25th Hour The End. Fairytales. Yeah right! As if it's true.

Siguro nga yung

fairytales eh hindi mag anda sa simula, then pagdating ng dulo eh happy ending
parati. Lagi na lang napa pataas yung kilay ko. My mom told me I used to like
reading those kind of books. But right now... wala siya sa interest ko. Paano nga
ba sinisimulan yung story sa mga fairytale? Ano nga bang phrase yun? O oh.. ok. I
remember. Let's start my story with that phrase too. Once upon a time, in a kingdom
far far away, there lived a princess who cleaned her closet. Ooopps... corny. Wala
kaming kingdom, at hindi rin whatever once upo n a time. It's modern day. And
fairytales don't come true in real life. Right no w, the closet part was true. I'm
cleaning my closet and my drawers. Ito yung binigay sa akin na relo ni Daddy nung
nagpunta siya ng Canada. Hindi ko naman na ginagamit so might as well, isama ko na
lang doon sa sako. Crap. Ito kayang bag na regalo naman sa akin ni Mommy nung
nanalo ako sa Declamation k o? Marumi naman na so, wala na rin siyang kwenta. Crap.
How about itong stuff toy na... Fine... Fine!! Bakit ba ako nag-aabala na tanung in
pa yung sarili ko kung alam ko naman na yung mga nandito sa drawer eh yung mg a
hindi ko na ginagamit. Mostly, crap for me... not for others. Bumaba ako sa
hagdanan namin at dumeretso ako doon sa mini-office ni Daddy sa ba hay. As usual,
nakalatag na naman ang iba't ibang papel sa harapan niya at nakas alamin pa siya.
"Hey Dad, I need a ride sa Hand-me-down Shop!""Ok honey!" tapos winave lang niya
yung kamay niya ng hindi man lang lumilingon sa akin. Wala na naman yatang pakialam
sa mundo itong Daddy ko. Workaholic kasi yan. Kapa g nawala siguro yung work niya
sa buhay niya, baka suki na siya ng mga psychiatr ist. Ang mean ko no? Totoo naman
kasi. Dati nga bakasyon namin sa probinsiya par a mag-beach, may dala ba namang
tatlong suitcase at may gagawin daw siya. And my Mom? She's in the kitchen. Baking.
She loves to bake. Unfortunately, wala pa siyang nape-perfect. As for me, wala rin
akong talent. Or maybe I do, hindi ko lang alam. But lately, sinusubukan kong mag
hang-out sa kitchen para matuto m agluto. Ayun, wala pa ring nangyayari. Cooking is
a talent right? Err... I don't know. Nung nakalabas ako sa garden namin, mukhang
walang tao. Hindi ko makita kung nas aan yung driver namin. Hindi naman ako
marunong mag-drive. O siya, maglalakad na lang ako hanggang makarating doon sa
Shop. Mas mahilig naman ako doon. Nag-sneak ako lumabas nun dala-dala ko yung
malaking sako na pinaglagyan ko nung mga gamit na ayaw ko na. Nung nasa labas na
ako ng bahay, tumakbo na ako. Mamay a may makakita pa sa akin. Nakita ko na naman
ang kagandahan ng village namin. Sa sobrang ganda at sa sobra ng tagal na namin
dito, hindi ko pa rin alam yung pangalan nung matandang lalaki na nakatira sa tapat
ng bahay namin. Yung nasa kanan naman eh alam ko ang panga
lan pero hindi ko pa nakikita. Maganda nga yung village, weird naman lahat. Hind i
normal. Ang daming sasakyan nun na nag-pass sa akin. Mausok nga eh kaya nag-cough
pa ako . Naglakad lang ako ng naglakad at saglit lang din eh nasa harap na ako ng
shop. Nakaupo doon si Mr. Ferol, yung may-ari ng shop. "Hi Mr. Ferol!" tinaktak ko
naman ng daliri ko yung glass window niya. "Oh.. hija nandito ka na naman uli. May
ibebenta ka uli?""Opo. Itong nasa sako." tapos inabot ko sa kanya yung mga gamit
ko. I've been in this shop for a couple of times. Pero hanggang ngayon, wala pa
ring masyadong pagbabago maliban na lang sa mga nakasabit na tinitinda. If you get
t he idea of hand-me-down shops, then wala na pala akong problema i-explain sa iny
o. If not, consult a doctor. I mean someone who knows all about it. "One thousand
one hundred pesos." Nagulat naman ako. P1,100? Para doon sa mga ayaw ko na? "For
real? Hindi ko naman po inaasahan.""Naku hija, sa pinambili niyo dito, ilan g
P1,100 na." inabot niya sa akin yung pera."May quality naman talaga yung bineb enta
mo sa akin. May balak ka na naman sa pera?" Dahil nga iniikot-ikot ko yung paningin
ko sa shop, isang minuto pa siguro yung nakalipas bago ako sumagot. "Opo. But, it's
not something for me. For... Somebody else." Ngumiti lang si Mr. Ferol. "Anong taon
ka na pala sa pasukan?""Uhmm.. 4th year po." tapos yumuko ako. "Doon ka uli sa
private school?""I think so. I don't know, ayoko kasi doon eh." napatingin ako doon
sa labas at nakita ko si Roland na nakatingin din dito sa lo ob, "Sige po Mr. Ferol
aalis na ako. Nandito na yung isa sa action figures ng Da ddy ko." Lumabas na ako
nun sa shop at syempre hindi na ako nagtaka sa sinabi ni Roland. "Mam naman. Bakit
po kayo lumabas ng hindi nagsasabi? Papagalitan po kami niyang ng Daddy niyo eh."
Huminto naman ako, humarap at nilagay ko yung isang kamay ko sa balikat niya.
"Roland, I hate to say this but... I'm already 15. Turning 16 this year. I'm a t
eenager. I'm still young, but I can handle myself. Eh yung Daddy ko? He's in his
late 40's. Old enough! Kaya dapat, sa kanya ka lagi nakadikit." tapos dumeretso na
uli ako ng lakad. "Pero papagalitan po kami nun. O kaya ikaw rin." Tumawa naman
ako. "Ako papagalitan ni Daddy?" tinuro ko pa yung sarili ko at nakangiti...
"You're right."tapos bigla akong sumimangot. "Pero sasabihan ko lang yun ng I'm
sorry hi nd na mauulit Dad wala na uli yun. It always works for me! You should try
it.""M agwo-work lang yun kung tatay ko siya. Kaya nga ang kaibahan natin ngayon,
Daddy mo siya, boss ko siya. So.. uuwi na tayo."
Hinila naman niya ako kaya lang pinigilan ko siya. "Roland, saglit lang." tapos
tinaas ko yung sobre doon na hawak ko, "Kailangan k o lang ibigay ito doon.""Magdo-
donate ka na naman doon sa school?!?" Tumingin ako sa gilid at tinakpan ko yung
bibig niya. "Shh! Huwag ka ngang maingay. Nobody knows it's me. Gusto ko lang mag-
donate doo n sa school para, para ma-improve nila yung mga bagay-bagay. In my
school, lahat may gumagawa para sa amin. You don't have to do anything but to bug
your teache r. Pero diyan sa public high school? It'll help a lot of them.
Please!""All righ t!" This time, sumakay kami ng kotse na dala ni Roland at
dumeretso kami doon sa sch ool. Hindi na ako bumaba at tinulak ko siya na lumapit
doon sa babae na nag-aaba ng ng donation. May inabot naman na papel tapos dinala
niya sa akin. Nilagay ko yung pera doon sa loob. Hindi naman ganun karami pero, at
least meron . Nakalagay yung amount doon sa labas, tapos name ng nag-donate. As
usual dahil ayokong may makaalam na ako yung nag-donate, nilagay ko na lang yung
madalas kon g nilalagay. 'A.L.' Initials ng pangalan ko. Umuwi na kami ng bahay
pagkatapos nun. Sinermonan ako ng Daddy ko na delikado da w yung ginawa ko. Syempe,
oo na lang uli ako ng oo. "Sinabi ko naman sa iyo na may fund tayo para sa donation
na gusto mong ibigay b awat school! Ano pa bang gusto mo? May program na tayo para
doon. Tapos ngayon t umatakas ka pa?""Dad! I've been in this program since I was 5
years old! And tha nk you sa pag-oorganize ng program for donations. Pero alam mo
kung anong gusto ko? Magdo-donate na lang din ako eh galing sa akin. Magdo-donate
ako ng hindi ni la ako kilala! Hindi dahil magdo-donate ako for publicity! So
people would think I'm really kind! No way!""But you are kind! Kaya nga nagbibigay
ka sa kanila ng donations 'di ba? Don't you want them to know that you are
'A.L.'?""No Dad. Kay a ko nga ginawang ganun para hindi nila alam." Tumingin ako
doon sa mga kasamaha n namin sa bahay na nakapalibot sa amin. "Nobody knows except
everyone in this h ouse! No one would talk about my name and 'A.L.'!" Nagdabog
naman ako at umakyat ako doon sa hagdan namin. Hindi pa ako nangangalah ati eh
tinawag na naman ako ng Daddy ko. "Anak, 4th year high school ka na sa pasukan..
then college. Naisip ko lang..""D ad, wala akong oras para dito.""Ayos yung school
na iyon anak. Nanduon ka na nga buong high school life mo..""Yeah! That's the
point. I've been there 3 years of my high school life and I still feel that I am
not one! Ayoko nang bumalik doon .""You're going back in that school you hear
me?!?" dinire-diretso ko lang pagla lakad ko, "You're going back to that school
with that Wesley guy!" Nung binanggit ng Daddy ko yun, napahinto na talaga ak ng
tuluyan. Nasa pinakata as na ako ng hagdan nun. "Who?!?" Mommy ko naman ang
sumagot. "Wesley. Yung nag-iisang anak ng mga Garcia." Nagalit talaga ako nun.
Gusto nilang bumalik ako sa school na iyon para magkasam a kami nung Wesley Garcia?
I don't even know him. Alam ko na kung bakit. Dahil m ay kumpanya sila. Syempre
yung Daddy ko, gusto lang na magkagusto ako doon din s
a may pera na. Kaya nga niya ako inenroll sa private school na yun 'di ba? "I hate
you guys." yun na lang ang nasabi ko at pumasok na ako sa kwarto ko. Dumapa ako
doon sa kama ko. Parang lahat na lang ng kilos ko, planado. Parang la hat ng kilos
ko, kailangan tanungin ko pa sa kanya. Hindi ba ako pwedeng magdesi syn para sa
sarili ko? I've never akin kundi figures pa rich kids been on a date in my entire
life. Hindi dahil sa walang nagyayaya sa dahil ako lagi yung tumatanggi.
Makikipagdate ka na lang, may action na nakabantay. Makikipagdate ka na nga lang,
yung mga jackass spoiled pa makakasama mo. So what for?

Have you ever felt like your life is in a music box? Iikot mo yung key, tutunog.
Iikot mo uli, tutunog. The same music over and over again. Nakakasawa na. It's not
funny at all. It is not. For once, I wanna' do something for myself. Gagawin ko
hindi dahil gusto ng Dadd y ko, kundi dahil gusto ko. Tumakbo ako doon sa kwarto ng
Mommy ko at kumatok ako doon. "Mom!" binuksan naman niya. Huminga ako ng malalim,
"I'm enrolling myself in a p ublic school." Tumingin lang siya sa akin. Tapos
yumakap sa akin. "Go for it anak. Ako na ang bahala makipag-usap sa Daddy mo."
Ngumiti naman ako. I have plans. Different ones. And if my Dad can't accept my o wn
conditions, I'm not going to school... ever. Why bother going to school if ev
erything's planned for me? Gusto ko mag-plano para sa sarili ko. And experience the
other side of everything. This time... I'm the going in the real world. Hindi naman
na ako nagtaka nung nalaman ni Daddy yung tungkol doon sa plano ko. Sa bahay naman,
siya lang ang mahilig kumontra sa akin. "Public School? Alam mo ba yung sinasabi
mo?!?" ang aga-aga high-blood na naman yata. Hindi ko nga sinagot. "Hindi mo ba
alam na ibang-iba yung environment doon sa public school. Iba yung mga bata, yung
mga classrooms, mga pagkain.." Napikon talaga ako nun. "Tao rin sila Dad! Tao rin
ako! What's the difference? If they can do it, I can! "binagsak ko yung kutsilyo ko
saka yung tinidor, "I'm not going to school kung b abalik na naman ako doon. You
want me to go with that Wesley guy? I don't know h im!""Nag-iisang anak yun ng mga
Garcia. Papasok na siya sa school mo. Nagkausap na kami at bigyan lang daw sila ng
tawag ok na. Why don't you give him a chance? He's probably a nice--""Yeah right
Dad. You only care about yourself. Sa pagkak aalam ko, hindi mo naman concern na
pumunta ako sa school na yun. You're so desp erate to keep your company up that you
are trying to set-up your own daughter wi th some spoiled rick kid she never met!
And FYI Dad, I want a change in my life. It's MY life. I didn't say OUR life."
Pagkatapos na pagkatapos kong sinabi yun, tumakbo na naman ako sa taas at doon n a
naman ako nag-iiiyak. Binuksan ko naman yung TV ko at nilipat-lipat ko yung ch
annel. Wala pa rin akong makita. Wala kasi ako sa mood. May kumatok naman sa labas
ng kwarto ko. Nung tinignan ko, si Tilly pala yun. Na nny ko since bata pa ako. "Hi
Tilly, kukunin mo yung laundry?" tinanong ko naman siya. Instead, umupo siya sa
edge ng kama ko at inakbayan ako. "Anak ko, alam ko na nahihirapan ka rin." hay,
nandito na naman siya para i-poin t out yung ginawa ko, "Pero sigurado ka na ba sa
desisyon mo?""Opo. Kung hindi l ang din siya papayag, tatanda ako sa bahay na ito."
ngumiti naman ako. "Alam mo ba, maganda na ipinaglalaban mo yung gusto ko. Pero
minsan, dapat mo ri ng isipin yung magkabilang side na pinagpipilian mo. Maraming
pwedeng mangyari. Hindi mo alam kung lahat ba kakayanin mo.." I hate it when she's
always right, " Kaya dapat, ready kang harapin lahat yun.""Hindi ako sigurado kung
kakayanin ko lahat. Yun nga yung challenge 'di ba?!? Pero ang alam ko, ready naman
ako eh." Bigla na lang may kumatok uli sa pintuan ko. This time, it's my real Mom.
Nakang iti naman siya sa akin at nakatayo lang siya doon sa pintuan. "Anak, I think
you're in luck. I talked to your Dad.. kahit na hindi pa rin siya ganun ka-approve,
pumayag na siya. But with certain conditi--" tumalon ako nun sa kama ko. Nag-kiss
lang ako kay Mommy na nakatayo doon sa pintuan at mabilis naman akong t umakbo sa
hagdanan. Paalis na papuntang office yung Daddy ko. Muntik pa akong ma dapa sa
carpet pero wala akong pakialam. Tinalon ko naman yung 7 steps sa front door namin
at hinarangan ko yung kotse niya na paalis kaya napahinto yung driver namin. I
mean, napa-break ng de-oras. Binuksan naman ng Daddy ko yung pintuan niya sa likod.
"Thanks Dad! Thanks alot!" yumakap naman akosa kanya. Yumakap din naman siya sa
akin. "We'll talk about it later. Anak, mala-late na ako." Humiwalay na ako sa
Daddy ko. Wala pa akong slippers na suot nun. Sumakay na siy a uli at ako pa yung
nagsara nung pintuan nung kotse. Dahil nga sa sobrang saya ko, sumaludo pa ako sa
kanya. Pagpasok ko sa bahay namin eh nagsasasayaw pa ako. Wala lang, I never felt
so ha ppy for the last few days... or years. *** Nag-doorbell naman kami doon sa
bahay nila. Maliit lang kung ikukumpara sa bahay namin, pero pakiramdam ko, masaya
pa rin ako. May nagbukas naman ng pinto. Nung makita niya kami eh..
"AAAAAAAHHHHHHHH!!!!" tapos sinara niya yung pinto. After 2 seconds, binuksan ni ya
uli at nakangiti na siya, "I mean, good evening cousin! Good evening uncle.. and
auntie.. and everyone!"
Pinapasok naman niya kami. Nagulat lang siya at nadayo kami dito sa lugar nila.
Hindi kasi kami madalas pumupunta dito. Inexplain namin sa kanya at sa family niya
yung plano. Anong yung plano? Kasama ko yung cousin ko na papasok sa school. Siya
ang magbabantay sa akin. Yung cousi n ko? Si Kaylie. Kay for short. "Mag-eenroll ka
sa public school? Napaka--" Alam ko hindi maganda yung sasabihin niya kaya ako na
yung nagtuloy. Baka magbag o bigla-bigla yung iniisip niya. "--gandang opportunity
naman yun 'di ba Kay?" Tumingin lang sila Mommy at Daddy sa akin. Ayon sa usapan
namin, dito muna ako s a bahay nila titira ng isang araw. Pagkatapos, magmo-move
kami ni Kay sa isang b oarding house malapit sa school. Malayo kasi yung bahay nila
eh. Ayaw ng Daddy k o na biyahe daw ako ng biyahe at yung mga driver daw eh hindi
niya pinagtitiwala an. "Titira tayo sa boarding house? Tayong dalawa lang?" mukhang
excited din siya. "Yeah." tumango naman ako. "Ang saya nun!" Syempre bago pa umalis
yung Daddy ko kasama si Mommy, Tilly at yung action figur es niya, kung anu-ano
pang paalala yung binigay niya. Kesyo siya daw ang magbaba yad doon sa boarding
house, na wala daw ako dapat kalokohan, tumawag daw kung ma y kailangan, sabihin ko
daw kung nagbago na yung isip ko.. mga ganun. Pero sorry na lang, hindi nagbago
yung isip ko. Doon na ako natulog sa kanila. Within three days, pasukan na namin.
Enrolled na si Kay, ako hindi pa. Pero dahil nga yung Daddy ko eh maraming
nagagawa, hindi n a problema kung late man ako sa enrollment o ano. Dinala namin
yung bags ko nun hanggang sa taas. Si Tilly eh umiyak pa dahil hind i daw niya ako
makikita ng ilang buwan. Si Roland din eh yumakap sa akin. Ka-clo se ko yung mga
yun eh. "Wow! Ang dami mong gamit! Branded pa lahat!" tinignan niya yung laman ng
bag ko . "Gusto mo yung mga yan? sa 'yo na lang.""Hindi nga?!? Hindi ako tatanggi!"
Mukhang ang saya-saya niya nung makuha niya yung mga damit na binigay ko. Kung m
agpapakanormal high school student ako, e di lubus-lubusin ko na. Simulan sa dam
it. Nag-move kami kinabukasan doon sa boarding house na tinutukoy. Sabi ni Daddy eh
ako daw ang pumili. Pagpasok na pagpasok namin sa loob, ang dumi-dumi doon. Hina
tid kami nung babae sa isang room. Kabubukas pa lang eh panay alikabok na kaagad
yung bumngad sa amin at may ipis pa na lumipad. Tinignan ko si Kay. Iba na yung
itsura niya. Umiiling-iling pa siya na hindi nam in kukunin yung room. Ako naman eh
humarap doon sa landlady.
"Considering na panay alikabok yung kwarto at may ipis ako na nakikita.." Tumango
na naman si Kay at nakiki-agree sa akin. "We'll take it." Tumango pa siya ng isang
beses tapos tumingin sa akin. "What?!?" tumingin siya sa landlady, "Excuse me lang
po ah," hinila niya ako sa gilid,"Ang dumi-dumi ng kwarto na yun doon
tayo?""Konting linis lang yun ayos na ! Maganda naman yung kwarto eh.. malinis. Isa
pa, nasa harap ng pintuan natin yu ng CR ng mga babae..." Biglang may pumasok na
lalaki na teenager doon sa CR at nagkamot pa ng ulo at mu khang hindi kami
napansin. Napataas yung kilayko. "At lalaki." Ganun na nga ginawa namin. Nilinis
muna namin yung kwarto bago namin nilagay yun g mga gamit namin. Wala pa lang
aircon doon kaya ayun, pawis na pawis ako. Pero natuwa pa rin naman ako dahil hindi
pa ko naglinis ng totoo. Hindi ko nga alam g umamit ng mop nila kaya nagbaha pa ng
tubig doon sa loob. In the end sa sobrang pagod namin, nag-hire na lang kami ng
babae na pwedeng mag tapos nung sinimulan namin. Kami eh nag-shopping ng pwedeng
gamit sa loob. After that day, nag-move na kami. Maganda na yung room. Nung nag-
shopping kami, kinuha ko eh yung mga plain bedsheet para simple lang. Gusto ni Kay
nun eh yung may design. Hindi naman ako pumayag. After two days, ang aga-aga kong
nagising at sinubukan kong maligo doon sa CR na marumi na nasa harapan namin. Buti
na lang tiles siya. Hindi naman pala ganun k asama. Nagdala pa man din ako ng pang
bubble bath kaya lang wala pa lang bathtub dito. At kung meron man, hindi siguro
ako gagamit dahil public toilet 'to. Ginising ko pa si Kay nun. Late na nga siya
bumangon at mukhang wala siyang bala k pumasok sa school. Mabuti na lang mas
mabilis siyang kumilos sa akin. Sabi niy a, excited naman ako masyado sa pagpasok.
Mukhang alam na niya kung saan kami pupunta. Unlike sa school ko before na alam ko
na kung saan ang room ko, dito naman sa kanila eh nakalista yung names sa lab as ng
classroom at ikaw pa ang maghahanap. How, unusual. Konti lang din yung lockers
nila. Kaya magkasama kami ni Kay sa iisang locker. "Alam ko hindi ka sanay sa
ganito, pero ganito talaga sa school na ito. Shared l ockers, maduming restrooms,
may vandalism.." Umupo naman ako kasama niya dahil nasa baba yung locker namin sa
hallway. Inayos ko naman na yung gamit ko. Iniwan niya ako nakaupo at tumayo siya
malayo doon s a akin at tinitignan niya yung mga dumarating. Ang gulo nga sa school
nila pero. . mas masaya ito. Kaysa naman organize na organize, nakaka-depress lang.
Hindi ko maipasok yung binder ko dahil hindi na yata kasya. May narinig naman ak
ong ingay kaya lang hindi ko na lang pinansin. Kaya lang narinig kong sumigaw si
Kay. "Hey.. hey hey.. ingat!"
Tinakpan ko yung ulo ko at napayuko ako. May nakita akong rubber shoes sa gilid ko
na nakatiptoe para pigilan na tumumba sa akin. Nung tumingala ako, nakahawak na
siya sa gilid at mukhang muntik na talaga siyang matumba sa akin. Lumapit si Kay sa
akin. Akala ko kung anong sasabihin nung lalaki. "Zup?" tapos umalis na siya kasama
nung dalawang lalaki. Nung nakalayo na siya, tumabi sa akin si Kay. "Oh My God!
Muntik na siyang matumba sa iyo. Hindi niya nakita na nasa baba ka p ala!" Mukhang
excited na excited naman yung cousin ko. Who the heck is that guy? "Narinig mo yung
sinabi niya sa iyo? Zup? Hindi nga ako kinakausap nun eh!""Sino naman yun?""Siya?"
ngumiti siya sa akin, "That's Jasper Morales, #1 prankster n amin.. pero smart."
Parang hindi nagma-match ang prankster at smart ah! Usually smart, ibang issue y
ung pagiging prankster. Nagtaka lang ako sa kanya. Tinaasan ko lang siya ng kilay
ko. Dumiretso kami doon sa dulo ng hallway para hanapin yung room namin. Nung
makita na namin yung names namin sa pinakadulo na room, nandun yung tatlong lalaki
kan ina. "4th year din sila?""Oh yeah! Classmate ko na naman siya!" Hindi na lang
ako nagsalita. Unlike her, I don't know everyone. Nakatingin sila sa akin nun. Bago
pa kasi ako. Iniwas ko na lang yung tingin ko at napatingin ako doon sa building sa
labas. Nakita ko yung name ng building. A. L. Building #1. A.L.?? "Hey Kay, who's
A.L?""Oh that? Siya yung nagdodonate lagi dito. Pinangalan na sa kanya yung
buildings dito. Wala ngang may kilala sa kanya eh. Ang bait niya no? ""Ilan ang
building dito na pinangalan sa kanya?""7." Seven?!? Tumingin uli ako doon sa
classroom at nakita ko yung Jasper na naglalagay ng glu e doon sa isang upuan.
Paano kung may naupo doon eh di malalagyan ng glue. Hindi ko natiis, tumayo ako at
inagaw ko yung glue sa kanya. "What are you doing? Paano kung may naupo diyan?"
nilayo ko yung glue sa kanya. "Yun nga yung masaya doon! May mauupo diyan, didikit
siya.""No way! Masisira yun g first day of school niya." Napansin ko na nakatingin
na naman sila sa akin. Did I miss anything? "In this school, masaya ito. Kaya akin
na yang glue.." hindi ko pa rin binigay. "Bago ka dito no?!?""How did you know? I..
i mean.. Oo." bakit ba nage-english a ko? Normal kid. Right.
"Miss, Jasper nga pala. Sanay na mga tao sa akin sa ganito so... ibigay mo na yu ng
glue." hinawakan ko pa rin. Lumapit naman si Kay at hinila ako. "Pasensya na, bago
lang yung pinsan ko dito eh. Sa school kasi niya, walang gani to." Tinignan ko ng
masama si Kay. "Syempre meron! Ahh..." inabot ko uli yung glue, "Sige lang!" Hindi
ko alam na yung ganito, normal lang sa kanila. First day pa lang.. I blew it!
Tumalikod na ako. "Hey Miss! Anong pangalan mo at saan ka transferee?" Nagtinginan
kami ni Kay. "Galing siya sa priv--" siniko ko naman siya kaya natigilan siya.
"Galing ako sa probinsiya. School ko eh..." tumingin ako sa gilid, "Jose Rizal u
hh... National High School.""Probinsiyana ka pala." tapos binuhos na niya ng tul
uyan yung glue. Bumulong naman si Kay sa akin. 'Probinsiyana? Ikaw?'"Yeah...
probinsiyana nga ak o kaya hindi ko pa alam yung mga bagay-bagay dito. My name is,
Szarielle (she-re e-yel) Madrigal Lopez.." Tumingin uli yung Jasper sa akin. "Ok.
Transferee ka galing ng JRNHS.. probinsiyana ka.." halata kong confused na yung
itsura niya... "She--- What now?" sabi ko nga hirap na naman sila sa pangalan ko.
Lagi na lang ganun. Nagkakamali sila sa pangalan ko. "Szarielle." inulit ko uli sa
kanya. "Anong spelling?" pinunasan naman niya yung kamay niya doon sa polo nung
kasama niya. That is so rude. "S-Z---" hindi ko naman natapos yung pag-spell ko ng
pangalan ko dahil pinigilan niya ako... "Whoa.. whoa.. whoa.. simula pa lang
mukhang mahirap na. SZ??" tumingin siya sa kisame.. "Since your name is She-
whatever.. I'll call you..." Kinabahan ako nun. Not Arielle.. not Arielle... not
Arielle.. "Riel (ree-yel)" Tumango na lang ako. It's better than I expected. Ayoko
maging Arielle na naman ang nickname ko. Sa bahay at sa dati kong school yun ang
gamit ko. Baka magkaroo n pa sila ng idea na A.L. stands for Arielle Lopez.
May pumasok naman na teacher at may kasama siyang isang lalaki na nakasalamin. A s
in yung salamin niya, makapal na. Tinuro nung teacher yung upuan sa likuran na
nilagyan nung Jasper ng glue. Napat ingin ako doon sa lalaki. Kawawa naman siya.
Nagpipigil pa ng tawa yung Jasper s aka yung dalawa pa niyang kasama. Gustung-gusto
ko sanang sabihin na mali yun, k aya lang bago ako dito. Ayokong mag-focus sa akin
yung spotlight. Lumapit na sa likuran yung lalaki. Plantsadong-plantsado yung
buhok, may hawak n a libro, makapal na salamin... I know.. you get the idea. Uupo
na sana siya nun sa upuan kaya lang hindi ko mapigilan yung sarili ko. "Hey wait!"
sabi ko naman kaya natigilan siya, "You can have my seat." Alam kong nagtinginan
silang lahat sa akin. Pati si Kay eh nagtataka kung ano da w ba ang ginawa ko.
Tumayo lang ako sa gilid nun. Hawak-hawak ko yung binder ko at nangongopya nung
requirements. Napansin din naman ako kaagad nung teacher. "Uhmm.. Miss--?" tinuro
niya ako. "Riel.""Riel. Miss Riel. Bakit ka nakatayo eh may upuan sa tabi mo?"
tinuro niya yung upuan na pinangpalit ko. "Ok lang po, ayos na akong nakatayo.
There's.. something." Hindi naman nakuntento yung teacher kaya lumapit nun.
Tinignan naman niya yung u puan. Nagsalubong yung kilay niya at tumingin sya doon
sa likuran. "Mr. Morales, sa guidance office!" pinalabas niya yung Jasper, "Ms.
Riel, you ca n have his seat." Nakangiti pa yung Jasper na lumabas ng classroom.
That is so odd. Masaya pa siya na in-touble siya. Tumingin ako kay Kay nun. "Was
that supposed to be 'cool'?" Tumango lang siya sa akin. Sabi ko nga eh, cool yung
ginawa niya. Inayos ko naman yung binder ko doon sa desk ko. Saglit lang, may
kumakausap na s a akin. "Thank you nga pala sa ginawa mo sa akin ha.." napatingin
ako doon sa direksiyon nung lalaki kanina, "Ronnie nga pala." Nakipag-kamay naman
ako sa kanya. First day of classes, may friend na ako. "Riel." natapos na kami
magshake-hands, "Bago lang ako dito.""Pansin ko nga eh." Nakopya ko na lahat nung
requirements na dinikit nung teacher doon sa board. Sag lit lang din eh, pawis na
pawis na ako. Mabuti na lang eh may dala akong hanky s a bag ko. Ang init pala
dito. "Arielle!" this time si Kay naman ang tumawag sa akin, "Pawis na pawis ka na
ah. Ayan kasi hindi sanay sa--" tinignan ko nga siya ng masama, "I mean, cousin.. R
IEL! Sanay na sanay sa init." Nag-sign naman siya sa akin sa pisngi ko.
"What?!?""Kanina pa namumula." Bumalik naman na yung teacher at yung Jasper na
nagpunta doon sa Guidance Office . This time, tinignan lang niya ako at siya naman
yung tumayo doon sa tinayuan k o kanina. Nakataas yung kanang paa niya para gawin
niyang desk habang nagsusulat siya. Nag-physics kami susunod nun. Ayos lang naman
pala ang orientation nila. Nakakai lang lang, nasa gilid ko yung Jasper. May
tumunog naman na bell sa kanila. Bell? That's... odd. Hindi alarm? Or interc om?
"Bakit nakatingin ka sa kisame?""Wala lang. May napasin lang ako." Naglakad kami
nun papunta ng cafeteria. Habang papunta na kami, panay na ang tur o ni Kay sa akin
sa mga buildings. Hindi rin nagtagal, alam ko na yung A.L. Buil ding 2-7. Kung alam
lang niya siguro. Sabihin ko kaya? Huwag na lang. Pagpasok na pagpasok namin doon
sa cafeteria nila at sobrang dumi talaga, bigla na lang may dumikit sa blouse ko na
sobrang lagkit. Paghawak ko.. "Sago? Eew." Tumingin ako sa gilid ko nun. Nakita
kong may hawak na baso yung Jasper at nakat ingin sa ibang direksiyon. Kung hindi
ko lang alam, siya ang may gawa nun. Eksakto namang lumingon siya. Kumaway pa sa
akin. Inirapan ko lang. Naupo kami ni Kay doon sa isang bakanteng upuan. "Bakit
siya ganun?" tinanong ko naman siya. "Si Jasper?" tinuro pa niya, "Sanayan na lang
yan. Makulit talaga yan. Pero yun nga sinabi ko, matalino.""Matalino pero napupunta
sa Guidance?""Sabihin na lang nating ganito.." nag-lean siya sa table, "Na-meet mo
si Ronnie 'di ba? Top 2 ng klase namin yun. Matalino, pero.. geek type of guy. Si
Jasper, Top 1 namin. Mata lino, pero cool. Gets mo? Tingin ko ginagawa lang niya
yan para mawala yung impr ession na nerd yung mga matatalino. Last year, 7 times
siyang napunta sa guidanc e in one day. Pinalakpakan pa siya nun. In short... yung
trouble sa kanya eh wal a lang.""Hindi siya naki-kick out ng school?""Oh please!
Dahil naglagay siya ng glue sa upuan o nanunulpit ng sago? What kind of reasoning
is that? Simula first year kami ganyan na yan." Kumain lang kami doon. Nung una pa
lang, tinignan ko lang yung binili ni Kay par a sa akin. Ayoko pa sanang kainin
nung simula, pero di nagtagal.. masarap din pa la. Wala yung teacher namin after
breaktime kaya wala kaming ginawa. Nakipagkilala l ang ako at sinabi nga ni Kay na
pinsan niya ako. Napunta na naman sa Guidance yu ng Jasper. Hindi ko na lang
pinansin. Nung natapos naman na yung umaga, lunch na daw sabi ni Kay. Hindi pa
naman ako n agugutom nun dahil parang hindi pa bumababa yung kinain ko. Ang sama
nga ng paki ramdam ko nun eh, pakiramdam ko magsusuka ako. Nagpaalam ako kay Kay na
babalikan ko na lang siya sa room at gagamit muna ako n
g restroom. Di gaya uli sa room ko sa dati kong school, may toilet bawat classro
om. Pumasok ako doon at kumuha ako ng paper towel. Dahil ayoko nga yung amoy nung
bo wl nila, doon ako nag-lean sa lababo. Parang babaliktad yung sikmura ko. Saglit
lang din, I threw up. Nagulat na lang ako nung may gumalabog sa pintuan. Kinabahan
tuloy ako. Tapos na rinig kong bumukas tapos sumara uli ng malakas. Nung tinignan
ko.. "AAAAHHHHHH!!!" tumigil din ako nung nag-sink na sa utak ko, "What're you
doing here?""What do you think I'm doing?" naka-lean siya doon sa pintuan. "I don't
know. Kaya nga tinatanong kita. This is the girls bathroom. You're a gu y.."tapos
ini-scan ko siya mula ulo hanggang paa, "Baka naman gusto mo lang maka kuha ng
eyeful dito.. or.. you're gay.""Excuse me Miss, kung papipiliin mo ako d oon sa
dalawa, mas gusto ko na yung nauna kaysa sa pangalawa. But either way, hi ndi yun
ang reason ko.""Then what?!?" Parang ayaw pa niyang sabihin nung una, pero sumuko
rin. "Fine. Nagtatago ako." tapos diniinan niya lalo yung pinto. "Bakit?""Eh kasi
po, binuksan ko yung sprinklers sa garden. Nabasa lahat ng mga babae doon. Ngayon,
hinahabol nila ako.""Ok." pinunasan ko yung bibig ko nun at tinapon ko sa trash
can. Nakakuha naman siya ng kahoy at gnawa niyang lock. "Hey, lalabas na
ako.""Hindi pwede Miss. Kapag lumabas ka, papasok sila.. patay na ako. So mamaya na
lang kapag pagod na silang lahat." Naglakad naman siya doon sa restroom ng mga
babae. "Ganito pala ang itsura ng bathroom ng mga babae.." tapos tumingin-tingin
siya s a gilid, "Ang daya bakit may vending machine kayo! Wala kami niyan ah!"
Lumapit naman siya doon sa tinatawag niyang vending machine. "Oh.. gross." Napansin
niya kung ano yung laman sa loob. Mga pads.. para sa you-know-what. "Ikaw, anong
ginagawa mo dito?" ako pa ang tinanong! "Girls bathroom? Hello?""I mean.. anong
talagang ginawa mo? Number 2 no?" inasar pa ko. "Hindi no! Number 2 ka diyan!"
umatras naman ako. "Paano mo nalaman yung tungkol doon?" nagtaka naman siya sa
akin. "Saan?""Number 2? Lahat ng girls na lumalabas ng CR at tinatanong ko sa
number 2 , laging sinasabi nila.. ano yung number 2. Ikaw lang yung may alam.""So
what? I t's common.""No it's not." tapos tumingin siya sa akin, "Namumutla ka.
Anong nan gyari sa iyo?""Uhmm.. medyo.. naghalu-halo lang siguro yung kinain
ko.""Yung sop as pa sa cafeteria?" ngumiti siya, "Masarap naman ah!" Hindi ko lang
masabi sa kanya na hindi ako sanay kumain ng ganun, pero nakinig s iya doon sa
pintuan.
"Pwede na akong lumabas?""Sorry, hindi pa." tumayo siya sa harapan ko. "Pero
hinihintay ako nung cousin ko.""Nah-uh." umiling siya sa akin. "Sorry, map apahamak
ako kapag lumabas ka. Unless.." Ayoko yung tingin niya sa akin nun. Biglang
napatngin ako sa bintana na tinititi gan niya. "Gusto mo bubuhatin kita doon ka
lalabas sa binatana. Ako naman, dito lang muna. ""No way!" tinalikuran ko nga, "Ako
aakyat sa bintana? Eh kung pinapalabas mo na lang ako eh no!""Sorry ka. Hindi
pwede. Magdasal ka na lang na mawala yung tao sa labas..." Nag-isip naman ako nun.
Ayaw talaga niya akon palabasin. "Amen!" sabi ko na lang. "Wala nang tao sa labas.
Alis na kasi." Ngumiti naman siya sa akin. "Hellelujah!" tinaas pa niya yung kamay
niya, "NO." Tumahimik na lang ako at naupo ako doon sa may lababo uli. Siya kasi eh
nakabant ay doon sa pintuan. Walang nagsalita sa amin. "Alam mo, for a new kid, you
seemed to be everywhere." Nagsalubong naman yung kilay ko. "I mean, parang nakikita
kita kung saan ako magpunta. Sinusundan mo ba ako?" siy a susundan ko? "Ikaw nga
yung pumasok dito sa girls bathroom tapos ako yung sumusunod sa iyo. y ou wish."
Bigla na lang may kumatok ng malakas doon sa pintuan. Nagulat pa nga ako kaya na
patalon ako at tumakbo din ako. "Hey couz! Nandiyan ka ba sa loob?!?" si Kay! "Kay
nandito--" tinakpan naman niya yung bibig ko. Hindi ko alam kung narinig niya ba
ako o ano. "Riel? Ikaw ba yan?" Hindi na ako makasigaw nun dahil tinakpan niya yung
bibig ko. Narinig ko namang umalis na si Kay. "Ano ka ba! Ang laki-laki naman ng
problema mo! Kung ayaw mo lumabas, ako gusto ko na ok? Ang init-init dito!""Mainit?
Hindi naman mainit!" nakipagtalo pa siya. "Kaya pala pinagpapawisan ka!" tinulak ko
siya, "Tabi nga!" Ayaw talaga niyang umalis doon. Kinuha ko tuloy yung hose doon.
"Hndi ka aalis, mababasa ka!""PUT-THAT-DOWN." Dahan-dahan naman siyang lumapit sa
akin. Hindi ko naman siya makuhang basain da hil naka-uniform siya. Kaya lang
inagaw niya sa akin at ako yung binasa niya.
"Why did you do that?!?""Eh babasain mo ko eh!""No!" sa sobrang inis ko eh kinuh a
ko yung tabo doon sa malaking drum at binasa ko rin siya. Unfortunately, para
kaming naligo na dalawa. Siguro sa sobrang ingay namin doon, may nakarinig sa aming
teacher. Dahil nga te acher yun, binuksan din ni Jasper yung pintuan at lumabas
yung tubig doon nung b inuksan niya. "Anong nangyari dito? Bakit baha na?""Siya
nagsimula!" nagturuan pa kami. Tinignan kami nung teacher. Basang-basa kami
parehas. "Pumunta kayo sa nurse at humingi kayo ng mga extrang damit tapos
dumeretso na k ayo sa cafeteria." Whoa! Walang parusa?!? "Ganun po ba? Thank
you.""Anong thank you? Pagkatapos sa cafeteria, dumeretso ka yo sa
Guidance."hinawakan niya si Jasper sa tenga at ako eh sa collar ko, "Nagsa sayang
kayo ng tubig hindi naman kayo ang nagbabayad niyan!""Ow.. ow.." Hindi na lang ako
nagsalita. First day, first punishment. Tapos ganito pa itsura ko. Ang masaklap pa
sa lahat... Kasama ko siya sa punishment... I can't believe it. I have never been
in any trouble at my school, my entire lif e. Pero ngayon, first day? Imagine..
first day! Pwede namang second day.. bakit kailangang yung una pa! Sinunod na lang
namin yung sinabi nung teacher na hindi ko naman kilala at pumun ta kami sa nurse
at humingi ng t-shirt. Hindi naman masyadong nabasa yung skirt ko kaya ok lang
kahit malamig-lamig. Ang laki nga nung t-shirt na puti na biniga y sa akin eh.
Hindi naman pala masama. Pagtingin ko doon sa t-shirt nila, may nakatatak na name
ng school then donated by A.L. Ano ba naman yan! Wala na bang ibang nagdo-donate
dito maliban sa A.L. n a yun? Teka, ako nga pala si A.L. Dapat hindi na nila
pinangalan sa akin. Isa pa , hindi naman ako ganun katagal nag-dodonate dito ah.
Simula 5 ako nagbebenta na ako ng laruan ko eh! Which means.. I've been donating
money here for almost... 11 years? Whoa. Pero noon wala pa namang A.L thingy akong
naiisip. Seven years o ld ako nung nagsimula akong maglagay ng so-called
'Anonymous' name. "Hindi ko isusuot yan! Itsura niyan!" may hawak na shorts yung
nurse at inaabot doon kay Jasper. "Ayos lang po ako. Nakat-shirt na ako. Yung pants
ko medyo basa pero ok lang po talaga. Kaya ko pa namang tiisin." tapos tumingin
siya sa akin pero masama,"Salamat sa ibang tao diyan ang galing
umasinta!""Compliment ba yun o insult? Well, tatanggapin ko na lang na compliment
so.. thank you. Dapat iwork -out mo yung aim po para sa susunod, ako rin basang-
basa na." free lessons from Arielle! Tumingin ako sa wall clock doon sa clinic nila
at napansin ko na 10 minutes befo re 1 na. Hindi na nga siguro ako makakakain ng
lunch. Kanina lang hindi ako guto m, pero ngayon pa yata kung kailan kami dapat
pumunta sa Guidance Office. Nauna akong maglakad sa kanya. Siya naman eh nasa likod
ko at sumusunod lang. Hi
ndi talaga kami nag-usap. Nakita ko na yung sign sa taas.. 'Guidance Office.' Oh
great! Kinabahan ako nun. Tumayo lang ako doon sa labas. "Tabi nga.." sinagi niya
ako pero hindi naman malakas, "Tatayo ka lang ba o papa sok ka?" sabay binuksan
niya yung pinto. "Sorry, first time ko mapunta ng Guidance ok?""Get over it. You're
here already. " yeah! and it's your fault! Binuksan naman niya yung pintuan at
pumasok siya sa loob. Hindi man lang ba siya kakatok at maghintay na papasukin siya
sa loob? Ako naman, kumatok pero pumasok din ako kaagad. Nakita ko siyang umupo
doon sa isang upuan. Tingnan mo, hindi pa nga pinapaupo n aupo na? "Upo ka na Miss
Lopez." sabi nung babae na nasa harap ko. "Sanay na kami kay Mr. Morales kaya may
sariling upuan na siya dito. Siya pa ang nagdala niyan." Tinignan ko nga si Jasper.
Akala mo bahay niya yung Guidance dahil nakataas pa y ung paa niya. "Mr. Morales,
pwede bang ibaba mo yung paa mo?" binaba naman niya. "Thank you." Inayos naman niya
yung papel niya sa lamesa niya tapos tumingin sa amin. "Ngayon, sinabi sa akin ni
Ms. Elgar na kayo daw dalawa ang dahilan kung bakit n agbaha doon girl's
restroom.." Bigla namang nagsalita kaming dalawa. "Hindi ko naman po talaga
kasalanan yun!""Siya ang nagsimula, hindi ko naman tal aga siya gustong
basain!""Binasa niya ako ng hose kaya binasa ko rin siya ng tub ig sa drum!""Hindi
siya tumigil kaya hindi rin ako tumigil...""Kaya nagbaha doon sa---" napatigil
naman kami. "STOP! Both of you." naupo naman ako. Saka ko lang napansin na nakatayo
na pala ako. "Let's settle this." mahinahon na yung boses niya, "Sino sa inyo ang
nagsim ula ng bathroom fight?" Nagtinginan kaming dalawa. "Siya." tinuro ko siya at
tinuro naman niya ako. Dahil naghihintay ng sagot yung Counselor at mukhang walang
aako talaga sa amin, naisip ko na kausapin muna siya. "Pwede pong pag-usapan lang
namin saglit?" tumango naman yung Counselor. Nag-lean naman ako sa direksiyon niya
para makabulong ako. "Hey, ganito na lang. Sasabihin mo ikaw ang nagsimula,
sasabihin ko ako ang nags imula. In that case, hindi nila alam kung sino talaga. Ok
ba sa iyo yun?" Hindi naman siya nagsalita. Nakiayon na lang din sa akin. "Ok.
Ready na kayo magsabi ng totoo?" sabay kaming tumango, "Sino yung nagsimula ng
basaan?" Parang nag-rewind yung kanina at nagtinginan kami uli.
"Ako/Siya." tinuro ko yung sarili ko at tinuro din naman niya ako. Oh no he didn't!
"Miss Lopez, ikaw ang nagsimula ng away?" on the spot na ako nito.
"Pero--""Considering na nagsasayang ka ng tubig..""Pero--""Ikaw ba?" Cornered naman
na ako. Bakit pa kailangang itanggi? May kasalanan din naman akon g maituturing.
"Opo." Tumayo naman si Jasper nun. Nakangiti na siya at dumiretso doon sa pintuan.
"Siguro naman tapos na ako dito. Wala naman akong kasalanan. Umamin na.." tapos
hinawakan niya yung doorknob. "Not so fast Mr. Morales." tinuro niya yung upuan
niya uli, "Kailangan mo pang i -explain kung anong ginagawa mo sa Girls Bathroom in
the first place.""Teka, ang kaso dito eh yung may kasalanan sa pagbabaha nung
tubig.. hindi yung reason kun g bakit ako nanduon!" nakatitig sa kanya yung
counselor, "Fine. I'm hiding in th ere." Ibubuka na sana nung counselor yung bibig
niya para magtanong uli, kaya lang pin igilan siya ni Jasper. "Oopps opps.. huwag
nang magtanong uli. Kapag nagtanong ka, lalabas yung reason kung bakit ako
nagtatago. At kapag lumabas yung reason kung ano yung ginawa ko a t bakit ko ginawa
yun, magiging mountain lang lahat ng ginawa ko so.. punish me. " Sabi ko nga chain-
chain na lahat ng ginagawa niya. Narinig naman na namin yung b ell at mukhang time
na yata para sa klase. "Kayong dalawa, lilinisin niyo yung banyo mamayang uwian."
tumayo na rin siya,"S ige, pumasok na kayo sa klase niyo." Naunang lumabas si
Jasper katulad kanina na siya ang naunang pumasok. Ang bilis niyang maglakad at
nakita kong dumiretso siya doon sa bandang kaliwa eh samantal ang yung
pinanggalingan namin eh sa kanan. "Ikaw may kasalanan nito eh.." sabi ko habang
nakasunod ako sa kanya, "Sabi ko s abay tayong aako nung kasalanan tapos tinuro mo
rin pala ako. You horrible trait or!"sabi ko naman yun pero hindi naman ako galit
na galit. "You know what Miss?""Riel.""What?" mukhang naiirita na siya. Tapos
naintindihan din niya, "Ang tagal-tagal ko nang napaparusahan sa lahat ng ginawa ko
dito per o never na bathroom ako na-assign! Alam mo kung bakit? Iniiwasan ko yun
dahil ay oko. Tapos ngayon maglilinis ako doon kasama ka? That's worse than having
a nigh tmare!""Alam mo rin? Never pa akong napunta ng Guidance at never pa akong
nagli-"natigilan naman ako at nagsimula na akong maglakad. "Never mind.""Ano bang
pro blema mo? Eh kung maglinis ka man ng banyo hindi naman problema sa iyo yun 'di
b a? Ang mga probinsiyana, sanay magtrabaho!" tapos tinignan niya ako mula ulo han
ggang paa, "Kung hindi mo nga sinabi sa akin na probinsiyana ka, hindi ko iisipi n
dahil hindi bagay." Iniwanan naman niya ako at dumiretso na naman siya maglakad.
"Hoy! Saan ka pupunta?!?" Humarap siya sa akin at magkasalubong na yung kilay niya.
"Sa cafeteria saan pa ba?""Pero sabi pumasok na daw sa klase ah!" inayos ko nama n
yung sapatos ko dahil nadumihan. "Di pumasok ka nagugutom ako eh!" Tumakbo naman
ako sa kanya. "Sama ako!" *** Bumalik din naman kami sa classroom nun. Nagtinginan
pa nga sila dahil bukod sa sabay na kami, parehas pa kami ng suot na t-shirt.
"Walang magsasalita sa inyo ang magkamali.." ewan ko kung treat ba yun pero nagt
awanan naman yung mga tao sa loob. Nagklase lang kami doon. Si Kay naman eh inulan
ako ng tanong at ano daw ba ang nangyari sa akin at hind niya ako makita. Ako naman
eh todo-explain sa kanya na ayaw akong palabasin nung tao na yun. "No!" sabi niya
tapos tinakpan niya yung bibig niya. Nakakaloko nga eh, natatawa ako sa kanya. "Oo
no!" tapos naisip ko naman yung mga sumunod na nangyari, "Tapos binasa niya ako
nung tubig galing sa hose!""No!" inulit na naman niya yung sinabi niya. "Oo ulit!
Kaya binasa ko rin siya. Nagbaha tuloy doon sa bathroom." tumingin ako sa
direksiyon nung Jasper. "Kaya kami napunta sa Guidance.""No.""Oo! For the fi rst
time!" naglabas na ako ng gamit ko, "Ayun, naparusahan kami na maglilinis ka mi
mamayang hapon. Huwag mo na akong hintayin. Mauna ka na sa boarding house." s
inulat ko yung nasa board, "Pagkatapos nun, sinabihan niya ako na mas worse pa r aw
sa nightmare na maglinis siya ng banyo kasama ako!""NO HE DIDN'T!" sabi naman ni
Kay uli. "I know! Ang sama niya no!""Right. Kung alam lang niya na ikaw ang pinaka-
worst kasama dahil hindi ka marunong maglinis ng banyo!" binatukan ko nga siya.
"Sira. Akala ko pa naman nasa iisang ship tayo, nilubog mo yung akin!" Nakinig na
lang ako sa klase nun. Lalo akong nainitan dahil bukod sa tanghaling tapat na,
malaki pa yung t-shirt na suot ko. Pero habang tumatagal, naiisip ko n a kaya ko
rin naman pala dito. Sa school ko dati, pagkatapos ng klase eh susundu in na ako.
Kung hinid man at maisipan naming mag-mall, kasama ko naman palagi si Roland.
Balewala rin. Parang hindi ako libre. Nung breaktime naman, tumayo yung Jasper at
nag-lean sa desk ko. Nagulat pa ng a ko dahil hindi ko naman alam na nandun siya sa
harapan ko. "Hey longsilog girl sa lunch!" tapos tumawa siya, "Mga probinisiyana
talaga iisa lang ang alam kainin!" bigla siyang lumabas ng classroom. Buti na lang
talaga hindi ko siya sinagot. "Ano naman yun ngayon?" nagtaka naman si Kay.
"Paano sa cafeteria kanina nung sabay kaming kumain, hindi ko alam ang kakainin ko.
Kaya binasa ko yung nasa menu, sabi ko 'Longsilog'. Tumawa yung babae saka s iya,
sa umaga lang daw yun. Kaya ginaya ko yung order ni Jasper. Malay ko bang c hili
yun. Ang anghang!" Tumawa naman ng tumawa si Kay nun. "Not helping Kay!" tumigil
din naman siya, "Pwede bang i-explain mo kung ano yun ?" Inexplain naman ni Kay sa
akin yung mga pagkain sa cafeteria. Kung ano yung -umaga, ano yung sa lunch at ano
yung snacks. At least, alam ko na yung mga y-bagay. Sa positive side, akala ni
Jasper eh hindi ko alam ang mga pagkain dahil nga probinsiyana ako. Pero ang hindi
niya alam, hindi ko talaga alam pagkain dito dahil iba yung sineserve sa school
namin. pang baga dito yung

Ang sakit ng katawan ko nun. Ewan ko ba kung bakit. Nag-bell naman na at sinabih an
ako ni Kay na mauuna na siyang umuwi dahil nga maglilinis pa ako. Tinanong ni ya
ako kung magiging ok lang daw ba ako, naki-oo na lang din ako. Kami na lang ni
Jasper ang natira doon sa loob. Tumingin lang siya at sinundan k o siya kung saan
siya pupunta. Kukuha lang pala ng mga panlinis sa stockroom. "Gloves mo!" inabot
niya sa akin yung pink na gloves, "Ako mag-mop, ikaw may-scr ub.""Ok, kaya ko yun!"
nakatayo lang ako doon sa labas ng pintuan at hinihintay niya ako. "Kumuha ka na ng
pang-scrub mo!" Tumingin naman ako doon sa loob. Ang dumi tapos ang lamok pa.
Nakita kong mag-br ush doon sa baba. Pagkakuha ko dun sa isa, sakto namang may
nakadikit na gagamba . "AAAAAAHHHHHH!" binitawan ko naman at lumabas ako.
"Ano?!?""May gagamba." nanginginig pa ako nun. Yumuko naman siya at kinuha niya
yung gagamba. Pinagapang pa niya sa braso niya. "Para ito lang eh." lumapit siya
doon sa railings at nilagay niya yung gagamba d oon,"He's scared of you more than
you are scared of him." What's that supposed to mean? Na ako ang monster dito?
Parang nabasa niya yung iniisip ko kasi bigla ba naman niyang sinabi.. "Ibig kong
sabihin, malaki ka, ang liit niya. Apakan mo lang siya, patay na siya ."sinara na
niya uli yung pintuan, "Pero hindi mo naman siya papatayin 'di ba? T umutulong siya
kumain ng insekto." Ni-hindi ko nga mahawakan iisipin pa niyang patayin ko yun?
Dumeretso na kami doon sa CR ng girls. Grabe, basa pa rin yung sahig. Kitang-kit a
na konti na lang yung tao sa school at kadalasan pa eh yung mga nagpa-practice .
"Oh, simulan na natin 'to. I-scrub mo ng sabon, ako na bahala i-mop." tumayo siy a
doon sa pintuan at hinintay ako.
Tinignan ko yung liquid soap na binigay niya sa akin at yung blue na pang-scrub.
Dahil nga tiles na maliliit yung nandun, pinatakan ko ng sabon yung unang tile at
iniscrub ko. Nung maputi na at kontento na ako, nag-move na ako sa sumunod na tile,
pinatakan ko uli at iniscrub ko ng ini-scrub hanggang sa pumuti rin. Pinagpawisan
naman ako kaagad. "Nasaan na yung natapos mo?" lumapit siya sa direksiyon ko. "Ayan
tapos na ako diyan." tapos tinuro ko yung dalawang tiles na maliliit na na tapos
ko. "Saan?!?" tapos yumuko siya doon sa ilalim nung lababo at nakita niya yung
dalaw ang tiles na malinis. "Is this some kind of a joke?" Napikon naman ako. "Ano!
Nilinis ko na nga eh! Nasa pangatlong tiles na ako ano bang problema mo?!? " at
least I'm trying here! "Alam mo ba kung ilang tiles meron dito sa banyong ito?
Marami. Hindi ko rin bil ang lahat. At kung iisa-isahin mo na ganyan yan, baka
bukas pa tayo matapos." in agaw niya yung sabon sa akin. "Kung ganito, mas
mabilis." Ini-squeeze niya yung liquid soap kaya kumalat doon sa sahig. As in,
kumalat. "Ngayon, tumayo ka na diyan at i-scrub mo kahit saang direksiyon basta
makita mo ng nasabunan lahat. Ok?!?" Actually, may point siya! Tumayo naman ako at
inapakan ko na lang yung scrub. Mas madali kasi kapag ganun. Saglit lang din sa
pagtayo ko, nadulas ako kaya bumagsak ako paupo sa sahig. Gr abe ang sakit nun!
"Anong nangyari sa iyo?""Wala po sir natumba lang.""Anong tawag doon?!?" sabi ni ya
sa akin. "Accident?!?" asus nanghula pa. "Nope. The Big 'T' sa tagalog and big 'S'
sa English." tapos ngumiti siya at ini -offer niya yung kamay niya. Naintindihan ko
na naman yung insulto niya kaya oras na nahawakan ko yung kamay niya na ini-offer
niya para makatayo ako, hinila ko rin siya para matumba siya. "Bakit mo ginawa
yun?""Anong tawag doon?" inulit ko pa yung dialogue niya. "Doing things in
purpose?""Nope. Karma. This time, galing sa ininsulto mo." Inagaw niya uli yung
sabon at ini-squeeze niya doon sa ulo ko. Dahil nga panay tubig naman yung sahig eh
ginamit ko yung scrub at in-splash ko sa direksiyon ni ya. Ewan ko ba, parang
walang gustong magpatalo eh. Nalagyan pa nga ng sabon yung ma ta ko kaya nahirapan
pa akong idilat. Pero naging ok din naman kahit medyo mahap di. Siya naman eh
napasukan yata ng tubig yung tenga niya. Ang tagal-tagal naming nagbabasaan ng
maruming tubig at sabon doon sa loob. ILan g beses din siyang nadulas at ganun di
naman ako. Huminto lang kami nung may nag
salita galing sa labas. "Kayong dalawa diyan sa loob, tapos na ba kayong maglinis?
Mag-iisang oras na ka yo diyan." Nag-panic kaming dalawa kaya kinuha ko yung scrub
at binilisan ko yung kilos ko. Siya naman kahit na nadudulas, nag-mop din siya ng
mabilis. Bigla na lang may pumasok doon sa loob at tumakbo siya sa tabi ko. Umakbay
pa ng a siya at nagpanggap kami na friends kami. Nakapekeng ngiti kami nun. "Ano na
namang nangyari dito?" tinignan niya yung salamin na panay sabon na rin.
"Naglilinis po kami.. right?!?" hinigpitan niya yung paghawak niya sa balikat ko .
Bumulong pa siya sa akin. "Ngumiti ka lang.""Opo. Hindi pa nga lang po tapos." Ewan
ko ba, ang galing-galing naming umarte na dalawa at nag-panggap na friends kami at
nagtutulong sa paglilinis doon. Sa totoo lang, baka nga paniwalaan pa ka mi na
naglilinis talaga kami doon at hindi kami nag-exhibition na naman. Pero may ginawa
yata kaming mali dahil hinawakan na naman si Jasper sa tenga niy a at ako naman eh
sa sleeves ng t-shirt ko. Ngayon, nandito na naman kami sa room na ito. Nakaupo, at
basang-basa pa dahil s a sabon. "Siya nagsimula!" Yep, Guidance Office again! Umuwi
na nga yung nurse nun kaya pagkatapos naming i-explain uli yung nangyari e h
lumabas kami na ganun yung itsura. Wala naman na kaming pampalit. Mabuti na la ng
talaga at uwian na. Sana lang walang makakita sa akin na ganito yung itsura k o.
Nasa labas naman ng room yung mga bag namin kaya kinuha na ko na lang yung akin at
naglakad na ako. Siya rin naman eh naglakad pero hindi na ako kinausap. Ang l alaki
nga ng mga hakbang niya kaya hindi rin nagtagal eh malayu-layo na siya sa akin.
Lumiko ako sa kanan dahil sa direksiyon sa kanan yung papunta ng boarding house.
Nakita ko na naman yung likod niya na naglalakad din. Basang-basa din pala siya .
Sabi ko nga eh malaking damage din yung nagawa ko sa kanya. Binilisan ko naman yung
lakad ko. Napansin ko na lumiko uli siya sa kaliwa at sa kaliwa rin ako lumiko.
Bigla na lang siyang lumingon sa akin. "What's the matter with you?" humarap siya
sa akin. "I'm sorry?!?" yun na lang yung nasabi ko dahil nagulat ako. "Bakit mo ko
sinusundan?" Natawa naman ako sa kanya nun. Siya sinusundan ko? Ang kapal talaga ng
mukha. Te ka, hindi ko naman siya sinusundan ah! "Hindi no. Talagang dito lang yung
daan ko.""Dito? Parehas?!?" tinuro niya yung daan. "Not here! Over there!" tapos
naglakad na ako. Bakit ko ba kailangan i-explain sa kanya kung saan ako pauwi?
Naglakad lang ako ng mabilis. Hindi rin nagtagal nakita ko na yung boarding hous e.
Nakasarado yung gate at nakita ko na hindi naman naka-padlock. Umakyat na ako doon
sa stairs at hinawakan ko yung bakal para buksan ko na kaya lang may pumig il sa
kamay ko. "Anong ginagawa mo dito?" yung itsura niya nun eh nagtataka na. "Kasi
nakatira ako dito." bubuksan ko na uli kaya lang pinigilan na naman niya. "No..
no.. I live here. Ikaw, bumalik ka na sa bahay niyo. Kina-Kay ka nakatira di
ba?""Nakatira rin si Kay dito. Now, if you don't mind, nangangati na ako dahi l sa
sabon."tinulak ko naman siya at binuksan ko yung main gate ng boarding hou se.
Umakyat ako doon sa hagdan. Tumingin ako at umaakyat din siya. "Ikaw yata ang
sumusunod sa akin eh.""Hey girl, huwag kang mangarap. Nakatira ak o sa second
floor." Ang sakit nun ah! Fine, walang pansinan. Tumakbo ako paakyat nun. Siya
naman eh hindi tumakbo pero padala-dalawa yung hak bang kaya naabutan pa rin niya
ako. "Saan kayo?""Huh?!?" lumingon ako sa kanya pababa. "Sabi ko, saan kayo? Hindi
naman nakatira si Kay dito before. Kailan pa kayo lum ipat?" huminto siya doon sa
tapat ng isang room. "Nung weekend lang. Third floor kami." tinuro ko yung sumunod
na floor sa kanya, "Mag-isa ka lang?""Nope. Tatlo kami. Hati-hati kami sa rent."
binuksan na niya y ung pinto at pumasok na siya. Hindi man lang nag-bye o ano? Ang
sama ng ugali. Sabagay, lalaki naman siya. Iba lang siguro talaga ang takbo ng utak
niya. Umakyat na ako sa taas nun. Isususi ko na sana kaya lang sakto namang
binuksan n i Kay. Nagulat pa nga siya sa itsura ko. "Ano nangyari sa iyo?" Ni-roll
ko lang yung mata ko at kinamot ko yung batok ko. "Wrestling sa school restroom."
pumasok lang ako at kumuha ako ng malinis na dam it, shampoo at sabon, pati na rin
yung kung anu-ano na kailangan para maging mal inis ka sa katawan. "I really really
need to take a bath.""Yeah.. I noticed." *** Naramdaman ko naman na may yumuyugyog
sa kama ko. Nung dinilat ko yung mata ko, si Kay pala yun at nakatayo na siya doon
sa gilid. "Rise and shine sleeping beauty. May pasok pa tayo." tinignan ko naman
siya at n akita kong ready na siya at nagsusuklay na lang, "Oo nga pala, ring ng
ring yung phone mo kagabi. Sinagot ko.. si uncle pala. Hindi ka man lang daw
tumawag or s omething para magbalita." tapos nanlaki yung mata niya sa akin,"Paano
kung nalam an ng Daddy mo na in-trouble ka sa school! Ooh.. hindi yun maganda!""He
wouldn't bother to come at school. Alam ko na magagalit yun kapag nalaman niyang
pinagli nis ako ng banyo at ididiscuss yung second punishment ko ngayon, pero
sinabi ko
sa kanya na i-keep niya yung distance niya." inayos ko naman yung bedsheet ko.
Lumapit naman si Kay sa akin dahil yung pag-aayos ko ng kama eh kaparehas sa com
forter namin. "Dito sa amin kapag nag-aayos ka ng kama, hindi uso yung ganyan.."
tapos tinangg al niya at tiniklo naman niya ng square. "Dapat matutunan mo yun."
binagsak niya doon sa unan ko. "Bakit kasi hindi mo na lang sabihin na anak ka ni
Mr. Lopez. Tiyak yun mahihiya silang bigyan ka ng punishment or something.""Kaya
nga hindi ko sinabi kasi magiging ok yung treatment nila sa akin. Nakikita mo ba
yung diff erence? Kapag hindi nila alam, binibigyan ako ng punishment. Eh paano
kung alam nila? Lagi akong ligtas?"hinawakan ko yung likod ko, "Ang sakit ng
katawan ko." Kinuha ko uli yung towel ko at yung mga naka-ready ko na damit. Nasa
likod ko si Kay at tinutulak niya ako papunta ng bathroom at baka ma-late daw ako
sa school . Pumipikit-pikit pa yung mata ko nun. "Arielle, Riel," pinalitan naman
niya kaagad, "Ang ganda nung design ng bra mo n a nasa bag mo nung isang
araw.""Yung bra na yun? Hindi ko pa nga yun--" natigila n naman ako kasi may nag-
lean doon sa gilid. "Yuck. Ang aga-aga, pwede bang huwag niyong binabanggit yun
bra?!?" at anong gin agawa niya sa third floor? Nag-good morning lang sa kanya si
Kay at sinara na niya yung pinto. "Eh ano naman, parehas kaming babae." wala pa ako
sa sarili ko nun at inaantok t alaga ako. "Yung boarding house na ito eh wholesome.
So yung usapang bra eh sa loob lang ng kwarto niyo."nagising naman yung diwa ko
nung bigla-bigla siyang sumigaw, "Carl o! Ilang beses ko bang sasabihin sa iyo na
huwag mong iiwan yung boxers mo dito! " Bigla siyang tumingin sa akin. Yung itsura
ko nun eh ako naman yung nandiri. Huw ag daw pag-usapan yung bra pero siya sinigaw
niya sa hallway yung boxers nung ka samahan niya. Lumapit naman yung Carlo at
mukhang nairita din. "Bro, hindi sa akin yun. Si Kevin ang may-ari." napansin naman
niya ako, "You're rude. May babae sa harapan mo." ini-stretch niya yung kamay niya,
"Hi Riel, Car lo nga pala." Nakipagkamay lang din ako at umalis na rin yung Carlo.
Ako naman eh nakatayo pa rin doon sa harap ng banyo kasama itong tao na ito.
Humarap naman siya sa akin. "That's a differen't story." ngumiti naman siya at
binuksan niya at humarap sa b anyo. "Hey, nauna ako dito. Maliligo ako pwede?""Ako
na nga yung papasok ng banyo sasa bihin mo ikaw yun nauna?" Ako naman talaga yung
nauna doon. Kaya ang ginawa ko eh hinila ko siya para maka pasok ako sa banyo.
Hindi rin nagpatalo. Inikot niya yung kamay niya sa waist ko at binuhat ako pata
likod. Bigla siyang tumakbo ng mabilis. "Sorry, nauna na ko." sinara niya ng
malakas yung pinto.
Dapat ba akong mainis doon? Siguro. Pero kahit papaano, hindi ko na lang pinansi n.
Hindi na kakayanin ng utak ko magkaroon pa ng isang bathroom fight. Saka hind i na
ako nakatira sa bahay namin, sharing the bathroom is one of the top lists i n this
boarding house. "Ni-hindi ka nga naligo dito kahapon tapos dito ka gumagamit!" yun
na lang ang s inigaw ko. "Hindi mo alam na dito ako gumamit kahapon kasi naligo na
ako naghihilik ka pa l ang!" nag-echo naman yung boses niya galing sa loob. "Hindi
ako naghihilik baka ikaw!" Hindi ko alam kung sinadya ba niya o ano pero ang tagal-
tagal niyang gumamit ng banyo nun. Kaya nga nung lumabas siya hindi na lang ako
nagsalita. Baka nga sana y ang siya na ganun katagal maligo. Hinintay naman ako ni
Kay sa labas nun. Nung natapos ako eh nagsuklay na lang ak o habang naglalakad
kami. Wala na kasing time nun eh. Mala-late na kami sa schoo l. Medyo masakit pa
rin yung katawan ko. Mawawala rin naman siguro yun. "Hey couz, anong tingin mo kay
Jasper?""What do you mean? As a classmate, as a t roublemaker, the so-called
prankster or what?""As a person. In general." Tinignan ko naman siya ng may
meaning. Bakit niya ako tinatanong? Naging defensi ve naman siya. "Alam mo na, one
day pa lang kayong magkakilala pero nakasama mo na mas maraming beses pa kaysa sa
mga girls na nakasama niya more than 3 years." inayos niya yu ng backpack ko. "So?
Sa kanila na siya." yun na lang ang nasabi ko. "Hindi nga couz, anong tingin mo sa
kanya?""Bakit naman? Hindi ko nga siya kilal a eh. Para sa isang tao na naglalagay
ng glue sa upuan, nanulpit ng sago sa blou se ko, binasa ako sa CR, sinama ako sa
trouble, nakipag-wrestling sa akin sa ban yo at sinabihan na huwag akong magoopen
ng topic tungkol sa bra, sa tingin mo an ong alam ko sa kanya?"nilagay ko naman
yung suklay ko sa maliit ng pocket ng bag ko. "Yeah, I see your point." Nanahimik
naman si Kay nun. Tinignan ko naman siya. Hindi ko alam kung anong nan gayari sa
akin kaya lang nagtanong pa rin ako. "Ano bang alam mo sa kanya?""Ikaw ha.. curious
ka!" inasar pa ako, "Ang alam ko nakatira na siya dito sa boarding house na ito
kasama si Carlo 3 years na rin. S imula nung nag-high school sila.""Magkapatid
sila?""Nope. Best buds." tumingin s iya sa akin tapos dumiretso uli ng tingin,
"Alam ko lumipat sila dito kasi yung bahay nila malayo. About 1 hour 30 minutes sa
school. Eh syempre nakakapagod nam an na travel ng travel, kaya nag boarding house
na sila. At ang pinaka-cool pa s a lahat, nagtratrabaho sila para pambayad nung
rent nila dito.""Whoa... may part time job sila? Saan?" naging interesado naman
ako. "Bakit naman?""Siguro pwede tayong magtrabaho." nakangiti pa ako nun. "Ang
galing ng joke mo ah! Ang benta!" tinulak pa niya ako, "Daddy mo na nga nag
babayad nung rent, magtratrabaho ka pa? Para saan pa?""Ang plano ko, yung pocket
money na binibigay sa atin ni Daddy, ido-donate ko. Yung pera na kikitain natin ,
yun yung gagamitin nating panggastos." Tumingin siya sa akin na talagang litong-
lito na sa mga pinagsasasabi ko. "Donate for what?!" Siguro nga sabihin ko na sa
cousin ko. Hindi naman siguro makakasama. Isa pa, pi nsan ko siya. Huminga ako ng
malalim. May kinuha ako sa bag ko na sobre at yung bracelet ko. Una kong pinakita
yung bracelet ko. Nagandahan pa siya at mukhang hindi niya nagets na A.L. yung
nakalagay. Then sumunod, inabot ko sa kanya yung sobre na idod onate ko uli.
Umatras siya sa akin. "IKAW SI A.L.?" hinawakan niya ako sa magkabilang balikat ko.
"Yeah.""No... seriously?" hindi pa rin siya naniniwala. "I'm serious.""So all these
years sa school ko ikaw yung nagbibigay ng donations ?" sa pisngi naman niya ako
hinawakan. "Yep." Napaupo na lang siya doon sa gilid at pinaypayan niya yung sarili
niya. "Bakit hindi mo sinabi sa akin na yung pinsan ko pala yung role model ko
nitong mga huling taon!"yumakap siya sa akin, "I admire you girl.""Everytime na may
gam it ako na ayoko na, or extra money na regalo sa akin, dinodonate ko.""Arielle
Lo pez. Hindi ko nga alam kung babae o lalaki ba yung tao na iyon ikaw pala. Tapos
sa iyo rin pinangalan yung ibang buildings sa school!" Yumuko naman ako nun. "Yeah.
Sana nga hindi na lang eh.""Hintayin lang nila na malaman nila sa Guidanc e!
PInaparusahan nila si A.L!""Hey.. hey hey! No! A.L.'s anonymous! And I like t o
keep it that way. Wala akong balak na sabihin sa lahat maliban sa iyo, saka sa mga
kasamahan ko sa bahay. Ok ba yun?" Nawala naman yung ngiti niya. Tapos nag-isip
din. "Sure, hindi ko sasabihin." ngumiti na naman siya uli, "Kakausapin ko si
Jasper kung may openng doon sa part-time nila." Dahil nga nasa gilid na kami ng
school nun, tumakbo na kami nung maring namin yu ng bell nun. Tiyak din naman eh
late na kami. At dilang anghel nga ako. Late na kami. Tinignan lang kami nung
teacher pero hin di naman kami pinansin. Dahan-dahan kaming umupo doon sa upuan
namin sa bandang dulo at tinignan ko muna yung upuan ko at baka may kung ano. Pero
nung napansin ko na wala naman at safe na naupo na rin ako at nakinig doon sa
homeroom teacher namin. Wala akong naintindihan sa sinabi niya. Siguro nga sa pagod
na rin siguro. Ni-hi ndi ko nga na figure-out kung anong subject siya.
"Anong class yun?" tnanong ko si Kay nung lumabas yung teacher at may pumalit na
man. "TLE, electricity and woodshop." Umayos naman ako ng upo ko at tinigna ko yung
teacher sa harapan ko. Hindi naman siya nagsayang ng oras at may sinulat siyang
malaking words sa board. Physics. "Ok class, nagkakilala naman na tayo kahapon..
siguro mag-lesson introduction na tayo." umikot-ikot siya sa harapan, "Now, who can
tell me.. what is Physics?!?" Nanahimik yung klase. Wala man lang nagtaas ng kamay
nila o ano. Ako naman eh al am ko yung sagot kaya tinaas ko yung kamay ko bigla-
bigla. Dahil nakatalikod yun g teacher, hindi pa niya ako nakikita. May nagsalita
naman sa likod ko. "Physics is our natural science. It concerns on the basic
principles of the univ erse and our natural world."tumingin naman ako sa kanya sa
likuran. Hindi siya nakatingin sa teacher o sa board. Instead, naka-lean yung ulo
niya do on sa desk na akala mo eh tinatamad sa klase. Hindi man lang siya nagtaas
ng kamay niya. Nag-nod sa akin yung teacher at saka ko lang napansin na nakataas pa
rin pala yung kamay ko. "Uhmm... it also deals with the analysis of systems, laws
in the most precise an d simplest explanation and formulation." tapos tumingin uli
ako kay Jasper, "--a nd, what he said." Ngumiti yung teacher sa akin. Nagsulat uli
siya sa board. "Among the branches of Classical Physics, which one deals with
matter, force, mo tion.." hindi pa tapos yung tanong eh nagtaas naman na ako uli ng
kamay ko. Kaya lang... "Mechanics." napalingon na naman ako. Hindi pa rin siya
nakatingin. Nakikinig lang siya sa boses nung teacher pero par ang wala lang sa
kanya yung pagsagot niya. Hndi ba pwedeng magtaas naman siya ng kamay niya?
"Definition of Acoustics." lumingon sa ibang student yung teacher. Hindi na ako
nagtaas ng kamay ko. "Branch of physics that studies sounds." Nung lumingon ako sa
likod, tinayo na ni Jasper yung ulo niya. Nagtaka rin siya sa akin. "An acoustician
studies gases, liquids, solids and also waves." dinagdagan pa yu ng sinabi ko!
Humarap naman siya sa akin at humarap din ako sa kanya.
"Thermodynamics is the science of heat." ngumiti siya ng nakakaloko, "Chill out
Riel." Aba, ako pa ngayon yung hot? Eh siya nga ang may tingin na competition ito!
"Optics is the branch of physics that explains the behavior of light.." ngumiti rin
ako ng nakakaloko, "Sanay ka ba na nasa iyo lagi yung spotlight, o hindi ka sanay
na mag-share?" Lumapit yung teacher sa amin at pinigilan kami. Baka kasi kung anong
mangyari na naman. "Congratulations.""For what?!?" sabay pa kaming sumagot.
"Captain kayo ng Physics team ng Science Club." Nagtinginan kaming dalawa. Umiling
lang yung Jasper. "Yung meeting eh every Monday morning. Bago magsimula yung
klase." pumunta uli s a harapan yung teacher. "Makakasama ko na naman yan?!?" Hindi
ko na lang pinansin. Baka mag-resulta pa sa away lalo. "Yeah, magkasama kayo after
niyong mag-cafeteria duty mamayang hapon." Isa na naman yun sa ikinagulat ko. "For
what?!?" nagsabay na naman kami. "Binaha niyo ng sabon uli kahapon yung CR ng girls
kaya hanggang ngayon wala pa ring makagamit."ngumiti pa rin siya, "Class,
palakpakan natin yung dalawang capt ain." Nagpalakpakan naman at may asaran pa.
Imbis na matuwa ako, hindi rin nangyari. S a school ko dati, science club president
ako. Tapos dito, may kasama ako? Lumabas naman yung teacher at may kinausap.
"Congratulations.. RIEL." may halong pang-aasar pa yung sinabi niya at inextend
niya yung kamay niya para makipagshake-hands sa akin. Nakipag-kamay na lang din
ako. Si Kay eh nakangiti pa sa akin at narinig kong ma y tinanong siya kay Jasper.
"Oo nga pala Jasper baka hindi na kita makita mamayang hapon, saan ka nga pala k
ayo ni Carlo nag part time?""Sa grocery store.""Really? May vacancy kaya?" tinan
ong naman ni Kay. "Interesado ka malaman?""Yeah. Meron ba?" Nag-isip naman yung
Jasper. Tapos hindi ko na lang tinignan. Narinig ko yung sag ot niya. "Oo. Meron,
isa lang. Lumipat na kasi yung isang kasama namin na taga-ayos doon eh.""Oh great
thanks!" tapos tinawag ako ni Kay, "Oh couz, may vacancy daw.""Ika
w yung mag-aapply? Akala ko ikaw?" tinuro niya ako, then si Kay. "Dapat dalawa
kami, kaya lang isa lang pala yung bakante. Gusto niya mag part ti me job."
Nilingon ko na uli yung Jasper. Nginitian ko ng totoo. As in, totoong friendly n a
ngiti. "I really need a job. Part time?" Tinaas niya yung dalawang kamay niya sa
likod ng ulo niya. "Sorry walang vacant." iniwas niya yung tingin niya. "Kasasabi
mo pa lang na meron ah!""Kapag ikaw, wala." yun lang ang sinabi niya. "Fine,
pupunta ako doon at yung may-ari na lang ang kakausapin ko.""Si Mang Ramo n? Close
kami nun! Kapag sinabi kong huwag kang kunin, di ka kukunin." Wala talaga akong
choice kung hindi mag-beg pa. "Please, kailangan ko lang talaga.""O sige, lumuhod
ka sa harapan ko tapos mag-p lease ka.." Tumayo naman ako sa upuan ko at pumunta
ako sa harapan niya. Nakalingon siya sa kanan niya at kausap niya ung Carlo na
nakaupo na sa kabilang row. Uupo na sana ako sa harapan niya kaya lang napatingin
siya sa akin. "Hoy! Niloloko lang kita luluhod ka talaga?!?" katulad kahapon, ini-
offer na nam an niya yung kamay niya para makatayo ako. Tumayo naman na ako nun. Sa
totoo lang, kukunin ko lang naman yung ballpen ko nu n at hndi ako luluhod. Nahulog
kasi eh. "O sige na nga sasabihin ko kay Mang Ramon na tanggappin ka... pero sa
isang kon disyon..." tumawa naman siya nun eh wala namang nakatatawa. "Ano
naman?""Tara, lapit ka dito ibubulong ko." Nakatingin naman yung ibang tao sa amin
at alam ko na curious din sila. Tiyak na man kung anong kondisyon ito eh kalokohan
lang ito. So ire-ready ko na yung paghindi ko. May minumble naman siya sa tenga ko.
Lumayo ako ng kaunti. "HECK NO!" yun na lang yung nasabi ko. Binatukan ba naman
ako. "Wala pa nga akong sinasabi humihindi ka na! Saka madali lang naman yun eh."
tap os nag-lean siya para ibulong uli sa akin. Nakinig naman ako. Malay ko ba kung
ano yun. Saglit lang eh narinig ko na siyang magsalita. "Oo ka muna saka mo na lang
malalaman." Tinignan ko nga ng masama.
"Bakit naman ako o-oo kung hindi ko alam." mapanigurado ito! "Sorry ka. Oo ka
muna." No choice naman eh. Pagbigyan na nga. HIndi naman siguro mahirap yun. "Ok
fine. Oo na!" nilakas ko pa yung pagkakasabi ko, "Ano pala yun?""Basta pumay ag ka
na ah!" nag-lean na naman siya para ibulong na talaga kung ano man yun. Hinihintay
ko siyang magsalita. Ang tagal. Naiinip na ako. "Gusto mo talagang
malaman?""Naiinip na ako. Kapag tinagalan mo pa yan ayoko na. ""Wala na pumayag ka
na eh!" sabi niya sa akin. "Ano na nga yun?""Oh sige huwag kang tatawa. Sasabihin
ko na..." At iyon nga tinotoo na nga niya... huminga pa siya ng malalim at nagre-
ready daw siyang sabihin. Siraulo!!! "Secret!" Nung nag-uwian ng hapon din nun eh
sinamahan na ako ni Kay para tignan yung sina sabi nilang Grocery store kung saan
daw ako magwo-work. I can't believe it. Yung word na 'AKO' at 'WORK' sa isang
sentence? Nah, hindi p a nangyayari buong buhay ko. And all I can say is that..
it's so COOL. Huwag lan g sanang malaman ng Daddy ko dahil kung hindi, baka hindi
pa ako nagsisimula mag -work eh ipatanggal na niya ako sa trabaho. "Cousin,
sigurado ka ba talaga na magwo-work ka?" mukhang mas kabado pa sa akin si Kay. "Oo
I'm in iti naman. New experience right? Saka kapag bumalik na ako sa amin, for
college sure, pwede ko na ipagmalaki kina-Mommy na.. nag-work ako. I'm going to
work an ordinary local shop! It's really good isn't it?!?" todo talaga yung pagng
ko nun.

