?? Game of Love 2-Aine Tan

Game of Love 2: Still in Love...
PROLOGUE [Game of Love 2: Still in Love...]
PROLOGUE

“LOVE doesn't always end the way we
want it to but it always ENDS the way it is supposed to.”
Who would have thought that their love story will end just like that? Akala ng
lahat, happy ending na. Akala nila, magiging okay ang proposal at ikakasal sila sa
huli. They thought that everyone will be rejoicing for their happiness, but
instead, it turned out to be a tragic love story. Not all were satisfied and most
of them are disappointed. Even I can't believe that the story ended up that way and
I’m still longing for more Jin and Gab moments.

Sino nga ba naman ang hindi
makakamiss sa mga pag-aaway, asaran at ka-sweetan nilang dalawa, hindi ba? You
missed them, don't you? We both feel the same way.

"I love her and I will still love
her." -Gabriel Vincent Teppei

Isa ‘yan sa mga pinakamasakit pero
isa na din sa mga pinakasweet na linyang binitawan ni Gab. But the question is,
"Pinaninindigan pa din kaya niya ‘yan o baka naman masaya na siya ngayon sa piling
ni Risa?"

Does true love lasts or it is just
a saying without a basis? Sa panahon ngayon, uso pa nga ba ang ‘true love’?

It has been five years since she
died. Anu-ano na kaya ang mga nagbago? Marami na ang nangyari at marami pa ang
pwedeng mangyari. Ano nga ba ang nangyari kay Gab maatapos ang aksidente,
pagkatapos niyang malaman ang katotohanan at ang kwento sa likod ng pagkamatay ni
Jin? Ano na nga kaya ang sitwasyon ng lovelife niya ngayon?

Maraming katanungan ang hindi pa
nabibigyan ng kasagutan.

Marami pa ang naghihintay sa mga
mangyayari.


Game of Love has come to an end. Of course, every story should have an ending but
every ending awaits a new beginning. It is not the end but it is just the beginning
of another chapter in their life because Gabriel Vincent Teppei is STILL IN LOVE.

------------------------------------
ANNOUNCEMENTS:
- GAME OF LOVE book is now published by LIB. Sister company po yun ng Precious

Hearts Romances. Bale hati po sa tatlong books ang game of love. Iba pa po ang Game
of Love 2: Still in Love. Game of Love 2: Still in Love will also be published by
them. You can grab your copy now at Precious Pages stores nationwide and National
Bookstore.
Game of Love book 1: P99.75
- Game of Love side story: Played by Fate: (Mika's story)

http://www.wattpad.com/91946243-played-by-fate-game-of-love-side-story-played-by
- Game of love tv series: Search for Wattpad presents Game of Love to watch it
online.It was aired on TV5 on December 15-19, 2014. Starring: Kean Cipriano, Chanel
Morales, Nicole Estrada and Phytos Ramirez.
-Join the facebook group: https://www.facebook.com/groups/AineTan/
-Visit ainetanstories.weebly.com for more information about my stories.

[ 1 ] Comeback [Game of Love 2: Still in Love...]
Click the star icon to vote :)

Chapter 1: Comeback

Limang taon na ang nakalipas
pagkatapos ng pagkamatay ni Jin. Pagkalipas ng limang taon ay ngayon lang din
nakabalik sa Pilipinas si KL. Sa Korea nag-aral si KL ng college. Graduate siya ng
kursong Business Administration at kakagraduate niya lang. Sa ngayon ay naghahanda
na siya sa pagtulong sa negosyo ng pamilya nila.

‘After 5 long years, I’m finally
back. Ano na kaya ang mga nagbago?’ tanong ni KL sa isip niya.

Nasa airport siya at kakarating
niya lang. Naisipan niya na bumalik ng Pilipinas para makapagbakasyon bago pa man
siya maging busy.

"KL!" tawag sa kanya ng isang
pamilyar na boses.

Pagkalingon niya ay nakita niya si
Spencer na tumawag sa kanya. Kasama nito sina Steven at Aine. Agad na nilapitan ni
KL ang mga kaibigan at niyakap siya kaagad ni Aine.

"KL! Sobrang namiss kita! Long time
no see! Gumanda ka ng sobra ngayon na nagmature na ang itsura mo! Maiinlove sayo
lalo si Spencer nyan!" masayang sinabi ni Aine.
"Aine, past is past. Let's move on, okay?" nakangiting sagot ni KL.
"Hindi mo man lang ba namiss ang kaibigan ko? Wala bang yakap diyan? Ang tagal ka
niyang hinintay. Hindi mo man lang siya pinapansin simula nung umalis ka,"
pangongonsensya ni Steven.
"Hayaan niyo na muna siya. Ang dami niyong tanong. Sigurado ako na pagod pa siya sa
byahe," seryosong sagot ni Spencer.
"Nasaan nga pala si Gab? Bakit hindi niyo siya kasama?" tanong ni KL sa mga
kaibigan.
"’Wag mo ng asahan na mapapasama siya sa ganito dahil palagi na lang siyang wala.
Simula nang makagraduate kami, bihira na siyang magpakita sa amin. Masyado siyang
busy at nasa Japan siya ngayon," pagkukwento ni Aine.
"Ganun ba? Pero makakapunta naman siya sa reunion natin?"
"‘Wag kang mag-alala, sisiguraduhin ko na pupunta siya dun. Next week pa naman
‘yung reunion, e," sagot ni Steven
"Tara na. Umuwi na tayo para makapagpahinga na siya," pagyayaya ni Spencer.
"Nagmamadali ka naman masyado, Spencer! Hindi mo man lang ba namiss si KL? Ang
tagal niya kayang nawala!" tanong ni Aine.
"Hindi," tipid na sagot nito.
"Kunwari ka pa, pare! ‘Yong wallpaper naman ng phone mo, siya pa din!" pabirong
sinabi ni Steven.
"Sa tingin ko, kailangan na nga natin umuwi ngayon dahil gabi na at may lakad pa
tayo bukas," pagsingit ni KL.

Tahimik na nagmamaneho si Steven
pauwi. Magkatabi sina KL at Spencer sa likod at naiilang sila kaya naman ang layo
nila sa isa’t isa. Hinatid na muna nila si Spencer sa bahay nito at saka sila
dumeretso sa bahay nina Steven kung saan pansamantalang titira si KL habang nasa
Pilipinas siya at nagbabakasyon.

"Oi, Steven Santos, mauuna na kami
sa loob. Ikaw na ang magdala ng gamit ni KL sa kwarto niya," utos ni Aine.

Agad na hinila ni Aine si KL
papasok sa bahay nina Steven at pumasok sila sa isang bakanteng kwarto doon.

"Ipinaayos ko kanina ‘yung kwarto
na ‘to para sa pagdating mo. Feel at home, KL. ‘Wag kang mahiya sa amin ni Steven.
Hindi ka naman iba sa aming dalawa," nakangiting sinabi ni Aine.
"Sure, thank you! Dito ka na talaga nakatira?"

"Oo. Hindi na ako umalis dito simula noon. Hindi na din kasi dito tumutuloy ‘yung
family ni Steven. Don’t worry, the case is different now. Before, I’m sleeping in
his room but I have my own room now."
"Buti walang kalokohan na ginagawa ‘yun sa’yo?"
"You’re right. Buti na lang talaga at wala. You know what? I'm lucky that even
though we’re in a relationship now for two years, he didn’t try to do something
nasty. Isipin mo ‘yun, tumagal kami ng ganito at sabi ko sa kanya na gawin niya ang
mga kalokohan niya sa ibang babae at hindi sa’kin. Okay lang sa akin ‘yung ganun
dahil takot siya sa akin at hindi niya gagawin iyon hangga’t maaari. Oh my
goodness. Ang daldal ko na ba masyado? Wala na kasi akong makadaldalan noon kaya
ganito."
"It's okay, Aine. Nakakatuwa nga na ganito ka pa din makipagkwentuhan sa’kin. Even
though I’m not around for five years, I feel like it’s just five months because of
the way you talk to me. He's really lucky to have you."
"Swerte talaga siya dahil nag-iisa lang ako! Speaking of the devil, here he comes."

Napatingin sila sa pinto at nakita
si Steven na dala ang lahat ng gamit ni KL.

"Ang bigat naman nitong mga maleta
mo, KL! Ano ba ang laman nito? Ikaw naman Aine, ano na naman ba ang mga
pinagkukwento mo dyan kay KL?" reklamo ni Steven.
"It's none of your business, Steven! Sige KL, labas na kami nitong lalaking ‘to.
Magpahinga ka na dahil alam ko na pagod ka. If you need anything, puntahan mo lang
si Steven sa kwarto niya," pagpapaalam ni Aine.
"Anong sa kwarto ko?! Ako ang maiistorbo nyan, e!" reklamo ulit ni Steven.
"Nagrereklamo ka ba?!" pasigaw na tanong ni Aine.
"Hindi, boss!"
"Don't worry, hindi ko kayo iistorbohin. Thanks again! Good night!"

Iniwan na siya nina Aine doon. Agad
niyang niligpit ang mga gamit niya at nag-ayos para makapagpahinga na. Binenta na
ang bahay nila noon at bakasyon lang ang punta niya dito kaya nakikitira muna siya
doon. Pansamantala lang siyang mananatili sa Pilipinas at babalik din siya sa Korea
pagdating ng panahon. Pagkatapos niyang gawin ang mga kailangan niyang gawin ay
humiga na siya para makapagpahinga. Kahit na pagod siya ay hindi siya makatulog
dahil naiisip niya si Spencer.

‘Limang taon na din simula nang
maghiwalay kami ni Spencer at sigurado ako na marami na ang nagbago at nangyari sa
kanya. Ni wala man lang akong alam kahit na isa dahil hindi ko na kinausap si
Spencer at puro pag-aaral lang ang inaatupag ko noon.’

Hiniwalayan siya ni KL dahil ayaw
niya na mahirapan ito dahil sa ibang bansa siya mag-aaral. Alam kasi niya na
mawawalan siya ng oras para kay Spencer. Gusto din noon na mag-aral ni Spencer sa
school na papasukan niya pero hindi siya pumayag.


‘Hindi ko alam kung paano ko siya pakikisamahan o kakausapin. Ni hindi ko alam kung
nagbago na ba siya ng ugali. Baka kasi mamaya, may girlfriend na pala siya o kaya
naman nililigawan. Magsisinungaling din ako sa sarili ko kung sasabihin ko na wala
na akong nararamdaman para sa kanya. Umaasa pa din kasi ako na sa pagbabalik ko,
hinihintay niya pa din ako kaya hindi ako tumatanggap ng manliligaw noon. I still
love him and I hope that he feels the same way for me but with his attitude towards
me earlier, it seems like everything has changed. Kung ganun nga, wala na akong
magagawa dahil ako din ang may kasalanan kung bakit nagkaganito.’
[ 2 ] A Jealous Ex-Girlfriend [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 2: A Jealous Ex-Girlfriend

Pumunta sina KL, Steven at Aine sa
isang resthouse na pagmamay-ari ng pamilya nina Steven. Wala doon si Spencer dahil
may pinuntahan ito at susunod na lang sa kanila.

"Steven, gagala muna ako sa paligid
ng lugar. Babalik din ako kaagad," pagpapaalam ni KL.
"Sige," tipid na sagot ni Steven.
"Do you want me to come with you, KL?" alok ni Aine.
"Ano ba naman ‘yan, babe?! Iiwan mo na naman ako na mag-isa dito?" reklamo ni
Steven.
"Steven, araw-araw na tayong magkasama. Hindi ka pa ba nagsasawa sa mukha ko?

Sasamahan ko lang naman si KL sandali. Matagal ko na din siyang hindi nakakabonding
oh!" sagot ni Aine.
"Okay lang, Aine. Hindi na kailangan. Magsolo na muna kayong dalawa dyan. Sige,
maiwan ko muna kayo."

Lumabas si KL sa bahay na iyon at
pumunta sa may dagat sa ‘di kalayuan. Umupo siya sa buhangin at tiningnan ang
karagatan. Dahil mag-isa siya ay hindi niya maiwasan ang hindi mag-isip.

‘Namimiss ko na si bessy. Kung
buhay pa siya, siguro ay kasama din namin siya dito ngayon. Ano nga kaya ang
nangyari sa aming lahat kung sakaling nakaligtas siya sa aksidente na ‘yun?’

Pilit na isinantabi ni KL ang mga
iniisip niya dahil naiiyak lang siya sa tuwing naaalala ang bestfriend niya. Para
hindi magtuloy-tuloy ang iniisip niya ay naisipan niya na tumayo na doon. Napansin
niya ang isang lalaki na may hawak na camera at alam niya na kinukuhanan siya nito
ng litrato. Agad din naman siyang nilapitan ng lalaki.

"Sorry, miss. I--"
"Taga dito ka ba?" tanong niya sa lalaki.
"Oo, nagtatagalog ka pala. Akala ko--"
"Ano? Na taga-ibang bansa ako?"
"Oo. Sorry pala sa kanina. Kumukuha kasi ako ng--"
"It's okay. Just forget it. Sige, aalis na ako."

Tinalikuran niya na ang lalaki at
naglakad siya pabalik sa bahay nina Steven. Pero natigilan siya nang may kumapit sa
braso niya.

"Miss, anong pangalan mo?" tanong
ng lalaki.
"Why are you asking for my name?"

"I.. want to be friends with you," nahihiyang sagot ng lalaki.
"I don't live here so it--"
"I insist on knowing your name."
"KL. KL Gonzales is my name. Aalis na ako. Bye."

Hindi niya na hinintay pa ang sagot
ng lalaki at naglakad na siya pabalik sa bahay.

‘Who is he? I haven’t even thought
of asking his name. Mukha lang siyang bakasyunista dito kagaya ko. Mukha din siyang
disente kaya hindi ako natakot sa kanya. Gwapo siya at nasa 6 feet ang tangkad pero
kahit ganun pa man, wala akong plano na makipagkilala.’

Pagbalik niya doon ay nandoon na si
Spencer at may kasama itong babae. Lahat sila ay nasa sala nang makabalik siya.
Agad niyang nilapitan ang mga ito.

"KL, nandito ka na pala," seryosong
sabi ni Steven.
"Sino siya?" tanong ni KL sa kanila sabay tingin sa babae.
"Spencer, ikaw na ang magpakilala sa kanya," utos ni Aine.
"Siya si Jichelle," tipid na pagpapakilala ni Spencer.
"Hi! You’re KL, right? It's nice to meet you. You’re their friend from Korea,
right?" tanong ni Jichelle.
"Right. Nakwento ba ako sayo ni Spencer?" tanong ni KL kay Jichelle.
"No. Actually, I’ve heard about you from Aine."
"Oo nga pala, KL. Siya yung nililigawan ni Spencer," dagdag ni Steven.
"Steven!" sita ni Aine.
"Ano na naman?!" naiinis na tanong ni Steven.

Nakita ni KL ang pagsenyas ni Aine
kay Steven. Alam niya na ginagawa ‘yun ni Aine dahil alam niya ang nakaraan nila ni
Spencer. Nang tingnan ni KL si Spencer ay agad itong umiwas ng tingin.

‘May nililigawan na pala siya.
Hindi na ako ngayon nagtataka kung bakit nakadistansya siya sakin kahapon.’

Umupo si KL sa sofa at tinabihan si
Aine.

"May nililigawan ka pala, Spence.
Hindi ka man lang nagsasabi sakin," mahinahon na sinabi ni KL.
"Okay, tama na! Mamaya saan pa umabot ‘yan," pag-awat ni Aine.

Naisipan nila na mag-movie marathon
na lang doon para may magawa sila. Hindi maiwasan ni KL na mapatingin kina Spencer
at Jichelle na malapit lang sa kinauupuan niya.

‘Mukhang hindi lang basta
nililigawan ni Spencer si Jichelle. Mukhang girlfriend niya na pero ayaw lang
niyang sabihin. Lakad kasi ‘to ng barkada namin pero isinama siya dito ni Spencer.
Idagdag pa doon ang pagiging sweet nila sa isa’t isa.’

Nang may mag-door bell ay agad na
pinagbuksan iyon ni Steven. Wala na kasi silang inaasahan na bisita doon. Nagulat
si KL nang makita ang tao na dumating dahil iyon ang lalaki na nakita niya sa
beach.

"KL," nakangiting sinabi ng
lalaki.
"You--" sabi ni KL sabay turo sa lalaki.
"Bakit ka nandito?" sabay na tanong nila sa isa’t isa.

"Magkakilala kayo?" nagtatakang tanong ni Steven.
"Dude, guess what? Kanina ko lang siya nakilala. I haven’t introduced myself to you
yet. I'm Dwayne."
"Pinsan ko nga pala, si Dwayne. ‘Yan si Aine, girlfriend ko. Si Spencer, Jichelle
at si KL," pagpapakilala ni Steven.
"Magpinsan kayo?" tanong ni KL.
"Oo. Dude, saan ko ba pwedeng ilagay ‘tong mga gamit ko?"
"Sige, iwan mo lang dyan. Mamaya na lang natin dalhin sa kwarto," sagot ni Steven.

Nagsibalik sila sa pwesto nila at
umupo sa tabi ni Steven si Dwayne. Ipinagpatuloy nila ang panonood. Naiilang si KL
dahil napapansin niya na tumitingin palagi sa kanya si Dwayne pero hinayaan niya na
lang ito sa huli. Pagkatapos nilang manood ay naisipan ng mga lalaki na uminom.
Sina KL at Jichelle, pumunta sa kwarto para mag-ayos ng mga gamit nila. May isang
kwarto doon na may apat na kama at doon matutulog pagdating ng gabi sina Spencer,
Jichelle, KL at Dwayne.

"Kailan ka pa dumating?" tanong ni
Jichelle.
"Kagabi lang."
"Ikaw pala ‘yung pinuntahan ni Spencer. May date kasi dapat kami pero hindi na
natuloy. Hindi ko pa naman matanggap pero naiintindihan ko na ngayon. Kaibigan lang
naman pala niya ang pupuntahan niya pero ayaw niya pang sabihin sa akin."
"Ganun ba?"
"Kung hindi ka niya barkada, nagselos na talaga ako sa’yo! Ang ganda at ang tangkad
mo pa naman kaya hindi ko maiwasan. Joke lang!" half-meant na sinabi ni Jichelle.
"Dahil lang ba doon?" paninigurado ni KL.
"Oo, pero nagbibiro lang naman ako. Napapansin ko nga na lagi ka niyang tinitignan.
Namiss ka siguro niya dahil matagal kang nawala. Buti na lang at wala siyang gusto
sa’yo. Paano ba naman kita makikilala, e ayaw niya magkwento tungkol sa’yo. Nag-
away ba kayo nun?"
"Hindi. Sigurado ka na wala talaga siyang sinabi sa’yo tungkol sa’kin?"
"Wala. May dapat ba akong malaman?"
"Wala naman."

Doon lang nalaman ni KL na walang
alam si Jichelle tungkol sa nakaraan nila ni Spencer. Dahil doon ay nakahinga siya
ng maluwag. Alam niya kasi na walang magiging ilangan kung hindi pa alam ni
Jichelle.

"May dapat pala akong malaman!"
sigaw ni Jichelle.

Nagulat si KL dahil doon.

"What kind of boyfriend is he?
Sigurado naman ako na kilala mo siya at may alam ka din sa naging girlfriend niya
noon. Gusto ko kasing malaman ang ugali niya kapag naging kami na."
"Kailangan mo ba talagang malaman ‘yan?"
"Of course! Magkwento ka naman para alam ko. Kapag boyfriend ko na siya, madalas na
tayong magkakasama."
"Hindi ko kasi alam kung paano siya bilang boyfriend," pagsisinungaling niya.
"‘Wag na nga lang. Mukhang ayaw mo din magkwento. Sige, makiki-join na ako sa
kanila. Sumunod ka na lang."

Lumabas ng kwarto si Jichelle.
Napabuntong hininga na lang si KL at humiga siya.


‘Namimiss ko na si Spencer lalo na ang kakulitan at pagiging sweet niya. Iba na

kasi siya makitungo sa akin ngayon. Siguro kaya siya ganun dahil naiilang siya na
nandito ako at sa sitwasyon namin. Hindi ko maiwasan na malungkot at magselos dahil
sa iba na siya sweet ngayon. Hindi ko din pwedeng ipahalata sa kanya na
naaapektuhan ako. I’m going to act like nothing is wrong.’
[ 3 ] A New Friend [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 3: A New Friend

Nang mainip si KL sa kwarto ay
naisipan niya na lumabas at samahan ang mga kaibigan sa ginagawa nila. Paglabas
niya sa kwarto ay nandoon ang mga kaibigan niya na masayang nagkukwentuhan at nag-
iinuman.

"KL, shot!" pagyayaya ni Steven.
"S-sige lang."

Kumuha si KL ng isang bote at saka
naglakad palayo doon. Gusto niya kasi na mapag-isa.

"Saan ka pupunta? Ayaw mo ba kaming
samahan dito?" tanong ni Aine.
"Babalik ako mamaya. Tatawagan ko lang si Kuya Axel."

Lumabas siya ng bahay at pumunta sa
beach na hindi kalayuan doon. Umupo siya sa sand at tinawagan si Axel.

"Oh Kylie, napatawag ka yata?"
"Kuya, miss na kita! Hindi ba kita naistorbo?"
"Miss na din kita. I'm not busy so it's okay. How are you?"
"I feel a bit lonely, kuya. I'm here in the Philippines. Namimiss ko na si Jin."
"We all do, KL. I also want to go there but my schedule doesn't allow me."
"Sayang naman. Siguro sobrang busy niyo dyan. I hope to see you soon. Ikaw kuya?
Kamusta ka dyan sa China? How are you and Jessica?"
"Jessica and I are doing well. Dito na din siya nagtatrabaho sa amin and dito na
din siya tumira sa China."
"Sigurado ka ba na hindi ako nakakaistorbo sa’yo?"
"Of course, KL. It's been a long time since you last called me and it’s good
talking to you. Graduate ka na?"
"Yes, kuya! Sorry po ah? I've been busy with school so I was only able to call you
now."
"It's okay, I understand."

Nagulat si KL nang may nagpatong ng
sombrero sa ulo niya at nakita niya si Dwayne. Nginitian lang siya nito at umupo sa
pwesto na hindi kalayuan sa kanya.

"Kuya, I'll call you again next
time. Bye!"
"Take care of yourself, okay?"
"Okay, you too."

Tinapos na ni KL ang tawag.

‘Sigurado ako na mas namimiss ni
kuya si Jin dahil matagal na silang tumira sa ibang bansa at hindi na siya
nakakabisita dito sa Pilipinas dahil busy siya.’

Nakatingin lang si Dwayne sa kanya.
Napapansin ni Dwayne na palaging malalim ang iniisip ni KL.

"Do you mind if I sit right next to
you?" tanong ni Dwayne.
"No. Go on."

Tumayo si Dwayne at umupo sa tabi
niya. Parehas sila na nakatingin sa dagat. Kahit na summer ay malamig ang hangin
doon.

"Your brother?" tanong ni Dwayne.
"No. He's my best friend's brother."
"Nasaan ba ‘yung best friend mo?"
"She's already dead."
"Sorry."
"No, it’s okay. Limang taon na din siyang patay, e."
"Gwenchana-yo?" (Are you okay?)
"Gwenchana." (I'm okay.) "Wait a minute! Did you just speak--?"
"Wag ka ng magtaka kung nakakaintindi at nakakapagsalita ako ng ganun. I used to

work there before. Nagbabakasyon lang din ako pero mukhang matatagalan ako dito."
"Ano bang trabaho mo doon?"
"I’m a photographer. I usually go to different places just to take pictures so I do

a lot of traveling."
"That's cool!" nakangiting sinabi ni KL.
"I know. Ikaw? What do you do?"
"Fresh graduate lang ako. Pagbalik ko sa Korea, tutulong ako sa business ng pamilya
namin."
"I see."

Tumahimik na muna si KL para
uminom. May dala din na bote ng alak si Dwayne kaya ‘yun din ang ginawa niya.

"Do you want to visit her?" out of
nowhere na tanong ni Dwayne.
"Visit who?"
"Your best friend."
"Yes, of course. I'll visit her when I go back to Manila."
"Do you want me to accompany you?"
"You don’t have to but if you want, you can come with me."
"Bumalik na tayo sa loob. Mahamog dito at delikado dahil gabi na."

Tumayo si Dwayne at tinulungan si
KL na makatayo. Sabay sila na naglakad pabalik doon at hindi nila naiwasan na
maasar ng mga kaibigan. Pagdating nila doon ay nakita ni KL na nakaakbay si Spencer
kay Jichelle na agad din nitong inalis nang makita niya si KL habang si Jichelle,
nakakapit sa braso ni Spencer at nilalambing siya.

‘Nagseselos ako. Hindi ko maiwasan
na hindi magselos kahit na pilitin ko.’

Umupo sa tabi nina Steven si KL at
uminom ng uminom. Gusto niya ng magpakalasing.

"KL, tama na ‘yan! Madami ka ng
nainom. Magpapahinga na kami kaya magpahinga ka na din," sabi ni Aine.
"Gwenchana. Ka!" (I’m okay. Leave!)
"Anong sabi niya? Bakit alien na siya ngayon?" pabirong tanong ni Steven.
"Sabi niya, okay lang siya. Umalis na daw tayo," pagpapaliwanag ni Dwayne.
"Are you sure, KL?" paninigurado ni Aine.

"I’m okay, alright? Iinom pa ako ng kaunti tapos matutulog na din ako," sagot ni
KL.
"Sige, maiwan na namin kayo," pagpapaalam ni Steven.

Umalis na sila doon at si Dwayne na
lang ang naiwan para samahan siya.

"Do you want to drink with me?"
pag-aalok ni KL.
"Sigurado ka ba na kaya mo pa?"
"Do you think I'm drunk? Look at me, Dwayne. I'm perfectly fine! Let’s have another
bottle and we’ll stop. You can leave me here if you don’t want to. Susunod na lang
ako sa kwarto."
"Sasamahan na lang kita."

Inabutan siya ni Dwayne ng isa pang
bote ng alak.

"May problema ka ba?"
"Mukha ba akong may problema, Dwayne?"
"Hindi ka iinom ng ganyan kadami kung wala."
"I’m a hard drinker. Bihira lang naman ako uminom kaya hayaan mo na ako."

Uminom silang dalawa hanggang
maubos iyon. Si Dwayne na din ang naglipit ng kalat doon bago sila magpahinga. Agad
na nag-ayos ng sarili si KL at humiga na siya. Inabot na siya ng isang oras sa kama
pero hindi pa din siya makatulog kaya naisipan niya na lumabas ng kwarto. Dumeretso
siya sa kusina para uminom ng tubig.

"Lariza," tawag sa kanya ng isang
pamilyar na boses.

Lumingon siya at nakita si Spencer
na nakatayo sa hindi kalayuan sa kanya.

"Gising ka pa pala, Spence."
"Mag-usap tayo," seryosong sinabi nito.
"About what? We don’t have anything to talk about. Inaantok na ako at gusto ko ng
matulog. Kung gusto mo, bukas na lang tayo mag-usap," pag-iwas ni KL.

Dinaanan lang siya ni KL pero
nahawakan siya ni Spencer sa kamay. Hinila siya nito kaya napayakap si KL sa kanya
dahil na din sa hilo at hindi niya mabalance ang sarili. Agad din siyang niyakap ni
Spencer. Ilang minuto din silang ganun bago siya tinulak ni KL palayo.

"May gusto ka bang sabihin sa’kin?"
tanong ni Spencer.

Tumalikod si KL para umiwas ulit
pero agad siyang pinaharap ni Spencer sa kanya.

"Bakit ka ba nagkakaganyan, KL?
Sigurado ako na may problema ka. Ano ba kasi ang nangyayari sayo? Bakit--"
"Oo, Spencer! May problema ako! Bakit ako nagkakaganito?! Nagseselos ako!
Nasasaktan ako sa mga nakikita ko na ginagawa mo! Miss na miss na kita pero hindi
ko magawang kausapin ka! Bakit?! Kasi palaging nakadikit sayo yung nililigawan mo!"
sigaw ni KL.

Hindi na napigilan ni KL na
mapaiyak. Hinila siya ulit ni Spencer at niyakap. Mas lalong nasasaktan si KL na
hindi man lang nagsasalita si Spencer.

"Ssh. Tahan na."
"I want you back, Spencer. I need you," pabulong na sinabi ni KL.
"I--"
"Spencer? KL?" tawag sa kanila ng isang boses ng babae.

Napahiwalay sila sa isa’t isa. Agad
na pinunasan ni KL ang luha niya. Nakita nila doon sina Dwayne at Jichelle.
Nagising sila dahil sa sigaw ni KL kaya naman pumunta sila sa kung saan nila
narinig ang ingay.

"What is going on?" nagtatakang
tanong ni Jichelle.
"Jichelle, sa kwarto na lang tayo mag-usap," pagyayaya ni Spencer.
"No! I want to know what’s going on between the two of you. May hindi ba kami alam
tungkol sa inyo?"
"Mali ka ng iniisip, Jichelle. What you saw just a while ago is nothing," depensa
ni KL.
"Sana nga wala lang ‘yun!" naiinis na sinabi ni Jichelle.
"Let me explain. I have a family problem and Spencer saw me crying so he comforted
me," pagpapaliwanag ni KL.
"Totoo ‘yung sinasabi niya, Jichelle. Nakwento na kanina sa’kin ni KL ang nangyari.
Wala kang dapat ikaselos sa nakita mo. Normal lang naman ‘yan sa magkakaibigan,
hindi ba?" dagdag ni Dwayne.

Kahit na nagaalinlangan ay naniwala
na lang si Jichelle sa paliwanag ni KL.

"If that's the case, I’m sorry. I
over reacted about what I saw. Napag-isipan ko pa kayo ng masama. Spencer,
magpahinga na tayo," nahihiyang sinabi ni Jichelle.

Bumalik na sina Jichelle at Spencer
sa kwarto. Hinila naman ni Dwayne si KL papunta sa labas ng bahay at umupo sila sa
gilid kung saan may mauupuan.

"Thanks, Dwayne. Kahit na hindi mo
alam ang nangyari, dinepensahan mo pa din ako."
"Siya ba?"

Nagtataka si KL sa tanong ni
Dwayne.

"Ha?"
"Siya ba ang dahilan kung bakit ka problemado at kaya ka naglalasing?"
"No, it’s really because of--"
"I can see it in your eyes, KL. You’re lying. Napansin ko na kanina pa na may
kakaiba sa inyo ni Spencer."
"Is it that obvious?"
"Hindi. Pero kung titignan mo ng mabubuti, mapapansin mo. Kaano-ano mo ba talaga

siya?"
"Should I trust you?"
"It's up to you."

Nagkwento si KL kay Dwayne tungkol
sa kanilang dalawa ni Spencer at pati na din sa nararamdaman niya.

‘Mukhang mapagkakatiwalaan ko naman
si Dwayne. Kumpara kay Steven, mukhang matino si Dwayne.’

Nakinig ng mabuti si Dwayne sa
kwento ni KL at nanahimik lang ito hanggang sa matapos siya sa pagkekwento.

"You can cry," bulong ni Dwayne.
"Baliw! Hindi na ako iiyak. I feel a lot better now, Dwayne. Thank you for
listening."
"I'm always here to listen to you. I'll try to make you happy."
"Thank you."
"Let’s go inside. Magpahinga na tayo."


Bumalik sila sa kwarto at nagpahinga. Gumaan ang loob ni KL dahil may

napagsasabihan na siya ng problema niya. Masaya siya dahil alam niya na magiging
mabuting kaibigan si Dwayne sa kanya.
[ 4 ] Enjoy [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 4: Enjoy

"KL, gising na."
"Ayoko pang gumising," nakapikit na sagot ni KL.

May humila kay KL para mapaupo siya
kaya idinilat niya ang isang mata niya at nakita si Dwayne sa harap niya.

"Bangon na."
"Ang sakit ng ulo ko. Gusto ko pang matulog."

Humiga ulit si KL at nagtakip ng
unan.

"Come on, KL. Wake up! Tanghali
na."
"Ayoko pa. Iwan mo na muna ako dito. Matutulog pa ako. Bigyan mo ako ng isa pang
oras."

Nagulat si KL nang bigla siyang
buhatin ni Dwayne.

"Dwayne, ibaba mo ako!" sigaw ni
KL.
"Ayoko din."

Binuhat siya ni Dwayne papunta sa
sala at doon siya ibinaba. Nasa sala sina Jichelle at Spencer noon at nag-uusap.

"Ang sweet niyo naman! Bagay kayong
dalawa," nakangiting sinabi ni Jichelle.

Nginitian lang ni KL si Jichelle at
madali siyang bumalik sa kwarto at sinundan siya ni Dwayne.

"Pwede mo na akong iwan dito. ‘Wag
kang mag-alala, hindi na ako babalik sa kama. Maliligo lang ako at lalabas din ako
kaagad."
"Hihintayin kita dito."
"Wag na."
"Fine."

Lumabas na doon si Dwayne. Agad
niyang iniligpit ang pinaghigaan niya at saka siya pumasok sa CR para gawin ang mga
kailangan niyang gawin doon. Pagtingin niya sa oras, 1 na ng hapon.

‘Ang haba pala ng tulog ko. Masyado
yatang marami ang nainom ko kagabi kaya napasarap ang tulog ko.’

Paglabas niya sa kwarto ay nakita
niya sa sala sina Jichelle at Spencer na kumakain. Nandoon din si Dwayne na kanina
pa siya hinihintay.

"Kumain ka na, KL. Pati na rin
ikaw, Dwayne," sabi ni Jichelle sa dalawa.
"Hindi ka pa kumakain?" tanong ni KL kay Dwayne.
"Hindi pa. Hinihintay kita, e."
"Baliw ka ba?!"
"No, not at all."
"Kumain na nga tayo."

Kumuha sila ng makakain at sumabay
kina Spencer sa pagkain.

"Ang sweet niyong dalawa. Puro
couples pa naman ang nandito. Hindi na ako magtataka kung magkakadevelopan kayong
dalawa. What do you think, Spencer?"

Naubo si Spencer sa sinabi ni
Jichelle. Agad na inabutan ni KL ng tubig si Spencer pero inabutan din siya ng
tubig ni Jichelle kaya ininom na lang ni KL ang tubig sa baso.

"May nasabi ba akong mali? Tama
naman ako, hindi ba?" tanong ni Jichelle.
"Ah-eh, oo," tipid na sagot ni Spencer.

Pagkatapos kumain nina Spencer at
Jichelle ay lumabas na sila para pumunta sa beach. Nandoon na kasi sina Aine at
Steven para magswimming. Maganda ang panahon noong araw na iyon dahil medyo
makulimlim. Bukas na din sila aalis sa lugar na iyon kaya sinusulit na nila.
Pagkatapos kumain nina KL, agad silang sumunod sa mga kaibigan sa beach at nakita
sila na nagsswimming.

"Nandito na pala sila, e!" sigaw ni
Steven.
"Magswimming na din kayo!" pagyayaya ni Aine.
"Hindi ako magsswimming. Mag-enjoy na lang kayo dyan," sagot ni KL.

Umupo si KL sa buhangin at
nilapitan siya ni Dwayne.

"What's wrong?" tanong nito.
"Anong ‘what's wrong’? There's nothing wrong, Dwayne. Magswimming ka na."
"Siya pa din ba?"
"Dwayne, kinaya ko kahit na wala siya sa loob ng limang taon. Hindi lang naman sa
kanya umiikot ang mundo ko."
"Alam ko ang nararamdaman mo. Bumalik ka dito para--"
"Stop it, Dwayne! Alam ko na alam mo kung bakit ako ganito. ‘Wag mo na lang ako
masyadong intindihin."
"If that’s what you want, okay."
"Oi, kayong dalawa dyan! Magkadevelopan kayo nyan! Hahaha!" pang-aasar ni Steven.

Agad na lumapit si Dwayne kina
Steven at nagswimming na din habang si KL, pinapanood lang sila.

‘Ang sweet nina Spencer at
Jichelle. Hindi ko alam kung bakit pero nakikita ko ang sarili ko noon kay
Jichelle. Ganun din kami noon ni Spencer nung kami pa. Ang ipinagkaiba lang namin,
hindi ako ganun ka-sweet kay Spencer. Dapat siguro, mas naging mabuting girlfriend
ako kay Spencer noon. Ang sakit pala na nakikita mo ang mahal mo na kasama ang
mahal niya. Naiintindihan ko na ngayon kung bakit ganun si Gab noon sa tuwing sweet
sina Jin at Zeke sa isa’t isa.’

Nang magsiahon ang mga kaibigan ay
pumunta sila sa kubo para doon kumain.

"Guys, I want to say something,"
nakangiting sinabi ni Jichelle.
"Ano ‘yun, Jichelle?" tanong ni Aine.
"I want you guys to listen to what I’m going to say especially you, Spencer. Gusto
ko kasi na sabay sabay niyong malaman ang sasabihin ko."
"Buntis ka?!" pabirong tanong ni Steven.
"No! Masyado pang maaga para dyan! Excited ka masyado!"
"Deretsahin mo na lang kasi," seryosong sinabi ni Spencer.
"Fine! Pumapayag na ako na maging girlfriend ni Spencer."
"Ayos, pre! Sinagot ka na din!" masayang sinabi ni Steven.
"Congratulations sa inyo! Teka lang, may kukunin lang kami ni KL," pagpapaalam ni
Dwayne.

Hinila siya ni Dwayne papalayo doon
at pumunta sila sa bahay nina Steven. Pumasok sila sa kwarto at pinaupo niya si KL
doon. Madali din na nagbihis si Dwayne at tinabihan si KL.

"Dwayne, thank you sa pagdadala
sakin dito. Pwede ba na iwan mo muna ako? Gusto ko lang mapag-isa."
"Sigurado ka ba dyan?"
"Oo."

Lumabas doon si Dwayne para iwan si
KL sa kwarto. Nakaramdam si Aine sa mga nangyayari kaya sumunod siya doon at
pinuntahan si KL. Pagkakita niya kay KL ay agad niya itong niyakap.

"KL.."
"Okay lang ako, Aine."

"Are you sure?"
"Oo. Bumalik ka na lang doon at baka hanapin ka nila lalo na ni Steven. Baka
makahalata sila kapag nangyari ‘yun."
"Everyone knows except for her. You know that."
"That's the point, Aine. Hindi niya pa alam at lalong hindi niya na dapat pang
malaman. Ayaw ko na pati siya mahalata niya din."
"Okay, I get it. Babalik na ako doon. Oo nga pala, hinihintay ka ni Dwayne sa
labas."
"Sige, thanks."

Iniwan na din siya doon ni Aine.
Naiiyak siya dahil sa mga nangyari pero hindi siya makaiyak.

‘Ayaw kong ipakita sa kanila na
mahina ako, lalong lalo na kay Spencer. Gusto ko na makita niya na masaya ako para
sa kanya para hindi din siya mahirapan. Alam ko na ‘pag nalaman niya na apektado
parin ako hanggang ngayon, mahihirapan siyang kumilos ng maayos. Naiintindihan ko
din na may bago na siyang girlfriend. Ako din ang nagsabi sa kanya noon na maghanap
na lang siya ng iba. Nasasaktan lang ako dahil sa narinig ko. Kung sabagay, walang
alam si Jichelle sa nakaraan namin ni Spencer. Sino nga ba naman kasi ang hindi pa
makakamove on sa loob ng limang taon, hindi ba? Ni hindi pa kami nagkikita o nag-
uusap nun. Gusto niya lang siguro masecure si Spencer dahil sa nakita niya kagabi.
Alam ko na ayaw niya lang din maagawan at kailangan ko na lang tanggapin ang
nangyari.’

Nag-ayos siya ng kaunti bago siya
lumabas sa kwarto. Napangiti si KL nang makita si Dwayne sa sofa na nakapikit.

‘Hinintay niya nga talaga ako.’

Nang mapadilat si Dwayne, nakita
niya kaagad si KL na nakatingin sa kanya.

"Hindi ka nagsasabi sa akin na
nandyan ka na pala."
"Hinintay mo talaga ako?"
"Oo."
"Thank you, Dwayne oppa."
"Oppa?"
"Ayaw mo ba?"
"Gusto ko."
"Tara na. Bumalik na tayo at baka hinahanap na nila tayo."

Bumalik na sila doon. Tapos na
silang kumain. Kumuha si KL ng barbeque at ibinigay ito kay Dwayne.

"Subuan mo ako," utos ni Dwayne.
"Ano ka, chicks?! Ayoko nga."
"Sige, ‘wag na lang."
"Sige na nga!" napilitan na sinabe ni KL.

Hawak ni KL ang barbeque at
kumakain lang doon si Dwayne.

‘Kung hindi niya ako sinamahan,
hindi ko din ‘to gagawin sa kanya. Ni hindi ko nga ‘to nagawa kay Spencer nung kami
pa.’

Hindi mapigilan ni Jichelle na
pansinin ang ginagawa nina Dwayne at KL.

"Ang sweet! Bagay talaga kayong
dalawa!" masayang sinabi ni Jichelle.
"Oi pre, wag mo sabihing may gusto ka na kay KL?!" pabirong tanong ni Steven.
"May gusto nga! Hahaha!" pabirong sagot ni Dwayne.

Tinignan ni KL ng masama si Dwayne
pero kinurot lang nito ang pisngi niya at nginitian siya. Bumulong kaagad si Dwayne
kay KL ng ‘joke lang’ kaya nginitian niya na lang din ito.

"Laro tayo ng volleyball!"
pagyayaya ni Aine.
"Ako, si Aine at si Dwayne na lang ang magkakagrupo tapos kayo na lang tatlo," sabi
ni Steven.
"Hindi ba mas maganda kung girls versus boys tayo, Steven?" tanong ni Aine.
"Ayaw mo ba ako maging kagrupo, gorgeous?" tanong ni Steven.
"Tigilan mo nga ako sa kakaganyan mo, Steven! Girls versus boys na lang para maiba
naman!" sigaw ni Aine.

Pumayag na din sila kaya ganun ang
nangyari. Habang naglalaro sila ay napansin ni KL na hindi marunong maglaro ng
volleyball si Jichelle pero kahit ganun ay lamang sila kina Steven.

"Panalunin niyo naman kami!" sigaw
ni Steven.
"Hindi pwede! Hahaha! Laban ‘to, e," sagot ni Aine.

Nagspike si Steven ng malakas
papunta kay Jichelle pero pinilit ni Jichelle na harangan iyon. Sa kasamaang palad,
sa mukha ni KL dumeretso ang bola at dahil sa lakas ng impact, napaupo siya. Nakita
niya na papalapit sa kanya si Spencer pero naunahan siya ni Dwayne.

"Sorry! Hindi ko sinasadya, KL,"
malungkot na sinabi ni Jichelle.
"Okay lang," tipid na sagot ni KL.
"Dumudugo ‘yung ilong mo. Dadalhin muna kita sa kubo para makapagpahinga," sabi ni
Dwayne sa kanya.

Binuhat siya ni Dwayne at dinala
doon. Doon siya nagpahinga hanggang sa tumigil ang pagdudugo ng ilong niya.

"Okay ka lang ba?"
"Oo. Normal lang ‘to sa paglalaro at sanay na ako. Masyado kang nag-aalala."

Hindi maiwasan ni Dwayne na titigan
si KL.

"Simula ngayon, ako na ang mag-
aalaga sa’yo."
"Hindi na kailangan."
"Ako na din ang magpapasaya sa’yo."
"Dwayne.."
"Sinasabi ko ‘to dahil gusto ko at sincere ako."
"Why are you being like this?"
"Kaibigan mo ako, hindi ba?"
"Oo."
"‘Yun ang dahilan."

Tinitignan nila ang mga kaibigan na
nagsiswimming na naman.

"Tara, magswimming tayo," pagyayaya
ni Dwayne.
"Ayoko. Ikaw na lang."
"Bakit?"
"Wala lang--"

Nagulat siya nang bigla siyang
buhatin ni Dwayne.

"Ibaba mo ako! Dwayne!" sigaw niya.

Hindi siya ibinaba ni Dwayne at
dinala siya papunta sa dagat.

