naging parte na ito ng kanyang kabataan at
mapahanggang ngayon.
"Here are the roses," napatingin siya sa mga sariwang puting roses na dala ng
nobyo. Matapos niyang alisin ang sapin sa paa ay kinuha niya iyon kasama ang urn at
naglakad papalapit sa mga alon.
Para siyang batang tuwang tuwa nang tumama sa kanyang paa ang malamig na tubig
alat. Bumabaan ang bawat yapak niya at muling mabubura kapag napupuksa ang alon.
Nilaro niya ang tubig hanggang sa maramdaman niya ang yakap ni Sais mula sa kanyang
likod. Wala na rin itong suot na sapatos at nakatupi ang pantalon hanggang tuhod.
 "Nandito na ulit kami 'tay," panimula niya habang nakatingin sa malawak na
karagatan. "Pasensya na po kung medyo natagalan dahil hindi po naging madali para
sa'kin ang pag-alis mo." Napalunok siya ng ilang beses dahil sa bikig sa lalamunan
at nagsisimula na rin ang pangingilid ng kanyang mga luha. "Ang daya niyo po kasi
iniwan niyo po ako agad pero alam kong gustong gusto nang makasama si nanay kaya
hindi na kita pipigilan." Dahan dahan niyang binitawan ang mga rosas sa kanyang
palad at hinayaang isama ng alon ang mga iyon.
"Akala ko po hindi ko na kakayanin pero dahil iniwan mo ako sa lalaking alam na
alam mong aalagaan ako tulad ng pag-aalaga niyo sa'kin kaya maraming salamat po,"
napahikbi siya ngunit ngayon ay may mga ngiti na sa labi. "Mahal na mahal po kita
'tay, kayo po ni nanay. Hindi ko po sasayangin ang buhay na ibinigay niyo sa akin,
magiging masaya po ako dahil alam kong nandyan kayo lagi nagbabantay sa'kin."
Binuksan niya ang takip ng urn na agad namang kinuha ng nobyo. Dinama niya ang
abong nasa loob niyon bago kumuha at dahan dahang isinaboy sa tubig. Tinatangay ng
hangin ang abo kasabay ng pagbitaw niya sa lungkot ng pagkawala ng ama.
"Hinding hindi ko po kayo makakalimutan at lagi kayong nasa puso ko," habang
binibitawan niya ang mga abo ay pahigpit rin ng paghigpit ang pagkakayakap sa kanya
ni Sais.
"I love you," bulong nito habang nakadikit ang labi sa kanyang ulo.
Patuloy siya sa pagluha ngunit unti unti ring gumagaan ang kanyang kalooban.
Simula ng mawala ang ama ay ngayon lamang siya tuluyang naging mapayapa, walang
iniisip na problema at malayo sa stress. "Alam ko pong masaya kayo para sa amin,
fiancee ko na po ngayon 'yong lalaking iniyakan ko. Tulad po ng sabi niyo sumugal
ako sa lalaking worth it at siya ho ang lalaking worth it iyakan dahil mahal na
mahal niya ako," hanggang sa maubos ang pagsaboy niya ng abo ay walang tigil ang
kanyang mga luha sa pag-agos. Tumatama sa kanya ang malamig na hangin na mas lalong
nagpagaan ng kanyang puso.

"Mahal na mahal ho namin kayo," yumakap siya sa kanyang

nobyo at umiyak sa dibdib nito.
"Tay, wala po kayong dapat na ipag-alala sa prinsesa niyo dahil maipapangako ko
pong gagawin ko siyang reyna ng buhay ko. I maybe not a king but I can make her my
queen, I can give her my world, I can show her how much I love her for the rest of
my life. I can not replace you in her life because you are her father but I can be
a responsible man for her.  I can be a good husband and a father too," dinig niyang
sabi nito.
Mas lalong humigpit ang pagkakayakap niya. Hindi niya lubos maisip kung anong
kabutihan ang nagawa niya sa kanyang buhay para bigyan siya ng lalaking tulad ni
Sais. Napakaswerte niya dahil siya ang mahal nito, napakaswerte niya dahil sa
dinami rami ng babae sa mundo ay siya ang nakilala nito at minahal ng buong puso.
