1899

CONSTITUTION OF THE
REPUBLIC OF THE PHILIPPINES
(MALOLOS CONVENTION)

The President of the Council,

Apolinario Mabini.

PREAMBLE

We, the Representatives of the Filipino people, lawfully covened, in order to establish justice, provide for common defense, promote
the general welfare, and insure the benefits of liberty, imploring the aid of the Sovereign Legislator of the Universe for the attainment
of these ends, have voted, decreed, and sanctioned the following:

Kami, ang mga Kinatawan ng sambayanang Pilipino, ay ayon sa batas na nakipagtipan, upang maitatag ang
hustisya, magkaloob ng pagtatanggol, itaguyod ang pangkalahatang kapakanan, at siguraduhin ang mga
benepisyo ng kalayaan, humihingi ng tulong sa Soberanong Mambabatas ng Uniberso para sa pagkamit ng mga
ito. ay nagwakas, bumoto, nag-atas, at pinahintulutan ang mga sumusunod:

POLITICAL CONSTITUTION

TITLE I
THE REPUBLIC

Article 1. The political association of all Filipinos constitutes a nation, whose state shall be known as the Philippine Republic

Artikulo 1. Ang samahang pampulitika ng lahat ng Pilipino ay bumubuo ng isang bansa, na ang estado
ay tatawaging Republika ng Pilipinas

Article 2. The Philippine Republic is free and independent

Artikulo 2. Ang Republika ng Pilipinas ay malaya .

Article 3. Sovereignty resides exclusively in the people.

Artikulo 3. Ang soberanya ay namamalagi lamang sa mga tao.

TITLE II
THE GOVERNMENT

Article 4. The Government of the Republic is popular, representative, alternative, and responsible, and shall exercise three distinct
powers: namely, the legislative, the executive, and the judicial. Any two or more of these three powers shall never be united in one
person or cooperation, nor the legislative power vested in one single individual.

Artikulo 4. Ang Pamahalaan ng Republika ay popular, kinatawan, kahalili, at responsable, at dapat

gumamit ng tatlong natatanging kapangyarihan: ang lehislatibo, ehekutibo, at hudikatura. Alinman sa
dalawa o higit pa sa tatlong kapangyarihang ito ay hindi dapat magkaisa sa isang tao o kooperasyon, o
ang kapangyarihang pambatas na ipinagkaloob sa isang indibidwal.

TITLE III
RELIGION

Article 5. The State recognizes the freedom and equality of all religions, as well as the separation of the Church and the State.

Artikulo 5. Kinikilala ng Estado ang kalayaan at pagkakapantay-pantay ng lahat ng relihiyon, gayundin

ang paghihiwalay ng Simbahan at ng Estado.
 TITLE IV
THE FILIPINOS AND THEIR NATIONAL
AND INDIVIDUAL RIGHTS

Article 6. The following are Filipinos:

1. All persons born in the Philippine territory. A vessel of Philippine registry is considered, for this purpose, as part of Philippine
territory.

1.Lahat ng taong ipinanganak sa teritoryo ng Pilipinas. Ang isang sasakyang pandagat ng Philippine
registry ay itinuturing, para sa layuning ito, bilang bahagi ng teritoryo ng Pilipinas.

2. Children of a Filipino father or mother, although born outside of the Philippines.

2.Mga anak ng isang Pilipinong ama o ina, kahit pa siya ay ipinanganak sa labas ng Pilipinas.

3. Foreigners who have obtained certification of naturalization.

3.Mga dayuhan na nakakuha ng sertipikasyon ng naturalisasyon.

4. Those who, without such certificate, have acquired a domicile in any town within Philippine territory.

4. Yaong, nang walang naturang sertipiko, ay nakakuha ng tirahan sa alinmang bayan sa loob ng
teritoryo ng Pilipinas.

5.It is understood that domicile is acquired by uninterrupted residence for two years in any locality within Philippine territory, with an
open abode and known occupation, and contributing to all the taxes imposed by the Nation.

5. Nauunawaan na ang domicile ay nakukuha sa pamamagitan ng walang patid na paninirahan sa loob

ng dalawang taon sa alinmang lokalidad sa loob ng teritoryo ng Pilipinas, na may bukas na tirahan at
kilalang trabaho, at nag-aambag sa lahat ng buwis na ipinataw ng Nasyon.

6.The condition of being a Filipino is lost in accordance with law.

6.Nawawala ang kondisyon ng pagiging Pilipino alinsunod sa batas.

Article 7. No Filipino or foreigner shall be detained nor imprisoned except for the commission of a crime and in accordance with law.

Artikulo 7. Walang Pilipino o dayuhan ang dapat makulong o makukulong maliban sa paggawa ng
krimen at alinsunod sa batas.

Article 8. All persons detained shall be discharged or delivered to the judicial authority within 24 hours following the act of detention.
All detentions shall be without legal effect, unless the arrested person is duly prosecuted within 72 hours after delivery to a competent
court. The accused shall be duly notified of such proceeding within the same period.

Artikulo 8. Lahat ng taong nakakulong ay dapat paalisin o ihatid sa awtoridad ng hudikatura sa loob ng
24 na oras pagkatapos ng pagkilos ng pagkulong. Ang lahat ng mga detensyon ay dapat na walang
legal na epekto, maliban kung ang naarestong tao ay nararapat na kasuhan sa loob ng 72 oras
pagkatapos ihatid sa isang karampatang hukuman. Ang akusado ay dapat na abisuhan ng nararapat sa
naturang paglilitis sa loob ng parehong panahon.

Article 9. No Filipino shall be imprisoned except by virtue of an order by a competent court. The order of imprisonment shall be
ratified or confirmed within 72 hours following the said order, after the accused has been heard.

Artikulo 9. Walang Pilipino ang dapat makulong maliban sa bisa ng utos ng karampatang hukuman.
Ang utos ng pagkakulong ay dapat pagtibayin o kumpirmahin sa loob ng 72 oras kasunod ng nasabing
utos, pagkatapos madinig ang akusado.
Article 10. No one shall enter the dwelling house of any Filipino or a foreigner residing in the Philippines without his consent except in
urgent cases of fire, inundation, earthquake or similar dangers, or by reason of unlawful aggression from within, or in order to assist a
person therein who cries for help. Outside of these cases, the entry into the dwelling house of any Filipino or foreign resident in the
Philippines or the search of his papers and effects can only be decreed by a competent court and executed only in the daytime. The
search of papers and effects shall be made always in the presence of the person searched or of a member of his family and, in their
absence, of two witnesses resident of the same place. However, when a criminal caught in fraganti should take refuge in his dwelling
house, the authorities in pursuit may enter into it, only for the purpose of making an arrest. If a criminal should take refuge in the
dwelling house of a foreigner, the consent of a latter must first be obtained.

Artikulo 10. Walang sinuman ang papasok sa tahanan ng sinumang Pilipino o dayuhang naninirahan sa
Pilipinas nang walang pahintulot maliban sa mga kagyat na kaso ng sunog, pagbaha, lindol o mga
katulad na panganib, o dahil sa labag sa batas na pananalakay mula sa loob, o upang tulungan ang
isang tao doon na humihingi ng tulong. Sa labas ng mga kasong ito, ang pagpasok sa tirahan ng
sinumang Pilipino o dayuhang residente sa Pilipinas o ang paghahanap ng kanyang mga papeles at
epekto ay maaari lamang ipasiya ng isang karampatang hukuman at isasagawa lamang sa araw. Ang
paghahanap ng mga papel at epekto ay dapat gawin palagi sa presensya ng taong hinanap o ng isang
miyembro ng kanyang pamilya at, kung wala sila, ng dalawang saksi na naninirahan sa parehong lugar.
Gayunpaman, kapag ang isang kriminal na nahuli sa fraganti ay dapat sumilong sa kanyang tahanan,
ang mga awtoridad na tumutugis ay maaaring pumasok dito, para lamang sa layunin ng pag-aresto.
Kung ang isang kriminal ay dapat sumilong sa tirahan ng isang dayuhan, ang pahintulot ng huli ay
dapat munang makuha.

Article 11. No Filipino shall be compelled to change his residence or domicile except by virtue of a final judgment.

Artikulo 11. Walang Pilipino ang dapat pilitin na palitan ang kanyang tirahan maliban sa bisa ng pinal
na paghatol.

Article 12. In no case may correspondence confided to the post office be detained or opened by government authorities, nor any
telegraphic or telephonic message detained. However, by virtue of a competent court, correspondence may be detained and opened
in the presence of the sender.

Artikulo 12. Sa anumang kaso ay maaaring ikulong o buksan ng mga awtoridad ng gobyerno ang mga
sulat na ipinagkatiwala sa post office, o anumang telegrapiko o telephonic na mensahe ang
makukulong. Gayunpaman, sa bisa ng isang karampatang hukuman, ang mga sulat ay maaaring pigilan
at buksan sa presensya ng nagpadala.

