My Possessive Hot Professor (...

My Possessive Hot Professor (Possessive Series #2) [My Possessive Hot Professor
(...]

            This book is a work of fiction. All names, characters, locations, and

incidents are products of the author’s imagination or have been used fictitiously.
Any resemblance to actual persons living or dead, locales, or events is entirely
coincidental.

--

My Possessive Hot Professor

by: Keyydot

Lauren Cassidy Imperial, a junior college student who later had a very exciting yet
complicated life after she met the ‘God’s gift to women’ hot professor, Shiloh Seth
Montreal. Every girl in the campus swoon over him. Including HER. But the hot
professor befriends everyone... except HER.

Let’s find out together how will Cupid spare the hearts of Shiloh Seth Montreal and
Lauren Cassidy Imperial as we go along their journey towards a lifetime.

My Possessive Hot Professor

Copyright © 2017. All Rights Reserved.

        HASHTAG // ONE: #MeetTheProfessor [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // One: #MeetTheProfessor

Lauren's POV

"Hindi na talaga ako aabsent. Promise!"

I almost rolled my eyes at the back of my mind after saying that. No one can stop
me. As if naman matatakot ako sa mga profs dito.

Over my dead, hot body b-tch.

"Pang-ilan mo na iyang sinabi Miss Imperial? Natupad ba?" Sabi ni Professor

Castellana, isang matandang prof ko sa Logic. Inadjust pa niya ang kanyang salamin
habang nakatingin sa akin mula sa kanyang table.

Argh. Lunch time na! Gutom na gutom na ako! Naman e.

"Pwede bang umalis na? Gutom na gutom na kasi ako e. Sige ka baka mamatay ka sa
gutom, hala ikaw rin." Nanlaki ang mga mata ni Prof sa sinabi ko.

Dadagdagan ko pa sana ng 'Matanda ka pa naman. Mahirap na.' Ngunit pinigilan ko

nalang ang sarili ko. Masyadong harsh naman ata yun? Hahaha.

Kumukulo na talaga ang tiyan ko! Ugh! Bakit kasi pina-stay pa ako ni Prof after
class. Kung gusto niyang mamatay sa gutom, aba e 'wag siyang mandadamay!

"I didn't like what you said, Miss Imperial! Get out of this room now or else I-"

Tumakbo na ako palabas, sukbit ang bag ko. Bahala ka d'yan Prof. Manigas ka sa
inis.

Marami pang estudyante sa hallway na tinabig ko paalis para lang hindi maabutan ng
prof na yun.

"Aray ha!"

Bahala kayo d'yan. Nagmamadali ako.

Mukha na akong baliw dito na tumatakbo sa gitna ng hallway kahit alam ko namang
hindi na ako maabutan ng gurang na yun.

Ang dami ko na ngang natatabig e.

Liliko na sana ako pakanan nang mauntog ako sa isang matigas na bagay! Walangya ah.
Ang sakit!

I heard a collective gasps around the hallway. Ngayon lang ba sila nakakita ng
babaeng nauntog sa pader? Ang ooa talaga.

Hinimas himas ko ang nasaktang ulo ko bago tumayo ng maayos. Pag-angat ko ng

tingin, nakaharap sa akin ang seryosong mukha ng isang lalaki.

Napanganga ako.

Nakapamulsa ang lalaking ito sa aking harapan habang nakatayo ng tuwid. Ang tindig
niya ay sobrang nai-emphasize dahil sa tangkad niyang lalaki.

Napatingin ako sa katawan niya.

Naka gray long-sleeve siya na na nakatupi sa siko at mayroon siyang itim na relos.
Perpekto ang pagkakahulma ng kanyang mukha at maayos na nakadepina ang kanyang
panga, which is very, very manly.

Then I stared at his face.

Matangos ang kanyang ilong, klarong-klaro ang linya nito. His lips look soft and
smooth. His eyes are colored ash gray partnered with thick brows and thick lashes
which made it look sensual. Nakatingala lamang ako sa kanya dahil sa sobrang
tangkad niya.

Sino ba ito?

"Hmm. Sino ka?" Tanong ko sa kanya matapos ko siyang eexamin mula ulo hanggang paa.

Nakatayo lamang siya doon, wearing a plain expression. Sobrang gwapo niya talaga
kahit seryoso ang mukha!

"Hindi ka man lang ba magso-sorry?" Tiim-bagang na tanong niya sa akin.

Naguluhan naman ako sa sinabi niya. Sorry? Huh para saan?

"Ano bang ginawa ko?" Tanong ko pabalik. Sa pagkakaalam ko, ngayon lang kami
nagkita. Jusko naman.

"Tss. Nonsensical," He said then he walked pass me, he also bumped slightly on my
right arm.

Sobrang yabang. Crush pa naman sana kita eh! Hays.

Hindi ko na lamang siya binigyang pansin masyado at naglakad na lang ako paalis.

"Uy, Lauren. Hindi ka nag-sorry?" Tanong ng isang kaklase ko. Nadaanan ko siyang
nakanganga habang nakatingin pa rin sa lalaking pinagsosorry ako kahit wala naman
akong kasalanan.

Napakunot ang noo ko. "Wala nga kasi akong kasalanan." Umirap ako sa kanya.

"Ikaw iyong bumangga sa dibdib niya eh." Sagot ni Naomi, habang nakahalukipkip na
nakatingin sa akin.

Napakurap-kurap ako sa narinig.

Hindi nga?
"Bagong professor natin yun, Lau. The youngest and hottest professor in our
university. Fresh Grad. Tanggap agad dahil matalino tsaka sobrang gwapo. Kararating
lang nun kahapon."

Naomi smirked, "Lagot ka." At kumindat pa talaga tong babaeng to.

"Ano ka ba, Naomi. Hindi naman ako natatakot sa mga prof natin. Kailan ba ako
natakot? Never." I said then flipped my hair bago umalis.

Goodness.

Gutom nga pala ako! Ano ba yan. 1 hour nang na-delay ang lunch ko! Baka magka-ulcer
o di kaya'y magka-cancer na ako nito! Lol.

        HASHTAG // TWO: #ComeWithMe [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Two: #ComeWithMe

Lauren’s POV

“Lauren, may nagpapabigay na naman.” May biglang kumalabit sa akin.

Isinara ko muna ang pinto ng aking locker bago binalingan ito.

It's already 5 in the afternoon but I still have class this 5:15. Wala na masyadong
tao sa school at this time.

Aabsent sana ako. But I don't feel like going home early today. Hindi naman ako
ganoon ka party girl that's why partying is not on my list today.

Yes. I party, but it's not like every night. Occasionally, yes. Daily? No.

I looked at him and saw him holding a cake and a letter with it.

I smirked.

Tsk.

“Who gave me again this one, Red?” I asked Jared Sy, my messenger.
“Just some random guy, Lau.” He said, bowing his head. “Lauren, kailan mo ba kasi—”

I bit my lower lip, looked at him and then placed my hand on his lips.

“Nagmamadali ka ba, Red? That is not our deal,” Inilapit ko ang aking mukha sa
kanyang mukha na halos maglapat na ang aming mga labi.

His eyes burned with fire and desire as he looked at my lips. My luscious lips.

Muntik na akong matawa sa reaction niya.

God, boys and their lùst. Well, I am not generalizing but based on my experience,
the boys I've known had a hard time controlling their desires. Mas pinapagana pa
kasi nila iyong isang ulo kaysa sa mga utak nila.

Well not on me, boy.

“I've been waiting for two months already, I even became your “messenger,” tapos
ano? I am doing this for nothing? Come on.”

He tried to hold my waist ngunit tinabig ko iyon. Breezy, aren't we?

“Patience, babe.” I smiled and kissed his cheek, my hot breath fanning his ear.
Tumingin ako sa ilalim. I smirked and then shook my head in pure enjoyment.

Goodness. Ganoon ka bilis?

I chuckled then umalis na ako sa kanyang harapan, leaving him wanting more from me.
Again.

Sorry, I am bîtchy, yes ngunit ayokong dumihan ang sarili ko. I have my principles.
But that doesn't mean na hindi na ako makikipaglaro sa kanila.

Some boys maybe called the “players” but then, sorry for them. I am the “coach.”
“Dammit Lauren,” Red breathed hard.

I was smirking while walking out of the locker room, when I saw a tall figure
standing right in front of me.

Nakapamulsa siya doong nakatayo while looking at me disgustedly. His face was void
of any other emotion as he looked at me, and then to the person behind me.

Nagkatinginan kami sandali which made me speechless and breathless as fûck!

I bit my lip. Damn. Ang gwapo niya talaga kapag seryoso ang mukha! Kahit suplado pa
siya, okay lang!

Bigla siyang umiling na para bang disappointed siya sa kung ano mang ginawa ko.

Ano na namang ginawa ko?!

He eyed me, disgusted. “The next time you do it, 'wag dito sa loob ng campus. It's
disgusting. No... YOU are disgusting,” plain lang ang pagkakasabi niya ngunit
mayroon itong diin na nakapagpakilabot sa mga kalamnan ko! Damn his deep, baritone
voice! Ugh.

His perfectly shaped jaw was also clenched, obviously not happy with what he saw.

Ano bang nakita niya?

“T-teka wala naman akong ginagawa— tangina.” Mayroon pa sana akong sasabihin ngunit
nakita ko na lang siyang nakapamulsa habang papalayo.

Yung totoo, ilang oras akong natanga? Bakit ang bilis niyang nakaalis! Argh! Ni-
hindi man lang ako nakasagot sa tanong niya!

Ano kayang iniisip nun na ginawa ko? Hindi naman niya siguro inisip na may ginawa
kaming kababalaghan ni Red sa loob ng locker room ano? Because, wala naman talaga!
I stared at his broad, muscular back. Shet. So. Hot.

“Ang gwapo mo!” Sigaw ko nang makita ko pa siyang naglalakad paalis tapos ay
tumakbo na ako papunta sa sunod kong klase. Tawa lang ako nang tawa. Nakakabaliw.
Hahaha.

Ah, sa wakas may crush na rin ako. Hahaha.

As I enter the room, nakita ko ang mga mukha ng kaklase ko. All familiar to me, but
then I didn't saw the one I've been looking for.

Holy hell. Oo nga pala, may sakit pala iyon. He should be well by tomorrow or
else...

I stepped inside our room and they clapped their hands kasabay nang pagpasok ko sa
loob.

“Congrats, Lau! You're back for midterms!” Sigaw nila. Natawa ako sa sinabi nila
sabay iling. Sorry, okay? Palagi kasi akong absent.

“Siraulo.” I spat then I glanced at the writings on the board.

Shît.

BAKIT PA AKO PUMASOK?!

“Lauren, dito ka.” Gray offered a seat to me.

“Gray, what class is this?” Tanong ko, dismissing his offer. I just want to make
sure that this is not what I was thinking.

Tumawa si Gray. “Absent ka lang ng ilang linggo, nakalimutan mo na agad?”

“Hindi iyan ang sagot sa tanong ko!”

“Chill baby girl,” He chuckled. “Calculus lang 'to.”

That's what I need to hear before sprinting out of this room. I forgot that this is
CALCULUS! And I hate it!

“Present for 3 mins. Ikaw na, Lauren!” They shouted but I ignored them.

I. Hate. Calculus. Period. Siguro ida-drop ko na itong subject na to!

Pagkalabas ko, nabangga na naman ako sa dibdib ng kung sinuman! Argh, ba't ba
palagi nalang akong nauuntog!

“Sorry,” I mumbled at nagmamadaling umalis nang maramdaman kong mayroong humawak sa

braso ko at pinigilan ako sa pag-alis!

His grip was firm I can't go!

I looked up to the person who's holding me and was ready to push him away but my
eyes widened when I saw him.

Him.

“Going anywhere, Miss Imperial?” He said, his brows furrowed.

Ipinikit ko ang aking mga mata nang maamoy ko ang kanyang body spray. God, very
manly!

Ngumisi ako.

“Yes. Wanna come with me, prof?” I smirked as I saw him clenching his jaw, tila
naiinis sa presensya ko. Bakit ba parang palaging galit ito sa akin?

He narrowed his eyes at me.

“You're the one who'll come with me, Miss Imperial because we will have a class.
Now move and go inside or else I'm gonna drag you myself,” diretsong sabi niya at
iniwan ako sa labas ng room namin.
Sir, please drag me inside! Hahaha.

<img
src="https://img.wattpad.com/8c9ee6c36ead2a175eeb3ade89439a51605bda84/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f4d6869424d5f33456a615f4a66673d3d2d3237393838373732302e313435663
738303831636361373765643237333830343737343138372e6a7067" style='max-width:90%'>

        HASHTAG // THREE: #Impulsive [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Three: #Impulsive

Lauren's POV

I don't have any choice but to attend this class. First, I'll attend this because I
don't want to embarrass myself from him and second, is because of him! I want to
see him every time. Ha ha.

God. Buti na lang siya ang teacher ko. Ginanahan na tuloy akong pumasok! Magkaroon
ka ba naman ng sobrang hot na professor? Goodness.

Nang pumasok ako, napatingin uli silang lahat sa akin at ngumisi. Tapos ay
ibinaling nila ang kanilang tingin kay Prof.

Kibit balikat na lamang akong umupo sa tabi ni Gray. Siguro iniisip ng mga to na
pumasok ako dahil gwapo si professor.

Ano nga palang pangalan niya?

I should know! Like seriously.

"Okay, class." Tumikhim ang gwapong professor. Nagulat ako nang makita ko siya na
ngumiti sa pinakaunang pagkakataon!

And my heart melted.

Bakit ngayon lang siya ngumiti? Tila lumuluhod ang mga tala kapag siya'y
ngumingiti.
I laughed at my stupidity. Hays, sir. I'll get you by hook or by crook. I smirked.

Like I said, kaya ko rin makipaglaro and I'll try him this time.

"Take your seats now... Ah, before anything else.." He smiled again at my
classmates. Tinitingnan niya sila at halos mangisay na sa kilig iyong mga babaeng
tiningnan ni prof. Sana naman tumingin siya dito. Tss. Why won't he look at me!

"I'll introduce my name again because there were students who were not here
yesterday." Tumango naman ang mga kaklase ko. Sobrang absorbed sa pagkakatitig kay
prof. Still, he never did glance my way. Ugh.

"I am Shiloh Seth Montreal, 23, your new Calculus professor, since Ma'am Therese
filed a leave due to her sickness. Well, I do hope you'll cooperate with me as we
go along this semester." Ngumiti na naman siya ng isang makalaglag bra'ng ngiti na
halos atakihin na ang ibang mga kaklase ko.

"Ah, Sir. Stop being so charming, please? Ang gwapo." Hindi na nakapagpigil na
sigaw nitong nasa harapan ko. Ngumiti lamang si Seth at tsaka umiling.

So.. Shiloh Seth Montreal, huh? Nice name. Gwapo'ng gwapo!

"Sir, who gave you that name? Bagay na bagay." Tanong ko sa kanya at ngumiti pa
habang sinasabi iyon. Dapat niya akong pansinin, ano! Hindi pwedeng hindi man lang
niya ako tingnan. No way.

He glanced my way FOR THE FIRST TIME. Sa wakas, napatingin rin siya sa akin! Grabe!
Sobrang gwapo talaga. Tinagilid niya pa ang kanyang ulo which lets me see a perfect
view and it perfectly showed the angle of his nose. Matangos ang kanyang ilong,
ngunit dahil sa angle nito ngayon mas lalo lamang itong na-emphasize.

"My stepmother." Walang kabuhay-buhay na sagot niya at ibinaling na naman ang

atensyon niya sa ibang kaklase kong nagtatanong.

Stepmother? Whoa.

Napatingin uli ako sa kanya nang ngumiti uli siya sa tanong ng isa kong kaklaseng
babae.

Napakunot ang noo ko.

Psh. Samantalang nang magtanong ako kanina walang kabuhay-buhay ang sagot niya.

"Sir, nandito kami para matuto tungkol sa Calculus. Hindi po ba?" Walangyang tanong
ko nang hindi na matapos-tapos ang tanong ng mga kaklase kong malalandi.

Siniko ako ni Gray at ngumisi siya sa akin.

Seth narrowed his eyes at me at tiningnan ko rin siya pabalik nang nakangiti. Then
he cleared his throat and looked away, "So much for that, let's start our class
now." Sabi niya habang inaayos ang kanyang laptop sa harap.

Nagfe-flex pa ang kanyang muscles habang inaayos ito, seryoso ang mukha. Shet.
Sobrang gwapo talaga.

Nagprotesta pa talaga itong mga babaeng malalandot kay Seth but then he dismissed
it saying that it's now time for class.

Tumingin sila nang masama sa akin but then I just rolled my eyes at them. Wag ninyo
akong subukan, girls.

What's mine is mine.

And Shiloh Seth Montreal is mine.

I smirked.

A few minutes later, Seth finished setting up the projector and started introducing
our topic for this day.

Feeling ko walang masyadong nakikinig dahil busy sila sa pagkakatitig kay Seth.
Mayroon  pa ngang ibang palihim siyang pinipicturan sa ilalim ng mesa nila.

Hay nako.

Seth was still discussing habang ako naman ay matamang nakikinig sa kanya.
Actually, first time kong makinig nang ganito ka seryoso sa isang nagle-lecture.

Napangisi na lamang ako. Isang himala sa buhay ni Lauren Cassidy Imperial!

"Naintindihan niyo ba?" Tanong ni Seth nang matapos na ang kanyang lecture. Grabe
tong iba kong mga kaklase, sa loob ng isang oras pagtitig lang ang nagawa nila.

"Yes, Professor Montreal." Sagot nila. Pwe, lolokohin pa si Seth. Obvious namang
hindi sila nakikinig. Iba kaya ang "listening" sa "hearing." Tss. At mas lalong iba
ang "staring" sa "listening."
Ngayon ko lang napagtanto... kanina pa ako Seth ng Seth sa utak ko eh hindi naman
kami close. Wala ng 'Sir' or 'Prof', huh. Haha.

"Are you sure?" Nakakunot-noong tanong ni Seth sa mga kaklase kong babae. "I think
you were just staring at me the whole time and you're not even taking some
important points. I don't like that. I want you to learn something from me, and
those stares won't help." Seryosong sabi niya.

God, with what he said mas lalo akong nagka-crush sa kanya!

A man with principles... plus intelligence and looks equals Shiloh Seth Montreal.

Napatingin ako sa paligid ko, imbis manahimik sila dahil medyo nagalit si Seth sa
kanila ay mas lalo pa talagang humugis-puso yung kanilang mga mata.

They are a hopeless case. Tsk.

"Hulog na hulog ata sila sa bago nating prof, ah." Gray whispered to me. I nodded.

"Yeah. Well, sino ba namang hindi? He's every girl's dream guy, Gray."

"Including you?" Gray smirked at me.

"Nah." Yun lang ang sagot ko at tumayo na nang sinabi ni Seth na dismissed na kami.
Nagkunwari akong mayroong hinahanap sa loob ng bag ko kahit wala naman talaga upang
matagal akong makalabas.

"Bye, baby girl." Paalam ni Gray sa akin.

"Bye." Sagot ko sa kanya. Gray was an ex-fling of mine. And he always calls me his
baby girl daw. But now, we're just friends.

I looked at the glass window. Medyo madilim na nga. Ay hindi, madilim na talaga.
It's already 6:30 pm. Though, mayroon pa namang mga estudyante sa labas.

Hinintay ko muna makalabas ang mga kaklase ko bago ako natapos kuno sa paghahanap
ng wala sa bag ko. Then I looked at Seth who was now wrapping up the things he
used.

Seryoso lang siya sa kanyang ginagawa ni hindi man lang ako tinatapunan ng tingin.

Halos matawa ako nang mayroon akong maisip na gawin. I immediately walked towards
the door.
"Seth." Tawag ko sa kanya. Wala ng prof prof to. He looked at me with his brows
furrowed. Hindi man lang ito nakangiti. "Paalam, mahal ko!" Nakangising sabi ko at
agad tumakbo palabas.

Tawa ako nang tawa habang tumatakbo palayo. Shet, never in my life I did something
as impulsive as that. But nevertheless, I enjoyed it.

Hinihingal akong napaupo sa may bench malapit sa cafeteria.

Binalikan ko ng tingin ang classroom naming malayo-layo na.

There's more to come, Shiloh Seth Montreal. Wag mo man akong pansinin ngayon,
mapapasaakin ka rin pagdating ng panahon.

Wait, nagiging makata na rin ako?! Oh shet. Change is coming.

        HASHTAG // FOUR: #OpenNotes [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Four: #OpenNotes

Lauren's POV

"Good evening, ma'am." Bati sa akin ni Yaya Ferlise nang buksan niya ang aming
pinto.

"Good evening rin po." Ngumiti ako sa kanya tsaka luminga-linga sa paligid. "Si
mommy po?" Tanong ko nang hindi ko siya makita.

Though, medyo sanay na akong hindi siya dumarating ng ganito ka aga. It's still 7
o'clock and she usually comes home by 9pm or even up to 11pm. But still, palagi ko
pa ring chini-check kung umuwi na ba siya during this time.

Well, I kind of... miss her.

Ugh. Stop it, Lauren. Marami nang nagbago, please. Grow up. And accept the fact
that there are things that you can't change.

"Hindi pa po umuuwi ma'am e." As usual. Ano pa nga bang ini-expect ko? Tumango na
lamang ako at diretsong umakyat sa aking kwarto.
Nag-half bath muna ako tapos ay nagpalit ng aking damit at pagkaraa'y humiga na ako
sa aking kama.

I am a bit tired of the things I've done today.

Napangiti ako sa ginawa ko kay Seth kanina. Sa totoo lang kahit alam kong hindi
niya iyon seseryosohin ay may balak pa rin akong ulitin yon kahit suplado siya at
hindi siya namamansin sa akin. Choosy pa kasi e. Haha.

I stood up once again and went to the drawer to get my iPad. Pagkatapos ay humiga
ulit ako sa aking kama. Inayos ko muna ang aking unan at kumuha ng isa pang unan
para sandalan ng paa ko.

Now, I am comfortable with my position so let the stalking, begin.

Inopen ko ang aking facebook at agad nag-type ng pangalan.

Shiloh Seth Montreal...

Then there were two results found. One is Seth Montreal and the other one is Shiloh
Seth.

Iyong Shiloh Seth ay mukhang outdated. It's profile picture is a pure black photo.
So I guess, ang ginagamit niya ngayon ay iyong Seth Montreal. Ang profile picture
nito ay talagang si Seth at mayroong dog siyang hinihimas.

<img
src="https://img.wattpad.com/ddbb78c1d55bf53c7ac1fd92e72f19cae16e4a9c/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f55766b6e6c31424c2d635f347a513d3d2d3238323839323038392e313436313
4656231383762616465646633353935373534363536332e6a7067" style='max-width:90%'>

So I guess, he loves dogs, huh?

I clicked his name and pressed the "Add Friend" button. Wala ng paligoy-ligoy ito,
no. Like I said, I'll get Seth. Not now, but maybe later. ߘ

Tiningnan ko ang timeline niya at nakita kong private ito. My ghad. But nakita ko
na mayroon siyang more than 30,000 facebook followers. Like what?

Ang dami naman ata nun.

Nagtaka tuloy ako kung bakit na-Add ko pa siya kahit marami na siyang followers.

Ah, it must be fate.

Napangisi ako. Yeah, right.

But still, his account is private! Halos wala nga akong makita posts. Malamang,
wala talaga. Private e. Psh

Okay, maghihintay na lang akong i-accept niya ako.

God, ni-minsan hindi ko ito nagawa! Never did I wait for something. Usually, boys
add me and not the other way around! But to hell with this professor,
pinagtyatyagaan kong maghintay na i-accept niya ang aking friend request.

Silly.

Patuloy lang ako sa pagscroll sa aking news feed hanggang sa makatulog na ako
kahihintay.

Kinabukasan maaga akong pumunta sa school.

Pagdaan ko sa hallway, wala pa masyadong tao at kung mayroon man, di makapaniwala

nila akong tinitingnan na para bang mayroon akong milagrong ginawa.

What's with Lauren Imperial being this early? TSS.

Habang naglalakad ako, nakita ko sa may faculty room si Seth. Parang mayroon siyang
kinuha roon at lumabas na siya. Napatingin siya sa gawi ko ng isang beses.

Nagkatinginan kami.

I smiled widely at him but then he just took a quick glance at nagpatuloy lamang
siya sa paglalakad bitbit ang mga gamit niya, not minding my presence. His face
remained still.

Grabe ka, Seth! Talagang ipinapahiya mo ako mismo sa sarili ko!

I scoffed. Nah, I'll get you anyway.

ɢܴ ✴ ✴
When my 5:00pm class came, nagmadali ako papasok sa room. Argh, never mind that
this is the subject I hate the most.

"Bagong buhay, ah. Baby girl?" Gray smiled and pulled a chair for me. I rolled my
eyes at him.

"Nandito na ba si Juliana?" Tanong ko matapos maupo. I made it sure that I reserved

a seat for him beside me.

Hinalughog ko ang bag ni Gray at hinanap ang notebook niya sa Calculus upang
kumopya ng mga na-miss ko. Napailing nalang siya sa ginawa ko.

On the second thought, talagang ginagawa ko ito? God.

"Sinong Juliana?" He curiously asked.

Muntik na akong mapatampal sa aking noo. I forgot. Stupid me.

"Oh, I mean si Julian. Si Julian." Baklang 'yon.

"Oo, andito na iyon kanina lumabas lang." He said. Napatitig siya sa akin sandali
habang ako naman ay inaabala ang sarili sa pagsusulat.

"Gumaganda ka, Lauren." Gray said while I busied myself writing these notes. Kahit
babaero itong lalaking to, seryoso naman to sa pag-aaral. Napailing na lang ako.

"Maliit na bagay." Usal ko. Ang dami naman nitong susulatin ko! Aabsent absent pa
kasi e. Tapos ngayon, magrereklamo. Hays.

Siguro dadalhin ko na lang ito sa bahay mamaya.

"May bago ka?" He asked again, feeling hopeful. I almost laughed with what he said.
Kailan nga ba kami naging mag-fling? Last year ata yun. Now, what does he expect?

"Wala." Totoo, wala naman akong boyfriend but I have flings. Nothing serious
though. Well...

"You've got to be kidding me." He unbelievably said and chuckled lowly.

Tumawa lamang ako sa kanya and didn't respond to what he said. I want him to think
what he wants to think.
We were both smiling knowingly at each other nang dumating si Seth. His eyes
immediately darted at us. His stare is cold na halos manlamig ako.

Nawala ang ngiti sa aking labi.

Then his eyes casted to what I am writing. Then to the notebook next to it.

"Copying notes, Miss Imperial?" Nakakunot noong sabi niya as if what I am doing is
wrong. From what I've known, copying notes is just alright if ever you missed some
lessons! Now why does his voice tell me that this is wrong?

"Yes, why?" Tanong ko pabalik.

Umigting ang bagang niya sa tanong ko. He might think that I don't have the right
to ask him this dahil sa absences ko but nah, I have the right. Wala namang mali sa
ginagawa ko eh.

"Don't you think na inaabala mo si Mr. Fajardo sa ginagawa mo?" Natahimik ang
classmates ko at matamang nakinig sa usapan namin.

Nagulat ako sa kanyang tanong. God, seriously! Inaabala? Seriously? Napatingin ako
kay Gray and asked him to answer it.

"Uh, actually it's not much of a burden-"

But Seth cut him off.

"Enough. Now let's have an open note review quiz." His voice was stern and full of
authority na para bang wala nang makapagpapabago sa desisyon niya.

What?! Review quiz?! Magkakaroon siya ng quiz tungkol sa mga diniscuss ni Ma'am
Therese! Absent ako nun!

My classmates groaned but they just accepted it. At least, open notes ito.

I sighed. Salamat naman! May awa naman pala itong lalaking ito.

Tsaka naman dumating si Juliana, lalaking-lalaki ang tindig niya. Nanlaki agad ang
mga mata niya pagkakita sa akin ngunit nang napatingin siya sa seryosong mukha ni
Seth ay tahimik siyang naupo sa tabi ko.

"Bakla, may review quiz tayo. Pahiram notebook mo." Bulong ko sa kanya.
"What? Grabe naman! Quiz agad?" He quickly took his notebook when we heard Seth say
something.

"By the way, since I allowed you to open your notebooks, sharing of notes is
strictly not allowed." Seryosong sabi ni Seth habang nakahalukipkip na nakatingin
sa aming lahat.

Tapos ay napatingin siya sa gawi ko at umiling.

My jaw dropped at what he said. F uck, ano daw?

        HASHTAG // FIVE: #StudentAssistant [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Five: #StudentAssistant

Lauren's POV

"Bye, Gags." Nakangiting paalam ni Juliana sa akin. I shook my head and smiled.
Gags as in gaga talaga iyon.

I looked at him as he put his bag on his right shoulder, hindi talaga mababakas sa
tindig niya na berde ang kanyang dugo. Hay, Julian.

He glanced at me one last time and winked. Of course, I knew what he meant by that.
And I'll prove it to him.

"I can do it, Gags." I mouthed to him.

"I bet no, mahirap." He just laughed and walked out.

Ipinasok ko na ang aking mga gamit sa loob ng bag ko, making sure na wala akong
nakalimutan. Kagaya kahapon, nagpahuli pa rin ako.

D amn that professor, he was just sitting comfortably on his seat, recording the
scores on his iPad, na para bang wala siyang estudyante na bumagsak kanina dahil
lang walang notes. S hit. Naalala ko na naman ang score kong zero kanina! 

Isinukbit ko ang bag ko sa aking isang balikat at naglakad papunta sa kanya.

As I walk near him, he glanced at me. Nakakunot ang noo niya habang tiningnan akong
papalapit sa kanya. He raised his brow and put his iPad on his table tapos ay
pinagsalikop niya ang kanyang kamay sa harapan ng kanyang mukha.

"What is it again, Miss Imperial?" Galit na naman ang kanyang boses at nakakunot-
noong tiningnan niya ako.

"Mahal ko.." I chanted and went nearer to him. His face remained stoic and his jaw
clenched after he heard what I said. "Talaga bang zero na ako?!"

"What do you expect? Na papalitan ko pa ang score mo?" Nakakunot pa rin ang noo
niya at pagkatapos ay umiling. I also heard him say "Tsss"

"And you stop calling me that. It's inappropriate, Miss Imperial." Dagdag pa nito
at nagpatuloy ulit sa pagta-transfer ng mga scores namin.

"What? Iyong 'mahal ko?'" Seryosong sabi ko ngunit sa loob loob ay gusto ko nang
matawa sa ka-cornyhan. "Why would I stop saying what I feel, professor? We have a
freedom of expression!" I smirked. Goodness.

Nang bumaling siya sa akin, pagkairita ang nakita ko sa kanyang mukha. "Then you
should at least be modest, Lauren. I am your professor and you must respect me or
at least respect yourself." Sarkastiko ang kanyang pagkakasabi.

"Grabe ka naman, mahal ko. Tagos sa puso naman iyang sinabi mo." I sat on the chair
in front of him, "Mas lalo tuloy akong tinatamaan sa iyo."

Bored niya lamang akong tiningnan matapos kong sabihin iyon, at nagpatuloy ulit
siya sa kanyang ginagawa. Not minding my existence again.

Grabe, siya na. Siya na ang prinsipe ng lahat ng mga snob sa buong daigdig!

"Ay, oo nga pala." May kinuha ako sa bag ko nang maalalang mayroon nga pala akong
ibibigay sa kanya. He raised his brow at me, waiting for what I'll get. "Uyy,
excited? Excited ka?" Nagpatuloy lang ako sa paghahanap noon habang matalim niya
akong tiningnan dahil sa sinabi ko.

"Can't you just get out? I have so many things to do. You're a distraction."

Wow, huh. Masakit. Pero slight lang. Hahaha.

"Ang sakit mo naman magsalita, mahal." Push ko na 'tong mahal mahal na 'to. I am
enjoying it anyway. "Oh, eto. I made that for you Seth." Ngumiti ako sa kanya.

He just looked weirdly at the thing I am holding. He didn't even move a bit. SNOB!
TSS!
"So titingnan mo lang ito? Hindi mo kukunin?" Sarkastikong sabi ko.

"Why would I?"

Walang puso talaga! Argh. Sapilitan kong kinuha ang kamay niya para ilagay ang
bigay ko sa kanya ngunit muntik ko ng mabitawan ang kanyang kamay dahil mayroon
akong weird na naramdaman pagkahawak ko rito. What the hell was that?

I just shrugged it off and placed the small souvenir jar on his palm. It's a small
souvenir jar with colored salts inside tapos mayroon itong small rolled paper sa
loob at mayroong abaca rope na nakapalibot sa half nito. It has decorations outside
it. Project namin ito sa isa kong subject.

Nanatiling nakabuka ang kanyang kamay, tila walang planong kunin iyon.

"Ay ang choosy mo naman mahal ko!" He narrowed his eyes at the mere mention of the
word 'mahal ko.'

"I said stop saying that."

"Give me a valid reason then if you want me to." I challenged him. Nah, hindi mo
ako mauutusan Seth.

"I am your professor." Simpleng saad niya, eyebrows knitted.

"And I am your student."

"Yes you're STILL a student, that's why. So stop it." He said disgusted with me.

"Okay. I'll stop calling you that only if..." Tumayo ako sa harap niya.

"What?" Iritadong tanong niya sa akin na tila hinihintay na matapos ako para
makagawa na siya ng mga kailangan niyang gawin. Oh well, not too soon.

"I'll be your SA." I smirked as I saw him clenched his jaw.

"What? Are you nuts? I don't need a student assistant."

"Then okay. I'll tell everyone that you impregnated  me and that will ruin your
reputation and no girl would jump to you again because of me and then you will be
fired from your job here and then—"
I stopped when I heard him chuckle lightly, shaking his head in amusement.

"As if someone would believe you." He rolled his eyes at me.

"That's too easy, my mom is influential. I bet she can do something about it."

Saglit natigil si Seth when I mentioned my mom. He stared at me blankly, "Come to

think of it, Miss Imperial. What can you get from all of that stupid plans of
yours? Huh?" He shook his head.

"To get closer to you. That's it." Walang paliguy-ligoy na sagot ko sa kanya.

He shook his head again, not liking the things I am telling him.

"Smooth." He spat, narrowing his eyes at me. "Are you that desperate? Only
desperate girls do that."

First time akong na label na desperate, ha. Ugh. Temper, Lau. Temper. Prove to
Julian na kaya mo siya. Kaya mo ang Seth na ito.

I inhaled sharply. And smiled again. "If that's what you'll call it then so be it."

Nanatili pa rin ang titig niya sa akin na tila tinitingnan kung seryoso ba ako sa
aking sinasabi. I showed him that I am determined.

"Fine." He rolled his eyes, surrendering to what I want. "Be here at 6:00 am
everyday because you'll assist me when I train my athletes. Carry my things
wherever I go and follow all my orders to you." A lopsided smile formed on his
lips. "You can still back out, Miss Imperial."

"Why would I, Sir?" Mapanghamon ko siyang ningitian ngunit sa loob ko, dahan-dahan
ko ng pinapatay si Julian. This is all because of that b itch! ߔʰߔ

Oh, d amn. Ano itong pinasok ko?!

        HASHTAG // SIX: #MuscleCramps [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Six: #MuscleCramps

Lauren's POV

To say that I am excited is an understatement.

Joke. Kailangan ko ba talagang matuwa? Ha? Being his SA would mean, freedom no
more! Naman e. Kung sakaling magiging SA nga niya ako, hindi ko na hawak lahat ng
oras ko.

Jusko Lauren, sino ba kasing nagsabi na pasukin mo ito? Ang talino mo rin kasi e
no? Pumayag ka pa talaga sa hamon ng baklang iyon.

Gumulong ako sa aking kama at sinabunutan ang aking buhok. Baliw.

My phone rang and speaking of... Juliana is now calling me.

"Hi gags-"

Napaupo ako sa aking kama at pinutol ang sasabihin nitong baklang ito!

"Tumahimik kang bakla ka! Hayop ka talaga!" I groaned after saying that. But
Juliana just laughed with what I said.

"Ano ba gags? Okay ka naman noong una, ah! Hahaha."

I narrowed my eyes. "Eh hindi ko naman alam na buwis buhay pala itong ipagagawa mo
sa akin! My goodness, gags! I'll be his SA!"

"Alam mo ang arte mo, ha? Choosy ka pa? Hahaha! Teh, Si Professor Seth Montreal na
iyan! Alam mo ba..." The b itch obviously didn't finish what he is saying, parang
binibitin ako.

"Ano?!" Pagalit kong sagot sa kanya. Pero ang totoo, curious ako sa sasabihin niya.
Is it about Seth?

"Grabe ha, ang haba haba ng hair mo bakla." Julian giggled.

"Bakit nga kasi? Anong sasabihin mo? Bilis na kasi matutulog na ako."

"Asus, tulog ka na nga. Bukas na lang. Hinihintay mo pa si Tita ano?"

I immediately grimaced with what he said.

"Hindi." Simpleng sagot ko. I sighed at pilit pinasigla ang aking boses. "Ano nga
kasi gagsss?!"

"Excited ka masyado sa pagiging SA mo bukas ano? Haha kasi bakla ano kasi.." Tumawa
muna si Julian na tila kinikilig bago itinuloy ang sasabihin. "Napakahaba ng
hairlalu mo dahil sa dinami-rami ng nag-apply bilang SA ni Seth, ikaw lang ang
pinayagan niyang maging SA niya! Gandang ganda! Hahaha! Ohmyyyyy how to be you po?"

Natawa ako sa reaksyon ni Julian. Baklang bakla. Haha. But d amn, totoo ba iyong
sinabi niya?

"At saan mo naman napulot yan, aber? Hindi nga ako pinapansin noong Seth na yon e,
tapos ako pa ang pipiliin sa lahat. Patawa ka po." Umirap ako sa sinabi ni Julian.
As if naman pipiliin ako noon, napaka-snob nga niya e.

"Syempre saan pa? Edi sa mga nag-apply! Mayroon pa ngang modelo sa isang magazine
na nag-apply maging SA ni Prof. Modelo ha, modelo. Syempre maganda, of course. Pero
wala talaga siyang tinanggap ni-isa."

Pinaglaruan ko ang tip ng pillow ko bago ko siya sinagot. "Eh baka ayaw niya lang
kasi bakla siya! Hahaha! Baka gusto niyang lalaki ang SA niya ka ayun." Dahilan ko.

"Kung ganoon, bakit ka niya tinanggap?" Nanghahamong tanong ni bakla sa akin. I

stilled for a moment, not expecting his question.

Bakit nga ba?

"Malay ko ba?! Siya ang tanungin mo kung gusto mo!" Mabilis na sagot ko at agad
pinatay ang tawag nang hindi man lang nagpaalam.

Shit. I don't want to fucking hope for something more! Goodness. Laro ko ito for
pete's sake! And hoping for something means losing this game. But what Julian said,
confuses something in me.

NO.

Just no, Lauren. NO EFFIN' WAY. NEVER. EVER.

I quickly scanned my phone and looked for a name who'll distract me from my
thoughts. Because if not, I'll surely drown to where my thoughts are going!

Adrian Heinrich...

I smiled and texted him. I smiled even wider when he replied at a span of a few
seconds. Through this, I'll surely forget about some things.

Hopefully...
ʢܳ✳✳

"Miss Imperial! Iyong ice bucket, get it!" I almost gasped with what Seth said.
Wow, so nasa northern part pa iyon nitong court at kailangan ko na naman iyong
kunin papunta rito! Ay grabe! Kanina pa ako pabalik-balik!

It's been an hour since nagsimula kami sa pagte-train sa mga basketball players
niya and kung titingnan ang hitsura ko ngayon, para na akong nanganak ng sampung
beses dahil sa pabalik-balik kong takbo sa buong court!

"Sir naman! Tutulungan na lang namin si Lauren-" Seth glared at the basketball
player with a number 7 on his jersey. Agad namang natahimik ito.

"Pagod na ako. Naman e!" Bulong ko nang tiningnan niya ako na para bang nagsasabing
kunin ko na iyong ice bucket. Mayroon kasing isang player na nagka-muscle cramps.

Patakbo kong kinuha iyong ice bucket para makabalik agad sa kanila. The players
were looking at me. Tumutulo na ang pawis ko sa noo, obviously pagod na pagod na.
Isang oras lang iyon ha! At ganito na ako ka-stressed!

When I reached them, padabog kong binagsak ang ice bucket sa harapan niya. But
still, ngumiti pa rin ako. "Eto na po.."

He narrowed his eyes then kumuha siya ng ice tapos ibinigay sa player na Ken ata
ang pangalan nito.

Akala ko siya ang maglalagay noong ice bag sa binti ng namimilipit sa sakit na si
Ken ngunit hindi pala. Pagtingin ko, busy sa pagpapractice ang ibang team members
nila. I sighed. Kawawa naman ito. Though there's a guy who's pressing his feet..

Nilapitan ko siya at kinuha ang ice sa kanya pagkatapos ako na ang naglagay nito sa
binti niya, adding a little pressure on it. Gulat siyang napatingin sa akin.
Nanlaki ang kanyang chinitong mga mata. "Ako na, Lau."

So he knows me? Okay.

"I insist." Sabi ko at nag-focus na sa paglagay ng ice sa binti niya. Minsan,

inilalayo ko ito para hindi siya masyadong malamigan. I ignored his stares.
Lantaran makatitig, huh?

When I look at him, ngumiti ako. He looked away. "Masakit pa?"

"O-oo. Masakit pa." He said, so I massaged his lower leg lightly para mawala ang
sakit.
Ngunit laking gulat ko nang mayroong biglang humigit sa akin at dire-diretso kami
sa daan palabas ng court.

Seth stopped as if realizing something and turned to his players.

"Our practice is done for today. Yves, tulungan mo si Ken d'yan." Nakaigting ang
kanyang panga habang sinasabi iyon. Malamig niya akong tiningnan bago kami naglakad
palabas ng court.

Parang tumigil sa pag-beat ang puso ko dahil sa lamig ng tingin niya sa akin at
lumakas naman ang pagtambol nang tumalikod na siya.

Pawisan rin siya, bakat ang kanyang matipunong likod mula sa kanyang shirt na may
malaking check sa harap.

His muscles were flexing, lalo na iyong sa braso niya while we were walking. As we
went out of the court higit-higit niya pa rin ako. Lahat ng babaeng nadaanan namin
ay titig na titig sa katawan niya nang nakita siya. Sino ba namang hindi?

"Teka lang, teka lang. Saan mo ba ako dadalhin? Hila ka naman ng hila mahal- este
Seth! Tinutulungan ko pa si Ken-"

He cut me off. Just wow.

Blangko niya akong tiningnan, ngunit may bahid itong iritasyon. "At kilala mo pa
talaga ang pangalan niya, huh?"

"I'm an observant. Kanina mo pa sila tinatawag malamang medyo familiar na ang mga
pangalan nila sa akin." Sagot ko sa kanya, gusto ko siyang irapan but I chose not
to. Sira diskarte.

Sarkastiko siyang ngumisi ngunit puno ng iritasyon ang kanyang mga mata habang
tinititigan ako. "Why? Did you became my student assistant just to memorize the
names of those basketball players?"

"What the, of course not Seth!"

"Oh sure, Miss Imperial. Tell it to the f ucking marines!" Sagot niya, not
believing what I am saying.

Kunot-noo ko siyang tiningnan. "What?" Medyo naiirita na rin ako dahil sa uhaw at
pagod. Sobrang nakakapagod talaga e. Tapos yan pa ang sasabihin niya? "Pagod na
pagod na nga ako kakatakbo sa buong court e. Hindi mo ba iyon nakita?"
Medyo galit ko na siyang tiningnan. Sinalubong niya ang titig ko ng sarkastiko at
iritadong mga titig.

"I didn't say that, Miss Imperial. What I'm trying to say is that if you're helping
me since you are my student assistant, only help me! Hindi ko kailangan ng SA na
nakikipag-flirt sa lahat ng varsity players!" He almost shouted and walked out
ahead of me leaving me utterly speech-f ucking-less.

✳✳✳

Who's a member of the Red Cross Youth, here? Hi. ߙ

        HASHTAG // SEVEN: #AwakenedEmotions [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Seven: #AwakenedEmotions

Lauren's POV

Hindi ko na nagawa pang sundan si Seth dahil sa bilis ng lakad niya. I closed my
eyes and breathe sharply when a thought came into my mind.

'Wag mong subukan, Lauren. 'Wag. Sasabunutan kita. Stop thinking about things.

I said mentally. I heaved a deep sigh and opened my eyes again.

Matapos iyon, naligo muna ako at nagbihis ng bagong damit. My class will be on the
next hour. Maybe I'd go to Seth's office na lang, siguro mayroon siyang ipapagawa
sa akin.

Not that I am eager to do it but because wala akong matambayan. Iyon lang.

As I walk towards the hallway, some students still look at me, amused maybe because
I am way too early which is so not me by the way, and I am always attending classes
now.

Napangisi na lamang ako sa mga tinging ipinupukol nila sa akin. Yeah right. Bagong
buhay na 'to. Haha.

There were some boys greeting me along the way. I just winked at them and smiled my
sweetest smile.

Nang malapit na ako sa office niya, someone called my name.

It was Red.
"Lau." Red said as he approached me. I smiled at him.

"Long time no see, Red. What's up?"

"Well," Hinawakan niya ang kanyang batok gamit ang isang kamay. "Geo gave you
this." He handed me a letter.

I accepted the letter from him. Another letter again?

"Yeah, thank you then. You may now go may gagawin pa kasi ako." Sagot ko at dali-
daling tumalikod sa kanya but then he grabbed my wrist.

"Can I ask for a kiss?" Napatingala ako kay Red nang sinabi niya iyon.

I chuckled. "Iyon lang naman pala," Then I kissed his cheek. "Okay, bye Red." Dali-
daling sabi ko tsaka tumalikod na.

"That's not what I meant, LauȢ"

Hindi ko na pinansin si Red at nagmadaling umalis sa harapan niya. Ngunit halos

lumipad ang kaluluwa ko nang makita ko si Seth na nakatayo sa labas ng pintuan
niya, akmang lalabas.

His cold, dark eyes are now directed to me.

I don't know why but his blank stare is making me f ucking nervous. What the hell?

"Seth—" Tawag ko sa kanya.

"What?" Iritadong sagot niya sa akin.

"Wala ka bang ipapagawa sa akin? Vacant kasi ako ngayon." I smiled at him. But he
didn't. Suplado mode na naman? Sabagay, kailan ba ito natuwa sa akin.

"There's none for now. You can go, baka may mga importante ka pang gagawin." He
emphasized the word 'importante.' Jusko."I still have a class." Sabi niya at
tinalikuran ako.

Why do you have to be so snob, Sir? Ugh.

"Seth! Wait!" I ran towards him but he didn't even glanced at me. Nang malapit na
ako sa kanya ay hinawakan ko ang wrist niya para matigil siya sa paglalakad.

He looked at me first, then to my hand which is holding him tapos mabilis niyang
inalis ang kamay niya sa hawak ko.

Ouch, ha.

"Miss Imperial, we are not friends so don't call me by my first name. I am your
professor, in case you forgot." Malamig na sabi niya.

We are not friends so don't call me by my first name.

Grabe, ha! Double kill ata ako ngayon! Walangya itong professor na ito! But
nevertheless, I still smiled kahit nasaktan ng slight ang ego ko dahil sa sinabi
niya. Just smile, Lau. Smile.

"Talaga? We are not friends? So does that mean we're lovers?" I said tapos
sinabayan ko pa ng tawa.

Ngunit parang ako lang ang natuwa sa sinabi ko dahil blangko pa rin talaga ang
tingin niya sa akin.

"You know, I think accepting you as my SA is a wrong move. Dinadagdagan mo lang ang
trabaho ko, Miss Imperial. You're not helping. I'm sorry to say this but you are a
burden to me." Matigas na sabi niya at tuluyan na akong tinalikuran at naglakad
papunta sa susunod na klase niya.

I was left there dumbfounded.

Yes. I am jolly person. But every time Seth speaks harsh words towards me parang
may bumabara sa dibdib ko. It's like, something's squeezing my heart to the point
that it pains to breathe.

Ni minsan hindi ko ito naranasan. I've been through worse than what Seth is doing
but it never reaches to a point like this.

What is happening to me?

✳✳✳

"Baklaaaa." I whined. Julian was smirking while looking at my frustrated and

stressed face. "Ayoko naaa."

"Hala, grabe siya. First day mo pa lang, oy! Give up agad? Asan na ang kamandag mo
Lauren Cassidy Imperial? Hahaha!" Tumawa pa talaga ang bruha. Walang nakakatawa!

"Hindi naman kasi iyon e. Nakakapagod lang maging SA. Hindi ako sanay, gags." Sabi
ko.

He looked at me sarcastically. "Ang sabihin mo, hindi mo kaya si Professor Shiloh

Seth Montreal! May pa hindi ka sanay hindi ka sanay ka pa d'yan. Lelang mo!" Julian
rolled his eyes.

Nandito pa rin kami sa office ni Seth. Nagpatulong ako sa paglilinis sa kanya. Of

course, as a student assistant trabaho ko naman sigurong maglinis diba. But I just
can't do it alone now. Ngayon ko pa lang ito nagawa. Grabe.

I was amazed to see the love letters, and other gifts on Seth's table. Grabeeee!
Sobrang dami! Sa akin, I received gifts 3-5 times a day ata, but him? 10+ gifts and
letters!

Nilinisan ko lang ang table niya. Iyong mga papel na nakakalat ay tinapon ko na sa
basurahan tapos inarrange ko na rin ang mga gamit niya at pati na rin ang kanyang
mga regalo. Julian was the one sweeping.

Matapos naming maglinis for about 30 mins, nagpahinga muna kami. Mayroon pa kasi
kaming klase.

"Kaya ko siya, Julian." That's what my ego said. Pride. Pride. "I can wrap him
around my fingers just like the others, just give me more time. That's what I
need." Seryosong sabi ko sa kanya.

"Oh really? How many days na nga ang lumipas? Usually kasi one or two days,
nagkakandarapa na sa iyo ang target mo. Now what? It's been how many days pero
wala! Ngenga! Hahaha!"

Sinapak ko ang mukha ni Julian dahil nairita ako sa sinabi niya. Na sobrang totoo
naman! Napa-aray na lang siya at tiningnan ako nang masama. Kaya ayun, sinapak ko
ulit. Tumawa na lang ako kaya ang ending nagtawanan na lang kami sa isang walang
kwentang bagay.

"Yes teacher, kukunin ko lang sandali—" Agad kaming natahimik nang mayroong
dalawang tao ang dumating. It was Seth and another teacher, ka-age lang siguro ito
ni Seth. She's petite but still pretty.

Seth looked at us for a while, tiningnan niya ako tapos ay si Julian, pagkatapos ay
naglakad siya papunta sa kanyang table. Ignoring us.

"Okay, Sir. I'll wait." The other teacher laughed awkwardly, nagpapacute tapos ay
tumayo siya sa harapan ng table ni Seth. Seth was looking for something on his
table pati sa cabinet nito.
"Gags, alis na tayo." Bulong ni Julian sa akin, leaning nearer to me.

I nodded my head, agreeing to him tapos ay kinuha ko ang bag ko na nakalagay sa

itaas ng isa sa mga cabinet ni Seth.

"Did you clean my office, Miss Imperial?" Tanong ni Seth bago kami makaalis. But
not in a happy tone. I expected that he'll be happy knowing that I cleaned his
office ngunit taliwas ito sa nakikita ko ngayon. He's not even smiling a bit!

"Yes, Se—Sir." Proud na sabi ko sa kanya. I even smiled widely.

"May sinabi ba akong linisin mo ang opisina ko? Where are the papers here in my
table?" He almost shouted but his voice is still controlled. Para bang pinipigilan
niya ang kanyang sariling magalit but then he can't contain it.

First time in my life na kinabahan ako na sumagot sa isang professor. I know the
answer to his question but d amn! Paano ko sasabihing itinapon ko na iyon sa
basurahan?

I glanced at Julian to answer him but then tinamaan na naman ito ng kabaklaan kaya
umiling siya sa akin, leaving me with no choice.

"Answer me." Kalmado ngunit halatang galit na galit na sabi ni Seth. Ngayon ko
lamang siya nakita ng ganito ka galit sa akin. Grabe, ano bang ginawa ko?

"Uh, kasi Sir.." I fidgeted my fingers. "I— Kasi Sir itinapon ko ito sa basurahan
sa labas." Nakapikit na sabi ko, not wanting to see his wrath.

Oh, God. Mga importanteng papel ba talaga iyon?

"WHAT?!" Sigaw niya na halos mapatalon ako. "Saan mo inilagay ang utak mo, Miss
Imperial?! Or do you have a f ucking brain?! Sana hindi mo na lang pinakialaman
iyon!"

Ramdam ko ang sobrang galit niya. He immediately stormed out of his office, saying
to the other teacher who was a little bit shocked with his outburst na sa labas na
lang nila hanapin ang mga papel na iyon.

Para akong nanghina sa nangyari. Ngayon lang ako nakadama ng sobrang takot. Sa
kanya pa.

"Uy, bakla ayos ka lang? Grabe magalit ni Prof sa'yo!" He said and embraced me.
"I—I'm fine. Okay lang ako." Halos tulala pa ring sabi ko kay Julian.

I released a really deep breath. Hindi ko alam na kanina ko pa pala pinipigil ang
aking hinanga.

God.

This professor awakens every emotion I have in every fiber of my being. What is
happening to me?

Hindi na kasi ako natutuwa.

        HASHTAG // EIGHT: #Parachute [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Eight: #Parachute

Lauren's POV

"Lauren.." Julian said, after a few minutes of silence. Seryoso na ang kanyang
mukha ngayon nang tingalain ko siya. "Okay here, gags. Itigil na natin ito, okay?
You've proven everything to me simula pa noon. Ikaw na po. Indeed, you can swoon
every boy since then. So stop na natin 'tong kahibangang ito. Mga sarili lang natin
ang niloloko natin e." Julian smiled at me.

Umupo ako nang maayos at tiningnan ko siya. "No gags. I won't stop." My pride said.

"What? Hibang ka na ba, Lauren? Let's stop this. Wala naman itong magandang
maidudulot sa atin e. Oh sa iyo. Yes, Professor Montreal is indeed one hottie pero
kung ayaw niya sa iyo, better stop all these."

Talaga bang ayaw talaga ni Seth sa akin? Am I not pretty for him? Kaya ko namang
pasunurin noon ang mga lalaki. But with Seth bakit ayaw niya?

"I said I won't stop." Determinadong sagot ko sa kanya na nagpasimangot lang kay
Julian. "Kung na kaya ko noon sa ibang mga lalaki, for sure kaya ko rin kay Seth,
ano." I said, now smiling to Julian. Bumalik na ulit ang confidence na nawala sa
akin kani-kanina lang.

Nakakunot-noong umiling si Julian tapos inismaran ako. "Ang taas talaga ng

confidence mo gags, ano?"

"Of course, gags. Ganoon talaga."

Umiling uli siya sa akin. "Oh siya, sige sige." Biglang sabi niya.

Nagulat ako sa sinabi ni Julian. Pumapayag na siya?

I don't know why but I really want to finish this game I have started with Seth.
Ha, lalaki lang siya. Determinado ako. I can get him, like I said, by hook or by
crook.

"Pumapayag ka na, bakla?"

Tumango-tango siya sa akin. "Yes, but in one condition."

"Okay, what is it?" Malaki ang ngiting sabi ko sa kanya. Salamat naman at suportado
na niya itong misyon ko sa buhay. Haha.

"Promise me na isang beses na lang ito, ha? Kapag pinahiya, pinaiyak, pinagsalitaan
ng masama, o hinarass ka ng Seth na iyon—"

"Hinarass ni Seth? Diba gusto mo iyon?" Natatawang sabi ko sa kanya.

"Eeeeh~ Iba naman yun, gags eh." Pabebeng sabi niya at saka bumunghalit ng tawa.
Natawa na rin ako sa kanya. Baklang 'to. "Basta gags, sinasabi ko sa iyo. Last na
ito, ha? Kapag nangyari iyong nangyari kanina, you better stop this insanity. Dahil
kung hindi, ako mismo ang susugod dun kay Seth, kahit super yummy niya, jujumbagin
ko siya."

"Weh? Kaya mo? Baka tumakbo ka lang, e."

"Ah— basta! Kakayanin ko!" Pinalalaki niya ang kanyang boses. Tawang tawa ako sa
kanya.

Oh God, I'm so lucky to have him as my best friend.

✳✳✳

"Teka.. Anong date ba ngayon.." I scanned the calendar in my phone. Lalagyan ko

sana ng date ang assignment ko. Ipapasa ko kasi ito ngayon.

Napangisi na lang ako sa aking nakikita. Hindi ko lubos maisip na darating ang araw
na gagawa na ako ng isang matinong assignment. Ako ba talaga ito?

And as I looked at the date, August 2, it's been what? One week since I became an
SA of Seth! Ganoon?
Isang linggo niya na akong student assistant!

At isang linggo niya na rin akong hindi pinapansin!

Sobra-sobra na ang pagpapansin na ginagawa ko ngunit ayaw talaga, napaka-snob niya.

Binibilhan ko pa nga siya ng snacks everyday. Seryoso. Pero, ano? He ends up eating
his own snack with his fellow professors.

Mayroon na namang parang bato na dumagan sa puso ko. S hit. Tuwing hindi ako
pinapansin ni Seth at iniuutos lamang ang mga kailangan niya sa sobrang lamig na
paraan ay parang may kakaiba akong nararamdaman.

Ano ba ito? Hindi naman ako nasasaktan eh. This is my game so bakit ako masasaktan?
Hindi ko iyon hahayaan.

Hindi nga ba?

Sa loob ng isang linggo ay cold treatment lamang ang ginagawa ni Seth sa akin.
Dahil ba ito sa nagawa ko sa mga papel niya? Hindi naman siguro siya marunong
magtanim ng galit, hindi ba?

Hindi ko alam ngunit tuwing nirereject niya ako may parang sumisikip sa aking
dibdib. Hindi pa kasi ako nakaranas nito noon.

Ano ba kasi ito?

"Goodbye, Sir." The girls in front giggled after Seth dismissed our class. Maaga
kaming dinismiss ni Seth ngayon, and I don't know why.

Or maybe I know.

I.. I somehow felt guilty. Ngunit ikinibit-balikat ko na lamang iyon. It's already
done. And I can't do something about it.

Nakagawa na naman kasi ako ng kasalanan sa kanya. Nakalimutan kong sabihin na

mayroong memorandum galing sa dean. Isa pala iyong memorandum na magmemeeting sila.
Ngunit dahil sa kakagawa ko ng mga assignment ko, ayun, hindi siya nakapunta sa
meeting nila.

And that was my f ucking fault.

"Snack muna tayo, baby girl?" Medyo napalakas na sabi ni Gray sa akin. Tinapunan ko
siya ng isang masamang tingin nang nakita ko ang paglingon ni Seth sa gawi namin.
But then, his gaze never lingered on us again and continued what he was doing.
Galit pa ba ito sa akin? He's not smiling now, though. Samantalang nagawa pa niyang
ngitian iyong mga kaklase kong nagpacute kanina sa kanya!

"Ah, ano kasi Gray, mayroon pa kong tatapusin. Next time na lang, ah?" Ngiti ko sa
kanya. Ngunit sobrang dama ko ang pagkatabang ng ngiting iginawad ko sa kanya.

Something's off, lately. Hindi ko alam kung ano. Basta mayroon akong naramdamang
nagbago o kakaiba sa sarili ko. I'll figure this out soon. 'Cause somehow.. it's
bothering me.

"Okay, then. Bye baby girl." Gray was about to kiss my cheek but umiwas ako sa
kanya which made a confused expression on his face. Dati naman kasi okay lang. Pero
ngayon, ewan. Something's wrong. Really.

"B-bye, Gray. Mauna ka na, aayusin ko lang ang mga gamit ko sandali." Tila
naguguluhan pa rin si Gray sa reaksyon ko kani-kanina lang tapos ay tumango siya at
ngumiti na lamang sa akin.

Anong problema, Lau? Ano? I shook my head a couple of times.

Hay.

Nang makita kong kami na lamang uli ni Seth sa loob ng classroom, napangiti na
lamang ako nang palihim. Jusko Lauren, hindi ka pa nga napapatawad niyan eh. Oh,
speaking of! I need to say sorry to him. Really, I mean it. Kailangan kong mag-
sorry sa kanya para naman ma-good shot ito sa akin kahit isang beses lang.

Nang matapos ko ang pagi-ispray ng pabango, I immediately gathered my things and

was about to approach Seth but someone came in and interrupted what I was going to
do. Fudge. ߘ

"Hello Sir! I'm sorry for coming this late po, ha. Can I ask a favor po?" Ngiting-
ngiting sabi ng isang kaklase ko sa Calculus. Gretchen Corpuz. Tss.

Nakita ko ang pagngiti ni Seth sa pabebeng ito.

Something tugged my heart.

How can he easily give his smile to other people while me on the other hand aches
for that one, single smile from him. Why?

Mahirap ba iyong gawin sa akin?

But nevertheless.. I still won't give up. Aba, si Lauren Cassidy Imperial na ito,
'no!

"Yes, sure Miss Corpuz. What can I help you?" Isang ngiti ulit ang ibinigay niya
kay Gretchen. F uck. Why couldn't he give that smile to me?!

Pasimpleng hinahawakan ni Gretchen ang kamay ni Seth habang itong Seth na ito, ni-
hindi man lang iyon napapansin! How can he be that oblivious? Oh siguro alam niya
ngunit dahil nagustuhan niya ay binabalewala na lang.

Agad nag-init ang ulo ko sa aking nakikita. Masama na ang tinging ipinukol ko kay
Seth at kay Gretchen ngunit parang hangin lang ako sa paligid nila.

Hindi pinapansin.

Kaya ang ginawa ko ay naglakad ako bitbit ang mga gamit ko at nilapitan sila.
Nagpapaturo pala si Gretchen sa isang number sa quiz namin kanina na hindi niya
makuha-kuha.

"Uh, yes. I think I can help you with that." Sabi ni Seth kay Gretchen at bahagyang
napalingon sa akin nang makalapit na ako.

"Oh my, thank you so much Sir! Thank you! Thank you!" Masyado atang natuwa itong
Gretchen na ito na tutulungan siya ni Seth sa isang number. Bruha. Niyakap niya pa
talaga si Seth!

Madilim na ang ekspresyon ko habang nakatingin sa kanila. Mabuti na lang at si Seth

ang naunang lumayo sa babae.

"Seth." Malamig na sabi ko sa kanya habang nakairap na tumingin kay Gretchen. She
distanced herself a little farther from Seth. Hindi niya siguro napansin kanina na
nandito ako kaya panay ang pagpapa-cute niya.

"Ano?" Aba't kanina lang ngiting-ngiti ito kay Gretchen samantalang sa akin ngayon
ni-hindi man lang ito ngumingiti? Pakshet!

Hindi naman kasi big deal sa akin noon ang isang tanginang ngiti pero hindi ko alam
kung bakit ako naapektuhan ngayon!

"Kinuha ko na ang mga gamit ko sa office mo." Nakatiim-bagang na sabi ko. Damn it,
ayaw ko pa sana itong gawin ngunit..

I am beginning to feel something. Hindi ko pa mapangalanan kung ano, ngunit mayroon

talagang nagbago.
"Mas mabuti." Hindi na ako nagulat sa kanyang malamig na sambit. Sabagay, ano pa
nga bang inaasahan ko?

Yes Seth, siguro ikatutuwa mo na ito.

"And by the way Seth, I'm quitting." Mabilis kong sabi at tsaka mabilis na
tumalikod rin. F uck? Nasabi ko na! Kailangan ko nang tapusin ang kahibangang ito!
Hindi na kasi maganda ang mga nararamdaman ko!

"Miss Imperial.." Hindi ko na nilingon pa si Seth at mabilis na akong umalis pa sa

harapan nila kahit pa tinatawag na niya ako.

Ano ang gagawin kapag nahuhulog na? Buksan ang parachute para hindi masyadong
masakit ang pag-landing.

Kaya ito ako ngayon, dahan-dahan ko nang binubuksan ang aking parachute.

Para na kasi akong nahuhulog sa pinakaunang pagkakataon sa buong buhay ko.

At ang masakit pa..

Alam kong walang sasalo.

        HASHTAG // NINE: #HeartPlease [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Nine: #HeartPlease

Lauren's POV

"Nandito na po ba si mommy?" Walang kabuhay-buhay na tanong ko kay Yaya. Simula

kasi kanina, nawalan na ako ng ganang ngumiti.

Seth didn't even followed me.

Ano pa bang inaasahan ko? Na hahabulin niya ako at itatanong kung anong problema?
Hah, sa panaginip ko pwede pa iyong mangyari. Oh kahit nga siguro sa panaginip ay
hinding-hindi na iyon mangyayari. Napaka-imposible.

I heaved a deep sigh.

"Yes, ma'am. Nasa dining po." Iminuwestra ni Yaya ang aming dining room. Tumango
ako sa kanya at pagod na naglakad papunta sa aming dining.

Una kong nakita roon ang likod ni mommy habang nagluluto at tumatawa pa ito
paminsan-minsan. Mayroong bang kasama si mommy?

Nang tuluyan na akong nakapasok, nakita ko roon na may isang batang babae na
nakaupo sa may stool. She's maybe 3-4 years old.

I wonder who she is.

"Mommy?" I said and mom looked at me while mixing something.

Mom's face is bright red, halatang masaya siya ngayon. She was smiling while
looking at me.

Palipat-lipat ko silang tiningnan ng batang babae na ngayon ay nakatingin na rin sa

akin. This baby girl's face is quite familiar.

Her face assembled someone I know? Ewan, I can't figure who it is but seriously
pamilyar ang kanyang mukha.

My tita? Ewan.

"Lauren... I missed you, darling." Naghugas sandali si mama ng kamay at nilapitan

ako tapos ay niyakap niya ako nang mahigpit.

Gusto kong maiyak sa yakap ni mommy. Ngayon ko lang ulit naramdaman ang yakap niya.
Parang lahat ng frustrations at sadness na nararamdaman ko ay unti-unting naiibsan.

"I miss you, my." Masuyong sabi ko ngunit lumayo na si mama at nilapitan ang batang
nakaupo sa upuan. The girl smiled at me tapos naglaro ulit sa barbie niyang dala.

"Ah, Lauren. Dinala ko rito ang anak ng isa sa mga empleyado ko. I hope you don't
mind?" Ngumiti si mommy at nilapitan ang bata tapos ay binalikan niya uli ang
ginagawa.

Kumunot ang noo ko sa sinabi ni mama. Kailan pa siya nagdala ng anak ng empleyado
niya? I know mom, she really likes kids but hindi naman umabot sa punto na dadalhin
niya iyon dito sa bahay. This kid must be something special then?

"Oh. Bakit po siya nandito?" Nilapitan ko ang bata at tiningnan siya habang
nilalaro ng barbie niya. She looked at me for a while the she smiled again. I also
smiled to this very cute kid. Pamilyar talaga ang kanyang mukha e.

"Just because." Simpleng sagot ni mommy. "Ang cute niya kasi, Lau e. I always think
of having a kid again." Tumawa si mommy.

"Mom, alam mo namang hindi na pwede." Sagot ko, not even smiling. Ang ayaw ko kasi
sa lahat ay ang pagsisimula niya sa paglimot kay daddy.

I don't want that to happen.

Dad will always be my dad even though he's long gone. Mahal na mahal ko si Daddy.
Sobrang mahal.

Tumawa si mommy ng halatang pilit. "Ano ka ba Lauren. I was just kidding, hon. I
love your father." Medyo alinlangang sagot ni mommy.

Really mom?

Ңܳ✳✳

"First time mo atang na late ngayon, Lau ah?" Hindi ko na lang pinansin ang biro ng
isang kaklase ko.

It's calculus time.

At nagtataka ako sa sarili ko kung bakit ako pumunta pa. Nahihibang na ba ako?!
Pinapalala ko lang ang aking nararamdaman.

Ngayon ay dapat ko nang i-drop ang subject na ito. Kasi kung ipagpapatuloy ko ito,
baka tuluyan na akong magkagusto sa isang taong wala namang nadarama para sa akin.

And did that ever happen? No.

Ngayon lang.

S hit. Nakita ko ang pagpasok ni Seth sa room namin. Yung bango niya kumalat talaga
sa buong classroom namin, dagdagan pa na aircon ito.

"Ugh, bango niya shet." Bulong ng babaeng kaklase ko na nasa aking harapan.

Biglang lumakas ang tibok ng puso ko nang mabilisan niyang sinuyod ng tingin ang
buong classroom but when his cold eyes landed to me, yumuko ako. I can't stand to
stare at him even just for a split second.
Ngunit shit lang, sobrang ramdam ko ang kabog ng dibdib ko! Ni-halos hindi na nga
ako makahinga dahil parang nararamdaman ko pa rin ang init ng titig niya na halos
tumagos sa buong pagkatao ko.

"Akala ko ba walang pakealam.." Biglang bulong ni Julian sa akin. Napalingon ako sa

kanya. "E bakit wagas kung makatitig sa'yo." Ngumisi pa si Julian.

Nakatingin lamang siya sa harapan na parang hindi lang kami nagbubulungan. Ngumuso
pa siya sa harapan na alam ko naman kung sino ang tinutukoy niya.

Sumimangot ako sa kanya. Bakit niya naman ako titigan? Wala lang. Trip niya siguro.
Tss.

"Wala akong pake." Sagot ko sa kanya tapos ay kunwari nagsa-scan ng notes para lang
hindi ko matingnan si Seth na ngayon ay nagsisimula na sa pagle-lecture.

"What did I say last time about lectures?" Biglang tanong ni Seth sa isang
seryosong tono. Ngunit hindi pa rin ako tumingin sa kanya. I just can't.

"We should just look at you and shouldn't do anything else except when taking
notes, Sir." Haidee answered sweetly.

Halos mapairap ako sa tono ng pagkakasabi niya. Yuck, pabebe. Nakakainis!

Automatiko akong napatingin sa harapan ngunit hindi pa rin nakatingin kay Seth.
Kundi sa white board.

"Yes. I want you to look at me while I am talking in front so that you'll absorb
all the lessons that I am discussing. Right, Miss Imperial?" Mabagal niyang sinabi
ang hurling tatlong salitang iyon, tila binigbigyan ng diin. I can now feel Seth's
gaze on me. F uck, parang kinakapos ako ng hininga.

"Yes." Plain na sagot ko na nakatingin pa rin sa white board sa likod niya.

"Then why won't you look at me?" Natahimik ang buong classroom nang sinabi iyon ni
Seth. Tanging aircon lamang ang tunog na naririnig namin.

Napalunok ako ng isang beses at pagkaraa'y sinalubong ang kanyang titig. His eyes
just fixated on me and no one else.

I stare at him as he stared back at me, too.

His eyes tell me something. Parang mayroon itong gustong sabihin.

Naputol lamang ang tinginan namin ng nang tumikhim si Gretchen. "Sir, may tanong pa
po ako."

Napako ang tingin ko sa sahig at hindi na siya tiningnan pa hanggang sa matapos ang
aming klase.

Hindi gaya noon, nagmadali ako sa pagligpit ng gamit ko ngayon. I don't want to be
left by my classmates alone again with him. Oo, aaminin ko. Gusto ko iyon noon,
kahit hanggang ngayon. Kaya lang ay kung ipapatuloy ko kasi ito, ako lang ang
masasaktan. At ayaw ko iyong mangyari.

Dahil kailanman, wala akong taong hinayaang saktan ako dahil sa pag-ibig na 'yan.
And I would never risk myself falling for someone who doesn't even like me.

Napangisi ako sa aking sarili. Laro ko kasi ito. Siya dapat ang mahuhulog sa akin.
Siya dapat. Pero anong nangyari?

"Ang aga mo naman umalis. Diba noon nagpapahuli ka?" Malakas na sabi ni Julian! Ang
walangya! Urgh. Pinandilatan ko siya ng mata at pasimple kong kinurot ang kanyang
tagiliran.

"Tumahimik ka." Sabi ko at nagmadali nang lumabas. I even heard Gray say bye to me
but then I just nodded my head in response. Pasensya na, I'm in a hurry.

"Miss Imperial." S hit. Narinig ko ang pagtawag niya sa akin sa isang baritonong
boses. Para akong nagka-goosebumps nang marinig ang boses niya. Ugh, nasa may
pintuan na ako e. Isang hakbang na lang!

I raised my brow.

"Ano?" Nilingon ko siya at pinanatili kong malamig ang aking tingin. Ayokong
ipakita sa kanya na kinakabahan ako kapag kaharap siya.

His jaw clenched after hearing the coldness in my voice. Dapat lang, Seth. Dapat
lang.

"Bring the laptop to my office." Utos niya sa akin. Mayroon pang mga estudyante ang
natira ngunit mayroon silang ginagawa kaya hindi nila kami masyadong napapansin. Si
Julian at Gray ay parehong wala na kaya hindi ako makakahingi ng tulong sa kanila.

"I am not your servant, Seth. Bring that to your office yourself." Mariing sabi ko
sa kanya, ngayon ay medyo naiirita na. Sino siya para utusan ako? I'm not an SA
anymore.
Seth chuckled lowly. "You are my student assistant, Cassie."

Cassie.

God. Halos panawan ako ng ulirat sa tinawag niyang pangalan sa akin sa pinakaunang
pagkakataon! F uck.

Heart, please. Stop beating this loud at baka marinig ka pa ni Seth! S hit.

I tried to compose myself again, trying to f ucking ignore the loud beating of my f
ucking heart. "In case you forgot, I had already quitted being your student
assistant."

Sinipat ako ni Seth nang isang amused at mapanghamong tingin. "At sinong maysabing
pumapayag ako?"

D amn it! Parang magco-collapse ang puso ko. Just, d amn it!

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

        HASHTAG // TEN: #Heartbeat [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Ten: #Heartbeat

Lauren’s POV

Ang kaninang nakataas na kilay ko ay magkasalubong na ngayon.

Ano daw ang sabi niya? Hindi siya pumapayag? Ano ‘to lokohan? Kung ganoon ang trato
niya sa akin noon, ibig sabihin ay ayaw niya akong maging SA niya.

Now, he’s saying that he didn’t agree to my so called “resignation.” Hah, what a
big joke. Sinong niloloko niya? TSS.

“Set— Uhm.. Professor Montreal.” Pormal na sabi ko na nagpangisi lamang sa kanya.

He’s somewhat amused, I don’t know. Tsk. “Please, you are my professor. I hope as a
professional, you would respect my decision.” Sabi ko sa kanya, now really serious.
Kung pinaglalaruan niya lang ako then he must stop it.
Dahil hindi na ako natutuwa.

Pero diba ikaw ang unang nakipaglaro?

I mentally shook my head. Urgh, past is past! Naman e. Bukingan din ang gusto
nitong kabilang parte ng utak ko.

“Now you’re talking about being professional, Cassie.” Cassie. Hindi na Miss
Imperial.

“Sino ba sa atin ang hindi marunong tumapos sa isang kasunduan? It’s like, if you
want to get in, you can. Tapos kapag gusto mong umalis ay basta basta na lang din?
Quite unfair, spoiled brat.” He shook his head and smirked.

Ngumisi siya sa akin at ngayon ay napalitan na ng pagngingitngit at pagkainis ang

nararamdaman ko.

Spoiled? Ako daw spoiled brat? Wow ha! Kalma lang, Lau. Kalma.

“With the way you treat me, Sir, do you think magtatagal pa ako? And for the
record, I am not a f ucking spoiled brat.” Sarkastiko ko siyang ningitian.

He was just staring at me, nakatukod ang isang kamay sa kanyang chin, ang kabila
naman ay mayroong hawak na ballpen. Nakaupo kasi siya habang ako naman ay nakatayo
kaya nakatingala siya sa akin, his piercing gray eyes are focused on me.

I can see some particular emotions in his eyes but some of it are not too visible.

Guilt can be seen. And.. Something else. Uh, hindi naman siguro. I think I’ve read
it wrong.

Hindi siya sumagot sa akin.

We were just staring at each other. Kahit parang natutunaw na ako dito, hindi ko pa
rin ipapahalata sa kanya.

Nang hindi na talaga siya sumagot, napagpasyahan kong umalis na. “I’m wasting my
time.” Sabi ko at tuluyan nang tumalikod.

Kung magtatagal pa ako, ano? Magse-staring contest kami sa loob? The fudge.

Sinigurado kong makakalabas na ako ng pinto ngayon, hindi tulad kanina. Nakahinga
ako nang maluwag nang nakalabas ako ng hindi niya tinatawag.
Wow, so feeling mo naman tatawagin ka niya. Haba ng hair, Lau. ߘ Ano ito, isang
wattpad story? ҢWag kang assuming, hindi magiging wattpad story ang buhay mo dahil
sobrang pangit ng story ng lovelife mo!

Tangna. Bakit ko inaaway ang sarili ko? Masakit na nga—

“Cassie, wait.” I heard someone said lowly, which made me freeze and stop walking
along the hallway. Those were just two simple words, my second name and the word
wait, but it never failed to make my heart beat erratically. Oh, s hit.

Hindi ko nilingon. Ngunit naramdaman kong mayroong humawak sa isang maliit na parte
ng bewang ko at pagkaraa’y humawak ang kabilang kamay sa wrist ko.

ASDFGHJKL!

Puso naman. Tumigil ka nga sa pagkabog ng malakas! Napaghahalataan ka!

I tried to get away from him. “Sir, bitawan niyo ako—”

“Cassidy, I—” Natigil siya sandali at huminga ng malalim. Tumigil ako sa

pagpupumiglas. “I— I’m sorry.”

Nakatalikod pa rin ako sa kanya. But this time, I faced him. Ang kanyang mga kamay
ay nasa gilid na niya, no longer holding me. Kahit nagsosorry siya ay kakikitaan pa
rin ng arrogance ang aura niya. Hindi na siguro iyon mawawala sa kanya.

“Okay.” Malamig na sagot ko. Pero sa totoo lang, masaya ako sa simpleng sorry na
iyon. Iyon lang naman ang hinihintay ko. I am not the type of person who holds
grudges. Not me.

“Is my apology already accepted?” He said.

“Oh, of course. Sino ba naman ako para hindi tanggapin ang sorry ng professor ko? I
am just a student while you Sir, is my professor therefore I should accept it. I am
not that rude.” Diretsong sabi ko sa kanya.

“Did you really accept my apology, Miss Imperial?” Back to basic, huh? Miss
Imperial. Nice. His eyebrows are now knitted.

I raised my brow. “Of course, Sir.” I almost rolled my eyes after saying it.

“Then why do you keep on calling me, Sir? Akala ko ba “mahal ko” ang tawagan
natin?”
F uck. Sobrang lakas na ng pagkabog ng dibdib ko! At ang resulta nito ay malalalim
din ang paghingang ginagawa ko. And it’s too obvious! What the heck did he say?
God!

Naramdaman ko ang paggapang ng init sa aking leeg papunta sa aking pisngi. My

goodness, pulang-pula na ako!

Hindi ako nakapagsalita agad. I want to say something but I can’t put it into
words! S hit. Lalo na’t nakapamulsa lamang siya ngayon na nakatingin sa akin while
still smirking.

Nang wala na talaga akong masabi, kahit napakaraming gustong sabihin ng isip ko,
inirapan ko na lamang siya at nagmadaling tumalikod at umalis. “Che!” Sigaw ko bago
tumalikod.

Naka-isa ata yung Seth na iyon ah! Tss! Yan kase e! Urgh!

“Bye... mahal ko.” He said that while chuckling lowly.

I gave him a middle finger nang hindi siya nililingon. Tumawa lamang siya sa aking
ginawa.

Ang walanghiya!

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

A/N: SHORT UPDATE lang po ito. Haha, hindi kasi matanggal sa isip ko e. Nagsulat
talaga ako kahit na may demonstration pa akong pinagkakaabalahan. ‫܌‬¢ߘ

P.S.
✳ Bitin po talaga ang isang ongoing story :) So please, bear with it. ߘ

        HASHTAG // ELEVEN: #WhatDoYouMean [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Eleven: #WhatDoYouMean

Laurenʢs POV

“Talagaaaa gags?!”
“Oo nga sabi, e.” Pabiro kong inirapan si Julian.

“Ang ganda mo, huh! Sobrang ganda mo!” Pabiro niya ring sinabunutan ang aking buhok
tapos ay niyakap niya ako.

“Omyyy! Ang swerte mo! Tinawag ka pa niyang “mahal ko”. Huhuhu, okay na gags.
Malakas na ang kamandag mo. Napatunayan mo na iyon, pwede itigil mo na ito? Naaagaw
mo na kasi sa amin si Professor eh!” Mangiyak-ngiyak pa si bakla habang niyayakap
ako at sinasabi iyon.

“Ano ka ba, Juliana. Baka trip lang ng Seth na iyon ang asarin ako. Ako naman, ASA
RIN.” Dramatic na sabi ko. Tumawa naman si Julian at pinaghahampas ako.

“Baliw kaaaa!” Sabi niya.

“Aray ha! Maka-hampas ‘to! Hoy kalalaki mong tao!” Medyo napalakas ang sigaw ko.

Naramdaman kong biglang natahimik ang buong paligid. Nagkakape kasi kami ngayon sa
SB habang gumagawa ng assignment. Wow, gumagawa na ako ngayon ng assignment.

Anyway, pagtingin ko, may blankong nakatingin sa amin at may iba namang tinitingnan
kami ng masama. Mayroon pang bumulong “Naglalampungan pa kasi dito e.”

Nag-peace sign na lang ako sa kanila. Hindi naman kami naglalampungan! “Sorry po.
Sorry po.” Tapos ay binalingan ko si Julian na natatawa at pasimpleng kinurot.
“Walangya.”

