Ang Selosong Ulap

Vann Samrach
Chea Sereyroth
Tuwing umaga, si Araw ay nagbibigay
ng ginituang sinag sa buong mundo.
Ikinatutuwa at hinahangaan ng mga tao ang
kaniyang kagandahan at kasiglahan.

1
Nagseselos si Ulap dahil sa isip niya ay
mas palagay ang mga tao kay Araw at mas
mahalaga ito kaysa sa kaniya.
”Hindi ka naman magaling,” Sabi ni Ulap. ”
Nag iisa lamang ang iyong hugis at hindi
nagbabago, nakasasawa ang sinusunod
mong landas habang naghahatid ka ng init at
liwanag sa mundo. Samantalang ako, maaari
akong maglakbay sa anumang direksyon at
magbago sa anumang hugis na maiisip mo.”

2
Si Araw naman ay patuloy sa pagningning,
hindi niya pinansin ang mga sinabi ni Ulap.

3
At hindi nagtagal, dahil sa matinding init ni
Araw ay nagsimulang matuyo ang mundo!
”Sobrang init,” reklamo ni Ulap. ”Alam ko,
magugustuhan ng mga tao ang ulan ngayon.
Ito na ang aking pagkakataon!”

4
Kaagad, ang liwanag ni Araw ay nabawasan at
naging makulimlim ang kalangitan. Nagtaka
ang lahat sa mga nangyayari.

5
Hinarangan ni Ulap ang lahat ng sinag ni
Araw sa buong kalangitan.
”Nawala na ang init at liwanag mo, Araw!”
Sigaw ni Ulap.
”Mabuti iyan,” sabi ni Araw. ”Nakatulong ka
upang palamigin ang lahat. Salamat sa iyo!”

6
Ngunit lalong ikinagalit ito ni Ulap. Mas
naging makapal ito at madilim at ayaw niyang
umalis!
Tatlong araw at gabing nabalot sa kadiliman
ang mundo.
Nakiusap si Araw kay Ulap na hayaan na
siyang lumiwanag. ”Pakiusap, maraming
buhay ang mapipinsala kung hindi ako
makapagbibigay ng liwanag sa lalong
madaling panahon!”

7
Tumangging makinig si Ulap, at inipon ang
iba pang mga ulap upang magbuhos ng ulan
sa mundo.

8
Sa simula, nagsaya ang mga tao dahil sa ulan.

9
Lalong naging mayabang si Ulap dahil sa
wakas ay nakuha na niya ang pansin ng
mga tao. Sa tingin niya, marami pang tao
ang magbibigay puri sa kaniya kung mas
marami pang ulan ang ibibigay niya kahit ito’y
magdulot ng mga pagbaha sa lahat ng lugar.

10
Ngunit hindi na pinupuri ng mga tao si Ulap.
Ang kanilang mga bahay ay binabaha at sila
ay natakot.

11
Sa wakas, naubusan din tubig si Ulap. Naging
manipis na siya at pumuti, at tuluyang
nabigyan nang pagkakataong makasilip si
Araw.

12
Habang ang init at liwanag ni Araw ay
nakarating na sa kalupaan, ang tubig naman
na hindi nahigop ng lupa ay nagsimulang
sumingaw pataas at bumalik sa langit at
humupa na rin ang baha.

13
Nakita mo na, pareho tayong kailangan ng
mundo,” sabi ni Araw kay Ulap. ”Kung wala
ka, magiging tigang at tuyo ang lupa, at kung
wala ako, ang tubig ay ay hindi makababalik
sa langit upang maging ulap at ulan. Tayo
ay bahagi ng isang siklo at pareho tayong
mahalaga.”

14
”Ngayon, naiintindihan ko na,” sagot ni
Ulap. ”Ang ulan ko ay galing sa tubig na
umakyat mula sa mundo sa pamamagitan ng
pagsingaw. Hindi iyon mangyayari kung wala
ang init mo. Salamat, Araw.”
Nagulat at nasiyahan si Araw sa mga sinabi ni
Ulap.

15
Ngayon ay nagtutulungan sila para magdala
ng init, liwanag, ulan, at buhay sa mundo.

16
17
18
 Brought to you by

Let’s Read is an initiative of The Asia Foundation’s Books for Asia

program that fosters young readers in Asia and the Pacific.
booksforasia.org
To read more books like this and get further information about
this book, visit letsreadasia.org

Original Story
ពពក្រចែណននឹង្រពះអាទិត្យ (The Jealous Cloud), Author: Vann Samrach.
Illustrator: Chea Sereyroth. Published by The Asia Foundation -
Let’s Read, © The Asia Foundation - Let’s Read. Released under CC
BY 4.0.

This work is a modified version of the original story. © The Asia

Foundation, 2021. Some rights reserved. Released under CC BY
4.0.

For full terms of use and attribution,

http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/
Contributing translators: Reynald Ocampo, Kit Atienza, Vincent
Sande, RJ Nicasio, and Vincent Mendoza