"We will never forget you, we always love you." sabi pa nito. Tumikhim ito bago
muling nagsalita. "I am here standing with her in front of you to ask for your
permission. I want to marry you daughter and I hope that you permit me to be her
husband." Katahimikan ang bumalot sa kanilang dalawa habang hinahayaang tangayin ng
hangin ang kanilang mga buhok at tanawin ang papalayong mga puting bulaklak pati na
ang paghalo ng abo sa tubig.
"Pinapagayan na niya akong pakasalan ka," natatawang sabi nito.
"Sumagot ba?" Biro niya.
Humiwalay ito sa pagkakayakap nila at ikinulong ang kanyang mukha sa mga palad
nito. "Yes, matagal na siyang pumayag." Tinaasan niya ito ng kilay dahil hindi niya
maintindihan ang sinabi nito. "Noong binigay ko ang sulat sa kanya at nag-usap kami
doon palang hiningi ko na ang permiso niya na pakasalan ka. Dalawang beses niya
akong sinuntok sa mukha bago siya pumayag."
Nanlaki ang mga mata niya. "Sinuntok ka niya?" Nagulat siya dahil alam niyang
hindi bayolente ang ama.
Tumango ito. "Yup, nagkapasa nga ang gilid ng labi ko pero hindi mo napansin
dahil madilim noon dito noong nag-usap tayo tapos nangyari nga ang sunog kaya
iyon."
Napapangiti siyang kinurot ang ilong nito. "Patay na patay ko talaga sa'kin
dati pa?"
Nagsalubong ang kilay nito. "Ako patay na patay?"
"Oo," napatili siya nang kilitiin siya nito sa bewang. "Hoy, wag diyan," tili
niya dahil hindi ito tumigil. Panay ang tawa niya habang humahakbang palayo.
"Sinong patay na patay?" Nakangising tanong nito.
"Ikaw," sigaw niya. Akmang kikilitiin na naman siya nito ng matisod siya at
bumagsak sa tubig. "Ouch."
"Damn, little kitten I'm sorry," akmang bubuhatin siya nito nang hilahin niya
ang batok nito at isinama niya sa pagbagsak sa tubig. Tumawa siya ng malakas at
napuno ng kulitan ang pagbabasa nila sa tubig dagat. Halos maiyak siya dahil sa
pangingiliti nito at mga kalokohan.
She's more than happy.

"KAILANGAN BA TALAGA MAY takip ang mata ko? Pinagtitripan mo ata ako e,"
reklamo niya habang nakahawak sa panyong itinakip nito sa kanyang mga mata.
"Oo, paano magiging surprise kung makikita mo agad?" tumatawang sagot naman
nito.
Matapos nilang mananghalian ay inaya siya nitong gumala pero noong palabas na
sila ng bahay ng pinsan nito ay tinakpan nito ng panyo ang mga mata niya at
sinabing may surpresa para sa kanya.

"Kapag ito talaga trip lang sasakalin kita," banta niya.

"Hindi kita pinagtitripan, sige na nga para hindi ka na magalit pwede mo nang
tanggalin ang panyo." Tumigil na sila sa paglalakad at pinaharap siya nito sa kung
saan.
Tinanggal niya ang pagkakatali ng panyo at inalis iyon sa kanyang mata. Kinusot
kusot niya iyon dahil sa panlalabo at nang makapag-adjust ang mata ay napaawang ang
kanyang mga labi pagkakita sa nasa harapan niya.
"We will build our new home," sigaw ni Sais at idinipa ang mga braso.
Hindi siya nakapagsalita at nakatingin lamang sa mga taong nagbubuhat ng mga
materyales at ang iba ay sinisimulan na ang paghuhukay. Napatingin siya sa nobyong
nakangiti. "Alam kong gustong gusto mo ang lugar na ito kaya magpapatayo ulit tayo
ng bahay dito sa lupa niyo and this is the place where we will build our family."
"Ba-Bakit?" Nalululang tanong niya, isa sa mga plano niya sa pagbalik dito ay
muling magtayo ng bahay sa kanilang lupa kung nasaan ang bahay nila noon at hindi
niya akalaing iyon din ang gusto nito.
"Because I love my little kitten," inilagay pa nito ang isang kamay sa bewang
at ang isa ay inilagay sa ilalim ng baba na parang nagpapagwapo at kumindat sa
kanya. "I will here with you. Hindi na ako babalik sa city dahil kung saan mo gusto
doon ako. You are my home, little kitten."