Article 13. All orders of imprisonment, of search of a dwelling house, or detention of written correspondence, telegraph or telephone,
must be justified. When an order lacks this requisite, or when the grounds on which the act was founded is proven in court to be
unlawful or manifestly insufficient, the person to be detained or whose imprisonment has not been ratified within the period prescribed
in Art. 9, or whose correspondence has been detained, shall have the right to recover damages.

Artikulo 13. Lahat ng mga utos ng pagkakulong, ng paghahanap sa isang tirahan, o pagpigil sa

nakasulat na sulat, telegrapo o telepono, ay dapat na makatwiran. Kapag ang isang utos ay kulang sa
kinakailangang ito, o kapag ang mga batayan kung saan ang kilos ay itinatag ay napatunayang labag sa
batas o halatang hindi sapat, ang taong ikukulong o na ang pagkakulong ay hindi pa naratipikahan sa
loob ng panahong itinakda sa Art. 9, o kung saan ang mga sulat ay pinigil, ay may karapatang mabawi
ang mga pinsala.

Article 14. No Filipino shall be prosecuted or sentenced, except by a judge or court of proper jurisdiction and according to the
procedure prescribed by law.

Artikulo 14. Walang Filipino ang dapat kasuhan o hatulan, maliban sa isang hukom o hukuman na may
wastong hurisdiksyon at ayon sa pamamaraang itinakda ng batas.

Article 15. Exept in the cases provided by the Constitution, all persons detained or imprisoned not in accordance with legal formalities
shall be released upon his own petition or upon petition of another person. The law shall determine the manner of proceeding
summarily in this instance, as well as the personal and pecuniary penalties which shall be imposed upon the person who ordered,
executed or to be executed the illegal detention or imprisonment.

Artikulo 15. Maliban sa mga kasong itinatadhana ng Konstitusyon, ang lahat ng taong nakakulong o
nakakulong nang hindi alinsunod sa mga legal na pormalidad ay dapat palayain sa kanyang sariling
petisyon o sa petisyon ng ibang tao. Dapat tukuyin ng batas ang paraan ng pagpapatuloy ng kabuuan
sa pagkakataong ito, gayundin ang mga personal at pera na parusa na ipapataw sa taong nag-utos,
nagsagawa at magsasagawa ng iligal na pagkulong o pagkakulong.

Article 16. No one shall be temporarily or permanently deprived of rights or dstured in his enjoyment thereof, except by virtue of
judicial sentence. The officials who, under any pretext whatsoever, should violate this provision, shall be personally liable for the
damages caused.

Artikulo 16. Walang sinuman ang dapat pansamantala o permanenteng pagkakaitan ng mga

karapatan sa kanyang pagtatamasa nito, maliban sa bisa ng hudisyal na sentensiya. Ang mga opisyal
na, sa ilalim ng anumang dahilan, na siyang lumabag sa probisyong ito, ay personal na mananagot
para sa mga pinsalang idinulot.

Article 17. No one shall be deprived of his property by expropriation except on grounds of public necessity and benefit, previously
declared and justified by proper authorities, and indemnifying the owner thereof prior to expropriation.

Artikulo 17. Walang sinuman ang dapat alisan ng kanyang ari-arian sa pamamagitan ng

expropriation(ang aksyon ng pag-aalis ng ari-arian ng isang tao) maliban sa mga batayan ng
pampublikong pangangailangan at benepisyo, mga dati nang idineklara at nabigyang-katwiran ng mga
wastong awtoridad, at kapag kailangang magbayad (isang tao) para sa pinsala o pagkawala.

Article 18. No one shall be obliged to pay any public tax which had not been approved by the National Assembly or by local popular
governments legally so authorized, and which is not in the manner prescribed by the law.

Artikulo 18. Walang sinumang obligado na magbayad ng anumang pampublikong buwis na hindi

inaprubahan ng Pambansang Asembleya o ng mga lokal na tanyag na pamahalaan na legal na
pinahintulutan, at hindi sa paraang itinakda ng batas.

Article 19. No Filipino who is in full enjoyment of his civil or political rights, shall be impeded in the free exercise of said rights.

Artikulo 19. Walang Pilipinong ganap na tinatamasa ang kanyang mga karapatang sibil o pampulitika,
ang dapat hadlangan sa malayang paggamit ng nasabing mga karapatan.

Article 20. Neither shall any Filipino be deprived:

1. Of the right to freely express his ideas or opinions, orally or in writing, through the use of the press or other similar means.

Hindi rin dapat alisan ng karapatan ang sinumang Pilipino na malayang ipahayag ang kanyang mga
ideya o opinyon, pasalita o pasulat, sa pamamagitan ng paggamit ng pamamahayag o iba pang
katulad na paraan.

2. Of the right of association for purposes of human life and which are not contrary to public morals; and lastly

Ni ang sinumang Pilipino ay hindi dapat alisan ng karapatan sa pakikisama para sa mga layunin ng
buhay ng tao na kung saan ay hindi salungat sa pampublikong moral.

3. Of the right to send petitions to the authorities, individually or collectively.

Hindi rin dapat alisan ng karapatan ang sinumang Pilipino na magpadala ng mga petisyon sa mga
awtoridad, indibidwal o sama-sama.

The right of petition shall not be exercised through any kind of armed force.

Ang karapatan ng petisyon ay hindi dapat gamitin sa pamamagitan ng anumang uri ng sandatahang
lakas.
Article 21. The exercise of the rights provided for in the preceding article shall be subject to general provisions regulating the same.

Artikulo 21. Ang paggamit ng mga karapatang itinakda sa naunang artikulo ay sasailalim sa mga
pangkalahatang probisyon na kumokontrol sa gayon.

Article 22. Crimes committed on the occasion of the exercise of rights provided for in this title, shall be punished by the courts in
accordance with the laws.

Artikulo 22. Ang mga krimeng ginawa sa pagkakataon ng paggamit ng mga karapatan na itinakda sa
titulong ito, ay dapat parusahan ng mga hukuman alinsunod sa mga batas.

Article 23. Any Filipino may establish and maintain institutions of learning, in accordance with the laws authorizing them. Public
education shall be free and obligatory in all schools of the nation.

Artikulo 23. Ang sinumang Pilipino ay maaaring magtatag at magpanatili ng mga institusyon ng pag-
aaral, alinsunod sa mga batas na nagpapahintulot sa kanila. Ang pampublikong edukasyon ay dapat na
libre at obligado sa lahat ng paaralan ng bansa.

Article 24. Foreigners may freely reside in Philippine territory, subject to legal dispositions regulating the matter; may engage in any
occupation or profession for the exercise of which no special license is required by law to be issued by the national authorities.

Artikulo 24. Malayang makapaninirahan ang mga dayuhan sa teritoryo ng Pilipinas, napapailalim sa

mga legal na disposisyon na kumokontrol sa usapin; maaaring sumali sa anumang trabaho o
propesyon para sa paggamit nito na walang espesyal na lisensya na kinakailangan ng batas na ibibigay
ng mga pambansang awtoridad.

Article 25. No Filipino who is in full enjoyment of his political and civil rights shall be impeded in his right to travel freely abroad or in
his right to transfer his residence or possessions to another country, except as to his obligations to contribute to military service or the
maintenance of public taxes.

Artikulo 25. Walang Pilipinong lubos na tinatamasa ang kanyang mga karapatang pampulitika at sibil
ang dapat hadlangan sa kanyang karapatang maglakbay nang malaya sa ibang bansa o sa kanyang
karapatang ilipat ang kanyang tirahan o mga ari-arian sa ibang bansa, maliban sa kanyang mga
obligasyon na mag-ambag sa serbisyo militar o ang pagpapanatili ng mga pampublikong buwis.

Article 26. No foreigner who has not been naturalized may exercise in the Philippines any office which carries with it any authority or
jurisdictional powers.

Artikulo 26. Walang dayuhang hindi naturalisado ang maaaring gumamit sa Pilipinas ng anumang
katungkulan na may kasamang anumang awtoridad o kapangyarihang nasasakupan.

Article 27. All Filipinos are obliged to defend his country with arms when called upon by law, and to contribute to the expenses of the
State in proportion to his means.

Artikulo 27. Lahat ng Pilipino ay obligado na ipagtanggol ang kanyang bansa gamit ang mga armas
kapag tinawag ng batas, at mag-ambag sa mga gastusin ng Estado ayon sa kanyang kinikita.

Article 28. The enumeration of the rights provided for in this title does not imply the denial of other rights not mentioned.

Artikulo 28. Ang enumeration ng mga karapatang itinakda para sa titulong ito ay hindi nagpapahiwatig
ng pagtanggi sa iba pang mga karapatang hindi nabanggit

Article 29. The prior authorization to prosecute a public official in the ordinary courts is not necessary, whatever may be the crime
committed.

