Finansiranje terorizma

   00:13:13

Jedinica: 8 od 9

Finansiranje terorizma se često poistovećuje sa fenomenom pranja novca. Kao što smo naveli, pranje
novca podrazumeva prikrivanje porekla nelegalno stečenog novca a finansiranje terorizma, kao što
ćemo videti, podrazumeva prikupljanje i distribuciju sredstava sa ciljem da se ona iskoriste za vršenje
terorističkih akata. U ovoj nastavnoj jedinici biće reči o tome koje sve načine teroristi koriste kako bi
došli do potrebnih finansijskih sredstava za organizaciju terorističkih napada.

U osnovi reči teorizam nalazi se latinska reč teror, koja ima značenje – veliki strah, užas.

Pranje novca – korišćenje novca stečenog kriminalnim aktivnostima

Finansiranje terorizma – korišćenje novca za obavljanje kriminalnih aktivnosti.

Ono što povezuje ova dva pojma jesu mehanizmi koje država koristi kako bi sprečila pojavu ovakvog
delovanja, kao i instrumenti koje počinioci koriste u oba ova slučaja.
 Slika 8.1.

Da bi teroristi mogli da ostvare svoje ciljeve, neophodno je da pribave finansijska sredstva.

Smatra se da većina prosečno obrazovanih i informisanih građana zemalja savremenog sveta ne zna
imena najpoznatijih pisaca, naučnika i sportista, ali zna imena najozloglašenijih terorista.

Kako bismo bolje razumeli gradivo ove nastavne jedinice, prvo ćemo ukazati na pojam terorizma.
Prema jednoj definiciji, „terorizam je složeni oblik organizovanog, individualnog i ređe
institucionalnog političkog nasilja, obeleženog zastrašujućim fizičkim i psihološkim metodama
političke borbe kojima se obično u vreme političkih i ekonomskih kriza, a retko i u uslovima
ostvarene ekonomske i političke stabilnosti jednog društva, sistematski pokušavaju ostvariti veliki
ciljevi na način potpuno neprimeren datim uslovima, pre svega društvenoj situaciji i istorijskim
mogućnostima onih koji ga kao političku strategiju upražnjavaju” 1.

Prilikom definisanja terorizma bilo je veoma teško dati jednu sveobuhvatnu definicuju ovog pojma.
Gore izneta definicija je pokušaj uključivanja svih značajnih aspekata ovog pojma. Ono što je važno
istaći jeste da je terorista politički motivisan i da pripada određenoj terorističkoj grupi, da su akcije
 usmerene na dalekosežne posledice obično psihološke prirode. Takođe, zahtevi terorista nisu
zakonski utemeljeni (na primer, često podrazumevaju oslobađanje njihovih saboraca iz zatvora).

Aleks Šmit je analizirao brojne definicije raznih autora, koji su pokušali da objasne pojam terorizma.
Tom prilikom utvrdio je da postoje određeni pojmovi koji su zastupljeni u svakoj od tih definicija i to
na sledeći način.

Pojam  Učestalost 
silje, sila  84% 
političke prirode  65% 
ah  51% 
tnja  47% 
hološki efekti, panika 42% 
 
Tabela 1. Elementi terorizma koji se pojavljuju u definicijama prema Šmitu

Za razliku od pranja novca, kojem prethodi neka nezakonita radnja, terorizam, suprotno uobičajenom
mišljenju, može biti finansiran i iz prihoda legalnih aktivnosti. Na primer, novac prikupljen u
dobrotvornim organizacijama može biti iskorišćen za finansiranje terorističkih napada. Dobrotvorne i
neprofitne organizacije su pogodne za ovakve aktivnosti jer javnost u njih ima poverenja, a njihove
aktivnosti se uglavnom obavljaju gotovinski. Ono što ovakve organizacije dodatno čini atraktivnim za
teroriste jeste i to što one podležu manjem broju regulatornih zahteva.

