Aralin ika 3: Mga Gawing Pangkomunikasyon ng mga Filipino

• Bawat isa at may karapatang magpahayag ng kaniyang kaisipan at damdamin.

Bagamat sa iba- ibang kontekstong kultural, iba-iba ang pamamaraan, gawi at
ugaliin ng pagpapahayag nito. Upang maging mabisa at malinaw ang
pakikipagkomunikasyon, nararapat matutuhan ang mga pamaraan ugaliin at mga
gawing pangkomunikasyon ng iba-ibang pangkat.
• Tayong mga Filipino ay mayroong kani-kaniyang natatanging pamamaraan, gawi
at ugaliin hinggil sa pakikipagkomunikasyon. Iba-iba ito sa bawat pangkat ng
tagapagsalita ayon sa nakagawiang konteksto ng kultura.
MGA GAWAING PANGKOMUNIKASYON
Tsismisan. Ito ang nagmula sa salitang Kastila na chismes. Ito ay mga kuwento
na maaaring totoo at may basehan ngunit ang mga bahagi ng pangyayari ay
maaaring sadyang dinagdagan o binawasan upang maging usap usapan
hanggang sa magkaroon na ito ng ibat ibang bersyon. Kadalasan hindi nagiging
mabuti ang epekto nito.
Umpukan. Ito ay tumutukoy sa pagpapangkat - pangkat ng isang pamilya o
magkakapatid, magkakaibigan, magkaklase, magkakatrabaho o magkakakilala
na may magkakatulad na gawi, kilos, gawain at hangarin. Ito ay nangyayari dahil
ang isang paksa at hangarin na karaniwan sa bawat isa ay nais talakayin o
bigyang linaw. Naiiba ito sa tsismisan sapagkat higit na mabuti ang tunguhin ng
usapin sa umpukan.
Pagbabahay-bahay. Tuon nito ang pakikipag-usap sa mga mamamayan sa
kanilang mga bahay. Karaniwan ito ay tungkol sa mga isyu sa baranggay na nais
ipaalam sa mga mamamayan.
Pulong - bayan. Usaping politikal ang karaniwang paksa nito. Nauukol ito sa
mga gawain at layunin pambarangay at pambayan.
KOMUNIKASYONG DI - BERBAL
Ang mga sumusunod ay halaw mula sa pagpapaliwanag sa artikulo ni Hans (2018)
sa tatlong aspeto ng komunikasyong di berbal kabilang na ang kinesika, pandama at
proksemika. At ang dalawa pang-mahahalagang uri ng komunikasyong di berbal ayon
kay Heathfield (2018) tulad ng paralenggwahe at mga bagay.
KINESIKA ( KINESICS)
Ito ay tumutukoy sa komunikasyong di-berbal na may kaugnayan sa paggalaw ng
katawan gaya ng sumusunod:
● Tindig. Isinasaalang - alang dito ang ideya kung paano naaapektuhan ang ibang tao
sa paraan ng pag-upo, paglakad, pagtayo, o kaya ay pagkilos ng ulo. Kung paano
igalaw ang katawan o tumindig ay nakapagpapahayag ng iba't ibang kahulugan. Ang
bilis at bagal ng paggalaw ay mayroon ding kahulugang ipinahihiwatig.
● Pagkumpas. Ang pagkumpas ay bahagi ng pang araw- araw na pagpapahayag ng
kaisipan at damdamin ng tao.
● Ekspresyon ng mukha. Ang mukha ay nakapagpapahiwatig ng kaligayahan at
saya, kalungkutan, galit, takot at kabiguan .
● Occulesics ( Pagtingin). Mabisang gamitin ang mata sa pagpapahayag. Kung
paano tumingin sa iba ay nakapagpapahayag ng maraming kahulugan. Ayon kina
Hans at Hans(2018) maaari tayong makipag usap gamit lamang ang ating mga
mata.
● Pandama ( Haptics). Ang pandama , tulad ng paghawak , ay nakapagpapahayag
din ng ibat ibang kahulugan. Nagkakaroon ng iba ibang kahulugan ang paraan ng
paghawak.
● Proksemika ( Proxemics). Ito ay ang espasyo o agwat na maaaring may kaunayan
sa dalawang taong naguusap. Ang pagiging malapit, malayo o kaya ay malapit na
malapit ng mga taong naguusap ay naghahatid ng ibat ibang kahulugan.
● Paralenggwahe ( Paralanguage). Tumatalakay ito sa kung paano nasabi o kung
ano ang paraan ng pagkakasabi ng isang salita kaysa sa kung ano ang kahulugan
ng mga nasabi.
BAGAY ( OBJECT LANGUAGE
Malimit itong tawaging material culture. Tumutukoy ito sa komunikasyong
nagaganap sa pamamagitan ng pagbibigay kahulugan sa mga bagay na nakikita sa
paligid ( material artifacts). Karaniwang nauukol ito sa mga arkitektura tulad ng disensyo
ng mga gamit, damit , sasakyan at iba pa. Ang disenyo at ayos ng bahay ay nagbibigay
din ng ibat ibang kahulugan . Ang pananamit at uri ng pananamit ay ginagamit din
bilang isang paraan ng pagsasaad ng mensahe. Kaugnay nito, sa ibang kalagayang
kultural , mayroon din iba pang uri ng di-berbal na komunikasyon gaya ng sumusunod.
Mayaman ang kulturang Filipino sa mga pahayag tulad ng paggamit ng mga
salawikain, kasabihan, talinhaga, at bulong. Ang mga ito ay uri ng mga pagpapahayag
na ginagamit para sa ibat ibang layunin tulad ng pangangaral, pagpapaala-ala,
pagbababala, paghahangad at pagpapahiwatig ng damdamin at kaisipan. Mga tao sa
lipunan ang gumagamit ng ganitong uri ng pagpapahayag. Nabubuo at umuunlad ang
kultura sanhi ng pakikisalamuha ng tao sa kanyang lipunan. Dahil dito, nahuhubog ang
ibat ibang ugaliin , paniniwala, gawi at kabilang na rin ang pagkakaiba ng ekspresyon.
Tayo ay gumagamit ng mga ekspresyon na tangi sa lugar na ating kinalakihan.
Ang mga ekspresyon, bilang bahagi ng gawing pang komunikasyon ng mga Filipino ay
nag-iiba dahil sa heograpiya o lokasyon ng tagapagsalita. Ito ang dahilan kung bakit
may varyasyon ang paggamit ng wika.