“Sorry po. Sorry po.” Ginaya niya pa talaga ang ginawa ko kanina kaya ay
pinagsasapak ko ang mukha niya. Tanginers.

Nag-ring ang phone ni bakla at mabilisan niya itong kinuha. “Oh s hit.” Biglang
sumeryoso ang mukha ni Julian. Lalaking-lalaki ulit.

“Let me guess.. Yuri?” Ngumisi ako sa kanya.

“Tss.” He hissed. “That annoying brat. I need to change my number.” Sabi niya tapos
ay tumayo na.

“Saan ka pupunta? Huy! Wag mo akong iwan dito, gags!” Pigil ko sa kanya.

“Babalik ako gags, bibili lang muna ako ng bagong sim. I kennat teyk dis enimor.”
Madramang sabi niya at niyakap muna ako bago umalis.
Hays. Persistent din ang Yuri na iyon, ah? It’s been 2 years since she started
swooning over Julian. Alam naman niyang bakla si Julian pero determinado talaga
siya. Nagsimula kasi iyon nang may nangyari sa kanila ni Julian.

Yung baklang iyon. Naka-score na pala sa babae. Haha.

Anyway, nagsusulat lang ako ng assignment ko nang mayroong lumapag na isang kape sa
aking harapan. When I raised my head, I saw someone smiling at me. Gwapo, check.
Mabango, check. Maganda ang ngiti, check. Gusto ko? Ekkks.

I like attention. Especially boys. But these past few days? I don’t know but wala
akong inentertain ni-isa. Even Jared.

“Yes?” Sabay tingin ko sa kape at sa kanyang mukha.

“Can we sit here?” He used his charming smile which can surely melt every girl’s
heart.

Hays, I already knew your tactics. But anyway, makikiupo lang naman.

“We? Marami kayo?” Tanong ko. “There are other seats there.” Ngumiti ako sa kanya.
‘Wag nga kayo, gumagawa ako ng assignment e.

“Yes but I believe gorgeous ladies like you shouldn’t be left alone.” Sabi pa niya.
“I am James, by the way.” Speaking of James, may pagkakahawig siya kay James Reid.
He has a black pierce on his left ear.

“Smooth, huh? Okay. Pwede kayong umupo but please don’t disturb me because I am
making my assignment.” Apologetic ko siyang ningitian at nagpatuloy sa pagsusulat.

“Studious, aren’t we? Magkapareha pala tayo. I love studying too.” Ngumisi siya.
Galawang brezzy! Asa naman siyang maniniwala ako na studious siyang pagkatao. More
like, f uck boy ang tingin ko sa kanya e.

I know I shouldn’t judge but that’s just my opinion. Each to his own, though..

“Mukha mo, hahaha. Sige na, tama nang pagpapacute diyan. Akala ko ba may mga kasama
ka?”

“You’re something..” Sabi niya tapos ay ngumiti. Then he called his two friends.
Parehong gwapo, but.. Something’s off with me. Hindi ko maappreciate ang kagwapuhan
nila dahil may isang mukha lang akong palaging naaalala. Tss.

Nagpakilala sila sa akin at ako naman sa kanila. Sinunod naman nila ang sinabi ko
na huwag akong istorbohin. Salamat naman. Nag-usap usap lang sila at paminsan-
minsan naman ay sinasali nila ako sa usapan but not that much.

Nang matapos ako sa ginagawa, humarap na ako sa kanila at nakisali sa usapan.

Masyado naman sigurong rude kung hindi ko sila kakausapin.

“May mga girlfriend na ba kayo?” Tanong ko sa kanila.

Tumawa muna si James pagkatapos ay umiling. “We don’t do girlfriends, babe.” Iba
ang pumasok sa isip ko sa word na “do” pero mali lang siguro ang perception ko.
“Pero kung ikaw lang din, maybe I’ll change my principle about commitments.”

Inirapan ko siya. “Don’t me, Mister. Don’t me. Yang mga galawan mo. Ilang babae na
ang nauto niyan?” Ngumisi ako sa kanya.

Naghagalpakan naman ng tawa sina Kent at Travis sa sinabi ko kay James. “Burn,
dude.”

“You really won’t believe me?” He faked being hurt. Sarap batukan.

“Yang mukha mo kasi, e. Hindi kapani-paniwala.” Sabi ko at tumawa lang siya.

“How about you, Lauren? Do you have a boyfriend?” Travis asked.

Sandali akong natahimik. But then, wala naman talaga ah? Haha nag-isip pa talaga
ako e no.

I sighed.

“No, wala akong—”

“Cassidy.” Ani ng isang baritonong boses na kilalang-kilala ko. When I looked at

the person on my side, I was not mistaken. It’s Seth, wearing a very dark
expression on his face. The smell of his body wash plus his strong perfume
immediately entered my system. His hair is slightly damp, making him look
strikingly hot. D amn.

“What are you doing here?” Tanong ko sa kanya. The boys were also looking at him
curiously.

Ang mga babae naman sa aming paligid ay tinititigan si Seth nang may buong
paghanga. Lalo na ngayon na naka-pants lamang siya at black sando.

“No, what are you doing here.” Idiniin niya ang pagkasabi sa ‘you’ tapos ay
tiningnan niya ang mga lalaki sa harapan ko. His jaw was already clenched in utter
annoyance nang ibinalik ang tingin sa akin.

“Ano bang pakealam mo—”

“What?” Naningkit ang mga mata niya. “Iyong anak natin kanina ka pa hinahanap.”
Bakas sa mukha ni Seth ang pagkaseryoso ngunit mayroon ding kaunting amusement
akong nakikita. D amn him!

“Seth, anong—”

“Wag ka nang magselos ulit, okay? Uwi ka na at sana hindi ka na galit.” Seryoso pa
ring sabi niya! Anong pinagsasabi nito?!

Tiningnan niya sandali ang mga lalaki. “Away mag-asawa.” Sabi niya sa kanila
pagkatapos ay kinuha niya ang mga gamit ko at hinigit niya ang kamay ko paalis.

To say that I am completely taken aback is an understatement! What the f did just
happen?

Nakanganga pa rin ako sa ginawa niya at namalayan ko na lang na nasa may parking
lot na kami. I’m still f ucking speechless! Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o
hindi! God!

Nang makarating kami sa may sasakyan ata ni Seth, nawala na ang amusement at humor
sa kanyang mga mata. Napalitan ito ng isang madilim at seryosong ekspresyon.

“What was that.” Ang bawat salita na sinasabi niya ay mayroong diin.

I narrowed my eyes. “No, Seth. What was that?! Akala mo natuwa ako sa ginawa mo?”

“Why? Akala mo natuwa rin ako sa ginawa mo?” Kalmado ngunit parang may bahid na
galit na sabi niya.

“Ano? Ano bang ginawa ko?” Pagtataka ko.

“Tinatanong mo pa talaga.” He said sarcastically.

“Seriously, Seth. Wala akong ginagawang masama sa iyo. Kaya hindi ko maintindihan
kung bakit bigla ka na lang sumulpot doon at sinasabing..” Shet, hindi ko matapos
ang sasabihin ko. It’s.. awkward! So awkward, d amn. “Asa.. wa—”

“Liar.” He accused me as if it’s been proven by him. “F uck, iyan ang ayaw ko sa
iyo. Natatakot akong magkagusto sa’yo dahil alam kong kayang-kaya mong humanap agad
ng kapalit kapag nagsawa ka na sa akin. D amn it, tama nga ako, Cassie. Tapos ka na
kasi makipaglaro sa akin kaya mayroon agad bago. At hindi lang isa, huh. Hindi lang
isa.”

“What the f uck, Seth? Anong pinagsasabi mo riyan?! You don’t know what you’re
talking about!” Sabi ko sa kanya. Kayang-kaya ko daw maghanap ng iba? Sure, but
they’re not the one I am looking for! It’s him! Just him!

Sarkastiko siyang ngumiti. “Bakit, hindi ba? Noon pa lang alam ko na, Cass. I know
that you’re just taking me as a challenge. Dahil maraming nagkakagusto and all.”
Kumunot ang kanyang noo. “I always caught you kissing other guys. Isn’t that enough
proof?”

Napanganga ako. So he knows? But then.. noon iyon! I took him as a challenge yes,
ngunit ako lang din ang kusang nahulog sa kanya. At natatakot akong hindi na
makaahon.

“Yes, Seth but– but that was before!” Before when I still don’t like you that much.
But things now are so much different. So different.

“Really, Cassie? Ano bang pinagkaiba sa ngayon?” Seryosong sabi niya.

Gusto na kasi kita.

Kaya lang ay hindi mo ako gusto. At isa pa you are my professor and I am your
student. Hindi iyon pwede.

Tumahimik na lang ako at hindi sinagot ang tanong niya.

“Sa akin kasi nag-iba na rin, e.” Biglang sabi niya nang hindi ako sumagot sa
tanong niya.

Kumunot ang aking noo.

“What do you mean?” I asked him curiously.

He just smiled at me.

And it was a sad smile.

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

Yes, naipasok ko rin sa scene ang aking pinakamamahal na James Reid. ߘ Share b‫✌ݤ‬
        HASHTAG // TWELVE: #BoyToy [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Twelve: #BoyToy

Lauren’s POV

“At ano namang ibig sabihin ng ngiti na ‘yan, Seth? ‘Wag mo nga ako niloloko.
Naguguluhan na ako sayo e.” Sabi ko nang hindi siya sumagot at malungkot na ngumiti
lang. What’s behind that sad smile? Hindi ko mahulaan.

Pero ano nga ba ang nag-iba? Hindi ko alam pero biglang lumakas ang tibok ng puso
ko sa mga sinasabi at ginagawa niya. Kaya lang ay hindi ko talaga siya
maintindihan.

His actions back then tell me that he doesn’t want me. But now, he said that he’s
just afraid to fall for me because he knows that I can easily replace him? Saan
naman nanggaling iyon?

Umiling lamang siya, now adding fuel to my burning curiosity. Ano ba ang ibig
sabihin niyan, Seth?

“Ewan ko sa’yo.” Inirapan ko siya dahil mukhang wala naman siyang sasabihin. “Kung
wala ka nang sasabihin, then I should be going now. It’s getting late.”

“Wait— Cassie.” He held my wrist before I can walk ayaw from him. Tiningnan ko
siya, masking a cold expression. Kahit pa sobra-sobra na ang epekto ng simpleng
paghawak niya sa akin. “Can I ask you a favor?”

“Ano?” Sige Lau, galingan mo ang pagiging isang cold-hearted-girl wanna be. Bigyan
ng award!

“Can you still be my student assistant again? I really need your help.” Seth
seriously said.

Muntik na akong matawa sa kanya. Ako? Kukunin niyang SA ulit? Ha, for what reason?
“Really, Seth?” Ngumisi ako. “I’ve heard maraming nag-aaply sa iyo ah, even models
and some pageant winners. Bakit hindi na lang sila ang kunin mo? I bet they’re more
than willing to do it.”

His jaw tightened with what I said and then he sighed. “I don’t want them.” Sagot
niya, his voice is low, yet dark.
Parang bigla akong nahirapan sa paghinga dahil sa sinabi niya. Then who else do you
want, Seth?

“Seriously? Ang gaganda kaya ng mga iyon. And narinig ko rin na lahat sila ay may
gusto sa’yo. Oh diba? Pwede mo silang kunin bilang SA lahat! Magpakasawa ka sa
kanila! Tutal gusto mo naman iyon! Sexy and gorgeous girls, right?!”

Hindi ko na napigilan ang aking bibig sa pagkasabi noon. My ghaddd! Did I sound
that bitter? I hope it didn’t! Kasi hindi naman talaga e!

Seth grinned with what I said. Tila nagpipigil ito ng ngiti. Tapos ay tumingin siya
sa right side niya, para lang hindi ko makita ang pagngisi niya kahit kitang-kita
ko na naman!

Damn it, Lauren!

“Pinagtatawanan mo ba ako?” Naniningkit ang matang sabi ko. My cheeks are so red
now. Jusko!

“Why would I?” Amused niya akong tiningnan, still wearing that wicked grin.
Nanunuya ang kanyang mga ngiti.

“Then why are you grinning?!” Pagalit na tanong ko sa kanya only to hide the
embarrassment. Nakakahiya iyang bunganga mo, Lauren! S hit.

“Wala..” Umiling siya, still grinning.

“Seth, isa..” Banta ko sa kanya. I want to know what he’s thinking. Nakakahiya
naman kasi ako!

Sandali niya akong tinitigan.

“Well.. I just thought you’re jealous?” Amusement can be traced on his face. Ang
sarap bigwasan ng gwapong mukha niya!

“You wish.” Sabi ko, then I rolled my eyes.

“I wish, though.” He smirked. “So, pumapayag ka na ba, Cass? O kahit hindi na lang
SA basta you’ll help me whenever I need you. That’s all I ask.”

I heaved a sigh. “Pag-iisipan ko.” Sagot ko sa kanya. “If ever pumayag ako, ano
namang kapalit noon? Aba, hindi ako papayag ‘pag wala. Walang nang libre sa panahon
ngayon.”
“Ano bang gusto mo?” Nakangising tanong niya.

Ikaw.

Joke. Hormones, Lau. Control. Professor mo pa rin iyan! Ano ba.

“Aba ewan ko sa’yo.” Ano nga bang gusto kong kapalit? Pwede siya?

“Okay, listen.” He said as an idea came into his mind. “You’ll help me with my
works and in return, I’ll tutor you about Calculus.”

“Hmm.” Maganda rin ang offer nitong mokong na ‘to ah. “Pag-iisipan ko.”

Pakipot effect, Ate Girl?!

“Okay, sure take your time.” He said.

“‘Kay.”

Hinatid niya pa talaga ako sa car namin kung saan naghihintay si Kuya Pots, our
driver. Though, I am surprised with it, hindi ko iyon ipinahalata.

Pagkapasok na pagkapasok ko sa loob, doon lang ako nakahinga ng maluwag. Grabe! How
long have I been holding my breath? Ngayon lang ako nakahinga ng maayos! Seth is
somehow making me nervous. I don’t like it.. but I like it.. but.. ah ewan! Bahala
na ito!

✳✳✳

“You’re being unfair, Lau!” Galit na sigaw ni Red sa akin. F uck, kasalanan ko pa
talaga ha?

“I’m not being unfair, Red.” Pagod ko siyang tiningnan. Ginulo niya ang kanyang
buhok at frustrated akong binalingan. “I just— I mean we just need to stop this. I
know I’ve promised you something back then but then, I’m sorry. I can’t do it
anymore.” Besides I haven’t done it with anyone, tho.

I asked him to be my so-called messenger because first of all, we’re friends, I

trust him, at isa pa ayokong magbitbit ng mga gifts and letters na ibinibigay nila
sa akin. I know it’s not good, but I can benefit from it too.

So, ‘that’ (if you know what I mean) was what I’ve promised to him that’s why he
agreed to be my messenger.But in the first place, wala naman talaga akong balak
seryosohin iyon. I just want to play with their feelings. That’s all.

Ngunit ngayon, mayroon na talagang nag-iba. I can.. somehow feel it...

So I decided to stop this. Not just this but everything. The flings, kisses and
all. I’d like to stop it.

“Paasa ka rin e.” Cold na sabi niya sa akin.

Wow, it just clearly says that he’s up for something. Now, I’m having second
thoughts about him being my friend.

“Why Lau? You already have a new boy toy?” Sarkastikong sabi niya sa akin nang
hindi ko na siya sinagot.

Pinaningkitan ko siya ng mata. “Ano, Red?”

“Playing innocent, aren’t we?” He laughed humorlessly. Tapos sumeryoso ang kanya
mukha. “Ano Lau? Sagutin mo ang tanong ko.” He said, as if challenging me.

“Just because I turned you down, now you’ll think it is because I have a new ‘boy
toy’? What the hell, Red?” Agarang sabi ko.

Boy toy. Iyan ba talaga ang tingin nila sa mga lalaking nakaka-fling ko? If that
so, then I should really stop this! For the better... I want to be better for...

I shut my eyes close for a while. Damn, Lau.

“Answer me, Lauren. May bago ka ba?” Seryoso niyang tanong sa akin.

“W–wala, Red! Kung mayroon man, makikita mo naman iyon diba?” Oh shoot, why am I
stuttering?

Red just looked at me plainly. Then he narrowed his eyes. “Stop denying, Lau. I
know there’s someone behind this ‘stop all these’ thing.”

“I already said that there’s none. Now, if you won’t believe it, then that’s not my
problem anymore, Red.” Huling sabi ko sa kanya at nagpasyang umalis na.

“I’ll find out soon, Lauren Imperial. I’ll find out soon.” Sabi niya bago ako
tuluyang makaalis.

I immediately grimaced with he said. Anong find out pinagsasabi niya? Wala naman
akong bago talaga!

The other part of my brain says that I like someone and that’s the answer to Red’s
question.

Napailing ako.

Yes, I like someone. I like someone.. but I can’t tell him. I like someone but I
can’t be with him.

I like someone... but I know, I can’t have him.

✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴

Important Note!

I changed Seth’s family name from “Aragon” into “Montreal.” But I still want other
surnames, any suggestions? Or if Montreal is good, just comment down. I need your
opinion.

A N D . . .

Guys, I want you to suggest possible scenes for this story. Yung nakakakilig para
sa inyo, coz I might add it here. Just message me, everyone. Thank you so much! God
bless. ߘ

        HASHTAG // THIRTEEN: #Authority [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Thirteen: #Authority

Laurenʢs POV

“Teka nga Julian, bumitaw ka nga muna! Ang clingy mo ngayon ah!” Napalakas ang
boses ko nang sinabi iyon kay bakla sabay tulak sa kanya. Kanina pa kasi yakap ng
yakap sa akin e. Nakakainis na. Slight.

Kaya lang ay hindi talaga bumitaw ang bakla at sa halip ay ngumisi lamang ito.

“Ano ba gags, eh sa masaya lang ako ngayon e.” Sabi niya sabay yakap na naman sa
akin.
We’re currently eating in the cafeteria. Lunch time kasi at tinamad kaming lumabas
ng school para kumain sa favorite food chain namin. We love food chains more than
fancy restaurants. That’s why every lunch time, doon kami kumakain.

But this time, hindi na muna kami lalabas. Nakakapagod e.

“Gags! Nakakaimbyerna ka na! Bakit ba ang clingy mo ngayon?” Inis na saad ko sa

kanya. Kanina pa talaga ‘to.

Parang siyang masaya, na kinikilig, na uod na binudburan ng asin, na ewan na di mo

maintindihan ngayon.

“Masanay ka na sa akin, gags! Ganern talaga ako!” Nakangiting sabi niya.

“Iba kasi ngayon e.” Sabi ko sa kanya. Iyon kasi ang nahahalata ko sa mga kilos
niya. Parang may something. Hmm.

“Ayy, basta gags.” Kinikilig na saad niya habang kinakagatan ang pizza.

“Hay nakooo.” Bumuntong hininga na lang ako. Yaan na nga lang, magsasalita naman
‘yan kung gusto niya. Sa ngayon, hahayaan ko muna iyang kiligin o kung ano man.

Kumagat ako sa aking pizza. But I stopped immediately when I saw Seth going inside
the caf. Shet, bakit bigla kong gustong tanggalin ang pagkakapulupot ng mga braso
ni Julian sa akin?

Para saan, Lauren? Wala ka namang ginagawang masama.

I mentally scolded myself. Yes, right right. Wala akong ginagawang masama! Kaya
bakit ako matatakot?

But d ammit, sa totoo lang, kinabahan agad ako pagkakita sa presensya niya! What
the hell?

Agad nagsilingunan ang mga kumakain sa pagpasok ni Seth. Ang lakas lang ng dating
ng lalaking ito! Suot suot niya ngayon ang Nike shirt niya na hapit na hapit sa
bawat muscle niya sa katawan. Sobrang nai-emphasize nito ang kanyang braso at
malapad na dibdib. Medyo basa pa ang kanyang buhok.

Napalunok ako. I feel you, guys.

Agad nagbulungan ang mga katabi naming babae sabay hagikhik at lingon ulit kay Seth
na tahimik na naglalakad papunta sa may pila. Hindi lang ata itong mga babae ang
gumagawa niyan, halos lahat ng nasa cafeteria ay parang hinuhubaran na si Seth sa
mga titig nila.

Just, please. ߘ

ҢGags.” Yakap yakap pa rin ako ni Julian. “Bakit ang sama ng tingin mo sa paligid
mo? Dahil ‘yan sa mga tumititig kay Sir Seth ano?!” Tudyo niya. My goodness! Ang
lakas ng boses niya!

“Tumahimik ka nga bakla!” Saway ko sa kanya.

Lumakas na naman ang tibok ng puso ko nang nakita ko ang paglingon ni Seth sa gawi
namin.

Nakakunot ang kanyang noo, he’s not smiling. May bahid na galit ang tinging
ipinukol niya sa akin. The heck, ano na namang ginawa ko?

Tinaasan ko na lang siya ng kilay. He’s still staring at me with clenched jaw.
Naputol lang ang tinginan namin nang may mga babae ang nagtutulakan sa likod niya
at naghahagikhikan.

Parang nag-init ang ulo ko sa mga babaeng ito. Yung isang babae nasubsob pa sa
matipunong likod ni Seth. TSS. Nag-sorry ang mga babae ngunit humagikhik pa rin.
Ngumiti lang si Seth at tumango sa kanila after they apologized.

God! Ganoon lang? Bakit ba sobrang bait nito sa iba? Palibhasa, he likes gorgeous
girls kaya nagbabait-baitan iyan sa kanila! TSS.

“Smile, Lauren. Nasisira ang beauty mo sa kakasimangot dyan.” Sabi ni Julian tapos
ay humiwalay sandali sa akin at parang may tinitext siya.

Inirapan ko na lang siya at padabog na kumain ulit.

Flirt talaga ang Seth na ‘to! Maraming chancing sa paligid niya. Pero siya? Wala,
ngumingiti lang kahit ilang ulit nang na susubsob iyong babae sa likod niya. Tapos
may babae pa sa harap na tumitingin sa kanya at tinutulungan kuno siya kapag
nasusubsob iyong babae sa likuran niya.

Argh. Mga talande! Psh, nakakasira ng araw!

Hindi ko na lang ulit sila tiningnan dahil naiinis lang ako. Nakakainis naman kasi
e!

Pagkaubos ko ng isang slice ng pizza, kumuha ulit ako. Itong katabi ko parang
kinikilig naman sa ka-text niya. Jusko.
Maya-maya lang ay yumakap ulit siya sa akin. Hinayaan ko na lang, napagod na akong
sawayin siya.

“Can I sit here?” Isang baritonong boses ang narinig namin ni Julian tapos ay sabay
kaming tumingala sa lalaking nasa harapan namin.

It was Seth.

He stared at me with knitted brows, and in a dark manner. Iyong parang anytime,
isang kalabit mo lang ay puputok na. He’s somewhat angry based on his expression.

“There are other vacant seats.” Simpleng saad ko, and continued eating my pizza.

“Ito na ang pinakamalapit.” Malamig na sabi niya.

Agad akong napalingon sa paligid at napagtantong ito nga talaga ang may
pinakamalapit na vacant seat.

Ang feeling mo naman Lauren. Anong akala mo, dito siya uupo dahil nandito ka?

“A-ah. Okay fine! You can sit here.” Mas malamig na sabi ko at nagpatuloy sa
pagkain. Si Julian naman ay biglang kumalas sa pagkakayakap sa akin nang mapatingin
siya kay Seth.

Nang tingnan ko si Seth, nakita kong masama ang tingin niya kay Julian.

“Ah, prof. May quiz ba tayo ngayon?” Alangang tanong na lang ni Julian dahil
mukhang natakot sa titig ni Seth. Muntik na akong matawa nang lumalaki muli boses
niya. Goodness.

Sinipat siya ni Seth ng isang tinging mapanghamon. “Ask Miss Imperial.” Supladong
sagot niya.

Nagsalubong agad ang kilay ko. Huh? Mayroon ba siyang sinabi sa akin? Hindi pa ako
pumapayag maging SA niya ulit, ah. Wala pa siyang ibinilin!

“Oy, Lau. May quiz ba tayo ngayon?” Tanga rin tong Julian na ito. Naniwala naman
siya kay Seth.

“Wag kang maniwala d’yan. Hindi ko alam, ano ba.” Inis kong tiningnan si Seth. Wala
siyang sinabi sa akin!

“What?” Tanong niya nang nakatingin pa rin ako nang masama sa kanya. “Miss
Imperial, I’m giving you the choice. If you want to have a quiz, then I’ll give
one. Kung ayaw mong mag-quiz ako ngayon, then that’s fine too.” Cool na sabi niya
sa akin na parang wala lang.

What the, bakit lumakas na naman ang kabog ng dibdib ko?! Walangya ka Seth! What
are you doing to me?

Sinasabi niya bang nasa desisyon ko ang pagkakaroon namin ng quiz ngayon? At teka
lang, bakit nasa akin? Hindi naman ako ang professor!

“Hindi po ako ang professor dito, okay? Wala sa akin ang desisyon. Kung gusto mong
mag-quiz, edi okay. Kung ayaw mo naman, okay lang din. Ikaw ang bahala.” Sagot ko
sa kanya.

Ngumisi si Seth sa akin tapos ay tinagilid niya ang kanyang ulo, slightly amused.

“But I’m giving you the authority to...” Ngumisi lang si Seth at umiling ng isang
beses tapos ay pinagpatuloy ang pagkain niya.

God! Authority to what? To what Seth?

“To what?” Curious pa rin na tanong ko sa kanya but then he just smiled and shook
his head.

“Ewan ko sa’yo.” Damn him for making my stomach flutter. Parang may nagraramble sa
tiyan ko. Sana gutom lang ito. Sana lang.
Gusto kong mainis sa kanya. But...

Tumikhim si Julian dahilan upang mapatingin ako sa kanya. Nakangisi ang bakla. Psh.

“Hinay hinay lang mga besh. Maraming nakatingin sa paligid. Maraming nagseselos.
Pati ako nga rin e.” Bulong niya sa akin. Nakita ko ang madilim na tingin ni Seth
sa amin ni Julian at dahil doon ay lumayo na lang si Julian na nakangisi.

“Pag-ibig na kaya? Pareho ang nadarama ito ba ang simula?” Off-key na pagkanta
niya. God, ang sakit sa tenga! Tumawa lang siya. Laking gulat ko nang napangisi
niya rin si Seth! Samantalang kani-kanina lang ay masama ang tingin nito kay
Julian?!

Nang mapatingin ako sa buong caf, may mga sumusulyap-sulyap nga sa table namin. May
isa pang umirap nang malingunan ko. Tss, die b itch.

“Miss Imperial.” Seryosong sabi ni Seth pagkaraan. Nilingon ko siya. “Uh, I need
your help..” Nag-aalangan pa siya sa pagtanong noon, as if he’s testing if
magagalit ba ako o hindi sa sasabihin niya.
“What kind of help?” I asked.

“I need to.. check some papers na kailangan bukas. But mayroon pa silang
ipinapagawang program sa akin. So..”

I get it. He needs me to help him check those papers. But, will I help him? Or do I
want to help him?

“YES SIR. Pumapayag na po si Lauren. What time po?” Agad sabi ni Julian! What the
heck?!

Gustong-gusto ko ng kutusan ang Julian na ito! Masama ko siyang tiningnan at

pasimpleng kinurot ang kamay niya.

“Uh, after our calculus class.” Seth said.

“SURE SIR.” Sabi niya at lumingon sa akin, mouthing ‘Aray’ dahil sa pagkakakurot ko
sa kanya. “Narinig mo iyon, Lauren? After our calculus class daw. Tulungan mo na si
Sir, kawawa naman may gagawin pa siya e.” Bawat salita ni Julian ay mayroong diin.
Walanghiya.

“Sinong maysabing pumapayag—”

Tumikhim si Seth. “Okay, I get it. Okay lang, Cassie kung ayaw mo. I am not forcing
you.” He smiled at me. A smile that melted this heart of mine! S hit. “Perhaps, I
can ask Victoria to help me.” Plain na sagot niya tapos ay tumayo na.

“Thanks for letting me share a seat with you.” Iyon lang at dahan-dahan na siyang
tumalikod.

Bigla akong nagpanic sa sinabi niya. God, si Victoria Mendez ba ang tinutukoy
niya?! What the hell? Hindi ako makapapayag! Baka i-seduce niya lang si Seth kapag
sila lang dalawa sa office ni Seth! No way!

Just, no way!

“Seth, wait.” Tumayo ako at dali-daling sumunod sa kanya. Hindi pa naman siya
nakakalayo, mga ilang hakbang palang ang nagagawa niya.

He turned to me. “Yes?”

I inhaled sharply. Then I looked at him. “Anong oras nga iyon?” Tanong ko kahit
alam ko na naman. Jusko, Lauren!
Ano nang nangyayari sa iyo?

“After our calculus class, Cassie.” He smiled and winked at me.

Seriously?! God.

        HASHTAG // FOURTEEN: #FeelPrivileged [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Fourteen: #FeelPrivileged

Lauren’s POV

Hindi ko lubos maisip kung paanong ngayon ay nakasunod na ako kay Seth papunta sa
office niya. My God, pwede mag-back out?

Katatapos lang ng Calculus namin and now I’m going to help him with his works.
Speaking of, mabuti at hindi siya nagbigay ng quiz kanina. Thank God. Nagiging
mahirap na kaya ang lesson namin! Especially ngayon na malapit na ang aming midterm
exam.

Tahimik lang akong nakasunod sa kanya bitbit ang bag ko. Siya naman ay bitbit ang
laptop niya at iilang papers. His muscles were flexing while we are walking. Hoo.
Medyo hot. Ang weather ngayon. ߘ

ŢI never thought you’d agree.” Biglang sabi ni Seth nang makarating kami sa pintuan
ng office niya. He fished out his key and opened the door.

I rolled my eyes.

“Mabait ako e.” Goodness, kaysa naman si Victoria ang tumulong sa’yo, mabuting ako
na lang. Mas may tiwala pa ako sa sarili ko kaysa sa beauty without brain na
babaeng iyon. Pinagnanasaan niya lang si Seth e.

“Yeah, sure.” Sarkastikong sabi ni Seth sabay muwestra sa akin papunta sa loob.

“Anong ibig sabihin niyan?” Pinaningkitan ko siya ng mata.

“Wala, ang sabi ko mabait ka.”

“Talaga lang ha.” Pumasok na ako sa loob at diretsong umupo sa sofa niya. Seth just
smirked at me and went to his table. Mayroon siyang kinuhang mga papel sa drawer
niya. Makapal-kapal ang mga papel na kinuha niya.
Nanlaki ang mga mata ko. Sobrang dami naman! “Iyan lahat?” I asked him. Maybe those
are the papers which I’m going to check!

“I’m afraid, yes.” He just scratched the back of his head and smiled at me.

“Sobrang dami naman..” Nakabusangot na sabi ko. Mukhang matinding labanan ito.

“Stop complaining. Pumayag ka na e.” Sabi niya at nilapitan ako. Ginulo niya ang
buhok ko then he pinched my nose. Napanganga ako sandali dahil sa lapit niya sa
akin. Parang naging HD bigla iyong mukha niya. Klarong-klaro ang kakisigan niya!
Kakapusin ata ako ng hangin dito!

Matapos iyon ay inilagay niya sa table ang mga papel.

I pouted. Nasaan ba si Victoria ngayon? Matawagan nga. Lol.

“Just check these papers, Cassie. Mayroon ng answer key d’yan. Ask me kung may
hindi ka naintindihan, okay?” Sabi niya, still staring at me.

Sinalubong ko ang titig niya. But then ako rin agad ang unang bumawi pagkaraan
dahil hindi ko kaya ang bigat ng pagkakatitig niya. It somehow affects me so much.
So d amn much.

Tumikhim ako. “Come on, Seth. I’ll start this at ikaw naman, gawin mo na ang
kailangan mong gawin d’yan so that we’ll finish as soon as possible.” May authority
na sabi ko. Well..

He grinned at me tapos ay tumango. “Oo na, mahal na reyna.” Bulong-bulong niya.

“Ha?!” Hindi ko masyadong na catch up ang huling sinabi niya. Ang hina ng boses.

“Nothing, come on. Let’s do this now.” Ngumiti lamang siya. Tss, ewan.

Nagsimula na ako sa pagche-check ng mga papel. Seryoso, ang dami talaga. But then,
mas mabuti na itong may natutulungan naman ako sa buhay ko. Kahit minsan.

Noong una, matagal pa ang pacing dahil hindi ko pa kabisado ang mga sagot ngunit
kalaunan ay mas nagiging mabilis na ang pagche-check ko.

Si Seth naman ay seryosong nakatutok at nagtitipa sa laptop niya. He’s holding

another paper on his right hand at parang mayroon siyang kino-compare.
Halos mag-iisang oras na kami sa aming ginagawa ng mapagpasyahan niyang tumigil
muna upang magpahinga sandali. Halos ¾ na naman rin ang natapos ko kaya pumayag
ako. Mayroon pala siyang inihandang snacks para ngayon.

Wow ha, prepared.

Umupo kami sa sofa. Ngunit sobrang awkward dahil napakatahimik ng paligid! Wala
naman kasi akong sasabihin e. Kumakain lang kami, not even saying anything. Like,
the whole time I was just looking in front, not even glancing at him who’s on my
right side.

Awkward much?

“Uhm..” Seth coughed. “Masarap ba?” Tanong niya sabay turo sa lasagna.

“Oo, masarap.” KA. MASARAP KA. Hormones, Lau. Behave. Behave. Tumikhim ako. “Who
made this one?”

“Ako.” Aroganteng sabi niya.

“Kapal.” Pabiro ko siyang inirapan. “Wag mo ko niloloko, Seth. Yang mukha mo,
marunong magluto?”

He chuckled. “Sinong may sabing mukha ang nagluluto? Kamay iyon, Cassie. Kamay.
Tsaka puso.” Ngumisi siya.

“Kailan pa natutong magluto ang puso? Ano iyon, lumalabas sa katawan?” Balik-tanong
ko sa kanya.

Umiling lamang siya at tumawa. “Nice try, Cass.”

Ugh, oo na. Waley na ako palagi.

“Duh.” Nagpatuloy na lang ako sa pagkain. Mapipikon lang ako nito palagi e. Hay.

Seth just chuckled. Oh, shit. Is it just me or his chuckles are really sexy?! Bakit
ang sexy pakinggan? Ugh.

Hindi ko na lang ulit siya pinansin. But then he reached for my hand and then he
played with it. Pinapahuli niya sa akin ang kamay niya at ako naman, hindi ko ito
mahuli-huli. He just laughs every time I get annoyed when I can’t catch it.

Iba talaga ang nagagawa kapag bored ka, ano? But then, I somehow discovered
something about Seth.
He is playful. I know he is friendly but I never thought he has a playful side.

I was just staring at him as he continue playing. Hindi ko namalayan na napapangiti

niya na pala ako.

Shit. This is dangerous.

Too dangerous, Lauren. Agad akong napaiwas ng tingin sa kanya.

Masama na ito.

A loud ring woke me from my thoughts. Sabay kaming napatingin ni Seth sa phone na
umiilaw sa bag ko.

“Uh, should I go out?” Tanong niya habang kinukuha ko ang phone ko.

“No, okay lang.” Sabi ko nang makuha na ang phone ko. It was mommy. Bakit naman
tatawag si mommy? Ngayon lang ata niya ako tinawagan kapag nasa school ako.

“Hello ‘my?” I asked as soon as I answered her call.

“Lauren Darling, hindi ako makakauwi ngayon.” Sanay naman na ako. “I’m sorry baby,
may importanteng conference ako sa Cebu. I’ll be back this Sunday, okay? Four days
lang ako doon.”

Nawala ang ngiti ko. But she said we’ll bond this Saturday? “But mom.. how about
our plans for this Saturday—”

“Lau, please understand the nature of my work, okay? I’m sorry. How about next
Saturday baby? Ayos ba iyon?”

Hindi agad ako nakasagot.

Ramdam ko ang titig ni Seth sa akin tila ramdam niyang mayroon akong problema.

Bumuntong hininga ako, dahil sa sobrang bigat ng nararamdaman ko ngayon. Since Dad
died, Mom can’t even spend a single time to bond with me. What happened?
Nakalimutan niya bang may anak pa siya?

“O-okay po.” Malamig na sagot ko. Ni-hindi man lang niya naitanong kung nakauwi o
nakakain na ba ako sa mga oras na ito.
“Thank you, baby. Goodbye. I need to go. Take care okay? I love you.”

Do you really?

“Goodbye, mom.” Sabi ko at pinatay na ang tawag.

Seth immediately grabbed my hand. Seryoso siyang tumingin sa akin. “Problem,

Cassie?”

I forced a weak smile then I shook my head. “Wala lang iyon, Seth. Ano ka ba. Ang
drama ha.”

“Nararamdaman kong may problema ka. You can tell me, I’ll all ears.” Sincere na
sabi ni Seth sa akin, his face can’t even be traced with humor.

I was touched by his sincerity. Iyong parang nagkakaroon ka na ng tiwala dahil

pakiramdam mo pwede mo siyang sabihan ng mga problema mo.

Iyon na ang nakikita ko sa Seth na ito ngayon.

“Wala, si mommy lang.” Malungkot akong ngumiti.

“Why? What happened?” He asked.

“Ano...” I sighed. “She doesn’t spend time with me anymore. Simula ng mamatay si
Daddy. Tsaka palagi na siyang may lakad ngayon. Ni hindi nga niya minsan natanong
kung kamusta na ako, ang pag-aaral ko, kung kumain na ba— Ay nako, ayoko na. Ang
drama na.” Unti-unti na kasing namumuo ang luha sa aking mga mata.

Laking gulat ko nang bigla akong ikinulong ni Seth sa mga braso niya. He enveloped
his arms around me as if empathizing for me and securing me. Sobrang lakas na ng
tibok ng puso ko.. Then he I felt him kissed my hair... Anong nangyayari?

“Don’t ever think that your mom doesn’t love you, okay?” Seth reassured me. As if
it is the truth. But then in reality, alam kong malayo iyang sinasabi niya. “Maybe
she doesn’t show it but then deep inside her heart, she loves you.”

“Pero bakit mas inuuna pa niya ang business namin kaysa sa akin, Seth? Iyon ang
hindi ko maintindihan.”

Seth was still embracing me, and my heart can’t be helped but it leaped in
happiness. Iyong sa isang yakap lang, umaayos na ang pakiramdam mo? I never knew
hugs are therapeutic...
“Para kanino ba ang ginagawa niya? Hindi ba para sa iyo rin? Kaya stop over
thinking things, okay? Papangit ka lang n’yan sige ka.” He teased. I nudged his
chest. Mangiinsulto pa ito!

“So sinasabi mong pangit nga ako ngayon?” Pinaningkitan ko siya ng mata.

“Ikaw ang nag-conclude n’yan. Hindi ako.” He smirked at me. Aba’t! Walangya talaga!

“Pakyu with feelings po!” Pabirong sabi ko sa kanya. Tumawa lamang siya sa sinabi
ko.

“Just kidding... mahal ko.” Seth smirked after saying it.

“Sige, Seth! Mang-asar ka pa!” Inirapan ko siya. Bakit ba paborito niyang ipang-
asar iyan sa akin?! Argh.

“Ang bilis naman mapikon ng mahal ko.” Natatawang sabi niya sa akin tapos hinawakan
niya ang kamay ko. Sinubukan kong kumalas sa hawak niya. But he didn’t let me.

“SIR bakit ang chancing mo po?”

“Swerte ka nga e. Sa dinami-raming nangangarap na makahawak sa akin, ikaw pa ngayon

ang hinahawakan ko. You should feel privileged.”

“Ay, grabe siya oh. Grabe talaga. Nakakain ka ba ng electric fan, Seth?”
Nakangising tanong ko sa kanya.

“Hindi. Wind mill ang nakain ko, Cassie. Wind mill.” He smirked and I just laughed
with it. Kaya pala sobrang hangin! Haha.

“Sige na, tapusin na natin ito, Seth.” I said after laughing with him.

“Ayokong tapusin ito, Cassidy.” Tila may ibang kahulugang sabi niya.

I stopped what I was doing and just stared at him. He also stared back at me.

It’s like we were trapped in our own bubble.

Idinaan ko na lang sa biro ang kabang nararamdaman ko ngayon. Seriously, ayoko ko

nang makipagtitigan sa kanya. Mas lalo lang akong...

“Sira! Bakit hindi mo tatapusin ito? Gusto ko na umuwi, nakakapagod kaya!” Sabi ko
na lang at nagpatuloy sa pagche-check ng mga natirang papel.

Seth just stared still at me. Hindi ko na siya binalingan at sa halip ay nagbi-
busy-busyhan.

Iba.

Iba na ‘to. Oh, God. I’m really falling. Sana naman kutson ang lalandingan ko para
hindi masyadong masakit. Shiz.

I can’t help it... I just can’t.

        HASHTAG // FIFTEEN: #Permission [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Fifteen: #Permission

Lauren’s POV

“You know, I think I might consider your proposition.” I said to Seth matapos kong
gawin ang ginagawa ko. Patapos na rin siya sa kanyang ginagawa kaya prente na lang
akong nakaupo sa sofa niya.

He looked at me for a while, as if testing if I am telling the truth. Parang

tinatantiya kung nagbibiro ba ako o hindi.

“O, bakit ganyan ka makatingin?”

He shook his head slowly and a ghost of smile appeared on his lips. He’s somewhat
amused or something like that.

“Nothing. Are you sure this time?” Tanong niya habang unti-unting tinitipon na ang
mga papel na nasa mesa niya. Siguro ay tapos na siya sa kanyang ginagawa?

“Mukha bang hindi? I’m a good citizen, Seth. I help those who are in need.” I
smirked. Nah, ngayon lang nga ako tumulong sa isang professor e.

Another smile appeared on his lips. It’s like, pinipigilan niyang ngumiti but then
he ends up smiling in any way. Nababaliw na ba ito?

“Huy, Seth. Ayos ka lang? Ningingiti-ngiti mo d’yan?” I raised my brow. Wala namang
nakakatawa. Hindi naman ako nag-jojoke. Then why is he smiling that way?
“Nah.” Yun lang ang sinabi niya at tumayo na para linisin ang mga kalat sa mesa
niya.

“Wag mo nga ako i–‘Nah’ zoned.” I rolled my eyes. Hanggang ngayon kasi, he is still
smiling. More like smirking. Nacucurious na ako sa ngiti na ‘yan. Tsk “Bakit ka ba
nakangiti? Akala mo naman napakagwapo mo kapag nangiti ka ng ganyan.”

“Bakit, hindi ba?” He gave me a jaw-dropping smile again this time. Shet. Tubig?

“H-hindi.” I stuttered a bit. “Ha, taas ng confidence Seth ah?”

He smiled again while typing something on his laptop. Siguro ay he’s saving his
work para maishut-down na niya ito. Why the hell is he still smiling?

Pinaningkitan ko na lang siya ng mata at hindi ko siya hiniwalayan ng masamang

tingin hanggat hindi niya sinasagot ang tanong kung bakit siya nakangiti.

He looked at me and smiled again after he noticed that I’m giving him deadly
glares.

“Alright, stop looking at me like that, Cass. Sasabihin ko na.” He said while
closing his laptop. Finally.

“Well, I just noticed you calling me ‘Seth’ and not Sir or Prof from the very first
time I handled your class. Feeling close, Cass?” He smirked.

S HIT. Feeling close? Napaka-feeling close ko ba masyado? Walangya.

Inirapan ko siya. “Fine, edi Sir na ang itatawag ko sa iyo!” Hiyang-hiya na ako.
God, feeling close? Eh sa gusto ko Seth itawag eh. Uncomfortable kasi kapag Sir.

He just chuckled with what I said. Naka-cross arms na ako, hiding my embarrassment.

Then he suddenly approached me.

He was freaking standing in front of me, his tall figure didn’t let me see a
glimpse of the door. Medyo nagulat ako sa lapit niya but then I acted as if I am
pissed by it.

Masama ko siyang tiningnan. Pero f uck bakit ang bango niya? Lalaking-lalaki ang
bango. Ugh.
He raised my chin up. “Hindi ko naman sinabing wag mo na akong tawagin by my first
name. In fact, I like it.” He smiled. Iyong pamatay na ngiti. Ugh. Bakit ba ganito
siya ka-gwapo? It seems so unfair.

Hindi ko alam ngunit biglang uminit ang pisngi ko bigla. No, Lau! Wag mo ipakitang
naaapektuhan ka sa mahanging lalaking ‘yan. Alam niya na kasing mayroon siyang
itsura kaya napaka-confident niya.

Inirapan ko siya at umalis na ako sa harapan niya. God, hindi naman ako kinakabahan
sa harap ng mga lalaki. But with this professor, it’s like my level of confidence
goes down and he just affects me the way he is intended to. He has this effect not
just on me, but almost to the entire girl population in this university.

“Uuwi na ako, Seth.” I said and grabbed my bag which was on the sofa. “I mean,
SIR.”

He chuckled again. Then he shook his head tapos ay lumingon siya sa akin. “Sir,
huh?”

Matapos niyang sabihin iyon ay tumunog ang kanyang cellphone. He just looked at it
and he didn’t even take a move to answer it. I think it’s just a text.

“Hindi mo ba titingnan? Baka importante...” I said.

“Can you do that for me instead?” Seryosong sabi niya.

My eyes widen with what he said. Is he giving me the permission to scan the texts
on his phone? Ay nako. Pwede bang wag siyang magbiro ng ganyan, hindi kasi
nakakatawa! Nakaka-fall... joke.

“Duh, bakit ko naman gagawin iyan? Nakakapagod ba mag-basa ng text? Teka lahat ba
ng SA mo pinapagamit mo sa cellphone mo?”

“No, ikaw lang...” Seryosong saad niya na nagpatalon sa puso ko hanggang ceiling.
Tangna, tama na Seth. Maawa ka sa akin.

I just hissed and pretended that I didn’t hear it and that it didn’t cause chaos in
my heart.

“Tss, sige na basahin mo na nga iyon. Baka importante nga kasi.”

“Okay, sabi mo e.” Sabi niya at nilapitan na ito. He swiped his hand on the screen
and scanned something. He smirked, “Ah, it’s Victoria. Dinner lang naman pala.”
Medyo nilakasan niya ang kanyang boses.
Agad nagpanting ang tenga ko sa narinig. Victoria inviting Seth for a dinner? God.
Desperate?

“Should I go to this? Tutal wala naman na akong ginagawa. What do you think, Cass?”
He asked me in mocking tone. He is smirking, I can sense it.

I rolled my eyes ngunit hindi ko iyon ipinakita. “Why do you always ask for my
permission? Pumunta ka kung gusto mo. Gawin mo kung ano ang gusto mo. You don’t
have to ask me.” Sabi ko tapos ay tinanggal ko na ang cellphone na naka-charge.
Ngayon ko lang naisip ito ah.

“Tss, hindi ka magseselos?” He asked again. The fudge?

“Goodness. Bakit naman ako magseselos?! Hindi naman kita boyfriend. God.”

“Kung ganoon, gusto mo may label muna tayo bago ka magkaroon ng karapatang
magselos?” Tanong niya habang nakangisi.

Ang landi ng professor na ito, grabe. Mas malandi pa ito sa akin.

“May label na tayo, Set— SIR. Teacher tsaka student.” Sabi ko na lang. Kalma ka
lang, heart. Kalma lang.

Seth just laughed and continued typing something on his phone. “Really Cass?”

“Really.” Sagot ko sa kanya.

“Okay, I’ll be coming in an hour. Sunduin na kita?” I thought ako ang kinakausap
niya but hindi pala! He’s reading his reply to Victoria in a loud manner. Is he
doing this on purpose?

Napalunok ako.

Talagang tototohanin nga niya? Oh shit. Seryoso siya? Parang bigla akong kinabahan.
Gusto kong sabihin na wag na lang siyang pumunta pero iyon nga, hindi ko naman siya
boyfriend o ano para pagbawalan. I’m just his student.

“Okay lang ba kung iyon ang reply ko?” Tanong niya sa akin habang ipinapakita ang
screen ng cellphone niya.

I exhaled. D amn, bahala na ito.

Nilapitan ko siya tapos ay inilahad ko ang kamay ko sa kanya. My God, ang kapal na
ng mukha ko pero bahala na!
He looked at me curiously. Tapos ay tumingin siya sa kamay ko. “You’ll borrow my
phone?”

“Ako ang magrereply. Diba tinatanong mo naman ang opinyon ko kanina?” Makapal na
mukhang sabi ko. S hit.

Kahit alam kong wala akong karapatan, ayaw ko kasi silang mag-date o dinner o kung
ano pa ‘yan. Basta, ayaw ko lang.

He looked down, trying to hide his smile tapos ay tumingin uli sa akin. Napapansin
ko na ang mannerism niya na ito. And it’s... adorable. I don’t know why.

Ibinigay niya naman ang cellphone niya sa akin. Agad ko ni-scan ito at nakita ko
ang constant texts ni Victoria sa kanya. But hindi naka-save ang number nito.

Hi, Professor Montreal. This is Victoria M. Kindly save my number?

Sir, is this really your number?

Why aren’t you replying, Sir Seth?

I would just like to ask something about our lesson yesterday.

Sir?

Sir, may ginagawa ka ba ngayon? Let’s have dinner. My treat. Haha.

I quickly typed a reply. Seth was just standing near me, his arms are crossed. His
face showed amusement.

I’m sorry, can’t go. I’m with my girlfriend now. And please stop texting me from
now on, ayokong mag-away kami. —Seth M.

Binasa ko ulit ang text then I pressed send. I laughed mentally sa kalokohan ko
tapos ay inilapag ko ang phone niya sa table then I sprinted out of his office.

“Bye, Seth!” Sigaw ko habang palabas ako. Naghihintay naman na kasi ang driver
namin sa labas kaya confident akong tumakbo.

“Wait, Cassie. Ihahatid pa kita—” He immediately went out but tumakbo na agad ako
palabas.
Oh my God. I did that, didn’t I?
Nakaya ko iyon?

Ako na. ߎɰߘ lol

¢ܳ✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

A/N: Sorry sa matagal na update. Ngayon lang nagka-time magsulat. Tsaka, wala akong
maisulat e. ‫܌‬¢ߘ Nakalimutan niyo na siguro ang story na ito. ✌ߘ

        HASHTAG // SIXTEEN: #Support [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Sixteen: #Support

Lauren's POV

As I enter our classroom this morning, I was surprised with what I saw.

Wala pang estudyante ang nasa loob.

I scanned the whole room but then I couldn't see anyone, really. Napakunot ang noo
ko. Am I in the right room?

Seriously, kapag pumapasok ako sa aking 8:15 class it's either I'm late for 30
minutes or the class is already done.

I first stepped outside to check if I am in the right room.

VH 304. Nasa tamang room naman ako. Napatingin ako sa aking relo and it somehow, no
it really surprised me to see what time is it!

7:32 am.

Just.. bakit ang aga ko? This is kind of.. unusual. Lauren Cassidy Imperial being
early, in fact, too early in class? Hindi pa iyon nangyari.

Ngayon lang.

I sat down for a while. This morning, I helped Seth while he's training his
athletes. Mabuti nga at hindi niya ako masyadong pinahirapan ngayon e.
Pasalamat siya at may interest ako sa basketball dahil kung wala pa, hinding-hindi
ko siya tutulungan! I don't know but I like playing basketball. That's why bukal sa
loob ko na tulungan siya at hindi iyong tumutulong lang ako kasi kailangan kong
tumulong as his "SA".

Naglalaro ako ng basketball sa bahay namin with my boy neighbors. Hindi naman sila
bastos kaya nai-enjoy ko ang paglalaro. Well, it's a part of me that is not too
open to public. Sana nga may babae akong makalaro e, lagi na lang mga lalaki.
Kaunti lang kasi iyong mga babaeng naglalaro ng basket.

"Whoa, Lauren? Ikaw ba 'yan?" Napalingon ako sa babaeng nakatayo sa harapan ko.
Hindi ko namalayan na may nakapasok na pala?

I almost rolled my eyes. "Of course, Jean." I replied in a 'duh' tone.

She remained smiling. Mabait naman ito si Jean. Most punctual nga ito sa class
namin. I mean, sa lahat ng class namin. Siya lagi ang nauuna at ayaw niyang nali-
late. Iba nga lang ngayon dahil ako ang nauna.

"Alam mo Lauren, may napapansin na ako." She smiled and sat down on the seat in
front of me.

"Ano na naman? Lagi naman kayong may napapansin sa akin e." Nakahalumbabang sabi
ko.

Totoo naman. Lahat napapansin nila. Lahat napupuna. Nakakarindi na nga pakinggan.
Pero anong magagawa ko? I can't control their lines of thought.

"Grabe ka. Hindi naman ito iyong mga sinasabi noon nila. Tsaka hindi ako ganoon,
ano." She sighed. "May napapansin ako- no, kami pala sa iyo Lau."

"Sabi na nga ba, you're backstabbing me again right?" I hissed.

She smiled. "Hindi nga. Kasi ganito iyon.. We noticed that you never skipped
classes again. Hindi ba noon ay palagi kang nag-aabsent tsaka nagka-cutting?" She
asked ngunit hindi ko siya sinagot. "Then napansin din na namin na maaga ka na sa
mga klase mo, just like now. Oh diba?" She smiled again.

Kulang na lang kumuha siya ng papel at ballpen para isulat ang mga sagot ko sa mga
napapansin niya. Member pa naman ng school paper itong babaeng to.

"Ok, tapos?" Bored na sagot ko sa kanya kahit medyo napapaisip na rin ako sa mga
sinasabi ni Jean. Ganoon na ba talaga ako? Seryoso?

"And then.. ito pa, Lauren." She chuckled. "Napansin din namin na.. you're not
entertaining boys now. Iyong totoo? Is someone behind these changes that are
happening to you? Hmm. Huwag mong sabihing wala dahil hindi talaga ako maniniwala."
She raised her brow.

I rolled my eyes. "Hindi ka naman pala maniniwala edi hindi na lang ako
magsasalita. Paniwalaan mo ang gusto mong paniwalaan." Sabi ko sa kanya.

"Oh come on, Lauren. We have speculations that you are already in love kaya unti-
unti ka ng nagbabago." She smiled sweetly again. "The great playgirl is already in
love? Oh diba, nice headline. Hihi."

Tangna sabi na nga ba. For sure pasimple niya lang akong iniinterview para mayroon
siyang maisulat na article. Jusko.

"You know what, I don't know what you're talking about but I'll just say this to
clear everything.. I am changing myself for the better not because of anyone but
for myself and myself alone." Kalmadong sabi ko.

Magsasalita pa sana siya kaya lang ay lumipat na ako ng ibang mauupuan para hindi
na niya ako guluhin ulit.

Hindi matanggal sa isip ko ang mga sinabi ni Jean kanina. Iyong mga pagbabago ko
raw at iyong pagbabago ko dahil sa isang tao? In love na raw ako?

Ewan... hindi ko alam.

bܳ✳✳

"May laro kami ng mga faculty members bukas..." Biglang sabi ni Seth.

He's currently tutoring me about Calculus as what he had promised. Mabuti naman at
hindi niya pa nalilimutan ang kasunduan namin in exchange sa pagiging SA ko.

Anyway, ang pagiging SA ko ay may kapalit atang scholarship? But my subjects are
just the same. Syempre, Seth already asked the university president about this. At
tsaka pinayagan akong hindi mag-underload dahil kilala naman ng UP ang mama ko.

Pero I'm glad na kahit paano hindi ako nagiging pabigat sa mommy ko. At least
nakatulong ako. And wow, ngayon naiisipan ko nang tumulong huh?

Changes indeed...

"Okay, good luck." Ngumisi ako at nagkunwaring walang pakealam habang sino-solve
ang ibinigay niyang problem.
"Just like that?" He asked.

Tumango lamang ako at nagpatuloy sa pagso-solve.

Vacant ko kasi ngayon before sa Calculus class namin tsaka wala rin pala siyang
load before our Calculus class that's why we agreed na ngayong oras niya ako
tuturuan which I guess is the right time.

"Hindi ka man lang manonood?" Tanong niya ulit na nakakunot na ang noong nakatingin
sa akin.

Ngunit hindi ko pa rin siya tinitingnan kahit ramdam ko na ang titig niya.

"Bakit naman ako manonood?"

"Support." He simply said ngunit ramdam ko na sa boses niya na medyo naiinis na

siya.

"Sinong susuportahan?" Kunwari nagtataka na tanong ko. "Ay, oo! Kasali ba si

Professor Kylar Zamora? Kasali ba siya?" I acted as if I am excited.

He looked at me intently then he nodded mindlessly, obviously not in the mood. His
jaw was clenched. "So what if he'll also play?"

This time I looked at him. "My God! Ang gwapo kaya ni Prof. Kylar! If maglalaro nga
talaga siya, susuportahan ko talaga siya!" Tumili pa ako nang naisip ang mukha ni
Prof. Kylar. Gwapo naman talaga iyon, half-Brazillian half-Filipino iyon. Pero
ewan, mas gwapo pa si Seth sa kanya.

Kung papipipiliin ako, kay Seth ako susuporta ano. Marami naman ang nagkaka-crush
kay Prof. Kylar pero mas marami talaga ang may crush kay Seth. Tss kung pwede lang
sabihin na doon na lang sila kay Prof. Kylar e.

"You'll just go there for him." Hindi iyon tanong. It's more like a statement.

"Of course, Seth! Minsan lang maglaro ang favorite professor ko e. Aha, magpagawa
kaya ako ng banner-"

"Fine." Sabi niya sa pabagsak na tono tapos ay biglang tumayo, nakakunot ang noo at
nakaigting ang panga.

Nagtataka ko siyang tiningala. Tapos na ba ang session na ito?

"Tapos na ba ang-" Hindi ko natapos na tanong.

"It's already time. Kung gusto mo tapusin i-solve 'yan, it's your choice. I'll go."
Walang kangiti-ngiting sabi niya at lumabas na sa office niya.

Ang walangya, iniwan ako?! Wow ha. Problema ng lalaking 'yon! Tss, parang inaasar
lang.

Iniligpit ko na ang gamit ko tapos isinilid sa bag. Pff, hindi man lang ako
hinintay ng mokong.

✳✳✳

"Sir, may galit ka ba sa amin?" Tanong ng isang kaklase ko na walang preno ang
bibig. Tanungin ba naman si Seth ng ganoon?

"Why?" Nakakunot-noong tanong niya.

"Kanina pa po kayo nakakunot noo tapos hindi man lang ngumingiti. Ang sama pa ng
tingin." Sabi pa niya kay Seth. Tumango-tango naman ang ibang mga babaeng kaklase
namin.

Natigilan si Seth tapos ay parang nagbago ang ekspresyon niya.

"Ay hala, mas lalong kumunot ang noo ni Sir. Ano ba namang klaseng tanong 'yan
Glads." Julian whispered to me while looking at Gladys. Napalingon ako sa kanya.

"Kasalanan ko ata iyan, Gags." I whispered.

Ngumisi si Julian. "Feeler mo huh? Bakit naman siya maba-bad mood dahil sa'yo."
Sinabayan niya pa ito ng tawa.

Umiling lamang ako at hindi na nagkomento pa.

Hindi ko pa kasi nasishare kay Julian ang tungkol sa pagpayag ko sa pagiging SA ni

Seth. Marami pa akong hindi naikikwento sa kanya. Busy kasi kami masyado e.

Hanggang sa natapos ang klase namin, halatang bad mood pa rin si Seth. Seryoso?
Parang inasar lang! Grabe. Ganito pala ito maasar. Hindi na ngumingiti. Wa epek nga
ang pagpapa-cute ng mga kaklase kong babae sa kanya.

"Goodbye, Prof. Montreal. If you need someone to talk to, I'm free tonight." Sabi
ng kaklase ko kasama ang grupo niya. Itinulak pa siya ng mga kasama niya tapos ay
nagtawanan.

Pero hindi sila pinansin ni Seth.

Napangisi ako, ano kayo ngayon?

Nakasimangot silang umalis tapos bumulong pa na kesyo bad mood lang si Sir kaya
sila hindi pinansin. Pero kapag ayos daw si Sir pa daw ang lumalapit. Weh? Kapal.

As usual, nagpahuli ako. Grabeng pabalik-balik sa mga gamit ang ginawa ko ha! Kapag
naipasok ko na lahat, ilalabas ko ulit para lang magtagal ako dito. Ang tagal naman
kasi lumabas ng mga babaeng yun.

Saktong pang-apat na balik ko sa gamit ko, naglakad na palabas si Seth! Tss, ano ba
'yan!

"Uy, Seth! Teka lang" Sabi ko habang isinasarado ang bag ko. Tapos ay tumayo na ako
at isinukbit ang aking bag sa likod.

Tumigil naman si Seth sa paglalakad. Then he glanced at me, his expression was
still the same as it was when he walked out of his office.

"Kanina ka pa nang-iiwan ha." Sabi ko nang makalapit na sa kanya.

Nakatayo lang siya at masama akong tiningnan.

"Ang sama mo naman makatingin-"

"May importante ka bang sasabihin? I'm in a hurry." He said na parang nagmamadali.

Napalunok ako. "Ah kasi Seth- Ano kasi-"

"What?" Supladong tanong niya.

Bad mood nga ito. Grabe! Hindi na talaga ako mang-aasar! "Kasi ano.. joke lang
iyong sinabi ko kanina. Ikaw naman talaga ang susuportahan ko e. Hindi si Prof.
Kylar." Napakamot sa ulo'ng sabi ko. Err, nakakahiya naman ito.

He stared at me for a while. His expression remained the same, his jaw was still
clenched. "No, it's okay. Doon ka na sa Zamora'ng iyon. Marami namang susuporta sa
akin." He smiled politely ngunit nagtagis pa rin ang bagang niya.

"Talaga? Pumapayag ka na?" Kunwari masaya ako sa sinabi niya. F uck, ipinapamigay
na ata ako ng Seth na ito! Pwes bahala siya! Not my loss. Sinabi ko na ngang
susuportahan ko siya e.

Umigting ulit ang panga niya, tila nagpipigil. Then he let out a very deep sigh.
Suplado ang tingin na ipinupukol niya sa akin.

Then he looked at me. "Bakit naman hindi?" Malamig na sabi niya.

Ouch. Bakit naman hindi?

        HASHTAG // SEVENTEEN: #LipsMet [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Seventeen: #LipsMet

Lauren’s POV

Nasa labas pa lamang ako ng gymnasium namin ay rinig na rinig ko na ang mga
nakakabinging sigawan at hiyawan ng mga tao sa loob.

Hindi pa man nagsisimula ang laro, masasabi kong marami talaga ang gustong manood
dahil nag-uunahan na nga ang iba sa pagpasok.

The gymnasium is big enough for all the students in the university  ngunit syempre,
mas gugustuhin mo talagang makaupo sa mas malapit na upuan para makita nang mas
malapit ang mga manlalaro. Lalo na’t mga gwapo’ng professor ang maglalaro ngayon.

Hmm. Sana hindi lang sila magaling sa klase, at sana may ibubuga rin sila sa
sports.

Kagaya ng Seth na iyon. Tss, naiisip ko lang ang pangalan niya parang may namumuong
inis na naman sa dibdib ko. Bigla ba naman mag-walkout kahapon na hindi pa kami
natapos sa pag-uusap!

Pikon talaga! Inasar lang minsan, hindi na namamansin tsaka halatang bad mood! Tss.
Siya pa lang ang nakilala kong lalaki na napakabilis mapikon.

Pero kahit ganoon...

“Hey, Lau papasok ka? Sama ka na sakin.” Napalingon ako sa lalaking kumausap sa
akin. It was my classmate last sem. Familiar face..

Tiningnan ko ang relo ko. Mukhang malapit nang nagsimula pero wala pa rin si
Julian. Sabi niya magkasama kami ngayon e.

“Uh, mayroon kasi akong hinihintay.” Sabi ko sa kanya.

His shoulders somewhat fell down. Parang biglang nanghinayang sa pagkakataon. “Ah,
ganoon ba? Sayang naman. Baka kasi wala ka ng maupuan e, may nireserve ako doon.
Hindi kasi pupunta iyong kaibigan ko.”

My face lit up with what he said. Oo nga naman, baka wala na kong maupuan ngayon.
Tss, paano si Julian?

“Uh, ano...” Ano nga palang pangalan nito? Tiningnan ko siya na para bang
nagtatanong kung anong pangalan niya.

He chuckled. “Dylan, Lau. Dylan Andrews. Kinalimutan mo na talaga ako.” He acted as

if he’s hurt. Pagkaraan ay ngumisi lamang siya.

“Ikaw? Kinalimutan ko? Hindi ‘no. Marami lang talaga akong iniisip ngayon.” Hahaha.
Baka agawin pa niya iyong offer niya e. Ayoko namang tumayo the whole time sa loob.
“Tara!” Hila-hila ko siya sa loob.

Pagkapasok namin, nakita ko agad ang mga professor namin na nagwa-warm up. Of
course, two teams were there. Hindi naman sila lahat matatanda, actually most of
them are newly hired teachers ng university. Kaya kaunti lang ang medyo may edad na
sumali. Hmm, hindi na ako magtataka kung bakit marami ang nagchi-cheer ngayon. May
itsura naman kasi lahat ng sumali sa larong ito ngayon ng mga professor ng
university.

I quickly scanned the court and immediately saw Seth flexing his muscles.

Napalunok ako. Nagwawarm-up pa lang siya pero ang lakas na ng dating. God.

He’s wearing now a blue basketball shirt and shorts, with the number 1. Sobrang
nai-emphasize ang muscles niya sa kanyang suot. Oh, d amn.

Stop it, Lauren. Hindi na maganda ‘yang pinag-iisip mo.

Kinuha ko na lang ang aking cellphone upang hindi na ako mapatingin sa kanya at
tinext si Julian. Saan na naman kaya nagsususuot ang baklang ‘yon?

Gags! Buhay ka pa? Ayos ka rin e. Hindi mo ako sinipot! Taksil! Mag-text ka kung
pupunta ka pa rito, I’ll reserve a seat for you :) -Lau

Pagkatapos noon ay ibinulsa ko na ang aking cellphone at sinundan na si Dylan kung

saan siya uupo. Mabuti naman at nasa harapan lang ang upuan na nireserve niya,
kitang-kita ko ang mga players nang malapitan.

“Hali ka, Lau.” Sabi ni Dylan. Kitang-kita ko ang pagtingin ng mga babae na
nadaanan namin ni Dylan. Titig na titig sila kay Dylan tapos kapag napapatingin sa
akin ay ngumingiwi. Tapos may iba pang umirap. Like, pake ko? Inaano ko kayo? Haha

Umupo na agad ako. Just when I sat down, napatingin agad ako sa court at doon ko
nasalubong ang mainit at tagos sa kaluluwang titig ng isang lalaking nasa kabilang
banda ng basketball court.

Seth.

Nakagat ko ang aking labi nang nakita ko ang malamig niyang titig sa akin. Sobrang
lamig na aakalain mong hindi kami magkakilala.

I heaved a very deep sigh. D amn. I waved my hand to him to signal that I’ll
support him but then he just turned his back on me and continued dribbling the
ball. He’s  ignoring me. D ammit.

Para akong hinipan ng hangin sa ginawa niya. Seryoso? Tinalikuran talaga ako ng
lalaking iyon?

Napabuntong-hininga ako. Ano bang problema?

I sighed again at tiningnan na lang siya the whole time. Baka sakaling lumingon sa
akin.

Rinig na rinig ko ang cheer ng mga estudyante. May nagchi-cheer doon sa Physics
prof namin, Humanities prof, ngunit ang mas naririnig ko ay ang cheer nila kay
Seth. Hindi na ako magugulat dahil alam ko namang marami talagang may gusto sa
lalaking iyon.

“Go Professor Montreal! We love you!” Napahawak ako sa noo ko. Tss, his effects. I
even heard some cheered for Prof. Kylar. Ngayon ko lang siya naisip uli. Oo nga
pala, maglalaro nga pala iyon. But I’m focusing on Seth kaya hindi ko na siya
masyadong naisip.

Makaraan ang ilang sandali ay nagsimula na ang laro. Mas lalong lumakas ang hiyawan
nang magsalita na ang announcer. Pati ako na-tense bigla nang tinawag na ang first
five sa dalawang team. Kasali si Seth at Prof. Kylar doon ngunit nasa magkaibang
team.

Worst, si Seth pa at Professor Kylar ang unang mag-aagawan sa bola! As I looked at

them, nakadama ako ng kaunting tensyon with the way Seth glared at Prof. Kylar.
Hindi naman sila magkaaway. Pero sa nakikita ko ngayon, mukha lang silang nag-
aaway. Malamang, magkabilang team e kaya ganyan siguro makatingin si Seth kay Prof.
Prof Kylar on the other hand was just calm and cool at the same time.
Ang unang bola ay napunta kina Seth. Then the game started. Unang quarter pa lang,
sobrang heated na ng laro. The students cheers became louder as the game
progresses. Nakita ko pa na kalma lang maglaro ang mga prof ngunit mayrong medyo
nagkakasikuhan. And that would be Seth and Prof. Kylar.

Sa first quarter, lamang ang team nila Seth with 21-15. Nang nag second quarter,
mas naging mainit ang laban. They ended up with the score 34-31, in favor with
prof. Kylar’s team. During the third quarter, na-foul sina Seth. It’s a team foul.
Their score was 55. The other team was 58.

Nang pumito ang referee, hudyat na start na ng fourth quarter, doon na ako
nagkalakas loob na sumigaw. Bahala na ito.

“Go, Seth! Ayusin mo ‘yan! Wag mong idisappoint ang mga babaeng may crush sa’yo!
Ipanalo mo!” I screamed at the top of my lungs. He just looked at me with cold
eyes, then he glanced at the person next to me, tapos ay ibinalik na niya ang
atensyon sa laro. Wow ha!

Nakarinig ako ng tawanan sa may likuran ko. Uminit ang pisngi ko sa pagkapahiya.
Wow, ako na nga ang nagpakapal ang mukhang sumigaw, hindi pa ako pinansin.

Sa inis ko ay chineer ko si Prof. Kylar kahit na medyo kumirot ang puso ko sa hindi
pagpansin ni Seth sa akin kanina. Seryoso na ba ang pagtatampo niya sa akin? Tss.

“Professor Kylar! Galingan mo, Love you!” Ngumisi ako. I hid that twitch in my damn
heart with a smiling and cheering façade.

Professor Kylar searched for me and the moment he found me, he smiled tapos ay
tumango siya.

Naramdaman ko agad ang titig ng isang lalaking hindi ko gustong lingunin. Ngunit
dahil sa talim ng titig niya, wala akong nagawa kundi ang salubungin ito. Then I
saw him staring at me with clenched jaw. Deeply staring at me.

Nang nagsimula ang 4th quarter, ramdam ko na ang nag-aalab na tensyon sa

magkabilang team. The game went on, hanggang sa di ko namalayan malapit na palang
matapos ito. 71-70. Lamang ang team nila Seth. Ngunit mayroon pang dalawang minuto
ang natitira.

“Which team do you think would win, Lau?” Dylan asked. His face was close to me
ngunit lumayo ako nang kaunti.

“I really don’t have any idea.” Sagot ko na lang kahit gusto kong pumanig sa team
nila Seth.
Nang nag-30 seconds, mas lalong lumakas ang cheer sa buong gymnasium. Hati ang mga
estudyante, the first half was for Seth’s team while the other half was for Prof.
Kylar’s.

76-75. In favor of Prof. Kylar’s Team! My goodness. I know this is just a game but
then, hindi ko mapigilan ang kabahan. There is only 15 seconds left!

Kahit inis pa rin ako kay Seth, I decided to cheer for him lalo na’t ngayon nasa
kanya na ang bola. Bahala na kung hindi niya marinig dahil sa lakas ng hiyawan.
Bahala na kung pagtawanan ulit ako.

“SETH! I-THREE POINT SHOT MO NA ‘YAN! GALINGAN MO! I BELIEVE IN YOU!” Ang corny
naman ng sinabi ko pero bahala na nga.

Hindi ko inasahan na mapapatingin si Seth sa gawi ko. Nag-thumbs up ako sa kanya

tapos ay ngumiti. He looked at me for a while, not smiling but just staring at me,
as I stare unto him too.

5 seconds left, he stood on the three point line calmly, then he positioned and
shoot the ball.

Buzzer!

Shet. THREE POINTS. HE GOT IT! THREE F UCKING POINTS WHICH MEANS THEY WON THE GAME!
THEY WON!

✳✳✳

“Seth! Seth!” I called him while he was walking towards the shower room. Katatapos
lang ng laro at ngayon ko lang siya naisip na lapitan. Ang dami kasing nagpa-
picture sa kanya kanina. Sobrang dami, in fact.

Pumasok na siya sa loob, siguro hindi narinig ang sigaw ko. I immediately followed
him. Ngunit hindi na ako pumasok. Alangan naman samahan ko pa siya mag-shower.

Hinintay ko siya sa labas nang mga sampung minuto hanggang sa narinig ko na ang
pagbukas ng pinto ng shower room at doon lumabas si Seth na bagong ligo. Agad
pumasok sa sistema ko ang bango niya. God, the smell of his bodywash was so... ugh,
d amn.

I stood up there, immobile for a while. He glanced at me, emotionless.

“Uh, Seth, congrats!” Pinasigla ko ang boses ko. D ammit, why am I even nervous?!

“Thanks, Lauren.” Cold na sabi niya. Lauren. Lauren at hindi Cassie.

Then he walked passed me. Just like that.

Ha. I breathed deeply. Then I chuckled sarcastically. Ano ba talagang problema

noon?!

I calmed myself first. Bago ko siya sinundan sa opisina niya. I need to talk to
him.

Nang pumasok ako naabutan ko siyang mayroong kinukuha sa drawer sa table niya. He
raised his head to look at ngunit balik din sa ginagawa niya.

“Seth.” Panimula ko.

He didn’t respond.

“Seth ano bang problema?”

Kumunot ang kanyang noo. Nilapitan ko siya sa kanyang table. “Problem? Nothing.
Bakit mo naitanong?” He said.

“Wala? Are you f ucking kidding me? You were ignoring me the whole time tapos
sasabihin mong wala. Oh, please.” I rolled my eyes. Nasa gilid na niya ako ngayon.
He’s still looking something for his drawer. Hindi ako tinitingnan.

“I said nothing, okay? Nothing’s wrong.” He said calmly. But his jaw was clenched.
See? Iyan ba ang nothing na sinasabi niya?

Hinawakan ko ang braso niya at pilit na iniharap sa akin. He still won’t face me
but I forced him to do so.

“Kapag pinilit mo akong harapan ka ngayon baka makagawa lang ako ng bagay na hindi
mo magugustuhan.” He said na para bang kanina pa nagpipigil.

Ngunit hindi ako kinabahan sa sinabi niya. Dahil alam kong hindi niya ako
magagawang pagbuhatan ng kamay.

“Fine, you won’t look at me? Fine. That’s f ucking fine with me. Basta sabihin mo
lang kung bakit hindi ka namamansin.” I said frustrated. Nakakainis na kasi.

Ngunit hindi pa rin siya sumasagot. Naghintay ako ng ilang mga sandali baka
sakaling magsalita siya ngunit wala talaga.
Sobrang frustrated na ako. Kanina pa ito e. Ayoko pa namang naghihintay sa wala.
Bakit ba hindi siya nagsasalita?

Tangina.

I grabbed his arm and used all my force to make him look at me and when he finally
faced me, magsasalita na sana ako ngunit nagulat ako nang bigla niyang inilapit ang
mukha niya sa akin.

And then our lips met.

For the first time and I can’t help but feel the butterflies in my stomach leap in
f ucking joy. D ammit!

“I already told you...” Bulong niya at siniil muli ang labi ko ng isang mainit na
halik.

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

A/N:

Sorry for keeping you wait. We’re busy with the wake of my late Aunt Joy :(
Anyway, nagsulat lang ako to divert my attention. Thank you for reading!

PS. Not yet edited. Sorry for the typos.

        HASHTAG // EIGHTEEN: #StrangeFeeling [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Eighteen: #StrangeFeeling

Lauren’s POV

My mind didn’t process anything for a couple of minutes.

It’s like the loud beating of my heart made me deaf and at the same time numb for a
while. What was happening?

Nang naramdaman ko ang paghinga ni Seth nang humiwalay ang labi niya sa akin ay
doon ko lamang naproseso ang lahat.
Seth. Kissed. Me.

Bakas sa mukha ko ang gulat sa buong pangyayari. Habang ang ekspresyon sa mukha ni
Seth ay tila ba kinakabahan ngunit bakas pa rin ang galak sa kanyang mga mata.

Dumistansya ako sa kanya. He just looked unto my eyes intently. Mayroong mga
emosyon ang ipinapakita ng kanyang mga mata.

“B–bakit mo iyon ginawa, Seth?” Tanong ko sa kanya. Mayroong parte sa akin ang
nasisiyahan ngunit alam kong mali ng ginawa niya. Propesor ko siya, estudyante niya
ako.

Kahit gustuhin ko ito alam kong mali. Hindi pwede. Mali ito. Ni hindi ko man lang
siya napigilan kanina!

He approached me and held my elbow to make me look at him. Yumuko ako. But he held
my chin up to make me look at him. His face was etched with worry, nervous and
concern at the same time.

“I’m sorry—” Oh. Sorry, huh. “Please look at me, Cass.” Sabi niya nang yumuko ulit
ako. I tried to look at him this time. “Cassidy, I already told you. Hindi ba? Na
kapag pinaharap mo ako maaari akong makagawa ng bagay na hindi mo magugustuhan—”

“Sinasabi mong kasalanan ko iyon dahil pinilit kitang humarap sa akin? Please—”

“No, Cass. Hindi iyan ang ibig kong sabihin. Sinabi ko iyon sa iyo dahil hindi ko
na ma— Oh, fuck. I’m saying this now, damn.” Ginulo niya ang kanyang buhok at
tumingin sa labas. He bit his lip which made him look so damn hot.

I also looked around. Baka may nakakita doon sa ginawang paghalik ni Seth sa akin!
Good God, sana wala. If ever there was, that means problem!

“Tell me, Seth anong ibig sabihin ng halik na iyon?” If he’s playing with me then
dapat malaman ko na iyon as early as now. Ayaw kong umasa. At ayoko ko ring isipin
na mayroong ibig sabihin iyon dahil unang-una sa lahat, hindi pwede. Alam kong
hindi pwede.

Tumitig lamang si Seth sa akin. Tila ba mayroong gustong sabihin ngunit hindi niya
ito masabi. His eyes spoke words that I can’t comprehend, I can’t understand. Anong
sinasabi niya?

“Seth.” Sabi ko ulit nang hindi siya magsalita.

He looked away bago magsalita.

“Wala.” Simpleng saad niya.

Napakunot ang noo ko. Wala? Ganito ba talaga siya? He just kisses a girl for
nothing? Ano iyon, dahil trip niya?

“Wala? Wala lang?” I asked.

He looked at me now this time. “I just kissed you because I want to.” Seryosong
sabi niya.

Oh.

He just kissed me because he wants to? Iyon lang naman pala.

Iyon lang naman pala pero bakit ang sakit pakinggan?

“I’m sorry, Cassidy. That was a mistake. I should have not done that.”

That was a mistake. Mistake. Crystal clear, Lau.

I smiled sarcastically then I slapped him. Yes, I slapped him.

Tapos ay sarkastiko ko siyang tiningnan.

“Thanks for stealing my first kiss for nothing.” Kalmadong sabi ko tapos ay mabilis
na kumaripas paalis.

Sinabing ‘wag nang umasa diba? Ayan ang napala mo, Lauren! Alam mo ng hindi pwede,
umasa ka pa rin. Umasa ka na baka mayroon din siyang nararamdaman para sa’yo.

Pero tangina lang, ang sakit. Ngayon lang ako nasaktan ng ganito. Sa taong hindi ko
pa pwede mahalin.

✳✳✳

Seth’s POV

As soon as I heard the door closed, I immediately punched the wall near me.
Why did I do that? Why did I do that to her? F uck it. I could have said the truth.

The truth that I was f ucking jealous with all the boys that could go near her.
Even with the other professor from another department whom I think she likes. And
the guy she’s with while she was watching our game. Gusto kong pigilan ang sarili
kong magselos pero hindi e. I just can’t contain myself from feeling that strange
feeling whenever I see her with other guys.

I want to stop this feeling dahil naisip ko, hindi ba kapag umabot na sa punto na
nagseselos ka na kapag may kasama o may gustong iba ang taong ito ay ibig sabihin
noon, nagugustuhan mo na siya?

The first time I met her, I was already struck by her beauty. But I kept myself
together, I ignored her and tried not to keep close to her as much as possible
especially when I heard that she is somewhat a “playgirl”.

I even saw her be with other guys in a locker room and God knows what they were
doing in there. And I hated her for that. I surely hated her for that. Naisip ko,
wala rin pala siyang pinagkaiba sa mga babae d’yan. I thought she’s different.

Halos hindi ko na nga siya pansinin at kausapin dahil sa mga naririnig ko sa kanya
but still, dumating ang araw na hindi ko na alam na sobra na pala akong naaattach
sa kanya.

I didn’t know that as time passes by, the more I knew her, the more I get to know
the real her. Starting from it, I want to see her everytime, every chance I get.

This is the first time that I felt this. I do have flings back then but it doesn’t
involve feelings. Feelings that I felt only for her. Her.

I tried to stop it. Stop this unfamiliar thing I’m feeling whenever I’m with her.
But I can’t.

But even if I stop it or not, what can I do? I am her professor. And she is my
student.

At alam kong hindi pwede.

I chose to teach not to “like” my own student but to impart knowledge to my

students. If I continue this, I would just ruin her. And I don’t want that to
happen.