Hindi ito nauubusan ng surpresa para ipadama sa kanya kung gaano siya nito
kamahal. He's unbelievable. Parang hindi totoo pero totoo siya. Binibigyan siya
nito ng maraming dahilan para mas lumalim ang kanyang pagmamahal para dito.
"Ang daya mo, bakit palagi mong pinapasaya ang puso ko?" Mangiyak ngiyak niyang
tanong dahil sa sobrang kaligayahan.
"Dahil mahal kita at ang pasayahin ka ang gustong gusto kong gawin araw araw,"
dinamba niya ito ng yakap at pinupog ng halik sa buong mukha.
"Mahal na mahal din kita. Mahal kita, mahal kita Mr. Six Castillion," sigaw
niya.
"Kapag nanggagaling talaga sa'yo ang mga salitang 'yan nanginginig ako sa
sobrang saya," tumatawa itong umakbay sa kanya.
"Eh, nalilibugan ka lang e," kantyaw niya.
Ngumisi ito at kinagat ang kanyang tenga. "Kasama na rin 'yon," sabay silang
natawa ng malakas bago lumapit sa mga trabahador na naghahakot ng mga materyales.
"Kakausapin natin bukas ang engineer at architect na kinuha ko and you can decide
if we will change the style and concept of the blueprint."
"Gusto ko 'yong parang nipa hut style tapos puro pangbukid na concept," sagot
niya.
"I know, itinanong ko kay Vale ang gusto mong bahay kaya nga gan'ong mga
materyales ang ipinabili ko," pagmamalaki nito.
"Naitanong mo na pala bakit pa natin sila imemeet?"
"For final decision, syempre ikaw pa rin ang last say."
Matapos nilang makausap ang mga trabahador ay sumilong sila sa tent na
ipinatayo malapit sa malaking puno. Hindi pa rin humihiwalay si Sais sa kanya kahit
noong dumating si Vale at binigyan siya ng mga ideya tungkol sa pwedeng ilagay sa
gagawing bahay.
"Little kitten, can I ask something?" sabi nito nang ilang sandali na silang
nakaupo.
"Oo naman, ano ba 'yon?" Pinunasan niya ang pawis nito sa mukha at likod gamit
ang dala nitong bimpo.
"Plano ko sanang magpacheck up ulit. I want to try again," nag-iwas ito ng
tingin kaya natigilan siya.
"Tungkol ba 'yan sa pagkakaroon natin ng anak?"
Tumango ito. "I want you to bear my child. Gusto kong mapasaya kita ng tunay."
"Pero masaya naman ako sa'yo." Ikinulong niya ang mukha nito sa kanyang mga
palad at pinatingin sa kanya. "Kahit ano ka pa tanggap kita, ngayon kong gusto mong
subukan ulit na humingi ng tulong sa doktor sasamahan kita. Susubukan natin lahat
pero ipangako mo sa'kin na kung in case wala talaga kahit ginawa na natin ang lahat
ay hindi mo iisipin na magiging hadlang 'yon para hindi akong maging masaya sa
piling mo."
Ngumiti ito at hinawakan ang kanyang mga kamay na nasa mukha nito at hinalikan
iyon. "I promise. Gusto kong subukan natin, gusto kong sumugal sa maliit na
tyansa."
"At palagi mo akong kasama, kahit oras oras pa tayo magmake love para lang may
maligaw na isang sperm mo sa matres ko gagawin natin." Tila naman ito tuyong dahon
na agad na nagningas ang pagnanasa sa mga mata kaya natawa siya ng malakas.
"Sana maging ganyan ang advice ng doctor," seryosong sagot nito.
"Ang hilig mo."
"Sa'yo lang kasi masarap ka."
Agad na nabuhay ang kiliti sa kanyang puson at pagkababae dahil sa sagot nito.
Napatikhim siya upang pagtakpan ang pag-init ng mga pisngi pababa sa kanyang leeg.
"Syempre maganda ako e."
Mariin niyang nakagat ang mga labi dahil sa kamay nitong nasa kanyang mga hita
na agad na umakyat patungo sa kanyang pagkababae. Dahil tanging manipis na short at
t'shirt lamang ang suot niya ay ramdam niya agad ang init ng mga daliri nito. "I'm
hard, little kitten."