Mere koje se preduzimaju radi sprečavanja pranja novca nisu dovoljne kako bi se sprečilo finansiranje
terorizma, već moraju biti dopunjene posebnim merama.

Pojedini autori finansiranje terorizma nazivaju „obrnuto pranje novca“ ili „prljanje novca“.

imer 8.1.

roristička operacija koja se dogodila 11. septembra 2001. godine, prema procenama Federalnog istražnog biroa – Federal Bureau of Investigation, F
štala je preko 250.000 američkih dolara. Ti troškovi su se odnosili na organizaciju, plaćanje obuke terorista, brojna putovanja... Pojedini analitič
azuju na to da godišnji prihodi terorističke organizacije Al Kaide iznose između dvadeset i pedeset miliona dolara.

rektni izvođači ove akcije bili su dvaneastorica pripadnika islamističkog terorističkog kolektiva Al Kaida, koji su oteli četiri putnička aviona u vazdušno
ostoru iznad SAD, kojima su napali simbole američke ekonomske i vojne moći – Svetski trgovinski centar u Njujorku i zgradu Pentagona u Vašington
m prilikom stradalo je oko 3000 civila. Žrtve su bile sa područja iz 90 zemalja, što se nije dogodilo ni u jednom terorističkom napadu.

o je najpoznatiji teroristički čin u istoriji. Činjenica da je prikazivan na televizijama celog sveta, gde su se prikazivale i ponavljale šokantne slike
ujorka, samo pojačava učinak napada. 
 

U periodu od 1850. do 1917. godine, nosioce terorizma predstavljale su dve globalne grupe –
anarhisti i nacionalisti. Anarhisti su verovali da se društvo mora nasilo uništiti. U skaldu sa takvim
verovanjem, izveli su brojna nasilja u Francuskoj, Italiji, Nemačkoj, Španiji, Rusiji, Americi i drugim
 zemljama. Akteri terorizma u periodu od 1945. do 1990. se nisu mnogo razlikovali od nasilja
anarhista, s tim što je ovaj period obeležen napadom na nevine civile (za razliku od anarhista, koji su
napadali vladine službenike), s ciljem da iznude ustupke od vlasti države koju napadaju, kako bi
ostvarili svoj krajnji cilj.

Savremeni terorizam se značajno razlikuje od terorizma ranijih godina. Broj terorističkih organizacija
je sve veći, broj žrtava takođe, kao i materijalna šteta koja pri tome nastaje. Akcije terorista sve češće
imaju ca cilj radikalne promene na međunarodnom nivou i u sve većoj meri su usmerene na civilno
stanovništvo.

U literaturi je zastupljeno stanovište da savremeni terorizam može da bude jeftin za finansiranje. Na

primer, ako se u obzir uzme eksploziv, onda se može reći da je njegova cena na tržištu niska,
odnosno da je on dostupan širem krugu potencijalnih kupaca. Kao jedan od primera jeftinog
teroritičkog akta može da posluži teroritička akcija u Madridu, u kome je bilo više od 2000
nastradalih, a istraživanje je pokazalo da su troškovi celokupne organizacije iznosili svega 10.000
evra. Predsednik Kolumbije Andreas Pastrana rekao je da je za ovaj teroristički napad bilo potrebno
„samo prodati dva kilograma hašiša“.

Direktni troškovi izvršenja terorističkih napada mogu da budu mali u poređenju sa štetom koju

prouzrokuju.

