Art Of Assassination Trilogy #1: Unveil [UNDER MAJOR EDITING]

by JhasMean_

Art of Assassination Trilogy #1: Unveil

X's life is full of mystery. Who killed her mother? Why did they kill her mother?
Maraming katanungan ang buhay niya na pilit niyang inaalam at sinasagot. Namuhay
siya bilang isang assassin sa Black Rose, at yun ang nagging unang hakbang niya
upang malaman ang lahat ng misteryo sa kanyang buhay. Until the bullet pierce the
wrong person.
Herself.
Wala sa plano niya ang makilala si Craig Michael Ybañes. At ngayon, ang buhay niya
na nababalot ng misteryo at katanungan ay nadagdagan pa ng mas marami pang
problema. Gusto niyang iligtas ang sarili sa gulong abot ng pagdating ni Craig,
pero may isang bagay na pumipigil sakanya upang gawin ito.
Magawa niya bang mabuksan ang misteryo sa kanyang buhay? Magawa niya kayang
makawala sa piling ng isang taong nais niyang makasama.
Assassination is an art. An art of destroying someone. Their dreams and hopes.
An art that no one wants to know.

=================

[Edited] Prologue

Prologue:

I'm confused....

I'm trained to be like this.

I want to be like this.

But I can't accept that....

I'm destined to kill you.

***

Beauty, sexiness and intelligence.

Nasa kanya na ang lahat katangian hinihiling ng sinumang babae.

But there's one thing that she have that no one wants to possess.

The power of killing a person.

I pulled the trigger in this man's head and turn around when he fell down; I
immediately contact someone and told them that I'm finished with my work.
"Mission accomplished."

"Good job X."

Who am I?

I'm X and I can be who you wanted me to be.

A friend, a lover, a dream, a nightmare, or your reaper.

I have your life in my cold hands, nasa sa inyo ito kung babawiin niyo ito or leave
it in it's coldness.

Because for me....

Pulling the trigger is like taking a deep breath of fresh air.

Either way you don't have a choice, because I'm your beautiful nightmare.

Just sit back, relax, and get ready to be killed.

=================

[Edited] Chapter 1

♣♣ Chapter One♣♣

Craig Michael Ybañez

I woke up with the sun hitting on my face, isang mahinang ungol naman ang narinig
ko mula sa katabi ko, "Good morning." Saad niya at hinalikan ako sa labi.

"Good morning." Bumangon ako mula sa kama at sinuot ang damit ko, "Where are you
going?" Tanong ng babaeng kasama ko at bumangon, as much as I wanted to claim her,
hindi na pwede dahil may gagawin pa ako sa Opisina.

"Work. Thanks for the night." Kinuha ko ang gamit ko at umalis na.

**Dark Chevalier: headquarters.

Dark Chevalier... Isang malaking agency company sa Pilipinas, pinakamalaki, at

pinakatago, karamihan lang ng nakakaalam saamin ay ang gobyerno at ang mga ibang
agency company na ginagamit namin bilang front. Dito sa Dark Chevalier ay tinetrain
ang mga kalalakihang nakitaan ng potential habang sumasabak ng training sa
military, para makapasok dito, itetest ang vitals at kakayahan ng irerecruit nila
galing sa military at idadaan sa matinding initiation, isa na ako don, at isa din
ako sa top agent ng kompaniyang ito.

Nadaanan ko ang initiation area, may dalawang lalaking tinuturukan ng isang klase
ng chemical sa katawan na kapag kumalat sa dugo mo, unti unti kang pahihirapan,
bibilis ang tibok ng puso mo, mahihirapan kang huminga, mahihirapan kang gumalaw,
mamanhid ang buong katawan mo... Para kang pinapatay. But you have to pass that
initiation para makapasok sa organisasyon na ito.

Pagdating ng department ko, binati nila ako kagad.

"Good morning Craig." lumapit

sakin si Jasmine, ang pinsan ko. She's one of our agents here, sa experiment
department siya. She sometimes is the brain behind all our missions. We don't
usually accept woman in the company, but Jasmine, made us an exemption.

"May meeting?"

"Yes. Importante daw."

"Tungkol saan?"

"Sa hinahawakan mong kaso." tumungo na lang ako at dumiretso sa conference room.

"You're late."

"Puyat ako." umupo na ako sa pwesto ko at nginisian sila.

Makahulugang nginisian naman ako ni Matthew na partner 'ko sa kasong hawaka 'ko
ngayon at saka tumango, "So what do we got here?"

"This." pinasa nila sakin yung black envelope na may seal ng isang knight.
Chevalier: knight.

Binuksan 'ko ang laman ng envelope at nakalagay doon ang information tugkol sa
hawak 'kong misyon, inisa isa 'ko ang bawat pahina na nakalagay doon, ngunit ang
pinakahuling nilalaman nito ang nakakuha ng atensyon 'ko.

"E is dead."

"You better explain to me how the hell did that happen." Matigas na sabi 'ko
sakanila.

"Yan din ang inaalam namin."

Si E ang kasong hinahawakan ko, hindi lang basta bastang kaso ito, mahirap na
mission, I've been holding this case for eight months, pero hindi ko siya mahuli
huli. I once almost caught her, but she slept right away from me.

"Are you sure it's her."

"Yes. We ran a DNA test mula sa sample ng dugo na nakuha namin dati. And it
matched." So it really is her. But how on earth did this happen?

Jasmine Sophia Andrews

Pagdating 'ko sa classroom ay may mga nag-iingay,

nagsusugal, nag-aaway at naghahalikan na mga estudyante. Parang hindi ako pumasok

sa klase parang bar ang napuntahan 'ko dahil sa mga pinag-gagawa nila, wala na
akong panahon pa para sawayin sila dahil hindi naman sila makikinig at
ipagpapatuloy lang din ang ginagawa nila, at isa pa wala din naman akong pakielam
sakanila, naupo na lang ako sa aking karaniwang pwesto at tumingin sa may labas
inisip ang nalaman 'kong balita kanina sa Dark Chevalier nang bigla 'kong
naramdaman ang pagbukas ng pinto, dumating na pala si Ma'am Mendez, siya ang
adviser naming na tinuturuan din kami sa Physics at Statistics.

Nagsimula ng mag-discuss si ma'am, kinuha 'ko ang notebook 'ko at sinulat ang mga
sinasabi niya ng ma-bored ako at itinigil na ito, naiintindihan 'ko naman kahit
hindi 'ko sinusulat, nakakapagod pa, napatingin ako sa mga kaklase 'kong
nagbubulungan sa likuran, bigla kasi silang nanahimik, eh kadalasang sila ang nag-
iingay dito sa klase, at kaya naman pala, nagpa-plano sila na batuhin si ma'am ng
tennis ball, pipigilan 'ko n asana sila kaso ay naibato na ni Theo ang bola.

Napapikit ako saglit at pagmulat 'ko ay isang galit na Ma'am Mendez ang gumulat
sakin, hawak hawak niya ang bola sa kamay niya at mukhang hinahanap kung sino ang
bumato nito, malakas na pinalo niya ang lamesa dahilan para mapatigil ang mga
kaklase 'ko sa pagtawa.

"Akala niyo ba ay nakakatawa ang ginawa niyo!?" Gulat kaming lahat na tumitig
sakanya at ng tila ba'y sinapian si ma'am ng kung ano ay kumurap kurap siya at
inosenteng tumawa, "Ha! Ha! Ah, eh, ano... Hindi niyo ba alam na delikado ito, sa
susunod wag

na muna kayong maglaro ng bola sa loob ng classroom, ha?" At saka niya itinuloy ang
pagsusulat sa board, at ganon din ang mga kaklase 'ko sa kani-kanilang mundo.

Ibinalik 'ko na langang tingin 'ko sa bintana, parang may split personality lang si
Ma'am Mendez, kanina lang ay galit tapos biglang babawiin, kung hindi niya
pagsasabihan ang mga estudyante niya ay hindi ito titino. Well, hindi 'ko din naman
masisisi si Ma'am kung puro kalokohan lang ang ginagawa ng mga ito, dahil kahit
anong kalokohan naman ang gawin nila ay hindi sila paalisin ng eskwelahan dahil may
mga pera ang mga ito at nababayaran ang principal. Pinaglaruan ko ang ballpen ko at
inalis sa isip 'ko ang pagiging hindi patas n gating society at ibinalik sa aking
isip ang mga nangyari kaninang umaga.

"Hey, nabasa niyo na ba yung headline, patay na daw yung babaeng assassin, grabe
nga eh, tignan niyo."

Napatingin ako sa mga nag-uusap at nasilip ko ang hawak nilang newspaper. Oo, grabe
ang nangyari kay E, hindi ako makapaniwalang patay na nga siya. Una, sinong pumatay
sa kanya? Kasi kung nagawa niyang patayin ang napakagaling na assassin na 'to, that
person must be bigger and stronger than her. At isa pa, that person must be smart
para magawa niyang sumama sakanya si E. I'm not curious how that person killed E,
what I'm curious about is, who is that person?

Nawala ako sa iniisip ko nang tawagin ako ni ma'am Mendez at pinasagutan ang isang
problem sa board, ako ang tinawag niya dahil ako lang naman ang nakikinig at
sumusunod sa kanya eh. Maybe you're curious kung

bakit nag-aaral pa ako? Bata pa naman ako, I'm eighteen years old, simpleng
estudyante lang naman ako hanggang sa personal akong kausapin ni Mr. Chevalier para
sumali sa Organisasyon nila.

Pero para makapasok sa Dark Chevalier ay kailangan graduate, so for two years ay
natapos ko ang pag-aaral ko, I had a degree in college. Pero pumapasok pa din ako
sa eskwelahan para maging front ko lang, at isa pa, madaming nakapaligid samin ni
kuya na hindi alam ang tungkol sa trabaho namin. So we need to keep our front.

Bumalik ako sa kinauupuan ko nang matapos na ako sa sinasagutan ko, and again,
another compliment from Miss Mendez dahil nasagot ko ito ng tama. Bumalik ako sa
tingin ko sa labas at pinanood ang mga player ng soccer doon, may isang lalaking
kumaway sa akin at tinanguan ko lang ito. Si Kein, ang kapatid ni Kuya Craig, half
brother perhaps, anak siya ng asawa ng kapatid ng papa ko sa ibang lalaki, dahil
nakapangasawa ito ng iba nang mamatay si tito.

"Andrews." si Miss Mendez.

"Yes Miss?"

"Ikaw na lang ang natitira dito." Napatingin ako sa paligid ko. Wala na palang
estudyante. Hindi ko nanaman siguro namalayan na nag-bell na. Nalunod nanaman
siguro ako sa mga iniisip ko.

"Ah. Sorry po may iniisip po kasi ako eh."

"Okay lang, ay oo nga pala, congrats sayo, ikaw ulit ang Top One ng klase, keep up
the good work."

"Thank you po." si Miss Mendez, kahit minsan eh parang nawi-wirduhan ako sa kanya
ay malapit ako sa kanya, simula kasi ng lumipat ako dito ay siya agad ang
umasikaso, kasi, simula't sapul, loner na ako. Not that I'm anti-social,

it's just that I'm just not into faking my personality para lang makihalubilo sa
iba.

Sumabay na ako kay ma'am paalis ng room at kinausap niya din ako tungkol sa plano
ko sa college, I told her that I haven't planned anything now, wala pa naman talaga
akong naiisip eh, besides, may degree na ako, baka pekein ko na lang ang pag-alis
'ko ng bansa at sabihing dun ako nag-aral, and come back after four years at doon
ko ipapakita ang degree 'ko.

Nag-excuse koa kay ma'am nang may tumawag sa telepono ko, "Nasan ka?" Bungad sakin
ni Kuya Craig.

"School. Why?"

"I found something. We need you here." And then he ended the line. Napabuntong
hininga na lang ako at naglakad papuntang back exit ng school, inakyat 'ko ang
pader at doon lumabas. Cutting class.

Craig Michael Ybañez

What a mess? Pinaikot 'ko sa daliri 'ko ang ballpen, habang nakatitig sa litratong
nakuha naming sa isang CCTV camera sa hotel kung saan magaganap ang sana'y susunod
na misyon naming.

"What is so importa- How on earth is E there?" Gulat

na tanong ni Jasmine nang Makita niya ang kanina pa naming tinititigan na screen.

Lumapit sa monitor si Jasmine at may kung anong control ang ginawa doon, Pinlay
niya ang video at pinauli-ulit ito, and when she was satisfied, nakakunot na
humarap siya samin. "There's no way it's edited. Pinag-aralan 'ko ang oras, ang
lugar, ang bawat kilos. Lahat, and look at the clock on the lobby, it says 10:45 in
the morning and the date was the same as today."Sabi niya at zinoom sa digital
clock na nakalagay sa lobby ng hotel.

"But we found her body. It's an enough evidence para mapatunayang patay na siya."

"The blood sample we got even matched hers."

Naupo si Jasmine sa tabi ni Eron at kinuha ang kapeng iniinom nito. She was in her
deep thought nang parang bigla na lang siyang may naisip, "Remember the day we got
her blood sample, hindi naman kayo ang nagbigay sa research department ng dugo
niya, someone delivered that to them. What if it's all been planned? What if E was
just trying to confuse us? Besides, no one ever said that evidence doesn't lie."
"But why perform such a complicated trick?" Asked Matthew.

"To cover the real motive."

***

Agad na nagplano kami para mahuli si E. If Jasmine's conclusion is right, then we

have to be ready. Ang naisip kasing dahilan ni Jasmine kaya nagpanggap si E na
patay na siya para mas mabigyang atensyon naming ang taong posibleng pumatay ditto,
making us more curious about her case at mawala sa isip naming ang iba pa naming
kaso. And one of the cases that she wants us to forgot is Mr. Fritz' case.

Mr.

Fritz is a big time politician and businessman, madami siyang kalaban sa pulitiko
at lalo na sa negosyo, one of them is Sterl Ocampo, isa sa mga kakumpitensya niya
sa business at ang natalo niya noong nakaraang eleksyon, Mr. Fritz, received many
death threats simula nang matapos ang eleksyon, and he asked for our help na
protektahan siya.

Maybe Sterl Ocampo, hired E to kill Mr. Fritz. Ang ipinagtataka 'ko lang. She can
easily kill Mr. Fritz even without lifting a finger, but does she have to create
such a façade and try to make us confuse. Gaya nga ng tanong ni Matthew, why does
she have to perform such a complicated trick? Maybe, Jasmine's right. There's
something more we need to know.

"Remember to stick to the plan. When you see E shoot her with the tranquilizer.
Don't ever kill her, or I will kill you instead."

Pagdating naming sa hotel ay agad na pumunta kami sa kanya kanya naming mga
position, labing tatlo kaming nanndito, apat kaming aakyat sa Hotel room ni Mr.
Fritz at e-escort-an siya papunta sa press conference na pupuntahan niya ngayon.
May apat akong pinapwesto sa may lobby. Tatlo sa basement parking at dalawa na
nakapwesto sa kabilang building, our sniper.

Paglabas naming ng elevator ay isang babaeng nakasalamin at may dala dalang

maraming papeles ang nakasalubong namin, nabangga siya ng isa 'kong kasama kaya
naman tinulungan niya muna itong pulutin ang mga gamit niya. Bago pa akmi makalayo
ay muli akong lumingon at tinignan ang babaeng nakasalubong namin, she took off her
glasses and smile.

Just after the elevator closes, a loud gunshot covered the whole floor of this
hotel, agad na naalerto at tumakno kami papunta sa hotel room ni Mr. Fritz, and as
we entered the hotel room, there we saw her.
"E."

"I guess I'm busted." She dropped her gun and put her hands behind her back.

Sa lugar, hindi kalayuan sa kinapu-pwestuhan ni E ay ang nakahandusay na katawan ni

Mr. Fritz.

=================

[Edited] Chapter 2

Chapter 2

Pagdating naming sa agency ay tahimik na sinalubong kami ng mga kasamahan naming.

Hindi sa hindi kami masaya na nahuli naming si E. But we failed in our job to
protect Mr. Fritz, and capturing E won't compensate anything.

Agad na binigyan ako ng malamig na tubig ni Jasmine, she tap my back and gave me a
reassuring smile, "At least we caught her. Dinala na siya nila Matthew sa
Interrogation room, gusto mong pumunta?" Tanong niya sakin, isang tango lang
nagging sagot 'ko sa kanya at nagtungo na kami sa interrogation room.

Nagkagulo ang lahat at sinilip ang loob ng interrogation room. Sino bang hindi
magkaka-interes na panoorin ito, we've been handling this case for almost a year, E
made our work challenging and miserable, it's a relief for many na nahuli na namin
siya.

Pumasok na

si Matthew sa loob at naupo sa tapa ni E. He started asking questions, kung saan

siya nagmula, kung sino ang may hawak sakanila, kung ilan ba sila. He asked so many
questions but none of them was answered by E. Inip na hinintay 'ko siyang magsalit
ngunit tinutukan na ito ni Matthew ng baril ay tila wala pa rin itong imik.

"Go on. Pull the trigger." She said without a hint of fear in her tone. Umiling ako
at pumasok sa loob ng interrogation room, nakangising tumango sakin si Jasmine mula
sa salamin dito sa interrogation room.

Napabuntong hininga si Matthew at naupo sa gilid ng lamesa, "You're Craig." Sabi ni

E na ikinagulat naming lahat.

"You look exactly like your father." Nagtangis ako ng bagang at tinitigan siya ng
abuti, "How did you know my father?" Isang tanong na alam 'ko naman ang sagot.
"Some place I know." Isang mapaglarong ngisi ang ibinigay niya sakin, nag-iwas ako
ng tingin at napansin 'kong lahat ng kasamahan 'ko ay nagtataka sa sinabi ni E.
Tinalikuran 'ko siya at malalim na bumuntong hininga, napatingin ako kay Matthew at
tanging tungo lang nagging sagot niya sakin. Siya ang isa sa mga kakaunting taong
nakakaalam tungkol sa ama 'ko.

I can't be distracted by such useless thing, I captured E and that is what's

important. Muli akong humarap kay E at kinuha ang baril na nakakabit saakin at
tinutoik ito sakanya, ngunit hindi tulad ni Matthew ay ipinutok 'ko ito sa braso
niya, naramdaman 'ko ang pagka-gulat ni Matthew sa ginawa 'ko, but my patience
over, and if she won't talk, I might as well torture her, baka kahit kakaonti ay
may ibigay pa

siyang impormasyon samin.

Pero mali ako, dahil kahit kaunting sakit ay wala akong nakita sakanya, tila ba'y
wala lang sakanya ang tama ng bala, "Bakit kaya hindi mo sa ulo 'ko iputok yan,
baka sakaling masaktan ako." Saad nito at saka ngumisi.

Hindi makapaniwalang nilapag 'ko ang baril sa lamesa at sumandal ditto, "Bakit kayo
pumapatay?"

"Dahil ang hustisya sa Pilipinas ay para sa mga may pera na lang at hindi
napaparusahan ang mga tunay na masasama." Galit na sagot niya sakin, "You kill
people. Is that your definition of justice?"

"Mata sa mata ang laban, Ybañez."

"That's not justice, kung ang hustisya sa inyo ay pumatay at manira ng pamilya,
then you're nothing but just like them."

"Maaari. Pero mas madami silang pinatay, hindi lang isa o dalawa, mahigit pa sa
inaakala mo at sa bawat taong pinapatay nila ay isang pamilya rin ang nasisisra
nila. Hindi na masamang makasira ng isang pamilya at kumitil ng isang buhay kung
ang kapalit naman nito ay ang isang bansang malaya sa mga taong ganid at sakim sa
kapangyarihan." Sinubukan 'kong pigilan ang sarili 'ko sa pagkuha ng baril at
iputok ito sa ulo niya.

"Pano niyo iyon nagagawa? How can you just easily kill a person, what kind of
people are you? I feel so disgusted."

"Paano namin nagagawa? Parehas kung paano nila nagagawang pumatay ng inosenteng
tao. Walang puso at walang awa." Saad niya at biglang ibinato niya ang posas na
kanina lamang ay nakakabit sakanya. Kukunin 'ko sana ang baril sa tabi 'ko ngunit
naunahan niya ako at agad na itinutok ito sa akin, naramdaman 'kong

pumasok si Jasmine at ang iba pa naming kasamahan ditto sa interrogation room at

tinutok ang baril kay E.

Kalmadong tumayo lang ako sa pwesto 'ko at muli siyang tinanong, "At 'pag napatay
niyo na sila? Anong pakiramdam?"

Malungkot na ngumisi siya sakin na hindi pa din binababa ang baril at sumagot, "Yun
ang pagkakaiba naming. Dahil kahit ilang beses naming itatak sa isip naming na
masama sila ay nakokonsensya pa din kami sa pagpatay sakanila. But then we come to
realize, why would we feel guilty? Dapat ay maging masaya kami dahil nailigtas
naming ang iba pang dapat ay mabibiktima nila. And we breathe a fresh air." Ibinaba
niya ang baril at akmang susugurin at kukuhain 'ko n asana ito sa kanya nang itutok
niya ito sa kanyang sentido, "And then we die in our own hands because of that."
Then the next thing I knew, a loud gunshot covered this whole room and E's body was
lying on the floor swimming in her own blood.

Hinayaan 'ko na sila Eron na umasikaso sa bangkay ni E, I will not dare lay a
finger on that disgusting person, that if she's even worthy of being called a
person, "Aminin mo kuya, may tama din naman sa sinabi niya."

"What she said? Yes, there is. But what they do? Maling mali ang lahat. No one has
the right to kill a human being."

"Wala namang pinagkaiba ang ginagawa natin sa ginagawa nila. Ang nag-iisang
pinagkaiba lang ay may sinusunod tayong batas. Batas na hindi rin naman patas para
sa lahat. Kasi kung iisipin din naman natin, laws are not made to be fair, dahil
gustuhin man natin o hindi, lagi itong may papanigan, and the ugly

part is, maling tao lagi ang pinapanigan ng batas.

Jasmine Sophia Andrews

Nang matapos kaming mag-usap ni kuya ay sinabihan niya akong tulungan si Eron sa
mga kailangan pa naming gawin. Dumiretso na ako sa Autopsy area at nag-suot nang
lab gown at gloves upang tulungan si Eron sa pag-exam-in niya sa bangkay na ginamit
ni E.

"Where did you put her body?" Tanong 'ko sakanya habang nakatingin ito sa screen
kung saan nakikita naming ngayon ang mga patunay na piaretoke ang mukha ng taong
hawak naming ngayon.

"Morgue. But I'm pretty sure she's in hell right now, taking over Satan's
position." Saad nito at saka mahinang tumawa, umiling ako sakanya at sumandal sa
lamesa malapit sakin, "Is there a way we can know her real face?"

"There is. But it will be a lot of work." Napangiti naman ako sa sinabi niya, "Then
let's do it."

Napailing si Eron at inaya akong pumunta sa sarili niyang laboratory, Eron is a big
shot in this Agency kaya kung anong kailangan niya ay ibinibigay sa kanya, from the
gadgets and all, parang si kuya lang, lahat ng klase ng baril meron si kuya mula sa
pinaka-basic kind of guns hanggang sa pinaka-hightech. First time 'kong makapunta
ditto sa laboratory ni Eron at sobrang namangha talaga ako, dahil mula sa latest
computers ay meron siyang holographic euipments.

"You didn't tell me you have this kind of things." Saad 'ko sakanya at nilibot ang
kamay 'ko sa buong lugar na para bang tinuturo sakanya ang bawat equipments.

"You didn't ask." At saka siya nagkibit balikat, may ginawa siya

sa harap ng computer, sinilip 'ko iyon at nakita 'ko ang photograph nung bangkay na
hawak namin, may pinindot siyang button sa keyboard at unti unti ay parang nahati
into different layers yung katawan, he swayed his hands at biglang natanggal ang
isang layer nito at ang naiwan ay ang isang part na lang and then when I realized,
yung muscle na lang yung naiwan. It zooms on the face hanggang sa muli ay may
pinindot siyang button at nagkaron ng random face features.

"The randomize face will stop kapag nakahanap na ito ng pinakamalapit na face
feature depending on the person's bone structure and muscle structure, posibleng
makuha natin ang tamang itsura at possible ding hindi." Paliwanag nito sakin, unti
unting tumitigil ang pagra-randomize nung facial structure starting from the eyes.

"Ilang percent ang chance na makuha natin ang correct face niya?" Tanong 'ko naman
sakanya nang matapos na ang process, he printed the copy at hinintay itong lumabas
sa printer, "sixty-forty."

"Sixty percent ang chance na tama?" He gave me a copy of the printed picture, the
girl was beautiful, and she looks like someone I've seen before.

"She's a beauty." He commented, "Oh, and from your question, the chances of getting
the right face are forty percent." I move my eyes heavenwards, why did I insist of
doing this again? Natawa na lang siya sa reaction 'ko at pumunta na kami sa
conference room para ipakita ang resulta ng aming ginawa.

Craig Michael Ybañez

Isang lingo na ang nakalipas simula ng ibigay sakin nila Eron at Jasmine ang nakuha
nilang resulta sa 'Appear' a kind of technology

our agency have to identify the face of an unknown body we recover from a crime
scene. At sa isang linggong iyon ay wala pa ding kumo-contact sa mga sub agencies
na hawak namin na nag-release ng photograph sa press.

"Maybe we had the wrong face, besides forty percent lang ang meron tayon." Saad ni
Eron at sinarado na ang laptop niya, katatapos lang naming makipag-usap kay Marcelo
Chevalier, ipinaliwanag namin ang sitwasyon ng kaso namin, that our case is a
failure.

Tumango na lamang ako sa sinabi ni Eron at lumabas na kami ng conference room,

nagpaalam ako sakanya na aalis na muna ako at susunduin 'ko si Jasmine sa kanyang
eskwelahan, wala kaming masyadong trabaho ngayon sa agency dahil ang hawak naming
kaso ay napunta nanaman sa dead-end, dahil simula nang mamatay si E, ang nag-iisang
lead naming tungkol sa Black Rose ay nawala na din.
Pagdating 'ko sa eskwelahan ni Jasmine ay agad 'ko siyang tinawagan upang ipaalam
na nandito na ako upang sunduin siya. V.E Castellar High, the school of Elysse,
Eron's Ex-fiancee.

Sumandal ako sa pinto ng sasakyan 'ko habang hinihintay si Jasmine nang may narinig
akong isang boses, "Sigurado ba kayo sa sinasabi niyo? Kung ganon, ipapasa 'ko na
lang po sa inyo ang address 'ko at doon na lang po tayo mag-usap. Maraming salamat
po." Tinitigan 'ko lang ang isang babaeng hindi katangkaran, pero hindi din maliit,
she's actually quite tall for a girl, payat, may suot na salamin, naka-long sleeves
na pula at mahabang palda na pale green, a perfect definition of geek, gaya nga ng
sabi noong nasa highschool pa lang ako.

Ibinaba niya ang telepono at nagsimula nanamang may tawagn nang ilang saglit lamang
ay napansin niya atang may nanonood saknya, lumingon siya sa pwesto 'ko kaya naman
agad niyang ibinaba ang kanyang telepono, "What did you hear?" Tanong niya sa isang
seryosong tono, looks like our nerd is not that pathetic at all.

"Nothing that would make me interested." Sabi 'ko dito na ikinakalma naman nito,
"Bakit ka kasi dito pumwesto? Nagulat tuloy ako sa'yo." Mahinang tinawanan 'ko siya
at sumagot, "To pick someone up. And just to inform you, this is a parking lot."
Tinalikuran 'ko siya at nagsimulang buksan ang pinto ng sasakyan 'ko nang matanaw
'ko si Jasmine sa di kalayuan. Sumakay na ako ng sasakyan at pinaandar ang makina
nito, tumigil pa muna si Jasmine upang kausapin yung babae kanina, professor niya
ata. I'm pretty sure; no one's listening to her class. Ilang minuto lang ay
nagpaalam na si Jasmine sa professor niya at sumakay na sa passenger seat. Malawak
na ngiti ang binungad niya sakin at pumalakpak.

"What's with the smile?" Tanong 'ko sakanya at imbis na sagutin ay itinapat niya
lang saakin ang cellphone niya, a message was on the screen, it's an address.

"What am I going to do with that?" Kunot-noong tanong 'ko sakanya, "This address is
where Amanda Espelimbergo lived."

"Who is she?" I asked again habang tina-type 'ko sa tablet ang address na sinabi
niya, "Our lead."

=================

♣♣Encounter.♣♣

♣♣Encounter.♣♣
X' POV:

sa mundong ginagalawan natin.. Hindi tayo nakasisiguro kung sino ang kakampi o kung
sino ang kaaway, lahat, kaya kang lokohin.

"umalis na kami! Ano pa bang kailangan niyo?" sabi ni mama sa mga lalaking malalaki
at nakakatakot.. Masasama

"i want your child."

"hindi niyo siya makukuha!"

nagalit yung lalaki, kaya walang kaawa awa nilang binaril ang mama ko.

Tumakbo ako palabas ng kwarto at sinipa sila.

"umalis ka dito! Masama ka!" tinignan ako nung lalaki at akmang papatayin ako..
*bang*

"X!"

"what?"

"may mission daw tayo ngayon.."

"who?"

"isa sa kanila."

pumunta kami ng head quarters..

Yung head quarters namin, nasa may lumang building ng school na pinagtatrabahuhan
ko, underground.

"who is it?"

"Mr. Fritz.. Yung asawa niya.. Nalaman nitong nambabae siya, and he want him and
his mistress, dead."
see how people can easily betray you? Wala ka dapat pagkatiwalaan.

"okay. When?"

"tonight, at Pherj Hotel."

i can't wait.. I'm craving for his blood, i want him dead, just like how he killed
my Mother!

If just Beau's mother not there that night, i maybe not be here, seeking for
justice.

Bago ako makaalis sa conference room namin, pinaiwan ako dito ni Beau..

"why did you fail?"

"sorry.."

"how can you forget such a detail X." she said in her cold, distant voice. Parang
patay.

"..."

"in these kind of situation X, we should not fail. Understand?"

"yes, Beau."

"and as your punishment." she pick up her gun na naka-strap sa legs niya..

Pinikit ko lang ang mata ko.

*bang*

she shot me in my arms.