"Wala ka ng magagawa ngayon. Basa
ka na."
"Ikaw kasi!"
"Galit ka na?"
"Hindi."
"Yun pala, e. Kailangan mo din mag-enjoy."

~~~

Nasa kwarto sina KL at Spencer
ngayon. Wala na doon si Jichelle dahil umalis na siya. Ipinasundo siya ng mga
magulang niya. Si Dwayne naman ay nasa labas pa kaya sila lang ang nandoon.
Naiilang si KL na silang dalawa lang ang nandoon kaya naisipan niya na lumabas pero
bago pa man siya makalabas ay nagsalita si Spencer.

"KL, mag-usap tayo kahit sandali
lang," seryosong sinabi ni Spencer.

Napalingon si KL kay Spencer at
tumango na lang. Curious din kasi siya kung ano ang sasabihin sa kanya nito.


‘Ano naman kaya ang pag-uusapan namin?’ tanong niya sa isip niya.
[ 5 ] A Friendly Conversation [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 5: A Friendly Conversation

Nilock ni KL ang pinto at umupo
siya sa kama kung saan siya natulog. Tiningnan niya si Spencer at napansin na
seryoso ang mukha nito.

‘Tama na din siguro na makapag-usap
kami ngayon dahil simula ng dumating ako, hindi pa kami nakakapagusap ng matino.’

Umupo si Spencer sa kama na katapat
ng inuupuan ni KL at tiningnan siya ng deretso.

"Kung tungkol ‘to sa sinabe ko sayo
kagabi, kalimutan--"
"KL, si Jichelle--"
"Si Jichelle ang dati mo pang nililigawan at girlfriend mo na ngayon. Alam ko

‘yun."
"Hayaan mo muna akong magpaliwanag."
"I'll let you explain everything even though you don't have to. I'm also curious on
who she is and how it all started between the two of you."
"Tigilan mo nga ako sa kaka-english mo."
"Hindi ko maiwasan na maging ganito tuwing seryoso na ako. Hindi ka pa din

nagbabago at ayaw mo sa salita na mahihirapan kang makipag-usap."
"Hindi naman ako nagbago, KL. Tumanda lang ako pero ako pa din ‘to. Ikaw ang malaki
‘yung pinagbago."
"Ako pa ang nagbago sa lagay na ‘to? Bakit? Ano na bang nagbago sakin?"
"Mas babae ka ng tignan ngayon. Nagpapaganda at pumoporma ka na. Englishera ka na

din."
"Of course! Sa tagal kong tumira sa Korea, I think it’s normal for me to be this
way. Business person na ako at kailangan kong maging disente palagi. Yes, I may
have changed physically pero ‘yung ugali ko, hindi nagbago."
"Akala mo lang ‘yun. Maarte ka na ngayon."
"Parang ikaw hindi nagbago, ah?! Sa mga kilos mo, parang nakikita ko sayo ‘yung
ugali ni Gab noon."
"Hindi ako nagbago, KL. Hindi ko lang din alam kung paano kita kakausapin kaya
siguro tahimik lang ako pagdating sa’yo."
"Bakit ganun?"
"Dahil kay Jichelle. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin yung tungkol sa’ming
dalawa."

Ngayon, alam na ni KL na kaya ganun
ang pakikitungo ni Spencer sa kanya ay dahil lang kay Jichelle. Ang buong akala
niya kasi ay nagbago na ito.

"Paano mo nakilala si Jichelle?"
"Schoolmate namin siya nina Steven at naipakilala lang siya sa’kin ng mga kaibigan
ko noon. Mas mababa lang siya ng isang year sa’min. Simula nang magkakilala kami,
madalas kaming nagkakausap at nagkakatext hanggang sa nagustuhan ko siya."
"Anong nagustuhan mo sa kanya?"
"Nagkakasundo lang kami sa mga bagay bagay. Maganda siya at masaya din siyang
kasama."
"Kailan mo pa siya nililigawan?"

"Mag-iisang taon na din."

Hindi inaasahan ni KL na ganun na
katagal na nililigawan ni Spencer si Jichelle.

"Matagal na din pala. Sa tingin ko,
mahal mo nga talaga siya."
"‘Yun din ang akala ko noon."
"What do you mean?"
"Naapektuhan ako nang sobra nang dumating ka. Bigla akong naguluhan at napaisip
kung mahal ko nga ba talaga siya. Akala ko nakamove on na ako pero mukhang hindi
pa."
"Baka nadadala ka lang dahil matagal mo akong hindi nakita."
"Sana nga nadadala lang ako kaso hindi. Hindi kita matanggal sa isip ko."

Nagulat si KL sa mga sinabi ni
Spencer.

‘Hindi ko inaasahan na ganito ang
mga sasabihin niya sa’kin. Hindi ko alam na may ganito na palang nangyayari.’

Lumipat si Spencer ng kinauupuan at
tinabihan si KL.

"Namiss kita, KL."

Yayakapin sana siya ni Spencer pero
tinulak niya ito.

"Spencer, maling mali ang sinasabi
at ginagawa mo. May girlfriend ka na."
"Kaibigan naman kita kaya wala akong nakikitang mali dito."
"Oo, kaibigan mo ako pero iba ang sitwasyon natin. Isipin mo muna ng mabuti kung
ano ba talaga ang nararamdaman mo. Hindi na tayo bata na pwede lang maglaro sa mga
ganitong bagay. Tandaan mo na may masasaktan sa huli kapag hindi ka umayos."
"Paano kapag ikaw talaga? Makikipagbalikan ka ba sa’kin?"

Hindi alam ni KL kung ano ba ang
dapat na isagot. Gusto niya man sabihin na ‘oo’ pero tila ba may pumipigil sa kanya
na sabihin ‘yun.

"Hindi, Spencer."
"Akala ko ba gusto--"
"Lasing ako kagabi kaya ko nasabi sa’yo ‘yun. Kalimutan mo na lang."
"Lasing ka pero may naaalala ka? KL, sabihin mo sa akin ang totoo."

Hindi sumagot si KL.

"Dahil ba kay Dwayne?"
"Paano napasok si Dwayne dito?"
"Kitang kita na may gusto siya sa’yo. Siguro naman alam mo ‘yun, hindi ba?"
"Pati ba naman mga inosenteng tao idadamay mo? Wala siyang kinalaman dito. He's
just my friend."
"Wala na akong pakialam kung ano man ang mayroon sa inyo. Gusto ko lang malaman
kung bakit ayaw mo."
"Gusto mo ba talagang malaman ang dahilan?"
"Oo."

Sandaling nanahimik si KL at inisip
ang sasabihin niya.

"May girlfriend ka na. Sige,
sabihin na natin na gusto pa din kita at gusto ko na magkabalikan tayo pero malabo
ng mangyari ‘yun."
"Pwedeng mangyari ‘yun kung gugustuhin natin."
"Hindi yun ganun kadali. Ayokong makasakit ng tao. Walang alam si Jichelle sa kung
anong mayroon tayo noon. Tama lang din siguro na walang nagsabi sa kanya kasi kung
alam niya, masasaktan lang siya at magkaka-ilangan tayong tatlo. I guess, it's
better this way. Let’s just be friends para hindi na maging komplikado para sating
dalawa."
"Oo, Spencer."
"May nararamdaman ka pa din ba sakin, KL?"
"Is that important?"
"Gusto ko lang malaman."
"Yes, Spencer. I tried to move on but I can't. We have the same situation. Akala ko
wala na pero nung nakita kita, meron pa pala."
"Mahihintay mo ba ako?"
"Mahihintay?"
"Sana mahintay mo na maghiwalay kami ni Jichelle."
"I don't know, Spence. We don't know what might happen in the next few days or
months so I can’t tell."

Niyakap siya ng mahigpit ni
Spencer.

"Namiss kita, KL. Sorry dahil hindi
na kita nahintay."

Hindi maitulak ni KL si Spencer
dahil kahit na gusto niya lumayo ay masyado niya itong namiss at natutuwa siya na
nagkausap na sila nito ng maayos. Naitulak niya lang si Spencer nang may kumatok.
Agad siyang tumayo para pagbuksan iyon pero pinigilan siya ni Spencer.

"May gusto pa akong sabihin sayo
bago ka lumabas."
"Ano ‘yun?"
"Iwasan mo si Dwayne dahil nagseselos ako."
"That.. I can't promise you."

Binuksan niya ang pinto at nakita
niya si Dwayne sa labas.

"Anong nangyari?" nag-aalalang
tanong ni Dwayne.

Hindi na siya nakasagot at niyakap
na lang ang kaibigan saka umiyak. Kanina niya pa gustong umiyak pero pinipigilan
niya dahil ayaw niya na makita siya ni Spencer na umiiyak.

"Nakapag-usap na kayo?"
"Oo."

Humarap si KL kay Dwayne at pinilit
niyang ngumiti.

"I feel a lot better now.
Magpahinga na tayo."
"Are you sure you're okay?"
"Yes. Thank you, Dwayne."

Umupo na muna sila.


‘Sana pagkatapos ng pag-uusap naming dalawa ay mabawasan na ang ilangan sa pagitan

namin. Tama na siguro ang ganito na magbarkada lang kami.’
[ 6 ] The Truth Behind Her Death [Game of Love 2: Still in Love...]
80 votes pa din guys :) Please be active in voting :D pagpasensyahan niyo

na kung hindi ako nakakareply sa comments but I'm kept on reading your comments :)
Ramdam ko galit niyo kina Risa at Mika XD Abangan niyo sa next update si Mikaela
Valdez. Here it goes, nandito na sina Risa at Gab. Enjoy!
Here are url's for the facebook groups :) Join na lang kayo ^^
http://www.facebook.com/groups/ainetanstories/
http://www.facebook.com/groups/Game.Of.Love.Wattpad/
Picture on the side by Maria Isabel Calderon Manaloto. Matagal na talaga to e :)

Wallpaper ng phone niya dati si Gab :)
VOTE || COMMENT || LIKE || BE A FAN
-Aine Tan
======================================
CHAPTER 6: The Truth Behind Her Death

KL's POV
April 29, Saturday


Nandito ako ngayon sa sala sa bahay ni Steven at hinihintay ko na lang si Dwayne.

Pupuntahan namin si Jin. Its been a long time since nawala ako at ngayon ko na lang
siya pupuntahan ulit. 5 years, 1 month and 5 days na since namatay siya. Everytime
na naiisip ko siya, nalulungkot lang ako. Kailangan ko kasi tanggapin na talagang
patay na siya. Napatunayan na kasi yun.


*flashback*


Lahat kami hindi makapaniwala na si Jin yung bangkay na yun. Lalong lalo na ako.
Isang linggo na simula ng mailibing siya pero naniniwala ako na buhay pa siya.
Iniisip ko na iba yung namatay at nakaligtas siya. Na may tumulong sa kanya at
inaalagaan siya ngayon.


Nandito kami ngayon sa bahay nila Jin. Nandito din si Gab. Sina Spencer, Aine at
Steven lang yung wala kasi may mga lakad sila. Wala na din dito yung parents nina
Jin. Si kuya Hirsohi at si Vince na lang. Bakit kami nandito? Dumating na kasi yung
results ng mga examinations na ginawa para malaman kung si Jin talaga yun.


"Gab, sa tingin ko, ikaw na dapat yung magbukas nito" -kuya Hiroshi


Inabot sa kanya ni kuya Hiroshi yung envelope at saka niya tiningnan.


"Positive" pabulong na sinabe ni Gab

"Hindi totoo yan! Hindi ako
papayag! Hindi siya yun. Kuya Hiroshi"


Lumapit ako kay kuya Hiroshi at saka ko siya niyakap at siya yung iniyakan ko.


"Kuya, hindi pwede to! Hindi siya yun. Baka nagkamali lang sila sa results ng
tests"

"Kylie, we don't have any other
choice but to accept it" -kuya


Nakita ko naman na lumabas si Gab kaya sinundan ko. Pumasok naman siya sa kotse
niya. Kinatok ko naman yung salamin para buksan niya.


"Saan ka pupunta Gab?"

"Iinom. Sama ka?"

"Ui ayos to ah?! Nagyayaya ka na
ngayon! Lilibre mo ba ako?"

"Oo. Sakay na kung sasama ka"


Sumakay na lang kami sa sasakyan ni Gab at nagulat ako dahil tumigil kami sa tapat
ng bahay nila. Akala ko ba iinom?! Don't tell me na dito kami iinom ngayon? -___-
Kaya pala ang lakas ng loob niya manglibre.


"Dito tayo iinom sa bahay niyo?"

"Oo. Ayaw mo? Pwede ka na umalis"

"Wow! Ang sungit natin pare ah?
Okay lang. Sige dito na lang tayo"


Pumasok na kami sa bahay nina Gab at kumuha lang siya ng alak saka kami pumunta sa
room niya. Ayos ah? Sagana sa stock ng alak. Sarap pala tumambay dito kapag
problemado. Uminom lang naman kami dito ng uminom.


"KL, may sasabihin ako sayo"

"Ano yun Gab?"

"Gusto ko muna na mangako ka na
kahit ano pa man yung malaman mo, wala kang gagawin na kahit ano at palalagpasin mo
na lang"

"Promise. Tungkol saan ba yan?"

"Sa pagkamatay ni Jin"

"M-may alam ka? Kilala mo na kung
sino yung may kasalanan?"

"Oo"

"Dapat ipinakulong mo na!"

"Hindi na KL. Sasabihin ko sayo
lahat ng alam ko pero sana--"

"Fine! Wala akong ipapakulong o
isusumbong sa family ni Jin. Gusto ko lang din malaman yung totoo"


Kinwento sakin ni Gab lahat lahat ng alam niya. Yung pagamin sa kanya ni Risa. Doon
ko nalaman na may kinalaman sina Mika at Risa sa pagkamatay ni Jin. Na pinlano nila
lahat pero hindi nila inaasahan na matatapos yun sa pagkamatay ni bessy at yung
gusto lang nila, saktan si Jin at makuha ni Risa si Gab.


Pagkatapos ko malaman yun lahat, lumabas ako ng kwarto niya at nagikot ikot dito sa
bahay nila. Baka sakaling nandito si Risa. Mananagot talaga siya sakin!


"KL, wala dito si Risa"

"Nasaan siya?!"

"Hindi ko din alam. Nangako ka
sakin"

"Gab kasi e"


Tiningnan niya lang ako ng masama kaya tumigil na ako. Babawian ko na lang sina
Risa at Mika kapag nakita ko sila at hindi ko kasama si Gab.


*end of flashback*


"KL, ang lalim yata ng iniisip mo?"

"Dwayne, nandito ka na pala"

"Hindi mo ba yayayain sina Steven
at Aine?"

"May lakad daw sila ngayon e. Next
time na lang daw sila sasama"

"Sige"


Pumunta na kami ni Dwayne sa kung saan nandoon yung mga abo ni Jin. Nung naglalakad
na kami papunta doon, nagulat ako nung makita ko si Risa at si Gab doon. Magkasama
sila at mukhang kakarating lang nila. Nilapitan ko naman sila kaagad.


"Gab, it's nice seeing you here after five long years" sabi ko

"Sino siya Gab?" tanong nung Risa

"Si KL, bestfriend ni Jin" -Gab

"Hi KL! I'm Risa, Gab's--"


Sinampal ko kaagad siya. Uminit agad yung dugo ko pagkakita ko pa lang sa kanya.


"It's nice meeting you Risa. That is for my bestfriend and this-- Ano ba Gab?!"


Sasampalin ko pa sana siya ulit pero pinigilan ako ni Gab. What is he trying to
do?! Si Risa yung isa sa mga may kasalanan sa pagkamatay ni Jin pero pinagtatanggol
niya pa din si Risa. How could he forgive that girl?!


"Tama na! Kung gagawa ka lang ng gulo dito KL, aalis na lang kami" -Gab

"Gab, wait! I want to say something
bago pa man tayo umalis" -Risa

"I know that it's been hard for you
KL. I also know that you knew everything behind her death. It's not my fault but I
still want to say sorry" -Risa


*slap!*


"Not your fault?! Sorry?! You do really think na papatawarin kita? Kasalanan mo
yung lahat! Kung hindi dahil dyan sa pagmamahal mo kay Gab, hindi sana to nangyari
sa kanya! This is all your fault Risa! May kasalanan man si Mika sa nangyari pero
malaki din yung kasalanan mo! Hindi ako matatahimik hanggang hindi ka nananagot sa
ginawa mo sa bestfriend ko! Pinatay mo siya Risa, tandaan mo yan! Buti may lakas ng
loob ka pa na pumunta dito pagkatapos ng ginawa mo!"

"I'm very sorry. Hindi ko
sinasadya. Sige, sampalin mo pa ako, tatanggapin ko naman e. Pinagsisihan ko na
lahat ng nagawa ko sa kanya" -Risa


Nagsimula na umiyak si Risa. Nagpapaawa effect ba siya? Pwes! Hindi yun uubra
sakin!


"Tara na Risa, nagsasayang ka lang ng oras" -Gab

"Hoy Gab! How could you do this to
Jin? Bakit mo ipinagtatanggol yang babaeng yan?! Siya yung pumatay kay Jin! Don't
tell me na girlfriend mo na siya ngayon?!"

"Matagal kang nawala kaya wala kang
alam" -Gab


Hinila niya na lang si Risa paalis. Ginagalit ba ako ni Gab?! Wala akong alam? Kung
alam niya lang kung gaano pa din kasakit sakin yung nangyari, hindi niya masasabi
yun. Siguro nga masyado talaga akong matagal na nawala kaya madami ng nagbago at
wala na akong alam sa mga nangyayari.


"Chill" -Dwayne

"Nakakahiya kay bessy. Hindi ko man
lang magawang maghihanti sa taong gumawa sa kanya nito. Hindi ko lang talaga
maintindihan kung bakit nagkaganito. Ang tagal kong nawala kaya ang dami ko na ding
hindi alam tungkol sa kanila"


Hindi ko na napigilan umiyak kaya kinomfort na lang ako ni Dwayne hanggang sa

tumahan ako.


"Sino sila?" tanong ni Dwayne

"Sila ba? Yung lalaki kanina, siya
si Gab. Siya yung boyfriend slash fiance ng bestfriend ko. Yung babae naman na si
Risa, may gusto yun kay Gab at isa siya sa mga dahilan kung bakit namatay yung
bestfriend ko"

"Edi may iba pa na may kinalaman sa
pagkamatay niya?"

"Oo. Hindi ko alam kung familiar
sayo si Mikaela Valdez. Model siya ngayon. Siya yung pasimuno sa lahat"

"If it's okay, pwede ko ba malaman
kung paano siya namatay?"

"Sige. Well, wala kasi ako nung
mangyari yun pero ang kwento sakin, naaksidente si bessy nung papunta siya sa
Antipolo dahil magkikita sila ni Gab. Bago pa daw yung aksidente, nagkita sina Jin
at Risa nang dahil kay Mika. May mga sinabe sila kay Jin. Ang sabi lang, umiiyak si
Jin nung maaksidente siya"

"That must be really hard for her.
I feel sorry for your bestfriend"

"Nakakainis lang kasi umaarte sina
Gab at Risa ngayon na parang walang nangyari"

"KL, I have an advice for you"

"What is it Dwayne?"

"Wag mo sanang mamasamain pero tama
nga naman si Gab. Matagal kang nawala kaya hindi mo alam kung ano na yung mga
nangyari. Sa tingin ko, kailangan mong kausapin si Gab para malinawan ka. Gawin mo
yun kapag hindi na mainit yung ulo mo"

"You're right Dwayne. Thank you"

"You're welcome"


Tama si Dwayne. Kailangan kong makausap si Gab at hindi ko dapat muna pairalin yung
galit ko. Kailangan ko munang malaman yung lahat ng nangyari bago ako magreact.
Bukas na bukas din kakausapin ko si Gab. Sana lang talaga, magaganda yung maging
resulta ng magiging paguusap namin.
[ 7 ] The Other Sides of the Story [Game of Love 2: Still in Love...]
90 votes :) I think worth it naman yung update na to para sa quota ko e.

Ramdam ko din na konti lang readers ng SIL. Siguro hindi naman sa konti at sadyang
hindi lang nagvovote yung iba. Please be active guys kahit sa pagvovote lang para
naman sipagin ako gumawa ng update diba? :) Malay niyo magkasudden turn of events
(^^,) but dont expect too much dahil baka hindi ko maabot yung expectations niyo at
magkaroon kayo ng false hopes :) ANg masasabi ko lang, madaming twists ang book 2
at nareveal na yung ilan sa mga yun :)
Nagulat ako sa sobrang daming haters nina Mika at Risa :)) Narealize ko lang sa
last update dahil sa mga comments niyo. Hindi ganun kalinaw yung sa last update
diba? Nandito sa update na to lahat ng pwede niyo malaman at malilinaw na lahat.
enjoy!
Please follow me on twitter :) I really don't follow back. Starter pa lang ako at
hindi pa ko marunong gumamit but I'm learning ^^ @ilovejeraldine Salamat sa mga
magpafollow. (^^,)
Fansign on the side by Diane Trinidad :)
-AineTan
-------------------------------------------------------------
CHAPTER 7: The Other Sides of the Story


Papunta na ako ngayon sa condo unit ni Mika. Makikipagkita ako sa kanya dahil gusto
ko siyang makausap bago ko pa man kausapin si Gab. Simula kasi nung mamatay si Jin,
hindi ko pa nakakausap si Mika at sa tingin ko, ngayon yung tamang tyempo para
magkausap kami. Pagkadating ko sa tapat ng unit niya, nagdoorbell ako kaagad at
nagulat ako sa taong nagbukas ng pinto.


"G-Gab?! Bakit ka nandito?" tanong ko

"Mika, may bisita ka. Sige aalis na
ako" -Gab

Lalabas na sana si Gab pero hinawakan ko yung braso niya.

"Hindi mo pa sinasagot yung tanong ko"

"Mamaya na lang tayo magusap" -Gab

"Oh KL! You're here na pala. Let's
get inside. Wag ka na muna umalis Gab. Dumating lang si KL tapos nahiya ka na?
C'mon! Kakarating mo lang kaya" -Mika

"Anong kalokohan na naman ba to
Mika?" -Gab

"Teka lang ha? Naguguluhan na ako.
Kahapon kasama mo si Risa tapos ngayon si Mika naman. Ano bang mayroon sa inyong
tatlo ha? Pwedeng pakipaliwanag sakin?"

"Let's talk inside. Get in KL. Ikaw
din Gab para marinig mo yung paguusapan namin" -Mika


Pumasok na kami lahat sa unit ni Mika at pumwesto sa living room. Magkatabi si Mika
at Gab ngayon at kaharap ko sila. Ang dami kong gusto malaman.

"Anong meron sa inyong dalawa? Bakit siya nandito sa unit mo Mika? Ano bang
relasyon meron kayo?"

"Well, he's my soon to be boyfriend
kaso baka maudlot kasi dumating ka" -Mika

"S-soon to be girlfriend?!"

"Yes. Nagulat ka ba? Gab originally
liked me. Bago niya pa magustuhan si Jin, may gusto na siya sakin. Don't you know
that?"

"Alam ko. How could you do that
Gab?! Sila yung may kasalanan kung bakit namatay si Jin pero kinakaibigan mo sila!
Paano?"

"Mamaya ko na sasagutin lahat ng
tanong mo sakin kapag tayong dalawa na lang yung magkausap" -Gab

"KL, it's not my fault that an
accident ocurred that time. Sinaktan ko lang siya by using Risa and tht where I'm
at fault but you accusing me of killing that girl is so not cool kasi wala naman
talaga akong kasalanan. Siguro naman naliwanagan ka na ngayon?"


Tama si Mika. Sinaktan niya lang si Jin pero kung nahulog man yung sasakyan ni Jin,
wala na siyang kinalaman doon pero may kasalanan pa din siya kasi kung hindi nila
sinaktan si Jin noon, siguro nakapagfocus siya sa pagdadrive.


"May kasalanan ka pa din Mika! Kailangan mong managot sa ginawa mo"

"C'mon KL! Use that mind of yours!
Mahina ba talaga yang utak mo o sadyang hindi ka lang marunong umintindi?"


Tumayo ako at sasaktan ko sana siya kaso tumayo din siya.

"This is my place. Try to do something inappropriate at kakasuhan kita ng

trespassing"

"Kakasuhan din kita sa ginawa mo sa
bestfriend ko!"

"Five years has passed. Hindi na
yan tatanggapin ng korte. Tinatakot mo ba ako? Alam mo, instead of whining, just
move on! Lahat ng tao sa paligid mo, tanggap na yung nangyari and you are the only
one that's kept on bringing back the past"

"You don't know how I feel Mika"

"She's dead KL. She will never come
back except na lang kung may zombie apocalypse dito and that's the truth. Walang
mangyayari sayo kung hindi mo bibitawan yung past. Remember that. I think I made
myself clear and if you don't have any other concerns, you can go"


Kinuha ko na yung bag ko at tumayo saka ako lumapit sa pinto.


"May hihilingin lang sana ako aayo bago ako umalis" sabi ko

"What is it dear?"

"Iboyfriend mo na lahat ng gwapong
lalaki pero wag si Gab dahil hindi ko matatanggap na kalevel ka ni Jin. She's way
better than you and Gab's a good guy. You don't deserve him"


Pagkasabi ko nun, lumabas na ako ng unit niya at dumeretso sa CR dito. Inis na inis
ako sa mga sinabe niya pero hindi ko magawang saktan siya.


Malinaw na ang isang bagay sakin ngayon. Hindi girlfriend ni Gab si Risa kaya wala
akong dapat ipagalala.


Nagpalipas lang ako ng init ng ulo dito sa CR at saka ako lumabas. Nakita ko naman
si Gab na naghihintay doon.

"Ang tagal mo" -Gab

"Kanina ka pa ba dyan?"

"Hindi ba halata?"

"Hindi ka na nagbago. Hindi ka pa
din sumasagot ng deretso. Saan tayo maguusap?"

"Doon na lang sa unit ko. Mahirap
na e. Ang ingay mo pa naman"

"Ang sama mo Gab! Bakit? May
dahilan ba para masigawan kita?"

"Ewan ko. Tara na"


Pumunta na lang kami sa parking lot kung nasaan yung sasakyan niya at saka siya
nagdrive papunta sa isang condominium na malapit lang din kina Mika. Pagkapark
niya, dumeretso na kami agad sa unit niya.


"Infairness, malaki yung unit mo Gab ah?"


"Ganun talaga"

Pumunta siya sa kitchen at sumunod na lang ako. Kumuha siya ng in-can na softdrinks
at saka niya hinagis sakin yun at nasalo ko naman.


"Doon tayo sa sala"


Pumunta na lang kami sa sala at umupo sa sofa. Ang lamig naman dito sa unit niya -
___- Sagana sa aircon.

"May iba pa ba na nakatira dito?" tanong ko


"Sino?"

"Si Risa"

"Si Risa? Bakit siya dito nakatira?
Ano bang meron sa inyong dalawa?"

"Wala. Sa bahay pa din siya
nakatira pero minsan nandito siya"

"Wala? E bakit ganun na lang kung
ipagtanggol mo siya kahapon? Akala ko girlfriend mo siya"

"Kapatid lang turing ko dun. Kagaya
ng sinabe ni Mika kanina, wala naman siyang kasalanan kaya ayaw ko na sinasaktan mo
siya"

"Mamaya na natin pagusapan yung
pagkamatay ni bessy. Gusto ko muna malaman lahat ng nangyari. Diba may gusto sayo
si Risa? For sure, aware ka doon. Anong nangyari?"

"May gusto pa din siya sakin
hanggang ngayon"

"First love mo siya diba? Hindi mo
ba naisipan na ligawan siya?"

"Kagaya ng sinabe ko kanina,
kapatid lang tingin ko sa kanya. Nililigawan din siya ni Vince ngayon"

"Vince? Yung kapatid ni Jin?"

"Oo"

"So hanggang friends lang talaga
kayo ni Risa? Wala ng sosobra pa dun?"

"Oo"

"Si Mika? Soon to be girlfriend? Is
that true? Nililigawan mo ba siya?"


Hindi naman siya agad nakasagot at tipong iniisip niya pa yung sasabihin niya.


"Gab! Wag ka naman magpasuspense! Wag mo sabihin na totoo?! Susuntukin talaga

kita!"

"Psh. Naniniwala ka talaga sa mga
pinagsasabe nun?"

"Hindi! Tinatanong nga kita para
malaman ko diba?"

"Hindi ko siya nililigawan"

"Bakit niya sinabe yun?"

"Iniinis ka lang niya"

"Pero anong meron sa inyong
dalawa?"

"Boyfriend niya ako--"

"B-boyfriend?! Bakit mo yun
pinatulan?!"

"Pwede patapusin mo muna ako?"

"Fine!"

"Sinasabe niya sa lahat na ako
boyfriend niya. Ako din yung escort niya palagi kaya pinapalabas niya na lang na
boyfriend niya ako"

"Bakit ka pumayag?"

"Laro lang naman yun. Kaibigan ko
din siya kaya tinutulungan ko at wala akong nakikitang masama dun"

"Gusto ko lang linawin ah?
Lumalabas ngayon na girlfriend mo siya, tama?"

"Oo"

"Alam ba ng lahat yun?"

"Oo"

"Kailan pa nagsimula yan? Parang
girlfriend na din ba turing mo sa kanya?"

"Oo. Nung nakaraang taon pa"

"Edi ginagawa niyo din yung gawain
ng magboyfriend?"

"Hindi. Nagbibigayan kami ng regalo
pero yung kagaya ng iniisip mo, hindi. Pakitang tao lang kung ginagawa namin yun
pero kapag kaming dalawa lang, magkaibigan lang kami"

"It's good to know that Gab"


Buti naman kung ganun. Akala ko naman kung gaano sila kasweet ni Jin noon, ganun
din sila ni Mika ngayon. Hindi ko yun matatanggap kung nagkataon.


"May tanong ka pa?"

"Oo. Nagkagirlfriend ka ba bukod
kay Mika?"

"Hindi"

"Pwede ko malaman kung bakit?"

"Kailangan ko ba talaga sabihin
sayo yung dahilan?"

"Oo Gab. Gusto ko malaman"

"Kasi mahal ko pa din si Jin"


Tama ba ako ng narinig? Mahal niya pa din si bessy? Ang loyal talaga ni Gab kay
Jin. Idol ko talaga siya kaso naaawa din ako sa kanya. Limang taon na pero hindi pa
din siya nakakamove on. Parang kami lang ni Spencer pero yung kanila kasi, wala ng
pagasa at yung samin, pwede pa.


"Totoo ba yan Gab?"

"Mukha ba akong nagjojoke?"

"Hindi. Bakit hindi ka pa nagmomove
on kay Jin?"

"Parehas lang tayo na hindi
matanggap yung nangyari sa kanya"

"Pero umaasa ka pa din ba na buhay
siya? Kasi umaasa pa din ako Gab"

"Hindi na"

"Bakit? Akala ko ba mahal mo siya?
Akala ko ba hindi mo matanggap yung nangyari sa kanya?"

"Mahal ko siya pero malinaw na
sakin na hindi na siya babalik KL. Tanggap ko na patay na siya pero hindi ko
matanggap na namatay siya ng ganun lang. Sana matanggap mo din na kahit kailan,
hindi na siya babalik"

"How could you say that Gab?"

"Expectations will lead you to
disappointments. Masasaktan lang tayo kapag umasa pa tayo. Hindi pa ba malinaw na
nakita natin yung resulta ng physical examination sa kanya? Napatunayan na siya si
Jin at imposible dayain yun"

"Tama ka Gab. May plano ka ba na
magmahal pa ng iba?"

"Oo pero hindi pa sa ngayon"

"Bakit?"

"Masyado akong nagmadali noon.
Natuto na ako. Makakapaghintay yun. 23 years old pa lang naman ako kaya madami pa
akong oras para dyan"

"Ang dami kong natutunan sayo
ngayon Gab"

"Ganun talaga"

"Masyado kang serious dyan! Hindi
na kita nakitang ngumingiti. Oo nga pala, paano mo napatawad sina Mika? Akala ko ba
sila din yung sinisisi mo sa pagkamatay ni Jin?"

"Nung una pero naliwanagan din ako
nung natanggap ko na patay na siya. Napaliwanag na ni Mika sayo kung bakit wala
silang kasalanan diba? Sana naliwanagan ka na din"

"Ang hirap kasi Gab!"

"Mahirap talaga kapag hindi mo pa
tanggap na wala na siya"

"Nawalan ako ng bestfriend! Parang
kapatid ko na din siya. Masakit yun para sakin"

"Hindi lang ikaw yung nawalan at
nasaktan. Lahat tayo dumaan dun"

"Gab.."

"Matuto ka sa mga sinabe ni Mika.
May halo man na kasamaan yung mga sinabe niya pero may point siya. Sana makuha mo
yun"


Hindi ko na napigilan umiyak. Pagdating talaga sa pagkamatay ni Jin, nagiging

emotional ako at hindi ko maitago yung nararamdaman ko.


"Halika nga dito" sabe ni Gab



Hinila niya ako at saka niya ako niyakap.


"Ssh. Tahan na" pabulong na sinabe niya

"Thank you Gab at naliwanagan ako
dahil sa paguusap natin. Miss na miss ko na kasi talaga si bessy"

"Parehas lang tayo"

"Gab, nasaan si Risa ngayon?"

"Bakit?"

"Gusto ko siya makausap"

"Sige tatawagan ko"


Tinawagan niya naman si Risa at habang kausap niya si Risa, nagikot ikot lang muna
ako dito. May nakita ako na picture nina Jin at Gab. Siguro kung nandito pa si
bessy, masaya sila ngayon. Bumalik na din ako sa living room pagkatapos ko magikot
ikot.


"Nakarating na ba dito si Jin?"

"Oo"

"Kailan?"

"New year nun. Isang beses pa lang
siya nakakapunta"


Hindi rin nagtagal at dumating dito si Risa. Nagulat siya nang makita niya ako.


"KL, sorry sa--" -Risa

"Okay lang Risa. Ako yung dapat
magsorry. Hindi dapat kita sinaktan"

"Kasalanan ko rin naman kaya
tanggap ko yun"


Umupo muna siya sa upuan sa harap namin ni Gab.


"I still want to say sorry. Sinaktan ko yung bestfriend mo. If it wasn't because of
my feelings for Gab, I wouldn't have asked Mika to help me steal away Gab from her.
Malinaw na sakin ngayon na wala akong laban sa kanya kahit first love pa ako ni
Gab. He still loves Jin until now and I envy Jin for that"

"But why did you do that? Sigurado
ako na alam mo na may feelings si Gab kay Jin"

"Yes, I'm aware of that. I became
immature and only thought of myself. Nung nalaman ko na magpopropose si Gab,
natakot ako na mawawala na sakin ng tuluyan si Gab and I don't want that to happen
so I became selfish. Hindi ko ginusto na mangyari yun sa kanya. All I wanted is to
steal Gab away from her. Pinagsisihan ko na yung nagawa ko but I'm still hoping na
may chance pa din ako kay Gab"

"I guess I can't blame you for
that. Nagmahal ka lang. I'm contented na narinig ko yung side mo. I know that
you've been through a lot because of your love for Gab. Thank you for explaining
your side to me. I can't say na napatawad na kita but I know that I will, someday"

"Thank you for listening KL. I hope
that we can be friends someday"

"We can. Sige aalis na ako. Thank
you for your time"


Umalis na ako at saka umuwi.


Narinig ko na lahat ng side nila pero kung may kinaiinisan man ako ngayon, si Mika
yun. Hindi pa din siya nagbago at ang sama pa din ng ugali niya. Hindi ko din
matanggap na boyfriend niya si Gab kahit sabihin natin na laro laro lang yun.


Naiintindihan ko din si Gab. Alam ko na tinutulungan niya lang ako na maliwanagan

at alam ko na madami din siyang pinagdaanan dahil sa pagkamatay ni bessy. He is
still in love with Jin and I'm happy because of that.


Nung makita ko si Risa, hindi ko mapigilan noon na mainis pero ngayon na alam ko na
yung side niya, naiintindihan ko na siya. Kagaya nga ng sabi nila, "If you love
someone, fight for it" at yun lang ang ginawa niya. Hindi niya naman kasalanan na
sobra niyang mahal si Gab. Alam ko din na pinagsisihan niya yung nagawa niya at
sincere siya sa pagsosorry niya.


Malapit na yung reunion at makikita ko na din si Zeke. Ano na kaya nangyari sa

kanya? Mukha kasing hindi na sila nagkabalikan ni Mika.
[ 8 ] The Reunion [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 8: Reunion
Isa sa mga dahilan ni KL sa pagbisita sa Pilipinas ang reunion ng batch nila.

Matagal na hinihintay ni KL ang araw na ‘yun dahil gusto niyang malaman kung ano na
ang nangyari sa mga kaibigan nila. Nasa sala ngayon si KL, hinihintay sina Aine at
Steven na nag-aayos pa. Hindi nagtagal at bumaba na si Steven.

"Si Aine?" tanong ni KL.
"Nagpapaganda pa. Ang dami pang kaartehan na nalalaman pero wala namang nagbabago
sa itsura niya."
"Ganyan talaga ang mga babae."
"Wala naman siyang kailangan pagpagandahan dun."
"Ang mga babae, nagpapaganda para sa sarili nila at hindi para sa ibang tao.
Syempre, gusto niya lang magmukhang maganda sa harap ng mga kakilala mo. Ayaw mo
‘yun? Nagagandahan sila sa girlfriend mo?"
"Ayoko. Mamaya may magkagusto pang iba sa kanya."
"Ikaw naman ang gusto niya kaya hindi problema yun, Steven."

Nginitian na lang ni Steven ni KL.

"Oi, gorgeous! Bilisan mo!" sigaw
ni Steven.
"Wait lang! Saglit na lang ‘to," pasigaw na sagot ni Aine mula sa kwarto.
"Tignan mo, ang bagal talaga," reklamo ni Steven.

Tinignan ni Steven si KL at may
napansin na kakaiba sa kanya.

"Oi! Ngayon ko lang napansin, babae
ka na!"

Pinalo ng malakas ni KL si Steven.

"Lalaki ba ako dati para sabihan mo
nyan?!"
"Hindi. Haha! Kailangan mo ba talaga manakit? Mukha ka ngang babae pero kilos
lalaki ka pa din. Isipin mo, nagpapaganda ka na ngayon? Baka mainlove sa’yo nyan
ulit si Spencer."
"May girlfriend na ‘yung tao kaya tigilan mo na siya."
"Nagseselos ka naman?"
"Hindi ah! Tigil-tigilan mo nga ako, Steven!"
"Bakit? Pag-usapan muna natin siya habang hinihintay si Aine. May feelings ka pa ba
dun?"

Sandaling nanahimik si KL at inisip
kung dapat bang sabihin kay Steven ang nangyari.

"Oo, e."
"Kawawa naman ang pinsan ko. Iba pala ang gusto mo."
"Steven naman! Wag mo idamay si Dwayne dito."
"Biro lang. May gusto pa din sa’yo si Spencer at alam mo na daw ‘yun kaso mahal
niya na din si Jichelle. Kinwento niya sa’kin na nakapag-usap na kayo."
"Bale mahal niya si Jichelle at may gusto siya sa’kin?"
"Parang ganun na nga. Ang laki din ng hirap niya kay Jichelle bago siya sinagot
nun. Naguguluhan lang siguro siya sa ngayon kaya siya ganun. Matagal ka din kasing
nawala."
"Ganun pala ‘yun."
"Bakit pala hindi mo niyaya ang pinsan ko para samahan ka?"
"Niyaya ko siya pero may lakad siya ngayon."
"Mukhang nagkakasundo kayong dalawa ah?"
"Hay nako, Steven! Tigil-tigilan mo ako. Alam kong may laman ‘yang mga sinasabi mo.
Wala akong balak na magkaroon ng boyfriend ngayon."
"Sabi ko lang nagkakasundo tapos boyfriend kaagad? Napaghahalataan ka, KL. Hahaha!"
"Ewan ko sa’yo! Tumigil ka na nga!"
"Aminin mo nga, may gusto ka sa pinsan ko ano?"

Nang makita ni KL si Aine ay naisip
niya na gawin yun na dahilan para makaiwas sa tanong ni Steven.

"Aine, nandyan ka na pala," pag-
iiba ni KL sa usapan.
"Pasensya na kung natagalan ako ah? Tara na."

Naunang lumabas sa bahay si Aine
pero hindi kaagad na sumunod sa kanya si Steven. Gusto kasi ni Steven na malaman
ang isasagot ni KL.

"Hindi mo pa sinasagot ang tanong
ko."
"Wala akong gusto kay Dwayne."


Nang mapansin ni Aine na walang
sumunod sa kanya sa labas ay pumasok siya ulit sa bahay.

"Oi, chicks! Tara na! Late na
tayo!" sigaw ni Aine.
"Nagagalit na si boss. Siya na nga ‘yung nagpatagal satin, siya pa galit. Tara na."
"Under ka talaga kahit kailan! Hahaha!" pang-aasar ni KL.
"Sadyang pinagbibigyan ko lang siya."
"Wala kang maloloko dyan. Noong una pa lang, ganyan na kayo."

Sinundan na nila si Aine at saka
sila umalis sa bahay at pumunta sa venue. Doon, nakita nila ang mga kaklase nila
noon na halos lahat ay mga nagtatrabaho na.

"Hi, guys!" masayang bati ni
Jichelle.

Nang mapansin ni KL na tinitignan
siya ni Spencer ay nginitian niya na lang ito. Naninibago si Spencer sa itsura ni
KL dahil nagsusuot na siya ng mga sexy na damit at naglalagay ng makeup kumpara
noon na kahit sa party ang punta nila ay simple lang ang suot niya at hindi siya
halos nag-aayos. Humiwalay muna si KL sa kanila para makipag-usap sa mga kaklase
nila noon.

‘May mga magboyfriend noon na kasal
na ngayon. Meron din na magboyfriend noon pero naghiwalay sila at nagkabalikan din.
Meron din na magboyfriend noon pero hindi na nag-uusap ngayon at may mga ayaw sa
isa’t isa noon pero magboyfriend na ngayon. Ang dami na talagang nagbago sa loob
lang ng ilang taon.’

Nagtingin tingin sa paligid si KL
dahil hindi niya pa din nakikita sina Gab at Mika. Lumabas na lang muna siya para
sagutin ang tawag sa kanya. Unregistered number ang tumatawag pero sigurado siya na
tawag ‘yun galing sa Korea dahil 010 ang simula ng number.

"Yoboseyo. Nuguseyo?" (Hello. Who
are you?)
"Naya, Terrence." (It’s me, Terrence)
"Terrence Martinez?"
"That's right."
"Woah! Isang hallyu star, may number ko?! Ang swerte ko naman. It's a pleasure to
talk to you again, Terrence. Bakit ka pala napatawag?"
"Well, I’m inviting you to my birthday celebration there in the Philippines. You
are currently staying there, right?"
"Yes. When is it?"
"This coming Saturday night."
"Where?"
"At Manila Peninsula. Kaunti lang kayong inimbita ko. It's just a small
celebration. Invite Gab and your other friends that I know."
"Sosyal ka talaga! Sige, sasabihan ko sila. Kailan ba dating mo dito?"
"Friday night."
"Buti naisipan mo na magcelebrate dito? Sobrang busy mo pa naman."
"I'm on vacation leave, KL. I'll be staying there for 3 months."
"I see. Nandito ako ngayon sa school dahil may reunion. Sayang at wala ka pa dito.
I have to go. Bye!"
"Okay. Bye."
Nang mapatingin si KL sa isang banda, nakita niya si Zeke na kakarating lang at

papasok na sa loob ng auditorium kaya agad niya itong hinarang.

‘Gumwapo lalo si Zeke. Kung hindi
lang siguro boyfriend ni Jin noon si Zeke, crush ko na siguro siya.’

Nagtataka si Zeke sa babae na
humarang sa kanya at nakangiti. Hindi niya kasi ito mamukhaan.

"Excuse me?"
"Come on, Zeke! Hindi mo na ba ako kilala?"
"Sino ka ba?"
"It’s me, KL!"
"KL? Ikaw ba talaga ‘yan?"
"Oo ah! Grabe ka naman! Kinalimutan mo ako kaagad."
"No. It's just that-- well, you look different. I mean, you're prettier."
"Sus! Binola mo pa ako! Magtagalog ka kaya? Nasa Pinas ka, dude!"
"Sorry, it's because--"
"Wow! Slang ka na din ngayon? Hahaha! Saan ka ba tumira these past few years?"
"New York."
"Hindi na ako magtataka kung bakit ka ganyan. Usap muna tayo?"
"Sure."

Pumunta sila ni Zeke sa playground
ng school at umupo sa swing. Nang mapansin ni Zeke na revealing ang suot ni KL ay
hinubad niya ang suot niya na coat at ipinasuot yun kay KL.

"How are you, KL? Ang balita ko, sa
Korea ka nag-aral, tama ba?"
"Yes, you’re right. I’m good. Sa New York ka naman?"
"Oo."
"What course?"
"Medicine."
"Nag-aaral ka pa din ngayon?"
"Oo. Bumalik lang din ako dito para sa reunion. Bumibisi-bisita lang din ako dito
paminsan minsan."
"Kailan ang balik mo doon?"
"Tomorrow night."
"Agad?!"
"Oo. May klase kami. Umabsent na ako ng ilang araw."
"Mukhang busy ka na ah?"
"Ganun na nga."
"May girlfriend ka ba ngayon?"
"Why? Are you interested?" malokong tanong ni Zeke.
"Hoy Zeke, asa ka pa! Ang yabang nito porke’t gwapo ka lang!"
"I'm just asking, KL. Ang init ng ulo mo kaagad e. Wala akong girlfriend. Gusto mo
mag-apply?"
"Gusto mo mabatukan?"

Napangiti na lang si Zeke kay KL.

"Anong nginingiti-ngiti mo dyan?"
"Wala ka pa din talagang pinagbabago, KL. Mainitin pa din ang ulo mo at sadista ka
pa din."
"At least hindi ako kagaya mo na mas lalong yumabang. Oo nga pala, alam mo na ‘yung
tungkol kina Mika at Gab?"
"Yes, I knew it from the start."
"Aren't you affected?"
"Not at all, KL."
"How about Jin?"
"Anong meron kay Charel?"
"How do you feel about her? May gusto ka pa din ba kay bessy?"
"She’s dead, KL. Matagal na din namatay ang nararamdaman ko para sa kanya."
"I thought you still love her."
"Move on. Kailangan ba talaga natin siyang pag-usapan?"
"Hindi na. Bumalik na tayo doon."

Bumalik sila sa Auditorium at doon
na sila naghiwalay ni Zeke. Umupo na lang si KL sa isang upuan dahil wala na siyang
magawa.

‘Ganun nga siguro talaga ang buhay.
Sadyang makakalimutan ka ng mga tao kapag wala ka na pero meron pa din na talagang
makakaalala sayo. Ang dami na nga talagang nagbago pero may isang tao pa na hindi
ko nakakausap at ‘yun ay si Terrence. Alam ko na isa siya sa mga lalaki na nagmahal
talaga kay Jin at gusto kong malaman kung hanggang ngayon, si Jin pa din.’

Nang mapansin ni Spencer na mag-isa
si KL at hindi niya kasama si Jichelle, agad niya itong nilapitan.

"KL, pwede ba tayong magu-sap?"
"Spencer, wala tayong dapat pang pag-usapan."
"Tara."

Hinawakan ni Spencer ang kamay ni
KL at hinila siya patayo.

"Kailangan ba talaga natin mag-
usap? Tungkol saan ba ‘to?"
"Kailangan natin mag-usap tungkol sa’ting dalawa."
"Nag-usap na tayo. Tapos na ‘yun."
"Hindi pa tayo tapos, KL."

Hindi maganda ang kutob ni KL sa
kalalabasan ng magiging pag-uusap nila ni Spencer. Inaasahan niya na ganun pa din
ang pag-uusapan nila. Ayaw niya kasi na maging komplikado ang mga bagay dahil sa
kanilang dalawa at natatakot siya na lalong lumakas ang nararamdaman niya para kay
Spencer kapag nag-usap sila ulit.


‘I need to face all of my fears. Kung hindi ko ‘to haharapin, palagi na lang akong
matatakot. Sa tingin ko nga, kailangan ko siyang kausapin at ipaliwanag sa kanya na
hindi pwede ang gusto niya.’
Game of Love Softcopy :) [Game of Love 2: Still in Love...]
I DON'T GIVE SOFTCOPIES ANYMORE.
Now a published book under Life Is Beautiful Printing Corp. Tagalog. Now available
in all bookstores nationwide! :)
Book 1 is 128 pages. :) P99.75 only!

Book 2 is 256 pages. P129.75 only.
Join the facebook group: http://www.facebook.com/groups/AineTan/
Follow me on twitter and Instagram: @JeraldineTanL
COPYRIGHT © 2014 by Life Is Beautiful Printing Corp.
[ 9 ] Change [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 9: Change

Hinila papalabas ng auditorium ni
Spencer si KL at pumunta sila sa parking lot kung nasaan ang sasakyan ni Spencer.
Pinapasok siya sa loob ng sasakyan para doon sila makapag-usap na walang
makakarinig ng anumang pag-uusapan nila.

"You look.. different. Hindi ka na
‘yung KL na kilala ko sa itsura mo."
"Change is constant, Spence. Itsura at pananamit ko lang naman ang nagbago. Ako pa
din ang KL na kilala niyo."
"You're beautiful."
"I know, thanks. Actually, hindi mo na kailangan pang sabihin ‘yun."
"Joke lang."

Tinignan ni KL si Spencer at nakita
na nakangiti na naman ito, alam niya na pinagtitripan siya nito.

‘Trip niya ako ah? Buti na lang at
hindi ko siya trip batukan ngayon.’

Nanahimik na lang si KL at
nagkunwari na nagtatampo siya kay Spencer. Tumingin siya sa labas ng sasakyan.

"Galit ka na nyan?" tanong ni
Spencer.

Hindi sumagot si KL at patuloy pa
din siyang nakatingin sa labas.

"Oi KL, galit ka?"

Hindi pa din sumagot si KL. Dahil
sa nag-aalala na si Spencer ay hinawakan niya ang kamay ni KL.

"Sorry na. Niloloko ka lang naman,
e."

Tumingin si KL kay Spencer ng
deretso.

"That's the point, Spencer. Dahil
palagi mo akong niloloko, hindi ko na alam kung ano ‘yung totoo. Mamaya niloloko at
pinaglalaruan mo lang ‘yung feelings ko."
"Kahit kailan, hindi kita niloko at mas lalong hindi ko pinaglaruan ‘yung feelings
mo."
"Sige, sabihin na natin na ganun nga. Kaya mo ba ako gustong makausap dahil dito?
Sa feelings mo?"
"Oo. Gusto ko na maging malinaw ang lahat."
"Alam ko na ang lahat at malinaw na din sa’kin ‘yun. Sinabi na sakin ni Steven
kanina. Malinaw na sakin na siya ang mahal mo at gusto mo lang ako."
"Sorry KL, hindi ko agad nilinaw sayo."
"It's okay, Spencer. I can understand the reason why."
"Sigurado ka?"
"Oo. Posible naman talaga na makaramdam ka na may feelings ka pa sa’kin kasi

matagal tayong hindi nagkita. I felt the same way, too. Hindi rin kasi tayo
nagkaroon ng magandang closure noon kaya siguro ganito tayo ngayon."
"Ganun na nga siguro ‘yun."
"Pero hindi ko pa din talaga maintindihan kung bakit kailangan mo pang ipamukha
sakin na ako pa din talaga."
"Hindi ko din maintindihan ang sarili ko nun at nung nakapagisip-isip na ako,

naliwanagan din ako."
"Na ano?"
"Na siguro nga nadala lang ako. Hindi ko liligawan si Jichelle ng ganun katagal
kung hindi dahil sa nararamdaman ko sa kanya. Ang tagal ko din naghintay sa oo
niya."
"’Yun naman pala, e."
"Nadala lang ako sa mga pangyayari at siguro dahil namiss kita, ganun yung
naramdaman ko. Sorry dahil naging makasarili ako."
"It's okay. Let’s just forget about that. Ang importante, alam ko na lahat. May
sasabihin ka pa ba? Kasi kung wala na, babalik na ako doon."
"Iniiwasan mo ba ako?"
"I don’t."
"Bitter ka lang?"

Nainis si KL sa tanong ni Spencer.

‘Pinagmumukha niya naman ako na
kawawa.’

Tinignan ng deretso ni KL si
Spencer.

"Hindi ako bitter. Nasaktan ako!
Ano bang inaasahan mo na gawin ko? Tatawa? Magpaparty? Normal naman siguro na
maging ganito ako, hindi ba?!" naiinis na sinabi ni KL.
"Sorry talaga, KL."
"That's what life is all about, right? There are ups and downs. Tanggap ko ‘yun
kaya hayaan mo na lang ako na maging ganito. Haharap na lang ako ulit sa’yo kapag
okay na ako."

Pagkasabi nun ni KL ay agad siyang
lumabas ng sasakyan at naglakad palayo doon. Nagulat na lang siya nang may yumakap
galing sa likuran niya.

"Hindi ko sinasadyang saktan ka,
KL. Kung alam ko lang na babalik ka, naghintay pa sana ako ng mas matagal at siguro
hindi kita nasaktan ng ganito. Sinabi ko na sa’yo dati na hindi ko maipapangako na
sasaktan kita pero gagawin ko ang lahat para mapasaya ka pero wala hindi ko natupad
yun. Sorry."

Parang estatwa si KL sa
kinatatayuan niya ngayon. Kahit na humihingi ng tawad sa kanya si Spencer ay mas
lalo siyang nasaktan.

‘Yun ang sinabe niya sakin nung
birthday ko noon.’

Pinilit ni KL na maging matatag at
hinarap niya si Spencer.

"Let's stop this drama, okay?
Naguguluhan lang kasi ako lalo dahil sa ginagawa mo. Mas mabuti pa na kalimutan na
lang natin ang mayroon sa’tin noon. Kung tayo talaga para sa isa’t isa, edi tayo,
pero kung hindi, wala na tayong magagawa dun. Magkakasakitan lang tayo kapag
pinilit pa natin."

Napatungo na lang si Spencer dahil
alam niya na tama ang sinasabi ni KL. Malungkot na umalis doon si KL at bumalik sa
auditorium kung saan niya nakita kaagad sina Mika at Gab na magkasama. Hindi niya
pa nagustuhan dahil nakikita niya sila na sweet sa isa’t isa. Nakita din siya nina
Mika kaya agad nila siyang nilapitan.

"Hello, my dear! Are you enjoying
the party?" tanong ni Mika

Nang tingnan siyang mabuti ni Mika
ay napansin niya na hindi.

"It seems like you're not. What
happened? Is it because of Spencer?" dagdag ni Mika.
"Mika, lumayo ka na sa’kin habang kaya ko pa na pigilan ang sarili ko dahil baka
masaktan lang kita."
"Oh, I'm so scared," sarcastic na sagot ni Mika.

Tinignan siya ni Mika na tila ba
nang-iinis.

"Are you threathening me? I’m not
scared, honey. Alam ko na hanggang salita ka lang naman, e."
"’Wag mo akong pilitin na patulan ka, Mika."
"Whatever! Tara na nga, babe!"
"Gab, magusap tayo mamaya," pahabol ni KL.

Tumango lang si Gab at agad silang
lumayo kay KL.

‘Kung nandito lang si Jin, hindi
sana ‘to nangyayari ngayon at kung nakikita niya ‘to, sigurado akong galit din
siya.’

Hanggang sa matapos ang party ay
mag-isa lang si KL. Nang mag-uwian na ay nagpaiwan muna siya doon. Umupo siya sa
swing sa playground ng school. Nang tumunog ang phone niya ay tiningnan niya ‘yun
at nakita na tumatawag sa kanya si Gab kaya sinagot niya.

"Bakit ka napatawag?"
"Nasaan ka?"
"Nandito sa playground ng school."
"May pag-uusapan pa tayo, hindi ba? Hintayin mo ako dyan. Ihahatid ko muna si
Mika."
"Sige. Bilisan mo."

Naghintay lang doon si KL hanggang
sa may lumapit sa kanya at pagtingin niya, si Jichelle.

"Hi, KL! Hindi ka pa ba uuwi? Gusto
mo sumabay ka na sa’min ni Spencer?"
"What's wrong? Mukhang may problema ka ah?"
"You are my problem, Jichelle," deretsong sinabi ni KL.
"Wala naman akong ginagawa sayo ah?!" naiinis na tanong ni Jichelle.

Tinignan ni KL si Jichelle at
nakita na nakataas na ang kilay nito.

‘Ganito pala ang ugali niya. Akala
ko, mabait talaga siya,’ naisip ni KL.

Nakapamewang si Jichelle at
hinihintay ang sagot ni KL pero hindi siya nagsasalita.

"What?! Titignan mo na lang ba
ako?! Tell me!" sigaw ni Jichelle.
"Take care of Spencer. Don't hurt him. He loves you and you're very lucky to have
him."
"Sino ka ba para sabihan ako ng ganyan?! Kaibigan ka lang naman niya, hindi ba?
Bakit ba sa tono ng pananalita mo, parang may gusto ka sa boyfriend ko?!"
"Do you really want to know, Jichelle? Oo, may gusto ako sa kanya at para malaman
mo na din, ex ko siya."
"Lumabas din ‘yung totoo. You're too obvious, KL. Hinihintay ko lang talaga na
marinig sa’yo ‘to. Sa tingin ko, tama lang din siguro na ipakita ko sa’yo kung sino
talaga ako."

Nag-iba ang tingin ni KL kay
Jichelle dahil sa sinabi niya.

‘Sabi ko na nga ba at may kakaiba
sa kanya. Mali ng napili si Spencer pero wala na akong magagawa dun. Ayoko na
siyang pakialaman.’
Lumapit si Jichelle kay KL at hinila siya patayo.

"Stay away from my boyfriend, KL. I
don't want to see you together. Mag-ingat ka sa mga kilos mo dahil baka ano pang
magawa ko sa’yo kapag ininis mo ako lalo. He is mine, KL. Sorry ka na lang."

Nang mapansin nila na papalapit
doon si Spencer ay agad na nag-iba ng tingin si Jichelle. Agad siyang kumapit sa
braso ni Spencer.

"Hi, babe! I'm just having a small
talk with your friend."
"Ganun ba? Uwi na tayo."
"Ayaw mo ba na isabay natin si KL sa pag-uwi?"
"May hinihintay ka pa naman yata KL, hindi ba?"
"Oo. Hinihintay ko pa si Gab," sagot ni KL.
"If that's the case, we will go now. Bye, KL!" masayang pagpapaalam ni Jichelle.

Habang naglalakad palayo sina
Spencer at Jichelle ay lumingon si Jichelle at nginitian si KL saka niya ito
inirapan.

‘Ngayon alam ko na ang ugali niya.
Mabait lang siya sa harap ng ibang tao. May kakaiba sa kanya pero hahayaan ko lang
siya dahil wala na akong kinalaman dito. Kapag sinubukan kong sabihin ‘to kina
Spencer, magmumukha lang akong desperada.’

Naghintay lang siya doon hanggang
sa dumating si Gab. Umupo kaagad si Gab sa swing.

"Natagalan ba?"
"Kanina pa kaya ako naghihintay dito. Nilalamok na ako kaya kailangan mo akong
ilibre. Tara!"

Tumayo na si KL habang si Gab,
nanatiling nakaupo sa swing.

"Teka, nasaan yung kotse mo?"
"Kaya mo bang tumakbo?"
"Ha?--Aaah!"

Nagulat siya nang biglang tumayo si
Gab at saka siya hinila. Tumakbo sila papunta sa parking lot ng school.

‘Ang sakit ng paa ko. Ang taas taas
ng takong ng sapatos ko tapos pinatakbo niya ako.’

Lalo siyang nagtaka nang pagdating
nila sa parking lot ay wala siyang nakita na sasakyan at motor lang ang nandoon sa
tinigilan nila.

"’Wag mo sabihin sakin na
magmomotor tayo."
"Magmomotor nga tayo."
"Gab naman, e! Nakita mo naman ang suot ko."
"Bakit ba kasi ang iksi ng damit mo?"
"E ganun, e."
"Maglalakad ka o sasakay ka?"
"Fine! Sasakay na."

Wala nang nagawa si KL kung hindi
sumakay na lang doon dahil wala naman siyang ibang choice. Pumunta sila sa bahay
nina Steven at sa sidewalk sa labas ng bahay sila umupo.

"Ano bang gusto mong pag-usapan?"
tanong ni Gab.
"Si Mika."
"Ano na naman ang problema sa kanya? Nakwento ko na sa’yo lahat, diba?"
"Hindi ko kayang makita ka na kasama siya. Naiinis ako sa kanya lalo na kapag
nakikita kayo na sweet sa isa’t isa. Gusto ko kaya siyang buhusan ng tubig kanina
kaso ayokong gumawa ng eksena."
"Pagtyagaan mo na lang."
"Kailangan ba talaga maging sweet kayo?"
"Ganun talaga kami dati pa, KL. Sanay na sina Steven sa’ming dalawa."
"Sige, susubukan ko na masanay na lang din. Sana lang sa birthday ni Terrence, wala
siya."
"Birthday ni Terrence?"
"Oo. Iniinvite niya tayo. Sina Steven at Aine kasi hindi makakapunta."
"Kailan ba ‘yan?"
"Sa Saturday na ng gabi."
"Sige. Pupunta ako"
"Date kita!"
"Birthday lang ‘yun, KL. Hindi na kailangan ng date."
"Sa Manila Peninsula kasi ‘yun. Sosyal na hotel! Sige na, Gab."
"Oo na."
"Thank you!"
"May sasabihin ka pa ba?"
"Wala na."
"’Yun lang naman pala ang sasabihin mo. Akala ko naman kung ano na. Sige uuwi na
‘ko. Pumasok ka na."
"Thank you, Gab. Bye! Ingat ka."

Pagkaalis doon ni Gab at pumasok na
din siya sa bahay.


‘Sa tingin ko, kailangan ko na din talagang masanay sa mga pagbabago ngayon.’
[ 10 ] Who's that girl? [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 10: Who's that girl?

Ngayon ang araw ng celebration ng
birthday ni Terrence. Nasa sasakyan si KL ngayon kasama si Gab at papunta na sila
sa hotel kung saan ang party.

"Gab, bakit ang tahimik mo?"
"Wala naman akong sasabihin. Hindi mo din ako kinakausap kaya tahimik ako."
"Kaya pala. Sige, magkukwento na lang ako. Alam mo ba na madaming nagsasabi na

bagay tayo at meron tayong chemistry? Nakakatuwa lang! Hahaha!"
"Oh? Hindi kapani paniwala."
"Grabe ka naman! Ayaw mo ba sa’kin? Maganda na ako ngayon at babaeng babae na."
"May gusto ka ba sa’kin?"
"Malamang wala! Asa ka, pre! Binibiro lang kita, e. Ayaw mo pa makiride na lang.
Nagkukwento lang naman ako para hindi tahimik masyado, e."
"Ingat ka, baka magkagusto ka pa sa’kin niyan."
"Imposibleng mangyari ang sinasabi mo. Hindi ko din hahayaan na mangyari ‘yun."

Pagkadating doon ay umupo sila
kaagd. Nagtingin tingin sila sa palagid.

‘Ang daming tao pero hindi ko
kilala lahat. Nasaan na kaya si Terrence?’

Dahil sa walang magawa si KL ay
kinuha niya ang phone niya. Sakto din naman na tumawag sa kanya si Dwayne.

"Hello, Dwayne! Bakit ka napatawag?
Akala ko busy ka."
"Yes, I am busy. Where are you? Diba sabi mo, you're at Manila Peninsula?"
"Yes, why?"
"I'm also here."
"Nandito ako sa room kung saan icecelebrate yung birthday ni Terrence."
"Me, too."
"Really?! I guess, I'll just see you around. Bye!"

Pagkatapos ng tawag ay agad na
nagtingin tingin si KL sa paligid at nakita niya si Dwayne na kumukuha ng mga
pictures sa party. Napansin niya na busy talaga si Dwayne. Nang makita ni Terrence
sina KL ay nilapitan niya ang mga ito.

"KL! It's good to see you here.
Buti naman at nakarating kayo," masayang sinabi ni Terrence.
"Hi, Terrence! Happy birthday! Ang tagal din nating hindi nagkita. Gumwapo ka
lalo."
"Mas gwapo ako," biglang sabi ni Gab.
"Mas gwapo kaya si Terrence kasi mas mabait siya."

Hindi na sumagot pa si Gab dahil
nainis siya sa sagot ni KL. Aalis sana siya doon pero agad siyang napigilan ni KL
dahil hinawakan niya si Gab sa braso.

"Ito namang date ko, nagtampo
kaagad. Parehas lang naman kayong gwapo!" nakangiting sinabi ni KL.

Hinila niya si Gab para mapaupo
ulit.

"How are you, Gab? It's been five
years," tanong ni Terrence.
"Okay lang ako. Mas gwapo pa din ako sa’yo."
"Mas sikat naman ako sa’yo."
"Nagpapayabangan na kayo dyan ah? Awat na nga! Ito pala gift namin sayo ni Gab,"
biglang singit ni KL.

Kinuha ni KL ang paper bag na dala
niya at ibinigay kay Terrence.

"Thank you, KL. Oo nga pala, where
are your friends?"
"May mga lakad sila kaya kami lang ni Gab ang nandito."
"Sayang naman. I'll just talk to you later. Enjoy the night."

Iniwan sila doon ni Terrence. Hindi
nagtagal at may inilagay na pagkain sa harap nila kaya kumain na din sila.

"Galit ka ba sakin, Gab?"
"Bakit ako magagalit?"
"Baka lang kasi galit ka dahil sa sinabi ko kanina."
"Hindi ko kailangan magalit dahil kahit sabihin mo na mas gwapo siya, alam ko na
mas gwapo ako."

Gusto mang sigawan ni KL si Gab
dahil sa kayabangan ay pinalagpas niya na lang dahil baka iwan siya ni Gab doon.
Tinignan na lang siya ni KL at tinaasan ng kilay.

"Problema mo?"
"Kailan ka pa naging ganyan kayabang?"
"Ngayon lang."
"Anong nakain mo?"
"Wala. Nagsasabi lang naman ako ng totoo ah?"
"Kung wala lang tayo dito sa party, baka nabatukan na kita. Hindi ko talaga maisip
kung paano ka natitiis ni Jin."
"Tss. Mahal niya kasi ako."
"Ewan ko. Kumain ka na nga lang dyan. Magyoyosi muna ‘ko."

Nagulat si KL sa sinabi ni Gab.
Tumayo si Gab at madaling umalis doon. Nagmadali din si KL na tapusin ang kinakain
niya at sinundan si Gab pero habang palabas siya ay nakasalubong niya si Terrence.

"Where are you going, KL? Why are
you in a rush? Mag-ingat ka dahil baka madapa ka niyan."
"Thank you sa concern, Terrence. Susundan ko lang sana si Gab."
"Pupuntahan pa naman sana kita."
"Really? Why?"
"I want to have a small talk with you since I'm not busy anymore."
"Is that so? Okay, mamaya ko na lang kakausapin si Gab. Mag-usap muna tayo."

Humanap sila ng mauupuan at doon
umupo. Pumayag si KL dahil gusto niya din makibalita sa mga nangyari kay Terrence
at curious din siya sa sasabihin nito.

"What do you want to talk about?"
"Actually, I want to ask a favor from you, KL."
"Ano ‘yun?"
"Samahan mo ako sa lugar kung nasaan ‘yung abo ni Charel."
"Kailan mo ba gusto? Free naman ako anytime kaya sabihan mo lang ako."
"How about next week? Madami kasi akong appointments sa ngayon."
"Sure. Just call me."
"Thank you, KL."

Nang manahimik si Terrence ay
naisipan niya na simulan ang pagtatanong kay Terrence tungkol kay Jin.

"Terrence, may feelings ka pa din
ba kay bessy? Sana hindi mo masamain kasi gusto ko lang talaga--"
"Wala na."
"Ganun ba? Kung sabagay, ang tagal na din kasi niyang patay. Busy ka din kaya hindi
na ako magtataka kung mawala kaagad ang feelings mo."
"I already have a girlfriend, KL. That’s the reason why and we're planning to get
married."
"Really?! That's cool. Congratulations! Is she here? I want to meet her."
"Pagod kasi siya kaya nagpaiwan siya sa condo. I'll introduce her to you someday."
"I'm looking forward to that day, Terrence. Ano bang pangalan niya?"
"Shane. Shane Alvarez."
"Wow! Ang ganda ng pangalan niya."

Biglang tumunog ang phone ni
Terrence.

"Excuse me, KL. I have to take this
call."
"Sure. Go on."

Kinuha ni Terrence ang phone niya
sa bulsa at sinagot ang tawag. Nalaman ni KL na si Shane ang kausap ni Terrence
dahil narinig niya na binanggit nito ang pangalan niya.

"Sorry, KL, but I have to go. I'll
see you around then."

Hindi pa man nakakasagot si KL ay
tumayo na si Terrence at nagmadaling lumabas doon.

‘Mukhang importante ang tawag na
‘yun. May emergency kaya na nangyari?’

Naisipan ni KL na lumabas na din
para hanapin si Gab. Nakita niya si Gab sa parking lot at nakasandal sa sasakyan
niya. May kausap si Gab sa phone pero nang makita niya si KL ay agad niyang pinutol
ang tawag.

"Bakit ka nandito?" tanong ni Gab.
"Bawal ba kitang sundan, Gab? Wala kasi akong kasama dun. Ang boring kaya."
"Hindi naman."
"Sino ‘yung kausap mo?"
"Si Mika."
"Kahit na hindi ko siya dito nakikita, nandito pa din ang presence niya dahil
kausap mo na naman siya. Masyado na yata kayong close? Nagtataksil ka na kay Jin
nyan! Hahaha!" pabirong sinabi ni KL.

Hindi sumagot si Gab at nakatingin
lang ito sa malayo.

"Did I say anything wrong? Sorry
kung nabanggit ko si Jin. Hindi ko naman--"
"Si Jin ba ‘yun?"
"Ha? Gab naman e! Nabanggit ko lang ang pangalan niya, namiss mo na naman siya
bigla at ngayon nakikita mo na din siya."

Walang reaksyon si Gab sa sinabi ni
KL at nakatingin lang ito sa malayo. Tinignan ni KL ang lugar kung saan nakatingin
si Gab. Nakita niya si Terrence na kakalabas lang sa isang sasakyan. Nakita din ni
KL ang babae sa loob ng sasakyan at napansin na kamukha ‘yun ni Jin.

‘Namamalikmata lang ba ako o si Jin
talaga ‘yun? Pero imposible na si Jin yun dahil patay na siya. Hindi kaya kamukha
niya lang? Siguro kaya ganito ang paningin ko dahil naiisip ko siya at nabanggit ko
‘yung pangalan niya.’

Napansin ni Gab na pinaandar na ng
babae ang sasakyan.

"Tabi! Bilis!" utos ni Gab.

Nagmadaling pumasok si Gab sa
sasakyan. Nakita ni KL na umalis na doon ang sasakyan kung nasaan ang kamukha ni
Jin. Nanlaki ang mata ni KL nang bumusina si Gab.

"Oi, Gab! Sasama ako!"

Nang tumabi si KL sa dadaanan ng
sasakyan ay madaling pinaandar ni Gab ang sasakyan. Sasama pa sana siya pero hindi
na pinalagpas ni Gab ang pagkakataon para sundan ‘yun. Iniwan niya na lang si KL
dahil baka hindi niya maabutan ang sasakyan. Nainis si KL sa pag-iwan sa kanya pero
naintindihan niya naman kaagad si Gab kaya tinext niya na lang ito.

To: Gab
Hihintayin kita dito sa parking lot. ‘Wag mo akong iwan dito dahil masasapak talaga
kita -.-

Hindi na umasa si KL na magrereply
si Gab dahil alam niya na tamad ito magtext. Naghintay na lang siya sa parking lot
na balikan siya doon ni Gab. Hindi rin nagtagal at nakabalik ito.

"I lost her," mahinang sinabi ni
Gab.
"Ano?! Hala, Gab! Baka naman minumulto lang tayo ni bessy? ‘Wag naman sanang ganun.
Kinikilabutan na ako dito."
"Sigurado ako na hindi multo ang nakita ko, KL. Kamukhang kamukha niya si Jin at
sigurado ako doon. Nakita mo din siya, hindi ba?"
"Baka naman kamukha niya lang talaga? Alam naman natin na imposibleng maging siya
‘yun. Imposible dahil patay na si bessy, Gab."
"Alam ko, KL. Gusto ko lang malaman kung sino siya."
"I think we need to ask Terrence about this. Nakita natin siya na kausap ‘yung
babae kanina."
"Tara."

Naglakad sila pabalik sa party para
kausapin si Terrence.

‘Who's that girl? Imposible talaga na siya si Jin dahil patay na ang bestfriend ko.
Bakit kamukhang kamukha niya si Jin at kilala siya ni Terrence? Kailangan naming
malaman kung sino siya. Hindi kaya siya ang sinasabi ni Terrence na girlfriend
niya?’
[ 11 ] Shane Alvarez [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 11: Shane Alvarez

Dahan dahan na naglakad si Gab
pabalik sa party habang patulay na iniisip si Jin.

‘Limang taon na ang nakalipas
simula ng mamatay siya. Limang taon na walang Jin, kabs, honey, Charel at kung ano
ano pa mang tawag sa kanya. Sa loob ng limang taon na ‘yun, kinaya ko na wala siya
pero hindi ko inaasahan na may magpapaalala pa din sa’kin sa kanya. Sigurado ako na
kamukhang kamukha ni Jin ang babae na nasa loob ng kotse na ‘yun. Pinilit kong
sundan pero nakawala siya. Hindi pa din ako nawawalan ng pag-asa na makikilala ko
din kung sino siya. She really reminds me of Jin. Alam ko na patay na talaga siya
kaya hindi ako umaasa na siya si Jin. All I want is to meet that girl. Hindi ko
alam na kahit miss na miss ko na ‘yun, mas mamimiss ko pa pala siya. I've been
longing for her all these years and I just want to see someone who looks like her
kahit na hindi pa man siya ‘yun kaya hindi ko sasayangin ang pagkakataon na ‘to.’

Pagdating nila doon ay hinila nina
KL at Gab si Terrence.

"Why did you bring me here? Is
there anything wrong?" tanong ni Terrence.
"Gusto lang namin makipagkwentuhan sa’yo. Okay lang naman siguro ‘yun, hindi ba?"
sagot ni KL.
"Yes, of course."
"Umupo ka na muna."

Naguguluhan si Terrence sa ginagawa
nila sa kanya pero umupo din siya.

"So what business do I have here?"
"Terrence, tell me more about your girlfriend! I'm really curious on how she looks
like and her attitude as well. Gusto ko lang malaman kasi naputol ‘yung pag-uusap
natin kanina."
"Ganun ba? She's pretty and she's a little shy. Chef siya at may plano siya ulit na
mag-aral ngayong taon."
"Cool! Ano namang course?"
"Information Technology."
"Saan siya mag-aaral?"
"I don't know. Siya kasi ang pipili ng school at kung ano man ang pasukan niya,
okay lang sa’kin."

Sinusunod sunod ni KL ang
pagtatanong kay Terrence dahil gusto niya talagang makilala ang babae na ‘yun.
Alam niya kasi na hindi magtatanong si Gab dahil baka magmukha siyang desperado
kaya siya na ang nagtatanong para kay Gab at makikinig na lang sa kanila si Gab.

"May kausap ka kanina sa phone,
diba? Si Shane ba ‘yun? Nagmamadali ka kasi umalis kaya hindi ko na natanong. Sa
totoo lang, accidentally ka naming nakita sa parking lot. Lumabas ka ng sasakyan at
may kasama kang babae sa loob. Si Shane ba ‘yung kausap mo nun?"

Nagulat si Terrence sa sinabi ni
KL.

"Yes, you’re right. Nakita niyo
pala kami."
"Oo. Kasama ko nun si Gab."
"I see."
"Bakit hindi mo siya niyaya dito sa party? Bakit nasa sasakyan lang siya?"
"I did invite her to attend this party but she refused. Nagpaalam lang siya sa’kin
na gagala siya at napadaan lang siya dito kaya pinuntahan ko."
"Sayang naman at hindi namin siya nakita."
"Do you want to see her picture?"

Nagulat si KL sa tanong ni Terrence
dahil akala nila ay itatago ni Terrence ang babae sa kanila.

"Sure!"

Kinuha ni Terrence ang phone niya
at pinakita kay KL ang picture ni Shane. Dahil curious talaga si Gab sa itsura ng
babae ay tiningnan niya na din ang picture kahit na ayaw niya sana.

"Are you surprised?" tanong ni
Terrence.
"Kamukha niya si Jin," biglang nasabi ni Gab.

Napangiti na lang si Terrence.

‘Kamukhang kamukha talaga ng
girlfriend niya si Jin. Nakamake-up ang babae sa picture kaya hindi ko sigurado
kung kamukha lang ni Jin dahil sa make-up o talagang magkamkha talaga sila.’

Tinignan ni Gab ng deretso si
Terrence dahil nagtataka siya lalo na sa nakita.

"Nagulat ba kayo kung bakit niya
kamukha si Jin? I was also amazed by her beauty when I first saw her. She really
looks like Charel. Siguro ‘yun ang dahilan kung bakit nagustuhan ko din siya."
"Kamukhang kamukha niya si bessy. Paano mo siya nakilala, Terrence?"
"Sa totoo niyan, matagal ko na siyang kilala. Bago ko pa man makilala si Jin,
kilala ko na siya. I haven't thought that she will really look like Jin lalo na
ngayon na malaki na siya. Noon kasi, hindi niya masyadong kamukha si Jin."
"That’s cool! Ipakilala mo siya sa’min Terrence, ah?"
"Sure, why not?"
"Anong pangalan niya?" tanong ni Gab.
"Why? Are you interested in her? Malapit na kaming magpakasal kaya kung umaasa ka
na--"
"Gusto ko lang siyang makilala. ‘Wag kang magalala, wala akong balak mang-agaw ng
hindi sa’kin. Hindi naman siya si Jin kaya hindi ko siya gusto."
"Shane Alvarez."
"Teka lang, mukhang nagiging seryoso na kayo masyado, e," pag-awat ni KL.
"It's alright. I don't have any problems with that. Kung wala na kayong tanong,
aalis na ako," sagot ni Terrence.

Hinayaan na lang nila si Terrence
na umalis.

‘Ang nakakapagtaka lang, hindi
takot si Terrence na ipakilala sa’min ang babaeng yun,’ naisip ni Gab.

Pagkatapos ng pag-uusap nila ay
pumunta sina KL at Gab ulit sa parking lot at doon lang sila nagpalipas ng oras.
Nagtataka din si KL kung bakit hindi nagsasalita si Gab at nandoon lang sila.

"Okay ka lang ba, Gab? Kanina ka pa
tahimik."
"Mukha ba akong hindi okay? Tahimik naman talaga ako, hindi ba?"
"Oo. Sabi ko nga."
"Inom tayo, KL. Sagot ko na."
"Wag na, Gab! Anong oras na oh."


Hindi na umimik pa si Gab at
nagmaneho na lang papunta sa isang bar na malapit doon.

‘Mukhang mapipilitan ako na samahan
siya kahit na ayaw ko. Wala na akong choice dahil ayaw ko na iwan siya dito lalo na
at sigurado ako na maglalasing siya. Hindi din siya pwedeng magmaneho ng lasing.’

Pagkapasok nila sa bar ay umorder
ng umorder si Gab ng maiinom at hinayaan lang siya ni KL na magpakalasing. Nandoon
lang siya at tinitignan si Gab dahil ayaw niya din na uminom. Umorder na lang siya
ng makakain para naman may magawa siya.

"Ano bang problema mo, Gab?"
"Wala akong problema. Sige na, iwan mo na lang muna ako dito kung ayaw mo."
"Sigurado ka?"
"Oo."
"Sige, babalik na lang ako mamaya."

Lumabas na muna doon si KL at
pumunta sa CR para mag-ayos.

‘Ang haggard ko na palang tignan.’

Pagkatapos niyang mag-ayos ay
lumabas na siya at umupo sa gilid ng fountain. Nandoon sila sa lugar kung saan sila
madalas na pumupunta noon.

‘Naaalala ko pa, dati nung pumunta
kami sa bar na ‘yun. Doon ako nabastos ng ilang lalaki at nakipagbugbugan pa si
Spencer dahil sa’kin. ‘Yun din ‘yung gabi na umamin siya sa’kin na mahal niya ako.’

Naisip ni KL si Spencer dahil sa
mag-isa lang siya. Nang mapatingin siya sa isang banda ay may nakita siya na
pamilyar na mukha.

‘Hindi ba si Jichelle ‘yun? Bakit
siya nandito?’

May kasamang lalaki si Jichelle at
magkaholding hands sila. Nanlaki ang mata ni KL nang makita na hindi si Spencer ang
kasama ni Jichelle. Tumigil sila sa isang lugar at doon sila nanigarilyo.

‘Sabi ko na nga ba at kakaiba
talaga ang babaeng ‘yun. Niloloko niya lang si Spencer!’

Pagkatayo ni KL ay nakita siya ni
Jichelle kaya nagmadali itong umalis papalayo doon. Hinabol sila ni KL pero may
nakabangga siya kaya biglang nawala sa paningin niya si Jichelle pati na din ang
kasama nito kaya hinayaan niya na lang. Bumalik na lang siya sa lugar kung nasaan
si Gab at may kasama na itong dalawang babae.

"Gab, who are they?" tanong ni KL
sabay turo sa dalawang babae.
"Oh pano ba ‘yan girls? Nandito na yung girlfriend ko," nakangiting sinabi ni Gab.
"Okay. Bye, handsome!" pagpapaalam ng isang babae.

Tumayo na ang mga babae doon at
umalis kaya umupo na doon si KL.

"Come on, Gab! What's wrong with
you? I know that something is up. Tell me."
"I miss her so bad, KL."

Nagtataka na si KL sa mga kinikilos ni Gab at alam niya na namomorblema talaga ito.

"Gagawin ko ang lahat, makilala
lang ang Shane na ‘yun," dagdag ni Gab.
"Pero Gab, alam mo naman na--"
"Wala akong pakialam kung malapit na silang ikasal. Paghihiwalayin ko silang

dalawa. Shane will be mine. Wala na din akong pakialam kahit hindi siya si Jin. Ang
importante, mapasakin siya."
"Kamukha niya lang si Jin. Iba siya kay Jin. Ni hindi nga natin alam ang ugali
niya. Hindi mo pwedeng gawin ‘yun! You're totally out of your mind. Lasing ka lang
kaya mo nasasabi ‘yan. Umuwi na tayo."
"Hindi ako lasing. Desperado na ako, KL. Miss na miss ko na siya. Kahit na hindi pa
si Jin ang babaeng ‘yun, okay lang sa’kin. Basta makita ko lang siya, para ko na
ding kasama si Jin."
"Gab, mali ‘yung gagawin mo. Umuwi na tayo. Bukas na lang tayo ulit magusap para
matino ka na."

Alam ni KL na nasasabi lang yun ni
Gab dahil sa nakainom ito at nalulungkot siya. Pagkatapos niyang magbayad ay umalis
na sila doon. Inalalayan niya si Gab papunta sa kotse dahil hilo na ito. Siya na
din ang nagmaneho papunta sa bahay nina Gab.

"Gab, nandito na tayo. Wala bang
tao sa bahay niyo? Nasaan si Mafelle?"
"Nasa Japan siya. Dito ka na lang matulog sa bahay. Delikado sa labas kaya bukas ka
na umuwi."
"Ha? S-sige.”


Pumasok na lang si KL sa bahay nina Gab at doon na siya nagpalipas ng gabi.
[ 12 ] Desperate [Game of Love 2: Still in Love...]
105 votes. Kaya naman diba? pagbigyan niyo nako please ^^, bilis niyo
magvote ngayon e. :)) kakapanibago din. medyo nagrarush tuloy ako kasi natatakot
ako na mareach yung quota tas wala akong ipangaupdate kaya ayun :) I'll do my best
to make this story even more exciting :D
Ano sa tingin niyo mangyayari sa book 2? Comment niyo lang, I just want to know
your opinion guys. Alam ko na marami pa din umaasa na buhay si Jin e :) pero bukod
dun? What are your expectations?
Gab and KL daw. Payag ba mga Jiriel niyan? :P hohoho! JiRiel for the win! ^^,
I want to be close with my readers. I want to know how you feel about the story.
I'll be as open-minded as I can. I don't have haters pa naman for now which is good
:) Friends friends tayo lahat. Basta kausapin niyo lang ako kahit sa message pa yan
or sa group. Mabait ako. Sadyang mukha lang masungit :D
Si Terrence daw yung nasa side, kayakap si Shane :))) bwahahaha!
VOTE || COMMENT || LIKE || RECOMMEND || BE A FAN
-AineTan
----------------------------------------------------------------
CHAPTER 12: Desperate

Hinatid ko si Gab sa kwarto niya. Inalalayan ko na lang siya kahit na alam ko na

kaya niya pang maglakad magisa. Madami din kasi siyang nainom pero mukhang mataas
naman alcohol tolerance niya.

Nakahiga na siya ngayon at nandito pa ako sa kwarto niya. Wala ditong kahit isa man
lang na picture ni Jin o picture nilang dalawa. Siguro sa condo niya lang talaga
meron.


"Inom pa tayo KL"

"Magpahinga ka na kaya"

Bumangon lang siya at may kinuha. May maliit na ref pala siya dito sa kwarto niya.
Kumuha siya ng in-can na beer.

"Gusto mo?" alok niya

"Sige na nga"


Kinuha ko yung in-can na beer at umupo sa kama niya saka ako uminom. Nakaupo na din
siya sa gilid ng kama niya ngayon.

"Kumuha ka na lang ng damit dyan sa dresser. Hiramin mo na lang muna yung damit ko
para hindi ka mahirapan sa suot mo. May towel sa cr. kung gusto mo maghilamos, sige
lang"

"Thanks Gab"

"Ge"

Mukhang sanay na siya na may bisita dito sa bahay nila. Naghilamos at nagbihis na
ako saka ako umupo ulit sa tabi niya.

"Payakap nga KL"


"Ha?"

Bigla niya na lang akong niyakap ng mahigpit. Hinagod ko na lang yung likod niya. I
know how he feels. Miss na miss niya na si bessy at pinipilit niya lang itago.
Namimiss ko na si bessy. Bakit ba kasi may nagpaalala pa samin sa kanya? Hindi lang
paalala, nagpakita pa at kamukha niya pa. Lalo lang kaming nahihirapan.

"Iiyak mo lang yan Gab. Okay lang naman sakin e. Wag ka na mahiya, para namang wala
tayong pinagsamahan"

Kumalas siya sa pagkakayakap sakin at ginulo yung buhok ko. Nakita ko din na
ngumiti siya at parang natatawa.

"Bakit? May sinabe ba akong mali? Baliw ka na ba?"

"Sa tingin mo ba iiyak ako sa harap
mo? Hahaha! Nagpapatawa ka ba?"

"Ang sama mo Gab! Ikaw na nga tong
kinokomfort, nangiinis ka pa!"

"Masyado kasing seryoso, hindi ako
sanay"

"Hindi sanay? Sino kaya satin yung
sobrang seryoso dati?"

"Dati yun KL. Iba na ngayon. Hindi
na ako yung Gab na masungit at palaging seryoso"

"Talaga lang ha? Hindi ko feel"

"Kasi ganun pa din ako sayo. Haha!"

"Ang sama mo talaga!"

Nanahimik na si Gab ulit kaya naman nanahimik na din ako. Uminom lang kami. Ang
awkward pala kapag puro katahimikan lang.

"Pero Gab, hindi ka pa lasing?"

"Hindi"

"Sure?"


"Wala na akong masabi Gab"

"Pwede ka ng matulog kung gusto mo"

"Paano ka?"

"Matutulog na din ako mamaya"

"Ah. Sige, saan ba ako pwede
matulog?"

"Dito na lang sa kama ko"

"Ha?"

"Dito ka na matulog sa kama"

"Sigurado ka?"

"Oo"

"S-sge"

Lumipat siya sa sofa at humiga na ako sa kama. Madami dami na din akong nainom kaya
mukhang makakatulog ako kaagad nito.

***


Nagising ako dahil sa sinag ng araw. Tiningnan ko yung oras sa phone ko. 10am?!
Waaaaah! Tanghali na pala! Nagmadali akong bumangon at dumeretso sa CR para magayos
at magbihis. Kailangan ko na umuwi. Bumaba na ako kaagad pagkatapos at nakita ko si
Gab na umiinom ng kape.

"Oh gising ka na pala"


"Bakit hindi mo ako ginising Gab?!"

"Ang sarap ng tulog mo e. Kakain ka
pa ba dito?"

"Hindi na. Uuwi na ako. Ihatid mo
na lang ako"

"Sige, mauna ka na sa sasakyan.
Susunod ako. Salo!"


Hinagis niya sakin yung susi ng kotse kaya sinalo ko at saka ako lumabas at umupo
sa sasakyan niya. Hindi rin nagtagal at sumunod na din siya at saka siya nagdrive.


"Gab"

"oh?"

"Anong plano mo?"

"Ganun pa din"

"What do you mean?"

"Hindi ako lasing kagabi. Alam ko
yung mga pinagsasabi ko at gagawin ko yun"

"Pero masama yung gagawin mo. Baka
magaway lang kayo"

"Wala akong pakialam"

"Gab naman!"

"Kung hindi mo ako tutulungan,
manahimik ka na lang"

"Ang sungit. Fine! I'll help you
get to know her and be close to her pero yung sa pagagaw sa kanya kay Terrence, I
won't tolerate that"

"Sige"


Pagkadating sa bahay, bumaba na ako kaagad at nagpahinga.


Gab's POV


Mukha ba akong nagbibiro? Hindi porket nakilala nila ko sa pagiging mabait ko,
hindi na ako makakagawa ng hindi maganda. Minsan, kailangan mo din maging madamot.


Sh*t kasi ang drama ng buhay ko -___- Nasasaktan din ako. Miss na miss ko na yung
babaeng yun. Limang taon din ang nakalipas at ang laki ng paghihirap ko para lang
makalimutan siya. Kung kailan naman okay na, biglang may magpapaalala pa sakin sa
kanya.


Sino ba naman kasi magaakala na may tao pa na kamukha siya diba? Siguro kamukha
lang nung Shane na yun si Jin kapag may makeup pero kahit ganun pa man, interesado
ako na makilala siya.


Sa ngayon, kailangan ko muna mapalapit sa kanya. Kikilalanin ko muna siya at saka

ko na pagpaplanuhan kung paano siya aagawin sa Terrence na yun. Kailangan kong
malaman kung saan siya magaaral at kukuha ako ng ilang units para maging kaklase ko
siya. Sa tingin ko naman, tutulungan ako ni KL para mapalapit sa kanya.


Sabihin na natin na desperado ako. Aminado ako doon. Iba kasi talaga kapag may
mahal ka at gusto mo ulit makasama yung taong yun na kahit kamukha niya lang,
pagtyatyagaan mo. Malay natin, kaugali niya pala si Jin. Kailangan ko lang sumugal
ulit at baka sa ngayon, manalo na ako.



[ 13 ] Unexpected [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 13: Unexpected

Isang linggo na ang nakakalipas
simula nang malaman nila ang tungkol kay Shane. Nasa isang restaurant ngayon si KL
at hinihintay ang pagdating doon ni Terrence. Nag-usap kasi sila na magkikita sila
dahil gusto niya pang makilala lalo si Shane. Ilang minuto ng naghihintay si KL
pero hindi pa din ito dumarating kaya nang tumawag ito ay agad niyang sinagot.

"Hello, Terrence! Where are you?
Nandito na ako ngayon."
“Sorry, KL. I won't be able to come. Something urgent came up and I'll be busy
today. If you want, you can go here and meet me.”
"Really? What time are you available?"

“3 pm.”
"Okay. I'll be there. Saan ba ‘yan?"
“Alam mo naman siguro ‘yung building na pinupuntahan namin ni Jin noong nagmomodel
kami, diba? Doon.”
"Oo, alam ko. Okay, I'll see you. Ingat ka!"
“You too. Bye.”

Kumain na lang doon si KL dahil
nagugutom na siya. Alam niya na busy talaga si Terrence kaya inintindi niya na
lang. Nang mapalingon siya ay saktong may nakita na naman siya. Nandoon si Jichelle
at may kasamang ibang lalaki. Iba pa ang lalaking ‘yun sa nakita ni KL na lalaking
kasama ni Jichelle noong nakita niya ito sa bar. Nagmasid-masid na lang muna si KL
dahil alam niya na tatakbuhan siya ulit ni Jichelle kapag nakita siya nito.

‘Niloloko niya lang talaga si
Spencer. Ang sweet pa nila nung lalaki. Ang lakas ng loob niya na ituloy ang gawain
niya kahit nahuli ko na siya noon. Buti sana kung ganun talaga siya kaganda para
maging ganito. Kung siya siguro si Mika, maiintindihan ko pa.’

Nang makaorder na sina Jichelle,
nagbayad na siya ng kinain niya para kung sakaling takbuhan man siya nito, madali
niyang masusundan. Tumayo si KL sa kinauupuan niya at nilapitan sila. Gulat na
gulat si Jichelle nang makita na naman si KL. Tinignan ni KL ang lalaki.

‘Mas gwapo siya kay Spencer. Hindi
na ako magtataka kung bakit lumalabas siya kasama ng lalaking ‘to.’

Nginitian siya ni KL.

"Hi, Jichelle!" masiglang bati ni
KL.
"K-KL! Well, hi," mautal-utal na sagot ni Jichelle.
"It's good to see you here. Hindi ka ba masaya na makita ako?"

"I am.. happy. Yes, of course!"
"Let me introduce myself. I'm Kylie, Jichelle's best friend, you?"
"I'm Jonathan."
"And you are?"
"Her boyfriend."
"Really?! It's nice meeting you here. Ikaw naman Jichelle, hindi mo nabanggit
sa’kin na may boyfriend ka na pala. Siya din ba ‘yung kasama mo sa bar last
Saturday night?"
"Saturday night? I thought you’re sick?" nagtatakang tanong ng lalaki.
"Oopsie. Sige Jichelle, I'll go to the comfort room muna, ha? I think that the two
of you should talk about this. Just call me later."

Naglakad si KL papunta sa CR para
mag-ayos. Hindi niya mapigilan na ngumiti dahil sa ginawa niya kay Jichelle.

‘Buti nga sayo, Jichelle. Mag-away
kayo ngayon ng sinasabi mong boyfriend mo. Buti nga at hindi ko pa siya sinusumbong
kay Spencer. Kung sabagay, hindi ko na trabaho na magsumbong kay Spencer. Kasalanan
din ni Spencer na pumatol siya sa babaeng kagaya ni Jichelle.’

Pagkatapos mag-usap ni Jichelle at
ng lalaki ay sinundan niya sa CR si KL. Dahil sa sobrang inis ni Jichelle ay
sinabunutan niya na si KL pagkakita niya pa lang sa kanya.

"You bitch! How dare you do that to
me?!"
"Do what? Wala akong ginagawang masama. Sinabi ko lang naman ‘yung totoo, hindi ba?
I don't see anything wrong with telling him the truth. Ngayon, bitawan mo na ‘yung
buhok ko kung ayaw mo na magkagulo pa tayo dito."

Binitawan ni Jichelle ang buhok
niya at tinignan siya ng masama.

"Hiwalayan mo na si Spencer," utos
ni KL.
"Why would I do that? Para mapalapit ka na naman sa kanya? No way! I'm not doing
that"
"Hiwalayan mo siya or else--"
"Or else what? Magsusumbong ka sa kanya? Go on! I'm not scared at all. Tignan natin
kung maniniwala siya sa’yo. We all know that he's your ex. Magmumukha ka lang na
naghahabol at desperada. Sa’kin siya maniniwala sa huli."
"Gagawin ko talaga ang sinabi ko at sisiguraduhin ko na maghihiwalay din kayo."
"Okay. Tignan na lang natin."

Aalis na sana doon si Jichelle pero
biglang hinila ni KL ang buhok niya.

"Shit! Let go of my hair!"
"Ito lang ang sasabihin ko sa’yo, hindi ko papalagpasin lahat ng ginawa mo."

Hinila pa ni KL ang buhok niya saka
niya ito tinulak kaya nadapa si Jichelle.

‘She deserves to be treated like
that. Maghintay lang talaga siya at ipapaalam ko kay Spencer lahat ng pinaggagawa
niya. Maghihiwalay din sila ng manlolokong ‘yan.’

Nagmadaling umalis doon si KL dahil
kailangan niyang maabutan ang oras ni Terrence.

‘Bakit ba kasi nagmamadali si Gab
na makilala si Shane? Pasalamat siya at mabait ako kaya tinutulungan ko siya. Kung
sabagay, interesado ako na makilala din siya at naiintriga ako kung kamukha niya ba
talaga si Jin.’

Pagdating doon ay sakto lang na
wala ng ginagawa si Terrence. Nasa dressing room siya at inaayusan.

"KL, you're here."
"Hi, Terrence! Mukhang busy ka nga talaga, ah?"
"Well, that's how my life is. Nagkataon lang talaga na may biglaang appointment
kaya hindi ako nakapunta."
"Akala ko ba naka-vacation leave ka? Bakit parang busy ka pa din?"
"I'm having a vacation with Shane. Pumupunta kami sa iba't ibang lugar dito sa
Pinas. Alam mo na artista ako kaya hindi maiiwasan ang ganito."
"Really?! That's so cool."
"Anyway, what brought you here?"
"Nakakahiya kasi ang dahilan ko at magmumukha akong desperada pero gusto ko kasi
talaga makilala si Shane."
"Dahil ba sa kamukha siya ni Jin?"
"To be honest, yes. Hindi mo naman siguro mamasamain yun, hindi ba?"
"I can understand your reason but I can't assure you that you can really be friends
with her."
"Bakit naman ganun? Busy ba siya?"

Napailing si Terrence.

"No. She's the shy type and she
isn't as friendly as you think she is. She may look like a good sheep but she’s a
bad wolf."
"What do you mean? Mukha lang siyang mabait pero hindi talaga?"
"That's right. She easily gets mad and she doesn't like making friends but I'll try
to talk to her for you."
"Is that so? Thank you, Terrence! Pero ganun din ba siya sa’yo?"
"No, KL. Mabait at sweet siya sa’kin."
"Paano naman nangyari ‘yun?"
"Like what I've said before, matagal ko na siyang kilala. Ayaw niya talaga ng
nakikipagkilala sa iba dahil ayaw niya magtiwala sa mga tao."
"So are you saying na ikaw lang ang pinagkakatiwalaan niya?"
"Yes."
"I see. I just hope that I will be able to be friends with her."
"I hope so."

Natahimik sandali si KL.

‘Mukhang mahihirapan pa yata kami
na makilala siya. Kung sabagay, sa picture na nakita namin, mukha siyang hindi
approachable at sadyang si Jin ang naiisip namin kaya naiisip namin na madali
naming siyang makikilala.’

Biglang pumasok doon ang manager ni
Terrence.

"Terrence, we have to go," sabi ng
manager ni Terrence.
"I'll be leaving then. Bye."
"Go on. Thank you ulit, Terrence."
"Sure, anytime."

Nginitian siya ni Terrence saka ito
umalis. Umuwi na lang din si KL pagkatapos nilang mag-usap. Dahil ipinahiram sa
kanya ni Aine ang sasakyan ay naisipan niya na dumaan muna sa bahay nina Jin noon
bago umuwi. Ikinagulat niya ang nakita pagdating niya doon. May nakatigil na puting
sasakyan sa tapat ng bahay nina Jin. May nakasandal din na babae sa sasakyan na
‘yun at nakatingin ang babae sa bahay nina Jin. Itinigil ni KL ang sasakyan sa
likod ng sasakyan na ‘yun saka siya lumabas.

"Jin?" mahinang tawag niya sa
babae.

Lumingon ang babae at nagulat kay
KL. Nanlaki din ang mata ni KL dahil sa itsura ng babae.

‘Totoo ba talaga ‘to? Kamukhang kamukha niya si Jin. Posible kayang buhay pa si
Jin?’
[ 14 ] It's Her [Game of Love 2: Still in Love...]
115 votes :) hahaha! Naeexcite ba kayo sa story? Ako din e. Haha!

Napapadalas na talaga tayo sa 1st page ng teen fiction stories at nakakatuwa yun.
Sa totoo lang, ginaganahan ako gumawa ng update dahil dun. I can't provide you very
long updates kasi kahit ako kapag nagbabasa, hindi ko feel yung masyadong mahaba e.
Nakakabore kasi yun so I'm limiting my updates between 2-4 pages lang. Hope you
guys understand. Bitin? Yes. Mahilig ako mambitin and aminado ako doon XD masanay
na kayo dahil sa GOL pa lang, gawain ko na to :D
Vid ni KL sa side :) add her on facebook or simply click the external

link. http://www.facebook.com/klgonzales.official
--------------------------------
CHAPTER 14: I Finally Met Her

"Jin, ikaw nga talaga yan!"


Ang saya saya ko nang lumingon siya at nakita ko ulit ng malapitan yung mukha ng
bestfriend ko. It's really her! Kamukhang kamukha niya si bessy kahit na nakamakeup
pa siya. Nagmadali akong tumakbo at niyakap siya pero nagulat ako ng bigla niya
akong tinulak.

"Who are you?! Are you crazy?!" inis na inis na sagot nung babae

"It's me KL. Hindi mo na ba ako
maalala bessy?"

"I don't even know you"

"Jin, don't be like this. Alam ko
na ikaw yan"

"I'm not who you think I am. You
are mistaking me for another person. Oh shiz! Why am I explaining myself to you? I
don't even know you and I don't even talk to strangers but I just did"

"Hindi pwedeng hindi ikaw si Jin
dahil nandito ka sa tapat ng bahay niyo dati. Umamin ka na lang kasi. Miss na miss
ka na namin"

Hindi niya lang ako pinansin at saka niya ako tinalikuran.

"Argg! This stupid car!"


Mahina niya yung sinabi pero narinig ko. Bigla niyang sinipa yung gulong nung
sasakyan niya. Maganda, matangkad at maputi siya kagaya ni Jin pero itong babaeng
to, mukhang maarte dahil nakadress, heels at may make-up din siya sa mukha.


"Are you Shane Alvarez?" tanong ko


Nagulat siya sa tanong ko at tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa.


"Are you a psycho?! How did you--"

"Tama nga si Terrence, you're not
as friendly as you look"

"Terrence? Shiz! What's happening
to me? I'm going crazy. Who are you exactly? How did you know me?!"

"Ikaw nga si Shane. I'm Kylie, I am
Terrence's friend"

"And how could you prove that to
me?"

"I'll show you that I have his
phone number"


Kinuha ko yung phone ko at pinakita sa kanya na may number ako ni Terrence. Kagaya
ng sinabe ni Terrence kanina, hindi siya basta basta nagtitiwala at napatunayan ko
yun ngayon.

"Ito oh, may picture pa kaming dalawa. Sa totoo nga nakita kita nun sa parking lot
nung birthday celebration ni Terrence e"

"Fine! You are indeed, Terrence's
friend"

"May problema ba sa sasakyan mo?
Maybe makatulong ako"

"Well yes. It's already out of
gasoline"

"Wait! Tatawagan ko lang yung
friend kong lalaki para matulungan niya tayo"

"Really? Thanks!"


Dumistansya muna ako sa kanya ng kaunti at dinial ko yung number ni Gab. Sana naman
hindi siya busy para makapunta siya dito. It's his chance to meet Shane.

[ oh? ]

"Gab! Buti naman at sinagot mo.
Akala ko busy ka"

[ bakit? May problema ba? ]

"Busy ka ba ngayon?"

[ Oo. May meeting kami maya maya ]

"Sayang! Wrong timing naman oh!"

[ Ano bang meron? ]

"I'm with Shane. Nandito kami sa
tapat ng bahay nina Jin. She needs some help. Chance mo na to para makilala siya
kaso next time na lang siguro. Unahin mo na yang--"

[ Pupunta ako dyan. Nasaan ba kayo?
]

"Sa tapat nga ng bahay nina Jin.
Naubusan kasi siya ng gas"

[ Ge bye ]

Bigla ba naman akong binabaan. Bastusan lang?! Tsk. Talaga palang mahalaga sa kanya
na makilala tong si Shane kesa sa meeting niya. Nilapitan ko na lang ulit si Shane.

"Papunta na dito yung friend ko. Hintayin na lang natin. Gusto mo doon muna tayo sa
loob ng sasakyan ko? Mainit dito sa labas"

"Sure"

Pumasok muna kami sa sasakyan. Tahimik lang siya at parang naiilang pa. Kailangan
ko siyang kausapin.

"Ji-- Shane, okay lang ba kung magtanong ako tungkol sa sarili mo?"

"It's okay as long as I will be
able to answer it"

"Diba boyfriend mo si Terrence?
Nasabi niya kasi samin na may plano na kayong magpakasal. Is that true?"

"Yes"

"Aren't you too young to get
married?"

"Well, I think I am but he's not
forcing me to marry him this year or maybe next year. He's waiting for me to be
ready to get married"

"I see. So magkasama lang kayo sa
isang bahay ngayon? Pati ba sa Korea ganun din?"

"Yes"

"Hindi ka ba marunong magtagalog?"

"I can speak tagalog as well as
Korean but I prefer English because that's where I'm fluent at"

"I also live in Korea. I went here
for a vacation. It's nice meeting you. I hope that we can be good friends"

"Let's see. I still don't trust you
even though I'm thankful that you will be helping me today"

"It's okay. Alam ko na darating din
sa point na magiging close tayo. Sana wag ka mailang sakin"

"I'll try"


Nakita ko na yung sasakyan ni Gab kaya niyaya ko na si Shane na lumabas ng

sasakyan. Nagmadali na lumapit samin si Gab at mukhang gulat na gulat pa kay Shane.
Nakatitig lang siya kay Shane.

"Gab, ito nga pala si Shane. Shane, this is Gab. He's my friend"

"Hi Shane" -Gab

"Hi too Gab" -Shane

"Sige na Shane. Sabihin mo na sa
kanya yung problema mo" sabi ko

"O-okay. Um, could you stop looking
at me like that? I'm not comfortable" -Shane

"Sorry" -Gab

"It's okay. So, my car ran out of
gas and I could make use of someone who could help me go to the gasoline station"

"Malapit lang dito yung bahay ko.
Kung gusto mo, dalhin na lang natin yung sasakyan mo sa bahay tapos magdeliver tayo
ng gas. Malayo kasi yung gas station dito" -Gab

"Well, if that's the easier way,
let's do that" -Shane

***

Nandito na kami ngayon kina Gab at
hinihintay yung gas. Nandito kami ngayon sa living room.

"Guys, I really need to go now. May emergency na text kasi akong natanggap. Okay
lang naman diba Shane? You'll be safe with Gab. Terrence know him too so you don't
have anything to worry about" sabi ko

"Of course. You can go. Thanks for
your help" -Shane

"Hatid na kita sa labas" -Gab

Sinamahan ako ni Gab hanggang sa labas ng gate.

"Gab, pinagbigyan na kita na masolo siya. Wag ka lang gumawa ng dahilan para
mailang siya sayo. Chance mo na to para makilala siya kaya wag mo sayangin"

"Salamat. Sige, susubukan ko. Ingat
ka"

"Goodluck! Fighting!"

Umuwi na din ako. Sana lang maganda yung kalabasan ng pagiwan ko sa kanilang dalawa
doon. Sana hindi masayang yung chance ni Gab dahil minsan lang to mangyari.

[ 15 ] Shane and Jin [Game of Love 2: Still in Love...]
CHAPTER 15: Shane and Jin
‘This may be the first and last chance that I have. Matagal kong hinintay ang
pagkakataon na ito kaya hinding hindi ko ito sasayangin. Things can’t go wrong
because if I made a wrong move, it’s over for me.’

Kagaya ng pinlano ni KL, naiwan
sina Gab at Shane sa bahay ni Gab. Pagkapasok ni Gab galing sa labas ay nakita niya
si Shane na may hawak na picture frame at tinitignan niya ito. Nang makita ni Shane
na nandoon na si Gab ay nagulat siya at nabitawan ang picture kaya ito nabasag.
Habang wala kasi si Gab ay nagtingin tingin si Shane sa sala at accidentally niyang
nakita ang picture na nakakuha ng attention niya.

"I-I'm sorry. I didn't mean to--"
nauutal na sabi ni Shane.

Shane let out a heavy sigh. She
feel pathetic for explaining herself to Gab. Pakiramdam niya kasi na wala ng
maidudulot ang pagsosorry niya dahil nabasag niya ang picture frame. Dinampot niya
na lang ‘yun at iniabot kay Gab ang basag na picture frame.

"I'm very sorry about this,"
nahihiyang sinabi niya.
"Okay lang, Shane."
"I.. I mean-- The girl in the picture, who is she? H-How come that she looks e-
exactly like me? It’s like we’re twins," naguguluhang tanong niya.
"Do you really want to know?"
"You don't have to let me know if you don't want to. I'm just curious because she
looks like me."
"Umupo muna tayo. Sasabihin ko sa’yo."

Hindi maintindihan ni Shane ang
nararamdaman niya. Kinakabahan at natatakot siya lalo na’t alam niya na hindi siya
ang nasa picture. Kagaya ng sinabi ni Gab, umupo na muna sila sa sofa. Nakatingin
lang si Shane kay Gab at naghihintay sa sasabihin nito sa kanya.

"Gusto mo bang ikuha kita ng tubig?
You look tensed."
"N-no. I’m not thirsty. I’m not tensed. I’m just confused."

Napansin ni Gab ang pagbabago ng
itsura ni Shane na tila ba nanghina siya dahil sa nakita. Ayaw niya man sana na
sabihin kung sino ang nasa picture pero naisipan niya na sabihin na lang dahil baka
isipin ni Shane na stalker siya at lalong mailang ito sa kanya. Tinignan ni Gab ang
picture at napangiti siya.

"Siya si Jin, girlfriend ko."
"W-where is she?"
"She's already dead."

Nagulat si Shane sa narinig. At the
same time, kinilabutan din siya.

"I'm sorry."
"It's okay."
"I-I shouldn't have asked."
"Okay lang ‘yun, Shane. Matagal na din siyang patay."


Hindi na sumagot pa si Shane at
nanahimik na lang siya. Nakatingin lang si Gab kay Shane at alam niya na hindi ito
komportable. Sa isip ni Gab ay nagpapanic na siya kung ano ba ang dapat gawin dahil
baka ‘yun ang maging dahilan para lumayo sa kanya si Shane.

"Nagugutom ka ba?"
"No, its okay. I’m not really hungry. The gas should be here anytime soon, I
guess?"
"Baka matagalan pa. Hindi ko din masasabi. S-sandali lang, magluluto lang ako ng
makakain. Ano bang g-gusto mo? S-sige magluluto na lang ako ng kahit anong madali
lang lutuin."

Hindi mapigilan ni Gab ang mautal.
Hindi niya na kasi alam ang gagawin. Gustong gusto niyang makuha kaagad ang loob ni
Shane. Gustong gusto niya itong yakapin pero hindi niya magawa.

"I'll cook," pagpepresinta ni
Shane.
"Ako na lang. Bisita kita kaya--"
"No, I insist on cooking. I'm just returning the favor. Let me do this, please?"
"Sige, tara sa kusina."

Pumunta sila sa kusina at nagtingin
tingin si Shane doon.

"Is it okay if I'll look for
something to cook here?"
"Sige. Magluto ka na lang ng kahit ano na makita mo."
"Okay. I’ll make it fast."

Naghanap hanap ng pwedeng iluto si
Shane sa ref at sa mga drawer sa kusina. Umupo na lang din naman si Gab at pinanood
si Shane. Nagulat siya nang bigla itong lumingon sa kanya.

"Is tuna carbonara okay with you? I
was just thinking that maybe you don't like--"
"Oo naman, basta luto mo—basta pagkain, kinakain ko naman."

Nailang si Shane sa sagot ni Gab
lalo na at naiisip niya na kamukha niya ang girlfriend ni Gab. Nahihirapan si Gab
dahil hindi niya din maiwasan isipin na si Jin ang nasa harap niya. Habang
nagluluto si Shane ay tinitignan lang siya ni Gab. Napansin ni Gab ang pagiging
marunong nito sa pagluluto. Dumating na din ang gas habang nagluluto si Shane at
alam ni Gab na kaunting oras na lang ang natitira sa kanya at kailangan niya ng
assurance na makikita niya pa ulit si Shane pagkatapos ng araw na ‘yun.

"The food is ready. Let's eat,"
pagyayaya ni Shane.

Inihanda ni Shane ang pagkain sa
lamesa at umupo siya sa harap ni Gab. Tahimik lang na nakaupo doon si Jin at tila
ba hindi mapakali.

"May problema ba?"
"Do you have some chopsticks? I'm not used in eating noodles using a fork."

Tumayo si Gab para kumuha ng
chopsticks at iniabot kay Shane.
‘Parehas sila ni Jin. Naalala ko dati nung kumain kami ng ramen kina KL. Nanghingi
pa talaga siya ng chopsticks dahil hindi siya sanay na magtinidor kapag noodles
‘yung kinakain.’

Dahil sa ikinikilos ni Shane ay
naaalala niya lalo si Jin.

"How does it taste?" tanong ni
Shane.

Kumain si Gab at nasarapan siya sa
luto ni Jin. Hindi kagaya ni Jin si Shane pagdating sa pagluluto dahil alam niya na
hindi sanay magluto si Jin.

"Does it taste good?"
"Oo."
"Do you like it?"
"Syempre luto mo ‘to, e."

Namula si Jin sa sinabi ni Gab kaya
napatungo ito. Hindi maiwasan ni Gab na titigan si Shane.

‘Bakit ba sa bawat kilos niya, si
Jin ang nakikita ko sa kanya?! Mabilis pa naman din mamula yung kabayong ‘yun sa
tuwing kinikilig siya.’

Napatingin si Gab sa pagkain ni
Shane na wala pang bawas.

"Hindi mo ba titikman yung niluto
mo?"
"Ah-Y-yes, I'll eat it now."

Pinapanood ni Gab na kumain si
Shane dahil nagbabakasali siya na may mga pagkakaparehas pa sila ni Jin. Alam niya
ang mga mannerisms at gawain ni Jin pero hindi niya ‘yun pinapansin noon at ngayon,
magagamit niya ‘yun para mapagkumpara silang dawala.

‘Tatlong beses niyang inikot yung
chopsticks. Hindi ako pwedeng magkamali. Ganun na ganun din si Jin kumain.
Napapansin ko ‘yun palagi kapag kumakain kami noon at naka-chopsticks siya.’

Napailing si Gab.

"Is there any problem?"
"Wala naman. Ang sarap ng niluto mo."
"Thanks."

Itinuloy na lang ni Gab ang
pagkain. Pagkatapos ay nagligpit na sila ng pinagkainan at saka sila bumalik sa
sala. Nakaupo lang sila doon at nanonood ng tv.

"What's taking it so long?"
pabulong na sinabi ni Shane.

Walang kaalam-alam si Shane na
dumating na ang gas. Hindi na sinabi ni Gab sa kanya kanina at nakalimutan niya na
lang din sa huli.

"May problema ba?"
"Nothing. I was just wondering what happened. It's been an hour yet the gas--"
"Dumating na kanina."
"Really?! Why didn’t you tell me?!"
"Nakalimutan ko na din kasi sabihin sayo. Bakit hindi ka muna magpalipas ng oras
dito?"
"Huh?"
"Ibig sabihin ko, bakit hindi ka na dito na lang magdinner. Ako magluluto."
"But we just finished eating."

"Bakit hindi muna tayo gumala dito sa village? I’ll be the tour guide."
"I have to check on a land on the other village. It just happened that my car ran
out of gas so I was there earlier. I need to go there before the sun sets."
"Sasamahan na kita. Wala naman akong gagawin."
"You don’t have to. I'll meet Terrence there. I have to go."
"Ganun ba? Sige."

Sinamahan siya ni Gab na lumabas ng
bahay at tinulungan niya na din si Jin na maglipat ng gas sa sasakyan niya.
Napatingin si Gab sa langit at dumidilim na. Ilang oras na niyang kasama si Jin
pero tila ba sandali lang ‘yun.

"Thank you for your help, Gab.
Please say thank you to KL in my behalf. It's nice meeting you."
"Teka lang, Shane."
"Why? What is it?"
"Can I have your phone number?"
"I'm sorry but I'm not allowed to give any personal info's to other people. I'm a
very private person, Gab."
"How about your address? Baka sakali kasing puntahan ko si Terrence. Alam mo na,
inuman."
"You should ask him for that information, not me. I'll be leaving then."

Pumasok na si Shane sa loob ng
sasakyan niya at umalis. Naiinis siya dahil kahit na nakausap, natulungan at
nakasabay niya na ito kumain ay hindi pa din sila nagkalapit dahil kahit phone
number niya ay ayaw niya ibigay dito.


‘Magkamukhang magkamukha nga sila ni Jin pero magkaibang magkaiba sila pagdating sa
ugali. Pero may pagkakaparehas sila, ‘yung mannerisms nila.’
[ 16 ] Friends [Game of Love 2: Still in Love...]
CHAPTER 16: Friends

Nasa school kung saan sila nag-
highschool ngayon si Gab. Naisipan niya na mag-aral ulit. Kumuha lang siya ng ilang
units na papasukan dahil nagtatrabaho din siya. Isang buwan na din ang lumipas
simula nang makilala niya si Shane at simula noon ay hindi niya na ito ulit nakita
pa. Nagmamadali na din siyang pumasok dahil malelate na siya sa klase niya.
Nakakahiya pang tignan kung sakali dahil nagtatrabaho na siya pero nalelate pa din
siya. Pagdating niya sa classroom ay nagtingin-tingin siya at naghanap ng bakanteng
upuan.

"What are you doing here?!" sigaw
ng katabi ni Gab.
"Mag-aaral. Bakit? May iba pa bang dahilan para pumasok ako dito?" pilosopong sagot
ni Gab.

Tumayo kaagad ang katabi niya pero
agad niyang hinila ‘yun paupo.

"What's your problem?!"
"May prof na kaya umupo ka na."

Hindi napansin nun na dumating na
nga ang professor nila. Wala na din siyang nagawa kung hindi umupo na lang ulit.
Inis na inis ito kay Gab.

"I'm Gab, you are?" pabulong na
pagpapakilala ni Gab.
"Can you please stop talking to me?!" naiinis na sigaw nito.
"The two of you! Get out of this class, now!" utos ng professor nila.

Nagmadaling tumayo ang katabi niya
at lumabas ng kwarto kayasinundan niya ito. Pumunta ‘yun sa library kaya naman
pumunta din siya doon at umupo sa tabi niya.

"Stop following me!" sigaw na naman
nito.
"The two of you, get out!" sigaw ng masungit na librarian ng school nila.

Lumabas na ng library at nagmadali
itong naglakad papalabas ng school. Hindi sumuko si Gab at sinundan pa din ito.

"What the hell is your problem?!
Why do you keep on following me? You’re annoying me!"
"Hi!" nakangiting sagot ni Gab na may kasamang pagkaway.

Nainis na ang babaeng sinusundan
niya kaya sinampal na siya nito.

‘Sadista din kagaya ni Jin. Gustong
gusto niya yata na sinasaktan ako.’

Napasabunot ang babae sa buhok niya
at tinignan si Gab.

"Fine! What do you want?!"
"Mag-usap tayo."

Hinila siya ni Gab papunta sa isang
pastry shop na malapit sa school nila. Gusto niya kasi na makapag-usap sila ng
maayos.

"Anong gusto mong kainin?" tanong
ni Gab
"I don't want to eat. Sabihin mo na ‘yung kailangan mong sabihin. I'm busy."
"Nagtatagalog ka naman pala, e."

Nilapitan sila ng isang waitress
kaya napatingin sila doon.

"Ma'am Shane, nandito na po pala
kayo!"

Nainis si Shane dahil sa sinabi ng
waitress. Napaiwas na lang siya ng tingin kay Gab.

"Give us some iced coffee and a
slice of cake," utos niya sa waitress.

Pagkaalis ng waitress ay napatingin
ng masama si Shane sa kanya. Ngayong alam na ni Gab kung saan siya nagtatrabaho ay
lalo siya nitong makikita. Umiiwas kasi siya dito noon pa. Natatawa naman si Gab sa
kanya.

‘Ang cute niya kapag naiinis.’

Naghanap si Shane ng mauupuan at
sumunod doon si Gab. Nakaiwas pa din sa kanya ng tingin si Shane dahil nahihiya
ito.

"Stop looking at me like that. I
hate it!"
"Ikaw pala ang manager dito, Ms. Shane Alvarez."
"Just go straight to the point. I have a class to attend."
“‘Wag kang mag-alala. 2 hours ‘yung klase na ‘yun. Mahaba pa ‘yung oras."
"Can't you see?! Ayaw kitang kausap kaya sabihin mo na ‘yung gusto mo."
"Ang cute mo talaga kapag naiinis."

Tumayo si Shane pero agad itong
pinigilan ni Gab.

"Oo na. Aayusin ko na, makinig ka
lang."
"Just make sure na aayusin mo dahil kapag nainis pa ako lalo, papaalisin kita
dito."
"Pwede bang huminga ka muna? Umuusok na ‘yung tenga mo. Hindi tayo makakapag-usap
ng maayos kung ganyan ka."

Huminga ng malalim si Shane.
Dumating na din naman ang inorder niya kaya uminom siya kaagad nun.

"Go on. Speak."
"Nakilala na kita last month pero hindi ko pa naipapakilala yung sarili ko. I'm Gab
Teppei."
"Okay. Then?"
"You are?"
"You already know my full name. What’s there to say? There's no use introducing
myself to you. Sinusundan mo ba ako? Of all schools na pwede mong pasukan, why did
you study there and in the same class as me?"
"Nagkataon lang na dun din ako pumasok. Kumuha lang naman ako doon ng ilang units.
Hindi mo ako kaklase sa lahat."
"Oh really? You already knew that I was avoiding you. Why do you have to be so
annoying? Why did you kept on following me around like a dog?!"
"Dog? Tinatawag mo akong aso?"
"Yes. Do you have a problem with that?!"

"Gusto kitang maging kaibigan. Hindi ko lang din maintindihan kung bakit mo ako
iniiwasan tuwing nakakasalubong kita. Nung nandoon naman tayo sa bahay ko, okay
naman tayo."
"You already knew that I was avoiding you but--"
"Bakit nga?"
"The reason? I don't like you as a person. I don't trust you and I can’t trust you.
You're still a stranger to me. I know that I look like your dead girlfriend but let
me clear things. I am not her and its impossible for me to be her. If you’re
following me because you think I’m her, you should stop now because I am not. It
just turned out that I look like her."

Hindi na nagugustuhan ni Gab ang
pagtataray ni Shane pero kahit ganun pa man, hindi pa din siya susuko.

"Bakit naman hindi mo kaya? Mabait
ako sa’yo. I also want to clear something. Don’t assume that I’m like this because
I think you’re her. She’s dead, why would you be her? I just want to be your
friend. May masama ba doon?"
"Well I don't want to be your friend. You should stop now."
"Ayoko."
"I am Terrence's girlfriend and will soon be her wife. If you like me, your
strategy won't work."
"Kaibigan lang naman ah? Bakit ba tinatarayan mo ako?"
"Because I can't trust you."
"At bakit naman?"
"Terrence said so. He said that you are interested in me because I look like your
dead girlfriend. He was just trying to protect me from you."
"Listen, Shane. Oo, kamukha mo si Jin pero hindi ibig sabihin nun na may gusto na
ako sa’yo. Hindi din ibig sabihin nun na nilalapitan kita dahil lang sa kamukha mo
siya. I really want to be friends with you. Sana naman, hindi mo ipagdamot ‘yun."
"Sorry but I can't give you the friendship that you want."
"At least recognize me as someone you know. Kahit makilala mo lang ako at hindi mo
ako kaibiganin, okay lang ‘yun sa’kin."
"Okay, in one condition."
"Ano ‘yun?"
"Don't talk to me during class hours. I hate skinships. ‘Wag kang didikit sa’kin.
You can talk to me if and only if it is important."
"Okay, deal."
"I guess I'll see you around then."
"Bye!"

Kahit papano ay may napala din ang
pagsunod sa kanya ni Gab. Kahit na ayaw pumayag ni Shane na makipagkaibigan sa
kanya, alam niya na isang step na ang pagkilala nito sa kanya.

‘Kung ugali ang titignan, malayong
malayo siya kay Jin pero hinding hindi ako susuko kahit pa na mataray siya. Alam ko
na darating din ang araw na mapapalapit siya sa’kin. Maraming beses ko na siyang
nakikita pero iniiwasan niya lang ako kaya gumawa talaga ako ngayon ng paraan para
makausap siya. Takot lang talaga si Terrence na maagaw ko siya kaya sinabihan niya
na si Shane habang maaga pa.’

~~

Nasa klase na ulit sina Gab at Jin
pero kahit ganun pa man ay hindi pa din sila nag-uusap. Tinabihan niya na naman
kasi ito dahil gusto niyang makita si Shane ng malapitan. Habang nagkaklase ay
tingin ng tingin si Gab sa kanya. Kahit na pigilan niya ang sarili ay hindi niya pa
din maiwasan.

‘Bakit ba kamukhang kamukha niya si
Jin? Lagi kasi siyang may makeup kaya hindi ko alam kung kamukha niya pa din si Jin
kapag walang makeup.’

Nang mapatingin si Jin sa katabi ay
nakita niya na nakatingin ito.

"Stop staring," pabulong na sinabi
ni Shane habang nakatingin sa harap.

Hindi na lang tinignan ni Gab si
Shane para hindi ito lalong mailang sa kanya. Sa buong klase ay pinapansin niya
lang ang mga ginagawa ni Jin kagaya ng paglalaro ng ballpen sa daliri niya na
gawain ni Jin noon.

‘Bakit ba parehas sila ng mga
mannerisms? Is it possible that she’s Jin? Parang nabuhay si Jin sa kanya. Ayaw ko
man isipin pero parang siya si Jin. Napapaasa tuloy ako na siya si Jin. Tanggap ko
naman na patay na si Jin pero hindi ko pa din maiwasan.’

Nang matapos ang klase ay nakita ni
Gab na naglalakad sa hallway si Shane kaya sinabayan niya ito sa paglalakad.

"Pwede na siguro tayong magusap
nito?" tanong ni Gab.
"Yes, but we don't have anything to talk about so it’s still a no."

Umupo si Shane sa isang bench
malapit sa parking lot. Tinabihan na naman siya ni Gab.

"What are you doing here? It's our
vacant time. You should eat."
"Wala na akong sunod pa na klase. Sabay na tayo kumain?"
"No, thanks. I'm waiting for Terrence. We’re gonna eat together."
"Sama ako!"
"No way! He shouldn’t know that were in the same class!"

"Bakit?"
"It’s not one of your concerns anymore."
"Damay ako kaya sa tingin ko kailangan kong malama.n"
"Yes."
"He doesn't want me having any communications with you. He doesn't want you near
me. Do you understand that? If we fought because of you, I will never ever talk to
you again. I'm warning you."

Hindi na lang nagsalita si Gab.
Dahil sa nilalayo ni Terrence si Shane sa kanya ay mas lalo siyang naintriga sa
pagkatao ni Shane. Lalo siyang naging interesado na makilala ito.

"Ganyan ka ba talaga umupo? Hindi
ka ba nahihirapan?" tanong ni Gab.
"Why? What's wrong with the way I sit? I'm used to it. Can you just leave me
alone?"
"As you wish."

Iniwan na siya doon ni Gab pero
habang naglalakad ay napalingon siya kay Shane.

‘Ganun din minsan umupo si Jin. Nakapulupot yung legs niya. Bakit ba kailangan pa
na may mga pagkakaparehas sila?! Sa tingin ko, kailangan kong kausapin si Terrence
tungkol dito. Malakas ang kutob ko na may kakaiba kay Shane. Na si Shane at si Jin
ay iisa lang.’
[ 17 ] Confrontation [Game of Love 2: Still in Love...]
125 votes :) Naisip ko na hindi ko dapat habaan yung authors note XD haha.
from now on, lagay ko nlang yung importante ^^
External link leads to Terrence's facebook account :)
Picture ni Terrence sa side :) GWAPOOOO *O*
-------------------------------------------------------------
CHAPTER 17: Confrontation

Gab's POV

Nandito ako ngayon sa office at nakaupo lang. Simple lang kasi yung trabaho ko dito
kaya naman hindi ko kailangan pa na pumasok. In charge lang ako sa mga meetings at
kailangan pirmahan. Bihira lang akong maging busy. Maitext nga si KL

To: KL Gonzales
May number ka ni Terrence? Send mo sakin.


"Sir, gusto niyo po ba ng coffee?" tanong nung secretary ko

"Hindi na"

"Sige sir. May mga kailangan pa po
ba kayo?"

"Wala na"

"May meeting nga po pala kayo ng
4pm ngayon tapos may dinner po kasama ang mga investors pagkatapos"

"Hindi ba pwede icancel yan?"

"Hindi po sir. Galing pa ng Canada
yung mga inverstors kaya--"

"Wag mo ng tapusin. Ano pa ba mga
appointments ko ngayon?"

"Yun lang po"

"Sige. Pwede ka na lumabas"

"Nakalimutan ko pong sabihin. Next
week na po yung deadline ng business proposal niyo. Next week po dadating si Mr.
Teppei kaya kailangan na po iyon"

"Ikaw na lang gumawa"

"Sir--"

"Joke lang. Sige na, pwede ka ng
lumabas"

Lumabas na yung assistant ko at napansin ko na tinext na sakin ni KL yung number ni

Terrence. Agad ko namang tinawagan si Terrence. Buti na lang at nasagot niya agad.

[ Hello. Who is this? ]

"Si Gab to"

[ Oh napatawag ka ]

"Nagugulat ka pa na napatawag ako
ngayon? Hindi ba dapat inaasahan mo na to ngayon?"

[ I'm busy. Let's talk some other
time ]

"Makikipagkita ako sayo ngayon.
Anong oras ka ba pwede?"

[ 4 pm ]

"Hanggang anong oras?"

[ Wala na akong lakad simula 4.
Saan tayo magkikita? ]

"Pupunta na lang ako sa inyo. May
meeting pa ako at baka abutin ako ng 9. Hindi ba mas maganda kung sa inyo na lang
tayo magkita?"

[ Para ano? To found out where we
live so you will be able to see Shane? ]

"Bakit? Hindi ka ba confident na
sayo lang siya?"

[ I am confident ]

"Yun pala e. Bakit hindi tayo dyan
magusap?"

[ Deal. I'll text you my address
later. I'll hang up now ]

Binabaan niya na ako. Sa tingin ko, alam niya yung pinaplano ko at natatakot lang
siya dahil baka isang araw, mapunta sakin si Shane lalo na't busy siya palagi.

*KL calling..*

[ Gab! ]

"Oh?"

[ Anong nangyari? ]

"Wala"

[ Imposibleng wala! Magkwento ka
dali! ]

"Wala akong ikekwento"

[ Ang sungit mo naman Gab! Porket
nakakasama mo na si Shane, ganyan ka na! Pagkatapos kitang tulungan na-- ]

"KL!"

[ Fine! Curious lang naman kasi ako
e. Anong nangyari? ]

"Sa susunod na ako magkekwento
kapag may nangyari na"

[ Magkita tayo bukas! ]

"Ayoko. Busy ako"

[ Pero kapag si Shane-- Sabi ko nga
e, hindi na. Sige bye! ]

Binabaan ako. Galit na naman yun. Mawawala din galit nun kaya hahayaan ko lang.

***

Nandito na ako ngayon sa tapat ng unit nina Terrence. 10 na din ng gabi pero hindi
ko pwede ipagpabukas to. Alam ko na kailangan kong makausap si Terrence ngayon.

*ding dong*


Pingbuksan ako ng katulong nila. Pumasok ako at umupo muna sa sofa.


"Sino yung bisita a--" si Shane


Mukhang gulat na gulat siya nang makita niya ako. Nakashorts at longsleeves lang
siya at wala na din siyang make-up. Kamukhang kamukha niya pala talaga si Jin.

"Wha-what are you doing here? How did you--" tanong ni Shane

"I invited him over. You should
rest now babe, maaga pa pasok mo bukas" -Terrence

"Sige babe. Goodnight! I love you!"

Hinalikan niya sa pisngi si Terrence at saka siya pumasok sa isang kwarto.

Nilapitan ako kaagad ni Terrence at umupo siya sa couch sa harap ko.

"Is it something important? It's past 10 and it seems like, you really want to talk
to me"

"Sobrang importante to Terrence.
Wala akong pakialam kung magmukha akong desperado pero gusto ko lang malaman yung
totoo"

"Regarding?"

"Shane"

"What's the issue with her?"

"Artista ka nga. Ang galing mong
umarte. Alam mo kung ano yung tinutukoy ko Terrence"

"Teka nga lang, may gusto ka ba sa
girlfriend ko? Interesadong interesado ka na yata sa kanya"

"Wala akong gusto sa kanya. Gusto
ko lang malaman kung bakit kamukhang kamukha niya si Jin"

"I don't think that you will
believe me but Shane is not Jin. Ipinaayos ko yung mukha ni Shane para maging
kamukha niya si Jin since they somehow look alike"

"Hindi ako naniniwala. Paano
nangyari na pati sa pagkilos parehas sila?!"

"Parehas ba sila sa ugali? Come on
Gab. Don't make things complicated. It's not her fault to be like that kaya sana
wag mo na siyang pahirapan. Sa tingin mo ba, kung siya si Jin hahayaan ko pa na
magkita kayo ulit? Hindi ko gagawin yun"

"Bakit kailangan mo pa siyang
paiwasin sakin?"

"How did you--"

"Gusto ko lang malaman mo na
magkaklase kami sa dalawang subject. Nagkausap kami kanina at nalaman ko mismo yun
sa kanya"

"Ayoko na mapalapit siya sayo
because I know what you're up to. Hinding hindi mo siya maaagaw sakin Gab. I will
never let that happen"

"Wag ka magalala, hanggang hindi ko
napapatunayan na siya si Jin, hindi ko yun gagawin"

"Talaga palang may plano ka na
agawin siya sakin?"

"It depends on the situation kaya
magingat ka dahil baka magulat ka na lang na pag gising mo, akin na siya"

Tumayo na ako pero natigilan ako sa huling sinabe niya.

"Kung sakaling, siya nga si Jin at ayaw ka na niyang balikan, anong gagawin mo?"

"Gagawin ko ang lahat mabawi lang
siya sayo. I will make her love me again just like before" sabi ko habang
nakatalikod sa kanya at tuluyan na akong umalis.

Sa paguusap namin, hindi ko masasabi na siya talaga si Jin pero ang alam ko lang,
posible na mangyari yun. Kailangan kong maipa DNA test si Shane para malaman ko.
Kailangan ko na mapalapit sa kanya para magawa ko yun. Doon ko lang malalaman kung
sino talaga siya.
[ 18 ] Exclusively Dating [Game of Love 2: Still in Love...]
130 votes guys :) Hahaha! Enjoy the update! Pagkareach, update agad ^.^
Mikaela Valdez on the side.
External link leads to Mika's facebook profile. Add her :)

----------------------------------------------------------
CHAPTER 18: Exclusively Dating

*The next day*

Maaga akong pumasok. Nandito na ako ngayon sa room at hinihintay ko lang na

dumating si Shane. Just seeing her makes my day. Para ko nang nakita si Jin sa
tuwing nandyan siya. Okay lang ako kahit hindi ko siya makausap. Masaya na ako na
nakikita ko siya. Pagkadating niya, tumabi siya kaagad sakin. Hindi ko lang siya
pinansin at saka ako tumungo at nagkunwari na matutulog.

"Hey Gab, are you avoiding me? I was texting you last night and even earlier but I
haven't receive any replies from you" sabi niya

"Hindi" maiksing sagot ko at hindi
pa din umaayos sa pagkakaupo

Nagulat ako ng bigla niyang hilain yung buhok ko para mapaayos ako ng upo.

"I am talking to you so you better look at me!"

Bumalik lang ako sa pwesto ko kanina. Ang aga aga pa. 30 minutes pa bago magsimula
yung klase.

"Ibinibigay ko lang yung hiniling mo kahapon. Mamaya na tayo magusap"

"I want to talk to you so you
should talk to me!"

"Hindi ako aso mo na susundin lahat
ng inuutos mo"

"Okay, if that's because of what
I've said yesterday, I'm taking it back. You are not a dog. Talk to me!"

"Ayoko. Inaantok ako"

"Gab!"

"Mamaya na tayo magusap"

Umupo na ako ng maayos at hindi ko na lang siya pinansin hanggang sa matapos yung
dalawa naming subject. Pagkatapos nun, umalis na ako kaagad sa room.

"Gab! Wait for me!"

Biglang may kumapit sa braso ko at pagtingin ko, si Shane. Kahapon na gusto ko siya
kausapin, umiiwas siya at ngayon na ayoko siya kausapin, siya naman yung bumubuntot
-___- Tinanggal ko yung kamay niya sa braso ko at naglakad ako ulit. Napansin ko na
sumusunod siya sakin kaya tumigil ako at humarap sa kanya.

"Bumalik ka na sa room. May klase ka pa"

"I don't. It's my vacant time.
Let's talk"

"I'm busy. Magusap na lang tayo sa
susunod"

Naglakad na ako papunta sa sasakyan niyo at nagulat ako ng bigla siyang humarang sa
harap. Ang kulit din ng babaeng to. Sinenyasan ko siya na pumasok sa sasakyan pero
pagalis niya sa harap ng sasakyan, nagmadali akong magdrive paalis at saka
dumeretso sa office.


"Sir Gab, may tumawag po dito kanina. Hinahanap po kayo. Si KL daw siya" sabi ng
secretary ko

"Ano pang sinabe niya?"

"Pupunta daw siya dito"

"Ah. Sige"

Pumasok na ako sa room ko at nagsimula na gumawa ng mga kailangan gawin. Masyado

akong nadala sa pagdating ni Shane kaya nawala ang focus ko sa trabaho. Parating na
si dad kaya hindi ko siya pwedeng idisappoint.


"Gaaaaaaaab!"

Biglang may pumasok sa kwarto ko at nagmadaling umupo sa sofa.


"Wow! Ang cool naman ng office mo! May sofa pa dito. Kamusta?"

Tumayo ako at lumapit sa kanya. Hinawakan ko siya sa braso at hinila.


"Gab naman e! Anong problema?"

"Umalis ka na dito KL"

"Bakit naman?"

"Busy ako. Sinabihan na kita
kahapon"

"Magkwento ka kasi tungkol kay
Shane e"


*knock knock*

"Sir, may naghahanap po sa inyo. Ms. KL, bakit po kayo pumasok dito? Sorry po Sir
Gab" -secretary ko

"Sino yung naghahanap sakin?"

May pumasok na babae na hindi ko inaasahan na pupunta dito.

"Jin, I mean Shane! Bakit ka nandito?" -KL

"Gab, let's talk" -Shane

"Busy ako. Pwede na kayo umalis"
sabi ko

Umupo si Shane sa sofa at ganun din naman si KL.

"I'm not leaving this room. We need to talk Gab" -Shane

"Hindi rin ako aalis dito" -KL

"Bahala kayo dyan"

Umupo na ako ulit at ginawa yung business proposal na kailangan kong tapusin agad.
Nakaupo lang silang dalawa at mukhang wala silang balak na umalis. Pagtingin ko sa
oras, 12 na. Ang bilis ng oras. Tumayo na ako para makakain na.

"Where do you think you're going?!" -Shane

"Hoy Gab! Alam ko na ikaw yung may
pinakamataas na posisyon dito sa company niyo pero kapag hindi ako nakapagpigil,
ipapahiya talaga kita!" -KL


Hindi ko lang sila pinansin at lumabas ako. Nagulat ako nang paglabas ko, biglang
may humawak sa magkabilang braso ko at may nakita ako ulit na isa pang babae na
hindi ko din inaasahan na pupunta dito.


"Mika, buti naman at dumating ka na. Kumaen na tayo" sabi ko


Tinaasan niya lang ako ng kilay at nakatingin siya sa dalawang babae na nakakapit
sakin. Pinilit ko na kumawala sa kanila pero ayaw talaga nilang bumitaw. Nakita ko
din na nagtitinginan na mga empleyado ko samin.


"Magusap tayo sa labas at hindi dito kaya bitawan niyo na ako. Sumunod na lang kayo
sakin" sabi ko

Naglakad na ako at hinila si Mika palabas. Pumunta kami sa isang restaurant sa
building din kung nasaan ang company namin at nagsiupo. Katabi ko si Mika, kaharap
niya si Shane at kaharap ko naman si KL. Dumating na yung mga inorder namin pero
wala pa ding nagsasalita.

"What is going on here. What do you want with my boyfriend?" -Mika

"Boyfriend?!" -Shane

"Kailangan ko siyang makausap
ngayon kaya hindi ako aalis hanggang hindi ko siya nakakausap" -KL

"Miss, if you don't know me, I am
Mikaela Valdez, a professional model and the girlfriend of Gabriel Vincent Teppei
so back off!" -Mika

"Tama na. Kumain na lang tayo at sa
susunod na tayo magusap lahat. Magset na lang kayo ng appointment sa secretary ko
dahil busy ako ngayon at si Mika lang ang inaasahan ko ngayon" -Gab

"I'll be leaving then. I am late
for my class" -Shane

"Aalis na din ako. Magtutuos pa
tayo Gab!" -KL


Tumayo na silang dalawa at umalis. Naiwan kaming dalawa dito ni Mika. Lumipat siya
ng upuan para makaharap niya ako at saka siya kumain.

"Bakit ka nagpapanggap na hindi mo siya kilala?" tanong ko


"I don't know her"

"Mika!"

"Jin is dead. I know that she looks
just like her but she is not Jin so I don't know her. Let's eat babe. I know that
you are busy and so do I. May photoshoot lang ako nearby and I want to surprise you
but its the other way around"

"Hindi ka man lang ba magtatanong
kung bakit siya nandoon at kung sino siya?"

"I am curious but--"

"She's Shane Alvarez, Terrence's
girlfriend"

"So you're willing to tell me huh?
Sige, makikinig ako since nagkwento ka na lang din naman"

"Nagaaral siya sa school natin
dati"

"So she's the reason why you took
some units in that school. Am I right?"

"Yes"

"Girlfriend siya ni Terrence? Dapat
pala nakaattend ako ng birthday party niya. Nakilala ko din sana yang Shane na yan"

"Hindi rin siya pumunta nung party"

"I won't ask on how you met her.
What's going on earlier? Why is she like that? Siya ba si Jin?"

"Hindi. May gusto siyang pagusapan
namin"

"What is it?"

"Hindi ko din alam"

"Are there no signs na siya si Jin?
Mukhang interested siya sayo and she's trying to be someone we don't know. She
could be Jin"

"Sa totoo lang, nakita niya kasi na
may pinagusapan kami ni Terrence. Siguro gusto niya malaman kung ano yun"

"I see. What are your plans now?"

"Kikilalanin ko kunng sino siya"

"You love her? I mean Jin and not
Shane. I shouldn't have asked. It's pretty obvious that you still do. What about
me? Hindi mo pa rin ba ako gusto? We've been together for a long time"

"Gusto kita Mika pero--"

"Then date me, officially"

"Pero Mika"

"Gab, kilala ka na because of me
claiming that you are my boyfriend. Bakit hindi pa natin totohanin? I'll make you
fall for me"

"Hindi ko magagawa yan ngayon Mika"

"Because of that girl? I knew it.
Let's be official, you are my boyfriend from now on. You don't want me to make a
scene right? Let's just try to do this for real"


Nanahimik na lang siya at kumain. Bakit ba hindi na ako makapalag sa kanya? Tss.
Wala akong choice. Kapag hindi ko na naman siya pinagbigyan, siguradong may gagawin
siya kay Shane.



Mika's POV


"Let's go?" tanong ni Gab

"Let's go"


Nakatapos na kami kumain at ngayon, naglalakad na kami papunta sa parking lot ng

building.


"Call me babe, okay? I don't want you calling me Mika since we're exclusively
dating now" bulong niya

"Fine. As you wish"

"Thanks babe"


Pagdating namin sa parking lot, nagdrive siya kaagad papunta sa lugar na sinabe ko.


"Mika, late ka na naman! Saan ka ba nanggaling?!" -manager ko

"Sorry Marc, I had lunch with my
boyfriend pa kasi kaya natagalan. This is my boyfriend pala. He's Gab and babe,
this is Marc, my manager. Sorry to keep you guys waiting"

"Tara na magsisimula na tayo.
Maguusap tayo mamaya Mikaela. Pwede ka na umalis Gab"

