UNIDADE DIDÁCTICA 7

.FACTURACIÓN ELECTRÓNICA y ADMINISTRACIÓN ELECTRÓNICA

.1FACTURACIÓN ELECTRÓNICA
Unha factura electrónica e o equivalente virtual dunha factura en papel, un documento electrónico
que cumpre os mesmos requisitos funcionais que esta e ten os mesmos efectos legais que a factura
en papel. A facturación electrónica consiste na transmisión dun ficheiro ou arquivo entre o
ordenador do emisor e o do receptor, firmados dixitalmente para garantir a súa identidade.A
expedición dunha factura electrónica está condicionada ao consentimento do seu destinatario e
ademais debe indicarse o formato de recepción da factura que debe ser compatible co software que
se empregue. O formato da facturación electrónica pode ser un arquivo Excel ou Word, unha imaxe
JPG, un arquivo PDF...O consentimento non ten que ser necesariamente expreso, senon que pode
ser implícito ou tácito. O consentimento poderá ser implícito ou tácito cando o receptor realice
algunha acción da que se infira o seu consentimento para recibir facturas electrónicas, como o
procesamento da factura ou o pago desta.Nos contratos con consumidores e usuarios o
consentimento do receptor ten que ser expreso pero non ten porqué ser específico.Esto significa que
a recepción de facturas electrónicas pode ser unha condición máis do contrato que asine con un
proveedor. Polo tanto, o receptor aceptará recibir facturas electrónicas cando contrate o servizo
conforme a esas condicións xerais.
Debe conter os seguintes requisitos:
-nº de factura e data de emisión
-data de prestación do servizo(se fose diferente da data de emisión)
-nome ou razón social, dirección completa e CIF tanto do emisor como do receptor
-unha descripción completa dos artigos facturados, número de unidades e o seu importe total
-Base imponible, tipo impositivo e cota tributaria
-Valor total da factura, incluida a moeda utilizada para a transacción
-Data e sinatura do emisor da factura
-Opcionalmente pódense agregar unhas condicións de pago ou outra información adicional

2.1.1.Normativa legal.- As facturas, en xeral, e as facturas electrónicas en particular, están

reguladas polo R.D. 1619/2012 de 30 de novembro ,polo que se aproba o Reglamento polo que se
regulan as obligacións de facturación.A lei 25/2013 de 27 de decembro (BOE 28 de decembro de
2013) chámase de impulso de la factura electrónica y creación del registro contable de facturas
en el sector público. No regulamento establécense as normas que deben cumprir obrigatoriamente
as facturas.
Todas as facturas deben garantir:
-a lexibilidade da factura o que quere decir que poda ser leida .
-a autenticidade da orixe da factura(garantir a identidade do obrigado a súa expedición e do emisor
da factura, que poden ser a mesma persoa)
-a integridade do contido da factura( e decir que o contido non foi modificado)
No caso da factura elecrtrónica a facilita o programa informático que o crea ou recibe. A
autenticidade e a integridade pódense garantir de diversas formas:SABERSE 2
-mediante sinatura electrónica avanzada baseada nun certificado recoñecido
-mediante intercambio electrónico de datos EDI
-mediante outros medios que os interesados comunicaron a Axencia Estatal da Admon Tributaria
con carácter previo a súa utilización e foran validados pola mesma
-mediante os controis de xestión usuais da actividade empresarial ou profesional do suxeto pasivo,

1
sempre que permitan crear unha pista de auditoria fiable que estableza a necesaria conexión entre a
factura e a entrega de bens ou prestación de servizos que a mesma documenta

2.1.2.Tipos de facturas electrónicas

Hai dous tipos fundamentais de factura electrónica: 1) a factura electrónica con formato estruturado
e 2) a factura electrónica con formato non estruturado.
O 1º facilita o seu tratamento automatizado . Conteñen datos e poder ser xeradas automáticamente
polos sistemas informáticos de facturación do emisor e ser tramitadas de xeito igualmente
automatizado polo sistemas informáticos de pago e contabilidade do receptor. Ex de formatos
estruturados son os que empregan a linguaxe XML como Facturae, Edifact....(1)
O 2º non facilita o seu tratamento automatizado. Consisten esencialmente nunha imaxe o que
implica que o seu procesamento para poder ser introducidas nos sistemas informáticos do receptor
require unha intervención manual ou un proceso costoso que non acostuma estar completamente
automatizado como o recoñecemento óptico de caracteres (OCR).Entre estas temos as facturas en
papel escaneadas e os ficheiros PDF.

2.1.3.Vantaxes da factura electrónica.-saberse 3

-acortan os ciclos de tramitación incluido o cobro
-reducir erros humanos.
-eliminar custos de impresión e envio postal
-facilitar un acceso máis rápido , áxil e fácil as facturas almacenadas
-reducir drásticamente o espazo necesario para o seu almacenamento
-mellorar o servizo ao cliente, eliminar o consumo de papel e o seu transporte e o efecto positivo
para o medio ambente.
-facilitar a loita contra o fraude
-subsumir a factura nos sistemas informáticos empresariais , mellorando drásticamente a súa xestión
-contribuir á modernización da economía e ao desenvolvemento da sociedade de información

2.1.4.Formas de expedir as facturas electrónicas.-

-mediante un programa informático que cree facturas electrónicas.
-mediante a intermediación dun prestador de servicios de facturación electrónica
-que sexan creadas polo propio destinatario da factura electrónica que é o que tamén se chama
"autofacturación"

O arquivo da factura pode ser tan sinxelo como un ficheiro en texto plano, un documento de Exel
ou de Word, unha imaxe GIF,JPG ou PNG, un arquivo en PDF...Existe un sistema denominado
EDIFACT que a ONU establece como estándar para o intercambio de documentos comerciais en
todo o mundo. Falamos de Intercambio Electrónico de Datos ou EDI(Electronic Data Interchange)
para referirnos a transferencia directa de información virtual , sen papel, entre dúas entidades , de
modo automático ou semiautomático.

2
VER:
1)http://www.edicomgroup.com/es_ES/solutions/e-commerce_portal/invoices-
portal/invoice_emission.html
2)http://www.aecoc.es/aecoc/admin/web/gc_search.php?tipo=3&entidad=13&plantilla=11&Id=400

O intercambio electrónico de datos (en inglés electronic data interchange o EDI) e a transmisión
estruturada de datos entre organizacions por medios electrónicos.Usase para transferir documentos
electrónicos ou datos de negocios dun sistema computacional a outro. Este intercambio pode
realizarse en distintos formatos: EDIFACT, XML, ANSI ASC X12, TXT, etc.