"now, get back to your work."

i bow to her and left. Pumunta ako sa kwarto ko dito, kinuha ko yung first aid,
mag-isa kong tinanggal ang bala na nakabaon sa braso ko, at binuhusan ito ng
alcohol..
Wala na akong nararamdaman.. Wala dapat akong maramdaman.

**Pherj Hotel: 10:00 PM**

inihanda ko na ang mga gagamitin ko mamaya..

Isang sniper.. Nilagyan ko 'to ng lens, para makita ko kung ano yung mga nangyayari
thru walls, nasa kabilang venue hall kasi ako mamaya pag pinatay ko sila.

Sinet ko na lahat don, gumawa din ako ng tatlong maliliit na butas para dun ko
itatapat yung baril, my sniper is a specialized kind of sniper, sobrang liit at
sobrang bilis nito pag naibaril na.

Pumunta muna ako sa pangyayarihan ng event ni Mr. Fritz, kailangan makahanap ako ng
anggulo.
Nakita ko din sila Craig. This will be fun.

Nung

nakabisado ko na ang setting ng venue hall nila, umalis na din kagad ako.. Dinaanan
ko si Craig at binulong na..

"game over."

he turned around to see who whisper that to him, but i hurriedly get into a crowd
of people.

Craig's POV:

"are you sure, she'll be here?"

"hundred and one percent, Craig."

hindi na lang ako nagsalita pa, nagsimula na akong hanapin kung nasan man dito si
X. She'll be targeting Mr. Fritz.
"game over." a lady whispered to me. That voice. Hinanap ko kagad kung sino ang
nagsabi non, pero hindi ko makita, ang dami masyadong tao.

May nakita akong babaeng palabas ng hall, a sexy and sophisticated girl.. Susundan
ko sana siya, when it blacked out.

Lahat ng tao nagkagulo.

"hey.. What's happening? Bakit nag-black out?"

"buong hotel, Craig, makiramdam ka lang, andiyan na si X." sinuot ko yung salamin
ko, it's a night glass.. Ginagamit para makakita sa dilim.

After 20 minutes, naayos na din ang electrical problem.

"did you fi--"

"KYAAAAAAH!" a girl shrieked, hinanap ko kung nasan 'to at nakita ko na lang na..

Nakahandusay si Mr. Fritz at ang isang babae.. May naiwanang papel sa gilid, isang
itim na papel kinuha ko ito at binasa... at katulad ng dati... may isang itim na
rosas sa gilid nito.

'X'

"get into position, X might still be here!"

umalis na ako sa hall, tinawagan ko sila Jas na pumunta dito para maayos ang
bangkay ni Mr. Fritz.

Saktong paglabas ko ng venue hall..

May isang babaeng lumabas din sa kabilang venue.. Yung babae kanina.
Tumingin siya sakin.. And smirk. X.

Nagsimula na siyang tumakbo paalis, sinundan ko siya.

I won't let her escape.

Jasmine's POV:

nakadating na din kami sa crime scene, yung mga tao kanina, hindi namin hinayaan
makaalis muna, dadaan muna sila sa isang interrogation, samantalang dito, hindi
muna namin hinayaang makapasok ang ibang tao, kahit ibang mga investigator.

I put the gloves in my hands and start working.

Una ko munang ginawa, kinuhaan ko muna ng litrato ang bangkay, at kung ano pang
makita kong pwedeng maging clue..
Sa letter naman na iniwan ni X.. Wala akong nakitang fingerprint.

"Eron may nakita ka ba diyan?"

"wala eh.. Tapos ka na ba diyan?"

"yup. Tara, let's examine the body, excited ako."

umalis na kami at pumunta na ng lab..

Nakuha nanamin yung bala sa dibdib ni Mr. Fritz tsaka nung babae..

Nalaman din namin na, mistress niya pala to. Tsk. I think he deserved this.

Ewan! Pero kahit naman deserve niya 'to, wala namang may karapatang, bawiin ang
buhay ng tao.
Ohwell wishing well. Andito ako

ngayon sa firing area.. Nandito ang iba't ibang klase ng baril, from simple guns to
specialized one.

I tried on snipers.. Riffle to be exact.

I first tried the m700 at pinaputok ito sa isang tubig.. Nung natapos chineck ko
yung bala, hindi nagmatch sa nakuha namin..

I tried several sniper, and finally nalaman ko din, dumiretso ako kay Eron and
nireport ko lahat.

"any news about the weapon?"

"yup. Nalaman kong isang ak-74 sniper rifle ang ginamit niya, nagmatch yung ginamit
niyang bullet sa tinest ko, positive. Eh kay Mr. Fritz may nalaman ka?"

"wala naman, bukod sa, 16 years ago may negotiation pala sila ni Mr. Sterl.."

"about saan?"

"hindi pa namin nalalaman, basta ang nalaman ko lang is naging partners sila,
nothing more nothing less.. Yung mga nasa research department inaalam na din kung
ano yung nagyari 16 years ago.."

"eh yung babae?"

"si Amanda Raymonds.. Kasama din siya nila Fritz, 16 years ago.. Ang inaalam namin
ngayon.. What really happened 16 years ago."

tinakluban nanamin sila at nilagay sa parang drawer na nilalagyan ng mga patay na,
ibibigay nanamin sila sa pamilya nila...

"naisip ko lang, hindi kaya yung asawa ni Fritz ang nakipag-negotiate kila X para
ipapatay sila.."

"naisip na din namin yan, kaya tinatrack down nanamin lahat ng mga naka-negotiate
niya this past few weeks.. Kasi, ang sabi samin ni Fritz, halos isang linggo na
niyang nararamdaman na parang may sumusunod sa bawat kilos niya.."

naputol ang pag-uusap namin ng biglang

dumating si kuya Craig na duguan.

"kuya! What happened?!"

"stop asking! Gamutin niyo na lang ako!"

**after 20 minutes**

natapos nanamin gamutin si kuya..

"ano bang nangyari?"

*flashback*

Craig's POV:

naabutan ko si X sa labas ng hotel.. isang madilim ng eskinita dito.

"wala ka ng pupuntahan X."

"oh really?"
nilapitan ko siya, hinawakan ko ang braso niya, pero kaagad niya tong pinilipit.

"you think you can get me, without a fight? *smirk*"

inikot ko siya at hinawakan ko ang braso niya, sigurado akong namimilipit na siya
ngayon sa sakit.

She twist her body to face me and punch me.

She tried to kicked me but i quickly dodge it and hold it, tumalon siya kaya
parehas kaming natumba, pinulupot niya ang mga paa niya sa leeg ko, making me hard
to breath.

She lifted her upper body at pinilit kunin yung baril..

And when she finally picked it up.. She shot me in my arm. Iniwanan niya ako don
pero bago pa siya makaalis kinuha ko yung baril na ginamit niya kanina and tried to
shot her but she easily dodge it.
Pero napansin ko.. Dumudugo ang mga braso niya.

*end of flashback*

"anyways.. Any information?"

"kuya! Magpahinga--"

"i can't, not now! Eron!"

sinabi sakin ni Eron ang connection ni Sterl, Raymonds, at Fritz.. Negotiation 16

years ago?

Diba yun yung panahon na, nagsisimula pa lang sila?

"find out, what happened 16 years ago, X might have something to do with that."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
author's note: good night na po ^___^

=================

♣♣Plan.♣♣

♣♣Plan.♣♣

Mikayla's POV:

pumasok ako sa school, na parang ordinary day lang ulit.. Kaso ang kinagulat ko..

"anong ginagawa mo dito?"

"you're X, aren't you?"

"ha? Sinong X?" pagmamaang maangan ko.. Mukhang nakakahalata na siya.

"come on! Stop lying alam kong ikaw si X." hinawakan niya yung braso ko, yung may
sugat.

Diniinan niya ang pagkakahawak dito.. Pero wala.. Wala akong nararamdamang sakit.
"hoy! Ang sakit na niyang hawak mo ah!"

"bakit? Kasi may sugat ka?"

"sugat? Wala naman."

"aminin mo na!" tinanggal niya yung blazer na suot ko..

*smirk*

ginamot na yan kahapon pa, may mga gamot sa organization namin na na-invent ng BHO
para samin.. Napapabilis nito ang pagheal ng sugat. na-invent ito when they
successfully invented the Rain's heart.

Pagkatapos nun umalis na din siya.. Parang tanga lang! Tss.

Anyways.. Nasabi ko na ba sa inyo ang tungkol sa BHO? Well ganto kasi yon.. Our
organization is not that cruel than you think.
Ang mga pinapatay namin is, yung mga alam naming, masasama talaga.

Like Mr. Sterl.. He runs a syndicate na nag-deal sa human trafficking, sex

trafficking and dealer rin sila ng mga illegal drugs and weapons..

Ka-partner niya si Mr. Fritz dito, si Sterl ang producer nila ng weapons and
drugs.. SI Amanda.. Siya ang naghahanap ng mga pwede nilang ka-deal sa ibang
malalaking bansa..

At silang tatlo.. Ay nagkataon lang na kasama sa mga pumatay sa Mama ko. I hate
them, but still, i have to control myself..

"tulala ka nanaman ma'am." nagulat ako kay Jasmine, at dahil sa pagkabigla,

nabigyan ko siya ng matalim na tingin..

Pero pinalitan ko kagad.. I sometimes can't control myself.

"nagpunta kanina dito ang pinsan mo! Inaakusahan akong yung X niya daw! Ni hindi ko
nga siya type!"
narinig kong tumawa siya ng mahina.. Buti pa si Jas, madaling paikutin, i know
she's smart, pero minsan, pwede mo ding gamitin ang katalinuhan ng isang tao para
paikutin sila eh..

"haha. Ma'am hindi po yun yung tinutukoy niya, ang ibig po niyang sabihin is si X,
yung assassin."

"ha? Diba dedo na yon?"

Sabi ko.. Of course not, ako nga yun eh! And i failed to fake my death.

"hindi po, buhay pa siya.."

umarte akong nagulat ako kasi napansin kong, bahagya siya tumingin sakin.

Pinaghihinalaan niya din ako.. Kailangan ayusin ko to!

"hala! Kung buhay pa yon! Nakakatakot naman!"

"oo nga po eh.. Sana, wag na siyang pumatay."

"may assassin bang hindi pumapatay?"

"hahaha ewan ko po!"

dumiretso na siya sa room, habang ako sa faculty pumunta.

At ayun!

"late ka nanaman!" sabi ng director.

"sorry po.."

"pumunta ka na sa klase mo!"

tsk. So i went to my room, nang may napansin ako bago pumasok..

Nakaawang yung pintuan ng room.. Tinignan ko yun taas.

May nakalagay na balde.. Tubig? O yung panglinis ng cr?

Sakto dumating si Theo.

*smirk*

"Theo, mauna ka na muna sa room, may pupuntahan pa ako." hindi niya ako pinansin at
nagdirediretso siya.

*splash*

nakisabay ako sa tawanan ng klase..

sa eskwelahan talagang to... Nakakalimutan ko kung sino at ano ako.

Craig's POV:

wala siyang sugat? Imposible namang gumaling kagad yun..

"hello Jas."

"ano, kuntento ka na? Hindi si X si ma'am, ang layo kaya!"

"tss. Siya yun.. Papatunayan ko sa inyo."

pumunta ako ng lab, at pinag-aralan yung papel na iniwan ni X don.. Wala namang
pinagkaiba sa normal na papel..

Ang pinagtataka ko lang..

Bakit nasa may gilid yung X.. 'cause if you'll leave a message or name mo sa isa sa
mga pinatay mo.. Diba dapat igitna mo yon.. I just thought.
Umalis na ako ng headquarters habang dala dala ko pa din ang papel na iniwan ni X..

Aish! Wala naman kaming makuhang clue! Fingerprints wala!

Itinaas ko yung papel, katapat ng araw..

Wait.

Itinaas ko ulit..

'X.M.A'

tapos may arrow na parang sinasabing, tignan yung likod.

Binaliktad ko yung papel..

"do you know, what happened, 16 years ago?"

sht! May kinalaman nga siya dun!

*rrriiinnnggg*

"hello!"

"Craig, pumunta ka dito, nalaman nanamin kung anong nangyari, 16 years ago." agad
akong pumunta sa headquarters.

"what is it?" naabutan ko sila sa conference room na may nakatambak na sandamakmak

na folders.. Mga kaso.
"this.. Are the the cases last.. 1996."

"akala--"

"at isa sa mga krimen diyan, ay nasangkot sila Sterl at Fritz.. At Amanda."

"what case?"

"a murder."

murder?

"who?"

"it's still unknown, lahat ng files tungkol sa kaso na yon, nawala, nanakaw..
Walang natira."

"tinanong niyo na ba ang dating humawak sa kaso na yon?"

"unfortunately, no.. Yung investigator.. He's dead."

maaring.. Sila ang nagpapatay dito..

Pero.. Anong ibig sabihin ng X.M.A. Pangalan? Ng tao? O ng isang grupo?

Jasmine's POV:

nakakaasar na si kuya! Bakit naman niya paghihinalaan si ma'am.. Si ma'am Mendez na

ang taong nakilala kong, pinakamabait at inosente, she can't be X.

Looks can be decieving Jas.. Everyone can put masks in their faces.

Pero hindi.. Basta ang alam ko.. Behind Ma'am Mikayla's smile and

laugh.. May sumasalamin na kalungkutan at galit.

But she really can't be X.. X is just an immature person.. Who can easily kill
people.

X' POV:
umalis ako ng school. Pinapatawag ako ni Beau..

Si Beau.. anak siya ang kumupkop sakin, sila ang nagpalaki, nag-train at nag-alaga
sakin.. Without them, hindi ko alam kung buhay pa ako ngayon..

Sila ang nagligtas sakin.. Na dati'y akala ko, hindi na dapat nila ginawa.. Ang
akala ko din mali tong pinapagawa nila sakin, pero nang tumagal, ang akala ng mga
taong, masamang ginagawa namin, ay mas nakabubuti din pala sa kanila.

We don't kill, just because we want money.. We kill, for justice.

Pagdating ko ng headquarters, lahat sila nag-bow sakin..

Sa lugar na 'to ako ang pinaka-pinoprotektahan..

Dahil na din sa, ako ang anak ng dati nilang pinakamagaling na assassin.
Si Xiara Margarette Aranzamendez.. Ang nanay ko.

"bakit mo ako pinatawag?"

"wala lang.. Magaling na ba ang sugat mo?"

"yes." chineck niya yung sugat ko at napabuntong hininga.

"good job for your last mission X."

"thank you. Okay na ba lahat? Napadala na sa mga police ang mga, files regarding
their filthy business?" i said bitterly.

"yes. Nilakad na ni S." tumango na lang ako..

Pagkaraan ng ilang minuto umalis na din ako, pumunta ako sa training room.

Naabutan ko si L na dapat paalis na.

"let's fight.."

"what kind?"

"count to three."

count to three is our kind of training.. Magsusuot kami ng vest at tig-isa kami ng
baril, we're 5 meters apart from each other..

Magkatalikod kami, at sabay kaming bibilang hanggang tatlo, at dapat, paunahan

kaming barilin ang isa't isa.

At the end of the game, titignan namin, kung sinong mas madaming tama ng bala.

"1.. 2.. 3.."

*bang*
i shoot her, right straight to her heart.

She just smirk.

Alam kong masakit yon. Kahit may bullet proof vest ka, mararamdaman at mararamdaman
mo pa din ang sakit.

Natapos ang laban namin na ako ang nanalo.

"just accept it L, sa one-on-one combat ka lang lamang sakin." i showed her my

mischievous smile, at siya naman ay umiling iling lang habang inaayos ang mga
ginamit namin..

"why did you join here, L?" wala kasing nakakaalam kung bakit at kung paano
nakapasok ang bawat members nito..

"my mom.. Biktima siya ng human sex trafficking, nung pinadala siya sa ibang bansa,
binaboy siya dun saka pinatay.. Kaya nung nakilala ko si Beau, at nalaman ko ang
tungkol dito, sumali kagad ako.. People might think that we kill humans just for
our own satisfaction.. Pero ang hindi nila alam, na, we kill those people, para
umayos ang buhay nila.. Ayoko kasing may matulad sa mommy ko." kwento niya sakin na
medyo teary-eyed na.

Tama.. For some people,

what we're doing is bad.. But for us.. We do this kind of things.. For the better.

Sa maling pamamaraan nga lang..

Umalis na din ako pagkaraan ng dalawang oras, pero inayos ko muna yung itsura ko, i
have to disguise..

Dumiretso ako sa school building..

Tapos na din naman lahat ng klase ko, kaya uuwi na lang din ako..

Nung nasa gate na ako ng school, may tumigil na sasakyan sa harap ko.
Si Craig.. Lumabas siya at nginitian ako.

"hello! Sorry nga pala kanina ah!"

"ha? Okay lang yun.. Si Jas ba hinahanap mo? Nasa room pa a--"

"actually, i was looking for you."

i looked at him.. No.. Rather glare at him.

"bakit?"

"i just want to make amends regarding how i reacted awhile ago."

"ha? Okay lang yon."

my word of the day: ha?

"no, hindi yun okay sakin.."

"okay nga lang."

"i really wanted to make amends... So would you come with me?"

"HA?!"

i may react like this... Pero parang may hidden agenda siya..

Pero, makikisakay na lang ako. Mukha namang masaya eh.

"*chuckle* let's just have a little dinner, may nalaman akong karinderya diyan eh."

"karinderya talaga? Kakaiba ka din eh no!"

"ganon talaga... So ano? Sasama

ka?"

"sige ba! Basta libre mo eh, why not, chocnut!"

tumawa lang siya ng bahagya at sumakay na kami sa sasakyan niya.

Tahimik siya... Buti naman, wala din naman kasi akong sasabihin eh.

"so how's Jas, in school?" haay.

"okay naman, siya nga ulit ang nag-honor ngayon eh."

"same old Jasmine..."

tumahimik ulit siya, kaya binuksan ko yung radio...

Classic... Blues.
"mahilig ka dito?" nagulat siya dahil bigla akong nagsalita.

"ah.. Yeah, you?"

"kind of."

a moment of long silence cover us, when he asked something.

"ano nga palang pangalan mo?" ah. Oo nga pala, hindi ko nabanggit ang pangalan ko
sa kanya.

"Mikayla Mendez."

"so you're a quiet type i guess." hindi... Wala lang talaga akong masabi.

"you can say that."

tahimik ulit, hanggang sa makarating kami sa sinasabi niyang karinderya.

"okay la--"
"yeah.. Masarap naman dito eh." tapos umupo na ako dun sa vacant table na nakita
ko.

Sumunod na lang siya sakin...

"anong gusto mo?"

"bopis na lang." paborito ko yun eh.

Hinintay na lang namin yung order namin, nang dumaldal nanamn siya.

"nasabi sakin ni Jas na Physics and Math teacher ka daw sa ano nga ba ulit pangalan
ng school niyo?"

"ah yes... V.E. Castellar High."

"V.E. Castellar?"

"pangalan ng founder... Victor Emmanuel Castellar."

nung hindi na ako nagsalita, kinuha niya yung phone niya tapos nagtext... Alam ko
namang nagkukunwari lang siya, nabuburo na siguro siya.

Dumating na yung pagkain namin at natapos na din kami, ng walang kahit sino man ang
nagsasalita samin.

Good. I don't want to be involve with someone like him. Mahirap na.

Pagkatapos namin kumain, hinatid niya ako sa apartment ko...

Pero bago siya umalis.

"i really enjoyed this night." liar. You got bored.

"really? Oh well. Good night."

"okay... Good night." then he lean forward...

...to kiss me on my lips.

Wala akong reaksyon when he kissed me... But as a normal lady, ang usual reaction
pag ginawa sayo yan ng lalaki...

*slap*

i slap him.

"b-bakit mo ginawa yon?" i acted.

"sorry.." he said, wearing his unapologetic face.

Tinalikuran ko siya... Pero bago pa ako makapasok sa apartment ko may sinabi pa

siya...
"i really like you." then he left.

Sinong niloloko niya?

Pagpasok ko ng kwarto ko, tinanggal ko yung shirt na suot ko at tinanggal yung

tracker na nilagay niya.

I'm not that stupid, Ybañes.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

a/n: kung nagtataka po kayo kung bakit andiyan ang BHO, napag-usapan na po namin ni
MsButterfly na pwede kong gamitin yung bho :)) tsaka may nabanggit naman sa book 3
ata na may co-organization? ang bho na assassin :))

=================

♣♣clues.♣♣

♣♣clues.♣♣

Craig's POV:
pagdating ko sa headquarters nagkagulo sila.

"what happened?"

nakita ko silang nagkakagulo.

"kuya, I think X, know where we are." -Jasmine

lumapit ako sa kanya, at isang simpleng papel ang nakapatong sa lamesa...

Isang plain na papel na may nakasula na, directions...

At yung isa... May nakasulat na.

'do you want to know, where I am. Let's start with its origin, and take your
tour... Chevaliers.
-X.'

sht! How did she?

"analyze this damn thing, and look for her! Make sure to find her!"

umalis na sila Jhas at Eron, nang may biglang tumawag sakin, emergency daw.

"what happened?"

"yung asawa ni Mr. Fritz, she's dead."

"what?"

sinabi sakin ni Miguel lahat...

She's dead, for almost a week, pagkatapos mamatay ng asawa niya.

Ngayon lang natagpuan yung katawan niya sa basement ng bahay nila.

She maybe killed herself.

Pero bakit? Unless she's guilty...

Or she was killed.

By who? X?

It's impossible.

X'

POV:

"hello Beau... What's in the rush?" i asked when she called me.

"Mrs. Fritz is dead."

i was frozen for a minute and compose myself immediately.

"how?"
she told me everything... Na nahanap kaninang madaling araw ang patay na si Mrs.
Fritz sa mga hindi alam kung sino siya, siya ang nagpapatay sa asawa niya, na may
kabit.

Na-hack nila ang files ng police district kaya nalaman naming she's been dead for a
week already.

Pagkatapos naming patayin ang asawa niya...

Did she killed herself? It's impossible...

At imposible din namang kami ang pumatay sa kanya, we don't kill innocent people.

"I'll find out who did this to her." i said and before she can say anything i hang
up.

Pumunta ako sa sister namin...

May kailangan ako sa kanila.

Makalipas ang ilang oras nakadating na din ako.

Madami akong dinaanang security when i finally reached their lab.

At isang lalaki ang sumalubong sakin, isang matangkad at matipunong lalaki.

"we... Need your help."

bihira samin ang nakikipag-ugnayan sa kanila, though sister namin sila, bihirang
mangyari yun, depende na lang kung malaki ang problema.

Tinulungan lang nila akong humanap ng mga files about Mrs. Fritz at sa mga last
transaction ng asawa nito at ni Amanda.
Nothing suspicious...

Pagkaraan

ng isang oras umalis na din ako.

Wala kaming nahanap...

Kung last week pa siya namatay, dapat nakita namin kung nag-hire sila Amanda ng
papatay para dito. Pero wala kaming nakita.

Jasmine's POV:

andito kami ngayon sa lab, ino-autopsy namin yung katawan ni Mrs. Fritz.

Nagtataka lang ako, bakit kaya, halos sabay silang namatay ng asawa niya?
Kasi ayon sa time of death, she died the same day her husband and his mistress
died, ano yun, na-guilty siya, kaya nagpakamatay siya?

It's impossible...

Kasi si X ang pumatay dito... O baka naman, siya ang nag-hire kila X, tapos na-
guilty siya?

Still... Parang may mali.

"Eron... Diba, pwede namang dayain ang TOD?"

"yes... Rigor mortis. Some, murderers does that. Pero dapat pag-aralan at malaman
muna yung crime scene."

Tumingin ako sa kanya and let him continue...

"Rigor Mortis can be sped up by putting or bringing the corpse on a warm place o
kaya naman kapag naman pagod ito ng pinatay siya, na-stiff nito ang muscle."
sa warm place naman siya nakita diba? Maybe because of that napabilis ang stiffness
ng muscle, siguro sinadya yun...

But why would the killer want to fake the time of death?

Maybe para hindi mahalata pag kasabay ng pagkamatay ni Mr. Fritz, para hindi
paghinalaan...

But why would the killer do that?

And who the hell

is the killer?

Is it X? Or just another person?

Craig's POV:
nireport samin nila Eron at Jas yung nalaman nila...

A fake time of death.

Who would think of that?

"who are the suspects?"

may mga binigay silang files samin...

Yung mga huling nakasama ni Mrs. Fritz nung party.

At isa dun ang nakaagaw ng atensyon ko.

May isa siyang kaibigan na nagsabing kasama niya daw si Mrs. Fritz nung isang araw.

Yun ang patunay na pineke nga lang yung pagkamatay niya.

Nasa interrogation area si Cynthia Lopez ang kaibigan ni Mrs. Fritz.

Posible kasing siya ang pumatay dito...

Pero napatunayan niyang hindi nga siya, kasi may witness na nagsabi na after she
and Mrs. Fritz had a long talk umalis na siya papuntang states.

So she's out of the suspects.

Ang mga nasa list na lang...

Ay ang mga anak at ang isa niyang kapatid na babae.

"ano bang COD?" tanong ko kay Eron.

"traumatic asphyxia or crush asphyxia... She was stanggled."

dinala sa interrogation room ang mga anak niya.

Tatlo sila, isang 14 year old na babae, a 16 year old boy and an 18 year old girl.

Lahat sila nasa may interrogation room..

"why would you think, we'd kill our mother?!" sabi ni Martina the oldest.

"kasi nalaman niyong siya ang

nagpapatay sa tatay niyo."

they looked mortified by what they've heard.

Hindi sila nagsalita... Until the youngest of them cried.

"*sob* i-i'm the one who killed mommy!"

tumingin sa kanya yung mga kapatid niya tapos piantahan siya, they kept on
saying... 'sshh... It'll be alright.'

kinwento nila sami yung nangyari...

Saab the youngest daughter heard her mother... Talking to someone to kill their
father.

Akala nila nung una hindi yun totoo...

Until the night of the party.

When their father died...

Nagka-breakdown si Saab.

Walang pakielam sakanila ang nanay nila, since, all she wants is their money.

Wala siyang pakielam sa kanila.

And when Saab get mad at her mother and confront her...

She accidentally killed her.

Nakita ng kapatid niya to and tried to cover her up, by putting the corpse in their
basement...

Yung tita nila ang tumawag sa mga police... She also cover them up.

Kinausap namin sila about the consequence dahil sa nangyari.

Ire-rehabillitation si Saab because of the trauma she got.

But how would a daughter kill her mother?

It just don't make any sense?

Sinundo nung kapatid ni Mrs. Fritz yung magkakapatid, pero sa iba dinala

yung bunso...
Parang may mali...

May napansin ako sa tita nila.

She's wearing a sweater, in this kind of weather? There must be something that
she's hiding.

"Eron, may mga nakuha ba kayong dna sa nails ng victim?"

"yep. Same dna as her. Siguro sa anak niya yon."

sht!

Hinabol ko sila habang pasakay ng sasakyan.

"you're under arrest Mrs. Heidridge!" i said as i put a handcuffs on her hands.
"what?! What did i do?!"

"for parricide."

dinala ko na siya sa custody ng mga police, to lock her up...

Tapos dinala ko yung magkakapatid sa lolo nila.

Pagbalik ko ng headquarters, pinaulanan nila ako ng tanong.

"Craig! How can that woman kill her? Umamin na nga y--"

"according to the dna results, nag-match sa mga nakuha mong blood sa mga kuko
niya."

"so? Syempre magma-match yun, anak niya yun eh!"

tsk. Tsk.
"they're not. Anak sila ni Fritz sa una niyang asawa."

i got curious at what happened... Kaya i do further investigation... At nalaman

kong, anak ni Mr. Fritz yung mga yun sa una niyang asawa, second wife niya lang si
Heidi.

At umamin na din ang kapatid ni Heidi... Nung dinala niya sa basement 'to,
humihinga pa to, nanlaban pa sa kanya... But because of the money... Pinatay niya
to... Same reason why Heidi, killed her husband.

Birds with the same feather, flock together.

Parehas lang silang nabiktima ng kasakiman nila...

Pinagkaiba lang...

Dahil sa kasakiman na yun...

Tatlong bata ang naiwan ng wala ng magulang at ng malabong kinabukasang naghihintay
sa kanila.

what a long day...

Bago ako umalis ng headquarters, tinanong ko muna sila tungkol sa mga clues na
binigay ni X.

"did you find out the location, Mark?"

"yeah... The first one is... Terresae shop... Yung pangalawa naman is the
Orchard... While the third one points to, Reset bar... And the last one, points to,
Seine fishing port."

what clue is that? Puro mga banned na lugar yan ah!

"what t--"

"I think X is playing with us... But why would she bother to make this, nakakatamad
kayang isipin nito... Vectors? Tss." -Mark.

Baka nga pinaglalaruan niya lang kami...

Tsk.

What a waste...

X' POV:

akala ko pa naman, malaking problema na yung nangyari...

Mga tao nga naman, can't live without being greedy and all, everyone can betray you
for money...

"Beau... Wala na tayong poproblemahin, wala tayong kinalaman sa pagkamatay ni Mrs.

Fritz."

"good." then she went back to her swivel chair while reading some files.. Tungkol
sa mga susunod naming mission.

Kinuha ko yung kalahati ng files...

Reject, reject, reject.

Wala akong mahanap na pupwede naming trabahuhin.

"mukha wala naman ata akong magagawa pa dito, yung mga files diyan, all of them are
so shallow to take. Wala na bang mas masasama pa diyan? Yung mga, drug dealer,
human trafficking or what?"

umalis na ako bago pa makasagot si Beau.

I changed my clothes, put up a spectacles and went away.

Pagkalabas ko, madilim na sa buong school grounds...

Speaking of.. Naintindihan na kaya nila yung iniwan kong clue sa kanila? Bet, still
not.

"Vectors." i laugh slightly and leave the school.

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

night night :))

=================

♣♣scent.♣♣

♣♣scent.♣♣
Mikayla's POV:

isang nakakasawang araw nanaman, papasok sa school, makukulit na studyante na kung

hindi ko lang kailangan magpanggap na tatanga tange eh pinatulog ko na.

As usual, sermon ang abot ko sa director namin.

Late kasi ako, may mga files akong inayos, regarding to S' mission.

Si Mr. Yenzky.