Napad i datum napada  Procenjeni troškovi 

pad na hotel Meriot u Džakarti, avgust 2003. (stradalo 12 ljudi)  30 000 USD 
mbaški napad na sinagogu u Instambulu, novembar 2003. (ubijeno 23 ljudi, 300 stradalo)  40 000 USD 
pad na voz u Madridru, mart 2004. 10 000 USD 
bijeno 129 ljudi, povređeno preko 2000) 
pad na londonski transportni sistem, jul, 2005 (poginulo 56 osoba, povređno njih 700)  12 000 USD 
 
Tabela 2: Troškovi nekih terorističkih napada2

Ipak, pored troškova neophodnih za finansiranje operativnog izvođenja teroritičkih napada, postoje i
druge vrste troškova, kao što su regrutovanje novih članova i promovisanje ideologije. Sve ovo može
biti vršeno putem masovnih medija. Skoro svaka teroristička organizacija ima svoj veb-sajt putem
koga promoviše svoje ideje.

imer 8.2.

arlie Hebdo je francuski levičarski satirični nedeljnik koji izlazi od 1992. godine. Ovaj list podsmevao se političarima i verskom fanatizmu. Radikaln
amistima se nije dopao njihov humor, pa su ih zbog toga više puta napadali.

januara 2015. oko 11:30h desio se oružani napad na prostorije uredništva ovog lista, nakon što je na satiričan način predstavljao proroka Muhamed
jmanje dva maskirana napadača upala su u prostorije, a u napadu je poginulo najmanje 12 ljudi, među njima četiri novinara lista i dva policajca. 
 

Cilj borbe protiv terorizma jeste prekidanje tokova finansiranja terorističkih grupa, čime se urušava
njihova sposobnost za organizovanje napada. Ukoliko posmatramo troškove koji se javljaju u
terorističkim grupama, možemo govoriti o direktnim troškovima koji se odnose na samu terorističku
organizaciju, kao i o troškovima koji se odnose na promovisanje ideologije određene terorističke
organizacije.

Savremeni terorizam je:

jeftin za finansiranje

skup za finansiranje

uvek finansiran iz nelegalnih izvora

Države su u obavezi da preuzmu sve moguće mere kako bi svoje građane zaštitile od delovanja
terorista. Paraleleno sa time, teži se tome da se ustanovi zašto i kada se pojedinci okreću terorizmu i
na koji način se to može sprečiti u ranoj fazi.

Kao što smo definisali faze finansiranja pranja novca, tako možemo razlikovati i različite faze
finansiranja terorizma.

1. Prikupljanje novčanih sredstava iz zakonitog poslovanja ili od kriminalnih aktivnosti

Ova faza podrazumeva prikupljanje sredstava, i to od onih kompanija koje zakonito posluju, ali koje
su povezane sa terorističkim organizacijama, ili prikupljanje sredstava stečenih kriminalnim
aktivnostima (na primer, od prodaje droge). Ta sredstva mogu biti i donacije pojedinaca koje
podržavaju ciljeve terorističkih organizacija. Jedan od najznačajnijih izvora finansiranja može biti i
podrška od strane države.

2. Držanje novčanih sredstava prikupljenih na taj način

Sredstva koja su se prikupila u prvoj fazi čuvaju se na različite načine, što može podrazumevati
račune otvorene preko posrednika.

3. Transfer novčanih sredstava teroristima

Kao sredstvo transfera obično se koristi međunarodni elektronski prenos novca između banaka,
sistemi za prenos novca ili mreže.

4. Korišćenje tih novčanih sredstava

Poslednju fazu predstavlja upotreba tih novčanih sredstava. Ta sredstva se mogu upotrebiti za
kupovinu eksploziva, oružja, finansiranje kampova za obuku, propagande, političke podrške i
utočišta.

Negativni efekti terorizma su brojni, a ogledaju se u osećaju nesigurnosti kod građana, nepoverenju
u vlast, snagu države da ih zaštiti, što sve dovodi do tzv. paranoičnog stanovništva. Takođe, dolazi i
do destabilizacije ekonomije, krizna područja nisu atraktivna za strane investitore, što sve dovodi do
porasta nezaposlenosti, pada proizvodnje, kao i rasta „sive ekonomije“. Uništavanje životne sredine
koje podstiče emigraciju stanovništva, ugrožava poljoprivredu i prehrambenu industriju takođe
predstavlja negativnu posledicu terorističkih napada. Dolazi do ugrožavanja funkcionalnosti
pojedinih državnih sektora, čije je normalno funkcionisanje ometeno rešavanjem posledica koje je
napad prouzrokovao. Građani gube poverenje u državu, a međunarodni odnosi mogu biti značajno
narušeni.

