‫‪www.ketabfarsi.

ir‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬

‫در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي ﻣﻌﻨﺎ‬

‫ﻣﻔﻬﻮم ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎ اﻟﻮﻫﻴﺖ ﻳﻜﻲ اﺳﺖ; اﻣﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬

‫ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺴـﺘﻘﻴﻢ اﻣﻜـﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻧـﻴﺴﺖ‪ /‬ﻣـﺎ ﻓـﻘﻂ ﻣـﻲﺗﻮاﻧـﻴﻢ‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﺎ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪن ﻋﻤﻴﻖ و ﺑﺮرﺳﻲ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ‪ ,‬ﻧﻤﺎدﻫﺎ و‬
‫ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت زﻧﺪﮔﻲ درﻙ ﻛﻨﻴﻢ‪ /‬ﺣﻘﻴﻘﺖ در ﻗﺎﻟﺐ ﺣﻮادث و‬
‫روﻳﺪادﻫﺎي زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﻋـﻤﻮﻣا‬
‫ﺑﺮايﻣﺎن ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ درﻙ اﺳﺖ‪ /‬ﺑﺎ وﺟـﻮد آﻧﻜـﻪ ﻧـﻤﻲﺗﻮاﻧـﻴﻢ‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻣﺴﺘﻘﻴﻤا درﻙ ﻛﻨﻴﻢ‪ ,‬وﻟﻲ ﻣﻴﻞ ﺑـﻪ ﺷـﻨﺎﺧﺖ آن‬
‫ﻫﻤﻮاره در ﻣﺎ وﺟﻮد دارد‪/‬‬
‫ـ ﮔﻮﺗﻪ‬

‫ﻫﻤة ﻣﺎ در ﺧﻴﺎ‪b‬ت ﺧﻮد ﻫﺪف از زﻧـﺪﮔﻲ را رﺳـﻴﺪن ﺑـﻪ ﺧـﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﺗـﺼﻮر‬

‫ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ /‬اﻳﻦ ﺧﻴﺎل ﭼﻨﺎن ﻫﻤﻪ ﮔﻴﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ در ﻗﺎﻧﻮن اﺳـﺎﺳﻲ ﺑـﺮﺧـﻲ از‬
‫ﻛﺸﻮرﻫﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ >آزادي و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ< وﻋﺪه داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ /‬ﺑﻪ راﺳﺘﻲ ﭼﻪ‬
‫ﻛﺴﻲ ﻣﺸﺘﺎق رﺳﻴﺪن ﺑﻪ دﺷﺘﻲ ﺳﺮﺳﺒﺰ در ﻳﻚ روز آﻓﺘﺎﺑﻲ ﻧـﻴﺴﺖ ﺗـﺎ ﻣـﺪﺗﻲ‬
‫ﺑﻲدﻏﺪﻏﻪ و رﻫﺎ در آﻧﺠﺎ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﺪ و ﺷﺎد ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫اﻣﺎ ﻃﺒﻴﻌﺖ‪ ,‬ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻳﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﮔﻮﻳﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣة دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ﻣﺎ دارد; ﺑﻪﻃﻮري ﻛﻪ‬
‫ﺧﻴﺎل و اﺷﺘﻴﺎقﻣﺎن ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ را ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺮﻫﻢ ﻣﻲزﻧﺪ و ﻣﺎﻧﻊ‬
‫آن ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬اﻳﻦ اﺷﺘﻴﺎق ﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎ و ﺿﻌﻒﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ دارﻳﻢ در ﺗﻨﺎﻗﺾ‬
 ‫‪ ٨‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﻋﻈﻴﻤﻲ اﺳﺖ‪ /‬ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪة ﭘﺎﺳﻜﺎل ﻣﺎ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻣﮕﺮ ﻧﻲﻫﺎي ﺷﻜﻨﻨﺪه و ﻧﺎزﻙ‬
‫ﻛﻪ دﻧﻴﺎي ﺑﻲاﻋﺘﻨﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﻣﺎ را ﺑﺸﻜﻨﺪ و ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﻣﺎ ﻧـﻲﻫﺎي‬
‫ﻣﺘﻔﻜﺮي ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﻲ ﻣـﺘﺤﺪ ﺷـﻮﻳﻢ و ﻣـﻌﺠﺰه ﻛـﻨﻴﻢ‪/‬‬
‫ﻓﺎوﺳﺖ ﮔﻮﺗﻪ از دو روﺣﻲ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ در ﺳﻴﻨﻪاش دﺳﺖوﭘـﻨﺠﻪ ﻧـﺮم‬ ‫ِ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ; ﻳﻜﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺮة ﮔﺮدون ﭼﺴﺒﻴﺪه اﺳﺖ و دﻳﮕﺮي ﻃﺎﻟﺐ آﺳﻤﺎنﻫﺎﺳﺖ‪/‬‬
‫ﻧﻴﭽﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻳﺎدآور ﻣﻲﺷﻮد روزي ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ ﭘﻲ ﻣﻲﺑﺮﻳﻢ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ اﺳﻄﻮرهﻫﺎ‪,‬‬
‫ﻣــــﻘﺘﺪر ﻧـــﻴﺴﺘﻴﻢ و آن روز ﺑــﺎ درﻙ اﻳــﻦ ﻧﻜــﺘﻪ ﻣــﺎﺗﻢ ﻣــﻲﮔﻴﺮﻳﻢ‪ /‬وﻳــﻠﻴﺎم‬
‫ﻫﺰﻟﻴﺖ‪ ١‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫اﻧﺴﺎن‪ ,‬ﺗﻨﻬﺎ ﺣﻴﻮاﻧﻲ اﺳﺖﻛﻪ ﻣﻲﺧﻨﺪد و ﻣﻲﮔﺮﻳﺪ;زﻳﺮا او ﺗﻨﻬﺎ ﺣﻴﻮاﻧﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻛﻪ ﺗﻘ‪ $‬ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮدي ﺑﻬﺘﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮد‪٢/‬‬

‫ﻓــﺎﺻﻠة ﻣـﻴﺎن اﻣـﻴﺪﻫﺎي ﻣـﺎ ﺗـﺎ واﻗـﻌﻴﺖ زﻧـﺪﮔﻲ‪ ,‬ﺑﺴـﻴﺎر ﻃـﻮ‪b‬ﻧﻲ اﺳﺖ و‬
‫ﻣﺸﻜ‪z‬ت و رﻧﺞﻫﺎي ﺑﻲﺷﻤﺎري را درﺑﺮ ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ /‬ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮدﺑﺎراﻧﻪ‬
‫ﺷﺮاﻳﻂ ﺣﺎﺿﺮ را ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﻔﺮﺳﺎ و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ ﺗﺎب آورﻳﻢ و‬
‫ﺑﺎ روﺣﻴﻪاي ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ ﺑﺎ آن ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﻴﻢ ﻳﺎ ﻓﻘﻂ دﺳﺖ روي دﺳﺖ ﺑﮕﺬارﻳﻢ و‬
‫ﻣﺎﺗﻢ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ /‬در ﻫﺮ ﺣﺎل ﻓـﺎﺻﻠة ﻣـﻴﺎن اﻣـﻴﺪﻫﺎي ﻣـﺎ و زﻧـﺪﮔﻲ واﻗـﻌﻲ ﺑﺴـﻴﺎر‬
‫ﻃﻮ‪b‬ﻧﻲ اﺳﺖ‪ /‬اﻣﺎ روانﺷﻨﺎﺳﻲ ﻳﻮﻧﮓ ﻛﻪ رﺷﺪ دروﻧﻲ را ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ,‬ﻫﺪف‬
‫زﻧﺪﮔﻲ را ﻧﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ‪ ,‬ﺑﻠﻜﻪ >ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﻌﻨﺎ< ﻣﻲداﻧﺪ‪/‬‬
‫ﻫﻤة ﻣﺎ ﻗﻄﻌا ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ از ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣـﻲﻛﻨﻴﻢ; اﻣـﺎ اﻳـﻦ ﻟﺤـﻈﺎت‬
‫زودﮔﺬرﻧﺪ و ﻧﻤﻲﺗﻮان اﻣﻴﺪ داﺷﺖ ﻛﻪ اﻳـﻦ ﻟﺤـﻈﺎت ﻛـﻮﺗﺎه داﺋـﻤﻲ و ﻃـﻮ‪b‬ﻧﻲ‬
‫ﺷــﻮﻧﺪ‪ /‬در ﻋــﻮض روانﺷــﻨﺎﺳﻲ ﻳــﻮﻧﮓ‪ ,‬ﺑﺴــﻴﺎري از ادﻳــﺎن ﻏـﻨﻲ دﻧـﻴﺎ و‬
‫اﺳﻄﻮرهﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻜﺘﺐ ﻳﻮﻧﮓ ﺑﺼﻴﺮتﻫﺎي ﺧـﻮد را از آﻧـﻬﺎ ﻣـﻲﮔﻴﺮد‪ ,‬ﺗﺄ ﻛـﻴﺪ‬
‫ﻣــﻲﻛﻨﻨﺪ ﻣــﺮدابﻫــﺎي روﺣـﻲ ﻛـﻪ ﻫـﻤﺎن ﺑـﻴﺎﺑﺎن رﻧـﺞﻫﺎ ﻫﺴـﺘﻨﺪ‪ ,‬اﻧﮕـﻴﺰه و‬
‫زﻣﻴﻨة دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎ را ﻓﺮاﻫـﻢ ﻣـﻲﻛﻨﻨﺪ‪ /‬در اﻳـﻦ ارﺗـﺒﺎط ‪ ٢٥åå‬ﺳـﺎل ﭘـﻴﺶ‬

‫‪1. William Hazlitt‬‬

‫‪2. The Oxford Dictionary of Quotations, p. 243.‬‬
‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ‪٩‬‬

‫اﺳﻜﻠﻴﺲ‪ ١‬اﻇﻬﺎر داﺷﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﻗﻠﻤﺮو اﺳﻄﻮرهﻫﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﻲ ﺑﻲﭼﻮن و ﭼﺮا‬

‫ﻣﻘﺪر ﻛﺮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻨﺎﺑﺮ آن ﻓﻘﻂ از ﻃﺮﻳﻖ رﻧﺞ ﺑﻪ ﺧﺮد دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻴﻢ‪/‬‬
‫رﻧـﺞ اﻧﺴـﺎن‪ ,‬ﻧـﺎآ ﮔـﺎه‪ ,‬ﻧـﺎﺑﺎﻟﻎ‪,‬‬
‫رﻧﺞ ‪b‬زﻣة رﺷﺪ و ﺑﻠﻮغ روﺣﻲ اﺳﺖ‪ /‬ﺑﺪون ْ‬
‫واﺑﺴﺘﻪ‪ ,‬ﺿﻌﻴﻒ و ﻣﺤﺪود ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‪ /‬از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ ﺑﺴﻴﺎري از ﻛـﺞرﻓﺘﺎريﻫﺎ‪,‬‬
‫ﻋﺎدات ﺳﻮء‪ ,‬ﺗﻌﺼﺒﺎت و روانرﻧﺠﻮريﻫﺎي ﻣﺎ ــ ﻧﻈﻴﺮ اﻓﺴﺮدﮔﻲ‪ ,‬ﺧﺸﻢ ﻣﺰﻣﻦ‪,‬‬
‫اﺿﻄﺮاب‪ ,‬ﺗﺮس ﻣﺪاوم و ﭘﺮﺧﺎش ــ در ﺣﻘﻴﻘﺖ راهﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﮔﺮﻳﺰ‬
‫از رﻧﺞ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدهاﻳﻢ‪ /‬روانﺷﻨﺎﺳﻲ ﻳﻮﻧﮓ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛـﻪ در زﻧـﺪﮔﻲ‪ ,‬دﺷـﺘﻲ‬
‫آﻓﺘﺎﺑﻲ و ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻫﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮاب راﺣﺖ‪ ,‬آﺳﺎﻳﺶ و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد;‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪﺟﺎي آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺮدابﻫﺎي روﺣﻲ و درد و رﻧﺞﻫﺎﻳﻲ ﻣـﻲرﺳﻴﻢ ﻛـﻪ ﮔـﺎه‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﻃﻮ‪b‬ﻧﻲ و ﻋﻤﻴﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ /‬ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﻃﺒﻴﻌﺖ وﺟﻮد ﻣﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺨﺶ‬
‫ﻋﻤﺪهاي از ﺳﻔﺮ ﻋﻤﺮﻣﺎن را در آن ﻣﺮدابﻫﺎ ﺳﭙﺮي ﻛﻨﻴﻢ‪ /‬اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻴﻢ در اﻳﻦ‬
‫ﻣﺮدابﻫﺎي رﻧﺞ و درد اﺳﺖ ﻛـﻪ ﺑﺴـﻴﺎري از ﻟﺤـﻈﺎت ﻣـﻌﻨﺎدار زﻧـﺪﮔﻲﻣﺎن را‬
‫ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ /‬در اﻳﻦ ﻣﺮدابﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ روح ﻣﺎ ﺷﻜﻞ ﻣﻲﮔﻴﺮد و رﺷﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪/‬‬
‫در آﻧﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻫﻤﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ‪ ,‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻫﺪف‪ ,‬ارزش و ﻋﻤﻴﻖﺗﺮﻳﻦ‬
‫ﻣﻌﻨﺎي آن واﻗﻒ ﻣـﻲﺷﻮﻳﻢ‪ /‬اﻣـﺮوزه ﺑـﻲﺷﻚ ﻋـﻤﻴﻖﺗﺮﻳﻦ ﺿـﻌﻒ ﺷـﻴﻮهﻫﺎي‬
‫رواندرﻣﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮﺟﻬﻲ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم روح اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪/‬‬
‫>ﺳﺎﻳﻜﻪ<‪ ٢‬در زﺑﺎن ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي >روح< اﺳﺖ و رﻳﺸة آن دو ﻣﻌﻨﺎ دارد‪:‬‬
‫ﭘﺮواﻧﻪاي ﻛﻪ دﮔﺮدﻳﺴﻲ ﻛﻮﺗﺎهﻣﺪت‪ ,‬زﻳﺒﺎ‪ ,‬اﺳﺮارآﻣﻴﺰ و ﮔﺮﻳﺰﭘﺎﻳﺶ اﺳﺘﻌﺎرهاي از‬
‫روح ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬارد و دﻳﮕـﺮي از ﻓـﻌﻞ >ﻧـﻔﺲ ﻛﺸـﻴﺪن< اﺳﺖ ﻛـﻪ‬
‫ﺗﺸﺒﻴﻬﻲ از آن ﻫﻮاي ﻧﺎدﻳﺪﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺑﺪو ﺗﻮﻟﺪ وارد ﺟﺴﻢ ﻣﻲﺷﻮد و ﺑـﻪ‬
‫ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺮگ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻣـﻲﻛﻨﺪ‪ /‬آﻧﮕـﺎه ﭼـﻪ ﻃـﻌﻨﻪآﻣﻴﺰ اﺳﺖ ﻛـﻪ روانﺷـﻨﺎﺳﻲ‪,‬‬
‫اﻣــﺮوزه ﻏــﺎﻟﺒا ﺑــﻪ ﺑــﺮرﺳﻲ و ﺷـﻨﺎﺧﺖ رﻓـﺘﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻣـﻲﭘﺮدازد ﻛـﻪ ﺑـﻴﺮوﻧﻲ‪,‬‬
‫ﻗﺎﺑﻞﻣﺸﺎﻫﺪه و ﻗﺎﺑﻞﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ آﻣﺎر ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎ دارو درﻣﺎنﺷﺎن ﻛـﺮد‪/‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻤة اﻳﻦ ﺷﻴﻮهﻫﺎي درﻣﺎﻧﻲ ﻣﻬﻢ و ﻣﻔﻴﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ,‬اﻣـﺎ ﺑـﻪﻧﺪرت ﺑـﻪ‬

‫‪1. Aeschylus‬‬ ‫‪2. psyche‬‬

 ‫‪ ١٠‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﻋﻤﻴﻖﺗﺮﻳﻦ ﻧﻴﺎز اﻧﺴﺎن ﻳﻌﻨﻲ رﺷﺪ روﺣﻲ و ﻣﻌﻨﺎي ﺳﻔﺮ زﻧﺪﮔﻲ او ﻣﻲﭘﺮدازﻧﺪ‪/‬‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ داﺷﺖ ﻫﺮ درﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم روح ﻧﭙﺮدازد‪ ,‬در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻄﺤﻲ‬
‫ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ; ﺣﺘﻲ ا ﮔﺮ در آﻏﺎز ﺗﺴﻜﻴﻦﺑﺨﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪/‬‬
‫ﻳﻮﻧﮓ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲﻛﺮد‪> :‬ﺑﺎﻳﺪ روانرﻧﺠﻮري را درﻙ ﻛـﺮد و آن را ﺑـﻪﻋﻨﻮان‬
‫رﻧﺞ روﺣﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺧﻮد ﭘﻲ ﻧﺒﺮده اﺳﺖ ﻣـ‪z‬ﺣﻈﻪ ﻧـﻤﻮد‪ ١</‬ﺗـﻮﺟﻪ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﻮﻧﮓ رﻧﺞ را ﻧﺎدﻳﺪه ﻧﻤﻲﮔﻴﺮد; ﻓﻘﻂ ﺑﻲﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮدن زﻧﺪﮔﻲ را رد‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ رﻓﺘﺎرﻫﺎي روانرﻧﺠﻮري‪ ,‬ﺗﺪاﻓـﻊ ﻣـﺎ در ﻣـﻘﺎﺑﻞ اﻳـﻦ‬
‫ﺑﻲﻣﻌﻨﺎ داﻧﺴﺘﻦ زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ‪/‬‬
‫ﻳﻮﻧﮓ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ روانرﻧﺠﻮري ﺻﺮﻓا ﺗﺪاﻓﻌﻲ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺗﻬﺎﺟﻤﺎت زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ; ﺑﻠﻜﻪ ﺗ‪z‬ﺷﻲ ﻧﺎآ ﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﺗﺴﻜﻴﻦ و ﺑﻬﺒﻮد ﺟﺮاﺣﺖﻫﺎي دروﻧﻲ اﺳﺖ‪/‬‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ و ﻧﻴﺖ ﻓﺮد روانرﻧﺠﻮر و ﻧﻪ ﺑﻪ ﭘـﻴﺎﻣﺪﻫﺎي رﻓـﺘﺎر او‬
‫اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺖ‪ /‬ﺑﻪﺟﺎي ﺳﺮﻛﻮب ﻳﺎ دﻓﻊ رﻓﺘﺎرﻫﺎي روانرﻧﺠﻮر ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺮاﺣﺘﻲ را‬
‫ﻛﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ ,‬ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ /‬آﻧﮕﺎه ﺟﺮاﺣﺖ و اﻧﮕﻴﺰة ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ رﺷﺪ‬
‫آ ﮔﺎﻫﻲ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ‪/‬‬
‫اﻳﺪة اﺻﻠﻲ ﻛﻪ روانﺷﻨﺎﺳﻲ ﻳﻮﻧﮓ را ﺟﺎن ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ‪ ,‬ﻣـﻔﻬﻮم ﻧـﺎﺧﻮدآﮔـﺎه‬
‫اﺳﺖ‪ /‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻳﺪه اﻣﺮوزه راﻳﺞ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ‪ ,‬اﻣﺎ در ﺣﻘﻴﻘﺖ در ﻗﻠﺐ‬
‫روانﺷﻨﺎﺳﻲﻫﺎي ﭘﻮﻳﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻧﺪارد و ﺣﺘﻲ در ﺗﺠﺮﺑة زﻧﺪﮔﻲ روزﻣﺮه‪ ,‬ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ‬
‫آﺷﻨﺎ ﺑﺮاي ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮدم ﻧﻴﺴﺖ‪ /‬ﻋﺪة ﻣﻌﺪودي ﺑﻪ ﻋﻤﻖ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﭘﻲ ﺑﺮدهاﻧـﺪ‪/‬‬
‫ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻣﺴﺘﻘﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ در درون ﻓـﻌﺎل ﻣـﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬از ﺣـﻮزة درﻙ‬
‫ﺷﺨﺺ ﻛﺎﻣ‪ X‬ﺑـﻴﺮون و دور اﺳﺖ و ﻗـﺎﺑﻞ ﭘـﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﻧـﻴﺴﺖ‪ /‬ﺑـﻪ دﻟﻴـﻞ وﺟـﻮد‬
‫ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻣﺎ وﺳﻮاسﻫﺎ‪ ,‬اﻋـﺘﻴﺎدﻫﺎ و ﻓـﺮاﻓﻜـﻨﻲ ﻋـﻘﺪهﻫﺎ را ﻛـﻪ از درونﻣـﺎن‬
‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ ﺑﻪ دﻧﻴﺎي ﺑﻴﺮون ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪/‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﺎآرام اﺳﺖ‪ ,‬ﺗﺼﻮر وﺟﻮد ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻋـﻈﻴﻢ‪ ,‬ﺧـﺮدﻣﻨﺪ و‬
‫ﻃﺒﻴﻌﻲ در درونﻣﺎن آراﻣﺶﺑﺨﺶ اﺳﺖ‪ /‬ا ﮔﺮ ﺑﻪﺟﺎي ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﺑﺎ‬

‫‪1. ‘ ‘Psychotherapists or the Clergy,’’ Psychology and Religion, CW 11, par.‬‬

‫‪497.‬‬
‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ‪١١‬‬

‫ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺷﻔﺎﺑﺨﺶ ﻛﻪ در درونﻣﺎن وﺟﻮد دارد ﻣﺘﺤﺪ ﺷﻮﻳﻢ‪ ,‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‬

‫در ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ ﻋﻤﻴﻖ رﻳﺸﻪ دارﻳﻢ‪ /‬در آن ﻟﺤﻈﺎت ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ وﺟﻮديﻣﺎن‪,‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ آﻧﭽﻪ ﻳﻮﻧﮓ >ﺧﻮد < ﻣﻲﻧﺎﻣﺪ‪ ,‬ﺷﺨﺺ ﭘﻴﻮﻧﺪ و ﺣﻤﺎﻳﺖ ‪b‬زم ﺑﺮاي ﺗﺴﻜﻴﻦ‬
‫ﺗﺮس از ﺗﺮﻙ ﺷﺪن و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ را اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﻨﺪ‪/‬‬
‫ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪة زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ را ﮔﺮﻳﺰ از اﺿﻄﺮاﺑﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠة ﺗﺮس‬
‫از ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ و ﺑﻲدﻓﺎﻋﻲﻣﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﻬﺎن ﻫﺴـﺘﻲ اﺳﺖ‪ /‬ﻓـﺮﻫﻨﮕﻲ ﻛـﻪ اﻣـﺮوزه‬
‫ﺳــﺎﺧﺘﻪاﻳـﻢ ﻣـﻴﺎنﭘﺮدهاي ﺳـﺮﮔﺮمﻛـﻨﻨﺪه اﺳﺖ و ﻫـﺪﻓﺶ اﺟـﺘﻨﺎب از ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ /‬ﺑﻲﺷﻚ ﻳﻜﻲ از ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﺗـﻮﻫﻢﻫﺎي ﻓـﺮﻫﻨﮓ ﻣـﺎ ﻛـﻪ ﻧـﺒﺎﻳﺪ از آن‬
‫ﭼﺸﻢﭘﻮﺷﻲ ﻛﺮد‪ ,‬اﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ ﺗـﻐﻴﻴﺮ دﻫـﺪ; ﺑـﻪ‬
‫ﻣﺮاﻗﺒﺖ از ﻣﺎ ﺑﭙﺮدازد و در ﺳﻔﺮ ﭘﺮﺧﻄﺮ زﻧـﺪﮔﻲ ﻛـﻪ ﺑـﻪ آن اﺣـﻀﺎر ﺷـﺪهاﻳـﻢ‬
‫ﻫــﻤﺮاﻫـﻲ و ﻣـﺤﺎﻓﻈﺖﻣﺎن ﻛـﻨﺪ‪ /‬ﺟـﺎي ﺗـﻌﺠﺐ ﻧـﻴﺴﺖ ﻛـﻪ از ﭼـﻨﻴﻦ ﺳـﻔﺮي‬
‫ﻣﻲﮔﺮﻳﺰﻳﻢ; آن را ﺑﻪ اﺳﺎﺗﻴﺪ ﻣﻌﻨﻮي وا ﮔﺬار ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ و ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ ﺧﻮد اﺣﺴـﺎس‬
‫آﺳﺎﻳﺶ و راﺣﺘﻲ ﻧﺪارﻳﻢ‪/‬‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ اﺟﺘﻨﺎب از اﺣﻮال ﻣﺤﺰون روﺣﻲ‪ ,‬ﺧﻮد ﺑﻪﺻﻮرت رﻧﺠﻲ ﺗﺎزه‬
‫درﻣــﻲآﻳﺪ ﻛـﻪ ﺑـﺎ آن ﻫـﺮﮔﺰ ﻧـﻤﻲﺗﻮاﻧـﻴﻢ ﺑـﻴﺎﺳﺎﻳﻴﻢ‪ ,‬ﺧـﻮﺷﺒﺨﺘﻲ و ﻓـﺮاﻏﺖ از‬
‫ﻣﺸﻜ‪z‬ت را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻨﻴﻢ و ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﻓﻘﻂ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻴﻢ; ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺑﻪﻃﺮز‬
‫اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﻳﺮي ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﺑﺤﺮانﻫﺎ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻏﺎﻟﺒا دردﻧﺎ ﻙ اﺳﺖ‪/‬‬
‫ﻣﻦ ‪ ,‬ﺷﺨﺼﻴﺖ و ﻫﻮﻳﺖ ﻣﺎﺳﺖ; ﻣﺠﻤﻮﻋﻪاي ﭘﺮﺑﺎر‪ ,‬اﺣﺴﺎﺳﻲ و ﺳﺮﺷﺎر از‬
‫ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎي ﺗﻜﺮاري اﺳﺖ‪ /‬ﻣﻦ ‪ ,‬ﻣﺮﻛﺰ اﺻﻠﻲ ﺧﻮدآﮔﺎه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮزﻫﺎﻳﻲ آزاد‪,‬‬
‫ﺳﻴﺎل و اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﻳﺮ دارد‪ /‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ ﺗـﺎ اﻣـﻮر زﻧـﺪﮔﻲ ﺧـﻮدآﮔـﺎه را‬
‫ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﺪ; اﻧﺮژي روح را ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ درآورد و ﺑﻪﺳﻮي ﻫﺪف راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﻨﺪ;‬
‫ﺳﺎزﮔﺎري و ﺗﺪاوم را ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ روزﺑﻪروز و ﻧﻜﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻜﺘﻪ ﭘﻴﺶ روﻳﻢ‪/‬‬
‫اﻣﺎ وﻇﻴﻔة اﺻﻠﻲ ﻣﻦ ﺣﻔﻆ اﻣﻨﻴﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻏﻠﻴﺎن اﺟﺰاي ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه از‬
‫درون ﺑﺮﻣﻲﺧﻴﺰد و ﺑﺎ ﻳﻮرش وﺳﻴﻊ اﻧﺮژيﻫﺎي دﻧﻴﺎي ﺑﻴﺮون ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﻣﻦ‬
‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻦ اﻳﻦ وﻇﻴﻔﻪ و ﻣﻴﻞ وﺳﻮاسآﻣﻴﺰ ﺑﻪ اﻣﻨﻴﺖ‪ ,‬ﺑﺎ ﻋﺼﺒﻴﺖ و ﭘﺮﺗﻨﺶ‬
 ‫‪ ١٢‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫در ﺻﺤﻨة زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲدود‪ ,‬رﻳﺨﺖوﭘﺎش ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ,‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻏﺒﺎرآﻟﻮد ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫و دﻳﺪار ﺑﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ زﻧﺪﮔﻲ را دﺷﻮارﺗﺮ ﻣﻲﺳﺎزد‪/‬‬
‫ﻣﻦ ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻛﻨﺪ وﻇﻴﻔﻪاش ﻓﻘﻂ ﺣﻔﻆ اﻣﻨﻴﺖ‪ ,‬ﺗﺴﻠﻂ ﺑﺮ روﻳﺪادﻫﺎي زﻧﺪﮔﻲ‬
‫و ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮدن ﻣﺸﻜـ‪z‬ت اﺳﺖ‪ /‬اﻣـﺎ از دﻳـﺪﮔﺎه روانﺷـﻨﺎﺳﻲ ﻋـﻤﻘﻲ ﻧـﻘﺶ‬
‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻦ اﻳﺠﺎد راﺑﻄﻪاي ﺗﻮأم ﺑﺎ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﺧﻮد و ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‪ /‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎز و‬
‫ﭘﺬﻳﺮا و ﺗﺎ ﺣﺪ اﻣﻜﺎن آﮔﺎه و ﻣﺸﺘﺎق ﻣﺬا ﻛﺮه ﺑﺎﺷﺪ‪ /‬ﻳﻮﻧﮓ ﮔﻔﺘﮕﻮي ﺧﻮد و ﻣﻦ را‬
‫ﺗﺒﺎدل ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﺴﺘﻘﻞ و ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻧﺎﻣﻴﺪ‪ /‬ﺧﻮد واﻗﻌﻴﺘﻲ ﻣﺎوراﻳﻲ و ﺑﺮﺗﺮ از ﻣﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎي ﻣﻦ ﻋﺼﺒﻲ و ﺟﺎﻳﮕﺎه آن را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﺪ‪/‬‬
‫در اﻳﻨﺠﺎ ‪b‬زم اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم >ﻓﺮدﻳﺖ<‪ ١‬اﺷـﺎره ﻛـﻨﻴﻢ‪ /‬ﺑـﻪ اﻋـﺘﻘﺎد ﻳـﻮﻧﮓ‪,‬‬
‫>ﻓﺮدﻳﺖ< ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ رﺷﺪ روﺣﻲ و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻓـﺮدي ﻣﺴـﺘﻘﻞ اﺳﺖ و اﻳـﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع در ﺧﺪﻣﺖ ﻫﺪف زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪٢/‬‬

‫در ﻓﺮاﻳﻨﺪ رﺷﺪ ﻓﺮدﻳﺖ‪ ,‬ﮔﻔﺘﮕﻮﻳﻲ ﭘﺎﻳﺪار ﻣﻴﺎن ﺧﻮد و ﻣﻦ ﺿﺮورت دارد‪ /‬ﺑﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮي آﻧﻬﺎ ﮔﺴﺴﺖ و ﺟﺮاﺣﺖﻫﺎي درون ﺗﺎ اﻧﺪازهاي ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪ /‬ﺗﻌﺮﻳﻒ‬
‫دﻳﮕﺮ ﺧﻮد ‪ ,‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي دروﻧﻲ ﻣـﺎﺳﺖ‪ /‬ﺑـﻪﻋﺒﺎرﺗﻲ دﻳﮕـﺮ ﺧـﻮد ﻓـﻌﺎﻟﻴﺖ روان‬
‫ﻣﺎﺳﺖ ﻛﻪ وﻇﻴﻔﻪاش رﺷﺪ دروﻧﻲ ﻣﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ /‬ﻣﺎ ﺑﺎزﺗﺎب ﺧﻮد را در وﺟﻮدﻣﺎن‬
‫ﺑﻪﺻﻮرت ﺗﺠﺎرب ﺗﺄﺛﻴﺮﮔﺬار و ﻣﻌﻨﺎدار ﺗـﺠﺮﺑﻪ ﻣـﻲﻛﻨﻴﻢ‪ /‬ﺷـﺎﻳﺪ ﺑـﺘﻮان ﺧـﻮد را‬
‫>ﺳﺮﭼﺸﻤة زﻧﺪﮔﻲ< ﻧﺎﻣﻴﺪ ﻛﻪ ﻏﺎﻳﺖﻣﻨﺪ و ﻳﻜﭙﺎرﭼـﻪ اﺳﺖ‪ ,‬ﻫـﻢ ﻫـﺪف و ﻫـﻢ‬
‫وﺳﻴﻠﻪ اﺳﺖ‪ /‬روح آﻧﮕﺎه ﻓﺮآﻳﻨﺪ اﺳﺮارآﻣﻴﺰي ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﻪواﺳﻄة آن ﺣﺮﻛﺖ‬
‫ﺑﻪﺳﻮي ﻣﻌﻨﺎ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪/‬‬
‫دروﻧﻤﺎﻳة اﺻﻠﻲ ﻣﻦ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ اﻣﻨﻴﺖ اﺳﺖ و ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ اﻳﻦ اﻣﻨﻴﺖ را‬
‫در ﻗﺎﻟﺐ ﻳﻘﻴﻦﻫﺎي ﺧﺸﻚ و ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﻫﺎي ﻣﻌﻴﻦ ﺧ‪z‬ﺻﻪ ﻛﻨﺪ‪ /‬اﻣﺎ راز روح ﻛﻪ ﻣﺎ‬
‫ﺑﺨﺸﻲ از آن ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮاﺳﻮي ﻗﺪرت ﺗﺴﻠﻂ ﻣﺎﺳﺖ‪ ,‬ﺑﻠﻜﻪ از درﻙ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ‬
‫ﻓﺮاﺗﺮ اﺳﺖ‪ /‬ارﺗﺒﺎط ﻣـﺎ ﺑـﺎ روح ﻣـﻲﺗﻮاﻧـﺪ آ ﮔـﺎﻫﺎﻧﻪ‪ ,‬ﻧـﺎآ ﮔـﺎﻫﺎﻧﻪ‪ ,‬ﻗـﺎﺑﻞدرﻙ ﻳـﺎ‬

‫‪1. Individuation‬‬
‫‪2. Edward F. Edinger, The Creation of Consciousness: Ju ng’s Myth for‬‬
‫‪Modern Man‬‬
‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ‪١٣‬‬

‫ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ درﻙ ﺑﺎﺷﺪ‪ /‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺴﺖوﺟﻮﻳﻲ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﻪدﻧﺒﺎل روح از‬
‫ﻃﺮﻳﻖ راهﻫﺎﻳﻲ ــ از ﻋﻠﻢ اﻟﻬﻴﺎت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ و ﻋﺸﻖ ــ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﮕﻲ‬
‫ﺗﺤﺖ ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ,‬ﻏﺎﻟﺒا ﺑﻪﺳﻮي ﻣـﺮدابﻫـﺎﻳﻲ ﻛﺸـﻴﺪه ﻣـﻲﺷﻮﻳﻢ ﻛـﻪ‬
‫ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﺮوﻳﻢ‪ /‬اﻳﻦ ﺳﻘﻮطﻫﺎ ﮔﻮاه ﺣﻀﻮر ﮔﺴﺘﺮده و ﺧـﻮدﻣﺨﺘﺎر‬
‫روح اﺳﺖ‪/‬‬
‫روح ﻫﻤﻮاره ﺣﻀﻮر دارد; اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪﺻﻮرت ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه‪ /‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑـﺎﻳﺪ آن را‬
‫ﺟﺴﺖ‪ /‬ﻫﻮﻟﺪرﻟﻴﻦ‪ ١‬ﺷﺎﻋﺮ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪> :‬ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﻚ اﺳﺖ اﻣﺎ ﻳﺎﻓﺘﻨﺶ دﺷﻮار; ﻫﺮ‬
‫ﺟﺎ ﻛﻪ ﺧﻄﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬رﺳﺘﮕﺎري آﻧﺠﺎﺳﺖ‪٢</‬‬

‫ﻫﺪف از رﺷﺪ ﻓﺮدﻳﺖ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻋﺪهاي ﻣﻲﭘﻨﺪارﻧﺪ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺑﺮ ﻋـ‪z‬ﻳﻖ ﺧـﻮد‬

‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮدﺷﻴﻔﺘﮕﺎن ﻧﻴﺴﺖ; ﺑﻠﻜﻪ اﻫﺪاف ﺑﺰرگﺗﺮي دارد ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻫﻤة‬
‫اﺟﺰاي زﻧﺪﮔﻲ اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬ﻫﺮ ﻓﺮد‪ ,‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از ﻟﺤﺎظ ﻣﻘﺎم اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‬
‫ﻛﻢاﻫﻤﻴﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺣﺎﻣﻞ ﺑﺨﺶ ﻛﻮﭼﻜﻲ از راز زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺪﻓﺶ ﮔﺴﺘﺮش‬
‫آ ﮔﺎﻫﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ /‬ا ﮔﺮ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺻﺤﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ــ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻋﺘﻘﺎد ﻣﻦ ﺻﺤﺖ‬
‫دارد ــ آﻧﮕﺎه ﻫﺪف از رﺷﺪ ﻓﺮدﻳﺖ‪ ,‬ﺗﻤﺎﻣﻴﺖ ﻳـﺎﻓﺘﻦ و ﻛـﺎﻣﻞ ﺷـﺪن اﺳﺖ ﻧـﻪ‬
‫رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺧـﻮﺷﺒﺨﺘﻲ‪ /‬ﻓـﺮاﻳـﻨﺪ رﺳـﻴﺪن ﺑـﻪ ﻛـﻤﺎل ﺳـﻘﻮطﻫﺎي دردﻧـﺎ ﻛـﻲ را‬
‫درﺑﺮ دارد ﻛﻪ روح ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻲﻣﻴﻞ ﻣﺎ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪/‬‬
‫ﺑﻪرﻏﻢ ﺑﺮﺗﺮي روح‪ ,‬ﻣﻦ ﻛﻪ وﺣﺸﺖزده و ﺳﺮﮔﺮدان اﺳﺖ اﻋﺘﻨﺎ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ ,‬ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻛﻮب ﻣﻲﭘﺮدازد و از ﻣﺮدابﻫﺎ ﻣﻲﮔﺮﻳﺰد‪ /‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪهاي از ﻋﻤﺮ‬
‫ﻣﺎ در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨﺎﻃﻘﻲ ﺳﭙﺮي ﻣﻲﺷﻮد و ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻬﻤﻲ از زﻧﺪان روانرﻧﺠﻮري در‬
‫اﻣﺘﻨﺎع از ﭘﺬﻳﺮش و ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨﺎﻃﻘﻲ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪/‬‬
‫ﻳﻮﻧﮓ اﻇﻬﺎر ﻣﻲداﺷﺖ ﻛﻪ او ﻋﻠﺖ روانرﻧﺠﻮري را ﻧﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ,‬ﺑﻠﻜﻪ در‬
‫زﻣﺎن ﺣﺎل ﺟﺴﺖو ﺟﻮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪> :‬ﻣﻦ ﻣﻲﭘﺮﺳﻢ وﻇﻴﻔة ﮔﺮﻳﺰﻧﺎﭘﺬﻳﺮي ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎر در‬

‫‪1. Holderlin‬‬
‫‪2. ‘ ‘ Patmos,’’ in Angel Flores, trans. And ed., A n A nthology of G erman‬‬
‫‪Poetry from Holderlin to Rilke, p. 34.‬‬
 ‫‪ ١٤‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫اﻧﺠﺎم آن ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﻲﺷﻮد ﭼﻴﺴﺖ؟<‪ ١‬اﻳﻦ وﻇﻴﻔﻪ‪ ,‬ﭘـﺬﻳﺮش ﻣﺴـﺌﻮﻟﻴﺖ زﻧـﺪﮔﻲ‬