"Alis na ako" -Gab

"Bye babe!"


Hahalikan ko pa sana si Gab kaso bigla na akong hinila nitong manager ko at

pinapasok na ako sa dressing room para maayusan.

"Bakit ba ang init ng ulo mo Marc?!" tanong ko

"Are you exclusively dating now?
Sinabe ko sayo na wag kang magpapakilala ng boyfriend mo. Hindi pwede dahil baka
masira ang career mo"

"Come on! Don't be such a killjoy.
I'm just a model. Alam mo na never kong ginusto maging artista at pagmomodel lang
ang gagawin ko. You don't have anything to worry about!"

"Paano naman ako nyan? Alam mo na
gusto kita"

"There, sinabe mo din yung totoo
mong dahilan. You are my manager. Ayoko magkaroon ng affair with you. Let's stop
this okay. Work is work so let's set aside our personal issues"

Umalis na yung manager ko. Kailangan kong makausap si Terrence kaya tinawagan ko
agad siya.


[ Hello, why did you call me? ]

"Can we meet tonight?"

[ I can't ]

"You are that busy even when you're
on a vacation leave?"

[ I have date with-- ]

"Shane?"

[ Paano mo nalaman? ]

"I met her earlier with Gab. Buntot
siya ng buntot kay Gab. Now, if you don't want her to be taken away from you,
iexpose mo na siya sa public at ipakilala mo na siya as your girlfriend. That's all
I want to say"

[ Hindi ko siya pwede ipakilala sa
public ]

"Then choose between your career
and Shane. You cannot choose both and you know that. Kahit ipakilala mo pa si
Shane, show business is still there at mababawasan lang yung fans mo. Sige ka, baka
maagaw siya ni Gab"

[ Ano na naman bang binabalak mo? ]

"Nothing. Gab is my boyfriend and
were exclusively dating. I will let the public see us together and you should too.
I don't want Gab to broke up with me just because of that girlfriend of yours. I'll
hang up now. Bye!"

Binabaan ko na siya ng phone. Alam ko naman na pipiliin niya yung Shane na yun. She
looks like Jin and for sure, Terrence can't afford to lose her and sacrificing a
bit of his popularity is not a big deal since he's very popular. Tingnan na lang
natin ngayon. My life is getting exciting again now that I met Shane.
[ 19 ] Plan [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 19: Plan

Naisipan ni Mika na pumunta sa
lugar kung saan nakatira sina Terrence at Shane. Ipinahanap niya pa talaga ang
address nila para lang mapuntahan ang mga ‘to. Gusto niya kasing sorpresahin ang
dalawa. May kailangan siya sa kanilang dalawa kaya kakaibiganin niya ang mga ito
lalo na si Shane. Pagpindot niya ng door bell ay si Shane ang nagbukas mismo ng
pintuan para sa kanya.

"Good morning, Shane!" nakangiting
pagbati ni Mika.
"Excuse me, but who are you?" nagtatakang tanong ni Shane.

"Can't you recognize me? I'm Gab's girlfriend."

Napaisip sandali si Shane at
naalala niya ito.

"I remember you now. What do you
want from me?"
"Actually, I’m here to talk to Terrence but since I saw you first, I might as well
talk to you, too."
"Talk to me about what?"
"Well, nothing in particular. I just want to be friends with you. Hindi mo man lang
ba ako papapasukin sa inyo?"
"Come in."

Pinapasok siya sa loob ng condo
unit ng dalawa. She comfortably looked around and she steadied herself in the sofa.

"Where’s Terrence?"
"He's inside the room. I have a class to attend so I have to go. I’ll see you next
time."

Pumasok si Shane sa isang kwarto at
paglabas niya ay kasama na nito si Terrence. Pagkaalis na pagkaalis ni Shane ay
nilapitan niya kaagad si Mika.

"Good morning, Terrence!"
"Mika, bakit ka nandito?"
"Why? What’s wrong? Bakit sa tono mo parang bawal akong pumunta dito? Hindi na ba
kita pwedeng bisitahin?"
"O-of course, you can."

"Didiretsahin na kita. May specific reason naman ako kung bakit ako nandito ngayon.
Have you decided already?"
"Yes, I have decided. I’m not doing what you’ve suggested me to do. I can't do
that, Mika."

Her gaze changed after hearing
that. Kung kanina ay makikita mo ang kabaitan sa kanya, ngayon ay tila ba may
masama na itong binabalak.

"Why not? Is it because you’re
trying to hide something?" maintriga niyang tanong.
"Of course, not. I discussed the idea with Shane last night and she's against it."
"But why?"
"Ayaw niyang ma-involve sa trabaho ko."
"Talaga lang, ha? Hindi kaya hindi mo naman siya talagang tinanong? Siguro dahil
‘yon sa kamukha siya ni Jin, am I right?"
"No, you’re wrong. Kung pumayag siya, ipapakilala ko siya kaagad ngayon din."
"Oh really? I don’t believe you. Aren’t you scared, Terrence?"
"Wala akong kinakatakutan, Mika."
"Let's see if there really is none."

Tumayo na si Mika at aalis na sana
doon pero pinigilan siya ni Terrence. Hinawakan niya sa braso si Mika ng sobrang
higpit.

"Ano ba?! Let me go! Nasasaktan
ako!"
"Alam kong may binabalak ka na naman na hindi maganda. Binabalaan kita, Mika. ‘Wag
na ‘wag mong guguluhin ang buhay ni Shane kagaya ng ginawa mo kay Jin noon. Wala
siyang ginagawang masama sa ‘yo. Kapag nasaktan siya ng dahil sa ‘yo, hindi ako
magdadalawang-isip na saktan ka din."
"Woah! Natakot naman ako dun!" sarcastic na sagot ni Mika. "Over protective ka
naman sa Shane mo. Don't worry, I won't do anything that will hurt her as long as
she will distance herself from Gab. I won’t let her touch what is mine. Pagsabihan
mo din kasi ‘yang girlfriend mo."

Tuluyan ng umalis doon si Mika at
pumunta sa school nila noong highschool kung saan pumapasok si Gab. Hindi pumasok
ng araw na ‘yon si Gab dahil biglang dumating ang Daddy nito galing sa Japan.
Kasabay din ang pagdating nun ang pagdating ni Axel at ng Daddy ni Jin.

‘They shouldn’t know that someone
who looks like Jin exists. Before they find out about this, I should make sure if
she is really Jin or she’s just someone who looks like her.’

Sa parking lot ng school naghintay
si Mika. Nasa labas siya ng sasakyan dahil alam niya na mababagot lang siya kapag
sa loob siya naghintay. Dahil sa itsura ni Mika ay pinagtitinginan siya ng mga
estudyante doon. Bihis na bihis kasi siya at kung titignan mo ay mukha talaga
siyang artista.

‘Wala pa ding pinagbabago ang
dating ko sa mga tao. I may be 22 years old but my charisma is still the same when
I was only 17.’

Habang tumatagal ang paghihintay
niya doon ay lalo din siyang naiinis. Hindi siya sanay ng naghihintay. Napatingan
siya sa oras. 9:30 pa lang ng umaga at 10:30 pa ang vacant time ni Shane. Naisipan
niya na puntahan na lang si Shane sa classroom nito pero bago niya gawin ‘yon ay
tinext niya muna si Gab.

To: Gab
Hey, babe. I'm here at your school. I know you’re busy but give me a call after
reading this, okay? I have something to discuss about Shane.

Hindi niya pa man naitatago ang
phone niya ay tumawag na kaagad si Gab sa kanya.

"Woah! That was fast! It seems like
you're not busy at all."
“Ano na naman ba ang binabalak mo?”
"Wala akong binabalak. I have something to ask from you. Don't mention anything
about Shane to Axel, her Dad and your Dad. They shouldn't know anything about her.
They shouldn’t know that she exists.”
“Bakit?”
"Let's confirm everything first before doing that. Mamaya isipin nila na buhay pala
si Jin pero hindi naman pala talaga siya si Jin.”
“Ano’ng gusto mong mangyari ngayon?”
"Let's help each other. You want to know if she is Jin, right? I’m curious, too."
“Ano’ng kailangan kong gawin?”
"Kailangan mong makakuha ng hair strand ng daddy ni Jin at ako na ‘yong bahala kay
Shane."
“Sige. Teka, may gustong kumausap sa ‘yo.”
"Who is it?"

Hindi na nagsalita pa si Gab at
binigay na lang ang phone niya sa gusting kumausap kay Mika.

“Mikaela, it’s me, Risa! I miss you
so much! I hope to see you soon.”
"Likewise, Rosa. Since you are with my boyfriend, be careful of your actions. You
wouldn’t want to see me mad."
“Don't worry, okay? Vince is here kaya hindi ko magagawa ‘yong gusto ko. Sayang!”
"Risa, shut up!"
“Why? Tone down your voice, Mikaela. It’s just a show that Gab is your boyfriend.
He is not your boyfriend, remember that. I don’t see a problem—“
"We're officially dating, now. You can ask him if you want. I gotta go. Ciao!"

Inis na inis si Mika kay Risa kahit
na sa phone lang sila nag-uusap. Limang taon na ang nakalipas pero hindi pa din
nakakamove on si Risa at may gusto pa din ito kay Gab.

‘Gab is a good man and I know that
I can make him fall for me if it wasn't for that Shane. Naalala niya na naman si
Jin kaya nagkaganito.’

Tinawagan na lang din ni Mika si KL
dahil alam din nito ang tungkol kay Shane at baka masira pa ang plano niya kapag
nabanggit nito sa pamilya ni Jin ang tungkol kay Shane.

“Oh?! Ano’ng problema mo at
napatawag ka?!”
"Umuusok na naman ‘yang tenga mo. Ang init ng ulo mo sakin, ah?"
“Sino ba naman hindi iinit ‘yong dugo kapag kinakausap ka? Pasalamat ka nga at
sinagot ko pa ‘yong tawag mo. Anong kailangan mo sa ‘kin?”
"I just want to propose something."
“What is it all about?”
"Everything about the existence of Shane should be kept as a secret."
“Bakit ko naman itatago ‘yon? I think kailangan ‘yon malaman nina Tito.”
"Are you still hoping that she’s alive?! Jin is dead. Pwede mo na namang guluhin
ang buhay ng family ni Jin kapag sinabi mo ‘yon dahil aasa sila na siya si Jin.
Hindi mo man lang ba naisip ‘yon? Ang bobo mo talaga!"
“Ikaw na nga ‘tong may kailangan, ikaw pa may ganang manglait? Nakakahiya naman sa
‘yo.”
"Alam ni Gab ang tungkol dito at pumayag na siya kaya sana ikaw din. Pag-isipan mo
ng mabuti ang sinasabi ko. Unless it’s confirmed, we should be silent about it.
Bye."

Binabaan na siya ni Mika dahil
naiinis lang siya kapag kausap si KL.

‘Ang tigas din ng bungo ng babaeng
‘to. Masyado siyang umaasa na si Jin at Shane ay iisa tapos malalaman niya na lang
na mali sila ng iniisip. Hindi nila pwedeng malaman ang tungkol dito. Kailangan ako
ang unang makaalam kung siya nga si Jin. At kapag nangyari ‘yon, tatanggalin ko
siya sa eksena kagaya ng ginawa ko kay Jin.’

Napatingin ulit sa oras si Mika.
9:40 pa lang. Hindi na niya kayang maghintay pa kaya pinuntahan na niya si Shane sa
kung saan ang classroom nito.

"Good morning, uh? Sir?" bati ni
Mika sa professor nila.

Napansin ni Mika ang bulungan at
tsismisan ng mga students doon. Alam niya na hindi siya sikat pero nakikita siya sa
mga magazine at commercials kaya may mga ilan pa din na nakakakilala sa itsura
niya. Tinignan niya ang professor nila na bata pa ang itsura. Kung titingnan mo ay
wala pa sa 30 ang edad nito.

"Excuse me, what do you need?"
tanong ng prof.
"I’m Mikaela. I’m an alumni in this school. I’m actually here for Ms. Shane
Alvarez. I know that you're in the middle of your class so I’m not asking her out
just to talk to her. Can I sit in this class? I promise I won't interrupt. I’m
going to wait here patiently."
"Of course, Mikaela. I’m Carlo by the way."
"It's nice to meet you, Carlo. I'll be picking my seat then."

Kaunti lang ang estudyante sa klase
na ‘yon kaya madami ang bakanteng upuan. Sinabi niya man na pipili siya pero sa una
pa lang ay nakatuon na ang atensyon niya sa isang upuan lang.

"Mikaela, dito ka na umupo!" sigaw
ng isa.
"Dito ka na lang, oh. Sige na!" sigaw din nung isa.

Sa huli ay lumapit siya sa tabi ni
Shane dahil wala namang nakaupo doon.

"Who's seat is this?" tanong ni
Mika.
"Kay Gab ‘yan. Dito ka na lang sa tabi ko at baka mahawa ka pa sa kasungitan nun.
Mas gwapo naman ako sa kanya," sagot ng isang lalaki.
"Excuse me? Are you insulting Gab?!" naiinis na tanong ni Mika sa sumagot.
"Oo, bakit? Kilala mo ba siya? Wala naman yun dito, eh!"
"Yes, I know him. You’re insulting my boyfriend. You better watch your words,
honey."

Umupo na si Mika sa tabi ni Shane.
Naiinis siya sa insulto na ginawa ng lalaki sa boyfriend niya. Ayaw niya na
iniinsulto ang lalaki na matagal niya ng gusto. Wala siyang pakialam kung may
natarayan man siya. Mas gusto niya pa nga yun dahil nasisimulan niya na ang
pagkakalat na boyfriend niya na talaga si Gab. Oo, matagal ng may gusto si Mika kay
Gab pero hindi niya pa din ito mahal hanggang ngayon. Ideal man niya kasi ang
kagaya ni Gab.

"Okay, enough! Let's proceed with
our lessons," sigaw ng prof.

Natahimik na ang buong klase at
nagpatuloy na ang pagdidiscuss ng professor nila.

"Why do you have to go here? You
can wait outside the room or you can meet me outside the school. You're only
creating a ruckus," pabulong na sinabi ni Shane.
"Honestly, I want to do that but I got bored so here I am."


Kagaya ng sinabi ni Mika ay tahimik
siya na naghintay doon hanggang sa matapos ang klase nila. Antok na antok siya sa
klase na ‘yon. Hindi niya talaga maintindihan kung bakit kailangan pang bumalik ni
Gab sa pag-aaral para lang kay Shane. Idagdag pa doon ang trabaho niya at ang
paggawa ng school works na lalong dumadagdag sa oras niya. Nang matapos ang klase
ay agad siyang nilapitan ng lalaki na nang-insulto kay Gab.

"Mikaela, sorry sa nagawa ko
kanina. Paano ba ako makakabawi sayo?"
"You don’t have to. Lalapitan kita kapag nangailangan ako ng tulong. ‘Yon na lang
ang ipangbawi mo sa ‘kin."
"Ako nga pala si Zeke."

Dahil sa pangalan ng lalaki ay
naalala niya ang ex-boyfriend niyang kapangalan nito.

"Wow! Sobrang coincidence naman na
kapangalan mo pa ang boyfriend ko noon."
"Pwede ko bang mahingi ‘yong number mo?"
"Yes, sure. Ibibigay ko sa ‘yo pero sikreto lang ‘to, ah?"

Kinuha ni Mika ang phone ng lalaki
at sinave ang number niya doon.

"Never ever text me if it’s not
important."

Napatingin siya sa paligid.

"Where the hell is Shane? Ugh, that
girl!"

Nagmadaling lumabas ng room si Mika
at hinanap si Shane. Tumatakbo na siya kahit na nakaheels pa siya para lang
maabutan ito.

"Aaaah!" sigaw ni Mika

Napatakip na lang siya ng mukha.
Hiyang hiya siya kahit na may nakasalo pa man sa kanya. Unti-unti siyang tumayo at
tinignan ang taong nakasalo sa kanya.

"M-Mika?! Why are you here?"

Nanlaki ang mata niya ng makita ang
lalaking ‘yon.

"Z-Zeke! Why are you here? I
thought you’re in New York."
"Tapos na ang klase kaya nandito ako para magtrabaho. Part-time lang naman."
"I see. I'll talk to you some other time. I really need to look for someone. Bye!"
"Teka--"

Hindi na lumingon pa si Mika at
nagpatuloy sa paghahanap hanggang sa nakita niya si Shane.

"Shane, let's talk."
"What exactly do you want from me?"
"Let's be friends."
"I don't want to trust you and I know I can’t trust you. You just want to be
friends with me just because I look like Gab's dead girlfriend. Let me tell you
this for you to stop. I’m not her."
"They may want to be friends with you because you look like her but I’m different.
She is my enemy. I know you're not her."
"Then why?"
"I like you. We are somehow similar in terms of attitude. Don’t you know that?"
"Sorry, I have to go. Okay, let's be friends. Just call me."

Madaling umalis doon si Shane.
Hindi nito namalayan na nakakuha ng strand ng buhok niya si Mika na magagamit nito
para ipa-DNA test ito.

‘Let's see who you really are,
Shane Alvarez. Makikilala ka din naming.’

~

Nasa isang restaurant si Gab kasama
ang Daddy nito para maghapunan. Naisipan ni Mika na puntahan ang mga ito para
ipakilala ang sarili niya sa Daddy nito. Gusto niya din kasing sorpresahin si Gab.

"Good evening, Sir," nakangiting
pagbati ni Mika.

Tumayo kaagad si Gab at nilapitan
si Mika.

"Mika, bakit ka nandito?"
nagtatakang tanong ni Gab.
"I’m here to eat dinner but I accidentally saw you so. I think it’s disrespectful
not to greet you. Hindi mo man lang ba ako ipapakilala sa Daddy mo?"
"Dad, she's Mikaela Valdez, my f--"
"Hi, sir! I’m sorry if I interrupted your dinner. I'm Mikaela, his girlfriend."

Napangiti ang Daddy ni Gab nang
marinig ‘yon.

"It’s nice meeting you, iha. Masaya
ako na pagkatapos ng limang taon, nagka-girlfriend na ulit tong anak ko. Just call
me Tito."
"Excuse us, Dad."

Hinila ni Gab si Mika palabas ng
restaurant. Hindi niya nagustuhan ang pagpunta doon ni Mika ng biglaan.

"Bakit mo ginawa ‘yon?!" naiinis na
tanong ni Gab.
"Why? Can’t I do that? Totoo naman ‘yong sinabi ko, ha?"
"Bakit ka ba nandito?"
"I accidentally saw you. I’m really going to eat dinner here," pagsisinungaling ni
Mika.
"Oh, ito na ‘yong kailangan mo."

Kinuha ni Gab ang maliit na plastic
sa bulsa niya na may hair strands ng Daddy ni Jin.

"Ang laki ng hirap ko para makuha
‘yan. Umuwi ka na bago pa man ako magalit."
"Fine, hindi na ako manggugulo! Bye."

Umalis na lang doon si Mika tutal
nakuha niya na din naman ang gusto niya.

‘Konting hintay lang at malalaman ko na din kung sino siya. It will be much better
kung siya nga talaga si Jin.’
[ 20 ] Caught in the Act [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 20: Caught in the Act

Nasa bahay nina Steven ngayon ang magbabarkada bukod kay Gab. Hinihintay nila ang
pagdating nito dahil nasa trabaho pa ito. May balak kasi sila na lumabas ngayon.
Lahat sila ay nakaupo sa sofa at nanonood ng tv.

"Teka lang, mag-aayos na muna ako.
Sabog na naman ako nito, eh! Hahaha!" pagpapaalam ni Aine.
"Hindi na kailangan, babe. Gorgeous ka naman palagi."
"Hoy, dakilang mushroom, tigil-tigilan mo nga ‘yang pambobola mo sa ‘kin. Hindi na

talaga ako nagtataka kung bakit magaling ka magbasketball. Ang galing mo din kasing
mambola."
"Magaling ka din naman magbasketball, ah? Sa panaginip nga lang. Hahaha!" pang-
aasar nito.
"Ewan ko sa ‘yo!"

Tumayo si Aine at pumunta sa kwarto
niya.

"Wait lang, babe! Sama ako!" sigaw
ni Steven.

Nagmadaling tumayo si Steven at
sumunod kay Aine. Naiwan doon sina Spencer at KL na hanggang ngayon ay awkward pa
din sa isa’t isa. Alam ni KL na hanggang hindi siya kumikilos ng normal ay patuloy
silang magiging ganun ni Spencer.

"Ang sweet nila, ano?" tanong ni
KL.
"Ganyan naman sila palagi. Halos isang buwan ka na dito, hindi ka pa din sanay."
"Madalas din kasi silang wala dito sa bahay. Sa totoo niyan, nahihiya na din ako sa
kanila dahil baka naiistorbo ko sila sa lambingan nila. Hahaha!"
"Ngayon ka pa nahiya sa kanila sa tagal mo dito. Ganyan na din naman sila kahit
noon pa, wala namang bago. Para namang wala tayong pinagsamahan para mahiya pa sa
mga ‘yon."
"Sabi ko nga, eh."
"Naiilang ka ba sa ‘kin?"
"Ha? Magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi. K-kamusta pala kayo ni
Jichelle?"

Naalala na naman ni KL ang nakita
niya na mga kalokohan ni Jichelle.

"Okay lang kami."
"Talaga? Mabuti naman kung ganun."

Tumahimik na lang si KL. Natatakot
siya na kapag nagtuloy tuloy pa ang usapan na ‘yon ay masabi niya na ang sikreto ni
Jichelle. Hangga’t maaari ay ayaw niya sanang pakialaman ang mga ‘to. Hindi rin
naman nagtagal at dumating na si Gab doon.

"Oh dude, late ka na naman," bati
sa kanya ni Spencer.
"May mga inaasikaso pa ‘ko sa office. Hindi rin ako makaalis kaagad. Saan ba ang
lakad natin?"
"Kakain daw. Teka, pupuntahan ko na sina Aine," sagot ni KL.

Pinuntahan ni KLsina Aine at
Steven. Kumatok siya sa kwarto ni Aine pero dahil walang sumasagot ay pumasok na
siya at nakita niya ang dalawa na magkayakap. Nagulat sina Steven at Aine kaya
naman naitulak ni Aine si Steven. Hiyang hiya si Aine dahil nakita pa sila ni KL na
ganun sa isa’t isa.

"Yakap ka ng yakap diyan!" sigaw ni
Aine.
"Ikaw nga ‘tong unang yumakap sakin tapos ako ang papagalitan mo ngayon. Nahiya ka
pa kay KL. Sanay na sa ‘tin ‘yan."
"S-sorry, guys. Hindi ko sinasadya na maistorbo kayo. Kumatok ako pero wala kasing
sumasagot kaya pumasok na ako. Nandito na kasi si Gab," pagpapaliwanag ni KL.
"Bahala ka diyan, Steven Santos. Naiinis ako sa ‘yo! ‘Wag kang didikit sa ‘kin!"
sigaw ni Aine.

Nagmadaling lumapit si Aine kay KL
at kumapit siya sa braso nito.

"Babe naman! Galit ka na naman!"
"Ewan ko sa ‘yo. Tara na, KL," pagyayaya ni Aine.
"Sorry, Aine. Nag-away pa kayo dahil sa ‘kin."
"Hindi, ah! Wala kang kasalanan."

Hinila ni Aine si KL palabas ng
kwarto at pinuntahan sina Gab. Sumunod na lang din naman si Steven at agad na
inakbayan si Gab.

"Pre, balita ko may look-alike si,
Jin ah? Nasaan na? Bakit hindi mo sinama?" tanong ni Steven.
"Paano ko isasama kung hindi nga kami close. Pahirapan pa para lang makausap ko
‘yon. Teka, saan ba ang punta natin?"
"Sa bar. Hahaha!" sagot ni Steven.
"Akala ko ba kakain lang tayo? Kaya naman pala nakaporma kayong lahat. Nakapang-
office pa ako, oh. Hindi niyo man lang ako sinabihan."
"Okay lang yan, dude. Gwapo ka pa din naman. Tara na," pagyayaya ni Spencer.
"Sa sasakyan na lang ako ni Gab sasakay," sabi ni KL sa mga kaibigan.
"KL, sa amin ka na sumabay!" pagyayaya ni Aine.

Sinadya ni Aine na yayain si KL na
sumabay sa kanila dahil kapag sila lang ni Steven ay hindi niya ito maiiwasan.

"Sa akin na sasabay si KL dahil may
kailangan pa kaming pag-usapan," sabi ni Gab sa kanila.

Natuwa si KL dahil alam niya na
makakapag-usap sina Aine at Steven kapag kasama niya si Gab. Pakiramdam niya kasi
ay kasalanan niya kung bakit nag-away ang dalawa. Nagsialisan na sila doon at
tahimik lang na nagdadrive si Gab.

"Bakit ang tahimik mo? Akala ko ba
may sasabihin ka sa ‘kin?"
"Wala akong sasabihin sayo. Sinabi ko lang ‘yon para sa akin ka sumabay dahil
mukhang may problema na naman ‘yong dalawa."
"Wow! Nahalata mo ‘yon? Ang galing mo naman!"
"Meron nga pala talaga. Syempre, ako pa."
"Ang yabang nito. Oo nga pala, balita ko, exclusively dating na kayo ni Mika, ah?
Is that true?"
"Oo"
"Paano nangyari ‘yon?"
"Basta."
"Kung kailan naman nandyan si Shane tsaka kayo nagdate ng totohanan. Ayaw ko man
pero hindi na kita papakialaman. Oo nga pala, ano na ang nangyayari sa inyo ni
Shane? Siguro naman may masasabi ka na ngayon, hindi ba?"
"Siya na ‘yong naghahabol sa ‘kin."

"Weh? Sigurado ka dyan? Hindi ba baliktad?"
"Hindi. Nakita mo naman nung nakaraan, eh."
"Kung siya yung naghahabol sa ‘yo, baka naman magsawa siya. Ikaw ang lalaki, dapat
ikaw ang naghahabol lalo na at ikaw ang may gustong mapalapit sa kanya."
"Tama lang ‘yan na maranasan niya din ‘yong pinaranas niya sa ‘kin."
"I’m sure na titigil din siya. Knowing her attitude, she will stop following you."
"Hindi siya titigil dahil may kailangan siya sa ‘kin."
"Talaga lang, ah? Let’s see."
"Ganun din naman ‘yong ginawa ko kay Jin nung una."
"But the case is different now. Shane is not Jin. Ang maldita naman ni Shane
kumpara kay Jin kaya ‘wag mong isipin na parehas lang sila."
"Ayoko na siyang pag-usapan."
“‘Yon lang ang nangyayari?"
"Oo."

Nadidismaya si KL dahil parang
napipilitan lang si Gab na magkwento sa kanya at nakukulangan siya sa kwento nito.

"Ang tipid mo naman magkwento."
"Alam ko."

Nabibitin si KL sa kwento ni Gab.
Sa tuwing trip lang kasi nito magkwento, doon lang ito nagsasalita. Curious talaga
siya sa kung ano ang nangyayari sa kanila ni Shane. Pumunta sila sa isang bar na
lagi nilang pinupuntahan. Hanggang ngayon ay hindi pa din nagkakaayos sina Aine at
Steven. Nakaupo lang silang lahat at umiinom.

"Babe, ‘wag ka ng magalit sa ‘kin.
Sige ka, mangchichicks ako," pananakot ni Steven.
"Edi maghanap ka ng chicks! At kapag naghanap ka, pakidamihan, ah? Para naman may
chicks din ‘tong mga kaibigan mo tutal sa ganun kayo masaya," pang-iinis ni Aine.
"Joke lang ‘yon, Aine. Ayoko naman talagang maghanap ng chicks. Alam mo na nagbago
na ako at ikaw lang naman talaga, eh."
“‘Wag mo nga akong pinagloloko, Steven. Sawa na ako sa mga pambobola mo."
"Maawa ka na dyan, Aine. Kawawa naman ang kaibigan naming," hiling ni Spencer.
"Oo nga naman," pagsang-ayon ni Gab.
"Aine, babe, gorgeous, sorry na, oh. Hindi ko nga alam kung ano ang ikinagagalit
mo, eh."
"Bakit ba kasi binubuking mo pa ako kay KL?!" naiinis na tanong ni Aine.

Nagtampo lang naman talaga si Aine
kay Steven dahil binuking niya ito kay KL. Nahihiya kasi siya na ganun. Para kasi
sa kanya, pwede naman ‘yon akuin ni Steven pero tinuro pa siya nito.

"Sorry na, hindi na po."

Niyakap ni Steven si Aine.

"Magbabati na ‘yan!" pangungulit ni
KL.
"Sige na nga! May magagawa pa ba ako?"
"I love you, babe."
"I love you, too, babe."
"Ang cheesy niyo, pare! Hindi bagay sa ‘yo," pang-aasar ni Spencer.

"Lul! Palibhasa kasi wala dito ang girlfriend mo. Inggit ka lang."

Nagpatuloy sa asaran sina Steven at
Spencer na lagi nilang ginagawa. Habang nag-aasaran ang dalawa ay may napansin na
kakaiba si KL. Nakita niya na naman si Jichelle. Tumayo siya para tingnan iyon at
hinila niya si Aine para may kasama siya sa pagsunod kay Jichelle.

"Jichelle!" sigaw ni KL.

Lumingon si Jichelle at kasama nito
ang lalaki na nakita din ni KL na kasama nito sa restaurant noon. Nanlaki ang mata
ni Jichelle nang makita si KL.

"Aine, siya yung sinasabi ko sa
‘yo."

Nang mapalingon si KL sa kasama ay
nanlaki ang mata niya at bigla siyang kinabahan.

"S-Spencer?!" nagtatakang tanong ni
KL.

Hindi inaasahan ni KL na imbis
kamay ni Aine ang nahawakan niya ay kamay ni Spencer pala. Hinila niya lang ito ng
hindi lumilingon kaya wala siyang kaalam-alam na si Spencer ang kasama niya.
Nakatingin lang si Spencer kay Jichelle at nakatingin si KL kay Spencer. Kitang
kita sa mga mata ni Spencer ang galit.

"Ito ba ‘yong busy sa school?"
tanong ni Spencer kay Jichelle.

Pilit na kinokontrol ni Spencer ang
galit niya. Hangga’t maaari ay gusto niyang maging mahinahon.

"Kylie, right? Hon, sino siya?"
tanong ng lalaking kasama ni Jichelle.
"H-he is.. my friend! Yes, he's my friend. Hon, can you go first? Susunod na lang
ako sa sasakyan. Saglit lang ‘to," sabi ni Jichelle sa kasama.

Nginitian ng lalaking kasama ni
Jichelle si KL at saka ito umalis. Naguguluhan na si Spencer sa mga nangyayari.
Pakiramdam niya ay niloko siya ni KL at ni Jichelle. Ni wala man lang siyang
kaalam-alam sa mga nangyayari.

"Sinusundan mo ba ako, KL? Ganyan
ka ba ka-desperada na makuha sakin si Spencer?! You even brought him here with
you?! Fine, if you want him then take him! Sa ‘yo na siya dahil hindi ko siya
kailangan!" naiinis na sinabi ni Jichelle.

Tinalikuran sila ni Jichelle pero
hinawakan kaagad siya ni Spencer at pinaharap sa kanila.

"Awch! Ang sakit nun, ah?! What's
wrong with you?!"
“‘Wag mo ako talikuran dahil mag-uusap pa tayo."
"Ayoko nga! Who are you to tell me what to do?!"
"Maiwan ko na kayo," pagpapaalam ni KL.

Aalis na sana doon si KL pero
hinawakan ni Spencer ang kamay niya.

"Hindi ka aalis dito, KL. Makikinig
ka sa pag-uusapan naming," utos ni Spencer.
"Wala tayong kailangan pang pag-usapan, Spencer. We're done. Break na tayo!" sigaw
ni Jichelle.

Lalong nainis si Spencer kay
Jichelle.

"Natatakot ka ba na ako ang unang
magsabi sa ‘yo niyan kaya mo ako inuunahan? Nasasaktan ba yung pride mo?" pang-
iinis ni Spencer.
"How dare you?!"

Sasampalin sana ni Jichelle si
Spencer pero pinigilan siya ni KL at hinawakan ni KL ang braso ni Jichelle bago
niya masampal si Spencer.

"Hindi ba dapat ikaw ang nasasampal
ngayon? Ang lakas ng loob mo na sampalin si Spencer pagkatapos ng ginawa mo sa
kanya. Matuto ka namang mahiya sa mga pinaggagawa mo!"

Hindi na napigilan ni KL ang
magsalita dahil naiinis na din siya kay Jichelle. Matagal na siyang nagtitimpi
dito.

"Ikaw yata dapat ang sinampal ko,
eh. Masyado kang mapapel!" naiinis na sinabi ni Jichelle.
"Maghiwalay na tayo, Jichelle. ‘Wag na ‘wag ka na ding magpapakita pa sa ‘kin dahil

baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at masaktan pa kita," seryosong sinabi ni
Spencer.
"This is all your fault, KL! Hindi pa tayo tapos!"

Pagkasabi nun ni Jichelle ay madali
siyang umalis doon. Hanggang ngayon ay hindi pa din binibitawan ni Spencer ang
kamay ni KL pero nang iwan na sila nito ay bumitaw na siya.

"I'm disappointed with you, KL,"
dismayadong sinabi ni Spencer.

Napailing na lang si Spencer na
hindi makapaniwalang magagawa sa kanya ‘yon ni KL. Umalis siya doon pero agad
siyang hinabol ni KL.

"Ano?" kalmadong tanong ni Spencer.
"Bakit ka ba nagagalit sakin? Hindi ko lang naman sinabi dahil--"

"Matagal mo ng alam ang ginagawa niya pero hindi mo man lang sinabi sa ‘kin. Kung
hindi ka pa nagkamali sa paghila mo sa ‘kin, hindi ko pa malalaman ‘to! Fvck, KL!
Pinagmukha niyo akong tanga! Kung hindi ko pa nalaman ngayon, hanggang kailan mo pa
ba ako planong pagmukhaing tanga?! Kailan mo sasabihin sa ‘kin ang totoo?!"

Hindi alam ni KL kung paano niya
ipapaliwanag ang sarili niya kay Spencer. Alam niya kasi na hindi ito maniniwala sa
kanya kung sakaling sinabi niya ito kaagad. May plano naman talaga siyang sabihin
pero hindi pa sa ngayon.

"I’m sorry, Spence."
"Sorry?! KL, sorry na naman? Ganun na lang ba kadali ‘yon? Akala ko ba kaibigan
kita? Akala ko ba may nararamdaman ka pa sa ‘kin? You should've told me! Naghiwalay
na kami ngayon! Sana masaya ka na. Siguro sa loob loob mo, pinagtatawanan mo ako
dahil pinili ko siya kaysa sa ‘yo tapos niloloko niya lang pala ako."

Hindi na napigilan ni KL ang sarili
niya na sampalin si Spencer. Nasaktan siya sa mga sinabi nito. Sa tingin kasi ni
Spencer ay ginawa talaga ‘yon ni KL para maghiwalay sila ni Jichelle. Hindi niya
alam na nasasaktan din si KL at naiipit sa sitwasyon niya. Hindi na rin napigilan
ang pagtulo ng luha sa mga mata niya.

"Ang sakit mong magsalita! Sa
tingin mo, gusto kong makita na niloloko ka niya? Hindi Spencer, hindi! Matagal ko
ng gustong sabihin sa ‘yo ang mga nakita ko noon pero natatakot ako sa isasagot mo.
Ayoko na magmukhang desperada lalo na’t alam mo na mahal pa din kita. Alam ko din
na hindi ka maniniwala sa ‘kin dahil mahal mo siya! Hinihintay ko lang ‘yong tamang
panahon na may sapat na patunay na ako bago ko sabihin sa ‘yo ang lahat. Ikaw lang
naman ang iniisip ko, ah? Ngayon, ako pa ang nagmukhang masama sa ‘yo? Kasalanan ko
ba na minahal kita at ayoko lang na masaktan ka?! Ewan ko sayo, Spencer!"

Aalis na sana doon si KL pero bigla
siyang hinila ni Spencer at niyakap.

"S-sorry, KL. Mainit lang ang ulo
ko at sa ’yo ko nailabas lahat ng galit ko. I'm very sorry."

Pinilit ni KL na intindihin na lang
si Spencer dahil alam niya na naguguluhan lang ito. Pinakalma niya muna ang sarili
bago siya nagsalita ulit.

"Okay lang, tara na."

Ginagawa ni KL ang lahat para
tulungan si Spencer. Naiintindihan niya naman na nadadala lang ito ng emosyon niya
kaya siya nagkakaganun. Kapag galit kasi ang tao, hindi na niya napipigilan o
nakokontrol ang mga sinasabi niya. Kahit sino naman kasi ay magagalit talaga sa
nakita at narinig. Sino ba naman kasi ang may gusto na lokohin ng girlfriend o
boyfriend, hindi ba?

~
Madaling araw na ng maisipan nilang magkakaibigan na umuwi. Lahat sila ay nakainom

pwera na lang kay KL. Si Spencer naman ay lasing. Nagkanya-kanya sila ng uwi.
Naunang umuwi na si Gab dahil wala naman itong kasabay sa pag-uwi.

"Babe, mauna na kayo sa bahay ni
KL. Ako na lang ang maghahatid sa lokong ‘to. Nagpakalasing pa kasi."
"Sige, babe. Mag-ingat kayo, ha? Nakainom ka pa naman," sagot ni Aine.
"Ako na lang ang maghahatid sa kanya, Steven. Mauna na kayong umuwi para
makapagpahinga na din kayo tutal hindi naman ako nakainom," pagpepresinta ni KL.
"Ako na lang, KL. Mahihirapan ka sa pag-uwi dahil babae ka. Delikado."
"Steven, may point si KL. Mauna na lang siguro tayong umuwi. Marami ka ding nainom
kaya delikado na magdrive pa at umuwi. ‘Wag kang mag-alala, KL. May mga katulong
naman sila na tutulong sa ‘yo doon."
"Makikitulog na lang siguro ako kina Spencer para hindi ko na din kayo maistorbo."
"Sige, KL. Mag-ingat ka, ah?"
"Sige, kayo din."

Umuwi na sina Aine at Steven.
Pagkapasok ni KL sa sasakyan, napansin niya na nagigising na si Spencer. Nang
umalis kasi sila sa bar ay bagsak na ito sa sobrang kalasingan at inalalayan lang
siya nina Gab at Steven papunta sa sasakyan.

"KL."
"Hm?"
"Ang tanga tanga ko talaga. Dapat pala ikaw ‘yong pinili ko. Naloko pa tuloy ako."

"Ganyan talaga, Spencer. Nasa huli
ang pagsisisi. Life is full of trials. We wouldn’t learn unless we experience it."
[ 21 ] The Result [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 21: The Result

Hindi mapigilan ni Mika ang ngumiti
lalo na at hawak niya na ang results ng DNA test na ginawa para malaman kung si
Shane at Jin ay iisa. Pagkatapos ng halos isang buwan na paghihintay ay nakuha na
rin niya ang resulta.

‘Tama nga kaya ang hinala namin na
siya si Jin? Posible nga na siya ‘yon pero posible din na kaya niya lang kamukha si
Jin ay dahil sa cosmetic surgery. Kahit na sobrang panget mo, makakaya mo na ngayon
na maging maganda. We don't know what happened a few years ago.’

Nasa bahay siya ngayon ni Gab. Wala
doon si Gab pero nakapasok siya dahil may spare key siya para sa bahay nito. Gusto
niya kasing sorpresahin si Gab. Dahil bored na siya doon ay naisipan niya na
tawagan na si Gab.

“Bakit ka napatawag?”
"Where are you?"
“Office.”
"Can you go home a bit early today? Company mo na rin naman ‘yan since you are the
succesor. Let's have a little party or a simple dinner tonight. Wala ka namang
pasok bukas, hindi ba? What do you think?"
“Ano na namang binabalak mo, Mika?”
"Ang sakit, ah? Bawat kilos ko ba, lagi na lang akong may binabalak? It doesn't
mean na kapag nagyaya ako ng party, may masama ako agad na binabalak. I just want
you to relax since you're very busy these past few days. That's so stressful and
you need to losen up. Come on, Gab! Just go home early. I'll take care of
everything."
“May susi ka naman, diba? Ikaw na ang bahala diyan. 6 pa ako makakaalis dito.”
"Gab naman! Hanggang 5:30 lang ang working hours!"
“Busy ako, Mika. ‘Wag mo ng dagdagan pa ang mga iniisip ko.”
"I'll just go there."
“‘Wag na.”
"Fine! I'll invite your friends over, okay?"
“Sige.”

Pagkatapos nilang mag-usap ni Gab
ay nagsimula na siyang mag-ayos. Tinawagan niya ang mga kaibigan ni Gab, nagligpit
siya ng gamit at umorder ng pagkain. She wants everything to be set according to
her likes. Gusto niya na sabay sabay nilang makita ang DNA results kaya kahit na
nasa kanya na ‘yon ay hindi niya tinignan ang laman. Nakaupo siya sa sofa at pagod
na pagod nang dumating si Gab.

"Good evening, babe," nakangiting
pagbati ni Mika.
"Good evening din."
"You miss me?"
"Pano kita mamimiss kung palagi kitang kasama?"
"Sana man lang sinabe mo na namiss mo ako kahit konti man lang. Ang sama mo talaga.
Hindi mo man lang ako binola para sumaya ako kahit sandali lang."
"Sasabihin ko din ‘yan sa ‘yo. Subukan mong ‘wag magpakita sa ‘kin ng isang
linggo."
"Gab naman!"
"Sandali lang, magbibihis lang ako."
"Go on."

Minsan ay hindi na din nagugustuhan
ni Mika ang pagsusungit ni Gab pero hinahayaan niya na lang ito dahil likas na
talaga kay Gab ang pagiging masungit. Saktong pagpunta ni Gab sa kwarto ay tumunog
ang door bell kaya lumabas siya para pagbuksan kung sino man ang dumating. Hindi
niya man inaasahan pero sina Terrence at Shane ang unang dumating doon. Sa totoo
nyan ay si Shane lang ang inimbita niya at gusto niyang papuntahin doon pero mas
gusto niya na nandoon din si Terrence.

"So the two of you came together,
huh? Akala ko busy si Terrence kaya hindi siya makakasama. Thank you for bringing
him here with you, Shane."
"It’s really nothing. Here, I brought some wine," sagot ni Shane.

Iniabot ni Shane kay Mika ang wine
at tinignan lang muna ‘yon ni Mika.

"Oh, what should I do? I also
brought some wine. I guess we will be drinking a lot tonight. Let's go inside."

Sa huli ay kinuha din ni Mika ang
wine at pumasok na sila sa loob.

"Do you want anything?" tanong ni
Mika.
"No, thanks. We’re good," sagot ni Terrence.
"Okay, I’ll be back. Pupuntahan ko lang si Gab."

Pinuntahan ni Mika si Gab sa kwarto
nito at dahil bukas ang pinto ay diretso siyang pumasok sa kwarto nito. Nakita niya
si Gab na hindi pa nakabihis at nakadapa sa kama. Parang pagod na pagod ito at
gustong matulog dahil nakapikit ito.

"Babe, c’mon! Get up! Shane and
Terrence are here."
"Mamaya na," sagot ni Gab habang nakapikit.
"I know youre tired but please? Babe?"

Nilalambing ni Mika si Gab dahil
baka makuha niya ito sa charm niya.

"Oo na, babangon na ako."

Humiga ng maayos si Gab. Hinihila
siya ni Mika para mapaupo pero siya ang nahila ni Gab papahiga. Nang mapahiga si
Mika sa kama ay saka umupo si Gab. Tinulungan siya ni Gab na makaupo at diretso
niyang niyakap si Gab.

"Gab?"
"Oh?"
"I know it’s hard for you but please-- at least for me, try to hide everything.
Don't show them your weaknesses. I know you miss her but--"
"Ssh. Alam ko na ang gagawin ko. I know what you want, babe."
"Thanks, babe. Dress up and let’s go down together. I'll wait for you here."
"Sige."

Hinintay niya na matapos magbihis
si Gab at sabay silang pumunta sa sala. Hindi rin nagtagal at dumating na doon sina
KL, Aine, Steven at Spencer. Ang saya ni Mika dahil lahat ng inimbita niya ay
nakapunta. Hindi niya na din naisipan pang imbitahin si Risa at si Vince dahil
makakagulo lang sila.

"We’re all here. Let's eat!"
pagyayaya ni Mika.

Pumunta sila sa hapag-kainan. Hindi
maiwasan ng lahat na tignan at titigan si Shane. Hindi sila makapaniwala na kamukha
nito si Jin. Pilit na pinagmamasdan lalo na nina Steven at Spencer si Shane dahil
curious din sila tungkol dito lalo na ngayon at nakita nila ito.

"Why don’t you introduce her to
them? They don't know her yet," sabi ni Mika kay Terrence.
"Well, yes. Steven, Spencer, Aine, I’d like you to meet my girlfriend, Shane.
Shane, this is Spencer, Steven and Aine. They're Gab's friends," pagpapakilala ni
Terrence.
"It’s nice to meet you," expressionless na sinabi ni Shane.
"Kaboses mo din si Jin. Hindi nga kaya ikaw si Jin at nagpapanggap ka lang?" tanong
ni Steven.
"Steven, please don’t make a scene," pagmamakaawa ni Aine.

Alam ni Aine na tatadtarin ng
tanong ni Steven si Shane. Ang akala lang kasi nila noon ay may hawig lang ito kay
Jin pero kamukhang kamukha niya pala talaga si Jin.

"I’m not Jin. How many times do I
have to tell you that? Could you please stop? I came here because of Mika's request
and not for this," naiinis na sinabi ni Shane.
"Awat na, Steven. She's not Jin," sabi ni Mika sa kanilang lahat.

Tahimik silang kumain at pagkatapos
noon ay pumwesto silang lahat sa sala at doon sila uminom ng wine habang
nagkekwentuhan.

"Can I talk to Terrence for a
while?" pagpapaalam ni Mika kay Shane.
"Sure. Go on," sagot ni Shane.

Tumayo na si Terrence kaya naman
naglakad si Mika palayo sa kanila kung saan walang makakarinig sa magiging pag-
uusap nila. Agad namang sumunod sa kanya si Terrence.

"What do you want?" tanong ni
Terrence.
"As you can see, I have an envelope here. Do you know what inside this?"
"I can’t understand you, Mika. I don’t know what you’re saying."
"Pina-DNA test ko si Shane para malaman kung siya nga si Jin. This envelope has the
DNA result in it. I think I should let you know before I reveal it to them."
"Ano bang binabalak mo?"
"I want to know who she really is. Baka naman kasi siya si Jin na nagtatago lang sa
ibang pangalan o talagang hindi siya si Jin at kamukha niya lang. I'm giving you a
chance, Terrence. Tell me the truth and if she's really Jin, I wont reveal this to
them."
"Hindi siya si Jin, Mika," confident na sagot ni Terrence.

Nagtataka si Mika kung bakit hindi
man lang natatakot si Terrence sa mga sinabi niya. Ni hindi man lang ito nagulat
nang mabanggit niya ang tungkol sa DNA testing.

"Oh really? Should I show them the
results tonight? Hindi ko pa naman kasi ‘to natitignan."
"Give it to me, Mika. Sinabi ko na sa ‘yo ‘yong totoo."
"You know what, Terrence? I'm expecting you to admit that she's really Jin. I’m
even expecting you to ask me to hide this secret to them. I was wrong. Hindi ‘yon
ang ginawa mo kaya tignan na lang natin ngayon."
"Mika, anong sinasabi mo? Tignan ang alin?" nagtatakang tanong ni Gab.

Hindi napansin ni Mika ang
pagdating doon ni Gab. Walang narinig si Gab kung hindi ang huling sinabei ni Mika
kaya wala siyang idea sa kung ano ang pinag-usapan ng dalawa.

"Gab, you’re here. Tutal nandito ka
na din naman, sasabihin ko na din sa ‘yo. I have here the result of the DNA test.
Let's go, babe. Sigurado ako na gusto na din nilang malaman ‘yong totoo."

Aalis na sana doon sina Mika at Gab
pero hinawakan ni Terrence yung braso ni Mika para pigilan ito.

"That's enough, Terrence. I gave
you a chance, right? You can't stop me now."

Wala ng nagawa si Terrence. Sabay
sabay silang bumalik doon.

"Babe?"
"Oh?"
"Ano man ang mangyari ngayon, tandaan mo na hindi ako papayag na makipag-break ka
sa ‘kin. I wouldn't let that happen. Never!"
"Mika, alam mo sa simula pa lang na siya na. Na si Jin pa din hanggang ngayon."
"Yes, I know that. I can make you fall for me, too. We’ve been together for so
long. Hindi ka lang nagkakagusto sa ‘kin dahil siya lang ang nasa puso mo."
"I’m sorry, Mika."

Nauna nang maglakad si Gab at
iniwan niya dun si Mika.

‘I like Gab, I really do. Maybe not
to the extent that I love him but I really want him. I’ll never let anyone get in
my way. Kung kailangan kong manakit ulit, gagawin ko para makuha siya.’

Hinabol niya si Gab at tumayo sa
harap nila. Nilapitan naman siya kaagad ni Shane.

"Mika, we have to go," pagpapaalam
ni Shane.
"No. Not yet, Shane. I have something to say, right Terrence? Hayaan mo muna akong
masabi ang gusto ko at pwede na kayong umalis pagkatapos nun."
"Terrence, let's stay here for a few more minutes."
"Let's go, Shane!" sigaw ni Terrence.
"Come on, Terrence. Bakit ba atat na atat ka na umalis dito?! This will only take a
minute. Saglit lang na oras ang hinihingi ko!" sigaw ni Mika.
"May tinatago ka ba kaya gusto mong umalis na?" tanong ni Gab.

Nag-iba ang expression ni Terrence.
Kung kanina ay kalmado lang ito, ngayon ay seryoso na siya at tila ba nagmamadali.

"Hindi ko maintindihan ang mga
pinagsasabi niyo! Pwede bang diretsahin niyo na? Naghihintay kaming lahat,"
naguguluhang sinabi ni KL.

Wala ng nagawa si Terrence dahil sa
sinabi ni Gab. Hindi sila kaagad umalis doon at tumayo lang sila ni Shane.

"Shall I start?" tanong ni Mika.

Itinaas niya ang envelope na hawak
niya.

"I have here the result of the DNA
testing of Shane and Jin's Dad."

Nagulat si Shane sa narinig at
nainis.

"How could you do that without my
permission?! Is that why you're trying to be friends with me?! Let's go, Terrence!
I don't want to waste my time here!" naiinis na sinabi ni Shane.

Aalis na sana ang dalawa pero
madaling kinuha ni Mika ang laman ng envelope at tinignan ‘yon kaagad. Nagulat siya
sa result na nakita. Inaasahan niya na ang posibleng laman nun pero hindi niya alam
na iba pa din ang magiging epekto sa kanya ngayong nakita niya na.

"It’s positive. Shane and Jin are
nothing but the same person," diretsong sinabi ni Mika.

Gulat na gulat ang lahat sa
narinig. Natigilan lang doon sina Shane at Terrence.

"I knew it! Sabi ko na nga ba at
siya si Bessy! Malakas talaga ‘yong kutob ko!" sigaw ni KL.
"T-that's not true. I’m sure na d-dinaya niyo ‘yan! I’m not Jin. It’s really i-
impossible! Stop making me the person I'm not. Let’s go, Terrence!" pagyayaya ni
Shane.

Nagmadaling umalis doon si Shane at
Terrence na hinayaan na lang din naman nila. Gulat na gulat si Shane sa nalaman.
Lahat sila ay naguguluhan kung umaarte lang ba ito o wala talaga siyang alam sa mga
nangyayari. Iniisip kasi nila na nagpapanggap lang ito na hindi niya kilala ang mga
tao sa paligid niya.

"Kailan mo pa ‘to alam, Mika?! Why
didn't you tell me?!" naiinis na tanong ni KL.

Hawak ni KL sa magkabilang balikat
si Mika at niyuyugyog siya nito kaya nainis siya at tinulak niya si KL. Buti na
lang at nasalo siya ni Spencer. Ayaw kasi ni Mika na hinaharass siya.

"Bakit mo ako tinulak?! Gusto mo ba
talaga ng gulo?"
"KL, tama na," pag-aawat ni Spencer.
"Stop concluding things kung wala ka talagang alam! Stop acting like you’re a
really good best friend! Kung mabuti kang kaibigan, ikaw na sana ang gumawa nito at
hindi ako. For your information, sabay sabay lang natin ‘tong nalaman kaya ‘wag mo
akong sisihin!"
"Tama na ‘yan. Mag-uusap muna kaming dalawa ni Mika. Umuwi na muna siguro kayo
ngayon. Sa susunod na lang tayo ulit mag-usap," sabi ni Gab sa kanila.

Pinauna ni Gab si Mika sa kwarto
nila at siya naman ay hinatid na muna ang mga kaibigan niya. Pagpasok ni Gab sa
kwarto nito ay nakita niya si Mika na nakatingin sa labas ng bintana.

"Mika."

Pagkarinig niya sa boses ni Gab ay
agad siyang lumingon.

"Ano na ngayon? Maghihiwalay na
tayo porke’t alam mo na siya nga talaga si Jin?!"
"Sorry."
"Okay. Let's end this relationship. Ito ang tandaan mo, sisiguraduhin ko na hindi
matatahimik ang buhay niyong dalawa!"
‘Wag mo na siyang idamay dito, wala siyang ginagawa sa ‘yo. Ano bang gusto mong
mangyari?"
"Gab, can't you see that I like you? You know how much I hate her! Hindi ko
hahayaan na maging masaya siya hangga’t hindi ako masaya."

Nilapitan ni Gab si Mika at
hinawakan sa balikat. Pinipilit ni Gab na maging kalmado dahil alam niya na kapag
mainit na ang ulo ni Mika at sinabayan niya pa ay mag-aaway lang sila.

"Mika, kaibigan kita kaya sana ‘wag
kang maging ganito. Hayaan mo na kaming dalawa. Sa nakikita ko, mukhang wala siyang
alam sa mga nangyayari at wala talaga siyang natatandaan."
"What will I get in return if I do that? Nawala na nga ‘yong thrill sa buhay ko,
nawala ka pa. Bakit ba lahat na lang ng meron ako inaagaw niya? Masaya na tayo noon
nung wala pa siya!"
"Kung ayaw mong mawala ‘yong pagkakaibigan natin, itigil mo na ‘to. Let’s just be
friends. Alam mo na hanggang doon lang ang kaya kong ibigay kahit noon pa na wala
pa siya."
"Let’s just be friends?! Okay, fine! Since we’re close, I'll let you do it your
way. Ito lang ang tatandaan mo, kapag sinaktan ka niya, hindi ko papalagpasin ‘yon.
I'll definitely do something. Hindi ko hahayaan na makita kang nasasaktan ng dahil
na naman sa kanya. Sige, aalis na ako."

Aalis na sana doon si Mika pero
natigilan siya nang yakapin siya ni Gab galing sa likuran. Ang lakas ng tibok ng
puso niya. Hindi niya inaasahan na gagawin ‘yon ni Gab sa kanya.

"Thank you for everything, Mika.
You’re a good friend and a good person, too. Maganda ka, mabait, sweet at mayaman
ka din. Nasa’yo na ang lahat ng gugustuhin ng isang lalaki. You deserve someone
better. ‘Yong lalaking magpapasaya sa ‘yo at mamahalin ka kung sino ka man."
"Do you really think so?"
"Yes."

Humarap si Mika kay Gab.

"I am not a good person, Gab.
You'll see it once I get mad. Galingan mo na lang. Ibalik mo siya sa ‘yo at
ipakilala mo ako sa kanya. Ipapakita ko sa kanya ‘yong ugali ng Mikaela Valdez na
kilala mo ngayon. Bye, Gab."

Pinilit ni Mika na ngitian si Gab
bago siya umalis doon. Nang nasa sasakyan na ay nakahinga na siya ng maluwag.

‘Why am I being so kind to him?! Hindi ako ganito. Hindi ganito ang ugali ng Mika
na kilala ko. Maswerte talaga siya dahil kaibigan ko siya at may gusto ako sa kanya
kaya ganito ako sa kanya. Kung hindi ganun, hindi ko hahayaan na masunod ang gusto
niya. Sa ngayon, hahayaan ko na lang muna sila ni Shane o Jin. Let's see how things
will turn out this time.’
[ 22 ] Truth and Lies [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 22: Truth and Lies

Dumating na ang araw na
pinakakinatatakutan ni Terrence. Ang tagal tagal niyang tinago si Jin sa kanilang
lahat at ang laki din ng hirap na pinagdaanan niya para lang makasama niya ito.
Pumunta sila sa Pilipinas ni Shane o ni Jin para lang magbakasyon pero sa hindi
inaasahang pagkakataon ay nakita nina Gab at KL si Jin kaya wala na siyang ibang
choice kung hindi gumawa ng palabas.

Nakauwi na sina Shane at Terrence.
Pagdating nila sa bahay ay agad na nagkulong si Shane sa kwarto. Gulat na gulat ito
sa mga pangyayari at naguguluhan ito. Alam ‘yon ni Terrence kaya naman hinayaan
niya na muna ito. Dahil nag-aalala na si Terrence dito ay kumatok na siya sa pinto
para kausapin ito.

"Shane, open the door. Let's talk."

Pinagbuksan din naman siya ni
Shane. Pagkakita sa kanya ni Shane ay niyakap siya kaagad nito at umiiyak lang siya
ng umiiyak. Nasasaktan si Terrence na nakikita siyang umiiyak at nasasaktan. Simula
kasi noong magising si Jin sa pagkacomatose niya ay ngayon lang ito nakita ni
Terrence na umiyak.

"I'm sorry, Shane. I'm very sorry,"
sincere na sinabi ni Terrence.
"No, babe. It’s alright. Wala kang ginawang masama sa ‘kin."
"Umupo muna tayo."

Sinara ni Terrence ang pinto at
umupo silang dalawa sa gilid ng kama. Tuloy pa din sa pag-iyak si Shane.

"Babe, hindi ko maintindihan. I
just can't understand what’s happening. Ayoko sa kanila! Let's just go back to
Korea, okay? I am Shane Alvarez. I’m not that girl they call Jin!"
"Calm down. Mag-uusap lang tayo kapag kalmado ka na. Gusto mo bang iwan muna kita
dito?"
"No. Just stay here."

Niyakap ulit ni Shane si Terrence.
Hinayaan na lang siya ni Terrence na umiyak ng umiyak para gumaan ang loob nito.
Alam niya na naguguluhan talaga ito sa mga nangyayari pero para sa kanya, tama lang
na hindi niya sinabi kay Shane ang totoo dahil masasaktan lang ito kapag nalaman
niya ang lahat. Ang Shane na kilala ng iba ay mas matapang sa Jin na kilala nila
noon kaya alam ni Terrence na kahit na malaman nito ang lahat ngayon, mas
matatanggap at mas kakayanin niya na harapin sila dahil mas matapang na Jin na ang
makakaharap nila.

"Shane, kukuha muna ako ng tubig."

Iniwan na muna siya doon ni
Terrence para kuhanan ito ng tubig at pagbalik niya, tumigil na si Shane sa pag-
iyak. Nakaupo lang ito at kitang kita sa kanya na malalim ang iniisip niya. Agad
siyang tinabihan ni Terrence at pinainom ng tubig.

"Babe, I really want to go back to
Korea. I want to be Shane Alvarez. Masaya na ako na ganito. I don’t want to go back
to the life I used to have. I don't want to make my life complicated anymore."
"Wala ka man lang bang gustong itanong sa ‘kin?"
"Wala akong gustong itanong sa ‘yo pero may gusto akong hilingin sa ‘yo. Please
reserve a plane ticket for the two of us. I can't stay here any longer, Terrence."

Gusto ni Terrence na ikwento ang
lahat kay Shane. Kahit kasi na hindi ito nagsasabi, alam niyang maraming tanong ang
gumugulo sa isip nito.

"You and Jin--"
"No, babe. I don't want to know anything. Itutuloy lang natin kung ano ang buhay
natin ngayon. Hindi na ako babalik sa nakaraan. Please don't make this even harder
for me, Terrence. One more word about that Jin at magagalit na talaga ako sa ‘yo."
"Your Dad and your older brother are here in the Philippines. Gusto mo silang
makita, hindi ba? Kahit na sila lang ang kilalanin mo."
"No, I’m not longing for them. I don’t need them."

"You need to know the truth, Shane!"
"I don’t want to know the truth! Just stop it, please. I’m begging you!" sigaw ni
Shane.

Tinakpan ni Shane ang tenga niya.
Ayaw niya talagang malaman ang totoo at kung ano pa man na tungkol kay Jin. Ayaw
niya na lalo pa siyang maguluhan pa. Hinawakan ni Terrence ang kamay ni Shane at
tinanggal sa tenga niya ‘yon.

"I’m sorry."
"Don't force me, Terrence! Just leave this room. Gusto ko ng magpahinga. Bukas na
lang tayo mag-usap ulit," mahinahong sabi ni Shane.
"As you wish."

Tumayo na si Terrence.

"Make sure that you’ll buy a plane
ticket leaving this country as soon as possible. I don't like this place. That's
all I’m asking from you. Thank you."

Lumabas na lang si Terrence sa
kwarto na ‘yon at dumiretso siya sa kusina para kumuha ng alak at pumunta siya sa
sala. Doon siya uminom. Napapasabunot na lang siya sa sarili dahil hindi niya na
alam ang dapat niyang gawin kay Shane.

‘Kailangang malaman ni Shane ang
lahat. Masyado na akong maraming tinago sa kanya. Nilason ko ang utak niya ng mga
kasinungalingan. Inaasahan ko na magagalit siya sa ‘kin pero hindi ganun ang
nangyari kaya lalo akong nagagalit sa sarili ko. Mas ginusto niya pa na ‘wag na
lang alamin ang lahat at umalis na lang dito. Kailangan niya talagang malaman ‘yong
totoo. Ayaw ko na magsisi siya kaya bukas na bukas din ay sasabihin ko ang lahat.’

~

"Good morning, babe! Breakfast in
bed," nakangiting sinabi ni Terrence.

Maagang gumising si Terrence para
ipaghanda ng breakfast si Shane. Palagi niya itong ginagawa noon pero ngayon niya
lang ulit nagawa dahil palagi siyang busy. Pagkapasok doon ni Terrence ay kakatapos
lang din maligo ni Jin at nandoon lang siya sa kwarto at nag-aayos.

"Babe, bakit ka nagprepare ng
breakfast? Magiging busy ka na naman ba?" tanong ni Shane.
"I can do this whenever I want to, Shane."
"May kasalanan ka ba sa ‘kin?"
"Let’s go on a date today. Let’s go wherever you want to go. Kumain ka na para
makaalis na tayo kaagad."

Pilit na iniba ni Terrence ang
usapan para makaiwas sa tanong ni Shane. May kasalanan naman talaga siya kay Shane
at alam niyang madadagdagan pa ‘yon habang tumatagal.

"Don't you have any appointments
today? I know that you’re very busy."
"I cancelled all my appointments for today."

Hinawakan ni Terrence ang mukha ni
Jin.

"Let's just enjoy this day dahil
magiging busy na ako simula bukas. You want to go back to Korea, right? Babalik na
tayo doon pero kailangan ko munang tapusin lahat ng trabaho ko dito bago tayo
umuwi."
"Thank you, babe!"

Sa sobrang saya ni Shane ay niyakap
niya si Terrence. Hindi alam ni Shane na madami siyang malalaman sa araw na ‘yon
dahil plano na ni Terrence na sabihin kay Shane ang lahat kahit na ayaw pa nito
pakinggan ang mga sasabihin niya.

~

Pumunta sina Shane at Terrence sa
SM Mall of Asia dahil doon gustong pumunta ni Shane.

"Let's go!"
"Bakit sa lahat ng lugar dito mo gustong pumunta? Maraming tao dito."
"I saw this place on tv. I want to have a normal date with you. I want to have a
date just like the other couples I see. We never tried it even once. It’s always in
private and--"
"You know that I can't give you that kind of date, Shane."
"You can’t give me that kind of date in Korea and I understand that but we’re not
there anymore. We’re here for a vacation. People won’t easily recognize you here. I
just want a simple date with you. That’s all I’m asking you."
"Papayag ako sa gusto mo sa isang kondisyon."
"What is it?"
"You will listen to what I have to say to you."
"If it’s going to be about that Jin, I will never listen to you. Nothing can change
my mind."
"You just need to listen to me. I will tell you everything and if you still want to
leave after all, we will. I just want you to know everything."

Napaisip doon si Shane. Alam niya
na hindi sila parehas na nagpapatalo kaya kung walang magpapakumbaba, walang
mangyayari sa kanila.

"Fine. I will listen but you'll do
everything according to my wishes."
"Deal."

Nagsimula silang gumala sa mall.
Masaya si Terrence na nakikita na ngumingiti si Shane. Matagal na kasi nitong gusto
na magkaroon sila ng ganung klaseng date. ‘Yong date na hindi sila nagtatago sa
ibang tao at nagagawa nila ang gusto nila.

"Babe?"
"Hm?"
"Alam mo ba na model ka noon?" tanong ni Terrence kay Shane.
"Terrence, can you set aside your stories? I don’t want to listen to it."
"I just want you to know since ikaw at ako ang cover ng magazine na ‘yon."

Nagulat si Shane sa narinig at
nacurious siya sa sinasabi ni Terrence.

"Really?! Let's find a copy. I want
to keep it as a souvenir."

Nagtingin tingin sila sa mga lugar
na mabibilhan ng magazine at hinanap ang magazine kung saan sila ang cover.
Nahirapan sila sa paghahanap dahil lumang issue na ‘yon pero may isang shop na
nagbebenta ng lumang magazine kaya nakahanap sila. Nang iabot ng saleslady kay
Shane ang magazine ay napangiti siya at hindi siya makapaniwala na totoo nga ang
sinasabi ni Terrence sa kanya.

"Kayo ang cover ng magazine na ‘to!
Ikaw si Terrence Martinez?! Ang gwapo mo pala lalo na kapag in-person," hindi
makapaniwalang sigaw ng saleslady.
"We will buy this."

Pagkabili nila noon ay may lumapit
na babae kay Terrence. Hindi man kilala si Terrence sa Pinas ay may ilan pa din na
nakakakilala sa kanya lalo na kung nanonood sila ng mga Korean na palabas dahil
kadalasan ay doon lang nakikita si Terrence kasi actor ito sa ibang bansa.

"Terrence oppa! Let's take a
picture, please," sabi ng isang babaeng fan.
"Let's leave, Terrence!" sigaw ni Shane.
"Ang taray mo naman! Parang magpapapicture lang sa kanya, eh! Ang damot!"

Hindi na nakasagot pa si Terrence
sa fan. Hinila kasi siya kaagad ni Shane palayo doon. Alam ni Terrence na kapag may
mga nakakilala sa kanya ay pwede siyang pagkaguluhan at masisira lang ang date nila
ni Shane.

"I can't give you a normal date
that you want. I’m sorry."

Hinawakan ni Shane ang kamay ni
Terrence. Kitang kita sa mukha ni Terrence ang lungkot dahil kahit anong gawin
niya, hindi niya mabigay ang tanging hinihiling sa kanya ni Shane kahit na simple
lang ito.

"No, Terrence. It's alright. Don’t
think of it like that. Hindi naman natin maiiwasan ang ganitong mga bagay. I just
want to do one more thing. After that, let’s leave this place."

Hinila ni Shane si Terrence papunta
sa tapat ng ice skating rink. Nakita niya ‘yon doon kanina at gusto niyang magskate
kasama si Terrence kahit na sandali lang.

"I've tried this a lot in Korea but
this time, I want to do it with you," nakangiting sinabi ni Shane.
"Babe, hindi ako marunong nito. Palagi akong nadudulas."
"I'll assist you."

Kagaya ng gustong mangyari ni Shane
ay nagskating silang dalawa. Masaya si Terrence dahil kahit na sandali lang sila
doon ay talagang nag-enjoy ito. Sobrang saya niya na makasama si Terrence na gawin
ang bagay na madalas niyang ginagawa noon. Hindi kasi nila magawa ‘yon noon dahil
artista si Terrence at tinatago nila ang relationship nila sa public. Ngayon naman
ay nagmamaneho na si Terrence papunta sa lugar kung saan naaksidente si Shane. Sa
lugar kung saan nagsimula ang lahat ng pagsisinungaling niya. Habang nasa byahe ay
tinitignan ni Shane ang magazine na binili nila.

"I had a lot of fun, Terrence. It’s
the best date ever even though it didn’t turn out the way I wanted to. Thank you. I
love you, babe. I will never ever get tired of you, remember that."
"I love you, too. Madami na akong ginawa para sa ‘yo noon at hinding hindi ako
magsasawa na gumawa pa ng ilang bagay para sa ‘yo. I will protect you and I’ll make
you happy, Shane. ‘Wag ka sanang magalit sa akin pagdating ng panahon dahil lahat
ng mga ginawa ko noon at mga gagawin ko pa sa susunod ay para din sa ‘yo."
"That's so sweet of you, babe! Look at this picture. Kitang kita ang sweetness
natin kahit noon pa. If I can be an artist just like you in Korea, I will. I really
hate seeing you with other girls."
"Makulit ka pa din talaga."

May napansin na kakaiba si Shane
kaya nagtaka siya.

"Charel.. Why is my name, Charel?"
"Jin Charel Tan ang totoong pangalan mo, Shane."
"So you forged all of my documents?"
"Yes. I have to."

Napatingin si Terrence sa paligid
at inisip kung tama ba ang lugar na napuntahan nila. Wala pa din halos ipinagbabago
ang lugar na ‘yon. Nandoon pa din ang bangin at nalagyan na ito ng bakod. May ilang
mga bahay na din na nakatayo sa tabi. Itinigil niya na sa tabi ang sasakyan at
niyayang lumabas si Shane.

"We're here."
"Why did you bring me here? What is this place?"

"Dito nagsimula si Shane Alvarez."
"W-what do you mean? This place isn't familiar to me at all," naguguluhang tanong
niya.
"Listen, Shane. Dito ka naaksidente noon pero bago ka pa man maaksidente dito,
naaksidente na tayong dalawa. It’s a miracle that you survived the first accident
pero nagkaroon ng malaking damage sa utak mo. Sinabihan kami noon ng doctor na
hindi ka na pwedeng mainvolve sa kung ano pa mang aksidente na pwedeng maapektuhan
ang utak mo dahil baka tuluyan na mawala ang lahat ng alaala mo. Sa hindi
inaasahang pagkakataon, naaksidente ka ulit. Dito nangyari ‘yon sa lugar na ‘to."

Unti-unting inaabsorb ni Shane ang
lahat ng nalalaman niya kay Terrence. Habang nabibigyan siya ng information tungkol
sa nakaraan niya ay mas lalo siyang nagiging curious.

"What happened after that?"
"Hindi man kapani-paniwala pero nakita kita bago pa man ang aksidente na ‘yon.
Galing ka sa isang shop at nang lumabas ka, umiiyak ka na. Hindi ko alam kung ano
ang dahilan ng pag-iyak mo noon pero kung may dahilan man nun, si Gab lang ang
naiisip ko na dahilan. I followed you. Mag-isa ka lang na nagmamaneho noon.
Sinundan lang kita at nagulat na lang ako nang mapunta ka sa kabilang lane ng mga
sasakyan and suddenly, your car fell off this cliff."

Naalala ni Shane ang mga
napapanaginipan niya noon. Palagi niyang napapanaginipan ang pangyayaring ‘yon
noon.

"I have the same nightmares before.
H-how did I survive?"
"Dahil natakot ako sa nangyari sa ‘yo, madali akong bumaba ng sasakyan ko at dahil
mababa lang ang nabagsakan ng sasakyan mo, sinubukan kong bumaba doon at nailabas
kita sa sasakyan mo bago pa man ‘yon sumabog. Hindi ko din alam kung paano nangyari
na may bangkay ng babae na nakita sa sasakyan mo pero dahil doon, napalabas ko sa
lahat na ikaw ang namatay. I manipulated all the tests they did on that girl’s body
para lumabas na ikaw ang namatay. That’s what happened five years ago."
"What happened to me? Where did you bring me?"
"I brought you to the nearest hospital secretly. May ilang mga sugat at galos ka na
nakuha at ang masama pa doon, na-comatose ka. I didn't give up on you, Shane. Dahil
sa Korea na ako nagtatrabaho noon, dinala kita doon para doon ka hintaying
magising. Umabot na ako sa punto na gusto ko ng sumuko pero hindi ko ginawa ‘yon.
Dalawang taon ka din na ganun bago ka nagising."
“‘Yon pala ang dahilan kung bakit ako marunong mag-tagalog."

Nang magising si Shane ay wala
talaga itong maalala kahit na pangalan niya. Dahil doon, nagsimula ang
pagsisinungaling ni Terrence na napatungan pa ng napakaraming kasinungalingan pa.
Simula din ng araw na ‘yon, naging Shane na siya.

"Yes, you’re right."
"Thank you, Terrence. You saved my life! You didn’t give up on me. Waiting for two
years must be really hard for you."

Lalong mahirap para kay Terrence
dahil tinatanggap lang ni Shane ang lahat ng katotohanan at hindi man lang ito
nagagalit sa kanya.

"You shouldn't thank me, Shane. I
fed you with so many lies. I told you that you don’t have any family left but you
still do. I even told you that I’m your boyfriend."
"Why did you do that?"
"I did that to protect you. Gusto kong sabihin sa ‘yo ang totoo pero pinipigilan ko
ang sarili ko dahil natatakot ako na mawala ka sa ‘kin. Pinangako ko sa sarili ko
noon na kapag sinaktan ka pa ulit ni Gab, babawiin kita sa kanya. Boyfriend mo siya
noong maganap ang aksidente na ‘yon. Huli na din nang malaman ko na siya ang
dahilan ng pag-iyak mo noon. I'm very sorry, Shane. Naging madamot ako. I really
love you and I don’t want to see you getting hurt again. I don’t want to see you
crying because of them. I only did what I know can protect you and keep you away
from them. You’re a stronger person now at alam ko na kaya mo na silang harapin
ulit."

Inaasahan na ni Terrence na
sasaktan siya ni Shane dahil sa galit nito pero imbis na gawin niya yun ay
nginitian niya si Terrence at niyakap.

"Thank you. I don’t know but I feel
that you did the right thing. Although it may be wrong in the eyes of many, I know
that you did that because you just want to protect me. You did all of these for my
own sake. I understand you, Terrence."
"Y-you do?"
"Yes.. but there is something that I can't accept."

Nag-iba ang tingin ni Terrence kay
Jin. Nagsisisi talaga si Terrence sa mga nagawa niya noon and he feels sorry for
keeping the truth away from Shane.

"You took advantage of me! You said
that you’re my boyfriend!"
"I'm sorry. Please forgive me, Shane."
"I'm just kidding, Terrence. It’s alright, okay? ‘Wag mo ng isipin yun. I also
learned to love you. You've been my boyfriend for two years now. Hindi mo pinilit
ang sarili mo sa ‘kin. Niligawan mo ako, nagdate tayo hanggang sa naging boyfriend
na kita, officially. You went through tons of processes, too. You've worked hard,
babe. You've been through a lot because of me."
"You're not mad?"

Ngumiti si Shane. Hindi niya alam
kung dala lang ‘yon ng pagkamuhi niya sa ibang tao pero naiintindihan niya si
Terrence at gusto niya pa din itong makasama.

"No, not at all. Actually, I'm very
thankful to you. Masyado na ding marami ang nalaman ko sa araw na ‘to kaya sa
susunod na lang siguro ‘yong iba. I didn't change my mind, babe. I still don't want
it here. Gusto ko pa ding umalis. For now, let's go home. I’m tired."

Masaya si Terrence na nalinaw na ni
Terrence kay Shane ang ilan sa mga bagay na tinago niya dito noon. Magaan na ang
pakiramdam niya na tila ba nabunutan na siya ng tinik. Sa ngayon ay makakatulog na
siya ng mahimbing dahil alam niyang wala na siyang tinatago kay Shane.

‘Hindi ko na kasalanan kung ayaw ng bumalik ni Shane sa buhay niya noon. In the
end, it's still her choice and I can't do anything about it. It’s Gab's loss.
Binalaan ko na siya noon na ‘wag niya ng sasaktan pa si Jin dahil aagawin ko siya
sa kanya. Jin Charel Tan is Shane Alvarez now. Hindi na siya ‘yong dating Jin na sa
sobrang bait at kayang api-apihin ng lahat dahil mas matapang na ang Jin ngayon at
kilala na siya sa pangalan na Shane.’
[ 23 ] A Different Person [Game of Love 2: Still in Love...]

Chapter 23: A Different Person

Napansin ni Terrence ang malaking
pagbabago kay Shane simula nang malaman nito ang katotohanan tungkol sa pagkatao
niya. Halos isang linggo na itong hindi lumalabas sa tinitirhan nila at hindi din
ito tumatanggap ng mga bisita. Noon kasi ay madalas itong umaalis para gumala at
makapagikot-ikot pero ngayon, kulang na lang na magkulong ito sa kwarto. Malaki
talaga ang epekto sa kanya ng paglabas ng katotohanan pero kahit na ganun pa man,
kakayanin na itong tanggapin ang lahat dahil mas matapang at mas matured na ito.
Isa din na dahilan ng pagmamadali ni Shane sa pag-alis ng bansa ay dahil sa
nahihirapan na siya na humarap pa sa mga tao na may kinalaman sa nakaraan niya.

Ngayon na ang alis nina Terrence at
Shane pabalik ng Korea. Pilit na minadaling tapusin ni Terrence ang lahat ng
trabaho niya para maibigay na niya ang hinihiling ni Shane sa kanya. Ayaw niyang
nakikitang nahihirapan si Shane pero ayaw niya din na takbuhan lang nito ang
dumating na problema sa kanya lalo na at ang buhay niya noon ang pinag-uusapan.
Masaya si Terrence na pinili siya nito pero hindi niya matanggap na pati ang
pamilya nito, tuluyan niya ng tinatalikuran. Pinipilit siya ni Terrence na
makipagkita sa kanyang pamilya pero ayaw talaga ni Shane.

"Babe, are you ready to leave?"
tanong ni Shane.
"Yes, let's go."
"Let's go! I can't wait to be home," excited na sinabi nito.

Nilapitan siya ni Terrence at
hinawakan ang kamay niya. Kitang kita sa mukha ni Terrence na nag-aalala siya para
kay Shane.

"Sigurado ka ba na ayaw mo talagang
makita ang Daddy at mga kuya mo?"
"I don’t want to see them. Kapag nakipagkita ako sa kanila, para ko na din sinabing
gusto kong balikan 'yong buhay ko noon. I don't need them in my life anymore. I’m
happy with just having you at my side. Please don't make this even harder for me,
Terrence. Ilang beses na natin 'tong pinagtatalunan. I dont want to argue anymore."
"Okay, as you wish. I’m sorry, babe. I just don't want you to regret--"
"I will not regret anything. I already made up my mind. I know that you want to
make up with what you did and correct your mistakes but you really don’t have to do
that because I have forgiven you. If you'll keep on being like this, I will really
get mad at you. Stop it, Terrence."
"I’m sorry. Let's go."

Mabagal na pinapatakbo ni Terrence
ang sasakyan papuntang airport dahil may tinetext siya. Ni wala din silang dala
dahil iniwan na lang nila ang mga damit nila doon sa tinitirhan nila.

"Babe, can I see your phone for a
while? Ang bagal bagal mong magdrive because you keep on texting. Sino ba 'yan?"
naiiritang tanong ni Shane.
"Manager ko."
"Why don’t you just call her? You need to drive faster. We’re going to miss our
flight if you’ll keep driving this slow! You know that I can't wait to leave this
country."
"No need, Shane. Sige, bibilisan ko na lang ang pagdadrive."

Walang kaalam-alam si Shane na
sinasadya ni Terrence ang pagmamaneho ng mabagal. May gusto kasi siyang gawin at
kapag nalaman 'yon ni Shane ay siguradong magagalit ito. Dahil ayaw niya na magtalo
pa sila ay binilisan niya na lang ang pagdadrive ng sasakyan hanggang sa makarating
sila sa airport.

"Let's go in," pagyayaya ni Shane.
"Sandali lang, bibili muna ako ng pagkain natin."
"Just buy our food in the plane, babe. We’re gonna be late!"
"Mahal ang pagkain doon."
"Excuse me?! Kailan ka pa nagtipid sa pagkain natin? You know what? You're acting
really weird, Terrence. You’re an actor, right? Galing-galingan mo naman ang pag-
arte kasi kakaiba ang kinikilos mo simula pa kanina."
"Aalis lang ako sandali. Wait for me here."
"Do it fast, okay?"
"Okay. I'll be back."

Nagmadaling umalis doon si Terrence
at bumili siya ng kape. Habang naghihintay siya doon ay tinawagan niya na ang taong
hinihintay niya.

"Thanks, dude."
"You shouldn’t thank me for now. Save that for later. Bilis bilisan niyo kung gusto
niyo kaming maabutan dahil nakakahalata na siya."
"Malapit na kami. I-distract mo lang siya."
"Ge."

Pagkakuha niya ng maiinom nila ay
bumalik na siya kung saan naghihintay si Shane. Nakaupo lang ito at inip na inip
na.

"What took you so long? Its call
time already. We should go up the plane now!"
"Babe, I'm sorry. I forgot that I need to go to the comfort room."

Agad na tinalikuran siya ni
Terrence pero hinawakan ni Shane ang braso niya at tinignan ng masama.

"You are acting really really
strange. What the hell is wrong with you?!"
"There is nothing wrong with me, babe."
"There is something wrong with you! Are you.. trying to delay our flight?"
"No, of course not. Alam ko naman na gusto mo ng umalis dito."
"It’s pretty obvious that you are waiting for someone. Tell me, who are we waiting
for?! May binabalak ka na hindi mo sinasabi sa 'kin! You know that I really wanted
this. Why are you being like that?"

Hinawakan ni Terrence ang kamay ni
Shane.

"I'm sorry, Shane. I need to do
this for you. This is for your own good."
"What are you intending to do?"

Sakto na nakita na ni Terrence ang
hinihintay nila na naglalakad papalapit sa kanila.

"They're here."
"Who’s here?"

Lumingon si Shane at agad niyang
nakita si Gab. Kasama ni Gab ang Daddy ni Jin pati na din si Axel. Hindi kaya ng
konsensya ni Terrence na ilayo ulit si Jin sa pamilya niya at dahil namomroblema na
siya ay sinabihan niya si Gab na dalhin sila sa airport para makilala sila ni Jin
bago man lang sila makaalis. 'Yon ay kung gugustuhin pa din niya na umalis
pagkatapos ng pagkikita na 'yon. Alam man ni Terrence na ikagagalit 'to ni Jin pero
ginawa niya pa din bilang respeto na lang sa pamilya nina Jin na naging mabuti sa
kanya noon.

"Thanks, Terrence," seryosong
sinabi ni Gab.
"I'm not doing this for you so don't thank me. I'm doing this for Shane and for her
family."

Agad kumapit si Shane sa braso ni
Terrence. Natatakot siya sa mga pwede niya pang malaman. Kitang kita sa mga mata ng
Daddy at Kuya niya ang saya na makita si Jin at ang pagkamiss nila dito lalo na at
sa loob ng limang taon ay inisip nila na patay na ito.

"Terrence, let’s leave," sabi ni
Shane habang hinihila si Terrence.
"No, Shane. We’re not leaving. May mga kailangan pa tayong tapusin dito. I'm sorry
if I didn’t tell you."

Lumapit si Axel kay Terrence.

"Terrence, long time no see,"
nakangiting sinabi nito.

Nagulat na lang si Terrence nang
bigla siyang suntukin nito.

"Babe!" sigaw ni Shane.
"I'm thankful because you brought Jin back to us and saved her from the accident.
Pero kahit gaano pa ako kasaya na binalik mo siya sa 'min, dapat ka pa ding
makatikim ng suntok dahil tinago mo siya sa ‘min sa loob ng ilang taon."
"Axel, stop it. Don't make a scene," sita ng Daddy ni Jin sa anak.

Napangiti na lang si Terrence kahit
na nasaktan siya sa ginawa ni Axel sa kanya dahil alam niyang nararapat lang siyang
masuntok dahil sa ginawa niya. Dahil sa inis ni Shane kay Axel ay nilapitan niya
ang mga ito.

"Who are you?! How dare you--"
"Baby, Charel we missed you."

Natigilan si Shane nang yakapin
siya ng Daddy niya.

"Last call for flight 5J461 going
to Busan, South Korea."

Hindi na napansin ni Shane ang
announcement ng flight nila dahil sa nangyayari. Ang daming tanong ang gumugulo sa
isipan niya.

‘Who are they? Why are they with
Gab? Who is this person hugging me right now? Why do I feel so nervous?’

Tinulak ni Shane ang Daddy niya
palayo sa kanya. Napailing na lang siya at agad siyang pumunta sa likuran ni
Terrence. Iba ang epekto sa kanya ng pagyakap ng Daddy niya.

"Babe, please.. let's leave,"
pagmamakaawa ni Shane.

Hindi siya pinansin ni Terrence at
hinawakan niya ang kamay nito.

"He's your Dad and he's your
brother, Axel," pagpapakilala sa kanila ni Terrence.
"Charel or should I call you, Shane? I'm your Dad. W-we missed you so much. We
really thought you’re dead. I'm so happy to see you again."
"Tito, sa opisina niyo na lang tayo mag-usap para makapag-usap din kayo ng maayos."
"But—N-no! We’re not going anywhere! We can’t miss our flight, Terrence! I’m not
going to talk to them."
"We already missed our flight, Shane. You should talk to them. Spend some time with
them. We’re really leaving next week."

Dumistansya ng kaunti si Shane kay
Terrence at napapailing na lang siya. Hindi niya na alam kung ano ba ang dapat
niyang gawin.

"I really hate you for doing this
to me."
"I'm very sorry, Shane. After all, they’re still you family."

Sa huli ay wala na ding nagawa si
Shane kung hindi ang sumama kay Terrence. For her, she has nothing but him. Hindi
niya kayang iwan ito kahit na naiinis pa siya dito. Simula nang magising siya ay
naging dependent na siya kay Terrence. Pumunta sila sa opisina ng Daddy ni Jin.
Hinayaan ni Terrence na makapag-usap sila ng pamilya niya at nang pumasok sila sa
isang kwarto doon ay nagpaiwan siya sa labas kasama si Gab. Ang tanging kasama lang
ni Shane sa kwarto na iyon ay ang Daddy at ang kapatid niya na si Axel.

‘I’ve been longing for a family
three years ago pero ngayon, kahit na hindi ko man sila makilala, ayos lang sa
'kin. Kahit na sila pa man ang pamilya ko, hindi na nila mababago ang katotohanan
na hindi na ako ang Jin na kilala nila.’

Nababalot ng katahimikan sa loob ng
kwarto na 'yon. Hindi tumitingin si Shane sa kanila at hindi din alam ng Daddy niya
kung paano nila ito kakausapin.

"How do you want us to call you?"
tanong ng Daddy niya.
"Just call me Shane."
"I'm Axel Hiroshi Tan. Just call me Hiroshi. I'm your Kuya."

Tinignan sila ni Jin.

"Pwede niyo akong tagalugin. 'Wag
niyo na pilitin pa na mag-English."

Hindi maintindihan ng pamilya niya
kung ano ba ang nagawa nilang masama at nagkakaganun si Jin sa kanila. Tila ba
hindi na nila ito kilala at ibang tao na ang kausap nila.

"Are there any questions that you
want to ask us?" tanong ng Daddy niya.
"You wanted to talk to me. Now, you’re asking me if— Ugh, forget it. Okay, since
I’m here in this room. I’m going to ask you something. What exactly do you want
from me? I know that I'm your daughter but why do you have to see me? Ano bang
sinabi niyo kay Terrence para mapapayag siya na makipagkita kayo sa 'kin?"
"To tell you honestly, siya mismo ang gumawa ng paraan para makita ka namin. We
didn’t know you’re alive until this morning. Tinawagan ni Terrence si Gab para
papuntahin kami sa airport at makita ka namin," sagot ni Axel.
"Nakita niyo na ako, right? Kailangan pa din ba natin talagang mag-usap ng ganito?
I don't need you in my life anymore. I can live by myself. Why do I have to meet
you? Dahil ba sa nakaraan ko? You know, past is past. Hindi na dapat binabalikan
'yan."

Nasaktan sila sa sagot ni Jin.
Hindi na ito ang Jin na kilala nila. Ang Jin na mabait, mapagmahal at may respeto
sa nakakatanda sa kanya.

"What happened to you, Charel?! Ano
ba ang ginawa sa 'yo ni Terrence at nagkaganyan ka?! Ibang-iba ka na sa nakilala
namin. Ang laki ng pinagbago mo, anak," nalulungkot na sinabi ng Daddy niya

Sinasadya ni Jin na saktan sila at
ipakita na wala na siyang interes sa kanila. Ayaw niya na talagang bumalik sa
nakaraan dahil alam niyang lalo lang siyang masasaktan.

"What did he do? He didn’t do
anything wrong to me. He changed me to become a better person. I am much stronger
now. Wala ng makakasakit sakin kagaya ng ginagawa sa 'kin noon. Before, I can
easily be taken advantage of. But now, no one can manipulate me anymore. Not even
Terrence or you. He doesn’t have anything to do with my attitude. I chose to be
like this so he is not to blame. I just can’t trust anyone but him."

Miss na miss na nila si Jin pero
alam nila na mahihirapan sila na makuha ang loob nito. Lalo lang silang nasasaktan
at nalulungkot habang tumatagal ang pag-uusap nila. Ibang-iba na kung magsalita si
Jin ngayon.

"Shane, listen. We are your family.
You can trust us, too. We won't hurt you nor control you. Gawin mo lang kung ano
ang mga bagay na magpapasaya sa 'yo. Hindi ka namin pakikialaman doon. We’re only
asking you to at least try to spend some time with us. Kilalanin mo kami ulit at
ituring na pamilya mo. If you want to marry Terrence, we don't have any problems
with that. We will support you," mahinahong sinabi ng Daddy niya.
"Spend time with you? For how long, huh? Baka mamaya hindi niyo na ako paalisin
kapag nakuha niyo na ang gusto niyo."
"A month will do but if that's not okay with you--"
"I'll talk to Terrence first. Okay, I promise I'll give you a chance pero hindi ko
pa masasabi kung gaano katagal ko kayo pagbibigyan. Is that all you want?"
"Yes, Shane."
"Siguro naman pwede na akong umalis, hindi ba?"

Tumayo na si Shane.

"Wait, Jin or Shane. C-can I.. hug
you?" nagaalinlangan na tanong ni Axel.

Hindi pa man pumapayag si Shane ay
tumayo na si Axel saka nilapitan si Jin at niyakap ng mahigpit. Halos maiyak na
siya sa tuwa na nakikita niya na ulit ang kapatid kahit na itinataboy pa sila nito
palayo.

"Princess, namiss ka ng sobra ni
Kuya. S-sobrang saya ko na makita ka ulit. I hope you will give us a chance to be
close to you again," bulong ni Axel.

Hindi na sumagot pa si Shane at
tinulak na lang ang kapatid. Madali siyang lumabas para makaiwas doon. Her heart is
beting really fast. She also misses her family pero ayaw niya na makita nila 'yon.
Ayaw niya na ipakita kahit kanino ang kahinaan niya.

‘You’re not Jin Charel Tan anymore.
You can’t be like this to them. You are Shane Alvarez and you will live as Shane
Alvarez,’ sabi niya sa isip niya.
~
Habang nasa loob ng kwarto si Jin at kausap ang pamilya niya, tahimik lang na
naghihintay sina Gab at Terrence. Awkward sila sa isa’t isa lalo na at isang babae
lang ang gusto nila.

"Are you happy now?" panimulang
tanong ni Terrence.
"Ako ang pinakamasaya dahil sa hindi kayo natuloy sa pag-alis niyo. Wala man lang
kaming kaalam-alam na itatakas mo na naman pala si Jin."
"Hindi ko siya tinatakas dahil siya ang may gusto nito, hindi ako. Stop calling her
Jin dahil siya na si Shane."
"Shane na nga ang pangalan niya ngayon pero siya pa din si Jin. Malaki ang
pinagbago niya dahil sa 'yo pero ito'ng tatandaan mo, ibabalik ko 'yong Jin na
nakilala namin. Hindi din ako papayag na sa 'yo siya mapunta."
"Tinnan na lang natin kung kanino siya sasama."
"May kailangan pala akong ibigay sa kanya. Sinasabi ko na sa 'yo dahil baka mag-
inarte ka kapag bigla na lang akong lumapit sa kanya."
"Why not give it to me?"
"Mas maganda siguro na ako na lang ang magbibigay sa kanya."
"I’ll give you one minute."

Napangisi na lang si Gab dahil sa
pagka-possessive nito kay Jin. Kitang kita kasi na natatakot siyang maagaw si Jin
sa kanya.

"Kahit ipagdamot mo pa siya, gagawa
pa din ako ng paraan para maibalik siya sa 'kin. Hindi ba mas maganda kung
kakasuhan ka din namin ng kidnapping?"
"Go on, do what you want. I'm not scared. You can only do that if she will testify
against me. Ah, baka makalimutan mo na pwedeng 'yan pa ang dahilan para lalo ka
niyang layuan," nakangiting sagot ni Terrence.
"Gago ka talaga, Terrence! Nilalason mo ang utak niya."

Hinila ni Gab ang kwelyo ng damit
ni Terrence at hinila siya patayo. Gustong gusto niya itong suntukin. Sa tuwing
naiisip niya kung gaano siya naging miserable dahil sa pagpapalabas ni Terrence na
patay na si Jin, nagagalit siya. Nang marinig ni Gab ang tunog ng pinto ay
binitawan niya na si Terrence at nakita niya na lumabas doon si Jin. Agad din naman
itong lumapit kay Terrence.

"Shane," tawag ni Gab dito.
"Yes? What do you want?"
"Babe, may ibibigay lang siya sa 'yo. Kunin mo na," sabi ni Terrence.
"Alright."

Tinignan lang siya ni Jin at
naghintay sa ibibigay nito. Hindi maiwasan ni Gab na titigan siya. Gustong gusto
niyang yakapin ito pero hindi niya pwedeng gawin 'yon dahil lalo siyang lalayuan
nito kapag ginawa niya 'yon.

"What is it?"
"Here."

Binigyan siya ni Gab ng maliit na
papel.

"Nakalagay na diyan ang e-mail at
password ng facebook account mo. Try to open it once in a while. Ako ang nagbubukas
niyan noong wala ka pa pero ngayon, sa tingin ko kailangan ko na 'yang ibalik sa
'yo."
"Oh, okay."

Pagkatapos ng saglit na pag-uusap
nila ay umalis na doon sina Terrence at Shane. Siya naman ay pumasok sa kwarto kung
nasaan sina Axel. Nakita niya ang malulungkot nilang mga mukha.

"Tito."

Lumapit si Axel kay Gab at tinapik
ito sa balikat.

"Gab, bring her back to us. Gumawa
ka ng paraan para mapalapit siya ulit sa 'yo. Ibang iba na siya ngayon. Kailangan
natin siyang mabawi," hiling ni Axel.
"Alam ko, Axel. Nilalayuan man niya tayo ngayon pero babalik din siya sa 'tin.
I'll do my best to bring back the Jin we know. Alis na ako, Tito."
"Thank you, Gab. Mag-ingat ka," sagot nito.

Pagkaalis doon ni Gab ay agad
niyang tinawagan si Mika.

"Oh look who's calling. Do you miss
me now?"
"Mika, this may look rude but I called you because I need you."
"You need me for what reason, Gab?"
"Tulungan mo ako na makuha ulit ang loob ni Jin."
"She's not Jin anymore, Gab. She is Shane. Do you really think that I’ll help you
with this? Why the hell will I do that?"
"All this time, pinagbigyan kita sa lahat ng gusto mo, Mika. Hindi na ako pumapalag
sa gusto mong mangyari sa 'ting dalawa. Ngayon lang ako lumapit sa 'yo para humingi
ng tulong dahil alam kong ikaw lang ang makakatulong sa 'kin para maibalik siya sa
dati. Please help me."
"So sinisingil mo na ako ngayon? What if I say no?"
"Please.. I'm begging you."
"What will I get in return?"

"Mika, please."
"Okay, fine! I'll help you with her. Maswerte ka dahil kaibigan mo ako. Gagawin ko
lang 'to because of our friendship but I really don’t like this idea."
"Alam ko, Mika. Thank you."
"No problem, Gab. I'm a bit busy so I'll call you next time regarding this. Bye!"

Binabaan siya ni Mika. Sa totoo
lang ay hindi naman talaga busy si Mika pero hindi lang siya handa. Nasaktan siya
sa pakikipaghiwalay sa kanya ni Gab pero hindi niya naman ito matanggihan lalo na
at sinabi ni Gab na siya lang ang makakatulong sa kanya. For the first time, she
felt that Gab really needs her. Pangit man tignan dahil ang dating ay sinisingil
siya ni Gab sa mga ginawa niya doon dito pero wala na siyang choice. Kailangan niya
talaga si Mika ngayon.
The heart that truly loves never forgets. Alam niya na mapapatunayan nila ni Jin
'yon dahil minahal talaga nila ang isa’t isa noon. Sabi nga nila, ‘The mind may
forget but the heart will always remember.'

‘Sigurado ako na maibabalik ko siya dahil mararamdaman niya na sa 'min talaga siya
nararapat na sumama. I will bring you back, Jin. I know it takes time but I'm
willing to do everything at maghihintay ako kahit na gaano pa man katagal 'yan.’
[ 24 ] Memories of the Past [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 24: Memories of the Past

Sa hindi inaasahang pagkakataon,
nagkaroon ng importanteng tawag si Terrence galing sa Korea kaya kailangan niyang
bumalik kaagad doon at iwan si Shane sa Pinas para makasama pa nito ang pamilya
niya. Nakapag-usap na din sila at pumayag si Shane na makipagkita sa pamilya niya
paminsan minsan. Ayaw man sanang magpaiwan doon ni Shane pero pumayag na din siya
dahil nangako si Terrence na babalik ito kaagad.

"Babe, do you really have to leave
me here?" malungkot na tanong ni Shane.
"I have to go, Shane. I'll be back soon. Maybe a week or so. Depende 'yon sa mga
kailangan kong asikasuhin doon."
"Kung matatagalan ka, then I’ll go with you! You can't just leave me here,
Terrence! What if they harassed me? Baka pilitin nila akong gawin ang mga bagay na
ayaw ko."

Hinawakan ni Terrence ang kamay ni
Shane.

"Nag-usap na tayo tungkol dito.
Hindi ka pwedeng sumama sa 'kin. You’re strong, Shane. You can defend yourself.
It’s your life so you shouldn’t let them control you. Just let me know if something
goes wrong. Spend some time with Axel and your Dad while I’m gone. You’ll meet your
Mom soon."
"Life will be boring without you here by my side."
"Isipin mo na lang na nandito ako at sobrang busy lang ako sa trabaho. Go out and
have fun. Mabait si KL at best friend mo siya. Sigurado akong makakasundo mo siya.
Kung may problema ka, you can talk to her. She will definitely listen to you. 'Wag
kang matakot, okay? I trust you, Shane. You'll be able to survive here without me.
You can do it. I'll call you whenever I'm not busy, I promise."
"Alright, I will try. I'll do my best for you."
"That's my girl. 'Wag mo lang kakalimutan na kailangan mong mag-ingat sa mga

pagkakatiwalaan mo, okay?"
"Yes, babe. I will always keep that in mind."
"I’ll get going."
"This early?"
"Yes. I can’t miss my flight."
"Can't you leave a little later?"

Umiling si Terrence. Nalulungkot si
Shane dahil sa pag-alis ni Terrence. Gusto niya talagang sumama dito.

"I'm going to miss you."
"I’ll miss you, too."

Niyakap siya ni Shane ng sobrang
higpit na tila ba ayaw niya na itong pakawalan at matagal silang magkakalayo.

"Kapag hindi ko kinaya, susundan
kita at hindi ko sasabihin sa 'yo 'yon."

Nang bumitiw sa pagkakayakap si
Shane ay naluluha ito. Kapag nakikita niya na ganun si Shane ay nakikita niya ang
dating ugali nito noon. Nilapitan siya ni Shane at hinalikan siya.

"Saranghae, oppa." (I love you)
"I love you, Shane. Take care, okay?"
"Take care. You shoult get going. I might stop you if you don't."
"Bye."

Hinalikan ni Terrence sa noo si
Shane at niyakap ulit ng mahigpit bago siya tuluyang umalis. Nang nasa sasakyan na
siya at nagdadrive papuntang airport, tinawagan niya si KL.

"Are you busy?"
"Why? What do you want from me?"
"Let's meet. I have something to tell you. This has something to do with Shane."
"Pagkatapos mong itago sa 'min si Jin ng napakatagal, umaasta ka na parang walang

nangyari? Halos ayaw mo nga kaming palapitin sa kanya."
"Para lang 'yon kina Gab at Mika. Gusto ko na mabalik ang friendship niyo."
"What exactly do you have to say? Say it over the phone. I’m quite busy today."
"Aalis na muna ako sa ngayon. Babalik ako sa Korea at maiiwan dito si Shane. Habang
wala ako, pwede bang bantayan mo muna siya?"
"She doesn't like me. She doesn’t even want to talk to me. Imposible ang gusto mong
mangyari, Terrence."
"I talked to her earlier about you. Hindi ka na siguro magkakaproblema sa kanya.
Maging mabait ka sa kanya kung gusto mong makuha ang loob niya. Don’t force her to
do the things she want. Ayaw niya din na binabanggit ang nakaraan niya sa kanya."
"I understand. Ibig sabihin ba nito, okay lang sa 'yo na lapitan ko na siya ulit
kapalit ng pagbabantay ko sa kanya?"
"You can think of it like that. She needs someone to accompany her while I’m gone.
Baka sundan niya ako sa Korea kapag hindi niya na nagustuhan ang nangyayari dito.
Alam ko naman na ayaw niyong mangyari 'yon."
"I got your point. Alam mo naman na hindi ako makaka-hindi sa gusto mo dahil ako
din ang makikinabang dito. Sige, you're somehow forgiven for what you did. Kung
sakaling magkaproblema, I’ll let you know."
"Thank you, KL."
"Thanks for trusting me, Terrence. 'Wag kang mag-alala dahil hindi ko na siya
pipilitin pa na maalala kung ano siya noon pero tandaan mo na siya mismo ang
makakaalala dahil sa paligid niya kaya 'wag ka ng magtaka kung sa isang iglap,
magbago ang lahat."
"Alam ko 'yon at handa na din ako sa pwedeng mangyari. Just don't force her,
please. It will cause her a lot of stress. Hayaan na lang natin na siya mismo ang
makaalala at 'wag siyang pipilitin. 'Yan ang sinabi sa 'kin ng doktor noon."
"Don't worry, I won't do that. Mag-ingat ka sa flight mo."
"Sige. Ikaw na ang bahala sa kanya. Bye."
"Bye."

Pagkatapos ng pag-uusap na 'yon ay
nakahinga na ng maluwag si Terrence dahil alam niyang wala na siyang masyadong
iisipin.

‘Sana hindi mahirapan si Shane sa
gusto kong mangyari. Alam ko na ayaw niyang makilala 'yong parents niya pero may
karapatan sila sa kanya at wala akong karapatan na ipagdamot siya. Handa na din ako
sa posibleng mangyari kapag bumalik na ang memorya niya at kapag nangyari 'yon,
hahayaan ko na siya sa gusto niyang gawin. I saved her from the accident, gave her
a new life and made her happy and that's all that matters to me. Ginawa ko lang
kung ano ang dapat.’
Asar na asar si Mika sa taong kikitain niya dahil ang tagal nitong dumating at
kanina pa siya naghihintay sa lugar kung saan ang usapan nila na magkikita.

‘What's taking her so long?! I was
like waiting here for ages. Masyado namang paimportante 'yang Shane na 'yan. Just
wait ‘til she gets here. Masosorpresa siya sa mga inihanda kong pasabog. Nahirapan
pa ako para lang mayaya siya na lumabas kasama ako. Subukan niya lang talaga akong
artehan at makakatikim sakin 'yan.’

Kaya nakipagkita si Mika kay Shane
ay para tulungan si Gab. Nangako na kasi siya na tutulungan niya ito kay Shane
bilang pangbawi na din sa nagawa niya noon. Nang makita niya si Shane ay nilapitan
niya ito. Hindi niya maiwasan na mainis sa pagmumukha nito dahil bukod sa
pakiramdam niya ay inaagawan siya nito, pinaghintay pa siya nito ng matagal.

"Sorry, I'm a little late."
"A little late?! I've been waiting here for over thirty minutes and you call that a
little late?! Naiinis na talaga ako sa 'yo, ah!"
"Ikaw ang may kailangan sa 'kin kaya sa tingin ko, wala kang karapatan na
magreklamo. Nagsorry na ako sa 'yo, ano pa bang kailangan mo?" mataray na sagot
nito.

Hindi nakasagot si Mika sa sagot sa
kanya ni Shane lalo na’t alam niya na tama naman ang mga sinabi nito.

"What do you want this time?"
"Just come with me and company me to the places I want to go. I have some things
that I really want to show you."

Nagdala ng handcuffs si Mika para
ilagay sa kamay ni Shane para wala na itong kawala sa kanya. Baka kasi biglang
umalis ito kapag hindi niya nagustuhan ang gagawin niya dito. Sa tingin niya din ay
talagang aalis ito at nakakasiguro siya doon. Nang makahanap siya ng tiyempo ay
ikinabit niya 'yon sa kamay ni Shane at ang kabila naman sa kanya. Ang plano kasi
nila ni Gab ay ipaalala kay Shane ang nakaraan niya paunti-unti. Ayaw niya man na
gawin 'yon pero gusto niyang tulungan si Gab.

"What are you trying to do?!"
"I’m kidnapping you. Let's go."
"No! Remove this thing off of me! Now!" utos ni Shane.

Inis na inis si Shane sa ginawa ni
Mika. Doon lang narealize ni Mika ang ilan sa mga pagbabago ni Shane.

‘Ang napaka-patient na Jin, bad-
tempred na ngayon. She really changed. Hindi ko alam kung tama bang sabihin 'to
pero wala na kaming pinagkaiba pagdating sa ugali ngayon.’

Walang ibang ginawa si Mika kung
hindi pagtaasan ng kilay si Shane.

"Do you really think na susundin ko
ang gusto mo? You’re not the boss here, honey. Ako ang masusunod ngayong araw na
'to. Wala ka na ding choice kung hindi sumama sa 'kin. Just accompany me.
Papakawalan din naman kita mamaya. Kung ayaw mo pa din, I have no other choice but
to drag you by force."

Tumalikod na si Mika pero humarap
siya ulit.

"Oh, I forgot to tell you. The key
is not with me. So are you coming or not?"
"You evil witch. I won’t let you get away with this."
"You’ll thank me in the future because of the things I’ll be doing with you, I
assure you that."

Sinenyasan ni Mika ang mga lalaki
na kinausap niya para tulungan siya kay Shane. Sapilitan siyang pinapasok sa isang
sasakyan kung nasaan si Gab. Hindi inaasahan ni Shane na makikita niya si Gab
doon.

"Gab? Wha-what is the meaning of
this?!" gulat na tanong ni Shane.
"'Wag kang mag-alala, Jin. Hindi ka namin sasaktan dahil hindi ko din hahayaang
mangyari 'yon. Hinihiling ko lang sa 'yo na makisama ka na lang para maging maayos
ang lahat at hindi tayo magkaproblema," mahinahong saot ni Gab.
"Nah ah ah! Mali ang linya mo, Gab. I will definitely hurt her kapag nagmatigas
siya mamaya. Hindi ako magdadalawang-isip na gawin sa kanya 'yon."
"Mika!" sita ni Gab.
"Just let me do things my way, Gab. Nagpatulong ka din naman sa 'kin kaya hayaan mo
na ako ang kumilos ngayon. I'll do what I think is best."
"You must be kidding me. Stop treating me like a dog that will follow all of your
orders. I wasn't raised to be like that."
"I won't do anything that is unneccesary if you'll make things smooth for me. 'Wag
mo na kasi akong pahirapan para wala tayong problema."

Pinaandar na ni Gab ang sasakyan
niya. Pupunta sila sa shop kung saan nag-usap sina Jin at Risa bago maaksidente si
Jin noon. Hindi na din nagsalita pa si Shane dahil wala na siyang magagawa.
Tinawagan ni Mika si Risa na kasabwat niya sa plano niya noon at kinausap niya para
tumulong sa kanila ngayon.

"What's the matter Mika?"
"Are you there already?"
"You know that I'll never gonna go back to that place."
"Come on, Risa! Hindi ka pa din ba nakakamove on? Nakakaawa ka naman. Don’t you
know that she’s alive?!"

Nagulat si Risa sa narinig. Wala
siyang kaalam-alam na buhay pa si Jin.

"She-she is what?!"
"You heard me."
"How did that happen?! She’s dead! I--"
"Stop bombarding me with questions. It doesn’t matter how that happened. What
matters now is she’s alive, right? I’m on my way there together with Jin and Gab.
Just go to that place now and please, make it fast. You are badly needed there."
"Sige, aalis na ako kaagad dito sa bahay. I’ll see you there."

Asar na asar si Mika kay Risa dahil
wala pa din itong pagbabago. Hanggang ngayon kasi ay sinisisi niya pa din ang
sarili niya sa pagkamatay ni Jin.

"Shane, I want you to watch a
video."
"Why will I watch that video? Does it have anything to do with me?"
"Yes, it has something to do with you. We will show you what happened before the
accident. You should watch this."
"I don't need to know what happened that day. It doesn’t matter to me at all."
"It matters, okay?! Just watch this video! Saglit lang 'to," naiinis na sinabi ni
Mika.

Kinuha ni Mika sa bag niya ang iPad
na dala niya. Gumawa talaga siya ng paraan para makakuha ng copy ng CCTV video sa
shop na 'yon noon pa. Sa totoo lang ay binili niya ang mismong copy nun para walang
ebidensya laban sa kanya kung sakaling magkaroon ng problema. Matagal niya din na
itinago 'yon at ngayon niya lang 'yon magagamit ulit. Recorded din ang naging pag-
uusap nila ni Risa noon sa cellphone nito kaya inedit na lang ang video para
malagyan ng boses at mapakita kay Shane ang nangyari noon.

"Watch this."

Pinlay ni Mika ang video. Sigurado
din naman siya na papanuorin 'yon ni Shane dahil magiging curious ito sa kung ano
nga ang nangyari noon. Iba kasi talaga kapag may patunay kaysa sa sinasabi lang.
Ayaw man panoorin ni Shane ang video pero pinanood niya pa din. Kahit na anong
pilit niya na hindi, may nagtutulak pa din sa kanya na panoorin 'yon.

"So we are fighting over Gab that
time? She can have him now. I don't need him."

Hindi inaasahan ni Mika ang
magiging reaksyon ni Shane. She’s expecting that Shane will ask her something about
the video.

‘Manhid ba siya? Bakit parang
walang epekto sa kanya ang napanood niya? I wasn’t expecting her to be like this.
Her heart is as hard as stone. What happened to the Jin I know?’

Tinignan ni Mika si Shane at
expressionless lang talaga ito.

"The girl in the video is now the
girlfriend of your brother. Sigurado naman ako na nakilala mo na din si Vince. The
girl has nothing to do with Gab anymore."
"Why do you have to show me this? Wala namang magbabago kahit na malaman ko pa ang
lahat ng 'to. Nangyari na ang nangyari."
"You’re wrong. This could affect your future. 'Wag kang magsalita ng tapos, Shane.
Everything can change in an instant, remember that."
"What happened after that conversation?"

Napangiti si Mika dahil ang
hinihintay niyang tanong ay lumabas na sa bibig ni Shane.

"I will tell you the other details
later. Let's just take it easy."

Nginitian lang siya ni Mika at
tumingin na lang siya sa labas ng bintana.

‘I can feel it. Marami siyang
tanong na gusto niyang masagot.’

Pagkatapos ng ilang minutong byahe
ay nakarating na sila dun sa shop. Laking tuwa lang ni Mika dahil hanggang ngayon
ay nandoon pa din 'yon.

"We're here. Let's go."
"Can't we remove this handcuff first? Hindi naman ako nagwala, hindi ba? Nakakahiya
'tong ginagawa niyo, don’t you know that?"
"Nagger ka na din pala ngayon? I'm sorry but I won't remove that."
"I won't runaway. I don't commute and I don't even know this place. I won't get off
this car until you remove this."
"I guess I have to drag you by force again."
"Mika, tanggalin mo na 'yan at baka nasasaktan na siya. Kawalan ko naman 'yon kapag
nakawala siya kaya ako ang sisihin mo kapag nangyari 'yon," seryosong sabi ni Gab.

Napabuntong hininga na lang si
Mika.

"Give me the key."

Iniabot sa kanya ni Gab ang susi na kinuha niya din naman. Nang lumabas sila ng
sasakyan ay nagtingin tingin si Shane sa paligid pero walang pamilyar sa kanya
doon. Nang dumating sila doon ay hinintay nilang mabakante ang pwesto na inupuan
nina Jin at Risa noon saka sila umupo. Hindi rin naman nagtagal at dumating na si
Risa na gulat na gulat nang makita si Shane. Tila ba hindi siya makapaniwala na
buhay nga ito.

"Here comes Risa, Gab’s childhood
friend or sweetheart rather," pagpapakilala ni Mika.
"Jin, I-I'm sorry for what I’ve done," sincere na sinabi ni Risa paglapit niya kay
Shane.

Tinaasan lang siya ng kilay ni
Shane. Hindi niya naaalala ang mukha o pangalan nito. Ni hindi din pamilyar ang
kahit ano kay Risa sa kanya. Nang makaupo na si Risa ay umorder si Mika ng frappe
para may mainom sila habang nag-uusap doon.

"This is the place where it all
started. Actually, this just the second part. Parehas lang kayo ng position ngayon
ni Gab dahil kahapon niya lang napanood ang video at ngayon niya lang din maririnig
ang sasabihin ko. I want you to know everything so you should listen carefully."
"Why do you have to bring me to this place? Pwede naman sa ibang lugar na malapit
lang sa 'tin. Lumayo pa tayo."
"You can easily remember everything if we will talk about what happened in this
place but it doesn’t seem to work on you. Bago pa man kayo nag-usap ni Risa, may
nangyari na noong araw na 'yon. C'mon Risa, spill it out."

Huminga ng malalim si Risa bago
siya magsalita.

"The morning that day, I was with
Gab to organize something for you. I was madly inlove with him that time. When he
told me that he was going to propose to you that night, nagalit ako ng sobra sa
'yo. Ayokong makita na ikakasal kayong dalawa kaya gumawa ako ng paraan para hindi
ka pumunta sa lakad niyo ng gabing 'yon. I have no one to help me but Mika kaya
siya ang nilapitan ko. The plan worked but the results weren’t the same as I was
expecting it to be. Gusto ko lang naman maghiwalay kayo nun pero naaksidente ka.
I'm very sorry," pagkukwento ni Risa.
"In the first place, why would you want to marry me? That was five years ago,
right? We we’re so young back then," tanong ni Shane kay Gab.
"Fiancé kita. Ang mga magulang natin ang may gusto na ipakasal tayo noon. Naging
girlfriend kita hanggang sa tumagal, naisipan ko na magpropose sa 'yo dahil gusto
mo ng assurance dahil sa ibang bansa ka na mag-aaral at natatakot ka sa mga pwedeng
mangyari."
"Fiancé? You must be kidding me," matawa-tawang tanong ni Shane.

"Nakakatawa man pero 'yon ang totoo."
"Okay. If that’s the case, then it is. So during that time, I was Gab's girlfriend.
He was about to propose to me and Risa found out about the proposal so she tried to
stop that. She wants us to break up and she did that with Mika's help. That means,
the video that Mika showed me earlier is the clip on how Risa tried to break us
apart. Then instead of us breaking up, I was engaged in an accident. Am I right?"
pagkukwento ni Shane.
"Perfect! You got it right, honey! That's exactly what happened."

Naguguluhan pa din si Jin kahit na
nakwento na sa kanya 'yon. Wala siyang maalala sa kahit ano sa mga nalaman niya.

"I have a question for Risa. Lahat
ng sinabi mo sa 'kin noon, kasinungalingan lang lahat 'yon? Sinabi mo lang ba 'yon
para magalit ako kay Gab at hiwalayan ko siya?" tanong ni Shane.
"No! Lahat ng sinabe ko sa 'yo, totoo. I was just so desperate that even though it
would hurt you, I told you everything. 'Yon lang din kasi ang naisip namin na
paraan para mapaghiwalay kayong dalawa," depensa ni Risa.
"Pagkatapos nating mag-usap, umalis ako kaagad. Saan naman ako pumunta at paano
nangyari na naaksidente ako?" naguguluhan na tanong niya.
"May date tayo ng gabi na 'yon kaya pumunta ka sa 'kin. 'Yon na ang date natin kung
saan dapat ako magpopropose sa 'yo," sagot ni Gab.

Nagtataka si Mika kung bakit kahit
madami na silang napag-usapan ay wala pa ding kakaiba na nangyayari kay Shane.

"Don't you remember anything?"
tanong ni Mika.
"I don't remember anything at all. You can't force me to remember all of it. Ayaw
ko na din na maalala pa 'yon."
"Wait a minute! I-I don't get it. Wala siyang naaalala?! Nagka-amnesia siya? Ang
akala ko naman, kilala niya ako at alam niya lahat," naguguluhang tanong ni Risa.
"Ang tanga mo naman! Kwento ka ng kwento, wala ka man lang alam na wala siyang
naaalala kahit na isa? Kung alam niya, edi sana inupakan ka na niya," naiinis na
sagot ni Mika.
"Sorry ha? Hindi niyo kasi sinabi sa 'kin ang lahat. Edi sana alam ko," sagot ni
Risam
"Let's go where the accident happened," pagyayaya ni Mika.
"Why do we have to go there when you can tell me everything here?"

Hindi na sumagot pa si Mika at
ikinabit na naman sa kamay ni Jin ang handcuffs na hanggang ngayon ay dala niya pa
din.

‘Ayaw niya talagang malaman ang
nakaraan, ah? Mas lalo ko tuloy nagustuhan na ipaalala sa kanya. Nagmamatigas pa
siya? Lalambot din naman siya sa huli. Maaalala niya lang talaga ang ilan sa mga
nangyari noon at posible na tuloy tuloy niya ng maalala ang lahat. Sana nga tama
ang sinabi ng doktor sa 'kin’

Sumama na lang ng tahimik si Shane
sa kanila dahil alam niyang hindi siya papakawalan nina Mika kapag hindi nila
nakuha ang gusto nila sa kanya. Pinauwi na din naman ni Mika si Risa dahil nandoon
lang si Vince at hinihintay si Risa sa sasakyan nito. Sandali lang din ang byahe
nila dahil hindi traffic papunta doon.

‘I’m in this place again. Dinala na
ako dito ni Terrence noon. Sa lugar kung saan ako naaksidente noon. The place where
my life started to change and the accident that made me who I am now. The place
that turned Jin Charel Tan to Shane Alvarez.’

Hindi sila agad na bumaba ng
sasakyan. Tahimik muna silang umupo doon dahil napansin nila na malalim ang iniisip
ni Shane. Naalala niya kasi ang mga masasamang panaginip niya noon. Ang mga
panaginip na kinatatakutan niya kaya palagi siyang hirap na makatulog.

‘My nightmares happened in this
place.’

Napapanaginipan niya noon ang
pagkahulog ng sasakyan niya sa bangin at pagkatapos niyang makarinig ng malakas na
pagsabog ay nagigising na lang siya dahil sa takot. 'Yon lang ang mga naaalala niya
at wala ng iba. Kahit na marami na siyang nalaman, wala pa ding alaala ang
bumabalik sa isipan niya dahil talagang nakalimutan niya na ang lahat.

‘They’re going to tell me
everything. Everything that I have to know regarding the death of Jin. I never
wanted to know any of it at first. But now, I’m really curious. Kahit na gaano ko
pa man gustong malaman kung paano ako naaksidente, ayoko pa din na malaman kung
sino ako noon. I just want to live the way I did these past five years when I
thought I was dead.’
Tinanggal na ni Mika ang handcuffs sa kamay nilang dalawa at saka sila bumaba ng
sasakyan.

"Hindi man namin alam kung ano ang
talagang dahilan para maaksidente ka pero ang sabi lang sa reports, napunta 'yong
sasakyan mo sa other lane ng mga sasakyan tapos may truck na padaan at sinubukan
mong iwasan 'yon kaya nahulog ang sasakyan mo sa bangin na 'yan. That’s all we
know," pagkukwento ni Mika.
"Siguro naman kinwento na sa 'yo ni Terrence kung paano ka niya iniligtas, hindi
ba? Imposibleng hindi siya magkwento," tanong ni Gab.
"Yes, he told me everything. Mika, you don’t really have to tell me about the
accident because I can remember what happened to me."

Hindi inaasahan ni Mika na may
naaalala pa si Jin sa nangyari sa kanya. Pero kung may naaalala man si Jin, ang
pagkaaksidente lang ang naaalala niya at wala ng iba. Alam niya din na umiiyak siya
nang maaksidente siya pero hindi niya alam kung ano ang dahilan.

‘Terrence saved me from dying. He
suffered a lot because of me. Nagsinungaling man siya sa 'kin pero pinatawad ko na
siya dahil kung hindi niya ako niligtas doon, patay na sana ako ngayon. Kung hindi
dahil sa kanya, tuluyan na akong namatay.’

Para kay Jin, lifesaver niya si
Terrence. Hindi niya din sinisisi ito kahit na nagsinungaling pa ito sa kanya.
Hindi brainwash and tawag niya sa ginawa ni Terrence dahil ginawa lang 'yon ni
Terrence para din sa kanya. Siya din ang pumili na maging ganito; ang maging
matapang at walang pakialam sa iba. Sa tuwing sinisisi si Terrence sa pagkawala
niya, nagagalit siya dahil hindi nila tinitingnan ang other side of the story.

"I will confess all of my sins to
you so you better listen. Pagkaalis mo sa shop na 'yon, tinext ako ni Risa para
ipaalam sa 'kin ang nangyari sa pag-uusap niyo. Alam ko naman na hindi mo
hihiwalayan si Gab dahil lang sa mga sinabi ni Risa sayo noon, eh. Bukod pa dun,
may ginawa ako na kahit sino, walang nakakaalam kaya ka lalong naapektuhan."

Napaisip si Shane sa sinabi ni Mika
pero para sa kanya, hindi na din 'yon mahalaga dahil tapos na ang lahat. Kahit na
itama niya pa ang pagkakamali na 'yon, hindi na maibabalik kung ano ang mayroon
noon.

"I sent you a multimedia message na
may laman na picture naming dalawa ni Gab na naghahalikan. That time, you were so
madly inlove with Gab. I called you after sending that message and you we’re crying
so hard. Alam ko naman na talagang masasaktan ka kapag nakita mo 'yon at
hihiwalayan mo siya kaya pinadala ko sa 'yo. Hindi din natapos ang pag-uusap natin
nun dahil bigla mo na lang akong binabaan dahil siguro sa galit mo sa 'kin. I’m
sorry for not telling you about this, Gab," pagkukwento ni Mika.
"Hindi ako makapaniwala na nagawa mo 'yon saming dalawa ni Jin pagkatapos ng

pagkakaibigan natin, Mika. Ang akala ko binura mo na 'yon," hindi makapaniwalang
sinabi ni Gab.
"C'mon, Gab. Do you really think that I’ll delete that picture when I can make use
of it? It was all in the past so let’s move on. Just forgive but don’t forget. Alam
mo din naman na nagbago na ako. Bumait na ako ng kaunti ngayon. It’s just that I
really hate Jin that time because she ruined my long-term relationship with Zeke.
You know me, gagawin ko talaga 'yon sa araw na masayang masaya siya. That’s only
the best revenge I could ever imagine. Tutal kailangan na din ni Risa ng tulong ko,
sinagad-sagad ko na," depensa niya.

Tinignan ng masama ni Jin si Mika.
Nagagalit siya sa ginawa ni Mika kay Jin. Nagagalit siya sa ginawa ni Mika sa
dating siya.

"You.. are evil, Mika. Galit ako sa
ginawa mo sa kanya. Naaawa ako sa kanya dahil kahit na napakabuti niyang tao,
nagawa mo siyang saktan ng ganun."

Hindi inaasahan ni Mika na ganun
ang isasagot ni Jin. Ibang iba na talaga ito. Dahil ang turing ni Shane sa sarili
niya ay ibang tao na at hindi ang dating Jin.

‘If I really love Gab back then, I
would be really hurt after seeing that kind of picture. Lalo na at idinagdag 'yon
sa sinabi ni Risa.’

Hindi nalang pinansin ni Mika ang
sinabi ni Shane at naisipan na ituloy na lang ang pagkukwento niya sa mga nangyari
noon.

"You also called Zeke that day.
He’s the last person you talked to before the accident. Zeke is my ex boyfriend and
you’re ex boyfriend as well. We broke up because he still loves you. Zeke is all I
had that time and you stole him away from me. Sobrang sama ng loob ko. Masakit kaya
na maagawan. Anyway, I think I should call him. Gusto ko na malaman mo kung ano ang
naging pag-uusap niyo noon."

Kinuha ni Mika ang phone niya at
madali niyang tinawagan si Zeke.

‘Ang dami daming tao ang nasa
nakaraan ko. Naguguluhan na ako. Ex boyfriend ko si Zeke, boyfriend ko bago mamatay
si Gab at boyfriend ko ngayon si Terrence. Ugh, it doesn’t matter at all. Terrence
is my boyfriend now. Zeke and Gab doesn’t have anything to do with me anymore.'

Ilang beses na tinawagan ni Mika si
Zeke bago ito sumagot sa tawag niya.

"Oh, hi Zeke! Buti naman at
naisipan mong sumagot sa tawag ko? I have here someone who wants to know the
something about her past. You better tell her everything that you know."

Binigay ni Mika ang phone niya kay Jin.

"H-hello?"

Nang marinig ni Zeke ang boses ni
Jin ay agad niya itong nakilala.

"Cha-Charel, is that you?"
"It doesn’t matter who I am. Just tell me what happened before Jin died."
"Give the phone to Mika, please."

Nainis si Jin sa kausap. Ang dami
pa nitong mga pinagsasabi at hindi na lang ikwento kaagad sa kanya. Binalik din
naman niya ang phone ni Mika.

"The girl you talked to just now is
Shane. Actually, she is Jin but she’s a different person now with a different name
as well. Sa susunod nalang ako magkukwento sa 'yo. For now, just give her what she
wants. She’s really impatient, you know?"

Binalik din naman ni Mika kay Jin
ang phone pagkatapos niyang sabihin 'yon.

"I miss you, Jin. I really do."
"Whatever. Could you just tell me what happened?!"
"Okay. Chill, take it easy."
"Go on. Speak."
"Ikaw ang tumawag sa 'kin noon. I was wondering why you’re crying but you never
answered my question. Tinanong mo lang ako kung ganun ka lang ba kadaling
paglaruan, kung bakit nangyayari sa 'yo 'yon at kung may karapatan kang sumaya.
Hindi ko maintindihan kung bakit mo ako tinatanong ng ganun. All of a sudden, I
heard a loud explosion at naputol na doon ang tawag."
"Okay."

Ibinalik ni Jin kay Mika ang phone
nito. Pinagkoconnect niya ang mga pangyayari sa isip niya at bigla na lang siyang
nahilo.

"Jin, okay ka lang ba?!" nag-
aalalang tanong ni Gab.

Napahawak sa ulo niya si Jin at
napasabunot siya sa buhok niya. Napapaupo na lang siya sa sakit ng ulo niya at
naaalala niya ang lahat ng mga nangyari ng araw na 'yon. Unti-unting nagpaflashback
sa isip niya ang mga nangyari noon.

"Aaaaaah! Tama na!" sigaw niya.

Napapasigaw na lang siya sa sakit
ng ulo at hindi niya nagugustuhan ang nangyayari dahil naaalala niya ang mga
pangyayari noon.

"What's happening to her?!"
nagtatakang tanong ni Mika.

Biglang naisip ni Gab na baka may
mga naalala na si Jin. Sa mga palabas kasi na napanood niya ay ganun ang nangyayari
kapag nagkaka-amnesia ang isang character at nakakaalala ito. Hindi alam ni Gab
kung ano ang gagawin niya kay Jin. Umiiyak na ito sa sakit na nararamdaman at bigla
itong nawalan ng malay kaya isinakay na nila siya sa loob ng sasakyan at umalis
sila sa lugar na 'yon.

"Anong nangyari sa kanya? Bakit
bigla siyang nagkaganun? May naalala kaya siya dahil sa ginawa natin?" tanong ni
Mika.
"Sa tingin ko, oo. Hindi niya siguro kinaya ang lahat ng nalaman niya kaya nawalan
siya ng malay. Tama na muna siguro 'to sa ngayon. Masyado na natin siyang
pinahirapan sa araw na 'to. Pinilit natin siyang alalahanin ang gusto niya. Sa
susunod na lang ulit."
"Pinilit? Yes, maybe we forced her at the beginning but in the end, it is her who
is curious enough about what happened to her before. Siya na mismo ang nagtatanong.
You know what, Gab? Mas maganda na ituloy tuloy na natin ang ginagawa natin tutal
sabi ng doctor, kapag nakaalala na siya ng kaunti, may chance na tuloy tuloy na
siyang makaalala?"
"Pero sinabi din ng doctor na 'wag natin siyang ipepressure at pipilitin na

makaalala dahil makakasama 'yon sa kanya."
"So what's the next plan?"
"Ganun pa din ang plano. Uulitin ko 'yong mga nangyari noon para maalala niya pero
hindi muna ngayon. You will still help me, right?"

Napaisip doon si Mika.

‘Gusto ko nga bang makaalala siya?’

Naghihintay ng sagot sa kanya si
Gab. Kahit na ayaw niya sana ay hindi niya talaga ito matanggihan.

"Well.. okay, I'll still try. I
haven't thought that it will be tougher than I expected. She really changed a lot,
Gab. She’s different from the Jin we knew. She's short tempered, anti-social and
she’s a spoiled brat! It makes me want to--"
"Mika, hindi kita pinipilit kung ayaw mo. Ayoko lang kasi na masaktan siya
kakapilit natin na maalala niya lahat. Let's just do it one step at a time."
"Paano kung sa susunod, hindi na siya sumama sa 'tin?"
"Then we have to do everything even though it's against her will."
"Okay, then. So ano naman ngayon ang sunod mong ipapaalala sa kanya?"
"Kung paano kaming dalawa nagkakilala. Sa mall kami nagkakilala, Mika. Kilala ko na
siya bago pa man magsimula ang klase noong 4th year tayo. Kaya mo ba ulit gawin
'yong ginawa mo? Kailangan natin ng kopya ng CCTV noon."
"That was six years ago, Gab! How will I be able to get--"

Hinawakan ni Gab ang balikat ni
Mika saka siya nginitian.

"'Wag kang magpanic. I believe that
you can, Mika. Marami kang connections kaya malaki ang chance na makakuha ka ng
copy pero kung sakaling hindi, ako na ang kikilos."
"Okay, I'll try to look for it tomorrow but you have to come with me."
"Sige, sasamahan kita. Thank you, Mika. I know I can always count on you."

Nasaktan si Mika sa sinabi ni Gab.
Alam niya na hanggang kaibigan lang talaga ang magiging tingin nito sa kanya.

"You're always welcome, Gab."


Hinatid na lang nila si Shane sa condo unit niya. Buti na lang at alam 'yon ni Mika
at saka na sila umalis. Malaki ang pasasalamat ni Gab na kahit papano ay napabalik
na nila ang kahit na konti sa memorya niya. Hindi siya nawawalan ng pag-asa dahil
para sa kanya, kakayanin nilang ibalik si Jin sa dati. Tiyaga at tiwala lang
talaga.Chapter 24: Memories of the Past

Sa hindi inaasahang pagkakataon,
nagkaroon ng importanteng tawag si Terrence galing sa Korea kaya kailangan niyang
bumalik kaagad doon at iwan si Shane sa Pinas para makasama pa nito ang pamilya
niya. Nakapag-usap na din sila at pumayag si Shane na makipagkita sa pamilya niya
paminsan minsan. Ayaw man sanang magpaiwan doon ni Shane pero pumayag na din siya
dahil nangako si Terrence na babalik ito kaagad.

"Babe, do you really have to leave
me here?" malungkot na tanong ni Shane.
"I have to go, Shane. I'll be back soon. Maybe a week or so. Depende 'yon sa mga
kailangan kong asikasuhin doon."
"Kung matatagalan ka, then I’ll go with you! You can't just leave me here,
Terrence! What if they harassed me? Baka pilitin nila akong gawin ang mga bagay na
ayaw ko."

Hinawakan ni Terrence ang kamay ni
Shane.

"Nag-usap na tayo tungkol dito.
Hindi ka pwedeng sumama sa 'kin. You’re strong, Shane. You can defend yourself.
It’s your life so you shouldn’t let them control you. Just let me know if something
goes wrong. Spend some time with Axel and your Dad while I’m gone. You’ll meet your
Mom soon."
"Life will be boring without you here by my side."

"Isipin mo na lang na nandito ako at sobrang busy lang ako sa trabaho. Go out and
have fun. Mabait si KL at best friend mo siya. Sigurado akong makakasundo mo siya.
Kung may problema ka, you can talk to her. She will definitely listen to you. 'Wag
kang matakot, okay? I trust you, Shane. You'll be able to survive here without me.
You can do it. I'll call you whenever I'm not busy, I promise."
"Alright, I will try. I'll do my best for you."
"That's my girl. 'Wag mo lang kakalimutan na kailangan mong mag-ingat sa mga

pagkakatiwalaan mo, okay?"
"Yes, babe. I will always keep that in mind."
"I’ll get going."
"This early?"
"Yes. I can’t miss my flight."
"Can't you leave a little later?"

Umiling si Terrence. Nalulungkot si
Shane dahil sa pag-alis ni Terrence. Gusto niya talagang sumama dito.

"I'm going to miss you."
"I’ll miss you, too."

Niyakap siya ni Shane ng sobrang
higpit na tila ba ayaw niya na itong pakawalan at matagal silang magkakalayo.

"Kapag hindi ko kinaya, susundan
kita at hindi ko sasabihin sa 'yo 'yon."

Nang bumitiw sa pagkakayakap si
Shane ay naluluha ito. Kapag nakikita niya na ganun si Shane ay nakikita niya ang
dating ugali nito noon. Nilapitan siya ni Shane at hinalikan siya.

"Saranghae, oppa." (I love you)
"I love you, Shane. Take care, okay?"
"Take care. You shoult get going. I might stop you if you don't."
"Bye."

Hinalikan ni Terrence sa noo si
Shane at niyakap ulit ng mahigpit bago siya tuluyang umalis. Nang nasa sasakyan na
siya at nagdadrive papuntang airport, tinawagan niya si KL.

"Are you busy?"
"Why? What do you want from me?"
"Let's meet. I have something to tell you. This has something to do with Shane."
"Pagkatapos mong itago sa 'min si Jin ng napakatagal, umaasta ka na parang walang

nangyari? Halos ayaw mo nga kaming palapitin sa kanya."
"Para lang 'yon kina Gab at Mika. Gusto ko na mabalik ang friendship niyo."
"What exactly do you have to say? Say it over the phone. I’m quite busy today."
"Aalis na muna ako sa ngayon. Babalik ako sa Korea at maiiwan dito si Shane. Habang
wala ako, pwede bang bantayan mo muna siya?"
"She doesn't like me. She doesn’t even want to talk to me. Imposible ang gusto mong
mangyari, Terrence."
"I talked to her earlier about you. Hindi ka na siguro magkakaproblema sa kanya.
Maging mabait ka sa kanya kung gusto mong makuha ang loob niya. Don’t force her to
do the things she want. Ayaw niya din na binabanggit ang nakaraan niya sa kanya."
"I understand. Ibig sabihin ba nito, okay lang sa 'yo na lapitan ko na siya ulit
kapalit ng pagbabantay ko sa kanya?"
"You can think of it like that. She needs someone to accompany her while I’m gone.
Baka sundan niya ako sa Korea kapag hindi niya na nagustuhan ang nangyayari dito.
Alam ko naman na ayaw niyong mangyari 'yon."
"I got your point. Alam mo naman na hindi ako makaka-hindi sa gusto mo dahil ako
din ang makikinabang dito. Sige, you're somehow forgiven for what you did. Kung
sakaling magkaproblema, I’ll let you know."
"Thank you, KL."
"Thanks for trusting me, Terrence. 'Wag kang mag-alala dahil hindi ko na siya
pipilitin pa na maalala kung ano siya noon pero tandaan mo na siya mismo ang
makakaalala dahil sa paligid niya kaya 'wag ka ng magtaka kung sa isang iglap,
magbago ang lahat."
"Alam ko 'yon at handa na din ako sa pwedeng mangyari. Just don't force her,
please. It will cause her a lot of stress. Hayaan na lang natin na siya mismo ang
makaalala at 'wag siyang pipilitin. 'Yan ang sinabi sa 'kin ng doktor noon."
"Don't worry, I won't do that. Mag-ingat ka sa flight mo."
"Sige. Ikaw na ang bahala sa kanya. Bye."
"Bye."

Pagkatapos ng pag-uusap na 'yon ay
nakahinga na ng maluwag si Terrence dahil alam niyang wala na siyang masyadong
iisipin.

‘Sana hindi mahirapan si Shane sa
gusto kong mangyari. Alam ko na ayaw niyang makilala 'yong parents niya pero may
karapatan sila sa kanya at wala akong karapatan na ipagdamot siya. Handa na din ako
sa posibleng mangyari kapag bumalik na ang memorya niya at kapag nangyari 'yon,
hahayaan ko na siya sa gusto niyang gawin. I saved her from the accident, gave her
a new life and made her happy and that's all that matters to me. Ginawa ko lang
kung ano ang dapat.’
Asar na asar si Mika sa taong kikitain niya dahil ang tagal nitong dumating at
kanina pa siya naghihintay sa lugar kung saan ang usapan nila na magkikita.

‘What's taking her so long?! I was
like waiting here for ages. Masyado namang paimportante 'yang Shane na 'yan. Just
wait ‘til she gets here. Masosorpresa siya sa mga inihanda kong pasabog. Nahirapan
pa ako para lang mayaya siya na lumabas kasama ako. Subukan niya lang talaga akong
artehan at makakatikim sakin 'yan.’

Kaya nakipagkita si Mika kay Shane
ay para tulungan si Gab. Nangako na kasi siya na tutulungan niya ito kay Shane