I’d better keep this stupid thing to myself rather than ruin her. I’d rather kill
myself silently than tell this to her and see her die in the eyes of many.
✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

A/N:

Short Update :)
Just hang on everyone, manalig lang kayo sa dalawang ito. Haha malapit na... hehe

        HASHTAG // NINETEEN: #FallHard [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Nineteen: #FallHard

Seth's POV

"I'll dismiss you early today. I'm not feeling well." I said to my Calculus class.
That was a lie. Of course, I'm feeling well but something's bothering me for three
days now.

"Sir, do you want us to buy you meds or something?" My student asked, concern was
etched on her face.

I shook my head.

I don't think I need meds right now. It's just that... I need to see the presence
of someone. D ammit.

"No, thank you. I'll be fine." Yeah, sure. Tell that to yourself, Montreal.

She nodded her head, and smiled at me. Her other girl classmates were now glaring
at her. I shrugged my shoulders and looked for the one I badly need to talk to
right now.

"Mr. Julian Tan, I want to talk to you for a while." Tawag ko sa sa kanya when I
caught him going out. Wala na akong ibang mapagtanungan, only him 'coz I know
they're close to each other. Even if I don't like the idea.

He immediately stiffened, then he looked at me. "W-why, prof?" He asked.

Agad siyang lumapit sa akin. Ngunit nakikita kong nagdadalawang isip pa siya. His
steps are slow and numbered like he doesn't want to come near me.

I stood in front of him, waiting for the other students to go out. Nang nakita kong
wala nang mga estudyante, I directly asked him about the thing that's bothering me.
"Why is she absent for three days now?" Seryosong tanong ko, hoping to get an
immediate answer to my question.

His brow immediately furrowed when he heard my question. "Who? Sinong 'she' ang
tinutukoy mo, prof?"

S hit. I know he knows who I am talking about. D ammit.

"You already know who, Mr. Tan. Answer me." I commanded. I want to know why she's
absent for three consecutive days! What happened to her? Is it because of what
happened?

Somehow, it worried me. It's f ucking worrying me. How is she? Okay lang ba siya
ngayon? What? I can't even answer my own question!

"Be specific, Prof. Montreal." Julian smirked at me. D amn. He surely doesn't want
to admit that he knew.

I sighed, giving up. "Fine, bakit absent si Miss Imperial? Malapit na kasi ang
finals and I'm worried for her grades. Alam mo namang marami siyang absent during
prelim-"

"Is it really just because of that, Prof?" Putol niya sa sinasabi ko.

I blankly stared at him. What does he wants me to say? "What do you mean." I said
while looking at him blankly.

"You know what I mean, Professor Montreal." A ghost of smile appeared again on his
lips.

"Julian, sagutin mo na lang ang tanong. I want to rest now 'coz I'm not feeling
well-"

"You're not feeling well because you didn't see her for three days already, am I
right?" Julian declared as if he was so sure of it.

I looked outside. "Julian, stop it. She is my student." I said slightly frustrated.
Do I need to remind myself that a hundred times?!

He stared at me for a while. It's as if he knows what I'm feeling right now. S hit,
ano nga bang nararamdaman ko ngayon?

All I know is that I feel like I want to scream and let this feeling get out of my
system. Ayoko itong mayroong bumabagabag sa akin, para akong sasabog pag hindi ko
nailabas itong pakiramdam na ito.
"She's sick." Julian said in a low voice.

I quickly looked at him, my brows knitted. "Wh- k-kailan pa?" Why the hell is she
sick?

"Three days ago. Nabasa siguro iyon ng ulan, tas ayon nilagnat. But don't worry,
someone's taking care of her." Julian smiled at me.

I stiffened.

Someone's already taking care of her?

"Who?" I can't help but ask. Hell, I hope it's just their maid. Please, I hope it's
not a guy! Not another guy, please.

Ngumisi ulit si Julian. "It's not my story to tell, Prof. Ask Lauren, if you want
to know. Goodbye, Prof. Alis na ko." He said tapos ay nakangising umalis.

Ginulo ko ang buhok ko, frustrated.

Cassidy, why are you making me feel this way? D ammit!

✳✳✳

Lauren's POV

"Ma'am, mayroon na naman kayong bisita. Grabe, andami nang pumunta dito ah? Etong
isa ma'am, hindi pa rin ba natin papasukin?" Yaya Ferlise asked me.

I weakly shook my head.

I'm too weak to entertain them. Pulos mga lalaki naman ang pumunta. They are my ex-
flings kaya hindi ko na nalang pinapapasok. I just let Yaya Ferlise face them and
say that hindi pa ako pwede tumanggap ng bisita.

Nang pauwi kasi ako the night when Seth and I kissed, biglang umulan. I don't know
what gotten into me but I didn't call our driver and just walk alone towards our
house.

Ngayong may sakit ako, I regretted why I did it. Saan ko nilagay ang utak ko at
naglakad sa ilalim ng napakalakas na ulan pauwi? Being hurt doesn't justify what I
did. Not because I was hurt doesn't mean I should do something as stupid as that.
D amn, kaya ayaw kong makaramdam ng ganito e. Kasi alam kong kaya kong magpakatanga
para lang sa kanya. Sa dinami-rami ng lalaking nagkagusto sa akin, doon pa ako
nagkagusto sa lalaking hindi pwedeng gustuhin at hindi naman ako gusto.

Stupid, aren't I?

"Sige po, ma'am sasabihin ko na lang na pagod ka." Yaya said and went out of my
room.

As much as possible, ayaw kong naiisip siya. Pero kahit anong gawin ko, naiisip at
naiisip ko talaga siya. Lalo na iyong mga halik niya. Oh God. Ayoko na siyang
isipin!

A few minutes later, bumalik si Yaya sa kwarto ko. "Ma'am, ang gwapo naman po noong
nasa labas, pero sinabi niya ma'am bakit daw po kayo hindi magpapasok? Mayroon po
ba kayong kasamang iba dito?"

Halos mapaupo ako sa sinabi ni Yaya. Sino ba iyan at anong karapatan niyang sabihin
iyon?

"Sino po iyon, ya?" Tanong ko.

"Nakalimutan kong tanungin. Basta ano, matipuno ang katawan, makisig, matangkad
tsaka sobrang gwapo po ma'am. Boypren ninyo po?" Adoration was written on Yaya
Ferlise's face. Kumikinang pa ang mata niya habang dinidescribe ang taong nasa
labas.

Biglang rumagondon ang dibdib ko sa kaba. S hit, hindi naman siguro. Hindi naman
siguro itong iniisip ko ang nasa labas.

Bigla akong pinagpawisan. What the hell?

"P-po? Wala akong boyfriend!" Agad kong depensa.

"Ay ma'am, bakit parang kinakabahan ka? Papasukin ko na ba iyong si Kuya Gwapo?"

"W-wag!" S hit, ngayon pa na feeling ko ang pangit pangit ko. No way.

"Okay po, sasabihin ko."

Pagkatapos noon, agad akong nagtago sa comforter. Iyong feeling na gusto kong
tawagin si Yaya para sabihin na papasukin na lang siya. Goodness, Lauren hindi nga
sabi pwede!
Ilang minuto akong nagtago sa ilalim ng comforter. Gustong-gusto kong puntahan si
Yaya at sabihing nagbago na ang isip ko at gusto kong makita siya pero alam kong
nakaalis na iyon. D amn, ang gulo ko kasi! Andyan na nga, pinaalis ko pa.

Hay, mga babae nga naman.

A few minutes passed by, narinig ko ang pagbukas ng pintuan ng kwarto ko. Maybe
it's Yaya saying that Seth already went home. Argh, nakakainis. Ang arte arte ko pa
kasi.

Inalis ko ang comforter sa mukha ko ngunit laking gulat ko nang nakita ko ang mukha
ni Seth, nakakunot ang noo at mariin akong tinititigan!

Lumakas muli ang tibok ng puso ko at muling ibinalot ang comforter sa buong katawan
ko at nagtago ulit. ASDFGHJKL! WHY THE HECK IS HE STILL HERE?!

"Kaya ka ba nagtatago dahil may kasama kang lalaki d'yan sa tabi mo?" I heard
Seth's baritone voice said that in an accusing tone.

Agad namula ang pisngi ko. How dare he? May sakit na nga ako tapos magtatago pa ako
ng lalaki? Hibang ba siya?

"Ano sa tingin mo?!" Pagalit ngunit walang kalakas-lakas na sabi ko. I'm still too
weak to even shout at him.

He didn't say anything for a while.

Tapos ay naramdaman kong mayroong umupo sa kama ko. And of course, alam ko na kung
sino iyon.

S hit, baka buksan niya itong comforter ko! Sabog ang buhok ko tsaka ang pangit
pangit ko ngayon! Wala pa akong bra! Ghad, worst day! Hahawakan ko na lang nga nang
maayos itong comforter ko.

Kinapa niya ang katabing space ko. Mula paa hanggang sa may ulo ko. Ano bang
ginagawa ng lalaking ito?

"Hmm, malinis ka magtago. Siguro pinaalis mo na bago ako nakapasok." Parang timang
na sabi niya.

Halos matampal ko ang aking noo. "Ano bang pinagsasabi mo d'yan?! Walang ibang tao
dito, ako lang!" Mahinang sigaw ko.
"Kung ikaw lang ang tao dito, bakit ayaw mo akong harapin? Guilty?"

"Goodness, why should I be guil- Teka nga, bakit ka ba narito?" Tanong ko sa kanya.

Hindi siya sumagot. Sa halip ay hinawakan niya ang hawak-hawak kong comforter tapos
ay sinubukang kunin ito. Agad kong hinigpitan ang hawak ko at nakipag-agawan sa
kanya.

But because I'm too weak to even pull it harder, nagawa niyang ilabas ang mukha ko
sa pinagtataguang comforter. Naman!

Itinakip ko agad ang aking kamay sa aking mukha. Sobrang haggard ko.

I felt Seth's warm hand touched my forehead. I nudged but he held my hand to stop
me from nudging his hand away from my forehead.

Oh geez. I felt it again. That tingling sensation when he touches me. God.

"You're too hot, Cass-"

"I know, babe." I joked.

He just glared at me. "Did you drink your meds?"

Nang hindi ko siya sinagot, ay bumuntong hininga siya at dahan-dahang tumayo. Damn,
aalis na ba siya?

"I'll just get your meds and cook something for you. 'Wag kang mag-alala. I'll be
back." Kalmadong sabi niya.

Sasabihin ko sanang hindi niya obligasyon iyon ngunit naisarado na niya ang pinto
ng kwarto ko.

Seth, bakit ka ba ganyan?! Alam kong hindi tayo pwede at alam kong wala kang
nararamdaman sa akin pero bakit mo ako pinapaasa? Iyong halik, ang pagpunta mo dito
tapos itong ginagawa mo ngayon? Maawa ka naman sa akin.

Ayaw ko nang masaktan.

✳✳✳

Gulo pa rin ang isip ko sa mga ipinapakita ni Seth sa akin. I was still thinking
why he is doing these things to me, when the door of my room suddenly opened.
Mabuti na lang at nakatalikod ako sa may pintuan.

Agad kong naamoy ang napakabangong niluto niya. Sopas ba iyon? God, did he cook it?
Hindi naman ganito ang amoy ng nilutong sopas ni Yaya kahapon.

"Cass, I made a soup for you. Tapos mong kainin ito, inumin mo na rin itong gamot
mo." He said with authority but I can sense 'care' from his voice.

Hindi ko pa siya pinansin. Gusto kong mapagod siya sa ginagawa niya ngayon
pagkatapos ay umalis. Yes, I want that. Para hindi na ako masyadong aasa. Ayoko na.

"Cassidy, come on. Susubuan kita." He offered.

Hindi ko pa rin siya pinansin. Umalis ka na, Seth. Please.

"Cassidy, this will make you feel better. Plus your meds-"

This time tiningnan ko na siya. I smiled sarcastically. But still weak. "I thought
you're my professor? Nurse na pala kita ngayon."

He clenched his jaw after what I said. "Cassidy, I'm being serious here. Ayaw mo
bang gumaling? You were absent for three days. Three days, Cass."

"I know. You don't have to count it for me." I rolled my eyes.

He narrowed his eyes. "Sure, you know. But you have my number, right? Bakit hindi
ka man lang nagtext o nag-reply kung ano na ang nangyayari-"

"Bakit naman ako magte-text sa'yo? Mag-eexplain naman ako as soon as I attend
classes-"

"You got me worried!" Seth said in utter frustration.

Pareho kaming natigilan sa sinabi niya.

Silence filled my room for a while until he looked at me this time and stared. "Do
you know that I can't concentrate on my classes because I was always thinking why
you were absent? Ikaw pa lang ang nagpa-gulo sa isip ko nang ganito, Cass. Na pati
ang trabaho ko naapektuhan dahil sa kaiisip ko sa'yo." He sighed. "Ikaw pa lang."

I shook my head. "Seth pwede ba? Masyado mo na akong pinapaasa. Tama na. Stop sugar
coating your words when in fact you don't feel something for me." Matapang na sabi
ko.

Tinitigan niya ako tapos ay hinawakan niya ang kamay ko. Agad na namang lumakas ang
tibok ng puso ko sa ginawa niya. Kaya binawi ko ito. He sighed bago nagsalita.
"Sinong may sabing wala akong nararamdaman para sa'yo?"

Natigilan ako sa sinabi niya. "Anong ibig mong sabihin?"

"Cassie.. Remember what I told you the last time I kissed you? Hindi iyon totoo. I
kissed you because I was jealous with all the guys that could be near you. I just
said it because I was so damn scared to tell you what I feel for you. I am your
professor and you are my student. And I know that this is not the right thing to
do. But I can't help myself... I already fell... hard..."

I was in awe as I listen to what Seth was saying. Am I hallucinating? Dala ba ito
ng sakit ko? Totoo ba ito?

Hindi ako nakapagsalita. Hindi ko alam ang sasabihin ko ngunit naririnig ko lamang
ang malakas na tibok ng puso ko.

"I already fell for you, Lauren Cassidy Imperial." Seth sincerely said and held my
hand to his chest. I felt the loud beating of his heart too. I surely felt it.

"Ngunit.. Alam mo.. Alam nating dalawa na hindi iyan pwede, Seth. Ikaw na ang
maysabing hindi ito pwede." I closed my eyes while saying it. Nasasaktan ako. Pero
masaya rin ako. Pwede pala iyon ano? Nasasaktan pero masaya?

"Alam ko, Cassie. Alam na alam ko. Don't worry, willing akong maghintay, Cass. I'm
willing to wait until you'll graduate. Hihintayin kita, Cass. For now, I know we
don't have a label. But can I ask you something?" Seth looked at me straight to the
eyes then he caressed my hair.

I nodded my head, feeling a little relaxed now. Then I smiled at him.

"Can we just stick first to the label I'm yours and you're mine?" Seth was still
caressing my hair as I looked him in the eye.

Shit, I can't breathe. Seth, why are you doing this to me? Tinakpan ko ang
nararamdaman kong kilig nang isang sarkastikong ngiti.

"Hmm, pag-iisipan ko." I chuckled.

"Choosy ah." He pinched my nose and chuckled at what I said. Then he kissed me in
the forehead.
"Okay, Professor Montreal." Ngumisi ako. "I'm yours and you're mine. But can we
keep this as a secret for now, Seth?"

He pouted. "Ikinahihiya mo ako?"

Mahina kong tinampal ko ang mukha niya. Wow, ako pa ang may ganang ikahiya siya.
"Baliw!" Inirapan ko siya ng pabiro. "Alam mo naman, diba..."

He just chuckled. "Yes, baby, I know." Then he suddenly looked for something again.
Ano na naman kayang hinahanap nito?

"Are you really sure na wala kang itinatagong lalaki dito?" Sabi niya ulit habang
chini-check uli ang kwarto ko.

Napa-face palm ako ng wala sa oras.

Seriously?

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

A/N:

Sorry sa late update. Busy much ߘ

        HASHTAG // TWENTY: #BeingJealous [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Twenty: #BeingJealous

Lauren's POV

I was bringing Seth's laptop while we were heading towards the school gate. It's a
duty I insisted as a student assistant.

Hintayin ba naman ako sa parking lot ng school? Sinabi ko na nga na secret muna ito
pero ewan ko sa kanya at gusto pa yatang magkasabay kami sa pagpasok. Dati kasi
hindi kami magkasabay.

I know that some students think that it's weird for me to "apply" as a student
assistant because first of all, mayroon naman kaming makakaya. That's why I don't
want them to think that part of this SA thing is because something special is going
on between Seth and I.
"It's heavy, Cass. Ako na sabi magdadala." He insisted while he is walking in front
of me. That's what I told him so.

"Gusto mo ba paghinalaan nila tayo kung bakit tayo magkasama?" I calmly asked.

"Why are you so afraid? Wala naman tayong ginagawa." Seth said.

I sighed. Yes, wala. But I can't help myself but become somewhat paranoid about
this situation. Ghad, iyong feeling na konting lapit lang namin ni Seth parang
mayroon kaagad masasabi ang mga tao sa paligid ko.

"Seth, hindi naman sa ganoon-"

"Professor Montreal!" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang makarinig ako na

may tumatawag kay Seth. Agad akong lumingon sa may soccer field, when a few girls
walked towards our way- towards Seth's way, to be exact.

They were bringing cakes, I think? And some chocolates?

"Fan's club mo." I mumbled. Hindi ko alam na narinig niya pala iyon.

He glanced at me and looked intently. "Hindi, mahal ko..." Then he smiled

genuinely.

Good God. He mentioned that word again. Damn. It never failed to make my heart beat
erratically. Inirapan ko na lang siya at sinabing tumingin na sa harapan kung saan
nakalapit na iyong mga babae.

"Good morning, Prof!" Masiglang bati noong babaeng naka-bandage skirt. Wow, party?

"Uh, morning." Seth said confused. Bigla ba namang nagsulputan itong mga babaeng
ito? Sinong hindi magtataka niyan? "What's this all about?" Dagdag pa niya.

Duh, of course your fan's club is currently surprising you. Obvious na sa mga cake.
There were 6 girls tapos tatlo sa kanila mayroong cake iyong iba, letters and
chocolates?

"Prof we just want to congratulate you for winning that basketball game the school
had exclusive for professors." The tall red-headed girl said with a flirtatious
smile.

Tss. I don't want to stay here. But still, ayoko naman iwan 'tong lalaking 'to
kasama sila. Hay.
"Thank you, girls." Seth smiled. As usual, he's being friendly to everyone. "If I'm
not mistaken you're part of the Cheerleaders' Club, right?"

Gustong-gusto ko ng irapan itong Seth na 'to. At alam niya pa kung anong Club
kasali 'tong mga babaeng 'to huh?

"Yes, Prof! Oh my God. You watched us perform?" Sabi noong isang naka-headband ng
cat ears.

Tumikhim ako. Nanonood pala ng cheerleading competition itong Seth na 'to. Agad
binalot ng iritasyon ang isipan ko. The thought of him looking at those girls'
performance while their skirts are hitching up somewhat irritates the hell out of
me. Kahit may bloomers pa sila but still, kitang kita ang mga hita nila.

Hindi ko namalayan na napalakas pala ang tikhim ko kanina kaya napatingin sila sa
akin pati na si Seth, which by the way looked at me nervously. Dapat lang.

"Oh, Lauren! Ikaw pala 'yan." The red headed girl said. Muntik na akong mapairap.

I have a friend. I have a plastic. Ugh. Plastic friend. °ߘ

Naging magkaklase kami but I forgot her name. "Yes, this is me. It's obvious,
girl." I responded. Rude but the hell I care.

Plastic na ngiti lang ang iginawad niya. "Magkasama ba kayo Prof?" Tanong nito.
Shet, ito na nga bang sinasabi ko! Pinaghihinalaan na ba niya kami?

God.

I looked at Seth na tumingin rin sa akin. I shook my head para hindi niya sabihing
magkasama kami. But contrary to what I want him to say, "Yes, magkasama kami. Why?"
He bravely asked. Oh good Lord.

"Papapicture sana tayo, Prof. Hihi. Lauren, please take a picture of us?" She said.

WTH. Akala ko kung ano na!

Picture? Ginawa pa akong photographer ng mga higad na 'to!

Ңܳ✳✳

"Cass.. magqui-quiz tayo sa Calculus ko ngayon. Do you want me to recapitulate the

formulas?" Seth asked me while we were in his office.

I was doing some assignments. Tapos naman na iyong mga ipinagawa niya sa akin. Kaya
I'm free to do the things I want.

"No, thanks." Sabi ko at nagpatuloy sa ginagawa. Baka ispoonfeed niya lang ako sa
kung ano ang lalabas mamaya, ayoko naman ng ganoon.

I heard him sigh. Ngunit hindi ko na lang siya pinansin.

Nagpatuloy lang ako sa pagsusulat ng mga sagot sa assignment ko. Nakita kong
palakad-lakad si Seth sa may likuran ko. Kanina ko pa ito napapansin ngunit dahil
okupado ako sa sinasagutan ko, binalewala ko lang iyon.

Hanggang sa naramdaman ko na mayroong tumabi sa akin at biglang yumakap.

Nakapulupot ang kanyang braso sa aking bewang at ang kanyang ulo ay nakasubsob sa
aking balikat.

"Are you mad at me?" He asked while tightening his hug and his face was buried on
my shoulder.

"Bakit naman ako magagalit sa'yo?"

"I know you saw it. I swear I didn't-" He sighed when I cut him off.

"Wala naman akong magagawa. Tapos na 'yun." Kalmadong sabi ko ngunit medyo nagtagis
ang bagang ko nang maalala ko ang paghalik ng babaeng 'yun kay Seth bago sila
umalis.

"You're very cold to me. Akala mo hindi ko napansin?" Sabi niya at hinalikan ng
isang beses ang aking balikat.

I took a deep breath. Kanina pa ako nagkakagoose-bumps sa simpleng ginagawa ni

Seth.

Mahina ko siyang itinulak at hindi muna sinagot. "Gumagawa ako ng assignment."

Dahilan ko ngunit hindi siya tiningnan.

Imbes umalis, mas lalo niya pa akong niyakap. Ugh, Seth. Pinapaalis na nga kita
diba? Maawa ka naman sa akin. 'Wag mo akong patayin sa kilig. Lol

"Hmm, you know what.." He started saying and it somehow caught my attention so I
stopped what I'm doing and listened. "..yes, they're all pretty, sexy and sweet
but-"

"Sige pa. Puriin mo pa sila! 'Yan naman ang mga tipo mo." Hindi ko maiwasang
sabihin. Kanina noong narinig ko na alam niya na mga cheerleaders iyon, medyo
nainis ko. Sino ba naman ang hindi? Though normal lang ang manood ng mga ganyan
pero parang ayaw ko siyang manood ng mga cheerleading competition o ano pa iyan.

"I'm not yet done, okay? Stop being jealous, mahal ko.." He gave me a sheepish
smile. Tsk, that endearment. The heck, Seth. My heart is hammering so fast.

"Kapal, hindi ako nagseselos no!" Inirapan ko siya ngunit pumikit na lang ako nang
niyakap niya ulit ako nang sobrang higpit.

Seth chuckled. S hit, I just heard the most sexy laugh. And the award goes to this
clingy man beside me. "Cassidy, I am a coach, specifically in basketball. When my
team plays a game those cheerleaders are there. Always there. So doon ko sila
namukhaan. In fact hindi ko naman sila pinapanood na magperform, I'm focusing on
the game, baby. Don't worry." He smiled at me.

"Tsk." Yun lang ang nasabi ko kahit sa loob loob, I'm happy with the thought na
nag-eexplain siya sa akin kahit hindi ko naman hinihingi iyon.

"Ngayon ka pa ba magseselos? Na sa lahat ng babaeng nanligaw sa akin, ikaw na ang

pinili ko?" He grinned. Kaya tinampal ko ang mukha niya at matalim siyang
tiningnan.

"Hoy, SIR. Aaminin ko, nagwapuhan ako sa iyo unang kita palang natin pero hanggang
doon lang iyon, no. 'Wag kang assuming. Sa sumunod na mga araw wala na."

"Ah, kaya pala nagpapahuli ka palabas tuwing natatapos ang klase natin para lang
makausap ako kahit sandali. Ah, okay." Sarkastikong sabi niya! Walangya! Napansin
niya pala iyon?

"Pakyu with feelings, Seth." Inirapan ko siya. Bakit niya napansin iyon? Guilty pa
naman ako.

Tumawa na naman siya. "Akala mo hindi ko napapansin? Hindi lang kita pinapansin
noon pero bawat galaw mo, alam ko at inaalam ko."

Natigilan ako. "Ano ang ibig mong sabihin?"

He just smirked and nuzzled his face on my neck. Goosebumps! God. Ano ang ibig
sabihin non?

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

Author's Note:
Short chapter, I know. ߘ
Final's week namin. °ߘ Babawi ako ng update this sembreak. °ߘ Guys, I need you to
suggest scenes. Iyong kilig scenes na gusto niyo at isusulat ko. Comment please.
Thank you po! :)

Anyway, anong magandang combination sa names nila Seth at Lauren? Űߒ°ߘ

        HASHTAG // TWENTY-ONE: #BandAidsDon'tFixLoveBites [My Possessive Hot

Professor (...]

            Hashtag // Twenty-One: #BandAidsDon'tFixLoveBites

Lauren's POV

The following days were normal days for us. Except for the thought that Seth and I
share something special with each other now.

Iba.

Iba sa pakiramdam iyong may gusto rin sa'yo ang taong gusto mo. Never in my life I
have envisioned myself to be in this kind of situation I am in right now but I'm
glad that God gave me an opportunity to experience something as blissful as this.

Seth is a blessing. To me. Indeed a blessing especially in times when I'm having
hard times in solving these math problems, just like now.

"Hala, tama naman- Oy, bakit mo iniba ang sign? Tama naman ako ah!" Sabi ko habang
pinapacheck ko ang sagot ko sa sample problems na ibinigay niya.

"Wrong." He shook his head and then he explained why is it like this and why is it
like that blah, blah, blah. Hindi na ako nakinig. Sanay na ako. Lagi naman akong
nagkakamali. Kailangan ko kaya maitatama ang lahat? Sawang sawa na ako sa mga mali-
maling sagot. Lol.

"Hindi ka na naman nakikinig sa akin." He held my chin up for me to look at him. I

looked at him directly in the eye.

"Tama naman po kasi iyong sign na nailagay ko." Irap ko. Naicheck ko na kaya iyon
kanina.

Napailing na lang siya at tsaka ngumiti. Bahagya akong napanganga. I was mesmerized
by his smile. Oh. Shet. "Next time, be careful with the signs. Ini-insist mo pa
talaga kahit mali eh 'no?" He pinched my nose.

"Fine. Ikaw na matalino, Sir." Kung bakit ba kasi ako hindi naging ganito ka talino
sa math.
Matapos naming icheck ang mga answer ko tiningnan ko muna ang time. It's almost
time, may pasok pa ako.

"Cass.." Seth suddenly called me. I turned to him and gave him a 'What is it?'
look.

"I would just like to..." Tumikhim muna siya ng isang beses bago ipinagpatuloy ang
sinasabi. "I would just like to ask if.. uh.. those guys who gave you letters and
flowers.."

"Ano? Ayusin mo nga Prof. Professor ka na't lahat pero bakit parang nauutal ka pa
rin." I smirked.

"I don't want to sound nosy, okay." He grimaced. "Gusto ko lang itanong kung
nagpapadala pa rin ba iyong mga suitors mo ng mga bulaklak at letters hanggang
ngayon?" He asked, his voice was somewhat.. I can't comprehend the emotion it sent
me but I can sense something.

"Suitors, huh?" I chuckled. "Yup, they still send stuffs like that. Bakit mo
naitanong?"

I saw his jaw clenched.

"Until now? But.. why?" He was confused and at the same time irritated with it, I
can tell.

"Anong why? Bakit, hindi na ba pwede?" Tanong ko.

He just looked away and didn't answer me for a while. I can tell that he's
irritated.

"Huy, Seth." I nudged his muscular arms. Matigas, in fairness. Haha. "Anong
problema?"

He just shooked his head.

Tsk. Obvious naman na meron. "Ano nga kasi.."

He sighed tapos ay tumingin sa akin, seryoso ang mukha. "Ayokong may nagpapadala pa
sa'yo ng mga ganyan." He said authoritatively. His voice was nothing but firm.

"Oh, at bakit?" Hamon ko sa kanya. Hindi ko naman hawak ang mga desisyon nila. Kung
magbibigay sila ng mga bagay na ganoon sa akin, I don't have control over it.
Choice nila iyon.

He hissed. "Why not tell them that someone already owns you so they should and must
stop doing those?" Bakas sa boses niya ang pagkainis.

"Really? Someone owns me?" I acted as if I'm dumb, as if I don't understand what he
is implying. "Bakit parang hindi ko alam iyon?"

"Cassidy." Banta niya. I can really tell that he is not in the mood now. Ha, Seth
tiisin mo ang mga pang-aasar ko.

"Who owns me then?" I teased him.

He pulled me towards him and then.. he kissed my neck. Oh, God. I closed my eyes
when I felt his tՅngue on my neck, as if sipping something.

Nanlaki ang mga mata ko. Hindi kaya-?!

"There." Inilayo niya ang kanyang mukha, feeling satisfied. "That would tell anyone
that someone already owns you." He smirked at me, but his eyes are filled with
desire. Then he moved closer and brushed his lips on mine. Sweet. His lips are
sweet. "You are mine, and mine alone, mahal ko..." He smiled and captured my lips
once again.

Muntik ko nang mailagay ang braso ko leeg niya nang maalala ko ang ginawa niya.

"Seth!" Sabi ko at inilayo ang mukha sa kanya tapos masama siyang tiningnan. "Bakit
mo ako nilagyan ng love bite?! Adik ka rin, e no? May pasok pa ako!"

He just chuckled and nuzzled his face on my neck and hugged me tight. Napansin ko,
paborito niyang gawin iyan sa akin. Iyong ilalagay niya ang mukha niya sa leeg ko
and he'll shower small kisses there. Sweet.

"Hindi mo kasi alam kung sinong nagmamay-ari sa'yo. So... there. Alam mo na siguro
kung sino?" He smirked.

I rolled my eyes. "No one owns me, Seth except myself." I smirked. He looked at me,
his face was blank. "But okay, I'll let you own me. Ikaw lang... mahal ko."
Napansin ko kasi na na bad mood siya sa una kong sinabi.

Nakita kong ngumiti siya pero tumingin sa side na di ko nakikita ang mukha niya.
Sus, ngumingiti itinatago pa. Jusko.

ܳ͢✳✳
"Ano 'yang band aid sa leeg mo? Ano 'yan?" Puno ng suspetsyang tanong ni Julian.
God, ano ang sasabihin ko? Nakataas ang kilay niya habang iniinspeksyon ang leeg
ko.

Lumayo ako sa kanya. "Kagat ng lamok." Sagot ko.

Julian smirked at me. "Ohh. Kagat ng lamok o... kagat ni Professor Montreal?"
Nanlaki ang mata ko at agad tinakpan ang bibig ni Julian!

"Ano ka ba, Julian! Hindi..." Sabi ko at tinanggal na ang pagkakatakip ng kamay ko

sa bibig niya.

"May hindi ka sinasabi sa akin." Akusa niya. Ugh, you can't really hide something
from this gay.

I sighed... and chose to share everything to him. Simula sa una hanggang sa kanina.
Pero hindi ganoon ka detailed. Alam mo na. Lol

Nanlaki ang mga mata niya. "Oh goodness. Really? Walangya ka Lauren! Kinuha mo na
siya sa akin! Ang unfair ng mundo! Sobrang unfair! Bakit? Anong ginawa mo? Ah!
Hindi ito pwede!" Julian cried. Baliw talaga ito.

"Tumahimik ka nga! Baka dumating na iyong mga kaklase natin. Marinig ka pa d'yan."
Saway ko. Natahimik naman ang bakla.

"So... gags, ibig sabihin ba nito.. Mission accomplished na tayo?" Nag-loading ako
sandali sa kung ano ang ibig niyang sabihin ngunit nang maintindihan ko ito, ngayon
ko lang naisip ang tungkol doon.

"O-oo." I stuttered.

"How many days? You got him for exactly..." Nagbilang si Julian. "Ah, 52 days! Wow.
Siya ang pinakamatagal mong nakuha. But anyway, you got him... So after that,
you'll dump him? Tapos na ang laro, hindi ba? Game over na?"

Napabuntong-hininga ako. I've never thought about this. D amn. Simula ng totohanan
na akong nagkakagusto kay Seth, hindi ko na naisip ang pustahan namin ni Julian.
Oo, totoo na kapag nagugustuhan na ako ng lalaking "target" namin, I usually dump
him the day after. But.. with Seth... parang ayaw ko. I've started to genuinely
like him for who he is. In fact, I've already fallen for him. Magagawa ko pa kayang
umahon?

"Hindi, Julian.. And I will never.." I sighed and looked away.

Seth.. ikaw pa lang nagustuhan ko nang ganito. I hope you won't break my heart. I
admit, I broke hearts back then but please, don't break my heart. Iyon lang, Seth
please. Iyon lang.

✳✳✳

"For this activity, you can form a group with three members. You can go choose your
own members." Sabi ni Seth nang may ibinigay siyang activity sa amin. This is his
way to help those who aren't really good in this subject. Three brains are better
than one daw. Nako.

"Lauren, let's form group. Asan si Julian?" Gray asked me. Matalino naman sa math
itong si Gray kaya ayos lang sa akin kung siya ang ka-grupo namin. Ewan lang kay
Julian.

"Lumabas sandali, Gray. Hintayin na lang natin." Sabi ko at naupo na. Tumabi naman
si Gray sa akin.

"I miss you, baby girl. Kamusta ka na?" Gray smiled sweetly.

"Ayos lang. Nilagnat lang ako pero ngayon okay na." Ngiti ko. Masaya ako kasi kahit
papano, nag-aalala naman pala ang ibang tao sa akin.

"I went to your house. But, your housekeeper didn't let me in." Sabi niya. Muntik
na akong mapangisi. I told them not to, Gray.

"Ah, ganoon ba? Sayang naman..."

"Totoo bang nagkasakit ka? You look blooming, baby girl.." He said and tucked a
strand of hair on my ear.

Agad akong lumayo at napatingin sa table ni Seth.

Nakagat ko ang aking labi. S hit, nakita niya iyon. His cold eyes are directed to
me, he's not smiling, even. Good lord.

Nakita ko na tumayo siya at dahan-dahang lumalapit sa akin. Hindi ko na siya

tiningnan dahil bawat hakbang niya ay ibayong kaba ang hatid nito sa dibdib ko.
Anong gagawin niya?

Naramdaman ko na lang na mayroong kamay na pumulupot sa bewang ko. He is slowly

cåressing my waist! Oh, s hit. What is he doing?!

"Miss Imperial, I need to talk to you for a moment." Nakaigting ang bagang na sabi
niya tapos ay masamang tiningnan si Gray bago ako tiningnan ulit tapos ay humakbang
palayo.
"What was that?" Gray asked me. I didn't answer him, instead I stood up and
followed where Seth was going.

"Please tell Julian, babalik ako."

Because I still need to deal with this jealous professor. D amn.

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

Author's Note:

Okay so ang napili kong combination is iyong SethRen (Seth + Lauren), ShiRen
(Shiloh Seth + Lauren), and CasSeth (Cassidy + Seth). So, let's choose one? Comment
down your choice among these three combinations. Salamat po! :)

PS. Thank you sa mga nag-suggest! Wow, I never thought may mga mag-susuggest. Pero
thank you talaga! I got ideas from your suggestions, really. <3

PPS. Uh, about dun sa may SPG. Hindi po ako gumagawa ng ganoon. Hihi pero uhm.. you
can make one tapos i-edit ko na lang (if ever gusto niyo talaga may ganoon) haha.
Kems? ߙ

Thanks for the comments and votes, ppl. ILY! Ȱߘ‫ߘذ‬

        HASHTAG // TWENTY-TWO: #That'sMyGirl [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Twenty-Two: #That'sMyGirl

Lauren's POV

"Is it that hard to stay away from men?" Seth immediately said after we reached his
office.

Sabi na nga ba. He didn't like what he saw.

"We're just friends, Seth." Katwiran ko. Totoo naman. Though, fling kami noon. But,
that was in the past.
"Friends? Ilang lalaki na ang nakita kong lumalapit sa'yo kanina. Wow, you're very
friendly, then." He sarcastically said.

Grabe, ganito pala ito ka seloso? Noted. "Sa groupings naman 'yon e."

He narrowed his eyes. "Remind me not to have groupings in my class again."

"Seriously? Para lang hindi ako lapitan ng mga kaklase kong lalaki?" I can't
believe him. Possessive much?

"Tss. You said that we should keep this thing between us a secret. Kung gusto mo
mangyari iyon, better stay away from men. Dahil kapag nilapitan ka pa ng mga lalaki
mo, hindi ko alam kung kaya ko pang pigilan ang sarili ko." Seryoso niyang saad
habang diretsong nakatingin sa akin.

I shivered with the way he looks at me. It sends tingles along my spine. He's the
only one who can make me feel this way.

"Wala naman akong ibang lalaki e." 'Yon na lang ang nasabi ko, habang nakayuko. Eh
kasi naman e. Parang may lumilipad sa tiyan ko habang sinasabi niya ang mga iyon.
Pero hindi nakalagpas sa tenga ko iyong sinabi niyang "mga lalaki" ko daw. Naman.

"Dapat lang." Sabi niya tapos ay nilapitan ako. Akala ko kung ano na ang gagawin
niya sa akin, kaya nagulat ako nang lumapat ang mga labi niya sa aking noo. "Dapat
lang, Cass."

He gave me a forehead kiss.

I closed my eyes and felt myself blushed at what he did. "Let's go back, baka
magtaka na sila kung bakit tayo matagal nakabalik." He chuckled and pulled me
outside.

¢ܳ✳✳

The next day I helped Seth train his team. Minsan ko na lang ito nagagawa dahil
sabi niya, ayaw niya daw akong mapagod. Sus.

"Wow naman. Sweet mo ha? Pero noong tinulungan kita noong una, grabe 'yung mga utos
mo sakin." Inirapan ko siya. "Halos magkandaugaga nako masunod ko lang 'yung mga
utos mo."

Nakaupo muna kami ngayon sa bleacher ng court. Wala pa kasi iyong mga players e.
We're too early.

Seth laughed with what I said tapos ay lumapit siya ng kaunti sa akin at kinuha ang
kamay ko. Pinaglaruan niya ito. "Naiinis lang kasi ako sa mga titig nila sa'yo.
Then there was you, giving them attention too." He honestly said.

I'm happy how he's so honest to me. I never knew he'd be this honest.

"So ako talaga ang pag-iinitan mo?" I asked.

"Hindi naman sa ganoon.. Gusto ko lang kasi mag-give up ka na noon dahil kapag
ipinagpatuloy mo pa iyong ginagawa mo, baka tuluyan na talaga akong.. Alam mo na..
magkagusto sa'yo." He sighed at patuloy na pinaglalaruan ang kamay ko. "And I know
it's wrong. That's why I pushed you, I even became harsh to you.. Pero ano? I ended
up falling for you.." Napailing na lang siya at tsaka ngumiti at tumingin sa akin.

"There are really things in life wherein the more you push it, the more it will
come back crashing to you." Sabi niya at hinawakan ang aking pisngi.

Nandito na naman ang mga paru-paro sa aking tiyan. Shets. I almost leaned to his
touch but when we heard footsteps, agad kaming lumayo sa isa't isa.

"Stay away from my players, okay?" He said before going down on the bleacher first.

I chuckled. "I can't promise that-"

He glared at me. Tumawa ulit ako at paulit-ulit na tumango. "Tss, okay okay- SIR."
Sabi ko na lang at bumaba na rin kasabay noong pagpasok ng mga varsity players.

Sabay-sabay din silang napatingin sa akin habang pababa ako ng bleachers pero nang
pumito si Seth, napatingin kami sa kanya. His eyebrows are knitted and he glared at
them.

"Let's start!" Medyo pagalit na sabi niya tapos ay lumingon sa akin at masama akong
tiningnan.

I chuckled and went down to help him. After they warmed up, nagsimula na silang
mag-practice game. Truth be told, I want to join them. Pero I thought, practice
game nila ito. It's not a simple pass time game.

Seth was asking me every minute kung may kailangan ba ako, kung nauuhaw ba ako o
nagugutom, at kung anu-ano pa. Jusko, para namang ang dami kong ginagawa eh scorer
lang naman ako dito.

Mayroon pa nga akong nahuhuli na tumitingin sa akin ngunit tumitikhim si Seth kaya
umiiwas na lang ito. Nako.

Nang mag-break sila sandali, doon ako kumuha ng bola at nagsimulang magdribble sa
gilid. Dribble lang muna, ayoko pang maglaro e. Sa bahay na lang, 'wag na dito.

"Marunong ka, Miss Lauren?" A player approached me. He smiled at me and I smiled
back at him.

"Oo, marunong. Marunong mag-dribble." Sagot ko na siyang ikinatawa niya.

"Really?" He sounded unconvinced. "The way you hold the ball, there's familiarity
on it. Naglalaro ka na ba ng basketball back then?"

"Ahm, yeah sometimes." I looked around and I saw Seth talking seriously with one of
his players. Some players looked at us while we were talking.

"Oh.." He smiled. "Can I ask you to play with me? It's like you're interested with
basketball. I'm Nathan, by the way." He said and offered his hand for a hand shake.

Galawang breezy. But since I'm interested with basketball, I accepted his offer.

I looked around and I saw Seth still talking to that player. Mukhang seryoso ang
pinag-uusapan nila. Mas mabuti na iyon baka kung makita niyang nakikipag-usap sa
players niya baka magalit na naman iyon.

When we started playing, nakita ko ang paglapit ng mga players at nanood sa amin.
I'm nervous. Of course, I'm playing with a varsity player. Tapos mayroon pang
nakatingin na mga players din.

"Simulan na natin?" He asked. Ibinigay niya sa akin ang bola. Kung makashoot daw
ako kahit isang beses, ako raw ang panalo. I smirked. Aba, minamaliit yata ako nito
e. Porket mas matangkad siya sa akin?

Our game started. At first, nahihirapan pa akong magfocus dahil nakita kong
tumingin si Seth sa gawi namin. Oh, damn. Concentrate Lauren!

I was dribbling the ball when Nathan approached me. He tried to get the ball from
me. Muntikan na niya itong makuha but then mabuti na lang at nakailag ako tapos ay
umikot ako at agad nagdribble palayo sa kanya at pumunta sa may three point line.

Obvious sa mukha niya ang pagkashock sa ginawa ko kaya hindi nakakilos agad. When
he noticed that I'm about to shoot, he immediately ran towards me. But it's too
late dahil pumosisyon na ako to take my shot and then slowly but surely, I threw
the ball towards the basketball ring.

I'm not sure if I threw it correctly but when I heard cheers from the other
players, I smiled. Three points for Lauren Cassidy Imperial! Yipee!
"Ano ka ngayon, Garcia? Wala ka pala kay Lauren e!" A teammate of him shouted. Kita
ko ang mangha sa mukha ng iba pang players.

Then I looked at him... His face was void of any emotion. But he just stared at me.
He stared at me for a while then afterwards, I saw him... smiled and he clapped his
hand.

"That's my girl." He said na nakaabot sa pandinig ko. Considering na malayo siya sa

akin... so ibig sabihin malakas niyang nasabi iyon?!

Nakita ko na lang na na papalit-palit ang tingin ng mga players sa amin.

Agad akong ginapangan ng kaba. Oh, God. Seth?! You didn't say that, did you? What
happened to the secret? Goodness!

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

Author's Note:

Kahit may sakit, nagawa ko pang mag-update. ߙ‫ ߘװ‬Go lang ng go Ȱߘ

BTW, Happy Buglasan Festival! b͐⭐⭐

P.S.
✖ Not edited.

        HASHTAG // TWENTY-THREE: #Surprise [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Twenty-Three: #Surprise

Lauren’s POV

“That’s my girl..” Seth just stared at me. Umasa akong babawiin niya iyong sinabi
niya pero hindi pala! D amn.

I glared at him para bawiin niya ang sinabi. Ngumisi lamang siya at sa wakas!
Nagsalita rin siya! Obvious kasi sa mga mukha ng players ang pagtataka sa sinabi
niya.

“That’s my girl student assistant. Great job, Miss Imperial.” He clapped as if

nothing happened. Kung hindi ko pa siya pinandilatan, hindi pa niya sana
dudugtungan ang sinabi niya!
Nakita ko naman na mula sa pagkakakunot-noo ng mga players ay hinayaan na lang nila
iyon. Pero may iba talagang parang iniisip pa rin ang sinabi ni Seth, kagaya ni
Nathan na mapanuri kaming tiningnan dalawa. Kinabahan ako ngunit hindi ko iyon
pinahalata.

Ikaw talaga Shiloh Seth Montreal! Lagot ka sa akin mamaya!

“SETH! Ano na naman ba iyong kanina?” Hindi ko na napigilan ang sarili kong
kausapin siya dahil sa sinabi niya kanina. Paano kung malaman ng mga players ang
tungkol sa amin? Hindi ba siya natatakot? Maaaring mawala sa kanya itong trabaho
niya!

I demanded an answer from him but anong ginawa niya? He just f ucking shrugged his
shoulders, dismissing my question.

“Don’t you dare ignore me Seth.” Banta ko. Nakakainis lang kasi e. Maayos akong
nakikipag-usap pero hindi ako kinakausap ng maayos. Sinong hindi mababadtrip niyan?

He’s just checking some papers, without even glancing at me. Just, wow.

“Seth—”

“What’s the problem with what I’ve said? It’s nothing controversial.” He calmly
said, this time he’s looking at me.

Sarkastiko ko siyang tiningnan. I raised my brow, “Nothing controversial? Kaya pala

nang sinabi mo iyon sabay-sabay na nagtaka ang mga players mo. May iba pang
sinusuri tayong dalawa. D ammit, Seth. Iyan ba ang hindi controversial sa paningin
mo?”

He narrowed his eyes. “You’re just ashamed of me. Kaya mo pinapalaki ang sinabi ko
kanina.”

Oh God. Muntik ko nang matampal ang noo ko. Siya? Ikinahihiya ko? God.

“Seth for the record, hinding-hindi kita ikinahihiya! Iba ang punto ko dito! Paano
kung dahil doon malaman ng buong university na may namamagitan sa ating dalawa?
Paano na ang trabaho mo? Sa tingin mo mananatili ka pa rin dito matapos iyon?”

“Who says I care?” Seth’s cold ash gray eyes stared directly at me. It gave me
chills. Dammit, that’s what his eyes can do to me with just a simple, cold stare.

I closed my eyes for a little while to calm myself. Para makausap ko ito ng maayos.
“Okay.” I sighed. “Ang gusto ko lang sabihin, just be careful next time Seth. Hindi
natin alam ang takbo ng utak ng mga taong nasa paligid natin. Maswerte tayo noon
kasi hindi pa nila nahahala—”
“Yeah so? They’ll know eventually. Malalaman at malalaman din nila ito—”

“Pero hindi sa ngayon Seth! Just— not now.” Nagpakawala ako ng isang malalim na
hininga.

Nakita ko na naman ang kanyang malamig na mga matang matamang nakatingin sa akin.

“Bakit ganoon?” Nakatiim bagang na sabi niya. “Handa akong mawalan ng lahat-lahat
para sa’yo. Ikaw pa lang. Ikaw pa lang ang nakapagpaganito sa akin. My actions are
always in line with my thoughts and I’ve never been as impulsive as what I did this
morning. Ano bang ginawa mo sakin Cass?” He shook his head.

“Nakakaproblema na ba ako sa’yo?” I softly asked.

His eyes widen with I’ve said and immediately shook his head. “Of course not Cass!
Not even a bit. Don’t ever think about that!” Medyo pagalit na sabi niya.

Tumango na lang ako. Hindi na siya nagsalita at wala na rin akong nais pang sabihin
kaya kinuha ko na lang ang bag ko at nagpaalam na para susunod kong klase.

He just nodded his head. I sighed. Mukhang nagtatampo pa rin iyon. Hayaan na nga
lang, mawawala rin iyan mamaya.

“FEELING ko alam ko kung bakit nag-away kayo ni Prof Montreal.” Julian placed his
fingers on his chin as if assessing the whole scenario. Sarap batukan ng timang na
‘to.

“At ano naman ang dahilan Inspector?”

“Ehhh, ayoko ng inspector panglalaki ang tunog masyado.” He pinched his nose. “Back
to the topic, Miss Principal Suspect. I think the main reason for your LQ is
because of you, I’m sorry to say this Miss Principal Suspect,” Feeling niya talaga
imbestigador siya. Pati boses iniba. “But I think The Victim, Professor Shiloh Seth
Montreal got jealous because you, Miss Principal Suspect, are always receiving
gifts from your suitors. Am I right or am I right?”

“Julian, wala namang masama sa pagtanggap ng mga regalo ah? Tsaka dati naman
tumatanggap naman ako—”

“Gaga, dati ‘yon! Alam mo, babakla-bakla lang ako pero lalaki rin ako, Lauren.
Feeling ko ang nararamdaman ni Seth kapag tumatanggap ka ng regalo mula sa mga
lalaking nagkakagusto sa iyo ay ibig sabihin, binibigyan mo sila ng pagkakataong
makapasok d’yan—” He pointed my right chest. “D’yan sa mapaglarong puso mo!”
“Anong mapaglaro? Seryoso na ako ngayon sa isang tao.”

“Kilala kita, Lauren. Tingnan lang natin kung hanggang saan iyang seryoso mo.”
Julian warned.

Napailing na lang ako. Seryoso ako kay Seth at wala akong balak na paglaruan siya.
I maybe a playgirl, but I assure him I’m not one anymore.

WHEN I entered our house, agad akong nakaramdam ng awkward atmosphere nang makita
ko si Mommy na prenteng nakaupo sa couch namin, her legs are crossed and she’s
sipping on her favorite tea cup. Sosyal ang pagkakahawak niya sa tea cup, kitang-
kita ang kanyang dyamanteng singsing.

Nakabalik na pala siya. Akala ko hindi na siya babalik? Lalagpasan ko na sana siya
ngunit nagulat ako nang tinawag niya ako. Alam mo pa palang may anak ka ‘my?

“Lauren, darling. Halika ka muna sandali, anak. I have something to tell you.” Mom
motioned me to come near her.

Siguro ang sasabihin na naman nito ay aalis na naman siya para sa isang business
trip. Okay lang, sanay naman na akong laging iniiwan dito. Sa katunayan, hindi niya
na kailangan pang magpaalam.

“If you have another business trip, ‘My then that’s fine with me—”

Mom shook her head and she smiled. “No darling, that’s not the one.”

Napakunot ang noo ko. Ano na naman ito? “Kung hindi, then what’s that all about?”

Mom smiled even more and she raised her left hand. “Surprise! Honey, I’m getting
married! And sooner or later, dito na rin titira ang step-Dad mo pati ang mga step-
brothers and sister mo.” Mom smiled even wider as if what she just said made me the
happiest daughter on this f ucking earth!

“Hindi ako papayag! No way! No way! No way! Walang magpapakasal at walang ibang
titira dito sa bahay na pinatayo ni Daddy! Wala!” I exclaimed as I stormed out of
the sala and went upstairs to my room and cried my heart out.

Daddy, hindi ako papayag na papalitan ka ni Mommy. You’re my only one Daddy, walang
makakapalit sa’yo.

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

A/N: There’s more to come :)

        HASHTAG // TWENTY-FOUR: #TheClub'sWaiting [My Possessive Hot Professor
(...]

            Hashtag // Twenty-Four: #TheClub'sWaiting

Lauren's POV

I CRIED the whole night because of what Mom told me.

Bakit siya ganoon? Ganon ganon na lang ba niya kakalimutan ang mga alaala ni Daddy?
Maybe she'll think that I'm so selfish because I won't agree to the marriage of her
and God-knows-who, ngunit masisisi niya ba ako?

I treasure Dad's memories so much, it hurts. It hurts dahil mukhang sa bahay na

ito, ako na lang ang umaalala sa kanya. Ako na lang ang bumubuhay sa magagandang
alaala na iniwan ni Daddy.

The laughter and happiness that Dad had shared with us, wala na lang ba iyon sa
kanya?

Mom can't really blame me why I'm against that marriage. Isa pa sa mga iniisip ko,
napapabayaan niya nga ako nang wala pang ibang nakatira dito, paano pa kaya kapag
mayroon na? Sino na lang ang mag-aalaga sa akin?

God, ayoko ng ganoon. Ayokong dumating sa punto na masayang kumakain sila Mommy
kasama ang bagong pamilya niya habang ako ay umiiyak lamang sa kwarto, hinihintay
na mapansin ng masayang pamilya nila.

I brushed the remaining teardrop on my face.

From this day, kahit anong mangyari, hindi ako papayag. Hinding-hindi ako papayag.

"MALAPIT NANG matapos ang semester na ito." Panimula ni Seth matapos makolekta na
ang mga papers namin sa quiz kanina. All ears were on him.

"So.. do you want to have a sort of bonding or something pagkatapos ng sem? You
know, let's celebrate the end of this semester dahil for sure mukhang makakapasa
naman kayo lahat sa subject na ito." Seth smiled. A smile that could melt the
hearts of everyone here. Including mine, of course.
Lahat nagsigawan sa sinabi ni Seth. Teka, totoo ba iyon?! May chance ba na baka
makapasa kaming lahat sa Calculus? CALCULUS? Ito siguro ang ikinahiyaw ng lahat.
Pero itong ibang mga babae, tumitili. For sure dahil makakasama nila ang mahal ko
kaya 'yan nagtititili. TSS, as if naman hahayaan ko sila.

"My God, Prof! Okay na okay po! Let's bond together Prof!" Tili ng isang kaklase
ko.

"Yeah, we'll bond together as a class. Okay, raise your hand sa mga makakasama?"
Seth asked and started counting those who are raising their hands.

Itinaas ko rin ang kamay ko. Seth smiled when he saw me raising my hand. Aba,
alangan naman hindi ako pupunta. Baka pagpyestahan siya dun nitong mga kaklase ko
kaya mas mabuting sumama nalang para makasiguro.

"Sir, mayroong suggestion si Alliah." A friend of her said. Pwede naman siguro
siyang mag taas ng kamay ano? Ipinasa pa sa katabi. Pabebe.

"Go on, Miss Mañalac." Seth smiled. Naku, ang sarap punitin ng labi. Dapat sakin ka
lang ngumingiti ng ganyan oy. Haha

Alliah tucked a hair behind her ear bago nagsalita. She cleared her throat. "Ahm,
sir. What if we'll make it two days and one night? I think mas makakapagbond tayo
noon sir."

Everyone nodded their head nang marinig ang suggestion ni Alliah. Some girls
insisted it, too. And I also liked the idea. Mas masaya nga iyon.

Seth looked at me as if asking for my opinion. I smiled at him tapos ay tumango.

Seth smiled back in return.

"Two days and one night, then." Seth said with finality and it made everyone
smiled. Pati ako, syempre. Thinking na makakasama ko siya for two days and one
night might made me feel giddy and excited as well.

I'M ON my way to my 9:30 am class the next morning. Friday ngayon so maybe I'll
hang out tonight with Julian and friends. Hindi naman siguro masama kung magpaparty
ako once in a while.

"Lauren, wait up." Someone called my name so I had to stop from my track to look at
the one who called my name.

Nakita kong si Red iyon.

S hit. What is it this time?

"Uh, hello there Red." Nagplaster ako ng isang pilit na ngiti. D amn, hindi ba
tinapos ko na ang ugnayan ko sa kanya?

S hit, now I regretted why I got myself involved with those boys. Edi sana wala
akong problema ngayon. Naman e.

Red stood up in front of me, his face is somewhat serious. Ni-hindi man lang ito
ngumingiti kagaya noon.

"Lauren, I think this is nothing but appropriate." He said, a ghost of smile

appeared on his lips. "I should get what I deserve, Lau. Sinunod ko naman ang gusto
mo, nagpakatanga ako para sa'yo. That's why now, I want you to do your part too."

D amn, d amn, d amn. Anong gusto niya? Makipag-s ex ako sa kanya? S hit. No f
ucking way! Alam kong iyon ang napagkasunduan namin noon but no, wala akong balak
na gawin iyon because I was just playing along with him.

"What? I called off the deal. You should at least respect my decision, Red-"

"Okay, fine. Hindi na iyon ang hihingin ko." He sighed then he grabbed my hand.
Inilayo ko naman ito. "Let's just, you know, let's hang out tonight. Iyon lang
tapos hindi na kita guguluhin. I promise, Lauren." Red said sincerely.

"Bakit mo ba ito ginagawa? I called this deal off a long time ago." Tugon ko sa
kanya.

Yumuko lamang si Red. Then he smiled. "I guess, I just like you so much Lauren. I'm
just so drawn to you, I don't even know why. Gustong-gusto kong maging akin ka. But
I guess, someone's making you smile now."

Agad akong ginapangan ng kaba sa sinabi niya. Bakit niya nasabi iyon? Holy cråp.
Hindi niya naman siguro alam ano?

"Anong ibig mong sabihin?" I narrowed my eyes.

Mas lalo akong nagtaka nang ngumiti lamang ng tipid si Red. "Wala, hula lang.
Syempre, you declined from our deal. So naisip ko, baka mayroon ka ng bago."

D amn. Umiling na lang ako tapos ay tiningnan siya. "No, wala akong bago Red. I'm
focusing on my studies."

He chuckled. I rolled my eyes, syempre alam nito ang mga pinanggagawa ko noon.
"Really Lauren? Now that's my basis. I've heard unti-unti ka nang nagbabago. What
do you want me to think about that?"

I just shrugged my shoulder. "Think what you want to think, Red. I still have a
class. Bye." Dali-dali akong umalis para hindi na siya makapagtanong pa.

Matalino rin kasi itong Jared na ito. I know he's still wondering why I dumped him
that easy. Totoo nga kayang may gusto iyon sa akin? Or maybe he just said that
dahil iyon ang mga sinasabi niya sa mga babaeng natitipuhan niya.

Tss, f uckboy at its finest.

"BILISAN mo na, gags. Ang kupad kupad. The club's waitin' darling!" Excited na sabi
ni Julian. Ngumisi na lang ako. Parang nakawala sa sariling hawla ang baklang 'to.

I finished putting my lipstick and then I'm done! Black ang lahat ng suot ko ngayon
from head to toe.

"The club's waiting daw. Ang sabihin mo, Yuri's waiting!" I teased him. Ayun,
natahimik ang bakla. He just glared at me. Haha

A few moments later, sumakay na kami sa sasakyan ni Julian. I have also my own car
pero mas masaya kung sa kanya na lang ang gagamitin namin.

I stared at him as he drive along. This gay, napakagwapo talaga nito. Tapos
napakavibes pa. I'm just so lucky to have a best friend like him. Not all persons
are given the chance to have someone who'll stay by their side no matter what.
That's why maswerte ako na mayroon akong kaibigan na kagaya niya.

"Gags, nagpaalam ka ba kay Professor Montreal?" Biglang tanong ni Julian nang

malapit na kaming makarating sa Prime, ang pangalan ng club na pupuntahan namin.

I stilled.

"Yon na nga e." I bit my lower lip. "Sinabi ko naman ito sa kanya kanina, sabi ko
magkasama tayo. Pumayag naman siya pero sabi niya sasama siya..." I trailed off.

Napalingon si Julian sa akin habang nagda-drive tapos ay ibinalik ang tingin sa

daan. "Oh, edi mas maayos na yun. Hindi na tayo mangangamba dahil may poprotekta sa
atin lalo na sa'yo, para naman hindi na ako ang mapaaway kapag may lumalapit
sa'yo." Julian scoffed.

"Eh kasi, alam mo naman. Ayaw kong may makakita sa amin. Kaya sinabi ko sa kanya na
'wag na lang siyang sumama. Tsaka, I decided to meet Jared tonight, for the last
time para hindi niya na ako guluhin pa, so I insisted na ayun, 'wag na nga lang
siyang sumama kaya lang ay..."

"God, gaga ka ng taon! Just wow, Lauren Cassidy Imperial! Seriously? Ginawa mo
iyon? Ay grabe siya. Mas pinili si Jared kesa kay Professor Montreal. Ang saya."
Sarkastikong sabi ni Julian.

Agad akong umiling. "Hindi ko naman siya pinili eh. Gusto ko lang wakasan ang
ugnayan ko kay Jared nang hindi nagkakagulo dahil for sure, kapag nagpang-abot ang
dalawa, gulo na naman. Kaya ayun, nagtampo si Seth at hindi ako kinausap buong mag
hapon. Maaga nga iyong umalis eh."

"Tsk." Julian hissed. "Ano sa tingin mo ang mararamdaman nung tao? Lauren naman.
Ginagamit pa ba natin nang tama ang utak natin, Lau?" He said sarcastically again
at tuluyan nang nag-park.

I grimaced. Napaisip ako sa sinabi ni Julian. Mali ba ang ginawa ko?

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

Author's Note:

Ngayon lang po ako nakapag-update bago lang po kasi ako nakalabas ng hospital e. ߘ
Bukas na ang kasunod nito, okay? Papaenroll muna ako :)

Vote and comment please :)

Thank you po. ̰ߑ

        HASHTAG // TWENTY-FIVE: #InLove [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Twenty-Five: #InLove

LaurenТs POV

Sabay na kaming lumabas ni Julian ng sasakyan. Hindi pa rin maalis sa isip ko ang
napag-usapan namin kani-kanina lang. Mali na naman ba ang ginawa ko?

“Si Jared...” Julian said as we walked towards the club’s entrance. Tumingin ako
malapit sa may entrance at nandoon nga si Red, smiling while looking at me walking
towards him.
I just shrugged my shoulders.

“Lauren..” Red leaned forward to kiss my cheek. “I thought you’re not coming.”

“Andito na nga ako, diba? Tara. Let’s  go inside.” Sabi ko sa kanya tapos ay
lumingon ako kay Julian na tumango lamang habang nagtetext sa cellphone niya.

Loud electronic music filled my ears as we enter the club. Dumiretso kami sa VIP na
pinareserve ni Julian. Nandoon na rin ang mga kaibigan namin ni Julian, Janice and
Coreen. And nandoon na din si Yuri. Ehem.

“Lauren! Julian!” Janice shouted as soon as nakita niya kaming papalapit na. I
smiled at her. “Ang tagal niyo naman. Pero okay lang, the party barely started.” We
hugged each other, tapos si Julian, at ngumiti lang si Janice kay Jared. We also
hugged Coreen and Yuri.

Agad umupo si Julian sa katabing space ni Yuri. “Kanina ka pa?” Tanong ni Julian sa
mahinang tono tsaka lalaking-lalaki. Napangisi na lang ako. Lumalovelife.

“Ano sa tingin mo?” Mataray na sabi ni Yuri. Ngunit alam kong nagbibiro lang siya.
Kaya nang nakita niyang nakatingin ako sa kanila, she smiled at me again. “Hi.
Lauren, wala bang kasamang lalaki ‘to habang papunta rito?”

I laughed. “Wala, Yuri. Pero may katawagan ata ‘yang babe kanina. For sure, lalaki
‘yun.”

Tiningnan ako ng masama ni Julian tapos ay binato ako ng chips na siyang ikinatawa
ko lang at ni Yuri. “Tumahimik ka d’yan!”

“Wag kang maniwala, Yuri. Alam kong uto-uto ka, pero promise wag kang maniwala sa
pinagsasabi ng Lauren na iyan.” He defended.

“Bakit ang defensive mo? Totoo nga? Tsaka hindi ako uto-uto! Upakan kita riyan.”
Yuri said tapos ay kinurot si Julian.

Napangiti na lang ako. Hindi ko alam kung anong mayroon sa dalawang ito pero sana,
may maganda silang patutunguhan.

“Okay ka lang?” Tanong ko kay Jared nang nakita kong tahimik lang siyang umiinom.
Janice and Julian started drinking too but Yuri didn’t drink alcohol. Paano ba
naman, orange juice lang ang inorder sa kanya ni Julian. Ay, strict si bakla.

He smiled. “Oo naman. As long as I’m with you.” Sagot niya.

Tipid lang akong ngumiti at uminom na rin. As the bitterness of the liquor entered
my system, doon din pumasok sa isip ko si Seth. I remembered his cold eyes as he
looked at me this afternoon, nung nagpaalam ako.

Argh, sige na nga. Magsosorry na ako mamaya pagkatapos namin dito.

A few minutes have passed, patuloy pa rin kami sa pag-inom. Hindi ko masasabing
tipsy na ako kasi hindi naman ako uminom masyado. Preoccupied kasi ang isip ko. D
ammit.

Tawanan at biruan lamang ang umalingawngaw sa buong room namin. I also noticed
Julian’s arm on Yuri’s waist. Napangisi ako. Hay, sila na may lovelife.

Naramdaman ko rin si Red na isinisiksik ang katawan malapit sa akin. Then his
breath fanned my ear while his arm encircled my waist. Agad akong lumayo sa kanya.
S hit, alam ko na iyan.

“Girls, Julian, tara sayaw tayo.” Aya ko sa kanila. Tumango naman sila Janice at
Coreen pati si Yuri ngunit hinawakan ni Julian ang kamay niya at hinila siya paupo.

“Mamaya na kami.” Julian said. Aangal pa sana si Yuri ngunit isiniksik ni Julian
ang mukha niya sa leeg ni Yuri tapos ay niyakap ang huli ng mahigpit. Tipsy na ata
itong si Julian.

Tumango ako. Akala ko hindi sasama si Red ngunit laking gulat ko nang tumayo rin
siya at iginiya ako palabas. D ammit, kaya nga ako aalis para makalayo sa kanya
tapos sumama pa siya.

“Red..” Naramdaman niya siguro na ayaw kong makasama siya, but he just held my
hand.

“Promise, last na ‘to Lau. Hindi na kita guguluhin, just one dance. Please.” He
pleaded.

I sighed. Fine. Last is last. At ayaw ko ng maulit pa ito kaya papayag ako. I hope
he will keep his promise dahil kapag hindi, magsisisi ako kung bakit hindi ko
pinasama si Seth. I’ll surely regret this night if it will just go to waste.

When we were on the dance floor, I saw a couple of men glanced my way. Tila nakita
yata iyon ni Red kaya agad niyang ipinulupot ang kanyang braso sa aking bewang. I
grimaced. D amn, one last.

Ipinikit ko na lang ang aking mga mata at sumayaw sa salit ng musika. I danced my
heart out but then I felt Red drëw circles on my waist as he pull me closer towards
him. When he bûried his face on my neck and showered small kisses there, doon na
ako napamulat at sasampalin na sana siya nang nakita ko ang bulto ng isang lalaki
na papalapit sa amin.
Sobrang kaba ang naramdaman ko nang nakita ko nang malapitan ang mukha niya. His
jaw was clenched, nakakuyom ang kanyang mga kamay nang kinwelyuhan niya si Red at
binigyan ng isang suntok!

“Seth!” Napasigaw ako ngunit nilamon lang ng ingay ng musika ang sinabi ko. Agad
kong nilapitan sina Seth at inawat ito nang patuloy na pinagsusuntok si Red. Red
tried to get out from Seth’s firm grip ngunit he’s too drunk to do so.

“Seth, tama na! Please.” I tried to hold him. He stilled for a while and then he
stood straight up.

“Don’t touch me.” Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang marinig ko ang
lamig sa boses niya. Ang kanyang mga mata ay malamig ring nakatingin sa akin.

Nang nakatayo na siya ng tuwid, doon lang ako napatingin sa buong paligid. Almost
all of the people here saw what happened. Shit. Ito na nga ba ang sinasabi ko!
Paano kung mayroon akong kaklase dito o di kaya’y schoolmate? God.

Seth walked past me after that and he went straight to the club’s exit, not even
sparing me a single glance. Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa at sinundan ko na
siya.

F uck, nang nakita ko ang mukha niya kanina, his expression was anger and hurt
mixed. Nasaktan ako sa nakita ko. Did I cause him too much pain?

“Seth, hintay.” Tawag ko ngunit tuluyan na siyang nakalabas kaya mas binilisan ko
na lang ang paglalakad ko.

Naabutan ko siyang binubuksan na ang pintuan ng sasakyan niya. I immediately ran

and grabbed his arm the moment I reached him.

“Seth please.. I’ll explain—”

“I said don’t touch me.” F uck that coldness in his damn voice!

“Seth makinig ka naman sa akin.. When he did that, I swear I was going to slap him
because I know he already crossed the limit I set. Pumayag lang naman ako na sumali
siya sa amin ngayong gabi dahil gusto kong hindi niya na ako guluhin. He asked me
for this one in exchange for his distance after this night.” Paliwanag ko, a tear
escaped from my eye while saying this nang nakita ko na naman ang malamig niyang
tingin sa akin.

Please, makinig ka naman Seth.

I expected him to listen to my explanation because I saw his expression twitched

when he saw my tears. Ngunit akala ko lamang iyon dahil bumalik ang mga mata niya
sa malamig nitong tingin.

“Why are you explaining to me?” Nagulat ako sa tanong niya. His face is serious.
“Ano mo ba ako?”

Ano mo ba ako?

S hit. Hindi agad ako nakasagot. Ano ko nga ba siya? Professor? Hindi ko rin naman
siya boyfriend. Anong sasabihin ko? Na akin siya? Label na ba talaga iyon?

Hindi ako nakapagsalita agad sa tanong niya and I immediately saw pain flashed
through his eyes when he realized I don’t know how to answer his question.

“I knew it.” He said and went inside his car, now ready to go.

“Seth. Seth wait.” I stopped him. “Ano bang dapat isagot ko doon? Hindi naman tayo,
hindi ba? So forgive me if I don’t know what to answer. Dahil wala naman tayong
label.”

He threw one last cold glance and started the engine. “You could have said that I’m
yours. Kaso mukhang ako lang ang nag-iisip noon. I’m sorry.” He said and closed the
car’s door right in my face.

Agad tumulo ang luha ko nang nakita kong unti-unti nang lumalayo ang sasakyan ni
Seth.

Palayo sa akin.

IT’S BEEN a week since that incident in the bar happened.

Agad kumalat ang balita sa buong school namin tungkol doon sa nangyari sa bar. Red
almost filed a case against Seth ngunit mabuti na lang at na-settled ang problema
nila dahil pinakiusapan ko si Red na wag na lang ipatuloy ang pagsampa ng kaso.

Walang balita ang dumating sa akin na kasali ako sa pangyayaring iyon. Not even
one. Hindi ako nadawit at hindi naisali ang pangalan ko sa gulong iyon.

Okay na ang insidenteng iyon. Ngunit hanggang ngayon, hindi pa rin ako pinapansin
ni Seth.
Gusto ko sanang makipag-usap sa kanya ngunit siya naman ang umiiwas. Palagi ko
siyang hinihintay sa office niya ngunit ngayon linggong ito, hindi na siya
masyadong nanatili roon. He’ll just get some things and go out afterwards.

At ang pinakamasakit pa sa lahat... mayroon siyang co-teacher na palaging

kasakasama ngayon na base sa naririnig ko, nililigawan niya raw.

F uck.

Just, f uck it Seth! Hindi ka makikinig sa mga sasabihin ko tapos ngayon maririnig
ko na lang na mayroon ka ng nililigawan? F uck! Bakit ka ganyan? Hindi mo ba alam
na nakakasakit ka na?

I’m now currently looking at them from a distance as they walk towards Seth’s
office. Bago lang sila natapos mag-lunch and it pains me so damn much how Seth
shifted to her matapos ang nangyaring iyon. D ammit. Ang sakit. Ang sakit sakit
pala.

Parang pinupunit ang puso ko habang nakikita silang masayang nag-uusap at

nagtatawanan. F uck, nagseselos ba ako? Kasi kung hindi, bakit parang nilalagari
ang puso ko sa sobrang sakit na aking nararamdaman?

Nang dahil sa isang linggong nangyaring ito, mayroon akong napagtanto.

Hindi ko kayang mawala siya sa akin. Posible kayang mahal ko na siya? Pagmamahal na
ba ito? Kung pagmamahal ito, bakit ako sobrang nasasaktan? Akala ko ba masaya ang
magmahal? Pero bakit ang sakit sakit?

Sinundan ko sila hanggang sa makarating sila sa office ni Seth. Patuloy na tumutulo

ang mga luha ko, sunod sunod na nagbabagsakan nang marinig ko ang tawanan nila sa
loob. F uck!

Nakaupo lang ako sa labas, hinihintay na matapos sila sa kanilang ginagawa. Papasok
ako mamaya at kakausapin ko na si Seth. Hindi ko na kaya ito.

“You’re the funniest girl I’ve ever been with, Haze. I never knew I could laugh as
much as this, frankly speaking though.” I heard Seth said to that co-teacher.

Mas lalo lamang nagbagsakan ang mga luha ko. Tama na, please. Tama na.

“At ikaw rin ang pinakamambobolang professor na nakasama ko.” Sabi noong babae na
sinabayan pa ng tawa.

Ipinikit ko na lang ang aking mga mata at hinayaan ang sakit na aking nararamdaman.
Patuloy lang ako sa pakikinig sa kanila kahit sobrang sakit na nang marinig ko si
Seth na magsalita.
“Can I kiss you?” I heard him said which made me stand up at hindi na ako
nagpabagal-bagal pa!

Mas lalong nagbagsakan ang mga luha ko at kahit anong palis ay hindi ko na ito
mapigilan pa. Agad akong pumasok sa loob nang umiiyak pa at nakita ko si Seth na
nakacross-arms at malayo naman pala sa teacher.

Agad ko siyang nilapitan at niyakap ng mahigpit, wala na akong pakialam kahit may
ibang tao roon. Bahala na ito!

I cried my heart out on Seth’s chest. I was sobbing when I heard the girl chuckled.

“I told you, Shiloh.” She chuckled again. “I’m going. Ayusin mo ‘yan.” She said.

“Thanks, cous.” Seth uttered and I was shocked when he enveloped me on his arms and
he kissed me on the forehead.

Mas lalo lang akong napahagulhol dahil sa ginawa niya. I hugged him even tighter
and I buried my face on his chest. His heart beat is fast. Just like mine.

“S-Seth.. S-sorry.. I’m s-so sorry..” Iyak ko.

He pressed a kiss on my forehead again, a longer one and he whispered something on

my ear. “Shhh, ayaw kong umiiyak ang mahal ko..”

With what he said I felt at ease as I calmed myself.

Walang duda, mahal ko na siya.

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

        HASHTAG // TWENTY-SIX: #FriendRequest [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Twenty-Six: #FriendRequest

Lauren’s POV
I NEVER knew how long I’d been crying. Basta ang alam ko, Seth hushed me as I cry
my heart out to him. He caressed my hair until I was able to calm myself and he
occasionally kissed my forehead.

That realization hit me.

I’m in love with Seth. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito and somehow it scares
me and at the same time it made me feel happy as well.

I’m scared because I’m afraid that Seth will hurt me as I let him enter my mind and
my heart. Hindi ko yata kakayin iyon. But what can I do? Hinayaan ko siyang pumasok
sa sistema ko kaya dapat kong tanggapin ang mga consequences nito, kung mayroon
man. Humans as we are, we’re not perfect. We make mistakes. So as Seth and I as
well.

On the other hand, I’m happy because I found someone who’s willing to love me for
who I am and is willing to accept my flaws. I found someone who’s willing to fight
for me. Someone who’ll be there for me when nobody else will. And I will always
thank God for this. Always.

“Are you okay now? Grabe ka pala magselos, mahal. You cried for 3 hours.” Seth
chuckled lowly as he hugged me tighter to his chest.

“Shut up.” I mumbled as I covered my hand to my face.

“Effective pala ang plano ko.” Seth said which made me look at him. I narrowed my
eyes.

“Plano? You mean, iyong pagsama-sama mo sa kanya?” I said.

He smiled. “I’m just planning to make you jealous para kusa kang lumapit sa akin at
aminin ang kasalanan mo. And I hope you’ve learned your lesson.”

“Professor ka nga, ano? May pa-lesson lesson ka pa d’yan!” Inilayo ko ang mukha ko
upang tingnan siya nang masama. “Hindi mo ba alam na sobrang sakit tingnan ka na
may kasamang iba?”

Shit. I immediately covered my mouth the moment I realized what I had said. Nasabi
ko iyon? Baka tumaas pa ang level of confidence ng lalaking ito!

At tama nga ako. I saw Seth looked away habang pinipigilan ang ngumiti. But he
ended up smiling widely as he looked at me straight in the eye. “Talaga?” He asked,
smiling.

Blangko ko siyang tiningnan.

“N-no, it was just a joke. Alam mo na joker ako. Joke lang iyong nasabi ko.” I
reasoned out.

He chuckled after hearing what I said. “Really? So iyong mga luha mo, joke lang din
iyon?”

I bit my lower lip. Damn you, Seth. “Ewan ko sa’yo.” Irap ko sa kanya.

He just held my chin for me to look at him and smiled at me. His eyes are telling
me how happy he is right now. Nakikita ko iyon sa paraan ng pagngiti ng kanyang mga
mata. His eyes are smiling and it overwhelms me that I’m one of the reasons for it.
Or so I thought.

“Cass, ngayon ko lang ito sasabihin.” He sighed as he looked at me and I saw pain
in his eyes. Napalitan ang nakangiti niyang mga mata ng isang masakit na emosyon.
“I was hurt when I found out you were going to see your ex-fling last week. You
could have told me, right? But—”

“Seth I just did it be—” He kissed me lightly on the lips and it was enough to make
me shut my mouth. He bit my lower lip and then after a little while, he let go of
my lips.

“Let me talk, okay?” He smiled. “You know, I thought I’m not worthy to know
wherever you’re going and whatever you’re going to do because of course, tama ka.
Wala tayong label. But Cass, we both know that we own each other, right? I am yours
and you are mine. Alam natin iyon and I thought sapat na iyon para ipaalam natin
ang mga ginagawa ng isa’t isa..” He paused for a while.

Yumuko ako dahil sa sinabi niya. Yeah, and I’m so stupid not to think about that
when I decided to meet Red. I’m fucking guilty.

“So what I did, dahil hindi mo sinabi na magkikita pala kayo noong lalaking iyon,
sinundan kita para masigurado na safe ka kapag pupunta ka doon. Because I can’t
sleep that night thinking that you’re going out and you’re not with me. Hindi ako
mapakali. And iyon nga, nangyari na iyon because Cass, I was just looking at the
both of you from a distance. Simula noong nasa taas pa kayo hanggang sa sumayaw
kayo and I can’t contain myself that time.” He looked pained as he remembered what
had happened.

“Ang sakit palang makita kang may kasamang iba. Mas masakit pa iyon kaysa sa
pagtanggap mo ng mga regalo mula sa mga manliligaw mo. And then it happened. At
hindi ako nagsisisi na nangyari yon dahil bayad iyon sa paghawak niya sa’yo.” His
jaw clenched.

Hindi ko alam na ganoon na pala ang nararamdaman niya. I was only thinking about my
reasons at hindi ko man lang naisip nang maayos ang ginawa ko.
“I’m sorry. I just did that because he asked for it and said huli na iyon at hindi
niya na ako guguluhin—” He stopped me from talking.

“I know, Cassidy. I know.” He smiled and kissed the side of my lips and he
encircled his hand to my waist. He pulled me closer to him.

Lumayo siya nang bahagya at tiningnan ako. “Not being close to you even just for a
week felt like hell to me. At ayoko nang maulit iyon, mahal ko...” He pressed a
kiss on my forehead.

Tumango ako. “Same here, Seth.” I closed my eyes as Seth is still pressing a kiss
on my forehead. It’s a sweet gesture.

Tapos bumaba ang halik niya sa aking mata. Sa aking pisngi. Sa aking ilong. At ang
huli, sa aking mga labi.

I kissed him back with equal ferocity. He held my chin to kiss me properly.

That moment became heated but not until we heard a gasp from the outside.

Agad akong lumayo kay Seth at napatingin sa kung sino ang man ang nasa labas but my
jaw almost fell on the floor when I saw who it was. Dammit!

Agad akong lumayo kay Seth!

“S-sir, it’s already uh... 5:30... m-magkakaroon ba tayo ng class ngayon?” It was
Gretchen. Papalit-palit ang tingin niya sa akin at kay Seth. Just dammit!

Sobra-sobra na ang kabang nararamdaman ko. Shit. Just... shit. Base sa mga tinging
ipinupukol ni Gretchen, alam kong mayroon siyang nakita.

“Okay, we’ll be there in a few minutes.” Seth said as if nothing happened.

Nanlaki ang mga mata ko nang tumango lamang si Gretchen, tapos tumingin siya ulit
sa aming dalawa at tuluyan nang umalis.

Pipigilan ko sana siya at kakausapin sandali ngunit hinawakan ni Seth ang kamay ko
upang pigilan ako sa gagawin. “Let her think what she wants to think. Don’t feed up
her speculation by confronting her about what happened a while ago. It just means
you’re saying what she saw was true.” Kalmadong sabi niya.

“Pero Seth dapat kong sabihin sa kanya na ‘wag ipagkalat iyon!”

Seth calmly shook his head. “Kung may plano siyang sabihin iyon sa lahat, wala
naman siyang pruweba. Not all people will believe her but of course, some will. But
as long as you’ll deny it, then that’s just fine.”

“Bakit ako lang ang magdi-deny?”

“I’m sorry Cass, but if they’ll ask me I’ll immediately say that it’s true because
I would want other men to know who owns you.” He said firmly as if no one would
change his decision.

My eyes widen. “Seth!”

“I’m serious, Cass.” Seryoso siyang nakatingin sa aking mga mata na tila ba walang
makakapagpabago sa sinabi niya.

“Please Seth, ayokong mapahamak ang trabaho na pinaghirapan mo lalo na’t bago ka pa
dito. Ayokong magka-issue ka.” Halos maiyak-iyak na sabi ko.

Nagulat na lang ako nang tiningnan ako ni Seth sandali pagkatapos ay bigla niya
akong niyakap at isiniksik niya ang kanyang mukha sa aking leeg. I closed my eyes.

