‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫اﺳﻼﻣﯽ اﻋﺪام ﺷﺪ‪ .‬از وی ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻌﺮ »ﺻﺪای ﻣﯿﺮا« ﺑﺮﺣﺎی ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺗـﻼش ﻧﺎﻓﺮﺟـﺎم‬
‫ﻗﺒﻠﯽ ﺟﻬﺖ اﻧﺘﺸﺎر ﻧﺴﺨﻪ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ‪ PDF‬ﺻﺪای ﻣﯿﺮا ‪ ،‬اﯾﻨﮏ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﮐﺎﻣﻞ آن ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫)اَرَﺷْﮑﺎﻧﯿﺎ(‬
‫زﻧﺪهﯾﺎد ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬
‫ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ‪:‬‬
‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬
‫ﺳﺮاﯾﻨﺪه‪ :‬ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬
‫•‬
‫•‬
‫‪1340-47‬‬
‫ﻧﺎﺷﺮ‪ :‬؟ )اﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺿﺮوریاﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺘﺎب ﻣﺮﺟﻊ در اﯾﻨﺠﺎ‪ ،‬ﮐﺘﺎب ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ﺟﻠـﺪ ﺳـﻔﯿﺪ ﺑـﻮد ﮐـﻪ در دوران‬ ‫•‬
‫اﻧﻘﻼب ‪ -‬ﺳﺎل ‪ -1357‬روﺑﺮوی داﻧﺸﮕﺎه و اﮐﺜﺮاً ﺗﻮﺳﻂ دﺳﺖﻓﺮوﺷﺎن ﻋﺮﺿﻪ ﻣﯽﺷﺪ‪(.‬‬
‫ﺳﺎل ﭼﺎپ‪1357/4/5 :‬‬ ‫•‬

‫ﺣﺮوﻓﭽﯿﻨﯽ و ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻓﺎﯾﻞ ‪ PDF‬از ارﺷﮑﺎﻧﯿﺎ‬

‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬

‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‪ ،‬از ﻣﺒﺎرزان ﻣﺎرﮐﺴﯿﺴﺖِ دو دوره ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﭘﻬﻠﻮی و ﺟﻤﻬﻮری اﺳﻼﻣﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻫﺮ‬
‫دو دوره زﻧﺪاﻧﯽ و ﺗﺤﺖ ﺷﮑﻨﺠﻪ و آزار و وَﻫﻦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻧﯿﺰ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬـﻮری‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫آﻫﻮان و ﭘﻠﻨﮕﺎن‬ ‫ﻣﻦ و ﺟﻨﮕﻞ‬

‫ﺳﻮی ﻫﺰار ﭼﺸﻤﻪی روﺷﻦ اﺷﺎرهﻫﺎﺳﺖ‬ ‫ﺣﺘﯽ ﺑﺮای ﻣﺮدم ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ دوﺳﺘﻢ‬
‫ﻫﺮ ﺷﺎﺧﻪی رﻫﺎ ﺷﺪه در آﺑﯽ ﺑﺰرگ‬
‫از اوج ﻗﻠﻪﻫﺎی درﺧﺘﺎن‬ ‫ﻣﻦ ﺟﻨﮕﻠﻢ‪ ،‬ﺷﮑﻮه درﺧﺘﺎن و ﺑﺮگﻫﺎ‬

‫ﺷﻌﺮی ﺑﺮای ﭼﺸﻤﻪی ﺳﺮخ ﺳﺘﺎرهﻫﺎﺳﺖ‬ ‫ﺟﺎریﺳﺖ در ﻣﻼﻟﺖ آوازﻫﺎی ﻣﻦ‬

‫ﻣﺴﮑﻮن ﺑﺎغ ﺧﻮﯾﺸﻢ و در دﺷﺖ ﺑﺎدﻫﺎ‬
‫ﺣﺘﯽ ﺑﺮای ﻣﺮدم ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ دوﺳﺘﻢ‬ ‫ﺑﺎ ﺑﺎل ﺑﯽﺷﻤﺎر ﺑﺮﮔﺎن و ﺷﺎﺧﻪﻫﺎ‬
‫روزی اﮔﺮ ﮔﻮزن ﻏﺮﯾﺐ ز راه دور‬ ‫ﺗﮑﺮار ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‬
‫در ﻫﻮل ﻧﻌﻞ ﺗﻮﺳﻦ ﺻﯿﺎدﻫﺎ ﮔﺮﯾﺨﺖ‬ ‫ﭘﺮوازﻫﺎی ﻣﻦ‬
‫اﻧﺪامﻫﺎی ﺳﺒﺰ ﻣﻨﺶ آﺷﯿﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬ ‫آﻏﻮﺷﻢ آﺷﯿﺎﻧﻪی ﺳﺒﺰ ﭘﺮﻧﺪهﻫﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺎدی اﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﻦ آﻣﺪ ﺷﺘﺎﺑﻨﺎک‬ ‫ﺗﺎ ﮐﻬﮑﺸﺎن ﺳﺮﺑﯽ ﻣﻪ ﺷﻌﻠﻪور ﺷﻮد‬
‫ﻟﺮزﯾﺪ ﺷﺎﺧﻪﻫﺎی ﻣﻦ و ﺑﺮگﻫﺎی ﻣﻦ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺎل ﮐﺎروان ﺳﭙﯿﺪ ﮐﺒﻮﺗﺮان‬
‫ﻟﻐﺰﯾﺪ روی ﺑﺮﮐﻪی ﺳﺒﺰ و ﺗﺮاﻧﻪ ﺷﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮن آﻓﺘﺎب ﺳﺤﺮﮔﺎه ﺗﺮ ﺷﻮد‬
‫دﯾﮕﺮ ﻣﺮا ﻫﺮاس ﭘﻠﻨﮓ و ﮔﺮاز ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫از ﺑﺎم ﺳﺒﺰ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮ اﻣﻮاج آﻓﺘﺎب‬
‫ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﻗﺼﻪی ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﻣﺮا‬ ‫ﭘﻠﮏ ﻫﺰار ﭘﻨﺠﺮه را ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫ﺗﺨﺪﯾﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺑﺎ ﻫﻼﻫﻞ‪ ،‬ﺟﺎن‬ ‫ﭘﺎ در ﺳﮑﻮن ﮐﻬﻨﻪ و ﻣﺮﻃﻮب ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ‬
‫ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺷﺪ دﻟﻢ‬ ‫ﭘﺮوازﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮی اﻓﻖﻫﺎی دوردﺳﺖ‬
‫در ﻗﺎب ﻗﻠﺐﻫﺎی ﻏﺮﯾﺒﺎن‬ ‫آﻏﺎز ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫در دوردﯾﺪ ﻣﻦ‬
‫در ﻗﻠﺐ ﺳﺒﺰ ﻣﻦ ﺟﺎﭘﺎی‬
‫‪2‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎغ ﺳﺒﺰ و ﻫﻤﻬﻤﻪﭘﺮداز ﺟﻨﮕﻠﻢ‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪:‬‬
‫ﺗﻮﻓﺎن ﺗﺮاﻧﻪاﯾﺴﺖ ﺑﺰرگ و ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﻗﺼﻪی ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﻣﺮا‬
‫ﻣﯽﮔﺮﯾﻢ از ﻣﺤﺒﺖ ﺑﯽاﻋﺘﺒﺎر ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﺑﯽﻣﺮز‪ ،‬ﺑﯽﻏﺮوب‪ ،‬اﺑﺪ ﭘﺎﯾﺎن‬
‫ﺣﺘﯽ ﺑﺮای ﻣﺮدم ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ دوﺳﺘﻢ‬
‫ﺣﺘﯽ ﺑﺮای ﺷﻌﻠﻪﻫﺎی ﺗﻮﻓﺎن‬
‫ﻏﺰل درﯾﺎﯾﯽ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺮ درﯾﺎی ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ‪ ،‬ﮔﻞ ﻣﻬﺘﺎب را ﻣﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ در اوج ﺑﺪیﻫﺎ ﺑﺮ ﻣﺴﯿﺮ ﭘﺎک ﻣﯽراﻧﯽ‬
‫ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﯽ در اﺷﮑﻢ ﻏﺮﺑﺖ اﻋﻤﺎق ﺳﺮدم را‬
‫ﭼﻮ ﻣﺎﻫﯽﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺮ ﻓﺮاز آب ﻟﻐﺰاﻧﯽ‬
‫ﺗﻮ را ﻣﻌﯿﺎر ﺧﻮﺑﯽﻫﺎی ﻣﻦ ﻣﻮج و ﮐﻒ و ﻣﺎﺳﻪﺳﺖ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻧﻮازش اﺳﺖ ﻣﺮا زﺧﻢ رﯾﺸﻪﻫﺎ‬
‫ﺑﻠﻮغ ﺑﺎغ ﻣﺮوارﯾﺪ و ﻣﺮﺟﺎن را ﻧﻤﯽداﻧﯽ‬
‫ﺳﺮود ﺳﺒﺰ و رﻗﺺ ﺳﺮخ ﭘﻨﻬﺎﻧﻢ ﻣﺤﺎﻟﺖ ﺑﺎد‬
‫‪3‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬
‫از دور دﺳﺖ دﺷﺖ‬
‫ﯾﮏ روز ﻣﯽدﻣﺪ ﺗﺐ ﺗﻮﻓﺎن‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎز ﺷﺎﺧﻪﻫﺎ را ‪ -‬دﺳﺘﺎن ﻣﮋده را‪-‬‬
‫اﻓﺮاﺷﺘﻪ ز ﻗﻠﻪی ﻟﺮزان ﻫﺮ درﺧﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻨﺪهﺳﺎر ﺑﺎد‬
‫ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽزﻧﻢ‬
‫ﺗﻮﻓﺎن ﺑﻪ رﯾﺸﻪﻫﺎی ﻣﻦ ﻣﯽآوﯾﺰد آزﻣﻨﺪ‪:‬‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻧﻮازش اﺳﺖ ﻣﺮا زﺧﻢ رﯾﺸﻪﻫﺎ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽزﻧﻢ‬
‫ﯾﮏ ﺷﺐ ﮐﻪ در زﻻل ﻏﻢآﻟﻮد ﻣﺎﻫﺘﺎب‬
‫دﺷﺖ وﺳﯿﻊ و ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺐ‪ ،‬ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﺗﻮﻓﺎن ردای ﺟﻨﮕﻞ ﺳﺒﺰ ﮔﺬﺷﺘﻪ را‬
‫ﺑﺎ ﭘﻨﺠﻪﻫﺎی وﺣﺸﯽ ﺷﻦﻫﺎ درﯾﺪه اﺳﺖ‬
‫ﺟﻨﮕﻞ ﻫﻨﻮز در ﺷﺐ وﯾﺮان‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪:‬‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺮﻧﺪهاﻧﺪ ﻫﻤﻪ رﯾﮓﻫﺎی ﺳﺮد‬
‫ﺗﻮﻓﺎن ﺗﺮاﻧﻪاﯾﺴﺖ ﺑﺰرگ و ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫و درﺧﺘﺎن را ﺗﺎ ﻣﺮز ﻏﺮوب‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮ آوازﻫﺎی ﻣﻮج و رﻗﺺ ﻣﺎﺳﻪ ﺣﯿﺮاﻧﯽ‬

‫ﺑﺎ رﺳﻮب ﺳﺮخ آﺗﺶ ﻣﯽآراﯾﺪ‬
‫ﺗﻮ ﻣﺤﻮ اوﻟﯿﻦ ﺑﺮگ ﮐﺘﺎب آﺑﯽ درﯾﺎ‬
‫ﭘﺸﺖ اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎ‬
‫ﺧﻄﻮط وﺣﺸﯽ اوراق دورم را ﮐﺠﺎ ﺧﻮاﻧﯽ‬
‫ﺑﻮی ﻧﻌﺶ ﮔﻞﻫﺎ ﻣﯽآﯾﺪ‬
‫ﺑﻪ ژرﻓﺎﻫﺎ ﻣﯿﺎ‪ ،‬زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﺳﺒﺰ ﻣﯽﻣﯿﺮی‬
‫از ﻓﺮازی ﻣﺘﺮوک‬
‫ﺑﻪ ﻏﺮﺑﺖﻫﺎ ﻣﯿﺎ‪ ،‬در اﻧﺠﻤﺎد ﻣﺮگ ﻣﯽﻣﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ ﮔﻞﻫﺎ را در ﺑﺎد‬
‫و ﺧﺰان را در ﺑﺎد‬
‫ﺑﺎغ را‬
‫ﺑﺮ ﺳﻤﻨﺪی ﻗﺮﻣﺰ‬
‫ﺑﺎغ را ﺑﺮﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮی ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎ ﻣﯽآﯾﺪ‬ ‫ﺑﺮ ﻓﺮازی ﻣﺘﺮوک‬
‫و درﺧﺘﺎن را ﺗﺎ ﻣﺮز ﻏﺮوب‬ ‫ﭘُﺮم از اﻧﺪوه زرد ﺣﺰاﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽآﯾﺪ‬
‫ﺑﺎ رﺳﻮب ﺳﺮخ آﺗﺶ ﻣﯽآراﯾﺪ‬ ‫و در اﻧﺪﯾﺸﻪی ﻓﺮدای ﺗﺒﺎه‬
‫ﺑﺮگﻫﺎی ﺳﺮخ و ﺳﻮﺧﺘﻪ را‬
‫ﺑﺎغ را ﺑﺮﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺑﺮﻣﯽاﻓﺮازم از ﺳﺎﻗﻪی ﺧﺎﻣﻮش ﻧﮕﺎه‬

‫ﻣﻬﺮﮔﺎن‬ ‫ﻟﺤﻈﻪﻫﺎ ﭘﻨﺠﺮهاﻧﺪ‬

‫ﻣﻬﺮﮔﺎن‪ ،‬اﺳﺐ ﺳﭙﯿﺪ ﺧﺴﺘﻪی دﻟﮕﯿﺮ‬ ‫ﭘﺸﺖ اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ در ﺧﻮرﺟﯿﻦ ﭘﺎﮐﺖ ﺑﻮدﻧﯽﻫﺎ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﻣﯽوزد ﺑﺎدی ﺳﺮﮔﺮدان در ﺑﺎغ ﺧﺰان‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺎ را آﺧﻮری از رﺳﺘﻨﯽﻫﺎ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﻣﯽﮐﺸﺪ ﺷﻌﻠﻪ ﺣﺮﯾﻘﯽ ﭘﻨﻬﺎن‬

‫‪4‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫در ﺳﺮدیِ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺳﺘﺎره‬ ‫در ﺳﮑﻮت اﯾﻦ ﺧﺮابآﺑﺎد‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻨﺎه روﺷﻦ ﻣﻦ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺎﻧﮓ ﻏﻤﻨﺎک ﻗﺪمﻫﺎﯾﺖ ﻣﺒﺎرک ﺑﺎد‬

‫ﺑﯿﻬﻮده ﺑﻮد ﺣﺎﺻﻞ ﻫﺠﺮتﻫﺎ‬ ‫ﺑﺬر و ﺑﺎد‬

‫در ﮔﻠﺸﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﻮهی ﻫﺮ ﺷﺎخ‬ ‫دل‪ :‬روﺳﺘﺎی ﺳﻮﺧﺘﻪای در دود‬
‫ﻓﺎﻧﻮسﻫﺎی ﭼﺸﻢ زﻏﻦ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﻦ‪ :‬روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﺬر اﻓﺸﺎن‬
‫ﺑﺎ ﺧﯿﺶ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ ﺧﻮنآﻟﻮد‬
‫ﺑﮕﺬار ﭼﻮن ﻏﺮوب‬
‫ﺟﺮﯾﺎن ﻫﺮ ﺷﯿﺎر ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻨﮕﻼخ رﻓﺖ‬
‫ﺟﺎری ﺷﻮم ﺑﻪ وﺳﻌﺖ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ‬
‫روی ﺟﺒﯿﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪی ﻣﻦ ﺷﯿﺎر ﺑﺴﺖ‬
‫ﺑﮕﺬار ﭼﻮن ﺷﻬﺎب‬
‫ﻫﺮ اﺑﺮ ﺑﯽﺳﺮود ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺎدﻫﺎ ﮔﺮﯾﺨﺖ‬
‫ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎی ﺗﯿﺮهی ﻏﺮﺑﺖ رﻫﺎ ﺷﻮم‬
‫در ذﻫﻦ ﺧﺎک ﻫﻠﻬﻠﻪای آﺑﺸﺎر ﺑﺴﺖ‬
‫ﺑﮕﺬار ﭼﻮن درﯾﭽﻪای از ﺑﺮج اﻧﺰﺟﺎر‬
‫ﻫﺮ ﺑﺎد ﮐﺰ دﯾﺎر ﺑﯿﺎﺑﺎن ﺑﻪ ﻣﻦ رﺳﯿﺪ‬
‫ﺑﺮ ﻗﻄﺐ اﻧﺰواﯾﯽ آرام وا ﺷﻮم‬
‫ﮔﺮد ﻏﺮوب ﺑﺮ ﺑﺪن ﮐﺸﺘﺰار ﺑﺴﺖ‬
‫دﯾﮕﺮ ﻣﺮا ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺗﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﺷﺘﻦ‬
‫ﯾﮏ ﺑﺬر ﮔﻞ ﻧﺪاد‬
‫ﺗﺴﺒﯿﺢ ﺷﺪ ﺑﻪ رﺷﺘﻪی ﻫﺮ ﺑﺎد‪ ،‬ﺑﺬرﻫﺎ‬
‫ﺧﯿﺸﻢ ﺷﮑﺴﺖ در ﺟﺪل دﯾﺮﻣﺎن ﺳﻨﮓ‬ ‫ﯾﮏ ﻣﯿﻮهی ﻧﺠﯿﺐ ز ﯾﮏ ﺗﺨﻤﺪان ﻧﺰاد‬
‫اﻣﺎ ﻫﻨﻮز در ﺷﻂ ﻧﺎرام ﺑﺎد و ﺷﻦ‬ ‫ﺑﺮ ﮐﺸﺘﺰار ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮﻧﺎن ﺗﻨﺎوری اﺑﺪی ﮐﺮدهام درﻧﮓ‬ ‫ﻣﻮج ﺣﺮﯾﻖ رﯾﺨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﻓﺎن ﺳﺮخ ﺑﺎد‬