Isang leader ng malaking sindikato na nag-eexport ng opium at marijuana sa ibang

bansa, by trafficking human, ipapakain sa mga ipapadala nila sa ibang bansa and
para makuha yon...

They'll kill them.

"hi ma'am." bati sakin ng isang estudyante.

Si Samantha...

Trainee namin siya.

Nakita siya ni Beau na umiiyak, nung nalaman niyang namatay ang mama niya, because
of drug trafficking, naloko ang mama niya at namatay, at dahil dun kinupkop siya ni
Beau.

Beau may sometimes act like a stone but in reality she have a soft heart.

That's the reason why she kept me.

The reason why i became like this, a better person.

I became a strong and better person.

"hey..."

"Miss..." -Samantha.

"why?"

"ah wala po. Sige po, mauuna na po ako sa room."

then she went off.

Anyways, dumiretso na ako sa room, and same as before, nagkakagulo nanaman sila.

"goodmorning class!" sigaw ko, pero hindi

pa din sila nakikinig, hayaan na, kasi pag nainis lang ako, baka hindi ko makontrol
ang sarili ko.
"okay... Let's start with slope intercept form... Where..."

nagsalita lang ako ng nagsalita, kahit na hindi sila nakikinig.

Ang ingay pa nila...

Sisigaw na sana ako when...

"MANAHIMIK NGA KAYO!" si Samantha.

I gave her a death glare...

She should stop, makakahalata sila.

Dati ko pa kasing estudyante si Samantha, at kilala siya bilang pasimuno sa pag-
prank sakin, kaya baka magtaka sila kasi ngayon, binabawalan niya to.

Umupo siya sa upuan niya at tumikhim.

Pagkatapos ng ilang segundo nag-ingay ulit sila.

Tinignan ko ulit si Samantha and mouthed 'let's talk later.'

napansin kong napatingin sakin si Jasmine pero nginitian ko lang siya.

Sht! Since when did i begin to be that careless?

Nung lunch time, sinabihan ko si Samantha na makipagkita sakin sa headquarters ng

black rose.
Pagdating don, hinayaan ko siyang sundan ako sa training grounds.

Tinanggal ko yung salamin ko.

Nagulat siya nung tumingin siya sakin.

"ma'am..."

"call me X. And what you did earlier... It's not a good thing!"

tinanggal ko yung baril na naka-tali sa legs ko.

"and as your punishment."

i was about to pull the trigger when Beau stopped me.

"what?!" kinuha niya yung baril ko at tinanggalan ng bala.

"let her. Hindi naman grabe yung nagawa niya eh."

"b-but Beau--"

"let her." she said firmly.

Nag-sigh na lang ako at umalis.

Siya na pala ang favorite ni Beau ngayon?

Goodluck to her.

Jasmine's POV:

sinundan ko si Samantha... There's really something between her and ma'am...

Nagpunta siya ng abandon building ng school...

Anong ginagawa nila dito?

Pumasok ako ng building pero bigla siyang nawala...

San nagpunta yun?

Umakyat ako sa second floor pero wala...

Aakyat pa sana ako ng third floor nang may biglang tumawag sakin...

"hey!" pagkalingon ko, si Samantha pala.

San siya nagpunta? Hindi ko naman siya napansin kanina eh.

"san ka nagpunta?"

"I make out with my boyfriend."

tapos nakita ko si Kein...

Kaya pala.

Oh well.

"alam ko nandito din si ma'am... Buti hindi ka niya nahuli."

"don't care." then she went off...

Sungit!
Bumaba na ako, iniwan kasi nila ako eh.

Pagbaba ko sa last steps nung stairs...

"aaaaah!" nahulog ako.

Bat naman kanina wala to!

Tumayo ako tapos nakita ko yung paligid...

Maayos siya...

Maglalakad sana ako when i suddenly felt dizzy.

Hinawakan ko yung ulo ko...

May dugo.

Kinuha ko yung panyo ko para ma-stop yung bleeding...

Pero saglit lang, nahimatay na ako...

And a pair of hands caught me...

Tinignan ko yung mukha niya... Blurry.

All i can remember is...

That distant blue eyes. And her rose-like smell.

Then everything went black.

Nagising ako ng nasa room na...

Tapos may naka-patch sa ulo ko...

Tumayo ako, kaso napaupo ulit kasi nahilo ako...

Tapos may napansin ako sa tabi ko...

Panyong itim na parang yung bawat tahi, ginawang rose... Black rose.
Oo nga pala, Yung nagligtas sakin, isang babae.

Hindi ko matandaan yung mukha niya, yung mata lang...

Gray eyes... Pero yung titig niya, parang patay... At yung kanyang amoy...

Parang rose...

Sino kaya yun... Tanda ko lahat ng itsura ng nasa school...

Walang estudyante o kaya naman na teacher yung may ganong mata.

Matandain ako sa mga bagay bagay, pag nakita ko, natatandaan ko...

Pero wala talagang may ganong mata.

Dinala ko yung panyo tapos, umalis na ng school.

Pumunta na ako ng headquarters...

Pagdating ko don, yung mga tao, bored na bored.

Haaaay. Ang gagwapo nila, pero wala ng mas gagwapo kay Eron!

Crush ko yun eh.

Pumunta ako kung saan nag-o-autopsy...

Andun si Eron na nakasuot ng salamin niya, tapos naka-lab gown.

"yo!" sabi ko.

He looked at me tapos back to what he's doing.

"suotin mo na yung gown mo, tapos tulungan mo ako dito."

tumango lang ako tapos nagpunta sa locker namin...

Nag-eye scanner muna tapos nabuksan na.

After kong magbihis bumalik na ako sa lab then nag-autopsy.

"sino to?" tanong ko...

"a girl named... Krissa Martinez a real estate agent."

"COD?"

"poisoned... Pero hindi pa namin alam kung anong klaseng poison, ang nangyari daw
kasi, may party sila ng mga katrabaho nila, just a small party, and after they
drink the coffee they ordered, nag-collapse bigla."

sabi niya habang sinusuot ko yung gloves...

Pagkatapos, kinuha ko yung scalpel...

And cut her upper body... Hinati ko 'to ng pa-cross...

Pero onti pa lang ang nahahati ko, isang, green na liquid ang lumabas sa bandang
tyan niya.

"Eron!" nakita ko siyang natulala...

Pero agad niyang nacompose yung sarili niya...

Kumuha siya ng syringe tapos kumuha ng onting amount nung liquid and put it to a
zip lock and ask Marvi to bring it to the reasearch lab.

"ano yan?"

"i still don't know.."

nilabas ko yung panyo ko.

Ay. Ang nakuha ko pala yung nakita kong panyo kanina...

Yung black rose handkerchief...

Ibabalik ko na sana yung panyo, when Eron stopped me.

"san mo nakuha yan?" sabi niya ng may pagtataka sa mukha.

"nakita ko sa school... Nalaglag kasi ako sa school building namin, galing ata sa
baba--"

"does she have a blue eyes?"

napatulala ako sa sinabi niya.

"ah... Eh... Malabo yung pagkakakita ko, pero, oo, parang blue nga... Bakit?"

kinuha niya yung panyo...

"i gave this to my ex fiancee before she left."

ex fiancee? O__O may naging girlfriend pala 'to? Ay fiancee pala!

Hindi ako nagsalita tapos tinuloy niya yung sasabihin niya...

"nawala lang siya bigla, bago yung kasal namin... Funny right?"

"pero... Pano mo naman nasabi na sa kanya to?"

"this handkerchief is made from cashmere, it's a rare kind

of fabric, imposible namang... May gantong klase ng panyo ang ordinaryong tao,
tsaka base sa description mo... She has a blue eyes... A distant blue eyes."

tama nga siya... Pero bakit nakita ko siya sa school? Anong ginagawa niya dun?

"pero bakit naman black rose?"

"she likes it..."

what a weird girl...

"eh bakit siya nawala?"

"i still don't know..." hinawakan ng mahigpit ni Eron yung panyo tapos inamoy ito.

"still the same... A rose scent... That irresistable and enthralling scent of her."

tama nga siya...

Yung scent nung babae, parang rose...

Mahirap makalimutan... It leaves a mark.

May naglight na red bulb sa gilid ng room, meaning may result na yung binigay
naming liquid sa kanila.

Agad kaming pumunta sa research lab tapos nasa isang test tube yung content nung
ininom nung biktima.

May lumabas sa screen na scale.

Doon nakalagay, yung red and blue waves, na halos match... Yung red, yun yung
content nung nakita namin na lumabas sa victim at yung pula, yung nakita sa ininom
nung victim...

May nilagay si kuya Miko na other wave... Color yellow.

Yun yung findings nila...

may information sa baba... Dun namin nakita kung ano yung lumason sa victim.

HCl...

Hydrochloric acid?
No wonder, kung bakit natunaw yung buong stomach nung biktima...

It will burn you

liver, at unti unti kang mamamatay.

At ngayon na alam nanamin kung ano yung pumatay sa kanya...

Sino ang gumawa nito?

"kuya, who's the suspects?"

"her 4 co-workers... Michelle Ramirez, her best friend. Jino Salvador, boss niya.
Thea Alvarez, nalaman naming, kaya natanggal siya sa posisyon niya is because,
pumasok si Krissa, kaya siya yung may malaking motive to kill her." nag-pause si
kuya Miko...

"and yung last?"

"ex boyfriend niya, si Mirmo Lancaster."

so, madami ng out...

Yung bestfriend at boss niya.

Dalawa na lang, yung ex niya at yung Thea. Pero hindi muna kami dapat mag-stick sa
conclusion ko. Hindi pa namin nahahanapan ng ibang motibo yung iba...

Baka kasi may hidden agenda pa sila...

"nasan sila?" tanong namin ni Eron.

"they're in the interrogation room, yung Thea... She's hysterical, kaya dinala
namin siya sa may white room muna."

siguro siya yung pumatay...

O baka...
May alam siya kung sino ang pumatay.

X' POV:

"i already hacked their system, it'll be only for 30 minutes S, move faster."

"copy."

I'm seeing where she's going in the screen.

The blinking red dot is her tracker.

"went upstairs, nandun yung kwarto kung nasan

yung mga files niya."

she's at Mr. Yenzky's house, we're looking for his files, para ibigay sa
authorities...

After S will kill him.

the day after tomorrow.

"I'm here."

"you're 9 minutes faster S."

i heard her chuckle.

"now look for his vault."

narinig kong may mga tinatanggal si S...

"wala akong mahanap."

where would he put that?

Some of the vaults should be put at the cabinet, or under something...

But come to think of it, pwede mo lang naman itago ang bagay sa dalawang lugar
lang...

Sa pinakamahirap na lugar na hanapin...

O sa pinaka-obvious place, where anyone wouldn't think of.

Binuksan ko yung camera kung nasan si X.

It's just a normal office.

I roam the camera around...

The table.

"look at the table."

"okay."

nakita ko siyang pumunta sa table, sa taas...

At sa ilalim nito.

"open your camera S." i hear her click something.

And in a minute, nakikita ko na yung ilalin nung table.

May napansin akong parang line sa may gilid.

"S, 45 degrees, try to push the square."

she did what she was told.

And voila, lumabas yung

screen for the code.

May powder na nilabas si S at brush....

It's use to see the fingerprints.

"4 digit code..."

it means, there will be 24 possible codes.

"how many tries?"

"4."

"the digits?"

"7, 8, 2, 9"

sinulat ko yung numbers...

"try 8, 2, 7, 9." his wife's birthday.

"wrong."
"7, 2, 9, 8" their son's birthday.

"wrong."

and the last code...

The day he started his filthy work.

"2, 7, 9, 8"

may narinig akong dalawang tunog at may nag-appear sa screen.

"code accepted."
tumayo si S at may bumukas na malaking pinto sa office.

Pagpasok niya dun...

Punong puno ng pera, at ng kahon kahon ng drugs...

"look for the files."

after a minute nahanap na niya yung files. Iniscan niya yun gamit yung contact lens
na ininvent ng BHO para samin ang sister namin.

Yung scanner lens na yun, makokopya ang titignan niya at mapi-print sa system
niya...

Sakin...

Ilang segundo lang, na-print na lahat.

Checkmate for you Mr. Yenzky, and adios.

Jasmine's POV:

nasa interrogation kami ngayon...

Yung ex niya, out na sa mga

suspects.

Ang kausap namin ngayon...

Yung Thea.

"tell me Thea, did you kill Krissa?" sabi ni Pol, isa siyang investigator sa isang
company na under namin.
"h-hindi! Sila! Sila yung pumatay sa kanya!"

lagi na lang yan yung sagot niya...

Tumingin sakin si Pol sa glass at umiling.

Pumasok ako sa loob...

"I'll talk to her." umalis si Pol tapos ako na yung kumausap sa kaniya.

"sino yung sila?" hindi siya nagsalita.

"hindi ka namin sasaktan..."

tumingin siya sakin tapos umiyak...

And tell me everything...

After thirty minutes lumabas na ako...

"she's out of the suspect... Hulihin niyo si Michelle... She killed her."

nagulat sila...

Pero sumunod din naman kagad.

"bakit?" tanong sakin ni Pol.

"she killed her best friend."

"how? Motive?"
sinabi ko kay Pol lahat...

Krissa...

She has a relationship with her boss kaya napunta sa kanya yung position niya sa
company nito...

And then her bestfriend came...

That boss of her, broke up with Krissa and hit on Michelle...

And then...

Krissa realized that she's pregnant. Sinabi niya yun kay Jino...
Jino tried to break up with Krissa... Pero ayaw nito.

At nung nalaman ni Michelle na si Krissa pala yung dahilan kung bakit nakikipag-
break sa kanya si Jino.

she planned to kill her...

And to prove that she's the murderer... Hinanap namin yung HCl sa bahay niya at
yung syringe na ginamit niya para malagay sa kape ni Krissa...

Pero ang hindi niya alam.. when she killed Krissa...

She also killed an innocent person... Krissa's baby.

Craig's POV:
ilang araw na akong hindi pumasok...

Kakaisip dito sa binigay ni X na direction.

Hindi ko talaga maintindihan...

Why would she give this kung paglalaruan niya lang pala kami?

There must be something in this stupid thing.

Yung teacher ni Jasmine... Physics yung tinuturo nun diba?

Pumunta ako sa bahay niya...

*ding.dong*
and when she finally opened the door...

"i need your help."

i entered her house and smell something...

"what's that?" i said while sniffing.

"my friend's perfume, why?"

"weird... it smell like..."

"rose."

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

nightiiieeessss guys. ^_^

=================

♣♣pool.♣♣

THE FOLLOWING SCENE IS INSPIRED BY THE MOVIE COLOMBIANA. :)

♣♣pool.♣♣

Craig's POV:

she went to the kitchen to get me some drinks...

While I borrowed one of her books, about vectors.

Ano bang meron sa vectors?

"ano ba kasing hinahanap mo diyan?" tanong niya sakin pagdating niya.

"this." i showed her the paper, but obviously, it's just a copy.

"ano yan?"

"pinadala samin ni X."

nagulat siya... Pero visible sa mata niyang may napansin siya dun...

"let me see..."

nakasulat na dun sa papel yung mga lugar kung san yun nakaturo.

"walang finger print?"

"wala."

"eh yung nagpadala?"

"actually... It just popped out of our printer."

totoo yun...

May lumabas na lang na ganyan sa printer namin...

Then message na pala ni X yan.

I don't know how she does that, but all I can say is...

She's a fcking genius.

"puro naman banned na lugar yan eh!" sabi ni Mikayla.

"i know."

"inalam niyo na ba kung sino yung may hawak niyang mga lugar na yan dati?"

shoot. Bat ba hindi namin naisip yun?

Tinignan ko si Mikayla para sana pasalamatan...

Pero napansin ko yung damit niya...

Ang nipis pala nun...

Puti pa.

Tumingin siya sakin...

"problema?" kumunot yung noo niya...

May itatanong

pa sana siya pero pinigilan ko siya...

I shut her, by kissing her.

Passionately and aggressively...

She's pushing me... Pero nang tumagal na...

She's responding.

I lay her down and kiss her neck...

Biting and nipping it.

Buti na lang, dito kami sa lapag naupo...

I put my hands on her br*ast... And play with her n!pples with clothes on.

She arched her back to get more pleasure...

I started to unbutton her shirt...

When i suddenly felt someone bit me.

I looked at her and she was smiling...

Then...
Everything went black.

Mikayla's POV:

tch. Buti na lang may syringe akong nilagay sa bulsa ko kanina...

What an *ss.

I put him on my bed.

Kinuha ko yung phone niya tapos tinawagan si Jasmine.

"hello kuya... Gabing ga--"

"Jas, si ma'am Mendez to... Ano kasi, yung kuya mo andito."

"PO!?" nilayo ko yung cellphone sa tenga ko.

Ang lakas sumigaw.

"ah. Oo eh, pakisundo naman, alam mo bang muntik na akong rapin niyan!"

"po!? Sige po! Susunduin ko na si kuya!"

ibinaba ko na yung phone...

At pagkaraan lang ng halos kalahating oras dumating na si Jas, kasama si Kein?

Nung naisakay na nila to sa sasakyan...

"ay, nga pala, baka makalimutan niyo." sabi ko habang

inaabot yung mga dala kanina ni Craig...

"thank you po, tsaka po, pasensya na po talaga sa ginawa ni kuya!"

"ah eh... Sige, umalis na kayo, anong oras na din oh."

nagpaalam lang sila sakin at umalis na.

Craig's POV:
kinabukasan nagising ako na masakit na yung ulo ko...

Ano bang nangyari? Ang naalala ko lang kasi...

Is I was kissing Mikayla and then...

Black.

"buti naman at gising ka na kuya!" nakita ko silang dalawa sa pinto.

Si Jas na umuusok ang parehas na tenga.

Ginawa ko?

Ah sht! Bat ako nandito?

"kuya... Alam mo bang muntikan mo ng rapin yung teacher namin." sabi ni Kein.

Kapatid ko.
Rapin? Di ko nirape yun ah, ang rape dapat pinipigilan ako nung babae, pero siya,
she's responding.

"I did not. Pano nga pala ako nakauwi dito?"

"baka lumipad kuya?" sabay nilang sabi.

Nagtinginan sila tapos nag-irapan sa isa't isa.

Tss.

"sagutin niyo na lang."

"tumawag si ma'am..." -Jasmine

"sabi niya andun ka daw, and you, almost raped her..." -Kein

"kaya sinundo ka kagad namin, ang galing nga ni ma'am eh, napatulog ka." sabi naman
ni Jas na mukhang natatawa pa sa nangyari.

Tss.
She drugged me for god sake, may tinurok siya sakin non.

Jasmine's POV:

si kuya bwisit na bwisit sa nangyari, tanggi kasi siya ng tanggi na muntikan

na niyang marape si ma'am.

*ring.ring*

yung cellphone ko yun...

Sino kaya? Ahhh si Eron.

"bakit?"

"tell Craig that Mr. Yenzky's dead."

"what? How?"

"I'll tell it to you later, but first, come here immediately."

"okay."
tinignan ko si kuya na nakakunot ang noo... Tumango lang ako sa kanya, at sigurado
akong alam na niya ang ibig sabihin nun.

"Kein, pumasok ka na, may pupuntahan kami ni Jas."

"saan?" tanong naman ni Kein.

Si Kein, kapatid siya ni kuya sa papa niya.

Kaya kahit na magkapatid sila, hindi sila magkamukha.

"hinahanap siya sakin ni tita." tapos pumunta na si kuya sa kwarto niya, maliligo
siguro.

Tumingin sakin si Kein ng matalim.

"san kayo pupunta?"

"sinabi na nga ni kuya diba!"

"kasama ba yung Eron?"

"duh. Malamang naman." tapos umalis na ako, magpapalit pa ako ng damit.

Ang gulo talaga ng lalaking yun =.= minsan walang pakielam tapos ngayon, tanong ng
tanong.

Bahala siya.

After kong magbihis, pumunta ako ng sala at wala na dun si Kein.

Di manlang nag-paalam bahala siya.

X' POV:

ngayon na...

Mr. Yenzky...

You'll be dead.

Nakamonitor ako kay S habang nasa rest house siya ni Yenzky.

Gabi ngayon...
San siya dadaan?

Sa malaking

aquarium ni Mr. Yenzky...

Kung saan nakalagay ang dalawa niyang alagang pating...

Inaabangan lang namin silang makatulog ng mga babae niya.

"honey... Hindi ba nila ako lalapain dito?" sabi nung babae habang nakaupo siya sa
isang glass, sa ilalim nun, ay ang mga gutom na gutom na mga pating.

"of course not! Pero kapag may nalaglag ka diyan kahit na isang patak na dugo,
patay ka." saka siya tumawa ng tumawa.

Tama yan, tumawa ka na... Baka kasi, huli mo ng halakhak yan.

Pagkatapos ng halos isang oras, pumasok na din sila sa mansyon niya...

Umalis na din yung mga babae.

Tama nga, mag-isa lang siyang gabing to.

Kasi kung hindi, hindi namin to itutuloy, we won't kill an innocent people.

Nagpalipas lang kami ng mga ilang minuto hanggang sa patay na lahat ng ilaw sa
bahay.

Chineck ko yung camera na sinet ni S kanina sa kwarto ni Yenzky.

And he's sleeping peacefully.

"now move." at pumasok na siya.

Dahan dahan siyang kumilos para hindi siya mapansin ng mga pating, at nakasuot din
siya ng black swim suit.

She opened the glass using the laser.

And then nakaahon na din siya.

"that was fun." said S

"I'll try it next time." i said with a smug.

Bago siya pumasok ng bahay ni Yenzky, tinanggal niya yung swim suit niya, leaving
her with only her lingeries...

Nung nakadating na siya sa loob nung kwarto ni Yenzky, she purposely made a noise.

At gaya ng inaasahan nagising ito.

"sino

yan..."

"it's me..."

narinig kong nag-uusap sila...

Napatingin ito sa kanya... At ang g.go nakangising aso.

Tumakbo si S palabas, hanggang sa makadating sila sa labas ulit.

At doon, pinulot niya yung baril niya at nilagyan ng silencer.

We don't want to disturb others.

"come on baby..." nakahabol na pala siya...

Tumakbo si S sa kabilang side nung pool (na may sharks)

at nung nakadating na si Yenzky malapit sa lugar kung saan dumaan kanina si S,

tinutukan niya to ng baril, making him, stood frozen.

"wanna' play?" hindi ito nakasagot...

"anong gusto mong laro... Yung mag-eenjoy ka?"

at ulit, hindi ito nakasagot...

"why don't we start with killing game, ako yung taya, at ikaw ang papatayin ko."

"s-sino ka?"

"aww. Hindi mo ako naalala? Ako lang naman yung muntikan niyo ng patayin!"
si S... Nabiktima siya dati ng illegal na gawain nila Yenzky, she was fooled by
them.

They offered her a job.

Yung mga drugs pinakain sa kanya, hindi siya pumayag kaya lumaban siya...

Kinulong nila siya at nirape... binaboy.

Pinagsamantalahan nila si S, hanggang sa isang gabi, nakatakas siya.

At yun din ang araw na, nakilala niya si Beau.

"sorry..." sabi nito na halatang takot na takot na.

"alam mo, kung ako lang eh... Matatanggap ko pa, pero yung malaman na sobrang dami
niyo ng napatay? Yun yung hindi ko kayang tanggapin."

"p-please... Wag mo akong patayin..."

"Hindi naman ako ang papatay sayo eh... Yang mga alaga mo."
tapos binaril niya yung hita nito.

Napaluhod siya...

Binaril ulit niya yung kabilang hita nito...

At unti unti na niyang hindi makaya ang sarili niya...

At habang napapahiga na siya... Palapit ng palapit yung mga gutom niyang mga
pating...

Saka siya nilapa.

Nilapa ng kanyang kasalanan at kasakiman.

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

whiii! night everyone ^_^

=================
♣♣again?♣♣

♣♣again?♣♣

Craig's POV:

dumating na kami sa headquarters at dumiretso sa may area nila Eron.

"where's the body?"

binuklat ni Eron yung cloth na nakatakip... At ang bumungad sakin.

Isang gutay gutay na katawan.

Napatakip ako ng bibig ko.

"COD?"

"may tama siya ng baril sa parehas niyang hita... But it's not the cause... Sharks
killed him, nilapa siya."

"may suspe--"

"it's S."

sht. Wala talaga silang konsensya.

Sino ba namang mamamatay tao ang may konsensya?

"may iniwan ba sila?"

"yes, yung laging iniiwan ni S sa mga napapatay niya... A black rose."

parehas ng kay X, ang pinagkaiba lang, yung kay X, nilalagay niyang seal yun sa
bawat letter niya.

Si S naman, nag-iiwan siya ng itim na rosas...

Lahat sila...

Puro itim na rosas ang palatandaan.

May sasabihin sana ako kay Eron ng nakita ko siyang, sinusuri ng maayos yung mga
rosas.

At nung nakuntento na siya...

Naibagsak niya yung magnifying glass.

"bakit?" sabay naming tanong nila Matthew.

"w-wala... Aayusin ko lang 'tong katawan." at umalis na siya.

Mikayla's POV:
"good job sa inyong dalawa." sabi ni Beau samin ni S habang inaayos ang mga itim
niyang rosas.

Beau used to like red roses,

then, some says, an accident happened, kaya naging paborito nito ang itim na rosas.

Kaya yun ang pinangalan samin.

Black Rose.

"nahanap niyo na ba yung pinapahanap ko sa inyo?"

"not yet..."

"find it immediately, it's very precious to me." at saka niya ini-spray-an yung mga
bulaklak.

Lumabas na kami ni S at dumiretso sa training ground.

Naabutan ko yung iba na nasa count to three area.

"dun lang ako sa silver proof."

ang silver proof...

Isang kwarto, kung saan may iba't ibang klase ng bomba.

Doon, i-aactivate mo yung mga piyesa ng bomba and will immediately deactivate it.

Pag hindi mo na-deactivate ng mabilis, sasabog yon, pero mahina lang naman ang
impact.

Kaya siya tinawag na silver proof, kasi yung lugar na yon, balot sa isang silver
proof, kung may bullet proof, may silver proof, mas malakas at matibay to don, it
will not easily crack kapag may bomba na sumabog.
Naabutan ko si Samantha na nandun...

Pinanood ko lang siya mula sa glass.

She was doing great activating the bomb...

Pero, may mali siya.

If yung red wire ang ginamit mong pang-activate...

You shouldn't cut it.

The other wire should.

Icu-cut na niya sana yun,

when i entered the room and cut the blue wire.

"ulitin mo, nagkamali ka."

she just nod nervously and repeat it again.

And after several tries nagawa niya din ng maayos.

Hindi ako naghihigpit sa kanya, kung yun ang tingin niyo.

I actually want her to excel.

nakikita ko kasi yung sarili ko sa kanya, her motivation to not fail, her
motivation to seek for justice.
"pag handa ka na... Ikaw mismo ang hahawak sa pumatay sa magulang mo."

napatingin siya sakin... At ngumiti. Isang determinadong ngiti.

Jasmine's POV:

andito ako ngayon sa area namin ni Eron..

Grabe, gutay gutay na yung katawan.

Walang awang pinatay.

"sa tingin mo Eron... Nakaramdam kaya sila ng kahit onting konsensya nung napatay
nila 'to?"
napailing si Eron.

"sa tingin ko hindi... Bakit, sa tingin mo din ba nakaramdam 'tong si Mr. Yenzky,
nung pumatay siya ng mga inosenteng tao?"

may point siya...

Parehas lang naman sila eh.

Pumapatay para sa ikakukuntento nila.

natapos na kami ni Eron sa katawan ni Mr. Yenzky...

At nilagyan nanamin ng cloth.

Ibibigay nanamin 'to sa pamilya niya bukas.

Nagbigay respeto lang muna kami saglit ni Eron at nilagay na 'to sa

lagayan ng mga patay.

Umalis na kami ng area namin ni Eron, at pinuntahan si kuya Matt, hinahanap niya
kung anong baril yung ginamit na pambaril sa hita nito.

Kasi pag nalaman namin kung anong klaseng baril yung ginamit, pwede naming itrace
kung sino sino ang may hawak ng ganong klaseng baril sa bansa.

Pag-illegal na gumagamit... Wala ding silbi.

"so..." sabi namin ni Eron.

"just a simple hand gun... Double eagle to be precise."

nag-type kami sa computer ng double eagle...

Then kung sino sino ang may hawak ng ganong klase ng baril...

May mga lumabas na picture...

Wala naman kaming nakitang may ugnayan kay Mr. Yenzky.

Pero... Kung sila S yun...

"why don't we try to look for Mr. Yenzky's victim?"

sabi ko sa kanila...
Kasi maaring, yung mga kamag-anak ng mga nabiktima niya yung nagpapatay sa kanya.

And with that, pwede na din naming malaman kung asan talaga sila S...

Pero bakit parang pakiramdam ko.

May isang bagay akong nakalimutan...

At pakiramdam ko...

Napakalaking bagay nung nakalimutan ko.

Craig's POV:

pumunta ako sa research lab, andun yung mga evidence namin...

Yung mga black rose.

Lahat ng mga iniwan nila X...

At sa ngayon, sa loob ng halos 3 taon, simula ng lumabas ulit

sila...

May halos labinlima na silang napatay...

At ang napansin ko lang...

Lahat ng pinapatay nila.

They we're all criminals...

Hindi kaya... Lahat ng pinapatay nila, puro kriminal lang?

Pero...

Yung nangyari, just a year ago.

Imposible.

They're a killer. A heartless killer.

And i'll do everything to catch them.

No matter what the sacrifice would be.

Umalis ako ng headquarters...

At hindi ko alam kung bakit dito ako dinala ng sarili ko...

Sementeryo.

Nung malapit na ako sa puntod ng pupuntahan ko.

May isa akong babaeng nakita...

Si Mikayla?

Pumunta ako sa likod ng puno na malapit sa kanya...

Sinilip ko kung sino yung dinalaw niya...

Si Alexandria pala.

Yung pinsan niya...

Napansin ko siyang medyo naluluha...

Pero hindi maiaalis sa mukha niya ang isang ngiti...

"thank you..."

then she silently left her grave.

Pumunta ako sa libingan nito...

"Alexandria Espelimbergo."

may iniwan siya dung isang panyo...

Itim na panyo...

Kinuha ko yun...

At inamoy.

Yung amoy rosas nanaman.

