Το 1972 ο Harisson Schmit μετά απο ενα περίπατο στο φεγγάρι άρχισε να φταρνίζεται

συνεχώς, με τον λαιμό του να εχει πρηστεί. Αυτό που ο ίδιος αργότερα ονόμασε «Lunar Hay
Fever» είχε προέλθει απο την εισπνοή μιας πολυ μικρής ποσότητας σεληνιακής σκόνης.
Όπως δήλωσε η σκόνη μύριζε σαν μπαρούτι, δίνοντας της το όνομα «Apollo Aroma».

Η Σεληνιακή σκόνη ήταν ήδη γνωστή απο τις πρώτες αποστολές στην Σελήνη. Ο Armstrong
και ο Aldrin διαπίστωσαν πως αυτή η αθώα φαινομενικά σκόνη, κολλούσε πάνω στις στολές
τους και δεν μπορούσε να απομακρυνθεί εύκολα. Η σκόνη μάλιστα κατάφερε να
εισχωρήσει στις ενώσεις της στολής, καθιστώντας εξαιρετικά δύσκολη την κίνηση τψν
αστροναυτών.

Η ιδιαιτερότητα της σεληνιακής σκόνης οφείλεται στην ίδια την Σελήνη. Η σεληνιακή σκόνη
δημιουργείται απο τις πτώσεις των μετεωριτών και η κρυσταλλική της δομή αποτελείται
κυρίως από οξείδια, όπως αυτό του πυρητίου. Στο μικροσκόπιο αποκαλύπτεται ότι η
σεληνιακή σκόνη είναι «αιχμηρή» αφού δεν υπόκειται σε διαδικασίες διάβρωσης όπως η η
σκόνη της γης. Αν εισπνευθεί η σκόνη αυτή, μπορεί να δημιουργήσει πολύ σοβαρά
αναπνευστικά προβλήματα ανάλογα της σιλίκωσης (ασθένεια απο την οποία πάσχουν όσοι
εργάζονται σε ορυχεία ή σε άλλα σημεία με πολλή σκόνη).

Η έλλειψη βαρύτητας και ατμόσφαιρας κάνουν το πρόβλημα χειρότερο. Λόγω της έλλειψης
βαρύτητας, καθώς και του γεγονότος πως η σκόνη περιέχει οξείδια του σιδήρου, ο στατικός
ηλεκτρισμός της στολής τραβάει την σκόνη πανω της. Όποιος παρατηρήσει τις στολές των
αστροναυτών θα δουν αυτήν την γκριζόμαυρη σκόνη να έχει καλύψει μεγάλο κομματι της
στολής τους. Λόγω της δομής της μάλιστα, μέσω των τριβών, κατάφερε να αποξέσει τρία
στρώματα kevlar απο την μπότα του Schmit. Η κατά πολύ χαμηλότερη βαρύτητα
συνεπάγεται ότι η σκόνη μπορεί να αιωρείται για μεγάλο χρονικό διάστημα δημιουργώντας
νέφη.

Τέτοια νέφη δημιουργήθηκαν κατά την προσελήνωση των διαστημόπλοιων στην Σελήνη.
Λόγω της έλλειψης ατμόσφαιρας και της χαμηλής βαρύτητας,τα σωματίδια της σκόνης
εκτινάσσονται με ταχύτητες έως και 1000 μέτρα το δευτερόλεπτο από το σημείο της
απογείωσης ή της προσελήνωσης.To Surveyor 3 το οποίο βρισκόταν κοντά στο σημείο που
προσεληνώθηκε η άκατος της NASA το 1969, δέχθηκε ένα «βομβαρδισμό» τέτοιας σκόνης.
Όταν το εξέτασαν πίσω στη Γη ,το Surveyor 3 έμοιαζε σαν να έχει δεχθεί αμμοβολή εξαιτίας
των φθορών που είχε υποστεί.

Ανάλογα πειράματα στη Γη με σκόνη ίδιας χημικής και κρυσταλλικής δομής σκόνη, έδειξαν
πως φτάνει να αναπνεύσει κάποιος ένα κουτάλι της σκόνης αυτής για να πεθάνει. Η NASA
η οποία προγραμματίζει την επόμενη αποστολή στο Φεγγάρι έχει ήδη σχεδιάσει ειδικές
στολές, οι οποίες θα απομακρύνουν μεσω μαγνητικών πεδίων την σκόνη. Όσο για την
προστασία από την ταχύτατα κινούμενη σεληνιακή σκόνη, συζητιέται η δημιουργία χώρων
προσγείωσης ή μέσω ειδικής τεχνολογίας που θα λιώνει την σκονή αυτή σε μια λεία
επιφάνεια.

Τέλος η σεληνιακή σκόνη ειναι και ο λόγος που το κινεζικό rover Yutu-1 σταμάτησε να
κινείται. Η σεληνιακή σκόνη είχε προξενήσει φθορές στα συστήματα κίνησης. Η NASA
πειραματίζεται με νέα υλικά τα οποία θα εμποδίζουν την σκόνη να κατακάθεται σε υλικά,
φθείρωντας τα σταδιακά. Επίσης, θα πρέπει οι διάφορες χώρες να συμφωνήσουν να μην
προσεληνώνουν τα διαστημόπλοια τους κοντά το ένα με το άλλο,καθώς αυτή η ταχύτατη
σεληνιακή σκόνη θα δημιουργεί ζημίες. O Eugene Cernan,ο τελευταίος που περπάτησε στην
Σελήνη, προσπαθούσε επί ώρες με μια -αμφίβολης χρησιμότητας- ηλεκτρική σκούπα να
απομακρύνει την σκόνη. Όπως ο ίδιος δήλωσε: «Δεν προκειται να ξεσκονίσω ποτέ ξανά.
Ποτέ!»