"At happy ka talaga na magwo-work ka?" nakataas naman yung kilay niya sa akin.
"Yeah! Bakit ikaw hindi ka masaya?""Trust me.. I don't want to work. Masaya ka l
ang kasi excited ka sa simula. Alam mo na, almost 16 years ka namang may nanny! May
gumagawa ng bagay-bagay sa iyo. ANo ba ito, nag-iipon ka ng new experiences?
""Nope." nakangiti na ako nun at nakatingala doon sa grocery store na maliit lan
g,"Well.. err.. kind of." Pumasok kami sa loob at tinuro ni Jasper yung table nung
Mang Ramon. Dapat may c afeteria duty kami today para doon sa kasalanan namin sa
banyo kaya lang na-move na tomorrow dahil maagang umalis yung cafeteria lady.
Tumayo lang ako doon at nagtingin-tingin. Nag-good afternoon lang kami sabay-sab
ay. "Kailangan ko po ba ng resume or something?" Nagulat naman ako nung sabay-sabay
silang tumawa lahat. Bakit, may nakakatawa ba sa tanong ko? "Something
wrong?""Resume?!?" tumawa pa rin si Jasper nun, "Good one Riel." Hindi naman ako
tumawa nun. Seryosong-seryoso yung mukha ko. Saka lang siya tumi gil nung napansin
niya na hindi ako nakikitawa.
"Oh.. oh... you mean, you're serious?" Tumango lang ako. "No. Helper lang tayo.
Hindi na kailangan nun." tapos pumasok siya doon sa loob na maraming boxes kasama
yung Carlo. Naupo naman si Kay doon sa dulo since hindi naman siya kakausapin. Ako
naman eh nanatiling nakatayo doon. "Ginulat mo ko at nandito ka sa maliit na
tindahan ko Miss Lopez," napatingin ak o doon sa Mang Ramon, "o kung tawagin nga ni
Jasper, 'grocery'.""Ok nga po eh. A ng cute nga po ng tindahan niyo." nag-sign siya
na umupo ako kaya umupo naman ak o, "Uhmm, maasahan po ninyo ako sa pagtratrabaho!"
tama ba yun?!? "Oo nga eh, napansin ko... MISS LOPEZ." Napansin ko naman na laging
Miss Lopez ang tawag niya sa akin. Masyado namang fo rmal. "Please, Riel na lang
po." tumingin naman siya sa akin. Nag-lean siya sa table para katapat ng mukha niya
yung mukha ko. "Saan ka nag-stay dito?" Napaatras naman ako ng kaunti. "Ano pong
ibig niyong sabihin?" nakakapagtaka naman itong matandang ito. "Kung sa public
school ka nag-aaral, siguro may lugar ka kung saan ka nakatira. Malayo yung bahay
niyo dito sa school 'di ba?" tapos ngumiti siya. Kinabahan ako nun. Paano niyang
nalaman na... na ako eh.. AKO? "Alam niyo po?" bumilis yung tibok ng puso ko.
Tumango-tango lang siya sa akin. Inangat niya yung local paper doon. Tapos sa pi
nakagilid at halatang pinilit pa talaga, picture ko. Ayoko yun. Dati-rati kasi
gusto nila akong kunan ng picture, ako lagi ma ayaw. U nfortunately, meron akong
isa. Yung 3 months ago na issue. "So, anong balak mo dito sa neighborhood dito? Ang
alam ko hindi naman dito ang nakasanayan mo." mahinahon naman siyang magsalita.
"Ah.. opo. Gusto ko lang po ng... change. Something new." yumuko ako nun pero 'd i
ko napigilan eh tumayo na ako at humawak sa dalawang balikat nung Mang Ramon,"
Hindi niyo naman po sasabihin yung secret ko 'di ba? Please? Nakikiusap po ako!"
"Hija, wala akong sinabing babanggitin ko. Kung mas komportable ka na hindi nila
alam, hindi ko sasabihin." Napangiti ako nun at yumakap ako doon sa matanda. "Thank
you.. thank you.. thank you po talaga!" Saka naman lumabas si Jasper at may buhat-
buhat na karton. "Pwede ba huwag mong harasin si Mang Ramon!" saka lang ako
humiwalay nun.
Bigla namang nag-ring yung phone ko. Narinig ko sa bag ko. May kumakanta na. Nag
tinginan kaming lahat kung kanino nanggaling yun. Ewan ko kung ano na ang expres
sion ng mukha ko. "Kanino yun?" nagtanong naman yung Carlo. Kinuha ko kaagad yung
bag ko at hinila ko si Kay palabas. "Kay.. yung CELLPHONE mo." kaya sinamahan niya
ako lumabas. Tumakbo naman kami doon sa gilid na hindi na kami naririnig. Sinagot
ko naman yu ng phone ko. Sino pa nga ba? "Oh hi.. Dad." wrong timing naman oh!
"Anak, hindi ka pa tumatawag kahapon pa. Ano nang nangyayari sa iyo diyan? Sabih in
mo lang kung may problema at aayusin ko.." yun na naman yung offer niya.
"Everything's great Dad!" kunwari eh tuwang-tuwa pa ako. "Oo nga pala, kinukumusta
ka ng Mommy mo, saka ni Tilly at Roland.""Pakisabi po miss ko na rin sila!" yun na
lang yung sinabi ko, "Sige Dad, I'm kinda' busy.""T eka lang anak, bakit ba
nagmamadali ka masyado?" sus nakahalata rin pala, "Oo ng a pala, nakabili na nga
pala ako ng 20" flat screen TV para mailagay niyo sa roo m niyo. Ayos ba yun..""You
WHAT?!?" bakit naman siya bumili nun? "I.. I mean.. c ool.""O sige pala anak,
kinumusta lang kita. Sabihin mo lang kung gusto mo nang bumalik.. ayos lang sa
amin. Sige anak.. Bye.""Bye Dad. I love you po." tapos si nara ko na yung flip
phone ko. Pagkababang-pagkababa ko nung phone, humarap ako kaagad kay Kay nun. Yung
itsura niya eh halatang clueless na clueles sa mga nangyayari. Siguro nga, dapat na
ak ong magsalita. "We have a major problem.." pambungad ko pa lang yun sa kanya.
"Ano naman?!""Dad bought a 20" flat screen television. Maliit lang since it's ro om
size." umikot-ikot naman ako dahil hindi ako mapakali. "I can't see the reason why
that's a major problem.""ARE YOU KIDDING ME?!?" napa tras naman si Kay, "Kapag
dinala yun sa boarding house at dinala sa kwarto natin , makikita ng mga tao. Anong
iisipin? 2 ordinary high school students, one from a province and one local, bought
a flat screen tv! Paano natin ieexplain kung pa ano natin nabili yun?!?""Flat
screen TV? Ayos nga yun eh. I think it's a--" tumi ngin ako ng masama sa kanya,"BAD
IDEA." tumingin din siya. "It's not like we won that TV or something.." sabi pa
niya na wala lang sa kanya. "That's it! Oh my God that's it! Kay, you're a
genius!""Sus... matagal na." nagb iro pa. "Pwede nating sabihin nanalo tayo sa kung
saang raffle. In that case, mas kapani -paniwala." tapos nabaling yung atensiyon ko
sa phone ko, "One more. Anong unit ng phone mo?""Hindi kami mayaman so.. 3315 lang
po.""Perfect.""Perfect ka diyan! " tinignan niya ako ng naloloka-ka-na-ba-look,
"Ewan ko cousin ha, pero parang y ung mga taste mo sa bagay-bagay eh somewhat
'abnormal'. No offense. Tingin mo ma s maswerte ako sa iyo kahit na ikaw yung
mayaman dito, gusto mo sa public school kaysa sa private, gusto mo ma-experience na
magtrabaho, ayaw mo ng flat screen tv, tapos ngayon perfect pa yung Nokia 3315 eh
ikaw nga itong mayroong Motorola V3??""It's yours.""At alam mo ba.." tumingin siya
sa akin na nagulat, "What?""It 's yours. Mag-swap tayo ng phone. Except sa sim card
ok?" syempre naman no!
"Eh paano ko naman ieexplain kung paano ako nakabili nito?""From your Mom and Da d.
At least sila nakatira dito, eh mas masaklap naman kung ako mag-eexplain kung saan
ko nakuha yan." kinuha ko yung phone niya at tatanggalin ko na yung sim ca rd.
Hindi ko pa nabubuksan yung likod eh may sumigaw naman doon sa gilid. "Hoy kayong
dalawa! Bumalik na nga kayo dito! May kakausapin lang sa phone ganya n pa kalayo!"
Bumalik naman na kami at hawak-hawak pa rin ni Kay phone. Ako naman eh binulsa k o
yung 3315. Nakita ko na nakatayo si Jasper at Carlo doon sa pintuan. Nilalabas na
niya yung mga de-lata galing sa box at natigilan naman siya... "Wow! RAZR?"
tumingin siya sa pinsan ko, "Ang cool ng phone mo Kay!" tapos tinig nan naman niya,
"Gusto ko nga bumili ng ganito eh, kaya lang mahal walang pambil i. Pero ayos din
yung Motorolla L7. Sa ngayon, mag-stick muna ako sa Nokia. Afte r 10 years siguro
makakabili na ako niyan." tinuro niya yung phone ko, este phon e ni Kay, at nilabas
naman niya yung kanya... Nokia 2100. "Patingin nga ako." Lalo akong kinabahan nun.
Please naman huwag siyang madayo sa messages! Please h uwag naman. Sim card ko pa
yung nanduon sa loob. Please naman... Pindot siya ng pindot doon. Tapos saglit
lang, inabot niya na uli kay Kay. "Cool." Nagkamot lang ako ng ulo ko nun. Si Mang
Ramon eh nakangiti pero umiiling lang. That was close. Nagpaalam na kami kay Mang
Ramon at sinabi niya na pwede daw akong magsimula sa Thursday since bukas eh may
cafeteria duty kami. Bumalik din kami kaagad sa boarding house. Dahil pakiramdam ko
eh pagod na ako n itong mga huling araw, nakatulog din naman ako ng mabilis matapos
naming maagpal it ng Pj's. *** Maaga akong nagising kinabukasan. This time, hindi
ko kailangang makipag-unahan sa banyo nun. Si Kay din eh maaga kong ginising kaya
wala pang 6:30 eh bihis na kaming dalawa. Nagluto lang siya ng itlog saka hotdog
doon sa kalan na kasama na sa room kaya nakapag-breakfast din naman kami. Dahil nga
may extrang pera ako ngayon, nagtawag ako ng bata at siya yung inutusa n ko na
magdala nung sobra doon sa donation box. Ayaw naman kasi ni Kay at baka isipin na
siya pa yun. Dahil nga almost 7 o' clock nama na, ang daming tao doon sa corridor.
May mga ku mpul-kumpol na tao sa tapat ng Bulletin Board at Club audissions na rin
pala. Da hil busy naman kami ni Kay, hindi na muna namin pinansin. "Anong sasalihan
mo?" tinanong naman niya ako. "Hmmm.. wala muna siguro. Teka, meron na rin pala.
Remember yesterday, captain t hingy ng physics thingy ng science club thingy?"
Tumingin naman si Kay sa akin tapos tumawa.
"Oh right.. that THINGY." Dahil nga dulo pa yung room namin eh kitang-kita na dito
na may mga nakaupo doon sa benches sa labas. Isa na sa mga yun eh si Jasper, Carlo
at yung isang lalaki n na kasama rin nila pero hindi ko pa rin kilala hanggang
ngayon. "Kita mo yung tatlo na yun? Kapag nakaupo sila sa bench at sama-sama, nag-
iisip yung mga yan ng gagawin nila para mamaya.""Ganun? Hindi naman siguro. Mukhang
na guusap-usap lang sila kasi tinginan mo, nagbuhbulungan tapos tatawa." Dumaan
lang kami doon sa locker sa hallway at dumeretso na kami doon sa room nam in. Dahil
nga madadaanan namin yung tatlong kolokoy, narinig din namin yung inga y nila. "Ang
galing! pwede na rin!" tapos tumingin si Carlo sa amin. Hindi na lang namin
pinansin ni Kay. "8 kaya ayos na ayos eh!" sabi nung isa na hindi ko kilala. "8 din
tama ka diyan!" sabi naman nung Carlo. Si Jasper naman eh inaayos pa yung rubber
shoes niya kaya nakayuko siya. "9 dude." Napataas na lang yung kilay ko nung naghi-
5 pa sila pare-parehas. Tawanan ng taw anan na parang mga baliw. Tapos nagsasalita
na naman yung Carlo. "10 siguro pwede na." sabi naman niya tapos tawa rin ng tawa.
"I'm cool with that.. 9 ako." Tumingin si Kay sa akin at medyo naguguluhan din siya
gaya ko. "What's up with the numbers?" binulong ko na lang sa kanya. Nung tapos na
mag-ayos ng rubber shoes si Jasper, tumayo na rin siya. "6." yun na lang yung
sinabi niya. "Lol dude seriously? 6?" tapos binatukan siya nung dalawang kasama
niya. Binilisan na lang namin yung lakad namin. Parang mga baliw na sabi ng sabi ng
nu mbers. Ang ingay-ingay nilang tatlo. Hanggang sa makapasok kami ng loob ng room
naririn ig mo pa rin sila. "Yuck dude! Si Ms. Elgar yun! Iba na lang! Sa susunod
niyan yung librarian na!" Ano daw?!? Nag-bell naman na at tumayo na sila doon sa
bench para pumasok sa classroom. Taw a pa rin sila ng tawa at si Jasper naman eh
seryoso. "Siya nga lang binigyan mo ng 9 eh! yung iba nga hindi pa nakaka-8!" sabi
na nam an ni no name. "Oo nga napansin ko yun bro!" inakbayan siya tapos ginulo
yung buhok, "Ikaw ha!" "Stop that!" tapos inayos niya yung buhok niya dahil
naguluhan, "Just leave it t
o the pro. I have my own ways." Inasar pa siya lalo nung dalawa. Nung nagulo yung
buhok niya, tumingin pa siya s a direksiyon namin tapos naupo na naman uli doon sa
likuran. Hininaan niya yung boses niya pero dinig ko par in dahil nasa likod ko
siya. "Hey Carlo! Ayus-ayusin niyo yung reasons niyo..." tumawa siya uli. Kaya lang
ayoko yung naring kong sumunod. "Hindi kayo makatotohanan mag-score ng babae eh!"
Tumingin ako sa kanya sa likuran nun. Yung itsura ko siguro nun eh medyo naiinis na
hindi ko maintindihan. "Bakit niyo nira-rate ang girls? Yun ang idea niyo ng
games?" Tinignan lang niya ako na parang nagulat. "Oo. So? Bakit nakikialam ka?
Trip lang naman yun." gusto ko siyang suntukin nun , pero 'di ko ginawa. "Ano
namang mararamdaman mo kung girls naman ang gumawa nun sa guys?""Wala! Ok? Wala.
Game lang naman yun kung anong tingin mo sa isang tao." tinignan niya ako na parang
nagtataka, "Common na yun sa mga tao dito. Huwag mong sabihing hindi m o pa
nasusubukan yun? Saang planeta ka ba galing at yung mga bagay-bagay dito pa rang
bago sa iyo?!?""Sinabi ko na nga 'di ba? Sa probinsiya." tapos dumeretso na ako ng
upo para hindi na niya ako tanungin. Kaya lang mapilit eh, nag-lean doon sa
sandalan ko para magtanong. "Saan?" bakit niya ako tinatanong kung saan? Aba malay
ko! Napansin naman ni Kay na wala na akong maisagot. Kaya ayun naman siya, to the
re scue. "Sa.." Ini-stop naman siya ni Jasper. Sa akin uli siya humarap. "Saan?"
inulit niya uli yung tanong sa akin. Province.. province... saan ba kami
nagbabakasyon nun? "Zambales." yun na lang yung unang pumasok sa isip ko. "Talaga
lang? Yung uncle ko doon nakatira. Saan sa Zambales?" Ano na nga ba yung isang
lugar dun? 'C' ang simula.. letter 'C'. Cadungan? "Cadangan? Cabungan?" hininaan ko
yung boses ko para hindi niya mahalatang nangh uhula na ako. "Cabangan?""Yun!
Tama." yun nga ba yun? Hindi ko na matandaan. Basta 'C' ang sim ula. Sa wakas eh
sumandal na siya sa upuan niya. Sana lang hindi na siya magtanong da hil baka hindi
ko naman masagot patay na ako. "Ibig sabihin marunong kang gumawa ng mga farm
work?""Oo naman. Marami kaming ch icken, may baboy, may pato.." inisa-isa ko lang
yung mga hayop na maisip ko. Ano
na nga ba yung details sa 'Old McDonald'? "Lumaki ka sa probinsiya? Sigurado ka?"
Sumabat naman na si Kay. "Eh bakit ba tanong ka ng tanong eh paulit-ulit naman.
Syempre isasagot na naman niya Oo. Tanong mo ulit saang probinsiya. We get it ok?
May iba pa ba?" Tinignan ko ng masama si Kay. May iba pa ba? Mas ok na nga yung
paulit-ulit yung tanong kaysa naman magtanong siya uli na hindi ko naman alam ang
sagot. "Marunong kang sumakay ng ka--" hndi na niya natapos yung sasabihin niya
dahil p inutol ko. "--bayo? Kabayo? Oo naman. Ang dali lang kaya." marunong talaga
akong sumakay ng kabayo. Bumili kasi yung Daddy ko ng kabayo nun eh. "Sasabihin ko
sana eh kalabaw. Pero dahil nabanggit mo naman, may kabayo kayo?"" Uh.. mmm..
hiniram. Sa kabilang farm." tumingin na naman si Jasper sa akin,"Buki d." Kasi
naman nangunguna sa mga bagay-bagay! "Sabi mo eh!" Nakinig na lang ako sa teacher
ko nun. I swear! Kailangan ko talagang mag-resear ch ng bagay-bagay tungkol sa
pagiging province girl! *** Nag-bell na ng uwian nun. Ewan ko ba, sinimulan na
naman akong kabahan. May cafe teria duty kasi kami eh. Ok lang naman sa akin yun at
least mararanasan ko, ang problema lang eh baka may mga bagay doon na hindi ko alam
gamitin. "Basta yung malambot, sponge? Ok?" binatukan ko nga si Kay, pati ba naman
yun? "Hindi naman ako inosente no! Baka lang may kung ano doon na hindi ko alam
yung tawag o kung paano gamitin. Details nga!" Nag-isip naman siya. Sabi niya, wala
naman daw kakaiba doon dahil maglilinis lan g kami ng tables, punas-punas, hugasan
yung pinggan, pupunasan.. ganun lang nama n. Walang mahirap at walang kakaiba.
Kakayanin ko naman na siguro. Ngayon naman, si Kay na ang nag-prisinta na
hihintayin daw niya ako apos kami ni Jasper doon. Baka daw kasi gabihin eh mabuti
na raw na ako dahil siya daw ang pinagkatiwalaang magbantay sa akin. Kung si asi
ang kasama ko, hindi daw niya pinagtitiwalaan. In the sense na, aka may kung anong
kalokohan na plano. hanggang mat kasabay niya Jasper daw k prankster. B

Nag-stay siya doon sa classroom at ako naman eh pumunta na sa cafeteria. Hindi k

asi ako hinintay ni Jasper at nauna na siya doon. Ang sama nga naman ng ugali! Wala
naman ng tao doon sa loob maliban doon sa cafeteria lady, si Jasper at syem pre..
ako nung dumating ako. Kapapasok ko pa lang eh may binato na sa aking tela .
Kakaiba pa nga yung amoy nung tumama sa mukha ko. "Tama yun ibato mo sa akin.."
tapos tinignan ko yung tela, "Ano 'to?" Tinignan niya ako ng anong-klaseng-tanong-
ba-yan look.
"Apron! Ano pa ba?" tapos tinuloy na niya yung pagpunas niya sa table. "Ibig kong
sabihin, ano ito?" hinawakan ko naman yung bilog doon sa gilid. "Butones!" huminto
na talaga siya, "At kung magtatanong ka uli doon sa design s a baba, beads po iyon
na may rose at dahon. Yung kulay ng apron? White and red n a checkered." talagang
inisa-isa pa niya sa akin. "May tanong ka pa.. RIEL?" Alam ko naman na butones yun.
Kaya ko lang naman siya tinanong eh nagtataka lang ako kung bakit may butones doon
eh hindi mo naman kailangang ibutones ang kung ano. Siguro nga, style. Mali lang
kasi yung style nung pagtatanong ko. Dapat, ni -rephrase ko. Sinuot ko na yung
apron at sinimulan ko rin na magpunas ng table. Pinili ko pa y ung may lemon scent
kaysa yung plain na bleach. "Anong amoy yun?!?""Lemon! Ano pa nga ba?" ako naman
yung nagsabi sa kanya, "At kung magtatanong ka uli, sprayer ito, at yung kulay sa
loob eh yellow." akala ni ya siya lang ang marunong mag-ganun ah! "Alam ko na
yellow yan! Tinanong ko lang kung ano yung amoy?!? Bakit yan pa yung pinili mong i-
spray! Ang tapang.. ang sakit sa ilong. Nakakahilo pa.""Ang bango nga eh!" binasa
ko pa yung nakadikit doon na brand. "Oo na.. pare-parehas naman yung mga babae.
Mahilig sa mga..." nag-boses babae s iya, "Lemon, strawberry, cherry, apple.. kasi
ang bango eh!" bigla siyang tumigi l, "Oh please!" Pagkatapos naming mag-linis ng
tables at nailagay yung mga kalat sa trash can, k inuha ko naman yung walis nila at
yung dustpan nila na kakaiba yung itsura. Maha ba yung handle tapos may gulong pa.
Nasa loob nga ako nun at sinusubukan kong al amin kung paano gamitin, kaya inabot
pa siguro ako ng 10 minutes bago lumabas. P awis na pawis na ako. "Nawalis ko na
yung buong cafeteria ngayon ka lang lumabas kasama ng walis mo sa ka
dustpan?""Sorry ka hindi ko mahanap!""Isa lang yung shelf dito. Dalawa lang a ng
walis tambo, isa ang dustpan. Tapos hindi mo mahanap?!?" Nainis naman ako. Sabagay,
hindi naman niya alam. "Ayan na yung dustpan mo." tapos binato ko sa kanya. Eksato
naman nung binato ko, may laman pala sa loob yun kaya natapon pa yung nas a loob.
"SORRY!" sarcastic pa yung pagkakasabi ko, "My bad." Halata mong gusto niyang
gumanti, pero hindi niya ginawa. Nakakapagtaka nga eh. Nung nasa banyo kami nun,
madalas gumaganti. Pero ngayon, wala talaga siyang gin awa. Mas ok na rin yun kasi
ayokong maging suki ng Guidance Office. Pumasok na uli ako sa loob at sinimulan ko
na yung pagbabanlaw doon sa mga pingg an at ako na yung magsasabon. Si Jasper na
lang ang magbanlaw at tagapunas. Sigu ro naman balance na iyon. Hindi katulad dati,
nakikita ko na si Tilly gumawa nito kapag nakikipag-usap ako sa kanya sa kusina sa
bahay namin. Kaya sa ganitong bagay, may alam naman na ak o.
Pinuno ko ng tubig yung kabilang lababo para doon na ang banlawan. Nakakadiri ng a
yung mga pagkain at malay ko kung sino yung mga ngumuya niyan. Ngayon mas na-a
ppreciate ko na kapag kakain ako sa cafeteria na ito, linisin na kaagad. Kawawa rin
pala yung mga cafeteria lady na gumagawa nito araw-araw. Mabuti na lang may gloves
doon sa gilid na pwedeng gamitin. Pumasok naman si Jasper at nagka-cough pa siya
nun. Aba, tingnan ako ng masama a t dala-dala niya yung dustpan at nilagay niya
doon shelf. "Pumasok lahat ng alikabok sa lungs ko.. thank you very much!" tapos
sinara niya yung shelf. Katulad ko, nagsuot din siya ng gloves at tumabi doon sa
akin pero sa kabilang l ababo siya. Sinimulan na niyang magbanlaw doon at nilagay
niya sa gilid yung mga natapos na niya. "I wonder kung makakatagal ako kung ganito
ang maging trabaho ko balang araw.." Tumingin naman ako sa kanya at ngumiti ako.
"Ako for sure hindi ako--" napaisip naman ako, wrong dialogue yun kung itutuloy
ko,"--hindi ako... magrereklamo. Ok naman maging trabaho ito ah." sasabihin ko s
ana eh, hindi ako makakatagal. "Hindi naman sa ayoko, kaya lang.. gawaing babae
ito! Bakit ko naman gagawin?"si raulong ito ah! Hindi lang naman babae ang
tagahugas ng pinggan. "Kaya naman ng mga lalaki ang maghugas ng pinggan ah.. kagaya
ng mga babae. Ang dali-dali lang naman." Oo nga madali pero hindi ko ito ginagawa
dati. Napaisip naman ako. Hindi ko alam kung ano na namang pumasok sa utak ko para
ita nong ko yun. "Naramdaman mo na ba na parang magkaroon ka ng normal na pamilya,
talagang norma l, yung tipong, yung tatay ang nagtratrabho... nanay yung tinatawag
na 'housewif e'. Simple lang. Parang.. yun yung hinahanap mo sa buhay? Tatay ang
nagtratrabah o, nanay ang gumagawa ng ganito." Tumingin siya tapos binalik niya
yung tingin niya doon sa pinggan na binabanlawa n niya. "No and Yes." dalawa yung
sagot niya? "Huh?!?""No kasi hindi ko naramdaman magkaroon ng normal na pamilya.
Lumaki ako sa uncle ko. Yes sa pangalawang tanong mo. Simpleng pamilya.""Sa
katunayan, yun ang ambisyon ko sa buhay." tumingin ako sa ceiling. "Ang
alin?""Magkaroon ng simpleng pamilya, para sa sarili ko syempre." Nakatayo lang
siya doon. Napansin ko na umapaw na yung lababo kaya pinatay ko yu ng tubig. "Hoy,
umapaw na kaya patayin mo na yung gripo." kinuha ko uli yung isang pinggan na
marumi para masabunan ko, kaya lang may A.L na nakatatak sa gilid. "Nyay!"mu ntik
ko nang mabitawan, sinalo lang ni Jasper. "Dahan-dahan ok?" tinignan niya yung
ikinagulat ko, "Yeah, ayun na naman yung AL guy.""Ano?" hndi ko naintindihan yung
sinabi niya. "Si AL. Yung nagdodonate dito. Idol ko yung guy na yun."
Parang gusto kong tumawa nun. He thinks I'm a guy? "Nababasa mo ba? It's A dot L.
Not AL." tama yun, akala niya AL ang basa. "Siya pa rin yung tinutukoy ko." tapos
inabot niya uli sa akin, "Ang tiyaga niya ng mag-donate dito para sa lahat tapos
hindi siya nagpapakilala. Yun ang totoong tumutulong. Hindi mahalaga na makilala
siya o ano." napansin naman niya ako, "A nong nginingiti-ngiti mo?""Wala. Natutuwa
ako sa pinggan." tinignan ko rin siya, "Bakit naman tingin mo lalaki sya?""Sa name?
AL.""It's A.L." ang kulit paulit-u lit na lang! "Paano kung babae siya?""Kung mami-
meet ko siya, hihingi pa ako ng autograph. Kung matandang lalaki siya, Idol ko
siya. Kung matandang babae naman, idol ko pa rin siya. Kung 'man' naman, mid 40's,
role model ko. Kapag 'woman' n aman na mid 40's, mother-like tingin ko. Kung lady
naman siya or so-called guy n a nasa 20's, I can say I like them." huminto naman
siya, "Pero kung boy, teenage r, he's a bro to me. Kung girl naman siya,
teenager..." Hindi naman niya tinapos yung sinabi niya. Nakakainis naman. "Ano?
Bakit naman iba-iba yung tingin mo in certain ages? And gender?" "Wala lan g. Mas
mataas lang siguro magiging tingin ko kung teenager siya. Kasi naman sa p anahon
ngayon, ilang teenager ba ang nag-aabala na mag-donate sa isang school? M as iba
ang tingin ko sa lalaki kaysa sa babae. ngumiti naman siya. "Bro ang magi ging
tingin ko sa kanya kung lalaki siya. Hindi ko naman pwedeng sabihin, I like him.
Baka isipin bading ako. Sa isang case naman kung babae siya..." ngumiti si ya uli.
"I admire her." pagkatapos nun, nabitawan ko na talaga yung pinggan. Nagulat din
siya nung nakabasag ako. Na-shock din ako eh kaya yumuko ako kaagad. "May rayuma ka
ba or what? Lagi ka na lang nakakabitaw ng pinggan." yumuko rin s iya. "Ako na..
kaya ko na ito. Ako naman nakabasag. Magtrabaho ka na doon." Tinignan naman niya
ako na nagtataka. "Excuse me? Tinutulungan kita hindi dahil nagpapakabait ako sa
iyo. Tinutulungan kita para mabilis kang makabalik doon. Ayoko ngang magsabon at
magbanlaw! Sinus werte ka naman!" sabi ko nga eh, hindi siya concern. Kinuha niya
yung mga kumalat na glass. Kahit na nakakainis siya, meron din pala siyang sinasabi
na ok din naman pala sa pandinig. Dahil nga marami yung pinggan na hinugasan namin,
nangangawit na yung braso ko n un. Pagkabanlaw ko nung kamay ko, nakita kong kulay
pula na. Saka ko lang napans in.. Nasugatan ako? Bakit hindi ko man lang
naramdaman? Tinignan ko naman yung index finger ko. Ang haba nung cut. Tumigil
naman ako at nung tumingin si Jasper, nilagay ko sa bulsa ko yung kamay ko. "Ok ka
lang?" pinupunasan na rin niya yung kamay niya. "Oo. Sus! Paghuhugas lang ng
pinggan! Sanay na sanay na.." tapos tumalikod ako s a kanya sabay yumuko ako. Saka
ko naramdaman na mahapdi na siya. Tinanggal na niya yung apron niya. Nagtat
aka na rin siya sa akin. Tinalikuran ko uli siya. "Ayos ka lang? Ang weird
mo.""Kulit mo ah! Oo nga!" tapos hininaan ko yung boses ko, "Ow!" Tinanggal ko na
rin yung apron ko gamit yung kaliwang kamay ko. Ayaw ko kasi mal agyan ng dugo eh.
Nagulat na lang ako nung lumapit siya sa akin. "Meron ka ba ngayon?!?" nagulat din
siya sa tanong niya, "Huwag mo na sagutin. K akakilabot.""Wala no! Sira!""Eh bakit
may blood stain ka sa damit mo?" Huh? Meron? Tinignan ko yung damit ko sa gilid.
Siguro napunas ko kanina. Ano ba naman yan! Nakakahiya. Iba iniisip niya. "Wala ako
ngayon o-k??" kainis. "Kunwari pa." nang-asar pa tapos inalis niya yung polo niya,
"Oh pantakip mo." Kahit na isang napakabait na move yun, medyo nainis pa rin ako.
"Nah.. keep it. Wala ako ngayon. Kadiri..""Ganyan naman mga girls eh, halata na. .
deny pa." Grrr! Ang kulit. "Wala ako ngayon! Nasugatan ako ok?" tapos pinakita ko
yung daliri ko. Lumapit naman siya sa akin. "Eh bakit hindi mo sinabi?" sinuot niya
uli yung polo niya at inabot naman niya eh yung scarf niya na kulay black, "Pantali
mo. Kapag hindi tumigil dumugo yan, magkaka-hemorrhage ka." Iniwas ko naman yung
daliri ko sa kanya. "Hindi na. Hindi naman masakit." Dahil nga ayaw kong iabot sa
kanya, inagaw naman niya ng mabilis at hinawakan ni ya yung kamay ko ng mahigpit.
Diniinan naman niya. "Masakit yun ah!" sinuntok ko siya sa braso niya. "Sabi mo
hindi masakit 'di ba?" binitawan din niya yung kamay ko tapos binato ni ya yung
scarf sa akin kaya tumama sa mukha ko, "Itali mo." Pagkatapos niyang sinabi yun eh
lumabas na siya at hindi man lang nag-bye sa aki n o ano. Oh well, ang bango naman
ng scarf niya para malagyan lang ng dugo. Sabi naman ni ya eh! That guy... is
abnormal. What I mean is.. different. Prankster na smart? Rude pero minsan mabait?
Seryoso pero minsan loud? Isa lang ang name para sa taong ganun... Jasper.
*** Nasanay na rin naman na ako nung mga sumunod na araw. Yung mga room by room sa
s chool eh saulo ko na. Akalain mo yun, mas masaya naman na ako ngayon dito. For t
he first time in my life, nararanasan ko na ang totoong high school life. Ngayon eh
weekend na. Nasa 'grocery' ako ngayon gaya nga ng tawag ni Jasper. Mad ali lang
naman yung trabaho eh, ilalabas nila Jasper at Carlo yung boxes, ako na man eh
aalisin ko yung dusts at iaayos ko yung mga paninda. May mga cute pa nga na tinda
doon eh. Nung natapos magbuhat yung dalawa, naupo sila at naglabas ng baraha. Tawa
sila n g tawa at naglalaro sila ng game. Hindi naman yata sila nagsusugal, kasi
walang involved na pera. Tama yun, maglaro sila at ako dito eh mag-isang nag-aayos.
Tumingin si Carlo sa akin. "Riel! Hindi ka ba sasali sa amin?" tinanong pa ako?
Obvious ba na may ginagawa? "Hindi na. Busy eh.." tapos nilagay ko uli sa shelf.
"Tulungan mo!" tapos tinulak siya ni Jasper. "Pinapabili mo nga ako ng ulam diyan
sa kanto tapos ngayon tutulungan ko siya? I sa lang ako Jas!" Inangat ko naman yung
ulo ko. Mag-uusap na lang din sila yung naririnig ko pa. "Pwede pakihinaan niyo
yung boses niyo, naririnig ko eh!" tumawa sila parehas,"T hank you.""E di huwag
kang makinig problema ba yun?" inayos na nila yung cards s a harapan nila at
tinulak na naman niya si Carlo, "Alis na! Bilihin mo na yung p inapabili ko."
Dinaan lang sa ngiti ni Carlo tapos binatukan naman niya si Jasper. Lumabas na s
iya ng shop at ewan ko kung saan pupunta yun. "Bakit ganun mo na lang siya
inuutusan?""Sumusunod naman eh. Isa pa, tabla lang kami. Ako naman nagluto kagabi."
tumayo siya sa pagkakaupo niya. "Nagluluto ka?""Ako?" tinuro niya yung sarili niya,
"Kailangan eh. Unfortunately . Ikaw? Kayo ni Kay? Sinong nagluluto?""Si Kay." totoo
naman eh. "Hindi ka marunong magluto?""Eh kasi yung.. ah.. nanay ko ang nagluluto
dati. Ak o lang tagahiwa.. mga ganun." si Tilly yung tinutukoy ko, hindi yung Mommy
ko. "Ikaw taga-hiwa? Eh basag na pinggan nga nasusugatan ka na kutsilyo
pa?""Marunon g ako no!" sa kitchen kasi namin noon sa bahay, naghihiwa rin ako.
"Tapos na ba yung ginagawa niyong pagbubuhat ng boxes?" Inayos niya yung pants niya
dahil nadumihan. "Hindi.""Eh bakit naglalaro na kayo hindi pa pala?" asar! hindi pa
pala sila ta pos may paupo-upo na?!? "Gusto namin eh! If you don't mind my dear
boss RIEL," nang-asar pa lalo, "Papas ok na po ako sa loob at bubuhatin ko na yung
boxes at ilalabas ko na. OK?""Ok. D apat kanina mo pa ginawa."
Pumasok na siya sa loob at ako naman eh tumayo sa pagkakaupo ko habang nagda-dus t.
Ang sakit ng likod ko at ang dumi na ng damit ko. Feeling ko nalanghap ko na lahat
ng alikabok galing sa box. Eksakto namang pagtingin ko sa labas, may nakita akong
'di kaaya-aya na tumiting in sa loob at may nagtuturo. Oh my God. Classmates ko yun
sa dati kong school. Nakita nila yung maliliit na keychain sa loob at nakangiti pa
sila parehas. This is not good. Sinubukan kong tumakbo papunta ng likod kaya lang
nabangga ako sa dala-dalang bo x ni Jasper. "Mag-ingat ka nga!" Pumasok na sa loob
yung dalawa. Lumapit sila doon sa nakasabit sa harapan. "Excuse me!" tinaas naman
niya yung kamay niya, "Magkano yung keychain niyo dito ?" Hindi naman ako sumagot.
Kinakabahan na naman ako. Tumingin si Jasper sa akin at magkasalubong na yung kilay
niya. "Pwede ba i-assist mo yun?" ini-incline niya yung ulo niya. Tumawag uli yung
isa sa classmate ko. "Hey.. Miss!" Wala na talaga akong magagawa nun. No-choice na
talaga ako. "Akin na nga yan.." tapos inagaw ko sa kanya yung dala-dala niyang box.
Hindi naman niya binitawan kaya nung hinila ko, kasama siya. "Ano bang ginagawa
mo?!?""Ibigay mo na yung box at ako na yung magbubuhat!" inag aw ko pa lalo.
"Mabigat ito hindi mo kaya!" hinila niya yung box. "Ibigay mo na para walang
masaktan!" ako pa yung nag-threat! Akala mo naman toto o.. "Ang hirap mong
intindihin!""Tinutulungan na nga kita, ibigay mo na yung box." p lease ibigay mo na
para matakpan ko yung mukha ko. "Fine kung yun ang gusto mo!" tapos tinulak niya ng
malakas yung box sa tiyan ko . Ang bigat nga. "Never mind! Hindi na namin gusto!
Ang cheap pala ng material!" tapos lumabas na man na silang dalawa. "Ok!" sumigaw
naman ako, "Don't come again!" hininaan ko yung pagkakasabi ko. Dahil nga ang
bigat-bigat nung buhat-buhat ko at nakatingin sa labas si Jasper,
nagbago na yung isip ko. "Never mind na rin!" tapos tinulak ko rin sa tiyan niya
yung box. Ang sama ng tingin niya sa akin nun. "Rich kids.." tapos umiling-iling
siya. "Huh?!?" napatingin ako sa kanya, "Anong sabi mo sa akin?""Hindi ikaw!"
sinigawa n ako, "Yung mga pumasok." Tumango-tango naman ako. "Oo nga, rich kids."
tumabi ako sa kanya at nakinood umalis nung mga classmate k o. Lumuhod naman siya
para ibaba yung box. "Pumasok dito, titingin-tingn pero hindi naman pala bibili.
Tapos lalaitin pa yu ng paninda.""Oo nga. Dapat sa mall sila pumupunta.""Ang dami
nilang pera.. I won der how they live their life..""Tama ka diyan. Swerte rin sila
no? Dapat nagdo-d onate na lang sila.." nakatingin na ako doon sa laman ng box.
"Yeah. Dapat nga." tumingin siya sa akin, "At least nag-aagree tayo na yung mga
mayayaman, kadalasan publicity lang yung alam. Magdo-donate for publicity. Spoil ed
brats.""Oo nga tama ka uli.""And I'm not afraid to say that I hate rich peopl e in
general... they suck.." Tumango-tango uli ako. Agree na lang ako ng agree sa kanya.
"Oo nga tama ka---" saka ko narealize yung sinabi niya.. "Anong sinabi mo?!?"
Nasaktan naman ako doon sa sinabi niya. Bakit naman nilalahat niya? Oh well, sig
uro nga kapag sinasabi nga nila na may pera ka, nasa iyo na ang lahat ng mga bag
ong bagay. SPOILED BRATS? Probably. Siguro nga isa rin ako doon eh. Kasi noon, n
akukuha ko rin naman yung gusto ko, although, hindi ko naman hiningi sa kanila.
"Ano yung sinabi mo?" inulit ko yung tanong ko sa kanya. Tumingin lang siya sa akin
ng nagtataka. "Sabi ko, generally, I hate rich people. Bingi ka ba?" aba,
inakusahan pa ako na bingi. "Of course not. Narinig ko nga yung sinabi mo. 'They
suck.' " unfortunately tuma tak sa akin yun. "Narinig ko naman pala eh, bakit
pinaulit mo pa sa akin!" sinisigawan ako? "Iba ka rin no?""Pinaulit ko kasi
sinisigurado ko yung narinig ko.. baka mali.""Hindi ka naman bingi bakit mo pa
papaulit. Sigurado yun.""Paano naman ako magiging si gurado eh nanggaling sa iyo
yung opinion? Kung opinion ko yun sigurado ako." ano ba itong pinag-uusapan namin?
"Just stick to your senses OKAY??!" nasanggi niya yung de-lata sa gilid, "Mas ma
dalas na tama yun!""Bakit napunta na tayo sa senses?""Bakit hindi ka ba nag-aral ng
Biology nung 2nd year ka?" tingnan mo, Biology naman ngayon? "Nag-aral ako ng
Biology no! At alam ko ang nervous system." Na-realize ko rin n
a walang connection yung mga pinagsasasabi ko at lalung-lalo na yung pinag-uusap an
namin, "Teka nga, bakit ba ang gulo! Inulit ko lang yung tanong ko nasa Nervo us
System na tayo?""Ikaw ang nagsabi ng Nervous System hindi ako. Ikaw ang magul o sa
ating dalawa."inayos niya yung natumba niya. "Ikaw ang magulo. Pinapahaba mo yung
usapan." tinaas ko naman yung kilay ko. "Ikaw nga yung nagsalita ngayon, eh di ikaw
yung nagpapahaba.""Ikaw yung nahuli ngayon kaya ikaw yung nagpapahaba.." Tumingin
lang din siya sa akin. Alam niya kapag nagsalita siya ibabalik ko lang sa kanya
yun. "Wala ngang sense. Huwag ka na nga magsalita." Hindi ko na sinagot. Akalain mo
yun? Ok na sana yung idea na nag-uusap kami. Per o yung may sense naman sana.
Nagulat naman ako sa kanya nung bigla siyang tumawa mag-isa at sumandal doon sa
shelf. Nakatingin siya sa akin. "Ganyan ka ba makipag-usap?" tinanong naman niya
ako. "Na walang sense?" umiling ako, "Not really.""Nah, kakatuwa nga eh. Tell me
some thing I don't know.." Nag-isip naman ako. Napaka in-general naman ng tanong
niya. "Hmmm... capital ng South Korea eh Seoul.""Not that!" binato niya sa akin
yung s tuff toy sa gilid, tumingin siya sa kisame,"Anatomy came from the greek
words, ' ana' and 'tomy', which means apart and to cut." Tumawa naman ako sa kanya.
Binato ko naman pabalik yung binato niya. "Ano ba ang gusto mong malaman?""I don't
know, kaya nga magsabi ka ng kung ano." "Hndi ko alam sasabihin ko eh.." ano ba
yan, wala pala talaga akong kwenta kausa p. "O sige na nga ako na magsisimula..."
tumingin siya doon gilid, "Nung bata pa ak o mahilig akong kumain ng butong
pakwan." Nagtaka naman ako sa kanya. Sa dinami-dami naman ng sasabihin yung hindi
pa maha laga. Nakatingin lang ako. Wala rin siyang reaksiyon. Hinihintay ko na
dagdagan niya y ung sinabi niya. "Ano na?" sabi niya sa akin. "Anong.. ano?""Hindi
mo man lang ba itatanong sa akin kung bakit ako mahilig kum ain ng butong pakwan?"
bakit ko naman itatanong yun? "Itatanong ko pa yun? Syempre isasagot mo either
favorite mo.. o dahil masarap." "Itanong mo lang..." talagang mapilit. "Ok.. bakit
ka mahilig sa butong pakwan?" Ngumiti naman siya tapos tumingin siya sa rubber
shoes niya. "Eh kasi, walang anak yung uncle ko."
Ano daw? "Anong connection?" abnormal naman yata itong tao na ito. "Connection?
Simple lang. Sinusubukan kong pasayahin siya." ngumiti siya uli. "Sa pagkain ng
butong pakwan?""You don't get it do you?""Hindi." Tumawa na naman siya ng tumawa.
"Paniniwala ko kasi nung maliit ako, kapag may nilunok ka raw na buto, tutubo ra w
sa tiyan mo. Naisip ko na kapag kumain ako ng butong pakwan, tutubo sa tiyan k o
yung pakwan.""In short naniniwala ka na tutubo yung pakwan sa tiyan mo?" that' s
odd, "At related sa uncle mo by what?""Kapag tumubo yung pakwan sa tiyan ko, b
ibilog yun. Para akong buntis. Naisip ko ganun yun..""Magkaiba pala tayo ng pani
niwala eh. Ako kasi ang alam ko--" Tinakpan naman niya yung bibig ko ng kamay niya.
"Please do not go down there..." tapos yung expression ng mukha niya eh nandidir i.
Tinanggal ko yung kamay niya sa bibig ko. "First of, nagbuhat ka ng mga karton kaya
madumi yang kamay mo. Second, ang sasa bihin ko eh ang paniniwala ko nun, kapag
nag-kiss daw kayo yun na." tumingin ako sa kanya at ako naman yung nandiri, "Ikaw
yung iba ang iniisip. AND PLEASE, DO NOT GO DOWN THERE. Yuck." Tumahimik kami
saglit nun. Hindi rin nagtagal, dumating na si Carlo dala yung pi nabiling pagkain
ni Jasper kanina. Tumayo kaagad si Jasper at mukhang kakain na yata. Sa may likuran
kasi nung shop , may table doon at upuan. Binuhat ko naman yung isang karton dahil
nakakalat do on. Naunang pumasok si Carlo sa pintuan kaya hindi ko na siya nakita.
Si Jasper eh s umunod naman kaagad. Akala ko eh bubuksan niya yung pintuan para sa
akin dahil d ala ko yung malaking karton kaya lang hindi niya ginawa. Oh great!!!
Ang bait niya masyado. Eh yung Homo Erectus yata eh mas may sense na buksan yung
pintuan. Hahawakan ko na sana yung door knob kaya lang bigla niyang binuksan.
"Hindi mo naman siguro kailangan na buksan ko yung pinto para sa iyo 'di ba?"
Tinignan ko siya ng masama. "Ay hindi po!" sarcastic pa yung pagkakasabi ko. "Ok."
tapos sinara niya uli. Arrrgghh! Grabe naman! Binaba ko yung karton at binuksan ko
yung door na hindi n iya binuksan. Hindi ko na lang pinansin. Pumasok na ako sa
loob at hindi ko alam kung makikika in ako. Nakakahiya naman kasi. Isa pa, hindi
naman ako nagpabili.
Naupo si Jasper doon sa isang upuan at tinaas niya yung paa niya. Tama ba yun?
"Ano? Kakain ka ba?" tinuro niya yung isang upuan. Tinuro ko yung sarili ko. "Ako
ba?" Tumayo siya at nilagpasan ako. Nung tinignan ko siya, nakikipag-usap siya sa
WAL A naman sa likod ko. "Makikikain ka? great?" tapos tumingin uli siya sa akin,
"HELLO? Sino pa bang ka usap ko. Ikaw lang nakatayo diyan." bumalik siya uli sa
pagkakaupo niya. "Riel, sa iyo ba itong phone na ito?" tapos nakita ko yung 3315 na
hawak ni Carl o. Lumapit naman ako sa kanya. "Err yeah. Saan mo nakuha?""Doon sa
likuran. Baka nahulog mo.""Thanks." nilagay ko na ng maayos sa bulsa ko. Hindi ko
alam kung anong gagawin ko nun. Pagkatapos kasi nilang maghugas ng kama y nila,
naupo na sila doon at kinuha yung kanin. Ginaya ko na lang yung ginawa n ila. "Tara
na kain na...""Teka lang, hindi kayo magkukutsara or something?""May kamay ka naman
'di ba?""Uhmmm.. oh... right." tinignan ko lang tapos hinawakan ko uli , "Ayos
ah.""Galing mo rin magpatawa ha! Kung hindi siguro kita kilala, maniniwa la na ako
na hindi ka marunong.." tapos kumuha siya ng kanin at kumain na siya t alaga. Ganun
pala yun? Nakitawa naman ako pero pilit lang. Kumain naman ako at nakailan g subo
na rin ako nun. Kakaiba pala sila kumain kapag normal day. And oddly, I f eel ok.
Nakatingin si Carlo at si Jasper sa akin. Saka ko lang napansin na tumigil sila sa
pagkain. "What?!?" nahiya tuloy ako ng bahagya, "May dumi ba ako sa mukha?""Wala."
ngumit i si Carlo, "Ang cute mo kumain.""Paki-elaborate naman.." sumubo ulit ako.
"Di gaya nung mga nakasabay ko na girls kumain dati, ang bagal mo kumain." huh? Ako
mabagal? "At masama yun?""Hindi. Hindi no." pero hindi na niya sinabi kung bakit
naman ka kaiba yun. Marami namang tao sa mundo na mabagal kumain. Tumayo naman siya
at tapos na yata siyang kumain. Si Jasper naman eh nakatingin pa rin sa akin.
Nailang naman ako. "Hanggang ngayon ba nagulat ka pa rin at mabagal ako kumain?"
Saka lang siya tumigil nun at tumingin sa kinakain niya. "Anong lasa?" Nagulat
naman ako sa kanya.
"Anong lasa ng... alin? Ulam?" tinuro ko yung nasa pinggan ko. May kinuha siyang
chocolate sa harapan niya. Lush yata yun eh. "Kainin mo." tinignan ko lang siya
"Bakit ko naman kakainin yan?" siraulo? "Basta kainin mo." Kinuha ko naman yung
chocolate sa harapan niya at kumagat naman ako. Dahil malii t lang yun, nawala rin
kaagad. "Ngayon sabihin mo sa akin kung anong lasa..""HIndi ka ba nakakain ng
chocolate? Eh di chocolate.""Elaborate." yun din yung dialogue ko kanina. Dahil
mukhang mangungulit lang siya, nag-isip naman ako. "Matamis... kakaiba yung lasa.
Kumbaga sa vocabulary, bago sa list mo. Pero sa a kin, matamis pero... iba. Ang
hirap i-explain eh. Bakit ba?""Thanks sa pagsagot. " tumingin siya uli sa akin,
"Bakit kita tinanong? Curiousity." Tinuloy na niya yung pagkain niya at
nakadalawang-subo lang siya eh tumayo na si ya kaagad. Magtatanong na sana ako uli
kaya lang pinigilan na naman niya ako.. "You heard me.. curiousity." ang... gulo!
"Okay.." yun na lang ang sinabi ko. "Bakit ka curious?" Lumingon siya pero hindi
masyado. "Gusto ko lang malaman kung anong lasa ng chocolate..""E 'di ito tikman
mo..""Hi ndi yun.. hindi yun ibig sabihin ko." Dumeretso siya ng tayo, "Gusto ko
malaman yung lasa ng chocolate... sa panlasa mo.""Bakit?""It's a symbol. Sinabi sa
akin ng friend ko, kapag na in-love ka daw, pwede mong ikumpara sa candy.
Particularl y, chocolate." hindi ko na nga ipu-push. Hindi naman maliwanang yung
mga sagot n iya eh! "Gusto ko lang malaman sa girl's point of view. Girl's taste."
Ganun? Ok...alright.. "Ikaw, anong panlasa mo sa chocolate?" Saka lang siya
tumingin sa mata ko. "When it happen to me...""I'll let you know." bakit ba ang
layo ng sagot niya la gi? Umuwi na lang ako pagkatapos nun. Hindi ko alam kung
dapat pa ba akong maniwala sa sinabi sa akin ni Kay dati. Dati siguro naniniwala
ako sa pagiging prankster niya, pero lately yata mas nagiging in-touch siya sa.. oh
well.. ano bang tawag dun? Poetic side? Ewan ko ba. May term ba dun? Sinalubong ako
ni Kay kaagad at dumating na yung flat screen tv namin. As usual, hinila ko kaagad
siya sa loob at mukhang masayang-masaya pa siya. Pinagsabihan ko nga ang bruha na
hindi dapat ipagmalaki yun kundi, nanalo lang talaga kami sa raffle. Hindi ko alam
na kapag naiba pala ang social status mo sa nakasanayan mo eh kump
likado. Lalo pa ngayon. Ssusubukan mong makisama, magiging ok, tapos may daratin g
na pro-prpblemahin mo. Parang yung mga bagay sa mundo eh... sunud-sunod na lan g na
darating sa iyo. Oh.. yuck. Am I getting in touch on my poetic side too? "Hoy ano
ka ba!" shinake naman niya yung katawan ko. "What?!?" nairita pa ako nun sa ginawa
niya dahil nag-iisip ako bigla na lang na -interrupt. "Tumutunog po yung phone mo,
este phone ko pala kaya lang nakipagpalit ka... kan ina pa! Baka gusto mong tignan
yung mga text messages mo insan!" Tinignan ko lang siya ng masaya. Pagod kasi ako
kaya medyo nairita nga ako. Naki ta ko naman yung phone... ko. 3 messages received.
Yung una, galing sa provider so wala lang kwenta yun. Yung dalawang messages nam an
eh hindi naka-store sa inbox ko. 'cge pla, kta n lng tau bukz. =)' Maikli lang yung
message. Yung isa naman ganito lang.. '....' Nagtaka naman ako. Hindi ko naman siya
kilala bakit naman ako makikipagkita sa k anya. Nag-abala pa akong mag-reply nun.
Instead na unahin ko yung 'who are you?' na tanong, sa iba bumagsak. 'do i know u?'
Wala pa sigurong 5 minutes eh tumutunog na naman yung phone ko. Syempre tinatama d-
tamad pa akong nagpipipindot nun. 'dis s janice ryt? si ian 2.' Excuse me? Matagal
na akong nabinyagan at alam kong hindi Janice ang pangalan ko . As far as I know,
Szarielle a.k.a. Arielle a.k.a A.L and right now a.k.a Riel. But never Janice. And
the bottomline of it is... 'sori, i dn't know a guy named ian. u got d wrong #' At
yun nga, panay naman ang sagot niya. Mayaman yata sa load eh. Sinasayang lang yung
oras ko. 'oh sori po ha.' hindi pa ko nagrereply, pumasok na uli yung text niya,
'.....' ganun na naman. 'ng-uubos k lng b ng load?' parang ganun kasi yung
lumalabas eh, sino bang matin o na magse-send ng panay dots lang? 'medyo...' Ay ang
sipag sumagot. Sulit naman talaga yung text message niya. 'nd, nghhnp ng kausp.
sungt m nga eh, bbae k no?'
Nung nabasa ko yung text na yun, napatingin na lang ako doon sa phone na akala m o
eh nakikita ko yung kausap ko. Siraulong ito?!? 'un4tun8ly, ba2e nga ako.'
tinatamad na ako makipag-usap nun. Nilagay ko yung phone ko sa gilid. Kung hindi ko
lang alam, sinadya lang niya na mawrong-send para naman magkaroon siya ng textmate.
Sorry na lang siya, hindi a ko mahilig sa ganun. 'so... what?!' Katulad kay Kay,
nairita din ako sa text niya. Bakit ako yung tinatanong niya eh samantalang wala
akong time na kausapin siya? 'wat do u mean, what..'what?' 'i mean.. so what if ur
a girl. wud dat mke u better dan any1?' Hindi ko alam kung bakit o dahil sa pagod
na rin siguro, naiinis talaga ako sa k anya. Kung sa text pa lang ganyan na siya,
paano pa kaya kung personal? 'bye.. ayaw na kita kausap.' 'owkei sabi mo eh!' then
pinindot ko yun send. Tumunog na naman yung phone. Arrrghhhh! 'OO!!' 'akala ko ba
bye ka na?' 'u r 1 of the mst annoying guys i have ever met!' 'na-meet mo na ko?
cool! anong impression mo?' Pilosopong ito? Feeling naman niya ha! 'ur rude.' 'ako
rude? bka nga kpg ikw nkita k, my impression n kagd ako.' Hindi ko na talaga siya
sinagot. Tumingin lang ako sa kisame. Si Kay naman eh hi ndi na ako pinapansin
dahil busy siya sa panonood ng tv. Hindi naman nagtagal, t umunog na naman yung
phone ko. Gaano ba ka-desperado itong tao na ito ng kausap? 'gus2 m mlmn impression
k sau s txt? hnd n kta ggluhin.' Dahil nga sinabi naman niya na hindi na niya ako
guguluhin kapag sinabi kong gus to kong malaman, tinanggap ko na. 'fine. ano ung
impression m?'. Medyo matagal-tagal bago siya nag-reply di gaya nung mga nauna
niyang messages. After 10 minutes or more, pumasok na yung text niya. 'u wud say
'do i know u' dan 'who r u' ' now how did he know that? Hindi ko alam kung anong
meron sa message na yun, pero sinave ko siya sa inbox k
o. That made me smile... *** "Shup up!" sumigaw si Kay sa akin dahil nagulat siya.
"Oo nga ano bang nakakagulat doon?""Hello? Ilang tao ba ang nagbibigay ng first
impression sa text? Impression.. mas maganda kung nakikita mo." nakangiti pa siy a
sa akin. "Sabi ko nga sa 'yo eh retarded siya.""No way!""Way." tinaas ko yung kilay
ko. Naupo kami doon sa isang bakanteng stall sa cafeteria. Ang dumi-dumi nga nung
ta ble at panay tulo pa ng ketchup. Kumuha pa kami ng tissue para lang maalis yung
mga dumi doon. Si Kay na naman ang nagsabi na siya na daw ang bibili ng pakain
namin at kapag a ko eh disaster ang kinalalabasan. May umupo din doon sa stall sa
likuran namin a t nadaganan pa yung buhok ko. Ang sakit nga eh. "Excuse me lang
yung buhok--""Hey Riel stah na?" narinig ko naman yung boses ni Jasper. Lilingon
sana ako kaya lang narinig ko naman yung binulong niya. "DONT YOU DARE!" tapos
dumeretso ako ng upo, "Hindi nila dapat malaman na kausap kita.""Oo nga eh kaya
pwede.. yung buhok ko?" Hindi siya gumalaw. Bakit ba kasi napunta pa yung buhok ko
sa kabilang side eh. "You owe me.""Wala akong utang sa 'yo.""Hindi naman pera eh!"
sinubukan kong tum ayo kaya lang hinawakan niya yung blouse ko sa likuran. "The
'I'll help you with the hiring if you said YES' day??? " Naalala ko naman yung araw
na iyon. Natahimik naman ako. "Yun nga naisip ko eh, maalala mo." kung kaharap ko
lang siya siguro ngayon, tin ignan ko na siya ng masama. "Siguraduhin mo lang na
hindi ako mapapahamak diyan..""Hindi naman, madali lang. Kayang-kaya mo nga siguro
eh.." tapos narinig kong tumawa siya, "First of dahil isa itong secret movement,
kailangan mo ng codename.. at kailangan ko rin.""Sir aulo ka naman pala eh.
Codename pa.. just get to the point." Hinigpitan niya yung paghawak niya sa blouse
ko para mapalapit yung likod ko sa kanya. Tapos narinig kong hininaan niya yung
boses niya. "You'll be the new San Juanico Bridge." ano daw? "Ano?!?""Codename mo,
San Juanica. Codename ko, Nemesis guy.""You mean NEMESIS G AY.""Hindi mo kinakausap
yung boss mo ng ganyan alam mo yun?" pakiramdam ko luko t na yung blouse ko. "Ano
bang gagawin dito sa San Juanico thingy?""Simple. Just put on a good word f or me
sa isang babae." Tumawa naman ako nun. As in, tumawa talaga ako.
"Narinig ko ba yun ng tama? Good word? Ikaw?" pinalo ko siya sa likuran. "Tama na
ang panlalait.""Sino naman yung malas na girl?" Hindi naman sumagot kaagad si
Jasper dahil dumating naman si Kay nun dala-dala y ung pagkain namin. Naramdaman ko
na sumandal siya lalo. "Aray ko masakit ha!""Ano yun?" Pineke ko naman yung ngiti
ko kay Kay para hindi niya mapansin. "May kumagat na LANGGAM.. sa likod ko.""Ok."
tumingin siya sa table, "Nalimutan ko yung kutsara saka tinidor. Babalik lang
ako.." Umalis uli si Kay. This time, humarap na ako kay Jasper. "Ang sakit nun ha!
Baliw ka ba o ano?" nagsimula na akong magdaldal. "It's her.""Tapos ngayon kung
makatingin ka akala mo ikaw na masusunod!""Bahala ka na. Sige." tapos tumayo na
siya at lumabas na ng cafeteria. "Loko ka nilukot mo yung blouse ko." tapos
diniretso ko yung ulo ko at sinundan ko ng tingin si Jasper nung nasa labas. Hey
wait.. "Si Kay?!?" Kaya pala San Juanico este, San Juanica ako? Magiging tulay ako
sa kanya at kay Kay? Ayos lang namang maging tulay, pero bakit siya pa? Hello?
Mahal ko kaya ung pinsan ko. Hindi ko lang naman siya irereto sa 'kung sinu-sino'
lang. At yung 'kung sinu-sino' na iyon eh si Jasper. May gusto pala siya kay Kay
no? Sa totoo lang, hindi naman halata. Sa itsura kas i niya, parang yung pagloloko
lang niya sa mga tao ang mahalaga sa kanya. Girls? That's a whole new world. "Hoy,
bakit tulala ka sa labas?" napansin ko na dumating na si Kay. "Wala lang. May
siraulo kasi kanina sa labas." Kumain naman ako nung kinuha niya. Pancit naman daw
yun. Masarap naman eh, kahit papaano naenjoy ko. Kumain na rin kasi ako nun before.
Nung nakapagisip-isip naman na ako, naisipan ko naman magtanong sa kanya. Better
yet, simulan ko na rin siguro. "Ei Kay, anong tingin mo kay Jasper?" Tumingin naman
siya sa akin. Puno pa yung bibig niya nung nagsalita siya. "Morales?" lukaret na
ito! Sino pa nga ba? "Ay hindi, yung friendly ghost.""Hindi ba Casper yun?" Naku,
pasalamat siya pinsan ko siya.. "Si Jasper po.. Morales. 'Di ba crush mo yun?"
Tumawa naman siya sa akin.
"Si Jasper?" tumawa siya ng tumawa ng malakas. Naku ha, papahiya naman ako nito eh.
"Nakakatawa ka naman insan." tinuloy pa rin niya yung pagtawa niya tapos big la
siyang nag-seryoso. "Oo. Dati.""Dati? You mean hindi na?""Err.. medyo. Pero o
bvious naman 'di ba, may crush yata sa 'yo yun eh." Na-choke naman ako nun kaya
nag-panic si Kay. Uminom ako nung soda sa harapan ko . "Nah-uh. Never.""Huwag ka
nga nagsasalita ng tapos. Madalas na nga yata kayo nag kakasama eh. Kanina lang
magkatalikuran kayo." Umilng-iling naman ako sa kanya. "Trust me. He doesn't like
me." Masyado namang kumplikado sa simula. Tingnan natin kung ano sa tingin ko ang
nag yayari at ang sa tingin ko eh hindi. Si Kay, may gusto kay Jasper dati pero si
Jasper naman eh hindi namin alam. Duma ting naman ako sa eksena kaya iniisip ni Kay
na may gusto si Jasper sa akin kahi t wala. Nawala yung crush niya kay Jasper, si
Jasper naman gustong magtulay ako sa kanya. Ngayon naman si Kay hindi na gusto si
Jasper dahil sa akin. Ano bang dapat sabihin ko? HELP? *** Maaga akong dumating sa
classroom kinabukasan para bigyan ko ng lesson si Jasper kung ano ba dapat ang
gawin niya kay Kay. Hindi ko naman kasi makukumbinsi ng g anun-ganon na lang si Kay
kung wala rin naman siyang action. "Ano na?" ang galang niya masyado. Umagang-umaga
yun ang tanong niya sa akin. "Wala man lang ba na good morning or anything?"
tinanong ko naman siya. "Bakit naman? Teacher ba kita?""You mean sa teacher ka lang
nag good morning? An g plastic mo tsong!" tinapik ko siya sa balikat niya. "Hindi.
Magalang ako sa matatanda." ngumiti siya sa akin tapos tinignan ako mula ulo
hanggang paa kaya napakunot-noo ako, "Fine. Good morning." Parang napilitan lang
yata eh! "Anyways.." umupo ako doon sa tabi niya pero hindi naman kami magkalapit
masyado , "Anong plano mo?""Hoy hoy hoy.. ako ang boss dito. Ako ang nemesis guy,
ikaw s i San Juanica. Ikaw ang mag-iisip ng plano. Isa pa, umoo ka sa akin.""Hoy
hoy ho y ka rin. Hindi ka ba nag-iisip?" tinuktukan ko naman siya sa ulo
niya,"Kahit an ong kumbinsi ko sa pinsan ko, kung wala naman siyang gusto sa iyo at
wala ka nam ang action na ginagawa.. wala rin alam mo yun?!? Unang-una sa lahat.
Kailangan m ay action ka. Kailangan mapansin ka niya. Gets mo?""Magpapapansin ako?
Sa kanya? " tinuro niya yung sarili niya kaya tumango ako,"Nah-uh.""Doon ka naman
magaling eh.""Pasakit ka alam mo?!?""No pain no gain?" ngumiti ako, "Anong balak mo
sa s tep number 1." Nag-isip naman siya nun tapos ngumiti sa akin.
"Ok, may naisip na ko. Later.""Jasper!" lumingon siya, "Siguraduhin mong maayos yan
ha!!" Kinabahan talaga ako sa kanya nun. Baka naman kung anong idea niya ng
pagpapapan sin ha. Nung nag-alarm naman na, tumayo na ako sa upuan sa likuran at
lumipat la ng ako sa kabilang row. Nagsi-upuan na rin yung mga classmate namin.
Medyo late lang ng kaunti yung teac her namin ng first period kaya ok lang nung na-
late si Jasper dahil lumabas siya . Umupo naman si Kay sa tabi ko nun. Dati kasi si
Ronnie doon eh. Ok naman si Ronn ie at siya naman yung naupo sa upuan ni Kay. Nag-
klase naman na kami. Hindi nga ako nakapag-concentrate kasi panay ang sipa n i
Jasper ng upuan ko. Hindi ko nga pinapansin nung simula pero hanggang second p
eriod, sipa pa rin siya ng sipa. "WHAT?!?" napalakas yung pagkakasabi ko kaya
nagtinginan sa amin. "May itatanong ako hindi ka lumilingon.""O-K. Lumingon na ako.
Now what?!?""Pwed e bang manghiram ng white-out?" ngumiti siya ng nakakaloko.
"Bwisit ka!" Tumawa lang si Kay nun. Laking tuwa ko nga talaga nung nag-alarm na
para sa brea ktime. Hindi naman ako nagugutom nun kaya ssi Kay lang ang umalis
papuntang cafe teria. Nag-stay ako sa labas ng classroom dahil sobrang init doon sa
loob. Dumaan naman si Jasper kasama na naman si Carlo. Inirapan ko nga. "Ang taray
mo naman.""Kailangan ba mabait ako sa iyo?" Tinulak naman ni Carlo si Jasper. "Talo
ka bro, binabara ka lang.""Tatanungin sana kita tungkol doon sa balak ko k anina.
Hindi ka naman lumilingon. Palusot ko lang yung white out kasi nakatingin si
Kay.""Ok, nakatingin na uli ako sa iyo. Ngayon?""Ang sungit mo uli." tapos n gumiti
siya, "Ganito yung naisip ko para mapansin niya ako. Kunwari papaupuin ko siya sa
teachers table pero yung upuan na nilagay ko eh yung sira na tatlo lang yung paa.
Kaya matutumba siya. Tatawa kami.""Anong sabi mo?!?" nagulat naman ak o sa kanya,
"Kapag natumba siya, patalikod yun. Baka mabagok siya. Tatawa ka? Ma papahiya siya.
In the end, alam mo kung saan ang tuloy natin? Hindi magandang id ea yun. Hindi ka
ba matino?" Naglalakad naman yung second period teacher namin. "Ewan ko sa 'yo.
Sabi mo magpapansin. Nung nakaisip ako ng idea, ayaw mo naman." "Hindi ka pa ba
nanligaw before?" Tumawa ng malakas si Carlo. "Shut up Carlo baka bukas lang
disabled ka na." Natawa namana ko nun. Ibig sabihin wala pa siyang experience. Kaya
pala siya wal ang kwenta magpapansin. "Ikaw rin huwag kang tumawa." tapos tumingin
siya sa rubber shoes niya, "If I kn
ow hindi mo alam ang salitang 'date'." Nawala yung ngiti ko nun. Masyado namang
tagos yun. "Excuse me! Huwag ka ngang nagsasalita as if kilala mo ko dahil hindi mo
ko kila la!""Sinabi ko bang kilala kita? Nagsabi lang ako nung unang pumasok sa
utak ko. ." tapos nang-aasar na yung tingin niya, "Huwag mong sabihin na hindi ka
pa naki kipag-date?""Feeling mo naman expert ka eh sa ating dalawa ikaw nga itong
nangan gailangan ng tulong ko!""Hey guys..""Umoo ka kaya ibig sabihin nun pumayag
ka!"" Pinaoo mo ko kahit hindi ko alam. Kung alam ko lang na may kinalaman pala sa
pin san ko, hindi ko na ginawa!""Hey guys...""Buti nga nagbibigay pa ako ng sarili
k ong idea!""Eh wala ngang sense yung idea mo! Magpapapansin ka na lang din, yung
upuan pa na matutumba yung uupo?!? How lame is that?" bigla kong tinakpan yung b
ibig ko sa huling sinabi ko. "Guys.." Kanina pa tumatawag si Carlo sa amin kaya
tumingin kami sa kanya. "Ano ba?" nagsabay pa kami. "Si Mam Amy pumasok sa loob, at
mukhang uupo siya doon sa upuan na nilagay mo... "nag-panic kami ni Jasper.
"Ano?!?""Bakit 'di mo sinabi kaagad?!?""Kanina ko pa kayo tinatawag.." Tumakbo kami
doon sa tapat ng pintuan. Dahil nga may hinahanap yata yung teacher namin na naiwan
niya, nandun lang yun upuan. "Mam Amy.. huwag po kayong uupo!!!""Oo nga po! Huwag
po sa upuan na iyan. Specia l po kayo eh. Dapat sa golden chair.""Ano ba kayong
dalawa.. para uupo lang--" t apos bigla siyang umupo. Katulad nga nung inaasahan,
bumagsak siya doon sa silya. Tumingin ako kay Jasper at nagsimula na siyang
tumakbo. "KAYONG DALAWA!!!""Wala po akong kinalaman diyan, si Jasper po!""Ako?
Bakit ako na naman?!?""Go!""Where?""Miss Lopez... saan pa? Kung hindi kayo makuha
sa Deten tion dapat siguro pumunta kayo sa Principal's office.""Principal's
OFFICE???" Galit na galit yung teacher namin sa amin. "At ang pinakamaganda sa
lahat.." tumayo siya at hinawakan niya yung likod niya, "Tatawagan ko parents
niyo." Nakangiti lang si Jasper. "Ok lang. Wala naman na parents ko. Sumalangit
nawa ang kanilang kaluluwa. Halel ujah!""We'll call your uncle Mr. Morales.."
tumingin sya sa akin, "As for you Mi ss Lopez, tatawagan namin yung parents mo." Oh
no.. this isn't happening. Oh no she didn't!!! Tatawagan niya parents ko? Paano
kung nalaman ng Daddy ko yu n? Mahigpit sa ganyan yun eh. Baka hindi pa umaabot ang
bukas eh naka-enroll na ako sa ibang school. Kung kailan pa naman naeenjoy ko na
lahat, tapos saka pa ma wawala? It sounds cheesy, but true. Ibubuka ko na sana yung
bibig ko kaya lang naunahan ako ni Jasper. "Hindi niyo po matatawagan yung uncle ko
kasi hindi naman siya dito nakatira. Is
a pa, dalawang oras yung biyahe. Papagurin niyo pa siya?" Parang wala lang sa kanya
lahat. Ako naman eh kinakabahan na nun. Paano kaya kun g malaman nila? Ano kayang
reaksiyon ko? Gusto ko sanang sabihin yung palusot na ginawa ko dati. Sasabihin ko
sana na tag a-probinsiya yung parents ko at walang telepono doon. Kaya lang nga,
pumasok na sa isip ko yung idea na hindi ko alam kung sino ang kinausap ni Daddy na
i-enrol l ako dito, lalo pa yung idea na baka kapag sinabi ko yun, lalo akong
maging introuble kapag nalaman nila na nagsisinungaling ako. Too much risks... wala
naman akong lakas ng loob mag tip-toe sa line. "Please po Mam, huwag niyo na pong
tawagan yung parents ko. Madidisappoint po si la sa akin eh..." yun na lang yung
nasabi ko at alam ko naman na hindi rin naman yun magwo-work. Nanahimik lang din si
Jasper. Si Mam Amy naman eh tinignan lang ako. "Kayo kasing mga bata kayo, wala na
kayong galang sa nakakatanda. Saka niyo naii sip na mali yung ginawa niyo kapag
nandiyan na..." Mukhang hindi siya makikinig sa akin. This is hopeless. "Pero--"
hindi naman siguro masamang mag-try kahit papaano. "Go." sabi nung teacher namin at
tinuro niya yung direksiyon papunta ng Principa l's Office. "Pero po--""Just GO
Miss Lopez!" nagtaas na siya ng boses niya kaya napaatras ak o. Nakangiti naman si
Jasper at parang lalo pa niya akong inaasar. Hindi ba siya pr oblemado? Ako lang ba
yung talo dito? Kung sabagay, sanay na siya. "Oo nga ang kulit mo naman San Jua--
este Riel, 'JUST GO' daw. Hindi ka ba nakak aintindi ng French?" Tinignan ko lang
siya ng masama. Hindi na nga maganda yung pakiramdam ko nanlolo ko pa. "Ikaw rin
Mr. Morales kasama sa office. Tatawagan namin yung uncle mo, at kaming bahala sa
punishment mo. Sobra na. Hindi ka na nadadala." this time, ako naman yung tumawa
kay Jasper. "Pero--""Pumunta na kayong dalawa." inalis na nung teacher namin yung
sirang upu an at nilagay niya sa gilid. "Pero po--""Expulsion Mr.
Morales?""Principal's Office here I go!!!" nakapekeng ngiti pa si Jasper nun. Alam
ko naman na hindi totohanin nung teacher namin yung expulsion na sinasabi n iya.
Ginawa lang niya yung para mapapunta niya si Jasper kagaya ko sa office. Ma syado
kasing makulit eh. Basta nakaisip siya ng alibi na pu-puwede, sasabihin ni ya...
gagawin niya. Sumabay naman siya maglakad sa akin. Hindi naman kalayuan sa
classroom namin yun g office. Hindi ko siya kinausap dahil galit ako, basta gusto
ko lang manahimik. Baka nga last day ko na ito sa school na ito, hindi ko alam.
Sino bang makakapa gsabi?
"May problema ka ba?" tinanong naman niya ako dahil nakatingin lang ako sa black
shoes ko. "Wala.""Eh bakit ang tahimik mo?" sinsabi ko na nga ba uulanin na naman
ako ng t anong nito. "Gusto ko lang.""Bakit mo naman gusto?""Kasi wala lang." ang
kulit naman niya. " Pwede ba huwag ka muna magtanong? Iniisip ko pa yung problema
ko ok?""Galing ko talaga. Eh di may problema ka pala?" Naisip ko rin naman yung
sinabi ko. Dahil nga makulit naman siya, hindi ko na la ng sinagot. Nakarating kami
kaagad sa tapat ng Principal's Office. May benches sa tapat ng o ffice kung saan
pwede kang maghintay kapag hindi mo pa turn. Bigla na lang niya ako hinawakan sa
balikat ko. "Mauuna na ako sa loob para tapos na. Pagkatapos ko, saka ka pumasok.
Ayaw niya ng sabay-sabay sa loob eh. Baka lumala pa yung sabihin nila sa uncle ko."
Pumasok naman siya sa loob pagkatapos kung tumango sa kanya. Naupo naman ako doo n
sa bench at naghintay na lang ng turn ko. Tatawagan nga nila yung Daddy ko. Ku ng
Mommy ko man lang sana ang nasa bahay ok lang kahit papaano ang kalalabasan. Kaso
malaki yung possibility na Daddy ko. Nag-alarm naman na at ibig sabihin eh time na
namin para sa second period. Hindi naman ako kinabahan para sa late ng klase. Kung
tutuusin, wala nga akong pakial am eh. Mas namromroblema pa ako sa maaaring
mangyari ngayon. Nag-alarm na naman. Natapos na yung next two periods. Absent na
kami ni Jasper. Ang tagal-tagal nga niya sa loob eh. Hindi ko alam kung bakit
ganun. Ano bang gi nagawa nila? Ano bang pagtawag ang ginagawa? Hindi ba kinakausap
ka lang naman s a loob, tapos tapos na? Pumasok naman si Mam Amy sa loob at tumango
lang din sa akin as a sign na nakita niya ako. Hindi katulad ni Jasper, lumabas din
siya kaagad. Alarm na naman. Nagsisimula na akong mainip sa labas kakahintay doon.
Nagsisilab asan na rin yung mga estudyante para sa lunch break nila. After 10
minutes or so, finally, lumabas na rin si Jasper. Tumingin lang siya sa akin, tapos
dumire-diretso na umalis. Ano na naman yun? Wala man lang good luck or bye or
anything? Huminga ako ng malalim bago ako pumasok sa loob. Mabuti pang malaman ko
na yung simoy ng hangin dito. Lumingon yung Principal nung pumasok ako sa loob.
Nakangiti pa siya sa akin. "Can I help you... Miss Lopez?" kilala niya ako?
"Uhmmm.. kakausapin niyo po ako right? Sa punishment ko?" Nagulat naman siya sa
akin. Hindi ko rin alam kung bakit. "Punishment? Anong sinasabi mo?""Yung sa upuan
po ni Mam Amy. Sinabi po kasi niy a pumunta daw dito at tatawagan daw yung parents
ko." Umupo siya sa upuan niya at ngumiti sa akin.
"Hindi na kailangan yun Miss Lopez. Sinabi na sa amin ni Mr. Morales yung totoo. ."
Ngayon naman, ako yung nagulat sa kanya. "Teka.. ano po? Anong totoo?""Na wala kang
kinalaman doon sa upuan. Kaya sa ngay on, siya lang yung mabibigyan ng punishment.
Tinawagan na namin yung uncle niya, at magkamag-anak nga sila. Tawa lang ng tawa
yung uncle niya na parang wala lan g at may kalokohan yung pamangkin niya.""Pero
po, ako po yung nagsabi sa kanya n a..." hindi ko tinuloy yung sinabi ko. Ako yung
nagsabi sa kanya na magpapansin. Although idea niya pa rin yun, may kinalaman pa
rin ako. I'm off the hook. Just like that?!? I think I deserve something. Anything.
Pero kapag wala, parang hindi ako panatag. "Inako na niya yung kasalanan.""Oo nga
po eh.. pero..""Gusto mo ba maparusahan d in?""Hindi po pero--""E di ano pang
problema?" oo nga naman anong problema. "Wala naman po. Medyo.." nag-isip isip
naman ako. "Ano po bang parusa yung binig ay niyo sa kanya? Ma-expel po ba siya or
something?""Expel? Hindi no." Ano ba namang klaseng tanong yan Riel? "Ilang beses
na naming pinarusahan si Mr. Morales pero parang hindi rin nadadala . From
cafeteria duty to bathroom cleaning.. wala pa rin. So binigyan namin siya ng
activity na wala sa interest niya.""Activity? Akala ko po punishment?""The s ame
thing. He doesn't like one activity, then it's like a punishment na pinipili t
namin siyang gawin yun." Gusto ko sanang itanong kung ano. Kaya lang masyado naman
na akong insider kaya hindi na rin. Nagpaalam ako sa Principal at hindi ako
makapaniwala na wala akong parusa. Hindi nila tinawagan yung parents ko. Higit sa
lahat, mag-stay ako dito. Pero bakit parang hindi pa rin ako ok? Nakita kong hindi
pa nakakalayo si Jasper kaya tumakbo ako para mahabol ko siya. Akalain mong inako
niya yun? "Jasper!" sumigaw ako doon sa hallway kaya nagtinginan sila sa akin. Wala
naman akong pakialam. "Jasper!" Lumingon naman siya? "What?!?" hindi naman siya
galit. Malakas lang yung pagkakasagot niya. Ngumiti naman ako nun. Sumabay ako
maglakad sa kanya. Saka naman siya nagsalita. "Parang kang ewan alam mo yun?"
Tumingin ako sa kanya. "Ano na naman ginawa ko?""Yung mukha mo kasi.." tapos tumawa
siya.
Hinawakan ko yung mukha ko. Tapos may dinagdag siya. "Hindi, wala kang dumi sa
mukha. Mukha kang ewan kasi..." huminto siya saglit,"B akit ka nakangiti?" Yun lang
pala yun. Siguro nga tama siya. Nakangiti ako pero hindi niya alam yung dahilan.
"Sinabi kasi nung principal na hindi na ako mapaparusahan. Ni-hindi nga daw nila
tatawagan yung parents ko.""Really?!?" kunwari nagulat pa siya. "Yeah. Hindi pa nga
niya alam nung simula kung bakit ako nandun." Nanahimik naman siya. Ako naman eh
tumingin sa kanya kasi nakatingin na siya ng diretso. "Baka sinabi ni Mam Amy na
wala kang kasalanan.. ganun..""Siguro..." ayaw niyang sabihin sa akin na inako
niya? "So.. ano namang punishment mo?""It's terrible." "May mas masama pa ba sa
paglilinis ng banyo?" Nakasimangot na siya. "Oo naman no! It's that stinking
Theater Club na walang naman member!" Tumawa ako ng malakas nun. Theater Club?
"Hindi mo ba interest yun?""Yuck. That's so gay.." mukhang punishment nga yung s
inasabi ng principal. "Anong gagawin mo doon? Aarte ka?""Ewan ko. Baka gagawin yung
'Romeo oh Romeo' " nagboses babae siya. "Hindi ka bagay mag-Juliet." Tapos tumingin
naman siya sa akin. "Hey.. I just got an idea.." Napakunut-noo ako sa kanya.
"Tama!""Alin ang tama?""Pwede bang---""Pilitin mo mag-lead si Kay kasama ako?" p
wede bang ibang tao na lang??? Nakakainis naman itong tao na ito. Sa lahat naman
din naman ng TORPE, siya na an g PINAKA. Teka, torpe naman ang tawag doon 'di ba?
Hindi naman siya makaamin. At take note, wala siyang experience sa bagay na ganito.
WEIRD. "Hindi ko gagawin yun no!""Bakit naman?" nagtaka naman siya sa akin.
"Syempre, hindi naman interest ni Kay ang theater. Buti sana kung makinig sa aki n
yun. At kung interested man siya sa Theater, e di sana noon pa siya ng sign-up sa
club. Kita mo namang hindi.." binilisan ko na naman yung lakad ko. "Dali na kasi."
hindi ko pa rin siya pinansin at dire-diretso lang ako, "Sige na man na! Kayang-
kaya mo naman yun eh! Pinsan mo kaya siya!""Pinsan ko nga siya pe ro hindi naman
laging nakikinig sa akin yun no!" tinakpan ko naman yung tenga ko . "Riel naman!"
humabol pa talaga sa akin yan..
Lalo kong tinakpan yung tenga ko. "Blah.. blah.. blah.. hindi kita naririnig! Beh..
beh..beh..." nakatingin ako sa itaas,"La...la...la...""Sige naman na oh! Szarielle
naman may tiwala ako sa iyo ! Kaya mo yun!""La..la la.." napahinto naman ako,
"Anong sabi mo?" Huminto rin siya nun at parang ewan yung expression ng mukha niya.
Nakatingin la ng siya sa akin. "Na kayang-kaya mo yun?" parang wala siya sa sarili
niya. "Hindi, bago pa yun...""Na may tiwala ako sa iyo?" ako pa ang tinanong.
"Nope.. before that." Nainis naman siya sa akin dahil hindi na rin niya maalala.
"Ewan ko! Di ko na matandaan.""You called me Szarielle.." Tumingin-tingin siya sa
gilid niya at lumapit sa akin para bumulong. "Bakit bawal ba yun?""Tangek!"
binatukan ko nga ng malakas. "Hindi no." tumigil ako ng kaunti, "It's just that,
hindi mo ko tinatawag sa buo kong pangalan. And you got it right." sumabay na uli
siya maglakad. Kakalakad namin nun, nakarating din naman kami sa classroom. Ewan ko
ba kung bak it sadyang big deal sa akin na tinawag niya ako sa buong pangalan ko.
Siguro nga mas sanay lang ako ng Arielle, Riel, A.L., or even San Juanica. Eksakto
namang pagbalik namin eh palabas na para sa lunch si Kay. Ewan ko ba, co incidence
na rin siguro na lumabas siya, at nagkataon namang sinisiko-siko ako n i Jasper. Si
Carlo naman eh tumatawa sa amin dahil alam niya na nasa trouble kami. Siya ka si
pinaka-witness ng nangyari kanina. "Oi bruha ka! Saan ka nanggaling? Pinapakaba mo
ako ah!" halata mong para akong sinesermonan ng pinsan ko. "Sa office." sabi ko
naman. "PRINCIPAL's.. to be precise." dinagdagan pa ni Carlo. "Shut up Carlo!"
Nanlaki yung mata ni Kay sa akin at humawak sa magkabilang balikat ko. "PRINCIPAL's
OFFICE?? ANONG NANGYARI?" Napaka-OA naman talaga ng pinsan ko. Si Jasper naman
sumabat. "Alam mo Kay, yung mga magagaling umarte tulad mo, katulad ngayon..
pwedeng-pwed e sumali sa--" tinignan ko siya ng masama, "Mamaya na lang Kay!"
Humarap ako kay Kay. "Sabi nila tatawagan yung parents ko..""WHAT?!? Anong sabi ng
DADDY mo?" Binigyan ko siya ng 'tumahimik-ka-nga-or-else' look.
"I mean, TATAY mo?""Walang sinabi kasi hindi naman tinawagan tatay niya. Ako lan g
in-trouble.." siya na sumagot sa akin, "So what do you say kung sasali ka sa T
heater Club?""Theater Club?" tumingin naman si Kay sa akin, "Anong
meron?""Aarte .." Tinaas ko lang yung dalawang balikat ko na parang sinasabing,
'Ewan.' "Sure." Bigla akong na-choke nun. Kanina lang sinasabi ko kay Jasper na
hindi niya inter est yun tapos ngayon ganun-ganon na lang siya umoo? "Sure, as in
YES sasali ka?" mukhang excited naman siya. "Yeah. Of course. Kung sasali si pinsan
ko, sasali ako." Biglang humarap si Jasper sa akin at tinitigan talaga ako sa mata.
"Syempre sasali si Riel. HINDI BA RIEL???" inemphasize niya yung tanong niya.
"Ako?" tinuro ko naman yung sarili ko. "Ayoko nga." Parang naiinis na si Jasper sa
akin nun. Totoo naman eh, ayokong sumali. Kanina lang si Kay ang gusto niyang
kausapin ko, ngayon sa akin pa rin pala babagsak yu ng pangungulit niya. "Ayoko nga
ang kulit mo!" Tumalikod uli si Jasper tapos humarap kay Kay. "Ok, umoo na
siya.""Hindi ako umoo!""Cool." sabi naman ni Kay. Kaya pala ang sarap nilang
pagsamahin na dalawa eh no? Kung alam lang nila... "Ano ba yung story?" hindi naman
ako nakikinig nun. "Beauty and the Beast. You know the rest." Akala ko ba hindi ako
nakikinig? Eh bakit narinig ko yata yun? "Beauty and the Beast? Sabi mo Romeo and
Juliet?""I'm speaking in general. Kapag sinabi mong Romeo oh Romeo, anong pumapasok
sa utak mo? Theater right? So get o ver with. Kasali ka na.""Wow! So it'll be
musical?""Yeah.""I'm in!" nakangiti na man si Kay. Tumingin si Jasper kay Carlo.
"Ikaw?""Sige. Supporting role na lang." tatahi-tahimik naman si Carlo. "Ok. It's
settled then." tuwang-tuwa naman si Jasper. "Ayos. Ngayon lang ako makakasali sa
Theater, musical pa." tumabi si Kay sa akin at humawak sa kamay ko, "You'll do fine
couz. I'll be the TEAPOT.""Oo nga naman ..." nagbuild-up pa si Jasper. Kaya lang,
parehas kaming nagulat ni Jasper. "Hey WHAT?"
"I'll be the teapot! Sabi ko kasali ako, it doesn't mean I'm the lead role right ?"
tinulak pa ako ni Kay, "You're the lead." "Pero ikaw dapat--" Tumingin ako ng
masama kay Jasper nun. Bwisit talaga!!! "Hoy, wala akong kasalanan!""You horrible
BEAST!!!" yun lang ang unang pumasok s a utak ko. "Oh hey hey hey.. hindi mo naman
siguro ineexpect na irereturn ko yung insult at i-address kita ng BEAUTY?"
Nanlilisik na siguro yung mata ko nun. "I'm out.""Huh?" nagulat si Kay, "Kung ayaw
mo, ayoko na rin.""Oh come on!" naka pekeng ngiti si Jasper at umakbay sa akin,
"She's in." Hinigpitan niya yung pagkakahawak sa balikat ko kaya napalapit ako sa
kanya. "Right, BEAUTY??" sarcastic smile pa yun. ***

