Professional Documents
Culture Documents
ნაეკის ნიმუში
ნაეკის ნიმუში
გიორგი წუხს იმის გამო, რომ ასეთი უსულგულო, უნამუსო, ზარმაცი, გულგრილი
და თვალთმაქცი ადამიანები ყველაფერს აფუჭებენ. სოფლის სასამართლოზე ის
მოკლედ და დამაჯერებლად ახსნის თავისი გაცხარების მიზეზს: „ის დავა მქონდა,
რომ მაგისთანა ნამუსახდილ კაცისაგან ქვეყანაა დაღუპული. კაცი კაცს ვეღარა
ჰნდობია. მაგის გამოისობით კარგ მოჯამაგირესაც ნამუსი აქვს გატეხილი. თითონ
ხომ ეძინა და ეძინა, კამეჩებიც მიეღრძო ურემზედ. იმათ საცოდაობამ დამწვა, სხვა
არა იყოს-რა”…
II ნაწილი
ილიას მიერ მოთხრობის ამ ეპიზოდში წარმოჩენილი პრობლემა აქტუალური იყო
და არის დღესაც. მართალია, საბედნიეროდ, ჩვენი ქვეყანა ახლა სუვერენული
სახელმწიფოა, ეროვნული და საზოგადოებრივი თვითშეგნებაც ბევრად მაღალია,
მაგრამ დღესაც ხშირად ვაწყდებით საქვეყნო და საერთო საქმისადმი
გულგრილობის მაგალითებს და აგრესიას იმ აქტიური ადამიანებისადმი,
რომელთაც აღელვებთ ქვეყნის ბედი, რომელთათვისაც სულერთი არ არის
საზოგადო საჭიროებები. სწორად უნდა გავიგოთ „სხვის საქმეში ჩარევა“. თუკი ეს
იქნება ადამიანის პირად ცხოვრებასა და კერძო საქმიანობაში ჩარევა,
რასაკვირველია, მიუღებელია, მაგრამ როცა საქმე ეხება საქვეყნო პრობლემებს,
გაყველა ილიასავით ლიდერული თვისებებისა და დამსახურებების ადამიანი ვერ
იქნება. ილიას ჰქონდა მორალური უფლება, რომ ხალხის მენტალურ
გაჯანსაღებაზე, საზოგადოებრივი პასუხისმგებლობის ამაღლებაზე სიტყვა ეთქვა
და სხვას შესაძლოა არც ჰქონდეს საამისო რესურსი, მაგრამ თუკი ჩვენი
მოქალაქეობრივი შეგნება გვკარნახობს, რომ საზოგადო სატკივარს მახვილი
თვალი და ყური შევაგებოთ, რატომაც არა? ძალიან ხშირია მოქალაქეობრივი
გულგრილობის ფაქტები სხვათა ჩაგვრის, უსამართლობის, სახელწიფო აპარატის
მხრიდან უფლებების შელახვის, უკანონო გადაწყვეტილებებისა, ასევე ხშირად
ვხვდებით დამაზიანებელი ეკონომიკური და სოციალური პოლიტიკის გატარების
ფაქტებსაც და თუ ასეთ შემთხვევებში ხმის ამოღება ან დაგვეზარება, ან
შეგვეშინდება, ეს უარყოფითად აისახება ჩვენი საზოგადოების კეთილდღეობაზე.
მაკა სახურია