Ce bine că eşti

de Nichita Stănescu

E o întâmplare a fiinţei mele

şi atunci fericirea dinlăuntrul meu
e mai puternică decât mine, decât oasele mele,
pe care mi le scrâşneşti într-o îmbrăţişare
mereu dureroasă, minunată mereu.

Să stăm de vorbă, să vorbim, să spunem cuvinte

lungi, sticloase, ca nişte dălţi ce despart
fluviul rece în delta fierbinte,
ziua de noapte, bazaltul de bazalt.

Du-mă, fericire, în sus, şi izbeşte-mi

tâmpla de stele, până când
lumea mea prelungă şi în nesfârşire
se face coloană sau altceva
mult mai înalt şi mult mai curând.

Ce bine că eşti, ce mirare că sunt!

Două cântece diferite, lovindu-se, amestecându-se,
două culori ce nu s-au văzut niciodată,
una foarte de jos, întoarsă spre pământ,
una foarte de sus, aproape ruptă
în înfrigurata, neasemuită luptă
a minunii că eşti, a-ntâmplării că sunt.
Καλά που υπάρχεις
του Nichita Stănescu

Είναι μια τύχη της ύπαρξής μου

και τότε η ευτυχία μέσα μου
είναι πιο δυνατή από μένα, από τα κόκαλά μου,
που μου σιγοτρίζεις σε μια αγκαλιά
πάντα οδυνηρή, υπέροχη πάντα.

Ας κουβεντιάσουμε, ας μιλήσουμε, ας πούμε λόγια

μακριά, γυαλιστερά, σαν σμίλες που χωρίζουν
το κρύο ποτάμι μέσα στο ζεστό δέλτα,
την ημέρα από νύχτα, τον βασάλτη από βασάλτη.

Πάρε με ψιλά, ευτυχία μου, και χτύπα

τον κρόταφό μου με τ’ αστέρια, μέχρι που
ο μακρύς και ατελείωτος κόσμος μου
γίνεται στήλη ή κάτι άλλο
πολύ πιο ψηλό και πολύ πριν την ώρα του.

Τι καλό να υπάρχεις, τι απορία να υπάρχω!

Δύο διαφορετικά τραγούδια σε πάλη, σε μίξη,
δύο χρώματα που δεν είχαμε ξαναδεί,
ένα πολύ απαλό, γυρισμένο προς γήινο,
ένα πολύ έντονο, σχεδόν σπαστό
στη συγκλονιστική, ασύγκριτη μάχη
του θαύματος ότι υπάρχεις, της τύχης ότι υπάρχω.
Colindă de inimă - Nichita Stănescu

Voi colinda cu inima mea

mergând prin zapadă,
mâna mea în cinci colțuri ca o stea
începe cuvinte să vadă.

Brațul meu, o coadă de cometă;

umărul și pieptul meu - cer.
Căldura lor secretă
lucește albastru de ger.

Să fi ți liniștiți, să aveți parte de liniște albă

sub cetina verde împodobită.
Ochii mei, două vergele-ntr-o salbă,
împodobesc ora, clipita.

Ave vouă, bărbaților, femeilor,

inima mea vă salută,
ninge deasupra secundelor, orelor,
cu zăpadă argintie și mută.

Ding-dang, numai inima, ding-dang numai ea

bate la mesele voastre,
în noaptea aceasta e-o singură stea
și-o nenumărare de ceruri albastre.
Κάλαντα της καρδιάς - Nichita Stănescu

Θα τραγουδήσω ευχές με την καρδιά μου

περπατώντας μες στο χιόνι,
το χέρι μου σε πέντε γωνίες, σαν αστέρι,
αρχίζει λέξεις να αναγγέλλει.

Το μπράτσο μου, ουρά κομήτη.

Στερέωμα - ο ώμος και το στήθος μου.
Η κρυφή τους ζέστη
γαλάζιο λάμπει του παγετού.

Να είστε γαλήνιοι, να ‘χετε χιονόλευκη ειρήνη

κάτω απ’ το στολισμένο πράσινο δένδρο.
Τα μάτια μου, δύο βέργες μες σ’ένα περιδέραιο
Στολίζουν την ώρα και τη στιγμή.

Ave, Χαίρετε, άνδρες, γυναίκες,

η καρδιά μου σας χαιρετάει
χιονίζει πάνω από δευτερόλεπτα, από ώρες,
με ασημί και βουβό χιόνι.

Ντινγκ-ντανγκ, μόνο η καρδιά, ντινγκ-ντανγκ μόνο

εκείνη
χτυπά στα τραπέζια σας,
Απόψε υπάρχει μονάχα ένα αστέρι
και αμέτρητους γαλάζιους ουρανούς..

Nichita Stănescu
Dezâmblânzirea

De mult negru mă albisem

De mult soare mă-nnoptasem
De mult viu mă mult murisem
De visare mă aflasem.
Vino, tu, cu tine toată
ca să-ntruchipăm o roată
Vino, tu, fără de tine
ca să fiu cu mine mine
O răsai, răsai, răsai
pe infernul meu, un rai
O rămâi, rămâi, rămâi
Palma bate-mi-o în cui
pe crucea de carne
când lumea adoarme.

Η αποξένωση
Από πολύ μαύρο είχα γίνει άσπρο
Από πολύ ήλιο είχα γίνει νύχτα
Από πολύ ζωντάνια είχα πεθάνει
Από φαντασίωση βρήκα το εγώ μου
Έλα, εσύ, μαζί σου όλη
να γεννάμε έναν τροχό
Έλα, εσύ, δίχως εσένα
να είμαι μαζί μου εγώ
Γίνε, γίνε, γίνε
στην κόλαση μου, ένα παράδεισο
Μείνε, μείνε, μείνε
Κάρφωσε μου την παλάμη
στο σάρκινο σταυρό
όταν κοιμάται ο κόσμος.