EDIFACT es un estándar de la Organización de las Naciones Unidas para el intercambio de

documentos comerciales en el ámbito mundial. Existiendo subestándares para cada entorno de
negocio (distribución, automoción, transporte, aduanero, etc) o para cada país. Así, por ejemplo,
AECOC regula el estándar EDI del sector de distribución. Para el intercambio de este tipo de
información se suelen utilizar las redes de valor añadido.(chámanse redes de valor añadido(en
inglés value added networks o VANs) as redes informatizadas de transmisión de datos sobre as cales
poden desenvolverse servizos máis elaborados, con máis valor que o simple transporte de datos.

Así pois, desde o punto de vista das compañías telefónicas, os chamados servizos de valor
añadido típicamente son:
•acceso a bases de datos ou teledocumentación
•videotex
•correo electrónico e teleconferencia
•transaccions, banco en casa, electronic data interchange (EDI)
•gateways para redireccionar chamadas
Es decir, coinciden con los llamados servicios telemáticos.

3
 Exemplos de aplicacions compatibles con EDI

• BizLayer es una plataforma de facturación electrónica, con amplia utilización en el sector turístico
en España. Esta plataforma permite a aquellas empresas que gestionan sus facturas en formatos de
EDI (EDIFACT), y a través de esta red, volcarlas en la plataforma de facturación BizLayer para su
gestión posterior, de una forma sencilla y segura.ATRACTOR ERP es un software de gestión
empresarial, basado en tecnología de Base de Datos Oracle, que entre sus múltiples funcionalidades
permite a las empresas la generación y recepción de ficheros EDI (ORDERS, INVOICE, DESADV,
RECADV,...) integrándolos en el sistema ERP, evitando la duplicación en la gestión de la
información y facilitando la gestión de los procesos EDI de la empresa.
• SERESNET es un software propietario de comunicaciones EDI multiformato (EDIFACT, XML,
ODETTE, etc.) y multiprotocolo (SMTP, VAN, AS2, etc.). Permite la integración con la mayoría de
ERP del mercado y sitios Web. Desarrollado por la empresa SERES, está perfectamente integrado
para el uso de la factura telemática con firma electrónica por AECOC.
• OpenXpertya es un ERP de código abierto en español, especialmente adaptado para la legislación y
el mercado español e hispanoamericano. Incluye solución de CRM y comercio electrónico a tres
niveles con soporte EDI multiformato y multiprotocolo. openXpertya es software libre.
• GENERIX Group, INFLUE, desde 1990, gracias a su fuerte experiencia en Administración de la
cadena de suministro, GENERIX Group - INFLUE ha desarrollado una gama de productos de
intercambios electrónicos, de herramientas logísticas (Aprovisionamiento), de sincronización de
datos para catálogos electrónicos, de Internet seguro y por extensión de los portales web y market
places. GENERIX Group - INFLUE se desarrolla dentro de un contexto internacional con una
presencia en Europa, América del Sur y Asia, contando también con software disponibles en varios
idiomas.
• comeDi es un software propietario de comunicaciones EDI multiformato (EDIFACT, XML,
ODETTE, etc.) y multiprotocolo (SMTP, VAN,AS2, etc.). Desarrollado por la empresa eDiversa,
está homologado para factura telemática con firma electrónica por AECOC.
• CEN, Centro Electrónico de Negocios, es un producto de comercio electrónico desarrollado por
Carvajal Tecnología y Servicios, que utiliza EDI y EDIFACT como estándares para el intercambio
de mensajes entre sus módulos empresariales.
• IBM WebSphere Datapower Appliances, es un dispositivo de alto desempeño que permite realizar
tareas de bus de integración, transformación entre distintos formatos y protocolos en es
•

4
O uso de facturación electrónica non obriga á empresa a realizarse para todos os seus clientes, xa
que pode elixir facelo con só unha parte dos mesmos.Tamén se poden emitir tanto facturas en papel
como electrónicas para un cliente no mesmo exercicio fiscal.

O expedidor da factura elecrónica ten obrigas similares as correspondentes á factura en papel. En

particular, deben conservarse as facturas, ou en su defecto, os datos correspondentes ás mesmas nun
sistema de bases de datos, táboas ou follas de cálculo, que reflictan os datos de facturación xunto
cos programas necesarios para xerar as facturas a partir de dita información.O R.D. 1496/2003
establece que o expedidor ten o deber de garantir a accesibilidade completa ás facturas gardadas de
xeito que poda efectuarse unha copia, búsqueda parcial, visualización ou descarga en línea para
unha eventual auditoría ou inspección. Ademais o expedidor debe garantir e anotar a factura nos
seus rexistros de IVA.A fra entregarase por medios telemáticos , de ordenador a ordenador,o que se
pode facer ,ben por correo electrónico ou copiando o arquivo nun dispositivo de almaceamento
externo .
Pola súa parte, o destinatario da factura debe verificar os seus contidos e a autenticidade da súa
firma electrónica, contabilizar as facturas e conservalas durante o periodo prescrito garantindo
tamén a súa accesibilidade completa.

2.1.5.Programas para a facturación electrónica.-

En España o Ministerio de Industria, Enerxía e Turismo e a Axencia Tributaria desenvolveron o
formato facturae para o intercambio de datos de facturación electrónica mediante unha linguaxe de
etiquetas denominado XML(eXtensible Markup Language-Linguaxe de Marcado Extensible).A
última versión publicada de este formato (setembro de 2013) e a 3.2 inda que xa se traballa co
lanzamento do 4.0
Existen no mercado diversas aplicacións informáticas que proporcionan soporte para xerar,
interpretar e contabilizar automáticamente facturas emitidas en este formato. Os programas de
contabilidade de uso máis extendido integran tamén a posibilidade de enviar e computar facturas en
formato facturae. Trátase dun programa especialmente dirixido a pymes, micropymes e
traballadores autónomos. Na web oficial do proxecto poden descargarse as versións do programa
VER:http://www.facturae.gob.es/paginas/Index.aspx
3.Sinatura dixital.-Lei 59/2003 de 19 de decembro de firma electrónica.BOE 20/12/03
Unha vez creada a factura , e preciso que sexa asinada dixitalmente para que teña a mesma validez
legal que unha factura emitida en papel.
O funcionamento do sistema e o seguinte: na sinatura dixital , o emisor emprega a súa clave privada
para asinar o documento aplicando un algoritmo diseñado para elo. Cando a mensaxe chega ao seu
destinatario, este emprega a clave pública do emisor, aplicándolle o algoritmo que asina, para
comprobar a súa identidade. O proceso pode efectuarse asinando o documento no seu conxunto ou
ben simplemente un resumo ou digest do mesmo. A diferenza dunha sinatura convencional, que e
sempre igual para todos os documentos asinados pola mesma persoa, a sinatura dixital cambia co
contido da mensaxe.A sinatura dixital proporciona os seguintes servizos para quen a usa:
-En primeiro lugar, permite preservar a integridade da mensaxe: cando se asina o conxunto da
mensaxe ou un digest ou resumo do mesmo-calculado previamente mediante unha función hash-a
sinatura cambia e o destinatario, polo tanto, pode detectar que a mensaxe foi alterada.