‫ﺑﯿﻬﻮده ﺑﻮد ﺣﺮﻣﺖ ﺑﯿﻌﺖﻫﺎ‬

‫‪5‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫در رگِ روﺣﻢ‪ ،‬ﻣﯽﮔﺮدد ﻣِﻪ‬ ‫ﻣﺴﺎﻓﺮ‬

‫و ﺑﻪ ﻣﮋﮔﺎﻧﻢ آوﯾﺨﺘﻪ دود‬ ‫ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ای ﻣﺴﺎﻓﺮ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ؟‪:...‬‬
‫ﭼﺸﻤﻪای ﺑﺮ ‪...‬‬ ‫ﺻﺪا در درهﻫﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪ‬
‫و ﻣﺴﺎﻓﺮ از ﻣﻦ ﺑﯽﺳﺨﻨﯽ‪ ،‬ﺑﮕﺬﺷﺖ‬ ‫ﺻﺪا در ﮐﻮهﻫﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪ‬
‫ﺻﺪا ﺑﺮﮔﺸﺖ‬
‫ای ﺳﻨﮓ‬
‫ﺻﺪا در ﺧﻨﺪهﻫﺎی ﺑﺎد ﭘَﺮﭘَﺮ ﮔﺸﺖ‬
‫ای ﻋﺮﯾﺎﻧﯽ‬
‫ﺳﺮﮔﺮداﻧﯽ‬ ‫ﻣﺴﺎﻓﺮ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫از ﺷﻘﺎوتﻫﺎی ﺗﻮﻓﺎنﻫﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ‬
‫در رگ روﺣﻢ‪ ،‬ﻣﯽﮔﺮدد ﻣﻪ‬ ‫ﻣﺴﺎﻓﺮ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫و ﺑﻪ ﻣﮋﮔﺎﻧﻢ آوﯾﺨﺘﻪ دود‬ ‫ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ‪...‬‬
‫ﺑﺎغ ﮔﻞﻫﺎی ﮐﻒ و ﻣﻮج ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬ ‫ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ‪...‬‬
‫ﺳﻨﮓ دودی ﺷﺪ و ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫و در ژرﻓﺎبﻫﺎی ﻻﯾﺰال ﺷﺐ‪ ،‬ﺷﻨﺎور ﮔﺸﺖ‬

‫ای ﺧﺎک‬
‫ﺻﺪا‬
‫ای وﯾﺮاﻧﯽ‬
‫از ﻣﯿﺎن دود و ﻣﻪ ﻣﯽآﯾﻢ‬
‫ﮔﺮداﻓﺸﺎﻧﯽ‬
‫ای ﻣﺴﺎﻓﺮ‬
‫در ﺗﻮ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺷﺒﯽ ﺗﻮﻓﺎنﻫﺎ‬
‫ﭼﺸﻤﻪای ﺑﺮ ﺳﺮ راه ﺗﻮ ﻧﺒﻮد؟‬
‫ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺎرﯾﺪه ﺷﺒﯽ ﺑﺎراﻧﯽ‬
‫‪6‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫‪ -‬از ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮ ﻣﮋﮔﺎﻧﻢ آوﯾﺨﺘﻪ دود‬

‫ﺑﺮ ﻣﺎﺳﺖ‪-‬‬ ‫ﭼﺸﻤﻪﻫﺎی ﺑﺎران‬
‫و ﺷﻨﯿﺪم‪ ،‬ﺑﺮﮔﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﺪام آﻏﺮ رﯾﺨﺖ؟‬
‫از ﻣﻦ ﺷﺒﻨﻢ ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺧﺎک ﺗﻮﻓﺎن ﺷﺪ و در ﻣﻦ آوﯾﺨﺖ‬

‫ﭼﺸﻤﻪای در اﻓﻖ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﭘﺮﭘﺮ ﻣﯽزد‬ ‫ﺑﯽ ﻣﻦ‬

‫ﺑﯽﺧﺰان ﺳﻮﺧﺘﻪ‬
‫ﺑﺮ آبﻫﺎی دور‬ ‫ای ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺗﻦ‬
‫ﻣﯽﮔﺮاﯾﻢ ﺑﻪ ﺳﮑﻮت و ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﭘﯿﻮﻧﺪم‬ ‫در ﺗﻮ روزی ﺑﺎﻏﯽ ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎدﺑﺎنﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺑﺎغ ﺳﺤﺮ ﻣﯽﺑﻨﺪم‬ ‫در ﺗﻮ روزی ﻫﺮ ﮔﻠﺒﺮگ‪ ،‬ﭼﺮاﻏﯽ ﺑﻮد‬
‫در ﺗﻮ ﭘﺮواز ﭘﺮواﻧﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ درﯾﺎﻫﺎی ﭼﺸﻢ ﺗﻮ رﻓﺘﻢ از دﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮی آواز آب‪ ،‬ﺳﺮاﻏﯽ ﺑﻮد‬
‫ﻣﮕﺮ اﻣﻮاج ﺑﻪ ﮔﻠﺒﺮگ ﮐﺮان آرﻧﺪم‬
‫ﺑﺮ ﻣﮋﮔﺎﻧﻢ آوﯾﺨﺘﻪ دود‬
‫ﺻﺪف ﮐﻮﭼﮏ دل را ﺑﻪ ﺟﻨﻮنﻫﺎی ﻧﮕﺎه‬ ‫در ﺗﻮ از آنﻫﻤﻪ‪ ،‬ﯾﮏ ﺷﺒﻨﻢ ﮐﻮﭼﮏ ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫از دو درﯾﺎی ﻋﻤﯿﻖ اﺑﺪی آﮐﻨﺪم‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺴﺒﯿﺢ ﺑﺮگ و ﮐﻼغ‬
‫ﮔﻞ اﻣﻮاج ﻏﺮﯾﺒﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ اﯾﻦ ﭘﻬﻨﻪی دور‬ ‫از ﭘﺎﯾﯿﺰ وﺳﯿﻌﯽ ﺑﮕﺴﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻌﺎدتﻫﺎی ﻏﺮﺑﺖ ﺧﻮد ﺧﺮﺳﻨﺪم‬ ‫و ﺻﺪاﻫﺎی ﺧﺰان‬
‫ﺑﻪ درﺧﺘﺎن ﭘﯿﻮﺳﺖ‬
‫آن ﮔﯿﺎﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺒﯽ روﯾﺪ و ﭘﮋﻣﺮده ﺷﻮد‬
‫و ﺻﺪاﯾﯽ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪7‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﺷﮑﻮﻓﻪی درﺷﺖ ﻏﺮﯾﺐﺗﺮﯾﻦ درﺧﺖ‬ ‫ﺣﺴﺮت ﺑﺎغ ﺳﺤﺮ‪ ،‬ﯾﺦزده در آوﻧﺪم‬

‫ﯾﮏ ﺳﺘﺎره‬
‫ﺷﺒﻨﻤﯽ را ﻣﺎﻧﻢ در ﺳﺤﺮ ﺟﻨﮕﻞ ﺳﺒﺰ‬
‫ﯾﮏ ﺑﻮﺗﻪی ﻋﻘﯿﻖ‪:‬‬
‫ﻧﻮرﻫﺎ ﺳﺮدی اﻧﺪوه ﻧﻤﯽﭘﺮﺳﻨﺪم‬
‫ﺳﺨﻦ از ﻟﺐﻫﺎی ﺗﺴﺖ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﻓﻮارهای اﻓﺮاﺷﺘﻪ‪ ،‬از ﮔﺮﯾﺎﻧﯽ‬
‫دو ﻣﻮج ﺳﺮد ﮐﻮﭼﮏ‬
‫ﭘﯿﮑﺮم ﺳﺎﻗﻪی اﺷﮏ اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﯽﺧﻨﺪم‬
‫دو ﭘﺮﻧﺪهی ﻣﻌﺼﻮم‬
‫دو آراﻣﺶ ﺷﯿﺮ ﮔﻮﻧﻪ‬
‫ﭘﯿﻮﺳﺘﻪﻫﺎ‬
‫دو ﭘﻨﺎﻫﮕﺎه اﺑﺪی‪:‬‬ ‫ﺳﺮود اول‬
‫دﺳﺖﻫﺎی ﺗﻮ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﺳﻨﮕﯽ ﺗﺮاﺷﯿﺪه‬
‫آرامﺗﺮﯾﻦ ﺑﺎران‬
‫ﺑﻪ اﮐﻠﯿﻞ آﻏﺸﺘﻪ‬
‫ﻧﺮمﺗﺮﯾﻦ ﻓﻮاره‬
‫ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ‬
‫ﺳﺎﮐﺖﺗﺮﯾﻦ اﺑﻬﺎم‬
‫ﻓﺮوﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﮐﺒﻮدﺗﺮﯾﻦ ﮔﺮداب ﻣﻔﻘﻮد‬
‫ﺗﺼﻮﯾﺮ وﺣﺸﯽﺗﺮﯾﻦ ﻏﺮورﻫﺎ‬
‫رﺑﺎﯾﻨﺪهﺗﺮﯾﻦ وزش ﻣﺮﻣﻮز‬
‫ﺗﻨﺪﯾﺲ ﮐﻮﻟﯽﺗﺮﯾﻦ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽﻫﺎ‪:‬‬
‫ﺗﻮﻓﺎن ﻧﻮر‬
‫از ﭘﯿﮑﺮ ﺗﻮ ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﻢ‬
‫ﺗﻮﻓﺎن ﻣﺮگ‪:‬‬
‫ﻧﮕﺎه ﺗﻮ‬ ‫ﻣﺬاب ﻏﻤﮕﯿﻦﺗﺮﯾﻦ ﻏﺮوب‬
‫ﻣﺮﺟﺎن ﺳﻮﺧﺘﻪی روﯾﺎﯾﯽﺗﺮﯾﻦ اﻋﻤﺎق‬
‫‪8‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫دوﺳﺖ ﻣﻦ ﻋﻠﻒﻫﺎ را در ﻣﻦ ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ‬ ‫ﻣﻦ ﺗﻮ را ﺳﺮود ﮐﺮدهام‬

‫ﺑﻮی ﮔﻞﻫﺎ را از ﻣﻦ ﻣﯽﺑﻮﯾﺪ‬ ‫ﻣﻦ اﺑﺪﯾﺘﯽ را ﺳﺮود ﮐﺮدهام‬
‫و ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪:‬‬ ‫ﻣﻦ از اﺑﺪﯾﺘﯽ‪ ،‬اﺑﺪﯾﺘﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪام‬
‫دﻫﮑﺪهی ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﯽ ﺳﭙﯿﺪﭘﻮش‬
‫ﺑﻪ دﻫﮑﺪهی ﻣﻦ ﺑﯿﺎ‬ ‫در ﻃﻮاف ﺟﺎوداﻧﻪی ﺷﺐ ﻣﺪور‪:‬‬
‫ﭼﺸﻢ ﺗﻮ را ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم‬
‫آﺧﺮﯾﻦ ﺳﺮود‬ ‫ﺳﺮود دوم‬
‫دو ﺷﻌﺮ در ﻣﻦ ﺳﺮوده ﺷﺪ‬ ‫ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ‬
‫دو ﺷﻌﺮ ﻧﻮﺷﺘﻢ‬ ‫ﻣﻦ دوﺳﺘﯽ دارم‬
‫ﺑﯽآنﮐﻪ آراﻣﺸﯽ در ﻣﻦ ﺑﺒﺎرد‬ ‫دوﺳﺖ ﻣﻦ روﺳﺘﺎزاده اﺳﺖ‬
‫در »ﻋﺸﻖ«‬ ‫ﻋﻠﻒﻫﺎ را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ‬
‫از ﺑﺎدﺑﺎنﻫﺎی دﺳﺖﻫﺎﯾﺖ‬ ‫ﺑﻮی ﮔﻞﻫﺎ را ﻣﯽﻓﻬﻤﺪ‬
‫ﮐﻪ دو ﺗﺴﻠﯿﻢاﻧﺪ‬ ‫رﻧﮓ ﺷﺎﭘﺮکﻫﺎ را ﻣﯽداﻧﺪ‬
‫و در »ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ«‬ ‫و از ﻓﺎﺻﻠﻪﻫﺎی دور ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪:‬‬
‫از روﺳﺘﺎزادهای‬ ‫ﺷﺎﭘﺮﮐﯽ را ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻧﺪارم‬ ‫ﮐﻪ روی ﭘﺮﻫﺎی ﺑﻨﻔﺶ‪ ،‬ﻟﮑﻪﻫﺎی زرد ﻣﺮﻃﻮب دارد‬
‫ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪام‬ ‫دوﺳﺖ ﻣﻦ از اﻫﺎﻟﯽ ﻗﺮﯾﻪای ﮔﻤﻨﺎم اﺳﺖ‬

‫ﻣﺮا ﺷﻌﺮی دﯾﮕﺮ ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﻣﻦ دوﺳﺘﯽ دارم‬

‫‪9‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﺳﻼﻧﻪ‬ ‫ﺷﻌﺮی ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﺪاﻧﻢ ﭼﯿﺴﺖ‬

‫ﺳﻼﻧﻪ‬ ‫ﺷﻌﺮی ﮐﻪ آراﻣﺶ را‬
‫ﭘﺮش ﺷﺒﻨﻢﻫﺎ در ﮔﺬرﮔﺎه آﻫﻮ‬ ‫ﻣﺜﻞ رﻃﻮﺑﺖ ﺧﺎکﻫﺎی ﮐﻬﻨﻪ‬
‫و اﯾﻦﻫﻤﻪ‬ ‫در ﻣﻦ ﺑﯿﺪار ﮐﻨﺪ‬
‫ﺳﺮﺷﺎرم ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺷﻌﺮ ﻧﺴﺎﺧﺘﻪام‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮد‪ ،‬ﻟﺤﻈﻪﻫﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺷﻌﺮ ﺑﻮدهام‬

‫ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﻦ ﺧﻮد را ﻧﻮﺷﺘﻪام‬

‫دﯾﮕﺮ‬ ‫در ﻣﻦ‪ ،‬درﺧﺖﻫﺎ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‬

‫ﮔﻠﺪان دﺳﺖ ﭘﺮ ز ﮔﻞ ﻫَﺮزْﺧﺎرﻫﺎ‬ ‫ﭼﺸﻤﻪﻫﺎ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‬

‫از دﺷﺖﻫﺎی ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎی ﻏﺒﺎرﻧﺎک‬ ‫ﺳﺘﺎرهﻫﺎ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‬

‫زی ﻗﻠﻪﻫﺎی ﭘﺮت ﺗﻮ ﻣﯽآﯾﻢ‬ ‫و ﺷﻌﺮ ﻣﻦ‬

‫زی ﭘﻬﻨﻪی ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ای ﺧﺎک ﺑﯽﻏﺒﺎر‬ ‫ﺗﺼﺎدم ﺳﺘﺎره و درﺧﺖ ﺑﻮد‬
‫ﻓﻮران درﺷﺖ ﭼﺸﻤﻪ ﺑﻮد‬
‫در زﯾﺮ ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪی آﺗﺶﻫﺎ‬ ‫ﭼﯿﺰی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﻬﻮده ﻣﯽﮐﻮﺷﻢ ﺗﻔﺴﯿﺮش ﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﺰ آﻓﺘﺎب ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻣﯽﺑﺎرﯾﺪ‬
‫از ﺟﺎدهﻫﺎی ﮐﻬﻨﻪ ﮔﺬﺷﺘﻢ‬ ‫آﻫﻮﯾﯽ ﺑﺎ ﺳﺎقﻫﺎﯾﯽ ﺧﯿﺲ‬