‫دروﻧﻲ و ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﺧﻮد‪ ,‬ﻛﻤﻲ ﺑﺮﺧﻮرد ﺻﺎدﻗﺎﻧة ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺳﺎﻳة ﺧﻮد و اﻧﺪﻛﻲ ﺳﻔﺮ‬
‫ﻋﻤﻴﻖﺗﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﻪ آﻧﺠﺎﻫﺎ ﺳﺮ ﺑﻜﺸﻴﻢ‪ /‬ﺑـﺎ اﻳـﻦ ﺣـﺎل‬
‫ﺗﻤﺎﻣﻲ اﺣﻮال ﻣﺮدابﻫﺎ داراي ﻳﻚ ﻫﺪف روﺣﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ /‬وﻇﻴﻔة ﻣﺎ آن اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫آﻧﻬﺎ را زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ ,‬ﺳﺮﻛﻮبﺷﺎن ﻧﻜﺮده و آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻓﺮاﻓﻜﻨﻲ ﻧﻜـﻨﻴﻢ‪/‬‬
‫ا ﮔﺮ ﺑﺎ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ در درون ﻣﺎﺳﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﻧﺸﻮﻳﻢ‪ ,‬آن را ﺑﻪﺻﻮرت رﻓﺘﺎري ﻧﺎﻫﻨﺠﺎر‬
‫ﺣﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ /‬ﺑﺮاي ﺑﻬﺒﻮد درون ﺧﻮد و ﻧﻘﺶ داﺷـﺘﻦ در ﺑـﻬﺒﻮد ﺟـﻬﺎن از ﻣـﺎ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﮔﺎﻫﻲ از ﻣﻴﺎن ﻣﺮدابﻫﺎ ﺑﮕﺬرﻳﻢ‪ /‬ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ از رﻓﺘﻦ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﻪ آن اﺟﺘﻨﺎب ﻛﻨﻴﻢ‪ ,‬دﻳﺮ ﻳﺎ زود ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪/‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ دورة ﺗﺤﻠﻴﻞﮔﺮي را ﻣﻲﮔﺬراﻧـﺪم‪ ,‬دوﺳـﺘﻲ داﺷـﺘﻢ ﻛـﻪ در ﻫـﺮ‬
‫ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪> :‬ﻣﻌﻨﺎي اﻳﻦ ﭼﻴﺴﺖ؟< اﻳﻦ ﺑﺮﺧﻮرد او ﻣـﺮا آزار‬
‫ﻣﻲداد; اﻣﺎ ﺣﻖ ﺑﺎ او ﺑﻮد‪ /‬زﻳﺮا در ﺟﺴﺖو ﺟﻮي ﭘﺎﺳﺦ اﻳﻦ ﺳﺆال اﻓﻖﻫﺎيﻣﺎن را‬
‫ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻲدﻫﻴﻢ و ﺑﺎوﻗﺎر و ﻋﺰت ﺑﻴﺸﺘﺮي زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪/‬‬
‫در ﺻﻔﺤﺎت ﺑﻌﺪي ﻛﺘﺎب‪ ,‬ﺑﺮﺧﻲ از اﻳﻦ ﻧﻮاﺣﻲ دﻧﻴﺎي زﻳﺮﻳﻦ را ﻛﻪ ﻫﻤة ﻣﺎ‬
‫ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮده و ﻣﺸﺘﺎق ﮔﺮﻳﺰ از آﻧﻬﺎ ﺑﻮدهاﻳﻢ ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ /‬ﻣﻦ راهﺣﻠﻲ ﺑﺮاي‬
‫آﻧﻬﺎ اراﺋﻪ ﻧﻤﻲدﻫﻢ; زﻳﺮا اﻳﻨﻬﺎ ﻣﺸﻜ‪z‬ﺗﻲ ﻧـﻴﺴﺘﻨﺪ ﻛـﻪ ﺑـﺎﻳﺪ ﺣـﻞ ﺷـﻮﻧﺪ; ﺑـﻠﻜﻪ‬
‫ﺗﺠﺎرب ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ ﺳﻔﺮ ﻋﻤﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ روح ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮده اﺳﺖ‪/‬‬
‫ﻳﻮﻧﮓ در ﺳﺎل ‪ ١٩٤٥‬در ﻧﺎﻣﻪاي ﺑﻪ اﻟﮕﺎ ﻓﺮوﺑﻪ ﻛﺎﭘﻴﺘﻦ‪ ٢‬ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﻛﺎر روﺣﻲ‬
‫ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻪ ﺑﺨﺶ ﻣﻲﺷﻮد‪> :‬ﺑﺼﻴﺮت‪ ,‬ﭘﺎﻳﺪاري و ﻋﻤﻞ<‪ ٣/‬ﻳﻮﻧﮓ اﻇﻬﺎر داﺷﺖ ﻛﻪ‬
‫روانﺷﻨﺎﺳﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻓﻘﻂ در اراﺋة ﺑﺼﻴﺮت ﺑﻪ ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﭘﺎﻳﺪاري‬
‫ﺷﺨﺺ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻛﺎري ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻧـﺠﺎم دﻫـﺪ و ﻧـﻴﺮوي ﺗـﺤﻤﻞ ﭘـﻴﺎﻣﺪﻫﺎ ‪b‬زم‬
‫اﺳﺖ‪ /‬ﻣﻦ در اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﭘﺎرهاي ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﺧﺎص را ذ ﻛﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ; اﻣـﺎ اﻟﮕـﻮي‬
‫اﺻﻠﻲ آﻧﻬﺎ ﻋﺎم اﺳﺖ‪ /‬اﻏﻠﺐ اﻳﻦ ﻣﻮارد واﻗﻌﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ; ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮ آﻧﻬﺎ را‬

‫‪1. ‘‘Psychoanalysis and Neurosis,’’ Freud and Psychonalysis, CW 4, par. 569.‬‬

‫‪2. Olga Froebe-Kapteyn‬‬ ‫‪3. L etters. Vol. 1 p. 375.‬‬
‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ‪١٥‬‬

‫اﻧﺪﻛﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮ دادهام‪ /‬ﺗﻌﺪادي ﻧﻴﺰ ﺳﺎﺧﺘﮕﻲاﻧﺪ; اﻣﺎ اﻳـﻦ ﻧـﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﺳـﺎﺧﺘﮕﻲ‬
‫واﻗﻌﻲﺗﺮ از ﻣﻮارد ﺣﻘﻴﻘﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪/‬‬
‫ﻫﺪف ﻣﻦ در اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻦ ﺗﻌﻤﻖ و ﺗﻮاﻓـﻖ ﺧـﻮاﻧـﻨﺪه ﺑـﺮاي دﻳـﺪار‬
‫آ ﮔﺎﻫﺎﻧﻪ از اﻳﻦ ﻣﺮدابﻫﺎﺳﺖ‪ /‬در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺎ اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎي ﻣﺤﺪودي دارﻳﻢ; زﻳﺮا‬
‫ﺑﺨﻮاﻫﻴﻢ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ ,‬ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪهاي از ﺳﻔﺮ ﻋﻤﺮﻣﺎن را در اﻳﻦ ﻣﺮدابﻫﺎ ﻣﻲﮔﺬراﻧﻴﻢ‪/‬‬
 ‫‪٢‬‬

‫اﻧﺪوه‪,‬ﻣﺮگ‪,‬ﺧﻴﺎﻧﺖ‬
‫آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻣﻄﻠﻮب اﺳﺖ ﻧﻤﻲﺗﻮان ﻧﮕﻪ داﺷﺖ‬
‫دوﻳﻦ‪ ١‬ا ﻛﻨﻮن ﺳﻲو ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﻪ اﺳﺖ‪ /‬ﭘﺪر و ﺑﺮادرش ﻫـﺮ دو ﻣـﻌﻤﺎر ﺑـﻮدﻧﺪ‪/‬‬
‫دوﻳﻦ ﻧﻴﺰ رﺷﺘة ﻣﻌﻤﺎري را ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد و ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﻌﻤﺎر ﻛﺎر ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ /‬او ﭼﻨﺎن از اﻧﺪوه‪ ,‬ﻣﺮگ و ﺧﻴﺎﻧﺖ آﺳﻴﺐ دﻳﺪه ﺑﻮد ﻛـﻪ دﻳﮕـﺮ ﺧـﻮدش را‬
‫ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺧﺖ‪/‬‬
‫ﭘﺪر دوﻳﻦ ﻣﺮدي ﻣﻬﺮﺑﺎن اﻣﺎ ﺳﻠﻄﻪ ﮔﺮ و ﻣﻌﺘﺎد ﺑﻪ اﻟﻜﻞ ﺑﻮد; ﻣﺤﺒﺖ زﻳﺎدي‬
‫اﺑــﺮاز ﻣــﻲﻛﺮد و در ﻋــﻮض وﻓـﺎداري را اﻧـﺘﻈﺎر داﺷﺖ‪ /‬دوﻳـﻦ از ﻧـﻮﺟﻮاﻧـﻲ‬
‫ﻣﻲداﻧﺴﺖ در ﺑﺰرﮔﺴﺎﻟﻲ او ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﻤﺎر ﺷﻮد; در ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﻲ ﭘﺪرش زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ﻛﻨﺪ و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادهاش وﻓﺎدار ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ /‬ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺶ از اﻳﻦ دﺳﺘﻮرات دﻗﻴﻘا‬
‫ﭘﻴﺮوي ﻛﺮده ﺑﻮد‪ /‬دوﻳﻦ ﭘﺎ ﺑﻪ اوﻟﻴﻦ ﻣﺮﺣﻠة ﺑﺰرﮔﺴﺎﻟﻲ ﮔﺬاﺷﺖ ﻛﻪ در آن ﺗﺠﺎرب‬
‫ﻛﻮدﻛﻲ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﺠﻤﻮﻋﻪاي از ادرا ﻛﺎت ﺷـﺨﺺ از ﺧـﻮد و دﻳﮕـﺮان دروﻧـﻲ‬
‫ﻣﻲﺷﻮد و ﻛﻮدﻙ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ آن‪ ,‬اﺳﺘﺮاﺗﮋيﻫﺎي ﻏﻴﺮارادي ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ اﺿﻄﺮاب را‬
‫ﭘﺮورش ﻣﻲدﻫﺪ‪٢/‬‬

‫‪1. Devin‬‬
‫‪ /٢‬ﺑﺮاي ﺷﺮح ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﻛﺴﺐ ﺧﻮدي ﻛﺎذب ﻳﺎ ﺳﺎﺧﺘﮕﻲ و ﻛﺸﺎﻧﺪن آن ﺗﺎ ﺑﺰرﮔﺴﺎﻟﻲ ﺑـﻪ ﺷـﻴﻮهﻫﺎي‬
‫زﺧﻤﻲ و اﺳﺎرتﺑﺎر ﺧﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﻴﺪ‪:‬‬
‫‪The Midle Passage in Midlife, pp. 9ff,‬‬
 ‫‪ ٣٤‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫دوﻳﻦ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻌﻤﺎر ﺷﺪ‪ ,‬ﺑﻠﻜﻪ ازدواج ﻛﺮد و در ﻣﺠﺎورت ﺧﺎﻧة ﭘﺪرياش‬
‫ﺳﺎ ﻛﻦ ﺷﺪ و ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرﻓﺖ در ﺧﺪﻣﺖ ﺧﺎﻧﻮادهاش ﺑﻮد‪ /‬ﻣﺎدرش ﻧﻴﺰ‬
‫ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ آن ﻧﻈﺎم‪ ,‬ﺷﻴﻮهﻫﺎي اﺗﻜﺎي ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ را در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ‬
‫ﺷﻮﻫﺮش‪ ,‬دوﻳﻦ را ﺑ‪z‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻋﺎﻃﻔﻲ از ﺧﻮد ارﺗﻘﺎ داد‪/‬‬
‫در ﻧﮕﺎه اول ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮ دوﻳﻦ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮادة وي ﻛﺎﻣ‪ X‬ﻣﺘﻔﺎوت‬
‫اﺳﺖ‪ /‬او ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهاي روﺷﻨﻔﻜﺮ ﺑﻮد و در دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎ و ﺷﻴﻮة زﻧﺪﮔﻲ‪ ,‬زﻧﻲ ﭘﻴﺸﺘﺎز‬
‫ﺑﻮد‪ /‬اﻣﺎ او ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻟﻜﻞ روي آورد و اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﺑﻲﺛﺒﺎت ﺷﺪ‪ /‬در ﺳﻲ ﺳﺎﻟﮕﻲ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻃﺎن ﻣﺒﺘ‪ z‬ﺷﺪ و دوﻳﻦ ﺗﺎ زﻣﺎن ﻣﺮگ وي‪ ,‬ﺧﻮدش را وﻓﺎداراﻧﻪ وﻗﻒ او ﻛﺮد‪/‬‬
‫ﭘﺲ از ﻣﺮگ او‪ ,‬اﺣﺴﺎﺳﺎت دوﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﺪت دو ﺳﺎل از ﻛﺎر اﻓﺘﺎد‪ /‬زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺸﺘﺮﻙ‬
‫آﻧﻬﺎ ﻣﺘ‪z‬ﻃﻢ‪ ,‬ﻣﺎ‪b‬ﻣﺎل از ﻏﻢ و از ﭘﺎي درآﻣﺪه ﺑﻮد‪ /‬اﻣﺎ دوﻳﻦ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﺒﻮد ﻣﮕﺮ‬
‫ﺷﺨﺼﻲ وﻓﺎدار ﻛﻪ از ﻛﻮدﻛﻲ ﺑﺮاي ﻣﺮاﻗﺒﺖ از ﺧـﺎﻧﻮادة ﻣـﺠﺮوح ﺑـﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ /‬او ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﻐﻠﺶ ﻛﻴﺴﺖ‪ /‬در ﺑﺴﻴﺎري از اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ‬
‫ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎ‪ ,‬ﻳﻚ ﻛﻮدﻙ ﺑﻨﺎﺑﺮ رأي ﺧﺎﻣﻮش ﺧﺎﻧﻮاده ﻛـﻪ در ﺗـﺒﺎﻧﻲ ﻧـﺎﺧﻮدآﮔـﺎه‬
‫واﻟﺪﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺪ‪ ,‬اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ ﺷﻌﻠﻪ را روﺷﻦ ﻧﮕﻪ دارد; ﺳﭙﺮ ﺑـ‪z‬‬
‫ﺑﺎﺷﺪ و از ﻣﺠﺮوﺣﻴﻦ ﻧﮕﻬﺪاري ﻛﻨﺪ‪ /‬دوﻳﻦ در ﺳﻜﻮت اﻳﻦ اﻧﺘﺨﺎب را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد و وﻇﺎﻳﻔﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻣﺤﻮل ﻣﻲﺷﺪ ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲرﺳﺎﻧﺪ‪/‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ دوﻳﻦ ﺑﺮاي درﻣـﺎن ﻧـﺰد ﻣـﻦ آﻣـﺪ‪ ,‬ﻧـﻮﻋﻲ ﺑـﻲﺣﺴﻲ رواﻧـﻲ و‬
‫ﺳﺮدرﮔﻤﻲ ذﻫﻨﻲ داﺷﺖ‪ /‬ﻫﻤﺴﺮش ﻣﺮده ﺑﻮد و او دﻳﮕﺮ ﻗـﺎدر ﻧـﺒﻮد ﺑـﻪ دﻓـﺘﺮ‬
‫ﻛﺎرش ﺑﺮود و ﺑﺮاي ﮔﺬران زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﻛﺎرش اداﻣﻪ دﻫﺪ‪ /‬او دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺖ ﭼﻪ‬
‫ﻛﺴﻲ اﺳﺖ و ﻳﺎ در زﻧﺪﮔﻲ ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ‪ /‬ﺗﻘﺮﻳﺒا ﭘﺲ از دو ﺳﺎل درﻣﺎن‪ ,‬ﺑﺎ زﻧﻲ‬
‫ﺑﻪﻧﺎم دﻧﻴﺲ‪ ١‬آﺷﻨﺎ ﺷﺪ ﻛﻪ از ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﻴﺶ او را ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ,‬وﻟﻲ ﺗﺮﻛﺶ ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ اوﻟﺶ ازدواج ﻛﻨﺪ‪ /‬در ﺗﻤﺎم آن ﺳﺎلﻫﺎ دﻧﻴﺲ ازدواج ﻧﻜﺮده ﺑﻮد;‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﺷﻐﻠﻲ در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و از ﻟﺤﺎظ ﻋﺎﻃﻔﻲ و ﻣﺎﻟﻲ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺷـﺪه ﺑـﻮد‪/‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ دوﻳـﻦ در ﻣـﻮرد ﺗـﺠﺪﻳﺪ راﺑـﻄﻪاش ﺑـﺎ دﻧـﻴﺲ ﺣـﺮف ﻣـﻲزد از او‬

‫‪1. Dennis‬‬
‫اﻧﺪوه‪ ,‬ﻣﺮگ‪ ,‬ﺧﻴﺎﻧﺖ ‪٣٥‬‬

‫ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻔﺖ; اﻣﺎ ﺑﺎور داﺷﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ آﻳـﻨﺪهاي ﺑـﺎ ﻫـﻢ ﻧـﺨﻮاﻫـﻨﺪ‬
‫داﺷﺖ و دﻟﻴﻠﺶ را ﻧﻤﻲداﻧﺴﺖ‪ /‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﻧﻴﺲ را ﻣﻲﺳﺘﻮد و او را دوﺳﺖ‬
‫داﺷﺖ‪ ,‬اﻣﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ دوﺑﺎره ﺧﻮد را در ﻳﻚ راﺑﻄﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪/‬‬
‫ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲ ﻣﻲﺷﺪ ﺷﺮاﻳﻂ دوﻳﻦ را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ اﻓﺴﺮدﮔﻲ وا ﻛﻨﺸﻲ ﺗﺸﺨﻴﺺ‬
‫داد‪ /‬اﻣﺎ از آﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻓﺴﺮدﮔﻲاش ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ از ﻣـﺮگ ﻫـﻤﺴﺮش‬
‫ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه و در ﺳﺮاﺳﺮ زﻧﺪﮔﻲاش ﭘﺨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ,‬ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ اﻓﺴﺮدﮔﻲ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺎﻧة ﻛﻮﭼﻜﻲ از ﻛﺴﺎﻟﺖ و ﻧﺎرﺿﺎﻳﺘﻲ ﻋﻤﻴﻖﺗﺮي اﺳﺖ‪ /‬دوﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪاي‬
‫ﺣﺴﺎس در زﻧﺪﮔﻲاش رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ :‬ﺑﻪ >دو راﻫﻲ< ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﻛﺎذﺑﺶ از ﻳﻚﺳﻮ‬
‫ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ادرا ﻛﺎت دروﻧﻲاش از ﺧﺎﻧﻮاده ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷـﺪه ﺑـﻮد و از ﺳـﻮي دﻳﮕـﺮ‬
‫ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲﺷﺪ‪/‬‬
‫ﻫﺮﮔﺎه ﻛﺴﻲ از ﻣﺮﺣﻠة ﺷﻜﺴﺘﻦ ﺧﻮد ﻛﺎذب ﻋﺒﻮر ﻛﻨﺪ‪ ,‬ﻣﺪت زﻣﺎﻧﻲ ﻃﻮ‪b‬ﻧﻲ‬
‫را در ﺳﺮدرﮔﻤﻲ و ﺳﺮﮔﺮداﻧﻲ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﻣﺘﻴﻮ آرﻧﻮﻟﺪ‪ ١‬ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪:‬‬
‫>ﺳﺮﮔﺮدان ﻣﻴﺎن دو ﻋﺎﻟﻢ; ﻳﻜﻲ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺮده و ﻋﺎﻟﻢ دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﺗﻮان زاده ﺷﺪن‬
‫ﻧﺪارد‪ ٢</‬ﻧﻪ ﺷﻐﻠﻲ‪ ,‬ﻧﻪ راﺑﻄﻪاي‪ ,‬ﻧﻪ ﻣﺴﻴﺮي و ﻧﻪ ﻣﻴﻞ و اﻧﮕﻴﺰﺷﻲ ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ ﻛﻪ‬
‫روﺣﺶ ﻏﺎﻳﺐ اﺳﺖ‪ ,‬ﺳﺮﮔﺮدان اﺳﺖ و ﺗﺼﻮري از ﻣﻔﻬﻮم ﺗـﺎزة ﺧـﻮد ﻧـﺪارد‪,‬‬
‫وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪ /‬ﻓﻘﻂ ﺧﻮاﻧﺪن و ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ و ﻃﺒﻴﻌﺖ‪ ,‬اﻣﻮاج روح‬
‫دوﻳﻦ را ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ درﻣﻲآورد‪/‬‬
‫ﻃﻲ ﻓﺮاﻳﻨﺪ درﻣﺎن دوﻳﻦ ﻣﻲﻛﻮﺷﻴﺪﻳﻢ ﺧﻮد ﻛﻬﻨﻪاش را ــ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﺆﺛﺮ ﻧﺒﻮد‬
‫ــ ﻛﻨﺎر ﺑﮕﺬارﻳﻢ ﺗﺎ آﻳﻨﺪه را ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﻛﻨﻴﻢ‪ /‬اﻣﺎ آﻳﻨﺪه ﻓﻘﻂ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮدآﮔﺎه ﻣﻦ‬
‫ﺑـﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﻣـﻲﺷﻮد و از ﻣﻜـﺎﻧﻲ ﻋـﻤﻴﻖ در درون ﺷـﺨﺼﻴﺖ ﺑـﺮﻧﻤﻲﺧﻴﺰد‪/‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺘﻲ ﺷﺪﻳﺪ و رﺧﻮﺗﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻲﺗﻔﺎوﺗﻲ و ﺣﺘﻲ ﺗﻨﺒﻠﻲ درون دوﻳـﻦ‬
‫وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻔﺮي اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻮد‪ /‬ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺤﻮل‬
‫ﻣﻬﻢ در درﻣﺎن زﻣﺎﻧﻲ روي داد ﻛﻪ دوﻳﻦ دﻧﻴﺲ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﻠﺴة درﻣﺎن آورد ﺗﺎ‬

‫‪1. Arnold Mathew‬‬

‫‪2. ‘ ‘ Stanzas from ‘ The Grand Chart reuse,’’’ in Poetry and C riticism of‬‬
‫‪Matthew Arnold, p. 187.‬‬
 ‫‪ ٣٦‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﺑﻲﻣﻴﻠﻲ ﻇﺎﻫﺮي و ﻣﻘﺎوﻣﺘﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ او را ﺑﺮاﻳﺶ ﺗﻮﺿﻴﺢ دﻫـﺪ; زﻳـﺮا دﻧـﻴﺲ‬

‫ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻛﺮد ﺑﻲﻣﻴﻠﻲ و ﻣـﻘﺎوﻣﺖ دوﻳـﻦ ﻧـﺎﺷﻲ از آن اﺳﺖ ﻛـﻪ او را دوﺳﺖ‬
‫ﻧﺪارد‪ /‬ﻃﻲ ﺟﻠﺴﻪاي ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﻳﻢ دﻧﻴﺲ راﺑﻄﻪاش ﺑﺎ ﻣﺎدر دوﻳـﻦ را ﻣـﻄﺮح‬
‫ﻛﺮد‪ /‬رﻓﺘﺎر ﻣﺎدر ﺑﺎ او ﺑﺴﻴﺎر دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻮد; اﻣﺎ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل از ﻫﺮ ﻓﺮﺻﺘﻲ اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﻲﻛﺮد ﺗﺎ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮد را ﻧﺰد او ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﻨﺪ‪ /‬ﻣﺎدر دوﻳﻦ ﺑﻪ دﻧﻴﺲ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪> :‬ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻣﺰﻳﺖ دوﻳﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻪ را ﺧﻮب ﺗﻤﻴﺰ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪</‬‬
‫دﻧﻴﺲ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﺷﺎره ﻛﺮد ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺮ و ﺑﺮادرﻫﺎي دوﻳﻦ ﻋﺎدت داﺷﺘﻨﺪ در‬
‫آﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ او ﺗﻤﺎس ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺮاﻗﺐ ﻓﺮزﻧﺪانﺷﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎلﺷﺎن‬
‫در ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﺮود‪ ,‬در ﺗﻌﻤﻴﺮات ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ و دوﻳﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻜﻠﻒ ﺑﻪ‬
‫اﺟﺮاي درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪ /‬ﺗﺼﻮﻳﺮي ﻛﻪ ﺑﻴﺮون آﻣﺪ ﻣﺮدي ﺑﺎ اﺳـﺘﻌﺪاد و‬
‫ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻨﻮز زﻧﺪاﻧﻲ ﺧﺎﻧﻮادة اﺻﻠﻲ ﺧﻮد ﺑﻮد‪ /‬ﻣﺎدرش ﻫﻢ ﺑﻪ اﻧﺪازة‬
‫ﻛﺎﻓﻲ ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﺎﻣﺰد ﭘﺴﺮش را آرام ﻛﻨﺪ; اﻣﺎ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺑﻪدﻧﺒﺎل‬
‫ﻛﺎرﺷﻜﻨﻲ در راﺑﻄة آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺑـﻮد ﺗـﺎ ﺑـﺘﻮاﻧـﺪ ﺣـﻘﻮق اﻧـﺤﺼﺎري در ﺧـﺼﻮص‬
‫ﻓﺮزﻧﺪش را ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ‪ /‬ﺧﻮاﻫﺮ و ﺑﺮادرﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﻘﺶ دوﻳﻦ در ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺧﺎﻧﻮاده را‬
‫ﺗﺸﺨﻴﺺ داده ﺑﻮدﻧﺪ و از اﻧﻌﻄﺎف او ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪/‬‬
‫آﻧﭽﻪ دوﻳﻦ را ﻋﻤﻴﻘا ﺑﻪﻃﻮر ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺗﺤﺖ ﻓﺸـﺎر ﻗـﺮار داده ﺑـﻮد‪ ,‬ﻣـﺮگ‬
‫ﻫﻤﺴﺮش ﻧﺒﻮد; ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺮگ وﺟﻮد ﺧﻮدش ﻃـﻲ ﺳـﺎلﻫﺎ ﺗـﻮﻗﻌﺎت و اﻧـﺘﻈﺎرات‬
‫ﻣﺪاوم ﺑﻮد‪ /‬از ﻃﺮﻳﻖ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ دﻧﻴﺲ‪ ,‬دوﻳﻦ ﻃﺒﻴﻌﺖ اﺳﺘﺜﻤﺎرﮔﺮاﻧة ﺧﺎﻧﻮادهاش را‬
‫درﻙ ﻛﺮد‪ /‬آﻧﮕﺎه زﻧﺪﮔﻲ در او ﺟﻮﺷﻴﺪ و ﻓﺮﺷﺘة اﺷﺘﻴﺎق دوﺑﺎره دﻳﺪه ﺷﺪ‪/‬‬
‫دو ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ دوﻳﻦ در ﺧﻮاب دﻳﺪ‪:‬‬
‫ﺑﻪ ﻛﻨﺴﺮت اﻟﻮﻳﺲ ﭘﺮﻳﺴﻠﻲ‪ ١‬ﻣﻲروم‪ /‬از آﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲروم او را ﺑﺒﻴﻨﻢ‬
‫ﺑــﺎﻳﺪ ﻣــﻮﻫﺎﻳﻢ را ﻣــﺮﺗﺐ ﻛــﻨﻢ‪ /‬اﻟﻮﻳﺲ روي ﺻـﺤﻨﻪ اﺳﺖ و آواز‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪ /‬ﺑﺴﻴﺎر ﺟﻮان اﺳﺖ و ﻳﻜﻲ از ﺗﺮاﻧﻪﻫﺎي ﻣﻮرد ﻋ‪z‬ﻗة ﻣـﺮا‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪ /‬در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺻﺤﻨﻪ ﭘﺮدهاي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﺸﺖ آن زﻧﻲ‬

‫‪1. Elvis Presley‬‬

‫اﻧﺪوه‪ ,‬ﻣﺮگ‪ ,‬ﺧﻴﺎﻧﺖ ‪٣٧‬‬

‫ﺣﻤﺎم ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬زن از وان ﺑﻴﺮون ﻣﻲآﻳﺪ و اﻟﻮﻳﺲ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻣﻌﻨﺎدار ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ ﻣﻲاﻧﺪازد‪ /‬در ﻧﮕﺎﻫﺶ ﭼﺸﻢﭼﺮاﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﺣﻀﻮر آن زن ﺑـﻪ اﻟﻮﻳﺲ ﻧـﻴﺮو‪ ,‬ﻗـﺪرت و ﺗـﻤﺎﻣﻴﺖ ﻣـﻲﺑﺨﺸﺪ‪ /‬زن‬
‫ﺑﺨﺸﻲ از ﻧﻤﺎﻳﺶ اﺳﺖ; اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ او را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪/‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ از ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻴﺮون ﻣﻲآﻳﻢ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﻫـﻤﺴﺮ ﻣـﺘﻮﻓﺎﻳﻢ‬
‫آﻧﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ‪ /‬او ﻳﻚ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲدﻫﺪ; وﻟﻲ‬
‫اﻳﻦ ﻛﺘﺎب اﻧﺠﻴﻞ ﻧﻴﺴﺖ‪ /‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪> :‬او دوﺑـﺎره آﻣـﺪه اﺳﺖ‪ </‬و ﻣـﻦ‬
‫ﻣﻲﻓﻬﻤﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﻣﻘﺪﺳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺮش ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺒﺘ‪z‬‬
‫ﺑﻪ ﺷﻴﺰوﻓﺮﻧﻲ ﺑﻮد‪ ,‬ﻧﻮﺷﺘﻪ و رﻧﮓآﻣﻴﺰي ﻛﺮده اﺳﺖ‪/‬‬
‫از ﻫــﻤﺴﺮم ﻣــﻲﭘﺮﺳﻢ ﺑـﺎ اﻳـﻦ ﻛـﺘﺎب ﭼـﻪ ﻛـﻨﻢ و او ﻣـﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫>ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺘﺎب را وﻳﺮاﻳﺶ و ﻣﺮﺗﺐ ﻛﻨﻲ‪ </‬اﺣﺴـﺎس ﻣـﻲﻛﻨﻢ ﻛـﻪ‬
‫ﭘﺎرهﭘﺎره ﺷﺪهام‪ /‬ﻣﻦ او را دوﺳﺖ دارم; اﻣﺎ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺘﻢ آن ﻛﺘﺎب را‬
‫ﺑﭙﺬﻳﺮم‪ /‬زﻳﺮا ﻳﺎدآور ﺗـﻤﺎﻣﻲ اﻣـﻮر ﻧـﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ در راﺑـﻄﻪﻣﺎن اﺳﺖ‪:‬‬
‫ﺗﺄﺛﻴﺮات ﻣﻨﻔﻲ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎيﻣﺎن‪ ,‬ﻧﻘﺶ ﻣﻦ در درﻙ ﮔﺮﻓﺘﺎري دﻳﮕﺮان‬
‫و ﻧﻴﺎزم ﺑﻪ ﻧﺠﺎت دادن ﻫﻤﺴﺮم از دﻧﻴﺎ و ﺧﻮدش‪/‬‬
‫ﻣﻲﻓﻬﻤﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮم دوﺑﺎره ﻣﺴﺖ اﺳﺖ و از ﻏﻤﻲ ﻛﻪ از زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ﺑﻪ او رﺳﻴﺪه اﺳﺖ دوري ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﺑﻪ او ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺎ دﻧﻴﺲ‬
‫ازدواج ﻛﻨﻢ; اﻣﺎ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻢ او را ﺑﺮﻧﺠﺎﻧﻢ‪ /‬ﻫﻤﺴﺮم ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪> :‬ﻫﻤﻪ‬
‫ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ اﺣﻤﻖ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ </‬ﻣﻦ ﻣﻲﻓﻬﻤﻢ ﻛﻪ زﻧـﺪﮔﻲ ﻣـﺎ‬
‫ﺳﻄﺤﻲ و اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑـﻮده اﺳﺖ‪ /‬ﻣـﺎ وﻗﺖ زﻳـﺎدي را ﺑـﺎ اﺣﺴـﺎﺳﺎت‬
‫ﻛﺎذب ﺗﻠﻒ ﻛﺮده ﺑﻮدﻳﻢ و ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮرﺳﻲ ﻧﻜـﺮدﻳﻢ ﻛـﻪ ﭼـﻪ ﭼـﻴﺰي‬
‫ﺑﺮايﻣﺎن ﻣﻬﻢ اﺳﺖ‪ /‬ﻣﻲﻓﻬﻤﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ ﺑﻮد‬
‫و اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺮا ﻣﺘﺄﺳﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ; اﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ دﻧﻴﺲ ازدواج ﺧﻮاﻫﻢ‬
‫ﻛﺮد و ﻫﻤﺴﺮم ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ و ﻏﻤﺶ اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داد; زﻳﺮا ﺑﺮاي او راه‬
‫دﻳﮕﺮي وﺟﻮد ﻧﺪارد‪/‬‬
‫اﻳﻦ رؤﻳﺎ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎر ﻋﻈﻴﻤﻲ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ در روان دوﻳـﻦ‬
 ‫‪ ٣٨‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﻓﻌﺎل ﻫﺴﺘﻨﺪ; ﻧﻴﺮوﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺟﺴﺖو ﺟﻮي ﺗﻮﻟﺪ دوﺑﺎره از ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺮده‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ /‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣـﻲرﺳﺪ ﻣـﺮگ ﻫـﻤﺴﺮ‪ ,‬دوﻳـﻦ را از ﭘـﺎي درآورده‬
‫اﺳﺖ; اﻣﺎ در ﺣﻘﻴﻘﺖ روح او در ﻋﺼﻴﺎﻧﻲ ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ‪ /‬ﻣﺮگ ﻫـﻤﺴﺮ ﺑـﺮاي او‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﻛﺎﺗﺎﻟﻴﺴﺖ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ زﻧﺪﮔﻲاش را دوﺑﺎره ﺑﺮرﺳﻲ ﻛـﻨﺪ‪ /‬ﺑـﺮاي‬
‫درﻙ ﻋﻤﻖ اﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﺎﻳﺪ داﻧﺴﺖ ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﺿﺮﺑﻪاي ﻛﻪ دوﻳﻦ ﺧﻮرده اﺳﺖ‪,‬‬
‫از دﺳﺖ دادن ﺗﻤﺎﻣﻴﺖ روﺣﻲ ﺧﻮدش ﺑﻮده اﺳﺖ و اﻧﺪوه و ﻏﻤﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮاي‬
‫روح ﮔﻤﺸﺪة ﺧﻮدش ﺑﻮده ﺗﺎ ﻫﻤﺴﺮ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪاش‪/‬‬
‫ﻳﻜﻲ از راهﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ دوﻳﻦ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻪﺳﻮي ﻣﻔﻬﻮم ﺗـﺎزهاي از ﺧـﻮد‬
‫ﺷﺪ‪ ,‬داﻧﺴﺘﻦ ارزش آن رؤﻳﺎ و ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻓـﻮقاﻟﻌـﺎدهاي ﺑـﻮد ﻛـﻪ رواﻧﺶ ﺑـﺮاي او‬
‫ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ را درﻙ ﻛﻨﺪ‪ ,‬ﺧﻮد را از آن رﻫﺎ ﺳﺎزد و ﺑﻪ ﭘﻴﺶ رود‪/‬‬
‫در ﺗــﺪاﻋــﻲﻫﺎي دوﻳــﻦ در ﺧــﺼﻮص رؤﻳـﺎي ﻣـﺬﻛﻮر‪ ,‬اﻟﻮﻳﺲ ﻧـﻤﺎﻳﻨﺪة‬
‫>ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﺮداﻧﻪ< ﺑﻮد; ﺧﻮاﻧﻨﺪة ﭘﺮﺟﺬﺑة روح‪ /‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دوﻳﻦ در زﻧﺪﮔﻲ ﭘﺮ‬
‫ﻣﺸﻐﻠة ﺧﻮد‪ ,‬اﻧﺪﻛﻲ در ﻣﻮرد ﺗﺮاﻧﻪ و ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﻣﻲداﻧﺴﺖ‪ /‬زن ﭘﺸﺖ ﭘـﺮده ﻛـﻪ‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي او ﻗﺎﺑﻞرؤﻳﺖ ﺑﻮد ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺟﺴﻮراﻧة آﻧﻴﻤﺎ را ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲداد‪ /‬ﭘﻴﺶ از‬
‫آﻧﻜﻪ دوﻳﻦ ﺑﺘﻮاﻧﺪ راﺑﻄﻪاي ﺗﺎزه را ﺷﺮوع ﻛﻨﺪ‪ ,‬ﺑـﺎﻳﺪ اﻧـﺮژيﻫﺎي ﺧـﺎرقاﻟﻌـﺎدة‬
‫اﻟﻮﻳﺲ را ﺑﺎ اﻧﺮژيﻫﺎي ذاﺗﻲ آﻧﻴﻤﺎ‪ ,‬ﻓﺮﺷﺘة اﺷﺘﻴﺎق ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ را ﺟﺎن ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ‪,‬‬
‫ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻣﻲﻛﺮد‪/‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮ دوﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﻣﻘﺪس را ﺑﻪ او ﻣﻲداد‪ ,‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ وﻇـﺎﻳﻒ‬
‫زﻳﺎد دوران ﺟﻮاﻧﻲ دوﻳﻦ اﺷﺎره ﻣﻲﻛﺮد‪ ,‬ﺑﻠﻜﻪ دﻳﻮاﻧﮕﻲاي را ﻛـﻪ در ﺧـﺎﻧﻮادة‬
‫ﻫﻤﺴﺮش دﻳﺪه ﺑﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻲداد‪ /‬ﺧﻮاﻫﺮ ﻫﻤﺴﺮ دوﻳﻦ اﺧﺘ‪z‬ل رواﻧﻲ داﺷﺖ و‬
‫دوﻳﻦ ﻧﻘﺶ ﻋﻤﺪهاي در ﻣﺮاﻗﺒﺖ از او اﻳﻔﺎ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ /‬ﺷﻐﻞ او در رؤﻳﺎ درﺳﺖ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﺪاري‪ ,‬وﻳﺮاﻳﺶ و ﻣﺮﺗﺐ ﻛﺮدن زﻧـﺪﮔﻲ ﻛﺴـﺎﻧﻲ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﻗـﺎدر ﻳـﺎ‬
‫ﻣﺸﺘﺎق ﻧﺒﻮدﻧﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﺮاي ﺧﻮد اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ‪ /‬اﻣﺎ در رؤﻳﺎ دوﻳـﻦ ﻣـﻲﺗﻮاﻧـﺪ‬
‫آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻗﺒ‪ X‬آ ﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺖ‪ ,‬ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻳﻌﻨﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ آن دﻧﻴﺎي ﺗﺄﺳﻒﺑﺎر‬
‫ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪارد و ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﺪ زﻧﺪﮔﻲ دﻳﮕﺮان را ﺑﻪ راه اﻧﺪازد و آﻧﻬﺎ را از ﺧﻮدﺷﺎن‬
‫ﻧﺠﺎت دﻫﺪ‪/‬‬
‫اﻧﺪوه‪ ,‬ﻣﺮگ‪ ,‬ﺧﻴﺎﻧﺖ ‪٣٩‬‬

‫ا ﻛﻨﻮن دوﻳﻦ ﻫﻤﺴﺮش را ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺨﺼﻲ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ و درﻣﺎﻧﺪه ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ او‬
‫را ﻣﺘﻈﺎﻫﺮ و ﺳﻄﺤﻲ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪ /‬دوﻳﻦ ﺑﻪ وﺿﻮح ﻳﻚ ﺗﺮاژدي ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ‪ /‬او‬
‫در دﻧﻴﺎﻳﻲ دروﻏﻴﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺗﺄﺳﻒ ﺑـﺮاي ﻣـﺮگ‪ ,‬درﻣـﺎﻧﺪﮔﻲ و‬
‫اﻧﺪوه ﺑﺮاي ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در دﻧﻴﺎي زﻳﺮﻳﻦ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ ,‬آﻣﺎده ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ ﺧﻮد را‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﺟﺪﻳﺪ‪ ,‬ﺑﻪ راﺑﻄﻪاي ﺗﺎزه و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻧﻮﻳﻨﻲ از ﺧﻮد ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ /‬دو ﻫﻔﺘﻪ‬
‫ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ رؤﻳﺎ دﻧﻴﺲ و دوﻳﻦ ﻧﺎﻣﺰد ﻛﺮدﻧﺪ‪/‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﺿﺮﺑﻪاي ﺑﺰرگ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ راهﺣﻞ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺿﺮﺑة دﻳﮕﺮي را ﻛﻪ در‬
‫ﻋﻤﻖ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﺪ‪ :‬ﺿﺮﺑة ﮔﻢ ﻛﺮدن ﺧﻮد در ﺳﻔﺮ زﻧـﺪﮔﻲ‪/‬‬
‫ﻓﻘﻂ اﻧﺪوه ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ او را ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰد ﺗﺎ ﺑﺎ از ﺧﻮد ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻲاش ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﻮد‪/‬‬
‫دوﻳﻦ ﺑﺎ ﺳﻜﻮﻧﺖ در اﻳﻦ ﻣﺮدابﻫﺎي ﻣﺤﺰون و ﻛﺎر ﻛﺮدن روي زﺧـﻢﻫﺎي‬
‫اﻧﺪوﻫﻨﺎ ﻙ ﺧﻮد‪ ,‬ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲاي ﻛﻪ ﭘـﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑـﺎﻳﺪ داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷﺪ رﺳـﻴﺪ‪ :‬زﻧـﺪﮔﻲ‬
‫ﺧﻮدش‪ ,‬ﻧﻪ دﻳﮕﺮي‪ /‬از اﻋﻤﺎق ﻏﻢ‪ ,‬اﻧﺪوه و ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎده‪ ,‬او اﺷـﺘﻴﺎق ﺧـﻮد را‬
‫زﻧﺪه ﻛﺮد‪/‬‬