Tinulak ko nga siya ng malakas. Feeling close masyado. Selfish pa. Iniisip lang
yung sarili niya. Ang sama ng ugali. Masyado! "Ayoko nga!""KJ nito.""KJ na kung
KJ.. basta ayoko.." dumikit naman ako kay Kay. Tumingin si Jasper sa akin na
nakakaloko. "Alam ko na!" sabi niya parang nang-aasar, "Alam ko na kung bakit ayaw
mong suma li.""Kapag nalaman mo pwede pakisabi sa akin?!?""Alam ko na kung bakit.
Huwag ka na sumali. 'Di namin kailangan mga walang talent sa pag-arte." Ang yabang
naman nito. Selfish na nga, mayabang pa. "Excuse me?!?" syempre ipagtatanggol ko
naman yung sarili ko, "Feeling mo naman wala akong talent sa pag-arte. Hindi ako
pro, pero hindi naman ako mulala sa gan yan.""Then prove it.""FINE!!" Pagkatapos
kong sinabi yung eh nag-wave na siya sa amin ni Kay at dumire-diretso kung saan man
siya papunta ng lunch. Siraulo yung tao na yun, pinag-iinit yung ulo ko. Nakatingin
pa rin kami ni Kay sa kanya kahit nakalayo na siya. Narinig ko na lan g nagsalita
yung pinsan ko. "Pinsan uto-uto ka alam mo?" sabi naman ni Kay sa akin. "Huwag mong
sabihin ikaw rin kaparehas nung taong yun?""Hello? Hindi naman sa ni lalait kita,
pero uto-uto ka nga." tinap niya ako sa balikat ko, "Narinig mo na ba yung term na,
'reverse psychology?' ""Of course." Umakbay siya sa akin na para bang kino-comfort
niya ako. Isa pa itong pinsan ko, hindi mo maintindihan ang takbo ng utak. "I'm
sorry couz, pero nauto ka lang ni Jasper."
Mukhang totoo naman yung sinabi ni Kay. Nauto nga siguro ako ni Jasper, pero hin di
naman ako basta-basta na lang aatras sa mga sinasabi niya. Syempre, ako pa?!?
Competitive ba ako masyado? Hindi naman. May gusto lang ako i-prove sa sarili k o,
hindi kay Jasper. Gusto ko i-prove sa sarili ko na... na may nagagawa rin naman
akong ibang bagay. "Ei, dumating na yung pera galing sa dad mo ah, anong balak
mo?""Idodonate." nil abas ko yung sobre sa bag ko na pera galing kay Daddy, "Tara
lagay na natin doon .""Idodonate mo talaga? Hindi ka man lang mag-shopping or
anything? Kasi alam mo ...""Mas kailangan ng school kaysa sa akin. Saka yung kisame
yata sa science lab nabalitaan ko medyo..."hindi ko naman natapos yung sinasabi ko
dahil napigilan naman ako. "Eh ikaw rin naman kailangan mo ah! Marami ka na kayang
nadonate dito. Give it a break." tingnan mo, parang nanay ko no? "Isa pa, ngayon mo
ilalagay yan sa dona tion box? Eh kung may makakita sa iyo?""Ito na naman yung
issue?""Oo. Pinapagod mo lang sarili mo para magtrabaho tapos may pera ka naman.
Lukaret ka!" binatuk an pa ako. "O sige, 1 month akong walang gagawin, walang
idodonate. Pero last na muna ito, please naman!" ewan ko ba, di ko mapigilan yung
sarili ko, "Saka lunch break na, tiyak siguro wala naman makakakita sa
akin.""Mamayang hapon na lang. Tapos magb ihis ka ng walang makakakilala sa iyo
pwede?" Dahil hindi na naman ako manalo kay Kay, pumayag na ako sa kanya na
mamayang hap on na lang at uwian na ako magdo-donate. Sabagay, may point din naman
siya. Kung ngayon ko dadalhin yung pera, baka nga may makapansin sa amin. Mahirap
na mag t ake ng chances. Kumain kami nun sa cafeteria. Si Jasper nun eh nanulpit na
naman. Nakakainis na nga yung tao na yun eh. Syempre pinagalitan siya ni Kay, pero
tiyak gustung-gust o niya yun dahil napapansin siya kahit pagalit. Nagklase kami
nung hapon. First period namin ng afternoon classes eh inaantok-an tok pa talaga
ako. Pero yung second namin eh Calculus kaya medyo nabuhayan yung dugo ko at ang
hirap-hirap naman pala nun. "Ano daw?" tinanong ko naman si Ronnie dahil siya yung
katabi ko. "Homework na yung nasa board. Even numbers lang ang gagawin.""Ooh.. gee
thanks R onnie." tapos sumandal uli ako sa desk ko. Naramdaman ko naman na may nag-
lean doon sa upuan ko. Hindi na ako lumingon dahi l nakakatamad. Isa lang naman
yung tao sa likod ko eh. "Homework na yung nasa board. Even numbers lang ang
gagawin..." inulit naman niy a yung sinabi ni Ronnie. "Ano na namang drama mo
Morales?""Wala bang thank you??" bakit naman ako magthathank you sa kanya? "Bakit
naman? May naitulong ka ba?" Nag-snap siya doon. "Sayang naman." hindi pa rin siya
tumatayo doon sa pagkakaupo niya, "So anong ne xt step mo maliban sa pagpapansin?"
Dahil nga ang kulit-kulit at wala ako sa mood, tumayo na lang ako nun at iniwan ko
siya. Sinabihan ko siya na kakain lang ako sa labas at mamaya na lang siya ma
ngulit. Nasa labas si Kay nun at nakikanta doon sa mga taga ibang section na may
hawak n g gitara. Hindi naman talaga ganun kagaling si Kay sa pagkanta, pero
maganda rin ang boses niya. Hamak naman sigurong mas ok kaysa sa boses ko.
Honestly, hindi pa ko nakakakanta ng public except sa banyo namin. Ewan ko,
mahiyain lang siguro ako pagdating sa ganyan. Tumayo naman ako doon sa gilid nila
at nakinig ako. Tumigil sa pagtugtog yung la laki na hindi ko kilala at nag-
acapella nal ang sila. Kinanta nila yung 'Fallen' ni Janno. Ayos nga eh, nakaka-
relax. "Wow couz, galing natin ah!" pinuri ko naman siya nung natapos yung kanta.
"Ikaw nga?!? Matagal na kitang di naririnig kumanta.""Ayoko.. saka na lang.""Dal i
na.." siniko naman niya ako. "Chorus lang ha!" tapos sinabi ko doon sa lalaki yung
kanta para tugtugin niya s a gitara. Chorus lang naman yung gusto ko para maikli.
Syempre, nahihiya pa ako nung simula, at nahihiya pa rin ako nung talagang kuman ta
na ako. Ewan. Ang gulo ko. "Ang pag-ibig kong ito. Luha ang tanging nakamit buhat
sa 'yo Kaya't sa Maykapal tuwinay dalangin ko Sana'y, kapalaran ko ay magbago."
Pagkatapos nung chorus na parang napadaan lang eh tumigil na ako. "Ayoko na. Yun na
yun.""Ayos nga eh." tapos napansin kong biglang tumawa si Kay at nakatingin sa
likuran ko. Nanlaki yung mata niya sa akin na parang may sinasabi siya sa akin na
nasa likod ko. Syempre, alam kong may tao doon. Alam ko namang gugulatin lang ako
kung sin o man yun.... Kaya ang ginawa ko... nag-turn ako. I didn't know that...
that was a very bad move. Hindi dapat ako nag-turn. Ano ba ng word na pwede kong i-
describe sa naramdaman ko? Scared? Mortified? Stupified? Petrified? Yep..
petrified. It was horrible. Saka lang ako napaatras nun. Nawala na ako sa sarili
ko. "OH MY GOD! Nag-kiss kayo?" nagulat lahat ng nasa hallway kaya nagtinginan
lahat sa amin. Ako naman eh parang shocked pa rin sa mga nangyayari. Hinawakan ko
yung lips ko. Hindi ko talaga inaasahan yun. Nasa likod ko kasi siya at balak
niyang tusukin sana ng daliri niya yung pisngi ko kapag lumingon ako. Pero dahil
hindi pa nga s iya nakaayos... masama yung naging turn ko.. Eksakto.
"I.. uh.. h-hindi." nag-deny pa ako. "Nakita kaya namin yun!" tapos tumingin siya
sa gilid at nakitango lang yung iba . Parang nakakatawa lang sa kanila yun. Ako
naman eh.. ewan. Nanginginig na yung b uong katawan ko. "H-hindi ko naman
sinasadya. Akala ko..""That was.... that was.." si Jasper eh n akatayo lang doon sa
harapan ko. "That was just.. uh.. just...""Siraulo ka Jaspe r! Ikaw kasi eh.""Bakit
ka kasi bigla-bigla na lang lumilingon?" sinabi niya sa akin. "Eh bakit naman kasi
nasa likod ka niya?" tapos lumapit sa akin si Kay at bumulo ng, "Couz, first mo
yun?" Dahil nga hindi na ako makapag-isip ng tama, hindi na rin ako sumagot. "That
was very disturbing!!!" hindi mo maintindihan yung expression ng mukha niy a. Tawa
ng tawa si Carlo nun sa gilid. Namumula na yung mukha niya at hawak niya yu ng
tiyan niya. "Manloloko lang sana si Jasper, palpak pa!""Carlo... ilang beses ko ba
dapat sab ihin sa iyo yung salitang SHUT UP?" Dahil ayoko naman na mukha akong ewan
doon, mabuti na siguro na magsalita ako na parang walang nangyari. Bakit ba kasi
ako lumingon. BWISIT!!! First kiss? Nasayang. Inimagine ko pa man din na ayos yung
first kiss ko.. HINDI SA HALLWAY!!! Mabuti na sigurong maging mahinahon ako.
"BADTRIP KA NAMAN KASI JASPER EH!!!" tinulak ko siya, "BAKIT KA KASI NASA LIKOD
KO!" tinulak ko uli, "ALAM MO NAMAN NA MAY POSSIBILITY NA LUMINGON AKO TAPOS YUN G
MUKHA MO ILALAPIT MO PA!!! BWISIT!! ASAR! KANIS!! ARRRGGGHHH!" ewan ko ba, asa r na
asar talaga ako. Siguro ganun lang talaga kapag awkward yung pakiramdam. "First
kiss yata ni Jasper yun eh!!" inasar naman si Jasper ni Carlo. "Cousin?!? Ikaw rin
'di ba? Wala ka namang binabanggit.""Iba na ito! Next level na!" tapos inakbayan
lumapit siya kay Jasper, "Binata na si Jasper, may first ki ss na." nakangiti pa
siya,"First kiss niyo ang isa't isa?" tumawa naman si Carlo . "Oo nga, namumula si
Riel!!" Nag-step ako papalayo at nag-step din papalayo si Jasper sa akin.
Nagtinginan ka ming dalawa nun. "SIYA?" tinuro ko siya at tinuro niya ako, "FIRST
KISS KO?" Sabay pa kaming sumagot. "HINDI NO!!!" tapos iniwas niya yung tingin
niya. Wala pa rin ako sa sarili ko hanggang sa makauwi kami ng hapon ni Kay. Hindi
ko naman kasi masyadong inaasahan yung mga nangyayari. Bakit ba naganap yun? Super
duper badtrip talaga. Tapos ngayon medyo naiilang pa akong makita si Jasper.
Sino ba namang hindi kung sa iyo naman nangyari yun? Kanina nga binabrainwash ko
yung sarili ko na, 'Accident yun' o kaya naman, 'Friendly kiss?', or just simpl y,
'Kalimutan mo na lang.' Unfortunately, walang nag-work. Katulad nga nung sinabi ko
kay Kay kanina, nagbihis lang ako nun sa room namin a t nanguha ako ng sumbrero at
shades. Mahirap na magbaka-sakali. Ayoko na rin kas ing mag-utos ng bata at baka
makilala rin ako, kapag nangyari yun... lagot na. Kinuha ko yung P3,000 galing kay
Daddy at nilagay ko sa sobre. Naglagay lang ako ng maliit na note sa loob: 'Science
Lab', tapos sinara ko na at nilagyan ko ng maliit na A.L. doon sa gilid. Lumakad
ako ng mabilis sa school. Natural lang ang ginawa ko para hindi halatang may agenda
ako. Pagkatapos nun eh nasa tapat na ako ng gate. Nabasa ko na yung DONATION BOX at
bago ko pa ihinulog, tumingin-tingin muna ako sa gilid para wala ng makakita. And
the coast is clear. Hinulog ko yung sobre sa loob. Dahil nga naisipan kong kumain,
dadaan sana ako doon sa Ice Cream Parlor malapit sa school. Ewan ko ba, napaka-
uneasy ng pakiramdam ko. Kaya ayun, lumingon ako sa likuran ko at feeling ko may
nakatingin sa akin. Walang tao. Kinilabutan tulo y ako. Naglabas naman ako ng pera
at binilisan ko yung lakad ko. At yun nga, pakiramdam ko naman may sumusunod sa
akin. Lumingon uli ako sa likod ko pero wala pa rin. Tumakbo na ako nun. Saka ko
narinig na may ingay sa likod kaya napatunayan ko la ng na may sumusunod talaga sa
akin. 'MISS! SANDALI LANG!' Hindi talaga ako lumingon. Hingal na hingal na ako nun.
Liko dito at liko doon a ng ginawa ko. Ang layo ng direksiyon na napuntahan ko sa
Ice Cream Parlor. Tumin gin ako sa gilid kung may sumusunod pa rin. Wala na
yata.... saka naman... "AHHHHHHHHHH!!!" nagulat ako nung biglang nag-ring yung
phone ko. Text lang pala ang OA ko naman. 'uwi k n nga gabi n' si Kay lang pala.
Pagkatapos kong binasa yung text niya, napahawak na lang ako doon sa dibdib ko.
PHEW! That was close. *** "Hoy!" narinig kong sumisigaw si Jasper doon sa bintana
galing sa labas. "Pssst! Hoy!" Nagsusulat naman ako nun at wala ako sa sarili ko.
Pakialam ko ba kung sino tina tawag niya. "Ito kamo mapili! Gusto pa niya BEAUTY pa
itawag. PSSST!! BEAST!"
Ako pala tinatawag niya? "Siraulong 'to, ikaw ang Beast sa ating dalawa." sumandal
ako sa upuan ko, "Ano na namang kailangan mo Morales?""Bakit ba pinipilit mong
sanayin ang sarili mo n a Morales ang itawag sa akin? Jasper name ko.""Name mo rin
naman yung Morales eh .""Pasaway ka? First name ibig sabihin ko!""Liliwanagin mo.
Di mo sinasabi kung anong klase ng name..may surname, first name at nickname."
tumawa ako, "So what now.. BEAST?" Nakatingin siya sa akin parang gusto niya akong
asarin pero hindi niya ginawa. "Marunong ka ba kumanta?" tinanong niya ako, "Kasi
Musical yun. Kapag napahiya k a..." huminto siya, "MAPAPAHIYA KA." Hinampas ko nga
sa braso niya. "Aray ko masakit yun ah!" hinawakan niya yung braso niya. "Akala ko
pa man din sasabihin mo, kapag napahiya ka, dadamayan mo ko.""Bakit na man kita
dadamayan? E di napahiya rin ako?" ni-rub pa rin niya yung braso niya, "As I was
saying, marunong ka ba kumanta?""Sa banyo.. oo." totoo naman eh. "Kailangan mo
kumanta bago ka pumunta doon. Baka sabihin nagre-recruit ako ng ta lent na walang
kwenta.." ang sakit magsalita nito ah! "Kanta na.. kahit ano.""Ba kit ako
kakanta?""Basta kumanta ka!" sinisigawan ako? "Fine!" tapos huminga ako ng malalim,
"Old Mcdonald had a farm.." Binatukan ba naman ako. "Pwede yung hindi naman
pambata?""Sabi mo kasi kahit ano eh!" tinulak ko siya at inayos ko yung buhok ko.
Nag-isip naman ako ng kanta. "It's been quite a while You've really kept me wanting
you You've got some style, it's so unique So beautiful, so warm so deep." Seryoso
lang siya doon at wala namang masamang comment sa kanta ko kaya dumerets o na ako.
"Stay with me tonight Let me know what kind of love That will remain, forever be A
dream that had become reality" Tumingin na lang ako sa desk ko. Acapella kasi, kaya
nakakahiya. "Loving you, ooh. Is such an easy thing to do No you, never know It's
driving me crazy coz it grows and grows No I won't let it stop No I'm not giving up
Lovin' you.. just a bit too much." huminto na talaga ko ng tuluyan, "Ayun na!"
Nakatingin lang siya nun at nakakunot na yung noo niya. Tahimik lang siya at hin di
nagsasalita. Ang awkward naman. Nag-snap ako sa harapan niya.
"Baka gusto mo magsalita? Comments? Suggestions?" tapos narealize ko yung sinabi
ko, "Huwag na pala suggestion. Comment na lang." Yung itsura niya nun eh parang
natauhan. Tapos nakatitig sa akin. "WOW." WOW? Nagustuhan niya? Wow as in, wow ang
ganda ng boses mo? Wow as in ang galing mo? "Really?""Yeah. Wow." ngumiti naman
ako, "That was awful." tapos tumawa naman si ya. Hinampas ko talaga siya ng malakas
nun. "Alam mo hindi ako madalas kumanta, pero at least 'di ba dapat mabait ka sa
akin kaso hindi eh.." tumayo na ako sa upuan ko. "Bakit ba siniseryoso mo lagi
sinasabi ko?""Eh kasi seryoso ka tapos---" tumingi n ako sa kanya, "Biro mo lang
yun?""Oo na bahala na.." yun lang sinabi niya, "Pw ede ka na rin pag-tiyagaan.""Ang
sama mo no?""Oo nga eh." naki-ayon pa sa akin. Papalabas na sana ako ng classroom
nun at si Jasper naman eh nakaupo pa rin doon sa upuan na katabi nung sa akin. "HEY
RIEL!!""WHAT?!?" yung boses ko nun parang naiirita. "Bakit ba ang sungit mo? Ang
bata-bata mo pa para kang nagmemenopose na matanda! ""Oo na oo na." tumingin uli
ako kanya, "Ano na nga uli?""Kahapon.. alam mo yun. .. ahh.." hindi siya tumingin
sa akin, "May nakita ka ba dito sa school kahapon? ""What do you mean? After
school?""Oo.""Umuwi kami ni Kay ng maaga eh." na-curio us naman ako sa kanya,
"Bakit mo natanong?""Remember nung may cafeteria duty tay o, napag-usapan natin si
A.L.?" Kinabahan naman ako nun. 'Di kaya siya yung sumunod sa akin kahapon? "Err..
oo.""Tingin ko tama ka. Tingin ko babae siya." seryoso talaga siya nito a t
bihirang mangyari yun. "Paano mo naman.. n-nalaman yun?""Kahapon kasi may nakita
akong babaeng naghulog ng sobre sa donation box. Eh wala namang masyadong
nagdodonate doon maliban doo n sa A.L. It could be her.. right?""HINDI KAYA! Malay
mo.. malay mo ibang tao."" Siguro nga. Sinundan ko nga sya eh." sinasabi ko na nga
ba siya yun, "Kaya lang ang bilis tumakbo. Naka sumbrero siya saka naka-shades." Oh
my God! Mabuti na lang nakaganun ako. "I wonder what she looks like..""Naku hindi
ka nagwo-wonder I'm sure." Tumingin siya sa akin. "Matangkad nga siya eh.. about..
your height." Tumawa namana ko nun pero peke lang. "Talaga?" naku ibahin mo na yung
usapan, "Lalabas lang ako ah..""At yung buhok n iya medyo mahaba... parang sa
iyo.""Grabe naman no? O sige labas na ko ah..""And yung body built niya... teka.."
Tumingin siya sa akin at tinitigan ako. "Same height, same hair, same body
built..." nagtataka na siya nun.. Kinakabahan na ako. Tapos sinabi niyang... "Don't
tell me kamag-anak mo siya?" sus akala ko pa naman!!!! Nawala yung kaba ko nun.
Nakangiti lang si Jasper pero biglang nagseryoso. Matalino ba ito o ano? Eh ang
lakas ng tama sa utak. Pero mabuti na rin na hindi niya tinanong kung ako ba si
A.L. dahil hindi ko rin ma-take na sumagot sa mga tanong niya. Tapos tinitigan na
naman niya ako. Then, umiling lang siya. Bigla ring tumawa. Siraulo? "Ano na namang
nangyari sa iyo?" nakakapagtaka na itong tao na ito. "Nah.. hindi pwedeng ikaw."
titingin siya uli sa akin, tapos iiling. Tumalikod na ako nun. That's it ARIELLE
LOPEZ. Li-lo ka muna. Huwag ka muna magd o-donate sa school. Tama si Kay,
makikilala ka nila. Mabuti siguro na hindi muna . "Sige pala! Labas muna ako!" Alam
kong nakakahalata na siya nun. Hello? Ganun ba kahalata para malaman niya? Pero I'm
sure, maiiisip din niya na hindi nga ako yun kasi S ang alam niyang sim ula ng name
ko, hindi A. Nakatulong din ang pag-disguise ng name. Tumakbo talaga ako ng malayo
at gusto kong hanapin si Kay. Grabe, kailangan ko t alaga ang pinsan ko.
"KAAAAYYYY!" nakita kong nandun siya sa kabilang dulo. Nagtinginan yung mga nasa
hallway. Wala akong pakialam. Basta gusto kong sumigaw . Si Kay naman eh tumakbo
rin sa direksiyon ko. Nung nakalapit na siya, bumulong naman sa akin. "Cousin,
narinig mo na ba yung salitang: 'Mahinhin?' ""Anong koneksiyon nun sa p agsigaw
ko?" isa pa ito magulo rin, "Anyways.. we have a very big problem.""Ano? !?" parang
siya kinabahan din. "Tingin ko nakakahalata si Jasper na ako si A.L.""Anong
problema doon? Eh ikaw n aman talaga si A.L." tapos tinalikuran ako. "Big shocker
there!" Tinignan ko sya ng masama. Akala ko pa man din iko-comfort ako. "Ok fine.
Ano balak mo?""I don't know..""Paano niya nalaman?""Sinundan niya ko k ahapon!"
tumingin ako sa paanan ko. "Oo nga pala maiba ako, may practice daw mamaya."
Nagulat naman ako sa kanya. Practice ng alin? "Ng ano?""Theater!" binatukan na
naman ako, "Lola ka na ba at nagiging makakalim utin ka?"
Tumingin si Kay doon sa relo niya. Hindi ko rin alam kung anong oras na. "Oops,...
my bad. Yung MAMAYA pala na tinutukoy ko eh ngayon na. Tara na sa taas .."tapos
hinila niya ko. "KAAAYYY! Ayoko na. Backout na ko. Ayoko na!" Hinila niya ako ng
hinila hanggang sa makarating kami sa auditorium. Ang dilim n a naman doon sa loob
maliban sa ilaw sa stage. Ang maganda lang dito, aircon eh. May mga tao naman na
doon sa stage at hindi ko kilala yung karamihan. Si Carlo e h nakaupo doon sa isang
sulok at si Jasper eh nandun na rin. Ang bilis niya no? "Late kayo! Alam niyo ba na
ang kanina pa ang Calltime? Anong oras na?""8:04?!?" sumagot naman si Kay.
"Exactly!!!" sabi niya tapos tinuro kami parehas, "4 minutes late kayo." Biglang
may babae naman na dumaan sa gitna. Yung theater instructor. "Ok tama na yan Mr.
Morales.""Sorry po Mam." Sabi ko na nga ba eh feeling president na naman itong tao
na ito. "Ladies lumapit kayo dito.." nag-signal naman sa amin. Parang ang bigat ng
mga hakbang ko hanggang sa makarating ako sa stage. "Oo nga lumapit kayo dito.."
inulit niya yung sinabi. Umupo naman kami doon sa stage kasama nung ibang mga
students na hindi namin kia lala. Tama nga sila, konti lang ang member ng theater
club. Kung wala pa siguro kaming apat dito, ilan-ilan na lang silang maiiwan.
"Ngayon, orientation lang tayo. Characters, and script." tapos huminto yung teac
her,"So liwanagin muna natin ah. Ang magiging Beast natin eh si Mr. Morales?" tu
mango sya kay Jasper. "Syempre po eh!""At si Belle eh si..." lumingon siya sa akin,
"Miss Lopez?" Ayoko pa sana nun. Pero hindi na lang ako nagsalita. "Si Carlo daw si
Gaston!" Pangiti-ngiti lang si Carlo pero wala namang sinabi. Ayun nga, wala naman
kaming ginawa kundi i-assign yung mga characters namin. Unl ike doon sa movie,
konti lang kami at yung main lang talaga ang ginawa. Yung iba nga, dalawa pa ang
role. Binasa namin yung script. At sa lahat naman ng characters, si Jasper naman
ang w alang kakwenta-kwenta. As in, babasahin na nga lang... basa pa talaga!!! At
nung sinabihan siya na ayusin daw niya, ang sagot ba naman eh masyado lang daw
talag ang natural yung talent niya. Kung ako siguro yung teacher, nainis na ko sa
kanya. Nung breaktime naman eh pumunta ako doon sa gilid at nagtetetext ako.
Saglit lang, may nagtext na naman na nakakabwisit. "muzta k n?" Yung abnormal na
naman na ka-text ko dati. "nu na naman kelangan mo?" sabi ko doon sa reply ko. "alm
m s txt p lng suplada k." "so?" "alm k kng nsan k." Kilala ba ako nito? "what do
you mean?" "nsa theater k d ba?" "err.. yeah." batrip to ah! "kilala kita no..
intentional text ko dti" "loko ka! cno ka?" Hinintay ko yung text niya. "lst na txt
k n 2, lngon k s likod mo.." Dahil nga nandun ako sa stage, lumingo na naman ako sa
likod ko. Kialala pala ak o! Bwisit. "CARLO!!! GRRR!" Asar na asar talaga ako kay
Carlo nun. Siya pala yung nagtetext sa akin. Nasa li kod ko kasi siya nun eh. Tapos
tumatawa. Kausap niya kasi yung isa sa mga Theate r club member. Tumingin lang siya
sa akin, tapos kumaway. "Eh kung sipain kaya kita?" yun talaga yung unang sinabi ko
sa kanya nung makala pit ako. "Huwag naman! Masakit yun!""Gaano ba kalaki ang
problema mo at ang lakas mong ma ng-trip?" tapos tumingin ako doon sa phone, "San
mo nakuha yung number ko?""Ako? " tinuro niya yung sarili niya. "Oo, ikaw lang
naman kausap ko.""Nung nasa shop tayo, remember inabot ko sa 'yo yung phone at
sinabi kong nahulog mo yata?!? Tinignan ko kasi yung phonebook mo, tapos nandun
yung number mo... kaya ayun." nagpaalam siya saglit doon sa kausap niya, "Bakit
bawal ba?""Hindi. Pero nakakainis lang." Dumating naman na si Kay nun at may dala-
dalang siopao. May drinks din siya na n asa tray kaya lang halatang nahihirapan
siyang magbuhat. Para sa lahat na yata y ung binili niya eh. Si Jasper naman eh
pumasok at nag-chewing gum pa. Kaway pa ng kaway sa labas at nakangiti na akala mo
naman eh artista. Tingnan mo nga naman itong tao na ito, m ay gusto na nga lang din
sa pinsan ko hindi pa alam kung kailan ang tamang oras para tumulong o hindi.
Kaya ang ginawa ko, tumakbo ako doon sa pintuan na kinatatayuan niya. Bumulong
naman ako sa kanya para walang makarinig. "Hoy, bobo ka?!?" ay ganun talaga yung
dialogue ko! "Nag-iisip ka ba?" hinampas ko siya doon sa braso niya. "Ano na namang
ginawa ko? Ikaw nagiging hobby mo na yang pananakit. Mag-collect ka na lang selyo
ng sobre para 'di mo ko hinahampas lagi..." hinimas na naman ni ya yung braso niya.
"Kita mo yun?" tinuro ko si Kay, "Dala-dala niya yung tray ng siopao na marami.
Dahil marami, mabigat." inisa-isa ko talaga sa kanya para maintindihan niya, "Ki ta
mo naman 'to?" tinuro ko yung mga iced tea doon sa table, "Siya rin nagdala n
iyan.""O ngayon?" inosente pa yung itsura niya. Hahampasin ko na sana siya uli kaya
lang umatras siya. "Hello? Para mapansin ka niya in a good way, kailangan tulungan
mo siya!""Alam k o yun!" kunwari pa nagpalusot. "Fine!" sinigawan ko uli, "Pero
huwag mo muna ihahatid ngayon baka makahalata na sinabi ko sa iyo. Hintayin mo muna
na makaupo ako sa stage kasama nila, at kapa g nakita mong balak niyang bumalik
dito, pipigilan ko siya at ituturo kita na di nadala mo. In that way, may entrance
ka naman!""Ok. Got it... " nagpa-cool effec t pa siya. Tumakbo naman ako papuntang
stage at si Jasper eh naghihintay doon ng signal ko kung kailan niya dadalhin yung
tray na panay iced tea. Katulad nga ng hinala ko, balak na ni Kay bumalik uli para
kunin yung tray, kaya lang nag-sign na ako kay Jasper na dalhin na niya. Naglakad
naman ang mokong at todo-ngiti pa talaga yan papunta sa stage kung saan kami
nakaupo nila Kay. Si Kay naman eh napansin na dala-dala na niya kaya sinab i niya
na ang bait naman daw ni Jasper. See? My plan's working. Habang papalapit siya nun,
nakakatuwa rin tignan na gentleman effect ang drama n iya. This will work out
well... Kaya lang nung malapit na siya sa amin, napansin ko na nanginginig yung
kamay ni ya. Ano ba naman yan?!? Para si Kay lang kailangan pa ba niyang kabahan?
Umakyat siya doon sa hagdan at hindi rin nagtagal... SPLAASSSSHHHHH!!! Natapon lang
naman yung mga inumin. At ang jackpot sa lahat at dahil katabi ko si Kay, ako yung
napuruhan. Basang-basa ako nun. Si Kay hindi m asyado. Tinignan ko lang si Jasper.
Anak ng tinapay!!! "Sorry!!! Pasensya na!" nilabas niya yung panyo niya, "Kay,
gusto mo gamitin yun g panyo ko?" Ako kaya yung basang-basa dito.. pero ayos lang
magpakabait siya sa pinsan ko. K ailangan niya talaga! "Thanks."
Tumingin si Jasper sa akin na akala mo eh hiyang-hiya. Iniwas niya yung tingin n
iya. "Riel, may towels sa clinic." ang sama ng ugali! "As for me, bibili na lang
ako uli ng bago." Nag-step forward naman si Carlo. "Bro, ako nal ang bibili para
sigurado. Pera mo nga lang!" naka-spread naman yun g kamay niya sa harapan ni
Jasper. Narinig naman nung teacher yung nangyari. Pero syempre, wala na siyang
magagawa. ACCIDENTS DO HAPPEN. At kapag mamalasin ka lang din naman, sa akin pa
bumabagsa k yung kapalpakan niya. Una yung upuan muntik na tawagan yung parents ko,
ngayon naman basa ako ng iced tea? Ano kaya sa susunod? "Okay lang yan Jasper!
Hindi mo naman sinasadya eh.." sabi nung isang babae sa l ikuran. Baling naman yung
atensiyon niya doon sa babae. "Tama ka diyan di ko naman sinasadya," tumingin siya
uli sa akin tapos sa babae doon uli, "Sino ka naman?" Tama bang ganun ang itanong?
It's kinda' rude. Pero syempre si Jasper siya, expe ct the worst.. "Mandee Vargas
nga pala." tapos kumaway lang siya. "Pleasure!" tapos sumaludo naman. Naupo naman
siya doon sa bandang gilid. Kaya lang, sinita siya. "Siguro naman tama lang na
samahan mo si Miss Lopez sa clinic dahil ikaw naman a ng may gawa niyan.." tinuro
niya yung basang uniform ko. "Naku hindi na po!""See? Ayaw niya. Isa pa, kaya naman
ni Riel yan. Macho yata a ng dating!""Ito gusto mo?" nagclose-fist ako sa kanya,
"Macho ha!""O sige na Mis s Lopez, dumeretso ka na sa clinic at maglinis ka
doon..""Maglinis ka nga doon!" inulit niya uli yung sinabi ng teacher gaya dati.
Tumingin yung teacher sa kany a, "Kasama ako!" natakot yata eh. Syempre dahil nga
basang-basa ako at wala ring magagawa si Jasper, sumunod na la ng siya hanggang
doon sa clinic. May towels nga doon at shirt ng school. At syem pre, suot ko na
naman yung A.L. shirt. Hangga't maaari nga ayoko. Nakakahalata n a nga si Jasper,
ganito pa yung shirt ng school. Tumingin siya sa t-shirt nun tapos sa akin. Hindi
na lang siya nagsalita dahil i niwas ko yung tingin ko sa kanya. Please lang..
huwag naman niyang isipin na ako yun!!! Si Kay naman eh tawa ng tawa nung makabalik
kami sa auditorium. Nanloko pa na an g ganda raw ng shirt ko. Bagay na bagay sa
akin. "A.L. shirt pa ang suot! Naks naman!""Please lang... la namang ganyanan.
Nakatin gin nga si Jasper kanina.. feeling ko talaga may hinala na siya eh.." Umupo
si Jasper doon sa gilid at nagsimula na ring kumain. Sabay-sabay kasi kami
ng lahat. Yung teacher eh nakaupo doon sa armchair na nasa gilid. Nagtaas ng kam ay
si Jasper nun. "Ano yun Mr. Morales?!?" nakita niya yung kamay ni Jasper na
nakataas. "Mam may tanong lang ako.." nagtinginan kami lahat sa kanya, "What do you
think of A.L.?" Nanlaki yung mata ko kay Jasper nun. Sinasadya ba niya na iparinig
sa akin? "A.L.? Well, kung sino man siya tingin ko napakabuti niyang tao..""Kaya
nga po ' di ba Mam?!? Eh kayo, tingin niyo rin ang bait niya 'di ba?" tinuro niya
yung ib ang mga nasa gilid. Tumango naman yung iba at naki-ayon. "Ikaw Kay, anong
tingin mo kay A.L.?" Na-choke naman si Kay nun. "Pakiramdam ko, para ko na siyang
kapatid!" siniko ko nga bigla, "Aray ko naman! "sabi niya pero mahina lang. Ngumiti
lang si Jasper. "Riel yung sauce ng siopao mo malapit nang tumulo," napatingin ako
sa siopao ko kaya kinain ko na rin, "Riel, anong tingin mo kay A.L.?""Uhmm ah..."
hindi ako m akatingin sa kanya, "I think she's nice." hindi na ako makapag-comment.
"SHE???" oh my god. "Paano mo nalaman na babae siya?""S-sabi mo kasi nakita mo s
iya 'di ba?" ano ba naman yan Riel!! "Nag-assume lang ako." Napansin naman ni Kay
na nalulunod na ako nun. Kaya tama lang na i-rescue niya a ko. "Bakit ikaw Jasper
ano bang tingin mo sa kanya?""Hmm.. ako?" tumingin siya sa ki same, "I think she's
kind. Ang tiyaga niya.. she's nice and all that. Pero sana magpakilala siya 'di ba?
I think everyone will love her.." Nung natapos magsalita si Jasper, nagsalita na
naman yung Mandee kanina. "Wow Jasper, flattered naman ako sa sinabi mo.." Hey
what?!? Hindi ko yata na-gets yun. "Excuse me? Flattered saan?" Nagtinginan kami ni
Kay nun. "Care to explain?""Di ba sinabi mo na she's kind and nice and all that. At
sinab i mo na magpakilala na KO..""You liar!""Shhh!" sinabihan ko si Kay.
Nagtinginan kaming lahat sa kanya dahil nanahimik kami. "Ako si A.L." Walang
makapagsalita nun. Long pause talaga. Tumingin si Jasper sa akin, tapos s a kanya.
"Ikaw?"
Ewan ko ba, ayaw kong malaman nila na ako si A.L. pero di ko makuhang umamin nga
yon. Kung nagke-claim siya na siya si A.L... Then who am I?? Hindi na lang ako
nagsalita nun. Instead, yumuko na lang ako. Alam na alam ko sa sarili ko na ako si
A.L., pero bakit naman sinasabi niya na siya eh.. AKO? "Gusto mo upakan ko na
ito?!?" sabi ni Kay na halatang asar na asar din naman. "Ano ka ba... okay lang.
Malay mo may reason--" Hindi ko pa natatapos yung sasabihin ko, nagsalita na uli si
Kay. "Reason reason! Bwisit! Ang kapal naman ng mukha niya! Bakit nangunguha siya
sa credit ng hindi naman kanya?" hinawakan ko na si Kay dahil baka ano mang oras eh
sumugod na rin siya. Pinatahimik ko na lang si Kay at baka may makarinig pa. Yung
iba namang kasama n amin doon sa auditorium eh nabaling na lahat ang atensiyon kay
Mandee. Ako naman eh tumingin sa kanya, pero hindi na masyado. "Ikaw pala hija si
A.L.?" tumayo naman yung teacher namin at yumakap sa kanya, " Naku, eh kay bait mo
naman palang bata ka!" Yung iba naman eh nag-cheer pa kay Mandee. Nakatodo-ngiti
lang din siya. Dahil n ga nakabili na rin si Carlo nun ng iced tea, tinaas pa namin
yung mga baso namin para sa kanya. Ewan ko kung anong pakiramdam ko nung mga oras
na iyon. Basta ang alam ko, nakik isabay na lang ako sa kanila. Si Kay halata mong
nagpipigil na rin. Hindi rin na gtagal, nagkwento rin yung Mandee. "Matagal na
akong nagdo-donate eh. Ayun, ayoko kasi na ipaalam dahil 'di ba hind i naman
kailangan malaman kapag nagdo-donate ka? Supposed to be dapa anonymous, kaya lang
laging pinag-uusapan." yun yung sinabi niya. Parang kwento ko yun ah?!? "Tapos,
hilig ko lang talaga tumulong. Nakakagaan kasi ng loob eh.." Yung iba naman eh
tuwang-tuwa sa kanya. "Talaga lang!" sarcastic pa yung pagkakasabi ni Kay. Tumingin
si Jasper sa kanya saglit tapos binalik niya yung tingin niya kay Mande e. Hindi
tulad kanina, seryoso na talaga siya. "Kung ikaw talaga si A.L., ano namang ibig
sabihin ng A.L.?""Oo nga! Ano bang ib ig sabihin ha... Mandee Vargas?" halatang
hinuhuli siya ni Kay. "Uhmm.. ahh.. actually, I just made it up. Yung A, for
Andee.. galing sa Mandee. Tapos yung L.. uhmm.. galing sa bestfriend ko. Lovely
name niya. Magkasama kasi kami dati na nagdo-donate." Narinig kong bumulong si
Jasper sa gilid. "Andee Lovely?" mahina lang kaya napatingin ako sa kanya, "It's...
weird.""Weird talaga!""Hay naku hija, huwag kang mag-alala, ipapaalam ko sa office
yung mga p inaggagagawa mo dito sa school at para mabigyan ka naman ng Award." sabi
nung te
acher namin. "Hindi na po kailangan!""Deserve mo naman." Pagkatapos naming kumain
lahat nagsimula na uli yung practice namin. Wala nga ak o sa mood nun eh. Hindi
katulad nung unang practice namin na medyo ganado pa ako , ngayon talaga walang
kabuhay-buhay. Si Kay nga din eh sinabihan ako kung ano d aw ba problema ko, pero
syempre.. nahulaan niya rin. Si Mandee naman eh parang hinakot naman lahat ng
kasiyahan sa mundo. Lagi nga si yang kinakausap ni Jasper nun. Nung pinayagan kami
na magpahinga uli at ipasaulo yung lines, gumilid lang ako. Si Kay eh nandun sa
kabilang dulo dahil hindi raw siya makapag-concentrate magsa ulo ng lines kapag
maingay daw sa paligid. Yung iba rin eh kanya-kanyang upo sa auditorum. Doon ako sa
stage naupo. Sinusubukan kong magsaulo pero walang pumapasok sa utak ko. Saglit
lang din, may narinig akong nag-uusap sa backstage. Boses ni Jasper at ni Carlo.
"Si Mandee si A.L.?" narinig kong sinabi ni Carlo. Ano ba yan Riel, huwag ka ngang
nakikinig sa usapan ng may usapan! Pero syempre, hindi ko rin mapigilan yung sarili
ko. "Yeah.. sinabi na nga niya siya yun eh. I thought it was.." humina yung boses
ni ya. Sino daw yung akala niyang si A.L.? "Si RIEL?!?" ang lakas ng pagkakasabi ni
Carlo kaya napaatras ako. "Sshh.." pinagbawalan pa siya ni Jasper, "It's a stupid
hunch. Kaya nga kanina s inusubukan kong i-corner siya. I mean... gusto ko lang
malaman kung siya. Pero h indi rin pala..""Paano mo naman naisip na si Riel
yun?""Ewan ko. Siguro dahil pa rehas sila nung girl na sinundan ko kahapon. Pero
kung titignan mo si Mandee, ma layo naman eh. Sabagay, hindi ko rin naman sigurado
kung sino nga yung nakita ko .. maybe.. it's just some girl.""Some girl? Ano bang
itsura?""Mahaba ang buhok.. about this height..." hindi ko alam kung may hand
gesture ba siya, "Slim.. bast a..""Parang si Riel nga.. pero marami namang
magkakahawig sa mundo." huminto lan g sila saglit kaya tumingin ako sa papel ko in-
case na lumabas sila, "Ano bang t ingin mo kay Mandee?""Ewan ko ba. Remember sinabi
ko sa iyo na.. idol ko kung si no man yung A.L.? Iniisip ko pa nun na lalaki. Then
I found out she's a girl, no w alam ko na kung sino. Sinabi ko rin kay Riel nun na
'I admire her' or somethin g like that nung hindi pa ko naghihinala sa kanya..."
tapos umingay doon sa gitn a dahil may bumagsak, "--pinsan niya si Kay. But I think
Mandee's got something special. Baka.. alam mo na..." Hey.. hey.. what about Kay?
Hindi ko yata narinig yun? "Oo nga bro.." Lalo lang gumulo yung utak ko nun. Bigla-
biglang lumabas si Jasper nun sa likod at ako eh umayos na ako ng pagkakaupo.
Nakatingin pa siya sa akin nun, kaya kunw ari eh ngumiti na lang ako para hindi
halatang narinig ko yung pinag-uusapan nil a. Tinapik niya sa balikat si Mandee.
"Good job..""Thanks." tapos tumingin din siya kay Carlo at parang nag-eexpect na
may sasabihin din. "What he said." tinuro niya si Jasper. Pinilit ko mag-focus nun
pero wala talagang pumapasok sa utak ko. Ganun pala tal aga kapag yung mga
nangyayari eh fresh pa sa utak mo at marami kang iniisip. Mah irap palang gawin
yung pagsasaulo ng lines kapag ganun. Tumabi din si Jasper sa akin pero hindi ako
tumingin sa kanya. "Ba't ganyan itsura mo? Parang ang tahimik mo
ngayon?""Wala.""Okay fine.. sorry kanina. Alam ko medyo pinapahiya kita... pero
sorry. Ganun talaga ako. What can I say!" tinaas pa niya yung dalawang kamay niya.
Natawa naman ako pero hindi masyado. "Ayun si Kay oh!" tinuro ko si Kay na seryoso
sa piece niya. "Yeah.. so?""Are you kidding me? Wala ka man lang bang move na hindi
naman palpa k?""Gaya ng?" talagang sa akin pa niya itatanong? "Hmm... yung..
kausapin mo. Company. Minsan kasi gusto rin naming mga babae ng k ausap. At minsan
kapag at-ease kami sa guy, nakakapag-open kami sa kanila.""Naka pag-open ka na ba
sa isang guy?" Napatingin ako sa kanya. "Not really.. hindi. Bakit mo naman
natanong?""Wala lang. Para kasing ang seryoseryoso mo minsan. Si Kay kasi madalas
maingay.." tinignan ko ng masama, "--in a good way." dinagdag niya. "Gusto mo ako
mag-open sa iyo? Baka kasi tawanan mo k o.""Sus.. may nakakatawa ba sa buhay
mo?""Wala." tumingin siya sa rubber shoes n iya, "I uh.. my parents died when I was
3. Yung bro ko when I was 7. Then.. lum aki ako sa uncle ko. Bago ako mag high
school, lumipat na ako sa boarding house para hindi malayo sa school." ngumiti
naman siya. "Ang lungkot pala..""Ang saya nga eh!""Maiba nga pala ako.." tumingin
ako sa kan ya mula ulo hanggang paa, "Bakit wala kang alam sa panliligaw?""Walang
experienc e eh.""Bading ka ba?" Tumawa naman siya ng malakas. "Ako bading? Mukha ba
akong bading?""Bakit, may mga bading naman na ngayon na mg a cute ah.""Ibig sabihin
cute ako..""Kapal mo." sumimangot ako, "Yun lang yung w ord na unang pumasok sa
utak ko." Nag-uusap lang kami ni Jasper nun nung bumalik yung teacher namin galing
sa offi ce. Yun pala eh ipapaalam lang yung awarding daw na plano para kay Mandee.
In th e end, hindi rin ako nanghinayang. At least ako, hindi nanloloko. Lumapit
naman si Mandee sa akin habang nag-uusap kami ni Jasper. "Excuse lang ha.." tapos
humarap siya sa akin, "Uhmm Riel right? Hindi kasi kila la name mo eh.. anyways.."
insulto ba yun? "Alam kasi namin na hindi ka interest ed sa main role as Beauty, so
ako na ang papalit sa iyo." Umupo ng maayos si Jasper. "Says who?""Si
Mam.""Sure.""Sure?!?" parang naiirita si Jasper, "Hindi ba masyad
o namang rude yun? Nasa kanya na yung role papaalisin niyo?""Ok lang. Ayoko nama n
talaga ng lead. You can have it.""Great. Sa props ka na ngayon, saka ikaw na d in
taga hila nung curtain.""Tagahila ng curtain? That's unfair.""Pero yun yung s inabi
eh..""Yun ba?" parang ewan na yung itsura niya, "Then.." tumingin siya sa paligid
niya,"CARLO! Ikaw na yung lead!""Ako?" tinuro ni Carlo yung sarili niya. "So, minor
character na lang ako.. kahit papaano.." tumingin siya sa akin.. "Sasamahan kita sa
backstage.." he did what? Wala akong ginawa kundi tumingin lang kay Jasper nung
sinabi niya yun. Hindi ko rin naman inaasahan na gagawin niya yun. Syempre
sinabihan ko siya na ok lang ak o at hindi naman na niya kailangang samahan niya
ako sa backstage, pero mapilit eh. Si Mandee naman eh mukhang nakasimangot na,
tapos nung humarap si Jasper sa kanya eh saka lang siya ngumiti. Umuwi na kami nun
ni Kay at pagod na pagod kami. Ewan ko ba kung bakit sadyang n akakapagod yung araw
eh wala naman kaming ginawa kundi magbasa ng lines, magsaul o at i-try yung ibang
parts. Pero dahil ngayon at wala naman na akong part sa pl ay, hindi naman na
siguro ako masyadong mapapagod dahil sa props section na lang ako. Nung gabi naman
eh nagtext uli si Carlo sa akin. Syempre, sinave ko na yung numb er niya. Dati kasi
binubura ko lang lahat ng messages niya eh. Yung unang-una ng a niyang text nun na
hindi ko pa siya kilala eh hindi naman ako nag-abala na i-s ave pa yung number
niya. "Anong balak mo kay Mandee?" tinanong ako ni Kay nung parehas na kaming
nakapagbihis. "Anong balak? Eh di wala. Meron ba dapat?""Hindi ka ba naiinsulto
nun? Ikaw yung naghirap sa lahat-lahat! Tapos siya yung mabibigyan ng award?"
tinaas niya yung isang paa niya. "Kind of. Pero naisip ko naman, it's her problem..
not mine. Isa pa, li-lo nga s i A.L. this month 'di ba? Which means, hindi muna ako
magdodonate. It's up to he r na pangatawanan niya." tumingin ako kay Kay, "Mayaman
ba si Mandee?""Anong mal ay ko? Close ba kami? Eh sa ugali pa lang niya mukhang
hindi na kami magiging cl ose eh!" bigla siyang ngumiti ng nakakaloko sa akin.
"Para saan naman yang ngiti na iyan?" nagduda kasi ako sa kanya. "Hindi ba sa
tagahila ka na ng curtains?""Yeah.. ngayon?""Tapos si Jasper nagpal ipat din sa
backstage.." tumawa naman siya, "WEIRD.""What so weird about that?"" Lahat ba ng
lalaki gagawin yun para lang samahan yung isang girl sa backstage?"" Ewan! Matulog
ka na nga!" sinigawan ko nga. "Asus! Kung hindi ko lang alam, kilala ko na kung
sino ang gusto ni Jasper.." "Oh talaga lang? Pakisabi sa akin kapag sure na sure ka
na ah!" inasar ko nga ri n. Natulog na kami ni Kay nun. Ako kasi eh kung anu-ano
yung pumapasok sa utak ko n un kaya madaling araw na yata ako nakatulog. Nung
ginising ako ni Kay at baka ma -late daw kami, hirap na hirap akong bumangon at
idilat yung mata ko. Nung kinuha ko yung tuwalya ko at papalabas na ako ng kwarto
namin, nauntog nama n ako. May kasabay pa akong nagsabi ng 'Aray', kaya yun.. si
Jasper lang pala na hindi rin tinitignan yung dinadaanan niya. Pumasok na kami ng
maaga sa school. Dumaan lang kami nila Kay sa room para mag-r
eport sa adviser namin na may practice kami sa Theater. Este, sila lang pala. Yu ng
Science teacher namin eh pinagalitan ako, at si Jasper dahil ilang weeks na r aw
kaming hindi umaattend ng so-called Science Club. Remember naging kasali kami nung
nagsagutan kami sa Physics? Right now, nasa auditorium uli kami at inaantok pa
talaga ako. "Ok, so nagpalit na si Carlo at si Jasper ng role. Si Jasper pwede nang
maging G aston at props. Si cousin ko eh.. curtain and props.""Miss Lopez.." Hindi
naman ako nakikinig nun pero alam kong tinawag yung pangalan ko. Nagsalita ng
nagsalita yung teacher namin pero wala naman akong naintindihan. Oo na lang din ako
ng oo at tango ng tango kahit hindi ko naman alam yung sinasabi niya. Nagulat na
lang ako nung tumayo silang lahat at ewan ko kung ano yung napag-usap an. Nasa
harap ko naman si Jasper nun. "Tara na.." sabi niya sa akin. "Huh? Saan?""Hindi ka
kasi nakikinig eh!" binatukan ako pero hindi malakas, "Oo ka lang ng oo. Pumayag ka
kaya na tayo ang bibili ng props sa mall!" Yun pala yun. Okay fine! Kulang kasi ako
sa tulog kaya ganito yung pag-iisip ko. Hindi ko na rin namalayan hanggang sa
nakasakay na kami sa jeep nun. Konti lang yung tao sa jeep kaya ang sarap ng
hangin. Medyo malayo yung mall kaya matagal y ata kaming sumakay doon. Ewan ko na
nga ba kung anong nangyari. Hindi nga rin ako nagbayad eh. Nagulat na lang ako nung
ginigising na ako ni Jasper. "Oi! Dito na tayo.." napataas naman yung ulo ko.
Nakasandal na pala ako sa balikat niya. Nagulat nga rin ako kaya tumama yung ulo ko
sa bakal. "Ok ka lang? Parang wala ka sa sarili mo..""Kulang kasi sa tulog
eh..""Halata ng a." Una naming pinuntahan yung National Bookstore kasi merong mga
kung anu-ano doon na pwedeng gamitin as props. Ewan ko ba kung may pera bang dala
si Jasper o pera ba yun sa Theater. Ayan kasi hindi nakikinig eh! "So anong kukunin
natin?" sa akin siya nagtanong. "Siguro.. yung pwedeng ilagay sa mga damit. O kaya
kuha tayo nung makintab.. nal imutan ko na yung tawag.. para pwede sa crown. Yung
iba.. hanapin na lang natin kung anong pwede." tumingin ako sa kabilang direksiyon.
"Hey saan ka pupunta?" humihiwalay na kasi ako sa kanya. "Titingin ng materials ano
pa ba? Kung magkasama tayo baka wala tayong matapos e h!""Yeah right! As if may
alam ako sa pagdedecide ng designing! Babae ba ako?""H omosexual ka naman 'di ba!"
inasar ko naman siya. "Ikaw ha sumosobra ka na! Kahapon ka pa!" mukhang nainis din
siya sa akin. "Sungit nito! Basta bahala ka na!""Yeah right bahala ka na rin!"
Dahil hindi ako nakatingin sa likuran ko, bigla na lang akong may tinamaan na ku
ng sino. Ako nga yung napatumba eh. Tapos nakita ko may matanda na sa harapan ko at
nahulog yung binibili niyang kung ano. "Naku sorry po! Hindi ko po sinasadya.
Pasensya na po talaga." nakipulot naman a ko doon sa nahulog ko. Lumapit din si
Jasper at nakipulot din. Tinulak ko nga sya kaya napatungkod yung isang kamay niya
sa gilid. "Ang sama nito!""Tutulong ka pa eh ikaw naman may kasalanan.." teka..
parang mal i yung statement ko ah?!? "Ikaw nga yung bumangga eh.." Ini-offer ni
Jasper yung kamay niya doon sa matanda para makatayo. Kasi naman eh padalos-dalos
masyado Riel! Hindi tinitignan yung dadaanan. "Sorry po talaga ha.. kung nasaktan
ko po kayo, sabihin niyo lang.. sorry po." Tinitigan naman ako nung matandang
lalaki. Tapos napakunot-noo siya. Nung una, k inabahan pa ako nun. Tapos hinawakan
niya ako sa pisngi ko. Grabe naman itong ma tandang 'to.. close kami? "Mam
Arielle?" sabi niya sa akin tapos inalis na niya yung kamay niya sa pisngi ko. "I'm
sorry? Magkakilala po ba tayo?" Si Jasper naman eh lumapit pa lalo. Mukhang
interesado naman siya sa naririnig n iya. "Mam?" Pineke ko naman yung ngiti ko at
tinulak ko si Jasper. "Eh kasi magalang lang siya.. ano eh.. magkasama kami sa
pinagtratrabahuhan ko d ati..." Halata kong hindi naniniwala si Jasper nun. Yung
matanda naman eh hinila ko sa g ilid para hindi marinig yung sasabihin. "Kilala
niyo po ako?""Hindi ba anak ka ng mga Lopez?""Uhmm.. opo." kinabahan nam an ako
nun. "Naku!" tuwang-tuwa naman siya, "Kay ganda mo namang bata ka! Dati akong
nagtrat rabhao sa Daddy mo kaya lang lumipat na kami ng asawa ko. Kilala ka ng anak
ko, sa katunayan gandang-ganda nga siya sa iyo eh. Si Dayday?" Wala talaga akong
matandaan sa sinasabi niya. "Excuse me lang po ah.." nakialam na si Jasper, "Kaanu-
ano niyo po si Riel?""Si Mam Riel?""Magkasama nga kami sa trabaho!!!""Shhh.." tapos
humarap siya doon sa matanda, "Kaanu-ano niyo po siya?" Oh please.. don't tell..
don't tell.. please! Don't tell HIM!!! "Eh kilalang-kilala ko itong bata na ito eh.
Syempre nagtrabaho ako sa kanila da ti..""Nagtrabaho?""Bakit hindi mo ba alam na
anak siya ni Sir.. Lopez?""Oh yeah. . tatay ko. Lopez apelyido!" hinila ko si
Jasper, "Tara na.. bibili na tayo ng g amit.""Saglit lang.." ang lakas niya kaya
nag-stay siya doon, "Ano po yun uli?""
Nagtrabaho ako sa tatay niya sa farm nila sa Zambales.. ako pa nag-alaga nung ka
bayo nila.." Phew! That's much better. May tumwag naman doon sa matanda na
matandang babae rin at pinapalabas na siya. Walang magawa si Jasper kundi hayaan na
umalis na lang yung matanda. Sinuswerte lang ako. Tumingin si Jasper uli sa akin.
Hinawakan niya ako sa dalawang braso ko. "Are you hiding something?""Wala!" yun na
lang yung sinabi ko. "Eh bakit ganyan ka kumilos?" seryosong-seryoso siya. Umatras
siya uli, iniwas yung tingin tapos binalik niya uli sa akin. "Kung may gusto kang
sabihin, pwede naman sa akin eh." hindi sya mapakali, "You can trust me. At kung
ayaw mong may makaalam, hindi ko sasabihin. You can take m y word to it." Nag-isip
naman ako. Mukhang totoo naman yung sinasabi niya. Should I tell him? Right now?
*** Nakatingin lang siya sa akin nun at naghihintay ng sagot ko. Kahit ako nalilito
rin nung mga oras na iyon. Sabi naman niya eh mapapagkatiwalaan ko siya. Siguro
nga... seryoso kasi siya masyado. Kaya ang ginawa ko, binalik ko yung tanong sa
kanya. "Tingin mo ba may tinatago ako?" hindi ko kasi masagot eh. "Oo! err.. No..
yes.. NO. Ano?!" medyo nalilito rin siya, "Bakit ako kailangan s umagot niyan?""Eh
sa ating dalawa ikaw lang naman ang nagdududa..""Yeah right!" nagisip-isip din
siya, "Never mind. Nilito mo lang ako lalo. Hanapin na nga nati n yung materials."
Nauna siyang naglakad kaya sinundan ko lang siya. Nakatingin lang ako sa likod n
iya. Palingon-lingon siya doon sa mga stall kaya nakikita ko yung mukha niya ng
sideview. Hindi ko nga sinabi sa kanya yung totoo. Bakit? Ayoko. Ayoko pa. Siguro
kung may balak man akong sabihin yung totoo, malalaman nila dahil naramdaman kong
tama n a yung time para doon.. hindi dahil tingin nila dapat ko nang sabihin.
Siguro nga mali ako, pero naniniwala ako na hindi lahat ng DAPAT ay TAMA. Dahil
kapag lagi kang sumusunod sa iniisip mong DAPAT, hindi ka magiging masaya. Yung
nagpapasaya sa iyo, kahit na sa tingin ng iba eh HINDI DAPAT, yun ang TAMA. Magulo
ba? Ngayon kasi, parang yung sinsasabing DAPAT eh sabihin ko na sa kanya yung
totoo. Pero yung isang side ko, huwag ko munang sabihin sa kanya yung totoo .
Bakit? Dahil sa tingin ko kapag isa ako sa mga "typical kids" mas maeenjoy ko ang
lahat. Kapag may social status na, para akong nasa gitna at may malaking pad er na
nakapalibot sa akin. Siguro nga mahirap intindihin, pero... hindi talaga e h.
"Ito pwede ba?" tinaas niya yung malaking board. Tumango na lang ako. In the end,
bumili na lang kaming dalawa na sa tingin namin eh makakatulong kahi t na hindi
naman namin talaga talent ang props ng theater. Ang dami-rami na naming dala nun.
Si Jasper ang nagdala nung mabibigat at medyo malalaki samantalang ako eh yung mga
magagaan at maliliit lang. Tawa nga ako ng tawa sa kanya kasi nasa harapan niya
yung malaking board kaya hindi niya masyado ng nakikita yung dinadaanan niya at
kung may tatamaan niya. Kaya ang ginawa nami n, ako yung nasa harapan niya at ako
yung nag-guide sa kanya. So far, it worked. Bumalik na kami doon sa school at
dumeretso na kami sa auditorium. Nakita namin yung iba na nagre-rehearse na sila ng
lines nila at yung iba naman eh kumakanta. Nung makalapit kami eh narinig naming
kumanta si Mandee. "There goes the baker with his tray, like always The same old
bread and rolls to sell.." tapos nilakihan niya yung boses niya, "S ELL!!"eh hindi
pa rin kumbinsido yung teacher kaya niliitan naman niya, "sell.." Tapos huminto
siya dahil nakatingin lang sa kanya yung teacher at nakahawak sa u lo niya. "Sabi
ko sa iyo Mandee, yung sell pataas.." nakita na niya kami ni Jasper, "Kani na pa
kami sa song na yan hindi pa rin niya makuha-kuha. Tatlong kanta na nga la ng ang
gagawin sa play, paano pa yung iba kung simula pa lang hindi na makuha?"" Ano po
yung mga kanta na pinili niyo?""Yung 'Belle', 'Beauty and the Beast', sak a yung
'Something There' " tinaas niya yung pinagbibibili namin, "Sumasakit na n ga yung
ulo ko eh..." Si Mandee eh hindi naman naririnig yung sinasabi nung teacher dahil
busy siya sa pagkanta niya. "Ev'ry morning just the same Since the morning that we
came..." paulit-ulit yung pagkanta niya. Napatingin lang si Jasper sa akin at
napalunok. "That's awful.." Tinignan ko rin siya. Napailing na lang ako. "Yan din
yung sinabi mo sa akin nung kumanta ako alam mo yun?""But you know I'm joking
right?""HINDI!" sinigawan ko nga. "Kumakanta ka?" inabot niya sa akin yung lyrics,
"Try mo ito." Hindi ko alam yung kanta nun kaya pinarinig pa nila sa akin yung tape
para malam an ko kung paano. Then, sinubukan kong kantahin. "There goes the baker
with his tray, like always The same old bread and rolls to sell Ev'ry morning just
the same Since the morning that we came To this poor provincial town" kaya ayun..
huminto na rin ako. Nakatingin lang si Jasper at yung teacher sa akin. Nailang
tuloy ako. Hindi ko a
lam kung ano na ba... "VARGAS!!" tinawag niya si Mandee na nasa stage, "You're
fired. Ikaw na uli ang Belle Riel. Backstage ka na Mandee, kasama mo si Jasper."
Akala ko man din eh ligtas na ako at hindi ko na kailangang magsaulo ng mga line s.
Ngayon naman, binalik pa sa akin yung role. Ang gulo no? Si Carlo naman, nari nig
ko na ring kumanta. Nag-practice kasi siya sa likod ng stage. Kinakanta niya yung
part niya sa song na 'Something There'. Partner ko na si Carlo, kasi siya si Beast.
Si Kay, narinig ko na ring kumanta. Siya kasi yung kakanta ng Beauty and the Bea
st. At maganda naman yung boses niya. Part lang naman ng tatlong kanta yung nasa
play. Hindi buo. Mukhang mahirap ito ah.. *** After ilang ming mascot sket at mga
ang siya na days, panay practice lang kami ng practice sa theater. May malaki ka ng
Beast na isusuot ni Carlo sa ulo niya. Yung ibang mga props na ba damit sa town
people eh madali na lang. Si Kay naman eh may carton l nakakorteng tea-pot.
Theatrical play talaga.