Artikulo 29. Ang paunang awtorisasyon upang usigin ang isang pampublikong opisyal sa mga
ordinaryong hukuman ay hindi kailangan, anuman ang maaaring krimen na nagawa.
A superior order shall not exempt a public official from liability in the cases which constitute apparent and clear violations of
constitutional precepts. In others, the agents of the law shall only be exempted if they did not exercise the authority.

Ang isang nakatataas na kautusan ay hindi dapat maglibre sa isang pampublikong opisyal mula sa
pananagutan sa mga kaso na bumubuo ng maliwanag at malinaw na mga paglabag sa mga tuntunin
ng konstitusyon. Sa iba, ang mga ahente ng batas ay dapat lamang maging exempted kung hindi nila
ginamit ang awtoridad.

Article 30. The guarantees provided for in Articles 7, 8, 9, 10, and 11 and paragraphs 1 and 2 of Article 20 shall not be suspended,
partially or wholly, in any part of the Republic, except temporarily and by authority of law, when the security of the State in
extraordinary circumstances so demands.

Artikulo 30. Ang mga garantiyang itinatadhana sa Artikulo 7, 8, 9, 10, at 11 at mga talata 1 at 2 ng

Artikulo 20 ay hindi dapat suspindihin, bahagyang o buo, sa alinmang bahagi ng Republika, maliban sa
pansamantala at sa pamamagitan ng awtoridad ng batas , kapag hinihingi ng seguridad ng Estado sa
pambihirang mga pangyayari.

When promulgated in any territory where the suspension applies, there shall be a special law which shall govern during the period of
the suspension, according to the circumstances prevailing.

Kapag ipinahayag sa alinmang teritoryo kung saan nalalapat ang pagsususpinde, magkakaroon ng
espesyal na batas na mamamahala sa panahon ng pagsususpinde, ayon sa mga pangyayaring umiiral.

The law of suspension as well as the special law to govern shall be approved by the National Assembly, and in case the latter is in
recess, the Government shall have the power to decree the same jointly with the Permanent Commission, without prejudice to
convoking the Assembly without the least delay and report to it what had been done.

Ang batas ng pagsususpinde gayundin ang espesyal na batas na mamamahala ay dapat aprubahan ng
Pambansang Asembleya, at kung sakaling ang huli ay nasa recess, ang Pamahalaan ay magkakaroon
ng kapangyarihan na mag-atas ng parehong katuwang sa Permanenteng Komisyon, nang walang
pagkiling sa pagpupulong sa Pagpupulong nang walang kaunting pagkaantala at iulat dito kung ano
ang nagawa.

However, any suspension made shall not affect more rights than those mentioned in the first paragraph of this Article nor authorize
the Government to banish or deport from the Philippines any Filipino.

Gayunpaman, ang anumang pagsususpinde na ginawa ay hindi makakaapekto sa higit na mga

karapatan kaysa sa mga nabanggit sa unang talata ng Artikulo na ito o nagbibigay ng awtorisasyon sa
Pamahalaan na paalisin o ipatapon sa Pilipinas ang sinumang Pilipino.

Article 31. In the Republic of the Philippines, no one shall be judged by a special law nor by special tribunals. No person or
corporation may enjoy privileges or emoluments which are not in compensation for public service rendered and authorized by law.
War and marine laws shall apply only for crimes and delicts which have intimate relation to military or naval discipline.

Artikulo 31. Sa Republika ng Pilipinas, walang sinuman ang hahatulan ng isang espesyal na batas o ng
mga espesyal na tribunal. Walang tao o korporasyon ang maaaring magtamasa ng mga pribilehiyo o
emolument na hindi kabayaran para sa serbisyo publiko na ibinigay at pinahintulutan ng batas. Ang
mga batas sa digmaan at pandagat ay dapat ilapat lamang para sa mga krimen at delicts na may
matalik na kaugnayan sa disiplina militar o hukbong-dagat.

Article 32. No Filipino shall establish laws on primogeniture, nor institutions restrictive of property rights, nor accept honors,
decorations, or honorific titles or nobility from foreign nations without the consent of the Government. Neither shall the Government
establish in the Republic institutions mentioned in the preceding paragraph, nor confer honors, decorations, or honorific titles of
nobility to any Filipino.

Artikulo 32. Walang Pilipino ang dapat magtatag ng mga batas tungkol sa primogeniture, o mga
institusyong naghihigpit sa mga karapatan sa ari-arian, o tumatanggap ng mga parangal, dekorasyon,
o karangalan na titulo o maharlika mula sa mga dayuhang bansa nang walang pahintulot ng
Pamahalaan. Ni ang Pamahalaan ay hindi dapat magtatag sa Republika ng mga institusyong binanggit
sa naunang talata, o magbigay ng parangal, dekorasyon, o karangalan na titulo ng maharlika sa
sinumang Pilipino.
The Nation, however, may reward by special law approved by the Assembly, conspicuous services rendered by citizens of the
country.

Ang Bansa, gayunpaman, ay maaaring magbigay ng gantimpala sa pamamagitan ng espesyal na batas

na inaprobahan ng Asembleya, mga kapansin-pansing serbisyong ibinibigay ng mga mamamayan ng
bansa.

TITLE V
THE LEGISLATIVE POWER

Article 33. Legislative power shall be exercised by an Assembly of Representatives of the Nation.

Artikulo 33. Ang kapangyarihang pambatas ay dapat gamitin ng isang Asembleya ng mga Kinatawan
ng Bansa.

This Assembly shall be organized in the form and manner determined by law.

Ang Asemblea na ito ay dapat ayusin sa anyo at paraang itinakda ng batas.

Article 34. The Members of the Assembly shall represent the who nation and not exclusively the electors who elected them.

Artikulo 34. Ang mga Miyembro ng Asembleya ay dapat kumatawan sa kung sinong bansa at hindi
lamang sa mga botante na naghalal sa kanila.

Article 35. No representative shall receive from his electors any imperative mandate whatsoever.

Artikulo 35. Walang kinatawan ang dapat tumanggap mula sa kanyang mga manghahalal ng anumang
kinakailangang mandato.

Article 36. The Assembly shall meet every year. The President of the Republic has the right to convoke it, suspend and close its
sessions, and dissolve the same, within the periods prescribed by law enacted by the Assembly or by the Permanent Commission.

Artikulo 36. Ang Asembleya ay dapat magpulong bawat taon. Ang Pangulo ng Republika ay may
karapatang tawagin ito, suspindihin at isara ang mga sesyon nito, at buwagin ito, sa loob ng mga
panahong itinakda ng batas na pinagtibay ng Asembleya o ng Permanenteng Komisyon.

Article 37. The Assembly shall be open at least three months each year, without including in this period the time spent in its
organization.

Artikulo 37. Ang Asembleya ay dapat bukas nang hindi bababa sa tatlong buwan bawat taon, nang
hindi kasama sa panahong ito ang oras na ginugol sa organisasyon nito.

The President of the Republic shall convoke the Assembly, not later than the 15th day of April.

Dapat tawagin ng Pangulo ng Republika ang Asembleya, hindi lalampas sa ika-15 araw ng Abril.

Article 38. In extraordinary cases, he may convoke the Assembly outside of the period fixed by law, as determined by the Permanent
Commission, and prolong its law-making, provided the extended period does not exceed one month and provided further that such
extensions do not take place more than twice during the same legislative term.

Artikulo 38. Sa mga pambihirang kaso, maaari niyang tawagin ang Asembleya sa labas ng panahong
itinakda ng batas, gaya ng itinakda ng Permanenteng Komisyon, at pahabain ang paggawa ng batas
nito, sa kondisyon na ang pinalawig na panahon ay hindi lalampas sa isang buwan at sa kondisyon na
ang mga naturang pagpapalawig ay gagawin. hindi magaganap nang higit sa dalawang beses sa
parehong termino ng pambatasan.
Article 39. The National Assembly, jointly with the special Representatives, shall organize committees for the organization of the
Assembly and for the election of the new President of the Republic, which shall be formed at least one month before the expiration of
the term of office of the Representatives.

Artikulo 39. Ang Pambansang Asembleya, kasama ng mga espesyal na Kinatawan, ay dapat mag-
organisa ng mga komite para sa organisasyon ng Asembleya at para sa halalan ng bagong Pangulo ng
Republika, na dapat mabuo nang hindi bababa sa isang buwan bago matapos ang termino ng
panunungkulan ng mga Kinatawan.

In case of death or resignation of the President of the Republic, the Assembly shall meet in session by its own right or by initiative of
the President or of the Permanent Commission.

Sa kaso ng pagkamatay o pagbibitiw ng Pangulo ng Republika, ang Asembleya ay dapat magpulong sa

sesyon sa pamamagitan ng sarili nitong karapatan o sa pamamagitan ng inisyatiba ng Pangulo o ng
Permanenteng Komisyon.

