body mass index, BMI), także wskaźnik Queteleta II–
współczynnik powstały przez podzielenie masy ciała podanej w kilogramach przez kwadrat wysokości podanej w metrach. Klasyfikacja (zakres wartości) wskaźnika BMI została opracowana wyłącznie dla dorosłych i nie może być stosowana u dzieci. Dla oceny prawidłowego rozwoju dziecka wykorzystuje się siatki centylowe, które powinny być dostosowane dla danej populacji. Oznaczanie wskaźnika masy ciała ma znaczenie w ocenie zagrożenia chorobami związanymi z nadwagą i otyłością, np. cukrzycą,chorobą niedokrwienną serca,miażdżycą. Przyjmuje się, że wyższe wartość BMI wiążą się ze zwiększonym ryzykiem dla zdrowia i życia. Historia wskaźnika BMI Antropometryczny współczynnik masy ciała został opracowany w 1832 r. Przez belgijskiego matematyka Adolfa Queteleta . Adolphe Quatelet w czasie swojej wieloletniej pracy prowadził badania, które miały na celu unifikację przyczyn zgonów w poszczególnych krajach. Prowadził także cały szereg badań związanych z medycyną, których zadaniem było określenie kształtu ówczesnego przeciętnego człowieka. W badaniach Quateleta brały udział setki ochotników. Uczony dostrzegł pewną zależność, związaną z masą ciała i wzrostem człowieka. Okazało się, że waga ludzka rośnie w sposób proporcjonalny do kwadratu wzrostu człowieka. I tak właśnie powstał współczynnik Quateleta, który jest obecnie wykorzystywany powszechnie jako wskaźnik BMI. W roku 1972 amerykański fizjolog Ancel Keys przemianował współczynnik Queteleta na znany obecnie wskaźnik masy ciała (ang.body mass index– BMI). Jak liczymy wskaźnik BMI?
(MM2013-2-29) Monika Dalz, Maria Laurentowska, Łucja Pilaczyńska-Szcześniak: Współzależność Metabolizmu Tkanki Kostnej I Węglowodanów U Kobiet Po Menopauzie
[MM2015-1-08] Anna Czech: 25-lecie „Deklaracji z St. Vincent” – dokumentu formułującego zadania opieki diabetologicznej, ustanowionego w 1989 r przez przedstawicieli wszystkich krajów Europy – dobre ale niespełnione plany – IDF, EASD, PTD.