Nagtawanan kaming lahat nung sinabing may part daw ng kissing scene pero syempre
peke naman at hindi totohanin. Sa part na mamamatay na si Beast, iki-kiss ko da w
yung mascot ni Carlo. Ayos lang naman yun kasi yung mascot ang ikikiss at hind i
siya. Then sasara yung thick curtain, tatanggalin yung mask niya.. prince na s iya
kunwari uli. Tapos ganun din kina Kay. Tatanggalin lang nila yung mga mascot nila..
ayos na. Yung final kiss eh peke rin. Silhouette naman. Maglalapit lang kami ng
mukha ni Carlo, mag-cross, pero hindi naman talaga mag-kiss. Sa tingin lang ng mga
tao na nasa audience, parang ganun na nga. Nakakapagod din yung mga practice namin
pero ok lang. Sinadya lang nilang gawing busy kami kasi within two weeks ipeperform
kasi yun. Bumabalik-balik din kami s a mga klase namin kapag hindi pa namin time
mag-practice. Usually naabutan namin yung Values Ed. Si Jasper naman, ayun..
tinuturuan ko pa rin kay Kay. Nung sinabi ko sa kanya nu n na kausapin niya dahil
ang girls minsan naghahanap ng kausap, tama bang ikwent o yung namatay daw niyang
aso. Ano namang nakakatuwa doon? Palpak na naman. Nung sumunod eh sinabi ko uli na
maging sweet siya at bigyan niya ng kahit binili la ng niyang candy sa cafeteria.
Hinintay ko siya kung ano yung ibibigay niya at na kita ko yung hawak niya, CHICKEN
SOUP. Tama ba iyon? "Chicken soup?""Sabi mo kasi bigyan ng kung ano eh!""Yeah, sabi
ko maging sweet ka. That's nice, magbigay ka. Pero bakit naman chicken soup?
Palitan mo yan!""An o pala dapat?" yumuko na lang siya. "Ok, huwag na nga yun!"
Everyday, binibuild-up ko rin siya kay Kay. Lagi kong binabanggit yung pangalan
niya, mga magagandang traits.. at kung anu-ano. Pero hindi maganda yung kinalala
basan, iniisip naman ni Kay may gusto ako sa kanya kaya tumigil din ako. Ilan na ba
yung nagawa at nasabi ko kay Jasper para ma-appreciate siya ni Kay? Una,
magpapansin.. in a good way. Palpak naman. Pangalawa, maging matulungin. Pa
lpak din dahil natapon niya nun yung iced tea. Sumunod, mag-act as company. Palp ak
din dahil walang kwenta yung kinuwento naman. Fourth, maging sweet. Sweet nga balak
naman sana eh magbigay ng chicken soup. Fifth.. mag-text siguro sa kanya. At least
kapag may communication 'di ba.. nagiging close. "I-text mo siya..""Bakit
naman?""Communication? Sumasakit ulo ko sa iyo..""Nakka hiya kaya mag-text. Wala
naman akong sasabihin!""Kahit ano!!" tapos nag-isip ako , "Ask her on a date... or
something.""Ayoko! Hindi ako nagyayaya ng date. Yung iba ngang classmate ko ako
niyaya dati ako lang umayaw, tapos ngayon ako magyaya ya?" Naiinis na talaga ako sa
kanya. Siraulo! Gusto niyang magkagusto sa kanya si Kay , o maging bridge ako sa
kanya.. pero yung kinikilos naman eh walang kwenta. "JASPER!" sinigawan ko nga sya,
"Every single day kadikit kita para lang i-coach sa gagawin mo. Palpak lahat.
Napapagod na ako. Sumasakit na yung ulo ko! Ano ba ng balak mo?!?""Ewan ko, kaya
nga dumedepende ako sa iyo 'di ba?!?" "AYOKO NA!!" umupo ako doon sa bench, "Give
up na ko! Pagod na pagod na ko! Bahala ka na! Di skarte mo na yan! Ayoko na Jasper.
Good luck na lang sa pinsan ko--" Akala ko kung anong magiging reaksiyon niya.
Lumapit ba naman sa akin, at medyo nag-kneel sa harapan ko dahil nakatingin ako sa
paanan ko. GInawa lang niya yata yun para makita ko yung mukha niya. "Really?
You're giving up?" nakangiti pa siya nun. Teka lang.. NAKANGITI??? "Eh bakit parang
natutuwa ka pa?""Sagutin mo lang yung tanong ko... naggive-up k a na para maging
San Juanica? Talaga lang? Totoo?""OO!" bakit ba ang gulo niya? "YES!""Dapat ba
mainsulto ako niyan?""HINDI NO!" nakangiti talaga siya. Ang gulo naman ng taong
ito.. hindi mo mawari kung anong iniisip. "Sige pala alis na muna ako.." Naglakad
na siya papalayo nun sa bench na kinauupuan ko at nakakailang hakbang n a rin siya,
Pinapanood ko siya maglakad kaya lang bigla uling lumingon at bumali k. "Bakit may
nakalimutan ka?""Yeah.." After that.. Niyakap niya ko.. Bigla na lang siyang
bumulong habang yakap niya ko.. "Thanks...""Thanks alot Riel." Simula nung araw na
niyakap niya ko, sobrang nalito na talaga ako sa kanya. Mins an nga kapag nag-iisa
ako sa room namin ni Kay sa boarding house, iniistrain ko yung utak ko na isipin
kung ano ba yung ibig sabihin ni Jasper doon. Minsan nga dahil sumasakit na yung
ulo ko kakaisip, sumagi naman sa utak ko na tanungin ko na lang sa kanya. Pero
syempre, ano namang tanong ang itatanong ko? 'Bakit ka nag thank you sa akin?' o
kaya naman 'Bakit mo ko niyakap?' In the end, I decided against it. Ibig kong
sabihin, nag-decide na ko na hindi k o na siya tatanungin. Isa pa, wala naman akong
balak pag-aralan kung paano gumag
ana ang utak ng mga lalaki. Particularly, Jasper's. Parang, sobrang kumplikado.
Nag-practice na naman kami sa Theater, as usual, napakamonotonous na nga ng scho ol
eh. Pero kahit papaano, activity pa rin yung ginagawa namin. Oo nga pala, nagkaroon
kami ng assembly sa school Ano pa nga ba kundi gaganapin lang daw ang pag-award kay
Mandee as a wonderful donor. Hindi na lang ako nagsal ita. Nung isang araw nga
magkasabay kaming maglakad na dalawa para bumalik sa practic e namin. Mukhang
mabait naman siya, pero ewan ko lang talaga kung bakit niya gus tong magpanggap na
sya si A.L. "Close ba kayo ni Jasper?" tanong niya sa akin habang naglalakad kami.
"Anong ibig mong sabihin? Maraming kasing meaning yung salitang 'close'.""Close in
the sense na... nanliligaw ba siya sa iyo?" Nagulat ako sa kanya kaya natawa na
lang ako. Si Jasper nanliligaw sa akin? "Hindi no!" hindi na ko makahinga sa
kakatawa ko. "Mukha kasi eh. Madalas kasi kayong magkasama. So close lang pala
kayo... friend s?"niliwanag niya yung tanong niya. "Yeah.""Pero akala ko talaga..
oh well.. cool." ngumiti siya nun. Malapit na kami sa pintuan sa auditorium nun
nung may narinig akong sumisigaw. H indi ko pa masyadong marinig kung sino yung
tumatawag, pero dahil nga pasigaw, l umakas ng lumakas. "A.L.!!!" A.L. daw?
"Psssttt! A.L.!!!" Tinignan ko si Mandee nun pero diretso pa rin siyang naglalakad
at parang walang naririnig. Hindi ko na lang pinansin. "A.L.!!" Ano ba naman itong
tao na ito! Lumingon nga ako. Nakita kong tumatakbo si Jasper sa direksiyon namin.
Hinihingal pa siya nun. Hum awak pa siya sa tuhod niya at mukhang pawis na pawis
pa. "Sabi ko A.L. hindi Riel.." inasar pa ako, "Ikaw ba si A.L.?" Sabi ko nga eh
hindi ako si A.L.!!! "Hey Mandee, kanina pa kita tinatawag hindi ka
lumilingon..""Tinatawag mo ako?" tinuro niya yung sarili niya na parang nagtataka,
tapos nag-isip.. then.. ngumit i na parang pilit, "Oo nga pala." Sinabi lang ni
Jasper na pinapatawag siya sa office para i-congratulate ng princ ipal. Tapos nun,
kasabay ko na naman lumakad si Jasper. Unfortunately. Dumeretso kami nun sa
cafeteria at nag-order siya ng pagkain niya . Ang sama nga ng ugali dahil hindi ako
inorderan, kaya tumayo pa ako para sa sa rili ko.
"Riel," sumubo siya ng spaghetti, "Sa tingin mo anong symbol ng love?""Symbol?"
tinignan ko siya at nag-isip ko, "Heart?" wala kasi akong maisip nun. "Ang corny
mo.." sabi niya sa akin. "Ok.. sige na corny na. Bakit mo tinanong?" SUmubo na
naman siya ng spaghetti niya. Natatawa nga ako sa kanya kumain kasi pa rang wala
siyang pakialam kung may nakatingin sa kanya. "Wala lang.." tapos tumawa siya.
"Baliw ka ba? Nagtatanong ka tapos wala lang?!?" siraulo talaga siya! "Gusto mo ba
malaman kung ano sa tingin ko ang symbol ng love?" tinabi niya yung pinagkainan
niya tapos nag-lean sya sa table. Almost two inches away from my face. "Ano?"
tinignan ko lang siya sa mata niya. "Fire.""Fire?" bakit naman yun? "Bakit
apoy?""Alam mo ba yung sinasabi nilang st ory ng discovery ng fire?" seryoso na
siya nun,"Sabi nila noon daw, nung mga sin aunang tao pa lang... may matinding
ulan. Syempre, malakas daw yung kulog at kid lat. Dahil nga hindi pa natutuklasan
nun yung apoy, tinamaan daw ng kidlat yung isang puno.""Ano namang kinalaman nun sa
love?""Patapusin mo muna ako ok?" pinig ilan niya ako, "Yun nga, tinamaan yung puno
ng kidlat. Yung puno, nag-split sa d alawa. Dahil nga kuryente yung tumama doon,
umapoy. Saka lang nalaman nung mga s inaunang tao yung apoy. Nagamit na nila yung
apoy, sa pamumuhay nila.""Hindi ko pa narinig yung istorya na yan.. per ayos.""Alam
mo na ba kung bakit yun ang sym bol ng love para sa akin?""Hindi." umilling ako sa
kanya. "Simple." ngumiti siya sa akin nun, "Hindi ba kapag may naramdaman ka sa
isang t ao na kakaiba, parang kuryente. Tatamaan ka na lang. Kagaya doon sa puno.
Hindi mo pa alam kung ano yun, basta nangyari na lang.. basta tinamaan ka na lang.
Yun g puno, tao yun. Nag-split sa dalawa 'di ba? Sabi nila, ang LOVE, tatamaan ang
d alawang tao. Hindi mo alam kung kailan, basta tatamaan ka na lang.." huminto siy
a saglit, "Yung apoy naman, yung yung.. alam mo na. 4 letter word. Maraming gami t
sa mundo. Doon nagsisimula ang lahat." For some moment, nakatingin lang ako sa
mukha niya at wala akong sinasabi. Saka lang ako gumalaw nung nag-snap siya sa
harapan ko. "I think that's cool.""Thanks." tinapon niya yung pinagkainan niya sa
trash can sa gilid, "Na-struck ka na ba ng lightning?" Wala ako sa sarili ko nun.
Hindi ko maintindihan yung tanong niya. "Ahh.. what?""Sabi ko tinamaan ka na ba ng
lightning?!?""Hindi. Hindi pa.""Ako O o." may nilabas siyang digital camera, "Gusto
mo malaman kung sino?""Ipapakita m o sa akin kung sino?""Oo naman. Para makilala mo
kung sino.." Nag-lean ako sa table para makita ko yung picture nung sinasabi niyang
'bagong p rospect' ng buhay niya. Kaya lang nung makita ko, hay naku.. sinlayo ng 5
milya ang kuha. Ang masama pa, nakatalikod. "Sino yan?""Secret." nakangiti na uli
siya. "Pinakita mo pa sa akin hindi rin naman pala kilala.""Sabi ko ipapakita ko,
hind i ko sinabing sasabihin ko.."
Tinignan ko uli yung picture. Wala. Ang layo sobra ng kuha. Pero halatang sa sch
ool grounds kinuhanan. "Si Kay?" nanghula naman ako. "Ewan." Tinitigan ko uli.
Hawak niya kasi yung digital camera eh. "Si Mandee?" tumingin ako sa kanya. "Si
Mandee no?""Ewan." hindi siya tumitingin sa akin. "Teka... si---" Bigla na lang may
nagbukas ng glass door ng malakas doon sa cafeteria. "RIEL!!!" tinawag naman ako ni
Kay. Tumawa ng malakas si Jasper nun. "Tawag ka ni Mam, practice ka na daw ng
kanta." Tumingin lang ako kay Jasper nun, tapos nag-bye ako. "SIGURO!!!" sumigaw
siya nung palabas na ko.. "Ano?""Sabi ko siguro kakanta ka!""Obvious ba?" Sipain ko
kaya siya? *** Wala kaming klase nung Wednesday at nag-stay kami ni Kay sa labas at
wala kaming ginagawa. Syempre, kailangan din naman namin ng pahinga dahil panay na
lang ang saulo namin sa lines. Pero syempre, saulo na namin yung buong play at
panay pol ishing na ang ang ginagawa namin. So hindi rin naman talaga mahalaga na
mamroble ma pa kami sa play. Sa totoo lang, within two days, mag-perform na kami.
Kinakab ahan nga ako eh. Minsan nga nakatingin ako sa isang direksiyon, bigla na
lang tatapat si Jasper d oon sa tinitignan ko tapos tatawa kapag naiinis na ako.
Tama ba yun? Kaya nga mi nsan kapag lilingon ako kung saan, titignan ko muna kung
pakalat-kalat si Jasper at baka bigla na lang sumulpot kung saan. Nakakatuwa rin
siya minsan. Kaya nga nagtataka rin ako sa sarili ko kapag wala s iya, naghahanap
din ako. Kakaiba... Ngayon naman, galing ako sa cafeteria at kumain naman kami.
Pabalik na ako sa ro om para kunin ko yung bags namin ni Kay at siya kasi eh
naghihintay na lang doon sa gate para makauwi na kami. Konti na lang kasi ang tao
sa school nun dahil me dyo gumagabi na. Kaya lang eto na naman ako, may narinig na
naman ako na nag-uusap. "Oo nga alam ko yun! Totoo naman yung sinabi ko sa kanila
ah!" parang galit pa s iya nun. Kialala ko na naman yung boses niya.
"Oo nga bro, totoo.. emotionally.. not literally. Anong bang iniisip mo na iniis ip
nila? Syempre yung literal version.""Wala akong pakialam.""Bro, hindi marami oras
mo sa mundo! Pagkatapos mo dito, college ka na. Tayo pala..""Ikaw ang nagke -create
ng buhay mo. Yung sinasabing oras, nasa utak lang yan." Narinig kong may inusog
sila doon na mga upuan. "Bakit ba nitong mga huling araw nahihilig ka magkukukuha
ng mga pictures sa dig ital camera?""Gusto ko lang masama ba?""Hindi naman. Pero
panay babae." narinig kong sinabi ni Jasper, "Babaero ka na ba ngayon?""Hindi.
Kailangan daw nila sa y earbook saka sa school paper. Kumuha lang daw ng picture,
ewan ko kung para saan ..""Ang ganda ni Anabelle dito ah!" tumawa si Jasper. "Oo
iyo na!""Ayos din ito ah.. Stolen shot ni Kay sa auditorium?""Oo, hindi niya alam
yan.." Hindi ako makapasok nun. Kasi kapag pumasok ako, tiyak malalaman nila
nakikinig ako doon. "May picture ka rin ni Riel?" Picture ko? Kailan niya ko
nakuhanan? "Close up pa ah!""Magaling ako eh.." close up?!? close up?!? "Akin na
nga yan ba ka ma-delete mo yung mga pictures!""Titignan ko lang. Nasa pang-siyam pa
langa k o, eh 15 yata laman niyan." narinig ko na naman na may humila ng upuan,
"Anong t ingin mo kay Riel? Ang cute niya no?""Cute? Riel's not cute. She's not
even pret ty.." Ewan ko ba, pero parang nasaktan ako doon sa sinabi niya. "She's...
she's beautiful." napahinto ako nun at pakiramdam ko hindi na ako maka hinga,
"Tingin ko yun yung tamang word na dapat kong gamitin.""May gusto ka sa k
anya?""May sinabi ba ako?!?" yung boses niya parang naiirita. Tapos narinig kong
tumahimik sila parehas. Wala nang nagsasalita. Ano kayang nan gyari sa dalawang
yun? "Teka lang, pwede bigyan mo muna ako ng time para pag-isipan...""May gusto ba
ko kay Riel?" tapos nun, tumakbo na ako. Tumakbo talaga ako nun. Hingal na hingal
nga ako nung makarating ako sa gate at nakita ko si Kay. Tinignan niya lang ako na
para bang nagtataka. Ang tagal pa nga bago pa niya ako tinanong. "Anong nangyari sa
iyo?" Hindi pa ako nakasagot kaagad. Kaya ayun.. inulit niya ung tanong niya. "Sabi
ko, ok ka lang?""Oo, okay lang ako.." ANg bilis ng tibok ng puso ko nun dahil sa
sobrang pagod na rin. Napansin yata n i Kay na wala yung bag namin. Tumingin siya
sa likuran ko. "Nasaan na yung bag natin?""Wala.. naiwan ko.. wala nga.." Mukhang
nagdududa na siya sa akin nun. Hinawakan niya yung pisngi ko.
"Bakit namumula yung mukha mo?" iniwas ko naman yung tingin ko sa kanya. "Ha..
wala. Tumakbo nga ako 'di ba" Mukhang hindi naman siya kumbinsido sa sagot ko.
Dahil si Kay siya, mahilig magimbestiga yan. "Bakit ka naman tumakbo?"tinanong
naman niya ako. "Kasi.. ano.. may nakita akong 'di maganda.." hindi talaga ako
magaling sa ganit ong bagay. "Alam mo Riel, dalawang bagay lang naman ang dahilan
kung bakit namumula ka, eit her pagod ka nga.. or nagba-blush ka..""Ako nagba-
blush? Hindi!" hinawakan ko si ya sa dalawang balikat niya "Dali na... bumalik ka
na sa loob at ikaw na kumuha ng bags.." tinulak ko naman si Kay. Kaya lang
paglingon ko doon sa gate, may papadating naman. Papalapit sa direksiy on namin.
"Riel!" Tumalikod nga ako.. Tumawa ng nakakaloko si Kay sa akin.. "Parang kilala ko
na kung sino!" sabi ni Kay. Lumapit naman si Jasper at bigla na lang umakbay sa
akin. "Good luck..""Para saan naman?!?""Basta good luck.. BEAUTY!" tapos tumakbo na
si ya papalayo. Si Carlo naman eh tumingin sa akin tapos ngumiti, then tumakbo na
kasama ni Jasp er. Para saan naman yun?!?" *** Nung sumunod na araw, pinagre-ready
na kami dahil malapit na kami mag perform. M ay costume practice pa kami nun.
Syempre dahil pinatong ko lang naman yung gown ni Belle sa uniform ko, mukha akong
ewan. Tinawanan pa nga ako ni Jasper nun eh. "Ang yabang mo alam mo yun!" sinabihan
ko nga siya. "Ikaw ba tinatawanan ko?" pangisi-ngisi pa siya nun. "Eh ako lang
naman ang nandito eh..""Nag-judge ka na kaagad. Yung upuan tinatawa nan ko" tinuro
niya yung upuan na nasa likod ko. "Ano namang nakakatawa sa upuan eh
nananahimik?""Kulay violet kasi.." tumawa na naman siya. "So? Kung violet?""Sino
naman nagkukulay ng violet sa upuan?" Tumayo siya at tumabi sa akin. Tumingin siya
doon sa kurtina.
"Ano na namang ginagawa mo?""Masama na ba tumingin sa kurtina?""Mamaya mo na kar
irin yung pagtingin sa kurtina.. backtage ka di ba? Bukas lang kambal na kayo ni
yan.." tumawa naman ako. "Sino ngayon mayabang sa atin?!?""Ako na naman sige!"
Tumingin din ako doon sa tinitignan niya sa kurtina. Nasa likod kasi kami nun. M
edyo mainit nga eh. Nung tinignan ko, nasa kaliwa si Kay, nasa kanan si Mandee.
Napaisip tuloy ako.. sino kayang tinitignan niya? Tinaasan ko nga ng kilay ko.
"Ayoko ng tingin mo na yan.." umupo siya para ayusin yung rubber shoes niya.
"Bading ka no!" nakakapagtaka na talaga siya. "Bakit ba lagi mo na lang ako
sinsabihan na bading?!?""Eh kasi, yan lang hindi m o pa magawa! Lalapitan mo
lang..." tinignan ko siya, "Bading lang ang duwag." "Hoy hindi ako bading.. mukha
ba akong bading?" tinignan niya yung itsura niya," Alam mo ba last time na may
babae na tinawag ako ng bading, alam mo kung anong g inawa ko?""Ha-ha.." pineke ko
yung tawa ko, "Hinalikan mo?!?""OO!" seryoso na si ya nun. Nawala yung tawa ko.
Kinabahan ako dahil lumapit siya sa akin. "J-jasper.. easy lang. Lalaki ka 'di ba?"
yun na lang sinabi ko. Paatras na ko.. pa-forward siya. "A-alam mo Jasper.. kailan
mo nga uli ginawa yun?" iniiba ko na lang yung usapan . "4th year high school." pa-
forward pa rin siya nun. "4th year? You mean kailan lang?!?" tinuro ko siya. "Oo.
4th year... Sa totoo lang..." hinawakan niya ko sa dalawang balikat ko.. "NGAYON!"
Dahil mahigpit yung hawak niya sa balikat ko at cornered na talaga ako, wala nam an
na akong magiging move. Mukhang totohanin niya talaga yung sinabi niya. Sumob ra
talaga yung kaba ko nun. Ni-hindi ko makuhang umatras, at nagle-lean na siya sa
akin. No choice na talaga ako kundi... "AHHHHHHHH!" sumigaw talaga ako at sobrang
lakas, "AHHHHHH--" kaya lang natigila n ako dahil tinakpan niya yung bibig ko.
"Sorry, bawal sumigaw eh!" lalo niyang nilapit yung mukha niya. Papalapit na ng
papalapit na siya kaya lalo ko namang iniwas yung mukha ko. Saka ko lang narinig ni
may nagbukas nung kurtina pero hindi ko makita kung sino dah il natatakpan ni
Jasper. "Hoy! Anong ginagawa mo sa pinsan ko?" si Kay pala.
Umatras ng kaunti si Jasper pero hindi naman niya binitawan yung pagkakahawak ni ya
sa dalawang braso ko. "Wala.." sabi naman niya. "Wala ka diyan eh narinig ko siyang
sumigaw.""Sus. Gusto mo manood kung anong ba lak ko sana?!?" tumingin naman siya sa
akin."Ok." Tapos nag-lean siya uli kaya nilayo ko ng nilayo yung ulo ko. Wala
talaga. Napapikit na lang ako dahil ayokong makita. Tapos naramdaman ko na lang,
humalik siya. Sa forehead ko. Tapos binitawan na niya ako. "Hindi muna ngayon
Riel.." tapos ngumiti siya sa akin at humawak siya sa kurtina na para bang lalabas
na, "Bakit hindi ka makapagsalita?!?""Siraulo ka ba?!" yun ang una kong naisigaw sa
kanya nung pakiramdam ko nagkaboses na ako. "Siguro.." Si Kay naman eh palingon-
lingon sa akin, tapos kay Jasper. Kay Jasper uli, tapos sa akin. "Sinasaktan mo ba
pinsan ko?" hindi pa rin pala niya na-gets yung mga nangyari? "Ako?" ngumiti si
Jasper ng nakakaloko, "Bakit ko naman sasaktan si Riel? Bakla nga ako 'di ba?"
Lumabas na siya nun. Hindi rin nagtagal, napaupo ako doon sa violet na upuan na
tinatawanan ni Jasper kanina nung hindi na nakayanan ng tuhod ko. That was...
CLOSE. *** Kinabukasan nun, maagang-maaga kaming pinapasok sa school para daw sa
calltime n g last practice. Ngayong araw na ito ang performance namin. Papanoorin
na kami n g buong school. At lalo akong kinakabahan. Sinabi nung teacher na ngayon
lang daw sila nakasold-out ng tickets. Hindi daw n ila alam kung ano naman daw bang
kaibahan ng ngayon kaysa dati. Nung mga naunang play daw nilang ginawa, hindi pa
raw nangalahati yung auditorium. Kasama ko si Kay nun na nasa dressing room. Iisang
room lang kasi kami lalagyan ng make-up at kung anu-ano pang mga costume at
designs. Si Carlo eh hindi ko pa nakikita pero alam ko naman na yung itsura ng
costume niya. May malaking mascot na beast, tapos may costume na siya na pam-
prince. Si Jasper rin eh hindi ko pa nakikita buong umaga. Dahil nga props siya,
busy ri n siguro yun sa pag-aayos ng stage at pagse-secure nung mga kailangan niya.
Kung hindi ko lang alam, baka magkasama sila ngayon ni Mandee. Nakailang pasok yung
teacher namin sa dressing room at ilang beses kami ni-remin d na within 30 minutes
daw eh mag-perform na kami. Narinig namin na umiingay na sa labas at alam na namin
na napapapasok na sila. Nagtinginan kami ni Kay. "Belle kinakabahan na ko!""Mrs.
Potts ako rin!" tapos naghawak kamay kami.
Binilisan naman nung babae na nagmamake-up sa amin yung ginagawa nila dahil may
line-up pa kami. Katulad nga ng plano, tatlong kanta lang yung ilalagay sa buong
play. Yung unang-unang suot ko eh simpleng-simpleng dress lang. Kulay blue siya na
may white sa harapan. May hawak lang akong basket at syempre, libro na rin d ahil
mahilig magbasa si Belle sa story. Lumingon ako kay Kay nun at sinuot na niya yung
malaking cardboard na may drawin g ng pot. Natawa nga ako sa kanya eh pero hindi
naman nahihiya sa ganyan si Kay. Sabi niya, role lang naman. After that, pinaline-
up na kami. "Lumapit kayong lahat dito!" tinawag kami nung teacher, yung mga
papasok sa kabi lang side. "Carlo! Carlo!" tinawag naman si Carlo na suot naman na
yung mascot. Parang ang laki tuloy tignan ng ulo niya. "Ok, basta bigay niyo lang
lahat ng ka ya niyo. Kung paano tayo nag-practice, ganun din. Isipin niyo lang
walang nanood sa inyo."tapos humarap siya sa akin, "Belle! Este.." tinuro niya ko,
"Riel! Yun g kanta mo." Narinig namin na pinatayo na yung mga tao para sa National
Anthem at opening pra yer. Doon na ako sinimulang kabahan dahil pumasok na yung isa
sa amin. Yung pina ka-narrator ng story. Syempre, naka-costume na siya ng itim.
Siya kasi yung ench antress. Hindi namin nakikita kung ano yung nasa stage. Ang
alam lang namin, yung words, music... saka signal nung kung sino man. May tao rin
doon sa kabilang side ng st age. Narinig ko na rin yung boses. "Once upon a time,
in a faraway land, A young Prince lived in a shining castle. Although he had
everything his heart desired, The Prince was spoiled, selfish, and unkind." lumakas
naman yung boses na parang umuulan-ulan. "But then, one winter's night, An old
beggar woman came to the castle And offered him a single Rose In return for shelter
from the bitter cold. Repulsed by her haggard appearance, The Prince sneered at the
gift, And turned the old woman away." wala na si Carlo nun sa backstage, nasa harap
na siya nun at kaharap na siguro yung gumanap na enchantress. Katulad sa plano,
silhouette lang din yung kay Carlo na normal pa siyang tao, ta pos magiging beast,
Syempre nakikita lang ng mga tao yung effect dahil madilim. Kami rin silhouette
lang nakita namin na hinahawakan niya yung nagiging Beast ni yang ulo. Tapos nun,
lumuhod siya. Ang galing niya ah! "But she warned him not to be deceived by
appearances, For Beauty is found within. And when he dismissed her again, The old
woman's ugliness melted away To reveal a beautiful Enchantress.
The For And She And And

Prince tried to apologize, but she had seen that there was no as punishment,
transformed him into a hideous placed a powerful spell on the all who lived there.

it was too late, love in his heart. beast, castle,

Ashamed of his monstrous form, The beast concealed himself inside his castle, With
a magic mirror as his only window to the outside world. The Rose she had offered,
Was truly an enchanted rose, Which would bloom for many years. If he could learn to
love another, And earn her love in return By the time the last petal fell, Then the
spell would be broken. If not, he would be doomed to remain a beast For all time.
As the years passed, He fell into despair, and lost all hope, For who could ever
learn to love...a Beast?" After nung Prologue/narration, pinatay na uli yung ilaw
at wala na talagang maki kita. Sinara na nila uli yung kurtina at nag-position
naman na kami. Nung naka-p osition na kami lahat, binuksan naman nila yung ilaw at
naka spotlight ako. Sobr ang liwanag naman kaya hindi ko rin makita yung audience.
Medyo nasisilaw din ak o pero wala akong magagawa. Kailangan kasi maliwanag yung
ilaw para ang effect e h umaga talaga. Nagsimula na rin yung tugtog na 'Belle'.
Syempre masaya iyon, kaya kunwari eh um ikot-ikot naman ako. Dahil town yun, may
nasasalubong din naman ako na mga taga-town. 'Bonjour!' 'Bonjour!' 'Bonjour!'
'Bonjour!' 'Bonjour!' "There goes the baker with his tray, like always The same old
bread and rolls to sell Ev'ry morning just the same Since the morning that we came
To this poor provincial town" huminto ako doon sa harap nung gumanap na baker.
"Good Morning, Belle!" " 'Morning, Monsieur." "Where are you off to?" nakangiti
naman sa akin yung lalaki. "The bookshop. I just finished the most wonderful story
about a beanstalk and an ogre and a -" "That's nice. Marie! The baguettes! Hurry
up!" Umalis naman yung Baker sa harapan ko at kunwari eh nag-balance ako doon sa
isan
g daanan na peke naman sa likuran. May hawak pa akong libro na binabasa-basa ko
habang umiikot ako. Medyo nahilo nga ako eh, pero hindi ko na lang pinahalata.
Habang ginagawa ko naman yun, saka naman kumakanta yung ibang mga nasa likuran n a
Town People din. "Look there she goes that girl is strange, no question Dazed and
distracted, can't you tell? Never part of any crowd 'Cause her head's up on some
cloud No denying she's a funny girl that Belle" Nakakapagod naman kung iisa-isahin
ko pa sa inyo kung ano yung mga sumunod na na ngyari sa play. Siguro, ikukuwento ko
na lang yung mga sumunod na nangyari. Ayun nga, sumunod na scene pagkatapos nung
opening number namin eh papaalis i Maurice, tatay ni Belle. At syempre, meron pang
effect na umuulan-ulan at kulog at kidlat habang naliligaw siya. At for the first
time, pinakita yung ot ni Carlo. Kinulong niya si Maurice sa isa sa mga jail na
gawa lang naman arton din. na s may masc sa k

After that, sumunod na rin si Belle, ako yun. Iba na yung damit ko nun. Kulay br
own naman yun dahil naglilinis ako kunwari. At nakita ko nga yung tatay ko na na
kakulong. Nagkaroon ng deal si Carlo (beast), at si Maurice. "No Belle! No!"
sumisigaw si Maurice habang tinutulak-tulak siya kunwari ni Beas t. Ako naman eh
kailangang umiyak, kaya umiyak ako. Nag-progress yung story. Tinignan ko nun si
Carlo dahil medyo basa na yung colar niya. Sa pawis siguro yun. Ikaw ba naman eh
magsuot ng mascot hindi ka ba naman mainitan. May scene pa na nakahiga ako sa kama
at doon ako umiiyak. Pumasok nun si Mrs. Po tts at niyaya naman akong kumain. Ako
naman yung may ayaw. Tapos sumigaw si Carlo. "IF SHE DOESN'T EAT WITH ME, SHE
DOESN'T EAT AT ALL!" Syempre, may away scene din kami. Tapos sinigaw ko naman yung
famous line ni Bel le na 'THEN YOU SHOULD KNOW HOW TO CONTROL YOUR TEMPER!"
Syempre, habang ninanarrate yung story, pinakita yung scene na nagkakamabutihan na
si Belle at si Beast. Yung mga tao pa nun eh may 'Uuuyy!" pang nalalamn nung may
batuhan pa kunwari ng pekeng snowball na gawa naman sa styrofoam. Doon kami kumanta
ng Something There "There's something sweet And almost kind But he was mean and he
was coarse and unrefined And now he's dear And so I'm sure I wonder why I didn't
see it there before" Humarap naman si Carlo sa akin. Natatawa na ako nun sa itsura
niya. Eto kasi yun g maikling duet part namin.
"She glanced this way I thought I saw And when we touched she didn't shudder at my
paw No it can't be I'll just ignore But then she never looked at me that way
before" Tapos humawak siya sa dalawang kamay ko at umayos ng pagtayo. "Belle, I
have something to show you. But first you have to close your eyes. IT' S A
SURPRISE!" At yun na rin yung part na pinakita niya yung malaking library sa palace
niya. Medyo napapagod na rin ako nun dahil kailangan mabilis kang kumilos. At
syempre, turn naman na ni Kay para pumasok. May dance naman kami ni Beast. Yung
kanta eh sinasabayan namin ng sayaw syempre. Slow Dance pa nga. "Tale as old as
time True as it can be Barely even friends Then somebody bends Unexpectedly. Just a
little change Small to say the least Both a little scared Neither one prepared
Beauty and the Beast." Ang ganda ng boses ni Kay! Kinakarir nga niya yun eh. Nag-
thumbs up nga ako sa k anya sa likod ko eh habang sumasayaw kami ni Carlo. "Ever
just the same Ever a surprise Ever as before Ever just as sure As the sun will
rise. Tale as old as time Tune as old as song Bittersweet and strange Finding you
can change Learning you were wrong. Certain as the sun Rising in the east Tale as
old as time Song as old as rhyme Beauty and the Beast." Narinig ko namang bumulong
si Carlo sa akin nun. 'Ang ganda mo Riel!' Kaya nataw a lang ako. Syempre, hindi
rin nagtagal, nagkaroon na naman ng effect ng thunder at lightni ng. Dumating na
yung mga townpeople para patayin si Beast. Ako naman eh nasa lik od at wala ako sa
scene dahil darating lang ako eh yung mamamatay na siya. Scene na iyon ni Jasper at
Carlo dahil si Jasper ang papatay kay Beast. Siya kas i si Gaston 'di ba? "Si
Jasper?" tinanong ko naman si Mandee dahil hawak niya yung string ng kurtina
. Inirapan ba naman ako. "Nasa stage na syempre!" sinigawan niya ako. Nung malapit
na matapos yung play, tinulak ako nung teacher namin dahil nalimuta n ko na scene
ko na dapat pumasok. Nakita ko na nakahiga na kunwari si Beast doo n sa stage at
may pekeng blood pa siya. Tumakbo naman ako para lumuhod. "Don't die! Please!
Beast! Don't die!" Panay lang ang sabi ni Carlo ng Beast at hinawakan niya ako
kunwari sa pisngi ko . At syempre, kailangan ko na naman umiyak. Bago pa bumagsak
yung kamay ni Beast, nai-whisper ko pa yung salitang 'I Love you' tapos hinalikan
ko yung Mascot ni C arlo. Ang corny talaga nun. Nung practice namin, ito yung part
na tawa kami ng tawa. H indi lang namin magawa ngayon. Syempre, may magical song pa
na kung ano. Nagkaroon ng yellow lights... tapos si nara nila yung kurtina uli para
silhouette na naman yung pagpapalit ni Carlo as Beast.. to a Prince. Hindi niya
maalis yung mascot niya kaya tinulungan ko na. Pinagpapawisan na nga siya dahil
halatang init na init na. Kaya lang pagtanggal ko eh nagulat na lang ako at hindi
ako makagalaw. "JASPER?!" binitawan ko nga yung mascot sa tiyan niya. "Aray ko
masakit yun!" hinawakan niya yung mascot tapos binato niya sa gilid, "H i
BEAUTY!""A-akala ko si.. a-akala ko.. si CARLO??""Ibig mong sabihin eh si Gast
on?!?" WHAT?!? Nagpalit sila? All this time yung guy na kasama ko sa stage at naka-
masc ot eh si Jasper?!? Binuksan nila uli yung kurtina at kuwari eh tumayo na si
Jasper. Prince na siya kunwari. Nakangiti siya sa akin at ako naman eh nagtataka
lang sa kanya. Pretty much BELLE reaction kapag nag-change ang isang beast sa
harapan mo. Hindi ako ma kapagsalita. Yumakap naman si Jasper sa akin at ako naman
eh napilitan na lang din. Nasa scen e kasi yun eh. Syempre, diniliman na lang nila
uli yung stage para ipakita sina Kay na normal n a tao na kunwari uli. Tinakpan uli
kami ng kurtina, dahil may kissing scene nama n na hindi naman talaga totoo. "Mag-
cross lang yung pisngi para kunwari nag-kiss sa tingin ng tao.." masama na yung
tingin ko sa kanya. "Says who?!?" laging yun yung dialogue niya kapag may balak
siya. Dahil nakatingin ako sa kurtina, nung paglingon ko sa kanya eh...
ARRRRRGHHHH! Susuntukin ko sana siya nun kaya lang inalis na yung kurtina. Nung
pinaka-finale na namin, nagtabi-tabi yung cast at sabay-sabay kaming nag-bo w. Wala
na ako sa sarili ko nun. Bigla na lang nagpalakpakan yung mga tao at isa ako sa mga
nauna na bumalik sa backstage nung matapos na. Humabol sa akin si Kay at si Jasper.
Saka ko lang nakita si Carlo na katabi si M andee sa kurtina. "Riel!" tumingin si
Kay sa akin, "Bagong blush-on ka ba?" hinawakan niya yung pi sngi ko. "Uhmm.. ahh..
oo." naki-oo na lang ako kahit hindi naman talaga. Ibig sabihin namumula na naman
yung pisngi ko. "Bro! Ang galing nung silhouette niyo ni Riel ah! Ang galing! Para
kayong nag-ki ss!"inakbayan siya ni Carlo. "Parang totoo ba?!?" tumingin si Jasper
sa akin tapos tumawa. "Ewan. Tanungin ni yo si Riel.." tinuro niya ako. "A-ako?
Bakit ako?!?""Ikaw makakasagot 'di ba? At least yung last part kanina.." "You knew
I'm not gay right?!?" nakakainis naman! Bakit niya tinotoo yung kissin g scene?!?
Hindi talaga ako makapaniwala nun. Ewan ko ba kung anong pakiramdam ko sa kanya,
naiinis ba ako o ano? Pero sa totoo lang.. parang may.. 'di bale na nga lang. Wala
naman siguro yun. Baka alam mo na, na-shock lang ako kaya kung anu-anong
nararamdaman ko. Dahil nga kahit papaano eh naiinis ako sa kanya, tumingin ako ng
masama tapos su migaw ako ng... "BADING! BADING KA!" inasar ko muna siya bago ako
pumasok ng dressing room. Hindi rin nagtagal, sumunod din sa akin si Kay para
magbihis na. Nakatingin lang ako sa kawalan nun at hindi ako makakilos. Kung hindi
pa siguro niya ako tinulu ngan, ewan ko na. Baka hindi na siguro ako nakapagbihis.
Saka lang ako natauhan nung bigla niyang sinabi na.. "Totoo yung kissing scene niyo
kanina no?!?" Tumingin lang ako sa kanya. *** Maaga kong ginising si Kay dahil
gusto ko rin na maaga kaming makaalis ng boardi ng house. Ayoko kasi na
makasalubong ko pa sa bathroom si Jasper o kaya naman si Carlo. Mukhang wala pa
ngang balak bumangon si Kay nun at pumipikit-pikit pa yu ng mata niya. Pero dahil
pinilit ko nga siya, bumangon din naman. "Bakit ba ang aga-aga mo akong ginisng?
Alas-4 pa lang ah!" pero ayun, tinulak-t ulak ko siya para dumeretso kaagad siya ng
bathroom. Maaga kaming nakaalis ng boarding house at wala pa yatang alas-6 nun.
Medyo gisi ng na ang diwa ni Kay at dahil nga malapit yung school, saglit lang eh
nakaratin
g na kami. Nagulat kami parehas nung nakita naming may banner sa harapan ng gate.
Nakalagay eh.. Thank you very much to our number 1 donor Miss Mandee Vargas also
known in her i nitials, A.L. We are so honored to have you here at our school!!!
Hinawakan ni Kay yung banner at napakunut-noo siya sa akin. "What the heck?!?"
Ngumiti lang ako pero wala akong sinabi. "Wala ka man lang bang balak gawin?!?
Kahit ano?" hinila na niya ako pumasok sa school. "Gaya ng ano?""Ikaw si A.L.!!
Hindi mo ba naiintindihan yun? Si Mandee narerecog nize sa lahat ng ginawa tapos
wala kang balak gawin?" hysterical na talaga si Ka y. "Sabi ko sa iyo dati pa,
anonymous si A.L. Wala akong balak magpakilala. Ano iis ipin nila? Impostor ako? At
kung hindi niya aaminin yung totoo, it's her problem .. not mine.""Alam mo pinsan
minsan naiisip ko kung kamag-anak ba talaga kita o galing ka sa mental hospital eh.
Tao ka ba?" Napatingin kami ni Kay doon sa gilid nung bigla-bigla na lang may
natalisod. Hin di namin alam na may tao pala doon malapit sa swing. Nanlalaki yung
mga mata niy a. At diretso siyang nakatingin sa akin. Teka.. kilala ko ito ah.
"Ronnie?!?" yung classmate namin na pinagtripan ni Jasper ng glue dati na hindi
niya natuloy, "Anong ginagawa mo diyan?" Tinuturo naman niya ako at parang may
gusto siyang sabihin na parang 'di niya ma sabi. Lumapit tuloy si Kay sa kanya at
tinapik siya ng malakas sa likod. "I-ikaw.. i-ikaw si A.L.?" Turn ko naman lumapit
sa kanya at tinakpan ko kaagad yung bibig niya. Tumingin-t ingin ako doon sa gilid
ko kung may tao pa. "Shh.. shh.. narinig mo lahat?" Tinatakpan pa rin ng kamay ko
yung bibig niya kaya tumango lang siya. Ako naman eh bumilis yung tibok ng puso ko.
"Naku Ronnie! Please lang.. walang dapat makaalam nun!" ano ba naman yan?!? "Ako si
A.L., pero wala akong balak siraan ang sino man ah.. si Mandee.. or anyone.. okay?
Please be quiet about it.. huh? Pwede ba?" Tumango na naman siya sa akin. "Kaya
ikaw RONNIE!" seryoso naman si Kay, "I-leak mo yung information ha. Kailan gan
makarating sa principal...""Kay!""Kailangan makarating sa pricipal na.. si M andee
si A.L.!!" sumimangot siya. "Promise mo.. ha hindi mo sasabihin. Promise mo! Gusto
ko marinig kong sinsabi m
o na hinid mo sasabihin kahit kanino.." hindi pa rin siya nagsasalita, "Ronnie n
aman eh mangako ka!" inalog ko siya ng kaliwang kamay ko. Humawak naman si Kay sa
right hand ko. "Cousin.. tinatakpan mo yung bibig niya kaya hindi siya
makapangako." Napansin ko na totoo nga. "Sorry Ronnie, my bad." Mukhang ok lang
naman at alam ni Ronnie. Siguro nga iki-keep naman niya yung pro mise niya at hindi
naman nya sasabihin. Harmless naman siguro na may isa sa scho ol bukod sa aming
dalawa ni Kay nakakaalam na ako talaga si A.L. Isa lang naman ang ikinakatakot ko.
Gusto ko na alisin nila yung banner sa labas ng gate. Baka kasi nagkataon na nagda-
drive si Daddy around town at mabasa niya yun. Disaster yun kapag nangyari. Wala
pang time eh nakaupo na kaming tatlo nila Kay sa room at nagusap-usap. Nung malapit
na mag-time, dumami na rin yung mga tao sa room at maraming nag-congrat ulate sa
amin doon sa Beauty and the Beast. Nung hinihintay ko na mag-time, may umupo naman
sa tabi ko. "Galit ka?" narinig ko pa lang yung boses alam ko na. "Hindi.""Eh bakit
parang galit ka?!?" naririnig ko pa rin siya nun. Nakatingin k asi ako sa gilid eh.
"Hindi nga ako galit.""Kung hindi ka galit bakit hindi mo ko tinitignan?!?" ang
dami niyang tanong no?!? "Jasper hindi nga ako galit ang kulit mo naman
eh!!!""Tingnan mo galit ka sinisi gawan mo ko!" Humarap naman ako sa kanya. Kung
hindi ko pa haharapin, mangungulit lang siya eh . "Ok.." mahinahon na ako, "Hindi
ako galit. Happy?" pineke ko yung ngiti ko. "Not really." umiling siya, "Gusto ko
umupo ka doon sa upuan sa likuran." tinuro niya yung upuan sa likuran na katabi
nung upuan niya, "Doon ka.""Bakit naman ak o uupo doon?""Friends nga tayo 'di
ba?!?" Tinaasan ko nga ng kilay ko. "Oo nga eh.. kaya nga.. FRIEND.. dito ako sa
upuan na ito, doon ka sa likod ko. Ok na yun!" nilabas ko yung binder ko at nilagay
ko sa desk. "Sige na!" Arrgghhh! Hindi talaga siya papatalo! Tumayo ako at kinuha
ko yung bag ko at yung binder na nilabas ko. Nilapag ko sa sahig yung bag ko at sa
desk yung binder para makaupo ako. Tinititigan lang ako ni Jasper na papaupo na
ako. Nakakapagtaka talaga sya. "Bakit ganyan ka makatingin?""Hindi ka pa ba
uupo?""Uupo nga eh!"
Paano ko ba malalaman na oras na umupo ako nun eh isa sa mga embarassing moments ng
buhay ko. Paano ba naman kapag upo ko, yun pala yung sirang upuan kaya natum ba ako
at napaupo ako doon sa sahig. Tawa ng tawa si Jasper. Ako naman, walang nakakatawa
doon. Yung ibang classmates din namin eh nagtinginan at yung ilan-ilan sa kanila eh
ngumisi lang. "You think that's funny?!?" seryoso na ako nun at kinuha ko yung
binder ko, "HIN DI SIYA NAKAKATAWA!" medyo naiiyak na ako nun. Lalabas na sana ako
ng room at gusto ko pumunta sa girls restroom kaya lang nari nig kong sumisigaw si
Jasper at tnatawag ako. "Riel!" tumakbo siya nun para habulin ako, "Riel!"
Binilisan ko naman yung pagtakbo ko doon sa hallway kaya hindi na niya ako nahab
ol. Nakakainis naman siya! At ito talaga, totoo na. Tama bang ipahiya ako? Papau
puin ako sirang upuan tapos tatawanan pa niya ako? "Riel! Sorry na! Ginawa ko lang
yun dahil--" sinandal niya yung isang kamay niya sa pader, "Sana lang pwede ko
sabihin sa iyo kung bakit!""Sana lang alam mo kun g ano yung nakakatawa sa hindi!"
sumigaw din ako doon sa hallway. Bigla na lang may humawak sa balikat ko. "Miss
Lopez, magsisimula na ang klase. At bawal sumigaw sa hallway.." Bumalik na lang ako
sa klase nun. Kahit na iniinis pa rin ako ni Jasper kakatawa g niya, hindi ko na
lang pinansin. Siguro nga nature na niya yun. Nasa dugo na n iya ang pagiging...
prankster. Nung breaktime nga namin eh hindi ko pa rin siya kinakausap. Nahalata
niya rin s iguro niya yung damage na ginawa niya. Hndi siya makatiis nun. Nasa
cafeteria na kami ni Kay eh umupo ba naman sa harap an ko. "Sorry na Riel! Sorry na
talaga!" humahawak pa siya sa kamay ko nun. "Ayaw ni Riel ng sorry mo!" niloko siya
ni Kay. "Kasalanan ko na ok? Napahiya ka kanina!" seryosong-seryoso siya, "Ano
gusto mo gawin ko para tanggapin mo sorry ko? Lumuhod ako?!?""Oo lumuhod ka para
mas sinc ere!" Tinignan ko si Kay. Ang kulit din nito. "Sige luluhod ako." Luluhod
na sana siya nun. Isang tuhod lang yung nakaluhod yng isa sinasandalan n iya ng
kamay niya. "Sus ang OA!!" nag-comment naman si Mandee. Tumingin si Jasper, tapos
bumalik uli sa akin. "Sorry na. Sabihin mo lang anong gagawin ko para tanggapin mo
sorry ko. Kahit an
o...""Oo na.. ayos na!" hindi naman ako masamang tao na nagtatanim ng sama ng lo
ob. Basta nag-sorry, ayos na ako. "Tumayo ka na diyan at hari ka na ng drama."
Tumayo naman na siya at mukhang hyper na naman dahil nakangiti siya. Papaalis na
sana siya at bumalik na siya sa table nila. Si Kay eh inasar na naman ako kay
Jasper nun. Hindi lang niya alam na gusto nama n siya ni Jasper. Kumain lang kami
ng kumain nun na para kaming elepante at nagalarm na dahil sa time. At eto na naman
yung numbers na naririnig ko sa kanila dati. "8.." sabi nung isa na hindi ko kilala
"8.." sabi ni Carlo. "6.." si Jasper eh tinatapon pa yung pinagkainan nila.
Nagsabay pang tumingin yung dalawa niyang kasama sa kanila. "6? Bakit ganun?""Gusto
ko eh. Yung isa, 9.""Whoa.. some change there... 9 din a ko sa isa.""8.. di kami
close." Tinignan ko lang si Jasper nun nung dumadaan kami. Umayos siya ng
pagkakatayo ni ya at hindi man lang siya ngumiti. "Bro tama na nga yan, hindi dapat
binibigyan ng grades ang babae..""Ikaw nga nag pauso niyan sa ating tatlo eh!""Pwes
ngayon hindi na!" Bigla ba naman akong dinaanan. Ano ba naman yun? "Ikaw nagsabi
nun 'di ba? Na hindi tamang bigyan ng grades ang babae? From now o n, hindi na."
hininaan niya yung boses niya, "Huling beses ko na gagawin yun. Nu ng unang beses
na binigyan kita ng grade, I gave you a 6." tapos ngumiti siya sa akin, "I gave you
9 this time." Hindi ko alam kung matutuwa na naman ba ako nun o maasar o
magtatanong. Yun ba y ung the same game na 10 ang pinakamataas, tapos 1 ang lowest.
Hindi na lang ako nagsalita. Bago pa siya umalis nun eh may binulong siya ng mah
ina kaya lang narinig ko. "Out of 9." Hindi pa nagsi-sink sa utak ko yung sinabi
niya nung tumakbo siya. Whoa... "WHAT?!?" he's kidding..or.. is he? Habang
tumatagal at nakakasama ko si Jasper, lalo siyang nagiging 'I-don't-under stand-
his-brain' guy. Totoo naman eh. Minsan ayos naman siya, may time naman na ang gulu-
gulo. Katulad... Well.. araw-araw naman yata. Hindi ko na lang siya tinanong doon
sa sinabi niya sa akin tungkol sa pag-grade
niya ng mga babae. Lalung-lalo namang hindi ko na ioopen sa kanya yung sinabi ri n
niya na... I gave you a 9... out of nine. That's weird. Meron bang nag-grade ng
perfect? Anyways, the next week.. ganun pa rin naman ang buhay namin. Tumawag ang
Daddy k o at kinukumusta pa nga ako. Naalarma nga ako sa kanya paano ba naman
nagbigay b a naman ng comment na pupunta daw siya sa school At syempre kapag si
Szarielle M adrigal Lopez ka, gagawa ka at gagawa ng paraan para hindi mapunta ang
Daddy mo sa school at mabuking ka. Ganun nga ang nangyari... so na-erase naman na
yung problema ko na yun. So eto na naman ako, another day. Dumaan ako sa locker ko
sa hallway at kinuha k o yung mga gamit ko. Ang dami nga nun at panay hardbound
books pa yung iba. Hindi ko pa nalalabas lahat at baka maging hunchback na ako, may
sumandal naman na halimaw doon sa kabilang locker kaya nagulat pa ako. "Anak ng
AUSTRALIA naman!" ewan ko kung bakit Australia ang unang pumasok sa isi p ko.
"Hindi naman, PINAS lang." ngumiti siya ng kaunti, "Teka nagpapauso ka ba?""Hind
i." binuhat ko yung libro ko, "Alis na diyan mala-late na tayo.""Ang sungit mo a
lam mo yun?!?" sabi niya sa akin. "Oo! Maraming nagsabi." Nagsimula na akong
maglakad nun pero mabagal lang dahil sa sobrang bigat ng dala -dala. Humabol naman
siya sa akin at sumabay sa gilid ko. "Gusto mo tulungan na kita?" nag-offer pa. Ang
bait naman... "Hindi na." ang bait pero contradictory yung sagot ko? "Kaya ko na.
Doon lang na man yung room eh.." tapos tinuro ko yung dulo ng hallway. "Dali na
tutulungan na kita..." hinila niya yung kabilang end ng books ko. "Ako na, hindi na
kailangan." hinatak ko pa-side ko. "Sige na pumayag ka na, ang bigat nito oh.."
hinila na naman niya. "Mabigat nga pero kaya ko na!" hinatak ko uli. "Riel, ang
dami nung books mo. Akin na yung iba.." malakas na yung paghila niya. Hindi ko
talaga binitawan yung books ko. "Feeling mo naman dahil babae ako hindi ko kayang
buhatin ito? Hoy, kaya ko no!" malakas din yung paghatak ko. Bakit ba ako nakikipag
tug-of-war sa kanya? "Bilisan mo na! Ibigay mo na sa akin para tapos na! Sige ka
lalo tayong mala-lat e sa klase!" hinawakan niya uli, tapos hinila niya sa tiyan
niya. "Ayo--" hindi ko na tinuloy yung sasabihin ko. "AYAN NA NGA!!" tapos tinulak
ko lalo sa tiyan niya ng sobrang lakas.
Napaatras tuloy siya. "Bakit mo tinulak?" hnawakan niya yung tiyan niya, "Ang sakit
nun ah!""Gusto mo 'di ba? Ayan na.""Nagbago na isip ko...kunin mo na nga." tinulak
naman niya sa s ide ko. I can't believe this guy... "Akin na.." kukunin ko uli.
"Loko lang 'di ka mabiro!""Nambwibwisit ka ba?!?" tinanong ko siya, "Kasi kung o o,
effective masyado.""Ooh thanks!" nakangiti pa siya nun. "Say number 2 Riel!"" Say
what now?" nakakapagtaka naman. Sabi nila matalino si Jasper. Sigurado ba sila na
matalino siya as like a gifted child or a special child? Kasi sa kaso niya, parang
special child siya eh. Dumating naman kami sa roon nun awa ng Diyos. Pero late na
rin kami kaya inasar pa kami nung mga classmates namin dahil sabay kaming dumating.
Yumuko pa nga si Jasper kasi sa harapan ba naman siya dumaan. Ako kasi sa likuran
eh. Nagklase lang kami. Na-boring nga ako kaya hindi rin naman ako nakinig. Nag-
quiz pa kami sa Calculus, naka 7/10 ako. Hindi naman masama kahit hindi ka nakinig.
Si Jasper naka 9/10. May mali siyang isa at sign lang. Nilagay niya positive int
ead of negative. Does that matter? I guess. Nung breaktime namin ng umaga, pumasok
si Kay at mukhang cheerful naman ang bruh a. Kapag ganyan ang itsura niya na parang
nakangisi na hindi mo maintindihan, ma ganda yung nangyari. "Ano nangyari sa
iyo?""Guess what!" sabi nya tapos naupo sa tabi ko, "Kinakausap nila si Mandee
ngayon." "Anong meron?""Ano pa! Tinatanong siya kung bakit hindi siya nagdo-donate.
Kasi parang nanalo yata siya sa Wordsmith, may premyo siya ng P100.00, ayun ikinain
s a cafeteria. Syempre nag-iba yung tingin sa kanya. Kung siya si A.L., pati ba na
man isang daan lulubusin niya?" tawa ng tawa si Kay. Hindi ko alam kung makikisama
ba ako sa pagtawa niya. In the end, hindi na lang. Hindi lang naman iyon ang unang
beses na ginawa inggo, bumili siya ng pagkain niya, halos hindi gay niya yung hindi
niya nagalaw doon sa walang it naman daw niya ibibigay doon sa ibang tao eh iyon ni
Mandee. Nung nakaraang l naman niya nagalaw. Imbis na ibi pambili, tinapon niya
lahat. Bak hindi naman nila pera?