"Wag dito maraming tao," pigil niya ngunit kulang ng kombiksyon. Sa simpleng
paghawak nito sa maselang parte ng kanyang pagkababae ay agad na nakokontrol ng
init ang kanyang katawan.
Pero dahil matigas talaga ang ulo ni Sais ay hindi ito nagpapigil. Ipinasok ito
ang mga daliri sa kanyang short at dinama ang basa niyang pagkababae. Napaungol
siya at mahigpit na napakapit sa braso nito.
"Just moan, I want to hear your lustful goan," paos na tugon nito habang ang
dila ay naglalakbay patungo sa kanyang dibdib.
"Masagana?" Para siyang napaso dahil sa malakas na sigaw ni Vale sa labas ng
tent. Agad niyang inalis ang kamay ng nobyo sa kanyang harapan at umayos ng upo
bago pa man ito makapasok sa tent. Tumikhim siya at kinurot si Sais sa tagiliran
habang ito ay pangisi ngisi lang.
Ilang beses na ba siyang nabitin dahil sa taklisa niyang kaibigan?
_________________
Next is epilogue. Thank you for reading Six Castillion's story.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Epilogue

Hello, Team Tanod. 😂

ZeinneWP
AlingKulutzArinque
bhebzkie19
T
ake care always. Manatining maingay and thank you for your supports.
___________________
MALAKI ANG mga ngiti sa labi ng bagong mag-asawa. Katatapos lamang ng kanilang
kasal at ngayon ay patakbo silang lumalabas sa simbahan habang magkahawak ang mga
kamay. They are happily married witnessed by God, friends and family. Walang
mapagsiglan ang saya sa kanilang mga puso dahil sa lahat ng mga pagsubok na
kanilang pinagdaanan sa kanilang pag-iibigan ngayon ay walang humpay na saya naman
ang kanilang tinatamasa.
Natatawang ihinagis ni Richell ang hawak na bulaklak habang buhat buhat siya ng
asawa. Sa likod naman nila ay ang kanilang pamilya at mga kaibigan na may mga ngiti
rin sa labi.
"Akin 'yan," dinig niyang tili ni Vale at talagang halos makipagpatayan makuha
lamang ang bouquet. "Ipaubaya niyo na sa'kin mag-iisang taon na akong tigang,"
hinablot nito ang bulaklak na napunta sa iba.
Napahalakhak sila at napailing sa pagiging eskandalosa nito. "Honeymoon is
coming," sigaw ni Sais kaya nagtawanan ang lahat. Nakakapit siya sa batok nito at
walang angal na sumama kahit na saan man siya nito dalhin. Isinakay siya nito sa
wedding car na kanyang ginamit at pinaharurot iyon palayo. Natatawa pa siya sa mga
lata at yerong nakakabit sa likod niyon na lumilikha ng ingay sa daan.
Happily married. Iyon ang nakasulat sa likod ng sasakyan.
"Bukas tayo aalis para sa honeymoon na'tin but for now I have something for
you."
"Palagi ka namang may ginagawa para sa'kin e," natatawang sagot niya dahil iyon
ang totoo. Bawat araw ay may ginagawa ito para pasayahin siya and she can't help
but to love him deeper everyday.
"Mas masaya 'to," nakangising sagot nito at bakas ang kapilyohan sa mga mata.
Naiiling na lamang si Richell dahil parang alam na niya kung saan hahantong ang
something for you nito. But it's fine with her, afterall he's her husband.
Hanggang sa makarating sila sa malawak na lupain ng hacienda ay may masayang
ngiti pa rin sa kanilang mga labi. Bawat trabahador na nadadaanan nila ay masayang
bumabati.
Kumunot ang noo niya nang makakita ng parang malaking baloon sa kalayuan at
nang makalapit sila doon ay napaawang ang kanyang mga labi ng mapagtantong isa
iyong hot air balloon. Noon pa man ay gustong gusto na niyang maranasan ang
makasakay doon at tanawin ang magandang hugis ng probinsya sa taas.
"Surprise?" Ngingisi ngisi pa rin si Sais. Kinurot niya ito at mahigpit na
yumakap sa braso nito. "We made this. Kumuha ako ng air balloon maker at tumulong
ako sa paggawa nito. You want to see the whole province while riding hot air
balloon, right?" Tumango siya. "Then we will do it together, I'm always with you."