Sprečavanje finansiranja terorizma

   00:16:14

Jedinica: 9 od 9

Kao što smo ukazali u odeljku o pranju novca, ova pojava ima brojne negativne posledice na
celokupno društvo, i opšti je pokazatelj stanja tog društva. Pranje novca naročito je povezano sa
finansiranjem terorizma, jer se terorističke aktivnosti najčešće finansiraju nelegalno zarađenim
novcem. O merama koje se preuzimaju kako bi se sprečilo finansiranje ovakvih aktivnosti govorićemo
u ovoj nastavnoj jedinici.

Imajući u vidu kompleksnost terorizma, mere koje se primenjuju u cilju njegovog suzbijanja su brojne
i raznovrsne. Mere prevencije odnose se na radnje kojima se teži sprečavanju izvršenja terorističkog
napada, ili, u slučaju da je napad već izvršen, ublažavanju posledica. Kao što smo spomenuli, i pranje
novca i finansiranje terorizma su problemi prisutni u celom svetu, te se uspešna borba protiv njih ne
može zamisliti bez efikasne međunarodne saradnje. Finansiranje terorizma zahteva
sveobuhvatnu strategiju i angažovanje skoro svih relevantnih međunarodnih organizacija. U tom cilju
države usvajaju brojne međunarodne standarde i neprestano poboljšavaju i predlažu nove zakonske
mere.
 Slika 9.1.

U skladu sa karaktristikama svog pravnog i ekonomskog sistema, države razvijaju načine za borbu
protiv finansiranja terorizma. Ti načini imaju svoje zajedničke odlike, koje se ogledaju u
opšteprihvaćenim međunarodnim standardima.

Pregled najvažnijih međunarodnih standarda

9. decembra 1999. godine u Njujorku doneta je Međunarodna konvencija o suzbijanju finansiranja
terorizma, koja ustanovljava tri osnovne obaveze za države članice:

1. obavezu inkriminacije finansiranja terorizma kao posebnog krivičnog dela;

2. obavezu unapređivanja saradnje sa drugim državama članicama i obezbeđivanja
međunarodne pravne pomoći na ovom planu;
3. obavezu ustanovljavanja sistema otkrivanja i prijavljivanja od strane finansijskih organizacija,
transakcija i lica za koje se sumnja da su povezana sa finansiranjem terorizma.

Da bi postala delotvorna u domaćem zakonodavstvu, Međunarodna konvencija zahteva da

bude ratifikovana i implementirana od strane država članica.

FATF (Financial Action Task Force) je 2001. godina proširila svoju misiju tako da uključi i finansiranje
terorizma i usvojila „Specijalne preporuke o finansiranju terorizma”. Naknadno dodatih 9 specijalnih
preporuka predstavljaju odgovor na terorističke napade koji su se dogodili 11. septembra 2001.

Ovim preporukama definisana su brojna pitanja koja se odnose na mere sprečavanja pranja novca i
finansiranje terorizma. Napori su usmereni prema prevenciji, otkrivanju i suzbijanju terorizma. Jedno
od tih pravila jeste i da se svaki iznos iznad 10.000 EUR, prilikom prenosa preko granice, mora
prijaviti nadležnim telima.

Egmont Grupa, formirana 1995. godine u Briselu, udruženje finansijskih obaveštajnih službi (FOS) iz
celog sveta, je svoju definiciju dopunila 2004. i u svoju delatnost uključila i borbu protiv terorizma.  

