วิเคราะห์ วิจารณ์ นวนิ ยาย

เรื่ องชาร์ลอ็ ตตแ์ มงมุมเพื่อนรัก

ผูแ
้ ตง่ : อี.บี.ไวท์

ประเภท : นวนิ ยาย

เรื่ องยอ่ : วิลเบอร์เกิดมาดว้ ยขนาดที่เล็กกวา่ หมูปรกติทั่วไปพอ่ ของเฟิ ร์นจึงคิดจะฆา่ มันทิ้งแต่

เฟิ ร์นขอร้องไวพ ้ อ่ จึงยกวิลเบอร์ให้เฟิ ร์นดูแลเมื่อวิลเบอร์โตขึ้นพอ่ จึงขายวิลเบอร์ให้กับลุงโฮเม
อร์วล ิ เบอร์จึงยา้ ยเขา้ ไปอยูใ่ นโรงนาที่นั่นมันไดท ้ ำความรู้ จักกับหา่ นแกะ หนู ไมม ่ ีใครยอมเลน ่ กับ
มันเลย
วันหนึ่ งวิลเบอร์ไดย้ น ิ เสียงเล็กๆที่แสดงความเป็ นมิตรและขอเป็ นเพื่อนกับมันเสียงนัน ้ คือเสียง
ของชาร์ลอตแมงมุมที่อาศั ยอยูใ่ นโรงนาวิลเบอร์ดีใจมากที่ไดช้ าร์ลอตเป็ นเพื่อนเมื่อวิลเบอร์โตขึ้น
เรื่ อยๆนายโฮเมอร์กค ิ ที่จะฆา่ มันนั่นท ำให้มันเสียใจมากแตช่ าร์ลอตสั ญญาวา่ จะชว่ ยไมใ่ ห้มันถูก
็ ด
ฆา่ ชาร์ลอตเริ่ มตน ้ ชั กใยมีค ำวา่ “หมูวเิ ศษ” ปรากฏอยูใ่ นใยแมงมุมนั่นท ำให้ช่ือของวิลเบอร์ไดร้ ั บ
การโจษขานไปทั่วคนเริ่ มเดินทางเพื่อมาขอดูหมูวเิ ศษที่ฟาร์มของนายโฮเมอร์ นายโฮเม
อร์ตัดสินใจสง่ วิลเบอร์เขา้ ประกวดนางโฮเมอร์อาบน้ำให้มันดว้ ยน้ำนมและขัดสีฉวีวรรณให้กับ
มันการประกวดครัง้ นี้ ชาร์ลอตไดแ ้ สดงผลงานเป็ นครัง้ สุดทา้ ยโดยการชั กใยเป็ นค ำวา่ “ออ่ นโยน”
วิลเบอร์ไดร้ ั บรางวัลพิเศษในการประกวดครัง้ นี้ แตว่ ล ิ เบอร์กต ้ งสูญเสียเพื่อนรักที่ดีท่ีสุดอยา่ ง
็ อ
ชาร์ลอตไป ภายหลังจากที่ชาร์ลอตวางไขเ่ สร็จมันก็ไมม ่ ีแรงพอที่จะตามวิลเบอร์กลับมาที่ฟาร์ม
วิลเบอร์ท ำไดเ้ พียงนำถุงรังไขข่ องชาร์ลอตกลับมาพร้อมมันและเฝ้ารอวันที่ลูกๆของชาร์ลอตจะ
ออกมาพบหน้ามัน ลูกๆ หลานๆของชาร์ลอตรุ่นแลว้ รุ่นเลา่ ยังคงอยูใ่ นโรงนา อยา่ งน้อยรุ่นละ 2-3
ตัวนอกนัน ้ ก็จะออกไปเผชิญโลกกวา้ งตามธรรมชาติของมันแตน ่ ั ่ นก็เพียงพอแลว้ ส ำหรับ
วิลเบอร์เขายังคงมีทายาทของชาร์ลอตเป็ นเพื่อนแตก ่ ไ็ มม ่ ีใครจะทดแทนเพื่อนที่แสนดีอยา่ ง
ชาร์ลอตไดเ้ ลย