Inilahad nito ang kamay sa harapan niya. "Mr. Six Castillion, I am your
Aeronaut, madam." Natatawa siyang tinanggap ang kamay nito syaka siya inalalayan
paakyat sa air balloon.
"Everything is ready, Sir," sabi ng totoong piloto ng air balloon.
"Thank you," sagot ni Sais. Umakyat na rin siya at sinamahan ang asawa.
"Tayo lang dalawa?"
"Yes. Alam ko kung paano magpalipad nito."
"Bakit tanghali tayo sumakay, hindi ba pwedeng gabi mukhang mas maganda 'yon
e." Sumandal siya sa gondola o ang basket ng air balloon at pinagmasdan ang
maliksing paggalaw ng kamay ng asawa upang buksan ang burner na siyang nagpoproduce
ng apoy upang painitin ang envelope. Envelope is the colorful fabric bag that holds
the hot air.

"Air balloon can't fly at night or in fog," simpleng sagot

nito na ikinakunot ng noo niya.
"Bakit naman?"
Sumagot ito habang tutok pa rin sa burner. "Ang mga pilot ay tinatawag na FAA
VFR conditions na kailangang makita ang distance at least one to three miles at
hindi iyon makikita kapag gabi na o nababalutan ng fog ang paligid kaya hindi
pwede."
Nang uminit na ang evelope ay nagsimula na ring umangat mula sa lupa ang hot
air balloon na sinasakyan nila. Hanggang sa tumaas na ito ay syaka lamang lumapit
sa kanya ang asawa at yumakap ng mahigpit.
"I love you, little kitten" masuyong bulong nito.
Gumanti siya ng yakap at ngumiti. "I love you too, doggy." Napahagalpak siya
nang tawa dahil sa pagsimangot nito at pagsasalubong ng mga kilay.
"Doggy? I'm not a dog."
"I'm not a kitten," sagot niya. Tumitig ito sa kanyang mga bago naiiling.
"But you're my little kitten," sumimangot pa ito lalo dahil sa malakas niyang
pagtawa.
"And you're my doggy."
"Ang pangit pakinggan."
"Fine, cobra man nalang," napahagikhik siya dahil sa pagngisi nito. Natigilan
siya at napakagat labi nang idiin nito ang nakaumbot na pagkalalaki sa kanya,
tumama iyon sa kanyang puson.
Bago pa man siya lukubin ng init ng katawan ay tumalikod siya at humarap sa
magandang tanawin. Hindi mapigilan ng bibig niya ang mapaawang dahil nasa taas na
sila at malapit na niyang makita ang kabuuhan ng lugar. "Hindi ba tayo mahuhulog
dito o bubunggo sa kung saan?" tanong niya. Mahigpit siyang napakapit sa basket
nang maramdaman niya ang kamay ng asawa na pumipisil sa kanyang dibdib.
"Nope. Air balloon has no built-in mechanism for steering. Sumusunod lang ito
kung saan ang direction ng hangin but I can use the hovering crafts if needed."
Paliwanag nito habang ang kamay ay naglulumikot sa kanyang katawan. Narinig niya
ang pagbukas nito ng zipper ng kanyang suot na gown mula sa likod. Napaliyad siya
nang maipasok nito ang kamay at damahin ang kanyang nipples.
"Pa-Paano naman tayo makakababa?"
Ang dila nito ay naglalakbay sa kanyang tenga at ramdam na ramdam niya ang
mainit nitong hininga. "Ako na ang bahala. Lets just enjoy this moment."
Malaki ang basket ng ari balloon para sa kanila at malaya silang nakakagalaw.
Hindi niya alam ngunit mas lalong naging malikot ang kanyang isipan sa pagnanasa
dahil sa isiping nasa ere sila habang gumagawa ng milagro.
"I will remove your dress," hindi pa man siya nakakasagot ay nahubad na niya
ang kanyang gown. Hindi niya alam kung bakit ang bilis nito iyong nahubad gayong
napakatagal bago niya iyon nasuot dahil bahagyang sumikip sa kanyang balakang.