‫ﺑﯽارﻣﻐﺎن ﺑﻮﺗﻪای از ﺑﯿﮑﺮان دﺷﺖ‬ ‫ﺑﯿﮑﺮاﻧﯽ از ﻋﻠﻒﻫﺎی ﭘﺮ ﺷﺒﻨﻢ‬

‫روزی ﻏﺮور ﺑﺎلِ ﺷَﺒﺎﺑﻢ ﺷﺪ‬ ‫وزشﻫﺎی ﺧﻨﮏ‬

‫در اﻧﺘﻬﺎی آﺑﯽ‪ ،‬ﺷَﻬﺒﺎل ﮐﻮﻓﺘﻢ‬ ‫ﭼﺮاﯾﯽ‬

‫‪10‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﺑﺎ ﻋﻘﺎبﻫﺎ ﺑﭙﺮم زی ﺟﻬﺎنِ دور‬ ‫ﻫﺮ ﻗﻠﻪ ﺷﺒﮑُﻼه ﮐﺒﻮدی ﺑﻮد‬
‫در زﯾﺮ ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪی ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺳﻮﺧﺘﻪ‬ ‫و ﻫﺮ ﺳﺘﺎره ﭼﺸﻤﻪی آﺑﺸﺨﻮری ﻣﺮا‬
‫ﻗﺎﻟﺐ ﻓﺮو ﻧﻬﺎدم و از ﺧﻮد ﮔﺮﯾﺨﺘﻢ‬ ‫ﭘﻨﺪاﺷﺘﻢ ﻋﻘﺎﺑﻢ‬
‫وز دﺷﺖﻫﺎی ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎی ﻏﺒﺎرﻧﺎک‬ ‫دور از ﮐﻼغﻫﺎ‬
‫زی ﻗﻠﻪﻫﺎی ﭘﺮت ﺣﻘﯿﻘﺖ‬
‫ﮔﻠﺒﺮگ روزﻫﺎ ز ﮔﻞ ﻣﺎهﻫﺎ رﯾﺨﺖ‬
‫ﭘﯿﻮﻧﺪ رﯾﺸﻪﻫﺎی ﻋﺒﺚ را ﮔﺴﯿﺨﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ در ﻏﺮور ﺧﻮﯾﺶ‪ ،‬ﺷﻨﺎورﺗﺮﯾﻦ زﻻل‬

‫ﺑﺎ ﻫﺰاران ﻣﻮج‬ ‫در ﻣﺘﻦ ﭘﺮﺳﺘﺎره و ﻣﻬﺘﺎﺑﮕﻮن ﺷﺐ‬

‫زﻣﺎن رود اﺳﺖ‬ ‫ﺗﺼﻮﯾﺮی از ﺧﯿﺎل‬

‫و ﻣﯽﻟﻐﺰد ﺷﺘﺎبآﻟﻮد ﺳﻮی ﺑﯿﮑﺮان ﻧﺎرام‬

‫ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد ﻓﺎﺟﻌﻪی ﻧﺎﺗﻮاﻧﯿﻢ‬
‫و اﻧﺴﺎن ﺟﺎودان ﺟﺎریﺳﺖ ﺑﺎ اﯾﻦ رود ﺑﯽﻓﺮﺟﺎم‬
‫ﻧﺎﮔﻪ ﺑﺴﺎن ﭘﺎرهی ﺳﻨﮕﯽ ز اوجِ دور‬
‫و ﺑﺮ اﻧﺪام اﯾﻦ اﻣﻮاح وﺣﺸﯽ‬
‫ﺑﺮ ﻗﻠﻪﻫﺎی دﺷﻨﻪ و ﺧﻨﺠﺮ‪ ،‬رﻫﺎ ﺷﺪم‬
‫ﺻﺨﺮهﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎر‬
‫در ﻗﻌﺮ‪ ،‬در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮن و ﺷﮑﺴﺖ و درد‬

‫ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮج روﺷﻦ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺎ ﻗﻠﺐ واﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮد آﺷﻨﺎ ﺷﺪم‬

‫ﺑﺎﯾﺪ ﻟﺤﻈﻪای ﭘﺮواز ﮐﺮد و ﻟﺤﻈﻪای آﺳﻮد‬ ‫دﯾﺪم ﮐﻼغ زﺧﻤﯽ در ﺧﻮن ﺗﭙﯿﺪهام‬

‫ﺑﺎﯾﺪ از ﻓﺮاز ﺻﺨﺮهﻫﺎی ﺳﺮد‪ ،‬ﭘﺮوازی ﺑﻠﻮرﯾﻦ داﺷﺖ‬ ‫وز ﻗﻠﻪﻫﺎی دور و ﻣﻘﻮاﯾﯽ ﮔﻤﺎن‬

‫ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺒﻨﻤﺎن ﻗﻄﺮهﻫﺎﯾﯽ در ﻫﻮا ﭘﺎﺷﯿﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﻗﻌﺮ دردﻧﺎک ﺣﻘﯿﻘﺖ رﺳﯿﺪهام‬

‫ﺑﺎﯾﺪ در ﻓﻀﺎی ﭘﺎک ﯾﺎ ﻧﺎﭘﺎک ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺧﻮد ﮐﺎوﯾﺪ‬

‫دﯾﮕﺮ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺳﯿﻨﻪ را آﺋﯿﻨﻪای ﺷﻔﺎف و ﻟﻐﺰان ﺳﺎﺧﺖ‬
‫‪11‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬
‫ﺗﺎ از آﺳﻤﺎن ﻗﻠﻌﻪﻫﺎی ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺷﯿﺮاﺑﻪ در آوﻧﺪﻫﺎی ﺑﻮﺗﻪای ﮔﻤﻨﺎم ﺟﺎری ﮔﺸﺖ‬
‫ﺗﺎ ﭘﺎی ﻟﻄﯿﻒ و ﮐﻮﭼﮏ ﺧﺮﮔﻮشﻫﺎ را ﺑﺎ ﻧﻢ ﮔﻠﺒﺮگﻫﺎ ﻧﺎزﯾﺪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻫﺰاران ﻣﻮج دﯾﮕﺮ رﻗﺺ آﻏﺎزﯾﺪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻫﺰاران ﻣﻮج دﯾﮕﺮ رﻗﺺ آﻏﺎزﯾﺪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ‪...‬‬
‫ﺑﺎ ﻫﺰاران ﻣﻮج‬
‫ای ﺗﻤﺎم ﻣﺮدﻣﺎن ﺷﻬﺮ‬
‫ای ﺗﻤﺎم ﻣﺮدﻣﺎن ﺷﻬﺮ‬
‫ﮐﺎش از ﮔﻠﺒﺮگ ﭘﺎک ﭼﺸﻤﺘﺎن ﺷﺒﻨﻢ ﻧﻤﯽروﺋﯿﺪ‬
‫ﮐﺎش از ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻟﺐﻫﺎﯾﺘﺎن وﺣﺸﺖ ﻧﻤﯽﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﮐﺎش ﻧﺎم ﻣﺮغ دلﻫﺎﺗﺎن ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﻮد‬
‫و ﻣﯽآﻏﺎزﯾﺪ ﭘﺮوازی ﺑﻪﺳﻮی ﭼﺸﻤﻪی ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬
‫و ﻣﯽاﻓﺮازﯾﺪ ﭼﺘﺮ ﺑﺎلﻫﺎﯾﺶ را ﻓﺮاز ﻗﻠﻪی ﻣﻬﺘﺎب‬
‫و ﻣﯿﺎن ﻓﺎﺻﻠﻪﻫﺎی ﺳﺘﺎرهﻫﺎ ﺷﻨﺎور ﺑﻮد‬
‫ژاﻟﻪﺑﺎر ﻧﻐﻤﻪﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﺷﻂ ﺑﺎدﻫﺎ ﻣﯽرﯾﺨﺖ‬
‫اﺧﺘﺮان ﭘﻨﺠﻪﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪدﺷﺖ آﺳﻤﺎن ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ‬
‫در ﻃﻠﻮع ﮐﺸﺘﺰاران ﺳﭙﯿﺪه ﺷﺴﺘﺸﻮ ﻣﯽﮐﺮد‬
‫‪12‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻠﻮت آﺋﯿﻨﻪ را‬
‫از‪] :‬ﺳﺎﯾﻪﺳﺎر ﺳﺎﮐﺖ ﭘﺮوازﻫﺎ‬
‫‪ -‬ﭘﺮواز ﻣﺮﻏﺎن ﺑﺮ ﻓﺮاز آبﻫﺎ‬
‫از ﻧﻌﻞﮐﻮب ﻧﺮم اﺳﺐ ﺑﺎﻟﺪار ﺑﺎد‬
‫از روﺋﯿﺪن ﺧﻮرﺷﯿﺪ در ﻣﺮز ﺑﺰرگ روز‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻏﺮوب اﻓﺮوز‬
‫از آﻻﻟﻪﻫﺎی ﺳﺮخ ﺷﺐ ‪ -‬اﻧﺒﻮه ﺳﺮخ ﻣﺎﻫﯿﺎن در آﺑﯽ آرام‪-‬‬
‫و آوازﻫﺎی ﭘﻮﻧﻪﻫﺎ در ﺟﻮﯾﺒﺎر ﺑﺎدﻫﺎ[‬
‫اﻧﺒﺎﺷﺖ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﯿﻦ ﭼﺸﻢ ﻣﺎﻫﯽﻫﺎ ﻋﺒﻮر ﺟﺎودان را دﯾﺪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ آﻧﭽﻪ را ﺟﺎریﺳﺖ ﺑﺎ ﺟﺮﯾﺎن ﺑﯽاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﺑﺎور داﺷﺖ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﻣﺪادان را درودی ﮔﻔﺖ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺷﻪﺑﺎر ﮐﺸﺘﺰار روﺷﻦ ﺧﻮرﺷﯿﺪ را ﺑﻮﺳﯿﺪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺎﻣﮕﺎﻫﺎن را ﭘﯿﺎﻣﯽ داد‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺮﻣﺘﺎب ﻧﻮرس ﻣﻬﺘﺎب را ﻧﻮﺷﯿﺪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ رﯾﺸﻪﻫﺎی ﻣﺎﮔﻨﻮﻟﯿﺎﻫﺎ را ﻧﻮازش داد‬
‫ﺑﺎﯾﺪ از ﺑﻠﻮر آب ﭼﻮن ﻧﯿﻠﻮﻓﺮان‪ ،‬روﺋﯿﺪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺳﺮود ﻧﺮم آب و ﺑﺎﻟﻪﻫﺎی ﻣﺎﻫﯿﺎن ﭘﯿﻮﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ رد ﻋﺒﻮر آﻓﺘﺎﺑﺎن‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ ﺧﻮد را ﺑﺨﺎرﯾﻦ ﮐﺮد‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﻣﯽروﯾﺪ از ﭼﮑﺎد‬ ‫ﮐﺎش ﻣﺮدی از ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ ﺑﺮ ﻣﯽﺧﺎﺳﺖ‬

‫ﻣﻐﺮور و ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ‬ ‫در دل ﺷﺐﻫﺎی ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ‬
‫آﻏﻮش ﻣﯽﮔﺸﺎﯾﺪ در ﻗﻠﺐ آﺳﻤﺎن‬ ‫ﺷﻌﻠﻪﻫﺎی ﺧﻮرﺷﯿﺪ را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ درﺧﺖ‬
‫ﺷﻌﻠﻪی ﺧﻮﺷﯿﺪﻫﺎی ﻣﻨﺘﻈﺮ‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﭘُﺮ ﮔﺮدد از ﺷﮑﻮﻓﻪی ﺳﺮخ ﺳﺘﺎرﮔﺎن‬
‫ﭼﺸﻢﻫﺎ در اﻧﺘﻈﺎر روﺷﻨﯽ ﮔﺮﯾﺎن‬

‫ﻟﺤﻈﻪﻫﺎی ﺳﺒﺰ‪ ،‬ﻟﺤﻈﻪﻫﺎی ﺳﺮخ‬ ‫آه‪ ...‬ﮐﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﮑﻔﺘﻦ ﺷﻌﻠﻪﻫﺎ ﻧﺎﮔﺎه‬
‫ﺑﺴﺘﻪ در زﻧﺠﯿﺮ‬
‫ﻣﺮزﻫﺎ ﮐﯽ در ﻃﻠﻮع ﻧﻮر ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺮد‬
‫ﺧﻔﺘﻪ در دﻫﻠﯿﺰ‬
‫ﮐﯽ دﻫﺪ ﮔﻞ ﻗﻄﺮه ﺧﻮنﻫﺎﻣﺎن ز ﻗﻠﺐ راه‬
‫ﭘﻠﮏ ﺑﮕﺸﺎ‪ ،‬ﺑﺎﻟﺶ ﻋﺎدت ﺑِﺪَر‪ ،‬ﺑﺮﺧﯿﺰ‬
‫ﮐﯽ دود آوازﻫﺎﻣﺎن ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻣﺎه‬
‫ﺗﺎ ﮐﺮانﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻮج رﺳﺘﺎﺧﯿﺰ‪ ،‬ﺗﻮﻓﺎن ﻧﻬﺎﯾﯽ را‬
‫ﮐﺮده اﺳﺖ آﻏﺎز‬ ‫ای ﺗﻤﺎم ﻣﺮدﻣﺎن ﺷﻬﺮ‬
‫و ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﺮ ﻓﺮاز آﺳﻤﺎن ﺑﺎز‬ ‫ﭼﺸﻤﺘﺎن ﮔﻠﺒﺮگ ﯾﺎس و اﺷﮑﺘﺎن ﺷﺒﻨﻢ‬
‫در زﻻل ﺑﯽﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭘﺮواز‬ ‫ﺷﺒﻨﻢ ﮔﻠﺒﺮگﻫﺎﺗﺎن ﺑﺮق ﺧﻮرﺷﯿﺪ اﺳﺖ‬
‫ﻗﻠﺐﻫﺎی ﭘﺎﮐﺘﺎن آواز ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﺧﻔﺘﻪ در دﻫﻠﯿﺰ‬
‫ﺷﺐ ﭘﺮ از ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ رﻧﮕﯿﻦ اﻣﯿﺪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺴﺘﻪ در زﻧﺠﯿﺮ‬
‫ﺣﻠﻘﻪی زﻧﺠﯿﺰﻫﺎی ﺳﺮد‪ ،‬ﺳﻨﮕﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫درﺧﺖ‬
‫ﭘﻠﮏ ﺑﮕﺸﺎ‪ ،‬ﺧﻮاب ﻧﻨﮕﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫اﻧﺴﺎن دردﻣﻨﺪ‬
‫ﻟﺤﻈﻪﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﻮق آﻏﺎز ﻗﯿﺎﻣﯽ ﺳﺒﺰ ﻣﯽروﯾﻨﺪ‬
‫‪13‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫درﺧﺖ‬ ‫ﻟﺤﻈﻪﻫﺎ ﺑﺎ اﻧﺘﻈﺎر اﻧﺘﻘﺎﻣﯽ ﺳﺮخ ﻣﯽﻣﯿﺮﻧﺪ‬

‫وﻗﺘﯽﮐﻪ اﺑﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽزارﯾﺪ‬ ‫ﺟﺎمﻫﺎ‪ ،‬ﻟﺐﻫﺎی رﻧﮕﯿﻦ ﺧﺪاوﻧﺪان ﺷﺐ را ﺑﻮﺳﻪ ﻣﯽﮐﺎرﻧﺪ‬

‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎران روی ﺷﻬﺮ ﻣﺮده ﻣﯽﺑﺎرﯾﺪ‬

‫ﺑﺴﺘﻪ در زﻧﺠﯿﺮ‬
‫در ﻗﻠﺐ ﻣﯿﺪان ﺑﺰرﮔﯽ اﯾﺴﺘﺎدم ﻣﻦ‬
‫ﺧﻔﺘﻪ در دﻫﻠﯿﺰ‬
‫ﺗﺎ ﺑﯿﺪ ﻣﺠﻨﻮﻧﯽ ﺷﻮم‬
‫آﻓﺘﺎب ﺷﻬﺮ ﺑﯽآواز ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ‬
‫اﻓﺸﺎن‬
‫رﯾﺸﻪﻫﺎی روﺷﻨﺶ را در ﺧﻠﯿﺞ ﺧﻮن ﺳﺮخ ﻣﺎ ﺑﻠﺮزاﻧﺪ‬
‫ﻣﯿﺎن ﺷﻬﺮ‬
‫ﺑﺎغ ﻓﺮدا‪ ،‬در دل ﺷﺐﻫﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﯿﺮﮔﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ روﯾﺪ از ﻋﻤﯿﻖ آن ﮔﯿﺎه ﻧﻮر‬
‫ﺳﻨﮓﻫﺎ و آﯾﻨﻪﻫﺎ‬
‫ﺷﺒﯽ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﺎ ﺷﺒﯽ دارﯾﻢ‬
‫و ﻣﺎدرﻫﺎ‬ ‫ﻣﺎ ﺷﺒﯽ دارﯾﻢ و در اﻋﻤﺎق ﺳﺮد ﺷﺐ ﺗﺒﯽ دارﯾﻢ‬
‫ﻏﺒﺎر اﻧﺘﻈﺎری را ﺑﻪ ﻣﻮج اﺷﮏ ﻣﯽﺷﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎﯾﺪ از ژرﻓﺎی ﺷﺐ روﯾﺪ ﮔﯿﺎه ﻧﻮر‬
‫و ﮐﻮدکﻫﺎ‬ ‫ﺑﺎﯾﺪ اﻣﺸﺐ ﺑﺸﮑﻔﺪ در آﺳﻤﺎنﻫﺎ ﺷﻌﻠﻪی ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬
‫ﻧﻮازشﻫﺎی دﺳﺘﯽ آﺷﻨﺎ را ﺧﻮاب ﻣﯽدﯾﺪﻧﺪ‬ ‫از ﻧﻬﻔﺖ ﺑﺮجﻫﺎی ﻗﻠﻌﻪی ﺷﯿﻄﺎن‬
‫و ﺷﻬﺮ از ﭘﭻﭘﭽﯽ ﻣﻐﻤﻮم ﻣﯽﺷﺪ ﮔﺮم‬ ‫ﻣﯽﺧﺮوﺷﺪ روی دﺷﺖ ﺷﺐ‬
‫رودﻫﺎی وﺣﺸﯽ آواز‪:‬‬
‫ﺷﺒﯽ ﺑﻮد و ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﻃﻠﻮع ﻟﺤﻈﻪی آﻏﺎز راﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺗﻼش ﻓﺎﺗﺤﯽ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎر دﺳﺖﻫﺎ روﺋﯿﺪ‬
‫و ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﺮ ﻓﺮاز آﺳﻤﺎن ﺑﺎز‬
‫و آوار ﺑﺰرﮔﯽ از ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮج و ﺑﺎروﻫﺎ ﺷﮑﻮﻓﺎ ﺷﺪ‬
‫در زﻻل ﺑﯽﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭘﺮواز‬
‫‪14‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﻫﺸﯿﺎر‬ ‫و در ﺗﺎﻻرﻫﺎی روﺷﻦ آﺋﯿﻨﻪای ﺻﺪ ﻣﺮد ﻟﺮزﯾﺪﻧﺪ‬