Article 40. In the meantime that the new President has not been chosen, his functions shall be exercised by the Chief Justice of the
Supreme Court whose office shall be taken over by one of the Justices of the Court, in accordance with law.

Artikulo 40. Samantalang hindi pa napili ang bagong Pangulo, ang kanyang mga tungkulin ay dapat
gawin ng Punong Mahistrado ng Korte Suprema na ang katungkulan ay kukunin ng isa sa mga
Mahistrado ng Korte, alinsunod sa batas.

Article 41. Any session of the Assembly held outside the period of ordinary legislature shall be unlawful and void. The case provided
in Article 30 and in which the Assembly has constituted itself into a Tribunal of Justice shall be excepted, but in the latter case no
other functions shall be exercised except that pertaining to judicial functions.

Artikulo 41. Anumang sesyon ng Asembleya na gaganapin sa labas ng panahon ng ordinaryong

lehislatura ay labag sa batas at walang bisa. Ang kaso na itinatadhana sa Artikulo 30 at kung saan ang
Asembleya ay nabuo ang sarili sa isang Tribunal ng Katarungan ay dapat na hindi kasama, ngunit sa
huling kaso ay walang ibang mga tungkulin ang dapat isagawa maliban sa nauukol sa mga tungkuling
panghukuman.

Article 42. The sessions of the Assembly shall be public. However, sessions may be held in secret upon petition of a certain number
of its members fixed by the Rules, deciding afterwards by an absolute majority of votes of the members present if the discussion on
the same subject has to continue in public.

Artikulo 42. Ang mga sesyon ng Asembleya ay dapat na pampubliko. Gayunpaman, ang mga sesyon ay
maaaring isagawa nang lihim sa petisyon ng isang tiyak na bilang ng mga miyembro nito na itinakda
ng Mga Panuntunan, na magpapasya pagkatapos ng ganap na mayorya ng mga boto ng mga
miyembrong naroroon kung ang talakayan sa parehong paksa ay kailangang magpatuloy sa publiko.

Article 43. The President of the Republic shall communicate with the Assembly by means of messages, which shall be read by a
Department Secretary.

Artikulo 43. Ang Pangulo ng Republika ay dapat makipag-ugnayan sa Asembleya sa pamamagitan ng

mga mensahe, na babasahin ng isang Kalihim ng Departamento.

The Department Secretaries shall have the right to be heard in the Assembly, upon their request, and they may be represented in the
discussion of certain bills by Commissioners appointed by decrees of the President of the Republic.

Ang mga Kalihim ng Departamento ay magkakaroon ng karapatang marinig sa Asembleya, sa kanilang

kahilingan, at sila ay maaaring katawanin sa pagtalakay ng ilang mga panukalang batas ng mga
Komisyoner na hinirang ng mga atas ng Pangulo ng Republika.

Article 44. The Assembly may constitute itself into a Tribunal of Justice to hear and determine crimes committed against the security
of the State by the President of the Republic and members of the Council of Government, by the Chief Justice of the Supreme Court,
and by the Solicitor General of the Nation, by means of a decree promulgating it, or by the Permanent Commission, or by the
President of the Republic upon petition of the Solicitor General or Council of Government.

Artikulo 44. Maaaring buuin ng Asemblea ang sarili sa isang Tribunal ng Katarungan upang dinggin at
tukuyin ang mga krimen na ginawa laban sa seguridad ng Estado ng Pangulo ng Republika at mga
miyembro ng Konseho ng Pamahalaan, ng Punong Mahistrado ng Korte Suprema, at ng ang Solicitor
General of the Nation, sa pamamagitan ng isang decree na nagpapahayag nito, o ng Permanent
Commission, o ng Presidente ng Republika sa petisyon ng Solicitor General o Council of Government.

The law shall determine the mode and manner of the accusation, instruction, and disposition of the proceedings.

Dapat tukuyin ng batas ang paraan at paraan ng akusasyon, pagtuturo, at disposisyon ng mga
paglilitis.

Article 45. No member of the Assembly shall be prosecuted nor held accountable for the opinions expressed by him, nor by the vote
taken by him in the discharge of his office.

Artikulo 45. Walang miyembro ng Asembleya ang dapat usigin o panagutin para sa mga opinyong
ipinahayag niya, o sa boto na kinuha niya sa pagtupad sa kanyang katungkulan.

Article 46. No member of the Assembly shall be prosecuted criminally without authority of the Assembly or of the Permanent
Commission to which an immediate report of the facts shall be made, for its proper action.

Artikulo 46. Walang miyembro ng Asembleya ang dapat usigin bilang kriminal nang walang awtoridad
ng Asembleya o ng Permanenteng Komisyon kung saan dapat gumawa ng agarang ulat ng mga
katotohanan, para sa nararapat na aksyon nito.

The imprisonment, detention, or apprehension of a member of the Assembly shall not be carried out without the prior authority of the
same or by the Permanent Commission. The moment the Assembly is notified of the order of imprisonment, it shall incur liability if,
within two days following the notification, it does not authorize the imprisonment or give sufficient reason upon which the refusal is
based.

Ang pagkakulong, detensyon, o pagdakip sa isang miyembro ng Asembleya ay hindi dapat isagawa
nang walang paunang awtoridad ng pareho o ng Permanenteng Komisyon. Sa sandaling ipaalam sa
Asembleya ang utos ng pagkakulong, ito ay magkakaroon ng pananagutan kung, sa loob ng dalawang
araw pagkatapos ng abiso, hindi nito pinahintulutan ang pagkakulong o nagbibigay ng sapat na
dahilan kung saan ang pagtanggi ay nakabatay.

Article 47. The National Assembly shall have the following additional powers:

1. To approve Rules for its internal government.

Ang Pambansang Asembleya ay dapat magkaroon ng mga sumusunod na karagdagang kapangyarihan
upang aprubahan ang Mga Panuntunan para sa panloob na pamahalaan nito.

2. To examine the legality of the elections and the legal qualifications of the elected members.

Ang Pambansang Asamblea ay dapat magkaroon ng mga sumusunod na karagdagang kapangyarihan

upang suriin ang legalidad ng mga halalan at ang mga legal na kwalipikasyon ng mga halal na
miyembro.

3. To elect its President, Vice-Presidents, and Secretaries.

Ang Pambansang Asemblea ay dapat magkaroon ng mga sumusunod na karagdagang kapangyarihan

Upang ihalal ang Pangulo, Bise-Presidente, at mga Kalihim nito.

Until the Assembly has been dissolved, the President, Vice-Presidents, and Secretaries shall continue to exercise their office for the
period of four legislative terms; and

Hanggang sa mabuwag ang Asembleya, ang Pangulo, mga Bise-Presidente, at mga Kalihim ay
magpapatuloy na gamitin ang kanilang katungkulan para sa panahon ng apat na terminong pambatas

4. To accept the resignations of its members and grant privileges in accordance with the Rules.
Ang Pambansang Asamblea ay dapat magkaroon ng mga sumusunod na karagdagang kapangyarihan
upang tanggapin ang mga pagbibitiw ng mga miyembro nito at magbigay ng mga pribilehiyo alinsunod
sa Mga Panuntunan.

Article 48. No bill shall become law without having been voted on by the Assembly. To approve a bill, the presence in the Assembly
of at least one-fourth of the total number of the members whose elections have been duly approved and taken the oath of office shall
be necessary.

Artikulo 48. Walang panukalang batas ang dapat maging batas nang hindi naboto ng Asembleya.
Upang aprubahan ang isang panukalang batas, ang pagkakaroon sa Asembleya ng hindi bababa sa
isang-kapat ng kabuuang bilang ng mga miyembro na ang mga halalan ay naaprubahan nang
nararapat at nanumpa sa panunungkulan ay kinakailangan.

Article 49. No bill shall be approved by the Assembly until after it has been voted upon as a whole and subsequently article by article.

Artikulo 49. Walang panukalang batas ang dapat aprubahan ng Asembleya hanggang matapos itong
maboto sa kabuuan at kasunod na artikulo sa artikulo.

Article 50. The Assembly shall have the right of censure, and each of the members the right of interpellation.

Artikulo 50. Ang Asembleya ay dapat magkaroon ng karapatan sa pagpuna, at ang bawat isa sa mga
miyembro ay may karapatan sa interpelasyon.

Article 51. The initiative in the presentation of bills belongs to the President of the Republic and to the Assembly.

Artikulo 51. Ang inisyatiba sa paglalahad ng mga panukalang batas ay pag-aari ng Pangulo ng

Republika at ng Asembleya.

Article 52. Any member of the Assembly who accepts from the Government any pension, employment, or office with salary, is
understood to have renounced his membership. From this shall be excepted the employment as Secretary of the Government of the
Republic and other offices provided for by special laws.