Napamura siya nang marinig ang pagkapunit niyon. Nanlalaki ang mga matang
napatingin siya sa wedding gown na basta nalang nito pinunit. Kaya pala ang bilis
naalis sa kanyang katawan.
"Bakit mo pinunit?"
Ngumisi ito. "Ipapatahi nalang ulit na'tin. Or I will buy a new one."
"Hindi, ito ang suot ko kaya ayoko ng bago. Ipatahi nalang ulit," sagot niya.
Tumango lamang ito bago lamukusin ng halik ang kanyang mga labi. Hindi siya tumutol
bagkus ay gumante siya ng mas malalim na halik dito. Sinabayan niya ang
paglulumikot ng dila nito sa kanyang bibig at ang pagsipsip nito sa kanyang ibabang
labi.
Ang init ay agad na kumalat sa kanilang mga katawan. Tila sila sabik sa katawan
ng isa't isa. Binuhat siya nito habang pisil pisil ang kanyang pang-upo na walang
takip na tela dahil sa suot nitong puting t-back.

Napaungol siya. Kung nag-eenjoy siyang tanawin ang

magandang hugis ng buong probinsya sa baba ay mas nasisiyahan siya sa init ng
tagpong kanilang pinagsasaluhan. Ipinulupot niya ang mahahabang hita sa bewang nito
at napasabunot sa buhok nito upang mas palalimin ang halik na kanilang
pinagsasaluhan.
"You are so sweet, my little kitten." Malambing nitong sambit sa pagitan ng
kanilang mga labi. Nagsimula silang pagpawisan. Ihiniga siya nito sa gitnang parte
ng basket at pumaibabaw ito sa kanya.
"And you are so hot," nang-aakit niyang sagot. Inalis niya ang necktie na suot
nito bag tinanggal sa pagkakabutones ang putin nitong polo.
"Gusto na agad kitang pasukin, gusto kong maramdaman ang init sa loob mo."
Tumango siya bago ibinuka ang mga hita sa harapan nito. Pinaglakbay niya ang mga
daliri mula sa kanyang mukha pababa sa dibdib, sinadya niyang sanggiin ang kanyang
nipple at napaungol bago tuluyang ibaba patungo sa kanyang pagkababae.
"Go on, I want you length inside me," sagot niya. Mas lalong nag-alab ang
pagnanasa sa mga mata ni Sais, tila iyon nag-aapoy dahil sa nakakapasong posisyon
ng dalaga. "Basang basa na agad ako," kumindat pa siya sa asawa.
Ang mga hita niyang nakahain sa harapan nito ay sinimulang halikan ni Sais.
Dumampi ang basa nitong labi mula sa kanyang magkabilang tuhod at dahan dahan iyong
umaakyat sa kanyang hita habang magkahinang ang kanilang mga tingin.
Mas lalong napaliyad si Richell nang dumampi ang halik nito sa gitna ng kanyang
hiwa na ngayon ay natatakpan pa rin ng t-back na suot. Kinagat nito ang kanyang
bewang bago alisin ang natatanging saplot na tumatakip sa kaselanan gamit ang mga
ngipin nito.
"Please, dilaan mo na," sambit niya dahil hindi na mapigilan ang antisipasyon
na nararamdaman. Napahiyaw siya sa sobrang sarap at napaunat ang mga daliri sa paa
nang sa wakas ay dumampi ang malikot nitong labi sa kanyang klitoris. "Ang sarap,"
hiyaw niya. "Sige pa," patuloy siya sa pag-ungol.
Ang mga kamay ng asawa ay naglakbay sa kanyang mayayamang dibdib at pinaglaruan
ang kanyang mga nipple. Gumagawa ng mga bilog na marka ang mga daliri nito na mas
lalong nagpaarko sa kanyang likod.
Dahil sa sobrang sarap na nilalasap ay napaupo siya ang mahigpit na humawak sa
buhok ni Sais at mas lalong ipinagduldulan ang kanyang pagkababae sa bibig nito.
"Shit. Mas lalo akong nag-iinit dahil sa sarap."
Kumukiwal ang kanyang balakang upang salubungin ang bawat pagpasok ng mainit
nitong dila sa kanyang pagkababae. Para siyang mababaliw sa sobrang sarap, walang
salitang makakapaglarawan sa sarap na kanyang nararanasan ngayon.