‫اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ آﯾﻨﻪﻫﺎ ﻣﺮگ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺪار‬
‫و ﻣﺮدم ﻫﻢﻧﻮا ﺑﺎ ﻫﻢ‪:‬‬
‫ﺑﻤﯿﺮ ای ﺑﻮم ﺑﺪآﻫﻨﮓ‬
‫ﺑﻤﯿﺮ ای ﭘﺎﺳﺪار ﺧﯿﻤﻪی ﺷﺐ‬
‫ﺷﻤﺎ ای ﺟﺎمﻫﺎﺗﺎن از ﻃﻼی ﺧﻮن ﻣﺎ ﺳﺮﺷﺎر‬
‫ﺑﻤﯿﺮ ای ﻧﻨﮓ‬
‫ای ﻧﯿﺮﻧﮓ‬
‫ﺑﻤﯿﺮ ای آﻓﺘﺎب ﻣﺎ ﺑﻪ دﻫﻠﯿﺰ ﺗﻮ در زﻧﺠﯿﺮ‬
‫و در ﻫﺮ دﺳﺖ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﻮد‬
‫و ﺗﺎﻻر از ﻃﻨﯿﻦ ﺳﻨﮓﻫﺎ و رﯾﺰش آﺋﯿﻨﻪﻫﺎ ﭘﺮ ﺷﺪ‬
‫و ﺧﻮن ﻣﺮدم ﺑﯿﺪار‪ ،‬داغ ﻧﻨﮓ ﺑﺮ دﯾﻮارﻫﺎی ﺳﺮد ﻣﺮﻣﺮ زد‬
‫و ﺻﺪﻫﺎ ﭼﻠﭽﺮاغ و ﻗﺎﻟﯽ اﺑﺮﯾﺸﻤﯿﻦ در ﺳﺮﺳﺮاﻫﺎی ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰ رﻧﮕﯿﻦ ﺷﺪ‬
‫و ﻣﺎ ﺑﺮ ﻻﺷﻪی ﺻﺪ ﻣﺮد ﺧﻨﺪﯾﺪﯾﻢ‬
‫و ﺻﺪ زن در ﺳﺮود ﺧﺸﻢ ﻣﺎ ﻣﺮدﻧﺪ‬
‫درون ﻣﻦ »ﻣﻦ« ﻣﻦ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮔﺮم ﺣﮑﺎﯾﺖﻫﺎﺳﺖ‪:‬‬
‫ﺷﺒﯽ ﺑﻮد و‪...‬‬
‫و ﻣﺎ در ﺧﻠﻮت رﻧﮕﯿﻦ ﻧﻮر و آﯾﻨﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻣﯽﺳﺎزﯾﻢ‬
‫و اﮐﻨﻮن‪ ،‬ﺷﺐ‪ ،‬ﺷﺐ ﺳﺮﺷﺎر از ﺧﺸﻢ اﺳﺖ‬
‫و ﺻﺪ زن ﺑﻮﺳﻪﻫﺎﺷﺎن در ﻫﻮا آوﯾﺨﺖ‬
‫و از ﮐﻮﭼﻪ ﺻﺪای ﻃﺒﻞ ﻣﯽآﻣﺪ‬
‫و ﺑﺎ ﻏﻮﻏﺎی ﮔﺮم ﻃﺒﻞ‬
‫ﺑﺎﻧﮓ ﻣﺮدم ﺑﯿﺪار‪:‬‬
‫ﺷﮑﻢﻫﺎﺗﺎن ز ﮔﻨﺪمﻫﺎی دﻫﻘﺎن ﺳﯿﺮ‬
‫و ﻟﺐﻫﺎﺗﺎن ز ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻢ ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﺎ ﻟﺒﺮﯾﺰ‬
‫ﺷﺐاﻓﺮازان ﺧﺸﻢاﻧﮕﯿﺰ‬
‫ﺧﺮوﺷﺎن‪ ،‬ﺑﺸﮑﻨﯿﻢ آﺋﯿﻨﻪﻫﺎ را ﺗﺎ ﻧﺒﻨﺪد‬
‫ﻧﻘﺶ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﯿﺎه زﻧﺪﮔﯽﺗﺎن اﻧﺪرﯾﻦ ﺷﻔﺎف‬
‫و ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺐ ﺑﻤﯿﺮد در ﺧﻠﯿﺞ ﺧﻮﻧﺘﺎن اﻣﺸﺐ‬
‫و ﺻﺪاﯾﯽ از ﺳﮑﻮت روﺷﻦ ﺗﺎﻻر‬
‫‪ -‬ﻟﺮزان‪ ... :‬آی‬
‫ﻣﺎ در ﺟﺸﻦ ﻣﺮگ ﺑﺮدﮔﯽﺗﺎن ﺟﺎم ﻣﯽﻧﻮﺷﯿﻢ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻨﺪﻣﯽ ﺗﺎ راﻫﺒﺎن ﻣﺮزﻫﺎی روﺷﻨﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ‬
‫در ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺎ ﻃﺮح ﻫﺰاران ﺑﺎغ ﻣﯽروﯾﺪ‬
‫ﻫﺎن‬

‫‪15‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫دﺷﺖ ﺑﯽ آﺗﺶ‬ ‫و ﻣﺎدرﻫﺎ‬

‫ﺳﺎلﻫﺎ ﻣﯽﮔﺬرد‬ ‫ﻏﺒﺎر اﻧﺘﻈﺎری را ﺑﻪ ﻣﻮج اﺷﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻨﺪ‬

‫ﺑﻮی ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻧﻤﯽآﻣﯿﺰد ﺑﺎ ﻧﻔﺴﯽ‬ ‫و ﮐﻮدکﻫﺎ‬

‫و ﻧﻤﯽرﯾﺰد ﺑﺎ ﺗﻨﺪر ﺧﺸﻢ‬ ‫ﻧﻮازشﻫﺎی دﺳﺘﯽ آﺷﻨﺎ را ﺧﻮاب ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ‬

‫دﯾﻮار ﻗﻔﺴﯽ‬ ‫و‪...‬‬

‫ﻧﯿﺴﺖ در ﭘﻬﻨﻪی ﺗﺎرﯾﮏ ﺳﮑﻮت‬ ‫دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ‬

‫راﯾﺖ دﺳﺖ ﮐﺴﯽ‬

‫ﺷﺐ‬
‫ﻫﺮﮐﻪ آوارهی دردی ﮐﻪ ﻧﻪ درد دﮔﺮیﺳﺖ‬
‫ﺳﺘﺎره ﭘﺮ از ﺧﻮن و ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫و در اﯾﻦ دﺷﺖ ﺳﯿﺎه‬
‫ﺷﺐ ﻫﺮزهﺑﺎران‬
‫ﻫﺮﮐﻪ ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺑﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺳﭙﺮدن ﻫﻨﺮیﺳﺖ‬
‫ﺷﺐ ﻫﺮزﮔﯽ‬
‫و ﻧﻤﯽاﻧﺪﯾﺸﺪ‪:‬‬
‫ﭘﺮ از ﻧﻌﺮهی ﺳﺎﮐﺖ اﺧﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺻﺪاﻗﺖﻫﺎی ﻻزم »ﮐﺎر«‬
‫ﻟﺠﻦ ﻣﯽﺗﺮاود ز ﺷﻮﻻی ﺷﺐ‬
‫و رﺳﺎﻟﺖﻫﺎی ﺗﺎزهی »ﻋﺸﻖ«‬
‫ﻫﺮﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪:‬‬ ‫زﻣﯿﻦ ﻣﺮده اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺷﺐ ﺳﺤﺮﯾﺴﺖ‬ ‫ﺣﻤﺎﺳﻪ ﺑﺮ اﻣﻮاج اﻓﺴﺮده اﺳﺖ‬
‫و ﺑﻪ ﮔﻠﮕﺸﺖ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺑﻪ درازای ﺷﺐ و ﻣﺮگ ﺳﺤﺮ ﻣﯽﮐﻮﺷﺪ‬ ‫ﺷﺐ ﻻﺷﺨﻮاران‬
‫ﺷﺐ ﻻﺷﺨﻮر‬
‫ﺗﻮ ﺑﺮادر‪ ،‬آری‬
‫ﮐﻠﻒ در ﻧﻬﺎد ﻟﺠﻦ ﺑﺮده اﺳﺖ‬
‫ﻗﻔﺲ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﮔﻞﻫﺎﯾﯽ ﮐﺎذب ﻣﯽآراﯾﯽ‬
‫ﻟﺠﻦ ﻣﯽﮔﻮارد ﻫﯿﻮﻻی ﺷﺐ‬
‫‪16‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫و ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ ﻧﻨﮕﯿﻨﺶ را‬

‫ﺳﺎلﻫﺎ ﻣﯽﮔﺬرد‬
‫در ﻇﻼم ﻗﻔﺲ ﮐﻬﻨﻪی ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺎﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻤﯽآﯾﺪ ﺑﺎﻧﮓ ﺟﺮﺳﯽ‬
‫در ﮔﻤﺎن ﺗﺎ ﺳﻮی ﺧﻮرﺷﯿﺪ روی‬
‫و ﻧﻤﯽﺳﻮزد در ﻇﻠﻤﺖ دﺷﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺷﺒﯽ دﯾﮕﺮ ﻣﯽﭘﯿﻤﺎﯾﯽ‬
‫آﺗﺶ ﺧﺸﻢ ﮐﺴﯽ‬
‫ﺑﺴﺘﯿﺰ‬
‫ﭘﺎی رود‬ ‫ﺗﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﻮد ﻧﻨﮓ ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽﻫﺎ‬
‫از ﺗﻮ دورم ای ﺷﻬﺮ‬ ‫ﺑﺮﺧﯿﺰ‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻫﻤﻪﭼﯿﺰ اﺳﺖ ﺗﻤﯿﺰ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺮﯾﺰد ﮐﺎخ ﮐﻬﻨﻪی رﺳﻮاﯾﯽﻫﺎ‬
‫آب‪ ،‬ﻣﻬﺘﺎب‪ ،‬ﮔﯿﺎه‬ ‫ﮔﻞﻫﺎ را ﺑﺮ دﯾﻮار ﻗﻔﺲ ﭘﺮﭘﺮ ﮐﻦ‬
‫آب ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ اﯾﻨﺠﺎ آزاد‬ ‫ﭘﺸﺖ دﯾﻮار ﻗﻔﺲ‬
‫ﺻﺨﺮه ﻣﯽﺧﻨﺪد در ﻟﺬت ﺧﯿﺲ‬ ‫وﺳﻌﺖ ﻓﺮدار را ﺑﺎور ﮐﻦ‬
‫رﯾﺸﻪﻫﺎ از ﺷﯿﺐ ﺻﺨﺮهای رود ﮔﺬرﻫﺎ دارﻧﺪ‬ ‫و ﺑﻪ ﺷﯿﺮازهی ﺷﺐ‬
‫ﺑﺮق ﻣﻨﻘﺎر ﻫﺰار رﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﯽﻧﻮﺷﺪ از آب رود‬ ‫ﺗﺮس را ﺧﻨﺠﺮ ﮐﻦ‬
‫ﮐﻪ ﻫﺮاس آﻏﺎز ﻋﺎدت ﺑﺮ ﭘﺴﺘﯽﻫﺎﺳﺖ‬
‫از ﺗﻮ دورم ای ﺷﻬﺮ‬
‫در ﺗﻮ ﯾﮏ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺳﺎﻟﻢ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ آﯾﺎ در ﺷﺐ ﻫﻮلآور دﺷﺖ‬
‫ﺑﺮی از ﻫﻤﻬﻤﻪﻫﺎی ﻣﺼﻨﻮع‬ ‫ﺑﺎﻧﮓ ﮔﺮم ﺟﺮﺳﯽ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﻮ؟‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﯽداﻧﯽ آراﻣﺶ ﭼﯿﺴﺖ‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ آﯾﺎ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻦ از ﺧﻮاب ﺧﺰه‬ ‫اﻫﺮم ﺧﺸﻢ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﻮ؟‬
‫‪17‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫و ﺑﻪﺳﻨﮓ ﺳﺮ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪی ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻢ رﯾﺨﺖ‬ ‫در ﺳﺮاﺷﯿﺒﯽ ﻣﺮﻃﻮب ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺳﺨﻨﯽ‬
‫از ﺗﻪ آب زﻻل‬ ‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﯽداﻧﯽ آﺳﺎﯾﺶ ﭼﯿﺴﺖ‬
‫ﺳﻨﮓ ﭘﺮداﺧﺘﻪای ﺧﻮاﻫﻢ ﺟﺴﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻣﻦ‪ ،‬اﯾﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻟﺐ رود‬
‫ﺗﺎ دﻟﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻢ را‬ ‫از ﻫﻮای ﻧﻤﻨﺎک‬
‫و دو ﺷﺎﺧﻪ ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﻨﺪ‬ ‫و ﺷﮑﻮه ﺳﺎﯾﻪ‬
‫و ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻢ دﺳﺘﺎﻧﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪ‬ ‫و ﻫﺰاران ﻋﻄﺮ ﺧﻮابآور‬
‫و ﺷﺐ زﯾﺒﺎ را‬ ‫ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﻮد دارم ﭘﯿﺮﻫﻨﯽ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﻮاﻫﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺟﺎﻣﻪﻫﺎ از ﺗﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻪام‬
‫ﺗﺎ در ﻓﺎﺻﻠﻪﻫﺎی ﺑﺮﮔﺎن‬
‫روی ﯾﮏ ﺻﺨﺮه‪ ،‬ﻋﺮﯾﺎﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫آﺳﻤﺎن رﯾﺰد داﻣﺎن ﺷﮑﻮﻓﻪﻫﺎ را‬
‫ﭘﯿﮑﺮم را ﻣﯽﺑﻮﺳﺪ‪ ،‬رﺷﺤﺎت آﺑﯽ‬
‫و ﻧﺴﯿﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻓﺮورﯾﺨﺘﻪ از ﺻﺨﺮهی اوج‬
‫ﺑﺎ ﻧﻔﺲﻫﺎی ﮔﻤﻨﺎم ﺑﯿﺎﻣﯿﺰد‬
‫و ﺷﮑﺴﺘﻪﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺻﺨﺮه ﺗﺎ ﺑﺴﺘﺮ رود‬
‫ﻧﻔﺲ ﻧﺮمﺗﺮﯾﻦ رﺧﻮتﻫﺎ‬
‫ﮐﺰ ﻫﻤﺎﻏﻮﺷﯽ ﭘﻨﻬﺎن ﮔﯿﺎﻫﺎن ﻣﯽﺧﯿﺰد‬ ‫ﻣﻦ آزادم اﯾﻨﺠﺎ‪ ،‬آزاد‬
‫ﻣﻦ در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪی ﻣﻮﻋﻮد‬ ‫ﺻﺨﺮهﻫﺎ را ﺑﺮﻫﻢ ﺧﻮاﻫﻢ ﭼﯿﺪ‬
‫ﭘﯿﮑﺮم را ﺑﺮ اﻧﺪام ﻣﻌﺸﻮﻗﻪی ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﻮد‬ ‫و از آن ﻣﻌﺸﻮﻗﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻣﺤﺒﻮﺑﻪی ﺳﻨﮕﯽ را آﺑﺴﺘﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد‬ ‫دو ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺧﻮاﻫﻢ ﭼﯿﺪ‬
‫ﺑﻪ ﮔﻞ و ﺑﺎ دو ﺧﺰه‬ ‫و دو ﭼﺸﻢ آﺑﯽ ﺑﺮ آن ﺧﻮاﻫﻢ آوﯾﺨﺖ‬
‫و ﺟﻬﺎن روﯾﺶ‬ ‫ﺧﺰهﻫﺎ را ﮔﯿﺴﻮ ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد‬
‫‪18‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫آﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻣﻮج و ﻣﺎﻫﯽ ﺑﺎزﯾﮕﺮ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﭘﺎکﺗﺮﯾﻦ ﺷﻬﻮتﻫﺎ‬