เปิ ดเรื่ อง : เปิ ดเรื่ องโดยการใชบ

้ ทสนทนา ที่เริ่ มจาก “พอ่ ถือขวานไปไหนคะแม”่ เปิ ร์นถามถึง
มารดา จึงท ำให้เกิดความอยากอา่ นตอ่ ที่วา่ พอ่ จะเอาขวานไปท ำอะไร
(อี.บี.ไวท์ ,๒๕๕๔ : ๙)

ด ำเนิ นเรื่ อง : ด ำเนิ นเรื่ องตามล ำดับปฏิทน

ิ ที่แสดงถึงการเจริ ญเติบโตและพัฒนาตัวเองจะได้
เรี ยนรู้ สงิ่ ตา่ งๆที่ไดพ
้ บเจอมาใชม้ ุมมองการเลา่ เรื่ องเป็ นแบบมุมมองบุรุษที่ 3
 ปิ ดเรื่ อง : ปิ ดแบบโศกนาฏกรรม ชาร์ลอ็ ตตาย ความวา่ “ไมว่ า่ วันเวลาจะผา่ นไปนานเพียงใด
วิลเบอร์ไมเ่ คยลืมชาร์ลอ็ ต ถึงเขาจะรักลูกๆหลานๆของชาร์ลอ็ ตทุกตัวแตไ่ มเ่ คยมีตัวไหนแทนที่
ชาร์ลอ็ ตในหัวใจของวิลเบอร์ได้ ชาร์ลอ็ ตยอ่ มเหนื อกวา่ ใครๆ
ไมบ ่ อ่ ยนักที่เราจะมีเพื่อนแทท ้ ่ อนและนักเขียนชั นเยี
้ ่ีเป็ นทังเพื ้ ่ยมแตช่ าร์ลอ็ ตเป็ นทังสองประการ”
้
(อี.บี.ไวท์ , ๒๕๕๔ : ๑๙๘)

ตัวละคร :
เฟิ ร์น : เด็กหญิงที่มีจิตใจดี งดงาม แสนออ่ นโยน ดูไดจ้ าก ตอนที่เฟิ ร์นพยายามห้ามพอ่ ไมใ่ ห้ฆา่
ลูกหมู “อยา่ ฆา่ มันนะ! เฟิ ร์นสะอื้น ไมย่ ุติธรรมเลย พอ่ ชะงัก เฟิ ร์น พอ่ พูดดว้ ยเสียงออ่ นโยน หนู
ควรหัดควบคุมอารมณ์ตัวเองไวบ ้ า้ ง ควบคุมอารมณ์? เฟิ ร์นร้อง นี่ มันเรื่ องความเป็ นความตาย
แทๆ้ แตพ ่ อ่ กลับพูดถึงเรื่ อง ควบคุมอารมณ์ เด็กผูห้ ญิงน้ำตาไหลอาบแกม ้ พยายามยื้อขวานจาก
มือพอ่
(อี.บี.ไวท,์ ๒๕๕๔ : ๑๑)

วิลเบอร์ : หมูผูน
้ อบน้อม ผูก ่ ให้เกิดนิ ยามค ำวา่ เพื่อน ที่แสนลึกซ้ึง ดูไดจ้ ากตอนที่ชาร์ลอ็ ตพูด
้ อ
กับวิลเบอร์ “นอบน้อม! ชาร์ลอ็ ตทวน นอบน้อม แปลไดส ้ องความหมาย คือไมเ่ ยอ่ หยิง่ กับ ติด
ดิน นี่ มันวิลเบอร์ชัดๆ วิลเบอร์ไมเ่ ยอ่ หยิง่ แลว้ ยังติดดิน”
(อี.บี.ไวท,์ ๒๕๕๔ : ๕๒)

ชาร์ลอ็ ต : แมงมุมผูร้ ั กเพื่อนถึงแมจ้ ะไมม

่ ีใครมอง แตแ ่ สดงความรักที่มีตอ่ เพื่อนไดอ ้ ยา่ งยิง่ ใหญ่
ดูไดจ้ ากตอนที่ชาร์ลอ็ ตพูดกับวิลเบอร์ “ท ำไมเธอท ำเพื่อฉันขนาดนี้ ฉันไมค ่ วรไดร้ ั บสิง่ เหลา่ นี้
ฉันไมเ่ คยท ำอะไรตอบแทนเธอเลย เธอท ำไดแ ้ ลว้ ก็เธอเป็ นเพื่อนฉันไง ฉันชั กใยให้เธอ เพราะ
ฉันชอบเธอ”
(อี.บี.ไวท,์ ๒๕๕๔ : ๑๗๘)