Addition to that, tinapon niya yung A.L. shirt na binigay sa kanya nung nurse.
Umalis naman kaagad si Kay nun dahil kakain pa yata sya kaya naiwan ako mag-isa sa
loob. Hindi naman ako gutom nun kaya naupo na lang ako. Isa pa sa dahilan niy a,
may gagawin din daw siya. Kakaupo ko doon, narinig kong nag-ring yung cellphone ko
kaya hinanap ko pa sa b ag ko. Nung nakita ko na yung 3315 ni Kay, tinignan ko muna
kung sino yung tuma tawag. Napansin ko, unknown number. Hindi naka-store sa inbox
ko. Sino 'to?
"Hello?!?" napansin ko na medyo maliit yung boses ko nun. "Hey, Anong ginagawa mo?"
Anong ginagawa? Close ba kami? "Err.." hindi ko alam isasagot ko, "Do I know you?"
"Ito na naman itong si Do I know You person. Naalala mo yung tinext ko dati sa i
mpression ko sa iyo? Ako yung Ian guy na naka-text mo." "Wait up... yung na wrong
send?" Teka.. si Carlo yun 'di ba? Tumayo ako nun sa upuan ko at nagsimula ako
maglakad papuntang pintuan para tign an kung nasaan si Carlo at kung may hawak siya
na phone. Kaya lang muntik pa ako ng nadapa dahil nakakalat yung basahan sa gitna.
"Carlo, are you trying to pull a trick on me?" yun na lang ang tinanong ko. "Kas i
nakausap na kita dati alam mo yun!" "Carlo?!?" halata mong gulat yung boses niya,
"Inaasahan ko Ian yung itatawag mo sa akin tapos ngayon Carlo?" Biglang nagsalita
siya. "Ok, I give up Kay. Panalo ka na. Kung niloloko mo ko, panalo ka na." "Kay?!?
I'm not Kay." naiinis na ko. "Ano ka ba naman Carlo!" Nag-step ako doon papalabas
ng room namin kaya lang may nakabangga ako. Napahawa k pa ako sa braso niya para
hindi ako matuluyan sa sahig. Napakunut-noo ako kasi may hawak din siyang phone at
may hawak din akong phone. "Cc-carlo?!?" nabubulol pa ko nun at hindi ko alam kung
nawala lang ba ako sa sa rili ko nung binanggit ko yun. "KAY???" Oh My God... don't
tell me what I'm thinking... is what I'm thinking??? I'm Lost. Lalo talaga akong
naguluhan nun. Si Jasper... si Jasper yung ka-text ko dati? Pa ano namang nangyari
yun eh samantalang si Carlo yun ;di ba? Ano ba yan!!! Sumasa kit na yung ulo ko.
"Teka.. ikaw ang ka-text ko? Hindi pwede..." tinuro ko siya tapos umiiling pa ak o,
"Si Carlo ang ka-text ko.""Yeah right. Si Kay rin ang ka-text ko.." huminto s iya
tapos nanahimik. Sabay kaming umupo doon sa gilid at walang makapagsalita sa amin.
Bigla na lang siyang tumingin sa akin. "Saglit lang, si Kay ba talaga yung ka-text
ko?" Tingnan mo, hindi rin pala siya sigurado masyadong nagmamagaling.
"Malay ko!" lumayo nga ako ng kaunti, "Basta alam ko may nakatext ako nun, then
sinabi ni Carlo siya yun..." Nilabas ni Jasper yung phone niya at lumapit siya sa
akin. Bigla niyang inangat yung phone niya at hinarap niya sa akin. "Number mo
'to?" tapos tinignan ko yung nasa phonebook niya na Kay ang nakalagay pero...
"Number ko yan.." yun na lang ang nasabi ko. Turn ko naman tumingin sa phone ko.
Unlike sa kanya, naka-store yung number. Nil abas ko yung phone ko at pinakita ko
sa kanya. "Kaninong number 'to?" Tinitigan naman niya tapos nilagay niya sa bulsa
niya uli yung phone. "Kay Carlo nga yan.." see? Si Carlo nga! Tinignan ko naman
yung mga recently received calls. Ito lang yung kanina at naki ta ko na naman yung
unknown number. "Eto, kanino ito?""Sa akin kanino pa ba!" sinigawan ba naman ako,
"Kausap lang k ita kanina!""Eh siraulo ka pala bakit galit ka?" bumulong ako sa
gilid, "Nagtata nong lang yung tao.""O sige.." naging mahinahon na siya, "Isa-
isahin natin 'to a h. Paanong number mo yung number ni Kay?""What're you talking
about? Number ko n a ito.. noon pa!" napaisip naman ako,"Matagal na.""Number mo?"
iba na yung expre ssion ng mukha niya, "Nakuha ko yung number na ito nung nasa shop
tayo. Yung Mot orolla V3 ni Kay? 'Di ba tinignan ko that day? Tinignan ko lang yung
phonebook p ara sa number niya." Whoa... that day.. what happened that day? Isip
Riel.. isip... Oh yeah. That day nagpalit kami ng phone ni Kay kaya lang hindi pa
namin napapag palit yung sim card namin. So nakuha niya... yung number ko. "Kung
phone yun ni Kay, bakit sim card mo?" sumandal siya doon sa pader. "Eh.. eh...
ano.. kasi... KASI... hiniram ko yung phone niya!" yun na lang ang n aisip
ko,"Bakit wala na ba kaming karapatan magpalit ng phone? Gusto ko lang nam an
maranasan na magka-RAZR eh. Since wala akong pambili, hiniram ko phone niya.. "what
a liar!! "Kung yun ang kaso.. fine!" iniwas niya yung tingin niya sa akin, "My bad.
Akala ko number ni Kay." Lalabas na sana siya kaya lang pinigilan ko naman. Unfair
naman yata yun. Alam n a niya yung kanya tapos yung akin hindi pa? Kung siya yung
naka-text ko dati, pa anong naging si.. CARLO? "Ikaw ba talaga yung naka-text ko?"
yun na lang ang pumasok sa isip ko na itanon g sa kanya. "Ang una kong tinext
sinadya ko yun. I can't remember, but it's something like.. 'this is janice and i'm
ian' thing.""Yeah.. naalala ko na. May naligaw na text sa akin. Asking me kung ako
yung Janice, and siya daw si Ian.""Oo nga, SINADYA k o nga yun! Para kay KAY
dapat!""In short, nagpapapansin ka.." inirapan ko nga si ya.
"O ngayon?""Eh kasi naman kung kinakausap mo na lang siya ng personal o magtext ka
sa kanya na ikaw eh IKAW di ayos lahat!""AYOKO NGA!" sumigaw na naman siya.
Tinalikuran ko nga uli siya. Hindi pa rin nasasagot yung tanong ko. "Paano nga uli
naging si Carlo?" nagtataka na ako nun. "Ewan ko. Bakit ako yung tinatanong mo?
Ikaw nga itong sinungitan ako sa text!"n ilabas niya uli yung phone niya at
nagpipipindot. Tumatawag pala siya kasi sumunod na lang, nilagay niya sa tenga niya
yung phone. "CARLO! PUMUNTA KA DITO SA ROOM.." ang lakas ng boses niya, "NGAYON
NA!"umilinguling siya, "SINABI KO NGAYON NA!!!" Binaba niya uli yung phone niya
tapos humarap siya sa akin. "He'll be here in no time... 10 seconds..." nagbilang
pa siya, "9... 8... 7... 6 ... 5... 4... 3... 2... 1..." Bigla na lang may tumama
ng malakas doon sa pintuan. "Ano Jasper?" mukhang hinihingal-hingal pa siya. "Paki-
explain nga.. IAN?" sinabi ni Jasper pero hindi naman siya mukhang galit. "Ooh.."
nag-iba yung itsura ni Carlo, "That.""Oo yun nga.." Tumingin si Carlo sa akin at
ako naman eh hindi na lang nagsalita. Gusto ko lang , malaman kung paano nangyari
yun at para hindi naman na ako naguguluhan. "Hindi ba kinuwento ko sa iyo na ka-
text ko si Kay at sa nakaka--" tumingin siya sa akin tapos tumigil siya, "Hindi
bale na nga. Basta naka-text ko siya. Anong ginawa mo?" Lumayo na kaunti sa amin si
Carlo. "Ok, I'm sorry." yun ang una niyang sinabi. "FOR WHAT?" nagsisimula na
mairita si Jasper. Tumingin si Carlo sa akin tapos kay Jasper. "Di ba nga nung nag-
usap tayo, kinuwento mo yung naka-text mo? Tinignan ko yung number. At first
glance, medyo familiar sa akin. Saka ko nalaman na number yun n i Riel kasi na-save
ko yung number niya nung nahulog niya yung phone sa grocery .."huminga siya ng
malalim, "Nung nasa theater, naisipan ko siyang i-text. Sinub ukan ko na
magpakilala bilang.. yung unang nag-text sa kanya. She thought it was me.."
Tumingin sa akin si Jasper nun. "A-akala ko kasi sya. Hindi ko naman sinave yung
number mo nun.""Eh bakit gusto mo namang magpanggap na ako?" tinanong uli ni
Jasper, "Kung magtetext ka lang di n naman, bakit hindi na lang bilang ikaw?" Kung
makapagsalita naman itong si Jasper akala mo hindi naman niya ginawa yun! S iya nga
itong unang nagtext na dapat eh kay Kay at nagpapanggap na ibang tao at hindi siya.
"Nagsalita ang hindi naman ganun ang ginawa!" nagparinig naman ako. "Riel pwede
ba--" hindi niya natuloy yung sasabihin niya. Mabilis niyang binaling yung tingin
niya kay Carlo at tinitigan niya. "You don't mean to tell me.." Tumango-tango lang
si Carlo. Silang dalawa lang ang nagkakaintindihan. "Kailan pa?!?""Noon pa." yun
lang ang sinagot ni Carlo. Ako naman eh parang poste na lang doon at hindi ko na
sila maintindihan. "Pwede bang i-explain niyo sa akin yung nangyayari?" tinuro ko
sila parehas, "I' m kinda' lost.""Hindi Riel.." hinawakan niya ako sa braso ko at
dinadala niya ak o sa labas, "You're out of this." Sinarahan naman ako ng pinto.
Ang lakas nga eh. "Bakit mo ko pinalabas?!? ANG LABO MO JASPER!!!" tapos nagdabog
na ako paalis. Ikinuwento ko naman kay Kay kung ano yung nangyari except yung part
na intention ni Jasper na sa kanya dapat yung text. Syempre ayaw ni Jasper na
malaman ni Kay na may gusto siya sa kanya, kaya hindi ko na business yun. Torpe
kasi yung tao na yun eh. "For real? Si Jasper yung ka-text mo?" Nakailang-Oo at
tango ang ginawa ko bago pa naniwala sa akin si Kay. Kinikilig d aw siya para sa
amin ni Jasper. Hay naku.. kung alam lang niya... Naupo na lang ako doon at wala na
lang akong sinabi. Mahirap na at baka madulas pa ako sa kanya. Nung sumunod na mga
raw eh madalas na patingin-tingin lang si Jasper at wala nam ang sinasabi sa akin.
Si Carlo naman ang madalas bumati sa akin ngayon. Ang weir d nila parehas no? Hindi
rin nagtagal at wala naman si Carlo sa paligid, umupo naman si Jasper sa t abi ko.
Lagi naman eh. "Alam mo yung kwento ng gold fish na na-murder accidnetally?"
Napatingin ako sa kanya. Ewan ko ba kung anong sinasabi niya. "Pardon?!?"
nagsusulat kasi ako ng homework nun. "Sabi ko, may gold fish na pinatay..." ngumiti
siya ng kaunti, "Accidentally.""P inatay nga tapos accident?" nakakapagtaka naman
itong tao na ito. "Kasi may gold fish ako nun dati. Na-overfed so tumaba ng tumaba.
Dahil lagi kon g pinapakain, nakita ko na lang isang araw lumulutang na siya sa
fish bowl ko na kabaliktad." Seryosong-seryoso siya magkwento nun. "Dahil bata pa
ko, umiyak ako dahil mahal ko yung gold fish ko. Dinala ko yung f
ish bowl at nagpunta ako doon sa bathroom ng bahay ng uncle ko. Nag-flush ako sa
toilet para mapasama na yung gold fish ko." huminto na siya, "Dala-dala ko na y un
sa konsensiya ko after that.""Huh?!? Bakit naman? Usually naman ganun ang gin agawa
sa pet fish 'di ba?""Yun nga eh. Nung nakita ko, gumagalaw pa pala siya. E h nai-
flush ko na yung toilet, kaya nakasama sya. Na-murder ko siya... accidenta lly."
Natawa naman ako sa kanya pero hindi masyado. Ayos naman yung kwento niya, pero
para saan? "Sus, malay mo naman nung nai-flush mo siya napunta siya sa ilog or
something. E h di natulungan mo pa siya.." huminto naman ako, "Teka, bakit mo
kinukuwento sa akin?""Wala lang. I just thought you need company.." ngumiti siya.
"Oh thanks." tinapik ko siya sa balikat niya. Dahil nakaupo ako mag-isa doon,
narinig kong may tumawag ng pangalan ko. Nakatal ikod naman si Jasper at
nagsasalita mag-isa. Hindi ko nga masyadong maintindihan dahil naging busy ako doon
sa tumawag sa akin. Si Kay pala. May sina-sign siya sa akin pero dhail malayo siya,
hindi ko maintindihan. "... gusto ko lang sana malaman kung ano sa tingin mo.."
Nagthumbs-up naman ako kay Kay kahit na hindi ko siya maintindihan masyado. Naha
hati yung utak ko, isa kay Jasper.. at isa kay Kay. Saka ko na-realize na hindi
yata ako ang kausap niya. May tao rin kasi doon eh. Bigla na lang humarap si Jasper
kaya napaatras ako at may tinamaan naman siyang dumadaan sa hallway. "Pwedeng
manligaw?!?" Napahawak na siya doon sa balikat nung nabangga niya na hindi niya
siguro nakita dahil nakatalikod siya. Ako naman eh nakatayo lang doon at binigay na
lang yung support sa kanya. Hinihi ntay ko yung sagot. "Sure Jasper, you can court
me!"

READERS: this is not included in the story.

References po! Doon sa mga parts na may kinalman sa *text chappie* kung paano na
ging si Jasper then si Carlo then si Jasper uli.. hehehe. 1. "Wow! RAZR?" tumingin
siya sa pinsan ko, "Ang cool ng phone mo Kay!" tapos ti
nignan naman niya, "Gusto ko nga bumili ng ganito eh, kaya lang mahal walang pam
bili. Pero ayos din yung Motorolla L7. Sa ngayon, mag-stick muna ako sa Nokia. A
fter 10 years siguro makakabili na ako niyan." tinuro niya yung phone ko, este p
hone ni Kay, at nilabas naman niya yung kanya... Nokia 2100. "Patingin nga ako."
Lalo akong kinabahan nun. Please naman huwag siyang madayo sa messages! Please h
uwag naman. Sim card ko pa yung nanduon sa loob. Please naman... Pindot siya ng
pindot doon. Tapos saglit lang, inabot niya na uli kay Kay. "Cool." (this is the
part na nagpalit si Kay at riel ng phone. Notice the part na hinira m ni JASPER
yung phone na Motorolla V3 at sim pa ni Riel yung nandun. Nagpipipin dot siya,
kunwari chini-check out niya pero kinukuha niya yung number.) 2.."Riel, sa iyo ba
itong phone na ito?" tapos nakita ko yung 3315 na hawak ni C arlo. Lumapit naman
ako sa kanya. "Err yeah. Saan mo nakuha?""Doon sa likuran. Baka nahulog
mo.""Thanks." nilagay ko na ng maayos sa bulsa ko (ito naman yung part na nakuha ni
Carlo yung phone ni Riel sa shop. Kinuha din n iya ung number. That explains how he
got riel's number.) 3. Wala pa sigurong 5 minutes eh tumutunog na naman yung phone
ko. Syempre tinat amad-tamad pa akong nagpipipindot nun. 'dis s janice ryt? si ian
2.' (this is the part na unang nag-text si Jasper kay Riel. He was pretending to be
somebody else.. ang name niya eh IAN kasi nga nahihiya siya magpapansin kay *Kay *
dapat.) He was just playing na kunwari ligaw na text yun. 4.Nung gabi naman eh
nagtext uli si Carlo sa akin. Syempre, sinave ko na yung nu mber niya. Dati kasi
binubura ko lang lahat ng messages niya eh. Yung unang-una nga niyang text nun na
hindi ko pa siya kilala eh hindi naman ako nag-abala na i -save pa yung number
niya. (ito naman, sinsabi ni Riel na isinave na niya yung number ni Carlo.. as
CARLO. Which is right dahil phone talaga ni Carlo yun.) here's the next one.
Kakaupo ko doon, narinig kong nag-ring yung cellphone ko kaya hinanap ko pa sa b ag
ko. Nung nakita ko na yung 3315 ni Kay, tinignan ko muna kung sino yung tumat awag.
Napansin ko unknown number. Hindi naka-store sa inbox ko. (ito yung sa last chap
before yung na-post ko. May tumatwag kay Riel, ito na si Jasper. Lumabas, unknown
number. Which means yung number ni Carlo na ginamit niy a para mag-text kay Riel sa
theater eh different sa number ni Jasper.) still confused? It only means na nung
unang beses na nag-text si JASPER as IAN, hindi na-save ni Riel yung number na yun.
So the next time na may nag-text at medyo similar dahi l unknown number at si Carlo
na yun, she thought it was the same guy.. so sinave na niya.
She got the wrong number thinking na si Jasper.. eh si Carlo. GULO PA RIN BA?!???
"Whoa Mandee!" nagulat si Jasper nung nasa harap niya si Mandee, "Nandiyan ka pa
la?" Nakatodo-ngiti naman si Mandee sa kanya. "Oo no! Tinanong mo pa nga ako kung
pwedeng manligaw 'di ba?" sabi niya tapos la long lumapit kay Jasper. "Oh no.."
umatras si Jasper, "Para kay.." kinamot niya yung batok niya, "Para ka y Riel yun
eh." Nagulat naman ako nun kaya hindi ako nagsalita. Para sa akin? Ang alin nga
uli? "Ako?" wala pa ako sa sarili ko nun. "Yeah." tumango si Jasper tapos tumingin
kay Mandee, "Sorry Mandee. Hindi ko ala m na nasa likod kita eh." Sumimangot naman
si Mandee tapos umalis sa harapan namin. Ako naman eh hindi pa rin maliwanag ang
lahat, kaya hindi ako nagsalita. Konti lang yung narinig ko sa mga sinabi ni Jasper
kanina, kaya hindi ko alam yung full details. "Pwedeng ulitin uli yung sinabi mo
kasi.." lumingon ako sa likod ko at medyo tin uturo ko yung spot kung nasaan si Kay
kanina kahit wala na siya doon, "May.. ka usap ako kanina." Yumuko naman si Jasper.
Sa itsura parang nalungkot na 'di mo maintindihan. "Hindi ka naman pala nakikinig
sa akin may tinatanong pa man din ako na mahalaga ...""Hey.. sorry. Ano na nga
uli?""Wala na. Hindi ko na mauulit yun. One time th ing lang yun." tapos
tinalikuran niya ako, "Ang tagal-tagal kong pinractice tapo s hindi mo naman pala
inintindi. Saka na nga lang!" Naglakad na siya mag-isa. Siraulo na yun! "Hey
Jasper!""Ang hirap-hirap magtanong papaulit mo pa?!? Sana lang 'di ba nakuh a mo na
nung unang beses?" halata kong may halong biro yung boses niya. "Sige, p unta muna
ako ng cafeteria." then nagsimula na siyang tumakbo. "JASPER! ANO NA NGA ULI
YUN?!?" sumigaw ako doon sa hallway... Teka nga, bakit ko ba pinapaulit sa kanya???
Narinig ko naman 'di ba? *** After another week, may pera na naman ako galing sa
Daddy ko. Dahil nga sa sobr ang iba yung pakiramdam ko kapag sobra-sobra na yung
pera ko, naisipan ko na nam ang mag-donate sa school. This time, mas maingat na
ako. May inutusan ako na bat a para maghulog doon sa donation box. Si Kay naman ay
medyo nagagalit sa akin. Nagdodonate na naman ako as 'A.L.' pero si Mandee naman
daw ang nagiging maganda ang image. Wala naman akong pakialam n a doon, siguro dati
nabahala ako. Ngayon... hindi na.
Dumating naman yung teacher namin sa Values at may inannounce siya sa amin. May
hawak-hawak siyang papel na dapat daw malaman ng mga seniors. Ayun, binasa niya sa
harap ng klase namin. "Teachers, Kindly inform the 4th year students..." blah
blah.. kasi ang daming e k-ek,"--that we are having a school 'recollection' that is
usually done for seni ors. It'll be held at 'The Blue Lagoon Resort' for 3 days and
two nights." Blah blah.. details kung magkano at kung anu-ano, "--and it is a good
experience for our seniors before they graduate. Please take note that it is not
mandatory, but I advice seniors to go. Sincerely, <insert name
here>""Recollection?!?" si Carl o ang unang-unang nag-react, "Grabe, sound pa
lang... nakakatuwa na." sarcastic naman yung pagkakasabi niya. Seryoso naman yung
ibang classmates namin at nag-ingay kung sino ang mga sasama. Syempre maraming
ineterested. Matutulog ka ba naman for 2 days sa isang resort. "Mam!" nagtaas ng
kamay si Jasper, "Ito ba yung ginawa din namin nung elementary na may orientation
at ilang discussion na sama-sama kayo... tapos magku-kuwento ka sa experiences mo?"
nagtanong naman si Jasper. "The same thing, except it's deeper this time." Humarap
ako kay Kay nun. "Sasama ba tayo?" tinanong ko naman siya. "Ikaw bahala..""Ewan
ko.. " Naririnig kong nagbubulungan na naman yung dalawa sa likuran. Sinabi nung
teacher namin na ilalagay daw niya yung sign-up form sa bulletin kun g sino ang
gustong sumama. Pumirma na lang doon para sigurado at magdala na lang daw ng pera
for three days. Saturday, Sunday at Monday kasi yun which is, two d ays from now.
Hindi ko pa rin alam kung sasama ba kami. Recollection kasi eh. Alam mo na, deli
kado. Baka may matanong tungkol sa family ko at school ko dati, at kapag nadulas
ako.. patay na. On the other side, it sounds.. alright. Baka pumunta nga sina
Jasper eh. Teka, bakit ba concern ako kung sasama siya? Kahit anong sabi ko sa
sarili ko na wala akong pakialam kung sasama ba siya o hi ndi, ilang beses akong
dumadaan sa Bulletin para tignan kung nandun na yung pang alan niya. Wala pa rin
eh. Nagtataka na nga si Kay kasi everytime na break namin, dadaan ako uli doon at
ti tignan ko na naman. "Sino ba hinahanap mo?" nakahalata na rin sya, "Hinahanap mo
si Jasper?""Oi hind i no.." nagsimula na akong maglakad. "Hindi ka dyan.. obvious
ba nandiyan ka lagi?" Sumabay siya maglakad sa akin at tumatawa-tawa. Tama naman
siya, tinitignan ko k ung nandun na yung pangalan niya. "JASPER!!!" sumigaw si Kay
sa hallway.
"Ano ka ba!" tinapik ko si Kay kaya lang lumapit na si Jasper. Nakangiti lang si
Jasper at tumingin sa akin saglit then kay Kay uli. "Ano yun?""Nag sign-up ka na ba
para sa recollection?" tinanong siya ni Kay. Nanahimik na lang ako. "Hindi pa eh..
bakit?""Wala lang, naisip ko lang." hinila na ako ni Kay. "Sasama ka ba?""I don't
know.." umiling naman siya, "Hindi ko sure." tinignan na naman niya ako for the
second time, "Nag sign-up ka na ba Riel?""Hindi pa nag sa signup yung pinsan ko.."
siniko ko siya, "I mean, kami pala.""Really?!?" nagtaka nam an siya, "Bakit hindi
pa?" Sasagot pa sana si Kay kaya lang natigilan na siya. Prangka kasi minsan yan...
n adudulas sa mga sinasabi niya. "Walang pera eh.." Na-choke naman si Kay nun.
"Walang pera?!?" patanong pa siya at nilaksan ko yung pagsiko ko, "I mean, walan g
pera!" pinalitan niya yung tono na parang sentence na lang. Bigla namang dumating
si Carlo at parang pagod na pagod pa. "Hey Jasper! May pambayad na tayo. Mag sign-
up ba tayo para sa recollection?""Ma maya na yan pwede!" hindi kami nakita ni
Jasper sa gilid. "Hanggang ngayon ba tingin ka pa rin ng tingin diyan sa Bulletin?
Sino bang pang alan ang hinahanap mo?""CARLO SHUT UP!""Sino nga? Half a day ka na
tingin ng tin gin diyan..""FINE!" tumingin siya sa akin,