“Okay.” He sighed kaya ramdam ko ang mainit niyang hininga sa aking leeg. “I’ll do
this for you, not for myself. Kasi kung ako ang papipiliin, I’m more than willing
to broadcast to everyone about us just so they’ll know who owns you. But I guess, I
should keep this to myself first hanggang sa makapaggraduate ka. Okay? That’s my
condition. I’ll contain myself for you, Cassie.”

Napangiti na lang ako sa sinabi ni Seth sa akin. Thank you, Seth.

I love you.

GOOD GOD. Hindi ko alam kung ako lang ba ito, but iyong feeling na parang pinag-
uusapan ka ng mga tao sa may likuran mo. God, I can’t help but glance on my back
part once in a while lalo na kung saan nakaupo si Gretchen. Shit, I’m now paranoid
as fuck.

Gretchen didn’t glance at me kahit isang beses, and she’s acting like she hadn’t
seen us a while ago. Hell.

“Miss Imperial, look at me.” I heard Seth say it so I immediately looked in front
and saw him looking at me as if saying stop whatever I’m doing or thinking. Damn, I
can’t help it Seth!
Tumango na lang ako. Ramdam ko na naman ang mga titig ng mga kaklase ko. O nasa
isip ko lang iyon? Ugh, mababaliw ako nito. Shit.

Nagpatuloy ang discussion ni Seth na lutang pa rin ang isip ko. He’s currently
reviewing some points para sa finals next week and I wasn’t listening to him
because my thoughts are louder than anything else now.

“So, after finals I’ll post the things you need to bring on Facebook, the venue and
the activities we will have kasali na ang payments. Any questions?”

Speaking of, hindi pa pala ako inaaccept ng Seth na ito sa facebook. Wow ha. Ang
gwapo gwapo talaga. Ilang months na iyong friend request ko tapos hanggang ngayon
hindi niya pa rin ako inaaccept? Wow.

“Sir, hindi ka na namin ma-add eh.” A classmate of mine said.

Seth smiled at her. “Just give me the list of your names and I’ll add you.”

Dahil sa sinabi niya, kilig na kilig ang mga kababaihan at gumawa agad ng listahan
ng mga pangalan nila. Wow! ߘ

Ako, hindi inaaccept. Sila, effortless na iaadd? Just wow Seth. I feel so special.
Really.

Nang nakita kong napatingin si Seth sa akin, inirapan ko na lang siya na siyang
ikinatawa niya. Shameless flirt!

Hindi ko na lang iyon inisip hanggang sa matapos ang klase namin. Nayayamot lang
ako.

ҢAT MAY gana ka pa talagang iadd sila, eh no? Tapos ako, hindi mo inaccept ang
friend request? Ay grabe. Ang gwapo.” Tumingala ako sa itaas at naglagay ng
imaginary line para sabihing ang taas na ng level niya.

He just chuckled with what I said.

Inirapan ko siya. “At talagang wala kang balak iaccept ang friend request ko? Ha
Montreal?” Pinaningkitan ko siya ng mata.

Tumawa ulit siya pagkatapos ay hinawakan ang kamay ko at hinila niya ako papunta sa
kanya. Ayoko ko pa sanang lumapit dahil inis ako sa kanya ngunit pinilit niyang
palapitin ako sa kanya.

Pinatalikod niya ako at tsaka niya ako niyakap. Mabuti na lang at nakasara ang
pintuan kaya kampante akong wala na namang papasok. Though, I’m still bothered...

Inilagay ni Seth ang chin niya sa aking balikat at niyakap nang mas mahigpit ang
bewang ko. “Alam mo kung bakit hindi ko inaccept ang friend request mo?”

“At bakit hindi?” Mataray na sabi ko.

“Kasi... ayaw kong hanggang friends lang tayo mahal ko...” I felt him smile on my
neck.

With what he said? I melted...

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

HAPPY HALLOWEEN ! ! ! ߎðߎðߎ

Alam kong hindi ka naniniwala sa multo, pero sana maniwala kang ikaw ang GHOST-o KO
ðߑ Last na to. K bye tnx

        HASHTAG // TWENTY-SEVEN: #Introduce [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Twenty-Seven: #Introduce

Laurenۢs POV

Pagkauwi ko sa bahay, I still feel lightheaded. Para akong lumulutang na di ko

alam, talo ko pa ata ang naka-drugs sa lagay kong ‘to.

Si Seth. I consider him as a blessing to my life. I’ve never been that perfectly
good classmate, student, and schoolmate back then, so why did I get the chance to
have Seth? Siguro ay may mabuti akong nagawa noon, maybe when I was sleeping, kaya
ngayon mayroon ng Seth na ibinalik Niya bilang ganti.

And I don’t want to lose him. Never. I hope we’d still be together as time goes by.
If it’s God’s will, of course.

IT WAS SUNDAY. I was shocked when Seth asked if I’m free for this day. Bakit kaya
niya itinatanong? Tutal wala naman akong ginagawa, so sabi ko wala.
After that, he texted me and asked if I want to accompany him in going to church.
Take note, CHURCH. Noong nandito pa si Daddy huli akong nakapunta ng simbahan and
after Dad died, hindi na uli ako nakapunta roon and I was really overwhelmed dahil
si Seth pa talaga ang nag-aya sa akin sa pagpunta sa simbahan.

God, Seth totoo ka ba talaga? You’re way too perfect for me. Way too perfect. While
I here am really flawed. Ah, the irony of life.

“Magsisimba lang naman tayo, bakit balot na balot ka dyan?” Seth teased as soon as
he picked me up from our house. Wala si mommy kaya hindi na ako nakapagpaalam.

D amn, pagkakita ko pa lang sa kanya mula sa kwarto ko kanina, alam na alam ko nang
napakabango niya! At hindi nga ako nagkamali. He has a very manly scent! He was
wearing a plain gray shirt and pants which hung perfectly on his waist. Ugh.

Inirapan ko na lamang siya na siyang ikinangisi lang niya. Baka may makakilala sa
akin doon sa simbahan, magtaka pa sila kung bakit kami magkasama.

Naka-denim jeans kasi ako, black v-neck shirt tapos nagjacket ako yung may hood.
Natanong ko narin ng ilang beses ang sarili ko kung magsisimba ba ako sa lagay na
to o mang-iisnatch na lang. ߘ

Mukha akong holdaper. Jusko.

Sa city lang kami na church nagsimba so hindi nga talaga maiiwasan na mayroon
kaming mga kilala dito na baka makasalubong namin anytime. Mas mabuti na ang handa.
Ligtas ang may alam. Ұߘ

Nang nagsimula na ang mass, halos hindi na ako kausapin ni Seth, though his hand
was holding mine the whole time.

Iba pala siya kapag church na ang pag-uusapan.

I was really surprised as I see Seth being serious the whole time weۢre here. He was
even closing his eyes when we sang the “Our Father.” He held my hand the whole
time.

Pagkatapos ng mass, tinititigan ko lamang siyang seryosong nagdarasal ulit,

nakaluhod siya at nakapikit ang mga mata.

I heard my heart skipped a beat as I see what he is doing now.

God. This is the kind of man that should be kept. Thank you for giving him to me.
Thank you so much.
“Tapos ka na?” Nakangiting tanong ko, my heart still fluttering in utter joy.
Tumayo na siya at ngumiti sa akin tapos ay bigla siyang lumapit at hinalikan ang
noo ko.

Butterflies. I felt it. I surely felt it. D amn.

“Thank you, mahal ko...” Sabi niya at inilayo ang mukha sa akin at ngumiti.

“Thank you? Para saan?” Tanong ko.

He didn’t answer my question.

Instead, he just smiled and stole one soft kiss in my lips! In front of God. In
front of everyone!

“Basta...” Ngiti niya. Hinayaan ko na lang iyon at nagpatianod na sa kanya palabas.

Hindi ko ma-explain ang pakiramdam kong ito. Sobrang saya. Pwede pa lang maramdaman
ito ng isang tao? Hindi ko naramdaman ito sa mga naka-fling ko noon. D ammit, iba
na talaga kapag umiibig.

“HONESTLY CASSIE, I haven’t accepted your friend request because I have not opened
my account for so long... Alam mo na, I was really busy...” Seth explained when he
drove me home. Kumain muna kami ng lunch sa isang mall tapos ako na ang nag-ayang
umuwi dahil may assignment pa ako.

Oh diba, I’m now a changed woman. ߘ Gumagawa na ng assignment ang Lauren Cassidy na
ito. Ibang level na this.

ۢAng sabihin mo, pabebe ka. Pakipot ka masyado, di ka naman chix. Naku...” Irap ko
ulit.

He chuckled sexily again. Damn.

“Eh ikaw, chix ka ba?” Tanong niya na siyang ikinasingkit ng mata ko. Ano daw?

“Ah, ganon?” Sabi ko tapos ay kinurot ko ang tagiliran niya. Walangya talaga tong
Seth na to.

Tumawa lamang siya at hinawakan ang kamay ko. “Stop it, Cass. Okay baby, chix ka
na. Hindi ito pilit na sagot, I swear...” Sarkastikong sagot niya. Grr, kainis
hindi ko na lang pinansin hanggang sa makarating kami sa bahay.

Medyo kinabahan pa ako nang makita kong papasok ang car ni Mommy. S hit. Baka
makita niya si Seth?

“Seth! Dito mo na lang ako ibaba..” Turo ko sa may bakanteng lote, medyo malayo-
layo pa sa gate namin.

Alam kong nakita niya rin ang sasakyan ni Mommy kaya alam niya na kung bakit dito
lang ako bababa. “Hindi mo man lang ba ako papapasukin?” Halata ko sa boses niya
ang pagtatampo.

“Seth, nandyan kasi si Mommy baka kung anong isipin niya...” Mahinahong sagot ko.
Sana maintindihan niyang hindi pa ako handang ipakilala siya. Hindi dahil
ikinahihiya ko siya, subalit dahil ayaw kong ma-kick out siya sa school kapag
nalaman ni mommy ito lalo na’t malakas ang koneksyon niya sa university namin.

I saw him clenched his jaw. “Okay.” Simpleng sagot niya. “Ikinahihiya mo nga ako in
public, sa mommy mo pa kaya. Well yeah, I understand. I’m used to it anyway.”

Bigla akong nakonsensya sa sinabi niya.

Bakit ba kasi palagi niyang binabanggit na ikinahihiya ko siya? Paulit-ulit na

lang. Wala naman iyong katotohanan.

“Alam mo namang hindi kita ikinahihiya, Seth. Alam na alam mo yan.” Mariing sabi
ko.

He just looked away. Hindi niya ako sinagot ngunit ramdam kong mayroon siyang
gustong sabihin.

Hinawakan ko ang kamay niya. “Seth naman...”

Still, he didn’t answer. Balik na naman kami dito. Hay. “Seth...” Tawag ko ulit.

Itinigil niya na ang sasakyan sa lugar na sinabi ko. Pero hindi pa rin siya
kumikibo. Nakaigting lamang ang panga niya habang nakatingin sa window side niya.

“Mahal ko?” I sweetly said and I saw him bit his lip. Inulit ko ang pagtawag sa
kanya ng mahal ko hanggang sa tumingin siya sa akin, hindi nakangiti pero namumula
ang tenga. Haha. Iba rin to e.

“What?” Supladong sagot niya. Sus.

“Tara sa loob, mahal ko...” Nakangiting sabi ko.

Nagulat siya sa sinabi ko. Halata, kasi hindi agad siya nakapagsalita.
“W-what did you say?” Gulat pa rin na tanong niya.

Lumapit ako sa kanya at sumandal ako sa braso niya.

“Ipapakilala na kita kay Mommy...” Sabi ko. He stilled and didn’t utter a word.

This is it. I’ll finally introduce him to mom. Sana maging maayos ito. Sana lang.

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

A/N:

Thank you po @WattysPH sa award. Thanks for noticing MPHH even if hindi iyon 
ganoon ka ganda. God bless! ߒ
#TheWattys2016

Anyway, baka bukas na ang kasunod nito. Thank you for reading! <3

        HASHTAG // TWENTY-EIGHT: #FutureStepbrother [My Possessive Hot Professor

(...]

            Hashtag // Twenty-Eight: #FutureStepbrother

Lauren֢s POV

I pulled Seth inside our house. Noong una gustong-gusto niyang pumasok pero ngayon
bakit parang hesitant siya? Parang ayaw magpahila, ganon.

Huminto ako sa paglalakad at hinarap siya. “Gusto mo pa bang pumasok o hindi na?”

He just looked at me for a while and then he nodded.

Hindi ko rin ito maintindihan minsan e.

As I pulled him inside, iniisip ko rin kung anong ipapakilala ko sa kanya.

Professor? Friend? Boyfriend? Nah, hindi ko naman siya boyfriend. Anong sasabihin
ko?

“Ya, nasaan po si mommy?” Tanong ko kay Yaya Ferlise nang nakita ko siyang naglakad
papunta sa kitchen.
Agad napako ang tingin ni Yaya sa kasama ko bago niya ako sinagot. Ngumisi si Yaya
nang makahulugan tapos ay kininditan ako. Ugh, yaya naman e. Namula ako sa ginawa
niya.

“Nasa kusina po ma’am. Gusto mong tawagin ko?” Nakangisi pa ring sabi ni yaya.

Napakamot ako sa batok ko. “S-sige po.”

Grabe makangiti naman itong si yaya, parang may malisya. Baka kung ano nang iniisip
nun.

Binalingan ko si Seth at nakita kong parang kinakabahan siya. Natawa ako sa itsura
niya. Seryoso? Bakit siya kinakabahan?

“Namumutla ka.” Tawa ko habang pinapaupo siya sa couch. Pinunasan ko ang kaunting
butil ng pawis sa noo niya.

Doon na siya napatitig sa akin.

Nagkatitigan kami at akma niya na sana akong hahalikan ngunit inilayo ko ang mukha
ko at inilagay ang kamay sa mukha niya tapos tumawa ako. “Nandyan si mommy.”

He smirked. “Oh, bakit? Tatanggalin ko lang naman ang dumi sa mukha mo. Do you
think I’ll kiss you?”

“Ha, h-hindi no!” Depensa ko agad. Nag-aassume na naman ba ako?!

“Kunwari pa.” Ngisi niya.

Inirapan ko siya. “Hoy, wag kang feeling—”

We were just teasing each other until after a couple of minutes, we saw Mom walked
in, with her usual business attire. Her face was serious at first then it turned to
being confused.

“Shiloh Seth? Is that you?” Agad kaming lumayo sa isa’t isa nang marinig namin ang
boses ni mommy.

Wait. Did she say Shiloh Seth? Or I misheard it? I looked at Seth who walked
towards mom. He’s hesitant at first but then he proceeded. Medyo naguluhan ako sa
ginagawa niya kaya natood ako sa kinatatayuan ko.

Seth kissed mom’s cheek. It looks like... magkakilala na sila?

“Good afternoon, Mrs. Imperial.” Seth said then after that he walked back beside
me. I’m still... well, shocked. Magkakilala sila?

Tumawa si mommy. “Still too formal, Shiloh huh? You can even call me mommy, but I
know you’re still not used to it.”

Ngumiti si mommy at bumaling sa akin.

“Magkakilala na pala kayo ng future stepbrother mo, Lauren?”

Para akong nabingi sandali sa tanong ni mommy. Nang napatingin ako kay Seth, nakita
ko ang pag-iwas niya ng tingin sa akin.

Pilit akong ngumiti. “I think you’re mistaken, Mom. Seth is my p-professor.” Sagot
ko sa kanya. Imposible naman ang sinasabi niya. Stepbrother? Tama ba ang narinig
ko? It’s too impossible. Really impossible.

“Really? You’re her professor, Shiloh?” She chuckled. “Small world. Darling, anak
siya ng mapapangasawa ko. I thought he introduced himself—”

What the actual f uck?

“What?” Kumunot ang noo ko. “Mom! Diba sabi ko hindi ako pumapayag sa sinasabi mo?!
Cancel that f ucking wedding dahil walang kasal na magaganap!” Sigaw ko sa kanya. S
hit, at ngayon nalaman ko pa na anak pala ng lalaki niya si Seth? Just, dammit!

“Your mouth, Lauren!” Mataas ang boses na sabi ni mommy.

Hindi ko alam pero sobrang galit ang nararamdaman ko ngayon.

Ayaw ko man magalit kay Seth pero... ewan! Hindi ko mapigilan!

Sila ang dahilan kung bakit hindi ako masyadong binibigyang pansin ni mommy.

Sila ang dahilan kung bakit hindi ako nag-aaral nang maayos para lang pansinin ako
ni mommy at kahit puntahan man lang sa school.

Dahil sa kanila pakiramdam ko wala akong natitirang magulang sa mundong ito dahil
pati ina ko parang wala nang pakealam sa akin!
Alam kong mali ang sisihin ko sila pero hindi ko maiwasan! Kung wala siguro sila,
kung hindi mag-aasawa ulit si mommy baka ako siguro ang pinaka-binibigyang pansin
niya ngayon.

Pero hindi.

At ang mas masakit pa, kapag tuluyan silang ikasal, mawawalan na ako nang saysay sa
pamamahay na to!

“No, Mom! Makinig naman po kayo sa akin. Anak mo ako, so please. I’m begging
you...” Tumulo ang luha ko. S hit, hindi dapat ako umiiyak ngayon. Saan na ang
matatag na Lauren?

“Wag mong ituloy ang kasal..”

Mom maintained a calm composure. “Lau, you don’t understand—”

“I don’t need to understand, Mom. Just please... listen to me. Please...” Iyak ko.

Nang nakita ko ang mga mata ni mommy na tila nagmamakaawa sa aking intindihin ko
siya, doon na bumagsak ang mga balikat ko.

“He was my first love, Lau...”

Nang marinig ko ang mga katagang iyon na lumabas sa bibig ni mommy, mas lalo akong
nanghina. Dahil alam ko, hinding-hindi ko na mapapabago ang desisyon niya.

S hit. I feel f ucking worthless! Kahit ina ko, hindi ko magawang makinig sa akin.

Sarili kong ina.

Pinalis ko ang luha sa aking mga mata at mabilis na tumalikod. Masakit. Sobrang
sakit.

Hindi niya pa ako pinigilang umalis. Tangna, ang sakit. Naramdaman ko na sinundan 
ako ni Seth. Bigla niyang hinawakan ang kamay ko. “Cass—”

Lumayo ako sa kanya at inalis ang pagkakahawak niya. “Alam mo ba ang tungkol dito?”

Walang sagot.
Nakita ko siyang nakatitig lamang sa akin at nakita ko ang awa at takot sa mga mata
niya. Pero hindi siya sumagot.

“Seth, alam mo ba na ako ang anak ng mapapangasawa ng tatay mo?” Tanong ko at sana
sabihin niyang hindi niya alam. Dahil kapag nalaman kong alam niya, sobra akong
masasaktan.

Ngunit hindi niya pa rin ako sinagot.

“Answer me, Seth! Alam mo ba ang tungkol sa lahat ng ito?!”

Bigla niyang hinawakan nang mahigpit ang aking kamay. His eyes showed fear to me
for the first time.

“Cassidy... I’m sorry—”

“F uck that sorry!” Tumulo na naman ang pesteng luha ko at agad kong inalis ang
pagkakahawak ng kamay niya sa kamay ko.

Umalis ako sa harapan niya at mabilis na naglakad paalis. “Don’t dare to f ucking
follow me.” Mariing sabi ko sa kanya.

He stood still and was not able to say something.

Pinalis ko ulit ang luha ko. So ibig sabihin the whole time I was crying for my
mom,  with the way she’s treating me, alam ni Seth kung sino ang ina ko?

Alam niya naman siguro kung paano ako tratuhin ni mommy simula nang mamatay si
daddy, bakit hindi niya sinabihan ang tatay niya na layuan na lang si mommy?

Did Seth really care for me?

Kung ganoon, bakit hindi niya nagawa iyon? Hindi ba alam ng ama niya na dahil sa
kanila, may anak si mommy na napababayaan at hindi napapansin? O baka naman pera
ang habol nila kay mommy?

Alam kong mali ang mag-isip nang ganito pero hindi ko talaga mapigilan! Sobrang
sakit eh. Sobrang sakit.

Mabuti na lang at dala ko ang susi ko kaya mabilis kong pinaharurot ang sasakyan ko
paalis. I saw Seth standing while looking at my car but it seems like he can’t do
anything.
I became numb. I never knew too much pain can you feel extremely numb. And this was
the proof of it.

“GAGS, MAGPAPAKALALAKI na ako I swear, just please stop crying. I can’t bear seeing
you that sad.” Julian sighed. “Nasasaktan din ako, gags, alam mo ba yon?”

He was comforting me the whole time and that whole time, I was crying my heart out.

Hindi ko mapigilan. Magang-maga na ang mga mata ko kakaiyak and I don’t even know
how to stop this f ucking tears from falling.

Iyong pagod ka na kaiiyak pero yung luha mo, tumutulo pa rin kapag naalala mo ulit
ang sitwasyon mo.

Julian was a constant motivator, especially now. And I know, I am still blessed
because he is here for me during my downfall.

“Tahan na, gags. May gusto ka bang kainin? Ano? Sabihin mo sa akin, lulutuan kita.”
Malambing na sabi niya.

I smiled weakly. Sobra kong naappreciate ang effort niya sa pagcomfort sa akin.
Totoo nga na doon mo malalaman kung sino ang tunay mong kaibigan sa panahon ng
kagipitan.

Indeed.

“Salamat...” I sincerely said. “Matutulog na lang muna ako. Nakakapagod pala umiyak
nang umiyak.”

Tumango siya.

“Okay, doon ka na sa kwarto ko. Pero gigisingin kita mamaya para kumain ng hapunan,
okay? Matulog ka muna. Kalimutan mo muna iyang problema mo.” Sabi niya at hinalikan
ang noo ko.

Nasabi ko na kanina kay Julian ang problema ko. He listened to me and tried to
cheer me up. Mabuti at nandyan siya dahil kung wala, hindi ko alam kung saan ako
pupunta.
After I reached his room, agad akong humiga sa kama niya. Then I immediately doze
off to sleep.

THE NEXT MORNING, gumising ako na parang walang nararamdaman.

Empty. I feel empty.

Physically, I am complete but emotionally, I feel empty. Numb. Blank.

Nakapagdesisyon akong hindi na sana papasok ngunit pinilit ako ni Julian na pumasok
dahil ngayong Thursday and Friday, final examination na namin.

Sobrang maga ng mata ko resulta sa pag-iyak ko kahapon kaya napagdesisyonan kong

magsuot na lang ng shades nang pumasok ako sa school. Mabuti na lang at may naiwan
akong damit dito sa condo ni Julian kaya napilit niya talaga akong pumasok.

As I enter the university ground, some looked my way, some didn’t but I don’t give
a damn. Sa ngayon, iiwasan ko munang isipin ang mga mapanuring tingin nila sa akin
especially those girls. I’m tired physically and emotionally. I need a f ucking
break.

“Hi, Lau...” Some boys greeted me ngunit hindi ko sila pinansin.

Hindi rin ako pumunta sa office ni Seth na siyang una kong pinupuntahan noon.

No way. Just... no way.

Speaking of Seth, ilang beses siyang nag-text at tumawag kagabi habang kumakain
kami ni Julian ngunit ni-isa noon, wala akong sinagot.

He was asking kung saan ako pumunta, safe ba ako, pupuntahan niya daw ako, at nag-
alalala daw siya sa akin. I smiled sarcastically.

Really Seth? Really?

If that so dapat sinabi mo sa akin una pa lang na alam mo pala ang tungkol sa mommy
ko at daddy mo. Siguro kung nalaman ko iyon nang mas maaga, hindi sana sila
hahantong sa pagpapakasal dahil pwede pa naman iyong pigilan noon.

But no... he remained secretive. And it hurts. It damn hurts.

Natigilan ako sa pagpasok nang makita ko si Gretchen. She’s alone. Magkaklase kami
sa first subject ko and I didn’t expect her to be this early. S hit, nagsisisi
akong pumasok ako nang maaga. Dapat hindi na lang talaga eh.

Pumasok pa rin ako kahit nagdadalawang isip ako. Wala akong choice. Baka sabihin
niyang iniiwasan ko siya.

Tipid na ngumiti si  Gretchen sa akin kaya tipid rin ang ngiting iginawad ko sa
kanya tapos umupo na ako.

She was two seats apart from me. Nakikita ko sa peripheral vision ko na tumingin-
tingin siya sa akin at parang may gustong sabihin.

Please, wag ka na lang magsalita. I silently uttered.

“Lauren, kayo ba ni Professor Montreal?”

Natigilan ako.

I closed my eyes for a while tapos ay binalingan siya. Hindi pa narinig ang dasal
ko. Hmm.

“No.” Medyo mataray na sagot ko just to act like the question didn’t affect me.

“Pero... ano iyong nakita ko? I saw it, Lau. Just so you know.” Sabi niya.

Confirmed. She really saw us. Damn, this is another problem.

I sighed. “It was just... an accident.” Sabi ko, faking my emotions.

“Really? May napapansin na rin kasi ako with the way how Prof. Montreal looks at
you. Iba rin e.” Sincere ang pagkakasabi niya non. It’s like iyon talaga ang
nakikita niya.

I shook my head. “Kung iyan ang iniisip mo, pwes it’s not true. None of those are
true. Walang kami at walang magiging kami. He’s our professor—”

“Exactly. Mabuti at ginagamit mo nang maayos ang isip mo, Lauren. Professor natin
siya at alam mong strict na iniimplement sa school na ito na bawal ang teacher-
student relationship. I hope totoo ang mga sinasabi mo.” Seryoso ang mukha ni
Gretchen habang sinasabi iyon.
I arched my brow. “May gusto ka ba kay Seth?” Matapang na tanong ko. It seems like
tutol na tutol siya sa pagkakaroon namin ng relasyon ni Seth.

Although totoong wala kaming relasyon. But then.. nakapagtataka ang tahasang
pagpapaalala niya sa akin na bawal ang teacher-student relationship.

She was taken aback by my question. Hindi siya sumagot agad. Hinintay kong
magsalita siya. “O-of course, not.” Sagot niya.

“If you say so.” Tumalikod na ako sa kanya at hindi na siya kinausap pa. Ngunit
alam kong nagsisinungaling lang siya.

I rolled my eyes. Gusto niya si Seth? She can have him! I don’t care anymore. Hindi
ko sila pipigilan. They can have their f ucking forever if that’s what they want! D
ammit.

All my classes, pinilit kong makinig kapag nagrereview ang prof, kahit marami akong
iniisip ngayon. Pero useless, hindi talaga ako makapag-concentrate.

Hanggang sa dumating ang 5:15 kong klase. Calculus. Which means makikita ko si
Seth.

I shook my head. Hindi ko pa kaya makita siya dahil sa tuwing nangyayari iyon,
pumapasok na naman sa isip ko si mommy at ang pag-aasawa niya ulit.

F uck, bumabalik na naman ako sa pag-iisip na mas lalong hindi na ako mabibigyang
pansin ni mommy dahil busy na siya sa bago niyang pamilya. Hindi nga niya ako
masyadong nabigyang pansin noong hindi pa sila ikakasal, paano na lang kapag
naikasal na sila?

Anong mangyayari sa akin?

Pumunta ako sa classroom namin ngunit hindi para pumasok. Dadaan lang ako dahil
sasabihin ko kay Julian na hindi ako papasok ngayon. Iniwan ko kasi sa bahay ang
cellphone ko para maiwasan ang pagbabasa sa mga text ni mommy at Seth.

“Julian!” Mahinang tawag ko malapit sa may pintuan. Nakaupo na si Julian sa upuan

niya at pagkakita niya sa akin, dali-dali siyang lumabas.

“Gags—”

“Julian, hindi ako papasok ngayon. O baka sa final examination day na ako papasok.
Wag mong sasabihin kay Seth kung saan ako nananatili ngay—”

“Anong hindi mo ipapasabi sa akin?”

Nakarinig kami ng nagsalita sa may likuran, pagtingin ko, si Seth iyon, seryoso ang
mukha at nakaigting ang bagang.

My heart immediately beat like a drum. What the hell! Sana talaga hindi na ako
pumasok ngayon!

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

I think I’m in loooooove again! I didn’t think it could be trueeee! Let alone that
it would be youuu-hooo! ߘͰߎ°ߘİߎߎ
ܰ ܰ
*thunderstorms x lightning*

Tago sa kumot. ְߙȰߙȰߙ

K byeee Ȱߒߘ߰

        HASHTAG // TWENTY-NINE: #GoodGameWellPlayed [My Possessive Hot Professor

(...]

            Hashtag // Twenty-Nine: #GoodGameWellPlayed

Lauren's POV

NATIGILAN AKO.

Pinanatili kong expressionless ang mukha ko kahit sa loob, maraming emosyon ang
nakatago. Nakakubli.

Galit. Sakit. Kaba.

Hindi ko alam kung para saan ang kabang nararamdaman ko basta ang alam ko, nandito
iyon sa loob-loob ko ngayon.

Tinitigan ko lang si Julian na para bang may mensaheng gustong sabihin at hindi ko
nilingon si Seth na nakatayo ngayon sa gilid ko, naghihintay pa rin ng sagot mula
sa akin.
"Julian, una na ko. Please..." I made an eye contact with him na parang nagsasabing
wala siyang dapat sabihin kay Seth tungkol sa kung saan ako ngayon.

Kinagat ni Julian ang labi niya tapos ay marahang tumango, palipat lipat ang tingin
sa amin ni Seth.

Pagkatapos ay mabilis na akong tumalikod sa kanya at dali-daling naglakad paalis.

But someone grabbed my arm... and I wasn't even surprised to know that it was Seth.
Nakaigting ang panga niya na nakatingin sa akin ngunit ang mga mata niya ay tila
pagod akong tinitingnan.

"Lauren..." He called me Lauren and not Cassie.

Tinanggal ko ang pagkakahawak ng kamay niya sa akin. Hindi ko siya nilingon at

nagpatuloy sa paglakad ngunit hinuli na naman niya ang kamay ko at mahigpit na niya
itong hinawakan upang hindi ako makawala.

I turned to him, my eyes looked at him in pure annoyance. "Ano ba? What else do you
want from me?!" Sigaw ko.

Umigting uli ang panga niya habang tinitingnan ako. "Lauren, let's talk." Kalmadong
sabi niya.

How can he stay calm in times like this? Ako nga ni-hindi ko magawa.

"We don't have something to talk about." May diin na sagot ko.

Nakita naming mayroong estudyante ang lumabas sa isang room ngunit bumalik lamang
sa loob nang makita kami. Seth saw it that's why he quickly pulled me towards a
direction I know where to.

"Ano ba, Seth! You still have a class-"

"F uck that class!" Biglang sabi niya habang hinihila ako papunta sa office niya.
Natahimik ako sandali. Gusto kong kumawala pero ayaw kong gumawa ng eksena. Baka
kung magsisisigaw ako, magsilabasan ang mga estudyante sa kani-kanilang classroom.

Pilit ko pa ring binabawi ang kamay ko ngunit mahigpit niya itong hinahawakan,
making sure that he'll not let me go.

Frustrated akong nagpakawala ng hininga at Inirapan siya. D amn him! Ano pa bang
gusto niya? Mag-explain? Para ano, lokohin ulit ako?
Mabilis kaming nakarating sa opisina niya dahil sa laki ng hakbang niya papunta
rito. We entered his office and then he let me sit on the sofa. Tapos ay ini-lock
niya ang pintuan at humarang siya doon. His face was dark but at the same time, it
was weak. I can see that he's weak.

But I didn't let that guard down my defense. No, not anymore. He's a liar. And that
will never change.

I stood up in front of him. "What do you want? Kung may gusto kang sabihin then f
uckin tell it now. Hindi ko masikmura ang makasama ka ngayon sa iisang lugar."

Nang masabi ko iyon, I saw a hint of pain flashed through his eyes. Ngunit agad
lamang iyong nawala at napalitan ng halo-halong emosyon na hindi ko matukoy.

He looked down. Then after a few moments, he finally said something.

"I'm sorry." Iyon ang unang mga salitang lumabas sa bibig niya at nagtagumpay ang
dalawang salitang iyon sa pagguhit ng sakit sa aking dibdib. Naalala ko na naman
ang ginawa niya.

I somehow felt betrayed. I don't think I can trust him again.

"Sana hayaan mo akong magsalita kung bakit hindi ko sinabi sa iyo ang tungkol kay
Daddy at Tita Laila."

Hindi ko siya sinagot.

Seth looked at me. "Hindi pa kita nakikilala Cass, I already knew who you are. Alam
kong ikaw ang anak ni Tita Laila dahil palagi ka niyang kinekwento sa amin kapag
pumupunta siya sa bahay."

"Pumupunta si Mommy sa inyo?! Kailan pa?" Hindi ko mapigilang tanong. Hindi kaya
iyong mga idinadahilan ni mommy na business trips ay iyon pala pumupunta siya sa
bahay nila Seth?

"Pumupunta na siya sa amin kahit noong ipinagbubuntis ka pa niya. Kaya parang ina
na rin ang turing namin sa kanya. Akala namin magkaibigan lang sila Dad during
those times.. but I guess, we were wrong..." He looked down.

Ganoon na katagal? What is Mom's marriage to Dad? Sapilitan? Noon pa lang pala, I
was blinded with the thought that Mom was faithful to Dad! How could she do it when
Dad was nothing but loyal to her?

Napailing na lang ako.

Ako ang nasasaktan para kay Daddy. Si Daddy, walang ibang ginawa kundi ang mahalin
kami ni Mommy. That's why tama lang na hindi ako pumayag na magpakasal si Mommy! He
does not deserve to be treated like this!

"I don't know why but they look so in love every time we see them together lalo na
noong namatay ang daddy mo at ang mommy ko, 5 years ago. Wala na silang hadlang. So
they remained their relationship a secret, tanging kami lang ang nakakaalam."

"Keep it a secret? Seth, una sa lahat alam mong mayroong anak si Mommy. At higit pa
roon, binigyan tayo ng pagkakataong magkakilala so why didn't you tell me about my
Mom and your Dad's affair?! Alam mo naman kung paano ako ibalewala ni Mommy, hindi
ba? Sinabi ko iyon sa iyo dahil nagtiwala ako! Pero ano? Wala kang ginawa kundi
pagmukhain akong tanga when in fact all along, you knew everything!" I shouted as I
felt a tear escaped from my eye.

Hindi madali ang niloloko. Lalo na kung ang nanloloko ay ang taong mahal na mahal
mo.

Nakita ko sa mukha ni Seth ang sakit nang marinig ang sinabi ko.

"Why?" I heard his voice broke. "Kapag sinabi ko ba dati ang tungkol doon... hindi
ka lalayo sa akin just like what you are doing now, Cass?" Sabi niya sa isang
mahinang boses as he looked at me with pleading and lonely eyes.

The moment I heard what he said, I felt my heart torn into pieces.

Hindi agad ako nakapagsalita.

"See? You'd still leave. You would still choose to f ucking leave." He smiled
sarcastically.

"This not about that..." I trailed off.

"Yeah maybe it's not about this, but I hope you have understood my part and my
reason why I didn't tell you about it. Maybe I was wrong, but I have my reason. And
now I've thought... that reason was completely pointless. Very pointless."
Malungkot siyang ngumiti at bigla itong pumunta sa table niya.

I was just observing him scan through his drawer and after that mayroon siyang
inabot na parang isang small recorder.

Tiningnan ko lang ito at hindi kinuha. Makalipas ang ilang sandali, siya na ang
lumapit sa akin.
He raised my chin for me to look at him. He was smiling but his eyes drew nothing
but utter sadness. He was clearly broken inside. Bakit? Hindi ko maintindihan!

"Someone gave this recorder to me just this morning." He showed me the recorder.
"Nangako ako na hindi ako maniniwala dito Cass, not until I hear you say na hindi
ikaw to.. Just simply tell me na hindi ikaw to, maniniwala ako sa iyo. Alam kong
hindi mo to magagawa sa akin." Sabi niya while his eyes are pleading.

Bigla akong kinabahan. But I maintained a straight face. "Play it."

He looked down and pressed the play button on the recorder.

"Oh goodness, really? Walangya ka Lauren! Kinuha mo na siya sa akin! Ang unfair ng
mundo! Sobrang unfair! Bakit? Anong ginawa mo? Ah! Hindi ito pwede!"

"Tumahimik ka nga! Baka dumating na iyong mga kaklase natin. Marinig ka pa d'yan."

"So... gags, ibig sabihin ba nito.. Mission accomplished na tayo?"

"O-oo."

"How many days? You got him for exactly... Ah, 52 days! Wow. Siya ang pinakamatagal
mong nakuha. But anyway, you got him... So after that, you'll dump him? Tapos na
ang laro, hindi ba? Game over na?"

The recording stopped right there.

Halos hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko sa narinig. Sino ang nagpadala
nito kay Seth? F uck!

"This is not you right?" Tila nagdadalawang isip na tanong ni Seth nang hindi ako
makapagsalita matapos marinig iyon.

Gustong kong sabihin na ako nga iyon pero nagbago naman ang plano ko nang makilala
ko na siya! Yes, it was a game at first but it became real as it progressed! Come
on, Lauren! Speak up!

"Seth yes it was me but-"

Hindi ako pinatapos ni Seth sa pagsasalita. Tumango lamang siya at biglang lumayo
sa akin. "I... get it. That's all I need to hear. I was just a game for you."

"NO SETH! I MEAN-"

"You know what, I guess this is your strategy to get even with me. You successfully
did, Cass." He turned his back on me at walang lingon-likod na nagtungo sa pinto.

Halos napasabunot ako sa buhok ko sa sobrang frustration habang tinitingnan siyang

naglalakad papunta sa pinto.

I'm in the middle of "follow him and explain!" and "don't follow him because he
lied to you!" D AMMIT! I can't decide!

Bigla akong natigilan nang nagsalita si Seth bago lumabas sa pintuan.

I stilled.

"Good game, well played, Cassidy." He coldly said.

Just with that, I was left hanging.

Ԣܳ✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

A/N:

Long time no update. Sobraaaang busy sa majors ko! ߘ Anyway just a simple reminder
po:
You can ask nicely for an update (walang problema sa akin yan) but please... just
please. Don't demand for an update. (Ex. Ano ba, UPDATE NA!) Please lang. Hindi po
madaling magsulat, just so you know :(

Okieee uhm.. that's all, bye for now! :)

Salamat po pala sa pagbabasa at sa magagandang comments! <3

ӂ Keyydot ɰߒ

        HASHTAG // THIRTY: #NowOrNever [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Thirty: #NowOrNever

Lauren's POV

Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman ngayon.

Now what? Just with that ako na naman ngayon ang naging masama.
Nanghihina akong napaupo ulit. I am so confused. Sino ang nagbigay ng recorder na
iyon kay Seth? I swear, I'd look for whoever that evil is!

Kung may nakapagrecord noon, ibig sabihin, may nakakaalam na tungkol sa amin ni
Seth maliban kina Julian at sa pinsan ni Seth? Who could that scumbag be?! D ammit
I would surely make them pay!

Dumiretso na ako sa condo ni Julian matapos ang pangyayaring iyon. Hindi ko alam
kung saan pumunta si Seth o kaya'y baka pumunta siya sa classroom niya.

Gusto kong mag-explain sa kanya. Pero kaakibat ng kagustuhan kong iyon ay ang ego
ko.

May kasalanan siya sa akin kaya bakit ako mag-eexplain sa kanya?

I want him to think that I only played with him.. Siguro kapag nangyari iyon, kusa
na siyang lalayo sa akin at kapag nangyari iyon, wala na kaming kailangan itago. We
will now be free. No rumors, no false judgments, no secrets.

But the question is... Will I be happy?

ˢܳ✳✳

Julian went home by 7:00 pm, bakas sa mukha niya ang pagmamadaling makauwi.
Pagkarating niya, dali dali siyang lumapit sa akin sa couch na inuupuan ko.

"God, Lauren! How are you? Anong nangyari kanina? Nagkausap ba kayo? Sinaktan ka ba
niya? Ano?" Tarantang tanong ni Julian sa akin. He held my hand tight.

Alam kong namamaga pa rin ang mga mata dahil sa pag-iyak na naman kanina. Kaya
siguro alalang alala si Julian ngayon.

I just shook my head, not wanting to say something. Yumuko ako.

"Gags nag-aalala ako sa'yo now don't you dare give me that as an answer!" Julian
held my chin to look at him.

Tinitigan ko siya bago nagsalita. Hindi ko alam kung alam na ba ni Julian ang
tungkol doon sa recording, but I hope he'll help me investigate who the hell it is
sa oras na sabihin ko sa kanya ang tungkol doon.

"Seth explained why he didn't tell me about my Mom and his Dad's relationship.. "
Panimula ko.
Napasinghap si Julian. "And then what?"

I bit my lower lip. "Sabi niya kapag sinabi niya iyon noon, kahit ngayon, still
pipiliin ko pa rin daw na layuan siya. Kaya ay pinili niyang wag na lang sabihin
noon..."

Hindi ko alam kung makatwiran ba ang rason niya ngunit hindi ko maipagkakailang
parang may kamay na humaplos sa puso ko dahil sa sinabi niya. To the point na
parang sumasakit ito.

Hindi ko na maintindihan ang nararamdaman ko.

Mataman lamang nakikinig sa akin si Julian, tila tinimbang ang kanyang mga
naririnig.

"Sa palagay mo? Tama ba iyon? Sapat ba ang dahilan na iyon para pagsinungalingan
ako?" I swallowed a lump that formed on my throat. Eto na naman ang mga
nagbabadyang luha! Pagod na akong umiyak please.. pagod na akong masaktan.

Nagpakawala si Julian ng isang malalim na hininga. "Lauren, alam mong hindi

nagsinungaling si Sir Seth sa iyo.."

"Hindi nagsinungaling?" Sarkastiko ko siyang tiningnan. "Ano ang tawag mo sa hindi

niya pagsabi sa akin tungkol sa relasyon ng mommy ko at ng ama niya? If he told me
the truth earlier sana ay walang kasal na magaganap-"

"That's exactly what I want to tell you." Kalmadong sabi ni Julian sa akin. "Hindi
siya nagsinungaling... Hindi niya lang ipinaalam sa iyo, pero hindi siya
nagsinungaling Lau. Hindi ko alam kung bakit nagagalit ka sa kanya. Ayaw niya lang
mawala ka sa kanya kaya hindi niya iyon sinabi sa iyo."

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "P-pero Julian, I told him about what was
happening between me and my mom, kung ayaw niyang mawala ako sa kanya dapat sinabi
niya na iyon noon-"

"Lauren.. listen." Kalmado pa rin si Julian sa pagsasalita. I'm glad he is, dahil
nag-aaway na siguro kami ngayon kung hindi pa.

Julian sighed before talking. "Did you get it? Kapag sinabi niya iyon noon, ang
mangyayari ay kagaya rin ngayon. You'd still hate him and you'd still go away from
him dahil lang anak siya ng taong soon to be pakakasalan ng mommy mo. To sum it up
all, ginagawa niya pa rin ito lahat para sa'yo. You see?"

Napatingin ako kay Julian, this time I don't know what to say.

Yumuko ako. Tama si Julian. Tama siya na hindi dapat ako magalit kay Seth dahil
lang hindi niya sinabi sa akin ang tungkol kina Mommy. Tama siya at ako na ang
nagkamali.

Pero mali ba ang galit na nararamdaman ko? Mali bang magalit sa mga taong magiging
dahilan ulit ng pagiging walang saysay ko sa mundo? Paano kapag naikasal sila
mommy? Ano na lang ang mangyayari sa akin?

Iyon ang pinakamalaking kinatatakutan ko kaya ngayon, ayaw kong matuloy ang kasal.

"Julian.." Bigla kong niyakap si Julian nang mahigpit. He hugged me too, he

caressed my back. "Julian, galit siya sa akin ngayon."

He stopped moving for a while. "Sino?"

"S-si Seth. He received a recorder just this day at narinig niya doon iyong pinag-
usapan natin tungkol sa.. laro natin."

Bahagyang lumayo si Julian sa akin, nanlalaki ang mga mata. "You mean- iyong plano
natin noong una?!"

Tumango ako, feeling hopeless.

"D amn! Sino ang nagbigay noon sa kanya? S hit Lauren, go now ang explain
everything to him!" Nagulat ako sa reaksyon ni Julian.

I shook my head. "Ayoko. Hindi ko alam kung anong sasabihin!" I blurted out.

Julian tsked. "No Lau, alam mo kung anong sasabihin. Sadyang nauunahan ka lang ng
pride mo!"

Natahimik ako. Julian knows me too well to the point that he answered my own
question why I'm acting this way.

Nasagot niya ang mga tanong ko sa sarili ko na mismo ako hindi ko masagot.

✳✳✳

Mabilis na nagdaan ang mga araw na halos hindi ko namalayan na Final Examination
day na namin ngayon! Last day for my third year in college, next year I'll be
moving forward.

Hindi ko alam kung naabsorb ko ba ang mga ni-review ko ngunit pinipilit kong
tandaan lahat ng iyon upang maipasa ko naman lahat ng exams ko ngayong araw.
I promised Julian one thing. Na kapag natapos na ang exams ko, tsaka na ako lalapit
kay Seth. Alam kong hindi ko obligasyon na lapitan pa siya ngunit karapatan niyang
marinig ang eksplenasyon ko.

I'll explain everything to him... and I'll confess what I am feeling towards him.
Kung tatanggapin niya ito, siya na ang bahala doon. Basta pagkatapos kong mag-
explain at mag sabi ng lahat ng nararamdaman ko, ipinapangako kong huli na iyon.

At tungkol doon sa kay mommy, hindi pa ako nakakapagdesisyon nang maayos... Ngunit
hahanap ako ng tyempo para makipag-usap sa kanya. Sasabihin ko sa kanya ang mga
nararamdaman ko at sana maintindihan niya ito.

Iyon ang mga napag-isip-isip ko noong mga nagdaang araw. Naisip ko... siguro
nagiging masyado na akong makasarili. Sarili ko lang iniisip ko without even
considering my Mother's feelings, even Seth's.

Hindi pa ako handa sa mga mangyayaring pagbabago sa buhay ko but two nights ago, I
dreamt about my father and it made my heart open to possibilities.

He was smiling at me, then he opened his arms wide to hug me. I approached him, I
ran towards him and hugged him tight. Tears started streaming down my face. He
caressed my hair. I was deeply moved by it as my tears never stopped from falling.
Then my father uttered something which made me cry more.

"Let go and be happy, Lauren."

That was all he said ngunit tumatak iyon sa puso ko. Ibig kayang sabihin ni Daddy,
I should let go of his memory and be happy with mom's decision? Kung iyon nga, oo
hindi pa ako handa, ngunit para sa Daddy ko... gagawin ko iyon.

✳✳✳

"Next week na po iyong outing natin Sir, hindi ba?"

We all looked at Inafe after she said it. Nasa kalagitnaan kami ng pagsasagot nang
itinanong niya iyon kay Seth na nakatayo sa gilid ng teacher's table niya, his arms
were crossed.

Ngayon lang ulit kami nagkita but then I was right.. hindi nga kami nagpansinan.
Ano pang iniexpect ko?

"Speaking of that. Stay after you take the exam, we'll talk about it. For now,
continue answering." He said it with a blank expression. Hindi ko mabasa ang
ekspresyon sa mukha niya, but then nakikita ko siyang napapalingon sa akin minsan.
Though he's unsmiling...
But it never failed to make my heart do a somersault.

S hit, get a grip Lauren! Mag-focus ka sa exam mo!

After half an hour, majority of us already finished taking the exam. Naghintay na
lamang kaming matapos ang lahat para makapag-usap na tungkol sa outing.

Hanggang sa matapos na nga ang lahat sa pagsagot, tumayo na si Seth na kanina'y

nakasandal lamang sa edge ng table niya.

He cleared his throat.

"Next week na iyong outing natin so I hope you'll all cooperate. This is not
compulsory okay? Sa mga makakasama, mas maayos. Sa mga hindi, naiintindihan ko. I
hope this will be a memorable one, for you and for all of us."

Ngumiti siya.

But I know something is off with that smile. Hindi iyon ang ngiti na meron siya
noon.

I felt like my heart was being stomped.

Nagulat ako nang may umakbay sa akin. I immediately traced Seth's line of sight at
nakita ko na sumulyap siya sa katabi ko.. na nakaakbay sa akin ngayon!

"Baby girl, sabay na tayo papunta roon ha? Please?"

It was Gray! Nakita kong umigting ang bagang ni Seth nang makita iyon. At alam kong
narinig niya ang sinabi ni Gray!

"Gray-" Sinubukan kong tanggalin ang kamay niyang nakaakbay sa akin nang marinig
kong nagsalita si Seth.

"Well, I also prepared some games. You're good in playing games, I suppose. Hindi
ba?" Sabi niya nang may diin. Bagamat hindi nakatingin si Seth sa akin, para akong
natamaan sa sinabi niya.

Naghiyawan ang mga kaklase ko. Habang ako ay tahimik lamang sa aking kinauupuan.

Napabuntong-hininga ako.
I'll just wait for this outing Seth.
It's gonna be now or never. Bahala na kung anong mangyayari doon.

I'll just trust God's will for now.

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

SABAAAAW UPDATE AT ITS FINEST.

Babawi ako next time.ߒ Deym. Ano ba itong pinagsusulat ko, hindi ko din
maintindihan </3 ưߘ

PS. Inafe, if youbre reading this, na-insert ko na name mo. ߑ

        A little throwback [My Possessive Hot Professor (...]

           
SethǢs POV

Five days ago...

“Come in, Professor Montreal.” A deep dark voice welcomed me as I enter the
University president’s office, Monday morning.

It somehow gave me an idea that he’s up for something kaya niya ako pinatawag but
then I dismissed that thought.

I should not think of any negative thoughts for now lalo na ngayong marami pa akong
problema sa pamilya ko at pati na rin kay Cassidy.

Ayoko na sanang dagdagan pa ito.

“Good morning, Mr. Howards.” Pormal na bati ko. Tumango lamang siya sa akin, hindi
nakangiti. He always looks intimidating lalo na tuwing may weekly meeting kami ng
faculty, staff, at board of trustees that’s why this is not new to me. I’m already
used to it.

Iminuwestra niya sa akin ang upuan sa harapan niya. I nodded and immediately took a
seat. As I look at him, he was watching my every move and it somehow made me feel a
little tensed. Just a little.

What is he up to?

I cleared my throat bago nagsalita. “As you can see Sir, I had received an order
telling me to go straight to your office as soon as possible. Mind if I ask you
what is this all about?”

He raised a brow at me, tapos ay tinagilid nang kaunti ang ulo, sinisipat ako nang
maayos na tingin. His hands were on his lips, nakasalikop ito.

Kahit matagal siyang nagsalita na tila ba pinag-iisipan nang mabuti ang sasabihin,
hinintay ko pa rin siyang magsalita. I want to clearly hear what he wants to say
lalo na’t nararamdaman kong importante ito.

“How old are you again, Professor Montreal?” The university president asked.

“23 years old, Sir..” Kalmadong sabi ko, nakatingin sa kanya.

Tumango-tango siya. “Impressive. At a very young age, you are already considered as
one of the best performing teachers in our university, don’t you know that?”

Nanatili akong nakatingin sa kanya, not nodding nor doing anything. “I received a
lot of positive feedback especially when I scanned through the evaluation sheets
answered by our students. Since you became the coach of the basketball varsity
team, marami na agad tayong panalo in a very short span of time na hindi masyadong
nangyayari doon. How did you do that? Nonetheless, malaki ang tulong noon sa pag-
endorse ng ating university. Your co-teachers were also talking highly about you,
Professor Montreal.” Tumango-tango pa ito.

Ngunit hindi pa rin ako kumikibo. Nakatingin lamang ako sa kanya, my jaw was
tightly clenched.

Something is off with this talk. Dammit.

“Okay,” the old hag chuckled. Mas lalo lang napakuyom ang kamay ko. “I’ll get you
straight to the real point here.” Sumeryoso bigla ang kanyang mukha. “You are
considered an asset— a very productive asset in our university, Professor Montreal.
In case you don’t know. But then we have rules and regulations that should be
strictly followed here by the students as well as the professors.” He wasn’t
smiling now.

No shit, I can sense it.

“What do you mean Sir?” Kahit nagtatagis na ang bagang ko, pinilit ko pa ring
sabihin iyon.

Kinakabahan ako sa mga susunod niyang sasabihin ngunit hindi para sa akin.

Kundi para sa isang taong mahalaga sa akin.

“Professor, don’t act as if you don’t know about this. Napag-usapan last time noong
nag-meeting kami along with the board of trustees of this university some issues
that need to be settled and cleared. And one issue that was discussed was about an
ongoing relationship between a student and a professor here in our university. That
is very shameless! Especially when the student involved was a child of one of the
most prominent investor of this university.”

I was f ucking right. And d amn, there’s no point of denying now.

“Okay.” I said through gritted teeth. “I know that you want me to do something, the
main reason why you even called me to visit your office. What is it? Makikinig ako,
but I’m sure I will not follow it.”

This time he darkly glared at the way I answer him. “Well, you should follow it,
Professor Montreal. I say, stop whatever you’re doing with Laila Imperial’s
daughter. It will do you no good. Kapag nalaman ng board kung sino ang professor na
iyon, which happens to be you, I am sure that they’ll quickly fire you like
lighting, you won’t even notice!”

“Then fire me! I don’t even care—”

“And Laila’s daughter will also be expelled. How about that? Ano na lamang ang
sasabihin ng mommy niya? She will be expelled because of you? That is just..” The
president continued shaking his head.

Okay lang sa akin na ako ang mapahamak but if it will involve Cassie then f uck it,
ibang usapan na iyon.

“But mind you, hindi kita pakakawalan since you are a very efficient asset in this
university.” He said in a very dangerous tone, which made me looked at him and
checked if he was still the president who I was talking with awhile ago.

“I can resign. I am entitled to do that!”

He shook his head again adamantly, clearly dismissing what I have said. “That’s the
reason why I am talking to you now. Why I have called you. Yes, you have the right
for it...” He smirked. All I can now see is pure evil!

“But I won’t let you.. I will never let you do that, Professor Seth Montreal. Not
when this university has been benefiting from you, especially now. So I suggest,
you break whatever relationship you have with Laila’s daughter as soon as possible.
Think of any ways to stay away from her because if you won’t?”

He stopped mid-sentence. I was still gritting my teeth to death, because I know if

he will do something against Cassie, I don’t f ucking know what to do anymore!

“Your girl will surely suffer. I tell you...” His laughter roared inside his
office, screaming power like the devil he was.

D amn this life! This is clearly power trip. But what can I do against this?

If this means letting Cassie suffer, then I guess... I should...

Stop this.

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

This part happened before that “recording” incident :) Clarification lang.

A/N:

Check out “Playing with Fire” :)

A story of Julian and Yuri. The first chapter was already posted! <3

        HASHTAG // THIRTY-ONE: #TheOuting [My Possessive Hot Professor (...]

            Author’s note:

Clarification. Yung part before nito entitled “A little throwback” happened before
Seth and Lauren’s ‘recording’ confrontation churva happened. Nangyari iyon Monday
morning and that recording churvaness happened in the afternoon :) Okay? Okayyy. ߘ

ܳ ۢ✳✳

Hashtag // Thirty-One: #TheOuting

Lauren’s POV
“Pahamak talaga! Paano na lang ako mag-eenjoy nito? Argh, kainis.” Halos hilahin ni
Julian ang lahat ng makita niyang gamit at padabog itong inilalagay sa backpack
niya. Pati nga siguro hindi dapat dalhin ay hindi niya namamalayang ipinapasok niya
na pala sa loob dahil lang sa sobrang inis.

“Okay lang yan ‘no. Ang oa mo talaga, isama mo na lang. Maawa ka naman dun sa
pinsan mo, first time lang makapunta dito tsaka hindi niya pa alam ang mga pasikot-
sikot dito.” Sabi ko habang pinapakalma siya.

Umirap lamang siya at nagpatuloy sa pag-aayos ng mga dadalhin bukas. In my own

case, I’m already ready because I asked Yaya Ferlise to pack the things I asked
them to bring and gladly she brought it this morning. Kaya no worries na ako.

Tsaka sinabihan ko na rin si Yaya na wag sabihin kay mommy kung nasaan ako ngayon.
She keeps on calling my phone ngunit hindi ko ito sinasagot. I heard from Yaya that
mom’s new family are slowly transferring their clothes towards our house.

Medyo nalungkot ako sa isiping iyon but then I pushed that thought away. After
this, makikipag-usap ako kay mommy nang masinsinan. Just.. not now. Iyon lang. Wag
muna ngayon. Tsaka na kapag handa na ako.

Anyway, Julian’s mother called him just yesterday two days before our outing. Uuwi
daw ang pinsan niya galing Italy. Dito raw muna ito titira sandali sa condo niya
bago umuwi sa province nila Julian sa Bohol. Kaso lang nalaman ng mommy niya na
mag-oouting kami bukas at sakto namang pagdating ng pinsan niya, edi nakiusap ang
mommy niya na isama na rin daw namin.

Kaya eto, nag-aalburoto ang baklang uligba.

“Ay, by the way gags. Sino bang pinsan mo ang uuwi? Si Kriselle?” Tukoy ko sa
pinsan niyang nasa Italy na nakilala ko last time noong ka-fling ko pa yung Kuya
niya. Though I hope hindi yong isa ang uuwi...

Inirapan ako ni Julian. “Gaga. Makakauwi ba yun mag-isa dito sa Pinas eh 12 years
old lang yun. Takot yun magtravel mag-isa. Edi syempre yung ex mo yung uuwi!
Tangeks.”

Nanlaki ang mga mata ko. I looked at him with a very shocked expression. “S hit,
hindi nga..” I bit my lower lip. “Teka, hindi ko yun ex!”

“Aba naman, oh sige. Hindi ka nga pala nagseseryoso noon. Sige, ex-fling. Uuwi
iyong ex-fling mo na pinagmukha mong tanga noon. Jusko.” Hinawakan niya ang sintido
niya at hinilot ito tapos ay pinagpatuloy ang pag-aarange ng gamit niya.

Tangna this. Hindi kaya yun galit sa akin? Paano kapag pag nasa camp na kami,
ipahiya niya ako doon? My gad. Tapos nandoon pa si Seth na kailangan ko pang
kausapin.
Holy crap.

✳ ✳ ✳

Hindi ko na mabilang kung ilang irap na ito ni Julian sa kausap. He’s really
pissed, I can tell.

“Sinasabi ko sa’yo Gabriel! Wag na wag mo kong pakikialaman sa kung anong gagawin
ko doon dahil kung makikisawsaw ka sa mga gagawin ko, ibibitin kita ng patiwarik
tapos gagawing bala ng canyon itatapon kita pabalik ng Italy, naiintindihan mo?!”
Julian said while were travelling towards the venue. Kanina pa siya talak ng talak
at ako naman, tahimik lang dito sa passenger’s seat, umaaktong hangin.

Nasa likod kasi si Gabriel... Julian’s verrry hot cousin fresh from Italy which
happens to be my ex-fling! Simula pa kaninang dumating ito, hindi ko na siya
pinapansin. Though I can see him staring at me, and also I see him smirking
sometimes. Tsk.

“Why would I? I’m a good boy, bro. A very good-looking boy.” Nakangising sabi nito
na kagat-kagat pa ang labi. Tumawa ito nang malakas ng minura siya ni Julian.

Nakita ko pa ang pagngiwi ni Julian ng tawagin itong bro ng pinsan. Hindi kase alam
ng parents niya pati relatives niya na gayla siya. Eh ewan ko lang kung nagbago na
to, wala namang kinikwento e.

On the other hand, malaki ang pinagbago ni Gabriel. I admit, gwapo na noon si Gab
pero ngayon, mas lumevel-up ito. He was really tall and dashing back then but now,
it’s a hundred fold more. Well-toned muscles, firmer biceps... name it.

But nonetheless, mas gwapo pa rin si Seth...

Natampal ko ang noo ko. Seth na naman, Lauren?!

“Hey, you.” Napaigting ako nang kinalabit ako ni Gabriel sa may likuran. When I
turned around, he was now near me. “Bakit hindi ka namamansin? Laurie?” He smiled
mischievously. Laurie. That’s his nickname for me back then. Naalala niya pa yon?
“Para namang wala tayong pinagsamahan.”

Nang marinig ko ang sinabi niya, I can’t help but roll my eyes. Arrogant. But he
still recognizes me, hmm. “Wala naman talaga tayong pinagsamahan.” Inis na sabi ko.

“Ohh. I don’t think so. May picture pa nga tayo dito sa phone ko, I never deleted
this kahit ilang beses na ko nagpalit ng phone.” Sabi niya habang may kinukuha sa
bag niya. It was his phone.
Napakunot ang noo ko. Picture? Kailan naman yan kinunan?

Tiningnan ko siya habang may kinakalikot sa phone niya and then after a few
minutes, he smiled widely as he let me look at the picture on the screen!

My eyes widen. It was really me... and this bastard Gabriel! Someone took this
picture, Gabriel was on my back and was holding both my cheeks. He spread it wide
tapos ako naman ay nakalabas ang dila sa picture na ito.

This picture made sense. “This was during the intrams!” I can now remember it.

“Uh—huh. So ano, sasabihin mo pang wala tayong pinagsamahan, Laurie?”

Sasagot pa sana ako nang biglang magsalita si Julian, interrupting us.

“Tigilan mo na ang best friend ko sa pagiging hokage mo d’yan, Gabriel. May

boyfriend na yan!” Pang-iinis nito.

Pinanlakihan ko ng mata si Julian. Anong boyfriend pinagsasasabi ng baklang ito?!

Gab smirked. “Sus, boyfriend pa lang naman. Easy.” Cool na sabi nito, halatang
mataas ang bilib sa sarili. Ang hangin! Kahit gwapo to, hinding-hindi na ako
papatol sa aroganteng to.

“Kaso lang may LQ sila ngayon eh.” Julian smirked tapos makahulugang tiningnan si
Gabriel sa rear view mirror. Kinakabahan ako mga ganyang tingin niya. “Ano kaya
kung pagselosin mo yung isa para bumigay na? Tutal, kasama naman natin iyon sa camp
eh.” Humagalpak pa sa tawa ang baklang uligba.

My eyes widen. Sabi na nga ba!

“Hoy manahimik ka nga d’yan—” Hindi ko natapos ang sasabihin dahil pinutol ito ng
nakangising si Gabriel. Ang sarap tirisin! Nakakainis.

“Uhuh. Sounds interesting. Pakilala mo sa’kin, Lex.” Tinapik pa ni Gabriel ang

balikat ni Julian.

At ito namang traydor na bakla, ngumisi lang at tumango-tango! Walanghiya!

“Shut up both of you, will you?! Wag niyo na dagdagan ang problema ko!” Inis na
sabi ko sa dalawang makukulit na to.
They are just looking at each other while smirking tapos hindi na ako pinansin.
Habang ako dito, inis na inis na sa plano nitong dalawa.

“Mag-pinsan nga talaga kayo!!” Sigaw ko na lang habang ikinukrus ang mga braso.
Nakakainis talaga!

✳ ✳ ✳

Pagkalabas na pagkalabas pa lang namin sa sasakyan, agad na akong inakbayan ni

Gabriel. God! Walangya talaga tong lalaking to!

Pilit kong tinanggal ang braso niya. “Gabriel! Nagsisimula ka na ha?” Inis kong
tinanggal ito ulit. Ngunit ang hunghang, hindi pa rin nagpatinag!

He pinched my cheek. “Stop frowning, Laurie. Nakakasira ka ng view e.” He smirked

tapos iginala ang mata sa paligid.

I pouted. Hmp.

Napatingin na rin ako sa paligid ngunit napanganga ako nang mapagmasadan ito ng
maayos.

Wow.

The place is ecstatically beautiful. Just... wow. I couldn’t find the right words
to describe this place as of this moment.

It’s a resort named “Prestige.” Malapit ito sa beach ngunit mayroon din silang
sariling pool. Mayroon itong 2-storey Greek-styled beach house na may white paint.
May mga makukulay na flagpoles pa na nakapalibot sa buong resort I guess, dahil
dito sa entrance hanggang sa dulo, may flagpoles. Kaya feeling ko mayroon ding
flagpoles sa likod nito.

Ang ganda lang ng lugar na ito. I guess, Seth’s taste is really good when it comes
to these things.

“Ano pang hinihintay niyo d’yan, pasko? Let’s get insideee!” Excited na sabi ni
Julian bitbit ang mga gamit niya at agad-agad na naglakad papasok.

Pero bago iyon, tumingin muna siya pabalik kay Gabriel at ngumisi tapos itinaas-
taas ang kilay. Ito namang Gabriel na ito, tumango-tango rin at humalakhak.

I glared at him tapos ay sinuntok ko ang tiyan niya. “Magtigil nga kayo!”
Napa-aray siya dahil sa suntok kong iyon. Sinamantala ko na iyon para makawala sa
akbay niya at naunang pumasok leaving had behind in pain.

I smirked. In fairness, matigas ang tiyan niya. Ilan kaya abs nun? Haha.

“Hey, sinong bibitbit nitong mga gamit mo ex-fling na masakit manuntok?!” Sigaw ni
Gabriel nang iniwan ko ang mga gamit ko sa kung saan kami tumayo kanina.

I chuckled. “Syempre, ikaw.” Pagkatapos noon ay tuluyan na akong pumasok sa loob

with my shades on.

Simple lang ang suot ko ngayon. I am wearing a blue & white sleeveless jump short
tapos simpleng tsinelas lang from a very known brand. Sinuot ko rin ang aking gold
anklet with an infinity pendant on my right ankle.

Pagkapasok ko, nakita ko agad ang mga classmates ko sa lobby. Sabay-sabay silang
napatingin sa akin the moment I stepped inside, bigla akong na-conscious.

I heard some boys whistled tapos ay ngiting-ngiting nakatingin sa akin. Inirapan ko

sila na siyang ikinatawa lang nila.

“Kaya pala ang tagal kasi nagpaganda pa!” Victoria smirked at me.

“Seriously? Nagpaganda? I’m in my simplest form right now, Vic.” It’s my turn to
smirk at agad na nilapitan si Julian na nakangisi lang din. My classmates laughed
with what I said then they teased Victoria.

Nang marating si Julian, agad niya akong sinabihan tungkol sa kwarto namin. “Isa
lang tayo ng kwarto ni Gabriel. Huli na kase tayo, nakuha na ng mga classmates
natin most of the rooms dito.”

Tumango-tango ako. Ayos lang naman sa akin iyon. Besides, I trust these two boys.
Kasabay noon ang pagpasok ni Gabriel sa loob na nakasimangot. Ang mga mata ng mga
kaklase ko ay nanlaki nang makita ito, they immediately looked at him especially
the girls with so much admiration. Lalo na na marami itong bitbit kaya na-emphasize
ang braso nito sa kanyang black v-neck.

Agad siyang nilapitan nila Victoria at kunwa’y tumutulong. I just sighed.

I looked around. I was looking for someone but when I didn’t see him, I immediately
whispered something to Julian. “Asan si Seth?”

Julian smirked at me again. Bakit pa ito laging ngumingisi sa akin? “Speaking

of...” He pointed using his lips the people who came out from one of the rooms here
na kita lang dahil nasa hallway ang mga rooms tapos meron din sa second-floor.

I traced his line of sight at nakita kong lumabas doon si Seth na nakangiti habang
nakatingin sa kasama na tila mala-model sa Victoria’s Secret ang ganda na mukhang
anghel na may maamo ngunit napaka-kakaibang ganda.

My heart was immediately filled with an excruciating pain the moment I saw Seth
smiled not because of me anymore, but now because of another person.

Napalingon si Seth sa akin.

But his eyes can’t be traced with any emotion the moment he glanced at me. He’s
just simply staring at me, then he looked at what I’m wearing. Ngunit iyon lang.

Nanlamig ako sa tingin niya ngunit nasaktan ako nang agad siyang bumitiw sa titigan
namin at inakbayan ang kasama niya na tila wala ako sa paligid niya. Like I don’t
exist at all.

Ang sakit.

Bakit parang may tumutusok na maliliit na karayom sa puso ko habang pinagmamasdan

sila?

A tear escaped from my eye.

Sumasakit ang puso mo dahil nakikita mo ang mahal mong tila walang pakealam sa’yo
habang kasama ang bago niya.

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

What will happen next? ߘ

#2016 words for this chapter. Achievement.

        FREE NOTE [My Possessive Hot Professor (...]

            Nagsusulat na nga lang, nasasaktan pa rin. Saan na lang ako nito? °ߘ

#Nagmahal
#Nagsulat
#Nasaktan

        HASHTAG // THIRTY-TWO: #CouldItBe? [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Thirty-Two: #CouldItBe?

Lauren's POV

I didn't talk for awhile. Nanatili akong nakatingin sa kanila, ngunit kapag
tumitingin naman si Seth sa gawi ko, umiiwas ako. Hindi ko yata kayang
makipagtitigan sa kanya.

Not when my heart's hurting.

Nagulat ako nang mayroong biglang humawak sa kamay ko. When I turned to look at the
one who owns it, I wasn't surprised when it was Gabriel.

He was smirking now. "I think I already knew him." Nakangising sabi niya.

Pinaningkitan ko siya ng mata. What an observant. "Ano bang pinagsasabi mo d'yan?"

Inirapan ko ang Gabriel na to.

He just touched his lips while smirking at me. Pagkatapos ay napalingon siya sa
gawi nila Seth. Napatingin rin ako doon.

And I was shocked when I saw Seth looking at my hand, which was being held freely
by Gabriel now, and he was looking at it while his jaw was tightly clenched. I can
sense him gritting his teeth.

I stared at him for a little while, waiting for him to look at me. Tapos nang
magtama ang mga mata namin, his eyes became cold again. The kind of coolness that
made me feel hollow inside. We stared at each other for a while, as if we have
something to say to each other and then slowly, he looked away from me.

Kung kanina nakangiti pa siya habang kausap ang mga kaklase, now he's not even
smiling a bit. Not even a little.

"Class, it's almost 1PM." Seth uttered, unsmiling. "To those who haven't taken
their lunch yet, you can join us. Dun sa ibang nag-lunch na bago pumunta dito, you
can rest in your own rooms. Basta this 5PM, we'll do our activities set for today.
Clear?" Tanong niya sa lahat ngunit hindi pa rin siya tumitingin sa gawi ko.
Kung hindi niya ako pinapansin, paano ko siya makakausap nito?

Tumango-tango ang mga kaklase namin.

"Gags, kain muna tayo. Gutom na gutom na ako. Sama tayo kina Prof tsaka sa kasama
niyang maganda." Julian said. I don't know if he's mocking me or what pero parang
nairita ako sa sinabi niyang maganda yung kasama ni Seth. Alam kong maganda yun,
pero kase.. mas maganda ba talaga sakin yun? Kaya siya ang pinalit ni Seth?

"You're over thinking again, tara na nga." Hinila ni Gabriel ang kamay ko.

Magpupumiglas pa sana ako ngunit nang nakita ko ang babaeng kasama ni Seth na
hinawakan nito ang kamay niya habang hinihila doon sa may dining area, bigla akong
nainis.

Dammit Seth, ba't ka ba nagpapahawak d'yan?! Tss!

"I smell something.. I mean, someone feeling jealous here. Naamoy mo, Gab?" Julian
said innocently to Gabriel who was now walking towards the dining area beside me.
Hila-hila niya pa rin ako.

I rolled my eyes. Eto na naman tong magpinsang ito. Jusko.

"Yeah, I do smell a little jealousy here, Lex. Weird." Kibit-balikat ni Gabriel

habang patuloy akong hinihila papunta doon.

"Seriously." Wala akong nagawa kundi umirap na lang hanggang sa makarating na kami
sa dining area. It has a 20-seater long dining table with a white table linen and
maroon table runner. Ngunit ang masaya pa, sa dinami-rami ng upuan dito, ang napili
pang upuan nina Julian at Gabriel ay ang upuan kaharap sina Seth!

Pinaningkitan ko sila ng mata ngunit hindi lang nila ako pinansin. Well, I don't
have any choice but to sit here.

"Hi! Here's their menu book, we just finished ordering anyway." Ngiti noong babaeng
kasama ni Seth habang ibinibigay kay Julian ang menu book since siya naman ang
pinakamalapit dito.

Seth was just looking at the base plate in front of him, his jaw still clenched.

Ano kayang problema nito?

"Oh, thank you. By the way, ako nga pala si Julian. Here with me is my cousin,
Gabriel.." Ngumiti si Gabriel tapos ay nakipagkamay na siyang tinanggap naman ng
babae. "And my beautiful best friend, Lauren."
I smiled at her politely, as we shook hands.

"Nice to meet you guys, I'm Reena." Pakilala niya sa amin.

Reena. Ang tipid naman ng pakilala niya. I want to know who is she to Seth!

"Seth's?" I asked without even thinking what I just said.

Napatingin sila Seth, Gab at Julian sa akin.

Tsaka ko lang na-realize ang tanong ko nang natawa si Reena doon. Her smile and
laugh can really brighten up someone's day. You can just look at it all day without
even doing anything.

"Ask him." She chuckled lightly.

Seth was now looking intently at me, and I hope he didn't saw the pain that crossed
my eyes now. I gulped, swallowing the lump on my throat.

Gabriel interrupted what he was going to say. "Tss, I'm already hungry Laurie." He
leaned on my shoulder.

I stiffened when I saw again Seth's eyes staring directly at me, which looked like
hawk's eyes now because off too much darkness and something else.

"Learn to wait." Seth coldly said, not looking at Gab. I can tell that he's pissed
now.

"Yeah, bro. Just like what I did to my Laurie. I patiently waited for her and now-"
Agad kong siniko si Gabriel sa mga pinagsasabi niya! What the hell?!

Tumawa lamang si Julian sa ginagawa ng pinsan niyang to. Napa-aray ulit si Gabriel
sa pagkakasiko ko.

Reena smiled, clearly looking at us with admiration. "Are you guys together or
something? You really look good and cute together!" She almost clapped her hand
while saying it.

Nang mapalingon ako kay Seth, cold ang mga tingin niya sa akin ngunit ang kanyang
noo ay nakakunot at ang bagang niya ay nakaigting.

Are you jealous, mahal? Please tell me you are. So that I'll know that we still
feel the same.

"No!"

"Yes!" Sabay na sabi ni Gabriel at Julian bilang sagot sa tanong ni Reena.

Reena laughed but Seth remained silent. "You don't have to hide it, Lauren.
Besides, bagay na bagay naman kayo nitong si Ga-"

"Let's eat. The food's here." Supladong sabi ni Seth habang nakatingin sa mga crew
na unti-unting inilagagay ang mga order namin.

Mahina akong siniko ni Gabriel. "Tss. Suplado naman. Ba't mo nagustuhan 'yan?"
Bulong niya sa akin.

"Pwede ba, kumain ka na lang. Chismoso."

"Hindi mo talaga sasabihin sa akin ha? Gusto mo talagang patuloy akong bumulong
sa'yo dito? Kasi mukhang maya-maya lang, mukhang naka-handusay na ako sa sahig."
Gabriel looked at Seth's side. "Ang sama makatingin sa akin eh tuwing lumalapit ako
sa'yo ng mga ilang inches lang-"

"Cassidy, kumain na kayo. We still need to do the activities later. Stop talking."
Seth said sternly, he was looking at us using his hawk-like eyes again.

"Okay. May pinag-usapan lang kami sandali." Paliwanag ko ngunit mukhang hindi siya
naniwala dahil umiling lang siya ng isang beses at nagsimula nang kumain.

"Laurie, subuan mo ako." Gabriel tugged my arm while I was about to take a bite. I
glared at him.

"Ano ba Gabriel, wag mo nga ko ginagawang yaya." I said discreetly. Ayoko namang
lakasan ang boses ko sa harapan ng pagkain. Enough lang iyon para marinig ni
Gabriel.

"Okay, ako na lang susubo sa'yo." He smiled while raising his spoon with food on it
into my mouth.

I glared at him once again and I was about to say something when I heard Julian
talk.

"That's so sweet, bro. Paano pa kaya kapag magkasama na kayo sa kwarto mamaya?
Nako, ayoko makakita ng live show ah. Just a reminder." Nanlaki ang mga mata ko sa
sinabi ni Julian.
What the actual f uck?

Sasapakin ko na sana si Julian ngunit narinig namin si Reena na nagsalita.

"O Seth?" We heard her say it kaya napalingon kami sa kanya. She was looking at
Seth now, her eyebrows are furrowed but her face was laced with concern. "Hinay-
hinay lang sa pag-cut ng meat, please? Ayoko ma-sugatan ka."

She sighed tapos kumunot bigla ang noo.

"Bakit ba kasi diin na diin ang pagkakahawak mo sa dinner knife mo? Are you trying
to kill that meat over and over again?" She smiled a little but Seth didn't even
flinch.

I breathe deeply.

Could it be...?

        Not an update. Wag umasa. [My Possessive Hot Professor (...]

            Hello!

ItϢs been a while :)

Huhuhu. I had a very busy week last week dahil po sa festival/activities namin sa
school. Pasensya.

Okay, siguro nakalimutan niyo na ang story nito. So... may naghihintay pa ba ng
update ng story na to? I need your responses for me to know if may nagbabasa pa
ba :) Sayang kaya effort mag-update kung wala lang din magbabasa. Parang sa love?
Charot -.-

Comments please? <3

If may naghihintay pa kahit isa lang:) mag-uupdate ako this coming Saturday after
all my exams this week.

God bless po :)
© Keyydot with love ߎ
        HASHTAG // THIRTY-THREE: #ItHurtsALittle [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Thirty-Three: #ItHurtsALittle

Lauren"s POV

I stared at Seth for a little while ngunit hindi niya ako tiningnan pabalik. He
immediately indulged his food without even looking at anyone of us. Not even at
Reena.

“Can I join your activities later?” Basag ni Gabriel sa katahimikan. Itinanong niya
iyon sa akin habang kumakain kami.

Si Seth ay wala pa ring kibo habang patuloy na kumakain.

“Gabriel, wag ka na nga sumali. I know, babantayan mo lang si Lauren doon sa mga
lalaki. Naku, wag na lang kung iyan lang ang gagawin mo.” Umirap si Julian ng
palihim.

Reena looked at us tapos si Seth ay expressionless ang mukhang napatingin sa akin.

His eyes were cold again. I can sense and feel it as well.

“Tsk, dapat lang? Mahirap pa naman tong bakuran!” Gab exclaimed, pagkatapos ay
inakbayan ako. Nanlaki ang mga mata ko.

Ang mata ni Seth mula sa akin, ay lumipat ang tingin sa kamay ni Gab na nasa aking
balikat. I don’t know if is it just me or I really saw him grip his spoon tighter
ngunit ang kanyang mukha ay hindi nagpapakita ng kahit anong emosyon. Blangko.
That’s what it is.

Inalis ko ang kamay ni Gabriel sa balikat ko. “Wag mo nga kong akbayan!” Inirapan
ko siya ngunit ngumisi lamang ito at kinurot ang magkabilang pisngi ko.

“Ang cute mo Laurie ko.” He grinned. Sinapak ko ang kamay niya. Peste tong lalaking
to! Argh.

“Aww, you’re so RG Lau and Gab.” Reena beamed at us.

Napatingin ako sa kanya. “RG? Rugby girls?”

Binatukan ako ni Julian tapos tumawa naman si Reena kahit wala namang nakakatawa sa
sinabi ko.

“What I mean is, RG as in Relationship Goals! That’s what you are!” She even
clapped her hands.

Ngunit hindi talaga tumakas sa pandinig ko ang sinabi ng katabi niya. “Relationship
goals, my ass. Tss.”

Bigla na naman bumilis ang tibok ng puso ko. Nagseselos kaya siya?

“Whoa thanks, Reena.” Gabriel smirked again.

Hindi na lang ako kumibo at nagpatuloy sa pagkain. Nang malapit na akong matapos,
biglang nagpaalam si Seth na aalis. Mag-ccr siguro. Nasaktan ako nang kina Reena at
Julian lang siya tumingin nang nagpaalam. He never even looked at me and Gabriel as
well.

Siniko ako ni Gab. “Hindi ka naman pala importante e. Ouch, that hurts baby.”
Ngumisi siya.

Sinapak ko ang mukha niya sa inis. Dahil alam kong totoo ang sinabi niya.

Dammit.

“Pake ko?” Sabi ko na lang pagkatapos ay tumayo. “Balik lang ako.” Ngumiti ako kay
Reena na tumango lang at ngumiti din tapos masama kong tiningnan si Julian na
nakangisi sa akin at si Gabriel na naka-smirk.

“Balik agad.” Parinig ni Julian tapos ay uminom ng juice na parang wala lang.

Ang totoo, gusto kong sundan si Seth. Gusto ko lang siyang makausap kahit sandali.
Itatanong ko lang kung kailan siya pwedeng makausap nang masinsinan.

Like I said, I’ll confess everything to him. My feelings, the reason behind that
recording, and also... about our being soon to be step-siblings... fck. Just fck
this. Hindi ko kayang isipin na magiging magkapatid kami kahit isa lang iyong
ideya. Hindi ko siya kaya tingnan bilang isang kapatid lamang. It is something
more! It will always be something more!

Nang makapasok ako sa hallway ng comfort rooms, tumigil ako sa men's room. Huminga
ako nang malalim. This is it.

Napahigit ulit ako nang malalim na hininga nang lumabas si Seth mula doon. He
immediately looked at me.

Tumigil siya sandali. Sinipat niya ako ng isang malamig na tingin. I also looked at
him. It lasted for maybe a minute or more— we’re just plainly staring at each other
but for me, it says a million things that words couldn’t explain.
Siya ang unang nagbaba ng tingin. Then he stepped on his side para sana umalis
matapos nang titigang iyon.

