KABANATA II

Kaugnay na Literatura at Pag-aaral

Ang pananaliksik na ito ay naglalayong ipaliwanag ang

kaugnayan ng estilo ng pagtuturo at pagkatuto sa Filipino ng mga
guro sa katutubong mag-aaral ng Sigkuran. Ang kaugnay na
literatura ay hinati sa (2) bahagi, una ay ang estilo ng
pagtuturo at ang pangalawa ay ang uri ng pagkatuto.

Banyagang Pag-aaral at Literatura:

Ayon kay Fiske (2010), ang lahat ng katangian ng mga guro-

kwalipikasyon, karanasan at kakayahan ay may kritikal na pagganap
sa paghubog ng proseso nag pagtuturo at pagkatuto sapagkat ang
interaksyon sa pagitan ng mag-aaral at guro ay may pangunahing
paraan ng pagpasa at paghatid ng kaalaman at kasanayan.

Ayon naman sa pag-aaral nila Maria Theresa Barbaros, et.al

(2018), ang mga guro ang pigura sa edukasyon, kailangan may
kakayahan at kaalaman upang makapagbigay ng kaalaman sa mga
estudyante. Ang mabuting pagtuturo ay isang napakapersonal na
paraan. Ang mabisang pagtuturo ay nagbibigay bahala sa mga mag-
aaral bilang isang tao at sa kaniyang pangkalahatang pag-unlad.
Dapat makilala ng mga guro ang mga pagkakaiba ng bawat isa sa
kanyang mga mag-aaral at ayusin ang mga tagubilin na angkop sa
mga mag-aaral.

Ayon kay Sudhanshu Sinhal (2017), ang pagpapanatiling

masigla ang mga mag-aaral ay isa sa mga dahilan kung bakit hindi
mapapantayan ang harapang paguturo (face-to-face) ng ibang estilo
ng pagtuturo. Ang presensya ng guro ay nagpapanatili ng
kasiglahan sa mga mag-aaral sa pamamagitan ng mga nakakawiling
aktibidad, dahil dito, napapanatili sa mga mag-aaral ang kaalaman
na natututunan sa leksyon.
 Ayon kina Watkins at Mazur (2013), sa pamamagitan ng
pagsasama at pagbubuo ng mga talakayan ng kapwa, ang mga mag-
aaral ay may higit na pagkakataong makapagbahagi ng mga ideya at
bumuo ng isang talakayan sa loob ng panimula. Sa talakayang ito,
ang guro ay makikinig sa mga mag-aaral at sila ay nakatuon sa
higit pa sa panayam, na nagpapataas ng pakikipag-ugnayan ng guro
sa mga mag-aaral.

Ayon sa mungkahi nina Lansiquot, Blake, et.al(2011), ang mga

sumusuporta sa mga kapaligiran sa pag-aaral ay mahalaga sa
pagtulong sa mga hindi nakapagtapos, partikular sa kinatawan ng
mga minor, sa larangan ng agham at sipnayan.

Mula kay Stipek (2012), mas nagkakaroon ng mataas na antas

ng pagkatuto ang mga mag-aaral na mas maraming beses ang
sumasagot at nagsasanay kaysa sa mga nakikinig at nanonood
lamang. Ang relasyon ng guro sa estudyante ay malaki rin ang
maiutulong sa pag-unlad ng mga mag-aaral. Naiimpluwensyahan niya
ang mga ito sa pamamagitan ng paniniwala sa kanilang kakayahan,
kompetens, pagsusumikap at talento. Sa pamamagitan ng magandang
relasyon ng guro sa mga mag-aaral, nararamdaman ng mag-aaral ang
kanilang seguridad kaya nagiging kumportable silang sumagot,
magtanong at makibahagi sa pagbuo ng kaalaman.
Lokal na Pag-aaral at literatura:

Ayon sa pag-aaral nina Barberos, Gozalo at Padayogyog

(2018). Ang mabisang pagtuturo ay nakabatay sa mag-aaral bilang
isang tao at sa kaniyang pangkalahatang pag-unlad dapat kilalanin
ng guro ang mga indibidwal na pagkakaiba nila at ayusin ang mga
tagubilin na angkop para sa kanila. Ito ay isang katotohanan na
bilang mga tagapagturo, gumaganap ng iba’t ibang mahahalagang
tungkulin sa silid aralan. Ang mga guro ay itinuturing na liwanag
sa silid aralan at sa napakaraming responsibilidad na mula sa
pinakasimple patungo sa pinakakumplikado. Ito ay nangangailangan
ng iba’t ibang mga estilo ng pagtuturo o pamamaraan upang makuha
ang mg interes ng mga mag-aaral. Higit sa lahat ang guro ay dapat
magkaroon ng sapat na kaalaman sa mga layunin at pamantayan ng
kurikulum, kasanayan sa pagtuturo, interes, pagpapahalaga at
mithiin.

Bilang isang tagapagturo isinasaalang-alang mo kung paano mo

gustong lapatan ang iyong paraan ng pagtuturo ikaw bilang isang
guro ay nagnanais na gumamit ng isang paraan na kapakipakinabang
para sa lahat ng iyong mga mag-aaral upang tamasahin nila ang
proseso ng pag-aaral at para naman sa iyong silid-aralan upang
maging maayos at kontrolado. Bukod dito walang dalawang guro ang
matututo ng isang bagay sa parwhong paraan. Ang estilo mg
pagtuturo ng guro ay batay sa sa kanilang pilosopiya sa
edukasyon, demograpiko ng kanilang silid aralan kung ano ang
paksa at kung ano ang misyon ng paaralan. (Quinonez, 2014)

Ayon sa pag-aaral nina Fernandez et al(2010) ng mga

estratehiya sa pagtuturo ay may malaki at mahalangang tungkulin
sa pagbibigay ng tulong sa guro upang ang mga katotohanang
nakapaloob dito ay maihatid patungo sa mga mag-aaral na mas
madali at mas maganda amg kalidad ng gawain.
 Ang demokratikong edukasyon ay nagsisimula sa sanligan na
ang lahat ay natatangi, kaya natuto ang bawat isa sa atin sa
ibang paraan. Sa pamamagitan ng pagsuporta sa indibidwal na
pagpapaunlad ng bawat kabataan sa loob ng isang komunidad,
tinutulungan ng demokratikong edukasyon ang mga kabataan na
matuto tungkol sa kanilang sarili, nakikibahagi sa mundo sa
kanilang paligid at maging positibo at nag-aambag sila bilang
miyembro ng lipunan (Bennis, 2013).

Ayon kay Dyikuk (2010) amg demokratikong estilo ay isang

klase ng pagkatuto na nakasentro sa silid-aralan. Iginagalang
nito ang mga opinyon ng mga mag-aaral sa loob ng silid-aralan.
Ang mga pagpapasya ay sinasang-ayunan ng sama-sama at pagtatakda
ng mga layunin ay ibinabahagi sa lahat. Ibinabahagi rin ng guro
ang kaniyang responsibilidad sa mag-aaral sa loob ng silid-aralan
na ang pakay ay isangkot ang mga mag-aaral sa paggawa ng
pilosopiya at desisyon na nakaaapekto sa kanilang sarili.