Artikulo 52. Ang sinumang miyembro ng Asembleya na tumatanggap mula sa Gobyerno ng anumang

pensiyon, trabaho, o katungkulan na may suweldo, ay nauunawaan na tinalikuran ang kanyang
pagiging miyembro. Mula rito ay mabubukod ang pagtatrabaho bilang Kalihim ng Pamahalaan ng
Republika at iba pang mga katungkulan na itinatadhana ng mga espesyal na batas.

Article 53. The office of Representatives shall be for a term of four years, and shall be compensated by a sum fixed by law, according
to the circumstances.

Artikulo 53. Ang katungkulan ng mga Kinatawan ay dapat sa loob ng apat na taon, at dapat bayaran ng
halagang itinakda ng batas, ayon sa mga pangyayari.

Those who absent themselves during the entire period of the legislative sessions shall not be entitled to any compensation; but they
may be allowed to recover the right to compensation should they attend subsequently.

Ang mga lumiban sa kanilang sarili sa buong panahon ng mga sesyon ng pambatasan ay hindi karapat-
dapat sa anumang kabayaran; ngunit maaari silang payagang mabawi ang karapatan sa
kompensasyon sakaling dumalo sila pagkatapos.

TITLE VI
THE PERMANENT COMMISSION
Article 54. The Assembly, before adjournment, shall elect seven of its members to form the Permanent Commission during the period
of adjournment, which shall designate at its first session, the President and the Secretary.

Artikulo 54. Ang Asembleya, bago ang adjournment, ay dapat maghalal ng pito sa mga miyembro nito
upang bumuo ng Permanenteng Komisyon sa panahon ng adjournment, na magtatalaga sa unang
sesyon nito, ang Pangulo at ang Kalihim.

Article 55. The Permanent Commission, during the adjournment of the Assembly, shall have the following attributes:

1. Declare if there is sufficient cause to proceed against the President of the Republic, the Representatives, Department
secretaries, the Chief Justice of the Supreme Court, and the Solicitor-General in the cases provided by this Constitution.

Ang Permanenteng Komisyon, sa panahon ng pagpapaliban ng Asembleya, ay dapat magkaroon ng

mga katangian na Ipahayag kung may sapat na dahilan upang magpatuloy laban sa Pangulo ng
Republika, sa mga Kinatawan, mga kalihim ng Departamento, sa Punong Mahistrado ng Korte
Suprema, at sa Solicitor-General sa mga kasong itinatadhana ng Konstitusyong ito.

2. Convoke the Assembly to a special session in the cases where the latter should constitute itself into a Tribunal of Justice.

Ang Permanenteng Komisyon, sa panahon ng pagpapaliban ng Asembleya, ay dapat magkaroon ng

mga katangian upang Matawagan ang Asembleya sa isang espesyal na sesyon sa mga kaso kung saan
ang huli ay dapat na maging isang Tribunal ng Katarungan.

3. To act upon pending matters which require proper action.

Ang Permanenteng Komisyon, sa panahon ng pagpapaliban ng Asembleya, ay dapat magkaroon ng

mga katangian upang kumilos sa mga nakabinbing bagay na nangangailangan ng wastong aksyon.

4. Convoke the Assembly in special sessions when the exigencies of the situation so demand.

Ang Permanent Commission, sa panahon ng adjournment ng Assembly, ay dapat magkaroon ng mga

katangian sa
Ipatawag ang Asembleya sa mga espesyal na sesyon kapag hinihingi ang mga pangangailangan ng
sitwasyon.

5. Supplement the powers of the Assembly in accordance with the Constitution, excepting the act of voting and approving laws.

Ang Permanent Commission, sa panahon ng adjournment ng Assembly, ay dapat magkaroon ng mga

katangian sa
Dagdagan ang mga kapangyarihan ng Asembleya alinsunod sa Konstitusyon, maliban sa pagkilos ng
pagboto at pag-apruba ng mga batas.

The Permanent Commission shall meet in session whenever convoked by the presiding officer, in accordance with this Constitution.

Ang Permanenteng Komisyon ay dapat magpulong sa sesyon sa tuwing tatawagin ng namumunong

opisyal, alinsunod sa Konstitusyong ito.

TITLE VII
THE EXECUTIVE POWER

Article 56. The Executive Power shall be vested in the President of the Republic, who shall exercise it through his Department
Secretaries.
Artikulo 56. Ang Kapangyarihang Tagapagpaganap ay dapat ipagkatiwala sa Pangulo ng Republika, na
siyang gagamit nito sa pamamagitan ng kanyang mga Kalihim ng Departamento.

Article 57. The administration of the particular interests of towns, provinces, and of the State shall correspond, respectively, to the
Popular Assembles, the Provincial Assemblies, and to the Administration in power, in accordance with the laws, and observing the
most liberal policy of decentralization and administrative autonomy.

Artikulo 57. Ang pangangasiwa ng mga partikular na interes ng mga bayan, lalawigan, at ng Estado ay
dapat tumutugma, ayon sa pagkakabanggit, sa Popular Assembles, Provincial Assemblies, at sa
Administrasyon na nasa kapangyarihan, alinsunod sa mga batas, at pagsunod sa pinaka liberal
patakaran ng desentralisasyon at administratibong awtonomiya.

TITLE VIII
THE PRESIDENT OF THE REPUBLIC

Article 58. The President of the Republic shall be elected by absolute majority of votes by the Assembly and by the special
Representatives, convened in chamber assembles. His term of office shall be four years, and may be reelected.

Artikulo 58. Ang Pangulo ng Republika ay dapat ihalal sa pamamagitan ng ganap na mayorya ng mga
boto ng Asembleya at ng mga espesyal na Kinatawan, na tinitipon sa mga kapulungan ng kamara. Ang
kanyang termino sa panunungkulan ay dapat na apat na taon, at maaaring muling mahalal.

Article 59. The President of the Republic shall have the right to initiate the introduction of bills equally with the members of the
Assembly, and promulgate the laws when duly voted and approved by the latter, and shall see to it that the same are duly executed.

Artikulo 59. Ang Pangulo ng Republika ay dapat magkaroon ng karapatang magpasimula ng

pagpapakilala ng mga panukalang batas nang pantay-pantay sa mga miyembro ng Asembleya, at
ipahayag ang mga batas kapag nararapat na bumoto at inaprubahan ng huli, at dapat tiyakin na ang
parehong ay nararapat na maisakatuparan .

Article 60. The power to execute the laws shall extend to all cases conducive to the preservation of internal public order and to the
external security of the State.

Artikulo 60. Ang kapangyarihang magpatupad ng mga batas ay dapat umabot sa lahat ng kaso na
nakakatulong sa pangangalaga ng panloob na kaayusang pampubliko at sa panlabas na seguridad ng
Estado.

Article 61. The President shall promulgate the laws duly approved by him within 20 days following their transmittal to him by the
Assembly.

Artikulo 61. Ang Pangulo ay dapat magpahayag ng mga batas na nararapat na inaprubahan niya sa
loob ng 20 araw pagkatapos ng paghahatid sa kanya ng Asembleya.

Article 62. If within this period, the President should fail to promulgate them, he shall return them to the Assembly with his reasons for
the return, in which case the Assembly may reconsider same, and it shall be presumed by a vote of at least two-thirds of the members
of the Assembly present in a quorum. If repassed in the manner indicated, the Government shall promulgate same within ten days,
with a manifestation of its non-conformity. The obligation is imposed upon the Government if it allows twenty days to elapse without
returning the bill to the Assembly.

Artikulo 62. Kung sa loob ng panahong ito, ang Pangulo ay mabibigo na ipahayag ang mga ito, dapat
niyang ibalik ang mga ito sa Asembleya kasama ang kanyang mga dahilan para sa pagbabalik, kung
saan ang Asemblea ay maaaring muling isaalang-alang ang parehong, at ito ay dapat ituring sa
pamamagitan ng isang boto ng hindi bababa sa dalawang-katlo ng mga miyembro ng Asembleya na
naroroon sa isang korum. Kung muling ipasa sa paraang ipinahiwatig, ang Pamahalaan ay dapat
magpahayag ng gayon din sa loob ng sampung araw, na may pagpapakita ng hindi pagsang-ayon nito.
Ang obligasyon ay ipinapataw sa Pamahalaan kung pinapayagan nitong lumipas ang dalawampung
araw nang hindi ibinalik ang panukalang batas sa Asembleya.

Article 63. When the promulgation of a law has been declared urgent by express will of an absolute majority of votes of the Assembly,
the President of the Republic may require the Assembly to re-approve same which cannot be refused, and if the same bill is repassed,
the President shall promulgate it within the legal period, without prejudice to his making of record his non-conformity with the bill.