Ovde je važno napomenuti da su brojne grupe započele svoje delovanje nakon izvršenih terorističkih
aktivnosti, kao i da su tek nakon toga doneti određeni akti. Njihov akcenat je zbog toga bio na
posledicama, a ne na uzrocima i preventivnim merama.

Odbrana države od terorizma

Dražva predstavlja primarnu žrtvu napada terorista. Teroristi se rukovode procenom da će prinuditi
primarnu žrtvu da ispuni njihov zahtev, koji predstavlja njihv cilj. Cilj delovanja terorista jeste da
izazovu strah i ličnu nesigurnost kod građana određene države. Oni pokušavaju da izvode
smrtonosne napade nad sekundarnom žrtvom. Vlastima na taj način upućuju poruku da nisu u stanju
da zaštite svoje građane.

Pranje novca i finansiranje terorizma predstavljaju krivična dela. Kazne za pranje novca su u većini
zemalja oštre, s tim što se prilikom njihovog definisanja uzima u obzir i iznos opranog novca. Pored
predviđene kazne zatvora, oduzimaju se sav novac ili imovina koja je stečena na ovakav način.
Takođe, država uspostavlja i mere kojima bi sprečila ove pojave, kao što su prijavljivanje sumnjivih
transakcija, prijavljivanje transakcija koje prelaze određeni iznos, praćenje poslovanja klijenata,
čuvanje podataka o klijentima i transakcijama...

Možda najveći uticaj suprotstavljanju terorizmu imaju Ujedinjene nacije koje donose deklaracije
i konvencije kojima daju smernice za što efikasniju borbu protiv terorizma.
 
Baveći se razmenom informacija između država članica, i Interpol takođe igra važnu ulogu u
prikupljanju, skladištenju i prosleđivanju informacija o ponašanju sumnjivih lica ili terorističkih grupa.
Interpol podstiče države da na nacionalnom nivou nadziru određena lica, kao i sumnjive novčane
tokove, koji mogu biti povezani sa finansiranjem terorizma.

Većina zakona finansiranje terorizma definiše kao prikupljanje sredstava u nameri da se ona iskoriste
za izvršenje terorističkog akta od strane terorista ili terorističkih organizacija. Pod finansiranjem
terorizma podrazumeva se pomaganje u obezbeđivanju i prikupljanju imovine, bez obzira na to da li
je teroristički akt izvršen. Ovaj zakon precizno definiše i pojam teroriste – osoba koja pokušava da
učini teroristički akt, odnosno osoba koja ga učini, osoba koja pomaže u izvršenju ovog akta, kao i
osoba koja ima saznanje o nameri drugog lica ili grupe o izvršenju terorističkog akta.
 Slika 9.2.

Osnovna načela svakog zakona i propisa koji regulišu sprečavanje pranja novca i finansiranje
terorizma jeste potreba za identifikacijom stranke i transakcija u okviru poslovne saradnje.