Agad kong hinawakan ang kamay niya. I shouldn’t be doing this, but the hell... I
need to talk to him.

“Seth, wait...” I said, almost a whisper. Nanatili siyang nakatingin sa harap,

hindi sa akin. “I... I want to talk to you.”

He didn’t look at me but I saw him clenched his jaw. “What for?” Malamig na sabi
niya.

I bit my lip. “I just have something to tell you. Importante.” I sighed and then
looked away. “Promise, this will gonna be the last time I’ll ask you to talk to me.
After this...”

I am letting you go. Because I know, magiging kumplikado lang ang lahat kung
ipagpapatuloy ko ito. Masakit. Pero anong magagawa ko?

“Okay, then talk now.” Sabi niya na hindi pa rin tumitingin sa akin.

I wasn’t even surprised after hearing again the coldness in his voice.

“I...” Tumingin ako sa kanya. I am still holding his hand and I’m glad that he
didn’t removed my hold. Even just this. “Kung pwede ngayong gabi na lang... Sa
dalampasigan. Kung pwede.” Nagbabakasakali kong tanong.

This time, Seth looked at me but his face was masked with sarcasm. He arched his
brow. “Really? Baka magalit ang manliligaw mo.” Sarkastiko pa ring sabi niya.

Napakunot ang noo ko. “Manliligaw? Wala akong manliligaw, Seth.”

Sarkastiko ulit ang tingin na ipinukol niya sa akin. “No wonder why you two were so
sweet.” He tsked tapos doon niya na inalis ang kamay ko. “Yan lang ba ang sasabihin
mo? I should be going by now. Hinihintay na ako ni Reena.”

F uck.

Bakit parang piniga ang puso ko sa sinabi niyang iyon? Bakit masakit?

“G-girlfriend mo?” Hindi ko mapigilang tanong. Ganito pala kahirap magsalita kapag
nasasaktan. Nagsisisi na ako kung bakit ko pa iyon itinanong, dagdag sakit lang
naman iyon.
“So you care?” He said blankly.

I care? Of course! Who wouldn’t? Bago lang kami nagkaproblema, of course I would
still care. I love him enough not to.

“What do you expect, Seth?” I narrowed my eyes at him.

“Ganoon? Akala ko kasi nakapagmove-on ka na. May bago na naman kasi.” Iyon ang huli
niyang sinabi pagkatapos ay umalis na sa aking harapan at mabilis na naglakad
pabalik sa mesa na inuukupahan namin.

I grimaced with what he said. Dammit Seth, mahal kita paano ako makakapagmove-on
agad? Ganoon ba iyon kadali? O baka ikaw nakapag-move on na kasi mayroon ng Reena!

When 5pm came, pumunta na kami lahat sa may activity area at doon kami naglaro ng
mga larong pinoy at ibang parlor games. Ayoko sanang magparticipate dahil nawalan
ako nang gana habang nakikitang nakikipagtawanan si Seth kay Reena at sa ibang mga
kaklase kong nagpapacute sa kanya ngunit pinilit ako nila Gabriel at Julian na
sumali.

Itong dalawang to ang kasama ko sa buong maghapong iyon. Hindi nga nakalapit si
Gray sa akin at ang iba kong mga lalaking kaklase sa akin dahil sa kanilang dalawa.
Ano sila, mga bodyguards ko? Pero I’m thankful na nandyan sila dahil kahit paano,
binubura nila ang lungkot sa puso ko.

May ibang kaklase akong nagpapacute kay Gabriel pero nginingisihan niya lang iyon
at hindi pinapansin tapos ay aakbay na naman sa akin si Gab kaya napapaismid ang
mga babae sa akin. Oh well, I’m used to it.

All through out the games, pilit lang ang mga ngiti ko. I’m smiling but inside my
heart’s hurting. Lalo na nang makita ko si Reena na pinunasan ang pawis ni Seth sa
noo. Hindi gumalaw si Seth at napatingin lamang siya kay Reena. It’s like they were
locked in their own bubble, in their own world.

F uck it.

“LAUREN! SALAMIN NA YANG BABANGGAAN MO OY!” Narinig kong sabi ni Gabriel. Huli na
nang marealize ko iyon dahil nang mapatingin ako sa harap ko, salamin na pala ito!

“Aray..” Daing ko nang tuluyan na akong nauntog sa salamin nang medyo malakas-lakas
na parang biniyak ang ulo ko at halos mabasag ang salamin sa harap ko.

Dammit! What just happened?!

Feeling ko may bukol na ako sa noo. Sheet, bakit pa kasi nawala sa isip kong
naglalaro nga pala ako! What happened to you, Laurien?!

Sapo-sapo ko ang noo ko nang makita ko sa reflection si Gabriel na papalapit sa

akin.

Gabriel. And not Seth. Wala namang pakealam sa akin yon.

Bigla niya akong hinigit at dinala sa labas. Hawak-hawak ko pa rin ang noo ko
habang nakatingin sa sahig. Ayokong tingnan ang mga kaklase ko pati na sina Seth at
Reena. Katangahan Lauren! Ang tanga tanga mo!

Dinala ako ni Gab sa may native cottage sa labas. Hindi pa rin ako nag-aangat ng
tingin. Medyo madilim na dito sa labas at sinasalubong pa kami ng malamig na simoy
ng hangin mula sa dagat.

He immediately spoke nang makalayo kami sa activity area.

“Sinong mababangga sa salamin habang naglalaro ng Calamansi Relay? Ikaw lang!” A

deep dark voice I’m very familiar with said it. Napatingin agad ako sa taong
humigit sa akin at nagulat ako nang hindi iyon si Gabriel kundi si Seth! Paanong...

“Sa susunod, matuto kang mag-ingat! Sarili mo lang kasi ang iniisip mo! Hindi mo
iniisip na may nag-aalala rin sa’yong iba!” He said it furiously na parang naubos
na ang pasensya niya. May kinuha siya sa loob ng kit na dala pala niya, at doon
kumuha siya ng ice bag.

Marahan niya itong inilagay sa noo kong may bukol na.

“Masakit?” Mula sa galit na ekspresyon ay biglang nagbago ito at napalitan nang

nag-aalalang ekspresyon. His voice was etched with genuine concern.

Napapikit ako sa boses niya. “Sobra..”

Natigil siya sa paglagay ng ice bag sa noo ko. He looked at me intently.

“Ako rin e...” Pagkatapos sabihin iyon ay nag-iwas siya ng tingin. “I mean, sobrang
lamig nitong ice sa kamay. It hurts a little.” Tumikhim siya.

Tinitigan ko siya but he didn’t glance at me again. Umiiwas.

“Seth, I’m going to confess something... Sana makinig ka.. Promise this will gonna
be the first and last time na sasabihin ko ito sa’yo...” Seryosong sabi ko matapos
ang ilang sandali ng katahimikan.
Seth glanced at me this time. I saw pure curiosity in his eyes and I saw something
more... something raw.. something warm.

“Ano iyon?” He said.

I took a deep breath before I say what I want to say...

This will be the first and last... sana makinig siya.

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

Every bitin update has a reason. ߙ0ߘ

See you sa next chapter :* Lels.

        HASHTAG // THIRTY-FOUR: #TruthOrDare [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Thirty-Four: #TruthOrDare

Laurenʢs POV

“Seth... Mahal kita.” Pumatak ang luha ko nang sa wakas ay masabi ko na iyon sa
kanya.

Saglit siyang natigilan sa kanyang ginagawa at tinitigan ako na tila ba hindi siya
makapaniwala sa sinabi ko. Tinitingnan ko rin kung ano ang kanyang magiging
reaksyon, kung matutuwa ba siya o hindi.

Pero hindi siya nagsalita.

Mas nadagdagan ang sakit na nararamdaman ko nang hindi siya nagsalita. Wala na ba
talaga ako sa kanya? Pero bakit nakikita ko sa mga mata niya na parang mayroon
siyang gustong sabihin?

I heaved a very deep sigh.

“Mahal na kita, Seth. Matagal ko nang napagtanto iyon ngunit ngayon ko lang unang
sinabi sa iyo. Oo, I took you as a game back then. Just like the boys I played. But
I lost, Seth. Natalo ako kase minahal kita na dapat ay hindi. I told Julian that I
won because I already got you but the truth was you... you were the one who got me
hooked. This was the first time that this thing happened... I fell with your
charms, your attitude, everything about you. I loved it. I love you...”

Napatingin ako sa dagat habang hinihipan ng malamig na hangin ang aking buhok. Seth
remained silent.

“Pero ito na rin ang huling beses na sasabihin ko iyan dahil alam kong hindi na
tayo pwede...” Another tear escaped from my eyes.

“What do you mean?” Nakita kong parang kinabahan siya sa aking sasabihin.

I stayed silent for a while, just purely looking at him.

“Papayag na akong magpakasal sina Mommy at ang Dad mo, Seth. Ayoko nang magpaka-
selfish. Naisip ko, dapat siguro pagbigyan ko muna si Mommy. She’s my mother after
all.. and I love her. I shouldn’t dwell much on the past.. I’m letting my mother be
happy after Daddy left us.”

Tinitigan ko siya ulit. His eyes reflected so much pain. He didn’t smile even a
little. Bakit ganyan ang reaksyon mo Seth? You should be happy because I agreed to
their wedding. Please, just be happy.

“Kapag nangyari iyong kasal nila... It just means that magiging magkapatid na tayo,
Seth. And siblings don’t love each other more than they’re expected to. R-right?”
Medyo pumiyok ako ng itinanong ko sa kanya iyon. Tears started streaming down my
cheeks again! Damn these tears!

Nagulat ako nang mas lumapit pa si Seth sa akin. His eyes now showed emotions I
couldn’t name. He gently wiped my tears and then he placed both his hands on my
cheeks, while staring deeply at me.

Only me.

“You...” Seth looked for words to say while staring deeply into my eyes. “You
remind me so much of my Mom.. How unselfish she is... how pure her heart is...”

He caressed my cheeks slowly. I almost leaned into his touch. It calms me, somehow.

Ngayon lang nabanggit ni Seth ang tungkol sa ina niya. And he even compared me to
his mom. He saw his mom’s resemblance on me.

“Cassidy... I want you to know this, too.” He touched my lower lip. His eyes were
telling me that this is something I want to hear from him. “Cass, I’m also in lo—”

“Seth? Lauren?” Agad akong napatingin sa may-ari ng boses na iyon at nang makilala
ko kung sino iyon, I immediately stepped back away from Seth, na ngayon ay
nakatingin lamang sa akin.

It was Reena.

“Ayos ka na ba Lauren? Ang tagal niyo kase nakabalik e. Akala ko malala yung
nangyari sa iyo.” Reena approached us, then inakbayan niya si Seth. Seth was still
staring at me, and I don’t know why he’s doing it. Hindi ko siya tiningnan pabalik.

Tumango ako, looking at the floor. “O-oo, ayos lang ako. Konting bukol lang to.”
Then I looked at her, her face can be traced with worry. And I know it was genuine.

“Ah, ganoon ba. Mabuti naman. Seth, let’s eat now?” Malambing na sabi ni Reena kay
Seth. She even cupped Seth’s face for him to look at her.

Umiwas ako nang tingin. Peste, ang sakit lang.

“Lauren, hinihintay ka na nila Gab at Julian.” Baling ni Reena sa akin.

Ngumiti ako sa kanya at mabilis na naglakad paalis. “Sige, una na ko sa loob.”

Masakit pa rin talagang makita silang magkasama. Sobrang sakit.

Ano ba talagang estado nila?

“OKAY! TRUTH OR DARE?”

Malakas na boses na tanong ni Victoria na siyang nag-spin sa bote na nasa gitna

namin. This night, we are having a mini bonfire near the shore na may konting
inuman. Tapos naglagay kami ng board sa gitna at napagpasyahan naming maglaro ng
Spin the Bottle.

Lahat naman sumang-ayon kaya sumali na rin ang lahat. Ngunit hindi ako komportable
sa kinauupuan ko lalo na’t katabi ko pa si Seth. Hindi kami nagpapansinan simula
kanina. Ngunit nakikita ko siyang tumitingin sa akin. I chose to ignore it.

I can’t bare to see him and Reena together. Masyadong masakit sa mata. Pati sa
puso.

We formed a circle, katabi ko sa right si Gabriel, at si Seth naman sa kabila.

Katabi ni Gab si Julian at... of course, katabi ni Seth sa kabila si Reena.

Medyo naco-concious ako kasi ang braso ni Seth ay nasa likuran ko. I can feel his
heat. I can feel him. Kaya hindi ako masyadong makapag-concentrate.
I was lost in my thoughts again. Tsk.

“Dare, of course! Boring ang truth e.” Ngumisi si Shaniah na siyang natapatan ng
bottle.

“Okay, I dare you to...” Nag-isip si Heinz, na siyang katapat ni Shania ng maaaring
i-dare sa kanya. “...to skinny dip with Allen for 10 minutes!”

Nagtawanan ang mga kaklase ko sa dare na ibinigay ni Heinz. Woah, skinny dip? With
Allen pa talaga na kilalang crush ni Shaniah.

Agad namula si Shaniah sa dare niyang iyon. Si Allen naman ay nanlaki ang mga mata
at pabirong sinapak ang kaibigang si Heinz.

“Oh, come on guys. No KJ allowed this time!” Ngisi ni Victoria sabay irap sa
dalawa.

Sinabayan pa ng kantyaw ng iba kaya walang nagawa sila kundi umalis para sa sampung
minutong skinny dip. Inasar pa ng iba na wag daw gumawa ng milagro na mas lalong
ikinapula ng pisngi ni Shaniah.

“Don’t go too far, you two.” Kalmadong sabi ni Seth. Tumango naman ang dalawa.

“Okay, next!” Sabi ni Victoria habang nagsispin ulit since wala pa ang last person
na gumawa ng dare..

A few moments later, almost half or maybe three-fourths of my classmates have

already went through the game. Ang ibang ayaw mag-dare ay may consequence na
uminom. May ibang ipinagpatuloy ang dare at may iba namang uminom na lang para
mabilis. Pumipili pa kase ng dare e hindi naman pala gagawin. Nag-truth na lang
sana.

Hanggang sa kaunti na lang kaming hindi pa nakakagawa ng dare o natatanong.

Nakabalik na rin sila Shaniah at Allen kanina na parehong basa, ngunit mabuti at
nagdala naman sila ng towel.

“Reena! Truth or dare?” Si Reena ang natapatan ng bottle. Agad akong kinabahan sa
kung anong idi-dare o itatanong ni Victoria sa kanya na siyang katapat nito.

“Truth! I don’t want to skinny dip.” Tumawa si Reena.

“Truth.. well...” Nag-isip si Victoria ng itatanong. “Ano ba kayo ni Prof?” Full of

curiosity na tanong nito.
Napatingin si Reena kay Seth at matamis na ngumiti. “Okay lang sabihin?”

Mahina lang iyon ngunit hindi iyon nakatakas sa pandinig ko. Damn.. Dammit! Bakit
niya iyon kailangan itanong kay Seth? It seems like they are really familiar with
each other. There is this sense of familiarity between the two of them and it f
ucking hurts.

It. F ucking. Hurts!

Nakita ko ang pag-igting ng bagang ni Seth tsaka tumingin siya sa akin. Hindi ko
siya pinansin bagamat sumandal ako kay Gabriel dahil hindi ko gustong marinig ang
sasabihin ni Reena tungkol sa kanilang dalawa.

Nakita ko ang pag-igting lalo ng bagang ni Seth nang makitang hinahaplos ni Gabriel
ang buhok ko. Tapos ay tumango si Seth kay Reena, nakaigting pa rin ang bagang,
permitting Reena to speak.

Kung pwede lang takpan ang tenga ko...

“Here it is..” Reena chuckled sweetly. “Actually, I am Seth’s first girlfriend. We

were together since first year college but sadly, we broke up after we both
graduated dahil kailangan kong pumunta sa States to help my mom manage our business
there. Akala ko hindi na ako babalik, that’s why I chose to broke up with him. But
gladly, after some time, pinayagan ako ni Mommy na bumalik dito sa Pilipinas... and
hopefully we could continue our story now.” Kinikilig na tumawa si Reena at
nahihiyang tinakpan ang mukha niya kase napuno na ng kantyaw ang buong paligid.

Ako?

Tahimik lang... at tahimik ding ninanamnam ang sakit na nararamdaman ko ngayon.

Our classmates cheered for them, except for those who had a crush on Seth na hilaw
na ngumingiti at kunwari’y kinikilig kahit hindi naman.

Naramdaman kong may humawak sa kamay ko.

It was Julian. “Okay lang yan, Gags. Smile ka nga muna dyan!” Bulong niya. He
gripped my hand reassuring me.

Pilit akong ngumiti, still leaning into Gabriel who was nothing but a gentleman to
me. He kept on caressing my hair and back since I leaned on him.

Nakita ko ang pagtitig ni Seth sa akin, his face was a little paled. Malamig ko
lang siyang tiningnan pabalik, pagkatapos ay ipinikit ko ang aking mga mata. I want
this to end now.. please. Masyado ng masakit. Ayoko na.
“Ohhh.. sana maipagpatuloy niyo ang naudlot niyong pagmamahalan.” A classmate of
mine said.

I grimaced with what she said. F uck.

“Prof’s turn! Wow, magkasunod pa talaga kayo..” Another classmate said.

“Truth or Dare, Prof?” Francis asked, ang katapat ni Seth.

“Truth.” Iyon lang ang sinabi niya sa mababang boses. I saw him glance at me again.
I groaned. Will he stop looking at me?!

Truth. Katotohanan na naman. Masasaktan na naman ako sa sagot nito. Just f uck it!
Kinuha ko ang baso sa harap ko at walang pigil na ininom ang laman niyon.

I groaned again when I felt the liquid ran down my throat. Ang pait!

“Hinay hinay lang..” Paalala ni Gab at uminom rin mula sa kanyang baso.

“Okay. Uhm.. this might be a little personal..” Francis smirked. “Have you had sex
with Reena?”

Muntik ko nang mailuwa ang liquid na nasa bibig ko dahil sa tanong ni Francis!
Damn!

Agad naghiyawan ang mga kaklase ko. Just wow, could this night get any better?!

Napatingin ako kay Reena na nakayuko na ngayon dahil pulang-pula na ang kanyang
mukha.

Tumikhim si Seth. “I think that question is too personal—”

“Sir yes or no lang naman! No KJ tonight, diba?!” Francis smirked again.

I closed my eyes. Please say no.. please say no.. Seth..

We heard him clear his throat. “Uhm.” Hindi ko alam kung anong ginagawa niya ngayon
dahil nanatiling nakapikit ang mga mata ko. Ayoko na...

“Yes.”
I exhaled a deep breath after I heard what he answered.

Halatang pilit niya lang itong sinagot. Pero wala akong pakealam! Magsama silang
dalawa!

“Ok, my turn! Cause I want to sleep now!” Nakangising sabi ko. Salamat sa alak na
ininom ko at may gana pa akong maglaro ngayon.

“Sure ka Lau?” Tanong ni Julian. Umupo ako nang maayos at ngumiti na parang hindi
nasasaktan sa loob.

“My turn! And I want to do a dare.” I said bravely. Ang totoo, gusto ko nang
matapos ito at pumasok sa kwarto namin at doon iiyak ang sakit na nararamdaman ko.
Kahit iyon na lang.

“Whoa, nice Lau—”

“Wait, I’ll take her dare. Ako na lang ang iinom sa part niya.” I heard Seth said.

Matalim ko siyang tiningnan. “No need! I can do it.” Sabi ko na parang walang
pakealam.

“No, Cass—”

“No, shut up. I can do this.” Hindi ko alam kung saan ako humuhugot sa mga
pinagsasabi ko at nakaya ko siyang sagutin sa harap ng mga kaklase ko. Nanlaki ang
mga mata ng iba kong kaklase.

The hell I care!

“Okay dare! Good idea.” Victoria grinned. “Do a French kiss with someone you like
inside this circle. Go girl, kaya mo yan!” She laughed.

“Yon lang?” I smirked.

I saw Seth about to hold me but I didn’t let him. Instead I faced Gabriel... and
then I kissed him. In front of everyone, in front of Julian... in front of Seth. I
kissed him fervently without any inhibitions.

Naghiyawan ang mga kaklase ko. I was surprised when Gabriel didn’t try to kiss me
back. It’s as if he knows that I am only doing this... to get even with Seth.

To hurt him as much as he had hurt me.

Inilayo ko ang mga labi sa natuod na si Gabriel.

“Done!” Nakangiting sabi ko at mabilis na tumayo.

Mabilis akong naglakad papunta sa room ko. My tears started streaming down the
moment I stood up and walked away from the bonfire.

Nakakapagod na umiyak. Ayoko na.

Pipihitin ko na sana ang door knob ng kwarto namin nang mayroong biglang humawak sa
bewang ko at niyakap ako mula sa likod.

Sa yakap pa lang, ramdam ko na kung sino iyon. Hindi ako maaaring magkamali...

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

#DarePaMore :*
Have a good day, everyone! ✌
#ThreeofNine ⛪ߒ

        HASHTAG // THIRTY-FIVE: #LookAtTheCamera [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Thirty-Five: #LookAtTheCamera

Lauren's POV

"Cass... please," He breathed out on my neck. His hug on my waist tightened like he
doesn't want to let me go.

"Hear me out.."

I closed my eyes as I hear him plead. It's as if he was begging me to listen to

something that I know would hurt me in one way or another.

Alam kong hindi big deal ang mga bagay na ito sa iba, but hell, it's me we're
talking about here, and even though Seth is a man and every man has biological
needs but still, I can't bear thinking that someone is touching what's mine.

Seth is mine. No one else should own him but me.

I felt him kiss the side of my neck, slowly, gently, softly... as if he was kissing
a very delicate thing.

"Listen to me, Cass.. Will you?" He softly said as he continued kissing my neck.

Hindi ako nagsalita. Hinayaan ko lamang siya sa kanyang ginagawa. I don't think I
can speak clearly, now that I'm still sobbing a little. My mind's still clouded
too. I couldn't think properly.

Inilayo niya ako sa kanya pagkatapos ay pinilit na iharap. I let him do it but I
didn't look at him in the eye. Instead, I looked at the floor. Or anywhere else but
him.

"Look at me, please baby.."

He almost whispered the last words. He was still pleading, I can hear it in his
voice. It caused chaos in my heart especially with the way he called me.

Hindi ko pa rin siya tiningnan. My eyes are a little swollen because of crying
awhile ago. And I'm afraid that the moment I look at him, I'll burst into tears
over and over again.

He just sighed when I didn't look at him after a few moments. He just held my hand
instead and squeezed it tightly before saying what he wanted to say.

"Cass.. I admit it. Something happened between Reena and me but that was a long
time ago.. Matagal na iyon..." He gripped my hand.

I wasn't looking at him but I can sense his sincerity while saying those words. Or
was it real?

Huminga ako nang malalim.

"You share the same room.. do you think maniniwala ako na walang mangyayari o di
kaya'y nangyayari sa inyo?" I tried my best not to sound bitter but it turned out
the other way around! Damn it.

Biglang tumihik sandali. The silence itself was deafening. All I can hear is my
little chokes until I heard him breathe deeply.

"Since I met you, Cass, I hadn't bed any woman. And that's the truth. F ucking
truth."

Biglang sumeryoso ang tono ng boses niya dahilan upang mapatingin ako sa kanyang
mga mata. And I was sure that his voice reflected what his eyes are showing now.
His jaw was clenched, his lips are set on a thin line.

"Really? How can I make sure֢"

"Don't doubt me in that matter. Just don't." His jaw was still clenched. "Cause I
had been loyal to this one girl.." He stared at me. "..and it's only her.."

He was looking deeply into my eyes. Pitch black eyes to deep brown ones.

Perfection.

I felt my insides shiver in utter happiness.. And I don't know why this is
happening to me. I can't even stop it! Damn!

Huminga ako nang malalim. Tila iyong sakit na naramdaman ko kanina sa laro, ay
parang nawala na parang bula. I stared at him for a long time.. as he was also
staring at me.

"But why did you let your ex join this outing?" Hindi ko mapigilang tanong. Kung ex
ay ex na. Hindi na dapat ibalik ang nakaraan.

Sinipat ako nang tingin ni Seth. Tila tinitingnan niya kung anong nararamdaman ko
habang sinasabi iyon. Kung nagseselos ba ako.

Tumikhim siya. "It's because I want to... stay away from you. And I thought having
her would make me do it much easier.." He closed his eyes after saying it but his
hold on my hand became even tighter. Like any minute, I would go running away from
him. And he won't let that.

Parang punyal ang sinabi niya sa akin. Gusto niyang lumayo sa akin? Bakit?

"B-bakit?" I asked him, my voice broke a little. S hit, stop it Lauren! Get a grip
so that you can handle this situation with even a little dignity left. Wag kang
paaapekto masyado!

Akala ko ba matapang ka? Pero bakit pagdating kay Seth, nanghihina ka? Isn't he
supposed to be your strength? But... why?

Seth shook his head.

I waited for him to talk, but all he did was shake his head and remained silent
instead. He was looking on the floor but was holding my hand tightly.

Alam kong mayroon iyong rason. And I need to know it. Badly.
"Tell me Seth, why? May nangyari ba na hindi ko alam? Is it about our parents?
What?" Frustrated na tanong ko sa nakayukong kaharap. Ano bang nangyari?

He again shook his head.

"Nothing important, Cass..." Tila bulong na sabi niya.

I exhaled a frustrated sigh. Irritated.

"See? Kung sa mga simpleng bagay hindi ka na nagsasabi sa akin, then how could I
give my full trust on you Seth?! Paano pala kung ang mga sinasabi mo kanina ay
hindi totoo? I bet you are just good with your words, that's why!" Inis na sabi ko.

I want him to spill the beans about what happened! Hindi iyong may inililihim siya
sa akin dahil nababahala ako!

He clenched his jaw and I can see that he was frustrated too. His eyes now are
dark, I could see the night.

"Just f*cking trust me that's all I ask." Nakatiim-bagang pa ring sabi niya. His
voice was low like he was containing it.

"How?" I breathed deeply, my voice was like a whisper. "How could I when even in
the simplest things you couldn't be honest with me?"

His eyes were on it again. I felt the chills.. damn it. He sighed again, still
irritated. Hindi niya na hawak ang kamay ko.

Bigla akong nakaramdam ng lamig.

"All I said... it was all true. Ayaw ko mang masaktan... but f uck, Cass nasasaktan
akong naririnig na hindi ka pala naniniwala sa lahat ng mga pinagsasabi ko. I'm
just doing things for your own good... Mas mabuting hindi mo alam ang mga bagay-
bagay dahil ayaw kong..."

He let out a sigh.

Hindi niya tinapos ang sasabihin. Walang kaemo-emosyon ang pagkakasabi niya noon.

"Seth!" We heard someone called him. Again.

Sabay kaming napalingon sa kung sino man ito, and again, it's Reena. Just wow?
Her eyes were on us as she walked towards where we are standing.

Hindi siya nakangiti.

"Akala ko babalik pa kayo. Nauna na lang ako sa kanila... they were still playing
there..." She trailed off. She looked at me, unsmiling.

"Matutulog na ba tayo Seth?" Tanong ni Reena kay Seth.

Seth stilled. Damn it. He looked at me as if he wants to say something.

So nasa iisang kwarto nga sila? How fun is that?

Tumikhim si Seth.

"Reena.. uh, I think kukuha ako ng bagong kwarto." Seryosong sabi niya.

Reena looked at Seth, she smiled. "God, ngayon ka lang ba mahihiya maki-share ng
kwarto Seth? I already saw everything. No need to play demure, babe." Proud na sabi
nito.

Biglang sumiklab ang iritasyon sa sistema ko. F uck, don't mention it when I'm
around! Masama kong tiningnan si Seth, my jaw was clenching in so much irritation.

Napatingin si Seth sa akin, his expression told me that he's scared with my
reaction.

Well, he should be!

Tumikhim ako. "Pasok na ko." Walang ganang sabi ko.

Akma ko nang bubuksan ang kwarto ko nang may humawak muli sa akin.

It was Reena.

"Mamaya na, gusto lang sana kitang makausap sandali. If you don't mind." She
smiled. But I didn't see the genuine one this time. Where was it?

"Seth, mauna ka na sa kwarto natin. Kakausapin ko lang sandali si Lauren." Sabi ni

Reena kay Seth.
Akmang magsasalita si Seth but I nodded my head at him then he looked at me for
awhile. Pagkatapos ay tumango siya at dahan-dahang umalis, leaving me and Reena
alone.

I can sense that she's up for something. And I don't like it.

"What is it?" Nakataas kilay kong tanong sa kanya, smelling the war that's
gradually rising up.

She smiled, the soft features on her angelic face started getting hard. Ngayon ko
lang nakita siyang nagtiim ng bagang. Like she was really pissed or something.

She tilted her head.

"I just want to clarify things here, Lauren." She started. "Madalas ko kayong
nakikita ni Seth na nag-uusap. Alone. And I didn't want to think negatively the
first time I saw you talked dahil I know estudyante ka niya at professor mo siya,
and that's all... but nasundan pa ito ngayon." She arched her brow. "May itinatago
ba kayo sa amin?"

I arched my brow too. "Why are you asking?" Ka-ano ano ka ba ni Seth? Gusto ko pa
sanang dagdagan but I contained myself.

"I'm just clarifying things." She uttered.

"Wag ako ang tanungin mo, ask your ex instead." Tila may diin na sabi ko.

"So mayroon nga kayong itinatago?" Her eyes narrowed.

I looked at her coldly. "Ano naman sa iyo? The last time I checked, you're just his
ex." Hindi ko mapigilang sabihin. Nakakainis ang tono ng pananalita niya. It brings
out the b itch in me. Seriously.

Parang nasaktan siya sinabi ko. "B-but we're working things out now. And I know
pwede pa naming maibalik ang kung ano man ang mayroon sa amin noon, I can feel it.
And I hope hindi ka makikisawsaw. I want him back badly, Lauren." She sighed.

Her angelic features were back once again. Nagmamakaawa na hindi ipinapahalata.
That's what she's showing now.

"And alam mong bawal ang ginagawa niyo." She looked at me. I almost grimaced, eto
na naman tayo sa bawal. Nakakasawa na pero iyon ang katotohanan. Just sh*t.

"Sa oras na malaman ito ng lahat, alam niyo na siguro ang kakahantungan niyo. And I
hope you're mindful of that Lauren." She warned me.

"Isipin mo na pinaghirapan ni Seth ang kung anumang narating niya ngayon. And I
heard from Tito..." She shook her head. "Ipo-promote na daw si Seth if magtuloy-
tuloy ang mga achievements niya ngayon. Would you risk it for your own unselfish
whim?"

Tito? Sino ang Tito niya?

Hindi kaya...

She smiled at me. And suddenly, I hated the way she smiled.

"I hope not, Lauren. I hope not." Iyon ang huling sinabi niya pagkatapos ay
tinalikuran ako.

I breathed deeply. I felt that the universe is conspiring to keep us apart.

Is this a sign?

THE NEXT DAY was more like a picture-taking day. Wala kaming masyadong ginawa
ngayon kaya napagpasyahan naming mag-swimming at mag-picture.

Some were swimming on the pool, some were on the beach. I chose the pool first
tapos mamaya sa dagat naman ako.

"Take it off, Laurie!" Gabriel said as I walked towards them on the pool, Julian
was also there.

I'm wearing a beige bikini under my see-through top. Napatingin agad ang mga lalaki
kong kaklase sa akin the moment I walked in.

Dapat lang. I smirked.

Inirapan ko si Gab sa sinabi niya kanina at tumawa lamang ito. Puro kalokohan
talaga.

I quickly scanned the pool area at agad kong nahanap si Seth na nakaupo sa gilid ng
pool... at ngayon ay nakatiim-bagang na nakatingin sa akin. His eyebrows were
furrowed. He was not smiling a bit. In fact, his jaw was tightly clenched again.
Again.

He was topless. Seth was freaking topless! And damn it, his muscles were on the
right places! Mayroon pa siyang maliit na tattoo sa kanang dibdib niya. And as I
looked at his trousers... napalunok ako.

The bulge on the middle of his thighs says it all!

I bet these guys here are envious of Seth's body. Hell, he has it!

I felt my insides churn with the intensity of his stare. Siya lang talaga ang
nakakapagparamdam sa akin ng ganito!

But then... agad akong napasimangot nang hinagod ako ng isang mapanuring tingin ni
Reena. Agad siyang lumapit kay Seth at humawak ito sa braso niya habang umuupo sa
gilid ng pool.

Lumayo ng kaunti si Seth.

Tsk.

Napatingin ako sa katawan ni Reena. Well she also has the body. Pero mas maganda
ang katawan ko!

Watch out, b itch.

Dahan-dahan kong hinubad ang see-through na suot.

I heard some stilled while looking at me. As well as the boys.

And most especially Seth... and Reena.

Oh, ano ka ngayon?

I can't help but smirk.

"Woah! Laurie, you're... hot." Nakangising sabi ni Gab.

Ngumisi si Julian. "Ngayon mo lang ba yan nakita Gab? Ako palagi ko yang nakikita."

Sinapak ko si Julian. "Manahimik ka nga d'yan! Baka kung anong isipin nila!"

Hinawakan ni Julian ang palapulsuhan ko at hinigit ako paupo sa gitna nila Gabriel.
Tapos inakbayan niya ako.
"Ang sweet nila gags oh." Nakangising asar ni Julian habang itinuturo si Reena na
humahawak sa kamay ni Seth habang pababa siya sa pool. What's more was she stayed
in between Seth's thighs habang nakaupo si Seth at siya naman nasa pool!

What the hell?

Bigla ko tuloy naisip kung magkasama ba silang natulog kagabi... o kung may
nangyari ba sa kanila.

F uck it.

"Ano ka ngayon?" Dagdag asar pa ni Gabriel. Inirapan ko siya. Mabuti at hindi kami
naging awkward dalawa. Nahiya kase ako sa ginawa ko kagabi.

Hindi ko na lang pinansin ang dalawang to. Sa halip ay napagpasyahan kong lumangoy
na lamang lalo na't nararamdaman kong sumisikip ang dibdib ko.

Matagal-tagal ako sa ilalim bago napagpasyahang pumaibabaw. I looked at his place

and Seth wasn't there anymore. Si Reena na lamang ang nandoon na nilapitan pa ng
isang kaklase namin at kinausap habang wala yata si Seth.

I looked around. I can't find Seth. Where is he?

"Guys, picture!" May nagsabi noon sa harapan na nasa gilid ng pool. All of them
went to the pool and gathered on the center. Nakisama na rin ako.

But still, I couldn't find Seth.

"Okay ready na lahat?" Alliah said. Napuno ng 'yep' at 'go' ang paligid kaya
pinindot na ni Alliah ang timer ng iPad.

"Okay. Three, two—"

I stilled when before it reached the number one, I felt someone envelope his arms
tightly on my waist... possessively owning me.

Bumilis ang takbo ng puso ko.

"Look at the camera, mahal ko..." Seth said while smiling perfectly at the
camera... and then I felt like dying.

Shit. I can't breathe!

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

Author's Note.

From now on, mag-fefeature na ako ng COMMENT/S OF THE DAY na ipopost ko sa Facebook
account ko na Keyydot Wattpad. Hindi ito pataasan ng comment, well mas maganda nga
rin iyon, but okay lang kung short basta it comes from the deepest portion of your
heart. Hehe! Charot.

It's a way of thanking everyone for the support.

Yun lang. God speed everyone and happy, happy new year! :)

        HASHTAG // THIRTY-SIX: #Sister [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Thirty-Six: #Sister

Lauren's POV

"Bilisan mo, Laurie! Ang bagal. My gad." Pabirong umirap pa na parang bakla si
Gabriel.

Jusko, magkamag-anak nga talaga kayo ni Julian.

I heaved a sigh. Wag naman, sayang e.

"Para kang bakla, alam mo yon?" Irap ko rin habang patuloy na inilalagay sa bag ang
natitirang gamit kong inilabas kanina.

Tumawa si Julian.

"Cousins." Makahulugang sabi nito sa akin tapos ay kinindatan ako.

Napatingin si Gabriel sa amin, nakakunot ang noo.

Tumawa na rin ako. Halatang hindi iyon naintindihan ni Gab dahil nakakunot lamang
ang noo niya hanggang ngayon habang mawewerduhang nakatingin sa amin.
"What do you mean by that?" Takang tanong nito na may halong inis.

Hindi na lamang namin siya pinansin at sa halip ay ngumisi lamang kaming dalawa ni
Julian.

Hanggang sa paglabas namin sa resort matapos makapagpaalam sa mga kaklase at kay...

Seth, kinukulit pa rin kami ni Gabriel na sabihin ang pinag-usapan namin kanina.

He looks pissed too. Lol. Poor Gabriel. He doesn't know anything about his cousin.

"What do you mean by those looks you two share?! Tch. Somebody explain this to me!"
Tila nababagot na na sabi nito.

Mas lalo lang kaming natawa ni Julian dahil sa frustration sa boses niya. Actually
hindi naman talaga big deal ang nasa isip namin ni Julian but we just continued
exchanging meaningful looks just to annoy Gabriel.

Ako naman ngayon ang mang-aasar!!!

"Wala lang 'yon..." Tila inosenteng sabi ko just to annoy him more.

And I succeeded because he immediately walked towards me and gripped my hands. He

was frustrated. Cute. Lol.

"Tch. Sasabihin mo o hahalikan kita?" Naiinis pa ring banta niya.

Ngumisi ako. "Yan lang ba kaya mo?"

"No," This time I was shocked when he smirked. He leaned closer to my ear. "Hindi
lang iyan ang kaya ko. Actually kaya ko ring sabihin kay 'SIR' na nagseselos ka kay
Reena. Sisigaw ako ngayon at-"

Sinapak ko ang mukha nitong Gabriel na 'to. "Subukan mo!" Suntok ulit.

Ngumisi si Gabriel. "Actually, papalapit na siya ngayon. Dito." Ngumuso siya,

habang nakatingin doon sa kinaroroonan nito. "Sasabihin mo o sisigaw ako?"

Inirapan ko siya tapos kinurot ang tagiliran. "Wala lang sabi 'yon e!"

"Aray!" He tried to bite my arm but I quickly moved back, away from him.

I can see Seth... and Reena from my peripheral vision who're now coming towards our
direction.

Tch. She looks like a dog, actually. Sunod ng sunod.

Gabriel grasped my hand and pulled me towards him. "I feel so out of place because
you and my cousin have your own world. Sabihin mo nga—"

"Cassidy."

A very deep, cold, and stern voice stopped Gabriel from what he is about to say. I
looked at the owner of it, and I was right.

It was Seth with his cold, dark eyes now looking at Gab's hand holding mine. His
expression was as cold as ice that it made me froze for a while...

"Yes?" Kaswal na sabi ko, as if I wasn't affected by his presence.

Reena was standing right next to Seth, her innocent face was watching us closely.
Halos matawa ako sa ginagawa niya.

Hello? Ex ka lang po... tch.

"Ako na maghahatid sa iyo..." Seth said in the most calm way. But his voice and
expression was still cold so I guess he's not in his best mood right now.

Bigla akong kinabahan sa sinabi niya. My heart keeps pounding fast after he said
that! Damn, those are just nothing but simple words. Ngunit bakit kapag siya ang
nagsasabi nalalagyan ito ng kulay?

Bakit niya ako ihahatid? Gusto niya bang tuluyang makahalata ang mga kaklase ko na
unti-unti ng nagsisilabasan ngayon mula sa resort? At anong gusto niya, pagsamahin
kami ni Reena sa iisang lugar? God!

Napatingin ako kina Julian at Gab na naghihintay ng sasabihin ko. Sila kase ang
kasama ko sa pagpunta dito kaya...

"Hindi, okay lang. Kina Julian na ako. Tutal sila naman ang kasama ko papunta
rito." Kalmado pa ring sabi ko sa kanila.

Reena's still quiet from where she was standing but she was just observing our
every move.

Hala, natatakot maagawan ng laruan?

"Tita Laila asked me to bring you home. And I hope you'll come along with me." May
diin na sabi ni Seth sa akin.

Inutusan siya ni mommy?

I cleared my throat. Well then.. I think it's already time to face her... right..?

When we reached Seth's car, agad pumasok si Reena sa passenger's seat.

I grimaced. She's taking it on a very high level. Siya na.

Nakita kong napatingin si Seth sa akin ngunit alangan naman paalisin ko pa si Reena
doon?

I am not that... rude. For now.

“Cass—” Seth motioned something.

I cut him off.

“I’m fine..” Sabi ko at pumasok na sa sasakyan.

Kapansin-pansin ang pagiging tahimik ni Reena ngayon simula nang umalis kami
hanggang sa malapit na kami sa kanila. That’s the reason why I find the whole ride
boring dahil ni-isa sa amin ay hindi nagsasalita at tanging ang stereo lang ang
tumutunog. I don’t know if this is a good sign or a bad one though.

Nakikita ko si Seth na tumitingin sa akin mula sa rearview mirror, siguro he wants

to talk but because his ex is here, hindi niya masabi ang gusto niyang sabihin.
Well...

Nang nakarating na kami sa bahay nila Reena, I quickly scanned it. Well, napakataas
ng gate nila kaya bubong lang ang nakikita ko mula dito but I’m sure, their house
is as big as ours. Mayaman din talaga sila.

Syempre, may Tito siyang president ng university.

Then the car stopped. Umayos ako ng upo, nakahalukipkip.

“Thank you for that wonderful 2 nights and one day vacation, Seth. I hope we’d
catch up some other time..” Malambing na sabi ni Reena kay Seth.. as if wala ako
dito.
Hope they’d catch up some other time?! Asa, hinding-hindi ako papayag ano.

Tumango si Seth, halatang napipilitan. Naningkit ang mga mata ko sa inis. So ibig
sabihin maaaring pumayag siya doon?! Just wow!

“So...” Tumikhim si Reena.

Ngunit mas lalo pang sumiklab ang iritasyon sa sistema ko nang biglang dumukwang si
Reena at hinalikan sa labi si Seth!

What the hell?

“Bye.. Seth.” Namumulang sabi nito at ni-hindi man lang ako binalingan ng tuluyan
na siyang lumabas ng sasakyan. How rude!

I let out a very deep breath, calming myself. Pero shit, hindi ko talaga matanggal
ang imahe ni Reena at Seth na magkalapat ang labi! Damn it!

“Mahal ko...” Narinig kong sabi ni Seth na tila nagmamakaawa ang boses.

Matalim ko siyang binalingan at nakita ko sa mukha niya ang magkahalong takot at

pangamba. Very opposite sa Seth na may control at palaging kalmado.

I just can’t help but roll my eyes in utter irritation and disgust.

“Wag mo kong tawagin niyan.” Malamig na sabi ko. “Start the engine now.” Utos ko.

He didn’t start it immediately. Nagpakawala siya ng isang malalim na hininga.

“Galit ka ba?” He nervously asked.

Halos umirap ako sa tanong niya. Wow? Tinatanong ba yan?

“Are you seriously asking me that question, Seth?” I rolled my eyes, binabalot na
ng ibayong inis ang pagkatao ko. “Start it!”

Tumango na lang siya at inistart na ang sasakyan. Kagaya kanina, pasulyap-sulyap

lamang siya sa akin habang nakahalukipkip ako. His eyes were hooded with a mixture
of fear and admiration. Really? O mali ang basa ko..

Hanggang sa makarating kami sa gate ng bahay namin, hindi ko pa rin siya

pinapansin. Bumaba siya, siguro ay pabubuksan ang gate?
Pero pwede naman niyang pindutin lamang iyong busina e. Anyway, humalukipkip lamang
ako habang hinihintay siyang bumalik ngunit laking gulat ko nang biglang bumukas
ang pinto ng kotse sa may gilid ko at nakita kong tahimik na nakatayo si Seth doon
pagkabukas, nakatitig sa akin.

I gulped.

His eyes are seriously looking at me and I can see fear on them, really. Natatakot
ba talaga ito sa akin?

“Galit ka?” Mahinahong sabi niya.

Umirap lang ako at hindi na siya tiningnan uli.

“Hindi!” Sagot kong nakahalukipkip.

I saw him in my peripheral vision... hinawakan niya ang labi niya at tila
nagpipigil ng ngiti? Damn!

“Mahal ko...” I felt him moved towards me and encircled his arm on my waist.

Umusog ako ngunit hindi niya ako hinayaang makalayo. Inirapan ko ulit siya.

“Wag mo kong ma-mahal ko, mahal ko ha.” Umismid ako. Shit, I am so irritated right
now but his touch made me feel the other way around! I feel hot! Tsk!

“Mahal ko...” He sheepishly smiled and moved his face towards me.

Inilayo ko agad ang mukha ko. “Don’t fucking dare to kiss me when your lips already
touched Reena’s!”

I heard the bastard chuckled. Sexily chuckled, to be exact. Shit!

“Nagseselos ba ang mahal ko?” Malambing niyang sabi habang patuloy na hinahawakan
ang beywang ko at ibinalik ang takas buhok pabalik sa kaliwang tenga ko.

Nanindig ang balahibo ko sa simpleng hawak niya. Holy.. siya lang ang nakakagawa
sakin nito, wala ng iba pa.

Siya lang.
Tinampal ko ang mukha niya para hindi siya tumitig sa akin. Nakakailang ang titig
niya! “Shut up! Asa!” Sigaw ko.

He held my hand which is now holding his face. He smiled, a very charming smile,
which captured me, as well as the whole woman population maybe.

Tsk, dapat sa akin lang siya ngingiti ng ganyan. Pero ngayon, inis pa rin ako sa
kanya.

“Uhuh..” He smirked and raised his brow, “Kung hindi ka nga nagseselos..” He paused
for a while and stared at me. Then he touched my lips.

“Then can I taste your lips? Now?” Nakangising sabi ni Seth.

Agad namula ang pisngi ko sa sinabi niya. Damn this professor! Damn him! Really!

Dito pa talaga siya lumalandi sa harap ng bahay namin e no?!

Sasagutin ko na sana si Seth nang biglang bumukas ang gate. Napatingin kami ni Seth
doon.

Akala ko isa lang sa mga maid namin iyon ngunit nagulat ako nang napagtantong si
Mommy pala ito!

Agad kong naitulak si Seth dahil nakita kong naningkit ang mga mata ni Mommy mg
makita ang magkalapit na mukha namin ni Seth.

“Lauren?” Inilapit ni Mommy ang tingin. “Darling, is that you? Oh God!” Mom said
and immediately approached me. Agad lumayo si Seth at binigyan ng lugar si Mommy na
makalapit sa akin.

“Seth, thank you so much for bringing back your sister! I owe this to you!”
Masayang sabi ni Mommy kay Seth habang niyayakap ako nang mahigpit.

Muntik na akong masamid ng marinig ang sabi ni Mommy.

Sister... ouch.

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳
Add me on Facebook, please? T.T
Keyydot Wattpad po ang name salamat poߙȰߒ

        HASHTAG // THIRTY-SEVEN: #EnjoyMyStay [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Thirty-Seven: #EnjoyMyStay

Laurenբs POV

Hindi na lamang ako nagsalita sa sinabi ni Mommy ngunit nakita ko ang pagtikhim ni
Seth nang marinig iyon.

Hindi ko alam pero gusto kong matawa dahil sa narinig kay Mommy. Sister?

May magkapatid bang naghahalikan Mommy...

I dismissed the thought and followed Mom who’s now walking inside our house,
pulling me with her.

I looked at her hand holding mine... this felt surreal. I mean, parang kailan lang
hindi na nga niya ako mayakap dahil sa dami ng kanyang ginagawa sa opisina but
now.. I felt the warmth while she’s holding my hand.

Did she change because of them? Because Seth’s father? Because of his family?

I closed my eyes for a second. Tapos tiningnan ko ang paligid...

Para akong nanibago sa bahay namin...

When I left, this house has maids most of the time but it felt like a hollow house
for me... Like no one’s living here, like we aren’t occupying this house.

But now... I saw life inside. Somehow warm. The ambience is different. It is now
something you can call a home.

What has changed?

“Steve..” Narinig ko sa boses ni Mommy ang saya at pagmamahal kahit lamang sa

pagbigkas ng pangalang iyon.

Agad kong nilingon ang tinawag niyang Steve..

And I thought I was looking in the eyes of my love, Seth. Seth looks exactly the
same as this man in front of me!

I looked at his face..

He has pitch black eyes just like Seth. Everything of him reminds me of Seth.
Though his hair has a little fine white hair but... still, it feels like I was
looking at Seth.

Matangkad din ang kanyang ama, at matipuno ang katawan.

Now I know where Seth got his looks...

“Darling, I’d like you to meet your Tito Steven..” Mom said while smiling widely as
she walked towards Tito Steven’s side. He immediately enveloped his arms on Mom’s
waist and kissed her forehead.

“Lauren, nice meeting you.. again.” Nagtaka ako dahil sa sinabi niya kaya agad
napakunot ang noo ko.

He smiled at me as confusion was evident in my face. “You might wonder.. Noong baby
ka pa kase, Laila here, always brings you with her when she visits our house. Proud
na proud kaya itong Mommy mo lalo na kapag may bago kang natututunan. Pinapakita
niya agad sa amin..” Tito Steven chuckled.

I smiled a little.

I’m still adjusting with the turn of events now. He can’t expect me to immediately
like him. I still need to know him, I guess.

Tumikhim si Mommy nang napansing hindi ako magsasalita. “Lau, do you want to meet
your other step-siblings?” She smiled.

Step-siblings.

Oo nga pala, may mga kapatid pa si Seth. But the way Mom said “step-siblings” it’s
like she was really excited for the wedding.  Hindi niya sinabing “soon” but
idineretso niya agad sa “step-siblings”.

So... the wedding is really irrevocable.

Tumango ako sa tanong ni Mommy. Mom smiled even wider when she saw my response.
I sighed...

I guess, dapat ko nang tanggapin ang mga pagbabagong ito.

May tinawag si Mommy na dalawang pangalan. It was Sky and Shylah, siguro ito na ang
mga kapatid ni Seth.

May bumaba agad na batang babae sa hagdanan, kasunod nito ang isang lalaking
seryoso ang mukha habang nakapamulsa.

The little girl jumped while going down, her pony-tailed hair was jumping as she
does it. She was smiling at us, wala pa siyang isang ngipin sa harap which made her
looked so damn cute!

“Daddy, Tita! Is she my Ate?” Her eyes twinkled with joy. Though her “s” didn’t
sound like s that much.. It’s cute actually.

Then I remembered her face.. Shit! Kaya pala familiar dahil siya iyong batang
dinala ni Mommy noon! The one she said who’s a daughter of one of her employees.

“Yes, Shylah. Say hi to her!” Tito Steven smiled at her then she turned to me.

Hindi ko talaga masyadong gusto ang mga bata, but seeing this little ball of energy
smile at me without one teeth in front made me chuckled. Ang cute!

“Hi, Ate! I am Shylah Montreal. I am 5 years old. I am studying at Kainos

Montessori. I have two Kuyas! Kuya Sky, who’s always serious and Kuya Seth who’s
very handsome!” Ngiting-ngiti siya habang sinasabi iyon. Niyakap niya pa ako.

I chuckled again. Bata pa talaga kasi puno ng “I am” ang mga sinasabi niya.

Napatingin ako kay Sky dahil sa sinabi ni Shylah. Sumimangot lamang ito sa kapatid.
Siguro kaedad ko itong si Sky, 16 or 17?

Ibinalik ko ang atensyon kay Shylah.

“Hello..” Medyo nahihiya pang sabi ko. Pero masaya akong makilala siya. Napaka-
friendly na bata. “Call me Ate Lauren.”

“Sobrang pretty niyo po, Ate Lauren...” Sabi niya habang hinahaplos ng maliliit
niyang daliri ang aking pisngi.

I don’t know why but I felt comfortable with her. Siguro dahil bata..
“Pero walang tatalo sa ganda mo, Shy..” I said.

She giggled with what I said and pulled my hand towards his brother who was now
looking at us, he was not even smiling. Kagaya rin siya ni Seth na hindi man lang
ako ningitian noong una naming pagkikita.

Hmm..

“Kuya! Be friendly to Ate Lauren!” Matinis na sigaw niya.

Sumimangot uli si Sky habang nakatingin kay Shylah na hawak-hawak ang kamay ko.

Mom and Tito Steven chuckled. “Medyo bossy kasi iyan, Lauren. Pagpasensyahan mo
na.” Natatawang sabi ni Tito Steven.

Saka naman pumasok si Seth sa bahay. Napatingin kaming lahat sa kanya. Saan kaya
galing ito at medyo natagalan?

“Nandito ka na pala, Seth..” Sabi ni Steven.

Agad naglakad si Seth patungo sa tabi ko. Hindi ko alam pero lumakas muli ang tibok
ng puso ko. Shit! Why do I always feel this strange feeling whenever he’s around?
Wala naman ito kanina!

Kagaya ng kapatid na si Sky, hindi rin nakangiti si Seth. His face remained stoic.

Ngunit nagulat ako nang bigla niyang hawakan ang bewang ko.

Fuck, Seth?!

I bit my lower lip at umusog ng kaunti nang makitang sabay-sabay na naglakbay ang
mga mata nina Mommy, Tito Steven, at Sky sa kamay ni Seth na nakapirmi sa bewang
ko.

Anong ginagawa ng lalaking to?!

“I just talked to some guards...” His voice was husky. But I can feel him smirking!
Damn it, he knows what he’s doing! Sinasadya niya ito! Maybe to embarrass me. Tch.

Pulang-pula na ang mukha ko! Shit ka, Seth!

Tumango naman sila Mommy at inaya kaming kumain na. Nang tumalikod sila, saka ko
lang tinadyakan ang paa ng propesor na ito! Walangya!

“Dammit, Seth! Wag mong gagawin ulit iyong ginawa mo kanina!” Mahina pero may diing
sabi ko. Umamba pa ako ng suntok sa kanya.

The bastard just chuckled. Urgh!

“I can’t promise that, mahal ko...” He tried to hold my hand but I quickly moved it
away from his touch.

“Shut up!” Nahihiyang sabi ko at nilingon sila na wala na sa paligid, siguro nasa
loob na ng dining room.

Natatakot pa rin akong mabuking! Paano na lang kung mayroong maid na nakarinig non?
Itong Seth na to talaga, hindi marunong tumahimik! Nakakainis!

He just chuckled while looking at my frustrated face. I’m also glaring at him now.

He smirked at me and pinched my nose, lightly.

“Uhuh. I think I’ll be enjoying my stay here...”

Napa-facepalm ako.

What are you, Seth?!

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

SHORT UPDATE. ߙ

Add/Follow me please Ȱߙ
Facebook: Keyydot Wattpad
Twitter: keyydot_wpȂ

S A L A M A T    P O! 0ߙȰߙȰߙȰߒ

        HASHTAG // THIRTY-EIGHT: #Don'tWorry [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Thirty-Eight: #DonբtWorry

Lauren’s POV

Hindi ko alam na pagkaalis ko pala noon, ay siya namang paglipat ng pamilya nila
Seth sa bahay namin.

Nalaman ko lang iyon nang mag-usap kami ni Mommy habang naglalakad papunta sa
kanyang opisina sa bahay.

I personally asked her to talk to me in private about the things we are facing
right now. Tungkol sa kasal, tungkol sa pagtira nila, tungkol sa lahat.

Natigil lamang kami nang makarating na kami sa opisina niya. She immediately sat
down on her chair inside and crossed her arms.

“If this is about you opposing to the marriage, Lauren I’ll tell you, wala nang
makapagbabago sa napagdesisyunan—”

I motioned her to stop talking.

Huminga ako nang malalim bago nagsalita. She listened intently. Gladly. “Let me
speak my mind, ‘My. Just let me talk. For once.”

Her mouth gaped with the way I said it but then she immediately closed it. Maybe
ganyan ang reaksyon niya dahil ngayon ko lang siya pinigilang magsalita, all my
life.

I traced the hem of my shirt before saying something.

“Pumapayag na po ako.” Mahinahong sabi ko kay Mommy na ngayon ay gulat dahil sa

sinabi ko sa kanya.

I don’t know, but seeing her reaction made me happy as well. Even if it means
trading my happiness... trading Seth.

She didn’t know what to say at first. She clearly was taken aback with what I said.

“H-how? I mean, is this serious, darling? I can’t believe it...” She gasped. “Oh,
Lauren!” Mom went out of her chair as burst into tears and walked towards me in the
visitor’s chair.

She then hugged me tightly, expressing the happiness she had felt after I dropped
the bomb.
“This is the best gift I’ve received, Lauren! I’ve been waiting for this day to
come!” I felt her crying on my shoulder as she was saying her thanks to me.

Masaya si Mommy dahil sa naging desisyon ko. Her reaction is a proof of everything,
a proof that she was beyond thankful because finally I let her do what she wanted
to do all her life... and that is to marry Seth’s father, the true love of her
life.

Ngayon... kaya ko bang baliin ang kasiyahan ng aking ina para lamang sa aking
pansiriling kaligayahan?

“Don’t worry, darling. We will wait until you’ll graduate before we’ll proceed to
the wedding. Anyway, hindi naman kami nagmamadali...” She kissed my hair. “I’ll
give you time to adjust to this new situation you’re in. Kayo ng mga anak ni
Steven.”

She pulled away, and looked at me, smiling, clearly grateful for my decision.

Mabuti naman at hindi muna sila ngayon magpapakasal. Kailangan ko pa talaga ng

mahabang panahon para makapag-adjust sa sitwasyong ito. At... kailangan ko pa rin
ng panahon para pigilin ang pagmamahal kong ito para kay Seth.

Kung mapipigilan nga ito...

“Lauren, okay lang ba kung ipagamit ko kay Seth ang kwartong katabi ng kwarto mo?
Sky and Shylah already occupied the rooms on the left wing. Unless gusto mong sa
kwarto siya ng Daddy mo...”

I immediately snapped at her. Hindi, Dad’s room is still sacred for me. Hiwalay
sila ng room ni Mommy noon kaya mayroong sariling kwarto si Dad dito. And Dad’s
room will forever be Dad’s room no matter what will happen.

“N-no!” Tumikhim ako. “Ano, s–sige po. Doon na lang siya sa katabing kwarto ko.”

I bit my lip. Now we’re getting closer. Shit, mas lalo ata akong kinabahan sa set
up naming ito.

KINAGABIHAN, sama-sama kaming kumain ng hapunan. And this happened... for the first
time since Dad died.

Noong kami lang dalawa ni Mommy, palagi siyang busy kaya ang kadalasang kasama ko
kapag kumakain ay ang mga yaya lamang namin.
Malungkot, oo. Pero nasanay na rin ako sa ganoong pangyayari.

Napalingon ako sa lalaking biglang tumabi sa akin. I took a deep breath when I
recognized who was it. My heart pounded as fast as it could! Damnit, siya lang
talaga ang nakakagawa sa akin ng ganito!

He smirked at me, as his hands touched my upper thigh.

I glared at him and tried to get his hand away from me. Pervert! Nilingon ko ang
iba, checking if they saw it. Kinabahan ako.

Nakaupo si Tito Steven sa upuan kung saan ang head ng pamilya uupo, Mom was on his
right side. Katapat niya si Shylah sa kabila, who’s now smiling widely while
looking at the foods in front of her. Katabi ko si Mommy at katapat ko naman si Sky
na seryosong nakaupo lamang. At kagaya nga ng sinabi ko, katabi ko si Seth ngayon.

Shit, pwede naman siyang umupo katabi ni Sky! Hindi ako makakakain ng maayos nito!

When Tito Steven smiled to everyone and asked us to bow down our heads to pray,
napanganga ako.

Hindi ko alam kung anong mararamdaman.

As Tito Steven started uttering the personal prayer he made, ngayon ko lang
napagtanto ang lahat.

When I entered our house this afternoon, I actually felt this house was filled with
life. A life that was already gone a long time ago. And now, siguro alam ko na kung
bakit may buhay na ang bahay na ito.

When I looked at Seth closing his eyes, while his father was praying... I
immediately took a deep breath again.

It’s just that... seeing him closing his eyes while praying wholeheartedly is just
a breathtaking sight for me.

Iba si Seth.

He is a man with passion and commitment and is equipped with values and principles.
Sobra akong humahanga sa kanya. No wonder girls run after him not just because he
has the looks alone but also he has this pure heart.

And knowing myself, malayong-malayo ako sa kanya. Sobrang malayo.

“Let’s pray the prayer before meal..” Tito Steven said and we prayed together after
he said it.

Pagkatapos noon, we opened our eyes and started eating.

Hindi ko alam pero kahit sa simpleng prayer lamang na iyon na sinimulan ni Tito ay
sobrang saya na ng naramdaman ko.

So... this is how a complete and happy family feels like. Aaminin ko, we were
complete back then but I guess, we weren’t happy.

Ngayon, sasayangin ko ba ang mga karanasang ito para ipaglaban ang kung ano mang
namamagitan sa amin ni Seth? Una sa lahat, mali iyon. Kaya, ipaglalaban ko pa ba
ang isang bagay na mali na simula pa lamang?

Nagulat ako nang may biglang naglagay ng kanin sa aking pinggan. It was Seth.

“Kumain ka na mahal...”

Shit!

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Seth! Damn it! Nakita ko pang lumingon si
Mommy nang narinig ang sinabi ni Seth!

He chuckled.

“...na prinsesa. Tama na ang pag-iisip.” He smirked as he also put Adobo on my

plate.

Bwisit ka Seth, magkaka-heart attack ako sa iyo! Shit.

Hindi ko na lang ipinahalata kay Mommy na minsay napapalingon sa amin sa tuwing

mayroong binubulong si Seth sa akin, na mga walang kwenta. Gusto lang niya talagang
lumapit! Nakakainis!

Pulang-pula na siguro ang mukha ko ngayon.

Tumikhim si Mommy at nilingon si Seth sa tabi ko. “So Seth, kumusta naman itong si
Lauren sa school?” Mom smiled at him.

Napatingin na rin si Tito Steven at Sky sa amin. Shylah was busy eating.

“Oh. Under mo si Lauren, Seth?” Tito Steven smiled, slightly amused.

Tumango si Seth sa Daddy niya at nilingon si Mommy. “She’s fine, Tita. Matalino po
siya sa Calculus, actually.” Seth tried to his smirk.

Peste, nang-iinsulto pa to! Porket napakatalino niya sa Calculus na yon! Tch!

Pasimple kong inirapan si Seth na siyang ikinangisi lang niya. Balak pa ata akong
ipahiya ng mokong na to!

“Really, darling? I never knew about that!” Nakangiting sabi ni Mommy.

Hindi mo alam kasi hindi ka naman pumupunta sa school...

I immediately erased that thought. Okay. Hindi ko naman talaga matatanggal ang mga
hinanakit ko kay Mommy pero susubukan kong isantabi at kalimutan na lang lahat ng
iyon.

I’ll try harder.

“Itong si Sky, magtatransfer rin sa school niyo maybe next sem. Third year na rin
siya sa kursong electrical engineering.” Tito said and glanced at Sky who was now
frowning at his Dad.

Tumawa si Tito sa kanya. “Napakamahiyain talaga. Gwapo sana!” Nagtawanan kami dahil
sa sinabi ni Tito na siyang ikinapula ng tenga ni Sky at mas lalong ikinasimangot
nito.

Napatitig ako kay Sky. Iba rin ito kina Seth at Shylah na masyadong friendly. Pero
aaminin ko, gwapo rin itong si Sky. Talagang maganda at gwapo ang lahi nila.
Kaiinggit.

Nagulat na naman ako nang biglang mayroong binulong si Seth sa akin. Nakasimangot
siya.

“Stop staring at my brother...” Walang ka ngiti-ngiting sabi nito sa akin. His hot
breath fanned my ear.

I smirked. “You mean... our brother?”

Agad akong nagsisi nang sinabi iyon. Actually, it was supposed to be a joke! But it
ended up with Seth, not being in the best mood again.

Malamig niya lang akong tiningnan tapos ay hindi na ako pinansin.

“So Seth, may nanliligaw ba kay Lauren sa school? Wala kasing nasasabi itong batang
to e.” Tanong ulit ni Mommy.

Seth now was not in the mood. “As if papayagan ko.” Bulong niya na narinig naman
naming lahat.

Shit! Not again, Seth!

Nagulat ako dahil tumawa si Mommy. “I see... hmm. You’re doing your part as a good
brother to her, Seth.” Tumango-tango pa si Mommy habang sinasabi iyon.

Brother.. again.

“How about Seth, Lauren?” Binalingan ako ni Tito Steven. “May nililigawan ba to? I
heard may pinupormahan ito ngayon e... Siguro iyong teacher Chelsea na laging
pumupunta sa bahay namin noon...” Tumawa si Tito.

Pinopormahan. Teacher Chelsea.

Agad binalot ng ibayong inis at iritasyon ang sistema ko dahil sa narinig. Bukod ba
sa akin may pinupormahan pa pala ang propesor na to?!

Inis kong binalingan si Seth. He paled with the way I look at him.

“Hmm, may pinupormahan ka pala Seth? Teacher Chelsea? Bakit hindi ko iyon alam?”
Sarkastiko kong sabi na may halong diin.

Nakakainis!

Seth glanced at his father. “D-dad, hindi ko yon pinupormahan! Pumupunta lamang
iyon sa bahay dahil nagpapatulong sa pag-encode ng grades.” He glanced at me.
“Sabihin niyo kay L-Lauren... please.”

Inirapan ko siya. Nagpapatulong pa sa ama niya. Bakla ata to!

I tsked.

Tumawa lamang si Tito Steven. “Alam mo Seth, you’re old enough. Hindi mo na
kailangan itago sa amin, kay Lauren, kay Tita Laila mo, kung makikipagrelasyon ka
man. Naiintindihan naman namin iyon.”

Mas lalo akong nainis sa salitang “makikipagrelasyon.” Dammit. Edi sige! Bahala ka!
Inirapan ko uli si Seth.

“D-dad..” Pagmamakaawa pa rin ni Seth habang tumitingin-tingin sa akin at pabalik

sa ama niya.

“Walang pinupormahan si Kuya, don’t worry..”

Nagulat ako nang biglang nagsalita ang napakatahimik na si Sky, FOR. THE. FIRST.
TIME.

Agad kaming napatingin sa kanya na ngayon ay kumakain na ulit, ignoring us.

“Thanks, bro.” Sambit ni Seth na nakangiti at dinala ang kamay ko sa ilalim ng

mesa, holding it tightly.

I squirmed but he won’t budge. Hinawakan pa niya ito ng mahigpit!

I saw Mom looked at us again. Shit! I can’t help but feel nervous everytime Mom
looks at us. Para kasing nanghihinala siya. Or so I thought.

“Mukhang takot ka kay Lauren, Seth..” Puna ni Mommy at nagpatuloy sa pagkain. She
chuckled after saying it.

Seth looked at me intently before answering Mommy.

“Sobra po..” He grinned after saying it.

Oh, damn. Dapat lang.

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

Add/Follow me please ߙ
Facebook: Keyydot Wattpad
Twitter: keyydot_wpȂ
S A L A M A T    P O! 0ߙȰߙȰߙȰߒ

        HASHTAG // THIRTY-NINE: #I'mPregnant [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Thirty-Nine: #I'mPregnant

Lauren's POV

It's been two months since Seth's family lived here and occupied the lifeless
mansion we have. New year and Christmas have already passed and I guess those were
the best new year and Christmas celebrations I had.

We made barbecues, we played games, exchange gifts and all. Mom even paid for a
fireworks display which we watched together.

Seth, on the other hand, secretly did something during that time... just damn.
Talagang hindi siya natatakot na mabuking kami. Ewan ko lang.

I can still remember what he did during that time which it never failed to make my
heart skip a bit...

We were all looking up on the sky full of countless stars, waiting for the
fireworks to come alive. Katabi ko si Mommy, and nasa harapan ko si Shylah, who was
also very eager and excited to watch it. I was slightly hugging her neck dahil mas
mababa siya sa akin.

Nasa right side naman namin sina Mommy, katabi si Tito Steven and also Sky who was
just standing there, his hands were on his pocket.

And of course, Seth was on my left side... who, by the way, keeps on f*cking
staring at me BLUNTLY. What the!

Nakakailang, err. Paano kung mapatingin dito sila? Sh*t. Palagi nalang akong
kinakabahan kapag katabi ko itong si Seth!

When the fireworks display started, saglit na nawaglit sa aking isipan na katabi ko
si Seth but then I focused more on watching the beauty from above, my heart
exploding in utter joy.

Fireworks really has a way to my heart. Magkaparehas kami ni Mommy.

My heart exploded again after a few minutes and this time, it's not because of the
fireworks anymore, but it was when I f*cking felt Seth took my left hand and... and
intertwined it with his warm, calloused hand.
I stiffened for a little while and nervously looked at my right side to see if
someone's looking and I expelled a very deep breath when I saw them all looking
above!

I glared at Seth after it and tried to wiggle his hand away, but he just smiled and
kissed me on the cheeks instead as fast as he can! Just... dammit Seth!

He moved closer to whisper something on my ear. Sh*t, I'll just pretend that I'm
looking at the fireworks while his hot breath is fanning my ear.

"Hmm, I wish I could..." He glanced at my right to see if someone's watching us

then he smirked, "...kiss your lips senseless right now under the scattered
colorful lights above."

Then he tightened his hold on my hand...

"Anyway..." He said as he realized something. "I could do it now if I want to..." I

immediately stomped his feet before he could say it all!

"Sբshut up," I hissed. My cheeks burning because of him.

Walang talagang preno sa mga pinagsasabi tong propesor na to!

I smiled at the memory...

But I realized because of it... hindi ko lang pala makikita ang fireworks noon...
mararamdaman ko pa. And that is because of Seth's hokage moves. Tch.

Back to normal classes na rin kami, and malapit nang matapos ang semester therefore
malapit na ring magtransfer si Sky sa university namin. I'm not under Seth anymore
because it's already the second term for this semester, so it means we already have
new subjects. Kaya dahil doon, mas lalo siyang nagiging possessive sa akin.

How good is that?

At home, we bond together like we were a real family. Tito Steven was nothing but a
very good father-figure to me as well as to his three children. Ni sa hinagap,
hindi ko inakala na ganoon siyang tao. He cooks food for us, he checks what time we
will go home whenever we go out, and many more... but the most important thing is
he never forgets to offer a prayer when we eat. That's one thing I admire of him.

I thought back then that because of them, I will be forsaken and will be left out
or casted out, but now the reality is... I actually felt like I have a family. A
family which treasures me and gives importance to my existence.
In the short span of time they've spent here, I can say now that I am not just
merely existing but I am now living. Living, meaning I have life now. Real life.

And now I can figure out how important it is to have a family... No, a happy family
rather. Because what's the point of having a family if the members aren't in good
terms? Yes, maybe you're called a complete family but if you, yourself, are not
happy then I can say something inside you is incomplete. Not your family, but you
as an individual.

Mom... always goes home now, unlike before. When she goes home, even when she's
tired, I can really see her smile despite everything that happened on that day. She
changed. And I know, that it is because she is with Tito Steven.

Ayaw ko mang aminin pero parang unti-unti na akong sumasaya kasama ang pamilya nila
Seth. The things I said back then were all opposite to what they are showing me
now. They've shown me how it feels to be welcomed and be loved by a family.

For the first time since Dad died, I have now felt this.

And I don't know if I would still feel the same the moment they find out about Seth
and I's thing.

Susuporta ba sila? O ilalayo kaming dalawa?

I don't know.

"GAAAAAGS!" MALAKAS NA SIGAW ni Julian nang bumisita siya sa bahay namin isang
araw.

Wala namang pasok ba't nandito to? Worse, bigla-bigla pa talagang binuksan ang
kwarto ko huh.

Well, wala namang bago dun. At home na at home ang bakla pagdating dito sa amin.

"Nambubulabog ka na naman? Ghad, Julian. Saturday ngayon, please. Hayaan mo naman

akong di makita ang pagmumukha mo kahit sa weekend lang." Seryosong sabi ko and I
can see Julian's face frowning after hearing what I said.

Malapit na kong matawa ngunit nang makita ko ang mukha niya nang malapitan, bagsak
ang dalawang eyebags niya... mukha siyang hindi natulog ng isang dekada! Anong
nangyari sa isang to?

Lumapit siya sa akin at bigla niya akong niyakap nang mahigpit! Pagkatapos ay hindi
nagsalita ang dati'y matabil ang dila na si Julian.

May problema to... Napailing na lang ako.

It is very unusual for him to hug me without any reason. Tas ang haggard pa ng
mukha niya. Hindi ko nga lang alam kung malungkot to o ano dahil base sa mga mata
niya, hindi naman siya mukhang malungkot. He's more like... anxious and excited at
the same time.

Ano ba talaga?

"Problema mo?" Malambing na sabi ko sa kaibigan, itinabi ko muna ang ginagawang

proyekto sa isa kong subject.

O, diba. Gumagawa na ako ngayon ng project. Congrats, self.

Anyway, I also hugged Julian who was now leaning on my chest. Hindi pa rin ito
nagsasalita.

I made him look at me by raising his chin up. The expression I can see in his eyes
now are still the same, anxiousness and excitement are still evident.

He looked at me straight in the eye tapos ay ibinagsak niya uli ang ulo sa may
dibdib ko. Then he gave a long, deep sigh.

"Gags..." Tila maiiyak na sabi nito. Pero parang may mali e, hindi ko talaga makita
ang lungkot kahit pa sa boses niya.

"Oo, ano ngang problema mo? Sabihin mo na kasi hindi naman ako manghuhula." Tila
naiinis na sabi ko pero ang totoo gusto ko lang sabihin niya na. Of course, I want
to help him whatever it is.

He sighed again... and after a few minutes, nagsalita na rin siya. "Gags, si Yuri
kase..."

Napatakip agad ako sa bibig nang marinig ang pangalan ni Yuri. Nanlaki ang mga mata
ko, tapos ay inilayo ko si Julian sa akin upang matingnan siya nang maayos.

"Jesus Christ, buntis si Yuri?!" Agad na konklusyon ko kahit wala pang sinasabi ang
bakla. Anyway, it's just a joke. Hehe. Hindi naman siguro—

"Akala ko ba hindi ka manghuhula? Paano mo nalaman?" Mahinahong sabi sabay yuko. He

was also fidgeting, halatang nininerbyos siya.
Bagsak ang panga ko hanggang basement    sa naring. Sh*t, hindi nga?!

"Dammit Julian! Kung nagbibiro ka lang ngayon dyan sa mga pinagsasasabi mo, I swear
puputulan—"

He held my hand tightly. "Totoo..." He sincerely said.

Oh, sh*t. With that look on his face, kumpirma ko ng totoo nga ang sinasabi ng
Julian na ito! Oh my God.

"I-I.. Uhm.. A-ano.." Sh*t! Wala talaga akong masabi dahil sa sobrang gulat!

Bumuntong hininga siya.

"Gags, anong gagawin ko?" Naguguluhang sabi nito. "Natatakot ako para kay Yuri.
Baka kung anong gawin ng parents niya sa kanya at isa pa... isang taon na lang, ga
graduate na kami! Paano na to? Ayokong hindi siya matapos sa pag-aaral niya..." He
sighed, his shoulders are down. "Sobra akong natatakot gags, hindi para sa sarili
ko kundi para sa kanya."

I looked at him straight in the eye then I asked him some questions that I hope
would make him feel enlightened.

"Masaya ka ba ngayon o hindi?"

Gulat siyang napatingin sa akin. "Gustuhin ko mang malungkot, pero nangingibabaw

talaga ang excitement at saya sa pagkakaalam na buntis siya. Pero nandoon pa rin
talaga ang takot. Malungkot, hindi... Takot, oo..."

Tumango-tango ako. "Handa mo ba siyang panagutan, kung ganoon?"

"Oo, gags. Bakla ako, alam ko 'yan sa sarili ko, pero ngayon sa tanong mo, hindi
ako magdadalawang isip na panagutan siya."

Totoo nga, mas lalaki pa sa lalaki ang bakla. Napangiti ako.

"Kung ganoon... Mahal mo ba?" Seryosong tanong ko.

He looked at me, surprised. Then he gulped before talking.

"Pananagutan ko ba kung hindi?"

Iyon lamang ang sinabi nito ngunit alam ko na ang sagot. Haaay, sana naman maayos
nila to!

I smiled at him. "Pero paano kung paghiwalayin kayo ng parents niyo? Anong gagawin
mo?"

Nagulat na naman siya sa tanong ko. Ngunit bahagya siyang nag-isip...

"Hindi ako papayag.. No, they can't do that!" Tila galit na sabi nito.
That's my best friend!

Ngumiti ulit ako dahil sa nakuhang sagot. "Then go, fight for her! Nasaan ba siya
ngayon? Puntahan mo na dahil baka akala noon hindi mo siya pananagutan. Baka
malungkot pa yun e, buntis pa naman..."

Lumiwanag ang mukha niya sa sinabi ko pagkatapos ay tumango siya at niyakap ulit
ako nang sobrang higpit!

"Thank you so much, gags! I love you, I love you, I love you—"

Natigil lamang si Julian sa pagsasalita nang makarinig kami ng tikhim malapit sa

pinto.

Agad akong nanlamig nang makita si Seth na nakatiim bagang na nakatingin sa amin.

Ang kanyang mga mata ay mayroon na namang malamig at madilim na ekspresyon na

nagpatindig sa aking balahibo.

Tumayo na si Julian nang makita si Seth na nakatayo sa may pintuan ko then he

looked at me, smiling. Moody ata to?

"Invite me sa February 14 huh?" He winked and hugged me again. I just glared at

him. Hindi niya na ako pinansin, after it he stood straight pagkatapos ay tinanguan
si Seth nang makalapit siya sa may pintuan.

"Bye Lauren, Bye Prof." Paalam ni Julian nang makabalas.

Agad akong nailang nang mapansing tinitigan ako ni Seth. His face was stone cold.
He wasn't even smiling at me.

Buong lakas ko siyang tiningnan pabalik. I arched my brow. "Anong kailangan mo?"
Tanong ko sa kanya.

Instead of answering me, he coldly went in and closed the door behind him. Sh*t, my
mouth went dry! Ghad, problema ng taong to?!
Matapos iyon, marahan siyang naglakad papunta sa akin habang nakapamulsa at madilim
ang mukha.

"H–hoy, bakit mo isinara yun?! B-buksan mo nga yun, S-Seth! M-mainit e!" Nauutal na
sabi ko. Tangna, bakit ako nauutal?!

Madilim pa rin ang mukha niya nang tumayo siya sa harapan ko!

"Mainit?" He sarcastically looked at me. "Your room is f*cking airconditioned, by

the way Lauren."

Lauren. He called me Lauren, and not Cassidy.

Sh*t, nagkamali pa ako ng rason. Pero talagang mainit naman talaga eh! Sino ba
namang di mag-iinit kung nakikita mo ang katulad ni Seth. He's wearing a white
sando and a short that is seriously letting me see... his bulge.

<img
src="https://img.wattpad.com/77ffb08f59e55bee85bef653ecda9558484a2daa/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f4c444e51366d326f716d437739773d3d2d3336343934353732392e313439646
361353131356666333633373435333435353739393135392e6a7067" style='max-width:90%'>

Hindi naman ako naaapektuhan sa iba kapag sinusuot nila ang short na kagaya ng kay
Seth but, holy crap, SETH HAS SERIOUSLY NAILED IT.

Why is he so damn hot wearing that?! Oh God.

"Eyes up, babe." Tila inis pa nitong sabi nang hindi ako nakatingin sa kanya kundi
sa... ano. Uhm. Ano...

Napalunok ako at tinangala siya. He was looking at me while his brows are furrowed.
Galit talaga to e! Ganitong-ganito ang ekspresyon niya kapag nagseselos. Palaging
ganito.

"A-ano ba talagang kailangan mo?! Kitang gumagawa pa ko ng project e!"

Pinagpapawisan na ako, Diyos ko po.

Ugh, Lauren! Itigil mo na ang kahalayang iniisip mo dyan! Please! Malala ka na!

"Ano yung nakita at narinig ko kanina?" Nakakunot noong sabi nito. "Yung totoo,
mahal niyo ba ni Julian ang isa't isa? Was it the reason why you two were hugging
like you're going to die any minute? May I love you pa, huh? Kaya ba hindi ka
masyadong namamansin sa school dahil sa kanya? What Lauren?! Kayo na?"

Napanganga ako sa mga sinasabi ni Seth. Palagi na lang siyang ganito kapag
pumupunta si Julian o kung sinong lalaking kaklase ko na may tinatanong lang naman
talaga pero iba na ang iniisip niya. My goodness.

"And what was that invitation for February 14? What, you're going to have a f*cking
date?" Sarkastiko niya ulit akong tiningnan.

Halos mapatampal na ako sa aking noo. Goodness, birthday ko iyan Seth! Yan ang
invitation na ibig sabihin ni Julian. Ngunit hindi ko na lang iyon isinatinig, ayaw
ko rin malaman niya na birthday ko iyon.

What I have observed with Seth during these past few days, nagiging mas seloso
siya! He's getting more possessive now than before. Dahil ba sa hindi na ako under
niya at hindi na kami masyadong nagkikita sa school? Pero palagi naman kaming
nagkikita dito sa bahay...

"Seth, hindi naman—" I've heard three consecutive knocks kaya napatigil ako sa
pagsasalita. We both looked at it and then afterwards, we heard Sky said something.

"Kuya, Reena's downstairs. Hinahanap ka." Malamig na sabi ni Sky at makalipas ang
ilang sandali, hindi na ito nagsalita at nakarinig na lamang kami ng mga yabag na
naglalakad. Baka umalis na ito.

Matalim kong tiningnan si Seth. "Oh. Nasa baba na pala ang ex mo, Seth. Puntahan mo
na. Baka kanina pa yun naghihintay, nakakahiya naman sa kanya kung paghihintayin mo
pa.." Malamig na sabi ko ngunit laking gulat ko nang marahas niyang hinawakan ang
palapulsuhan ko at hinila ako palabas.