Artikulo 63. Kapag ang promulgasyon ng isang batas ay idineklara na apurahan sa pamamagitan ng

malinaw na kalooban ng isang ganap na mayorya ng mga boto ng Asembleya, maaaring hilingin ng
Pangulo ng Republika sa Asembleya na muling aprubahan ang parehong hindi maaaring tanggihan, at
kung ang parehong panukalang batas ay muling ipinasa, dapat itong ipahayag ng Pangulo sa loob ng
legal na panahon, nang walang pagkiling sa kanyang paggawa ng talaan ng kanyang hindi pagsang-
ayon sa panukalang batas.

Article 64. The promulgation of laws shall be made by publishing them in the official gazette of the Republic, and shall have the force
of law thirty days following such publication.

Artikulo 64. Ang pagpapahayag ng mga batas ay gagawin sa pamamagitan ng paglalathala ng mga ito
sa opisyal na pahayagan ng Republika, at magkakaroon ng bisa ng batas tatlumpung araw pagkatapos
ng naturang publikasyon.

Article 65. The President of the Republic shall have at his disposal the army and the navy, and may declare war and make and ratify
treaties with the prior consent of the Assembly.

Artikulo 65. Ang Pangulo ng Republika ay dapat magkaroon ng hukbo at hukbong-dagat, at maaaring

magdeklara ng digmaan at gumawa at pagtibayin ang mga kasunduan nang may paunang pahintulot
ng Asembleya.

Article 66. Treaties of peace shall not take effect until voted upon by the Assembly.

Artikulo 66. Ang mga kasunduan ng kapayapaan ay hindi magkakabisa hanggang sa pagbotohan ng

Asemblea.

Article 67. The President of the Republic, in addition to his duty to execute the laws, shall:

1. Supervise civil and military employees in accordance with the laws.

Ang Pangulo ng Republika, bilang karagdagan sa kanyang tungkulin na isagawa ang mga batas, ay
dapat mangasiwa sa mga empleyadong sibil at militar alinsunod sa mga batas.

2. Appoint the Secretaries of the Government.

Ang Pangulo ng Republika, bilang karagdagan sa kanyang tungkulin na isagawa ang mga batas, ay
dapat humirang ng mga Kalihim ng Pamahalaan.

3. Direct the diplomatic and commercial relations with foreign powers.

Ang Pangulo ng Republika, bilang karagdagan sa kanyang tungkulin na isagawa ang mga batas, ay
dapat Pangasiwaan ang diplomatikong at komersyal na relasyon sa mga dayuhang kapangyarihan.

4. See to it that justice is duly and promptly administered throughout the Philippines.

Ang Pangulo ng Republika, bilang karagdagan sa kanyang tungkulin na isagawa ang mga batas, ay
dapat Tiyakin na ang katarungan ay nararapat at kaagad na ibibigay sa buong Pilipinas.
5. Grant pardon to convicted criminals in accordance with the laws, except any special provision relating to the Secretaries of the
Government.

Ang Pangulo ng Republika, bilang karagdagan sa kanyang tungkulin na isagawa ang mga batas, ay
magbibigay ng pardon sa mga nahatulang kriminal alinsunod sa mga batas, maliban sa anumang
espesyal na probisyon na may kaugnayan sa mga Kalihim ng Pamahalaan.

6. Preside over all national functions and receive ambassadors and accredited representatives of foreign powers.

Ang Pangulo ng Republika, bilang karagdagan sa kanyang tungkulin na isagawa ang mga batas, ay
dapat Mangunahan sa lahat ng pambansang tungkulin at tumanggap ng mga embahador at
kinikilalang kinatawan ng mga dayuhang kapangyarihan.

Article 68. The President of the Republic may be authorized by special law:

1. To alienate, transfer or exchange any portion of Philippine territory.

Ang Pangulo ng Republika ay pinahihintulutan ng espesyal na batas Upang ihiwalay, ilipat o ipagpalit
ang alinmang bahagi ng teritoryo ng Pilipinas.

2. To incorporate any other territory to the Philippine territory.

Ang Pangulo ng Republika ay pinahihintulutan ng espesyal na batas Upang isama ang anumang ibang
teritoryo sa teritoryo ng Pilipinas.

3. To admit the stationing of foreign troops in Philippine territory.

Ang Pangulo ng Republika ay pinahihintulutan ng espesyal na batas Upang tanggapin ang paglalagay
ng mga dayuhang hukbo sa teritoryo ng Pilipinas.

4. To ratify of alliance, defensive as well as offensive, special treaties of commerce, those which stipulate to grant subsidies to a
foreign power, and those which may compel Filipinos to render personal service.

Ang Pangulo ng Republika ay pinahihintulutan sa pamamagitan ng espesyal na batas Upang

pagtibayin ang alyansa, depensiba gayundin ang opensiba, mga espesyal na kasunduan sa komersiyo,
yaong nagtatakda na magbigay ng subsidyo sa isang dayuhang kapangyarihan, at yaong maaaring
magpilit sa mga Pilipino na magbigay ng personal na serbisyo.

5. Secret treaties in no case may prevail over the provisions of open treaties or treaties made publicly.

Ang Pangulo ng Republika ay maaaring pahintulutan ng espesyal na batas Ang mga lihim na
kasunduan sa anumang kaso ay maaaring manaig sa mga probisyon ng mga bukas na kasunduan o
mga kasunduan na ginawa sa publiko.

6. To grant general amnesties and pardons.

Ang Pangulo ng Republika ay maaaring pahintulutan ng espesyal na batas Upang magbigay ng mga
pangkalahatang amnestiya at pagpapatawad.

7. To coin money.

Ang Pangulo ng Republika ay maaaring pahintulutan ng espesyal na batas Upang mag-coin ng pera.
Article 69. To the President belongs the power to issue regulations for the compliance and application of the laws in accordance with
the requisites prescribed in said laws.

Artikulo 69. Nasa Pangulo ang kapangyarihang mag-isyu ng mga regulasyon para sa pagsunod at
paggamit ng mga batas alinsunod sa mga kinakailangang itinakda sa nasabing mga batas.

Article 70. The President of the Philippines, with the prior approval by majority vote of the Representatives, may dissolve the
Assembly before the expiration of its legislation term. In this case, new elections shall be called within three months.

Artikulo 70. Ang Pangulo ng Pilipinas, na may naunang pag-apruba ng mayoryang boto ng mga
Kinatawan, ay maaaring buwagin ang Asembleya bago matapos ang termino ng batas nito. Sa kasong
ito, ang mga bagong halalan ay dapat ipatawag sa loob ng tatlong buwan.

Article 71. The President of the Republic may be held liable only for cases of high treason.

Artikulo 71. Ang Pangulo ng Republika ay maaaring managot lamang para sa mga kaso ng mataas na
pagtataksil.

Article 72. The salary of the President of the Republic shall be fixed by special law which may not be changed except after the
presidential term has expired.

Artikulo 72. Ang suweldo ng Pangulo ng Republika ay dapat itakda sa pamamagitan ng espesyal na

batas na hindi maaaring baguhin maliban kung matapos ang panunungkulan ng pangulo.

TITLE IX
THE SECRETARIES OF GOVERNMENT

Article 73. The Council of Government is composed of one President and seven secretaries, each of whom shall have under his
charge the portfolios of Foreign Relations, Interior, Finance, War and Marine, Public Education, Communications and Public Works,
and Agriculture, Industry, and Commerce.

Artikulo 73. Ang Konseho ng Pamahalaan ay binubuo ng isang Pangulo at pitong kalihim, na ang bawat
isa sa kanila ay nasa ilalim ng kanyang pamamahala ng mga portfolio ng Ugnayang Panlabas, Panloob,
Pananalapi, Digmaan at Dagat, Edukasyong Pampubliko, Komunikasyon at Pampublikong Paggawa, at
Agrikultura, Industriya , at Commerce.

Article 74. All the acts done by the President of the Republic in the discharge of his duties shall be signed by the corresponding
Secretary. No public official shall give official recognition to any act unless this requisite is complied with.

Artikulo 74. Lahat ng mga kilos na ginawa ng Pangulo ng Republika sa pagtupad ng kanyang mga
tungkulin ay lalagdaan ng kaukulang Kalihim. Walang pampublikong opisyal ang dapat magbigay ng
opisyal na pagkilala sa anumang kilos maliban kung ang kinakailangang ito ay nasunod.

Article 75. The Secretaries of Government are jointly responsible to the Assembly for the general administration of the Government,
and individually for their respective personal acts.

Artikulo 75. Ang mga Kalihim ng Pamahalaan ay sama-samang responsable sa Asembleya para sa

pangkalahatang pangangasiwa ng Pamahalaan, at indibidwal para sa kani-kanilang mga personal na
gawain.

Article 76. In order to exempt them from responsibility, when held guilty by the Assembly, a petition to this effect approved by
absolute majority of the Representatives is necessary.
Artikulo 76. Upang ma-exempt sila sa pananagutan, kapag hinatulan ng Asemblea na nagkasala,
kinakailangan ang isang petisyon sa ganitong epekto na inaprubahan ng ganap na mayorya ng mga
Kinatawan.

