АНТИХИПЕРСЕНЗИТИВНИ ЛЕКОВИ

Европското здружение на кардиолози ја дефинира хипертензијата како систолен крвен

притисок поголем од 140mm Hg и дијастолен поголем од 90 mm Hg кај лица над 18 години кој
не земаат антихиперсензитивни лекови
Целта на терапијата на артериската хипертензија е максимално голготрајно редуцирање на
фкупен ризик за појава на кардиоваскуларни заболувања што се постигнува со намалување на
крвниот притисок и отстранување на други фактори на ризикот.
Нефармаколошки мерки за лекување на артериска хипертензија се:
- зголемена физика активност
-намален внес на сол
-намалување на телесната тежина
-прекин на внес на алкохол, кафе итн.
Лекови од прв избор во терапија на хипертензија спаѓаат:
- тиазидни диутерици
-АКЕинхибитори (ангиотензин конвертирачки ензим)
-бета блокатори
-антагонисти на калциумовите канали
-антагонисти на ангиотензинските рецептори (АТ)

ТИАЗИДНИ ДИУРЕТИЦИ
-хидрохлортиазид
-индапамид
ДИУРЕТИЦИ НА ХЕНЛЕОВА ПЕТЕЛКА
-фуросемид
-торасемид

АКЕинхибитори
Ангиотензин конвертирачки ензим учествува во претворањето на ангиотензин 1во ангиотензин
2. Со инхибиија на овој незим се определува настанувањето на едно од најјаките
вазоконстрикторни супстанци (ангиотензин 2) кој ја стимулира секрецијата на алдостерон и
централно го активира симпатикусот.
АКЕ инхибиторите дејствуваат стимулативно, вазодилататорно и благо диуретично, со
спречување на ресорпција на натриум. За антихипертензивното дејство придонесува и
инхибира на разградување на брадикинот (вазодилататор) кој е одговорен за несаканото
дејство на овие лекови-сува кашлица
Пр:
- еналаприл
-рамиприл
-квинаприл
-фосиноприл натриум -цилазаприл
 -ВАЖНИ ИНТЕРРЕАКЦИИ НА АКЕИНХИБИТОРИТЕ-

-Ако се корисат во комбинација со диуретици кои штедат калиум, бета блокатори или
суплементи со калиум АКЕинхибиторите фосфоризираат, доведуваат до хиперкалиемија
-НАСИЛ (нестероидни антиифламаторни лекови) може да доведат до појава на акутна ренална
инсуфициенција и да го намалат хипотензивниот ефект на АКЕинхибиторите.

Лекови кои делуваат централно или ја сопираат адренергичната активност

Во оваа група се вбројуваат лекови кои со централен механизам влијаат врз намалувањето на
крвниот притисок (метил допа, клонидин) или ја блокираат адренергичната активност (алфа и
бета блокатори)

Антагонисти на адренергични алфа рецептори

Празосим, теразосим,урамидол,доксизосин селективно ги блокираат само алфа рецептори на
мазните мускули на крвни садови и го спречуваат нор адренергично влијание и
вазоконструкцијата кои се предизвикани. Сами или во комбинација со други антихипертензивни
лекови може да се користат во терапија на благи или умерено тешки облици на хипертензија

БЕТА БЛОКАТОРИ
Бета блокаторите го намалуваат излачувањето на рининот од јукста гломеруларниот апарат на
бубрегот. Со што се исклучува функцијата на системот ринин-ангиотензин-алдостерон. Двата
најзначајни критеериуми според кои се класиицираат бета блокаторите се:
- кардиоселективност
- липосолубилност или хидрносолубилност
Кардиоселектините бета блокатори (атенолол, метопророл, бисопророл) дејствуваат на бета 1
рецепторите во срцето и се побезбедни од неселективни бета 1 и бет 2 антагонисти
(пропранолол). Во посебна група на неселективни блокатори на алфа и бета адренергични
рецептори спаѓаат (кареведилол и лабеталол) кои имаат вазодилататорно дејство. Небиволол
е неселективте бета 1 блокатор кој делува вазодилататорно
Липосолубилните бета блокатори (метопророл и пропранолол) се применуваат 2-3 пати
дневно поради брз и висок степен на метаболизам во хепарот (не се применуваат кај пациенти
со хепатична инсуфициенција)
Хидросолубилните (атенолол) се применуваат 1 дневно кај пациенти без ренална
инсуфициенција бидејќи се излачуваат преку бубрезите