bilang pangbawi na din sa nagawa niya noon. Nang makita niya si Shane ay nilapitan
niya ito. Hindi niya maiwasan na mainis sa pagmumukha nito dahil bukod sa
pakiramdam niya ay inaagawan siya nito, pinaghintay pa siya nito ng matagal.

"Sorry, I'm a little late."
"A little late?! I've been waiting here for over thirty minutes and you call that a
little late?! Naiinis na talaga ako sa 'yo, ah!"
"Ikaw ang may kailangan sa 'kin kaya sa tingin ko, wala kang karapatan na
magreklamo. Nagsorry na ako sa 'yo, ano pa bang kailangan mo?" mataray na sagot
nito.

Hindi nakasagot si Mika sa sagot sa
kanya ni Shane lalo na’t alam niya na tama naman ang mga sinabi nito.

"What do you want this time?"
"Just come with me and company me to the places I want to go. I have some things
that I really want to show you."

Nagdala ng handcuffs si Mika para
ilagay sa kamay ni Shane para wala na itong kawala sa kanya. Baka kasi biglang
umalis ito kapag hindi niya nagustuhan ang gagawin niya dito. Sa tingin niya din ay
talagang aalis ito at nakakasiguro siya doon. Nang makahanap siya ng tiyempo ay
ikinabit niya 'yon sa kamay ni Shane at ang kabila naman sa kanya. Ang plano kasi
nila ni Gab ay ipaalala kay Shane ang nakaraan niya paunti-unti. Ayaw niya man na
gawin 'yon pero gusto niyang tulungan si Gab.

"What are you trying to do?!"
"I’m kidnapping you. Let's go."
"No! Remove this thing off of me! Now!" utos ni Shane.

Inis na inis si Shane sa ginawa ni
Mika. Doon lang narealize ni Mika ang ilan sa mga pagbabago ni Shane.

‘Ang napaka-patient na Jin, bad-
tempred na ngayon. She really changed. Hindi ko alam kung tama bang sabihin 'to
pero wala na kaming pinagkaiba pagdating sa ugali ngayon.’

Walang ibang ginawa si Mika kung
hindi pagtaasan ng kilay si Shane.

"Do you really think na susundin ko
ang gusto mo? You’re not the boss here, honey. Ako ang masusunod ngayong araw na
'to. Wala ka na ding choice kung hindi sumama sa 'kin. Just accompany me.
Papakawalan din naman kita mamaya. Kung ayaw mo pa din, I have no other choice but
to drag you by force."

Tumalikod na si Mika pero humarap
siya ulit.

"Oh, I forgot to tell you. The key
is not with me. So are you coming or not?"
"You evil witch. I won’t let you get away with this."
"You’ll thank me in the future because of the things I’ll be doing with you, I
assure you that."

Sinenyasan ni Mika ang mga lalaki
na kinausap niya para tulungan siya kay Shane. Sapilitan siyang pinapasok sa isang
sasakyan kung nasaan si Gab. Hindi inaasahan ni Shane na makikita niya si Gab
doon.

"Gab? Wha-what is the meaning of
this?!" gulat na tanong ni Shane.
"'Wag kang mag-alala, Jin. Hindi ka namin sasaktan dahil hindi ko din hahayaang
mangyari 'yon. Hinihiling ko lang sa 'yo na makisama ka na lang para maging maayos
ang lahat at hindi tayo magkaproblema," mahinahong saot ni Gab.
"Nah ah ah! Mali ang linya mo, Gab. I will definitely hurt her kapag nagmatigas
siya mamaya. Hindi ako magdadalawang-isip na gawin sa kanya 'yon."
"Mika!" sita ni Gab.
"Just let me do things my way, Gab. Nagpatulong ka din naman sa 'kin kaya hayaan mo
na ako ang kumilos ngayon. I'll do what I think is best."
"You must be kidding me. Stop treating me like a dog that will follow all of your
orders. I wasn't raised to be like that."
"I won't do anything that is unneccesary if you'll make things smooth for me. 'Wag
mo na kasi akong pahirapan para wala tayong problema."

Pinaandar na ni Gab ang sasakyan
niya. Pupunta sila sa shop kung saan nag-usap sina Jin at Risa bago maaksidente si
Jin noon. Hindi na din nagsalita pa si Shane dahil wala na siyang magagawa.
Tinawagan ni Mika si Risa na kasabwat niya sa plano niya noon at kinausap niya para
tumulong sa kanila ngayon.

"What's the matter Mika?"
"Are you there already?"
"You know that I'll never gonna go back to that place."
"Come on, Risa! Hindi ka pa din ba nakakamove on? Nakakaawa ka naman. Don’t you
know that she’s alive?!"

Nagulat si Risa sa narinig. Wala
siyang kaalam-alam na buhay pa si Jin.

"She-she is what?!"
"You heard me."
"How did that happen?! She’s dead! I--"
"Stop bombarding me with questions. It doesn’t matter how that happened. What
matters now is she’s alive, right? I’m on my way there together with Jin and Gab.
Just go to that place now and please, make it fast. You are badly needed there."
"Sige, aalis na ako kaagad dito sa bahay. I’ll see you there."

Asar na asar si Mika kay Risa dahil
wala pa din itong pagbabago. Hanggang ngayon kasi ay sinisisi niya pa din ang
sarili niya sa pagkamatay ni Jin.

"Shane, I want you to watch a
video."
"Why will I watch that video? Does it have anything to do with me?"
"Yes, it has something to do with you. We will show you what happened before the
accident. You should watch this."
"I don't need to know what happened that day. It doesn’t matter to me at all."
"It matters, okay?! Just watch this video! Saglit lang 'to," naiinis na sinabi ni
Mika.

Kinuha ni Mika sa bag niya ang iPad
na dala niya. Gumawa talaga siya ng paraan para makakuha ng copy ng CCTV video sa
shop na 'yon noon pa. Sa totoo lang ay binili niya ang mismong copy nun para walang
ebidensya laban sa kanya kung sakaling magkaroon ng problema. Matagal niya din na
itinago 'yon at ngayon niya lang 'yon magagamit ulit. Recorded din ang naging pag-
uusap nila ni Risa noon sa cellphone nito kaya inedit na lang ang video para
malagyan ng boses at mapakita kay Shane ang nangyari noon.

"Watch this."

Pinlay ni Mika ang video. Sigurado
din naman siya na papanuorin 'yon ni Shane dahil magiging curious ito sa kung ano
nga ang nangyari noon. Iba kasi talaga kapag may patunay kaysa sa sinasabi lang.
Ayaw man panoorin ni Shane ang video pero pinanood niya pa din. Kahit na anong
pilit niya na hindi, may nagtutulak pa din sa kanya na panoorin 'yon.

"So we are fighting over Gab that
time? She can have him now. I don't need him."

Hindi inaasahan ni Mika ang
magiging reaksyon ni Shane. She’s expecting that Shane will ask her something about
the video.

‘Manhid ba siya? Bakit parang
walang epekto sa kanya ang napanood niya? I wasn’t expecting her to be like this.
Her heart is as hard as stone. What happened to the Jin I know?’

Tinignan ni Mika si Shane at
expressionless lang talaga ito.

"The girl in the video is now the
girlfriend of your brother. Sigurado naman ako na nakilala mo na din si Vince. The
girl has nothing to do with Gab anymore."
"Why do you have to show me this? Wala namang magbabago kahit na malaman ko pa ang
lahat ng 'to. Nangyari na ang nangyari."
"You’re wrong. This could affect your future. 'Wag kang magsalita ng tapos, Shane.
Everything can change in an instant, remember that."
"What happened after that conversation?"

Napangiti si Mika dahil ang
hinihintay niyang tanong ay lumabas na sa bibig ni Shane.

"I will tell you the other details
later. Let's just take it easy."

Nginitian lang siya ni Mika at
tumingin na lang siya sa labas ng bintana.

‘I can feel it. Marami siyang
tanong na gusto niyang masagot.’

Pagkatapos ng ilang minutong byahe
ay nakarating na sila dun sa shop. Laking tuwa lang ni Mika dahil hanggang ngayon
ay nandoon pa din 'yon.

"We're here. Let's go."
"Can't we remove this handcuff first? Hindi naman ako nagwala, hindi ba? Nakakahiya
'tong ginagawa niyo, don’t you know that?"
"Nagger ka na din pala ngayon? I'm sorry but I won't remove that."
"I won't runaway. I don't commute and I don't even know this place. I won't get off
this car until you remove this."
"I guess I have to drag you by force again."
"Mika, tanggalin mo na 'yan at baka nasasaktan na siya. Kawalan ko naman 'yon kapag
nakawala siya kaya ako ang sisihin mo kapag nangyari 'yon," seryosong sabi ni Gab.

Napabuntong hininga na lang si
Mika.

"Give me the key."

Iniabot sa kanya ni Gab ang susi na kinuha niya din naman. Nang lumabas sila ng
sasakyan ay nagtingin tingin si Shane sa paligid pero walang pamilyar sa kanya
doon. Nang dumating sila doon ay hinintay nilang mabakante ang pwesto na inupuan
nina Jin at Risa noon saka sila umupo. Hindi rin naman nagtagal at dumating na si
Risa na gulat na gulat nang makita si Shane. Tila ba hindi siya makapaniwala na
buhay nga ito.

"Here comes Risa, Gab’s childhood
friend or sweetheart rather," pagpapakilala ni Mika.
"Jin, I-I'm sorry for what I’ve done," sincere na sinabi ni Risa paglapit niya kay
Shane.

Tinaasan lang siya ng kilay ni
Shane. Hindi niya naaalala ang mukha o pangalan nito. Ni hindi din pamilyar ang
kahit ano kay Risa sa kanya. Nang makaupo na si Risa ay umorder si Mika ng frappe
para may mainom sila habang nag-uusap doon.

"This is the place where it all
started. Actually, this just the second part. Parehas lang kayo ng position ngayon
ni Gab dahil kahapon niya lang napanood ang video at ngayon niya lang din maririnig
ang sasabihin ko. I want you to know everything so you should listen carefully."
"Why do you have to bring me to this place? Pwede naman sa ibang lugar na malapit
lang sa 'tin. Lumayo pa tayo."
"You can easily remember everything if we will talk about what happened in this
place but it doesn’t seem to work on you. Bago pa man kayo nag-usap ni Risa, may
nangyari na noong araw na 'yon. C'mon Risa, spill it out."

Huminga ng malalim si Risa bago
siya magsalita.

"The morning that day, I was with
Gab to organize something for you. I was madly inlove with him that time. When he
told me that he was going to propose to you that night, nagalit ako ng sobra sa
'yo. Ayokong makita na ikakasal kayong dalawa kaya gumawa ako ng paraan para hindi
ka pumunta sa lakad niyo ng gabing 'yon. I have no one to help me but Mika kaya
siya ang nilapitan ko. The plan worked but the results weren’t the same as I was
expecting it to be. Gusto ko lang naman maghiwalay kayo nun pero naaksidente ka.
I'm very sorry," pagkukwento ni Risa.
"In the first place, why would you want to marry me? That was five years ago,
right? We we’re so young back then," tanong ni Shane kay Gab.
"Fiancé kita. Ang mga magulang natin ang may gusto na ipakasal tayo noon. Naging
girlfriend kita hanggang sa tumagal, naisipan ko na magpropose sa 'yo dahil gusto
mo ng assurance dahil sa ibang bansa ka na mag-aaral at natatakot ka sa mga pwedeng
mangyari."
"Fiancé? You must be kidding me," matawa-tawang tanong ni Shane.
"Nakakatawa man pero 'yon ang totoo."
"Okay. If that’s the case, then it is. So during that time, I was Gab's girlfriend.
He was about to propose to me and Risa found out about the proposal so she tried to
stop that. She wants us to break up and she did that with Mika's help. That means,
the video that Mika showed me earlier is the clip on how Risa tried to break us
apart. Then instead of us breaking up, I was engaged in an accident. Am I right?"
pagkukwento ni Shane.
"Perfect! You got it right, honey! That's exactly what happened."

Naguguluhan pa din si Jin kahit na
nakwento na sa kanya 'yon. Wala siyang maalala sa kahit ano sa mga nalaman niya.

"I have a question for Risa. Lahat
ng sinabi mo sa 'kin noon, kasinungalingan lang lahat 'yon? Sinabi mo lang ba 'yon
para magalit ako kay Gab at hiwalayan ko siya?" tanong ni Shane.
"No! Lahat ng sinabe ko sa 'yo, totoo. I was just so desperate that even though it
would hurt you, I told you everything. 'Yon lang din kasi ang naisip namin na
paraan para mapaghiwalay kayong dalawa," depensa ni Risa.
"Pagkatapos nating mag-usap, umalis ako kaagad. Saan naman ako pumunta at paano
nangyari na naaksidente ako?" naguguluhan na tanong niya.
"May date tayo ng gabi na 'yon kaya pumunta ka sa 'kin. 'Yon na ang date natin kung
saan dapat ako magpopropose sa 'yo," sagot ni Gab.

Nagtataka si Mika kung bakit kahit
madami na silang napag-usapan ay wala pa ding kakaiba na nangyayari kay Shane.

"Don't you remember anything?"
tanong ni Mika.
"I don't remember anything at all. You can't force me to remember all of it. Ayaw
ko na din na maalala pa 'yon."
"Wait a minute! I-I don't get it. Wala siyang naaalala?! Nagka-amnesia siya? Ang
akala ko naman, kilala niya ako at alam niya lahat," naguguluhang tanong ni Risa.
"Ang tanga mo naman! Kwento ka ng kwento, wala ka man lang alam na wala siyang
naaalala kahit na isa? Kung alam niya, edi sana inupakan ka na niya," naiinis na
sagot ni Mika.
"Sorry ha? Hindi niyo kasi sinabi sa 'kin ang lahat. Edi sana alam ko," sagot ni
Risam
"Let's go where the accident happened," pagyayaya ni Mika.
"Why do we have to go there when you can tell me everything here?"

Hindi na sumagot pa si Mika at
ikinabit na naman sa kamay ni Jin ang handcuffs na hanggang ngayon ay dala niya pa
din.

‘Ayaw niya talagang malaman ang
nakaraan, ah? Mas lalo ko tuloy nagustuhan na ipaalala sa kanya. Nagmamatigas pa
siya? Lalambot din naman siya sa huli. Maaalala niya lang talaga ang ilan sa mga
nangyari noon at posible na tuloy tuloy niya ng maalala ang lahat. Sana nga tama
ang sinabi ng doktor sa 'kin’

Sumama na lang ng tahimik si Shane
sa kanila dahil alam niyang hindi siya papakawalan nina Mika kapag hindi nila
nakuha ang gusto nila sa kanya. Pinauwi na din naman ni Mika si Risa dahil nandoon
lang si Vince at hinihintay si Risa sa sasakyan nito. Sandali lang din ang byahe
nila dahil hindi traffic papunta doon.

‘I’m in this place again. Dinala na
ako dito ni Terrence noon. Sa lugar kung saan ako naaksidente noon. The place where
my life started to change and the accident that made me who I am now. The place
that turned Jin Charel Tan to Shane Alvarez.’

Hindi sila agad na bumaba ng
sasakyan. Tahimik muna silang umupo doon dahil napansin nila na malalim ang iniisip
ni Shane. Naalala niya kasi ang mga masasamang panaginip niya noon. Ang mga
panaginip na kinatatakutan niya kaya palagi siyang hirap na makatulog.

‘My nightmares happened in this
place.’

Napapanaginipan niya noon ang
pagkahulog ng sasakyan niya sa bangin at pagkatapos niyang makarinig ng malakas na
pagsabog ay nagigising na lang siya dahil sa takot. 'Yon lang ang mga naaalala niya
at wala ng iba. Kahit na marami na siyang nalaman, wala pa ding alaala ang
bumabalik sa isipan niya dahil talagang nakalimutan niya na ang lahat.

‘They’re going to tell me
everything. Everything that I have to know regarding the death of Jin. I never
wanted to know any of it at first. But now, I’m really curious. Kahit na gaano ko
pa man gustong malaman kung paano ako naaksidente, ayoko pa din na malaman kung
sino ako noon. I just want to live the way I did these past five years when I
thought I was dead.’
Tinanggal na ni Mika ang handcuffs sa kamay nilang dalawa at saka sila bumaba ng
sasakyan.

"Hindi man namin alam kung ano ang
talagang dahilan para maaksidente ka pero ang sabi lang sa reports, napunta 'yong
sasakyan mo sa other lane ng mga sasakyan tapos may truck na padaan at sinubukan
mong iwasan 'yon kaya nahulog ang sasakyan mo sa bangin na 'yan. That’s all we
know," pagkukwento ni Mika.
"Siguro naman kinwento na sa 'yo ni Terrence kung paano ka niya iniligtas, hindi
ba? Imposibleng hindi siya magkwento," tanong ni Gab.
"Yes, he told me everything. Mika, you don’t really have to tell me about the
accident because I can remember what happened to me."

Hindi inaasahan ni Mika na may
naaalala pa si Jin sa nangyari sa kanya. Pero kung may naaalala man si Jin, ang
pagkaaksidente lang ang naaalala niya at wala ng iba. Alam niya din na umiiyak siya
nang maaksidente siya pero hindi niya alam kung ano ang dahilan.

‘Terrence saved me from dying. He
suffered a lot because of me. Nagsinungaling man siya sa 'kin pero pinatawad ko na
siya dahil kung hindi niya ako niligtas doon, patay na sana ako ngayon. Kung hindi
dahil sa kanya, tuluyan na akong namatay.’

Para kay Jin, lifesaver niya si
Terrence. Hindi niya din sinisisi ito kahit na nagsinungaling pa ito sa kanya.
Hindi brainwash and tawag niya sa ginawa ni Terrence dahil ginawa lang 'yon ni
Terrence para din sa kanya. Siya din ang pumili na maging ganito; ang maging
matapang at walang pakialam sa iba. Sa tuwing sinisisi si Terrence sa pagkawala
niya, nagagalit siya dahil hindi nila tinitingnan ang other side of the story.

"I will confess all of my sins to
you so you better listen. Pagkaalis mo sa shop na 'yon, tinext ako ni Risa para
ipaalam sa 'kin ang nangyari sa pag-uusap niyo. Alam ko naman na hindi mo
hihiwalayan si Gab dahil lang sa mga sinabi ni Risa sayo noon, eh. Bukod pa dun,
may ginawa ako na kahit sino, walang nakakaalam kaya ka lalong naapektuhan."

Napaisip si Shane sa sinabi ni Mika
pero para sa kanya, hindi na din 'yon mahalaga dahil tapos na ang lahat. Kahit na
itama niya pa ang pagkakamali na 'yon, hindi na maibabalik kung ano ang mayroon
noon.

"I sent you a multimedia message na
may laman na picture naming dalawa ni Gab na naghahalikan. That time, you were so
madly inlove with Gab. I called you after sending that message and you we’re crying
so hard. Alam ko naman na talagang masasaktan ka kapag nakita mo 'yon at
hihiwalayan mo siya kaya pinadala ko sa 'yo. Hindi din natapos ang pag-uusap natin
nun dahil bigla mo na lang akong binabaan dahil siguro sa galit mo sa 'kin. I’m
sorry for not telling you about this, Gab," pagkukwento ni Mika.
"Hindi ako makapaniwala na nagawa mo 'yon saming dalawa ni Jin pagkatapos ng

pagkakaibigan natin, Mika. Ang akala ko binura mo na 'yon," hindi makapaniwalang
sinabi ni Gab.
"C'mon, Gab. Do you really think that I’ll delete that picture when I can make use
of it? It was all in the past so let’s move on. Just forgive but don’t forget. Alam
mo din naman na nagbago na ako. Bumait na ako ng kaunti ngayon. It’s just that I
really hate Jin that time because she ruined my long-term relationship with Zeke.
You know me, gagawin ko talaga 'yon sa araw na masayang masaya siya. That’s only
the best revenge I could ever imagine. Tutal kailangan na din ni Risa ng tulong ko,
sinagad-sagad ko na," depensa niya.

Tinignan ng masama ni Jin si Mika.
Nagagalit siya sa ginawa ni Mika kay Jin. Nagagalit siya sa ginawa ni Mika sa
dating siya.

"You.. are evil, Mika. Galit ako sa
ginawa mo sa kanya. Naaawa ako sa kanya dahil kahit na napakabuti niyang tao,
nagawa mo siyang saktan ng ganun."

Hindi inaasahan ni Mika na ganun
ang isasagot ni Jin. Ibang iba na talaga ito. Dahil ang turing ni Shane sa sarili
niya ay ibang tao na at hindi ang dating Jin.

‘If I really love Gab back then, I
would be really hurt after seeing that kind of picture. Lalo na at idinagdag 'yon
sa sinabi ni Risa.’

Hindi nalang pinansin ni Mika ang
sinabi ni Shane at naisipan na ituloy na lang ang pagkukwento niya sa mga nangyari
noon.

"You also called Zeke that day.
He’s the last person you talked to before the accident. Zeke is my ex boyfriend and
you’re ex boyfriend as well. We broke up because he still loves you. Zeke is all I
had that time and you stole him away from me. Sobrang sama ng loob ko. Masakit kaya
na maagawan. Anyway, I think I should call him. Gusto ko na malaman mo kung ano ang
naging pag-uusap niyo noon."

Kinuha ni Mika ang phone niya at
madali niyang tinawagan si Zeke.

‘Ang dami daming tao ang nasa
nakaraan ko. Naguguluhan na ako. Ex boyfriend ko si Zeke, boyfriend ko bago mamatay
si Gab at boyfriend ko ngayon si Terrence. Ugh, it doesn’t matter at all. Terrence
is my boyfriend now. Zeke and Gab doesn’t have anything to do with me anymore.'

Ilang beses na tinawagan ni Mika si
Zeke bago ito sumagot sa tawag niya.

"Oh, hi Zeke! Buti naman at
naisipan mong sumagot sa tawag ko? I have here someone who wants to know the
something about her past. You better tell her everything that you know."

Binigay ni Mika ang phone niya kay Jin.

"H-hello?"

Nang marinig ni Zeke ang boses ni
Jin ay agad niya itong nakilala.

"Cha-Charel, is that you?"
"It doesn’t matter who I am. Just tell me what happened before Jin died."
"Give the phone to Mika, please."

Nainis si Jin sa kausap. Ang dami
pa nitong mga pinagsasabi at hindi na lang ikwento kaagad sa kanya. Binalik din
naman niya ang phone ni Mika.

"The girl you talked to just now is
Shane. Actually, she is Jin but she’s a different person now with a different name
as well. Sa susunod nalang ako magkukwento sa 'yo. For now, just give her what she
wants. She’s really impatient, you know?"

Binalik din naman ni Mika kay Jin
ang phone pagkatapos niyang sabihin 'yon.

"I miss you, Jin. I really do."
"Whatever. Could you just tell me what happened?!"
"Okay. Chill, take it easy."
"Go on. Speak."
"Ikaw ang tumawag sa 'kin noon. I was wondering why you’re crying but you never
answered my question. Tinanong mo lang ako kung ganun ka lang ba kadaling
paglaruan, kung bakit nangyayari sa 'yo 'yon at kung may karapatan kang sumaya.
Hindi ko maintindihan kung bakit mo ako tinatanong ng ganun. All of a sudden, I
heard a loud explosion at naputol na doon ang tawag."
"Okay."

Ibinalik ni Jin kay Mika ang phone
nito. Pinagkoconnect niya ang mga pangyayari sa isip niya at bigla na lang siyang
nahilo.

"Jin, okay ka lang ba?!" nag-
aalalang tanong ni Gab.

Napahawak sa ulo niya si Jin at
napasabunot siya sa buhok niya. Napapaupo na lang siya sa sakit ng ulo niya at
naaalala niya ang lahat ng mga nangyari ng araw na 'yon. Unti-unting nagpaflashback
sa isip niya ang mga nangyari noon.

"Aaaaaah! Tama na!" sigaw niya.

Napapasigaw na lang siya sa sakit
ng ulo at hindi niya nagugustuhan ang nangyayari dahil naaalala niya ang mga
pangyayari noon.

"What's happening to her?!"
nagtatakang tanong ni Mika.

Biglang naisip ni Gab na baka may
mga naalala na si Jin. Sa mga palabas kasi na napanood niya ay ganun ang nangyayari
kapag nagkaka-amnesia ang isang character at nakakaalala ito. Hindi alam ni Gab
kung ano ang gagawin niya kay Jin. Umiiyak na ito sa sakit na nararamdaman at bigla
itong nawalan ng malay kaya isinakay na nila siya sa loob ng sasakyan at umalis
sila sa lugar na 'yon.

"Anong nangyari sa kanya? Bakit
bigla siyang nagkaganun? May naalala kaya siya dahil sa ginawa natin?" tanong ni
Mika.
"Sa tingin ko, oo. Hindi niya siguro kinaya ang lahat ng nalaman niya kaya nawalan
siya ng malay. Tama na muna siguro 'to sa ngayon. Masyado na natin siyang
pinahirapan sa araw na 'to. Pinilit natin siyang alalahanin ang gusto niya. Sa
susunod na lang ulit."
"Pinilit? Yes, maybe we forced her at the beginning but in the end, it is her who
is curious enough about what happened to her before. Siya na mismo ang nagtatanong.
You know what, Gab? Mas maganda na ituloy tuloy na natin ang ginagawa natin tutal
sabi ng doctor, kapag nakaalala na siya ng kaunti, may chance na tuloy tuloy na
siyang makaalala?"
"Pero sinabi din ng doctor na 'wag natin siyang ipepressure at pipilitin na

makaalala dahil makakasama 'yon sa kanya."
"So what's the next plan?"
"Ganun pa din ang plano. Uulitin ko 'yong mga nangyari noon para maalala niya pero
hindi muna ngayon. You will still help me, right?"

Napaisip doon si Mika.

‘Gusto ko nga bang makaalala siya?’

Naghihintay ng sagot sa kanya si
Gab. Kahit na ayaw niya sana ay hindi niya talaga ito matanggihan.

"Well.. okay, I'll still try. I
haven't thought that it will be tougher than I expected. She really changed a lot,
Gab. She’s different from the Jin we knew. She's short tempered, anti-social and
she’s a spoiled brat! It makes me want to--"
"Mika, hindi kita pinipilit kung ayaw mo. Ayoko lang kasi na masaktan siya
kakapilit natin na maalala niya lahat. Let's just do it one step at a time."
"Paano kung sa susunod, hindi na siya sumama sa 'tin?"
"Then we have to do everything even though it's against her will."
"Okay, then. So ano naman ngayon ang sunod mong ipapaalala sa kanya?"
"Kung paano kaming dalawa nagkakilala. Sa mall kami nagkakilala, Mika. Kilala ko na
siya bago pa man magsimula ang klase noong 4th year tayo. Kaya mo ba ulit gawin
'yong ginawa mo? Kailangan natin ng kopya ng CCTV noon."
"That was six years ago, Gab! How will I be able to get--"

Hinawakan ni Gab ang balikat ni
Mika saka siya nginitian.

"'Wag kang magpanic. I believe that
you can, Mika. Marami kang connections kaya malaki ang chance na makakuha ka ng
copy pero kung sakaling hindi, ako na ang kikilos."
"Okay, I'll try to look for it tomorrow but you have to come with me."
"Sige, sasamahan kita. Thank you, Mika. I know I can always count on you."

Nasaktan si Mika sa sinabi ni Gab.
Alam niya na hanggang kaibigan lang talaga ang magiging tingin nito sa kanya.

"You're always welcome, Gab."

Hinatid na lang nila si Shane sa
condo unit niya. Buti na lang at alam 'yon ni Mika at saka na sila umalis. Malaki
ang pasasalamat ni Gab na kahit papano ay napabalik na nila ang kahit na konti sa
memorya niya. Hindi siya nawawalan ng pag-asa dahil para sa kanya, kakayanin nilang
ibalik si Jin sa dati. Tiyaga at tiwala lang talaga.
[ 25 ] Jin is Dead [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 25: Jin is Dead


 Pumunta si Gab si tinitirhan ni
Mika dahil kailangan nilang mag-usap sa susunod na gagawin nila kay Jin. Nauna
doong dumating si Gab dahil inaasikaso pa ni Mika ang pagkuha ng kopya ng CCTV
footage sa mall noon.
"Oh, babe! What brought you here?" pabirong tanong ni Mika.
"Mika, alam mo kung bakit ako nandito ngayon."
"Im just kidding, okay? Bakit napaaga ka yata ng punta?"
"Madami akong ginagawa at ngayon lang ako nagka-oras. Aalis din ako kaagad
pagkatapos natin mag-usap."
"Oh, alright. What should we do now? Wala akong nakuhang copy ng CCTV video. You
should conduct a Plan B."
"May Plan B ako. Nakausap ko na si KL at ang sabi niya, magkikita sila ni Jin
ngayon. Susubukan niyang ipaalala ang tungkol sa kanilang dalawa ni Zeke noon tapos
bukas, kami naman ang magkikita."
"So how will you make her remember what happened that time? You don’t have anything
to show her. You can't also invite Zeke here."
"Ako na ang bahala doon, Mika. 'Wag mo ng problemahin 'yon. Salamat sa tulong mo."
"I haven't done anything yet so don’t thank me. Thank me when you've taken her
back. That is, if you will have her. Just go, magpapahinga na ako. I’m really
tired."
"Thank you pa din sa effort mo, Mika."
"No problem, Gab. Sayang naman at hindi ako makakasama sa mga gagawin mo. Good luck
with your plan. Bye."
"Bye."

Pagkaalis ni Gab, agad niyang
inisip ang mga kailangan niyang gawin para maipaalala kay Jin ang lahat. Desperado
na talaga siya at kahit ano ay gagawin niya para lang makuha ang gusto niya at 'yon
ay ang maalala siya ni Jin.
~
Pumunta si KL sa lugar kung saan nakatira si Jin. Nakikisama na si Jin sa kanya

ulit ng maayos pero alam niya na kahit ganun ay hindi niya pa nakukuha ang tiwala
nito. Hindi man siya tinatarayan at tinataboy nito pero alam niya sa sarili niya na
pinipilit lang nito na pakisamahan siya. Ayaw din ni KL na pilitin si Jin na
maalala kung ano ang papel niya sa buhay nito noon dahil baka mainis lang ito sa
kanya at ang maayos na nasimulan nila ay masira pa. Tinawagan din siya ni Gab para
magpatulong sa kanya kay Jin. ‘Ibabalik ko sa 'tin si Jin, pangako.’ 'yan ang
sinabi ni Gab sa kanya. Hindi man alam ni KL kung ano ang balak na gawin ni Gab
pero ang alam niya lang ay gagawa ng paraan si Gab para maalala silang lahat ni
Jin. Ang hindi niya lang maintindihan ay kung bakit damay pa sa plano ni Gab si
Zeke. Gusto kasi ni Gab na ipaalala niya kay Jin ang nakaraan nila ni Zeke dahil
makakatulong 'yon sa plano ni Gab na gawin kinabukasan. Dahil gusto din na
makatulong ni KL at gusto niya ng maalala sila nito, kahit na mahirap ay susubukan
niya.

"KL, let's eat."
"Shane, nandyan ka na pala."
"Yes. May kinuha lang naman ako sa ref. Nalaman ko na paborito mo 'yong chocolate
cake kay Terrence. Here, I brought some."

Sinadya ni Jin na bumili ng cake
para kay KL dahil sinabihan siya ni Terrence na paborito niya nga 'yon. Inilagay
niya ang pagkain sa lamesa at tinabihan ito.

"Thanks, Shane."
"What are you thinking about?"
"Hm, instead of telling you, I'll show you something."
Binuksan ni KL ang dala niyang laptop at binuksan niya ang facebook niya at
tinignan ang facebook account ni Zeke.

"Zeke Fraser Lopez? Who is he?" tanong ni Jin.
"Hm, he's my crush before. Iniisip ko lang kung gwapo nga ba talaga siya."
"Gwapo siya, KL. He looks familiar and his name also sounds familiar. Akala ko ba
si Spencer ang gusto mo?"
"I don’t like him, I love him. Crush ko lang naman si Zeke at wala ng ipa ba. Sa
totoo lang, sa ibang bansa na nakatira si Zeke pero nandito siya sa Pinas ngayon."
"Anong mayroon sa kanya at sinasabi mo sa 'kin 'to?"
"I just want to let you know na siya ang lalaki na nakausap mo sa phone. 'Yong
lalaki na nagkwento sa 'yo kung anong naging pag-uusap niyo bago ka maaksidente."
"H-he's that guy?!"
"Yes, Shane. He was your first boyfriend. Pangalawa lang si Gab"
"Why are you telling me this? Ano bang gusto mong mangyari?"
"Gusto ko lang na may malaman ka tungkol sa sarili mo pero kung ayaw mo, hindi
naman kita pipilitin. Naisip ko lang kasi na baka gusto mo siyang makita tutal
nandito din siya sa Pinas."
"No, thank you. It don’t need to meet him. He’s now a part of my past."
"Are you sure about that?"
"Yes, KL."

Hindi alam ni KL kung paano niya
maipapakilala si Zeke kay KL. Kailangan nitong maalala si Zeke bago pa man niya
makilala talaga si Gab.

"Okay, Shane. Can I ask you a
favor? Can you accompany me tomorrow? Magkikita kasi kaming dalawa ni Zeke. Wala
kasi akong kasama."
"I-I.. You know I can't."
"But why?"
"I don’t want to go."


Hinawakan ni KL ang kamay ni Jin.

"Shane, please? Kahit ngayon lang."
"O-okay."

Kahit na nag-aalangan si Shane ay
pumayag na lang din siya. Kailangan niya kasi si KL kaya pinagbibigyan niya ito.
Wala kasing iba na tutulong sa kanya kapag nangailangan siya kung hindi si KL lang.
"Bukas na kami ng umaga magkikita. Mga 7 ng umaga."
"Why is it so early?"
"Busy kasi siya dahil may trabaho siya kaya ganung oras lang kami pwedeng magkita."
"Oh, alright."

Napangiti si KL nang mapapayag niya
si Jin. Hinihiling niya na lang na sana maging successful ang mga binabalak nila.

"Check out his pictures."

Tinignan ni KL isa isa ang mga
pictures ni Zeke. Sa totoo lang ay gusto lang ni KL na makita ni Jin ang mga
picture nito para maging familiar na ang mukha nito kay Jin. Kailangan kasi na
tumatak kay Jin ang itsura ni Zeke para maging maayos ang plano nila. Habang
tumatagal ay hindi niya na mapigilan ang sarili na maattract kay Zeke dahil gwapo
talaga ito.
Nang nakaraang gabi ay sa bahay nina Jin noon natulog si Jin kung saan kasama niya
ang Daddy niya at ang kapatid niya na si Axel. Hindi kasi sila busy kagabi kaya
naman doon na natulog si Jin. Habang tumatagal ay nakikilala na niya ang pamilya
niya. Patuloy nilang pinapaalala kay Jin kung anong klaseng anak at kapatid siya sa
kanila. Paunti-unti na din silang naaalala ni Jin pero hindi niya naaalala ang mga
panahon na kasama niya ang buong pamilya niya. Ang naaalala niya lang ay ang mga
memories na kasama niya ang kapatid na si Axel.

"Princess, we have to go. Marami pa
kaming aasikasuhin na trabaho ni Daddy. Take care of yourself, okay?" pagpapaalam
ni Axel.
"Okay, I will. Take care of yourself and Daddy too."
"Dad is waiting for me outside. We’ll get going."
"Bye, Kuya!"
"I think you forgot something."
"What is it?"
"Hug? "

Sandaling natigilan si Jin at
tiningnan si Axel na parang nagtatanong ng, ‘seryoso ka?’

"Please?" pahabol nito.
"Kuya, we’re too old for that!"
"We’re never too old for warm hugs, princess. We’re a family after all. Big girl ka
na talaga at nahihiya ka na gawin ang ganitong mga bagay."

Bahagyang ginulo ni Axel ang buhok
niya at siya na ang yumakap kay Jin at saka siya umalis. Namiss niya talaga ang
kapatid ng sobra. Masayang masaya naman si Axel dahil nagagawa niya na ang ganitong
mga bagay sa kapatid. Naiwan doon na mag-isa si Jin na naghihintay sa pagdating ni
KL. Ang usapan kasi nila ay susunduin siya nito. Nang marinig na tumutunog ang
phone niya ay madali niya itong kinuha at nakita niya na tumatawag si KL.

"KL, where are you?"
"Shane, I’m sorry! Kakagising ko lang."

"What should we do now?"
"Zeke is on his way there. Naaalala mo naman itsura niya, hindi ba? Sinabihan ko
siya na siya na ang sumundo sayo. I'll see you at the meeting place na lang, okay?
Hahabol ako."
"Huh? Why is he going here instead of you?"
"Masyado kasi tayong matatagalan kung ako pa ang susundo sa 'yo. Don't worry, he's
nice. He won’t bite you. You'll get along with him well, I’m sure of that."
"O-okay. Mukhang wala na din naman akong magagawa."
"I'll see you later. Subukan mong maging mabait sa kanya, ha? Believe me, you can
trust him. He’s a really good person. Bye! "
Binabaan siya ni KL. Napabuntong hininga na lang si Jin. Sa totoo nyan ay sinadya
ni KL na si Zeke ang pagsunduin kay Jin at nagkukunwari lang siya na nahuli ng
gising. Gusto niya na makapag-usap na ang mga ito at makilala na siya ni Jin.

‘Why does he have to go here and
fetch me when I can go there by myself? Hindi naman ako bata para hindi kayanin ang
pumunta doon. Nararamdaman ko na hindi magiging maganda ang araw na 'to para sa
'kin. I don't even know that guy they call ‘Zeke’. How can I trust him?’

Nang tumunog ang door bell, agad na
naisip ni Jin na posibleng si Zeke na 'yon. Lumabas siya ng bahay para tignan kung
sino at tama nga ang hinala niya. Nagulat din siya dahil bigla na lang siya nitong
niyakap ng mahigpit kaya tinulak niya ito kaagad.
"Bastos! How dare you do that to me?!"

Gusto siyang sampalin ni Shane pero
hindi niya magawa. Ayaw naman din sanang gawin sa kanya ni Zeke 'yon pero masyado
lang itong natuwa na makita si Jin na buhay na buhay. Miss na miss niya na kasi ito
kahit na sabihin pa na nakamove on na siya. Hindi rin siya makapaniwala na nakikita
niya talaga si Jin sa harap niya.
"It’s really you. You're really alive and I'm happy to see you you after five long
years."

Tinignan lang siya ni Jin ng may
pagtataka. Hindi niya talaga maalala o makilala si Zeke.
"You don't remember me?"
"Should I remember you? Hindi ba sinabi sa 'yo ni Mika na wala akong naaalala?"
"She did but I’m not expecting for you to have changed like this, Jin."

Napailing na lang si Zeke sa
naisip. Ibang-iba na ang Jin na nakilala niya. Napansin ni Jin ang biglang
pagbabago ng expression ni Zeke.

‘I guess the Jin they knew is
really different from who I am now.’

Alam ni Jin na dismayado si Zeke sa
mga pagbabago sa kanya kaya hindi ito makapagsalita.

"You dont know what I’ve been
through and what I'm going through right now so don't act like you really know me.
You may know me before but not anymore. I’m really different from the Jin you once
knew," straightforward na sinabi ni Jin.
"I-I'm sorry, Charel. I don’t know what I should say to you."
"It's okay. Aminado naman ako na nagbago talaga ako. I’m a really nice girl in the
past, huh? If being nice is being good, then why do people have to hurt me for
being nice?"

Hindi alam ni Zeke kung paano
sasagutin ang tanong ni Jin dahil alam niya na may point si Jin sa sinasabi niya.
Nagawa niyang saktan ito noon kahit na wala itong ginagawang masama sa kanya at
kahit na minahal siya nito ng sobra.
"Charel."
"Just call me Shane."
"Let me introduce myself to you."

"You don’t have to. I already know you. You are Zeke Frazer Lopez, an ex boyfriend
of mine and Mika’s ex boyfriend as well."
"Let's be friends. I'll definitely make you remember me."
"No, Zeke. Past is past. Isn’t it enough na kilala na kita? Never mind. Shall we go
now?"

Hindi na sumagot pa si Zeke at
pinagbuksan na lang ng pinto ng sasakyan si Jin. Habang nasa loob ng sasakyan ay
nakatingin lang si Jin kay Zeke. Pinagmamasdan at pinakikiramdaman niya ito. Gusto
niyang malaman kung ano nga ba ang nangyari sa kanila noon pero binabalewala niya
na lang ang mga tanong sa isip niya.

‘He’s good looking and I can see
that he's a good man.’

Napansin din ni Jin ang ngiti sa
labi ni Zeke na hanggang ngayon ay hindi pa din nawawala. Alam ni Jin na masaya
lang talaga si Zeke na makita siya ulit kaya napayakap siya sa kanya.
"May problema ba?" tanong ni Zeke kay Jin.

Napansin kasi ni Zeke ang pagtitig
sa kanya ni Jin. Agad din naman na umiwas ng tingin si Jin sa kanya pagkatapos ng
tanong na 'yon.

"No, it’s nothing."
"I apologize for hugging you as soon as I saw you. Hindi ko dapat 'yon ginawa. Give
me a chance to prove you that I'm not a pervert that you think I am."
"No, its okay. I accept your apology."
"That’s good. Thank you."
"Are you really my ex boyfriend?"


Hindi na napigilan ni Jin ang
magtanong lalo na at silang dalawa lang ang nandoon.

"Yes, Shane."
"Bakit tayo naghiwalay?"
"Do you really want to know? It’s not a good story though."
"Yes, I want you to let me know."

Huminga ng malalim si Zeke bago
siya nagkwento. Alam niya na pwedeng masaktan si Jin sa mga ikukwento niya pero
gusto niya pa din na malaman nito ang nangyari sa kanila noon.

"Naging boyfriend mo lang ako dahil
kay Mika. It was all because of a favor where I can’t say no. I played with your
feelings before, Jin. Pinaglaruan ko ang feelings mo. Naghiwalay tayo dahil tinaboy
kita at sinabi ko sa 'yo na niloloko lang kita. Ginawa ko 'yon sa mismong
anniversary natin at isang araw bago ang birthday mo. I’m very sorry for hurting
you that time. After breaking up with you, I realized that I really developed some
feelings for you pero may kung anong namamagitan na sa inyo ni Gab noon kaya hindi
mo na ako binalikan."
"Now I know why you’re the one I called that time. Pinaglaruan mo ang feelings ko
at niloko mo ako noon kaya kita tinatanong ng ganun."
"Yes, that’s right. But until now, I still don’t know the reason why you called to
ask me those questions. I’m very sorry for what I have done."
"I think I had forgiven you that time. You don’t need to say sorry anymore."

Tumigil ang sasakyan sa isang
parking lot ng mall.

"We’re here."

Lumabas ng sasakyan si Zeke at
sumunod lang sa kanya si Jin. Pumunta sila sa entrance ng mall kahit na sarado pa
'yon. Nagtataka si Jin kung bakit pumunta sila doon.

"What are we doing here at this hour? The mall is still closed."
"Just follow my lead."

Nang makita sila ng guard ay
hinayaan lang sila ni Zeke na pumasok sa mall. Ipinagtataka ni Jin kung paano
nangyari 'yon gayong sarado pa ang mall dahil maaga pa. Naglakad lakad sila ni Zeke
at umupo sila sa isang upuan.
"Why are we here at this place in this hour? What is going on?"
"Well, I reserved this mall for KL."
"Ang dami mo namang connections para magawa ang bagay na 'to."
"I don't but my friend does."

Nagulat na lang si Jin nang may
nagperform na banda doon at maraming tao ang naglabasan at nanonood sa banda na
'yon. Sarado pa ang mall pero may ganun na nangyayari kaya lalo siyang nagtaka.
Hindi niya maintindihan kung ano ang nangyayari.
"What is going on? Why-- Aaaaaah!"

Bigla na lang may humila kay Jin at
patuloy silang tumatakbo. Asar na sar siya sa kung sino man ang humihila sa kanya
dahil nakasuot pa siya ng sapatos na mataas ang takong. Hindi niya naman magawang
tumigil dahil baka madapa siya.

‘Why is this scene familiar to me?
Is this a scene from a movie I’ve watched?’

Patuloy lang silang tumatakbo at
nang tumigil sila ay may naalala siya.

‘I know this scene. It’s not from a
movie but from my life. Ang lalaking humila sa 'kin ay walang iba kung hindi si
Gab.’

Nang lumingon ang lalaki ay tama
ang naisip niya. Si Gab nga ang lalaking humila sa kanya.
"Maf--" nasabi ni Gab.
"Who is Mafelle?" nagtatakang tanong ni Jin.

Naalala ni Jin ang pangalan na
‘Mafelle’ pero hindi niya maalala kung sino ito.

"Naaalala mo na?" tanong sa kanya
ni Gab.

Napailing siya.

"I don't remember anything. Who-who
is Mafelle?"
Bigla na lang siyang hinila ni Gab at hinalikan. Agad din naman siyang tinulak ni
Jin at sinampal ng malakas.
"Ang kapal naman ng mukha mong halikan ako! You're a--"
"Ano ka ba, babe?! Nakakahiya sa kanila. Bigla ka na lang sumisigaw. Pagpasensyahan

niyo na 'tong girlfriend ko. Makulit talaga 'to."

Pagkatapos na sabihin sa kanya ni
Gab ang mga salitang 'yon ay madali siyang tumakbo palayo at iniwan siya doon na
mag-isa.

‘What the hell is going on here?!
Bakit nandito si Gab at bakit niya ginawa 'yon?’

Nang magtingin-tingin si Jin sa
paligid, napansin niya ang maraming tao na nakatingin sa kanya. Nakita ng mga tao
na 'yon ang ginawa sa kanya ni Gab. Hindi niya din maintindihan pero ang lakas ng
tibok ng puso niya. Umalis doon si Jin at pumunta sa CR hanggang sa makahinga siya
ng maluwag at binalikan niya si Zeke.

"Saan ka galing?! Sino 'yong--"
"Stop it, Zeke. 'Wag mo na din akong tanungin kung sino ang lalaking humila sakin
at 'wag mo din akong sabihan na lumalandi ako. I know what you guys are up to. This
was all a show. Naalala ko na ang pangyayaring 'to. We had a date that time and--"

Nahilo na naman si Jin. Sa totoo
lang ay kanina pa siya nahihilo at pinilit niya lang na makabalik. Sumakit ang ulo
niya at bigla na lang siyang bumagsak. Agad din naman siyang nasalo ni Zeke at
iniupo na muna si Jin. Nandoon na din sa lugar na 'yon si KL nang magsimula ang
palabas. Nakita niya ang lahat ng mga nangyari. Wala siyang kaalam-alam sa mga
gagawin ni Gab at ngayon niya lang nalaman ang lahat.

‘Ito pala 'yong pinaplano ni Gab.
Gusto niyang ulitin ang mga nangyari noong unang pagkikita nila ni Jin.’

Nag-aalala si KL para sa kaibigan
lalo na at hinimatay ito. Alam niya na hindi nila dapat ginagawa ito kay Shane.
Pinipilit nila na ipaalala sa kanya ang lahat kahit na hindi naman dapat.

"Gab, ano ba sa tingin mo 'yang
ginagawa mo?! Bakit mo siya pinipilit na maalala lahat agad agad? If only I knew
your plan, I wouldn't have helped you."
"Hindi ko lang kaagad sinabi sa 'yo pero sa tingin ko naman alam mo na 'yong
binabalak ko."
"Alam mo na bestfriend ko si Jin. Ayaw ko na nakikitang nahihirapan siya lalo na sa

sitwasyon niya ngayon. Hindi ba pwede na hayaan na lang natin na bumalik ang mga
alaala niya naturally? Tignan mo ang nangyari sa kanya, dahil sa stress sa
pagbabalik sa memories niya, nawalan siya ng malay. Hindi ba pwedeng 'wag niyo na
siyang pilitin?"

Inis na inis si KL sa ginawa ni
Gab.

"Ganyan ka na ba talaga ka-
desperado, Gab?! Tutulungan naman kita pero sana 'wag naman sa ganitong paraan."
"It’s okay, KL. Hindi mo na kailangan pang magalit."

Napalingon si KL sa kung nasaan si
Jin. Hindi nila namalayan na nagising na pala ito.
"Shane."
"I know what you guys are trying to do. You're doing all that it takes to make me
remember everything about my past. Everything nga ba o baka ang mga bagay lang na
may concern si Gab? I chose not to remember but you kept on forcing me."
"I'm sorry, Shane. Wala talaga akong kinalaman sa mga nangyari kanina. Kung alam ko
lang sana, hindi ko--"
"Enough, KL. Alam ko ang totoo dahil narinig ko na sa 'yo mismo kanina. I know that
you don't want to do this."

Nilapitan ni Gab at Zeke si Jin.
"Shane, sorry," sincere na sinabi ni Gab.
"I'm sorry, Charel," dagdag ni Zeke.
"Why do I have to go through all of this, huh? Why do I have to remember everything
about my past? Can't I live the way I wanted to? Masaya na ako sa kung ano ang
mayroon ako ngayon. What exactly do you want from me?! Gab, answer me!"
"I'm sorry, Shane. I want to start again with you pero hindi mo ako binibigyan ng
chance dahil nilason ni Terrence 'yang utak mo."
"He didn't do anything wrong. It is my choice to live like this. Ganito ang gusto
kong maging ugali at buhay ko. Terrence wants to tell me in everything but I never
listened to him. Why? Kasi ayoko. Ayoko ng balikan ang mga bagay na nakasakit sa
'kin noon. The Jin you knew is dead. Ibang tao na ang kaharap niyo ngayon. Can't
you just accept the fact na hindi niyo na maibabalik ang lahat sa dati? I might not
remember anything but I know na nasaktan niyo ako noon. I don’t want to live like
that anymore."
Sa narinig ni KL kay Jin, unti-unti niya na itong naiintindihan.

‘May point din siya. Sino nga ba
naman ang gugustuhin pang bumalik sa buhay niya noon kung masaya na siya ngayon.
Lalo na’t alam niya na palgi lang siyang nasasaktan noon. I can feel her, I think I
can now understand what she's going through. Alam kong nahihirapan at naguguluhan
din siya,’ napagtanto ni KL.

Hinawakan ni Gab ang kamay ni Jin
pero agad na kumawala ang kamay ni Jin sa kamay ni Gab. Ayaw niya na nilalapitan
siya ni Gab dahil iba ang kutob niya dito.
"Please give me a chance, Shane. I’ll do everything for you," pagmamakaawa ni Gab.
"Shane, pagbigyan mo na si Gab," hiling ni KL.
"Why should I do that?"
"You had a hard time before didn't you? Hindi lang ikaw ang nahirapan. Siya din
nahirapan kagaya mo. It really takes a lot of courage for a guy to do these things.
Kahit na mahirap, ginawa niya para lang maibalik ang memories mo. Ni wala siyang
kasiguraduhan kung makukuha ka niya pabalik pagkatapos ng lahat ng 'to. He loves
you, Jin. You might not know me, but I know him. Matagal ka niyang hinintay,"
pagkukumbinsi ni Zeke.
"Are you sure about that, Zeke?"
"Yes."

Sandaling nag-isip si Jin. Ayaw
niya na magkamali pa siya sa mga gagawin niyang desisyon.

"Okay, I'll give you a chance. Sa
susunod na lang tayo ulit magkita. For now, I want to go home and rest. Let’s go,
KL."

Napangiti na lang si Gab sa sagot
ni Shane. Sobrang saya niya sa natanggap na sagot kaya hindi niya na din sila
pinigilan na umalis. Pumunta sina KL at Jin sa pastry shop na si Shane ang may-ari.
Doon sila dumiretso pagkatapos ng mga nangyari. Nakatingin lang si KL kay Shane na
seryoso at hindi pa nagsasalita simula pa kanina.

"Ano'ng iniisip mo? May problema
ba?"
"Yes, KL. I remember what happened that day. I was on a date with Zeke when Gab
came and dragged me away. Hinalikan niya ako noon dahil sumigaw ako at iniwan ako
doon. Nang bumalik ako kay Zeke, nag-away na kami. That’s all I can remember sa
pagkikita namin noon ni Gab, wala ng iba."
"Ano'ng problema dun, Shane?"
"I don't like how I'm feeling right now. Nararamdaman ko na naging malaking parte
siya ng buhay ko noon. Now, I'm really curious to know who he really is and what
kind of relationship we had before. But I don't want to do this to Terrence, KL. I
love him, I really love him. I feel like I'm cheating on him. I owe him my life."
"Shane, 'wag mong paghaluin ang salitang love at utang na loob. Hindi porke't may
utang na loob ka sa kanya, matatakot ka na gawin kung saan ka masaya. Do what you
think is best."
"But I really love him. I’m just confused. I think I should inform Terrence about
this. It’s really bothering me. Thank you, KL."
"No problem, Shane. Para saan pa na naging best friend mo ako, hindi ba?"

Nararamdaman na ni KL na hindi magtatagal at maalala na ni Jin ang lahat lalo na

ngayon na may ilan na siyang naaalala. Hinihiling niya lang na sana ay mabalik ang
Jin na nakilala nila.
[ 26.1 ] Letting Go [Game of Love 2: Still in Love...]
CHAPTER 26.1: Longing For You

Shane's POV

I'm now waiting for Terrence's call because he promised me that he will. He's been
busy these past few days so I haven't talked to him about what Gab is doing. I know
that I'm not doing anything wrong but he has to know everything.

I'm really longing for him. This is the first time that he was away from me for a
very long time. I miss Terrence.

*Terrence calling*


"Babe, I miss you so much. I've been waiting for your call"

[ Sorry, I'm very busy so I wasn't
able to call you. I also miss you Shane ]

"How are you babe? Are you well?
When are you going to visit here?"

[ I don't know when but I'll try,
maybe next month. I can't promise you ]

"It's okay babe. Can't I just go
and live there again with you?"

[ Your family needs you. You should
spend more time with them ]

"Alright"

Natahimik na ako. I don't know how will I tell him that I can remember some
memories in the past. I am scared of what might happen but I really have to let him
know. I don't want to make him look like a fool.

[ Is there something wrong Shane? ]

"I.. I don't know how to start"

[ Go on, just tell me ]

"You won't get mad right?"

[ Of course not. What is it? ]

"Ze.. Zeke, I already know him"

[ Really? ]

"Don't think of anything first. I
will tell you what exactly is happening to me. Just listen and tell me your
reaction after I'm finished talking, okay?"

[ Okay ]

I can feel that he's really serious right now and I'm a little nervous.

"I'm sorry because I'm only telling you this now but it really happened last week.
It started with Mika asking me to meet her. I was bored so I did see her but I
realized that it was a setup to make me remember what happened before the accident.
They showed me something and told me everything about the accident and now I
remember why I was engaged in that accident"

"Then there was a time where KL
asked me to accompany her in meeting Zeke and just like what they did before, they
made me remember how Gab and I met by putting me back in the same situation and
place. I can clearly remember Zeke now because of that. You shouldn't blame KL
because she doesn't know anything. I am sorry, go on. Get mad at me if you want to"

[ I'm not mad Shane. I don't have
the right to be. I know that this day will come and soon, all of your memories will
be back ]

"I don't know what to do now babe.
I can remember a few memories I have with Gab. Just like before, my dreams are
about my life in the past and now I'm dying to know everything but I feel like I'm
cheating on you"

[ What can you remember? About
Gab ]

"Terrence.."

[ I want to know ]

"He became my classmate way back in
high school, he helped me get over Zeke and he became my boyfriend"

[ Do you remember how we met? ]

"No but I remember having that
photoshoot with you and the date that we had. You didn't became my boyfriend before
but I liked you back then. Hindi ko sinasadya na maaalala who you are before to me
but I know that I really loved Gab before"

[ What do you intend to do now? ]

"Terrence, don't be like that.
You're still my boyfriend and that won't change just because--"

[ Shane, wake up! ]


He shouted. It's the first time that he raised his voice when talking to me. He's
possibly mad at me right now. I heard him sigh over the phone.

[ I'm sorry Shane, I didnt mean to do that ]

"No, its okay. I understand you"

[ You don't]

"I do. You've been through a lot
because of me and I--"

[ Stop it Shane. I will get mad if
you'll kept on doing that. Yes, I've been through a lot because of you but don't
make that as an excuse for prohibiting yourself to do what you want. Always
remember, I only did that because I love you. If you want to know who you are
before, its okay with me. Don't limit yourself because you owe me. I just want you
to be happy Shane. That's all I want to do ever since I became close to you. Just
do as you please, don't worry about me ]

"Why are you so kind? You know that
you might lose me if I did. Why are you kept on--"

[ Shane ]

"I want to hug you right now babe.
I really miss you"

[ Smile babe. I know that you want
to cry ]

"You really know me. Just like what
you want, I will not limit myself. I will find who Jin Charel Tan is and I will let
you know what happened in the future"

[ That's good. Shane, listen to
me ]

Nanahimik siya and I'm waiting for what he has to say.

[ I.. am letting you go now ]

"No! Don't do this to me! Tell me
you're just joking"

[ I'm not joking. I want you to
know everything, find yourself an then decide who matters to you most ]

"What do you mean?"

[ Once you figure things out,
maguguluhan ka lang so I'm letting you go. I'll go there in the right time and
that's when you'll decide if you still want to be with me or with Gab. I don't want
you to stress yourself because of me. Just listen to me right now, okay? ]

"No, hindi ako papayag sa gusto mo!
You're breaking up with me, don't you? Terrence, please don't do this. We were
about to marry each other and now--"

[ You will understand why I have to
do this. Kung ako pa din pagkatapos ng lahat, we will proceed with the wedding.
Just trust me, ayoko na mahirapan ka kasi alam mo na may mga di ka ginagawa kasi
may boyfriend ka ]

"I got your point Terrence. If
that's what you think is best, then let it be. You should still call me often
okay?"

[ No problem. I need to say bye now
]

"Bye bye. Take care! I love you"

[ I love you too Shane ]


Binaba niya na yung phone after that. I know that he only want what's best for me
so I will just accept it.


*Gab calling..*

"Why did you call?"

[ Are you busy right now? ]

"Not really, why?"

[ Magkita tayo, 5pm sa bahay ko ]

Binabaan niya ako agad. How dare he do that?! Asking me to meet him and then end
the call whenever he wants to? As if naman pupunta ako in just a call -___- Why is
he acting arrogant like I really need him? When in fact, its the other way around.


*1 new message*

From: Gab
I'll be expecting you.

Who does he think he is? Paano kaya if I won't go? What will he do then? Hm, let's
see.

***

It's already 4 in the afternoon. Gab is still not texting me. Shouldn't he be
asking me if I'm coming or not? I really don't like his attitude. Impulsive mood
changes huh? That's what KL said. He changes his attitude time by time. He's
annoying.


Gab's POV

This is my last chance. Sinabe niya sakin na bibigyan niya ako ng chance at hindi
ko yun pwede sayangin. Sa tingin ko, kung hindi ko pa din makukuha yung loob niya
ngayon, mahihirapan na ako sa susunod kaya talagang pinghandaan ko to. I really
miss her and I want her back.

5 na ng hapon pero wala pa din siya kaya tinext ko siya. Mukhang walang epekto yung
pagsusungit ko sa kanya. Gusto ko kasi maalala niya ako sa ugali ko noon. Ang sabi
din kasi ni KL, naaalala niya na daw ako kahit papano. Maitext nga ulit.


To: Shane
Pumasok ka na lang sa loob ng bahay. Nasa labas lang yung susi kaya kapag nanakawan
ako, ikaw yung may kasalanan.


Ramdam ko na pupunta siya kahit hindi maayos yung pagkakasabi ko sa kanya dahil
curious siya sa kung ano yung dahilan sa pakikipagkita ko sa kanya.


Maya maya narinig ko na tumunog yung gate kaya kinuha ko na yung ibibigay ko sa
kanya at tumayo sa pinto. Hindi nga ako nagkamali at dumating siya. Nagkalat ako ng
blue rose petals sa walkway tapos candles sa gilid. Pagkalapit niya sakin, inabot
ko agad sa kanya yung flowers na hawak ko.


"What is going on?" tanong niya

"You'll see"


Tinaasan niya lang ako ng kilay. Hinawakan ko yung kamay niya at hinila siya
papasok sa bahay tapos pinaupo sa sofa sa sala.


"I'll sing. Makinig ka lang"

"Alright"


Pinlay ko yung tugtog at saka ako kumanta. (play nyo yung vid sa side)


~~
I never thought that I'd fall in love love love love
But it grew from a simple crush crush crush crush
Being without you girl I was so messed up up up up
When you walked out, said that you'd had enough nough nough
~~


Nakatingin lang siya sakin ng deretso na medyo ikinahiya ko naman. This reminds me
of what I did during Valentines day years ago. Kinantahan ko siya noon ng What
Makes You Beautiful


~~
Been a fool, girl I know
Didn't expect this is how things would go
Maybe in time, you'll change your mind
Now looking back, I wish i could rewind
~~

Nilapitan ko siya at hinawakan yung kamay niya. Tinataasan niya lang ako ng kilay
pero nakangiti siya.

~~
Because I can't sleep 'til you're next to me
No, I can't live without you no more
Oh I stay up 'til you're next to me
'Til this house feels like it did before
Feels like insomnia, ah ah

~~


Tumayo na din siya at bumitaw sa paghawak ko sa kamay niya at saka siya nagcross
arms pero nakatingin pa din sakin.


~~
Ah, I just can't go to sleep
'Cause it feels like I'm fallin for you
Its getting way too deep
And I know that it's love because
I can't sleep 'til you're next to me
No, I can't live without you no more
Oh I stay up 'til you're next to me
'Til this house feels like it did before
~~


Pagkatapos nun, lumapit ako sa kanya.


"Let's start over again, Shane. I want you to know and recognize me again"

"I.. can already remember you Gab"

Niyakap niya ako bigla na ikinagulat ko. Naaalala niya na ako?
[ 26.2 ] So In Love [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 26.2: So In Love

"Ji-- I mean Shane, ano’ng ibig
mong sabihin?"

Umiwas ng tingin sa kanya si Jin at
napansin ni Gab na may malalim itong iniisip pero hinayaan lang siya ni Gab at saka
nito hinintay ang sagot niya.

"Naaalala na kita kahit papano. I
might not remember everything but I know that you became a big part of my life. I
can only remember a few things but not every detail."

Sa sobrang tuwa ni Gab ay niyakap
niya si Jin pero tinulak siya nito. Hindi siya bumibitaw sa pagkakayakap dito.

"Let me hug you just for a while."

Hindi na pumalag pa si Jin at
hinayaan niya na lang si Gab. Hindi niya alam kung ano ba dapat ang maramdaman sa
mga ginawa ni Gab para sa kanya.

‘She still has a soft spot in her
heart. Alam ko na nabago lang siya ng panahon at babalik din ang Jin na nakilala
namin.’

Nang pakawalan niya si Jin ay hindi
mawala ang ngiti niya. Naramdaman niya ang malakas na pagtibok ng puso ni Jin
habang yakap niya ito. Idagdag pa doon na may naaalala na ito tungkol sa kanya
kahit papano.

"Masaya ako na may naaalala ka na
tungkol sa 'kin. Hindi na kita pipilitin na maalala ang lahat. Naisip ko na imbis
na ipaalala ko pa sa 'yo, gagawa na lang ako ng bagong memories na kasama mo ako.
Masyadong masakit ang mga pinagdaanan mo noon kaya maganda na din siguro na hindi
mo na maalala pa. Sana hayaan mo ako na gawin 'yon, Shane. Please give me a
chance."
"I-I'm speechless. I don’t know what to say. O-okay, I'll give you a chance."
"Thank you, Shane."
"Can you treat me just like how you treated me before?"
"Hindi ko pwedeng gawin 'yon."
"But why? I mean, I’m still Jin right? So--"
"I’ve changed, Shane. Binago na din ako ng panahon kagaya mo."
"You changed in what way?"
"Let's eat, first. Mamaya na natin 'yan pag-usapan."
"Okay."

Pinaupo ni Gab si Jin sa harap ng
kainan kung saan nakahanda na ang mga niluto niya. Nagluto siya ng steak at ng
lasagna na paborito ni Jin. Umupo din naman si Gab sa harap niya at nagtataka siya
kung bakit tinitignan lang ni Jin ang pagkain.

"May problema ba?" tanong sa kanya
ni Gab.
"Do I have to eat everything? I really don't eat that much. The steak will do."
"Hindi mo kailangan ubusin pero nasa sa 'yo 'yon. Paborito mo kasi ang lasagna kaya
nagluto na din ako nyan."
"I did? Well, I really did change. I rarely eat lasagna now but I'll try this one
later."

Tahimik lang silang dalawa kumain.
Hindi nagsasalita si Gab at hinihintay niya lang na unang magtanong si Jin sa
kanya.

"So, what kind of girlfriend am I
to you? How do I treat you?"
"Sobrang sweet mo at maalaga ka din."
"I’m still the same. Siguro hindi naman sa lahat ng bagay, nagbago ako."
"Pero sobrang laki talaga ng pinagbago mo, Shane. Kung iba lang ang itsura mo,
hindi kita makikilala."
"What do you mean? Ano ano nga ba ang nagbago sa 'kin?"
"Sobrang bait mo noon. Hindi ka marunong manakit ng tao kahit sa salita lang.
Ngayon, parang wala ka ng pakialam sa mga nararamdaman ng iba at sinasabi mo lang
lahat ng mga gusto mong sabihin kahit na makakasakit ka sa mga sinasabi mo. Mabilis
ka na ding mainis at sobrang tapang mo na ngayon."
"So are you saying na hindi maganda ang naging pagbabago ko? If that’s the case,
why do you keep on doing this? Iba na pala ang tingin mo sa 'kin."
"It's not like that, Shane. 'Wag mong bigyan ng meaning 'yong sagot ko. Tinanong mo
ako kaya sinagot ko ng totoo. Umaasa pa din ako na darating ang araw na magbabalik
ang dating Jin na nakilala namin, na maaalala mo ang lahat at babalik ka sa 'kin."
"What will you do kapag hindi nangyari ang gusto mo?"
"Okay lang naman ako kahit na maging magkaibigan lang tayo."


Tahimik lang silang kumain at
pagkatapos ay pumunta sila sa pool area at umupo silang dalawa sa gilid ng pool.

"How do you treat me before? I'm
really curious."
"Palagi kitang sinusungitan, inaasar pero minsan sweet ako sa 'yo."
"Ganun ka ba talaga? I wonder why I fell in love with you that time. Based on what
you’ve said, I wouldn't like someone with that attitude."
"I’ve changed."
"Even if you’ve changed, that doesn’t change the fact that I fell in love with you
before. Oh, it's raining. Let's go inside."

Tatayo na sana si Jin pero hinila
siya paupo ulit ni Gab.

"No, Jin. I really changed. This
time, I'll make things right and smooth for you."
"I don't want to get drenched in the rain! Let’s go!"

Tumayo na silang dalawa pero hindi
pa din binibitawan ni Gab si Jin kahit na hinihila na siya nito papasok sa loob ng
bahay. Hinawakan niya ito sa mukha.

"What are you doing?! Basa na tuloy
tayo sa ulan!" reklamo ni Jin.
"Sabi mo sa 'kin noon, gusto mo na kapag nagpropose sa 'yo ang isang tao, dapata
umuulan. Para kasi sa 'yo, ang sweet nun. I proposed to you here at this place
under the rain."

Nanlaki ang mata ni Jin.

"Y-you did?"
"I did. December 17 ang exact date."
"You can clearly remember everything, huh?"

Natouch si Jin dahil kahit na ilang
taon na ang lumilipas, naaalala pa din ni Gab ang mga ganung bagay.

"Let's go."

Nagulat si Jin nang buhatin siya ni
Gab.

"Put me down! Aaaah!"

Tumalon sa pool si Gab habang buhat
buhat niya si Jin pero kahit na nasa tubig na sila ay hindi pa din bumibitaw sa
kanya si Jin at nakayakap siya ng mahigpit.

"Never.. ever let go of me! Hindi
ako marunong lumangoy!"

Binitawan siya ni Gab at nahiya si
Jin nang malaman na abot niya naman pala. Ang akala niya kasi ay malalim ito pero
hindi. Agad naman siyang dumistansya kay Gab pero napigilan siya ni Gab nang hilain
siya nito at niyakap galing sa likuran niya. Madali namang tinanggal ni Jin ang
pagkakayakap sa kanya ni Gab at humarap siya dito.

"Don't do this to me again, Gab."
"Anong ibig mong sabihin?"
"I-I don't know. Let me borrow some of your clothes."

Pagkatapos sabihin 'yon ni Jin ay
madali siyang umahon sa pool. Pinaderetso naman siya ni Gab sa kwarto ni Risa dahil
may mga damit doon si Risa na magagamit niya. Pagkatapos nilang magbihis ay bumalik
silang dalawa sa sala. Nanonood silang dalawa ng tv pero nasa iba ang atensyon ni
Gab. Hindi niya kasi maiwasan na tignan si Jin dahil wala na siyang makeup sa
mukha. Ibang iba kasi ang itsura nito sa tuwing naglalagay siya ng makeup.
Nagpupunas din ito ng buhok niya gamit ang towel. Kinuha ni Gab ang towel at
tinulungan si Jin.

"A-ako na. I can do it by myself."
"No, let me help you."

Nakaharap sila sa isa’t isa.
Pumikit si Jin habang pinupunasan ni Gab ang buhok niya. Unti-unti din namang
nilapit ni Gab ang mukha niya kay Jin. Hinalikan niya sa noo si Jin na ikinagulat
nito kaya bigla siyang napaatras.

"You startled me."

Hindi na sumagot pa si Gab at
nginitian lang siya. Hinayaan na lang din naman siya ni Gab dahil may nagdoor bell.
Tumayo si Gab para tignan kung sino ang nandoon at nakita niya sina Aine at Steven.
Dire-deretso lang naman na pumasok sa bahay niya si Steven dahil sanay na itong
pumupunta doon.

"Bakit parang nagulat ka na pumunta
kami dito?" tanong ni Aine.
"Bakit nga ba kayo nandito?"
"Nakalimutan mo na ba? Ang usapan natin, mag-oovernight tayo ngayon sa inyo."

Pumasok na lang sa loob sina Aine
at Steven.

"Pre, hindi mo naman sinasabi samin
na nandito pala si Shane. Hindi na sana kami pumunta. Mukhang--" sita ni Steven.
"Steven, 'wag mo ng ituloy! Uuwi na lang kami, Gab. Next time na lang siguro natin
'to ituloy dahil may bisita ka din," pagpapaalam ni Aine.
"N-No! It's okay. Paalis na din ako," sagot ni Jin.

Tumayo si Jin at napatingin naman
si Steven kay Gab. Nginitian siya ni Steven na tila ba may gusto itong ipahiwatig.

"Pre, umamin ka nga. Anong
nangyayari? Damit mo 'yong suot ni Jin, hindi ba? 'Wag mo sabihin na gumagawa na
kayo ng--"
"No! Don’t think of anything strange. I was--" depensa ni Jin.

Nilapitan ni Steven si Jin at
inakbayan siya.

"'Wag ka ng mahiya sa 'min, Shane.
Para namang hindi ka namin barkada noon. Hindi ka na iba sa 'min. 'Wag kang
masyadong defensive, napaghahalataan," sabi ni Steven kay Jin.
"I’m not defensive. I’m just telling you the truth!" naiinis na sagot nito.
"Babe, tama na nga yan! Iniinis mo si Shane, eh. Mag-overnight ka na lang din dito,
Shane. Nandito ka na lang din naman kaya samahan mo na kami," pagyayaya ni Aine.
"O-okay, sure."

Hindi inaasahan ni Gab na papayag si Jin sa alok ni Aine. Inaasahan niya na may
kakaiba na naman na gagawin ang mga kaibigan niya lalo na at kasama nila ngayon si
Jin. Ano nga kaya ang mangyayari?
[ 27 ] Game [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 27: Game
"Oi, tumatawag si Aine. ikaw na sumagot!" Sigaw ni Spencer.

Magkasama sina Spencer at KL
ngayon. Nang makita ni Spencer na may tumatawag ay iniabot niya ang phone ni KL na
kinuha din naman agad ni KL.

"Bakit kaya sila tumatawag?"
"Sagutin mo kaya para malaman mo!"
"Bakit ang init ng ulo mo?! Teka nga."
Sasagutin na sana ni KL ang tawag pero biglang natapos ang tawag. Napansin ni
Spencer ang pagkadismaya sa mukha ni KL.
"Oh? Ano'ng nangyari?"
"Biglang inend call, eh."
"Ang dami mo pa kasing sinasabi. Hindi mo na lang sinagot kaagad!"
"Pwede naman na ikaw ang sumagot! Ako pa 'yong gusto mo na sumagot. Phone mo naman
'yon. Teka nga, may problema ka ba sa 'kin?! Kanina mo pa ako sinisigawan ah?!"
"Bakit ang ingay mo?"
"Nakakainis ka kasi, Spencer! Dyan ka na nga!"
"Phone ko?"

Ibabalik na sana ni KL ang phone ni
Spencer pero nakita niya na tumatawag ulit ang kaibigan.

"Teka, tumatawag ulit si Aine."
Madaling sinagot ni KL ang tawag.
"Spencer!"
"Aine, si KL 'to. Teka, bakit ka sumisigaw? Ano'ng nangyari?"
"I have a plan, a very very good good plan. Nandito kasi ngayon si Shane or should
I say, Jin, sa bahay ni Gab. Nagulat nga kami kasi pagdating namin, suot niya 'yong
damit ni Gab tapos parehas pa na basa ang mga buhok nila. Ah, basta! Hindi ko din
alam ang nangyayari."
"Nasaan ang plano dun?"
"Ito ang naisip namin ni Steven. Since kayo ang nakaassign na bumili ng alak,
maglalaro tayo mamaya. Medyo lalasingin natin yung dalawa tapos--"

Nagtaka siya nang maputol ang
sinasabi ni Aine pero nanatili siyang nakikinig sa kabilang linya para malaman ang
kasunod na sasabihin ni Aine. Inagaw ni Steven ang phone ni Aine para siya na ang
kumausap. Naatat kasi ito dahil alam niya na kapag babae ang nag-uusap, madami pang
hinahalong kwento.

"Akin na nga 'yan!"
"Ano na?"
"Oi, KL."
"Bakit, Steven?"
"Lasingin natin sina Gab tapos maglaro tayo ng truth or dare mamaya. Sa huli,
ikukulong natin sila sa loob ng isang kwarto."
"Ano ba ang gusto niyong mangyari at naisipan niyong gawin 'yan?"
"Ano pa nga ba? Edi para magkabalikan sila."
"Baka magalit sa 'kin si Shane."
"Ngayon lang naman 'to. Sige na, aasahan kita! Ge, bye."
"Wait!"
Madali siyang binabaan ng phone ni Steven para hindi na siya makaangal pa. Hindi
alam ni KL kung dapat niya bang tulungan sina Steven o hindi. Gusto niya din kasing
magkabalikan sina Jin at Gab pero kapag nalaman ni Jin na damay siya sa plano ay
magagalit ito sa kanya.
"Anong sabi niya?" tanong ni Spencer.
"Lasingin daw natin sina Gab tapos ikukulong sila sa isang kwarto ni Jin mamayang
gabi."

Napangiti si Spencer sa idea na
'yon.

"Ayos 'yon ah?! Haha! Kayang kaya
'yan! Sigurado ako na magiging okay 'yong dalawa paglabas nila dun. Alam mo, dapat
tayo din sine-setup nila, e."
"Ano'ng sinabi mo?"
"Alam kong narinig mo ako kaya hindi ko na uulitin."
"Bakit ba ang sungit sungit mo sa 'kin? Minsan, sweet ka naman. Ano 'yon, pakitang
tao mo lang para mukha kang mabait?"
"Parang ganun na nga. Hahaha!"
"Ang sama mo talaga, Spencer."
"Alam ko 'yon, KL. Hindi mo na kailangan pang sabihin. Pikon ka nanaman, eh."
Naaasar si KL sa ginagawa ni Spencer sa kanya.

‘Pasalamat siya dahil mahal ko pa
din siya hanggang ngayon. Kaso siguro, hindi pa talaga namin oras para magkasama.
May mga tao siguro talaga na itinadhana na mahulog sa isa't isa pero hindi naman
itinadhana na magsama. Siguro, 'yan ang best line para sa 'ming dalawa.’
Pagkatapos nilang bilhin ang kailangan nilang bilhin ay pumunta na sila sa bahay
ni Gab. Nang dumating sila ay nasa sala lang silang lahat.

‘Nakakamiss 'yong ganito kami. Para
lang kaming mga highschool students na may overnight. Nakakamiss din yung kasama
namin si Jin.’
Nang makita ni Jin si KL na dumating ay agad itong lumapit sa kanya.
"KL!" masayang sinigaw ni Jin.
"Bakit, Shane? May problema ba?"
"Nothing, KL. I'm glad you're here."
"Teka, bakit ganyan 'yong suot mo?" nagtatakang tanong ni KL.
"It’s a long story. Hindi na din mahalaga kung bakit. Wala namang interesting kahit
na ikwento ko pa 'yon sa 'yo."

Umupo na din kami sa tabi nila at
nanood na lang din ng tv.
"Nagugutom na ako. Wala bang pagkain dyan?!" Reklamo ni Spencer.
"Ako din, gutom na!" Dagdag ni Steven.
"Alam niyo ang magandang gawin, guys? Kayong tatlo na ang magluto ng kakainin natin
tapos hihintayin na lang namin kayo dito," suggestion ni Aine.
"Lugi naman kami dyan, babe! Babae ang dapat na gumagawa nun, eh." Reklamo ni
Steven.
"'Wag na nga kayong magreklamo! Minsan lang naman kayo magtrabaho, eh. Hindi lang
naman babae ang pwedeng magluto, hindi ba? Kaya niyo 'yan, babe! Kailangan niyo ng
oras para makapag-usap. Oi Teppei, doon muna kami sa kwarto mo, ah?" pagpapaalam ni
Aine.

Sinadya ni Aine na utusan ang mga
lalaki para na din naman makapag-usap sila sa mga gagawin nila mamaya.

"Sige na, kami na ang bahala,"
sagot ni Gab.
Hinila nina Aine at KL si Jin papunta sa kwarto ni Gab. Habang nagtitingin sa loob
sina Aine at Jin ay madaling hinanap ni KL ang regalo ni Jin kay Gab noon.
"Here, I found it!" sigaw ni KL.
"Ano ba 'yan, KL?" tanong ni Aine.
"It's Jin's gift to Gab nung 18th birthday niya."
"Teka, hindi ko na maalala 'yan."
"Nandoon ka kaya nung binigay niya 'to. Ikaw yata ang nagka-amnesia, hindi si Jin
e!"

Tinitignan lang ni Jin ang hawak ni
KL at inaalala niya kung ano 'yon.

"I can't remember anything about
it," 'yan lang ang nasabi ni Shane.
"I will tell you what happened."

Umupo muna sila sa kama ni Gab at
pilit na inalala ni KL ang nangyari noon.

"Tinanong mo ako noon kung ano ang
pwede mong iregalo kay Gab. Isang araw na lang bago ang birthday niya nang
magpatulong ka sa 'kin. Nakalimutan mo kasi na magbibirthday na pala si Gab at huli
na nung naalala mo. Pumunta tayo sa mall para mag-isip at bumili ng ireregalo mo sa
kanya pero sa huli, naisipan mo na gawan na lang siya ng scrapbook. Pinagtulungan
pa nga natin na gawin ang scrapbook na 'to. Naalala mo na?"

Napailing si Jin.

"This is the scrapbook you've made.
Pinagpuyatan mo kaya 'to. Nagprepare pa nga tayo ng small celebration para sa
birthday niya nun," pagtutuloy ni KL.
"Naaalala ko na, KL! Hahaha! Ang ulyanin ko talaga!" sigaw ni Aine.
"Puro kasi si Steven ang tumatakbo sa isip mo kaya nakalimutan mo."
"KL! Kaya lang naman kami na ganito kasi matagal na kaming mag-on. Two years na
kaya kaming in a relationship! Eh, ikaw? Wala pa ding progress. Joke lang!" pang-
aasar ni Aine.

Niyakap ni Aine si KL para
lambingin.

"Teka nga, Aine. Si Shane ang focus
natin dito, eh. Oh, ano? Naaalala mo na ba?"

Ngumiti ng pilit si Jin.

"A bit. By looking at these
pictures, parang.. ako ang kumuha ng lahat ng 'to pero hindi ko lang maalala kung
kailan. Ayaw ko na ding pilitin na maalala pa kasi sumasakit 'yong ulo ko. I'm
sorry, KL."
"Kinuha mo ang mga pictures na 'yan noong Valentine's day. Pinilit mo si Gab na
magpakuha ng picture sa 'yo kahit na ayaw niya."
"Oh, I see."
Nanahimik lang si Jin at nag-isip. Pilit niyang inaalala ang mga 'yon kung maalala
niya.
"Shane, okay lang ba sa 'yo kung tawagin ka namin ulit na Jin?" tanong ni Aine.
"Well, wala namang problema sa 'kin kung kayo ang tatawag ng ‘Jin’ sakin pero
pagdating sa ibang tao, I feel uneasy. Hindi ako sanay."
"Masasanay ka din ulit. Jin na lang ang itatawag namin sa 'yo, ah?"
"Sure, no problem."
"Bessy?"
"Yes?" sagot ni Jin

Hinawakan ni KL ang kamay nito.

"Curious lang ako kaya ko itatanong
sa 'yo 'to. Do you want to remember everything?"
"At first, no. But now, I want to remember everything."

Samantalang sa kusina..

"Nakakainis naman 'to! Tayo pa
'yong inutusan nila. Gawain to ng mga babae tapos ipapagawa nila satin?!" reklamo
ni Spencer.
"Kapag hindi mo naman sila sinunod, nagagalit tapos kailangan mo na namang

lambingin. Mga babae nga naman talaga oh," dagdag ni Steven.

Naiingayan na si Gab kina Steven at
Spencer na walang ginawa kung hindi ang magreklamo. Hindi naman mahirap ang
ginagawa nila dahil nagiihaw lang naman sila ng barbeque.
"Ang usok dito! Mamaya amoy sunog na ako dito." Reklamo ulit ni Spencer.
"Parang ikaw lang pare, ah? Ako din, amoy sunog na!" pagsang-ayon ni Steven.

Napatingin si Steven kay Gab na
tahimik lang.

"Oi, Gab! Ang sarap ng buhay mo
dyan, ah?" sita ni Steven sa kaibigan.
"Kaya niyo na 'yang dalawa," sagot ni Gab.
"Hindi ka namin tulungan dyan sa Jin mo, eh." Naiinis na sinabi ni Spencer.

Nakaupo lang si Gab at hinahayaan
sina Steven at Spencer na mag-ihaw ng barbeque doon. Reklamo man sila ng reklamo
pero ginagawa pa din naman nila.

"Hindi ko na kailangan ng tulong
niyong dalawa. Mamaya, magreklamo lang kayo at singilin niyo pa ako. Puro kalokohan
lang naman ang alam niyo."
"Nakakaawa ka lang kasi, pare. Hayaan mo, kami na ni Spencer ang bahala sa 'yo."
"Ano na naman ba ang binabalak niyong dalawa?"
Lumapit sina Steven at Spencer kay Gab at inakbayan nila ito.
"Alam mo ba kung paano mapapasa 'yo si Jin sa loob lang ng isang araw? Kami alam
namin," nakakaintrigang tanong ni Spencer.

Nagtataka si Gab sa mga pinagsasabi
ng mga kaibigan. Inaasahan niya na kalokohan na naman ang nasa isip nila.

"Buntisin mo! That’s the fastest
and best way, dude. Basta kami na ang bahala sa 'yo mamaya. Planado na namin ang
lahat," proud na sinabi ni Steven.
Pagkatapos na sabihin yun ni Steven ay bumalik na sila sa ginagawa nila.
"Paano niyo naman nasabi na effective 'yan?" curious na tanong ni Gab.
"Gusto mo siya, hindi ba? 'Yan lang ang naiisip ko na pinakamabilis na paraan.
Hindi niya na kailangan pa maalala ang lahat. Hindi na kayo parehas pang
mahihirapan, mag-eenjoy pa kayong dalawa. Hahaha!" malokong sagot ni Steven.
"Oi, Steven! Umaandar na naman 'yang pagka-Shrek mo," sita ni Spencer.
"Nagsalita ka naman? Pare-parehas lang naman tayong mga lalaki. Sige, sabihin niyo
sa 'kin na hindi niyo naisip ang ganitong mga bagay," depensa nito.
"Gusto mo si Aine noon at hindi mo siya makuha, hindi ba? Ang pagkakaalala ko, ang
dami niyong pinagdaanan. Bakit hindi mo na lang 'yon ginawa? Akala ko ba 'yon ang
fastest and best way, sabi mo." Pang-aasar sa kanya ni Gab.
"Tang*na men, past is past. Nasa akin na din naman siya ngayon, hindi ba? Madali na
lang gawin 'yan. Haha!"

Napakamot na lang ng ulo si
Spencer.

"Teka nga! Matanong ko lang, bakit
si Jin pa din ang gusto mo? Nandyan naman si Mika sa tabi mo. Mas sexy at mas
maganda din siya kay Jin. Puti lang naman ang panglaban ni Shane sa kanya, e."
Tanong ni Spencer.
"Ikaw? Matanong ko lang din, bakit si KL pa din ang gusto mo? Mas sexy at mas
maganda din naman si Jichelle. Tangkad lang ang lamang ni KL sa kanya." Pagbabalik
ng tanong ni Gab.
"Pre, namemersonal ka na, ah? Alam mo naman 'yong nangyari sa 'min, hindi ba? Isa
pa, iba si KL kay Jichelle at alam mo 'yan."
"Iba din si Jin kay Mika at alam mo din 'yan."
"Pero dude, halos wala na silang pinagkaiba ngayon. Parehas na sila ng ugali.
Minsan nga, pakiramdam ko, mukhang mas okay pa si Mika." Biglang singit ni Steven.
"Hindi ka naman nagmamahal ng tao dahil sa itsura lang, hindi ba? Mahirap na
magsisi sa huli. Hindi naman kasi tayo nagmahal para lang magpatalo at sumuko sa
kahit anong pagsubok."
"Ang drame mo, pare! Pero naiintindihan kita kaya apir tayo dyan!" sigaw ni
Spencer.

Agad din naman na nag-apir ang
dalawa.

"Mahal mo nga talaga." Pagsang-ayon
ni Steven.

Tinignan ni Gab ang niluluto ng
dalawa. Masyado na silang nalibang sa pagkukwentuhan.

"Luto na pala 'yan, eh. Tawagin
niyo na sila." Utos ni Gab.
"Ako na lang ang tatawag sa kanila." Pagpepresinta ni Steven.

Umalis doon si Steven at pinuntahan
sina Jin sa kwarto ni Gab. Nang kumatok siya ay si Aine ang nagbukas sa kanya.

"Kain na tayo. Hindi pa ba kayo
nagugutom?" pagyayaya ni Steven.
"Kanina pa nga kami nagugutom, eh. Ang tagal niyo kayang magluto." Reklamo ni Aine.
"Trabaho kasi ng babae 'yon, babe. Samin niyo kasi pinagawa kaya matagal. Kung
gusto niyo mabilis, sana kayo na ang gumawa."
"Hindi naman porke't pagluluto, babae lang ang pwedeng gumawa."
"Binibiro lang kita. Pasensya na kung matagal, nagutom tuloy ang babe ko. Bubusugin
na lang kita sa pagmamahal." Paglalambing ni Steven.
"Ang corny mo, Steven! Mahiya ka nga sa kanila!"
"Bakit naman ako mahihiya?"

Hinapit ni Steven sa bewang si Aine
at niyakap galing sa likuran nito. Ipinatong ni Steven ang ulo niya sa balikat ni
Aine. Hiyang hiya naman si Aine sa mga kaibigan na nakatingin sa kanilang dalawa.
"Mauna na kami ni Jin sa inyo. Nakakahiya naman sa inyo, eh." Pagpapaalam ni KL.
"Don't do something nasty. I’m just kidding. We’ll go first." Dagdag ni Jin.
"Bumaba na nga rin tayo," pagyayaya ni Aine.

Sabay sabay na silang pumunta sa
sala at nandoon na nakahanda ang pagkain. May alam na din doon sa lamesa.

"Pakisabi nga sakin 'yong totoo.
Dinner ba 'to o inuman? Pang-pulutan lang yata 'yang niluto niyo at hindi ulam,
eh," naiinis na tanong ni KL.
"Parang ganun na nga," sagot ni Spencer.

Kumain na muna ang mga babae ng
kanin at ng ulam bago nila sinaluhan sa pag-inom ang mga lalaki. Nakapaikot sila
doon at umiinom.
"Shot mo na, Jin!" sabi ni Steven sabay abot ng shot glass.
"I.. I can't drink this. Wine lang ang iniinom ko."
"Don't worry, bessy. Okay lang 'tong inumin. Try it." Pagcoconvince ni KL.
"I really can't drink."
Napansin ni Jin na nakatingin silang lahat sa kanya at dahil nahihiya siya na

humindi, kinuha niya na ang inaabot ni Steven at ininom.
"Laro tayo ng truth or dare para masaya!" Pagyayaya ni Spencer.

Sa ngayon ay nagsisimula na ang
plano nina Steven at Spencer. Hinihiling na lang ni KL na magwork ang plano nila
dahil kung hindi ay mananagot silang lahat kay Jin.
"Game ako dyan, pre!" agad na sagot ni Steven.
"Same here." Dagdag ni Aine.
"Tutal mukhang okay lang sa lahat, maglaro na tayo. Para malinaw, ipapaliwanag ko
sa inyo. Kapag tumapat sa 'yo, iinom ka ng isang shot ng alak tapos pipili kung
truth or dare. Bawal dito ang kj at bawal din magsinungaling. Tayo tayo lang
naman." Pagpapaliwanag ni Spencer.
"What is kj?" bulong ni Jin kay KL.

"Killjoy, Jin."
"Ah. I get it now."

Nang paikutin nila ang bote, kay KL
'yon unang tumapat. Ginawa niya ang kailangan gawin at pinili niya na mag-truth
dahil alam niya na papahirapan siya ng mga lalaki sa dare lalo na ngayon na kasama
nila si Jin.
"Sinong gustong magtanong?" tanong ni Aine.
"Ako na lang. Mahal mo pa ba si Spencer?" Deretsahang tanong ni Gab.
"Tintanong pa ba 'yan?" sagot ni KL.
"Sumagot na lang din kasi ng deretso."
"Oo, mahal ko pa din siya."
"Bakit ba kasi hindi kayo magbalikan pa?" tanong ni Aine.
"Hindi niya naman ako niligawan ulit. Teka nga, ang dami niyong tanong. Next na!"
"Ligawan mo na, dude. Nagpapahiwatig na oh" utos ni Steven.
"Ewan ko sa inyo! Next na kasi." Reklamo ni KL.
Pinaikot na nila ulit ang bote.
"Anong mayroon sa inyo ni Spencer?" tanong ni Jin.
"Ex ko siya, bessy."
"Okay! Si Jin na! Hahaha!" masayang sinabi ni Spencer.

Nagulat si Jin nang malaman na sa
kanya pala tumapat ang bote. Iminom na si Jin ng alak at pinag-isipan kung ano ang
isasagot pero sa huli ay truth ang pinili niya.
"Ako na ang magtatanong!" Pagpepresinta ni Steven.
"Ako na!" sigaw ni Spencer.
"Ako sabi, eh."
"Ano 'yong realationship status mo ngayon, Jin? Single, in a relationship or

engaged? Ang bagal niyong magtanong kaya inunahan ko na kayo." Nakangiting sinabi
ni Aine.
"Ang pangit naman ng tanong mo, eh." Reklamo ni Spencer.
"Oo nga naman! Dapat tungkol kay--" dagdag ni Steven.

Bago pa man matapos ni Steven ang
sasabihin niya ay agad na tinakpan ni Aine ang bibig niya at saka niya nginitian si
Jin.
"So, what’s your answer?" tanong ni Aine.
"Single." Tipid na sagot ni Jin.
"Teka, akala ko ba kayo pa ni Terrence?" naguguluhang tanong ni KL.
"Nagtatanong ka pa! Dapat magparty tayo kasi--"

Tinignan ni KL ng masama si Spencer
para matigilan ito. Masyadong halata ang ginagawa nina Spencer at Steven kaya
gumagawa ng paraan sina Aine at KL para hindi makahalata si Jin sa mga ginagawa
nila.
"What happened?" tanong ni Aine.
"We broke up this morning. Don’t worry, it's okay. We did that for my own good. He
wants me to figure out my past first then decide who I want to be with. Anyway,
it's not important anymore. I just want to have fun." Pagkukwento ni Jin.

Tahimik lang sina Steven at Spencer
pero sa isip nila, nagpaparty na sila dahil sa paghihiwalay nina Terrence at Jin.
Nagpatuloy ang paglalaro nila hanggang sa tumapat kay Gab ang bote at nag-truth
siya.
"Kung bibigyan ka ng chance na ligawan si Jin, gagawin mo ba?" tanong ni KL.
"Oo naman," straight forward na sagot ni Gab.

Hindi na nagreact pa si Jin sa
sagot ni Gab at sunod na tumapat kay Jin ang bote. Truth pa din naman ang pinili
niya.
"Kung sakaling ligawan ka ni Gab, sasagutin mo ba siya?" tanong ni Steven.
"I don't know, yet. It depends on the situation and we actually don't know what
could happen so hindi ko pa masasagot 'yan."
"Pero kung nagkataon, bibigyan mo ba siya ng chance?" pahabol ni Spencer.
"Well, he is a good guy. Yes, I will give him a chance."

Nag-apir sina Steven at Spencer.
Tuwang-tuwa sila sa naging sagot ni Jin. Nagpatuloy lang sila sa paglalaro hanggang
sa tinamad na sila at naubos na ang mga maiinom nila at pati na din ang pagkain.
Nagbunutan din sila sa kung sino ang magkakasama sa kwarto. Pinalabas din nila na
ang magkasama sa kwarto ay sina Aine at KL saka Steven at Spencer pero sa isang
kwarto lang matutulog ang apat. Sa ngayon ay nadadala pa nina Steven at Spencer sa
kalokohan nila dahil hindi pa talaga sila nito naaalala. Hindi nagtagal at pumunta
sila sa kanya-kanyang kwarto. Nang makapasok sina Gab at Jin sa isang kwarto,
nilock nila silang dalawa doon.

‘Sana lang ay maganda ang maging resulta ng plano.’ Hiling nilang apat.
[ 28 ] Gab and Terrence [Game of Love 2: Still in Love...]
Happy new year! :) 2013 na. Salamat sa mga sumusuporta sa stories ko simula
pa noon pati sa mga bagong readers. Mahal ko kayo lahat :* Without you, I am
nothing so I owe you guys a lot. I don't know kung masasatisfy kayo dito. I did my
best so kayo nalang magjudge. I was busy with my 9chapter homework kaya ngayon lang
nakakapagupdate. Tuwing madaling araw lang kasi ako gumagawa ng update soooo ENJOY!
:*
Sa mga may twitter, follow niyo ko. @JeraldineTanL tapos kung kung may mga
reactions kayo sa story tag niyo nalang dito #GOLWattpad para mabasa ko :) hahaha!
I follow back. Magsabi lang kayo ^^
Picture on the side by Hazel de Guzman :)
=================================
CHAPTER 28: Gab and Terrence
Gab's POV
Nandito na kami ngayon sa kwarto ni Shane. Nakapagready na din kami para matulog.
Marami rami din yung nainom niya kaya alam kong nahihilo na siya.
"Dyan ka na sa kama matulog. Dito na lang ako sa sofa" sabi ko sa kanya
"Ha? No. I'll stay there. This is your house so--"
"It's okay. Pwede ka naman dyan matulog"
"Let's just sleep here together. I'll just put a pillow in between"
"If you insist"
Parehas na kaming umupo sa kama. Alam ko na nahihiya siya sakin.
"Shane--"
"Wait, where's my phone? I think I left my phone downstairs. I'll go check on it

first. I'll be back"
Tumayo na siya at lumapit sa pinto pero hindi niya yun mabuksan kaya nilapitan ko
siya kaagad.
"Anong problema?" tanong ko
"This door.. is locked. Do something"

Nung sinubukan ko buksan, nakalock nga. Sa tingin ko, alam ko na kung bakit. Sa
umpisa pa lang, planado na to nina Steven.
"Sa tingin ko, sinaraduhan nila tayo"
"Why would they do such a thing?! So frustrating. I'm expecting a call"
"from Terrence?"
"Yes. I give up. I think that they really like us to be together again so they're
doing this"
Tumayo na siya at umupo sa kama at mukhang naiinis na. Hindi ko alam kung
nakakatulong ba yung ginagawa nina Steven o nakakasama pa -__-
"Gab, let's talk. You can sit here beside me"
Lumapit ako sa kanya at umupo sa tabi niya. Nakatingin lang siya sa malayo at
mukhang may iniisip.
"Shane-"
"Gab-"
"You go first" sabi ko
"No, you go first"
"Pagpasensyahan mo na sila. Ganun talaga yung mga yun. Mga matchmaker. Tingnan mo
tuloy. Sila sila din yung nagkakagustuhan"
"I noticed that. Okay lang. Are they really like that even before? Makulit sila,
sobra. Especially sina Steven and Spencer. They're like twins"
"Ganun talaga sila. In fact, they improved a little. Mas makulit sila dati kumpara
noon. Buti nga nagmature na sila kahit papano"
"Ah, I see. Hm, aren't you sleepy yet?"
"Hindi pa. Ikaw? Baka inaantok ka na"
"I'm not. Gising na gising ako actually"
"May gusto ka bang inumin?"
"Ha? Why?"
"Gusto mo ng juice o ano?"
"Do you have something like alcoholic drinks?"
"Meron. Beer, okay lang?"

"Sure"
Tumayo ako at kumuha ako ng in-can na beer sa ref at binigay yun sa kanya. Oo, may
ref ako sa kwarto. Tamad kasi ako minsan kumilos.
"Here" sabay abot ko sa kanya ng beer
"Thanks"
Umupo ako sa sofa at sumunod din naman siya. Nasa magkabilang dulo lang kami.
"Do you remember getting drunk before?" tanong ko sa kanya
"How can I remember such thing?"
"I was just asking"
Nanahimik na lang ako. Kung ano ano na lang naiisip ko na tanong para lang makausap
siya -___-
"Gab" mahinang sabi niya
"Bakit?"
"I can only remember a bit about us. And with those memories, there is no memory on
how we became close. All I can remember is naiinis ako sayo for being so masungit"
"Will I ask if I don't. I'm just kidding. Please tell me why"
"Well, it started with an agreement"
"Agreement?"
"Ng parents natin. Close yung parents natin kaya naisipan nila na ipagkasundo tayo"
"What do you mean na ipagkasundo? Don't tell me that they are planning an arranged
marriage before"
"It is an arranged marriage. Parehas natin na ayaw nun pero simula nung 16th
birthday mo, nagkasundo tayo na panindigan na at subukan"
"Then I became your girlfriend?"
"No. Matagal pa bago kita naging girlfriend. Hindi ka kasi makaget over kay Zeke
noon tapos nung okay ka na, dumating si Terrence na nakapagpagulo pa lalo pero
sinagot mo pa din naman ako. Ang dami kong hirap para lang mapa-oo ka"
"Really? It's just like now"
Napatingin ako sa kanya at nginitian niya lang ako. Hinawakan niya naman yung isang
kamay ko at tumingin ng deretso sakin.
"Gab, listen. I know that you've been through a lot these years and you're working
hard just for me to remember everything. You don't need to push yourself too hard.
I will definitely remember evrything at the right time so you don't really need to
suffer anymore because of me. I thank you for doing that. You should stop wasting
your time on me. There are still other things that are more important. I don't want
to be a pain to you, please understand. You can stop now"
"Shane"
"I'm very happy because you're making me feel like I'm important but its already
bothering me. I'm asking you for a favor. Have fun and don't limit yourself, okay?"
"Yan ba talaga ang gusto mo?"
"Yes, Gab. If something is really bound to happen, it will. I believe in fate"
"As you wish"
"Aaah!"
Nagulat ako kasi bigla siyang kumapit sa braso ko at mukhang takot na takot.
Biglang namatay yung ilaw. Nawalan siguro ng kuryente. Ang wrong timing naman oh.
Umuulan din sa labas.
"Gab, I'm scared of the dark"
"Alam ko yun Shane. Wag kang magalala. Hindi kita iiwan"
Tatayo sana ako pero bigla niya akong hinila.
"Where are you going?" tanong niya
"You're shivering. May sakit ka ba?"
Hinawakan ko yung noo niya at nilalagnat siya. Kanina siguro to nung nagpaulan
kami.
"Nilalagnat ka. Sandali lang, kukuha lang ako ng tubig"
"No, I'm okay. Dito ka lang"
"Sige"
Nakakapit lang siya sa braso ko at nakasandal yung ulo niya sa balikat ko.
"Shane"
"Hm"
"Yung tungkol kay Terrence, wala na ba talaga kayo?"
"Yes, that's true. Gab, it really hurts. I've been with him for 3 years now. We
were bound to marry each other but everything was put to an end"
"Magpahinga ka na Shane"
"Am I lacking? You! You're the reason on why he did this to me. If it wasn't
because of you, this won't happen"
Nagsimula na siyang umiyak at tinanggal niya na yung kamay niya sa braso ko at

umupo siya ng maayos.
"Mahal mo ba talaga siya Shane?"
"Of course. He is like family to me"
"Hindi kaya mahal mo lang siya ng parang kapatid? Ikaw na din nagsabi na--"
"Of course not!"
"Ano ang pagkakakilala mo sa kanya?"
"I find him as a husband material. He's almost perfect. He has a good heart. He
took care of me. He never made me cry. He makes me happy. I really love me"
"Tama na Shane! Tama na! Puro magaganda lang naririnig ko. Wala ba siyang flaws?"
"Wala. Why?"
"Masama siyang tao"
"How could you say that?!"
Nagagalit ako. Hindi ko alam kung gaano karaming kasinungalingan yung sinabe niya
kay Shane. Oo, malaki yung utang na loob ng lahat sa kanya dahil kung hindi niya
nakuha si Shane noon, nasa sasakyan pa siguro siya nung sumabog iyon. Malaki yung
naitulong niya pero mali pa din na nagsinungaling siya kay Shane. Pinapalabas niya
lang na kaya niya ginagawa iyon, ay dahil sa gusto niya protektahan si Shane. Lagi
niyang pinapakita na siya yung mabait sa harap ni Shane pero alam ko na madamot
siya.
"Gab, answer me! Why are you being like this?! What's wrong with you?!"
Hinawakan ko siya sa balikat at tumingin ako sa kanya ng deretso.
"Tama na Jin. Masyado ka ng matagal na nabubuhay sa kasinungalingan"
"What do you mean?"
"Si Terrence, kilala ko na siya noon pa. Oo, mabait siya pero may mga masama siyang
ugali. Alam mo kung bakit hindi mo nakikita? Kasi nabubulag ka sa mga maganda
niyang ginawa sayo"
"Gab, I know that you want me back but you don't have to do this. You don't need to
ruin his image"
"Hindi ko yun ginagawa. Kung hindi ka man mapupunta sakin, okay lang. Wag na wag ka
lang mapunta sa kanya. Pagisipan mo yung mga sinabi ko"
Binitawan ko na siya at umupo na lang ako ulit ng maayos.
"Gab, hindi kita maintindihan"
"Kapag bumalik na lahat ng alaala mo, maiintindihan mo ako"
"I-if you say so"
Sumandal na lang siya sa balikat ko at nanahimik na lang kami munang dalawa.
"Shane"
"hm?"
"I'm.." tumingin ako sa kanya pero mukhang inaantok na siya "still in love with
you"
Hinalikan ko siya sa noo at saka ko siya binuhat papunta sa kama para makatulog ng
maayos.
Naniniwala pa din ako na makalimutan man ng tao lahat ng alaala niya, hindi niya
makakalimutan yung nararamdaman niya. Siguro nadadala lang siya. I'm still willing
to wait until her memories come back. Hindi ako susuko sayo Jin. Matagal kong
hinintay to kaya hindi ko to palalagpasin lalo na at wala na kayo ni Terrence.
Shane's POV
Nagising ako ng wala ng tao sa kwarto at nung sinubukan kong lumabas, hindi na din
nakalock yung pinto kaya lumabas na ako at nakita ko si KL sa sala.
"KL"
"Oh bessy, you're already awake"
"Where are they?"
"Umalis na sila lahat. May mga pasok pa kasi sa trabaho. Tayong dalawa na lang
nandito"
"How about you? Aren't you working?"

"No. I was supposed to go back to Korea but since you're alive, I'm still staying
here. Sa susunod, samahan mo ako maghanap ng matitirhan na apartment"
"Sure. I'll just get dressed para makaalis na tayo dito"
"Okay"
I went upstairs and changed my clothes then I hurried back down to where KL is.
"Have you seen my phone?" tanong ko kay KL
"Here"
Pagkakuha ko ng phone ko, I immediately checked and it's different from what I
expected. There are no calls from Terrence.
"KL, let's go home. I brought my car with me. I'll send you off"
"Okay Jin"
I was driving when I felt like asking KL some questions.
"KL, bakit nila ginawa yun? They locked us in one room"
"They just want you and Gab together again but it doesn't seem like it. May
nangyari ba na hindi maganda?"
"No. It's just that, I'm wondering why he's not giving up"
"He just loves you. Try giving him a chance too. I'm sure that you will not regret
it"
It seems like gustong gusto talaga nila na makita kami ni Gab na okay. Botong boto
sila kay Gab. Bakit kaya hindi kay Terrence? Is it true that he has a bad side of
him?
[ 29 ] Accident [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 29: Accident

Isang linggo na din ang lumipas
simula noong gabing nag-overnight ang magkakaibigan sa bahay nina Gab. Ang sunod
nilang bonding na magkakaibigan ay bukas na. Magkakaroon ng pool party sa bahay
nina Steven. Si KL lang ang naiwan ngayon sa bahay nina Steven dahil may business
trip sina Aine at Steven at bukas pa ang balik ng mga ito. Hinihintay din ni KL ang
pagdating ni Spencer dahil tutulungan siya nito sa mga kakailanganin nila.

Nang tumunog ang door bell ay
madaling lumabas si KL at pinagbuksan kung sino man ang dumating. Kagaya ng
inaasahan niya, si Spencer ang nakita niya. Pagkapasok sa loob ng bahay nina Steven
ay agad na humiga sa sofa si Spencer.

"Nakakapagod!" Reklamo ni Spencer.
"Saan ka naman napagod?"
"Napagod ako kakahanap ng mga pinabili mo. Nasasayang ang kagwapuhan ko dahil
katulong ang turing mo sa 'kin."
"Nahiya naman ako sa kagwapuhan mo, Spence! Ang hangin, ah? Pakibawasan, pwede?
Teka nga, nasaan na 'yong mga pinabili ko sa 'yo? Nakahanap ka ba? Namimiss ko na
kasi talaga ang mga pagkain sa Korea."
"Ito na. Makakain na nga nito."

Bubuksan na sana ni Spencer ang
pagkain na binili niya pero pinigilan siya kaagad ni KL.

"Hindi ka pwedeng kumain nyan! Akin
lang 'to. Ako ang nagpabili, eh!"
"Ako naman 'yong napagod."
"Sige, 'yang kimchi na lang sa 'yo. Akin na 'tong jajangmyeon. Hahaha!"
"Sa tingin mo mauuto mo ako ulit? Hahahaha! Asa ka! Papakainin mo na naman ako ng
maanghang. Hindi ako kakain nyan. Magshare na lang tayo para mas maganda."
"Ang patay gutom mo kaya! Mamaya, maubusan pa 'ko."
"Ang dami mo namang sinasabi. Nagugutom na ako kaya kumain na tayo."

Pumunta si KL sa kusina para kumuha
ng dalawang tinidor at saka sila kumain ni Spencer. Naghati na lang sila sa
pagkain.

"Spencer, say ah! Dali!" Utos ni KL
sa kanya.
"Ayoko."
"Dali na!"
"Ayoko kumain nyan. Hindi ako mahilig sa maanghang."

Pinipilit ni KL na pakainin si
Spencer ng kimchi. Alam niya kasi na ayaw nito sa maanghang na pagkain kaya inaasar
niya. Naalala niya na naman noong naglaro sila ng truth or dare at pinakain niya si
Spencer ng sili. Natatawa na lang siya sa tuwing naaalala 'yon.

"Dali na kasi, Spence! Minsan ko
lang 'to gagawin sa 'yo tapos ayaw mo pa."

Isinusubo sa kanya ni KL ang
sinandok niya na kimchi pero hindi talaga 'yon pinapansin ni Spencer. Kinuha ni KL
ang tinidor at ibinaba 'yon. Agad naman na inilapit ni Spencer ang mukha niya kay
KL na ikinagulat nito.

"Pipilitin mo pa ako?"
"H-ha? H-hindi na."

Nang dumistansya sa kanya si
Spencer ay iniwas niya na ang tingin niya dito. Hiyang hiya siya at sobrang bilis
din ng tibok ng puso niya dahil sa ginawa nito. Hinawakan ni Spencer ang mukha niya
para makita nito ang pagngiti niya.

"Bakit namumula ka?" tanong ni
Spencer.

Pinalo siya ng malakas ni KL sa
braso at saka siya tumayo.

"Pinagtitripan mo na naman ako?
Bahala ka na nga dyan! Wala na akong gana kumain!"
"KL naman!"
"Dyan ka na! Kumain ka mag-isa mo. Busog na ako."

Naglakad siya papalayo kay Spencer
pero agad siyang hinabol nito. Pinigilan niya si KL at saka niyakap galing sa
likuran nito.

"A-ano ba, Spence?!"

Ilang segundo din na hindi
nagsalita si Spencer. Hindi naman makagalaw si KL sa kinatatayuan niya. Mukha mang
ayaw niya pero gusto niya na malapit sila ni Spencer sa isa’t isa kagaya ng
ginagawa nila noon.

"I want you back, KL. Kung alam mo
lang kung gaano kita namiss." Bulong nito.
"Spence.."
"Please.. give me another chance."

Hinawakan ni KL ang kamay ni
Spencer at umalis siya sa pagkakayakap nito sa kanya. Humarap din naman siya at
tiningnan siya ng deretso.

"Nandito tayo ngayon dahil may
kailangan tayong gawin at asikasuhin. Alam mo na kaya tayo magkasama ngayon ay para
kina Jin at Gab, hindi para sating dalawa."
"Kapag ba okay na sila, bibigyan mo na ako ng chance?"


"I don't know, yet. I'm sorry.
Sige, aakyat na muna ako saglit. Tapusin mo na yung kinakain mo para makapagligpit
na ako."

Nagmadaling pumunta si KL sa CR sa
kwarto at naghilamos siya saka tumingin sa salamin. Namumula siya dahil sa mga
pinagsasabi ni Spencer at dahil na din sa kilig na naramdaman niya kanina.

‘Bakit ba kailangan niya pa akong
tanungin tungkol sa mga ganung bagay? Hindi pa ako handa sa isasagot ko kung
sakali. Hindi na din mahalaga ang sa 'min. Kailangan kong unahin sina Jin at Gab.
Kung kami naman talaga ang para sa isa’t isa, kami talaga sa huli.’
Inabot na sila ng alas-diyes ng gabi sa bahay ni Steven. Naisipan na din ni Spencer

na doon na lang magpalipas ng gabi dahil bakante ang kwarto ni Steven. Gusto niya
din kasi na may kasama si KL doon. Nakaupo lang sila ni KL sa sala at nanonood ng
tv.

"Hm?"
"Ano'ng plano mo bukas?"
"Bukas? Anong meron bukas?"

Hinawakan ni Spencer ang noo at
leeg ni KL para tingnan kung may sakit ito. Nagtataka naman si KL sa ginagawa sa
kanya ni Spencer.

"Ano'ng ginagawa mo?"
"May sakit ka ba? Bakit parang wala ka sa sarili mo?"
"Wala akong sakit at isa pa, matino ako."
"Tinatanong kita kung anong plano mo bukas. Hindi ba pinapunta mo ako dito para
lang pag-usapan 'yon?"
"Ah, 'yon ba? Hm, ano nga ba?"


Tumalikod sa kanya si KL at nag
make-face. Hiyang hiya siya sa sarili. Wala siya sa sarili dahil sa nangyari
kanina. Iniisip niya pa din kasi 'yon.

"Spence, may naisip ako."
"Oh? Ano naman 'yon?"
"Iwan kaya ulit natin silang dalawa dito?"
"Ginawa na natin 'yon kaya hindi na magwowork 'yan. Kinulong na natin sila sa isang
kwarto pero wala namang progress."
"Baka sakaling may maalala ulit si Jin. Nakakapag-usap kasi sila ng masinsinan
kapag silang dalawa lang."
"Ano naman ang idadahilan natin ngayon?"
"Sabihin na lang natin na may bibilhin tayo na pagkain. Iwan lang natin sila dito
kahit na thirty minutes lang. For sure, Gab will make a move."
"Sige. Pagbibigyan kita sa plano mo."

Nanahimik na naman silang dalawa.
Para hindi sila maging awkward ay nag-isip ng pwedeng sabihin si KL.

"Sana talaga magkabalikan na sila,
ano? Miss na miss ko na ang best friend ko. Hinihiling ko talaga na maalala niya na
ang lahat."
"Sana nga magkabalikan na sila para tayo naman ang susunod."
"Spencer naman, bat mo ba hinahaluan ng--!"
"Bakit ba kasi ayaw mo?! Mahal mo pa naman ako, hindi ba? Parehas lang tayo."
"'Wag na muna natin 'yan pag-usapan sa ngayon. Ayaw ko na maging awkward na naman
tayong dalawa sa isa’t isa. Madami pang oras para dyan."
"Sige, ikaw ang bahala. Maghihintay ako."

~
Dumating na ang araw na pinaghandaan nina KL at Spencer. Magkakasama na sila ngayon

sa bahay nina Steven. Nandoon si Jin, Gab, KL at Spencer pero wala pa sina Steven
at Aine. Hahabol na lang sila dahil nadelay ng kaunti ang flight nila pabalik.

"Oh my gosh! May nakalimutan akong
bilhin na pagkain. Pupunta muna ako sandali sa convenience store. I’ll be back as
soon as possible." Pagsisimula ni KL.
"I'll come with you, KL!" Pagpepresinta ni Jin.
"Ako na lang ang sasama sa 'yo," pahabol ni Spencer.

Nilapitan ni KL si Jin at kumapit
sa braso nito.

"Bessy, si Spencer na lang ang
isasama ko, ah? Bihira lang kasi ang ganitong chance na kaming dalawa lang ang
magkasama. Alam mo naman 'yong tungkol samin, hindi ba? Para na din magkausap
kami," bulong ni KL.
"Alright, KL. I'll stay here."

Hinila ni KL si Spencer papaalis
doon. Inaasahan na din ni KL na papayag si Jin at dahil pumayag nga ito, hindi na
siya nagkaproblema pa.

‘I knew it. Papayag siya magpaiwan
dahil sa sinabi kong dahilan. Buti na lang at naikwento ko sa kanya ang tungkol sa
aming dalawa ni Spencer.’

Nang nasa labas na sila ng bahay ay
tumigil na si Spencer.

"Tara na," pagyayaya ni KL.
"Saan?"
"Sa sasakyan mo. Wala kaya akong sasakyan. Dali!"
"Saan naman tayo pupunta?"
"Kahit saan. Mag-ikot na lang tayo dito sa loob ng village. Kailangan natin silang
iwanan doon. Bumalik na lang tayo after thirty minutes."
"Magsasayang lang tayo ng gas."
"Sige, pumunta na lang tayo sa mall at ilibre mo ako ng cake."
"Ayoko nga. Ginagawa mo pa akong sugardaddy mo."
"Fine! I'll pay. Let’s go!"

Kagaya nga ng pinlano nina KL at
Spencer, naiwan sina Jin at Gab sa bahay nina Steven na silang dalawa lang.
Makikita ang ilangan sa pagitan ng dalawa.

"Jin."
"Bakit, Gab?"
"May mga naaalala ka na ba?"

Napaisip si Jin kung sasabihin niya
ba ang totoo kay Gab. May mga ilan na kasi siyang naaalala pero gusto niya pa na
makita ang effort ni Gab kaya nagdadalawang-isip siya kung sasabihin ba ang totoo o
hindi. Ang alam niya lang kasi ay naging boyfriend niya si Gab pero hindi niya
talaga matandaan kung paano siya napasagot nito noon lalo na’t karamihan sa mga
naaalala niya ay ang mga pagtatalo nila ni Gab.

"Wala pa din akong naaalala."
"Gusto mo ba na ikwento ko sa 'yo 'yong iba?"
"No, you don't have to do that anymore. I will surely remember everything."

Nitong nagdaang mga araw, palagi na
lang nauubos ang oras ni Jin sa pag-aalala sa mga nangyari noon bago ang aksidente
pero dahil sa kakaisip niya ay sumasakit ang ulo niya. Nagpatingin na din siya sa
ospital at ang payo lang ng doctor sa kanya ay 'wag siyang masyadong mag-isip dahil
kusang babalik ang mga alaala niya.

Bumalik na ang memorya niya noong
16th birthday niya at pati na din ang pagkakasundo sa kanila ni Gab ng mga magulang
nila. Naaalala niya na din ang mga nangyari noong boyfriend niya pa si Zeke.

Habang nananahimik si Jin, patuloy
ang pag-iisip ni Gab sa mga maaaring sabihin niya kay Jin para hindi ito mabagot.
Ramdam niya din kasi na nahihiya ito sa kanya.

"Dito mo unang nalaman na gusto
kita," sambit niya.
"Gab, what are you talking about?"
"Nagkaroon na din tayo ng pool party dito noon. Birthday kasi noon ni Steven. 'Yon
din ang araw na nakilala nating lahat si Aine. Hindi ko man deretsahang sinabi na
gusto kita pero sa mga binitawan kong salita noon, nagpapahiwatig na ako sa 'yo."
"What did I do back then?"
"No reaction."
"No reaction?!"
"Oo. Parang wala lang sa 'yo ang sinabi ko. Mahina pa naman ang utak mo sa mga
ganun at ang manhid mo pa noon kaya hindi mo nakuha ang gusto kong sabihin sa 'yo.
Hindi ko lang alam kung hanggang ngayon, ganun ka pa din."
"Hindi mahina ang utak ko at mas lalong hindi ako manhid! I hate you!"

Tumayo si Jin at naglakad kaya agad
siyang sinundan ni Gab. Natigilan sa paglalakad si Jin nang hawakan ni Gab ang
kamay niya pero hindi pa rin siya lumilingon kay Gab.

"I was just teasing you. I'm sorry.
Na-offend ba kita sa sinabi ko? Hindi ko na uulitin."

Nakonsensya kaagad si Gab sa pang-
aasar na ginawa niya kay Jin kaya humingi siya agad ng tawad dito. Nang humarap si
Jin sa kanya, nakita niya na may tumulong luha galing sa mga mata nito. Ayaw na
ayaw niya pa naman na nakikita itong umiiyak.

"Shane, I'm sorry."

Hindi inaasahan ni Gab na yayakapin
siya ni Shane.

"I'm sorry, okay? 'Wag ka ng
umiyak. Hindi ko sinasadya na sabihin 'yon."
"Ganun ba talaga ako kasama, Gab? Masama nga siguro talaga ako kaya iniwan ako ni
Terrence. Kung ganun nga kahina ang utak ko at ganun din ako kamanhid, what made
you love me? All I can remember is you like teasing me. Alam mo kasi na pikon ako.
Bakit ba ganito ka pa din sa 'kin kahit na ang laki na ng pinagbago ko?"

Niyakap pabalik ni Gab si Jin at
hinagod niya ang likod nito. Sunod niya naman na hinawakan ang mukha ni Jin saka
niya pinunasan ang luha sa pisngi nito.

"Ssh. 'Wag ka ng umiyak. Ayaw na
ayaw ko na nakikita kang umiiyak at hindi ko hahayaan na umiyak ka ng umiyak.
Gagawin ko ang lahat para lang mapasaya at makita ka ulit na palaging nakangiti."
"You're not answering my question, Gab."

Tumahan na sa pag-iyak si Jin at
bahagyang itinulak si Gab para may kaunting space sa pagitan nilang dalawa.

"Kapag mahal mo ang isang tao,
matatanggap mo sa kung sino man siya, hindi ba? Mas gusto ko man ang ugali ng Jin
na nakilala ko noon pero tanggap ko pa din ang ugali ng Jin na nakilala ko ngayon.
Malaki lang talaga ang pinagbago niya dahil sa mga pinagdaanan niya."
"Alam mo na din na si Terrence ang mahal ko pero bakit hindi ka pa din sumusuko?"
"Kasi naniniwala ako na nakakalimutan lahat ng isip pero hindi ng puso."
"Ang corny mo, Gab."
"Sinasagot ko lang ang tanong mo. Hindi kita niloloko, Jin. 'Yon ang dahilan kung
bakit hindi ako tumitigil kahit na itinutulak mo pa akong palayo noon. 'Wag mo
sanang pag-isipan ng masama ang sasabihin ko pero sa tingin ko, nalipat lang sa
kanya 'yong feelings mo dahil siya ang nakasama mo ng matagal."

Kahit si Gab ay nako-corny-han sa
mga pinagsasabi niya pero kahit na corny 'yon, 'yon talaga ang gusto niyang malaman
ni Jin. Nagbabakasakali siya na magbago ang tingin sa kanya ng dalaga kapag natapos
ang pag-uusap nila.

"Do you believe in fate?" tanong ni
Gab.
"No, why?"
"I think we are fated to meet again. Siguro kaya tayo pinagkita ulit ay para
maitama natin kung ano ang mali natin nooon. Sa tingin ko, may nararamdaman ka pa
din para sa 'kin pero hindi mo lang maamin sa sarili mo 'yon."
"Sa tingin ko, wala talaga akong feelings para sa 'yo. Paano naman natin malalaman
kung talagang meron nga?"
"Sigurado ka ba na gusto mong malaman?"
"Let's try. Siguro naman walang mawawala sa 'kin, hindi ba?"

Tumango lang si Gab. Naghihintay
lang si Jin sa sunod na sasabihin nito. Nagdadalawang-isip pa si Gab kung gagawin
niya ba ang nasa isip niya o hindi. Natatakot kasi siya na baka ikagalit iyon ni
Jin. Bigla na lang sumagip sa isip niya na gawin na lang ang naiisip dahil pumayag
na din naman si Jin.

Hinawakan ni Gab gamit ng kaliwang
kamay niya ang bewang ni Jin at hinapit niya ito papalapit sa kanya. Ang kanang
kamay niya naman, humawak sa mukha ni Jin. Ikinagulat ni Jin ang sunod na ginawa ni
Gab dahil hinalikan siya nito sa labi. Isang bagay na hindi ginawa sa kanya ni
Terrence kahit na matagal na silang nagsasama. Dahil sa gulat at inis niya sa
ginawa ni Gab ay sinampal niya ito ng malakas.

"Pervert!"
"Pero pumayag--"

Pinagpapalo ni Jin si Gab ng
malakas at sa sobrang galit niya ay sinuntok niya ito. Nabastusan kasi siya sa
ginawa sa kanya nito. Sa hindi inaasahang pagkakataon ay tumama ang ulo ni Gab sa
dulo ng lamesa na malapit sa swimming pool bago ito tuluyang bumagsak sa pool.

"Gab!" sigaw ni Jin.

Hindi makapaniwala si Jin sa nagawa
niya. Kinakabahan at natatakot siya dahil hindi umaahon si Gab sa tubig.

"Oh my God! What have I done?"
sigaw niya sa sarili.

Hindi niya alam ang gagawin.
Nanginginig at nanghihina siya dahil sa takot sa nagawa niya. Hindi niya inaasahan
na aabot sila sa ganito.

"A-anong gagawin ko?!" nagpapanic
na tanong niya sa sarili.

Hindi lang ang katawan niya ang
nagpapanic kung hindi pati na din ang isip niya. Hindi niya malaman kung ano ba ang
dapat niyang gawin dahil na din sa malalim na bahagi ng pool bumagsak si Gab at
hindi siya marunong lumangoy.

"Aaah!" sigaw niya.

Napaupo at napasabunot na lang siya
sa buhok niya sa pagkadismaya sa sarili niya. Siya ang may kasalanan ng lahat ng
nangyari pero wala siyang magawa. Wala siyang magawa kung hindi ang umiyak at
tignan si Gab sa pool. Hanggang ngayon ay nanginginig pa din ang buong katawan niya
sa takot at kaba.

Bigla na lang din naman na sumakit
ang ulo niya at unti-unti niyang naaalala ang nakaraan niya. Hindi niya kinakaya
ang sakit na nararamdaman at tila ba mababaliw na siya. Napahawak na lang siya sa
ulo niya, napaiyak at sumigaw.

Una niyang naalala ang nangyari
noong nalunod din siya sa beach, naalala niya din ang nangyari noong maaksidente
sila ni Terrence, ang pagsagot niya ng ‘oo’ kay Gab, ang nangyari ng pasko, bagong
taon, ang valentine's date nila at ang graduation nila. Kumbaga halos lahat ng
memorya niya ay nagbabalik. Nangyari lang 'yon simula nang makita niya ang sarili
niya sa kalagayan ni Gab ngayon.

"Tama na!!" sigaw niya.

Sobrang sumasakit ang ulo niya na
tila ba binibiyak ito. Hindi nagtagal at unti-unting nawawala ang sakit ng ulo
niya. Napaupo na lang siya ng maayos at nagtingin sa paligid niya. Doon bumalik sa
isip niya ang nangyayari kay Gab.


Lalong nagpanic si Jin. Nanginginig
siya at hindi niya alam ang gagawin.


Unti-unti siyang gumapang papunta
sa gilid ng pool, kumapit siya sa hagdan ng pool at pilit na nilalabanan ang takot
niya. Sinubukan niya na abutin si Gab na ngayon ay lumutang na pero hindi niya ito
maabot kaya napaiyak na lang siya.

"Gab! Gab!" iyak niya.

Sakto din naman na dumating doon
sina KL at Spencer. Hindi nila inaasahan ang eksena naabutan nilang dalawa. Nanlaki
ang mata ni KL nang makita ang lalaki na lumulutang sa pool. Madali din naman na
tumakbo si Spencer saka tumalon sa pool. Iniahon niya si Gab sa pool. Tinulungan
din ni KL si Jin na makaahon. Naramdaman niya ang panginginig ng katawan nito
habang umiiyak siya ng umiiyak.

"Sino ang marunong mag-CPR?!"
tanong ni Spencer.
"A-ako."

Kahit na nahihirapan ay sinubukan
ni Jin na gawin ang makakaya niya pero pero walang pagbabago kay Gab.

"Ano pang hinihintay natin?! Dalhin
na natin siya sa ospital!" sigaw ni KL.

Binuhat ni Spencer si Gab papunta
sa sasakyan at mabilis na pinaandar ni Spencer ang sasakyan. Nagpapanic na doon
sina KL at Jin.

"Hindi ko na nararamdaman ang pulso
niya! Drive faster, Spencer!" sigaw ni Jin.
"Ginagawa ko na kung ano ang makakaya ko" sagot ni Spencer

Humahagulgol na sa iyak si Jin at
punong puno siya ng takot. Pagkadating na pagkadating sa emergency room, sinalubong
na sila kaagad ng doctor at mga nurse. Pinipilit nilang lahat na maging kalmado.

"Sinubukan ko na ang CPR sa kanya.
Hindi ko na din nararamdaman ang pulso niya. Please do everything that you can,
doc." Makaawa ni Jin.

Nakatingin lang silang tatlo kay
Gab na agad na kinabitan ng kung ano-anong wire sa dibdib. Binigyan din nila ito ng
oxygen at nagsimula na ang doctor na i-pump ang dibdib ni Gab. Nakatingin silang
lahat sa monitor ng machine nila at straight line na lang ang nakikita nila. Lahat
sila doon ay tensiyonado sa mga nangyayari. Hanggang ngayon ay naguguluhan sina KL
at Spencer kung paanong naaksidente doon si Gab sa sandaling nawala sila.

"Ready the defibrillator," sabi ng
doctor.

Defibrillator ang ginagamit na
pangshock sa puso ng tao kapag nag-aagaw buhay na yung pasyente. Dahil sa narinig
ay lalo silang kinabahan. Nanghihina na din naman ang tuhod ni KL sa nakikita at
nakasuporta si Spencer sa balikat niya.

"Clear!"

Patuloy na pinapump ang dibdib ni
Gab at ginagamitan siya ng defibrillator pero wala pa din silang nakikitang
pagbabago sa monitor.

"Just announce his death," sabi ng
isang doctor.
"No! You can’t stop! Keep trying!" utos ni Jin.
"There's no use. It's too late, Miss."
"Keep trying.. please! Hindi ko palalagpasin 'to kapag tinigilan niyo na siya!"
"We already did our best."
"No, you didn’t! Doktor kayo diba?! Please, save him!" Protesta ni Jin.

Sinubukan pa ulit ng isa pang
doctor ang makakaya niya pero wala na talagang epekto. Wala ng pagbabago sa monitor
ng machine doon.

"Please contact his family."
Mahinahon na sinabi ng isang doktor.

Inilalayo na ng doktor si Jin kay
Gab pero tumakbo pa din siya pabalik at pinagsusuntok ang dibdib ni Gab.

"You can't die, Gab! Bumangon ka na
dyan, oh! Hindi ka pa pwedeng mamatay! 'Wag ngayon na naaalala ko na ang lahat.
Hindi mo ako pwedeng iwan!"

Nilapitan ni KL si Jin. Naiiyak na
din siya pero pinipilit niya na maging malakas. Niyakap ni Jin si Gab at patuloy pa
din siya sa pag-iyak.

"Get up! Please! Hindi pwedeng ganito na lang! Ano ba?! Nakakainis ka!"

Nagulat ang mga doktor na nandoon
sa nakita.

"What's the meaning of this?"
tanong ng isang doktor.

Napatingin sila sa screen ng
monitor. Nawala na ang straight line. Agad nilang pinatabi si Jin at sinubukan
nilang i-pump ulit ang dibdib ni Gab.

"He's back to normal!" sigaw ng isa
pang doktor.
Nakaupo lang si Jin sa upuan at tinitingnan si Gab na natutulog. Mag-isa lang na

naghihintay doon si Jin dahil bumili ng maiinom sina KL nang lapitan siya ng
doktor.

"Are you alright?" tanong ng doktor
sa kanya.
"Yes, doc. Thank you."
"You made this miracle happen, Miss. We should thank you for this."
"Is he in danger?"
"No, not anymore. Based on the examination results, his body is perfectly fine."
"That's good to know."

"But there is a problem."

Nagbago ang expression ng mukha ni
Jin nang marinig 'yon.

"His heart stopped for about twenty
minutes. There's a high possibility of a brain damage. To tell you the truth,
kailangan na talaga natin ng totoong himala."
"Is that so? Okay. Thanks, doc."

Nang marinig 'yon ni Jin ay sobra
siyang nasaktan pero para sa kanya, mas mabuti na 'yon kaysa sa nawala ng tuluyan
si Gab. Hinihintay niya pa din ito na magising. Halos pitong oras ng natutulog si
Gab pero hindi pa din ito nagigising. Ang tanging hiling niya lang ay magising ito
kaagad para makahinga na siya ng maluwag.

Hinawakan niya ang kamay ni Gab.
Nakatingin lang siya sa kawalan nang maramdaman niya ang paggalawa ng daliri ni
Gab. Napatingin si Jin sa kanya at nakita niya ito na gising na.

"Gab, sobrang saya ko na nagising
ka na!"

Dahil sa sobrang tuwa niya ay
niyakap niya si Gab pero dahan dahan siyang idinistansya ni Gab sa kanya.

"Sino ka?" tanong ni Gab.

Nagulat at nanghina si Jin sa
tanong ni Gab. Hindi niya napigilan na may tumulong luha mula sa mata niya.

‘Nadamage ba talaga ang utak niya
dahil sa nangyari? Bakit bigla kaming nagkabaliktad? Hindi kaya pinagtitripan niya
lang ako? Hindi niya ako pwedeng makalimutan.’

She was dumbfounded. Hindi niya
alam kung niloloko lang siya ni Gab o totoo na hindi siya nito kilala.

"Gab.."
"Sino si Gab?"


Hindi niya na napigilan pa na umiyak. Nasabihan na siya ng doktor tungkol sa

pwedeng mangyari kay Gab pero hindi niya alam na hindi pa pala siya handa. Mas
masakit pala na nangyayari na sayo ang isang bagay kaysa sa naririnig mo lang ito
galing sa iba.
[ 30 ] Temporary Memory Loss [Game of Love 2: Still in Love...]
CHAPTER 30: Temporary Memory Loss
Jin's POV
"Sino ka?"
I was dumbfounded. Hindi ko alam kung niloloko niya lang ako o sadyang totoo na.
"Gab"
"Sino si Gab?"
"Gab"
Hindi ko na napigilan pa yung luha ko. Nasabihan na ako ng doctor tungkol dito but
it hurts even more when you are experiencing it than just by hearing it from
others.
*The next day*
Nandito ako ngayon at kausap yung doctor na tumingin kay Gab. He was already
interviewed and examined by the doctors kaya ipinatawag nila ako dahil ako yung
tumatayong guardian niya dahil hindi ko pa nasasabi sa parents niya. I was still
shocked by what is happening so my mind is a mess and I can't think clearly.
"Temporary memory loss?" tanong ko sa doctor
Hindi ako makapaniwala at inulit ko lang ang sinabe ng doctor.

"Because of insufficient oxygen caused by drowning, there is a high possibility of
damaged brain cells" -doctor
"If it is temporary memory loss, when will he be able to recover his memory?"
"I can't be sure when. For cases like this, it will take 1 to 2 days or before 7
days for his memory to be fully recovered"
"What am I supposed to do?"
"Instead of taking immediate action, it is better to observe for a period of time"
"Thanks doc"
Pagkatapos akong kausapin ng doctor, I immediately when to the hospital room where
Gab is. I am still lucky that he can recover his memory for just a week. His case
is different from mine. Mine was amnesia and his is just temporary memory loss. He
should be okay soon.
Naabutan ko siya na nakaupo sa kama. He is physically healthy. Yung utak niya lang
ang may problema which is good. All this time, I thought that the memory loss is
caused by the incident before he drowned but I was wrong.
3rd person's POV
Nasa isang kwarto lang si Gab at hinihintay ang kasama niya. Kung ano ano ang
tumatakbo sa isip niya dahil na din sa wala talaga siyang maalala kahit na ang
pangalan niya. Pero nakita niya ang patient's name tag sa kamay niya at nakasulat
doon, 'Gab Teppei'
'Gab Teppei siguro ang pangalan ko. Sino kaya yung babaeng yun kanina? Girlfriend
ko ba siya?' tanong sa utak niya
Iniisip niya pa lang yun, napapangiti na siya. Para lang siyang isang bata na
walang kamuwang muwang sa mundo.
Nang mapansin niya na pumasok ang babaeng una niyang nakita, hindi niya naiwasan na
sundan ito ng tingin. Umupo lang naman ang babae sa tabi niya.
"Anong pangalan mo?" tanong niya sa babae
"I'm Jin" sagot nito at saka ngumiti
"Jin? Close ba tayo noon?"
"Rather than being close, I will say that we were on the same boat instead"
"Paano ako nagkaganito?"

"You turned out like that because of me. You are helping me regain my memories when
that accident happened"
"That's a relief. Akala ko idiot na ako sa simula pa lang"
Natawa na lang si Jin sa huling sinabe ni Gab. Naweiweirdohan kasi siya dito. Hindi
ito kagaya ng nakilala niya na Gab noon na masungit at kapag nangungulit, nangaasar
ng nangaasar lang dahil ang kaharap niya na Gab ngayon, palangiti at mabait.
"Oi Jin. Wala ba akong pamilya? Alam ba ng nanay ko na nandito ako? Yung tatay ko,
alam din ba?"
"They'll be here soon. Sorry, hindi ko pa kasi sila natatawagan dahil naguguluhan
ako kanina"
Napangiti na lang si Jin ng pilit. Sa ngayon, walang ibang nakakaalam sa kondisyon

niya. Pinauwi niya na lang kasi ang mga kaibigan niya dahil na din sa gusto niya
munang itago ang mga nangyari sa kanila.
"Babalik na din naman ang alaala ko kaagad sabi ng doctor, hindi ba?"
Napatango na lang siya sa tanong ni Gab. Totoo naman kasi na babalik din kaagad ang
memory na nawala sa kanya.
"Then, don't tell my parents to come"
Nagulat siya sa sinabe nito.
"Tawagan mo na lang sila kapag bumalik na yung alaala ko. Kapag hindi ko sila
naalala, baka malungkot lang sila. Ayaw ko na magalala pa sila dahil lang sakin"
"Sige"
***
Nang maiwan mag-isa sa kwarto si Gab, tumingin lang siya sa salamin at tinitingnan
yung sarili niya at inulit ulit ang pangalan niya para matandaan at pumasok sa isip
niya. Naisipan niya din na lumabas muna dahil wala na siyang magawa sa kwarto.
Naglalakad na siya nang makasalubong niya si Jin.
"Gab!"
"Jin"
"Where are you going?"
"Lalabas lang ako. Gusto kong makita yung araw" sagot ni Gab at saka ngumiti
"Let's go. Samahan na kita"
Pumunta sila sa likuran banda ng ospital kung saan may open space.
"Here, eat this" sabi ni Jin sabay abot ng apple kay Gab
Kinuha naman yun kaagad ni Gab at nagulat siya ng humiga ito sa damuhan habang
kinakain ang apple na binigay niya. Nakaupo lang si Jin sa upuan na malapit lang
kay Gab at tinitingnan niya ito ng biglang tumunog ang phone niya.
"Hello"
[ Shane, how are you? ]
"I'm alright. How about you? You've been busy"
[ I'm good. How are things going on there? ]
"Well, I can everything now Terrence"
[ That's good. I'll be going there as soon as I find time ]
"O-okay. I'll be waiting"
[ I missed you, Shane ]
"I also feel the same way. Oh wait, I'll call you some other time"
[ Okay, take care ]
Agad na binabaan ng phone ni Jin si Terrence dahil sa nawala sa paningin niya si

Gab. Masyado siyang nadistract sa pagtawag ni Terrence. Agad siyang tumayo at
hinanap si Gab. Agad niya rin naman na nakita si Gab na nakasandal sa puno at
ngumunguya ng bubble gum.
"Gab! Oh, you're chewing a gum? where did you get that?"
"Gusto mo?"
Inabutan siya ni Gab ng bubble gum pero hindi niya kinuha.
"Saan yan galing?" tanong niya ulit
"Kay batman"
"Batman?"
Nang lumapit pa siya lalo, napansin niya na may katabi ito na ganun din naman ang
ginagawa.
"Ikaw si batman?" tanong ni Jin sa katabi ni Gab
"Ssh. My identity is a secret" sagot ng katabi ni Gab
"Gab, let's go"
Hinatak patayo ni Jin si Gab.
"Bye friend" -lalaki
"Bye batman!" -Gab
Nagmamadali na hinila ni Jin si Gab palayo sa lalaki. Naisip niya na may problema
sa pagiisip yung lalaki na kasama ni Gab. Agad rin naman silang bumalik sa kwarto.
Dali daling binuksan ni Jin ang tv para mabaling sa iba ang atensyon ni Gab. Kapag
nakikita niya kasi si Gab, naiisip niya na kung hindi niya ito kilala ay