TITLE X
THE JUDICIAL POWER

Article 77. To the Court corresponds exclusively the power to apply the laws, in the name of the Nation, in all civil and criminal trials.
The same codes of laws shall be applied throughout the Republic, without prejudice to certain variations according to circumstances
as determined by law. In all trials, civil, criminal, and administrative, all citizens shall be governed by one code of laws and procedure.

Artikulo 77. Sa Korte ang tumutugon

eksklusibo ang kapangyarihang ilapat ang mga batas, sa pangalan ng Nasyon, sa lahat ng sibil at
kriminal na paglilitis. Ang parehong mga kodigo ng mga batas ay dapat ilapat sa buong Republika,
nang walang pagkiling sa ilang mga pagkakaiba-iba ayon sa mga pangyayari na itinakda ng batas. Sa
lahat ng paglilitis, sibil, kriminal, at administratibo, lahat ng mamamayan ay dapat pamahalaan ng
isang kodigo ng mga batas at pamamaraan

Article 78. The courts of justice shall not apply general local regulations, except when they conform to the laws.

Artikulo 78. Ang mga hukuman ng hustisya ay hindi dapat maglapat ng mga pangkalahatang lokal na
regulasyon, maliban kung sila ay umaayon sa mga batas.

Article 79. The exercise of judicial power shall be vested in one Supreme Court and in other courts established by law. Their
composition, organization, and other attributes shall be determined by the laws creating them.

Artikulo 79. Ang paggamit ng kapangyarihang panghukuman ay dapat ibigay sa isang Korte Suprema
at sa iba pang mga korte na itinatag ng batas. Ang kanilang komposisyon, organisasyon, at iba pang
mga katangian ay dapat
tinutukoy ng mga batas na lumilikha sa kanila.

Article 80. The Chief Justice of the Supreme Court and the Solicitor-General shall be chosen by the National Assembly in
concurrence with the President of the Republic and the Secretaries of the Government, and shall be absolutely independent of the
Legislative and Executive Powers.

Artikulo 80. Ang Punong Mahistrado ng Korte Suprema at ang Solicitor-General ay dapat piliin ng
Pambansang Asemblea kasabay ng Pangulo ng Republika at ng mga Kalihim ng Pamahalaan, at dapat
na ganap na independyente sa Legislative at Executive Powers.

Article 81. Any citizen may file suit against any member exercising the Judicial Power for any crime committed by them in the
discharge of their office.

Artikulo 81. Ang sinumang mamamayan ay maaaring magsampa ng kaso laban sa sinumang miyembro
na gumagamit ng Hudisyal na Kapangyarihan para sa anumang krimeng ginawa nila sa pagtupad sa
kanilang tungkulin.

TITLE XI
PROVINCIAL AND POPULAR ASSEMBLIES

Article 82. The organization and attributes of provincial and popular assemblies shall be governed by their respective laws. These
laws shall conform to the following principles:

Ang organisasyon at mga katangian ng mga kapulungang panlalawigan at popular ay dapat

pamahalaan ng kani-kanilang mga batas. Ang mga batas na ito ay dapat sumunod sa mga sumusunod
na prinsipyo:
1. The government and management of the particular interests of the province or town shall be discharged by their respective
corporations, the principle of direct and popular elections being the basis underlying each of them.

1. Ang pamahalaan at pamamahala ng mga partikular na interes ng lalawigan o bayan ay dapat itapon
ng kani-kanilang mga korporasyon, ang prinsipyo ng direkta at popular na halalan ang batayan ng
bawat isa sa kanila.

2. Publicity of their sessions, within the limits provided by law.

2.Pagpapalabas ng kanilang mga sesyon, sa loob ng mga limitasyong itinatadhana ng batas.

3. Publication of all appropriations, accounts, and agreements affecting same.

Paglalathala ng lahat ng paglalaan, account, at kasunduan na nakakaapekto sa pareho.

4. Government interference and, in the absence thereof, by the National Assembly, to prevent provinces and municipalities
exceeding their powers and attributes to the prejudice of the interest of individuals and of the Nation at large.

Panghihimasok ng pamahalaan at, sa kawalan nito, ng Pambansang Asembleya, upang maiwasan ang
mga lalawigan at munisipalidad na lumampas sa kanilang mga kapangyarihan at katangian sa
pagtatangi ng interes ng mga indibidwal at ng Nasyon sa pangkalahatan.

5. Power of taxation shall be exercised to the end that provincial and municipal taxation do not come into conflict with the power of
taxation of the State.

Ang kapangyarihan ng pagbubuwis ay dapat gamitin hanggang sa wakas na ang pagbubuwis ng

probinsiya at munisipalidad ay hindi pumasok
salungat sa kapangyarihan ng pagbubuwis ng Estado.

TITLE XII
ADMINISTRATION OF THE STATE

Article 83. The Government shall submit every year to the Assembly a budget of expenditures and income, indicating the changes
made from those of the preceding year, accompanying the same with a balance sheet as of the end of the year, in accordance with
law. This budget shall be submitted to the Assembly within ten days following the commencement of its session.

Artikulo 83. Ang Pamahalaan ay dapat magsumite bawat taon sa Asembleya ng isang badyet ng mga
paggasta at kita, na nagsasaad ng mga pagbabagong ginawa mula sa mga naunang taon, na may
kasamang balanse sa pagtatapos ng taon, alinsunod sa batas. Ang badyet na ito ay dapat isumite sa
Asembleya sa loob ng sampung araw pagkatapos ng pagsisimula ng sesyon nito.

Article 85. The Government, in order to dispose of the property and effects of the State, and to borrow money secured by mortgage
or credit of the Nation, must be authorized by special law.

Artikulo 85. Ang Pamahalaan, upang itapon ang ari-arian at mga epekto ng Estado, at humiram ng
pera na sinigurado sa pamamagitan ng pagsasangla o kredito ng Nasyon, ay dapat na awtorisado ng
espesyal na batas.

Article 86. Public debts contracted by the Government of the Republic, in accordance with the provisions of this Constitution, shall be
under the special guarantee of the Nation.

Artikulo 86. Ang mga pampublikong utang na kinontrata ng Pamahalaan ng Republika, alinsunod sa

mga probisyon ng Konstitusyong ito, ay dapat nasa ilalim ng espesyal na garantiya ng Bansa.
No debt shall be contracted unless the means of paying the same are voted upon.

Walang utang na dapat kontratahin maliban kung ang paraan ng pagbabayad ay pinagbotohan.

Article 87. All laws relating to income, public expenses, or public credits shall be considered as part of the appropriation and shall be
published as such.

Artikulo 87. Lahat ng mga batas na may kaugnayan sa kita, mga pampublikong gastos, o mga
pampublikong kredito ay dapat ituring bilang bahagi ng paglalaan at dapat na mai-publish bilang
ganoon.

Article 88. The Assembly shall determine every year, upon the recommendation  of the President of the Republic, the
military forces by land and sea.

Artikulo 88. Ang Asembleya ay dapat magpasiya bawat taon, sa rekomendasyon ng Pangulo ng

Republika, ang mga puwersang militar sa pamamagitan ng lupa at dagat

TITLE XIII
AMENDMENT OF THE CONSTITUTION

Article 89. The Assembly, on its own initiative or that of the President of the Republic, may propose amendments to the Constitution,
indicating what Article or Articles are to be amended.

Artikulo 89. Ang Asembleya, sa sarili nitong inisyatiba o ng Pangulo ng Republika, ay maaaring

magmungkahi ng mga susog sa Konstitusyon, na nagsasaad kung anong Artikulo o Artikulo ang
susugan.

Article 90. This proposal having been made, the President of the Republic shall dissolve the Assembly, and shall convoke a
Constituent Assembly which shall meet within three months. In the decree convoking the Constituent Assembly, the resolution
mentioned in the preceding Article shall be inserted.

Artikulo 90. Ang panukalang ito ay nagawa na, ang Pangulo ng Republika ay dapat buwagin ang
Asembleya, at dapat magpatawag ng Constituent Assembly na magpupulong sa loob ng tatlong
buwan. Sa kautusang nagpupulong sa Constituent Assembly, ang resolusyong binanggit sa naunang
Artikulo ay dapat ipasok.

TITLE XIV
CONSTITUTIONAL OBSERVANCE,
OATH, AND LANGUAGE

Article 91. The President of the Republic, the Government, the Assembly, and all Filipino citizens shall faithfully observe the
provisions of the Constitution; and the Legislative Power, upon approval of the Appropriations Act, shall examine if the Constitution
has been strictly complied with and whether violations, if any, have been duly corrected and those responsible for the violations held
liable.