Parang pamilyar.
Ibinalik ko yung panyo sa puntod at umalis na.

Pinuntahan ko muna yung dapat kong dalawin, tsaka ako umalis.

At pumunta sa kanya..

Kay Mikayla.

Mikayla's POV:

nung nakauwi na ako mula sa sementeryo...

Wala pang ilang oras may kumatok kagad sa pinto ko.

Tinignan ko mula sa camera sa labas kung sino...

Si Craig?

Ano nanamang kailangan ng lalaking to?

Binuksan ko yung pinto at isang lalaking nakangiti ang niluwa nito.

"anong kailangan mo?"

"i just wanted to say sorry for what happened last night."

"tapos na yun..."

walang nagsalita samin...

Nang bigla niyang sinabi na kung pwede ko ba daw siyang papasukin.

Pumayag ako at kinuhaan na lang siya ng iinumin niya.

"ano ngang kailangan mo?" tanong ko sa kanya...

Hindi naman yan pupunta dito ng walang kailangan eh.

"pinsan mo ba talaga si Alexandria?" sabi niya ng nakakunot ang noo.

Alam na niya siguro...

"hindi... Magkaibigan lang ang magulang namin..."

tumango tango lang siya... At ngumiti.

"labas tayo."
"saan?"

"kahit saan... O kaya kain na lang ulit tayo dun sa dati."

"bahala ka."

Jasmine's POV:

gabi na...

Haay. Nakakapagod.

Hinatid ako ni Eron sa bahay namin nila kuya Craig.

At pagdating namin dun, nakabantay sa labas si Kein.

Pinagbuksan ako ni Eron ng pinto...

"sige... Salamat sa paghatid sakin." ngumiti lang siya sakin...

"no problem..." at then he went to his car.

And drove away.

Tinignan ko lang yung papalayo niyang sasakyan... Nung hindi ko na 'to natatanaw,
pumasok na ako sa loob.

Pero hinarang ako ni Kein.

"problema mo?"

"bat ka hinatid nun? Bat hindi mo kasama si kuya?"

"sunod sunod na tanong lang? Eh kasi po, umalis si kuya, kaya si Eron na lang
naghatid sakin."
pumasok na ako sa loob pero sinundan pa din niya ako...

Nasa may kwarto ko na ako, sinundan pa din ako.

"ano bang problema mo?" tanong ko sa kanya.

Nakakainis na kasi, sunod ng sunod, buntot lang?

"umalis ka na nga, inaantok na ako!"

"tss." umalis na siya...

Pero hindi pa siya tuluyang nakakalabas ng kwarto ko... May narinig kaming kalabog
sa baba.

Napatigil kaming dalawa.

"diyan ka lang..." sabi niya.

May kinuha akong isang baril sa drawer ko...

Hindi naman deadly, pampatulog lang...

"what the hell!? Pano ka nagkaron niyan?"

"oa mo, pampatulog lang 'to, i comes handy at times."

dahan dahan akong naglakad papunta sa baba, tinatabig nga ako ni Kein eh, pero
pinasunod ko na lang siya sakin.

Mas sanay ako dito. I'm still an agent.

Pagbaba namin...
Isang lalaking duguan ang nakita namin...

"what the!?" sabay naming sabi ni Kein.

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

di ko po sure yung sa bombs hahah gawa gawa ko lang yun XD

=================

♣♣back.♣♣

♣♣back.♣♣

Jasmine's POV:

"kuya! Anong nangyari?"

nakita ko kasi si kuya na may sugat sa braso.

Nanaman?

"nung paalis kasi ako sa apartment ni Mikayla, may humarang sakin..."

"sino? At bakit ka nandun, kuya?!" -Kein at ako

"stop asking questions, at gamutin niyo na to!"

ay oo nga pala!

Dahil sa pagkataranta ko, hindi ko alam kung anong gagawin ko...

Nagpaikot ikot ako sa buong sala.

"Jas!" sabi nilang dalawa.

"ay peklat!" *bang*

nabaril ko tuloy si kuya ng pampatulog...

***

after naming gamutin si kuya, dinala na siya ni Kein sa kwarto nito.

Papasok na dun sana ako sa kwarto ko pero pinigilan ako ni Kein.

"bakit nanaman?" sabi ko at tinaasan siya ng kilay.

"wala. Goodnight."

tapos tumakbo siya sa kwarto niya.

Problema nun?

Haay. Makatulog na nga lang.

**the next morning**

naaubutan ko si kuya na may kausap sa cellphone.

"i'm fine, you don't have to worry... Sure, bye, i'll see you later okay."

tapos binaba na niya yung cellphone niya ng nakangiti.

Sino kaya yung

kausap niya?
"sino yun kuya? At nakangiti ka pa diyan..."

"my girlfriend."

Mikayla's POV:

kagabi...

Tanga!
"Mikayla..." sabi sakin ni Craig habang naglalakad kami pauwi ng bahay ko.

"ano yon?"

"i really enjoyed this night."

"know what? Me too. Di ko akalain na, makakasundo pala kita."

tumigil kami sa may parke at naupo sa may bench dun.

"why don't we try it..."

"try what?"

"the two of us... Together."

"what do you mean?"

"us... Being in a relationship."

napatingin ako sa kanya.

Ang bilis naman ata ng lalaking to?

"oh, you're being fast Mr. Ybanes."

"no... Just open relationship. We can still see or date other people."

"yeah sure whatever."

sht! Hindi dapat ako pumasok sa sitwasyon na yun! Masyado akong natuwa sa mga
nangyari kagabi, kaya hindi na ako nakapag-isip ng maayos.

Lalo pa't alam kong pinaghihinalaan niya ako...

Pero hindi ko naman pwedeng sabihin na, niloloko ko lang siya kagabi, mas lalo
siyang maghihinala sakin.

I should

just go with the flow, hanggang sa siya na lang yung makipaghiwalay sakin.
Pero ang pinoproblema ko...

Kailangan hindi to malaman ni Beau...

Kung hindi... Mahirap na.

"ma'am..." si Samantha.

"bakit?" may inabot lang siyang envelope sakin...

May itim na rosas.

"may nagpapabigay po sa inyo..."

tapos tumakbo na siya papasok ng classroom.

Pumunta ako ng washroom at dun binuksan yung sulat.

'i'm back.

-Starr.

I was mortified by what I've read...

Starr...

This will be a...

Disaster.
Umalis ako ng school at dumiretso sa headquarters namin...

Nagtuloy tuloy ako sa office ni Beau...

At naabutan ko siyang may kausap na babae.

Humarap ito sakin...

At binigyan ako ng mapaglarong ngiti...

"did you recieved my letter?"

nagulat ako nung nagsalita siya pero agad ko din namang nabawi iyon.
"yeah... I was really shocked when I've read it..."

"really? Didn't you miss me?"

binigyan ko siya ng matalim na tingin...

Pero hindi man lang siya nasindak. Katulad pa din ng dati...

"what's your angle?"

diretsa kong tanong sa kanya...

Si Beau naman naupo sa kanyang swivel chair...

At kinuha ang baril niya sa ilalim ng lamesa nito.

"whoa... Chill people." sabi ni Starr at umupo sa sofa...

Nagsidatingan din yung iba at tinutukan siya ng baril.

"kinakamusta ko lang ang dati kong organisasyon. Masama ba?"

Si Starr...

Kapatid siya ni Beau...

Siya ang dating may hawak samin, pero...

Pumatay siya ng inosenteng tao at ng isa naming kasamahan.

Kaya pinaalis siya dito ng magulang ni Beau...

Malaking kasalanan ang pagpatay ng inosenteng tao at ng isa samin.

Starr is insane... She can't control herself to kill...

Matagal na namin yung napansin pero hinayaan na lang namin, but not until she
killed an innocent person.

Nagalit siya sa organization na 'to at sinubukan sirain, but she failed to.

Kaya umalis na lang siya...

Wala na kaming narinig tungkol sa kanya noon...

Hanggang sa ngayon...
Ngayon na bumalik siya.

May kinuha siya sa bulsa niya... Isang sigarilyo...

Sinindihan niya ito...

At saka ibinuga ang mga usok nito sa harap ni Beau...

"ikaw Beau... Kamusta na kayo ni Eron? Ng lalaking inagaw mo sakin?"

*end of chapter*

=================

♣♣swear.♣♣

♣♣swear.♣♣

Mikayla's POV:
"ikaw Beau... Kamusta na kayo ni Eron? Ng lalaking inagaw mo sakin?"

tinignan lang siya ni Beau... Wala pa ding emosyon.

Tinawanan lang siya ni Starr habang tumatayo ito.

"umalis ka na dito." malamig na sabi ni Beau kay Starr.

Nginitian lang siya ni Starr...

Isang nakakapanindig na ngiti.

Kilala ko si Starr...
May pinaplano siya.

"oh... What a touching words coming from my sister... Ya' think i like it here?
No..."

at nagsimula na siyang maglakad.

Pero bago yon...

May binulong siya sakin..

"what a hot boyfriend you got Xiara... Though, he's a weakling." then she showed me
a smirk.

Naibaba ko yung baril ko habang tinitignan siyang paalis.

Xiara...

Ngayon na lang ulit may tumawag sakin niyan...

At si Starr lang ang tumatawag sa pangalan kong yan.

Nung nakita na namin sa cctv na nakaalis na si Starr. Nilapitan ko kagad si Beau...

"are you alright?"

"I'm fine, get back to your work."

nag-alinlangan ako kung aalis ba ako o hindi, pero nang dahil sa mga malamig na
tingin ni Beau, napilitan akong umalis na lang.

***
pumunta na ako sa klase

ko, at katulad pa din ng dati... Wala namang pinagbago eh.

May tumawag sakin...

"hello?"

"andito na ako."

"I can't go with you, may pupuntahan ako."

si Craig.

"why?"

"may pupuntahan nga ako."

"ngayon lang Mikayla, sa Safrino lang..."

Safrino?

"i really can't."

then i hung up.

Hindi ako pwede pumunta dun...

Lalo pa't...

Si Safrino mismo ang papatayin ko ngayon.

Bumalik ako sa headquarters namin...

At ngayon, kailangan ko ng isang look out.

Pumila silang lahat...

Lahat ng trainees.

"I want Samantha."

tumingin siya sakin at tumungo.

Dinala ko siya kay Nikki...

Siya ang mag-aayos dito.

At ako...
Inihahanda ko ang sarili ko...

This night will be a hell of a party.

Samantha's POV:

binigay sakin ni X yung pouch niya...

"pag sinabi kong gamitin mo na yung nasa loob niyan, gawin mo."

"ano bang meron dito."

"you'll know."

then she let me get inside the car.

Ikinabit ko sa magkabilang hita ko yung baril.

At sa ilalim

ng heels ko ang isang microchip.

May kukunin kasi akong files mamaya.

Pagdating ko sa masion ni Safrino...

Nakita ko si X na pababa na din sa sasakyan niya.

Tinanguan niya lang ako at pumasok na kami.

Pagpasok ko sa loob...
Ang daming tao...

Isang kasiyahan ang nagaganap...

Pero ang hindi nila alam... Bago matapos ang kasiyahang ito...

May isa muna kaming, magandang palabas na ipapakita sa kanila.

Nakita ko si X na nilapitan si Safrino...

"go to the second floor... Third room at the left."

"copy that."

nagpunta ako sa second floor ng mansion at hinanap yung kwartong sinabi ni X...
And there it is...

I tried opening it... It's lock.

May dinikit akong device sa tabi ng knob ng pinto...

This house is operated with computers... Hindi gagana dito kung bubuksan ko siya
gamit ang pins or what...

After a few second, lumabas sa may device the word 'open'

dahan dahan ko 'tong binuksan. Pero hindi ako agad pumasok.

May powder akong inihip sa hangin...

Buti na lang walang laser.

Naglakad ko papunta sa study table niya at inopen yung computer.

Tinanggal ko yung microchip niya at binuksan yung

data base.

Kinontact ko yung nasa headquarters para ma-hack na nila at makakuha ng mga

informations.

Nung natapos ko ng makuha lahat ng files niya...

Umalis na ako sa room na yun at siniguradong naka-lock na ito.

"mission accomplished X."

narinig ko siyang bahagyang tumawa...

"now get the thing i put on your pouch..."

kinuha ko yun...

Lipstick?

"what am i gonna' do with this..."

hindi siya nagsalita...

Bumaba na ako papuntang hall...

At habang hinihintay ang signal ni X...

Napansin ko si Jas...

What is she doing here?

Nawala ang atensyon ko sa kanila... Nang biglang nagsalita si X.

"show time."

kinuha ko yung maskara ko at sinuot ito...

At kinuha ang baril sa hita ko...

"open the lipstick... At itaas mo to hanggang sa marinig mong nag-beep na..."

ginawa ko yung sinabi niya...

At kasabay ng pagputok ng fireworks...

Ay ang pagsabog ng sasakyan ni Safrino kung saan siya nakasakay.

Nagkagulo ang mga tao... Bago ko puntahan si X, nag-iwan muna ako ng dalawang itim
na rosas malapit sa umaapoy na sasakyan...

At pinuntahan na si X na naghihintay sakin sa sasakyan

niya.

"good job." then we went off.

Jasmine's POV:
nandito kami ngayon sa party ni papa Safrino...

Yes, papa Safrino, hindi ko naman talaga siya papa, he's just a godfather, pero
mabait siya, simula ng mamatay na sila mama at papa siya na ang tinuring kong
tatay...

He's been a good person to me...

"papa!" tapos niyakap ko siya...

May sariling pamilya si papa Safrino, at tinuturing din nila akong pamilya, pero,
hindi naman nila ako pwedeng kupkupin kasi, may mga relatives pa ako...

Sila kuya Craig.

Nung binitawan na ako ni papa, may tumabi din sa kanyang babae...

Naka-mask.

Di ko pala nasabi, masquerade party to.

Tinanguan ko lang siya... At pinuntahan ko sila Denny... Anak ni papa.

Napansin kong dinala nung babae si papa sa labas kaya sinundan ko sila...

Yung babae... May iba sa kanya.

Pumasok sila ni papa sa loob ng sasakyan nito...

Kliyente siguro nila...

May malaki kasing kompanya si papa... Tiga export sila ng mga produkto sa mga ibang
bansa...

Papasok na sana ako ng loob ng maalala ko...

Black rose.

Pupuntahan ko na sana sila papa...

He should not be with her...

X.

Pero bago pa ako makalapit...

Sumabog na ito...
"PAPA!"

nagkagulo ang mga tao...

Nang wala ng tumatakbo sa harap ko, dali dali akong pumunta sa tinutupok ng apoy na
sasakyan... At hinanap ang bagay na magpaptunay sa iniisip ko...

Dalawang itim na rosas.

Kinuha ko ito at nilagay sa pouch ko.

Pinuntahan ko si kuya...

"X did this." i coldly said.

Kuya Craig and Kein both looked at me.

"let's get to work."

umalis na ako at sumakay sa sasakyan.

Pinaandar ko ito papunta ng headquarters.

Nagdirediretso ako papasok ng lab at inasikaso yung mga gagamitin ko...

Nagpalit ako ng damit at bumalik sa crime scene.

I was busy taking up photos when someone tap my back.

Tinignan ko kung sino yon...

"leave everything to me, take a rest." and when he said that...

I burst out.

"sshh... Go home and take a rest..."

"no... I'll capture her, Eron! I have to capture her..."

"we will, but first... You have to compose yourself, okay?"

then he lead me inside his car and brought me home...

i pass by Kein, who's about to comfort me...

But i just ignored him and went straight to my room...

I tiredly lay down on my bed...

But before I fell asleep...

One thing kept on flowing in my head...

That I'll do everything to capture X...

No matter what the consequence is...

I'll let her pay for killing my father.

I swear, I will.
*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

author's note: si Starr po yung nasa pic, next time na si Beau :)) thankies, and
dudenight! xDDD

=================

♣♣Monster.♣♣

♣♣Monster.♣♣

Jasmine's POV:

kinabukasan, ginising ako ni kuya Craig, at dinalhan ng pagkain...

Pero hindi ko naman yun ginalaw, dumiretso ligo ako... Pupunta na ako sa
headquarters...

Pero nung paalis na sana ako pinigilan ako ni kuya...

"di ka papasok?"
"may gagawin pa ako sa lab."

"you have to go to school."

"mas may importante akong kailangang gawin sa lab, bye."

at umalis na ako. Umalis ako ng hindi hinihintay ang sasabihin niya.

Pagdating ko ng lab sinalubong nila ako ng simpatiya tungkol sa nangyari.

Hindi ko sila pinansin at dumiretso na sa area namin ni Eron.

"findings?" nagulat siya ng bigla akong nagsalita.

"okay ka na?" tanong sakin ni Eron.

"better."

sinuot ko yung gloves ko...

At binuklat yung cloth...

Si papa...

"i-i'll let you do this, pupunta na lang ako sa research dept."

madali akong umalis doon at pumunta sa research department.

Pagdating ko don, napatingin silang lahat saakin.

"Matthew, any findings to the bomb?" i composely said.

"w-we found out about that... And it was a bomb activated..."

a bomb activated? Meaning, they really planned to put papa in that car and put him
into pieces...

But why would they kill him?

"ahm Jas..." simula

ni Matt.

"why?"

"there is something you should know..."

Mikayla's POV:

pagdating ko sa room, yung upuan kagad ni Jas ang una kong napansin...

It's unusual that she's absent.

Natapos ang klase ng walang dumadating na Jas...

Haay. Ano kayang nangyari?

Paglabas ko ng room may tumawag sakin...

Craig.

"why are you here?"

"just need to talk to someone..." then he smile faintly.

Umalis kami ng building ng school at dumiretso sa likod nito... Sa lumang building.

"what happened?"

"it's not me... It's about Jasmine."

"why? What happened to her?"

"her papa died."

akala ko ba matagal ng patay ang parents niya.

Siguro naintindihan ni Craig yung reaksyon ko kaya inexplain niya yun sakin...

Si Safrino...

Siya pala ang tinuturing ni Jas na tatay niya.

And we just killed him.

I killed the only person who showed Jas a fatherly care. I felt sick.
Still... Justice is justice. I'm sure, Jas will understand why X have to kill her
papa...

Why we have to kill him. She'll understand it.

She maybe understand it...

But the scar I left inside her heart will remain...

Parang ginawa ko lang din sa kanya yung nangyari sakin dati...

At dahil sa ginawa kong yon...

I might trigger a new monster...

A monster like me.

Craig's POV:

wala akong mapagsabihan ng mga nangyari...

Si Mikayla lang. At buti na lang hindi na siya nagsalita pa ng kung ano.

Alam ko din naman concern siya kay Jas eh...

But we can't do anything, she's in great shock.

"Kay... I have to go, i'll see you later, okay?"

"yeah, sure... Ikamusta mo na lang ako kay Jas."

"sure, I will." then i kissed her before i left.

Pagkadating ko ng headquarters nagkakagulo sila.

"what's happening?"

"si J--"

*bang*

sht! Napatakbo ako kung san nanggaling yung putok ng baril.

It's Jas... She was holding a gun.

"Jas!" tumingin siya sakin... She's crying.

"kuya... Diba... Papa is not a criminal?"

tumingin ako kila Matthew at umiling lang sila...

Bat kasi nila kagad sinabi?

She's still in shock! For god sake! Hindi ba nila naiintindihan yun?

"drop the gun Jasmine..."

"i won't! Sabihin mo muna na hindi totoo yung sinabi nila! Na hindi kriminal si
papa!"

"he is a criminal Jasmine! Deal with it!"

medyo naibaba niya yung baril kaya madali akong lumapit sa kanya at niyakap siya,
saka ko binato yung baril sa malayo.

Nakita ko si Eron, sinenyasan ko siya na bigyan ako ng pampatulog na agad naman

niyang ginawa.
Inabot niya yung syringe sakin at tinurok kay Jas...

Pero bago ko pa madala si Jas sa clinic, umilaw yung red signal.

Dinala ko muna si Jas ng clinic at dumiretso sa research department.

"may nahanap na kayo?"

"yung sa mga lugar na sinabi? Yung mga banned, you won't believe who owned it."

kumunot yung noo ko, at may pinindot lang si Micheal na button at may lumabas ng
profile sa screen.

"Victor E. Castellar?"

"exactly, that owner of Jas' school, may dirty business din pala yun, few years
ago."
wait...

All of the place...

Victor

Castellar

Terresae mall

Orchard

Seine fishing Port

V.E.C.T.O.R.S
it was all pointing at Victor Castellar...

What does that guy do with X?

"may contacts na ba kayo sa kanya?"

"yup. He's now staying at Hong Kong, leaving all his business to his son."

"what's the name of his son?"

"Vector James Castellar."

X' POV:

i went to my friends house, i need something from him.

Sumakay ako ng motor ko at nagdirediretso sa bahay

niya.
Walang katok katok ay pumasok na ako doon...

Pagdating ko isang lalaking may hawak na baril ang bumungad sakin.

"oh... Don't be so hot."

"what are you doin' here? Di ka man lang nagpasabi."

"what can I say, I like surprises."

"if its not for my sis. What do you need?"

he really do know me.

I gracefull sit on his sofa and crossed my legs.

"let's start with business."

umupo na siya sa harap ko at kinuha yung notebook niya.

He have to list all of my needs.

"first, i want a two kinds of riffle and a dozen of guns."

"what are you goi--"

"and a house."

"what kind?"

"house full of windows and make sure it's big, and should be in isolated place."

nilista niya lang lahat ng sinabi.

And when I'm done. He immediately call someone para makuha kagad yun, ASAP.
I have to move out. But I'll still keep my cover.

"tapos na, you can now have all of it, tomorrow."

"i want it now."

"*sigh* okay." then he went back to his phone.

After a few minutes may dumating na delivery para sa kanya.

"taadaa! Here it is."

"great as ever. Thanks,

Vector."

Vector James Castellar...

Our organizations, main provider.

Rather my main provider... He provides me with anything I want. I need.

He's the best provider, giving everything in it's best. Greatest.

I put up my beret and left the hotel silently.

'cause I just get a gaze of my so-called boyfriend at the front of the hotel.

Wow, nakuha na din pala nila yon. What took them so long to finally understand it?
If its not for my help, they wouldn't even get it.

I get on my phone and contact Vector.

"they're coming for you."

"I know, they're now here, thank you very much."

"you're always welcome, you know what to do."

"i know, i know." then he hang up.

Good luck chevaliers if you can get anything from him.

From our organizations, finest.

Craig's POV:
tss. Wala kaming makuhang sagot...

All he was talking about is code code code.

"we all know that binary code is the answer for us to conne--"

"Mr. Castellar, we're just asking you, what do you know about this?" then I showed
him again the pictures of the black roses.

"well, it's a black roses, it bloom mostly at--"

"do you know who--"

"how would I know." then he went back to his computer.

I went out of that damn place and asked my team to get out too.

I'm gonna' rip off Eron's throat, if he did not talk to this guy immediately.
I went back to our headquarters... And go to Eron's area.

"Eron!"

"what?" he said while focusing on the new body we've found today...

A Jane Doe, meaning, still unknown.

"talk to that Castellar, I'm getting pissed."

"chill bro, magsasalita din yun."

"tss. Just do it quickly, before I slash his throat."

tinalikuran niya lang ako at binigay kay Mike yung hair sample nung babae, para
marecognize yung dna.

"I'll talk to him, but first, why are you suspecting my ex fiancee's brother?"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

author's note: sorry if lame, antok na antok na po talaga ako eh.

thanks for reading :))

=================

♣♣captured.♣♣

♣♣captured.♣♣

Jasmine's POV:

pumasok na ako sa school, ilang araw na din akong absent eh.

Balak ko sanang kausapi si ma'am Mendez, kaso...

"she resigned."

umalis na ko ng faculty room... Bakit kaya nag-resign si ma'am...

Kung kelan naman kailangan ko ng masasabihan ng problema ngayon eh.

Tanungin ko na lang kaya si kuya?

Tinawagan ko si kuya, agad naman niya tong sinagot.

"kuya nasan si ma'am?"

"i don't know, simula kahapon di ko na siya na-contact eh."

"track her cellphone."

narinig ko si kuya na parang nagta-type.

"I can't track her down. Naka-off siguro yung phone."

"okay. Thanks." i was about to cut dead the line when kuya ask something.

"wala ba siya diyan?"

"she resigned."

binaba ko na yung phone at nag-excuse sa klase, gusto kong makausap si ma'am eh...
Siguro nasa bahay niya siya.

Pumunta ako ng apartment niya, pero ang sabi umalis daw siya, siguro daw mamaya
pang mga six umuwi...

Four nanaman eh...

Hintayin ko na lang siya.

Hindi naman siguro masama eh. Tsaka pwede naman maghintay dito sa loob ng apartment
building eh, kaya hindi naman siguro ako mapapahamak.

X' POV:

pagdating ko ng bahay ko... My new house.

Inayos ko lahat ng gamit ko, my computer, my guns, my clothes.

Tonight I will blow up someone...

Mikayla...

It's time for her to say goodbye.

Masyado na siyang napapalapit sa mga tao... And its not a good thing.
Mikayla, must now bid goodbye.

Umalis ako ng bahay, at pumunta sa apartment building ko.

Chineck ko yung files sa phone ko...

Sakto, mamayang six, yung dalawa ko lang na kapit bahay ang matitira...

Both of them are criminals, magka-kuntsaba sila sa pag-upload ng mga pornographich

videos sa internet.

Yung iba, aalis, onti lang naman ang nakatira dito...

Dumaan ako sa airvent at nagset ng bomba sa bawat floors.

It's four thirty in the afternoon...

This building will blow up, exactly one hour to go.

Wala namang problema kung pasabugin ko 'to eh, Vector got back up, binili niya to
at binenta naman sa ibang tao...

Nag-set na din ako ng signal jammer, para kung may maka-timbre man na tiga labas,
hindi sila maco-contact nito.

Nalaman ko din kasi na may mga kasamahan sila sa labas, malaking sindikato kasi
tong mga to...

Masyadong tago, ngayon ko nga lang din nalaman na kasama pala sila dun eh.

Bumaba muna ako galing air vent sa room ko at siniguradong nakaayos dun yung
bangkay na aakalain nilang si Mikayla.
Isa 'tong death penalty criminal.

Nilabas ni Vector at pinatulog ko dito, lahat ng files niya sa police dept

tinanggal namin, binura

at sinunog namin.

Malinis kaming magplano.

Nung natapos na ako sa pag-ayos ng "crime scene" binalot ko sa isang matibay na box
ang dalawa black rose at umakyat pabalik sa airvent at dahan dahang bumaba sa
kabilang room. Sa room ng dalawa kong papatayin...

Nung natapos na ako, pumunta ako sa tapat na restaurant nito... At naghintay.

I cannot miss a show as big as this.

"miss sexy what's your order?"

"chocolait parfait, thanks."

umalis na yung lalaki.

and after a few minutes, dumating na din yung order ko...

What a nice food i got here, for a one hell of a show.

Inopen ko yung phone ni Mikayla, at hindi pa tumatagal, nagring na kagad to.

Craig.

"hello?"

"nasan ka?"
"umalis ako eh."

"pauwi ka na?"

"yes.."

"listen, Jas-- come home--"

"what? Craig, i don't understand you?"

"ju-- do...ho..me..see...J--" dead line.

Damn. Naabutan pala ako ng signal jammer, kaya humina din yung connection.

It's about Jas. What about her?

Maybe it's just about her father.

Nakaka-dalawa na akong parfait...

And in fifteen minutes time, a big explosion will happen.

Everytime i looked at my watch i'm getting more and more excited...

Five minutes...

Aalis na sana ako ng restaurant at sasakay na sana sa motor

ko ng may nahagip ang mata ko...

What the hell is Jas doin' there?!

Tinignan ko kung ilang oras na lang ang natitira...

Sht! Four minutes!

Bumaba kagad ako sa motor ko at tumakbo papunta sa apartment building, hindi na ako
nag-abala pang coveran ang mukha ko, i must save Jas!

Nung makita niya ako, agad niyang nilabas ang baril niya. It's not the right time
for that!

"get out of here!" sinipa ko ang kamay niya para mabitawan niya yung baril niya at
hinatak siya palabas, pero bago pa kami makalayo ng tuluyan sa apartment.

*BOOM*

sumabog na ito.

Tinakpan ko si Jas at pinansangga ang sarili ko...

And the last thing I remembered a police sirene is coming in our way.
***

i woke up, i was standing up hanging in a dark room...

At may isang babae ang dumating.

"you're awake."

"yeah right." kalmado ko siyang tinignan...

Isang babaeng... Unang tingin mo pa lang, kikilabutan ka na, dahil sa napakalamig

niyang mata.

Matang naghahanap ng katotohanan at matang puno ng poot.

"ginamot nanamin ang mga naging sugat mo... No major injuries, a tough grass."
"tch. What a nice way to treat you patient, locking them up." nginitian niya lang
ako...

"so

X, why did you save Jasmine?" hindi ko siya sinagot at nginitian lang siya...

tinawanan niya lang ako at kinlick yung device na hawak niya...

Isang electric shock.

Matigas ko siyang tinignan at hindi kumibo.

Nagsasalita siya sa harap ko pero hindi ko siya pinapansin... I was thinking of my

way out.

Nakatali ang dalawa kong kamay sa taas, dalawang bakal ang nakasuporta dito.
There's no way out...

But...

Yung tracker ko.

It is specialized, kahit may jammer, hindi ito maapektuhan, depende na lang kung
meron sila ng katulad ng jammer namin, but i bet wala pa sila non.

It was invented by Vector and I.

All I have to do is activate my tracker.

Buti na lang nasa leeg ko lang yun, ginawa kong kwintas.

"hey." napatigil siya sa pagsasalita niya.

"did you know, that this thing in my neck is a tracker?"

lumapit siya sakin.

Gotcha' it was a soft touch, mahawakan lang o madaanan lang ng daliri mo,
maactivate na.

Hinawakan niya yun.

"akala mo ba mauuto mo ako? Hindi ka din nila mate-trace."

lumayo siya sakin at nagsimula nanamang magsalita.

I can't wait to get out of here.

Pinag-aralan ko yung lugar.

Tinignan ko yung taas, Closed space, makapal siguro ang bawat pader at ceiling,
wala ding airvent or what. So kakailanganin ko talagang dumaan sa main exit...