mapagkakamalan niya na rin itong baliw dahil sa palagi itong nakangiti at sa mga
kilos niyo at dahil na din sa mang-mang o wala siyang kaalam alam dahil sa
pagkawala ng memorya niya.
Tungkol sa business ang palabas sa tv ng buksan nila iyon. Hindi na rin naman ni
Jin nilipat dahil interesado siya sa palabas.
"How do you feel?" tanong ni Jin sa kasama
"I feel weird" sagot nito
"Alam mo ba, isa kang businessman kagaya niyang nasa tv"
"Really? Kilalang kilala mo ba ako?"
"I don't know you well"
Yun na lang ang naisagot ng dalaga. Hindi niya din naman kasi ganoon ka kilala si
Gab ngayon. Alam niya na matagal silang hindi nagkasama at marami na ang maaaring
ipinagbago nito.
"You must be a scary person to me before" out of nowhere na sinabe ni Gab
"Why do you think so?"
"Kasi tuwing tinitingnan kita, masakit dito"
Napahawak ang binata sa dibdib niya pero nakangiti pa din ito.
"Siguro nga Gab"

Nalulungkot at nasasaktan si Jin sa narinig niya. Malinaw kasi sa kanya ang
nararamdaman niya. Kahit pa man na naalala niya si Gab, may nararamdaman pa din
talaga siya kay Terrence at sa tingin niya, masasaktan niya na naman ang binata
kapag bumalik na ang alaala nito dahil sa iba pa din ang gusto niya. Sa tingin niya
lang ay may responsibilidad siya kay Gab kaya siya nagiging mabait dito at alam
niya sa sarili niya na minsan niyang minahal ang lalaking nasa harapan niya ngayon.
Biglang nagring ang phone ni Jin at hindi niya inaasahan ang tumatawag, si Mika.
Mika's POV
When I got back from my photoshoot in Palawan, I went straight to Gab's office.
I've been very busy these day and I haven't talked to him for a while kaya naman
ililibre ko sana siya for dinner pero pagpunta ko sa office niya, ang sabi lang
sakin ng secretary niya, hindi daw siya pumasok. It is Monday and he never gets
absent except na lang kung may important things siyang aasikasuhin. Hindi din daw
niya kinontact ang secretary niya kaya naman, hindi nila alam kung nasaan siya.
I tried calling him but his phone is off. I also went to his house but he isn't
there. I contacted his friend but they are not answering any of my calls. I already
called KL, Spencer, Steven and Risa. The only one left is Jin. I think that she
could have an idea on where could Gab be especially now that Gab is trying to make
her remember everything. As soon as I called, sinagot niya din kaagad.
"It's me"
[ Bakit ka napatawag? Anong kailangan mo? ]
"Woah! You're speaking tagalog. That's so different of you. Anyway, I'm looking for
Gab. I'm sure alam mo kung nasaan siya"
[ Let's meet. Pumunta ka sa lugar na itetext ko sayo ]
"Just make sure that you'll let me know where Gab is. I'll hang up now"
Binabaan ko na siya ng phone. Agad din akong nakareceive ng text galing sa kanya
and she wants me to go to the hospital. I immediately went to the said hospital and
because she already gave me what room, I went straight to that room. I found Jin
blow drying Gab's hair. Nakasuot ng hospital gown si Gab. What is this all about?
Agad akong lumapit kay Gab at umuposa gilid ng kama kung saan din siya nakaupo at
hinawakan siya sa mukha at inexamine yung mukha niya.
"Gab, are you alright?"
"Mika" -Jin
"Who is this girl?" tanong ni Gab kay Jin

Nagulat ako sa tanong niya. Kung tumingin din sakin si Gab, parang kakaiba at yung
itsura ni Jin, mukhang may kakaibang nangyari.
"This girl?! Are you kidding me?! Why are you talking non sense?!" pasigaw kong
tanong
"Mika" -Jin
"Gab, I'm Mika. What's wrong with him?"
***
Hinayaan lang niya muna kami na magusap kaya lumabas muna siya. I can't understand
what really is going on here. Nakaindian sit siya sa kama niya at nagkekwento.
"Sabi niya lang sakin, tinutulungan ko siya maregain yung memory niya nung
naaksidente ako" -Gab
Paikot ikot lang akong naglalakad dito at sinusubukan kong ipasok sa sistema ko
yung mga nangyayari. I am too tired yet ganito pa.
"Hey" -Gab
"What?!" pasigaw na tanong ko
"Are we very close?"
"Anong sinasabi mong close?! We're not close at all! Ugh!" umupo ako sa tabi niya
"We're very close. You liked me when we were in high school and you already became
my boyfriend"
"Ganun pala yun"
Tumayo na ako ulit at nagpalakad lakad sa kwarto niya. He's crazy!
"Hey"
"Ano na naman?!"
"Sabi mo close tayo, siguro naman kilala mo talaga ako"
"No, I don't!"
Nakita ko na para siyang nalungkot sa sagot ko kaya naman nilapitan ko ulit siya.
"Yes, I do. I know you very well Gab"

"Buti naman kung ganun" ngumiti siya. Isang ngiti na hindi ko pa nakikita sa kanya.
Para lang siyang bata.
"Bakit?"
"Kasi natatakot ako. Natatakot ako na baka hindi na ako bumalik sa kung sino ako
dati. Sabihin mo lahat ng tungkol sakin"
Nakangiti pa din siya. I'm getting annoyed with how he speaks. He is not the Gab I
knew. He is a total weirdo.
"Kung hindi ko man maalala yun lahat, kakabisaduhin ko na lang. Kung sino parents
ko, what I like and dislike. Alam mo naman yun lahat hindi ba?"
I nodded and smiled. i pity him for being in this state and at the same time, I
feel angry towards the one who did this to him.
"That's great"
Bumukas ang pinto at pumasok si Jin. Agad akong tumayo at nilapitan siya.
"Mika, I would like to talk to you about Gab"
"It's because of you kaya siya nagkaganyan!"
"Ako nga"
"Sino ka ba para gawin sa kanya yan?!"
"I'm sorry"
"Why did you came back to his life and put him in tht state?! He can't remember a
thing. What are you going to do with that?!"
"Okay lang ako. Wag kayong magaway, nakakatakot"
"Hey Gab, don't move and just stay there. Magusap tayo Jin, follow me"
Naglakad ako papunta sa lugar na wala masyadong tao para walang makarinig ng
paguusapan namin.
"Mika, please think about the situation logically"
"Logically?! I will not hand him over to you"
"What are you saying?"
"I said, I will not hand him over to you. It seems like you remembered everything.
Just leave and don't come back here anymore"
"How can you say that? I'm his friend"

"Friend or ex-girlfriend? It doesn't matter anymore Jin! Muntikan na siyang mamatay
and that's all because of you! You almost killed him and you call yourself a
friend?! Leave! Kung may konsensya ka pa, umalis ka na"
Napansin ko na naluluha na siya. Yan na naman siya sa pagdadrama niya.
"You don't know anything about his life. Matagal kang nawala. Don't treat other's
life as a joke!"
"A joke? Aren't you a little too harsh Mika? I also feel upset about what happened.
It is really an accident. I never treated his life as a joke"
"Hindi ba ikaw yung bumalik balik pa dito? If only you didn't enter his life again,
he would've been settled and is living a normal life now!"
Napatingin siya sa ibang direksyon at nagbago yung itsura ng mukha niya kaya
napatingin din ako doon. I saw Gab sa likod ng isang poste at nginitian niya lang
kami.
"I don't want to waste any more time talking to you Jin. Just leave"
Agad akong umalis doon at hinila si Gab. I will not let her ruin Gab's life again.
From now on, ako na ang bahala sa kanya at hindi ako papayag na lumapit pa ulit
yang Jin na yan kay Gab. Si Terrence naman gusto niya hindi ba? Doon na lang siya.
Sana hindi na lang siya ulit nagpakita samin edi sana okay na ang lahat ngayon.
[ 31 ] Remember [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 31: Remember

Nasa tapat ng elevator sina Gab at
Mika at hinihintay 'yon na bumukas. Hindi mapakali si Gab sa kinatatayuan niya na
napansin din ni Mika.

"Hey."
"What is it this time, Gab?"
"Pwede bang maghagdan na lang tayo?"
"Hagdan? Seryoso ka ba?!"

He nodded. Hindi mapigilan ni Mika
ang mapangiti.

"Alam mo ba na nitong mga nakaraang
taon, hindi ka nageelevator lalo na kung kakayanin mo naman na maghagdan? Ang
palagi mo pang dahilan, exercise mo na 'yon para alagaan ang abs mo."
"Talaga?"
"Oo, Gab."

Lumapit si Gab kay Mika at
bumulong.

"Natatakot kasi akong sumakay dyan
kaya gusto kong maghagdan."

Napanganga si Mika sa sinabi ni Gab
sa kanya.

‘He must be really crazy. What the
hell happened to this guy? Bakit kung magsalita at kumilos siya, para siyang bata?’

Nag-aalinlangan pa sa gusto ni Gab
si Mika dahil nakasuot siya ng sapatos na mataas ang takong. Nakatingin siya kay
Gab at nakangiti lang ito sa kanya. Napabuntong hininga na lang siya dahil wala na
siyang magagawa.

"Alright, let's go."

Naghangdan sila paakyat. Sa 7th
floor pa ang kwarto ni Gab kaya mataas taas din ang aakyatin nila. Tuwang tuwa
naman si Gab sa hagdan at tumatakbo ito paakyat kaya humahabol si Mika. Nang
makarating sila sa 4th floor ay umupo na si Mika sa hagdan dahil bukod sa pagod na
siya ay masakit na ang paa niya.

"I'm tired, Gab. Magpahinga na muna
tayo saglit."

Hinubad muna ni Mika ang suot
niyang sapatas at hinawakaan ang paa niya dahil sumasakit na 'yon. Sanay siya sa
pagsusuot ng heels pero ngayon lang siya umakyat ng hagdanan na nakasuot ng ganun
at tumatakbo pa. Sa stairs ng fire exit din sila dumaan kaya walang tao na dumadaan
doon. Nang mapansin ni Gab ang ginagawa ni Mika ay umupo siya sa tabi nito.

"Masakit 'yang paa mo?"
"Obvious ba?"

Nagulat siya dahil bigla na lang
hinawakan ni Gab ang paa niya at minasahe.

"Gab, ano bang ginagawa mo?!"
"Hindi ba sabi mo masakit 'yong paa mo?

Napangiti si Mika dahil natouch
siya sa ginawa nito.

"You know what, Gab? Maari ngang
nakalimutan na ng isip mo ang lahat pero hindi 'yon nakalimutan ng katawan mo.
Pinapansin ko ang ginagawa mo kanina at ganun ka pa din umakyat ng hagdan. Minsan,
kapag nagkikita tayo at masakit ang paa ko kakasuot ng sapatos na may heels, ganito
din ang ginagawa mo. Siguro nga sinusungitan mo ako noon pero nararamdaman ko na
inaalagaan mo din ako."
"Talaga?
"Yes, Gab."

Isinuot ni Gab sa paa niya ang
sapatos niya at binuhat niya si Mika.

"Gab, ibaba mo ako! Gab! I said,
put me down!"
"Hindi ba ganito din ang ginagawa natin dati?"

"Hindi, nagkakamali ka! Hinding hindi mo 'to ginagawa sakin dati! Ibaba mo na ako!"
"Hindi ko alam kung bakit pero gusto kitang buhatin."

Dahan dahan na umaakyat ng hagdan si Gab habang buhat buhat niya si Mika.

"Gab, don't be like this. Ibaba mo
na ako!" Protesta ni Mika.

Hindi siya pinapansin ni Gab kaya
hinayaan niya na lang ito tutal masakit na ang paa niya at ilang floors pa ang
aakyatin nila. Hindi maiwasan ni Mika na tingnan si Gab.

‘Ang tagal ko din siyang hindi
nakita dahil busy siya kay Jin at ngayon na nagkita na kami, wala pa siyang
maalala.’

Habang umaakyat ng hagdan ay may
iniisip din si Gab pero hindi niya na napigilan pa ang sarili at naisipan niya na
magtanong na kay Jin.

"Ano'ng pangalan mo? Sorry. Sinabi
mo na kanina sa 'kin pero nakalimutan ko kaagad."
"Mikaela Valdez. Mika."
"Mikaela Valdez?"
"Oo. Ang sakit naman nun. Nakalimutan mo ako pagkatapos ng lahat."
"Hindi ko na ulit kakalimutan ngayon ang pangalan mo, Mika. Para maalala ko, uulit
ulitin ko ng marami pang beses. Mika, Mika, Mika."
"That’s right. Never ever forget my name, Gab."

Napangiti si Mika. Hindi niya alam
kung bakit pero pakiramdam niya ay may magandang epekto naman ang memory loss ni
Gab. Iba na kasi ang pakikitungo nito sa kanya. Kung noon ay palagi siyang
sinusungitan nito at nagiging sweet lang kapag nasa harap sila ng ibang tao, ngayon
ay talagang mabuti ang pakikitungo nito sa kanya.

Habang paakyat sila ng hagdan ay
paulit ulit na binabanggit ni Gab ang pangalan ni Mika para tumatak ito sa isipan
niya.

‘Dadating din ang araw na babalik
ang lahat ng memories niya at babalik na din ang lahat sa dati. Sigurado ako na
mawawala na naman ako sa buhay niya. Kung maaari lang sanang hindi na 'yon mangyari
pa. Kung pwede lang sana na maging ganito na lang siya. Kalimutan niya na lang ang
lahat at gumawa na lang siya ng bagong memories. I think life would be a whole lot
easier for him if that’s the case.’
Nang makatanggap ng tawag si KL galing sa best friend niyang si Jin ay madali niya
itong pinuntahan. Mukha kasi itong problemado dahil sa boses nito nang makausap
niya sa phone. Pumunta siya sa tinitirhan ni Jin at dahil may spare key siya ay
deretso na siyang nakapasok sa loob. Nakita niya ang kaibigan na nakahiga sa sofa
at umupo na din ito nang mapansin niya na dumating na si KL.

"Jin!"
"KL.."
"I thought you're with Gab? Why are you here?"
"Pinaalis na ako doon ni Mika. Siya na daw ang mag-aalaga kay Gab."

Umupo si KL sa tabi ni Jin.

"Bakit, Jin?"
"Ano nga ba ang kaibigan?"
"Bakit naman ganyan ang tanong mo?"

"Ano ba ang dapat na ginagawa ng isang kaibigan?"

Nagtataka si KL sa tanong ni Jin.
Hindi niya maintindihan ang sinasabi nito.

"What kind of friend am I to almost
cause my friend's death?"

Napabuntong hininga si Jin saka ito
sumimangot. Hanggang ngayon ay hindi pa din maintindihan ni KL ang kaibigan. Alam
niya kasi na alam din nito ang sagot sa mga tinatanong nito sa kanya pero
nagtatanong pa din siya.

"Bessy, may nangyari ba sa ospital
na hindi mo sinasabi sa amin?"

Umiling siya.

"Walang nangyari, bessy. Bakit ba
kasi pinapaalala pa sa 'kin ni Gab ang lahat? Bakit ba kasi nakita niya pa ako? Ang
malas niya naman masyado para mangyari 'to sa kanya."
"Based on what I see, both of you are unlucky, Jin."
"Am I really that bad?"
"Hm, to tell you the truth, you’re bad at times. Come on, smile. 'Wag mo sisihin
ang sarili mo dahil alam natin na aksidente ang lahat. He’ll be okay soon."
Nasa roofdeck ngayon ng ospital sina Mika at Gab at nagpapahangin. Wala kasi silang
magawa kaya naisipan nila na lumabas.

"Bakit kaya wala pa din akong
naaalala hanggang ngayon?" tanong ni Gab kay Mika.

Hinawakan ni Mika si Gab sa balikat
at pinaharap sa kanya.

"Hindi ko din alam, Gab. Maaalala
mo din naman ang lahat. 'Wag nating madaliin dahil kusa 'yon na babalik. Gusto mo
bang sabihin ko sa 'yo kung anong klase kang tao noon?"

Tumango si Gab at napangiti.
Excited na siyang malaman ang ugali niya.

"Mabuti kang tao, 'yon lang ang
masasabi ko."

*flashback*

"Mika, masaya ako ngayon," sabi ni
Gab sa kasama.
"Bakit ka naman masaya? Dahil ba matataas 'yong grades mo?"
"Hindi, Mika. Konting hintay na lang kasi at graduate na tayo ng college."
"Ah, alam ko na kung bakit. Masaya ka dahil kapag naka-graduate na tayo, magagawa
mo na ang gusto mo. Makakainom at makakapanigarilyo ka na hanggang sa gusto mo."
"Hindi."
"Then why? Ang alam ko kasi napapagalitan ka na ni Tito dahil dyan sa mga naging
bisyo mo. Simula kasi nang mawala si-- So what's the reason?"

Hindi na naituloy pa ni Mika ang
sasabihin niya dahil kapag ipinagpatuloy niya 'yon ay siguradong masisira ang mood
ng kaibigan. Ayaw kasi nito na ipinapaalala sa kanya ang namatay na nobya. Simula
kasi nang mawala ito ay napariwara na ang buhay niya at nagkaroon na din ito ng
maraming bisyo. Kung dati ay hindi ito naninigarilyo at bihira siyang uminom,
ngayon ay palagi niya na yung ginagawa at 'yon din ang nagiging dahilan para mag-
away sila ng Tatay nito. Dahil din sa mga pagkakaroon ng bisyo ni Gab ay napalapit
sa kanya si Mika.

"Ang sarap sa pakiramdam na
makakapagtrabaho na tayo at kikita na tayo ng pera na para sa sarili natin. Hindi
ko na kailangan pang umasa kay Dad. Kapag ganun, kakayanin ko na din na bilhan si
Mafelle ng sarili niyang bahay dito sa Pinas para dito na lang siya ulit titira."
"What's wrong with you, Gab? Kung makapagsalita ka, akala mo, mahirap kayo. Mayaman
naman kayo, ah? We all know na kaya sa Japan na tumira si Mafelle kasi nagalit siya
sa 'yo. 'Yan tuloy, pinili niyang sumama na lang sa Mommy mo."
"Kaya nga kailangan ko ng sarili kong pera para makuha ko na siya doon at hindi na
siya kailangan pang ilayo sa 'kin ng babaeng 'yon. Sisiguraduhin ko din na matino
na ako pagdating ng araw na 'yon para mapasama ko na siya sa 'kin. Ayoko na umasa
pa sa pamilya ko."

Nagtataka si Mika sa mga
pinagsasabi ni Gab. Nakukuha naman kasi nito ang lahat ng mga nagugustuhan nito
dahil sa may pera sila pero hindi niya alam na ayaw pala nito na umaasa sa mga
magulang niya.

"Mika, tingin mo magiging
successful na business person din ako?"
"Anong klaseng tanong ba 'yan?! Syempre, oo! Magaling ka at masipag ka din naman
kaya alam ko na kakayanin mong tapatan si Tito."
"Kapag nangyari 'yon, palagi kitang ililibre at lalabas tayong dalawa."

Napakapit si Mika sa braso ni Gab.
Mag-best friend na halos ang turingan nilang dalawa. Palagi silang magkasama at
nagkukwentuhan.

"Gab, kapag successful ka na, hindi
mo na ako kailangan pang ilibre o isamang lumabas. Hanapan mo na lang ako ng
boyfriend na kagaya mo. 'Yong mayaman, gwapo at yung tipong magugustuhan ko."

*end of flashback*

"Ano'ng nangyari pagkatapos nun?
Naging successful ba ako?"

Napailing si Mika. Dahil sa sagot
ni Mika ay sumimangot si Gab.

"Naalala mo ba sina Terrence at
Jin?"
"Si Jin ba 'yong babae kanina?"
"Oo, si Jin nga 'yon."
"Sino naman si Terrence?"
"Mahirap ipaliwanag sa 'yo kung sino siya basta Terrence ang pangalan niya. Silang
dalawa ang dahilan kung bakit hanggang ngayon, hindi ka pa din successful."

Ayaw man siraan ni Mika si Jin kay
Gab, kailangan niyang sabihin dito ang totoo para maliwanagan na din ito at para
malaman niya na dapat ay layuan niya na si Jin.

Pagkatapos nilang mag-usap doon ay
bumalik na sila sa kwarto ni Gab at hinayaan na lang ni Mika na manood si Gab sa tv
para may magawa naman ito. Alam niya kasi na bored na ito. Iniwan niya na muna doon
si Gab dahil may kailangan siyang kunin na gamit sa sasakyan niya na makakatulong
sa mabilis na pagpapaalala kay Gab ng lahat. Habang mag-isa doon si Gab ay inilipat
niya ang channel hanggang sa mapatigil ang channel tungkol sa mga bahay.

'Bahay?' tanong niya sa sarili.

Inisip niya lang iyon ng inisip
hanggang sa biglang pumasok sa isip niya ang itsura ng labas ng bahay na tinitirhan
niya. Naalala niya din ang itsura ng swimming pool, parking lot at ang ilang kwarto
sa bahay nila.

"'Yong bahay ko!" bigla niyang
naisigaw.

Kinuha niya ang jacket na
nakapatong sa lamesa sa kwarto niya at isinuot 'yon. Dali-dali din siyang lumabas
sa ospital para hanapin ang bahay na pumasok sa isip niya.

'Bahay. Sigurado ako na naaalala ko
'yong itsura nun.'

'Yan ang tumatakbo sa isip niya
habang naghahanap at naglalakad lakad sa labas. Nang mapatapat siya sa tapat ng
tawiran, nakita niya ang pagbabago ng kulay ng stop light. Galing sa red ay naging
green ito. Ang naaalala lang ni Gab, dark green ang kulay ng gate ng bahay na
tinitirhan niya. Tumawid siya na hindi iniisip kung ano ang kulay ng stop light at
habang nasa gitna siya ng kalsada ay umikot-ikot ang tingin niya sa paligid at
nagbabaka-sakaling makita niya ang bahay na tinitirhan niya. Hindi niya namalayan
ang tunog ng pagpreno ng isang parating na truck dahil lumilipad ang utak niya.
Kasabay kasi ng pag-alala niya sa tinitirhan ay naalala niya din ang itsura ng
kapatid niya. Malapit na sa kanya ang truck nang mapansin niya ito. Maswerte siya
dahil may taong nakahila sa kanya bago pa man siya masagasaan nito. Nanginginig sa
takot si Gab habang dinadala siya ng taong nakahila sa kanya sa sidewalk.

"Ano ba ang ginagawa mo, Gab?!
Umayos ka nga! Magpapakamatay ka ba?!"

Tahimik at nanginginig pa din sa
takot ang binata kahit na ligtas na siya. Kung iisipin mo ay para talaga itong bata
na walang kaalam-alam sa mundo o kaya wala ito sa tamang pag-iisip. Bukod sa kanya
ay kinabahan din ng sobra ang taong nagligtas sa kanya. Napaupo na lang si Gab sa
tabi.

"What are you doing here?!"
"Yung kapatid ko na si Mafelle. Galit siya sa 'kin."
"Bakit naman siya magagalit sa 'yo? Ano ba ang ginawa mo sa kanya?"
"Nakita ko 'yong mukha niya. Galit siya sa 'kin. She hates me."
"Your sister doesn't hate you, Gab. Alam mo ba na inaway niya noon ang babaeng
nanakit sa 'yo dahil mahal na mahal ka niya? Ganun siyang klaseng kapatid sa 'yo
kaya hinding hindi siya magagalit sa 'yo kagaya ng iniisip mo."
"Talaga?"
"Oo, Gab. Kailangan mo na talagang makaalala."

Hanap ng hanap si Mika kay Gab at
nakita niya ito na may kasamang babae. Nang bumalik kasi si Mika sa ospital ay
nawawala na doon si Gab.

"Bakit mo siya inilabas sa ospital
ng walang pasabi?! I've been looking for him everywhere!"
"Hindi ko siya inilabas sa ospital."
"Gab, let's go!"

Itinayo ni Mika si Gab at hinila
ito.

"Mika!" sigaw ng babae na tumulong
kay Gab.

Napalingon si Mika at hinarap si
KL. Siya ang nakakita kay Gab. Papunta kasi sana siya doon sa ospital nang makita
niya ito.

"Wala kayong kwentang kaibigan."
Deretsahang sinabi ni Mika.

Hindi na naghintay pa ng sagot si
Mika galing kay KL at iniwan niya na lang ito. Alam ni KL ang lahat ng mga nangyari
dahil naikwento na sa kanya ni Jin ang lahat lahat. Dahil sa nangyari, hindi na
nagpilit pa si KL at tinignan na lang ang kaibigan na maglakad palayo kasama ang
babae na kahit kailan ay hindi niya kayang pagkatiwalaan.
Hindi na umaalis sa tabi ni Gab si Mika at sa tuwing may kailangan siya ay

nagpapadala na lang siya ng gamit sa assistant niya. Ayaw niya kasi na mawala ito
sa paningin niya at baka bigla na naman itong mawala. Nakaupo sina Mika at Gab sa
harap ng fountain sa ospital. Kumakain silang dalawa ng lunch at parehas silang
nakatingin sa fountain. Napatingin si Mika kay Gab na bigla na lang tumayo.

"May naaalala ako, Mika."
"Ano'ng naaalala mo, Gab?"

"Kiss."
"Kiss? Anong kiss?"
"Kiss. May hinalikan ako sa harap ng swimming pool. Ang problema, hindi ko lang
maalala kung sino ang babae na 'yon. Hindi ko makita 'yong mukha niya."
"That girl must be me. Alam mo ba na hinalikan mo ako noon habang lasing ka?
Nakaupo pa nga tayo nun sa gilid ng pool sa bahay niyo."
"Ikaw pala 'yong babaeng 'yon, Mika."
"Yes, it’s me. Mukhang mabilis mong maaalala ang lahat."

Totoo ang sinasabi ni Mika. Hindi
siya nagsisinungaling sa sinabi niya na hinalikan siya dati ni Gab sa gilid ng pool
ng bahay nila. Graduate na sila noon at may relasyon sila noong nangyari 'yon. 'Yon
ang panahon na nagpapanggap si Gab na boyfriend ni Mika.
Bumalik na din ng araw na 'yon sa Pilipinas si Terrence. Kasama niya ngayon si Jin
at nagmamaneho siya pauwi sa tinitirhan nilang dalawa. Tumigil ang sasakyan dahil
sa stoplight. Nang magtingin tingin si Jin ay may napansin siya na KFC. Bigla
niyang naalala na gusto ni Gab ang mashed potato doon. Umandar na ulit ang sasakyan
nang maisipan niya na bumili doon.

"Terrence, stop the car!"
"Why? Is there anything wrong?"

Hindi itinitigil ni Terrence ang
sasakyan kahit na sinabihan na siya ni Jin.

"Just stop the car. Bababa ako. May
nakalimutan ako na puntahan kaya pupunta muna ako doon. I'll see you later at the
hospital."
"Saan ka naman pupunta? Ihahatid na lang kita doon."

"Itabi mo na lang ang sasakyan at bababa ako."

Itinabi na lang ni Terrence ang
sasakyan at nagmadaling lumabas doon si Jin at tumakbo papunta sa nakita niyang KFC
para bumili ng pagkain na alam niyang magugustuhan ni Gab.
Naglalakad si Gab sa hallway ng ospital nang makita niya ang nakilala niyang
pasyente noon. 'Yon ang lalaki na nagbigay sa kanya ng bubble gum at nagpakilala
bilang ‘batman.’ Nakahiga ito sa isang stretcher at buhat buhat ng ilang nurse.
Nagwawala ito.

"Batman!" tawag ni Gab sa kakilala.
"Tulungan mo ako! Kinukuha ako ng mga aliens!" sigaw nito.

Hahabulin pa sana ni Gab ang
kaibigan pero naisara na ang elevator kaya naman madali siyang naghagdan pababa at
sinundan ang lalaki na nagpakilalang ‘batman.’ Nakita niya itong ipinasok sa loob
ng isang sasakyan.

"Friend, gusto mo bang sumama sa
'kin?"

Hindi na nagdalawang-isip si Gab at
pumasok na lang siya sa sasakyan para samahan ang kaibigan. Napansin ng dalawang
nurse ang pagpasok ni Gab sa sasakyan kaya nilapitan nila ito para kausapin.

"Bakit ka nandito?" tanong ng isang
nurse.
"Hayaan mo na 'yan sumama kung gusto niya. Wala namang kaso sa 'tin 'yon. Sasamahan
mo 'yong kaibigan mo, hindi ba?" tanong ng kasama nito.
"Oo," sagot ni Gab.

Pumayag ang kasama ng nurse na
isama na lang din si Gab dahil mukha din itong walang kaalam alam. Isinara at
nilock na ng mga lalaki ang pintuan ng sasakyan at umalis sila kaagad doon. Habang
umaandar ang sasakyan, nakita ni Gab si Jin.

"Jin.." nabanggit nito.

Gusto niya pa sanang lumabas pero wala na siyang nagawa dahil nakalock na ang
pinto.
[ 32 ] Mental Hospital [Game of Love 2: Still in Love...]

Chapter 32: Mental Hospital

Pagkadating ni Jin sa ospital ay
dumeretso siya kaagad sa kwarto ni Gab pero wala siyang naabutan doon. Umupo muna
siya sa kama at tiningnan ang ilang mga gamit na nandoon. Mayroong picture ni Gab
at ng kapatid niya na si Mafelle at naroon din ang yearbook nila noong highschool
pa lang sila. Kahit na alam niyang ayaw siyang papuntahin ni Mika doon ay
nagpumilit pa din siya dahil alam niya na may karapatan siyang bisitahin ang
kaibigan. Naghintay siya doon pero hindi pa bumabalik si Gab kaya iniwan niya na
lang doon ang binili niya at nag-iwan siya ng note.

'Alam ko na magugustuhan mo 'to at
nang mapadaan ako sa kung saan nakakabili nito, binilhan na kita. Sabi mo kasi
sakin noon na bilhan kita nito kaya heto na. -Jin'

'Yon ang sinulat niya sa maliit na
papel na iniwan niya. Umalis na siya doon dahil hinihintay din siya ni Terrence
doon. Habang naglalakad siya palabas ng ospital ay 'yon din ang oras na dumating si
Mika pero nagkasalisihan sila. Pagpasok ni Mika sa kwarto ay nakita niya doon ang
note at ang iniwan na pagkain ni Jin. Doon niya lang narealize na nanggaling doon
si Jin at hindi niya lang ito naabutan. Binasa niya din ang note doon.

'Mashed potato? Kailan pa nahilig
sa pagkain na 'to si Gab? Kahit na isang beses, hindi ko nakita na kumain siya nito
kahit na minsan ay kumakain kung saan niya 'to binili.’

Nagtingin-tingin si Mika sa kwarto
pero hindi niya nakita doon si Gab kahit sa CR kaya nagpanic siya. Natatakot kasi
siya na maaksidente ito lalo na at nung hiling mawala ito sa paningin niya ay
muntikan na siyang masagasaan ng truck. Hinanap niya ito kaagad sa mga lugar na
pwede nitong puntahan sa ospital. Wala sa sarili si Gab kaya alam niya na kung saan
saan ito maaaring pumunta kagaya na lang ng nangyari noong nakaraang gabi.
Nagtanong tanong siya sa mga tao na nakakasalubong niya sa ospital pero walang
nakakakita dito.

Inabot na ng hapon si Mika sa
paghahanap kay Gab pero wala pa din siyang napapala kaya pumunta siya sa bahay
nito. Pagdating doon ay nakita niya na bukas ang ilaw sa isang kwarto kaya
nakahinga siya ng maluwag. Sa kasamaang palad, walang kahit na anong bakas ni Gab
doon at ang katulong na naglilinis ng bahay lang ang nakita niya.

'Gab, nasaan ka ba? Saan ka na
naman ba nagpunta? Nawala lang ako sandali dahil may kailangan akong kunin at
nawala ka na agad.'
Dinala sina Gab at ang lalaking nagpakilala na 'batman' sa kanya sa isang Mental
Hospital na malayong malayo sa ospital kung saan sila nanggaling. Wala sa katinuan
ang lalaking sinamahan niya pero dahil na itinuturing niya itong kaibigan ay
napasama siya dito. Pagkababa na pagkababa nila sa sasakyan ay sinalubong kaagad
sila ng isang babaeng doktor.

'Ang gwapo naman ng pasyenteng
ito,' sabi ng doktor sa isip niya.

Natipuhan niya kaagad si Gab nang
makita niya ito dahil bukod sa matangkad si Gab ay gwapo din ito. Dalaga pa ang
doktor ay nasa 27 pa lang ang edad nito. Ang pagkakaalam ng doktor ay baliw din si
Gab kaya siya dinala doon.

"Ano ang lugar na ito?" tanong ni
Gab sa babae.
"This is your new home," sagot ng doktor.
"Hindi ako dito nakatira. Hindi ganito ang itsura ng bahay ko."

Alam ni Gab ang itsura ng bahay na
tinitirhan niya dahil naalala niya na ito kagabi lang kaya hindi din siya
naniniwala sa babaeng kaharap niya. Alam niya na mga sinungaling ito at delikado
siya doon. Para sa kanya ay masasama ang mga ito dahil hindi sila nagsasabi ng
totoo. Nagulat siya nang tapikin siya sa balikat ng isa sa mga nurse na kumuha sa
kanila papunta sa lugar na 'yon. Nagmadali siyang tumakbo papunta sa gate para
makatakas. Nakasara ang gate at nakalock na 'yon kaya hindi siya makalabas at
naabutan siya ng dalawang nurse.

Ikinulong si Gab sa isa sa mga
kwarto sa Mental Hospital na iyon at naihiwalay na sa kanya si batman. Isang gabi
na din siyang nakakulong doon. Hindi siya hinayaan na makaalis doon kahit na anong
pagwawala ang gawin siya. Nakaupo lang siya sa isang sulok at naghihintay na
palabasin siya sa kwarto na 'yon. Pakiramdam niya ay isa siyang preso na walang
magawa at hindi makalabas sa kwarto na iyon. Nang mapatingin siya sa pinto, nakita
niya na may nakasilip sa maliit na butas doon. 'Yon ang doktor na kumausap sa
kanya. Hindi na nakatiis pa ang doktor at pumasok na sa kwarto niya.

"Good morning." Nakangiting bati sa
kanya ng doktor.

Tumayo si Gab at nilapitan siya ng
doktor.

"Nakatulog ka ba ng maayos?"
"Palabasin niyo na ako dito."
"Hindi ba nageenjoy dito? Okay naman dito, ah? Hindi ba maganda ang tinitirhan mo?"
"Ayoko sa lugar na 'to."
"Let the doctor take a look at you. Kapag wala siyang nakita na kahit ano man na
problema sa 'yo, papayagan ka na namin umalis. Sumunod ka sa 'kin."

Sinundan niya ang babaeng doktor at
pumasok sila sa isang kwarto kung saan mayroong lalaking doktor na naghihintay sa
kanya. Umupo siya sa upuan sa harap ng lamesa ng doktor na lalaki doon.

"What's your name?" tanong sa kanya
ng lalaking doktor.
"Gab Teppei," confident na sagot niya.

"Ano'ng trabahao mo?"
"Businessman ako."
"May mga kapatid ka ba? Ano ang pangalan?"
"May kapatid ako na Mafelle ang pangalan."
"'Yong Nanay at Tatay mo?"

Walang maisagot si Gab sa tanong na
'yon. Wala siyang alam o naaalala tungkol sa kanyang mga magulang. Ang alam niya
lang ay may kapatid siya na babae.

"Hindi mo kilala kung sino ang mga
magulang mo? Saan ka ba nakatira? Ano ang telephone number niyo? Alam mo ba 'yon
lahat?"

Napaisip siya at napatingin tingin
sa paligid. Hindi niya alam ang isasagot niya sa doktor na iyon dahil wala siyang
alam.

"Ano 'tong lugar na 'to?" tanong ni
Gab sa doktor.
"Mental Hospital," sagot ng isa sa mga nurse na nasa kwarto din na iyon.
"Mental Hospital? 'Yon ang lugar kung saan dinadala yung mga taong may problema sa
utak, hindi ba?"
"You can say that."
"Hindi ako baliw at wala akong problema sa utak. May memory loss lang ako kaya wala
akong kasama. Napunta kang ako dito dahil sinamahan ko 'yong kaibigan ko."
"At ano ang pangalan ng kaibigan mo?"
"Batman."

Nagtawanan ang mga tao sa loob ng
kwarto na 'yon.

"Batman?" natatawang pag-uulit ng
doktor.

Lahat ng mga nalaman ng doktor
tungkol sa kanya at ang inilagay niya sa recommendation ni Gab sa recor nila ay.
‘He has a serious problem. He needs a long recovery period'.

Walang napala si Gab sa pagpunta
niya doon at mukhang ikinasama niya pa 'yon. Ibinalik na lang siya sa kwarto kung
saan siya ikinulong.
Pumunta sa ospital si Terrence para bisitahin si Gab. Hindi niya maiwasan na

mapaisip habang naglalakad. Alam niya kung nasaan si Gab ngayon dahil nakita niya
ito na sakay ng isang sasakyan at kinabisado niya ang plate number ng sasakyan na
'yon para madali niyang mahanap pero wala siyang pinagsasabihan tungkol doon. Nang
malapit na siya sa kwarto ni Gab ay nakita niya si Mika na nakikipagtalo sa doktor.

"Help me find him! Anong gagawin
niyo kung talagang nawala siya, ha?!"
"Miss, bakit ka ba nagkakaganito? The patient decided to leave by himself. How can
you blame the hospital? It's not like an unconscious patient disappeared! Siya ang
nagkusang umalis dito. Hindi niyo kasi siya binabantayan ng maayos." Naiinis na
sagot ng doktor.
"Anong sinabi mo?!"
"Kapag hindi ka pa tumigil, kakasuhan ka namin ng panggugulo sa trabaho namin."
"Kakasuhan niyo ako dahil ginugulo ko ang trabaho niyo?! Sa tingin niyo sino ba
dapat dito ang kinakasuhan?! Bakit niyo hinahayaan na lumabas ang pasyente?! Para
saan pa ang guards?!"

Nilapitan ni Terrence si Mika lalo
na at nakita niya itong problemado na.

"Mika, what's wrong?"
"Nawawala si Gab pero ayaw siyang hanapin ng mga tao dito sa ospital na 'to,"
mangiyak ngiyak na sagot ni Mika.

Humingi na lang ng pasensya si
Terrence sa doktor at inilayo si Mika doon. Sinamahan niya si Mika sa police
station para humingi ng tulong sa paghahanap kay Gab. May kapit sa mga pulis ang
pamilya ni Terrence alam niya na matutulungan sila nito pagdating kay Gab.
Pinangakuan lang naman sila ng mga pulis na nakausap nila na gagawin nila ang
lahat.

Nagtataka man si Mika sa biglaang
pagdating ni Terrence sa bansa pero hindi niya na 'yon naisipan pang itanong kay
Terrence. Ang mahalaga lang kasi sa kanya ngayon ay malaman kung nasaan si Gab sa
lalong madaling panahon.

"Mika, don't worry too much. Since
we're working with the police, we will be able to find him in no time."
"You're right. Thanks, Terrence. Hindi ko na kasi talaga alam ang gagawin ko."
"Can I ask you a favor?"
"Favor? Anong favor naman 'yan?"
"I hope that you won't tell Jin about this incident. Ayoko na malaman niya na
nawawala si Gab. Masama na ang loob niya dahil sa aksidenteng nangyari at
nagkaganito si Gab. Sigurado ako na mas lalong sasama ang loob niya kapag nalaman
niya ang nangyayari ngayon."
"'Wag ka mag-alala, wala naman akong plano na ipaalam sa kanya dahil mangingialam
siya. You don’t have to worry about anything."
"Hahanapin ko si Gab para sa 'yo. Just wait for a few days."
Nasa isang garden si Gab sa loob ng Mental Hospital. Wala siyang kakilala at hindi
niya din nakikita doon kaibigan na si batman. Habang nagpapaaraw ay may napansin
siyang isang babae na nakaupo at may hawak na bulaklak kaya nilapitan niya ito.
Kung titingnan mo ang babae ay halos kasing edad niya lang ito. Maganda ito, maputi
at simple lang.

"Kahapon ka lang dumating dito,
hindi ba?" tanong ng babae sa kanya.
"Oo."
"I'm Haeja."
"Haeja? Ang ganda ng pangalan mo. Kakaiba."
"Ikaw?"
"Gab."
"Maganda din naman ang pangalan mo. Lalaking-lalaki ang dating."

Inabutan siya ni Haeja ng pagkain
na nakapagpangiti sa kanya. Nakahanap na naman siya ng bagong kaibigan sa lugar na
iyon. Agad din na napanatag ang loob niya kay Haeja dahil mabait ito. Naghanap sila
ng mauupuan at doon umupo para kumain at magkwentuhan.

"Two girls?" tanong ni Haeja.
"Oo. 'Yong isa sa kanila, naiintindihan ako at 'yong isa, kilala niya ako."
"Hindi mo naman sinasabi na two-timer ka pala. So that means, playboy ka dahil

dalawa ang babae mo. Haha! Doon sa dalawang babae na 'yon, sino ba ang mas gusto
mo? 'Yong nakakaintindi sa 'yo o yung nakakakilala sa 'yo?"

Napaisip si Gab sa tanong ng bagong
kaibigan. Napangiti na lang siya at sumagot.

"Mas gusto ko si Haeja."
"Playboy ka nga talaga, Gab."

Tumayo si Gab para kumuha ng
bulaklak at binigay niya 'yon kay Haeja. Napangiti siya sa ginawa nito sa kanya.
Simula ng mawala ang memorya ni Gab, nagbago na din ang ugali niya. Hindi lang siya
mabilis magtiwala, bumait din ito at naging matanong sa mga bagay bagay kagaya nga
ng isang bata.

"Alam kaya nila na nandito ako?"
"Sinong nila? Ang pamilya mo ba? Alam naman siguro nila. Sigurado ako na kukunin ka
din nila dito, Gab."

Nalungkot si Haeja sa naisip na
'yon. Palagi na lang siyang napag-iiwanan ng mga nakikilala niya na pumapasok din
sa mental hospital na 'yon. Alam niya kasi na dadating ang araw na iiwan din siya
ni Gab doon.
Nakipagkita si Jin kay KL sa isang coffee shop. Magpapaalam lang ito sa kanyang
kaibigan dahil aalis na siya papunta sa ibang bansa kasama ni Terrence.

"Bessy, kamusta pala si Gab?"
tanong ni KL sa kaibigan.
"I don't know, bessy. I have no idea. Hindi pa ako ulit nakakabalik sa ospital.
Dumating kasi si Terrence at may mga inaasikaso kami. Pupuntahan ko na lang siguro
siya mamaya."
"Sorry, ha? Hindi ko magawang pumunta sa ospital dahil baka hindi ko din mapigilan
ang sarili ko at ano pa ang magawa ko kay Mika. Kahit kailan talaga, ang sama ng
ugali niya."
"Okay lang, KL. Babalitaan na lang kita tungkol sa kanya."
"Bakit ka nga pala nakipagkita sa 'kin?"
"Sa totoo lang, aalis na ako sa makalawa. Babalik na ako sa Korea kasama si
Terrence. I think this is the best thing I can do after everything that happened.
Simula kasi ng dumating ako dito, ang dami dami ng nangyari. I just want to go back
to the life I used to live. Mas maganda na siguro 'yon, bessy. Masyadong
nahihirapan si Gab dahil sa 'kin and I think that in order for him to come back to
his normal life, kailangan kong mawala ulit."
"Do you love him, Jin?"
"I’m worried about him, KL. I might hurt him even more if he knows the answer to
that question."
"I understand. Kung ano man ang desisyon mo, rerespetuhin ko na lang 'yon."
"Thank you."

Matapos mag-usap nina Jin at KL ay
nagdesisyon ni Jin na pumunta sa ospital. Gusto niyang bisitahin si Gab sa huling
pagkakataon bago siya umalis nga bansa. Naglalakad siya nang tawagan siya ni
Terrence.

"Terrence."
"Where are you?"
"I'm going to the hospital."
"Gabi na kaya sa susunod ka na lang pumunta sa kanya. Madami ka pa namang oras.

Kumain ka na ba?"
"Not yet."
"Let's have dinner."

Imbis na pumunta sa ospital ay
nagkita na lang sila ni Terrence at kumain sila ng hapunan ng sabay. Habang
kumakain ay kinuha ni Jin ang dala niya sa bag at binigay 'yon kay Terrence.

"Para saan 'to, Shane?"
"That's a gift from me, Terrence. Simpleng bracelet lang 'yan pero pwede mo 'yan
suotin kapag may tv guestings ka dahil mukhang formal naman. I'm looking forward on
seeing you wearing that bracelet."
"Thank you, Shane."

Hinawakan ni Terrence ang kamay ni
Shane na nakapatong sa lamesa.

"For the gift? No, you don’t have
to. It's just a simple--"
"No, Shane. Thank you dahil mas pinili mo pa din na makasama ako."
"I'm doing this for the good of all."

Pinilit ni Jin na ngumiti. Hindi
niya alam kung nagkaroon na ba talaga ng lamat ang pagmamahal niya kay Terrence
dahil alam niya na ang lahat o dahil nasanay lang siya na wala ito sa tabi niya.
Iba na kasi ang pakiramdam niya sa tuwing kasama niya ito.
Palagi ng kasama ni Gab si Haeja dahil siya lang ang kilala niya doon. Panatag kasi
ang loob niya sa babae. May kinuha ang babae sa bulsa ng damit nito. Isa iyong
larawan ng bata. Bago pa man niya ito mapakita kay Gab ay kinuha na ito ng isa pang
pasyente sa Mental Hospital na iyon. Nakwento kasi ni Haeja kay Gab ang tungkol sa
tao sa picture at gusto niya na makita din ito ni Gab.

"'Yong picture!" sigaw ni Haeja.
"'Yon ba 'yong picture ng anak mo?"
"Oo, Gab."

Agad na itinakbo ng pasyente ang
larawan na kinuha nito. Talagang baliw ang pasyenteng na yun at napakahilig nitong
mangtrip, mangialam at manguha ng gamit na hindi sa kanya. Hinabol kaagad ni Gab
ang lalaki at nang macorner niya ito ay takot na takot ito.

"Ibalik mo sa 'kin 'yan dahil
importante 'yan kay Haeja! Wala akong gagawin sa 'yong masama basta ibigay mo lang
'yan sa 'kin."

Dahil sa takot ng pasyente na 'yon
kay Gab ay binalik niya din naman ang picture. Nang bumalik siya sa lugar kung saan
niya iniwan si Aeja ay nandoon pa din ito at naghihintay. Naluluha na ito kaya agad
na binalik ni Gab ang picture.

"Thank you, Gab. Sobrang importante
sa 'kin ng picture na 'to."
"You’re welcome. Anong ginagawa mo sa buhay nung mapunta ka dito?"
"Nagtatrabaho lang ako na secretary sa isang kompanya."
"Pero bakit ka nandito?"
"Ipinakulong ako dito ng kapatid ko para makuha niya ang lahat ng pera na naipundar
ko para sa akin at sa anak ko pero nang mamatay ang anak ko, pinagsamantalahan niya
ang pagkakataon na 'yon para ipakulong ako dito at palabasin na nabaliw ako dahil
hindi ko matanggap ang nangyari sa anak ko."

May napadaan na janitor at napansin
ang pag-uusap nina Haeja at Gab. Hindi na napansin ni Haeja ang janitor dahil
nakatungo siya. Maaga kasing nabuntis si Haeja dahil na-rape siya ng hindi niya
kakilala pero namatay ang anak niya dahil sa isang aksidente.

"Ikinwento niya ba sa 'yo na
ipinakulong siya dito ng kapatid niya? 'Wag kang magpapaniwala sa kanya. Maaga
siyang nagkaroon ng dementia kaya 'yan ganyan," pagkukwento ng janitor.

Agad din naman na umalis doon ang
janitor dahil may kinuha lang ito.

"Gab, nagugutom ako."
"Pero kakakain lang natin."
"Talaga? Kakakain lang ba natin? Gutom na kasi ako ulit."
"Oo."

Doon lang naisip ni Gab na posible
nga na may sakit na dementia si Haeja pero wala siyang pakialam kung may sakit nga
ito dahil si Haeja ay si Haeja. Mabait ito at kailangan niyang suklian ang
pinapakita nitong kabutihan sa kanya.
~
"Mika, you need to be there next week. Sobrang tagal mo ng naka-leave!"

Kausap ngayon ni Mika ang manager
niya na si Marc na kanina pa siya pinapagalitan.

"Come on, Marc! Couldn't you be a
little more considerate? Alam mo naman ang nangyari kay Gab. Just give me more
time!"
"I've given you enough time for that stupid fake boyfriend of yours! I think that’s
enough. We can't turn down this offer, Mikaela! If you don't want to see yourself
going down--"
"Stop it, okay? Fine, I'll be there next week if and only if I’ll be able to find
him before that day comes. Uuwi na dito ang daddy ni Gab sa loob ng ilang araw at
kailangan ko din siyang libangin para hindi niya malaman ang nangyari."
"Bakit hindi ka magbigay ng flyers? Lagyan mo ng reward para mabilis siyang mahanap
at kung may nagtatago man sa kanya, ibalik siya kaagad."
"Hm, that's not a bad idea, Marc. Thank you. Kailangan ko ng umalis. Tatawagan na
lang kita sa susunod."

Inis na inis si Mika sa manager
nitong si Marc pero napawi 'yon dahil sa binigay na suggestion nito. Hindi niya
'yon naisip noong una. Kailangang kailangan niya ng makita si Gab bago pa man
dumating dito ang pamilya ni Gab dahil malaking gulo iyon kapag nagkataon.

Kagaya ng sinabi ng manager niya,
madali siyang gumawa ng flyers at ipinamigay 'yon sa mga tao na nasa paligid at
nasa ospital. Nagbabakasakali siya na may nakakita kay Gab bago ito umalis at kung
saan ito pumunta. Wala siyang pakialam kung ano man ang sabihin ng iba na ang model
na si Mikaela Valdez ay gumagawa ng ganitong klaseng bagay. Gusto niya lang
talagang makita ang kaibigan.

Mabilis din ang pagdaan ng mga araw
at ngayon na ang araw ng alis nina Jin at Terrence. Hindi nakapunta sa ospital
kahapon si Jin kaya ngayon niya naisipang pumunta pero bago pa man siya makapasok
sa ospital ay nakita niya ang ilang basura sa daan at 'yon ang flyers na
ipinamimigay ni Mika tungkol sa pagkawala ni Gab. Nagpanic siya ng makita iyon.
Wala silang kaalam alam na matagal na pala itong nawawala. Agad siyang pumunta sa
kwarto ni Gab at naabutan niya doon si Mika at itinapon kay Mika ang ilang papel na
kinuha niya.

"Mika, what is this all about? You
should have contacted me when he disappeared!"
"Who are you to yell at me like that?! You were the one who caused him to lose his
memory! If it wasn't for you, he wouldn't be missing by now. I did everything I
can, Jin. I’ve been to all the places where I might find him, I reported this to
police and I even put all those flyers up. You have no right to blame me! You were
the one to be blamed for all this!"

Napailing na lang si Jin. Umalis na
lang siya sa ospital para tumulong sa paghahanap kay Gab. Tinawagan niya din si
Terrence na ipa-cancel ang flight nila ngayong araw.

‘I can't leave this country until I
find him. I must find him,' 'yan ang sabi niya sa sarili niya.
Nasa garden si Gab at Haeja ngayon. Nakahiga sa kama nang lapitan sila ng isang
nurse.

"Oi, Gab! May bisita ka!" sigaw ng
nurse.
"Sino?" tanong niya.
"Malay ko ba kung sino 'yon! Puntahan mo na lang doon! Bilis! Hindi dapat
pinaghihintay ang mga bisita."

Tinignan siya ni Haeja at hinawakan
ang kamay niya. Nginitian lang naman siya pabalik ni Gab. Masaya at nalulungkot ang
babae sa balitang 'yon.

"Haeja, baka pamilya ko na 'yon."
"Sabi ko sa 'yo, hinahanap ka ng pamilya mo."
"Tama ka. Makakaalis na tayong dalawa dito. Isasama kita!"


Niyakap ng mahigpit ni Gab si
Haeja. Tumayo na siya doon at sinundan ang nurse. Naglalakad sila sa hallway at
napansin ni Gab ang sirang ilaw doon. Nagpapatay-sindi ito. Dahil doon ay
nakaramdam siya ng kaunting pananakit sa ulo niya. Bigla niya na lang naalala ang
pagkamatay ni Jin at ang pagbabalik nito kasama ni Terrence. Wala na siyang ibang
naalala kung hindi iyon lang. Nang makarating siya sa isang kwarto ay may nakita
siyang lalaki na nakatalikod. Unti-unti itong humarap sa kanya.

"Ikaw.."

Hindi makapaniwala si Gab na
nakikita niya ang lalaking iyon. Napahawak siya ulit sa ulo niya at naalala niya
bigla ang lahat ng ginawa ng lalaking kaharap niya sa kanilang dalawa ni Jin.
Nanginginig siya sa galit nang makita niya ito.

"Terrence," madiin niyang sinabi.

"That’s right. It’s really me,
Gab." Nakangiting sagot nito.
[ 33 ] Batman [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 33: The Memories Came Back

Hindi inaasahan ni Gab ang biglaang pagkaalala niya sa lalaki na nasa harap niya
ngayon. Para sa kanya, ito ang lalaking sumira hindi lamang ng buhay niya kundi
pati ang kung anong mayroon sila ni Jin noon. Kung hindi dahil sa lalaking iyon,
siguro ay masaya pa din sila na nagsasama ngayon ni Jin. Hindi niya napigilan ang
galit niya at unti unting sumara ang mga kamao niya at agad niyang sinugod si
Terrence. Bago pa man niya tuluyang masaktan si Terrence, may mga nurse na umawat
sa kanya.

"Bakit ka nandito?!" galit na galit na tanong sa kanya ni Gab

"Gab"

"Wag na wag mong babanggitin ang
pangalan ko na parang wala kang ginawang masama samin ni Jin!"

"So your memory came back?"

"Siguro pinagdadasal mo na hindi na
bumalik ano?!"

"I'm curious that's why I came"

"Ikaw ang sumira ng buhay namin ni
Jin!"

"Ano naman ngayon? Malapit na kami
umalis dito at magpapakasal na kami"

"Hinding hindi ako papayag na
mangyari yun!"


Pinilit niya na magpumiglas pero hindi niya kinaya ang dalawang nurse na may hawak
sa kanya. Agad din na dumating ang doktor at sinuotan siya ng hospital gown kung
saan maitatali ang dalawang kamay niya upang hindi na siya makapagwala.

"Doctor, please take care of Gab"

Agad na umalis sa kwarto na iyon si Terrence at kinausap ang doktor na wag hayaang
makaalis sa mental hospital na iyon si Gab at ipinagbilin din nito na walang dapat
makaalam na nasa mental hospital na iyon si Gab. Ikinulong naman kaagad si Gab sa
isang kwarto. Pinilit niya na lumabas doon pero wala siyang magawa.

Sa ilang oras na magisa si Gab at nakaupo sa isang sulok sa kwarto na iyon, unti
unti niyang naalala kung sino siya. Kung ano ang mga nangyari sa buhay niya at kung
sino ang pamilya niya. Tama nga ang sinabe sa kanya ni Jin noon. Na maaaring ssa
isang linggo ay bumalik na kaagad ang alaala niya.

'Kailangan kong makalabas dito. Kailangan ako ni Jin. Hindi siya pwedeng umalis
dito' sabi niya sa sarili niya


Napansin niya na may nagbukas ng pinto pero hindi niya ito kaagad pinansin.

"Kung magtitino ka na, pwede ka na namin ibalik sa dati mong kwarto o kung hindi
man, pwede ka din magtagal ng isa pang araw dito" sabi ng nurse

"Gusto kong makausap yung
psychiatrist"

"Tumayo ka dyan"

Inalalayan siya ng nurse na tumayo at nung naglalakad sila papunta sa kung nasaan
ang psychiatrist, napansin niya yung telephone sa reception area. Pagkadating niya
sa kwarto ay umupo kaagad siya.

"Bakit mo ako gustong makausap?"

"Ako si Gabriel Vincent Teppei, isa
akong businessman. I suffered from memory loss but now I regained my memory. Hindi
ako baliw kaya hindi ako dapat nandito. Let me out"

"But your guardian asked us for
extended care"

"Guardian?"

"Mr. Terrence Martinez"

"Bakit ko magiging guardian yung
lalaking yun?! Hindi ko siya guardian. Sigurado din ako na matino ako kaya
palabasin niyo ako dito"

"Your appointment is over Mr.
Teppei"

"Hindi ako baliw kaya palabasin
niyo ako dito! Walang kwenta kang doktor!"

Sasaktan pa sana ni Gab ang doktor na nasa harap niya pero inawat din siya kaagad
at hinayaan na siyang bumalik sa dati niyang kwarto. Doon niya nakita si Aeja.

"Gab"

"Aeja, bumalik na yung alaala ko.
Alam ko na kung sino ako. Ako si Gabriel Vincent Teppei. May kapatid ako at Mafelle
yung pangalan niya. Kailangan kong makalabas dito. Hindi ako papayag na umalis siya
ulit. Gagawa ako ng paraan makaalis lang dito"

"Kailangan mo talaga Gab"

***

Naghanap ng tyempo si Gab para makatawag. Hinintay niya na mawalan ng tao sa

reception area at nang wala siyang mapansin na tao doon ay agad niyang tinawagan si
Mika dahil alam niya ang number nito. Binabaan lang siya ng phone ni Mika dahil na
din sa busy siya at nasa isang meeting siya ngayon sa kompanya nina Gab para maging
kapalit nito. Hindi pa din kasi alam ng mga tao sa kompanya nila ang nangyari kay
Gab at patuloy pa din itong tinatago ni Mika dahil umaasa siya na mahahanap din
nila ito kaagad.

Sunod na tinawagan ni Gab si Jin. Nagdadrive ngayon si Jin at patuloy na naghahanap

kay Gab. Hindi nagtagal at napansin din ni Jin ang tawag sa phone niya at sinagot
niya ito pero biglang naputol ang tawag. Nahuli si Gab ng babaeng doktor at
pinigilan siya nito. Agad naman siyang inilayo sa reception area. Nagtataka naman
si Jin kung bakit pagsagot niya ng tawag ay binabaan siya kaya naman tinawagan niya
pabalik ang number.

"Hello, this is Happy Mental Hospital, how may we help you?"

"I got a call from this number just
now"

"Just now?"

"Yes. Did someone used the phone
just now?"

"Sorry, it must have been a wrong
number"

"Okay, thank you"

Pagkatapos nun ay tinapos na ni Jin ang tawag at nagpatuloy na maghanap kay Gab.

***

"Terrence!" tawag ni Jin sa lalaking nakita niya

"Shane"

"Nawawala si Gab!"

"Alam ko"

"Alam mo?!"

Nasa unit nila sina Jin at Terrence. Kakauwi lang nila parehas at mas nauna lang
makarating sa bahay si Jin.

"Why didn't you tell me?!"

"I was worried about you.
Mahihirapan ka lang kapag nalaman mo. I'm just preparing for the worst. Kapag
nawawala ang isang tao ng halos apat na araw, his survival rate is 30%"

"So what are you tying to say? That
he is dead?"

"There's a possibility"

"Whether he is alive or not, you
didn't tell me dahil baka mahirapan ako? I'm thankful kasi inisip mo ako but aren't
you too much? I almost killed him and--"

"Calm down and just believe me"

"I need to find him. No, I will
definitely find him"

Nagkulong sa kwarto si Jin at hindi niya na napigilan ang umiyak. Isinisisi niya pa
din sa sarili niya ang nangyari kay Gab.

'Kung hindi niya lang ako ulit nagkita, hindi siya maaaksidente at hindi siya
mawawala' sabi niya sa sarili niya.

Si Terrence naman ay agad na umalis sa unit nila at agad siyang tumawag sa Mental
Hospital kung nasaan si Gab para mailipat ito sa ibang ospital kung saan hindi ito
agad mahahanap ni Jin.

*The next day*


Patuloy siyang nagiisip sa kung saan niya mahahanap si Gab ng maalala niya yung
lalaki sa ospital noon. Yung nakilala ni Gab. Naisip niya na posibleng magkasama
ito.

"Batman!" nabanggit ni Jin

Agad siyang umalis at pumunta sa ospital at tinanong kung nasaan ang lalaki na
iyon. Sa una ay ayaw pa sabihin ng mga nurse pero nagmakaawa siya at sa huli ay
sinabi din sa kanya kung nasaan nga ito. Nagmadali siya na umalis sa ospital at
pumunta sa 'Happy Mental Hospital' na sinabe ng nurse na pinagdalhan sa lalaki na
nakilala ni Gab.

***

Magkasama ngayon na nakaupo sa isang upuan sina Aeja at Gab nang tawagin ng doktor
si Gab.

"Gab" -doktor

"Anong kailangan niyo sakin?"

"Pwede ka na makaalis dito. Sabi ng
doktor, okay ka na daw"

"Pwede ko ba isama si Aeja? Normal
siya, wala siyang problema sa pagiisip"

"Mukhang mahirap yan"

"Pumasok ka na sa kotse na ito"

"Hindi ba ako pwedeng umalis
magisa?"

"We will send you home"


Naisip ni Gab na niloloko lang siya ng mga iyon kaya nang makalapit sila sa kanya
ay agad na nagpumiglas si Gab at sa tulong ng iba pang pasyente, nakahanap sila ng
tyempo na makaalis ni Aeja.


"Aeja, mauna ka na umalis. Susunod na lang ako. Bilisan mo ang pagtakbo, okay?"


"Bilisan mo!"

Tumakbo na si Aeja at naiwan si Gab para makipagaway pa sa mga lalaking nurse na

nandoon. Kapag hindi niya kasi yun ginawa ay mabilis silang masusundan ng mga ito.
Matapos nun ay agad siyang umalis at tumakbo na din palayo sa lugar na iyon.


***


Nasa isang dressing room si Terrence nang puntahan siya ni Mika doon.

"Terrence!"

"Mika, what brought you here?"

"Where have you been these days?
I'm kept on calling you but you're refraining all of my calls! I've been here so
many times but you're also not here!"

"You feel helpless, don't you
Mika?"

Nainis si Mika sa sagot ni Terrence sa kanya.

"Wala ka kasing ibang kayang gawin Mika. Ang kaya mo lang naman, pahirapan si Jin"

"Are you really looking for him?!"

Sinagot lamang siya ng lalaking kausap ng isang malokong ngiti. Sa pinakita nito,
alam niya na ang sagot sa tanong niya.


'Terrence changed a lot. He is selfish. He will do anything just to have Jin'
pagcoconclude niya sa isip niya.


Agad siyang umalis sa lugar na iyon at patuloy na naghanap kay Gab. Kailangan niya
itong makita dahil bukas na ang dating ng tatay niya galing sa ibang bansa.

***

Si Jin naman ay agad na nakarating sa ospital na iyon.


"Excuse me"

"How may we help you?" tanong nung
doktor

"Is there any chance that a patient
named Gab Teppei is here?"

"If you are not a relative, we
cannot give you any information"

"Just confirm it if he is here or
not"

"I cannot confirm it. You may leave
now"


Aalis na sana siya ng ospital na iyon nang makita niya ang lalaki na nagpakilala na
'batman' noon


"Kuya, anong nangyari sa mata mo?"

"Nakipaglaban ako sa mga alien"

"Eh? May kilala ka ba na Gab?
Kasama mo siya noon sa ospital, naaalala mo ba?"

"Ah! Si Gab!"

Napangiti siya ng mapansin niya na naaalala ng lalaki si Gab.

"Hindi ko siya kilala" dagdag pa ng lalaki

Nanghina siya sa narinig.

"Nung pumunta ka ba dito, magisa ka lang? Nung umalis ka kasi, yun din ang araw na
nawala siya"

"Magisa lang ako na pumunta dito.
Miss, may bubble gum ka ba?"


Nagulat siya ng hawakan siya sa braso ng lalaki.


"Gusto ko talaga ng bubble gum. Bilhan mo naman a mo ako. Kapag ginawa mo iyon,
bibigay ko sayo to"


Inilabas ng lalaki ang isang singsing at pamilyar sa kanya ang singsing na iyon.
Kaparehas ito ng ibinigay niya kay Terrence.


"What are you doing?!" sigaw ng isang babae


Agad na tumakbo ang lalaki at nilapitan siya kaagad nung babaeng doktor.

"Kuya!"

"Hindi ka pwedeng makipagusap sa
mga pasyente ng walang pasabi at pamilya lang ang pwedeng kumausap sa kanila.
Please leave!"


Hindi tumitingin si Jin sa babaeng kaharap at nakatingin pa din sa lalaki.



"May ibang babae ang lalaking iyon! Maghanap ka na lang ng ibang lalaki! Yung
bibilhan ka ng bubble gum!" sigaw ng lalaki at saka ito tumakbo palayo

"Batman!"

Sinundan naman siya kaagad ng babaeng doktor. Wala nang nagawa si Jin kung hindi
umalis na lang sa lugar na iyon. Habang nagdadrive siya ay iniisip niya pa din ang
singsing at naisip niya na posibleng kaparehas lang iyon at imposibleng mapunta
doon si Terrence. Nang may madaanan siyang tindahan ay bumili siya ng bubble gum at
naisip na bumalik na lang sa lugar na iyon para ibigay sa lalaki na nakausap
kanina. Nahuli na din sina Gab at Aeja. Agad silang ibinalik sa Mental Hospital at
pinaghiwalay ng kwarto at kinulong sila.


Gabi na ng makabalik si Jin sa Mental Hospital na iyon at sarado na ito. Naisipan

niya na iwan na lang ang plastic na may lamang bubble gum sa gate ng Mental
Hospital at naglagay siya ng papel sa loob.


'Gab, si Jin to. I have no idea if you have regained your memory or not. I will be
back, I promise'


Iniwan niya na lang ito at naghintay muna sa labas. Malakas ang kutob niya na
nandoon si Gab sa lugar na iyon. Aalis na sana siya sa lugar na iyon nang may
marinig siyang malakas na pagsabog galing sa building na iyon.


Gising pa at wala pang balak matulog noon si Gab nang marinig niya ang pagsabog.
Nagwawala siya sa kwarto kung nasaan siya dahil na din sa galit. Naaalala niya na
nga ang lahat pero wala siyang magawa. Unti unting nasusunog at gumuguho ang
ospital dahil na din sa luma na ito. Agad na nagsilabasan ang mga pasyente sa loob.
Unti unti lang din sila nakakalabas dahil na din sa nakakandado ang mga pinto.


"Buksan niyo yung pinto!"


Nagpapanic na din si Gab sa loob ng kwarto kaya naman pinilit niyang sirain ang
pinto pero hindi ito kaya ng lakas niya kaya naman binasag niya na lang ang bintana
sa kwarto niya at kahit na nasa pangalawang palapag siya ay tinalon niya ito para
makalabas lang. Agad niya din naman naalala si Aeja.


"Aeja!"


Nang makita niya ang nurse, agad niya itong nilapitan at kinwelyuhan.


"Nasaan si Aeja?!"

"Hindi ko alam!"

"Kayo nagdala samin dito tapos
sasabihin mo sakin na hindi mo alam?!" sigaw ni Gab

"Security room"

"Susi!"

"Wala sakin yung susi. Na-nasa
kanya!" sabay turo ng nurse sa isa pang lalaki na nurse


Agad na tinulak ni Gab ang lalaki at hinabol ang lalaki at agad niya din itong
nahuli.


"Akin na yung susi!"

"Pakawalan mo muna ko para mabigay
ko sayo"


Agad naman niya yun ginawa at binigay ng lalaki ang lalagyan kung nasaan ang mga
susi. May sampu na susi iyon.


"Gab!" sigaw ni Jin


Hindi niya ito napansin at agad na tumakbo papasok sa ospital kahit na nasusunog na
ito. Sinundan siya ni Jin pero bago pa man makapasok sa loob si Jin ay pinigilan na
siya ng isang guard.


"Gab!"

"Huli na! Baka mamatay ka kapag
pumasok ka pa!" sabi ng guard

"Gab! I've finally found him! Gab!"
paiyak na sigaw ni Jin


Agad na hinanap ni Gab si Aeja kahit na nasa ikatlong palapag pa ito. Nagmadali
siya na buksan ang pinto ng kwarto na iyon at sa pangatlong subok niya ay nabuksan
niya iyon. Hinanap niya kaagad ito sa kwarto at nakita niya si Aeja na umiiyak at
takot na takot sa CR ng kwarto na iyon. Agad niyang hinila palabas si Aeja at pilit
na iniiwasan ang bumabagsak na bloke ng semento at ang mga nasusunog na gamit.
Naiwan naman si Jin na umiiyak sa labas. Natatakot siya sa maaaring mangyari kay
Gab sa loob.


"May taong parating!" sigaw ng isang lalaki


Napatingin siya doon at nakita niya si Gab na may buhat buhat na babae. Agad niya
itong dinala sa lugar kung nasaan may mga medic at ambulansya. Inihiga niya ito sa
isang stretcher. Sinundan niya ito ng tingin habang ipinapasok sa isang sasakyan.
Napatingin siya sa kabilang dako at nagulat siya nung makita niya si Jin na
umiiyak. Agad silang tumakbo at niyakap ang isa't isa.


"Do you know who I am?" tanong ni Jin

"Si Jin. Ang babaeng pinakamamahal
ko"

"You've regained your memory"

"Thank you"

"Bakit ka nagtethank you?"

"Kasi hinanap mo ako"


*The next day*


Nagising si Gab at nakita niya si Jin na natutulog sa tabi ng kama na hinihigaan

niya. Doon kasi sila dumeretso pagkatapos ng nangyari kagabi. Tinitingnan niya lang
ito habang natutulog at bigla din itong nagising. Inayos na nila ang lahat ng mga
kailangan para makalabas ng ospital. Nung nasa lobby na sila ng ospital ay nakita
nina Gab si batman kaya agad nila itong nilapitan. Binigay ng lalaki ang singsing
kay Jin at binigyan niya naman ng bubblegum si Gab. Nagpaalam na sila sa isa't isa
at saka sila umalis kasama si Aeja.


***


Dumating na ang dad ni Gab galing sa ibang bansa at nandito ito ngayon sa isang
office kasama si Mika. Sila lamang dalawa ang nandoon. May balak na si Mika na
ipaalam sa magulang nito ang nangyari sa kanya.


"What's the matter Ms. Valdez? Or should I say Mika. Please say it"

"Tito"

"What is it iha?"

"I hope that you wouldn't be
shocked upon hearing this. Gab was engaged in an accident. He was supposed to be in
a coma but a miracle happened and he woke up"

"Where is he?"

"Tito, even though he regained his
consciousness, he has been suffering from a temporary memory loss"

"Where is he? What hospital is he
in?"

"Tito"


Kinakabahan si Mika na sabihin ito sa tatay ni Gab. Naiinis siya dahil kasalanan
ito lahat ni Jin pero siya ang nahihirapan ngayon sa pagpapaliwanag sa nangyari sa
kanya.


"Mika"

"Tito, Gab is missing"

"Missing?"

"He disappeared. It's been a few
days now. We made a report with the police and were looking out for any news about
him"

"Mika, how could you lie to us?!"

"I'm sorry tito.I was just waiting
for the right timing to tell you. We thought that we will be able to find him but
until now, we can't. I'm very sorry tito"

"I entrusted him to you but you--"

"Tito, it's my fault. Please
forgive me"


'This is all your fault Jin. I'm suffering because of you' pangsisisi ni Mika kay
Jin sa isip niya.

"We need to find him as soon as we
can. For now, go get some rest first then help us find him. Do you understand?"

"Yes tito"


Palabas na sina Mika at ang tatay ni Gab sa office room na iyon ng biglang bumukas
ito at nakita nila si Gab.


"Gab" yan lang ang tanging nasambit ni Mika

"Dad" -Gab

"What is the meaning of this Mika?"
tanong ng dad ni Gab

"Tito, I--"


Hindi na nakapagsalita si Mika at agad niyang nilapitan si Gab at niyakap ito.

Nakita niya din si Jin na naghihintay sa labas.


"Dad, Mika and I will talk first. I'll just see you at your office" sabi ni Gab


Umalis na ang dad ni Gab sa loob ng opisina ni Gab at nagulat din ito nang makita
niya si Jin. Naghintay na lang naman si Jin sa labas.


"Mika"

"Ang sama mo Gab"


Nilapitan siya ni Mika at pinagsusuntok niya si Gab sa dibdib at nagsimula na

tumulo ang luha niya.


"Where the hell have you been?! Ang sama sama mo Gab! Where the hell did you go?!
I've been looking all over for you!"

"Mika, masakit. Stop hitting me"

"Gusto ko masaktan ka din!"

"Sorry"


Nginitian at niyakap ni Gab si Mika. Nakahawak si Gab sa bewang nito at nakalagay

naman ang kamay ni Mika sa leeg ni Gab. Agad na kumawala naman si Mika at hinalikan
niya si Gab.


At ang lahat ng iyon ay nakikita ni Jin.
[ 34 ] Leave [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 34: Leave

Sobrang takot ang naramdaman ni
Mika noong mawala si Gab at ngayon ay hindi niya na maitago ang saya na makita si
Gab dahil alam niya na balik na sa dati ang buhay nila. Sobrang na-miss niya si
Gab. Sobra siyang pinag-alala nito. Niyakap niya ng isang beses pa si Gab. Aminado
siya na may nararamdaman na talaga siya para sa lalaking kayakap niya ngayon.

'If only I can make you forget Jin,
I will.'

Habang nakayakap si Mika kay Gab ay
nakatingin siya kay Jin. Tinitignan niya kung ano ang reaksyon nito sa mga
nakikita.

'Posible nga kaya na wala na
talagang nararamdaman si Jin kay Gab? Pwede din kasi na ginagamit niyang dahilan na
may kasalanan siya dito para itago ang feelings niya at mapalapit siya dito,’
tanong ni Mika sa isipan niya.

Patuloy na nakatingin si Mika kay
Jin pero wala siyang nakikita na kakaibang reaksyoon galing sa kanya at nakatingin
lang siya sa kanilang dalawa. Wala siyang makitang bahid ng selos o kung ano man sa
kanya.

'Impossible. He's crazy over him.
She regained her memories. Imposible na wala siyang nararamdaman na kahit ano kahit
kaunti para kay Gab.'

Kumawala siya sa pagkakayakap kay
Gab at tiningnan niya ng deretso sa mata si Gab.

"Mika, may kailangan pa akong
asikasuhin. Mamaya na lang siguro tayo mag-usap. Thank you for everything that
you've done for me in the past week."
"You're welcome, Gab. Just call me."

Iniwan siya doon ni Gab at
napatingin ito sa paligid. Hinahanap niya si Jin dahil hindi pa sila nito
nakakapag-usap at gusto niya na makapag-usap sila. Nakita niya ito na kakapasok
lang sa elevator kaya hinabol niya ito. Silang dalawa lang ang tao sa loob ng
elevator na 'yon.

"Gab, why are you here? Hindi ba kayo mag-uusap ni Mika?"
"Mag-usap muna tayo. Hindi pa kita nakakausap ng maayos."
"Wala naman tayong dapat na pag-usapan."
"Meron, Jin."

Pinindot ni Gab ang button paakyat
sa pinakataas na floor ng building na 'yon at pagdating doon ay hinila niya palabas
si Jin at pinaupo sa isa sa mga upuan doon.

"Naaalala mo na lahat, hindi ba?"
tanong ni Gab kay Jin.
"Ano naman ngayon kung naaalala ko na ang lahat? Nothing has changed, Gab. I'm
still Jin.. or Shane. Kung may nagbago man, naalala ko lang 'yong mga nangyari noon
at wala ng iba kaya sana 'wag ka ng umasa pa."
"Wala ka man lang bang nararamdaman para sa 'kin?"

"I know it's been difficult for you to make me remember all those memories I have
and I’m really grateful. I'm also sorry dahil naaksidente ka dahil sa 'kin. Hinanap
na kita at naibalik na kita sa dati kaya wala na akong utang sa 'yo. I do believe
that I did my part."
"Jin, hindi mo sinasagot 'yong tanong ko."
"Lahat ng pinakita ko sa 'yo na kabaitan, dahil lang 'yon sa nakokonsensya ako."
"Hindi ako naniniwala na 'yon lang ang dahilan."
"We're friends, right? I was just trying to help you."

Napapailing na lang si Gab. Hindi
siya makapaniwala sa mga naririnig kay Jin. Iniisip niya na nagsisinungaling lang
ito.

"'Yon nga lang ba talaga?"
"Yes, Gab."
"Hindi ba pwedeng magsimula tayo ulit?"
"I already made up my mind. I've decided that I’ll leave this country kapag nahanap
ka na. Nahanap ka na, hindi ba? That means, I'll be leaving soon. I just want to
keep things the way they are months ago."

Hinawakan ni Gab sa balikat si Jin.

"Hindi ka pwedeng umalis,
naiintindihan mo? Hindi ako makakapayag na mangyari 'yon."
"Simula nung dumating ako dito, nagkagulo na. Ang dami-daming nangyari. Maraming
tao ang nadamay. Gusto ko lang na maging okay na ang lahat."
"Sa tingin mo magiging okay ang lahat kapag umalis ka?!"

Tumango si Jin. 'Yon lang talaga
ang naiisip niya na paraan para bumalik sa dati ang lahat.

"Hindi, Jin! Sa tingin mo ba
maibabalik mo pa ang lahat sa dati? Hindi mo na 'yon magagawa lalo na't alam namin
na buhay ka. Kung hindi namin alam na buhay ka, siguro kaya pa na maibalik ang
lahat sa dati. Kahit na umalis ka pa, susundan at susundan pa din kita. Hindi ako
titigil, Jin."
"Tama na, Gab! Hindi ba pwedeng ibalik na lang sa normal ang lahat? 'Yong masaya
kayo ni Mika at masaya din kami ni Terrence. Siguro hindi lang talaga tayo ang para
sa isa't isa kaya ganito. 'Wag na sana nating pilitin pa."
"Mali ka dyan. I think we're destined to meet again."
"Hindi ako naniniwala sa destiny, Gab. Ang destiny, naiisip lang 'yan ng mga bata
dahil sa mga napapanood nila na fairytales. Matanda na tayo para sa mga ganyang
bagay."
"Kung hindi 'yon totoo, sa tingin mo bakit tayo nagkita ulit?"
"Nagkita lang tayo para maalala ko ang lahat, ganun lang 'yon. Alam mo, walang
pupuntahan 'tong usapan natin. Aalis na ako."

Aalis na sana doon si Jin pero
natigilan siya nang lumuhod sa harap niya si Gab.

"Gab, what are you doing?! Tumayo
ka nga diyan!"
"Hindi ako tatayo dito hanggang hindi ka nangangako na hindi ka aalis."

Simula noong maalala ni Jin lahat
ng mga nangyari sa kanya noon, nagsimula na din na lumambot ang puso niya ulit.
Bumbalik na siya sa dati niyang sarili.

'Hindi 'to pwede. Hindi ako pwedeng
magpaapekto sa mga pinapakita niya sa 'kin. Ako si Shane, hindi si Jin. Hindi nila
pwedeng makita ang mga kahinaan ko dahil kapag nangyari 'yon, maaapi na naman ako
at hindi ko hahayaang mangyari ulit 'yon,' naisip niya.

Nanigas ang katawan ni Jin sa
kinatatayuan niya. Hindi niya alam ang dapat niyang gawin o sabihin dito para
tigilan siya nito. Ang alam niya lang ay hindi siya dapat magpatalo sa mga kahinaan
niya.

"I'm sorry, Gab."

'Yan na lang ang nasabi niya at
tuluyan siyang umalis doon ng hindi lumilingon. Hindi siya hinayaan na umalis ni
Gab. Hinabol niya si Jin at niyakap para hindi ito makawala sa kanya.

"Jin, alam ko na--"
"Bitawan mo ako. Matagal na tayong tapos at hindi na din ako ang Jin na nakilala mo
noon."

Ayaw kumawala ni Gab sa
pagkakayakap niya kay Jin kaya naman pwersahan na tinanggal ni Jin ang kamay ni Gab
at tumakbo siya paalis doon. Wala na din namang nagawa si Gab kung hindi tingnan na
umalis si Jin dahil ayaw na talaga nito.

'Kailangan ko ng tulong ni Mika.
Siya lang ang taong alam ko na makakapagkumbinse kay Jin para hindi na umalis,'
naisip niya.

Agad niyang tinawagan si Mika para
humingi ng tulong at pumayag naman si Mika sa gusto niyang mangyari. Nagdadrive na
pauwi sa tinitirhan niya si Jin nang tawagan siya ni Mika kaya sinagot niya ang
tawag.

"Bakit ka napatawag, Mika?"
"Let's meet."
"Why do you want to see me all of a sudden? Are you planning--"
"I have something to discuss with you."
"Say it over the phone. I'm busy."

"I would like to discuss it with you personally. Hindi na 'to kagaya noon na may
ipapaalala ako sa 'yo dahil alam mo na ang lahat. This is not a setup anymore.
Sabay tayong mag-lunch ngayon. I'll text you the place and time. See you later."
"Okay. See you, then."

Pagkatapos nilang mag-usap sa phone
ay dumeretso na sa restaurant na 'yon si Mika at hinintay doon ang pagdating ni
Jin. Pinilit niyang dumating sa tamang oras pero hindi pa din dumadating doon si
Jin.

'That girl is really aggravating.
I've been waiting here for fifteen minutes. Where the heck is she?' tanong niya sa
sarili niya.

Inis na inis na si Mika kay Jin.
Ayaw niya talaga ng pinaghihintay siya. Kung hindi lang dahil sa sasabihin niya kay
Jin, hindi siya maghihintay ng ganito katagal. Hindi niya alam na kanina pa din
nandoon si Jin. Nauna pa nga ng dating si Jin pero hindi siya nagpapakita kay Mika
dahil nagmamasid masid muna siya. Iniisip niya kasi na sinesetup na naman siya ni
Mika para makapag-usap silang dalawa ni Gab. Gusto niya kasing iwasan si Gab dahil
baka maawa siya dito at hindi na siya umalis pa. Naisipan niya na din na magpakita
na kay Mika dahil wala siyang napapansin na ibang tao doon.

"What took you so long?!" inis na
inis na tanong ni Mika
"Traffic."
"Traffic, huh? Walang traffic pagpunta ko dito, Jin. Do you really expect me to
believe those lies? You did it on purpose, don’t you?"
"What do you want to say?"
"Let's order and eat first. I'm hungry. Let's talk about it after eating."
"Okay."

Kinalimutan na nila muna ang
kailangang pag-usapan at tahimik na muna silang kumain.

"Ano na 'yong kailangan mo?" tanong
ni Jin.
"Here."

Iniabot ni Mika kay Jin ang isang
envelope at agad 'yon na tinignan ni Jin.

"Para saan 'to?"
"Obviously, that's a plane ticket going to Korea. Para na 'yan sa inyong dalawa ni
Terrence. Ako na ang nagbayad para dyan."
"Why are you giving me this?"
"Simple, I don't like seeing you around. Just go back to where you should be, Jin.
Actually, I’m on your side, not Gab’s. Gusto ni Gab na pigilan kita pero gusto mong
umalis, hindi ba? I'm making things easier for you."
"May gusto ka ba kay Gab?"
"Oo, may gusto ako sa kanya kaya nga ginagawa ko lahat ng 'to. This is all for his
good, Jin. If you're still here, he wouldn't realize that he has feelings for me.
Do you get that?"
"Mika.."
"What?"
"Hindi lahat ng gusto mo, makukuha mo. Hindi ka pa din talaga nagbabago. Selfish ka
pa din hanggang ngayon."
"Selfish? Ikaw ang selfish, Jin. May Terrence ka na, mukhang gusto mo ding makuha
si Gab. You like him, don't you? Pagkatapos mong maalala ang lahat, you realized
that you still do, right? Gusto mo ikaw lang yung napapaligiran ng mga lalaki.
Malandi ka!"
"How dare you, Mikaela?! Sige, 'yan man siguro ang tingin mo sa 'kin noon pero
hindi na ganun ngayon. Siguro nga tama ka, malandi ako noon pero hindi na ako
ganun. Five years na ang nakakalipas, Mika. Hindi ko naman kasalanan na hindi ka
kayang mahalin ni Gab kahit na alam niya na patay na ako. Hindi ko din kasalanan na
masyado mong mahal ang sarili mo at inaapakan mo 'yong pagkatao ng iba para
maramdaman mo na--"

Ginagalit ni Jin si Mika at kagaya
ng gusto niyang mangyari, nagalit nga ito sa mga pinagsasabi niya.

"Stop it! You don't know me so stop
talking shit about me!"
"Bakit hindi mo subukan magbago at baka sakaling may magbago din sa paligid mo?"
"I will never.. ever change my personality for the sake of others because in this
world, no one can play my role better than me. I may be unperfect but I'm not fake
like you. I’m Mikaela Valdez and this is me, Jin. If I change, I’m not myself
anymore."
"I'm--"
"Just leave this country, Jin. I'm begging you."
"Don’t worry, Mika. I really will. Thanks for this plane ticket."
"I changed my mind. You should pay for that ticket since it's quite expensive.
That's a business class ticket." Saka tumawa si Mika. "No, I'm just kidding. Don't
worry, I'll take care of Gab for you. He wouldn't bother you on the day of your
departure which is two days from now."
"Okay, thank you."
"You may leave now. I'll pay the bill."
"Are you sure?"
"Yes, of course. Hindi ako kuripot lalo na at ako din ang makikinabang dito."

Pagkaalis ni Jin sa restaurant na
iyon ay dumeretso siya sa seaside sa Mall of Asia at naglakad lakad. Gusto niyang
mapag-isa at makapag-isip isip. Doon siya nanatili ng ilang oras. Sa ngayon ay
nakaupo lang siya at umiinom ng softdrinks. Naaalala niya ang lahat ng oras na
mayroon siya kasama si Gab.

'Masaya kaming dalawa noon pero
masyadong maraming hadlang. Nasasaktan man kami sa mga pangyayari noon pero palagi
din kaming masaya lalo na’t magkasama kami at maasahan namin ang isa’t isa. Mukhang
sinadya na maaksidente ako noon para mailayo sa kanya. Siguro nga hindi talaga kami
para sa isa't isa,' naisip niya.

Naisip niya din ang mga panahon na
kasama niya si Terrence.

'Terrence showed me what love is
and how great love is. Nahirapan din siya para sa akin noon. Masaya at tahimik din
kaming namumuhay pero simula nang bumalik kami rito, unti unti ng lumalayo ang loob
ko sa kanya. We were about to marry each other. Should we proceed with the wedding
now?'

Naguguluhan lang siya lalo kaya
naman naisipan niya na lang na umuwi na. Nang makauwi siya ay naabutan niya si
Terrence na nakaupo sa sofa at naglalaptop.

"Saan ka galing?" tanong nito sa
kanya.
"I went out for a stroll."
"How was your day, Shane? Hindi ka umuwi kagabi."
"It's good. Pasensya na kung hindi ako nakapagsabi sa 'yo."

Humahanap siya ng tyempo para
sabihin kay Terrence ang mga gusto niyang sabihin.

"Terrence, can we talk?"
"Sure."

Iniwan nito ang ginagawa niya at
humarap siya kay Jin. Hinawakan niya ang mga kamay nito at saka siya tumingin ng
deretso sa mata ng dalaga.

"May problema ba?"
"Terrence, what if.."
"What if?"
"What if I still have feelings for Gab?"

Binitawan niya ang kamay ni Jin at
umiwas siya ng tingin dito. Kasabay din noon ang pagbabago ng expression ng mukha
niya. Dumating na ang araw na kinakatakutan niya. Ito din ang dahilan kung bakit
gusto niya na tuluyang ilayo si Jin kay Gab. Inaasahan niya na noon pa na kapag
bumalik na ang lahat ng alaala ni Jin ay may posibilidad na maramdaman nito na may
nararamdaman pa siya para sa dati niyang boyfriend.

"Terrence, I'm sorry. I just.. I
don't know. I’m really confused. I think this is terribly wrong. 'Wag kang mag-
alala dahil sasama pa din ako sa 'yo pabalik ng Korea."

Tumingin pabalik si Terrence kay
Jin. Napangiti siya sa huling sinabe nito at nabuhayan siya ng loob na may pag-asa
pa.

"Really?"
"Yes, Terrence"

Niyakap niya ng mahigpit si Jin.

'This is the right thing to do so
I'm doing this. This is for the good of all,' naisip ni Jin.

Narealize ni Jin na may nararamdaman pa siya kay Gab dahil na din nakapag isip isip
na siya. Naalala niya ang reaksyon niya sa ginawa ni Gab kaninang umaga, ang mga
sagot niya kay Mika tungkol sa pagkakagusto niya kay Gab at ang mga naiisip niya
kanina habang mag-isa siya. Lahat ng iyon ay isa lang ang ibig sabihin, may
nararamdaman pa talaga siya para kay Gab. Hindi niya alam kung ano nga ba talaga
iyon, kung love, like o pagka-miss lang pero malinaw sa kanya na may kakaiba siyang
nararamdaman para dito.
[ 35 ] Feelings [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 35: Feelings

Hanggang ngayon ay nakikitira pa
rin si KL sa bahay nina Steven. Sa ngayon ay patuloy pa din siyang naghahanap ng
malilipatan. Napagdesisyonan niya na kasi na sa Pinas na muna siya titira at kapag
kinailangan lang siya ng pamilya niya ay pupunta punta na lang siya sa Korea.

“Saan ang lakad mo ngayon, KL?”
tanong ni Aine.
“Ang ganda mo ngayon, ah?” dagdag ni Steven.

Nasa sala sina sina Steven at Aine ngayon. Nanonood sila ng tv nang mapansin nila
na bumababa ng hagdan si KL galing sa kwarto nito. Nakasuot siya ng dress at
nakaayos din ang buhok nito. Naghanda talaga siya para sa lakad niya ngayong gabi.

“Magbabar ka? Sama ako!” sabi ni
Aine.
“'Wag na. Maghahanap ka lang doon ng gwapo” sagot ni Steven.

Umupo si KL sa tabi ni Aine.

“Hindi ako magbabar. May meeting
kasi ako ngayon,” sabi ni KL.
“Totoo ba 'yan? Niloloko mo lang kami, eh. Para lang sa isang meeting, nageffort ka
talaga para magpaganda?” hindi makapaniwalang tanong ni Aine.
“Naniwala ka naman sa mga sinasab nyan, gorgeous? Sigurado ako na may date lang
'yan kasama si Spencer. Tama ba ako, KL?” tanong ni Steven.
“Walang meron sa 'ming dalawa kaya hindi date ang tawag sa labas namin. Meeting
'yon guys, meeting.”
“Para saan pa na nagkaroon ng friendly date? May tinatago lang talaga kayong dalawa
sa 'min. Umamin na nga kayo. Kayo na ba?” malokong tanong ni Steven.
“Sasagutin mo na ba siya o kayo na? Nanliligaw siya sayo, 'diba?” tanong ni Aine.
“Hindi siya nanliligaw. Oo na, Steven. You win. It’s a friendly date.”
“Enjoy, KL! Sulitin mo na 'yan. Kinikilig talaga ako para sa inyong dalawa.”
“Pero kapag ako ang ganyan sa 'yo, hindi ka kinikilig.”
“Ewan ko sayo, Steven!”

Nang marinig nila ang tunog ng door
bell ay agad na tumayo si KL para tingnan kung sino ang dumating. Kakaiba sa
inaasahan niya, pizza delivery 'yon at hindi si Spencer.

“Aine, nagpadeliver ka ng pizza?”
sigaw niya galing sa labas.
“Oo! Teka, lalabas ako!” sigaw nito pabalik.

Madaling lumabas si Aine para
bayaran at kunin ang pizza na pinadeliver at sabay na sila ni KL na pumasok ng
bahay.

“Akala mo si Spencer na, ano?
Hahaha! Madaling madali ka pa,” pang-aasar ni Steven.
“Mahal mo pa siya, hindi ba? Kung sakaling tanungin ka niya kung pwede ka niya
maging girlfriend ulit, um-oo ka na! Sayang 'yong chance!” dagdag ni Aine.
“I don’t know, guys. Bahala na. Ayoko din kasing madaliin.”

Tumunog ulit ang door bell at sa
ngayon, ayaw ng tumayo ni KL.

“Tumayo ka na. Sigurado ako na si
Spencer na 'yan,” natatawang sinabe ni Steven.
“Ayoko ng tumayo. Baka mamaya may pinadeliver pa kayo tapos mapahiya na naman ako.”
“Ako na ang lalabas.” Pagpepresinta ni Aine.

Tumayo si Aine para tingnan kung
sino ang dumating at naiwan sina Steven at KL sa sala.

“Sagutin mo na 'yong kaibigan ko.
Mahal na mahal ka pa din nun hanggang ngayon. 'Wag mo na siyang pahirapan pa dahil
kitang kita naman na parehas lang kayo ng nararamdaman nun. Pakipot lang kayo,”
payo ni Steven.
“Sa 'yo ko pa talaga 'yan maririnig Steven ah? It doesn’t sound like you.”
“Tinutulungan ko lang 'yong tropa ko.”
“KL, may bisita ka!” sigaw ni Aine galing sa labas.

Tumayo na si KL para lumabas at
sinalubong siya ni Aine.

“Good luck with your so-called
friendly date or meeting. Take care, KL! Bye!”
“Thank you, Aine.”

Paglabas ni KL ng gate ay nakita
niya si Spencer na nakasandal sa kotse nito at may hawak na bouquet ng roses.
Inabot niya din ito kaagad kay KL nang makita niya ito.

“Thanks, Spence.”
“Let’s go?”

Tumango lang si KL at pinagbuksan
siya ng pinto ng sasakyan ni Spencer. Kumain sila sa isang restaurant na gustong
kainan noon ni KL pero hindi niya pa nakakainan dahil ayaw nitong gumastos ng
mahal.

“KL.”
“Hm?”
“Ngayon na naaalala na nina Jin at Gab ang isa’t isa, pwede bang tayo naman?”
“Spencer, alam mo naman na hindi pa nagiging sila ulit. Hindi ba dapat tinutulungan
muna natin silang dalawa?”
“Lariza, tama na 'yan. Hindi pwede na puro sila lang ang iniintindi mo. Paano ka
naman? Paano tayo? Hindi pa ba sapat na natulungan na natin sila na maalala ang
isa’t isa? May sarili ka ding buhay kagaya nila. Matanda na sila at kaya na nila
ang sarili nila.”
“'Wag kang maging selfish, Spencer.”
“Hindi ako selfish, KL. Ginawa na natin ang makakaya natin, hindi ba? Malaki na din
ang naitulong natin sa kanila at kung ano man ang problema nila, kaya na nilang
ayusin 'yon ng wala tayo. Pahalagahan mo din 'yong ibang bagay na meron ka dahil
baka dumating ang araw na mawala 'yon sa 'yo.”
“Are you saying that you’ll give up on me if I won’t stop? Are you threatening me?”
“KL, hindi ganun 'yon.”
“Then what?”
“Sinasabi ko lang na dapat hindi lang sa kanila umiikot ang buhay mo. Hindi mo
dapat inuubos ang oras mo sa kanila. Hindi na dapat natin sila pinapakialaman pa.
Isipin mo din ang sarili mo at ang kaligayahan mo. Pwede mo naman gawin ang mga
bagay na para sa 'yo habang tumutulong ka sa kanila, hindi ba?”

Hinawakan ni Spencer ang kamay ni
KL na nakapatong sa lamesa.

“KL, it is now the time for you to
think of yourself. You already helped them in many ways. Ilang buwan ka na nandito
pero puro sila lang ang iniisip mo.”
“I get it, Spencer. I understand what you’re trying to say. Thank you for making me
realize what I’ve been doing these past few months. You’re right.” Sarcastic na
sinabi ni KL.
“'Wag ka ng magalit sa 'kin. Iniisip lang naman kita.”
“I know. Okay, let’s not talk about them.”

Panandalian silang natahimik at
naramdaman ang pagkailang nila sa isa’t isa. Hindi alam ni Spencer kung paano niya
sasabihin ang mga bagay dapat ay sasabihin niya kay KL dahil na din sa maliit na
pagtatalo nila ni KL. Nabibingi na din si KL sa katahimikan sa kanilang dalawa kaya
naman naisip na niya na mauna na lang magsalita.

“Spence, tungkol sa chance na
hinihingi mo, binibigay ko na sa 'yo 'yon.”

Nakatungo si KL habang sinasabi
niya 'yon. Nahihiya siya sa mga sinabi niya. Hinihintay niya kasi na si Spencer ang
magsalita pero naiisip niya na nahihirapan itong i-open ang topic na 'yon.
Pakiramdam niya ay nagpopropose siya sa lalaking kaharap niya.

“Ibig sabihin ba niyan, pumapayag
ka na maging girlfriend ko?”

Hindi sumasagot si KL at nakatungo
pa din. Kung titingnan mo sila ay para silang mga teenager na nagliligawan.

“Tumingin ka sa 'kin ng deretso,
Lariza.”

Sinubukan ni KL na tingnan si
Spencer ng deretso at lalo siyang nahiya nang magtagpo ang mga mata nila. Hinawakan
ni Spencer ang dalawang kamay niya at tiningnan siya nito ng deretso sa mga mata.

“Will you be my girlfriend, KL?”
“Y-yes, Spencer,” nakangiting sagot ni KL.
“Yes!” sigaw ni Spencer.


Sobrang saya ang naramdaman niya
nang mapa-oo si KL. Pangalawang pagkakataon na ito pero parang unang pagkakataon pa
din sa kanya.

“Pangako, hindi ko sasayangin ang
chance na 'to.”
“Aba, dapat lang! Baka gusto mong masaktan?!”
“Syempre, ayoko. Sadista ka pa din talaga at hindi ka pa din nagbabago. Kaya mahal
na mahal kita, eh.”
“Mahal din kita, Spence.”

Sa oras din na 'yon ay tumunog ang
cellphone ni KL kaya tiningnan niya kung sino at nakita niya na tumatawag si Aine.
Tiningnan niya din nun si Spencer para humingi ng hint kung dapat niya bang sagutin
ang tawag pero sa huli ay naisipan niya na 'wag na lang sagutin ang tawag at
inilagay niya din sa silent ang phone niya. Ayaw niya kasi na may mapagtalunan sila
kaagad ni Spencer.

“Sino 'yon?”
“Si Aine.”
“Bakit hindi mo sinagot?”
“Hindi naman siguro 'yon importante. Baka nangangamusta lang siya sa nangyari
ngayon.”

Nagbayad na ng bill si Spencer at
umalis sila sa lugar na 'yon.

“Saan naman tayo ngayon pupunta?”
“Manonood ng sine.”
“Mayroon pa ba ng ganitong oras?”

“Oo, last full show. May ticket na ako. Aabot pa tayo.”
Nasa isang beach resort sa Laguna ngayon sina Gab at Mika. Nangako kasi si Gab kay
Mika na babawi siya sa kanya kaya naman pumayag ito na sumama kay Mika nang magyaya
ito. May shooting kasi ito kinabukasan sa lugar na iyon at ang hiniling lang ni
Mika ay samahan siya ni Gab. Ang hindi alam ni Gab, isa 'yon sa paraan ni Mika para
hindi niya malaman na aalis na kinabukasan si Jin. Tila ba pinaboran si Mika ng
panahon dahil natapat na may biglaang shooting siya sa araw ng alis ni Jin. 'Yon
din kasi ang mga trabaho ni Mika na ipinagpaliban muna dahil inasikaso niya ang
paghahanap kay Gab. Alam din ni Gab na siya ang dahilan kaya hindi iyon nagawa ni
Mika kaya talagang alam niya na kailangan niyang samahan si Mika para makabawi siya
dito.

“Ganyan ka pa din ba kabusy kahit
nakaleave ka sa trabaho?” tanong ni Mika sa kasama.
“Alam mo naman na matagal akong nawala kaya madami akong kailangang gawin.”

Simula nang matapos silang
maghapunan ay dumeretso na sila sa sa kwarto para makapagpahinga pero imbis na
magpahinga ay puro trabaho ang inatupag ni Gab. Laptop at mga papeles ang kaharap
niya. Ayaw naman lumabas ni Mika dahil na din sa ayaw niya na wala siyang kasama.

“Nakakatampo ka naman, Gab. Dapat
nagrerelax tayo ngayon dahil nasa beach resort tayo. Akala ko ba babawi ka sa
'kin?” nagtatampong sinabi ni Mika.
“May gusto ka bang gawin ngayon?”
“Meron. Gusto ko maglakad lakad sa sand at tingnan ang moon pero kung ayaw mo akong
samahan--”
“Sandali lang, ililigpit ko lang 'tong mga gamit ko at sasamahan kita.”
“Talaga, Gab?”
“Oo.”

Napangiti doon si Mika. Agad naman
na niligpit ni Gab ang mga gamit niya. Lumabas sila sa kwarto ni Mika at ginawa ang
mga gustong gawin ni Mika. Ngayon ay nakaupo sila sa buhangin at nakatingin sa
dagat.

“Ngayon na lang tayo ulit nakalabas
ng ganito. 'Yong tipong magrerelax tayo at hindi lang basta kain ang ginagawa
natin. Thank you, Gab.”
“Nangako ako sa 'yo na babawi ako, hindi ba?”

Isinandal ni Mika ang ulo niya sa
balikat ni Gab. Masaya siya na nakakasama niya ito ng ganito. Masyado niyang namiss
si Gab at kahit na alam niyang hanggang bukas lang ng gabi sila nandito, sapat na
iyon sa kanya para masulit niya ang oras na kasama si Gab. Gusto niya kasi si Gab
noon pa. Simula nang makilala niya kung sino talaga ito ay tuluyan nang napalapit
ang loob niya sa binata. Ang akala niya noon, kaibigan lang talaga ang tingin niya
dito pero habang tumatagal, napagtanto niya na may nararamdaman talaga siya para
dito at mas lalo niya pa 'yong napatunayan nang mawala si Gab.

“First time mo akong sinamahan sa
pictorial ko, hindi ba?” tanong ni Mika.
“Oo.”
“Gagalingan ko para mabilib ka sa 'kin. Just watch me tomorrow.”
“I know you. You’re always the best in everything you like to do.”
“Of course! I want you to be proud of me and my parents as well. I guess, I can
only impress you but I can’t when it comes to them.”
“Okay lang yan, Mika. I’m always here to praise you. Supporter at fan mo pa din
ako.”
“Thank you, Gab.”

Niyakap ni Mika si Gab.

“Nilalamig ka ba?” tanong ni Gab sa
kanya.
“Medyo pero okay lang ako.”


Hinubad ni Gab ang suot niyang
jacket at ipinatong 'yon sa balikat ni Mika.

“Gab..”
“You’re welcome.”
“Thanks for this.”

Hinawakan niya ang mukha ni Gab
para tingnan siya nito at tiningnan niya si Gab.

“May problema ba?” tanong ni Gab.
“Nakasando ka lang pala. Ine-expose mo na ba ngayon 'yang biceps mo?”
“Kulang pa ba? Dapat ko din ba ipakita abs ko?” pagyayabang ni Gab.
“Ang yabang mo!”
“Ito oh.”
“Ah, ayoko makita! Panget 'yan.”

Nagtakip ng mata si Mika.

“Tss. Asset kaya 'yan.”
“Tama na ang pagyayabang. Tara, doon tayo sa hotspring.”

Tumayo si Mika at hinila niya
patayo si Gab. Sabay sila na naglalakad papunta doon pero napapansin ni Mika na
nakatingin si Gab sa kanya. Nang tingnan niya ito ay nakangiti ito ng nakakaloko.

“Gab, nakadrugs ka ba? Stop staring
at me like that.”
“Kaya ka ba nagyaya sa hotspring kasi gusto mo akong makita na topless?”
“Excuse me?!”

Tinulak niya palayo si Gab. Naiinis
siya sa pagyayabang nito.

‘Akala niya naman pagnanasahan ko
yung katawan niya,’ naisip ni Mika.

Naunang maglakad si Mika at nagulat
siya nang bigla siyang buhatin ni Gab.

“Put me down!” sigaw niya.
“Umamin ka na muna.”
“Ano naman ang gusto mo na aminin ko?”
“Na gusto mong makita ang abs ko.”
“Shut up, Gab! I don’t care kung may abs ka pa o wala. Just put me down. Gusto mo,
ako pa magtaas niyang damit mo. Para namang may makikita ako dyan. Ang dami ko ng
nakasama magmodel na lalaki na may abs, ano.”
“Do it.”

Ibinaba ni Gab si Mika at pinaharap
niya sa kanya.

“Do it, Ms. Mikaela Valdez.”
“Are you mocking me?”
“Yes, I am.”

Hinawakan ni Mika ang dulo ng damit
na suot ni Gab at unti unti niyang itinaas 'yon saka tiningnan.

‘Infairness, maganda abs niya. Ugh,
what am I thinking?’ naisip ni Mika.

Ibinaba niya kaagad ang damit ni
Gab at tiningnan niya ito ng deretso.

“Hindi maganda ang abs mo. Now that
I did what you want me to do, samahan mo ako sa hotspring. Ang lamig dito sa labas.
Sigurado naman ako na hindi ko na maeenjoy ang amenities dito bukas dahil magiging
busy ako.”
“As you wish.”

Pumunta sila sa kung nasaan ang
hotspring at nagbabad doon. Silang dalawa lang ang nandoon dahil alas-dose na din
ng madaling araw. Hindi mapigilan ni Mika na tingnan si Gab. Nakapikit ito at
halata na nagrerelax.

“Gab..”
“Hm?”
“I have something to confess to you.”
“What is it? Just say it.”
“Look at me straight in the eyes.”

Dumilat si Gab at hinawakan si Mika
sa balikat saka tumingin ng deretso sa mata nito.

“Ano'ng sasabihin mo?”
“I am your best friend, right?”

“Oo, tama ka.”
“But I don’t just see you as one.”
“Ano'ng ibig mong sabihin?”
“Gab, I like you.”
“Mika, kung binabawian mo ako dahil sa pinagtripan kita kanina, hindi--“

Pinatahimik niya si Gab sa isang
halik.

“I’m not joking, Gab. I asked you
to look at me straight in the eyes for you to see that I’m telling you the truth.
That’s how I really feel towards you.”

Hindi sumagot si Gab at hinihintay
niya ang mga sunod na sasabihin ng kaibigan.

“I don’t know why it turned out
like this. I really don’t see you as a man before but I suddenly realized that I
do. At first, I thought that it was just infatuation but as time passes, especially
the time that you’re missing, I finally realized that I like you. No, it’s far more
than that. Gab, what if I have fallen for you? Will you catch me? Will you be able
to feel the same way that I do? Can I replace Jin in your heart? Those are the
questions that are kept on popping in my head.”

Hindi na napigilan ni Mika na may
tumulong luha sa mata niya. Nasasaktan siya sa tuwing naiisip niya ang mga tanong
na 'yon at ang posibleng isagot sa kanya ni Gab. Totoo ang mga sinasabi niya at
wala itong halong biro. Gusto niya kasi malaman ni Gab ang lahat ng tumatakbo sa
isip niya bago pa man mahuli ang lahat. Hindi niya 'yon ginagawa para masaktan si
Jin at ginagawa niya ito para naman sa sarili niya.

“Gab, I-I’m sincere.”
“I know, Mika.”

Pinunasan ni Gab ang nakita niya na
tumulong luha sa pisngi ni Mika. Wala siyang magawa at hindi niya alam kung ano ang
dapat na sabihin sa babaeng itinuring niya na matalik na kaibigan. Natatakot siya
na baka magkamali siya ng masabi at masaktan niya ito ng sobra.

“Gab, speak. Mas lalong mahirap
para sa 'kin kapag hindi ka nagsasalita.”
“Hindi ko alam ang sasabihin ko.”
“It will never be me, right? I, who became selfish and did so much wrongdoings,
hurt the only girl that you love and--”

Natigilan si Mika nang yakapin siya
ni Gab.

“Ssh. Tama na 'yan, Mika.”
“Gab, tell me the truth, please.”
“I’m sorry, Mika.”

Bahagyang itinulak ni Mika si Gab
at tumingin siya ng deretso kay Gab at pinilit niya na ngumiti.

“Isipin mo sana 'to ng mabuti, Gab.
I might have startled you with my sudden confession. I’ll give you more time to
think. For now, let’s just act like I haven’t said all those words. I don’t want us
to be awkward. Mauna na ako sa 'yo sa kwarto.”

Iniwan doon ni Mika si Gab habang
si Gab ay naiwan muna doon. Nagulat siya sa mga sinabi ni Mika at hindi niya
inaasahan na ganun na pala ang nararamdaman ni Mika sa kanya. Talagang alam niya sa
sarili niya na kaibigan lang talaga ang tingin niya kay Mika. May mga panahon man
na nagugustuhan niya ito, talagang hanggang ganoon lang at hindi na yun lalagpas pa
doon.

Nagikot ikot muna si Gab sa resort
na iyon bago siya bumalik sa kwarto. Pagdating niya doon ay naabutan niya si Mika
na nanonood ng tv.

“Saan ka nanggaling? Ang tagal mo
yata?” tanong ni Mika.
“Nagikot ikot lang.”

Umupo si Gab sa tabi ni Mika.

“Ni hindi mo man lang ako niyaya,”
nagtatampong sinabi ni Mika.
“Hindi ka pa ba matutulog? Baka mamaya pumangit ka sa pictures.”
“2 am na at 4 am kami magsisimulang mag-ayos para sa photoshoot. Sasakit lang ang

ulo ko kapag natulog ako at kinapos ang tulog ko. Ikaw? Matulog ka na kaya?”
“Sasamahan na lang kita magpuyat.”
“Are you sure?”
“Oo. Sige, maliligo muna ako.”

Matapos maligo ni Gab ay tiningnan
niya ang phone niya at nakita niya doon ang sobrang daming tawag galing kay KL.
Nakasilent ang phone niya at nasa loob 'yon ng bag niya kaya hindi rin 'yon
mapapansin ni Mika kung sakali. Agad niya namang tinawagan pabalik si KL at nasagot
ang tawag niya kaagad.

“Gab! Why are you not answering my
calls?!”
“May ginawa lang.”
“Where are you? Pumunta kami sa condo kung saan ka nakatira at sa bahay mo but
you’re nowhere to find!”
“Nasa Laguna ako.”
“What the heck? Why are you there?”

“Kasama ko si Mika.”
“That witch! Dapat hindi ka sumama sa kanya!”
“Kung sisigawan mo lang ako, ibababa ko na 'to.”
“No! I have something important to tell you.”
“Ano 'yon?”
“Si Jin!”
“Anong mayroon sa kanya?”
“She is with Terrence.”
“Ano naman ngayon?”
“You already know yet you’re doing nothing?! What kind of guy are you?!”
“Ano bang pinagsasabi mo?”
“She is leaving today with Terrence! Don’t you know that?”
“Ano?!”
“So, you don’t know anything at all. The flight is by 4am. You need to stop her.
Nasa airport na sila ngayon at papunta na kami doon para pigilan siya. Go there as
fast as you can!”
“Sige.”

Madaling nagbihis si Gab at
niligpit niya ang mga gamit niya.

“What are you doing, Gab?” tanong
ni Mika.

Agad na lumapit si Gab kay Mika at
hinawakan siya sa balikat.

“Alam mo ba na aalis na ngayon si
Jin?!”
“She’s leaving already?! I don’t know anything at all. I already talked to her
about that matter. You asked me to convince her not to leave, right? I thought
she’s not leaving. How can she leave so fast?”
“Sigurado ka dyan?”
“Of course!”
“Sige, aalis na ako. Kailangan ko siyang pigilan.”
“How about me, Gab? You promised me na babawi ka sa 'kin.”
“Babawi na lang ako ulit sa susunod, Mika. Kailangan ko siyang pigilan. Bye.”
“O-okay. Bye! Be careful on your way there. Sana mapigilan mo siya.”

Madaling umalis doon si Gab at
naiwan doon si Mika. Tumulo na naman ang luha niya.

“Sana hindi mo siya mapigilan,
Gab,” mahinang nasabi niya.

Nalulungkot siya sa ginawa ng
kaibigan. Iniwan siya doon kahit na nangako ito sa kanya na sasamahan siya nito.

‘Although I want to play fair, I
can’t because I’m sure she’ll win against me. I’m sorry, Gab. I have to lie and I
have to do this because if I don’t, I will lose you. This is not a competition
between Jin and me. It’s a fight on who will have you. If I won’t do some dirty
tricks, I don’t have any chance of winning. Ngayon lang ako ulit nagmahal at hindi
ako papayag na matalo na lang ng wala akong ginagawa. At least, if I will lose this
time, I did what I can.’

Madaling nakarating si Gab sa
airport. 3:45 na ng umaga nang makarating siya doon. Nakita niya din kaagad sina KL
kasama sina Aine, Steven at Spencer.

“Maghiwahiwalay na tayo sa
paghahanap sa kanila," nagpapanic na sabi ni Spencer.

Sa kabila ng lahat ay kalmado parin
si Gab kahit papano.

“Tawagan niyo na lang ako kapag
nakita niyo siya.”

Agad na tumakbo si Gab at naghanap.
Maliit lang ang airport na iyon at kapag hindi niya pa nakita si Jin, alam niya na
sa sarili niya na hindi nga talaga sila para sa isa’t isa.

“Cebu Pacific flight no. J451 to
Incheon, Korea will now board passengers. Please proceed to the gate no. 6.”

Nang marinig 'yon ni Gab ay madali
siyang tumakbo papunta sa kung nasaan ang gate no. 6 pero hindi niya nakita si Jin
o si Terrence sa mga taong nakapila doon. Nagtingin tingin siya sa paligid at
nakita niya si Jin na nakaupo kaya agad niya itong nilapitan.

“Jin!” hingal na hingal na sinabi
niya.
“G-Gab, why are you here? How did you know--”
“Hindi na 'yon mahalaga pa. Kailangan na natin umalis dito.”
“Saan tayo pupunta?”
“Basta! Hindi ka pwede umalis ng bansa.”

Sapilitan niyang hinila si Jin at
sakto naman na nakasalubong nila si Terrence kaya natigilan silang dalawa.

“Saan mo siya dadalhin?” tanong ni
Terrence kay Gab.
“Hindi siya sasama sa 'yo,” sagot ni Gab.
“Totoo ba 'yon, Jin?” tanong ni Terrence kay Jin.

Hindi makasagot si Jin at hindi
niya alam ang gagawin. Natanaw niya sa kinatatayuan niya ang mga kaibigan.
Nakatingin sila sa hindi kalayuan pero hindi sila lumalapit sa kanila.

“Jin..”
“Shane..”

Hindi pa din nagsasalita si Jin at
naguguluhan na siya sa mga nangyayari. Malalim ang iniisip niya. Naalala niya ang
mga sinabi sa kanya ni Mika noong tinawagan siya nito at umiiyak pa ito nang
kinausap siya nito. Tinawagan kasi siya nito pagkaalis na pagkaalis ni Gab sa
resort kung nasaan sila ni Mika.

“I’m begging you, Jin. Don’t let
Gab stop you from leaving. I already confessed my feelings to him. If you will
leave, you’ll only be hurting him but if you’ll stay, you’ll be hurting me and
Terrence who took care of you for five years as well. I hope you keep that in your
mind. This is the last favor that I will be asking from you.” Sabi sa kanya ni
Mika.

Hindi niya alam kung ano ba ang
gagawin niya. Ayaw niya makasakit ng iba pero sa kahit ano mang desisyon ang gawin
niya, may mga masasaktan. Bumalik na siya sa dating sarili niya. Pinipilit man niya
ang sarili na maging malakas pero nang bumalik ang memorya niya, unti unti na
siyang bumabalik sa kung sino siya noon.

“Gab, Terrence, please don’t make a
scene here,” makaawa ni Jin.

Nagulat silang lahat nang biglang
lumuhod si Gab sa harap ni Jin.

“Hindi ako naniniwala na wala ka ng
nararamdaman para sa akin, Jin. Sigurado ako na kahit kaunti, meron pa ding
natitira dyan sa puso mo. Kapag umalis ka dito, para mo na ding kinalimutan ang
lahat ng mga tao na nakilala mo noon. Sina KL, Steven, Aine at Spencer na mga
kaibigan mo. Sina Vince, Axel at si Tito na pamilya mo kasama na din ako. 'Wag ka
ng umalis, Jin. Nagmamakaawa ako sa 'yo. Sige, umalis ka kung gusto mo at itapon mo
lahat ng mayroon ka dito. Sinisigurado ko sa 'yo na wala ka ng mga kaibigan na
babalikan pa dito. Kakalimutan at ituturing ka na lang din namin na patay kagaya ng
ginawa namin noon.”

Nasaktan si Jin sa sinabi ni Gab.
Hindi siya makapaniwala na nasabi ni Gab iyon lahat sa kanya. Alam niya na sinasabi
lang 'yon ni Gab para hindi siya umalis pero posible na gawin talaga ng mga
kaibigan niya ang mga bagay na iyon. Napatingin siya sa mga kaibigan na naghihintay
lang din ng isasagot niya.

“Jin, tara na,” pagyayaya ni
Terrence.

Tiningnan din ni Jin si Terrence at
pati na din si Gab. Hindi niya pa din alam kung ano ba ang dapat niyang gawin.

“Last call for passengers for
flight no. J451 going to Incheon Korea.”
“Jin, kailangan na natin umalis,” pagpapaalala ni Terrence.

Hinawakan ni Terrence ang kamay ni
Jin pero nabigla siya nang kumawala si Jin.

“No. I’m sorry, Terrence. I can’t
go with you. You should go, they need you there.”
“Dahil ba 'to kay Gab?”
“No, Terrence. My family and my friends need me here. I know that you’ll understand
me like you always do. I’m very grateful to you but I will be lying to myself if I
will say that I want to leave this country and come back with you to Korea.”
“I understand. I will understand.”


Niyakap ng mahigpit ni Jin si
Terrence.

“Thank you for giving me a chance
to find who I really am and for understanding me. I will just go there to visit you
in the future. Take care. Bye, Terrence.”

Kumawala si Jin sa pagkakayakap
niya kay Terrence. Nakita niya ang lungkot sa mukha ni Terrence pero kailangan
niyang mamili. Hindi niya pwede pairalin ang ugali niya noon na palagi na lang
naguguluhan at pamali-mali ang desisyon. Agad siyang kumapit sa kamay ni Gab at
ngumiti.

“Let’s go?” tanong ni Jin


Niyakap siya ni Gab. Sobrang saya niya at sa kanya sumama si Jin.
[ 36 ] Back to Normal [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 36: Back to Normal

Nang umalis sila sa airport ay
humiwalay na sa kanila ang mga kaibigan na sina KL, Steven, Aine at Spencer para
makapag-usap sila ng maayos ni Gab. Ang dahilan nila ay marami na silang oras para
makasama si Jin dahil hindi na ito tuluyang aalis. Nasa sasakyan sila ngayon at
nagmamaneho si Gab pero walang ideya si Jin sa kung saan ang punta nila. Habang
nagdadrive ay nakahawaka ang isang kamay ni Gab sa kamay ni Jin.

"Hindi ka ba nangangalay sa
ginagawa mo?" tanong ni Jin kay Gab.
"Hindi. Kamay mo naman ang hawak ko. Hindi kita bibitawan at baka makaalis ka pa."
"Nagpapakasweet ka pa dyan."
"Nagsasabi lang ako ng totoo."


Nagpark si Gab ng sasakyan sa tapat
ng school nila noong highschool. Madilim pa sa lugar kaya hindi rin napansin ni Jin
na doon pala ang punta nila.

"Why did you bring me here?"
"Kasi gusto ko."
"Madilim pa sa labas."
"Ano naman ngayon?"
"Walang masyadong ilaw."
"Natatakot ka?"
"Why will I be? Of course not! Parang dilim lang."

Napangiti si Gab. I-deny man ni Jin
na natatakot siya, alam niya na lalabas at lalabas pa din sa kanya na natatakot
siya sa dilim. Lumabas sila ng sasakyan.

"Anong gagawin natin dito, Gab?"
"Tatambay."
"Sa loob ng school? At this hour?"
"Hindi, dito tayo sa labas tatambay," sarkastikong sagot ni Gab.

Tinignan siya ni Jin ng masama pero
nginitian lang naman siya ni Gab. Pumunta sila sa back entrance ng school at
nilapitan nila ang guard.

"Ang aga niyo naman magsipasok?"
tanong ng guard sa kanila.
"Mag-aaral kami kaya kami maagang pumasok," sagot ni Gab.

"Pero sarado pa ang school, Sir."
"Doon na lang kami sa playground, pwede?"
"Hindi po talaga pwede."
"Hindi mo ba siya kilala?"

Hinila ni Gab si Jin at iniharap sa
guard.

"Sino po ba siya?" tanong ng guard.
"Kilala mo ba 'yong model noon na si Charel? 'Yong nabalita na naaksidente tapos

namatay? Siya 'yon. Tignan mo ng maigi."

Hindi man masyadong naaalala ng
guard ang itsura niya pero naaalala ng guard ang balita na 'yon. Tiningnan maigi ng
guard si Jin.

"Hindi ko siya kilala," sabi nung
guard.

Hinila ni Gab palayo si Jin doon.

"Magpacute ka nga doon sa guard,"
utos ni Gab kay Jin.
"And why will I do that?! Ayoko nga." Pagtataray niya.
"Ayaw mo bang pumasok doon?"
"Bakit ba kasi sa lahat ng lugar, doon pa ang gusto mo?"
"Basta."
"If you will not tell me the reason, I will not help you get in."
"Tara, umalis na lang tayo dito."
"Fine! I’ll do it."

Dahil curious si Jin sa kung ano
ang plano ni Gab at doon pa nito naisipan pumunta ay napapayag siya na gawin ang
gusto ni Gab. Alam niya kasi na kapag hindi niya ginawa 'yon ay hindi talaga sila
papapasukin ng guard. Nilapitan niya ang guard.

"Kuya, hindi mo man lang ba kami
papapasukin sa loob ng school? Kahit na sa playground lang kami, please?"
"Hindi po talaga pwede, Ma’am. Mapapagalitan kami nito."

Tinabihan ni Jin ang guard. Kumapit
siya sa braso nito at nagpacute.

"Please naman kuya, oh? I'm wearing
heels and nakakangalay maghintay dito sa labas."
"Sige na nga, Ma’am. 'Wag niyo lang po akong isusumbong. Masisisante po ako dito."
"Don't worry, kuya guard. I will never do that and if we will be caught, I will
certainly give you a job, I promise."
"Sige, Ma’am."

Lumingon si Jin at kay Gab at
sinensyasan niya ito na okay na. Nauna siyang maglakad at alam niya na nakasunod si
Gab sa kanya.

‘Bakit ba kasi ang dilim dito?
Nakakatakot. Walang masyadong ilaw.’ Sabi nito sa sarili habang patuloy sa
paglalakad.

"Ang galing mo, ah?" Narinig niyang
sabi ni Gab.

Lumingon si Jin pero hindi niya
nakita si Gab sa likod niya. Malayo layo na sila doon sa entrance kaya wala ng
masyadong ilaw. Nagtingin tingin si Jin sa paligid pero hindi niya makita si Gab.

"Gab, 'wag mo akong niloloko ng
ganito. Hindi ako natutuwa."

Natatakot si Jin sa dilim.
Hinahanap ng mata niya si Gab. Ang alam niya ay nakasunod ito sa kanya pero bigla
itong nawala.

"Gab? Where are you?"

Walang sumasagot sa tawag niya.
Naramdaman ko ang malamig na ihip ng hangin.

‘Nasaan na ba siya?’

Napayakap si Jin sa sarili at dahan
dahan siyang naglakad. Natatakot na talaga siya.


Nagulat siya dahil may biglang
kumapit sa balikat niya. Napaupo siya at napatakip sa takot.

‘Hindi na ako natutuwa. Is this
what I get from convincing that guard to let me in?’

Nanatili sa ganung pwesto si Jin.

"Jin, I'm sorry."

Hinawakan siya ni Gab sa braso.

"Don't touch me!" sigaw niya.
"I'm sorry, okay? 'Wag ka ng magalit."

Iniangat ni Jin ang ulo niya para
tignan si Gab na ngayon ay nakaupo sa harap niya. Hinawakan niya ang buhok ni Gab
saka hinila. Tumayo din siya kaagad at sinipa si Gab.

"I hate you! Why are you doing this
to me?! Alam mo na takot ako! It's not funny!"

Tiningnan siya ni Jin ng masama.
Inis na inis siya sa ginawa na pananakot sa kanya ni Gab.

"Ito ba ang kapalit ng pagpili ko
na sumama sa 'yo? I chose you over Terrence! You shouldn't be doing this to--"

Natahimik siya nang bigla siyang
halikan ni Gab. Agad niya din naman itong tinulak pero niyakap siya kaagad ni Gab.

"I'm sorry, Jin. Hindi ko na
uulitin kaya 'wag ka ng magalit sa 'kin. Ayoko din na binabanggit mo pa 'yong
pangalan niya."

Tinulak siya ni Jin at sinuntok.

"Bakit mo ako sinuntok?" sigaw
niya.
"Hindi porke't pumayag ako na sumama sa 'yo, pwede mo na akong halikan. Bastos!"

Binalewala lang ni Gab ang sinabi
ni Jin. Hinawakan niya ang kamay nito at hinila siya hanggang sa makarating sila sa
playground. Pinaupo siya ni Gab sa swing at umupo din si Gab sa katabi na swing
nito. Tiningnan ni Jin si Gab na ngayon ay nakatingin sa kawalan.

"Gab, is there any problem?"
"Dito sa lugar na ito tayo nagsimula. Sa lugar na ito galing halos lahat ng oras na
kasama kita, naalala mo pa?"
"Gab.."

Hindi tumitingin sa kanya si Gab at
nagrereminisce ito.

‘Tama si Gab. Hindi man dito ang
unang pagkikita namin, dito naman kami nagkakilala at nagkaroon ng maraming
memories.’

Hinintay na lang ni Jin ang sunod
na sasabihin sa kanya ni Gab.

"Dito sa school na 'to kita
nakilala, dito din kita naging girlfriend at dito din tayo grumaduate ng sabay."
Pagpapatuloy niya.

Tumingin si Gab kay Jin at nakita
niya na seryoso ang mukha nito. Ganoon kaseryoso ang mukha ni Gab noong una silang
nagkakilala. Ibang iba sa Gab na nakita niya noong nasa hospital sila at wala itong
maalala.

"Dinala kita sa lugar na 'to dahil
gusto kong maalala mo ulit ang mga nangyari sa 'ting dalawa sa lugar na 'to".

Nakita ni Jin ang pagngiti ni Gab
kahit na madilim. Ibinalik na din naman ni Gab ang tingin niya sa kawalan.

‘There are just so many things that
happened in this place. I can clearly remember everything. Buti na lang at bumalik
na ang lahat ng alaala ko.’

Habang nagrereminisce si Jin ay
biglang pumasok sa isip niya si Terrence.

‘Naging classmate ko si Terrence
noon at dahil sa kanya, natupad ang pangarap ko na maging model. Talagang
tinutulungan at pinapasaya niya na ako noon pa lang. Sobrang bait niya talaga. I
wonder how he feels right now. I chose Gab over him and I really feel sorry to him.
Alam ko na mahal niya talaga ako kaya kahit hindi niya gustong pakawalan ako,
ginawa niya 'yon dahil sa tingin niya, dito ako sasaya.’

Napansin ni Gab ang pagiging
tahimik ni Jin.

"Jin.."
"Bakit, Gab?"
"Akala ko talaga noon, patay ka na. Sa tuwing naaalala kita, dito ako pumupunta
para maalala ko lahat ng masasaya na nangyari sa 'ting dalawa. Para kahit na alam
kong patay ka na, buhay ka pa din sa isipan ko."

Tahimik lang si Jin at hinihintay
niya ang susunod na sasabihin ni Gab.

"Masaya ako na makita at makasama ka ulit. Pinilit kong gumawa ng paraan para
makilala mo ako at ipaalala sa 'yo ang lahat. Akala ko kanina sasama ka na talaga
sa kanya. Masaya ako na pinili mo kami, Jin."
"Pinili ko lang naman kung ano ang talagang magpapasaya sa 'kin. These past few
years, akala ko talaga si Terrence na lang ang natitira sa buhay ko. It feels so
empty inside but now that I met my real family and friends, pakiramdam ko buo na
ulit ang pagkatao ko. If Terrence wasn't there that time, I wouldn't be here kaya
sana 'wag kayong magalit sa kanya. Marami man siyang mali na nagawa pero may isang
tama pa din siya na ginawa. He saved my life."
"Oo na. 'Wag mo ng ipagtanggol pa 'yong lalaking 'yon."
"Magpasalamat ka na lang na ikaw ang pinili ko."

Tumayo si Gab at hinila si Jin
patayo at niyakap ng mahigpit.

"Sobrang namiss kita, Jin."

Hindi alam ni Jin kung dapat bang
hayaan niya na lang si Gab na yakapin siya o dapat niya ba itong itulak palayo.
Naiilang kasi siya dito matapos ang lahat ng nangyari.

"Gab.."
"Hm?"
"N-nothing."

Nang kumawala sa pagkakayakap sa
kanya si Gab ay tiningnan niya si Jin at saka siya ngumiti.

"Diba hindi mo pinili si Terrence?"
"Oo."
"Edi ako 'yong pinili mo?"
"Parang ganun na nga."
"Ibig sabihin ba nito, girlfriend na kita ulit?"
"Excuse me?! Who told you that?! Of course not!"
"Ako kasi 'yong pinili mo kaya parang pumayag ka na din na maging girlfriend ko."
"No! If you want me to be your girlfriend again, ligawan mo muna ako!"
"Hindi pa ba sapat 'yong ginawa ko para maalala mo lahat? Pwede naman siguro na
ituloy na lang natin 'yong naudlot dati tutal doon din naman ang punta nito kapag
niligawan kita ulit."
"Wow! You sure do have lots of guts to say all of those, huh? No, Gab. Papahirapan
muna kitang manligaw bago kita sagutin at kapag hindi ako nasatisfy sa mga ginagawa
mo, hindi kita sasagutin. Do you understand?"
"Hindi pa ba sapat 'yong paghihirap ko sa panliligaw sa 'yo noon?"
"That's not enough for me."
"Jin naman.."
"No, Gab. You should work hard for it."
"Fine!"
"Mika, focus!" sigaw ng photographer.

Asar na asar na si Mika sa
photographer na kanina pa utos ng utos sa kanya ng mga gagawin. Kanina pa siya nito
kinukuhanan ng pictures pero wala itong nagugustuhan.

"Walang emosyon ang mukha mo. I
want you to show me your cheerful side."

Ngumiti si Mika ng pilit. Wala
siyang gana na magpose para sa camera lalo na at kung anu-ano ang tumatakbo sa isip
niya.

"Too much emotions, Mika! Gusto ko
ng natural na ngiti."

Tumigil sa pagpopose si Mika.
Tiningnan niya ng masama ang photographer habang nakapamewang siya.

"Can you give me a break?" tanong
niya dito.
"Okay. Thirty minutes break. Sana pagkatapos nun, okay ka na."


Umupo siya sa isang upuan sa loob
ng tent doon at kaagad na hinanap ang phone niya pero hindi niya 'yon makita.

"Marc!" sigaw niya.
"Yes, sweety? Are you looking for this?"

Itinaas ng manager niya ang phone
niya. Tumayo si Mika para kunin 'yon pero agad itong inilayo ng manager niya.

"Give me my phone!"
"Not so fast, sweety."
"Stop calling me sweety! Now, give me my phone back."
"Hindi ko 'to ibibigay sa 'yo hanggang hindi tapos 'yong shoot."
"I just need to make a call!"
"Si Gab na naman ba 'yan?"
"Manager lang kita kaya 'wag mong pakikialaman ang sarili kong buhay."
"You’re always distracted because of that guy! Tell me what is happening between
the two of you and I will let you call him."
"Fine! I went to this resort with him last night but he figured out that his ex-
girlfriend is leaving so he left me here just to stop that girl! I have no idea on
what is happening right now and I kept on thinking about it that's why I can't
concentrate on this shoot. Is that enough?"

Tinawanan siya ni Marc sa narinig.

"Walang nakakatawa sa sinabi ko.
Ang init init ng ulo ko dito pero may gana ka pa na tawanan ako?!"
"I can't believe it, Mikaela. You are losing your focus just because of that!
Hahaha!"
"Stop laughing at me! It's not funny. Give me back my phone!"

Inabot na sa kanya ng manager niya
ang phone niya at agad niyang tinawagan si Gab pero hindi ito sumasagot. Tinawagan
niya ito ng tinawagan pero wala pa ding sagot.

"I give up! Ayoko na!" sigaw niya.
"Your phone?"
"Here."

Ibinalik na lang ni Mika kay Marc
ang phone niya. Asar na asar siya.

‘How will I be able to capture that
so-called beach feeling that they want if I'm going through all these things?’

Napansin ni Marc na badtrip na si
Mika.

"Do you want to leave this place?"
"I really want to leave this place right now."
"Do your best to satisfy the photographer with your photos. As soon as you finish,
we will leave this place."
"Okay, then."

Nagkaroon na ng motivation si Mika
para pagbutihin ang trabaho. Tumayo siya at nilapitan ang photographer na
tinitingnan ang mga nakuha niyang litrato kay Mika. Umupo si Mika sa tabi niya.

"Are you mad at me?"
"Bakit ba ayaw mong ayusin ang trabaho mo? Kanina pa ako kumukuha sa 'yo ng
pictures pero kahit isa, wala akong magustuhan."
"I’m sorry. I just don't like the concept."
"Akala ko ba professional model ka na? Dapat nakakapagadjust ka na sa ganito."
"I can adjust but I have some personal problems right now. I know I shouldn’t let
my problems affect my work but I really can't show the emotions that you want me to
show you."
"Hindi mo dapat hinahayaang maapektuhan ang trabaho mo sa mga personal mong

problema. Alam mo naman pala 'yon pero nangyayari pa rin sa 'yo."
"I'm sorry. Can't we just change the concept to a sexy one? You know that I’m
comfortable with that kind of concept."
"I will talk to them, first. For now, get your hair and makeup done."
"Okay, thank you."

Napapayag sila ni Mika sa gusto
niyang mangyari kaya naman maaga silang natapos sa photoshoot na 'yon at nakaalis
sila agad sa lugar na 'yon. Habang nasa byahe ay tinatawagan niya pa din si Gab
hanggang sa sumagot ito.

"Mika, may nangyari ba?"
"Nothing. What happened?"
"Mika, hindi na siya natuloy sa pag-alis ng bansa."
"Is that so? Well, congratulations!"
"Sobrang saya ko ngayon, kung alam mo lang."
"I'm happy for you, too."

"Sige Mika, tatawag na lang ako sa 'yo mamaya. Mag-ingat ka sa pag-uwi."
"O-okay. Bye."

Hindi makapaniwala si Mika sa
nangyari. Kinausap niya si Jin na 'wag hayaan si Gab na pigilan siya at tuluyan na
siyang umalis ng bansa pero hindi ito nagpaawat. Ngayon, wala na siyang ibang
choice kung hindi magpanggap na okay lang ang lahat at masaya siya para sa kanilang
dalawa.

‘Hahayaan ko muna kayong magsaya. Sa susunod, guguluhin ko ulit ang mundo niyo.’
[ 37 ] Hate [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 37: Hate

Pagkauwi ni Jin sa tinitirhan ay
agad siyang humiga sa kama. Napagod siya dahil halos buong araw silang magkasama ni
Gab at gumala sila ng gumala. Sobrang saya niya na makasama ulit ang lalaki na
minsan niyang minahal ng sobra. Alam niya na may nararamdaman pa siya para sa
lalaking iyon pero ayaw niyang madaliin ang mga bagay bagay. Kahit na masaya siya,
may kaunting lungkot pa din siyang nararamdaman dahil sa nagawa niya kay Terrence.
Pakiramdam niya, ang sama sama niyang tao. Napabangon si Jin nang marinig ang door
bell. Agad siyang pumunta sa pinto at sinilip sa peephole kung sino ang nandoon, si
Mika.

'Ano’ng gagawin ko ngayon?' tanong
niya sa sarili niya.

Nakiusap sa kanya si Mika na
tuluyan na lang siyang umalis ng bansa pero hindi niya iyon ginawa. Hindi niya
tuloy ngayon alam kung ano ang mga sasabihin niya dito matapos ang ginawa niya
dahil sigurado siya na galit ito.

"I know you're there. Open the
door," narinig niya na boses ni Mika mula sa labas.

Naisipan niya na 'wag na lang sana
itong pagbuksan at magkunwari na lang na walang tao pero mukhang alam nito na
nandoon siya kaya binuksan niya na ang pinto. Sinalubong siya ng isang malakas na
sampal galing sa babae na nasa harap niya. Napahawak na lang siya sa pisngi niya.

"Hindi mo ba ako papapasukin? Do
you want everyone who will pass by see us fight here?"

Binuksan ng buo ni Jin ang pinto.
Dire-diretsong pumasok si Mika at naglakad papunta sa glass window saka tumingin sa
labas.

"Paano mo nalaman na nandito ako?
Bakit ka nandito? What do you want this time?" sunod sunod na tanong ni Jin.

Humarap si Mika kay Jin at
tiningnan siya ng deretso sa mata.

"Take it easy, dear. Isa lang ako.
I’ve been waiting here for almost an hour. I saw you coming inside so I know you’re
here."
"Hindi mo nga kayang maghintay ng fifteen minutes lang pero hinintay mo talaga ako
ng halos isang oras? Siguro kailangan mo nga talaga akong makausap. What is it all
about?"
"You don't even know why? Stop acting so pure and innocent because you are not!"

Nilapitan siya ni Mika. Inis na
inis na si Mika sa mga inaasta ni Jin. Aminado siya na masama ang ugali niya pero
para sa kanya, mas masama si Jin. Dahil siya, pinapakita kung ano talaga ang ugali
niya habang si Jin ay itinatago ang baho niya. Pinapakita nito sa lahat na mabuti
siyang tao pero may tinatago pala itong kasamaan.

"I'm tired of all your games, Jin.
Simula noon, kilala ka ng lahat bilang isang mabait na tao pero alam ko naman na
hindi 'yon totoo. Kahit noon pa man, masama na ang ugali mo. Gusto mo, sa 'yo lang
ang lahat pati nga ang lahat ng lalaki, gusto mo sa 'yo din. Si Zeke, si Terrence,
si Gab at pati na din siguro si Vince kung hindi mo siya half-brother! Hindi na ako
magtataka kung pati sina Steven at Spencer agawin mo din kina Aine at KL! Malandi
ka!"
"Tama na!" sigaw ni Jin.


Kanina pa nagpipigil ng galit si
Jin. Alam niyang hindi totoo ang mga binibintang sa kanya ni Mika at sumosobra na
ito.

"Hindi totoo ang mga sinasabi mo.
'Wag mong ibalik sa 'kin lahat ng ginagawa mo, Mika. Ikaw 'yong malandi, hindi ako.
Alam mo na hindi ka mahal ni Gab at hindi ka niya kayang mahalin simula pa noon at
lalong hindi 'yon mangyayari ngayon dahil ako lang ang mahal niya! Tanggapin mo na
lang na hindi ka niya mahal at hinding hindi ka niya mamahalin!"

Nasaktan si Mika sa mga sinabi ni
Jin kaya sasampalin niya sana ito pero napigil ni Jin ang kamay niya at agad siyang
sinampal ng malakas ni Jin.

"Magising ka sa katotohanan, Mika.
Hindi lahat ng gusto mo, makukuha mo. I've had enough! Sumosobra ka na! Tandaan mo
'to, Mika, hinding hindi mo na ako pwedeng apihin ngayon dahil lalaban na ako.
Hindi mo na maaapakan 'yong pagkatao ko."
"You wicked witch!"

Sasampalin sana siya ni Mika pero
naunahan na naman siya ni Jin.

"Hindi pa tayo tapos, Jin.
Babalikan pa kita kaya sulitin mo na ang masasayang araw mo."
"Go on, Mika. Just do whatever you want! Hindi ako magpapatalo sa 'yo at hindi rin
ako natatakot sa 'yo."

Umalis doon si Mika na walang
napala. Hindi niya inaasahan na maiisahan siya ni Jin ngayon.

'Palaban ka na ngayon, ah? Tingnan
natin kung hanggang kailan ka magiging matatag, Jin Charel Tan. Pinapangako ko na
ikaw ang uuwing luhaan sa huli. Hindi ko man aagawin sa 'yo ngayon si Gab but I
will make sure that your life with Gab wouldn't be as easier as it was before.
Kagaya ng dati, bibiglain kita sa mga gagawin ko.'

Pagkaalis niya doon ay dumeretso si
Mika sa isang bar sa hotel na malapit lang doon. Uminom siya ng uminom hanggang sa
malasing siya at saka niya tinawagan ang manager niya na si Marc na kanina pa siya
tinatawagan ng tinatawagan.

"Hey, Marc. Baby."
"Mika, are you drunk? Where are you? "
"No, I'm not drunk. I'm here at the bar where we usually go."
"Wait for me. I'll be there in five minutes."
"Okay, I'll wait. Take care, Marc!"

 pumunta si Marc kung saan sila
palaging pumupunta ni Mika. Matagal na siyang may gusto kay Mika. Magkasing-edad
lang naman sila kaya wala siyang nakikitang dahilan para maging bawal ang pagtingin
niya sa dalaga. Hindi niya din naman ito mapilit dahil alam niya ang lahat tungkol
sa babae at alam niya na matagal na itong may gusto kay Gab.

"Mika!" sigaw nito nang makita si
Mika.

Nilapitan niya kaagad si Mika.
Nakaupo si Mika sa harap ng bar counter at nakatungo. Halatang hilong hilo na ito.
Hindi pa din ito nagbibihis simula ng dumating sila galing sa photoshoot niya sa
Laguna.

"Mika?"

Iniangat ni Mika ang ulo niya at
tiningnan ang lalaking tumawag sa kanya at nginitian niya ito. Hindi inaasahan ni
Marc na makikitang ganito ang talent niya. Ngayon niya pa lang ito nakita na
sobrang lasing.

"Gab?" nasabi ni Mika.

Sa unang tingin niya ay nakita niya
si Gab kay Marc. Hinawakan ni Marc ang mukha ni Mika at hinawakan naman ni Mika ang
kamay na humawak sa mukha niya at saka siya ngumiti.

"Why do you look like Gab? I
thought you're Gab."

Tinanggal niya ang kamay na
nakahawak sa mukha niya at sinubukan niyang tumayo pero nanghihina ang tuhod niya
ngunit nasalo din siya kaagad ni Marc.

"Tara na, Mika. Ihahatid na kita sa
bahay niyo."

Pagkatapos niyang magbayad ay
inalalayan niya si Mika palabas doon at pinasakay sa sasakyan niya.

"Ayoko pang umuwi. Pumunta na lang
tayo sa bahay niyo. Mag-isa lang ako sa bahay kaya malulungkot lang ako doon. Gusto