‫ﻓﻘﺪان و اﻧﺪوه‬
‫در ﮔﺬر دردﻧﺎ ﻙ ﻣﺎ از زﻧﺪﮔﻲ‪ ,‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﺗﺠﺮﺑﻪاي ﺗﻜﺮاريﺗﺮ از ﻣﺮگ و ﻓﻘﺪان‬
‫ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ /‬زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻓﻘﺪان ﺷﺮوع ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬ﻣﺎ از ﺑﻄﻦ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺧﻮد و از ﺿﺮﺑﺎن‬
‫ﻫﺴﺘﻲ ﺟﺪا ﺷﺪه و وارد دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ و اﻏﻠﺐ وﻳﺮاﻧﮕﺮ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪ /‬اﻳﻦ ﺿﺮﺑة‬
‫آﻏﺎزﻳﻦ در ﺑﺪو ﺗﻮﻟﺪ‪ ,‬ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ آﻏﺎز ﺳﻔﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺮگ ﺧﻮد زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن‬
‫ﻣﻲرﺳﺪ‪ /‬در ﻃﻮل راه ﻓﻘﺪانﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪدي وﺟﻮد دارد‪ :‬از دﺳﺖ دادن اﻣﻨﻴﺖ‪,‬‬
‫ﭘﻴﻮﻧﺪ‪ ,‬ﻧـﺎآ ﮔـﺎﻫﻲ‪ ,‬ﻣـﻌﺼﻮﻣﻴﺖ; و در ﺳـﻨﻴﻦ ﺑـﺎ‪b‬ﺗﺮ‪ ,‬از دﺳﺖ دادن دوﺳـﺘﺎن‪,‬‬
‫اﻧﺮژيﻫﺎي ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ و ﻣﺮاﺣﻞ ﻫﻮﻳﺖﭘﺬﻳﺮي ﻣﻦ‪ /‬ﺟﺎي ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ‬
‫ﻓﺮﻫﻨﮓﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ داراي اﺳﻄﻮره ﻫﺴﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﺣﺲ ﻓﻘﺪان و ﺟﺪاﻳﻲ را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ‬
‫ﻣﻲﻛﺸﻨﺪ‪ :‬اﺳﻄﻮرة ﻫﺒﻮط‪ ,‬ﺟﺪاﻳﻲ آﻏﺎزﻳﻦ از ﺑﺎغ ﻋﺪن‪ ,‬ﻋﺼﺮ ﻃ‪z‬ﻳﻲ‪ ,‬ﺧﺎﻃﺮة‬
‫وﺣﺪت ﺑﺎ ﻃﺒﻴﻌﺖ و ﻣﺎدر‪ /‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻫﻤة ﻣﺮدم دﻟﺘﻨﮕﻲ ﻋﻤﻴﻘﻲ را ﺑﺮاي‬
‫آن ﺗﻌﻠﻖ و ﭘﻴﻮﻧﺪ اﺑﺮاز ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪/‬‬
 ‫‪ ٤٠‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﻣﻮﺿﻮع ﻓﻘﺪان در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺎ ﺟـﺎري اﺳﺖ; از اﺣﺴـﺎﺳﺎﺗﻲﺗﺮﻳﻦ ﺗـﺮاﻧـﻪﻫﺎ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ــ ﻛﻪ در آﻧﻬﺎ ﻣﺎﺗﻢوزاري ﻣﻲﺷﻨﻮﻳﻢ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻌﻨﺎي ﺧـﻮد را ﺑـﻪﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﻏﻴﺎب ﻣﺤﺒﻮب از دﺳﺖ داده اﺳﺖ ــ ﺗﺎ ﭘﺮﻳﺸﺎنﺗﺮﻳﻦ و ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪﺗﺮﻳﻦ دﻋﺎﻫﺎي‬
‫ﻋﺎرﻓﺎن ﺑﺮاي وﺻﻞ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‪ /‬ﺑﺮاي داﻧـﺘﻪ ﺑـﺰرگﺗﺮﻳﻦ دردﻫـﺎ از دﺳﺖ دادن‬
‫اﻣﻴﺪ‪ ,‬رﺳﺘﮕﺎري‪ ,‬ﺑﻬﺸﺖ و ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺷﺪن ﺗﻮﺳﻂ ﺧﺎﻃﺮة وﻋـﺪة وﺣـﺪت ﺑـﻮد;‬
‫وﻋﺪهاي ﻛﻪ ا ﻛﻨﻮن ﺧﻮدش ﻧﻴﺰ ﮔﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ /‬ﻓﻘﺪان در ﻗﻠﺐ ﺷﺮاﻳﻂ اﻧﺴﺎﻧﻲ‬
‫ﻗﺮار دارد‪ /‬ا ﮔﺮ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﻋﻤﺮ ﻛﻨﻴﻢ‪ ,‬ﻫﺮ ﻛﺲ را ﻛﻪ ﺑﺮايﻣـﺎن ﻋـﺰﻳﺰ اﺳﺖ‬
‫از دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻴﻢ داد‪ /‬ا ﮔﺮ ﺑﻪ اﻧـﺪازة ﻛـﺎﻓﻲ ﻋـﻤﺮ ﻧﻜـﻨﻴﻢ‪ ,‬آﻧـﻬﺎ ﻣـﺎ را از دﺳﺖ‬
‫ﻣــﻲدﻫﻨﺪ‪ /‬ﭼــﻨﺎﻧﻜﻪ رﻳـﻠﻜﻪ ﻣـﻲﮔﻮﻳﺪ‪> :‬ﻣـﺎ زﻧـﺪﮔﻲ ﻣـﻲﻛﻨﻴﻢ و ﻫـﻤﻴﺸﻪ وداع‬
‫ﻣﻲﮔﻮﻳﻴﻢ‪> ١</‬وداع< ﺑﺎ ﻣﺮدم‪ ,‬ﺑﺎ ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ زﻧـﺪﮔﻲ‪ ,‬ﺑـﺎ ﻟﺤـﻈﻪﻫﺎي ﮔـﺬر‪/‬‬
‫ﺟــﺎﻳﻲ دﻳﮕـﺮ رﻳـﻠﻜﻪ ﺟـﺪاﻳـﻲ را اﻳـﻦﮔﻮﻧﻪ ﺗـﺠﺴﻢ ﻣـﻲﺑﺨﺸﺪ‪> :‬ﺟـﺪاﻳـﻲ! ﺑـﺎ‬
‫ﺳﺮاﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻲ ﻛﻪ روي ﻟﺐﻫﺎﻳﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ ٢</‬در زﺑﺎن آﻟﻤﺎﻧﻲ واژة ﻓﻘﺪان و‬
‫از دﺳﺖ دادن در اﺻﻞ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺗـﺠﺮﺑة >ﭘﺸﺖ ﺳـﺮ ﮔـﺬاﺷـﺘﻦ ﻣـﻴﻞ< و ﺑـﻌﺪ‬
‫از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ ﻣﻴﻞ اﺳﺖ‪ /‬ﻓﺮاﺳﻮي ﻣﻴﻞ‪ ,‬ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻓﻘﺪان وﺟﻮد دارد‪/‬‬
‫ﭼﻨﻴﻦ اﻗﺪاﻣﻲ ﺷﺨﺺ را ﺑﺮدة ﻓﻘﺪان ﻧﻤﻲﺳﺎزد; ﺑﻠﻜﻪ او را در ﻓﺮاﻳـﻨﺪ رﻫـﺎ‬
‫ﻛﺮدن ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻲدﻫﺪ‪ /‬ﻓﻘﻂ رﻫﺎ ﻛﺮدن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ آراﻣﺶ و ﺻﻔﺎ را ﻓﺮاﻫﻢ آورد‪/‬‬
‫اﻣﺎ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻫﻤة ﻣﺎ ﻣﻲداﻧﻴﻢ ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮدن‪ ,‬از ﻣﻦ و دﺳﺘﻮر ﻛﺎر اﺻﻠﻲاش ﻳﻌﻨﻲ‬
‫اﻣﻨﻴﺖ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻮدا ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ درون را‬
‫ﺑﺒﻴﻨﺪ و ﻣﻴﻞ ﺧﻮد را ﺧﺎﻣﻮش ﻛﻨﺪ; از ﻣﻦ ﻓﺮاﺗﺮ رود و از اﻋﻤﺎق وﺟﻮد ﻋﺒﺎرت >ﻧﻪ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد< را ﺑﭙﺬﻳﺮد؟ ﺗﻨﺴﻴﻦ‪ ٣‬ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪> :‬ﺑﻬﺘﺮ‬
‫اﺳﺖ ﻋﺸﻖ ورزﻳﺪه ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﻣﺤﺒﻮب ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده ﺑـﺎﺷﻴﻢ ﺗـﺎ اﻳـﻨﻜﻪ‬
‫اﺻ‪ X‬ﻋﺸﻖ ﻧﻮرزﻳﺪه ﺑﺎﺷﻴﻢ‪</‬‬

‫‪1. Duino Elegies, no. 8, line 75.‬‬

‫‪ /٢‬ﻫﻤﺎن ﺟﺎ‪ ,‬ﺷﻤﺎره ‪ ,٤‬ﺳﻄﺮ ‪/١å١‬‬
‫‪3. Tennison‬‬
‫اﻧﺪوه‪ ,‬ﻣﺮگ‪ ,‬ﺧﻴﺎﻧﺖ ‪٤١‬‬

‫ﺛﺒﺎت زﻧﺪﮔﻲ در ﮔﺬرا ﺑﻮدن آن ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ و ﭘﺬﻳﺮش اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮاي رﺷﺪ‬
‫آ ﮔﺎﻫﻲ ﺿﺮوري اﺳﺖ‪ /‬ﺑﻲﺷﻚ زودﮔﺬر ﺑﻮدن از وﻳـﮋﮔﻲﻫﺎي ﻧـﻴﺮوي ﺣـﻴﺎت‬
‫اﺳﺖ‪ /‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ دﻳﻠﻦ ﺗﺎﻣﺲ‪ ١‬ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪> :‬ﻧـﻴﺮوﻳﻲ ﻛـﻪ ﺳـﺒﺰهﻫﺎ را ﻣـﻲروﻳﺎﻧﺪ‪,‬‬
‫ﻧﺎﺑﻮدﮔﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ<‪ ٢/‬ﻫﻤﺎن ﻧﻴﺮو‪ ,‬اﻧﺮژي ﻃﺒﻴﻌﺖ را ﺷﻌﻠﻪور ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺘﻴﻠة‬
‫دﻳﻨﺎﻣﻴﺖ ﻣﻲﺳﻮزد و ﻧﺎﺑﻮد ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬اﻳﻦ ﻓﻨﺎﭘﺬﻳﺮي ﺧﻮد زﻧـﺪﮔﻲ اﺳﺖ‪ /‬آﻧـﭽﻪ‬
‫ﺗﻐﻴﻴﺮﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ >ﻣﺮگ< اﺳﺖ‪ /‬ﭘﺬﻳﺮش زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﭘﺬﻳﺮش آن اﻧﺮژياي‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺧﻮد ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻧﺎﺑﻮد ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻜﺮدن ﺑﺮﺧ‪z‬ف ﻧﻴﺮوي‬
‫ﺣﻴﺎت اﺳﺖ و ﺧﻮد ﻣﺮگ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪/‬‬
‫‪٣‬‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ وا‪b‬س اﺳﺘﻴﻮﻧﺲ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪> :‬ﻣﺮگ‪ ,‬ﻣﺎدر زﻳﺒﺎﻳﻲ‬
‫اﺳﺖ‪ ٤</‬و ﻣﺮگ ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ اﺑﺪاع ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ /‬ﻇﺮﻓﻴﺖ آ ﮔﺎﻫﻲ‪ ,‬اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻣﻌﻨﺎدار و ﺗﺤﺴﻴﻦ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺗﺠﺮﺑة ﻧـﻴﺮوﻳﻲ ﻣـﻲآﻳﺪ ﻛـﻪ ﺧـﻮد را ﻧـﺎﺑﻮد‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬در اﻳﻨﺠﺎ ﺧﺮدي ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻣﺤﺪودهﻫﺎ و اﺿﻄﺮابﻫﺎي ﻣﻦ ﻓﺮا‬
‫ﻣﻲرود; ﺧﺮدي ﻛﻪ راز وﺣﺪت زﻧﺪﮔﻲ و ﻣﺮگ‪ ,‬واﺑﺴﺘﮕﻲ و ﻓﻘﺪان را ﺑﻪﻋﻨﻮان‬
‫ﺑﺨﺸﻲ از ﻳﻚ واﺣﺪ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ‪ ٥/‬ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺮدي ﺑﺎ ﻧﻴﺎز ﻣﻦ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ و او‬
‫را از ﻣﻴﺎن ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭘﻴﺶ ﭘﺎ اﻓﺘﺎده ﺑﻪﺳﻮي ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻣﻲﺑﺮد‪/‬‬
‫ﺗﺠﺮﺑة از دﺳﺖ دادن ﻓﻘﻂ وﻗﺘﻲ ﺷﺪت ﻣﻲﮔﻴﺮد ﻛـﻪ ﭼـﻴﺰي ارزﺷـﻤﻨﺪ در‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ /‬ا ﮔﺮ ﺗﺠﺮﺑة از دﺳﺖ دادن ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ارزﺷﻤﻨﺪي در زﻧﺪﮔﻲﻣﺎن وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ /‬ﺑﺎ رﻧﺞ ﺑﺮدن از‬
‫اﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ‪ ,‬ارزش ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﺷـﺪه اﺳﺖ درﻙ ﻣـﻲﻛﻨﻴﻢ‪ /‬ﻓـﺮوﻳﺪ‬
‫ﻣﻘﺎﻟﻪاي ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان >ﺳﻮﮔﻮاري و اﻓﺴﺮدﮔﻲ < ﻧﻮﺷﺖ ﻛـﻪ در آن اﻇـﻬﺎر داﺷﺖ‬

‫‪1. Dylan Thomas‬‬

‫‪2. ‘ ‘ The Force That Through the Green Fuse’’, in N o rton A nthology of‬‬
‫‪Poetry, p. 1176.‬‬
‫‪3. Wallace Stevens‬‬ ‫‪4. ‘‘Sunday Morning,’’ in ibid. p. 931.‬‬
‫‪5. Tracking the Gods, pp. 54 ff., for a discussion of themythologem of the‬‬
‫‪Great Round, the Eternal Return, the Cycle of Sacrifice.‬‬
 ‫‪ ٤٢‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﻛﻮدﻛﻲ ﻛﻪ واﻟﺪﻳﻦ ﺧﻮد را ﺑﻪواﺳﻄة ﻣﺮگ از دﺳﺖ ﻣﻲدﻫﺪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻋﺰاداري‬

‫ﻛﻨﺪ و ﻣﻘﺪاري از اﻧﺮژي آن را ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻛﻨﺪ‪ /‬ﻛﻮدﻛﻲ ﻛﻪ واﻟﺪﻳﻨﺶ ﺣـﺎﺿﺮ اﻣـﺎ از‬
‫ﻟﺤﺎظ ﻋﺎﻃﻔﻲ ﻏﺎﻳﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ,‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺳﻮﮔﻮاري ﻛـﻨﺪ; زﻳـﺮا واﻟﺪﻳـﻦ وي ﺑـﻪ‬
‫راﺳﺘﻲ ﻧﻤﺮدهاﻧﺪ‪ /‬اﻳﻦ ﻣﺎﺗﻢ ﺑﻴﻬﻮده آﻧﮕﺎه ﺑﺮاي ﻛﻮدﻙ ﺑﻪﺻﻮرت اﻓﺴﺮدﮔﻲ‪ ,‬ﻏﻢ‬
‫ﻓﻘﺪان و ﻣﻴﻞ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻪ وﺻﻞ ﻣﺠﺪد دروﻧﻲ ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﺗﺠﺮﺑة ﻓـﻘﺪان‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﻪدﻧﺒﺎل از دﺳﺖ دادن ﭼﻴﺰي ارزﺷﻤﻨﺪ ﺑﻪوﺟﻮد ﻣﻲآﻳﺪ‪ /‬وﻇﻴﻔة ﻣﺎ در اﻳﻦ‬
‫ﻣﺮداب رﻧﺞ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ارزش آن ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ درﻙ ﻛﻨﻴﻢ‪/‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻋﺰﻳﺰي را از دﺳﺖ ﻣﻲدﻫﻴﻢ ﺑـﺎﻳﺪ ﺑـﺮاﻳﺶ ﺳـﻮﮔﻮاري ﻛـﻨﻴﻢ و‬
‫در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل آ ﮔﺎﻫﺎﻧﻪ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ از او دروﻧﻲ ﻛﺮدهاﻳﻢ ﮔﺮاﻣﻲ ﺑﺪارﻳﻢ‪ /‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‬
‫واﻟﺪﻳﻨﻲ ﻛﻪ ﻓﺮزﻧﺪي ﻧﺪارﻧﺪ از ﻓﻘﺪان ﻓﺮزﻧﺪ‪ ,‬ﻛﻤﺘﺮ رﻧﺞ ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ ﺗﺎ واﻟﺪﻳﻨﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻛــﻮدﻛﻲ دارﻧــﺪ و او را از دﺳﺖ ﻣـﻲدﻫﻨﺪ‪ /‬اﻧـﺮژياي ﻛـﻪ آﻧـﻬﺎ در آن ﻧـﻘﺶ‬
‫ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬاري ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ا ﻛﻨﻮن در ﻣﺴﻴﺮي دﻳﮕﺮ ﻣﻮردﻧﻴﺎز اﺳﺖ‪ /‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﺎ‬
‫ﺑﺎ آﮔﺎه ﺷﺪن از ﻧﻘﺸﻲ ﻛـﻪ ﻋـﺰﻳﺰان از دﺳﺖ رﻓـﺘﻪ در زﻧـﺪﮔﻲ ﻣـﺎ داﺷـﺘﻪاﻧـﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮي آن ارزشﻫﺎ در اﻗﺪاﻣﺎت آﺗﻲ زﻧﺪﮔﻲ‪ ,‬ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ وﺟﻪ اﻳﻦ ﻋﺰﻳﺰان را‬
‫ﮔﺮاﻣﻲ ﻣﻲدارﻳﻢ‪ /‬اﻳﻦ ﺷﻴﻮه‪ ,‬ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻓﻘﺪان در اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻓﺎﻧﻲ اﺳﺖ‪/‬‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺒﺪﻳﻠﻲ اﻧﻜﺎر ﻧﻴﺴﺖ; ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺤﻮل اﺳﺖ‪ /‬ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ دروﻧﻲ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﮔﻢ ﻧﻤﻲﺷﻮد‪/‬‬
‫رﻳﺸة واژة >اﻧﺪوه< در زﺑﺎن ‪b‬ﺗﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي >ﺗﺤﻤﻞ ﻛـﺮدن< اﺳﺖ‪ /‬ﺗـﺠﺮﺑة‬
‫اﻧﺪوه ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﺷـﺮاﻳـﻂ اﺳﺖ‪ ,‬ﺑـﻠﻜﻪ ﺑـﻪﺧﺎﻃﺮ ﺗـﻮﺟﻪ ﺑـﻪ ﻋـﻤﻖ‬
‫وﺟﻮدﻣﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ /‬ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑـﺮاي ﭼـﻴﺰي ﻛـﻪ ارزﺷـﻤﻨﺪ اﺳﺖ اﻧـﺪوﻫﮕﻴﻦ‬
‫ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪ /‬ﺑﻲﺷﻚ ﻳﻜﻲ از ﻋﻤﻴﻖﺗﺮﻳﻦ دردﻫﺎي اﻧﺪوه‪ ,‬ﺣﺲ ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎ ﻳﺎدآور ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻨﺘﺮل ﻣﺎ ﺑﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﭼﻘﺪر اﻧﺪﻙ اﺳﺖ‪/‬‬
‫اﻧﻜﺎر ﺑﺎ ﻫﺮ ﺷﺪﺗﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎﻧﻊ از ﺗﺠﺮﺑة ﻓﻘﺪان ﺷﻮد‪ /‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ اﻧﺪوه ﺗﺮدﻳﺪ ﻛﻨﻴﻢ‪ /‬ﺟﺎﻳﻲ ﻣﻴﺎن ﺑﻲﻗﺮاري دل و ﺗﺐوﺗﺎب ذﻫﻦ‪ ,‬ﻓﺮﺻﺘﻲ‬
‫اﺳﺖ ﺑﺮاي ﭘﺬﻳﺮش ﻓﺎﻧﻲ ﺑﻮدن ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ و ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻗﺪرت اﻧﺪﻙﻣﺎن ﺑﺮاي ﻧﮕﻪ‬
‫اﻧﺪوه‪ ,‬ﻣﺮگ‪ ,‬ﺧﻴﺎﻧﺖ ‪٤٣‬‬

‫داﺷﺘﻦ و ﺗﺄﻳﻴﺪ آﻧﭽﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ; ﺣﺘﻲ ﺑـﺮاي ﻣـﺪﺗﻲ ﻛـﻮﺗﺎه‪ /‬ﺗﺄﻳـﻴﺪ‬
‫ارزش در ﺣﻴﻦ ﺗﺠﺮﺑة ﻓﻘﺪان‪ ,‬ﻣﻨﺸﺄ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﻋﻤﻴﻖ ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬وﻓﺎدار ﻣﺎﻧﺪن ﺑﻪ آن‬
‫ﻣﻌﻨﺎ و رﻫﺎ ﻛﺮدن ﻛﻨﺘﺮل‪ ,‬ﻛﺎرﻛﺮد دوﺳﻮﻳة ﻓﻘﺪان و اﻧﺪوه اﺳﺖ‪/‬‬
‫ﻳﻮﻧﮓ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮش ِا ﻣﺎ‪ ١‬را از دﺳﺖ داد ﺑﻪ اﻓﺴﺮدﮔﻲ وا ﻛﻨﺸﻲ ﻣﺒﺘ‪z‬‬
‫ﺷﺪ‪ /‬او ﻣﺎهﻫﺎ داﻏﺪار و ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻮد‪ /‬آﻧﮕﺎه ﻳﻚ ﺷﺐ در ﺧﻮاب دﻳﺪ وارد ﺳﺎﻟﻦ‬
‫ﺗﺌﺎﺗﺮي ﺷﺪ ﻛﻪ در آﻧﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد‪ /‬او ﺑﻪ ردﻳﻒ ﺟﻠﻮ رﻓﺖ و ﺻﺒﺮ ﻛـﺮد‪ /‬ﺟـﺎﻳﮕﺎه‬
‫ارﻛﺴﺘﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻜﺎﻓﻲ ﻋﻤﻴﻖ در ﺑﺮاﺑـﺮش ﺑـﻮد‪ /‬ﻫـﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛـﻪ ﭘـﺮده ﻛـﻨﺎر رﻓﺖ‪,‬‬
‫ﻫﻤﺴﺮش را دﻳﺪ ﻛﻪ در آﻧﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد; ﻟﺒﺎﺳﻲ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻪ ﺗـﻦ داﺷﺖ و ﺑـﻪ او‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲزد‪ /‬ﻳﻮﻧﮓ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﺳﻜﻮت ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ /‬آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ;‬
‫ﺧﻮاه ﺑﺎ ﻫﻢ ﻳﺎ ﺟﺪا از ﻫﻢ‪/‬‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻢ ﺑﻪ اﻧﺴﺘﻴﺘﻮ ﻳﻮﻧﮓ در زورﻳﺦ را ﺑﻌﺪ از ﺳﻪ ﺳﺎل‬
‫ﻛﺎر در اﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﻣﻲﻛﺮدم‪ ,‬ﻣﺸﺘﺎق دﻳﺪن ﺑﺴﻴﺎري از دوﺳﺘﺎن ﻗﺪﻳﻤﻲ‬
‫از ﺟﻤﻠﻪ دﻛﺘﺮ آدوﻟﻒ آﻣﺎن‪ ٢‬ﺑﻮدم ﻛﻪ اﺳﺘﺎد ﺗﺤﻠﻴﻞﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﻮد‪ /‬درﺳﺖ ﻗـﺒﻞ از‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺷﻨﻴﺪم ﻛﻪ او درﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ و ﻣﻦ از ﺟﺪاﻳﻲ و ﻓﻘﺪان او اﻧﺪوﻫﮕﻴﻦ‬
‫ﺷﺪم‪ /‬ﺳﭙﺲ روز ﭼﻬﺎرم ﻧﻮاﻣﺒﺮ ‪ ١٩٨٥‬ﺳﺎﻋﺖ ‪ ٣‬ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ >ﺑﻴﺪار ﺷﺪم< و دﻛﺘﺮ‬
‫آﻣﺎن را در اﺗﺎﻗﻢ دﻳﺪم‪ /‬او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲزد و ﺑﻪ ﻫﻤﺎن رﺳﻢ ادب ﻣﻌﻤﻮﻟﺶ ﺳﺮ ﺧﻢ‬
‫ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪> :‬ﭼﻪ ﺧﻮب اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ را دوﺑﺎره ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‪ </‬ﺑﻲﺷﻚ اﻳﻦ ﻳﻚ رؤﻳﺎ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ رؤﻳﺎي ﻳﻮﻧﮓ از ِا ﻣﺎ ﺑﻮد‪ /‬ﻣﻦ او را از دﺳﺖ ﻧﺪادهام و او ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﻣﻦ اﺳﺖ‪/‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺗﺠﺮﺑة اﻧﺪوه ﺑﺎ ﺣﺲ ﻋﻤﻴﻖ آراﻣﺶ و ﭘﺬﻳﺮش ﺑـﺮاﻳـﻢ ﭘـﺎﻳﺎن ﻳـﺎﻓﺖ‪ /‬ﻣـﻦ‬
‫دوﺳﺖ و اﺳﺘﺎد ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻧﺪادهام‪ /‬او ﻫﻨﻮز در درون ﻣﻦ اﺳﺖ‪ ,‬ﺣـﺘﻲ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎت را ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻢ‪/‬‬
‫ﻫﺮ ﭼﻴﺰ واﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻬﻢ و ﺗﺄﺛـﻴﺮﮔﺬار ﺑـﻮده اﺳﺖ ﻫـﻴﭻﮔﺎه از دﺳﺖ‬
‫ﻧﻤﻲرود‪ /‬ﺷﺨﺺ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ رﻫﺎ ﻛﺮدن ﺗﻮﻫﻢ ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ راﺳﺘﻲ از اﻧـﺪوه‬
‫ﻓﻘﺪان رﻫﺎ ﺷﻮد و آن ارزش را ﮔﺮاﻣﻲ ﺑﺪارد‪/‬‬

‫‪1. Emma‬‬ ‫‪2. Dr. Adolf Ammann‬‬

 ‫‪ ٤٤‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﺧﻴﺎﻧﺖ‬
‫ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻫﻢ ﺻﻮرﺗﻲ از ﻓﻘﺪان و از دﺳﺖ دادن اﺳﺖ‪ /‬آﻧﭽﻪ در ﺧﻴﺎﻧﺖ از دﺳﺖ‬
‫رﻓﺘﻪ ﻣﻲرود راﺑﻄﻪاي ﺳﺎده‪ ,‬ﻣﻮرد اﻋﺘﻤﺎد و ﻣﻌﺼﻮم اﺳﺖ‪ /‬ﻫﻤة ﻣﺎ ﮔﺎﻫﻲ زﺧﻢ‬
‫ﺧﻴﺎﻧﺖ را ﺣﺘﻲ در ﺳﻄﺢ ﻛﻴﻬﺎﻧﻲ ﭼﺸﻴﺪهاﻳﻢ‪ /‬ﺗﺼﻮرات ﻣﻦ و ﺧﻴﺎ‪b‬ت ﺷﺨﺼﻲ‬
‫در ﻣﻮرد ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﺎدر و ﻣﺘﻌﺎل ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺿﺮﺑﻪﻫﺎي ﺳـﻨﮕﻴﻨﻲ را درﺑـﺮ داﺷـﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ /‬ﻧﻴﭽﻪ اﻇﻬﺎر ﻣﻲدارد روزي ﻛﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﻴﻢ ﺧﺪا ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ ,‬ﭼﻘﺪر ﻧﻮﻣﻴﺪ‬
‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺷﺪ‪/‬‬
‫ﻧﺎﻫﻤﺨﻮاﻧﻲ ﻣﻴﺎن ﺧﻴﺎ‪b‬ت ﻣﻦ و ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎي زﻧﺪﮔﻲ ﺷﻜﻨﻨﺪة ﻣﺎ‪ ,‬ﻧﻮﻋﻲ‬
‫ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﻴﻬﺎﻧﻲ ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﻲرود; ﮔﻮﻳﻲ واﻟﺪﻳﻨﻲ ﻛﻴﻬﺎﻧﻲ ﻣﺎ را ﻧﺎاﻣـﻴﺪ ﻛـﺮدهاﻧـﺪ‪/‬‬
‫ﻓﺮاﺳﺖ‪ ١‬ﻫﻮاﺷﻤﻨﺪاﻧﻪ ﮔـﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪> :‬ﺧـﺪاﻳـﺎ‪ ,‬ﺷـﻮﺧﻲ ﻛـﻮﭼﻜﻢ ﺑـﺎ ﺧـﻮدت را‬
‫ﺑﺒﺨﺶ; ﻣﻦ ﻫﻢ ﺷﻮﺧﻲ ﺑﺰرﮔﺖ ﺑﺎ ﺧﻮدم را ﻣﻲﺑﺨﺸﻢ‪ ٢</‬و ﻋﻴﺴﻲ روي ﺻﻠﻴﺐ‬
‫ﻓﺮﻳﺎد زد‪> :‬ﺧﺪاي ﻣﻦ! ﭼﺮا ﻣﺮا ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪاي!<‬
‫ﻣﺎ ﻃﺒﻌا در ﺑﺮاﺑﺮ دﻧﻴﺎي ﻧﮕﺮانﻛﻨﻨﺪه‪ ,‬اﺑﻬﺎم و ﺳﺮدرﮔﻤﻲ‪ ,‬ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻣـﺤﺎﻓﻈﺖ‬
‫دارﻳﻢ و ﻧﻴﺎز ﻛﻮدﻙ ﺑﻪ واﻟﺪﻳﻦ ﻣﺤﺎﻓﻆ را ﺑـﻪ اﻳـﻦ ﺟـﻬﺎن ﺑـﻲﺗﻔﺎوت ﻓـﺮاﻓﻜـﻨﻲ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ /‬اﻧﺘﻈﺎر ﻛﻮدﻙ ﺑﺮاي ﺣﻔﺎﻇﺖ و ﻋﺸﻖ اﻏﻠﺐ ﻣﻮرد ﺧﻴﺎﻧﺖ واﻗﻊ ﻣﻲﺷﻮد‬
‫و ﺣﺘﻲ در ﺳﺎﻟﻢﺗﺮﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎ ﻧـﻴﺰ زﺧـﻢ دوﮔـﺎﻧة ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ ﻳـﺎ اﻓـﺮاط ﻋـﺎﻃﻔﻲ‬
‫اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ‪ /‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻗﻠﺐ واﻟﺪﻳﻦ را ﺑﻪ اﻳﻦ اﻧﺪازه ﻧﻤﻲﻟﺮزاﻧﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﺑـﻪ ﻓـﺮزﻧﺪانﺷـﺎن زﺧـﻢ‬
‫ﻣﻲزﻧﻨﺪ‪ /‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻫﺮ ﻛﻮدﻛﻲ اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎي‬
‫واﻟﺪﻳﻦ ﻣﻮرد ﺧﻴﺎﻧﺖ واﻗﻊ ﺷﺪه اﺳﺖ و در ﻋﺪهاي اﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻗﻮيﺗﺮ اﺳﺖ‪/‬‬
‫آﻟﺪو ﻛﺎروﺗﻨﻮﺗﻮ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪:‬‬
‫ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻋﺘﻤﺎد دارﻳﻢ ﻓﺮﻳﺐ ﻣﻲﺧﻮرﻳﻢ‪ /‬ﺑﺎ‬
‫اﻳﻦ ﺣﺎل ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻋـﺘﻤﺎد داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷﻴﻢ‪ /‬ﺷـﺨﺼﻲ ﻛـﻪ اﻋـﺘﻤﺎد‬

‫‪1. Robert Frost‬‬

‫‪2. ‘‘Forgive,’’ in Robert Frost Poems, p. 261.‬‬
‫اﻧﺪوه‪ ,‬ﻣﺮگ‪ ,‬ﺧﻴﺎﻧﺖ ‪٤٥‬‬

‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و از ﺗـﺮس ﺧـﻴﺎﻧﺖ‪ ,‬ﻋﺸـﻖ ﻧـﻮرزد‪ ,‬ﺑـﻲﺷﻚ از اﻳـﻦ‬

‫ﻋﺬابﻫﺎ ﻣﻌﺎف ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد; اﻣﺎ ﻧﻤﻲداﻧﺪ از ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎي دﻳﮕﺮي‬
‫ﻣﺤﺮوم ﺷﺪه اﺳﺖ‪١/‬‬

‫ﻫﺮﭼﻪ >ﺧﻴﺎﻧﺖ< ﺑﻪ ﻣـﻌﺼﻮﻣﻴﺖ‪ ,‬اﻋـﺘﻤﺎد و ﺑـﺎور ﺑـﺰرگﺗﺮ ﺑـﺎﺷﺪ‪ ,‬اﺣـﺘﻤﺎل‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻣﻲرود ﻛﻪ ﻛﻮدﻙ در ﺑﺰرﮔﺴﺎﻟﻲ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻤﺘﺮي ﻛﻨﺪ‪ /‬ﺗﺠﺮﺑة ﻋﻤﻴﻖ‬
‫ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﭘﺎراﻧﻮﻳﺎ‪ ,‬ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻌﻤﻴﻢ ﻓﻘﺪان ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬ﻣﺮدي را ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﻛﻪ‬
‫روزي را ﻛـﻪ ﻣـﺎدرش ﺑـﺮاي ﻫـﻤﻴﺸﻪ او را ﺗـﺮﻙ ﻛـﺮده ﺑـﻮد‪ ,‬ﺑـﻪﻳﺎد ﻣـﻲآورد‪/‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد ازدواﺟﻲ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ و وﻓﺎداراﻧﻪ داﺷﺖ‪ ,‬ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﺪ و ﻫﻤﻪ ﺟـﺎ ﺑـﻪدﻧﺒﺎل او ﻣـﻲرﻓﺖ و اﺻـﺮار داﺷﺖ ﻛـﻪ‬
‫آزﻣﺎﻳﺸﺎت ﭘﺰﺷﻜﻲ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﺗﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ او وﻓﺎدار اﺳﺖ! اﻳﻦ ﻣﺮد در‬
‫ﻛﻮﭼﻚﺗﺮﻳﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت‪ ,‬ﻣﺪرﻙ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﺮد و ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﺧﻴﺎﻧﺖ در‬
‫ﺗــﻘﺪﻳﺮ اوﺳﺖ‪ /‬ﺑــﻪرﻏﻢ اﻃـﻤﻴﻨﺎنﺑﺨﺸﻲﻫﺎي ﻣﻜـﺮر ﻫـﻤﺴﺮش در ﺧـﺼﻮص‬
‫وﻓﺎدارياش ﺑﻪ او‪ ,‬ﻣﺮد او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺪاﻳﻲ ﺳﻮق داد و در ﺟﺪاﻳـﻲ‪ ,‬ﺗﺄﻳـﻴﺪ‬
‫آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎور داﺷﺖ ﻳﺎﻓﺖ‪ :‬او ﻳﻚﺑﺎر و ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻮرد ﺧﻴﺎﻧﺖ‬
‫واﻗﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد‪/‬‬
‫ﺑﻲﺷﻚ اﻓﻜﺎر ﭘﺎراﻧﻮﻳﺎ در ﻫﻤة ﻣﺎ ﺗﺎ اﻧﺪازهاي وﺟﻮد دارد; زﻳﺮا ﻫﻤﮕﻲ ﻣﺎ از‬
‫دﻧﻴﺎ‪ ,‬ﺷﺮاﻳﻂ زﻧﺪﮔﻲ و ﻧﻴﺰ از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﺮدهاﻳﻢ زﺧﻢ ﺧﻮردهاﻳﻢ‪/‬‬
‫اﻋﺘﻤﺎد و ﺧﻴﺎﻧﺖ اﺿﺪاد ‪b‬زم ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ /‬ا ﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﻣﻮرد ﺧـﻴﺎﻧﺖ واﻗـﻊ ﺷـﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ــ و ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ــ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﺮدن ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﺴﻴﺎر دﺷﻮار ﻣﻲﺷﻮد‪/‬‬
‫اﻏﻠﺐ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻛﻮدﻛﻲ از ﻃﺮﻳﻖ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷـﺪن ﻳـﺎ ﺑـﺪرﻓﺘﺎري واﻟﺪﻳـﻦ‬
‫ﻋﻤﻴﻘا ﻣﻮرد ﺧﻴﺎﻧﺖ واﻗﻊ ﻣﻲﺷﻮد‪ ,‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ارﺗﺒﺎط ﺑـﺮﻗﺮار ﻣـﻲﻛﻨﺪ ﻛـﻪ‬
‫ﺧﻴﺎﻧﺖ را ﺗﻜﺮار ﻣﻲﻛﻨﺪ ــ اﻳﻦ اﻟﮕﻮ >ﺗﺸﻜﻴﻞ وا ﻛﻨﺶ< ﻳﺎ >ﭘﻴﺶﮔﻮﻳﻲ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ<‬
‫ﻧﺎم دارد ــ ﻳﺎ از ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﺑﺎ دﻳﮕﺮان اﺟﺘﻨﺎب ﻣﻲورزد; ﺑﻪ اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﻛﻪ از آﺳﻴﺐ‬
‫ﻣﺠﺪد ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﺪ‪ /‬در ﻫﺮ دو روش‪ ,‬ﻣﻴﺮاث ﺟﺮاﺣﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮ اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎي‬