Buti na lang pala napag-aralan ko na ng konti tong lugar na to...

Sa may bandang autopsy lab, may alley don, at doon, may air vent... I'm sure
diretso yon pataas ng hotel na to.

Sht! May pinasok yung mga bantay na isang machine.

At may kinabit sa ulo ko at dibdib.

"what is this?"

"key to the truth." tinitigan ko siya sa mata niya at may nilabas siyang isang
remote.
"I'll ask queations, at pag hindi ka nagsabi ng totoo, i will electrocute you." i
just give her a smirk.

I've mastered controlling lie detector machines...

"if you think you can control this, you're wrong, this connects to your brains
nervous system kaya accurate, emotions, feelings it can be monitored by this."

so? Sino bang maysabing pepekein ko ang sagot diyan? Magsasabi naman ako ng totoo
eh.

'lies... The most truthful lie are the most common too, mas kapanipaniwala kapag
mas pinaninindigan.'

yan ang sabi sakin ni Starr dati.

Magtatanong na sana siya sakin...

Pero isang pagsabog ang narinig namin.

*smirk* just in time.

*end of chapter*

=================

♣♣escaped.♣♣

♣♣escaped.♣♣

X' POV:

nang marinig namin ang pagsabog, nagkagulo ang mga nagbabantay sakin, wrong move.

Nagkaron ng crack sa kisame na pinaglalagyan ng tali ko kaya sa abot ng makakaya

ko, tinanggal ko iyon.
"*pant* it wasn't that hard." napatingin sila sakin at nagsimulang tutukan ako ng
baril.

Pinanghampas ko sa kamila yung kadena at pinatumba sila.

Yung babae kanina, tumakbo palabas, siguro para masabihan yung iba na nakatakas
ako.

In a few seconds, ginalaw ko ang isa kong buto sa kamay at dinislocate ito, para
malabas yung kamay ko, mababalik din naman kagad, masakit nga lang.

Pero gaya ng sinabi ko dati, wala na akong nararamdaman, at kung meron man kahit
onting sakit akong nararamdaman...

Sanay na ako.

Paglabas ko ng pinagkulungan nila sakin, isang dosena kagad ng mga lalaki ang
humarang sakin.
Is that all they've got?

Pinatumba ko sila in a matter of seconds and nakadating na din ako malapit sa

airvent.

At doon, nag-aabang sakin si Craig.

Na may nakatutok na baril sakin...

"that's not a fair fight." i said with a smug.

Tinitigan niya ako sa mata at biglang nagulat, at dahil don bahagya akong nakakilos
para masipa yung baril niya.

At masuntok siya sa mukha.

Tumayo siya at susugurin sana ako, pero agad kong nakuha yung baril at tinutok

sa kanya.

Napatigil siya.

"shoot me!" sabi niya, pero halata naman sa mga mata niya na natatakot siya.

I just smirk at him, unti unti kong binubuksang yung airvent at nung nabuksan ko na
yon, tinanggal ko yung magasin ng baril at binato sa kanya ang baril, at mabilis na
umakayat sa ventilation.

Pagkalabas ko sa exit nito, tama nga ang hinala ko, nasa hotel lang to.

Isang abandonadong hotel, Ang DC Hotel.

Hindi pa ako nakalalayo sa pinanggalingan ko..

"wow, you're 17.6 seconds fast."

"i beat my last record." tinawanan niya lang ako at binigay ang isang folder.

Binuksan ko ito at puro, birth certificate, passport, visa, id... Puro forge
identity.

At ang bago ko namang katauhan?

Mikayla Samonte.

Isang nurse...

"andun na ba ang next?"

"yes."
binigay niya lang sakin yung picture.

"when will I start?"

"as soon as possible." pagkatapos niya yun sabihin may ingay kaming narinig mula sa
taas.

"andiyan na pala ang sundo mo."

may bumabang ladder at aalalayan sana ako ni Vector pero tinapik ko lang yung kamay
niya at umakyat na.

Umiling lang siya at sumunod na.

***

pagdating ko sa bago kong bahay, inayos ko kagad yung susuotin ko.

Just like my usual attire, a black jeans boots, para paglagyan ng knife, blazer,
para may mapagtataguan sa baby

ko (a small gun)

binuksan ko ang isang box sa gilid ng bahay ko at namili ng kung anong baril ang
dadalhin ko...

And in just a minute nakapili na din ako, at umalis na.

Kailangan ko munang bantayan ang kilos ng sinabi sakin ni Vector.

Dumating na ako sa ospital sakay ng motor ko at nag-stay lang sa may lobby nito.

'at exactly 2 in the afternoon, nagra-rounds siya sa buong lobby.'

yan ang sabi sakin ni Vector kanina...

And voila...

Andun nga siya, having her rounds, habang may hawak na reference.

I secretly took some pictures and left.

Jasmine's POV:

nakatulala si kuya habang ginagamot ko yung sugat niya sa ulo niya...

Kanina ko pa siya tinatanong kung ano ba yung napag-usapan nila ni X pero hindi
naman siya sumasagot rather, wala akong makuhang matinong sagot sa kanya.

"kuya... Ano ba talagang nangyari?"

umiling iling lang siya at sinasabihan akong tawagan si ma'am Mendez.

Ano bang problema niya?!

"kuya..." tumayo siya at pumunta sa telepono...

Siguro tatawagan niya si ate Mikayla.

"kuya ano ba--"

"Jasmine... Would you believe me, if I say that... Mikayla is X."

napatulala ako at napailing, imposible.

"hindi..."
"I really don't want to believe to... But when I looked at her eyes... She is
Mikayla." dismayadong sabi ni kuya...

Imposible yun...

Dahil kasama si ate sa sumabog na building.

"pero kuya, kas--"

"i saw her eyes. Si Mikayla nga siya."

Craig's POV:

"that's not a fair fight." she said with a smug.

I wanted to kill her. I'm craving for her blood. She killed Mikayla...
Tinitigan ko yung mata niya...

There's something about her, that's pulling me... A force.

And then I realized... That eyes.

Mikayla? B-but...

Sinipa niya yung kamay ko kaya nabitawan ko yung baril, bringing me back to my
senses also.

Napaupo ako sa lapag nang bigla niya akong sinipa.

Hindi na ako nakalaban...

Ayoko ding lumaban.

Gusto ko siyang hulihin pero gusto ko din siyang patakasin.

Binato niya sakin yung baril kaya naman tinamaan ako sa ulo ko nito.

That made me unconcious.

The last glimpse I saw...

Was Mikayla, escaping away from me.

*end of chapter*

[author's note]

sorry for the lamest update ever! imagine niyo na lang po na bakal yung nakakakabit
sa hands ni X :)))

=================

♣♣Mind game.♣♣

♣♣Mind game.♣♣

X' POV:

pagdating ko ng ospital, lahat ng madaanan ko binabati ako.

It's my first day as a nurse. May kailangan kasi akong imbistagahan.

Papunta ako ngayon sa kwarto ng pasyente ko...

Si Paige Hendricx, isang cancer patient.

Isa siya sa mga mamamayan ng lugar kung saan, pinag-ekperimentuhan ng mayor nila
ang mga tao para sa isang chemical na ginagawa nila.
Isa itong klase ng chemical, na kung hindi ka man mamatay, magkaka-cancer ka naman.

Just like the radiation na nangyari sa Japan nung WW II.

"hello Paige!" lumapit ako sa kanya at binigyan niya lang ako ng isang inosenteng
ngiti.

How I wanted to kill those bastards.

Niyakap niya ako at inayang maglaro.

"you want to play? What game?"

"kahit ano po."

"how about chess?"

Craig's POV:

nandito kami ngayon sa opisina ni Dr. Gapasin.

He died because of poison...

Tinurukan siya ng kung anong chemical sa katawan niya...

Ang sabi ng pamilya niya, nakalagay daw to sa mga gamot na kailangan niyang iturok
sa sarili niya every three hours.

"I'll search at the table." -Jasmine

"I'll

go with the shelf." -Eron

at talagang iniwan sakin ang paghahanap ng ebidensya dito sa lapag at sa iba pang
parte ng opisina.
Si Mr. Gapasin...

Nakita siyang patay sa lapag, beside his board games...

But why would he go there? Or why would the killer leave him on the floor?

Kasi kung ako yun, I'll better leave him sitting on his chair and position him like
he was working.

Pero ang una ko lang napansin ay yung kanyang chess board.

All three white poons are align diagonally katapat ng tatlo ding black poons.

Isasantabi ko na sana yun nang may bigla akong napansin na nakaipit sa ilalim ng
lamesitang pinaglalagyan nito...
Sinuot ko yung gloves ko at pinulot ito...

'change its position to unveil its secret code.'

tinry kong ikutin yung chess board, pero parang may nakaharang...

*sigh* i guess...

Naupo ako sa may couch at nagsimula ng laruin ito.

Yun mga pieces, naka-aline vertically, ang rules, kailangan mapagpalit mo sila ng
position na ang move lang is padiretso, kung anong kulay. Nagawa ko na to dati
pero, mahirap tandaan.

Nakalimutan ko na.
Ilang beses kong sinubukang pagpalitin ng pwesto, pero di ko talaga magawa.

"kuya... Ano yan?"

"i think this thing can

open into some clues."

pinaalis ako ni Jas sa upuan ko at sila ni Eron ang naglaro.

And in just a few moves, natapos din nila.

Pero wala namang nangyari.

Maybe...

Sinubukan ko ulit ikutin yung chess board.

Then boom! It does.

At nung narinig nanamin yung click. May biglang bumukas na drawer sa pader.

Siguro yung bawat boxes ng chess may sensor, na may code or pattern na kailangang
buuin para mabuksan yung secret drawer.

Pumunta kaming tatlo sa may drawer and may nakalagay na envelop don...

Binuksan namin at ang laman nito, pictures...

Pictures ng isang babae... Babaeng may hawak na syringe at tinuturukan ang isang
pasyenta.

By the looks of the chemical, alam kong hindi yun gamot.

It's a blue colored chemical.

"look for this girl.."

***

pagdating namin sa headquarters, agad namin ini-scan yung picture ng babae at

tinrace kung nasan siya, o kung saan siya nagtatrabaho.

Lumapit sakin si Eron at binigay ang isang files.

Binuklat ko ito...

"her name is Megan Lopez, nurse sa pinagtatrabahuhan dati ni Mr. Gapasin."

"address..."

"nandiyan na."

"ready the squat team. We're going to visit our favorite nurse."

***

nasa tapat na kami ngayon ng apartment ni Megan...

Ilang beses namin siyang kinatok sa loob pero walang sumasagot.

We don't have a choice. Sinenyasan ko yung isa sa squat team ko...

Dahan dahan silang pumunta sa tapat ng pinto at sinira ito.

At pagpasok na pagpasok namin, isang putok ng baril ang sumalubong samin.

Napatakbo ako sa loob at isang babaeng patay na nakahandusay sa lapag ang nakita
ko.

Napatingin ako sa bintana...

Andun nga siya. She looked and winked at me.

"move! X is here!"

*end of chapter*

[author's note:]

sorry po kung super ikli, wala po kasi talaga akong masulat ngayon, sobra sobrang
WB nga po eh TT^TT tapos nabura ko pa yung supposed to be na pang-ud ko. pagtyagaan
niyo na lang po ito :(( promise babawi ako bukas! at yung mga susunod na
chapter :)) start na ng tunay na story, ng plot talaga ^__^

=================

♣♣friend or foe?♣♣

♣♣friend or foe?♣♣
X' POV:

umalis na ako sa hospital, lunch nanaman namin eh.

Dumiretso ako sa quarters namin at nagpalit ng damit.

Pag labas ko ng ospital, sumakay kagad ako sa motor ko at pumunta sa aking

paboritong nurse.

Megan.

Pagdating ko sa tapat na building ng kanyang apartment, umakyat kagad ako papunta

ng rooftop nito.

Pagdating ko don, naabutan ko kagad ang gamit ko na sinet ko, kanina pang umaga.
Nilabas ko yung sniper riffle at chineck muna yung baba...

Just in time, andiyan na pala sila Craig.

Nilagay ko na yung specialized bullet na may naka-ukit na rose...

I position myself hanggang sa nakita ko silang nakapasok na, at sakto...

Binaril ko si Megan.

Tumakbo si Craig sa may bintana, tinapat ko sa kanya yung sniper... At tumayo na.

But before I leave I winked and smile at him.

Pagkababa ko sinalubong nila ako ng pagpapaputok nila ng baril.

Sorry guys, I don't have time for some action.

Nilabanan ko sila ng onti ding pagpapaputok at sumakay na sa motor ko and left.

Pag dating ko ng bahay ko may tumawag sakin...

Si Beau.

"mission accomplished."

"I heard sinugod ka daw nila, are you fine?"

"y-yes..."

pagpasok ko sa loob isang lalaki ang nakita

ko...
"i'll talk to you later Beau."

"okay..." the I hung up.

Isang lalaking nakaupo at may hawak na baril ang nakita ko...

He smirk and points the gun at me...

"tell me how I got here...

Miss Mendez... or X perhaps?"

Craig's POV:

sht. Nakawala nanaman siya. She really loves playing.

"everyone go!"

***

nasa headquarters kami ngayon, inaalam ko kung ano ba yung chemical na tinurok niya
kay Mr. Gapasin.

It's an Hexavalent Chromium... It is known as a carcinogenic chemicals. Kadalasan

sa hangin lang to nakukuha, pero siguro, isang experiment kaya ginawa ito.

Pero anong kinalaman ni Dr. Gapasin dito? Dahil ba nalaman niyang ginagamit ni
Megan na lab rat ang mga pasyente nila? O may iba pang dahilan?
***

"kuya look." she let me look at the microscope.

Then I saw the bullet, may nakaukit na rosas...

I really have to know what's with Megan at kung bakit kailangan pa niyang patayin
ito.

"nalaman niyo na ba yung weapon?"

"yeah. Same as before."

"no registered owner?" umiling lang sila at umalis na ako.

Illegal weapon? May alam akong lugar

kung saan pwedeng malaman yung mga handler ng mga ganon.

At hindi ko man aminin, may kakilala akong dealer ng illegal weapons.

Sa black market lang naman may ganyan eh...

Alam kong hindi lahat alam ang tungkol sa Black Market dito sa Pilipinas. Kasi mga
malalaking tao lang ang nakakapag-deal doon hindi basta basta.

Pinapagana ng isang malaking sindikato ang Black market dito, na kahit ang gobyerno
walang laban, na kahit ang gobyerno, pinoprotektahan ito.

Umalis ako ng headquarters at tumuloy sa sasakyan ko... I'm desperate, kailangan

kong malaman kung sino, at ano ba talaga si X.

Pupunta ako ngayon sa black market...

Pagdating ko don, lahat sila tumingin ng matalim sakin at hinawakan ng mahigpit ang
mga baril nila.

Nagdirediretso lang ako ng lakad, hindi din naman nila ako kayang galawin eh,
subukan lang nila, sila din ang mawawalan.

Nakadating na ako sa pakay ko at pumasok na sa isang opisina dito...

Naabutan ko ang isang lalaking, may hawak na baril at may kausap na isang lalaki na
naka-business suit.

Marahil ay kliyente niya.

Nung nakita niya ako binigay niya yung baril niya sa isa niyang kasamahan at
lumapit sakin.

"what brought you here, son?"

napangiti ako ng mapait sa kanya.

Son? Wala na akong tatay, he died a long time ago.

"give me the list of your clients."

"you know I can't

do that son."

"kung gusto mong kilalanin pa kitang tatay, ibibigay mo yun sakin."

he release a deep sigh at pumunta sa kanyang office table...

"don't tell anyone I gave you this. This people are imp--" hindi ko na siya
pinatapos at umalis na...

Wala naman akong pakielam sa mga nakalagay dito eh, isa lang ang kailangan ko dito.
Pagdating ko sa sasakyan ko, agad kong binasa yung mga nakalagay na clients niya na
bumili ng isang ak-74 sniper rifle...

At isa lang ang nakalagay don...

X.M.A

tama nga ako...

tinignan ko yung address...

At pinuntahan ito...

Pagdating ko sa nakalagay na address, isang malaking bahay ang bumungad sakin.

It's not lock? Pumasok ako doon at limang computers, dalawang malaking boxes, isang
cabinet at isa ding kama lang ang nandon.
So this is where the magic happens.

Nilibot ko ang paningin ko, sa may tabi ng computer may isang salamin akong nakita
don...

Kinuha ko ito... Tama nga, siya nga si Mikayla.

Masaya ako kasi buhay siya...

Pero nalulungkot din kasi...

She's an enemy.

Tinignan ko yung monitor ng computer niya...

May mga camera siyang sinet sa buong bahay niya, pati sa labas.

Ilang minuto lang ang nakalipas, nakita ko siyang dumating na...

Binuksan ko yung

isang box don at puro mga baril ang nandon, i picked up one and sit...

Inabangan ko siyang makapasok...

Binaba niya yung telepono niya nung nakita na niya ako...

Hindi lang siya ang marunong mang-surpresa...

I point the gun at her and smirk.

"tell me how I got here... Miss Mendez... or X perhaps?"."

she drop her jaw but immediately compose herself.

Lalapit sana siya sakin but I stopped her.

"drop your gun first."

alam ko na ang usual attire ni X, may isang baril sa likod, at sa binti niya at
kutsilyo sa boots niya.

"okay..." then she do as I say...

"the knife." she sigh and took it out of her boots.

Tinaasan niya yung kamay niya...

Kinasa ko yung baril at tinutok sa kanya.

"who are you?"

"I'm X." she coldly said.

I hold trhe trigger, was about to pull it, but she just stare blankly at me.

I put the gun down as a sign of defeat.

"why?"

hindi siya sumagot, instead, she sit gracefully at her bed at cross her legs...
"why did you kill them?"

"dumi lang sila sa mundong to." she boredly said.

"yun lang?"

"yun lang? Pinapatawa mo ata ako... Yun lang!? Binibiktima nila ang mga inosenteng
tao, sinasaktan nila, tapos sasabihin mo, yun lang?"

hindi...

May mga nabiktima din silang inosente...

"how 'bout a year ago... You killed Jas' parents."

"Jas' parents are smugglers... Yun yung akala namin, pero nung nalaman nanamin yung
totoo, it's too late, naset nanamin yung bomba."

"what do you mean?"

"Safrino, is just using them."

now that I realized, Safrino is a big time Smuggler...

"and that day... When I recieved the message about the false information, sinubukan
ko silang iligtas, pero huli na, si Jas lang ang nailigtas ko."

nagulat ako sa sinabi niya... Kaya pala nung, nabalitaan namin na sumabog yung
bahay nila...

Ang sabi samin ng ospital na pinagdalhan sa kanya, she was found on one of their
ambulance.

"why?"

"gusto kong bumawi, kahit man lang sa pagligtas sa kanya... We don't kill innocent
people, what had happened a year ago was a huge mistake, na sobrang pinagsisisihan
namin."

i am really confused now...

"so what are you X... A friend or a foe?"

"anything you want... A lover a Friend a Foe... Just take a pick, I can be anyone
you want me to be."

napatulala ako sa sinabi niya at unti unti siyang nilapitan...

"why are you doin' all of this?"

"because of one reason... May mga taong kailangan pagbayaran lahat ng ginawa nila
sakin."

"so it's all just per--"

"it's not. Lahat sila, masasam din, at pag hindi ko sila napagbayad sa mga nagawa
nila, mas madami pa silang mabibiktima."

kumunot ang noo ko at tinignan siya.

"they killed my mother and I have to make them pay for what they did."

the she pick her gun and points it at me.

Pinutok niya ito pero naramdaman ko lang na dumaan ito sa gilid ko... She won't
kill me... I know she won't.

'cause she'll be needing me.

To seek justice.

"tell me who are they... I'll help you."

she immediately look at me and smile...

A vicious smile.

*end of chapter*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

author's note: simula na mwahahahaha! The art of assassination will now start!
Thanks for reading! :D

=================

♣♣start again.♣♣

♣♣start again.♣♣

Craig's POV:

nagplano kami ngayon ni Mikayla ng paraan kung pano ko siya maipapasok sa

headquarters namin.

May kakailanganin kasi siyang mga files don.

"ako na lang kaya ang kukuha, kasi kung ang gagawa, hindi sila makakahalata."

"I don't want to put you in danger Craig."

"y'think, hindi gulo tong pinasok ko?"

she looked at me and stare...

A soft stare...

"just don't let them catch you."

"of course." then I kissed her forehead and left her house.

***

dumiretso ako sa headquarters...

Ang sabi sakin ni Mikayla, kailangan ko lang iset sa main computer namin yung usb,
and it will automatically copy all the files...

Tinignan ko yung main security area namin...

Ang daming bantay... I still have to wait for a couple of hours para magawa ko yun,
without anyone noticing it.

And in this area... May nakaset na atleast twelve to fifteen cctv camera.

Pinagmasdan ko muna yung buong room... No dead angle...

Pero hindi ko naman kailangan hanapan ng dead angle eh, hindi din naman ako
paghihinalaan.

Hinintay ko lang na umonti yung tao sa security area saka pumasok sa loob...

Pumunta ako sa main computer at chineck kung may scanner na naka-on, it is used
para malaman

kung may kukuha or may maglalagay ng files sa computer...

Buti naman at wala, hindi ko alam kung pano ide-activate yun eh, i don't know the
password.
I insert the usb and wait for a few minutes para makumpleto yung pagkopya sa mga
files...

"what are you doing?" nagulat ako kasi biglang dumating si Travis.

I tried to hide the usb pero nakuha niya to sakin.

"what's this?"

pinasok niya ulit yung usb at lumabas lahat ng nalagay ko don.

"you're copying the files?" he said suspiciously.

I had no choice but to...

"it's for X."

"what!?"

"alam ko na kung nasa siya..."

"then why a--"

"i'll gain her trust, at pag nakuha ko na yon, siya na mismo ang sasama sakin
dito."

Mikayla's POV:

when Craig left, Beau called me.

"hello?"

"is everything alright? Kanina pa kita tinatawagan eh, what happened?"

"nothing, I-I just want to rest."

"okay." the she cut dead the line.

I can't tell Beau that Craig know about our organization.

A civillian shouldn't know about us.

But I'll be needing Craig, I'll be needing all of his connections para maisagawa ko
ng maayos ang mga plano ko...

Kahit na alam kong sa huli, kamumuhian niya din yung

gagawin ko.

He'll eventually hate me...

Hindi pa to yung tamang oras para sabihin ko sa kanya yung totoo...

But soon enough I have to tell him...

The truth. The whole truth about me...

Jasmine's POV:

something's weird, first, parang may sikreto si kuya and second...

I'm bored. Hindi pa namin na-encounter ulit si X. Kung hinayaan lang kasi ako ni
kuya na sumugod nun eh, edi sana hawak nanamin siya ngayon!

Bat kasi binawalan pa ako, I should've have been... Tsk.

"penny for your thoughts." sabi ni Eron at tumabi siya sakin sa table ko, it's now
our lunch.

Weird I know, pero tao din kami, anong akala niyo, 24/7 kaming nagtatrabaho?
"what are you thinking?"

"nothing... It's just that, it seems like everyone's acting weird."

"so are you." he said as he take a bite of his salad.

Kumunot yung noo ko at uminom ng tubig.

Me? Acting weird?

"pinapakita mong hindi ka apektado na si X yung teacher mo, but the truth is, you
are so bothered."

napatingin ako sa kanya na agad ko din namang binawi.

Tama nga siya, apektado ako, kahit pinapakita kong wala, pero sobrang apektado
talaga ako.
Si Ma'am Mendez si X...

Si Ma'am Mendez na teacher

ko, na kaibigan ko, na pinagkatiwalaan ko.

Siya si X...

Ang pumatay sa papa Safrino ko.

Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat sa kanya na iniligtas niya ako o
magalit dahil ginawa pa niya yun, kung kelan naman pakiramdam ko, wala na akong
dahilan mabuhay, wala na ang tunay kong magulang, tapos inalis pa niya sa buhay ko
yung nag-iisang tao na pinaka pinapahalagahan ko.

"ewan ko... Parang ang hirap lang tanggapin ng mga bagay bagay. Sunod sunod naman
kasi eh! Pwede break muna!"

bahagya siyang tumawa tapos pinat yung ulo ko.

"everything happens for a reason."

***

umuwi na ako ng bahay at naabutan ko si kuyang may kausap na isang babae...

She looks... Familiar.

Nagtago ako malapit sa may post don at minanmanan sila, masyado akong malayo para
marinig yung usapan nila eh.

Ilang minuto lang silang nag-usap hanggang sa umalis na yung babae pagkatapos na
may binigay sa kanya si kuya...

Pero hindi pa nakalalayo yung babae hinila siya ni kuya at hinalikan...

O____O

and for the last time he kissed the woman's forehead as she left.

Sino yun?

Who the hell is that girl?!

Nung nakapasok na si kuya sa bahay, sinundan ko kung saan nagpunta yung babae...

Buti

naabutan ko pa siya...

Papunta siya sa school?

Sinundan ko lang siya hanggang in just a split second nawala na siya sa paningin
ko...

Inikot ko yung mata ko hanggang sa...

"why are you following me?" may pumulupot sa leeg kong isang braso at naramdaman ko
din na may nakatutok na baril sa ulo ko.

"gotcha!" i twist her around me pero bigla niyang binend yung kamay niya at may
nilagay na panyo sa mukha ko...

Chloroform.

Then everything went black.

Nagising ako na nakahiga ako sa isang kama...

Puro puti.

Ospital?

Sinubukan kong tumayo pero nakatali yung kamay ko...

Pati na din ang paa ko.

Where the hell I am!

X! She brought me here? Anong gagawin niya? Kill me!?

May isang babae na naka-nurse outfit ang pumasok.

"so how's my favorite patient doing? Comfortable?"

"y'think!?!"

sinubukan kong makawala sa pagkakatali ko, but in the end, I give up, nakakapagod,
hindi din naman nila ako patatakasin eh.

"what do you want?"

"nothing..."

she sit beside me and trace my face.

"I'm glad nailigtas kita..." iniwas ko ang mukha ko.

"you should've not done that! Magpapasalamat pa ako sayo kung hinayaan mo na lang
akong mamatay."
umiling lang siya at tumayo na.

"someday, you will know why I have to save you."

then she left.

What do I have to know?!

I feel very helpless now!

Wala na akong nagawa kundi ang umiyak...

I'm so helpless and hopeless as well.

Pano ako makakatakas dito? Makakatakas pa ba ako dito?

Naramamdaman kong may nagbukas ng pintuan...

"what no--"

O_____O

is this really true?

"hello...

Jasmine."

she smirk at me while I'm looking straight into her cold distant eyes.
"how are you?"

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sorry for the late ud, enjoy reading ^^ night night!

=================

♣♣Just wait.♣♣

♣♣Just wait.♣♣

Craig's POV:

"here's the usb..."

"may nakakita ba sayo?"

i can't tell her what happened, baka mawalan siya ng tiwala sakin.
"no one."

"okay... Thanks." then she left.

Pero di pa siya nakakalayo ay hinatak ko na siya...

And kiss her.

A slow and deep kiss... She responded.

We both let go of the kiss and both gasping for air.

"bye." then for the last time I kissed her forehead and went inside my house.

But before I enter the door, i saw a glimpse of Jasmine...

Maybe hallucinations.

Jasmine's POV:

this can't be true...

"how are you?"

she said with a smirk while I'm looking into her cold distant eyes.

"I'm really sorry for your lost." she said with her not-so-apologetic voice.

"why are you here

Samantha?"

she looked at me and smug.

"don't you know, that I'm the one who triggers the bomb in your papa Safrino's
car?"

matalim ko siyang tinignan at pinilit na magpumiglas sa pagkakatali ko.

Tinawanan niya lang ako at saka siya lumapit sakin.

"too bad, I can't kill you right now."

"tss. Then kill me, you're a heartless killer right? Then why can't

you?"

she smiled bitterly and smug.

"because I don't have anything to kill you."

i looked at her, confuse and she sit beside me and unlock my handcuffs.

"you're a civillian. And wala ka namang ginawang masama para patayin ko."

hinilot ko yung kamay, I'm too weak para labanan siya.

"why are you here?"

"I was recruited by Beau."

"Be--who?"
"Beau."

who the hell is she?

Tinanggal niya din yung pagkakatali ng paa ko...

Ang hirap pang tumayo, ang tagal ko sigurong nakatali dito.

"Beau, saved me, when my mom died."

napatakip ako ng bibig ko sa sinabi niya.

"she, saved us. Lahat kaming nandito niligtas niya, and teach us how to defend
ourselves. Be a better person."

"and to be a better person includes killing?"

napailing siya at ngumiti ng malungkot.

"kung para sa inyo, pagpatay lang yun, para samin, malaking pagbabago ang nagagawa
namin sa ginagawa namin."

"kelan pa nagkaron ng pag--"

"hindi mo pa rin ba naiintindihan? We only kill, bad... Worst people alive!"

she stand up and slammed the table beside me hard, making it break into pieces.

"then why did you kill my papa?"

"he's a smuggler!"

liar! Tumayo ako at kinorner siya sa may pader.

I'm furious, how can she accuse my

papa like that!

"he's not!"

"he is... Why don't you take a look by yourself?" then she hand me a folder..

Hindi ko alam kung san yun nanggaling pero kinuha ko yun sa kanya at binasa...

L-lahat tungkol sa records ng company ni papa...

"i-imposible to..."

"it is."

napaluhod ako at umiyak!

Hindi naman yun totoo eh! All of their accusations are not true!
Sinasabi lang nila yun para sirain si papa!

"sinungaling kayo!"

"we're not. Sinasabi mo lang na nagsisinungaling kami, kasi ayaw mo kaming

paniwalaan."

lumuhod siya at iniangat ang ulo ko.

"just accept the truth. And to tell you... Biktima lang din ang papa mo."

"w-what do you mean?"

"let me explain everything to her."

and then I saw her..

The woman who owns the handkerchief...

The woman...

That has that distant and cold blue eyes...

And the woman they called...

"Beau."

X' POV:
lumabas na si Sam sa kwarto ni Jas nung si Beau na mismo ang nagkusa na iexplain sa
kanya lahat.

Pagkalabas niya kinausap ko kagad siya.

"how

is she?"

"madali na lang natin siya mapapakiusapan."

ngumiti ako at pumunta sa training grounds.

