Malaysia adalah antara 10 buah negara teratas yang tersenarai sebagai penggaji w

arga asing tertinggi di dunia. Di mana-mana sahaja pada hari ini khususnya di ba
ndar besar, kita boleh berjumpa dengan pekerja asing dari Indonesia, Filipina, B
angladesh, Nepal, India dan China yang bekerja dalam pelbagai sektor yang bergaj
i rendah seperti buruh, pekerja kilang dan pembantu rumah. Jumlah pekerja asing
di negara ini berjumlah 1.85 juta orang dengan pendatang Indonesia sahaja berjum
lah 1.2 juta orang diikuti Nepal seramai 200,000 orang. Semua mereka ini termasu
k yang datang dari Mynmar, Pakistan, Afghanistan, Kemboja, Vietnam, Sri Lanka da
n negara di benua Afrika.
Kedatangan pekerja asing ini tentulah untuk bekerja di negara yang mempunyai ban
yak peluang pekerjaan ekonomi khususnya pembinaan, perladangan, perkhidmatan dan
perniagaan. Pekerja asing ini boleh dikelaskan kepada dua iaitu pekerja yang da
tang secara sah dan pekerja yang datang melalui jalan belakang atau pendatang as
ing tanpa izin (PATI).
Pekerja yang datang ke Malaysia secara sah umumnya telah ditentukan jenis pekerj
aan, majikan, tempat tinggal dan telah melalui pelbagai proses untuk memenuhi ke
layakan sebagai pekerja. Mereka kemudiannya diberikan permit kerja yang dinyatak
an tempoh kerja mereka di negara ini. Kategori pekerja jenis ini mempunyai dokum
en perjalanan yang sah, bebas daripada penyakit berjangkit, mempunyai kontrak pe
kerjaan yang sah dan tidak membawa banyak masalah kepada masyarakat. Majikan mer
eka juga lebih bertanggungjawab dengan menyediakan tempat kediaman, makanan dan
perkhidmatan perubatan.
Kategori kedua ialah PATI yang tidak pernah melalui proses seperti kategori pert
ama. Mereka juga tidak mempunyai dokumen perjalanan yang sah, risiko penyakit be
rjangkit yang tinggi seperti tuberculosis (tibi) dan mudah dieksploitasi. PATI y
ang ditangkap kerana pelbagai kesalahan imigresen dan jenayah hanya membebankan
pihak kerajaan kerana terpaksa menanggung kos penahanan dan penghantaran ke nega
ra asal mereka. Kes-kes yang lebih rumit seperti imej implikasi buruk terhadap n
egara asal pendatang berkenaan.
Tarikan untuk mendapat pendapatan lumayan di Malaysia akan memberi rangsangan da
n dorongan kepada pekerja asing ini untuk menggunakan semua cara sama ada secara
sah ataupun tidak. Ada yang menggunakan â lorong semutâ di sempadan untuk membolosi kaw
lan keselamatan negara, menipu pas pengajian pendidikan, menggunakan pas lawatan
sementara dan berkahwin dengan warganegara tempatan.
Contoh kes berkaitan ialah penipuan pas pengajian di sebuah institusi pengajian
tinggi di Kedah beberapa hari yang lalu. Mereka datang ke Malaysia semata-mata u
ntuk berniaga kain dan permaidani sedangkan dalam permohonan adalah untuk belaja
r. Tidak dapat disangkal lagi bahawa kolej ini telah lari daripada matlamat sebe
nar penubuhannya dan mementingkan keuntungan jangka pendek. Di sini peranan oran
g tempatan membawa masuk pekerja asing sangat jelas dan tindakan sewajarnya perl
u diambil bagi membendung kegiatan yang tidak bertanggungjawab itu.
Kes ini adalah iktibar kepada pihak berkuasa Malaysia yang menunjukkan bahawa pe
kerja asing dan PATI akan menggunakan apa sahaja ruang, peluang dan kelemahan ya
ng ada untuk bekerja di negara ini. Segelintir ahli masyarakat tempatan yang ing
in cepat kaya akan gelap mata melihat perniagaan ini dan membelakangkan tanggung
jawab mereka sebagai warganegara dan rakyat Malaysia. Walaupun mengetahui wujudn
ya undang-undang berkaitan perkara ini, demi wang ringgit mereka lebih mengutama
kan kehendak diri sendiri daripada masyarakat dan negara.
Kehadiran PATI dan pekerja asing bagi memenuhi permintaan di sektor kritikal sep
erti pembinaan dan perladangan adalah gambaran sifat bergantung yang keterlaluan
dalam pembangunan tenaga kerja. Jumlah PATI seramai 600,000 orang boleh sahaja
memberi maklum balas dan persepsi negatif masyarakat terhadap kerajaan Malaysia.
Usaha kerajaan seperti pengampunan, sebatan dan pembekuan pengambilan pekerja a
sing yang baru tidak pernah menghalang lebih ramai PATI untuk mencari rezeki di
negara ini.
Hakikatnya, semakin ramai pekerja asing khususnya PATI yang datang ke Malaysia m
emperlihatkan wujudnya kegagalan pelaksanaan program pencegahan dan pengawalan y
ang berkesan bagi membendung masalah ini. Kepintaran dan kebijaksanaan agensi pe
nguatkuasa yang terlibat belum mampu memberikan tindakan penyelesaian yang manta
p bagi mengurangkan kehadiran PATI ini. Apakah kita perlu menunggu kebanjiran pe
kerja asing dan PATI yang menimbulkan huru-hara dan menyebarkan penyakit barulah
kita akan terburu-buru mencari penyelesaiannya? Ataupun fenomena ini kesan samp
ingan untuk menjadi sebuah negara maju pada tahun 2020?