Obveznici u koje spadaju banke, ovlašćeni menjači, društva za upravljanje investicionim fondovima,
brokersko-dilerksa društva, revizori, društva za osiguranje, osobe koje posreduju u prometu
nepokretnosti, pružaju računovodstvene usluge, dužni su da sprovode radnje i mere koji su
propisane ovim zakonom, a u cilju sprečavanja, odnosno otkrivanja pranja novca i finansiranja
terorizma. Te radnje i mere preuzimaju se pre, u toku i nakon vršenja transakcije, odnosno
uspostavljanja poslovnog odnosa i odnose se na  poznavanje i praćenje stranke. Obveznik ima
dužnost da utvrdi identitet stranke na osnovu dokumenta ili informacija pribavljanih iz verodostojnih
izvora, prikupi informacije o nameni poslovnog odnosa, kao i da prati poslovanje i aktivnosti stranke.
Ukoliko ne može da obezbedi ove informacije, obveznik je dužan da odbije ponudu za uspostavljanje
poslovnog odnosa, odnosno da ga raskine, ukoliko je poslovni odnos već uspostavljen. Radnje i mere
koje smo naveli obaveznik vrši pri uspostavljanju poslovnog odnosa sa strankom, potom prilikom
vršenja transakcije u iznosu većem od propisanog, kao i onda kada postoje osnovane sumnje da se
radi o pranju novca i finansiranju terorizma. Iz ovog razloga finansijskim institucijama (obveznicima)
se zabranjuje otvaranje računa i vršenje transakcija, ukoliko nije utvrđen identitet klijenta.
Obveznik, u cilju otkrivanja sumnjivih transakcija, sastavlja listu pokazatelja koji mogu ukazati na
sumnjive transakcije. Ti pokazatelji ukazuju na ponašanje koje nije u skladu sa uobičajenim
ponašanjem klijenta ili na drugi način ukazuju na sumnju da se radi o pranju novca ili finansiranju
terorizma. Takođe, zakonom je propisan i rok u kome se nakon prestanka poslovnog odnosa sa
klijentom ili nakon izvršene transakcije čuvaju podaci o tom klijentu i izvršenim transakcijama. On
uglavnom iznosi oko 10 godina. 

Utvrđivanje identiteta često nije dovoljno kako bi se došlo do inforamcije o tome ko zapravo koristi
usluge koje se nude u finansijskom sistemu. Da pojasnimo – ukoliko se ne zna ko zaista stoji iza
pravnih lica (ili čak i fizičkih lica) ne može se govoriti o efikasnom sprečavaju pranja novca i
finansiranja terorizma. Stvarni vlasnici su uvek fizička lica koja u pravnim licima imaju 25% ili više
udela ili akcija. Ovaj kriterijum nije jedini način za dolaženje do informacije o stvarnom vlasniku i u
slučajevima kada se on ne može primeniti, obveznik mora učiniti sve da sazna ko stoji iza njegovog
budućeg klijenta.

Samo neki od indikatora koji mogu ukazivati da se radi o pranju novca ili finansiranju terorizma jesu:

 gotovinske transakcije koje su samo malo ispod zakonom propisanog maksimuma (u cilju
izbegavanja obaveze izveštavanja);
 kupovina finansijskih instrumenata (na primer, hartija od vrednosti) u velikim iznosima,
za gotov novac;
 jednokratna uplata velike sume novca na račun fizičkog lica, koja se automatski skida sa
računa;
 zamena za drugu valutu velikih iznosa novčanica malih apoena za novčanice većih apoena;
 transakcije koje nemaju ekonomske opravdanosti;
 pokušaj da se otvori račun pod lažnim imenom;
 neočekivana otplata duga bez uverljivog objašnjenja;
 krediti odobreni od „off-shore“ firmi;
 klijent odbija da pokaže lične dokumente;
 klijentova lična dokumentacija je nova ili skoro izdata;
 klijent nikada nije bio u radnom odnosu, a raspolaže značajnim sredstvima na računima;
 klijent je nadgledan od strane trećeg lica prilikom vršenja transakcije;
 kada klijent iskazuje zahtev za zaštitu privatnosti, a u vezi sa podacima koji se odnose na
identitet, delatnost ili poslovanje;
 kada klijent ne pokazuje interesovanje za proviziju, druge troškove i rizike transakcije;
 transakcija koju klijent želi da obavi nije u skladu sa finansijskim stanjem klijenta;
 klijent insistira na tome da se transakcija brzo realizuje;
 transakcije koje obuhvataju više računa, pri čemu su neki od njih neaktivni duže vreme;
 učestala avansna plaćanja;
 plaćanje poreza u velikim iznosima gotovim novcem;
 politički eksponirana lica često polažu imovinu u velikim iznosima, s tim da je teško utvrditi
poreklo novca;
 korišćenje velikog broja računa otvorenih kod banke u inostranstvu;
 niz komplikovanih transfera sredstava od jednog lica ka drugom kao način prikrivanja izvora i
namene sredstava;
  veliki broj lica obavlja transakcije u manjim, a sličnim iznosima, prema istom
fizičkom/pravnom licu;
 česte transakcije u manjim iznosima putem sistema za prenos novca.

