Епот за гилгамеш состав

Епот за Гилгамеш е едно од основните дела на вавилонската, односно сумерската култура и

човештвото воопшто. Овој еп е и најстарата епопеја некогаш напишана. Пронајден е во
Ниневија во 19 век, во библиотеката на владетелот на Ашурбанипал. Напишано е со клинесто
писмо на 12 плочи.И покрај староста од приближно 6.000 години, овој еп е безвременски
благодарение на јасно формулираниот филозофски проблем на човечката минливост и
справувањето со неизбежното искуство на смртта.

Во Епот за Гилгамеш, наоѓаме и фундаментални цивилизациски личности како што се Ное,

односно Утнапиштим, но и Адам и Ева, кои тука ги носат имињата Енкиду и Шамхат.
Интеракцијата на хероите и боговите е постојана, а овој политеистички систем е прототип за
многу последователни божествени наредби како што се египетскиот и грчкиот (на пример,
божицата Иштар е египетска Изида). опишува во единаесеттата таблета, што има многу
заедничко со библискиот опис на поплавата. Токму поради ова, се верува дека другите
народи, односно Евреите, ги прифатиле овие митови од сумерската култура како основни
цивилизациски објаснувања.Она што продолжува да ги фасцинира научниците кои ја
проучуваат оваа епопеја и многу филозофи низ историјата (како што се Епикур и Хегел) е да се
извлечат здрави заклучоци чија главна лекција е помирување со смртта, прифаќање дека
смртта е дел од животот и заклучување дека целта на човекот е најголема. користете го
достигнувањето секој ден за да придонесете за вашата заедница. Тоа е основната идеја на
модерната социологија и овој еп се занимава со него уште од 4000 година п.н.е. На почетокот,
тој беше горд владетел кој се фокусираше на растот и напредокот на своето кралство, па
градеше разни храмови, засадуваше овоштарници и градини, но исто така го оптоваруваше
својот народ кој им се жалеше на боговите за овој товар. Врховниот бог Ану, богот на небото со
храмот во Урук, го слуша нивниот повик и ја поканува божицата Аруру да создаде моќен човек
по име Енкиду чија судбина е да се сретне со Гилгамеш и неговата мајка да го посвои како
нејзин син, правејќи го негов брат. Двајцата со тоа станаа неразделни пријатели и заедно
тргнаа на разни авантури. Еднаш, тие отидоа во кедровата шума, каде што решија да ја убијат
Хумбаба, шумски чувар кој се заколна на сумерските богови. Божицата Иштар беше пријатно
изненадена од овој потфат, па затоа таа започна да ја објавува својата љубов кон Гилгамеш, но
тој самосвесно и бунтовно ја одбиваше. Тој се занимава со боговите воопшто, но и со нивната
неправда, што лежи во фактот дека тие си дадоа бесмртност, додека луѓето се раѓаат во
несвест и стануваат привремени пиони на божествените игри. Иштар се налути и го замоли
својот татко, богот Ану, да му испрати небесен бик на Гилгамеш кога овие двајца лесно го
совладаа.

После долг и храбар потфат во земјата на темнината, тој конечно сфатил дека смртта е дел од
животот и затоа, помирувајќи се со тој факт, се вратил во својот град каде што решил да и
користи на својата заедница.