-Permite garantizar a autenticidade da mensaxe , un remitente non pode crear a sinatura doutro
remitente, posto que cada un emprega a súa clave privada para xenerala.

5
A firma electrónica contempla diferentes alternativas para poder identificar aos usuarios:
-con un usuario e contrasinal:foi a primeira en aparecer
-mediante unha tarxeta de coordenadas:opción moi empregada por bancos para comprobar a
identidade do usuario cando se desexan efectuar algunhas transaccións.
-asinando con un lápis electrónico, por exemplo, ao pagar a compra nunha tenda cunha tarxeta de
crédito.
-usando unha firma dixital , require un certificado dixital
-mediante sistemas biométricos.

O artigo 3 da lei 59/2003 establécense diferentes tipos de firma electrónica:

-FIRMA ELECTRÓNICA-e o conxunto de datos en formato electrónico, consignados xunto a
outros ou asociados con eles, que poden ser utilizados como medio de identificación do firmante.
-FIRMA ELECTRÓNICA AVANZADA-e a firma electrónica que permite identificar ao firmante
e detectar calquera cambio ulterior dos datos asinados, que está vinculada ao firmante de xeito
único e aos datos a que se refire e que foi creada por medios que o firmante poda manter baixo o
seu control exclusivo.
-FIRMA ELECTRÓNICA RECOÑECIDA-e a firma electrónica avanzada baseada nun
certificado recoñecido e xerada mediante un dispositivo seguro de creación de firma.Ademáis a
firma electrónica recoñecida terá o mesmo valor con respecto aos datos consignados en forma
electrónica que a firma manuscrita en relación cos datos consignados en papel.

Ao asinar electrónicamente un documento, en realidade efectúanse unha operacións matemáticas

cos mesmos datos do documento e coa identidade que o usuario indicou para a sinatura. A partires
desas operacións matemáticas xenérase unha cadea de texto, que se adxunta ao documento orixinal.

4.Protocolos de seguridade e certificados dixitais.-

4.1.Un certificado electrónico e un documento expedido por unha Autoridade de Certificación(un

organismo público ou empresas de prestixio recoñecido en Internet) que identifica a unha persoa
física ou xurídica cun par de claves.Ten como misión validar e certificar que unha firma electrónica
se corresponde cunha persoa ou entidade concreta.

Existen dúas claves : a privada e a pública e traballan de forma complementaria. O que cifra ou
codifica unha só o pode descifrar ou decodificar a outra. A diferenza entre elas e que a clave privada
está pensada para que nunca saia do certificado e estea sempre baixo o control do firmante. A clave
pública pódese repartir ou enviar a outros usuarios.
Obter un certificado dixital depende de se o certificado está contido nunha tarxeta, como o DNIe e
ou de se o certificado se garda nun ficheiro software.
En ambos procesos hai un paso que e a identificación do responsable ou usuario do certificado, o
cal require que éste se persoe nas oficinas dunha Autoridade de Rexistro.No caso de certificados
software,o propio navigador do usuario crea as claves.Pero no certificado de tarxeta quen crea e
introduce as claves e o Proveedor de Certificación.

6
4.2.Certificados dixitais usados en España
Os certificados dixitais que teñen un uso máis común son:

Certificado SILCON- emitido pola S.Social para a actualización e consulta de datos,usado

principalmente no Sistema RED (remisión electrónica de documentos ) por asesorías e xestorías en
representación de empresas.

Certificado de usuario de clase 2 de la CA de la FNMT:emitido por CERES (certificación

española) ,entidade dependente da FNMT que presta os seus servizos de validación con carácter
universal a cidadáns, empresas e outras Administracións Públicas.

DNIe
Os certificados contidos en tarxeta deben ser entregados directamente ao usuario.No caso concreto
do DNIe, hai que personarse nas oficinas da Dirección Xeral de Policía que e a autoridade
certificadora.

Solicitude de certificado software

A solicitude e descarga do certificado realízase desde un navigador.

Os certificados electrónicos teñen un período de validez pasado o cal non serven para asinar nen
tampouco para identificarse.Cada proveedor de certificación establece uns plazos antes de que o
certificado caduque para renovalo sen necesidade doutra identificación.No caso dos certificados da
FNMT teñen unha validez de 36 meses e se poden renovar durante os 2 meses anteriores á súa
caducidade
Todo o proceso de renovación dun certificado dende a solicitude ata a descarga final tense que
realizar dende o mesmo navigador no que está instalado..Os certificados incluidos na tarxeta de
DNIe teñen unha validez de 30 meses .Se o certificado caduca hai que volver a realizar todo o
proceso de solicitude do certificado ,Pódese invalidar un certificado antes que caduque por razóns
de seguridade.

4.3 Principais autoridades de certificación

Fábrica Nacional de Moneda y Timbre-departamento CERES(CERtificación Española)

http://www.cert.fnmt.es/ 3
Agencia Notarial de certificación
ANF Autoridad de Certificación
Autoridad de Certificación de la Abogacía
Autoridad de Certificación HealthSign
Banco de España
Banco de Santander
Camefirma
EDICOM
Firma Profesional
Gerencia de Informática de la Seguridad Social
IZENPE
Ministerio de Defensa
Ministerio de Trabajo e Inmigración

7
4.4..DNIe.-e un documento emitido pola Dirección Xeral de Policía que ademais de acreditar
físicamente a identidade personal do seu titular permite: acreditar electrónicamente e de xeito
inequívoco a súa identidade e asinar dixitalmente documentos electrónicos, otorgándolles unha
validez xurídica equivalente a sinatura manuscrita.Co DNIe podes realizar múltiples xestións a
través de Internet coas Administracións Públicas , con empresas públicas e privadas e con outros
cidadáns.Pódense consultar os datos personais nos rexistros públicos: a vida laboral, o permiso de
conducir, saldo de puntos, datos de incrición no censo electoral.Trámites directos coas
Administracións:declaración da renda, búsqueda de emprego, pago de taxas.....Servizos con
empresas e particulares: acceso á banca online, sinatura de contratos electrónicamente, alta en
empresas de servizos:auga, luz.......

O DNIe incorpora un pequeno circuito integrado (chip) que contén os mesmos datos que aparecen
impresos na tarxeta xunto cos certificados de autentificación e de firma electrónica.

Co DNIe obtéñense dous certificados:

Certificado de Autentificación-garantiza electrónicamente a identidade do cidadán ao realizar
unha transacción telemática. Este certificado asegura que a comunicación electrónica se realiza coa
persoa que di ser, co certificado de identidade e a clave privada asociado ao mesmo.
Certificado de Firma-Permite a sinatura de trámites ou documentos, sustituindo a sinatura
manuscrita. Polo tanto, garantiza a identidade do suscriptor e do posuidor da clave privada de
identificación e sinatura.