‫آﺷﺘﯽ ﺧﻮاﻫﻢ داﺷﺖ‬
‫ﻣﻦ ﺷﺐ زﯾﺒﺎ را‬
‫ﻣﻦ ﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن آﺑﯽ ﻣﺠﺒﻮﺑﻢ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﻮاﻫﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺑﻮﺳﻪﻫﺎ ﺧﻮاﻫﻢ داد‬
‫ﭼﺸﻢﻫﺎی آﺑﯽ‬ ‫و دل ﺳﻨﮕﯽ ﻣﺤﺒﻮﺑﻢ را‬
‫زﯾﺮ ﮔﯿﺴﻮی ﺧﺰه‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮی دورﺗﺮﯾﻦ ﺑﺮگ درﺧﺖ‬
‫از ﻓﺮاز ﻗﻠﺐ ﺳﻨﮕﯽ ﻣﺤﺒﻮﺑﻢ‬ ‫ﭘﺮت ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺑﻪ وزشﻫﺎی ﭘﯿﺎمآور ﺷﺐ‬ ‫ﻣﻦ ﻣﺤﺒﻮﺑﻪی ﺑﯽﻗﻠﺒﻢ را‬
‫و ﺗﭙﯿﺪن ﺣﺴﺮت ﻣﻦ ﻣﯽﻧﮕﺮد‬ ‫ﺟﺎودان ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮاﻫﻢ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻟﺤﻈﻪای دﯾﮕﺮ ﻣﯽروﯾﺪ ﺷﺐ‬ ‫ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﺳﻨﮓ ﮐﺒﻮد‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺑﻢ ﺣﺮﻓﯽ ﺧﻮاﻫﻢ زد‬ ‫ﮐﻪ ز ﻫﺮ ﺑﻮﺳﻪی آب‬
‫و ﺑﻪ او ﻫﺪﯾﻪای ﺧﻮاﻫﻢ داد‬ ‫ﻣﯽﺷﮑﻮﻓﺪ در ﭘﻨﻬﺎن‬
‫و ﺷﮑﯿﺒﺎ ﺧﻮاﻫﻢ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪﻫﺎی آﻏﻞ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺳﺮدش را ﺑﺮ آب ﺑﻠﻮر‬
‫ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﺗﺎﺑﻮت اﺳﺖ‬
‫دور ﺗﺎ دورم آب اﺳﺖ و ﮔﯿﺎه‬
‫ﻣﯽرود ﺑﺮ دوش اﻣﻮاج آﻟﻮده‬
‫آﺳﻤﺎن آﺑﯽ ﮔﻠﺪار ﻣﺸﺒﮏوارﯾﺴﺖ‬
‫در ﺧﯿﺎﺑﺎن‪ ،‬در ﮐﻮﭼﻪ‪ ،‬در ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬در ﺷﻬﺮ‬
‫و در آب‬
‫آﻫﻦ‪ ،‬آﻫﻦ‪ ،‬ﻣﻦ‬
‫آﺳﻤﺎﻧﯽ دﯾﮕﺮ‬
‫ﺧﺴﺘﻪام دﯾﮕﺮ از ﺧﻮاﻧﺪن آﻫﻦﻫﺎ‬

‫‪19‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬
‫ﻣﯽﻣﻮﯾﻢ‪ ،‬ﯾﺎراﻧﻢ اﻣﺎ‬
‫آﯾﻪی ﺳﺨﺮهﮔﺮ ﯾﺎریﻫﺎﺷﺎن ﺑﺮ ﻟﺐ‪:‬‬
‫اﯾﻦ ﭼﻪ ﻟﺐﺑﺴﺘﻦ در ﺷﮑﻮهی ﭘﻮک‬
‫ﻟﺐ ﻓﺮو ﺑﻨﺪ ای ﻫﻤﺪردیﻫﺎﺗﺎن‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ ﻟﺐ‪ ،‬در واژه‬
‫ای ﺗﻬﯽ در ﺧﻮنﻫﺎﺗﺎن از ﻫﻤﺪردیﺗﺎن‬
‫ای ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺪردی را ﺧﻮاﻫﺎن‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ در ﺑﯽﺧﻄﺮی‬
‫ای ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺪردی را ﺧﻮاﻫﺎن‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺎنﺗﺮ‪ ،‬ﺳﻮد ﺧﻮد را‬
‫ای ﺷﻤﺎ ﮔﺎم ﻧﻔﺮﺳﻮده‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﮔﺎﻣﯽ ﮐﻮﭼﮏ‪ ،‬ﺑﺮ ﭘﻬﻨﻪی ﻣﺘﺮوک ﻓﺪاﮐﺎری‬
‫آﻫﻦ‪ ،‬آﻫﻦ‪ ،‬آﻫﻦ‪ ،‬آﻫﻦ‬
‫ﺗﺎﺑﻮت اﺳﺖ ﻋﻮاﻃﻒ را‪ ،‬ای ﻧﯿﺴﺖ ﺷﻤﺎ را ﺗﻘﺼﯿﺮ‬
‫ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﮐﻮدکﻫﺎﯾﯽ ﻓﺮﺗﻮت ﻣﯽاﻧﮕﺎرم‪ ،‬وﯾﻦ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﮑﺮ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺒﺎرد ﻧﻔﺮتﻫﺎﯾﻢ در ﭼﺸﻢ ﺷﻤﺎ‬
‫ﺗﺎ ﻧﯿﺎرﯾﺪ زﻣﻦ ﻧﻔﺮت در ﺧﻨﺪهی ﭘﯿﻮﻧﺪ دروغ‬
‫ﻣﻦ ﺷﮑﯿﺒﺎ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد ﺷﻤﺎ را‪ ،‬ﺑﺎری‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺮد ﮔﻠﻪﺑﺎن آﻏﻞ را‬
‫‪ -‬ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻬﯽ از اﻫﻠﯽﻫﺎ‪-‬‬
‫ﺑﺎ ﭘِﻬِﻦ ﻧﯿﺰ ﺗﻮان ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻪ دﯾﻮار ﮔِﻠﯽ ﺧﻮرﺷﯿﺪی‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎ دودش‪ ،‬ﺗﻠﺨﯽ‬
‫‪20‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬
‫ﺑﺴﺘﻪام دﯾﮕﺮ اﮐﻨﻮن ﯾﺦوار‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺟﺎری دود‬
‫در ﺧﯿﺎﺑﺎنﻫﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ آواز ﺑﯿﻤﺎری را‬
‫و ﻣﯽاﻧﺒﺎرد ﻣﺮدم را از ﮔﺮﻣﯽ ﻗﺮن‬
‫و ﻣﺮا ﻣﯽﺳﻮزاﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﺑﺴﺘﻪام ﻣﻦ ﯾﺦوار‬
‫اﻧﺠﻤﺎدﯾﺴﺖ ﻣﺮا در ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﻧﺸﮑﻨﺪ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪای ﻣﻨﻘﺎر ﻣﺮﻏﺎن ﺑﻬﺎر‬
‫دوﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪﺳﺖ ﺑﻪ ﻟﺐﻫﺎ ﺑﺮﻣﻦ‪،‬‬
‫اﯾﻦ دروغ اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻮ را در ﭘﻨﻬﺎن ﺧﻨﺪهی ﺷﻔﺎف ﻫﺰاران رود‬
‫اﺳﺖ‬
‫رﯾﺸﻪ داری ﺗﻮ ﺗﺎ دﻫﮑﺪهﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺎ درﯾﺎﻫﺎی ﻣﺮﻃﻮب ﻋﻠﻒ‬
‫اﯾﻦ ﭼﻪ ﻟﺐﺑﺴﺘﻦ در ﺷﮑﻮِهی ﭘﻮک‬
‫ﭘﻮکﻫﺎ را ﻧﺘﻮان ﺑﺮ دادن ﺗﺎ ﺧﯿﺰاﺧﯿﺰ ﻫﻤﺪردی دوﺳﺖ‬
‫ﺷﮑﻮهات در ﻣﺎ ﻣﻮج ﻏﻢ را ﻫﺮﮔﺰ اﻧﮕﯿﺰه ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮدن‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬ﻟﯿﮏ‬
‫ﻣﯽﮔﺸﺎﯾﻢ در ﭘﻨﻬﺎن‪ ،‬رگﻫﺎﯾﻢ را‬
‫ﻣﯽدواﻧﻢ در آراﻣﺶ ﻣﺼﻨﻮع ﺗﺤﻤﻞ‪ ،‬ﺧﻮﻧﻢ را‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫از ﻏﻢ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﺳﻔﺘﻦﻫﺎﯾﯽ‬ ‫ﮔﺮﻣﯽ ﻧﺎن را از ﯾﺎد ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺮدن‬

‫ﮐﻪ ﺗﺒﻠﻮر دﻫﺪ از ژرﻓﺎ‪ ،‬آدمﻫﺎ را‬ ‫ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﻣﯽﺳﻮزاﻧﻢ ﺗﺎ ﺳﺎزان ﺑﺎﺷﻢ ﻧﺎن ﻓﺮدا را‬
‫ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﺷﮑﯿﺒﺎی ﭘِﻬِﻦﭘﺮدازی‬ ‫ای ﭘِﻬِﻦﻫﺎی ﺧﻮرﺷﯿﺪی دﯾﻮار ﮔﻠﯽ‬
‫ای ﺷﻤﺎ ﺑﯽﺧﺒﺮ از اﯾﻦﮐﻪ ﭘِﻬِﻦ‪ ،‬ﺧﻮرﺷﯿﺪ اﺳﺖ‬ ‫ای آﻏﻞﻫﺎ‪ ،‬ای آدمﻫﺎ‬
‫ای ﺷﻤﺎ ﻏﺎﻓﻞ از ارزش آﻏﻞﻫﺎ‬ ‫ﮔﺮ ﻣﺮا ﻫﺮ ﻧﻔﺴﯽ ﺗﺎﺑﻮت اﺳﺖ‬
‫ای ﺷﻤﺎ ﻧﺎن ﺧﻮد را ﺧﻮاﻫﺎن از ﮔﺮﻣﺎﮔﺮم ﺗﻨﻮر دﮔﺮان‬ ‫و در آن ﻧﻌﺶ ذرات روﺣﻢ اﻧﺒﺎر‬
‫ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﻣﯽﺳﻮزاﻧﻢ ﺗﺎ ﮔﺮﻣﯽ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻧﻪ ﮔﺮﻣﯽ ﺟﻮﯾﺎن‬ ‫از ﻏﻢ ﺳﺎﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬
‫راﺳﺘﯽ را‪ ،‬ﯾﺎران‬ ‫از ﻏﻢ دﯾﮕﺮ ﭘﺮداﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬
‫اﯾﻦ ﻣﺮا ﺑﺎور از ﺷﯿﻮهی آﺳﺎنﺗﺮ ﻫﻤﺪردیﺗﺎن‬ ‫ورﻧﻪ ﺑﺎور دارﯾﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ در ﭘﻨﻬﺎن ﺧﻨﺪهی ﺷﻔﺎف ﻫﺰاران رود اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺎزﭘﺮوردهی درﯾﺎی ﻧﻬﺎن در »ﻣﺎﻧﻠﯽ«‬
‫رﯾﺸﻪ دارم ﻣﻦ ﺗﺎ دﻫﮑﺪهﻫﺎ ﺗﺎ درﯾﺎﻫﺎی ﻣﺮﻃﻮب ﻋﻠﻒ‬ ‫روی درﯾﺎی ﺑﺰرگ اﺑﺪی ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪:‬‬
‫ﺑﺴﺘﻪام اﮐﻨﻮن‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﯾﺦوار‬ ‫»اﯾﻦ ﺗﻮ را ﺑﺲ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫رﯾﺸﻪ در ﭘﺎﯾﯿﺰ دﻫﮑﺪهﻫﺎ ﺑﻮی ﻋﻠﻒﻫﺎ را ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ ﺧﻮاب‬ ‫ﮐﺎﺷﻨﺎی رﻧﺠﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﻪﮐﺲ ﺑﺎﺷﺪ«‬
‫آﺧﺮ ای ﮔُﻠﺴَﻨﮕﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﯽ ﺷﻮق اﺳﺖ ﺑﺮ اﻣﻮاج دودﯾﻦ ﻫﻮا‬
‫ای ﻣﺮا ﺳﻨﮓ رﻫﺎﯾﯽ داﻧﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺟﺎن را‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻣﺎ را ﺑﺴﯿﺎر اﺳﺖ‬
‫ﺗﮑﯿﻪ داده ﺑﻪ ﻣﻦ و ﻫﺴﺘﯽ ﻣﻦ‬
‫ﺧﻮب ﻣﯽداﻧﻢ‪ ،‬ﻫﺮ دﯾﮕﺮ ﭘﺮداز‪ ،‬دُﻣَﺶ ﭘﺮواز ﺗﺎﺑﻮت اﺳﺖ‬
‫ﭘﺎزَدِه‪ ،‬ﭘﺎﻫﺎﯾﯽ ﺑﺲ ﮐﻮﭼﮏ‪ ،‬در ﺧﻮن وﺣﺸﯽ ﻣﻦ‬
‫و ﺷﻤﺎ ای ﺧﻮدﭘﺮدازان‪ ،‬دورﯾﺪ ﻫﻤﻪ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺑﻮزد‬

‫‪21‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﺑﻔﺸﺎن در ﻫﺎﻣﻮنﻫﺎی ﻫﻼک‬ ‫ﺑﺎ ﻫﺮاس ﺗﺎراج‬

‫و ﺳُﺮاﯾﺎن ﺷﻮ ﺑﺮ ﻣﻦ‪:‬‬ ‫ﺗﺎ ﮐﺠﺎﻫﺎ ﮐﻪ آوراه ﻧﺨﻮاﻫﯿﺪ ﺷﺪن‬
‫ای درﺧﺖ اﺑﺪی‬ ‫رﯾﺸﻪ در ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺒﻨﺪﯾﺪ‪ ،‬ﻧﻪ در ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪ‬
‫ﺳﺒﺰﮔﯽ از ﺳﺮ ﮔﯿﺮ‬ ‫ﺳﺎﻗﻪ در روح ﻧﺸﺎﻧﯿﺪ‬
‫ﺑﺮگ در ﻧﻮر ﺑﺮاﻧﯿﺪ‬
‫ﻟﺐ ﻓﺮوﺑﺴﺘﻪ و ﺧﺎﻣﻮش‪ ،‬ﻣﺮا آﯾﻨﺪه ﻣﯽﭘﺎﯾﺪ‬
‫اﺷﮏﻫﺎﺗﺎن را ﺧﻮراک ﮐﻨﯿﺪ‬
‫ﺑﺮگ ﺑﺲ ﻟﺤﻈﻪای ﺳﺒﺰ‬
‫و ﺑﺘﺎﺑﯿﺪ ﺑﻪ ﺑﺮگ و ﺳﺎﻗﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ ﻣﯽآﯾﺪ‬
‫آﻓﺘﺎب دل را‬
‫*******************************************‬ ‫و ﻏﻢ اﻧﮕﻞ ﺑﻮدن را در ﺧﺎک ﮐﻨﯿﺪ‬
‫»وان ﺟﻬﺎناﻓﺴﺎ ﻧﻬﻔﺘﻪ در ﻓﺴﻮن ﺧﻮد‬ ‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮ زﯾﺴﺘﻦ اﻧﮕﻠﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﻧﺠﻨﺒﺎﻧﯿﺪ از ﻟﺐ‪ ،‬ﻟﺐ را‬
‫از ﭘﯽ ﺧﻮاب درون ﺗﻮ‬ ‫ﻣﻦ ﻣﯽﮔﯿﺮم از ﭼﺸﻢ ﺷﻤﺎ اﻧﮕﻞزیﻫﺎ‪ ،‬اﻗﺮار‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ ﺗﺤﻮﯾﻞ‪ ،‬از ﮔﻮش ﺗﻮ‪ ،‬ﺧﻮاب ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ‬ ‫رﯾﺸﻪ در ﻣﻦ زدهاﯾﺪ‬
‫وز ره ﭼﺸﻤﺎن‪ ،‬ﺑﻪﺧﻮن ﺗﻮ«‬ ‫وز ﺷﯿﺮاﺑﻪی اﺣﺴﺎس ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﯽ ﻣﻦ ﻣﯽﻧﻮﺷﯿﺪ‬
‫»ﭘﺎدﺷﺎه ﻓﺘﺢ« ﻧﯿﻤﺎ ﯾﻮﺷﯿﺞ‬ ‫و ﻣﺮا ﻣﯽﺧﻮﺷﯿﺪ‬

‫ﮐﯿﺴﺖ ﻣﯽﮔﺮﯾﺪ؟‬ ‫ای ﻧﺠﺎت ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ‪ ،‬آﯾﻨﺪه‪ ،‬ای ﺑﺎد‬

‫ﺑﺎ ﺳﮑﻮن دود داغ ﺟﻨﮕﻞ آﻫﻦ‬ ‫ﺑﻮزاز دورﺗﺮﯾﻦ ﻗﻠﻪی ﺗﻄﻬﯿﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎ ﺧﯿﺎﺑﺎنﻫﺎ و دﯾﻮارﻫﺎ ‪ -‬ﺗﺎﺑﻮتﻫﺎی ﺟﺎودان ﺳﺎﮐﻦ‪-‬‬ ‫رﯾﺸﻪﻫﺎ را از ﺧﻮﻧﻢ ﺑﺮﮔﯿﺮ‬
‫و ﻋﺒﻮرِ ﻣﺮدﮔﺎنِ ﻣﺎﻧﺪه در اﯾﻦ ﻗﺎبﻫﺎی ﮐﻬﻨﻪی ﻣﺮﺑﻮط‬ ‫اﯾﻦ ﮔﯿﺎﻫﮏﻫﺎ را‬

‫‪22‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﺗﺎ ﻏﺮوب ﻣﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑﺮ ﻗﻠﻪی ﻣﻐﺮب‬ ‫و دﻫﺎن ﻣﻮذی دﮐﺎنﻫﺎ‪:‬‬