‫‪1. Eros and Pathos: Shades of L ove and Suffering, p. 79.‬‬

 ‫‪ ٤٦‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫زﻣﺎن ﺣﺎل ﻏﻠﺒﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﻓﺮد ﻫﻨﻮز ﺗﻮﺳﻂ ﮔـﺬﺷﺘﻪ ﺗـﻌﺮﻳﻒ ﻣـﻲﺷﻮد‪ /‬ﺷـﺨﺺ‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در ﻳﻚ راﺑﻄﻪ اﺳﺖ و ﺑـﺎ اﻋـﺘﻤﺎد در آن ﺳـﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔـﺬاري ﻣـﻲﻛﻨﺪ‪,‬‬
‫اﺣﺘﻤﺎل ﺧﻴﺎﻧﺖ را ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻳﻬﻲ ﻓﺮض ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ا ﮔﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﻜﻨﻴﻢ‪ ,‬ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬاري‬
‫ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻧﻜﺮدهاﻳﻢ ﻛﻪ ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ را اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻛﻨﺪ‪ /‬ا ﮔﺮ در اﻳﻦ ﻋﻤﻖ ﻣﺨﺎﻃﺮهآﻣﻴﺰ‬
‫ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬاري ﻧﻜﺮده ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ,‬ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﻧﺎب ﺑﻪوﺟﻮد ﻧﻤﻲآﻳﺪ‪ /‬ﺑﺪون اﻋﺘﻤﺎد‪,‬‬
‫ﻋ‪z‬ﻗﻪاي وﺟﻮد ﻧﺪارد و ﺑﺪون ﻋ‪z‬ﻗﻪ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﺑﻪوﺟﻮد ﻧﻤﻲآﻳﺪ‪/‬‬
‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ در ﻣﻮرد ﮔﻨﺎه دﻳﺪﻳﻢ‪ ,‬ﺑﺨﺸﻮدن ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﻪوﻳﮋه ا ﮔﺮ ﻋﻤﺪي ﺑﺎﺷﺪ از‬
‫ﻫﻤﻪ دﺷﻮارﺗﺮ اﺳﺖ‪ /‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺑﺨﺸﻮدن ﺻﺮﻓا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي آن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻛﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﻴﻢ ﺧﻮد ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﻨﻴﻢ‪ /‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺮﻛﺘﻲ‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را از زﻧﺠﻴﺮﻫﺎي ﮔـﺬﺷﺘﻪ رﻫـﺎ ﺳـﺎزد‪ /‬ﮔـﻪﮔـﺎه روحﻫـﺎﻳﻲ‬
‫زﺧﻢﺧﻮرده را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻫﻤﺴﺮ ﻗﺒﻠﻲ ﺧﻮد را ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛـﺮده‬
‫اﺳﺖ ﻧﺒﺨﺸﻴﺪهاﻧﺪ‪ /‬آﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﺮدة ﮔﺬﺷﺘﻪﺷﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ; ﻫﻨﻮز در ﻋﻘﺪ آن ﻓـﺮد‬
‫ﺧﺎﺋﻦ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪهاﻧﺪ و اﺳﻴﺪ ﻧﻔﺮت آﻧﻬﺎ را ﻓﺮﺳﻮده ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﻣـﻦ اﺷـﺨﺎﺻﻲ را‬
‫دﻳﺪهام ﻛﻪ ﻃ‪z‬ق ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و از ﻫﻤﺴﺮ ﺳﺎﺑﻖ ﺧﻮد ﻧﻪ ﺑﺮاي ﻛﺎري ﻛﻪ ﻛـﺮدهاﻧـﺪ‪,‬‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي ﻛﺎري ﻛﻪ ﻧﻜﺮدهاﻧﺪ ﻧﻔﺮت دارﻧﺪ‪/‬‬
‫ﺟﻮﻟﻴﺎن‪ ١‬دﺧﺘﺮي واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﺪرش ﺑﻮد‪ /‬او ﻣﺮدي را ﺑﺮاي ازدواج ﭘﻴﺪا ﻛﺮد‬
‫ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ از او ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﻨﺪ‪ /‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺟﻮﻟﻴﺎن ﺑﺎ ﻧﻘﺶ رﻫﺒﺮي و ﻫـﺪاﻳﺖ‬
‫ﺷﻮﻫﺮش و ﺷـﻮﻫﺮش ﻧـﻴﺰ ﺑـﺎ ﻧـﻴﺎزﻣﻨﺪي و واﺑﺴـﺘﮕﻲ او ﻣﺸﻜـﻞ داﺷﺖ‪ ,‬اﻣـﺎ‬
‫ﻗﺮاردادي ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ را ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﺮد‪ :‬ﻣﺮد‪ ,‬ﺷﻮﻫﺮ ـ ﭘﺪر ﺟﻮﻟﻴﺎن‬
‫و ﺟﻮﻟﻴﺎن دﺧﺘﺮ وﻓﺎدار او ﺑـﻮد‪ /‬ﻫـﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛـﻪ ﺷـﻮﻫﺮ ﺟـﻮﻟﻴﺎن از اﻳـﻦ ﻗـﺮارداد‬
‫ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻛﻪ در اﺑﺘﺪاي دﻫة دوم زﻧـﺪﮔﻲﺷﺎن ﻋـﻘﺪ ﺷـﺪه ﺑـﻮد ﻓـﺮاﺗـﺮ رﻓﺖ‪,‬‬
‫ﺟﻮﻟﻴﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪ‪ /‬او دﺧﺘﺮﺑﭽﻪ و ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮔﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و آﮔﺎه ﻧﺒﻮد ﻛﻪ‬
‫ﺗﺮﻙ ﺷﻮﻫﺮش ﻧﺪاي دﻋﻮت ﺑﻪ ﺑﻴﺪاري و رﺷﺪ اﺳﺖ‪ /‬ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺷﻮﻫﺮش ﺑﻪﻧﻈﺮ‬
‫ﻧﺎﺑﺨﺸﻮدﻧﻲ ﻣﻲآﻣﺪ‪ /‬اﻣﺎ در ﺣﻘﻴﻘﺖ آﻧﭽﻪ ﻣﻮرد ﺧﻴﺎﻧﺖ واﻗﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ,‬ﺗﺮﻛﻴﺐ‬

‫‪1. Julian‬‬
‫اﻧﺪوه‪ ,‬ﻣﺮگ‪ ,‬ﺧﻴﺎﻧﺖ ‪٤٧‬‬

‫واﻟﺪـ ﻛﻮدﻙ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺟﻮﻟﻴﺎن ﻫﺮﮔﺰ از آن ﺟﺪا ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ /‬او ﺑﻪزودي ﺑـﺎ ﻣـﺮدي‬
‫دﻳﮕﺮ آﺷﻨﺎ ﺷﺪ; ﻧﻘﺶ واﺑﺴﺘﮕﻲ ﻗﺪﻳﻤﻲاش را اداﻣﻪ داد و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ دﻋﻮت‬
‫ﺑﻪ رﺷﺪ را رد ﻛﺮد‪/‬‬
‫ﺧﻴﺎﻧﺖ اﻏﻠﺐ ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﻨﺰوي ﻛﺮدن ﺧﻮد ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬ﻧﺎﺟﻲ ﺟﺎدوﻳﻲ‬
‫ﻛﻪ روي او ﺣﺴﺎب ﻛﺮدهاﻳﻢ‪ ,‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎرات ﺧﺎﺻﻲ از او دارﻳﻢ‪ ,‬ﻳﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺶ دو ﻧﻔﺮة ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه را ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎزي ﻛﺮدهاﻳﻢ‪ ,‬ا ﻛﻨﻮن ﻣﺘﻬﻢ اﺳﺖ و ﺗﺼﻮرات‬
‫ﺣﺎﻟﺖ دﮔـﺮﮔﻮﻧﻲ‪ ,‬رﺷـﺪ ﻗـﺎﺑﻞﻣ‪z‬ﺣﻈﻪاي‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦﻣﺎن ﻣﺘﺰﻟﺰل ﺷﺪهاﻧﺪ‪ /‬در اﻳﻦ‬
‫اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ‪ /‬ﻣﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ از زﺧﻢﻫﺎيﻣﺎن درس ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ /‬اﻣﺎ ا ﮔﺮ اﻳﻦ ﻛﺎر را‬
‫ﻧﻜﻨﻴﻢ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪﺻﻮرﺗﻲ دﻳﮕﺮ و در ﺟﺎﻳﻲ دﻳﮕﺮ ﺗﻜﺮار ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ و ﻳﺎ ﺧﻮد را ﺑـﺎ‬
‫آﻧﻬﺎ ﻳﻜﻲ ﻣﻲﭘﻨﺪارﻳﻢ‪ /‬ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺴﻴﺎري از اﻓـﺮاد ﻣـﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺧـﻮد را ﺑـﺎ‬
‫>زﺧﻢﻫﺎيﺷﺎن< ﻳﻜﻲ ﺑﺪاﻧﻨﺪ و در ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﻴﺮ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪/‬‬
‫ﻃﺒﻌا ﻣﺎ از ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ و اﺣـﺘﻤﺎل ﻣـﻲرود ﺑـﻪدﻧﺒﺎل اﻧـﺘﻘﺎم‬
‫ﺑﺮآﻳﻴﻢ‪ /‬اﻣﺎ اﻧﺘﻘﺎم ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪﺟﺎي ﮔﺴﺘﺮش آ ﮔﺎﻫﻲ آن را ﻣﺤﺪود ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ,‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺎ‬
‫را ﺑﺎز ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ واﺑﺴﺘﻪ ﻧﮕﻪ ﻣﻲدارد‪ /‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻃﻌﻤة اﻧﺘﻘﺎم ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ ,‬اﻧـﺪوه‬
‫ﺧﻮد را ﻣﺠﺎز ﻣﻲداﻧﻨﺪ و ﺗﺎ اﺑﺪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﻲﻣﺎﻧﻨﺪ‪ /‬آﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮز در اﺻﻞ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﻣﺎﻧﺪهاﻧﺪ و ﺳﺮاﺳﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺎل آﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ دﻳﮕﺮ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪ /‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻜﻞ ﻣـﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﺴـﻲ از ﻃـﺮﻳﻖ اﺷﻜـﺎل ﻣـﺨﺘﻠﻒ اﻧﻜـﺎر‬
‫ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻧﺎآﮔﺎه ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ /‬اﻳﻦ ﺣﻘﻪ ﻛﻪ در واﻗﻊ ﻣـﻘﺎوﻣﺖ در ﺑـﺮاﺑـﺮ اﺣﺴـﺎس‬
‫زﺧﻢﺧﻮردﮔﻲ اﺳﺖ‪ ,‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ رﺷﺪي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺑﻬﺸﺖ ﮔﻤﺸﺪهاي‬
‫و ﻫﺮ ﻧﻮع ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ رﺷﺪ آ ﮔﺎﻫﻲ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪/‬‬
‫ﺳﻮﻣﻴﻦ وﺳﻮﺳة ﺧﻴﺎﻧﺖ‪ ,‬ﺗﻌﻤﻴﻢ دادن اﻳﻦ ﺗـﺠﺮﺑﻪ اﺳﺖ‪ /‬اﻳـﻦ ﻣـﻮﺿﻮع در‬
‫ﻣﻮرد ﻣﺮدي ﻛﻪ ﻣﺒﺘ‪ z‬ﺑﻪ ﭘﺎراﻧﻮﻳﺎ ﺑﻮد و ﻣﺎدرش او را ﺗﺮﻙ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ وﺿـﻮح‬
‫ﺑﻪﭼﺸﻢ ﻣﻲﺧﻮرد‪ /‬ا ﮔﺮ ﻣﺎدرش او را ﺗﺮﻙ ﻛﺮد‪ ,‬ﺑﻲﺷﻚ ﻫﺮ زن دﻳﮕﺮي ﻛﻪ او ﺑﻪ‬
‫وي ﻋ‪z‬ﻗﻪﻣﻨﺪ ﻣﻲﺷﻮد او را ﺗﺮﻙ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬اﻳﻦ ﭘﺎراﻧـﻮﻳﺎ ﻗـﺎﺑﻞدرﻙ اﺳﺖ; زﻳـﺮا‬
‫ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻗﺮار دارد و در ﻫﻤة رواﺑﻂ ﺑـﻪ ﺑـﺪﺑﻴﻨﻲ‬
‫آﻟﻮده ﻛﻨﻨﺪهاي ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﻌﻤﻴﻢ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻓﺮد‬
 ‫‪ ٤٨‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫در زﻧﺠﻴﺮهاي ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ داﻣﻨة آن از ﺳﻮءﻇﻦ و اﺟﺘﻨﺎب از ﺻﻤﻴﻤﺖ ﺗﺎ ﭘﺎراﻧﻮﻳﺎ و‬

‫ﺳﭙﺮ ﺑ‪z‬ي دﻳﮕﺮان ﺷﺪن را درﺑﺮ ﻣﻲﮔﻴﺮد‪/‬‬
‫ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﺎ را ﺑﻪﺳﻮي >رﺷﺪ ﻓﺮدﻳﺖ< ﻣﻲﻛﺸﺎﻧﺪ‪ /‬ا ﮔﺮ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ‬
‫وﺟﻮدي ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺑﻪﺳﻮي آﻏﻮش ﺧﺮد ﺑﺰرگﺗﺮي از دﻧﻴﺎ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع آن واﺑﺴﺘﮕﻲ و ﻓﻘﺪان اﺳﺖ‪ /‬ا ﮔﺮ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ واﺑﺴﺘﮕﻲ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ دوﺳﺖ دارﻳﻢ ﻛﻮدﻙ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ‪ /‬ا ﮔﺮ ﺧﻴﺎﻧﺖ‬
‫از ﺳﻮي ﻳﻚ ﻣﻮﺟﻮد آﮔﺎه ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮدي دﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺑﻪ رﻧﺞ و در آﻏﻮش‬
‫ﻛﺸﻴﺪن اﺿﺪادي ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﻠﻜﻪ در ﺧﻮد ﻣﺎ ﻧـﻴﺰ‬
‫ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬در ﻫﺮ ﺣﺎل ا ﮔﺮ در ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺑﺎزي ﺗﻬﻤﺖ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﻴﻢ‪,‬‬
‫رﺷﺪ ﻣـﻲﻛﻨﻴﻢ و ﭘـﻴﭽﻴﺪهﺗﺮ و آ ﮔـﺎهﺗﺮ ﻣـﻲﺷﻮﻳﻢ‪ /‬ﻛـﺎروﺗﻨﻮﺗﻮ اﻳـﻦ ﭘـﻴﭽﻴﺪﮔﻲ را‬
‫ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ ﺧ‪z‬ﺻﻪ ﻛﺮده اﺳﺖ‪:‬‬
‫ﺗﺠﺮﺑة ﺧﻴﺎﻧﺖ در زﺑﺎن روانﺷﻨﺎﺳﻲ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﺮاي ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮدن ﻳﻜﻲ‬
‫از ﻓــﺮاﻳــﻨﺪﻫﺎي ﺑــﻨﻴﺎدﻳﻦ زﻧــﺪﮔﻲ رواﻧــﻲ‪ ,‬ﻳــﻌﻨﻲ ﻳﻜــﭙﺎرﭼﮕــﻲ‬
‫ﻧﺎﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻋﺸﻖ ـ ﻧﻔﺮت ﻛـﻪ در ﻫـﺮ‬
‫راﺑﻄﻪاي وﺟﻮد دارد‪ ,‬ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺄ ﻛﻴﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﺮﺑﻮط‬
‫ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ از او ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻣﻲﺷﻮد ﻧﻴﺴﺖ; ﺑﻠﻜﻪ ﻓﺮد ﻣﻮرد ﺧﻴﺎﻧﺖ را‬
‫ﻫﻢ درﺑﺮ ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ /‬زﻳﺮا ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺧﻮد او ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎﻳﻲ را ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪١/‬‬

‫ﺗﻠﺦﺗﺮﻳﻦ دارو در ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺳـﺎلﻫﺎ ﺑـﻌﺪ ﺑـﺮﺧـ‪z‬ف ﻣـﻴﻞ‬
‫ﺑﺎﻃﻨﻲ ﺧﻮد ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﻲ از ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﻨﺘﻬﻲ‬
‫ﺷﺪ‪ /‬ا ﮔﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ اﻳﻦ داروي ﺗﻠﺦ را ﺑـﻨﻮﺷﻴﻢ‪ ,‬درﻙ وﺳـﻴﻊﺗﺮي از ﺳـﺎﻳة ﺧـﻮد‬
‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ‪ /‬ﻣﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﻓﺮا ﺧـﻮاﻧـﺪه ﻣـﻲﺷﻮﻳﻢ‪ ,‬دوﺳﺖ‬
‫ﻧﺪارﻳﻢ‪ /‬ﻳﻮﻧﮓ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪> :‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮدن ﺧﻮد ‪ ,‬ﺷﻜﺴﺘﻲ ﺑﺮاي ﻣﻦ اﺳﺖ‪ ٢</‬ﻳﻮﻧﮓ‬

‫‪1. Mysterium Coniunctions, CW 14, par. 778.‬‬

‫‪2. Memories, Dreams, Reflections, p. 183.‬‬
‫اﻧﺪوه‪ ,‬ﻣﺮگ‪ ,‬ﺧﻴﺎﻧﺖ ‪٤٩‬‬

‫در ﺷﺮح ﻓﺮود ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎﻫﺶ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﻣﻲﺷﺪ ﻣﻜﺮر‬
‫ﺑﮕﻮﻳﺪ‪> :‬در اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻜﺘة دﻳﮕﺮي در ﻣﻮرد ﺧﻮدت وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻲ‪١</‬‬

‫اﻣﺎ از ﭼﻨﻴﻦ داروي ﺗﻠﺨﻲ‪ ,‬آ ﮔﺎﻫﻲ ﻋﻈﻴﻤﻲ رﺷﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪/‬‬

‫ﺑﺎ رﻧﺞ از دﺳﺖ دادن ﻋﺰﻳﺰان و رﻧﺞ ﻧﺎﺷﻲ از اﻧﺪوه و ﺧﻴﺎﻧﺖ‪ ,‬ﻣﺎ ﺑﻪ زﻳﺮ‪ ,‬ﺑﻪ‬
‫ﭘﺎﻳﻴﻦ و اﺣﺘﻤﺎ“ ﺑﻪ ﺟﻬﺎنﺑﻴﻨﻲ وﺳﻴﻊﺗﺮي ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪ /‬ﺑـﺮاي ﻣـﺜﺎل ﺑـﻪﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﻲرﺳﻴﺪ دوﻳﻦ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﺘﻮﻓﺎﻳﺶ در ﻣﺮداب اﻧﺪوه ﺑﻮد‪ /‬اﻣﺎ درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ و‬
‫ﺳﺮﮔﺮداﻧﻲاش ﺗﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑة ﻓﻘﺪاﻧﺶ ﻧﺪاﺷﺖ‪ /‬او ﺑﺎ ﻛﺎر ﻛﺮدن ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ دﻳﺪ‬
‫ﻛﻪ ﺧﻮدش ﮔﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد; ﺑﺮاي ﻋﻤﺮي ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ﻣﺎﺗﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و از‬
‫زﻣﺎن ﻛﻮدﻛﻲ ﻣﻮرد ﺧﻴﺎﻧﺖ واﻗﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣة ﻛﺲ دﻳﮕﺮي را زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪/‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﺎ رﻧﺞ ﻛﺸﻴﺪن در آن دو ﺳﺎل وﺣﺸﺘﻨﺎ ﻙ ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﻫﻤﺴﺮش ﺑـﻮد ﻛـﻪ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﺎﻗﺒﺖ‪ ,‬ﺳﻔﺮ ﺧﻮد را آﻏﺎز ﻛﻨﺪ‪/‬‬
‫ﭘﻴﺎم از دﺳﺖ دادن ﻋﺰﻳﺰان و اﻧﺪوه و ﺧﻴﺎﻧﺖ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ‬
‫ﭼﻴﺰي ﺑﭽﺴﺒﻴﻢ و وﺟﻮد ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ و ﻫﻴﭻﻛﺲ را ﺑﺪﻳﻬﻲ ﺗﻠﻘﻲ ﻛﻨﻴﻢ و ﺑـﻪﻋ‪z‬وه‬
‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ از آن درد ﺷﺪﻳﺪ اﺟﺘﻨﺎب ورزﻳﻢ‪ /‬اﻣﺎ آﻧﭽﻪ ﺑـﺎﻗﻲ اﺳﺖ دﻋـﻮت ﺑـﻪ‬
‫آ ﮔﺎﻫﻲ اﺳﺖ‪ /‬آﻧﭽﻪ در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ‪ ,‬ﻧﺎﻣﺘﻐﻴﺮ و ﻣﺪاوم اﺳﺖ دﻋﻮت ﺑﻪ‬
‫ﻓﺮدﻳﺖ اﺳﺖ‪ /‬ﻣﺎ ﻧﻪ ﻧﻘﻄة آﻏﺎز ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﻧﻪ ﻧﻘﻄة ﭘﺎﻳﺎن‪ /‬ﻣﺎ در ﺧﻮد ﺳﻔﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪/‬‬
‫داغ دﻳﺪن‪ ,‬اﻧﺪوه و ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﻜﺎنﻫﺎﻳﻲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺤﺰون ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪرﻏﻢ ﻣﻴﻞ‬
‫ﺧﻮد از آﻧﻬﺎ دﻳﺪار ﻛﻨﻴﻢ‪ ,‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي ﺑﻠﻮغ و ﻛﻤﺎل آ ﮔﺎﻫﻲ ﺿﺮورت دارﻧﺪ‪ /‬آﻧﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫اﻧﺪازة ﺟﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در آﻧﻬﺎ ﺗﻮﻗﻒ و اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ ,‬ﺑﺨﺸﻲ از ﺳﻔﺮ زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ /‬آﻫﻨﮓ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ و از دﺳﺖ دادن‪ ,‬ﺧـﺎرج از ﻛـﻨﺘﺮل ﻣـﺎﺳﺖ‪ /‬آﻧـﭽﻪ در‬
‫ﺣﻴﻄة ﻛﻨﺘﺮل ﻣﺎ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ ﺷﻮق ﻳﺎﻓﺘﻦ آﻧﭽﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻜﺮدهاﻳﻢ‪ ,‬ﺣﺘﻲ در ﺗﻠﺦﺗﺮﻳﻦ‬
‫ﺿﺮﺑﻪﻫﺎﺳﺖ‪/‬‬

‫‪1. Memories, Dreams, Reflections, p. 183.‬‬

 ‫‪٣‬‬

‫ﺷﻚ و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‬

‫ﺗﻦ‬
‫ﺑﺮ‬
‫ﮔﻲ‬
‫ﻣﻲ‬
‫اف‬
‫ﺗﺪ‬
‫ﻫﺎﻳﻲ‬
‫‪ -‬اﻳﻲ اﻳﻲ ﻛﺎﻣﻴﻨﮕﺰ‪١‬‬

‫ﺳﻜﻮت ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺑﻴﻜﺮان‬

‫ﻋﺎرف و رﻳﺎﺿﻴﺪان ﺑﺮﺟﺴﺘة ﻓﺮاﻧﺴﻮي‪ ,‬ﭘﺎﺳﻜﺎل‪ ٢‬ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪> :‬ﺳﻜـﻮت اﻳـﻦ‬
‫ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺑﻴﻜﺮان ﻣﺮا ﺑﻪ وﺣﺸﺖ ﻣﻲاﻧﺪازد‪ ٣</‬ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺗﺎ ﻛﻨﻮن ﺳـﺎﻋﺖ ﭼـﻬﺎر‬
‫ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪار ﻧﺸﺪه و ﺑﻪﺷﺪت اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‪ ,‬آﺳﻴﺐﭘﺬﻳﺮي و وﺣﺸﺖ ﻧﻜﺮده‬
‫اﺳﺖ؟ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺳﻜﻮت ﻓﻀﺎﻫﺎي ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻲ دﻧﻴﺎي ﺑﻴﺮون و ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺑـﻴﻜﺮان‬

‫‪1. E.E. Cummings‬‬ ‫‪2. Blasie Pascal‬‬

‫‪3. Pensees, no. 206, p. 61.‬‬
 ‫‪ ٥٢‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫درون را اﺣﺴﺎس ﻧﻜﺮده اﺳﺖ؟ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺎ رﻳﺰش ﺑﺮگﻫﺎ‪ ,‬ﻓﺎﻧﻲ ﺑﻮدن ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‬
‫و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺧﻮد را در اﻳﻦ ﺳﻴﺎره ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ راﺑﺮت ﻓﺮاﺳﺖ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻟﻤﺲ ﻧﻜـﺮده‬
‫اﺳﺖ؟‬
‫آﻧﻬﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺧﺎﻟﻲ ﻣﻴﺎن ﺳﺘﺎرﮔﺎن‬
‫در ﻛﺮاﺗﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺑﺸﺮي در آﻧﺠﺎ ﺳﺎ ﻛﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﻣﻦ آن ﻓﻀﺎﻫﺎ را در درون و ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﺧﻮد دارم‬
‫و ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻣﻜﺎنﻫﺎي ﻣﺘﺮوﻙ دروﻧﻢ ﻣﻲﺗﺮﺳﺎﻧﻢ‪١/‬‬

‫ﭼﻪ ﻛﺴﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎي زﻧﺪﮔﻲ اﺣﺴﺎس ﺑﻲﻛﻔﺎﻳﺘﻲ و آرزوي رﻫﺎﻳﻲ‬

‫ﻧﻜﺮده اﺳﺖ؟ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻓﺮار آﺷـﻨﺎﻳﺎن را ﺑـﻌﺪ از درﺧـﻮاﺳﺖ ﻛـﻤﻚ ﻧـﺪﻳﺪه و‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺿﻌﻴﻒ ﺧﻮد ا ﻛﺘﻔﺎ ﻛﻨﺪ؟‬
‫در ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ اﺣﻮال ﻣﺮداﺑﻲ‪ ,‬وﻇﻴﻔﻪاي وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺑﻪ رﺷﺪ ﻣﻨﺠﺮ‬
‫ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬درﺳﺖ ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻳﻮﻧﮓ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ در ﻫـﺮ ﺟـﻠﺴة درﻣـﺎن ﺑـﺎﻳﺪ‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ درﻣﺎنﺟﻮ ﺑﺎ داﺷﺘﻦ اﻳﻦ روانرﻧﺠﻮري از اﻧﺠﺎم ﭼﻪ وﻇﻴﻔﻪاي اﺟﺘﻨﺎب‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ,‬ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ ﭼﻪ وﻇﻴﻔﻪاي در ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ ﻣﻜﺎنﻫﺎي اﻧﺪوﻫﻨﺎ ﻙ‬
‫وﺟﻮد دارد‪ /‬در ﻫﺮ ﻣﻮرد‪ ,‬ﺷﻜﻠﻲ از ﺗﺮﻙ واﺑﺴﺘﮕﻲ ﻳـﺎ ﺷـﻬﺎﻣﺖ ﻳـﺎﻓﺘﻦ ﺑـﺮاي‬
‫ﺑﻲدﻓﺎع و ﻣﺴﺌﻮ‪b‬ﻧﻪ اﻳﺴﺘﺎدن در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﻲ وﺟﻮد دارد‪ /‬در ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺎ ﺑﻪ‬
‫ﭼﺎﻟﺶ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ ﺗﺎ رﺷﺪ ﻛﻨﻴﻢ و ﺳﻔﺮ را ﺑﺎ آ ﮔﺎﻫﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ اداﻣـﻪ دﻫـﻴﻢ‪/‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ رﺷﺪ اﻏـﻠﺐ وﺣﺸﺖاﻧﮕـﻴﺰ اﺳﺖ‪ ,‬اﻣـﺎ رﻫـﺎﻳﻲﺑﺨﺶ ﻧـﻴﺰ ﻫﺴﺖ و‬
‫ارزش و ﻣﻌﻨﺎ را ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ ﻣﻲآورد‪/‬‬
‫ﻧﻮرﻣﻦ‪ ٢‬ﺗﺎ ﺳﻲ ﺳﺎﻟﮕﻲ دو ﺑﺎر ازدواج ﻛـﺮده ﺑـﻮد‪ /‬او در ﻫـﺮ دو ازدواﺟﺶ‬
‫ﭘﻨﺎﻫﮕﺎه ﻣﻄﻠﻮب ﺧﻮد را ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﻠﻖ‪ ,‬ﻓﺮﻫﻴﺨﺘﮕﻲ ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ‪ ,‬ﺟﺬﺑﻪ و زﺑﺎنﺑﺎزي‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ آﺷﻮب ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪ /‬ﻛﻤﻲ ﺑﻌﺪ از ﻫﺮ ازدواج‪ ,‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻋﺮوس‬
‫ﺑﻪ ﻧـﻴﺎزﻫﺎي او رﺳـﻴﺪﮔﻲ ﻧﻜـﺮده ﺑـﻮد ﺑﺴـﻴﺎر ﺧﺸـﻤﮕﻴﻦ ﻣـﻲﺷﺪ‪ ,‬ﺣـﺮﻛﺎت و‬

‫‪1. ‘ ‘ Desert Places, ‘ ‘in Richard Ellmann and Robert O’Clair, eds. Modern‬‬
‫‪Poems, p. 80.‬‬ ‫‪2. Norman‬‬
‫ﺷﻚ و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ‪٥٣‬‬

‫اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎي ﻫﻤﺴﺮش را ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎرت ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﺗﻬﺎﺟﻤﺎت ﻛ‪z‬ﻣﻲ ﺑﻪ او را‬

‫آﻏﺎز ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺪرﻓﺘﺎري ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻣﻨﺠﺮ ﻣﻲﺷﺪ‪ /‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻮرﻣﻦ ﺛﺎﺑﺖ‬
‫ﻣﻲﺷﺪ ﻫﻤﺴﺮش ﻗﺎﺑﻞﻛﻨﺘﺮل ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬ﻧﻮرﻣﻦ ﻃ‪z‬ق ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﻋﺎزم زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ‬
‫ﺑﻌﺪي ﻣﻲﺷﺪ‪/‬‬
‫دوﻣﻴﻦ ﻫﻤﺴﺮ ﻧﻮرﻣﻦ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻮﺗﺎه ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎت درﻣـﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺒﺮد‪ /‬ﻃـﻲ آن ﻣـﺪت ﻧـﻮرﻣﻦ ﺑـﻪﻃﻮر ﻣـﺘﻨﺎوب ﺧﺸـﻤﮕﻴﻦ ﻣـﻲﺷﺪ و ﺗـﻬﺪﻳﺪ و‬
‫زورﮔﻮﻳﻲ ﻣﻲﻛﺮد‪ /‬او از ﮔﻔﺘﮕﻮ درﺑﺎرة ﮔﺬﺷﺘﻪاش اﻣﺘﻨﺎع ﻣﻲﻛﺮد و ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺑﭙﺬﻳﺮد ﻧﻘﺸﻲ ﻣﻬﻢ در ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ زﻧﺪﮔﻲ زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ ﻓﻌﻠﻲاش دارد‪ /‬درﻣﺎﻧﮕﺮ وي‬
‫ﺑﻪزودي ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺟﻠﺴﺎت درﻣﺎن را ﺧﺎﺗﻤﻪ دﻫﺪ; زﻳﺮا ﺑﺪون اﺷﺘﻴﺎق ﻃﺮﻓﻴﻦ‬
‫ﺑﺮاي ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻮد‪ ,‬ﻛﺎر درﻣﺎن اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪/‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻮرﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ اﻟﮕﻮﻳﻲ ﻣﺸـﺨﺺ را ﻣـﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪/‬‬
‫ﻧﻮرﻣﻦ ﺑﻪﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ ﻫـﻤﺴﺮش ﺑـﻪ او ﻧـﺰدﻳﻚ ﻣـﻲﺷﻮد‪ ,‬ﺑـﺎ وي ﺑـﺪرﻓﺘﺎري‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬اﻳﻦ ﮔﺴﺴﺖ ﻋﻤﻴﻖ در روان او‪ ,‬ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻴﺎز و ﺗﺮس‪ ,‬ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ آن اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫اﻳﻦ رﻓﺘﺎر ﻓﻘﻂ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ از ﺗﺠﺮﺑﻪاي آﻏﺎزﻳﻦ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ راﺑﻄة ﻧﻮرﻣﻦ ﺑـﺎ ﻣـﺎدرش‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰد‪/‬‬
‫آﻧﭽﻪ ﻧﻮرﻣﻦ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ‪ ,‬ﺷﻚ اﺳﺖ; او ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﻳﻚ ﺑﻨﻴﺎدﮔﺮا ﻛﻪ از اﺑﻬﺎم‪ ,‬ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻲﺗﺮﺳﺪ و ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ ﺧﺸﻚ‬
‫اﺻﺮار ورزد‪ ,‬ﺑﻪﻃﻮري ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪاي ﻛﻪ ﺑﺎ او ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ ﻣـﺨﺎﻟﻔﺖ‬
‫ﻛﻨﺪ‪ ,‬ﻧﻮرﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻄﺮ ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻦ ﺑﻪ درون و ﺷﻚ ﻛﺮدن ﺑﻪ آن دروغ‬
‫ﺑﺰرﮔﻲ را ﺑﭙﺬﻳﺮد ﻛﻪ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪاش از ﺧﻮد را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫﺪ‪ /‬ﻛﻮدﻛﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻣﻮرد ﺑﺪرﻓﺘﺎري ﻣﺎدر ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ ,‬ﻫﻨﻮز ﺑﻪ او اﺣﺘﻴﺎج دارد و ﻫﻢزﻣﺎن از او‬
‫ﻣﻲﺗﺮﺳﺪ و ﻧﻔﺮت دارد‪ /‬ﻫﺮ ﭼﻪ اﻳﻦ ﺿـﺮﺑﻪ در رﺷـﺪ او زودﺗـﺮ اﺗـﻔﺎق ﺑـﻴﻔﺘﺪ‪,‬‬
‫ﺗﺪاﻓﻌﺎت او ﻧﻈﺎمﻣﻨﺪﺗﺮ ﻣـﻲﺷﻮﻧﺪ; اﻧـﺘﻘﺎل آن اﺻـﻮل ﺑـﻪ ﺳـﺎﻳﺮﻳﻦ ﻫـﻤﻪ ﮔـﻴﺮﺗﺮ‬
‫ﻣﻲﺷﻮد و زﺧﻤﺶ دوردﺳﺖ و اﻟﺘﻴﺎمﻧﻴﺎﻓﺘﻨﻲ ﻣﻲﮔﺮدد‪ /‬ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن او ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤة‬
‫ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﺧﺘ‪z‬ل ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ دارﻧﺪ‪ ,‬ﻋﻤﺮ ﺧﻮد را ﺻﺮف زﺧﻢ زدن ﺑﻪ دﻳﮕﺮان‬
‫ﻛﺮد و ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺗﻌﻤﻖ ﻛﻨﺪ و ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ روانﺷﻨﺎﺧﺘﻲ اﻋﻤﺎل ﺧﻮد را ﺑﭙﺬﻳﺮد‪/‬‬
 ‫‪ ٥٤‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔﺖ آن ﺷﺨﺺ روانرﻧﺠﻮر ــ ﻛﻪ ا ﻛﺜﺮ ﻣﺎ را ﻫﻢ درﺑﺮ ﻣـﻲﮔﻴﺮد ــ‬

‫ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ دﺷﻤﻦ ﺧﻮدش اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه‪ ,‬ﺷﻜﺴﺖ و ﺑﻲﻛﻔﺎﻳﺘﻲ ﺗﺴﺨﻴﺮ‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ /‬اﺧﺘ‪z‬لﻫﺎي ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ‪ ,‬ﻧﺎﺷﻲ از زﺧﻢﻫﺎي اﺑﺘﺪاي زﻧﺪﮔﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬
‫و ﭼﻨﺎن وﻳـﺮاﻧﮕـﺮﻧﺪ ﻛـﻪ ﺷـﺨﺺ ﻓـﺎﻗﺪ ﻧـﻴﺮوي ﻛـﺎﻓﻲ ﺑـﺮاي ﮔـﻔﺘﮕﻮي دروﻧـﻲ‬
‫ﺑــﺎ ﺧــﻮد ﻣـﻲﺷﻮد‪ /‬اﺛـﺮات اﻳـﻦ ﻣـﻮﺿﻮع ﺑﺴـﻴﺎر ﻗـﺪرﺗﻤﻨﺪ اﺳﺖ و در ﻧـﺘﻴﺠﻪ‬
‫ﺑــﻪﺳﻮي ﻧـﺎﺧﻮدآﮔـﺎه راﻧـﺪه ﺷـﺪه و اﻏـﻠﺐ ﺑـﻪ دﻳﮕـﺮان ﻓـﺮاﻓﻜـﻨﻲ ﻣـﻲﺷﻮد‪/‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻲ در ﺟﺎﻣﻌة ﻣﺎ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻣﻘﺘﺪري داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬اﻣﺎ‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﻛﻮدﻛﻲاش اﺳﻴﺮ اﺳﺖ‪ /‬زﺧﻢ آﻏﺎزﻳﻦ او ﻫﺮ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ را ﺗﻌﺮﻳﻒ‬
‫و ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﺴﻤﻮم ﻛﺮدن رواﺑﻂ اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ; زﻳﺮا ﺷﺨﺺ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﺿﻌﻴﻒﺗﺮ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻜﻲ را ﻛﻪ ‪b‬زﻣة رﺷﺪ و ﻓﺮا رﻓﺘﻦ از آن زﺧﻢ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ‪/‬‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻮرﻣﻦ را ﭼﺸﻤة زﻳﺮزﻣﻴﻨﻲ زﺧﻢ زدن و ﻋ‪z‬ﻗﻪ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﻫﺮ ﻛﻮدﻙ دﻳﮕﺮي او ﻣﺸﺘﺎق ﺗﺴﻜﻴﻦ ﻣﺎدر اﺳﺖ; اﻣﺎ ﻣـﺎدرش ﺑـﻪ ﻧـﻘﺶ ﺧـﻮد‬
‫ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﺮد و ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ آن ﺗﺼﻮﻳﺮ زﻧﺎﻧﻪ را در ﻧﻮرﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺎ ﺗﺮﺳﻲ‬
‫ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻋ‪z‬ﻗﻪ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ /‬ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن او ﺑﺎ درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺴﺖو ﺟﻮي ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﺎ >آن زن< ﺑﻮده اﺳﺖ و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل از او ﻣـﻲﺗﺮﺳﺪ‪/‬‬
‫ﻫﺮﻛﺲ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ آن ﭼﻴﺰي ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ از آن ﻣـﻲﺗﺮﺳﺪ‪ /‬ﺑـﻨﺎﺑﺮاﻳـﻦ ﺗـﺮس وي‬
‫ﺑﻲﺷﻚ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺰرگ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ /‬اﻣﺎ اﻳﻦ راز او ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﮕﻪ‬
‫دارد‪ /‬ﭼـﻨﻴﻦ رازي ﻣﺴـﻤﻮمﻛﻨﻨﺪه اﺳﺖ‪ /‬اﻳـﻦﮔﻮﻧﻪ رازﻫـﺎ ﺑـﻲﺗﺮدﻳﺪ ﺧـﻮد را در‬
‫راﺑﻄﻪﻫﺎ ﻣﻲرﻳﺰﻧﺪ و ﻫﻢ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان زﺧﻢ ﻣﻲزﻧﻨﺪ‪ /‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧـﻮرﻣﻦ ﺑـﺘﻮاﻧـﺪ‬
‫آ ﮔﺎﻫﺎﻧﻪ رﻧﺞ ﻋﺪماﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪﻧﻔﺲ را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ‪ ,‬ﺑﻪﻃﻮر ﻧﺎﺧﻮدآﮔـﺎه در ﮔـﺬﺷﺘة‬
‫ﺧﻮد ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‪/‬‬
‫ا ﮔﺮ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ اوﻟﻮﻳﺖ ﻣﻦ اﻣﻨﻴﺖ اﺳﺖ‪ ,‬آﻧﮕﺎه ﺗﺮدﻳﺪ‪ ,‬ﻣﻬﻤﺎن ﻧـﺎﺧﻮاﻧـﺪة ﻣـﺎ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ /‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ا ﻛﺜﺮ ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻧﻮرﻣﻦ زﺧﻢدﻳﺪه ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ و ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ‬
‫ﺷﻚ را ﺑــﭙﺬﻳﺮﻳﻢ‪ /‬ﺑــﺎرﻫﺎ ﺷـﺎﻳﺪ ﺗـﺤﺖﺗﺄﺛﻴﺮ آن ﻗـﺮار ﺑﮕـﻴﺮﻳﻢ و ﻓـﻠﺞ ﺷـﻮﻳﻢ‪/‬‬
‫در زﺑﺎن آﻟﻤﺎﻧﻲ واژة ﻣﻌﺎدل ﺷﻚ در ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺷﻜﺎف و ﮔﺴﺴﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﺷﻚ و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ‪٥٥‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎم ﺷﻚ اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ /‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﻚ را ﻛﻪ ﻣﻘﺪﻣة ﺗﻤﺎﻣﻲ رﺷﺪﻫﺎﺳﺖ‪,‬‬