Para obter o DNIe deberás acudir a unha Oficina de Expedición do DNIe , abonar a taxa establecida
e presentar os seguintes documentos:
-Certificación literal de nacemento expedida polo Rexistro Civil correspondente
-Unha foto recente
-Certificado ou volante de empadroamento do Concello
-Os españois residentes no estranxeiro acreditarán o domicilio mediante certificación da
Representación Diplomática ou Consular donde estén inscritos como residentes.

No momento da expedición xérase un PIN aleatorio que che entregarán en forma de "sobre
cego".Como titular podes cambiar ese PIN en calquera momento nos puntos de Actualización do
DNIe ubicados nas Oficinas de Expedición. Se o DNI está bloqueado ou non lembras o PIN,
poderás usar a túa huella dactilar, que tamén está almacenada no DNI .

Para asinar con DNIe necesitas:

-un ordenador personal
-un lector de tarxetas intelixentes. Existen dúas implementacións, ben integrados no teclado, ben
externos(conectados vía USB) ou ben a través dunha tarxeta PCMCIA
En canto ao software o DNIe é compatible cos sistemas operativos actualmente existentes, así como
os distintos navigadores.

8
Mediante o uso dun servidor que soporte o protocolo HTTPS e que conte cun certificado dixital
convenientemente asinado, un operador web pode garantir que as informacións transmitidas entre o
cliente e o servidor web viaxarán cifradas e non se verán alteradas na súa travesía por Internet entre
o cliente e o servidor.Cómo funciona esta clase de protocolos? A transmisión segura de
información a través de Internet efectúase mediante técnicas de cifrado .O método de cifrado máis
axeitado para esta aplicación e o cifrado asimétrico, no que ambas claves, inda que son diferentes
están vinculadas matemáticamente entre sí.Pódese empregar un programa informático para xerar un
par de claves a partir dun número aleatorio.Inda que a encriptación asimétrica e un método
excelente para transmitir información cifrada, o cifrado e o descifrado da información consume
unha gran cantidade de recursos. Na práctica, por iso, as transmisións a través dos protocolos de
Internet que empregan SSL/TLS empregan un cifrado simétrico.Pero , cómo acordan as partes unha
clave secreta para cifrar e descifrar a información? Emprégase un algritmo de intercambio de clave,
que combinas as claves pública e privada de cada un dos usuarios para obter unha clave única ; esta
clave calcúlase independentemente en cada un dos equips das partes, que non teñen polo tanto que
compartir ningunha información privada a través da canle de comunicación. Unha vez calculada,
esta clave secreta compartida emprégase para cifrar os paquetes enviados a través de Internet.

Alicia O algoritm Diffie-Hellman

permite a cada parte calcular
unha clave compartida para
efectuar un cifrad simétrico da
751A696C información transmitida.Ao
clave pública de Juan COMBINACIÓN combinar a súa propia clave
DAS 24D97009 privada coa clave pública da
CLAVES outra parte,Alicia e Xoán obteñen
SECRETO COMPARTIDO entre o mesmo código secreto que non
Alicia e Juan necesitan intercambiar a través de
ningún medio e que so eles
coñecen.

clave pública de Alicia

Juan

clave pública de Alicia

751A696C
COMBINACIÓN
DAS 24D97009
CLAVES
SECRETO COMPARTIDO entre
Alicia y Juan

clave pública de Juan

Cando nos conectamos a un servidor, quén garantiza que a clave pública proporcionada corresponde
realmente á identidade da entidade(a empresa, o banco,...) que xestiona a web?
Un certificado de clave pública e un documento electrónico asinado dixitalmente que pertmite
vincular unha identidade cunha clave pública determinada. A sinatura do documento procede, polo
xeral ,dunha autoridade de certificación, unha empresa autorizada encargada de emitir esta clase de
certificados .Os certificados empregan un estándarda ITU-T(International Telecommunication

9
Union) denominado X.509.

5.NEGOCIOS ELECTRÓNICOS: e-procurement, e-marketplace, e-auction

A ductilidade da Rede como espazo para a creación e a imaxinación de novos enfoques a negocios
tradicionais e un atractivo para emprendedores que desexan triunfar, e de feito en moitos casos foi
así, nos negocios na rede.
Non obstante, lineas de negocio que aparentemente son unha novidade, conteñen unhas estruturas
funcionais cuxo orixe e evolución se manifestaron sobradamente no mundo empresarial fora de
Internet , consistindo a novidade nas mesmas ou similares vantaxes que aporta a xestión en rede
doutras funcionalidades, como a publicidade en linea ou os catálogos electrónicos: a reducción de
custos, a disposición temporal completa e a gran capacidade de inclusión de contidos.
Se ben a maior parte de iniciativas de negocio na Rede baséanse na mesma idea, nalgúns casos
presentan características diferenciadas:

5.1.e-procurement.E unha manifestación de comercio B2B, comercio ou servizos entre empresas,

na que cada caso adáptase as súas propias necesidades. O exemplo máis significativo e o portal
dunha empresa destinado específicamente a ofrecer servizo aos seus proveedores, a través do cal se
lles permite o acceso, previo rexistro e validación, a datos que son do seu interés. De este xeito,
redúcense os custos de estrutura administrativos necesarios para ofrecer estas informacións, á vez
que se aumenta a capacidade de ofrecer máis cantidade e calidade nos contidos.
Nun portal e-procurement , o proveedor dunha empresa pode, entre outras opcións:
-Realizar o mantemento dos seus propios datos personais
-Facer un seguimento da tramitación de facturas, data de pagos, etc.
-Consultar o historial das súas facturas
-Comprobar a situación dos pedidos, entregas,etc.
-Obter datos de carácter fiscal

5.2 e-marketplace.-e un espazo web xestionado por unha empresa que permite a outras compañías
conseguir novos proveedores ou clientes para os seus produtos, así como desenvolver redes
comerciais para facilitar a negociación. En calquera caso, o concepto acércase ao de parque
empresarial, neste caso especializado en promover, incentivar e manter contactos entre empresas.

5.3.E-auction.- e a modalidade de comercio electrónico baseado na subasta, ben sexa entre

empresas B2B ,entre particulares C2C ou de empresas a particulares B2C.

6.PARQUES EMPRESARIAS VIRTUAIS.-

O modelo B2C de comercio electrónico que vimos ata agora supón unha estrutura de servizos
informáticos de certa relevancia, así como a necesidade de mantemento permanente e eficaz. Por
outra parte, a fase inicial de diseño e definición do esquema interno da tenda virtual supón non só a
disponibilidade de capacidades técnicas para a súa correcta execución, senon tamén a disposición de
capacidades artísticas e de diseño gráfico. Esta estrutura, polo tanto, significa a asunción de custos
operativos dalgunha importancia, alonxados das posibilidades da pequena e mediana empresa.
Para solucionar este problema, existen diversas posibilidades de sitios web cuxo diseño e estatexia
está orientada a albergar pequenas empresas, a modo de centro comercial, e baixo unha única porta
de entrada, que a súa vez enlaza coas tendas. De este xeito, as pequenas empresas, incluso
particulares poden acceder a un diseño ben estruturado de tenda e ao seu mantemento, á vez que
dispor de ferramentas de marketing en linea, como posibilidades de venta cruzada, correos
especializados ou ofertas, todo elo a un custo razonable, en comparación cos propios dunha tenda
virtual única e independente, con todos os recursos dispoñibles de propia creación.

