Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
Tis dikaiosynis ilie noite
και µυρσίνη εσύ δοξαστική
µη παρακαλώ σας µη
λησµονάτε τη χώρα µου
Αετόµορφα τα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήµατα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεµα
Τα πικρά µου χέρια µε τον Κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς µου φίλους καλώ
µε φοβέρες και µ' αίµατα
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και µυρσίνη εσύ δοξαστική
µη παρακαλώ σας µη
λησµονάτε τη χώρα µου
Soleil concevable de la Justice,
kai myrsini esy doxastiki
mi parakalo sas mi
lismonate ti chora mou !
Aetomorfa ta echei ta psila vouna
sta ifaisteia klimata seira
kai ta spitia pio lefka
stou glafkou to geitonema.
Ta pikra mou cheria me ton keravno
ta gyrizo piso ap' ton kairo
tous palious mou filous kalo
me foveres kai m' aimata.
Tis dikaiosynis ilie noite
kai myrsini esy doxastiki
mi parakalo sas mi
lismonate ti chora mou !
Et toi, myrte glorieux,
Ah ! je vous en supplie,
Ah ! n'oubliez pas ma patrie !
Elle a des monts aquilins et altiers,
Sur les volcans des vignes alignées,
Et ses maisons plus blanches d'être
Au voisinage du ciel bleu !
Mes mains irritées par la foudre,
Je les fais remonter le Temps,
Mes anciens amis je les appelle,
Avec des terreurs et du sang.
Soleil concevable de la Justice,
Et toi, myrte glorieux,
Ah ! je vous en supplie,
Ah ! n'oubliez pas ma patrie !