Utwór Adama Mickiewicza pod tytułem „Konrad Wallenrod” należy do gatunku

historycznej powieści poetyckiej. Prawdopodobnie powstawał między rokiem

1825 a 1828, gdy autor był na zesłaniu w Petersburgu.
Wydarzenia są skupione wokół misji tajemniczego litewskiego rycerza, który
jako dziecko został porwany przez Krzyżaków podczas napadu na jego ojczyste
litewskie miasto. Po tym zdarzeniu chłopiec jest wychowywany pod opieką
mistrza zakonu Winrycha von Kniprode, otrzymuje imię Walter Alf, lecz pewny
litewski wajdelota Halban nie daje mu zapomnieć o litewskich korzeniach, z
powodu czego, Walter Alf – Konrad Wallenrod stawia sobie na celu zemstę na
Krzyżakach. Konrad staje się wielkim mistrzem zakonu i prowadzi wojnę z
Litwinami w taki sposób, że Krzyżacy ponoszą ogromne straty. Podstępna zemsta
się udaje. Problematyka tego utworu dotyczy poświęcenia się w obronie ojczyzny,
co jest cechą romantyzmu, a także odrzeczenia się wszelkich wartości i godności
dla osiągnięcia postawionego celu.
Fabuła rozgrywa się w XIV wieku (w 1391 – 1393 latach) gdy toczyły się walki
Zakonu Krzyżackiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Miejscem akcji jest
krzyżacka siedziba w Malborku, a także średniowieczna Litwa. Głównymi
bohaterami są: Walter Alf – Konrad Wallenrod, Halban – litewski wajdelota i
Aldona – ukochana Wallenroda.
Osobiście polecam przeczytać powieść poetycką „Konrad Wallenrod”, ponieważ
dzięki temu utworowi możemy bardziej wgłębić się w historię, na jego przykładzie
rozmyślać nad tym, czy cele naprawdę uświęcają środki, a także rozpoznać w nim
ówczesną sytuację w jakiej znalazł się autor i jego ojczyzna. Uogólniając, ta
powieść poetycka A. Mickiewicza sprawiła na mnie niesamowite wrażenie.