Slika 9.3.

Veoma je važno da svi zaposleni budu upoznati sa aktivnostima koje se odnose na proveru i praćenje
aktivnosti klijenata, analizu rizika, prepoznavanje transakcija kod kojih postoje razlozi za sumnju na
pranje novca i finansiranje terorističkih aktivnosti. Kako bi ovo bilo moguće, obveznici bi trebalo da
obezbede redovnu edukaciju zaposlenih koji obavljaju poslove kod kojih može doći do pokušaja
nelegalnog delovanja.

Ukoliko pravna lica ne izvrše analize koje mogu ukazati na nelegalne aktivnosti, biće novčano
kažnjene, a iznos se definiše zakonom.

Nakon prestanka poslovnog odnosa sa klijentom ili nakon izvršene transakcije, podaci o tom
klijentu i izvršenim transakcijama se obično čuvaju još:

oko 2 godine

oko 3 godine
 oko 10 godina

Vrste rizika
Možemo razlikovati tri vrste rizika koje obveznik može identifikovati.

1. Geografski rizik

Faktori koji ukazuju da određena zemlja nisi veći rizik od pranja novca i finansiranja terorizma može
biti država koja je predmet sankcija ili embarga, država koja je od strane FATF-a označena kao ona
koja daje podršku terorističkim aktivnostima, ona u kojoj ne postoje međunarodno priznati standardi
za sprečavanje ovakvih aktivnosti. Radi lakše procene rizika, postoji spisak država koje su prihvatile
međunarodne standarde i koje nisu visko rizične po ovom pitanju.

2. Rizik klijenta

Rizik klijenta odnosi se na određene kategorije korisnika usluga, gde veći rizik imaju klijenti koji se
bave poslovima koje odlikuje veliki obrt i uplate gotovine, nerezidenti i stranci, građevinske firme,
privatni investicioni fondovi...

3. Rizik transakcije i rizik usluge

Pod rizičnim transakcijama i uslugama podrazumevaju se transakcije koje su predstavljene u

indikatorima na trećoj strani ove nastavne jedinice.

Finansijsko-obaveštajna služba
Finansijske institucije koje smo naveli, a čije je poslovanje regulisano zakonom služe kao glavni put
kojim teku transakcije fizičkih i pravnih lica. Jednostavnost procedure i brzina kojom se sredstva
mogu preneti pružaju mogućnost teroristima da vrše transfer sredstava bez mogućnosti da to neko
otkrije, kako u okviru jedne države tako i u međudržavnom poslovanju.

Jedan od najvažnijih izvora informacija o pranju novca i finansiranju terorizma predstavljaju banke i
druge finansijske institucije. U cilju efikasne borbe protiv ovih oblika kriminala ključna je saradnja
ovih institucija sa nadležnim državnim organima. Imajući ovo u vidu, mnoge države su formirale
službe koje se bave navedenim poslovima.

Egmont grupa definisala je finansijsko-obaveštajnu službu kao „centralnu nacionalnu agenciju,

nadležnu za primanje, analiziranje i prosleđivanje nadležnim organima izveštaja o finansijskim
transakcijama: za koje se sumnja da su vezi sa prihodima stečenim kriminalom, ili koji su predviđeni
nacionalnim zakonodavstvom, u cilju borbe protiv pranja novca i finansiranja terorizma“.

Ovoj službi finansijske institucije mogu prijaviti sumnjive transakcije i na taj način sprečiti ulazak
prljavog novca u legalne finansijske tokove. Takvi podaci se dalje prosleđuju poreskoj policiji,
tužilaštvu ili drugim nadležnim organima.