"SI RIEL OK?!?" *** Tinulak ako ng malakas ni Kay kaya muntik-muntikan na akong
masubsob doon sa sah ig. Tinignan ko nga siya ng masama dahil sumakit yung balikat
ko sa sobrang laka s. "Sus!" nakangiti pa siya, "Pinsan ko pala ang hinahanap mo
eh!" sabi niya na nan g-aasar pa. Tumayo na lang ako doon at inayos ko yung blouse
ko. Si Kay kasi eh, yan tuloy n alukot. Si Jasper naman eh tumingin na lang doon sa
rubber shoes niya. Narinig ko siyang bumulong nun: 'Yeah, hinihintay ko lang si
Riel..'"Nahihiya na yan si Jasper.." sabi ni Carlo. Lumapit si Kay doon sa Bulletin
Board kung saan ka dapat mag sin-up. May nakalag ay doon na pen na may rope para
hindi makuha nung mga nagpupunta doon. Hinila ni ya iyon at nilagay niya sa kamay
ko. "Mag sign-up ka na.." sabi niya sa akin ng mahinahon. Ako naman eh tinignan ko
yung ballpen sa kamay ko.
"Wala ngang--""PERA?!?" sabi ni Kay sa akin, "Pinsan naman! Alam mo namang may p
era!"sinigawan ba naman ako, "Right ARIELLE?" Alam kong sinadya niya lang yun para
hindi na ako magsalita. Tumayo lang ako doo n at si Carlo naman eh may kinuha sa
bulsa niya. Sariling pen din niya. Binigay naman niya kay Jasper yun. "Mag sign-up
ka na rin.." nakangiti siya kay Jasper. Katulad ko, tinignan lang din ni Jasper
yung ballpen sa kamay niya. Pagkatapos n un, nagtinginan kaming dalawa. After
that... Sabay na kaming nag sign-up. *** After two long days, dumating na rin ang
pinakaaabangang School Recollection. Ti nawagan ko ang Daddy ko nun, at syempre eh
pumayag naman siya. Bago pa niya ako bigyan ng pera, ilang paalala pa ang natanggap
ko sa kanya. Kesyo dapat daw mag sunblock dahil nakaka-cancer daw ang araw, huwag
daw pumunta sa malalim dahil ba ka malunod ako samantalang marunong naman akong
lumangoy, o kaya naman tignan da w yung tubig kung marumi. Dumating kami ng maaga
ni Kay sa school at dala-dala na namin yung malalaki nami ng bags na punung-puno ng
damit. May busses na rin sa labas ng school nun at bysection ang arrangement ng
busses. Dalawang section sa isang bus. Nauna kami ni Kay at ng iba naming classmate
na babae ang sumakay doon sa bus. N akatingin pa nga ako sa bintana nung lumabas ng
gate ng school si Jasper kasama si Carlo at may dala-dala rin silang kanya-kanyang
bag. Sinundan ko pa siya ng t ingin hanggang sa makaakyat siya ng bus. "Ikaw ba
pinsan.." sabi ni Kay na napaatras akos a gulat, "May gusto kay Jasper? ""Bakit ba
napaka chismosa mo ha?" biniro ko na lang sya. "Eh bakit kasi iniiba mo naman yung
usapan. Isang tanong, isang sagot... may gus to ka ba sa kanya?" Napasandal ako
doon sa upuan ko at saka ako nakiramdam. Saglit lang eh may suman dal doon sa
sandalan ng upuan ko. "Hi Riel!" kaya lumingon ako doon. Naka-todo ngiti pa siya.
Nag-hi na lang din ako. Tumingin ako kay Kay nun. "Marahil... siguro... pwede..."
seryoso na ako nun, "OO?" Hindi rin naman nagtagal, nag-biyahe naman na kami. Alam
ko kasi, an hour and a half o mahigit ang distance ng Blue Lagoon mula sa school.
Kaya ayun, panay ang kantahan doon sa loob bus at pasahan ng mga baon. Uso naman na
kasi yun eh. Bumaba na kami nung sinabi nung teacher namin na nakarating na daw
kami sa desti nation. As usual, may small orientation na ginawa. Magkahiwalay na
buildings ang mga babae at lalaki. Yung nasa kanan, mga lalaki at yung sa kaliwa eh
mga babae
. Pero dahil magkatapat naman yung buildings ng mga rooms, kitang-kita mo pa rin
yung mga doors. Syempre, pumili na kami ng mga room. Pinili namin ni Kay eh yung
pinakadulo. Unf ortunately dahil sa sobrang dami ng sumama, apat ang assigned per
room kaya may kasama pa kami ni Kay. Nung araw rin na iyon eh pinababa na kami at
sisimulan daw nung mga staff ng res ort, Values teachers at pati na rin mga
volunteers ng church. Pinagsama-sama kam ing lahat at pinaupo kami sa mga
monoblocks doon sa chapel nila. Section by sect ion pa rin dahil kami-kami daw ang
magkakakilala. "Ok seniors..." sabi nung speaker na babae na hindi ko kilala,
"Kapag nag-sign a ko ng ganito.." nag-sign siya na parang peace, "It means you need
to be quiet." Tapos tinaas niya yung dalawang daliri niya kaya unti-unting
nanahimik naman. "Nandito tayo ngayon para sa 'Recollection' niyo. Ilang months na
lang, gra-grad uate na kayong lahat at magka-college na kayo. So sa recollection,
we're actuall y 'collecting' " nag-quote siya sa kamay niya, "From the word
itself-- our memor ies. Then we can actually learn from it. After 3 days, you'll
realized how you'v e grown up so fast.. and some stuff." bigla siyang ngumiti,
dahil nagbulungan... "But right now, I need you all to write your name on the
stickers I provided so it'll be easier for me to call everyone..." Kanya-kanyang
sulat kami nun ng mga pangalan namin. Binigyan din kasi kami ng ma rkers tapos
dinikit namin yung names namin sa chest. Si Jasper nilagay niya sa u pper part ng
knee niya kaya hindi kita. "Gusto niyo na ba mag-start?" sabi nung babae tapos
tinapat niya yung microphone sa aming lahat. Syempre.. maraming sumagot ng OO at
may mga ilang pasaway na sumagot ng HINDI ka sama na si Carlo doon. "O sige
magsisimula na tayo." tinignan ko yung babae. Kung papansinin mo, siya y ung tipo
na kahit high school students, kaya niyang kunin yung attention.. altho ugh.. she's
the type of lady na pang 'childrens party.' Inexplain lang nung babae sa amin na
may activities daw kami na gagawin. It will test our VALUES in life at syempre, may
discussion session kami sa kung anu-ano ng bagay. Bago kami magsimula nun at dahil
tanghali na kaming dumating sa resort, nauna na sa amin yung lunch. Naupo ako mag-
isa doon sa isang puting table at hinihintay ko naman si Kay. Yung ibang mga kasama
namin na hindi na nakatiis eh nagpalit na ng mga panligo nila at nagtulakan na doon
sa pool. Yep.. swimming pool. Dahil nga sa daming nakapila na kumukuha ng pagkain
nila, hindi muna ako tumayo at hinintay ko muna na kumonti yung tao. Pero dahil nga
sa view, parang hindi na uubos. "Hindi ka kakain?" narinig kong may nagtanong sa
akin. "Kakain pero marami pang tao eh.."
Napatingin naman ako sa kanya. Hindi ko kasi siya nilingon nung sumagot ako. Nak
ita kong may hawak na siya doon. "Gusto mo ng..." tinignan niya yung dala-dala
niya, "Soup?!?" Err... Soup.. O--K?? "Sure." medyo gutom na kasi ako nun kaya
pumayag na rin ako na akin na yung soup niya. Halata mong mainit pa yung soup dahil
umuusok-usok pa kaya hinipan ko pa. Nung u nang sumubo nga ako eh medyo napaso ako.
Kaya ayun, napatigil pa ako sa pagkain ko. Hindi ko pa nauubos yung soup ko,
napansin ko na nakatingin sa akin si Jasper. "Tsong wala namang ganyanan.." yun na
lang ang sinabi ko kasi hindi ako makakain ng maayos. "You know what? Para sa isang
girl na probinsiyana, hindi ka marunong kumain ng soup.""Anong sabi mo?""Nakikita
mo itong butas na ito sa gilid?" tinuro niya yun g maliit na butas doon.."Diyan ka
dapat nagsi-sip. That's why there's a hole." Napatingin ako uli. Akala ko handle.
"Alam ko yun no!" nag-snap naman ako sa kanya pero ginamit ko pa rin yung kutsar
a,"Eh bakit hindi ka pa kumakain?" Ngumiti siya sa akin at nag-lean sa table.
"Kasi, nasa iyo yung kutsara ko. Hindi ako makakain." Kasalanan ko pala ganun kaya
hindi siya makakain?!? "Riel, gusto mo ba malaman kung bakit gustung-gusto kitang
asarin noon na probin siyana ka?" Saka naman ako tumigil sa pagkain ko nun. It
wouldn't hurt kung sabihin kong 'OO ' no? "Bakit nga ba?!" tinanong ko naman siya.
"Kasi katulad mo ko. Lumaki ako sa farm. Bukid.." seryoso naman siya nun.
"Nanloloko ka ba or what?!?""Seryoso ako." mukha nga, "I grew up in a farm. Sinc e
7 ako, hanggang 12. Nung nag high school lang ako lumipat ng city." That's a
shocker. "Hindi ko alam yun ah." panay pa rin ang sip ko doon sa soup. "Akala ko
nga nang -aasar ka lang dahil talaga namang prankster ka.""Prankster ako dahil
ineexpect ng lahat na ganun ako..." yumuko siya ng kaunti, "It's like... they're
expecting me to.... be one. Tingin nila.. 'cool' ka." tumingin siya uli sa akin,
"Oo nga pala, tapos ka na ba?""Oo bakit?""Pahiram po.." kinuha niya yung kutsara
ko. Kumain naman na siya nun kaya turn ko naman na manood sa kanya. Ang bagal nga
ni ya nun eh. Bigla siyang tumingin sa akin ng nakakaloko kaya napaatras na lang ak
o bigla. Tinawanan ba naman ako.
"Riel..""Yeah?!?" parang ang hilig niya akong tawagin sa pangalan ko ngayon. "May
mahalaga akong sasabihin." Tumayo naman siya at may nilabas siya sa bulsa niya.
Nung tinignan ko, dalawang chocolate bars. Nilapag niya sa table yung isa, at yung
isa eh hawak-hawak niya. "Remember the day na tinanong kita kung ano sa panlasa mo
ang chocolate?" Nag-isip naman ako. Yun kaya yung nasa shop nun? "Yeah.. I think
so.." hindi pa ako sigurado nun. "Alam ko na kung anong lasa ng chocolate..""Marami
naman nakakaalam ng lasa ng c hocolate 'di ba?" umiling na lang ako. "Nakalimutan
mo na no?" sabi niya sa akin, "I said, alam ko na ang lasa ng choco late.""Yeah, I
heard." ang sungit ko naman. "Alam ko dahil sa iyo.." Dumaan naman si Carlo at
tinapik ng malakas si Jasper doon sa balikat niya. Tini gnan lang siya ni Jasper.
"Oh come on Jasper... just get to the point!" tumingin si Carlo sa akin, "He's j
ust saying alam na niya yung lasa ng chocolate..." tapos natawa siya. "Yeah..
that's right." ngumiti lang si Jasper, "Binibigay ko sa iyo yung sa akin .." inabot
niya yung chocolate bar sa akin. "Please say YES.""Para saan?!?" Saka ko na-
realize, yung chocolate bar nga pala. "Ooh.. ok.. Sure." kinuha ko naman. Parang
natuwa si Jasper nun kaya kakatakot dahil bigla na lang siya nag-lean big la-bigla
sa side ko and then.. Hinalikan niya ako sa pisngi.. Nakakarami na ito ah!!
Suntukin ko kaya? Bigla na lang tumakbo doon kasama si Carlo at hindi ko alam kung
saan papunta. Now that was weird!!! Dumating naman na si Kay nun at tinignan ako.
May dala-dala na siyang pagkain wh ich is medyo late na dahil naman nakakain na ako
ng soup. Hindi na rin ako masya dong gutom nung mga oras na iyon. Napansin kong
nakatingin siya sa direksiyon kung saan tumakbo si Jasper at si Ca rlo at
magkasalubong naman yung kilay niya. Saka siya umupo doon sa harapab ko. "Na-pano
na naman yung dalawang tao na iyon?" tinuro niya yung likuran niya gami t yung
tinidor niya, "Mukhang malaki na naman ang tama sa utak.""That's too hars h
cousin.." yun na lang sinabi ko sa kanya at binuksan ko yung chocolate. "Don't you
'thats-too-harsh-me-cousin' ah." tinignan niya ako habang kumakain si ya,"Hindi ka
ba hina-harass nung mga yun?""Hindi naman.. they were just giving m e..." napaisip
ako doon sa hawak ko,"Chocolate."
Matapos namin kumain lahat at natapon na yung mga pinagkainan namin sa basurahan ,
umakyat muna kami sa taas doon sa may room namin dahil mamayang hapon na daw s
isimulan yung recollection. Yung iba kasi eh nagswi-swimming pa kaya pinayagan n a
nila. Nagising naman ako nung hapon dahil binagsakan ako ni Kay ng unan sa mukha.
Tina tawag daw yung mga seniors sa baba at may ibibigay daw sa amin na kung ano.
Dahil nga kagigising ko pa lang nun, medyo wala pa ako sa mood magisip-isip at l
alung-lalo na wala sa mood maglakad. Hinila lang ako ni Kay hanggang sa baba doo n
sa maraming monoblocks at naupo ako doon. May hawak na microphone uli yung babaeng
nagsasalita kanina. Tinignan ko lang si ya at may mga kulay pula siyang papel na
hawak at yung isa eh kulay brown. "Seniors, itong mga hawak ko eh dalawang
magkaibang bagay. Yung brown na korteng maliliit na kamay eh.. 'Slaps'. Bibigyan ko
kayo ng limang slaps para kung may sa tingin kayo na ginawa ng isang tao na hindi
maganda, ilalagay mo yung reason doon sa line at ididikit mo doon sa katapat ng
name ng taong bibigyan mo. Hindi mo kailangang ilagay yung name mo, anonymous
dapat." tinaas naman niya yung pula ,"Ito naman na korteng lips eh.. 'Kisses'.
Kapag may mabuti sa iyo na ginawa yun g classmate mo o friend mo, ididikit mo naman
yung kisses sa tapat ng name niya. At the end ng recollection, titignan natin yung
pinakamaraming kisses at siya y ung mabibigyan ng award. At titignan natin yung
pinakamaraming slaps..then.. ila lagay natin sa hot seat." May nagtatawanan naman
doon sa likuran ko kaya hindi ko masyadong maintindihan y ung sumunod na sinabi
nung babae. Nung lumingon ako, yung dalawang ewan pala. "Ilalagay ko lahat ng slaps
ko sa 'yo!" sabi ni Jasper, "Bakit kaya slaps? May m ga lalaki kaya dito!""Ayos
lang yan, outnumbered naman tayo eh.." nag-inarteng b ading si Carlo. Napatingin
siya sa akin, "For sure, may limang kisses ka na Riel ." Tinignan siya ni Jasper at
humawak sa balikat niya. "Anong sinabi mo?!?""Sabi ko may limang kisses na siya na
sigurado.." tinignan n aman siya ni Carlo. Biglang yumuko na lang si Jasper. Ayaw
na niya ipakita mukha niya sa akin. After that, binigyan nga kami ng limang slaps
at limang kisses. Hindi mo pwedeng ibigay sa sarili mo yung kisses or slaps dahil
may certain number yun. Tignan l ang nila yung number, alam nila kung kanino galing
pero hindi nila ire-reveal. Pinagharap-harap kami nun. Unang-unang tinuro sa amin
eh yung... TRUST. Siyempre sa mga ganyan alam mo na yung madalas ginagawa para sa
test of trust. Yung baba gsak ka tapos sasaluhin ka nung kasama mo. Ka-partner ko
nun si Kay, kaya medyo kinakabahan ako. Mas matangkad kasi ako sa kanya at dahil
babae siya, baka di ni ya ko kayanin. At least siya medyo maliit-liit kaya ko
naman. "Kay naman huwag mo akong ibabagsak ah!" sinabihan ko siya nung naka-ready
na ak o sa harapan niya. "Kaya nga inimbento 'to.. para sa trust 'di ba?""Yun nga
eh wala akong trust sa iyo!" pero pabiro lang naman yun kaya tumawa rin si Kay.
Nagbilang naman na yung babaeng nasa harapan namin at at the count of three daw,
babagsak na kami.
"1...2.." nung naka-two na, may narinig akong nagsalita sa likod ko. "Three.."
Hindi ko tuloy ako natumba. Napatingin ako sa likod ko. Dahil nga kitang-kita do on
sa buong chapel na ako lang yung nakatayo maliban doon sa mga sasalo, lumpait yung
babae sa akin. "Miss.." tinignan niya yung name ko, "Riel.. go..""Pwede po bang.."
pwedeng ano? Bakit si Jasper pumalit kay Kay? Tumalikod ako nun. Hindi ko kaya 'to.
Hinihintay ako nung babae na bumagsak doon sa likuran ko. "Please huwag mo akong
ibagsak.. please huwag naman..." bumulong-bulong na lang ako ng paulit-ulit. "I
won't let you fall Riel. Trust me.." Trust him daw?? Do I really?.. close your
eyes... AAHHHHHHH! Then... wala na. Bumagsak na ako doon na parang wala lang.
Pagdilat ko nun, nakangiti siya sa akin kaya tinulak ko nga. "Sabi ko nga eh tapos
na.." yun na lang sinabi ko. Tumayo naman ako tapos siya eh medyo nakaluhod pa.
Bigla namang may nag-asaran na mga classmate namin kasi kami lang yung pinakahul
ing gumawa nun. Tinignan ko si Kay na nakacross finger pa. "Lagot ka sa akin!" "I
owe her alot.." narinig kong bumulong si Jasper sa akin. "Sino?""Si Kay.." Nagtaka
namana ko sa kanya kaya tinitigan ko lang siya. "Kasi kung hindi dahil sa
kanya...""Hindi ko marerealize na mas mahal ko pala yu ng tulay kaysa sa kanya..."
Hindi ako makapagsalita nun. For some reason, tinitigan ko lang siya at wala ako ng
masabi. Sinasabi niya ba sa akin na... "Sinasabi mo ba na..." hindi ko matuloy yung
sasabihin ko. "Ano ba sa tingin mo ang sinasabi ko?" binalik niya sa akin yung
tanong. "S-sinasabi mo na.. mah--," itutuloy ko ba? "Na... mahal mo yung tulay."
Ngumiti siya sa akin tapos bigla akong tinapik sa balikat ko. Akala ko kung anon g
gagawin dahil lumapit siya ng lumapit sa akin, then dinikit niya sa noo ko yun g
isa sa limang 'kisses' niya na galing doon sa babae kanina. As usual, nag-asaran na
naman pero nag-continue na kami sa activity namin. Si Ka
y eh ginulo pa nga yung buhok ko at si Carlo eh inaasar din si Jasper nung magka
sama na sila. Mahal ni Jasper yung tulay... hindi yung nasa kabila ng tulay. Ain't
that someth ing? Eh ako? Mahal ko ba yung gustong tumawid ng tulay??? Ewan ko. Ang
gulo ko rin no? Siguro nga matagal ko nang alam yung sagot doon, hi ndi lang ako
sigurado. Basta sa ngayon ang mahalaga... HINDI AKO NATUMBA!!! *** Kinagabihan nung
first day namin, bandang 6 o'clock na yata nung pinatawag na na man kami para
bumaba sa mga kwarto namin. Ang nakakahiya pa nun eh maaga akong n ag-Pj's kaya
nagpalit na naman ako ng denim shorts at blouse para naman hindi ga nun yung itsura
ko. Kitang-kita mo na nagsisibabaan sa hagdan yung mga lalaki sa kabilang building
at casual na rin yung mga pansuot nila. Ano ba naman kasi ang activity ganitong
maggagabi na? Pinadiretso kami doon sa damuhan nung resort malapit doon sa
basketball court. M ay kung anong maliwanag na kitang-kita mo malayo pa lang. Si
Kay din eh walang i dea kung ano iyon, kaya binilisan na lang namin yung lakad. May
mga nauna nang seniors doon sa damuhan at nakapaikot sila doon kumpul-kumpol na
damo at kahoy. Sa unang tingin mo eh parang campfire na yung nasa gitna. Per o
hindi nag-aapoy eh. Maliwanag lang at mainit. Naupo na kami ni Kay doon sa gilid.
Nung natapat kami doon sa parang campfire, n akita namin na may kandila doon sa
ilalim pero hindi naman nasusunog yung damo. Ang weird?!? Para saan naman yun? Nag-
settle na lahat doon na nakapaligid doon sa campfire 'kuno' at may mga teach ers na
rin sa gilid. Nandun na naman yung pinaka-speaker ng program, yung babae uli
kanina. "Seniors, hindi ba kapag nagka-camp kayo eh may mga campfires? This one is
just an improvised campfire. Hindi kasi tayo pwedeng magsunog dito sa resort eh
kaya nag-create na lang kami na ganun din naman yung spirit, at ganun din yung
dating ." May hawak siyang stick na pinangtutulak niya nung damo, "May tatlo na
kandila doon sa ilalim nung damo. It represents three things: Family, Friends, and
our Special Someone." syempre nag-ingayan na naman dahil doon sa pangatlo,
"Nakikipa gtalo sa akin yung ibang seniors na nauna dito kanina at mas gusto daw
nilang ta waging CRUSH lang." May nilabas siyang isang bowl na may lamang tatlong
bola na iba't ibang kulay. R ed, blue and Yellow. At eto na naman ang explanation
niya.. "Papaikot, bubunot kayo dito. Kapag ang nakuha niyo eh Yellow, magkukuwento
kayo ng mga memories niyo about your family, kapag blue eh sa friends mo at syempre
Red kapag sa special someone." hinawakan niya yung bowl, "Para fair sa lahat, ak o
ang magsisimula." Nakatingin lang kami sa kanya habang bumubunot siya doon sa bowl.
Nakuha niya eh , yellow. Nagkuwento siya tungkol sa family niya na noon daw at may
umuwi daw si lang kamag-anak galing sa America, nagkaroon daw sila ng Grand
Reunion. Dahil ng a daw maliit yung bahay nila, may natutulog na daw sa sahig, sa
library, sa kusi
na.. pero wala naman daw sa banyo. Kahit daw na hindi lahat naging comfortable s a
pagtulog, naging masaya daw sila. Nagkaroon pa nga daw sila ng contest ng spel ling
at nanalo daw yung mga laking Pinas kaysa sa mga lumaki ng America. Paikot naman
yung pagkukuwento. May isang babae pa nga na ang nabunot eh RED kay a medyo
nahihiya pa siyang nagkuwento. Sa high school daw kasi kadalasan niyang ginagawa eh
hindi siya nagpapahalata sa crush niya. Kaya daw nung field trip nil a noon at
nakatabi daw niya yung crush niya, tuwang-tuwa daw siya at ang nakakah iya lang daw
eh nakuhanan daw siya ng picture na nakanganga habang nakatulog. Marami pang
nagkuwento nun, at dumating naman yung turn ni Kay. Nabunot niya eh yellow din.
"Family ko? Simple lang. Sa katunayan kung magiging open ako ngayon.." tumingin
siya sa akin saglit, "May isa akong pinsan na talagang kinaiinggitan ko simula b
ata pa ako. Maganda, matalino.. nakukuha niya yung gusto niya. Madalas ko nung i
kumpara yung pamilya ko sa kanya. Ano ba kami? Muntik-muntikan ng maputulan ng k
uryente dahil hindi na kami makapagbayad. Yung tatay ko nawalan ng trabaho nung
nagsara yung pinagtratrabahuhan niya. Nung wala nga kaming pera nun, dumating yu ng
point na pati gatas inuulam na namin.." tinitigan ko talaga si Kay nun, "Mahi rap
pero sama-sama naman kami. Tapos recently ko lang na-realize na yung pinsan ko na
yun, meron din pala siyang mga bagay na hindi niya ikinakasaya. Naisip ko na hindi
ako dapat mainggit sa kanya dahil pare-parehas lang tayong may mga baga y na hindi
nakukuha. Naisip ko na dapat lang naming gawin eh suportahan ang isa' t isa kapag
kailangan namin." Tumigil na rin si Kay at medyo naluluha na siya. Gusto ko sana
siyang yakapin pe ro hindi ko na lang ginawa dahil baka may makahalata na ako yung
tinutukoy niya. Instead, pinasandal ko na lang siya sa balikat ko at alam na niya
yung ibig sab ihin nun. Nagkuwento rin yung isang lalaki na hindi ko alam kung
anong section tungkol din sa family niya. Panay yellow kasi yung nabubunot eh.
Hindi nga maintindihan yun g kwento niya kasi tawa siya ng tawa. Parang siya lang
yung natutuwa sa kwento n iya. "--tapos nakita namin na may pula na siya sa
ilong.." tumawa siya, "Kinabukasan dumating yung aso..." tawa na naman uli, "Nakita
namin na may daga pala.." tawa siya ng tawa hanggang sa natapos siya. Wala akong
naintindihan sa kwento niya maliban sa keywoards: Mapulang ilong, aso at daga. Ang
gulo! Oh well.. Bumunot naman si Carlo nun at nakuha niya eh color Blue. Kailangan
niyang magkwe nto about sa friends niya. "Nakilala ko yung kaibigan ko nung
nagsuntukan kami nun sa tapat ng bahay nila d ahil sa isang babae. Mga bata pa kami
nun at may kapitbahay kami na mas matanda siguro sa amin ng mga limang taon. Dahil
nga parehas kaming nasa tapat ng bahay nun at hinihintay namin siyang lumabas,
nagkakaselosan na kaming dalawa. Sinabih an pa nga niya ako ng.. 'Girlfriend ko na
yun!' at ako eh sinagot ko siya ng'Asa wa ko naman na!' pero walang gustong
magpatalo sa amin kaya nauwi sa suntukan.." medyo natawa kami nun kasi away-bata
yung kinukuwento niya,"Anyways, yun nga sa ganun kami nagkakilala. Nabigyan niya
ako ng blackeye nun, at siya eh nagasgasa n ko sa mukha. Ewan ko ba kung anong
nangyari dahil parehas na lang kaming tumat awa nun at hindi na kami makasuntok.
Hanggang ngayon, magkaibigan pa rin kami." Tumingin si Carlo nun sa paanan niya at
saka ko napansin na baliktad yung tsinel as niya. Siraulo din talaga itong si
Carlo!
"High school na kami ngayon. Pero yung away-bata na yun siguro ngang madadala na
min. Signal na nga siguro namin yun sa isa't isa para sabihing 'matauhan ka nama
n!'. Lately nagsuntukan kami uli." tumawa naman siya, "Pero hindi kami magkaaway .
Way lang namin yun para matauhan ang isa't isa." Nung matapos si Carlo nun eh
pinasa na niya uli yung bowl para makabunot naman s i Jasper. Eto na naman ang
mahiwagang YELLOW at tungkol sa family naman niya yun g ikukuwento niya. Kinabahan
naman ako nun. Next na pala ako sa kanya at kapag y ellow ang nabunot ko, kailangan
ko na namang magsinungaling. Siguro nga dapat ib ang kulay na lang mabunot ko. "Sa
totoo lang wala akong masyadong memory sa family ko. Lumaki kasi ako sa uncl e ko
sa isang malayong lugar..." tumingin siya sa direksiyon ko. Nung una eh hindi ko pa
alam kung bakit siya tumingin sa akin, yun pala eh naala la ko yung kinuwento niya
kanina. Lumaki siya sa probinsiya at walang nakakaalam nun. Kaya pala napaka in-
general ng lugar niya. Nakayuko na naman si Jasper nun at halata mong nakikinig sa
kanya lahat. Ewan ko ba kung bakit maraming interested sa number 1 prankster ng
school. Siguro hindi lang sila sanay na nkikita siyang seryoso dahil madalas siyang
pala-tawa sa sch ool. Tinuro niya yung puso niya gamit yung right index finger
niya. "My parents died when I was three. One day before ng birthday ko." tumango-
tango siya mag-isa nun at iba na yung pagtingin niya doon sa apoy na nasa harap
niya. Tapos inalis na niya yung daliri niya sa puso niya, "May isa akong kapatid.
He died when I was 7. Leukemia. An hour before kong na-receive yung award ko as fir
st honor nung grade 1 ako. Galing siya sa hospital nun, pumunta lang sa recognit
ion day ko." nag-iba yung pakiramdam ko nun, medyo nalulungkot na ako, "After th
at, I was considered an orphan. Kaya ako lumaki sa uncle ko. TIME. That's all I
need to be happy." yun yung sinabi niya na hindi ko alam kung anong ibig sabihin
niya, "At yun din ang madalas tinuturo sa akin ng uncle ko. 'Mahalaga ang oras,
kaya dapat wala kang sinasayang', o kaya naman... 'Hindi mo na maibabalik yun,
gustuhin mo man'. And he's right. He's always been. Siya na yung tumayong tatay ko
nun at yung auntie ko ang naging nanay ko. Sama-sama kami kapag kumakain, kun g may
kailangan ako nandiyan sila. And now I'm here... nagkukuwento sa inyo. Uta ng ko sa
kanila kaya ako nandito." Pagkatapos niyang magkwento eh walang nagsalita kaagad.
Lahat ng seniors pati yu ng speaker na babae eh hindi rin nakapagsalita. May nakita
pa nga ako na mga bab ae na nangingilid yung luha, pero ako hindi ako umiyak. Hindi
ko alam na ganun p ala siya katapang... ganun na rin yung naranasan niya sa buhay.
Inabot niya sa akin yung bowl at ako naman na yung bubunot. Huminga ako ng malal im
at wish ko na sana huwga naman sana tungkol sa family ko ang mabunot ko at ay oko
nang mag-imbento ng sasabihin ko. Sa sobrang tagal ko at kapapaikot ko nung
binubunot ko, I ended up with a red. "Red?!?" tinignan ko lang yung hawak ko.
"Special someone." niliwanag nung babae sa akin. Alam ko naman na yun yung ibig
sabihin nun. I just didn't think that I would... I would have this one. Ang tagal
kong nakatingin lang sa kanilang lahat. Hindi ko alam kung anong ikuku wento ko.
Lahat sila nakatingin din pabalik sa akin at pakiramdam ko masyado na
akong on the spot. "Madalas kapag tinatanong ako kung sinong hinahanggan ko madalas
kong sinasabi e h artista. Sinasabi rin nila sa akin na masyado daw akong corny
dahil hindi pa r in ako umaamin sa mga kaibigan ko. Recently, may isang taong
sobrang close sa a kin na nagtanong kung mahal ko ba yung isang tao... saka ako
napaisip.." ngumiti na lang din ako sa side ni Kay, "Mahal ko nga ba? Hindi ako
sigurado sa sagot k o. Baka kasi kaibigan lang ang tingin ko sa kanya, parang
kapatid... o sadyang n atutuwa lang ako kapag nandiyan siya. Matagal akong
nakiramdam, at ngayon ko lan g sasagutin yung tanong ko..." huminga ako ng malalim,
"At least may alam ako na isang bagay. Sa lahat ng ginawa ng tao na iyon para sa
akin, alam ko na marami pa rin akong hindi alam sa kanya." tinignan ko si Jasper
nun, "I love him enough that I'm willing to get to know him better." ngumiti ako
nun at nakatingin na s iya sa akin, "At gusto ko lang malaman niya na yung bridge
eh binibigyan siya ng sapat na time para patunayan yung totoong siya...""You can
have all the time yo u need Jasper..." Ewan ko na kung anong pumasok sa isip ko at
sinabi ko yun. Siguro nga nagulat ak o, pero nandun na yun at marami na ring
nakarinig. Bawiin ko man siguro wala nan g maniniwala. Sabagay kung babawiin ko
naman, sinong niloloko ko? Oh yeah... MYS ELF. Pinasa ko na rin yung bowl nun na
may bunutan. Tinignan ko lang din si Jasper at tumingin din siya sa akin. Bago pa
siya yumuko, umiling-iling pa siya habang na kangiti. Yung pagkukuwento namin
tungkol sa mga experiences namin eh tumagal ng tumagal h anggang sa lahat eh
nakapag-kwento na. Binigyan kami ng snacks at pagkatapos nun eh isa-isa na kaming
pinaakyat para matulog dahil maaga pa daw kaming gigising bukas. Sabay na kaming
umakyat ni Kay nun. Nakatingin siya sa akin na para bang may nag awa akong malaking
kasalanan sa kanya. "You cracked up!! Alam mo yun?!?" akala ko naman galit, bruhang
'to ginulat pa a ko!"Nabasag?!? Gets mo?""Anong ibig mong sabihin?""O sige gusto mo
paalala ko," nag-isip naman siya, then nagmaliit na boses, " 'You can have all the
time you n eed.. JASPER' parang ganun.. naalala mo na?""Yun ba?!? Tingin mo ba mali
yung g inawa ko?" naguguluhan na talaga ako. "ABSOLUTELY-!!!" sabi ni Kay sa akin.
"Ganun?" dapat pala hindi ko na ginawa. "-NOT. Ano ka ba girl, ang taray nung
ginawa mo no! Tara nga dito!" tapos niyaka p niya ako na sobrang higpit at ginulo
yung buhok ko. "Kailangan bukas ayusin mo yang kilos mo. May nanliligaw pala sa iyo
hindi mo sinasabi sa akin!" Natawa na lang ako sa kanya. Pagkatapos niyang yumakap
sa akin eh tinignan lang namin ang isa't isa. "Anong plano mo? Sasabihin mo sa
kanya na... ikaw eh you-know-what?!" Sumandal ako nun sa dingding at naguluhan din
ako. "Oo." yun ang una kong sinagot, "Pero hindi muna ngayon. Siguro naman
malalaman ko kung kailan ang tamang oras para doon 'di ba?" *** Umagang-umaga pa
lang eh nagising ako nung may narinig ako na may kumakatok sa p
intuan namin. Kahit na alam kong puyat na puyat pa ako at medyo pumipikit-pikit pa
yung dalawang mata ko eh tumayo pa rin ako. Tinignan ko yung tatlo pang kasa ma ko
doon sa loob ng room. Katabi ko kasi si Kay sa kama at hindi man lang nagi sing
doon sa katok. Yakap-yakap pa niya yung unan na parang ang sarap-sarap ng t ulog.
Yung dalawang classmate din namin na nasa kabilang kama eh mga tulog manti ka rin.
Magkapatong pa yung dalawang paa niya at nahulog na yung mga unan nila. Hay naku..
hindi naman halata na malikot sila matulog no?!? Kinamot ko pa yung ulo ko nun bago
ko binuksan yung pintuan. Nasilaw naman ako n ung may maliwanag na ilaw na tinapat
sa akin at hindi ko malaman kung sino yung nakatayo doon. Saka lang niya inalis
yung nasa harap ko, flashlight pala. Sa lab as eh madilim pa. "Girls, gising na."
yung isa lang pala sa mga teachers. Tinignan ko yung wall clock na nakasabit doon
sa pinakadulo ng room. "Mam, it's only 4:30." grabe naman ito ang agang manggising.
"Exactly, 4:30 na kaya bumangon na kayo." Ang dilim pa talaga sa labas kaya pala
nagfla-flashlight siya. Ako naman eh naki pagtalo pa doon sa teacher. "Yung araw
nga po hindi pa bumabangon bakit kami babangon---" hindi ko natapos y ung sasabihin
ko kasi bigla niyang nilaksan yung boses niya. "7:00 ANG CALLTIME KAYA TUMAYO NA
KAYONG APAT DIYAN AT MALIGO NA KAYO!!!" Nagising bigla-bigla yung diwa ko. Grabe
naman yun. Napasaludo tuloy ako na para ng member ng army. "Mam yes mam!" Ginising
ko na yung tatlong kasama ko at binato pa ako ng unang para paalisin ak o. Pero
syempre dahil hindi ko naman sila tinigilan kaya hinila ko pa yung paa n i Kay.
Tumayo rin naman siya. "Ano ba naman yan Riel ang aga-aga pa!" Dahil nga ang bagal-
bagal pa nilang kumilos nun eh nauna na akong bumaba sa kani la. Nakita ko na may
mga gising na rin pero hindi pa ganun karami at halata mong tulog pa yung
karamihan. Grabe talaga yung calltime. Anong oras na nila kami pi natulog kagabi
tapos ngayon 4:30 dapat gising ka na?!? Ayoko na mag-take ng chances ko maya-maya
dahil marami nang maliligo sa bathroom kaya kinuha ko na yung mga gamit ko para
makaligo na rin at makapag-bihis. May mga ilaw naman doon sa binababaan ko kaya ok
lang na maglakad ako mag-isa. Syempre, naligo na ako doon sa girl's bathroom. Ang
lamig nga ng tubig kaya ang tagal-tagal kong nakaligo. Hinahanap ko kung may hot
water man lang, wala talaga eh. Minsan namimiss ko rin yung bathroom sa bahay namin
nila Daddy. Gustuhin ko ng certain temperature para sa tubig, nandun na yun. Pero
ayos na rin ito. Nung matapos akong maligo eh naririnig ko na may mga nag-iingay na
sa labas at m ukhang marami nang gising. May mga nagbukas na rin ng shower at mga
nagsimula na ring naligo. Buti na lang ako eh tapos na at hindi ko na kailangang
makipagsiks ikan sa kanila. Naka-denim shorts lang ako nun na above the knee pero
hindi naman sobrang ikli.
May anklet lang ako at flipflops, ayos na. May sunglasses din ako na nilagay ko sa
ulo ko. Nakababy-blue naman ako na blouse. Ang daming nagkalat na Seniors nun.
Nakita na rin ako nila Kay dahil napansin ni la na tapos na ako. Naglalakad pa lang
ako doon sa gilid ng pool nung may narini g naman ako na nagsalita sa likod ko. "I
love your outfit Riel.." tapos narinig kong tumawa siya. Teka, tumawa? Does that
mean... ang pangit ng outfit ko? Iniinsulto niya ko? Gan un ba yun? "Ok fine kung
pangit yung outfit ko sabihin mo na.." nakatalikod pa rin ako nun. "I told you I
love it.." inulit pa niya. Hindi ko alam kung maiinis pa ako kaya kahit na
nakalagay pa sa balikat ko yung tuwalya ko eh humarap na ako sa kanya. Dala-dala ko
rin yung maliit na bag ko ku ng saan ko nilagay yung gamit na pinagpalitan ko.
Nakapamewang pa ako nun. Pagharap na pagharap ko sa kanya eh hindi ko alam baka
nanlaki na yung mata ko s a sobrang gulat.. "HOLY COW!!!" napaatras naman ako nun.
Kung titignan mo nun eh parang nag-usap kami kung anong susuotin namin. Naka den im
shorts din siya pero below the knee naman, naka-blue na shirt, black slippers , at
may shades din siya pero nakasabit naman sa shirt niya. Ang kaibahan lang, may
necklace siyang itim at ako naman eh anklet sa paa. "Ginaya mo ba ako?" tinuro ko
naman siya. Ngumiti siya uli. "Ngayon nga lang kita nakita simula kagabi sasabihin
mo ginaya kita?" tumawa na naman siya, "Coincidence siguro.""There's no such thing
as coincidence.." sinabi ko na medyo naiirita pa ako. "Paano mo nalaman?!?""I
just... know." oo nga paano ko ba nalaman yun? "Fine. Ayaw mo ng coincidence..."
nag-isip naman siya, "We think alike.""Magpali t ka na..." sinabi ko talaga yun sa
kanya? Siya naman ang lumapit sa akin at napatingala tuloy ako sa sobrang lapit.
"Bakit naman ako magpapalit eh kasusuot ko pa lang nito?!?""It took me almost an
hour sa bathroom.. alangan naman ako ang magpalit?!?" tinuro ko siya lalo. "Ano
bang problema sa outfit?!?" Ano ba naman itong tao na ito? Hindi niya alam kung
anong problema doon sa outfi t?!? Ako syempre alam ko.. "Basta magpalit ka! We look
almost... the same." almost lang naman... "So?!? We're not twins!" pilosong ito!
"So-so ka diyan! So-sohin mo ang mukha mo! Alam mo ba kung sino lang ang nagsusu ot
ng parehong damit?!?""O sino?!?" nakikipag-away ba siya sa akin eh o nakikisa kay?
"Mga cou--" iniwas ko tingin ko. "Never mind. Basta magpalit ka, sabi ko.""Cou--
ples?""NO?!?" deny pa ko. I totally meant to say.. couples. Dahil nga medyo naasar
na rin ako nun eh hindi ko napansin na may tao na pala ak ong naatrasan kaka-atras
ko kay Jasper. Kasi naman eh bakit ba parehas pa kasi k ami ng suot eh! Well..
almost. "What do we have here?" narinig ko si Carlo sa likod ko dahil naatrasan ko
siya. "LQ?""LQ?!?" tinaasan ko siya ng kilay ko. "Yun na rin term sa inyo 'di ba?
You like her, you like him.." tinuro niya kami ni Jasper."Teka... bakit parehas
yata kayo ng suot? Nag-usap kayo?!?""HINDI!" si nigawan ko talaga siya. Hinawakan
niya yung tenga niya. "Easy Riel, kaharap mo ko.." sabi ni Carlo sa akin. "Ano
bro?!""Nope. Hindi kami nag-usap." nag-cross arms si Jasper pero halata mong
natatawa-tawa siya. "O ano ngayon pinag-aawayan niyo?""SINABI KO KASI MAGPALIT SIYA
BAKA KASI ISIPIN NG MGA TAO.." Natawa rin si Carlo nun. As in, tawang namumula na
yung mukha niya. "Sinabi ko bakit naman ako magpapalit, e di siya na.." tinuro ako
ni Jasper. "Siya yung lalaki ako yung babae ako pinagpapalit niya?!?" Panay ang
lipat ng tingin ni Carlo sa akin, then Kay Jasper. "KNOCK IT OFF!" sabi ni Carlo
kaya napahinto kami ni Jasper. "Para yan lang pipn ag-aawayan niyo pa?" Tinignan ko
si Jasper nun. "Sino bang maysabi na nag-aaway kami?!?""Ano pa pala yung ngayon!?"
tinanong ako ni Carlo, "O sige.. para walang away ganito na lang..." Lumapit si
Carlo sa amin at hinawakan niya yung balikat ko at balikat din ni Jas per.
Nakatingin lang kami sa kanya ta mukhang magbibigay ng comment niya. "Syempre para
tabla, mas mabuti siguro na..." HIndi naman namin inaasahan na lalagyan niya ng
pressure yung pagkakahawak niya kaya nagulat kami ni Jasper bigal nung tinulak niya
kami ng sabay. Nahulog kami parehas doon sa pool. "AAAAAHHHHHHHHHHHHHHH!" nakainom
yata ako ng tubig nun kaya humawak ako doon sa tiles sa gilid. "Bakit mo ginawa
yun?!?""CARLO!!! LAGOT KA SA AKIN!" halata mong galit na si Jasper nun. Humawak din
siya sa tile sa gilid at hinawakan niya ako sa likod ko dahil panay na ang cough ko
nun. "Ok ka lang?!?" Si Carlo eh mukhang tuwang-tuwa pa sa nakikita niya.
"Hindi nakakatawa Carlo.""Tingnan niyo yung itsura niyong dalawa. E di tabla na
kayo... parehas kayong magpapalit.." tapos may nilabas siyang digital camera. "S
ay.. CHEESE!" Pipigilan sana ni Jasper si Carlo at humawak na siya doon sa tiles
doon sa gilid para makaahon na siya. Kaya lang nag-slip yung paa niya napahawak
siya sa akin. HE DRAGGED ME DOWN. The heck. OH GREAT!!! NOW WHAT DO WE HAVE HERE?!?
A cute picture?!?! This time talaga, nakainom na talaga ako ng tubig dahil sumigaw
ako tapos hinila niya ako pababa. Kadiri talaga. Hinawakan kasi ako ni Jasper sa
kamay ko. Dahil mas matangkad siya sa akin at halata namang mas mabigat, nahila ako
pababa. Ang higpit ng hawak niya nun kaya hinawakan ko yung kamay niya at pinilit
kong a lisin yung kamay niya. Nawawalan na ako ng oxygen... HEEEELLLPPPP! Ayun,
naalis ko naman. Hingal na hingal ako nun. Si Jasper hindi ko na napansin. Baka
ayun, nagpakalunod na sa kailaliman ng swimming pool. Humawak uli ako doon sa
gilid. Kaya lang pagtingin ko... "Whoa.. bakit may dugo dito?" tinuro ko yung nasa
gilid ko habang nagka-cough pa ako. "Ano yan?!?" tinanong ko si Carlo. "Ewan ko..."
tapos umupo siya doon malapit sa akin, tapos tumingin siya doon sa pool.. nagulat
na lang ako nung sumigaw siya ng.. "BRO!!! BRO!" inalis niya yung t-shirt niya kaya
lang napatingin na ako doon sa likod ko. Naka 'Dead Man's Float' si Jasper. "Oh my
God anong nangyari?!?" tapos lumangoy ako doon sa direksiyon niya. Hinawakan ko
siya doon sa sa t-shirt niya at hinila ko siya. Tatalon dapat si Ca rlo kaya lang
sinabihan ko siya na huwag na at kaya ko siya. Tinulungan niya na lang akong i-
angat si Jasper doon sa gilid. Bumilis yung tibok ng puso ko nun. "Huwag mong
sabihin sa akin na nalunod siya?!?" nanginginig na yung boses ko nun ."Hindi ba
siya marunong lumangoy? Kasi kung alam ko lang 'di ba hindi ko na ina lis yung
kamay niya..." Si Carlo nun eh medyo namumutla na yung itsura. "Bro.. bro.." panay
ang tapik niya sa pisngi ni Jasper, "Bro ayos ka lang?!?""Na lunod yata siya eh!!!"
sumigaw ako doon, "Sabihin mo na sa kanila..""Hindi siya nalunod Riel!" sumigaw si
Carlo sa akin, "Nag competitive swimming na siya befor e, imposibleng malunod
siya." Tinapik-tapik siya ni Carlo sa pisngi niya. Nagulat na lang ako nung biglang
na g-cough din si Jasper. "Hey ano ba! Bakit mo ko sinasampal?!?" nag-cough na
naman uli. Yumuko ng kaunti si Jasper.
"Nakainom ako ng tubig..." tapos hinawakan niya yung tuhod niya, "Ou--""Ano bang
nangyari sa iyo?!? Parang nalunod ka ah. Hindi ka na kumikilos.""I felt numb yo u
jerk!" sinabi niya kay Carlo tapos tinulak niya ng malakas, "See that?!?" Pinakita
niya yung paa niya at nakita ko na may malaki siyang cut doon. Panay pa man din ang
dugo. "May broken tile pala doon sa gilid. Nasugatan ako. Kaya napahawak ako kay
Riel. ."tapos tumingin siya sa akin. "Lagyan mo na ng gamot yan, baka ma-
infect.""Akala ko naman kung ano na ang nang yari sa iyo." sabi ni Carlo na
nakatawa pa,"Nasugatan ka lang pala..""I told you I felt numb.." sabi ni Jasper na
halata mong naiinis na. "Concern na concern pa man din si Riel.." sabi niya, "Ima-
mouth-to-mouth ka na n iya sana eh.." Nagulat ako doon sa sinabi niya kaya hinampas
ko rin siya ng malakas. "Ano ka! Wala akong sinabi ah!""Hayaan mo na si Carlo,
Riel. Baliw yan.." tapos tumawa siya ng nakakaloko, "Riel nalulunod ako!!!" hawak
niya kunwari yung leeg niya. Ganun pala ah... BINATUKAN KO NGA NG MALAKAS! ***
After that, alam kong inalalayan na ni Carlo si Jasper para gamutin yung sugat n
iya sa paa. Ang laki talaga. Ni-ayaw ko ngang tignan kasi panay dugo na yun. Ako
naman eh nagpalit na ako doon sa taas kasama si Kay. Tinanong pa niya ako ku ng
anong nangyari sa akin at mukha daw akong basang sisiw, kaya sinabi ko nahulo g ako
sa pool. Kinuha ko yung black t-shirt ko na nasa bag ko, at yun na lang an g sinuot
ko. Ayun, nagpantalon na lang ako. Dahil nga sa may na-accident doon sa sirang tile
sa pool, pinagbawalan na lahat na maligo doon at baka sa susunod eh meron na namang
masugatan. Responsible nama n yung resort doon, at kung ano mang pag-areglo ang
gagawin nila sa school at sa parents (aunt and auntie) ni Jasper, ewan ko na.
Tinuloy pa rin naman yung recollection. Besides, second day pa lang namin ngayon .
Hanggang bukas pa kami dito. Nakaupo na kami doon sa monoblocks uli sa may chapel
nila at nakita ko na dumara ting na naman si Jasper. Halata naman na may sugat siya
kasi naka tsinelas lang siya at nagli-limp. Nung kumpleto na kami, saka lang
nagsalita yung speaker sa harapan. "Bago nga pala tayo magsimula, gusto ko lang
ipaalam sa lahat ng seniors na nand ito.." sabi nung babae tapos tumingin siya sa
aming lahat, "Last day niyo na dit o tomorrow. So we're having a party.." Nag-
hiyawan naman doon sa buong chapel kaya medyo nabingi rin ako. Excited naman 'tong
mga ito sa party. "Bukas na ng gabi yun bago kayo umalis." sabi nung speaker na
nakangiti pa,"Awar ding, dancing, singing.. food.. normal party.." sabi niya uli.
May mga babae pa na kinikilig-kilig kaya medyo nairita ako. Ang OA ah.. "Take note,
may binago lang kaming konting detail.." hinigpitan niya yung hawak niya sa
microphone, "Gals will ask guys... as their dates." Nanahimik kaming lahat nun.
Bakit ganun?!? "Oh no she didn't!" sabi ni Kay na nagulat din, "Bakit naman
baliktad? Hindi ba nakakahiya yun?!?""Who needs a date anyway?" sinabi ko at
nagsungit pa ako. "Asus kung magsalita ito! Mas masaya kaya may date ka..""Bakit
naman?!?" tinanon g ko si Kay. "At least sigurado may kasayaw ka na... kahit
isa.""Loka!" Binigyan kami per class ng dalawang kandila (again!). Symbolism daw
ang kandila ng pagiging 'totoo'. Pagiging sincere kumbaga. Ibig sabihin daw nun eh
yung dalawang phrase na nahihirapan daw ang mga taong sa bihin. 'Thank You' and
'I'm Sorry'. Iikot ka sa buong klase mo, at yung isa eh b ibigay mo sa taong gusto
mong pasalamatan, at gusto mong mag-sorry ka. Then pagk atapos mong sabihin sa
kanya kung bakit, yung binigyan naman ang iikot at iaabot sa taong gusto niyang
mag-sorry at mag-thank you. Pinatugtog naman yung nakakalungkot na tugtog nun.
Dapat kasi tatayo yung unang magsisimula, tapos kukunin yung kandila. Nagkakahiyaan
yata kaya walang gustong tumayo. Yung ibang section nakapagsimula na. Wala pa ring
tumatayo sa amin. Ano ba naman yan? Yung mga nasa harapan napaka-ma hiyain naman.
Hindi na ako makapag-pigil nun. Papatagalin pa nila eh.. kaya bigla-bigla na lan g
akong tumayo. "Ako na nga magsisimula.." nagkatinginan kaming dalawa kaya sabay
kaming napaupo , "Ikaw na nga.." Nagtinginan na naman lahat sa amin. Kaya ayoko ng
ganito eh. "Sige na nga ako na..." Arrrrggghhh! Kailangan ba magsabay kami? Nauna
na siya sa harapan kahit na hirap na hirap siyang maglakad. Kinuha niya yu ng
dalawang kandila. Grabe naman, sabi isa lang ah! Pumunta na rin ako at kinuha ko
yung isa sa kanya. Kinuha ko yung 'Sorry.' Nagti ngin siya sa chapel, at ako rin eh
nagtingin. Ano ba naman yan kanino ba ito?!? Bigla na lang akong tumalikod.
"Riel.." tapos ini-extend niya yung kamay niya, "Thank you." seryoso naman siya,
"Thank you dahil nakilala kita." Nagulat ako nun kay napaatras naman ako. Ako naman
ang nag-extend ng kamay ko. "Sorry..." sabi ko sa kanya kaya nagulat din siya.
"Para saan?!?""For everything that I've done.""Wala ka naman ginawa ah!"
Hindi niya alam na nagsisinungaling ako sa kanya... "I'll tell you tomorrow..."
tapos yumuko ako, "I'm sorry Jasper." Nakatingin lang siya sa akin at medyo puzzled
na. Alam ko naguguluhan na siya. P ero sasabihin ko na nga ba?!? "Tomorrow..."
sasabihin ko na.. "--at the 24th hour." Katulad nung unang araw namin nun,
nakatingin lang si Jasper sa akin na akala ko eh nagsalita na nama ako ng complete
Greek. Ayun nga, nasabi ko naman na. Tomor row, 24th hour. It's just a fancy phrase
to tell him, tomorrow, 12 midnight. Ayoko na. Ayoko siguro na nanliligaw siya pero
hindi niya alam yung mga bagay tu ngkol sa akin. That stuff about giving candles
went on and on. Nung nagutom na kaming lahat, pi natayo kami para sa lunch. Si Kay
eh kumain ng kumain at namo-mroblema sa party kanina. Ako naman... ibang bagay.
Nakatingin ako sa kawalan nun. "Kay, masama ba akong tao?!?" yun na lang ang
tinanong ko sa kanya. Napatingin lang si Kay sa akin. Uminom pa siya doon sa tubig
sa harap niya. "Of course not. Bakit ba?" tuloy pa rin siya sa pagkain niya. "It
feels like it.." nilaro-laro ko yung pancit ko, "I lied." Nagsalubong naman yung
kilay niya sa akin at hinawakan niya yung kamay ko. "Sus ito naman! Alam mo ikaw
tao ka parang lagi mong pasan ang mundo!" sumubo ul i siya, "Kung anu-ano kasi
iniisip mo eh. Mabilis kang tatanda niyan.""Gusto ko kasing sabihin sa kanya...
kaya lang.. kaya lang natatakot ako." iniwas ko yung tingin ko kay Kay, "Noon pa.
Simula nung sinabi niya na ayaw niya sa rich kids." "Si Jasper pala pinag-uusapan
natin dito?!?" sabi niya, "Oh well... let's put it this way. Rich kid ka nga
siguro, but he loves you as YOU, not as SZARIELLE.""Y un nga rin naisip ko eh.."
pinalakas ko yung loob ko, "Tama." tapos tumingin ako doon sa direksiyon nila
Jasper at Carlo na kumukuha pa ng pagkain nila. Si Kay naman eh sinundan yung
tingin ko. "Come on! Alam mo namang gusto mo siyang yayain sa party bukas?!?""No I
don't!" nag cross arms ako. "Alam mo magsinungaling ka doon sa maniniwala... GO
ON!" tinuro niya si Jasper. "Ayoko ngang magyaya. Nakakahiya no!""Hoy dalagang
Filipina.. modern world na na liligaw ka pa?!? Hindi na uso ang hiya-hiya ngayon
dahil wala kang mararating.." pinilit niya akong tumayo, "Yayain mo na kasi dahil
kapag may nagyaya diyan.. s ige ka ikaw rin! Si Jasper Morales pinag-uusapan
dito.""Ayoko nga!" hinila ko na man yung kamay ko. "Dali na!" hay ang pilit
talaga!! "Oo na.. oo na! Ang kulit naman eh..."
Tumayo ako at inayos ko yung shirt ko at naglakad ako doon sa direksiyon ni Jasp er
at Carlo. Panay ang thumbs up sa akin ni Kay para lumapit ako. Ayoko na... hi ndi
ko kaya ito. Kakaatras ko kaharap ko si Kay, may tinamaan naman ako. "Sorry.."
Ngumiti naman siya sa akin. "Hi Riel.." tinignan niya yung kamay ko, "Kumain ka
na?!? Sa 'yo na lang ito." i naabot naman niya sa akin yung pagkain na ipinila pa
niya." "Nah.. meron ako doon.""O-K." sabi niya na medyo mabagal, "Saan ka
pupunta?!?""A ko?!?" tinignan ko uli si Kay nun. Panay ang signal niya sa akin ng
GO! or something like.. 'Sige yayain mo na!' mg a ganun. "Kukuha ng tinidor.
Nahulog kasi yung tinidor ko kanina." teka bakit nabago yata ? Dinaanan ko naman
siya papunta doon sa kuhaan ng tinidor. Ano ba naman yan! Tatanungin mo lang siya!!
KAINIS NAMAN! Hindi pa ako nakakalayo eh hindi ko rin napigilan yung sarili ko.
"Jasper.." lumingon naman siya sa akin. "Yeah?!?" nagtataka na yung itsura niya.
"Nice... shoes." Ay ang ewan mo Riel! "It's slippers..." sabi niya nung tumingin
siya sa paa niya, "The same one na su ot ko kanina." Napalunok naman ako nun. Bakit
ba masyadong mahirap magyaya?!? Ganito pala pakir amdam ng guys no, hindi sigurado.
"Nice shirt too.." tapos tumalikod na ako nun. Para kang sira!! Pinagpapapalo-palo
ko yung ulo ko. Si Carlo nun ang narinig kong tumawag sa akin. Kaya yun, napahinto
pa ko. "Riel!" syempre, nag-drama naman ako sa pag-ikot. "Bakit?!?""May date ka na
ba sa party bukas?" Tinignan ko lang siya na ako naman yung nagtataka ngayon. "Wala
eh... wala ring balak magyaya." ngumiti ako ng alanganin nun. "Ganun?!?" sabi ni
Jasper tapos naiapak niya ng malakas yung paa niya na may sug at,"Aray
ko!""Actually, ang gustong sabihin ni Jasper... it'll be great kung may date ka.""I
didn't say that!" tinignan niya ng masama si Carlo. "I mean, yeah.. sinabi ko
yun.""Maarte kasi yan parang babae." tumawa si Carlo, "7 girls asked him this
morning. Na turn-down lahat. May hinihintay yata eh..""wala akong hinih
intay..""Magsinungaling ka sa maniniwala!" sabi ni Carlo sa kanya. Teka, parang
narinig ko na yung dialogue na yun ah?! "Since wala kang date, and si Jasper wala,
bakit hindi kayong dalawa... AS FRIEN DS?"inemphasize pa niya yung dulo. Tinignan
ko si Jasper nun. For a guy, mahiyain talaga siya. Nakayuko na naman eh . "You
wanna' go with me?" tinanong ko sa kanya na casual na casual ang dating na parang
wala lang. Napaka-uneasy niya nun. Akala mo hindi mapakali na hindi maintindihan.
"Ah..kasi.. err... ok." Binatukan siya ng malakas ni Carlo. "Mago-ok ka lang din
naman pala pinatagal mo pa!" tumingin siya sa akin, "Sige R iel, una na kami.""Ok..
I need to get my spoon..""Akala ko tinidor?!?""Yeah.. th at." nadulas pa oh! "See
ya' Riel.." ngumiti sya sa akin tapos kumaway, "I need to talk to you too.. . at
the24th hour." *** Nung hapon din nung araw na iyon eh nagsimula nang mag-design
yung ibang staff n g resort para sa party bukas. The party doesn't mean.. (gowns
and tux and all th at crap), since pare-parehas kaming walang dala. You can wear
jeans.. shorts.. a lmost anything basta decent. Nakausap ko naman si Ronnie nun.
Ayun, ang bait na naman niya. Other than that, tawag niya sa akin eh A.L. kung
walang nakakarinig. Nerd effect nga siya eh, kay a siguro walang masyadong.. well..
admirers. Syempre dahil nga masasabi mong meron pa sa kanya na espesyal kaysa sa
nakikita mo, I'm always here to help. "Wala ngang nagyaya sa akin eh.." sabi niya
sa akin na parang nahihiya, "Siguro pupunta na lang ako mag-isa.""Well.. you can go
with us.." sabi ko kaya lang nirevise ko, "I mean, date ka namin ni Kay. Kaya lang
may date ako.. si Kay hindi ko sure. Kung kailangan mo ng company, sama ka sa
amin.""Thanks A.L. ah, the bes t ka talaga.""I'll help you out.." sabi ko sa kanya
ng medyo nakasimangot, "Pero huwag mo akong tatawaging A.L. ok?!? Mas ayos kasi
kung ganun.""Ok.. Arielle... " tumawa siya, "Riel.""That's much better." nginitian
ko siya tapos ini-scan ko yung physical appearance niya from head to toe, "Una sa
lahat... dapat.." hinawa kan ko yung eyeglasses niya,"Tanggalin mo ito." Nung
tinignan ko siya, cute pala si Ronnie kung walan salamin. "Bagay pala sa iyo eh.."
sabi ko sa kanya, "You feel ok?""Medyo blurry lang pani ngin ko.." sabi niya, "Pero
kung hindi ko naman kailangan magbasa, ayos lang na ganito." Nagikot-ikot ako nun
at tinignan ko yung mga gamit niya. Grabe talaga, halos par e-parehas lahat ang
style ng damit niya. Tight-fitting shirt, checkered and most ly brown. He really
needs some style.
"Wala ka nang ibang damit?" tinanong ko sa kaya nung makita ko na yung kadulu-du
luhan nung shirts niya, "Like.. blue ones.. na malalaki?!?""Wala eh.." sabi niya .
Walang mangyayari kung ipapasuot ko sa kanya yun. Nag-isip naman ako. Kanino kay a
ako hihiram? Lumabas ako ng room niya sa building ng guys. Hinanap ko nun si Carlo
at si Jasp er. Kaya lang naisip ko, masyadong matangkad si Jasper para magkasaya
naman yung damit niya kay Ronnie. Si Carlo siguro mas ayos... Kakalakad ko nun sa
hallway, nakita ko na kasama ni Kay si Carlo. "Carlo!!" sumigaw ako doon sa
hallway, "Carlo!""Oi.. sup?""May extra clothes ka? ""Para saan?" tinignan niya ako
na suspicious pa siya, "Susuotin mo?" Well, inexplain ko nga sa kanya na gutso ko
ngang tulungan si Ronnie na mag-read y para bukas. Naghanap naman siya ng extra na
damit niya at yun nga, nagbigay si ya ng pants at malaking shirt. At least si Carlo
may taste sa damit, si Ronnie w ala eh. This will look fine. Nung makarating ako
uli doon sa room kung saan natutulog si Ronnie, nakahiga na siya doon sa kama at
hinihintay niya ako. Tumayo siya nung dumating ako at inabo t ko sa kanya yung
damit. Sinabi ko sa kanya na pwede niyang isuot yun para bukas. Nung una parang
nagulat siya, pero sinabi ko na mas ayos yun kaysa sa damit naman na nasa bag niya.
Nauna akong lumabas doon dahil nga kwarto yun ng mga lalaki. Kasunod ko naman si ya
nun at nasa likod ko siya. Hindi pa ako nakakasampung hakbang eh bigla na lang
napatumba sa akin si Ronnie kaya naitulak niya ako sa gilid. Ako naman eh napahawak
na lang doon sa braso ni ya. For some moment walang makakilos. "I'm sorry.." sabi
niya sa akin. That was really an awkward moment. "Ok lang..." sabi ko tapos umayos
ako ng tayo. "Na... natisod kasi ako. Hindi ko nakita yung carpet." Narinig ko na
lang na may nagsalita doon sa gilid kaya napatingin naman ako. Sin o pa ba?
"Riel.." nagulat ako nun kaya inalis ko na lang yung kamay ko sa braso ni Ronnie .
"Hey.. Jas... per." Naglakad si Jasper papunta sa direksiyon namin. Mga isang ruler
siguro ang tangk ad niya kay Ronnie. "Who are you?" sabi niya na seryosong-seryoso
yung dating. Bakit niya tinatanong kung sino si Ronnie eh samantalang classmate
namin siya?
"Hello Jasper? Si Ronnie, classmate natin.""Ronnie?!" tinignan niya si Ronnie, "
Hindi kita matandaan." Ewan ko kung bakit parang naiinis ako sa tono ni Jasper.
Nakakainis naman siya. Classmate namin ganun na lang siya magsalita. "Anong
ginagawa mo naman dito?" binaling niya yung tingin niya sa akin. "A-ako? I'm
helping him, para bukas.""Bakit?!?""Bakit?!? Kasi... basta tinutulun gan ko siya.
May masama ba doon?""Trying to help? No. Being in a guy's room? Yes ." Medyo nag-
iinit na yung ulo ko nun. Nag-excuse ako nun kay Ronnie at hinila ko s iya don sa
gilid. Ang higpit ng hawak ko sa kanya. "Anong pinapalabas mo?!?" nilakasan ko yung
boses ko, "Anong problema mo?""Wala akong problema.""You certainly look like it.."
pinagpilitan ko talaga. "Wala akong problema!!!" sumigaw siya sa akin. Napaatras
ako nun sa sobrang gulat ko sa kanya. "Sorry." lumapit siya sa akin at umiiling
siya, "I'm sorry Riel.""Oo na... wala ka nang problema." tinignan ko siya sa mata
niya nun, "Kausapin mo ko kapag mala mig na ulo mo pwede?" Tinalikuran ko siya nun
at nagsimula na akong maglakad papalayo sa kanya. Siya e h nakatayo lang doon at
hindi ko na nilingon kung anong ginagawa. "ALRIGHT!" sumigaw siya uli, "I'M
JEALOUS! NAGSESELOS AKO NUNG NAKITA KITA NA HA WAK-HAWAK MO SIYA NG GANUN KALAPIT!"
Huminto naman ako nun. Hindi ko siya nilingon. "NAGSESELOS AKO DAHIL NANDUN KA
KASAMA SYA NA KAYONG DALAWA LANG!"sinigaw niya u li yun, "NAGSESELOS AKO DAHIL MAY
TIME KA PARA SA KANYA, PERO SA AKIN WALA!" Huminto ako nun. Hindi ko siya nilingon.
"NAGSESELOS AKO DAHIL mah--" huminto siya nun at halata mong hindi niya masabi,.
"Dahil mahal kita. Does that make me a selfish person? Huminto lang ako nun pero
hindi ko talaga siya tinignan. Siya nagseselos? Kay Ro nnie? That's... ridiculous.
Kaibigan ko lang naman si Ronnie. At hindi na siguro hihigit pa doon. Well, he
doesn't know so.. "Eh siraulo ka pala eh!" sumigaw ako nun kahit hindi ako
nakaharap sa kanya, Haa y Riel, so rude.. "Kaibigan ko lang naman yun binibigyan mo
ng malisya!""Hindi k o naman mapipigilan yun 'di ba? Kung makita kita, maiiwasan ko
ba na hindi magse los? Kung pwede lang ba, tinuruan ko na ito.." anong ito?!? Hindi
ko alam kung ano yun, kaya humarap ako sa kanya. Tinuturo niya yung puso n iya.
Tapos nung tinignan ko siya, seryosong-seryoso na yung itsura niya. "Noon pa lang
sana tinuruan ko na yung sarili ko..." nakinig lang ako sa kanya, "Para noon pa ko
hindi nahihirapan."
Nagtataka na talaga ako sa kanya nun, kaya hindi ko rin naiwasang magtanong. "Anong
ibig mong sabihin?" nakatayo ako doon mga ilang hakbang lang ang layo sa kanya.
"Riel, I'm torn." huminga siya ng malalim, "Between you... and another girl." Nung
binanggit niya yung mga salitang yun, parang sinaksak ako na hindi ko maini ndihan.
Magsasalita na sana ako uli kaya lang inunahan niya ako. "Ikaw... at si... A.L." Si
A.L.?!? Ano bang-"A.L.?" nagulat talaga ako nun. "You mean Mandee?""Hindi.. oo..
err.. saglit lan g.." sabi niya na hindi niya maisip kung ano yung hinahanap niya
word, "A.L., as a person... not Mandee as a girl.""I'm lost. Save it for tomorrow,
pagod na ko Jasper." tapos nagsimula na akong maglakad nun. Akala ko naman eh
magtutuloy-tuloy na ako kaya lang hinawakan niya ako sa kamay ko at hinarangan niya
ako sa harapan. "Makinig ka muna pwede?" pinilit kong dumaan kaya lang ayaw niya
akong padaain d oon, "Sinabi ko na sa iyo dati, I admire A.L. Hindi ko pa siya
kilala nun. Then Mandee showed up." tumingin siya doon sa gilid, "She's...
different." nagkunut-n oo siya, "Alam kong siya si A.L., pero minsan hindi ko
maramdaman na siya yun. Y ou know what I'm saying?" sabi niya na parang gusto
niyang ako pa ang mag-clear sa kanya, "What I'm trying to say is, I'm not really
into Mandee. Pero yung fact na siya si A.L., nahihila ako sa kanya." hindi na siya
mapakali nun, "Then ikaw .." tinuro niya ako, "You're... real."huminto siya saglit,
"Sinusubukan kong tim bangin at pumili... pero ang hirap." Nakatingin lang ako sa
kanya nun at hindi ko alam ang sasabihin ko. Matutuwa ba ako? Parang hindi ko na
alam kung ano ba dapat ang i-react ko. Kaya lang dahil nagsisigawan nga kaming
dalawa, narinig naman ni Ronnie yun at h indi naman din yun maiiwasan. "Teka lang,
sorry kung makikiaalam ako.." sabay kaming tumingin ni Jasper sa kan ya,"Sinasabi
mong nalilito ka kay Riel.. at kay A.L. kung sino ang mas mahal mo? " Tumango lang
si Jasper nun. Ako naman eh kinabahan nun dahil alam ni Ronnie yung tungkol sa
akin. Tinignan ko lang siya ng warning sign. Ewan ko kung napansin n iya. "Riel's
A.--" Pinilit kong kuhanin yung attention niya, then nakita niya ako. "--girl.
Rie's a girl." buti na lang. "I know she's a girl!" nilakasan ni Jasper yung boses
niya dahil nairita siya ka y Ronnie. Saka lang siya humarap sa akin. Bago pa siya
magsalita, ako naman ang nanguna sa kanya. "Pwede ba bukas na lang tayo mag-usap ng
maayos? Mag space-up muna tayo hanggang bukas. Mag-ready. Pagod lang ako. Promise
tomorrow, we'll be.. ok."
Tinap ko siya sa shoulder niya at ngumiti lang ako ng kaunti. Pagkatapos nun eh
nagsimula na akong maglakad papunta ng building ng mga babae. Hindi ako galit kay
Jasper. Ewan ko kung bakit hindi ko magawa. Kanina rin munti k nang sabihin ni
Ronnie kaya lang pinigilan ko. Alam ko sa sarili ko na gusto k o nang malaman ni
Jasper na si A.L. at ako eh iisa, kaya lang kung may magsasabi man sa kanya ng
totoo kung sino ako, ako yun at wala nang iba. Pero tamang oras 'di ba? Hindi
ngayon... *** Nagising ako ng maaga kinabukasan. Or should I say, bumangon lang ako
ng maaga-a ga dahil hindi naman ako nakatulog ng maayos. Kung anu-ano kasing
pumapasok sa u tak ko. Third day na namin dito ngayon sa resort. Last day na at
mamayang gabi na yung p arty namin. So far, walang scheduled na gagawin kundi i-
tally na lang yung votes . May malalakas na tugtog din doon. May games lang din
kami na gagawin sa baba at syempre eh sisimulan na rin yung party. Pinauna ko nang
maligo yung mga kasamahan ko dahil ayoko ngang makipag-siksikan kapag maraming tao.
Wala pa ako sa sarili ko nun. ARRRRRRRRRGGGGGHHHHH!!! Ano ba talaga si Jasper sa
akin? Nakahiga pa rin ako sa kama nun at nakatingin sa kisame. Pumasok naman si Kay
nu n at bihis na bihis na. Yung ibig sabihin kong bihis na bihis eh hindi siya naka
gown or dress or whatever. naka-denim lang siya. Wala namang mag-gown sa party n a
ito no. "Hoy ano ka ba?!? Nare-ready na yung iba sa games tapos ikaw hindi ka pa
nakakal igo?" lumapit siya sa akin at hinila niya ako, "Mabaho ka na.. dalian
mo.."kinuh a niya yung tuwalya ko at nilagay naman niya sa balikat ko. Tinulak-
tulak ako ni Kay nun kaya lang nakasayad yung paa ko. "Dalian mo na Riel.. ano
ba?!" Humarap naman ako kay Kay nun. "Anong nakikita mo sa akin?!?" tinanong ko
naman siya. "Ano na naman yan?!?" sabi niya na parang ayaw sagutin yung tanong ko,
tinulak n iya ako uli, "Iligo mo lang yan... wala ka na naman sa sarili mo. Ito
kasi hirap sa mga in-love eh.." tinulak na niya ako ng malakas. "OUCH!" hinawakan
ko yung likod ko, "In-love?""Go!" sabi niya tapos nag-wave siy a ng kamay niya para
umalis na ako, "Nasa baba na yung bag mo kanina ko pa binab a." Sinarahan ako ni
kay ng pintuan nun kaya hindi na ako makapasok doon sa kwarto n amin. Wala naman na
akong magagawa kundi ang bumaba na nga papunta doon sa restr oom at maligo. Kung
tatanungin nga ako, wala nga ako sa mood. Hindi naman ako ti natamad or anything,
parang ang dami-dami ko lang na dinadala. Ang dami nang nakabihis sa baba nun.
Parang ako na nga lang yata ang hindi ready
kaya ang ginawa ko eh inalis ko yung tsinelas ko at tumakbo na ako ng mabilis.
Nakakahiya na kasi. Nag-seremonyas ako mag-isa sa banyo. Wala nang masyadong tao
doon kaya ayos na a kong maligo. Kinuha ko na lang yung white na blouse ko. Hindi
pa naman main even t ngayon na DANCE talaga. Panay games lang at tiyak pagpapawisan
lang din naman ako. Dahil nabasa yung flip-flops ko, nakailang hakbang lang ako eh
natanggal naman y ung strap. Sa dami-rami naman ng araw na masisira, ngayon pa.
Kanina kasi ok lan g na maglakad ako ng nakapaa at marumihan yung paa ko dahil
maliligo naman ako. Ngayon naman na nakaligo na ako at lahat saka pa marurumihan
ang paa ko? Hindi n aman yata tama yun. "Need a hand?" napatingala naman ako doon
sa nagsalita. "Oh no, ayos lang ako. Nasira lang yung..." napatingin naman ako sa
kanya, "You' re wearing white." tapos tinuro ko yung suot niya. Parehas na naman
kami ng kulay? "Magpapalit ako kung ayaw mo parehas tayo.. hindi ko naman talaga
alam na white din ang isu--""Nah.. ok lang. Hindi mo kailangang magpalit.""Anong
nangyari sa t sinelas mo?" tinignan naman niya. "It's flip flops. Nasira eh.""The
same thing. Tsinelas, flipflops.. sinusuot mo rin sa paa. PInaarte lang yung
tunog." Tinignan ko siya ng masama nun pero may halong biro. "Sabi ko nga hindi na
ako magsasalita.." tumingin siya sa taas nun pero binalik din niya sa akin, "Kung
gusto mo gamitin mo yung akin para hindi na madumihan yu ng paa mo.." inaalis na
niya yung tsinelas niya na malaki naman. Nung tinignan ko yung paa niya, may
bandage pa rin hanggang ngayon. Nakakaawa na man itong tao na ito. How I wish
naririnig niya yung thoughts ko. Nakakaawa tign an..' No offense Jasper.. "Uhmm..
hindi na. May sugat ka pa eh, baka lumala.""Hindi naman siguro." sabi ni ya, "Hindi
naman na siya masakit. Medyo na lang pero.. ayos na siya. Magling na rin.""Huwag na
talaga.." sabi ko sa kanya and I mean it, "Maghuhugas na lang uli ako ng paa
pagbalik ko mamaya. Kukuha na lang ako uli ng tsinelas na bago sa ta as.." Nakatayo
lang siya doon sa harapan ko at parang ayaw niyang umalis. "Malay mo may broken
tile diyan na nagkalat ikaw naman matulad sa akin," tinakot pa ako hindi naman
effective.. "May naisip na ako.." sabi niya tapos bigla siya ng lumuhod pero yung
isang paa lang niya yung nakataas na pinag-le-lean niya. "H op on." Napanganga na
lang ako nun. Ano bang pinagsasasabi nito? "Hop on?" Hinarap niya yung likod niya
sa akin. Hop where? "Yeah.. dito sa binti ko, para mahawakan kita ng maayos."
parang ayoko yung nais
ip niya, "Piggyback ride?" Pinigilan ko naman yung sarili ko nun na tumawa. Seryoso
ba siya? Kasi kung nagj o-joke siya, natatawa talaga ako. "Bakit ka natatawa?""Ang
cute mo kapag seryoso ka tapos joke lang.." ngumiti ako nun. Seryoso pa rin siya
hanggang ngayon. "That wasn't joke.""Oh you're serious?!?" natawa ako lalo nun,
"Nah... thank you na lang." pinilit ko yung strap ng tsinelas ko one last time ayaw
pa rin. "Ok lang sa akin.. alam mo yun?" ang kulit nito ah.. "Hindi nga tala--"
Lumapit naman si Carlo sa amin. Ayoko kapag nandiyan si Carlo, kakaiba mag-isip,
delikado pa. "Bro, kung itutulak mo kami sa pool, ngayon pa lang lumayo ka
na..""Sino namang maysabi na itutulak ko kayo?" sabi ni Carlo tapos ngumiti
siya,"Tutulong lang ak o.""Ano namang klaseng tulong yan?" tinarayan ko pero hindi
naman totoo. "I can't help overhearing both of you.." oh baka nman nakikinig siya
talaga, "It o namang si Riel, may patanggi-tanggi pa.. OO na kasi." nagulat na lang
ako nung binuhat nya ako sa bewang ko at dinala niya ako sa likod ni Jasper. Ito
naman si Jasper eh tumawa lang at humawak na sa paa ko. Pakiramdam ko nun ba bagsak
ako pabaliktad na una ang ulo kaya napahawak na lang ako bigla doon sa l eeg niya.
"B-baba mo ko.." sbai ko habang nanginginig pa yung boses ko. "He's right, he's
just tring to help. And I am too." ngumiti siya tapos nag thum bs up kay Carlo.
"Hawak ng mahigpit." Tumakbo ba naman ang loko. AAAAYYYYYOOOKKKOOOOO NNNAAAAA!!
"Don't always try to help, just do it." yun lang ang sinabi ko. Teka nga, parang
mali yun ah?!? parang pinu-push ko siya lalo. Hinampas ko siya nun ng malakas.
Hindi ko naman makuhang bumaba dahil hawak niya yung paa ko. "IBABA MO NA KO!
JASPER NAMAN NAKAKAHIYA ITO!""I don't give a crap on what they' re thinking.."
tapos tumingin siya sa akin ng side view, "Kagaya nung sinabi ko sa iyo kahapon,
sinusubukan kong pumili... si A.L. o ikaw" sabi niya sa akin ng mahina, "Katulad ng
sinabi mo naman ngayon, don't always try.. just do it. Ayoko nang sumubok Riel...
"Mas mahal ko yung nasa harap ko ngayon..." Hindi na lang ako nag-react sa sinabi
niya. Ang ginawa ko na lang eh humawak ako ng mahigpit sa balikat niya, at sinandal
ko yung ulo ko. Hindi ko rin alam sa s arili ko kung bakit ko ginawa yun. "Inaabuso
mo na ako ah!" sabi niya ng medyo nang-aasar, "Walang hipuan Riel!" Hinampas ko nga
ng malakas.
"Ang kapal ng mukha mo! Sa dami-rami naman ng hihipuan ikaw pa?!?" Nahatid naman
niya ako doon sa building namin. Dahil sementado naman doon, nagpa baba na ako doon
at tiyak naman hindi na marurumihan yung paa ko. Isa pa, nakaka ilang din na
nakapiggyback ka. Sinabi niya lang sa akin na hihintayin na lang ni ya ako doon sa
baba. Tumakbo na ako sa taas nun. Kumatok ako at binuksan na rin ni Kay yung
pintuan. Nakita niya na nakapaa ako. "Anong nangyari diyan?" tinuro niya yung
flipflops ko, "Alam mo ba na para sa pa a yan?""Loka!" dinaanan ko naman siya,
"Nakita mo ba nasira?!?" Kumuha lang ako ng bagong flipflops nun. May white din
kasi ako doon at yun na l ang ang sinuot ko. Buti na lang talaga nagdala ako ng
extra, dahil kung hindi, b aka nag-sapatos na ako ngayon. Kasabay ko si Kay na
lumabas sa room namin. Ni-lock niya nga yun at dinala niya yung susi namin. "Games
tayo ngayon 'di ba?" tinanong naman niya ako. "Yata.." maikli lang yung sinagot ko.
"Ikaw itong kanina pang nasa baba tapos hindi mo alam?" sinermonan pa ko, "It's a
partner thing. Kaya pala sinabi nila na mas ok kung may date ka kasi yung game s
nila, for partners.""Bakit naman ganun?" tinignan ko siya, "Sinong date mo?""S i
Carlo, sino pa ba?" sabi niya sa akin na parang naiirita, "Nagku-kuwento kasi ako
nun kahapon sa kanya na hindi naman kailangan ng date at hindi ko kaya na na
gtatanong sa lalaki, kaya sabi niya siya daw wala daw date kaya kami na lang..."
tinignan niya ako, "Ikaw paano mo nayaya si Jasper? Ang lakas ng fighting spirit mo
girl!""Sinong maysabi na ang lakas ng fighting spirit ko?" sinabi ko talaga sa
kanya, "Kung hindi rin dahil kay Carlo hindi naman kami magka-date ngayon. Ip
inilit lang niya. Nakahalata siguro na hindi ako mapakali." ngumiti ako tapos su
mimangot, "Si Jasper kasi mukhang ewan minsan, manhid ba yun o ano?""Hindi manhi d.
Minsan torpe..""Hey.. hindi na siya torpe no!" sinabi ko ba talaga yun? "Well ,
minsan hindi naman." Pagkababang-pagkababa namin ay nakita namin na naghihintay nga
doon si Jasper. S i Carlo namana ng wala doon kaya nakisabay na lang si Kay sa
amin. Dumiretso na kami sa chapel nila. Ang daming dekorasyon at super ingay
talaga. P Inatawag na lahat ng seniors at pinaupo doon para daw makapagsimula na
yung prog ram. Syempre, nag opening prayer kami at opening speech ng teacher. Hindi
na kami kum anta ng national anthem. Pagkatapos ng mahabang seremonyas namin doon
sa chapel, nagsalita na uli yung sp eaker at kaming lahat eh nakinig sa kanya. "Ang
unang game natin eh.." sasabihin na sana niya yung name ng game kaya lang b
inulungan siya ng teacher, "Oh huwaw daw muna sasabihin. Kailangan namin ng 5 pa
irs, gals and guys dito sa mga upuan sa harapan.." Ako naman eh nakikinig lang doon
nung biglang tumayo si Jasper. "Kami po sasali!" tinuro niya ako sa ulo ko. "Hey
ayoko!" hinila ko yung kamay niya.
Nakita naman siya nung babae at ngumiti sa kanya. "Ok, we have our first pair..."
kasi naman oh!!! "Sino pang gustong sumali?" Walang gustong sumali nun dahil hindi
alam kung ano yung game. In the end, kami lang ni Jasper ang nasa harapan at wala
nang mapilit yung speaker na sumali pa. "Since sila lang ang gustong sumali,
sigurado na silang panalo." sabi niya sa am in,"Pero siyempre, kailangan gawin niyo
pa rin yung game." Ano ba naman yan! Akala ko ba panalo na kami? Natutuwa rin si
Jasper nun dahil panalo na kami. Nakaupo kami doon sa monoblocks sa harapan at
binigyan kami ng board. Mukhang hindi naman masamang game ito. "Ang tawag sa game
eh, 'How well do you know me?'" okay?!? "Titignan natin kung gaano nila kakilala
ang isa't isa. Magtatanong kami at ilalagay niyo yung sagot niyo. Bibilangin namin
yung parehas niyong sagot." Ano ba naman yan?!? Wala akong masyadong alam kay
Jasper! I mean, meron man.. ko nti lang. "First question, sabi nung babae... sa
girl ito ah, 'Ano ang favorite color ni.. " tinignan niya yung name-tag ko, "Riel?"
Napatingin si Jasper sa akin at napakunut-noo siya. Halata mong hindi rin niya a
lam. Ako naman eh wala naman akong favorite color, kaya sinulat ko sa board ko eh..
' Pink.' Binigyan kami ng 10 seconds nun para magsulat. After nun pinaharap na yung
board namin para i-compare. "Sinulat ni Riel eh.." tinignan niya yung board ko,
"Pink." lumapit naman siya s a side ni Jasper, "Si Jasper naman eh... 'Pink.' "
Whoa! How did he know that? Tinapat sa kanya yung microphone. "Common kasi sa girls
na pink ang favorite color, kaya ayun ang nilagay ko." ngu miti siya sa akin. Are
you kidding me? Hinulaan niya lang yun? "Second question..." sabi nung babae uli,
"Para kay Jasper ito ah." humarap siya kay Jasper, "Kailan ang birthday mo?" Holy
cow! Paano ko naman malalaman ang birthday niya? Hindi ko talaga alam! Ilang taon
na ba siya? 16? Uhmm ano ba? Mag-imbento na lang siguro ako no? Hindi ko kasi
talaga alam. Kaya ayun, nilagay ko na lang eh... July 26, 19**. Grabe naman kasi.
Nung pinagharap yung boards namin, of course hindi parehas. 365 days meron sa ca
lendar, napakaliit ng chances ko. Nakalagay sa board niya, Jan. 1, 19**.
New Year?!? Nagsunud-sunod pa yung tanong. Alternate kapag tungkol sa akin at
tungkol sa kan ya. Unfortunately, lahat ng tanong sa kanya eh namali ako.
Nakakahiya na talaga nun. Sobra. Natatapat kasi ako sa mahihirap na tanong. Isa ba
naman sa tanong eh 'Saan nagtratrabaho ang parents ni Jasper?' Who knows? Alam ko
sa farm yung uncle niya at auntie, pero saan? Kaya panay na lang ang hula ko.
Pinakahuling tanong sa amin eh, 'Anong ideal date ni Riel?' Napaisip naman ako.
Ideal date? Meron nga ba? Syempre medyo suspense yun. Kinuha na nung teacher namin
yung board at dinala ni ya sa harapan. Pinaupo na kami sa likuran nun dahil tapos
na yung game. After il ang minuto, hinarap na nung speaker yung sagot namin. Ito
yung mga nakasulat. 'Depende sa kanya.' at yung isa eh, 'Basta kasama siya.'
Tumingin lang si Jasper sa akin nun. Hindi ko nga alam na ganun na lang siya mak
atingin. Hindi ko naman inaasahan eh.. Bigla ba naman akong niyakap?!? Nag-continue
pa yung games nun. May paper dance pa nga eh. Pinilit uli ni Jasper na sumali kami.
Hindi kami nanalo dahil natumba ako, damay naman siya. Si Carlo at Kay ang nanalo
doon. Nakakatuwa nga eh, bridal carry pa talaga. Inasar ko nga si Kay. Syempre
hindi siya natutuwa nun. May isa pang game na nakatali yung kamay mo sa taas tapos
kakainin niyo ng partn er niyo yung cake sa harapan niyo. Ang hirap talaga.
Maraming nagkaka-untugan ng mga ulo. Ginawa namin ni Jasper, alternate. Siya, ako,
siya ako. Nanalo uli kam i sa game na iyon. Pero nung nanalo kami, mukhang ewan na
yung mukha namin sa so brang dami ng icing. Yung ibang games eh hindi na namin
sinalihan dahil pinagbigyan na namin ang iban g seniors na hindi pa nananalo. Naupo
na lang kami doon sa gilid malapit sa pool . Pinupunasan ni Jasper yung mukha niya
ng tissue. "Riel 'di ba sinabi ko sa iyo may sasabihin akong mahalaga?" Hindi naman
ako masyadong interested sa sinasabi niya, pero narinig ko naman. "Oh, yung
mamayang 12?""Yeah.. mamayang 12." tapos yumuko siya nun. Nanood na lang kami doon
sa mga naglalaro. Pinakain din kami ng spaghetti at mga normal sa handaan nung
matapos. Nagsisismula na ring maggabi nun at syempre, 6 o' clock nila sisimulan
yung Dance. Binigyan kami ng time para magpalit ng damit namin just in case.
Naghiwalay na k ami ni Jasper dahil siya eh magpapalit daw ng shirt. Denim nga ang
isusuot niya. Ako eh.. skirt na lang siguro. Lumabas na ako nun at may nakasalubong
naman ako. Ang gwapo talaga nung dumaan a
t halos lahat eh nagtinginan din sa kanya. Hindi ko kilala yun ah? Sino nga uli
yun? Binilisan ko yung lakad ko. Wala na akong pakialam kung sira na yung poise ko.
B igla namang humarap yung lalaki na kanina pa pinagtitinginan. Oh what the--?
"Ronnie?!?" nagulat talaga ako nung makita ko siya, "Ikaw ba yan?""Hi A.L.!!" sa bi
niya nung nakita niya ako, "I mean Riel." tumayo siya ng maayos, "Ok lang ba yung
damit ni Carlo sa akin?""Yeah, you look.. great." hinawakan ko yung sleeves niya,
"Dapat pala ganyan ka lagi manamit, nakatingin tuloy lahat ng girls sa iy o." sabi
ko naman sa kanya. "Talaga?" nakita ko na natutuwa siya, "Thanks nga pala sa iyo
ah. Kung hindi mo ginawa ito, siguro hindi na ako umattend.""Sus wala yun! Mag
thank you ka kay Ca rlo. Damit niya kasi yan." Nakipag-usap na lang ako kay Ronnie
nu habang hinihintay ko si Jasper. Nilipat n ila yung spotlight nun from Ronnie,
papunta doon sa guy na bumababa. Well, you know who. Naka-black na polo siya siya
na hindi naka-butones. Open yun kaya kita yung white shirt niya sa harapan. Kitang-
kita mo na may kausap siya s a phone at tinakpan niya ng kamay niya yung light
dahil nasisilaw siya. Naglakad siya nun papunta sa direksiyon. Akala ko nga sa akin
siya galit eh. "Sinabi ko naman sa iyo ayoko!" sumigaw siya doon sa phone niya, "I
gotta' go. B ye." Nung binaba niya yung phone niya, nilagay niya iyon sa bulsa
niya. Tumingin siya sa akin tapos kay Ronnie. "You look awesome." sabi niya sa
akin. Tinitigan lang niya si Ronnie. "Uhmm, kita-kita na lang tayo mamaya. Aalis na
muna ako." sabi naman ni Ronnie n a parang natatakot yata kay Jasper. Hinawakan
siya ng Jasper sa balikat niya. "Pare!" nakangiti na siya, "Kumusta?" Halata mong
hindi inaasahan ni Ronnie yun, pero nakipagshake hands na lang siya. Nakalagay na
yung Bulletin nun sa gitna kung saan nakalagay yung 'Slaps and Kiss es' namin. So
far, may 7 kisses na ako at wala pa namang slaps. Hindi naman pala masama. I don't
care about winning, ang mahalaga sa akin eh wala namang may gal it sa akin. Niyaya
ako ni Jasper na umupo kami. Ewan ko ba, parang wala siya sa mood nun dah il hindi
niya ako masyadong kinakausap. "Ok ka lang ba?" naisip ko naman na tanungin siya.
"Ayos lang." sabi niya tapos nilaro niya yung baso sa harapan niya, "Nabadtrip l
ang ako sa tumawag sa akin.""Huwag mo na kaya isipin yun, dahil kung iisipin mo. ..
masisira lang yung gabi mo.""Tama ka diyan!" ngumiti sya, "Bakit ko ba iyon i
niisip? Kasama ko si Riel sinisira ko ang gabi ko?" Natawa naman ako sa kanya nun.
Kahit pala masama yung mga nangyayari sa kanya, n akukuha pa ring magsaya.
Hinila niya ako nun. "Tara sayaw tayo!" hinila-hila niya ako nun. Disco yung
tugtog. Hindi pa naman ako sumasayaw ng disco in-public. Sinasabayan pa niya yung
beat nun at tawa siya ng tawa. Bigla ba namang.. nag- s lowdance. Nakatayo lang
siya doon na akala mo eh nahihiya. "Yan naman ang hindi ko sinasayaw.." sabi niya
sa akin tapos umatras sya, "Ayoko niyan.""Dali na!" pinilit ko ng siya, "Ako na
lang mag-lead. Kamay mo dito," ni lagay ko yung kamay niya sa waist ko, "Kamay ko,
sa balikat mo." Syempre left, right, left right lang naman yun, nakuha rin naman
niya. Pero syem pre bago niya nakuha, ako ang nag-lead. Akala daw niya kasi mahirap
na parang ch a-cha-cha.. or swing.. hindi daw talaga siya sumasayaw nun. Whether
it's swing, tango, or any dance na slow, kaya ko. Nag dance lessons kasi ako.
Sinabi ni Daddy sa akin kasi bata pa ako eh mahilig na magpa-party ang fam ily ko.
Itinigil lang yung tugtugan para sa awarding. Nanalo yung isang section para sa
most points. Second lang yung class namin. Ok lang naman. Winning isn't about co
mpeting, it's about having fun sabi nga nila. Hinayaan ko naman si Jasper na
makisayaw sa ibang classmates namin. Hindi naman ako OA na kami lang dapat ang
magkasama all night. Sinayaw din niya si Kay. Ako naman eh sinayaw din ni Carlo
pati ni Ronnie. Yung ibang classmates ko eh nahihi ya pa akong yayain, pero niyaya
pa rin ako. Ang weird nila no? Nahihiya na lang din sa akin pa. Mas sosyal
namanyung pagkain ngayon. May malaking lechon sa gitna, roast chicken , iba't ibang
salads, rice toppings... basta marami. Hindi ko nga alam yung tawa g sa iba eh.
Nakita ko naman yung kulay itim doon na hindi ko alam kung ano. Nung umiikot ako,
nilaktawan ko nga. "Ayaw mo ng dinuguan?" narinig kng may nagtanong sa likod ko.
"Uhmm... no?!?" sinagot ko, "It doesn't look right.""Sus.." sabi niya sa akin, "
Try mo." bigla ba naman siyang nagsandok tapos nilagay doon sa kanin ko. "Bakit mo
nilagay yan?""Subukan mo lang!" Wala na akong magagwa nun dahil nasa pinggan ko na.
Kumain lang ako ng kumain nu n kasama si Kay. Si Jasper kasi sumama kay Carlo eh.
Nagpaalam naman siya sa aki n. "Hey Riel, hiramin ko lang si Jasper ah..." sabi ni
Carlo sa akin na akala mo eh ako may-ari sa tao na yun, "Lalabas lang kami.
Important call.""Sure." tumango na lang ako. "It's already 10:30..." tinignan ni
Jasper yung relo niya, "24th hour, sa likod ng building niyo." binulong niya sa
akin. Pagkatapos niyang sinabi yun, umalis na silang dalawa.
Ang lalaki ng hakbang nung dalawa. Hindi namin alam ni Kay kung saan sila pupunt a
pero ang mga itsura nila eh para silang mga busy. Oh well, buti na lang may pa
gkain sa harap ko kaya hindi nama masama. Yung dinuguan eh okay lang. Nagseryoso
naman na si Kay nun. "Sasabihin mo na talaga sa kanya?" tinanong niya ako nung
matapos siyang kumain, "Ready ka na?" Yumuko ako nun at iniwas ko yung tingin ko.
"I think so." umiling-iling ako, "Ayoko na kasing patagalin pa eh. Habang tumata
gal, mas lalong mahirap lahat.""Good luck girl.." sabi niya sa akin. "Sana ayos
lang maging kalabasan." Huminto lang siya ng kaunti nun. Nanahimik kumbaga. "Oo nga
pala, 12 din nila iaannounce yung nanalo ng may most kisses ah. Eh di hi ndi niyo
maabutan na dalawa yun?""Hindi na siguro." Binilisan na lang namin yung pagkain
namin nun dahil may awards na naman na pina mimigay. Sa teachers ang star of the
night eh yuung values teaher namin. Nakakat awa nga siya eh kasi yung suot niyang
damit eh ma-balloon pa talagang gown. Para ng alam na alam nga niya na may planong
dance kaya siya nagdala ng gown. Nung lumalapit na yung oras na sasabihin ko na sa
kanya, pakiramdam ko ay sumisi kip yng dibdib ko. Hindi ko ako masyadong makahinga.
Siguro dahil bumibilis lalo yung tibok ng puso ko sa sobrang kaba. Si Ronnie nga
kumuha pa ng tubig para sa akin. "Ronnie natatakot na ko.." sabi ko sa kanya sabay
inom ng tubig, "Paano kapag na laman niya? Tingin mo magagalit siya sa akin?""Riel,
kapag nalaman niya magiging ok lahat. At least sinabi mo sa kanya. Hindi ba
nahihirapan siya dahil namimili siya kung si A.L. ba o ikaw? Kapag nalaman niya,
hindi na siya mahihirapan.""Ta ma.. tama ka diyan.." uminom uli ako ng tubig,
"Paano ko nga pala sisimulan yun? ""Makisabay ka na lang sa flow ng pag-uusap niyo.
Kapag nandun ka na, malalaman mo na yung sasabihin mo. Darating na lang sa iyo
yun." hinawakan niya ako sa lik od ko, "Pero this time, huminga ka muna ng
malalim." Nag-inhale exhale lang ako. Grabe pala kapag sobrang kaba ka, pakiramdam
ko may sakit na ako sa puso. "Bakit kasi hindi mo sinabi sa kanya?" Uminom na naman
ako ng tubig. Pakiramdam ko nalulunod na ako. "Na ako si A.L., o anak mayaman ako?"
Tumingin lang si Ronnie sa akin. "Na ikaw si A.L." Ewan ko ba, nahihirapan akong
sumagot nun. TInignan ko lang siya. "Kasi ayaw ko malaman nila na ako yun noon pa
lang!" sumigaw ako, "Kapag tumutul ong ka ba kailangan pang malaman ng mga tao na
ikaw yun? Hindi naman nasusukat y ung pagtulong po kapag nalaman nila. Nasusukat..
dito.." hinawakan ko yung puso ko. "Hindi ba tama ako?""Uhmm.. yeah." naki-ayon na
lang siya.
"Anong oras na?""Quarter to twelve.." Tumayo ako nun kaya lang napaupo ako. Pati ba
naman tuhod ko nanginginig na? "Ihahatid na nga kita doon." sabi ni Ronnie sa akin
tapos inalalayan niya ako, " Saan daw ba?""Sa likod ng building ng girls."
Sinamahan ako ni Ronnie nun sa paglalakad. Sobrang dilim na talaga. Yung sayawan
nun sa chapel eh tuluy-tuloy pa rin pero iniwan na namin yun. Nakakalayo na kam i
eh naririnig pa rin namin yung tugtog. Konting ilaw lang meron doon sa likod ng
building namin. Nung nandun na ako, wal a pa rin si Jasper. Humarap ako kay Ronnie
nun. "Ronnie.. natatakot na talaga ako.. hindi ko alam gagawin ko!" Hinawakan niya
ako nun sa magkabilang pisngi ko. "Huwag kang matakot. Kaya mo yan. Maganda naman
yung intention mo 'di ba?"tapos humawak siya sa balikat ko, "Just go." tinuro niya
yung bench doon sa likod. Hindi ako makalakad nun. Hindi ko alam kung bakit ganito
yung pakiramdam ko. Nal ulungkot ba ako? Kinakabahan? Naiiyak? Hindi ko alam. "O
sige, dito lang ako sa gilid. Babantayan kita. Kapag nakita ko na nandiyan na si
Jasper, saka lang ako aalis. Ok ba yun?" Tumango na lang ako sa kanya at dumiretso
na ako sa bench. Naupo na ako doon at nakita ko si Ronnie na nakatayo doon sa
madilim na part. Ang tagal ni Jasper nun. After 10 minutes siguro, saka lang syia
dumating. Pawis na pawis na siya at hawak niya yung phone niya. "Kanina ka pa?"
unang tanong niya sa akin nung tumayo siya sa harapan ko. Umiling lang ako nun.
Hindi ako makatingin sa kanya. Nanahimik lang kami parehas at walang makapagsalita.
Finally nung maisipan na namin na basagin yung katahimikan, nagsabay pa kami. "May
sasabihin ako.." nagtinginan kami, "Ikaw muna." Yumuko rin siya nun. "Ok, ako
mauuna." umupo naman siya doon sa bench. Halata mong hindi rin siya mak apagsalita.
"Hindi ko na patatagalin." huminga siya ng malalim, "PInag-isipan ko na ito ng
matagal." tumingin siya sa akin, "Riel, we can't be together." Napatingin ako sa
kanya. Hindi ko alam kung bakt nasaktan ako sa sinabi niya. "We can't." umiling
siya, "We just can't." napaka-seryoso ng mukha niya, "Marami na akong naging
kasalanan sa iyo, so you don't deserve me. I'm just here to say goodbye.""What?!?
Goodbye for what? Kasalanan kailan? Ano ka ba?!? Anong sinasa bi mo!?? Ang gulu-
gulo mo naman eh!" sinigawan ko talaga siya. Sa sobrang gulat ko sa pinagsasasabi
niya, naiiyak na ako. "Hindi kita maintindihan.""Hindi kita mahal. Ibang tao ang
mahal ko. I lied to y
ou. Why? Ask Carlo. He knows why." Umiyak na ako ng umiyak nun. Hindi ko na
mapigilan yung sarili ko. "I didn't mean to hurt you, it's a guy thing. Hindi mo
maiintindihan." Yumuko na ako nun at ayaw ko nang lumapit sa kanya. Nakalimutan ko
na kung ano b a yung sasabihin ko sa kanya. HIndi ko alam kung paan ko sisimulan.
Para akong n abagsakan ng mundo. Bakit niya sinasabi sa akin ito? Nagulat na lang
ako nung bigla-bigla na lang may lumabas doon sa gilid na tumata kbo. Tapos
Sinuntok niya si Jasper. "Ang kapal naman ng mukha mong sabihin sa kanya yan!
Naririnig mo ba yung sarili mo?" galit na galit si Ronnie nun, "Alam mo ba kung
gaano siya natatakot na sab ihin sa iyo yung totoong bagay tungkol sa kanya?!? Tama
ka! You don't deserve he r! You don't deserve a girl like her!" hinawakan niya ako.
"Masyado siyang mabut i para sa isang tulad mo.""Sino ka ba at anong pinagsasabi
mo?" hinawakan niya y ung bibig niya. "Kaibigan ako ni A.L. She's in front of you."
hinola na ako ni Ronnie, "Tara Rie l!" Hinawakan ako ni jasper sa braso ko. "A.L.?
I don't understand.""You won't." pinunasan ko yung luha ko. Bago pa kami umalis
sinabi ko sa kanya...