mo ba 'yon?"

Kagaya ng hiniling ni Mika, dinala
siya ni Marc sa bahay nito. Ipinagtimpla ni Marc si Mika ng kape at pinainom ito sa
kanya.

"Marc Mason!" tawag niya sa manager
niya.
"Ilang beses ko bang sinabi sayo na 'wag mo akong tatawagin sa buong pangalan ko?"
"Come on! Don't get mad at me with just a small thing."
"What is it that you want this time?"
"I want to quit modelling."
"Mika, lasing ka lang."
"No, I'm not, okay? I'm perfectly fine. I’m okay now and I decided that I want to
stop this kind of work. I'm always busy because of this. I just want a different
career. Maybe--"
"Stop this nonsense, Mikaela! You just need a break from your work."
"Will you let me rest?"
"Yes, if that’s what you really need."
"I want a 3-month vacation! Can you give me that?"
"That's too long, Mika."
"But that’s what I really need. Please, Marc."
"Okay. Just finish all your commitments and I'll let you have your vacation."
"No problem. I will finish it fast so stop accepting any more work for me, okay?"
"Deal."

Nanahimik muna sandali si Mika. May
tama pa siya ng alak pero nasa matinong pag-iisip na siya. Gusto niya na muna
makapagpahinga dahil pagod na siya.

"Marc.."
"Yes?"
"You like me, don't you?"
"Akala ko ba ayaw mong pag-usapan ang mga ganitong bagay?"
"Ayoko nga. I need you to do something for me."
"What is it?"
"Gusto mo ng babae? I can give you one girl that you can play with."
"At sino naman 'yan?"

"I'll introduce you to her soon. Kailangan ko munang mapalapit sa babaeng 'yon."
"What will I get in return?"
"I'll give you a chance with me."
"You must be kidding me, Mika. Hindi mo kayang ibigay sa 'kin 'yon."
"Mukha man akong nagbibiro pero hindi. You know that I don't take back my words. I
just need you to do something big for me. Deal?"
"It's a deal."
"That's great, manager."

Napangiti si Mika. Magagawa niya na
ang gusto niya sa tulong ni Marc. Nanood sila ng DVD’s hanggang sa mag-umaga.
Napansin ni Mika na tulog na si Marc pero siya ay gising na gising pa. Kahit na
anong pilit niyang matulog, hindi pa din talaga siya makatulog dahil ang daming
gumugulo sa isip niya.

"Marc, wake up."

Inalog alog ni Mika si Marc.

"Ano na naman 'yon, Mika? Halos
kakatulog ko lang."
"I just need someone to listen to me."
"Mamaya na tayo mag-usap. Matutulog muna ako."
"If you're not available, aalis na lang ako dito. Maghahanap ako ng ibang kausap!"

Tumayo si Mika pero hinila siya
paupo ni Marc.

"Okay, I'll listen."

Nagulat si Marc nang bigla siyang
suntukin ni Mika sa braso.

"I hate that girl!"
"Woah! Bakit ako ang sinasaktan mo?!"

Tiningnan siya ni Mika ng masama.

"Just kidding. Go on."
"I wouldn't let her be happy. Kung hindi ko makukuha si Gab sa kanya, guguluhin ko
na lang sila. Alam kong hindi ko sila mapaghihiwalay ulit kaya hindi ko na lang
sila papayagan na mag-enjoy. I need you, Marc. She's not easy this time kaya ako
humihingi sa 'yo ng tulong. She's a fighter now. Kung dati, kaya ko siyang api-
apihin, ngayon hindi na magiging madali 'yon. I swear they will regret doing this
to me."

Nang maisip ni Mika ang ginagawa
niya ay natigilan siya.

"Ugh, I hate this kind of drama!
I'm leaving. Tawagan mo na lang ako kapag may importante kang sasabihin sa 'kin."

Kinuha ni Mika ang gamit niya at
saka siya umalis doon. Kahit na matagal na silang magkakilala ni Marc at kilalang
kilala na siya nito, nahihiya pa din siya na magsabi dito ng totoong nararamdaman
niya. Hindi kasi siya sanay na magdrama. Siya kasi 'yong tipo ng tao na kahit gaano
pa kalaki ang problema, hindi mo mapapansin dahil hindi siya masyadong
nagpapaapekto at normal pa din kung kumilos.

'Just wait ‘til I get back, Jin. Siguro nga mas masama ako pero ganun talaga.
Hanggang hindi ako sumasaya, hindi ka din sasaya.'
[ 38 ] Perfect [Game of Love 2: Still in Love...]

Chapter 38: Perfect

"Gab! Bilisan mo na! We're gonna be
late" sigaw ni Jin.

Nasa bahay ngayon ni Gab si Jin at
naghihintay siya sa sala. May pupuntahan silang party dahil birthday na ngayon ni
KL.

"Gab!" sigaw niya pa ulit.

Nagmadaling lumabas si Gab sa
kwarto at nilapitan si Jin.

"Ano na naman ba? Ang ingay mo."
Naiinis na sinabi ni Gab.
"Ayokong malate. Importante na maaga tayo dun! Ang bagal mo kasing kumilos."
"Alam mo na kakagaling ko lang sa trabaho kaya 'wag kang magreklamo."
"Bakit ba kasi kahit weekend kailangan mong pumasok?"
"Jin, I need to work for our future."

Nagulat si Jin sa sinabi ni Gab.
Hindi niya inaasahan na 'yon ang isasagot ng lalaki na nasa harap niya. Alam niya
na may gusto pa din ito sa kanya pero hindi niya akalain na siya na talaga ang
gusto nitong makasama.

"Future future ka dyan! Kung anu-
ano ang sinasabi mo!" sigaw ni Jin.
"Bakit ka namumula?"
"Sinong namumula? H-hindi ah! Tara na nga!"


Nagmadaling lumabas si Jin at
pumasok siya sa loob ng sasakyan ni Gab. Agad din naman sumunod si Gab sa loob.

"Bilisan na natin. Malelate na
tayo."
"Ayoko nga."
"Gab naman!"
"Sagutin mo muna 'yong tanong ko. Bakit ka namumula? Kinikilig ka?"
"Hindi ah! Bakit naman ako kikiligin? Maputi lang talaga ako kaya mabilis akong
mamula."
"Ayaw pa umamin." Mahinang sinabi ni Gab pero sapat na para marinig ni Jin.

Hiyang hiya si Jin. Hindi na siya
ngayon makatinigin kay Gab at nakatingin lang siya sa labas dahil aasarin lang siya
nito.

'Bakit ba kasi ayaw makisama ng
katawan ko? I admit it. May nararamdaman nga talaga ako para sa kanya pero sa
tingin ko, hindi pa ito ang tamang oras para magsama kami ulit. Gusto ko munang
makita kung gaano siya mageeffort pero kung mahahalata din niya na may gusto ako sa
kanya, hindi magwowork ang plano ko.' Naisip niya.

Hindi nagtagal at nakarating na
sila sa lugar kung saan nakabili ng matitirhan si KL. Malapit lang din ito sa lugar
kung saan nakatira si Gab pero sinadya ni Gab na bagalan ang pagmamaneho para
agawin ang atensyon ni Jin ngunit wala itong epekto. Alam niya na malalim na naman
ang iniisip nito. Bumaba kaagad si Gab sa sasakyan para pagbuksan ng pinto si Jin.

"May problema ba?" tanong niya.
"Nothing." Tipid na sagot ni Jin.
"Are you sure? Kung dahil 'yon sa ginawa ko--"
"No, Gab. There's nothing wrong. I'm okay and were okay. Let's get inside. Sigurado
ako na kanina pa nila tayo hinihintay."

Nginitian ni Jin si Gab at nauna
siyang maglakad. Pumunta sila sa floor kung saan may restaurant na pinareserve pa
talaga nilang magkakaibigan para kay KL. Maliit lang na party iyon at ilang mga
malalapit na kaibigan lang ang nandoon.

"Gab, puntahan ko muna si kuya."
Pagpapaalam ni Jin.

Naglakad si Jin papunta sa lugar
kung saan nakaupo ang kapatid niya na si Axel pati na din ang half-brother niya na
si Vince.

"Hi, Kuya!"
"Hello, Princess."

Agad na niyakap ni Jin ang kuya
niya. Umalis kasi ito ng bansa at umuwi lang para sa birthday ni KL. Nagulat siya
nang makita ang isang pamilyar na mukha, ang Mommy niya.

"Charel.."
"M-Mommy?"

Agad siyang nilapitan ng Mommy niya
at niyakap siya. Hindi na napigilan ng Nanay niya ang maiyak sa tuwa. Ilang taon
din nilang inakala na patay na ito.

"Charel, baby, we missed you."

Kumalas ang Mommy niya sa
pagkakayakap sa kanya at hinawakan ang mukha ni Jin.

"It really is you. You've grown
into a beautiful young woman."
"I love you, Mommy."
"I love you, too."
"Sige Mommy, magiikot po muna ako." Pagpapaalam ni Jin

Nilapitan ni Jin si Vince na kasama
si Risa. Binati niya ito.

"Jin! It's good to see you again!"
bati ni Risa sa kanya.
"Yes, it is. It’s been a while."

Hinawakan ni Risa ang kamay ni Jin.

"I'm sorrry for what I’ve done a
few years ago."
"It's okay. Napatawad na kita, Risa. Since you're with my half-brother, I guess we
will be a family soon. Am I right, Vince?"

Tiningnan nina Jin at Risa si Vince
pero hindi ito sumagot.

"Pagpasensyahan mo na si Vince,
Jin. In five years, he didn't change even a bit. Masungit pa din talaga siya."
Pagkukwento ni Risa.
"I noticed that. I'll get going."
"Okay. Take care!"

Nginitian sila ni Jin at bumalik na
siya sa lugar kung nasaan sina Gab. Nagsimula na ang party at nagsimula na din
silang magsikainan.

"Bessy!" sigaw ni KL nang makita si
Jin.
"Happy birthday, bessy. This is my gift and Gab's gift for you."

Iniabot ni Jin kay KL ang regalo
nila para kay KL.

"Happy birthday," bati ni Gab.
"Thank you! Enjoy the party."

Agad na umalis doon si KL. Napansin
naman ni Jin na tumayo si Gab.

"Where are you going?" tanong ni
Jin.
"Pupuntahan ko lang sina Steven," sagot ni Gab.

Humiwalay muna si Gab para samahan
ang mga kaibigan na magkatabi sa upuan.

"Oi, pre!"
"Tara na doon." Pagyayaya ni Steven.
"Sigurado ba kayo dito?" tanong ni Gab.
"Oo naman. Nandito na tayo, aatras ka pa ba?" tanong ni Spencer.
"Ayoko na sumama, pre. Nakakahiya."

Sapilitang hinila nina Steven at
Spencer si Gab sa loob ng CR at agad silang nagbihis.

"Shit! Hindi ko kayang lumabas ng
ganto. Masisira ang pangalan ko," sabi ni Gab.
"Para naman 'to kay KL, dude. Minsan lang 'to." Pagcoconvince ni Steven.
"Oo nga. Pasayahin mo naman ang girlfriend ko kahit ngayon lang." Dagdag ni
Spencer.
"Oo na. Payag na ako. Bihis na din ako, e."

Lumabas sila ng CR at pumunta sa
harapan. Naagaw kaagad nila ang atensyon ng mga bisita. Natawa naman silang lahat
sa nakitang itsura ng tatlo. Agad na nilapitan ni Spencer si KL at pinaupo sa isang
upuan.

"What is this all about, Spence?
Bakit ganyan ang suot niyo? Nakakahiya!"
"It's a suprise, babe."

Natatawa si KL sa mga suot ng mga
kaibigan. Nakasuot ng pambabaeng damit si Spencer, si Gab naman ay nakasuot ng
damit pangbaby at si Steven, damit panglalaki. Ihinanda talaga nila 'yon para lang
sa birthday ni KL. Nagsimula silang kumanta at sumayaw.

♫ May tatlong bear sa loob ng isang
bahay
Si Mama bear, si Papa bear, si baby bear ♫

Natatawa na lang silang lahat sa
ginagawa ng tatlo. Alam kasi nila na gustong gusto ni KL ang kantang ito noon kaya
naisipan nila na sayawin ito bilang regalo na din sa kaibigan. Nagsasalitan silang
tatlo sa pagkanta habang sumasayaw.

♫ Si Mama bear ay maganda,
si Papa bear ay malakas,

si baby bear ay napakaliksi
Tingnan niyo, tingnan niyo, ang saya nila ♫

Natapos ang kanta nila at isa isa
nilang binigyan ng rose si KL.

"Ang cute niyong tatlo." 'Yan lang
ang nasabi ni KL.
"Nagustuhan mo ba, babe?" tanong ni Spencer.
"Yes. Thanks, Spence."

Nang matapos ang maliit na
celebration ay nagkanya-kanya na sila. Ngayon ay nasa sasakyan sina Gab at Jin.
Parehas silang tahimik at walang nagsasalita. Hindi maiwasan ni Jin na tingnan ang
binata habang nagmamaneho ito at naaalala niya ang itsura nito noong sumayaw at
kumanta sila kaya natatawa siya. Hindi naman niya magawang tumawa dahil alam niya
na magsusungit na naman si Gab kaya pinipigilan niya.

"Itawa mo na 'yan kung natatawa
ka," sabi ni Gab.
"Hahahahaha! Grabe ka kanina! Nakakatawa talaga 'yong itsura mo! Hahaha!"

Tumigil si Jin sa kakatawa nang
mapansin niya na walang reaksyon si Gab sa pagtawa niya at seryoso pa din ito.

"Galit ka?" nag-aalalang tanong
niya.
"Hindi."
"Bakit ba ang tahimik mo?"
"Minsan naiisip ko na mas gusto ko 'yong ugali mo noong kakabalik mo lang dito.
Bumalik ka na nga sa dati mong ugali at ikaw na 'yong Jin na nakilala namin."

Nalungkot si Jin sa narinig.
Pakiramdam niya, ayaw ni Gab na bumalik na 'yong dating ugali niya. Hindi niya alam
na naka-pout na pala siya.

"Don't pout. Hahalikan kita."
Pagbabanta ni Gab.

Agad siyang umayos at tumingin na
lang sa labas.

"Saan ba tayo pupunta?" pag-iiba
niya sa usapan.
"Basta."
"Stop the car. Bababa ako."

Naghanap ng matitigilan si Gab ng
sasakyan. Hindi naman inaasahan ni Jin na gagawin talaga ni Gab ang sinabi niya
nang hindi man lang nagtatanong kung bakit gusto niyang bumaba. Binuksan niya ang
pinto pero nagulat siya ng hilain ito pasara ni Gab ng malakas kaya napatingin siya
dito. Hindi pa din tinatanggal ni Gab ang kamay niya sa hawakan ng pinto. Ang lapit
ng mukha nito sa kanya.

"Ano'ng problema, Jin? Sabihin mo sa 'kin," seryosong tanong nito.
"W-wala."

Natakot si Jin sa itsura ni Gab.
Seryosong seryoso ito.

"Walang problema, Gab." Paguulit
niya.

Wala pa ding rekasyon si Gab kaya
natakot na siya dito.

"Gab, 'wag kang ganyan. Natatakot
ako."
"Bakit mo gustong bumaba?"
"Wala. Sige na, magdrive ka na ulit."
"Sasabihin mo 'yong totoo sa 'kin. Kapag hindi ka nagsalita, may gagawin ako na
siguradong hindi mo magugustuhan."
"K-kasi parang.."
"Parang ano?"
"Parang ayaw mo na bumalik ako sa dati."

Napangiti si Gab at saka hinawakan
ang mukha ni Jin.

"Hindi 'yan totoo. Nasabi ko lang
'yon kasi ayoko na tinatawanan mo ako."

Sinuntok ni Jin si Gab sa dibdib
kaya napaurong ito.

"Nakakainis ka!" sigaw niya.

Bumalik si Gab sa kinauupuan niya
at saka siya nagsimulang magmaneho ulit. Hindi matanggal ang maliit na ngiti niya
sa labi dahil kay Jin. Nakatingin lang naman si Jin sa kanya. Naiinis si Jin dahil
natalo na naman siya kay Gab.

"Anong nginingiti ngiti mo dyan?
Stop smiling! Nakakainis. Para kang baliw," utos ni Jin.
"Masaya lang ako." Tipid na sagot ni Gab.


Ilang minuto pa ang itinagal nila
sa sasakyan at nakarating sila sa isang beach.

"Where is this place?" tanong ni
Jin.
"I don’t think knowing this place is important," sagot ni Gab.

Lumabas ng sasakyan si Gab at
pinagbuksan ng pinto si Jin.

"Iwanan mo na 'yong sapatos mo
dito," utos ni Gab.
"And why would I do that?!"
"Gusto mo bang maglakad sa buhangin ng nakasuot niyan?"

Tiningnan ni Jin ang sapatos niya.
Nakasuot siya ng sapatos na may mataas na takong.

"Fine. Pero paano ako maglalakad
nyan? Doon pa--"
"Bubuhatin kita."

Hinubad ni Jin ang suot na sapatos.
Umupo naman si Gab sa harap ni Jin at saka siya sumampa sa likod nito. Agad na
nilock ni Gab ang sasakyan at naglakad papunta sa pwesto kung saan may buhangin na.
Natutuwa si Jin na binubuhat siya ngayon ni Gab.

"Hindi ka ba bababa?"

Nagulat si Jin sa tanong ni Gab at
kaagad na bumitaw dito at naglakad mag-isa. Malakas at malamig ang hangin kaya
hinubad ni Gab ang suot niya na coat at ipinatong sa balikat ni Jin. Hinawakan niya
ang kamay nito at sabay silang naglakad papunta sa isang kubo. Pagdating nila doon,
umupo silang dalawa.

"Tumalikod ka sa 'kin," utos ni
Gab.
"Bakit?"
"Gawin mo na lang."

Sinunod na lang ni Jin si Gab.
Kinuha ni Gab ang maliit na kahon sa bulsa niya at kinuha ang laman noon at isinuot
sa leeg ni Jin. Isa iyong kwintas. Matapos niya itong isuot sa kanya, tiningnan ni
Jin ang pendant ng kwintas. Pinasadya na gawin ang pendant na iyon dahil pangalan
niya ang nasa pendant. ‘Jin Charel’ ang nakalagay doon.

"Gab.."
"Nagustuhan mo ba?"

Ngumiti si Jin at tumango.

"Binigay ko 'yan sa 'yo dahil
ngayon, bumalik ka na talaga sa dati at alam ko na mabubuhay ka na ulit bilang Jin
Charel Tan at hindi bilang si Shane Alvarez."
"Thank you, Gab."

Hinawakan ni Gab ang dalawang kamay
ni Jin at tiningnan niya ito ng deretso.

"Jin, matagal ko din na hinintay
ang pagkakataon na mabalik ang lahat sa dati. Alam mo din siguro kung gaano katagal
kitang hinintay at kung ano ang nararamdaman ko para sa 'yo. Alam ko din naman na
may nararamdaman ka pa sa 'kin kaya kita tatanungin nito. I’m still hoping that you
will give me a chance. Jin, will you be my girlfriend?"

Hindi kaagad na nakasagot si Jin.
Hindi dahil sa slow at siya kagaya noon pero dahil masaya at hindi siya
makapaniwala sa mga nangyayari. Wala man sila sa perfect place at perfect timing
para sa tanong na iyon, nagawa pa rin ni Gab na tanungin siya ng ganun.

'Kakaiba ka talaga, Gab. Hindi mo
man lang talaga pinaghandaan para tanungin ako ng ganito. Sa isang kubo mo pa
naisipan.' Naisip ni Jin at natatawa na lang siya sa naiisip niya.

Gab is patiently waiting for her
answer. Dahil hindi rin agad na sumagot si Jin ay lalo siyang kinabahan sa maaaring
isagot nito. Maaari kasi na hindi pa ito handa.

"Jin, kung hindi ka pa handa na
pumasok ulit sa isang relationship, okay lang naman sa akin maghintay."

Niyakap siya ng mahigpit ni Jin.

"You're right, Gab. I still have
feelings for you, too. I guess I'm still in love with the person that I used to
love. Yes Gab, I am willing to be your girlfriend.. again."

Napangiti doon si Gab. Pakiramdam
niya ay nag-pay off na lahat ng paghihirap niya.

"Jin, hinding hindi ka magsisisi na
pumayag ka na maging girlfriend ko, pangako."
"I know."

Kumalas si Jin sa pagkakayakap niya
kay Gab at nginitian niya ito.

"I hate you, Gab."

Nagtataka si Gab sa sinabi ni Jin.

"Nakakainis ka! Hindi mo man lang
ako tinanong sa isang perfect place, wala pang perfect timing. Isipin mo, sa isang
kubo ka pa nagtanong ng ganito? Hindi nga din special 'yong nangyari noon tapos--"

Nanlaki ang mata ni Jin nang bigla
siyang nakawan ng halik ni Gab dahil hindi niya yon inaasahan. Nginitian lang siya
ni Gab.

"I really hate you!" sigaw niya.
"I love you. Para sa akin, hindi naman mahalaga ang perfect na sinasabi mo. Walang
perpekto sa mundo na ‘to, Jin. Ang mahalaga lang para sa akin, parehas tayo ng
nararamdaman at parehas tayong masaya. After all, napa-oo pa rin naman kita."
"Binabawi ko na."

Tumayo si Jin at tinalikuran si
Gab. Agad din naman na tumayo si Gab at niyakap si Jin mula sa likuran nito.

"Wala ng bawian, kabs."

Hinalikan ni Gab sa pisngi si Jin
at saka siya tumakbo palayo. Alam niya kasi na maaasar na naman ito sa sinabi niya.


"Kabs?! Sipain kaya kita dyan!" sigaw ni Jin at saka hinabol si Gab.
[ 39 ] Best friend and Girlfriend [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 39: Best friend and Girlfriend

Napaupo na si Jin sa pagod
kakahabol kay Gab. Kanina niya pa ito hinahabol pero hindi ito nagpapahuli sa
kanya.

"Ayoko na! I'm tired," sigaw ni
Jin.

Tumayo si Jin at humawak sa tuhod
niya. Hinihingal pa din siya hanggang ngayon. Agad naman siyang nilapitan ni Gab.

"Okay ka lang?" tanong ni Gab.

Agad na sinipa ni Jin si Gab at
nginitian ito. Napahawak na lang si Gab sa parte na sinipa ni Jin. Maswerte siya
dahil wala itong suot na sapatos.

"That serves you right. Kabs pala,
ha?"
"Masakit ka pa din talaga manipa. Ka--"
"Stop calling me kabs. I don't like it. I really, really hate that name."
"Pero 'yon ang gusto kong itawag sa 'yo."
"Then I'll call you Gabriel. It's settled then."
"Ayoko nun."
"But I like it, too."
"Fine. Hindi na kita tatawagin na kabs."

Hinila ni Gab si Jin at niyakap ng
mahigpit. Hinayaan lang naman siya ni Jin.

"Sobrang namiss talaga kita at
namiss ko din 'yong ganito tayo," mahinang sinabi ni Gab.

Kumalas si Gab sa yakap niya kay
Jin. Hinawakan niya ang mukha nito at saka niya ito hinalikan sa noo.

"Are you tired?" tanong ni Gab.
"Yes. It's been a long day for the both of us."

Umupo sila sa buhangin para
magpahinga. Nakatingin sila sa dagat na payapang payapa at masarap din sa
pakiramdam ang hangin. Nakasandal ang ulo ni Jin sa balikat ni Gab.

"I'm so happy, Gab. I just hope
that everything will be alright from now on."
"Hindi naman maiiwasan ang problema. Ang gagawin lang natin, hindi tayo susuko at
sabay natin itong haharapin. Sa gayon, magiging mas madali ang lahat para sa ating
dalawa."

Tumunog ang phone ni Gab kaya
napaayos ng upo si Jin at tiningnan niya si Gab. Kinuha ni Gab ang phone niya sa
bulsa at tiningnan kung sino ang tumatawag. Nakita niya na tumatawag ang manager ni
Mika kaya agad niya itong sinagot.

"Hello."
"Mikaela is missing!"
"Ano?!"
"Wala akong idea kung saan siya pwedeng pumunta. I’ve been looking everywhere for
her but she’s nowhere to be found. Tinawagan niya din ako kanina at sigurado ako na
nakainom na naman siya."
"May problema ba siya?"
"I think so. Hindi siya magkakaganun kung wala."
"Sa tingin ko alam ko na kung nasaan siya. Tawagan mo na lang ako kapag nakita mo
siya. Tutulong ako sa paghahanap. Bye."

Agad na pinutol ni Gab ang tawag at
tumingin siya kay Jin.

"Gab, may problema ba? Sinong
nawawala?" tanong ni Jin.
"Lasing si Mika at nawawala siya. Kailangan natin siyang hanapin."
"Okay. Let's go."

Nagmadali silang bumalik sa
sasakyan at madaling nagdrive si Gab pabalik ng Maynila. Nagaalala siya para sa
kaibigan. Ngayon lang kasi ito naglasing ulit. Alam niya na matapang na babae si
Mika at pinipilit nito na kayanin at harapin ang lahat ng problema niya pero kapag
naglasing na ito at nagpakalayo layo, alam niya na hindi na nito kaya ang problema.
Hindi kasi naglalasing si Mika ng basta basta. Pilit niyang tinatawagan ang phone
ni Mika pero hindi ito sumasagot.

Tahimik lang sa sasakyan si Jin at
nakatingin sa labas. Hindi niya gusto ang nangyayari.

'Masaya dapat kami ngayon pero
sinira na naman ni Mika.' Nasabi niya sa sarili.

Inis na inis siya pero pinipilit
niya na 'wag itong ipahalata kay Gab. Alam niya kasi na matalik na kaibigan ni Gab
si Mika at concerned ito sa kanya pero hindi niya nagustuhan na hindi man lang
inisip ni Gab kung okay lang ba sa kanya na bigla silang umalis doon.

'Pipilitin ko na lang siyang
intindihin. Iisipin ko na lang na kunwari si KL ang may problema at alam ko na
kapag ganun, uunahin ko din siya bago si Gab.' Naisip niya.

Tiningnan niya si Gab at nakita
niya na paulit ulit nitong tinatawagan si Mika at napansin niya sa mukha nito na
naiinis na siya. Mabilis din ito magpatakbo ng sasakyan.

"Are you okay?" tanong ni Jin.
"Hindi ako okay. Hindi niya sinasagot 'yong tawag ko."
"Do you really care about her?"
"Kaibigan ko siya at alam ko na kailangang kailangan niya ako ngayon."

"Mag-ingat ka sa pagdadrive baka maaksidente tayo."

Hindi alam ni Jin kung ano ba ang
sasabihin niya. Ayaw niya din naman na magtalo sila ni Gab dahil kay Mika. Gusto
niyang maging madamot pero hindi niya magawa.

'What about me? Kailangan din kita,
Gab.' 'Yan ang mga salita na gusto niyang sabihin pero hindi niya masabi. Ayaw niya
na magtalo sila kaagad nito lalo na at kakabalikan pa lang nila. Naisipan niya
naman na itulog na lang ang inis.

Nang makarating sila sa lugar kung
saan naisip ni Gab pumunta si Mika, nakita niya kaagad ang sasakyan nito pero hindi
niya nakikita si Mika. Napatingin siya kay Jin at hindi niya napansin na nakatulog
na pala ito. Mahimbing ang tulog ni Jin kaya naisipan niya na 'wag na lang itong
gisingin. Bahagyang binuksan ni Gab ang bintana para hindi masuffocate si Jin sa
loob ng sasakyan at saka siya lumabas para hanapin si Mika. Nakita niya itong
nakaupo sa harap ng sasakyan at umiiyak.

"Mika.."
"Marc, how did you?--"
"Hindi ako si Marc. Ako 'to, si Gab."

Dahil sa pagkahilo ni Mika, akala
niya ay si Marc ang nasa harapan niya. Hindi niya kasi inaasahan na biglang
darating si Gab para sa kanya. Hindi nito hawak ang cellphone niya kaya hindi niya
alam na tinatawagan siya nito.


Itinayo siya ni Gab at niyakap niya
si Mika. Niyakap din naman siya pabalik ni Mika. Umiiyak na ito nang madatnan doon
ni Gab at mas lalo siyang napaiyak nang makita ang tao na dahilan kung bakit siya
nagkakaganito.

"Ssh. Tahan na, Mika."

Nang panahon na iyon ay nagising si
Jin at agad na bumungad sa kanya ang dalawa na magkayakap. Nasasaktan siya sa
nakikita niya at nakakaramdam siya ng matinding selos. Ang lalaking pinakamamahal
niya at ang babaeng kinamumuhian niya, magkayakap at sa harap niya pa mismo. Gusto
niyang lumabas sa sasakyan at paghiwalayin silang dalawa pero hindi niya magawa
dahil nanghihina siya sa nakikita niya.

Wala pa ding tigil sa pag-iyak si
Mika. Naglasing siya at kagaya ng ginagawa niya noon, sa lugar na iyon siya
pumupunta para maglabas ng sama ng loob. Natapos na kasi ang mga trabaho na
kailangan niyang tapusin at naisipan niya na magpakalayo layo muna para na
kalimutan ang lahat ng nararamdaman niya para kay Gab pero alam niya na mahirap
gawin ang bagay na 'yon lalo na’t malapit sa kanya si Gab.

"Gab, I'm leaving."

Itinulak ni Mika si Gab.

"Ano'ng sinasabi mo, Mika?"
"I will stop working here in the Philippines and I'll go somewhere far."
"May problema ka ba na hindi sinasabi sa 'kin?"
"You are the reason why I'm leaving."
"Kung tungkol--"
"I'm just kidding, Gab! Hahaha! I'm just having a hard time these days from all my
work and I just need a break so I’m leaving for a vacation."

Pinilit ni Mika na tumawa para
maipakita kay Gab na hindi siya ang dahilan sa pag-alis niya pero kilala ni Gab si
Mika at alam niya na nagsisinungaling ito. Nararamdaman niya na may koneksyon sa
kanya ang pag-alis ni Mika.

"Iuuwi na kita, Mika. Lasing ka
na."

Hindi pinansin ni Mika ang sinabi
ni Gab at niyakap niya ito ng mahigpit.

"I love you, Gab. I also hate you
for not loving me back. Friend? Yeah, right! I'm just a best friend to you."
"Mika.."

Napasandal na lang ang ulo ni Mika
sa balikat ni Gab. Nakatulog siya habang nakayakap kay Gab. Agad naman siyang
binuhat ni Gab papasok sa sasakyan nito at saka pumunta sa sasakyan niya kung
nasaan si Jin at nakita na gising na ito.

"Jin.."
"I know. You need to drive her home?"

Tumango si Gab bilang sagot.
Pinilit naman ni Jin na ngumiti.

"Okay, I'll just follow her car. Go
on."

Umalis na doon si Gab at pumasok sa
loob ng sasakyan ni Mika. Agad din naman na lumipat ng upuan si Jin at sinusundan
ang sasakyan ni Mika.

"Aaaaaah!" sigaw ni Jin sa loob ng
sasakyan.

Inis na inis na siya sa kinikilos
ng boyfriend.

'Magtutuos tayo mamaya, Gab!' sabi
niya sa sarili.

Pagdating nila sa condominium kung
saan nakatira si Mika, agad nila itong dinala sa unit nito at dinala sa kwarto
niya.

"Sandali lang, tatawagan ko muna
'yong manager niya."

Lumabas si Gab sa kwarto ni Mika at
naiwan si Jin sa loob. Nilapitan niya si Mika na mahimbing na natutulog ngayon.

"Napakainosente mo pala tingnan
kapag natutulog," nasabi niya sa mahinang boses.

Inis na inis pa din siya hanggang
ngayon. Kinuha niya ang vase sa nightstand at tiningnan ito. Gusto niya iyong ibato
kay Mika.

'Ang dami dami mong kasalanan sa
akin. Kung pwede lang kitang patayin, gagawin ko na kaagad. I almost died because
of that accident. Kung hindi niyo ako sinaktan noon, hindi siguro ako naaksidente
at nakapag focus ako sa pagdadrive. Now that I'm back, you are still making my life
miserable. When will you ever stop? Hindi ka pa ba nagsasawa na pahirapan ako?'
sinasabi niya sa isip niya.

Nang pumasok si Gab sa kwarto ay
nakita niya na nakataas ang kamay ni Jin at may hawak itong vase. Kung titingnan mo
ay parang babatuhin na siya ni Jin.

"Jin! Anong ginagawa mo?!"

Napalingon siya at nakita niya si
Gab na tumatakbo papunta sa kanya. Kinuha kaagad ni Gab ang vase sa kamay niya at
ibinalik iyon sa nightstand. Hinila siya ng pwersahan ni Gab palabas ng kwarto ni
Mika.

"Let me go! Nasasaktan ako!" sigaw
ni Jin.
"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!" sigaw ni Gab.
"Bakit mo ako sinisigawan? Wala naman akong ginagawang masama ah?!"
"Ano 'yong nakita ko? Maipapaliwanag mo ba 'yon?"
"Wala lang 'yon. I'm not even planning on doing something bad to her. Nakita mo ba
na binato ko sa kanya? Wala naman akong ginagawa ah?"
"Alam mo, kahit madami siyang nagawang masama sa 'yo--"
"Can you listen to me, Gab?!"

Umiinit na ang ulo ni Jin at hindi
niya na nakocontrol ang emotions at temper niya.

"Jin, kaibigan ko si Mika."
"Alam ko. Best friend mo pa nga, hindi ba? Edi magsama na lang kayo niyang best
friend mo tutal kailangang kailangan ka niya! Mag-break na lang tayo!"

Hinubad ni Jin ang kwintas na
binigay sa kanya ni Gab binato kay Gab 'yon.

"Nagsisimula pa lang tayo ulit,
ganito na ang nangyayari. Pinipilit ko naman intindihin kaso sumosobra na kayo.
Paano pa kaya kapag tumagal tayo?! Ewan ko sayo, Gab! Dyan ka na sa best friend
mo!"

Hinila ni Gab si Jin.

"Aalis na siya bukas. Pwede bang
intindihin mo pa ng isang araw?"
"I'm trying, Gab. I’m really trying pero sobra na! Nasasaktan na ako. Did you
consider how will I feel sa mga ginagawa mo? This should be our night pero sinira
niya. If it wasn’t for that call from her manager, everything is going smoothly for
us. Okay, yes, it's an emergency call and she's your friend kaya iniintindi ko.
Gab, nagseselos na ako! What about me?"

Hinawakan ni Gab ang kamay ni Jin.

"I'm sorry. 'Wag ka ng magalit sa
'kin, Jin. Hindi ko sinasadya."

Tiningnan ni Jin si Gab ng deretso
sa mata at alam niya na sincere ito.

"Sorry, kung kailangan ko pa na
lumuhod sa harap mo gagawin ko."

Luluhod na sana sa harap niya si
Gab pero pinigilan siya ni Jin.

"No, Gab. You don't have to do such
thing. It's okay, kalimutan na lang natin. Ayokong maging dahilan siya ng pag-aaway
nating dalawa. Hindi ko lang talaga kinaya ang mga nakikita ko at ang mga
ikinikilos mo. She's been there for you these past few years kaya iisipin ko na
lang na bumabawi ka lang sa kanya."
"Hindi na to mauulit, Jin. I promise."
"Sana lang hindi mapako 'yang pangako mo."

Nilapitan ni Gab si Jin at
hinawakan ang mukha niya.

"Normal lang naman 'yong problema,
hindi ba? Pagkatiwalaan at intindihin na lang natin ang isa't isa. Alam kong hindi
magiging madali ang lahat para satin lalo na ngayon pero alam kong kakayanin natin
‘to."
"I will do my best, Gab. I’ve been impatient, I'm sorry."
"Ssh. Okay na ba tayo?"
"Yes, Gab."

Isinuot ulit ni Gab ang kwintas kay
Jin at niyakap niya ito ng mahigpit. Naistorbo naman sila sa pagbukas ng pinto.
Dumating na si Marc, ang manager ni Mika.

"Gab, how is she?" tanong nito.
"Natutulog na siya sa kwarto," sagot ni Gab.
"Thank you. You are Jin, right?"
"Yes. How did you know me?" tanong ni Jin.
"I heard many things about you from Mika. It's nice to meet you. Hindi ko man
inaasahan na sa ganitong sitwasyon pa kita makikilala. I'm Marc, her manager."

Inabot ni Marc ang kamay niya kay
Jin at nakipagkamay si Jin sa kanya. Napatitig siya kay Marc dahil medyo mahigpit
ang pagkakahawak nito sa kamy niya. Napansin niya din na may pagkakahwig ang itsura
nito kay Gab.

"My hand," sita niya.
"I’m sorry, Miss. Gab, thank you for helping me find her. I'll take care of her.
You may go now. Pasensya na sa istorbo."

Pagkatapos magpaalam ay umalis na
sila sa lugar na iyon.

"Gab, you look a lot like Marc."
"Ayoko siyang pag-usapan. Iba 'yong tingin niya sa 'yo kanina."
"Gab, pati ba naman 'yon lalagyan mo ng malisya?"
"Hindi ko lang siya gusto."
"Why? He seems nice."

"Kakasabi ko lang na ayoko siyang pagusapan."
"Ang sungit mo, Gabriel."
"Alam ko 'yon, Kabs."
"Kabs na naman! Nakakainis ka."

Para makabawi sa pagtatalo nila ay nagkulitan na lang silang dalawa. Natutuwa si

Jin na aalis na si Mika dahil hindi sila magugulo nito. Hinihiling niya lang na
sana 'wag na itong bumalik dahil kapag bumalik ito at ginawan sila ng masama, hindi
na siya magdadalawang isip pa na saktan ng tuluyan si Mika. Mahal niya si Gab at
gagawin niya ang lahat para hindi sila magkahiwalay ulit. Hindi na siya makapapayag
na apakan siya ulit nito.
[ 40 ] Hello and Goodbye [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 40: Hello and Goodbye

Hinihintay ni Jin na matapos ang
meeting ni Gab. Nasa loob siya ng office room ni Gab at hindi niya namalayan na
nakatulog na pala siya. Nang matapos ang meeting ni Gab, agad siyang sinalubong ni
Haeja. Simula nang makaalis sila sa mental hospital na iyon ay ipinasok na ni Gab
si Haeja sa kumpanya ng pamilya nila bilang ikalawang sekretarya niya.

"Sir Gab. Miss Jin is waiting for
you at your office," sabi sa kanya ni Haeja.
"Sige. Lunch time na kaya kumain na din kayo."
"Okay, Sir."

Madaling pumunta si Gab sa opisina
niya. Nakita niya si Jin na nakatungo at natutulog. Napangiti siya at nilapitan ito
kaagad. Alam niyang kanina pa ito naghihintay. Bubuhatin niya sana si Jin para
ilipat sa sofa pero nagising ito.

"Gab, s-sorry. Nakatulog pala ako."
"Naghintay ka ba ng matagal?"
"No, not really. Kanina ka pa ba dyan?"
"Kakarating ko lang din. Kakatapos lang ng meeting namin."
"Nagluto pala ako ng pagkain para sa 'yo. I know you're very busy and you don't
have much time to buy something to eat so I brought you lunch."
"Matikman nga ang luto ni Chef Tan."

Tumayo si Gab at umupo sa sofa. May
nakapatong sa lamesa na bag at binuksan niya iyon. Inayos ni Jin ang pagkain ni Gab
para makakain na ito.

"Hindi mo ba ako sasabayan kumain?"
"No, enjoy the food. Actually, I really have to go. Hinintay ko lang talaga na
dumating ka. Ngayon na ang alis ni Kuya pabalik ng China."
"Sasamahan na kita."
"No, Gab. Okay lang ako. You're very busy at ayoko na dumagdag pa."
"Magdate na lang tayo kapag hindi na ako busy."
"I would love to, Mr. Teppei. For now, I should get going. I'll see you tomorrow.
Bye, hon!"

Hinalikan ni Jin sa pisngi si Gab
at saka siya umalis doon. Ayaw niya na istorbohin pa si Gab dahil alam niya na
sobrang busy ito sa trabaho. Pumupunta na lang siya sa opisina nito para dalhan ito
ng pagkain at para makita din si Gab.

Pumunta sa airport si Jin para
ihatid ang kapatid na ngayon ay aalis na. Sa ibang bansa na kasi sila nagtrabaho
simula nang mamatay si Jin pero nang malaman nila na buhay ito ay napapadalas ang
pag-uwi nila sa Pilipinas para makita ito.

"Princess!" tawag sa kanya ni Axel.

Napatingin si Jin sa direksyon kung
saan may narinig siyang sumigaw at kaagad na tumakbo doon. Nakita niya ang kapatid
na naghihintay.

"Kuya Hiroshi."

Niyakap niya ng mahigpit ang
kapatid.

"Do you really have to go?" tanong
ni Jin.
"Yes, Princess."
"But I don't want you to leave."
"You can always go to China to see us and likewise. We can always come here
whenever we want to see you."

Sumimangot si Jin. Ayaw niya na pa
sanang umalis ang kapatid pero kailangan. Mamimiss niya ito ng sobra at alam niya
na sa pasko pa sila ulit makakapagkita.

"Smile, Princess. Stop frowning. I
don't like seeing you like that. I’m sure Mom and Dad would also think the same."
"I'm gonna miss you, Kuya."
"I will, too."

Tinawag na ang flight number ng
eroplano na sasakyan ni Axel.

"I have to go now. Take care of
yourself, okay?"
"I will. Take care, too."
"Alam kong aalagaan ka ni Gab kaya kapag may ginawa siya para paiyakin ka, babalik
ako dito para bugbugin 'yon."
"Kuya!"
"I'm just kidding. I just want to see you smile before I leave."
"I'll call you as often as I can. I love you, Kuya."
"I love you, too."

Niyakap pa nila ulit ang isa't isa
bago umalis doon si Axel. Nang hindi na siya makita ni Jin, umalis na siya doon at
umuwi. Siya na ang nakatira sa bahay nila ngayon. Hindi na siya sa condominium unit
ni Terrence nakatira.

Nakahiga siya sa sofa nang marinig
niya ang tunog ng phone niya. Nang tingnan niya ito ay tumatawag ang best friend
niya na si KL kaya sinagot niya ang tawag.

"Hello!"
"Bessy!" sigaw nito sa kabilang linya.
"What is it, Bessy?"
"I’m sorry. Hindi ako nakasama na ihatid si Kuya Hiroshi sa airport."
"Okay lang, KL."
"By the way, are you busy?"
"No, not at all. Wala naman akong lakad ngayong araw. Bakit nga pala?"
"Well, there's this newly opened bar and guess what? I want to party tonight!
Tinawagan ko si Aine kaso busy siya ngayon kaya ikaw na lang ang yayayain ko na
sumama sa 'kin. Umiinom ka naman, hindi ba?"
"Yes, but--"
"Samahan mo na ako, bessy! Let's have fun!"
"Itatanong ko muna kay Gab--"
"No! 'Wag mo susubukan na magtanong sa kanya dahil sigurao ako na hindi ka

papayagan nun. Come on, bessy! It’s just for tonight."
"Okay, fine. Count me in."
"I'll drop by at your house at eight in the evening. See you!"

Pinutol na ni Jin ang tawag.
Binuksan niya ang tv at nagtingin tingin sa mga Korean channels. Namimiss niya na
ang panonood ng ng mga ganoong klaseng palabas. Noong nasa Korea pa siya nakatira,
palagi lang siyang nasa bahay at nanonood ng tv at naging libangan niya na 'yon.
Sakto naman na may ipinalabas na commercial na si Terrence ang endorser.

'Hindi ko na nakakausap si
Terrence. Kamusta na kaya siya?'

Naramdaman niya na naman ang guilt
dahil sa ginawa niya kay Terrence. Hindi na siya nito tinatawagan at nawawala na
din sa isip niya na tawagan ito dahil palagi niyang naiisip si Gab. Nakaramdam din
siya ng kaunting lungkot. Ang tao na minsan naging sentro ng buhay niya ay malayo
na ang loob sa kanya ngayon.

Kinuha niya ang phone niya at
sinubukan niyang tawagan si Terrence pero hindi na macontact pa ang number nito
kaya naisipan niya na ang manager na lang nito ang tawagan. Agad din naman nitong
sinagot ang tawag.

"Hello. Who is this, please?"
"It's me, Shane."
"Shane Alvarez?"
"Yes, it’s been a while."

"How are you?"
"I'm good. How is Terrence? I can't contact his number. What happened?"
"He’s more busy now. He changed his number."
"Is that so? Can you text me his new number? I need to talk to him."
"Okay, I’ll send it to you."
"Thank you. Bye!"
"Bye!"

Nang matanggap na ni Jin ang text
ng manager ni Terrence ay agad niyang tinawagan ang number na yon. Maswerte lang
siya at nasagot kaagad ang tawag niya.
"Hello?"
"Terrence. It's me, Jin."
"What do you want from me?"
"Why are you talking like that? You changed your number without letting me know.
What happened?"
"I don’t think I should explain everything to you and I don’t have to let you know
everything about me now. I’m busy and--"
"Wait! I'm sorry."
"It’s already in the past. Let’s just forget everything about it."
"Are you mad?"
"I have to go. Bye, Jin."
"Wait--"

Bigla na lang naputol ang tawag.
Hindi maintindihan ni Jin kung bakit ganoon na ang trato sa kanya ni Terrence. Alam
niya na may kasalanan siya dito pero mahalaga pa din sa kanya si Terrence kaya
naman nasasaktan siya sa ipinaparamdam nito sa kanya.
"Bessy, tama na 'yan. Ang dami mo nang nainom."

Kanina pa pinipigilan ni KL si Jin
sa pag-inom ng alak. Ang dami na nitong nainom simula nang dumating sila doon at
alam niya na lasing na ito. Hindi niya alam kung ano ang problema ng kaibigan pero
sinabihan siya nito na 'wag ipaalam kay Gab ang pagpunta nila sa bar dahil
magagalit ito.

"Bessy.."
"I'm alright, KL. Don't worry about me. I can handle this."
"Let's go. Ihahatid na kita pauwi sa inyo."
"You can now go home if you want. I can go home alone."
"Ano ba kasi ang nangyari? Why are you getting yourself drunk? Why are drinking so
much? Hindi ko maintindihan."

Hindi sumagot si Jin. Tiningnan
niya ng deretso sa mata si KL.

"Look at me, KL. I'm not drunk. I
heard that something came up and you have to go. Kaya ko ang sarili ko, bessy. I
promise you that I will safely arrive home. Don’t worry too much about me. You have
something important to go to."
"Yes."
"Ano ba kasi ang nangyari sa 'yo?"

"Nothing. I just miss my kuya. Go!"
"Okay, I'll get going. Binayaran ko na lahat ng nainom natin ngayon. Tama na sa
pag-inom ah? Text me when you're home, okay?"
"I promise."

Umalis na doon si KL kaya naiwan
siyang mag-isa. Nakaupo siya sa harap ng bar counter at patuloy na inuubos ang
laman ng bote ng beer. Kumpara noon, mas mataas na ang alcohol tolerance niya kaya
hindi pa siya talagang lasing pero ramdam niya na ang matinding hilo.

"You're Jin, right?"

Napatingin siya sa lalaki na
nakaupo sa upuan sa kanan niya at nakilala niya ito kaagad.
"Oh, it's you. You are Mika's manager, right?"
"Yes, its me."

Tiningnan niya ng maigi ang lalaki.
Hindi nito masyadong kamukha si Gab pero may pagkakahawig sila sa ilang features ng
mukha.

"May problema ba?" tanong sa kanya
ni Marc.
"Wala."

Agad na na-acknowledge ni Marc ang
ganda ni Jin noong una niya pa lang itong makilala. Alam niya na may potential
itong maging artista kaya interesado siya dito.

"Do you want to be my talent? I can
make you an actress."
"No, thanks. I’m not into show business."
"Friends?"
"Excuse me?"
"I’m asking you if you want to be friends with me."
"Sure, why not?"
"Mag-isa ka lang ba?"
"Sa totoo lang, may kasama ako pero umalis na siya."
"Mind if I join you?"
"Go on. This is a free country. You can do everything you want as long as it is
not against the law."
"Lasing ka na, Miss."
"Hindi ako lasing, okay? Bakit ka nga pala nandito?"
"I manage this bar."
"Really? Manager ka nga talaga."
"May problema ka ba kaya ka naglalasing?"

Nanahimik si Jin. Naaalala niya na
naman si Terrence. Mahalaga sa kanya si Terrence pero pakiramdam niya ay inilalayo
nito ang sarili sa kanya.
'Why are you like this, Terrence? Why are you doing this to me?' tanong niya sa
isip niya.

Malinaw sa kanya ang nararamdaman
niya. Mahal niya talaga si Gab at kaibigan lang ang tingin niya kay Terrence pero
naging malaking parte ito ng buhay niya nitong mga nakaraang taon kaya hindi madali
sa kanya ang ginagawa ni Terrence na pagdistansya sa kanya.

"Mind to share?"
"I don't trust you, Marc. I'm leaving."

Naglabas siya ng pera at inipit
'yon sa bote ng beer. Tumayo na din siya pero dahil sa pagkahilo niya ay muntik na
siyang matumba pero naalalayan siya ni Marc.

"Thanks."
"May sasakyan ka ba?" tanong ni Marc.
"I'll just take a cab."
"Ihahatid na lang kita sa inyo. Delikado na sa labas lalo na at nakainom ka."
"No, I would rather go home alone."
"May tama ka na ng alak. Kapag gago 'yong driver ng taxi na masasakyan mo, baka ano
pa ang mangyari sa 'yo."
"I don't trust you."
"You don’t have to trust me, Jin. Hayaan mong ihatid kita. Hindi ko naman sisirain
ang pangalan at trabaho ko."
"Okay, if you insist."

Inalalayan ni Marc si Jin hanggang
sa makarating sila sa kung saan nakapark ang sasakyan niya at inihatid siya nito sa
bahay nila.

"Thank you, Marc."
"You're welcome."

Lumabas na si Jin ng sasakyan at
pumasok sa loob ng bahay niya. Kagaya ng sinab- niya kay KL, agad niya itong tinext
pagkauwi niya. Habang nakahiga ay patuloy pa din siyang nag-iisip at hindi niya
makalimutan ang pag-iwas na ginawa ni Terrence sa kanya.

'Siya na mismo ang lumalayo sa akin
kaya wala na akong magagawa.'

Napagdesisyunan niya na simula bukas ay tatanggalin niya na sa buhay niya si

Terrence. Ayaw niya na ipagsiksikan ang sarili niya sa tao na ayaw sa kanya.
[ 41 ] Trap [Game of Love 2: Still in Love...]
CHAPTER 41: Trap

9 na ng umaga nang magising si Jin. Pagkagising niya, may nakita siya sa lamesa sa
tabi ng kama niya na pagkain at sulat kaya agad niya yun binasa.

'Good morning hon! Hindi na kita ginising dahil masarap ang tulog mo at humihilik
ka. Pinaghanda na kita ng agahan. I love you kabs! -Gab'

Napahawak siya sa ulo niya. Masakit pa ang ulo niya dahil sa dami ng nainom kagabi.
Agad niyang kinuha ang phone niya saka tinawagan si Gab.

"Aren't you busy?"

[ May meeting ako ngayon at papunta
pa lang ako doon. Kumain ka na? ]

"Hindi pa. Thank you sa breakfast
Gab!"

[ Kumain ka na ]

"In a while. Dapat ginising mo ako!
For your information, I am not snoring when sleeping"

[ Ako yung nakakarinig nun, hindi
ikaw ]

"Whatever Gab! I hate you!"

[ I love you! ]

"Sige, kakain na ako. Pupunta ako
sa office mo ng lunch time. Bye!"

[ Sige, magingat ka ]

Pinutol na ni Jin ang tawag saka nagayos bago siya kumain. Nagluto din naman siya
ng pagkain para kay Gab.

***

Madali siyang pumunta sa opisina ni Gab at nabigla siya nang makita si Aeja na
nakaupo sa swivel chair ni Gab at may kausap sa phone. Secretary lang siya ni Gab
pero iba siya kung makakilos. Nang mapansin ni Aeja si Jin ay agad itong umayos ng
upo at kaagad na tumayo.

"Good afternoon Ms. Tan. Para po ba yan kay Sir Gab? Tulungan ko na po kayo"

Nilapitan siya ni Aeja at kukunin sana ang dala niya pero iniwas ni Jin.

"I can manage"

Ipinatong ni Jin ang dala niya sa lamesa at saka nagtingin tingin sa loob.

"Ma'am, nasa meeting pa po si Sir Gab at hindi pa nakakabalik. Baka po mainip kayo.
May mga kailangan po ba kayo?"

"Nothing. Thank you"


Lumapit si Jin sa mga picture sa shelves at nakita niya ang picture nilang dalawa,
ang picture niya at picture ni Gab na magisa.

"Ang gwapo po ni Sir Gab ano? Napakaswerte niyo sa kanya"

Napalingon si Jin kay Aeja at tiningnan ito ng masama.

"Do you like my boyfriend?!" naiinis na tanong niya

"H-hindi po ma'am. Sinasabe ko lang
po na maswerte kayo sa kanya. Wala po akong gusto sa kanya"

"Just make sure na wala talaga at
hindi ka magkakagusto sa kanya"

"Makakaasa po kayo. Pasensya na po.
Kung may kailangan kayo, sabihan niyo lang ako agad. Maghihintay lang ako sa labas"

"No! Stay inside this room with me"

Umupo si Jin sa swivel chair ni Gab at pinaupo niya si Aeja sa sofa doon. Hindi
naman mapakali si Aeja dahil sa naiilang siya.

'Akala ko nung una mabait siya dahil tinulungan niya ako pero may kakaiba din pala
siyang ugali. Wala naman sigurong masama kung nagagwapuhan ako sa boss ko diba?
Hindi ko naman siya gusto' naisip ni Aeja


Nakatingin lang si Jin kay Aeja at tinitingnan ito ng mabuti. Napapansin niya ang
pagkailang nito dahil na din sa hindi siya mapakali.


'Maganda at maputi din siya. Posibleng magustuhan din siya ni Gab at baka magulat
na lang ako, may relasyon na sila. Hindi ako papayag dun!' naisip ni Jin

Alam ni Jin na siya ang mahal ni Gab pero lalaki si Gab kaya naman kahit alam niya
na imposible itong magkagusto kay Aeja, posible pa din siyang matukso nito. Natigil
ang lahat ng iniisip ni Jin nang may pumasok sa opisina ni Gab.

"Hon!" Sigaw ni Jin nang makita si Gab

Agad na tumayo si Jin at nilapitan si Gab. Ipinulupot niya yung kamay niya sa leeg
ni Gab.

"Namiss kita! Kanina pa ako naghihintay dito"

Hinawakan ni Gab ang bewang ni Jin at saka sumenyas kay Aeja na lumabas doon. Agad
din naman siya umaliis.

"Talaga namiss mo ako?"

"Syempre naman. Hindi na nga tayo
nakakapagkwentuhan dahil busy ka palagi"

"Wag ka magalala, sa friday
matatapos na din to"

"I'm glad to hear that"

"Magdedate tayo pagkatapos"

"Looking forward to that. Kumain ka
na"

Umupo silang dalawa sa sofa at saka sila kumain. Sinusubuan ng pagkain ni Jin si
Gab. Gusto niya bumawi sa tagal ng panahon na nawala siya at hindi niya ito nagawa
para kay Gab.

"How is it? Masarap ba?"

"Hindi masarap Chef Jin"

"Really?"

"I'm just kidding hon. Masarap na
masarap yung luto mo. Pwede na kita gawing asawa ko"

"Atupagin mo muna yang trabaho mo!
Marami pa tayong panahon"

Nagpatuloy lang sila sa pagkain.

"Gabriel"

"Sinabe ko sayo na ayaw kong
tinatawag ako sa ganyang pangalan"

"Gusto ko lang naman maiba yung
tawag ko sayo. Gab kasi ang tawag sayo ng lahat"

"Sige payag na ako pero minsan mo
lang ako pwedeng tawagin nyan"

"Fine"

"Ano pala yung sasabihin mo?"

"Sayang hindi ako graduate ng
business administration. Kung hindi ako naaksidente noon, siguro natuloy kami ni
bessy sa Korea t parehas kami ng inaral kaso naging chef ako"

Hinawakan ni Gab sa mukha si Jin at nginitian.

"Wala ka namang dapat pagsisihan. Magaling ka na chef at mapapakinabangan mo din

yan. Kung gusto mo naman magaral, pwede ka ulit magaral"

"Gusto ko lang naman na ganun para
kasama kita sa trabaho"

"Magsasawa ka lang sakin hon"

"Magapply kaya ako na secretary
mo?"

"May secretary na ako. Buti nga
nabawasan na ng isa dahil nagretire na yung una"

"Si Aeja na lang secretary mo?"


"Gusto ko din magapply na secretary
mo"

"Sigurado ka ba dyan?"

"Oo naman!"

"Over qualified ka para doon"

"Gusto ko pa din. Kahit s Monday pa
ako magsimula"

"Sige. Ako na ang bahala"

Gusto talaga ni Jin na magtrabaho kasama si Gab. Natatakot siya na baka isang araw,
maagawan na lang siya ni Aeja lalo na't napapansin niya na may gusto ito sa
bofriend niya.

***

"Job well done everyone!" sabi ni Gab sa ma kaopisina

"Sir Gab, pakain naman kayo dyan!"
biro ng marketing director

"I know that everyone worked hard
for this proposal and since its been approved by the board, let's celebrate! It's
on me tonight!" dagdag pa ni Gab

Agad silang pumunta sa pinakamalapit na videoke bar sa opisina nila. Naaprubahan na

ang proposal nila para sa isang produkto kaya naman gustong bawian ni Gab ang mga
empleyado ng kompanya nila. Nasa labinglima sila ngayon na sumama at halos lahat sa
kanila ay wala pang mga asawa. Pagpunta doon, umorder kaagad si Gab ng mga alak at
pagkain para sa mga kasama.


"Thank you dito sir Gab!" sabi ng isang empleyado

"Wala yun. Magsaya lang kayo. Hindi
niyo ako kailangang ituting na boss ngayong gabi" sagot ni Gab


Maingay sa loob ng kwarto na nirentahan nila hanggang sa umaga. Nagkakantahan ang

ilan sa kanila at ang iba naman ay sumasayaw. May ilan din na umiinom.


"Drinks?" alok ni Aeja kay Gab

"Thanks"


Agad na kinuha ni Gab ang baso na may lamang alak at saka uminom. Tinabihan din
naman siya ni Aeja na umiinom din naman.

"Ayaw mo kumanta sir?" tanong ni Aeja

"Gab na lang. Wala na tayo sa
opisina"

"Okay Gab. So, why don't you sing a
song?"

"Ayoko. Hayaan mo na lang sila
kumanta dyan. Ikaw? Ayaw mo ba sila samahan?"

"Wag na lang. Hindi ko pa sila
masyadong kilala kaya hindi ko sila sinasamahan. Sayo lang ako malapit sa mga
kaopisina. Salamat pala sa pagtanggap sakin Gab"

"Wala yun. Teka, babayaran ko na
muna ito lahat para wala na problema mamaya"

"Okay, go on"

Tumayo si Gab at lumabas ng pinto. Napansin ni Aeja ang phone ni Gab sa lamesa at
tiningnan ito. nakita niya ang mga tawag galing kay Jin. Agad niyang pinatay ang
phone ni Gab at nilagay sa bag niya ang cellphone nito.

'Sorry Gab. I really need to do this. This is my only change' sabi ni Aeja sa isip
niya


May tumabi kay Aeja na lalaki. Kasing edad lang ito ni Gab.

"Hi Aeja!" bati nito sa kanya

"Hi" tipid na sagot niya

"Painom ah?"


Kinuha ng lalaki ang basong iniinuman ni Aeja.


"Bakit tubig lang to?!" reklamo ng lalaki

Agad na tinakpan ni Aeja ang bibig ng lalaki at tiningnan ito ng masama.

"Wag ka ngang maingay. Hindi ako umiinom ng alak kaya tubig lang yan. Ayoko
mapahiya kaya wag ka na maingay"

"Sige. Kung hindi ka lang maganda,
hindi kita pagbibigyan"

"Thank you. Sige na, doon ka na"

Agad na tumayo ang lalaki at nakikanta na ulit. Sakto naman na pumasok na ulit si
Gab sa loob at umupo sa kinauupuan niya kanina. Agad din naman siyang uminom ng
alak.

'30 minutes lang at tatalab na yung gamot na nilagay ko sa inumin niya. Kailangan
namin makaalis dito kaagad' naisip ni Aeja

Hinayaan lang ni Aeja na uminom pa ng marami si Gab. Hanggang maaari ay kailangan

niya itong lasingin. Napahawak si Aeja at napasandal sa balikat ni Gab. Agad din
naman siyang umayos ng upo pero nakahawak pa din sa ulo niya.


"Anong nangyari? Okay ka lang ba? Aeja!" tanong ni Gab

"Medyo nahihilo na ako. Tinamaan
yata ako kaagad sa alak na ininom ko"

"Ihahatid na kita pauwi. Kaya mo ba
maglakad?"

"Kaya ko pa naman siguro"

Pinasan siya ni Gab sa likod niya. Agad silang pumunta sa parking lot ng opisina at
isinakay niya si Aeja sa sasakyan.

"Thank you Gab. Sorry, naabala pa kita. Dapat nagsasaya ka ngayon"

"Okay lang. Mas mahalaga na makauwi
ka ng ligtas. May pupuntahan din naman ako mamaya"

"Saan lakad mo?"

"May date kami ni Jin ngayon"

"Ganun ba? Sana magenjoy kayo.
Hindi ka ba niya papagalitan? Amoy alak ka na at ang dami mong nainom"

"Matagal naman ako bago malasing"

"Sige, magingat ka lang"


Agad na nagdrive si Gab papunta sa bahay nina Aeja. Sa isang apartment lang ito
nakatira at magisa lang siya na nakatira doon. Agad siyang pinapasok ni Aeja sa
loob at pinainom ng tubig.

'Dapat umeepekto na yung gamot ngayon. Kailangan mong makatulog habang nandito ka
pa' sabi niya sa sarili

Sinamahan siya ni Gab sa kwarto niya at hindi nagtagal ay nakatulog na ito.

***

"Nasaan ka na ba Gab? Kanina pa ako naghihintay dito" nasabi ni Jin

Tinatawagan niya ng tinatawagan si Gab pero hindi macontact ang pgone nito. 9 ng
gabi dapat sila magkikita pero 11 na ng gabi at wala pa din si Gab. Kanina ay
tinatawagan niya din si Gab para kamustahin ang meeting niya pero hindi ito
sumasagot kaya naisip niya na busy ito pero ngayon, alam niya na imposibleng ganun
pa din ang sitwasyon.

"Mam, iseserve na po ba namin ang mga pagkain?" tanong ng waitress

"Sige, iserve niyo yung para sa
dalawang tao" utos ni Jin

Pagkaserve na pagkaserve ng mga pagkain ay nagsimula na kumain si Jin. Kanina pa

siya nagugutom at hindi siya naghapunan dahil alam niyang pakakainin siya ng marami
ni Gab pero hindi naman pala siya nito sisiputin. Buti na lang at naiorder na lahat
ng kakainin sa restaurant t bayad na ito.


'Ito ba yung sinasabe mo na babawi ka sa pagiging busy mo? Mas gugustuhin ko pa na

hindi ka na lang bumawi kaysa naman umasa pa ako. Nakakainis ka Gabriel!' naisip
niya habang patuloy na kumakain


Pagkatapos niyang kumain ay kaagad siyang pumunta sa bahay ni Gab pero wala daw ito
at hindi pa umuuwi kaya pumunta siya sa opisina nito.


"Ms. Tan, bakit po kayo nandito?" tanong ng isang guard

"Umalis na ba si Gab?"

"Hindi po ako ang nakaduty dito
kanina ma'am. Sorry po"

"Okay lang"

"Narinig ko na pumunta sila sa
videoke bar na malapit dito ma'am" sabi ng isa pang guard

"Ganun ba? Thank you"


Agad na umalis doon si Jin. Hindi niya din napansin ang sasakyan ni Gab sa parking
lot kaya sigurado siya na wala na nga talaga ito sa opisina nito. Pumunta siya sa
videoke bar na malapit lang doon at nakumpirma niya na doon nga pumunta si Gab
kasama ang mga kaopisina nito. May ilan pa sa kanila na naiwan doon sa kwartong
iyon dahil sa kalasingan.


"Hi" bati ni Jin

"Hello miss, ang ganda mo naman"
sabi ng isang empleyado


Binatukan siya ng isa pang empleyado na hindi lasing at agad na tumayo para harapin
si Jin.


"Ms. Tan, bakit po kayo nandito? Pasensya na po sa kanya" sabi ng lalaki

"It's okay. Where is Gab?"

"Nako mam, kanina pa po nakaalis si
sir Gab dito"

"Mga anong oras?"

"Siguro mga 7 pa lang po noon"

"Really?"

"Sorry mam, wag po sana kayong
magalit pero nakita ko po si Sir Gab na umalis dito kasama yung secretary niya"

"Si Aeja?"

"Siya nga po"

"Thank you for the information.
Sana hindi malaman ni Gab yung tungkol sa paguusap natin. Aalis na ako"

"Ingat po kayo"


Umalis na doon si Jin at kaagad na umuwi.


"Wala si Gab sa opisina niya at wala din siya sa bahay niya. 7 pa lang umalis na
siya doon at kasama niya pa si Aeja. Mga 6 na ng gabi noong simula na hindi ko siya
macontact. Posible na kasama niya si Aeja hanggang ngayon"


Nagsasalita siya magisa sa bahay niya. Hindi na din siya naiilang dahil magisa lang
naman siyang nakatira doon.


"Hindi nga ako nagkamali at may gusto yung babaeng yun sa kanya! Hindi bale, simula
sa Lunes, magtatrabaho na ako para kay Gab. Gab Teppei, you're dead! Babawian kita!
Ipinagpalit mo talaga ako doon sa sekretarya mo? Lagot ka sakin! Malaman ko lang
talaga na may relasyon kayo ng babaeng yun, tapos na tayo!"


***

Nagising si Jin sa tunog ng doorbell. Agad niyang inayos ang sarili at pinagbuksan
ang tao na pumunta sa bahay niya.

"Hon, sorry"

Tiningnan niya lang si Gab. May dala itong bulaklak. Napansin niya na parehas pa
din ang suot nitong damit sa supt nito kahapon.

"Anong oras na Gab?" tanong niya

"7 ng umaga"

"Anong oras yung date natin?"

"9"

"Saan ka nanggaling? Bakit ganyan
pa din yung damit mo?"

"Sorry, may emergency sa bahay ni
Aeja"

"Inuna mo pa talaga yung babaeng
yun kaysa sakin?!"

"Kailangan niya lang talaga ng
tulong ko. Sorry na"

"Alright. I will let you off this
time but the next time that you will make me wait, you know what will happen"

"Thanks hon"

"Umuwi ka na. Magkita na lang tayo
sa Monday"

"Naamoy ko pa yung alak sa damit
mo! Umuwi ka na at baka ano pa magawa ko sayo"

"Akala ko ba ok na tayo?"

"Ok na nga tayo kaya umuwi ka na.
Akin na na to! Kung wala kang dalang bulaklak, nagalit talaga ako. Sige na,
magingat ka"


Kinuha ni Jin ang bulaklak na dala ni Gab at saka pinauwi si Gab. Hindi na talaga
siya galit kay Gab. Nagtatampo lang siya noong una. Agad namang pumasok sa loob ng
sasakyan si Gab at umuwi.


"Shit! Ano ba tong nagawa ko?!" Sigaw ni Gab sa loob ng sasakyan


Wala siyang matandaan sa mga nangyari kagabi. Alam niyang nakainom siya pero hindi
siya lasing. Nagulat na lang siya dahil nagising siya kanina na katabi si Aeja sa
kama at parehas silang walang suot na damit. Ni hindi niya mayakap si Jin kanina
dahil sa galit niya sa sarili. Wala siyang ideya sa kung anong nagawa niya kagabi.
Alam niya na malaking problema ito kapag nalaman ni Jin kaya hinihiling niya na
sana walang makaalam ng nangyari.
[ 42 ] A Big Problem [Game of Love 2: Still in Love...]

Chapter 42: A Big Problem

Mag-iisang buwan na simula noong
nagtrabaho si Jin para kay Gab. Nadidismaya siya dahil wala halos siyang ginagawa
bilang secretary ni Gab. Lahat kasi ng trabaho ay puro si Haeja ang gumagawa. Alam
niya na kaya ganun ay dahil ayaw siyang pahirapan ni Gab sa trabaho. Si Haeja ang
nag-aasikaso ng lahat at siya lang ang sumasama kay Gab sa mga lakad nito at parang
assistant lang siya.

"Jin, tawag ka ni Sir Gab. Puntahan
mo na lang siya sa office niya. Sige, pupunta muna ako sa CR," sabi ni Haeja kay
Jin.

Simula nang nagtrabaho si Jin
bilang secretary ni Gab, naging normal na ang pagtrato sa kanya ni Haeja at kung
ituring niya ito ay normal na empleyado lang. Ayaw din kasi ni Jin na tinatawag
siyang ‘Ma'am’ dahil lang sa girlfriend siya ni Gab.

Pagkaalis ni Haeja ay tumayo na
siya at pumasok sa opisina ni Gab. Nakita niya doon si Gab na nakaupo sa swivel
chair nito at nakaharap sa laptop.

"Tawag mo daw ako, Gab?"

Tumayo si Gab at nilapitan si Jin.
Hinawakan niya si Jin sa balikat at nginitian.

"Sir Gab, Ms. Tan," pagpapaalala ni
Gab.
"Tayong dalawa lang naman ang nandito sa opisina mo. Siguro okay lang naman na Gab
lang ang itawag ko sa 'yo tutal girlfriend mo ako."
"Nasa opisina tayo kaya ihiwalay natin ang personal na buhay natin."

Hindi inaasahan ni Jin na ganun ang
isasagot ni Gab. Sir na din kasi ang tawag niya dito pero kadalasan ay
nakakaligtaan niya na secretary siya nito kaya Gab ang naitatawag niya dito.

"Alright, Sir. What do you need?"
"Gusto mo ng mahirap hirap na trabaho, hindi ba? Sige, bibigyan kita. May mga
ipinatago akong documents kay Haeja. Hanapin mo 'yong para sa nakaraang buwan."
"Okay. I’ll find it then give it to you as soon as I can."
"I need it in five minutes, Jin."
"Ano?!"

Nginitian lang siya ni Gab bilang
sagot. Madali siyang lumabas doon at pumunta sa harap ng lamesa ni Haeja.
Pinagbubuksan niya ang drawers at hinanap ang documents na sinasabi ni Gab. Sa
paghahanap niya, may nakita siya na hindi niya dapat makita.

'Pregnancy kit? Bakit may ganito si
Haeja sa mga gamit niya?' tanong niya sa isip niya.

Nakita niya na pabalik na si Haeja
sa lamesa nito galing sa CR kaya naman nagmadali si Jin na hanapin ang hinihingi ni
Gab at nakita niya ito bago pa man dumating doon si Haeja.

"Ano’ng ginagawa mo sa mga gamit
ko?!" naiinis na tanong nito.
"May pinapahanap si Gab at kailangan niya na 'yon ngayon din. Buti na lang at
nakita ko kaagad. Sige, ibibigay ko na ito sa kanya."

Aalis na sana doon si Jin pero
hinawakan siya sa braso ni Haeja para pigilan.

"May nakita ka ba sa mga gamit ko?"
tanong ni Haeja.
"Nakitang alin?"
"W-wala. Sorry kung nasigawan kita. Ibigay mo na 'yan kay Sir Gab."
"Okay lang."

Nginitian siya ni Jin at kaagad na
pumasok siya sa opisina ni Gab.

"Lock the door," utos ni Gab.

Sinunod siya kaagad ni Jin. Nakaupo
sa lamesa si Gab at hinintay niya talaga na dumating doon si Jin dala ang mga
hinihingi niya. Nilapitan din siya kaagad ni Jin para ibigay ito.

"Umabot ba ako sa time limit?"
tanong ni Jin.

Tiningnan ni Gab ang relo niya.

"Just in time."

Kinuha ni Gab ang folder at
ipinatong iyon sa lamesa. Tumayo siya ng maayos at hinila si Jin papalapit sa kanya
at niyakap.

"Sir Gab, nasa opisina tayo, baka
may makakita sa atin na ganito."
"Nilock mo naman 'yong pinto, 'diba?"
"Oo."
"Kung ganun, walang makakakita sa atin na ganito."
"Akala ko ba--"
"Check the time. Lunch break na kaya pwede na natin ‘tong gawin."
"Ang dami mong pakulo, Gab! Nananadya ka na!"
"Gustong gusto kitang inaasar, alam mo ba ‘yon?"
"Alam ko. Kaya nga inaasar mo ako palagi. Gustong gusto mo na nakikita akong
naiinis."

Tinulak siya ni Jin pero mahigpit
ang kapit ni Gab sa bewang niya kaya hindi niya ito naitulak.

"Kumain na tayo."
"May dala ka bang pagkain?"
"Hindi ako nakapagluto dahil tinanghali na ako ng gising."
"Gusto ko kumain lang ng luto mo."
"Stop acting like a child, Gab! CEO ka na ng isang kumpanya kaya dapat kumilos ka
din ng ganun. Tara na, bitaw."

Pinakawalan niya na si Jin. Hinila
siya ni Jin palabas doon at habang naglalakad sila ay pinagtitinginan sila ng mga
empleyado. Pumunta sila sa isang restaurant na malapit sa building kung nasaan ang
opisina ni Gab. Agad din naman silang umorder ng makakain at pagkahatid ng pagkain
nila ay kumain sila kaagad.

"Mas gusto ko pa din ang luto mo,
Kabs."
"Sige, sa susunod ulit. Ipagluluto kita basta may oras ako."

Kumain lang silang dalawa ng
tahimik. Habang kumakain ay naiisip ni Jin ang nakita niya sa drawer ni Haeja.

'Mabilis siyang mapagod, madalas na
nahihilo, palaging pumupunta sa CR at pabago bago din ang mood niya. Those are
signs of pregnancy, right? Hindi kaya buntis si Haeja? Kaso paano naman nangyari
'yon? Hindi ko siya nakikita na may kasamang lalaki.'

Napansin ni Gab na hindi na
kumakain si Jin at malalim ang iniisip nito. Kanina pa tinitingnan at tinutusok
tusok ni Jin ng tinidor ang steak na kinakain niya. Nagulat siya nang biglang
pitikin ni Gab ang noo niya.

"Haeja--" nasabi niya dahil sa
pagkagulat.

Napaisip si Gab sa sinabi ni Jin.

'Bakit niya naman iniisip si
Haeja?' tanong ni Gab sa isip niya.

Napahawak si Jin sa noo niya at
sumimangot siya. Napahawak siya sa noo niya na ngayon ay namumula dahil sa ginawa
ni Gab.

"Ang sakit naman nun!" reklamo
niya.
"Ang lalim masyado ng iniisip mo. May problema ba?"
"W-wala naman. Kumain na lang tayo, Gab."
Nakaupo si Jin ngayon sa harap ng lamesa at naghihintay sa sunod na iuutos o

ipapagawa sa kanya ni Gab. She’s always bored because she's got nothing else to do.
Nang may tumawag sa telepono, agad niya itong sinagot. Tawag ito galing sa pastry
shop na pagmamay-ari niya at kinakailangan siya doon. Tumayo siya sa kinauupuan
niya at pumasok sa opisina ni Gab. Nakita niya doon si Gab na naglalaro lang sa
laptop nito.

"Jin, bakit ka nandito?"
"Ganyan ba talaga ang CEO dito? Pa-easy easy at naglalaro lang?"
"Wala naman akong kailangan gawin kaya ganito. Teka, baka nakakalimutan mo na boss
mo ako? Hindi ka dapat ganyan magsalita sa akin."
"Sorry, Sir Gab. I’m just curious so I asked."
"Bakit ka pala nandito?"
"I have to go because I got an emergency call coming from the pastry shop that I
own. It's now four in the afternoon and I'm not even doing anything. Siguro naman
papayagan mo akong umalis, hindi ba?"
"Sige, susunduin na lang kita doon."

Kinuha ni Jin ang isang notebook.
Doon nakasulat ang mga appointments kay Gab at pati na din ang schedule ng mga
meetings niya at kailangan niyang gawin.

"Based on your schedule, you can't
fetch me after work. I want to remind you that you have a dinner meeting with a
client at six in the evening and you know you can't be late for that. I guess, you
have to work overtime, Mr. Teppei."

Nginitian siya ni Jin.

"I will leave everything to Haeja
now."
"Umuwi ka kaagad pagkatapos mo doon. I-text mo ako kapag nakauwi ka na. Pupuntahan
kita pagkatapos ng meeting ko."
"As you wish. Bye!"
"Kiss ko, hon?"

Nilapitan siya ni Jin at hinalikan
sa pisngi saka siya umalis.

Maagang natapos ang mga kailangang
asikasuhin ni Jin sa shop niya. Uuwi na sana siya pero nakalimutan niya ang susi ng
condo unit na tinitirhan niya sa drawer ng lamesa niya kaya naman naisipan niya na
bumalik sa opisina. Kapag walang pasok ay sa condominium siya tumitira at kapag
mayroon ay sa bahay siya umuuwi. Ganun ang gawain ni Jin para makapagpahinga ang
mga katulong niya sa bahay.

'Nandoon pa kaya si Gab?' tanong
niya sa isip niya.

Pagkadating niya doon ay kaunti na
lang ang mga empleyado na hindi pa nakakauwi. Agad niyang kinuha ang susi niya at
inilagay sa bulsa niya. Napansin niya din na bahagyang nakabukas ang pinto papasok
sa opisina ni Gab kaya papasok sana siya para tingnan kung nandoon si Gab pero
natigilan siya nang may marinig siyang boses.

"Gab, kausapin mo naman ako ng
maayos!"

Boses lang ang naririnig niya
galing sa loob pero alam niya na boses 'yon ni Haeja.

"Ano ba ang sasabihin mo na
importante? Sabihin mo na. Kailangan ko nang umalis."
"'Wag kang mag-alala, saglit lang ‘to."

Gustong pumasok ni Jin sa loob ng
opisina ni Gab para guluhin sila pero mas pinili niya na makinig na lang galing sa
labas. She has always been curious to know who Haeja really is so she decided not
to go inside because if she will interrupt their discussion, she wouldn’t know what
will they talk about. Alam niya na hindi maganda ang ginagawa niya pero kahit na
ganun pa man ay gusto niyang makinig.

"Gab, buntis ako."
"Ano'ng kinalaman ko sa pagbubuntis mo?"
"I-ikaw ang ama ng dinadala ko."

Napatakip ng bibig si Jin at
nanlaki ang mata niya sa narinig. Pinipilit niya na hindi gumawa ng kahit na anong
ingay. Kahit na nasasaktan siya ay hindi pa din siya umalis doon para mapakinggan
niya ang sunod na sasabihin ni Haeja kay Gab.

"Imposible 'yang mangyari. Walang
nangyari sa ating dalawa."
"Meron, Gab! Naalala mo noong nagcelebrate tayo sa videoke bar? Hindi ba sa bahay
ko ikaw dumiretso. Lasing tayong dalawa at hindi ko inaasahan na--"
"'Wag mo ng ituloy ang sasabihin mo. Sigurado ako na hindi ako ang ama niyang
dinadala mo. Imposible ang sinasabi mo. Hindi ako gagawa ng bagay na ikasisira ko."

Hindi na kaya pa ni Jin na makinig
sa usapan nila kaya madali siyang umalis doon at nanatili muna siya sa loob ng
sasakyan niya. Bigla na lang tumulo ang luha niya.

'Iyon ang araw na may date sana
kami ni Gab pero umaga na siya nagpakita sa akin. Ngayon alam ko na kung bakit.
Magkasama sila ni Haeja sa bahay nito,' napagtanto niya.

Umalis na lang siya doon dahil baka
maabutan pa siya ni Gab at malaman pa nito na nandoon siya. Gusto niya talagang
pumasok sa opisina ni Gab para awayin silang dalawa ni Haeja pero hindi niya
ginawa. Alam niya kasi na maaapektuhan ang trabaho ni Gab kapag nalaman nito na
alam niya na ang tungkol doon.

Hindi alam ni Jin kung bakit pero
dinala niya ang sarili sa bar kung saan sila pumunta noon ni KL at agad siyang
umupo sa harap ng bar counter.

"One bottle of tequila, please."

Agad siyang inabutan ng bartender
ng bote ng tequila, isang baso na may lamang ice at isang platito na may laman na
lemon. Ito lang ang alam na gawin ni Jin sa tuwing may problema siya. Mas gusto
niya na lang na sarilihin ang problema kaysa idamay pa ang mga kaibigan niya. Iinom
na sana siya pero biglang may naglagay ng plato na may lamang pagkain sa harap
niya.

"One order of Carbonara for Jin,"
sabi ng isang lalaki.

Tiningnan niya kaagad ang lalaki.
Kilala niya ito pero hindi niya ito pinansin. Iinumin niya na sana ulit ang alak na
nasa baso pero inagaw ito ng lalaki at siya ang uminom nun.

"What the hell are you doing?!"
galit na tanong ni Jin.
"Eat," utos ng lalaki.
"Wala akong in-order na Carbonara."
"It's free for you only for tonight."

"There is no such thing as free lunch or free dinner, mister. I will not accept
this food."
"Masama ang uminom ng hindi pa kumakain."
"Who cares?! Mind your own business."
"I will pay for the food so eat it."
"You will pay for the food? Are you kidding me? You are the manager here, Marc."
"That's why I'm giving it to you for free. Eat or I'll throw you out of this
place."
"Are you threatening me?"
"Yes, yes I am."

Nabilib si Jin sa lakas ng loob ni
Marc para sabihan siya ng mga ganoong salita kaya naman kinain niya na lang ang
pagkain tutal gutom na din siya. Pagkatapos niyang kumain, agad din naman siyang
uminom.

"Why are you here? Magpapakalasing
ka na naman. You got a big problem?"
"My problem is not your problem, Marc. Just mind your own talent."
"Talent? Do you mean, Mika?"
"Who else can it be?"
"She's on vacation leave right now so I'm letting her do whatever she wants."
"Can you leave me alone? I don’t need some company."
"I'm just trying to be friends with you."
"I'm not interested on being friends with you. Kapag kinulit pa ako ng kinulit,
aalis ako dito."
"Alright. Have a good time. I'll just talk to you later."

Uminom ng uminom si Jin hanggang sa
makaramdam siya ng hilo dahil sa dami ng nainom niya. Ngayon lang siya ulit
nakainom ng ganito karami kaya iba ang pakiramdam niya.

"Ugh, my head."

Kinuha niya ang phone niya at
tiningnan ang oras. Alas nuwebe pa lang ng gabi.

'Bakit ba ang bagal ng oras? Parang
kanina pa ako umiinom dito.'

Napansin niya ang mga text at tawag
galing kay Gab. Tapos na ang meeting nito at naghihintay na ito sa labas ng
condominium unit ni Jin dahil sa usapan nila na pupuntahan ito pagkatapos ng
meeting niya.

"Jin, nasaan ka ba?! Kanina pa ako
naghihintay dito!" naiinis na tanong ni Gab.
"You even have the guts to yell at me after what you did?!"
"Lasing ka ba?"
"Why? Do you even care if I'm drunk or not?"
"Nasaan ka? Pupuntahan kita dyan."
"Puntahan mo na lang 'yong anak mo at ang Nanay ng anak mo!"

Pagkatapos na sabihin 'yon ni Jin
ay pinutol niya na ang tawag. Pakiramdam niya ay nawala ang hilo niya sa pag-uusap
nila ni Gab kaya naman uminom pa siya ng uminom.

"I overheard your phone
conversation."

Napatingin siya sa nagsalita at
alam niya na si Marc na naman ito. Umupo na naman ito sa tabi niya para
makipagkwentuhan.

'When will this guy stop? He is
really annoying, isn’t he?'

Tiningnan niya ang lalaki at
nginitian. Alam niya na hindi ito titigil hanggang sa hindi niya ito kinakausap ng
maayos.

"Friends?" tanong ni Jin.
"Payag ka na? Umepekto na siguro 'yong alak sa 'yo."
"It's not because of the alcohol. I agreed because I want you to stop bothering
me."
"Sorry. Masyado na ba akong makulit?"
"Oo. Makulit ka pero hindi ka nakakatuwa. May mga tao na makulit pero nakakatawa
but you’re not. What exactly do you want from me?"
"I'm not asking for anything more. I just want us to be friends."
"And I agreed, right? You may stop now."
"I want to help you, Jin."

Nagbago ang gaze ni Jin at napaisip
siya.

"Help me? How will you do that?"
"Based on what I heard, I think you’re talking to your boyfriend. Nakabuntis siya
kaya ka naglalasing. Am I right?"
"Exactly."

Kinuha niya ang baso ni Jin at
ininom na naman ang laman nito na alak. Tinaasan lang siya ng kilay ni Jin dahil sa
nakakapalan siya sa mukha ng lalaki.

"Alam mo, Jin. Walang magbabago
kahit na maglasing ka pa. The truth will always be the truth. Hindi alak ang sagot
sa mga problema mo."

Napaisip si Jin. Tama nga naman ang
sinabi sa kanya ni Marc.

"Since you are so good at this, you
might also want to advice me at what should I do regarding this matter."
"Sigurado ka na ba na anak niya talaga ‘yon?"
"I just overheard their conversation. May babae na nagsabi sa kanya na buntis siya
at si Gab ang tatay ng anak nito."

Biglang tumawa si Marc kaya naman
tiningnan niya ito ng masama.

"Why are you laughing?! Walang
nakakatawa sa sinabi ko!"
"Nagpapakalasing ka dahil lang sa narinig mo? Ni hindi mo nga alam kung totoo nga
ba ‘yon o pinapaako lang ang anak niya kay Gab."
"Stop looking at me like that! Yes, you may be right but I can't help it. I was so
shocked after hearing that news."
"Ano pa ba ang narinig mo?"
"Sinabi niya na hindi niya anak ‘yon at imposibleng mangyari ‘yon."

"You don't trust your boyfriend?"
"Of course, I trust him."
"Kung may tiwala ka sa kanya, dapat naniwala ka sa kanya."

Naiinis na siya sa lalaki na katabi
niya dahil lahat ng sinasabi nito ay tama o may katuturan. Pakiramdam niya, siya pa
ang may mali kahit na wala siyang ginagawa.

"Stop talking! I don't want to talk
about this matter anymore. Ubusin na lang natin ‘to para makauwi na ako."
"Ihahatid na kita pauwi."
"I have my own car."
"I'll drive for you."
"If you insist."
"I guess I shouldn’t be drinking with you, Jin. Magpakalunod ka na lang sa alak
hanggang gusto mo at hahayaan lang kita."
"That’s great!"

Inubos ni Jin ang lahat ng binili
niyang inumin kaya sobra siyang nahilo pero alam niya pa din ang ginagawa niya.
Hinatid siya ni Marc papunta sa tinitirhan niya. Karga siya ni Marc sa likod nito
dahil sa nahihilo siya at hindi niya na kaya pang maglakad. Pagdating nila sa tapat
ng unit niya, napatigil si Marc.

"Gab.." mahinang sinabi ni Marc.

Nakasandal ang ulo ni Jin sa balikat ni Marc at nang marinig niya na binanggit ni
Marc ang pangalan ni Gab, iniangat niya ang ulo niya at nakita niya doon si Gab na
naghihintay pa din sa labas hanggang ngayon. Nagpanic na lang siya dahil hindi niya
alam ang dapat na gawin.
[ 43 ] Solution [Game of Love 2: Still in Love...]
(Steven on the side. Add him on facebook:

http://www.facebook.com/stevensantos.official)
Chapter 43: Solution
Ibinaba ni Marc si Jin. Alam niya na kailangang magusap ng dalawa.
"G-Gab" mahinang sinabe ni Jin
Hindi alam ni Jin ang gagawin. Gusto niyang magalit at saktan si Gab pero hindi
nakikisama ang katawan niya. Tila ba hindi siya makalakad.
"Marc, tara na sa loob"
Binuksan ni Jin ang pinto ng unit niya pero bago pa man siya makapasok, hinawakan
ni Gab ang kamay niya.
"Jin, magusap tayo"
"Ayoko makipagusap sayo"
"Please listen to me first. Hindi ako aalis dito hanggang hindi mo ako kinakausap"
"Edi wag kang umalis"
Pinapasok ni Jin si Marc sa loob ng unit niya at saka siya pumasok. Hindi na rin
naman nagpumilit si Gab na pumasok doon.
"Coffee?" tanong ni Marc
"Yes, please"
Pumunta si Marc sa kusina para magtimpla ng kape para kay Jin. Pagbalik niya, umupo
ito sa tabi niya.
"Uminom ka muna para matanggal hilo mo" sabi ni Marc
"Nawalan ng epekto yung alak nang makita ko siya"
Umiyak si Jin at nagulat si Marc ng isinandal nito ang ulo niya sa balikat niya.
Niyakap niya naman ito at hinagod ang likod.
"Sige, iiyak mo lang yan"
Patuloy lang na umiyak si Jin pero hindi nagtagal at tumahan din siya. Umayos
kaagad siya ng upo.
"Sorry Marc"
"Okay lang. Inumin mo na yung kape."
Ininom niya ito at tulala pa din siya. Ayaw niyang kausapin si Gab. Tumunog ang
phone ni Marc at tiningnan niya kung sino ang nagtext.
From: Gab
Tulungan mo akong makausap siya. Sigurado ako na alam mo na ang nangyari.
Hindi siya sumagot sa text ni Gab at itinago ang phone niya.
"Jin"
"Bakit?"
"Ayaw mo ba talaga siyang kausapin?"
"Ayoko pa siyang makausap"
"Hahayaan mo lang ba siya sa labas?"
"Sigurado ako na aalis din siya dyan. Pabayaan lang natin siya"
"I need to go now Jin"
"Thanks again Marc. Lumabas ka na lang at ilock mo yung pinto"
"Sige"
Nagayos lang si Jin at naghanda para makatulog na siya pero bago pa siya matulog ay
sumilip siya sa peephole ng pinto para tingnan kung nandoon pa si Gab. Nakita niya
ito na nakaluhod sa labas at naghihintay pa din.
'Umuwi ka na Gab. Pinapahirapan mo lang ang sarili mo dahil hindi kita kakausapin.
Papahirapan muna kita sa ngayon para malaman mo ang mali mo' sabi niya sa isip niya
***
Nang magising si Jin ng umaga, agad niyang naalala si Gab. bumangon siya at sinilip
sa peep hole kung nandoon pa si Gab. Inaasahan niya na din na wala na si Gab doon
pero nandoon pa siya at naghihintay.
'Baliw ba siya?! Magdamag siyang naghintay sa labas?' sabi ni Jin sa isip niya
Binuksan niya ang pinto at saka siya lumabas. Nakaluhod si Gab sa harap ng pinto ni
Jin at nang makita niya ito ay pinilit niyang makatayo pero nanghihina ang mga
tuhod niya kaya napaluhod siya ulit.
"Bakit ka pa nandito?! Umuwi ka na Gab. Pwede kita ireport ng trespassing kapag

hindi ka pa umalis dyan"
"Magusap tayo Jin. Magpapaliwanag ako sayo"
"Ayoko makinig sa paliwanag mo. Hindi kita kakausapin tungkol doon kaya umalis ka
na"
Sinaraduhan ng pinto ni Jin si Gab. Pinipilit niyang tiisin ito kahit na gusto niya
na siyang alalayan papasok ng bahay. Nang mapaluhod ito ulit dahil sa nanghihina na
siya, nasaktan si Jin. Namumutla na din si Gab. Alam niyang kailangan niyang tiisin
si Gab. Hindi niya ito kakausapin hanggang hindi siya nakakasiguro na hindi talaga
anak ni Gab ang dinadala ni Aeja. Agad niyang tinawagan si KL.
"Bessy"
[ Bakit bessy? Okay ka na ba? ]
"Okay na ako pero si Gab, hindi. He must be crazy! Remember what I told you last
night?"
[ Oo. Yung tungkol sa problema mo at sa paghihintay niya sa labas ]
"He's still here until now. He's kneeling in front of my door"
[ Anong plano mo? Ayaw mo pa din ba siya kausapin? ]
"I talked to him asking him to leave but he just don't listen. Ayaw niya umalis
hanggang hindi niya ako nakakausap. Ayoko siya kausapin hanggang hindi
napapatunayan na hindi kanya yung bata. I don't care if I will avoid him even for a
month!"
[ Bessy, sobra na yung isang buwan! Papahirapan mo ba talaga siya? Kaya mo ba

siyang tiisin? ]
"I can't watch him like that. I need to do this bessy. Dahil kung kanya talaga yun,
malaki yung kasalanan niya sakin"
[ Paano kung anak niya talaga yun? ]
"I don't know. I cannot accept that so I guess I'm going to end our relationship.
Okay lang sana kung nagkaanak siya noong hindi pa kami kaso nangyari yun na kami
na"
[ I understand ]
"I need your help bessy. Tawagan mo sina Steven at Spencer para tumulong na
paalisin dun si Gab. He's pale white and if this continues, he might collapse"
[ Okay. I'll call you when were on the way. Kapag nandyan na kami sa building,
lumabas ka ng bahay niyo at umalis. Baka sakaling mas mapadali ang pagpapaalis
natin sa kanya ]
"Okay. Thank you KL!"
[ I'll just call you later ]
***
Nang tinawagan si Jin ni KL, agad siyang lumabas. 11 na ng umaga pero nandoon pa
din si Gab.
'Hindi ba siya napapagod?' tanong ni Jin sa isip niya.
Nang makita siya ni Gab, pinilit nitong tumayo at sundan si Jin pero sobrang
nanghihina ang tuhod niya kaya hindi siya makatayo.
'Hindi ako susuko Jin. Kakausapin mo din ako. Kailangan kong magpaliwanag sayo.
Alam kong hindi ko anak ang batang yun' sabi ni Gab sa sarili
Naglakad lang si Jin. Pinipilit niya ang sarili na wag lumingon.
"Jin!" sigaw ni Gab
Saktong bumukas ang elevator nang makarating doon si Jin. Nandoon na si KL kasama
si Spencer at Steven.
"Kayo na bahala sa kanya" sabi ni Jin sa kanila.
"Jin, sinabe na samin lahat ni KL. Alam kong hindi yun kaya gawin sayo ni Gab.
Maloko din yan pero hindi niya yun magagawa sayo" sabi sa kanya ni Steven
"Hindi din ako naniniwala na totoo yun. Pakinggan mo din sana siya" -Spencer
"Makikinig ako sa paliwanag niya pero hindi muna siguro sa ngayon. Sige, una na
ako" sabi ni Jin sa kanila
Sumakay na ng elevator paalis si Jin. Hahabol sana si Gab pero hindi niya na talaga
kaya. Nilapitan siya kaagad ni KL para alalayan pero inalis yun kaagad ni Gab.
"Kailangan ko siyang makausap" mahinang sinabe ni Gab
"Pre, awat na" -Spencer
Umupo ng maayos sa gilid si Gab at tinabihan siya nina KL. Binuksan ni KL ang dala
niyang tubig at inabot kay Gab.
"Gab, inumin mo na muna to. Hindi ka pwedeng humilata dyan dahil sa gutom" sabi ni
KL sa kanya
Ininom yun ni Gab at hindi nagtagal at medyo umayos ang itsura nito.
"Dude, umuwi ka na muna. Ihahatid ka na namin sa inyo" sabi ni Steven
"Hindi ako aalis hanggang hindi ko pa siya nakakausap" sagot ni Gab
"Gab, wag mo na ipilit kung ayaw ka niya kausapin" -KL
"Umalis na kayo. Kaya ko na magisa dito. Hindi niyo ako mapapauwi" -Gab
"Sabi niya kakausapin ka niya pero hindi pa ngayon. Hayaan mo na muna siya pre.
Alam natin yung nangyari. Kahit siguro samin ni KL mangyari yun, ganito rin ang
mangyayari" -Spencer
"Hindi sakin yung bata. Imposible na anak ko yun dahil wala akong maalala na ginawa
kong kalokohan" -Gab
"Yun naman pala, bakit kailangan mo pa ipilit na magpaliwanag? Imbis na ubusin mo

yung lakas mo kakahintay sa kanya habang nakaluhod ka dyan, bakit hindi mo na lang
alamin yung totoong nangyari para mapatunayan mo na hindi yun sayo" -Spencer
"Tama si Spencer bro. Boss ka niya diba? Gamitin mo yun para mapapasok siya sa
opisina mo at doon mo siya ilock para makausap mo siya" -Steven
"Tama sila Gab. Wag mo idaan sa ganito. Umuwi ka para magpalakas at kumilos para
malaman kung totoo nga yun o hindi saka mo siya kausapin" -KL
"Oo nga. Baka sakaling kapag hindi ka nagpilit na kausapin siya, siya pa ang
lumapit sayo" -Steven
"Wag ka na magsayang ng oras Gab dahil habang tumatagal ang galit ng tao, mas
lalong mahirap makipagayos" -KL
"Ipatanggal mo na yung Aeja na yun! Maganda pa naman sana kaso mukhang masama" -
Spencer
Binatukan ni KL si Spencer.
"Nagkakagulo na nga, naisipan mo pa yung ganun! Baliw ka ba?!" -KL
"Baliw sayo KL" -Spencer
"Teka nga, ang landi niyong dalawa" -Steven
"Wala lang kasi yang Aine mo. Mas malandi ka pa e" -Spencer
"Tigilan niyo nga ako!" -Steven
"Hindi ko pwede tanggalin si Aeja" -Gab

"Bakit naman Gab? Lalong magagalit si bessy kapag nakita niya na naguusap pa kayo
ni Aeja" -KL
"Tama lang na mapalapit ako sa kanya para malaman ko yung totoo. Kapag tinanggal ko
siya, mas mahihirapan ako na sundan siya" -Gab
"Galing mo talaga pre!" -Spencer
"Tara na, umuwi na tayo. Namimiss ko na si Aine. Ngayon na balik nun" -Steven
Inalalayan nina Steven at Spencer si Gab na makaalis doon. Naghihintay lang si Jin
sa loob ng sasakyan niya sa parking lot na makita si Gab na umalis. Nakita niya na
tila hinang hina ito at hindi na halos kayang maglakad. Pagkaalis nila, agad din
naman siyang umuwi at tinext siya ni KL.
From: Kylie Lariza

Okay na bessy. Wag ka magalala dahil hindi ka na niya guguluhin sa bahay mo.
Hindi na sumagot si Jin. Alam niyang kailangan niya tiisin si Gab pagpasok niya sa
opisina sa Monday. Kailangan niyang ipakita dito na hindi siya apektado. Hinatid na
nila Steven, KL at Spencer si Gab sa bahay nito.
"Salamat pre" sabi ni Gab sa kanila
"Anytime dude. Sabihan mo lang kami kung gusto mo uminom, pupunta kami kaagad" -
Steven
"Kapag kailangan mo ng tulong, dito lang kami" -Spencer
Umalis na sila pagkahatid nila kay Gab.
'Simula sa Lunes, magiiba ang lahat Jin. Papatunayan ko sayo na hindi totoo ang
iniisip mo, pangako' sabi ni Gab sa sarili niya
[ 44 ] Trials [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 44: Trials

Monday na at alam ni Jin na
kailangan niyang pumasok sa opisina dahil may trabaho siya pero nagdadalawang isip
siya kung papasok ba siya o hindi dahil ayaw niya pa din na makausap si Gab. Alam
niya kasi na magkakaroon na ng dahilan para magkausap sila dahil boss niya ito. Sa
huli ay nagdesisyon siya na pumasok na lang at 'wag magpaapekto sa mga nangyayari.

"Jin, bakit ngayon ka lang? Kanina
ka pa hinahanap ni Sir Gab. Pumunta ka na lang daw sa opisina niya," sabi ni Haeja
sa kanya pagdating niya.

Pinatong ni Jin ang mga gamit niya
sa lamesa at saka pumunta sa opisina ni Gab.

"Pinapatawag mo daw ako," bungad ni
Jin.
"Bakit ngayon ka lang? You're late, Ms. Tan!" sigaw ni Gab.
"Something urgent came up, that's why."
"Meron nga ba o ayaw mo lang akong makausap?"
"It doesn’t matter. Bawasan mo sweldo ko kung gusto mo. I don’t have to explain to
you. Ikaw na mismo ang nagsabi noon, hiwalay ang personal na buhay sa trabaho, Sir
Gab. May kailangan po ba kayo kaya hinahanap niyo ako?"
"Mag-usap tayo."
"Tungkol saan?"
"Sa ating dalawa."
"Aalis na ako."

Aalis na sana doon si Jin pero
hinawakan ni Gab ang braso niya at hinila ito.

"Ayaw mo ba talagang makinig sa
'kin? Hayaan mo naman akong magpaliwanag, Jin!"
"Kapag hindi mo pa ako binitawan, tuluyan na akong makikipaghiwalay sa 'yo. Kung

ayaw mong mangyari ‘yon, hayaan mo na ako," pagbabanta ni Jin.

Agad siyang binitawan ni Gab. Takot
si Gab sa pwedeng gawin ni Jin kaya naman sinunod niya na lang ito. Ayaw niya na
dumating ang araw na mawala sa kanya ulit ang dalaga.

Nang sumunod na araw ay nagtataka
si Jin dahil matapos ang pag-uusap nila kahapon ni Gab ay hindi na ito nagpumilit
pa na kausapin siya. Gusto niya man ng ganito pero hindi niya gusto na parang
binabalewala lang siya ni Gab. Hindi din kasi ito tumatawag o nagtetext sa kanya.
Ni hindi ito tumitingin sa kanya.

"Good noon, Sir Gab!" bati ni Haeja
sa boss niya.
"Tara?" pagyayaya nito.
"Ha? Saan tayo pupunta?"
"Sabay tayong kakain, hindi ba?"

Pagkalapit sa kanila ni Gab ay
umiwas ng tingin si Jin pero nang marinig niya na sabay silang kakain ay napatingin
siya kay Gab. Nakatingin ito kay Haeja habang nakangiti at alam niyang si Haeja ang
nginingitian nito at hindi siya.

"Sige. Kukunin ko lang 'yong gamit
ko," sagot ni Haeja.

Tumayo si Haeja at kinuha ang bag
niya. Sabay silang naglakad paalis doon. Hindi rin naman maiwasan ni Jin na tingnan
ang dalawa na magkasama. Napansin niya din ang paghawak ni Gab sa bewang ni Haeja
na ikinainis niya. Nagseselos siya sa nakikita. Ni hindi man lang siya tiningnan o
nilingunan ni Gab hanggang sa makaalis sila.

'Bakit ganito si Gab? Kakaiba ang
ikinikilos niya. Ginagalit niya ba talaga ako o pinagseselos? Nagawa niya pa
talagang yayain si Haeja sa harap ko?! Ang kapal ng mukha niya! Ito ba ang paraan
niya para kausapin ko siya?' tanong ni Jin sa isipan niya.

Tumayo siya at nagbalak na sundan
ang dalawa pero sa huli ay umupo din siya ulit. Ayaw niya na magmukhang stalker ng
dalawa dahil kapag may nakakita sa kanya na gumagawa nun at nalaman ‘yon ni Gab,
magmumukha lang siyang katawa tawa.
"Jin?" tawag sa kanya ni Haeja.

"Bakit?"
"Hiwalay na daw kayo ni Gab? Totoo ba ‘yon?"
"Ano?!"
"Ang sabi niya sa 'kin kanina, wala na daw kayo. Ano'ng nangyari?"

Napaiwas ng tingin si Jin kay
Haeja. Hindi siya makapaniwala sa narinig.

'Sumosobra ka na, Gab Teppei!
Hiwalay? Hindi pa nga ako nakikipaghiwalay, ginawa mo ng official? Ito namang si
Haeja, agad na pumatol. Patay malisya pa. Alam niya naman na hindi ito mangyayari
kung hindi niya nilandi si Gab,' sabi ni Jin sa isip niya.

Humarap siya ulit kay Haeja at
ngumiti.

"Oo, wala na nga kami. Naghiwalay
kami dahil sa 'yo! Alam mo ba ‘yon?" pagtataray ni Jin.
"Oops. Hindi naman yata tama na pagbintangan mo ako. Hindi ko kasalanan na

nadisgrasya niya ako dahil siya ang lalaki, siya ang gumagawa, hindi ako. Parehas
kaming lasing--"
"Stop it! I don't want to hear any of it!"
"Sorry, Jin. I know you love him but I need him. I'm being sincere. I hope you
understand my situation. I’m really sorry."

Gustong saktan ni Jin si Haeja
dahil sa mga pinagsasabi nito pero pinipigilan niya ang sarili niya dahil ayaw
niyang gumawa ng iskandalo doon. Padabog siyang tumayo sa kinauupuan niya at
madaling pumunta sa opisina ni Gab. Nilock niya din ang pinto at dumeretso sa harap
ng lamesa ni Gab at hinampas ‘yon ng malakas.

"What are you doing, Ms. Tan?"
"Do you want to talk?! Fine, let us talk about us!" sigaw ni Jin.
"I'm busy right now."
"Alam ko ang lahat ng schedules mo kaya 'wag mong idadahilan sa 'kin 'yang pagiging
busy mo dahil alam kong hindi ka busy! Mag-usap tayo, Gab!"
"I'm your boss, Jin. Be careful with your words."
"Don't worry, Sir Gab. After we talk, I will hand you my resignation letter!"

Naiiyak na sa sobrang inis si Jin.
Nasasaktan siya sa ipinaparamdam sa kanya ni Gab.

"Bakit mo sinabi kay Haeja na
hiwalay na tayo?!"
"Bakit? Hindi pa nga ba?"

Hindi makapaniwala si Jin na kay
Gab niya na mismong naririnig ‘yon at hindi kay Haeja.

"Hindi pa pero kung atat na atat ka
ng makipaghiwalay sa 'kin para makipaglandian sa Haeja na ‘yon, we're over! I don't
know how can you do this to me after all that you've done to me. Ikaw pa ngayon ang
may lakas ng loob na makipaghiwalay? Damn you, Mr. Teppei! Ang kapal ng mukha mo!
Sinabi mo pa sa babaeng ‘yon kahit hindi ko alam na ganun na pala? Para akong tanga
na nagulat dahil sa sinabi niya!"

Hindi na napigilan ni Jin ang
umiyak.

"Magsama na lang kayo ng babaeng
‘yon at ng magiging anak niyo!"

Pagkasabi nun ni Jin, agad siyang
lumabas sa opisina ni Gab. Kinuha niya ang mga gamit niya at umalis sa lugar na
iyon. Umiiyak siya habang nagmamaneho ng sasakyan. Hindi niya mapigilan ang pagtulo
ng luha niya. Hindi niya na alam ang gagawin kaya tinawagan niya si KL.

"Bessy.."
"Jin, bakit ka umiiyak? "
"Hiwalay na kami ni Gab."
"Nasaan ka ngayon? Pupuntahan kita."
"I’m driving. I’m going to your place."
"Mag-i--"
"Aaah--"

Nakarinig si KL ng malakas na
kalabog sa kabilang linya at hindi na nakasagot pa si Jin. Matinding takot at kaba
ang naramdaman niya. Ganito ang nangyari noon kay Jin. Umiiyak siya habang
nagdadrive nang maaksidente siya. Naisipan niyang tawagan kaagad si Gab.

"Bakit ka napatawag?"
"Ano'ng nangyari?"
"Ano'ng sinasabi mo?"
"Anong ginawa mo kay Jin?!"
"Wala akong ginawa sa kanya."
"Wala kang ginawa sa kanya? Kakakausap ko lang kay Jin sa phone. Umiiyak siya dahil
sa 'yo. She’s driving whil crying.. again! May narinig na naman ako na malakas na
kalabog. Gab, ganitong ganito din ang nangyari noon! Malakas ang kutob ko na
naaksidente siya! Ano'ng ginawa mo sa kanya?! Why do you keep on hurting her again
and again?!"
"Wala na kami, KL. Kayo na ang bahala sa kanya. Bye."


Binabaan siya ng phone ni Gab.
Napasabunot na lang siya sa buhok niya dahil sa sobrang pagka-frustrate sa
nabalitaan. Galit na galit si Gab sa sarili niya dahil sa nagawa niya. Hinihiling
niya na lang na sana ay walang masamang nangyari kay Jin.

'I’m sorry, Jin. Hindi kita
mapupuntahan. Ginagawa ko ang lahat ng ‘to para din sa 'yo. Kailangan kong makuha
ang loob ni Haeja para malaman ko ang totoo at alam ko na kailangan kitang iwasan
para mangyari ‘yon.'

Kahapon ay napagdesisyunan ni Gab
na kumilos na para malaman ang totoo. Ang naisipan niya na gawin ay ang kuhanin ang
loob ni Haeja para magtiwala siya dito. Sa gayon, malalaman niya ang totoo. Para
mangyari ‘yon, kailangan niyang iwasan si Jin at tiisin ito. Pinipilit niya na
maging kalmado sa tuwing kaharap niya ito. Kapag nakikita ni Haeja ang ginagawa
niya, mas mapapaniwala niya ito at mapapalapit ito sa kanya. Pagdating ng araw na
alam niya na ang totoo, doon niya ulit kakausapin si Jin. Mahirap man na gawin ‘yon
ay pipilitin niya para malaman ang totoo at makuha ulit ang tiwala ni Jin sa kanya.

Nang mabalitaan ng mga kaibigan kay
KL ang nangyari kay Jin ay madali silang pumunta sa ospital para alamin ang lagay
nito.

"Jin, okay ka lang ba?" tanong ni
Aine sa kaibigan.

Nagising si Jin na nasa isang
puting kwarto na siya. Alam niya na ospital iyon base sa mga nakikita niya. Nakita
niya din kaagad sa tabi niya sina Aine at KL pero wala doon si Gab.

"Ano'ng nangyari?" tanong niya.
"Jin, naaksidente ka habang nagdadrive. Buti na lang at walang masamang nangyari sa

'yo at nasugatan ka lang," sagot ni KL.
"Si Gab? Nasaan siya?"

Hindi sumagot ang dalawang
kaibigan. Doon pa lang, alam niya na ang sagot sa tanong niya. Wala doon si Gab.

"Kung okay ka na, pwede ka na daw
makauwi sabi ng doctor. 'Wag kang mag-alala, ipinapaayos na nila Steven 'yong
sasakyan mo," sabi ni Aine.
"Thank you, Aine. Okay na ako. Gusto ko ng umuwi."

Tumayo si Jin at tumingin sa
salamin. May maliit na benda siya sa ulo. Mabuti na lang at walang masamang
nangyari sa kanya. Pagkabayad nila sa bill ay inihatid nila si Jin sa bahay nito.

"Sorry kung hindi kita masamahan
ngayon, ah? Sobrang busy kasi ako sa trabaho. Kailangang kailangan ako doon. Babawi
na lang ako sa 'yo," sabi sa kanya ni Aine.
"Okay lang. Pasensya na din kung napapunta ka sa ospital ng biglaan dahil sa akin.
Thank you, Aine."
"Wala 'yon, Jin. Sige, aalis na ako."

Pagkaalis ni Aine ay pumasok na
sina Jin at KL sa loob ng bahay at dumiretso sila sa kwarto.

Niyakap ng mahigpit ni KL ang
kaibigan na umiyak din naman kaagad. Pinipilit nitong hindi ipakita kanina ang
talagang nararamdaman. Hinayaan na lang siya ni KL na umiyak para gumaan ang loob
niya.

"KL, bakit ako sinasaktan ng ganito
ni Gab? Akala ko ba mahal niya ako?"
"Jin, tandaan mo na walang nagmamahal na hindi nasasaktan. Given na 'yan sa tuwing

magmamahal ka. Love was never easy, Jin. Pagsubok lang 'yan at alam kong kakayanin
mo din ang lahat."
"Sana.. natuluyan na lang ako."
"No! Don't say that! Nung naaksidente ka, sobrang nag-alala kami sa 'yo."

Naisipan ni Jin na 'wag na lang
ituloy ang sasabihin niya, siguradong masasaktan lang ang kaibigan dahil talagang
nag-aalala sila sa kanya.

"Bakit siya ganun sa 'kin? Ni hindi
niya man lang ako pinuntahan noong naaksidente ako."
"Kung may mga ginagawa man ngayon si Gab na hindi natin alam ang dahilan, subukan
na lang natin na intindihin dahil alam ko na ginagawa niya din ‘yon para sa inyong
dalawa."
"Hindi ko maintindihan, paano ko iintindihin? Noong nakaraan lang, pilit siya ng

pilit na kausapin ako pero ngayon iba na siya. Nasaan doon ang para sa aming
dalawa?!"
"Maiintindihan mo din ang lahat pagdating ng panahon. Sa ngayon, hayaan mo na lang

muna siyang gawin ang mga dapat niyang gawin at 'wag kang magpaapekto. Sigurado ako
na ginagawa niya ‘to para patunayan sa 'yo na hindi niya anak ang ibinibintang sa
kanya."
"Bakit kailangan niya pa akong hiwalayan?"
"Siya lang ang makakasagot niyang tanong mo. Just be patient and be more
understanding, Jin. 'Yan lang ang maipapayo ko sa 'yo sa ngayon. Masyado na kayong
madaming pinagdaanan kaya 'wag ka sanang sumuko ngayon."
"Susubukan ko pero hindi ko alam kung hanggang kailan ko kakayanin."

Pagkaalis ni KL sa bahay nina Jin
ay pumunta siya sa bahay ni Gab pero wala ito doon. Naghintay siya hanggang sa
makarating ito. Nang makauwi si Gab, alas dose na ng madaling araw at nakainom
siya.

"Gab."
"Bakit ka nandito? Umuwi ka na, KL"
"Mag-usap tayo."
"Wala tayong dapat pag-usapan. Pagod ako kaya matutulog na ako."

Nilagpasan siya ni Gab pero
hinawakan siya ni KL sa braso.

"Naaksidente si Jin kanina. Akala
namin kung ano na ang nangyari sa kanya. Nandoon kaming lahat pero hindi ka man
lang nagpakita. Anong klaseng tao ka?!"

Tinanggal ni Gab ang kamay ni KL sa
braso niya at humarap siya kay KL.

"Umuwi ka na," sagot ni Gab sa
kanya.
"Sa lahat ng sinabi ko, 'yan lang ang isasagot mo? Bakit ka ba nagkakaganito, Gab?
Hindi mo na ba siya mahal?!"
"Shit, KL! 'Yan ang 'wag na 'wag mong kukwestyonin. She means everything to me! If
I don’t love her, hindi na ako nagpakahirap pa na mabawi siya kay Terrence! Gustong
gusto ko siyang yakapin nang makita ko siya na umiiyak at gustong gusto ko siyang
puntahan sa ospital pero hindi ko magawa dahil kapag ginawa ko 'yon, masisira lahat
ng plano ko."

Natahimik si KL sa sagot ni Gab.
Kitang kita sa mga mata nito ang galit at lungkot.

"Ginagawa ko ‘to para din sa kanya,
sa aming dalawa. Gusto kong patunayan sa kanya na hindi ko anak ‘yon dahil
imposible na magkaanak kami dahil walang nangyari sa 'min ng gabing ‘yon.
Makakahanap din ako ng paraan para mapatunayan na wala akong kasalanan sa kanya."
"Ginagawa mo para sa kanya?! Sa ginagawa mo, siya ang sobrang nasasaktan, Gab!
Bakit kailangan mo pa siyang hiwalayan?!"
"Dahil kapag hindi ko ‘yon ginawa, hindi ko makukuha ang loob ni Haeja. Malalaman
ko lang ang lahat kapag napalapit ako sa kanya at nakuha ko ang tiwala niya. Hindi
lang siya ang nasasaktan, KL, ako din. Ayoko na nakikita siyang ganun dahil sa akin
pero wala akong magawa."
"Paano kung lumayo na lang siya ng tuluyan sa 'yo?"
"Hindi ako papayag na mangyari ‘yon."
"Bakit hindi mo na lang sinabi sa kanya ang plano mo? Hindi sana ganito ngayon."
"Dahil kapag alam niya na, makikita ‘yon sa galaw niya. Mabuti na 'yong ganito na
wala siyang alam. Mas natural, mas madali."
"Ano'ng plano mo ngayon?"
"Maghahanap ako ng patunay na hindi sa 'kin ang bata at kapag nangyari ‘yon, saka
ko siya babalikan."
"Sana kapag nangyari ‘yon, may babalikan ka pa. Sana bilis bilisan mo, Gab."
"Ginagawa ko ang lahat ng makakaya ko, KL."
"Hindi ko alam kung bakit pero para kayong pinaglalaruan ng tadhana simula pa noon.
Alam ko na malalampasan niyo din ito. Kaya mo yan, Gab. Sige, aalis na ako."
"Teka.."
"Ano ‘yon?"
"Sana hindi makarating kay Jin ang laman ng pag-uusapan natin ngayon. Ako na lang
ang magpapaliwanag sa kanya pagdating ng panahon."
"'Wag kang mag-alala. Gagawin ko lang kung ano sa tingin ko ang tama. Good night."
"Mag-ingat ka pauwi."

Pagkaalis doon ni KL ay itinapat
niya ang phone sa tenga niya.

"Hello, Jin."
"I heard everything. Thank you, KL."
"You are most welcome, Jin."

Walang kaalam alam si Gab na habang kausap siya ni KL ay nakikinig si Jin. Ginawa
‘yon ni KL para maliwanagan na si Jin sa mga nangyayari dahil posibleng tuluyan na
nitong iwan si Gab kapag nagtuloy tuloy iyon. Hinihiling niya lang na sana ay
makatulong ang ginawa niya.
[ 45 ] Mad [Game of Love 2: Still in Love...]
Hi guys. Magseset ako ulit ng quota. Ang tipid niyo magvote e :( Pinipilit
ko naman na bilisan magupdate. 120 votes before the next update :) Update ko agad
pag umabot na sa quota. Parang dati lang. :) May pagames kami sa aine_tan's stories
na group sa facebook sa Friday. Dedication ang prize. Sali kayo. Click niyo
external link para sa group :)
(Gab and Marc on the side)
VOTE || COMMENT || RECOMMEND || FOLLOW
----------------------------------------------------
Chapter 45: Mad
Nang sunod na araw ay pumasok pa din si Jin sa opisina. Napagdesisyonan niya na

magpatuloy sa pagtatrabaho bilang sekretarya ni Gab. Pagkatapos niyang marinig ang
paguusap nila ni KL, gumaan ang loob niya kaya naman naisip niya na imbis na umalis
siya ay mas kailangan niyang bantayan si Gab.
"Anong nangyari sayo kahapon? Bigla ka na lang umalis" tanong sa kanya ni Aeja
"May emergency lang sa bahay. Ikaw? Bakit hindi ka pa umaalis dito?"
"Anong ibig mong sabihin?"
"Stop acting dumb Aeja. You know what I mean. Simula ng dumating ka, nagkagulo na
kami dito"
"Hindi ko kasalanan na ako ang pinili ni Gab at hindi ikaw. Magingat ka sa mga
sinasabe mo dahil pananagutan ni Gab ang anak namin. Baka magulat ka na lang sa
susunod dahil boss mo na ako"
"Lumabas din ang totoong habol mo kay Gab. Gusto mo lang ang pera niya kaya ka
nagpabuntis, tama ba?"
"Ang kapal-- Bakit nga ba ako nagagalit sayo? Alam ko na hindi yun totoo"
"Oh really? Let's see. Mag ingat ka din pala Aeja dahil baka hindi ka pa man
nakakarating sa taas, bumagsak ka na"
Hindi na nagsalita pa si Aeja. Hindi nagtagal at dumating na si Gab kaya naman

nilapitan siya kaagad ni Aeja at kumapit sa braso nito. Nakita ni Gab si Jin sa
pwesto nito at nginingitian siya kaya nagtaka siya.
"Good morning Gab" bati ni Aeja
"Kumain ka na ba?" tanong ni Gab sa kanya
"Hindi pa nga ee. Sabay tayo?"
"Busy ako ngayon Aeja. Sabay na lang tayo magtanghalian"
Bumalik na si Aeja sa pwesto niya at pagdaan ni Gab sa harap ni Jin ay tumigil

siya.
"Good morning Sir Gab!" bati sa kanya ni Jin
"Let's talk in my office. Now!" masungit na sinabe ni Gab
Pumasok na sa loob ng opisina niya si Gab kaya sumunod na kaagad si Jin.
"Hand me your resignation letter"
"Sir Gab"
"Nakalimutan mo na ba ang sinabe mo kahapon? Boss mo ako pero binastos mo ako"
Lumuhod si Jin sa harap ni Gab.
"W-what are you doing Ms. Tan?"
"I'm sorry for what I have said and done yesterday. Hindi na po mauulit sir Gab"
"Tumayo ka na dyan"
"Hindi ako tatayo dito hanggang hindi niyo po ako--"
"Tumayo ka na dahil may iuutos ako sayo"
Tiningnan siya ni Jin.
"Hindi ko na kailangan pa ibigay ang resignation letter ko?"
"Hindi na kaya tumayo ka na dyan"
Agad na tumayo si Jin at inayos ang damit niya.
"Please get Aeja somethong to eat. Tanungin mo na lang siya kung ano ang gusto
niyang kainin. Ibigay mo na lang sakin ang resibo at idadagdag ko na lang sa sweldo
mo ang bayad. You can leave now"
"Okay sir. Thank you"
Tumalikod si Jin at huminga ng malalim. Nahihirapan siya na umarte ng natural lang.
'Kaya ko to!' Sabi niya sa isip niya
Lumabas na siya sa opisina ni Gab at nilapitan si Aeja.
"Anong daw gusto mong kainin?" walang ganang tanong ni Jin
"Ikaw ba yung bibili?"
"Oo"
"Gusto ko ng steamed fish fillet in lemon sauce"
"Saan naman ako makakahanap nun ng ganitong oras?"
"Chef ka diba? Ikaw yung magluto"
"Nananadya ka ba talaga Aeja?"
"Oo, hindi ba halata? Pakibilisan pala ang paggawa dahil kung hindi, magrereklamo
ako kay Gab at baka tuluyan ka na matanggal dito"
"Paano mo--"
"Narinig ko. Bilisan mo dahil nagugutom na yung anak namin"
"Aeja" narinig nilang tawag ni Gab
Nilapitan sila ni Gab.
"Please be reasonable Aeja. Busy tayo ngayon kaya hindi tayo pwedeng magsayang ng
oras. Ayoko mapagod ka kaya siya ang magtatrabaho ng madami at kailangan ko siya"
sabi ni Gab
"Sorry Jin. I don't know because you're the one who knows his schedules. A mango
juice and a croissant will do" -Aeja
"Yun lang ba?" -Jin
"Oo Jin" -Aeja
Umalis na doon si Jin at agad naghanap ng mabibilhan ng gusto ni Aeja. Inis na inis
siya dahil kitang kita na gusto siyang pahirapan noto at idagfag pa ang pagiging
maalaga ni Gab sa kanya. Pagkabalik niya, agad niyang binigay ang pagkain kay Aeja
at pumasok sa opisina ni Gab.
"Here is the receipt Sir Gab. Do you need anything?"
"Pagkatapos niya kumain, pumunta kayong dalawa dito. May paguusapan tayong tatlo"
"Alright sir. Anything else?"
"None. You can go back to your place"
***
Hinintay ko lang na matapos kumain si Aeja. Wala pa naman kasing inuutos sakin
ngayon si Gab. Hindi ko alam kung ano yung kailangan naming pagusapan na tatlo.
"Tapos na ako kumain. Tara na?" sabi ni Aeja
Tumayo na siya kaya tumayo na din ako at saka kami pumasok sa opisina niya. Pinaupo
niya kaming dalawa sa sofa at umupo din siya doon, hiwalay samin.
"There is a team building activity that I have to attend tomorrow. That will last
for 3 days and 2 nights. I was thinking of bringing Aeja with me but because of her
condition, I can't do that so I want you to come with me Jin" sabi ni Gab
Kapag ganito si Gab, kitang kita ko ang pagka professional niya at pagkaseryoso sa
trabaho. Ibang iba sa Gab na kakilala ko.
"Pwede kita samahan Gab. Wag ka magalala sa kondisyon ko. Kaya ko naman" sabi ni
Aeja
"Aeja, were at the office right now"
"I'm sorry sir Gab. Pwede naman akong sumama doon" -Aeja
"Delikado para sa baby mo kaya mas magandang magpahinga ka na lang sa bahay. Okay
lang naman sayo Jin na sumama sakin hindi ba?"
"It is okay for me sir Gab" sagot ko
"Well then, that's all I have to say. You can go back to your places now"
Umalis na sila sa opisina ni Gab at bumalik sa mga pwesto nila. Naiinis si Jin sa
mga naririnig niyang salita galing kay Gab dahil parang masyado siyang maalaga kay
Aeja. Alam niya man na ginagawa lang yun ni Gab para mapalapit lalo kay Aeja, hindi
niya pa din mapigilan na mainis.
***
Naglalakad si Jin palabas sa building kung nasaan ang kompanya nina Gab nang may
makita siyang pamilyar na mukha kaya nilapitan.niya ito.
"Marc?" patanong na sinabe niya

Lumingon ang lalaki at mukhang nagulat pa na makita si Jin.
"Jin, what are you doing here?" tanong sa kany ani Marc
"I should be the one asking you that question. What are you doing here?"
"I'm with my talent. She just left"
"Si Mika?"
"No, its a different girl Jin. Why are you here?"
"I work here"
"Mukhang mayaman nga talaga yang boyfriend mo ah?"
"Whatever Marc. I'm going out for lunch. Want to join me?"
"Sure"
Kumain sila ng tanghalian sa isang restaurant at napagkwentuhan nila ang tungkol sa

nangyayari ngayon sa buhay ni Jin. Alam niya na may maitutulong sa kanya si Marc
kaya naman humingi siya ng advice pero ang sinabe lang nito, "Give him a taste of
his own medicine".
"Jin, paano ba yan kailangan mo na bumalik sa trabaho?"
"Nakakatamad na nga pumasok sa trabaho. Hindi ko pa din makuha kung ano ang ibig
sabihin ng advice mo"
"You'll figure it out"
Nasa looby na sila ng building kung saan nagtatrabaho si Jin. Nang makita ni Marc
si Gab, agad niya itong hinila at niyakap.
"A-anong ginagawa mo Marc?"
"Ssh. I'm giving him a taste of his own medicine"
Nakatingin lang si Marc kay Gab na nakatingin din sa kanilang dalawa. Pinagseselos
niya ito. Alam ni Marc na nagseselos din si Jin kina Marc at Aeja kaya naman
pinaparamdam niya din dito ang pagseselos na nararamdaman ni Jin. Nang makalayo si
Gab, bumitaw na si Marc.
"That's an example of what I'm trying to say"
"Gusto mong pagselosin ko si Gab?"
"Exactly. Tingnan natin kung matitiis ka pa niya"
"Well, that's a good idea. Thanks Marc. It's already 1:30. Kailangan ko na bumalik.
Ingat ka. Bye Marc!"
"Bye Jin. Just call me when you need me"
Agad bumalik sa pwesto niya si Jin sa opisina. Napadaan si Gab sa harap nila kaya
tumigil ito.
"Jin, in my office. Now!" galit na sinabe ni Gab
Agad namang tumayo si Jin at pumasok sa loob ng opisina ni Gab. Pagkapasok nilang
dalawa ay nilock ni Gab ang pinto.
"Why are you late?"
"Sir, I'm just--"
"Dahil sa lalaki kaya ka nalate? Ano na lang iisipin ng mga tao kapag may nakitang
may naglalandian doon?!"
"Hindi ako nakikipaglandian!"
Kinorner siya ni Gab. Iniharang ni Gab ang dalawang braso niya para hindi makaalis
si Jin.
"Hindi nakikipaglandian? Bakit ka nakikipagyakapan sa lalaking yun?!"
"Tapos na tayo kaya wag mo akong pakialaman sa ginagawa ko"
Sinuntok ng malakas ni Gab ang pader kaya nanlaki ang mata ni Jin sa gulat.
"Ayoko na makita ka pa na kasama ang lalaking yun!"
"Its none of your concern anymore Gab. Mind your own business"
Hahalikan sana niya si Jin pero pinilit niyang pigilan ang sarili dahil alam niyang
ikagagalit yun ni Jin kapag dinaanan niya ito sa lakas niya. Tinanggal niya ang
pagkakaharang kay Jin at tumayo ng maayos.
"I'll pick you up at yor house tomorrow at 7. For now, you can go home early.
You're dismissed"

Agad na lumabas doon si Jin. Natakot siya sa mga ginawa ni Gab. Alam niyang gumana
ang ginawa ni Marc. Natatakot lang siya sa mga pwedeng mangyari bukas dahil baka
ano na ang gawin ni Gab lalo na at silang dalawa lang ang pupunta doon para sa
kompanya nila. Hinihiling niya na sana maging maayos ang lahat.
[ 46 ] Minor Accident [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 46: Minor Accident

"Come on, pick up the phone!" inis
na inis na sabi ni Jin.

Kanina niya pa tinatawagan si Marc
pero hindi ito sumasagot. Saglit na lang at alam niyang dadating na si Gab sa
tinitirhan niya para sunduin siya.

'Of all people, why does it have to
be me who will accompany him?! The scene from yesterday made it even worse!'

Kanina pa siya nag-iisip kung ano
ba ang dapat niyang gawin. Alam niya na posibleng hindi maganda ang mangyari ngayon
dahil sa nangyaring pagtatalo nila kahapon ni Gab. Alam niyang nagalit ito kaya
natatakot siya sa posibleng gawin ni Gab sa kanya lalo na at boss niya ito. Alam
niya na si Marc lang ang makakatulong sa kanya dahil si Marc din ang may dahilan
kung bakit nagalit si Gab.

"Marc! Finally, sinagot mo din."
"Sino ka ba?"
"Hindi mo ako kilala?! Ako ‘to, si Jin."
"Oh, bakit ka napatawag? Kakagising ko lang."
"Ano’ng gagawin ko ngayon, Marc? May lakad kami ni Gab. Three days and two nights
‘yon at kami lang dalawa doon. Maya maya susunduin niya na din ako dito."
"Magpabuntis ka para balikan ka niya."
"'Yong matinong sagot naman, oh? Namomorblema na ako dito tapos nagawa mo pang
magbiro diyan. Akala ko ba tutulungan mo ako?"
"Ituloy lang ang advice ko sa 'yo. Pagseselosin pa din natin siya. Tatawag ako sa
'yo mamaya pag magkasama na kayo. Ge, mamaya ulit. Bye, Jin."
"Teka--"

Bigla siyang binabaan ng phone ni
Marc. Nang oras din na ‘yon ay may narinig siyang busina ng sasakyan at alam niya
na si Gab na iyon. Huminga siya ng malalim at naglakad palabas.

'Kaya ko 'to. Aarte lang ako na
parang walang nangyari,' sabi niya sa sarili niya.

Binuksan niya ang gate ng bahay at
binuhat ang bag na dala niya. Nasa labas na ng sasakyan si Gab at kukunin sana ang
dala niya pero hindi niya ito ibinigay. Siya mismo ang nagdala ng gamit niya
papunta sa backseat ng sasakyan at doon din siya umupo.

"Hindi pa ba tayo aalis, Sir?
Malelate tayo kapag bigla tayong na-traffic," sabi ni Jin.
"Lumipat ka dito sa harap. Mukha akong driver mo."
"Sorry po."

Agad na lumipat si Jin ng pwesto.
Ayaw niya pa sanang gawin iyon dahil pinipilit niya na iwasan si Gab. Thirty
minutes pa lang sila sa byahe ay may natanggap na na tawag si Jin. Napangiti siya
nang makita ang pangalan ni Marc.

"Hi, Marc! Good morning!" masiglang
bati niya dito.
"Maging sweet ka lang sa 'kin, naiintindihan mo?"
"Okay, mag-iingat ako doon. Thank you, Marc! Kumain ka na ba?"
"Natatawa ako sayo, Jin. Mukha kang ewan dyan."
"Nakakatuwa--"

Bigla na lang pumreno ang sasakyan
at muntik na masubsob si Jin. Buti na lang at nagsuot siya ng seatbelt.

"Marc, tawag ka na lang ulit
mamaya. Bye!"
"Ge."

Tinapos na ni Jin ang tawag at
tumingin siya kay Gab. Nagpaka-cool lang ito at nagpatuloy sa pagmamaneho. Ni hindi
man lang din ito tumitingin kay Jin.

"May problema po ba, Sir Gab?"
"Wala. Matulog ka na lang. Mahaba pa ang byahe."
"Okay."

Nagpatuloy lang sa pagmamaneho ng
sasakyan si Gab. Hindi nagtagal at napansin niya din na nakatulog na si Jin.
Nakapatong sa kandungan ni Jin ang phone niya kaya naman napansin ito ni Gab nang
umilaw ito. Dahil traffic sa daan, kinuha ni Gab ang phone nito para tingnan.

From: Marc
Take care, Jin. Text me when you're there so I can call you.

Nainis si Gab sa text ni Marc. Noon
pa lang, ayaw niya na lumalapit si Jin kay Marc dahil sa tingin niya ay nagkagusto
si Marc kay Jin sa una pa lang nilang pagkikita. Alam niya din kasi na may pagka-
babaero ito. Pinatay ni Gab ang phone ni Jin at inilagay sa bulsa ng blazer niya
para hindi na nito ma-contact si Jin pansamantala.

Nang dumating sila sa lugar na
pupuntahan nila, tulog pa din si Jin. Hindi maiwasan ni Gab na tingnan ito ng
natutulog. Hinawakan ni Gab ang balikat ni Jin at ginalaw.

"Gising na, Jin."

Dahan dahan na idinilat ni Jin ang
mata niya at umayos ng upo.

"Na-nasaan na tayo?" tanong ni Jin.
"Kanina pa tayo nandito at kanina pa din kita ginigising pero hindi ka magising
gising. Nang dahil sa 'yo, late na tayo."
"Sorry."

Nagdrive na ulit si Gab papunta sa
lobby ng lugar. Iginilid niya lang kasi ang sasakyan kanina para gisingin si Jin.
Pagdating sa lobby, lumabas sila kaagad at ibinigay na ni Gab ang susi sa
chauffeur. Kinuha kaagad ng isang lalaki ang mga dala nilang gamit.

"Gab Teppei," sabi ni Gab sa
receptionist.
"Sir, kami na po ang bahala na magdala sa room niyo ng mga gamit niyo. Here is the
key to your room," sabi sa kanya ng receptionist.

Nilapitan sila kaagad ng isa pang
babae.

"Mr. Teppei, it’s good to see you
here," sabi sa kanya ng isang babae,
"This is my secretary. Jin." Pagpapakilala ni Gab.

Pagtingin ni Gab kay Jin, hindi ito
mapakali at may hinahanap ito sa mga bulsa ng suot niyang damit.

"Jin!" sita ni Gab.
"I-I'm sorry, Sir."
"I want you to meet Anne. Siya ang organizer ng event na ‘to."

Nakipagkamay si Jin kay Anne.

"Do you need anything, Gab? Do you
want to take a tour around the place?" tanong ni Anne.
"Mamaya na lang siguro. We will take a rest first. Ang tagal din ng biyahe."
"Alright. If you need anything, just call the reception area at may pupunta kaagad
sa room niyo para tulungan kayo. Ipapahatid na lang namin ang snacks sa room niyo."
"Okay. Thank you."

Umalis na doon sina Gab at Jin.
Patuloy pa din si Jin sa pagkapa sa damit niya. Alam na ni Gab na ang phone ni Jin
ang hinahanap niya at wala siyang plano na ibalik iyon sa kanya.

"Ano ba'ng hinahanap mo?" tanong ni
Gab.
"'Yong phone ko, nakita mo ba? Kanina ko pa kasi hinahanap. Hindi kaya naiwan ko sa
sasakyan mo? Ang alam ko, hawak ko lang ‘yon kanina."
"Wala akong napansin na phone."
"Samahan mo naman ako sa sasakyan. Titingnan ko lang kung nandoon."
"Sa gamit mo, wala ba?"
"Titingnan ko."

Nang makarating sila sa kwarto nila
ay dumating na din kaagad ang mga gamit nila. Agad na hinanap ni Jin sa gamit niya
ang phone niya pero wala ito doon. Wala siyang kaalam alam na hawak ni Gab ang
phone niya.

"Pahiram ako ng susi sa sasakyan,
Gab. Titingnan ko lang doon," sabi ni Gab.

Inabot din naman sa kanya ni Gab
ang susi.

"Bilisan mo. Maya maya dadating na
dito ang pagkain natin."
"Sige."

Agad na umalis doon si Jin
pagkakuha niya ng susi. Nilock din naman kaagad ni Gab ang pinto saka kinuha ang
phone ni Jin sa bulsa niya para ilipat ito ng lalagyan. Nilagay niya iyon sa loob
ng bag niya para hindi makita ni Jin dahil alam niyang hindi gagalawin ni Jin ang
mga gamit niya. Hindi nagtagal at bumalik na din si Jin pero dismayado pa din ito.

"Ano? Nahanap mo ba?" tanong sa
kanya ni Gab.
"I can't find it. Are you sure that you don’t know where it is?"
"Gamit mo ‘yon, paano ko malalaman kung nasaan ‘yon? Hindi ko din naman ‘yon
itatago sa 'yo. Bakit ba kasi hanap ka ng hanap? May hinihintay ka ba na tawag?"
"Oo. May hinihintay akong importanteng tawag galing kay Marc."
"It is still office hours. Hindi porke't nasa ganito tayong lugar, pwede mo ng
gawin ang gusto mo. Trabaho pa din ang ipinunta natin dito."
"Bakit ikaw? Office hours pero kung ano ano ang ginagawa niyo ni Haeja."
"Baka nakakalimutan mo na boss mo ako? Kung ano man ang nangyari sa atin, 'wag mo
‘yon ipasok sa trabaho."
"Fine!"

Naiinis si Gab. Hindi niya
mapigilan na magselos kay Marc kaya kinuha niya ang phone ni Jin. Hindi niya alam
kung sinasadya na ni Jin na pagselosin siya dahil sa nagawa niya o talagang
napapalapit na ang dalawa sa isa’t isa. Ano pa man ang dahilan, ayaw niya na
nakikita ito na magkasama o nagkakausap man lang.

Nagsimula na ang team building
activity. Alas nuwebe pa lang ng umaga at nasa isang covered court na silang lahat.
May mga representative din doon galing sa iba’t ibang kumpanya kasama ang mga
sekretarya nila. Hindi nila inaasahan na laro na kagaya ng mga nilalaro ng mga bata
ang gagawin nila doon. Ang sabi kasi, team-building activity pero ang mga
activities, parlor games lang naman. Ang unang laro ay sack race at nakapwesto na
sila ngayon.

"Galingan mo. Ayokong matalo," sabi
ni Gab kay Jin.
"Neither do I. Baka nga ikaw pa ang magpatalo sa ating dalawa," sagot ni Jin.

Nang pumito, nagsimula na kaagad
ang laro. May ilan pa silang kasama sa grupo nila at sila ang huli. Natutuwa si Jin
dahil ngayon lang siya ulit makakapaglaro ng ganito pero kasabay din noon ang
pagka-ilang niya kay Gab. Miss na miss niya na si Gab pero tinitiis niya na hindi
ito yakapin at magpanggap na okay lang ang lahat dahil kapag ipinahalata niya kay
Gab na alam niya ang plano nito ay baka magkagulo ang lahat.

"Tara na, Jin," sabi ni Gab.

Agad silang pumasok sa loob ng sako
at nagtatatalon. Dahil sa takot matumba, hindi maiwasan ni Jin na yumakap kay Gab
habang tumatalon sila. Sila ang nangunguna kaya naman ginagawa nila ang makakaya
nila. Agad silang natapos pero noong natapos na sila ay nawala ang balanse ni Jin
sa katawan at natumba siya. Agad na iniharang ni Gab ang kamay niya para hindi
mabagok ang ulo ni Jin at sabay silang natumba. Dahil sa sobrang saya ng iba sa
pagkapanalo, hindi na nila napansin ang nangyari kina Gab.

"Ah! Shit!" sigaw ni Gab.
"Gab!"

Agad na tinulungan ni Jin si Gab na
makatayo. Nakahawak si Gab sa kanang kamay niya dahil sobrang sakit noon. ‘Yon ang
ginamit niya na pangtukod para hindi masaktan si Jin.

"Gab, okay ka lang ba?" nag-
aalalang tanong ni Jin,
"Mukha ba akong okay?" sarcastic na sagot nito.
"Sorry, kasalanan ko ‘to."
"Okay lang. Mas importante ka pa din. Kung sakaling nabagok ka, baka mas malaki pa
ang naging problema."
"T-Thank you."

Sinamahan ni Jin si Gab papunta sa
clinic. Naghintay lang siya sa labas at hinintay na lumabas doon si Gab. Paglabas
ni Gab, may arm sling na siya.

"A-anong nangyari?! Ganun ba talaga
kalala 'yan?" tanong ni Jin kay Gab.

Lumabas din naman ang doktor kaya
agad siyang nilapitan ni Jin.

"Are you his secretary?" tanong ng
doktor.
"Yes, it’s me."
"Mas maganda kung hindi na lang kayo maglalaro sa mga laro na kailangang gumamit ng
kamay. Masama ang bagsak niya at asahan niyo din na magkakaroon ng pasa ang braso
niya."
"Sige, doc. Thank you."

Nilapitan ni Jin si Gab.

"Paano ba 'yan, Kabs? Mukhang
kailangan mo akong pagsilbihan simula ngayon?" nakangiting sinabi ni Gab.

Huminga na lang ng malalim si Jin. Wala naman siyang magagawa dahil siya ang
dahilan kung bakit nagkaganun ang kamay ni Gab.
[ 47 ] Trust [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 47: Trust

Hindi na bumalik pa sina Jin at Gab
sa lugar kung saan ginaganap ang team building activity at pumunta na lang sila sa
kwarto nila.

"Let's just go back to Manila, Sir
Gab. Since you are injured, we can't join any of the activities anymore."
"Hindi pa tayo pwedeng umalis dito. May mga kailangan pa akong gawin."
"May iuutos ka ba?"
"Wala."
"Can I borrow your phone for a while? I need to call someone"
"Si Marc?"
"That's something personal, Sir Gab. I hope you won’t be nosy. Kung ayaw mo akong
pahiramin, okay lang din naman sa akin."

Kinuha ni Gab ang phone niya at
inabot kay Jin. Kinuha ‘yon ni Jin at pumunta siya sa loob ng CR. Nilock niya ang
pinto para hindi marinig ni Gab ang pag-uusapan nila ni Marc. Agad naman na sumunod
si Gab sa labas ng CR. Gusto niyang makinig sa pag-uusapan ng dalawa kahit na boses
lang ni Jin ang maririnig niya.

"Marc!"
"Ano'ng problema mo?"
"I lost my phone and I can't find it."
"Ano'ng gusto mong gawin ko ngayon?"

"Sinasabi ko lang sa 'yo para alam mo."
"Okay. Busy ako ngayon, Jin. Mag-ingat ka na lang dyan. Bye."
"Okay. Bye, Marc!"

Nang marinig ‘yon ni Gab. Agad
siyang tumalon papunta sa kama. Nakalimutan niya ang nangyari sa kamay niya kaya
namimilipit siya sa sakit. Paglabas ni Jin sa CR, nagtataka siya sa nangyayari kay
Gab.

"Nagugutom na ako, Jin. Gusto kong
kumain."
"Bakit ako pa ang kukuha?"
"Baka nakakalimutan mo na secretary kita?"
"Oo nga, secretary mo ako pero hindi mo ako katulong."
"Binabayaran kita para gawin 'yan, hindi ba? Kung nasa office tayo at inutusan kita
na bumili ng pagkain ko, gagawin mo. Tama?"
"Fine! It’s almost time for the snacks. Bumalik na tayo doon."

Pumunta sila sa kung saan ginaganap
ang event. Kailangan nilang sumabay sa pagkain sa ibang mga kasali. Kumuha si Jin
ng isang bote ng tubig at saka sila umupo at nanood.

"Masakit ba?" tanong ni Jin kay
Gab.

Nag-aalala siya para kay Gab. Galit
man siya sa balita tungkol sa anak nina Gab at Haeja, hindi niya pa din maiwasan na
mag-alala dito. Pinipilit niya lang naman ang sarili na maging matapang at sungitan
si Gab kagaya ng ginagawa niya noong hindi niya pa alam na siya si Jin.

"Masakit, pero okay lang."
"Ganun ba talaga kalala 'yan para gumamit ka pa ng arm sling?"
"Siguro."

Binuksan ni Jin ang bote na hawak
niya at iniabot kay Gab habang nakaiwas ng tingin dito.

"Inumin mo muna ‘to. Maya maya
kakain na din naman tayo."
"Thanks, Kabs."
"'Wag mo akong tawaging Kabs. Hindi tayo okay at nasa trabaho tayo. Let us set
aside our personal matters."
"Bakit hindi mo pa din tinatanggal ang relationship status natin sa facebook?"

malokong tanong nito.
"Gusto mo bang tanggalin ko?"
"Hindi. Bakit nga? Gusto ko lang malaman."
"Gusto ko lang. Sige, tatanggalin ko na."
"'Wag mong tatanggalin."
"Okay."
Nanonood sila sa mga laro nang may tumawag kay Gab. Si Jin ang may hawak ng mga
gamit ni Gab kaya nakita niya na si Haeja ang tumatawag dito.

'Bakit ba pati dito, ayaw niyang
tantanan si Gab?' tanong niya sa isip niya.

Inabot niya ang phone kay Gab.

"Tumatawag si Haeja," sabi sa kanya
ni Jin.
"Bakit hindi ikaw ang sumagot?"
"Bakit ko sasagutin? Sigurado ako na ikaw ang hinahanap niya."

Kinuha ni Gab ang phone at sinagot
ang tawag.

"Hello?"

Pagkarinig niya na sinabi ‘yon ni
Gab, agad na tumayo si Jin at umalis doon. Ayaw niyang marinig pa kung paano
kausapin ni Gab si Haeja dahil alam niyang magseselos lang siya. Naiinggit siya sa
pagiging maalaga ni Gab kay Haeja.

"Gab, kailan ba ang balik niyo?"
"May importante ka bang sasabihin? May mga tawag ba dyan sa office?"
"Wala naman. Gusto lang kitang kamustahin."
"Busy ako."
"'Yong anak natin.."
"Ano?"
"Magpapa-check up ako sa linggo. Gusto mo ba akong samahan?"

Bigla na lang nasabi iyon ni Haeja
dahil gusto niya pang makausap si Gab. Alam niya na mahal na mahal ni Gab si Jin at
ang dahilan lang kung bakit nagiging mabait si Gab sa kanya ay dahil sa dinadala
niya kaya naman pinipilit niya na mapalapit pa lalo kay Gab pero hindi siya
binibigyan ng pagkakataon ni Gab na gawin ‘yon. Napapansin niya na nagiging maalaga
lang sa kanya si Gab sa harap ni Jin.

"Ano, Gab? Sasamahan mo ba ako?
Para din naman ‘to sa magiging anak natin."

Napaisip si Gab. Ito na ang
pagkakataon na hinihintay niya para mahuli si Haeja. Mag-iisang linggo na din
simula nang malaman niya na buntis si Haeja at galit pa din sa kanya si Jin.

"Sige, sasamahan kita. Tatawagan na
lang kita kapag wala na akong ginagawa. Busy ako ngayon, Haeja."
"Okay, I understand. Take care, Gab."
"Mag-iingat ka din, Haeja. Bye."

Tinapos na ni Gab ang tawag at
hinanap niya si Jin. Nakita niya ito na paakyat sa hagdan. Sinundan niya ito ng
dahan dahan at pagtingin niya, nakatayo lang si Jin sa isang tabi at tinitingnan