้ ยา่ งลึกซ้ึง
่ เรื่ อง : แสดงถึงมิตรภาพที่คอ่ ยๆพัฒนากัน จนแสดงถึงนิ ยามของค ำวา่ เพื่อนไดอ
แกน

ฉากและบรรยากาศ : ฉากในบา้ นตอนตน ้ เรื่ องมีความเศร้าเขา้ มาแลว้ ไมน

่ านหลังจากนัน ้ ก็มีค
วามสุขเพราะเจา้ ลูกหมูรอดชีวต ิ ดูไดจ้ าก
“เด็กหญิงน้ำตาไหลอาบแกม ้ พยายามยื้อขวานจากมือพอ่ ไมย่ ุติธรรมเลย เฟิ ร์นร้อง ไมใ่ ชค ่ วาม
ผิดของมันนี่ คะที่มันเกิดมาตัวเล็ก แลว้ ถา้ หนู เกิดมาตัวเล็ก พอ่ จะฆา่ หนู รึเปลา่ เอาอยา่ งนี้ พอ่ วา่
หนู กลับไปบา้ นกอ ่ น แลว้ พอ่ จะเอาลูกหมูนั่นตามกลับไป นายอราเบิล ้ ถือกลอ่ งกลับมาบา้ นดว้ ย
 ้ งมาที่ีเธอ มันมีสขี าวแดดยามเชา้ ที่สอ่ งตอ
เด็กหญิงเปิ ดฝากลอ่ ง เห็นลูกหมูเกิดใหมจ่ อ ้ งใบหูได้
เปลี่ยนเป็ นสีขาวเป็ นสีชมพูระรื่ อ”
(อี.บี.ไวท,์ ๒๕๕๔ : ๑๑-๑๒)

ฉากในคอกมีบรรยากาศที่ชวนให้คด ิ วา่ คนที่ทักวิลเบอร์นัน

้ คือใครและมีความอา้ งวา้ งในยาม
ค ่ำคืนที่ชวนให้คดิ ฟุ้งซา่ นและมีความเหงาเชน ่ เดียวกัน แตเ่ มื่อยามเชา้ เขา้ มาก็ท ำให้วล ิ เบอร์ไดเ้ จอ
กับเพื่อนใหมแ ่ ละท ำให้มีความสุขอีกครัง้
“ความมืดโรยตัวลงมาครอบคลุมทุกสิง่ ทุกอยา่ ง เสียงแหลมเล็กดังขึ้นจากมุมมืด เป็ นเสียงที่เขา
ไมเ่ คยไดย้ น
ิ มากอ ่ น เธอตอ ้ งการเพื่อนใชไ่ หม ฉันจะเป็ นเพื่อนเธอเอง แตฉ ่ ั นมองไมเ่ ห็นเธอเลย
วิลเบอร์ร้องขณะผุดลุกขึ้น ฉันตรงนี้ เสียงนัน ้ พูด เอาละ นอนซะ แลว้ พรุ่งนี้ เจอฉันในตอนเชา้ คืน
้ ชา่ งยาวนานเหลือเกิน ทอ
นัน ้ งของวิลเบอร์วา่ งเปลา่ สมองเต็มไปดว้ ยความคิดยุง่ เหยิงมันยากที่
จะขม ่ ตัวเองให้หลับได้ อรุ ณสวัสดิ์ เสียงนัน ้ พูด วิลเบอร์กระโดดลุกขึ้นยืน ในที่สุดวิลเบอร์ไดเ้ ห็น
เจา้ ของเสียงที่พูดอยา่ งออ่ นโยน”
(อี.บี.ไวท,์ ๒๕๕๔ : ๔๕-๔๖)

นายปุณณกานต์ เจียรนันท์ ม.5/12 เลขที่ 8