I immediately glared at him. How dare he?!

"Ano ba!"

"Sasamahan mo akong harapin siya.." Inis na sabi ni Seth sa akin. "Alam ko

nagdududa ka na naman.. Tch.."

Inirapan ko na lang siya at nagpatianod sa kanya hanggang sa makababa na kami sa

hagdan. Sinubukan kong kumawala sa hawak niya pero mas hinihigpitan niya lang ito!

Ugh.

"Ano ba, ayokong harapin ang ex mo!" Sabi ko nang malapit na kami makarating sa
living room.
Masama niya akong tiningnan. "Sumama ka na nga lang.."

Nang tuluyan na kaming makarating sa living room, agad kong nakita si Reena,
nakaupo sa single couch namin while freaking crying! She's also sobbing! God, anong
nangyari?

Sabay naming nilapitan ito ni Seth. Seth's face was blank, as he looked at Reena.

Napatingala si Reena kay Seth na parang siya lang ang nakikita niya and then he
f*cking hugged Seth as she continued weeping on his damn chest!

Seth nervously looked at me. Sumenyas na lang ako na okay lang... kahit ang totoo,
napakasakit sa mata tignan silang dalawa na magkayakap! Hindi kase mawala sa isip
ko na may nangyari sa kanila.. F*ck!

"S-Seth!" Sigaw nito at pumalahaw ng iyak. Ano ba to? Namatayan ba siya?

Kahit sobra na akong nagseselos ngayon, pinipigilan ko lang. Iintindihan ko muna to

dahil mukhang may malaking problem.

"Anong bang problema, Reena?" Malamig na sabi ni Seth habang nakatingin sa akin.

"S–Seth..." Ulit ni Reena at mas lalong lumakas ang kanyang pag-iyak.

"I am pregnant!"

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Reena and Seth's jaw dropped by what she said.

WHAT THE F*CK IS THE MEANING OF THIS?!

        HASHTAG // FORTY: #TellMe [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Forty: #TellMe

Lauren’s POV

Halos hindi ako makapaniwala sa sinabi ni Reena na buntis siya! What the— at sinong
ama? Si Seth? Kaya ba ito lumapit kay Seth ngayon? Shit! Kung ganoon, may nangyari
sa kanila bago lang? Ganoon ba?

“Cassidy, stop over thinking please. Just stop it. Nababasa ko na kung anong nasa
isip mo so just please... stop it, baby...” Mahinahong sabi nito na gumising sa
malalim kong pag-iisip.
I’m already jumping to conclusions! But I can’t help it! Una sa lahat, mayroon nang
nangyari sa kanila which I could never, ever forget! Masisi niya ba ako sa mga
iniisip ko?

Saka lang napatingin si Reena sa akin nang binaggit iyon ni Seth, hilam ang mga
mata sa kaiiyak. Seth tried to escape from her hug but she buried her face again on
Seth’s solid chest! Fuck, it!

“Sino ang ama niyan, Reena?” Kalmadong sabi ni Seth habang unti-unting tinatanggal
ang hawak ni Reena sa kanya.

But Reena held Seth’s hand before he can let go of her. She sobbed again! “May iba
pa ba Seth?”

May iba pa ba? Just what the fuck is that? Si Seth nga talaga ang ama?!

Parang tinutusok ng ilang libong karayom ang puso dahil sa narinig! Halos hindi ako
makahinga sa sobrang galit at iritasyon na aking nararamdaman!

Did Seth betray me?! Was he doing something nasty behind my back?!

Nakita ko ang marahas na pag-alis ni Seth sa kamay ni Reena na nakahawak sa kanya

at mabilis siyang naglakad pagpunta sa akin!

He was mad as fuck!

“Anong ibig mong sabihin sa sinabi mo?” Sa sobrang lamig ng boses ni Seth nang
tinanong niya iyon kay Reena ay halos manigas ang huli sa kanyang kinatatayuan.

Seth was now beside me.

Matalim na tiningnan ni Reena si Seth, her cheeks are red because of too much
anger. “Hindi mo ba naintindihan? Ikaw Seth! Ikaw ang ama ng dinadala ko!” She said
with too much certainty on her voice!

“Bullshit!” Malutong na mura ni Seth dahil sa narinig kay Reena. This is the first
time I saw him this angry towards someone and I can see that he was beyond angry!
“Shit Reena alam kong alam mo na wala ng nangyari—”

“WHAT IS THIS ALL ABOUT?”

Sabay-sabay kaming napatingin sa nagsalita na halatang kadarating lang and I

recognized that it was Mom, who looks like she heard some parts of the
conversation, together with Tito Steven na nakakunot ngayon ang noo.

Double shit!

“Sinong ama nino, Reena?” Kalmadong sabi ni Mommy kay Reena, nakakunot ang noo.

And she knows her! How come?

“T-Tita Laila...” Reena’s eyes watered again. She gulped and tried to stop her
sobs. “Buntis po ako... and si Seth ang ama.”

Tangina!

Totoo ba ang lahat ng ito? Agad akong napatingin kay Seth na ngayon ay nakatiim na
ang bagang sa sobrang iritasyon! Nakakuyom din ang kanyang mga palad sa ibayong
galit na nararamdaman.

Napatingin ako sa tiyan ni Reena, at biglang pumasok sa isip ko na hindi iyon

imposible dahil mayroon nang nangyari sa kanila ni Seth. Naulit ba ito ngayon?

Agad sumakit ang puso ko sa naisip kaya bigla aking lumayo ng kaunti kay Seth na
ngayon ay matalim na nakatingin kay Reena but when he noticed me distancing myself
away from him, his eyes showed fear and nervousness as he looked at me.

“Cassidy...” Mahinang bulong ni Seth na agad humawak sa siko ko ngunit hindi ko

siya pinansin.

Hindi ko alam kung sinong paniniwalaan ngayon. Naguguluhan ako.

“Again? You mean, ang anak ko ang ama?” Mas lalong napakunot ang noo ng ama ni Seth
nang maproseso nito ang sinabi ni Reena. “Before we partly believe you, do you have
a proof that you are pregnant? I’m sorry but marami nang pumunta sa buhay namin
noon, saying that Seth had impregnated them. Hindi ko alam kung isa ka sa
kanila...”

Sinaway siya ni Mommy. “Steve, dahan-dahan... Pamangkin siya ng president ng school

nila Lauren... I know her, hindi naman siguro siya nagsisinungaling...”

Napakunot muli ang noo ni Tito Steven. He looked at Reena who was just sobbing
there, her hand covering her mouth. “Well, hindi ito tungkol sa kung sinong
pamangkin nino ngunit tungkol ito sa kung ano ang totoo...” Tito said with
finality.

Reena raised her head. Umiiyak pa rin. “O-opo, m-magpapakita ako ng sonogram—”
“You don’t need to show anything dahil hindi naman ako ang ama n’yan! Just stop it,
Reena! F*cking stop it!” Tumaas ang boses ni Seth. He was really angry na halos
mapunit na ang kanyang sariling kamay sa kakakuyom.

“Seth!” Tito Steven said in a stern voice. “Calm down, we will know the truth
behind this. For now, Miss,” Walang emosyon na tumingin si Tito kay Reena. “Please,
go home. Just go back when you already have the evidences. But please... don’t
expect that we’ll immediately believe you.”

Tila nagmamakaawa na tumingin si Reena kay Seth. Pagkatapos ay tumango ito at

umiiyak pa rin habang naglalakad paalis.

Sandaling natahimik ang bahay namin nang umalis ito.

Agad akong tumalikod nang halos hindi na ako makahinga sa sobrang sakit ng puso ko
ngayon. Parang dinaganan ang puso ko sa isiping posibleng totoo ang sinabi ni Reena
na buntis siya kay Seth at dahil doon, pipilitin si Seth na magpakasal sila.

Ayaw kong magalit kay Seth lalo na’t hindi ko pa alam kung ano ang totoo, ngunit
hindi ko maiwasang masaktan lalo na kung pumapasok sa isip ko na nagsiping ulit
sila ngayon, na nandito na ako.

“Cassidy...” Tila nagmamakaawang sabi ni Seth at akmang hahawakan ang kamay ko

ngunit inilag ko agad ito para hindi niya mahawakan.

Napatingin na naman ako kay Mommy na dumirekta ang mata sa kamay ni Seth na akmang
hahawak sa akin. Kumunot ang kanyang noo.

“Let me—”

“Seth...” Pinutol ni Tito Steven ang sasabihin ko nang magsalita siya. “Mag-usap
muna tayo sandali...” Mahinahong sabi nito at kinuha ko na ang opurtunidad na iyon
para makaalis.

Walang nagawa si Seth nang umalis ako. He was about to hold me again but I never
allowed him to hold me. For now...

Kailangan ko munang ilabas ang nararamdaman kong ito.

Agad akong pumunta sa may garden namin sa labas at umupo ako sa may upuan doon...
and there... I cried and poured my heart out.

Umiyak ako nang umiyak hanggang sa mawala na ang sakit na nararamdaman ko. Pero
kahit akong gawin ko, hindi ko talaga tuluyang maalis ang sakit na ito.
Alam kong kailangan ko pa ng mga pruweba sa sinasabi ni Reena. But then, mayroon ng
nangyari sa kanila! Siguro ay na miss nila ang isa’t isa kaya nagawa ulit nila
iyon! F*ck!

I was still sobbing and hurting to death when I felt someone stood behind me. Agad
kong pinunasan ang luha at tiningala kung sino man ito at laking gulat ko nang
makita si Sky, na malamig na nakatingin sa akin habang nakalahad ang isang kulay
asul na panyo sa akin.

Napakunot ang noo ko. “P-para saan ‘yan?” Pagak akong tumawa. “H-hindi naman ako
umiiyak—”

“Liar...” Malamig ulit na sabi nito at kinuha ang kamay ko upang tanggapin ang
panyo.

Umiling lamang ako matapos tanggapin iyon. Of course, Lauren. Sinong maniniwala sa
iyo sa lagay na iyan? Pulang-pula ang mga mata at ilong mo.

Hinawakan ko ang panyo ng mabuti at napatingin sa mga bulaklak sa hardin namin.

“Kahit punasan ko pa ang mga luha ko gamit ito, hindi pa rin nun maalis ang sakit
na nararamdaman ko...”

“Napakababaw mo...” Malamig ulit na sabi nito, his eyes were freezing cold. Ano
bang meron sa mga mata nila?

Napakunot ang noo ko sa sinabi ni Sky. Ako? Mababaw? “Nasasabi mo lang ‘yan dahil
hindi ikaw ang nasa lugar ko!” Hindi ko mapigilang sabihin. Damn it!

Nakita kong ngumisi si Sky. What? Is he a bipolar? “Napakaemosyonal niyo talagang

mga babae... Tch.” He clicked his tongue and sat beside me.

Naningkit ang mga mata ko. Aba?! “Anong sabi mo?!”

Now he coldly looked at me again. “Bakit, hindi ba totoo? Hindi niyo pa nga
napapatunayan, nag-iisip na agad kayo ng kung anu-ano. Hindi ba pagiging emosyonal
‘yan?”

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Sky. Ito na yata ang pinakamahabang sinabi
niya simula nang dumating siya sa bahay na ito!

Pero... bakit siya nagsasalita ng ganito?! Hindi kaya alam niya ang tungkol sa amin
ni Seth?

“A-ano bang p-pinagsasabi mo?” Nauutal na sabi ko sa kanya.

“Tch..” He hissed and didn’t say anything after that as he looked at the flowers
instead.

Kinabahan ako. Hindi kaya alam na ito ni Sky? Kung ganoon, paano? Shit. Nahahalata
niya ba kami?

“I’m an observant...” Panimula nito na talagang ikinagulat ko. Nababasa niya kaya
ang mga naiisip ko? Goodness! How mysterious this man can be...

“W-What exactly are you talking about, Sky? H-Hindi kita maintin—”

He clicked his tongue again. “It’s not that hard to figure out...” Mahinahong sabi
nito. “Besides, I saw you two kissing... Last week... Hmm. Hindi naman siguro iyon
imagination lang.” He smirked.

Nanlaki ang mga mata ko!

What he was talking about was the scene  when Seth kissed me on the kitchen! Siya
pala iyong narinig naming bumukas ng pinto, but he immediately closed it! Oh damn,
siya iyon?!

“Shit.” Yun lang ang nasambit ko dahil gulat pa rin ako sa nalaman. Ngayong alam na
ni Sky, sino na naman ang susunod na makakaalam nito?

Sky smirked again. “Are you both aware na malapit na tayong maging isang pamilya?”

Natigagal ako sa tanong ni Sky ngunit hindi ko iyon pinahalata.

Tumango ako, ngayon ay tuyo na ang mga luha sa aking mga mata... ngunit hindi pa
rin nawawala ang sakit sa aking puso.

“Oo, alam namin.” Kumunot ang noo ko. “What’s the problem? Wala naman kaming
relasyon...” I tried to convince him. Dapat mawala sa isip niya ito!

He smirked again and I had goosebumps because of his damn smirk. Tila alam niya ang
totoo. “Sinasabi niyong wala...” Tumawa ng pagak si Sky.

“Pero kitang-kita naman sa mga mata niyo na mahal niyo ang isa’t isa...”

Shit again.

Ganoon na ba kami kahalata? And seriously, talagang inoobserbahan kami ni Sky?

Some realizations hit me... and one is that, kung nahalata kami ni Sky ibig sabihin
maaaring hindi lang si Sky ang nakakahalata, kundi pati sina Mommy at Tito Steven!
Or worst, pati si Shylah!

“Mahal?” Mapait na sabi ko at napatingin sa itaas, sa kulay asul na langit. “May

mahal bang pinagsisinungalingan?” I smiled bitterly. “May mahal bang niloloko? May
mahal bang tinatraydor?”

Malamig ulit na napatingin sa akin si Sky. “Hmm... ikaw, may mahal bang hindi
nagtitiwala?”

Natigilan ulit ako sa sinabi ni Sky. I never knew he’s a man like this... nakikita
ko siya, parang walang emosyon at walang pakialam sa paligid. But then, I was
totally mistaken. Mali. Maling-mali ang mga persepsyon ko sa kanya noon.

Magsasalita na sana ako nang biglang tumunog ang messenger tone sa cellphone ko.
Agad ko iyong kinuha at nakitang may message request ako.

Binuksan ko iyon at laking gulat ko nang nag-message si Reena sa akin.

Message requests (1)

Kareena Clemente

Sana naman maniwala ka na na si Seth ang ama ng dinadala ko. This video is a proof
and it happened just recently. Wag ka ng magpamartyr, Lauren. At sana maisip mong
magkaka-pamilya na kami soon. Wag mo sanang hayaan na mawalan ng ama itong batang
dinadala ko. Matalino ka, gamitin mo sana ang utak mo.

Accept                            Ignore

Then after a few seconds, a video was sent. It’s background is dark, but Reena can
still be seen on the bed, not wearing anything while a man, with a very familiar
muscular back, was kissing her... and I think was thrusting inside her!

Parang pinipiraso-piraso ang puso ko kahit hindi ko pa man din pini-play ang video.
That familiar broad back... That familiar built... That body!

Bigla kong nabitawan ang aking cellphone at agad tinakpan ang bibig ng nanginginig
kong mga kamay...

Sky immediately held my hand as he nervously looked at my reaction.

I gasped, feeling weak...

Please, Seth... Tell me this isn’t true...

----------------------------------------------------

This chapter is dedicated to Ate Iline @iline2016 and her kids, Kian Joseph and
Kristianne. Salamat sa pagbabasa and sa message te :) God bless you and your
family! :)

        HASHTAG // FORTY-ONE: #ShallowLove [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Forty-One: #ShallowLove

Lauren’s POV

Wala akong kagana-ganang pumasok sa klase, Lunes ng umaga.

Simula noong Sabado hanggang kahapon, nagkulong lang ako sa aking kwarto, wala ring
ganang kumain.

Seth tried to talk to me but I didn’t let him. Hindi ko muna hinayaang guluhin niya
ang naguguluhan pa ring utak ko ngayon.

Hindi ko pa tinitingnan ang video na ipinasa ni Reena sa akin. Ilang ulit kong
sinibukan, but still, I would always end up turning my phone away from me. Hindi ko
talaga kaya tingnan! Ayokong makita ang mukha ni Seth!

Pumunta pa si Reena sa bahay namin kahapon para ipakita ang sonogram ng baby
niya... o... baby nila... ni Seth.

Fuck, ang sakit lang sabihin!

Hindi ako lumabas nang kwarto at narinig ko na lang kina Yaya habang nag-uusap sila
sa labas ng kwarto ko na hindi rin daw lumabas si Seth, tila hindi interesado sa
sasabihin ni Reena. I grimaced. Totoo ba Seth? O nililinlang mo lang ako? Kami?

Wala akong narinig na reaksyon ni Mommy at ni Tito Steven tungkol sa pagpunta ni

Reena kahapon. Ewan lang kung naniwala ba sila o hindi. Pero sana naman...

Hatinggabi nang makaramdam ako nang gutom dahil buong araw akong nagkulong sa
kwarto. Seth knocked on my door every after hour, ngunit hindi ko ito binubuksan. I
even heard Mom asked why is he always on my door. Pero hindi ko narinig ang sagot
niya. Wala akong pakealam.
I removed my blanket and immediately stepped on my slippers. Kumakalam na talaga
ang tiyan ko, hindi ko na kaya pang di kumain. Ayoko lang talagang lumabas dahil
hindi ko pa alam kung paano haharapin si Seth.

Dahan-dahan kong pinihit ang seradura at saka humakbang palabas. Nakapatay na halos
lahat ng mga ilaw dito sa labas.

Tiningnan ko ang dinadaanan ko at kamuntik na akong tumakbo pabalik sa kwarto ng

makakita ako nang bulto ng tao na nakaupo sa gilid ng pintuan ko!

Shit!

Hinawakan ko muna ang dibdib ko sa sobrang kaba pagkatapos ay huminga nang malalim
at tiningnan kung sino ito.

Nang mag-adjust ang paningin ko sa dilim, doon ko lang napagtanto kung sino ito.

Fuck. Mas lalong kumabog nang malakas ang puso ko ng makita ko si Seth... na
nakaupo sa gilid ng pintuan ko... ang dalawang kamay nito ay nakapatong sa kanyang
tuhod... at nakahilig ang kanyang ulo doon, mahimbing na natutulog...

Biglang sumakit ang puso ko sa nakita... hindi ba siya umalis dito simula kanina?

Nanubig ang gilid ng aking mga mata. Why are you doing this Seth?

Someone turned the lights on.

“Lauren..” Napatingala ako kay Mommy na kararating lang. She was wearing her robe
and her eyes immediately directed from me to Seth who was still sleeping in that
very difficult position.

I gulped.

“Gigisingin ko sana si Seth for him to sleep in his room...” Sabi ni Mommy while
she continued walking towards me. “Why is he here, by the way? Sa labas ng room mo
at hinihintay kang lumabas?”

Hindi ko alam kung paano iaassess ang ekspresyon ni Mommy. Galit ba siya? Ewan..

Kinagat ko ang pang-ibabang labi. “H-Hindi ko po alam...” I trailed off.

Naningkit ang mga mata niya. “Really?” Mas lumapit si Mommy sa akin. “Alam mo,
Lauren. Hindi ako bulag...”

Kinabahan ako sa sinasabi ni Mommy. Oh, please...

“Marami akong napapansin. Marami akong nakikita. Well, I just hope mali itong mga
nasa isip ko, anak. I hope and pray...” Sabi niya sabay tingin kay Seth.

“Mom... Wala naman po...”

“I hope that’s true then... Just to remind you, I don’t allow incest in this
family. Lalo na kapag nakasal na kami...” Matigas na sabi ni Mommy sa akin.

Tumulo ang luha ko sa mga sinabi ni Mommy. O ina ko ba talaga siya? Bakit ang ina
ko mismo, sinasaktan ako nang ganito?

Napabuntong-hininga na lang ako habang inaalala ang mga pangyayari kahapon...

Walang klase ngayon sa school dahil required ang lahat na pumunta sa Faculty’s
Recognition kung saan paparangalan ang mga professor na maraming na contribute sa
paaralang ito.

Nagulat na lang ako nang may biglang humila sa akin habang nakatayo ako dito sa
hallway, katapat ng room ko.

Walang mintis, kumabog na naman ang dibdib ko sa sobrang kaba nang makita ko ang
pamilyar na bulto ng katawan niya.

Holy hell.

“Seth? Where are you taking me?” Pinipilit kong tanggalin ang kamay niya. “Bitiwan
mo ako, please. Ayokong sumama sa iyo!” Sigaw ko.

Halos wala nang tao sa dinaraanan namin dahil halos lahat ay nasa gymnasium na.

Napakunot ang noo ko. Hindi ba dapat nandoon si Seth?! I’ve heard siya ang may
pinakamarami at pinakamalaking award doon! Then why the fuck is he here?

“Seth! Saan mo ba ako dadalhin?!” Tila inis na sabi ko kahit ang totoo kinakabahan
ako.

Hindi nagsalita si Seth. His face was serious as he was clenching his jaw. Hindi
niya ako pinansin.
Hanggang sa namalayan ko na lang na naglalakad na kami sa ikatlong palapag ng
Business Administration building. Damn, saan ba kasi kami pupunta?

Saka lang nasagot ang tanong ko nang lumiko pa kami nang isang beses at umakyat sa
roof top ng BA Building.

“Anong gagawin natin dito?!” Di makapaniwalang sigaw ko.

Hindi pa rin sumagot si Seth. We were standing on the roof top, not doing anything.
He was just staring at me the whole time, his eyes shadowed longing and sadness.
But most of all, confusions and questions.

Ninikip bigla ang dibdib ko nang makita ang ekspesyon na ipinapakita ng kanyang mga
mata.

Shit, Seth. Wag ganto.

I hardened my expression para hindi niya mahalatang naaapektuhan ako sa presensya

at sa mga mata niya. “H-Hindi ba dapat nasa awarding ka? Bakit ka ba nandito—”

Hindi ko natapos ang sasabihin... dahil sa biglaang pagyakap ni Seth sa akin.

His strong and firm arms encircled my waist as if he doesn’t want to let me go. Sa
sobrang lapit namin, naririnig ko na ang malalakas na tibok ng puso niya as I was
leaning on his muscular chest.

I closed my eyes as his familiar scent filled my nose. His warmth and tenderness
filled me again, completing every strand of my being... Completing my life...
Completing me...

He smashed me on his chest, hugging me tight...

Seth sighed, as if he was holding his breath for a long, long time...

“Anong silbi ng pagpunta ko roon?” Tanong niya sa tono na parang puno ng hinanakit.
“Kung ang babae sa likod ng mga parangal na iyon ay wala naman sa tabi ko...” Puno
ng sinseridad na sabi niya. His heart was still humming loud and fast as he hugged
me tight to his chest.

Napabuntong hininga siya nang hindi ako sumagot. Bumabalik sa isipan ko ang
video... Hindi ko lang talaga maiwasang hindi mabalik sa isipan ang video...

Sandaling natahimik ang paligid. Kahit iyong kaninang ingay sa gymnasium, hindi na
namin narinig. It was like we were in our own world... we were trapped in a
bubble... a bubble that will soon pop out.
Soon... pop out... Shit, my heart constricted in utter pain the moment I thought
that this bubble will soon pop out.

I should be hating Seth right now because of the pain that he caused me, but why am
I letting him hug me now like my life depends on it? Hindi ko maintindihan ang
sarili ko.

Iyong ayaw mo, pero parang gusto mo naman. Ang gulo.

“Calling the attention of the professors who are not yet here inside the university
gymnasium, the program will start in any minute now. Please proceed to the venue.
ASAP. Again—”

Agad akong lumayo sa kanya nang marinig ang emcee na nagsalita, I pushed him a
little. “Seth, magsisimula na kayo—”

Nakatiim lamang ang bagang niya habang nakatingin sa akin. Tila wala lang sa kanya
ang narinig... parang wala siyang pakealam...

“Let’s talk first, Cass... Hindi importante ang awarding...” Malamig na sabi niya
as he tighten his hold on my waist.

I gasped. “No, Seth! Pumunta ka na doon! You should be there by now! Hindi ka na
dapat—”

He just looked at me calmly like he has nothing to do. Oh, shit. Seth, hindi ba
importante sa iyo iyon? Dammit.

“Cass...” Malamig na sabi niya na nagpatindig sa balahibo ko. Napatingin ako sa mga
mata niya. The way he said it was full of emotions. His eyes reflected pain,
longing, anger, confusion, and fear at the same time. I gasped for air as I felt my
heart being shattered into pieces... again. Again and again. Shit.

Nakitaan ko ng lungkot ang kanyang mga mata na dati hindi niya naman tahasang
ipinapakita...

“Cass... Bakit mo ako iniwasan matapos mong malaman na buntis si Reena at sinasabi
niyang ako ang ama?” Puno ng hinanakit ang boses niya na kahit ako ay sobrang
nasasaktan habang naririnig siya ngayon.

Tiningnan niya ako gamit ang mga matang tila nagmamakaawa... Para saan Seth?

Wala akong naisagot sa tanong niya. Bakit nga ba? Dahil nasaktan ako? Dahil hindi
ko kayang isipin na magagawa niya iyon? Dahil hindi ko matanggap na nangyari nga
iyon?

“Answer me, Cassidy. Is it because you really believed her?” Tumingin ako sa aking
mga kamay na siyang hinahawakan niya ngayon. Wala akong maisagot. “Tama ako, hindi
ba? Naniwala ka sa kanya kahit hindi mo pa ako binibigyan ng pagkakataong makausap
ka. Naniwala ka kahit hindi mo napapatunayan. Naniwala ka sa lahat ng sinabi niya.
Ayaw ko mang aminin, pero nasaktan ako. Gayshit, but it’s the truth. Pero alam mo,
Cass, kung anong pinakamasakit?”

Agad nanubig ang gilid ng aking mga mata dahil sa boses niya at sa lahat ng mga
sinasabi niya. Shit, he was right and you know that. He was undeniably right! Fuck
it, Lauren!

He held my chin up for me to look at him. “Alam mo kung anong pinakamasakit?” Ulit
niya, ngayon nakatingin na ako sa kanyang mga mata ay kitang kita ang sakit sa mga
ito. Nasasaktan rin ako. “Iyong iniwasan mo ako... dahil naniwala ka sa kanya.
Noong nakipag-break si Reena sa akin after being in a relationship with her for
years, hindi ako ganito ka nasaktan. But shit, when you didn’t want to talk to me,
I was fucking hurt big time. And it was just because I know, you believed her.
Iniwasan mo ako dahil nagduda ka...”

“Iniwasan mo ako... simple dahil wala kang tiwala sa akin.” Malamig na sabi niya sa
akin na mismong ako nanigas sa aking kinatatayuan.

When he said the last words, I bursted into tears. I feel guilty for not trying to
talk to him about this! Hindi ko alam na nasaktan pala siya sa ginawa ko! What I
did was a very childish act!

“Seth—” He silenced me.

“You said you love me, right?” He closed his eyes and let out a deep breath.

“Then maybe that is a shallow kind of love...”

        HASHTAG // FORTY-TWO: #Rumors [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Forty-Two: #Rumors

Lauren’s POV

I was devastated.

To hear the one you love judging your love for him as a shallow kind of love,
fucking hurts.
And I know, it was my fault. I was childish, I was doubtful, I was a fucking mess.

I doubted someone I treasure the most without even knowing the truth behind it. But
what could I do? I am just a woman who have doubts, as well as fear to know the
truth.

I crave for the truth but I am also afraid to know it.

But now seeing him, being shattered into pieces in front of me, hurting because the
woman he loves was stupid enough not to trust him... damn hurts. It. Damn. Hurts.

I wiped the tears abundantly flowing on my cheeks. “R-Reena sent me a video.. and I
assumed that it was true because the man on that video l-looks,” I stuttered.
“Looks like y-you.”

“Bullshit.” Seth cussed, his breathing became heavy. Ang mga mata niya ay nagpakita
ng matinding galit. Hindi ko alam kung sa akin nga ba siya galit o kay Reena, but
all I can do is to stiffen with the way his eyes looked at me now.

“And I also assume that that fucking video was the reason why you stayed away from
me?” Seth sarcastically smiled. But it was a smile which contained hurt and anger
at the same time.

I feel him. I feel him being hurt and angry. Sobra kong nararamdaman ang
nararamdaman niya ngayon.

Tumulo muli ang mga luha ko.

Trust... is a very big word. And now I realized what is the essence of that word
and how important it is to someone’s life.

Cheating and not trusting someone are two different things but I guess... the
intensity of both things have equal effect to some persons. And one of them... is
Seth.

“I’m s-sorry...” Tinakpan ko na ang bibig ko nang hindi ko na napigilang maiyak

nang husto. Habang nakikita ko ang sakit sa mga mata ni Seth, nasasaktan rin ako.
Hindi ko alam king bakit ako naaapektuhan nang ganito.

Maybe this is happening because I know, I love him so damn much. And if you love
someone, you get hurt if they get hurt... as well as you are happy if they are
happy.

Now I can’t question those persons who let their love ones go... for the reason
that they are now happy with somebody new.

First and foremost, you let them go because you have seen that they are happy with
that person. And if that someone you love is happy... Then you will also be
happy...

Happily broken as fuck.

Bumuntong hininga si Seth. “You know what,” He looked at me intently. “I know, you
don’t have trust in me as much as I am with you. Something had really pierced my
heart the moment you tried to stay away from me. Pero alam mo iyong mas
nakakabaliw?” Seryosong tanong niya sa akin.

Umiling ako, biting my lip hard to control my sob. Ayoko nang umiyak. Shit.

Seth smiled sarcastically as he looked above. “Iyong sa kabila ng lahat...” He

looked again at me with those piercing eyes. “Mahal pa rin kita.” His lips curved
into a smile again. A smile which showed something I couldn't comprehend.
“Nakakabaliw diba?”

Parang mayroong tumusok sa puso ko nang marinig ang sinabi ni Seth. He loved me
that much?

Do I deserve this?

I’m I worthy for this?

I guess no. Surely no...

Huminga ako nang malalim.

“T-Then maybe... I-I don’t deserve your love Seth... I am childish, and doubtful.
Yes you were right, umabot sa punto na nawalan ako ng tiwala sa iyo. And that was
my fault. Alam ko, dahil hindi ako nagtiwala sa iyo. Hindi kita binigyan ng
pagkakataon makausap ako. Pinangunahan ako ng takot ko at pagdududa. Hindi ko
inisip na nasaktan ka rin pala sa mga ginawa ko. I am self-centered...” Pinunasan
ko ang mga luha kong kanina pang tumutulo.

I took a deep breath. “You see... I don’t deserve the love you are giving me
Seth...” Ang sakit sabihin. “M-Maybe... you are better with Reena. Nagtagal naman
kayo nang mahigit apat na taon hindi ba? Siguro mas magkakain—”

“Well fuck it!” Seth hissed. “Who are you to give me to somebody I don’t want to be
with?” Shit. His eyes were piercing again as  he darkly looked at me. “Hawak mo
lang ang puso ko Cassidy. But you don’t have the right to decide on who I want to
be with. Simula’t simula pa lang, alam kong alam mo na kung sino ang gusto kong
makasama. Alam na alam mo iyan...”

Umiyak ako. Dammit, Seth! Why do you love me like this? Simula noon, gusto mo nang
malaman ng lahat ang kung anong mayroon sa atin. Pero ako ang may ayaw dahil
natatakot ako sa sasabihin ng iba, natatakot akong maalis ka sa posisyon mo dahil
alam kong pinaghirapan mo ang mga narating mo ngayon.

Ngayon, mahal na mahal mo pa rin ako sa kabila ng kawalan ko ng tiwala sa iyo.

Do I really deserve the kind of love you are giving me, Seth?

Seth’s eyebrows furrowed as he placed his hand on the small of my waist. He took a
deep breath again to calm himself.

“Oo, galit ako sa iyo ngayon. Pero ‘wag na ‘wag mo akong ipamimigay sa iba. Dahil
alam mo na kung sino ang gusto kong makasama, Cass. Alam mo na.”

I closed my eyes as his voice caressed my senses with the words he uttered.

This is too much...

“ALAM MO BA, USAP-USAPAN PA RIN sa buong university hanggang ngayon ang hindi pag-
attend ni Prof  noong isang araw sa awarding...” Julian trailed off as he
meaningfully looked at me.

Patuloy lang akong nagbasa ng libro sa tabi niya. I tried to study for a quiz
tomorrow but nothing sinks in! Hindi ako makapag-concentrate sa pagbabasa ng
pumasok na naman sa isip ko ang nangyari noong lunes.

“O, bakit daw?” Tanong ni Gabriel on screen. We were using Skype to contact him.
Nasa Bohol pa siya ngayon ngunit sinabi niya kanina na dadaan daw muna siya doon sa
bahay pagdating ng birthday ko bago bumalik sa Italy.

Napabuntong hininga si Julian. “Aba ewan. Siguro dahil nagalit kasi iyong ibang
board of trustees sa ginawa ni Prof. Very unprofessional daw iyon, considering na
siya ang may pinakamaraming award doon. Meaning, siya iyong highlight ng event pero
wala siya.”

Napatingin ako sa screen at nakita kong kumunot ang noo ni Gabriel.

“Huh? Baka naman may importante siyang pinuntahan o di kaya’y hindi maganda ang
pakiramdam niya.” Gab concluded.

Napatingin ulit si Julian sa akin, he was smirking. Shit. Tapos ay bumaling siya
kay Gabriel.

“Nang tinanong naman siya, he said that he didn’t attend the awarding without any
reason.” Sagot nito. “Syempre ngayon, usap-usapan na ang dahilan ng hindi niya pag-
attend lalo na’t may mga estudyanteng nakakita sa kanya na lumabas ng school na may
kasamang estudyante before the awarding ended.”

Napapikit ako. Iyan ang kinakatakutan ko ngayon. Kinabukasan noong nag-usap kami ni
Seth, may kumalat agad na balita na hindi raw pumunta si Seth sa awarding ay dahil
may ka-date itong isang estudyante sa university.

“Uhuh. So they concluded that he didn’t attend it because he was with a student? O
tapos?” Naguguluhan pa ring tanong ni Gabriel as he looked at me. Inirapan ko siya,
alam kong alam niya na kung anong ibig sabihin nito.

Hindi pa rin ako nagkokomento sa usapan nila. Alam naman na ni Julian kung anong
nangyari noong lunes.

“And also, sabi nila nandito naman pala si Prof. Montreal, eh bakit hindi siya
pumunta? Ayun, galit ang ibang members ng board. Pati ang president. It was a
shame, ika nga ng presidente.” Julian said while shaking his head.

“Maiba ako. Laurie, basta ah sa birthday mo pupunta ako d’yan.” Gabriel wiggled his
brows. Ngumiti ako nang tipid sa kanya. Ni hindi ko nga alam kung magkakaroon ako
ng handa. Lalo pa ngayon na hindi masyadong maganda ang relasyon namin ni Mommy.

“Valentine’s day na valentine’s day pa naman ‘yan. Hays, wala akong ka-date.”
Nakasimangot na sabi ni Gabriel. Iyon lang ba ang pinuproblema nito?

Magsasalita na sana ako nang makita kong bumukas ang pinto ng kwarto ni Julian at
lumabas doon si Yuri, who was only wearing Julian’s white shirt. Nanlaki ang mga
mata niya nang makita ako. Nakaharap pa ang laptop sa kanya kaya nakita rin siya ni
Gabriel.

Gab smirked and then he whistled. Paano ba naman kase, sexy’ng sexy si Yuri habang
suot-suot ang damit ni Julian.

Agad nagdilim ang mata ni Julian at mabilis na isinara ang laptop. “Asshole!” Sabi
nito at agad dinaluhan si Yuri na nahihiyang ngumiti sa akin. Are they living
together or not?

Hinawakan ni Julian ang siko ni Yuri. “Nagugutom ka?” Malambing na tanong nito sa
kanya.
“Ano sa tingin mo?” Mataray na sabi ni Yuri sa kanya sabay irap.

Napakamot si Julian sa kanyang ulo. “O-oo nga. Sabi ko nga nagugutom ka.” Bumaling
si Julian sa akin, “Gags, pakakainin ko muna.” Turo niya kay Yuri na nahihiyang
ngumiti sa akin.

I smirked at Julian. “Pakakainin ng ano?”

Noong una’y nagloading pa silang dalawa sa ibig kong sabihin ngunit pagkaraan ay
sabay nanlaki ang mga mata nila at si Yuri ay pulang-pula na ngayon ay kanyang
pisngi. I smirked again.

“Shut up, gags!!” Nahihiyang sabi ni Julian at agad hinila si Yuri.

Nang tululuyan na silang mawala sa paningin ko, saka ko lang ulit naisip si Seth.

Hindi ko pa sinasabi sa kanya na alam na ni Mommy at Sky ang tungkol sa amin, kaya
sa bahay hindi ko pa rin siya gaanong kinikibo. Tapos ngayon, nagsisimula ng
magtanong ang mga estudyante sa university namin kung sino iyong babaeng kasama
niya.

Agad binalot ng ibayong kaba ang puso ko. Paano na lang kung malaman nila ang
tungkol sa amin ni Seth? Anong gagawin ko? At anong gagawin nila kay Seth?

Sa totoo lang, hindi ko pa alam... Ano pa kayang mangyayari sa mga susunod na araw?

Bakit parang kinakabahan ako...?

-------------------------------------------------

What would you prefer, a happy or a tragic ending? Malapit nang matapos ang story
ni Seth at Lauren x)

Sincerely,
Keyydot with ❤ߘ

        HASHTAG // FORTY-TWO: #Rumors [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Forty-Two: #Rumors

LaurenȢs POV
I was devastated.

To hear the one you love judging your love for him as a shallow kind of love,
fucking hurts.

And I know, it was my fault. I was childish, I was doubtful, I was a fucking mess.

I doubted someone I treasure the most without even knowing the truth behind it. But
what could I do? I am just a woman who have doubts, as well as fear to know the
truth.

I crave for the truth but I am also afraid to know it.

But now seeing him, being shattered into pieces in front of me, hurting because the
woman he loves was stupid enough not to trust him... damn hurts. It. Damn. Hurts.

I wiped the tears abundantly flowing on my cheeks. “R-Reena sent me a video.. and I
assumed that it was true because the man on that video l-looks,” I stuttered.
“Looks like y-you.”

“Bullshit.” Seth cussed, his breathing became heavy. Ang mga mata niya ay nagpakita
ng matinding galit. Hindi ko alam kung sa akin nga ba siya galit o kay Reena, but
all I can do is to stiffen with the way his eyes looked at me now.

“And I also assume that that fucking video was the reason why you stayed away from
me?” Seth sarcastically smiled. But it was a smile which contained hurt and anger
at the same time.

I feel him. I feel him being hurt and angry. Sobra kong nararamdaman ang
nararamdaman niya ngayon.

Tumulo muli ang mga luha ko.

Trust... is a very big word. And now I realized what is the essence of that word
and how important it is to someone’s life.

Cheating and not trusting someone are two different things but I guess... the
intensity of both things have equal effect to some persons. And one of them... is
Seth.

“I’m s-sorry...” Tinakpan ko na ang bibig ko nang hindi ko na napigilang maiyak

nang husto. Habang nakikita ko ang sakit sa mga mata ni Seth, nasasaktan rin ako.
Hindi ko alam king bakit ako naaapektuhan nang ganito.
Maybe this is happening because I know, I love him so damn much. And if you love
someone, you get hurt if they get hurt... as well as you are happy if they are
happy.

Now I can’t question those persons who let their love ones go... for the reason
that they are now happy with somebody new.

First and foremost, you let them go because you have seen that they are happy with
that person. And if that someone you love is happy... Then you will also be
happy...

Happily broken as fuck.

Bumuntong hininga si Seth. “You know what,” He looked at me intently. “I know, you
don’t have trust in me as much as I am with you. Something had really pierced my
heart the moment you tried to stay away from me. Pero alam mo iyong mas
nakakabaliw?” Seryosong tanong niya sa akin.

Umiling ako, biting my lip hard to control my sob. Ayoko nang umiyak. Shit.

Seth smiled sarcastically as he looked above. “Iyong sa kabila ng lahat...” He

looked again at me with those piercing eyes. “Mahal pa rin kita.” His lips curved
into a smile again. A smile which showed something I couldn't comprehend.
“Nakakabaliw diba?”

Parang mayroong tumusok sa puso ko nang marinig ang sinabi ni Seth. He loved me
that much?

Do I deserve this?

I’m I worthy for this?

I guess no. Surely no...

Huminga ako nang malalim.

“T-Then maybe... I-I don’t deserve your love Seth... I am childish, and doubtful.
Yes you were right, umabot sa punto na nawalan ako ng tiwala sa iyo. And that was
my fault. Alam ko, dahil hindi ako nagtiwala sa iyo. Hindi kita binigyan ng
pagkakataon makausap ako. Pinangunahan ako ng takot ko at pagdududa. Hindi ko
inisip na nasaktan ka rin pala sa mga ginawa ko. I am self-centered...” Pinunasan
ko ang mga luha kong kanina pang tumutulo.

I took a deep breath. “You see... I don’t deserve the love you are giving me
Seth...” Ang sakit sabihin. “M-Maybe... you are better with Reena. Nagtagal naman
kayo nang mahigit apat na taon hindi ba? Siguro mas magkakain—”

“Well fuck it!” Seth hissed. “Who are you to give me to somebody I don’t want to be
with?” Shit. His eyes were piercing again as  he darkly looked at me. “Hawak mo
lang ang puso ko Cassidy. But you don’t have the right to decide on who I want to
be with. Simula’t simula pa lang, alam kong alam mo na kung sino ang gusto kong
makasama. Alam na alam mo iyan...”

Umiyak ako. Dammit, Seth! Why do you love me like this? Simula noon, gusto mo nang
malaman ng lahat ang kung anong mayroon sa atin. Pero ako ang may ayaw dahil
natatakot ako sa sasabihin ng iba, natatakot akong maalis ka sa posisyon mo dahil
alam kong pinaghirapan mo ang mga narating mo ngayon.

Ngayon, mahal na mahal mo pa rin ako sa kabila ng kawalan ko ng tiwala sa iyo.

Do I really deserve the kind of love you are giving me, Seth?

Seth’s eyebrows furrowed as he placed his hand on the small of my waist. He took a
deep breath again to calm himself.

“Oo, galit ako sa iyo ngayon. Pero ‘wag na ‘wag mo akong ipamimigay sa iba. Dahil
alam mo na kung sino ang gusto kong makasama, Cass. Alam mo na.”

I closed my eyes as his voice caressed my senses with the words he uttered.

This is too much...

“ALAM MO BA, USAP-USAPAN PA RIN sa buong university hanggang ngayon ang hindi pag-
attend ni Prof  noong isang araw sa awarding...” Julian trailed off as he
meaningfully looked at me.

Patuloy lang akong nagbasa ng libro sa tabi niya. I tried to study for a quiz
tomorrow but nothing sinks in! Hindi ako makapag-concentrate sa pagbabasa ng
pumasok na naman sa isip ko ang nangyari noong lunes.

“O, bakit daw?” Tanong ni Gabriel on screen. We were using Skype to contact him.
Nasa Bohol pa siya ngayon ngunit sinabi niya kanina na dadaan daw muna siya doon sa
bahay pagdating ng birthday ko bago bumalik sa Italy.

Napabuntong hininga si Julian. “Aba ewan. Siguro dahil nagalit kasi iyong ibang
board of trustees sa ginawa ni Prof. Very unprofessional daw iyon, considering na
siya ang may pinakamaraming award doon. Meaning, siya iyong highlight ng event pero
wala siya.”

Napatingin ako sa screen at nakita kong kumunot ang noo ni Gabriel.

“Huh? Baka naman may importante siyang pinuntahan o di kaya’y hindi maganda ang
pakiramdam niya.” Gab concluded.

Napatingin ulit si Julian sa akin, he was smirking. Shit. Tapos ay bumaling siya
kay Gabriel.

“Nang tinanong naman siya, he said that he didn’t attend the awarding without any
reason.” Sagot nito. “Syempre ngayon, usap-usapan na ang dahilan ng hindi niya pag-
attend lalo na’t may mga estudyanteng nakakita sa kanya na lumabas ng school na may
kasamang estudyante before the awarding ended.”

Napapikit ako. Iyan ang kinakatakutan ko ngayon. Kinabukasan noong nag-usap kami ni
Seth, may kumalat agad na balita na hindi raw pumunta si Seth sa awarding ay dahil
may ka-date itong isang estudyante sa university.

“Uhuh. So they concluded that he didn’t attend it because he was with a student? O
tapos?” Naguguluhan pa ring tanong ni Gabriel as he looked at me. Inirapan ko siya,
alam kong alam niya na kung anong ibig sabihin nito.

Hindi pa rin ako nagkokomento sa usapan nila. Alam naman na ni Julian kung anong
nangyari noong lunes.

“And also, sabi nila nandito naman pala si Prof. Montreal, eh bakit hindi siya
pumunta? Ayun, galit ang ibang members ng board. Pati ang president. It was a
shame, ika nga ng presidente.” Julian said while shaking his head.

“Maiba ako. Laurie, basta ah sa birthday mo pupunta ako d’yan.” Gabriel wiggled his
brows. Ngumiti ako nang tipid sa kanya. Ni hindi ko nga alam kung magkakaroon ako
ng handa. Lalo pa ngayon na hindi masyadong maganda ang relasyon namin ni Mommy.

“Valentine’s day na valentine’s day pa naman ‘yan. Hays, wala akong ka-date.”
Nakasimangot na sabi ni Gabriel. Iyon lang ba ang pinuproblema nito?

Magsasalita na sana ako nang makita kong bumukas ang pinto ng kwarto ni Julian at
lumabas doon si Yuri, who was only wearing Julian’s white shirt. Nanlaki ang mga
mata niya nang makita ako. Nakaharap pa ang laptop sa kanya kaya nakita rin siya ni
Gabriel.

Gab smirked and then he whistled. Paano ba naman kase, sexy’ng sexy si Yuri habang
suot-suot ang damit ni Julian.

Agad nagdilim ang mata ni Julian at mabilis na isinara ang laptop. “Asshole!” Sabi
nito at agad dinaluhan si Yuri na nahihiyang ngumiti sa akin. Are they living
together or not?

Hinawakan ni Julian ang siko ni Yuri. “Nagugutom ka?” Malambing na tanong nito sa
kanya.

“Ano sa tingin mo?” Mataray na sabi ni Yuri sa kanya sabay irap.

Napakamot si Julian sa kanyang ulo. “O-oo nga. Sabi ko nga nagugutom ka.” Bumaling
si Julian sa akin, “Gags, pakakainin ko muna.” Turo niya kay Yuri na nahihiyang
ngumiti sa akin.

I smirked at Julian. “Pakakainin ng ano?”

Noong una’y nagloading pa silang dalawa sa ibig kong sabihin ngunit pagkaraan ay
sabay nanlaki ang mga mata nila at si Yuri ay pulang-pula na ngayon ay kanyang
pisngi. I smirked again.

“Shut up, gags!!” Nahihiyang sabi ni Julian at agad hinila si Yuri.

Nang tululuyan na silang mawala sa paningin ko, saka ko lang ulit naisip si Seth.

Hindi ko pa sinasabi sa kanya na alam na ni Mommy at Sky ang tungkol sa amin, kaya
sa bahay hindi ko pa rin siya gaanong kinikibo. Tapos ngayon, nagsisimula ng
magtanong ang mga estudyante sa university namin kung sino iyong babaeng kasama
niya.

Agad binalot ng ibayong kaba ang puso ko. Paano na lang kung malaman nila ang
tungkol sa amin ni Seth? Anong gagawin ko? At anong gagawin nila kay Seth?

Sa totoo lang, hindi ko pa alam... Ano pa kayang mangyayari sa mga susunod na araw?

Bakit parang kinakabahan ako...?

-------------------------------------------------

What would you prefer, a happy or a tragic ending? Malapit nang matapos ang story
ni Seth at Lauren x)

Sincerely,
Keyydot with ❤ߘ
        HASHTAG // FORTY-THREE: #PullingHimDown [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Forty-Three: #PullingHimDown

LaurenȢs POV

“Lauren!”

Agad akong napalingon sa may likuran ko nang may biglang tumawag sa akin. When I
saw it was Reena, biglang nag-init ang ulo ko.

Napakunot ang aking noo.

Gutom na gutom na ako and I really want to eat my lunch now. Ngayon niya pa talaga
naisipang disturbohin ako? Kung balatan ko kaya siya ng buhay at siya ang kainin ko
ngayon?

May gana pa talaga siyang magpakita sa akin?

She was calmly walking towards me. Wow. Just wow.

Ang kapal ng mukha ng babaeng to. Matapos niyang isend sa akin ang sarili niyang
s*x video, huh? Ang kapal talaga ng mukha. Mukha lang siyang anghel tingnan. Pero
ang demonyo, nasa loob lang pala niya.

Looks can really be deceiving, indeed, and Reena is a living proof of it. What a
shame.

She wasn’t smiling the moment she approached me, hanggang sa nakatayo na siya sa
harapan ko. Wala akong emosyong ipinapakita sa kanya. Pero sa oras na kalabitin
niya ang kaunting pasensyang natitira ko sa kanya, talagang babarilin ko siya ng
lahat ng balang puno ng galit at hinanakit.

I raised my brow.

“Mabuti’t nakakalakad ka pa ng matiwasay sa kabila ng lahat ng ginawa mo, Kareena?”

Inis na sabi ko sa kanya.

Natigilan siya, tila pinuproseso ang sinabi ko. Then, she raised her brow, too,
maybe realizing now what I meant.
“I didn’t do anything, Lauren. Kung may ginawa man ako, you know that was all true.
Kaya bakit ako—”

I cut her off.

“Yeah right, bitch.” I gritted my teeth after saying it. “Yang dinadala mo, o kung
totoo ngang may dinadala ka, who knows? Well, for sure, that’s not Seth’s. He
confirmed it to me and naniniwala ako—”

Tumawa ang tanginang to. Iyong tawa na pang-bruha. Mangkukulam ata talaga tong
babaeng to.

“Babae ako, Lauren. Ako ang mas nakakaalam sa sarili ko. And I tell you, walang
ibang nakagalaw sa akin kundi si Seth lang. Something happened between us without
your knowledge.” She sighed sarcastically. “Poor you. Hindi mo alam... well,
tingnan mo na lang iyong video...”

She smiled at me. “For more information...”

Umakyat yata ang lahat ng dugo ko papunta sa aking ulo at binalot ng inis ang
sistema ko na parang nag-eengganyo sa aking sabunutan ang bwisit na bruhang to.

“Pathetic scheming bitch.” I spat, gritting my teeth in utter irritation. Gusto ko

na talagang kalmutin ang babaeng to!

“Thanks for the compliment.” This girl with the shittiest attitude covered with an
angelic façade smiled sweetly at me. Nakakasuka. “O baka gusto mong gawan din kita
ng pet name dahil sa ginawa mo noong Lunes?”

The bitch calmly said it. Just, fuck.

“No need, Kareena. I already have my own. And that is Bitch’s Killer. Kilala mo na
naman siguro sino iyong bitch...” Sarkastikong sabi ko.

Nanlaki ang mga mata niya at agad siyang napahawak sa tiyan niya. “Shut up! Hindi
ka pa ba nahiya sa ginawa mo noong Lunes?! You seduced Seth kaya hindi siya
nakapunta sa isa sa mga pinakaimportanteng okasyon sa buhay niya! At ngayon, alam
mo naman na sigurong galit ang halos lahat ng myembro ng board sa kanya. Wala
talagang mapaglagyan ang kati mo—”

Agad kong sinupalpal ang bibig ni Reena. Tangina hindi ko na napigilan! Walang
siyang alam sa sinasabi niya kaya wala siyang karapatang sabihin iyon!

Pinilit niyang tanggalin ang kamay ko sa bibig niya. Talagang nakakainis tong
bruhang to! Aware akong may mga estudyante nang napapadaan na napapatingin sa amin
at sa tingin ko’y dumadami na sila pero sa ngayon, wala akong pakealam!

“And now you’re hurting me physically! Hindi ka pa ba nakokontento na sinisira mo

na nga ang buhay ni Seth because you are clearly pulling him down, sisirain mo pa
ang buhay ng magiging anak namin? Paano na lang kung makunan ako—”

Marahas kong inalis ang kamay ko sa baba niya. “Mas mabuti! Dahil nakakaawa ang
batang ‘yan kapag nalaman niyang ikaw ang magiging ina niya! Maganda ka sana e,
pero isa kang bruhang mangkukulam!”

“You don’t have the right to judge me—”

“And you also don’t have the right to talk to me! Alam kong mas matanda ka sa akin,
but with the way you act, mukha kang isang batang inagawan ng lollipop! At simple
lang, nakikipag-away ka dahil wala ka nang mahanap na ibang lollipop!”

I breathe deeply before saying my last words to her. She was clenching her jaw and
was ready to claw me anytime. But I don’t care.

“Childish man pakinggan ang sinabi ko, pero alam mo sa sarili mong totoo iyon,
Kareena...”

Her jaw dropped.

Mabilis akong tumalikod para tuluyan ng umalis. Ayoko nang makaharap ang babaeng
iyon!

“Everyone!” Narinig kong sigaw ni Reena. Agad akong binundol ng kakaibang kaba nang
marinig ko sa tono ng boses niya ang saya sa ginagawa niya ngayon. Fuck!

Agad ko siyang nilingon at nakitang sabog nang kaunti ang buhok niya habang
nakatingin siya sa mga estudyante na unti-unting nagsisilapitan.

“Shit Reena!” I exclaimed at akmang lalapitan siya when she surprisingly dropped
the bomb.

“Lauren Cassidy Imperial is having an affair with one of your professors... And
that is Professor Shiloh Seth Montreal!” Reena said with confidence.

I stopped breathing for a while as I heard collective gasps around as the sight of
everyone immediately directed to me, making me feel nauseous as I can see hate and
disgust among their eyes.
February 13 is the day... The day that everyone had found out about my relationship
with Seth.

With that, my sight turned black and I collapsed as felt the pressure pulling me
down.

“Lauren!”

I hope that is Seth... Please.

NAGISING ako na parang may humahalik sa mukha ko... sa aking pisngi, sa ilong...
hanggang sa aking labi. I don’t know but the kisses were calming me.

Then it settled on my neck, inhaling my scent there.

Napamulat ako sa aking mga mata.

The familiar scent on my room welcomed me. Ang huling naaalala ko ay bigla akong
nawalan malay sa school nung kinausap ako ni Reena. Ngayon ay nasa bahay na ako.
Pero sinong nagdala sa akin dito?

I glanced at the person, sitting at the side of my bed, his face was setting on my
neck, calmly staying there.

It was Seth.

A flood of relief visited me. I felt secured. I felt safe. With him by my side.

I moved a bit.

Dahan-dahan niyang itinaas ang kanyang ulo at  tiningnan ako. Then he felt relieved
when he saw my eyes open. He stared at me for a little while, memorizing the
features on my face. He didn’t even blink. Sumakit ang puso ko. Why is he staring
at me like this?

He sighed deeply and then... he caressed my cheek, not saying anything, just
caressing it while deeply staring at me. Deeply. Deep.
“Kumusta ang pakiramdam mo, mahal?” Malambing na sabi ni Seth sa akin ngunit bakas
sa mukha niya ang lungkot. Hinaplos pa niya ang noo ko, at hinalikan ako doon ng
isang beses.

Napapikit ako.

Hindi ko siya sinagot. Maraming bagay ang pumapasok sa isip ko ngayon. Pati iyong
mga sinabi ni Reena... hindi ko alam na tumatak na pala sa isipan ko.

Akala ko hindi ako maapektuhan. Akala ko lang pala.

Huminga ako nang malalim ng biglang bumalik sa isipan ko ang mga sinabi niya.

“At ngayon, alam mo naman na sigurong galit ang halos lahat ng myembro ng board sa
kanya. Wala talagang mapaglagyan ang kati mo!”

“Hindi ka pa ba nakokontento na sinisira mo na nga ang buhay ni Seth because you

are clearly pulling him down!”

“You are clearly pulling him down!”

“You are clearly pulling him down!”

“You are clearly pulling him down!”

I felt someone held my hand tight. Napamulat ulit ako and I saw Seth, looking at me
with sadness in his eyes.

He held my hand tighter this time.

“I... I’m sorry, Cass. Sorry for making your life miserable—”

Umiling ako at malamig na napatingin sa kanya. “It was never your fault, Seth. Me
being in love with you, was never... your fault...”

Huminga siya nang malalim nang marinig ang sinabi ko. Tila ba, bago pa sa kanya ang
mga salitang iyon na kailangan niyang gawin iyon para makahinga nang maayos.

Napatingin ako sa kisame nang maalala ang mga sinabi ni Reena at ang mga tinging
natanggap ko sa mga estudyante kanina.

Sumakit muli ang puso ko sa naisip.

Siguro kalat na ngayon sa buong university ang nangyari kahapon, marahil alam na
rin ito ng board pati ng presidente. Being a Catholic school, they are strictly
against teacher-student relationship. And by now, maaaring naghahain na sila ng
hakbang para paalisin si Seth.

Sumakit ang ulo ko kakaisip.

Hindi... Hindi ko hahayaan iyang mangyari. I know Seth worked hard for that
position. At ako lang ang makakasira doon? No... never. I would trade my happiness
just for him. I surely would.

Even if it means...

“Seth?” Tawag ko sa kanya. Mula sa mga kamay ko at napatingin siya sa akin.

“Birthday ko bukas...”

Seth looked at me as if he wasn’t surprised. “Alam ko...” Nakangiting sabi niya,

pero halata sa kanyang mga mata na mayroon itong lungkot.

Tumango ako. “Mayroon sana akong pabor para bukas... Sana magawa mo ito. Isa lang,
promise hindi na ako hihingi ng ibang pabor...”
Kinakabahan ako pero hindi ko ipapahalata sa kanya. Kailangan ko lang itong gawin.

Napakunot ang noo niya at biglang nagtaka sa sinabi ko. “What is it? Anything for
my queen...” He was smiling brightly like he doesn’t have problems to face when he
gets back to school.

I admire him. To smile despite of the problems you have is a sign of how brave you
are. Hindi lahat ng tao ay may ganyang abilidad.

We were the complete opposite. I am not the type who’ll smile and forget about my
problems. I am the one who’ll face my problems even if it means doing decisions
that will somehow make or break me just for the benefit of other people.

Seth kissed my lips when I didn’t answer immediately. “What is it, baby?”

I exhaled sharply as I said the last words. Hate me for my decisions, but again,
this is how I wanted it to be.

“Buntisin mo ako, Seth...”

Seth’s jaw dropped.

Impulsive, I know.

----------------------------------------------------

LONG TIME NO UPDATE! SORRY FOR BEING MIA, I CAN’T SERVE TWO KINGS AT ONE TIME. ߘ
Priorities first.
Comment please! Let me know your thoughts. Mwa.

Hugs and marshmallows,

Keyydot °ߙ

        HASHTAG // FORTY-FOUR: #BirthdayGift [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Forty-Four: #BirthdayGift

LaurenȢs POV

As I enter the school gate, I can see that there were only a few students inside
the school campus.

Tiningnan ko ang wrist watch ko, and saw that it was still 6:55 am, very early for
the old Lauren to come. Way too early.

I had really changed.

Iginala ko ang paningin sa kaunting estudyanteng nakakasalubong ko... some of them,

doesn’t even care about my existence... but most of them... looks at me in a very
malicious way.

Nakita ko pa iyong dalawang magkaibigan na nagbulungan nang makalayo sila sa akin,

the other one looked back at me now with disgust in her eyes.

I looked away.

Stay strong. Wag kang magpaapekto.

“Siya ba ‘yon?”

Hindi ko na kailangan pang lingunin ang kung sino man ang nagsabi noon, para
malaman kung sino ang kanilang pinag-uusapan. I walked and walked trying to ignore
them.

“Diba hindi iyon pwede? Hmm. Maybe that’s her way to pass her subjects...” Ipinikit
ko ang aking mga mata at huminga nang malalim.

Ngayon ngang kaunti pa ang mga estudyante, ganito na ang mararanasan ko. Paano pa
kaya kung dadami na sila mamaya? There will be bunches of lies and wrong
accusations that would come out of their filthy mouths, I’m sure.
What a good way to start my birthday. Note the sarcasm.

As I got nearer to my classroom, I glanced around and saw hearts everywhere. It’s
fucking Valentine’s Day.

Perfect.

As I grab the door knob of my room, I heaved a sigh, thinking about—

“Happy 19th birthday, Gags! I love you so much!”

Agad ibinilandara ni Julian ang tarpaulin sa harap ko pagkapasok na pagkapasok ko

pa lang sa room namin. Wala pang ibang estudyante sa loob maliban na lang kay Yuri
na siyang may hawak sa tarpaulin sa kabilang dulo.

Ngumiti siya sa akin.

Hindi ko alam pero nang makita ko sa loob na may mga nakahandang balloon at
malaking box ng cake sa loob, bigla na lang uminit ang sulok ng aking mga mata at
hindi na nagdalawang-isip pang yakapin si Julian.

Unti-unting tumulo ang luha ko, hindi alam ang rason sa pagiging emosyonal sa
ginawa ni Julian.

Nagsimulang tumulo ng tumulo ang luha ko, tila ipinapalabas ang bigat ng damdamin.
Umiyak lang ako nang umiyak.

I just... can’t help it.

“Oy ano bang iniiyak-iyak mo d’yan, Gags? Birthday na birthday mo e. Tsaka

valentine’s day pa, you should smile and light up the world!” Masayang sabi ni
Julian habang hinahaplos ang aking buhok.

Mas lalo akong napahagulhol.

I’m used to someone giving me gifts and all. Tuwing birthday ko marami akong
natatanggap kay mommy, sa mga relatives at cousins ko pati na rin kay Julian, but
this 19th birthday of mine is somewhat different.

Because maybe this will be the last that I’ll be with them...

“Bakit, masama bang umiyak?”

“Aba syempre, birthday na birthday mo kaya? Ang weird mo gags. Dapat kapag
birthday, nagsasaya dahil nadadagdagan na naman ng isang taon ang buhay mo. It’s
something to be thankful for, isn’t it?” Julian caressed my hair still.

I sighed.

“Yeah, I guess it is,” Mahinahong bulong ko.

“Yeah talaga!” Ngumisi siya.

I wiped my tears away then I stood up straight. “Tama na nga, baka magalit pa si
Yuri sa akin e. Yakap ako nang yakap sa’yo,” Tawa ko kahit patuloy na umaagos ang
luha ko.

Pinunasan ko ulit ito.

Tumawa si Yuri sa sinabi ko at umiling. “Ayos lang, Lauren. Ano ka ba.” She smiled
at me ngunit nang tiningnan siya ni Julian sa ekspresyong parang hindi naniniwala,
kinurot niya lang ang tagiliran nito.

“Ilang weeks na?” Turo ko sa tiyan ni Yuri.

Agad siyang namula at napatingin din sa tiyan niya. “Magfa-five weeks na Lau,”
Nakangiting tugon ni Yuri sa akin.

Tumango-tango ako.

“Gags,” Tawag ko kay Julian na abala sa pagkuha noong mga balloon.

“Yepp?” Busy pa ring sagot niya, hindi ako tinitingnan.

“Salamat...” Seryosong sabi ko sa kanya.

Napabaling si Julian sa akin, nakakunot ang noo. “Welcome... Ang lungkot naman
niyang boses mo! Ano to, undas? Birthday mo gags. Ngumiti ka nga d’yan!” Sabi ni
Julian habang patuloy sa pagkolekta noong mga balloon.

Naglilinis na siguro siya dahil may klase pa dito maya-maya.

“Speaking of, punta kami sa bahay niyo mamaya ha? Tita Laila invited us. Tsaka si
Gab hahabol na lang daw,” Sabi ulit ni Julian.
“O-okay,” Tugon ko sa kanya. Napatingin ako sa labas kung saan makikita ang office
ng president. “Uhm gags, open na ba ngayon ang office ni Sir Howards? Kakausapin ko
sana siya...”

Julian and Yuri curiously looked at me.

“Bakit mo kakausapin ‘yon?” Seryosong tanong ni Julian sa akin.

I fidgeted my fingers. “W-wala lang. I just want to talk to him about some
important and private matters,” Rason ko.

He eyed me suspiciously. Tila ba alam niyang mayroon akong hindi sinasabi. Napaiwas
ako ng tingin sa kanya.

“Just like?” Nakataas kilay na tanong niya.

Umiwas ulit ako ng tingin sa kanya. “Uhm basta...” Mabilis na sabi ko at hindi na
nag-abala pang magpaliwanag. “Una na ko gags, Yuri, importante lang talagang
makausap ko siya ngayon,” Paalam ko sa kanila.

Alam kong gusto akong sundan ni Julian pero binilisan ko na lang ang paglalakad
para hindi niya ako maabutan.

I need to deal with this matter... alone.

IGINALA KO ang paningin sa paligid.

Bright lights illuminated the place. Tables and chairs were properly decorated and
were arranged in an organized manner. There was a very luminous chandelier covered
with intricate designs on the ceiling of the living room, giving light to the sea
of people which are familiar to me, but then some are not.

I shook my head. Shit.

“Mom, I said I want a simple, intimate birthday celebration with my family. Ano
ito?” Turo ko sa mga bisita.

My relatives were here, and even Mom’s coworkers and employees were fucking here.
This is not how I wanted this to be.

Mom held my arm. “Darling, don’t worry. This won’t focus on you that much. May
business meeting din kami pagkatapos nito, that’s why my coworkers are here,” She
calmly said it.

“But Mom, you could have invited them somewhere! Bakit ngayon pa? Simple lang naman
ang hinihingi ko, a simple birthday celebration pati ba naman ‘yan hindi mo pa
maibigay sa akin?!”

Hinigit ni Mommy ang kamay ko. Napalakas ito kaya napapikit ako sa kaunting kirot
na aking naramdaman. “I don’t understand you Lauren! Other girls out there wants to
have this kind of party but—”

“Well, ibahin mo ako! Kailan ba ako humingi ng isang engrandeng party? Really mom?
At 19, hindi mo pa rin pala ako kilala?” Puno ng hinanakit na sabi ko.

Natahimik si Mommy sa sinabi ko. She opened her mouth to say something but then
nothing came out of her mouth.

“That’s what I thought,” Walang kaemo-emosyong sabi ko at mabilis na bumaba sa

hagdan, making everyone look at me.

“Lauren!” Hindi ko na pinansin si Mommy nang tinawag niya ako.

I was wearing a simple black and white cocktail dress, with an elegant design. See-
through and nasa may dibdib ko. I just walked, ignoring the stares of everyone as
well as almost all of the male population here, old and young. There were also
bachelors.

But I am looking for one.

“Happy birthday Lauren.” A tall, moreno guy greeted me as I finally stepped away
from the stairs. When I looked at him, he was smiling widely. He wore a gray
tuxedo, making him look intimidating yet, good looking.

I smiled at him.

“Thank you,” Ngiti ko sa kanya.

He kissed my cheek, making me feel taken aback. “Gumaganda ka, ah.”

“Bolero ka, Jake.” Sabi ko at agad iginala ang paningin sa paligid. Where is he?

I was greeted by other people, most especially by men, and also my relatives. I
simultaneously said my gratitude to them until I saw the one I’ve been looking for.
My breathing became hitched. He was wearing a dark tuxedo, making me feel a little
hot. He is very hot wearing that suit! Dammit!

But my eyes, zeroed on the girl she was talking with. The girl was wearing a red
cocktail dress, and a very, very red lipstick. Her cleavage was showing making my
eyebrows furrow.

Not a good sight.

Agad ko silang nilapitan, trying to calm myself as I smiled sarcastically at the

girl when she glanced at me.

Bitch.

“Seth, in my room. Now.” I said through gritted teeth as I eyed Seth who was
shocked with what I said.

Naguluhan ang mukha noong babae ngunit inirapan ko lang siya at nauna na akong
umalis.

Nang makarating na ako sa aking kwarto, inisip ko na ang lahat ng gagawin ko.
Everything was planned out.

Kinakabahan ako pero kailangan ko itong gawin, not for me, but for my love, Seth.

Nang nakita kong bumukas na ang pinto ng kwarto ko, mas dumoble ang kabang aking
nararamdaman. Shit! My heartbeat is not normal anymore!

He didn’t lock the door. Good, I don’t have to tell him.

Agad kong kinunot ang aking noo, kinakalma ang sarili, hindi ipinapahalata ang
kabang labis na nararamdaman.

“Who’s that girl?” Mataray na sabi ko.

I was seating on the side of my bed, my hands were clasped together.

Seth slowly moved towards my study chair in front of me, his dark aura was
surrounding him. His jaw was tightly clenched too. I wonder why.

“She’s just a former classmate in high school.” Malamig na sabi niya, unti-unting
umupo sa study chair ko.
I can clearly see his hard chest, because his inner long sleeves was slightly
opened. I gulped.

“Really? Ilang oras na kayong magkausap nung babaeng ‘yon? I bet you were enjoying
the view, Seth.”

Napakunot ang kanyang noo. “What?” He spat.

I rolled my eyes. “Do I need to spell it out? I was talking about her shameless
cleavage which is fucking showing. You were enjoying it—”

“Damn. Of course not Cass! Why are you thinking that way? Ni-hindi ko nga naisip
‘yan. I was just purely talking to her,” He defended.

Natahimik ako. Ano na bang nangyayari sa akin? Ganito ba talaga ‘yan kapag
kinakabahan?

Seth sighed.

“How about you. Why did you let that man kiss you?” Nakaigting ang bagang na sabi
ni Seth.

Hindi siya nakangiti habang sinasabi iyon.

Then his words strucked me. He saw Jake when he kissed me? But it’s only on the
cheeks!

“It’s only on the cheeks Seth—”

“Still,” Tumayo siya at umupo katabi ko. He held my shoulders and made me face him.
Then he wiped my right cheek which was kissed by Jake and then he kissed it. “No
one kisses what’s mine. Ako lang dapat.”

Napapikit ako nang tumama ang hininga niya sa aking pisngi papunta sa aking tainga.

Shit.

Tumango ako. Then I moved closer to him. “Seth remember what I said yesterday?”
Tanong ko na siyang ikinatigil ni Seth.

“Hmm?” Iyon lang ang nasabi niya.

Tumambol na naman nang malakas ang dibdib ko. Kinakabahan ako.

“L-Let’s do it,” Matapang na sabi ko at tiningnan siya sa mga mata.

I can see desire and lust in his eyes but I can also see hesitation. He was
hesitant to do this.

“Cass, maybe you’re just being impulsive. You want me to impregnate you? I would
wholeheartedly do it Cass because I love you so damn much. But how about your
studies? I can’t bear seeing you suffering because of me—”

“Enough with the talk,” I said as I pushed Seth on the bed and I kissed him.

This is it, Cassidy. Brace yourself.

------------------------------------------------

Warning:

The next chapter contains mature scenes. READ AT YOU OWN RISK. But please, sa mga
under 18, you can skip reading it. You can still get the flow of the story w/o
reading that one. Thanks!

- Keyydot ߙȰߙȰߙ

PS. This chapter is dedicated to tineroque Ȱߘ Thank youuu ‫آݤ‬

        HASHTAG // FORTY-FOUR: #BirthdayGift (SPG) [My Possessive Hot Professor

(...]

            ------------------------------------------------
(READ AT YOUR OWN RISK)
A/N: But please, those who are under 18 just don’t read this. You can still get the
flow of the story without reading this one.
------------------------------------------------

At first he didn’t respond to my kisses but when I tried entering my tongue in his
mouth, I heard him groaned and right there and then, he kissed me back with equal
intensity as what I am giving him.

I wanted this.
I wanted it this way, then so be it.

At least I will remember a part of him in me the moment I’ll...

“Are you really sure about this, Cassidy? Just tell me to stop and I’ll stop,” Puno
ng pagpipigil na sabi ni Seth. His breathing was ragged, as well as mine.

I placed my index finger on his lips, silencing him. Then I bit my lower lip and
started unbuttoning Seth’s tuxedo. He was breathing hard, even when I am still
opening his suit.

I, on the other hand, was having shaky hands but I made it as firm as I can. I
can’t be like this! I can’t show him how nervous I am. Not now. Just... not now.

Nang matapos kong buksan ang tuxedo niya, sinunod ko ang long sleeve niya sa loob.
Seth was just staring at me the whole time, his breathing was not even, so as mine,
and desire and lust can be seen on his eyes.

Ikatlong butones pa lang ang nabubuksan ko, since it was already slightly opened,
mas lalong lumalim ang paghinga ni Seth. He cursed. And then he switched our
positions real quick, now he was on top of me.

Mabilis na rin ang aking paghinga lalo na ngayon na iba ang paraan ng pag tingin ni
Seth sa akin.

It was like he was going to eat me.

Alive.

“I can’t help it, baby. I need to be in-charged,” He breathed out as he smirked

sexily at me and then he tore my cocktail dress apart.

Oh. God.

After removing my dress, I was now on my red lacy panty and brassiere. Utter desire
had gotten on Seth’s eyes as he stared at me, almost naked and was sprawling on the
bed, ready for him. And shit, wet for him.

Damn!

“Fucking gorgeous,” Malalim ang hiningang sabi niya as he placed his hand on my
right breast still covered with my brassiere, making it look delicate. “It’s your
birthday baby, pero naunahan mo akong ibigay ang gift ko sa’yo...” He said it under
his breath.

Hinalikan niya agad ako matapos iyon. His tongue fought for entrance and I
willingly let him in. His tongue explored the insides of my mouth, making me stifle
an embarrassing moan.

Seth chuckled as he continued kissing me pagkatapos ay tinanggal niya ang

pagkakakabit ng bra ko, at dahan-dahan niya itong tinanggal, exposing my full
breasts.

Iniangat niya ang kanyang ulo upang tingnan ito nang maayos.

Appreciation and darknessnhad invaded his eyes. He licked his lower lip, pagkatapos
ay walang sabi-sabing sinunggaban niya ang kaliwang dibdib ko.

He suckled on it like a hungry infant.

“Oh Seth,” I cried, feeling agitated and was having my own arousal. His warm hand
was massaging my right breast, feeling it, and kneading it as if it was his. My
n*pples peaked and I arched my back a little.

Yes, it was really his. Wala nang iba pang nagmamay-ari pa.

I let out a very long moan again. This was my first time doing this, and I never
thought that it would feel this... good. Fucking good.

Nang magsawa siya sa aking dibdib ay hinalikan niya uli ang aking mga labi
Ang init ng halik na pinagsasaluhan namin ay sadyang sobrang sarap sa pakiramdam.

Our stifled moans and labored groans filled my room. It was a good music, never
knew it was. Just right now...

“Let me bite these lips,” Seth groaned as he licked my lower lip first and then bit
it... hard.

“Seth..” I moaned his name.

“B-baby, just tell me if I am hurting you, okay? I would stop,” Tila nahihirapang
sabi ni Seth nang iangat niya ang kanyang ulo upang tingnan ako.

Tumango ako. As I looked at his body, he was still fully clothed.

I bit my lips. “Take that off,” Utos ko sa kanya habang hinahawakan ang kwelyo ng
long sleeve niyang nakabukas na ang halos apat na butones.
Seth smiled at me, as if he couldn’t believe I  am commanding him. In bed.

“Damn, yes ma’am. I will,” He said as he willingly obliged to my request. He slowly

opened the remaining buttons of his long sleeve and then removed it extremely slow,
like he was modelling a very known brand of clothe.

I can now see his well-toned abs, his hard chest as well as his broad shoulders.
Mayroon pa siyang maliit na tattoo sa kaliwang dibdib. Fûck.

I took a deep breath when he soon opened the button of his slacks and then slowly,
just slowly, unzip his zipper while staring straight into my eyes. My sweat doubled
as I saw the bulge on his white boxers.

And it was extra large! God!

“Close that lovely mouth, baby,” Seth chuckled when he saw me gaped at his
extremely massive length. Good. God.

I shamelessly pointed it. You already know that it. “W-will that fit to m-my... m-
my—”

Tumawa ulit si Seth, obviously happy with my discomfort. Damn it! Forgive me,
virgin here! Tch.

I was just really shocked with his length. That’s all.

“Why stutter babe? You started this, didn’t you? Natatakot ka na ngayon? Kay
Junior?” Tumawa si Seth pagkatapos sabihin iyon.

Shit, my cheeks are on fire! Ugh. I want to strangle his neck real hard, now.
Seriously!

“S-shut up! Let’s just get this on, you imbecile.” I said before embarrassment
would eat me up.

This time, dumilim muli ang ekspresyon ng mukha ni Seth, now he got nearer to me,
then he started kissing my forehead, then to my eyes... nose... lips... neck, where
he put open-mouthed kisses, then to both my breasts.

When he was still kissing my mounds there, his fingers found it’s way to my thighs.
Shît! I sucked for the right amount of air when he slowly moved his hands inside my
red lacy panty and then entered a finger on my clît, carefully feeling what is
inside of it.
“Shît Seth!” I screamed as pleasure seeped through me. I closed my eyes tightly.
This felt so... fûcking good. Damn.

He continued kissing my breasts as he his fingers expertly fondled on me down

there.

“You are so wet for me, Cassidy,” He breathed out as his kisses went down to my
navel, then to my flat belly... and then to my lower. Holy—

“N-no Seth!” I shouted. It is very embarrassing! Oh my goodness.

Pero na huli ang lahat.

“You are beautiful. And you are mine, Cass.”

Naibaba na ni Seth ang panty ko and then my eyes widen when he dipped his head...
into me. Ugh!

His tongue flicked its way to my core, making me lose the remaining sanity I have.
He used his other hand to open the lips of my core and then he dived into it...
deeper... and deeper!

“Ah! Seth!” I felt the pleasure building inside me then moments later, I felt
something was released.

“Shît!” I shouted as my head fell back, feeling myself weaken. Seth was still
lapping my inside and then he raised his head to look at me, his eyes were
glistening with contentment and of course, desire.

“Never knew you’re a screamer, Cass,” He said making me blush. He chuckled a bit.
“Just tone down a little baby, baka marinig ka ng mga tao sa labas,” He added,
joking.

Sinuntok ko ang dibdib niya. “I can’t help it! Just shut up, Seth! Tch!”

“Shhh,” He placed his fingers on my lips. The fingers he used awhile ago... damn. I
can smell myself to it.

I thought he was done. But I was wrong because now, I know, is the time for what I
asked for.

When I looked at him in the eye, I already knew what will happen next. Especially
now when he was lowering his boxers down. Slowly lowering it making me suck for
air. I couldn’t breathe well. Not when he’s clearly teasing me, making me want for
more.

Kung nagulat ako kanina nang hubarin niya ang slacks niya, mas nagulat ako ngayon
nang hinubad niya na ang kanyang boxers...

It was... really, really big! How did that thing happened?

“Raise you legs up, baby,” Seth commanded me. I do what I was told so, my heartbeat
is now erratic. This is it.

He held my thighs... and made it close contact to my breasts as he folded it that

way. I was shamelessly open for his liking! He stared at my center for a long time,
clearly enjoying and admiring what’s in there.

I tried to close it a little but he shook his head and then kissed the side of the
thighs. “Don’t. You are very gorgeous, Cassidy... There’s no doubt with that,” He
sincerely said to me.

Heat creeps up my face. I was slightly embarrassed but sure aroused as fûck with
what he is saying.

“I know it is your first time, Cass. And I’m glad I am your first and of course...
I know I’ll be your last,” He slowly moved forward until we are face to face. He
kissed my lips slowly. “I promise, I’ll be gentle,” Tumango ako.

“I love you, Lauren Cassidy, Happy, happy birthday,” Malambing na sabi ni Seth at
unti-unting ipinasok ang pagkalalaki niya sa akin.

I gasped when I felt the excruciating pain after he slid the tip of his manhood on
me. It was just the tip but nevertheless it was fûcking painful!

“S-Seth...” I grimaced and then I felt a drop of liquid flowed on my cheek.

It hurts! Why does it hurts like this?!

“Shît!” Seth cursed loudly as he tried to get off me. “I’m sorry baby, did I hurt
you?” Puno ng concern na sabi niya.

Umiling-iling ako, kahit ang totoo ay sobrang sakit talaga. Sobra!

“N-no, ituloy mo lang,” I said as I closed my eyes. Ayaw kong mabitin siya. I want
him to feel the pleasure even if it means I’ll feel all the pain. That’s how I love
him.
Hesitant siyang sundin ang sinabi ko. Inilayo niya ang kanyang mukha sa akin at
nagsimulang lumayo. “No Cass, I know you’re hurt, maybe we can—”

“Seth please?” Pagmamakaawa ko. “Remember my favor? It’s my birthday, Seth.”

Halata sa kilos niya na ayaw niya itong matuloy but when I saw his length, it was
still standing proudly, clearly ready for any battle.

I smiled at him, reassuring him. “Go on. I love you,” Sabi ko.

He breathed hard and then he moved on top of me, now he gently inserted again his
enormous length on my entrance.

It really hurts. Seriously. But I’ll manage.

We both moaned when he filled me fully, his thick length filling me to the core for
the first time. It was really painful at first but as time goes by, the pain slowly
goes away and it was replaced by pleasure.

He moved on me slowly at first. Being true to his promise that he’ll be gentle.

Every push and pull of his manhood inside me made me squirm in utter pleasure and a
little pain. We moaned and moaned as we felt the pleasure building up... slowly
building up... maybe up to the highest clouds.

I wanted more.

“S-Seth I want it faster and,” I blushed with how blunt I am now when he was inside
me, “And harder. Fast and hard, Seth.”

He crashed his lips to mine and then without hesitation, he slammed on me... faster
and harder!

“Ah baby!”

“Fûck Cass, you’re tight!”

Waves and waves of pleasure run through me. I can feel myself now ready to fûcking
explode!