‫ﺑــﺪون اﻳـﻨﻜﻪ ﺗـﺤﺖﺗﺄﺛﻴﺮ آن واﻗـﻊ ﺷـﻮﻳﻢ و ﻓـﻠﺞ ﮔـﺮدﻳﻢ ﺑـﭙﺬﻳﺮﻳﻢ؟ اﻳـﻦ ﻛـﺎر‬
‫ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪/‬‬
‫ﻣﻦ ‪ ,‬ﻇﺎﻟﻤﻲ ﺣﻘﻴﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻣﻮﺿﻊ ﺧﻮد را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺮداب‬
‫ﺗﺮدﻳﺪ ﻛﻪ ﻗﺼﺮش را ﺑﺮ آن ﺑﻨﺎ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ ,‬ﻓـﺮﻳﺎد زﻧـﺪ‪ /‬ﺗـﻨﻴﺴﻦ ﻧـﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪:‬‬
‫>ﺑﺎورم ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻤﺎن در ﺷﻚ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ وﺟﻮد دارد ﺗﺎ در ﺑﻴﺶ از ﻧﻴﻤﻲ از‬
‫آﻳﻴﻦﻫﺎ‪ ١</‬و وﻟﻴﺴﻦ ﻣﻴﺰﻧﺮ‪ ٢‬ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪> :‬ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻤﺎن اﺣﺘﺮام ﻣﻲﮔﺬارم‪ /‬اﻣﺎ ﺷﻚ‬
‫ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ درس ﻣﻲدﻫﺪ‪ ٣</‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺳﺮﻛﺶ اﺳﺖ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ‬
‫ﺧﻮد ﺗﻌﻤﻖ ﻛﺮده و ﺧﻮد را ﻧﻘﺪ ﻛﻨﺪ‪ ,‬ﺷﺨﺼﻲ ﻣﺮﺗﺠﻊ و درﻣـﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ /‬ﮔـﻮﺗﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪> :‬وﻓﺎداري ﺑﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﺘﺤﺠﺮ ﻫـﺮﮔﺰ زﻧـﺠﻴﺮي را ﻧـﻤﻲﮔﺴﻠﺪ و روح‬
‫آدﻣﻲ را رﻫﺎﻳﻲ ﻧﻤﻲﺑﺨﺸﺪ‪ ٤</‬ﭼـﻨﻴﻦ ﻋـﻘﻴﺪة ﻣـﺘﺤﺠﺮي ﻣـﻲﺗﻮاﻧـﺪ ﻳﻚ اﺻـﻞ‬
‫ﺧﺸﻚ دﻳﻨﻲ ﻳﺎ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ‪ ,‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺲ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﺪة ﻣﺎ از‬
‫ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ /‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻫﻤﺮاه ﺷﻚ‪ ,‬ﺗﺸﻮﻳﺸﻲ ﻋﻤﻴﻖ ﻣـﻲآﻳﺪ ﻛـﻪ ﺗـﺪاﻓـﻌﺎت‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ آن ﻣـﻲﺳﺎزد‪ /‬ﺷﻚ ﺑـﻴﺸﺘﺮ ﻳـﻌﻨﻲ اﺿـﻄﺮاب ﺑـﻴﺸﺘﺮ‪ /‬اﻣـﺎ اﻳـﻦ‬
‫اﺿﻄﺮاب‪ ,‬ﮔﺸﻮده ﺷﺪن ﺑﻪ روي رﺷﺪي اﺳﺖ ﻛﻪ دﻳﺪﮔﺎه ﺧﺸﻚ ﻣﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ آن‬
‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪/‬‬
‫ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲﺗﻮان درﺑﺎرة ﺷﻚ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻣﻦ ﻋﺼﺒﻲ ﺑﺘﻮاﻧﺪ آن را‬
‫ﺑﭙﺬﻳﺮد؟ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺴﻴﺎري ﭼﻴﺰﻫﺎ‪/‬‬
‫ﺷﻚ ﻧﻴﺮوي ‪5‬زم ﺑﺮاي ﺗﻐﻴﻴﺮ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺷـﺪ اﺳﺖ‪ /‬ﺷﻚ ﺑـﺮاي دﻣﻜـﺮاﺳـﻲ‬
‫ﺿﺮوري اﺳﺖ‪ /‬دﻗﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻧﻴﺮوﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻫﺮ ﻛﺸﻮري ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫ﻳﻚ ﺷﻜﻞ واﺣﺪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﻨﺪ ﭼﻘﺪر ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ /‬ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻣـﺆﺳﺴﺎﺗﻲ‬
‫ﻧﻈﻴﺮ ﻗﺎﻧﻮنﮔﺬاران‪ ,‬دادﮔﺎهﻫﺎ و ﺑﻨﻴﺎدﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧـﺪازه ﺗـﺤﺖ ﻓﺸـﺎر‬
‫ﻋﺪهاي ﻗﻠﻴﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ارزشﻫﺎي ﻣﺤﺪودي را دﻧﺒﺎل ﻛﻨﻨﺪ و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻧﻴﺮوي‬

‫‪1. The Oxford Dictionary of Quotations, p. 537.‬‬

‫‪2. Wilson Mizner‬‬
‫‪ /٤‬ﻫﻤﺎن‪ ,‬ص ‪/٢٣å‬‬ ‫‪ /٣‬ﻫﻤﺎن‪ ,‬ص ‪/٣٥٢‬‬
 ‫‪ ٥٦‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫اﻗﺸﺎر ﮔﺴﺘﺮدهاي را درﺑﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ /‬ﻣﺮدم ﻫﺮﮔﺰ ﻛﻮدﻛﻲ را ﻛﻪ اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﺪ اﻣﭙﺮاﺗﻮر‬
‫ﺑﺮﻫﻨﻪ اﺳﺖ ﺧـﻮﺷﺎﻣﺪ ﻧـﻤﻲﮔﻮﻳﻨﺪ‪ /‬ﺑـﻨﺎﺑﺮاﻳـﻦ ﻣـﺎ در زﻧـﺪﮔﻲ ﺷـﺨﺼﻲﻣﺎن‪ ,‬در‬
‫اﻟﮕــﻮﻫﺎي روانرﻧــﺠﻮريﻣﺎن‪ ,‬در وﺳــﻮاسﻫــﺎي ﺗﻜــﺮاري و دﻳــﺪﮔﺎهﻫﺎي‬
‫ﺧﺸﻚﻣﺎن‪ ,‬از ﺗﻀﺎدﻫﺎ‪ ,‬ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻣﻨﻄﻘﻲ و ﻳﺎﻏﻲﻫﺎ اﻣﺘﻨﺎع ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪/‬‬
‫ﻳﻮﻧﮓ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮدﻳﺖ از ﻣﻦ ﺑﺮﺗﺮ و ﺣﺎ ﻛﻤﻲ ﻛﻪ اﻣﻮر را اداره ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫ﺑـﻪوﺟﻮد ﻧـﻤﻲآﻳﺪ; ﺑـﻠﻜﻪ از اﻧـﺮژيﻫﺎي ﮔﺴﺴـﺘﻪاي ﻛـﻪ >ﺗـﻮدة ﻋـﻮام< ﻗـﻠﻤﺮو‬
‫درونﻣﺎن را ﺗﺸﻜـﻴﻞ ﻣـﻲدﻫﻨﺪ‪ ,‬ﺑـﺮﻣﻲﺧﻴﺰد‪ ١/‬در ﺣـﺎﻟﻲ ﻛـﻪ ﻣـﻦ دوﺳﺖ دارد‬
‫دﻧــﻴﺎي روح را ﺗﻚﺳــﺎ‪b‬ري و ﻳﻜــﺘﺎﭘﺮﺳﺖ ﺳـﺎزد‪ ,‬روان در ﺣـﻘﻴﻘﺖ ﺑﺴـﻴﺎر‬
‫ﭼﻨﺪﮔﺎﻧﻪﭘﺮﺳﺖ و دﻣﻮﻛﺮاﺗﻴﻚ اﺳﺖ و داراي اﻧﺮژيﻫﺎي ﮔﺴﺴﺘة ﺑﺴﻴﺎر ﻳﺎ ﻫﻤﺎن‬
‫ﻋﻘﺪهﻫﺎﺳﺖ‪ /‬رﺷﺪ ﺧﻮد ﻣﺴﺘﻠﺰم ﮔﻔﺘﮕﻮي اﻳﻦ اﻧﺮژيﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎز و‬
‫ﺗﻮأم ﺑﺎ ﭘﺬﻳﺮش ﺑﺎﺷﺪ‪ /‬ا ﻛﺜﺮ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ زﻣﺎﻧﻲ رﺷﺪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ از ﻧﻴﺮوي ﻏﺮور ﻣﻦ‬
‫ﻛﺎﺳﺘﻪ ﺷﻮد‪ /‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ دﻳﻮارﻫﺎي ﻣﺎ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷـﻮﻧﺪ‪ ,‬ﻣـﻨﻈﺮي ﺗـﺎزه ﭘـﺪﻳﺪار‬
‫ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺷﻜﻲ ﻛﻪ ارزشﻫﺎي ﻣﻨﻄﻘﻲ را زﻧﺪه ﻧﮕﻪ ﻣـﻲدارد و در‬
‫ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺎدي ﺷﺪن و رﻛﻮد ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ,‬در ﺧﺪﻣﺖ زﻧﺪه‬
‫ﻛﺮدن ﺷﺨﺼﻴﺖ اﺳﺖ و آن را ﺑﺮﻣﻲاﻧﮕﻴﺰد ﺗﺎ رﺷﺪ ﻛﻨﺪ‪/‬‬
‫ﺷﻚ ﺻﻮرﺗﻲ از اﻳﻤﺎن ﺗﻤﺎمﻋﻴﺎر اﺳﺖ‪ /‬ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ ِﺳ ِﺮ اﺳﺮار‬
‫وﻓﺎدار ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ‪ ,‬ﺣﻔﻆ اﺑﻬﺎم اﺳﺖ‪ /‬اﻃﻤﻴﻨﺎن دﺷﻤﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ‪ /‬ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫راﺳــﺘﻲ ﺑــﻪ ﺣــﻘﻴﻘﺖ وﻓــﺎدار اﺳﺖ‪ ,‬ﺳــﻨﺖﺷﻜﻨﻲ اﺳﺖ ﻛــﻪ ﺑــﺎﻳﺪ ﮔـﻪﮔـﺎه‬
‫دﺳﺘﻪﺑﻨﺪيﻫﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲ را درﻫﻢ ﺑﺸﻜﻨﺪ ﺗﺎ اﻧﺮژي را دوﺑﺎره ﺟﺎري ﺳﺎزد‪ /‬ﻫﻤة‬
‫ﺗﺼﻮرات‪ ,‬ﺧﻮاه اﺻﻮل ﺟﺰﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻳﺎ اﻋﺘﻘﺎدات ﻣﺆﺛﺮ‪ ,‬ﭘﻮﺳﺘﻪﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ‬
‫ﻣﺪﺗﻲ اﻧﺮژي را ﻧﮕﻪ ﻣﻲدارﻧﺪ; اﻣﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ زﻧـﺪان ﻋـﻤﻞ ﻛـﻨﻨﺪ‪/‬‬
‫ﻣﺴﻤﻮﻣﻴﺖ ﭼﻨﻴﻦ زﻧﺪاﻧﻲ‪ ,‬واﻗﻌﻴﺘﻲ ﻓﺮا ﮔﻴﺮ ﺑﺮاي ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻓﺮد اﺳﺖ‪/‬‬
‫ﻫﻴﭻﻛﺲ در زﻧﺪﮔﻲ اﻣﺮوزي ﺷﻴﻮاﺗﺮ از ﻋﺎﻟﻢ اﻟﻬـﻴﺎت ﭘـﺎل ﺗـﺌﻠﻴﭻ در ﻣـﻮرد‬
‫ارزش ﺷﻚ ﻧﮕﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ /‬او ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﻛـﻪ اﻳـﻤﺎن ﻣـﺎ آنﻗـﺪرﻫﺎ در ﺑـﺎورﻫﺎي‬

‫‪1. ‘‘ A Review of the Complex Theory,’’ T he Structure and Dynamics of the‬‬

‫‪Psyche, CW 8, par. 209.‬‬
‫ﺷﻚ و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ‪٥٧‬‬

‫آ ﮔﺎﻫﺎﻧﻪﻣﺎن رﻳﺸﻪ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ در >ﻋ‪z‬ﻗﻪﻫﺎي ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ<ﻣـﺎن‪ ١/‬ﺑـﺪﻳﻦﺳﺎن او‬

‫اﻇﻬﺎر ﻣﻲداﺷﺖ ﻛﻪ دﻳﻨﺪاري روزﻣﺮة ﻣـﺎ ﺑـﻴﺸﺘﺮ ﭘـﻴﺮوي ﻛـﻮرﻛﻮراﻧـﻪ اﺳﺖ ﺗـﺎ‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺖ; ﻛﻤﺘﺮ ﻣﺴﻴﺤﻲ اﺳﺖ و ﺑﻴﺸﺘﺮ روانرﻧﺠﻮر; ﻛﻤﺘﺮ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎﺳﺖ و‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻋـﺘﻴﺎدﮔﻮﻧﻪ‪ /‬اﻣـﺎ ﺗـﺌﻠﻴﭻ ﻣـﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛـﻪ ﺷﻚ ﺟـﺰء ‪b‬زم در ﻫـﺮ ﺑـﺮﺧـﻮرد‬
‫اﺣﺘﺮامآﻣﻴﺰ ﺑﺎ اﺻﻞ اﺳﺖ‪ /‬از آﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑـﻔﻬﻤﻴﻢ ﭼـﻪ ﭼـﻴﺰﻫﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ,‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺨﺸﻲ از وﺟﻮد ﺧﻮد را ﺑﺮاي‬
‫اﻧﺮژي اﻟﻬﻲ ﺑﺎز ﺑﮕﺬارﻳﻢ ﺗﺎ ﺗﺎزه و ﺑﺎ ﻃﺮاوت وارد ﺷﻮد‪ /‬ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻧﺎﻣﻴﺪه‬
‫ﺷﻮد ﺧﺪاي ﻣﺘﻌﺎل ﻧﻴﺴﺖ‪ /‬ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮي ﺳﺎﺧﺘﮕﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻣـﺨﺮوﺑﻪﻫﺎي‬
‫ﺑﺎورﻫﺎي ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻛﻪ ﻋﺮﻓﺎنﻫﺎي ﻧﻮﻇﻬﻮر را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﺑﺮﻣﻲﺧﻴﺰد‪ /‬اﻳـﻦ‬
‫ﺷﻚ ﺻﻮرﺗﻲ از ﻓﺮوﺗﻨﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻋﻈﻤﺖ راز اﺳﺖ; ﺻﻮرﺗﻲ از ﺻﺪاﻗﺖ‪ /‬ﺗﺠﻠﻲ‬
‫آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺑﻪﻃﻮر ﺟﺪي و ﺣﻘﻴﻘﻲ ﺑـﺎ ﺳـﻔﺮ ﺧـﻮد ﺑـﺮﺧـﻮرد‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ; ﺑﻴﺎن ﻋﻤﻖ اﻫﻤﻴﺖ دادن ﻓﺮد اﺳﺖ‪/‬‬
‫ﺧﻮاه ﺑﺎورﻫﺎي ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣـﻨﻈﻮر رﺷـﺪ ﺑـﺎﻳﺪ رﻧـﺞ ﺷﻚ را ﻣـﺘﺤﻤﻞ ﺷـﻮﻧﺪ‪ ,‬ﻳـﺎ‬
‫اﻃﻤﻴﻨﺎنﻫﺎي ﻣﺎ در ﻣﻮرد ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺎﻳﺪ درﻫﻢ ﻓﺮو رﻳﺰﻧﺪ‪ ,‬ﺷﻚ در ﻫﺮ ﺣﺎل ﻋﺎﻣﻞ‬
‫ﺗﻐﻴﻴﺮ و ﺗﺠﺪﻳﺪ اﺳﺖ‪ /‬ﺷﻚ‪ ,‬ﻣﻦ ﺗﻚﺳﺎ‪b‬ر ﻧﺎﭼﻴﺰ را ﻛﻪ ﻇﻠﻤﺶ ﻫـﻤﻪ را اﺳـﻴﺮ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﻣﻲﺳﺎزد‪ /‬ﻧﻮرﻣﻦ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ در ﺧـﻮدش رﺷـﺪ ﻛـﻨﺪ و ﻫـﺮﮔﺰ‬
‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ دﺳﺖ از رﻧﺠﺎﻧﺪن اﻃﺮاﻓﻴﺎن ﺧـﻮد ﺑﻜﺸـﺪ‪ ,‬ﻣﮕـﺮ آﻧﻜـﻪ دروغ ذﻫـﻦ‬
‫ﺧﻮدآﮔﺎﻫﺶ را درﺑﺎرة ﺗﺼﻮﻳﺮي ﻛﻪ از ﺧﻮد دارد ﺑﭙﺬﻳﺮد‪ /‬او واﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ; زﻳﺮا‬
‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺷﻚ ﻛﻨﺪ‪ /‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ وﻇﻴﻔة ﻫﺮ ﻳﻚ از ﻣﺎ ﭘﺬﻳﺮش اﺿﻄﺮاب‬
‫اﺑﻬﺎﻣﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻚ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲآورد ﺗﺎ ﻣﻮﻫﺒﺖ رﺷﺪ را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﻴﻢ‪/‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ درﻳﺎﻫﺎي ﺗﻮﻓﺎﻧﻲ روح‬

‫زﻧﺪﮔﻲ‪ ,‬آ ﮔﺎﻫﻲ و ﺳﻔﺮ ﻫﺮاﺳﻨﺎ ﻙ روح ﻫﻤﮕﻲ‪ ,‬ﺑﺎ ﺟﺪاﻳﻲ ﺗﻠﺨﻲ آﻏﺎز ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪/‬‬
‫ﻫﻤة ﻣﺎ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﭙﺶﻫﺎي ﻗﻠﺐ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﻲ اﺗﺼﺎل داﺷﺘﻴﻢ و ﻫﻤة ﻧﻴﺎزﻫﺎيﻣﺎن در‬
‫دﻧﻴﺎي ﮔﺮم و آﺳﻮدة ﺑﻄﻦ ﻣﺎدر ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻲﺷﺪ‪ ,‬ﻧﺎﮔﻬﺎن وارد ﻛﺮهاي ﺳﺮد ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‬

‫‪1. ‘‘London,’’ in Norton Anthology of Poetry, p. 506.‬‬

 ‫‪ ٥٨‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﻛﻪ در ﻓﻀﺎ و زﻣﺎن ﺑﻪ دور ﺧﻮد ﻣﻲﮔﺮدد‪ /‬ﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻬﺒﻮد ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻴﻢ و ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ‬
‫ﺑﻪﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ ﺣﺲ ﻫﻤﺬاتﭘﻨﺪاريﻣﺎن ﺑﺎ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﻲ را دوﺑﺎره ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ /‬ا ﮔﺮ‬
‫ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻫﻤة زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﻌﻲ در اﺣﻴﺎي آن ﭘﻴﻮﻧﺪ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ از ﻃﺮﻳﻖ اﻧﻮاع‬
‫اﻣﻴﺎل واﭘﺲﮔﺮاﻳﺎﻧﻪ ﻣـﻲﮔﺬرد ﻳـﺎ ﺑـﻪ ﺗـﻌﺎﻟﻲ ﺑـﺨﺸﻴﺪن اﻳـﻦ ﻧـﻴﺎز ﻋـﻤﻴﻖ ﺑـﻪ ﻳﻚ‬
‫ﺟﺴﺖو ﺟﻮ ﺑﺮاي ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﻃﺒﻴﻌﺖ‪ ,‬دﻳﮕﺮان و ﺧﺪا‪ ,‬ﭼﻨﺪان ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﻧﻜﺮدهاﻳﻢ‪/‬‬
‫اﻣﺎ اﻳﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪﻫﺎ ﻧﻪ ﭘﺎﻳﺪار ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻪ ﻛﺎﻣﻞ و ﺷﺨﺺ ﺗﺸﻮﻳﺶ و دﻟﻮاﭘﺴﻲ‬
‫داﺋﻤﻲ را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﺟﺪاﻳﻲ و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺧﻮد در ﻛﻞ ﻋﺎﻟﻢ اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﺣﺘﻲ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑـﺮﻗﺮار ﺷـﺪه اﺳﺖ‪ ,‬ﺷـﺨﺺ ﻧـﺎﮔـﻬﺎن ﺑـﻪﻃﻮر‬
‫دردﻧﺎ ﻛﻲ از اﻧﺰوا و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ دوﺑﺎرة ﺧﻮد آﮔﺎه ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬رﻳﻠﻜﻪ در ﻳﻜﻲ از اﺷﻌﺎر‬
‫ﺧﻮد ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪> :‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺎ در ﻳﻚ ﺑﺴـﺘﺮ ﺟـﺎري ﻫﺴـﺘﻴﻢ ‪ .‬ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫ﻫﻤﮕﺎم ﺑﺎ رودﻫﺎ ﺟﺮﻳﺎن دارد‪١</‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﺎ در دوران ﻛﻮدﻛﻲ ﺗـﺎ اﻧـﺪازهاي ﺑـﺎ ﺣـﻀﻮر واﻟﺪﻳـﻦ ﺣـﻞو ﻓـﺼﻞ‬
‫ﻣﻲﺷﻮد و ﻳﺎ آﻧﻬﺎ ﺧﻮد ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ /‬در آﻏﺎز دورة ﺑﺰرﮔﺴﺎﻟﻲ‬
‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺟﺎي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻏﻠﺒة ﻋﻘﺪهﻫﺎي واﻟﺪ و اﻧﺘﻘﺎل آﻧﻬﺎ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻣﻲدﻫﺪ‪ /‬اﻣﺎ‬
‫ﺣﺘﻲ ﻣﺆﺛﺮﺗﺮﻳﻦ راﺑﻄﻪﻫﺎ ﻫﻢ ﻓﻘﻂ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ آن ﭘﻴﻮﻧﺪ آﻏﺎزﻳﻦ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻮﻧﺪ‪/‬‬
‫ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﺗﺎ ﻣﻴﺎﻧﺴﺎﻟﻲ ﻫﺮﻛﺲ ﻧـﺎﭼﺎر ﺑـﻪ ﻣـﻮاﺟـﻬﻪ ﺑـﺎ ﻣـﺤﺪودﻳﺖﻫﺎي راﺑـﻄﻪ‪,‬‬
‫ﻧﻘﺶﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎي ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﻧﻜﺎر و اﻧﺘﻘﺎل ﺧﻮد ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪/‬‬
‫ﺗﺸﺨﻴﺺ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻴﭻﻛﺲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را ﻧﺠﺎت دﻫﺪ‪ ,‬در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮگ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ‬
‫و ﺣﺘﻲ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﻣﺎ را آﺷﻔﺘﻪ ﻛﻨﺪ‪ ,‬ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞاﺟﺘﻨﺎب ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬ﻣﺎ ﻧﺎﭼﺎرﻳﻢ دو‬
‫ﺗﻮﻫﻢ ﺑﺰرگ را در ﻧﻴﻤة دوم زﻧﺪﮔﻲ ﺗﺮﻙ ﻛﻨﻴﻢ‪ :‬ﻧـﺨﺴﺖ آﻧﻜـﻪ ﻣـﺎ اﻧﺴـﺎنﻫﺎﻳﻲ‬
‫اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ و ﻓﻨﺎﻧﺎﭘﺬﻳﺮﻳﻢ و دوم اﻳﻨﻜﻪ ﺟﺎﻳﻲ در ﺑﻴﺮون >آن دﻳﮕﺮي ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﻴﺰ<‬
‫ﭘﻴﺪا ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﺎ را از ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ذاﺗﻲﻣﺎن رﻫﺎﻳﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺨﺸﺪ‪/‬‬
‫ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺗﺤﻠﻴﻞﮔﺮ درﻳﺎﻓﺘﻪام ﭘـﻴﺸﺮﻓﺖ ﺷـﺨﺺ در درﻣـﺎن و ﻳـﺎ ﺑـﻠﻮغ‬
‫ﺷــﺨﺼﻴﺖ او‪ ,‬ﻧــﺘﻴﺠة ﻣﺴــﺘﻘﻴﻢ ﺗــﻮاﻧــﺎﻳﻲ وي ﺑــﺮاي ﭘــﺬﻳﺮش ﻣﺴــﺌﻮﻟﻴﺖ‬
‫اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎﻳﺶ‪ ,‬ﺗﻮﻗﻒ ﺷﻜﺎﻳﺖ از دﻳﮕﺮان ﻳﺎ اﻧﺘﻈﺎر از آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﻦ و‬

‫‪1. In Flores, trans. An ed., An Anthology of German Poetry, p. 387.‬‬

‫ﺷﻚ و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ‪٥٩‬‬

‫ﭘﺬﻳﺮش درد ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ و ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﭼﻪ اﻧﺪازه در ﻧﻘﺶﻫﺎي‬
‫اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و راﺑﻄﻪﻫﺎ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪/‬‬
‫ﺗﻮﻣﺎس وﻟﻒ‪ ١‬ﻫﻤﻪ ﮔﻴﺮي و اﻫﻤﻴﺖ ﺗﺠﺮﺑة ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ را اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺷﺮح دﻫﺪ‪:‬‬
‫ﻛﻞ اﻋﺘﻘﺎد زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ا ﻛﻨﻮن اﻳﻦ ﺑـﺎور اﺳﺖ ﻛـﻪ ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ ﭘـﺪﻳﺪهاي‬
‫ﻋﺠﻴﺐ و ﻧﺎدر ﻧﻴﺴﺖ ‪ ///‬ﺑـﻠﻜﻪ ﺣـﻘﻴﻘﺖ ﻣـﺤﻮري و اﺟـﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﻳﺮ‬
‫ﺗﺠﺮﺑة ﺑﺸﺮي اﺳﺖ‪ /‬اﻧﺴﺎن ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻳﻦ ﺷﻚ‪ ,‬ﻧﻮﻣﻴﺪي و ﺳﺮدرﮔﻤﻲ‬
‫ﺗﻴﺮه‪ ,‬ﺗﺎرﻳﻚ و ﭘﻨﻬﺎن و روح را ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪ /‬ﻫﻴﭻﻛﺲ دﻳﮕﺮي او را‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ و ﺷﺎد ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ و ﺑﻪ او ﻳﺎري ﻧﻤﻲرﺳﺎﻧﺪ‪ /‬ﻫﻴﭻ آﻳﻴﻨﻲ ﺑﻪ او‬
‫آﺳﺎﻳﺶ ﻧﻤﻲﺑﺨﺸﺪ‪ /‬او اﻳﻤﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻧﺪارد; ﻓﻘﻂ اﻳﻤﺎن ﺧﻮدش‬
‫را دارد ﻛﻪ اﻏﻠﺐ ﺗﺮﻛﺶ ﻣﻲﻛﻨﺪ و او را ﻟﺮزان و ﺳﺮﺷﺎر از ﻧﺎﺗﻮاﻧـﻲ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲﮔﺬارد‪٢/‬‬

‫دﻳﺪﮔﺎه وﻟﻒ ﻣﺄﻳﻮﺳﺎﻧﻪﺗﺮ از دﻳﺪﮔﺎه ا ﻛﺜﺮ ﻣﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻪﮔﺎه آﺳﺎﻳﺶ و ﺣﻤﺎﻳﺖ‬

‫را از دﻳﮕﺮان درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮدهاﻳﻢ‪ /‬اﻣﺎ اﻧﺰواي ﻓﻮقاﻟﻌﺎدة او ﺳﺮﭼﺸﻤﻪاي ﺑﻮد ﻛﻪ از‬
‫آن‪ ,‬ﺗ‪z‬شﻫﺎي ﻋﻈﻴﻤﺶ ﺑﺮاي ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﺠﺪد ﺑﺎ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﻲ را ﺑﻪوﺟﻮد آورد‪ /‬ﺑﺎ‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻮﺿﻮع آﺛﺎر وي اﻏﻠﺐ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ و ﺗﺒﻌﻴﺪ اﺳﺖ‪ ,‬اﻣﺎ ﺧ‪z‬ﻗﻴﺘﺶ ﻃﻲ ﺳﺎلﻫﺎ او‬
‫را ﺑﺎ ﺑﺴﻴﺎري از ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺳﺎﺧﺖ‪ /‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ‪ ,‬اﻣﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ دارد ﻛﻪ در دﻧﻴﺎي ﺗﺒﻌﻴﺪيﻫﺎ‪ ,‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ راه ﻣﺮدم ﺑﺎ‬
‫ﻫﻢ ﺗ‪z‬ﻗﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ,‬ﺧﻮد ﺳﻔﺮ ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﻛﻮﺗﺎهﻣﺪت >آن دﻳﮕﺮي< ﺧـﺎﻧﻪ ﺑـﻪﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﻲرﺳﺪ‪ /‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻢاﻫﻤﻴﺘﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪/‬‬
‫ﻛ‪z‬رﻙ ﻣﻮﺳﺘﺎ ﻛﻴﺲ‪ ٣‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺣﺎﻟﺘﻲ از زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺸﺮ اﺳﺖ; ﺗﺠﺮﺑﻪاي اﻧﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮد‬
‫را ﻗﺎدر ﻣﻲﺳﺎزد اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﻛـﻨﺪ‪ ,‬اداﻣـﻪ دﻫـﺪ و ﻋـﻤﻖ‬
‫ﺑﺨﺸﺪ ‪ ///‬ﺗ‪z‬شﻫﺎ ﺑﺮاي ﮔﺮﻳﺰ ﻳﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﺗﺠﺮﺑة ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻓﻘﻂ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ‬

‫‪1. Thomas Wolfe‬‬ ‫‪2. The Hills Beyond, pp. 186f.‬‬

‫‪3. Clark Moustakis‬‬
 ‫‪ ٦٠‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﺑﻪ از ﺧﻮدﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻲ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮد‪ /‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ را‬

‫در زﻧــﺪﮔﻲ ﻧـﺎدﻳﺪه ﺑﮕـﻴﺮﻳﻢ‪ ,‬ﻫـﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﻣـﻮﻓﻘﻴﺖ از ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫وﺣﺸﺘﻨﺎ ﻙ ﺑﮕﺮﻳﺰﻳﻢ و آن را اﻧﻜـﺎر ﻛـﻨﻴﻢ‪ ,‬از ﺷـﺎﻫﺮاه اﺻـﻠﻲ رﺷـﺪ‬
‫ﻓﺮدﻳﺖ دور ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪١/‬‬

‫آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪاي ﻛﻪ ﻣﻮﺳﺘﺎ ﻛﻴﺲ ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ اﺳﺖ; زﻳﺮا‬
‫دﻗﻴﻘا زﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣـﺒﺪأ ﺧـﻮد ﺑـﺎزﮔﺮداﻧـﺪه ﻣـﻲﺷﻮﻳﻢ و ﻣـﻮﻇﻒاﻳـﻢ‬
‫ﻫﻮﻳﺖﻣﺎن را درﻳﺎﺑﻴﻢ و ﭘﻲ ﺑﺒﺮﻳﻢ از ﭼﻪ ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﺷـﺪهاﻳـﻢ و از آن ﻣـﺎﻳة روح‪,‬‬
‫ﻏﻨﻲﺗﺮﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﻤﻜﻦ را در ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ ﮔﺬرا ﺗـﻮﻟﻴﺪ ﻛـﻨﻴﻢ‪ /‬اﻳـﻦ دﻗـﻴﻘا ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫ﻣﺎﺳﺖ ﻛﻪ اﺟﺎزه ﻣﻲدﻫﺪ ﺑﻲﻫﻤﺘﺎﻳﻲ ﻣﺎ ﺷﻜﻔﺘﻪ ﺷﻮد‪/‬‬
‫ﻣﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻳﻢ و درﮔﻴﺮ ﺷﻮﻳﻢ‪ ,‬ﻛﻤﺘﺮ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ و ﻓﺮدﻳﺖ‬
‫ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻣﻲﮔﺮدﻳﻢ و ﻫﺮﭼﻪ ﻓﺮدﻳﺖﻳﺎﻓﺘﮕﻲﻣﺎن ﻛﻤﺘﺮ ﺑـﺎﺷﺪ‪ ,‬ﻛـﻤﺘﺮ ﻣـﻲﺗﻮاﻧـﻴﻢ در‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﻫﺪف ﺑﺰرگﺗﺮ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺑـﺮاي آن ﺑـﻪوﺟﻮد آﻣـﺪهاﻳـﻢ‪ /‬ﻣـﻔﻬﻮم‬
‫ﻳﻮﻧﮓ از ﻓـﺮدﻳﺖ ﺑﺴـﻴﺎر ﻓـﺮاﺗـﺮ از ﺧـﻮدﺷﻴﻔﺘﮕﻲ اﺳﺖ‪ /‬در ﺣـﻘﻴﻘﺖ آﺷـﻨﺎﻳﻲ‬
‫ﻓﺮوﺗﻨﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻋﻈﻴﻤﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺘﺎرﮔﺎن را ﻣﻲﮔﺮداﻧﺪ و ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﺎ را ﺑﻪ‬
‫ﺣﺮﻛﺖ درﻣﻲآورد‪ /‬ﻓﺮدﻳﺖ در ﻣﻌﻨﺎ‪ ,‬ﭘﻴﺸﺮوي ﻫﺴﺘﻲ از ﻃﺮﻳﻖ ﻏﻨﻲﺗﺮﻳﻦ رﺷﺪ‬
‫ﻣﻤﻜﻦ ﺷﺨﺺ اﺳﺖ; ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﻣـﺘﻤﺎﻳﺰ در ﺧـﻮد دارد‪/‬‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ,‬ﺟﺴﺖو ﺟﻮي دوﺳﺘﻲ و ﻫﻤﺮاﻫﻲ و اﺟﺘﻨﺎب از ﺳﻔﺮ ﺑﻪﺳﻮي ﺧـﻮد‬
‫ﻛﺎﻣﻞﺗﺮ‪ ,‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺮم روﺣﻲ اﺳﺖ‪ ,‬ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻮﻋﻲ اﻧﻜﺎر ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﻲ اﺳﺖ‪/‬‬
‫ﻣﻜﺘﺐ روانﺷﻨﺎﺳﻲ ﻋﻤﻘﻲ اﻇـﻬﺎر ﻣـﻲدارد ﻛـﻪ ﺗـﺠﺮﺑة ﻧـﻮزاد از واﻟﺪﻳـﻦ‪,‬‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻋﻤﻴﻘﻲ از ﺧﻮد و دﻳﮕﺮي اﻳﺠﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ از ﺗﺄﺛﻴﺮ آن‬
‫ﺑﮕﺮﻳﺰﻳﻢ‪ /‬ﺗﺠﺮﺑة ﭼﻨﻴﻦ واﺑﺴﺘﮕﻲاي ﺧﻮاه ﻣﻬﺎرﻛﻨﻨﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ رﻫﺎﻳﻲﺑﺨﺶ و ﻳﺎ‬
‫ﭼﻴﺰي در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن‪ ,‬ﭘﻴﺎﻣﻲ ﻣﻜﺮر را درﺑﺎرة راﺑﻄﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲدﻫﺪ و ﻛـﻮدﻙ ﭘـﻴﺎم‬
‫واﺑﺴﺘﮕﻲ ﺷﺪﻳﺪا آﺳﻴﺐﭘﺬﻳﺮ ﺑﻪ رواﺑﻄﺶ را ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻜﺮر ﻓﺮا ﻣﻲﮔﻴﺮد و ﺑﻴﺶ از‬
‫ﺣﺪ ﺷﺮﻃﻲ ﻣﻲﮔﺮدد‪ /‬ﺑﺪﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻌﺪﻫﺎ دﺷﻮار ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ را ﺑﻪﻋﻨﻮان‬

‫‪1. Loneliness, p. ix.‬‬

‫ﺷﻚ و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ‪٦١‬‬

‫ﻳﻚ ارزش ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد و آن را ﻳﻚ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﺮگﺑﺎر ﺗﻠﻘﻲ ﻧﻜﺮد‪ /‬ﮔﺎﻫﻲ ﻓﺮد از ﺗﺮس‬
‫اﺣﺘﻤﺎل ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‪ ,‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ آن از ﻃﺮﻳﻖ ﻳﻚ ﺧﺸﻢ ﻓﺮاﻓﻜﻨﻲ ﺷﺪه ﻗـﺪرﺗﻤﻨﺪاﻧـﻪ‬
‫ﻣﻲاﻳﺴﺘﺪ‪ /‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻮﺳﺘﺎ ﻛﻴﺲ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪> :‬ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮي اﻏـﻠﺐ ﺗـﻐﻴﻴﺮ ﭼـﻬﺮة‬
‫اﺿﻄﺮاب ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ و ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺑﺪﺑﻴﻨﻲ‪ ,‬ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻋﺸﻖ و ﻋ‪z‬ﻳﻖ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ‬
‫اﺑﺮاز ﺷﻮد‪١</‬‬

‫ﺷﺎﻳﺪ واﻟﺪﻳﻦ اﻳـﺪهآل ﻛﺴـﺎﻧﻲ ﺑـﺎﺷﻨﺪ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻛـﻮدﻙ ﺣـﻤﺎﻳﺖ و ﺣـﻔﺎﻇﺖ‬
‫ﻣﻲدﻫﻨﺪ و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ و ﻣﻜﺮر ﻧﻴﺮوﻫﺎي دروﻧﻲ ﺧﻮد ﻛﻮدﻙ را ﺗﺄﻳﻴﺪ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ /‬ﺳﭙﺲ در ﻣﺮاﺣﻞ ﻣـﺨﺘﻠﻒ ﺟـﺪاﻳـﻲ‪ ,‬ﻛـﻮدﻙ ﻣـﻲﺗﻮاﻧـﺪ ﺣـﻤﺎﻳﺖ آن‬
‫ﻧﻴﺮوﻫﺎي دروﻧﻲ را اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ‪ /‬ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﺎ را دﺳﺖ ﺧﺎﻟﻲ و ﺑﻲﺗﺠﻬﻴﺰات ﺑﻪ‬
‫ﺳﻔﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻴﺎورده اﺳﺖ‪ /‬رﻳﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺟﻮاﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻀﻄﺮب ﺑﻮد و اﺣﺴﺎس ﻧﺎاﻣﻨﻲ‬
‫ﻣﻲﻛﺮد ﻧﻮﺷﺖ‪:‬‬
‫ﻣﺎ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ و ﺗﻄﺎﺑﻖ ﺑﺴﻴﺎري دارﻳﻢ ‪ ///‬دﻟﻴﻠﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد‬
‫ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﻴﺎيﻣﺎن اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ; زﻳﺮا دﻧﻴﺎ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪/‬‬
‫ا ﮔﺮ ﻣﺎ‪b‬ﻣﺎل وﺣﺸﺖ اﺳﺖ‪ ,‬اﻳﻦ وﺣﺸﺖﻫﺎي ﺧﻮد ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ /‬ا ﮔـﺮ‬
‫ﻣﻐﺎ ﻙ دارد اﻳﻦ ﻣﻐﺎ ﻙﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺎ ﺗﻌﻠﻖ دارﻧﺪ‪ /‬ﺧﻄﺮ وﺟﻮد دارد و ﻣﺎ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻮﺷﻴﻢ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﻓﻘﻂ ا ﮔﺮ زﻧﺪﮔﻲﻣﺎن‬
‫را ﺑﺮاﺳﺎس آن اﺻﻠﻲ ﻗﺮار دﻫﻴﻢ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻣـﺎ ﻣـﻲﮔﻮﻳﺪ ﺑـﺎﻳﺪ ﭘـﻴﻮﺳﺘﻪ‬
‫دﺷﻮاريﻫـﺎ را ﺧـﻮﺷﺎﻣﺪ ﮔـﻮﻳﻴﻢ‪ ,‬آﻧﮕـﺎه آﻧـﭽﻪ ﺗـﺎ ﻛـﻨﻮن ﺑـﻪﻧﻈﺮ ﻣـﺎ‬
‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪﺗﺮﻳﻦ ﻣﻲرﺳﺪ آن ﭼﻴﺰي ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آن اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﻴﻢ‬
‫و وﻓﺎدارﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ‪٢/‬‬

‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آﺳﻴﺐﭘﺬﻳﺮيﻣﺎن در دوران ﻛـﻮدﻛﻲ و ﻧـﻴﺮوي اﻧـﺪﻙﻣﺎن ﺑـﺮاي‬

‫ﺷﻜﻞ دادن ﺑﻪ ﻣﺤﻴﻂ‪ ,‬ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ارزش راﺑﻄﻪﻫﺎ را ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻓﺮض ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ و‬
‫ارزش ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ را ﻛﻢ ﻣﻲاﻧﮕﺎرﻳﻢ‪ /‬ﭼﺨﻮف اﻇﻬﺎر داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪> :‬ا ﮔﺮ از ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ‬