ang view sa lugar. Unti unti niyang nilapitan si Jin at niyakap siya galing sa
likuran nito. Napapikit na lang si Jin. Alam niya na si Gab iyon dahil sa pabango
na gamit nito.

'Endure it for a little more, Jin.
Hindi ka pwedeng magpadala sa nararamdaman mo.'

Huminga siya ng malalim at
hinawakan ang kamay ni Gab para tanggalin ang pagkakayakap sa kanya. Humarap din
siya dito.

"Sir Gab, you shouldn't be doing
that," pagpapaalala ni Jin kay Gab.

Hindi siya pinansin ni Gab at
hinila siya ulit para mayakap siya ng maayos. Niyakap siya ng mahigpit ni Gab kahit
na isang kamay lang ang nagagamit nito. Hindi na din siya natiis ni Jin at kumapit
siya sa likod ni Gab at ipinatong ang mukha niya sa balikat ni Gab. Dahil sa ginawa
ni Jin, napangiti si Gab. Matagal din silang ganun bago nagsalita si Gab.

"Konting tiis pa, Jin. Matatapos
din ang lahat ng ‘to. Malalaman din natin ang totoo," mahinang sinabi ni Gab

Napahigpit ang yakap sa kanya ni
Jin. Gusto niyang umiyak pero hindi pwede.

"I love you, Jin. For now, I’m only
asking you for one thing. Trust me," dagdag pa ni Gab.

Pagkasabi nun ni Gab, dahan dahan
na siyang itinulak ni Jin. Nginitian lang siya nito.

"Sir Gab, you're hungry, right? It
must be lunch time by now," pag-iiba ni Jin sa usapan.

Nagsimula ng maglakad pabalik si
Jin at sumunod na lang si Gab. Dumiretso na sila sa lugar kung saan sila kakain.

"Ikukuha na lang kita ng pagkain
mo," sabi ni Jin.

Pagbalik ni Jin, dala niya na ang
pagkain nilang dalawa. Nagsimula na kumain si Jin pero nakatingin lang sa kanya si
Gab.

"Bakit hindi ka pa kumakain? Akala
ko ba gutom ka?" tanong ni Jin.
"Hindi ako kaliwete. Hindi ko kayang kumain ng isa lang ang kamay na gamit ko."
"Pilitin mo. Hindi sa lahat ng oras, nandito ako at maaasahan mo ako."
"Baka nakakalimutan mo ang dahilan kung bakit ako ganito?"
"Baka nakakalimutan mo din na hindi ko kasalanan na iniligtas mo ako. Ikaw ang

gumawa nun ng kusa at hindi kita inutusan na gawin ‘yon kaya 'wag mo akong
perwisyuhin."

Tumahimik na lang si Gab. Alam
niyang bumalik na naman si Jin sa ugaling pinapakita sa kanya nito. Masaya na din
siya dahil kahit papano, naging mabait si Jin sa kanya kahit sandali lang.
Tiningnan siya ni Jin at naawa siya kaya naman tinulungan niya na din itong kumain
sa huli.

Pagdating ng gabi ay namomorblema
na naman si Jin. Noong nakaraang gabi, si Gab ang natulog sa sofa para makatulog si
Jin ng maayos sa kama. Iisa lang kasi ang kama sa kwarto na ‘yon pero malaki naman
ang kama at kakasya ang apat na tao.

"Ikaw naman ang matulog sa kama.
Dito na lang ako sa sofa," sabi ni Jin.
"Dito na tayong dalawa matulog tutal malaki naman 'yong kama. Lagyan na lang natin
ng harang sa gitna."
"Ayoko nga! Bakit naman kita tatabihan? Baka ano pang gawin mo sa 'kin."
"Matagal na din kitang naging girlfriend, Jin. Nasubukan mo na din matulog sa bahay
ko at natabihan na din kita sa pagtulog pero ni minsan, hindi kita ginalaw. Hindi
pa ba sapat ‘yon para pagkatiwalaan mo ako? Injured pa ako ngayon."
"If you insist, okay. I will sleep in the bed but I want you to promise me one
thing."
"What is it?"
"Don't touch me and be a little distant. I'm not comfortable with you. You should
know the reason why."
"Okay, I promise."

Nilagay nila ang mga bag nila sa
gitna ng kama at saka sila pumwesto. Magkatalikuran pa sila noong una pero habang
tumatagal, nagiging komportable na sila sa sitwasyon.

"Jin, gising ka pa ba?"
"Oo, bakit?"
"Galit ka pa din ba sa 'kin?"
"I would be lying if I say no. I think I have the right to be mad after all that
you did."
"'Wag mong kakalimutan na lahat ng ginagawa ko, para sa 'yo. Just give me a little
more time and I will resolve all these problems."
"I'm looking forward to that day, Gab. Hindi ko alam kung hanggang kailan ko
kakayanin na maghintay. You better do it fast. Ito lang din ang tatandaan mo, kapag
napatunayan na sa 'yo nga ang dinadala ni Haeja, hinding hindi mo na ako makakausap
pa."
"I won't let that happen. Good night, Jin."
"Good night, Gab."
Gumagala sina Jin at Gab sa lugar dahil huling araw na nila doon pero hindi nila
inaasahan na maabutan sila ng malakas na ulan kaya naman basang basa na sila nang
makabalik sila sa kwarto nila.

"Magpalit ka na kaagad ng damit mo
at baka magkasakit ka," utos sa kanya ni Gab.

Agad naman siyang sinunod ni Jin.
Habang nagbibihis si Jin sa loob ng CR, tinanggal na ni Gab ang butones ng polo
niya at hinubad ang damit niya. Tinanggal niya din ang arm sling niya. Hindi niya
inaasahan na magkakaganito dahil saglit na lang at plano na nila ni Jin na umalis
sa lugar na iyon.

"Gab, bakit ka nakahubad?! Magbihis
ka nga!" sabi ni Jin paglabas niya ng CR.
"Kukuha pa lang ako ng damit."
"Ako na."

Nagpresinta na si Jin na kumuha ng
damit ni Gab dahil nasa pwesto niya ang mga gamit nito at ayaw niya na lapitan siya
ni Gab na ganun ang itsura niya. Nawala din sa isip ni Gab na doon nakatago ang
phone ni Jin. Nang kumukuha si Jin ng damit ni Gab, may nakapa siyang bagay kaya
nilabas niya ito. Nagulat siya nang makita niya na cellphone niya iyon.

"This is mine! Why are you hiding
my phone?!"
"Jin, magpapaliwanag ako. Hindi ko alam na--"
Shut up! I don't want to hear any of your excuses! I can't understand why you’re
doing this to me! Nananadya ka na! Bahala ka na nga dyan!"

Lumabas si Jin sa kwarto. Naiinis
siya dahil sa ginawa ni Gab.

'Bakit ba kailangan niya pang itago
ang phone ko?! Lahat na lang pinakikialaman niya. Nagpapanggap pa siya na walang
alam kahit na nahuli ko na siya. Nakakainis!'
Nagmadaling nagbihis si Gab at sinundan si Jin palabas. Plano niya namang ibalik
ang phone ni Jin pero hindi niya inaasahan na bago niya pa ito mabalik, nahuli na
siya. Nakita niya si Jin na tumatakbo sa ulan. Madulas ang daan kaya natatakot si
Gab para kay Jin. Biglang may nakabangga si Jin na lalaki kaya naman nahulog siya
sa pool. Sigurado si Gab na malalim ang pool kaya agad siyang tumalon para sagipin
si Jin. Pinilit siyang buhatin ni Gab paakyat kahit na masakit ang kamay niya.

"Mabuti naman at okay ka," sabi ni
Gab kay Jin.
"Ibaba mo ako. Utos ‘yon at hindi pakiusap kaya kung pwede?" pagtataray niya.
"As you wish."

Dahan dahan na ibinaba ni Gab si
Jin at tinago niya kaagad ang kanang kamay niya sa likod niya dahil sa nakaramdam
siya ng sakit.

"Mag-usap tayo, Jin."
"Fine! Let's talk. I really think that we need to talk."
"Sa kwarto tayo mag-usap."

"Bakit? Ayaw mo marinig ng iba ang mga kasinungalingan mo?"
"Jin.."
"Follow me."

Bumalik sa kwarto si Jin at
sinundan siya kaagad ni Gab.

"Magbihis ka muna," sabi sa kanya
ni Gab.
"Wala na akong damit."
"Papahiramin kita ng damit ko."
"Jin, please. 'Wag nang matigas ang ulo."
"Okay, fine."

Agad na nagbihis sina Jin at Gab.
Tumayo si Jin sa likod ng pinto at umupo si Gab sa kama.

"Ano pa ang ibang mga
kasinungalingan mo, Gab? Bukod sa phone ko, baka pati 'yang injury mo sa braso,
peke din! Paano mo ako nabuhat kung talagang masakit 'yang kamay mo? Ni hindi ka
nga makakain mag-isa!"

Nilapitan ni Jin si Gab at
hinawakan ang kamay niya. Hinihila iyon pabalik ni Gab pero hinila pabalik ni Jin.
Natatakot si Gab na malaman pa ni Jin ang isa niya pang kalokohan na ginawa.


"Doc, I have a favor to ask you,"
sabi ni Gab sa babaeng doktor.
"What is it?"

Nakabandage ang kamay ni Gab pero
wala itong arm sling. Gusto niya na mapalapit si Jin sa kanya kaya naman nakaisip
siya ng paraan para gawin iyon.

"Hindi naman malala ang nangyari sa
'kin, hindi ba?"
"Hindi man 'yan malala pero kapag hindi mo din inalagaan, posibleng mangyari ang
sinasabi ko na malaking pasa. I'm sure that you wouldn't like that to happen."
"Pwede mo ba lagyan ng arm sling ‘tong braso ko?"
"And why will I do that?"
"Nag-away kami ng girlfriend ko. Gusto ko lang magpapansin. I need your help, doc."

Hinawakan ni Gab ang isang kamay ng
doktor at nginitian ito. Napansin kasi ni Gab na may laman ang tingin sa kanya ng
doktora simula pa lang nang pumasok sila doon kaya naman alam niya na makukuha niya
kaagad ang loob nito. Buti na lang at bata pa ang doktor dahil kung hindi, hindi
iyon gagawin ni Gab.

"Okay, as you wish. I just hope
that things will turn out well after this."
"Thanks, doc."

Agad na ginawa ng doktor ang hiling
ni Gab. Gusto ni Gab na magmukhang malala ang nangyari sa kanya para alagaan siya
ni Jin. Alam niya kasi na makokonsensya si Jin sa kinalabasan ng ginawa niya.

*end of flashback*

Tinanggal ni Jin ang bandage sa
braso ni Gab at nagulat siya nang makita ang malaking pasa sa kamay nito. Nagulat
din si Gab sa nangyari sa braso niya dahil hindi niya inaasahan na magkakaganito
ang kamay niya.

'Buti na lang at nagkapasa talaga
dahil kung hindi, lagot na naman ako kay Jin. Dadami lalo ang kasalanan ko.'

Binitawan ni Jin ang kamay ni Gab
at napaatras siya.

"P-paano mo ako nabuhat kung ganyan
ang kondisyon mo?"
"Pinilit ko kahit na nasasaktan ako."
"Hindi ka nagsisinungaling na nagkaganyan ang braso mo?"
"Magsisinungaling ba sa 'yo ang doktor?"

Naaawa si Jin sa sinapit ng braso
ni Gab. Alam niya na bawal na gamitin ni Gab ang kamay niya para hindi ito lumala
pero para lang iligtas siya dahil sa hindi siya marunong lumangoy ay napilitan pa
si Gab na buhatin siya. Tumalikod si Jin at huminga ng malalim.

'Galit ka kay Gab dahil niloko ka
niya, Jin! 'Yan ang isipin mo,' pagkukumbinsi ni Jin sa sarili niya.

Humarap siya ulit kay Gab at
tinaasan ito ng kilay.

"I know that you saved me even
though you're injured but I will not forget the fact that you fooled me. Niloko mo
ako, Gab! Bakit mo pa kailangan itago 'yong phone ko? Bakit ka ba nagsisinungaling
sa 'kin? Nagpapatong patong na lahat ng kasalanan mo sa 'kin!"
"Nagseselos ako, Jin! Hindi mo ba ‘yon napapansin?! Nagpapakahirap akong tiisin na

hindi ka lapitan at kausapin para lang paniwalain si Haeja na talagang wala na tayo
pero ikaw, nakikita ko na palagi mong kausap si Marc. Ayaw ko na lumalapit ka sa
Marc na ‘yon dahil alam kong gusto ka niya. Ginagawa ko ang lahat para lang
mapatunayan sa 'yo na wala kaming anak ng babaeng 'yon kahit na mahirap pero mas
mahirap para sa 'kin ang ginagawa mong pag-iwas! Hindi ko na kaya, Jin!"

Natahimik si Jin sa sinabi ni Gab.
Hindi niya inaasahan na sasabihin sa kanya ni Gab ang mga pinaplano niya. May
kumatok sa pinto kaya lumapit doon si Jin at tiningnan.

"Ma'am, okay na po ang sasakyan,"
sabi ng isang lalaki.
"Sige, thank you. Pupunta na kami doon."

Isinara ulit ni Jin ang pinto.

"Pwede na tayong umalis. Tara na,"
tipid na sinabi ni Jin.
"Wala ka man lang bang isasagot sa haba ng sinabi ko?"
"Wala. Galit pa din ako sa 'yo."

Kinuha na nila ang gamit nila.
Nagaabang na ang isang lalaki sa labas ng pinto ng kwarto kung saan sila tumutuloy.
Ibinigay nila sa lalaki ang mga gamit nila. Habang naglalakad sila, may sinabi si
Jin kay Gab.

"Ayokong sumabay sa 'yo pauwi."

Sinabi 'yon ni Jin dahil sa
naiilang siya na kasama si Gab sa sasakyan. Alam niya na ang totoo noon pa pero iba
ang reaksyon niya nang si Gab na mismo ang magsabi sa kanya nito.

"I'm your boss. You should drive
for me. That's an order and not a request."
"Fine. I'll drive."

Umuwi silang dalawa ng sabay at
kahit na ilang sila sa isa't isa ay nakauwi sila ng hindi nagtatalo. Bukas na
pupunta sa doktor sina Gab at Haeja kaya naman gusto na kaagad ni Gab na matapos
ang araw na iyon. Malalaman niya na din ang totoo kapag nagpacheck up si Haeja.

"Matatapos din ang lahat ng ito,
Jin," sabi ni Gab kay Jin bago ito umalis.

"I hope so, Gab. I really hope so."
[ 48 ] Caught [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 48: Caught
Maagang gumising si Gab para masamahan si Haeja sa pagpapacheck up sa doktor nito.

Ito na ang pinakahihintay niyang araw dahil kapag nalaman na niya kung sino ang
doktor ni Haeja, mas madali niyang malalaman kung gaano na katagal ang dinadala
nito.

"Haeja, okay ka na ba? Pwede na ba
kitang sunduin sa inyo?"
"Kakagising ko lang, Gab. Pumunta ka na lang dito after an hour."
"Okay. Magtext ka kapag pwede na akong pumunta dyan."

Bago pumunta si Gab sa bahay na
tinitirhan ni Haeja ay nagpadala muna siya ng text kay Jin.

To: Kabs
Ngayon ko na mapapatunayan sa 'yo na hindi ko anak ‘yon. Magkita tayo mamaya.

Pagkabasa ni Jin ng text na iyon ay
hindi niya maintindihan ang nararamdaman niya. Natutuwa siya dahil matatapos na ang
lahat pero natatakot din siya dahil maaari na totoo nga ang sinasabi ni Haeja na
anak nila ‘yon ni Gab. Kinakabahan siya sa posibleng maging resulta ng kung ano
mang binabalak gawin ni Gab. Dahil wala siyang masabihan ay kaagad niyang tinawagan
si KL.

"Bessy!"
"Si Spencer ‘to. Bakit ka napatawag, Jin?"
"Pwede ko bang makausap si KL?"
"Hindi mo man lang ba ako namiss? Ayaw mo yata akong kausap, eh."
"I missed you, Spencer. I just have something important to tell her. Can you please
hand her the phone?"
"Malapit ka lang naman sa bahay ni Steven nakatira, hindi ba? Pumunta ka na lang
dito at i-share mo na din sa 'min 'yan. Nandito kaming lahat maliban kay Gab."
"Okay. See you! Bye!"

Nagmadaling pumunta si Jin sa bahay
nina Steven. Kagaya ng sinabi ni Spencer, nandoon ang barkada puwera lang kay Gab.

"Jin, you're here! How are you?"
tanong ni Aine.
"Not so good but I'll be fine so there's nothing to worry about."
"That's good."

Lumapit si Jin sa kanila at agad
siyang niyakap ni KL.

"Bessy, namiss kita!" masiglang
sinabi ni KL.
"Likewise, KL."
"You don't look so good. 'Diba umalis kayo ni Gab para sa isang team building
activity ng tatlong araw? May nangyari ba na hindi maganda sa inyo?"

Umiling si Jin.

"Wala naman."
"Jin, tara kain!" sigaw ni Steven.

Pumunta sina Jin sa pool area kung
saan kakatapos lang nilang magluto ng barbecue.

"Hindi man lang kayo nagyayaya, may
ganito na pala na nagaganap. Kung hindi pa ako tumawag, hindi ko pa malalaman. Ang
daya niyo, guys!" nagtatampong sinabi ni Jin.
"Sorry, Jin. Akala namin hindi ka sasama kapag niyaya ka namin," sagot ni Steven.
"Is it still awkward for you, guys? Ang tagal ko din kasing nawala noon at ang
panget pa ng pinakita kong ugali sa inyo noong una. I understand."
"Ikain mo na lang 'yan, Jin," sabi ni Spencer at inabutan siya ng pagkain.
"Thanks, Spencer."

Kumain sila at nagkwentuhan.
Natutuwa si Jin na nakikita sina KL at Spencer na sweet sa isa’t isa at ang away-
bati na sina Aine at Steven.

"Oo nga pala, Jin. Ano'ng balita sa
inyong dalawa ni Gab? Hindi na nagpapakita sa 'min ang loko. Nambababae na naman
ba?" pabirong tanong ni Steven.
"Steven, tigilan mo nga sa ganyan si Jin! Baka maniwala siya!" sita ni Aine.
"Sorry na, babe. Nagtatanong lang naman ako, ah? Namiss ko din kasi yung Gab na
‘yon. Busy busyhan ang trip. Wala na tuloy akong kasamang pumunta sa bar. Sawa na
'ko sa pagmumukha nitong Spencer na ‘to," reklamo ni Steven.
"Sige, papa Steven, magpapamiss din ako. Hindi na ako sa 'yo magpapakita," sabi ni
Spencer sa pambabaeng boses.
"'Wag, babe. Mamimiss kita," pagbibiro ni Steven at saka umakbay kay Spencer.

Sa tuwing napagtitripan ng dalawa
ay nagbabaklaan sila nito. Sanay na din naman sina Aine, KL at Gab sa mga ginagawa
nila pero hindi nila maiwasan na sitain ang mga ‘to.

"Kadiri kayong dalawa! Tumigil nga
kayo sa pagbabaklaan dyan. Baka mamaya, matuluyan pa kayo. Akin lang si Spencer,"
sabi ni KL at hinila ang nobyo niya.
"Ang gulo niyo! Hindi na nasagot ni Jin 'yong tanong ko sa kanya," sigaw ni Steven.
"Oo nga! Ano na nga bang balita kay Gab?" pagsang-ayon ni Spencer.

Lahat sila ay nakatingin kay Jin at
inaabangan ang sagot niya.

"Jin, kung hindi mo kayang sagutin,
okay lang naman sa 'min. Hindi mo kailangang pilitin. Maiintindihan ka namin,"
mahinahong sinabi ni Aine.
"Okay lang, Aine. Hindi ko kasi alam kung ano 'yong dapat kong isagot. Gusto ko
talagang sagutin ang tanong na 'yan."
"Ano ba ang nangyari?" tanong ni KL.
"He changed. Simula nung Monday, iba na ang kinikilos niya. Naging malapit na siya
kay Haeja at masyado na siyang naging maalaga sa kanya."
"Ano bang ginagawa niya?! Gusto niya bang tuluyan kang mawala sa kanya?!" naiinis
na sinabi ni Steven.
"Ginagawa niya lang ‘yon para mapalapit kay Haeja at makuha ang loob nito. Inamin
niya na sa akin ang lahat."
"Ano'ng plano mo ngayon?"
"Gusto niyang magkita kami mamaya. Ang sabi niya sa 'kin, ngayon niya papatunayan
na hindi niya anak ang dinadala ni Haeja."
"’Yon naman pala Jin, eh. Ano pang problema?" tanong ni Spencer.
"Hindi pa ako handang harapin siya."


Hindi masabi ni Jin sa kanila ang
tunay na dahilan kung bakit hindi pa siya handang humarap kay Gab. Nahihiya siyang
aminin sa mga kaibigan ang totoo. Ang totoo, ayaw niya pang makipagkita kay Gab
dahil sa nahihiya siya dito dahil sa nalaman niya tungkol sa pagseselos nito at sa
mga plano niya. Idagdag pa doon ang pagliligtas ni Gab sa kanya.

"May hindi ka sinasabi sa amin,
Jin. Ano'ng nangyari noong umalis kayo?" tanong ni KL.
"Oo nga, tatlong araw ‘yon, hindi ba? Imposibleng walang nangyari sa loob ng
tatlong araw na ‘yon," mausisang sinabi ni Aine.
"Gumawa din kayo ng baby?" malokong tanong ni Steven.
"Pre, baka ‘yon nga! Buntis ka na din ba Jin?!" gulat na tanong ni Spencer.
"Pwede, pre. Sabi lang naman sa atin ni Gab, gagawa siya ng paraan para hindi ka
mawala sa kanya at siguro ‘yon ang paraan niya," dagdag ni Steven.
"Pwede bang manahimik muna kayong dalawa?! Seryoso tayo dito tapos nagawa niyo pang
magbiro," naiinis na sinabi ni KL.
"Sinasabe lang naman namin 'yong totoo ah? ‘Yon ang naisip namin," depensa ni
Spencer.
"Sige, sumagot ka pa Spencer at lalagyan ko ng tape 'yang bibig mo," pananakot ni

KL.
"Ang init naman ng ulo mo babe, eh. Pinapatawa lang namin kayo. Sige, mananahimik
na ako. Oi Steven, ikaw na nga magpatawa."
"Under ka talaga, pre. Kawawa ka naman! Hahaha!" pang-aasar ni Steven.

Tiningnan ni Aine ng masama si
Steven.

"Sabi ko nga under din ako.
Mananahimik na nga ako," dagdag nito.
"Ano ba talagang nangyari, Jin?" tanong ni Aine.

"Naaksidente si Gab dahil sa akin."
"Ano?!" sabay na sigaw nina Steven at Spencer.
"He's trying to protect me. Muntikan na akong maaksidente pero gumawa siya ng
paraan kaya siya 'yong nasaktan," pagpapatuloy ni Jin.
"Mahal ka talaga ng kaibigan namin, Jin!" sigaw ni Steven.
"'Wag ka ngang maingay, pre! Nakikinig ako," sita ni Spencer.
"Then what happened after that?" tanong ni KL.
"Hindi na kami nakasali sa mga laro dahil doon. Ginawa niya lang akong kanang kamay
niya. Para nga akong katulong niya, eh."
"Kaya niya namang kumilos kahit na isang kamay lang ang gamit niya. Mukhang naloko
ka doon ni Gab, ah? Dumadamoves lang si Gab! Hahaha!" pang-aasar ni Spencer.
"That's all?" tanong ni KL.
"That’s all, KL."
"Akala ko naman kung ano na ang nangyari sa inyo. Maaayos din ang lahat, Jin. 'Wag
kang mag-alala dahil gumagawa naman ng paraan si Gab."

Nang oras na ‘yon ay may tumawag
kay Jin at matapos ang tawag ay nagpaalam na siya sa mga kaibigan. Hinatid siya ni
KL sa labas ng gate.

"I think I know what happened. Ayaw
mo lang talaga sabihin sa amin. Nakapagusap kayo tungkol sa inyong dalawa, ano?"
"You're right, KL."
"I knew it!"
"Sige, kailangan ko ng umalis."

"Okay, Jin. Mag-ingat ka."
"Gab, ano'ng nangyari sa braso mo?!" nag-aalalang tanong ni Haeja nang makita si
Gab.
"Naaksidente ako pero okay lang ako."
"Sigurado ka ba? Parang masakit yung nangyari sa 'yo."
"Okay lang ako, Haeja. Pumasok ka na sa sasakyan."
"I'll drive, Gab," pagpepresinta ni Haeja.
"Baka makasama pa sa baby. Ako na lang tutal kaya ko naman."
"Kung 'yan ang gusto mo, sige."

Pumasok silang dalawa sa loob ng
sasakyan at agad na nagmaneho si Gab papunta sa ospital kung saan magpapatingin si
Haeja.

"Kamusta kayo ng bata? Wala bang
sumasakit sa 'yo?" tanong ni Gab.
"Mabilis lang akong mahilo pero normal lang naman ‘to kapag nagbubuntis. Nagkaanak
na din naman ako noon."
"Mabuti naman kung ganun. Sana lalaki ang anak natin para may tagapagmana na ako."
"Ganun ba? S-sana nga."

Hanggang ngayon ay gumagawa pa din
ng paraan si Gab para makita ang magiging reaksyon ni Haeja sa mga sasabihin niya.

"Gab, tanggap mo na ba na anak
natin ‘to? Paano si Jin?"
"Tanggap ko na. Siguro nung una, nabigla lang ako. Nag-away kami dahil sa bata pero
mas kailangan ako ng anak natin kaya hiniwalayan ko siya."

Hinawakan ni Gab ang isang kamay ni
Haeja gamit ang kanang kamay niya na ngayon ay may bandage pa din.

"In the future, I will marry you,
Haeja."
"G-Gab, you don't have to do that. Alam ko na ginagawa mo lang ‘to para sa bata at
si Jin ang mahal mo."
"Jin will be able to find another man. I’ll be able to move on and love again."
"I'm sorry, Gab. Because of me, you have to--"
"No, Haeja. You don't have to blame yourself."
"O-okay. Thank you, Gab."

Pagkatapos magpatingin sa doktor ni
Haeja ay hinatid siya ni Gab papunta sa lugar kung saan ito nakatira. Ngayon ay
nasa tapat na sila ng bahay nito.

"Gusto mo bang kumain, Gab?
Ipagluluto kita," alok ni Haeja.
"No, thanks. Pupuntahan ko pa ngayon ang mga kaibigan ko."
"Is that so? Magingat ka Gab ah?"
"Okay. Sige, aalis na ako."
"Gab, wait!"

Kumapit si Haeja sa balikat ni Gab
at hinalikan niya ito. Nagulat si Gab sa ginawa sa kanya ni Haeja. Hindi niya
inaasahan na gagawin niya ito sa kanya.

"Sorry, I must have startled you,
Gab."
"Bakit mo ginawa ‘yon?"
"It's a thank you kiss. I'm sorry."

Nahihiya si Haeja sa ginawa niya
kay Gab. Siya ang babae pero siya pa ang gumawa ng first move dito. Hindi naman
inaasahan ni Haeja ang ginawa sa kanya ni Gab. Hinila siya nito at niyakap ng
mahigpit.

"It's okay."
"Masaya lang ako dahil hindi ko inaasahan na may tatanggap sa akin at sa anak ko ng
ganito. I'm sorry because I ruined your relationship with Jin. I am being very
sincere, Gab. I hope that you can forgive me for what I have done."

Napapansin na ni Gab ang pagbabago
ng boses ni Haeja at alam niya na iiyak ito.

"Ssh. Don't cry, Haeja."
"Thank you, Gab. You’re such a good man."

Hindi nila alam na may ibang taong
nakakakita ng ginawa nila. Nagdadrive si Jin papunta sa bar na minamanage ni Marc
at nag-iba ng daan dahil sa traffic. Hindi niya inaasahan na makikita niya sina
Haeja at Gab na iyon ang ginagawa.

'Akala ko ba gumagawa lang si Gab ng paraan para mapatunayan na hindi siya ang ama
ng dinadala ni Haeja? Bakit kailangan niya pang magpahalik at yakapin si Haeja?!
Buti na lang at nag-iba ako ng daan dahil kung hindi, hindi ko pa malalaman na
ganito ang ginagawa nila kapag wala ako.'
[ 49 ] Tired [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 49: Tired

Galit na galit si Jin dahil sa
nakita. She feels cheated. Pinipilit niya na pagkatiwalaan si Gab pero niloloko
pala siya nito. Agad niyang tinawagan si KL kahit na nagdadrive siya.

"Bessy!"
"Jin, bakit ka napatawag? May problema ba?"
"May tanong ako sa ‘yo. Gusto ko sana na sagutin mo ng totoo."
"Sige. Ano ba ‘yon?"
"Kapag nakita mo si Spencer na may hinahalikang babae, ano ang gagawin mo?"
"Bakit mo naman ‘yan natanong? May babae na naman ba si Spencer?!"
"No, KL. Hindi ko din alam kung may babae si Spencer but so far, hindi ko naman
siya nakikita na may kasama na ibang babae kaya 'wag kang mag-alala. I just made
him as an example. I have a friend here who needs some advice."
"Akala ko naman kung ano na ang nangyari. Kung sakaling makita ko si Spencer na may
kahalikang babae, susugurin ko sila kaagad at bubugbugin ko si Spencer."
"Si Spencer lang?"
"Oo. Alam niya na may girlfriend siya tapos makikipaglandian siya sa iba? That’s a
big no for me. Si Spencer ang may kasalanan doon dahil hindi niya man lang ako
inisip. Hindi naman nila 'yon gagawin kung isa lang ang may gusto, hindi ba?"
"I understand. Thanks bessy! I'll call you soon."
"Okay. Take care!"

Pinutol na ni Jin ang tawag. Dahil
sa mga sinabi ni KL, lalo siyang naguluhan. Iniisip niya kung ano ba ang dapat
niyang gawin.

'Ibig sabihin, hindi dapat ako
magalit kay Haeja dahil kung makikinig ako sa sinabi ni KL, si Gab ang may
kasalanan ng lahat kaya dapat sa kanya ako nagagalit. May point din kasi siya. Kung
hindi naman gusto ni Gab ‘yon, hindi siya magpapahalik kay Haeja. Ang kapal pa ng
mukha at niyakap niya pa si Haeja.'

Patuloy siyang nagdrive papunta sa
bar ni Marc. Maaga pa at alam niyang sarado pa ‘yon. Naisipan niyang pumunta doon
dahil sa tinawagan siya ni Marc at niyayaya siyang uminom pagdating ng gabi pero
dahil ayaw na magpakita ni Jin kay Gab, naisipan niyang pumunta ng maaga. Wala
naman sana siyang plano na uminom pero dahil sa nakita niya, nagustuhan niya na
uminom na lang. Tumunog ang phone niya at nakita niya na si Gab ang tumatawag sa
kanya. Agad niya iyong sinagot.

"Why did you call?"
"Let's meet."
"Where?"
"At my house. 4 pm. Isasama ko ang doktor na tumingin kay Haeja at kakausapin natin
siya ng sabay."
"Okay, bye."

Binabaan ni Jin si Gab. Wala siyang
balak na pumunta doon. Hindi rin naman siya nagsabi na pupunta siya kaya sa tingin
niya, okay lang kahit na hindi niya ito siputin. Pagdating niya sa bar, sarado pa
ito at wala pang tao kaya agad niyang tinawagan si Marc.

"Where the hell are you?! Nandito
na ako!" naiinis na sinabi ni Jin.
"What are you doing there at this hour? Sarado pa ‘yan."
"I know. I want you to come here as fast as you can!"
"So impatient, Ms. Tan."
"I'm not in the mood right now, Mr. Mason. I need to have a drink at this hour so
you have to be here."
"I’m on my way there. I'm just stucked in the traffic. Kakagaling ko lang sa
Tagaytay."
"I don't care! Banggain mo na lang 'yang mga sasakyan sa harap mo!"
"You must be kidding me."
"I'm dead serious, Marc. Come on, faster."
"I'll be there in 30 minutes."
"Wala ka na bang ibibilis pa?"
"Hindi airplane ang sasakyan ko, Jin. Kahit na gustuhin ko na makarating kaagad
dyan, hindi ‘yon mangyayari. Maghintay ka na lang. Saglit lang naman ‘to."
"Okay, I'll wait."

Pagdating ni Marc doon ay nakita
niya si Jin na nakaupo sa gilid at kita niya dito ang pagkainis. Kanina pa kasi ito
naghihintay doon.

"Jin!" sigaw ni Marc.
"You're five minutes late. Buksan mo na nga ‘yang bar mo."
"Ano ba ang nangyari sa 'yo?"
"I just want to enjoy. That's all."
"I don't think so. Mamaya pa ang usapan natin pero nandito ka na kaagad. Ang init
din ng ulo mo kanina pa."
"Whatever! Just let me in."

Madaling binuksan ni Marc ang bar
at naunang pumasok si Jin sa loob at naghanap ng mauupuan.

"I'll be back. Just wait here,"
sabi ni Marc.

Sandaling umalis doon si Marc at
pagbalik niya, dala na siyang pagkain na kakasya para sa dalawang tao.

"Eat," utos nito.
"I'm not hungry and I don't have the appetite."
"Kung hindi ka kakain, hindi kita papayagang uminom."
"I can't eat."
"Eat or I’ll throw you out."
"Fine! I'll eat. Bakit ba napaka-bossy mo? Nakakainis. Gusto mo na nasusunod ka.
Teka nga, hindi ba parang masyadong marami ang pagkain?"
"Kakain din ako. Share tayo."
"Promise me first that you will let me drink as much as I can after eating this. I
can pay you, don't worry."
"Just eat. I won't let you pay. Treat ko na ‘to sa 'yo."
"Okay, if that's what you want."

Nagsimula na silang kumain. Hindi
rin naman makakain ng maayos si Jin dahil napapatingin siya kay Marc. Hindi niya
maiwasan na titigan ito.

"Gwapo ba ako masyado, Jin?"
"Gwapo ka dahil magkahawig kayo ng boyfriend ko. Bakit ba magkahawig kayong

dalawa?"
"May problema ba doon? Hindi ko kasalanan ‘yon. 'Wag kang mag-alala. Sigurado ako
na hindi ko kapatid ‘yang boyfriend mo."

Hinayaan na lang ni Marc na
magpakalasing si Jin doon hanggang sa hindi na nito kaya pang uminom. At dahil
malapit nang magbukas ang bar ay pinapunta niya muna ito sa isang pwesto kung saan
walang ibang papasok at hinayaan doon magpahinga.
"Mr. Teppei, I can't wait any longer. I’m a very busy person and I have some
appointments left. We've been waiting here for two hours but I don’t see anyone
coming."
"I'm sorry, doc. I wasn't expecting this. I though she’ll come here."
"What exactly do you want to know, Mr. Teppei? I can tell you everything directly
and you can just tell her."
"I want you to tell me the truth, doc. If you don't, I will file a case against
you."
"Are you threathening me, Mr. Teppei?"
"Yes. I have to do so because I want an honest answer."
"I'll do my best."
"Gaano na katagal buntis si Haeja?"
"She's nine weeks pregnant. She's in the most crucial stage of pregnancy. You
should take good care of her. Is that all you have to ask, Mr. Teppei?"
"Yes, doc. I hope that this meeting will remain as a secret to Haeja."
"No problem. I'll be leaving then."

Nakipagkamay si Gab sa doktor at
agad na din itong umalis doon. Kanina pa tinatawagan ng tinatawagan ni Gab si Jin
pero hindi niya sinasagot ang alin man sa tawag nito. Ang pagkakaalam niya, pupunta
si Jin doon pero hindi ito nagpakita sa kanya. Naisipan niya na lang na tawagan si
KL dahil posibleng alam nito kung nasaan si Jin.

"Gab, bakit ka napatawag? Kasama mo na ba si Jin? 'Diba magkikita kayo?"
"Nasaan ka ngayon?"
"Nandito pa din kami kina Steven. Pumunta ka na din dito."
"I'll be there."

Madaling umalis si Gab sa bahay
niya at pumunta sa bahay ni Steven. Ang iniisip nina KL ay magkasama sina Gab at
Jin pero wala namang kaalam alam si Gab na wala din doon si Jin. Pagdating niya
doon ay wala siyang nakita na bakas ni Jin.

"Nasaan si Jin?" tanong niya.
"I don't know, Gab. Hindi ba dapat kayo ang magkasama ngayon? Pumunta siya dito
kanina pero umalis din siya," sagot ni KL.
"Saan siya pumunta?"
"Hindi rin namin alam. Akala ko nga ikaw ang pinuntahan. Nakatanggap kasi siya ng
tawag at agad siyang umalis pagkatapos nun."
"Ganun ba? Sige, aalis na ako."
"Teka lang, ano ba ang nangyayari?"
"Hindi ako sinipot ni Jin. Magkikita dapat kami ngayon. Hindi rin siya sumasagot ng
tawag. Alam mo ba kung saan siya madalas na pumunta?"
"I think I know a place. Can I borrow your phone?"

Inabot ni Gab ang phone niya at
tinype ni KL doon ang lugar kung saan sa tingin niya posibleng pumunta si Jin.

"Here's the address. I'm not sure
if she’s here but there's a big possibility that you will find her there."
"Thanks, KL."
"No problem, Gab."
"Jin, gising ka na pala."
"Marc!"

Tumayo kaagad si Jin nang makita
niya si Marc. Gigisingin na sana siya ni Marc pero gising na ito nang makita niya.

"Kanina ka pa ba gising?"
"Oo."
"You should've told me. Bakit hindi ka lumabas?"
"I wanted some time alone."
"Masakit ba ang ulo mo? Ang dami mong nainom kanina."
"No, I'm alright. I want another drink."
"Come."

Sumunod siya kay Marc at pinaupo
siya sa harap ng bar counter. Naglagay si Marc ng pagkain sa harap niya.

"Eat."
"Kakain na naman? I'm not hungry. Kumain na ako kanina at gusto ko na uminom lang
ngayon. Payagan mo na ako, Marc. Ngayong gabi lang naman ‘to."
"Yes, I’m sure. I’ll eat when I’m hungry."

"Okay, as you wish."
"Thank you."

Hinayaan na lang ni Marc si Jin sa
gusto nitong gawin. Hindi pa siya nakuntento sa dami ng ininom niya kanina at
uminom ulit ito ngayon. Pinipilit niyang lasingin ang sarili kagaya ng ginawa niya
kanina.

"Awat na, Jin. Sa dami ng nainom
mo, hindi ka pa din ba nalalasing?"
"I feel dizzy but I feel great. Let's dance!"
"I have to work, Jin."
"Come on, Marc. Don't spoil the mood. Saglit lang naman eh, please?"

Namumula na si Jin sa kakainom
niya. Nasa harap niya si Marc at nagpapacute siya dito para pagbigyan siya. Dala na
din ng epekto ng alak kaya malakas ang loob niya. Madami dami na din siyang nainom
pero ayaw niya pa rin tumigil.

"'Wag mo akong daanin sa ganyan,
Jin."

Tumayo si Jin at hinila si Marc
papunta sa dancefloor at nakipagsayaw siya dito. Ipinulupot ni Jin ang kamay niya
sa leeg ni Marc na halos nakayakap na siya dito at inilapit ang mukha niya. Hindi
inaasahan ni Marc na ang may inosenteng mukha na kagay ni Jin ay may lakas ng loob
na gawin ito.

"Woah! What are you trying to do?!"
"You know what, Marc? I really hate it that you look like Gab."
"Hindi kami magkamukha, Jin."

"I know but there are some angles that you look alike."

Napatingin sa gilid si Jin at
nanlaki ang mata niya nang makita niya na nakatayo si Gab galing sa malayo at
nakatingin sa kanila. Kumurap kurap pa siya para siguraduhin na talagang nakikita
niya ito at hindi lang dahil sa nakainom siya. Nandoon nga talaga si Gab at
nakatingin.

"Ano'ng problema, Jin?"

Napansin kasi ni Marc na nanlaki
ang mata ni Jin. Agad na humarap si Jin kay Marc at hinawakan ang mukha nito para
hindi niya makita si Gab doon.

"Stay still," utos niya kay Marc.
"Ano ba'ng nangyari?"
"I want to do something to you, Marc. I need your permission."
"What is it?"

Hindi na sumagot pa si Jin at
hinalikan na lang si Marc. Nagulat si Marc sa ginawa ni Jin.

"I'm sorry if I startled you," sabi
ni Jin.

Bigla na lang may humila kay Jin
palabas ng lugar na iyon. Nakita ni Marc na si Gab ang lalaking humila kay Jin at
alam niya na ang dahilan kung bakit siya hinalikan ni Jin. Alam niya din na kaya
malakas ang loob nito na gawin iyon sa kanya ay dahil sa epekto ng alak sa katawan
niya.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa
mo?!" sigaw ni Gab.
"May problema ba sa ginawa ko?"


Nang magsalita si Jin, alam na ni
Gab na marami itong nainom. Namumula din kasi ito at alam niya na kapag nakainom si
Jin, ganito ang nangyayari sa kanya.

"Mag-usap tayo."
"Hindi pa ba tayo nag-uusap sa lagay na ‘to?"
"Umuwi na tayo."
"Ayokong umuwi! 'Wag mo nga akong pakialaman sa ginagawa ko!"
"Bakit ka nakikipaghalikan sa lalaking iyon?!"

Hindi sumagot si Jin at nagtaka si
Gab dahil bigla na lang ‘tong umiyak.

"Bakit, Gab?! Ikaw lang ba ang
pwedeng makipaghalikan sa iba?! Ikaw ‘tong gumagawa ng kalokohan habang wala ako
tapos--"

Hindi na pinatapos ni Gab sa
pagsasalita si Jin at hinila niya ito para yakapin. Umiyak na lang ng umiyak si Jin
habang sinusuntok suntok ang dibdib ni Gab.

"Nakakainis ka! Pagod na pagod na
ako, Gab. Nahihirapan na ako. Ayoko na."
"Ssh. 'Wag mong sabihin ‘yan."

Niyakap ni Gab si Jin nang
mahigpit. Alam niya na kung ano ang sinasabi nito. Hindi niya lang alam kung paano
‘yon nakita ni Jin. Itinulak ni Jin si Gab nang tumunog ang phone nito. Ngayon lang
naisip ni Jin na hindi siya dapat nagpapatalo sa mga kahinaan niya. Pinunasan niya
ang luha niya at umiwas ng tingin kay Gab.

"Hindi mo ba sasagutin ‘yan? Ang
ingay," sabi ni Jin.

Hinawakan ni Gab ang kamay ni Jin
para hindi siya makaalis doon. Kinuha niya ang phone niya sa bulsa at tiningnan
kung sino ang tumatawag. Nang makita niya na si Haeja ‘yon, nag-isip pa siya kung
sasagutin niya. Kinuha ni Jin ang phone ni Gab at sinagot ang tawag at saka ni-
loudspeaker para marinig nilang dalawa.

"Gab, nasaan ka?"
"Bakit?"
"I need to talk to you."
"Bukas na lang tayo mag-usap."
"No, this can't wait. This is very important."
"Saan tayo magkikita?"
"Sa restaurant sa tapat ng office."
"Sige."

Tinapos na ni Gab ang tawag.
Nagpumiglas si Jin para bitawan siya ni Gab pero mahigpit na nakahawag si Gab sa
kamya niya.

"Hindi ko siya pupuntahan."
"No, you should go."
"May kailangan din akong sabihin sa ‘yo."
"Bukas na tayo mag-usap. Hindi pa ako handang kausapin ka ngayon."
"Sige."

Binitawan ni Gab ang kamay ni Jin
at saka siya umalis. Nasa restaurant na si Haeja nang dumating doon si Gab. Agad na
umupo si Gab sa harap ni Haeja.

"Naistorbo ba kita, Gab?"
"No, Haeja. Don't worry about it."
"Gab, tama na ang pagpapanggap na ‘to. Alam ko na ginagawa mo lang ang lahat ng ito
para malaman ang totoo."
"Haeja.."
"Masaya ako na nakilala kita at naging kaibigan kita. Sobrang laki talaga ng
naitulong mo sa akin para makapagsimula ako ulit."
"Bakit mo sinasabi ang lahat ng ‘to?"
"Kanina noong nasa bahay ako, iniisip ko kung ano ang dapat kong gawin. Sa saglit
na nakasama kita, naramdaman ko na pinapahalagahan mo ako at ang anak ko kahit na
hindi ka pa man sigurado na anak mo nga ang dinadala ko. Hindi ko man alam kung
talagang concerned ka sa 'kin o ginagawa mo lang ‘yon bilang palabas pero masaya
ako kasi natanggap mo kami at nalaman ko kung ano ang mga kaya mong gawin para lang
sa amin. Hindi ko inaasahan ‘yon, Gab."

Nagsimulang tumulo ang luha ni
Haeja. Inabutan siya ni Gab ng panyo pero hindi niya ito tinanggap.

"Alam ko na kaya ka lang nagiging
maalaga sakin ay dahil sa pagbubuntis ko at gusto mong malaman ang totoo tungkol sa
batang dinadala ko. Alam ko na ngayon kung paano ka talaga magmahal. Kaya mong
gawin ang lahat para sa taong mahal mo. Alam ko din na mahal na mahal mo si Jin
kaya mo ito ginagawa. Tatapusin ko na ang paghihirap mo, Gab. Ako na mismo ang
magsasabi sa 'yo ng totoo bago mo pa malaman sa iba."

Alam na ni Gab ang totoo. Hindi
niya anak ang dinadala ni Haeja dahil base sa sinabi ng doktor, siyam na linggo na
itong buntis pero limang linggo pa lang ang nakakalipas simula nang gabi na
sinasabi ni Haeja na may nangyari sa kanilang dalawa.

"Ano ang totoo?"
"I'm nine weeks pregnant. Hindi sa ‘yo ang bata na dinadala ko pero pinapaako ko sa
‘yo. May naging boyfriend ako at aksidente na nagkaanak kami. I'm really sorry,
Gab. Sana mapatawad niyo ako ni Jin."

Ang buong pag-uusap nila ay
naririnig ni Jin. Sinundan ni Jin si Gab dahil gusto niyang malaman ang pag-uusapan
nila ni Haeja. Hindi na nakatiis pa si Jin at nang umamin na si Haeja ay nilapitan
niya ito at sinampal ng malakas. Agad naman siyang inawat ni Gab at sinubukang
ilayo kay Haeja.

"Sinungaling ka! Ano ba'ng gusto mo
kay Gab?! Naging mabuti naman kami ni Gab sa ‘yo hindi ba? Bakit mo ito ginawa sa
'min?!" sigaw ni Jin.
"Sorry, Jin. Alam kong nasira ko ang relasyon niyo dahil sa ginawa ko. Nagsisisi na
ako. Kailangan ko lang talaga ‘tong gawin."
"Kailangang gawin?! Ano bang gusto mo? Pera?"
"Jin, tama na," pag-aawat ni Gab.
"At ipinagtatanggol mo pa siya ngayon?! Hindi ba dapat ikaw ang nagagalit ng sobra
dahil sa ginawa niya?! Ikaw ang pinakanaapektuhan sa nangyari!"
"Sigurado ako na may dahilan siya kaya niya nagawa ‘yon. Makinig ka muna sa kanya."
"Makikinig? I heard it all! I heard her confession to you. Nadadala ka ba sa pag-

iyak iyak niya?! Pwes, ako, hindi! Naaawa ka lang sa kanya!"
"Jin, listen to her first."

Sinubukan ni Jin na pakalmahin ang
sarili. Hinahawakan siya ni Gab para hindi niya masaktan si Haeja.

"Bakit mo nagawa samin ‘to Haeja?
Akala ko kaibigan kita," kalmadong tanong ni Gab.
"I'm very sorry, Gab. Napag-utusan lang ako."

Nagulat sina Jin at Gab sa narinig.

"Sino ang nag-utos sa 'yo?"

"Si.. Mika."
[ 50 ] Love [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 50: Love

Pagkarinig ng pangalan na ‘yon ni
Jin, pakiramdam niya ay nawala ang lahat ng epekto ng alak sa katawan niya. Nagulat
sila ni Gab sa pag-amin ni Haeja. Hindi nila inaasahan na si Mika ang may pakana ng
lahat lalo na't ilang buwan na itong wala sa Pilipinas.

"Jin, sana 'wag niyo munang ipaalam
sa kanya ang tungkol dito. Pangako, pagbalik niya, ako mismo ang magdadala sa kanya
sa harapan niyo para paaminin siya sa kasalanan niya."

Kumalma na si Jin. Pinaupo siya ni
Gab sa isang upuan kaharap ni Haeja.

"And why do you want me to do that,
Haeja?" tanong ni Jin.
"Gusto ko na makaharap niyo siya ng sabay para hindi na siya makakatanggi pa sa

ibinibintang sa kanya. Tinulungan niya ako sa mga kailangan ko noon at siya ang
sumusuporta sa amin ngayon ng anak ko kaya ko ‘yon nagawa. Hindi ko siya
matanggihan dahil sa utang na loob ko sa kanya. Alam ko na ngayon na mabuti talaga
kayong tao at gusto ko na matapos ang kasamaan niya sa inyo, Jin. Ito ang dahilan
kung bakit ako umaamin sa inyo ngayon."

Saglit na nanahimik si Jin. Iniisip
niya kung ano ba ang dapat niyang gawin.

"Okay, let's do that. For now, you
can't resign from your work," sabi ni Jin.

Hinawakan ni Jin ang kamay ni
Haeja.

"We need you, Haeja. Ito lang ang
hinihingi ko sa 'yo," mahinahong sinabi ni Jin.
"Makakaasa ka, Jin. Tutulungan ko kayo."
"Gab, pwede bang iwan mo muna kaming dalawa? Susunod na lang ako sa labas."

Lumabas na muna sa restaurant na
‘yon si Gab at hinayaan muna na makapag-usap sina Jin at Haeja. Nginitian at
inabutan ni Jin si Haeja ng panyo at kinuha iyon ni Haeja.

"Thank you, Jin. Napakabuti mong
tao. Pasensya ka na sa mga nagawa ko sa 'yo, sa inyo ni Gab. Hindi ko sinasadya na
saktan kayo. Ngayon, alam ko na hindi kayo masama. Hindi ko lang maintindihan kung
bakit ang laki ng galit sa ‘yo ni Mika."
"I also don't know why you did this to us in spite of what we did. If you need some
help, you should've asked for help to us. Of all people, why her? Bakit kailangan
na siya pa ang lapitan mo? Nandito naman kami para sa ‘yo."
"I'm very sorry, Jin. Wala lang talaga akong mahingan ng tulong noon kung hindi
siya lang kaya siya lang ang pinuntahan ko."
"What do you mean?"
"Can you promise me something first? I don't want anyone to know about this, only
you, Jin."
"Okay, I promise."

Umorder si Jin ng maiinom nilang
dalawa. Pagkadating ng inorder niya, doon niya simulang pinagkwento si Haeja.

"Naging kaibigan ko si Mika at may
ipinakilala siyang lalaki sa akin. Niligawan ako ng lalaking ‘yon at hindi
nagtagal, naging boyfriend ko siya. May isang gabi na parehas kaming nalasing at
may nangyari sa 'min, hindi ko naman inaasahan na magbubunga ‘yon. Nang malaman ko
na buntis ako, nakipaghiwalay ako kaagad sa kanya."
"Why did you do that?"

"Bata pa si Marc at alam ko na kapag nalaman niya na nagkaanak kami, iiwanan niya
din ako kaya ako na ang unang nakipaghiwalay sa kanya. Mas bata siya sa 'kin ng
halos tatlong taon, Jin. Alam ko na hindi niya ‘yon matatanggap."
"Marc? Si Marc Mason ba ang tinutukoy mo? 'Yong manager ni Mika?"
"Oo. Ayoko na ipaalam pa sa kanya ang tungkol dito. Nang maghiwalay kami, nag-usap
kami na isipin na lang namin na hindi namin nakilala ang isa't isa."
"Do you love him, Haeja?"
"Yes but I don't love him enough to let him be my child's father."

Nagulat doon si Jin. Hindi niya
alam na ang taong pinagkekwentuhan niya ng mga problema niya ang totoong tatay ng
anak na ibinibintang kay Gab. Ngayon niya lang din nalaman na mas bata pala si Marc
sa kanila. Ang buong akala niya ay mas matanda ito sa kanila.

"What happened then?"


"Why are you here, Haeja? I already
told you that I'm busy."
"Mika, I need your help."
"I'm leaving Philippines tomorrow. I can't help you."
"Buntis ako at si Marc ang ama!"
Natigilan si Mika sa pagiimpake ng gamit niya sa narinig. Itinigil niya ang

ginagawa at humarap siya kay Haeja.
"Akala ko ba wala na kayong dalawa? Ikaw ang nakipaghiwalay sa kanya, hindi ba?
Ngayon, gusto mo siyang balikan?"
"Hindi ‘yon ang ipinunta ko dito, Mika."
"What do you want?"
"I need some money for my baby. Hindi kaya ng sweldo ko na--"
"Okay, I get it. I'll think of it first. I want to know what your plans are."
"Ayoko sanang malaman ni Marc ang tungkol dito. Alam ko na hindi niya matatanggap
ang bata. Malaking gulo ‘to kapag nalaman niya."
"You got that right. Don't worry, I won't let him know and he really shouldn’t know
anything about this. Do you have any other concerns? Kung wala na, pwede ka nang
umalis. Tatawagan kita tungkol sa desisyon ko."
"Aasahan ko ‘yan, Mika."
Umalis na muna si Haeja sa bahay ni Mika. Naisipan ni Mika na umalis na muna ng

bansa para makalimutan ang nararamdaman niya para kay Gab. Ang buong akala niya,
wala na siyang pwedeng gawin para lang paghiwalayin sina Jin at Gab pero dahil kay
Haeja, nakaisip siya ng bagong plano.
Ilang oras bago umalis si Mika ay pinuntahan niya si Haeja sa bahay na tinitirhan
nito.
"Mika, akala ko hindi ka na dadating."
"How can I do that? You are my friend and you need my help so I came."
Napangiti si Haeja sa sinabi ni Mika.

"Salamat, Mika. Alam ko na tutulungan mo ako."
Naiinis si Mika sa mga sinasabi ni Haeja.
'Naniniwala talaga siya sa mga kasinungalingan ko? Kung sabagay, kaya lang naman
siya lumalapit sa 'kin ay dahil may kailangan siya sa 'kin,' sabi ni Mika sa isip
niya.
Nginitian niya si Haeja at nilapitan ito.
"I will help you but in one condition. I can give you a house, a car and everything
that you will need. I will even support you financially pero malaking tulong ang
kailangan ko galing sa ‘yo."
"Ano ba ang gusto mong gawin ko?"
"Secretary ka ni Gab, hindi ba? Gusto kong palabasin mo na anak niya ang dinadala
mo."
Nabigla si Haeja sa kondisyon na hinihingi sa kanya ni Mika.
"Mika hindi ko kayang gawin ‘yon. Masyadong mabait si Gab sa akin at hindi ko siya
kayang lokohin. May girlfriend din siya at alam kong masaya silang dalawa. Ayokong
sirain ‘yon."
"Ayaw mo sa kondisyon ko? Sige, madali naman akong kausap, eh. Sasabihin ko na lang
kay Marc ang tungkol sa anak niyo para siya mismo ang tumulong sa ‘yo dahil hindi
kita matutulungan."

Tumayo si Mika pero agad siyang pinigilan ni Haeja.
"Mika, 'wag mong sasabihin kay Marc," pakiusap ni Haeja.
"I can't promise you. Alam mo, masyado na nga akong naging generous sa offer ko sa
‘yo. Ikaw rin naman ang talagang makikinabang dito. Bakit ba ayaw mo pa din? I'm
telling him your secret."
"Tinatakot mo ba ako, Mika?"
"Yes, I’m warning you. I will tell him everything if you step out of this house
without accepting my offer."
Napaisip si Haeja. Naiipit siya sa ginagawa ni Mika.
"Gusto ko munang malaman kung bakit mo pinapagawa sa akin ‘to bago ako pumayag."
Umupo ulit si Mika at ngumiti.
"I want to ruin their relationship. That's all."
"May nagawa ba silang masama sa ‘yo?"
"Si Gab wala, pero ang girlfriend niya, meron."
"Ano'ng ginawa sa ‘yo ni Jin?"
"She did something that is unforgiveable. I don't want to tell you anything about
it."
"Ano'ng gagawin ko kapag naghiwalay na sila?"
"Go somewhere far and start a new life. I will make things easy for you once I get
what I want. I will make Gab fall in love with me and make him mine. I'll just call
you later. I really need to leave now and I can't miss my flight. I have my
assistant to help you with the house and the car so you don't have anything to
worry about. I think your answer is already a ‘yes’ so everything is settled then."
"Babalitaan na lang kita. Mika."
"Goodbye, Haeja. Take care!"
*end of flashback*

"I'm very sorry, Jin. Please
forgive me."

Natahimik si Jin sa narinig. Alam
niyang mahal ni Mika si Gab pero hindi niya inaasahan na gagawin ni Mika ang
ganoong bagay para lang mapasakanya si Gab.

"Jin, gusto ko sanang malaman kung
ano ang kasalanan na nagawa mo sa kanya."
"I don't know why she’s mad, Haeja. She really hates me back then and until now,
she's the same or maybe even worse. Pasensya na kung kailangan niyo pang madamay ng
anak mo sa alitan naming dalawa. 'Wag kang mag-alala, papatawarin kita basta
tulungan mo lang kami."
"Don't worry, Jin."
"Sige, aalis na kami ni Gab. Mag-ingat ka sa paguwi."
"Kayo din."

Tumayo si Jin at nag-iwan ng pera
na pambayad sa in-order niya. Lumabas siya at nakita si Gab na nakasandal sa
sasakyan niya at may kausap sa phone. Nang makita niya si Jin, agad niyang tinapos
ang tawag. Yayakapin niya sana ito pero sinenyasan niya ito na 'wag ituloy ang
binabalak niya.

"Akala ko ba okay na tayo?
Napatunayan na--"
"Shut up! I'm still mad at you."
"Jin, ano bang nagawa ko? Lasing ka ba?"
"I'm not drunk. Umuwi ka na dahil may pasok pa tayo bukas."
"Mag-usap tayo."
"Do you really want to talk?"
"Yes, Jin."
"Magkita na lang tayo sa bahay niyo."
"I'll wait for you."

Sumakay si Gab sa sasakyan niya at
saka siya umalis. Sumakay na din si Jin sa sasakyan niya pero bago ‘yon ay bumili
muna siya ng alak na maiinom at saka pumunta sa bahay ni Gab.

"Jin, you’re here."
"Let's talk inside."

Pumasok si Jin sa loob ng bahay at
dumeretso papunta sa pool at umupo sa gilid noon. Sinundan siya kaagad ni Gab.

"Ano pa bang ikinagagalit mo? Alam
na natin ang totoo. May nagawa ba akong mali?"
"Ginusto mo ba ‘yon?"
"Ang alin?
"Why are you so clueless about things, Gab? Bakit ka nagpahalik sa kanya?!"
"Hindi ako nagpahalik sa kanya. Hindi ko inaasahan na gagawin niya ‘yon! Nagulat
lang din ako sa ginawa niya."
"Talaga? Ang lakas pa ng loob mo na yakapin siya pagkatapos."
"Sinusundan mo ba ako? Paano mo nalaman ‘yon?"
"It doesn't matter anymore. Don't change the subject and answer my question."
"Hindi ba ako ang dapat na nagagalit sa ‘yo? Nakita mo ako kanina pero hinalikan mo
pa din si Marc sa harap ko!"
"Nagseselos ka ba, Mr. Teppei?"
"Pinagseselos mo ba ako, Ms. Tan? Kasi kung oo, hindi ka nagtagumpay doon. Galit
ako sa ginawa mo at hindi ako nagseselos. Ayoko na nakikita kang lumalapit sa ibang
lalaki lalo na sa Marc--"

Hinawakan ni Jin ang mukha ni Gab
at hinalikan niya ito para matahimik siya. Pagkatapos noon ay nginitian niya lang
ito. Nilagay niya ang isang daliri niya sa labi ni Gab para patigilin ito sa
pagsasalita.

"Nandito tayo para mag-ayos at
hindi mag-away, Gab. Pagod na ako sa pakikipagtalo pa sa ‘yo."
"Ganun din ako. Sobrang namiss kita, Jin. Kung alam mo lang gaano kahirap ang
ginawa ko para lang makuha ang loob ni Haeja--"
"Alam ko, Gab. Alam ko ang lahat ng ginagawa mo matagal na. Kung hindi, matagal na
akong umalis at iniwan ka."
"Naloko mo na naman ako, Jin."

Kinuha ni Jin ang dala niyang in-
can na beer at nagbukas ng dalawa nun. Iniabot niya kay Gab ang isa.

"This past week has been hard for
the both of us and now, our problem is nearly solved. Congratulations to the both
of us for overcoming this obstacle. Cheers!" masayang sinabi ni Jin.

Uminom sila doon. Nakatingin si Gab
kay Jin habang umiinom ito.

"As a girl, you should'nt be
drinking this much, Jin," sabi ni Gab.
"I'm alright."
"Masyado ka nang maraming nainom simula pa kanina."
"I'm drinking earlier because I'm mad. Now, I’m drinking because I’m happy. Don't
spoil the mood, Mr. Teppei."
"The first time I saw you drunk wasn't a good memory to me, Ms. Tan. That’s why."
"It may not be a good memory but that's where we started. To me, it is a good
memory. Don't worry, I will not throw up this time."
"Siguraduhin mo lang dahil ayaw kong mag-alaga ng lasing."

Umusod si Jin sa kinauupuan niya at
sumandal sa balikat ni Gab.

'Namiss ko ang lalaking ‘to,' sabi
niya sa isip niya.

Hindi niya namalayan na napapangiti
na pala siya.

"What are you thinking of Jin?"
"You." tipid na sagot niya.
"What about me?"

"You will always be the man that I will love. I’m just so happy that you’re here by
my side."
"I will always be by your side."

Gumalaw si Gab kaya umupo ng maayos
si Jin. Hinawakan niya ang mukha ni Jin at saka siya ngumiti.

"'Wag mo na akong iiwan ulit, Jin.
Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kapag iniwan mo pa ako ulit."
"I will not leave you, Gab. I will always be here for you."
"I love you."
"I love you, too."

Hinawakan ni Gab sa mukha si Jin at
hinalikan siya sa noo. Napangiti naman si Gab. Isang ngiti na nakita ni Jin noong
nakalimot din ito.

"You know what, Gab? I like seeing
you smile. You should do that more often."
"You know that it's not something I usually do."
"But I love seeing your smile. You look young."
"If that will make my girl happy, okay, I will try."

Natahimik si Jin nang may biglang
pumasok sa isip niya. Hindi na naiwasan na makita sa mukha niya ang pagkabagabag.

"May mali ba sa sinabi ko?"
"Wala. May gumugulo lang sa isipan ko."

"Ano ‘yon?"

Tumingin ng deretso si Jin sa mata
ni Gab.

"Paano kapag bumalik na si Mika?
Alam ko na best friend mo siya pero kahit ganun pa man, hindi ko palalagpasin ang
ginawa niya. Magbabayad siya sa ginawa niya sa ‘tin."
"She used to be my best friend but not anymore, Jin. Nagbago ang tingin ko sa kanya
dahil sa nalaman ko."
"Okay lang ba sa 'yo na saktan ko siya?"
"No, I don't want you to do that. Violence will not do any help to us."
"Ang dami dami niyang kasalanan sa ‘kin, Gab. Patong patong na ‘yon. Hindi ko siya
hahayaang malusutan lahat ng mga ginawa niya sa 'kin simula pa noon."
"For once, let me deal with her."
"What are you planning to do?"
"Malalaman mo din pagdating ng panahon. Hindi na ako papayag na saktan ka pa niya

ulit. Akala ko nagbago na siya pero hindi pa din pala. Siya pa din ang Mika na
nakilala ko noon. Mukhang wala na siyang pag-asa pa na magbago."

Niyakap na lang ni Jin si Gab. Alam
niya na naging malaking parte Mika ng buhay ni Gab si Mika noong inakala ng lahat
na patay na siya. Hindi niya masisisi si Gab kung makaramdam siya ng lungkot sa mga
nagawa ni Mika sa kanila. Ayaw niya na din sabayan pa ‘yon kaya nanahimik na lang
siya.

"I won't let anyone hurt you, Jin.
I’ll protect you."
"I know and I'm thankful for that."

Tumunog ang phone ni Jin kaya
tiningnan niya kaagad kung sino ang tumatawag sa kanya. Hindi niya inaasahan na si
Terrence ito.

'Alam ko na galit sa akin si
Terrence dahil pinili ko si Gab. Matagal ko din na hinintay ang tawag na ‘to galing
sa kanya.'

Tiningnan lang ni Jin ang phone
niya. Hindi niya alam kung dapat ba niyang sagutin ang tawag o hindi.

"Hindi mo ba sasagutin ‘yan?"
tanong ni Gab.

Pinatay ni Jin ang phone niya at
nginitian si Gab.

"Bakit hindi mo sinagot? Sino ba
ang tumatawag?"
"Si Terrence."
"Matagal mo na hinihintay ang tawag niya, hindi ba?"

"You're right but this moment with
you is more important than that call."
[ 51 ] Good Day [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 51: Good Day

Dahan dahang iminulat ni Jin ang
mata niya at doon niya lang naisip na wala siya sa sarili niyang kwarto. Nasa
kwarto siya ni Gab.

"Good morning," bati sa kanya ni
Gab.
"Good morning."
"Breakfast is ready. Get up, Ms. Tan."


Umupo na si Jin pero humiga din
siya ulit. Inaantok pa siya at pakiramdam niya ay pagod na pagod ang katawan niya.
Napaupo siya ulit nang maalala na Lunes ngayon at may pasok siya.

"Gab, anong oras na?"
"7:30."
"Malelate na ako!"
"Hindi mo kailangang magmadali. Ako naman ang boss mo at hindi kita papagalitan."
"Hindi ka magaling na boss."
"I'm giving you a special treatment, Ms. Tan. Mag-thank you ka na lang, okay?"
"Okay, thank you, Sir Gab."
"Let's eat. Ipinagluto kita."
"Really?"
"Come."

Lumabas sila ng kwarto at pumunta
sa hapag kainan. Nakahanda na doon ang pagkain para sa dalawang tao. Ipinaghila ng
upuan ni Gab si Jin at pinaupo ito bago siya umupo.

"Ikaw ang nagluto ng lahat ng ‘to?
Ang dami naman yata?" tanong ni Jin.
"Gusto kong kumain ka ng marami. Sa isang linggo na hindi kita nabantayan, pumayat
ka."
"Wala kasi akong ganang kumain noon pero sa ngayon, bumalik na ‘yon."
"Eat."

Nilagyan ni Gab ng pagkain ang
plato ni Jin at sabay silang kumain. Naalala ni Jin si Marc na lagi na lang siyang
pinapakain sa tuwing nagkikita sila nito.

"Isa ka sa mga babae na maganda pa
din kahit na bagong gising," pagpuri ni Gab sa kanya.

Hinawi ni Gab ang buhok ni Jin at
inipit sa tainga niya.

"'Wag mo nga akong bolahin, Gab!
Ang aga aga pa para pagtrip-an mo ako."
"Sinasabi ko lang ang totoo. Gusto ko din ang itsura mo na suot ang mga damit ko."
"Stop teasing me, Gabriel! I want to eat but you're distracting me."
"Sinasabi ko lang naman na maganda ka kapag ganito. Gusto ko ang Jin na walang make
up at simple lang. Simula nang bumalik ka, parang ngayon lang kita nakita na walang
kaartehan sa katawan."
"Hindi ko alam kung pinupuri mo ba talaga ako o inaasar, eh. Ang pangit ko kaya
kapag wala akong make up!"
"Nasanay ka lang sa buhay mo noon. Dati naman, simple ka lang."
"Okay, enough. Let me eat this before I lose my appetite."

Nagpatuloy sila sa pagkain hanggang
sa maubos nila ang lahat ng niluto ni Gab.

"Ang daya mo, Gab. Alam mo ‘yon?"
"Ano na naman ba ang ginawa ko?"
"Hindi ko nakita ang mukha mo na bagong gising!"
"Pwede mo naman na makita sa susunod. Tara, ihahatid na kita sa inyo. Kailangan na

natin pumasok."
"Okay na ba ang kamay mo? Bakit mo tinanggal 'yong bandage nyan?"
"Okay lang. Gagaling din ‘to."

Pagkatapos mag-ayos sandali ni Jin
ay umalis sila doon at habang nasa sasakyan sila ay may maalala si Gab.

"Oo nga pala, tumawag sa akin si
Terrence kanina."
"Sinagot mo?"
"Oo. Gusto ka sana niyang makausap pero tulog ka pa. Sinabihan ko na lang siya na
ikaw ang tatawag sa kanya."
"Okay lang sa ‘yo?"
"Oo. May tiwala ako sa 'yo, Jin."

Pagkahatid sa kanya ni Gab sa bahay
nito ay umalis na doon si Gab para maunang pumasok sa opisina habang si Jin naman
ay naligo na at nagbihis. Papasok na siya ng opisina nang may tumawag sa kanya.
Tiningnan niya kung sino ito at nang makita niya kung sino ang tumatawag ay sinagot
niya kaagad.

"Hello, Terrence. It's been a
while."
"It's good to hear your voice."
"Hindi ka na ba galit sa 'kin?"
"Hindi naman ako nagalit sa ‘yo, Jin."
"Kung ganun, bakit mo ako iniwasan?"
"I was hurt by your decision but I'm okay now."

"I'm very sorry, Terrence."
"It's okay. I understand and I respect your decision. I was wrong for feeding you
with so many lies--"
"Stop! It’s already a part of the past. It doesn't matter anymore to me."
"Are you okay, Jin?"
"Of course, I am."
"I heard the news about Gab's child. KL told me all about it."
"It's not Gab's child, Terrence. You don't have anything to worry about. We're okay
now."
"That's good. So, what happened?"
"Pakana lahat ni Mika ‘yon para paghiwalayan kami ni Gab. Please don't let anyone
know about it. We're planning something."
"As you wish. I’m glad to know you’re okay."
"I miss you, Terrence."
"I miss you, too, Jin. I have to go. Take care of yourself."
"Okay. Goodbye."

Binabaan siya ni Terrence. Sinadya
ni Terrence na putulin ang usapan dahil alam niya na lalo niya lang na mamimiss si
Jin sa ginagawa nilang pag-uusap. Mahal niya pa din ito pero alam niya na iba ang
taong mahal ni Jin kaya naman hinayaan niya na lang si Jin. Naisipan niya lang na
tumawag para kamustahin ito matapos niyang marinig ang balita tungkol kay Gab.

Pagkatapos magusap nina Jin at
Terrence ay may tumawag na naman kay Jin. Napangiti siya nang makita kung sino ang
tumatawag.

"Hello."
"You're very late, Ms. Tan."
"I’m sorry, Sir. I know I’m late. I'll be there within thirty minutes."
"Ang tagal," reklamo nito.
"'Wag kang mag-alala, bibilisan kong magdrive para mabilis din akong makarating
dyan."
"Magdrive ka na lang mabagal. Kahit isang oras pa bago ka makarating dito, okay
lang. I want you safe."
"Okay. 'Wag ka ng magpakuha ng kape, dadalhan na lang kita. I'll see you."
"Bye."

Umalis na ng bahay si Jin para
pumasok sa opisina. Hindi niya inaasahan ang matinding traffic kaya natagalan siya
sa byahe. Bago pa man siya pumunta sa opisina ni Gab ay nagtimpla siya ng kape
nito. Agad niyang inilapag ang gamit sa pwesto niya at pumasok sa opisina ni Gab.

"Good morning, Mr. Teppei. Here's
your coffee."

Inilapag ni Jin ang baso sa lamesa
ni Gab at dahil busy ito, hindi siya nito tinitingnan. Nakaharap lang ito sa laptop
niya.

"Sinabi ko lang na pwede kang
tumagal ng isang oras, ginawa mo talaga," sabi ni Gab na hindi pa din tumitingin sa
kanya.
"I wasn't expecting the heavy traffic on my way here. Ngayon lang ako pumasok ng
ganitong oras kaya wala akong idea na traffic pala."
"Kumandong ka sa ‘kin," utos nito.

Nanlaki ang mata ni Jin sa iniuutos
sa kanya ni Gab.

"I want to see my girlfriend's face
up close."
"It is still office hours, Gab. That can wait. Now, if you don't have anything to
say, I'll go back to my seat and start doing my work. Ayoko ng mahirapan si Haeja
ng sobra at baka makasama ‘yon sa kanya at sa baby niya."
"Sige, pwede ka nang lumabas."

Lumapit si Jin kay Gab at hinalikan
niya si Gab sa pisngi bago siya lumabas doon. Agad niyang tinabihan si Haeja para
tulungan ito sa mga ginagawa niya.

"Good morning," bati ni Jin sa
kanya.
"Good morning. Blooming ka yata ngayon? It seems like you're very happy."
"Yes, you're right. I’m very happy and it’s all because of you."
"Wala naman akong ginawa."
"Kung hindi mo sinabi ang totoo sa ‘min, hindi din ako ganito ngayon. Thank you."

Nagulat si Haeja nang bigla siyang
yakapin ni Jin. Napangiti na lang siya sa ginawa nito at niyakap din ito pabalik.

"You're welcome. It must have been
hard for you."
"It must have been hard for you, too, Haeja."

Umupo na silang dalawa ng maayos at
itinuloy ang ginagawa nila.

"Tulungan na kita dyan, Haeja."
"'Wag na, Jin. Hindi mo naman ‘to trabaho."
"Parehas tayong sekretarya dito kaya dapat nagtutulungan tayo. Hindi man ito ang
naka-assign sa ‘kin, parehas naman tayo ng posisyon kaya trabaho ko na din ‘to."
"Napakabait mo talaga, Jin. Maswerte kayo ni Gab sa isa't isa."

Nginitian siya ni Jin at hinawakan
siya sa balikat.

"Makakahanap ka din ng para sa 'yo,
Haeja. Ang lalaking makakatanggap sa ‘yo at sa anak mo. Siguro hindi mo pa lang
panahon ngayon but patience is a virtue. Siguro kaya hindi pa dumadating ang para
sa ‘yo ay dahil naghahanda pa lang siya."
"Sana nga. Oo nga pala, okay lang ba na ipangalan ko sa inyo ni Gab ang anak ko?"
"Sure, why not? Ano'ng pangalan ba ang gusto mo?"
"Kung lalaki, Charel. Pero kung lalaki, Gabriel."
"That will be good. Kung kambal sila, magiging okay din ‘yon."
"Kung kakayanin ko," pabirong sagot nito.
"Gab and I will be here to help you. Don't worry about anything."
"Hindi niyo na kailangan pang gawin ‘yon."
"I insist. Please let me help you. Friends naman tayo, ‘di ba?"
"Yes. It will be a big help to me. Thank you."

Simula nang araw na iyon ay
nagsimula din na madevelop ang pagkakaibigan ng dalawa. Doon nila nakilala ang
tunay na ugali ng isa’t isa. Doon lang din nila napagtanto na mali ang
pagkakakilala o pagtingin nila sa isa’t isa noon.
~
"Umuwi na tayo," sabi ni Gab kay Jin.
"Mauna ka nang umuwi, Gab. May pupuntahan pa kasi ako mamaya."

Tinabihan ni Gab si Jin.

"Saan naman ang punta mo?"
"Pupuntahan ko si Marc."
"Hindi pwede, umuwi na tayo."
"I have something to discuss with him."
"I said no, Jin. End of conversation."

Tumayo si Gab at hinintay na
matapos si Jin sa mga nililigpit niya.

"I have my own car. Hindi ako
sasabay sa ‘yo ngayon, Gab."

Naiinis si Jin sa inaasta ni Gab.
Madali niyang tinapos ang mga nililigpit niya. Kinuha niya ang gamit niya at nauna
siyang maglakad dito. Sinundan din siya ni Gab at sabay silang sumakay sa elevator.

"Jin, look at me."

Hindi siya pinansin ni Jin at
nakatingin lang si Jin sa harap at hinihiling na sana makarating na kaagad sa
basement ang elevator. Pumwesto si Gab sa harap ni Jin pero umiwas siya ng tingin
dito. Naguguluhan na si Gab at hindi niya alam kung ano ang ikinagagalit ni Jin sa
kanya kahit na wala siyang ginagawa rito. Hinawakan niya sa baba si Jin para
mapatingin ito sa kanya pero tiningnan lang siya ng masama nito.

"What?" naiinis na tanong ni Jin.
"Ano na naman ba ang ikinagagalit mo?"
"Na naman? Nagsasawa ka na ba sa ugali ko? I am like this, Gab. I’ve been like this
since I came back. I’m impatient. Kung hindi mo gusto ang ugali ko--"

Hinawakan ni Gab ng dalawang kamay
niya ang mukha ni Jin.

"Ssh. I know you're different from
the Jin I first knew but I love you for who you are and I will never get tired of
you. I just want to know why you're mad," mahinahong sinabi nito.

Hindi nakasagot si Jin. Simple man
ang sinabi ni Gab pero kinilig siya dito at tila ba bigla na lang naglaho ang
pagkainis niya. Masaya siya na nakarating na sa basement ang elevator kaya
nakalabas siya kaagad at hindi nakita ni Gab ang pagngiti niya.

"Jin, kausapin mo naman ako."

Hinabol siya ni Gab. Papasok na
sana siya sa sasakyan niya nang pigilan siya ni Gab at iniharap siya nito sa kanya.

"Ayoko na nag-aaway tayo. Kung may
problema, ayusin natin ‘to kaagad."
"Ako din naman, Gab. Ayaw ko na nagtatalo tayo. Nakakainis lang kasi dahil
pinagbabawalan mo ako. Wala naman akong gagawin na masama o hindi mo magugustuhan.
Makikipagkita lang ako sa kaibigan ko pero ayaw mo akong payagan."
"Nagseselos ako, Jin. Noon pa man nararamdaman ko na ‘yon at mas lalo na ngayon
pagkatapos kong makita ang ginawa mo sa kanya kahapon."
"Okay, I admit it. I purposely did that to get back at you after I saw Haeja kissed
you. You don't have anything to be jealous about. He's just my friend. Kung ano man
ang nakita mo kahapon, hindi na ‘yon mauulit pa."
"Alam mo na noon pa lang, ayoko na lumalapit ka sa kanya pero ang tigas ng ulo mo."
"Bakit? Wala naman akong nakikitang problema sa kanya."

"Iba siyang makatingin sa 'yo. Alam kong gusto ka niya."
"Alam mo din na iba ang gusto ko at ikaw ‘yon. Wala siyang magagawa doon."
"Hindi ko pa din gusto na nakikita siyang umaaligid sa ‘yo. Manager pa rin siya ni
Mika. Baka mamaya, may binabalak ‘yon na masama sa 'yo at iniutos na naman ‘yon ni
Mika."
"I know him and I'm sure that he's not like that. He was there when I needed a
friend. I'll be careful with my actions, don't worry."
"I will let you see him in one condition."
"Ano naman ‘yon?"
"Babantayan kita habang kausap mo siya."

Hindi makapaniwala si Jin sa
narinig at napanganga siya.

"Are you serious?! I'm not a kid.
You don't have to do that."
"Didistansya ako kung ayaw niyo marinig ko ang usapan niyo."
"Okay, fine. If that's what will make you feel at ease."
"Good."

Sumakay sila sa kanya kanya nilang
sasakyan at pumunta sa bar kung nasaan si Marc.

"Stay away ten meters from me. We
need some privacy," sabi ni Jin.

Wala na din namang nagawa pa si Gab
kung hindi sundin ito. Mas gusto niya ‘yon kaysa hayaan na mag-isang makipagkita si
Jin sa lalaki na hindi niya magawang pagkatiwalaan. Naghanap siya nang mauupuan
habang si Jin naman ay umupo sa harap ng bar counter at hindi nagtagal, tinabihan
siya ni Marc.

"Drinks?" alok ni Marc.
"Sure."
"What do you want to drink?"
"Margarita will do."

Agad na binigyan ng bartender si
Jin ng maiinom.

"Ano na palang nangyari sa inyo ng
boyfriend mo kagabi? Bigla ka na lang umalis."
"Sorry, I wasn't able to say goodbye. Hinila niya na lang ako at umalis kami kaagad
dito. Nakapag-usap na din kami at okay na kami ngayon. Nalaman ko din na hindi niya
naman anak ang dinadala ng babae."
"That's good! Hindi na ako magtataka kung bakit iba ang ganda mo ngayon."
"'Wag mo akong bolahin, Marc."
"I'm just stating the obvious."

Nagiging awkward para kay Jin ang
takbo ng pag-uusap nila kaya ibinalik niya iyon sa bagay na ipinunta niya doon.

"I want to say sorry for what I've
done last night."
"Alam ko kung bakit mo ‘yon ginawa. Pinagseselos mo si Gab dahil nakita mo siya na
nandito. Ako din naman ang nagturo sa ‘yo na iparamdam sa kanya ang ipinaparamdam
niya sa ‘yo kaya hindi na kita masisisi."
"How did you know?"
"I saw him dragging you out, remember? He’s here. He saw you kissed me."
"Yes. Still, I'm sorry."
"It's okay, Jin. Don’t worry about it."

Uminom si Jin sa binigay na inumin
sa kanya. Napatingin tingin sa paligid si Marc at napansin niya si Gab na nakaupo
sa hindi kalayuan. Hindi niya alam na nandito siya at kung hindi pa siya nagtingin
tingin ay hindi niya din ito mapapansin. Napansin niya na nakatingin sa kanilang
dalawa si Gab at hindi inaalis ang tingin nito sa kanila.

"He's a protective boyfriend, isn't
he?"
"You saw him?"
"Of course! Kulang na lang durugin niya ako sa tingin dito."

Natawa si Jin sa simpleng biro ni
Marc.

"He won't bite, Marc. Don't mind
him."
"Should we put on a little show?"
"What?! Marc naman!"
"I’m just kidding. I just want to see you laugh and smile."

Nakatingin pa din sa kanila ng
deretso si Gab. Nang makita niya na nagtatawanan sina Jin at Marc, umorder siya
kaagad ng maiinom at ininom iyon habang hindi pa din inaalis ang tingin sa dalawa.
Hindi niya maiwasan na magselos sa nakikita niya.

"Oo nga pala, Marc. May gusto lang
akong itanong. Kilala mo ba si Haeja?"
"Yes, why?"
"Nasabi niya sa ‘kin na mas bata ka ng tatlong taon sa 'min. Is that true?"

Napansin ni Jin na nagbago ang
expression ni Marc sa tanong niya.

"Kung ayaw mong sagutin, okay
lang."
"No, its okay. Tama ang sinabi niya."
"I’m twenty two years old right now. You're just ninteen years old?"
"Yes."
"I wasn't expecting that you’re younger than me."
"Dala na din siguro ng mga trabaho ko kaya ganun. Nag-aaral pa ako pero malapit na
din akong maka-graduate. Hindi ko kasi gusto na pinaguusapan ang tungkol sa
ganitong bagay kaya hindi na ako nagkwento pa sa ‘yo."
"Oops, sorry. Next time, I'll introduce you to some of my friends."
"Sure."

Napatingin si Marc kay Gab. Nakita
niya ito na may kasama na babae.

"I think you need to go, Jin. May
babae na lumapit sa boyfriend mo."
"Oh, really?"

Napatingin si Jin kay Gab at nakita
niya na may babae nga doon at pilit nitong kinakausap si Gab pero hindi nito
pinapansin ang babae.

"How much should I pay you?"
"Your drinks are on me. Umalis na kayo ng boyfriend mo bago pa kayo mag-away."
"Thanks, Marc. You’re the best!"

Tumayo si Jin at nilapitan si Gab.

"Let's go," sabi ni Jin kay Gab
nang lapitan niya ito.
"Who are you? Don't try to steal my man!" sabi ng babae.
"Your man?! You must be kidding me, Miss. I am his wife, for your information."
"Prove it. He doesn't seem to be interested in you."

Tiningnan ni Jin ng masama ang
babae. Sinusubukan siya nito. Si Gab naman ay nananatiling kalmado at parang walang
pakialam sa nangyayari kaya siya lalong nainis.

"Do you want some proof? Then I’ll
show you."

Hinila ni Jin si Gab patayo at
hinalikan ito. Iyon lang ang naisip niyang paraan para patunayan sa babae ang
sinasabi niya. Pagkatapos niyang gawin ‘yon ay binulungan niya si Gab.

"Kapag hindi mo pinamukha sa
babaeng ‘to na asawa mo ako at mananatili kang ganyan, mag-break na lang tayo.
Ayokong mapahiya dito."

Tiningnan ulit ni Jin ang babae at
nginitian ito.

"That's the proof," nakangising
sinabi ni Jin.
"Anyone can do that. Even I can do that to him!"

Tumayo ang babae at nilapitan si
Gab. Sumenyas si Gab sa babae na 'wag lumapit.

"She's telling the truth. She's my
wife."

Nagulat ang babae sa sinabi ni Gab
at umalis ito. Umalis din kaagad doon si Jin pero sinundan siya ni Gab. Hindi
mapigilan ni Gab ang ngiti niya dahil sa ginawa ni Jin sa kanya. Tila ba nawala ang
pagseselos niya kanina sa kanila ni Marc.

"'Wag ka ngang ngumiti ng ganyan!
Para kang baliw! Parehas na parehas kayo ng itsura ng Gab na nakita ko noong
nakalimutan mo ang lahat," naiinis na sinabi ni Jin.
"Oo, para nga akong baliw nun. Napasama pa ako kay Batman ng hindi inaasahan. Pero
ngayon, para akong baliw dahil sa ‘yo."
"What did I do this time?"
"Sometimes, you're very daring, Ms. Tan. Do you even know that? Hindi ako
makapaniwala na sinabi mo talaga sa babaeng ‘yon na asawa mo ako at hinalikan mo pa
ako sa harap niya para lang patunayan ‘yon. Sa totoo naman ay wala kang kailangang
patunayan pa sa kanya dahil sa ‘yo lang ako."
"I don't want to be embarassed. Stop smiling, Gab! It is annoying!"
"I thought you like seeing me smile."
"I do like seeing you smile but not with this kind of reason! Let's go home. I'm
tired."
"You never fail to surprise me, Jin. Even though I like your old attitude, I think
I will like the new Jin better. Even though you're impatient, you are very
surprising."
"Hindi ko alam kung inaasar mo ba ako o ano."
"Let's go home," pag-iiba nito sa usapan.

"I hate you, Gab!"
"I hate you, too."
"But I love you more than I hate you."

"So do I."
[ 52 ] Obstacle [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 52: Obstacle

"My resignation letter."

Inilapag ni Jin sa lamesa ni Gab
ang isang papel. Tiningnan lang ni Gab si Jin. Nagtataka siya sa ginawa nito. Hindi
na ito nagsalita pa ulit at nakatingin lang din sa kanya at naghihintay ng sagot
niya.

"You can't resign. Throw that
away," masungit na sinabi ni Gab.
"Sir, I really want to resign. I have some valid reasons."
"Sit down and tell me your valid reasons."

Umupo si Jin sa upuan sa harap ng
lamesa ni Gab. Tiningnan lang ni Jin si Gab dahil abala si Gab sa pagtatype sa
laptop niya.

"Are you really busy, Sir Gab? I
can discuss it to you later."
"I'm quite busy because I need to finish a business proposal but I want to hear
your reasons. I will listen."

Itinigil ni Gab ang ginagawa niya
at tiningnan si Jin.

"Tell me everything, Ms. Tan. If I
don't find it valid, you can't resign."
"You're so bossy, Gab."
"I should be because I'm your boss."
"That’s a very lame excuse."
"Are you trying to argue with your boss now?"
"No, Sir."

Huminga ng malalim si Jin at
tiningnan ng deretso sa mata si Gab.

"I am the daughter of the major
stockholder in your company. I think I don't have to work here anymore."
"That's not a valid reason, Jin."
"This work is very tiring. I also own a pastry shop and I need to manage it. How
will I do that if I’m here?"
"Have you forgotten? You were the one who insisted on working here."
"I know but--"
"No more buts, Ms. Tan. Please go back to your work."

Itinuloy ni Gab ang ginagawa niya.
Hindi pa din doon umaalis si Jin at tinitingnan niya si Gab ng masama.

'Ang daya talaga ng taong ‘to!
Gustong gusto niya na kinokontrol ako. Kailangan kong makaisip ng magandang
dahilan,' sabi niya sa isip niya.

Kinuha ni Jin ang resignation
letter at tumayo siya. Lumapit sa pintuan ng pinto at lumingon siya kay Gab. Nakita
niya ito na nakatingin sa kanya.

"Ayaw mong tanggapin ang
resignation letter ko?"
"You can't resign, Ms. Tan. I don’t see your reasons as valid."
"Sayang naman kung ganun. Gusto ko pa naman sana magresign dahil gusto ko ng maging
full-time girlfriend mo. Well, have a good day, Mr. Teppei."

Lalabas na sana si Jin pero sumagot
pa si Gab.

"Ano'ng sinabi mo?"
"Have a good day."
"Before that."
"I said ‘well’."
"Don't play with me, Jin. You know what I'm asking."
"I won't say it again. You heard me, Mr. Teppei. You should stop playing with me.
Please continue with your work. Just call me when you need me."

Hindi na hinintay ni Jin ang sagot
ni Gab at lumabas siya kaagad ng opisina nito. Hindi niya mapigilan ang ngiti niya
dahil alam niyang gumana ang sinabi niya para payagan siya ni Gab na tumigil na sa
pagtatrabaho.

"Ang laki yata ng ngiti mo ngayon,
Jin? Siguro maganda ang paguusap niyo ni Gab—I mean, Sir Gab, ano?"
"Hindi naman. May pumasok lang sa isip ko kaya napapangiti ako. Hindi ko
mapigilan."
"That seems like a very happy memory."
"Yes, it is."

Napatingin sina Jin at ang mga
kaopisina nila sa pinto ng opisina ni Gab nang may marinig silang malakas na tunog
ng pinto. Binuksan ni Gab ang pinto nang padabog. Nakatayo sa labas ng pinto si Gab
at makikita dito na galit ito. Nilapitan ni Gab si Jin at ibinagsak ang kamay nito
sa lamesa niya.

"Hand me your resignation letter!
Now!" sigaw ni Gab.

Tiningnan lang siya ni Jin.

"I'm waiting."
"Y-Yes, Sir."

Ibinigay ni Jin ang resignation
letter niya kay Gab. Kinuha niya iyon at madaling bumalik sa opisina niya at kagaya
kanina, malakas niyang isinara ang pinto. Tulala si Jin sa kinauupuan niya.
Nagsilapitan sa kanya ang iba sa mga kaopisina niya.

"Jin, ano'ng nangyari?"
"Bakit galit na galit si Sir Gab?"
"Ngayon lang namin siya nakitang ganun."
"Nakakatakot siya kapag galit."
"Jin, ano ba talaga'ng nangyari?"

Sunod sunod ang tanong sa kanya ng
mga ka-opisina niya. Hindi naman siya makasagot dahil maging siya ay hindi din alam
ang sagot sa tanong na ‘yon. Natigil ang mga bulungan at tanungan nang makita nila
ulit si Gab na papalapit sa kanila. Agad silang dumistansya pero lahat sila ay
nakatingin lang kina Gab at Jin.

"Follow me in my office!" sigaw ni
Gab.

Nagsitingin naman si Gab sa mga
tao.

"What are you looking at?! Go back
to your places and work!" sigaw niya ulit.

Madaling tumayo si Jin at sumunod
kay Gab pero bago pa man makapasok si Jin ay narinig niya ang malakas na pagsara
ng pinto. Hindi man lang siya hinintay ni Gab na makapasok bago nito isara ang
pinto. Huminga muna siya ng malalim at saka pumasok doon. Pagkapasok niya ay agad
siyang hinila ni Gab. Nilock ni Gab ang pinto at hinarang ang dalawang braso niya
sa gilid ni Jin para hindi ito makaalis. Lalong ikinagulat ni Jin ang itsura ni
Gab. Nakangiti ito ng nakakaloko sa kanya. Ngayon niya pa lang nakita na ganun si
Gab kaya natakot siya.

"S-Sir Gab."

Nakatingin ng deretso si Gab kay
Jin pero pilit na iniiwas ni Jin ang tingin niya kay Gab. Alam niya na sobrang
bilis ng tibok ng puso niya at hindi niya alam kung bakit.

"Look at me, Jin."

Hindi pa din tumitingin si Jin sa
kanya kaya hinawakan ni Gab ang baba niya para pilitin itong tumingin sa kanya.
Inilapit ni Gab ang bibig niya sa tainga ni Jin.

"What are you doing, Ms. Tan? Are
you toying with me now?"

Hinalikan ni Gab sa pisngi si Jin
at inilapit ang mukha niya kay Jin hanggang sa magkadikit na ang dulo ng ilong
nila. Itinulak ni Jin si Gab dahil nahihiya siya dito.

"W-what do you mean?"
"You know what I mean," nakakalokong sagot ni Gab at saka ngumisi ito.

Sinubukan na lumapit ulit ni Gab
pero tinulak siya nito at agad siyang dumistansya.

"What's the problem, Ms. Tan? You
started it."
"Tigilan mo nga ako! Hindi ko alam ang sinasabi mo. Natatakot na ako sa ‘yo."

Pilit na lumalapit si Gab pero
lumalayo ng lumalayo si Jin. Natatakot siya sa mga ikinikilos ni Gab. Umupo na lang
siya at tumungo nang mai-korner siya ni Gab. Hindi niya na napigilan na umiyak.
Nagulat si Gab dahil sa pag-iyak niya. Nakikipaglokohan lang siya dito at bumabawi
dahil ganun din ang ginagawa sa kanya ni Jin kanina pero hindi niya inaasahan na
iiyak si Jin sa huli. Umupo siya sa harap ni Jin at niyakap siya.

"Sorry, Jin. Hindi ko sinasadya na
takutin ka. Hindi ko na uulitin. I'm sorry."

Patuloy lang sa pag-iyak si Jin at
naiinis si Gab dahil alam niyang kasalanan niya ‘yon. Iniharap niya sa kanya si
Jin, hinawakan ang mukha nito at pinunasan ang luha niya

"Sa lahat ng babae na nakita kong
umiiyak, ikaw ang pinakapanget. Tumahan ka na nga."

Nagbago ang mukha ni Jin nang
marinig niya ‘yon kay Gab.

'Imbis na pagaanin ang loob ko,
lalo niya pang pinasama. Nilait pa ako.'

Tiningnan niya ng masama si Gab
kaya napaatras si Gab ng kaunti.

"Ako ang pinakapanget?" tanong ni
Jin.
"Hindi, hon. Joke lang ‘yon."

Tumayo si Jin at hinila ang buhok
ni Gab. Napatayo na din si Gab at hinila niya ng hinila ang buhok nito.

"Aray! Sorry na!" sigaw ni Gab.
"Anong sorry? Hindi nakakatuwa ang biro mo!"
"Aaah! Shit, Jin! Tama na!"

Bigla niyang binitawan ang buhok ni
Gab at tinulak siya kaya napaupo si Gab sa sahig. Nagmadali siyang lumabas pero
pagbukas niya ng pinto, bumangad sa kanya ang mga kaopisina nila at may nadapa pa.
Nagulat silang dalawa ni Gab. Nakikinig sa labas ang mga kaopisina nila para
malaman ang nangyayari sa loob pero ang mga sigaw lang nina Jin at Gab ang
naririnig nila. Aalis na sana silang lahat doon pero natigilan sila sa sigaw ni
Gab.

"Lahat ng nakikinig sa 'min,
pumasok kayo sa opisina ko ngayon din dahil kung hindi, sisisantihin ko kayong
lahat!"

Lumingon si Jin kay Gab at
tiningnan siya ng masama. Agad naman na nagsipasukan sa loob ang mga ka-opisina
niya.

"Gab, ano ka ba?!" naiinis na
tanong ni Jin.
"I'm still your boss, Ms. Tan. Go back to your place."

Inirapan ni Jin si Gab.

"Are you rolling your eyes at me?"
masungit na tanong ni Gab.
"No, Sir."
"What are you doing there? Work!" sigaw ni Gab at tumuro palabas ng pinto.

Lumabas si Jin at tumabi ulit kay
Haeja. Isinara ni Gab ang pinto para hindi marinig sa labas ang sasabihin niya sa
mga empleyado.

"Jin, ano'ng nangyari? Umiyak ka
ba?"
"Okay lang ako, Haeja. Kumalat ba ang make up ko?"
"Hindi. Nakakatakot si Sir Gab kanina. Hindi na tuloy nakatiis ang iba at gusto na
makinig sa usapan niyo sa loob."
"Kahit ako, natakot din sa kanya. Hindi ko alam kung bakit ganun ang inaasta niya.
Nag-usap lang kami saglit. Wala namang kakaibang nangyari."
"Pero narinig namin na sumigaw si Gab."
"Wala ‘yon. 'Wag na natin isipin ‘yon."
"Sigurado ka ba okay ka lang?"
"Oo, okay lang ako. Nag-aalala ako sa iba. Kawawa naman 'yong mga pinapagalitan
niya ngayon."
"Mga chismosa at chismoso kasi sila. Bagay lang ‘yan sa kanila."

Nagsilabasan ang mga tao na pumasok
sa opisina ni Gab at hindi maganda ang mga itsura nila. Nagsibalikan sila sa mga
pwesto nila.

"Jo, ano'ng nangyari?" tanong ni
Haeja sa isang kaopisina nila.

Umiling lang ang babae at bumalik
sa pwesto niya. Hindi naman talaga sila pinagalitan ni Gab. Tinanong lang sila sa
kung ano ang narinig nila at nang malaman ni Gab na wala, pinagsabihan niya sila na
magpanggap na napagalitan sila ni Gab at 'wag ipaalam sa iba ang mga napag-usapan
nila sa loob. Gusto kasi ni Gab na isipin ni Jin na kasalanan niya kung bakit sila
napagalitan.

"Hala! Nakakatakot! Hindi kaya
sinisante na sila?" tanong ni Haeja.
"Hindi naman siguro. Kasalanan ko ‘to, eh. Kung hindi ko siya ginalit, hindi
magkakaganito."
"'Wag mong sisihin ang sarili mo, Jin."
"Hayaan na nga lang natin. Magtrabaho na lang tayo."
Tahimik na kumakain ng tanghalian sina Jin at Gab nang makatanggap ng tawag si Gab.
Maayos na sila ngayon at hindi na din nagtanong pa si Jin sa ginawa ni Gab. Ayaw
niya na mag-away pa sila kaya hinayaan niya na lang ito.

"Dad.. Yes, everything is ready for
the meeting.. Don't worry, I'm sure they will like it.. Where are you?.. Okay, I’ll
see you."

Nakatingin lang si Jin kay Gab
habang kausap nito ang Tatay niya. Hindi pa din siya sanay na nakikita ito na
seryoso sa trabaho. Ngayon, alam niya na kung bakit nasa mataas na pwesto kaagad si
Gab sa kumpanya. Dedicated talaga ito sa trabaho niya.

"Si Tito?" tanong niya.
"Oo. Kakarating lang nila dito."
"Ah, oo nga pala. May board meeting pala kayo mamaya."
"Oo at gusto ko na ikaw ang sumama sa ‘kin."
"Bakit ako pa? Nandyan naman si Haeja."

"Kasi ikaw ang gusto ko na kasama."
"Mahihirapan si Haeja kapag wala siyang masyadong alam sa mga trabaho mo ngayon.
Payag ka na din naman na hindi na ako magtrabaho, ‘di ba? Kailangan alam niya ang
ginagawa mo."
"Sige, kung ‘yan ang gusto mo."
"Pumayag ka yata?"
"Baka umiyak ka kasi ulit."

Tiningnan ni Jin si Gab at
sumimangot.

"I'm just kidding."
"It's not funny."
"I know."
"Then why are you-- Forget it. Let's eat fast. I know you’re very busy and you need
to go back to you work."
"Dahan dahan lang. Baka mabulunan ka nyan."
"Okay lang ako. Payag ka na?"
"Saan?"
"For me to resign."
"Oo basta dadalhan mo ako palagi ng niluto mo."
"Sige. Kung ‘yan ang gusto mo."
"Nakakapagod ba talaga ang trabaho mo sa kumpanya?"

"Medyo pero dahil nandyan si Haeja, mas madali. Buntis siya ngayon, Gab. Hindi siya
dapat masyadong nagpapagod. Delikado para sa bata."
"Ano'ng gusto mong gawin ko?"
"Maghanap ka ng iba na pwedeng tumulong sa kanya at papalit sa ‘kin. Ayoko lang ng

masyadong maganda at sexy na secretary."
"Nagseselos ka pa din ba kay Haeja?"
"Of course not! She’s my friend. Nagawa man niya ‘yon sa ‘tin, may reason naman
siya at naiintindihan ko ang dahilan niya. Kalimutan na lang natin ang nagawa
niya."
"Paano ko kakalimutan 'yon? Muntik mo na akong iwan dahil dun."
"Yes, that's true but I didn't leave you so let's just forget about that. Gusto ko
lang na maghanap ka ng secretary na hindi magkakagusto sa ‘yo."
"Hindi naman sila uubra sa 'kin. 'Wag kang mag-alala. Gusto mo, ikaw mismo ang
pumili ng papalit sa ‘yo."
"Sige, ako na ang bahala."

Napangiti si Gab.

"Why are you smiling? Stop it."
"Gusto mo na ngumingiti ako, ‘di ba?"
"Palagi mo na lang ‘yan idinadahilan sa tuwing nagkakaganyan ka. Ayoko na

ngumingiti ka ng nakakaloko. Nang-aasar ka, eh. Hindi ako nagseselos. Ayoko lang na
may ibang dumidikit dikit sa ‘yo."
"Ayoko din na dumidikit ka kay Marc."
"Gab naman!"
"'Wag na natin ‘tong pagusapan. Masisira lang ang araw natin parehas. Let’s be
fair."
~
"Jin, it’s good seeing you again. How are you?" sabi ng Tatay ni Gab.
"It’s good to see you too again, Mr. Teppei. I'm doing great, how about you?"
"I'm tired but seeing you makes me feel better. You are such a lovely woman. Is Gab
treating you well?"
"Yes, Mr. Teppei."
"Just call me Tito. Masyadong formal ang Mr. Teppei."
"Okay, Tito. Enjoy your stay here."
"Sa unit ko muna ako titira Dad habang nandun kayo sa bahay," sabi ni Gab.
"You might want to stay at home just for tonight. Mafelle is there."
"Okay, we will head there after work."
"Okay. Goodbye, Jin. Bye, son."

Umalis na doon ang Tatay ni Gab.
Pagkatapos ayusin nina Gab at Jin ang mga gamit nila ay dumeretso na din sila sa
bahay nina Gab para puntahan si Mafelle. Naabutan nila doon si Mafelle na nanonood
ng tv habang kumakain.

"Maf," tawag ni Gab sa kanya.

Napatingin si Mafelle sa kanila
pero hindi sila nito binati at tiningnan lang sila na parang hindi sila nito kilala
at ibinalik niya ang atensyon sa ginagawa niya. Nilapitan nila ito.

"Why is she here? She's dead,"
naiinis na tanong ni Mafelle.
"Mag-usap tayo ng maayos, Maf."

"With that ghost girl here?! No way! Nawalan na ako ng ganang kumain. Aakyat na
lang ako sa kwarto. Puntahan mo na lang ako doon kapag wala na siya dito. Nasisira
ang araw ko."

Tumayo si Mafelle at pumunta sa
kwarto niya. Naiwan sila doon ni Jin sa baba.

"Jin, sorry. Hindi naman ganyan si
Maf noon. Galit lang siya sa ‘kin."
"It's okay, I understand. Aalis na lang ako para makapag-usap na kayo. Mukhang ayaw
niya akong makita or should I say, hindi niya nagustuhan na buhay pa ako."
"Hindi, kakausapin natin siya."

Hinila ni Gab si Jin papunta sa
kwarto ni Mafelle at pumasok sila sa loob.

"Ano'ng ginagawa nyan dito? Akala
ko naman umalis na siya," pagtataray ni Mafelle.
"Alam kong galit ka sa ‘kin pero 'wag mo ng idamay si Jin sa galit mo."
"Nakalimutan mo na ba, kuya? Siya ang dahilan kung bakit ako nagalit sa ‘yo! Kung
si Mika na lang kasi ang naging girlfriend mo, hindi sana tayo ganito ngayon."
deretsahang sinabi nito.

Kumpara noon ay mas naging matapang
na ito. Kahit na kapatid niya si Gab ay hindi niya na ito ginagalang lalo na at
nagalit siya dito.

"Maf!" sita ni Gab sa kanya.
"Bakit? Totoo naman ang sinabi ko, ‘di ba? Hayaan mong marinig niya ang lahat para
magising siya sa katotohanan. Wala akong pakialam kung magmukha man akong
kontrabida dito! Si Mika ang laging nandyan para sa ‘yo noong akala nating lahat na
patay na siya. Si Mika ang tumulong sa ‘yo para umayos ang buhay mo simula nang
maging miserable ka. Sana nga namatay na lang talaga siya!"

Nilapitan ni Gab si Mafelle at
sasampalin niya sana ito. Hindi niya na nagugustuhan ang tono ng pananalita pati na
din ang mga sinasabi nito.

"Ano? Sasaktan mo ako? Nagsasabi
lang naman ako ng totoo. Dahil sa babae na ‘yan, nawala na naman ang pwesto ko sa
buhay mo. Hindi lang naman siya ang babae sa mundo. Hindi ko maintindihan kung ano
ba ang mayroon sa kanya na hindi mo mahanap sa iba."

Nilapitan ni Jin si Gab para ibaba
ang kamay niya. Nalungkot at nasaktan si Jin sa mga narinig niya kay Mafelle at
naisip niya na tama naman ang sinasabi nito.

"Tama na, Gab. Lalo lang kayong
mag-aaway dahil sa ‘kin. Aalis na ako para makapag-usap kayo. Magkita na lang tayo
bukas."

Lumabas na sa kwarto si Jin pero
sinundan siya ni Gab. Natigilan si Gab nang magsalita si Mafelle. Natigilan din si
Jin sa labas.

"Siya na naman ba ang pipiliin mo
kaysa sa ‘kin, kuya?
"Mafelle, sa susunod na lang tayo mag-usap."
"’Yan ka na naman kuya! Nagalit ako sa 'yo noon kasi mas pinili mo siya kaysa sa
'kin kahit na alam natin na patay na siya. Naging miserable ka na noon dahil dyan
sa babaeng 'yan! Ngayon, kapag iniwan ka na naman niya, ganun na naman ulit ang
mangyayari. Hindi ka ba napapagod? Paano kung iwan ka na naman niya?"
"Mamaya na tayo mag-usap sabi."
"Sige sundan mo siya! Ipakita mo sa ‘kin ulit kung gaano siya kahalaga sa 'yo para
balewalain mo na naman ako na kapatid mo. Babalik balik pa kasi siya dito kung
pwede naman na tuluyan na lang siyang nawala."
"Maf, kung ako ang babastusin mo, okay lang sa ‘kin pero 'wag naman sana siya."
"Sige, ipagtanggol mo pa ang babaeng ‘yan! Umalis ka na nga lang din dito. Ayaw na
kitang kausapin pa!"

Ipinagtulakan ni Mafelle si Gab
palabas ng kwarto. Nakita ni Gab na nagmamadali si Jin na umalis kaya sinundan niya
ito. Naabutan niya si Jin sa loob ng sasakyan niya na umiiyak.

"Jin, sorry. Galit lang siya sa
‘kin kaya siya ganyan."
"You know what, Gab?! This is the reason why she's mad! You chose me over your own
sister! How could you do that to her?!"
"Kung siya ang pinili ko, ikaw naman ang mawawala sa ‘kin. Alam mo na hindi ko
hahayaan na mangyari ‘yon ulit."
"No! You’re wrong! What if I really leave you, Gab? She's right. You will be
miserable again like you did before."
"You wouldn't do that to me. You promised me that you won't leave me."
"But I can.. if I want to."
"Jin, 'wag mong gagawin sa ‘kin ‘yon. 'Wag na natin ‘to pag-usapan pa."
"But what if--"
"Please.. stop. Ihahatid na kita sa inyo. Bukas ko na lang siya kakausapin."

Hinatid ni Gab si Jin sa bahay
nito. Pagkadating doon ay nanatili pa din sila sa loob ng sasakyan at walang
nagsasalita sa kanila.

"Gab, you should've chosen her over
me. We're not kids anymore. I can understand your situation. She's more important
than me because she's your sister."
"Pero binastos ka niya."
"Ginawa niya ‘yon dahil galit siya sa ‘kin. Galit siya dahil sa nangyari sa 'yo
noon noong buong akala niyo, patay na ako. Hindi ko din siya masisisi, Gab. Kung
ako siguro ang nasa lugar niya, ganun din ang mararamdaman ko."
"Hindi mo kasalanan ang nangyari sa ‘kin. Ako ang may gusto nun."
"You should talk to her. If she makes you choose again, choose her over me."
"Hindi ko gagawin ‘yon."
"Gawin mo ‘yon para sa ‘ting dalawa. Kapag maayos na kayo, pwede natin ipaintindi
sa kanya ang lahat. Matatanggap niya din ako ulit kagaya noon."
"You won't leave me, right?"
"I will not leave you."
"Promise me."
"I promise."
"I love you, Jin."
"I love you, too. Mag-ingat ka sa paguwi mo. Magkita na lang tayo bukas."

Lumabas si Jin sa sasakyan at pumasok na siya sa loob ng bahay. Alam niya na

pagsubok na naman sa kanilang dalawa ang pagbabalik ni Mafelle pero alam niya din
na malalampasan nila ‘yon kaya hindi siya susuko.
[ 53 ] Past [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 53: Past

"Good morning, hon!"
"Good morning. Napatawag ka ata?"
"I can't come to work today. Is that okay?"
"Why?"
"May mga kailangan lang akong asikasuhin, Gab."

"Sasamahan na kita."
"No, I can do it by myself. I know you’re busy. I can handle myself. Don't worry."
"Sige, mag-ingat ka. Tumawag ka sa 'kin kapag nakauwi ka na."
"Sure. I'll cook for dinner. I'll just call you later."
"Your place?"
"Yes. I love you, Gab."
"I love you more."

Binabaan ni Jin si Gab at saka niya
tinawagan si Mafelle pero hindi siya sumasagot kaya tinext niya na lang ito.

To: Mafelle Teppei
I want to talk to you Mafelle. Just the two of us.

Pumunta si Jin sa pastry shop na
ipinatayo niya at doon hinintay si Mafelle dahil sinabi niya na doon sila magkita.
Gusto niya itong makausap tungkol kay Gab.

"You're here. I thought you
wouldn't come," sabi ni Jin nang makita niya si Mafelle.
"I have second thoughts at first but I realized that I also have some things to say
to you so I came. Tama na din siguro ‘to."
"Sit. Just wait for me here, I'll get something to eat."

Kumuha si Jin nang makakain at
maiinom nila at saka siya bumalik sa kung saan nakaupo si Mafelle.

"You own the place?" tanong ni
Mafelle.
"Yes."
"It's quite good."
"Thanks."

Natahimik si Jin. Hindi niya alam
kung paano niya sisimulan na kausapin si Mafelle.

"Dahil hindi ka nagsasalita, ako na
lang ang mauuna. Hindi na ako magpapaligoy ligoy pa. Layuan mo ang kuya ko."
"Hindi ko pwedeng gawin ‘yon."
"Hindi pa kayo kasal kaya madali pa na paghiwalayin kayo. Sana 'wag mo ng pahirapan
pa si Kuya. Kung may plano ka din naman na saktan siya, mas mabuti na gawin mo na
ngayon."
"Bakit ba galit na galit ka sa 'kin, Maf? Wala naman akong nagawa sa ‘yo."
"Wala ka ngang nagawa sa ‘kin pero sa kapatid ko, meron."
"Tapos na ‘yon. Bumalik na ako at masaya na kami."
"Sana nga hindi ka na lang bumalik. Maayos na si Kuya nang bumalik ka, napansin mo
ba ‘yon? Kung nakita mo lang gaano siya ka-miserable noon nang mawala ka,
maiintindihan mo din kung bakit ako nagkakaganito. Pinoprotektahan ko lang ang
kapatid ko. Alam ko na kapag iniwan mo siya ulit, babalik na naman siya sa dati."
"Hindi ko na siya iiwan pa ulit. Hindi ko ‘yon magagawa sa kanya."
"'Wag ka ngang magsalita ng tapos, Jin. Sana talaga hindi ka na lang bumalik.
Masaya na sila noon ni Mika. Alam mo ba kung ano ang hirap ni Mika para lang ibalik
siya sa dati?"
"Bakit ba napasok si Mika dito?"
"Kasi gusto ko si Mika para kay Kuya. Oo, alam natin na may kinalaman siya sa
nangyari sa ‘yo pero alam din natin na hindi siya ang pumatay sa 'yo. Alam mo 'yan,
Jin. Si Mika lang ang taong nagtiis kahit na masahol ang ugali ni Kuya noon. Kahit
ako na kapatid niya, hindi ko kinaya ang ugali niya. Si Mika lang ang may kayang
gumawa nun. Dapat siya ang girlfriend ni Kuya ngayon. Ayoko din magkaroon ng
koneksyon sa pamilya niyo."
"Maf, kung dahil ito sa nagawa sa 'yo ni Kuya noon, sana kalimutan mo na ‘yon at
'wag mo na akong idamay. Hindi kasalanan ni Kuya na iba ang gusto niya--"
"Shut up, Jin! Walang kinalaman si Axel sa usapan na ‘to!"
"Ano ba talagang ikinagagalit mo kay Gab? Sige, kung galit ka sa ‘kin, okay lang
‘yon pero sana naman patawarin mo na si Gab sa nagawa niya sa ‘yo. Nahihirapan din
ang Kuya mo ngayon dahil pinapapili mo siya."
"Ako kasi ang dapat niyang piliin dahil kapatid niya ako, hindi ikaw. Noon, ikaw na
ang pinili niya. Pati ba naman ngayon, ikaw pa din?"
"Hindi ko alam ang sinasabi mo."

Ilang buwan pa lang simula nang
mamatay si Jin. Simula din nang mawala siya ay nagbago na din si Gab. Hindi na siya
nakakausap ng mga kaibigan niya at bihira din siyang pumasok. Tila ba ang mundo
niya ay umiikot lang kay Jin at tumigil ito nang mawala siya.
"Kuya, ano bang nangyayari sa ‘yo?!"
Nakita ni Mafelle si Gab na umuwi na naman ng lasing at may mga sugat na naman.
Wala na ang mga magulang nila sa Pilipinas dahil bumalik na sila sa ibang bansa.
Simula noon, palaging naglalasing at naninigarilyo si Gab. Madalas na din ito kung
mapaaway. Inalalayan niya si Gab papunta sa kwarto nito.
"Kuya, bakit ka ba nagkakaganito? Lagi ka na lang lasing at galing sa away."
"Ikuha mo ako ng alak sa ref."
Nilapitan ni Mafelle si Gab at niyakap. Nahihirapan siya na nakikita ang kapatid na

sinisira ang buhay niya dahil sa hindi nito matanggap na patay na si Jin.

"Kuya, tama na ‘yan. Lagi ka na lang ganito. Kailan ka ba titigil?"
Tinulak ni Gab si Mafelle. Nagulat si Mafelle dahil nagawa sa kanya iyon ng kapatid
niya.
"Ikuha mo na lang ako ng alak. Bilisan mo."
Tumayo si Mafelle at sinunod ang utos ng kapatid kahit na labag ‘yon sa loob niya.
Pagkabigay niya ng alak, naiwan siya sa kwarto at tiningnan ang kapatid habang
umiinom.
"Hindi ka ba aalis? Gusto kong mapag-isa."
"Kuya, itigil mo na ang pakikipag-away at paglalasing."
"'Wag mo akong pakialaman."
"Hanggang kailan ka ba magiging ganyan?! Ilang buwan na siyang patay pero bakit
hindi mo pa rin ‘yon matanggap?! Kalimutan mo na siya! Hindi na siya babalik pa!"
"Sinabi kong 'wag mo akong pakialaman! Buhay ko ‘to!"
Natakot si Mafelle nang ibato sa kanya ng kapatid niya ang bote ng alak na iniinom
nito. Maswerte siya at nailagan niya ito. Hindi niya na napigilang umiyak dahil sa
takot sa kapatid.

"Kapatid kita kaya may pakialam ako sa ‘yo! Sinisira mo ang buhay mo dahil sa
babaeng patay na! Kalimutan mo na siya!"
"Kapatid lang kita."
"At ano siya?! Girlfriend mo? Ni hindi mo nga siya ka-dugo! Tanggapin mo na lang na
patay na siya at hindi na siya babalik pa! Kailan ka ba magigising sa katotohanan,
Kuya?!"
Nilapitan siya ni Gab at sasaktan sana siya nito pero pumasok ang katulong sa loob
ng kwarto kaya natigilan si Gab. Nilapitan ng katulong si Mafelle.
"Ilabas mo na siya dito," sabi ni Gab sa katulong.
"Tara na, Mafelle."
"Hindi ako lalabas dito hanggang hindi ko naipapamukha sa kanya ang lahat ng mga
ginagawa niya!" pagmamatigas ni Mafelle.
Tiningnan ni Mafelle ng deretso si Gab.
"Lagi ka na lang nakikipag-away. Kung wala kang sugat, tadtad ka naman ng pasa kaya
ang panget panget mo na! Lagi ka na lang amoy alak at sigarilyo. Kung pumapasok ka
sa school, wala kang tulog palagi at tinutulugan mo lang ang klase mo. Kung hindi
ka tinutulungan ni Mika, malamang tanggal ka na sa school."
"Ano'ng gusto mong palabasin ngayon, Mafelle?"
"Sumosobra ka na! Inaabuso mo na ang sarili mo! Naiintindihan kita noong una dahil
alam kong nawalan at nasaktan ka pero hindi ka pa din tumitigil. Hanggang ngayon,
ganun ka pa din at mas lalo ka pang lumalala."
Tinitingnan lang siya ni Gab pero hindi ito sumasagot.

"Tanggapin mo na lang na wala na siya, Kuya. Alam ko na hindi madali ‘yon dahil sa
tagal ng pinagsamahan niyo pero ito ang tatandaan mo, kahit na ano pa ang gawin mo,
kahit na magpakamatay ka pa, hindi na siya babalik pa."
"Tama na."
"Kung nandito pa siya ngayon, sa tingin mo ba matutuwa siya na nakikita ka na

nagkakaganyan? Sinisira mo ang buhay mo. Kalimutan mo na siya, Kuya! Madami pa
namang ibang babae dyan na kaya siyang lamangan!"
"Tama na sabi, Mafelle!"
Natigilan na si Mafelle dahil sa takot niya kay Gab. Huminga ng malalim si Gab bago
siya nagsalita ulit.
"Matulog ka na dahil may pasok ka pa bukas," kalmadong sinabi ni Gab.
"Kuya, mamili ka. Ako o si Jin?"
"'Wag mo akong papiliin dahil baka hindi mo magustuhan ang isasagot ko."
"Ewan ko sa 'yo, Kuya. Sinagot mo na din ang tanong ko sa sinabi mo. Hindi ako
makapaniwala na mas pipiliin mo ang taong patay na kaysa sa ‘kin na kapatid mo at
kasama mo pa! Hindi ko na kaya ang ugali mo. Hindi ko na kaya na tiisin pa ang mga
ginagawa mo."
Pagkasabi nun ni Mafelle, lumabas na siya ng kwarto ni Gab. Doon niya na din
napagdesisyunan na iwan na ang kapatid sa Pilipinas.

"Parang naulit lang ang nangyari
noon kagabi, Jin. Nagawa ka niyang piliin kaysa sa ‘kin."
"Sorry. Hindi ko alam na ganun pala ang nangyari."

"Wala ka naman kasi talagang alam! Nagmamarunong ka lang!"

Natahimik si Jin dahil alam niyag
totoo ang sinabi ni Mafelle. Wala siyang alam tungkol sa mga nangyari noon at hindi
man lang siya minsang nagtanong tungkol doon.

"Please, stay away from my brother,
Jin. I'm not asking this as a friend but as a sister who cares for him. Kung kay
Axel din ‘yon nangyari, baka ganito din ang gagawin mo. Put yourself in my shoes.
Please think of it. ‘Yan lang ang hinihiling ko sa ‘yo."
"Kung sakali ba na gawin ko ‘yon, mapapatawad mo na si Gab?"
"Kung papatunayan niya sa ‘kin na mas mahalaga pa din ang pamilya namin kaysa sa
'yo, oo. Sige, aalis na ako."

Napaisip si Jin sa sinabi ni
Mafelle. Gusto niya lang sanang gumawa ng paraan para makatulong na pagbatiin ang
magkapatid pero lalo lang siyang naguluhan sa pag-uusap nila. Naiintindihan niya
ang pag-aalala ni Mafelle sa kapatid pero sobra na ang hinihingi nito para
pagbigyan niya ito. Naisipan niya na lang na i-text si Gab.

To: Gab
Show Mafelle that you really care for her and give her what she wants. Try to talk
to her later. I'll be busy. I cannot call you until dinner. I love you, Gab. Bye!
Pagkauwi ni Gab galing sa trabaho ay nilapitan niya kaagad ang nakababatang

kapatid.

"Mag-usap tayo, Mafelle."

Umupo siya sa tabi nito.

"Galit ka pa din ba kay Kuya?"
malambing na tanong ni Gab.
"Pagkatapos ng ginawa mo sa 'kin noon at kagabi, oo."
"Patawarin mo na si Kuya sa nagawa niya. Hindi niya naman ‘yon sinasadya."
"Ganun lang ba ‘yon kadali para sa ‘yo, Kuya? Kung alam mo lang gaano kalaki ang
galit ko sa inyo ng babaeng ‘yon."
"Alam kong mali ang nagawa ko sa ‘yo. Pagkatapos mo akong iwan noon, nagbago na
ako. Pinilit ko na makipag-ayos sa ‘yo pero ayaw mo naman akong kausapin. Hindi mo
pa din ba ako papatawarin ngayon?"
"Tatanungin kita ngayon. Kung papiliin kita, siya pa din ba ang pipiliin mo, Kuya?"
"Wala akong pipiliin sa inyo. Mahal ko kayo parehas."
"Paano kung sakaling iwan ka niya ulit? Baka maulit na naman ang nangyari noon."
"Hindi na mangyayari ‘yon, Mafelle. Hindi ko na gagawin sa ‘yo ‘yon ulit."
"Talaga, Kuya?"
"Oo."

Nilapitan ni Mafelle si Gab at
niyakap.

"Hindi naman kita matitiis kuya,
eh. Miss na miss na kita."
"Miss na din kita."
"Sana matanggap mo din si Jin."

Dumistansiya si Mafelle sa kapatid
nang marinig ‘yon.

"Simula pa lang noong una, alam mo
na ayaw ko na sa kanya. Gusto ko si Mika para sa ‘yo at alam mo ‘yon."
"Nagustuhan mo rin naman siya noon, hindi ba? Alam ko na magugustuhan mo din siya
ulit. Alam ko na kaya ka lang ganun sa kanya ay dahil naapektuhan ka sa ginawa sa
‘yo ni Axel. Wala namang kinalaman si Jin sa ginawa ng kapatid niya sa ‘yo kaya
sana hindi na siya madamay dito."
"Inaamin ko, isa na ‘yon sa dahilan kung bakit hindi ko siya gusto pero iba si Mika
sa kanya. Siya lang ang tanging nagtiyaga sa 'yo noong hindi ka na namin kaya pang
kontrolin. Siya din ang dahilan kung bakit maayos ka na ngayon. Ginawa niya ang
lahat para sa ‘yo pero hindi mo man lang siya nagustuhan dahil si Jin lang ang nasa
isip mo."
"Malabo ang gusto mo at hindi ko ‘yon maibibigay sa ‘yo. Sana maintindihan mo na si

Jin lang talaga ang gusto ko at hindi magiging si Jin si Mika kahit na ano pa ang
gawin natin."
"Wala naman akong magagawa, hindi ba? Buhay mo 'yan at nagsasuggest lang naman ako.
Pero sana naman, 'wag puro si Jin ang inaatupag mo. Alam ko kung gaano mo siya
kamahal at gaano siya kahalaga sa ‘yo pero hindi ako papayag na piliin mo siya
kaysa sa ‘min na pamilya mo."
"Alam ko. Hindi na ‘yon maaulit."

Pagkatapos mag-usap nina Gab at
Mafelle ay pumunta na siya sa kwarto para ilagay doon ang mga gamit niya. Tinawagan
niya si Jin pero hindi ito sumasagot sa mga tawag niya. Ilang beses niya pa itong
tinatawagan pero wala pa ding sumasagot at nag-aalala na siya. Tanghali pa lang
noong huli itong magtext sa kanya at hindi niya pa nasagot ang text na ‘yon dahil
marami siyang ginagawa.

'Nasaan na kaya siya at hindi siya
sumasagot?

Sinubukang tawagan ni Gab ang mga
kaibigan pero walang nakakaalam sa kanila kung nasaan si Jin at hindi din nila ito
nakausap nang araw na ‘yon kaya lalo siyang nag-alala.

"Mafelle, aalis lang ako. Babalik
din ako mamaya."
"Saan ka pupunta, Kuya?"
"Pupuntahan ko lang si Jin."

"Bakit kailangan mo pa siyang puntahan? Pwede naman kayong magkita bukas."
"Hindi siya sumasagot sa mga tawag ko. Ge, babalik din ako kaagad."

Madaling umalis si Gab sa bahay
nila at pinuntahan si Jin sa condominium kung saan ito nakatira pati na din sa
bahay nito pero hindi niya ito nakita doon kaya naisipan niyang puntahan na lang si
KL para makausap ito ng maayos.

"Gab, bakit ka nandito? Nakita mo
na ba siya?"
"Sigurado ka ba na hindi mo nakausap si Jin simula kanina? Best friend ka niya, ‘di
ba? Wala ba talaga siyang nasabi sa ‘yo?"
"Oo naman! Teka, may nangyari ba?"
"Nawawala siya."
"Ano?! Ano ba'ng nanyayari?! May ginawa ka na naman ba sa kanya?!"
"Wala akong ginawa sa kanya kaya nga nagtataka ako kung bakit hindi siya sumasagot
sa tawag ko at hindi ko din siya makita."
"Hindi siya aalis ng walang dahilan! Kung wala kang ginawa sa kanya, bakit siya
aalis nang walang pasabi?"
"Walang maitutulong ang pagsigaw mo sa ‘kin. Aalis na ako para hanapin siya.
Sabihan mo na lang ako kapag alam mo na kung nasaan siya."
"Saan ka pupunta?"
"Hahanapin siya kung saan ko siya pwedeng makita."

Nagmadaling umalis doon si Gab at
pumunta sa bar kung saan niya nakita si Jin noon. Alam niya na bukod kina KL, si
Marc lang ang ibang nilalapitan nito.

"Nasaan si Jin?" tanong niya
pagkakita kay Marc
"Hindi ko alam. Hindi ko siya nakita ngayong araw."
"Ilabas mo siya, Marc."
"Wala akong alam sa sinasabi mo. Wala din akong ilalabas dahil wala akong
tinatago."
"Alam ko na tinatago mo siya."

Kahit na madaming tao sa bar ay
hinanap niya sa loob si Jin pero wala siyang napala.

"I told you. She's not here."
"Kung alam mo kung nasaan siya, sabihin mo na sa ‘kin. Kailangan namin mag-usap."
"Hindi na siya ulit nagpakita sa 'kin simula nang huli siyang pumunta dito kasama
mo."
"Sigurado ka?"
"Oo. 'Wag kang magalala, kapag nakita ko siya, sasabihin ko agad sa ‘yo."
"Ito ang tatandaan mo, Marc. Kapag nalaman ko na may binabalak ka na masama kay
Jin, hindi kita sasantuhin."
Umuwi si Gab ng lasing at inihatid pa siya ng isang lalaki.

"Thank you for bringing my brother
home," sabi ni Mafelle sa lalaki.
"May kapatid pala siyang babae. Ngayon ko lang nalaman."
"So you know my brother and you're not just a random guy?"
"Yes, I'm Marc. Mika's manager."

"The last time I checked, you're not his manager. Don't lie to me. I know her."
"I'm the new one. You can call her to check if I’m telling the truth."
"No need. You may leave now. Thank you."

Tinulungan siya ni Marc na dalhin
si Gab sa kwarto nito. Pagkahatid ni Mafelle kay Marc sa labas ay sakto din naman
na paglabas ni Gab sa kwarto. Naisipan niya na uminom na lang at magpakalasing
dahil sa pagkadismaya niya tutal nasa bar na din siya noon. Hindi talaga sinasagot
ni Jin ang kahit anong tawag at text niya at hindi niya din ito mahanap. Wala man
lang siyang ideya kung nasaan ito. Pagkapasok ni Mafelle sa bahay ay pinuntahan
niya kaagad ang kapatid sa kwarto pero wala ito. Nakita niya itong umiinom ng beer
sa gilid ng pool.

"Kuya, bakit ka nandito?" tanong
niya pagkakakita sa kapatid.
"Samahan mo ako dito, Mafelle."

Nilapitan niya ang kapatid at umupo
sa tabi nito.

"Gusto mong uminom?" alok ni Gab.
"No, thanks. Why are you acting like this? What happened?"

Hindi sumagot ang kapatid kaya
naman hinayaan niya lang ito dahil baka gusto nito ng katahimikan. Kahit na noon
kasi ay ayaw nito ng maingay. Tiningnan niya si Gab at nakatingin lang ito sa
kawalan.

"Wala na siya, Mafelle. Iniwan na
ako ni Jin at hindi ko din alam kung bakit. Maayos naman kami kagabi at kaninang
umaga," matamlay na sagot ni Gab.

Hindi alam ni Mafelle ang isasagot
niya dahil ‘yon ang gusto niyang mangyari.

"Mahal mo ba talaga siya, Kuya?"
"Oo. Hindi naman ako magkakaganito kung hindi."
"Mas mahal mo siya kaysa sa ‘min?"
"Mas mahal ko kayo. Iba ang pamilya sa girlfriend. Mahal na mahal ko siya, Mafelle.
Ang tagal kong hinintay ang pagbabalik niya kaya sabi ko sa sarili ko na hindi ko
na siya hahayaang mawala ulit pero ngayon, siya na ang mismong umalis. Ano ba'ng
nagawa ko?!"

Nakonsensya si Mafelle. Alam niya
na nasaktan niya si Jin sa mga pinagsasabi niya kanina nang mag-usap sila nito at
naisip niya na posibleng siya ang dahilan kung bakit iniwan ni Jin si Gab.
Nanahimik na lang siya at niyakap ang kapatid. Hindi niya inaasahan na maririnig
ang mga ganung salita galing sa kapatid. Ni minsan ay hindi niya ito nakausap ng
ganito kaseryoso at alam niya lang na dahil sa epekto ng alak kaya nagkwento ito sa
kanya. Nagulat na lang siya nang tumayo si Gab at nagmadaling pumunta sa kwarto
nito kaya sinundan niya ito.

"Ano'ng nangyayari kuya?"
"Tinext ako kanina ni Jin pero hindi ko nasagot ‘yon."

Biglang naalala ni Gab ang text ni
Jin noong tanghali kaya hinanap niya ang phone niya para basahin ito ulit. Ngayon
lang nagtext sa kanya si Jin na may nakasulat na 'bye'. Nang mabasa niya ‘yon ay
napaupo na lang siya.

"Iniwan niya na talaga ako,
Mafelle. Tinext niya lang ako kanina na makipag-ayos sa ‘yo at hindi na niya ako
kinontact pa."
"Kuya-- Aah!"

Nagulat siya nang ibato nito ang
cellphone niya. Nakaramdam na naman ng takot si Mafelle at pag-aalala sa kapatid.
Ganito din ang ginagawa nito noon.

"Aalis ako ulit. Babalik din ako
bukas," pagpapaalam ni Gab.

Alam na ni Mafelle kung saan nito
balak magpunta. Alam niya na magpapakalasing na naman ito o kaya maghahanap ng gulo
sa labas. Hinawakan niya sa braso ang kapatid.

"Kuya, may aaminin ako sa ‘yo."
"Bukas mo na lang sabihin."
"Mahalaga 'to kuya! Tungkol kay Jin ang sasabihin ko."

Natigilan si Gab sa narinig.

"Sorry, Kuya! Sa tingin ko alam ko
na kung bakit umalis si Jin. Nagkita at nag-usap kami kanina ng palihim."

Hinawakan ni Gab sa magkabilang
balikat si Mafelle.

"Ano'ng ginawa mo sa kanya?!"
"Sinabihan ko siya na layuan ka na niya. Tinanong niya din ako kung makikipag-ayos
ako sa 'yo kapag ginawa niya ‘yon at um-oo ako. Hindi ko naman alam na aalis talaga
siya. Sorry, Kuya! Hindi ko talaga alam," mangiyak ngiyak na sinabi ni Mafelle.

Hindi sumagot si Gab at umalis na lang doon dahil kapag sinigawan niya pa si
Mafelle ay magkaka-away lang sila nito ulit.
[ 54 ] Forgive [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 54: Forgive

Tanghali na pero hindi pa din
umuuwi si Gab kaya alalang alala na sa kanya si Mafelle lalo na ngayon at hindi
lang si Jin ang nawawala kung hindi pati ang kapatid niya. Tinawagan na ni Mafelle
ang mga kaibigan ni Gab para tulungan siyang hanapin ito pero walang nakakakita sa
kanya. Kanina niya pa din sinusubukan na tawagan si Jin pero hindi na ma-contact
ang phone nito.

'Nasaan na ba kayong dalawa ni Jin,
kuya?' tanong niya sa sarili niya

Pinipilit ni Mafelle na maging
kalmado. Hindi niya pa ipinapaalam sa Tatay nila ang nangyari. Ayaw niyang
istorbohin ito dahil marami itong pinagkakaabalahan at bukas na ang alis nila
pabalik ng Japan. Nang marinig niya ang tunog ng door bell, madali siyang tumakbo
palabas dahil baka dumating na ang kapatid niya pero ibang tao ang nakita niya.
Hindi niya napigilan na yakapin ang bisita nila.

"Maf, bakit--"

Hindi niya ito pinatapos magsalita
at hinila niya ito papasok ng bahay nila at pinaupo.

"Bakit ngayon ka lang?! Saan ka ba
nanggaling?! Bakit hindi ma-contact 'yong phone mo?! Ang buong akala ni Kuya,
iniwan mo na siya! Ngayon, nawawala na din siya. Kasalanan mo itong lahat, Jin!"

Hindi nakasagot si Jin sa dami at
sunod sunod na tanong ni Mafelle. Ang alam niya lang, nawawala si Gab at ikinagulat
niya iyon.

"Ano?! Wala ka man lang bang
sasabihin sa dami ng sinabi ko sa 'yo?!"
"Mafelle, hindi ko maintindihan. Ano ba ang nangyayari?"
"Naglasing si Kuya kagabi dahil akala niya iniwan mo na siya. Umalis siya dito ng
lasing at hanggang ngayon hindi pa din siya umuuwi. Saan ka ba nagpunta?! Bakit
hindi mo man lang sinabihan si Kuya?!"
"Na--"
"Hindi na pala mahalaga ‘yon. Ang mahalaga lang sa ‘kin ngayon, bumalik na si Kuya
dito."

Nanahimik si Jin at nag-isip ng
pwede niyang gawin.

"Tinawagan mo na ba siya?" tanong
ni Jin
"Hindi niya dinala ang cellphone niya. Tinawagan ko na silang lahat at nagpatulong
sa kanila pero hanggang ngayon, hindi pa nakikita si Kuya."

Nilapitan ni Mafelle si Jin at
hinawakan sa balikat.

"Jin, do something! If something
bad happens to him, I will never forgive you!"
"Keep calm, Mafelle."
"How can I if--"
"I'm thinking of what we should do! I’m also panicking inside but I'm trying to
keep calm. Your nagging will not do any help! Stop it, okay?!" sigaw ni Jin.

Natahimik si Mafelle at umupo na
lang sa tabi ni Jin. Pinilit niya na manahimik muna at nag-isip ng pwede niyang
gawin.

"Anong oras siya umalis kagabi?"
tanong ni Jin.
"Mga 11:30."
"The police will help in looking for a missing person after twenty four hours. If
we will report it to them, they will not help us because of that rule. For now, we
just have to wait."
"How can we just wait?! My brother is missing!"
"Mafelle, please stop. We cannot do anything about it."


Nanahimik si Mafelle dahil naisip
niya na tama si Jin. Alam niya na kaya umalis ang Kuya niya ay dahil sa nagalit ito
sa kanya. Alam niya na masama ang loob ng kapatid niya sa kanya.

"Kumain ka na ba?" tanong ni Jin
"Hindi pa."
"I will cook something to eat."
"'Wag na. May mga katulong naman para magluto"
"No, I insist. I don't want to wait here doing nothing."
"Okay, if that's what you want."
"What do you want to eat?"
"Pasta na lang. Wala akong gana kumain ng kanin."
"Okay, as you wish."

Pumunta si Jin sa kusina para
magluto at pagkatapos niyang magluto ay dinala niya sa sala ang pagkain.

"Here, enjoy your food."
"Hindi ka kakain?"
"Nakakain na ako."
"Okay, thank you for this."

Agad na tinapos ni Mafelle ang
pagkain at binuksan ang tv para malibang naman sila habang naghihintay.

"Saan ka nga ba galing, Jin?"
"May pinuntahan lang akong lugar. Masyadong mahaba kung ikukwento ko pa ang dahilan
kung bakit ngayon lang ako nakabalik."
"Iiwan mo na ba talaga si Kuya?"
"I promised him that I will never leave him. Mahal ko si Gab, Maf. Hindi porke't
gusto mong layuan ko siya, gagawin ko na ‘yon. Alam kong ayaw mo sa ‘kin pero
nagustuhan mo din ako noon kaya gagawin ko ang lahat para magustuhan mo din ako
ulit."

Nanahimik si Mafelle. Naiinggit
siya sa kung ano ang meron ang Kuya niya at si Jin. Madami na ang pagsubok na
dumaan sa buhay nila pero hanggang ngayon ay nananatili pa din silang matatag sa
kabila ng lahat ng 'yon.

"Jin, I'm sorry for being rude to
you yesterday. I know I might have hurt you with my words. Please forgive me."

Hinawakan ni Jin ang kamay ni
Mafelle at nginitian siya.

"It's okay, I understand what you
did. If it was also my brother, I would've said the same words. 'Wag mo na
masyadong intindihin ‘yon."
"'Wag na 'wag mong iiwan si Kuya, Jin. Alam ko na kung gaano ka niya kamahal. 'Yong
ugaling pinakita niya kagabi dahil akala niya iniwan mo na siya ay parehas noong
akala namin na patay ka na. Ayoko na nakikitang ganun si Kuya."
"'Wag kang mag-alala, gagawin ko ang lahat ng makakaya ko."
"Thank you, Jin. Sorry kung nadamay pa kayo ni Kuya dahil sa galit ko kay Axel.
Ayoko kasing mapalapit sa pamilya niyo kaya ganun."
"You should forgive him, too. Hindi naman sinasadya ni Kuya na gawin sayo ‘yon."
"Maayos naman kami pero hindi ko pa din mapigilang magalit kapag naaalala ko ‘yon."
"Mapapatawad mo din si Kuya. Siguro kapag nakahanap ka na din ng lalaki na para sa

‘yo. Si JX ba nakakausap mo pa?"
"Hindi ko na siya nakausap pa simula nang umalis ako. Ayoko na din siyang pag-
usapan pa."

Bumalik na naman ang katahimikan sa
paligid nila.

"Mafelle, I don’t think I can just
sit and wait here. Aalis na muna ako para maghanap sa mga lugar na alam ko."
"Sige, mag-ingat ka."

Tumayo na si Jin at paalis na sana
siya nang may bumukas ng pinto. Nakita nila doon si Gab na lasing at may pasa sa
mukha. Nagulat din si Gab nang makita si Jin doon. Napakurap pa siya dahil naisip
niya na baka dala lang ng kalasingan kaya niya ito nakikita.

"Jin, bumalik ka," sabi nito at
tuluyan na bumagsak.

Nilapitan siya nina Jin at Mafelle
para pagtulungan na itayo at dinala nila siya sa kwarto para makatulog muna.

"Hayaan muna natin si Gab na
matulog. Magigising din siya ng kusa mamaya," sabi ni Jin.

Naghintay na lang sila sa sala at
nagkwentuhan doon habang nanonood ng tv. Naalarma sila nang may marinig na sigaw
galing sa kwarto ni Gab.

"Jin!"

Madaling pumunta doon sina Mafelle
at Jin. Nakita nila si Gab na natataranta. Nang makita ni Gab si Jin ay agad niya
itong niyakap.

"Akala ko iniwan mo na ako,"
mahinang sinabi ni Gab.

Sinenyasan ni Mafelle si Jin na
iiwan niya na muna sila at saka ito lumabas ng kwarto para hayaan silang makapag-
usap. Pagkalabas ni Mafelle, tinulak ni Jin si Gab.

"Maligo ka nga muna! Amoy alak at
sigarilyo ka, ayoko sa ‘yo."
"Jin naman.."
"'Wag kang didikit sa ‘kin. Mag-usap na lang tayo kapag nakaayos ka na. Hihintayin
kita dito sa kwarto mo."
"Ang sungit mo, hon."
"'Wag mo akong matawag tawag na hon dahil galit ako sa ‘yo. Maligo ka na nga!
Bilisan mo."

Pinagtulakan ni Jin si Gab papunta
sa CR sa kwarto nito. Hindi niya gusto ang itsura ni Gab dahil bukod sa amoy alak
ito, may pasa pa ito sa mukha. Hindi niya inaasahan na makikita ng ganun si Gab.
Ngayon, mas naiintindihan niya na ang dahilan ng galit sa kanya ni Mafelle. Hindi
nagtagal at lumabas si Gab sa CR.

"Gab, bakit nakatowel ka lang?!
Magbihis ka nga!"
"Ipinagtulakan mo ako papasok ng CR tapos magrereklamo ka ngayon. Payakap na!"

Nilapitan siya ni Gab pero agad
siyang umatras.

"Magbihis ka na dahil kapag ako ang
nainis, unan lang ang yayakapin mo mamaya!"

Madaling nagbihis si Gab at
tinabihan si Jin na nakaupo sa dulo ng kama.

"Sandali lang, kukuha ako ng ice
para sa sugat mo," matamlay na sinabi ni Jin.

Pagkatayo niya, tumayo din si Gab
at nagbackhug siya kay Jin kaya natigilan ito.

"Akala ko iniwan mo na ako. Masaya
ako na nandito ka ngayon sa tabi ko."
"Hindi mo man lang inalala yung pangako ko sa 'yo na hindi kita iiwan. Bitawan mo
ako, babalik din ako kaagad."
"Galit ka ba?"

Nagpumiglas si Jin at madaling
lumabas para kumuha ng ice. Pagbalik niya, nakita niya si Gab na nakaluhod.

"Ano'ng ginagawa mo? Tumayo ka nga
dyan."
"I'm sorry. I don't know why you're mad."

Nilapitan siya ni Jin at hinila
patayo. Pinaupo niya ito sa kama at nilagay niya kaagad ang ice pack sa pasa sa
mukha ni Gab at diniiinan ‘yon para masaktan ito.

"Aray! Dahan dahan lang!"
"Sa susunod, dami damihan mo pa ang pasa sa mukha mo para mas masaya! Hindi ko alam
kung ano ang pumasok sa isip mo. Isang araw lang ako nawala at nagkaganito ka na."
"Akala ko iniwan mo na ako. Hindi ko kaya na mawala ka, Jin. Hindi ako papayag na
mawala ka sa ‘kin ulit."
"Alam ko na ang lahat ng pinaggagawa mo noong akala ng lahat, patay na ako. Ayoko
makitang nagkakaganun ka ulit. 'Wag na 'wag mo na ‘tong uulitin."
"Sorry na, hon. Hindi na mauulit."

"Siguraduhin mo lang, Mr. Teppei."

Idiniin ulit ni Jin ang ice pack sa
mukha ni Gab. Naiinis siya na nakikita ang pasa nito sa mukha. Para kasi itong
tambay sa kanto.

"Hindi bagay sa ‘yo ang may pasa sa
mukha. Ang panget mo. Gangster na ganster ang dating mo," panlalait ni Jin.
"Kahit naman pumangit ako, mahal mo pa din ako, ‘di ba?"
"Hindi na! Nakakainis ka kasi! Pwede ka namang maglasing lang. Bakit

nakikipagbasag-ulo ka pa?! Nakakahiya ka! CEO ka pa na ng isang kumpanya pero isip
bata ka pa din."
"Hindi ko na nga matandaan paano ako nagkapasa. Ang alam ko lang, nasuntok ako
kagabi."
"Nakakainis ka talaga! Kung gusto mo masaktan sa susunod, ako na lang ang sasapak
sa ‘yo, naiintindihan mo?"
"Yes, Ms. Tan. 'Wag ka ng mainis sa ‘kin."

Nanahimik silang dalawa at kung
titingnan ay parehas silang may gustong itanong sa isa't isa pero hindi nila
masabi. Hindi gusto ni Gab ang nakakailang na katahimikan kaya nauna na siyang
magtanong.

"Naisipan mo ba talagang iwan ako
pagkatapos kang kausapin ni Mafelle? Kakaiba ang text mo sa ‘kin kahapon Jin at
alam kong may ibang ibig sabihin ‘yon."
"So you noticed that? I've been waiting for your answer but you didn't respond."
"Busy ako noon. Sagutin mo ang tanong ko, Jin."
"Oo, Gab. Aaminin ko, minsan napapagod at nagsasawa na ako sa dami ng pagsubok na
dumadaan sa ‘tin. Tinext kita ng ganun dahil posible nga na iwanan na kita pero
nang pumunta ako sa isang malayong lugar para makapagisip isip, naalala ko ang
pangako ko na hindi kita iiwan. Naisip ko din ang lahat ng pinagdaanan natin para
sumuko pa ako ngayon. Alam ko na mapapagod din ang tadhana na paglaruan tayo kaya
hindi ako sumuko. I'm sorry."
"Dapat tinawagan mo ako para nakapag-usap tayo."
"I know you're busy and I really wanted to be alone to think kaya hindi na kita
inistorbo pa."
"Akala ko iniwan mo na talaga ako. Natakot ako, Jin. Lalo na nung hindi mo
sinasagot ang mga tawag ko."
"Pumunta ako sa lugar kung saan naging tayo. Dala ko ang phone ko nun dahil
hinihintay ko ang tawag o text mo pero nung umalis ako doon, naiwan ko ang phone
ko. Sinubukan kong balikan pero wala na 'yong phone ko doon. Makikitawag sana ako
pero hindi ko naman kabisado ang mga number niyo."
"Bakit hindi ka kaagad umuwi?"
"Sinubukan ko pero mukhang minamalas talaga ako kahapon at nasiraan ako ng

sasakyan. Matagal bago may tumulong sa ‘kin para dalhin 'yon sa talyer. Hinintay
kong matapos na gawin ang sasakyan ko pero umaga na ‘yon kaya ngayon lang din ako
nakabalik."
"Hindi na ‘yon mahalaga. Ang mahalaga ngayon, kasama na kita ulit."

Niyakap ni Gab si Jin. Agad din
namang kumawala doon si Jin.

"May problema ba?" nag-aalalang
tanong ni Gab.
"Wala. May gusto lang akong gawin."
"Ano ‘yon?"
"Pumikit ka muna."

Agad na pumikit si Gab pero ang
pagpikit niya ay 'yong tipo na may kaunti pa din siyang nakikita. Hinawakan ni Jin
ang mukha ni Gab at hinalikan siya saka niyakap.

"I will never get tired of loving
you, Gab."
"Hon?"
"Hm?"
"Bakit ngayon ka lang naglakas loob na halikan ako? Dapat noon mo pa ‘to ginawa,
eh."

Tinulak ni Jin si Gab. Hindi
mapigilan ni Gab na itago ang ngiti sa labi niya dahil hindi niya inaasahan na
gagawin ‘yon ni Jin.

"Nakakainis ka! Hindi ka na
makakaulit!" naiinis na sinabi ni Jin.
"Hon naman, joke lang ‘yon. Kiss mo na ako ulit."
"Ayoko nga! Hanap hanapin mo pa!"
"Alam mo ba, hindi kita hinahalikan dahil baka magalit ka sa ‘kin pero ‘yon pala
gusto mo din. Nag-iba ka na nga talaga. Ikaw na ang gumagawa ng first move ngayon,"
pang-aasar ni Gab.