"It's a girl thing. Hindi mo maiintindihan." Kahit na kasama ko na si Ronnie na

lumalayo kay Jasper, humabol pa rin siya sa a kin at hinigpitan niya yung hawak sa
braso ko. Lalo lang akong umiyak nun. "Bitawan mo nga ako! Bitawan mo nga ako pwede
ba?!?" pinilit kong alisin yung ka may niya. "Hindi kita papaalisin hanggat hindi
mo nililiwanag sa akin kung anong nangyayar i!"sinigawan niya ako, "Ikaw si A.L.?
Paanong nangyari yun? Paanong mangyayari k ung si Mandee--" sinuntok niya yung puno
doon sa gilid gamit ng kaliwang kamay n iya dahil yung isang kamay niya nasa braso
ko, "WILL SOMEBODY PLEASE EXPLAIN TO ME WHAT'S GOING ON?!?" namumula na yung mukha
niya. Hinawakan ko rin ng mahigpit yung kamay niya ta inalis ko na talaga. "Bakit
ako?! Pinaliwanag mo ba sa akin kung anong nangyayari? Niliwanag mo ba sa akin kung
anong problema? Hindi 'di ba?" nahihirapan na akong magsalita nun dah il sa pag-
iyak ko, "J-jasper simula nung nakilala kita pinipilit na kitang intin dihin pero
hindi mo ko tinutulungan!!!" Humakbang siya papalapit sa akin at sinubukan niyang
hawakan ako. Lumayo naman a ko. "Huwag na huwag mo akong hahawakan!" Umatras siya
nun at tinignan niya ako. Hindi siya umiiyak. Parang isa lang siyan g poste doon na
walang pakiramdam na nakatingin sa akin.
"Isa lang ang gusto kong malaman, isang tanong isang sagot.." mahinahon na yung
boses niya, "Anak mayaman ka ba?" Pinilit kong pigilin yung sarili ko sa pag-iyak
nun. Humihikbi-hikbi pa ako nung makuha kong tumango sa tanong niya. "So you're one
of them..." napaka-fierce nung pagkakasabi niya. Iniwas naman niy a yung tingin
niya sa akin. Ang tahimik namin pare-parehas at walang makapag-salita. Tanging yung
hangin lan g ang maririnig mo. Kaya nung sumigaw si Jasper, parehas kaming ni
Ronnie na nag ulat. "For God sake Riel!" sinipa niya yung puno na sinuntok niya
kanina, "Anong gusto mong itawag ko sa iyo ngayon? Mahal na prinsesa?" hindi ko na
siya sinagot at u miyak lang ako doon sa kinatatayuan ko. "Pare-parehas kayo. Tama
ako. Kayong mga may kaya sa buhay!" tinuro niya ako, "You lied to me!" Sasagot sana
ako kaya lang pinigilan niya ako. "That's it. Nagsinungaling ka sa akin,
nagsinungaling din ako sa iyo na mahal ki ta. We're even. We're in a win-win
situation. Katulad nga ng sinabi ko kanina, I 'm just here to say goodbye."
Pagkatapos niyang sinabi yun eh binilisan niya yung pagtakbo niya. "Jas.." hindi ko
mabuo yung pangalan niya, "JASPER!" Hindi na siya huminto nun at nagtuluy-tuloy na
siya. Tuluy-tuloy na yung pag-iya k ko nun. Si Ronnie eh inalalayan na lang ako.
Bakit ganun? Win-win situation kami dahil parehas kaming nagsinungaling sa isa't
isa? Pero bakit pakiramdam ko parang ako yung talo? Siguro nga tama siya. I'm just
one of them... and will forever be. Tinignan ko yung phone ko nun. It's 12:01. At
this moment in my life, I actually believed... Fairytales do end at 12. *** Nung
nakauwi na kami ni Kay nung madaling araw, hindi ako makatulog eh umaga na. Siya
kasi eh binantayan niya ako at iyak ako ng iyak doon sa unan ko sa boardin g house.
Panay pa ang tanong niya sa akin... "Cousin ok ka lang ba? Ilang oras ka nang
umiiyak ah.. pinapakaba mo na ko niyan .." Nakailang ulit din ako sa kanya na hindi
ako ok at iiyak na lang ako ng iiyak do on dahil makakagaan yun sa pakiramdam. Pero
pakiramdam ko ng mga oras na iyon ka hit ilang beses akong umiyak eh hindi mawawala
yung sakit na nararamdaman ko. Monday nga yung last day namin sa resort. Tuesday na
ngayon at wala pa rin akong tulog. Nag-umaga na nga't lahat eh gising pa rin ako.
Kaibahan nga lang eh hind i na ako umiiyak at nakatingin na lang ako sa kisame.
Dapat ay may pasok na kami ngayon. Kaya lang dahil alam ni Kay na wala akong tul
og, hinayaan na niya akong matulog doon sa boarding house at siya na lang daw an g
bahalang mag-excuse sa akin sa klase. Hindi ko pa naiku-kuwento sa kanya yung
nangyari kagabi dahil wala na ako sa sarili ko. Si Kay naman kahit minsan eh mak
ulit, binigyan niya ako ng privacy ngayon. Half a day akong natulog. Nung nagising
nga ako at tinignan ko yung sarili ko sa salamin, parang hindi ko makilala yung
sarili ko. Bago pa ako lumabas ay nagtat ago pa ako at tinitignan ko kung nandun si
Jasper. Kaya lang naisip ko, pumasok yun at malbo na magkita kami. Pagbalik ko nun
sa room namin, nanood lang ako ng TV buong maghapon kahit hindi ko naiintindihan.
Pakiramdam ko kasi lumilipad lang yung isip ko. Nung hapon na, dumating na rin si
Kay nun galing sa school. Hindi ko alam kung p aano niya nakuhang pumasok eh pare-
parehas kaming puyat dahil kagabi. "Hey, kumusta na?" yun ang una niyang bati sa
akin nung pumasok siya. Tumingin lang ako sa kanya saglit, tapos binalik ko sa tv.
"Ayos lang." Binaba naman niya yung bag niya nun at tumabi sa akin doon sa kama ko.
"Alam mo cousin, kapag nagsisinungaling ka madalas hindi kapani-paniwala kasi hi
ndi ka magaling dun.." sabi niya na medyo seryoso, "Hindi na kita tatanungin kun g
anong nangyari kagabi, pero alam mo naman sasamahan kita kahit ano pa yan.." i
sinandal niya yung ulo ko sa balikat niya. Oras na ginawa ni Kay yun, nalungkot na
naman ako. "Ikaw talaga. Gabalde na yung iniiyak mo ah.." sabi niya sa akin.
"Kagabi pa yan . Baka ma-dehydrate ka. Masama yun!" Hindi ko na naman napigilan
yung sarili ko, umiyak na talaga ako doon sa balikat ni Kay. "Bakit ganun Kay?"
sabi ko habang umiiyak, "Bakit kapag pakiramdam mo ok lahat t apos hindi naman
pala? Bakit kapag pakiramdam mo totoo sa iyo yung isang tao yun pala papaasahin ka
lang? Bakit kapag pakiramdam mo planado na ang lahat pero ka pag nandiyan na
masisira pala lahat? Bakit kapag nagmamahal ka kailangan mong ma saktan?""Maraming
tanong hindi naman nasasagot. Maraming 'Bakit' alam mo kung ba kit?"ewan ko ba kung
pinapatawa lang ako ng pinsan ko pero magaling yan sa ganya n,"Kasi hindi mo naman
hawak ang nararamdaman ng ibang tao. Hindi mo hawak yung naiisip nila. Hindi natin
alam kung anong susunod na mangyayari. Nasa atin yun. Kaya kung masasaktan tayo sa
sa sobrang dami ng 'bakit' sa mundo, dapat handa ta yo na tanggapin yun. Dahil kung
wala yung mga bagay na yan, hindi tayo matatawag na tao. Hindi ka tao kung hindi ka
marunong masaktan." Umiiyak pa rin ako nun kaya nabasa ko na yung blouse ni Kay.
Alam ko naman na wa la lang sa kanya yun dahil dinadamayan niya ako sa ganitong
oras. "Uhmm insan.." sabi niya sa akin ng medyo mahina, "Ewan ko kung tamang oras
ko b ang sabihin sa iyo ito pero si Jasper hindi rin pumasok ngayon." Inangat ko
yung ulo ko nun at tumingin ako sa kanya. "Bakit daw?" pinunasan ko yung luha ko.
"Ito na naman itong si 'Bakit'..." umiling siya sa akin, "Hindi ko alam. Kung an o
man ang nangyari sa inyo kagabi, walang nakakaalam. O dapat ko bang sabihin na
hindi ko alam. Si Carlo ayaw din kausapin ni Jasper.." tumingin siya sa gilid,
"Sinusubukan niya din daw, tahimik lang daw simula pa kagabi. Si Ronnie.." kinab
ahan naman ako nun,"Ayun, back to his makapal na glasses." Natawa naman ako nun.
Hinampas ko siya sa balikat niya pero hindi malakas. "Nakakainis ka!" inalis ko na
talaga yung luha ko, "Seryoso yung tao tapos ikaw ganyan ka...""Isa pa nga pala
cousin.." sabi niya kaya tumingin ako, "Tumawag yu ng Daddy mo sa phone
ko..""Huh?!? Anong sabi?" umayos ako ng upo ko sa kama, "An ong sabi niya?""Akala
ko rin kung anong sasabihin. Sabi niya nangungumusta lang daw siya. Pero sa tingin
ko may alam yun na kung ano.." tumingin siya sa akin, " Sa bahay niyo daw ba ikaw
mag-christmas?" Tumango ako nun. Christmas would be great. "Pwede bang sa amin ka
mag-christmas?" tinanong ko si Kay, "Isama mo sina uncle. Kailangan ko lang ng
kakampi. Ng kausap.." ngumiti ako sa kanya, "Pwede ba? Ple ase Kay. Pwede ba?"
Ngumiti siya sa sa akin tapos ginulo yung buhok ko. "Ano ka ba! Ang lakas mo kaya
sa akin!" Kuamin kami sa labas ni Kay nung gabi na iyon. Siguro pinapasaya niya
lang ako a t para na rin makalimutan ko yung problema ko. Makakabuti na rin siguro
yun. Iku kuwento ko rin kay Kay, pero hindi na muna ngayon. Kasi naman kapag lalo
kong na aalala, lalo lang mahirap kalimutan yung nangyari. Busog na busog ako nung
makauwi kami. May take-out pa nga si Kay at ako eh hindi ko rin naubos yung pagkain
ko pero hindi ko na naisip na dalhin pa. Medyo madil im na nung nakabalik kami sa
boarding house. Eksakto namang nung nasa tapat na kami at bubuksan namin yung
pinaka-gate, kasab ay namin yung dalawa. Si Carlo at Jasper. Galing din sila sa
labas. Napansin nga niya ako eh. "Mauna ka na.." pinapauna niya akong pumasok doon
sa gate. "Ikaw na, ikaw naman nauna sa gate." Napaka-seryoso ng mukha niya nun.
"Ikaw ang babae, ikaw na ang mauna.""Ikaw na yung nasa tapat, ikaw na ang mauna. ."
Pati ba naman gate ngayon issue pa? "Oh.. whoa.. wait wait.." sabi ni Carlo na
napansin na masyado na kaming nag-iin it."Para walang away, ako na ang mauuna. Then
si Kay. Tapos kayo maiiwan." Nagulat na lang ako nung sinabi niyang.. "Hindi na,
ako na mauuna." tapos pumasok siya sa loob at nagdire-diretso sa pagakyat sa second
floor. Nakatingala lang si Carlo nun. Tumingin siya sa akin at parang kakaiba na
yung e xpression ng mukha niya.
"Pasensya ka na Riel ha.." sabi niya na parang nagpapaliwanag sa akin,"Pagpasens
yahan mo na si Jasper. Talagang malaki lang problema niya ngayon."umiling-iling pa
siya. "9 years since huli ko siyang nakitang ganyan..""9 years na ano?""7 yea rs
old siya nung huling umarte ng ganyan. Walang pakialam sa mundo. Wala sa sari li.
Pati nga sa akin parang galit yan kagabi pa..""It's been 9 years the last ti me he
cried. Ngayon lang uli nasundan." Umakyat na kami ni Kay nung gabi na iyon sa room
namin. Ako naman eh walang maga wa kung hindi mag-isip. Nine years? Ang tagal na
nun ah. Maybe Carlo meant somet hing like.. 'Ngayon lang siya umiyak ng seryoso?'
Hindi naman pwedeng... Teka, hindi nga ba? Umiyak siya kagabi? Bakit? Dahil sa
akin? Nah. Masakit mang maggaling sa akin, sinabi niya na may mahal siyang iba. And
ye s, ako yung talo dito kasi... nasasaktan ako. Nasasaktan ako sa dahilan na alam
ko na yung sagot ayaw ko na namang harapin. Hindi katulad nung Monday na nangyari
sa 24th hour, nakatulog naman na ako. Bala k ko na rin kasing pumasok kinabukasan
at kaya ko naman na. Isa pa, hindi na ako kulang sa tulog. Alam ko sa sarili ko na
may problema pa rin ako, pero sabi nga nila, you must learn how to move on. Maaga
ako at si Kay na nakarating sa school. Kapapasok ko pa lang sa gate eh hin di na
maganda ang sumalubong sa akin. Ang daming nakatingin sa akin. Yung iba ng a na
tinignan ko rin pabalik, iniiwas nila yung tingin nila. Anong meron? May du mi ba
ako sa mukha? May alam ba sila na hindi ko alam? O baka naman si Kay ang t
initignan nila? "Hey, bakit nakatingin sila sa iyo?" tinanong ko si Kay habang
naglalakad kami n g mahina lang, "Anong meron?""Hindi sila sa akin nakatingin.."
diretso pa rin si ya maglakad, "Sa iyo." Nung una eh hindi pa ako nag-react sa
sinabi niya. Kaya lang nag-sink na sa utak ko. "Err.. why? Why're they looking at
me as if--" Hindi ko na natapos yung sasabihin ko dahil bigla na lang may tumayo sa
harapan ko at tinulak ako ng sobrang lakas sa kaliwang balikat ko. Napaatras ako ng
kaun ti. Medyo nahulog pa yung bag ko. Tinignan ko naman kung sino. "Mandee ano
bang problema mo?!?" napikon kaagad si Kay sa kanya. Si Mandee eh nakatingin lang
sa akin na parang galit na galit na hindi mo mainti ndihan. "Nagpakita pa ang
makapal ang mukha!" sabi niya ng malakas doon sa hallway. Hindi ko alam kung dapat
ko ba siyang sagutin kaya nanahimik lang ako. Tinignan ko lang siya. Si Kay naman
ay hindi nakapagpigil, siya na ang sumagot sa akin. "Ikaw nga yung makapal ang
mukha diyan!" tinulak din ni Kay si Mandee, "Huwag na huwag mong itutulak yung
pinsan ko dahil baka masaktan ka!""Ano bang pakialam m o dito Kay?!? Ikaw ba ang
kinakausap ko?" sinabi ni Mandee sa kanya, "Si Riel hi ndi ikaw!" sumigaw uli siya,
"Bakit ba kailangan ikaw ang sumagot para sa kanya? !" tumingin siya sa akin, "Ano
Riel?!?" Alam ko na ayaw kong patulan si Mandee. Pero wala akong magagawa kundi
sumagot p ara matigil na.
"Paano akong sasagot sa iyo eh hindi ko nga alam ang pinagsasasabi mo?""Nagkukun
wari ka pa eh!" susugod sana siya kaya lang inawat siya nung mga nasa likod niya ,
"Impostor!" Kinabahan ako nun sa sinabi niya. Impostor? Ako? Ano na naman bang
ginawa ko? Halata niya sigurong puzzled yung mukha ko kaya tinuloy niya. "Hindi
lang ako nakasama sa recollection kung anu-ano na yung pinagkakalat mo!"n amumula
na yung buong mukha niya, "A.L.? Palibhasa naiinggit ka sa akin na nasa akin ang
attention at awards tapos ikaw na nagke-claim na ikaw si A.L.? Ako si A .L.! Alam
mo yan!" So nagagalit siya na pinagkakalat ko na ako si A.L.? Teka, ako? Impostor?
Nagkak alat? "I don't know what you're talking about.." sabi ko sa kanya ng
mahinahon, "I rea lly don't.""Palibhasa yung mga probinsiyanang katulad mo kulang
sa pansin!" dinu ro niya ako sa dibdib ko.. tinulak-tulak niya ako kaya napaatras
ako ng napaatra s, "Kung hindi pa madudulas si Ronnie sa akin na ikaw daw si A.L.,
hindi ko pa m alalaman!" Si Ronnie? Nadulas si Ronnie. "I didn't! Wala akong
sinasabi!" sinigawan ko na rin si Mandee nun. Wala akong pinagkakalat. I never did.
Kahit alam ko na ako yun, ayaw kong malama n nila. Paatras pa rin ako ng paatras
nun. Ang sakit nung pagtulak sa akin ni Mandee. Ay oko siyang patulan dahil ayoko
na ng gulo. Kahit ngayon... Hindi ko naman napansin na kakaatras ko eh may naapakan
ako. Paglingon ko.. "Leave her alone." sabi niya na parang wala lang sa kanya.
"Pero Jasper alam mo ba siya eh--""I don't care what she is! Just leave her alon
e." sinubukan niyang dumaan nun na parang hindi niya ako napansin. Gumilid na lang
ako. "Jasper mapagpanggap itong babaeng ito alam mo?" Nainis yata si Jasper kaya
huminto siya at humarap kay Mandee. "Mandee just stop!" nanahimik kaming lahat nun,
"Kahit ikaw naman eh, matagal mo nang ikini-claim na ikaw si A.L. pero na-prove mo
ba? Hindi 'di ba? She's.." tu mingin siya sa akin, "She's not claiming anything..
so just stop!" Pagkatapos niyang sinabi yun eh hindi na nagsalita si Mandee. Bakit
niya nga uli ginawa yun? Mabilis na naglakad si Jasper nun. Ako naman eh hindi ko
napigilan yung sarili k o, hinabol ko naman syia doon sa hallway. Hindi ko alam
kung napansin ba niya ak o, pero sinabayan ko siya. Nung una natatakot pa ko na
magsalita. Tinignan ko lang siya saglit tapos nagsal ita na rin ako.
"Hindi mo naman kailangang gawin yun..""Hindi ko ginawa yun para kanino.." hindi
niya ako tinignan, "Masyado na akong pagod sa ganyan! Ayoko na." Halata kong ayaw
niya akong kausapin. Ewan ko ba, parang masyado siyang nagagali t sa akin. Hindi ba
dapat ako yung magalit sa kanya? Naiwan akong nakatayo doon at lumalakad pa rin
siya. "JASPER ANO BA!!!" wala na akong pakialam kung may mga tumingin. "Kung galit
ka sa akin dahil nagpanggap ako sana alam mo naman yung reason ko kung bakit ko gin
awa yun! Sana naman makinig ka!" Huminto siya nun tapos bumalik sa akin. Hinawakan
niya ako sa braso ko. "Alam mo kung bakit ako galit? Hindi dahil nagsinungaling ka!
Hindi dahil nagpan ggap ka!" seryosong-seryoso siya nun at nakatingin siya sa mata
ko, "Galit ako s a iyo dahil hindi ko na alam kung sino ka!" habang sinasabi niya
iyon eh lalong humihigpit yung paghawak niya sa akin. "Ako pa rin yun! Ako pa rin
si Riel na nakilala mo!""Yun na nga eh! Hindi ko ala m kung sino ba yung nakilala
ko.." iniwas niya yung tingin niya sa akin, "Dahil hindi ko alam kung alin yung
totoo sa pagpapanggap." Binitawan niya ako nun at lumayo siya ng kaunti sa akin.
"Hindi ko alam kung totoo ba yung taong minahal ko..." Nakatayo lang ako doon at
umiiyak. Yumuko ako nun at hindi na ako makakilos. Teka lang... Mahal niya ko? ***

Hindi naman ako nakinig sa buong klase ko nung umaga na iyon. Ang ginawa ko eh n
akasandal lang ako sa desk ko at nananahimik. Wala kasi ako sa mood. May quiz ng a
din kami sa Physics namin pero hindi ko ginawa. Bahala na kung lagyan man ako ng
zero sa grade. Si Jasper naman eh hindi nagpakita sa klase. Bakante yung upuan niya
simula kani na pa. Alam ko naman na pumasok siya sa school kaninang umaga, pero
hindi umatte nd sa room namin. Si Carlo naman eh medyo busy at panay ang labas ng
classroom. Inuutusan nga rin siya nung mga teachers. Hindi ko tuloy siya matanong
kung nasa an si Jasper. Nung breaktime naman na namin, niyaya na ako ni Kay na
kumain sa cafeteria. Naki sabay na lang ako sa kanya kahit wala naman akong gana.
Ewan ko ba, parang ang g ulu-gulo na naman ng utak ko. Kagabi lang naisip ko na
kalimutan na lang, pero b umabalik at bumabalik sa isip ko yung mga nangyari. Sa
school naman eh hindi rin naman maganda ang kinalalabasan. Everyone loved A.L .
Well, maybe almost everyone. But never Riel. Hindi ko rin alam kung ano ang ka
ibahan. From the most loved person sa school, I became the most hated in just a
day. "Huwag mo na silang pansinin, hindi nila alam mga pinagsasasabi nila." sabi ni
K ay na hinihimas-himas pa ako sa likod, "naku talagang yung Mandee na yan baka ma
patay ko siya!" Wala naman talaga akong pakialam sa tingin ng ibang tao sa akin.
Lagi ngang sina sabi sa akin ng Mommy ko na dapat kong tandaan, hindi mahalaga ang
tingin ng iba ng tao sa iyo. Ang mahalaga, ang tingin mo sa sarili mo. Nung
makarating na kami sa cafeteria, nag-order lang si Kay para sa akin at kuma in na
kami. Ni-hindi ko nga halos magalaw yun eh. Napansin din ako ni Kay. Nag-comment ba
naman.. "Naku huwag mo ngang iniisip yun! Mahal ka ng taong yun!" sabi niya kaya
napatin gin ako sa kanya. At that very moment, naisip k na may alam si Kay sa akin.
Nagbago lang nung naki ta ko siyang nakangiti. Madalas kasing sinasabi sa tao na
mukhang malalim ang in isiip eh mahal ka ng isang tao. Pinsan ko naman si Kay, kaya
hindi masamang sabihin ko sa kanya kung ano ba yung problema ko. Nakinig naman siya
sa akin. Sinimulan ko doon sa magandang usapan namin ni Jaspe r bago yung araw na
mag-uusap kami ng 12. Tapos ikinuwento ko rin sa kanya na si namahan ako ni Ronnie
doon sa meeting place dahil sobrang kabado na ako nun. After that, dumating na ako
doon sa point na kahit ako eh naguguluhan kung bakit . "Sinubukan mo bang tanungin
siya kung bakit?" sabi ni Kay sa akin na interesadon g-interesado sa sinabi ko, "I
mean, nanliligaw siya sa iyo 'di ba? Imposible nam ang liligawan ka niya tapos
hindi ka niya mahal?" nagtataka rin siya, "That's re ally odd. Sa kinikilos talaga
ni Jasper noon pa, alam ko naman na may gusto siya sa iyo pero anong nangyari?"
Yumuko na lang ako. Hindi ko rin alam ang sagit sa mga tanong ni Kay. "Ewan ko
ba.." tumingin uli ako sa kanya, "Sinabi niya na tanungin ko daw si Car lo. At kaht
tanungin ko si Carlo, hindi ko rin naman maiintindihan dahil daw 'gu y thing' yun."
napakunut-noo ako, "Tapos sinabi niya sa akin ngayong umaga na ga lit siya sa akin
hindi dahil nagpanggap ako o nagsinungaling.. kundi dahil hindi niya kilala yung
taong minahal niya." Nagsalubong na yung kilay ni Kay nun. "The--what?" sabi niya
na naguguluhan din, "Sinabi niya na hindi ka niya mahal t apos sinabi niya na mahal
ka niya kanina lang?" umiling-iling siya, "Ano bang kl aseng utak meron yung tao na
iyon?" Kahit si Kay eh hindi rin maintindihan yung takbo ng utak niya. Sino kayang
may kaya? Kumain na lang kami at hindi na namin pinag-usapan si Jasper. Si Mandee
naman eh panay ang parinig ng 'Impostor' doon sa table niya kaya lang hindi na
namin pin apatulan. Paano kaya niya nagagawa iyon? Paano niya nakukuhang lokohin
yung sari li niya pati ang ibang tao? "Tara na nga Riel.." hinila ako ni Kay nung
matapos siyang kumain, "Ayoko na mak arinig ng kahit ano galing sa babae na iyan
dahil makakatikim sa akin yan!" gali t na galit talaga siya, "Kaya parang walang
gulo, tayo na ang umalis."
Dinaanan namin yung table ni Mandee one last time at narinig ko pang sinabi niya na
'Guilty kasi..' Umarte naman si Kay na susuntukin niya si Mandee, kaya mukhang
natakot. Hindi na man niya ginawa eh. Isa kami sa mga naunang nakabalik sa room.
Wala pang masyadong tao doon sa upuan namin sa bandang dulo pero naupo na kami.
Hindi rin naman nagtagal, pumasok din si Carlo at ang bilis-bilis maglakad. Kinuha
lang niya yung bag niya at lalabas na yata uli. "Psssttt!" tinawag siya ni Kay kaya
huminto siya nung nandun na siya sa upuan. "Bakit?!""Tara nga dito.." nag-sign si
Kay sa kanya na umupo doon sa upuan sa ta pat naming dalawa. "Bakit nga?" ayaw
niyang lumapit. "Sabi ko tara dito.." Dahil ayaw naman sabihin ni Kay sa kanya kung
bakit, lumapit na rin si Carlo nun at naupo doon sa upuan sa harap namin. Nakabukas
pa yung polo niya kaya kita yu ng t-shirt niya sa loob. "Ano bang meron?" nagtanong
siya kaagad nung kauupo pa lang niya, "Hindi ako pwe deng magtagal.. aalis na rin
ako--""Magtatanong lang sana ako.." tapos tumingin siya sa akin saglit, binalik
niya kay Carlo, "Anong meron doon sa kaibigan mo?" Halata mong hindi inaasahan ni
Carlo yung tanong niya. "Anong ibig mong sabihin?" Hinampas ni Kay si Carlo sa
braso niya. "Come on Carlo! Alam ko mas marami ka pang alam sa akin!" himampas niya
uli, "Hu wag ka nang magkunwari! Anong problema nun?""You mean yung
ngayon--?""Hindi, yun g nangyari sa kanila.." tinuro ako ni Kay. Nabaling naman
yung tingin ni Carlo sa akin. Seryoso naman siya nun. "Sorry Riel ah, di ako
pwedeng magsabi sa iyo ng kahit ano. Baka kasi magalit si Jasper sa akin." Hindi ko
naman mapigilan yung sarili ko. Alam ko may alam si Carlo. Hindi pweden g wala.
"Siya nga ang nagsabi sa akin na tanungin kita." naiiyak na naman ako nun, "S-si
nabi n-niya sa akin na... na hindi niya ko mahal.""Sinabi niya yun?!?" parang na
gulat siya sa sinabi ko. "--sa iyo ko daw tanungin kung bakit.. at kung anong
meron." Humawak si Carlo sa kamay ko nun. At least kahit papaano, ramdam ko na
parang di nadamayan niya rin ako. "Riel sinabi ko naman sa iyo na hindi ako pwedeng
magsabi sa iyo ng kahit ano," tapos tumingin siya sa bandang likuran niya, "Pero
hindi naman siguro masama kun g sasabihin ko sa iyo na.." Huminto siya nun at hindi
niya matuloy yung sasabihin niya. Hinampas uli siya ni
Kay ng malakas. "Aray ko naman Kay! Bakit mo ko hinampas?!" hinimas niya yung braso
niya. Kahit na lumuha na naman ako nun, nakuha ko pang tumawa. "May pasuspense-
suspense ka pa kasi.. sabihin mo na nga!""Okay okay.." tinaas ni ya yung dalawang
kamay niya, "Huwag mo akong hahampasin!" tapos lumayo siya ng k aunti kay Kay at sa
akin nag-lean, "Riel, Jasper lied to you." Lalo naman akong naiyak nun. Totoo nga.
Totoo yung sinabi ni Jasper. Nagsinungal ing siya sa akin na mahal niya ko. "I know
that. Sinabi niya sa akin.""No.. no!" pinunasan niya yung luha ko, "Nags inungaling
siya pero hindi yung iniisip mo. Nagsinungaling siya na hindi ka niya mahal."
umiling siya, "Mahal ka niya. Mahal na mahal." Tumawa naman ng kaunti si Carlo.
"Pero bakit sinabi niya yun?""Oo nga!" nakiayon naman si Kay, "Gusto pa niya may
brain teaser pa kami na iso-solve!""I told you hindi ako pwedeng magsabi ng kah it
ano dahil nangako ako. Marami lang talagang problema si Jasper ngayon. Pero m ahal
ka niya." huminga siya ng malalim, "Ikaw nga yata ang unang babaeng niligaw an nun
eh. Torpe kasi." ngumiti siya sa akin, "Pero yun nga, nung gabi na nag-us ap kayong
dalawa.. nag-usap o nag-away.. hindi ko alam.." huminto siya saglit ta pos tinuloy
din niyay ung sasabihin niya, "Umiyak siya nun. Si Jasper hindi bast a-basta
umiiyak unless nasaktan siya talaga.""Naguguluhan pa rin ako. Bakit imbi s na
mabawasan yung tanong sa utak ko sa pagsasabi mo sa akin niyan, parang lalo ng
nadadagdagan? Bakit ba niya sinabi yun--""Sorry, hindi ko talaga masasabi. Gu
stuhin ko man. Ayaw ko lang makialam. Sa tingin ko kung mayron mang taong dapat
magsabi sa iyo, si Jasper yun." Tumayo naman ako doon sa upuan ko at parehas silang
tumingin sa akin. Pinunasan ko uli yung luha ko at nagsimula na akong maglakad.
"Teka, cousin saan ka pupunta?" tinanong ako ni Kay nung paalis na ako. Lumingon
naman ako. "Kay Jasper. Hahanapin ko siya. Gusto ko lang magkaliwanagan na. Ayoko
ng ganito .." Napatayo rin si Carlo nun. Tumakbo siya sa kinatatayuan ko. "Wait!"
humawak siya sa dalawang braso ko, "You can't do that!""Bakit naman?" pi nipilit
kong alisin yung kamay niya sa braso ko, "Kakausapin ko lang siya!""Hind i mo ba
alam?!?" tinanong niya ako kaya lalo akong nalito. "Alam na ano? Ano bang meron?
Ang gulo na masyado. Anong hindi ko alam?!?" Yumuko si Carlo nun at binitawan na
niya ako. "I'm so sorry Riel. I'm afraid you can't do that." tinignan ko siya na
puzzled a ko. "Nag drop out na siya sa school..." Hindi ko na talaga alam ang
gagawin ko. Nung mga oras na iyon, pakiramdam ko eh huli na ang lahat. Kung
iniiwasan niya ako at ayaw niyang makipag-usap sa akin, then that's it. I respect
his decision.
Wala akong karapatan para pigilan siya. Isa pa kung gawin ko man, wala na ring m
angyayari dahil nagawa naman na niya. Ang tanging gumugulo lang sa isip ko, kung
talagang iniiwasan niya ako eh hindi naman niya kailangang mag drop out. Ako na
lang sana para mas maging ayos ang lahat. Umiyak ako syempre. Hindi ko na maiiwasan
yun. Yung iba nga sa school iniisip na siguro na crybaby ako. Maybe I am. Ganun pa
rin, walang pagbabago sa school. I' m still the same Riel na impostor sa paningin
ng iba. After ilang days at hindi na nga pumapasok si Jasper sa school namin ng
tuluyan, lumabas naman yung class rank namin. Siguro nga dapat akong maging masaya,
luma bas na pang-1st ako. "Congrats couz!" sabi sa akin ni Kay tapos tinapik ako sa
balikat. Ngumiti ako nun pero hindi ako masayang-masaya. As far as I know, wala
akong pak ialam sa class rank. Lalo pa nung sinabi nung teacher namin na... "Riel,
points lang ang pagitan niyo ni Jasper. Nag rank 1st siya by point zero f ive, pero
since wala naman na siya sa school.. ikaw na ang 1st. Congratulations. " Noon nung
unang beses na nakarating ako sa school na ito, masayang-masaya ako. P akiramdam ko
totoong teenager ako. Pero yung school spirit na iyon, matagal nang nawala sa akin.
Kinaumagahan nun, inasar pa rin ako ni Mandee. Ayun, hindi l katulad nga ng sabi
nila, sanayan na lang din. Ang gusto yung school, may christmas vacation at
makalayo sa lahat. elax ako sa bahay namin at baka makalimot na rin. Dahil sa yari
sa akin. ko na pinapansin dahi ko lang ay matapos na Siguro sa ganun marer ngayon,
walang nangya