Kinuha ko yung baril at sinuot yung mga gear and started shooting.

Jas need to be with us.

She's destined to be here...

She's my recruit, at ako mismo ang gagawa ng paraan para mapasok siya dito...

Para mapilit siyang sumali dito.

By hook or by crook.

Inayos ko na yung sarili ko at pumunta sa kwarto ni Jas...

Pagbukas ko ng pinto nakita kong may iniabot siyang panyo kay Beau.

Hm? That's the handkerchief, she's been looking. How did it end up with Jas?

Lumapit ako kay Jas at bigla naman niya akong hinawakan sa kamay ko.
"I finally understand everything... H-help me!"

i showed them a smile... And nod.

Kung ano man ang sinabi sa kanya ni Beau, sigurado akong, malaki na ang tiwala niya
samin ngayon.

Si Beau pa. She's great.

Nilibot ko muna si Jas sa buong building. And explain every areas, explain every
regulations...

"the most important rule is, no any relationship with a civillian, mapapahamak lang
sila."

"eh si Sam?"

"they're over."
napatango lang siya at sumunod sa lahat ng mga sinabi ko.

Since she's my recruit, may schedule siya ng training niya, when

and where.

"hindi ko din to pwedeng sabihin kahit kanino?"

"yes."

"eh kay kuya?"

napatigil ako sa pwesto ko.

"you can't."

nung natapos na kami umalis na siya.

Pero bago yon...

I track a listening device on her, at nung kaninang tulog siya, nilagyan din namin
siya ng tracking device...

Umalis na din ako ng building at umuwi na sa bahay ko...

Pag dating ko, nagulat ako kasi nandun si Craig.

"what are you doing here?"

"nabitin ako kanina eh."

"what?" he did not answer my question instead...

He kissed me aggressively.
I put my arms around him, while enjoying the pleasure his giving me...

It's wrong... But feels right.

He put my legs around him and slowly walks to my bed without breaking the kiss.

He layed me down and took off my clothes...

He was about to kiss me, pero pinigilan ko siya...

"if mine's off, yours should too." he just chuckle and take off his clothes...

Making us... Wearing nothing.

He kissed me down as i kissed his forehead and let him do all his business...

I did nothing but enjoy every pleasure and sensation he's giving me...

He kissed my tummy that gives shiver in my whole body and down to my wetness and
gave me a pleasure that made me forget my own name...

I keep moaning his name until i reached my peak.

He positioned himself and slowly...

He enter me...

Slowly and gently...

Until he went fast and hard...

We shouted each others name when we reache the climax as he lay down beside me and
hugged me.

He kissed my forehead and whisper something in my ear.

"let's start a new..."

i bury my face in his chest and hugged him tightly.

I wanted to...

But I made a vow, that i'll seek justice...

Maybe time will come that I'll be able to start a new life with you...
But not now.

I can't take a huge risk, if I made a decision right now.

Someday..

I might be able...

Just wait.

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

enjoy reading po! Ah nga po pala, baka di ako makapag-ud ng dalawa o tatlong araw,
busy much po ako eh! Pero tignan niyo na lang din po, baka kasi di ko din matiis
ang hindi mag-ud eh hahaha! Thankies po sa pagbabasa! Muah muah ^__^

=================
♣♣Diamonds.♣♣

♣♣Diamonds.♣♣

X' POV:

nagising ako na wala na si Craig sa tabi ko, napansin ko na lang yung letter sa
monitor ng computer ko.

'I have to go to work. Talk to you later.'

bumangon na ako at nagbihis...

Tinignan ko yung kama ko, i have to change the sheets.

Naligo na ako at nagbihis na...

Tumapat ako sa computer ko...

Biglang may nag-pop na message.

"i already installed the firewall."

sinalpak ko sa tenga ko yung earpiece at sinet to voice commands.

"in a safe place?"

"yes. Bakit ko nga pala kailangan iset to dito?"

"for us to be able to talk kahit na wala ka sa black rose."

hindi na siya nag-reply kaya naman tinanggal ko na yung earpiece at inayos yung
sarili ko...

Nung matapos na akong maligo at makapagbihis, kinuha ko yung isang case don at
chineck yung mga gamit...
Binoculars... Laser... At kung anu ano pa.

Kompleto na.

And for the last time, kinuha ko ang isang camera don and off I go.

Ginamit ko yung sasakyan ko at pumunta na sa bahay ni Cecilia Lohentti.

Siya ang next target.

Nauna na sakin si Samantha at ang partner niya dun.

They'll do the cover and I'll be their eyes.

Pinapasok ako ng guard dahil nagdala ako ng id, a fake one of course.

May engagement party kasi yung anak ni Cecilia...

At nagpanggap kaming photographer...

The real photographers?

Pinatulog lang namin sila ng buong araw.

Bukas na sila magigising, pag tapos na ang event.

Dumiretso ako sa loob ng bahay at nakita ko si Sam na kinukuhanan ng picture yung

bride to be.
Tinanguan niya lang ako at kinausap yung nanay nung bride...

Si Cecilia.

"you want me to take photos of the event hall? Para na din po mas makapili kayo ng
flowers na mas babagay sa event."

"how?"

"i-eedit namin yung picture and ipapakita namin sa inyo kung ano yung kalalabasan
niya kapag naayos na."

nakangiting tumango yung babae at pinasamahan si Sam sa labas.

Kinausap ako ni Cecilia...

Sinabi niya lang sakin lahat ng gagawin ko...

That I have to take pictures of the bride and groom sa may garden.
Lumabas na kami and took their pictures...

But I'm not focusing on them, sa lugar ako nakatingin, pinag-aaralan ko yung lugar.

Natapos na kami, pumasok na yung groom and bride sa loob ng mansyon nila.

Nilapitan ko si Jas...

We passed by each other...

Then i felt her hand touch mine...

Nagpaalam na ako kay Cecilia at sumakay na ng sasakyan ko...

Nung nakalayo na ako...

Binuksan ko yung palad ko.

Memory card.

Sinalpak ko yun sa may laptop ko at tinignan yung mga pictures...

Pinicturan niya kung saan nakalagay yung mga cctv...

So I can find a dead angle.

Pero wala...
Lahat secure...

So I had no choice but to look up above.

Mas maganda na siguro yon.

Mas maganda ang view pag kita mo lahat.

May biglang nag-pop na message sa screen.

"second floor, third room on the left, dun mag-sstay si Cecilia."

"thanks for the info. Make sure you'll get yourself in the safe place before our
show."

"I will. Take care."

then nabasa ko na lang na nag-log out na siya.

Umuwi muna ako...

At nag-ayos ng mga gamit...

But before i leave, tinawagan ko muna si Sam.

"tapos na kayo?"

"yes... Sigurado ka bang magiging okay lahat?"

"Hundred percent. Just make sure na i-aactivate niyo, when I said, I'm finished,
okay?"

"o-okay... Just be safe."

"I will."

I ended the line at sumakay na sa motor ko...

Our plan is...

Kukunin ko muna ang lahat ng nakaw na diamonds ni Cecilia...

Cecilia is a member of a big syndicate.

Nagbebenta sila ng isang deadly diamonds...

It's not a real diamond, ginagawa lang siyang mukhang diamond, but the truth is...

Nakamamatay to...

It's like a bomb, pero walang ingay na lalabas pag na-activate.

Unti unti lang mapapatay ang taong makakalanghap nito.

At ginagamit din nila yun para patayin ang mga miyembro ng gobyerno...

Tsk. Pati sila nadadamay.

Kailangan naming patayin si Cecilia para iparating sa mga kasamahan niya na hindi
kami titigil hanggang sa mapagbagsak sila.

It's been sixteen years simula ng simulan nilang patumbahin yun...

Ang alam ko din, may negosasyon sila Fritz, Sterl at Amanda sa mga to.

Ang sabi din sakin ni Beau...

Before my mom died, may nalaman siyang impormasyon tungkol sa mga to.

Kaya siguro... Pinatay nila ang mama ko.

Nakadating na ako sa likod ng mansyon nila...

Now all I have to do is...

Climb this five storey house, para makadating ako sa bubong.

Buti may dala akong rapel.

In just a few seconds umaakyat na ako sa bahay nila...

And after a minute, nakadating na din ako....

I stand up and pick my binoculars...

Hinanap ko kung saan nakapwesto yung mga bantay.

Nakita ako ni Jas at nagulat siyang nandun ako.

Kinawayan ko lang siya...

May maliit na bintana sa pinakataas nito, dun ako pumasok para makadating ako sa
kwartong sinabi sakin ni Jas.

Nung nakadating na ako don, wala namang nakalagay...

Just a simple mini office...

But what caught my attention is...

A piece of paper na nakalagay sa table niya...

May isang table don na may nakasulat na iba't ibang numero.

0 2 0 4 1 5 0

9 1 5 0 1 1 1

1 3 1 9 1 5 0

8 1 4 0 5 0 4

1 2 1 9 0 6 ♦

"the truth comes with the word 'diamonds'.

-M."

yung hand writing...

Familiar, parang nakita ko na dati...

at yung diamond... that sketch is familiar... parang...

Anyways...

Wala naman akong nahanap eh.

Umalis na ako ng office niya pagkatapos kong makuha yung ibang diamonds...

And before I left, i took a last glimpse of the note.

Sinarado ko na yung pinto...

I contact Sam and Jas...

Sinabi ko sa kanila na umalis na ng venue...

I texted Craig also.

Ang dami pa nga niyang tinanong eh, pero wala akong oras para magpaliwanag..

Sinabihan ko na lang siya na paalisin na ang mga tao sa hall...

Sinuot ko ang mask ko at hinila si Cecilia papasok ng kwarto niya...

"w-who are you?"

i smirk at her since half mask lang to, mata ko lang ang natatakpan.

"gusto ko lang iparamdam sayo, yung mga naramdaman ng mga taong pinatay niyo."

"No! M--"

iniwan ko siya dun at nilock ang pinto...

"activate now."

pagkalabas ko ng mansion nila...

Ang ingay ng mga tao ay nawala...

At isang sigaw ang naging dahilan para sila'y magkagulo.

Accomplished.

Craig's POV:

nung nakita ko si Mikayla na lumabas sa mansion...

Sakto nito ang pagsigaw ng isang babae mula sa loob.

Napatingin ako sa kanya...

And she just showed me the hush sign...

Umalis na siya kaya naman agad akong napatakbo kung saan ko narinig yung sigaw...

Nung nakadating na kami sa kwarto na yon...

Isang duguang babae ang bumungad samin...

Umuusok ang buong lugar at puro dugo yung babae...

Si Cecilia.

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

yehey! Nakapag-ud na din! :D sana tuloy tuloy ko na talaga to! Busy lang po talaga
masyado sa school! Tapos may entrance exam pa ako TT.TT waaa!
Anyways po thanks for reading :D hulaan niyo po yung code! :DDDDD

=================

♣♣truth.♣♣

♣♣truth.♣♣

X' POV:

nakabalik na ako ng bahay ko...

Pero binabagabag pa din ako nung mga numero na nakita ko sa bahay ni Cecilia.

Numbers...

Nahiga ako sa kama ko at inalala lahat ng numero na nandon...

The truth comes with the word DIAMONDS...

What does that mean? And the numbers...

Kumuha ako ng papel at ginaya yung pagkakalagay ng mga numero doon sa papel...

0 2 O 4 1 5 0

9 1 5 0 1 1 1

1 3 1 9 1 5 0

8 1 4 0 5 0 4

1 2 1 9 0 6

truth?

Lalabas ang katotohanan?

Kung titignan mo nga naman...

Isang simpleng mga numero lang naman siya ah...

But numbers..?

San pa ba to ginagamit?

Binary? Impossible. Binary codes only uses one and zero...

Or maybe...

Sinulat ko ng dirediretso yung mga numero...

0204150915011113191508140504121906
at hinati ito sa tig dadalawang pares...

02/04/15/09/15/01/11/13/19/15/08/14/05/04/12/19/06

may kulang?

O sinadyang gamiting panggulo?

Maari...

Pero ano namang meron sa mga numerong to?

Letra?
Right! Letters! According to order!

02-B

O4-D

15-O

09-I

15-O

01-A

11-K

13-M

19-S

15-O

08-H

14-N

05-E
04-D

12-L

19-S

06-F

B D O I O A K M S O H N E D L S F

it's nonsense!

Wala din namang hidden message eh!

Pabalibag kong nilapag yung lapis at nahiga sa kama ko.

Wala din! That thing... It really curious me! What's the truth it's referring to?
Anong totoo? Anong dapat malaman na katotohanan...

The truth comes with the word...

Diamonds!

I get it!

B D O I O A K M S O H N E D L S F

tinanggal ko yung word na diamonds sa letter... At ang nakuha ko...

B O O K

S H E L F
book shelf? What's with the bookshelf?

Kailangan ko yung malaman...

But for sure...

Wasak na din yon!

D@mn!

Tinignan ko yung computer ko at chineck kung online si Jas...

I tried typing...

"you there?"
after a minute walang sumasagot...

Pero nung aalis na sana ako nagreply siya.

"yep. What is it?"

i set it to voice commands at inayos ang mga gamit ko...

"the book shelf. Nawasak?"

"some parts... Why?"

"I'll be needing something from that."

medyo natagalan siya sa pagsagot sakin...

"mahirap yun ate... Secure masyado tong lugar."

"ako ng bahala, basta sabihan mo lang ako kung kelan konti lang ang bantay diyan."

"copy that."

then she logged out.

There's really something in that shelf...

And I must know what it is.

Craig's POV:

"COD?" tanong ko kay Eron pagdating na pagdating ko sa crime lab.

Umiling siya sakin...

"still unknown."

how the hell did that happened?

Pano nangyaring yung parteng yun lang yung...

Sumabog? If it's a bomb, bakit wala man lang kaming narinig na kahit anong
pagsabog?

Pumunta ako ng evidence area at nabuksan na pala nila yung box don...

And as I expected, isang itim na rosas ang nandon.

Nagpunta ako sa research lab...

Walang tao.

I tried looking for Cecilia Lohentti...

Inimbistagahan na pala siya dati tungkol sa isang malaking syndicate.

And it just so happens that She, Fritz, Sterl and Amanda has a connection sixteen
years ago.

Alam ko na yung nangyari sixteen years ago...

But the question is...

Ano bang rason, para ipapatay ang nanay ni Mikayla?

What's the reason? Alam kaya to ng sinasabi ni Mikayla na si Beau?

Or the person that attacked me has something to do with this?

*flashback*

paalis na ako ng bahay ni Mikayla...

I really had fun with her, she's not that boring or what?

Pag labas ko ng apartment niya...

At papunta na ako ng sasakyan ko...

May isang babae ang humarang sakin at tinutukan ako ng baril...

The hell! Tinaas ko yung kamay ko.

Tinawanan niya lang ako...

"Craig Michael... We've finally met. How are you?"

napakunot ang noo ko at tinignan siya ng may pagtataka sa mukha.

"oh... Di mo pa pala ako kilala... I'm Starr." then she smiled seductively.

Isang revolver lang naman ang dala niya eh...

Eight bullets.
"anong kailangan mo?"

"I just want to give something to Mikayla."

"wha--*bang*"

napaupo ako...

Sht!

Tinignan ko siya ng matalim at lumapit siya sakin...

"you don't know, whom you're messing with. Just a simple advice... Stay away...
Hangga't kaya mo pa, dahil baka sa huli, ikaw pa ang mapahamak. I'm sure that's
what Mikayla want you to do also." then she left...

She left me with her gun...

Na may tatak na rosas.

*end of flashback*

dinukot ko sa bulsa ko yung bala na nakuha sakin ni Jas ng ginamot niya ako...

Bala na may rosas na nakaukit doon...

Black Rose.

Tinype ko ang Black Rose sa search bar..

Puro namang itim na rosas lang ang nakita ko...

But what caught my attention is a file.

'Black Rose: Margarette'

kinlick ko yun pero protected.

Kailangan

ng password.

"what are you doing?"

si Marcelo.

Siya ang may-ari ng Dark Chevalier.

Marcelo Dmitri Chevalier.

"nothing..." palihim kong pinatay yung computer at umayos ng tayo.

"bakit ka nga pala nandito?"

"masama na bang bisitahin ang kompanya ko?"

"hindi naman. It's just very unusual of you to visit this."

he shrugged and sit on the swivel chair.

"any leads?"

"still none."

hinilot niya ang kanyang sentido at bumuntong hininga.

Aalis na sana ako ng bigla niya akong tawagin.

"by the way Craig, I'm assigning you to your new mission."

new mission? He's getting me out of X?

"what is it?"

"It's about the Black Roses. Nalaman ko kasing may communication ka na kay X. And I
want you to know their hide out, about their organization. Every details about
them."

tumango lang ako at umalis.

Sht. Sabi ko na nga ba mapapahamak ako ng dahil dun sa sinabi ko eh.

Pano ko to ngayon malulusutan?

I must think of a better plan..

Ayoko namang mapahamak si Mikayla...

Ngayon pang...

May iba na akong nararamdaman sa kanya.

"kuya.." Jas snapped and giggle.

"tulala ka diyan?"

i just pat her head...

By the way, hindi ko pa pala natatanong sa kanya kung san siya nanggaling nung
isang araw...

Tch. Baka sa kaibigan niya lang.

Wag ko na lang din siguro tanungin, mas maganda na din sigurong may
pinagkakaabalahan siya, para naman makalimutan niya kahit konti yung mga nangyari.

Samantha's POV:

pinatawag ako ngayon ni Beau...

"how's the mission?" she asked while arranging her black roses.

"it went well."

"yung buong kwarto... Nawasak lahat?"

"yes. Gaya ng sabi mo sakin, pinagset-an ko lahat ng bomba."

she smile faintly...

"you may go."

umalis na ako katulad ng sinabi niya...

Ano kayang meron...

Parang may tinatago si Beau.

Wag ko na lang siguro pansinin.

Paalis na ako ng headquarters. Ako na lang din kasi yung tao eh...
Nang may narinig akong papadating...

Nagtago ako sa isang kwarto don at sinilip kung sino yung dumating...

Si Starr?

What is she doing here?

Pumasok siya sa office ni Beau...

At narinig kong parang may pinagtatalunan sila.

Lumabas ako at lumapit ng onti sa lugar nila...

"you know we can't keep away the truth from her!"

"mahirap Starr. We can't tell her everything, she'll definitely abhor us."

"we can explain, Beau!"

"sa tingin mo ganon na lang kadali para sa kanya ang tanggapin yon?"

napayuko si Starr at hinawakan ang baril niya. At umupo.

"wala namang kasalanan si mama dun eh, it's Margarette's fault! Kung hindi siya
nak--"

"stop it Starr! Basta, hindi natin pwedeng sabihin sa kanya ang totoo, sa tingin mo
ba kaya niyang kalabanin ang sarili niyang kadugo!"

napatingin si Beau sa may pinto kaya agad akong nagtago at dahan dahang tumakbo
palabas...

Kadugo?
What are they talking about?

Someone's POV:

I went to Cecilia's mansion...

Went secretly where she died and examined the room...

Nobody's here?

Perfect.

I slowly set up the bomb and left the room...

The moment I left the mansion...

I heard a loud bombing sound.

Now the truth...

Will never be told.

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

author's note: sorry for the short update :(

=================

♣♣fingerprint.♣♣

♣♣fingerprint.♣♣

Jasmine's POV:

nagising ako ng dahil sa malakas na tunog ng cellphone ko.

Sino ba to?

"HELLO!?"

"chill. It's Eron."

"what?"

tumayo ako at bumaba papuntang kusina para uminom ng tubig.

"Cecilia's mansion is... Scattered."

napabuga ko yung iniinom ko...

"what!?"
"sumabog ito bigla."

"naimbistigahan niyo na? Where did it start?"

"sa crime scene mismo. Come here immediately, I'll be needing you."

dali dali kong inayos ang sarili ko at pumunta na sa Lohentti's.

Pagdating ko don...

The whole place is shattered into pieces...

Yung datting malaki at malapalasyong mansion nila ay nagmistulang isang panget at

sira sirang bahay.

Lumapit kagad ako kay Eron...

"may alam na kayo kung sino ang posibleng gumawa nito?"

"wala pa, but one things for sure... A girl did this."

"how did you know?"

pinakita niya sakin ang isang diyamante...

"girls bestfriend."

i held the diamond and examine it.

"tell that to our boss." then we both chuckled.

***

pumunta ako ng lab at dinala yung diamond na nakita

namin...
I almost forgot. May kailangan nga pala si X dun sa crime scene.

Sino ba naman kasi ang nagpasabog non?

Nagpalit ako ng lab gown at nilagay sa isang transparent glass yung diamond...

At may nilagay akong chemical, na nagbigay ng usok sa loob nung glass...

At doon...

Lalabas kung may Fingerprint na naiwan sa diamond.

May nakita ako...

I took some pictures of it at nilabas na ito sa glass...

Kinuha ko yung fingerprint and run it through our fingerprint scanner.

May lumabas...

And I was shocked to see who is it....

How can her fingerprint be in it?

"may nakuha ka?"

"yeah..."

"who?"

napatingin si Michael sa screen.

"then let's find her."

"it's not that easy Michael..."

nagtatakang tinignan niya ako.

"'cause she's dead."

X' POV:

nasabi sakin ni Samantha na may nagpasabog ng mansion ni Cecilia.

Who would do that?

Nagpunta ako sa Black Rose at pagdating ko don, naabutan ko si Samantha na tulala
habang hawak ang baril niya sa shooting area.

Dahan dahan kong tinapik at braso niya kaya naman agad siyang napatingin sakin.

Nakakunot na tinignan niya ako...

"what's your problem?"

"wala naman... Pero kasi..."

yumuko

siya, kaya naman dinala ko siya papunta sa kwarto ko at hinayaan siyang maupo.

"spill."

"si Starr kasi nagpunta dito."

hindi na ako nagulat don, kasi alam ko namang anytime pupunta at pupunta din siya
dito.

"then... Narinig ko silang nagtalo ni Beau."

"about what?"

"they're talking about... Blood related and..."

"and what?"

she released a deep sigh and continue...

"and truth. Hindi ko alam kung ano yun... But they keep on saying, truth..."

napatayo ako at iniwan na lang siya dun para puntahan si Beau...

Beau... Might know, what's the truth...

Siguro may alam siya dun sa nakita ko.

Binuksan ko lang basta yung pinto ng opisina niya at nagdire-diretso.

"it's very disrespectful to enter someone's room without knocking."

humarap siya sakin at matalim akong tinignan.

"what do you need?"

"what do you know about this?"

nilabas ko yung papel sa bulsa ko at nilapag sa lamesa niya...

Tinignan niya to, pero wala man lang akong nakitang kahit anong gulat sa mukha
niya.
"where did you get this?"

"at Cecilia's... Do you know, what is this?"

umiling siya at naupo sa swivel chair niya.

"bookshelf."

"alam mo?" tumango lang siya at kinuha yung gunting at isang puting rosas?

"hindi mo dapat pinagtutuunan ng pansin ang laman ng mensahe... Yung mensahe mismo
ang dapat mong pansinin, para malaman mo ang totoo."

napatahimik ako... Wag pansinin... Ano ba kasi ang katotohanang tinutukoy nito?
Naguguluhan na ako...

"sixteen years ago... Nakita nanamin yang mensaheng yan..."

"so you know, what's on the bookshelf?"

"walang laman." i looked at her with disbelief in my eyes.

"gusto mong malaman ang totoo? Look for the one who wrote that."

she just turn around, na ang ibig sabihin ay tapos na ang usapan at pwede na akong
umalis.

"p-per--" tinaas niya ang kanyang kamay...

I left the room disappointed.

Ano ba kasi talagang meron dito?

Kung kaya ko lang talagang wag na lang pansinin eh...

Pero...
Para kasing may pwersa humahatak sakin na dapat malaman ko ang totoo.

Umalis na ako at pumunta sa ospital... Naabutan ko si Paige na naglalaro sa may

playground don.

Lumapit ako sa kanya at kinarga siya...

"tama na muna ang laro... May session ka pa diba?"

"opo."

niyakap niya ako habang pinaglalaruan ang buhok ko.

nang makarating kami sa chemotherapy room... Lumabas muna ako at hinitay silang
matapos...

Tinawag ako nung doctor at sinabing tapos na daw...

Nakaupo sa wheelchair si Paige at tulog ng dinala ko na siya sa kwarto niya...

I lay her down her bed at inayos yung mga papel na pinagdrawing-an niya siguro
kanina.

Tinignan ko lahat ng drawings niya...

She's good at it. Nung nalipat ako dun sa isa niyang drawing... It caught my
attention... Isang diamond... Diamond..?

"remember this Xiara... Diamond." "

but why mommy?"

"because someday... The person who holds the diamond will help you."

i just smile at my mom and hug her.

I left the room at tuloy tuloy lang ako sa paglalakad...

'The person who holds the diamond will help you.'

will help me?

Who the hell is that person?

Siya din ba yung gumawa ng letter?

Kung ganon... Sino siya?

Pumunta ako sa mat kantina at sinulat lang sa isang notebook ang mga bagay na
napagtanto ko...

The diamonds...

Yung sinabi sakin ni mommy...

At pati na din yung mga sinabi sakin ni Beau...

And the most important is...

The person who wrote the letter... M.

Kahit saang anggulo kong tignan...

Lahat ng naisulat ko, wala namang mapatutunguhan o maitutukoy na tao. Ano ba! Wala
na akong makuhang tamang sagot!

Parang lahat na lang ng naisulat ko, pabalik balik. Walang eksaktong patutunguhan!
It's hard to know, who the hell is the person my mom talks about!

At kung bakit...

Hindi niya sinabi sakin dati na...

Ang black rose ang makakatulong sakin?

If she's a member of the black rose...

Diba ang dapat sabihin niya saking makakatulong sakin ay ang organisasyong to? But
why the person with diamonds? Hindi ba dapat ang taong may hawak na itim na rosas
dapat ang tinukoy niya?

Nawala ako sa mga iniisip ko ng biglang may tumawag sa pangalan ko...

Si Jasmine. Lumapit ako sa kanya at pumunta kami sa roof top.

"what is it?" hindi niya ako sinagot subalit binigay niya sakin ang isang envelop,
binuksan ko ito at binasa.

"nakita namin yung fingerprint doon sa diyamante na nakita namin sa crime scene,
yun yung iniwan ng nagpasabog nito."
binasa ko yung nakasulat sa papel... How the hell did this happen?

"nagulat din ako ng makita yan..."

nagtatakang tinignan ko siya.

"at ang mas pinagtataka ko pa... May files pala kami tungkol sa kanya..."

i look at the next page at nakita ko yung nakalagay don...

Black Rose: Margarette.

Pictures ng mommy ko... By the looks of it, parang isang private investigator ang
kumuha non.
"how? Bat nandon to?"

"i don't know Mikayla..."

binalik sa unang papel at binasa muli ito... Hindi pa din ako makapaniwala...

pano napunta ang finger print ng mommy ko sa diyamante na yon?

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sorry ulit sa short ud! :( please, paread po ng one shot ko, halo halong genre lang
po yun :D hahaha. Night na po. And nga po pala! Happy 1K reads satin! *sabog
confetti* :D
=================

♣♣gift.♣♣

♣♣gift.♣♣

X' POV:

umalis na si Jas at iniwan na lang niya sakin tong mga files na binigay niya.

Bumalik ako sa kwarto ni Paige at mahimbing pa din siyang natutulog.

Sinamantala ko na yun para mapag-aralan lahat ng mga nakuha kong clues.

Binasa ko ng mabuti lahat ng nakasulat dun sa files na binigay ni Jas sakin...

And one things for sure...

Yung taong nagpasabog sa mansion ni Cecilia...

Knows my mom personally and maybe...

The truth that I've been looking for has something to do with the people who killed
my mom...

And the person who made the letter...

Ang nasa isip ko lang...

Buhay pa kaya yung gumawa nung letter?

I frustatedly ruins my hair and stand up.

Narinig kong nagsalita si Paige...

She's awake. Inayos ko ang sarili ko pati na din ang mga gamit ko at lumapit sa
kanya.

"you need anything?" umiling lang siya at pumikit ulit...

Naupo ako sa may bandang ulo niya at hinimas ang ulo niya...

And hum...

Just like the lullaby my mother always sings to me.

"lullaby and goodnight

in the skies stars are bright

may the moon's silvery beams, bring you sweet dreams..."

she slowly let go of her grip...

Inayos

ko yung kumot niya...

Then suddenly, someone hugged me from behind and kiss my hair.

"I miss you."

humarap ako sa kanya at niyakap siya...

Hinawakan niya yung kamay ko at dinala ako palabas...

Pumunta kami ng hospital garden at naupo sa may bench.

Hinatak niya ako sa tabi niya at inakbayan ako...

Half hugging me and hold my hand.

Sumandal ako sa kanya... Hindi naman masamang magpahinga eh.

"yung sinabi ko sayo... Na magsimula tayo..."

"not now Craig, may mga bagay pa akong kailangan alamin."

"pag nagawa mo na lahat... We'll start a new."

i nod and gave him a soft kiss...

Kahit na hindi pa ako sigurado sa nararamdaman ko kay Craig...

Masisigurado ko namang...

Kaya kong iwan ang lahat para sa kanya.

Samantha's POV: (samantha will be the narrator, di ko kasi kayang gawan ng POV si
Beau eh.)

ngayong gabi, susundan ko si Beau...

She's been acting weird.

At alam ko... May tinatago siya samin. I must find out what it is.

Katulad ng dati nagtago ulit ako dun sa kwarto na katapat ng opisina ni Beau...

And as expected, dumating ulit si Starr. Pinagtatalunan ulit nila yung dati.
May

tumawag kila Beau...

"hello... What is it?... Now?... I can't... Okay... I'll meet him... Thanks M."

tinanong siya ni Starr kung ano yung sinabi ng kausap nila, pero tinignan niya lang
ito at sinenyasan na kailangan nilang umalis.

Naiinis na sinundan ni Starr si Beau palabas. Agad akong nagtago, at nang makita
kong medyo nakalayo na sila, sinundan ko ulit sila...

Nagmadali akong maabutan sila...

Nung nakita ko silang nakasakay na sa sasakyan nila, patago akong lumapit papunta
sa may compartment at binuksan it, dahan dahan akong pumasok...
Mainit at madilim. Buti na lang may dala akong bagay na magbibigay ng onting ilaw
para sakin.

