Klasycy wiedeńscy - trzech najwybitniejszych przedstawicieli klasycyzmu w muzyce, działających na

przeł. XVIII i XIX w. w Wiedniu:

J. Haydn (od 1790) ( ur. w 1 732 r. w Rohrau, zm. w 1809 r. w Wiedniu ). Austriacki kompozytor,
jeden z klasyków wiedeńskich – chronologicznie najwcześniejszy. Mając sześć lat rozpoczął naukę w
szkole
w Heibergu i jednocześnie uczył się muzyki. Śpiewał w chórach kościelnych, grał na fortepianie
i skrzypcach. Kompozycją zainteresował się mając około 18 lat. Od 1740 r. przebywał w Wiedniu,
gdzie najpierw został członkiem chóru przy katedrze św. Stefana. Po opuszczeniu chóru z powodu
mutacji głosu był muzykiem dworskim, grającym w orkiestrach w posiadłościach magnackich. W
1761 r. podjął służbę na dworze książąt Esterhazych w Eisenstadt, pozostając tam do r. 1790. W 1790
r. przeniósł się do Wiednia, skąd dwukrotnie wyjeżdżał do Anglii (1791, 1794). Odniósł tam wielkie
sukcesy
(w Oxfordzie przyznano mu tytuł doktora honoris causa). W wieku 63 lat powrócił do Eisenstadt,
gdzie ponownie otrzymał propozycję prowadzenia kapeli dworskiej. Oprócz dyrygowania zobowiązał
się również do napisania w ciągu roku jednej mszy, dzięki czemu powstały dzieła o charakterze
religijnym. Z powodu złego stanu zdrowia i podeszłego wieku wycofał się z czynnego życia
muzycznego. Od 1803r. do śmierci przebywał w swoim domu w Wiedniu.

Ważniejsze dzieła

104 symfonie
16 uwertur
52 sonaty na klawesyn lub fortepian
14 mszy i dzieł religijnych
4 oratoria
24 opery
Kantaty, arie, pieśni.
83 kwartetów smyczkowych, duety, tria (muzyka kameralna)
24 koncerty na fortepian, 4 koncerty na skrzypce,
5 koncertów na wiolonczelę, 1 koncert na kontrabas,
koncerty na instrumenty dęte: na flet, na trąbkę i na
waltornie.

W.A. Mozart (od 1781) ( ur. w 1756 r. w Salzburgu, zm. w 1791 r. w Wiedniu) - Kompozytor
austriacki, jeden z klasyków wiedeńskich, pochodził z rodziny muzycznej. Jako genialne
dzieckoWolfgang zaczął występować w wieku 6 lat razem z ojcem i siostrą grając na klawikordzie,
skrzypcach, fortepianie
i organach na dworach królewskich, w salonach arystokracji austriackiej, niemieckiej, francuskiej,
angielskiej. Koncertował też w Szwajcarii, Włoszech, czy Belgii. Małego Wolfganga, „cudowne
dziecko” znała cała utytułowana Europa. Wolfgang w wieku 8 lat napisał pierwszą symfonię, w wieku
11 lat pierwszą operę,a w wieku 12 lat wystąpił jako dyrygent. Jako młody człowiek otrzymał dwa
poważne wyróżnienia: order Złotej Ostrogi od papieża oraz został przyjęty do Accademii dei
Filharmonici jako „compositore” w Bolonii. W latach 1769-1777 i 1779-1781 był koncertmistrzem na
dworze arcybiskupa w Salzburgu. Jednak niechęć arcybiskupa Colloredo do licznych wyjazdów
kompozytora spowodowała, iż Mozart wycofał się z pracy. Był to pierwszy w historii muzyki
przypadek, kiedy kompozytor nie chciał być na służbie u możnego chlebodawcy, lecz sam chciał
kierować swoją karierą artystyczną. W 1781 roku wyjechał z tego miasta i osiadł na stałe w Wiedniu.
Mimo początkowego powodzenia oraz wytężonej pracy twórczej kompozytor nie był wolny od trosk
materialnych. Sześć lat później otrzymał stanowisko nadwornego kompozytora cesarskiego, o co
bardzo się starał nie tylko ze względu na prestiż, lecz przede wszystkim na stałe dochody. Po śmierci ,
której przyczyny nie są do dziś wyjaśnione, został pochowany we wspólnym grobie. Do dziś nie udało
się ustalić miejsca wiecznego spoczynku Mozarta.

Ważniejsze dzieła

19 oper:
49 symfonii
28 koncertów fortepianowych
koncerty na inne instrumenty,
18 sonat fortepianowych
32 sonaty skrzypcowe
Ponad 30 divertimenti, 11 serenad
Ponad 100 pieśni i arii
18 mszy
Requiem KV 626

L. van Beethoven (od 1792) (ur. w 1770 r. w Bonn, zm. w 1827 w Wiedniu). Początkowo uczył się
muzyki u ojca i u znajomych muzyków: nie tylko na instrumentach klawiszowych, ale także na
skrzypcach. Od roku 1784 był muzykiem dworskim. Dał się jednak poznać jako znakomity pianista
i improwizator. W roku 1796 wyjeżdżał do Norymbergii, Pragi, Drezna, Berlina, gdzie koncertował. Już
w wieku 24 lat miał kłopoty ze słuchem. Mimo chwil załamania kompozytor intensywnie pracował.
Lata 1804 – 1810 to najwspanialszy okres w twórczości Beethovena. Stan zdrowia kompozytora
pogarszał się, zaczęły się także kłopoty finansowe. W roku 1815 musiał już porozumiewać się z
otoczeniem pisemnie, za pomocą zeszytów do notowania pytań i odpowiedzi.

Ważniejsze dzieła

9 symfonii m.in. :
32 sonaty na fortepian
10 sonat na skrzypce
5 sonat na wiolonczelę i fortepian
16 kwartetów smyczkowych
2 kwintety smyczkowe
4 tria smyczkowe
6 triów fortepianowych
5 koncertów fortepianowych
koncert skrzypcowy
pieśni
opera „Fidelio”,
muzyka religijna.
koncert potrójny na fortepian, skrzypce i
wiolonczelę