Carlo's still around. Pero syempre katulad ko, halata mong malungkot siya. Ilang
buwan ko na rin siya kilala at kadalasan pa nung mga panahon eh kasama niya si
Jasper. Pero ngayon kung titignan mo siya, parang may kulang. Pangiti-ngiti lang
siya, kakaway o kaya naman babati. Pero kulang... kulang talaga. Nung nag-iisa nga
ako at nakatingin na naman sa kawalan, tumabi pa siya sa akin. "He's doing
alright.." sabi niya na parang tinanong ko siya kahit hindi naman, " Umuwi siya sa
probinsiya nila. Sa uncle at auntie niya. Alam ko doon na niya bal ak magtapos ng
high school." Tinignan ko lang siya at hindi na ako sumagot. Hindi rin naman
nagtagal, eto na naman si Mandee. Nagiging habit na nga niya yung pagpunta sa
harapan ko at magsa bi ng kung anu-ano. This time, cheer naman ang ginawa niya.
"A.L., A.L., we love you! Riel, Riel, we hate you!""Ano ka ba Mandee?!? Hindi mo ba
alam kung kailan dapat tumigil? Hindi naman nagpapanggap si Riel alam mo?"
Hinawakan ko si Carlo sa braso niya. "Hayaan mo na.""Palibhasa totoo naman!" tapos
tinuloy niya uli yung kanta niya. "---we hate you!" Tanggap na lang ako ng tanggap.
Wala na sa akin yang mga yan. Hindi na ako nasas aktan. Habang tumatagal, lalo na
akong nagiging manhid. Dahil paulit-ulit yung kanta ni Mandee, paulit-ulit ko din
yung naririnig sa ten ga ko. Nakaupo na lang ako doon, nanahimik at walang sinabi.
Nagulat na lang ako nung may narinig ako ng... "Szarielle Lopez!" hindi ako
lumingon. Familiar yung boses. Parang galit na hindi mo maintindihan. Binuo pa yung
pangal an ko. "Arielle tinatawag kita!" Nung inulit yung pangalan ko at Arielle na
ang tawag sa akin, saka ko lang nakuh ang lumingon. At hindi ko inaasahan kung sino
ang huminto sa harapan ko. Kaya ay un, napatayo na lang ako ng de-oras. "Arielle
Lopez! What do you think you are doing?!?" napaka-lakas ng boses niya a t marami
nang nakatingin. "Dad.. just calm down." pinipilit ko siyang hinaan yung Daddy
niya. Naka-tux pa siya nun at halata mong galing pa siya sa work niya. Ano namang
gina gawa niya dito? "Ano pong ginagawa niyo dito?" tinanong ko siya dahil nakuha
na niya yung attent ion ng lahat. "Hindi ba dapat ako ang magtanong sa iyo niyan?"
sabi niya na parang galit pa,"D etentions? Referrals?" alam na niya? "At ano pa
itong nalalaman ko na nag part t ime ka daw sa isang shop?""Dad just let me explain
okay?!?" bakit kailangan pa n iyang i-aanounce sa lahat?!? "No young lady! You are
going to listen to me!" nakakahiya na talaga yun, "Ang u sapan natin ay papasok ka
dito sa school pero wala sa usapan natin ang mga pinag gagagawa mo! And what is
that filthy bed you're trying to sleep at doon sa board ing house?!""That filthy
bed is the best bed I've ever slept on my entire life!" hindi ko na napigilan yung
sarili ko, "Dad kung anong nangyayari sa akin dito g inusto ko yun! Dahil tao lang
ako Dad! I'm a teenager! I'm not an adult yet! Gus to ko masubukan yung mga bagay-
bagay sa mundo hindi lang limited kung anong gust o mo!" Napatingin ako kay Mandee
nun sa gilid. Si Carlo rin eh hindi na makapagsalita a t halata mong nagulat din
siya. "You're grounded." sabi niya sa akin na medyo mahina, "And we're cutting off
A.L .'s fund.""I don't care Dad! I DON'T CARE! Lagi namang ikaw ang nasusunod! Do
wh at you want!" Hindi ako umiyak nun. Talagang nagmatigas ako. Magtinginan silang
lahat, wala ak ong pakialam. May isang teacher naman doon na lumabas sa classroom
at nakikinig din sa amin. Nakialam naman yung teacher sa usapan. "Uhmm excuse me
lang po sir.." sabi nung teacher, "Tinutukoy niyo po ba eh si Ma ndee? Si A.L.?"
tapos tinuro niya si Mandee. Namumutla na si Mandee nun. Napaatras naman siya at
hindi na makapagsalita. Yung Daddy ko eh parang napuno na.
"What are you talking about?!?" humarap siya kay Mandee tapos sa akin, "My daugh
ter, Szarielle Lopez.." hinawakan niya ako, "Is no other than A.L." oh GOD! "DAD
STOP!""A.L. stands for Arielle Lopez." hinigpitan niya yung hawak niya sa a kin.
"DAD STOP! I SAID STOP!!""And who do you think you are?" tumingin siya kay Mande e.
"Ikaw pala yung bali-balita na sinasabi nilang nagpapanggap na anak ko? Alam mo ba
kung anong pinaggagagawa mo?""DAD ANO BA! MAKINIG KA NAMAN SA AKIN!" Halata mong
gulat na gulat yung iba at lahat eh nagtinginan kay Mandee. Nagsimul a na siyang
umiyak nun tapos tumakbo. I felt bad for her. But then I realized, d eserve naman
niyang makuha yung nangyari sa kanya. As for my Dad, he couldn't care less. Basta
ang ginawa niya, hinila na niya ako at pinilit niya akong isama sa kanya hanggang
doon sa kotse. "You are not going back to that school you hear me?!?" sinesermonan
niya ako hab ang naglalakad kami. "I talked to Kay. Pinagsabihan ko siya na hindi
niya ginawa yung binilin ko sa kanya.""Dad walang kasalanan si Kay dito kaya huwag
niyo siy ang sisisihin! She's the best company I've ever had so don't blame her for
my mi stakes!""Best company? You've been in detention? Not once, not twice..
Arielle.. you've never been in any trouble so don't tell me she's the best company
you've had! Anong problema mo?" hindi ko siya sinagot, "I knew this was a bad idea
fro m the very start! Hindi ko alam kung anong meron sa Mommy mo at kinampihan ka
pa !""Kasi naiintindihan niya ako! Ikaw hindi mo ko iniintindi! Puro gusto mo lang!
Paano naman yung gusto ko?" Umupo ako doon sa likod ng kotse. Hindi ko alam kung
anong mangyayari doon sa mg a gamit ko doon sa boarding house. Hindi kami dumaan
doon at mukhang walang bala k si Daddy. Hindi kami nag-usap buong biyahe namin.
Parehas mainit ang ulo namin . Kahit anong pakikioagtalo ko sa kanya, alam kong
hindi ako mananalo. Hindi nam an kahit kailan. Hindi rin nagtagal, nakita ko na
yung village namin na matagal ko nang hindi nak ikita. Sa labas pa lang ay nakita
ko na si Tilly, at nakangit siya sa akin. Nung bumaba ako ng kotse, yumakap pa siya
sa akin at ganun din ako sa kanya. Umakyat ako doon sa hagdan at inunahan ko si
Daddy. "Arielle!" sumigaw siya doon pero nagdire-diretso ako, "Don't you dare walk
away from me! Tingnan mo kung anong natutunan mo doon?""WHAT?!?" alam kong masyado
n a akong rude sa Daddy ko, pero siya rin naman sa akin, "Ano na naman Daddy? Sabi
hin mo na? Aakyat na ako sa kwarto ko dahil pagod na akong makinig sa iyo!!!" Kung
malapit siguro si Daddy sa akin ay nasampal na niya ako. Mabuti na lang mal ayo
kami sa isa't isa. "You are not to leave this house. Mag-stay ka sa kwarto mo.
Lalabas ka lang kapa g kakain ka, and that's it.""Hindi na kailangan Dad! Sasabihin
ko na lang kay Ti lly na dalhin yung pagkain sa kwarto ko! Para sa ganun, hindi mo
na ko problema! " Tinalikuran ko uli siya kaya lang tinawag niya uli ako. Kung
hindi ko lang siya Daddy, ewan ko na! "Fix that attitude!" sumigaw siya uli sa
akin. "It's genetic Dad. Now you know san ko nakuha.""I can't believe you!" alam ko
na nagugulat siya sa akin, "You are to fix yourself by tomorrow."
"Yeah right." pagkatapos nun nagsimula na akong palakad papasok. "Darating si Mrs.
Garcia dito bukas at ayusin mo yang ugali mo!" Kahit na gusto kong dumiretso nun,
huminto pa rin ako. Mrs.. who? "Sino?""Mrs. Garcia.." inulit niya pero mahina na.
"Yeah.. who is she?""Wesley's Mom.." sabi niya sa akin pero hindi ko maintindiha n.
Wesley? The... guy before? "Dad No.." umiling-iling ako nun. "You will.." basta
sinabi niya talaga.. sinabi niya. "He's the guy I want you to go with." Asar na
asar ako kay Daddy nun. I don't know Wesley. I don't even know who are t he Garcias
to start with. And now meet them? Alam ko naman na ang takbo ng utak ng Daddy ko.
Kung gusto niya sigurong magkaro on ako ng kaibigan at isang tao na magiging higit
pa dun, tingin niya siguro mas makakabuti pa sa akin kung parehas namin ng social
status. Well, he's wrong. Ka si may nakilala ako na talagang naging parte ng buhay
ko at hinding-hindi ko mak akalimutan na wala sa social status ko. At kung nasaan
man siya ngayon, I wish h im well. Hindi na ako nakipagtalo sa Daddy ko dahil wala
namang mangyayari. Ipipilit ko y ung gusto ko at ipipilit niya yung gusto niya..
paikot-ikot lang kami. Umakyat na lang ako sa kwarto ko. Nakita na rin ako ng Mommy
ko at nag-kiss lang ako sa kanya. Alam niyang may problema dahil ganito naman ako
palagi kapag nagaaway kami ng Daddy ko. Hindi na ako iimik kapag wala nang
patutunguhan yung usa pan, pagktapos ay magkukulong na lang ako sa kwarto ko.
Binilisan ko na lang yung pag-akyat ko. Nakita ko na naman yung familiar na pint
uan. Syempre pumasok ako sa loob, at nahiga na lang ako doon sa kama ko. Hindi ako
lumabas buong gabi. Hindi rin ako kumain. Hindi ako gutom. Yung school ko? Hindi ko
nga alam. Tiyak may paraan na naman si Daddy para kausapin yung sc hool at para i
drop out ako. Honorable dismissal kumbaga. At kung papasok ako sa private school ko
dati? I have no idea. I'd rather be home schooled. Ang gulu-gulo ng utak ko. Sa
sobrang pagod ko siguro, nakatulog ako ng naka scho ol uniform. *** Nagising na
lang ako nung may nagbukas nung may silaw naman ako. Parang may mali wanang na kung
ano na tumama sa mata ko. Pagdilat ko ng mata ko, napatingla ako doon sa kisame.
Kulay blue... Teka nasaan nga ba ako? Oh yeah, sa bahay pala. Umupo naman ako nun
at nakita ko si Tilly na inaangat yung kurtina. Lagi namang ganyan yan at mahal na
mahal ko yan.
"Rise and shine Princess!""Don't call me Princess!" sabi ko naman kay aga-aga, "
Alam mo ayaw na ayaw ko nun.""Oo na hindi na.." nakita kong may tray siya na nak
alapag doon sa gilid, "Pinapagising ka ng Daddy mo. Gusto niyang mag-ready ka da
hil darating daw si Mrs. Garcia." NIlapag naman niya yung tray sa kandungan ko.
"Nasaan nga pala siya?""Kakaalis lang. Pumasok na sa opisina." naupo naman siya
doon sa kama. "Umalis siya? Akala ko ba darating si Mrs. Garcia? Iniwanan niya ko
dito tapos d arating yung bisita niya?" nakakainis naman talaga yung tao na iyon!
"Si Mrs. Garcia daw ang nagsabi na ayos lang sa kanya na kayong dalawa lang daw. "
Bago pa ako makapag-isip tungkol kay Mrs. Garcia, may naisip naman akong itanong
kay Tilly. "What about my school? Babalik ba ako?" nalungkot tuloy ako bigla. "Doon
sa public school?" nagkunot-noo siya. "Tingin ko hindi ka na babalik doon eh. Alam
mo namang galit na galit yung Daddy mo. Sorry anak." Haay.. parang anak na talaga
ako ni Tilly. Pinakain niya ako ng pinakain nun. Sinabihan ko pa nga sya busog na
busog na ako at hindi ko na kaya, kaya lang pinilit niya akong ubusin yung
natitira. Grabe n aman itong si Tilly! Nung natapos tuloy ako, pakiramdam ko nag-
gain ako ng 20 po unds. Ready na rin yung bubble bath ko nun. Kahit na nasanay na
ako sa shower sa board ing house, na-miss ko pa ring magbabad sa banyo ko. Syempre,
inabot yata ako ng matagal uli dahil narinig kong kinukulit niya ako na lumabas na
at kanina pa raw ako doon. Nag-shorts na lang ako. Tutal sa bahay lang naman ako
mag-stay, hindi naman kail angang maganda-maganda pa ang isuot mo. Nag pink lang
ako ng blouse at pink na c lip. Yung usual lang na sinusuot ko. Sa baba na ako
nanood ng tv. Tiyak naman anong oras darating na yung babaeng pin apunta dito ni
Daddy. Tinatamad naman talaga akong i-meet siya, at lalung-lalo n a hindi ako
interesado. Hindi pa ako nagtatagal doon sa TV namin sa living room, tinawag naman
ako ni Ro land, yung isa sa men in black ni Daddy. "Mam.." tapos nakita niya yung
tingin ko sa kanya, "Ahh.. Arielle, may lalaki do on sa labas na naghahanap sa iyo.
Gustong pumasok eh kaya lang sinabihan kami ng Daddy mo na huwag daw magpapapasok
ng hindi kilala. Gusto ka daw niyang kausapi n.." Lalaki? "Sino daw?!?" nagtaka
naman ako. "Ewan ko, ayaw ibigay yung pangalan eh." Lumabas naman ako nun at
tinignan ko kung sino yung tinutukoy ni Roland. Sinunda
n naman niya ako sa labas. Tinignan din niya, pero wala naman eh. "Kanina lang
meron eh.." sabi niya sa akin, "Mga ganito katangkad." tapos tinaas niya yung kamay
niya na medyo matangkad at malapit sa height niya. Bumalik na siya doon sa bandang
likuran sa station niya kung saan siya madalas m ag-stay. Ako naman eh lumabas ng
gate at tinignan ko kung may tao pa. Wala naman pala talaga. Umalis na siguro kung
sino man yung naghahanap sa akin. Sumandal ako doon sa gate namin tapos nung
maisipan ko nang pumasok uli, tumalik od na ako at nagsimula ng maglakad. Kaya lang
nakakaisang-hakbang pa lang ako eh bigla na lang may nagtakip ng bibig ko at dinala
ako doon sa gilid. Binuhat ako siyempre. Sinubukan kong sumipa-sipa at sumigaw,
pero walang epekto. Ang bilis-bilis na ng tibok ng puso ko. SI Roland nun eh walang
silbi at sa kab ilang side nakatingin. NUng nandun na kami sa gilid, narinig kong
may nagsalita. "Tatanggalin ko yung kamay ko, huwag kang sisigaw." Jasper?!?
Tinanggal naman niya yung kamay niya. Humarap naman ako at nakita ko siyang naka
tayo doon. Medyo nakangiti pa siya. Ako naman eh nainis. Tnakot pa ako. Kaya ang
ginawa ko eh tinulak ko siya ng mal akas sa dibdib niya. "What's the matter with
you?" tinulak ko siya uli, "Paano kung nagkaheart attack ako?" tinulak ko uli,
"Siraulo ka natakot ako! Akala ko kidnapper na!""Don't wo rry dadalhin kita sa
hospital..." tapos umiling siya, "But the point is, hindi k a nagkaheart attack at
hindi rin ako kidnapper.." tumingin siya sa akin. "Teka, akala ko na.. nasa
probinsiya ka na ninyo?" tinuro ko siya. "I was.. bumalik lang ako." medyo seryoso
na siya, "Sinabi sa akin ni Carlo kaha pon yung.. nangyari.""Yeah, it was
horrible." Teka nga, bakit ba ako nakikipag-usap sa kanya as if walang nangyari
dati? "So.." sabi niya sa at nakatingin pa siya sa akin mula ulo hanggang paa..
Tinaas ko nga yung kilay ko... "Bakit mo ko tinitignan ng ganyan?" hinampas ko nga
siya. "Tinitignan ko yung suot mong damit!" hinawakan niya yung braso niya gaya ng
gin awa ni Carlo nung hinampas siya ni Kay. Tumingin siya doon sa gate namin. "I
was just about to ask you..." humawak siya sa kamay ko, "Are you coming with
me?""HUH?!? SAAN?" Ngumiti naman siya nun. "I don't know. You pick." Nakatingin
lang ako sa kanya nun. Ang gulo niya. Dati-rati nagagalit siya sa aki
n tapos ngayon kung umarte siya parang hindi kami nag-away na dalawa. Dahil siguro
naguguluhan ako, imbis na sagutin ko yung tanong niya eh nagtanong na lang ako sa
kanya in-return. "Paano mo nalaman na dito yung bahay ko?" nakakapagtaka naman kasi
dahil bigla n a lang siyang susulpot. Yung tingin niya sa akin nun eh yung 'ano-
bang-klaseng-tanong-na-yan' look. "Anong klaseng tanong ba yan?" tingnan mo sabi ko
na nga ba?!? "Does that even m atter?""For me.. it does.""Ok." sabi niya tapos
lumapit siya sa akin, "Your Dad owns a company. Madali lang para sa akin na hanapin
yung information tungkol sa family mo. Newpapers?!?" Nagsuspetsa naman ako lalo
nun. "Unlisted kami. Try again.""Alright! Hindi ka papatalo eh.." sabi niya pero
may halong biro, "Pinilit ko si Kay." nag cross arms siya, "Nakuha mo na yung sagot
sa tanong mo, sasama ka na sa akin?" Nag step back naman ako nung niyaya niya ako.
"Hindi pwede eh.." umiling-iling naman ako. "Bakit hindi pwede?" tumingin siya doon
sa gate namin, "Dahil ba doon? I promise you hindi nila mapapansin. Ibabalik kita
dito sa inyo in no time.""Hindi nga ak o pwedeng umalis..." inulit ko pa yung
sinabi ko kanina. "Bakit nga? Dahil ba sa suot mo?""NO?!?" siraulong ito! "Eh kasi
bawal ako.. sak a..." Natigil naman yung sinasabi ko nung may humintong kotse sa
harap ng gate namin. Nagtago kami doon sa poste kaya I doubt na nakita pa kami nung
nasa loob. Tumayo naman si Roland doon sa inuupuan niya at tinignan kung sino yung
dumating . May isang babae na bumaba doon sa kotse at pumasok doon sa loob ng bahay
namin . Ibinalik ko naman yung tingin ko kay Jasper nun. Nakatingin din siya doon
sa bab ae. "Sino yun?!?" tinuro niya yung nasa likod ko. Napapikit-mata na lang
ako. Parang gusto yatang sumakit ng ulo ko. "She's the reason why I can't go."
hininaan ko yung boses ko, "My dad told me ye steday that I have to meet
her.""Bakit? Sino sya?""Mrs. Garcia." tinulak ko nama n si Jasper, "I have to go.
Sa susunod ka na lang uli dumalaw ok!" Bago pa ako pumasok uli doon sa gate namin,
napansin ko pa yung expression ng mu kha ni Jasper. Parang nalungkot siya na ewan
ko ba. Ang bagal bagal pa niyang ma glakad nun nung papalayo na siya. Alam ko naman
na gusto ko rin sanag sumama sa kanya kanina para makapag-usap na rin, pero hindi
talaga pwede. Nakita ako ni Roland na naglalakad papunta doon sa pintuan namin.
Tapos tinuro n iya ako.. "Teka.. akala ko nandun ka sa loob?" tinuro niya yung
pintuan namin.
"Naku Roland ah ang hina na ng memory mo!" napansin niya rin pala? "Kanina pa ko
nandito sa garden ikaw talaga!" Pagkatapos kong sinabi yun eh hindi ko na hinintay
yung ire-react niya. Binilisa n ko na lang yung pagtakbo doon sa loob. Nandun pa
lang ako sa hagdan sa front d oor namin eh nakita ko na si Mrs. Garcia na
diretsong-diretso kung makaupo doon sa upuan namin. Medyo kinabahan yata ako.
"*Ehem*" pineke ko lang yun para tumingin siya sa akin, "Hello po." sabi ko na l
ang,"Kayo po ba si Mrs. Garcia?""Oo ako nga." tinignan niya ako nun na parang si
nusuri, "Ikaw ba si Szarielle?""Opo ako nga, at Arielle na lang po." Bigla naman
siyang tumayo doon sa pagkakaupo niya at bigla ba namang yumakap sa akin. "Nice to
meet you hija!" sabi niya sa akin taps nag-kiss pa sa pisngi ko, "Ang t agal na
kitang gustong ma-meet kaya lang sinabi sa akin ng Daddy mo na nag board ing house
ka raw." The way she sounds right now, she's not that bad. "Gusto niyo po ba ng
maiinom or anything at all?""Naku hindi na!" umupo naman si ya, "Hindi rin naman
ako magtatagal eh. May trabaho pa kasi ako. Dumaan lang ako dito para makilala ka.
Baka kasi hindi na tayo magkita sa susunod na araw." Pinilit ko na lang ngumiti
nun. May nilagay naman siya sa lap niya na parang mal alaking libro na hindi mo
maintindihan. Saka ko lang napansin na album pala. Hin di naman niya binuksan at
ayoko namang maging rude, kaya tumingin na lang ako sa kanya. "Magiging busy kasi
ako at ang asawa ko. Sa susunod na magkikita tayo eh sa part y mo na.." Nagulat
naman ako doon sa sinabi niya. Party? Party nino? "Party po?!? Kailan?" party ko
pero hindi ko alam? Ain't that weird? Natawa naman siya nun. Grabe, may nakakatawa
ba? "Naku hindi ko alam na ganito ka pala magaling magbiro!" sino bang maysabi na
na gbibiro ako? "Yung party mo sa sabado para sa sweet 16 birthday mo. Escort mo an
g anak ko di ba?" Party? Sweet 16? Escort? Anak niya? What're we talking about
here? "Uhmmm yeah!" ngumiti na lang ako. "That one.""Ang anak ko na si Wesley?
Ayun, g anun pa rin walang pagbabago. Masipag pa rin at madalas wala sa bahay."
sabi niy a na parang tuwang-tuwa siya magkwento tungkol sa anak niya, "Isasama ko
siya da pat dito kaya lang busy sa school eh." Buti pa siya busy sa school
samantalang ako hindi na yata mag-school. "Good for him." sabi ko pero mahina lang,
"Teka lang po, para saan po ba iyan?"t inuro ko yung mga album na nasa kandungan
niya. "Ahh ito ba? Pictures ng anak ko." Sinimulan naman na niyang buksan yung
black na album.
"Alam ko kasi hindi pa kayo nagkakakilala. Kaya eto, nagdala na ako ng pictures
para naman makita mo siya." Pinakita niya sa akin yung isang album doon na sobrang
kapal. Panay baby picture s. Sa dinami-dami naman ng pictures na ipapakita sa akin,
yung bata pa yung Wesl ey. Wala bang mas latest naman diyan? Buklat siya ng buklat
doon sa album at panay ang kwento niya. Medyo nabo-bored n a nga ako dahil iisang
mukha lang naman nung baby yung nandun. Pero unti-unti nu n, lumalaki naman na.
Umabot na nga kami sa two years old siya eh. Tinabi niya yung album na pangatlo na
yata sa tinignan namin. Kinuha naman niya yung red one na huli na yata sa lahat.
"Ito naman yung mga latest pictures niya.." tapos inilagay niya sa kandungan ko,
"Ito na pala." Nung binuksan niya yung album eh napatitig na lang ako doon sa
letrato. Teenager nga yung lalaking nandun. For some reason, hindi ko maalis yung
tingin ko sa ka nya. "Ang gwapo ng anak ko no?" No kidding. "Ilang taon na po
siya?" hindi ko na maiwasang magtanong. "Wesley's already 16.""Ooh.." tumango na
lang ako at tingnan ko uli yung picture . "Bakit nagkakilala na ba kayo? Kasi
tinititigan mo yung picture niya." Nilayo ko naman yung tingin ko at binalik ko sa
kanya. Ngumiti naman ako sa kany a. "Uhmmm.. akala ko po eh..." sabi ko sa kanya.
So he's Wesley Garcia. Siya pala yung matagal nang sinasabi ni Daddy sa akin.
"Nah.." umiling naman ako... "I've never seen him before." Sigurado ako na hindi ko
pa nakita sa Wesley. Nah. He kinda' looks familiar.. pe ro never in my life ko
siyang nakita. Pero bakit ako parang nakakaramdam na para ng kilala ko siya? Siguro
ganun lang talaga. Nung araw din na iyon eh panay pa rin ang kwento ni Mrs. Garcia
sa akin. Umalis din naman siya kaagad dahil may trabaho pa nga siya. Pero parang
regalo na rin d aw, iniwan na niya yung isa sa picture ni Wesley. Pasaway din na
Mommy ito! Kung hindi ko lang alam may ibig sabihin yung mga actions niya. Since
Saturday naman na yung 'Sweet 16' party ko, hindi naman papatalo ang Mommy ko sa
mga pagbili ng mga kailangan. Ako naman kasi hindi ako interesado ng mga magagarang
party. Bigyan na lang nila ako ng pera at mag-treat lang ako ng ilang kaibigan
masaya na ako. Pero dahil nga Daddy ko at Mommy ko sila, hindi pwedeng walang
party. May mga kung anu-anong kulay ang tinapat sa akin kung anong gusto kong
maging ta
ble cloth. Meron doong hot pink at baby pink na hinarap sa akin para pagpilian k o.
Nakatingin lang ako doon at hindi naman ko pumipili. In the end, Mommy ko rin ang
pumili. "Anak naman, pwede ka namang mag-pretend na interesado ka sa mga bagay-
bagay 'di ba?" Lahat ng tinanong nila sa akin eh wala ako sa mood na pumili. Kaya
ayun, sinabih an ko na lang sila na sila na ang mag-decide para sa akin. That very
same day di n eh may sample cakes pa na titikman ko at pagpipilian din ng kulay.
Sinabihan k o rin sila na sila na ang bahala kung anong masarap. Dumating pa yung
nananahi ng damit para daw sa gown na isusuot ko. "Mom?!?" naisipan ko naman
tanungin ang Mom ko, "Bakit ba ginagawa niyong big de al ito? Hindi pa ako 18."
nakataas pa yung kamay ko nun dahil sinusukatan ako sa waist ko. "Anak, dati-rati
naman mahilig ka sa mga birthday parties..""Duh? When I was 9?! ? Of course bata pa
ako nun." sumimangot nama ako, "But then kapag tumatanda ka na, you'll get tired of
it." Sanay na si Mommy sa akin kapag nagrereklamo. Unlike ni Daddy na lagi akong
hind i nananalo, si Mommy minsan eh kinukunsinti naman ako. Minsan din eh ginagawan
n iya ng paraan para makumbinsi yung Daddy ko sa gusto ko. Minsan nagwo-work, mada
las naman hindi. Totoo nga yung sinabi ni Daddy sa akin. Idinrop na niya ako doon
sa school at in i-enroll niya uli ako doon sa dati kong school. The day before ng
birthday ko, tumawag naman si Kay sa akin. Sinabi niya na may sasabihin daw siya at
pupunta raw siya sa birthday ko. Kaya lang ayun, sabi ko t umawag na lang siya uli
dahil may dance lessons ako at that time. It was horribl e. Syempre, all big days
sabi nga nila eh darating. No matter what. Nung morning ng saturday eh kagigising
ko pa lang eh parang ang lahat eh gusto akong i-treat at ayaw na akong pagalawin.
That bothered me alot. Actually, nairita nga ako dahil ayoko ng bini-baby ako. I'm
16 at this very day, and I'm not a small kid anymor e. Pagkababang-pagkababa ko
doon sa hagdanan namin, may sumalubong naman sa akin na iba't ibang klaseng regalo
na nasa living room. Inaayos pa nga nila doon sa tab le namin. "Saan galing yan?"
tinuro ko naman yung mga regalo na nandun. Tumingin naman yung isang maid sa akin.
"Ahh ito po ba Mam?" tinignan niya yung hawak niya, "Dumating na lang po dito ka
nina eh.""Call me Ri--" sasabihin ko sana eh Riel kaya lang naisip ko na Riel's
long gone. Si Jasper pa ang nagbigay ng nickname na iyon sa akin, "Arielle. Call me
Arielle." Ngumiti lang siya sa akin at nagpatuloy siyang mag-ayos. Ako naman kahit
naka-Pj 's pa eh pumunta ako doon at tinignan ko yun ilang cards doon sa regalo.
And the n.. nagulat lang ako doon sa mga card na nakasulat. To: A.L.,. A.L.,. A.L.,
A.L., basta si A.L., lahat. Merong ibang Szarielle ang n
akasulat, pero galing sa Daddy at Mommy ko yun. May ibang Arielle, pero galing s a
mga kaibigan nila Mommy. Dumaan naman yung Mommy ko nun at parang busy na busy na
may kausap sa phone. "Bakit may problema ba? May sakit ba siya o ano?" narinig kong
sinabi niya, "Eh bakit ayaw daw niya? Sino si Arielle?" tumango-tangi siya, "Ok
I'll ter her that . See you later. Bye." Nakataas yung kilay ko sa kanya nung
binaba niya yung phone. "Bakit ganyan ka makatingin?" sabi niya nung napansin niya
ako. "Sino naman yung kausap mo?""Ahh.. si Mrs. Garcia." sabi niya tapos ngumiti,
"Me dyo stubborn daw si Wesley ngayon." tapos humawak siya sa balikat ko, "Pero
maag a daw silang darating dito dahil nga escort mo siya, sabay kayong papasok." I
don't like the sound of it kaya naki-oo na lang ako. Well, dahil nga sa preparation
para sa party, kung sinu-sino na ang nakahalubilo ko nung sumunod na oras. Nung
una, may nagmake-up sa akin. Tapos sumunod eh may nag-aayos na ng damit ko.. nails
ko.. basta kung anu-ano. Pati nga buhok ko may gumawa na. Dahil nga medyo naiinip
ako, panay na lang ang dala nila ng pagkain sa akin at yung ipod ko eh nandun na
rin. Unti-unti na rin naman nang dumilim na nun. Habang dumidilim eh lalo tuloy
akong kinakabahan. Ayoko kasi ng ganito eh. Nung natapos akong ayusan na inabot
yata ng 5 horas, haharap pa sana ako sa sala min para tignan ko yung sarili ko kaya
lang hinila na ako nung babae na hindi ko naman kilala kung sino. "Dali na Miss
Riel, next ka na tatawagin!" Iniisip ko, grabe naman yung mga tao dito!!! Wala na
ba akong break man lang?!? Hindi ko na maintindihan yung ibang sinasabi niya sa
akin dahil umiingay na nung lumalapit na kami doon sa garden ng bahay namin. Yep,
sa bahay lang namin ginan ap. It's weird though. May hagdan kami doon na super
duper taas at doon nila ako balak na bumaba. Asar na asar na talaga ako nun dahil
ayoko ng mga paimportanteng entrance pa. Sina Mommy at Daddy naman eh nasa likod
ko. Syempre magka-partner sila. Sabay si lang papasok doon. After ilang minutes
lang, tinawag na ang pamilya 'Lopez' doon sa loob. Nagsitayu an naman yung mga tao.
Escort naman ni Mommy si Daddy.. at syempre.. ako eh... AKO. Pagdating mo kasi doon
sa dance floor, maghaharap kayo ng partner mo at sasayaw kayo. Ako naman dahil wala
akong partner, nakatayo lang ako doon at mukhang ewan . Wesley? Nasaan na ba yun?
Sinubukan kong umikot-ikot. Wala talaga. Sina Mommy sumasayaw na, ako nakatayo p a
rin. For some moment naisip ko na umupo na lang dahil wala naman akong ginagaw a
doon, kaya lang lumapit sa akin si Mrs. Garcia at tumayo sa harapan ko. "Hi
Arielle!" nakatodo-ngiti pa siya, "Happy happy birthday." tapos nag-kiss siy
a sa pisngi ko, "You look very very pretty tonight.""Thank you." ngumiti na lang
ako in-return. Gusto ko sanang itanong sa kanya kung nasaan ba yung anak niya at
medyo naiinis na ako, kaya lang mukhang masama naman ang ugali ko kung ganun.
Siguro nakahalat a rin siya, kaya bigla na lang niyang sinabi... "Sorry ha, medyo
late lang yung anak ko. Wala kasi siya sa bahay buong araw, bum alik lang hapon
na." Iginilid niya ako ng kaunti para hindi naman nakakahiya doon sa ibang bisita.
Hi ndi ko naman alam kung napansin nila na wala yung escort ko or what, pero tingin
ko oo. Hindi naman ako makaupo dahil sa sobrang haba ng gown ko, hindi ko makit a
yung likuran ko kung may mauupuan ba ako o ano kaya nanatili akong nakatayo.
"Parating na siya hintayin mo lang.." Nagsisimula na talagang mag-init yung ulo ko.
Ano ba naman yang tao na yan? Feel ing ba niya napaka-importante niyang tao at
nagpapatagal? "Uhmm Mrs. Garcia, hindi bale na po.. papasok muna ako sa loob at
naiinitan kasi ako eh.." Hindi ko na hinintay yung isasagot niya at tumalikod na
ako. Binuhat ko yung gow n ko para hindi ako matapilok or something tapos narinig
ko siya ng.. "Nandito na ang anak ko!" hindi naman siya sumigaw, pero medyo malakad
yung pagk akasabi niya. Napahinto ako nun. Hindi ako tumingin sa likuran ko.
"Arielle nandito na siya.." nung sinabi niya yun, saka lang ako humarap. Pinilit
kong hanapin kung sino sa dumating yung tinutukoy niya. Tatlong lalaki y ung nandun
ah. Sino doon? Wait... "Arielle, I would like you to meet my son, Wesley." Umalis
siya sa harapan ko at nakita ko kung sino yung nakatayo malapit sa kanya. Iniisip
ko na yung itsura nung lalaki sa picture kaya lang iba yung humarap sa a kin.
"Carlo?!?" napakunot-noo na talaga ako. "Ikaw si Wesley?" Halata mong nagulat si
Carlo nung tinanong ko siya. Umiling-iling siya sa akin p ero wala namang sinabi.
Kagaya ng ginawa ni Mrs. Garcia, tumabi rin siya nun. Si Ronnie naman yung nandun.
"Not me.." ngumiti siya ng kaunti... Nagulat na lang ako nung bigla na lang may
nag-tap sa balikat ko sa bandang liku ran. Pagharap ko.. "I need your right hand.."
hinihila naman niya ako doon sa gitna. Hindi ako makapagsalita nun. Hindi pwedeng
siya si Wesley. Si Jasper?
"J-jasper.." nanginginig na yung boses ko, "I-ikaw si Wesley?" Nakatingin lang siya
sa akin na parang wala lang. Naka-tuxedo siya nun. "I said, I need your right
hand." Hindi ko talaga maiwasang magtaka nun kaya nilakasan ko yung boses ko..
"What are you doing?!? How did--""Dancing. Ngayon paano ako sasayaw kung hindi k o
hawak yung kanang kamay mo.."napaka-seryoso ng mukha niya nun. "Naguguluhan na ako.
Paanong naging ikaw si Wesley--""Trust me... I'm not." sina bi niya ng medyo mahina
at nilagay niya yung kamay niya sa waist ko, "I'm not wh o you think I am."
Tumingin ako kay Mrs. Garcia nun. Tuwang-tuwa siya sa aming dalawa at narinig ko pa
nung sinabi niya.. "Bagay kayo ng anak ko!" Napatingin lang ako kay Jasper nun ng
medyo nakatingala. This isn't good. "I'm not Wesley." inulit niya uli sa akin tapos
medyo naguluhan siya, "J-just fo r now... Riel..""Take my word for it. Just for
now." Sumayaw naman kaming dalawa nun. Siguro nga dapat akong matuwa kaya lang
parang ang daming pumasok sa utak ko. Naguluhan tuloy ako bigla. Siya si Wesley?
Ang gulo. Ayoko ng nag-iisip ako ng nag-iisip. Sumasakit yung ul o ko. Kailangan
kong malaman yung tamang sagot. Kailangan ipaliwanag niya kung a nong meron. Hindi
pwedeng ganito na lang parati... nanghuhula sa mga nangyayari. Nung natapos naman
yung kanta, saka lang ako gumilid nun at medyo nawawala ako s a mood. Ewan ko ba,
birthday ko tapos ganito na naman ako. Sinundan ako ni Jasper nun sa gilid. Parang
wala lang sa kanya ang lahat. At sa itsura rin niya, mukhang wala rin siyang balak
mag-explain sa akin ng kahit na a no. "Nauuhaw ka ba? Gusto mo ikuha kita n
inumin?" I can't believe him. Paano niya nakukuhang magpanggap? "Pwede bang paki-
explain kung anong meron ngayon?" naiinis na talaga ako, "Meron ka bang dapat
sabihin sa akin.""Mamaya na Riel pwede?" seryoso na siya nun, "Ienjoy mo muna yung
gabi." Hahawakan niya sana ako sa kamay ko kaya lang iniwas ko. "Paano ko maeenjoy
kung naguguluhan ako?" hindi ko na mapigilan yung sarili ko k aya nilakasan ko yung
boses ko nung tinanong ko siya ng, "WHO ARE YOU?!?" Nag-step siya papalapit sa akin
at wala siyang sinasabi. Dahil nga nasa gilid ka mi, nagulat na lang ako nung
sumigaw sya. "RIEL! SINABI KO SA IYO MAMAYA IPAPALIWANAG KO!" iniwas niya yung
tingin niya ta pos naging mahinahon yung pagkakasabi niya ng, "Kung meron man akong
dapat ipali wanag." Hindi ko alam kung galit ba sya nun sa akin o ano. Pero parang
nagagalit siya.
"Si Jasper ka.. tapos ngayon si Wesley.. ano ba talaga?""Now you know how it fee
ls.." tinitigan niya ako, "Right A.L.?" Ewan ko ba, nasaktan ako doon sa sinabi
niya. Hindi ko na lang siya sinagot at b igla na lang siyang nagtanong sa akin.
"Ngayon anong gusto mong inumin?" Tinignan ko lang siya. Mukhang totohanin naman
niya yung sinabi niya sa akin na mamaya niya sasabihin. "Juice. Juice na lang."
Hindi na ako nakipagtalo sa kanya dahil tiyak naman na masisira lang ang gabi na
min parehas. Instead ang ginawa ko, sinubukan ko ngang inenjoy ang lahat. Wala
naman palang masamang kalalabasan nung ginawa ko. Si Jasper, parang kinalim utan
yung mga sinabi ko sa kanya. Nakikitawa na lang din siya doon sa mga bisita . Ang
gulo namin parehas no? Ako rin eh, naguguluha sa aming parehas. Nakita ko rin si
Carlo nun. Pero akala niya yata magtatanong ako sa kanya ng kun g ano kaya medyo
umiiwas. Bigla ko ngang niyakap kaya natawa rin siya. Si Ronnie .. uhmmm.. ayun
kain na lang ng kain. Kapag titingin ako sa kanya, sabi niya pun o daw ang bibig
niya at hindi siya pwedeng magsalita. Kung hindi ko lang alam, sinasadya na nila
yun eh. Si Kay?!? Busy. Simula kanina hindi ko pa sya nakikita. Ewan ko ba kung
nasaan s iya. Sbi niya kasi sa akin may sasabihin daw siya pero hindi naman na
matuloy-tu loy. Nung malapit na kaming magkainan, pinaupo ako ni Mommy doon sa
gitna. Syempre ka sama rin namin si Daddy. At sino pa bang kasama namin sa table?
Si Mrs. Gacica n a todo ngiti, si Mr. Garcia na ngayon ko lang nakita at syempre..
si Jasper. Si Carlo nga eh niyayaya rin sa table kaya lang ayaw niya. Doon na lang
daw siya uu po sa gilid. Kainan na nun ng lahat ng bisita. At syempre, ipinakilala
na sa akin ng formal, siWESLEY. Or at least yun ang alam ko sa ngayon. "Eto kasing
si Wesley eh matalino yan.." nakangiti sya at humawak siya sa braso ni Jasper,
"Matigas lang ang ulo paminsan-minsan pero mahal na mahal ko yan." Halata mong ayaw
ni Jasper na siya ang pinag-uusapan. "Mom! Stop." hindi naman rude yung labas ng
pagkakasabi ni Jasper. Normal na kas i yun na sinasabi ng mga teenagers kapag
nakakahiya yung ginagawa ng parents sa iyo. "Ipinakita ko nga sa kanya yung mga
baby pictures niya kay Arielle eh.." Bigla na lang tumingin ng mabilis sa akin si
Jasper, then kay Mrs. Garcia. "The blue one or the green one?" tinanong niya sa
kanya. This time, si Mr. Garcia naman ang sumagot.
"The blue one." Nagsalubong yung kilay ni Jasper. "MOM! What's wrong with you?"
tumingin na naman siya uli sa akin, then yumuko,"A lam mo ba kung gaano nakakahiya
yun?" Ibig sabihin siya talaga yung mga nasa pictures na baby nun? Well,
naguguluhan pa rin ako. Hindi ko alam kung sino ba yung Wesley na nakita k o. Ang
weird. I'm certain, yung nasa picture eh hindi si Jasper. "Huwag kang mag-alala,
ipapakita ko rin sa iyo yung mga pictures ni Arielle nung bata siya.." nakangiti
naman yung Mommy ko. "Really?" nakangiti naman si Jasper nun. "No Mom." sumimangot
ako. "I'm looking forward to!" parang nang-asar pa si Jasper nun. Buong pagkain
namin nun, pinagtritripan kami ng mga parents namin. Ewan ko ba, n akikisakay na
lang din kami. Dahil kung hindi, baka bata pa lang ako eh may puti na akong buhok.
Nandoon naman yung photographer na hinire nila Mommy. Nung una eh pinatayo kami
doon ni Jasper malapit sa poste at kinuhanan kami ng picture. Naka-tux pa rin si ya
nun. Mga 20 pictures siguro yun at medyo nangangawit na yung panga ko sa kakangiti.
"Hindi pa ba tayo matatapos?!?" ang tagal-tagal naman kasi! "Malapit na po Mam..
last shot na then mamaya na uli." Inalis ni Jasper yung tux niya dahil naiinitan
yata siya. Kahit siya rin eh naii nip na sa sobrang tagal nung pagkuha ng pictures.
Pinatayo uli kami ng side by side. Medyo nagkakailangan kami kaya hindi kami mag
kalapit. Tinapat nung lalaki yung camera sa mata niya then inalis niya uli.
"Closer.." Nag one step kami parehas papalapit.. "Closer.." Nag-step uli kami.
"Konti pa.." nag-sign siya na maglapit pa daw kami. Niliitan ko na lang yung
hakbang ko dahil sobrang lapit na namin. "Warmer..." What is wrong with this guy?
"Warmer ka diyan! We're barely an inch!" sinigawan ko nga.
"Sorry po!" mukhang natakot yata sa akin. "Oo nga!" sumagot naman si Jasper, "Anong
gusto mo buhatin ko pa siya?!?" Hindi ko alam kung sinadya ba niya yun na i-suggest
tapos biglang ngumiti yung p hotogpraher ng nakakaloko. "Pwede niyo bang gawin
yun?" Alam ko naman na biro yun kaya hindi ko na lang pinansin. "Tapusin na nga
ito." then tumayo ako uli sa gilid ni Jasper. Hindi pa rin kami kinuhanan nun.
Parang hinihintay niya talaga na buhatin ako ni Jasper. "Are you serious?!?"
Tumango siya nun sa amin. Tinignan ko si Jasper nun. Tinaas niya yung dalawang b
alikat niya na parang sinasabing, 'Ewan ko..' "Fine." sabi niya then ngumiti siya,
"Let's get this over with." Pagkatapos niyang sinabi yun eh binuhat niya ako kaya
nagulat ako. Hinampas ko n ga siya ng hinampas kaya lang na-blind ako nung nag-
flash yung camera. Binaba rin niya ako nung tapos na. "Done." then lumakad sa
harapan ko. Arrrggghhh! Sipain ko 'to eh! Bwisit! Bumalik naman kami doon sa pinaka
party. Panay sayawan naman yung nandun. Napans in ko nga na almost midnight na rin
at hindi pa ako inaantok. Kailan nga ba mata tapos yung party na ito at gusto ko
nang magkulong sa kwarto. Narinig ko naman yung Daddy ko. Kausap niya si Mr.
Garcia. "Oh yeah... yeah.. we can do that." may hawak pa siyang shot glass, "Doon
na lan g kayo mag-stay sa guest room. Kayo na ang bahalang pumili. Sasabihin ko sa
maid na dalhin na lang kayo mamaya." The heck why?!? Huwag mong sabihing dito sila
sa amin mag-stay? Nag-roll na lang ko ng mata ko. Ayoko sila mag-stay sa bahay
namin. Kahit anong mangyari, gagawin ko yung paraan para hidni sila mag-stay sa
bahay. Nung nandun na ako sa bandang garage namin... may narinig akong tumawag sa
akin. "Psst!" nanggaling kung saan. Lumingon naman ako sa likuran ko. Wala naman.
"Hey! Dito!" Tumingin ako doon sa gilid. Nakita kong nakayuko siya doon sa madilim
na part na talagang hindi mo na siya makita. Medyo naaaninag ko naman yung mukha
niya.
"Anong ginagawa mo diyan?" nagulat ako dahil nag-iisa siya doon. "Ewan ko rin eh.."
Lumapit naman ako at nakiyuko ako doon sa kinauupuan niya. Nung nakarating na ak o,
umupo na lang ako doon sa tabi niya. Ang tahimik naming dalawa. Walang nagsasalita.
Tapos ang init pa doon. Awward pa talaga. "So... what do you wanna' do?" Tinawag
niya ako tapos ako tinatanong niya? "Are you kidding me?""No." umiling siya sa
akin. Tinignan ko lang siya nun na para bang hindi ako makapaniwala. Wala na namang
nagsalita sa amin. Siguro nga naghihintayan lang kaming dalawa ku ng sino ba ang
magsisimula. Nagulat na lang ako nung may tumutugtog na sa labas. Time... I've been
passing time watching trains go by All of my life Nakaupo lang kaming dalawa doon.
Ang dilim-dilim. Mas ok na siguro ito. Lying on the sand watching sea birds fly
Wishing there would be someone waiting home for me Dahil nakikinig ako doon sa
labas, saka ko lang napansin na kumakanta siya ng ma hina... "Something's telling
me it might be you" tinignan ko lang siya uli. Tumingin din siya sa akin pabalik.
"Yes, it's telling me it might be you All of my life" Tumayo naman siya at bigla ba
namang ini-offer yung kamay niya sa akin. Kumakant a pa rin siya nun. "Para saan
yan?" Hindi siya sumagot. "Looking back as lovers go walking past All of my life
Wondering how they met and what makes it last If I found the place would I
recognize the face" Dahil nakatayo lang siya doon at parang ayaw niyang umalis,
tinanggap ko na lang . Nag-slow dance kami doon. Pero ang naririnig ko, siya ang
kumakanta. Ang dilim d oon, kahit siya hindi ko masyadong makita. Sumandal na lang
ako doon sa dibdib niya. Yumakap naman siya sa akin.
"That night, 24th hour, yayayain sana kita na ma-meet mo yung aunt ko saka unlce
ko.." Something's telling me it might be you "Kasi noon sinabi ko sa sarili ko,
dadalhin ko sa kanila yung unang babaeng mama halin ko..." Yeah, it's telling me it
might be you "That's when they called me..." huh?!? So many quiet walks to take So
many dreams to make "Kaya nagbago yung plano.." ang hinahon ng boses niya kaya
nakikinig na lang ako , "I told you I don't love you... at all." And with so much
love to make "Hindi ka dapat naniniwala sa akin." ewan ko ba kung matatawa ako doon
sa sinabi niya, "That's a bunch of bull.." I think we're gonna need some time "I do
love you.. and will always will.." tapos tumawa siya, "This time maniwala ka na sa
akin." Maybe all we need is time... "I don't care if you are A.L. or Riel.. or
Szarielle.." And it's telling me it might be you Humarap naman ako sa kanya nun.
Nakatingin lang din sya sa akin. "Since I'm telling you the truth right now, might
as well tell you the rest..""A nong gusto mong isagot ko?""Wala kang dapat sabihin.
Makinig ka muna.." huminga siya ng malalim, "I'll start with the biggest question
you have all night.." All of my life rinig pa rin yung kanta... "Si Wesley...""He's
my brother." Lumayo ako sa kanya nun. Hindi ko inaakala yung sinabi niya. Tama ba
yung narini g ko o nasa isip ko lang yun? Si Wesley? Wesley Garcia? Kapatid niya?
Paanong-"Kapatid mo siya? Paano? Kailan pa? Ang gulo.." hindi na ako mapakali nun.
Kahit na madilim doon sa garage namin eh nakikita ko pa rin siya. Napaka-seryoso na
niya at alam kong hindi siya nagbibiro sa sinasabi niya. Hinawakan niya ako sa
braso ko at hinarap niya ako sa kanya para tumigil ako sa kakaikot ko. Nung medyo
ok na ako, huminto rin ako. "Older brother ko si Wesley. Remember sinabi ko sa iyo
dati na may brother ako? Siya yung tinutukoy ko." huminga siya ng malalim, "Siya
rin yung brother na tinu tukoy ko sa recollection nung nagkukuwento ako. And yes,
he died. Leukemia."
Habang nakikinig ako sa kanya nun eh hindi ako makapaniwala. "Pero Garcia siya 'di
ba? Hindi Morales? Half brother mo ba siya? Bakit magkaiba kayo ng apelyido?" ang
dami kong tanong nun at parang ang hirap isa-isahin laha t. "Full blooded brother
ko siya. His mom is my mom and his dad is my dad. At hindi siya Garcia. Wesley
Morales ang totoo niyang pangalan." Nakatingin lang siya sa akin nun at hindi pa
rin niya ako binibitawan. Hindi nam an ganun kahigpit yung pagkakahawak niya sa
akin kaya hindi ako nasasaktan. Sigu ro nga, gusto lang niya akong maging kalmado
at makinig sa kanya. Hindi talaga a ko mapakali habang maraming nasa isip ko.
Habang nagsi-sink sa utak ko na naman yung mga bagay-bagay at nakakapag-isip ako
nung tumahimik kami, may kung ano na namang pumasok sa isip ko at bigla ko na l ang
inalis yung kamay niya at lumayo ako bigla. Hindi ko alam kung anong nangyari sa
akin at sinabi ko na lang... "You mean to tell me... YOU LIED TO ME???" Tinignan
niya ako na parang gulat na gulat sa akin. "Hindi ako ang issue dito Riel! Yung
kapatid ko!" sinabi ko na nga ba sasagot si ya ng kung ano na naman, "You're the
one who lied to me to start with!""Ginawa k o lang yun dahil may reasons ako! I
have a million reasons why I did that at bak a hindi mo lang maintindihan isa-
isa!!!" sumigaw ako nun kaya bigla na lang siya ng lumapit sa akin at humawak sa
kamay ko, "All my life I'm screaming right here ..."tinuro ko yung dibdib ko, "but
no one can hear me. NO ONE." nagsimula na ako ng umiyak nun, "Wesley's another
reason why I left. You know why? Ayokong makasa ma siya. I don't know him. I don't
want to have a friend na sinet-up sa akin. Gu sto ko dahil nakilala ko!
Naiintindihan mo ba yun? Ang kaibigan hindi pinipilit, dumarating!"hindi siya
nagsasalita, "I didn't tell everyone that I'm A.L., for what? To earn their
respect? I can earn their respect without that! Mas gusto ko ng tumutulong ng
patago! Hindi na kailangang malaman pa!" nagtuluy-tuloy na yung luha ko, "Gusto ko
ring maranasan yung mga bagay na kahit kailan eh hindi ko na ranasan! Kasi
pakiramdam ko nakakulong ako! Nagiging sunud-sunuran ako sa gusto ng Daddy ko!
Ayoko nun!"umatras ako ng kaunti at hinawakan ko yuung pisngi ko, " At alam mo kung
bakit pa? Kasi pakiramdam ko rin buong buhay ko lumaki ako sa pa ligid na lahat ng
tao nagpapanggap! Hindi ko alam kung sino ang totoo! Napapagod na ko..." hindi na
ako makapagsalita nun dahil sa sobrang iyak ko, "A-ang h-hir ap hirap. Naging
masaya naman ako. Masayang-masaya nung nandun ako. Natuto akong magmahal! Kaya lang
yung taong minahal ko nagsinungaling sa akin. Yung taong mi nahal ko sinaktan
ako... at yung taong minahal ko eh hindi ko rin kilala... dahi l ayaw niyang
sabihin sa akin yung totoong bagay tungkol sa kanya!" Nung huminto na ako at hindi
na ako makahinga, bigla na lang siyang yumakap sa a kin ng mahigpit. Mahigpit na
mahigpit. Lalo tuloy akon naiyak nun. Hindi siya na gsalita. Wala siyang sinabi
kahit isa sa akin. Nakinig lang siya nung sinabi ko kung ano yung nararamdaman
ko... na matagal ko nang tinatago dito sa akin. Sobrang tahimik naming dalawa.
Narinig ko na lang siyang nagsalita.. "I didn't lie to you Riel." medyo mahina yung
boses niya, "Lahat ng sinabi ko sa iyo eh totoo." Nakayakap pa rin siya sa akin
nun. This time, gustuhin ko mang sumagot eh hindi ko na magawa. Nahihirapan na
akong huiminga nun.
"I told you my parents died when I was 3. Totoo yun. Not literally. They died em
otionally.. mentally.. 13 years ago." hindi ko alam kung anong meron, pero paran g
ang lungkot ng boses niya, "Yung kilala mong Mrs. Garcia, she's my real mom. Y ung
real dad ko, naghiwalay sila nung 3 years old ako. Kagaya ng sinabi ko dati, a day
before ng birthday ko. Masayang-masaya pa ako nun dhail umuwi yung Daddy ko. For
the first time in my life aattend siya ng kahit isa lang sa birthday par ty ko.
Nasa pintuan ako nun nung makita ko sila na nag-aaway ng Mommy ko. Bata p a ako
nun, hindi ko na matandaan lahat. Ang naaalala ko lang eh ini-insist ng Mo mmy ko
kami ni Wesley para hindi siya iwanan ni Daddy. My dad said he didn't car e."
huminto siya nung sinabi niya yun, "Nagalit ako sa Daddy ko. Dapat sa kanya lang,
but then my Mom used us... para sa sarili niya lang. She didn't love us. H indi
niya alam ang mga bagay-bagay sa akin. Wala siya nung magsimula akong pumas ok sa
school, magkaroong ng kaibigan.. WALA SILA NUN! Uuwi siya, ki-kiss sa amin na
parang wala lang..." saka ko lang napansin na umiiyak na rin siya nun, "Si W esley
lang ang kakampi ko. Naiintindihan na niya yung mga bagay-bagay. He was 12 when
they separated." huminga siya ng malalim nun,"2 years later, na-diagnose s iya na
may leukemia siya. My mom tried the best she can. Na-cure naman si Wesley .. kaya
lang bumabalik lang. He lasted for another two years. He even told me na pupunta
siya sa recognition ko sa school. Well, he did. He tried to. He died an hour BEFORE
ng recognition ko. Coincidence? Hindi ko alam." I felt bad at that moment. All my
life I felt bad for myself, but then, mas masw erte pa pala ako sa kanya. Mas
marami na siyang napagdaan kumpara sa akin. "Pagkatapos nun, I think it struck her.
Na hindi siya naging mabuting mom para s a aming dalawa. She cried when Wesley
died. Hindi niya matanggap na namatay na y ung paborito niyang anak... smart..
mabait.. so up to now, she still thinks I'm him. Parang pakiramdam niya, simula
nung naghiwalay sila ni Daddy at nawala si W esley, gumuho na yung mundo niya.
Hindi ako masaya... so I decided to live with my aunt and uncle. Totoo yun. Sa
kanila ako lumaki. Sa kanila ko naranasan na pa ra akong totoong anak." Umiiyak na
talaga si Jasper nun. Kahit anong pagpigil niya, hindi rin niya nakay anan. "Minsan
kapag tinatawag niya akong Wesley, I really wanted to yell at her. Gusto ko siyang
sigawan na hindi pa gumuho yung mundo niya. Na hindi siya nag-iisa! D ahil nandito
ako. Pero parang hindi niya ako nakikita. Hindi kailanman." huminga siya ng malalim
uli at inayos niya yung sarili niya para humarap uli sa akin, " She got married.
That's why Garcia na ang apelyido niya. As for me, you know the rest. Eversince I
started high school, nag-boarding house na ako. Itatanong mo sa akin kung bakit
nagsinungaling ako na anak mayaman ako? Hindi ako nagsinungal ing. Hindi sa akin
yun. Sa parents ko yun at mananatiling kanila. Bakit ayaw ko sa rich kids? Rich
people in general? The same reason as you are. Their world do esn't exist."
Nakatingin lang ako sa kanya nun. "I'm sorry.." humihikbi-hikbi pa rin ako nun.
"Sorry talaga.""Si Carlo, alam niy a lahat. Nagkakilala kami sa probinsiya ng uncle
ko. I did grow up in a province .. totoo rin yun." tinititigan niya ako at hindi
niya inaalis yung mata niya sa akin, ako naman eh binalik ko na lang yung tingin na
yun, "Nung gabi ng recollec tion, they called me. Sabi nila imi-meet ko daw yung
girl na anak mayaman. I got mad. Dahil ayoko nga sa kanila, hindi na ako nag-abala
na tanungin pa yung tung kol doon. They even mentioned it to me. Sabi nila papasok
daw ako sa private sch ool. I told them they can't control me... so sa public
school pa rin ako nag-ara l." nagtuluy-tuloy pa rin siya at parang hindi niya
hinihintay yung sagot ko, "N ag drop out ako sa school para tumigil na sila. Sinabi
nila sa akin na susunduin nila ako doon kapag hindi. Katulad mo, ayokong malaman
nila yung tungkol sa aki n kaya ako na yung nagkusang umalis. Ayaw rin kitang
saktan kaya ko ginawa yun."
"But you did.." iniwas ko yung tingin. "Sinabi sa akin ni Carlo na umalis ka na rin
sa school. It scared me. Tinanong k o si Kay kung saan yung bahay niyo, yun yung
araw na pumunta ako." yumuko naman na siya nun, "Nasaktan din ako nung ayaw mong
sumama sa akin. Tanungin mo ko kun g bakit kita tinanong kung sino yung dumating
nun kahit alam kong Mommy ko yun? Kasi that time nagulat ako. Hindi ko alam kung
anong ginagawa ng Mommy ko sa bah ay niyo. Then that very same day I realized na
ikaw at yung babaeng sinasabi nil a na imi-meet ko eh iisa." Alam kong hindi tama
yung ginawa ko, pero ngumiti ako nun at bigla na lang akong yumakap sa kanya.
"Whether you are Jasper or if they call you Wesley.. I don't care! Ikaw pa rin y
un!""Whether A.L. or Riel.. it's still you." yumakap din siya nun. Ang tagal naming
ganun lang. Natawa rin siya nun kasi para kaming sirang dalawa. Siya ang unang
humiwalay nun pero nakangiti siya. "Tell me you didn't see my baby pictures?""Akala
ko ba sa Kuya mo yun?""Yung bab y pictures, sa akin yun. Yung 16 year old na hindi
mo makilala, pictures ni Kuya ." umakbay naman siya sa akin tapos nag-kiss siya sa
ulo ko, "My mom's crazy. I hope she'll see me as me.. and not as my brother.""Ano
ka ba! Nakita ka na niya bilang ikaw!" hinampas ko siya sa balikat niya pero hindi
malakas, "Kasi sinabi niya sa akin kanina, hinatayin daw kita dahil dadating ka.
Hindi ba kahit anong mangyari darating ka?" tumawa naman ako at naisip ko na asarin
siya, "But techni cally, you still lied to me. Hindi mo sinabi na mayaman ka.. kung
ano pa yung pi nakamahalagang bagay tungkol sa iyo.""Oh come on Riel!" ngumiti din
siya, "I bro ke a toe when I was 6 nung naglaro ako ng soccer at hindi ko sinabi sa
iyo yun. It's still important as telling you that I'm rich even though I'm not.
Does that make any difference?""WELL YEAH!!!" binatukan ko nga. "Paano kung hindi
gumalin g yung toe mo eh di hindi ka na nakakasayaw!" Teka parang ang weird na yata
ng usapan ngayon. Alam kong mukhang ewan na kaming dalawa. Sa sobrang init doon sa
loob at pawis n a kami, idagdag mo pa na umiyak kami parehas.. mukha na siguro
kaming mga basaha n. Naglakad na kami papalabas nun. Parang yung nasa dibdib ko na
kung ano eh gumaan na. Kung tutuusin, parang nawala na nga eh. Malapit na kami nun
kaya lang nung nauna akong naglakad, naramdaman ko na lang n a bigla na lang may
humila sa kamay ko. "Can I kiss you?" nagulat naman ako doon sa tanong niya.
Tinignan ko lang siya at tinaasan ko ng kilay ko. Inirapan ko nga tapos sinabi n
iyang... "Fine next time I won't ask. I'll just do it.""Ha-ha patawa ka!" sarcastic
yung pagkakasabi ko. Lalakad na sana ako uli nun kaya lang hindi pa rin niya
binitawan yung kamay ko. Tinignan ko lang siya at nakatayo lang siya doon at
nakatingin sa kamay niya. M ay relo kasi siya doon eh. "Hey anong ginagawa mo?"
Narinig ko nun na nagbibilang naman siya. For what again?
"...6.. 7.. 8..." then tumingin siya sa akin ng nakakaloko... "Fine.." lumapit s
iya sa akin ng sobrang lapit.. "Dumating na yung next time..." after that, I..uh...
if ya' figure it out, sabih in niyo sa akin.
**************************************** NOTE: THIS IS NOT INCLUDED IN THE STORY.
THESE ARE REFERENCES AND EXPLANATION IN CASE SOME OF YOU ARE STILL CONFUSE ABOUT
WESLEY BEING JASPER'S BROTHER, AND OTH ER CONFUSING PARTS ABOUT JASPER'S
PERSONALITY. IF YOU STILL HAVE QUESTIONS, FEEL FREE TO ASK ME. **** "You're going
back in that school you hear me?!?" dinire-diretso ko lang paglala kad ko, "You're
going back to that school with that Wesley guy!" Nung binanggit ng Daddy ko yun,
napahinto na talaga ak ng tuluyan. Nasa pinakata as na ako ng hagdan nun. "Who?!?"
Mommy ko naman ang sumagot. "Wesley. Yung nag-iisang anak ng mga Garcia." Nagalit
talaga ako nun. Gusto nilang bumalik ako sa school na iyon para magkasam a kami
nung Wesley Garcia? I don't even know him. Alam ko na kung bakit. Dahil m ay
kumpanya sila. Syempre yung Daddy ko, gusto lang na magkagusto ako doon din s a may
pera na. Kaya nga niya ako inenroll sa private school na yun 'di ba? >>>sa may last
paragraph sa may line na.. 'magkasama kami nung Wesley Garcia?' R iel's the one who
said that. NOBODY said that his last name was Garcia. Not even her dad. So Riel in
short was assuming. "Sus.. may nakakatawa ba sa buhay mo?""Wala." tumingin siya sa
rubber shoes niya , "I uh.. my parents died when I was 3. Yung bro ko when I was 7.
Then.. lumaki ako sa uncle ko. Bago ako mag high school, lumipat na ako sa boarding
house par a hindi malayo sa school." ngumiti naman siya. >>>ito yung first time na
sinabi ni Jasper yung info about his family. It stayed that way til nagkaalaman na.
He said na namatay yung parents niya nung 3 siya ( edad niya nung naghiwalay sila)
and Wesley's (12) which makes him 9 years older than him... and 7 siya nung namatay
si Wesley (16) na si Wesley nun... kaya yung last pictures niya, na pinakita ni
Mrs. Garcia.. 16 na si Wesley nun. At kaya r in hindi nakilala ni Riel yung picture
coz it't not Jasper. Naglakad siya nun papunta sa direksiyon. Akala ko nga sa akin
siya galit eh. "Sinabi ko naman sa iyo ayoko!" sumigaw siya doon sa phone niya, "I
gotta' go. B ye." >>>ito yung recollection party dance nila. Jasper's arguing with
somebody... may hula ba diyan kung sino? (his mom.) "Pasensya ka na Riel ha.." sabi
niya na parang nagpapaliwanag sa akin,"Pagpasens yahan mo na si Jasper. Talagang
malaki lang problema niya ngayon."umiling-iling
pa siya. "9 years since huli ko siyang nakitang ganyan..""9 years na ano?""7 yea rs
old siya nung huling umarte ng ganyan. Walang pakialam sa mundo. Wala sa sari li.
Pati nga sa akin parang galit yan kagabi pa..""It's been 9 years the last ti me he
cried. Ngayon lang uli nasundan."[/b] >>>Carlo mentioned that na it's been nine
years nung umiyak si Jasper. Jasper's 16, minus 9... 7 years old siya. What
happened when he was 7? Namatay si Wesley! !! "My parents died when I was three.
One day before ng birthday ko." tumango-tango siya mag-isa nun at iba na yung
pagtingin niya doon sa apoy na nasa harap niya. Tapos inalis na niya yung daliri
niya sa puso niya, "May isa akong kapatid. He died when I was 7. Leukemia. An hour
before kong na-receive yung award ko as fir st honor nung grade 1 ako. Galing siya
sa hospital nun, pumunta lang sa recognit ion day ko." >>>ito yung kwento ni Jasper
sa camp nila. After he said 'my parents died when i was three' so on... may
decription ako afterwards... na '--tapos inalis niya yu ng daliri niya sa puso
niya.' Which means? His body language tells us that his parents died... sa PUSO
niya! K aya tinuro niya yun. Tumayo naman si Roland doon sa inuupuan niya at
tinignan kung sino yung dumating . May isang babae na bumaba doon sa kotse at
pumasok doon sa loob ng bahay namin . Ibinalik ko naman yung tingin ko kay Jasper
nun. Nakatingin din siya doon sa bab ae. "Sino yun?!?" tinuro niya yung nasa likod
ko. Napapikit-mata na lang ako. Parang gusto yatang sumakit ng ulo ko. "She's the
reason why I can't go." hininaan ko yung boses ko, "My dad told me ye steday that I
have to meet her.""Bakit? Sino sya?""Mrs. Garcia." tinulak ko nama n si Jasper, "I
have to go. Sa susunod ka na lang uli dumalaw ok!" >>>ito naman yung part na
nakatingin si Jasper kay Mrs. Garcia. Bakit siya nakat ingin ng ganun? Kasi nagulat
siya. Ito yung day na nalaman niya na yung girl na imi-meet niya at si Riel eh
iisa! A shocker to him.. so he didn't tell her. Tinabi niya yung album na pangatlo
na yata sa tinignan namin. Kinuha naman niya yung red one na huli na yata sa lahat.
"Ito naman yung mga latest pictures niya.." tapos inilagay niya sa kandungan ko,
"Ito na pala." Nung binuksan niya yung album eh napatitig na lang ako doon sa
letrato. Teenager nga yung lalaking nandun. For some reason, hindi ko maalis yung
tingin ko sa ka nya. "Ang gwapo ng anak ko no?" No kidding. "Ilang taon na po
siya?" hindi ko na maiwasang magtanong. "Wesley's already 16.""Ooh.." tumango na
lang ako at tingnan ko uli yung picture .
"Bakit nagkakilala na ba kayo? Kasi tinititigan mo yung picture niya." Nilayo ko
naman yung tingin ko at binalik ko sa kanya. Ngumiti naman ako sa kany a. "Uhmmm..
akala ko po eh..." sabi ko sa kanya. So he's Wesley Garcia. Siya pala yung matagal
nang sinasabi ni Daddy sa akin. "Nah.." umiling naman ako... "I've never seen him
before." >>>First meeting ni Riel at Mrs. Garcia. Pinakita ni Mrs. Garcia yung
pictures a t may line si Riel na.. 'For some reason hindi ko maalis yng tingin ko
sa kanya' and 'Uhmm akala ko po eh..' sagot niya sa question ni MRs. Garcia (Bakit
nagkak ilala na ba kayo?.....').. bakit niya tinititigan? Kasi may resemblance si
Jaspe r sa brother niya. So she thought.. at that very moment.. he looks familiar.
I'll assume that you got the Jasper's last name is Morales and not Garcia part.
Simply because, his mom got married kaya iba apelyido niya. Morales eh galing sa
dad niya dati. A couple of days passed pagkatapos nung araw na iyon. Yes, 16 na
ako, and yes, n agka-ayos na kami ni Jasper. Sinabi naman niya sa akin na nasabi
naman na daw ni ya halos lahat ng gusto niyang sabihin sa akin. Gulo no? Well, ako
na lang yata ang naguguluhan. Hindi na ako inenroll ni Daddy sa public school.
Unfortunately nakakalungkot tal aga dahil nasanay na ako sa school na iyon. Sabi
nga nila kapag nasanay ka daw s a kakaibang environment, mahirap daw mag-adopt sa
bago. I found that hard to bel ieve. Siguro nga nung bago pa lang ako sa school at
maraming bagay na bago sa ak in dahil hindi ko ginagawa dati, nakuha ko rin naman
hindi rin nagtagal. At leas t naranasan ko na maging tunay na teenager.. at
naranasan ko ang totoong high sc hool life. Kadalasan, against pa rin si Daddy sa
mga ideas at plano ko. Isa sa plano ko eh magkaroon ng Charity for children. Sabi
niya masyado daw matrabaho at baka ma-pr essure daw ako. Pero ang pinakaayaw niya
lang sa lahat ng ginagawa ko, eh yung p agtakas ko kay Roland at maglalakad ako
mag-isa. Siguro nga may pagka-rebelde ak o in some way. Bata pa kasi ako ayoko na
ng mga men in black na sumusunod-sunod sa akin. Bumalik na naman ako sa private
school na pinapasukan ko dati. On the positive s ide, kasama ko na si Jasper. Anak
mayaman nga siguro siya pero lumaki siya na hi ndi naman siya umaarte bilang isa.
Una sa lahat, ayaw niya yung uniform ng schoo l. Kailangan kasi eh naka-tie ka na
pormal na pormal. Napaka-OA daw kaya ang gin agawa niya eh hinihila niya yung tie
niya para mag-loose at yung polo niya eh ma dalas na hindi nakabutones kaya kita
yung shirt niya sa loob. Slacker sheep look daw ang tawag niya doon. Dress code
violator nga ba siya? Yeah. But he looks co ol. Dumadalaw na rin siya sa bahay.
Madalas after school kapag naghahatid. One time nga siya pa nag-influence sa akin
na takasan daw namin yung driver ko. Tumakbo n ga kami, pero ayun.. kung saan-saan
kami nakarating. Tuwang-tuwa nga ako nung su makay kami ng pedicab. Sabi pa niya sa
akin yung itsura ko raw eh parang first t ime ko raw nakasakay nun. And yeah.. he's
right. That very same day, gabi na kami nakauwi. Mabuti na lang eh wala pa si Daddy
dah il tiyak patay na kami nun. Si Mommy ang nandun at alam ko na hindi rin pabor
yu
n na tumatakas-takas lang kami. Pero dahil nga si Mommy yun, mas maluwag siya ka
ysa kay Daddy. Kinausap niya kaming dalawa nung nandun na kami sa living room.
"Kayo ngang dalawa halinga kayo dito.." sabi niya sa amin at naupo naman kami do on
sa couch, "Ano sa tingin niyo ang ginagawa niyo?""Wala po... umuupo lang." Tinignan
ko ng masama si Jasper. Pasaway talaga eh. "What do you mean Mom?" nagkunwari pa
ako na hindi ko alam yung sinasabi niya,"S omething wrong?" Alam ko naman na yung
gustong pag-uspan ni Mommy. Yung pagtakas namin at kalokoh an naming dalawa. What
can I say?!? Ganun talaga kami. Nakatingin lang ako kay Mommy at si Mommy rin eh
ganun sa akin. Nung nagsalita n a siya eh yumuko na lang ako. "Kayo bang dalawa
eh..." Hinihintay ko yung katuloy nung tanong yata ni Mommy kaya lang wala na.
Nakating in lang kasi ako paanan ko then narinig ko na lang si Jasper na sumagot
ng.. "Opo." tinignan ko siya at nakangiti pa siya, "Opo. Hindi niyo po ba alam?"
saba y tango-tango pa siya. Dahil hindi ko alam yung sinasabi niya eh napataas na
lang yung kilay ko. Binali k ko yung tingin ko kay Mommy. "Really?" parang
interesado si Mommy, "Totoo ba yun anak?" Tinatanong niya ako pero hindi ko naman
alam yung tinutukoy niya. Araw? "Say what?!?" yun na lang ang naisagot ko dahil
puzzled na talaga ako, "Am I mis sing something?" Ngumiti lang si Mommy nun. Alam
niya na hindi ko sila naiintindihan parehas. Kas i naman, bakit nga ba ako yumuko?
Takot ba ako na masermonan ako? "Tinatanong ko lang kayo kanina kung kayo bang
dalawa eh.." bigla niya akong tin uro saka si Jasper, "You know what." Nagtinginan
kami ni Jasper nun at hindi ko naman inaasahan na sabay pa kaming sa sagot.
"Opo./Hindi po." Binigyan ko siya ng 'what-are-you-talking-about' look at parang
wala lang sa kan ya yun. Nag-nod siya sa akin na para bang sinasabi na.. 'sige na
nga sasabihin k o na yung totoo..' Humarap uli ako sa Mommy ko at sinabi ko sa
kanya na.. "Hindi po Mommy.." Napansin ko habang nakatingin ako kay Mommy eh
natatawa-tawa siya. Kaya ako eh b igla-biglang lumingon sa likuran ko sa side ni
Jasper kung anong ginagawa niya. Nakita ko siya na nagsa-sign sa Mommy ko at
sinasabi niyang.. 'Wag ka maniwala s a kanya!' then umiiling siya at tinuturo ako.
Nung nakita niya ako, bigla siyang umayos ng upo na akala mo eh inosente at wala
ng ginagawa. Well, ganun lang talaga si Jasper. He loves to bug me alot, kasi daw
ang cute ko minsan tignan kapag naiinis. Pero hindi rin nagtagal, magse-seryoso
siya at sas abihin niyang 'Alam mong biro lang yun 'di ba?' kapag minsan na
napapansin niya parang galit ako.. kahit hindi naman. The real deal is, hindi kami
ni Jasper. Maraming tao na iniisip na parang kami n a daw dahil madalas kaming
magkasama.. sa school.. out of school.. or even when it comes to family. His mom?
Tawag pa rin sa kanya eh Wesley. Para bang nabubuhay na nga siya na hin di niya
alam na may isa pa pala siyang anak na Jasper naman ang pangalan. Unfair para kay
Jasper, pero ano pa nga bang magagawa namin? Isa pa, tanggap naman na niya yun.
Nag-sorry na nga pala si Mandee sa akin. Sinabi niya na hindi naman niya sinasad
yang saktan ako o manguha ng credit na hindi naman sa kanya. Para sa akin? Limot ko
na iyon. Isa pa sabi nila, mas mabuti na magpatawad kaysa ang magtanim ka ng galit.
Yung family ni Jasper at family ko eh magkasama nag-spent ng Christmas. This tim e,
sa bahay naman nila. Walang room si Jasper. Ewan ko ba kung bakit ganun. Oh w ell,
the important thing is, we had a great time nung christmas. Walang party ka ming
pinuntahan kaya walang kaming ide-deal na rich people. Short time after christmas,
naalala ko na malapit na rin yung birthday niya. Fro m recollection. Kasi sinulat
niya nun sa board niya, Jan. 1 ang birthday niya. S a dami ng dates... new year? So
ayun, vacation kasi nun. Ang hirap talagang magpalusot sa kanya. Kapag sinabi kong
pupunta ako ng mall, baka mahalata niya na bibili lang ako ng regalo. Nung sinabi
ko naman na bibisitahin ko yung friend ko, sabi niya sasamahan daw niya ako. The
next day nung sinabi ko na bibili ako ng mga damit ko at sinabi kong ma tagal akong
mag-shopping, sabi niya ayos lang daw at uupo na lang siya sa gilid. Ang kulit niya
no? Dahil nga super kulit niya, naisip ko na sabihin sa kanya na may slumber party
a ng mga babae. Dahil nga PAMBABAE nga lang ang party na yun, parang nagdalawang-i
sip siya na sumama. "Uhmmm.. aalis ka?" Parang ayaw niya akong paalisin nun kaya
ako naman eh... "Yeah... obvious ba?" Pinapakita ko lang sa kanya na hindi ko
naalala yung birthday niya. Ang masama p a, sarcastic pa yung pagkakasabi ko.
Nagpunta nga ako sa mall mag-isa nun at wala akong kasama. Si Kay kasi eh hindi na
makikipag-celebrate sa amin dahil may sarili silang celebration ng family niy a.
Hindi ko alam ang ireregalo ko kay Jasper. Ni-hindi ko nga alam kung ano ba ang
magugustuhan niya. Unang-una kong pinuntahan eh National Book Store, kaya lang
naisip ko eh hindi n aman siguro bookworm si Jasper. Hello? Bihira yata sa lalaki
yun. Sumunod kong p
inuntahan eh accessory shop. Mag-iisang oras yata ako doon sa loob eh hindi ako
makapag-decide doon kung brown ba o black ang kukunin ko, o kung yung mas mahal ba
o mas mura. In the end, naisip ko na baka hindi niya magustuhan yung accessor ies
dahil maarte din ang lalaki sa ganun. Nakita ko rin yung Hardware. Malabong doon
ako makakuha ng regalo para sa kanya dahil hindi naman siya carpenter..
technician.. or anything in that field. Sa RR J din eh super duper tagal ko. NAMAN
OH! Sumakit sobra yung paa ko kaya kahit na maglilimang oras na ako doon sa mall,
na upo ako at kumain ako ng ice cream. Parang yung agenda ko eh naiiba dahil wala t
alagang pumapasok sa utak ko. Pati nga sa Bench eh pumasok rin ako.. Penshoppe..
basta halos lahat na from the genre of little kids to a rocker stuff. Bakit ba ang
hirap regaluhan ng mga lalaki? Siguro nga sobrang desperate na ako makabali ng
regalo kahit isa dahil gumagabi na nun. Isa pa, Dec. 31 ngayon. Pumikit na lang ako
na parang bata at umikoy-iko t at yung unang maituro ko na shop eh doon ako bibili
ng ireregalo ko sa kanya. Nung nahihilo na ako eh huminto na ako. Sports Store. NOT
BAD RIEL! Nanginginig na yung mga binti ko nung makapasoka ko doon. Nakita ko yung
mga div ing gear. Siguro naman hindi marunong mag-scuba si Jasper. Basketball?
Yeah... t ypical.. but yeah.. a guy thing. Soccer? Cool... lots of running... and
kicking of course.. pretty much guy thing. Bowling? Definitely not. Baka tignan
niya lan g ako ng masama at sabihing... 'You think I bowl?!?' Umikot pa ako doon sa
loob. May nakita pa nga akong aquarium doon eh. Hindi ko t uloy alam anong
connection nun. May mga rollerblades din doon, saka ice skating stuff. Jasper's
definitely not a twirl girl. Sumasakit na yung ulo ko nun. Kaya ayun, nag-lean ako
doon sa may glass na may l amang kung ano sa loob. "Hi Miss, you need anything?"
tanong nung lalaki na nagulat pa ako at para yata akong magkakasakit sa puso,
"Sorry kung nagulat kita." May edad na yung lalaki na nakatayo doon. Napansin niya
yata na kanina pa ko iko t ng ikot doon sa shop niya pero hindi naman ako bumili.
"Yes.. please." sobrang kailangan ko na talaga ng tulong! "Actually, may reregal
uhan ako. It happens to be a guy.""New Year gift?""Uhmm.. sort of." tapos tuming in
ako sa kanya, "Ok. Birthday niya kasi. Kaya lang nahihirapan ako mag-isip ng
ireregalo sa kanya. He's a very very open guy when it comes to experiences. With
Jasper, it could be anything.""Ahh.. Jasper pala ang pangalan ng boyfriend mo.. I
see.." Tinignan ko yung lalaki doon. Intrigerong ito?!? "Nah.. he's not..
really.... he's my.." napaisip naman ako bigla... Nanahimik ako nun. Jasper's my---
what?!? "I don't know." naguluhan din ako, "Friend?""So close friends kayong
dalawa?" na gtanong siya uli sa akin. "Uhmm.. more than that?"
Ngumiti na naman yung lalaki sa akin as if alam na alam niya yung mga bagay-baga y.
"You're confuse." una niyang sinabi sa akin, "Iniisip mo na kaibigan mo siya, pe ro
tanungin mo ang sarili mo.. mahal mo ba siya higit pa sa isang kaibigan?" Nung
sinabi niya yun.. nakiramdam naman ako. In fact... I do. Hindi ko lang inaa min.
Bakit nga ba? Teka nga teka nga.. sports store ba ito o love doctor? Eh naghahanap
lang ako ng regalo bakit napunta yata sa lovelife ko? "Sports store po ba ito o
advice column?" dinaan ko na lang sa biro kaya natawa siya. "Ikaw na rin ang
nagsabi na si.. Jasper.. eh all around guy. Open for anything. So maybe, he's
actually looking for something na hindi nabibili." a ng lalim nam an nun nalulunod
yata ako! "What do you mean?""Ang best gift na pwede mong ibigay sa kanya eh wala
dito sa mall na ito.. wala sa sports shop na ito.. at lalung-lalo na wala sa kahit
saan g parte ng mundo." tapos tinuro niya ako, "Nasa iyo." Parang Greek ang
language niya ah! Hindi ko yata maintindihan. "You need to go look for him... and
you'll know the rest.""Seriously.. I don't k now the rest." puzzled na naman ako.
Ang EWAN ko talaga! "Hey hija.. ever heard of the term... '25th hour'?" Napaatras
naman ako. Parang lang... "You mean.. 24th hour?""Hindi. 25th hour." seryoso naman
niya masyado. Natatawa na siya sa akin dahil hindi ko talaga maintindihan yung mga
sinasabi niya. "The best gift you'll give him is 25th hour..""Ahhh!" nakangiti pa
ako nun at napalak as yung boses ko, "Gets ko na!""See? Nakuha mo pala..""Yun pala
ang best gift ka y Jasper.." tumango-tango naman ako, "Why didn't I think of that?"
Tumingin naman ako doon sa gilid ko. Yun daw ang best gift ko? "25th hour pala ah!"
biniro-biro ko pa siya tapos lalo akong nag-lean doon sa gl ass table. "Say WHAT
again?!?" Riel naman!!! Puzzled talaga ako nun. Yung lalaki kasi sa Sports Shop eh
lalong ginulo yung ut ak ko. Kanina lang nag-decide na ako na bibili na lang ako ng
kahit anong sports gear para kay Jasper sa birthday niya kaya lang ngayon nag-
aalangan tuloy ako. Kasi naman eh! Ano ba yung 25th hour na yun na sinasabi niya?
eh kung pinapaliwa nag na lang din niya eh di hindi ko na siguro kailangang mag-
isip eh no? At alam niyo ba ang sinagot nung sinabi ko yan? Sabi niya ako lang daw
ang makak asagot nun at hindi na kailangang sabihin pa sa kanya. Ang weird niya no?
Hindi ko nga masagot tapos ngayon ako ang makakasagot? Parang lalo lang yata akong
nag uluhan... oh well... Dahil napagod na ako sa kakaisip at kakaikot sa mall, wala
na akong magawa kundi ang umuwi na lang. Anong regalo ko? Bumili na lang ako ng
sumbrero. Kasi naman
wala na akong maisip. Hindi naman siguro mapili si Jasper. Isa pa, hindi ko pa s
iya nakikitang magsuot nun kaya pwede na yan! Pagdating na pagdating ko sa bahay eh
si Mommy kaagad ang bumungad sa akin. Naka upo siya doon sa couch namin at may
binabasang magazine. Bihis na bihis pa siya at tumingin siya sa akin nung pumasok
ako sa loob. Hinawakan ko pa yung ulo ko a t medyo masakit yata. Paakyat na ako sa
hagdan namin at hindi pa ako nakakailang hakbang eh bigla ba n aman niya akong
tinawag... "Anak!" sabi niya kaya nagulat ako, "Bakit hindi ka pa bihis?" Tinignan
ko naman yung suot ko nun. Ano bang problema? Saka may pupuntahan ba ka mi? "Bihis?
Para saan?" tinanong ko naman siya pero wala naman ako sa mood. "Eh di ba kina-
Jasper tayo magce-celebrate ng New Year?" inulit pa niya sa akin yun, "Gabi na
nandito pa tayo. Tapos magbi-birthday pa siya..""Yeah I know that. ." pinikit ko pa
yung mata ko at medyo inaantok na ako, "Jan.1 ang birthday niya Mommy at hindi Dec.
31.""Exactly." sabi niya na parang wala akong alam, "Ilang oras na lang birthday na
niya. So move it!" Tinatamad-tamad pa akong kumilos nun pero dahil nga sina Mommy
eh kukulitin lang ako, umakyat na rin ako pero mabagal pa rin. Hindi nga rin
nagtagal eh nainip n a rin sila sa akin at sinabi ko sa kanila na mauna na lang
sila at ako eh magpa pahatid na lang sa driver. Grabe pala talaga kapag maghapon
kang umiikot sa mall at panay pa ang isip mo. Nakaka-drain ng energy! Naligo lang
naman ako nun at lumaba na rin ako kaagad ng bathroom. Wala na nga s ila Mommy at
hindi na nila ako hinintay. HInanap ko lang yung driver namin na na ghatid sa akin
kanina, kaya lang napansin ko na nakikisaya siya doon sa ibang ma id namin kaya
hindi ko na lang tinawag. Kaya ko naman sigurong sumakay ng jeep a t pumunta sa
bahay nila Jasper ng walang driver 'di ba? "Pero Mam, baka po pagalitan ako ng
Daddy mo.." yun ang sinabi niya sa akin na m edyo worried pa sa naging desisyon ko,
"Kabilin-bilinan niya kasi huwag ka daw p aalisin ng walang kasama kahit sino eh."
Ako naman eh hindi basta-basta nakikinig sa mga sabi-sabi lang kaya tinapik ko s
iya sa balikat niya. "Kuya, don't . Ano ka ba! akin,"Happy nang bahala a inyo!"
worry. Hindi ka matatanggal sa trabaho mo. Akong bahala sa Daddy ko Kaya ko na
pumunta doon." tinignan ko silang lahat na nakatingin sa New Year nga pala sa
inyong lahat. Yung mga pagkain sa kusina, kayo doon! Sasabihin ko kay Daddy na ako
nagpasabi na lutuin niyo para s

Umalis na ako nun at hindi naman na nila ako pinigilan. Sus yan pang mga yan, ka
mpi naman sila sa akin noon pa! Yun nga lang minsan takot sila kay Daddy kaya mi
nsan mas sinusunod nila si Daddy kaysa sa akin. Naglakad lang ako ng kaunti at
medyo nakakatakot dahil may mga nagpapaputok pa d oon sa labas. Baka kasi bigla na
lang may bumagsak na kung ano sa ulo ko. Sa awa ng Diyos, nakasakay naman ako ng
jeep at pakiramdam ko mas safe ako doon dahil may bubong na. Medyo malayu-layo rin
ang bahay ng mga Garcia sa bahay namin kaya inabot din sig uro ng 25-30 minutes
nung nakarating ako. Nag-invite naman yata sila ng mga kasa
ma nila at marami naman nang tao doon. Ang ingay ingay pa doon sa labas dahil ma y
malaki silang sound system sa may garden nila. Umikot ako ng umikot sa loob at
marami pa ngang nakakakilala sa akin na hindi ko naman matandaan kung sino at
kilala nila ako. Nakiki-Hi na lang din ako kaya na hirapan pa akong makadaan dahil
sa sobrang dami ng binabati. Nakita ko rin naman si Mrs. Garcia at nakatayo siya
doon sa gitna at nangunguha yata ng juice niya. Napansin niya lang ako nung
mapansin niyang nilalaro-laro ko yung susi ng sasakuyan namin na nadala ko ng wala
namang reason. "Arielle nandito ka na pala!" tuwang-tuwa na naman siya nung makita
niya ako,"Gu sto mo bang kumain ng kahit ano? Maraming pagkain doon!" tinuro niya
yung kabila ng side, "Sabihin mo lang at uutusan ko si Manang na kumuha ng
pagkain..""Naku h indi po.." umiling naman ako sa kanya, "Hindi naman po ako gutom
eh. Si Jas--," natigilan naman ako, "Si Wesley po?" Ginala naman nia yung tingin
niya pero sa sobrang dami ng bisita doon at madilim na, malabong makita pa niya si
Jasper. "Hindi ko pa nga nakikita yung anak ko na yun simula kaninang umaga. Nasa
kwarto niya lang yun kanina pa, pero hindi ko na napansin." humawak siya sa buhok
ko," Magkakaroon ng fireworks display mamayang 12.. so kailangan nandito na kayo
ha.. " Sinasabihan niya ako na kailangang nandun na kami mamayang 12 eh samantalang
hin di ko alam kung nasaan ang anak niya. Malaki rin naman yung buong bahay niya at
sa sobrang dami ng tao dito eh mahihirapan talaga akong maghanap. Isa pa, past 1 1
na rin naman na. Nung nakaakyat ako doon sa hagdan nila papunta sa main door mga
bisita. Nag-overview muna ako in-case na makita ko siya uusap, kumakain, sumasayaw
at kung anu-anong business. This hy I hate being... one of them. Marami ngang
parties, panay ng mga tao. eh tinignan ko yung pero ang daming nagis also one
reason w hindi naman totoo yu

Pumasok ako sa loob ng bahay nila at ganun din. Sobrang dsami ring tao doon eh m
edyo maingay din. Siguro nga nasa taas yun sa may kwarto niya. Tama ba yun? Birt
hday celebrant mamaya tapos siya pa yung mahirap hanapin? Nakita ko naman yung
isang nagse-serve doon na babae at naisipan ko naman itanon g. "Excuse me.."
kinalabit ko siya doon sa likod niya, "Have you seen Jasper Morale s?" Tinignan
niya lang ako at halata mong hindi niya alam yung pinagsasasabi ko. "I'm sorry
Mam.." sabi niya na medyo friendly naman ang dating, "Tinawagan lang po kami
ngayong gabi para sa party pero hindi po kami permanent worker dito. Hin di ko po
kilala kung sino si Mr. Jasper Morales.""Oohh.. uhmm.. thank you anyway s.."
Aaakyat na naman uli sana ako doon sa hagdan papunta doon sa mga kwarto nila kay a
lang na narinig ko naman yung kasama nung babae na pinagtanungan ko na may sin abi.
"Hindi ba yun yung anak nung may-ari nung bahay? Yung guwapo kanina na bumaba?"
Napatingin naman ako doon sa babae.
"Miss, yung matangkad ba yung tinutukoy mo?" Napansin naman niya ako doon. "Opo.
Pabalik-balik nga po yun kanina sa taas at baba pero hindi po nag-stay dit o.
Bumababa lang kapag tinatawag siya at may ipapakilala daw sa kanya." Ngumiti lang
ako at tumango naman ako kanya. Syempre, binilisan ko naman na yung pag-akyat ko.
Ganun na naman sa taas at nagtanong-tanong uli ako dahil hindi ko naman alam kun g
saan yung naging kwarto niya. TInuro lang sa akin nung lalaki na hindi ko nama n
kilala na doon daw siya sa kwarto sa may bandang dulo madalas niyang nakikita si
Jasper. Kumatok naman ako doon sa kwarto pero wala man lang sumagot. Ayoko na mang
buksan na lang kaagad dahil masamang habit yun. Tinignan ko yung butas doon sa
gilid at mukhang madilim naman. Nah.. wala si Jasper dito tiyak. Tumabi naman ako
doon sa may bathroom in case na siya yung nandun. Nagtataka na nga yung mga tao
dahil nakabantay ako doon at hindi naman ako gumagamit. LUmabas pa nga yung
matandang lalaki at tinitignan ba naman ako ng masama. That is defi nitely not
Jasper. Naikutan ko yata eh limang bathroom pa at nag give up na ako dahil sari-
saring a moy lang ang nalalanghap ko at panay flush lang naman ang naririnig ko.
Mukhang wala siya dito. Siguro ng kumakain na yun sa baba. Nung malapit na ako doon
sa spot kung saan ako nagsimula, bigla ba naman akong n aging masaya dahil nakita
ko si... "CARLO!!!" sumigaw ako doon pero wala akong pakialam kung magtinginan
sila. "HOY CARLO!" Lumapit naman siya sa akin at yumakap naman siya. Nakatodo-ngiti
din siya nun. A Ng higpit-higpit pa nga ng yakap niya at humiwalay din naman siya
kaagad. "Riel!" hinawakan niya ako sa kamay ko at inikot ako as if sumasayaw ako,
"Ang g anda natin ah!""Thank you!" ini-return ko na lang din yung compliment, "Ikaw
din gawapo natin ngayon ah!" "Hindi naman.." hinawakan pa niya yung buhok niya.
"Sinong kasama mo?""Ahh.. parents ko." lumingon siya sa likuran niya, "Somewhere .
Baka kumakain na yung mga yun." then binalik niya yung tingin niya uli sa akin ,
"So kumusta na? Kumusta na kayo ni Jasper?""Nakakainis naman yung tanong mo eh !"
hinampas ko nga sa balikat niya, "Saka yan din ang tanong ko sa iyo, nakita m o ba
siya?""Hindi eh. Hindi ko pa siya nakita whole day. Akala ko nga magkasama kayo
eh.."seryoso sya at alam kong totoo yung sinabi niya, "Ibibigay ko pa man d in yung
regalo ko sa kanya." Nakita ko naman yung regalo niya at may hawak siyang kung ano
na korteng box. "Ano namang laman niyan?""Goggles. Mahilig kasi mag-swimming yun si
Jasper dati. Sumali sa competitive swimming. Eh ganito yung gusto niyang bilhin
dati pa..." Well, not bad! Goggles pala yung kanya. Mine's better I guess. Kasi
naman, ball cap yata yun! Worth P400 na bili ko. At pera ko pa! "---P1200 nga bili
ko kasi orginal eh."
Na-choke naman ako nun. Ang mahal naman yata nun para sa goggles! I mean... "Ok ka
lang?" humawak siya sa likod ko, "Ikaw ano namang dala mo para sa kanya?" TInago ko
naman yung ball cap na hawak-hawak ko. "Uhmm.. it's uhmm... a.." tumingin ako sa
gilid, "A clock. Yeah." ano ba yan! "A clock?" Dahil mukhang nagsususpetsa rin si
Carlo, umamin na ako. "Ok alright!" sabi ko dahil naggive-up naman na kao, "I was
at the mall this mor ning. Yun nga, naghahanap ako ng regalo para sa kanya. Gusto
ko pera ko yug pina mbili ko at hindi galing kay Daddy.. P500 na lang pera ko, yung
P100 nakain ko p a ng kung ano.." sumimangot ako, "Hindi ko talaga alam kung ano
ireregalo ko sa kanya. GUsto ko magugustuhan niya. Then I bought this.." nilabas ko
na yung rega lo ko, "Ball cap. Hindi naman siya nagsusumbrero di ba? Tapos ngayon
ikaw pinaki ta mo yung regalo mo.. kay ayun nahiya tuloy ako.." Tumawa naman ng
tumawa ng malakas si Carlo. Grabe naman, nahiya na talaga ako la lo! "Tignan po
pati ikaw natawa!""Hindi egalo mo..." pinilit niyang pigilan ing here and there
para maghanap ng Jasper. Kaya kung ako sa iyo kahit n!" Hindi pa rin ako sigurado
nun. "Talaga?" para na akong bata nun, "Totoo ba yung sinasabi mo?""Oo no!" yumakap
u li siya sa akin, "Naku alam ko na kung anong nagustuhan sa iyo ni Jasper!" tatan
ungin ko pa sana kaya lang nagbago isip ko, "Ngayon, hanapin mo na siya dahil 10
minutes before 12 na.""10 minutes?!?""O sige ganito na lang.." nataranta na rin
siya, "Hahanapin ko siya dito sa baba, mag-stay ka na lang doon sa taas. Kapag
nakita ko siya, sasabihin ko na puntahan ka doon. Ok ba yun?""But it's almost 12 .
I wanted to... gusto ko sana siyang ksama--""Riel, alam ko yun pero kung hindi ko
siya hahanapin ngayon hindi mangyayari yun..." Pagkatapos niyang sinabi yun eh
tumakbo nama na na siya kung saan. AKo naman eh ginawa ko na lang yung sinabi niya
at umakyat na lang ako uli doon sa taas. Syem pre bumalik ako doon sa tinuturo
nilang kwarto niya. Sarado pa rin. Binuksan ko na lang at pumasok ako doon sa loob.
Iniwan ko na lang na bukas yung pinto para naman kung may pumasok eh alam ko kung
sino. Napansin ko na may labasan pala doon sa kwarto niya papunta ng terrace nila.
Dit o pala magandang umupo dahil sabi nila may fireworks display mamaya. Tinignan
ko yung wall clock, 5 minutes before twelve na. Naupo na lang ako doon sa terrace
at ang lamig doon. Yng mga bisita eh pinagsama -sama nila sa labas at sabay-sabay
yata sila magka count down para nga sa New Ye ar. Nandun na ngayon sila sa gutna at
dikit-dikit sila. I bet my parents are the re. Anyways... nakatingin lang ako doon
sa langit, then sa baba uli. Wala na ring si gn ni Carlo. Tingin ko nahihirapan din
siyang hanapin si Jasper. Hindi rin naman nagtagal... nagsimula na silang magbilang
for the last 10 second ikaw tinatawanan ko.. at lalong hindi yung r yung tawa niya,
"I can really imagine you go regalo niya. Alam mo, hindi mapili na tao si ano pa
yan basta galing sa iyo.. matutuwa yu
s ng taong ito. 10... Nasaan ka na Jasper? 9... Darating ka naman 'di ba? 8...
Hindi bale may 7 seconds pa.. 7... 'Di pa naman huli lahat.. 6... Siguro tumatakbo
na yun sa hallway ngayon.. 5... Konting tiis pa.. 4... JASPER NAGAGALIT NA KO! 3...
MAGPAKITA KA NA! 2... Ano ba yan wala na... 1... NAKAKAINIS KA NAMAN EH! And then..
BOOM. May fireworks na nga. At sobrang ganda. Yep.. walang Jasper. "Wow.." nasabi
ko na lang sa sarili ko habang nakaupo ako doon, "Happy New Year Jasper.." Huminga
na lang ako ng malalim at tinignan ko na lang yung fireworks na pinagkag astusan
nila para dito. Bakit ba nakakamangha tumingin sa ganun no? Narinig ko namang may
nagsara ng pintuan at may huminga rin ng malalim. "Happy New Year Riel.."
Napalingon naman ako. Teka, pangalan ko yun ah! Dahil hindi bukas yung ilaw doon sa
kwarto, nahirapan pa akong tignan kung sino yung nasa loob. Sumilip ako doon sa
glass door at nakita ko si Jasper na nakahig a doon sa kama at nakaalis na yung
coat niya. Naka-polo na lang siya. Nakatingin siya doon sa kisame. "And Happy
birthday to me.." Naku kung hindi ko lang kilala itong tao na ito eh iisipin kong
baliw ito. Tama bang mag-senti siya mag-isa? Ewan ko ba, hindi pa rin ako pumasok
sa loob at pinapanood ko pa rin siya. Ang t agal niyang ganun. Bigla na lang siyang
tumayo at nilapag yung mga hawak-hawak n iya sa kama at nagsimula naman na niyang
hilahin yung polo niya at tanggalin yun g butones. Nung nakita ko siya na unti-
unting inaalis yung pantaas niya, hindi ko na napigi lan yung sarili ko kaya
pumasok na ako doon sa loob. "Hey hey hey!" sabi ko na nakapikit pa yung mata,
"Don't you dare remove your sh irt in front of me!" Narinig kong kumilos siya at
siguro eh nagbihis na rin. Sinabi niya eh.. "Ok safe na.." sabi niya kaya inalis ko
na yung kamay ko sa mata ko, "What're yo u doing here? A-akala ko ba eh...""Nasa
slumber party ako? Nah.""Pero sabi mo sa
akin na hindi ka makakauwi...""Para sa birthday mo?" binatukan ko nga, "Syempre
pupunta ako no!""Hindi ka tumuloy sa slumber party?" tanong niya na nagtataka p a
sa sinasabi ko. "Ibig mong sabihin hindi natuloy yung slumber party.." then parang
naguluhan din ako sa sinabi ko, "I meant... I just made that up. Walang slumber
party." tapos naisip ko na umamin na, "Sinabi ko lang yun para makapunta ako sa
mall mag-isa. ""You're trying to get rid of me?" tinuro niya yung sarili niya.
"DUH? Of course." nung sinabi ko yun eh parang nasaktan naman siya doon, "Kasi n
aman.. paano ako bibili ng regalo mo kung kasama ka? Sabihin mo nga?" Nung sinabi
ko yun, parang nabuhayan na naman siya. "Binilihan mo ako ng regalo?" Nahiya naman
ako nung oras na iyon. Inilabas ko na lang yung binili ko sa mall. Binubuksan na
niya at mukhang gusto niya nang malaman yung nasa loob. Ako naman eh hindi na
makapagpigil eh bigla ko na lang sinabi. "Ball cap." taops umupo ako doon sa kama,
"KASI NAMAN EH!" nilakasan ko yung bos es ko kaya nagulat din siya, "Maghapon na
ako doon sa mall pero hindi ko alam ku ng anong ireregalo ko! Ang hirap-hirap naman
kasi ng regalong talagang magugustu han mo!" Nung sinabi ko yun eh bigla na lang
siyang lumuhod at yumakap sa akin ng sobrang higpit. Hindi ko naman inaasahan yun
kaya nakiyakap na lang din ako. "Para saan ito?""Just listen." sabi niya na medyo
mahina, "Hindi mo naman kailan gan akong bilihan ng kahit na anong regalo. Ang
mahalaga, dumating ka! That's al l I'm asking for." Humiwalay na rin siya nun at
tinignan ko lang siya. Halata kong masaya na siya d ahil nakangiti siya sa akin.
"Oh men!" natwa siya lalo sa akin, "I've spent a whole day at the mall tapos hin di
ka naman pala mapili sa regalo?" tapos naalala ko yung lalaki kanina sa Sport s
Shop,"And I talked to this guy from the Sports Store... parang Greek yung lang
uage! Ang lalim ng mga sinasabi." Nahalata ko namang naging interesado siya sa
sinabi ko. "He said something like..." pinilit ko namang alalahanin yung sinabi
nung lalaki kanina,"The best gift is---""25th hour. Yun ba yung sinabi niya?"
Tinignan ko siya ng at hindi ko alam kung paano niya nalaman yung sasabihin ko.
Teka, manghuhula ba siya? "How did you know that?" Yumuko siya nun at umupo naman
siya ngayon sa tabi ko. Napaka-seryoso naman na n ya at hindi siya tumingin sa
akin. "Alam ko dahil yan din ang sinabi niya sa akin dati..." hindi ako
makapagsalita nun kaya tinuloy niya yung pagkukuwento niya, "He's my dad. My real
dad.""HE'S Y OUR WHAT?!?" hindi ko naman inaasahan yun, "Real dad?" tumango lang
siya sa akin , "He works at the Sports Store?""He owns the Sports Store." sabi ko
nga eh.. wh atta' question Riel! "So.. siguro nga tama siya. 25th hour nga siguro
ang best g ift." ang bagal ng pagsasalita niya, "Galit lang ako sa kanya nun, kaya
hindi ko
siya pinaniniwalaan. Ayokong makarinig ng kahit anong galing sa kanya." Hindi ko
masundan yung mga sinasabi niya dahil hindi ko naman alam ang ibig sabi hin ng 25th
hour. Daddy nga niya yun. Parehas silang Greek ang pagsasalita. "I'm sorry Jas.."
sumandal ako sa balikat niya, "Hindi ko alam ang meaning ng 25 th hour." At that
time na sinabi ko yun, tumawa siya ng malakas at at umakbay sa akin. "Hindi mo alam
ang meaning ng 25th hour... pero iniregalo mo sa akin? How weird is that!" tumawa
pa rin siya ng tumawa. Siniko ko nga siya sa tiyan niya pero hindi malakas. Kunwari
eh hinawakan niya n a para bang nasaktan siya kahit hindi naman. Humawak siya nun
sa kamay ko at hinila niya ako doon papunta sa terrace niya. Tu loy pa rin yung
fireworks nila at kitang-kit a doon. Walang nagsasalita sa amin at parehas lang
kaming tumahimik. Ganun lang, nakatingin lang kaming dalawa doon . Ang sarap sa
pakiramdam. Nakatayo ka lang doon at parang relax na relax yung buo ng katawan po
pati yung utak mo eh kakaiba talaga sa pakiramdam. Umakbay siya sa akin tapos
tumingin uli siya. "Riel.." sabi niya kaya tumingin ako sa kanya.. "Yeah?""Anong
inisip mo nung hindi ako dumating at exactly 12 nung counting? Lat e ako. Anong
naramdaman mo?" Hinampas ko nga. Ewan ko ba. Ang sadista ko no? "I got mad. Naiinis
ako sa iyo kasi kung kailan pa naman eksartong 12 wala ka!" Hinarap niya ako sa
kanya. Hindi naman siya galit, pero hindi siya nagbibiro. "Yun ang gusto kong ma-
realize mo. Ang mga numbers na nakikita mo sa orasan.. th ey're all just figures.
They don't mean a thing." tapos tinuro niya yung puso ni ya,"Tayo ang dapat
nagbibigay buhay sa kanila... hindi sila sa atin." umiling-il ing naman siya, "What
I'm trying to say is... hindi naman mag-eexist ang so call ed "time" kung hindi
naman natin ginawa." nahihirapan naman siyang sabihin kung ano yung gusto niyang
sabihin. "You know what I mean?" Nakatingin lang ako sa kanya nun. At that very
moment, hindi ko iniwas yung ting in ko sa kanya at nakatingin lang siya sa akin.
Hindi ko alam kung aoong meron n ung mga oras na iyon pero parang may nagbukas sa
isip ko na kung ano.. at bigla ko na lang sinabi na... "YES...." napakunut-noo
siya, "Yes Jasper.""Yes naiintindihan mo?""Yes... they'r e just figures. And
yes..." hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya, "Fai rytales don't end at
twelve." Napaatras siya sa akin nun at hindi ko alam kung ako naman ngayon ang
nagpapagul o sa isip niya. "Are you trying to tell me that you and me..." tinuro
niya ako then sarili niya. .. hindi na niya naituloy yung sasabihin niya.
"YES!!""Geez Riel huwag mong babawiin yan dahil masaya ako ngayon!" then yumakap
talaga siya sa akin at binuhat pa niya ako.
I didn't know I was doing it that time. But 25th hour... did happen. **************
The phrase that 25th hour will not learn is... Marami nga sigurong nangyari sa
amin. At marami pa rin namang mangyayari. Pero k ung yung mga bagay na iyon eh
haharapin namin magkasama, mas magiging ayos sigur o ang lahat. Sinabi kaagad ni
Jasper kay Carlo yung nangyari nung New Year. Si Carlo naman eh hindi makapagpigil
eh sinigaw kaagd na: "BRO KAYO NA?" kaya muntik-muntik ko na talaga syang nasuntok.
Ayoko pa sanang ipaalam. Pero ayun, mabilis kumalat yung balita na sinagot ko na
nga si Jasper Morales. Dumalaw si Kay sa bahay namin after New Year. May dala-dala
siyang newspaper at pinabasa niya sa akin. May picture doon si Mr. and MRs. Garcia
at may isang lala ki na nakaside view lang at parang ayaw na masama sa picture.
Nung binasa ko yun g caption... something Garcia... something Morales.. and
something business. Oh well! Masyado naman na yatang late para doon sa balita na
yun! Remember Mang Ramon? Yung pinagtrabahuhan namin? Nalaman ko na mas marami pa
pal ang alam siya sa akin dati pa. He knows that Jasper's rich at ayaw ipaalam
kahit kanino.. and he knows that I'm rich na ayaw din ipaalam kahit kanino. Ain't
tha t cool? At least nagkaalaman na. Sinabi ko na rin kay Jasper na phone ko talaga
yung kay RAZR na gamit ni Kay. In the end, both of us bought new phones para
identical. Ang masama nga lang, pera ni Daddy ang ginamit namin. Bumalik na rin
pala kami sa public school. Pumayag na rin si Daddy as long as Ja sper would look
after me. He said he will... ewan ko lang kung totoo. Everyone c alls me A.L., at
si Mandee rin eh ka-close na namin. This time.. as Mandee, and not as another
person. Awarded nga pala si Jasper na first honor dahil nga bumalik siya.
Salutatorian l ang ako. Close fight nga masyado.. pero ok lang naman sa akin kung
ano ang kalab asan. His mom? She's... fine. Wesley pa rin ang tawag sa kanya pero
ganun talaga eh. S he's sick. Kaya nga sabi ni Mr. Garcia.. a.k.a, Papa daw, eh
dadalhin daw niya s a psychiatrist. There's nothing wrong with that. His dad?
A.k.a.. Daddy? He's great. Binalikan namin siya sa Sports store at masa ya siya
para sa amin. Ang kabilin-bilinan niya eh huwag daw munang magpakasal da hil bata
pa raw kami para doon. Nakitawa na lang din kami. And guess what? May s tepsiblings
pala si Jasper sa dad's side niya. Hindi ko nga alam yun eh. Kung tatanungin naman
niyo ako about Carlo? Hindi sila ni Kay. I don't know why. Pero nakikita mo naman
na they would actually end up together. Si Carlo kasi eh nagiging si Jasper. Ang
mga kilos pagdating sa babae,... parang hindi iniisip! Yayain ba naman si Kay sa
date nila at dalhin sa chicken poultry? Ayun... hindi ko alam anong kinalabasan.
Hindi ko alam kung ok ba. But I guess, it went well. BInabanggit kasi sa akin ni
Kay na cute daw si Carlo. One of the best thing that happened to me lately eh nung
dumalaw kami sa memoria l park para bisitahin ang puntod ni Wesley. Jasper's...
still Jasper pero alam m o na emotional siya kung may kinalaman ang bro nya.
Nakaupo lang kami doon at na basa ko yung mahabang engraved writing doon.
...... ..... ... We create our moments. It's not actually what the material world
has to offer th at will make things change. It's us. And will always be us. Time is
a great thin g if we use it wisely.. or should I say... emotionally. Things didn't
just exist until somebody created it. Or so, I believe. It's the s ame thing on how
we believed on how we live our life. To become happy? Figures a re just figures.
Don't be blinded by it. MOMENTS exists if we believe it will exist. If we are
willing to create it. We h ave 24 hours a day 7 days a week... and still... we will
not realize what we are doing. We can create a world where we can say we have 30
days a week... and we have a million seconds in a minute. I made it. It exists when
I said it. It's li ke saying I created 25th hour. It doesnt exist, but now it does
when I said so. 25th hour are moments that we think are out of this world. It's not
ruled by any figure or any material things that we see. It's only with our hearts.
We create these things.. and it will not be here unless WE BELIEVE IN IT. It goes
on and on... 25th hour is a powerful thing. It lies in each and every one of us.
"Riel.. tara na?" tinanong ako ni Jasper pagkatapos na pagkatapos kong basahin y
ung nakasulat. Hindi ko maalis yung tingin ko doon. "Who made that?" tinuro ko yung
mahabang nakasulat doon. "Wesley." sabi niya sa akin, "He made that before he died.
Just like that, He be lieves in 25th hour.""Bakit ikaw hindi ba?" Ngumiti naman
siya sa akin nun. "Are you kidding me? My 25th hour started when I almost tripped
at the hallway.. ." Napaisip naman ako nun. "First day of school. I met Szarielle
Lopez?!?" tapos lumapit siya sa akin at in akbayan ako. "Ooh..." sabi ko naman nung
sinabi niya yun, "Mine started when I heard the name ... Wesley.""Bakit?""They're
talking about you that time." Lumuhod na naman si Jasper nun sa harapan ng puntod
ni Wesley. "Hey bro..." tumingin siya sa akin, "She's the one I'm talking about."
Tumingin naman ako sa kanya nun. "Anong sinasabi mo diyan?""Wala. Kinukuwento kita
sa kanya." tumayo siya uli. Papaalis na kami nun. Tumingin lang uli ako sa likuran
ko. Nakilala ko na rin an g nag-iisang Wesley Garcia. How I wish he was here.
"San nga tayo pupunta?" naisipan kong magtanong dahil hindi ko alam kung saan ni ya
ako dadalhin. "Wala lang. Naisip ko lang na mag-cruise tayo.""Cruise?!? are you
crazy?""No." n ilabas niya yung dalawang ticket, "Ticket for two. 2 weeks
vacation?!?""Oh my Go d! Bakit?""Dahil--" sabi niya na nakangiti pa, "Gusto kitang
kasama doon!" bigla siyang nainis,"Kailangan ba talaga ng reason?""Of
course!""Fine!" sumigaw din s iya, "COZ I WANNA' SPEND A GREAT DEAL OF MY LIFE WITH
YOU! You hear that?" tapos tumingin uli siya sa akin, "--and, I'm planning to go to
college with you." Napatingin lang ako sa kanya nun pero hindi ko na sinagot.
Kapatid nga niya si Wesley. He's creating a moment. At magtutuloy-tuloy lang yun
hanggat gusto niya. At ngayon, habang sinusubukan kong taousing isulat ito at
magsimula ng bagong ch apter para sa cruise namin... may na-realize na naman ako...
There is one phrase that 25th hour will never learn... and I'm delighted to tell
you... that phrase was the first line I wrote when I s tarted this story. *THE END*