"Ipasok mo pa," pagmamakaawa niya. Ipinatong ni Sais ang kanyang mga hita sa
balikat nito at ang isang kamay niya na kanina ay nasa suso nito ngayon ay nilalaro
na ang klitoris ng dalaga habang ang dila ay sumasagad papasok sa hiwa nito. He's
making her insane because of so much lust and anticipation. Her moans make him hard
as rock. He wanted to enter her pussy and bang her with his hugeness but pleasuring
her using his wet tongue and long fingers is more exciting and thrilling.
She loves the pleasure. He loves her groans. She loves the tingling sensation
from his tongue. He loves her for spreading her legs wider for him.
"Fuck. Shit. I want you so fucking bad. I want you fuck you now, little
kitten," ungol ni Sais habang ang dalawang daliri ay walang humpay sa paglalabas
pasok sa pagkababae ni Richell.
"Then, fuck me now. Fuck me now please," nagmamakaawang sagot niya.
Muling pumaibabaw sa kanya si Sais at mapusok na hinalikan ang kanyang mga
labi. Nalalasahan niya sa bibig nito ang katas na inilabas ng kanyang pagkababae
habang ninanamnam niya ang pagpasok ng mahahabang daliri nito doon kanina.
"Gusto na kitang maramdaman sa loob ko," bulong niya. Ngumisi ito bago isupo
ang kanyang utong. Parang musika sa kanyang pandinig ang tunog na nililikha ng
pagsipsip nito doon. Bago pa man siya magmakaawa ulit na pasukin ay naramdaman na
niya ang kahabaan nito na pumasok sa kanya.
Napahiyaw siya't napaungol at napakapit ng mahigpit sa braso nito. Naghahalo na
ang mga pawis sa kanilang katawan dumadagdag sa pagnanasa nila ang init ng araw
ngunit hindi nila iyon alintana.
"Ang sikip mo pa rin hanggang ngayon," ungol ni Sais at mas lalong isinagad ang
kanyang pagkalalaki. Napaawang ang bibig ni Richell at muling napaungol. Nang
magsimulang umulos ang asawa ay nagsimula rin ang pag-angat ng kanyang balakang
upang salubingin ang bawat madidiin nitong pag-ulos.
"Damn. Fuck. Ang sarap sarap mo," nagtatagis ang mga bagang nito sa bawat
paghugot at pagbaon. "Kneel, little kitten," utos nito. "Kneel for me, I want to
fuck you from behind."
Tumataas baba ang dibdib ni Richell sa sobrang hingal. Lumuhod siya patalikod
dito at mahigpit na kumapit sa basket. Hindi pa man siya tuluyang nakakaayos ay
agad na sumagad sa kanya ang ari ng asawa. Mariin niyang kinagat ang labi dahil
ramdam na ramdam niya ang kalakihan at kahabaan nito dahil sa kanilang posisyon.
Hindi na niya halos alam kung paano nakapaghubad ng saplot si Sais. Nilulukob
siya ng nakakabaliw na sarap kaya't hindi na niya inaalala ang nangyayari sa
paligid. Paulit ulit ang kanyang pag-ungol sa pangalan nito. "Six, ang sarap. Six,"
hiyaw niya.
Itinaas ni Sais ang isa niyang hita upang mas lalong maibuka ang kanyang
pagkababae sa harap nito. Mas lalo rin siyang kumapit sa basket upang hindi mawalan
ng balanse. Sa sobrang tibay ng kinasasakyan ng air balloon ay hindi ito umuuga
kaya't naging panatag ang kanyang kalooban.
Hugot. Baon. Ulos. Paulit ulit. Sagad na sagad ang kanyang pagkababae, sa
kahabaan ng ari nito ay natutumbok nito ang pinakamaselang parte sa loob ng kanyang
pagkababae. He's hitting her G-spot and it makes her wild and insatiable with lust.
"Malapit na akong labasan," ungol niya. Niyakap siya ni Sais mula sa likod at
pinatayo. Napaungol ito ng malakad nang maipit ng kanyang pagkababae ang ari nito.
He fuck her while they're standing.