Ang demokratikong estilo ng pagtuturo ng mga guro ay

nakatakda ng matatag na pag-uugali at pagkatuto na kanilang
inaasahan sa mga mag-aaral na may kapasidad pa rin silang
makitungo at tumugon sa iba't ibang pangamgailangan ng mga
estudyante. Ang mga mag-aaral ay binibigyan ng higit na kalayaan
upang gumawa ng mga desisyon sa kapaligiran ng pagkatuto at pag-
aaral. Hindi nangangahulugang guro ang responsable sa mga mag-
aaral na mailantad ang kanilang kapasidad sa pag-aaral kundi
bibigyan sila ng pagkakataon na hayaan na silang tumuklas sa
sarili nilang kaalaman. Sa demokratikong estilo ng pagtuturo
binibigyan ang mga mag-aaral ng pagkakataong matuto sa sarili
nilang kakayahan at pag-unawa na gumawa sa mga panuntunan na
binibigay ng guro. (Chang 2010)
 Ayon kay Munir (2011) ang awtoridad na diskarte ay ang
pinakamahusay na pamamaraan sa silid-aralan na hinihikayat ang
mga mag-aaral na maging malaya bagamat hindi sila pinapabayaan,
ang mga kabataan ay pinahihintulutan na ipahayag ang kanilang mga
pananaw. Ang awtoridad na estilo ay ang pinakamahusay n anyo ng
estilo na pamamahala sa silid-aralan dahil ito ang pinakamalapit
na nauugnay sa angkop na pag-uugali ng mag-aaral.

Ayon kina Munir at Rehman (2016) nakasalalay sa pag-uugali

ng guro ang ikinikilos ng mga mag-aaral na nakabatay sa kanyang
pamantayang gusto niyang masunod sa loob ng silid-aralan.

Kaugnay rin ng pag-aaral ni Rada (2014) ang pagpaplano sa

estratehiya sa pagtuturo upang mapataas ang kognitibong dimensyon
ng pag-iisip ng mga estudyante. Kung kinakailangang magpadala ng
mga guro sa pagsasanay upang mapagyaman ng kaalaman na magagamit
naman sa mga mag-aaral.

Sa pahayag ni Pagkalinawan (2011) sa kaniyang malikhaing

pagtuturo ng wika tungo sa paglinang ng kasanayang
pangkomunikatibo ang wika daw ay mahalagang papel na
ginagampanan sa pakikinig.

Ang pahayag na ito ay may kaugnayan sa pangkasalukuyang

pananaliksik dahil ang wika amg midyum na ginagamit sa maayos na
paghatid at pagtanggap ng mensahe na susi sa pagkakaunawaan.

Ayon sa pag-aaral ni Mustaq (2012) na sa pamamagitan ng

mabisang komunikasyon, pasilidad sa pagtuturo at tamang gabay sa
mga mag-aaral ay nakaaapekto sa mahusay na pagganap ng mga mag-
aaral.

Ayon sa resulta ng pananaliksik nina Barberos, et al. (2011)

sa kanilang pananaliksik na pinamagatang "The Effect of Teachers
Teaching Style's on Student's Motivation", ay napag-alaman na ang
mahusay na guro ay nagpapakita ng malasakit sa kaniyang
estudyante bilang tao at kung saan iginagalang ang pagkakaiba ng
mga ito. Ibinabagay din niya ang pagtuturo ng kakayahan ng
kaniyang mag-aaral. Siya ay nagsisilbing huwaran sa pamamagitan
mg pagtupad ng kaniyang mga tungkulin mula sa pinakasimple at
pinakamahirap na responsibilidad. Ang pagtuturo ay isang misyon
na ang mga mag-aaral ay kailangang hikayatin upang ipakita ang
kanilang kahusayan at nalalaman kung paano mapapasunod ang
kaniyang mag-aaral.

Ayon kay De Juan (2013), sa paglalahad niya ng ng mga suliranin

sa pagtuturo ng Filipino, isa rito ang kawalan ng interes ng mga
mag-aaral sa pagbabasa ng mga akdang pampanitikan at ang guro ay
hindi mulat sa lahat ng pagbabagong nagaganap sa kapaligiran lalo
na sa larangan wika at panitikan para sumunod sa makabagong
estilo o teknik sa pagtuturo ng Filipino ang kaniyang mga
maituturo.