Inilawan ko lang ang lugar ko...

At nakita ko ang ilang mga baril at bomba.

Tinignan ko yung mga bomba. Harmless, hindi pa naayos. Yung mga baril din, wala
namang lamang mga bala ang magasin.

Wala pang kalahating oras ay tumigil na ang sasakyan, bahagya kong binuksan ang
compartment para tignan kung nakalabas na sila...

Pero agad ko din naman tong sinara dahil nakita kong may kausap sila.

Madali akong naglagay ng isang maliit na gadget sa labas ng sasakyan at sinarado

ang compartment.
Nilagay ko yung earpiece at pinakinggan sila.

"when will you tell it to her?"

"you know I can't Mariano."

"you have to!"

nagtatalo lang sila...

Wala naman akong maintindihan. Paulit ulit lang nilang

sinasabing, kadugo... Kalaban... At ang katotohanan.

Ano nga ba talaga ang totoo?

Sino ang kalaban?

Ano ba talaga namin si Beau?

Kakampi o...

Kalaban?

May biglang bumukas ng compartment.

"what the!! Samantha!?"

takot na lumabas ako at hinarap ang isang lalaki...

Lalaking...

Hindi ko maipaliwanag pero...

Meron siyang presensya na hindi ko mawari.

Mapanganib.

Pero hindi... Kailangan kong malaman ang totoo...

"ito na ba siya?"

lumapit sakin yung lalaki at hinawakan ako sa mukha.

Mabilis kong tinanggal ang pagkakahawak niya sakin.

"mali pala ako." bahagya siyang napangiti at humarap kila Starr at Beau na parehas
nakatutok ang mga baril nila sakin.
"ano ang totoo Beau?"

dahan dahan nilang binaba ang mga baril nila...

"anong mga narinig mo?"

"sino ang kalaban Beau? Palabas lang ba ang lahat?"

umiling siya...

Si Starr ang nagsimulang magsalita...

Sinimulan niyang sabihin sakin ang katotohanan...

Katotohanang... Tila mahirap paniwalaan at tanggapin...

Sino nga ba ang kalaban?

Ang taong nagbibigay motibo para maging kaaway? O ang taong... Pinaka
pinagkakatiwalaan mo?

Jasmine's POV:

dahil sa mga nakita kong files tungkol kay Margarette, na nanay ni X, nagsimula na
akong mag imbestiga...

Ano bang meron kay Margarette...

Why did she have to die...

Who killed her, and why did they kill her.

Sinuot ko ang gloves ko at pinag-aralan ulit yung diamond na nakita namin.

Nawala ang atensyon ko sa diyamante ng may biglang pumasok sa loob ng lab.

Si Matthew pala...

Anak ni Marcello.

"gabi na ah."

"obviously..."

tinuloy ko lang yung ginawa ko at ginulo niya yung mga gamit don.

"pwede ba... Kung wala kang maitutulong, umalis ka na lang."

binigyan niya lang ako ng nakakalokong ngiti at tumabi sa akin...

Nagulat siya sa hawak kong diyamante at sinubukang kunin iyon sakin pero agad ko
naman tong inilayo.

"gloves mo. Tsaka para namang ngayon ka lang nakakita niyan, diba diamond collector
ang papa mo."

tinalikuran ko siya at binalik sa lalagyanan nito ang diyamante...

"hindi yun... Pamilyar kasi yang diyamante na yan."

"ano naman... Madami kayong diamonds Matthew im--"

"hindi... Hindi ka ba nagtataka kung bakit may pitong edges yang diamond na yan?"

muli kong tinignan yung diamond, at katulad nga nung sinabi niya, may pitong edge
ito...
Ngayon ko lang napansin...

Parang...

"it's a rose-cut diamond Jasmine..."

"baliktarin mo ito at doon mo mas makikita ang pagkakahawig nito sa isang rosas..."

Sinuot niya yung gloves niya at kinuha ito...

Pinatay niya ang ilaw at binuksan ang isang flashlight...

Refraction...
Ang ganda.

Binuksan niyang muli ang ilaw at tumingin sakin...

Iniabot niya ang diyamante sakin at ngumiti...

Isang malungkot na ngiti...

Tinignan ko yung diyamante...

Mukha ngang rosas...

"I remember my father, giving one rose-cut diamond to my mother."

*end of chapter*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

okay! Time to review! Goodluck sakin! AJA! :D

=================

♣♣car.♣♣

♣♣car.♣♣

X' POV:

waking up with Craig beside me is the best morning I've experience since my mom
went away..

Parang yung presensya ng mommy ko, pinalitan niya, he replace my mom's love and
care for me..

Hinalikan ko ang noo niya kaya naman bigla siyang nagising..

He smiled at me and give me a soft kiss...

"morning!"

napatingin ako sa may pintuan...

Sht.

i hurriedly got up from my bed and put my shirt on.

I felt him hugged me from the back and kiss my shoulder.

"i should go..."

tumango na lang ako at humarap sa kanya...

To give him a goodbye kiss...

He winked at me and get dress...

Then off he go.

Nung nakita ko sa screen ng computer ko na nakaalis na siya...

Binalik ko ang tingin ko sa may pinto...

Then there she is...

Wearing her vicious smirk.

"that was hot."

Starr.

Craig's POV:

nakalayo na ako sa bahay ni Mikayla when i realize that I forgot my cellphone.

Nag-u turn ako...

Kailangan kong kunin yun eh, baka ma-trace ni Mystique.

Si Mystique ay isang device na inimbento ng organization namin.

It can trace kung nasan kami, kahit na may signal jammer yung lugar.
Pagdating ko dun, saka ko lang napansin yung isang motor...

Kinuha ko yung baril ko at dahan dahan na pumasok sa loob ng bahay ni Mikayla...

I heard some footsteps at para ding may nag-uusap...

Nagtago ako sa may pinto at sinilip ko kung sino ang nandon...

Yung babae na bumaril sakin...

What's her name again?

Starr?

"so what's he doin' here? Playing birds and the bees? Is he good?" then she
laugh...
Nakita ko si Mikayla na naupo sa may kama niya and cross her leg.

"you know Starr that he's just a past time."

humarap si Starr sa may pinto... And she saw me.

She smirk at me and wink.

"past time? Really? So... You don't like him?"

napansin kong napagawi ang tingin ni Starr sakin...

"you know I can't."

"you can't? Or you don't?"

bumuntong hininga ako, habang nakatingin pa din kay Mikayla na hindi pa din
nagbabago ang ekspresyon sa mukha....

"both."

narinig kong napatawa ng bahagya si Starr at humarap muli sa akin...

"I wonder, what he'll do if he heard you."

"I don't care about him... If he gets mad, I don't care... If he pleads... I'll
throw him away, he's just a toy for me, Starr... Dahil sa sitwasyon ko, hindi ko
pwedeng seryosohin ang mga bagay na yon... I'm just using him."

i silently left her house and went away.

Nagdirediretso lang ako sa pagmamaneho, wala na nga din akong pake kung may muntik
na akong mabangga eh...
I can't think straight...

I get back to my senses ng may biglang nang-busina sakin.

Sht!

Niliko ko yung sasakyan ko at pumreno...

Lumabas yung driver nung sasakyan na muntik ko ng mabangga...

And by the looks on her face, she's mad... Very.

Lumabas ako and look at her apologetically.

Nakapamewang siyang humarap sakin at halatang galit na galit.

"alam mo bang, hiniram ko lang yan? Ha? Ano bang klase ka! Pano ka nagkaron ng
lisensya--"

kinuha ko yung wallet ko at binigyan siya ng tseke, pati na din ng calling card...

"kung may kulang pa diyan, tawagan mo na lang ako, I'll pay all the expenses."

sasakay na sana ako sa sasakyan ko ng bigla niya akong tinapik.

Humarap ako sa kanya at isang suntok ang tumama sa mukha ko.

"tss!"
pinunit niya yung tseke at binato sakin.

"di bale na lang! Akala mo kung sino!"

tinalikuran niya at balibag na sinarado ang pinto ng kotse and drove away.

Nakatulalang pinanood ko siyang umalis...

Tumayo na ako at dumiretso sa headquarters...

Dun na lang ako magpapalit ng damit.

pagdating dating ko don, napansin ko nagkukumpulan sila...

May new recruit siguro.

Dumaan lang ako at hindi sila pinansin...

"buti naman at may kasama na ako dito!" narinig ko sabi ni Jas...

napatingin ako sa pwesto nila at may kausap si Jas na babae... new recruit? babae
ulit? buti naman, atleast may kasama na si Jas dito.

nilampasan ko lang sila at dumiretso na sa quarters ko...

pagkalabas ko, naabutan ko yung iba na nagkukumpulan, lahat sila may hawak na
pagkain at kape...

"ginagawa niyo? akin na lang yan."

kukunin ko sana yung kape kaso bigla naman nilang nilayo.

tss, problema ng mga to?

"di pwede, bro.para to kay Seraphine."

Seraphine? what a weird name...

hinayaan ko na lang sila dun at pumasok na ng cafeteria.

nakita ko si Jas na kausap yung babae, mukhang malapit na kagad sila ah...

well, hindi na naman nakapagtataka yon, siya lang ang babae dito eh.

bumili muna ako ng pagkain ko at tumabi sa kanila, nakayukong kumain ako ng bigla
akong tawagin ni Jas...
"Kuya! ang impolite mo! magpakilala ka kaya sa kanya..."

humarap ako dun sa babae at nagulat..

the hell is she doing here?

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sorry for the short update, bigla ba namang nag-shut down tong Pc >.<

=================

♣♣Accomplished.♣♣

♣♣Accomplished.♣♣

Craig's POV:

tumayo siya sa kinauupuan niya at tinuro ako...

Nanatili ako nakaupo at kumain...

"anong ginagawa mo dito?"

tumayo ako at kinamayan siya...

"I'm Craig Ybanes... And I'm your department head. And welcome to Dark Chevalier,
Seraphine..."

gulat na binawi niya ang kamay niya sakin...

Nginitian ko lang siya at umalis na.

X' POV:
umalis na si Starr pagkatapos non...

Nahiga ako sa kama ko...

Kasinungalingan nanaman...

Lahat na lang ng meron ako, puro kasinungalingan...

At si Craig..? Siya na lang ang nag-iisang totoo sakin...

Kinuha ko yung cellphone ko at tinawagan siya...

Naramdaman kong parang may nagva-vibrate sa ilalim ng unan ko...

Tinignan ko yun...
Cellphone ni Craig?

Don't tell me...

"I wonder, what he'll do if he heard you."

that Starr...

Craig heard us...

Tumayo ako at pupuntahan sana siya...

Pero... Bumalik ako sa may kama ko at naupo.

Tama na din siguro to... Para na din hindi siya madamay sa

sitwasyon ko.

The least thing that I can do right now...

Is for him to be safe.

Inayos ko na yung sarili ko at umalis...

Ngayon ko sisimulan yung pag-imbestiga sa diamond...

Kung ano bang meron sa kanila...

And I know a right place para mahanap ko kung sino ang manufacturer nun...
Sa black market.

Gamit ang motor ko dumiretso ako sa black market.

Kilala ako ng mga tao dito kaya walang haharang sakin...

Pumunta ako sa opisina ng pinaka-boss nila...

Si Creid Ybanes...

Ang tatay ni Craig. Matagal ko na siyang kilala, sa kanya kami kumukuha ni Vector
ng mga gamit namin sa bawat mission...

Bale siya ang pinaka-manufacturer namin ng bawat armas namin.

"long time no see." bungad ko sa kanya pagpasok ko.

Nakangiting sinalubong niya ako at binigay sakin ang isang folder.

"gaya ng sabi mo"

"maasahan ka talaga. I have to go. Salamat ulit."

tumango lang siya at muling ibinalik ang atensyon niya sa bago niyang kliyente.

Pagsakay ko ng motor ko, dumiretso ako sa ospital, don ko na lang siguro babasahin
lahat ng to...

Pagdating ko sa ospital nagpalit kagad ako ng uniform ko at dumiretso sa kwarto

ni Paige, pero bago yon, binilhan ko siya ng favorite niyang chocolate drink...
Magugustuhan niya to, sigurado ako.

Pagdating ko sa second floor, nakita kong nagkakagulo yung mga nurse at doctor...

Wag kayong liliko sa kanan...

Wag...

Then they turn right...

Nabagsak ko yung chocolate drink ni Paige at tumakbo papuntang room niya.

naabutan ko yung mga doctor at ibang nurse na sinusubukan siya i-revive...

pumasok ako sa loob at tumulong... I tried everyrthing just for her to survive...
but in the end...

"time of death 11:52 am."

tinakpan na namin siya ng cloth at dinala sa morgue...

tulalang tinignan ko ang bangkay ni Paige... lumapit ako at niyakap siya...

why? bakit siya pa? she's just a kid... she don't deserve this...

dahan dahan kong inayos ang pagkakahiga niya at hinalikan siya sa noo..

I'll make sure na makukuhanan ko ng hustisya si Paige...

I promise.

pinag-off muna ako kasi ang sabi nila baka daw hindi ko pa kaya, since si Paige ang
una kong pasyente, but I insist...

pumasok ako sa room ni Paige at inayos lahat ng gamit niya...

wala na kasing magulang si Paige, yung orphanage lang na kumupkop sa kanya ang
nagbabayad sa chemo niya...

isa isa kong tinignan yung mga sketch niya... she have a

good future... kaso inalis yun sa kanya, ang magkaron ng magandang kinabukasan.

napansin ko yung diyamante na dinrawing niya... tinupi ko iyon at tinago sa bulsa

ko... i'll keep this.

nang matapos ko ng ayusin lahat ng gamit niya, nilagay ko ito sa isang box at
binigay kay Sister Flor, sila yung nag-aalaga kay Paige...
nagapasalamat lang sila sakin at umalis na habang umiiyak.

pumunta ako sa nurse quarters namin at naupo sa isang lamesa don...

kinuha ko yung sketch ni Paige...

pero napansin ko na may napasama pala...

tinignana ko yun... isang rosas... ang ganda.

Jasmine's POV:

may bagong dating na recruit, akala ko nga lalaki eh, since puro lalaki lang naman
ang tinatanggap nila dito...
pero buti naman at babae pala, atleast may kasama na ako dito.

mabait naman siya, masiyahin, at syempre, matalino. hindi naman siya makakapasok
dito kung hind eh.

sumalo si kuya sa table namin at laking gulat ko na, kakilala pala si ni

Seraphine...

yun pala si kuya yung lalaking muntikan ng bumangga sa kanya kanina papunta dito...

natatawang pinapanood ko sila magtalo... pero may iba eh.

kahit nakikipaglokohan si kuya samin...

parang may iba siyang iniisip.

well hayaan na nga.

nagpaalam ako sa kanila at sinabing may gagawin pa ako sa bahay, pero ang totoo
pupunta lang ako sa Black Rose. mamayang gabi daw kasi ang mission ko eh...

nung isang araw ko pa nga to iniisip... papatay ako... kaya ko ba yon?

pagdating ko sa Black Rose sinalubong kagad ako ni Beau...

"change of plans..."

sinabi niya sakin na hindi ko na daw kailangan pumatay... ang gagawin ko na lang
daw is... kunin ang isang file sa office ni Marcus Sarmiento...

a multi millionnaire...

kung titignan, iisipin mong, wala siyang ginagawang kahit ano illegal, yun pala,
lahat ng kabaitan at pagmamalasakit na nakikita namin ay front lang...

dahil ang totoo, lahat ng sinasabing tinutulungan niya daw na magkatrabaho ay

pinapatrabaho niya sa illegal niyang kompanya... at kapag natapos na nilang
pakinabangan yung tao, papatayin na nila para walang makaalam sa masama nilang
gawain...

one thing I realized... we cannot trust anyone with their kindness... kasi maaring
ginagamit ka na pala nila, hindi mo pa alam.

inayusan lang ako ni Sandra... siya ang mag-memake up at aayos sa dapat isuot ko sa
mission ko.. dahil bago lang ako.

sabi kasi nila, beauty is the best weapon in the art of war.

nung maayos na ako, nilagay nila sa binti ko yung dalawang maliit na baril at
inilag sa hikaw yung earpiece

para marinig ko sila...

after an hour, tapos na lahat, I'm all set at papunta na sa office ni Marcus...
madaming guards ang kailagan kong daanan bago makapasok, buti na lang naasikaso na
nila Beau lahat, nagset na sila ng appointment kay Marcus...

pagdating ko don, naabutan ko siyang may hawak na glass ng vodka at nakatingin sa

malaking bintana...

"Marcus..." i said seductively kaya naman napukaw ko ang atensyon niya...

ngumisi siya sakin at tinignan ako mula ulo hanggang paa... napatigil ang paningin
niya sa dibdib ko at ngumisi... pervert.

hindi ko na yun pinansin... seducing is my alas now.

lumapit ako sa kanya at inilahad ang kamay ko... nakangiting iniabot niya ito at
hinalikan...

"what can I do for this beautiful lady?"

inalalayan niya ako paupo sa sofa niya at hinapit ako patabi sa kanya... konting
tiis na lang Jasmine.

I trace his face at tinignan siya sa mga mata niya... i bit my lower lip and stare
at him seductively...

habang hawak ng isa kong kamay ang mukha niya, unti unti ko naman kinukuha yung
syringe sa may pouch ko...

and finally...

he's asleep.

that syringe will only took for 15 minutes, kailangan kong magmadali...

pumunta kagad ako sa table niya at hinanap yung files na sinasabi ni Beau may seal
daw yun na isang puting paru-paru...
wala sa mga drawers sa table niya, i tried searching on his bookshelf...

pero wala... may napansin lang ako...

may libro don na may naka-drawing na arrow...

it points to the west...

napatingin ako sa bandang kaliwa ng kwartong ito at may nakita akong portrait ng
paru paru..

lumapit ako dun at tinitigan ang napakagandang kulay nito. napansin kong yung isang
parte nito... naiiba yung kulay, isang kulay bughaw na paru paru ito pero may isang
parte na nakulayan ng itim... hinawakan ko iyon at may naramdaman na lang akong may
bumukas na parang window sa gilid nito.
a secret compartment.

lumapit ako doon at madaling nabuksan iyon...

naramdaman kong nagising si Marcus...

pumwesto ako sa may tapat n salamin at inayos ang sarili ko...

lumapit ako kay Marcus at binigyan siya ng isang halik sa gilid ng labi niya at
umalis...

"Mission Accomplished."

"Good Job Jasmine and Congrats."

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
night to all. don't forget to pray para sa mga taong binaha... :)))

=================

♣♣closer.♣♣

♣♣closer.♣♣

X' POV:

pag-uwi ko ng bahay nung gabing yon, pinag-aralan ko kagad lahat ng taong nakalista
sa binigay sakin ni Creid.

Limang tao ang nandon...

At halos lahat, nagsisimula sa M ang pangalan...

Is this thing kidding around?

Una sa listahan...
Myriana Leviste...

Isang collector ng mga rare na diamond... Yun lang ang nakalagay... Walang
nakalagay na kung anong business or what.

Marcello Dizon...

A multi billionnaire na bumili ng diamonds kay Creid para sa asawa niya. Bukod don,
wala ng nakalagay.

Medrino Lopez...

A collector also... Siya ang pinakamisteryoso sa list, since, walang nakalagay na

occupation niya, at wala din akong nahanap na tungkol sa kanya, he just put that
he's a collector.

Madeline Keins...
A model and a first class prostitute.

And lastly...

Wait... Hindi pala nagsisimula sa M ang pangalan niya...

Dmitri...

Isang business man...

Sa lahat sa kanila si Madeline and Medrino ang pinaka pinaghinihinalaan ko.

Hinanap ko lahat ng files tungkol sa kanila...

Si Madeline... Isang model, and also a first class prostitute...

What made me suspect her? How can a simple prostitute, can buy a diamond worth
billions?

Binasa ko lahat ng nalink sa kanya, sa business world pati na din sa showbiz.

it seems like, may connection siya sa isang nakalista dito...

kay Marcelo. naging escort siya ni Marcelo dati, na hindi naman alam ng asawa ni
Marcelo.

siya muna ang uunahin ko, since mukhang mahihirapan ako kapag si Medrino ang
uunahin ko... wala ako masyadong nakuhang information sa kanya.

tinignan ko ang schedule ni Madeline ngayon... inilista ko yun sa isang papel at

inilagay sa bulsa ko...
then off I go.

Jasmine's POV:

after the mission dumiretso ako sa Black Rose, at pagdating ko don, binati nila ako
kagad sa misyon ko, isa isa ko silang pinasalamatan at pumunta na sa opisina ni
Beau...

pagpasok ko don, andun si Samantha...

tinignan niya ako... at parang may iba sa mata niya...

"congratulations to you..."

tumango lang ako sa kanya at humarap kay Beau...

may binigay siya saking isang baril na may tatak ng isang rosas...

pinasalamatan ko lang siya...

at pagkatapos non, binigyan niya ulit ako ng isang singsing na rosas...

"sa mga susunod mong mission, yan ang magiging palatandaan mo."

nagtataka lang ako, bakit kaya kailangan pa namin magkaron ng palatandaan? diba
parang, isinusuko lang

din namin yung sarili namin pag ginawa namin yon...

"why do we have to leave this during missions?"

"for other people to know, that we're here to protect and save them."
hindi na ako nagtanong pa...

naupo si Samantha sa sofa ni Beau... may iba talaga sa kanya.

"ah nga pala Jasmine... your new name will be, Snow..."

nagtatakang tinignan ko siya... alam ko, letters lang ang name dito?

"iniba na?"

tinaas niya lang ang kamay niya... meaning, wag na akong magtanong..

"kayong dalwa ang bagong partner..."

"kami po ni Sam?"
"no... you and

Glacee."

nakatingin lang ako kay Sam--Glacee habang tumayo siya at nilahad ang kamay niya
sakin.

"hope we can accomplish every mission... Snow."

nag-aalangang kinamayan ko siya... ang lamig.

parang patay.

"Sam--"

"don't call me Sam... I'm Glacee... Samantha... is dead."

she smile at me, with so much coldness in her eyes.

nang matapos ang usapan namin, umalis na kagad ako, at itinago na ang baril ko...

pumunta ako sa Dark Chevalier...

pumunta ako sa computer area namin, binuksan ko ang isang computer don at tinignan
kung naka-online si Mikayla...

'sensei... you there?'

i call

her sensei, para kung makita man yung conversation namin, hindi kami paghinalaan...

ilang minuto akong naghintay ng bigla siyang sumagot.

'any problem?'

'Samantha... something happened to her.'

'what do you mean?'

'she changed.'

'I'll see what happened... you? did you finish you mission? maayos ba ang
kinalabasa?'

'yea-- talk to you later, may tao.'

pinatay ko kagad yung tab at kunwari pinag-aaralan ko yung pag-hack ng data base..

isa kasi yun sa training ng mga new recruit eh...

tinignan ni Seraphine yung screen ng computer at ngumiti...

"mali yang ginagawa mo Jas."

kumuha siya ng upuan at naupo sa tabi ko...

"ganto kasi yan... i-crack mo muna yung shell para makapunta ka sa server, in order
for you to do that, kunin mo muna yung shell hacker sa...."

tuloy tuloy lang siya sa pagsasalita habang nakikinig ako sa kanya...

actually, alam ko nanaman yung sinasabi niya eh... pero kasi may isang tao siyang
pinapaalala sakin...

alisin lang yung attitude niya na easy go lucky at parang walang pakielam...

yung talino at kakayahan niya, parang si Mikayla.

nung natapos na siya binigay hinayaan niya akong ulitin lahat nung ginawa niya.
"ang bilis mo palang matuto eh..."

nginitian ko lang siya at shinut down na yung computer...

"tanong ko lang Seraphine, pano ka nakapasok dito?"

"nagtatrabaho ako sa kompaniya dati ni si Chevalier, siguro napansin niya yung

kakayahan ko kaya kinuha niya ako dito..."

napatango na lang ako at tumahimik...

"tara Jas, sparring tayo." pag-aaya niya saakin.

tumango lang ako at pumunta na kami sa locker room namin...

dun kami nagpalit, at nang matapos na ako...

napansin kong hindi pa din siya nakapagpapalit ng damit niya...

tumingin siya sakin at ngumiti...

"saglit lang ah, kailangan ko lang kasing replyan to eh. wag ka munang umalis,
natatakot ako eh."

bahagya akong tumawa at tumango...

nung natapos na siya sa cellphone niya, hinawi niya yung buhok niya at may napansin
ako sa likod niya...

"may tattoo ka?"

"ahm, yeah... bawal ba?"

"hindi naman... cool."

X' POV:

nandito ako ngayon sa runway ni Madeline, nagpanggap akong isang paparazzi...

hinintay ko siyang makadating sa venue, siguradong dudumugin to ng mga tao...

nung nakita ko na siya... pumasok kagad ako sa loob at tinanggal ang jacket na suot
ko.

i know walk with the models...

tumabi ako malapit kay Madeline, at nung nakasalubong namin ang madaming tao, bigla
ko siyang hinatak...

dinala ko siya sa comfort room.

"who the hell are you?"

kinuha ko yung baril sa hita ko at tinutok iyon sa kanya.

"what th--? who are you?"

takot na umurong siya palayo sa akin...

"I won't hurt you... basta sagutin mo lang ang mga tanong ko...."

sumandal siya sa may sink at hinarang ang kamay niya sakin...

"w-wag mo akong sasaktan... sabihin mo kay M na ibibigay ko na sa kanya ang mga

diamonds..."
nagulat ako sa sinabi niya... ibig sabihin hindi siya si M..

pero may alam pa din siya tungkol dito...

"tell me... who is M?"

"I don't know..."

"then why do you know about him?!"

"h-hindi ako... si Medrino... siya ang may komunikasyon sa kanya."

binaril ko siya kaya naman nakatulog na siya...

hindi naman to totoong baril, pampatulog lang.

I glamorously went out of the comfort room and called Jasmine...

"get all the information about Medrino, give it to me, as soon as possible."

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

may hula na kayo no? ahhaha obvious naman eh :))) night to all!

and nga po pala, kung may time kayo, basahin niyo yung poems ni @MsButterfly!
maganda yan promise :))) promote niyo na din!

http://www.wattpad.com/story/1855882-the-attys-2012-poetry-contest-~-pen-and-paper-
~

thankieeesss! :))))

=================

♣♣death.♣♣

♣♣death.♣♣

Jasmine's POV:
isang linggo na ang nakalipas, simula ng sinabihan ako ni Mikayla na hanapin yung
mga files tungkol kay Medrino...

Pero hindi naman ako maka-tyempo, todo bantay kasi sila.

May nakita kasi silang isang server na nag-hack sa database namin, wala pa ngang
nakakaalam kung sino eh.

"sa tingin mo Seraphine... Sino kaya yon?" umiling siya at sumagot.

"hindi ko din alam... Ang masasabi ko lang, napakagaling naman niya at nagawa niya
yun..."

tama, napakagaling niya nga... Sa hirap ba naman ng security dito, nalampasan niya
lahat ng shell at firewall.

That person must be great.

Kasi ang sabi nga ni Hans na siyang gumawa sa protection ng database namin...

Kung may makakahack samin... Siya lang ang pwede.

Ibig sabihin sobrang hirap.

Nagpaalam lang ako kay Seraphine na pupunta lang ako sa area ko...

My area is the gadgets area... Doon ginagawa yung mga weapons namin.

From field to investigation.

Yung field na tinutukoy ko is yung improvement ng mga handguns nila at pag-invent

din namin ng mga bagong klase ng handguns...

And yung sa investigation naman is yung mga lie detector, and yung hypnotizing...
Ginagamit yun sa mga members na alam namin or sa pakiramdam namin ay may
tinatago...

Or yung sa mga member na nagleak or kalaban pala...

As of now hindi pa naman namin siya nagagamit kasi lahat naman ng mga miyembro nito
ay pinagdaanan muna ang isang mahigpit na security...

At kung ako man yung malaman nilang traydor...

Nakagawa na ako ng antidote don at iniinom ko siya since last week, para
maagapan...

Para hindi ako maapektuhan masyado.

Pagdating ko sa area ko, binati nila ako kaga; tinanguan ko lang sila at dumiretso
na sa office ko...

Pagpasok ko don agad na naupo ako sa swivel chair ko at pinanood sila habang
ginagawa ang mga trabaho nila.

Tinanggal ko ang atensyon ko sa kanila at ibinaling sa drawer ko...

Dahan dahan ko iyong binuksan at nilabas yung baril na binigay sakin ni Beau...

May nakaukit don...

Snow at isang rosas...

Oo nga pala... Ang pangalan namin ni Sam--Glacee ay magkatugma...

Parehas na ibig sabihin ay coldness...

Dapat daw kasi, wala kaming maramdaman na kahit anong awa sa taong, dapat naming
patayin.

We should only feel...

Coldness towards them...

Ibinalik ko yung baril at napansin naman yung mga files na tinago ko...

Yung tungkol sa diamonds at sa fingerprint...

'i remember my father, giving

one rose-ct diamond to my mother.'

naalala ko nanaman yung sinabi ni Matthew...

Posible kayang... Imposible.

Imposibleng magkaron ng ugnayan si Margarette sa nanay ni Matthew.

Glacee's POV:

ngayon ang araw na pinakahihintay ko...

ang araw na mapaghihiganti ko na si mama... ang araw na mabibigyan ko na ng

hustisya ang pagkamatay niya pati na din ang iba pang tao na pinaasa at tinanggalan
nila ng pag-asa sa buhay.

pinuntahan ko si Sandra at nagpaayos na sa kanya...

pinasuot niya lang ako ng iba't ibang klase ng damit at sa huli isang blue halter
dress na above the knee ang napili niya...

pinadala niya sa assisstant niya yung mga gadgets na dadalhin ko pati na din yung
weapon... pinilian niya ako ng dapat na baril na dalhin at inilagay ko naman ito sa
hita ko. yung microchip and usb naman na gagamitin ko, nakalagay sa heels ko.

"this."

pinakita niya sakin yung hikaw at isinuot sakin.