Setiap hari media akhbar dan elektronik melaporkan mengenai tingkah laku dan keg
iatan negatif pendatang ini yang melibatkan pergaduhan dan kematian. Pendedahan
demi pendedahan menjadikan kita tertanya-tanya apakah yang berlaku. Sehari ke se
hari terdapat sahaja pendatang yang ditemui mati di tepi jalan, mati kerana berg
aduh di rumah kongsi dan mati kerana membalas dendam.
Begitu juga dengan kes-kes jenayah yang kecil seperti ragut, rompakan, rogol, me
ncuri, berkhalwat, berzina dan mengganggu anak gadis sudah biasa kita dengar. Ak
tiviti sampingan ini telah mengganggu keharmonian masyarakat Malaysia dan member
i motivasi kepada sebilangan kecil daripadanya untuk turut bersama-sama terlibat
dengan jenayah. Di Kedah umpamanya, sepasang suami isteri ditangkap kerana bers
ubahat membantu sekumpulan pendatang asing dari Kuala Lumpur melakukan jenayah p
ecah rumah dan rompakan. Hasil rompakan tersebut dibahagikan sama rata dan perbu
atan tersebut terus diulangi dari semasa ke semasa sehinggalah ditangkap.
Terdapat banyak sebab kenapa kes jenayah banyak melibatkan pekerja asing dan PAT
I. Antaranya ialah kesempitan kewangan. Hidup di bandar besar dengan pendapatan
yang kecil adalah sesuatu yang membebankan. Tidak salah kalau kita beranggapan b
ahawa PATI yang terlibat ialah mereka yang bernafsu besar dan mahu cepat menjadi
kaya tanpa memikirkan dosa dan kesulitan yang akan dialami oleh mangsa. Pergadu
han sesama etnik dari negara yang sama turut berlaku disebabkan rasa tidak puas
hati dan membalas dendam. Kadangkala perkara yang kecil turut melibatkan kematia
n seperti yang berlaku tidak lama dahulu iaitu mati kerana berebut tandas. Kejad
ian ini melibatkan pekerja dari Mynmar.
Sesetengah daripada mereka yang telah lama bekerja di negara ini diketahui menga
mbil peluang perniagaan rakyat tempatan dengan memajak lesen ataupun secara tera
ng-terangan berniaga bakso di tepi jalan. Keadaan ini menimbulkan rasa tidak pua
s hati masyarakat tempatan yang tidak sabar dengan siasatan pihak berkuasa menga
mbil tindakan sendiri sama ada memberi amaran ataupun membelasah pendatang ini.
Tentulah mereka mempunyai sebabnya seperti tidak ada permit, mengganggu peniaga-
peniaga tempatan yang mempunyai lesen perniagaan dan tahap kebersihan makanan ya
ng disediakan tidak memuaskan.
Mengatasi masalah sosial yang ditimbulkan oleh PATI dan pekerja asing melibatkan
kerjasama tiga pihak iaitu kerajaan, swasta dan masyarakat umum. Kerajaan sebag
ai agensi pembentuk, pengawal dan pelaksana dasar mempunyai peranan yang sangat
besar bagi mempastikan kemasukan PATI dihalang sepenuhnya. Keupayaan kerajaan me
mbentuk dan mengawal dasar memang sangat membanggakan tetapi lemah dalam aspek p
elaksanaan. Walaupun banyak program pencegahan dilaksanakan seperti program pemu
tihan dan pengampunan, masih ramai PATI yang menyeludup masuk ke negara ini.
Kesudahannya lebih ramai pekerja asing dan PATI membuka kampung sendiri, menyeko
lahkan anak-anak di sekolah kerajaan, menggunakan perkhidmatan kesihatan kerajaa
n dan mewujudkan kawasan setinggan baru.
Pihak swasta bertanggungjawab mempastikan pekerja mereka yang terlibat dalam sek
tor pembinaan dan perladangan mempunyai permit kerja yang sah dan mengutamakan p
ekerja tempatan. Sekiranya mereka mengabaikan kepentingan pekerja yang sah ini,
kejadian seorang majikan yang mendapat penyakit tibi akan dapat dielakkan. Kejad
ian yang berlaku ini memberi iktibar kepada mereka yang ingin mendapat tenaga bu
ruh yang murah kerana tanpa pemeriksaan kesihatan, seseorang PATI boleh menyebar
kan penyakit secara diam-diam.
Orang ramai boleh menyalurkan maklumat dan memberi kerjasama kepada agensi pengu
atkuasa untuk melicinkan operasi pembasmian dari semasa ke semasa. Mereka tidak
seharusnya memikirkan ganjaran yang akan diberi sekiranya memberi maklumat keran
a tanggungjawab membanteras pendatang asing tanpa izin ini turut menjadi sebahag
ian tanggungjawab rakyat yang bermaruah.
Kemasukan pekerja asing ke sesebuah negara adalah fenomena sejagat dalam era dun
ia tanpa sempadan hari ini. Kita tidak boleh menghalang kemasukan ini kerana taw
aran yang diberikan mereka adalah sangat menarik seperti kos buruh yang murah da
n kemahiran yang dimiliki. Namun membendung kemasukan pekerja asing yang tidak m
ahu berdaftar adalah cabaran besar kepada kita kerana mereka ini boleh mencetusk
an masalah sosial yang lebih parah pada masa hadapan. Ketiga-tiga pihak iaitu ke
rajaan, swasta dan masyarakat wajar melihat kerjasama pintar sebagai satu jalan
penyelesaian seperti memperkasa progam kesedaran di akar umbi dan pada masa yang
sama menambah baik peranan agensi penguatkuasa supaya Malaysia bebas daripada p
endatang asing tanpa izin.