‫‪ /١‬ﻫﻤﺎن‪ ,‬ص ‪/٣١‬‬

‫‪2. L etters to a Young Poet, p. 69.‬‬
 ‫‪ ٦٢‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﻣﻲﺗﺮﺳﻴﺪ‪ ,‬ازدواج ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ ١ </‬زﻣﺎﻧﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺘﻜﻲ ﺑﺎﺷﻴﻢ; آﻧﮕﺎه‬
‫ﺑﻪ ﺧﻠﻮت رﺳﻴﺪهاﻳﻢ‪ /‬ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻠﻮت ﻣﻲرﺳﺪ در ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﻲﻫﻤﺘﺎي ﺧﻮد‬
‫از ﺳﻔﺮ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‪ /‬ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻲ از ﺣﻀﻮري دروﻧﻲ آﮔﺎه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ آن ﮔﻔﺘﮕﻮ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮﻳﻲ‪ ,‬ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﻓﺮدﻳﺖ ﺑﻪﭘﻴﺶ ﻣﻲرود‪ /‬از دﺳﺖ دادن‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﺮاي رﺷﺪ ﻓﺎﺟﻌﻪآﻣﻴﺰ اﺳﺖ‪ /‬ﺷﺨﺺ ﻓﻘﻂ ﺑـﺎ ﺗـﻦ دادن ﺑـﻪ اﻳـﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮ و ارزشﮔﺬاري آ ﮔﺎﻫﺎﻧﻪ و ﻣﺪاوم ﺑﻪ روح ﺧﻮد‪ ,‬ﻓﺮدﻳﺖ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪/‬‬
‫ﺗــﺎرﻳﺦ ﺳـﺮﺷﺎر از اﺷـﺎرات ﺑـﻪ ارزش ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ‪ /‬ﻳﻜـﻲ از دو اﻟﮕـﻮي‬
‫اﺳﻄﻮرهاي ﺑﺰرگ‪ ,‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ اﺑﺪي و دﻳﮕﺮي ﭼﺮﺧة زﻧـﺪﮔﻲ و ﺗـﻮﻟﺪ دوﺑـﺎره‬
‫ﻃﻠﺐ و ﺟﺴﺖو ﺟﻮي ﻗﻬﺮﻣﺎن اﺳﺖ‪ /‬ﭼـﻨﻴﻦ ﻃـﻠﺒﻲ‪ ,‬اﻟﮕـﻮي ﻓـﺮﻫﻨﮕﻲ رﺷـﺪ‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ‪ /‬ﺳﻪ اﺻﻞ ﭘﻮﻳﺎي >ﻃﻠﺐ< ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از‪ :‬ﺗﺮﻙ ﺧﺎﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي‬
‫ﺗﺮﻙ ﻣﻔﻬﻮم ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻣﻦ اﺳﺖ; ﺗﺤﻤﻞ درد رﺷﺪ آ ﮔﺎﻫﻲ و ﺳﻮم دﺳﺖﻳﺎﺑﻲ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺗﺎزه; ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺎﻧﻪاي ﺟﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ زﻣﺎن ﺧﻮد آن را ﻫﻢ ﺗﺮﻙ ﻛﺮد‪ /‬اﻳﻦ‬
‫اﻟﮕﻮي اﺳﻄﻮرهاي ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪاي ﺑﺮاي رﺷﺪ ﻓﺮدي اﺳﺖ‪ ,‬ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‬
‫ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ دﻳﺪﮔﺎه ﻳﻚ ﻓﺮﻫﻨﮓ رﺷﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﺑﺮاي ﻧﻤﻮﻧﻪ در اﻓﺴﺎﻧة ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‬
‫ﻗﺮون وﺳﻄﻲ‪ ,‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﻳﺎدآوري ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ از ﻣﺎ ﻣﻜﻠﻒاﻳﻢ وارد‬
‫ﺟﻨﮕﻠﻲ ﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ در آن راﻫﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد; زﻳﺮا ﻣﺎﻳة ﺧﺠﺎﻟﺖ اﺳﺖ راﻫﻲ را‬
‫ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﻗﺒ‪ X‬ﭘﻴﻤﻮده اﺳﺖ ﻃﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ /‬اﻣﺎ اﻳﻦ راه‪ ,‬ﺷـﻬﺎﻣﺖ‪ ,‬ﻧـﻴﺮو و ﭘـﺬﻳﺮﻓﺘﻦ‬
‫ﻣﺨﺎﻃﺮه ﻋﻈﻴﻤﻲ را ﻣﻲﻃﻠﺒﺪ‪/‬‬
‫ﻧﻮرﻣﺎ‪ ٢‬ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺪرﺳﻪ و ﺳﻲو ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ اﺳﺖ‪ /‬او ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻮﺗﺎه در ﺑﻴﺴﺖ‬
‫ﺳﺎﻟﮕﻲ ﺑﺎ ﻣﺮدي ﻧﺎﺑﺎﻟﻎ ازدواج ﻛﺮده ﺑﻮد‪ /‬ﻧﻮرﻣﺎ ﻣـﺪتﻫﺎ ﭘﺲ از ﻃـ‪z‬ق ﺑـﺮاي‬
‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺧﻮد ﻣﺎﺗﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﻪﺻﻮرت ﻳﻚ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﻋﻤﻴﻖ و‬
‫روزﻣﺮه درآورده ﺑﻮد; ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛـﻪ راﺑـﻄﻪﻫﺎي ﻛـﻮﺗﺎه ﺑﺴـﻴﺎر و ﻧـﻴﺰ ﻳﻚ راﺑـﻄﻪ‬
‫ﻃﻮ‪b‬ﻧﻲ ﺑﺎ ﻣﺮد دﻳﮕﺮي داﺷﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻃـﻮل ﻛﺸـﻴﺪه ﺑـﻮد‪ /‬ﻧـﻮرﻣﺎ ﺑـﻪﻃﻮر‬
‫ﻣﺘﻨﺎوب از ﻣﺮدﻫﺎ و از ﺧﻮدش ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻣﻲﺷﻮد; ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻲﺷﻮد و ﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدﻛﺸﻲ‬

‫‪1. Oxford Dictionary of Quotations, p. 145.‬‬

‫‪2. Norma‬‬
‫ﺷﻚ و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ‪٦٣‬‬

‫ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺑﺮشﻫﺎي ﺳﻄﺤﻲ روي ﻣـﭻ دﺳـﺘﺶ اﻳـﺠﺎد ﻣـﻲﻛﻨﺪ; زﻳـﺮا در‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﻋﺎﺷﻖ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ /‬ﺑﻪﻧﻈﺮش ﻣﻲرﺳﺪ زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻚ ﭼﺮخ آﻫﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫او ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺗﻘﺪﻳﺮي ﺷﻮم ﺑﻪ آن زﻧﺠﻴﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻣﻘﺪر اﺳﺖ ﻛﻪ در ﭼﺮﺧة‬
‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ اﺳﻴﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪/‬‬
‫روزي ﻧﻮرﻣﺎ ﺑﺮاي ﺟﻠﺴة درﻣﺎن دﻳﺮ رﺳﻴﺪ‪ /‬ﺑﺎ آن ﮔﻮﻧﻪﻫﺎي ﺳﺮخ و ﺷﺎداب‬
‫ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ ﻛﻪ از آن ﭼﺮخ آﻫﻨﻲ ﻛﻪ اﺳﻴﺮش ﻛﺮده ﺑﻮد رﻫﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ /‬او‬
‫ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﮔﺰارش داد ﻛـﻪ آن روز را ﺑـﻪ >زﻳـﺮو رو ﻛـﺮدن ذﻫـﻨﺶ< ﺑـﺎ ﻳﻜـﻲ از‬
‫ﻣﺮدﻫﺎﻳﻲ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ او ﺑﺮاﻳﺶ ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ‪ /‬اﻳﻦ‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻪ او آن روز را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲرﺳﺎﻧﺪ و روز ﺑﻌﺪ ﺗﻬﻲﺗﺮ از ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﺧﻮاب‬
‫ﺑﺮﻣﻲﺧﺎﺳﺖ‪ ,‬ﻫﻨﻮز ﺑﺮ او ﻃﻠﻮع ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ /‬زﻧﺪﮔﻲ ﻋﺎﻃﻔﻲ ﻧﻮرﻣﺎ‪ ,‬وﺳﻮاسﮔﻮﻧﻪ‬
‫و اﻋﺘﻴﺎدآﻣﻴﺰ ﺑﻮد‪ /‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣـﻲداﻧـﻴﻢ ﻫـﻤة اﻋـﺘﻴﺎدﻫﺎ در ﺣـﻘﻴﻘﺖ ﺗﻜـﻨﻴﻚﻫﺎي‬
‫ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ اﺿﻄﺮاب ﻫﺴﺘﻨﺪ; ﺧﻮاه از ﻣﻀﻄﺮب ﺑﻮدن ﺧﻮد آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻳﺎ دﺳﺖ‬
‫ﺑﻪﺳﻮي ﺳﻴﮕﺎر‪ ,‬اﻟﻜﻞ‪ ,‬ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر و ﻏﺬا دراز ﻛﻨﻴﻢ و ﻳﺎ ﺷﺨﺼﻲ دﻳﮕﺮ‪ ,‬اﻳـﻦ‬
‫ﭘﻴﻮﻧﺪ‪ ,‬آن زﺧﻢ اﺻﻠﻲ را ﻛﻪ ﻫﻤة ﻣﺎ دارﻳـﻢ ﺑـﻪﻃﻮر ﻣـﻮﻗﺖ اﻟﺘـﻴﺎم ﻣـﻲﺑﺨﺸﺪ‪/‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻮﺗﺎه ﺟﺎي ﺧﻮد را ﺑﻪ وﺻﻞ ﺑﺎ >آن دﻳﮕﺮي< ﻣﻲدﻫﺪ‪ /‬در آن‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﻪ ﺑﻄﻦ ﻣـﺎدر ﺑـﺎز ﻣـﻲﮔﺮدد و اﺗـﺼﺎل ﺑـﺎ ﺟـﻬﺎن ﻫﺴـﺘﻲ ﺑـﺮﻗﺮار‬
‫ﻣﻲﺷﻮد; اﻣﺎ اﻳﻦ اﺗﺼﺎل ﻟﺤـﻈﻪاي اﺳﺖ و ﺳـﭙﺲ ﭼـﻨﺎﻧﻜﻪ رﻳـﻠﻜﻪ ﮔـﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺎز ﻣﻲﮔﺮدد و ﻣﺎﻧﻨﺪ رود ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪/‬‬
‫ﻧﻮرﻣﺎ‪ ,‬ﻣﺎدري داﺷﺖ ﻛﻪ ﺳﺨﺖ آﺳﻴﺐدﻳﺪه و ﺧﻮدﺷﻴﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ /‬ﻣﺎدرش او را‬
‫ﻛﺘﻚ زده ﺑﻮد و ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻊ زﻧﺪﮔﻲاش اﺳﺖ‪ /‬ﭘـﺪر ﻣـﻨﻔﻌﻞ ﻧـﻮرﻣﺎ‬
‫ﻋﻤﺮش را ﺻﺮف ﭘﻮﻟﺴﺎزي ﺑﺮاي ﺧﺮﻳﺪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﺧ‪ ٔz‬زﻧﺪﮔﻲاش را‬
‫ﭘﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪ /‬ﻧﻮرﻣﺎ ﻓـﻘﻂ ﻳﻚ ﻧـﻮع ﭘـﻴﻮﻧﺪ را ﻣـﻲﺷﻨﺎﺧﺖ; راﺑـﻄة ﺣـﻤﺎﻳﺖﮔﺮ او ﺑـﺎ‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎرش ﻛﻪ او ﻫﻢ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﻮرﻣﺎ در ﻛﺎﻟﺞ ﺑﻮد درﮔﺬﺷﺖ و ﺿﺮﺑة روﺣﻲ‬
‫ﻋﻤﻴﻘﻲ ﺑﻪ او زد‪ /‬او اﻏﻠﺐ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺰار ﭘﺮﺳﺘﺎرش ﻣـﻲرﻓﺖ ﻛـﻪ در رؤﻳـﺎﻫﺎﻳﺶ‬
‫ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲﺷﺪ; ﺑﻪﺧﺼﻮص ﻫـﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛـﻪ ﺑـﻴﺶ از ﻫـﻤﻴﺸﻪ اﺣﺴـﺎس ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ و‬
‫داﻏﺪﻳﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮد‪/‬‬
 ‫‪ ٦٤‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫وﺣﺸﺘﻨﺎ ﻙﺗﺮﻳﻦ ﭘـﻴﺎﻣﺪ اﻳـﻦ ﺟـﺮاﺣﺖ آﻏـﺎزﻳﻦ‪ ,‬ﺧـﻮد زﺧـﻢ ﻧـﻴﺴﺖ; ﺑـﻠﻜﻪ‬
‫اﺧﺘ‪z‬ﻟﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در اﺣﺴﺎس و ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺎ از ﺧﻮد اﻳﺠﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ و وﺳﻮاﺳﻲ‬
‫ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه را ﺑﺮاي اﺟﺮاي ﻣﺠﺪد راﺑﻄﻪﻫﺎﻳﻲ ﻣﺸـﺎﺑﻪ ﻫـﻤﺎن راﺑـﻄﻪ در زﻧـﺪﮔﻲ‬
‫آﻳﻨﺪه ﺑﻪوﺟﻮد ﻣﻲآورد‪ /‬ﺗﺠﺮﺑة ﻧﻮرﻣﺎ از واﻟﺪﻳﻨﺶ‪ ,‬ﻣﺎدري ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮدﺷﻴﻔﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﻛــﻪ ﻣــﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﺳــﻴﺎهﭼﺎﻟة ﻋــﺎﻃﻔﻲ‪ ,‬ﺗــﻤﺎﻣﻲ اﻧــﺮژي را ﻣـﻲﻣﻜﻴﺪ و ﻧـﻮري‬
‫ﺑﺮﻧﻤﻲﮔﺮداﻧﺪ; و ﭘﺪري ﺑﺴﻴﺎر ﺿﻌﻴﻒ ﻛﻪ ﻧﻪ ﻛﻮدﻙ را ﺗﻐﺬﻳة ﻋﺎﻃﻔﻲ ﻣﻲﻛﺮد و ﻧﻪ‬
‫او را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﺴﻤﻮم ﻫﻤﺴﺮش ﭘﻨﺎه ﻣﻲداد‪ /‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑـﺮاي‬
‫ﻧﻮرﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﻚ اﻟﮕـﻮ ﺗـﺒﺪﻳﻞ ﺷـﺪ و او در ﻫـﻤة رواﺑـﻄﺶ آن ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ را دوﺑـﺎره‬
‫ﺧﻠﻖ ﻣﻲﻛﺮد‪/‬‬
‫اﻳﻦ راﺑﻄﻪﻫﺎي ﻣﺨﺮب‪ ,‬ﻗﺎﻟﺐ ﻧﻮرﻣﺎ را ﺷﻜﻞ ﻣﻲدادﻧﺪ‪ /‬ﺑﺎ ﺟﺒﺮي وﺣﺸﺘﻨﺎ ﻙ‪,‬‬
‫دروﻧﻲ و ﻧﺎﺧﻮدآ ﮔﺎه‪ ,‬زﺧﻢﻫﺎي او ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎﻳﺶ ﺑـﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻓـﺮد‬
‫ﺑﺎﻟﻎ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ /‬آن ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻓﺮدي ﺑﺰرﮔﺴﺎل ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ ﺑﺮاي ﻳﻚ‬
‫ﻛﻮدﻙ وﻳﺮاﻧﮕﺮ اﺳﺖ‪ /‬ﻧﻮرﻣﺎ از زﺧـﻤﻲ دوﮔـﺎﻧﻪ رﻧـﺞ ﻣـﻲﺑﺮد‪ /‬ﻛـﻤﺒﻮد ﺗﺄﻳـﻴﺪ و‬
‫ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻛﻮدﻙ ﺑﻪﺻﻮرت اﺣﺴﺎس ﺑﻲارزﺷﻲ در ﻧـﻮرﻣﺎ دروﻧـﻲ‬
‫ﺷﺪ‪ /‬اﻳﻦ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺣﺲ ارزﺷﻤﻨﺪي ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ ﻣﺮدﻫﺎﻳﻲ را اﻧﺘﺨﺎب ﻛـﻨﺪ ﻛـﻪ‬
‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ او را ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ; زﻳﺮا ﻳﺎ ازدواج ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ,‬ﻳﺎ ﺧـﻮد زﺧـﻤﻲ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ و ﻳﺎ ﻣﺮدﻫﺎﻳﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺿﻌﻴﻒ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺪرش ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻧﻴﺎز او‬
‫ﺑﻪ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺪام را ﺑﺮآورده ﻛﻨﻨﺪ‪/‬‬
‫از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻋﺎﻃﻔﻲ دوران ﻛﻮدﻛﻲ ﻧﻮرﻣﺎ‪ ,‬او را ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در ﻳﻚ‬
‫راﺑﻄﻪ ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑة ﺗﺮس ﺷﺪﻳﺪي از ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲﻛﺸﺎﻧﺪ‪ /‬در اﻳﻦ دورهﻫﺎ او دﭼﺎر‬
‫زﻳﺎدهروي و ﭘﺮﺧﻮري ﻣﻲﺷﺪ ﻳﺎ آﻣﻔﺘﺎﻣﻴﻦ‪ ١‬ﻣﺼﺮف ﻣﻲﻛﺮد و ﻳﺎ ﻣﺜﻞ روزي ﻛﻪ‬
‫ﺑﺮاي ﺟﻠﺴة ﻣﺸﺎورهاش دﻳﺮ آﻣﺪ در ﻳﻚ ﮔﺮﻳﺰ ﺟﻨﺴﻲ دﻳﻮاﻧﻪوار اﺳﻴﺮ ﻣﻲﺷﺪ‪/‬‬
‫اﻳﻦ اﻋﺘﻴﺎد او در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ وﺣﺸﺖ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲاش ﺑﻮد‪ /‬وﺣﺸﺘﻲ ﻛﻪ او در ﺳـﺮاﺳـﺮ‬
‫ﻛـﻮدﻛﻲاش ﺗـﺠﺮﺑﻪ ﻛـﺮده ﺑـﻮد; ﻫـﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛـﻪ واﻟﺪﻳـﻨﺶ ﻓـﻘﻂ ﻳﻚ اﺗـﺎق از او‬
‫ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪/‬‬

‫‪1. Amphetamin‬‬
‫ﺷﻚ و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ‪٦٥‬‬

‫ﺑﺮاي ﻧﻮرﻣﺎ ﺗﺠﺮﺑة ﺟﺪاﻳﻲ ﻗﻮيﺗﺮ از ﺿﺮﺑة ﺗﻮﻟﺪ و ﺣﺘﻲ ﻫـﺰاران ﺟـﺮاﺣﺖ‬
‫دﻳﮕﺮ زﻧﺪﮔﻲﻫﺎي ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻮد‪ /‬ﺗـﺠﺮﺑة او از ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ ﻧـﻪ ﺑـﺎﻋﺚ رﺷـﺪ ﻳﻚ ﻣـﻦ‬
‫ﺳﺎﻟﻢ ﻣﻲﺷﺪ و ﻧﻪ ﺑﻪ او اﺟـﺎزه ﻣـﻲداد ﻛـﻪ ﻓـﺮاز و ﻧﺸـﻴﺐﻫﺎ و ﭘـﻴﭽﻴﺪﮔﻲﻫﺎي‬
‫داﺷﺘﻦ و ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﻳﻚ راﺑﻄﻪ را ﺗـﺠﺮﺑﻪ ﻛـﻨﺪ‪ /‬درﻣـﺎن او ﻋـﺒﺎرت ﺑـﻮد از اﻳـﺠﺎد‬
‫ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺣﻤﺎﻳﺖﮔﺮ‪ ,‬ﭘﺮورشدﻫﻨﺪه و آﮔﺎه ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣـﻦ از ﻃـﺒﻴﻌﺖ ﻓـﺮاﻓﻜـﻨﻲ‪,‬‬
‫اﻧــﺘﻘﺎل و ﺗﻜـﺮار وﺳـﻮاسﮔـﻮﻧﻪ‪ /‬اﻣـﺎ زﻳـﺮ آن ﺳـﻄﺢ‪ ,‬ﭘـﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣـﻐﺎ ﻙ ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫ﻛﻤﻴﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد‪/‬‬
‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﺑﺴـﻴﺎري از اﺧـﺘ‪z‬لﻫﺎي ﺷـﺨﺼﻴﺘﻲ از زﺧـﻢﻫﺎي ﻋـﻤﻴﻖ‬
‫دوران ﻛﻮدﻛﻲ ﺑﺮﻣﻲﺧﻴﺰد ﻛﻪ ﻣﻦ را ﻧـﺎﺑﻮد ﻣـﻲﻛﻨﺪ و ﺷـﺨﺺ را ﺑـﺮاي داﺷـﺘﻦ‬
‫راﺑــﻄﻪﻫﺎﻳﻲ ﮔــﺮم‪ ,‬ﻣـﺨﺎﻃﺮهآﻣﻴﺰ و ﻣﺸـﺎرﻛﺖﻛﻨﻨﺪه ﻧـﺎﺗﻮان ﻣـﻲﺳﺎزﻧﺪ‪ /‬ﭼـﻨﻴﻦ‬
‫اﺷﺨﺎﺻﻲ ﺷﺎﻳﺪ ازدواج ﻛﻨﻨﺪ و ﻳﺎ راﺑﻄﻪﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪدي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ,‬اﻣﺎ ﭼﻴﺰي‬
‫در اﻋﻤﺎق درونﺷﺎن ﻣﺴﺪود ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ آن راﺑﻄﻪ را ﻣﺨﺘﻞ ﻣـﻲﺳﺎزد و ﻳـﺎ‬
‫ﭘﻴﻮﻧﺪ واﻗﻌﻲ را ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ زﺧﻤﻲ ا ﮔﺮ اﻟﺘﻴﺎم اﺻ‪ X‬اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺳﺎلﻫﺎي زﻳﺎدي ﻃﻮل ﻣﻲﻛﺸﺪ ﺗﺎ اﻣﻜﺎﻧﺎت ﻧﻬﻔﺘﻪ در ﺑﺮﺧﻮرد و ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ‬
‫دﻳﮕﺮان ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد‪/‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ از ﻓﺮوﻳﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي در درﻣﺎن ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻬﺒﻮد اﺳﺖ‪,‬‬
‫ﭘﺎﺳﺦ داد ﻛﻪ ﻋﺸﻖ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﻋﺸﻘﻲ ﻛﻪ ﻓﺮوﻳﺪ از آن ﺳﺨﻦ ﻣـﻲﮔﻔﺖ‬
‫ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺗﻮﺟﻬﻲ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻮدﻛﻲ ﺷﺎﻳﺴﺘة آن اﺳﺖ و ﻛﻤﺘﺮ ﻛﺴﻲ آن‬
‫را درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ; زﻳﺮا ﻛﻮدﻙ واﻟﺪﻳﻨﻲ دارد ﻛـﻪ ﺧـﻮد زﺧـﻤﻲ و وﺣﺸﺖزده‬
‫ﻫﺴـﺘﻨﺪ‪ /‬درﺳﺖ ﻫـﻤﺎنﻃﻮر ﻛـﻪ ﭘـﺬﻳﺮش ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ ﭘـﻴﺶﻧﻴﺎز رﺷـﺪ ﺷـﺨﺼﻲ و‬
‫ﺧ‪z‬ﻗﻴﺖ اﺳﺖ‪ ,‬ﺳﺎزﮔﺎري ﻋﺎﻃﻔﻲ ﺑﺎ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻬﺒﻮد زﺧـﻢﻫﺎي‬
‫راﺑﻄة ﻛﻮدﻙ ـ واﻟﺪ ﻣﻘﺪم ﺑﺎﺷﺪ‪/‬‬
‫از ﻣﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ اﻏﻠﺐ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞﺗﺤﻤﻞ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲآﻳﺪ ﺗﺎب‬
‫آورﻳﻢ‪ /‬اﻳﻦ وﻇﻴﻔﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﺮداب ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮﻣﺎن اﺳﺖ; ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺤﻤﻞ‬
‫ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞﺗﺤﻤﻞ‪ /‬ﺑﺎ اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻛﺎر و ﺑﺎ >ﻋﺒﻮر<‪ ,‬ﺳﻠﻄة ﺗﺮس آﻏﺎزﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺮ زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ا ﻛﺜﺮ ﻣﺎ ﺳﺎﻳﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﺳﺖ درﻫﻢ ﻣﻲﺷﻜﻨﺪ‪ /‬ﻋﺒﻮر از ﻣﺮداب ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺑﻴﻨﺶ و‬
 ‫‪ ٦٦‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻳﻚ ﻓﺮد ﺑﺎﻟﻎ و دوﺳﺖ ﺷﺪن ﺑﺎ آن‪ ,‬ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﺳﻠﻄة ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ را درﻫـﻢ‬
‫ﻣﻲﺷﻜﻨﺪ‪ /‬ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻋـﻮاﻃـﻒ ﻣـﺮﺑﻮط ﺑـﻪ زﺧـﻢﻫﺎي آﻏـﺎزﻳﻦ را‬
‫ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ‪ ,‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ از ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﻮدن ﺑﮕﺮﻳﺰد‪/‬‬
‫ﻣﺎﺟﺮاي ﻧﻮرﻣﺎ ﻣﺎﺟﺮاﻳﻲ ﻣﻌﻤﻮل اﺳﺖ‪ /‬او در ﺗﻌﺠﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼـﺮا ﻫـﺮﮔﺰ‬
‫راﺑﻄة ﺧﻮﺑﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ و در ﻫﻤة راﺑـﻄﻪﻫﺎﻳﺶ ﭘـﻴﺸﮕﻮﻳﻲ ﻛـﺮده اﺳﺖ ﻛـﻪ‬
‫اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﻧﺎدرﺳﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ و ﻫﺮ راﺑـﻄﻪ را ﺑـﺎ اﻧـﺘﻈﺎرات و درﺧـﻮاﺳﺖﻫـﺎي‬
‫ﻣﻔﺮﻃﺶ ﻣﺨﺘﻞ ﻛﺮده اﺳﺖ; ﺑﻪﻃﻮري ﻛﻪ دﻳﮕﺮي را از ﺧﻮد راﻧﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ دﻗﻴﻘا‬
‫ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲاي ﻛﻪ از آن ﻣﻲﺗﺮﺳﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮد‪ /‬ﺗﺸﺨﻴﺺ اﻳـﻨﻜﻪ او در راﺑـﻄﻪﻫﺎي‬
‫ﻓﻌﻠﻲ ﻫﻤﺎن ﺗﺠﺮﺑة دوران ﻛﻮدﻛﻲ از واﻟﺪﻳﻨﺶ را ﺗﻜﺮار ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ,‬ﻣﺴﺘﻠﺰم ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻗﺪرت ﺗﺼﻮﻳﺮﺳﺎزي ﻓﻮقاﻟﻌﺎده اﺳﺖ‪ /‬در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻫﻴﭻ ﻣﻴﺰاﻧﻲ از‬
‫درﻣﺎن ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑـﻪ او ﻛـﻤﻚ ﻛـﻨﺪ از ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲاي ﻛـﻪ از آن وﺣﺸﺖ داﺷﺖ‬
‫ﺑﮕﺮﻳﺰد‪ /‬ﺑﺮﺧﻲ از دوﺳﺘﺎن و ﻣﺸﺎوراﻧـﻲ ﻛـﻪ ﻧـﻴﺘﻲ ﺧـﻴﺮ داﺷـﺘﻨﺪ او را ﺗﺸـﻮﻳﻖ‬
‫ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ راﺑﻄﻪاي >ﺑﻬﺘﺮ< ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ; اﻣﺎ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ او ﻫﻤﺎن ﺷﺨﺺ اﺳﺖ ﻫﻴﭻ‬
‫ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪ /‬ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺎدﺗﻦ ﺗﺮس‪ ,‬ﻋﺒﻮر از ﻣﻴﺎن آن اﺳﺖ‪ /‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ‬
‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺳﻠﻄﻪ درﻫﻢ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﻮد‪/‬‬
‫ﺳﺎﺗﻴﺶ ﻛﻮﻣﺎر‪ ١‬در ﻣﺼﺎﺣﺒﻪاي اﻇﻬﺎر داﺷﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ آﻣﻮﺧﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫در دﻧﻴﺎ راه ﺑﺮود و ﺑـﻪ اﻳـﻦ ﺗـﺮﺗﻴﺐ ﺑـﻪ آراﻣﺶ‪ ,‬دوﺳـﺘﺎن ﺑﺴـﻴﺎر و ﺳـﻔﺮ ﺧـﻮد‬
‫دﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ‪:‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﺑﻮدن را ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ‪ ,‬دﻳﮕﺮ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ‪ /‬ﻣﻦ درﺑﺎرة‬
‫ﺗﺒﻌﻴﺪي ﺑﻮدن ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ; درﺑﺎرة وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ در اﻃﺮاف‬
‫ﻣﻦ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ و ﻫﺮ ﻛﺲ ﻳﻚ ﻏﺮﻳﺒﻪ اﺳﺖ‪ /‬از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬
‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻢ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺑﺨﺸﻲ از دﻧﻴﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪ ,‬آزادم ﺗﺎ ﺑـﺨﺸﻲ از آن‬
‫ﺑﺎﺷﻢ‪ /‬اﻳﻦ رﻫﺎﻳﻲ ﺗﻨﺎﻗﺾآﻣﻴﺰ روح اﺳﺖ‪ /‬اﻳﻦ دﻧﻴﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻌﻠﻖ‬
‫ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ آن ﻧﭽﺴﺒﻢ‪٢/‬‬

‫‪1. Sathish Kumar‬‬ ‫‪2. ‘‘L onging for L oneliness,’’ p. 8.‬‬

‫ﺷﻚ و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ‪٦٧‬‬

‫ﺗﺮس از دﺳﺖ دادن دﻧﻴﺎ‪ ,‬رﻫـﺎ ﻛـﺮدن آن اﺳﺖ‪ /‬ﭘـﺎدﺗﻦ ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ‪ ,‬در‬ ‫ﭘﺎدﺗﻦ ِ‬
‫آﻏﻮش ﻛﺸﻴﺪن ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ‪ /‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ در ﻫﻮﻣﻴﻮﭘﺎﺗﻲ‪ ,‬ﺑﻴﻤﺎري ﺗﻮﺳﻂ ﺧـﻮردن‬
‫ﻛﻤﻲ از ﺧﻮد ﺳﻢ ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪/‬‬
‫ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻣﻮﺟﻮد در راﺑﻄﻪ ﻛﻪ ﻣﺎ در دﻧﻴﺎي ﻏﺮب ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ درﻣﺎن ﺗﻤﺎﻣﻲ‬
‫ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎﺳﺖ‪ ,‬آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﺪاﻳﻲ را ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ‪ ,‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺎ‬
‫آن زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻴﻢ و راﺑﻄﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ /‬راﺑﻄﻪﻫﺎ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻲﺧﻮرﻧﺪ; ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻋﻘﺪهﻫﺎي ﺷﺨﺼﻲ‪ ,‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪدﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺎ از آﻧـﻬﺎ اﻧـﺘﻈﺎر ﻏـﻴﺮﻣﻤﻜﻦ‬
‫دارﻳﻢ‪ /‬اﻏـﻠﺐ ﭘﺸﺖ ﻋـﻘﺪ ازدواج‪ ,‬ﺗـﻮﻫﻢ ﻧـﺎﺧﻮدآ ﮔـﺎﻫﻲ ﻧـﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻛـﻪ >آن‬
‫دﻳﮕﺮي< ﻣﺸﻜﻞ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲﻣﺎن را ﺣﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪/‬‬
‫ا ﻛﺜﺮ راﺑﻄﻪﻫﺎ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﺑﺎ ﻧﻮﻋﻲ ﻳﻜﻲ ﺷﺪن اداﻣﻪ ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ‪ /‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‬
‫رﺷﺪ ﻫﺮ دو ﻧﻔﺮ ﻣﺤﺪود ﻣﻲﺷﻮد و ﻳﺎ زﻳﺮ ﺑﺎر اﻧﺘﻈﺎرات ﻏﻴﺮﻣﻨﻄﻘﻲ ﻣﻲﺷﻜﻨﺪ‪/‬‬
‫راﺑﻄة ﺳﺎﻟﻢ ﻓﻘﻂ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﻗﺎدر ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ‬
‫ﺗﻨﻬﺎي ﻓﺮدﻳﺖﻳﺎﻓﺘﻪ ﺳﺮ ﻣﻴﺰ راﺑﻄﻪ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ‪ /‬رﻳﻠﻜﻪ ﻫﺴﺘة راﺑﻄة ﻧﺎب را‪ ,‬ﺳﻬﻴﻢ‬
‫ِ‬ ‫ﻓﺮ ِد‬
‫ﺷﺪن ﺧﻠﻮت ﺧﻮد ﺑﺎ دﻳﮕﺮي ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮده اﺳﺖ‪:‬‬
‫ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻣـﻬﻢﺗﺮﻳﻦ وﻇـﻴﻔة ﭘـﻴﻮﻧﺪ ﻣـﻴﺎن دو ﻧـﻔﺮ ﻣـﺤﺎﻓﻈﺖ از‬
‫ﺧﻠﻮت ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ اﺳﺖ‪١/‬‬

‫اﻳﻦ ﻏﻨﻲﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﺒﺨﺸﻴﻢ; ﺣﺘﻲ ا ﮔـﺮ‬

‫ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﻴﻢ ﻛﻪ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‪/‬‬
‫ﻓﺮاﺳﻮي وﺣﺸﺖ و ﺳﻜﻮت اﻳﻦ ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺑﻴﻜﺮان‪ ,‬ﻏﻨﺎي ﺳـﻔﺮ ﻓـﺮدي ﻫـﺮ‬
‫ﻛﺲ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ /‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﻛﻮﺷﻢ ﺑﺎ اﻧﺘﻘﺎل ﺳﻔﺮم ﺑﻪ >آن دﻳﮕﺮي< از آن‬
‫اﺟﺘﻨﺎب ورزم و ﺑـﻪ ﺗـﺮس از ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲ ﺗﺴـﻠﻴﻢ ﻣـﻲﺷﻮم‪ /‬آﻧﮕـﺎه ﻧـﻪ ﺗـﻨﻬﺎ ﻣـﻌﻨﺎي‬
‫ﺑﻲﻫﻤﺘﺎﻳﻲ وﺟﻮدم را زﻳﺮ ﭘﺎ ﻣﻲﮔﺬارم‪ ,‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎري ﺑﺮ دوش ﻛﺴﻲ ﻣﻲﺷﻮم ﻛـﻪ‬
‫ادﻋﺎ ﻣﻲﻛﻨﻢ دوﺳﺘﺶ دارم و ﺑـﻪ اﻳـﻦ ﺗـﺮﺗﻴﺐ ﺳـﻬﻢ ﺧـﻮد از ﻏـﻨﺎي ﻫﺴـﺘﻲ را‬
‫ﻣﻲﻛﺎﻫﻢ; ﻏﻨﺎﻳﻲ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ از ﻣﻦ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻣﻈﻬﺮ آن ﺑـﺎﺷﻢ‪ /‬ﻓـﻘﻂ وﻗـﺘﻲ ﻛـﻪ‬

‫‪1. Cited in John Modd, Rilke On L ove and Other Difficulties, p. 27.‬‬
 ‫‪ ٦٨‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﺧﻮدم را ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ دﻳﮕﺮي ﺑﺪاﻧﻢ ــ ﻛﺴﻲ ﻏﻴﺮ از واﻟﺪﻳﻨﻢ‪ ,‬ﻛﺴﻲ ﻏﻴﺮ از ﺗﻮ و ﺣﺘﻲ‬
‫ﻏﻴﺮ از ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻢ ــ ﻗﺎدرم ﻓﺮاواﻧﻲ ﺗﻮاﻧﮕﺮﻛﻨﻨﺪة زﻧﺪﮔﻲ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻨﻢ‪/‬‬
‫اﻳﻦ وﻇﻴﻔة ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﺮداب ﺷﻚ و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ‪ /‬ﻧﺨﺴﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺷﻜـﻲ‬
‫ﺳﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ اﻳﻜﺴﻴﻮن‪ ١‬را از ﭼﺮخ آﻫﻨﻲ ﮔﺬﺷﺘﻪ رﻫﺎ ﻣﻲﺳﺎزد و ﺳﭙﺲ ﺳﭙﺮي‬
‫ﻛﺮدن ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺧﺪﻣﺖ دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ و ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻣﻄﻠﻮب ﻫﺮ ﻧـﻮع‬
‫راﺑﻄﻪاي اﺳﺖ‪ /‬ﻳﻮﻧﮓ اﻳﻦ ﺗﻌﺎدل اﺳﺮارآﻣﻴﺰ را اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮده اﺳﺖ‪:‬‬
‫دﺷﻤﻦ دوﺳﺘﻲ و راﺑﻄﻪ ﻧﻴﺴﺖ; زﻳﺮا ﻫﻴﭻﻛﺲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬
‫ِ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ اﻟﺰاﻣا‬
‫دوﺳﺘﻲ و ﻣﻌﺎﺷﺮت ﺣﺴﺎسﺗﺮ از اﻧﺴـﺎن ﺗـﻨﻬﺎ ﻧـﻴﺴﺖ‪ /‬دوﺳـﺘﻲ در‬
‫راﺑﻄﻪ ﻓﻘﻂ زﻣﺎﻧﻲ ﺷﻜﻮﻓﺎ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻫﺮﻛﺲ ﻓﺮدﻳﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪﻳﺎد‬
‫آورد و ﺧﻮد را ﺑﺎ دﻳﮕﺮي ﻳﻜﻲ ﻧﭙﻨﺪارد‪٢/‬‬

‫‪1. Ixion‬‬
‫‪2. Memories, Dreams, Reflections, p. 356.‬‬
 ‫‪٤‬‬

‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ‪,‬درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ و ﻧﻮﻣﻴﺪي‬
‫ﺳﻪ زاغ‬
‫ﺗﺼﻨﻴﻔﻲ ﻗﺪﻳﻤﻲ در اﺳﻜﺎﺗﻠﻨﺪ ﺑﻪﻧﺎم >ﺳﻪ زاغ<‪ ,‬ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺳﻪ زاغ ﮔﺮﺳﻨﻪ را ﺑﺎزﮔﻮ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬زاغﻫﺎ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪزودي ﺷـﻮاﻟﻴـة ﺷﻜﺴﺖ ﺧـﻮردهاي را ﺧـﻮاﻫـﻨﺪ‬
‫ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻲ زﺧﻤﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ از ﮔﻮﺷﺖ او ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪/‬‬
‫ﺳﮓ ﺷﻜﺎري ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﺎر ﺧﺮﮔﻮشﻫﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد; ﺷﺎﻫﻴﻨﺶ ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﻃﻌﻤﻪ‬
‫ﻣﻲﮔﺸﺖ و ﻣﺤﺒﻮﺑﻪاش ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺮد دﻳﮕﺮي دل ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ /‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺗﻨﻬﺎ و ﺑﻲدﻓﺎع‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ /‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ زاغﻫـﺎ ﻣـﻲﺗﻮاﻧﺴـﺘﻨﺪ در اﺳـﺘﺨﻮانﻫـﺎي او ‪b‬ﻧـﻪ ﻛـﻨﻨﺪ; ﺑـﺎ‬
‫ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ﺧﻮد را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻨﺪ و از ﮔﻮﺷﺘﺶ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪/‬‬
‫ﺑﺴﻴﺎري اوﻗﺎت ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﺳﻪ اﺣﻮال ﻫﺮاسآور اﻓﺴﺮدﮔﻲ‪ ,‬درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ‬
‫و ﻧﻮﻣﻴﺪي ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮة ﻣﺎ روي ﺷﺎﺧة درﺧﺖ ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﻨﺪ و ﻣﺎﻧﻨﺪ آن ﺳـﻪ زاغ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﻐﺰﻳﻢ و ﻃﻌﻤة آﻧﻬﺎ ﺷﻮﻳﻢ‪ /‬آﻳﺎ وﻳﻨﺴﺘﻮن ﭼﺮﭼﻴﻞ اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺧﻮد را‬
‫ﺟﺎﻧﻮري وﺣﺸﻲ و ﺳﻴﺎه ﻧﻨﺎﻣﻴﺪ؟ آﻳﺎ ﻛﺎﻓﻜﺎي ﻣﺄﻳﻮس ﺑﺮاي ﺷﺮح اﻓﺴﺮدﮔﻲاش‬
‫ﺧﻮد را >زاغ ﭘﻨﻬﺎن<‪ ١‬ﻧﻨﺎﻣﻴﺪ؟ آﻳﺎ ﻫﻤة ﻣﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﻪ‪ ,‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در روزﻫﺎي‬

‫‪> /١‬ﺑﺎور ﻧﺪارم ﻣﺮدﻣﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ رﻧﺞ درونﺷﺎن ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ; ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ‬
‫اﻓﺮادي را ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻢ ــ اﻣﺎ آن زاغ ﭘﻨﻬﺎن ‪ K‬ﻛﺎﻓﻜﺎ در زﺑﺎن ﭼﻚ‪ I‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﺮش را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫ﺗﻜﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ /‬ﺣﺘﻲ ﺗﺼﻮر ﻛﺮدن آن ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‪</‬‬
‫‪The Diaries of Franz, Kafka. 1914-1923, p. 195‬‬
 ‫‪ ٧٠‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﻇﻠﻤﺖزدة ﻓ‪ z‬ﻛﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﺣﺘﻲ در اوج ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ اوﻗﺎتﻣﺎن ﺳﺮ ﺑـﺮﻣﻲآورﻧﺪ‪ ,‬ﺑـﻪ‬