Umaalog ang kanyang mga dibdib habang ang tingin niya ay nasa malawak na
lupain. Pakiramdam niya ay nasa langit siya dahil sa sarap na hatid nito. Mas doble
ang bilis ng pag-ulos nito at ramdam niyang pareho na silang lalabasan. Sinalubong
niya ang bawat pagbaon nito hanggang sa humigpit ang pagkakahawak ng asawa sa
kanyang bewang.
"Bend forward, little kitten," utos nito na agad niyang sinunod. Marahan nitong
itinulak ang kanyang likod dahilan upang mapatuwad siya. Samantalang ito ay patuloy
pa rin sa paglalabas pasok sa kanya. "Fuck, I'm cumming," sigaw nito.
"Ako rin, lalabasan na ako."
"Lets cum together." Ilang madidiin at mabibilis na ulos ang ginawa nito bago
niya maramdaman ang panghina ng kanyang mga tuhod at pagkalat ng init ng katas nito
sa kanyang pagkababae.
"Fuck," sabay nilang mura lalo't nilabasan rin siya. Nanginginig ang kanyang
mga tuhod habang si Sais ay dahan dahan pa ring umuulos at inuubos ang pagsirit ng
katas nito sa pagkababae niya. Naghatid iyon ng nakakakiliting pakiramdam sa kanya
kaibuturan.
"Ang sarap n'on," sabay nilang sabi habang parehong hinihingal. Napatawa sila
nang malakas. Hinugot ni Sais ang pagkalalaki ngunit ang pakiramdam ni Richell ay
nakabaon pa rin ito sa loob niya.
Sa mga lumipas na araw bago ang kasal nila ay nasanay na siya sa pakiramdam na
tila nasa loob niya pa rin ang pagkalalaki nito dahil sa dalas nilang magtalik base
na rin sa payo ng doktor ni Sais. Ilang buwan na rin simula noong magpasya itong
muling humingi ng tulong sa doktor upang magkaanak sila.
"Mahal na mahal kita," bulong nito habang isinusuot sa kanya ang coat nito.
"Mahal din kita," masayang sagot  niya.
Hinaplos nito ang tiyan niya habang pinupunasan ng pawis ang kanyang noo. "Sana
magkalaman na 'to," galak na galak na tugon nito.
"Maybe next month may baby na tayo."
Alam na alam niyang pangarap iyon ng asawa na magkaroon sila ng anak na siya
ang magsisilang kaya't hindi ito nawawalan ng pag-asa gan'on rin siya. Kasama ng
pagdarasal naniniwala siyang makakabuo sila at gagaling ito.
They're happily married now and having a child will make them the happiest
parents in the world.
The End.
______________________

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Special Chapter

SPG
(Honeymoon in Morocco)
Magkakaanak kaya sila? ABANGAN.
This chapter can be read in ebook and printed version of the book once it is
out in pub house.
Thank you for reading, Kjens. Just message me if you have questions and
inquiries.
Here are my accounts:
Fb: Hope Castillana
Fb page: Kuyajen Stories
Instagram: @kuyajenwp
Twitter: @hopecastillana
I hope you can grab a copy of First Castillion's ebook and book version once it
is out. You can message me for reservation so that I can guide you on how to
purchase the book. Or I am the one who will give your list directly to our
publishing house for sure copy because it is limited only for 100 copies. But for
ebook, you can purchase as many as you want.
First reservation and payment first serve.
Thank you so much.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Hope Castillana's Note

Thank you for reading Castillion Brothers Series. From First Castillion to Six
Castillion and next is the last book of this series, Seven Castillion's story.
First Castillion's story is soon to be published in Elf King Publishing House,
I hope you grab a copy of ebook and printed version once it is out. It's edited by
the editorial of the pub house.
Don't hesitate to drop your comments if you have questions and inquiries. Your
votes and comments are highly appreciated.
Nagpapasalamat po talaga ako sa sumubaybay sa bawat update at patuloy na
bumabasa sa aking mga likha.
Here are my social media accounts:
Facebook Page: Kuyajen Stories
Facebook acc: Hope Castillana
Instagram: Hope Castillana (Kuyajenwp)
Twitter: Hope Castillana (@hopecastillana)
And we have also facebook group, please join if you want more kulitan and
updates with Kjens.
Kuyajen's Readers Group
 Sana ay suportahan niyo rin ang iba ko pang isususlat na mga kwento.
Thank you so much. 😘
-Hope Castillana
All Rights Reserved
(2020)