Seth pushed and pulled his impressive length and slammed on me real hard and fast,
I couldn’t breathe properly!
“Yes Seth!”

He groaned. “Fûck it. I love you so much, baby,” He said as he continued rocking
me, rocking my world, making me feel like I’m on cloud nine.

“I’m coming Seth, I can’t contain it,” I said that, my voice was now
unrecognizable. I could really feel the brim as Seth rocked me faster!

“Me too, Cass, me too.” He said while breathing heavily.

He pushed inside me once more and then moments later, I felt something spilled
inside me as I let myself go. I found my second release for this night! And it was
breathtaking.

That was our climax. And it was— I couldn’t compare it to anything but it was good!
Damn good!

“Ah,” I said as I felt Seth put his weight on me. It was mind blowing. Damn, mind
blowing.

I would never, ever, forget my first time experience with the one I love. Never.

I felt Seth kissed my forehead afterwards, and then he laid down beside me after
getting my comforter on our feet and slowly pulling it to cover our nakedness.

“Happy birthday, Mahal ko,” He kissed again my forehead as I felt him hugged me on
my stomach feeling his nakedness beneath, and hugging me closer to him as if our
closeness is not enough.

“I love you.”

With that, I dozed off to sleep, feeling myself completely spent.

This is the best birthday gift ever. Having the one I love be one with me.

---------------------------------------------------

Hindi ako gumagawa ng mga BS but for MPHH I tried. Oh, please. Sa mga bata d’yan,
better not read the BS. THANK YOU!

- Keyydot ߙȰߙȰߙ
        HASHTAG // FORTY-FIVE: #BeHappyWithoutMe [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Forty-Five: #BeHappyWithoutMe

LaurenȢs POV

Kinaumagahan, nagising na lamang ako na pakiramdam ko ay parang binugbog ako ng

isandaang katao sa sobrang sakit ng katawan! As I moved towards my side, I felt the
pain in the middle of my thighs. Ang sakit!

When my eyes flew open, I saw the man I’m in love with, sleeping soundly beside me.
I smiled. My comforter covered just half of his well toned body, exposing his
chiseled torso.

Namula ang pisngi ko nang maisip kung ilang beses akong inangkin ni Seth kagabi. I
couldn’t count it! Seth has indeed... a high stamina when it comes to, uh, this.
Not kidding, though. And a very high performance too. Damn.

I moved to my side smoothly, ignoring the pain on my center. Inunan ko ang aking
kaliwang braso habang tinititigan siyang mabuti.

I traced the line of his pointed nose... then touched his plump fûcking kissable
lips, and then down to his protruding Adams apple, then to his chest. His steel
hard chest.

Seth moved a bit. I stopped touching him and exhaled a deep breath. Akala ko
nagising—

“You done checking me out?”

Nanlaki ang mga mata ko nang unti-unting ibinuka ni Seth ang kanyang mga mata,
exposing now his tantalizing ash gray eyes, which always make my knees weak
whenever I look at it.

A smirk was plastered on his face. Dammit! Agad namula ang mukha ko!

“O-of course not!” sagot ko at sinubukang lumayo sa kanyang hawak. Maliligo muna
ako. Because just by seeing him, I felt something inside me which wants to... have
him again... and again.

Since when did I became like this? Ugh.

“Saan ka pupunta?” Nakakunot noong tanong ni Seth nang mapansin akong akmang aalis.
Hinigpitan niya ang hawak niya sa aking bewang and shit, his hands were now making
it’s to way to my inner thighs!

Pinaningkitan ko siya ng mata sa gitna ng pag-iinit ng katawan ko. “Seth! A-ano ba

—”

He just smiled at me mischievously and then raised his head. Inalis niya ang
comforter na nakatakip sa dibdib ko.

I covered my breasts immediately but then inalis niya lang ito at mabilis na
sinunggaban ang dibdib ko. He suckled on my right breast making me whimper in utter
pleasure. His hands were also doing wonders on my inner thighs, then to my folds...

I moaned.

“Let me take my breakfast baby,” he smiled and continued sucking on my breasts,

left to right, while my hands were all over him. I felt really hot now. Really,
really, hot!

“Seth—”

I was about to say something when I heard the door creak, indicating that someone’s
entering my room.

It didn’t surprise me anyway. In fact, inihanda ko na ang sarili ko sa mga maaaring

mangyari ngayong araw.

“Lauren why did you ca—”

Seth didn’t care about what’s happening not until he heard my Mom scream in horror!

Agad siyang napatingin kay Mommy unlike me na nakatingin na kanina pa. Seth stilled
and instead, covered my naked body with his. Inilagay ko rin ang comforter hanggang
dibdib ko. Hindi ko na ngayon nakikita ang mukha ni Mommy na hindi lang gulat sa
nakita kundi alam kong galit rin. Galit na galit. Nanginginig siya habang nakikita
kami, doing nasty behind her back.

Akala ko handa na ako sa plano kong ito, akala ko kaya ko na tingnan si Mommy na
puno ng galit at disgusto ang mga mata habang nakatingin sa akin. Ngunit hindi pa
rin pala...

A tear escaped from my eye.

“WHAT DO YOU MEAN BY ALL OF THIS LAUREN AND SETH?!” rinig ko sa boses ni Mommy ang
pangiginig at ang ibayong galit.
“Tita Laila mahal na mahal ko po si Lauren and I’m—”

“MAHAL? NO ONE SLEEPS WITH HIS SOON TO BE STEP SISTER IF THAT’S THE CASE! YOU DON’T
LOVE HER! YOU JUST LUST AFTER LAUREN, SETH!” nanginginig sa galit na sabi ni Mommy.

Magsasalita pa sana si Seth when I tried to butt in. This time I looked at Mom in
the eye...

“MOM, I’M SORRY—”

She eyed with raw disgust on her eyes. Disgusto... na ngayon ko lang nakita. And
also, she’s looking at me like I am a fucking failure.

“Sorry,” mom repeated, her voice was laced with sarcasm. “Are you, Lauren? SORRY?
YOU SHOULD HAVE THOUGHT ABOUT YOUR ACTIONS FIRST! YOU SLEPT WITH YOUR STEP BROTHER!
DO YOU THINK THAT’S FORGIVABLE?!”

“Tita, don’t blame Lauren. Kasalanan ko po ito lahat—”

Mom stared coldly at Seth and then turned towards me with disgust on her eyes.
“Magbihis ka Lauren then proceed to my office.”

Pagkatapos noon lumabas si Mommy sa kwarto ko at agad bumagsak ang aking mga
balikat.

Seth faced me, concern ang nakikita ko sa kanyang mukha. He held my cheeks and draw
me close to his chest. “Shhh, mahal ko. Stop crying. We’ll face your Mom together,
hindi kita pababayaan.”

I wiped my tears and showed Seth that I am not affected. I need to stay strong for
him. I need to do this for him. Just for him.

Because if not, maaaring maisakripisyo ang mga naabot niya para lang sa akin...

“What brought you here, Miss Imperial?” Bungad sa akin ng university president nang
makarating ako sa opisina niya.

I breathed hard before closing the door behind me. Then I faced him, a fake smile
was planted on his face.

“Why are you doing this to Seth?!” Sigaw ko sa kanya.

“Doing what, Miss Imperial?” Tila inosenteng sabi nito, his fingers were tapping
the table as he eyed me with playfulness on his eyes.

“ABOUT THE ISSUES—” I stopped mid-sentence when I saw someone came out from the
bathroom, obvious na kakaligo lang.

My eyes widen.

“Hon wala ka nang stock ng shampoo—” Reena said while touching her hair and then
she glanced at the university president and then towards me. She wasn’t shocked.

Did I heard it right? HON? But isn’t she his niece?

“Lauren, what brought you to my uncle’s office?” Reena smiled at me. Ngumiwi ako.
Fucking fake.

“Uncle huh?” Sarkastikong sabi ko.

Tumikhim ang presidente. “Reena, umalis ka muna. I need to talk to Miss Imperial.”
Walang kagana-gana nitong sabi kay Reena.

Umirap si Reena. “Fine.” Nakairap na sabi nito at bumaling sa akin. She smirked at
me.

“Are you enjoying your misery

now, Lauren? Well. I hope so. There’s more to come. Baka akala mo hanggang doon
lang ang kaya ko. Mind you, I am not Kareena Ysabel Clemente for nothing. If it
means dragging the both of you down, I will, maghiwalay lang kayo ni Seth—”

“Ganyan ka na ba kadisperada para makuha si Seth?! Come on, Reena! You are just his
PAST and you will never, ever become his PRESENT much more his FUTURE! Itigil mo na
ang kahibangang ito—”

Mabilis na naglakad si Reena palapit sa akin at sinampal ako. Nanggagalaiti siya sa

galit habang nakatingin sa akin.

I looked back at her, now tasting blood on my mouth. Shit!

Sasampalin ko na sana siya pabalik nang mayroong humawak sa kamay ko.

It was the university president.

“Hurt her, or I’ll ruin your lover’s reputation more. Sira na siya sa board,
because, of
course, of my influence Miss Imperial. Pero hindi ko siya hahayaang makaalis sa
university’ng ito. I’ll just make him suffer until he can’t bear it no more. How
would that sound?” madilim ang mukhang sabi ng presidente.

“You’re using your power to get what you want, what kind of president are you—”

The old man chuckled. “Mind you, Miss Imperial. I don’t care about your rants. All
I want is for you to stay out of I and Reena’s way, and we will not care about you,
anymore. We’ll focus on ruining Seth until he comes back to where he belongs— on
Reena’s arms.”

Kinuyom ko ang aking mga kamay sa ibayong galit na aking nararamdaman. “Is that
really what you want? To let Seth be back on Reena’s arms?” Ngumisi ako kahit sobra
na akong naiinis sa mukha ng dalawang ‘to.

Nawala ang ngiti sa mukha ng presidente. He paled. “O-of course, anything for my
niece—”

I smirked. “Niece, my ass. A niece that calls you HON? Wow, we should make this a
trend. All nieces will call their uncles HON. Nice.”

Hinawakan ni Reena ang palapulsuhan ko. “You shut up, Lauren! Wala kang alam—”

I raised both my hands. “Okay, okay. Now I wonder who’s the father of your baby...”

“This is Seth’s!” Inis na sabi niya sa akin at akma akong kakalmutin nang hinawakan
ko ang kamay niya.

I took a deep breath to calm myself. I stared at her guilty eyes.

“Hindi ako makikialam sa buhay niyo dahil hindi ako ganoong klase ng tao. Hindi ako
katulad niyo. Pumunta ako dito, hindi para makipag-away sa inyo kundi para humingi
ng pabor. And I hope you’ll consider it dahil kung hindi, ibubulgar ko ang sikreto
niyo sa buong unibersidad. You don’t want that, do you?”

“Wala kang sikretong ibubulgar dahil wala naman kaming sikreto—”

“Kareena, shut up. It’s already as clear as the daylight. Stop it. Okay, Miss
Imperial. Shoot.”  The president said lowly.

I took a deep breath. “Aalis ako. And I want you to leave Seth alone. I’ll do this
both for mine and Seth’s sake. I need to think about things and I want Seth to live
peacefully. The moment I’ll know that you, Kareena, is still ruining Seth’s life, I
swear to God that I’ll kill you. I’ll surely will, Kareena Ysabel Clemente.”

Seryosong sabi ko at nakita ko ang inis sa mukha na Reena. Ngunit nagulat ako nang
maya-maya ay tumango ang presidente.

Reena’s eyes widen as she gritted her teeth. “What the hell—”

Hindi ko na pinansin si Reena at mabilis na naglakad palabas...

Tumulo muli ang luha ko na agad ko namang pinalis. Hindi. Hindi ako maaaring
magpakahina. Not now when I started this one.

Maybe I’m being impulsive again as I am, but then I’m hoping for better things to
happen because of this impulsivity.

Well then, Lauren Cassidy Imperial will never be Lauren Cassidy Imperial without
the word “impulsive.” Isa man iyong katangiang hindi ganoon kaganda, ngunit anong
magagawa ko? Nakatatak na ito sa aking buong pagkatao.

Again, I am being impulsive. The world may hate me for my decisions, it’s alright.
Let me suffer the consequences, then. Alone.

Umalis ako sa pagkakayakap kay Seth, at ngayon bigla kong naramdaman ang lamig sa
sandaling malayo na ang katawan niya sa akin. His eyes looked confused as I turned
my back towards him to get my slippers on the floor. Nakita ko pa ang cocktail
dress ko na nasa sahig.

Ngayon lang pumasok sa isip ko kung anong nangyari kagabi matapos naming umalis ni
Seth?

I shook my head.

Bahala na iyon. At least I got the chance to spend one night with him. For the last
time.

“No, kaya ko na itong mag-isa,” nakatingin sa labas na usal ko. The sunshine from
my window slowly penetrated inside my room. Ipinikit ko pa ng kaunti ang mga mata
ko dahil sa silaw ng araw na unti-unting binabalot ng liwanag ang kabuuan ng aking
kwarto.

Seth heaved a deep sigh then I felt him move closer towards me. Then suddenly, I
felt him enveloping me with his firm arms. I breathed hard with the warmth he gave
me. Please...

“Who says that I’ll let you?” Nakaigting ang bagang na sabi niya ngunit hindi
nakatakas sa pandinig ko ang lambing sa kanyang boses. “Haharapin natin itong
magkasama, Cassidy. No way in hell I’d let you go there and face your mother’s
wrath alone—”
“Just please Seth,” pagmamakaawa ko. “Hayaan mo na ako sa bagay na ito. Tutal ako
naman ang nagplano nito—”

He immediately stilled behind me. Hindi ko man kita ang mukha niya ngunit alam kong
narinig niya iyong sinabi ko.

“W-what plan are you talking about?” Nag-aalinlangang tanong niya sa akin.

Unti-unti kong tinanggal ang pagkakahawak niya sa akin. His arms around me were
firmly holding my small waist but I tried hard to get out of it. “Please...”
pakiusap ko hanggang sa unti-unti niyang kinalas ang pagkakahawak sa akin.

Tumayo ako dala ang comforter at pumunta sa aking walk-in closet. Hindi ko muna
siya sinagot dahil nararamdaman kong luluha ako sa oras na magsasalita ako.

Nakasuot na ako ng damit nang maramdaman ko ang presensya ni Seth sa likod ko. I
took a deep breath... before facing him.

He’s now wearing his boxers while he’s topless. His dark brooding eyes were now
looking at me, hopefully finding for answers. His jaw was tightly clenched as his
arms were crossed on his chest, making some damn nerves visible. Couldn’t get any
hotter...

I sighed.

“What plan are you talking about Lauren?” Lauren.

And not Cassidy.

“Ito,” I looked at him. “Lahat ng ito.”

Kunot-noo niya akong tiningnan. “Lahat? I don’t understand—”

“Alam kong naiintindihan mo ang ibig kong sabihin Seth, ayaw mo lang tanggapin sa
sarili mo—”

“Dammit Lauren! I am not a fucking mind reader so enlighten me now!” His eyes
turned darker as he walked towards me and held me on my arms. Hard.

“This is all part of my plan to get away from you!” Nanginginig ang kamay na sigaw
ko sa kanya. “Ang pagbigay ko ng sarili ko sa’yo, ang pagpunta ni Mommy dito, ilan
lang iyon sa mga ginawa ko para makalayo sa’yo! You see, simula ng makilala kita
gumulo na ng sobra ang buhay ko. Ang pagtrato sa akin ni Mommy, ang pagtrato ng mga
estudyante sa akin nang malaman nila ang tungkol sa atin, lahat nag-iba na! Simple
lang naman ang buhay ko noon Seth. Pero dahil sa’yo, hindi na maibabalik ang buhay
ko noon!”

Kasinungalingan.

Nanlaki ang mga mata ni Seth sa narinig mula sa akin. Still, he held me tight.
Bumabakat na nga siguro ang mga kamay niya sa braso ko sa higpit ng pagkakahawak
niya.

Umiling siya. Paulit-ulit. “N-no. You wouldn’t give yourself to me just because
it’s part of your plan. No. Alam kong ibinigay mo sa akin ang sarili mo dahil mahal
mo ako, I can fucking feel it Cassidy, with the way we made love last night—”

Sarkastiko akong ngumiti sa kanya. “Believe me Seth, kaya kong gawin ang lahat. You
don’t know me, do you? Ano ba naman ang pagbigay ng sarili ko sa’yo. It’s nothing—”

Agad nanggalaiti sa galit si Seth sa sinabi ko at mas humigpit ang hawak sa akin.
“DON’T EVER SAY THAT GIVING YOURSELF TO ME WAS NOTHING! YOU DON’T KNOW HOW PRECIOUS
IT WAS FOR ME CASSIDY! YOU DON’T KNOW!” Parang kulog na sigaw ni Seth sa akin.

I closed my eyes for a while when I felt my eyes water. No, don’t cry Lauren.
You’ve gone this far, so don’t let your guards down.

“Really,” I spat, slowly opening my eyes. “Well ano bang masasabi ko, thank you?”
Ngumisi ako. “Anyway Seth, kailangan ko nang puntahan si Mommy. By now, maybe she’s
now booking my flight to somewhere. If she already did, then I can say that my plan
had really worked out—”

“Sasaya ka ba kapag ganoon ang gagawin niya?” Mayroong diin na sabi niya.

He was looking at my eyes as if examining what I’m saying him were true.

Tiningnan ko siya pabalik. Ngayon ko lang napansin na pumula ang kanyang mga mata,
like he was about to cry. No, Seth, please don’t... hindi ko kayang makita iyon.
The walls I’ve built would surely destroy itself. No...

“Yes, so that I can start anew,” Tumingin ako sa kamay ko. “Without you in my
life...”

FUCK. I WANTED TO TAKE BACK THOSE WORDS!

Nangilid muli ang luha sa aking mga mata. Mas mabuti na ito Seth, para hindi ko na
magulo ang buhay mo, ang kasal nila Mommy, lahat... Okay na ako roon.

Unti-unting kinalas ni Seth ang pagkakahawak sa aking braso, his hands were now on
his side. Hindi siya nakatingin sa akin.

“Mas mabuti rin Seth kung pagbalik ko siguro sa kasal nila Mommy, mayroon ka ng
ibang mahal. Siguro naman wala nang hahadlang sa inyo. I’ll be very happy with that
—”

“If I’ll find someone else, will that really make you happy Cassidy?” Mahinang sabi
ni Seth, tila bulong lamang iyon pero rinig na rinig ko.

Nanghina ako sa sinabi niya. Gusto kong sabihin na hindi! Ayaw kong makahanap ka ng
iba! Ako lang dapat Seth! Ako lang dapat! Pero kahit sabihin ko iyon, hindi ko na
mababago pa ang ibang sirkumstansya.

Hindi ko siya tiningnan. “O-oo Seth. It will make me very happy.” Parang sinuntok
ng sampung tao ang puso ko sa sinabi.

Napatigin ako sa mukha ni Seth. Ngumiti siya. Ngunit isa iyong ngiting puno ng
lungkot at hinagpis.

Then he nodded his head which made me gasp. He was smiling as he looked at me, a
smile that could tell... how sad he was. Ironic?

“Kung iyon ang makakapagpasaya sa iyo, Cass...” malamig na sabi niya bago unti-
unting umalis sa harapan ko at naglakad palayo.

Bigla akong nanghina at naupo sa sahig. Doon lamang bumuhos ang mga luha na kanina
ko pa pinipigilan. Hinawakan ko ang dibdib ko kung saan naroroon ang puso kong
ngayon ay wasak na. Sobrang wasak na.

I’d rather be miserable than see the persons I love suffer.

Seth, just be happy without me. Please...

-----------------------------------------------------

A/N:

Malapit na itong matapos! ߎɰߘʰߘ Mixed emotions. Haaay nako Seth at Lauren, ano
kayang mangyayari sa inyo? Ͱߘ
Anyway, Pietro Boselli, the hottest math teacher in the world, which happens to be
Seth is in the Philippines. °ߘͰߘͰߘ Heard may gusto siya kay Ellen Adarna. Sad Ͱߒ԰
ߘ°ߘ For sure lilipas din yun. Kami talaga eh. Ay este, sila Lauren talaga eh.

PS.
Maiba lang, hindi ako mahilig sa Kdrama pero bakit binabaliw ako ni Park Bo Gum?! °
ߘͰߘİߘͰߘ Mahal na prinsipe! #LoveInTheMoonlight

K bye. Enough with this long nonsense author¢s noteߘ‫ݰݰ‬

ߘ ‫ߘݰ‬
‫ ݢ‬Keyydot x Park Bo Gum hahaha deym

        HASHTAG // FORTY-SIX: #Selfless [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Forty-Six: #Selfless

Lauren’s POV

“Start packing your clothes. Alam mo naman na siguro ang consequences ng ginawa
mo?” Ginawa ko. Ako lang. Anyway, hindi ko naman iniexpect na sisisihin niya kaming
dalawa ni Seth. Ako lang naman palagi.

I smiled bitterly. Siguro tama lang din ito. Hindi ba sabi nila makikita mo lang
kung gaano kaimportante ang isang tao kapag wala na siya sa tabi mo? Siguro tama
nga iyon. Sana sa oras na mawala ako sa bahay na ito, makita ni Mommy ang halaga
ko.

Hindi ako tumingin sa kanya bagama’t tumango ako. Una pa lang, ito na ang gusto
kong mangyari kaya hindi na ako aangal.

“Doon ka muna sa Lola Carita mo,” malamig na dagdag ni Mommy. Tumango ulit ako, not
wanting to say anything. At least, doon ako sa Lola ko sa side ni Daddy. Ayoko doon
sa side ni Mommy.

Moments had passed when neither of us talked. Alam kong kapag titingnan ko si
Mommy, pagka-disgusto lang ang makikita ko sa mga mata niya. Kaya kahit gusto kong
malaman ang iniisip niya, pinilit ko na lang wag magtanong.

“Iyon lang ba ang sasabihin mo Momm—”

“Lauren let me ask you this” hindi ko pa rin tinitingnan si Mommy nang sa wakas ay
nagsalita siya. Her voice was so cold... like she was not talking to her own flesh
and blood. Nangilid muli ang luha ko. “Nagkaroon ka ba ng kaunting hiya sa sarili
mo nang ginawa niyo iyon?”

I stilled after hearing Mom’s question. Hindi ko alam kung anong isasagot pero alam
ko kung anong naramdaman ko sa tanong ni Mommy. Sakit. Ibayong sakit. Sakit na
siguro’y hindi kaya mahilom ng kahit anong medisina.

Hindi ko napigilan ang pagtulo ng luha ko. Alam ko sa sarili kong hindi ako
nagsisisi sa pagbigay ko ng aking sarili kay Seth. Not even once did I regret it.
Mahal ko siya. Sobra.

“Naisip mo ba ako, ang Mommy mo, nang ginawa niyo iyon? Naisip mo bang masasaktan
ako kapag nalaman kong may namagitan pala sa inyo ng anak ng mapapangasawa ko? Ha?
Lauren? Naisip mo ba iyon lahat?” I heard her sob. My heart was fucking broken.
“Hindi! You never did! Sarili mo lang ang iniisip mo! What kind of daughter are
you? Akala ko ba susuporta ka sa akin sa pagpapakasal ko sa ama ni Seth?! Pero
anong ginawa m—”

“I did that for you Mom!” Sigaw ko habang pinipiga ang dibdib ko ng aking kamay.
Ang sakit na nararamdaman ko ay walang kapantay. Wala.

Sarkastiko akong tiningnan ni Mommy, disgust was written all over her face.
“<b>What kind of thinking is that Lauren?! </b>You could have stayed away from Seth
and didn’t sleep with him! I could have appreciated it more! Ginagamit mo ba talaga
ang utak mo—”

“I let go of him,” This time I gathered my shit together and faced my mother. Alam
kong kitang-kita sa mukha ko ang sakit na nararamdaman ko ngayon. And I don’t even
care about anything at all. Makita man ni Mommy na nasasaktan ako, alam kong wala
pa rin siyang pakialam.

Sa bagay, ano pa bang bago roon?

“W-what?” She asked me.

I smiled at her. A smile that will let her know how much I love her as my mother. I
hope she recognizes this smile. “I let go of him para matuloy ang kasal ninyo ni
Tito Steven. I hurt him, Mom. I fucking hurt him. Pati ang sarili ko, sinaktan ko
na rin. This is more than suicide,” ngumiti ako. Isang malungkot na ngiti.

“Ngayong wala na kaming ugnayang dalawa, sana matuloy niyo na ang kasal. Alam kong
iyan lang ang makapagpapasaya sa iyo, Mom. Ayokong hadlangan. I don’t know when
I’ll be back, but I hope it will be the day of your wedding, your most awaited day
and for sure the happiest day in your entire life...”

Ngumiti muli ako habang pinupunasan ang luha sa aking mga mata, na patuloy na
dumadaloy  sa aking pisngi.

“Thanks for this Mom,” turo ko sa plane ticket na ibinigay niya kanina. I tried to
hide the pain I am feeling by casting a smile on my face. “Be happy. I will always
love you no matter what. Don’t worry, hindi ako magtatanim ng sama ng loob
kailanman sa iyo, Mommy...”
Mom wasn’t able to talk. Her mouth was open when I started walking towards the
door. Bago ako tumalikod, nakita kong tulala si Mommy at patuloy na umaagos ang
luha sa kanyang mga mata. Nanginginig ang kanyang mga kamay.

I took a deep breath and walked out. Dahan-dahan kong isinara ang pinto at
nanghihinang lumabas. Nang maisara ko ang pinto, doon na ako tuluyang bumagsak.

Agad bumuhos ang luha kong wala atang kapaguran sa paglabas. I covered my mouth to
stop myself from sobbing.

Mas mabuti na ito...

Laila’s POV

I couldn’t help but feel myself shaking after what my daughter... my selfless
daughter... had said after walking out of my office this morning.

It was almost 6 pm but I was still here, hoping that she’ll come back to me. I was
devastated after hearing everything, I didn’t know that I was hurting her all
along. I thought what I was doing was right.

Bu then I thought... I never did something right for her... for my own daughter. My
own flesh and blood. Ni minsan pala wala akong nagawang tama a buhay niya. Not even
once...

I heard the door creaked and instantly, I looked at it hoping that Lauren would
come in. Wala akong lakas na habulin siya dahil mismo ako nanghina sa nangyaring
ito. What a weak mother... I am.

“Laila!” Steven walked in, furiously looking at me. “What have you done?! Bakit mo
pinaalis ang anak mo?”

Nang narinig ko ang tanong niya pinili kong wag na lang itong pansinin. I tried not
to show any emotions and proceeded with my paper works, ignoring him.

Galit siya, alam ko. Sino bang masisiyahan sa ginawa ko?

I was shocked when Steven held my arm. “Stop it, Steve. I am not in the mood to—”

“What... is happening with you, Laila? Really? Sarili mong... anak? Nagawa mo iyon
sa sarili mong anak?” He shook his head. “I don’t want to say this, trust me but
then... Laila... you are slowly becoming more like your mother—”

With the mere mention of my mother, I instantly got furious as hell! Naikuyom ko
ang mga palad ko at akma na sana siyang sasampalin dahil sa sinabi niya but then he
immediately held my arm.

My breathing became ragged.

Compare me to anyone but not her! She will never be called a mother!

“HOW DARE YOU COMPARE ME TO THAT SELFISH WOMAN WHO KNOWS NOTHING BUT HER OWN
HAPPINESS! DON’T EVEN TRY—”

Steven looked at me, his face was serious. I gulped with the way he looked at me. I
remained expressionless. I tried to be without feelings.

“You know what?” Steven stared at me. “The more you loath your mother and promise
not to become one like her, the more I see her in you. I know you’re trying your
best to differ from her, pero ano itong mga ginagawa mo ngayon? Hindi ba ganyan din
ang mga ginagawa ng ina mo mapaghiwalay lang tayong dalawa?” Malamig na sabi ni
Steve.

My mouth fell open after hearing what Steven had said to me. My eyes widen as I
realize the things that I’ve been doing to my daughter... and compared it to what
I’ve been through in the past...

My eyes watered... thinking about what Lauren was going through now.

I shook my head.

“N-no, Steven. Iba ang pagpapalaki ko kay Lauren sa ginawa ng walang hiya kong ina.
We are not the same! And we will never, ever, be the same! Makasarili siya—”

“Anong pinagkaiba ninyo, kung ganoon?”

I slumped on my swivel chair as I felt my knees weaken. Waves of memories came back
crushing to me... memories that I thought was long gone but then it was there,
hunting me everyday of my messed up life. I closed my eyes as tears started
streaming down my face.

“Anong pinagkaiba namin...” Tila bulong na sabi ko kay Steven. His expression
soften the moment he saw my eyes tremble in fear and sadness, when I remembered
what happened in the past. “Malaki ang pinagkaiba namin, Steve...”

Unti-unting bumuhos ang luha ko at ikinuyom ko ang aking mga palad sa galit! “HINDI
AKO KATULAD NIYA NA HANDANG SUMANG-AYON NA PAGSAMANTALAHAN NG IBA ANG ANAK NIYA
MAKUHA LANG ANG GUSTO NIYA! HINDI AKO GANYANG KLASE NG INA STEVE!” I wailed in
front of Steve. He immediately moved towards my side. Halo-halo na ang nararamdaman
ko ngayon. Pait, sakit, galit, galit at galit! “Hindi ako katulad niya, Steve...
Hindi ko kayang ipa-rape ang anak ko makuha lang ang gusto ko sa buhay... Hindi ako
ganyan, Steve... Hindi...”

I sobbed so hard, na halos hindi na ako makahinga sa kakaiyak. Galit na galit ako
sa kanya. Galit na galit ako sa aking ina!

Steven immediately hugged me tight, drawing me close to his chest. I sobbed and
sobbed... and cried and cried... until I couldn’t cry no more. Pinagbabato ko ang
dibdib ni Steven, pinapalabas ang sakit na nararamdaman ko. “I am not like her... I
am not like her Steven...” Paulit-ulit kong bulong.

“Shhh, you will never be like her... Never...” Hinalikan ni Steve ang tuktok ng
aking ulo then he caressed my hair, calming me in the process...

“Lauren...” Mahinang sabi ko at tiningnan ang picture niya na nasa aking mesa. A
picture which I never did once remove. “She was the result of what happened. I
hated her when I conceived her... I even thought of aborting her but I didn’t
proceed with it. But when I gave birth... it was the best day of my life. Seeing a
child as beautiful as Lauren... I was proud to have her... Very proud indeed...
that I gave birth to a very precious gorgeous girl like her...”

Steven looked at me, curiosity was on his eyes. “Then why are you treating her that
way? Laila, nakikita ko... napapansin ko na iba ang pagtrato mo kay Lauren. I
thought—”

Umiling ako. “I just can’t help thinking about what my mother did to me. Mahal ko
si Lauren, Steven. Mahal na mahal ko ang anak ko. Pero sa tuwing nakikita ko siya,
naiisip ko ang wala hiya kong ina...”

“Mahal ko si Lauren, pero hindi ko lang talaga maalis sa isip ko ang mga nangyari.
Nangyari nga ang gusto ng walang hiyang babaeng iyon, na kapag ikinasal kami ni
Fred, hindi kami maghihirap. Pero kailanman hindi ako naging masaya sa piling ni
Fred...”

I cried again. Naisip ko si Lauren. What is she doing by now? Is she alright? Did
she arrive safely at her Grandma’s house?

“Steven...” tawag ko sa kanya at tiningala siya.

“Hmm?”

“Alam mo ba ang tungkol sa kanila ni Seth at Lauren?”

Hindi agad nagsalita si Steven kaya tumingala muli ako sa kanya. Then later on, he
nodded hesitantly.
“Matagal ko nang alam. Kahit noong hindi pa kami tumitira dito, alam ko na ang
tungkol sa kanila. Seth...” Steven paused for a while and smiled. “...would
sometimes go home drunk back then. I would take care of him pero salita siya ng
salita... tungkol sa isang babaeng palaging gumugulo raw sa kanya. Hindi ko alam
kung naiinis ba siya o ano, but then, sometimes he tells me how frustrated he is
every time he sees this particular girl be with different boys. And I qoute, “Ang
daming lalaki ng Lauren na iyon! Akala mo kung sinong maganda! Nakakabanas!”

Steven laughed, remembering what his son told him. Matagal na pala ito... “Hindi
lang iyon nangyari nang isang beses, ngunit palagi iyong nangyayari kapag umuuwi
siyang lasing. When I asked him who was the Lauren he always talks about, umiiling
lang siya. Maybe because he knew na kilala ko ang Lauren na ito. When we
transferred here, the moment I saw how Seth looks at Lauren, alam ko na kung sino
ang tinutukoy niya...” Steve smiled a bit.

“Laila, I know you’re not in favor of the two of them...”

I cut him off.

“I really am not, they will soon become siblings, Steven!” Nakakunot-noong sabi ko.

Steven let out a deep sigh. “Yes they will... Soon...”

“Let’s plan the wedding. I want it earlier,” Walang kangiti-ngiting sabi ko kay
Steven at nagsimulang tumayo. Steven looked at me, shocked with I said.

“Why are we suddenly in a hurry—”

“We’ve waited for a very long time already, Steven. Ano pang kailangan tagalan?
We’ve suffered a lot. We’ve sacrificed a lot. We’ve been through a lot. Kulang pa
ba ang mga nangyari?”

Steven nodded... slowly. And then he smiled at me.

Ngumiti rin ako sa kanya. For my happiness... I will do this.

Lauren’s POV

Tiningala ko ang mainit na araw at sinubukan kong buksan ang mga mata ko upang
salubungin ang sinag nito, ngunit hindi ko kaya. Sobra akong nasisilaw sa liwanag
nito... Kahit ilang beses kong buksan ang aking mga mata, hindi ko pa rin kayang
salubungin ang liwanag.
Siguro nga... mayroong mga bagay na kahit anong pilit mo, hindi mo talaga magagawa.
Hindi dahil sa ayaw mo, ngunit iyon ay dahil kailangang wag mo na lang gawin...

Masasaktan ka lang.

Ngumiti ako... at ibinalik ang payong sa itaas ko upang hindi na ako mainitan pa.

“Ateeeeeeeee!” Ngumisi ako nang marinig ang matinis na boses na iyon. Napailing na
lang ako.

Ilang sandali pa’y may bata nang naka-yakap sa beywang ko. Ngumiti muli ako.

“Ateeee—”

Hinarap ko muna ang makulit na batang to ngunit may biglang nagsalita. Tch!

“Desirylle! Lumalapit ka na naman sa masungit na babaeng ‘yan,” Ismid ng akala mo

kung sinong gwapo at mahanging lalaking ito. Inirapan ko siya nang hawakan niya ang
kamay ni Desirylle at sinubukang ilayo sa akin.

Hinawakan ko ang baywang ko at hinarap ang lalaking sanhi ng lahat ng mga problema
ko simula ng dumating ako dito sa lugar nila halos dalawang buwan na ang
nakakaraan.

I narrowed my eyes at him. He just looked at me cockily. “Ano bang problema kung
lumalapit si Desirylle sa akin, ha, Dust? Natural, lalapit siya sa akin kasi
maganda ako,” Ngumisi ako which made him grimace. He wrinkled his nose as if he
heard the most gross thing ever.

“Iyan,” Ngumiwi siya. “Kaya ayokong lumalapit sa’yo itong kapatid ko kasi baka
mahawa siya sa kasungitan at pagka-arogante mong babae ka.”

Inirapan ko na lang si Dustin at hinarap si Desirylle na nakangiti habang

nakatingin sa akin at sa Kuya niyang bangag. “Des, ibigay mo ito kay Nanay Baning,
ha?” Ngiti ko sa kanya at ibinigay ang ginawa namin ni Lola na ginataang halo-halo.

Bumulong ako sa kanya. “Wag mong bibigyan ang Kuya mo nito, ha?”

Tumawa ang sampung-taong batang ito. Tumawa na rin ako nang tiningala ko si Dustin
na masama akong tiningnan.

“Ano na namang tinuturo mo sa kapatid ko, sungit?!”

Inirapan ko na lang siya at tumuwid na ng tayo. “Wala ka ng pake roon, alikabok!”
Sabi ko sa kanya at tiningnan si Des. Ginulo ko ang buhok niya. “Bye Des, balik na
lang ako rito bukas. May gagawin pa kasi kami ni Lola.”

“Na naman...” Usal nitong lalaking to.

I just stuck my tongue out to him and turned my back para makaalis na. Hinahanap na
siguro ako ni Lola. Mag-aalas kwatro na rin.

Habang naglalakad ako papunta sa kay Lola, may biglang tumawag sa akin.

Tss. Alam ko na kung sino ang mga ‘to. Nakakasawa na ang mga mukha nila, honestly.

“Lauren!” Hinarap ko sila habang bored ang ekspesyon na ipinapakita ko. Sawang-sawa
na ko sa mga ‘to kahit magdadalawang buwan pa lang akong nandito.

“Ano na naman, Monky?” Naningkit ang mga mata niya sa sinabi ko. “Este, Mondy?
Tuesdy? Wednesdy?” Ngumisi ako nang namula na naman siya sa inis.

“Pinagtatawanan mo ba ang pangalan ko, Lauren?” Mondy said while gritting her
teeth. Nasa likod niya ang bespren niyang si Tuesdy... este, si Divina. Haha.

“Hindi ah,” Nakangising sabi ko habang sumisipol. “May sasabihin na naman ba kayo?
Bilisan niyo, mahal ang oras ko.”

Inirapan niya lang ako. Tiningnan niya si Divina sandali tapos tumingin sa akin.

“Nakita ka namin kanina,” Naniningkit na sabi nito. Itinaas ko ang aking kilay.
“Lumalapit ka na naman kay Dustin! Hindi ba sinabi na namin sa iyo na layuan mo na
siya?!” Naiinis na sabi ni Mondy habang hinahaplos naman ni Divina ang kulot na
buhok niya.

Napangisi ako. Ito na nga ba ang sinasabi ko, simula ng dumating ako rito, pulos
problema na lang ang ibinibigay ng Dustin na iyon sa akin! Imagine, everyday may
como-confront sa aking babae para lang layuan ko siya? Ni-hindi nga ako lumalapit
sa Dustin na iyon!

“FYI, hindi ko siya nilalapitan. Ang swerte naman niya para—”

“Tch! Magdadalawang buwan ka pa lang dito, halos lahat ng gwapong lalaki dito sa
bayan namin, inaagaw mo na sa amin! Worst, unti-unti mo na ring inaagaw ang Dustin
namin! Ang kapal talaga ng mukha mo!”

“Tama!” Segunda ni Divina.

Umiling ako habang natatawa sa kadesperadahan ng mga babaeng ito. Ano bang
nangyayari sa kanila? Parang mauubusan ng lalaki!

Wala naman akong ginagawa. Tch.

“God. I have no time for this nonsense thing—”

“Ate Lauren! Ate Lauren!” Sabay kaming napatingin sa pamangkin kong si Zeniah.
Mukhang galing pa siya sa bahay ni Lola, hinihingal pa ito nang makarating sa
harapan ko.

“O, bakit ka tumatakbo Zen?”

Zen breathed hard. “Ate, may naghahanap sa iyo.” Hinihingal pa ring sabi niya.

Kumunot ang noo ko. “Tss, wag mong sabihing manliligaw na naman ‘yan? Nako, Zen,
sabihin mo marami pa akong ginagawa—”

“Hindi po! Mukhang galing po iyong Maynila. Ang gwapo gwapo gwapo nga po e, ahhhhhh
my goodness!” Kinikilig pa na sabi nito.

Nakita ko ang pagngiwi ng dalawang babaeng sina Mondy at Divina. I smirked.

“Alis na ko, ha.” Ngisi ko sa kanila at naglakad na paalis.

Inakbayan ko si Zeniah. “Sino raw ba siya, Zen?”

“Di ko alam Ate. Basta po, ang gwapo niya mukhang artista! My God.”

Ginulo ko ang buhok ni Zen. “Ikaw kinse ka palang pero kung makatili ka dyan parang
walang bukas e,” Ngisi ko at tiningnan na ang lalakaran ng mapatingin ako sa harap
ng bahay ni Lola.

Kumunot ang noo ko. “Zen, bakit ang daming tao rito? Anong nangyari?! Okay lang ba
si Lola?!” Sandali akong kinabahan.

No, walang pwedeng mangyari kay Lola! Nagmadali ako sa paglalakad ngunit nang
tuluyan na akong makalapit, sa bahay ni Lola, nakita kong pulos babae ang nasa
labas habang nakangiti at tila kilig na kilig.

Hindi naman siguro sila ngingiti at kikiligin kapag may masamang nangyari hindi ba?
“Artista ba ‘yan?”

“Hindi rin, baka modelo?”

“Hala oo, pwede ngang modelo. Ang gwapo!”

Kumunot ang noo ko. “Excuse me, excuse me.” Sabi ko habang dumadaan sa harapan
nila.

Nang makadaan ako ay binuksan ko ang malaking gate ng bahay ni Lola na may nakaukit
na IMPERIAL sa harap nito. No doubt, Lola Carita’s family is one of the most
prominent families in Dumaguete. They have so many properties here, yet they remain
down to earth. That’s what I like about them.

Nang makapasok ako, may nakita akong sasakyan na nakapark sa garage. It’s a car I’m
not familiar with.

“Doon Ate, oh. Sa may garden. Ganiha ra siya gahulat nimo.”

[Kanina ka pa niya hinihintay.]

Sa oras na mapatingin ako sa may garden, nakita ko si Lola na nakatingin sa akin,

nakangiti. Ngumiti rin ako sa kanya at ibinaling ang tingin sa likod ng lalaking
may kailangan sa akin...

Huminto sa pagtibok ang puso ko nang namataan ang pamilyar na likod ng lalaking
ito.

“Shit.” Natuod ako sa aking kinatatayuan. Nagtatakang napatingin si Zeniah sa akin.

“Natigilan ka, Ate?” Ngumisi si Zeniah. “Aha, alam ko na kung bakit! Kasi likod pa
lang, gwapo na no? Nako, ate, likod pa lang ‘yan ha, natigilan ka na. Paano nalang
kaya kapag haharap na—”

“Lauren, apo!” Tawag ni Lola sa akin. She motioned for me to move towards them.
Hindi pa rin lumilingon ang lalaking ito. “May naghahanap sa iyo...”

Kinagat ko ang aking labi. God... My heart is beating erratically. Shit.

Gustuhin ko mang maglakad palapit sa kanila pero parang naugat ako sa kinatatayuan
ko. Hindi ako maka-hakbang. Natatakot akong lumapit sa kanila... at marinig ko mula
sa mga labi niya na hindi niya ako kilala. Natatakot ako.
“Sige na, Ate?” Sabi ni Zeniah at itinulak ako palapit sa kanila Lola. Shit!

“Zen h-huwag...” Pero huli na ang lahat...

Nakatayo na ako sa harapan nila Lola nang hindi ko namamalayan, at dahan-dahang

humarap sa akin ang lalaking kausap niya...

“Apo, hinahanap ka nitong si Seth...” Nakangiting sabi ni Lola.

Doon na ako napatingin sa lalaking hindi ko ni-minsan tinigilan sa pagmamahal. Ang

lalaking nakakapagpatibok sa puso ko nang walang sawa, ang lalaking minahal ko...
at patuloy na minamahal...

Tumingala ako sa kanya. He’s now expressionless, hindi ko mabasa ang ekspresyon ng
mukha niya.

Hinawakan ko ang aking kamay...

“Seth...” I said, hindi bumibitiw ng titig sa kanya.

Malamig niya akong tiningnan pabalik. Dammit. Sumakit bigla ang puso ko.

“Lauren,” pormal na sabi niya sa akin. Ni-wala akong emosyong nakikita sa kanyang
mukha.

I closed my eyes. Anong ginagawa niya rito?

---------------------------------------------------

Author’s Note.

May nabanggit ba akong pangalan ng daddy ni Lauren? If meron, please remind me.
Nakalimutan ko na e. ߘͰߘ

Anyway, 5 more chapters including the epilogue. Yey. °ߎ

        HASHTAG // FORTY-SEVEN: #FuckingLove [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Forty-Seven: #FuckingLove

Laurenɢs POV
“Lauren,” I closed my eyes after hearing the coldness on his voice. There’s
something inside my heart which is slowly punching and crushing itself into
pieces... and yes, it hurts.

It’s a fact I couldn’t deny even to myself.

“Hala sige, maiwan ko muna kayo hijo,” ngumiti si Lola kay Seth at ngumiti rin ang
huli pabalik. Natulala ako. Ito ang unang beses na nakita ko siyang ngumiti simula
kanina. Binalingan ako ni Lola, “Ikaw na muna ang bahala sa kanya Lauren apo. Mag-
andam sa mi ug pangtimo ninyo...”

[Maghahanda muna kami ng pang-miryenda ninyo.]

Tumango ako kay Lola at tiningnan siya kasama si Zen na nakangisi na ngayon habang
papasok na ng bahay. She even winked at me.

Bigla akong ginapangan ng kaba nang narealize kong kami na lang dalawa ni Seth ang
nandito. Shit.

Kahit malayo na sina Lola, sa kanila pa rin ako nakatingin. Pinagpapawisan na nga
ako rito. Hindi ko kayang tingnan si Seth. Fuck. Siguro kung pelikula ito, pwede ng
lagyan ng crickets sound effects ang paligid namin sa sobrang tahimik.

Nang sa wakas ay nakapasok na sila Lola, saka ko lang siya hinarap. Nang nakatingin
sa tsinelas ko. Dammit, I really can’t look at him in the eye. Isa pa, masyadong
malakas ang tibok ng puso ko ngayon. Baka sa oras na magsalita ako, manginig lang
ang boses ko sa kaba habang kaharap siya.

Shit! Get a grip, Lauren!

Kumuha ako ng lakas ng loob sa sarili ko hanggang sa wakas ay huminga ako nang
malalim at unti-unting itinaas ang ulo upang harapin siya—

His phone rang. Pinanood ko na lamang siya nang mabilis niyang kinuha ang cellphone
niya at kinalikot ito bago pindutin.

I stared at him habang ginagawa niya iyon. His muscles flexed by merely doing
something on his phone. He looked at me for a while...  siguro dahil napansin
niyang nakatitig ako sa kanya. He raised his brow at me, not smiling.

Pakshet, I looked away.

Pinasadahan ko ulit ng tingin ang katawan niya nang hindi na siya nakatingin. Can’t
help it. Naka-pants siya ngayon which hungs perfectly on his hips. He is wearing a
white t-shirt partnered with a black leather jacket. Bakat pa sa t-shirt niya ang
kanyang matipunong dibdib...
I sucked in a mouthful of air as I remember what had happened two months ago... the
night of my birthday... I remember the way we made love... The way I touched his
damn hard chest... The way he touched me... The way he owned me... Lahat bumabalik
sa aking alaala... It made me feel hot a little—

“Monique?”

Natigil ako sa pag-iisip nang sinagot niya na ang tawag. I stared at him.

Naningkit ang mga mata ko habang tinitingnan siyang nakangiti habang kausap ang
kung sino man sa cellphone niya. Wait, he mentioned a name right?

Monique.

Ayaw ko man makaramdam ng kahit ano ay biglang pumasok sa isip ko ang sinagot ni
Sky noong isang linggong magka-text kami.

Sky... was the one I was asking lately about... Seth’s whereabouts. Tch, alam kong
sinabi ko na kay Seth na mas gugustuhin kong makahanap na siya ng iba, pero parang
di ko maiwasan ang mabahala!

I think he’s dating someone, Lauren. May dinala kasi siyang babae rito. Hindi lang
isang beses huh. —Sky

That’s Sky’s text. When I read it, I tried to comfort myself by saying that maybe
he’s just fulfilling what he said to me. Na he will look for someone in order for
me to be happy.

But when I saw how he smiled while talking that Monique I can’t help but feel my
heart sank to the deepest sea. Maybe siya ang tinutukoy ni Sky ma dini-date ngayon
ni Seth.

“Thanks Nique. You really are the best,” nakangiting sabi ni Seth. Nagulat ako nang
lumingon siya sandali sa akin. I immediately looked away, and touched the hem of my
shirt.

Fuck. The best pala, huh? Kingmother.

Nang sa wakas ay ibinaba niya na ang cellphone niya, saka ko na siya hinarap.

“Tapos ka na?” I said in a suprisingly irritated tone. Nakagat ko bigla ang labi
ko. Shit Lauren! You shouldn’t sound like that! You should not!
I saw a small portion of his mouth quirked up. Mas lalong naningkit ang mga mata
ko.

“Yeah, I’m done.” Pumormal muli ang boses niya, hindi na nakangiti.

Muntik na kong napairap.

“What brought you here, Seth?”

Tinitigan niya ako sandali, pagkatapos ay may kinuha siya sa black bagpack na dala
niya. Napakunot ang noo ko. Teka, bakit siya may dalang malaking bag?

“Here,” may iniabot siya sa akin.

Biglang sumakit ang puso ko nang makita ang nasa harapan ng dala-dala niyang
envelope.

MONTREAL & IMPERIAL

Nuptials

Nanginginig ang kamay na tinanggap ko ang envelope na ibinigay sa akin ni Seth. He

was looking at me while the tears on my eyes are slowly falling. Pinalis ko ito
bago siya tiningnan pabalik.

“U-uhm wow,” iyon lang ang nasabi ko at pilit na ngumiti. Nakatitig pa rin siya sa
akin na tila ba binabasa kung anong iniisip ko. “Tuloy na pala talaga...”

Tumango si Seth sa sinabi ko, confirming something.

Tumango-tango na rin ako. “I’m... so... h-happy for them...” My voice broke.
Nanghina ang katawan ko sa nalaman. Hindi ko alam kung natutuwa ba ako o
nalulungkot. Ewan...

Pero... hindi ba ito naman na ang gusto kong mangyari simula noong nakapagdesisyon
akong umalis? Dapat matanggap ko na ito. Pasasaan ba’t matutuloy at matutuloy din
ang kasal nila Mommy at Tito Steven. Mom waited for this to happen all her life.
Who am I to stop her from being happy?

“I am happy for them, too.” Seryosong sabi niya.

Napatingin ako kay Seth. Tiningnan niya rin ako pabalik. We looked at each other’s
eyes for a while.

Ito na ang aming realidad. A reality that we can never, ever change. Siguro nga,
hanggang dito na lang kami.

Pumasok sa isip ko ang sinabi noon ni Sky sa akin noong nakaraang linggo. A line
which was engraved on my heart. Tama nga siya.

“May mga taong pinagtagpo... pero hindi itinadhana.”

Kahit gaano niyo pa kamahal ang isa’t isa, kung ang realidad na mismo ang gigising
sa inyo sa panaginip na kailanman ay hindi magkakatotoo, wala na kayong magagawa.

Sa buhay natin, maraming klase ng pagmamahal ang ating pinapahalagahan.  Nagkataon

lang na sa mga buhay namin, hindi namin inisip ang sarili naming kaligayahan ngunit
mas pinahalagahan namin ang pag-ibig namin sa pamilya.

Kahit sa huli... kami ang masasaktan. That is what’s love for us. We have our
definition of love, and this is what’s ours.

Natigil lamang ang titigan namin nang mayroong biglang nag-doorbell. Sabay kaming
napatingin kay Yaya Lucibel nang buksan niya ang gate. Nagulat ako nang nasa labas
pa rin ang mga babaeng kanina pa naroroon.

Seriously?

Nakakairita. Yun ang nararamdaman ko ngayon. Bakit ko ba nararamdaman ito? Hindi na

dapat, Lauren! Hindi na dapat!

“What are those girls doing outside your Lola’s mansion?” Tanong ni Seth habang
kunot-noong nakatingin sa labas.

Obviously, Seth. Obviously.

“Tinitingnan ka,” malamig na sabi ko. “Tss, don’t use that word again.”

His brows arched. “What word?”

“Mansion. Kapag narinig ka ni Lola na tinatawag mong mansion ang bahay niya, lagot
ka.”

“Bakit? This is a mansion,” kunot-noong turo niya sa malaking bahay ni Lola.

“I’m not dumb, alam ko—”

“Hindi ko naman sinasabing tanga ka ah.” Inosenteng sabi ni Seth sa akin.

Naningkit muli ang mga mata ko. “Shut. Up. will you? Patapusin mo kasi ako sa
pagsasalita!”

He scratched the back of his neck and tried to hide his amused smile.  “Damn.. it.
Sabi ko nga,” Nakangising sabi niya.

Tch! I narrowed my eyes at him. Nawalan na tuloy ako ng ganang mag-explain. Kainis.

“Hoy, sungit.” Agad akong lumingon sa kung sino man ang nagsabi noon. I rolled my
eyes when I saw who it was, of course, wala ng iba pang asungot dito.

“Anong ginagawa mo dito, Alikabok?” Inis na sabi ko nang makita ang pagmumukha ni
Dustin. “Naligaw ka ata? Hinahanap mo daan papuntang gubat?” Ngisi ko.

Inirapan lang ako ng Dustin na ito. “Hilom oy!” [Tumahimik ka!] “May pinapasabi si
Mama, sungit. Tch. Ako pa talaga inutusan, alam niya namang ayaw na ayaw kong
nakikita ang pagmumukha mo,” nakangising sabi ni Dustin.

Aba’t! Kainis talaga tong alikabok na ‘to!

“Sa ganda kong ‘to?! Ang kapal ng mukha mong sabihin ‘yan!” Frustrated pero may
halong biro na sabi ko.

Dustin smirked. “You are so full of yourself...”

“Hoy! Nagbibiro lang ako—”

He waved his hands in front of me tapos sumeryoso ang mukha habang nakatitig sa
akin. “Sige na, sige na. Maganda ka na...”

Ngayon ko lang narinig kay Dustin na sabihin ang mga salitang yon. Nagbago na ba
siya?! Hahaha

Natigilan lamang kami nang biglang ipinulupot ni Seth ang bisig niya sa bewang ko
at pumwesto sa aking tabi. I stopped breathing for awhile. Shit!

Hindi ko mapigilan ang paglakas ng tibok ng puso ko sa pagkakalapit lamang naming

ito. He stood proudly beside me, arrogance was on his aura. Ni-hindi man lang siya
nakangiti. He was also slowly caressing my waist.

Fuck it.
“Mind introducing me to your... friend. Lauren?” Walang kangiti-ngiting sabi ni
Seth kay Dustin na nakatingin na ngayon sa kamay ni Seth na nasa bewang ko.

I tried to move his hands away from me but mas lalo niya lang itong hinihigpitan.
Like he was owning me. Possessively owning me. Damn it.

“Hindi niya ko kaibigan,” nagulat ako sa sinabi ni Dustin. Wow ha? May kakapal pa
ba sa mukha ng alikabok na ito para sabihing— “Manliligaw niya ako...”

Nanlaki ang mga mata ko sinabi niya. His face can’t be traced with humor. Seryoso
ito nang sinabi niya iyon kay Seth.

What the fuck? Nahihibang na ba itong Dustin’g ito? Anong manliligaw ang
pinagsasasabi niya?!

“Anong sinasabi mo—”

“Well, I’m Shiloh Seth Montreal. Lauren’s...” He paused for a while. “...uhm
brother,” labas sa ilong na sabi ni Seth.

Nanlaki ang mga mata ni Dustin sa narinig. Tila nagsisi siya sa sinabi niya kani-
kanina lang.

Tch.

Sumakit bigla ang puso ko sa ipinakilala ni Seth sa akin. Pero mas nangibabaw ang
inis. Brother pala ha?! 

“Yes, he is my BROTHER,” NAIINIS AKO! TANGINA! NAKAKAIRITA! “Ano nga palang

sasabihin mo, Dust?” Tanong ko na lang para mawala ang topic na iyon dahil naiirita
lang ako! Sobrang naiirita ako!

Tinanggal ko na rin ang pagkakahawak ni Seth sa bewang ko. Mas hinigpitan pa niya
ito, pero dahil sa sobrang inis, natanggal ko rin ito.

“Nagtanong si Mama kung gusto mo raw bang sumama, pupunta kasi kami mamaya sa
Pulang Bato,” nakangising sabi ni Dustin habang nakatingin na ngayon sa naiirita
kong mukha.

“Aba, oo. Sasama ako no!” Walang pagaalinlangang sagot ko. A hot spring is all I
needed now. I need to relax. Seriously! “Doon na lang ba tayo magde-date?” Dagdag
ko.

“What?” Seth asked in a low growl.

“Bingi ka?” I asked in utter frustration. Hindi ko siya binalingan nang sinabi niya
iyon.

Natawa si Dustin sa tanong ko. “Uh, s-sige. Doon na lang din tayo mag-date,”
nakakamot sa batok na sabi niya.

Seth looked at Dustin, his eyes are darkly looking at him. “Fuck, of course not.
You’ll date her on a rock?”

Natawa ako sa sinabi niya. Then I rolled my eyes, hiding my smirk. “FYI, Pulang
Bato has hot springs as well as waterfalls. Tinatawag siyang Pulang Bato dahil pula
o orange ang kulay ng mga bato at tubig doon dahil sagana ito sa sulfur. Mag-
research research ka nga,” Irap ko. Kanina pa ko irap ng irap. Tch, e sa naiinis
ako e!

“Tch,” Seth hissed. “Whatever is that, I won’t let you date her.” Walang kangiti-
ngiting sabi ni Seth. His jaw was clenched tightly.

Bagamat nagulat sa sinabi ni Seth still I raised my brow. “You don’t have a say on
whoever I date—”

“I have the right to decide whoever you date, Lauren. I have all the right,
baby...” Seth said in a serious tone. His voice was deep. I stared at him. Baby...
damn it.

Nagtaka si Dustin sa huling sinabi ni Seth. “Baby?” tanong niya.

“Baby sister, ano pa?” Inis pa ring sabi ko. Nang lumingon ako kay Seth, nakita
kong tumagilid ang ulo niya para hindi ko makitang nangingiti siya ngayon. I
grimaced.

What really is his problem?! Kanina pa to e!

“Sige na Dust, kita na lang tayo mamaya.”

“S-sige, sungit.” Mabilis na naglakad palayo si Dustin.

Nang tuluyan nang makaalis si Dustin, napagdesisyunan kong pumasok na sa bahay

upang maghanda, not even glancing at Seth.

Bahala siya sa buhay niya.

“Hindi mo man lang ba ako iimbitahang pumasok—” I immediately cut him off.
Gusto ko mang pigilan ang pagkainis na nararamdaman ko ngayon, pero hindi talaga e.
Hindi ko talaga kaya!

“Pumasok ka kung gusto mo,” malamig na sabi ko at nagsimula nang maglakad paalis.

Nagulat ako nang biglang hinawakan ni Seth ang kamay ko at hinatak ako palapit sa
kanya, making me stay on his hard chest, sniffing his manly scent. The scent I like
the most. Motherfather!

“Ano ba!” Pinilit kong lumayo.

Ipinulupot niyang muli ang kanyang bisig sa aking bewang, making me breathe hard.

“Stay still,” ngumisi siya, his hot breath was fanning on my neck. Damn this
arrogant bastard who’s always making my heart beat fast!

“Na-miss kita, mahal ko...”

Tumayo ang lahat ng balahibo ko nang marinig ang sinabi ni Seth. Kung kanina
malakas na ang tibok ng puso ko ngayon, ay trumiple na ang bilis nito na halos
hindi na ko makahinga nang maayos! My stomach was filled with fucking butterflies.

“Mahal ko... huh?” Sarkastikong sabi ko. “Baka ibig mong sabihin mahal ko..ng
kapatid?”

Seth let out a throaty laugh after hearing what I just said. May nakakatawa ba? Ha?
Seth?

“Nakakatawa, ano po?” Sarkastiko pa ring sabi ko.

“Damn...” He chuckled once again. “Sasama ako sa inyo ngayon. Okay lang ba?”

Inirapan ko siya.

“Asa,” sabi ko habang kaharap ang dibdib niya. Hindi niya pa rin kasi ako
pinakakawalan kahit anong gawin ko.

“Why? Am I not entitled to come along with you?”

“Yes, you are not! Sino ka naman para sasama?” I said through gritted teeth.

Isang maling sagot, Seth. Isa pa talaga.

Natigilan siya sandali pagkatapos ay huminga nang malalim. He hugged me even close
to him.

Ipinikit ko ang aking mga mata. Butterflies... butterflies everywhere kahit sa

simpleng gesture niya.

Huminga ulit siya nang malalim bago tuluyang nagsalita... “Of course, I am your
brother,” sagot ni Seth.

Nag-init muli ang ulo ko sa sagot niya at mabilis siyang itinulak nang malakas at
pagkaraay sinapak ko siya. Talagang sinapak ko siya nang makita kong nakangisi
lamang siya matapos niyang sabihin iyon!

“EWAN KO SA’YO!” Malakas na sigaw ko at mabilis na tumalikod papasok ng bahay.

Ano pa bang iniexpect mong sagot, ha, Lauren?!

Fucking love. Ayoko na!

----------------------------------------------------

Author’s note.

‘Yan, nag-eexpect pa kasi e. Wag na lang kasing mag-expect, masasaktan lang tayo.
Katulad ko, nag-eexpect na mapansin ni Park Bo Gum, eto, nasasaktan. Hahaha charot.
ߙȰߒ

Please donբt forget to vote and comment. Kahit sa mga remaining chapters lang,
balato niyo na sakin ang precious votes at comments ninyo.ߘ‫ݰݰ‬ߘ ‫ߘݰ‬

Happy 1.36M reads, loves... and 40,000+ votes. ߒ‫ ݰ‬You the man!բ‫؝‬

— Keyydot x PBG ߘͰߒӰߘ

        HASHTAG // FORTY-EIGHT: #Territorial [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Forty-Eight: #Territorial

Lauren͢
s POV

“Kuya Seth, talaga bang magkapatid kayo ni Ate Lauren?” kuryusong tanong ni Zeniah
kay Seth na siyang nagmamaneho ngayon papunta sa Pulang Bato. Nakasunod na kami
ngayon sa kotse nina Dustin.

Lumingon muna si Seth sa akin sandali. Then he smiled back at Zen. “Bakit mo
naitanong Zeniah?”

Napairap ako nang wala sa oras.

“Mukha po kasing hindi, eh. Akala ko nga po boyfriend ka ni Ate Lau—”

My eyes widen with what Zeniah said. Mabilis ko siyang nilingon. “O-of course not,
Zen! We are soon to be siblings, ikakasal na sila Mommy at ang Daddy niya. Just...
don’t ever talk about that again...”

That’s the truth. A truth we need to accept. A truth we need to face when we go
back there.

Seth’s face remained serious. Hindi siya nagkomento sa sinabi ko.

Iyon kasi ang sinabi niya kanina nang pormal na siyang nagpakilala sa kanila ni
Lola Carita.

As much as I want to protest, still kinundisyon ko na lang ang sarili ko. Might as
well... hinay hinay nang tanggapin ang katotohanang iyon.

Pero ang nakakainis lang ay bakit iba ang mga sinasabi niya sa mga ikinikilos niya?

Sinasabi niyang magkapatid kami sa harap ng mga tao, pero iba ang mga ikinikilos
niya kapag kami lang ang magkasama. Ano ba talaga? Pinapaasa niya ba ako sa wala?

At ako namang si tanga, umasa naman... kahit alam kong wala na itong
patutunguhan...

Hindi ko mapigilang mainis sa isiping iyon.

“Ah, oo nga pala Ate Lau no? Natanggap na namin ang invitation card na ibinigay ni
Tita, Ate Lau. Steven po ang pangalan ng mapapangasawa niya po, hindi ba?”
Nakapangalumbabang sabi ni Zeniah na nasa back rest ko. Nasa likod kasi siya namin
ni Seth.

Biglang sumakit ang puso ko nang marinig iyon. Tuloy na tuloy na talaga.

“Binuksan niyo na pala, Zen?” Hindi ko pa nga binubuksan iyong akin. Nasasaktan
kasi ako tuwing nakikita ko iyon.
Nilingon ko si Seth na nakapokus sa pagda-drive. He didn’t say anything. But I saw
his grip on the steering wheel tighten.

“Opo, excited na excited na si Lola e. Sa wakas daw ay makakakita na ang Mommy mo

nang bagong makakapagpapatibok ng puso niya. Alam kasi ni Lola na hindi maganda ang
relasyon nila ni Tito Fred. Kaya ayun,” ngumiti si Zeniah at napatingin sa harap.
“Hala, nandito na pala tayo!”

Napatingin rin ako sa harap.

Medyo matarik ang daan papunta rito. Mabuti naman at sa wakas, nakarating din kami
rito nang ligtas.

Matapos ipark ng tahimik na si Seth ang sasakyan, nauna nang bumaba si Zeniah, at
naiwan kaming dalawa dito.

I immediately opened the car door but Seth quickly held my other arm, causing me to
stop with my tracks.

Hindi ko siya nilingon. I waited for him to say what he wanted to say.

Huminga siya nang malalim bago nagsalita.

“Wag kang masyadong lalapit sa lalaking ‘yon—”

I immediately cut him off and then sarcastically turned my look towards him. “Ano
naman sa’yo? Hindi ba, BROTHER lang kita?”

His face was void of any other emotions as he looked at me. But I can sense him
clenching his jaw. He’s annoyed. For what reason then?

Tch.

“Cass, listen... I...” he opened his mouth to say something but found none. “I...
it’s just that...”

Inirapan ko ulit siya. Hindi ko na alam, Seth.

“You know what?” matalim ko siyang tiningnan. “From now on, stop messing with my
feelings. Stop showing gestures that would just lead me on. Alam naman nating hindi
tayo pwede. Alam na alam na natin iyan, Seth. Kaya ano itong mga pinanggagagawa
mo?”
Nangilid na naman ang mga luha sa aking mata. Hanggang kailan ba ito titigil?
Nakakasawa na. Nakakapagod na.

“Cassidy, I am not messing with your feelings... It’s just that...” Bumitiw siya
nang titig sa akin. “Look, saka ko na sasabihin sa’yo kung bakit ko ginagawa ang
mga ito sa oras ng pagbalik natin sa Maynila.”

Mas lalong napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Is this a sick joke or what?

“Why not now?” I can’t help but feel annoyed as fuck with him. Ang gulo niya!
Still, hindi niya ako sinagot.

Kinalma ko muna ang sarili ko bago nagsalita nang napagtantong hindi na talaga siya
magsasalita. “You... better stop bullshiting me cause I am already done with you,
Montreal. So fucking done...”

With that I stormed out of his car, now going inside the resort without minding
him.

I’m so done.

“ANG LUNGKOT NG MUKHA mo sungit ah?”  Kamuntik na kong madulas sa batong inuupuan
ko rito malapit sa may waterfalls nang biglang sumulpot ang Dustin na ito!

Agad ko siyang sinapak. Tumawa naman ang loko. “Ulitin mo pa ‘yun, asungot ka!
Babalatan kita ng buhay!” Inis na sigaw ko sa kanya at mas kumapit pa sa bato.

Ayoko nang mahulog ulit... sa bato.

Tawa lang nang tawa si Dustin. “Takot kang mahulog? Haha, weak!” Dagdag pa nito.

Inirapan ko siya. Bagamat sumeryoso muli ang mukha ko sa tanong niya. I raised my
brow at him. “Bakit ikaw?” I looked at the waterfalls this time. It was falling
rapidly and it somehow fascinates me. “Hindi ka ba  natatakot mahulog?”

Ngumisi si Dustin. “Aba, aba humu-hugot ka na ngayon sungit ah? In-love ka? Kanino?
Sakin? Sabi na nga ba, noon ko pa talaga ‘yan napapansin eh— ARAY!” sinapak ko muli
ang assuming na ‘to, this time, malakas-lakas na talaga. Assuming amp!

“Hindi ‘yun hugot, tanga.” Naningkit ang mga mata ko ngunit kalaunan ay ngumisi na
nang mayroon akong naalala. “Hmm, baka akala mo nakalimutan ko na iyong sinabi mo
kanina, alikabok?”

It’s time for me to smirk.

Natigilan si Dustin. “A-alin doon? Di ko na maalala,” maang-maangang tanong ng
alikabok na ‘to.

“Na manliligaw kita! Haha aba... talaga? May gusto ka na ba sakin ngayon, Dust?”
ngisi ko. “Sa bagay, hindi naman na ‘yon masyadong nakakagulat...”

“Tss, di ah,” sabi niya sabay tingin sa may waterfalls. “Akala ko lang kasi
boyfriend mo ‘yung si... sino nga ‘yun?”

“Seth,” malamig na sagot ko. Napakunot ang aking noo. “Uh, anong connect nun?”
Hindi ko lang maintindihan kung bakit niya kailangang sabihin pa ‘yun.

Kinamot ni Dustin ang batok niya, tila nahihiya. He wet his lower lip using his
tongue before talking. “Uhh, ganito kasi ‘yan sungit...” he shyly looked at me.
Hala? Kailan pa nahiya ang walangyang to sakin? “Promise me na hindi mo ko
pagtatawanan sa sasabihin ko sa’yo. Kundi malilintikan ka sakin!”

I chuckled before nodding.

“Ganito kasi ‘yan. Lately, may isa akong babaeng parang nagugustuhan— HEP!” Turo
niya agad sa akin nang akmang magsasalita ako. Aasarin ko na sana e. I zipped my
mouth.

“Tapos?”

“Eto na nga, parang nagugustuhan ko na siya. Kaya lang, kahapon may nalaman ako na
kahit papaano, e nakapagpangiti sakin. Haha takte, ang bading lang,” Baliw ata to.

“Tapos? Di ko pa rin makuha kung saan ang connection—”

“Shhh! Atat masyado. So ayun nga, nalaman ko sa close friend niya na nagseselos daw
siya sa iyo kasi mukha raw akong may gusto sa iyo. I was like, what the? Hahaha
nakakatawa hindi ba?! Hahahaha!”

Ay, grabe naman talaga ‘tong lalaking to. Sagad.

“Wow tawang-tawa. Saya mo rin no?” Kainis yung tawa ng sang to. Nakakainsulto.

Matapos niyang matawa ng mga sampung beses, tumigil na rin siya sa wakas. “Grabeng
joke yun ah. Haha, so ayun nga, akala ko boyfriend mo ‘yung kahapon kaya sinabi ko
na ring manliligaw mo ako kasi baka hindi na ko makalapit sa iyo at kapag tuluyan
ka nang mawala, sino na lang ang pagseselosan nung babaeng yun?”

“Ganda ng logic mo. Talino mo talaga,” sarkastikong puri ko kay Dustin.

Tumango-tango siya. Kala niya naman totoo. Bumaling siya bigla sa akin. “Maiba nga
ako...” may tiningnan siya sandali sa gilid niya tapos mabilis tumingin pabalik sa
akin. “Talaga bang ganyan lang makatingin ang Seth na ‘yon o ako lang to?”

I immediately looked at him, confused. “Anong ibig mong sabihin?” takang-tanong ko.

Tumingin siyang muli sa may gilid niya tapos bumaling na naman sa akin. “Kanina pa
kasi siya nakatingin nang masama sa akin, parang anytime susunggaban niya ako 
kapag lumalapit ako sa’yo tapos ‘yung mga tingin niya parang nagsasabing ‘Huling
raw mo na to’.” Dustin gulped. “Ako lang ba ‘to o ano?”

Hindi maiwasang humataw ang puso ko sa narinig mula kay Dustin. Sumikip bigla ang
dibdib ko sa isiping iyon bagama’t sinubukan kong balewalain na lang itong
kakaibang pakiramdam na ito.

I shook my head. “Wag mo na lang pansinin ‘yun... Tara na...” sabi ko na lang sabay
higit sa mga kamay ni Dustin.

Plano ko nang bumalik sa cottage namin nang makita ko si Seth.. nakaupo siya sa may
bato na nasa bandang gilid ni Dustin. Medyo malayo siya sa amin ngunit alam kong
kitang-kita niya kami mula roon.

He was looking at us, specifically at me. His stares are telling me that he wasn’t
happy with what he is seeing.

Then his gaze travelled to my hands which is now holding Dustin’s and stared back
into my eyes again, letting me feel cold all of a sudden.

Bumilis muli ang tibok ng puso ko habang magkatitigan kami. Kailan ba kasi titigil
tong puso’ng to sa pagtibok para sa lalaking ‘yan?

Ako na mismo ang nagputol nang tinginan namin ni Seth nang magtagal ito nang halos
dalawang minuto. Sa halip, binalingan ko si Dustin na nagtatakang nakatingin sa
aming dalawa.

“Tara na...” sabi ko at tuluyan nang hinigit si Dustin paalis...

“O LAUREN? Bakit ang tahimik nitong si Seth? Kausapin mo naman,” biro ni Tita Yali,
Tita ni Dustin.

Nakapalibot sa cottage ang mama at papa ni Dustin, si Desirylle na katabi ko at

nakahawak sa braso ko, si Dustin who’s also sitting beside me, Seth was on the far
end of this cottage, si Zeniah, some Tita and Tito of Dustin, at ang cousin niyang
si Abigail na halos kaedad lang rin namin ni Dustin.
I bit my lower lip as I glance at him sideways. He was topless, and was only
wearing board shorts, and his hair was slightly damp. I gulped.

He just smiled slightly at Tita Yali and then back to his phone again.

He wasn’t clearly in the mood.

“Ayaw niya po kasing kinakausap, hayaan nyo na,” muntik nang mapairap na sabi ko.

Nagulat ako nang biglang inangat ni Seth ang tingin niya sa akin. Muntik na kong
mapayuko at wag salubungin ang titig na niya. My knees are getting weak with that
kind of stare!

Lakasan mo ang loob mo, Lauren.

He darkly looked at me bago nagsalita. “Who says that I don’t want you talking to
me?”

Biglang natahimik ang mga tao sa paligid as if waiting for my response. I bit my
lower lip again. Shit, Seth.

“A-ano..” tiningnan ko sila sandali tapos “Hindi ba dumidistansya ka sakin? Yun.

Akala ko ayaw mo kong kausapin,” dahilan ko na lang. Wala akong ibang maisip!

“We both know why I am doing this,” malamig na sabi niya sa akin na tila walang
ibang tao rito.

I bit my lip. Mabuti na lang at tumikhim si Dustin at umingay muli sa cottage

namin. “Tama na nga ‘yan, sige na. Kumain na tayo...”

“Ate, nag-aaway po ba kayo ni Kuya Model?”

Napakunot ang noo ko sa tanong ni Des. Really? Kuya model? Sinong nagturo nito?

“H-hindi, Des. Sige na kumain ka na,” sabi ko at inayos ang pinggan niya.

“Kasi ate, kanina pa siya nakatingin sa iyo. Tapos kapag tumitingin ka, tumitingin
siya sa labas. Nag-aaway kayo eh?”

Kinagat ko muli ang labi ko. Butterflies are here again...

“Wala yun...” sabi ko na lang at nakakamay na nagsimulang kumain.

Dustin called me. Hinarap ko agad siya.

“Ba—”

Isinubo nya sakin ang kanin na may pira-pirasong manok. “Masarap no?” ngisi niya at
pinunasan ang bibig ko nang may kanin na nahulog.

Sinapian ba tong alikabok na ‘to? Ba’t biglang bumait.

Matapos kong manguya ang pagkain na ibinigay niya, I immediately glared at him.
“Yuck, ang alat ng kamay mo, alikabok!” sabi ko kahit hindi naman. May pang-asar
lang. Hindi kasi ako sanay na nagiging ganito ‘tong alikabok na ito.

“Hala, malamang maalat kasi ‘yung manok! Ang sabihin mo, gusto mo ring kainin ang
kamay ko! Hahaha!”

Napairap ako. Magkano logic ng taong ‘to? Walang ka-connect connect ang mga
pinagsasasabi!

Magsasalita na sana ako nang biglang tumikhim si Nay Baning. Tapos ngumisi siya sa
among dalawa ni Dustin. “Aba, may hindi ba sinasabi sa amin itong binata namin?”

Lahat nang kamag-anak ni Dustin napatingin agad sa aming dalawa. Namula ang pisngi
ko. “H-hala, wala po Nay Baning!”

Tumawa lang silang lahat sa sinabi ko, obviously hindi naniniwala sa akin.

Nahagip ng aking tingin si Seth... na nakaigting ang bagang habang kumakain. Hindi
niya kami pinapansin.

My heart hurts... a little.

“Naku naman, kung may, alam niyo na, may namamagitan sa inyong dalawa, sabihin niyo
lang... Okay lang naman sa amin eh,” nakangiting sabi ni Nay Baning.

Siniko ko si Dustin dahilan para mapakamot siya sa ulo niya. Sabihin mong wala! I
eyed him.

“Nay, ang totoo po kasi niyan,” siguro sasabihin niya na na may iba siyang
nagugustuhan. Mabuti naman.

Akala ko makakahinga na ako nang naluwag nang biglang ngumisi si Dustin.

“Nililigawan ko na po itong si sungit, ayos lang po ba sa inyo Nay? Tay?”
nakangising sabi ni Dustin.

Nanlaki ang nga mata ko! Anong kawalangyaan ito, Dustinnnn!

“Naku, hindi po! Wag kayong maniwala sa alikabok na ‘to—”

Hindi ko natapos ang sasabihin ko nang may biglang humigit sa akin. Natapon ang
pagkain na nasa lap ko dahil doon. Malakas ang pagkakahigit niya sa mga kamay ko
kyngy kaya’t wala na akong nagawa kundi ang sumunod sa kanya.

Gulat ang lahat sa ginawa ni Seth. Mabilis ang lakad niya paalis at tumingin na
lang ako pabalik sa may cottage namin upang humingi ng paumanhin.

Tumango-tango naman si Dustin at ngumiti tapos nag-thumbs up pa. Naiintindihan

niya...

Bumaling ako nang tingin sa kay Seth na marahas na binitawan ang kamay ko nang
malayo na kami sa cottage at mabilis na naglakad. His back was rising up and down,
like he was trying to breathe.

“Seth! Ano ba, hintayin mo nga ako!” I tried running towards him but then I
couldn’t pick up his pace.

Masyadong mabilis ang mga lakad niya. His muscles were flinching as he walked
palabas ng resort. Nakakuyom pa ang mga palad nito... and he was fucking ignoring
me.

The nerve of this guy!

“Seth, I said wait! Teka nga lang muna!”

This time I ran, hoping that I could follow him and then kapag naabutan ko siya, I
would smack his head off for letting me run after him! Hinihingal na ako!

When he reached his car, pinatunog niya agad ito at akmang bubuksan na ang car door
nang maabutan ko siya.

I immediately grabbed his arm and made him stop on his tracks. Nakakunot-noo niya
akong tiningnan, his eyes were hooded with darkness and utter irritation. Nakatiim-
bagang pa ito.

My eyes soften a little. Galit ba siya? Nagseselos kaya siya? Ano ba itong mga
ipinapakita niya?

“Huy, ano bang problema Seth?”

Inis niya lang akong tiningnan pagkatapos ay inalis niya ang pagkakahawak ko sa
kanya at pagkaraay ibinaling ang tingin sa may bridge malapit sa resort, not
looking at me.

“Seth, isa. Wag mo kong simulan—”

“You can count one up to ten, actually,” naiinis pa ring sagot niya na siyang
ikinasingkit ng mga mata ko.

Aba?

Hinigit ko ang mga kamay niya at pinilit siyang iharap sa akin. I have a hint as to
why he is like this now, pero gusto ko siya ang umamin.

He didn’t look at me kahit nakaharap na siya sa akin. Instead, he was glaring on

the land.

Iba rin ‘to mainis e.

I exhaled a deep breath. Confirmed, alam kong nagseselos na siya. Nagselos siya
dahil sa ginawa ni Dustin sa akin kanina.

I was shocked by it but I was shocked more when I saw Seth looking directly at us,
glaring and probably cursing Dustin to death.

My heart swelled with the thought of him being jealous. I can’t help but fucking
smile. Shet, stop smiling Lauren!

Napansin siguro ni Seth na nangingiti akong mag-isa dito kaya nilingon niya na ako,
nakakunot ang noo at inis akong tinitingnan.

“Saya mo?” Mas lalo akong napangisi sa sinabi ni Seth. Dammit, nababaliw na ata
ako. Nagseselos nga talaga siya?! This probably means something.

“Oo naman,” nakangising sagot ko, thinking that he was jealous. God.

He glared at me.

“Pakasaya kayo ng Alikabok mo,” he spat and turned to open his car door when I
immediately grabbed his arm.

Not yet.

“Are you jealous?” nakangisi pa ring tanong ko sa kanya. Syempre, confident na ako
e. Alam kong nagseselos siya. May brother-brother pa siyang nalalaman, nagseselos
naman pala.

Kunwari pa. Basta, iba ang nararamdaman ko.

Malamig niya lang akong tiningnan but nevertheless, it brought shivers down my
spine. Those lingering look...

“Bakit hindi ka makasagot?” ngisi ko. “Kasi totoo ano? You really are jealous!”

He looked at me again, iritado pa rin... I matched his stare. Huminga siya nang
malalim... “I’m not jealous, Lauren. I will never be jealous again when it comes to
you. Never... that’s what I have learned through time.”

Biglang nawala ang ngiti na kanina pa nakaplaster sa mukha ko.

Hindi... siya kailanman magseselos? Am I reading the signs... wrong? Nag-aassume

lang ba ako? Kung hindi siya nagseselos, eh ano pala iyong...

Wala na ba talaga siyang nararamdaman para sa akin kung kaya’t pati pagseselos
hindi niya na maramdaman?

I smiled. Sarcastically. “Wow,” I breathed, and tried swallowing the lump forming
on my throat. “Thanks for embarrassing me you prick—”

He immediately looked away, and then again, he breathed hard...

“I will never be jealous again, Lauren...” Tiningnan niya ako sa mga mata. Our eyes
were locked with each other. “You know why? Because I don’t feel jealousy now. I’m
being territorial... and those are two different things,” hinawakan niya ang kamay
ko. I immediately felt the warmth... the warmth which makes me feel safe and
secured.