‫ﺗﻮﺳﻦ اراﺑﻪی ﺧﻮرﺷﯿﺪ را دزدان ﭘﯿﺮ ﺷﻬﺮ ﺑﺮدهاﻧﺪ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎی رﻧﮕﯽ ﺑﯿﭽﺎرﮔﺎن را ﺑﺎ ﻋﺪم ﭘﯿﻮﻧﺪ‬
‫ﯾﮏ ﺳﺘﺎرهی دﯾﮕﺮ »ﺳﺘﺎر« ﺑﺮ اﯾﻦ ﭘﻬﻨﻪی ﺗﺎرﯾﮏ ﭘﯿﺪا ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺧﻨﺪهﻫﺎی ﺳﮑﻪداران را ﺑﻬﯿﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ‬
‫روح ﺗﻮﻓﺎن را ﻏﺮﯾﻮ ﻣﻮجﻫﺎی ﺻﻮﺗﯽ ﺗﺒﻠﯿﻎ ﺧﻮردهاﻧﺪ‬ ‫ﻫﯿﭻ رﻧﮕﯽ ﺑﺮ ﺳﻮاد ﺷﻬﺮ ﭘﯿﺪا ﻧﯿﺴﺖ‬
‫»ﭘﺎدﺷﺎه ﻓﺘﺢ« ﻧﯿﻤﺎ ﺑﺮ ﺗَﻞِ ﻧﻌﺶ ﻫﺰاران روز ﻣﯽﺧﻨﺪد‬ ‫ﺟﺰ ﻧﯿﺮﻧﮓ‬
‫ﻣﯽﺧﺰد ﺗﺎﺑﻮتﻫﺎی ﭼﺮﺧﯽ ﺳﯿﺎر‬
‫ﮐﯿﺴﺖ ﻣﯽﮔﺮﯾﺪ؟‬
‫ﻣﯽﺗﭙﺪ ﻗﻠﺐ ﭘﻠﺸﺖ ﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﺳِﺤﺮِ ﺳﯿﺎه ﭘﻮل‬
‫ﮐﯿﺴﺖ ﺑﺎ آواز ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﺳﺮاﯾﺪ ﻗﺼﻪی رﻧﮕﯿﻦﮐﻤﺎنﻫﺎ را؟‬
‫ﻣﯽدود در آﺳﻤﺎن زﻫﺮ ﻫﺰاران ﺣﺮف‬
‫ﮐﯿﺴﺖ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﺑﮑﻮﺑﺪ آﺳﻤﺎنﻫﺎ را‬
‫در ﻣﺤﻠﻪﻫﺎی ﻓﻘﺮآﻟﻮد‬
‫ﮐﯿﺴﺖ اﯾﻦ ﻣﺮدی ﮐﻪ ﻣﻮج ﮔﺎمﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽﭼﮑﺪ در ﮔﻮش؟‬
‫ﮐﻮﻟﻪﺑﺮدوﺷﺎن ﭘﯽ ﮐﺎرﻧﺪ‬
‫ﮐﯿﺴﺖ ﻣﯽآﯾﺪ ﺳﻮی ﺷﻬﺮ؟‬
‫ﺑﭽﻪﻫﺎﺷﺎن ‪-‬ﮐﺮمﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ ﺧﺎﮐﯽ‪-‬‬
‫ﮐﯿﺴﺖ ﺗﻨﺪﯾﺲ ﺑﺰرگ روزﻫﺎ را ﻣﯽﮐﺸﺪ ﺑﺮ دوش؟‬
‫ﭼﺸﻢﻫﺎﺷﺎن را ﺑﻪ رﻗﺺ ﺳﺎﮐﺖ ﭘﻮل ﺳﯿﺎﻫﯽ در ﻧﻬﻔﺖ ﮐﻮﭼﻪ ﻣﯽدوزﻧﺪ‬
‫ﮐﯿﺴﺖ ﺑﺮ ﻣﯽآﯾﺪ از درﯾﺎی ﻧﻌﺶ و ﻧﻌﺮه و ﺧﻮن‪ ،‬ﺑﺎ درﻓﺶ ﮐﻬﻨﻪی ﮐﺎوه؟‬
‫در ﻣﺤﻠﻪﻫﺎی دوداﻧﺪود‬
‫ﮐﺎرواﻧﯽ از ﺳﺘﺎرهﻫﺎی داغ ﺳﺮب‬ ‫دﺳﺖﻫﺎی ﻻﻏﺮی‪ ،‬ﮐﺎوﺷﮕﺮ ﻫﯿﻤﻪ‬
‫رو ﺑﻪﺳﻮی ﺳﯿﻨﻪﻫﺎﺋﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭘﺮواز‬ ‫آﺧﺮﯾﻦ ﺗﻮﻓﺎلﻫﺎ را ‪-‬ﮐﺰ در ﮐﻬﻨﻪ ﺑﻪﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪-‬‬
‫ﻋﺎﺑﺮان دﯾﺮی ﻧﻤﯽ ﭘﺎﯾﻨﺪ‬ ‫در اُﺟﺎﻗﯽ ﺧُﺮد ﻣﯽﺳﻮزاﻧﺪ‬
‫روی راه ﻗﺮﻣﺰ »زاﯾﻨﺪهی ﻋﺎﺑﺮ«‬ ‫ﻓﺎﺻﻠﻪﻫﺎ‪ ،‬ﻓﺎﺻﻠﻪی اوج اﺳﺖ ﺗﺎ ژرﻓﺎ‬
‫ﺑﺮ ﺗﻞِ ﺳﺮد ﻫﺰاران روز‪ ،‬ﻣﺮداری ﻣﯽاﻓﺰاﯾﻨﺪ‬
‫»ﮐﺎوه«ﻫﺎی ﺷﻬﺮ ﻣﺮدهاﻧﺪ‬
‫»ﭘﺎدﺷﺎه ﻓﺘﺢ« ﻧﯿﻤﺎ ﺳﺨﺖ ﻣﯽﺣﻨﺪد‬
‫‪23‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫و ﻫﻤﻪ ذرات ﭘﺎک آﺳﻤﺎن ﺻﺒﺢ ﻣﯽﻧﻮﺷﻨﺪ‬
‫ﻧﻐﻤﻪی ﭘﺮوازﻫﺎﻣﺎن را‬
‫اﺑﺮآﻟﻮد‬
‫اﯾﺴﺘﺎدم ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻗﻠﻪﺳﺎران ﮐﺒﻮد‬
‫در ﮔﺬرﮔﺎه ﺳﺮوداﻧﮕﯿﺰ اﻗﯿﺎﻧﻮس ﺑﺎد‬
‫ﭘﯿﮑﺮ ﻣﻦ ﭼﻮن ﻧﻬﺎل ﻧﺎرون‪ ،‬ﻣﻮاج دﺷﺖ آﺳﻤﺎنﻫﺎ ﺑﻮد‬
‫ﻣﯽﮐﺸﯿﺪه ﺗﻦ ﺑﻪﺳﻮی ﺷﻮﮐﺖ ﮔﺮدوﻧﻪﻫﺎی زرد ﺑﯽﭘﯿﻮﻧﺪ‬
‫ﺷﺎﺧﺴﺎر دﺳﺖﻫﺎﯾﻢ ﺗﺎب ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﭽﯿﻨﻢ ﯾﮏ ﺳﺘﺎره از ﮐﺮان روﺷﻦ ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫آﺑﺸﺎران در ﺷﮑﺎف درهﻫﺎ‪ ،‬ﺷﻔﺎف‬
‫ﺳﺎﯾﻪﺳﺎران در ﭘﻨﺎه ﺻﺨﺮهﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺎرﯾﮏ‬
‫ﻣﻦ ﭘﺮ از ﻫﻮل ﺑﺰرگ واژﮔﻮﻧﯽﻫﺎ‬
‫ﻣﻮج ﻣﯽزد ﭘﯿﮑﺮم ﺑﺮ ﻗﻠﻪ‪ ،‬ﺷﺐ ﺑﻮد و ﻣﻦ و ﻣﻬﺘﺎب‬
‫در زﻻل ﭼﺸﻤﻪﻫﺎ‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻮر ﻣﺎﻫﯿﺎن در ﺧﻮاب‬
‫و ﻃﻨﯿﻦ ﻋﺎﺑﺮی دﯾﮕﺮ ز ﻗﻠﺐ راه ﻣﯽروﯾﺪ‪:‬‬
‫ﮔﺎمﻫﺎﯾﻢ ﺳﻨﮓ‬
‫ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﻢ ﺷﻌﻠﻪ و ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎﯾﻢ ﻣﻮج‬
‫ﺳﯿﻨﻪام آﻫﻦ‬
‫ﻗﻠﻌﻪﻫﺎی ﺳﺮد ﯾﺦ را آب ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد‬
‫ﻗﻄﺮه ﺧﻮنﻫﺎ را ﮔﻞ ﻣﻬﺘﺎب ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺎ ﺳﮑﻮن دود داغ ﺟﻨﮕﻞ آﻫﻦ‬
‫در ﮔﺬرﮔﺎه ﺑﺰرگ ﺷﻬﺮ‬
‫ﺟﺰ ﻏﺮور ﺳﻨﮓ و ﺑﺮق ﻣﺮﻣﺮ و ﻓﻮاره ﭼﯿﺰی ﻧﯿﺴﺖ‬
‫اﯾﺴﺘﺎده ﺑﺮ ﺑﻠﻨﺪی ﻣﺮﻣﺮﯾﻦ‬
‫در ﻗﻠﺐ ﻣﯿﺪان‬
‫ﺷﺐ‬
‫اﯾﻦ ﺷﺐ ﺳﻨﮕﯽ‬
‫در ﻫﺰاران ﻗﺎب ﺗﺼﻮﯾﺮ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺎﺳﺪار ﺷﻂ ﻧﻔﺖ و ﻧﺒﺾ ﺗﻘﺪﯾﺮ اﺳﺖ‬

‫ﻃﺮح ﻣﻮاﺟﯽ ﻣﯿﺎن ﺑﺮﮐﻪی ﭼﺸﻢ ﭘﻠﻨﮓ ﮐﻮه ﺷﺪ ﺗﺼﻮﯾﺮ‪:‬‬ ‫ﻣﺎ ﺑﻪ اﻣﯿﺪ ﻣﺴﻠﺴﻞﻫﺎی وﺣﺸﯽ زﻧﺪه ﻣﯽﻣﺎﻧﯿﻢ‬
‫ﻗﻠﻪای در ﺳﻮده ﺑﺎر ﻣﺎه‪.‬‬ ‫ﻣﺎ ﻏﺮور ﺳﻨﮓﻫﺎ و ﺧﻨﺪهی ﻓﻮارهﻫﺎ را ﻣﺮگ ﻣﯽﺳﺎزﯾﻢ‬
‫دﺳﺖﻫﺎﯾﯽ ﭼﻮن دو ﻓﻮاره‪.‬‬ ‫و ﺳﺤﺮ آﻏﺎز ﻣﯽدارﯾﻢ ﺑﺮ ﻣﺮدار ﺷﺐ آوازﻫﺎﻣﺎن را‬
‫آﺳﻤﺎﻧﯽ ﺳﺎﮐﺖ و آﺑﯽ‪.‬‬
‫‪24‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﭘﯿﮑﺮم ‪ -‬ﻣﻮاجﺗﺮ‪ -‬ﺑﺮ ﻣﺮز ﻣﺮگ و زﻧﺪﮔﯽ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﯽ ﺳﺎزد‬
‫در ﺷﺐ درﯾﺎﭼﻪﻫﺎی ﻫﻮل‬
‫ﻣﺮگ و ﻫﺴﺘﯽ ‪ -‬ﻫﺮ ﮐﺪاﻣﯿﻦ‪ -‬ﺑﺎدﺑﺎنﻫﺎ ﻣﯽاﻓﺮازد‬
‫ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﻢ ‪ -‬ﺑﻮﺗﻪﻫﺎی ﮔﺮﯾﻪ‪ -‬ﺑﻨﺪرﮔﺎه اﺧﺘﺮﻫﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺧﺪا ﺟﺎن ﻣﺮا در ﺳﺎﺣﻞ اﻧﺪازد‬
‫ﺻﺨﺮه ﻣﯽرﻗﺼﺪ ﺑﺮای ﻣﺮگ زﯾﺮ ﭘﺎی ﻣﻦ ﭘُﺮﺷﻮر‬
‫ﺑﺎدﺑﺎنﻫﺎی ﺳﯿﺎه ﻣﺮگ ﭘﺮ ﺑﺎد اﺳﺖ‬
‫ﺳﻮی ﻣﻦ ﺧﯿﺰد ﭘﻠﻨﮓ ﭘﯿﺮ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎن‬
‫و ﺗﻤﺎم ﻗﺪرت ﻣﻦ ﻣﯽﺟﻬﺪ ﺗﺎ ﭘﻨﺠﻪﻫﺎی ﮐﯿﻨﻪﭘﺮدازم‬
‫دﺳﺖﻫﺎ را ﺑﺮ ﻣﯽاﻓﺮازم‬
‫ﻧﺒﺮدی را ﻣﯽآﻏﺎزم‬
‫ﮐَﺶ ﭘﺮ از ﻣﺮگ و ﭘﺮ از ﺧﻮن اﺳﺖ‬
‫ﻣﯽﺟﻬﺪ ﺗﺎ ﻣﺮز اﻧﺪاﻣﻢ ﭘﻠﻨﮓ ﭘﯿﺮ‬
‫ﻣﯽﻓﺸﺎرم ﭼﺸﻢ ﺧﻮنآﻟﻮدهاش را در ﻣﯿﺎن ﭘﻨﺠﻪی ﭘﻮﻻد‪:‬‬
‫ﮐﻮر ﺧﻮاﻫﯽ ﺷﺪ ﭘﻠﻨﮓِ ﭘﯿﺮ‬
‫و ﻧﺨﻮاﻫﯽ دﯾﺪ ﻣﺮدم را‬
‫ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ از ﻓﺮاز ﻗﻠﻪﻫﺎی ﻧﻮر‬
‫آﺳﻤﺎن را‪...‬‬
‫ﯾﮏ ﺳﺘﺎره ﺑﺮ ﺳﺮ ﻓﻮارهی ﻣﻮاج ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ‪.‬‬
‫اﺑﺮ ﻣﺮﻃﻮب ﺣﺴﺪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺎه‬
‫ﻣﻮج زد در ﭼﺸﻢ ﺣﻮﻧﯿﻦ ﭘﻠﻨﮓ ﮐﻮه‪:‬‬
‫ﻗﻠﻪﻫﺎی آﺷﻨﺎ را ﻃﺮح ﮔﺎم ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﯽ داده اﺳﺖ آزار‪.‬‬
‫روی ﻗﻠﻪ‪ ،‬ﺑﯽﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺪاﻧﻢ‬
‫ﺳﺎﻗﻪی ﻓﻮاره روﺋﯿﺪﺳﺖ‬
‫در ﺳﺘﺎره ﺷﻬﻮت ﭼﯿﺪن ﺷﮑﻔﺘﻪ در ﺗﺐ ﻟﺒﺨﻨﺪ‬
‫ﺧﻨﺪهی ﻣﻬﺘﺎب اﻣﺸﺐ ﺑﺮ ﻧﻬﺎﻟﯽ ﺗﺎزه ﺗﺎﺑﯿﺪهﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺻﺨﺮهی ﻗﻠﺐ ﭘﻠﻨﮓ ﭘﯿﺮ ﻣﯽ ﺳﻮزد ز داغ آذرﺧﺶ رﺷﮏ‬
‫ﻧﺎﺧﻨﺎن را ﺳﺨﺖ ﻣﯽﺳﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬
‫ﺧﺸﻢ ﻣﯽروﯾﺎﻧﺪ از ژرﻓﺎی ﭼﺸﻤﺶ ﺧﻮﺷﻪﻫﺎی اﺷﮏ‪:‬‬
‫ﻣﻦ ﺗﻮ را ای ﻣﺮد ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ‬
‫اﯾﺴﺘﺎده ﺑﺮ ﮔﺬرﮔﺎه ﺑﺰرگ ﺑﺎدﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻮاج‬
‫از ﻏﺮور ﻗﻠﻪﻫﺎ ﺗﺎ ﻗﻠﺐ دوزخ ﭘﺮت ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺮزه ﻣﯽﮔﯿﺮد ﺗﻤﺎم ﻗﻠﻪﻫﺎ در ﻧﻌﺮهﺑﺎران ﭘﻠﻨﮓ ﭘﯿﺮ‬
‫ﺻﺨﺮهای در زﯾﺮ ﭘﺎﯾﻢ رﻗﺺ ﻣﺮگ ﻧﻮرﺳﯽ را ﻣﯽﮐﻨﺪ آﻏﺎز‬
‫ﻣﻮج ﺗﻮﻓﺎن ﻣﯽدود در ﻗﻠﺐ اﻗﯿﺎﻧﻮس ﺗﻨﺪﺑﺎد‬
‫ﺳﺎﻗﻪی ﻓﻮارهﻫﺎ ﺑﺮ ﭘﯿﮑﺮم ﺳﺮﺳﺎم ﻣﯽﮔﯿﺮد‬

