Żydowskie powstanie w warszawskim getcie było dużą akcją podjętą przez organizacje konspiracyjne na

terenie okupowanej Polski, ale również pierwszym miejskim powstaniem w Europie okupowanej przez
Niemców.

Niemcy utworzyli warszawskie getto 2 października 1940 roku. Było to największe getto w Europie. W
kwietniu 1941 roku za 3 (trzy) metrowym murem znalazło się ok. 450 tysięcy Żydów. Jego mieszkańcy na
co dzień walczyli ze śmiercią. Największym zabójcą, obok regularnych niemieckich akcji
eksterminacyjnych, był głód. Oprócz tego ludność zmagała się z brakiem możliwości pracy zarobkowej,
brakiem opału, leków, odzieży oraz utrzymywanym przez okupanta katastrofalnym stanem sanitarnym
getta.

Najważniejszą przyczyną powstania w getcie była tzw. akcja „Reinhardt”, czyli decyzja o fizycznej
likwidacji ludności żydowskiej na terytorium okupowanej Polski w ramach tzw. „ostatecznego
rozwiązania kwestii żydowskiej”. Częścią akcji miała być wielka akcja wysiedleńcza, czyli likwidacja
warszawskiego getta, która rozpoczęła się 22 lipca 1942 roku. W trakcie paru miesięcy ok. 75%
mieszkańców getta zostało wywiezionych i zamordowanych w obozie zagłady w Treblince. Tysiące Żydów
zginęło na miejscu, zabitych przez Niemców lub dotkniętych głodem i chorobami. W tzw. getcie
szczątkowym pozostało już tylko około 60 tys. osób.W utworzonym w 1940 r. getcie warszawskim Niemcy
zamknęli ponad 400 tys. Żydów; dziesiątki tysięcy z nich zmarły z chorób i głodu. 22 lipca 1942 r. Niemcy
rozpoczęli deportację więźniów getta. Zginęło tam niemal 300 tys. warszawskich Żydów. Jesienią 1942 r.
w szczątkowym pozostało już tylko około 60 tys. Żydów. Byli to głównie ludzie młodzi i w sile wieku, bez
rodzin, zatrudnieni w niemieckich warsztatach produkcyjnych, tzw. szopach. W tych warunkach, gdy nie
pozostawało już nic do stracenia, wśród żydowskiej młodzieży narodziła się myśl o zbrojnym oporze.

Niemcy likwidowali tworzone wcześniej przez siebie getta etapami. Tak również miało miejsce w
Warszawie. W pierwszej kolejności wywożone były osoby starsze i dzieci. Żydów w pełni sił chciano jak
najdłużej wykorzystać do przymusowej pracy. Byli to głównie ludzie w sile wieku, bez rodzin, zatrudnieni
w niemieckich warsztatach produkcyjnych( szopach).

To właśnie wśród nich znaleźli się ludzie, którzy zaczęli zrzeszać się w organizacjach konspiracyjnych. W
skrajnych warunkach nie mieli nic do stracenia. I to oni zaczęli zastanawiać się, jak stawić opór
niemieckim zbrodniom.