10
O exemplo máis significativo, polo número de tendas que contén e polas cifrs de facturación e a
px.eBay moi coñecida pola súa actividade primaria de subastas, pero que dispón no seu parque
empresarial de centos de tendas virtuais ubicadas en todas partes do mundo, clasificadas por
categorías e actividades.
Outro notable exemplo de parque empresarial virtual e o sitio web Iberlibro , páxina dedicada a
agrupar os catálogos de centos de librerías e a ofrecer ao consumidor potencial a posibilidade de
encontrar a peza buscada en calquera delas. Como parque empresarial, Iberlibro proporciona as
ferramentas de exposicion de producto , de xestión da compra e o pago, de publicidade e doutras
prestacións, con un custo incomparablemente menor para a pequena librería en relación con
mantementeo dunha páxina propia. Outras vantaxes adicionais son a posibilidade de presentar
recomendacións de compra e ofertas especiais na páxina de recepción, que e a que recibe o número
de visitantes total que desexa acceder as librerías, e enlaces ás redes sociais de Facebook, Twitter, e
outras.

7.TRÁMITES TELEMÁTICOS.-

7.1.A banca electrónica.-Falamos de banca virtual ou electrónica para referirnos aos servizos
bancarios aos que se accede mediante Internet. En España, a banca por Internet aparece a mediados
da década de 1990 , da man de BANESTO e o Banco Central Hispano; nesa época a banca online
xa se atopaba en plena efervescencia en EEUU.
Inda que nos primeiros momentos do seu desenvolvemento as ferramentas bancarias de Internet
servían so como medio de consulta, na actualidade estas ferramentas incorporan prácticamente
todos os servizos do sistema financieiro: consulta de saldos , transferencia, créditos, etc.
Entre as vantaxes da banca electrónica cabe citar: aforro de tempo, a posibilidade de acceso aos
servizos bancarios en calquera momento e desde calquera lugar con conexión a Internet , o aforro
de custos e man de obra derivados da automatización.....Entre as desvantaxes: a preocupación
percibida por moitos usuarios ante a transmisión telemática de información confidencial e
sensible.A extensión da banca por Internet conduce ao peche de oficinas físicas e a reducción das
posibilidades de elección dos usuarios,o que se acusa máis nas zonas rurais, aquelas nas que
precisamente o acceso a Internet e máis reducido e a poboación, pola súa idade ou actividade
económica posúe menos competencias tecnolóxicas.
Os servizos de banca por Internet empregan habiutalmente dous sistemas de seguridade dependendo
da operación a desenvolver; para acceder a súa conta e consultar os seus saldos o movementos
pasados, o usuario debe simplemente inserir un código de acceso a través dunha conexión segura
por SSL. Para efectuar operacións de transferencia de fondos e outras similares, débese inserir un
código que o banco proporciona nunha folla oou tarxeta persoal; a través deste doble mecanismo de
seguridade trátanse de evitar accesos e operacións non autorizados.

7.2.Trámites coa Seguridade Social.-

Nos últimos anos, tanto a S.Social como a Axencia Tributaria desenvolveron unha serie de
plataformas web que permiten efectuar unha serie de trámites de xeito telemático, sen necesidade de
acudir persoalmente as súas oficiñas. As vantaxes e os inconvintes deste proceso son similares ás
que xa enunciaramos en relación coa banca por internet: a rapidez e a posibilidade de efectuar os
trámites en calquera momento, sen necesidade de axustarse aos horarios da Admon .Pública, o
aforro de custos,...Entre os inconvintes, a ausencia de trato personalizado e asesoramento, a
desigual competencia tecnolóxica da poboación para efectuar esta clase de trámites,...
En http://datos.gob.es podes atopar un extenso catálogo de datos abertos (open data) procedentes
das diversas Admininistración Públicas .Nos trámites telemáticos coa Admon Pública e necesario
que o usuario acredite a súa identidade, de xeito similar a cando enseñamos o DNI ou un documento
equivalente cando acudimos a efectuar un trámite nunha oficiña física. Tanto a S.Social como a

11
AEAT empregan o certificado dixital emitido pola FNMT .
7.3.Trámites coa AEAT.-
Son moitos os trámites que os cidadáns e as empresas poden efectuar coa AEAT a través da súa sede
electrónica(http://www.agenciatributaria.gob.es).Entre outros , a presentación dos documentos de
autoliquidación trimestrais do IVA e o IRPF, a declaración da renda,..Existen algúns servizos para
os cales non e imprescindible dispor de certificado dixital; no seu defecto, debe acreditarse a
identidade doutras formas. Por exemplo, na presentación do borrador da declaración da renda, se
non se dispón de certificado dixital , o sistema solicitarános que introduzamos un determinado dato
da declaración do ano anterior, amén do noso nº de DNI e móbil para o conseguinte envio dun
código de verificación, a través do cal poderemos subir ao sistema o borrador da nosa declaración
da renda elaborado co Programa Padre.

8.OUTRAS FERRAMENTAS TELEMÁTICAS.-

O enorme crecemento no uso e volume de información presente en Internet e, en particular, no
World Wide Web , o desenvolvemento das tecnoloxías para a creación de complexas aplicacións
web e o propio desenvolvemento de hardware informático(incremento da capacidade de
almacenamento e do proceso de datos, redución dos custos de almacenamento,...) alumbraron todo
un conxunto de ferramentas telemáticas grazas as cales podemos efectuar, a través da web,
multitude de operacións de consulta de información, adquisición de produtos, contratación de
servizos,etc.que no pasado requerían o desplazamento a unha ou varias entidades e unha
considerable cantidade de tempo; tarefas que agora se realizan case instantáneamente e con poucos
clics do rato.
Existe, non obstante, un debate aberto, sobre o significado destas tendencias e o futuro que dibuxan;
para uns , son sinónimo de florecemento da liberdade do consumidor , que por fin conta cunha
información completa e polo tanto, nos achegan ao verdadeiro sentido do libre mercado; para outros
, o universo internet abre un mundo de posibilidades para compartir saberes a través de licenzas
libres, nunha eclosion da intelixencia xeral da comunidade; outros en fin, argumentan que estas
tendencias conducen a formación de grandes conglomerados empresariais, cuxos impostos, en
algúns casos , son declarados maioritariamente noutros países. Máis alá da fascinación superficial
hacia esta clase de ferramentas, a nosa mirada debe indagar no seu sentido e as súas consecuencias
sociais.
Comoqueira que sexa, entre a infinidade de ferramentas web dispoñibles , citaremos algunhas que
nos parecen especialmente relevantes, xa sexa polo seu interés intrínseco ou pola súa relevancia
tecnolóxica:
1.Dicionarios on line.