‫‪25‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ذﻫﻨﺖ ﻏﺮﻗﻪی اﺷﯿﺎء ﺧﺎﻣﻮش اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﺳﻘﻮﻃﻢ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻪ‪ ،‬ﺑﻮی ﻣﺮگ ﻣﯽﮔﯿﺮد‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻋﺮﯾﺎﻧﯽ در ﺑﺴﺘﺮ ﻋﻠﻒﻫﺎی ﺳﺮد ﺗﻮ را ﺷﻔﺎ دﻫﺪ‬ ‫درهﻫﺎی ﺳﺒﺰ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ‬
‫ﻋﻠﻒ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫آﺳﻤﺎن ﺳﺎﮐﺖ آﺑﯽ‬
‫ﮐﺮاواﺗﺖ را ﻣﯽﺑﻨﺪی‬ ‫ﻣﯽﺧﻮرم از ﺻﺨﺮهای ﺑﺮ ﺻﺨﺮهای دﯾﮕﺮ‬
‫و ﺧﯿﺎﺑﺎنﻫﺎ ﺗﻮ را ﻣﯽﺑﻠﻌﻨﺪ‬ ‫ﻣﯽﮔﺸﺎﯾﺪ ﺧﻨﺠﺮ ﻫﺮ ﺳﻨﮓ ﺟﻮی ﺧﻮن رگﻫﺎی ﮐﺒﻮدم را‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﭘﺮواز ﺧﺎﻣﻮش ﺳﺘﺎرهﻫﺎی ﺧﻮﻧﻢ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﭘﺮوازی‬
‫ﻏﺮوب را ﺣﺲ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ آواز ﻏﻤﻨﺎک ﭼﮑﯿﺪن ﺧﻮن ﺑﺮ ﺷﻦ‪ ،‬ﻏﺒﺎر ﻫﯿﭻ آوازی‬
‫ﻧﺌﻮنﻫﺎ روز ﻏﻠﯿﻈﯽ در دود ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ‬
‫ﺷﺐ را ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﯽ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮد از آﺷﯿﺎن ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻣﺮﻏﺎﺑﯿﺎن ﺧﻮاب‬
‫ﺷﺐ ﻣﯽﺷﻮی‬ ‫ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺮ آﺳﻤﺎن ﺳﺮد و اﺑﺮآﻟﻮد ﺷﺐ ﺑﺎز اﺳﺖ‬
‫و در ﺗﺼﻨﻊ روزی ﮐﺜﯿﻒ ﻗﺪم ﻣﯽزﻧﯽ‬ ‫ﻗﻠﻪﻫﺎ‪ ،‬ﺧﻮاب ﺳﭙﯿﺪ ﺗﺸﻨﮕﯽﻫﺎ ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ در ﺟﺒﺮی ﺳﻤﺞ ﻣﯽﺧﻮاﻧﯽ‪:‬‬ ‫ﺑﺮ رواق آﺳﻤﺎن ﻓﺎﻧﻮس ﻫﯿﭻ اﺧﺘﺮ ﻧﻤﯽﺳﻮزد‬
‫ﻓﯿﻠﻢ ﮐﺪاک‬ ‫ﮐﺎش ﻓﻮارهﻫﺎی ﺧﺴﺘﻪ‪ ،‬رؤﯾﺎ ﺑﻮد‬
‫ﻣﺤﺼﻮﻻت اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮏ زﯾﻤﻨﺲ‬
‫‪.............‬‬ ‫ﺑﺎران‬
‫ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮی‪:‬‬ ‫ﻗﻠﺒﺖ ﻣﻪآﻟﻮد اﺳﺖ‬

‫ﺗﻌﻠﯿﻢ دﻓﺘﺮداری دوﺑﻞ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯽ‬

‫ﮐﺎﻓﻪ رﺳﺘﻮران آﯾﺪا‬ ‫وﺳﻌﺖ ﺳﺴﺘﯽ در ﺗﻮ ﺳﻔﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫‪......‬‬ ‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯽ ﺗﺼﻮﯾﺮی از ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮد ﺑﭙﺮدازی‬

‫ﻣﺜﻞ ﺧﻤﯿﺎزهای ﺷﮑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺑﯿﻬﻮدهای‬
‫‪26‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﺳﯿﻢﻫﺎ و آﻧﺘﻦﻫﺎ در ﻣﻬﺘﺎب ﻣﯽدرﺧﺸﻨﺪ‬ ‫ﺟﻨﻮﻧﯽ ﺳﺎﮐﺖ ﺳﺮت را ﺗﮑﺎن ﻣﯽدﻫﺪ‬

‫از رؤﯾﺎ ﭘﺮ ﻣﯽﺷﻮی‬ ‫ذﻫﻨﺖ را ﻣﯽﺗﮑﺎﻧﯽ‬
‫ﭘﻠﮏﻫﺎﯾﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‬ ‫ﻫﻤﻪﭼﯿﺰ ﭼﺴﺒﻨﺪه اﺳﺖ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻋُﺮﯾﺎﻧﯿَﺖ را در ﺑﺴﺘﺮ ﻋﻠﻒﻫﺎ ﺧﻮاب ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ‬ ‫اﺷﯿﺎء ﺧﻮد را ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﺳَﺤَﺮ ﺑﯽﺷﮑﻮه ﻣﯽآﯾﺪ‬ ‫»ﺳﻼم«‬

‫دوﺳﺘﺖ ﻣﯽرود‬ ‫آﺷﻨﺎﯾﯽ را ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ‬
‫ﮐﺘﺎبﻫﺎﯾﺖ آﺷﻔﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫ﯾﮏ ﺑﺴﺘﻨﯽ‬
‫و در ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺗﺎرﯾﮏ‬ ‫ﯾﮏ آﺑﺠﻮ‬
‫ﺑﺮﮔﻪای دﯾﮕﺮ‬ ‫ﻗﻠﺒﺖ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﻪآﻟﻮد اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ دﯾﻮار دﻫﻠﯿﺰت ﻣﯽآوﯾﺰد‬ ‫دوﺳﺘﺖ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﺑﺮی‬
‫ﺑﻪ ﺗﻠﺨﯽ ﻣﯽﺧﻨﺪی‬ ‫ورق »ﮐﯿﻬﺎن« را ﻣﯽﮔﺴﺘﺮی‬
‫و ﺑﻪﺳﺎدﮔﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﯽ‪:‬‬ ‫اﯾﻨﮏ‪ ،‬ﭘﺎرهای ﻧﺎن‬
‫ﺗﻤﺪن ﺳﮑﻮﻧﯽ ﻏﻨﯽ در ﻋﺎﻃﻔﻪ اﺳﺖ‬ ‫و ﺑﻮﺗﻪای ﻧﯿﻤﺮو‬
‫ﺗﻤﺪن ﺳﻔﺮی ﺳﺮﯾﻊ از ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫در ﺑﺴﺘﺮ رﻫﺎ ﻣﯽﺷﻮی‬
‫و ﻣﺎ در ﺳﺮﻋﺖ ﺳﻔﺮی ﺳﯿﺎه‬ ‫ﭘﻨﺠﺮه از ﻣﻬﺘﺎب ﭘُﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻓﺮﺳﻮده ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ‬ ‫ﻣﺎه را از ﭘﻨﺠﺮه ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ‬
‫دوﺳﺘﺖ را ﺑﻪ دﯾﺪن ﻣﺎه دﻋﻮت ﻣﯽﮐﻨﯽ‪:‬‬
‫ﻫﺮﮔﺰ دوﺳﺘﺖ ﻣﺎه را از ﭘﻨﺠﺮه ﻧﺪﯾﺪه اﺳﺖ‬
‫ﻣﺎه از ﭘﻨﺠﺮه ﭘﯿﺪاﺳﺖ‬
‫ﻗﻠﺐ ﻣﻪآﻟﻮدت آﺗﺶ ﻣﯽﮔﯿﺮد‬
‫‪27‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫زﯾﺮ ﮐﻮﻻک ﯾﺦ و ﺑﺮف ﻧﻬﺎنﺟﻮﺷﯽ ﮐﻦ‬ ‫و ﻣِﻪِ ﺳﺮخ‬

‫ﭼﻮن ﮔﻞ زﻧﺪهی ﯾﺦ‪ ،‬ﺑﺸﮑﻒ و ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﮐﻦ‬ ‫ﻗﻄﺮهﻗﻄﺮه‬
‫ﻣﯽﭼﮑﺪ‬
‫ﺑﻪ اﻓﻖ ﺑﻨﮕﺮ و در ﺑﺴﺘﺮ رﮔﺒﺎر ﺑﺎﯾﺴﺖ‬
‫و اﯾﻦ ﺳﺮودی آﺷﻨﺎﺳﺖ‬
‫زﯾﺮ رﮔﺒﺎر ﻗﻔﺲ‪ ،‬آنﺳﻮی دﯾﻮار ﺑﺎﯾﺴﺖ‬
‫و اﯾﻦ ﺳﺮودی ﺑﯽﭘﻨﺎه اﺳﺖ‬
‫ﻓﺼﻞِ ﯾﺦ ﺑﺮ ورق ﻣﻨﺠﻤﺪ ﻧﻮر ﺑﺨﻮاب‬ ‫ﮔُﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮی‬
‫ﻓﺼﻞ ﮔﻞ روی ﺷﻂ ﺟﺎری ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺘﺎب‬ ‫اﻧﺒﻮه ﻣِﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ آب ﻣﯽﺷﻮد‬
‫ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺖ را ﻣﯽﺑﻨﺪی‬
‫ﭼﺸﻤﻪ ﺑﮕﺸﺎی‪ ،‬ﺷﮑﻮﻓﻨﺪهی ژرﻓﺎﯾﯽ ﺑﺎش‬ ‫و ﺑﻪ ﺑﺎران ﺑﯽرﺣﻢ ﻗﻠﺐ ﻣﯽﻧﮕﺮی‬
‫ﻣﺎﺳﻪ ﺑﮕﺬار‪ ،‬ز ﺧﻮد ﺑﮕﺬر و درﯾﺎﯾﯽ ﺑﺎش‬
‫ﺷﻌﺮ ﺑﯿﺪار‬
‫ﺷﯿﺸﻪی ﻗﻬﻘﻬﻪ ﺑﺮ ﭘﺸﺘﻪی ﺧﺮﺳﻨﮓ اﻧﺪاز‬
‫رﯾﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﺎک ﺑﯿﺎﻣﯿﺰ و در اﻓﻼک ﻧﺸﯿﻦ‬
‫در ﺷﺐِ ﺳﺎﮐﺖ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‪ ،‬آﻫﻨﮓ اﻧﺪاز‬
‫ﺑﺮگ در ﻧﻮرﻫﺎ ﺗﺮ ﮐﻦ و در ﺧﺎک ﻧﺸﯿﻦ‬
‫ﻣﻮجﮐﻮﺑﺎن‪ ،‬ﮔَﻮَن و ﺳﻨﮓ ﺑﯿﺎﺑﺎن ﺑﺮ ﮔﯿﺮ‬
‫درﮔﺬرﮔﺎه ﺧﺰان‪ ،‬ﺧﺮﻣﻦ ﮔﻠﺒﺮگ ﺑﺮﯾﺰ‬
‫روی دﻟﺘﺎی ﺧﺮوﺷﻨﺪه‪ ،‬ﮐﻒآﻟﻮد ﺑﻤﯿﺮ‬
‫آﺗﺶ ﺗﻔﺘﻪی ﮔُﻞ در ﻗﺪم ﻣﺮگ ﺑﺮﯾﺰ‬
‫آب را ﺑﺎد ﭼﻮ ﺑﺸﮑﺴﺖ ﺑﭙﯿﻮﻧﺪد ﺑﺎز‬
‫ﭼﺸﻢ ﻫﺮ ﺑﺮگ ﺑﻪ ﺧﺎک اﻓﮑﻦ و ﺑﯿﺪار ﺑﻤﺎن‬
‫ﺑﺎد را ﺻﺨﺮه ﭼﻮ ﺑﮕﺴﺴﺖ ﺑﯿﺎﺑﺪ آواز‬
‫ﭼﺸﻢ آوﻧﺪ درﺧﺸﺎن ﮐﻦ و ﻫﺸﯿﺎر ﺑﻤﺎن‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﻧﯿﺰار ﺑﻪﻧﻮﺷﯿﺪن ﺷﯿﺮاﺑﻪ ﻣﮑﻮش‬

‫‪28‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﻫﺰار رﯾﺸﻪی ﺧﺸﻢ و ﻫﺰار ﭘﯿﮑﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﺷُﻌﻠﻪ از ﺳﯿﻨﻪ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ‪ ،‬ﭼﻮﻧﯽ ﺑﺎد ﺑﻨﻮش‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽرﻣﯿﺪ ﺑﻪﺳﻮی ﺳﯿﺎﻫﯽِ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬
‫ﺻﺪای ﺷﯿﻮن دوری در آﻓﺘﺎب ﺷﮑﺴﺖ‬ ‫زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﻼغ زﺧﻤﯽ ﭘﯿﺮی ز آﻓﺘﺎب ﭘﺮﯾﺪ‬ ‫ﺧﻮﺷﻪزاران زﯾﺮ دﺷﺖ آﺳﻤﺎن ﺧﻮﺷﯿﺪ‬

‫* ﻣﺼﺮاﻋﯽ از »ﮐﺴﻮف« آﺗﺸﯽ‬ ‫ﺷﻌﻠﻪی ﺧﻮرﺷﯿﺪﻫﺎ ﻣﺎ را ﻓﺮاﻣﻮﺷﯿﺪ‬

‫ﻣﻦ ﺗﻬﯽ از ﺑﺎغ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن‪ ،‬ﮔﻞ ﺑﺎغِ زﻣﺴﺘﺎﻧﻢ‬
‫ﺷﻌﺮ‬ ‫ﻃﺮح ﺑﺮفآﻟﻮد ﺗﻮﻓﺎﻧﻢ‬
‫ﺟﺴﺘﻦ‬ ‫ﺧﻨﺪهام رﻣﺰ ﻏﺮوب روﺳﺘﺎﻫﺎ در ﻏﺒﺎر ﻧﺮم ﺑﺎران اﺳﺖ‬
‫ﺟﺴﺘﻦ‬
‫ﻏﻠﻈﺘﯽ ﺷﻔﺎف از ﻗﻌﺮ ﺟﺴﺘﻦ‬ ‫ﭘﺮواز ﮐﺴﻮف‬
‫و اوج را‬ ‫»ﮔﻞ ﺳﯿﺎه ﺑﺰرﮔﯽ در آﻓﺘﺎب ﺷﮑﻔﺖ«*‬

‫آذﯾﻦ ﺑﺴﺘﻦ‬ ‫ﻫﺰار ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﻫﺮاﺳﺎن‪ ،‬در آﺳﻤﺎن آوﯾﺨﺖ‬

‫ﺑﻪ ﻗﻄﺮهﻫﺎی ﺷﻌﺮ‬ ‫ﮔﺪا را ﺑَﺮ ﭘُﺮ از ﮐﺎروان وﺣﺸﺖ ﺑﻮد‬

‫ﺑﻪ ﺳﺘﺎرهﻫﺎی روح‬ ‫زﭼﺸﻢﭘﺎرهی ﺧﻮرﺷﯿﺪ‪ ،‬ﺧﻮن ﻓﺮو ﻣﯽرﯾﺨﺖ‬

‫در ﻣﻦ ﻓﻮراﻧﯽ درﺷﺖ رﯾﺸﻪ ﻣﯽزﻧﺪ‬ ‫ﮐﻼغ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻪ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ‪ ...‬آه‬

‫در ﻣﻦ ﻣُﺬاﺑﯽ ﺷﻔﺎف‬ ‫ﻧﮕﯿﻦ ﭼﺸﻢ ﮐﻼﻏﺎن ﺳﺘﺎره ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‬

‫از ﭘﻬﻨﻪی ﻏﺮوب ﻗﺪ ﻣﯽﮐﺸﺪ‬ ‫دوﺑﺎره ﻃﻮﻃﯽ ﺳﺒﺰ درﺧﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﻮﺧﺖ‬

‫و ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﻗﺼﻪ‪ ،‬ﭼﺸﻤﻪی ﺧﺎور‪ ،‬اﺷﺎره ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‬

‫‪29‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﺑﺎ ﻗﻄﺮهﻫﺎی ﻓﺮاوان ﺷﻌﺮ‬ ‫در ﻟﺤﻈﻪﻫﺎی ﻧﺎرام‬