"Ewan ko sa ‘yo! Dyan ka na nga! Uuwi na ako at hindi na ako papasok bukas dahil
nagresign na ako."

Nagmadaling tumayo si Jin para
umalis pero sumunod si Gab at hinila si Jin saka niya ito hinalikan.

"I love you, Kabs."
"I love you too, Gabriel."
"Sa susunod, magbakasyon tayo kasama sina KL."
"‘Di ba busy ka pa?"
"Oo pero kung gusto may paraan, hindi ba? Yayain mo din si Marc."
"Talaga? Payag ka na isama natin siya?"
"Oo. Kasama ko siya kagabi at nagka-usap kami. Okay na kami ngayon."
"Masaya ako na marinig ‘yon. Hindi na ako makapaghintay sa bakasyon na 'yan."
"It’s good to know that."
"Sana matapos na ang lahat ng problema, ano?"
"Hindi naman mawawala ang problema. Kailangan lang natin lagpasan at ipakita na
kahit anong problema ang dumating sa buhay natin, kakayanin natin ‘yon."

"As long as I'm with you, I know I
can."
[ 55 ] Unexpected [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 55: Unexpected

Naisipan ni Jin na pumasok sa
opisina dahil gusto niyang makapagpaalam sa mga ka-opisina niya bago siya tuluyang
umalis doon. Pagkadating niya, nakita niya si Haeja na busy sa mga trabaho niya.
Pati kasi ang mga trabaho niya ay siya na din ang gumagawa.

"Jin, akala ko hindi ka na
makakapasok. Hindi ka kasi pumasok kahapon."
"This is my last day. I will just finish some unfinished business here."
"Nakakalungkot na dito kapag wala ka. Wala na akong makakausap at kasama."
"’Wag kang mag-alala, sinabihan ko na si Gab na maghanap ng kapalit ko para hindi

ka mahirapan lalo na sa kondisyon mo ngayon."
"Wow! That’s good news. Thank you, Jin."
"Oo nga pala, dumating na ba si Gab?"
"Tumawag siya kanina sa ‘kin. Ngayon daw ang alis nina Mr. Teppei kaya male-late
siya."

Nagsimula na si Jin na ligpitin ang
mga gamit niya. Matagal tagal din siyang naging sekretarya ni Gab at alam niya na
mamimiss niya ang trabahong ito pero mas gusto niya na mapagsilbihan si Gab bilang
girlfriend nito at hindi sekretarya kaya niya naisipang umalis.

"Excuse me, who is Ms. Jin Charel
Tan?" tanong ng isang lalaki.
"It's me. Why are you looking for me?"

Nilapitan sila ng lalaki at iniabot
sa kanya ang isang bouquet ng pulang rosas.

"May nagpapabigay po sa inyo."
"Sino naman?"
"Hindi ko po pwedeng sabihin. Sige po, aalis na ako."
"Sige, salamat."

Tiningnan ni Jin ang bulaklak. Wala
man lang nakalagay na sulat doon kaya naisip niya na si Gab ang nagbigay noon sa
kanya.

"Siguro si Gab ang nagbigay nyan sa
‘yo, Jin. Ang sweet! Bagay na bagay talaga kayong dalawa," kinikilig na sinabi ni
Haeja.
"Siguro nga. Dadalhin ko muna sa sasakyan ‘to pati na din ‘yong ilan kong gamit,
babalik din ako kaagad."
"Sige. Gusto mo ba na tulungan kita?"
"Hindi na. Mabigat ‘to. Bawal kang magbuhat ng mabigat. Okay lang ako, kaya ko na
‘to."

Umalis si Jin doon at pagbalik
niya, umupo siya sa tabi ni Haeja at tinulungan naman ito sa mga ginagawa niya.

"Jin, dumating na pala si Gab. Nasa
opisina niya na siya."
"Ganun ba? Sige pupuntahan ko na muna siya, ha?"

Nginitian lang siya ni Haeja bilang
sagot. Tumayo siya at dirediretsong pumasok sa opisina ni Gab. Nang makita siya ni
Gab ay halatang nagulat ito dahil hindi niya inaasahan ang pagpunta ni Jin.

"Good morning, hon!" masiglang bati
ni Jin.
"Good morning, bakit ka nandito? Akala ko ba--"

Nilapitan siya ni Jin at hinalikan
sa pisngi at saka siya umupo sa sofa doon. Agad naman siyang sinundan ni Gab at
tinabihan.

"Thank you sa flowers. Nagustuhan
ko ‘yon."
"Anong--"
"Akala ko hindi mo alam na red roses na ang gusto ko ngayon. Ang sinasabi ko kasi
na gusto ko noon, blue roses."
"Jin, hindi ko alam ang sinasabi mo."
"Stop pretending, Gab! Nahihiya ka pa!"

Hinawakan ni Gab si Jin sa
magkabilang balikat at tiningnan ng deretso.

"Makinig ka. Hindi ako ang
nagpadala ng bulaklak sa ‘yo. Ni hindi ko nga alam na pupunta ka dito ngayon dahil
sabi mo sa ‘kin kagabi, hindi ka na papasok. Kung dito mo ‘yon natanggap, imposible
na sa ‘kin manggaling ‘yon dahil alam ko na hindi ka papasok."

Nagbago ang ekspresyon ni Jin.
Nagtataka siya.

"Kung hindi ikaw, sino naman ang
magpapadala sa ‘kin ng bulaklak?"
"Hindi ko din alam."
"Sorry, I thought you were the one who--"
"Okay lang. Magtatrabaho na ako ulit. Marami akong kailangang gawin ngayon dahil
hindi ako pumasok kahapon."
"Sige. Tuloy pa din naman tayo sa Sabado, hindi ba?"
"Oo, yayain mo na sina KL."
"Okay. May gusto ka bang kainin o inumin?"
"Hindi na, okay lang."

Lumabas si Jin sa loob ng opisina
ni Gab at bumalik sa pwesto niya na naguguluhan pa din. Hindi niya alam kung sino
ang nagbigay ng bulaklak na ‘yon sa kanya at alam niya na nakakahiya para kay Gab
na mapagkamalan niya ito na siya ang nagbigay noon sa kanya. Pakiramdam niya din ay
nainis si Gab dahil sa natanggap niya pero iniisip niya na lang na baka busy talaga
ito.

"Jin, may problema ba?"
"Hindi galing kay Gab ‘yong bulaklak."
"Pasensya na, akala ko sa kanya galing ‘yon."
"Akala ko din. Sino naman kaya ang nagbigay nun sa ‘kin?"
"Hindi kaya may lalaki na nagkakagusto sa ‘yo bukod kay Gab?"

"Imposible ‘yon. Wala akong kilala na pwedeng magbigay sa ‘kin nito."
Kanina pa nakatitig si Gab kay Jin pero hindi niya ito pinapansin. Kanina pa
nilalaro ni Jin ang pagkain sa harap niya at parang wala siya sa sarili.

"Ayaw mo ba ng pagkain dito?"
tanong ni Gab.

Hindi siya napansin ni Jin at tuloy
pa din sa ginagawa niya.

"Jin," mas malakas na sinabi ni
Gab.

Nagulat si Jin at itinigil ang
ginagawa niya.

"Ano ulit ang sinabi mo?" tanong
nito.
"Ayaw mo ba ng pagkain dito?"
"Hindi sa ganun."
"Kanina ka pa wala sa sarili. Kung iniisip mo pa din ang nangyari kanina, okay lang
sa ‘kin ‘yon kaya ‘wag mo ng isipin."
"Iniisip ko kung kanino nanggaling ‘yong bulaklak."
"Baka kay Marc."


"That's impossible."
"Ask him to make sure."
"Okay lang sa ‘yo?"
"Kung ‘yan ang makakapagpatigil sa pag-iisip mo, oo."
"Sige, tatawagan ko siya mamaya."
"Kumain ka na. Kailangan ko agad bumalik sa opisina."

Kumain na lang sila ng mabilis at
bumalik sa opisina. Bumalik sila sa kanya kanyang ginagawa nila at naisipan na din
ni Jin na tawagan si Marc at agad din naman nitong sinagot ang tawag.

"Napatawag ka?"
"May gusto sana akong itanong sa ‘yo."
"Ano ‘yon?"
"Ikaw ba ang nagpadala ng bulaklak sa ‘kin?"
"Bakit naman kita papadalhan ng bulaklak?"
"Sagutin mo na lang ang tanong ko."
"Hindi. ‘Yan lang ba ang itinawag mo?"
"Hindi. Gusto din sana kitang yayain. May lakad kami ng barkada at sabi ni Gab,
imbitahin na din kita. Pwede ka bang sumama?"
"Titingnan ko. ‘Yon lang ba?"
"Oo. Bakit ba parang atat na ata ka na ibaba ‘tong phone?"
"Busy kasi ako. Bye."

Binabaan siya ni Marc bago pa man
siya makapagpaalam dito. Gusto niya na makasama si Marc para na din maipakilala
siya sa mga kaibigan niya.

"Haeja, gusto mo din bang sumama?"
"Saan?"
"Sa Sabado, may lakad kami kasama ang buong barkada namin."
"’Wag na, Jin. Salamat na lang."
"Sayang naman kung ganun."
"Buntis kasi ako, mahirap na. Oo nga pala, may pumunta ditong lalaki kanina at
hinahanap ka niya."
"Sino?"
"Terrence daw ang pangalan niya. Sayang kasi hindi niya kayo naabutan ni Gab.
Kakaalis niyo lang din noon nung dumating siya at nagkasalisihan kayo."
"Bakit daw siya pumunta dito?"
"Gusto ka lang daw niyang makita. Tawagan mo na lang siya para kayo na ang mag-
usap."
"Sige Haeja, thank you."
"You're welcome."

Tinawagan ni Jin si Terrence at
agad naman itong sinagot ni Terrence.

"Jin, I've been waiting for your
call."
"Kailan ka pa nasa Pinas?"
"Kaninang madaling araw lang ako dumating. Natanggap mo ba ang bulaklak?

"Yes, thank you."
"Can we meet today?"
"What time?"
"Are you available now?"
"Yes. Where will we meet?"
"Let's talk inside my car. I will be waiting in the basement parking. See you there
in fifteen minutes."
"Okay, see you."

Pinutol ni Jin ang tawag at pumunta
sa opisina ni Gab para magsabi dito tungkol sa pagkikita nila ni Terrence. Naabutan
niya doon si Gab na abala sa mga ginagawa nito.

"Do you need anything?"
"No, I just want you to know that I will be seeing Terrence in a while."
"Sige, mag-ingat ka."
"O-okay lang sa ‘yo?"
"Yes."

Lumabas si Jin sa opisina ni Gab at
bumalik sa pwesto niya para mag-ayos. Tapos na siyang magligpit ng mga gamit niya
at nandoon lang siya para magpalipas ng oras. Pumunta siya sa basement ng building
at nakita niya doon si Terrence kaya nilapitan niya ito at pumasok sila sa loob ng
sasakyan.

"Coffee?" alok ni Terrence.
"Thanks."
"It's good to see you again, Jin. It’s been a while."
"You're right. What brought you here?"
"I have some business here. I will be heading back to Korea in three days."
"You must be very busy."
"I really am. How are you? You’ve become skinnier. Are you eating well?"
"You haven't changed. I'm okay, don't worry about me."
"Take care of yourself."
"You, too. You might as well find someone you can take care, I mean a girlfriend.
Do you have someone you like?"
"Hm.. I think I have one."
"Really?! That's great! Who is she?"
"Gab's secretary."
"Haeja?"
"I was just kidding, Jin."
"She's pretty and she’s nice. She's also single. Are you interested?"
"Jin, I was just joking."
"I know. Why not give it a try?"
"I’ll think of it."

Nagpatuloy pa ang usapan nilang
dalawa. Masaya si Jin na magkasundo na sila ulit ni Terrence at wala na ang ilangan
sa kanila matapos niyang iwan ito.
Sabado na at nasa isang beach resort sina Jin, Gab, Steven, KL, Spencer at si Marc.
Naisipan nila na lumabas para makapagsama sama sila. Kakarating lang din naman nila
doon.

"Guys, I want you to meet my new
friend, Marc," sabi ni Jin sa mga kaibigan.
"Siya ‘yong manager ni Mika, ‘di ba?" tanong ni Spencer.
"Kilala na namin siya noon pa dahil kay Mika," dagdag ni Steven.
"I met him at the bar before," sabi ni KL.
"Hindi kayo nagsasabi sa ‘kin na kilala niyo na pala siya," reklamo ni Jin.
"Hindi naman namin alam na siya ang ipapakilala mo sa ‘min," sagot ni Spencer.
"Kumain na tayo," pagyayaya ni Gab.

Umupo sila sa harap ng lamesa at
nagsikain.

"Oo nga pala pre, nasaan si Aine?
Hindi yata sumama ‘yon?" tanong ni Gab.
"Nag-away kami kagabi. Umalis din siya sa bahay at sa ibang bahay daw natulog.
Susunod din ‘yon dito. Ayaw lang nun sumabay sa ‘tin dahil nasa isang van lang tayo
at iniiwasan niya ako. Ang arte kasi," sagot ni Steven.
"Buti pa kami ni babe hindi nag-aaway," pagmamalaki ni Spencer.
"Tigilan mo nga muna ako, Spencer. Ano na naman ba’ng ginawa mo kay Aine, Steven?"
tanong ni KL.
"Pinakialaman niya ‘yong phone ko at nabasa niya ‘yong mga text ng mga chicks ko
noon kaya ayun, nagalit. Hahaha!" pagkukwento ni Steven.
"Nagpapahuli ka kasi, pre. Sa susunod, galing galingan mong magtago," payo ni Gab.
"Sabi niya, ayos lang mambabae ako tapos ngayon na mayroon, nagalit. Mga babae nga
naman oh, ang gulo ng isip."
"Alam mo Steven, iba na ngayon. Ang tagal mo na siyang girlfriend kaya normal lang
na magselos ‘yon. Pasaway ka pa din kasi, ang tanda mo na, eh," pagpapangaral ni KL
dito.
"Bumawi ka na lang sa kanya pagdating niya dito para magkaayos kayo," suhestyon ni
Jin.
"Ako pa! Magkakaayos din kami nun. Mahal ako nun, eh."
"Siguraduhin mo lang, dude. Baka mamaya, iwan ka ulit nun. Ayaw ko ng makita ulit
‘yong drama mo," pang-aasar ni Spencer.
"Tayo na lang kasi para masaya! Walang magseselos!" pagyayaya ni Steven.
"Ayoko nga sa ‘yo. May KL na ako."

Inakbayan ni Spencer si KL.
Tiningnan ni Steven si Gab at alam na ni Gab ang ibig sabihin ng pagtingin ng
kaibigan.

"Hindi tayo talo! May Jin na ako,"
agad na sinabi ni Gab.
"Para namang gusto ko kayo! May Aine din naman ako, nag-away lang kami. Mamatay
kayo sa inggit kapag nandito na ‘yon," sagot ni Steven.

Nagpatuloy sila sa pagkain at
pagkatapos nun ay lumabas sila para magswimming. Nagpaiwan na muna sina KL at Jin
sa kwarto.

"Bessy, magbibihis muna ako,"
pagpapaalam ni Jin kay KL.
"Sige, magbibihis na din ako pagkatapos mo," sagot nito.


Nakaupo si KL sa isang upuan at
hinihintay si Jin nang may makita siyang isang kumikinang na bagay sa sahig. Tumayo
siya para damputin iyon at nanlaki ang mata niya nang makita niya ang itsura non.
Napaupo siya at pilit na tinitingnan ‘yon. Bigla na lang may pumasok sa pinto at
nakita niya doon si Marc.

"KL, bakit ka nakaupo dyan?" tanong
ni Marc.
"W-wala."

Inalalayan siya ni Marc na
makatayo. Tinitingnan niya si Marc na tila ba kakilala niya ito.

"May dumi ba sa mukha ko?” tanong
ulit ni Marc.
"Wala. Bakit ka pala nandito?"
"May nakita ka bang kwintas na itim na may silver na pendant?"
"I-ito ba ang hinahanap mo?"

Itinaas ni KL ang bagay na dinampot
niya kanina at napangiti si Marc nang makita ‘yon.

"Ito nga. Saan mo ito nakita?"
"Sa sahig. S-sa ‘yo pala ‘yan."
"Oo. Sige, salamat."
"Teka lang, Marc."
"Ano ‘yon?"
"Sa ‘yo ba talaga ‘yang kwintas?"

"Oo. Bata pa lang ako nasa ‘kin na ‘to, bakit?"
"Wala. Sige, pwede ka ng umalis."

Paglabas ni Marc, natulala na lang
doon si KL at napaupo. Hindi siya makapaniwala sa narinig at nakita. Pagkalabas ni
Jin sa CR, agad niyang napansin na wala sa sarili ang kaibigan kaya nilapitan niya
ito.

"Bessy, okay ka lang?" nag-aalalang
tanong ni Jin.
"Okay lang ako, Jin."
"Ano’ng nangyari sa ‘yo? Bakit--"

"Sa tingin ko nahanap ko na ang
kapatid ko. Si Marc ang nawawala kong kapatid."
[ 56 ] Brother [Game of Love 2: Still in Love...]
ANNOUNCEMENT:
- Special Chapters lang ang meron kapag natapos na ang book na to. Idudugtong ko
lang yun dito kapag meron na. Join our group on facebook dahil pinopost ko doon
kapag nagaupdate ako ng stories. http://www.facebook.com/groups/AineTan/

Chapter 56: Brother

"Baka naman nagkakamali ka lang,
KL. Paano nangyaring kapatid mo siya?" naguguluhan na tanong ni Jin.
"Hindi ako pwedeng magkamali sa nakita ko at nahawakan ko. Kaparehas na kaparehas

ng pendant ng kwintas niya ang pendant ng kwintas ng kapatid ko. ‘Di ba sabi mo,
mas bata siya ng tatlong taon sa ‘tin? Tatlong taon ang agwat namin ni Paolo."
"’Wag kang magpadalos dalos. Baka mamaya, kaparehas lang ‘yon ng pendant."
"Imposible ‘yon mangyari dahil pinasadya ang kwintas naming dalawa. Initials iyon
ng pangalan namin sa Korean alphabet, Jin."
"Ano’ng plano mo ngayon?"
"Susubukan ko siyang kausapin tungkol dito. ‘Wag mo muna ipaalam sa iba ang tungkol
dito dahil baka magkagulo lang. Sisiguraduhin ko na muna."
"Makakaasa ka. Sana nga siya na si Paolo."
"Sana nga. Tara na sa labas."

Pinuntahan nila ang mga kaibigan at
nakita itong magkakasama sa pool pero hindi nila nakita doon si Marc.

"Babe, tara na dito!" tawag ni
Spencer kay KL.

Sinamahan nila ang mga kaibigan sa
swimming pool.

"Nananadya ba talaga kayo?
Iniinggit niyo na naman ako. Makaalis na nga muna dito. Makapaghanap na lang ng
chicks," sabi ni Steven sa mga kaibigan.
"Nasaan na nga ba ang girlfriend mo, pre?" tanong ni Gab.
"Hindi na makakasunod dito. Madami daw siyang inaasikaso," sagot ni Steven.
"Kaya kayo nag-aaway ni Aine, eh. Ang hilig mo kasing mambabae!" sabi ni KL.
"Ako lang ba ang nangbababae dito? ‘Yang boyfriend mo din naman, ah? Hindi mo lang
siya nahuhuli. Si Gab lang talaga ang matino tino sa ‘min," depensa ni Steven.
"Itong lalaking ‘to—Oi, Steven!" sigaw ni Spencer.

Madaling umalis doon si Steven para
makaiwas dahil alam niyang masisisi lang siya kapag nag-away sina Spencer at KL.

"Buti pa ako, hindi nambababae,"
proud na sinabi ni Gab.
"Magtino ka na din Spencer kung ayaw mo na masaktan ni KL! Haha!" sabi ni Jin.

Napansin ni KL ang pagdating doon
ni Marc. Umupo lang ito sa gilid ng pool kaya nilapitan niya ito para kausapin.

"Hi, Marc!"
"Hello. May kailangan ka ba?"
"Wala. Kamusta ka pala? Ayaw mo bang sumama sa ‘min?"
"Okay lang. Kasama niyo na mga boyfriend niyo, makakagulo lang ako."
"Hindi ah! Sumama ka na sa ‘min para hindi ka mag-isa."

Hinila ni KL ang kamay ni Marc pero
tinanggal ni Marc ang kamay niya.

"Mas gusto kong mag-isa. Hinahanap
ka na ni Spencer kaya puntahan mo na siya."

Lumingon si KL at nakita si Spencer
na nakatingin sa kanila kaya nginitian niya ito at nilapitan.

"Niyayaya ko si Marc na samahan
tayo kaso parang ayaw niya," sabi ni KL.
"Hayaan mo na lang siya."
"Ganyan ba talaga siya sa inyo noon pa?"
"Oo. Mas gusto niya na mag-isa."
"Kilala mo ba siya? May alam ka ba tungkol sa kanya?"
"Wala. Bakit mo natanong?"

"Wala, naitanong ko lang. Curious lang ako."

Tiningnan ni Spencer si Marc.
Nagtataka siya kung bakit mukhang interesado ang girlfriend niya sa kanya.

Nang dumating ang gabi ay nagsama
sama silang magkakaibigan sa isang pwesto. Nandoon sila para kumain ng hapunan.

"Kukunin lang namin ni Jin ’yong
drinks! Babalik din kami kaagad," pagpapaalam ni KL.

Hinila ni KL si Jin papunta sa
counter.

"Jin, hindi ko alam kung paano ko
kakausapin si Marc. Ilang beses ko na siyang nilalapitan pero sinusungitan niya ako
kaya hindi ako makahanap ng tyempo."
"’Wag mo munang ipilit ngayon, KL. Mamaya, kapag mag-isa na siya, subukan mo siyang
kausapin at deretsahin mo siya kaagad. Ganyan talaga si Marc kaya naman agawin mo
agad ang atensyon niya para kausapin ka niya."
"Susubukan ko. Hindi ko pa masabi kay Spencer ang tungkol dito. Sasabihin ko na
lang sa kanya kapag may kasiguraduhan na."

Pagkakuha nila ng inumin ay bumalik
na sila. Si KL ang namigay ng inumin at una niyang binigyan si Marc kaya nainis
doon si Spencer. Kanina niya pa pinipigilan ang sarili dahil ayaw niya na magtalo
sila ni KL. Kanina pa kasi nito napapansin ang paulit-ulit na paglapit ni KL kay
Marc at hindi niya maintindihan kung bakit ito ginagawa ng girlfriend niya.

"Let's eat. I'll treat you with
some beer later!" masiglang sinabi ni Jin.
"Hindi mo na kailangan na ilibre sila. May mga pera naman ‘yang mga ‘yan," sabi ni
Gab.
"No, I will treat all of you. Isn't it fun having some time to enjoy like this?"
tanong ni Jin.
"Ganun nga dapat pero bakit parang ang lamig ng pakiramdam ko?" tanong pabalik ni
Steven.

Walang sumagot sa kanila at
nagpatuloy sila sa pagkain. Napansin ni Jin na may kakaiba sa atmosphere doon.
Tiningnan niya isa isa ang mga kaibigan at nakita na wala sa mood si Spencer at
masama ang tingin nito kay Marc. Gusto niya mang kumilos pero hindi niya magawang
makialam dahil baka lalong makagulo sa sitwasyon.

Pagkatapos nilang kumain ay
naisipan nilang magbabarkada na mag-inuman pero hindi sumama sa kanila si Marc.
Nakita ito ni KL na nakaupo sa isang pwesto na hindi kalayuan sa kanila. Kumuha
siya ng isang bote ng beer at saka niya nilapitan si Marc.

"Beer?" alok ni KL.

Inaabutan siya ni KL ng bote ng
beer pero tiningnan lang siya nito.

"Are you interested in me? I'm not
interested in you," deretsong sinabi ni Marc.
"I'm not intereted in you at first but because you’re not interested in me, now I
am."
"Ayaw ko ng gulo o kahit anong komplikadong bagay, KL. May boyfriend ka at kasama
natin siya dito, baka nakakalimutan mo iyon."
"Alam ko. Sa totoo lang, interesado ako sa ‘yo dahil sa isang bagay na gusto kong
malaman tungkol sa ‘yo. ‘Yon lang naman at wala na akong iba pang interes sa ‘yo."
"At ano ‘yon? Sasagutin ko na para tumigil ka na din."
"Do you remember the incident earlier? I saw the pendant of your necklace. You have
the same pendant that my long lost brother have. I will ask you straightforwardly,
are you.. John Paolo Gonzales?"

Nakatingin ng diretso si KL sa mga
mata ni Marc at napansin niya ang pagbabago ng tingin nito. Nakita niya din ang
paglabas ng maliit na ngiti galing sa mga labi nito.

"So you figured it out. You're
right, it's me, KL."
"You knew that you’re my brother all along?"
"Oo, ganun na nga."
"Ba-bakit hindi mo sinabi sa ‘kin?"
"Dapat ko bang sabihin pa sa ‘yo pagkatapos mo akong iwan doon? Hindi ko man
maalala ng maayos ang mga nangyari pero ang natatandaan ko lang, iniwan mo ako."
"Hindi kita iniwan! Nagpaalam ako sa ‘yo at sabi ko, babalik ako pero pagbalik ko
wala ka na. Hinanap ka namin, hinanap kita pero hindi ka na namin nakita!"
"Hinanap?! Kung hinanap mo ako, sana nakita mo ako!"
"Totoo ang sinasabi ko. Buong buhay ko, sinisisi ko ang sarili ko sa pagkawala mo."
"Dapat lang na magsisi ka pagkatapos ng ginawa mo sa ‘kin."

Nasasaktan si KL na nagkakaganito
ang kapatid. Hindi niya inaasahan na alam pala nito na kapatid niya siya pero hindi
man lang ito nagpakita ng kahit na anong sign dito. Naiiyak siya dahil naaalala
niya na naman ang nangyari noon.

"Patawarin mo na ako, Paolo.
Bumalik ka na sa ‘min."
"’Wag mo akong matawag tawag na Paolo dahil Marc ang pangalan ko. Simula ng araw na
‘yon, wala na akong kapatid!" sigaw niya.

Napatingin sina Gab sa kanila nang
marinig ang sigaw ni Marc. Kanina pa doon nakatingin si Spencer pero hinahayaan
niya lang sila. Medyo malayo sila kaya naman kahit na sumigaw si Marc ay hindi nila
naintindihan ang sinabi nito.

"Aalis na ako dito. Tama na siguro
na nakilala mo ako para lalo kang makosensya sa ginawa mo sa ‘kin noon. Simula
ngayon, hindi mo na ako makikita pa."

Aalis na sana doon si Marc pero
hinawakan ni KL ang kamay niya para pigilan ito.

"Okay lang naman kung magagalit ka
sa ‘kin pero sana bigyan mo din ako ng pagkakataon na maging ate sa ‘yo."
"Huli na ang lahat, KL."
"Hindi pa huli ang lahat!"

Biglang may humawak sa kabilang
kamay ni KL, napatingin siya at nakita niya si Spencer. Hindi pa din binibitawan ni
KL ang kamay ng kapatid at ayaw niya itong pakawalan.

"May problema ba dito?" tanong ni
Spencer.
"Tanungin mo ‘yang girlfriend mo," sagot ni Marc.

Pinilit na tanggalin ni Marc ang
kamay niya na hawak ni KL saka ito madaling umalis.

"Teka lang, Marc!" sigaw ni KL.

Susundan pa sana siya ni KL pero
hinigpitan ni Spencer ang pagkakahawak sa kamay ni KL para hindi ito makaalis.

"Bitawan mo ako, Spencer."
"Hindi ka aalis, sa ayaw at sa gusto mo."
"Ano ba’ng problema mo?!"
"Ikaw ang problema ko! Ngayon lang ako nagselos ng ganito, KL! Kanina pa kita
nakikitang dikit ng dikit sa kanya, hindi ko na kaya pang manuod na lang galing sa
malayo!"
"Bitawan mo ako, ano ba?!"
"Bakit ba lapit ka ng lapit sa lalaking ‘yon?! Interesado ka ba sa kanya?!"
"Isipin mo na ang gusto mong isipin at magalit ka na sa ‘kin kung gusto mo. Oo,
interesado ako sa kanya at ngayon, kailangan ko siyang sundan dahil kailangan ko
siyang makausap!"

Dahil sa galit ni Spencer,
binitawan niya ang kamay nito. Nasaktan din siya sa sinabi ni KL. Wala siyang
kaalam alam sa nangyayari.

"Sa tingin ko kailangan na natin
umalis sa lugar na ‘to. Magbihis na tayo para makaalis tayo kaagad," mahinahon na
sinabi ni Jin.

Sinundan ni Jin ang kaibigan at
nakita niya ito sa kwarto nila at nagliligpit na ng gamit niya. Wala na din doon si
Marc.

"Nakaalis na siya?" tanong ni Jin.
"Oo, Jin. Siya nga ang kapatid ko pero para sa kanya, wala na siyang kapatid."

Hindi na napigilan ni KL na umiyak.
She’s been longing for her brother and now that she had found him, he keeps on
pushing her away. Niyakap siya kaagad ni Jin. Nalulungkot ito para sa kaibigan.
Pagkapasok doon nina Spencer ay kumawala siya sa yakap ni Jin at agad na pinunasan
ang luha niya.

"Mauna na ako. Hintayin ko na lang
kayo sa sasakyan," mahinang sinabi ni KL.

Naiwan ang mga kaibigan nila doon
at madali nilang niligpit ang mga gamit nila. Nang matapos sila ay pinauna ni Jin
na lumabas sina Gab at Steven para maiwan sila doon ni Spencer. Gusto niya itong
makausap na sila lang dalawa.

"Spence, mas mabuti kung ‘wag na
muna kayong mag-usap ni KL. Magpalamig muna kayo ng mga ulo niyo bago kayo mag-usap
ulit dahil baka lalo lang lumaki ang pagtatalo niyo."
"Ngayon lang ako nagalit ng ganito na siya ang dahilan. Hindi ko maintindihan kung
bakit bigla na lang siyang nagkaganun. Ginawa ko lahat para maging maayos na
boyfriend--"

Hindi na nakatiis pa si Jin.

"Si Marc ang kapatid na matagal
niya nang hinahanap. Kanina niya lang din ‘yon nalaman kaya kinausap niya si Marc
pero galit sa kanya si Marc kaya hinahabol niya ito."
"Ano?! Bakit hindi niya sinabi sa ‘kin kaagad? Sana hindi ako nagisip ng kung ano
ano."
"Ayaw niya na sabihin sa inyo sa ngayon dahil gusto niya na makasiguro muna bago
niya ipaalam sa inyo. Sinabi ko na sa ‘yo ang totoo dahil ayaw ko na lumaki ang
away niyo. Sa ngayon, intindihin mo na lang muna siya."
"Hindi ko talaga maintindihan ‘yang kaibigan mo. Ang dami natin dito pero
sinasarili niya yung problema niya. Salamat Jin, ah? Titingnan ko kung anong
magagawa ko."

Nginitian lang siya ni Jin at sabay
silang naglakad papunta sa kinaroroonan ng mga kaibigan. Agad silang umuwi at dahil
maghahating gabi na ay hinatid na sila sa kani-kanilang mga bahay samantalang si
Steven, naisipan na puntahan si Aine sa lugar kung saan ito nagtatrabaho para
sorpresahin ito pero siya ang nasorpresa dahil nakita niya doon na nagtatawanan
sina Aine at Paolo, ang lalaki na dapat ay mapapangasawa ni Aine noon. Lalo niya
pang ikinainis na makita na silang dalawa lang ang tao doon.

"Steven, bakit ka--" gulat na
tanong ni Aine.

Hinila ni Steven patayo si Paolo at
saka ito sinuntok ng malakas. Agad naman itong nilapitan ni Aine at tinulungan na
makatayo.

"Ano ba’ng ginagawa mo, Steven?!
Akala ko ba umalis kayo nina Spencer? Bakit ka nandito at nanggugulo?!"
"Ako pa ang nanggugulo ngayon?! Ano’ng ginagawa ng lalaking yan dito?!"
"Nag-uusap kami tungkol sa trabaho."
"Trabaho? ‘Wag niyo nga akong ginagago. Magaalas-dose na kaya hindi na oras ng
trabaho. Nagulat ka ba na nandito ako? Akala ko ba busy ka sa trabaho pero bakit ka
nakikipagtawanan sa lalaking ‘to?!"
"Mali ka ng iniisip Steven. Trabaho lang--" depensa ni Paolo.
"Manahimik ka dahil hindi ko hinihingi ang opinyon mo. Kung ayaw mong mabasag ‘yang
mukha mo, umalis ka sa harapan ko," pagbabanta nito.
"Paolo, umalis ka na. Bukas na lang tayo mag-usap ulit."

Pagkaalis na pagkaalis ni Paolo ay
hinila ni Steven si Aine papunta sa pader at tinulak ito doon. Natakot si Aine
dahil ngayon niya lang nakita si Steven na ganun. Dinadaan siya nito sa lakas niya.
Hahalikan sana siya ni Steven pero tinulak niya ito at sinampal.

"Girlfriend kita pero ayaw mong
magpahalik sa ‘kin?!" naiinis na tanong ni Steven.
"’Wag ka ngang umasta na parang okay lang ang lahat! Hindi pa nga natin nasasabi sa
mga kaibigan natin na may plano na tayong magpakasal pero ganito na tayo. Itutuloy
pa nga ba natin ang kasal? Ngayon pa nga lang, hindi na natin kayang pagkatiwalaan
ang isa't isa, paano pa kapag tumagal?! Sagutin mo nga ako!"

Natahimik si Steven. Pinipilit niya
na kontrolin ang sarili niya dahil baka masaktan niya si Aine. Sa tuwing nagagalit
kasi siya ay nawawala ang kontrol niya sa sarili at nagagawa niya na manakit at
gumawa ng mga bagay na hindi niya inaasahan. Pilit na pinakalma ni Steven ang
sarili bago siya ulit nagsalita.

"Ano’ng gusto mong mangyari?"
kalmadong tanong ni Steven.
"Tama na.. pagod na ako, Steven. Magtatatlong taon na din tayo at naisip ko na
nakakasawa na din pala ang ganito. The wedding.. is over Steven, and so are we.
Bye."

Hinubad ni Aine ang engagement ring
na suot niya at saka ‘yon binato kay Steven. Aalis na sana siya doon pero nahawakan
ni Steven ang kamay niya.

"’Wag na ‘wag kang tatawag dahil
hindi ko sasagutin ang tawag mo. Kapag nagkita tayo, ituturing kita na hindi ko
kakilala at hinding hindi na kita kausapin pa. Subukan mo lang na ituloy ‘to at
‘yan ang mangyayari. Sigurado ka ba sa gusto mong gawin? Baka magsisi ka sa huli.
Pag-isipan mo muna ng mabuti," sabi ni Steven.

Lumingon si Aine at nginitian si
Steven saka ito tinalikuran ulit.

"Aine Tan!" sigaw ni Steven.
"Sigurado ako sa sinabi ko. Oo, pwede nga akong magsisi sa gagawin ko pero
pinapangako ko sa ‘yo na hindi na kita tatawagan at pag-alis ko dito, hindi na din
kita kilala. Sana ganun din ang gawin mo."

Nainis lalo si Steven sa sagot ni
Aine.

‘Bakit ba parang napakadali lang
para sa kanya na iwan ako?’ tanong ni Steven sa isip niya.

Walang ideya si Aine kung gaano
kahirap para sa kanya ang gagawin niya. Pinipilit niya lang na maging malakas sa
harap ni Steven. Habang tumatagal ay napapahigpit din ang paghawak ni Steven sa
kamay ni Aine.

"’Wag mo akong daanin sa lakas mo,
Steven. Bitawan mo ako dahil aalis na ako."

Binitawan ni Steven ang kamay ni
Aine. Kinuha ni Aine ang gamit niya at naglakad pero bigla siyang tumigil.

"Oo nga pala, umalis ka na din dito
kaagad para maisara na ‘to."

Tuluyan nang umalis doon si Aine.
Galit na galit si Steven sa sarili niya at hindi niya na napigilang suntukin ang
pader at guluhin ang ibang gamit doon.

'Kung hindi ko dinaan ang lahat sa
galit ko, baka sana kami pa din ngayon. Siguro nga , hindi talaga kami para sa
isa't isa.'

Kinabukasan ay maagang pumunta si
Spencer sa condominium na tinitirhan ni KL. May susi siya kaya naman nakapasok siya
doon nang hindi ginigising si KL. Kahit na tamad siya at hindi siya magaling
magluto ay pinilit niya na magluto ng agahan para sa kanilang dalawa. Gusto nitong
bumawi sa naging pagtatalo nila noong nakaraang gabi dahil kay Marc. Wala naman
kasi siyang kaalam alam sa nangyayari kaya napag-isipan niya sila ng hindi maganda.
Pagkatapos niyang ayusin ang lahat ay pumasok siya sa kwarto ni KL at ginising ito.
Nagulat si KL namg makita si Spencer doon.

"Good morning, babe," bati ni
Spencer.

Nag-aral ng magic trick si Spencer
at nagmagic siya sa harap ni KL. Nagpalabas siya ng isang rose at inabot ito kaagad
sa kanya. Hindi na napigilan ni KL na ngumiti sa ginagawa nito.

"Ano bang kalokohan ‘to, Spencer?"
"Sabihin na lang natin na gusto kong bumawi sa girlfriend ko. I'm sorry."
"You're forgiven."

Binuhat ni Spencer palabas ng
kwarto niya si KL at pinaupo sa harap ng lamesa.

"Ikaw ang nagluto nito?"
"Oo, may problema ba?"
"Hindi na ako magtataka kung mukhang kakaiba ang niluto mo," natatawang sinabi ni
KL.

Hindi kasi talaga ito marunong
magluto kaya hindi maayos ang pagkakaluto nito sa pagkain pero kahit ganun pa man
ay naappreciate ni KL ang inihanda ng boyfriend niya. Kumain sila ng tahimik at
pagkatapos ay pinaupo niya si KL sa sofa.

"Akala mo ba tapos na ang sorpresa
ko? May isa pa."
"Ano naman ‘yon?"
"Pwede ka ng lumabas."

Nagtaka si KL sa narinig. Napansin
niya ang isang lalaki na papalapit sa kanila at nanlaki ang mga mata niya nang
makilala ito.

"Spencer, ano’ng ibig sabihin
nito?"
"Ginawa ko lang ang makakaya ko, KL. Sana nagustuhan mo."
"Baliw ka ba?! Gustong gusto ko ‘to!"

Napatayo si KL at niyakap nang
mahigpit si Spencer.

"Thank you for bringing my brother
here."
"You're welcome. You know that I will do everything just to make you happy. Ayoko
na nakikita kang malungkot. I love you, babe."
"I love you, too."

Kumawala si Spencer sa yakap ni KL.

"Paano ba yan, aalis na ako. Iiwan
ko na muna kayong magkapatid para makapag-usap. Marc, ikaw na ang bahala sa kanya,"
pagpapaalam ni Spencer.

Hinalikan ni Spencer sa pisngi si
Kl bago siya tuluyang umalis doon. Naiwan doon sina KL at Marc na nakatayo at
nakatingin sa isa't isa.

"Marc.."
"Ate."

Nilapitan ni Marc si KL at
pinunasan ang luha nito.

"’Wag kang umiyak. Ang panget mo na
nga, lalo mo pang pinapapanget ang sarili mo," pangaasar nito.
"Paano ka napapunta ni Spencer dito?"
"Kinausap niya ako at ikinwento sa ‘kin ang lahat. Kailangan ko pa bang ikwento ang
lahat?"

Umiling siya at ngumiti. Hindi na
maipaliwanag ang saya na nararamdaman niya.

"Hindi na. Ang importante, kasama
na kita ngayon at kinikilala mo na ako na ate mo. Namiss kita ng sobra."
"Halika nga dito, ate."

Hinila siya ni Marc at niyakap.
Sobrang saya niya lalo na't nahanap niya na ang nawawala niyang kapatid at nakuha
niya na ang loob nito. Napahiwalay lang sila sa isa't isa nang marinig ni KL ang
tunog ng telepono. Madali niya itong pinuntahan at sinagot.

"KL.."
"Is that you, Haeja?"
"Ako nga ‘to. Tinatawagan ko si Jin pero hindi siya sumasagot kaya naisipan ko na
ikaw na lang ang sabihan para ikaw na ang magsabi sa kanila ni Gab."
"Sabihin sa kanila ang alin?"

"Mika is back."
[ 57 ] Lose [Game of Love 2: Still in Love...]
Chapter 57: Lose

"Ano’ng plano niyo, Jin?" tanong ni
Haeja.

Nasa bahay sila ngayon ni Jin.
Naisipan nila na doon muna patirahin si Haeja dahil baka ano ang gawing masama sa
kanya ni Mika kapag nalaman nito na tinutulungan niya sina Jin at Gab.

"Hindi niya pa alam na alam na
nating lahat ang totoong ginawa niya dahil nasa malayo siya. Ang alam niya lang,
nagpapanggap pa din ako na buntis sa anak ni Gab," pagkukwento nito.
"Gab, ano’ng plano mo?" tanong ni Jin.
"Gusto kong marinig mismo sa kanya ang totoo. Gusto ko na umamin siya sa kasalanan
niya sa ‘tin," sagot ni Gab.
"Tamang tama, magkikita kami mamayang gabi."
"Haeja, sigurado ka ba sa gagawin mo? Hindi mo na kami kailangang pang tulungan pa.
Baka ano pa ang gawin niya sa ‘yo at masaktan kayo ng anak mo," nag-aalalang tanong
ni Jin.
"Gusto ko kayong tulungan. Hayaan niyo na makabawi ako sa nagawa ko sa inyo."
"Sige, sabihin mo na lang sa ‘min mamaya ang lugar at oras ng pagkikita niyo.
Pupunta kami doon ni Jin ng patago."
~
Nasa restaurant na sina Jin at Gab kung saan magkikita sina Mika at Haeja. Nagsuot
sila ng mga bagay na magagamit nila para hindi sila makilala ni Mika doon kung
sakaling makita sila nito. Nandoon na din si Mika kaya naman umupo sila malapit sa
kanya para marinig nila ang pag-uusapan nila. Hindi nagtagal at dumating na din
doon si Haeja.

"Hi, Haeja! It's good to see you.
How are you and your baby?" tanong ni Mika.
"Okay naman kami, Mika. Salamat sa tulong mo."

Sinenyasan ni Mika ang waiter at
agad na dinala doon ang mga pagkain na kanina niya pa inorder. Kagaya nila,
dumating na din ang pagkain na inorder nina Jin at Gab.

"Let's talk after eating. Eat well,
my dear."

Nanahimik na lang si Haeja at
kumain.

'That's right, Haeja. Eat well
because this will be the last time that I’ll be doing this to you. Tapos na akong
gamitin ka sa mga plano ko at wala ka ng silbi. Ngayon, alam ko na magkaaway na
sina Jin at Gab. Ako na ang kikilos para bawiin siya.'

Nakatingin siya kay Haeja at nang
mapansin ni Mika na nakatingin sa kanya ito ay nginitian niya na lamang. Tumunog
ang phone niya kaya agad niya itong sinagot.

"Hello, Marc! You missed me?"
"You know that I did, Mika. I'm so happy that you're back. Why didn't you let me
know? Kung hindi pa nabanggit sa ‘kin ng stylist mo, hindi ko pa malalaman."
"Sorry, I want to surprise you. Hindi na tuloy ‘yon surprise dahil alam mo na."
"Actually, I called you because of something important. You received a big project.
This is what we’ve been waiting for, Mika."
"What is it this time? I'm curious."
"Do you know Terrence?"
"Terrence Martinez?"

Nang marinig iyon ni Jin ay
napalingon siya at nakita siya ni Mika pero hindi siya nito namukhaan dahil
nakatuon ang pansin niya sa sinasabi ni Marc.

"Yes, it’s him. He recommended you
to be his leading lady for his upcoming movie. The movie will be filmed for several
months in Korea. They're only giving us a week to decide if were going to accept
their offer or not. I will discuss the further details in person. Let's meet
tonight."
"I'm quite busy tonight, Marc. I will just go straight to your house after this."
"Okay, I’ll be waiting for your call. Bye."

Pinutol ni Mika ang tawag. Alam
niya na kakailanganin niyang umalis kapag tinanggap niya ang offer na ‘yon pero
ayaw niya dahil kay Gab. Matagal niyang hinintay ang pagkakataon na ‘yon pero
matagal niya din na hinintay ang pagkakataon na ‘to para makasama si Gab kaya
nagdadalawang isip siya.

"Si Marc ba ‘yon?" tanong ni Haeja.
"Oo. Gusto niyang umalis ako papuntang Korea pero ayaw ko dahil aagawin ko pa si
Gab kay Jin," dirtsahang sagot nito.
"Gusto mo ba talagang gawin ‘yan? Akala ko ba umalis ka para magbakasyon at

kalimutan ang nararamdaman mo sa kanya?"
"Are you dumb? How can I erase those feelings with just a little time? I've been
liking him for five years. Will I even wait for three months just for nothing? No,
Haeja. The reason why I left is because you are doing something for me and I was
there planning for what I will do now."
"Bakit mo ba talaga ‘to ginagawa? Siguro ngayon na natulungan na kita, sasabihin mo

na sa ‘kin ang lahat."
"To tell you the truth, I’m doing this not because I hate Jin. I only hated her
because I'm jealous. She has all the things that I wanted most. But now, the reason
why I'm doing this is because of Gab. I love him but he cannot love me back. I was
there for him when everyone is leaving him. I can't accept the fact that she’s back
and he just threw away the friendship that we had. I just want them to break up. I
want Gab to remember that it was ONLY me who cared for him during those times."

Nasaktan sina Jin at Gab sa narinig
kay Mika.

'Tama si Mika. Siya lang ang
nandoon para kay Gab noong wala ako. Alam kong mahirap para sa kanya na tanggapin
na hanggang kaibigan lang ang tingin sa kanya ni Gab pero hindi sapat na dahilan
‘yon para gawin niya ito dahil kung mahal niya talaga si Gab, hahayaan niya na lang
si Gab na maging masaya,' sabi ni Jin sa isip niya.

'Tama si Mika. Siya lang ang
nandoon para sa ‘kin noong iniwan ako ng mga kaibigan at pamilya ko. Hindi ko
naiparamdam sa kanya na masaya ako dahil hindi niya ako iniwan. Sinubukan ko naman
ipaliwanag sa kanya na si Jin talaga ang mahal ko pero hindi niya ‘yon
naintindihan,' sabi ni Gab sa isip niya.

Napangiti na lang si Mika nang
maalala niya kung gaano sila kalapit at kasaya ni Gab noon pero nagbago ang itsura
niya nang maalala kung paano ni Jin sinira ang lahat.

"Okay, I admit it. Jin has
something to do with this. If she didn't came back, this will not happen to me but
Gab is the real reason and Jin is just an excuse. Gab doesn't care for my feelings
at all. Anyway, it doesn't matter anymore. Sabi mo nag-away sila at naghiwalay na
sila, hindi ba?"
"Oo, Mika."
"Pero bakit naka-in a relationship pa din sila sa facebook? Talaga bang naghiwalay
na sila?"
"Oo. Si Jin lang ang mapilit kaya ganon. Ayaw niyang pakawalan si Gab kahit gusto
na sumama ni Gab sa ‘kin," pagsisinungaling ni Haeja.
"Malandi talaga ang babaeng ‘yon. Gusto niya, lahat ng lalaki, sa kanya lang. Hindi
na ako magtataka kung pati sina Spencer at Steven, landiin niya din!"
"Tama na, Mika!" biglang sinabi ni Gab.

Napatingin si Mika sa katabi nila.
Doon nakaupo sina Jin at Gab. Nakita niya kaagad si Gab pero hindi niya napansin si
Jin dahil sa magkaibang lamesa sila nakapwesto. Hinubad ni Gab ang suot niya na
bagay para hindi sila mapansin nito at ganon din naman si Jin. Tumayo siya at
nilapitan si Mika. Hindi na niya kinaya pa ang naririnig niya.

"Sumosobra ka na, Mika."
"Haeja, ano’ng—‘Wag mong sabihing nagkagusto ka na din kay Gab kaya mo ‘to
ginawa?!"
"Oo, sabihin na natin na nagustuhan ko siya. Mabait siya at ganun din si Jin kaya
gusto ko na tapusin ang kasamaan mo!"
"Kulang pa ba ang lahat ng binigay ko sa ‘yo?! Gusto mo pa ng pera?!"
"Ginawa ko lang ‘to dahil kaibigan kita, Mika."

Natawa si Mika sa sinabi nito.

"Kaibigan? Nagbibiro ka ba? Kahit
kailan, hindi kita tinuring na kaibigan. Traydor ka!"

Kinuha ni Mika ang baso na may
laman na tubig sa harap niya at tinapon ang laman nun sa mukha ni Haeja.

"Haeja!" nasabi ni Jin.

Tumayo si Jin at nilapitan si
Haeja. Kumuha siya ng panyo at pinunasan ang mukha nito.

"So you're both here? What a big
surprise!" gulat na sinabi ni Mika.
"Jin, mauna na kayo sa sasakyan. Susunod na lang ako," utos ni Gab.


Madaling umalis doon sina Jin at
Haeja. Pumasok muna sila sa sasakyan ni Gab. Nakikita nila galing sa sasakyan sina
Mika at Gab sa loob.

"Gab, I will explain everything to
you," natatarantang sinabi ni Mika.
"Umupo ka na. Pinagtitinginan na tayo."

Umupo sina Mika at Gab. Hindi
maitago sa mukha ni Mika ang pagka-tense sa mga nangyayari. Kinakabahan siya at
hindi niya alam ang gagawin.

"Hindi ko pa ba narinig ang lahat,
Mika?"
"Gab, don't be like this. Let me explain."
"Explain? Sige, makikinig ako. Sabihin mo na lahat ng gusto mong sabihin dahil baka
huling beses na ‘to na makakausap mo ako."
"You know how I feel. You also know that I love you. I don't understand why you
didn't care for my feelings. I was badly hurt."
"Alam mo din ang nararamdaman ko, Mika. Alam mo na si Jin ang mahal ko kahit noon
na hindi pa siya bumabalik. Nilinaw ko naman sa ‘yo ‘yon. May pakialam ako sa ‘yo
kaya sinubukan ko na ipaintindi sa ‘yo pero hindi mo ako naintindihan. Kung hindi
kita sinaktan, aasa ka lang sa wala. Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan mo
pa ‘tong gawin."
"I want you back. I'm sorry for what I have done. Please forgive me," makaawa niya.
"Sana nga ganun lang ‘yon kadali, Mika. Pinatawad kita noon pagkatapos ng ginawa mo
kay Jin pero nagawa mo ulit na--"
"Wala akong ginawa sa kanya noon. Aksidente ang nangyari! ‘Wag mo sanang sayangin
ang limang taon na pagkakaibigan natin dahil lang sa babaeng ‘yon."
"Hindi ko ‘yon sinayang. Ikaw ang sumayang non."

"’Wag mo din kakalimutan na best friend mo ako."
"’Yan ba ang gawain ng isang best friend?!"

Nahihirapan na si Mika na
magpaliwanag kay Gab dahil alam niya na galit na ito.

"Nagsisisi na ako sa nagawa ko."

Tumayo doon si Gab.

"I loved you so much that I became
like this. We were the same, Gab. You were like this before because you love her so
much. We are all doing wrong things because of love. I regret everything that I
did. It doesn't matter to me if you can't accept my feelings but please remain as
my only friend. You're all I have, Gab. Don’t leave me."
"Hindi ko alam kung mapapatawad pa kita sa lahat ng nagawa mo sa ‘min, Mika. Akala
ko nagbago ka na pero hindi pa pala."

Napapailing si Gab. Dismayado siya
sa mga ginawa ng kaibigan niya. Bigla na lang lumuhod si Mika sa harap ni Gab.

'Kung ito lang ang paraan para
hindi siya mawala, gagawin ko.'

Hindi inaasahan ni Gab ang ginawa
ni Mika. Kahit na sina Jin at Haeja ay nagulat sa ginawa nito.

"Magalit ka na sa ‘kin kung gusto
mo dahil matatanggap ko ‘yon. Saktan mo ako, murahin mo ako, gawin mo ang gusto
mong gawin pero ‘wag mo lang akong iiwan. Nagsisisi na talaga ako sa ginawa ko.
Magbabago na ako kapag pinalagpas mo ‘to," umiiyak na sinabi ni Mika.

Umupo si Gab sa harap ni Mika at
pinunasan ang luha niya saka ito niyakap.

"Mapapatawad din kita pero hindi pa
sa ngayon, Mika. Tandaan mo, kapag ipinagpatuloy mo pa ‘to, lahat ng nagmamahal sa
‘yo, iiwan ka."

Binitawan ni Gab si Mika. Hinawakan
siya ni Mika sa mukha at hinalikan siya.

"I love you. I will wait until that
day comes."

Tinulungan siya ni Gab na makatayo
at saka siya pumunta sa counter ng restaurant para bayaran ang mga kinain nila ni
Jin at saka siya umalis doon. Pagkarating nila sa bahay ni Jin ay pumasok na sa
isang kwarto si Haeja at pumasok naman sila sa kwarto ni Jin.

"Jin, may problema ba? Kanina ka pa
tahimik."
"Walang problema, Gab."

Hinila ni Jin si Gab papunta sa
kama at pinaupo ito doon. Kumuha siya ng panyo at pinunasan ang labi ni Gab.

"’Yan, mas okay na. Namumula pa
kasi ang labi mo dahil sa lipstick ni Mika."

Hinawakan ni Gab ang kamay ni Jin.

"Nagseselos ka ba?"
"Hindi ko maiwasang hindi magselos lalo na't alam ko na may nararamdaman siya sa
‘yo."
"Halika nga dito."

Hinila ni Gab si Jin papaupo sa
kandungan niya at hinawakan ang mukha niya.

"Wala kang dapat na ipagselos.
Kahit na ganun pa man, alam mo na wala akong nararamdaman para sa kanya."
"She really loves you. She even kneeled in front of you. Based on her attitude, she
wouldn’t do such thing."
"Alam ko pero wala na siyang magagawa dahil ikaw ang mahal ko. Para sa ‘kin, ikaw
ang pinakamaganda, pinakasexy at pinakamabait na babae sa mundo."
"Binola mo pa ako!"
"Hon, dito ako matutulog, ah?"
"Hindi pwede! May pasok ka pa bukas. Sige na, umalis ka na."
"Tinataboy mo ba ako?"
"Hindi, hon."

Tumayo si Gab at si Jin. Hinawakan
ni Gab si Jin sa bewang at hinila papunta sa kanya.

"Tapos na ang lahat ng problema
natin, Jin. Sigurado ako na hindi na tayo guguluhin pa ni Mika pagkatapos namin
mag-usap."
"Mabuti naman kung ganun. Masaya ako na okay na ang lahat."

Hahalikan sana ni Gab si Jin pero
umiwas siya.

"Ako na lang," sabi ni Jin.

Hinalikan ni Jin sa pisngi si Gab.

"Good night, hon. Umuwi ka na.
Magkita na lang tayo bukas."
"Good night, Jin."
Ilang araw na din ang nakakalipas simula nang mabunyag ang lahat ng itinatago ni
Mika. Simula nang gabing iyon ay nagkukulong na lang siya sa kwarto niya.

"Ma'am Mika, may lalaki po sa labas
na nagpipilit pumasok."
"Si Gab ba ‘yon?"
"Hindi po, hindi din siya si Sir Marc."

Biglang may nagbukas ng pinto sa
kwarto ni Mika at nakita niya si Zeke.

"Sige, kilala ko siya. Iwan niyo
muna kami."

Lumabas ang katulong at naiwan
silang dalawa doon. Nilapitan ni Zeke si Mika at umupo sa tabi nito. Parang wala
lang siyang reaksyon sa biglang pagpunta nito doon. Hindi rin naman ito nagsasalita
kaya nauna na siyang magsalita.

"Why are you here all of a sudden?
What do you need?!"
"I don't need anything from you. You need me, Mika."
"I don't need you or your help."
"I heard everything from Marc."

Napangisi si Mika.

"I'm a laughing stock now."
"You really are."

Mika rolled her eyes at him. She
doesn’t understand why Zeke visited her.

"Are you here to insult me?! If so,
just leave me alone!"
"Alam mo ba kung ano ang itsura mo ngayon, Mika?"

Pwersahang hinila ni Zeke si Mika
papunta sa loob ng CR sa kwarto niya at itinapat siya sa malaking salamin doon.

"Tingnan mo ang sarili mo sa
salamin. Ganyan ka na kapanget ngayon. Wala kang ginawa kung hindi umiyak at hindi
ka na din kumakain ng maayos. Tingnan mo nga ‘yang katawan mo! Ang payat mo na nga,
lalo ka pang pumayat!"
"What exactly is your point?"
"Hindi kita iniwan ng ganyan, Mika. ‘Wag mong sirain ang buhay mo dahil lang sa
isang lalaki. Lalaki lang ‘yan."
"If you didn't leave me for that girl, I wouldn't be like this! I wouldn't have
fallen for that guy and I wouldn't be hurting this much if only you stayed by my
side!"

May tumulong luha sa mata ni Mika.
Sa tuwing naaalala niya ang mga masasayang alaala nila ni Gab at ang pag-iwan sa
kanya nito ay napapaiyak siya.

"There is no one to blame but
yourself! You’re the one who is responsible for the consequences of your wrong
decisions, Mika!"
"Get out! You're not helping, Zeke! Get out of my house!" sigaw niya.

Pinagtutulakan ni Mika si Zeke
palabas ng kwarto niya pero hindi niya kaya ang lakas nito. Tuluyan na lang siyang
umiyak at niyakap siya ng mahigpit ni Zeke. She feels miserable and lonely. Galit
siya sa sarili niya at sa lahat ng tao sa paligid niya.

"I'm sorry, Mika."

Pinaupo ni Zeke si Mika at hinayaan
niya lang ito na umiyak ng umiyak hanggang sa kusa itong kumalma.

"You may leave me now," kalmadong
sinabi ni Mika.
"Maligo ka at may pupuntahan tayo."
"Ayaw kong sumama sa ‘yo. Kung pinadala ka dito ni Marc para pilitin ako na
tanggapin ang trabaho na ‘yon, umalis ka na lang."
"Why did you rejected the offer? You've been waiting--"
"I don't like to do it. I don't want to do any work. I just want to stay here in my
house."
"Lahat ng trabaho mo, hinihintay ka na. Hindi mo ba alam kung anong perwisyo ang
ginagawa mo para kay Marc?"
"He can handle it, he's my manager. I knew it, you were sent here by Marc to
convince me."
"You're wrong. Actually, I'm here to make you see something that you should see."
"What are you talking about?"
"This is not related to your work. If you're curious enough, come with me."

Napatingin si Mika kay Zeke at sa
nakikita niya dito, may isang bagay na kailangan niya talagang makita. Ano man
‘yon, wala siyang kaalam alam.

"I'm intrigued. Okay, wait for me."

Madaling naligo at nag-ayos si
Mika. Napaisip siya dahil sa sinabi ni Zeke. Gusto niyang malaman kung ano ‘yon
kaya napapayag siya nito na sumama sa kanya. Paglabas niya ng CR, wala na doon si
Zeke kaya lumabas siya ng kwarto at nakita niya ito sa kusina.

"Why are you here?" tanong ni Mika.
"Good timing. I just finished cooking your food. Sit down."

Umupo si Mika sa harap ng lamesa at
tiningnan si Zeke.

"I think this is the first time
that you cooked for me."
"Is it? Then, you should eat well because I'm not doing this again."

Nilagay ni Zeke ang isang plato na
puno ng pagkain sa harap ni Mika.

"Eat."
"I don't feel like eating, Zeke."
"If you want to know what I'm talking about earlier, you should at least eat half
of that. You need some energy."
"Okay, fine."

Nagsimulang kumain si Mika. Umupo
din sa harap niya si Zeke at tinitingnan siyang kumain.

"Aren't you going to eat?"
"Watching you eat makes me full."

"Stop joking, Zeke. I'm not in the mood for your lame jokes."
"Ang init talaga ng ulo mo palagi. Hindi ka pa din nagbabago."

Pagkatapos kumain ni Mika ay umalis
sila at pumunta sa isang lugar na hindi pa napupuntahan ni Mika. Nakaayos ang lugar
na tila ba may party na magaganap.

"Why are we in this kind of place?"
"Just wait for a little bit more and you'll know why, Mika. Don't be impatient."
"But why do we have to hide?"
"Because they shouldn't see us."

Nasa isang pwesto sila kung saan
nakikita nila ang lugar at nakatago sila doon. Hindi nagtagal at dumating doon sina
Gab at Jin. Nainis si Mika dahil pakiramdam niya ay set-up na naman ‘to ni Zeke
para mainis siya lalo.

"What is this all about, Zeke?"
"Just watch, I'll explain everything to you later."

Wala nang nagawa si Mika kung hindi
manood at makinig na lang sa kanila. Alam niya na hindi siya dadalhin ni Zeke sa
lugar na ‘yon ng walang dahilan. Ngayon lang ito ulit nagpakita sa kanya at ngayon
lang siya nito kinausap kaya naisip niya na may malaking rason kung bakit bigla na
lang itong nagpakita sa kanya.

"Gab, what are we doing here?"
tanong ni Jin.
"We’re here for a date. After all the problems that we encountered, we should
celebrate because we overcame them."

Ipinaghila ng upuan ni Gab si Jin
at saka ito umupo.

"Sa totoo lang, sosorpresahin dapat
kita pero ayaw ko ng maulit ang nangyari noon. Dito din dapat ang punta mo noon
bago ka maaksidente. Dahil natatakot ako sa pwedeng mangyari, sinundo na kita."
"Ganun ba? Masyado ka namang natatakot. Hindi na ‘yon mangyayari ulit."
"Life is always full of surprises whether it may be good or bad. Hindi natin alam
kung ano ang mangyayari. Mas mabuti na ang nag-iingat."

Nagsimulang magpatugtog ng kanta at
dinala doon ang pagkain nila.

"Eat, I know you're hungry."
"I'll eat this well."

Nagsimula silang kumain at
napatingin si Jin sa paligid.

"Hindi ba parang ang romantic ng
lugar na ‘to para sa date lang? Pwede naman kasi tayong kumain sa restaurant lang."
"Ayaw mo ba dito?"
"No, it’s not like that. Para kasing gumastos ka yata masyado para dito pero
nagustuhan ko ang lugar na ‘to."
"’Wag mo ng isipin pa ang gastos. Enjoy-in na lang natin ang gabing ito."

Kumain si Jin hanggang sa mabusog
siya. Tumayo si Gab at lumapit sa banda na tumutugtog at kinuha niya ang
microphone.

"This song is for you, Jin. I hope
that you'll like it."

Napangiti si Jin. Sobrang saya niya
sa gabing ‘yon dahil bukod sa wala siyang iniisip na problema ay kasama niya pa si
Gab.

♫ Oh.. Oh yeah, yeah, my baby.
You know I cannot explain how it feels when we touch.
Everywhere I go I call your name, it keeps me strong to carry on.
Sometimes when all hope is gone,
your love is there to guide me through.
‘Til the end of time my love is yours. ♫

Pamilyar kay Jin ang kantang ‘yon.
All My Love by Stevie Hoang ang kinakanta nito. Masaya si Jin na marinig ang boses
ni Gab na kumakanta. Sa pagkakaalala niya, huli siyang kinantahan nito noong
sinusubukan nitong ipaalala sa kanya ang lahat at sa bahay pa ‘yon ni Gab.

♫ When we fly, feels like your
loving takes me high.
The stars are shining on this special night,
feels like true love is in the air, love is in the air, baby.
You know I cannot explain how you just got me this way.
You make me wanna give all my love to you
and every time that you're not here,
you know it drives me crazy
you make me wanna give all my love to you.
All my love.. whoa whoa ♫


Nilapitan ni Gab si Jin at
hinawakan siya sa mukha. Kinikilig siya sa mga ginagawa ni Gab. Pakiramdam niya ay
mga teenagers sila na nagliligawan.

♫ All the little things i will do
like crawl my fingers through your hair,
bring you breakfast when you are in bed
to let you know i really care.
Baby, I won't treat you wrong
‘cause I don't wanna see you cry.
With me, your lonely days are gone.
It feels so right waking up with you here by my side.
Girl, I never wanna say goodbye.
This love that we have will never end.
This love will never end, baby.
You know I cannot explain how you just got me this way
you make me wanna give all my love to you
and every time that you're not here
you make me wanna give all my love to you ♫

Bumalik si Gab sa pwesto niya at
tiningnan siya ni Jin na may ngiti sa labi.

♫ So many times I wondered to
myself if I would find
a special kind of love to hold me down and change my life
and now you're here girl i will always be right by your side,
right by your side..
You know I cannot explain how you just got me this way
you make me wanna give all my love to you
and every time that you're not here
you make me wanna give all my love to you. ♫

Pagkatapos ni Gab kumanta ay agad
niyang kinuha ang bouquet ng bulaklak na inihanda niya at ibinigay kay Jin.

"Nagustuhan mo ba?"

Tumango si Jin at ngumiti.

"Oo, Gab. Gustong gusto kong
naririnig kang kumanta."

Lumuhod si Gab sa harap ni Jin.
Nanlaki ang mata ni Jin sa ginawa ni Gab.

"Alam ko na hindi ito kagaya ng gusto ng ibang mga babae pero ayaw ko na patagalin
pa at naisipan ko na gawin na lang simple dahil ayaw mo din naman ng maarte."

Tiningnan ni Gab ng deretso sa mata
si Jin. Kinuha niya ang maliit na kahon sa bulsa ng damit niya at binuksan ‘yon.

"I know that this is sudden but I
can't wait no more. I can't promise to be with you forever but I can promise you
that I will love you as long as I'm alive. I will take care of you and protect you
like I always did. I want to grow old and spend all my life with you. Jin Charel
Tan, will you marry me?"
"Do you even have to ask? Of course, Gabriel Vincent Teppei, I would love to marry
you!"

Isinuot ni Gab ang singsing sa
daliri ni Jin at niyakap siya. Napakasaya ng dalawa dahil alam nila na sa dami ng
pagsubok na dumating sa buhay nila ay nanatili pa din silang matatag at ngayon,
magpapakasal na sila.

"I love you, Gab."
"I love you more, Jin."

Hinalikan ni Jin si Gab at niyakap
ulit ng mahigpit. Nakatingin pa din sa kanila si Mika habang umiiyak. Hindi na
nakayanan pa ni Mika na manood at umalis siya doon at pumasok sa loob ng kotse.
Agad din siyang sinundan ni Zeke.

"You really want me to see him
proposing to her?! I know you knew that this would happen! Why do you want me to
see all of that crap?!" naiinis na tanong ni Mika.
"I'm sorry but this is the only way to make you realize that its over for you.
Tigilan mo na si Gab dahil ikakasal na siya. Move on and start a new life without
him."

Sobrang nasaktan si Mika sa mga
nakita at narinig niya. Napailing siya sa mga sinabi ni Zeke.

"It’s not over yet, Zeke. I will
not give up on him. I cannot just watch them be happy while I am here, hurting. I
will definitely ruin their lives. I’m going to kill her!"

Hinawakan ni Zeke si Mika sa
balikat at inalog siya.

"Are you crazy, Mikaela?!"
"I guess I am."
"Tumigil ka na sa mga binabalak mo! Alam mo ba kung bakit ako nandito ngayon?
Nandito ako para patigilin ka sa lahat ng mga gagawin mo."
"You can't stop me, Zeke. No one can stop me."
"We played with love, Mika. Everything started because of that game and now, I'm
here to end this. Sa ‘ting dalawa nagsimula ang lahat kaya dapat tayo din ang
tumapos. Tama na, Mika! Talo ka na! Iniwan ka na niya at alam mo ba kung bakit?
Kasi masama kang tao! Puro sarili mo lang ang iniisip mo!"
"I want him back and if killing Jin is the only way--"

Sinampal ni Zeke si Mika ng
malakas. Napahawak na lang si Mika sa pisngi niya. Gusto niya na magising na ito sa
katotohanan.

"Hindi mo ba nakukuha, Mika?
Magising ka na nga sa katotohanan. Wala na si Gab sa ‘yo at kung gusto mong makuha
ulit ang loob niya, gawin mo ang tama. Humingi ka ng tawad sa kanya at ipakita mo
na talagang nagsisisi ka."

Naalala ni Mika ang huling pag-
uusap nila ni Gab. Sinabi ni Gab na mapapatawad din siya nito pero hindi pa sa
ngayon.

"Tanggapin mo ang trabahong inaalok
sa ‘yo at subukan mong magbagong buhay. Pagbalik mo, kausapin mo si Gab at ipakita
mo sa kanya na nagsisisi ka na at sigurado akong papatawarin ka din niya."
"How could you be so sure?"

"Gab treated you like a friend and I know he will always do. It's just that, he's
mad because of what you've done. Aren't you tired of these games, Mika?"
"I'm tired, I'm really tired."
"It's time for you to move on and start a new life.. without him."

Naisip ni Mika na tama si Zeke.
Ngayon niya lang naisip na lahat ng mga nangyari ay kagagawan niya din.

'Siguro nga ito na ang parusa ko sa lahat ng nagawa ko. Tama na siguro ‘to. Masyado
na akong nasaktan at marami na din akong nasaktan. Ngayon, naiintindihan ko na ang
nararamdaman ni Risa noon nang lapitan niya ako. Mahal niya lang talaga si Gab kaya
niya nagawa ‘yon. Panahon na nga siguro para magbagong buhay ako.'
EPILOGUE + Author's Note [Game of Love 2: Still in Love...]
ANNOUNCEMENTS:

Bookstore.
- Game of Love 2: Still in Love is now published under LIB. P199.75.

- No Book 3 and No Softcopies/Compilation.

online. It was aired on TV5 on December 15-19, 2014. Starring: Kean Cipriano,
Chanel Morales, Nicole Estrada and Phytos Ramirez.
- There will be Special Chapters . Gagawan ko po kapag may time ako and it will be
posted together with this book.
-Visit ainetanstories.weebly.com for more information about my stories.
-----------------------------
Epilogue
This part of the book is deleted because of the published book. You may read the
ending on the book version. It is now available on Precious Pages and other
bookstores nationwide for P199.75.
-------------------------------
Hello guys! Salamat sa mga sumuporta ng Still In Love. Sana suportahan niyo din ang
iba ko pang stories at mga gagawin ko pang stories in the future.
Walang Twitter accounts ang characters kaya kung may nakausap man kayo na
nagpapakilala na character ng stories ko, hindi ko po sila kilala.May nakita po
kasi ako na nagpapanggap na si Jin at Gab sa twitter.
Again, thank you for the love and support for this story :)
-aine_tan
Special Chapter 1: Aine & Steven [Game of Love 2: Still in Love...]

GAME OF LOVE is going to be PUBLISHED AS A BOOK soon. Abangan niyo po :)
Sana bumili kayo. LIMITED EDITION din ang libro kaya sana makabili kayo. For more
information and updates sa release ng book, sali kayo dito sa group na
to. http://www.facebook.com/groups/AineTan/ o kaya ilike niyo ang page ko dahil dun
ako nagpopost ng announcements. http://www.facebook.com/AineTanStories Wag din kayo
mahihiya na magtanong about sa book.
Click the star icon to vote. Feel free na magcomment din :)
----------------------------------
Ano na nga ang nangyari kina Steven at Aine pagkatapos nilang magbreak at
magkabati? :) Basahin na lang para malaman. Madaming naghintay nito at eto na yun.

~~

 Nasa opisina si Steven at walang
ginagawa. Nagtatrabaho siya sa kompanya ng mga magulang niya pero maghapon ay wala
siyang ginagawa kung hindi maglaro doon at magpalipas ng oras. Lahat kasi ng
trabaho ay inaasa niya sa mga empleyado. Inaaral niya lang ang mga kailangang pag-
aralan kapag humaharap sa mga magulang niya at sa mga board members.

'Ang boring naman. Ang tagal nung sinasabe nila na dadating dito'

Hindi pa din halos nagbabago si Steven. Happy-go-lucky pa din siya. Alam niya naman
na hindi niya kailangang pumalit sa pwesto ng mga magulang niya dahil may kapatid
siya na pwedeng pumalit sa kanila. Habang nakatingin sa labas ay tumunog ang phone
niya.

"Oh. Napatawag ka?"

[ Kuya Steven! Wag mong kakalimutan
yung meeting mo kasama yung bagong shareholder ah? ]

"Oo na! Nandito na ko sa office.
Wala naman akong ginagawa dito"

[ Maghintay ka lang dyan. Hindi ko
kasi sigurado kung anong orassiya pupunta pero baga mga dinner siya pumunta dyan ]

Tiningnan ni Steven ang orasan at nakita na 1 pa lang ng hapon.

"Dinner?! Bakit mo ako pinapasok ng maaga?!"

[ Sabi ko nga sayo, hindi ako
sigurado. Ready ka na ba sa sasabihin mo? ]

"Ano bang sasabihin ko?"

[ Kuya naman e! Ngayong araw lang
ako mawawala sa trabaho kaya ako humingi ng tulong sayo. Tulungan mo naman ako ng
maayos. Lagot tayo kay Daddy kapag pumalpak ka ]

"Niloloko lang kita. Ako na ang
bahala. Babae ba yun?"

[ Oo kuya. Mga kasing-edad mo lang
siya. Oo nga pala, padalhan mo siya ng bulaklak. Itetext ko sayo yung address ]

"Anong klaseng bulaklak ba? Pang
patay?"

[ Kuya, magseryoso ka nga! Kahit
ngayon lang, please? ]

"Hindi kita ipapahiya. Wag kang
mag-alala. Sige, ako na bahala. Asikasuhin mo na trabaho mo dyan"

[ Okay, I'll call you later ]

Ngayong araw ay may inasikasong trabaho sa ibang lugar ang kapatid kaya naisipan
niyang babae kaya kailangan niya na pansamantalang manatili doon para gawin ang
iniwan nitong trabaho.


'Hindi ko na kailangan pang pag-aralan yun. Shareholder na yun kaya hindi ko na

kailangan pang iimpress. Kasing-edad ko at babae pala ah? Dadaanin ko lang yan sa
charm ko at tapos na ang meeting'

Hinintay niya ang text ng kapatid para malaman ang address ng babaeng yun para
mapadalhan niya ng bulaklak. Pagkatapos noon ay sinulat niya yun sa isang papel.
Nagdagdag siya ng isa pang papel para sa pagpapasalamat dito.

"Patricia!" sigaw niya


Nang marining ng sekretarya ni Steven ang tawag nito ay agad siyang tumayo at
pumasok sa opisina nito.


"Yes, Sir? May problema po ba?"

"Padalhan mo ang address na to ng
bulaklak. Siguraduhin mo na yung pinakamaganda ang ibibigay mo dahil shareholder
yan. Ito din ang isusulat sa card"

"Okay Sir. May kailangan pa po ba
kayo?"

"Bumili ka ng.."

"Ng ano po?"

Nag-isip si Steven ng pagkain na mahirap hanapin.

"Bumili ka ng cotton candy bago ka bumalik dito. Gusto ko yung nabibili sa kalye,
hindi sa grocery"

"C-cotton candy po?"

"Oo. Gusto ko kumain nun"

"Sige sir"

"Pwede ka na umalis"

Lumabas sa kwarto na yun ang sekretarya niya para sundin ang mga iniuutos niya.
Dahil walang magawa ay naisipan niya na tawagan ang isa sa mga babae na nakilala
niya sa bar noon.


"Hi babe! It's me, Steven"

[ Steven?! Oh my gosh! Akala ko
hindi mo na ako tatawagan ]

"Busy ka ba?"

[ No, not at all ]

"May bibigay ako sayong address.
Pumunta ka dun, ngayon din. Magkita tayo. Bilisan mo"

[ Okay, no problem sweety! See you!
]

Sinadya ni Steven na patagalin ang sekretarya niya dahil alam niya na haharangin na
naman nito ang magiging bisita niya. Pinagsabihan kasi ito ng kapatid na wag
magpapapasok ng ibang babae sa opisina niya para makapagtrabaho siya ng maayos pero
kahit na ganun ay wala pa din itong ginagawa.

'Maganda kaya yung shareholder na yun? Kung chicks yun, susunggaban ko na yun. Nasa
edad na din ako para mag-asawa at ang mga kagaya ng ganung babae ang talagang
magugustuhan ng tatay ko para sakin'

Naghintay lang siya doon hanggang sa dumating ang babae na pinapunta niya doon.

"Hi Steven!" nakangiting bati ng babae sa kanya

Humalik sa pisngi niya ang babae. Madali naman itong pinapasok ni Steven.

"Ooh! Ang laki naman pala ng office mo"

"Wag ka maingay dahil kapag
dumating dito ang sekretarya ko. Sigurado akong paaalisin ka nun"

"You even have your own secretary?
Mayaman ka nga!"

Umupo si Steven sa swivel chair niya at hinayaan ang babae na magtingin tingin.

"Ano nga ulit ang pangalan mo?" tanong ni Steven

"Mapple. How can you forget my
name? Last week lang tayo nagkakilala"

"Sorry, babe. Madami lang akong
inaasikaso kaya nakalimutan ko" pagdadahilan ni Steven

Lumapit ang babae kay Steven at umupo sa lap niya. Idinikit din ng babae ang daliri
niya sa dibdib ni Steven at gumawa ng imaginary circles doon.

"Nah, it's okay babe. I'm sure na napakaraming employees dito kaya nakakalimutan
mo"

"A-ah oo, tama"

Nagulat si Steven nang nag-iba ng upo ang babae. Nakaupo pa din ito sa lap niya
pero ngayon ay nakaharap na sa kanya. Hindi niya inaasahan ang ginawa nito at alam
niya na sineseduce siya nito.

"May problema ba?" nakangiting tanong ng babae

"Wala"

"Bakit parang hindi ka komportable
sa posisyon natin?"

"Sino may sabe sayo nyan? Nasa
opisina lang tayo kaya ganito"

"Oh really? Don't worry, wala pa
naman yung sekretarya mo. Why don't we--"

Bigla siyang sinunggaban ng halik ni Steven para hindi na siya magsalita ng

magsalita. Alam niya naman na yun ang habol ng babae sa kanya.

"Is that you want?" tanong ni Steven

"Can you give me more than that?"


Nakita ng babae na nag-iba ang expression ni Steven at alam niya na ang sagot sa
tanong niya. Alam niya na hindi nito makukuha ang gusto niya. Hinalikan niya ulit
si Steven. Gusto niya na mapasakanya ito. Matagal na kasi itong may gusto sa kanya
pero hindi siya napapansin nito.

'Kung gusto ko talagang mapasakin siya, kailangan kong magkaanak kay Steven at sa
ganitong paraan ko yun gagawin. Wala naman siyang girlfriend kaya pwede maging
kami'

~~

"Good morning, Ma'am" bati ng receptionist

"I'm here for the meeting. Where
should I go?"

"Please follow me, Ma'am"

Naglakad ang babae at habang naglalakad papunta sa opisina ni Steven ay

pinagtitinginan siya. Hindi naman tumitingin ang babae sa ibang direksyon. Bihis na
bihis ito at nakasuot ng shades. Nang makarating sa labas ng opisina ni Steven doon
ay tumigil ang receptionist. Nagtataka ito kung bakit wala doon ang sekretarya ni
Steven.

"Wait a minute, ma'am"

Lumapit ang receptionist sa isa sa mga empleyado doon.

"Nasaan si Patricia? Nandito na yung guest" tanong ng recepetionist

"Lumabas siya. Hindi pa
nakakabalik"

"Ano?!"


Agad na nilapitan ng receptionist ang babae.

"What's the problem?"

"Ma'am, can you wait for a few
minutes?"

"And why will I?"

"The secretary is not yet here. You
can't come in unless--"

"What?! As far as I know, they made
time for me. Tumawag pa ako sa secretary at nagsabe na papunta na ako. You know
what? Just leave me here. I'll go inside"

"Ma'am, hindi po pwede"

"You want me to wait?! What if I
pull out my shares in this company?"

"Sorry Ma'am"

"Bumalik ka na dun. Hindi ko na
kaya maghintay kaya ako na lang ang papasok. Is it this room?"

"Yes Ma'am"

"You may go"

Iniwan na siya doon ng receptionist. May kasamang dalawang lalaki ang babae. Ang
bodyguard at ang secretary nito. Pumasok siya sa pinto at hindi inaasahan ang
nakita doon. Isang lalaki at isang babae ang naghahalikan. Sinenyasan niya ang
dalawang kasama na maiwan na lang sa labas at siya ang pumasok sa loob. Dahil sa
pagpasok niya ay nagulat si Steven pati ang kasama nito. Agad na tumayo si Steven
at inayos ang damit niya. Ganun din naman ang babae.

"Umalis ka na dito" utos ni Steven sa babae

"Okay, I'll call you Steven. Bye!"


Naglakad ang babae palabas sa pinto pero natigilan siya ng magsalita ang babae na
bisita.


"Fix yourself, first. Ayaw mo naman siguro na isipin ng iba na nagmake-out kayo
dito, hindi ba?"


Kumuha siya sa bag niya ng tissue at binigyan ang babae. Agad na na kinuha yun ng
babae at tuluyang lumabas.


"I'm sorry. I didn't expect you to come this early" nahihiyang sinabe ni Steven

"You should be sorry"

"How can I make up to you?"

"Just come here"


Lumapit si Steven sa babae. Kumuha naman ulit ang babae ng tissue sa bag niya at
pinunasan ang bibig ni Steven na may kalat pa ng lipstick.

"Next time, don't do this again. It's embarassing. For now, I'll let this pass"

"I'm very sorry. Thank you, Ms.?"

"Tan. I'm Aine Tan"

Napaatras si Steven sa narinig. Tinanggal ng babae ang suot na shades. Nag-iba na

naman ang itsura nito dahil sa kulay at ayos ng buhok.

"Aine, p-panong--"

"You're right. Ako ang shareholder
na yun. I thought I'm having a meeting with your sister but it turns out to be you"

"Aine, sorry sa nakita mo kanina.
Hindi ko sinasadya--"

"Hindi mo sinasadya na maabutan ko
kayo na naghahalikan? What's new, Steven? I know you're always like this. As
expected, hindi ka pa din nagbabago"

"Mali ka ng iniisip"

"Nakita ko na, may kailangan pa
bang ipaliwanag dun?"

"Aine, sorry--"

"You don't have to explain, okay?
I'm here for work, not for you. Let's proceed with the meeting"

Umupo si Aine sa upuan sa harap ng malaking table at sumunod doon si Steven.


"Kausapin mo naman ako"

"Ayoko na makipag-usap kung
personal matters yan"

"Okay, if that's what you want"

~~

Ipinresent sa kanya ni Steven lahat ng kailangan at kinausap niya din ito tungkol
sa trabaho at walang halong personal na bagay. Hindi inaasahan ni Aine na kaya din
pala ni Steven maging seryoso lalo na sa trabaho.

"That's all" pagtatapos ni Steven

"Okay, thank you Mr. Santos. I'm
looking forward to working with you"

"The meeting ends here. Siguro
naman pwede na kita makausap"

"Pwede pero mas gugustuhin ko kung
hindi. Kailangan ko na umalis"


Tumayo si Aine pero bago pa man siya makahakbang, nahawakan na ni Steven ang kamay
niya.


"Give me 5 minutes, please?"


Tiningnan siya ni Aine.


"5 minutes? Are you sure?"

"Oo. 5 minutes lang"

"Okay. Now, speak"


Umupo si Aine at inorasan si Steven. Nag-isip muna si Steven ng sasabihin niya bago
siya magsalita.

"Aine, magiging ganito ka pa din ba sakin? Akala ko ba okay na tayo? Nagkita na

tayo nung kasal nina Gab at okay na tayo dun, bakit bigla kang naging ganito
sakin?"

"4 minutes"

"Nakikinig ka ba? Kung galit ka o
hindi mo nagustuhan yung nakita mo kanina, sorry. Sigurado ako na iniisip mo na
nambababae na naman ako pero ngayon lang yan naulit. Matino na talaga ako dahil
alam ko na hanggang di ako tumitino,hindi ka babalik sakin. Papatunayan ko sayo na
matino na ako"

"3 minutes"

"Magdinner tayo mamaya"

"I can't. I'm really busy today"

"Sige, sa Sunday na lang"

"Busy ako. Wala akong oras sa
ganyan"

"Kung gusto, gagawa ka ng paraan.
Magkita tayo sa condo natin sa Sunday. 7 ng gabi"

"2 minutes"


Nagmadaling tumayo si Steven at may hinanap siya. Nang makita niya iyon ay inilagay
niya sa lamesa.

"Ito ang susi mo, binabalik ko na
sayo. Maghihintay ako doon. Kapag sinipot mo ako, ibig sabihin okay na tayo at
pumapayag ka na maging friends tayo ulit. Hindi mo na din ako iiwasan at pumapayag
ka na patunayan ko sayo na nagbago na ako. Matagal kong hinintay na makita ka ulit
kaya hindi ko na to palalagpasin pa"

"Times up"

"Wala ka man lang bang sasabihin?"


Kinuha ni Aine ang susi saka siya tumayo. Hindi siya nagsasalita kaya naiinis si
Steven. Naglakad lang papunta sa pinto si Aine.


"I can give this back to you, right? Ipapadala ko na lang sayo. Sigurado naman ako
na hindi ako makakapunta dahil marami akong ginagawa. Ikaw na din ang nagsabi noon
na kapag iniwan kita, ituturing mo ako na hindi mo kakilala. You survived before at
kaya mo din yun gawin ngayon. Alam ko tong gimik mo. Gusto mo na magkabalikan tayo
pero 'no' ang sagot ko dyan. It's over, Steven. Ayoko na. Sapat na yung nagbabatian
tayo. We don't actually have to be friends. Bye"


Lumabas kaagad si Aine ng pinto. Hindi niya na binigyan ng pagkakataon si Steven na

makasagot dahil matatagalan siya doon lalo.


'Mas okay na yung ganito. Alam kong wala na talaga siyang pag-asa na magbago.
Babaero siya at mananatili siyang babaero'


Napaupo na lang si Steven at napasabunot sa buhok niya.


'Ano ba tong ginawa ko? Ngayon na lang nga nangbabae ulit, nahuli pa. Hindi lang ng
basta sino kung hindi si Aine pa. Kung minamalas ka nganaman oh. Hindi pa din ako
susuko. Alam ko na may nararamdaman pa siya sakin. Nakikita ko sa mga mata niya
yun. Nagmamatigas lang talaga siya'


~~


Napatingin si Aine sa oras. 6:45 na ng gabi pero hanggang ngayon ay hindi pa din
siya nakakapagdesisyon. Sunday na ngayon at yun na ang araw na niyaya siya ni
Steven na makipagkita. Humindi man siya noon pero gabi gabi niyang iniisip ang
sinabe ni Steven. Pinag-iisipan niyang mabuti kung dapat ba siyang pumunta o
hindi. Hindi niya padin maikakaila na mahal niya pa din ito hanggang sa ngayon.


'Kapag pumunta ako, aasa lang siya na pwede pang maging kami. Alam ko na hindi ko
na maibibigay sa kanya yun. Kapag hindi ako pumunta, maghihintay siya sa wala.
Parang hindi ko yata kakayanin na wala siya'


Noong nag-iwasan sila ni Steven habang break na sila ay tinulungan siya ni Paolo na
makaiwas dito. Pinipilit ni Paolo na libangin si Aine sa ibang bagay at pinalitan
niya din ang number ni Steven sa phone ni Aine kaya sa tuwing tinetext ni Aine ang
number ni Steven ay siya ang nakakabasa. Alam ni Aine ang mga pinaggagawa ni Paolo
sa kanya noon kaya nagpapasalamat siya dito sa tulong nito sa kanya. May gusto sa
kanya si Paolo pero hindi na ito umaasa dahil alam niya na kaibigan lang talaga ang
tingin sa kanya ni Aine.


Hindi makapag-isip si Aine kung ano ang dapat niyang gawin. Gusto niyang pumunta
pero parang ayaw niya din. Naisipan niya na tawagan si Paolo para humingi ng
advice.


[ Oh Aine, napatawag ka? ]

"I need some advice. Hindi ko
talaga alam ang gagawin ko"

[ Tungkol saan ba yan? ]

"Kay Steven"


Sandaling natahimik si Paolo. Masaya siya noon na hindi na naguusap sina Steven at
Aine. Ngayon kasing nagkita na ulit ang mga ito, alam niya na may possibility na
magkabalikan sila at palalayuin ni Steven si Aine sa kanya.


[ What about him? ]

"I'm confused. I don't know what to
do"

[ Sa feelings mo na naman ba? ]

"Hindi pao"

[ If not, why? ]

"Naalala mo nung nakwento ko na
naginvest ako sa company nina Steven gamit yung pera na nakuha ko sa mom ko?"

[ Oo. Anong nangyari? Diba pumunta
ka dun nung nakaraan? ]

"Oo. Ang akala ko, kapatid ni
Steven ang makakaharap ko dahil siya ang nakausap ko nun pero si Steven pala"

[ May ginawa ba siyang masama
sayo?! ]

"Wala. He invited me for dinner.
Ngayon yun. 7pm. Hanggang ngayon, hindi ko pa din alam kung ano ang dapat kong
gawin"


Sandaling nag-isip si Paolo. Kahit na gusto niya si Aine ay hindi siya gumagawa ng
paraan para ilayo ito kay Steven. Gusto niya lang na tulungan ito at pasayahin.


[ Just follow your heart ]

"Pero kinokontra ng mind ko ang
heart ko. Hindi ko alam kung ano ba dapat ang gawin ko"

[ Sigurado ako na gusto mo pumunta.
Matagal mo siyang iniwasan at marami kang gustong sabihin at gustong marinig galing
sa kanya. Bakit hindi mo siya puntahan? ]

"Baka kasi umasa lang siya. Nasabi
ko na sayo noon na malabo na kaming magkabalikan"

[ Baka, baka, baka. Puro na lang
baka. Napupuno ka na naman ng takot. Life is full of risks. Gagawa at gagawa tayo
ng desisyon at yung desisyon na yun ang gagawa ng kapalaran natin. Walang masamang
sumubok. Ang masama dun, wala kang ginawa at pagsisisihan mo sa huli ]

"So, anong ibig sabihin mo? Anong
gusto mong gawin ko"

[ Puntahan mo na lang siya at
makipag-usap ka. Wala namang mawawala sayo. Baka nga mas maliwanagan ka lang. Yun
naman ang gusto ng puso mo diba? Sundin mo. Baka mamaya hindi mo sinupot at sa
huli, magsisi ka lang. Life a life without regrets. Don't be afraid to try. You
will not learn unless you try ]

"Thank you sa words of wisdom mo
Pao. Nakatulong ka na naman sakin. Sige, makikipagkita ako sa kanya. Thank you
talaga!"

[ You're welcome. Gusto mo ba na
ihatid kita? ]

"No, thank you. I can manage. Bye"


Agad na naghanap ng damit na isusuot si Aine. Inilabas niya lahat ng dress niya at
inilatag yun sa kama. Namili siya ng dress at isa isa yung tiningnan kung babagay
sa kanya. Halos lahat ng damit niya ay naisukat niya na pero wala siyang mapili.


"Ano kayang mas maganda? Ito, ito o ito? Ang hirap naman mamili!" naiinis na sinabe
niya


Umupo siya sa kama at nag-isip.


'Teka, bakit ako magbibihis ng maganda para sa kanya? Baka isipin nun na gustong
gusto ko na makasama siya'


Agad niyang niligpit ang mga damit at kumuha na lang ng pantalon at magandang t-
shirt at yun ang sinuot. Itinali niya din ang buhok niya sa ponytail at hindi siya
naglagay ng kung anong make-up sa mukha.


"Mas okay to. Mukhang hindi ako naghanda para ngayong gabi"


Pagkatapos niyang mag-ayos ay umalis na siya doon. Hindi na siya nagmaneho ng
sariling sasakyan at nagtaxi na lang siya para ihatid siya ni Steven pauwi.
Pagdating niya sa lugar na yun ay agad siyang pumasok dahil may susi naman siya.
Nakita niya si Steven na nakatingin sa labas. Halos hindi nito namalayan ang
pagpasok niya dahil tahimik siyang pumasok at malalim ang iniisip nito.


"Steven" tawag niya dito


Nang marinig ni Steven ang boses ni Aine ay agad siyang lumingon at napangiti.
Nilapitan niya kaagad si Aine.


"Dumating ka! Ibig sabihin, pumapayag ka na--"

"Gusto ko lang linawin sayo na kaya
kita pinuntahan dahil curious ako sa mga sasabihin mo. Hindi porket pumunta ako,
ibig sabihin nun na pwede pa maging tayo ulit. Wag ka na umasa dahil aasa ka lang
sa wala"

"Mas mabuti na ang umasa kaysa
sumuko. Hindi ako magsisisi na umasa lalo na kung sa mahal ko"

"Wow! Ang cheesy naman"

"Tara, kumain na tayo. Sigurado
akong gutom ka"


Hinila siya ni Steven papunta sa hapag-kainan.


"Magpakabusog ka. Sana magustuhan mo yung pagkain" nakangiting sinabe ni Steven


Kumain silang dalawa ng tahimik. Nagtataka si Aine kung bakit tahimik lang na
kumakain si Steven at hindi ito nagsasalita. Inaasahan niya kasi na habang kumakain
ay saka ito makikipagkwentuhan.


"Wala ka man lang bang sasabihin sakin?" tanong ni Aine

"Kumain ka na muna. Mamaya na tayo
mag-usap pagkatapos kumain. Baka mawalan ka pa ng gana"


Hindi na sumagot pa si Aine at kumain na lang. Pagkatapos nilang kumain ay nagulat

siya dahil naglabas ng maraming alak si Steven.


"Inom tayo" pagyayaya ni Steven

"Steven, ano bang kalokohan to?!
Akala ko ba nandito tayo para mag-usap? Bakit tayo iinom?"


Hindi sumagot si Steven at inabutan siya ng isang bote na nabuksan na. Agad namang
uminom doon si Aine.


"May binabalak ka ba na hindi maganda sakin? Binabalaan kita, wag mo ng ituloy"

"Sa tingin mo Aine gagawa pa ako ng
kalokohan sayo? Edi lalo kang lumayo sakin nun. Hindi ba mas masarap
makipagkwentuhan kapag may kasamang alak? Yun ang dahilan kaya tayo iinom"


Sinadya ni steven na yayain si Aine na uminom dahil kung walang alak, alam niya na
panghihinaan siya ng loob.


'Nahirapan akong makuha ang loob niya ngayon at sigurado ako na ganun din ngayon
kaya gagawin ko ang lahat ng makakaya ko. Hindi ko sasayangin ang pagkakataon na
to'


Umupo sila sa sofa at doon uminom habang nanonood ng tv.


"Sorry, naging gago ako noon. Siguro hanggang ngayon ganyan pa din ang tingin mo
sakin dahil sa nakita mo sakin nung nakaraan. Hindi ko na idedeny na hindi ako
nangbababae dahil nahuli mo na ako pero isa lang ang masisiguro ko sayo. Marami man
ang babae na dumaan sakin, dalawa lang kayo na minahal ko. Ikaw lang at si Maeghan.
Sigurado ako na alam mo na ikaw lang ang mahal ko"


Hindi nagsalita si Aine dahil nandoon lang siya para makinig. Gusto niya na malaman
ang lahat ng sasabihin ni Steven bago siya magsalita.


"Sa totoo nyan, nahihiya ako na gawin to dahil nababaklaan ako sa ganitong drama
pero okay lang dahil para sayo naman. Hindi kita pinapakilig, nagsasabe lang ako ng
totoo. Sa tingin ko alam mo naman kung gaano ako kaseryoso sayo. Hindi ka man
nagsasalita pero alam ko at ramdam ko na may space pa din ako sa puso mo"


Nanahimik muna si Steven at uminom ng uminom. Wala siyang kaalam alam na nirerecord
ni Aine sa phone niya ang siansabe ni Steven.


"Sorry dahil nagpakagago ako noon. Alam ko na sinabihan mo ako na okay lang na
mambabae ako at wala kang pakialam sa gagawin ko dahil alam mo na sayo pa din ang
bagsak ko sa huli pero hindi dapat ako nagtake-advantage sa privelege na yun.
Inisip ko talaga na ok lang kaya kapag may lumalapit na mas maganda at mas sexy
sayo, pinapansin ko. Pero dapat pala, hinayaan ko lang sila at sayo lang ako
tumingin"


Tumungga ulit si Aine ng alak habang hindi pa nagsasalita ulit si Steven.

Kinikilabutan siya sa mga sinasabe nito. Tila ba ang Steven na nasa harap niya ay
ang Steven na humarap noon sa kanya sa China na desperado na.


"Nagpatuloy lang ang gawain ko hanggang sa naipon ang mga babae na bigla ko na lang
iniiwan sa ere. Nagkataon pa na nung naghahabol silang lahat, nabasa mo ang mga
text nila sa phone ko. Hindi ko naman inaasahan na magagalit ka dahil akala ko,
okay lang. Akala ko simpleng tampuhan lang natin yun pero lumaki yun. Umabot pa
tayo sa punto na umalis ka sa bahay dahil sa galit mo sakin noon"


Uminom pa ulit si Steven at nakikita ni Aine na humihigpit ang hawak ni Steven sa

bote. Sa tuwing nananahimik si Steven para tumigil sa pagkekwento at
nakakakalahating bote siya ng alak. Alam niya na sa ginagawa ni Steven ay malalasng
ito.


"Ikakasal pa naman sana tayo nun. Nung magsibalikan sila, pinipilit ko na

makipagkita sa kanila nun para kausapin sila na tigilan na ako dahil ikakasal na
ako pero iba ang inisip mo. Hindi mo din kasi ako hinayaang magpaliwanag pero
naiintindihan ko dahil galit ka sakin nun. Ang tingin mo kasi sa mga babae ko, fuck
buddies. Tama ka, ganun nga dahil alam kong hindi ko pwede kunin ang virginity mo
dahil gusto mo na sa asawa mo na yan ibibigay. Sabe mo naman gawin ko sa iba yun
diba? Hindi ko inisip ang kalalabasan ng ginagawa ko. Akala ko ok lang sayo pero
naiipon pala yun hanggang sa di mo na kinaya at napuno ka na kaya mo din ako
iniwan. Alam ko lahat dahil may diary ka at binasa ko yun"


Nagulat si Aine sa narinig kay Steven. Hindi niya alam na may naiwan pala siya na
mahalagang bagay noong umalis siya kina Steven.


"Sorry din dahil hindi ko agad sinabe sayo. Nalibang ako na basahin yun at yun ang
dahilan kung bakit alam ko lahat at nagsisisi na ako sa mga ginawa ko. Hindi ko
alam na nasasaktan kita, Aine. Handa naman akong magbago para sayo at handa din ako
na gawin lahat para tanggapin mo ako ulit na boyfriend mo"

"Steven kasi--"

"Alam ko naman na mahirap e.
Mahirap na mangyari yung gusto ko pero di pa din ako susuko. Ikakasal na tayo nun
pero nasira pa yun dahil sa mga kasalanan ko noon. Hayaan mo ako na patunayan sayo
na nagbago na talaga ako. Magtitino ako kagaya ni Gab kung gusto mo. Handa naman
akong gawin lahat e. Sana bigyan mo pa ako ng chance. 3rd chance ko na to sayo kaya
hindi ko na sasayangin"


Hindi sumagot si Aine dahil pinag-iisipan niya kung ano ba dapat ang sabihin. Si
Steven naman, inom ng inom ng alak. Napainom na lang din si Aine dahil naiilang
siya.


'Kailangan kong magtanong kay Paolo kung ano sa tingin niya ang mas magandang
gawin'


Sinend niya kay Paolo ang voice recording ng mga sinabe ni Steven sa kanya.
Naghihintay siya ng text nito at naiinip na siya. Naiinip na din naman si Steven
dahil hindi nagsasalita si Aine.


"Hindi kita minamadali, Aine. Handa akong maghintay ng sagot mo. Kung sakaling
hindi ang sagot mo, pag-isipan mo ulit. Kapag hindi pa din, pag-isipan mo pa ng
isang beses. Kung sakaling laging hindi ang sagot mo, mag-isip ka ng mag-isip pero
kung wala talaga, bigyan mo ako ng sapat na dahilan para tigilan kita"


Hindi pa din sumagot si Aine at napaisip. Hinihintay niya pa din ang reply ni Paolo
sa sinabe ni Steven.


"Steven"

"Sa wakas at nagsalita ka din"
nakangiting sinabe ni Steven

"Kung oo ang isasagot ko, ano ang
ibig sabihin nun?"

"Kung oo, payag ka na magsimula
tayo ulit na magkaibigan. Liligawan kita ulit hanggang sa mapasagot kita"

"At kung hindi?"

"Sana naman wag hindi ang sagot mo.
Pero kung hindi man, hihilingin ko sayo na maging magkaibigan na lang tayo. Yung
walang ilangan at wala ka ng maririnig sakin tungkol sa feelings ko sayo. Hindi na
din ako mangugulit pa"


Pinilit na ngumiti ni Steven. Nanahimik na naman ulit si Aine. Tingin siya ng

tingin sa phone niya at natuwa siya nang makatanggap ng reply kay Paolo.


From: Paolo
I think you should decide on that, Aine. Ayoko magsuggest dahil decision yan na
malaki ang magiging epekto sa buhay mo.


Yun ang reply ni Paolo pero gusto talaga niyong sabihin na humindi na lang si Aine.
Ayaw niya kasi na lumaban ng hindi patas.


"Naaalala mo nung sinabe ko sayo na magpapanggap ako na hindi kita kilala kung
sakaling ituloy mo pakikipagbreak mo sakin?"


Napatingin si Aine kay Steven. Nakatingin lang si Steven sa kawalan at sa tuwing

tumitigil siya sa pagsasalita ay umiinom siya.


"Lakas ng loob ko na sabihin yun dahil akala ko matatakot ka pero mali ako. Iniwan
mo pa din ako. Akala ko, ginawa mo yun dahil gusto mo si Paolo. Alam ko naman na
gusto mo siya noon e. Hindi ko lang naiwasan na magselos noon"


Hindi pa din sumasagot si Aine.


'Kung alam niya lang kung gaano kami kalapit ni Paolo ngayon, baka nagalit na siya'


Sa tuwing hindi sumasagot si Aine ay lalong nadidisappoint si Steven kaya lalo

siyang napapainom.


"Alam mo ba? Sobrang saya ko na makasabay kita lumakad sa simbahan noon. Kahit na
hindi mo man ako agad kinausap, sumagot ka pa din at lalo kong ikinasaya na pumayag
kang maging magkaibigan tayo ulit"


Napapangiti si Steven sa tuwing naaalala niya ang panahon na yun.


"Sabi ko nga sa sarili ko, siguro kung hindi tayo nagbreak, tayo na ang sunod na
ikinasal. Naiimagine ko na ikaw ang lumalakad doon at ako ang naghihintay sa dulo.
Naiimagine ko yung araw na ikakasal ako sayo. Siguro ako ang pinakamasayang lalaki
kapag dumating ang araw na yun"

"Steven.."

"Bakit ba parang naging madali sayo
na iwan ako? Kahit ngayon, parang wala lang nangyari? Sigurado naman ako na ako
lang mahal mo nun. Bakit ganun? Hindi ko pa din maintindihan kung paano mo natiis
na iwasan ako ng ganito katagal. Akala ko pa naman, okay na tayo pero nung nakita
mo ko sa office, umiiwas ka na naman"


Umiwas ng tingin si Aine kay Steven.



'Kung alam mo lang ang pinagdaanan kong hirap, Steven'


Tiningnan niya ng deretso si Steven.


"Gusto mo ba talaga malaman ang dahilan kung bakit ayaw ko na?"

"Sa isang relationship, hindi lang
naman mahal niyo ang isa't isa ang mahalaga e. Kailangang kailangan din dun yung
tiwala. Pero alam mo, mahal natin yung isa't isa. Kinaya natin na tumagal ng ilang
taon pero wala yung sinasabe na trust. Palagi akong nag-aalala dahil baka mamaya
may iba ka ng nagugustuhan o baka nakadisgrasya ka na ng babae. Wala akong
confidence na ako lang talaga oara sayo"

"Aine, alam mo naman na ikaw lang.
Maingat naman ako at sigurado ako na wala din akong anak sa iba"

"Hindi lang naman yun. Wala ka ding
tiwala sakin. Pinagselosan mo pa nga si Paolo dahil akala mo may tinatago kami o
ginagawang kalokohan"

"Nadala lang ako nun dahil hindi mo
ako tinatawagan o tinetext pero may kasama kang iba"

"But still, that shows na wala kang
tiwala sakin. Kung may wall man na naglalayo sating dalawa, yun ang tiwala sa isa't
isa. I can't marry a man who can't trust me and likewise"

"Iba na ngayon. Mas matured na ako"

"I don't know, Steven. I just don't
know what should I do. I need some time to think things over. I don't want to
regret my decisions in the end"

"Naiintindihan ko"


Uminom ng uminom si Steven habang si Aine ay dahan-dahan na umiinom. Tahimik lang

sila doon at ang tv na lang ang naririnig nila na ingay. Napatingin si Aine sa mga
bote ng alak na nasa tabi ng lamesa. Ang dami ng nainom ni Steven at alam niya na
lasing na ito pero wala itong tigil sa pag-inom. Alam niya na hanggang hindi
nauubos ang alak doon ay patuloy itong iinom.


"Steven, tama na. Magpahinga ka na. Uuwi na din ako"


Hindi nakinig sa kanya si Steven. Kinuha ni Aine ang gamit niya saka siya tumayo
pero hinawakan ni Steven ang kamay niya at hinila siya papaupo. Bigla na lang siya
nitong niyakap.


"I'm sorry, Aine. Sana patawarin mo na ako. babawi ako sayo. Hindi ko kaya na
mawala ka sakin ulit. Miss na miss na kita. I love you, Aine"


Hindi inaasahan ni Aine na umiyak si Steven. Tumulo ang luha ni Steven at

naramdaman niya ito sa damit niya at naririnig niya din ang pag-iyak nito. Ngayon
niya lang nakita na umiyak si Steven. Nanginginig na ito dahil kanina pa nagpipigil
ng iyak si Steven at ngayon niya lang nalabas. Habang umiinom kasi ito ay patuloy
siya sa pag-iisip. Nawala na sa kanya ang nanay niya at pakiramdam niya ay nanay
niya din ang mawawala kapag nawala si Aine.


"Steven, I have to go"



Itutulak pa sana ni Aine si Steven pero lalong humigpit ang yakap nito na tila ba
ayaw na siyang pakawalan.


"Hayaan mo akong yakapin ka muna sandali"


Hindi na nagsalita si Aine at nanatili sila sa ganung pwesto ng ilang minuto. Nang
maramdaman niyang lumuwag ang pagkakayakap sa kanya nito ay tiningnan niya ito.
Nakatulog na pala si Steven habang yakap yakap siya. Siya naman ang yumakap kay
Steven.


'Miss na miss na din kita, Steven'


Dahan dahan niyang inihiga si Steven sa sofa. Niligpit niya din ang mga kalat doon
at saka siya pumunta sa kwarto para kumuha ng kumot at ipinatong yun sa katawan ni
Steven. Tiningnan niya si Steven at napangiti siya habang nakatingin dito.


'Ang bait bait niya tingnan habang natutulog. Sino naman mag-aakala na babaero ang
lalaking to? Ang dami niyang nabiktima pero maswerte ako na sa dinami dami ng babae
na nakasama niya, ako ang pinakasineryoso niya'


Hinalikan niya si Steven sa noo.



"I love you too, Steven" nasabi niya

---------------------------------------

Sana nagustuhan niyo guys. Ang
tagal ko din ginawa yan :) Pakikalat na lang po sa mga ibang kakilala niyo na
readers ang tungkol sa special update. Gagawa ako ulit ng special chapter. Tungkol
kina Jin and Gab. Syempre honeymoon yun, at take note. May BS! XD hahaha! Pero baka
next month pa or later this month. Abangan!

Game of Love Book [Game of Love 2: Still in Love...]
Now a published book under

Life Is Beautiful Printing Corp. Tagalog. Now available in all bookstores
nationwide! :)
Book 1 is 128 pages. :) P99.75 only!

Join the facebook group: http://www.facebook.com/groups/AineTan/
Follow me on twitter and Instagram: @JeraldineTanL
COPYRIGHT © 2014 by Life Is Beautiful Printing Corp.

Special Chapter 2: Honeymoon [Game of Love 2: Still in Love...]
Game of Love book 1 is now available nationwide. Grab your copy now for
only 99.75 pesos! :)
Pinagiisipan ko talaga kung gagawin 'tong private or public pero sa huli,

nakapublic pa din siya para sa mga readers. Hindi po kasi masyadong pangbata. Sana
ay magustuhan niyo.
Credits to: FrustratedGirlWriter
Thank you sa help sa paggawa ng update na to :)
Read her works! Magaling siyang author. She's my co-writer in LIB. :)
-----
Special Chapter 2: Honeymoon

Natapos na ang reception ng kasal
nina Jin at Gab. Mahabang araw man iyon para sa kanilang dalawa pero tila ba
balewala lang ang pagod sa kasayahan na nararamdaman nila ngayon. Kasal na sila.
Pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan nila ay sa simabahan pa din ang bagsak nila.


Buhat buhat ni Gab si Jin papunta sa kwarto nilang dalawa sa hotel na 'yon.
Nahihiya man si Jin sa ginagawa ng asawa, alam niya na parte iyon ng ginagawa ng
mga bagong kasal.


Pagkapasok nila sa kwarto ay umupo muna sila sa kama at humiga si Jin. Alam niya na
hindi pa tapos ang araw na 'yon para sa kanilang dalawa. Humiga na din si Gab at
tinukod niya ang braso niya para makita si Jin. Nakapikit ito at halata na pagod
pero hindi pa din nawawala ang ngiti sa mga labi nito.

"Napagod ka ba, hon?" tanong sa kanya ni Gab.


"Sakto lang. Napawi pa din ng
kasiyahan ang lahat ng pagod ko. I'm happy that I'm now officially your wife, Gab."

"My lovely wife, Jin," pagtatama
nito sa sinabe ng asawa.

Umupo si Gab at hinila si Jin papaupo. Isinabit ni Gab ang buhok ni Jin na
nakaharang sa mukha niya sa tainga nito.

"You're beautiful, really beautiful. I will never get tired of seeing you for the
rest of my life."

Napangiti si Jin sa sinabe ng asawa. Kumapit siya sa balikat nito at hindi

inaasahan ni Gab ang sunod na ginawa ni Jin. She sat on his lap, facing him.

"I love you, Gab."

Hinawakan ni Gab ang mukha ni Jin gamit ang isang kamay niya at nakasuporta naman
sa likod nito ang isa niya pang kamay. Dahan dahan niyang inilapit ang mukha sa
asawa at hinalikan ito.

He tenderly kissed her wife. Slowly and loving like it's their first time. His kiss
was full of love.

Ngayon ay hindi niya na kailangan pang magmadali dahil marami na siyang oras para
makasama ang babae na pinakamamahal niya.

He put his hand on her nape to pull her closer and to deepen the kiss. Jin is
responding quickly to what he is doing.

Dahil nadala sa halikan nila, sandaling tumigil si Gab at binuhat si Jin para
makahiga ito ng maayos sa kama. Mabilis niya din na tinanngal ang sandals nito at
agad siyang pumaibabaw dito.

"I just can't get enough of you." ani niya

Hinalikan niya ulit si Jin pero kakaiba ang naging halik nito. Its full of lust,
passion and desire. Tumigil lang si Gab sa paghalik kay Jin nang bahagya siyang
itulak nito.

"May problema ba?" tanong ni Gab sa kanya.

"Nothing, Gab. Let's rest for a
while."


Humiga ng maayos si Gab at ginawang unan ni Jin ang dibdib nito. Nakapikit lang
siya na nagpapahinga habang si Gab naman ay sinusuklay suklay ang buhok niya.

"Are you tired? We can do this some other time."

"No, I'm not tired. I just want to
rest for a while. Hanggang ngayon, hindi pa din ako makapaniwala na kasal na tayo."

Humigpit ang yakap ni Jin kay Gab.

"It's amazing how faith keep us away from each other and brought us back together.
After all. It's still the two of us in the end."

Umupo si Jin at tumingin kay Gab. Hinawakan niya ang mukha nito.

"I love you, my handsome husband. I'm very blessed to marry such a good man like
you."

She kissed his forehead;

The tip of his nose;


Ang lastly his lips.

Nagtaka si Gab nang tumayo ito. Agad siyang umupo at pinigilan ito.


"Saan ka pupunta?"

"I'm going to shower and change my
clothes. Its uncomfortable. Magbihis ka na din para makapagpahinga na tayo."

Jin gave his husband a peck on the lips and went to the bath room to shower and
change her clothes.

Nagpakawala ng malalim na buntong hininga si Jin bago pinihit pabukas ang pinto ng
CR para makalabas siya. Nanginginig pa ang kamay niya na nasa doorknob.

Sobrang kinakabahan siya dahil iyon ang unang gabi nila ni Gab bilang mag-asawa.

'Honeymoon as they call it,' nasabi niya sa isip.

Isa pang dahilan kung bakit siya kinakabahan ay dahil sa suot niyang spaghetti-
strapped red lingerie with laces. Plunging pa ang neckline noon.

Hindi niya alam kung anong sumanib sa isip niya at iyon ang binili niya para sa
honeymoon nila ng asawa. Kung tutuusin ay bagay naman sa kanya ang damit na napili
kaso nahihiya siya sa suot.

Mabilis na lang niyang binuksan ang pinto ng CR kaso nang makita niya si Gab na
nakatalikod at naka-boxers na lang ay naisara niya ulit ang pinto.


'Oh my god. Bakit parang biglang uminit dito? bakit mas hot si Gab kapag naka-
boxers na lang?! Waahhh!'


Napapikit siya at pilit na pinapakalma ang sarili at ang isipan. Kung ano ano ang
naiisip niya kaya lalo siyang kinakabahan.

"Jin?" tawag sa kanya ni Gab galing sa labas.

Naagaw ang atensyon niya ng boses na 'yon. Naisip niya na kanina pa pala siya nasa
loob ng CR.

"What's taking you so long?" nagtatakang sinabe nito.


Napalunok si Jin at dahan-dahang binuksan ulit ang pinto ng CR. Nakayuko siyang
lumabas ng banyo. Dahan dahan din siyang naglakad papalapit sa kama at hindi siya
tumitingin kay Gab at paa lang niya ang nakikita niya.

Hindi nagsasalita si Gab kaya Lalo tuloy siyang kinabahan. Hindi niya alam kung
ano ang maaaring tumatakbo sa isipan nito ngayon.

'Bakit ba ang tahimik niya? bakit hindi siya nagsasalita? Hindi ba niya nagustuhan
ang suot ko? Nagmumukha ba akong trying hard na maging 'sexy wife' sa paningin
niya?'

Napakunot noo siya sa naisip at napaangat ng tingin kay Gab. Nakanganga ito habang
nakatitig sa kanya. Nakatayo ito sa kabilang side ng kama at nakasuot na ito ng
itim na sando.

"Ui!" tawag niya kay Gab.

Sa tingin ni Jin ay namumula ang magkabilang pisngi niya dahil sa pagtitig ni Gab
sa kanya. Ang init na din kasi ng pakiramdam niya.

"A-ano yang suot mo?" tanong nito.

"Damit," sarcastic na sagot niya.

His eyes roamed from her head to her toes and back ngunit huminto sa may bandang...
Nanlaki ang mata ni Jin nang makita kung saan ito ngayon nakatitig.

"Gab!"saway niya rito sabay takip sa dibdib niya.

Natawa si Gab.


"Sorry naman. Hindi mo naman kasi sinabi sa'kin na may plano ka palang akitin ako
ngayong gabi. Edi sana, nakapaghanda din ako."

Napataas ang kilay niya. Lalo siyang nahiya sa sinabe ni Gab at naiinis siya dahil
tila ba sinasadya ni Gab na sabihin ang mga salitang iyon.

"Excuse me, hindi ako nang-aakit! Honeymoon natin ngayong gabi kaya sinuot ko lang
yung tingin kong bagay para sa-- Aaah!"

Napatili siya nang bigla siyang hinila ni Gab at hindi niya namalayan na nakahiga
na pala ito sa kama kaya bumagsak siya sa ibabaw nito.

"Gab naman, eh!" saway niya rito sabay tingala.

Nahihiya siya lalo rito. Gusto niya ng umiyak dahil sa pagpapahiya na ginagawa sa
kanya ni Gab doon.


Gab was lovingly smiling at her. Inipit pa nito ang mga hibla ng buhok niya sa
likod ng kanyang tainga.

"You're really my wife now?" parang di pa makapaniwalang sabi nito.


Ibinalik niya ang tingin niya sa asawa bago siya sumagot.


"Yes," nakangiti na sagot niya. "I'm Mrs. Teppei now, Gab. Totoo na talaga 'to. I'm
officially all yours now."


Nakita niya ang pagkislap ng mga mata nito dahil sa narinig.

"Gusto ko yung 'all yours' na yan," nakangising sabi nito.

Hinawakan siya ni Gab sa isang braso at marahang hinaplos-haplos iyon. Nagtayuan
ang mga balahibo ni Jin sa ginagawa ni Gab sa kanya. Parang kakapusin ata siya ng
hininga nang makita niya ang kakaibang tingin ng asawa.

Unang beses niyang makita sa mga mata ni Gab iyon kahalo ang halatang pagmamahal
nito sa kanya.

Fire.

Desire.

Lust.

Iyon ang nakikita niya sa mga mata nito.


Pumalibot ang isa nitong braso sa kanyang baywang at mabilis na umikot ito. The
next thing she knew, he's already on top of her.

"I love you, Jin," he sweetly said.

"I want you. Your heart, your soul,
your body... all of you, baby. I want you all for this night," he gently whispered.


She softly smiled and hastly give him a kiss on the lips.


"I've been always yours, Gab. But now, I'm officially yours. I love you more."


Bumaba ang mga labi nito sa tapat ng tainga niya.


"So shall we make some... love?" he sexily whispered.


Ang mga salitang 'yon ang muling nagpakaba kay Jin. Ngunit, ngayon ay may kasama na
iyong excitement.


Sinimulang halikan ni Gab ang puno ng kanyang tainga pababa sa kanyang leeg.


Ang mainit na labi nito ay mas bumaba pa hanggang sa bungad ng kanyang dibdib.


At nang ibinaba nito ang strap ng suot niya ay hinahalikan din nito ang magkabila
niyang balikat. Then, he pulled her lingerie down that caused her breasts to be of
free sight for him.


Suddenly, Jin doesn't feel any shame at all. Unti-unti ay bumabalot na rin ang init
sa kanya.


Tuluyan nang natanggal ni Gab ang suot niya dahil sa mabilis na paghila nito pababa
ng kanyang damit.

Nakahiga siya at underwear na lang ang suot habang ito ay nakaluhod sa may paanan
niya. She bit her lower lip when his eyes feast on her nakedness.

"Gab..."

Hibubad ni Gab ang sando na suot niya at muling pumaibabaw sa kanya.

"You're so wonderful," he whispered.

Now, they are skin to skin.

His bare chest pressed on her breasts.


Hot skin of his touching the ignited fire on her.

Muli siya nitong pinaulanan ng halik mula sa leeg pababa sa kanyang dibdib.

"Ohhhh!" biglang ungol niya when Gab sucked then nipped her right nipple. Umangat
din ang isang kamay dito sa isa niyang dibdib. He started gently massaging it while
playfully pinching the nipple.

And all she could do now is close her eyes and moan loudly to the new sensation her
husband is giving her.

Hindi niya alam kung paanong napagsasabay ni Gab ang ginagawa but it did gave her
pleasure.

She arched her body and tightly held to his shoulders.

Akala niya ay iyon na ang matinding sensasyon na mararamdam ngunit hindi pa pala.
Dahil nang bumaba pa ang mga labi nito mula sa kanyang dibdib pababa ng kanyang
tiyan at ng kanyang...


"Gab! Ugh!" she moaned when his hot lips started kissing the most sensitive part of
her body. Napakapit din siya nang mahigpit sa bedsheet nang maramdaman niya ang
dila nito na...


Mabilis din nitong nahubad ang panty niya. Then, her body arched as his tongue
played wonders inside her. Hindi akalain ni Jin sa buong buhay niya na makakaranas
siya ng ganoong nakakalokang sensasyon.


She moaned loudly once more when Gab's thumb pressed her clitoris over and over
that made a hot liquid from inside her came out from her core.


Nanginig siya sa paglabas non at marahang humaplos ang mga daliri ni Gab right to
the slit of her feminity.


Sandaling umalis si Gab sa kama at hinubad ang shorts nito. Ganoon na lang ang
paglunok ni Jin nang makita ang buong katawan at maipagmamalaki ng asawa. Ang mukha
at gulo gulo nitong buhok, ang broad na shoulders nito, ang abs at ang.. Doon, alam
niya na ang sunod na mangyayari.


'There is no turning back now, Jin.' sabi niya sa sarili.


His erection was like wonderfully carved and beautifully made for women species to
enjoy.


Pero alam niya na kanya lang si Gab. Kanyang kanya lang ito hanggang sa paglipas ng
kanilang panahon.


Bumalik si Gab sa ibabaw niya at hinalikan siya sa mga labi. Napayakap siya rito at
mas lalo pang uminit at lumalim ang mga halik.


Sobrang pinagpapawisan na sila ngunit hindi iyon alintana lalo pa at nararamdaman

niya na 'ito' sa bungad ng kanyang pagkababae.


"Jin..." he murmured and positioned himself. Ready to enter her.


Tumango siya at kumapit sa mga balikat nito.


"Love me more, Gab."


And right then, their loud moans mixed around the room when he started entering
her. Napapaigik siya sa hapding nararamdaman ngunit gusto niyang magpatuloy.


When he pushed more inside of her, lalo ring napahigpit ang pagkapit niya sa
balikat nito.


The pain was worth a tear. A tear of love and the feel of being complete when he
was finally inside her and perfectly fitted.


Gab invaded her heart for the last years. But this time, Gab invaded a part of her
that will forever be his.


Nang nagsimula na itong gumalaw sa sayaw ng kanilang pag-ibig, she joined him.
Yumakap siya rito at kusang kinawit ang mga hita sa balakang nito.


They pumped faster and faster and faster, their pleasurable moans and groans were
all around that air-conditioned 'hot' room.


"Jin,ugh!"

"Oohhh! Gab! Gab!"


He striked harder and harder and harder. That made sounds because of their meeting
bodies.

He got deeper and deeper, gently while kissing her and whispering sweet words,
murmuring her name over and over.

And when they both knew that their going to reach that heaven of love, faster and
harder and deeper, mas pinaramdam nila sa isa't isa kung gaano katibay ang naging
pag-ibig nila sa loob ng mahabang panahon.

When they both burst a million of tiny loves, they both called each other's name.

Parehong hinihingal at nakapikit, hinanap ng mga labi ni Gab ang mga labi ni Jin at
hinalikan siya ng buong pag-iingat at pagmamahal.


When she opened her eyes, he's tenderly smiling at her and looking at her so
lovingly.


"You're wonderful, baby.. so much. I love you."


She arranged the front of his messed hair and sweetly smiled back.


"I'm so happy that you're my first and surely will be my last, Gab. I feel so
loved."

"Because you deserve all of the
love, my wife."


Gab kissed the tip of her nose.


"Let me love you more, again, Jin. In short, isa pang round please? Baka kasi
umandar na naman ang pagka-slow mo." he playfully said, gorgeously smiling from ear
to ear.


She laughed and nodded.


"Love me more, once again, Gab. In short, oo isang round pa!"


Gab and Jin's laughters filled the whole room but later on, pleasurable and love
moans took over.



-----
Sana po ay nagustuhan niyo :) Matagal din itong pinaghandaan at eto na. Alam ko din
na matagal niyo itong hinintay. Abangan ang sunod na special chapter. Maybe, next
month. Haha!
Please support and buy the published book of Game of Love. Available na siya sa
bookstores. Kapag nakabili na kayo, send me a picture of you with the book. Thank
you! :)
Wattpad presents Game of Love (mini tv series on TV5) [Game of Love 2: Still
in Love...]
Hello! Thanks to everyone who supported Game of Love and Game of Love 2:
Still in Love. Now, it will be having a mini tv series on TV5. Sana ay suportahan
niyo pa din. It is only a 5-day series kaya sana ay abangan natin every night.

Wattpad presents Game of Love
starring:
- Kean Cipriano as Gab Teppei
- Chanel Morales as Jin Charel Tan
- Phytos Ramirez as Zeke Lopez
- Nicole Estrada as Mika Valdez

It will air this December 15-19,
2014. 9:30PM.

Special Chapter 3: Baby [Game of Love 2: Still in Love...]
Special Chapter 3: Baby
“HON, FASTER! KAILANGAN pa nating mamili para sa mga kakailanganin mamaya!” sigaw
ni Jin mula sa sala ng bahay na tinitirhan nila.
They are happily married now for almost a year. Malapit lapit na rin ang first
anniversary nila but what they are looking forward now is their baby. Jin is
pregnant at malapit na rin itong manganak.
“HON!” sigaw ulit ni Jin.
Nagiging impatient na siya at mainitin ang ulo mula nang mabuntis. Naging
malungkutin na rin siya even with the smallest things na hindi naman big deal sa
kanya noon. Siguro ay naging sensitive lang rin talaga siya.
“Sorry, hon. Ready ka na ba?” tanong sa kanya ni Gab pagkababa nito sa sala mula sa
kwarto nila.
“I’m ready, kanina pa kaya! Ang tagal tagal mo naman kasi dumating, eh. Puro ka na
lang work, work, work! Super workaholic ka na. Alam mo naman na mamimili tayo para
sa kakailanganin mamaya pero inuna mo pa rin ‘yon,” nagtatampong sagot niya.
“I’m sorry, okay?” paglalambing nito as he go to her back at niyakap siya mula sa
likuran. “Marami lang talaga akong kailangan asikasuhin sa office dahil magha-
holiday na. We still have enough time to shop so don’t stress yourself too much,”
he said and smiled.
Agad na dumistansya si Jin sa kanya at humarap dito. “Kahit na! Still, dapat inuna
mo ‘ko. Paano kapag lumabas na si Gabrielle Jane? Work pa rin ba ang uunahin mo? I
don’t want to give birth without you by my side, ah? Subukan mo lang mawala sa oras
na ‘yonat magpapa-anull ako!” pagbabanta niya.
“Hon, naman! ‘Wag ka na kasi magtampo sa ‘kin, ha?” sabi nito sabay hawak sa
magkabilang kamay ni Jin. Nakasimangot ngayon si Jin so he formed her lips into a
smile. “Sige ka, baka maging grumpy ang baby natin paglabas niyan dahil nahawa sa
‘yo,” biro nito.
Tinulak siya ni Jin. “I hate you, Gab! Diyan ka na nga!”
Nauna itong naglakad palabas ng bahay at papunta sa sasakyan. Napangiti na lang rin
naman ito sa inasal ng asawa. Ang cute nga naman kasi niyang magtampo. He knows
that she will be okay in a while dahil talagang moody lang siya. Nakasanayan niya
na rin naman ang ugali nito pero noong unang nagkagano’n ito ay hindi niya alam ang
gagawin.
Naghintay lang si Jin sa sasakyan hanggang sa dumating si Gab sa sasakyan pero

nagtaka siya dahil hindi siya kinakausap ng asawa. Nagtampo siya dito pero ito pa
ngayon ang tahimik at umaasta na parang wala lang nangyari.
“‘Di mo man lang ba ‘ko lalambingin?” tanong sa kanya ni Jin. “Nagtatampo kaya ako
sa ‘yo. Hindi mo naman kami priority ni baby, eh,” mahinang sinabi ni Jin habang
hindi tumitingin dito pero dahil matagal itong ‘di sumagot ay tiningnan niya ito.
“I know na nagtatampo ka. Priority ko kayo ni Gabby, okay? Ikaw lang ang nag-iisip
na hindi,” he said and smiled.
“Liar! Priority, huh? Eh, puro work lang naman ang inaasikaso mo,” nagtatampo na
sinabi nito.
“I’m working para sa inyo ni baby... para sa future natin at sa future niya,” sagot
nito.
“Nakakainis ka talaga! Lagi na lang ‘yan ang reason mo.”
Hindi na siya inimik pa ni Gab. Alam naman kasi nito na wala ring katapusan kapag
pinatulan niya pa ito. Magtatampo lang ito lalo sa kanya at baka maging cause pa ng
away nila.
UMUWI SILANG DALAWA na hindi pa rin nag-uusap. Tahimik lang silang namili ng mga
kakailanganin sa pagkaing ihahanda. Nakasunod nga lang si Gab sa kanya doon.
“Hon? Kabs?” tawag nito sa kanya. Nagtataka kasi siya dahil hanggang ngayon ay
hindi pa rin siya nito kinakausap.
“I feel weird,” sabi niya at nilagay ang dala niya sa lamesa.
“Magpahinga ka muna,” inalalayan siya nitong makaupo sa sofa sa sala at kinuhanan

ng tubig.
“I’m alright. You don’t have to worry about me. Kailangan na nating mag-ayos.
Pupunta dito mamaya sina Steven, Aine, KL and Spencer, eh,” sagot niya.
“Hon, naman. ‘Wag ka’ng pasaway. Mamaya ano pa’ng mangyari sa ‘yo pati sa baby
natin, eh,” nag-aalalang sinabi nito.
“I’m okay. Baka ganito lang ang feeling kapag malapit na manganak. This December na
ang due ko, ‘di ba? Let’s go!”
Tumayo siya at hinila si Gab papunta sa kusina at nagtulungan sila na maghanda.

Hindi naman talaga sila naghanda ng marami dahil sila-silang magbabarkada lang ang
magcecelebrate. Matagal tagal na rin kasi silang hindi nagkikita dahil busy na sa
kani-kaniyang mga buhay.
Si Spencer at KL na staying strong pa rin ang relationship at nagbabalak ng

magpakasal kahit na aso’t pusa pa rin dahil palaging nag-aaway. Kadalasan kasi ay
umaalis ng Pilipinas si KL para asikasuhin ang business ng family nila in Korea but
most of the time, nasa Pinas lang ito habang si Spencer ay chill lang sa buhay.
Si Steven at Aine naman, cool pa rin as friends kahit na halata namang may
pagtingin pa rin sa isa’t isa. Siguro ay hindi na lang talaga nagwowork ang
relationship para sa kanila and they are better off as friends kaya pinili na lang
nila na maging gano’n. Busy na rin naman sila sa kanya-kanyang trabaho sa opisina
pero gayunpaman, patuloy pa rin na sinusuyo ni Steven si Aine.
“Do you think na magugustuhan nila lahat ng inihanda natin?” tanong ni Jin sa
asawa.
“Hmm... ‘pag luto mo, for sure hindi nila magugustuhan pero pag luto ko, malamang
magugustuhan nila. Masarap kaya akong magluto,” pang-aasar nito.
“Chef kaya ako! Mas magaling akong magluto sa ‘yo dahil may diploma ako,” sagot
niya.
“Okay, fine. Magpapatalo na ako sa ‘yo dahil pasko naman,” he said as he hugged her
from the back.
“At dahil dyan... may kiss ka sa ‘kin, hon!”

Humarap si Jin kay Gab at tiningnan siya ng deretso sa mga mata. Hindi na nila
nagagawa na magpaka-sweet sa isa’t isa palagi kagaya noon dahil bukod sa busy nga
talaga sa trabaho si Gab, buntis rin naman siya at may mga katulong sa bahay.
Nahihiya rin naman sila na ipakita ang affection nila sa isa’t isa sa harap ng
ibang tao kahit na mag-asawa naman sila. Eh ngayon, pinagbakasyon na muna nila ang
mga katulong kaya they are free to do what they want and they don’t have to worry
dahil walang makakakita sa kanila. When they were about to kiss, bigla na lang
tumunog ang doorbell.
“Istorbo naman, oh. Minsan mo na nga lang akong pagbibigyan, eh,” frustrated na
sinabi ni Gab.
“Let them wait, hon. Come here,” she said and smiled.
Hinila niya si Gab and she hastily kissed him in the lips. “I love you, Gab
Teppei.”
“I love you more, kabs pero sa ngayon, parang mas mahal ko si baby sa ‘yo,” he
joked.
“Nakaka-selos naman ‘yan. Okay, fine. Mas mahal ko rin si baby sa ‘yo at may kahati
ka na rin sa ‘kin. As long as kami lang ni baby ang love mo, then I’m okay with
that.”
Muli na namang tumunog ang doorbell kaya naman sabay na silang lumabas ng bahay at
pinagbuksan ng gate ang mga bisita. Magkakasama ng nandoon ang mga kaibigan nila
kaya agad nilang pinapasok ang mga ito. From the last time na nakumpleto sila ng
ganoon, maliit pa ang tiyan ni Jin.
“OMG! ‘Yan na ba ang inaanak ko? Due mo na this month, right? I’m excited to see
kung sino ang kamukha! Sana naman ang best friend ko ang kamukha para maganda!”
excited na sinabi ni KL.
“Para mo namang sinabi na ang pangit ng kaibigan ko. Ang gwapo gwapo kaya nito.
Kaya nga na-inlove sa kanya si Jin, ‘di ba pare?” pagkontra ni Spencer sabay akbay
kay Gab.
“I’m sure kamukha ‘yan ni Gab. Malakas ang genes nitong kaibigan ko, ‘no,” dagdag
ni Steven.
“Pinagtatalunan niyo pa talaga ‘yan, guys? I’m sure kamukha nilang dalawa ‘yan.
Pumasok na kaya tayo sa loob?” tanong ni Aine.
Jin and Gab just smiled. Hindi pa rin talaga nagbabago ang mga kaibigan nila. Kung
ano ang ugali ng mga ito noong highschool pa sila, halos ganoon pa rin sila ngayong
nagtatrabaho na sila. Pagkapasok nila sa loob ay dumeretso sila sa hapag-kainan
because they are just in time for dinner.
“Aba, pinaghandaan, ah? Hahaha! Tara, kain!” masayang sinabi ni Steven.
“Hay nako, Steven. Wala ka pa rin talagang ipinagbabago. You’re still the same,”
sita ni Aine.
“Oo nga, wala pa rin akong pinagbabago. Ikaw pa rin ang mahal ko,” biglang banat
nito.
Aine just rolled her eyes at him. Hindi tuloy mapigilan ni Jin na mapangiti na
lang. If there is one thing na namimiss niya sa mga kaibigan, ‘yon ay ang mga
asaran at pagkukulitan nila. Syempre, isama na rin doon ang pagpapaka-sweet nila sa
isa’t isa.
“Merry Christmas! Let’s eat!” sabi ni Jin.
Masaya silang nagka-inan. They shared their stories about work, new experiences at
syempre, ang lovelife nila. There was never an awkward or silent time habang
kumakain sila. Talagang nagbabawi sila sa isa’t isa and they are catching up with
each other... kung ano ang mga bago sa buhay nila at kung ano rin ang mga hindi
nagbago.
“Do you want to drink beer? Kukuha ako,” alok ni Jin.
“Kami pa ba? ‘Di na maiiwasan ‘yan, Jin. ‘Wag mo rin aawayin si Gab ‘pag nalasing,
ah?” sagot ni Spencer.
“Hon, okay lang naman, ‘di ba?” sabi ni Gab sabay yakap kay Jin.
“Hon,” sita niya dito. “Nakakahiya. PDA masyado, eh.”
“Nahiya ka pa,” sagot ni Gab. “Ako na lang ang kukuha ng drinks at ikaw, maupo ka
na lang muna dyan, okay?”
“No, I’ll get desserts na lang para sa ‘min. Sabay na tayo,” nakangiting sagot
niya.
“Wooo! Tama na ‘yang pagpapaka-cheesy niyo, nakakainggit eh. Okay sana kung sweet
din sa ‘kin si Aine kaso hindi,” sita sa kanila ni Steven.
Tinawanan na lang nina Jin at Gab ang naging komento nito at sabay sila na pumunta
sa kusina para kumuha ng beer at desserts at bumalik doon.
“Ah! Teka, Gab... ang sakit ng tyan ko,” sabi niya sabay hawak sa balikat ng asawa.
“Oh my gosh! Pumutok na ‘yung water bag niya. Manganganak na siya! We need to bring
her to the hospital!” nagpapanic na sinabi ni KL.
Agad siyang nilapitan ng mga kaibigan niya at inalalayan siya ng mga ito papunta sa
sasakyan para mabilis nila siyang madala sa ospital.
Nagmadali naman si Gab na kunin ang susi ng sasakyan, wallet at ang mga
kakailanganin ng baby na matagal ng nakahanda doon at sumunod sa kanila. Sumakay
sila kaagad sa sasakyan. Sa sasakyan na ni Gab sumakay si Spencer at KL. Si Spencer
na ang nagdrive at katabi nito si KL habang sina Jin at Gab ay nasa likod.
“Aaah! Bilisan niyo!” sigaw ni Jin.
The feeling is new to her since it is her first time giving birth. Pakiramdam niya
ay lalabas na ang anak nila any minute now at nagpapanic na rin siya. Hindi pa
naman siya ganoon ka-prepared dahil hindi niya naman inaasahan na sa bisperas pa
siya ng pasko manganganak.
“Ang sakit!” sigaw niya. “Bilisan niyo, manganganak na ‘ko!” sabi niya habang
sinasabunutan si Gab.
“Oy Spencer, bilisan mo bago pa ‘ko makalbo dito!” utos ni Gab sa kaibigan.
NAGHIHINTAY SILANG MAGKAKAIBIGAN sa labas ng delivery room. Pinalabas ito doon

habang siya ay naiwan sa loob ng delivery room matapos niyang manganak. He was
there when she gave birth just like what she wanted. Masaya siya dahil hindi siya
iniwan nito at ang nakakatuwa pa, nandoon rin ang mga kaibigan niya.
“Mr. Teppei, ittransfer na lang po namin ang asawa niyo sa isang private room.
Please follow me for the forms na kailangan niyong fill up-an,” sabi ng doktor kay
Gab pagkalabas nito sa delivery room.
Agad namang sumunod si Gab at matapos ang kailangan nitong gawin ay sabay sabay na
silang pumunta sa kwarto kung nasaan si Jin. Naabutan nila siya na nakahiga katabi
ang baby nila.
“Jane lang ang ipinangalan ko sa kanya,” sabi sa kanya ni Jin as soon as she saw
him.
“Ano?! Akala ko ba Gabrielle Jane and ipapangalan natin sa kanya?” naaasar na sagot
nito.
She laughed. Binibiro niya lang naman talaga ito just because she wants to see how
he will react sa sasabihin niya.
“Joke lang, hon. Of course, Gabrielle Jane ang ipinangalan ko para parehas na
galing sa pangalan natin, ‘di ba?”
“Yes, hon. Thank you for giving birth to our daughter. I know it was a tough one
pero kinaya mo,” nilapitan siya ng asawa at hinalikan sa noo.
“Nurse, pwede ko ba siyang buhatin?” tanong ni Gab sa nurse na nandoon.
Inalalayan siya ng nurse sa tamang paghawak sa anak. Kamukhang nilang dalawa ang
bata. Hati ang facial features nito sa kanilang dalawa. Kung titingnan ay kuha nito
ang mata kay Jin pero ang ilong naman ay kay Gab at ang complexion nito ay kuha rin
kay Jin pero as of the moment, hindi talaga makikita kung sino ang mas kamukha
nito. They will know once na tumanda na ito.
But for now, sina Jin at Gab na yata ang pinakamasaya sa lahat dahil Christmas baby
ang anak nila na si Gabrielle Jade Teppei.

 -------------------------------------
NNOUNCEMENTS:

Bookstore.

?? Game of Love 2-Aine Tan

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

?? Game of Love 2-Aine Tan

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

?? Game of Love 2-Aine Tan

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Game of Love 2: Still in Love...

PROLOGUE [Game of Love 2: Still in Love...]

- GAME OF LOVE book is now published by LIB. Sister company po yun ng Precious

Game of Love book 1: P99.75

Game of Love book 2: P129.75

Game of Love book 3: P99.75

Game of Love book 4: P109.75

Game of Love book 5: P109.75

- Game of Love side story: Played by Fate: (Mika's story)

-Join the facebook group: https://www.facebook.com/groups/AineTan/

-Visit ainetanstories.weebly.com for more information about my stories.

Click the star icon to vote :)

"Ganun ba? Pero makakapunta naman siya sa reunion natin?"

"Tara na. Umuwi na tayo para makapagpahinga na siya," pagyayaya ni Spencer.

"Hindi," tipid na sagot nito.

"Sure, thank you! Dito ka na talaga nakatira?"

"Buti walang kalokohan na ginagawa ‘yun sa’yo?"

"Nagrereklamo ka ba?!" pasigaw na tanong ni Aine.

"Don't worry, hindi ko kayo iistorbohin. Thanks again! Good night!"

[ 2 ] A Jealous Ex-Girlfriend [Game of Love 2: Still in Love...]

Chapter 2: A Jealous Ex-Girlfriend

"Sige," tipid na sagot ni Steven.

"Do you want me to come with you, KL?" alok ni Aine.

"Steven, araw-araw na tayong magkasama. Hindi ka pa ba nagsasawa sa mukha ko?

"Taga dito ka ba?" tanong niya sa lalaki.

"Oo, nagtatagalog ka pala. Akala ko--"

"Ano? Na taga-ibang bansa ako?"

"Oo. Sorry pala sa kanina. Kumukuha kasi ako ng--"

"It's okay. Just forget it. Sige, aalis na ako."

"Why are you asking for my name?"

"I don't live here so it--"

"I insist on knowing your name."

"KL. KL Gonzales is my name. Aalis na ako. Bye."

"Sino siya?" tanong ni KL sa kanila sabay tingin sa babae.

"Spencer, ikaw na ang magpakilala sa kanya," utos ni Aine.

"Siya si Jichelle," tipid na pagpapakilala ni Spencer.

"Right. Nakwento ba ako sayo ni Spencer?" tanong ni KL kay Jichelle.

"No. Actually, I’ve heard about you from Aine."

"Ano na naman?!" naiinis na tanong ni Steven.

"Okay, tama na! Mamaya saan pa umabot ‘yan," pag-awat ni Aine.

"You--" sabi ni KL sabay turo sa lalaki.

"Bakit ka nandito?" sabay na tanong nila sa isa’t isa.

"Magpinsan kayo?" tanong ni KL.

"Oo. Dude, saan ko ba pwedeng ilagay ‘tong mga gamit ko?"

"Dahil lang ba doon?" paninigurado ni KL.

"Wala. May dapat ba akong malaman?"

"Kailangan mo ba talagang malaman ‘yan?"

‘Namimiss ko na si Spencer lalo na ang kakulitan at pagiging sweet niya. Iba na

[ 3 ] A New Friend [Game of Love 2: Still in Love...]

Chapter 3: A New Friend

"Babalik ako mamaya. Tatawagan ko lang si Kuya Axel."

"Kuya, miss na kita! Hindi ba kita naistorbo?"

"Sigurado ka ba na hindi ako nakakaistorbo sa’yo?"

"It's okay, I understand."

"Take care of yourself, okay?"

"Okay, you too."

"No. He's my best friend's brother."

"Nasaan ba ‘yung best friend mo?"

"She's already dead."