1.1 O dicionario da Real Academia Española (DRAE) e o Dicionario Panhispánico de

Dúbidas(DPD) que se poden consultar en:
http://www.rae.es

1.2.WordReference, un excelente conxunto de dicionarios bilingües ideais para a tradución, que

conta ademais cun arquivo foro de dúbidas e preguntas:http://wordreference.com

1.3.O dicionario da Real Academia Galega:http://academia.gal/dicionario#inicio.do

1.4.O tradutor galego-castelán: http://www.xunta.es/tradutor/

1.5.Google Translate e unha ferramenta automática de Google para a tradución de textos, con
soporte para varias ducias de idiomas. Debemos, non obstante, ser precavidos co uso destas
ferramentas de tradución automática, que con frecuencia perverten o sentido do texto orixinal .

12
http://www.translate.google.es
1.6.Outros dicionarios monolingües e bilingües de interés son:

http://dictionary.reference.com dicionario monolingüe inglés

http://dict.leo.org dicionario bilingüe alemán español
http://www.cnrtl.fr/definition dicionario monolingüe de francés

2.Case todos os diarios de tirada nacional, provincial e incluso local posúen hoxe en día
versión en línea, na maioría dos casos total ou parcialmente gratuita e con modelos de
financiación baseados na publicidade. Ademais delo , existen outros con exclusiva presencia
na Web.

3.Entre outras moitas utlidades de Internet, unha especialmente relevante e de crecente importancia
son os repositorios ou depósitos de libros electrónicos. Neles podemos atopar , dous modelos
diferentes:
a)repositorios de libros no dominio público (na maioría dos países as obras escritas pasan a
dominio público transcurridos 70 ou 75 anos dende a morte do seu autor) ou con licenzas
libres. Un dos máis populares e: http://www.gutenberg.org
b)as editoriais que editan con licenzas copyleft ou Creative Commons, como Traficantes de
Sueños, http://www.traficantes.net

4.Os portais de búsqueda de emprego , nos que as empresas publican as súas ofertas de traballo e
os candidatos inclúen datos , currículo, experiencia,etc. Normalmente, o modelo de financiación
desta clase de portais baséase na publicidade e no pago que efectúan as empresas polas ofertas de
emprego que publican.Un dos máis coñecidos e: http://www.infojobs.net

5.As plataformas de aprendizaxe online.-experimentaron recentemente un enorme auxe coa

aparición do concepto MOOC(massive online Open course, curso masivo aberto en línea)
auspicidas normalmente por universidades ,proporcionan aos usuarios a posibilidade de seguir
cursos en linea, cun elevado contido multimedia , interacción entre os usuarios , exames , exercicios
que son corrixidos polos usuarios a través dun sistema de revisión por pares(peer -review ou peer
-assessment).A maior parte destos cursos son gratuitos , inda que moitas plataformas cobran pola
expedición de certificados por asistir e aprobar un curso..Citaremos :http://www.coursera.org

6.Portais de contratación de viaxes. Edreams que e un buscador de voos que rastrexa as ofertas de
gran número de compañias aéreas e mostra os resultados que se adecúan aos requisitos inseridos no
buscador

PDF.-
PDF son as siglas de Portable Document Format , un formato de documento desenvolvido por
Adobe en 1991. O formato permite describir o documento de xeito independente da plataforma
hardware, a aplicación software e o sistema operativo do equipo. Baséase nunha descripción
completa da composición do documento(tamaño de páxinas, tipografías, texto, imaxes escalares e
vectoriales, enlaces externos e internos), incluindo toda a información necesaria para visualizalo.
Ademais, inclúe unha serie de algoritmos de compresión de datos, con os que os ficheiros PDF

13
teñen unha excelente ratio entre calidade e cantidade de información e tamaño ocupado polo
arquivo. Tamén e posible cifrar o contido do documento cunha clave ou restrinxir algúns dos seus
permisos(impresión, manipulación do arquivo, copia dos seus datos, etc); entre outras
características , os documentos PDF poden ser anotados e poden crearse formularios de introdución
de datos con eles.
Por todas as súas vantaxes, o formato PDF converteuse, dende hai máis dunha década, nun estándar
de facto para o intercambio de información a través de Internet. En 2008, Adobe liberou o formato
como estándar aberto, e foi publicado a continuación pola Organización Internacional de Estándares
(ISO).
Pdftk e un conxunto de ferramentas para crear e manipular documentos en PDF desde a linea de
comandos. Distribúese baixo licencia GPL para Windows, GNU/Linux e MacOs e pode descargarse
a través da URL:http://www.pdflabs.com/tools/pdftk-server

El formato PDF (Portable Document Format) es un tipo de documento creado por la empresa

Adobe hace más de 20 años, muy versátil y útil que con el paso del tiempo y el aumento de las

velocidades de internet se ha convertido en estandar de facto para el intercambio de documentos.

Y es que el PDF tiene su virtud en que fue ideado para describir documentos que deben ser

impresos, por lo que almacena perfectamente toda la información relativa a la maquetación o

espacio de color del contenido para su representación final.

Una de las características que lo ha hecho popular ha sido su visualizador Adobe Acrobat Reader

que es gratuito (pero no libre) para distintas plataformas siendo la más popular Microsoft

Windows, por lo que para visualizar/imprimir su contenido no es necesario de un programa

pesado, sino de un pequeño visualizador.

Sin embargo, para generar un documento PDF Adobe ofrece la solución Adobe Acrobat, el

software oficial de Adobe para crear y manipular o firmar digitalmente documentos

PDFs.No hay que decir que este software  no es precisamente barato.

Por otro lado, en los últimos años el lector Adobe Acrobat Reader a pasado de ser un liviano programa

14
de visualización en uno bastante pesado y relativamente lento, que en ocasiones no instala

correctamente.

Por suerte para la pequeña y mediana empresa, en los últimos años han surgido alternativas

para tabajar con PDF basadas en software libre y gratuitas, que nos harán la vida más fácil.

Visores

Sumatra PDF.

http://blog.kowalczyk.info/software/sumatrapdf/free-pdf-reader-es.html

Es un visor libre de documentos PDF, XPS, DjVu, CHM, CBZ, CBR para Windows. Su principal virtud

es la de ser muy ligero, rápido y minimalista (el instalador sólo ocupa 4.5 MB), disponiendo incluso

de una versión portátil que no requiere instalación. Además puede integrarse con Firefox o

Internet Explorer.

Just PDF.

http://sourceforge.net/projects/justpdf/

Un visor de PDFs muy liviano y sencillo que consume poco recursos.