‫ﺳﺘﺎرهﻫﺎی ﮔﺮﯾﺰان روح‬ ‫زﯾﺮ ﻓﻮارهی درﺷﺖ درﺧﺘﺎن‬
‫از ﺳﻄﺢ ﺳﻮﺧﺘﻪی ﻏﺮوب‬
‫ﺑﻪ ﻏﺮوب ﺑﯿﺎ‬
‫ﻣﯽﺷﮑﻨﻢ ﺑﻠﻮر ﺷﻌﺮم را‬
‫و ﺑﻪﺗﺼﺎدم ﺳﺘﺎره و ﺑﻠﻮر ﺑﻨﮕﺮ‬
‫ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﺳﺮخ اوﻟﯿﻦ ﺳﺘﺎرهی ﺷﺐ‬
‫و ﺑﺎ ﺟﺮﻗﻪی وﺳﯿﻊ ﺗﺼﺎدم‬
‫و ﻣﯽﮔﺴﺘﺮم ﻟﺤﻈﻪام را‬
‫ﮔُﺮ ﺑﮕﯿﺮ‬
‫ﺑﺮ اﺑﺪﯾﺖ ﻣﺸﮑﻮک ﺷﻌﺮ‬
‫ﺗﺎ ﺳﺘﺎرهﻫﺎ‬
‫ﺑﺮ ﻗﻠﻞ آﺗﺶ‬ ‫ﻣﻦ‬
‫آب ﺷﻮد‬ ‫زﯾﺮ ﻓﻮاره‬
‫و ژرﻓﺎبﻫﺎی ﺷﻌﺮ‬ ‫ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﻏﺮوب‬
‫ﺗﻮ را‬ ‫ﺗﻨﺪﯾﺲ ﺑﻠﻮرم‬
‫ﻓﺮا ﮔﯿﺮد‪.‬‬ ‫و ﮐﻨﺪه ﻣﯽﺷﻮم‬
‫ﺑﻪﺳﻮی اوﻟﯿﻦ ﺳﺘﺎرهی ﺳﺮخ‬
‫ﭘﯿﺮی‬ ‫و ﻣﯽﺷﮑﻨﻢ ﻫﻤﻪام را‬
‫زﯾﺮ درﺧﺘﺎن ﺳﻮﮔﻮار ﺧﺰان‬ ‫و ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮدم‬
‫روی ﺳﻮدهﻫﺎی زرد ﺑﺮگ‬ ‫ﺑﻪ زﻣﯿﻦ‬
‫ﻣﺮدی ﻣﯽﮔﺬرد‬ ‫ﺑﻪ ﻏﺮوب‬
‫ﺑﻪ ﺷﺐ‬
‫ﻣﻮﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ ﺳﭙﯿﺪش‬

‫‪30‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﻣﯽﻣﺎﻧﻢ‬ ‫در ﺑﺎد ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد‬

‫و آنﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‬ ‫و ﺷﻨﻞ زردش‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ‬ ‫ﻣﻮج ﺑﺮ ﻣﯽدارد‬
‫آنﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ‬
‫ﺑﺎ ﻗﻠﺒﯽ ﮐﺒﻮد‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‬
‫و ﭘﻮﺳﺘﯽ ﻓﺮﺳﻮده‬
‫ﭼﻮن رودی ﻋﻈﯿﻢ‬ ‫روی ﺳﻮدهﻫﺎی زرد‬
‫ﭘﺸﺖ دﯾﻮار ﺳﺪ‬ ‫ﻣﺮدی ﻣﯽﮔﺬرد‪:‬‬
‫ﺑﺎﻻ ﻣﯽآﯾﻢ‬ ‫ﺷﺒﺎب ﺧﺎﻃﺮهایﺳﺖ‬
‫و ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﭼﻨﺎن آرام ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻣﯽﺷﻮم‬ ‫و ﭘﯿﺮی‬
‫ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ ﻧﺒﻮدهام‬ ‫واﻗﻌﯿﺘﯽ ﮔﺮﯾﺰان‬
‫ﻧﺮمﺗﺮ از ﻣَﺪّ‬
‫اﮐﻨﻮن ﻣﺮگ‬
‫آﻣﺎده ﻣﯽﺷﻮم‬
‫ﺑﺎ دﺳﺘﺎﻧﯽ از آﺗﺶ‬
‫و ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎز ﺷﺪن درﯾﭽﻪﻫﺎ‬
‫ﺑﺮ ﺷﻨﻞ زرد ﻣﯽﭘﯿﭽﺪ‬
‫زﯾﺮ ﺳﭙﯿﺪه‬
‫و ﻣﺎﻫﯿﭽﻪﻫﺎ و اﺳﺘﺨﻮانﻫﺎ‬
‫و زﯾﺮ ﺳﺘﺎرهﻫﺎ‬
‫در آﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮﯾﻖ‬
‫در ﮔﻬﻮارهﻫﺎی آﺑﯽ ﻣﻮج‬
‫ﻣﯽﺳﻮزد‪.‬‬
‫ﺑﺎ رؤﯾﺎی ﻗﺎﯾﻖﻫﺎی ﺧﯿﺲ‬
‫ﮐﻪ در ﻣﻬﺘﺎب ﺷﮑﻔﺘﻪاﻧﺪ‬
‫رود‬
‫‪31‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﺷﺐﭘﺮهﻫﺎ و ﭘﺮواﻧﻪﻫﺎ را دﻋﻮت ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫و ﭘﻨﺠﻪی ﺳﭙﯿﺪ ﺗﻮرﻫﺎی وﺳﯿﻊ‬

‫و دﻟﺪادهﻫﺎی ﻏﻤﮕﯿﻦ‬ ‫ﮐﻪ در اﻋﻤﺎق ﺑﻨﻔﺶ ﮔﺴﺘﺮدهاﻧﺪ‬
‫ﺑﺮ ﮔﺴﺘﺮهی ﻣﻬﺘﺎب ﻣﻦ‬ ‫و ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺤﺘﺎط ﻣﺎﻫﯽﻫﺎی درﺷﺖ‬
‫ﮔﺎم ﺑﺮدارﻧﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﭼﻤﻦزارﻫﺎی آب‬
‫ﮔﻞ ﺑﻮﺗﻪﻫﺎی ﻋﻈﯿﻢ ﻣﯽ ﺳﺎزﻧﺪ‬
‫درﯾﭽﻪﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‬
‫ﺑﻪ دﯾﻮار ﺗﻨﺎور ﻣﯽﻧﮕﺮم‬
‫و ﻣﻦ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﻢ را ﺑﺨﺸﯿﺪهام‬
‫و ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﻣﺎﻫﯽﻫﺎی درﯾﺎ ﻗﻠﺐ دارم‬ ‫اﮐﻨﻮن درﯾﭽﻪﻫﺎ ﺑﺎز ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‬
‫آﻫﺴﺘﻪ‬ ‫و ﻣﻦ ﮐﻪ ﻓﺸﺎرﻫﺎی ﺳﺒﺰ ﻋﻈﯿﻢ را‬
‫ﺑﺎﻻ ﻣﯽآﯾﻢ‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺨﻤﻞ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯾﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮدهام‬
‫آبﻫﺎی دوردﺳﺖ را‬ ‫ﻗﻠﺐ ﺳﭙﯿﺪم را از درﯾﭽﻪﻫﺎ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رﯾﺰم‬
‫ﺑﻪ ﺟﺸﻨﯽ ﺷﻔﺎف ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ‬ ‫و ﻣﯽداﻧﻢ ﭘﺸﺖ دﯾﻮار ﺳﺪ‬
‫و ﻣﺎﻫﯽﻫﺎ در ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﻏﺮﯾﻮ اﺑﺪی ﻧﯿﺮو را ﺳﺎﺧﺘﻪام‬
‫در ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﭘﻬﻨﺎور ﺻﺪاﻫﺎی آب‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻮای روﺷﻦ ﻣﯽآﻣﯿﺰم‬
‫روی ﻣﺪاری ﻣﻮاج‬ ‫و ﮔﻞﻫﺎی ﺳﭙﯿﺪهای ﮐﻒ را‬
‫ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺮهﻫﺎی ﺑﺰرگ ﻣﯽﺑﺨﺸﻢ‬
‫ﺗﺎ ﮔﻞﻫﺎی ﺷﯿﺸﻪای‬
‫و ﻣﻦ‬
‫در دﻫﮑﺪهﻫﺎی ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫زﯾﺮ ﺳﺘﺎرهﻫﺎ‬
‫و اﯾﻮانﻫﺎی دور‬
‫ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻣﯽﺷﻮم‬
‫‪32‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﺗﺎ دﻫﮑﺪه‬
‫ﺑﺎ ﻗﺎﯾﻘﯽ ﺳﺒﮏ‬
‫ﺑﺎ ﮔﺎﻟﺶﻫﺎی ﺳﺒﺰ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺴﺖ‬
‫و ﺷﺒﮑُﻼﻫﯽ از ﺷﮑﻮﻓﻪ وﭘﺮﻧﺪﮔﺎن‬
‫ﺗﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪی ﺗﻮ‪ ،‬و ﺳﺘﺎرﮔﺎن را‬
‫در زﻣﺴﺘﺎن ﺷﻬﺮ ﮔﺎم ﺑﺮدارد‬
‫ﮐﻮﺗﺎه ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫و ﻗﻨﺎت‬
‫ﻗﻨﺎری ﻓﺼﻞ ﺗﺎ ﻣﻌﺘﺪل ﺑﺎﺷﺪ‬
‫آب و ﻓﻠﺰ‬
‫درﯾﻐﺎ آب‬
‫آری‬
‫ﮐﻪ زﻣﺰﻣﻪﻫﺎﯾﺶ را‬
‫ﻣﻦ در ﻣﺰارع ﻓﻮﻻد‬
‫ﺑﻪ ﺑﺸﮑﻪﻫﺎی آب ﺑﺨﺸﯿﺪ‬
‫ﻗﻔﺲ دﻫﮑﺪه و ﻗﻨﺎﺗﻢ‬
‫و ﻃﻌﻢ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن و ﮔﯿﺎه را‬
‫ﺑﺮ ﺗﻨﺎورﺗﺮﯾﻦ درﺧﺖ ﺳﮑﻮت‬
‫ﮐُﺸﺖ‬
‫دﻫﮑﺪه‬
‫درﯾﻐﺎ ﻧﺎن‬
‫ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻫﯿﻤﻪ را از ﯾﺎد ﺑﺮد‬
‫و ﻗﻨﺎت‬
‫و در ﺷﻌﻠﻪﻫﺎی ﮔﺎز‬
‫در ﺟﻮار دﻫﮑﺪه‬
‫ﻋﻄﺮ روﺳﺘﺎ را‬
‫ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﺳﻮﺧﺖ‬
‫ای ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪﺗﺮﯾﻦ دﺳﺖ‬
‫درﯾﻐﺎ اﻧﺴﺎن‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﺑﮕﺸﺎی‬
‫ﮐﻪ از ﮐﺮاﻧﻪی آب‬
‫‪33‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﺷﻬﺮ ﺗﺎرﯾﮏ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﯿﺎه ﻓﻠﺰ‬

‫و ﺷﺐﻫﺎی ﻧﻮراﻧﯽ‬ ‫ﮔﺮﯾﺨﺖ‬
‫ﻣﻬﺘﺎب را ﻣﯽدرﻧﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺮ درهﻫﺎی ﻓﻀﺎ‬
‫در اﯾﻦ روﺷﻨﺎﯾﯽ ﺗﺎرﯾﮏ‬ ‫ﭘﻞ ﺑﻨﺪد‬
‫ﮐﻪ دوﺳﺘﯽ‬ ‫دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ را‬
‫ﺑﻪ درﯾﻮزﮔﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫در ﮐﺮاﻧﻪ‬
‫و ﻓﻘﺮ ﺑﺰرگ‬ ‫ﺑﺮ ﺟﺎی ﻧﻬﺎد‬
‫ﻣﺮدم را‬
‫درﯾﻐﺎ راﻣﺶ‬
‫ﺑﺮ ﻣﺰﺑﻠﻪﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﺎرد‬
‫ﮐﻪ درﺧﺘﯽ ﺑﻮد‬
‫ﺧﻮﻧﯿﻦﺗﺮﯾﻦ ﺳﺮود را‬
‫و آﺑﯽ‬
‫آﻏﺎز ﮐﻦ‬
‫و ﭘﺮﻧﺪهای ﮐﻪ ﺑﺮ روﺳﺘﺎ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ‬
‫آری ﻣﻦ ﺑﺮ ﺗﻤﻮز درد‬
‫و ﮔﻮﺳﭙﻨﺪی ﮐﻪ در ﺳﺎﯾﻪ ﻣﯽآراﻣﯿﺪ‬
‫در ﺟﺎم ﺳﯿﺎهﺗﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫اﯾﻨﮏ‬
‫از ﺧﻮﺷﻪی ﺳﯿﺎهﺗﺮﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎت‬
‫ﻓﻮران ﻏﻮﻏﺎ‬
‫زﻣﺎن را‬
‫و رﮔﺒﺎر ﺷﺘﺎب‬
‫ﺗﺨﻤﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮد ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ آﯾﻨﺪه را‬
‫و ﺑﺮ ﮔﺴﺘﺮهﻫﺎی داغ و ﻣﻨﺠﻤﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺷﺮاﺑﯽ ﺗﻨﺪ‬
‫ﻣﯽﮔﺮﯾﺰﻧﺪ‬
‫ﻣﯿﺰﺑﺎن ﺷَﻮَم‬

‫‪34‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﭘﺮواز در ﺣﺮﯾﻖ‬ ‫و ﻗﺮن را‬

‫ﭼﻮ ﻗﺎﯾﻖ از ﺷﺐ ﺗﻮﻓﺎن‪ ،‬ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﯽﮔﺬرم‬ ‫ﺑﺮ ﺗﻠﺨﯽ و ﻣﺮگ‬

‫ز ﻣﻮج و ﻣﺎﻫﯽ و ﮔﺮداب‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽﮔﺬرم‬ ‫ﻣﺼﻠﻮب ﺳﺎزم‬

‫ﻓﺮاز ﺟﻨﮕﻞ ﭘﺎﺋﯿﺰ‪ ،‬ﺧﺮﻣﻨﯽ ﺑﺮﮔﻢ‬ ‫ﺑﺎری‬

‫ﮐﻪ زﯾﺮ ﭘﻨﺠﻪی ﺗﻮﻓﺎن‪ ،‬ﮔﺴﺴﺘﻪ ﻣﯽﮔﺬرم‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺷﺪ ﮐﻪ از ﻫﺮاس‬

‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺎ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬
‫ﭼﻮ ﻏﻨﭽﻪای ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻮت ﺑﺎد ﻣﯽﮔﺮدد‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻔﺖ‬
‫ﭘﺮ از ﻏﺮوﺑﻢ و ﮔﻠﺒﺮگ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽﮔﺬرم‬ ‫و ﺷﺐ‬
‫ﺑﺎ ﺷﺐ‬
‫ﺑﻪ زﯾﺮ ﺿﺮﺑﻪی رﮔﺒﺎرﻫﺎی ﺣﺴﺮت ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﻣﻦ ﻗﻔﺲ دﻫﮑﺪه و ﻗﻨﺎﺗﻢ‬
‫ﺷﮑﻮﻓﻪام‪ ،‬ﺑﻪ درﯾﻐﺎی ﻫﺴﺘﻪ ﻣﯽﮔﺬرم‬
‫ﺑﺮ ﺗﻨﺎورﺗﺮﯾﻦ درﺧﺖ ﺳﮑﻮت‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺮگ در اﻣﻮاج ﺑﺎد ﺷﻨﯽ‬ ‫ﭘﻨﺠﺮه ﺑﮕﺸﺎی‬
‫ﭼﻮ ﺧﺎرﺑﻮﺗﻪی از ﺧﺎک رﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻣﯽﮔﺬرم‬ ‫ﺗﺎ دﻫﮑﺪه‬
‫ﺑﺎ ﮔﺎﻟﺶﻫﺎی ﺳﺒﺰ‬
‫ﮔﻞ ﻏﺮوﺑﻢ و ﺑﺮ ﻗﻠﻪﻫﺎی ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ‬
‫و ﺷﺒﮑﻼﻫﯽ از ﺷﮑﻮﻓﻪﻫﺎ و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎغ ﺳﺮخ ﺷﻔﻖﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻣﯽﮔﺬرم‬
‫در زﻣﺴﺘﺎن ﺷﻬﺮ ﮔﺎم ﺑﺮ دارد‬
‫ﺳﺘﺎره‪ ،‬ﺳﻨﮓ و‪ ،‬ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺮغ و‪ ،‬ﻣﺎﻫﺘﺎب‪ ،‬ﺣﺮﯾﻖ‬ ‫و ﻗﻨﺎت‬
‫ز ﻗﻠﺐ دوزخ ﺷﺐ‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﯽﮔﺬرم‬ ‫ﻗﻨﺎری ﻓﺼﻞ ﻧﺎﻣﻌﺘﺪل ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪35‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬
‫ﺳﻌﯿﺪ ﺳﻠﻄﺎﻧﭙﻮر‬ ‫ﺻﺪای ﻣﯿﺮا‬

‫ﺑﺎد در ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‬
‫ﺗﻮ ای ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺮ ﺻﺨﺮهی ﺷﺐ‬
‫ﺑﺎغﻫﺎ ﺳﻮﺧﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﺑﺎد در ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‬

‫ﺗﻮ از آن ﭘﻨﺠﺮهی دودآﻟﻮد‬

‫ﮐﻪ ﺑﺮ آن ﺑﺎران ﺑﺮگ ﻓﺮو ﻣﯽ رﯾﺰد‬
‫دﺳﺖﻫﺎﯾﺖ را ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺮهی ﺳﻮﺧﺘﻪام ﺟﺎری ﮐﻦ‬

‫ﺑﺎد در ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‬

‫و ﮔﻞِ ﻣﺎه ﺑﺮ اﯾﻦ دﺷﺖ ﻏﺮﯾﺐ‬
‫روی ﻋﺮﯾﺎﻧﯽ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﻧﻌﺶ ﻟﺮزان درﺧﺘﺎن را ﻣﯽآراﯾﺪ‬
‫دﺳﺖﻫﺎﯾﺖ را ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺮهی ﺳﻮﺧﺘﻪام ﺟﺎری ﮐﻦ‬
‫ﻓﺼﻞ ﮔﻞ ﻣﯽﮔﺬرد‬
‫ﻓﺼﻞ ﯾﺦ ﻣﯽآﯾﺪ‪.‬‬

‫‪36‬‬ ‫‪http://groups.yahoo.com/group/arashkania‬‬
‫‪arashkania@yahoo.com‬‬