Napakunot ang aking noo. “Anong pinagkaiba noon e pareho lang nama—”

He cut me off. “Baby, you feel jealous when you want something that is not yours.
While being territorial is like protecting what is already yours...”

He looked at me in the eye, making my knees weak by just merely looking back at
those ash gray eyes. The eyes that made me fall a hundred and forty three times.

“Now... what I am showing you is not jealousy, Cassidy... but rather me being
territorial of you... me... protecting what is mine. And that happened to be
you...”

With that, I closed my eyes as his words ran deep towards my heart, my soul and to
the deepest portion of my being...

He’s messing with my feelings again.

And I hate it.

-----------------------------------------------

Author’s note.

Vote and comment please. Kahit sa mga remaining chapters lang. ߘ‫ ߘݰ‬Let me know your
thoughts!

Wait curious lang, may lalaki bang reader nitong MPHP? Curious lang. Comment if
meron. Hehe °ߙ

And lastly to all readers, ilang taon na po kayo at saang lupalop kayo naroroon
ngayon? Haha. Gusto ko lang po malaman ang age bracket ng mga nagbabasa ng MPHP at
kung saang lupalop kayo inilagay ng Diyos ngayon Ȱߘ haha

Mas maganda kung ganto nyo isusulat, first name, age, location.

Ex. Park Bogum, 23, Seoul Korea!

Ganern hahaha shet, intindihin nyo na lang po ako. Masaya lang po kasi makakatapos
na naman ako ng story! İߘ°ߘ°ߘ

PS. Pwede nyo rin pong lagyan ng, ¢At niniwala ako sa kasabihang—”
Ganon. Juskopo ߘ°ߘ

¢ Keyydot x PBG ߘİߘ haha

        HASHTAG // FORTY-NINE: #I'mWhipped [My Possessive Hot Professor (...]

            Hashtag // Forty-Nine: #I¢mWhipped

Lauren’s POV

“Lola pwede po bang manatili rito hanggang sa pagsapit ng kasal nila Tita Laila at
Papa?”

Napatingin kaming lahat kay Seth nang bigla siyang nagsalita. Nasa kalagitnaan kami
ng paghahapunan kasama sila Lola Carita, Tita Felly at Tito Paul, Zeniah, Zoren na
kapatid ni Zen, at si Seth.

I bit my lip.

Why is he staying over until next week? Hindi ba dapat umuwi na siya ngayon para
tumulong sa kasal nila Mommy at Tito? Why is he doing this?

Hindi ko na naitanong ito sa kanya dahil hindi ko na siya nakausap muli simula
noong nagkausap kami sa labas ng sasakyan niya kanina.

I just don’t know what to say. I was dumbfounded and overwhelmed at the same time
but I chose to ignore the things I felt after he confessed those things to me. I
knew it’s not just right.

So after what he said, I left. I just don’t want him to mess with my feelings
especially when I know these feelings would lead nowhere but to being waste.

This is a kind of love that shouldn’t be there in the first place. Yet, it was a
kind of love that was still struggling to live, even when the reality hits it hard
with the truth that it’s just bound to die.

This love is just bound to die...

Lola Carita smiled at Seth. “Aba oo naman, Seth apo. Welcome ka rito. Kahit siguro
planuhin mo pang manatili ng isang buwan, aba e walang problema roon. Dumadami kasi
ang bumibisitang dalaga rito sa bahay simula noong dumating ka.”

Nagtawanan silang lahat sa sinabi ni Lola. Pati na rin ang Seth na ‘to. I want to
rip off that smile on his face! Tuwang-tuwa naman! Umirap ako bago isinubo ang
adobong manok.

Puno ng tawanan ang hapagkainan dahil sa mga biro ni Seth. Wow, huh. How could he
easily get the hearts of them when in fact wala pa siyang isang araw dito?!
Pati itong si Zoren na ubod ng tahimik, manghang-mangha habang nakatingin kay Seth
at matamang nakikinig sa mga kalokohan niya.

“Pero wala ka bang girlfriend Seth? Base sa mga storya mo, marami atang
nagkakagusto sa’yo e.” nakangiting tanong ni Tita Felly, kapatid ni Daddy.

Kinabahan ako nang biglang ngumiti si Seth at maya-mayay napatingin sa akin.

Napatingin na rin tuloy si Tita sa akin.

I gulped and drank a glass of water. Bakit nakatingin sa akin ‘yang lalaking ‘yan?!
Dammit.

Seth chuckled and I almost glared at him. “Mayroon po sana, kaso mukhang hindi
naman niya ako mahal.” he sighed at pasimpleng lumilingon sa akin. Patuloy lang ako
sa pagkain. “Lagi niya po kasi akong inaaway tsaka pinagsusungitan. Hindi ko nga po
iyon naiintindihan minsan, pero seryoso, mahal na mahal ko po ‘yun...”

Ngumiti siya matapos sabihin iyon.

Magagalit na sana ako sa sinabi niya noong una pero natigilan ako sa huling sinabi
niya. At ito na naman ang abnormal na pagtibok ng puso ko. Nandito na naman.

Ngumiti sila Lola, Tita at pati na rin Zeniah sa sinabi ni Seth.

Huminga ako nang malalim at uminom muli ng tubig.

“Apo, ganyan talaga iyang mga babae. Hindi ibig sabihin na sinusungitan ka at
pinagtatarayan, e hindi ka na mahal. Tinatago lang siguro nila ang totoong
nararamdaman nila dahil sa kanilang sariling mga rason...” Lola smiled again.

“Pero may ibang mga babae ring sinusungitan at tinatarayan ka dahil gusto lang nila
lambingin. Naaalala ko pa iyong mga panahong...” nagsimula nang magkwento si Lola
sa kapanahunan niya pero ang tingin at ngisi ni Seth ang nakakuha sa akin.

He mischievously smiled at me. He was just beside me when he mouthed, “Ah, gusto
lang pala lambingin. Bakit hindi mo sinabi agad?”

Naningkit ang mga mata ko. Ang kapal ng mukha ng lalaking ‘to. Hindi porke’t gwapo
ka pwede mo ng kapalan ang mukha mo!

“Hindi ‘no! Wag kang masyadong assuming, pwede ba,” nakairap na bulong ko rin sa
kanya kahit namumula na ang pisngi ko. Nakakahiya talaga tong lalaking to!

He just chuckled with what I said then I felt his hand rested on my thigh. My
cheeks burned with what he did and I tried to swat his hands away.
“Matanong ko lang,” Seth grinned at me. I glowered at him knowing that this
question is a nonsense one. Hinawakan niyang muli ang hita ko. Pataas. Nakakarami
na to ah!

“Stop pestering me—”

He smirked. “Hmm.” Inilapit niya ang mukha sa akin. “Nabuntis ba kita Cass?”

My cheeks burned! What the hell?! “A-ano ba ‘yang mga pinagsasabi mo ha—”

He stopped me from talking. “Kasi kung hindi, willing naman akong ulitin iyong
ginawa natin... with your consent, of course... Saan mo ba gustong magversace, on
the floor or on the bed—”

I immediately covered Seth’s mouth with my hand and I looked at whoever’s listening
around the table. Damn you and your foolish mouth, Seth!

“Okay lang kayo, Ate Lau?” nakakunot-noong tanong ni Zeniah sa amin. Everyone’s
eyes were now directed to us.

Mas lalo akong pinamulahan nang naramdaman kong ngumiti si Seth at bumalik sa isip
ko ang sinabi niya kanina. Shit!

“O-oo, ayos lang kami,” I bit my lower lip. “Uh, may narinig ba kayo?”

I heard Seth chuckled while my hand is covering his mouth. Dammit! Shameless flirt!

“Wala naman, Lau. Ano ba iyon?” Tanong ni Tita Felly.

Agad akong umiling at tinanggal ang pagkakahawak kay Seth sa bibig at pasimpleng
kinurot na lang siya sa ilalim ng mesa.

Hilaw akong ngumisi. “Hehe, wala. Wala po. Sige ituloy niyo na lang po ang
pagkain...”

I said and glared darkly at Seth who was smirking while taking a bite.

Pahamak!
INABANGAN KO si Seth bago pumasok sa kwarto niya. Gusto ko lang siya makausap bago
ako matulog, dahil kung hindi ko iyon magagawa ngayon, talagang hindi ako
mapapanatag.

Dala-dala ko ang wedding invitation nila Mommy at Tito Steven. This is a constant
reminder as to where we must stand.

It’s almost 11pm when Seth walked towards his room, galing ata siya sa kusina para
uminom ng tubig. I immediately walked to meet him bago pa siya makapasok sa kwarto
niya.

Nagulat siya sa pagsulpot ko and he raised his brow. “Anong kailangan mo, mahal na
prinsesa?” Nakangising sabi niya sa akin at hinawakan ang baba ko.

I stared at him. I just stared, and nothing else.  I didn’t even talk.

“Hmm?”

I took his hand and placed it on my chest, where my heart lies. Halatang nagulat
siya sa ginawa ko but he didn’t budge. He stared deeply into my eyes and let me
take his hand to where it belongs.

“Tell me, Seth...” matapang kong sabi habang nakatingin sa mga mata niyang kayang-
kayang yanigin ang buong pagkatao ko. “Bakit mo ba ito ginagawa sa akin?”

Sabi ko habang nasa dibdib ko pa rin ang kamay niya. I let him feel my heartbeat.
My heart which only beats for him, and no one else.

“Doing what, Cassidy?” Naguguluhang tanong niya sa akin.

“Eto,” turo ko sa dibdib ko, kung saan naroroon ang aking puso, gamit ang kamay
niya. “Why are you still doing this Seth? Why are you always making my heart beat
for you? Why are making me feel things I don’t usually feel with anybody else?”

His eyes soften. He took back my heart and pressed it on his chest too. I can
really feel his heartbeat, and it’s not beating at a normal rate. It’s pounding
hard in it’s cage like it wants to get out.

“Walang-wala lang ‘yan sa nararamdaman ko...” malungkot na ngiting sabi niya.

I exhaled a deep breath at ipinakita ang wedding invitation. His gaze travelled
from my eyes to the thing I am holding. “Alam ko Seth. Ngunit nakikita mo ba ito?
At alam mo naman siguro kung ano ang laman nito, hindi ba?” tumango-tango siya.

“Seth, it’s Mom and your Dad’s wedding invitation. After this, we can no longer
be... together. Mahal na mahal ko sila para ipagpilitan ang kung anong meron tayo,
Seth...” I just don’t know why I am doing this. Basta ang alam ko, iyon ang tama
para sa akin.

At siguro, iyon din ang makapagpapasaya sa mga taong mahal ko.

“I know...” Seth said while looking at our hands clasped together. Mas hinawakan pa
niyang mabuti ito at pagkaraay hinalikan ang mga daliri ko isa-isa, dahan-dahan...

I sighed. “Alam mo naman pala Seth eh. So why do your actions show the other way?
Sinasabi mong magiging kapatid kita, pero hindi iyon ang nakikita ko sa mga kilos
mo. You even said you’re being territorial. You said that you are protecting what
is already yours. But see this?” ipinakita ko ulit ang wedding invitation sa kanya.

“This is a reminder that we can’t really be together. So why do you keep on showing
care and affection to me when in fact, we should now start walking away from each
other? Ano pa bang gusto mo? Paasahin ako? Para saan?”

Seth clenched his jaw and removed his hold on me. He didn’t response.

Napabuntong hininga ako habang tinitingnan siyang hindi tumitingin sa akin. His jaw
was still clenching.

Then he suddenly looked at me as he sighed, his eyes are tired. “She gave me a week
to let me do what I wanted to do...”

Napakunot ang noo ko.

“What do you mean?”

“Tita Laila...” he looked at me. “Sinabi ko na ang lahat tungkol sa atin noong
umalis ka. I just couldn’t contain this thing I am feeling. Alam kong hindi totoo
iyong mga sinabi mo noong umalis ka Cass... Hindi ako naniwala roon, coz’ I know,
they were nothing but lies. So after a couple of days, kinausap ko na ang Mommy mo.
I told her everything about us from the start. Dad was there, too. I poured my
heart out to them about all my feelings for you... about everything...”

Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan ito ng isang beses at pagkatapos ay

inilagay niya ito sa kanyang pisngi. Nangilid ang luha ko sinabi ni Seth sa akin. I
can’t believe he did that! Ni-hindi pumasok sa isip ko na gagawin niya iyon!

“You’re Mom even cried, Cass... I couldn’t believe it.”

I gaped. “U-umiyak si Mommy?”

He nodded. “Yes, she did Cass. Nagulat nga ako nang bigla niya akong niyakap and
she uttered ‘thank you for loving my daughter’. I was so happy that time! Akala ko
pumapayag na siya but then...” umiling si Seth, nakayuko lamang siya.

I bit my lip. It was shaking. “A-and then?”

“Hindi pa rin pala siya pumapayag. She just granted me to follow you a week before
the wedding. Gawin ko raw lahat ng gusto kong gawin habang hindi pa sila nakakasal.
She asked me to spend this time to be with you, dahil sa oras ng kasal nila, we can
no longer be together...”

My heart felt heavy as I hear the things Seth is saying.

There is this excruciating pain that is slowly killing me inside.

I want to shout! I want to let this feelings inside my chest get out! I want to
make myself numb as well so that I can’t feel these painful things! I want to
fucking rip my heart to stop these emotions from breaking me!

I cried. I cried on Seth’s chest. He hugged me tight and then he kissed my

forehead.

Yes, I want to do those things...

But... I can’t.

I just can’t.

Pinunasan ko na lang ang mga luha ko na walang-sawa pa rin sa pag-agos. I turned to

Seth and held his chin for him to look at me.

I forced a smile. “P-pasalamat si Mommy mahal na mahal ko siya. Tsaka s-swerte niya
kasi mapagbigay ang a-anak niya...” I joked.

Seth looked at me, his face was serious. “Cass what if magtanan na lang tayo—”

I immediately looked at him and then continuously shook my head. “No. That will
never be an option. Sobra kong nirerespeto sina Mommy at Tito Steven para gawin
iyon...” hinawakan ko ulit ang baba ni Seth.

At kinintalan ko ng halik ang kanyang nakaawang na mga labi. His eyes widen. I
smiled and pulled off. “Let’s just enjoy this one week we have, Seth. This will be
the best one week we will ever have. I promise...”

Hinalikan ko muli ang mga labi niya...

He nodded and responded to my kisses like he was hungry for it...

Yes, indeed we were hungry for it.

[A/N: SPG slight sorryyy ߙ]

ȢTURN AROUND, Cass and hold on to that table,” Seth commanded after pulling me up.
Goodness, my knees are still shaking after he ate me! Damnnnn it’s been three
nights though... hindi pa rin ako masyadong nasasanay.

God.

My breathing was already ragged as I followed what he said. After I turned my back
from him, he immediately positioned himself behind me.

I was sweating terribly, just like Seth. It was already 2am! And were shagging each
other for almost what... 3 hours?!

We were doing this for three straight nights, starting from that night we talked
seriously until now.

Still, he has this amazing stamina. Ako, hinang-hina na siya ready’ng ready pa din.
Goodness. But for him, ayos lang...

“Bend a little, baby... and open you gorgeous legs wider...” I do what I was told.

I held onto the table and bent. Then after that, I spread my legs wider for him to
clearly enjoy the view. Damn.

He looked at me with an unleashing admiration. Including, these two things— Lúst

and Love.
He held my waist and immediately kissed my earlobe. He stuck his tongue out and
licked my earlobe down to my neck and then without warning... he entered me!

“Seth!” I cried in sheer pleasure as he let himself in. I gladly welcomed him as he
started moving inside me.

“Fúck Cass, you’re still too tight.. Let me just...”

“Ohhh Seth..”

“You’re going to be the death of me baby— ugh, damn it...” I met him thrust for
thrust.

He took me slow at first but then later on, he was already taking me harder and
faster I couldn’t breathe well! He was molding my firm breasts with large skillful
hands while he was moving behind me.

“Ahh, Seth...”

I moaned and moaned as heights and heights of pleasure was slowly building inside
me.

“F-faster Seth please!” I can’t hold it anymore!

“Yes baby,” he moved faster and faster inside me as his skillful hand travelled to
my folds and stroked it while he was still thrusting behind. The table I am holding
rocked as well.

I moaned. Seth is... more than drugs. He’s addictive! Can’t help it.

“Open wider, baby...” Seth groaned while thrusting faster.

I opened my legs wider kahit nanginginig na ito.

We moved... and glide... to our own rhythm and pace. The rhythm in which no one
knew but our own bodies. The rhythm created by the intense love we have.

We moved... and moved... until we can no longer hold it anymore and then... we
exploded.

He released a guttural moan. “I love you, Cassidy...” Seth whispered after he

spilled his seed inside me.
“I-I love you more...” I had the best orgásm! No doubt! But I was really spent...
“Let’s sleep Seth. Antok na ko.” Seth was still inside me as I held onto the table,
my eyes are half-closed.

“Too soon. Pwede isa pa, sa sofa naman—”

“Sofa mo mukha mo! Mag-sofa ka mag-isa!” Galit na sabi ko but I couldn’t deny the
fact that I got excited when he mentioned the sofa part. Dammit.

His manhood slightly moved when he laughed with what I said and then slowly, he
pulled out off me. I felt empty when he was no longer there.

He held my waist and carried me bridal style towards the bed. He softly put me to
bed and then covered me with a comforter.

My eyes were already half closed that time as I pull the comforter over my breast. 

I felt Seth slid inside the comforter and laid beside me. Antok na antok na ko
dahil sa pagod. Ikaw ba naman angkinin ng ilang beses ng Seth na ‘to?

I felt him kissed my lips one last time as he hugged me afterwards. Hindi pa siya
nakuntento at iniunan niya ang braso niya sa ulo ko at hinila ako palapit pa sa
kanya until I was facing his perfectly sculptured chest. I really like his scent...
napakabango pa rin niya...

“Sleep well, Cass... I know you’re too tired. Of course you should be...” the
bastard chuckled.

Sa sobrang pagod, hindi ko na lang siya pinansin at sa halip tumagilid ako paharap
sa kanya at niyakap ko na lang siya sa bewang.

He hugged me too. And rested his chin on top of my head.

“Damn... I really can’t let you... God, I am so whipped...” those words were the
only thing I’ve heard before I fell into a deep slumber...

-------------------------------------------------

Author’s Note.

I’ll be starting another story. It’s entitled “My Possessive Sexy Doctor”
(Possessive Series #3) lels kinareer na e no? ߙ
Kindly add it to your libraries, tysm!
Wala pang cover photo, but maybe by Monday meron na.

Anywayyyy, back to MPHP.

One last chapter then epilogue na. Heh
Vote and comment, please. Ȱߘ
SALAMAT Ӱߔʰߘ

PS. Hi kay @hannahvillarico5 kinilig ako message mo. Yay. Salamat ¢ߒ‫؝‬

բ Keyydot x PBG (may forever kami) ߔʰߘ

        HASHTAG // FIFTY: #PaalamMahalKo [My Possessive Hot Professor (...]

            SALAMAT PO SA PAGBABASA HANGGANG DITO. HALOS NINE MONTHS DIN TAYONG

NAGKASAMA HAHA ANG BAGAL KASI NG UPDATES KO E BUSY SA SCHOOL PASENSYA PO Ȱߙ

PS. Laila and Steven are going to adopt Lauren the moment na ikasal sila kaya
automatically, Seth and Lauren will become siblings. Hindi ko ata na-mention yan
eh. Peaceout Ȣ‫܌‬

Here’s the last chapter!

Happy reading ߘ
O happy nga ba? Haha

------------------------------------------------------

Hashtag // Fifty: #PaalamMahalKo

Lauren͢
s POV

The next morning, sabay kaming nag-shower ni Seth. I can’t help but admire this hot
professor in front of me so I took a picture of him while he was brushing his
teeth.

Seeing something this good is not so bad at all.

<img
src="https://img.wattpad.com/fd3d86d26d3c333d912c2ac9bf6cf71064dd55d0/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f62494e5347577473667a306f7a413d3d2d3339313038313832322e313462313
532383539633661383165363135303531333839323233352e6a7067" style='max-width:90%'>
I smiled as I stare at his photo but my cheeks heated the moment I remembered what
we did in the bathroom this morning.

God, wala talagang patawad ‘yung lalaking ‘yon! Tch.

Gusto mo naman.

Luh. Hindi! Hindi— okay fine. Slight. Slight lang!

Tch. After that, we decided to go for a hike. We were going to Puncak Tanawan, in
Sibulan, Neg. Or. Sikat na sikat ngayon ito sa facebook eh. Marami kasing pumupunta
doon at nakita ko naman sa mga pictures, overlooking ito. Kitang-kita mo halos ang
kabuuan ng bayan.

And I think we need it to relax.

I sighed and wiped the sweat off my face.

“Tanungin mo nga kung malapit na ba tayo.” Pagod na na sabi ko kay Seth na siyang
may bitbit ng mga gamit namin. We are currently hiking towards Puncak. Maaga naman
kami nagising kaso matagal kami nakapaghanda.

He was holding my waist as we hiked, inaalalayan ako. We plan to camp there for one
night kaya nagdala rin kami ng tent.

“Yeah, just wait right there Cassidy,” ibinaba niya muna ang mga gamit sa ilalim ng
punungkahoy na tinigilan namin at pumunta siya sa may tindahan at doon nagtanong-
tanong.

Nakikita kong marami talagang nagha-hike papunta roon. Mapabata, matanda, lalaki,
babae. Speaking of girls... I even saw a group of girls, giggling at the sight of
Seth na seryosong nakikipag-usap sa mga nasa may tindahan.

Nang mapunta sila malapit sa akin, narinig ko ang ilan sa mga usapan nila. My
forehead creased.

“Shit, kagwapo ba oy!” Sabi noong naka racer back na maliit na babae. [Shit, ang
gwapo niya!]

“Lamia ra pod te.” Dagdag pa noong babaeng naka-plain white shirt at maong shorts.
[Ang sarap te.]

“Taysa, wait. Balik ra ko girls, panabdos sa ko kadali lang.” Sabi naman noong
matangkad na babaeng malaki ang future. [Teka lang, wait. Balik lang ako girls,
papabuntis muna ko sandali.]

Lahat sila kinikilig at hangang-hangang nakatingin kay Seth na seryoso pa ring

nakikipagusap sa mga taong naroroon sa may tindahan. He was just wearing a plain
white shirt, with a dog tag but then, he clearly pulled it off.

Nakatitig pa rin sila kay Seth na ngayon ay makisig na naglalakad pabalik at

diretsong nakatingin... sa akin.

Kahit kaunti lang ang naintindihan ko sa mga sinabi nila, still alam ko ang ibig
nilang sabihin. They clearly want Seth!

“MY GHAD, feeling nako ako iyang duolon!” Tawa noong isa. [MY GHAD, feeling ko ako
ang lalapitan niya!]

Binatukan siya ng dalawang kasama niya but later on, they traced where Seth was
going... and of course, he was coming to me.

“Malapit na daw, Cass. Let’s go?” Seth sweetly said as he got near me. Inayos niya
pa ang buhok na nasa noo ko.

Nganga ang mga babaeng nasa tabi ko lang kanina at tila nahiya sa mga sinabi nila
kanina. The tall girl covered her mouth as she was shocked with what happened and
maybe nahiya na rin sa sinabi niya kanina.

I smirked.

Napakunot ang noo ni Seth. Tiningnan ko siya, nagtataka. “Why are you looking at me
like that?”

His forehead still creased as he looked at me. “Did you bring your face towel?”

Umiling-iling ako. Oo nga pala, akala ko nadala ko iyon. “Hinanap ko nga sa bag ko
kanina kaso hindi ko pala—”

He clicked his tongue and shook his head once. “Sabi ko naman kanina dalhin mo.
Naman...” Mabilis niyang itinaas ang kamay niya at pinunasan ang noo ko.

Pawis na pawis na pala ako, hindi ko man lang namalayan. I just looked at him as he
continued wiping the sweat off my forehead, hindi ko na nga iniisip iyong mga
babaeng nasa likuran ni Seth. Siguro umalis na iyon. Lol.

“Akala ko nga kasi nadala ko e,” katwiran ko pa.

He just stared at me blankly. “Alam mo namang mainit diba? Kunin mo nga ‘yung extra
shirt ko sa bag,” inis na utos nito.

Naiinis na ‘to, inuutusan na ako e. Hindi ako inuutusan nyan kapag okay lang siya.
Sasabihin ko na sanang siya na ang kumuha kaso mukhang inis talaga siya, kaya ako
na lang. Mahirap na. Mainit pa naman ang panahon, baka lalo lang ako pag-initan
nito.

Face towel pa lang ‘yan ha?! Inis na siya. Haha.

“Eto na po...” nakayukong sabi ko at nag-bow pa ako sa kanya.

Inirapan niya lang ako. Inis nga. Hahaha.

Ginamit niya ang shirt niyang iyon para punasan ang pawisang mukha ko. Pagkatapos
ay leeg naman ang pinunasan niya at sa itaas ng dibdib ko.

May mga nakangiti pa habang nakatingin sa amin at tila kinikilig. Tch, kinikilig
kay Seth.

Hindi ko nalang sila pinansin. Mainggit kayo, please. I smirked.

“Nakangiti ka mag-isa dyan?” kunot noong puna ni Seth sa akin at pinitik ang ilong
ko. I just glared at him. “Talikod ka nga...”

Inirapan ko na siya. “Makautos ka sakin ah, kala mo—”

“Para naman to sa’yo. Magkasakit ka pa, perwisyo na nam—” pabiro kong sinuntok ang
tiyan niya. Ako lang din ang nasaktan, ang tigas kaya.

“Ansabe mo?! Ikaw, kanina ka pa utos ng utos sa akin bakit ikaw ba ang boss dito?”
Asik ko. Namumuro ata.

Ngumisi lang siya sa akin. “Syempre ako, sino ba palaging nasa ibabaw kapag—”

“MSJXVSNPDJWS— OKAY TAMA NA. Nagiging bastos na naman yang bibig mo.” Irap ko.

He just grinned at me tapos mabilis akong pinatalikod. Ginamit niya uli ang t-shirt
niya upang punasan ang pawisan kong likod.

Pagkatapos noon, siya naman ang pinunasan ko. Ngumisi lang ang mokong habang
pinupunasan ko siya.
Bakla ata to, mukhang kinikilig e. Haha. Pagkatapos ng punasan scene namin,
nagpatuloy na kami sa paglalakad. As usual, siya ang nagbitbit ng lahat.

Lahat ata ng babaeng dumadaan sa amin, napapatingin sa kanya. May iba pang
pasimpleng nagtatanong sa kanya, kung malapit na ba, o kung asan na sila, pero ako
naman ang sumasagot. Haha.

Minsan naman kapag may mga tumitingin sa aking mga lalaki ay agad niyang
hinahawakan ang beywang ko at biglang sumeseryoso ang mukha niya.

Jusko.

Enjoy mo muna ito Lauren. Three days na lang...

Okay. Hindi ko muna iisipin iyan. Happy thoughts, Lauren. Happy thoughts.

Ilang kilometro pa ang nilakad namin hanggang sa makarating kami sa tuktok ng

Puncak Tanawan.

I took a deep breath as I finally saw the breathtaking sight!

“God, Seth look! Ang gandaaaa!” hinila ko siya, lahat ng pagod ko ay biglang nawala
nang makita ko na ang nasa itaas.

<img
src="https://img.wattpad.com/f0cce5f4e59513355aa14edbfea88de3ca0e40e5/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f43393758566238723135676b52773d3d2d3339313038313832322e313462313
532393732363234633835663930333731393433393536342e6a7067" style='max-width:90%'>

I stood on the edge, kitang-kita ko ang kabuuan. I feel like I’m the highest of
them all! Ang sarap sa pakiramdam!

Lahat ng pagod ko ay inalis ng magandang tanawing aking nakikita ngayon.

I smiled.

Seth hugged me from the back, pareha kaming nakatingin sa napakagandang view na
nasa harap namin. His arms tighten around my waist, as he kissed my cheek.

“Beautiful, indeed...” makahulugang sabi niya.

Napangiti muli ako. Somehow... I feel contented. So much contented.

If only we could stay like this forever.

If only...

MARAMI PA  kaming pinuntahan ni Seth sa mga sumunod na araw. We went to Twin Lake,
Lake Balinsasayao, Apo Island, name it. Hanggang sa hindi namin namalayan, we only
have one day left before the wedding. Bukas na kasi iyon. Tito Steven even called
yesterday informing us what time it will start. Best man si Seth, while I am the
Maid of Honor. Perfect combination right?

Napabuntong hininga ako.

Bakit ganoon? Ang bilis ng panahon kapag kasama mo ang taong mahal mo. Hindi na
lang ba pwedeng dito na lang kami?

“Today’s Sunday...” bulong ni Seth habang niyayakap ako. His face was on my neck,
sniffing my scent. Nakapulupot ang braso niya sa bewang ko, pulling me even closer
to him.

“Yes, Genius...” ngisi ko habang hinahaplos ang buhok niya. Kinagat niya bigla ang
leeg ko. “Seth!”

May lahing bampira ata ‘to e.

He just chuckled and hugged me even tighter. Nandito kami ngayon sa kwarto ko. And
yes... we did it again and again. I admit, Seth was just so fúcking irresistible.
Tch.

Buti nga’t hindi nahahalata nila Lola. Kasi kapag nagkataon, ewan ko lang kung
anong mangyayari sa aming dalawa kapag nahuli niya kami.

“Let’s go to church,” bigla tumayo si Seth making me get a good view of his
perfectly chiseled torso. “Halika na, I’ll wash you up, mahal...” ngumiti siya
sabay hila sa akin.

Nahulog pa ang comforter kaya kitang-kita niya na ngayon ang dibdib ko. My eyes
widen and I immediately covered my breast as he shamelessly stared at it. A smirk
was plastered on his damn handsome face.

Useless ang pagkakatapis ko dahil tinanggal niya lang ulit ito. Heat crept up from
my neck to my face. “I’ve already seen and touched, and tasted everything about
you, Mahal. Don’t tell me nahihiya ka pa sa akin? Huh?” he smiled, then kissed my
lips once. Twice. Thrice. Pasimpleng dampi lang ng labi ang ginagawa niya.

“Ikaw eh. Tss, yang mga titig mo para mo akong kakainin nang buhay.” sabi ko nang
tumigil na siya sa paghalik at ngayon ay nakatitig na sa akin.

He sexily chuckled with what I said and then pulled me up afterwards. Napalunok ako
nang mapatingin ako sa ilalim niya. Damn. Iniwas ko na lang ang tingin.

“I already ate you a couple of times, didn’t I? Di ka pa ba sanay—”

Binatukan ko si Seth at inirapan. Yang bibig niya talaga e no?

Napailing na lang ako. Kabastusan lang talaga ang lumalabas sa bibig ng Seth na
ito. Jusko.

Tumawa lamang siya at hinila na ako papasok nang banyo. He bathed me there, washing
away my problems. He is really my cure. Nakakalimutan ko ang mga problema ko kapag
nandyan siya.

(NOTE: KINDLY PLAY THE SONG WHILE READING THIS PART. THANK YOU :))

<amp-youtube data-videoid="hEidsV64G6Q" layout="responsive" width="480"

height="270"></amp-youtube>

“Love you Seth..” seryosong sabi ko sa kanya habang nakatingin sa kanya na

nilalagyan ng sabon ang braso ko.

Napatigil siya sa ginagawa at seryoso ring napatingin sa akin. Nagkatitigan kami,

matagal, na halos ayaw na naming bitawan ang titig ng isa’t isa.

Naputol lamang ito nang bigla siyang yumuko. Nagulat ako roon, ngunit mas nagulat
ako nang biglang may tumulong luha... isang butil ng luha na nagmula sa kanyang mga
mata.

Tahimik ang paligid kaya rinig na rinig ko ang pagpatak noon sa tubig. Sumakit ang
puso ko sa nakita at hindi ko na pinatagal pa... niyakap ko siya. Mahigpit, ayaw ko
siyang pakawalan!

“C-cass, pinapaliguan pa k-kita e..” pilit niyang sabi, nakangiti.

Mas lalong sumakit ang puso ko. Iyong alam mong nasasaktan na siya, pero nagagawa
niya pa ring ngumiti! Ang sakit... ang sakit sakit.

Mas hinigpitan ko lang ang yakap ko sa kanya. Tears started forming from my eyes as
I whisper to him... “I love you Seth... so much...”

Tahimik lamang siya. Hindi siya agad nagsalita. Pinakiramdaman ko lamang siya,
naghihintay sa sagot niya.

Ngunit naramdaman ko na lang ilang sandali matapos ang katahimikang iyon na niyakap
niya ako at may mainit na likido ang bumagsak sa balikat ko. Tama nga ang hinala
ko...

“I l-love you so d-damn much Cassidy... No words can explain what I feel for you...
Walang kahit na anuman... Cass...” he said that emotionally, napakalungkot ng boses
niya.

Ngayon ko lang narinig na ganito kalungkot ang boses niya.

I felt it Seth. I felt it... sobra.

Kung pwede lang sana nating ibahin ang sitwasyon... Kung pwede lang sana nating
pigilan ang mga pangyayari... Kung pwede lang sana nating itigil ang oras.

Ang nakakalungkot lang ay... talagang hindi pwede.

Pinagtagpo tayo Seth, pero hindi kailanman itinadhana...

(NOTE: YOU CAN STOP PLAYING IT AS OF THIS POINT :))

NAGSIMBA KAMI, kumain sa labas at kinagabihan ay kumain kami ng tempura at balut sa

may Rizal Boulevard.

Tawang-tawa pa nga ako kasi hindi pala siya kumakain ng balut pero sa pagpupumilit
ko, ayun at kumain na rin.

Binantaan ko kasing hindi siya papansinin at kakausapin kapag hindi siya kakain
noon. Natawa pa ako nang kumuha siya agad ng isa at mabilis na kinain iyon.

He even smiled, a constipated smile if I were to describe it and said, “A-ang

sarap! Uh. C-can I drink some w-water, mahal?”

Hay nako, Seth. You amaze me in every way. Marami-rami rin kaming nakain dahil
pagkatapos niyang kainin iyong isa, ay nagustuhan niya naman.

We even talked about what might happen tomorrow.

“Bukas na tayo uuwi, Cass. 11 am ang kasal and we’ll depart here by 8 or 8:30 am.
Tutal isang oras lang naman ang biyahe. Okay lang ba ‘yon sa’yo?”
I nodded. “It’s f-fine, of course.” It’s not. Because I know it’ll be the end of
us. The end of what we have.

I smiled sadly.

Yes. We had the shortest one week of our lives, but we had the best. I will
treasure it forever, even if someday we’ll go our own separate ways. Even if we
will somehow find the persons destined for us.

Sad.

“Smile, mahal ko...” Seth said as he clicked his phone and took a picture of me.

Gulat ako sa picture na iyon kaya agad kong  inagaw ang phone niya!

“Ano ba Seth, give that to me! Delete mo ‘yan!” Inis na sabi ko. But he just
smirked.

“You’re really pretty even with this shocked expression, Cassidy..” he smiled while
staring at the photo he took.

My heart swelled with what he said. Shit Seth, stop it.

Inenjoy ko na lang muna ang gabing ito. After that, we went to Top Hits. We sang
our hearts there, kahit napakasintunado ko! Haha. In fairness, maganda ang boses ni
Seth.

Walang-wala ang boses kong pang sirena! Hindi iyong sirenang nasa tubig, kundi
sirena ng ambulansya, mga ganon. Tch.

Since malungkot kapag kami lang dalawa, tinawagan ko si Alikabok. Ayaw pa nga sana
ni Seth eh, ngunit nang inexplain ko sa kanyang hindi siya talaga nanliligaw sa
akin at may ibang babaeng gusto iyon, ayun napilitan ding pumayag.

Mga halos isang oras ding nang dumating si Dustin... kasama ang isang babae. I
raised a brow nang shocked na napatingin sa akin iyong babae.

Pero pagkaraay ningitian ko naman. Gulat pa si Dustin na nandoon pala si Seth. Uso
ba gulatan ngayon?

Ayon we exchange names. Noong una sobrang awkward pa ng atmosphere ngunit nang
nagsimula kaming magduet noong babae sa kantang I Will Survive, ayon, lumabas muna
sila Dustin at Seth dahil sa mga tinig naming pang-sirena at nagtawanan naman kami
ni Kleia, ang babaeng nagugustuhan ni Dustin.
May sapak din pala siya, kaya ayun, nagclick kami. Pagkatapos noon parehong
nakasimangot na bumalik sila Seth at Dustin, iniinda ang boses naming pang-sirena.

Well, wala kayong magagawa. Minahal niyo kami, so you don’t have other choices but
to bear with us as we invade Top Hits. Haha.

Pagkatapos noon, bandang 12 na, napagdesisyonan naming umuwi na. Nagexchange

numbers kami ni Kleia and said our goodbyes. Sinabi ko na rin sa kanila na uuwi na
rin kaming Manila. Yayakapin ko rin sana si Dustin para magpaalam kaso hinila agad
ako ni Seth at masamang tiningnan.

Okay.

Nang makauwi na kami sa bahay, agad kaming pumunta ni Seth sa kwarto ko at doon...
nag-bible study.

Kidding.

Praise and worship pala. Heh.

“PASENSYA NA PO talaga, La. Nang dahil sa amin, ngayon pa kayo luluwas. Edi sana
nakapagpahinga na kayo ngayon kung sakaling kahapon kayo lumuwas...” hinging
paumanhin ko kay Lola Carita habang naglalakad kami papasok na ng eroplano.

Inalalayan namin siya ni Seth paakyat. Kasunod niya naman si Zeniah. Siya lang ang
sumama kasi may inaasikaso sina Tita at Tito sa business nila, at binabantayan din
nila ang bahay ni Lola.

Nilingon kami ni Lola.

“Ayos lang apo, eto talaga. Mas masaya kung marami tayo hindi ba?” nakangiting sabi
pa niya.

Binati agad kami ng mga flight attendants pagkapasok na pagkapasok pa lang namin.
May isa pa roong gwapong attendant na ngumiti sa akin.

Gwapo siya huh, in fairness. Matangkad tsaka ang tangos ng ilong. Ang ganda pa ng
ngiti.

Ngitian ko naman siya pabalik nang dumaan kami sa harap niya kaso mayroong biglang
humila sa akin.
As usual, nakasimangot itong nakatingin sa akin. Tila galit sa ginawa ko. Kasalanan
ko na naman ba?

“What?” ngiti ko.

“Bakit mo ningitian iyon?” Inis na tanong ni Seth sa akin nang maupo na kami.
Bagama’t inis, I was shocked when he put my seat belt on.

Thoughtful, as always. Walang nagbago.

Nakangisi ko siyang tiningnan. I raised my brow. “Seriously? Anong problema doon,

sa gwapo eh.”

He just hissed and rolled his eyes. “Saang banda? Tss...” 

Tumawa na lang ako at mabilis siyang niyakap at hinalikan ng isang beses sa labi.
Seth being possessive as ever. I wonder kung magiging ganto pa rin siya kapag
inadopt na ako sa kasal nila mommy? Kapag naging legal stepsister niya na ko?
Ganito pa rin ba siya? Magseselos pa rin ba siya?

Fuck. Ang sakit isipin.

Bahagya siyang nagulat sa ginawa kong paghalik sa kanyang labi kaya sandaling
nawala ang simangot niya ngunit pagkaraan ay bumalik lang din ito, hindi na ako
pinapansin ngayon.

Umismid ako at tinusok-tusok ng daliri ang pisngi niya. “Gusto mo lang halikan ulit
eh, mga galawan mo...”

Hindi niya pa rin ako pinansin. Aba. Pinaninindigan. Tumawa ako at akmang hahalikan
ulit siya sa labi nang mapatingin ako sa kabilang side kung saan nandoon sina Lola
na gulat na nakatingin sa amin.

They were shocked maybe because I kissed Seth on the lips. God, agad akong
pinamulahan!

Ngumiti na lang ako kela Lola at Zeniah pagkatapos ay umayos na ng upo at tumingin
sa may bintana.

Damn.

“Huli sa akto?” nakangising tukso ni Seth sa akin, inilalapit niya pa ang mukha
niya.
Inirapan ko lang siya. Siya naman ngayon ang ngumingisi. Rapid turn of events?

I sighed and looked outside. Ilang oras na lang ang hihintayin namin. Ilang oras na
lang at tapos na ang lahat ng ito.

Pwede pa bang magback-out?

Pwede pa bang ibahin ang desisyon ko?

Pwede pa bang pakiusapan si Mommy na itigil ang kasal?

Pwede bang kalimutan ko muna ang obligasyon ko bilang anak?

Pwede bang maging selfish kahit ngayon lang?

Hinawakan ko ang glass sa may bintana. Nagsimula nang magtake-off ang eroplano.
Napakapit ako kay Seth. Hinawakan niya rin pabalik ang kamay ko. I smiled at him,
he just stared back at me.

He deeply stared back at me...

Ilang minuto lang ang nakakaraan, nasa himpapawid na kami. I sighed and looked
below. The view is extremely breathtaking, it never failed to amaze me. Agad kong
kinuhanan iyon ng litrato.

After that, I stared at the photo I took. Napakunot ang noo ko nang mayroong na-
form na ekis ang isang cloud na nasa litrato.

I zoomed it.

Malungkot akong napangiti.

X. Ekis. Meaning, hindi. Ito na yata ang sinagot ni God sa mga tanong ko kanina.

I glanced at Seth who was already closing his eyes, his hand was holding mine.
Mapait ulit akong napangiti.

Hindi na talaga pwede.

“GOD, SETH! It’s already 10:45!” Tarantang sabi ko habang nakatingin sa aking
cellphone. Kanina pa tawag ng tawag sina Mommy at Julian sa akin. In any minute,
magsisimula na raw ang seremonyas ng kasal at kami na lang ni Seth ang hinihintay.

Si Tito Steven at Sky naman ang tumatawag sa cellphone ni Seth.

“Yeah I know baby,” medyo kalmadong sabi ni Seth sa akin. “Wag ka nga masyadong
nininerbyos. Hindi naman ikaw ang ikakasal.”

Wow. Tangina ang sakit ha!

I rolled my eyes. “Ayoko ko lang ma delay ang isang bagay dahil sa akin!” This
time, nakahalukipkip na ako. Medyo naiinis sa sinabi ni Seth. Pero sa bagay, tama
siya. Sobrang tama ng sinabi niya!

“Chill— SHIT!” Nagulat na lang ako nang biglang pumreno si Seth. Medyo malakas-
lakas ang impact noon, muntik pa kong masubsob sa harap.

Nasa walang katao-taong lugar kami papunta sa simbahan na pinili Mommy. Agad kong
tiningnan si Seth.

“What happened?!” Mas taranta na ngayong tanong ko. Hindi na ako mapakali! Lalo
na’t sabay na nagtunugan ang mga cellphone namin ni Seth at parehong tumatawag si
Sky at Julian.

“Fuck,” hindi ako sinagot ni Seth at sinubukang paandarin uli ang sasakyan. Ilang
ulit niyang ini-on at off ang engine nito, pero ayaw talaga! “Dammit! Bakit ngayon
ka pa... Tsk!”

Kinuha ko ang cellphone ko at akmang sasagutin na ang tawag ni Julian nang biglang
na-off ang cellphone ko. My eyes widen. “What theeeeee?!” Halos mapasabunot ako sa
sarili ko. Dead bat! Bakit ngayon ka lang?!

I turned at Seth’s phone and saw that Sky wasn’t calling him anymore. Kinuha ko
iyon while Seth was busy with turning the engine off and on. “Tatawagan ko si Sky—”

“I don’t have load, Lauren. Alam mo namang wala akong ibang tinitext.” Seth said
blankly.

My eyes widen more. Oh God. What is happening to us?! It’s already 11!

“Hihintayin ko na lang ang tawag ni Sky.” Goodness! Gusto ko nang maiyak. For sure
kanina pa naghihintay sina Mommy. Ghad.

Bumaling si Seth sa akin. “Why not do something? Ganito, istart mo ito tapos
itutulak ko sa likod. Get it, baby?”

Tumango-tango ako at lumipat sa driver’s seat nang umalis siya at pumunta sa likod.
He counted one to three and sabay naming inistart at tinulak niya naman ang
sasakyan sa likod.

We had several attempts but then all of it were failed! Walang kahit na anong
improvement!

Nadumihan lang ang tuxedo niya.

“Ako nalang kaya ang magtutulak? Ikaw naman dito.” Suhestiyon ko kay Seth nang
bumalik siya sa harap, pawis na pawis.

Tinanggal niya ang overcoat niya, his white long sleeves was showing. Binuksan niya
ang first three buttons nito.

“No, masyadong nakakapagod iyon. Tsaka baka madumihan ang gown mo—”

I cut him off and went out. “That’s the least of my concerns now, Seth.” Sabi ko at
mabilis na pumunta sa likuran. Walang nagawa si Seth nang seryoso ko na siyang
tiningnan, showing him that I’m desperate to do this. Kailangan na talaga itong
gawin!

I started pushing the car and matapos ang ilang minuto, laking tuwa ko nang umandar
na sa wakas ang kotse ni Seth! At ang lahat ng usok ay sa akin napunta! Ugh!

Tawang-tawa si Seth habang lumalabas sa kotse niya at mabilis akong dinaluhan na

umuubo-ubo pa dahil sa usok. Agad niyang  pinunasan ang mukha ko gamit ang dalawang
kamay.

He chuckled. “Mukha ka na tuloy taong uling, nako naman...” He said that while
still wiping my face with his hand. Pagkatapos noon ay hinalikan niya na ako sa
noo. “Let’s go!”

I smiled and went inside the car. At ang mas masaya pa, saka pa lang tumawag ulit
si Sky.

Dammit!

“TARA NA SETH!” Sabi ko na lang at hindi na sinagot si Sky nang pinaharurot na ni

Seth ang sasakyan papunta sa simbahan.

It’s 11:20 am. What theeeeee.

Nang makarating kami sa simbahan, walang tao sa labas. Sobra na akong kinakabahan
nang mayroon nang nagsasalita sa loob ng simbahan. Nakasarado ang pinto ng simbahan
kaya hindi namin nakikita ang nasa loob. Si father na ba iyong nagsasalita?

“Late na talaga tayo!” Mabilis kaming naglakad papasok. Naisipan kong sa gilid na
lang dumaan para hindi masyadong nakakahiya ngunit nang makita kong nakasara ang
mga pintuan doon, wala kaming nagawa kundi sa gitna dumaan.

“Ano ba naman yan, bakit nakasara ang mga pinto rito? Kasal ba ito o nagpe-prayer
meeting sila sa loob?” Medyo inis na sabi ko.

Seth just chuckled with what I said.

Nang nasa harap na kami nang gitnang pintuan... hindi ko muna ito agad binuksan.

Napatingin ako kay Seth sandali at malungkot siyang ningitian. Bigla na lang nag-
init ang sulok ng aking mga mata the moment I mouthed the words “I love you” to
him, one last time.

Seth just smiled at me and then later on, he kissed me...thoroughly and fervently
like this will be the last time. Like this will be the end. I kissed him back with
equal hunger and then finally, we both pulled off.

“For the greater love, Seth...” I said.

“For the greater love...” He replied and then we both opened the doors of the
church.

The moment the doors were opened, lahat ng mata nang mga nasa loob ay bumaling sa
amin. Papasok na sana ako sa loob nang nakayuko dahil sa pagkapahiya nang biglang
bumagsak ang isang mahabang tarpaulin sa itaas namin ni Seth.

I almost covered my head, dahil akala ko kung ano na ang nahulog but then when I
looked above, halos mahulog ang panga ko sa bedrock nang mabasa ang nakasulat doon.

LAUREN & SETH

YOUR JOURNEY TOWARDS A LIFETIME
STARTS HERE...

Agad akong napatingin kay Seth na halos hindi rin makapaniwala sa nabasa. Agad
namuo ang luha sa aking mga mata, lalo na nang nagsimulang lumapit sa amin si Mommy
na nakangiti habang nakatingin sa amin, si Tito Steven na tumango-tango kay Seth at
nag-thumbs up pa, si Julian na kasama ni Yuri ngayon, at si Sky at Shylah na
naglalakad papunta sa amin.
Nakatayo lamang kami ni Seth doon sa gitna, hindi makagalaw sa gulat. Though Seth’s
hand was squeezing my hand, tila kinakabahan ito. His hand was also shaking a bit.

Nag-unahan na sa pagtulo ang mga luha ko lalo na nang lumapit si Mommy sa akin at
mabilis akong niyakap... niyakap niya ako nang sobrang higpit, na halos hindi na
ako makahinga.

But this hug was the best hug I received! Because with this hug, I felt Mom’s love.
I felt treasured, I felt special, I felt happy, I felt deeply loved, and I felt
alive.

I cried even more.

Mom’s hug is the best. There’s no doubt!

“Shhh, stop crying Lauren darling. Sige ka baka masira ang make-up mo...” She
softly said as she raised her head and wiped my overflowing tears. Wala na akong
pakialam sa make-up ko basta maiyak ko lang ang sayang nararamdaman ko ngayon.

I’ve never felt this happy, not until now. Yung tipong pakiramdam mo ay kumpleto
ka, at walang kahit na anong kulang sa buhay mo. This is the best feeling I’ve had.

I wailed even more. Hindi ko na mapigilan. “M-momm-y a-anong ibig s-sabihin ng l-

lahat ng i-ito?” iyak ko ulit as I hugged her. Ngayon ko lang nakita ang suot ni
Mommy.

Bakit hindi siya naka-wedding gown?

Lumayo nang kaunti si Mommy sa akin at tiningnan akong mabuti. May luhang dumadaloy
sa mga mata niya, katulad ko. Pagkatapos ay marahan niyang hinawakan ang aking
mukha.

“Lauren..” pumiyok pa nang kaunti ang boses ni Mommy dahil sa pag-iyak. “I know,
I’ve never been a good mother to you Lau. I know everything I’ve done to you, baby
and I am aware that you were deeply hurt with all of those. I was just blinded by
the past Lau... I was living onto the past where in the first place, I should never
have. I should have focused on what’s ahead and that includes you baby, rather than
looking back to the things I could never change...”

Hindi ko masyadong naintindihan si Mommy sa kung ano ang ibig niyang sabihin
bagama’t pinakinggan ko lamang siya.

“I was so selfish, I never thought of my daughter’s feelings. When you left, that’s
when I realized and reflected what kind of mother I am. I am very ashamed of
myself!”
I hugged mommy and shook my head. “You should never be, mommy... Never...”

“I am very sorry Lau. Sorry for everything that I’ve done. Pinangako ko sa sarili
ko na kung hindi man ako naging mabuting ina, sana naman, mayroon akong magawang
mabuti sa iyo...” Mom looked around and then she smiled at Seth who was somehow
teary-eyed. Then Mom looked back at me. “And these... all of these Lauren is for
you and Seth...” Mom smiled as happiness was reflected on her eyes. Inner joy,
that’s it.

Tumulo na naman ang mga luha ko. “A-ano po?”

“This is for my happiness, anak. Hindi na kami ikakasal ni Tito Steven..”

“P-po? I thought that this would make you happy Mom? You don’t have to sacrifice
your happiness for me—”

Mom smiled again at me as her eyes glimmered with utter joy. “You are my happiness,
Lauren...” Mom sighed. “<b>Akala pa </b><b>nga</b><b> </b><b>namin</b><b>
</b><b>nagtanan</b><b> na kayo. Ito </b><b>talaga</b><b> ang </b><b>ayaw</b><b> ko
sa mga surprises eh. But gladly, I raised a child who has so much love and respect
for me </b><b>that</b><b> </b><b>you</b><b> </b><b>didn’t</b><b> </b><b>do</b><b>
</b><b>that</b><b>. And I’m proud of that... I am very proud of you Lauren...” </b>

She turned her back at me and faced the people who were watching us.  Nandoon pala
lahat ng mga relatives ko, pinsan at mga Tita ko na galing pang Canada. Nakita ko
rin sina Lola Carita na naka-thumbs up pa sa amin at si Zeniah na kinikilig.

Hinawakan ni Mommy si Tito Steven and then she clapped her hands. “Now let’s get
this wedding started. Dahil kanina pa naghihintay si father!” ngiti ni Mommy na
siyang ikinatawa ng lahat.

Natawa na rin ako at masayang binalingan si Seth na malawak ang ngiti. He was
happy. Ang sarap sa pakiramdam na alam mong masaya ang taong mahal mo.

Lumapit si Seth sa akin ngunit mabilis siyang hinarangan ni Julian. We both looked
at him.

Julian raised his brow. “Hep! Hindi dapat nagkikita ang bride at groom eh. Tsk.
Kaya chupe, punta ka na roon sa harapan Seth. Alis!” sabi ni Julian.

Much as I want to hug Seth, tinanguan ko na lang siya at nakasimangot naman niyang
sinunod si Julian.

“Damn, I just want to...” he just hissed instead and walked towards the front.
Julian hugged me after what he did. Tss, alam niya kasing nanalo siya. Nako.
Nagkamustahan kami sandali at pagkatapos ay napatigil na kami dahil sinita na nila.
Ang tagal daw kasi!

Hay nako ang best man ko... I smirked.

Mabilisan na naghanda ang lahat. Ang mga principal at secondary sponsors nag-form
na ng linya sa gitna. Pati na ang ring bearers, candle, at iba pa. At ako na ang
nasa huli.

Nang pumailanlang na ang kantang Beautiful in White, nagsimula na silang maglakad.

Syempre katabi ko si mommy.

Hanggang sa natapos na ang mga bata, tapos principal sponsors, hanggang sa

secondary sponsors at iba pang kasali.

This time, ako na ang maglalakad papunta sa altar.

But something’s wrong.

Something is really wrong.

And it’s bothering me.

Mom’s forehead creased when she saw me not walking when I already have to. “Bakit
ka natigilan Lauren—”

“ITIGIL ANG KASAL!”

Agad silang napatingin sa nagsalita. Napatayo pa ang ilang mga bisita para tingnan
kung sino ang nagsalita noon.
Napakunot ang noo ni Seth at gulat na napatingin...

Sa akin.

I bit my lip when they were looking at me, confused kung bakit ko pinapatigil ang
kasal. Sinipat din ako ng hindi makapaniwalang tingin ni Mommy.

“L–Lauren what is this? Bakit mo ipinapatigil ang kasal mo anak?”

I sighed... deeply as I pointed my dress. Sabay silang napatingin doon. Then I

pointed my face. Then I pointed my entire body!

“Mom, puno ng grasa ang white gown ko, partida hindi pa ito pang wedding gown eh.”
I said while pointing my dress. “Tsaka tingnan mo ang mukha ko Mom, nagkalat na ang
maskara at ang itim pa dahil sa usok kanina. Sobrang haggard ko pa, now
<b>mukha</b><b> ba akong </b><b>ikakasal</b><b> sa </b><b>lagay</b><b> na ‘to?”
</b>

Natahimik ang lahat sa tanong ko. Pagkatapos ay biglang ngumisi si Mommy... na

kalaunan ay naging tawa na. Natawa na rin lang ang ibang guests at napailing.

Nakahinga naman nang malalim si Seth at kinomfort siya agad ni Sky. Nakangisi ito
habang tinatapik si Seth. Seth just glared at him. Natatawa namang tinanggal ni Sky
ang hawak sa kapatid.

Mom turned to me and laughed, “Mabait ka ngang anak pero ang arte mo ha. Ngayon ka
pa talaga nagreklamo kung kailan ikaw na ang maglalakad papuntang altar. Hala sige,
where’s my stylist?” Hinanap naman ni Mommy ang stylist niya at mabilis namang
lumabas ang baklang mas maganda pa ata sa akin at tumabi kay Mommy.

“There you are, Lorenz. Come on, let’s make my daughter the most beautiful bride
ever!”

“Surely, madam Lails!”

Humingi ako nang paumanhin kay father, sa mga bisita at sa kanila Tito Steven at
Julian. They just smiled back at me and nodded.

Lastly ay hinila ko si Seth. Nagulat naman siya sa ginawa ko ngunit hindi na

nagreklamo. “Gusto ko gwapo ang groom ko. So you should come with me, mahal..” I
smirked.

“Gwapo na ako no—”

“Kahit puno ng grasa ang mukha?”

He raised his brow and his lips quirked up as he nodded. “Kahit puno pa ng grasa
ang mukha ko...”

With that, I pulled him close and kissed him once. We stared at each other for a
while, and then this time, Seth kissed me. It was a featherlight kiss. But it was
enough to awaken my senses. My desire...

Hahalikan na sana niya ako ulit nang makarinig kami ng tikhim. It was from Mom.
Mabilis kaming lumayo sa isa’t isa, parehong namumula.

Mom smirked.

“What? Do you want to proceed to the wedding first? O honeymoon ang uunahin niyo?”

We just laughed with what Mom said at nagkatingininan lamang kami ni Seth. It was a
knowing look...

It was was a look of happiness... A look full of satisfaction... A look full of

hope... And a look full of unconditional love.

I looked at the clear skies above us...

Totoo nga ang sabi nila...

Love is not all about getting everything you want... sometimes, it involves letting
go of something you love. In our case, we somehow let go and chose to give up. But
we did it for a greater love and that is—

Love... for our family.

Indeed... I have learned that no matter how impossible, unattainable, or

unimaginable something may seem... If it’s meant to be... it will be.

We may had a rough start, but then it ended smoothly.

Well... it’s really true then...

What comes easy, will not always last. And what will last, will not always come
easy...
        EPILOGUE [My Possessive Hot Professor (...]

            “Goodbye, Miss Lauren!” Paalam nito at ikinumpas pa ang mga kamay.

Sinabayan niya pa ng kindat at inayos ang buhok na kala mo isang heartthrob.

Napailing na lang ako at napangiti sabay taboy sa kanya. “Nako, tumigil ka na nga
d’yan Mac-mac. May anak na ko tsaka dadating na maya-maya ang asawa ko, gusto mo
gulpihin ka nun?” Tawa ko sa kanya.

He effortlessly touched his hair and raised his brow. “Miss Lauren, titulo nga ng
lupa, pwedeng maagaw asawa pa—”

May biglang tumikhim sa likuran namin na siyang ikinatigil ni McCoy sa pagsasalita.

Bigla itong namutla.

Naglakad si Seth sa tabi ko at marahang inilagay ang braso sa aking bewang,

possessively securing what was his.

“Hmm. Magkano ba titulo ng bahay at lupa ninyo, McCoy?” Kalmadong sabi ni Seth at
may tindig na nakatingin kay Mac-mac.

I bit my lip. Gusto ko ng matawa sa reaksyon ni Mac-mac! Halatang takot.

“Uh President! Kayo po pala ‘yan,” Hilaw na ngiting sabi pa nito sabay kamot sa
ulo. “Nagbibiro lang po ako, President Montreal. Alam mo na, mapagbiro talaga ako
eh hehe.” Tiningnan ni Mac-mac ang relo niya. “Nakooo, gabi na. Una nako Miss Lau—”

“Mrs. Montreal,” pagtatama ni Seth.

Tumango naman si Mac-mac. “O-opo. Una na ko Mrs. Montreal at President Montreal.

Hinahanap na ko ni mama eh.”

“Bye bye Mac!” Paalam ko nang hindi na lumingon si Mac-mac. Agad kong hinarap si
Seth na walang kangiti-ngiti akong tinititigan. “Tinakot mo na naman ‘yung
estudyante ko, Seth...”

Umigting ang kanyang bagang at hinawakan ang kamay ko para makapagsimula na kaming
maglakad.

“Alam naman na kasi ng mga estudyante mo na may asawa’t anak ka na, bakit
pinopormahan ka pa rin nila? Nakakabanas. Palagi na lang nangyayari ito. What if
you’ll just quit teaching? Anyway, we have enough savings coming from our school—”

Hinawakan ko ang mukha niya at pinaharap ito sa akin. I smiled as I stare into his
deep set ash gray eyes. “You already know my answer to that, mahal...”

“Tch. Since when did you like teaching then? Business naman ang first course mo.
Tsk. It was really a bad idea for you to crash program...” Seth opened the car door
for me when we reached his car. 

I smiled at this sweet gesture of him.

It’s been seven years since our surprise wedding happened but still his actions
have never changed. He still opens the door for me, still kisses my forehead before
we sleep, still prepares our breakfast, still cares for me just like our first year
together, and still says that he loves me and our daughter every now and then,
every chance he gets.

I just can’t put into words how blessed I am to have him, to have them...

Though there are certain misunderstandings and a little fights, still we make sure
that every night, before we go to sleep, we sort things out and would not sleep if
ever the problem will not be resolved.

I guess, that’s the key to a strong and happy marriage. You never let your partner
down, no matter what. Both of you should be the one to uplift each other,
strengthen each other, and serve as the shoulder to cry on whenever you’re down.

Speaking of marriage, Mom and Tito Steven were still together now. They were still
happy even if they are not married...

I blink a few times as tears started forming on my eyes again. This always happens
whenever I remember how Mom gave up their wedding just for us, Seth and I, to be
together. But now I can see, love was written on their eyes. They do love each
other even when not bounded by marriage.

After that surprise wedding, mas naging masaya pa si Mommy nang malamang buntis
ako. Hindi lang si Mommy, kundi pati na rin sina Tito Steven, Sky, Shylah at
lalung-lalo na si Seth na kala mo nanalo sa lotto at ipinamalita pa sa mga
kapitbahay namin. That’s how happy he was...

I glanced as Seth.

“Since when did I love teaching?” I said as we drove towards our home. He glanced
at me, his right hand was holding mine through the gear. “Hmm. I guess, I loved
teaching the day I found out that the profession of the man I love was related to
it. And also if not for teaching, I will not find someone like you Seth...”

I felt Seth stiffen a little and then his jaw clenched. He looked away, trying to
hide his smile. Napailing na lang ako. Ganito siya kapag nangingiti tapos hindi
niya gustong ipakitang nangingiti siya.
“Kinikilig ka na naman, mahal... Kilalang kilala na kita...” Tawa ko na siyang
ikinasimangot lang ni Seth.

“Hindi ako kinikilig. Bakla lang ang kinikilig...” Mukhang seryosong sabi pa niya.

I grinned at him at hinawakan ang thigh niya. “So bakla ka? Obvious na kinikilig ka
eh. Hahaha!”

Napangisi na rin lang si Seth tapos ginulo ang buhok ko. “I’ll just prove to you
then that I am not gay in some other ways, mahal... Pag–uwi natin sa bahay...”

My cheeks immediately heated up the moment he mentioned it. Agad ko siyang tinampal
sa hita. “Ayan ka na naman, Seth!”

Wala talaga siyang pinagbago. Manyak pa rin!

He just chuckled and then later on, I felt his hands on my thigh. Pataas. A smirk
was plastered on Seth’s face the moment he saw that I am affected.

Sino bang hindi maaapektuhan sa mga hawak niyang ganyan? Sa halos pitong taon
naming mag–kasama, hindi pa rin ako immune sa mga hawak niyang tila dinadala ako sa
lawa ng apoy.

I started closing my eyes.

“Seth—” Napatigil ako sa pagsasalita nang bigla siyang bumusina. I opened my eyes
again and saw that we were already home. Mabilis na binuksan ni yaya ang gate at
agad namang pumasok si Seth.

“Nabitin?” He just chuckled after saying it and I immediately glared at him.

“Shut up,” I spat as I went out of the car after he parked it inside. Tawa lang
niya ang narinig ko.

Mabilis akong pumasok sa loob para hanapin ang anak namin. Mabilis ko naman siyang
nakita nang nakatihaya itong nakatutok sa TV sa sala.

I shook my head pagkatapos ay tumikhim. She immediately turned her head, her long
jet black hair swayed  the moment she turned to look at me and her beautiful eyes
widen when she saw me.

She smiled widely and jumped to her seat to hug me.

“Mommmmmy! You’re here at last! I’ve been waiting for you for a very long time!” OA
na sabi ng anak namin the moment she hugged me.

I kissed her head. “Hmm, really? Why were you waiting for me, Sham?”

“I have something to show you—”

We heard the door closed. Agad kaming napatingin doon and saw Seth walking towards
us.

He raised a brow. “Si Mommy lang ba hinihintay mo? How about me Sham?” Seth faked
being hurt.

Ngumisi lang si Shamara at agad kinalas ang pagkakayakap sa akin para yakapin ang
Daddy niyang nasa gilid ko. “Dadddddy!”

Seth groaned when he almost loose his balance the moment Shamara hugged him with
force. Hindi naman halatang excited itong batang ‘to no?

“I really feel your love, Sham...” Seth said as he kissed Shamara’s hair.

Sham chuckled as she pulled out of the hug. “Mom, Dad... I need to show you
something!” Sabi nito at mayroong kinuha sa sofa kung saan siya umupo kanina.

Sabay kaming napatingin ni Seth sa isa’t isa. Napailing na naman ito. Alam niya na
kasi kung anong ipapakita ni Shamara.

“Here Mom!” Ipinakita agad ni Sham ang bitbit nitong tatlong curly tops at isang
pumpon ng Santan. Tuwang–tuwa siya habang ipinapakita iyon sa amin.

“Galing kay Troy. Hindi ba ang bait ng mga kaklase ko Mommy? Palagi nila akong
binibigyan ng foods tsaka flowers. I so love them—”

“Shamara,” Seth uttered through clenched teeth as he walked towards Shamara na

nakangiti pa ring nakatingin sa curly tops at sa bulaklak na Santan.

“Baby... I know you would not understand this now. But please baby, just please...
can you stop receiving chocolates and flowers from your classmates? You’re still in
Prep, for goodness’ sake!”

Napakunot naman ang noo ni Shamara.

I smiled. Hmm. Hindi ko talaga alam kung kanino nagmana ito. Note the sarcasm.
“Why Daddy? Is it bad to be generous during our age?” Inosenteng tanong nito.

I almost laughed with how Shamara sees it, but I zipped my mouth when Seth blankly
looked at me. Napaka-protective talaga nito sa anak.

Seth breathed out and then he calmly talked to Sham. “Look, Sham. I cannot explain
it to you right now. But here, okay, you know that Daddy and Mommy will give you
everything you need as well as everything you want, right? We love you so much. Do
you love us too?”

“Of course Daddy!”

Tumikhim si Seth. “Okay, that’s what I thought. So if you do love us baby, please
do us a little favor, will you?”

Shamara’s forehead creased but then she hesitantly nodded. “What is it, ‘dy?”

He sighed.

“Please stop receiving stuffs from your classmates. Will that be alright?”

Shamara looked at me, humihingi ng tulong. I smirked. “Bakit naman Seth? Wala
namang masama doon—”

“Now I have two Shamaras,” Seth shook his head. I just laughed and walked closer to
them.

I snaked my arms around Seth’s waist. I looked at Shamara who’s still confused.

“Baby listen to your protective Daddy over here. He’s just overreacting— I mean,
he’s just being protective of you because you are our princess. Do you understand?”

Tumango–tango naman si Shamara and then later on she smiled.

“Come here, baby,” Sabi ko at agad namang lumapit si Sham sa amin ni Seth at
mabilis kaming niyakap dalawa.

Huminga nang malalim si Seth bago ako hinalikan sa pisngi. “Why do you two have to
be that beautiful? Napakahirap ninyong bakuran dalawa...”

I smirked. “Then stop guarding us. Pinakasalan kita Seth hindi para maging guwardya
kundi para maging asawa...”
Agad siyang umiling. “Anong masama sa ginagawa ko? Ayaw ko lang maagaw kayo ng iba
sa akin...”

My heart leaped again with so much love and adoration for him. He never failed to
make my heart flutter in joy with his words. Ano pa bang mahihiling ko? I am beyond
blessed to have him and our daughter... and our soon to be baby.

I smiled. He still doesn’t know that I am pregnant again but maybe later, I’ll
surprise him. For sure, ibabalita na naman niya ito sa mga kapitbahay namin. God.

“We love you so much, Sham.” Seth said as he kissed Sham in the forehead. I smiled
and kissed her too.

“I love you too, Mommy, Daddy...”

Seth held my chin for me to look at him this time. Sinalubong ko ang titig niyang
puno ng pagmamahal.

“I love you mahal ko... Sobra...”

Hinalikan niya ng isang beses ang labi ko. Ngumiti akong muli. I just can’t stop
smiling knowing that I have everything I need. And that is Seth and Shamara.. and
of course.. our soon to be baby.

“I love you so much, Seth.” I kissed him back and then pulled out of it as I look
into the eyes I admire the most. “You will always be my possessive hot professor,
mahal. And that will never ever change...”

I sighed in contentment.

Every day I always thank God for blessing me things I don’t think I deserve. Yes,
our love was never easy. But in my heart, I know it was all worth it.

We fell, we stumbled, we made mistakes, we had wrong decisions but now we are back
again, conquering the world with our love.

Indeed, love isn’t perfect at all. It isn’t a fairytale or a storybook, and it

doesn’t always come easy.

What is love for me? Well. Love is overcoming obstacles, facing challenges,
fighting to be together, holding on and never letting go. It is a work, but most of
all, love is realizing that every hour, every minute, every second of it was all
worth it because you did it..... together.
And that is the most important thing of all.

As I looked at Seth, I hope that he could see how much I love him through my eyes
as these are the windows to my soul.

My eyes watered.

He will be always be mine, and I will always be his and together... we will be as
one fighting for our love until our last breath.

Now you, yes you, the one reading this.

If you are also looking for a love like ours, just remember this thing.

Love is like a gift. If you receive it, open it and appreciate it. If you haven’t
received it yet, do not worry... Someone somewhere is still wrapping it for you :)

Lastly, this is Lauren Cassidy Montreal, and this is the story of my life.

✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴

Author’s Note.

MY POSSESSIVE HOT PROFESSOR (Possessive Series #2) has officially ended as of 04|
09|17. ߘ I am very grateful to those who were with me from the start, until now.
This book is for you, guys. I OWE EVERYTHING TO YOU.

I repeat, this may not be one of the best stories here in Wattpad, but then, this
book has the BEST READERS. Thank youuuu!

See you sa next story ng possessive series entitled, My

͢ Possessive Sexy Doctor”
(Possessive Series #3) ߒ

Again, I am not the best writer but still, until now I‫آ‬m trying my best. Hehe
charot. Byeee!
PS. Add me on Facebook puh-lease: Keyydot WP.

Thaaaanks.

Seth and Lauren are now signing off. ߒ

My Possessive Hot Professor

by: Keyydot
Copyright 2017 ‫ނ‬. All Rights Reserved.

        Special Chapter 1 [My Possessive Hot Professor (...]

            Lauren's POV

"Yes, I appreciate that. But I'm so sorry, I will never be able available again for
anybody else's," I showed this guy, whose a cousin of my co-teacher, the ring on my
finger. "I am happily married and you know that..."

Medyo maluha-luha siyang tiningnan ako at tila nagmamakaawa. We were at my room and
I was already preparing my things for me to go home, but he insisted to talk to me
for a while. Hindi talaga makaintindi. William pursued me for almost 3 months
already kahit sinabi kong ayoko talaga. He's not the first one who did this, and
ayoko na talaga ng ganito kasi ito nalang lagi pinag-aawayan namin ni Seth.

"Please Cassidy, hindi niya naman malalaman. Atin atin lang tɢ"

I slapped him. Hard. Real hard. "What the hell are you thinking of me, William?!
Nababaliw ka na ba? Stop stalking me and don't come near me again! Or else I'm
gonna take this thing seriously and sue you." I grabbed my bag and glared at him,
"Get out."

"Cass, please, I am so in love with. Mababaliw na ako—"

We heard footsteps outside and we both look at the man, who has deep set ash gray
eyes, his lips wearing a thin line. I can feel him darkly looking at William,
slowly and proudly walking beside me.

I can feel the heat, slowly filling the whole room. It made William shit up and
step back a little.

Seth grinned and wrapped his arms tightly around my waist, securing what was his.
"Magpakabaliw ka kung gusto mo, but my woman—" he looked at me with pride and love
in his eyes, then looking back at him sarcastically. "—will never ever be yours.
She's mine, and kahit anong gawin mo, you can never get her from me. Fxcking get
that? Or hindi mo maintindihan?"

William stuttered. "Y-you look so confident, you didn't know that Cass and me
already kissed."

My eyes widen, and I felt Seth tighten his jaw.

"Wag kang assuming William! I can't even stand your presence let alone kiss you!" I
shouted. Ang kapal ng mukha.

"You wish, boy." Seth, still smirking, said. "Her lips are just for me and our
children. Nice try though." He chuckled but I can still feel the tension. "Now,
stop your illusions and get out of here. Now. Baka gusto mong makatikim pa ng
suntok, I won't stop myself. Paglalaanan kita ng isang segundo..."

William shook his head and slowly walked away. "Well, not now. But soon, magkita
nalang tayo sa isang lugar and I'll break that face."

"Try me." Seth proudly said.

"Fxck you. I'll get her, anyway." William said before finally going out.

Seth darkly looked at me after the bastard left. Umigting ang kanyang panga as he
let go    of me. "I thought you said you will not entertain any fxcking guy anymore
Cass? Dalawa na anak nati't lahat lahat, ang dami pa ring umaaligid sayo..." galit
na sabi niya.

I rolled my eyes at him. "Who said I entertained anyone? Sila ang pumupunta sa akin
and what I always do is shoo them away, you know that Seth."

"It always happens and I fxcking hate it! Ayokong may lumalapit-lapit pa sayo. I
think you should stop teaching and just stay home instead..."

I looked at him unbelievably. Seriously? "Iyan na naman ba ang solusyon mo? I love
teaching Seth, you know that. Tumigil man ako sa pagtuturo, nandyan at nandyan pa
rin sila."

I blankly looked at him this time. Pag nag-aaway kami yan lagi ang naiisip niyang
solusyon. "You know what? Kausapin mo nalang ako pag hindi ka na blinded sa
pagseselos mo. And hindi na pagtigil sa pagtuturo ang naiisip mong solusyon. I love
you and I have explained my side about that every dxmn time..."
I started walking and rolled my eyes at him. His eyes softened this time but didn't
follow me. "Ano? Mauuna ka na naman umuwi? Why, makikipagkita ka na naman sa mga
suitors mo?"

I rolled my eyes again. "Oo, maybe later! Gusto mong sumama?" Galit na sabi ko at
nauna na sa pag-uwi expecting that he would follow me.

Naiinis lang talaga ako kapag pinapapasok niya yung topic na patitigilin ako sa
pagtuturo para raw matigil ako sa pag entertain sa mga manliligaw ko "raw."

Nasa gate na ako nang nalamang hindi niya talaga ako sinundan. Ganyan ba talaga
siya kagalit at hindi niya ako sinundan this time? Mas lalo lang akong nainis.
Nakakainis talaga eh, sobra!

Hindi ka sumunod ah, pwes, you won't get a chance to sleep with me tonight!

Kainis.

"MOMMY! YOU'RE home!" Shamara immediately hugged me the moment I entered the house.
She's currently playing with her brother Shadley. I walked towards Shad and put
some alcohol before playing with my 1 year old son.

"Nandito na ba daddy mo Sham?" I asked habang karga-karga ko si Shad. Naku, kahit

nakakainis 'yon, mahal na mahal ko 'yon.

"Yes Mom." She beamed but later on, nakapakunot ang noo niya. "By the way, bakit
hindi kayo magkasabay ni Daddy 'my?" She asked curiously. Matanda na talaga tong
anak ko eh.

I just smiled. "I still finished something baby," I said. Ni-hindi niya man lang
nilaro si Shad at Sham! Sumusobra na talaga to eh, ganun ba talaga siya ka galit?
Mismong anak niya hindi pinansin!

"Where is he? Hindi niya ba kayo kinausap man lang?" I said angrily. My brows are
now furrowed.

Yaya cleared her throat. "Ah, nagluluto po siya sa kusina ma'am..."

Naitakom ang aking bibig. Hmm, okay. Fine.

"Inom muna akong tubig 'Ya," sabi ko habang ibinibigay si Shad sa kanya. Shamara
was now watching her favorite cartoon. 9 years old na pero she still loves watching
those. Well, I won't deny I'm watching it either.
Pumasok na ako sa kitchen at agad akong sinalubong ng napakabangong amoy ng
Carbonara. My God, that's my favourite. Kumalam ang sikmura ko sa naamoy.

I maintained a straight face kahit nagutom ako sa nakita ko... him, shirtless while
cooking.. I mean, nagutom ako sa naamoy ko. Shìt. Ang sarap ng asawa ko. I mean,
nang niluluto niya.

<img
src="https://img.wattpad.com/d29787fd3aec758588552ef7e9d6be40127967ef/68747470733a2
f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53
746f7279496d6167652f7a756458484549687a30707341413d3d2d3630393533363231392e313539383
637663538643631396230653236373839313638363435332e6a7067" style='max-width:90%'>

(Just imagine he's in the kitchen and cooks carbonara. Can't find a closer picture
eh.)

Tumikhim ako to let him know I am here. Pero the hell, he just glanced at me at
bumalik na sa pagluluto.

Mas lalo lang akong nainis. Walang pansinan ha? Okay. I went beside him to get a
glass, still ignoring him. At ang hinayupak, hindi rin ako pinansin.

I rolled my eyes and went to the fridge to get some water, tapos padabog kong
sinara ito. Inisang lagok ko lang ang pag inom at padabog na hinugasan ang baso.
Still, hindi pa rin ako pinapansin.

I heard him turn off the stove.

And I stilled when I felt him at my back. I can feel the heat of his body and
because of that, bigla akong uminit. Shìt body, don't react! Malalaman niya yan!

At hindi nga ako nagkamali... the bastard chuckled and raised his hand above me to
get a glass from the cabinet..

"Thirsty..." he whispered on my ear.

Namula ako bigla at bago pa ako kainin ng init na aking nararamdaman, siniko ko
siya nang malakas na siyang ikinatawa niya. "Bwisit," bulong ko at natapos na sa
paghugas.

Uminom rin siya ng tubig at nilapag ang baso sa tabi ko. Aalis na sana ako kaso
hinarangan niya ako.

I glared at him. "What?"

He smirked. "What what?"

"What-whatin mo mukha mo," sabi ko. Inis pa rin sa hindi niya pagsunod kanina at
hindi agad pagpansin sa akin. "Move, I'm gonna change my clothes upstairs."

"Taray naman mahal ko..." he cooed like a baby. "Galit ka mahal?"

I faked a smile, "Bakit naman ako magagalit? Hindi lang naman ako sinundan ng asawa
ko kanina at hindi rin agad pinansin, so bakit ako magagalit?" I glared at him
which just made him chuckle, looking amused. "Maliit na bagay!"

Mas tumawa pa siya at kinulong ako sa magkabilang bisig niya as he held onto the
kitchen sink. Ang init naman dito, grabe. Aircon please.

"So galit nga ang mahal ko?" Nilapit niya ang ilong niya sa leeg ko and he sighed.
"Nakakainis ka rin kasi minsan eh.. nakikipag-usap pa rin sa mga manliligaw mo..
alam mo namang napakaseloso ko mahal..."

I felt him kiss my neck slowly and then I closed my eyes. Shìt. It's too hot in
here. Wala na.. unti-unti nang nawawala ang inis na nararamdamn ko. Hay nako!

I sighed. "Kinakausap lang... hindi inientertain. Kinakausap kasi tinataboy.

Kinakausap para tigilan ako. Para rin naman sa'yo yun eh." Malumanay na sabi ko.

He placed his face on my neck, smelling my scent. "Alam ko naman yun mahal—"

"Alam mo naman pala eh bakit ka nagagali—"

He cut me off. "Kaya ayaw kong kinakausap mo yung mga lalaking yun dahil ayaw kong
mabaling ang atensyon mo sa kanila. Baka may magustuhan kang iba dun dahil sa
palagi niyong pag-uusap, makalimutan mo na ako. Kung pwede ako lang yung lalaking
kakausapin mo, gagawin ko talaga yun. Kaso alam ko namang hindi yun pwede. Ayaw ko
lang maagaw ka ng iba sa akin, mahal..."

My heart skipped a beat.

I smiled and almost teary eyed while listening to my husband saying these things.
It feels really great that someone is afraid to lose you as you are to him, too.

I cupped his face and kissed his lips slowly. And then another one.. and then
another one. And I smiled at him as I see the overflowing love in his eyes.
"You are the only man who owns my heart, mahal. No one can ever change that. Hindi
mangyayari 'yang sinasabi dahil ikaw lang ang pinakamamahal kong asawa at hindi ko
naisip ni minsan na iwanan o palitan ka..." I hugged him. Tightly. "Ang akin lang,
wag mo akong piliting tumigil sa pagtuturo, okay? This profession is important for
me because you know why?"

He looked at me. "Because I was also teacher when we met?"

"Hmm, partly. But well, this is important for me because this profession made me
know someone like you. And I am forever lucky that I once became your student...
SIR." I smirked and kissed him again passionately.

"I love you so much, mahal ko..." I said directly looking at his eyes.

He kissed me deeper once again. "I love you so much more mahal ko... And I will
never get tired saying that. Sorry nga pala at hindi kita sinundan kanina."

I rolled my eyes. "Naalala ko na naman!"

He smirked. "Well, sinundan kita pero hindi mo alam. I was just making sure that
you'll be home safe then nagmadali na ako sa pag-uwi when you're almost there.
Gusto ko lang inisin ka tapos lalambingin mo ako," he laughed. Baliw.

"Ewan ko sa'yo.." tawa ko.

"Mahal?" He asked again as he cupped my face.

"Opo?" Nakangiting sabi ko.

"Akin ka lang ha?" Seryosong sabi niya.

Tumawa lang ako kahit na sobra na ang kilig na aking nararamdaman.

"Hell, yes baby..." Sagot ko and kissed him once again.

This is happiness.

————————————————————————————————————————

Author's note.
Hello everyone!

Since I've noticed that MPHP reached rank #16 in Romance, here's a special chapter
for you, MPHP lovers. ߒ

Stay tuned for more updates and please continue sharing this story. Thank you so
much!

Lots of love,
Ate Keyydot