‫ﺧﻮد ﻧﻤﻲﻟﺮزﻳﻢ؟‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺑﻴﻢ ﻳﺎ در ﺧﻴﺎ‪b‬ت ﺧﻮد ﻏﺮق ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ ,‬ﺣﻀﻮر اﻳﻦ ﺳﻪ زاغ‬
‫آﺷﻨﺎ ﻗﺎرﻗﺎرﻛﻨﺎن ﺑﻪ ﻣﺎ ﻳﺎدآوري ﻣﻲﻛﻨﺪ ﭼﺎﻫﻲ در زﻣﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣـﻨﺘﻈﺮ ﭘـﺎﻳﺎن‬
‫ﻛﺎر ﻣﺎﺳﺖ‪/‬‬
‫درﺳﺖ ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﭼﺮﺧة زﻧﺪﮔﻲ روزﻣﺮه‪ ,‬ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻫـﻮرﻣﻮﻧﻲ و ﺣـﺘﻲ‬
‫ﭘﺲرﻓﺖ ﻋﻈﻴﻢ اﻧﺮژي ﻛﻪ آن را ﺧﻮاب ﻣﻲﻧﺎﻣﻴﻢ ﻋﺎدي ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ,‬ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻮﺳﺎﻧﺎت‬
‫ﻣﺘﻨﺎوب اﺣﻮال را اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ /‬آﻳﺎ ﻣﻲﺗﻮان ﺷﺎدي را ﺑـﺪون ﻣـﺘﻀﺎدش‬
‫ﺗﺼﻮر ﻛﺮد؟ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل در ﻓﺮﻫﻨﮓ اﻣﺮوزي‪ ,‬ﻣﺎ واﻗﻌﻴﺖ را ﺑـﺎ ﺟﺴﺖو ﺟـﻮي‬
‫اﻋــﺘﻴﺎدﮔﻮﻧﻪ ﺑــﻪدﻧﺒﺎل ﺷــﺎدي ﺧــﺎﻟﺺ و ﻣــﺤﺾ ﺗـﺤﺮﻳﻒ ﻛـﺮدهاﻳـﻢ‪ /‬ﭼـﻨﻴﻦ‬
‫ﺟﺴﺖو ﺟﻮﻳﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﺷﻮد‪/‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﺧﻮب‪ ,‬ﻳﻚﺟﺎﻧﺒﻪ ﺷﻮد و ﻣﺘﻀﺎد ﺧﻮد‬
‫را ﻛﻨﺎر ﺑﺰﻧﺪ ﭘﻠﻴﺪي وارد ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻧﻴﻜﻲ درآﻳﻴﻢ‪ ,‬ﺣﺘﻲ ﻧﻴﻜﻲ‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﭘﻠﻴﺪ ﺷﻮد‪ /‬ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻳﻮﻧﮓ از ﺳﺎﻳﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ آن را وﺟﻪ ﺗﺎرﻳﻚ و‬
‫ﻇـﻠﻤﺖ‬
‫ِ‬ ‫>ﻧﻮر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي‬
‫‪b‬زم ﻫﺮ ﻧﻮري ﻣﻲداﻧﺴﺖ‪ /‬ﻳﻮﻧﮓ اﻇﻬﺎر داﺷﺖ‪ِ :‬‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ<‪ ١/‬در اﻳﻦ راﺳﺘﺎ ﻏﻴﺮت اﺧ‪z‬ﻗﻲ ﻣـﺘﻌﺼﺒﺎن ﻗـﺮن ﺷـﺎﻧﺰده را ﺑـﻪﻳﺎد‬
‫ﻣﻲآورﻳﻢ ﻛﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎي دﻳﮕﺮ را ﺑﻪ ﻏﺎرت ﺑﺮدﻧﺪ; اﻋﻀﺎي ﮔﺎرد ﺳﺮخ ﺑﺎ ﻛﺘﺎب‬
‫ﻛﻮﭼﻚ ﺳﺮخ در دﺳﺖﺷﺎن روﺷﻨﻔﻜﺮان را وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﻣﻲﻛﺸﺘﻨﺪ و ﻳﺎ ﺣﺘﻲ در‬
‫ﻓﻴ‪z‬دﻟﻔﻴﺎ ﺑﻪ ﻃﻌﻨﻪ ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻮا ﻛﺮﻫﺎ‪ ٢‬ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻛﺎر ﻧﻴﻚ ﺑﻪ اﻳـﻨﺠﺎ آﻣـﺪﻧﺪ و‬
‫ﺑﻲﺷﻚ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب از ﻋﻬﺪة آن ﺑﺮآﻣﺪﻧﺪ‪/‬‬
‫اﻳﻦ ﺑﺮﺧﻮردﻫﺎي ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از ﺳﺎﻳﻪ‪ ,‬واﻗﻌﻴﺘﻲ را ﭘـﺮرﻧﮓ ﻣـﻲﻛﻨﺪ ﻛـﻪ در آن‬
‫دﻋﻮﺗﻲ ﺑﻪﺳﻮي ﮔﺴﺘﺮش آ ﮔﺎﻫﻲ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ /‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔﺖ در‬

‫‪1. ‘ ‘ A Study in the Process of Ind ivid uation,’’ T he A rchetypes and the‬‬
‫‪Collective Unconscious, CW 9i, par.‬‬
‫‪2. Quaker‬‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ‪ ,‬درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ و ﻧﻮﻣﻴﺪي ‪٧١‬‬

‫ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﻫﻤﻲ ﻛﻮدﻛﺎﻧﻪ از ﺷﺎدي ﻣﻄﻠﻖ را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻫﺪف دﻧﺒﺎل ﻣـﻲﻛﻨﺪ‪,‬‬

‫اﺑﺘ‪ z‬ﺑﻪ اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻧﺸﺎﻧة وﺟﻮد ﺳﺎﻳﻪ اﺳﺖ‪/‬‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﻛﺎرﺑﺮديﺗﺮﻳﻦ ﺗـﻌﺮﻳﻒ ﺳـﺎﻳﻪ ﻋـﺒﺎرت اﺳﺖ از آن ﭼـﻴﺰي ﻛـﻪ درون‬
‫ﻓﺮﻫﻨﮕﻢ ﻳﺎ ﺧﻮدم وﺟﻮد دارد و ﺑﺎ آن اﺣﺴﺎس ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ /‬از اﻳﻦرو ﺗﺠﺮﺑة‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﺷﻜﺴﺖ اﺧ‪z‬ﻗﻲ‪ ,‬ﻧﻘﺼﻲ در ﻫﺴﺘﻲ و ﻳﺎ ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﻧﺎﺧﻮاﻧﺪه‬
‫ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺑﺎ وي ﺑﺮﺧﻮرد ﺷﻮد‪ /‬ا ﮔﺮ ﻛﺴـﻲ ﺑـﺨﻮاﻫـﺪ در‬
‫زﻧﺪﮔﻲ از ﺧﻮد و دﻧﻴﺎﻳﺶ ﺑﻴﺰار ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﺪ ﻧﻮﺳﺎﻧﺎت اﺣـﻮال‪ ,‬ﻃـﺒﻴﻌﻲ‪,‬‬
‫اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﻳﺮ و ﺑﺨﺸﻲ از ﻣﻌﻨﺎي ﺳﻔﺮ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪/‬‬

‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ‪ :‬ﭼﺎﻫﻲ ﺑﺪون اﻧﺘﻬﺎ‬

‫واژة >اﻓﺴــﺮدﮔﻲ< ﻧــﻴﺎز ﺑــﻪ ﺗـﻮﺿﻴﺢ دارد‪ /‬درﺳﺖ ﻫـﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛـﻪ ﺳـﺮﻃﺎن و‬
‫ﺷﻴﺰوﻓﺮﻧﻲ داراي اﻧﻮاع ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ,‬اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻧـﻴﺰ اﻧـﻮاع ﻣـﺨﺘﻠﻔﻲ دارد‪/‬‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ >ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻳﺎ وا ﻛـﻨﺸﻲ<‪> ,‬درونـ زاد< ﻳـﺎ >درونـ روان<‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ /‬ﻏﺎﻟﺒا آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﻳﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﺴﻲ ﻫﻢزﻣﺎن ﺑﻪ‬
‫ﻫﺮ ﺳﻪ ﻧﻮع آن ﻣﺒﺘ‪ z‬ﺑﺎﺷﺪ‪ /‬ﻳﻜﻲ از وﻇﺎﻳﻒ درﻣﺎﻧﮕﺮ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗـﻌﻴﻴﻦ ﻛـﻨﺪ‬
‫ﻛﺪام ﻳﻚ از اﻧﻮاع اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻏﺎﻟﺐ اﺳﺖ‪/‬‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻳﺎ وا ﻛﻨﺸﻲ‪ ,‬ﭘـﺎﺳﺨﻲ ﻛـﺎﻣ‪ X‬ﻃـﺒﻴﻌﻲ ﺑـﻪ ﻳﻚ ﻓـﻘﺪان ﻳـﺎ‬
‫ﻧﺎاﻣﻴﺪي اﺳﺖ‪ /‬ا ﮔﺮ ﻛﺴﻲ از ﻓﺮوﻛﺶ ﻣﻴﻞ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﺷﻜﺴﺖ در ازدواج‪,‬‬
‫ﻣﺮگ ﻳﻚ دوﺳﺖ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻧﻮع ﻓﻘﺪان ﻋﻤﻴﻖ رﻧﺞ ﻧﺒﺮد‪ ,‬ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ‬
‫آن واﻗﻌﻴﺖ ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﺑﺮاﻳﺶ اﻫﻤﻴﺖ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ /‬اﻓﺴﺮدﮔﻲ وا ﻛﻨﺸﻲ ﻓﻘﻂ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﻴﺎز ﺑﻪ درﻣﺎن دارد ﻛﻪ ﻛﺎرﻛﺮدﻫﺎي ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻓﺮد را ﻋﻤﻴﻘا ﺑﺮآﺷﻔﺘﻪ ﻛﻨﺪ و ﻳﺎ ﺗﺄﺛﻴﺮ‬
‫ﺗﻀﻌﻴﻒﻛﻨﻨﺪة آن ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﻃﻮ‪b‬ﻧﻲ ﺷﻮد‪/‬‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ درون ـ زاد ﻧﺎﺷﻲ از ﻣﺒﻨﺎﻳﻲ ﻧـﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﻣـﺎ اﺣـﺘﻤﺎ“ ﺑـﻴﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ‬
‫اﺳﺖ‪ /‬اﻳﻦ ﻧﻮع اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻋﻤﻮﻣا از ﻃﺮﻳﻖ ژﻧﺘﻴﻜﻲ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣـﻲﺷﻮد و ﻣـﻲﺗﻮان‬
‫اﻋﻀﺎي دﻳﮕﺮي از ﺧﺎﻧﻮادة ﻓﺮد را ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺑـﻪ آن ﻣـﺒﺘ‪ z‬ﺑـﻮدهاﻧـﺪ; ﻫـﺮ ﭼـﻨﺪ‬
‫ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺻﺤﻴﺢ در ﻧﺴﻞﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ از دﻗﺖ ﻛﻤﺘﺮي ﺑﺮﺧﻮردار ﺑـﻮده اﺳﺖ‪/‬‬
 ‫‪ ٧٢‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﻏﺎﻟﺒا اﻳﻦ اﻓﺮاد ﺧﻮد را ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﺑﺎر اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻛﻪ ﺣﻤﻞ ﻛﺮده و ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﺳﺮزﻧﺶ‬
‫ﻛﺮده و ﺧﻮد را ﻏﻴﺮﻃﺒﻴﻌﻲ ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ /‬اﻧﮕﺎر ﻫﺮ روز ﺑﺎﻳﺪ از ﺗﭙﻪاي ﺑﺎ‪ b‬روﻧﺪ‬
‫و ﻫﻤﺎن ﻛﺎرﻫﺎي روزﻣﺮه را ﻛﻪ ﻣﺎ اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﻴﻢ اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ‪/‬‬
‫ﻳﻜﻲ از ﻣﺪدﺟﻮﻳﺎن ﻣﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ و اﺣﺴﺎﺳﻲ او‬
‫ﺑﻪﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺎﺑﻊ ﺗﻔﻜﺮ و ﻋﻤﻠﻜﺮد اوﺳﺖ‪ /‬او اﻧﻮاع ﻧﻈﺎمﻫﺎي ﻣﻌﻨﻮي را دﻧـﺒﺎل‬
‫ﻛﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ راﺑﻄة درﺳﺖ ﺑﺎ ﺧﺪا و ﻫﺴﺘﻲ را ﺑﻴﺎﺑﺪ; اﻣﺎ ﻫﻨﻮز اﻓﺴﺮده ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪/‬‬
‫ﺑﺪﺗﺮ از ﻫﻤﻪ اﻳﻨﻜﻪ او اﻓﺴﺮدﮔﻲاش را ﻧﺘﻴﺠة ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮد در دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻣﺮﺗﺒة‬
‫رﻓﻴﻌﻲ از ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻣﻲداﻧﺴﺖ‪ /‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ داروي ﺿﺪاﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺗﺤﺖ‬
‫درﻣﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ ,‬روﺣﻴﻪاش ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪ و اﻧﺮژي و ﺧﻮشﺑﻴﻨﻲ ﺗﺎزهاي در ﺧﻮد‬
‫ﻳﺎﻓﺖ‪ /‬داروﻫﺎي اﻓﺰاﻳﻨﺪة ﺳﺮﺗﻮﻧﻴﻦ‪ ١‬ﻧـﻈﻴﺮ ﭘـﺮوزا ﻙ‪ , ٢‬ﭘـﺎ ﻛﺴـﻴﻞ‪ , ٣‬زوﻟﻮﻓﺖ‪ ٤‬و‬
‫ﺳﺮزون‪ ٥‬ﺑﻪﻃﺮز ﻗﺎﺑﻞﺗﻮﺟﻬﻲ ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻴﻠﻴﻮنﻫﺎ ﻧﻔﺮ را ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺨﺸﻴﺪهاﻧﺪ‬
‫ﻛﻪ در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣﺤﻜﻮم ﺑﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺎري ﻃﺎﻗﺖﻓﺮﺳﺎ ﺑـﺮ روح و ﺟﺴـﻢ‬
‫ﺧﻮد ﺑﻮدﻧﺪ‪/‬‬
‫ﺣﺘﻲ ﺑﻌﺪ از در ﻧﻈﺮ ﮔـﺮﻓﺘﻦ ﻣـﺒﻨﺎي ﺑـﻴﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ اﻓﺴـﺮدﮔﻲ‪ ,‬ﻣـﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺷــﺨﺺ ﻫــﻨﻮز ﻣــﺼﻴﺒﺖﻫﺎي >ﻃــﺒﻴﻌﻲ< زﻧــﺪﮔﻲ را داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷﺪ‪ /‬ﻳﻜـﻲ از‬
‫ﻣﺸﻜﻞﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮاردي ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ آن را درﻣﺎن ﻣﻲﻛﺮدم ﻣﺮدي ﺑﻴﺴﺖو ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﻪ‬
‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﺮﻃﺎن داﺷﺖ‪ /‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺳﺮﻃﺎن و درﻣﺎن ﻃﻮ‪b‬ﻧﻲ آن دﻟﻴﻞ ﻛﺎﻓﻲ‬
‫ﺑﺮاي اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺑﻮد‪ ,‬اﻣﺎ آن ﻣـﺮد دوران ﻛـﻮدﻛﻲ ﺳـﺨﺘﻲ ﻫـﻢ داﺷﺖ‪/‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد اﻓﺴﺮدﮔﻲ درونـ رواﻧﻲ ﻫﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ /‬وﻗﺘﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻗﺒﻞ‬
‫از ﺳﺮﻃﺎن داراي ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎي اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺑﻮده ﻛﻪ در آن اﻟﮕﻮﻫﺎي ﺑـﻴﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ و‬
‫ﺧــﺎﻧﻮادﮔـﻲ ﺧـﺎﺻﻲ وﺟـﻮد داﺷـﺘﻪ اﺳﺖ‪ ,‬او را ﺗـﺮﻏﻴﺐ ﻛـﺮدم ﻛـﻪ از داروي‬
‫ﺿﺪاﻓﺴﺮدﮔﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ‪ /‬ﺑﻴﺴﺖو دو روز ﺑﻌﺪ از اﺳﺘﻔﺎده از دارو ﮔﻮﻳﻲ ﺟﺎن‬

‫‪1. Certonin‬‬ ‫‪2. Prozac‬‬

‫‪3. Paxil‬‬ ‫‪4. Zoloft‬‬
‫‪5. Serzone‬‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ‪ ,‬درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ و ﻧﻮﻣﻴﺪي ‪٧٣‬‬

‫ﮔﺮﻓﺖ; اﺣﺴﺎس ﺳـﺒﻜﻲ ﻛـﺮد و ﻓـﻬﻤﻴﺪ ﻛـﻪ دوﺑـﺎره ﺑـﺮاي زﻧـﺪﮔﻲ ﺑـﺎ ﺗـﻤﺎﻣﻲ‬
‫ﻣﺸﻜ‪z‬ت ﻃﺒﻴﻌﻲاش آﻣﺎده اﺳﺖ‪/‬‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺎﻫﻲ ﺑﻲاﻧﺘﻬﺎﺳﺖ; اﻣـﺎ از دﻳـﺪﮔﺎه روانﺷـﻨﺎﺳﻲ ﻳـﻮﻧﮓ‪,‬‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ درونـ رواﻧﻲ ﭼﺎﻫﻲ ﺑﺎ اﻧﺘﻬﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ در ﻋﻤﻖ آن ﻓﺮو ﺑـﺮوﻳﻢ ﺗـﺎ‬
‫رﻳﺸة آن را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﻢ‪ /‬در زﺑﺎن اﻧﮕـﻠﻴﺴﻲ واژة اﻓﺴـﺮدﮔﻲ در ﻟﻐﺖ ﺑـﻪ ﻣـﻌﻨﺎي‬
‫ﺳـﺮﻛﻮب ﻛـﺮدن اﺳﺖ‪ /‬اﻧـﺮژي ﺣـﻴﺎت‪ ,‬ﻗـﺼﺪ زﻧـﺪﮔﻲ و ﻫـﺪف آن ﺳـﺮﻛﻮب‬
‫ﻣﻲﺷﻮد; اﻧﻜﺎر ﻣﻲﺷﻮد و زﻳﺮ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛـﻪ ﺷـﺎﻳﺪ ﻋـﻠﺖ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﻛﻮبﻫﺎﻳﻲ ﻗﺎﺑﻞﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﭼﻴﺰي در درون ﻣﺎ ﺑﺎ آن ﻫـﻤﺪﺳﺘﻲ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﺷﺎﻳﺪ ﺣﺘﻲ ﺑﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻛﻴﻔﻴﺖ و ﻛﻤﻴﺖ اﻓﺴﺮدﮔﻲ‪ ,‬ﺗﺎﺑﻌﻲ از ﻛﻴﻔﻴﺖ و‬
‫ﻛﻤﻴﺖ ﻧﻴﺮوي زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳـﺮﻛﻮب ﻣـﻲﺷﻮد‪ /‬زﻧـﺪﮔﻲ ﺑـﺮ ﻋـﻠﻴﻪ زﻧـﺪﮔﻲ‬
‫ﻣﻲﺟﻨﮕﺪ و ﻣﺎ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘة آن ﻫﺴﺘﻴﻢ‪/‬‬
‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﺮق ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﺎﻣﻞ اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺧـﻮد ﻣـﻲﺷﻮﻳﻢ‪ /‬ﻓﻜـﺮ ﻛـﻨﻴﺪ ﭼﮕـﻮﻧﻪ‬
‫اﺗﻔﺎﻗﺎت زﻧﺪﮔﻲﻣﺎن را ﺑﻪﺧﺼﻮص آن دﺳﺘﻪاي ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادة اﺻﻠﻲﻣﺎن ﻣﺮﺑﻮط‬
‫ﻣـﻲﺷﻮﻧﺪ‪ ,‬ﺑـﻪﺻﻮرت ﻣـﺠﻤﻮﻋﻪاي از ﻓـﺮﺿﻴﻪﻫﺎﻳﻲ درﺑـﺎرة ﺧـﻮد‪ ,‬دﻳﮕـﺮان و‬
‫رواﺑﻂﻣﺎن‪ ,‬دروﻧﻲ ﻣﻲﺳﺎزﻳﻢ‪ /‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻛﻮدﻛﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺎز آﻏﺎزﻳﻨﺶ ﺑﻪ ﻣـﺤﺒﺖ‪,‬‬
‫اﻣﻨﻴﺖ و ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮآورده ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ ,‬ﻓﺮﺿﻴﻪاي ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞاﺟﺘﻨﺎب و‬
‫ﻛﺎذب را دروﻧﻲ ﻣﻲﺳﺎزد‪ /‬او اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺷﺎﻳﺴﺘة ﻧﮕﻬﺪاري ﻧﻴﺴﺖ; زﻳﺮا‬
‫ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ او را ﺑﻪﻋﻬﺪه داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻮدﻙ اﺣﺴﺎس ارزﺷﻤﻨﺪي را‬
‫ﻧﺪادهاﻧﺪ‪ /‬ﻋ‪z‬وه ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﻪﻋﻨﻮان اوﻟﻴـﻦ ﺳـﺮﭘﺮﺳﺖﻫﺎ‪ ,‬آﻧـﻬﺎ راﺑـﻂ او ﺑـﺎ دﻧـﻴﺎي‬
‫ﺑــﺰرگﺗﺮ ﺑـﻮدﻧﺪ و در ﻧـﺘﻴﺠﻪ اﻳـﻦ راﺑـﻄة آﻏـﺎزﻳﻦ ﻧـﻤﻮﻧﻪاي ﺑـﺮاي راﺑـﻄﻪﻫﺎي‬
‫ﺑﻌﺪي ﻣﻲﺷﻮد‪/‬‬
‫ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺎ ﺗﺤﺖﺗﺄﺛﻴﺮ ﺑﺎر >اﻓﺴﺮدﮔﻲ زﻧﺪه< ﻳﺎ ﺣﺘﻲ >اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺧـﻨﺪان<‬
‫ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ /‬در اﻳﻦ ﻧﻮع اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﺧﻮب ﻛﺎر ﻛﻨﻴﻢ;‬
‫اﻣﺎ روح ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮانﺑﺎري را ﺣﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ و ﻫﺮﮔﺰ ﺳﺒﻚﺑﺎﻟﻲ را ﻛﻪ ﺑـﺨﺸﻲ از‬
‫ﺳﻔﺮ اﺳﺖ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﻤﻲﻛﻨﻴﻢ‪ /‬اﻳﻦ ﻧﻮع اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﻊ اﺳﺖ و اﻏﻠﺐ ﺗﺸﺨﻴﺺ‬
‫داده ﻧﻤﻲﺷﻮد‪ ,‬زﻧﺪﮔﻲ ﺷﺨﺺ را ﻓﺮﺳﺎﻳﺶ ﻣﻲدﻫﺪ‪ /‬ﻣـﺎ ﺑـﺎ داﺷـﺘﻦ اﺣﺴـﺎس‬
 ‫‪ ٧٤‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﺑﻲارزﺷﻲ و ﺑﻲﻛﻔﺎﻳﺘﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺎﻟﺶﻫﺎي زﻧﺪﮔﻲ‪ ,‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑـﺎ اﻳـﻦ ﻧـﻮع‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪/‬‬
‫وﻇﻴﻔة ﺑﻲﭼﻮن و ﭼﺮاي ﻣﺎ در اﻳﻦ ﻣﺮداب آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ آﮔﺎه‬
‫ﺷﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﺗﻔﺎوت ﻣﻴﺎن آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ روي داده اﺳﺖ و آن ﻛﺴﻲ ﻛﻪ‬
‫در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﻴﻢ‪ /‬ﻫﻴﭻﻛﺲ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اذﻋﺎن ﻧﻜﻨﺪ‪> :‬ﻣﻦ‬
‫آﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻧﻴﺴﺘﻢ; ﻣـﻦ آﻧـﭽﻪ اﻧـﺘﺨﺎب ﻣـﻲﻛﻨﻢ ﻫﺴـﺘﻢ< از ﻟﺤـﺎظ‬
‫روانﺷﻨﺎﺳﻲ ﭘـﻴﺸﺮﻓﺖ ﻧـﻤﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﭼـﻨﻴﻦ ﺷـﺨﺼﻲ ﻣـﻲﺗﻮاﻧـﺪ ﺗﺸـﺨﻴﺺ دﻫـﺪ‬
‫ﻛﻤﺒﻮدﻫﺎي دوران ﻛﻮدﻛﻲ ذاﺗﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ; ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺘﻴﺠة ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﺧﺎرج از ﻛـﻨﺘﺮل‬
‫ﻛﻮدﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ /‬آﻧﮕﺎه ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺮژي زﻧﺪﮔﻲ را ﻛﻪ ﻗﺒ‪ X‬ﻣﺴـﺪود ﺷـﺪه اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎري ﺳﺎزد‪/‬‬
‫‪١‬‬
‫ﺟﺎ ﻛﻮب ﻓﺮزﻧﺪ واﻟﺪﻳﻨﻲ ﺗﺤﺼﻴﻞﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎراﺗﻲ ﺑﺎ‪ b‬از او داﺷﺘﻨﺪ و‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻛﻪ راه آﻧﻬﺎ را دﻧﺒﺎل ﻛﻨﺪ‪ /‬واﻟﺪﻳﻦ ﺟﺎ ﻛﻮب از ﺗ‪z‬شﻫﺎي او ﺑﻪﻋﻨﻮان‬
‫ﻳﻚ ﻛﻮدﻙ اﻧﺘﻘﺎد ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ا ﮔﺮ در ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﺗﺤﻘﻴﺮ و ﺳﺮزﻧﺶ‬
‫ﻣﻲﺷﺪ‪ /‬ﺟﺎ ﻛﻮب در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻳﻚ ﭘﺰﺷﻚ ﺷﺪ; اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﭘﺰﺷﻜﻲ‪,‬‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪواﺳﻄة آن ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﺗﺄﻳﻴﺪ و ﻣﺤﺒﺖ واﻟﺪﻳﻨﺶ را ﻛﺴﺐ ﻛﻨﺪ‪ /‬ﻃﺒﻌا ﻧـﻴﺎزﻫﺎي ﺧـﻮدﺷﻴﻔﺘﮕﻲ واﻟﺪﻳـﻦ‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ارﺿﺎ ﻧﺸﺪ و ﻫﺮ ﻛﺎري ﻛﻪ ﺟﺎ ﻛﻮب اﻧﺠﺎم ﻣﻲداد ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻛﺎﻓﻲ‬
‫ﻧﺒﻮد‪ /‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ او ﻳﻚ ﭘﺰﺷﻚ ﺣﺎذق ﺑﻮد و از ﻛﺎرش رﺿﺎﻳﺖ داﺷﺖ‪ ,‬در ﺳﻲ‬
‫ﺳﺎﻟﮕﻲ دﭼﺎر اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﺷﺪ‪/‬‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ در ﻣﻴﺎﻧﺴﺎﻟﻲ ﺑﺴﻴﺎر راﻳﺞ اﺳﺖ‪ /‬ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﺑﺮﺧﻮردي ﻣـﻴﺎن‬
‫ﺧﻮد ﻛﺎذب ﻛﻪ وا ﻛﻨﺸﻲ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻴﺎلﻫﺎي ﻛﻮدﻛﺎﻧﻪ و ﺧﻮد ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺧﻮد را اﺑﺮاز ﻛﻨﺪ‪b ,‬زم اﺳﺖ‪ /‬اﻳﻦ ﺑﺮﺧـﻮرد اﺿـﺪاد ﺑـﻪﺻﻮرت روانرﻧـﺠﻮري‬
‫ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ وﻇـﻴﻔﻪاي ﻛـﻪ رﻧـﺞﺷﺎن‬
‫ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻧﺎآﮔﺎه ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ,‬درﻣﺎﻧﺪه ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﻳـﺎ ﺑـﻪ اﻃـﺮاﻓـﻴﺎنﺷﺎن‬
‫آﺳﻴﺐ ﻣﻲزﻧﻨﺪ‪/‬‬

‫‪1. Jacob‬‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ‪ ,‬درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ و ﻧﻮﻣﻴﺪي ‪٧٥‬‬

‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ در ﻣﻴﺎﻧﺴﺎﻟﻲ ﻳﺎ در ﻫﺮ دورهاي ﻛﻪ روان ﺧﻮاﺳﺘﺎر رﺷﺪ ﻳﺎ اﻧﺘﻘﺎل‬

‫اﺳﺖ‪ ,‬ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺳﺮﻛﻮب ﻧﻴﺮوي زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ‪ /‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﮔﺴﺴﺖ ﻣﻴﺎن ﺧـﻮد‬
‫ﻃﺒﻴﻌﻲـ ﻏﺮﻳﺰي و ﺧﻮد وا ﻛﻨﺸﻲـ ا ﻛﺘﺴﺎﺑﻲﻣﺎن را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ ,‬ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ دﺷﻤﻦ‬
‫ﺧﻮد ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪ /‬ﭼﻨﻴﻦ آﺳﻴﺒﻲ ﺑﻪ ﻏﺮاﻳﺰ ﻃﺒﻴﻌﻲ‪ ,‬ﭼﻪ آن را آ ﮔﺎﻫﺎﻧﻪ اﻳﺠﺎد ﻛـﺮده‬
‫ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻳﺎ ﻧﺎآ ﮔﺎﻫﺎﻧﻪ‪ ,‬اﻓﺴﺮدﮔﻲ را اﻳﺠﺎد ﺧﻮاﻫﺪ ﻛـﺮد‪ /‬ﺑـﻪ ﻫـﻤﻴﻦ دﻟﻴـﻞ ﺟـﺪا از‬
‫ﻧﻮﺳﺎﻧﺎت ﻃﺒﻴﻌﻲ اﺣﻮالﻣﺎن‪ ,‬ﻫﺮﻛﺲ ﮔﻪﮔﺎه دﭼﺎر اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻣـﻲﮔﺮدد‪ /‬در ﻫـﺮ‬
‫ﺻﻮرت ﺷﺨﺺ ﺑﺎﻳﺪ آن ﺳﺆال اﺻﻠﻲ را از ﺧﻮد ﺑﭙﺮﺳﺪ‪> :‬ﻣﻌﻨﺎي اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻴﺴﺖ؟< ﭼﺎه ﺑﻲاﻧﺘﻬﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ دارد; وﻟﻲ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﻤﻖ ﭼﺎه ﺑﺮوﻳﻢ ﺗﺎ‬
‫ﭼﺎﻟﺶ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﭼﺸﻤة‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ آن را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪ /‬ﻫﻤة ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﮔﻴﻠﮕﻤﺶ‪ ١‬ﺳﺮﺷﺎر از‬
‫ﺳﺒﺰ و ﻣﻘﺪس ﺣﻴﺎت ﻫﺴﺘﻴﻢ‪/‬‬
‫ﻛﻮدﻙ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﮔﺮﻣﺎ و ﻧﻮر ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﮔﻴﺎه ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ و ﺣﺘﻲ‬
‫ﺧﻮد را ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﺟﺎ ﻛﻮب در ﺳﺮاﺳﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد را ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻛـﺮد ﺗـﺎ‬
‫اﻧﺮژي ﺣﻤﺎﻳﺖﻛﻨﻨﺪه را از واﻟﺪﻳـﻨﺶ درﻳـﺎﻓﺖ ﻛـﻨﺪ وﻟﻲ ﻫـﺮﮔﺰ آن را درﻳـﺎﻓﺖ‬
‫ﻧﻜﺮد; زﻳﺮا ﺧﻮدﺷﻴﻔﺘﮕﻲ آﻧﻬﺎ آن اﻧﺮژي را ﻣﻲﻣﻜﻴﺪ و ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﭘﺲ ﻧﻤﻲداد‪/‬‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻳﺎ ﺟﺎ ﻛﻮب‪ ,‬راﻧﻨﺪة ﻛﺎﻣﻴﻮن‪ ,‬ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﻳﺎ ﻓـﻘﻂ‬
‫ﻓﺮدي ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﺎﺷﻴﻢ; وﻟﻲ ﻣﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ و ﭘـﻴﭽﻴﺪﻳﻢ ﺗـﺎ ﻧـﻮر ‪b‬زم را‬
‫ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ‪ /‬ﺟﺎ ﻛﻮب در رؤﻳﺎﻫﺎ و درﻣﺎنﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧـﺘﻴﺠﻪ رﺳـﻴﺪ ﻛـﻪ ﻗـﺮار ﻧـﺒﻮد‬
‫ﭘﺰﺷﻚ ﺷﻮد; اﻣﺎ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ درﻳﺎﻓﺖ ﺗﺄﻳﻴﺪ واﻟﺪﻳﻨﺶ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻐﻞ رو آورد‪ /‬او در‬
‫ﺣﻴﻄة اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﺧﻮد ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﻛﺮد و اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﮔﻮاه ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ وي و ﻧﻴﺰ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ وﺣﺸﺘﻨﺎ ﻙ ﻗﺼﺪ و ﻧـﻴﺖ روﺣﺶ ﺑـﻮد‪ /‬آﻳـﺎ ﺑـﺎ اﻳـﻦ وﺿـﻊ‬
‫ﻧﻤﻲﺗﻮان اﻓﺴﺮدﮔﻲ را اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ؟ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺟﺎ ﻛﻮب ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ داﺷﺖ ﻛﻪ‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻖ اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻓﺮو رود‪ /‬ﭘﺲ ﺑﻪ اﻋﻤﺎق رﻓﺖ و در آﻧﺠﺎ ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫اﻟﺘﻴﺎم روح ﺧﻮد ﻛﺮد‪/‬‬

‫‪1. Gilgamesh‬‬
 ‫‪ ٧٦‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﻣﺮد دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﻧﺎم ادوارد‪ ١‬ﺷﻐﻞ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲاش را ﺑﻪ ارث ﺑﺮده ﺑﻮد‪ /‬آﻧﭽﻪ‬
‫ﺑﺴﻴﺎري دﻳﮕﺮ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻗﺪرت و ﺛﺮوت ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ,‬ﺑﺮاي او ﻳﻚ دام ﺑـﻮد‪/‬‬
‫رؤﻳﺎﻫﺎي او ﺑﻪﻃﺮز ﻓﻮقاﻟﻌﺎدهاي از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ; اﻣﺎ او اﺣﺴﺎس‬
‫ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ‪ ,‬ﺧﺎﻧﻮاده و ﻛﺎرﻛﻨﺎﻧﺶ ﻣﻜﻠﻒ اﺳﺖ و ﻣﻘﺪر اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫در ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺸﺘﺮﻙﺷﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ /‬روح او ﻣﺸﺘﺎق ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ و زﻧﺪﮔﻲ‬
‫در دﻧﻴﺎي ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﺑﻮد; اﻣﺎ وﻇﺎﻳﻔﺶ ﻛـﺎﻣ‪ X‬ﺑـﺎ اﻳـﻦ ﻣـﻴﻞ ﻣـﻐﺎﻳﺮت داﺷـﺘﻨﺪ‪/‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣـﻲﮔﺮﻓﺖ ﺣـﺮﻛﺘﻲ ﺑـﻪﺳﻮي رؤﻳـﺎي ﺷـﺨﺼﻲاش داﺷـﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﺷﺪﻳﺪي ﻣﻲﻛﺮد‪ /‬ادوارد ﭼـﻪ اﻧـﺪازه ﻗـﺎدر ﺧـﻮاﻫـﺪ ﺑـﻮد‬
‫ﻛﺸﻤﻜﺶ ﻣﻴﺎن وﻇﻴﻔﻪ و آرزو را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ؟‬
‫در ﻣﺸﻜﻞ ﺟﺎ ﻛﻮب و ادوارد ﺗﻨﺎﻗﻀﻲ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﻫﻤة ﻣﺎ را ﺗﺤﺖﺗﺄﺛﻴﺮ‬
‫ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪ /‬ا ﮔﺮ ﺟﺎ ﻛﻮب ﻗﺮار اﺳﺖ ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ آرزوي ﺑﺮ ﺣﻖ دوران‬
‫ﻛﻮدﻛﻲاش ﺑﺮاي ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪن را رﻫﺎ ﻛﻨﺪ‪ /‬رﻫـﺎ ﻧﻜـﺮدن اﻳـﻦ آرزو و ﺗـﻤﺮﻳﻦ‬
‫ﻧﻜﺮدن ﺑﺮاي دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ و ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﺧﻮد‪ ,‬ﺑﻪﻣﻌﻨﺎي آن اﺳﺖ ﻛﻪ اﻓﺴﺮده ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ /‬اﻏﻠﺐ ﺑﺮاي ﺑﺮﻃﺮف ﻛﺮدن اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺨﺎﻃﺮهاي را ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ‬
‫ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از ﻫﻤﻪ از آن ﻣﻲﺗﺮﺳﻴﻢ و رﺷﺪ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻣﺎ را ﻣﺴﺪود ﻛﺮده اﺳﺖ‪ /‬ادوارد‬
‫در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻧﺪاي روﺣﺶ را دﻧﺒﺎل ﻛﻨﺪ ﺑﻪ اﺣـﺘﻤﺎل زﻳـﺎد ﻣﺴـﺘﻘﻴﻤا ﺑـﻪﺳﻮي‬
‫ﺗﺸﻮﻳﺸﻲ ﭘﻴﺶ ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ ﻛﻪ اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎﻫﺶ دﻓـﺎﻋﻲ در ﺑـﺮاﺑـﺮ آن اﺳﺖ;‬
‫اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه و اﺿﻄﺮاﺑﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺧـﺎﺳﺘﻪ از ﻃـﺮد ﺷـﺪن ﺑـﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧـﻮﻣﻴﺪ ﻛـﺮدن‬
‫اﻧﺘﻈﺎرات ﺟﻤﻌﻲ اﺳﺖ‪/‬‬
‫ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﺗﺎزه ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪ :‬اﺿﻄﺮاب ﻳـﺎ اﻓﺴـﺮدﮔﻲ‪ /‬ا ﮔـﺮ‬
‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ روحﻣﺎن اﺻﺮار دارد ﺑﻪ ﭘﻴﺶ روﻳﻢ‪ ,‬ﻣـﻤﻜﻦ اﺳﺖ در اﺿـﻄﺮاب ﻏـﺮق‬
‫ﺷﻮﻳﻢ‪ /‬ا ﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﻧﺮوﻳﻢ دﭼـﺎر اﻓﺴـﺮدﮔﻲ ﺧـﻮاﻫـﻴﻢ ﺷـﺪ و ﻫـﺪف روحﻣـﺎن را‬
‫ﺳﺮﻛﻮب ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ /‬در ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺘﺨﺎب دﺷﻮاري ﻓﺮد ﺑـﺎﻳﺪ اﺿـﻄﺮاب را اﻧـﺘﺨﺎب‬
‫ﻛﻨﺪ‪ /‬زﻳﺮا اﺿﻄﺮاب ﺣﺪاﻗﻞ راﻫـﻲ ﺑـﻪﺳﻮي رﺷـﺪ ﺑـﺎﻟﻘﻮه اﺳﺖ; در ﺣـﺎﻟﻲ ﻛـﻪ‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي رﻛﻮد و ﺷﻜﺴﺖ زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ‪/‬‬