Generadores

PDFCreator.

http://www.pdfforge.org/

Posiblemente la mejor herramienta gratuita y libre para crear documentos PDF. Se instala como

una impresora virtual Windows, por lo que para generar un PDF sólo tendremos que lanzar una

impresión por esta impresora. Tiene múltiples opciones para generar el PDF, como firmas, espacio

de color, restricciones del documento, etc.

PDF Maker y Virtual Image Printer Pro.

http://code-industry.net/index.php

Ambos son programas desde los que podremos generar un documentos PDF desde cualquier

aplicación windows, ya que se instalan como una impresora Virtual del sistema operativo.

15
Mientras que PDF Maker es una aplicación especializada en PDF, Image Printer es una utilidad

interesante que nos permitirá entre otras cosas generar una imagen en los formatos BMP, PNG,

GIF, JPEG, JPEG2000, TIFF, SWF, RTF, PDF, DjVu o XLS del documento a imprimir.

Editores

PDF Split and Merge.

http://www.pdfsam.org/

Es una utilidad que nos permitirá cortar y cobinar documentos PDF. Con 12 plugins incorporados,

nos permitirá reordenar las páginas, rotarlas, encriptarlas, desencriptarlas, establecer metadatos

o hacer una composición visual de los documentos, entre otras muchas funciones.

PDF Edit.

http://www.pdfedit.cz

PDFedit es un editor gratuito de fuente abierta pdf y una biblioteca para la

manipulación de documentos PDF, publicado bajo los términos de la GNU

GPL versión 2. Incluye una biblioteca para manipulación de PDF, interfaz

gráfica de usuario, un conjunto de herramientas de línea de comandos y un editor de PDF. No sólo

es editor sino también visualizador.

PDF Jumbler.

http://sourceforge.net/projects/pdfjumbler/

Es una sencilla utilidad para mezclar, reordenar y borrar páginas de un

documento PDF. Está desarrollado en JAVA por lo que es necesario tener

instalada la máquina virtual Java (http://www.java.com/es/download/).

PDFBooklet

http://pdfbooklet.sourceforge.net/

Es una aplicación escrita en Python Gtk que permite hacer libros o folletos

a partir de los archivos PDF. También puede ajustar los márgenes, rotar,

escalar, combinar archivos o extraer páginas.

16
Estas son algunas de las aplicaciones libres que podemos encontrar para trabajar con PDFs, que

en su conjunto pueden sustituir completamente las funciones habituales necesarias por una

PYME.

¿Cómo puedo imprimir documentos a PDF?

Todo lo que necesita es una impresora virtual que cree archivos PDF. También se llama
impresora virtual de PDF. Esta impresora virtual se usa en Windows del mismo modo que
cualquier otra impresora, con la diferencia de que la impresora PDF crea documentos PDF.

Más sobre el PDF24 Creator

¿Dónde puedo conseguir una impresora PDF para imprimir documentos en

PDF?
Desde esta página puede descargar gratis una impresora PDF fácil de usar. Haga click en
el link de descarga a la derecha de este artículo para descargar la última versión de PDF24
Creator, que instala una impresora virtual PDF para imprimir en PDF.

Para imprimir un documento de Word en PDF haga lo siguiente: esta impresora PDF tiene
una función Word a PDF. Abra PDF24 Creator y arrastre y suelte el documento de Word en
el área derecha de la ventana. El documento Word se convertirá a PDF si tiene instalado
Microsoft Word u otro lector de documentos Word.

Otro modo de imprimir el documento de Word en PDF es abrir el documento e imprimirlo

manualmente en la impresora PDF de PDF24. Así también imprime en PDF.

GRAVACIÓN DE DISCOS OPTICOS.-

A diferenza do que acontece cos discos duros, os discos flexibles ou as cintas magnéticas, o disco
compacto non almacena a información en forma de impulsos magnéticos, senon de pquenos
orificios practicados cunha luz de láser sobre unha superficie plástica , tras a cal hai unha capa de
aluminio que fai de espello. O disco compacto, compact disk ou CD foi introducido polas empresas
Sony e Philips en 1980, en principio para a distribución de audio dixital.Foi en 1985 cando se
introduciu por primeira vez o CD-ROM .Emprega unha luz de láser para ler a información e outra
de máis intensidade para escribila. A gravación nun disco compacto practícase nun soa pista
disposta en forma de espiral, unha pista que ten 5,7km de lonxitude. Nun CD-ROM pódense gravar
entre 530 e 700 Mb de información.A finais da década dos 90 popularizáronse os dispositivos de
gravación para ordenadores personais. Neles empréganse discos CD-R especiais recubertos dun
tinte orgánico que se volve opaco ao quentarse. O láser do gravador emprégase para quentar
(quemar) as zonas da pista, deixando marcas que ao ser opacas, reflicitirán menos a luz.
Un avance na capacidade de almacenamento do disco compacto foi o desenvolvemento do DVD
,incialmente vinculados ao almacenamento de películas de video dixital. O estándar permite gravar
polas dúas caras e incluir en cada unha delas dúas capas; a capa superior e semitransparente para

17
deixar pasar a luz de láser para que lea a capa inferior. O disco dunha soa cara e unha soa capa ten
unha capacidade de 4,7Gb , o de unha cara e dúas capas ,8,5Gb, e o de dúas caras dunha superficie
cada unha ,9,4 Gb e o de dúas caras e dúas superficies pode almacenar 17Gb de información.
XESTIÓN DO CONTIDO MULTIMEDIA. O VIDEO DIXITAL
Hai uns poucos anos o video dixital era case completamente descoñecido para a inmensa maioría da
poboación e o seu uso estaba restrinxido aos profesionais especializados. Sen embargo, hoxe
centenares de millóns de persoas descargan ou visualizan videos a través de Internet , e a creación e
manipulación de videos , tarefas para as cales xa non e necesario contar cun gran equipo,
extendéronse enormemente.
Os avances na capacidade de procesamento dos ordenadores e o incremento do ancho de banda para
o acceso a Internet están producindo una converxencia cada vez maior entre o modo tradiciona de
ver secuencias de video e o visionado a través de Internet.Esta evolución presenta dúas tendencias
complementarias:
-Cada vez máis se empregan monitores de TV ou cañóns de proxección para conectalos ao
ordenador e proxectar a través deles o seu contido; así, convértese nunha televisión ou incluso nun
sistema de cine doméstico. O desenvolvemento de interfaces de conexión de alta definición como el
HDMI(High definition Multimedia Interface) está contribuindo a fortalecer este proceso.
-Ao mesmo tempo, a televisión tradicional tende a volcar cada vez máis os seus contidos en Internet
o que fai posible ver calquera programa en calquera momento, independentemente da súa hora de
emisión. O desenvolvemento de sitios web que conteñen videos-como YouTube,entre outros-e que,
máis aínda, permiten a posibilidade de incrustar ditos videos noutras páxinas web, xerou una
profunda transformación da produción e consumo de películas, teleseries, noticias, programas,
reportaxes,...Habitualmente os videos que podemos visualizar nestos sitios web vánse descargando
a medida que se visualizan, unha forma de visionado coñecida como streaming.
Paralelamente ao gran desenvolvemento tecnolóxico que experimentaron os ordenadores persoais
nos últimos anos, unido a aparición de potentes aplicacións específicas, fixo posible que calquera
persoa, dotada dunha videocámara dixital, un ordenador medio e coñecementos básicos, poda crear
e manipular video dixital.
O video ao iqual que as fotos , gárdase en diversos formatos de arquivo. Un video está composto
por un conxunto de fotogramas que se suceden a un ritmo continuo; xunto á pista de video
almacénase tamén unha pista de audio que será leída simultáneamente pola aplicación ou
dispositivo encargado de reproducir o video. Pensemos que, en principio, o arquivo de video debe
gardar información de todos os fotogramas, co que dito arquivo será , en principio, extremadamente
pesado. Nos últimos anos desenvolvéronse potentes tecnoloxías e algoritmos de compresión de
video dixital que permitiron reducir considerablemente o tamaño destos ficheiros.