Artikulo 91. Ang Pangulo ng Republika, ang Pamahalaan, ang Asembleya, at lahat ng mamamayang
Pilipino ay dapat matapat na sumunod sa mga probisyon ng Konstitusyon; at ang Legislative Power, sa
pag-apruba ng Appropriations Act, ay susuriin kung ang Konstitusyon ay mahigpit na nasunod at kung
ang mga paglabag, kung mayroon man, ay naitama nang nararapat at ang mga responsable para sa
mga paglabag ay pinapanagutan.

Article 92. The President of the Republic and all other officials of the Nation shall not enter into the discharge of their office without
having taken the prescribed oath. The oath of the President of the Republic shall be taken before the National Assembly. The other
officials of the Nation shall take their oath before the authorities determined by law.

Artikulo 92. Ang Pangulo ng Republika at lahat ng iba pang opisyal ng Bansa ay hindi dapat pumasok
sa pagganap ng kanilang katungkulan nang hindi nanumpa. Ang panunumpa ng Pangulo ng Republika
ay dapat gawin sa harap ng Pambansang Asamblea. Ang iba pang mga opisyal ng Bansa ay dapat
manumpa sa harap ng mga awtoridad na itinakda ng batas.

Article 93. The use of languages spoken in the Philippines shall be optional. Their use cannot be regulated except by virtue of law,
and solely for acts of public authority and in the courts. For these acts the Spanish language may be used in the meantime.

Artikulo 93. Ang paggamit ng mga wikang sinasalita sa Pilipinas ay dapat na opsyonal. Ang kanilang
paggamit ay hindi maaaring regulahin maliban sa bisa ng batas, at para lamang sa mga gawa ng
pampublikong awtoridad at sa mga korte. Para sa mga gawaing ito ang wikang Espanyol ay maaaring
gamitin pansamantala.

TRANSITORY PROVISIONS

Article 94. Meanwhile and without prejudice to the provisions of Article 48 and to the acts of the commissions designated by the
Assembly to translate and submit to the same the organic laws in the development and application of the rights granted to Filipino
citizens and for the government of public powers therein mentioned, the laws of the Republic shall be considered those found existing
in these islands before the emancipation of the same.

Artikulo 94. Samantala at walang pagkiling sa mga probisyon ng Artikulo 48 at sa mga aksyon ng mga
komisyon na itinalaga ng Asembleya upang isalin at isumite sa parehong mga batas ang mga
organikong batas sa pagbuo at aplikasyon ng mga karapatang ipinagkaloob sa mga mamamayang
Pilipino at para sa pamahalaan ng mga kapangyarihang pampubliko na nabanggit dito, ang mga batas
ng Republika ay dapat ituring na makikitang umiiral sa mga islang ito bago ang pagpapalaya sa
parehong.

The provisions of the Civil Code relating to marriage and civil registry, suspended by the Governor General of these islands; the
Instructions of April 26, 1888 to carry into effect Articles 77, 78, 79, and 82 of said Code; the law on civil registry of June 17, 1870
which refers to Article 332 of the same, and the Regulation of December 13 following for the enforcement of this law, without prejudice
to the Chiefs of towns continuing to be in charge of inscriptions in the civil registry and intervening in the celebration of marriage
between Catholics, shall also be deemed in force and effect.

Ang mga probisyon ng Civil Code na may kaugnayan sa kasal at civil registry, na sinuspinde ng
Gobernador Heneral ng mga islang ito; ang Mga Tagubilin noong Abril 26, 1888 upang isakatuparan
ang Artikulo 77, 78, 79, at 82 ng nasabing Kodigo; ang batas sa civil registry ng Hunyo 17, 1870 na
tumutukoy sa Artikulo 332 ng parehong, at ang Regulasyon ng Disyembre 13 na sumusunod para sa
pagpapatupad ng batas na ito, nang walang pagkiling sa mga Pinuno ng mga bayan na patuloy na
namamahala sa mga inskripsiyon sa sibil pagpapatala at pakikialam sa pagdiriwang ng kasal sa pagitan
ng mga Katoliko, ay dapat ding ituring na may bisa at bisa.

Article 95. In the meantime that the laws referred to in the preceding Article have not been approved or enforced, the Spanish laws
which said article allows to be enforced provisionally may be amended by special law.

Artikulo 95. Sa pansamantala na ang mga batas na tinukoy sa naunang Artikulo ay hindi pa
naaprubahan o ipinapatupad, ang mga batas ng Espanyol na pinahihintulutan ng nasabing artikulo na
maipatupad nang pansamantala ay maaaring amyendahan ng espesyal na batas.

Article 96. Once the laws approved by the Assembly have been promulgated in accordance with Article 94, the Article 94, the
Government of the Republic shall have the power to issue decrees and regulations necessary for the immediate organization of the
various organs of the State.
Artikulo 96. Kapag ang mga batas na inaprubahan ng Asembleya ay naipahayag na alinsunod sa
Artikulo 94, ang Artikulo 94, ang Pamahalaan ng Republika ay magkakaroon ng kapangyarihang
maglabas ng mga dekreto at regulasyong kinakailangan para sa agarang organisasyon ng iba't ibang
organo ng Estado.

Article 97. The present President of the Revolutionary Government shall assume later the title of President of the Republic and shall
discharge the duties of this office until the Assembly when convoked proceeds to the election of one who shall definitely exercise the
duties of the office.

Artikulo 97. Ang kasalukuyang Pangulo ng Rebolusyonaryong Gobyerno ay tatanggap sa kalaunan ng

titulo ng Pangulo ng Republika at gagampanan ang mga tungkulin ng katungkulan na ito hanggang sa
ang Asembleya kapag na-convoke ay nagpapatuloy sa halalan ng isa na tiyak na gaganap ng mga
tungkulin ng katungkulan.

Article 98. The present Congress, composed of members by suffrage or by decree, shall last for four years, or for the duration of the
present legislative term commencing on the 15th of April of next year.

Artikulo 98. Ang kasalukuyang Kongreso, na binubuo ng mga miyembro sa pamamagitan ng pagboto o

sa pamamagitan ng atas, ay tatagal ng apat na taon, o para sa tagal ng kasalukuyang termino ng
pambatasan na magsisimula sa ika-15 ng Abril ng susunod na taon.

Article 99. Notwithstanding the general rule established in part 2 of Article 4, in the meantime that the country is fighting for its
independence, the Government is empowered to resolve during the closure of the Congress all questions and difficulties not provided
for in the laws, which give rise to unforeseen events, of which the Permanent Commission shall be duly apprised as well as the
Assembly when it meets in accordance with this Constitution.

Artikulo 99. Sa kabila ng pangkalahatang tuntunin na itinatag sa bahagi 2 ng Artikulo 4, habang ang
bansa ay lumalaban para sa kalayaan nito, ang Gobyerno ay binibigyang kapangyarihan na lutasin sa
panahon ng pagsasara ng Kongreso ang lahat ng mga katanungan at paghihirap na hindi itinatadhana
ng mga batas, na nagbubunga ng mga hindi inaasahang pangyayari, kung saan ang Permanenteng
Komisyon ay nararapat na ipabatid gayundin ang Asembleya kapag nagpulong ito alinsunod sa
Konstitusyong ito.

Article 100. The execution of Article 5, Title III shall be suspended until the constituent Assembly meets in session. In the meantime,
municipalities which require spiritual ministry of a Filipino priest may provide for his necessary maintenance.

Artikulo 100. Ang pagpapatupad ng Artikulo 5, Titulo III ay suspindihin hanggang sa ang constituent
Assembly ay magpulong sa sesyon. Samantala, ang mga munisipalidad na nangangailangan ng
espirituwal na ministeryo ng isang Pilipinong pari ay maaaring magbigay ng kanyang kinakailangang
pagpapanatili.

Article 101. Notwithstanding the provisions of Articles 62 and 63, bills returned by the President of the Republic to the Congress may
not be repassed except in the legislature of the following year, this suspension being under the responsibility of the President and his
Council of Government. When these conditions have been fulfilled, the promulgation of said laws shall be obligatory within ten days,
without prejudice to the President making of record his non-conformity. If the reapproval is made in subsequent legislative terms, it
shall be deemed law approved for the first time.

Artikulo 101. Sa kabila ng mga probisyon ng Artikulo 62 at 63, ang mga panukalang batas na ibinalik ng
Pangulo ng Republika sa Kongreso ay hindi maaaring ipasa muli maliban sa lehislatura ng susunod na
taon, ang pagsususpinde na ito ay nasa ilalim ng responsibilidad ng Pangulo at ng kanyang Konseho ng
Pamahalaan . Kapag ang mga kundisyong ito ay natupad, ang pagpapahayag ng mga nasabing batas ay
dapat na obligado sa loob ng sampung araw, nang walang pagkiling sa Presidente na gumawa ng
pagtatala ng kanyang hindi pagsunod. Kung ang muling pag-apruba ay ginawa sa kasunod na mga
tuntunin sa pambatasan, ito ay dapat ituring na naaprubahan ng batas sa unang pagkakataon.