‫‪1. Edward‬‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ‪ ,‬درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ و ﻧﻮﻣﻴﺪي ‪٧٧‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ دﭼﺎر ﻧﻮﻋﻲ اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻋـﻤﻮﻣﻲ ﺷـﻮﻳﻢ‪ /‬در ﮔـﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺴﻴﺎري از اﺷﺨﺎص در دام اﻳﻦ اﻓﺴﺮدﮔﻲ اﻓـﺘﺎدهاﻧـﺪ و اﻣـﺮوزه ﻫـﻢ ﺑـﻪﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎي ﺟﻨﺴﻴﺘﻲ و ﻓﺸﺎرﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي‪ ,‬ﭘﺪﻳﺪهاي ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺎﻳﻊ اﺳﺖ‪/‬‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ را ﻣﻲﺗﻮان در ﺳﻄﺢ ﻛﻞ ﻳﻚ ﻛﺸﻮر ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮد ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ در اﻳﺮﻟﻨﺪ‬
‫دﻳﺪهام‪ /‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در دوراﻧﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛـﻪ آرﻣـﺎنﻫﺎﻳﺶ ﺑـﺎ روح ﻣـﺎ‬
‫ﻫﻤﻨﻮا ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬آﻧﮕﺎه ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻧﻴﺰ دﭼﺎر ﺷﻮﻳﻢ‪ /‬ا ﮔﺮ ﻧﻘﺶﻫﺎﻳﻲ‬
‫ﻛﻪ از ﻣﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد اﻳﻔﺎ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮ درونﻣﺎن ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ,‬اﻏﻠﺐ‬
‫ﺑﻲآﻧﻜﻪ ﺑﺪاﻧﻴﻢ اﻳﻦ ﻧﺎﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ را ﺑﻪﺻﻮرت اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ /‬رﻓﺘﻦ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻤﻖ ﭼﺎه در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲداﻧﻴﻢ در آن ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻢ‪ ,‬دﺷﻮار اﺳﺖ‪/‬‬
‫ﭘﻴﺮوان ﻳﻮﻧﮓ ارزﺷﻲ درﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮاي اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻗـﺎﺋﻞ ﻫﺴـﺘﻨﺪ‪ /‬اﻳـﻦ ﺣـﺮﻛﺖ‬
‫روان‪ ,‬ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ اﻧﺮژي ﺑﺮاي ﺧـﺪﻣﺖ ﺑـﻪ ﺧـﻮد اﺳﺖ; درﺳﺖ ﻣـﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻫﻲ ﺧﻮاب ﻛﻪ در ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺘﻌﺎدل ﺳﺎﺧﺘﻦ و اﺣـﻴﺎي ﺟﺴـﻢ و‬
‫روان اﺳﺖ‪ /‬ا ﮔﺮ ﺑﺨﺸﻲ ﻣﻬﻢ از وﺟﻮد ﺧﻮد را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ‪b‬زم‬
‫اﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺎزﮔﺮدﻳﻢ; آن را ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ; ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﺑﻴﺎورﻳﻢ; ﻳﻜﭙﺎرﭼﻪاش ﻛﻨﻴﻢ و آن‬
‫را زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ /‬درﺳﺖ ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺷﻤﻦﻫﺎ وارد دﻧﻴﺎي ارواح ﻣـﻲﺷﻮﻧﺪ ﺗـﺎ‬
‫ﺑﺨﺸﻲ از روح را ﻛﻪ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑـﻬﺒﻮد ﺑـﺨﺸﻨﺪ و آن را ﺑـﺮاي ﺗـﻠﻔﻴﻖ‬
‫دوﺑﺎره ﺑﺎزﮔﺮداﻧﻨﺪ‪ ,‬ﻣﺎ ﻧﻴﺰ از ﻟﺤﺎظ درﻣﺎﻧﻲ ﻣﻜﻠﻒ ﻫﺴﺘﻴﻢ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ‬
‫ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻳﻢ ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ و آن را ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﻴﻢ‪/‬‬
‫ﺗﺤﻠﻴﻞﮔﺮان ﻋﻤﻘﻲ ﺗﻮﺟﻪ دﻗﻴﻘﻲ ﺑﻪ رؤﻳﺎﻫﺎ دارﻧﺪ; زﻳﺮا رؤﻳﺎﻫﺎ از ﻛـﻒ ﭼـﺎه‬
‫ﻧﻤﻲآﻳﻨﺪ; ﺑﻠﻜﻪ از ﭼﺎﻫﻲ زﻳﺮ ﻛﻒ ﺑﺮﻣﻲﺧﻴﺰﻧﺪ‪ /‬ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻜـﻨﻴﻚ ﺗـﺠﺴﻢ ﻓـﻌﺎل را‬
‫ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﺗﺎ ﻣﺤﺘﻮاﻫﺎﻳﻲ از روان را ﻛﻪ ﺳـﺮﻛﻮب ﺷـﺪهاﻧـﺪ ﻓـﻌﺎل ﺳـﺎزﻳﻢ‪/‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ اراﺋة اﻳﻦ ﻣﺤﺘﻮاﻫﺎ ﺑﻪﺻﻮرت ﺧﻮدآﮔﺎه ﻣـﻲﺷﻮﻳﻢ‪ ,‬ﻋـﻤﻮﻣا‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ از ﻣﻴﺎن ﻣﻲرود‪ /‬روان از اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺑﺮاي درﻳﺎﻓﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻣـﺎ اﺳـﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﭼﻴﺰي در ﻋﻤﻖ ﻣﺎ ﻏﻠﻂ اﺳﺖ‪ /‬ﻫـﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛـﻪ ارزش‬
‫درﻣﺎﻧﻲ آن را ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﻢ و رﺷﺘة آن را در ﻫﺰارﺗﻮي درونﻣﺎن دﻧﺒﺎل ﻛﻨﻴﻢ‪ ,‬آﻧﮕﺎه‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻮﻋﻲ دوﺳﺖ ﺑﻪﻧﻈﺮ آﻳﺪ‪ /‬ا ﮔﺮ ﻣﺎ ﺗﻮﺳﻂ اﻓﺴﺮدﮔﻲ آﺳـﻴﺐ‬
 ‫‪ ٧٨‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﻧﺒﻴﻨﻴﻢ‪ ,‬ﻧﺸﺎﻧة آن اﺳﺖ ﻛﻪ روان ﻣﺎ ﻣﺮده اﺳﺖ‪ /‬آﺳﻴﺐ و رﻧﺞ ﻧﺸﺎﻧة آن اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﭼﻴﺰي ﻣﻬﻢ و ﺣﻴﺎﺗﻲ ﻫﻨﻮز در درون ﻣﺎ وﺟﻮد دارد و در اﻧﺘﻈﺎر دﻋﻮت ﻣﺎﺳﺖ ﺗﺎ‬
‫ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎزﮔﺮدد‪/‬‬
‫در ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺮدابﮔﻮﻧﻪ‪ ,‬وﻇﻴﻔﻪاي وﺟﻮد دارد‪ /‬ارزش ﻧﻬﺎدن ﺑﻪ اﻓﺴﺮدﮔﻲ‪,‬‬
‫اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺑﻪ آن‪ ,‬ﺳﻌﻲ ﻧﻜﺮدن در ﺗﺴﻜﻴﻦ و ﻓﺮار از ﻋﺬاب آن‪ ,‬ﺷﻬﺎﻣﺖ‬
‫زﻳﺎدي ﻣﻲﻃﻠﺒﺪ‪ /‬در اﻋﻤﺎق آن ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﻧﻬﺎن وﺟﻮد دارد ﻛﻪ از ﺧـﻮدآﮔـﺎه ﺟـﺪا‬
‫ﺷﺪه‪ ,‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه و ﭘﻮﻳﺎﺳﺖ‪ /‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ اﻓﺴﺮدﮔﻲ اﻧﺮژي ﺣﻴﺎت را ﻣﻲﻓﺮﺳﺎﻳﺪ‪,‬‬
‫اﻣﺎ آن اﻧﺮژي از ﻣﻴﺎن ﻧﻤﻲرود; ﺑﻠﻜﻪ در ﻋﻤﻖ دﻧﻴﺎي درون ﺟﺎي ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ /‬ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫اورﻓﻴﻮس‪ ١‬ﻛﻪ ﺑﻪ اﻋﻤﺎق ﻣﻲرود ﺗﺎ ﺑﺎ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﭘﺴﺖ و اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﻮد‪ ,‬ﻣﺎ‬
‫ﻧﻴﺰ ﻣﻜﻠﻒاﻳﻢ ﺑﻪ ﻋﻤﻖ اﻓﺴﺮدﮔﻲ روﻳﻢ و ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﮔﻨﺞ روح را ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ‪/‬‬

‫درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ‪ :‬ﻗﻠﻤﺮو دﻟﺴﺮدي‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﻓﺴﺮده ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ ﻣﻲﮔﻮﻳﻴﻢ دﻟﺴﺮد ﺷﺪهاﻳﻢ و اﻧﺮژي ﺳﻔﺮ زﻧﺪﮔﻲ را‬
‫از دﺳﺖ دادهاﻳﻢ‪ /‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﭘﻴﺶﺗﺮ دﻳﺪﻳﻢ اﻧﺮژي ﻫﻨﻮز وﺟﻮد دارد; اﻣﺎ در اﻋﻤﺎق‬
‫ﭼﺎه ﻓﺮوﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ /‬درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ‪ ,‬ﺗﺠﺮﺑة دﻟﺴﺮد ﺷﺪن اﺳﺖ; ﺗﺠﺮﺑة از دﺳﺖ‬
‫دادن اﻧﺮژي ﺑﺮاي ﭘﻴﻤﻮدن ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺮز‪ /‬ﻛﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻲرﻣﻖ‪ ,‬ﻣﺤﺰون‪ ,‬ﺳﺮﮔﺮدان‬
‫و ﺑﻲﻫﺪف در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻜﺎن ﺑﺎﻳﺮي ﮔﻪﮔﺎه و ﺣﺘﻲ ﺳﺎلﻫﺎ ﺳﺎ ﻛﻦ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫ﻫﺰاران ﭼﻴﺰ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﻧـﺮژي رواﻧـﻲ ‪b‬زم ﺑـﺮاي زﻧـﺪﮔﻲ را ﺑـﺨﺸﻜﺎﻧﺪ‪:‬‬
‫ﺑﻴﻤﺎري ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ‪ ,‬ﻫﺰاران ﺷﻮﻙ ﻃﺒﻴﻌﻲ‪ ,‬ﺧﺴﺘﮕﻲ و اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻋﻘﺪهﻫﺎﻳﻲ ﻛـﻪ‬
‫اﻧﺮژي را از ﺧﻮدآﮔﺎه ﻣﻲﻣﻜﻨﺪ‪ /‬ﻣـﺎ رؤﻳـﺎﻫﺎ و ﻧﺸـﺎﻧﻪﻫﺎي ﺑـﻴﻤﺎري را ﻣﺸـﺎﻫﺪه‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ درﻳﺎﺑﻴﻢ ﻛﻪ اﻧﺮژي ﻛﺠﺎﺳﺖ و ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﺑﺮود ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ اﻧﺮژي‬
‫ﮔﻤﺸﺪه را ﺑﺎزﻳﺎﺑﻴﻢ‪/‬‬
‫در زﺑﺎن ﻗﺮون وﺳﻄﻲ ﻫﻤة ﻣﺎ ﮔﻪﮔﺎه ﺑﻪ آﺳﻴﺪﻳﺎ‪ ٢‬ﻳﺎ رﺧـﻮت روﺣـﻲ ﻣـﺒﺘ‪z‬‬
‫ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ آن را >ﺑﻴﻤﺎري راﻫﺒﺎن< ﻣﻲﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ‪ /‬ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮژي ﻗﺮون وﺳﻄﻲ‪,‬‬

‫‪1. Orpheus‬‬ ‫‪2. Acedia‬‬

‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ‪ ,‬درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ و ﻧﻮﻣﻴﺪي ‪٧٩‬‬

‫روح ﻣﺮﻃﻮب اﺳﺖ و ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺧﺸﻚ ﺷﻮد‪ ,‬ﻓﺮد از ﻋﻄﺶ روح رﻧﺞ ﻣﻲﺑﺮد‪:‬‬
‫ﺑﻴﺎﺑﺎن روح و روان‪ /‬زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺸﻚ و ﺧﺸﻦ راﻫﺐﻫﺎ‪ ,‬ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎريﻫﺎي اﺟﺒﺎري‪,‬‬
‫ﻋﻬﺪ ﻓﻘﺮ‪ ,‬ﭘﺎ ﻛﺪاﻣﻨﻲ‪ ,‬اﻃﺎﻋﺖ و ﻣﺤﻴﻂ ﺧﺴﺘﻪ ﻛﻨﻨﺪه ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻦ روح‬
‫ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻲﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪ زﻧﺪاﻧﻲ ﺷﺪن ﻧﻴﺴﺖ‪ /‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻜﺲ ﭘﺎﻳﭙﺮ‪ ١‬ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪:‬‬
‫>ﺟﻮﻫﺮ رﺧﻮت‪ ,‬اﺟﺘﻨﺎب از ﭘﺬﻳﺮش و رﺿﺎﻳﺖ از وﺟﻮد ﺧﻮد اﺳﺖ‪ ٢</‬دﻧـﺒﺎل‬
‫ﻧﻜﺮدن ﺳﻔﺮ ﺑﻲﻫﻤﺘﺎيﻣﺎن در ﻫﺴﺘﻲ و ﻓﺪا ﻛﺮدن آن‪ ,‬زﺧﻢ زدن ﺑﻪ روح اﺳﺖ و‬
‫از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻦ روﺣﻴﻪ‪ ,‬ﻧﺘﻴﺠة آن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪/‬‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪ ﻧﺰدﻳﻚ رﺧﻮت‪ ,‬اﺣﺴﺎس ﺑﻴﻬﻮدﮔﻲ اﺳﺖ‪ /‬ﻫﺮ ﮔﺎه روان ﺑﺮﺧ‪z‬ف‬
‫ﺧﻮاﺳﺘة ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺪت ﻃﻮ‪b‬ﻧﻲ ﻫﺪاﻳﺖ ﮔﺮدد ﻳﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﻮد در ﺧﺪﻣﺖ ارزﺷﻲ‬
‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد درآﻳﺪ‪ ,‬اﺣﺴﺎس ﺑﻴﻬﻮدﮔﻲ ﺑﻪوﺟﻮد ﻣﻲآﻳﺪ‪ /‬ﺑﺴﻴﺎري از ﻛـﺎرﻫﺎي‬
‫اﻣــﺮوزي‪ ,‬ﺗﻜــﺮاري و در ﻣــﺤﻴﻂﻫﺎﻳﻲ ﻣــﺼﻨﻮﻋﻲ ﻣـﺤﺪود ﺷـﺪهاﻧـﺪ‪ /‬ﺣـﺘﻲ‬
‫ﻣﺘﺨﺼﺺﻫﺎ در ﺷﺒﻜﻪﻫﺎي ﺗﻨﮓ آﻣﻮزش ﺷﻐﻠﻲ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎرﻧﺪ ﻛﻪ اﻏﻠﺐ اﻫﻤﻴﺖ‬
‫اﻧﺪﻛﻲ ﺑﺮاي ارزش و ﺗﻨﻮع روحﻫﺎي ﻓﺮدي ﻗﺎﺋﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ /‬در ﺣـﻘﻴﻘﺖ ﻣـﻲﺗﻮان‬
‫ﮔﻔﺖ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﻓﺮد ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﺎداش ﺑﻴﺸﺘﺮي‬
‫ﺑﺮاﻳﺶ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬اﺣﺘﻤﺎل آﻧﻜﻪ ﺷﺨﺺ در دام آن ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ اﺳﻴﺮ ﺷﻮد ﺑﻴﺸﺘﺮ‬
‫اﺳﺖ‪ /‬اﻳﻦ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ زﻧـﺪاﻧـﺒﺎن اﺟـﺒﺎرﻫﺎ و ﺗـﻮﻗﻌﺎت ﭘـﻲدرﭘﻲ ﻣـﻲﺷﻮد‪ /‬ﭼـﻨﻴﻦ‬
‫ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ روح را ﺷﺪﻳﺪا در ﺗﻨﮕﻨﺎ ﻗﺮار دﻫﺪ‪ /‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﺷـﻮق ﻣـﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﺷﻐﻞﻣﺎن از ﺑﻴﻦ ﻣﻲرود; اﺣﺴﺎس ﺑﻴﻬﻮدﮔﻲ ﻛﻪ ﻧـﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﻣـﻬﻤﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻏﺎﻟﺒا ﺑﻪ دﻳﺪن ﻣﺎ ﻣﻲآﻳﺪ‪/‬‬
‫در ﺗﺎروﭘﻮد آرﻣﺎنﻫﺎي ﻋﺼﺮﻣﺎن از ﻣﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﺗـﺎ ﺑـﻴﺸﺘﺮ و ﺑـﻴﺸﺘﺮ و‬
‫ﺳﺮﻳﻊﺗﺮ و ﺳﺮﻳﻊﺗﺮ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻛﻨﻴﻢ و ﻋﻤﺪﺗا ﺑـﺎ ﺗـﻮﻟﻴﺪ ﻗـﺎﺑﻞ ﻣﺸـﺎﻫﺪهﻣﺎن ﺗـﻌﺮﻳﻒ‬
‫ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪ /‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ در زﻣﺎن ﻣﺎ‪ ,‬ﻧﻪ رﺳﻮاﻳﻲﻫﺎي ﺟـﻨﺴﻲ و ﻧـﻪ ﺷﻜﺴﺖﻫـﺎي‬
‫ﻣﺎﻟﻲ‪ ,‬ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﻴﺮوي ﺧﺠﺎﻟﺖآور ﺑﻲﺣﺎﺻﻠﻲ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ /‬ﻣﺎ ﻧﺎﭼﺎر‬
‫ﺑﻪ ﺗﻜﺮار ﺧﻮد ﻫﺴﺘﻴﻢ; ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎزﻳﮕﺮﻫﺎي ﻣﻮﻓﻘﻲ ﻛﻪ ﻣـﺠﺒﻮرﻧﺪ ﻳﻚ ﻧـﻘﺶ را‬

‫‪1. Max Piper‬‬

‫‪2. The Oxford Dictionary of Quotations, p. 374.‬‬
 ‫‪ ٨٠‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻧﺘﻈﺎرات ﻋﻤﻮم ﻣﺮدم ﻣﻜﺮر اﺟﺮا ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ; ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺳﺮﻳﻊﺗﺮ و‬
‫ﺳﺮﻳﻊ‪ ,‬اﻣﺎ ﺑﺎ اﻓﺴﻮس‪ /‬ژان ﭘـﻞ رﻳﺸـﺘﺮ‪ ١‬ﻣـﻲﮔﻮﻳﺪ‪> :‬زﻧـﺪﮔﻲ ﺑـﺮاي ﻛﺴـﺎﻧﻲ ﻛـﻪ‬
‫ﻣﻲﻛﻮﺷﻨﺪ ﺑﻪ آن ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺒﺨﺸﻨﺪ ﻛﻮﺗﺎهﺗﺮ ﻣﻲﺷﻮد‪٢</‬‬

‫ﺑﺮاي ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎن ﻣﺎ‪ ,‬زﻣﺎن ﺗﺎ‪b‬ر ﻋﻈﻴﻤﻲ از ﻟﺤﻈﺎت ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‬

‫ﺑﺪون ﻋﺠﻠﻪ در ﮔﻮﺷﻪ ﮔﻮﺷﻪاش ﺑﻪ ﺟﺴﺖو ﺟﻮ ﺑﭙﺮدازد‪ /‬اﻣﺎ زﻣﺎن ﺑﺮاي ﻣﺎ دﻳﮕﺮ‬
‫ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ; زﻳﺮا ﺗﻘﺎﺿﺎﻫﺎيﻣﺎن ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎد اﺳﺖ‪ /‬ﻣﺎ از ﺟﻨﻮن ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ و اﺟﺒﺎر‬
‫وﺳﻮاسآﻣﻴﺰ اﻧﺘﻈﺎرات‪ ,‬ﺑﻪ اﺣﺴﺎس ﺑﻴﻬﻮدﮔﻲ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﺴﺘﻲ روح ﻣﻲرﺳﻴﻢ‬
‫ﻛﻪ آن را درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻧﺎﻣﻴﻢ‪/‬‬
‫درﺳﺖ ﻫــﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳــﺎﻳﺮ اﺣـﻮال ﻣـﺮدابﮔـﻮﻧﻪ‪ ,‬در اﻳـﻨﺠﺎ ﻫـﻢ ﻳﻚ وﻇـﻴﻔة‬
‫روانﺷﻨﺎﺧﺘﻲ وﺟﻮد دارد‪ /‬زﻧﺪﮔﻲ اﻧﺮژي ﻛﺎﻓﻲ ﺳﻔﺮ را ﺑﺮايﻣﺎن ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪/‬‬
‫ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪهاي از آن ﺻﺮف ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي ‪b‬زم ﺑﺮاي ﺑﻘﺎ ﻣﻲﺷﻮد; اﻣﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬
‫از درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ رﻧﺞ ﻣﻲﺑﺮﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺮﺧ‪z‬ف ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺧﻮد ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻪاﻳﻢ‪/‬‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﺳﺎدهﺗﺮ از آن ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ در ﺟﻮاﻣﻊ ﺻﻨﻌﺘﻲ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ /‬دو‬
‫ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻣﺴﺘﻘﻞ روان در دﺳﺘﺮس ﻣﺎ ﻗﺮار دارد‪ :‬اﺣﺴﺎس و ﺟﺮﻳﺎن اﻧﺮژي‪ /‬اﻳﻦ‬
‫دو ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ‪ ,‬راﻫﻨﻤﺎﻳﺎﻧﻲ ﻟﻐﺰشﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﺮاي ﭼﮕﻮﻧﻪ زﻳﺴـﺘﻦ ﻣـﺎ ﻫﺴـﺘﻨﺪ‪ /‬ﻫـﺮ‬
‫ﻛﻮدﻙ و ﻓﺮد ﻋﺎﻣﻲ اﻳﻦ را ﻣﻲداﻧﺪ; اﻣﺎ ا ﻛﺜﺮ ﻣﺎ آن را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدهاﻳﻢ‪/‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ آﻳـﺎ ﻛـﺎري را ﻛـﻪ ﺑـﺮايﻣـﺎن درﺳﺖ اﺳﺖ اﻧـﺠﺎم‬
‫ﻣﻲدﻫﻴﻢ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ /‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺎ دﻳﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻨﺸﺄ را از‬
‫دﺳﺖ دادهاﻳﻢ و ﺣﺘﻲ ﺑﻪﻋﻤﺪ دﺳﺘﻮرات آن را زﻳﺮ ﭘﺎ ﻣﻲﮔﺬارﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺎزدﻫﻲﻣﺎن‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻮد‪ /‬ﻣـﺎ اﺣﺴـﺎﺳﺎت را اﻧـﺘﺨﺎب ﻧـﻤﻲﻛﻨﻴﻢ‪ /‬اﺣﺴـﺎﺳﺎت ﻣﺴـﺘﻘﻞاﻧـﺪ و‬
‫ﺗﺤﻠﻴﻞﮔﺮ ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ /‬ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﻲﺗﻮاﻧـﻴﻢ اﻧـﺘﺨﺎب ﻛـﻨﻴﻢ ﻛـﻪ اﻳـﻦ‬
‫اﺣﺴﺎﺳﺎت را ﺑﻪ ﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﻴﺎورﻳﻢ و آﻧﮕﺎه ﺗـﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕـﻴﺮﻳﻢ آﻳـﺎ ﻣـﻲﺧﻮاﻫـﻴﻢ‬
‫ﺑﺮاﺳﺎس آﻧﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻴﻢ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ /‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺟﺰر و ﻣﺪ اﻧـﺮژي ﻛـﻪ ﻛـﺎرﻛﺮد‬
‫ﻃﺒﻴﻌﻲ وﻳﮋﮔﻲ ﻓﺎﻧﻲ ﺑﻮدن ﻣﺎﺳﺖ‪ ,‬راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ آﻳﺎ‬

‫‪1. Jean Paul Richter‬‬

‫‪ /٢‬ﻫﻤﺎن‪ ,‬ص ‪/٨٦٧‬‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ‪ ,‬درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ و ﻧﻮﻣﻴﺪي ‪٨١‬‬

‫اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎي ﻣﺎ ﺑﺮايﻣﺎن درﺳﺖ اﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ /‬ا ﮔﺮ آﻧﭽﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﻴﻢ درﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ اﻧﺮژي ﺧﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ‪ /‬اﻣﺎ اﻏﻠﺐ ﻣﺠﺒﻮرﻳﻢ اﺣﺴﺎﺳﺎت و اﻧﺮژيﻣﺎن را ﺑﻪ‬
‫ﻛﺎري ﺑﻲروح اﺧﺘﺼﺎص دﻫﻴﻢ‪ /‬ﻣﺎ آﻣﻮﺧﺘﻪاﻳﻢ اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﻴﻢ; زﻳﺮا ﺑﺮاي‬
‫آن ﺑــــﻪ ﻣــــﺎ ﭘـــﺎداش ﻣــﻲدﻫﻨﺪ و ا ﮔــﺮ دﺳﺖ از آن ﺑــﺮدارﻳــﻢ اﺣﺴــﺎس‬
‫ﺷﺮﻣﺴﺎري ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪/‬‬
‫در ﺗﺠﺮﺑة درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ و ﻫﻤﺪﺳﺘﻲ ﺑﺎ ﻛﺎرﻫﺎي ﺑﻲروح‪ ,‬وﻇﻴﻔة آﮔﺎه ﺷﺪن ﺑﻪ‬
‫ارﺗﻌﺎش درﻣﻲآﻳﺪ‪ /‬ﭘﺮﺳﺶ ﻳﻮﻧﮓ ﻣﺮﺗﺐ ﺑﻪ ﻳﺎدﻣﺎن ﻣﻲآﻳﺪ‪> :‬اﻳﻦ ﻓﺮد از اﻧـﺠﺎم‬
‫ﭼﻪ وﻇﻴﻔﻪاي اﺟﺘﻨﺎب ﻣﻲﻛﻨﺪ؟< در ا ﻛﺜﺮ ﻣﻮارد ﻣﺎ از ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ﺧﻮد اﻣﺘﻨﺎع ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ /‬در دوران ﻛﻮدﻛﻲ‪ ,‬ﻣﺎ ﺿﻌﻒ و ﺑﻲﻗﺪرﺗﻲ ﺧـﻮد را ﻣﻜـﺮر‬
‫ﻣﻲآﻣﻮزﻳﻢ; ﺳﭙﺲ َا ﺷﻜﺎل ﻗﺪرت ﻫﻨﺠﺎرﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ را ﻣﻠﻜة ذﻫﻦ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ و‬
‫ﺑﻌﺪ ﻣﺜﻞ ﻣﻮرﭼﻪﻫﺎي ﻛﺎرﮔﺮ ﺑﺮدهوار ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ آﻧﻬﺎ درﻣﻲآﻳﻴﻢ‪ /‬ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‬
‫ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻲﺷﻮد اﺿﻄﺮاب و اﺣﺴﺎس ﮔـﻨﺎﻫﻲ ﻛـﺎذب ﭘـﻴﺪا ﻛـﻨﻴﻢ‪ /‬اﻣـﺎ ﺗـﺠﺮﺑة‬
‫درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ‪ ,‬ﻧﺸﺎﻧة اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻜﺮدن از اﻧﺮژي در ﺧـﺪﻣﺖ روح اﺳﺖ و ﻣـﺎ را از‬
‫ﺧﻮد ﻣﻌﺘﺒﺮ و اﺻﻴﻞﻣﺎن دورﺗﺮ و دورﺗﺮ ﻣﻲﺳﺎزد‪/‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪة ﺻﺎدﻗﺎﻧة ﻛﻤﺒﻮد اﻧﺮژيﻣﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﻘﻄة ﮔﺴﺴﺖ اﻧﺮژي‬
‫دﺳﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﻢ‪ /‬اﻧﺮژي از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ را ﻣﻲﺗﻮان دوﺑـﺎره ﺑـﻪدﺳﺖ آورد‪ /‬ا ﮔـﺮ‬
‫ﺑﺨﻮاﻫﻴﻢ در ﺧﺪﻣﺖ روح ﺑﺎﺷﻴﻢ اﻧﺮژي ﺑﺎزﻣﻲﮔﺮدد و ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧـﺪﻣﺖ ﻣـﻲﻛﻨﺪ‪/‬‬
‫ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ اﻧﺘﺨﺎب زﻧﺪﮔﻲاي ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪهاﻳﻢ‪ ,‬ﺑﺎ ﺗـﻤﺎﻣﻲ اﻟﺰاﻣـﺎت‬
‫ﻋﻤﻠﻲ و ﺗﻌﻬﺪاتﻣﺎن ﺑﻪ دﻳﮕﺮان‪ ,‬ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺧﻮد ﻣﺎﺳﺖ‪ /‬درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ اﻋـﺘﺮاض‬
‫روح اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺮژي را از ﻣﺎ ﻣﻲﮔﻴﺮد; زﻳﺮا ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬاري ﻣﻦ را ﺗﺄﻳﻴﺪ‬
‫ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ /‬ﭼـﻨﻴﻦ اﻋـﺘﺮاض ﻗـﺪرﺗﻤﻨﺪي از ﺳـﻮي ﻧـﺎﺧﻮدآﮔـﺎه را ﺷـﺎﻳﺪ ﻧـﺎدﻳﺪه‬
‫ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ; اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺘﻈﺎر ﺷﺪت ﻳـﺎﻓﺘﻦ ﻧﺸـﺎﻧﻪﻫﺎي آن را داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷﻴﻢ‪ /‬روح را‬
‫ﻧـﻤﻲﺗﻮان ﺑـﻪ ﺗـﻤﺴﺨﺮ ﮔـﺮﻓﺖ‪ /‬ﻏـﺮشﻫﺎي آن ﻫـﺮ ﭼـﻨﺪ ﭘـﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸـﻮد‪ ,‬اﻣـﺎ‬
‫ﻫﺸﺪارﻫﺎﻳﻲ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﺗﻐﻴﻴﺮ زﻧﺪﮔﻲﻣﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ وﻇﻴﻔﻪ‬
‫ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻲﺟﻮﻳﻴﻢ‪ ,‬اﻧﺮژي ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺎزﻣﻲﮔﺮدد‪/‬‬
 ‫‪ ٨٢‬ﻣﺮدابﻫﺎي روح‬

‫ﻧﻮﻣﻴﺪي‪ :‬ﺗﻴﺮهﺗﺮﻳﻦ زاغ‬

‫ﻧﻮﻣﻴﺪي‪ ,‬ﻧﺪاﺷﺘﻦ اﻣﻴﺪ‪ ,‬ﭼﺸﻢاﻧﺪاز و اﻧﺘﺨﺎب اﺳﺖ‪ /‬در ﺳﻨﺖ ﻳﻬﻮديـ ﻣﺴﻴﺤﻲ‬
‫ﻧﻮﻣﻴﺪي ﮔﻨﺎه اﺳﺖ; زﻳﺮا ﻗﺪرت و ارادة ﺧﺪا را ﻧﺎدﻳﺪه ﻣـﻲﮔﻴﺮد; ﺑـﻲﻧﻬﺎﻳﺖ را‬
‫ﻣﺤﺪود ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺧﺎﻟﻖ را ﻣﺤﺼﻮر ﻣﻲﺳﺎزد‪ /‬ﻧﻮﻣﻴﺪي ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﺣﺰناﻧﮕﻴﺰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ; زﻳـﺮا ﺑـﻪﻧﻈﺮ ﻣـﻲرﺳﺪ ﻫـﻴﭻ راه ﮔـﺮﻳﺰي از آن‬
‫وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ /‬ﻧﻮﻣﻴﺪي ﺣﺘﻲ ﮔﺮدﻧﻜﺸﻲ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧة ﺷﻠﻲ‪ ١‬را ﻣﺴﺪود ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛـﻪ‬
‫در >ﭘﺮوﻣﺘة آزاد< ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪> :‬اﻣﻴﺪ ﺑﻮرزﻳﺪ ﺗﺎ اﻣﻴﺪ از ‪b‬ﺷة ﺧـﻮد آﻓـﺮﻳﺪه‬
‫ﺷﻮد‪ ٢</‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮ اﻧﮕﻴﺲ ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ دﻳﺴـﺮاﻟﻲ‪ ٣‬ﻛـﻪ ﺑـﻲﺷﻚ‬
‫ﺷﻜﺴﺖ‪ ,‬ﭘﻴﺶداوري و ﻓﻘﺪان را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻣﻲﮔﻔﺖ‪> :‬ﻧـﻮﻣﻴﺪي ﻧـﺘﻴﺠة‬
‫ﻧﺎدانﻫﺎﺳﺖ‪٤</‬‬

‫اﻣﺎ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻧﻮﻣﻴﺪي را ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي دروﻧﻲ و ﺑﻴﺮوﻧﻲ‬

‫ﻛــﻪ ﺑﺴـﻴﺎر ﻗـﻮيﺗﺮ از ﻧـﻴﺮوﻫﺎي ﺿـﻌﻴﻒ ﻣـﺎ ﺑـﻪﻧﻈﺮ ﻣـﻲرﺳﻨﺪ‪ ,‬ﺑـﺮ ﻋـﻠﻴﻪﻣﺎن‬
‫ﺑﺮﻣﻲﺧﻴﺰﻧﺪ‪ ,‬ﺑﻪﻃﻮري ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺗﻮان ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﺪارﻳﻢ؟ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ آرزوي ﻣﺮگ‬
‫ﻧﻜﺮده اﺳﺖ ﺗﺎ اﻳﻦ ﺗﻨﺶ وﺣﺸﺘﻨﺎ ﻙ ﭘﺎﻳﺎن ﭘﺬﻳﺮد؟ ﻛﺎﻣﻮ در اﺳﻄﻮرة ﺳﻴﺴﻴﻔﻮس‪٥‬‬

‫ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﻓﻠﺴﻔﻲ واﻗـﻌﻲ اﺳﺖ‪ :‬ﺑـﻮدن ﻳـﺎ ﻧـﺒﻮدن;‬
‫ﻣﺴﺌﻠﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ‪ /‬ا ﮔﺮ ﻧﺎاﻣﻴﺪي را ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﺑﺰﻧﻴﻢ‪ ,‬ﺣﺘﻲ آن‬
‫ﻣﻮﻗﻊ ﻫﻢ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدهاﻳﻢ‪ /‬اﻣﺎ راﻫﻲ را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدهاﻳﻢ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻧﺘﻴﺠة زﻧﺪهاي‬
‫از آن ﺑﻴﺮون ﻧﻤﻲآﻳﺪ‪ /‬زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن‪ ,‬در آﻏﻮش ﻛﺸﻴﺪن ﻧﻮﻣﻴﺪي و ﻓﺸﺎر وﺣﺸﺘﻨﺎ ﻙ‬
‫اﺿﺪاد‪ ,‬ﺣﺪاﻗﻞ اﻣﻜﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﭼﺎره و ﺣﺮﻛﺘﻲ اﻧﺪﻙ ﺑـﻪﺳﻮي ﺟـﻠﻮ را ﺑـﺎز‬
‫ﻧﮕﻪ ﻣﻲدارد‪/‬‬
‫ﺟﻴﻤﺰ ﻫﻴﻠﻤﻦ‪ ٦‬در ﻛﺘﺎب >ﺧﻮدﻛﺸﻲ و روح < ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺣﺘﻲ در اوج ﻧﻮﻣﻴﺪي‬

‫‪1. Shelly‬‬
‫‪2. Prometheus Unbound, in The Poems of Shelly, p. 268.‬‬
‫‪3. Benjamin Disraeli‬‬
‫‪4. Oxford Dictionary of Quotations, p. 185.‬‬
‫‪5. Myth of Sisyphus‬‬ ‫‪6. James Hillman‬‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ‪ ,‬درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ و ﻧﻮﻣﻴﺪي ‪٨٣‬‬

‫ﻛﻪ ﻓﺮد آرزوي ﻣﺮگ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ,‬واﻗﻌا ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻤﻴﺮد; ﺑﻠﻜﻪ ﺑـﻴﺸﺘﺮ ﺧـﻮاﻫـﺎن‬
‫ﺗﺤﻮﻟﻲ ﻧﺎ ﮔﻬﺎﻧﻲ اﺳﺖ‪ /‬ﺗﻴﺮهﺗﺮﻳﻦ زاغ ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻮﻣﻴﺪي در ﮔﻮش ﻣﺎ زﻣﺰﻣﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫ﻛﻪ راهﺣﻠﻲ دارد; در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ راﺳﺘﻲ ﻓﻘﻂ ﺗﻮﻗﻒ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﻲآورد‪/‬‬
‫ﻫﻴﻠﻤﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ا ﮔﺮ ﻛﺴﻲ آرزوي ﻣﻄﻠﻖ ﺗﺤﻮل را داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷﺪ‪ ,‬آﻧﮕـﺎه ﺧـﻮد‬
‫ﻧﻴﺮوي ﺗﻐﻴﻴﺮ را ﺑﻪوﺟﻮد ﻣﻲآورد‪ /‬در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت از ﻫﻴﭻ ﻣﻨﺎﻓﻌﻲ ﻛﻪ ﺗﺼﻮر‬
‫ﻣﻲﺷﺪ از آن ﻋﻤﻞ راﺳﺦ ﺑﺮﻣﻲآﻳﺪ‪ ,‬ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﻧﻤﻲﺷﻮد‪/‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ آﺳﺎن اﺳﺖ; اﻣﺎ در ﻣﺪار ﻧﻮﻣﻴﺪي ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺑﺤﺜﻲ‬
‫ﺑﻪﺳﺮﻋﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﺄس رد ﻣﻲﺷﻮد‪ /‬ﻫﺮ اﻧﺘﺨﺎب‪ ,‬اﻧﺴﺎﻧﻲ ﭘﻮﺷﺎﻟﻲ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫آﺳﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﻣﻨﻄﻖ ﺣﻞﻧﺸﺪﻧﻲ درﻫﻢ ﻓﺮو ﻣﻲرﻳﺰد‪ /‬ﻧﻮﻣﻴﺪي ﭘﺮ از ﺗﻜﺮار ﻣﻜﺮرات‬
‫اﺳﺖ; ﻣﺴﺌﻠة ﻣﻮردﺑﺤﺚ را ﻣﺴﻠﻢ ﻓﺮض ﻣﻲﻛﻨﺪ و در ﻣﺪار ﺑﺴﺘة ﻳﺄس ﮔـﻔﺘﮕﻮ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ در آن ﺑﻪﻧﺪرت راه ﺧﺮوﺟﻲ وﺟﻮد دارد‪/‬‬
‫وﻇﻴﻔة ﺑﻲﭼﻮن و ﭼﺮاي ﻣﺎ در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻧﻮﻣﻴﺪي‪ ,‬ﺣﻔﻆ ﺗ‪z‬ش و ﻣﺒﺎرزه و‬
‫ﺣﺮﻛﺖ از ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﻮدن ﺑﻪﺳﻮي ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ‪ /‬اﻟﺒﺘﻪ ﺷﺮاﻳﻂ اﻧﺴﺎﻧﻲ در‬
‫ﻣﺮگ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪﺻﻮرت ﻳﻚ ﺷﻜﺴﺖ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان‬
‫ﭘﺎﻳﺎن ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻳﺎ ﺧﺪا ﭘﻨﺪاﺷﺘﻪ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻓﺮاﺗﺮ از ﻗﺪرت درﻙ ﻣﻦ اﺳﺖ‪ /‬اﻣﺎ وﻇﻴﻔة‬
‫اﺻﻠﻲ ﻣﺎ در ﻧﻮﻣﻴﺪي‪ ,‬ﭘﺮﻫﻴﺰ از اﺣﺴﺎﺳﺎت وﺣﺸﺘﻨﺎ ﻙ و ﻳﺎ از دﺳﺖ دادنﺷﺎن و‬
‫ﻣﻨﺰﻟﺖ اﻧﺴﺎﻧﻲﻣﺎن ﻧﻴﺴﺖ; ﺑﻠﻜﻪ رﻧﺞ ﺑﺮدن اﺳﺖ; ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ در‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺎ ﻓﺮاﺳﻮي ﻣﻜﺮرﮔﻮﻳﻲﻫﺎي ﻧﻮﻣﻴﺪي اﺳﺖ‪/‬‬
‫اﻳـﻦ زاغﻫـﺎي وﺣﺸـﺘﻨﺎ ﻙ ــ اﻓﺴـﺮدﮔﻲ‪ ,‬درﻣـﺎﻧﺪﮔﻲ و ﻧـﻮﻣﻴﺪي ــ ﻫـﻤﻮاره‬
‫درﺳﺖ ﺑﻴﺮون ﭘﻨﺠﺮه ‪b‬ﻧﻪ ﻛﺮدهاﻧﺪ‪ /‬ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻘﺪر ﺟﺪي ﻣﻲﻛﻮﺷﻴﻢ از آﻧﻬﺎ‬
‫رﻫﺎ ﺷﻮﻳﻢ; زﻳﺮا دوﺑـﺎره و دوﺑـﺎره ﺑـﺎزﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ و ﻓـﺮﻳﺎدﻫﺎي ﻓـﺎﺟﻌﻪآﻣﻴﺰﺷﺎن‬
‫ﺧــﻮاب ﻣــﺎ را ﺑــﺮﻣﻲآﺷﻮﺑﺪ‪ /‬ﺑــﻴﺎﻳﻴﺪ ﺑـﻪ آﻧـﻬﺎ ﺑـﻪﻋﻨﻮان ﻳـﺎدآوران ﻫـﻤﻴﺸﮕﻲ‬
‫وﻇﻴﻔﻪﻣﺎن ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻴﻢ‪ /‬ﺣﺘﻲ در ﻗﺎرﻗﺎر و ﺣﻀﻮر ﭘﺮﺟﻨﺠﺎلﺷﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ دﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫اﻧﺘﺨﺎب زﻧﻴﻢ‪/‬‬