Głównymi bohaterami tego mitu sa Orfeusz i Eurydyka.

Orfeusz był poetą i

śpiewakiem Trackim, mężem Eurydyki. Ona natomiast była piękną nimfa
drzewną, jej uroda sprawiała, że ten kto ją ujrzał musiał ją pokochać. i tak
właśnie stało się z Aristajosem. Był on synem Apollina i nimfy Kyreny.
Pewnego razu zobaczył on Eurydyke w dolinie Tempe. Nie wiedział on
jednak, że jest żoną Orfeusza. Kiedy zaczął ją gonić ukąsiła ją żmija, po
czym zmarła. Jej mąż Orfeusz szukał ją i wołał. Orfeusz udał się do
poziemii. Muzyka grana na lutnii sprawiła, że Charon przewiółzł go za
darmo i bez oporu przez rzekę Styks, a Cerber nie szczekał. Nawet gdy
stanął przed władcą nie przestawał grać, lecz zaczął się skarżyć, a słowa
tych skarg układały się w pieśni. Podczas tych skarg nawet Erynie płakały.
Hades pozwolił Orfeuszowi zabrać Eurydykę z powrotem, lecz postawił
jeden warunek: Eurydyka będzie iść za nim, a za nią podążać będzie
Hermes, ale musi pamiętać, że nie może się odwrócićni spojrzeć na swoją
żonę. Pragnienie okazało się jednak silniejsze. Orfeusz spojrzał na
Eurydyke. Wtedy utracił ją na zawsze. Bohater wrócił do Tracji, umierając
powtarzał imię Eurydyki. Ciało Orfeusza pochowane zostało na wyspie
lestos, a na jego grobie powstała wyrocznia. Losy Aristajosa potoczyły się
inaczej. Po jakimś czasie od śmierci Eurydyki pojawił się w innych stronach,
po czym znowu zniknął. Po trzystu latach objawił się w Italskim Moetoponie