a)H.264/MPEG-4 e un dos formatos de compresión de video que máis se emprega hoxe en día para
a gravación e distribución de video dixital. O estándar para a codificación de video en discos Blu-
Ray e o cumplen diversos sistemas de video por setreaming como Vimeo ou YouTube.

b)AVI.- Un dos formatos máis populares e AVI (Audio /Video Interleaved-Audio/Videlo

entrelazados),definido e introducido por Microsoft a comezos da década dos noventa. O video AV I
organízase en pedazos alternativos de audio e video. Trátase dun formato contenedor, e decir,
especifica cómo organizar o audio e o video almacenados nel, pero non proporciona por sé mesmo
un mecanismo de compresión de video ou audio. Habitualmente, cando se importa ao ordenador
unha secuencia de video desde unha videocámara dixital , estra se grava nun formato denominado
Digital-Video ou DV-AVI,formato que prácticamente non inclúe compresión algunha e que ocupa,
polo tanto, unha grande cantidade de memoria; a cambio deso , o DV-AVI e máis cómodo e preciso
de editar que outros formatos comprimidos como o formato MPEG.

18
c)MPEG
En 1988, la ISO constituiu o grupo de expertos MPEG(Moving Pictures Experts Group) co
obxectivo de establecer un conxunto de estándares para a compresión e transmisión de audio e
video dixitais. Houbo varias especificacións MPEG sucesivas, con diversos graos de complexidade,
nivel de compresión e funcionalidades.
MPEG-1(1993):emprégase a miúdo en cámaras dixitais para capturar secuencias que sexan fáciles
de transmitir. Emprégase como mecanismo de codificación nos Video -CD (VCD), e o estándar de
audio MP3 e parte desa especificación.

MPEG-2(1995): emprégase nos DVD comerciais e en moitas transmisións de televisión vía satélite
,para aproveitar o ancho de banda comprimindo a información transmitida.A especificación admite
diversos códecs con taxas variables de compresión

MPEG-4(1998):e un formato contenedor flexible e que se emprega cada vez máis para a descarga
e o streaming de video por internet. Entre os formatos de arquivo que se especificaron baixo
MPEG-4 está o MP4.

d)FORMATOS DE APPLE.-
Entre os formatos desenvolvidos pola empresa Apple atópase QuickTime Video (ficheros.mov)
desenvolvido inicialmente en 1991 para ordenadores Macintosh e posteriormente adaptado para
cumplir coas especificacións de MPEG-4.Máis recentemente , Apple lanzou o formato M4V-tamén
baseado nas especificacións MPEG-4 formato de video para os dispositivos portátiles da empresa.
O gran desenvolvemento e aceptación no mercado que encontraron estos dispositivos fixo que o
formato M4V se esté empregando cada vez máis como contenedor de video comprimido.

e)FLASH VIDEO.- e un formato publicado por Adobe para transmitir video por Internet
empregando o reproductor Adobe Flash Player. O formato fíxose sumamente popular debido ao seu
uso en sitios web de visualización meidante streaming como YouTube, entre outros. Existen dúas
especificacións principais para Flash Video: os ficheiros FLV e os ficheiros F4V; estos últimos están
baseados no formato base para arquivos de medios da ISO , definido no marco da especificación
MPEG-4.

f)CÓDECS.-No video dixital e moi común referirse ao termo códec que e a abreviatura de
codificacor-decodificador. Un códec e unha forma de comprimir e descomprimir arquivos dixitais ,
fundamentalmente de audio e video . Xeralmente o uso de códecs para comprimir o arquivo e facelo
máis pequeno implica unha perda de calidade maior ou menor. Existe unha gran variedade de
códecs, moitos deles definidos no marco de MPEG para cumprir con as súas diversas
especificacións. Algúns dos máis coñecidos , que cumpren coa especificación MPEG-4 son
H.264 ,DivX e Xvid.

*O video dixital está composto por fotogramas que se reproducen a un ritmo continuo .Xunto á
pista de video , existe unha pista de audio que e leida pola aplicación ou dispositivo encargado da
súa reproducción.

COMPRESIÓN DA INFORMACIÓN.-
En moitos casos, a información que almacena un ordenador en algun dos seus soportes contén
patróns repetidos: puntos nunha foto coa mesma cor, secuencias de bytes ou bits que se repiten, etc.

19
Os métodos de compresión de arquivos reducen o tamañao que ocupa un ficheiro ou conxunto de
ficheiros ou unha estrutura de carpetas e subcarpetas eliminando patróns repetidos ou sustituindo os
símbolos máis habituais por representacións máis curtas e os menos habituais por representacións
máis longas da información.
Existen diversos algoritmos e formatos de arquivos comprimidos. Os máis habituais en sistemas
Windows son .zip e.rar. Para comprimir un arquivo, carpeta ou grupo de arquivos ou carpetas en
Windows no formato .zip faremos o seguinte:
1.Seleccionamos o arquivo facendo clic sobre él ou se son varios, facendo clic sobre cada uno deles
mantendo pulsada a tecla Ctrl.
2.Facemos clic sobre un calquera dos arquivos seleccionados co botón dereito e no menú contextual
seleccionamos o comando ENVIAR a e CARPETA COMPRIMIDA (en zip).
Para descomprimir un arquivo ZIP faremos doble clic sobre él;Windows permitiranos así visualizar
o seu contido nunha nova ventá do Explorador de Windows. Para extraer ou descomprimir a súa
información, faremos clic na opción Extraer todos los archivos da ventá.
O formato .rar e un formato propietario que baixo sistemas Windows pode crearse e manipularse
cun programa coñecida como WinRAR que dispón dunha versión de avaliación para 30 días. Outras
alternativas para o uso de formatos comprimidos libres son aplicacións como 7-zip.

20