Professional Documents
Culture Documents
ჰაზეფი, ვახუშტი კოტეტიშვილის თარგმანები
ჰაზეფი, ვახუშტი კოტეტიშვილის თარგმანები
ჰაზეფი, ვახუშტი კოტეტიშვილის თარგმანები
ყაზალები
***
ამ ლამაზმა შირაზელმა
თუ განკურნა ჩემი დარდი,
მზად ვარ, იმის ხალში მივცე
ბუხარა და სამარყანდი.
მომეც თასი, ღვინო მასვი,
ჩქარა, თორემ მერიქიფევ,
სამოთხეში არ იქნება
მუსალა* და რუქნაბადი*.
ჩქარა, თორემ მოთმინებას,
როგორც თურქი მეკობრენი,
იტაცებენ კეკლუცები,
რომ აიკლეს ქუჩაბანდი.
მის უზადო სილამაზეს
არ სჭირდება ჩვენი ხოტბა,
მითხარ, განა ფერ-უმარილს
საჭიროებს ნორჩი ვარდი?
იოსების საოცარი
მშვენებისგან შემიტყვია,
რომ ზელიხას* აეხდება
უბიწობის ფარდის ბანდი.
სულო ჩემო, მოხუცთაგან
შეისმინე შეგონება.
ახალგაზრდებს, ხამს, ესმოდეთ
ამ ცხოვრების ყველა ფანდი.
მოდი, თასი გამოცალე,
მოწყდი ქვეყნის გამოცანებს,
თვით ბრძენმაც კი ვერ გაკაფოს
ეს ხლართი და ეკალ-ბარდი.
შემრისხე და არას გყვედრი,
დე, შეგინდოს ზეციერმა,
ლალის ბაგით თქმული რისხვაც
საამოა, როგორც ყანდი.
ჰ ა ფ ე ზ, შენდა სადიდებლად
ზეაღმოვლენ ვარსკვლავები,
ძვირფას ლექსთა მარგალიტი
აკინძე და აღაღანდი.
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
მე ღვინო მინდა მწარე და ძელგი,
რომ ოხშივრითაც მაქცევდეს ჭური,
ფიქრთ შარი-შურით შევერთო შორეთს
და განვიშორო შარი და შური.
შხამით სავსეა საწუთროს ტაბლა,
სიმშვიდის ბადაგს ვერ ჰპოვებ დაბლა,
ო, გულო ჩემო, არ გაიკარო
მხვეჭელობა და სიხარბე მგლური.
მომეცი ღვინო, ამ წუთისოფლად
ვერ ჰპოვებ სადგომს მავალი ობლად,
სულ ასპიროზის* სახით რომ ტკბები,
მრისხავ მარეხსაც* მიაპყარ ყური.
ბაჰრამის* ქამანდს შეეშვი წამით,
ხელში აიღე ჯემშიდის* ჯამი,
მე არც ბაჰრამის სამარე ვიცი
და არც მინახავს თვით ბაჰრამ-გური.
მოდი, გაჩვენო იდუმალება
ღვინიან ჯამში რომ იმალება,
არ გაუმხილო ოღონდ არავის,
რომ უღირსებმა არ მოჰკრან ყური.
არ მოაკლდება ღირსება იმათ,
ვინც მოწყალეა გლახაკთა მიმართ,
თვით სოლომონ ბრძენს ჰქონია თურმე
ჭიანჭველებთან კავშირი ძმური.
ჰ ა ფ ე ზ, ამ ქვეყნად ვერ დამშვიდდები,
სანამ იზიდვის წარბთა მშვილდები,
მაგრამ ლამაზებს გაეღიმებათ,
თუ შეგამჩნიეს მკლავი უძლური.
***
თუ გიშველის, ეგ გიშველის, ჰ ა ფ ე ზ,
მაგის ბაგის, მაგის ბაგის ბანგი.
***
***
***
***
***
***
***
ეს რა ჯანღია, რომელსაც ახლა
მე ამა ქვეყნად შევყურებ, ღმერთო,
მთელი ქვეყანა ბოროტებითა
და მაცდურობით აღვსილა ერთობ.
ქალიშვილები ლანძღავენ დედებს,
ვაჟები მამებს ეურჩებიან,
ავს უქადიან შობილნი მშობელთ,
ასეთ ყოფაში ვის უნდა ენდო?
ბრიყვებს და რეგვენთ უდგათ ზეიმი,
შეექცევიან დაშაქრულ შარბათს,
ბრძენთა კერძი კი გულის სისხლია
და თავს ექცევათ ქოხმახთა ერდო.
არაბულ მერნებს და ბედაურებს
ზურგზე ვირების კურტანი ადგათ,
ვირებ კი თურმე თვალ-მარგალიტის
მოსართავები უმშენებთ მკერდთო.
ჰ ა ფ ე ზ ი ს რჩევას მისდიე, ძმაო,
და როგორც ძალგიძს, ჰქმენი სიკეთე,
სხვისა არ ვიცი, მა კი საგანძურთ
ეს ბრძნული რჩევა ვარჩიე, ღმერთო!
***
ყითა
რობაიები
***
სწორად მოიქცა ვინც ბაღნარში წყაროს ნაპირთან
მოილხინა და მწუხარებას გაუნაპირდა,
ჩვენი სიცოცხლე ვარდის მსგავსად ათდღიანია
ნურას ინაღვლი, ეს სამყარო ვის რას დაჰპირდა?!
***
მოლხენისათვის სიყრმის ჟამი უმჯობესია,
ლამაზის ღაწვთან ლხინის ჯამი უმჯობესია,
თუ ეს ქვეყანა ბოლოს მაინც უნდა დაიქცეს,
მოდი და მოგვეც ჩვენ ეგ შხამი, უმჯობესია!
***
ტირიფის მსგავსად გათრთოლებდეს ბედი და ხვედრი,
თან დღენიადაგ იმედოვნე ცვლილება მკვეთრი.
მე საბოლოოდ ფერად შავი ფერი მსმენია,
მაშ, ეს შავი თმა, მითხარ, რაღამ გახადა თეთრი?
***
ისე მწყუროდი, ისე მსურდა ალერსი შენი
და ეგ ბაგენი, იაგუნდის ნათელის მჩენი...
მეტი რა გითხრა, დამიბრუნდი, ო, დამიბრუნდი,
თორემ ლოდინმა მომისწრაფა სიცოცხლის დღენი.
***
ოდეს კოკორთა აფეთქებით ენთება ბაღი
და ღვინისათვის თასს ამზადებს ნარგიზი ლაღი,
იგი იქნება გონიერი, ვინც საღამოჟამს
ღვინის სარდაფში თავს ჩაკიდებს ისე, ვით ჭაღი.
მესნევი
ჰეი, დამფრთხალო ქურციკო, საით რას დაიარები?!
მეც გული შენებრ მიფრთხება დაკოდილ-ნაიარევი.
* * *
* * *