"dito nakalagay yung chemical na gagamitin mo para mapatulog yung secretary niya.."

yung secretary kasi niya... ay nalaman din naming personal bodyguard niya. skilled
bodyguard ito kaya hindi ko yun basta basta kaya after ko siyang kalabanin
kailangan ko agad iturok sa kanya yung pampatulog...

specialized din ito, kasi, pag naturukan ko siya nito, kinabukasan na siya
magigising, kaya pwede ding sa kanya isisi o siya ang mapagbintangan na pumatay

dito...
at yung tinutukoy ko na boss niya...

ay si Xaidor Mallory (Sey-dor Ma-lori) siya ang may hawak ng sex trafficking na
pinagtrabahuhan ng mama ko... akala ng mama ko, pag-asa ang makukuha niya sa
trabaho na yun... akala niya makakaahon kami dahil sa trabaho na yon... yun pala
lahat ay puro akala lang.

in-offer-an ni Xaidor si mama ng trabaho, yun pala, as a sex slave ng mga baboy na
businessman. at nung sinubukan ni mama na umalis... he brutally murdered her.

at ngayon... mararanasan niya kung pano niya pinatay ang mama ko... he'll taste his
own medicine.

"ready?"

sabi sakin ni Sandra...

tumango lang ako sa kanya at naglakad na papalayo.

sumakay ako sa sasakyan na binigay nila sakin at pumunta kay Xaidor...

I can't wait to see him... I can't wait to see the hell out of him.

pagdating ko sa hote na pinag-stayan niya ngayon, nakita ko kagad kung nasan yung
mga bantay niya...

four on the lobby...

yung dalawa, covering up as a guest, yung isa, desk clerk at yung isa naman, bell
boy.

by the looks of it, parang hindi nila hahayaan na may makapunta sa room ni
Xaidor... well, hindi ko naman kailangan ng permiso nila eh.

nagtuloy tuloy lang ako at bigla akong hinarang nung receptionist...

"may book po kayo ma'am?"

"no..."

"ah, business po? kanino po? sasabih--"

isa din pala siyang bantay..

"actually, sa husband ko, so if you'll excuse me."

hindi na siya sumagot, pero nung nakalayo na ako, napansin kong parang hinawakan
niya yung tenga niya, siguro sinabihan na niya yung iba niyang kasama.

nasa nineteenth floor si Xaidor... lumabas ako ng elevator pag dati ko sa

eighteenth floor at ginamit ang hagdan para makapunta sa susunod na floor.

may nakita akong isang lalaki na kalalabas lang sa room ni Xaidor, armed man.
sinadya kong bungguin siya at nginitian... tinanguan niya lang ako at umalis na...

nung nakita kong nakasakay na siya ng elevetor...

gotcha' kinuha ko yung pass sa room ni Xaidor... now, makakapasok na ako ng hindi
nahihirapan.

dahan dahan akong pumasok.. pero wala akong nakitang secretary...

then i suddenly heard something at Xaidor's sala...

moaning and groaning...

so this is their dirty job?

pumunta akos sa kitchen at kumuha ng wine glass.. naglagay ako ng wine doon and
take a sip.

i was smiling teasingly and watched them... watch their dirty job.

"go deep Stella..."

nakapikit na sabi ni Xaidor habang hawak ang ulo ng kanyang secretary at sarap na
sarap sa ginagawa nito... mga baboy...

nung

dumilat siya, agad niya akong nakita, i smiled at him seductively and showed him my
glass.

"go on..."

napatigil yung babae at biglang tumayo, agad niyang kinuha ang kanyang baril at
itinutok sakin.
walang emosyon akong humarap sa kanya at tinawanan siya.

"so this is how everything works?"

inilapag ko sa may table sa harap nila yung wine glass at dahan dahan na kinuha ang
baril sa hita ko. i point it to Xaidor and smile...

"do you remember this face?"

nakakunot na tinitigan niya ako na bigla din namang napalitan ng pagka-gulat sa

kanyang mga mata.

"S-Selena..."

napangiwi ako sa sinabi niya... Selena? that's my mother.

"wrong..."

idinikit ko sa ulo niya yung baril, walang magawa yung secretary niya... dahil sa
sitwasyong ito? subukan niya lang akong barilin... patay si Xaidor.

nginitian ko siya at galit na nagsalita...

"I'm Selena's daughter... the woman you killed... the woman you used to your filthy
business!"

binaba ko yung baril ko kaya naman, bigla akong sinugo ni Stella at pinalipit yung
kamay ko...

wrong move, yun ang may hawak ng baril ko...

i pulled the trigger immediately...

napatumba siya sa sahig... patay na...

naramdaman

ko ang pag agos ng dugo niya sa kamay ko.

dugo... so this is how it feels like when you killed someone...

it feels... great.

a fresh air... parang may natanggal akong isang napakalaking tinik sa puso ko...
masarap sa pakiramdam.

tinignan ko si Xaidor na gulat na gulat sa nakita niya...

tinutok ko yung baril sa kanya at hinawakan siya sa braso niya.

dinala ko siya sa kwarto niya at pinaghubad...

"a-anong gagawin mo?"

"we'll play... iaarte natin yung pagkamatay ng mama ko... at ikaw? ikaw ang gaganap
bilang siya."

"w-wag."

hindi ko siya pinakinggan at itinali siya sa kama niya...

nagpunta ako sa may kusina at kumuha ng kutsilyo pati na din ng gunting... I'm
craving for his blood...

sinigurado ko munang nakasarado ng maayos yung pinto saka bumalik, naabutan ko

siyang nakatayo na at tatakas dapat pero bigla kong hinagis sa kanya yung kutsilyo,
natamaan siya sa likod niya kaya naman napaupo siya sa sobrang sakit.

madali ko siyang kinaladkad pabalik sa kama at itinali muli... natatawang

pinapakinggan ko siya habang nagmamakaawa sakin... hindi ko siya pinakinggang...
bakit? bat ako maaawa sa kanya? nung nagmakaawa ba si mama sa kanya... pinakinggan
niya?

itinali ko pati ang paa niya...

"anong gusto mong gamitin ko dito?" at ipinakita ko sa kanya yung kutsilyo at

gunting...

umiling siya pero tinawanan

ko lang siya...

inilapag ko yung gunting at itinapat sa mukha niya yung kutsilyo... trailing it all
over his face...

pababa... hanggang sa marating nito 'iyon' i make a little circles and... cut it
off.

napasigaw siya sa sobrang sakit at wala ng nagawa kundi ang umiyak at magmakaawa...
all my emotions were gone and changed into coldness... simula ngayong araw na to...
wala na si Samantha.

pinagsasaksak ko siya hanggang sa makuntento ako at patay na siya...

and for the last time... i shot him in his head... a perfect reennactment on my
mother's death scene...

naglakad ako sa harap ng salamin at nakita ang repleksyon ko...

may luhang tumutulo sa mga mata ko, pero parang wala naman akong nararamdaman...

nakaganti na tayo mama... nakaganti na tayo sa taong pumatay sayo...

pero kasabay din ng pagkamatay niya...

ay ang pagkamatay ng anak mong si Samantha...

ngumiti ako sa repleksyon ko at tumawa...

wala na ang Samantha na kawawa at mahina.

patay na.

X' POV:

pumunta ako ng Black Rose at naabutan ko dun si Samantha na nagte-training sa

firing area...

tinapik ko ang balikat niya at agad naman siyang tumingin sakin... pares ng
malalamig na mata ang tumingin sakin... ibang iba sa buhay at masiglang titig niya
dati.
"Sama--"

"Glacee.."

at gaya ng mga titig niya, ganon na din kalamig ang pananalita niya... parang si
Beau... patay na... puso at isipan... parang.. buhay nga sila, pero ang puso at
isipan naman nila... patay na.

tama nga si Beau... sa trabaho naming ito... dalawang bagay lang ang posibleng
mangyari samin...

ang mabuhay kami o...

mamatay.

mamatay sa sarili naming kamay.. mamatay ng dahil sa kagustuhan naming pumatay at

maghanap ng hustisya... mamatay kasama ng mga taong... pinatay namin.
kamatayan...

sino nga bang may alam kung sa paanong paraan ba maaaring mamatay ang tao?

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ay. oo nga po pala, ang art of assassination ay hanggang 30 chapters lang :)) pero
may kasunod siya, bali yung mga mangyayari, hinahati ko sa iba't ibang parts... ito
po is 'unveil' yung second is 'vengeance' :))))) so bale hanggang 4 chapters na
lang tong unveil :)))

by the way! naloka ako sa patayan scene haha :)) thanks for reading! ^^

=================

♣♣Seraphine.♣♣

♣♣Seraphine.♣♣

X' POV:
nang matapos kong kausapin si Samantha, dumiretso kagad ako kay Beau and confront
her.

"bakit mo hinayaan si Sam na sumabak don? You should've told me na ilalagay mo na

siya dun sa mission na yon! And besides she's not yet ready!"

matalim na tinignan ako ni Beau dahil sa pagtaas ng boses ko... Pero wala na akong
pake! Si Sam yon... Kapatid na ang turing ko don.

"ini-inform kita tungkol don... But it seems like you're busy with something, kaya
hindi na kita inabala pa."

napakagat ako sa labi ko at nahihiyang tumingin sa kanya...

"I'm looking for the truth Beau."

"then stop. Mapapahamak ka lang diyan."

"wala na akong pakielam... Ngayon pa't malapit na tong malaman... I'm close to the
truth."
she looked at me with disbelief in her eyes... Pero agad naman itong bumalik sa
malamig at patay niyang mga tingin.

"pag nalaman mo na ang totoo... Sana intindihin mo na lang kung bakit namin yun
kailangan gawin."

itinaas niya yung kamay niya bago pa ako makapagtanong sa kanya... I sighed and
leave the room.

umalis na ako ng Black Rose at sumakay ng sasakyan ko... I was driving for almost
an half hour pero hindi ko naman alam kung saan ako pupunta... walang patutunguhan,
basta ang alam ko lang, I really wanted to see Craig right now...

siya na lang

kasi ang nag-iisang totoo sa akin...

pero kailangan ko pa din siyang iwan...

dahil hindi ako sigurado kung hanggang saan ko makakaya na makasama siya... kung
hanggang saan niya makakaya na magsama kami.

tumigil yung sasakyan ko sa harap ng DC Hotel.. under this hotel is Craig's

headquarters...

at sa di kalayuan nakita ko siyang masayang umiinom ng kape kasama ang mga

kasamahan niya...

how I love that smile.

Jasmine's POV:

tumatakbo ako ngayon papuntang interrogating room... nahuli na kasi nila yung nag-
hack sa data base namin... and I'm really curious to know who did that.

nang makarating ako sa interrogation room, napansin ko lahat sila ay mukhang

dismayado.. bakit?

sumingit ako para makita kung sino ang nasa loob non at nagulat ako na siya ang
nandon...

nakatali ang dalawa niyang kamay at naka-kadena naman yung mga paa niya... nasa
harap niya si kuya Craig at si Hans na galit na galit, hindi dahil sa galit siya sa
kanya kundi dahil nagawa niyang i-crack ang code na ginawa ni Hans...

napagawi ang tingin niya sakin at ngumisi...

hindi ako makapaniwala...

si Seraphine. isang kalaban...

"why did you do it?" tanong ni kuya Craig...

nagkibit balikat lamang si Seraphine at nginitian siya... a sweet and innocent yet
fierceful smile.

"hey beautiful lady, answer us... and who trained you? I can't wait to kill that
person!" nanggalaiting sbai ni Hans.

nanatiling tahimik si Seraphine, hanggang sa naubusan na ata ng pasensya si kuya at

pinalo na yung lamesa sa harap niya.

"speak!"

"I'll give you a hint... the people you keep on chasing... their not the enemy...
may mas malaki pang oraganisasyon ang dapat niyong hulihin."

pumasok ako sa loob at hinarap si Seraphine...

"what do you mean?"

"Jasmine... get ou--"

"Jasmine Jasmine... the sweet and innocent Jasmine... hindi mo ba alam na kamukhang
kamukha mo ang nanay mo?"

nagulat ako sa sinabi niya at agad na kinuha sa likod ni kuya yung baril niya at
itinutok ito kay Seraphine.

"easy there kid... I didn't kill your mother... well, I was the one who triggered
the bomb..."

Seraphine's POV:

*flashback*

**one year ago.**

"you have a new mission Seraphine..."

sabi ng isang lalaki na kausap ko ngayon sa computer... alam kong nakikita niya
ako... pero ni minsan hindi ko pa nakikita ang mukha niya.
"what is it?"

"the Andrews... I

want you to burn them."

at parang isang laruan, agad kong pinatay ang computer at nag-isip ng plano kung
paano ko sila papatayin... pero kailangan hindi malaman na ako ang pumatay sa
kanila...

kaya naman hinack ko ang database ng Black Rose... how'd I know them? easy... I
know someone that was once one of them.

alam kong ang Andrews ang susunod na target nila eh... dahil ang akala nila,
kriminal ang mga to... ang dali talaga nilang maloko.

Safrino... one of the members in our organization... he's the one who's controlling
them.

nung nag-success na ang pag-hack ko, agad kong tinignan ang mga list ng targets
nila...
at tama nga ako, Andrews is their next target... when? tonight at their grand ball.
sino kaya ang may hawak...

tinignan ko kung sino ang hahawak sa mission na yon... isang nagngangalang X...
tinitigan ko ang mukha niya... kamukha nga talaga niya ang ina niya.

nandito ako ngayon sa sasakyan ko at nakatingin sa mansyon ng mga Andrews kung saan
gaganapin ang napaka-engrande selebrasyon ng kanilang pamilya...

humarap ako sa laptop sa tabi ko at may kinrack na code para makapunta sa

communication system ng Black Rose... and in just a few minutes... naririnig ko na
ang bawat usapan nila.

narinig kong nagkakagulo sila tungkol sa mission since nalaman nila na ginagamit
lang ni Safrino ang andrews...

"I'll deactivate it..."

wrong

move...

tinrack ko kung nasan si X para malaman kung saan nila sinet yung bomba... sa
basement.

makalipas ang halos sampung minuto...

"done."

tinanggal ko yung earpiece at naglakad na papuntang basement... wrong move again

Black Rose... dineactivate niyo nga yung bomba... pero bakit naman hindi niyo
inalis?

lumapit ako sa bomba at inayos lang ito para ma-activate ulit..

at pagkatapos lang ng halos limang minuto, nakita ko na ang mga numerong unti unti
bumababa..
i left the room, pero bago yon, nag-iwan ako ng isang diyamante at sunog na
rosas...

accomplished.

*end of flashback*

Craig's POV:

Jas triggered the gun pero buti na lang naiiwas ko kagad ito at ang tinamaan lang
yung braso ni Seraphine...

pinaalalayan ko muna siya kay Hans para lumabas, she's furious right now kaya pag
andito siya, she might not control herself... at nung nakalabas na sila, ako naman
ang humarap kay Seraphine...
I glare deadly at her pero tinawanan niya lang ako.

"Siguro ngayon gustong gusto mo na din akong patayin no..."

pagkatapos niya yung sabihin, bigla na lang siyang nakaalis sa pwesto niya at
sinipa ako. how the hell did she do that?

tinanggal niya yung magazine ng baril at itinapon ito sa malayo.

"that

was easy..."

she kicked me at tumakbo na palabas, nakita ko kung pano niya patumbahin lahat ng
humarang sa kanya... she's great. greater than X perhaps?

pinunasan ko ang dumudugo kong ilong at saka lumabas para sundan siya...
napansin kong dumiretso siya sa airvent... pag sinundan ko pa siya don, matatagalan
lang, dumaan ako sa exit namin para mas mabilis na mahabol siya...

pero nung nakalabas na ako... ilang minuto na akong naghihintay wala akong nakita
miski anino niya... ngunit saglit lang ay may naramdaman akong nakatutok sa ulo ko.

dahan dahan akong umikot para makita kung sino yon, at hindi nga ako nagkamali, si
Seraphine nga, may hawak siyang kutsilyo at tela na ibinalot niya sa kamay niya...

"gusto mo na siguro akong patayin no?... at sigurado ako... pag nalaman mong... si
Creid na ang susunod naming biktima, mas gugustuhin mong mapabagsak ako."

kasabay ng pagkakasabi niya non ay ang pagbuhos ng malakas na ulan... Creid? si

Papa?

lalapit sana ako sa kanya pero mabilis naman niyang itinapat sa mukha ko yung
kutsilyo at ngumisi...

"diyan ka lang."
nginisian niya lang ako at unti unti niyang ibinaba yung kutsilyo...

"you know what they call us?"

tumingin lang ako sa kanya habang inaayos niya yung tela sa kamay niya, marahil ay
may sugat siya don...

"Fire..."

tumingin siya sa langit at malungkot na ngumiti...

"mga taong gawa sa apoy... mga taong... nagbabaga upang pumatay at pumaslang ng mga
tao. mga taong... hadlang sa mga plano nila... Fire has a better plan in this
society, pero nabuo ang Black Rose... sinira nito ang mga plano namin... kinalaban
nila ang organisasyon namin... kaya naman, unti unti namin silang inuubos... simula
sa pinakamagaling nilang miyembro... at ngay--"

*bang*
hindi niya naituloy ang sasabihin niya dahil may bigla na lang kaming narinig na
malakas na kulog...

at kasabay nito ay ang pag-bagsak ng taong nasa harap ko...

nakita ko kung sino ang may hawak ng baril na yun...

si Jasmine.

=================

♣♣Near.♣♣

♣♣near.♣♣

Jasmine's POV:

nung pinaalis ako ni kuya sa interrogation room, dinala ako ni Hans sa office ko at
hinayaan akong ikalma ang sarili ko...
Seraphine... She'll pay for this.

Binuksan ko yung drawer ng table ko... At kinuha yung baril at singsing na rosas.

Tinago ko yung baril sa likod ko at pumunta sa ballistic lab...

Kumuha ako ng isang klase ng bala na match sa revolver ko. Hindi ko naman hahayaan
na mapahamak ang Black Rose sa gagawin ko.

Nung nakakuha na ako ng bala agad ko itong inilagay sa baril ko at lumabas...

Naabutan ko silang lahat na nagkakagulo, lumapit ako kay Mike at tinanong siya kung
ano ang nangyari.

"nakatakas si Seraphine, hinahabol siya ngayon ni Cr--"

hindi ko na siya pinatapos sa pagsasalita at tumakbo na ako kagad para makalabas...

May kinlick akong button sa elevator para mas mapabilis akong makaakyat at maabutan
ko pa sila...

Isang malawak na field ang sumalubong sakin pagkalabas ko, at doon sa di kalayuan,
naabutan ko ang dalawang taong tila nagtatalo...

Si Seraphine at kuya Craig.

May haway na kutsilyo si Seraphine na nakatapat sa mukha ni kuya...

Hindi ko alam... Pero ang pakiramdam ko ngayon na nakikita ko siyang nakatalikod at

alam kong walang

laban sakin...

Gusto ko siyang patayin.

Kinuha ko yung baril ko at unti unti itong kinasa..

I want to kill her... Gusto kong... Makita siyang unti unting namamatay.

I slowly pulled the trigger hanggang sa makarinig ako ng nakabibinging putok ng

baril...

At kasabay non ay ang unti unting pagbagsak ni Seraphine sa lupa.

N-napatay ko ba siya?

Nabitawan ko yung baril at tinignan ang kamay ko...

Narinig kong tinawag ako ni kuya pero parang wala akong ibang maramdaman kundi ang
napakabilis na tibok ng puso ko.
Lumapit sakin si kuya at inalo ako...

"Jasmine..."

"k-kuya... I-i killed her.."

"sshh..."

lumayo siya sakin at pinulot yung baril ko... Tinignan niya to at nagulat siya.

"bakit meron ka nito?"

hindi ko siya sinagot at nakatulalang naupo ako sa lupa... Hindi ko na alam ang
gagawin ko.

Inalalayan ako ni kuya, may sinasabi siya sakin pero wala akong maintindihan...
Napansin ko na lang na nasa sasakyan niya kami at sa likod nito ay isinasakay niya
ang bangkay ni Seraphine.

At nung nakita ko muli ang duguan niyang katawan... Muli akong napaiyak. Nakapatay
ako...

Kinuha ko yung tissue sa sasakyan ni kuya at pinunasan ang kamay ko... Ang daming
dugo... Ang dami.

Naubos ko na lahat ng tissue pero hindi ko pa din to matanggal...

May biglang humawak sa kamay ko...

"k-kuya... Na-napatay ko siya... Makukulong ako."

pinunasan ni kuya yung luha sa mata ko at malungkot na ngumiti..

"hindi ka makukulong... Kriminal si Seraphine, at nakita mo lang na tinutukan niya
ako ng kutsilyo kaya niligtas mo lang ako."

pero hindi... Pinatay ko siya kasi gusto ko... I killed her.

"p-pero kuya..."

"sshh... Uuwi tayo sa bahay at magpalit ka ng damit mo, dadalhin ko muna tong
katawan niya sa lab."

tahimik na umiyak na lang ako hanggang sa Makadating na kami sa bahay at inalalayan

ako ni kuya na makapunta sa kwarto ko...

"Jas... Inayos ko na yung gagamitin mo sa cr, clean yourself."

wala sa sariling tumango ako sa kanya at pumasok na sa bathroom.

I undress myself... Nakatulalang inilubog ko ang sarili ko sa tubig at umiyak.

Kinuha ko yung towel at tinanggal ang mga dugo sa katawan ko...

Ibinato ko yung towel at umiyak... Nakapatay ako... Dapat na din sigurong...

Patayin ko na din ang sarili ko...

Unti unti kong inilubog ang sarili ko sa bathtub... At pumikit...

Ang lamig... Ang payapa.

Naramdaman ko na lang na parang may inaabot akong isang bagay pero napakalayo nito
sakin...

And when I successfully take a grip of it.. My hand suddenly.. Slowly, lose its
grip, hanggang sa mabitawan ko na ito ng tuluyan. Hinabol ko ito pero lumalayo ito
sakin.. Palayo ng palayo

hanggang sa hindi ko na ito makita.

"what the heck! Jasmine!"

narinig kong sigaw ng isang lalaki sakin... Pero hindi ko naman makita kung saan
ito nanggagaling... Bakas sa boses nito ang pag-aalala...

"Wake up! Stupid!"

at muli nakita ko nanaman yung bagay na kanina ko pa hinahabol...

At sa sobrang bilis ng pagtakbo ko upang makuha ito...

Nahulog ako sa isang napakalalim na bangin at...

Nagising.

"thank god! Hindi mo ba alam kung gano ako nag-alala?"

agad na niyakap ako ni Kein at hinalikan sa buhok ko...

Nakasuot na pala ako ng robe...

"a-anong nangyari?"

"you drowned stupid!"

"n-nalunod ako?"

tanong ko sa kanya habang binubuhat niya ako palabas ng bathroom at inihiga ako sa
kama ko.

"wag mo ng isipin yon." he said as he look away and sigh...

Hinawakan ko ang kamay niya at nginitian siya... Isang malungkot na ngiti.

Biglang lumambot ang mukha niya at hinawakan ako sa ulo ko...

He lean closer and kiss me on my forehead... Eyes... Nose...

And then my lips...

Itinulak ko siya bigla at napaupo ako.

"ano sa tingin mo ang ginagawa mo, Kein!?"

napayuko siya at ilang saglit lang tinitigan niya ako sa mata at hinawakan ako sa
braso ko...

"hindi naman talaga tayo magpinsan eh..."

"pero Kein!"
"I

like you, Jasmine! Simula pa lang nung lumipat ka dito nagustuhan na kita!"

lumayo ako sa kanya at hinarang yung kamay ko sa kanya nung sinubukan niyang
lumapit sakin.

Parang gustong tumalon ng puso ko... Sa sobrang bilis ng tibok nito, gusto na
nitong lumabas mula sa dibdib ko...

Parang lahat ng problema at takot na nararamdaman ko kanina ay biglang nawala...

At napalitan ng saya at kaba... Kaba na... Masarap sa pakiramdam...

Kaba na matagal ko ng gustong maramdaman...

Pero... Mali ito... Hindi tama ang lahat ng ito..

"alam mong hindi pwede yan Kein... Magkamag-anak tayo." sabi ko at malungkot na
nginitian siya.

"hindi kita kamag-anak, oo pinsan ka ng kapatid ko pero hindi ko naman nanay ang
nanay ni kuya eh... Hindi kita kaano-ano."

"pero Kei--"

hinawakan niya yung kamay ko at bigla na lang akong hinalikan sa labi ko...

Pinilit kong itulak siya pero masyado siyang malakas kaya wala din akong nagawa...

Kundi ang... Ibigay ang lahat sa kanya...

I responded to his kisses at hinayaan ko siyang, libutin ng kamay niya ang bawat
parte ng katawan ko na nagbigay naman ng isang hindi ko maipaliwanag na sensasyon.

I put my arms around him and give him more access to kiss my neck as he lay me down
on bed...
Mali, alam ko... Pero, eto din naman ang gusto ko eh.. Ang makalimot..

At ibigay ang lahat sa kanya..

Ibigay ang lahat sa taong matagal ko ng mahal.

"Kein..."

"sshh... Kalimutan muna natin lahat... And let's just cherish the moment..."

pagkatapos niya yun sabihin ay muli niya akong hinalikan habang itinataas ko ang
damit niya...

He lifted his upper body and took off his clothes...

He slowly untie my robe and reveal my whole body...

Tinakpan ko iyon at alam kong halata sa mukha ko ang pagkahiya at pamumula...

Inalis niya yung pagtakip ko sa katawan ko at inilagay ang dalawa kong kamay sa
itaas ng ulo ko habang tinititigan niya ako sa aking mga mata...

Apoy... Nag-aapoy ang mga mata niya... Nag-aapoy sa sensasyon at pusok na

nararamdaman namin.

"beautiful."

inalis ko ang tingin ko sa kanya... Parang nag-init ata ang mukha ko...

Bahagya siyang tumawa at muli akong hinalikan.

Pinigilan ko ang sarili ko sa mga ungol na gustong kumawala sa labi ko habang

hinahalikan niya ang isang sensitibo kong parte at dinala ako sa isang lugar na
hindi ko maipaliwanag... Nakakabaliw.
At nung narating ko na ang sukdulan ay ipinosyon niya ang sarili niya sa akin at
nginitian ako...

"ready?" tanong niya habang nakangiti.

Ipinulupot ko lang ang kamay ko sa kanya at hinalikan siya at saka tumango...

At sa isang sandali lang ay tuluyan ko ng ipinagkaloob ang sarili ko sa kanya...

Isang masakit

ngunit isang walang kapantay na kaligayahan ang ipinadama niya sa akin...

Hanggang sa sabay namin narating ang kasukdulan...

Ipinatong niya ang ulo niya sakin habang sabay kaming naghahabol ng hangin...
"i love you."

hindi ko siya sinagot dahil alam kong sapat na ang pagyakap ko sa kanya para
malaman niya kung ano ang sagot ko sa sinabi niya...

Na mahal ko din siya.

Craig's POV:

iniwanan ko si Jasmine, pero bago yon, tinawagan ko muna si Kein at pinauwi, dahil
sa sitwasyon ni Jas ngayon, sa tingin ko hindi namin siya pwedeng iwan ng mag-isa.

Nung nakadating na si Kein saka lang ako umalis...

Inayos ko muna sa sasakyan ko yung bangkay ni Seraphine at sinabihan yung mga

kasamahan ko na namatay na siya at dadalhin ko yung katawan niya doon.
Inihanda ko na din ang sarili ko sa mga maaari nilang maging mga katanungan.

Nang makarating na ako ay sinalubong nila ako ng strecher at kinuha yung mga gamit
ko.

Seryoso ang mga mukha nila at pumunta na kami sa conference area.

Tahimik kaming lahat ng biglang tumikhim ang bagong dating na si Marcello.

Seryosong tinignan niya ako habang paupo siya sa pwesto niya...

"what happened Craig?"

sinabi ko sa kanila ang nangyari...

Sinabi kong nakita ni Jasmine na sasaksakin ako ni Seraphine kaya sa pagkabigla

niya,
nabaril niya ito.

Hindi na muling nagsalita si Marcello at tumango na lang.

Pinaalis niya silang lahat at pinaiwan ako dito...

"Craig... Yung sinabi ko tungkol kay X."

tumango lang ako at hindi na nagsalita.

"I have a feeling na si Medrino ang susunod niyang biktima."

Medrino? Yung kapatid niya?

Si Medrino ay kapatid ni Marcello sa ina niya. Itinakwil ito ng magulang nila

simula nung nalaman na nung tumuntong ito ng labinwalong taong gulang a nakikipag-
negosasyon na ito sa mga sindikato.

Ang alam ko, wala ng komunikasyon si Marcello sa kanya?

"i know... Masama siya, but he's still my brother Craig."

naintindihan ko naman yung dahilan niya, dahil miski ako, kahit na gano kasama ang
tatay ko, alam kong ang pagtatago sa kanila na kilala ko ang nagpapatakbo ng black
market ay isang paraan para matulungang hindi siya makulong.

Nagkibit balikat lang siya...

Pero may punto nga naman siya, sindikato ang pinatatakbo ni Medrino, hindi malayong
maging biktima na siya ni X, dahil sa napag-alaman na nga namin na malalaking
kriminal at sindikato ang pinupuntirya nila... At lalo na ngayon na, may negosasyon
pala si Medrino kay Cecilia.

Matapos kaming mag-usap ni Marcello, umalis na din ako ng conference area at nakita
ko ang mga kasamahan ko na nakatingin ng seryoso sakin.
Tumikhim lang ako at bigla na din silang naglapitan sakin at isa isa akong mahinang
sinuntok sa braso.

"d@mn bro! Kung hindi pa dahil kay Jas tyak, pinaglalamayan ka nanamin. Anyway,
asan na ba siya?" tanong ni Eron.

Umalis na kami ng headquarters habang nag-uusap usap.

Pumunta kami sa DC hotel at bumili lang ng makakain namin habang sinabi nila sakin
na pupuntahan daw nila si Jasmine mamaya.

Tinawagan ko si Kein para sabihin sa kaniya na pupunta kami don pero hindi naman
nito sinasagot ang tawag ko.

"Craig tara na!" sabi nila sakin at nagsimula ng maglakad palabas...

Tumango lang ako at sinubukan ulit tawagan si Eron... Pero may naramdaman akong
presensya na nakatingin sakin...
Hinanap ko iyon at sa di kalayuan ay may nakita akong sasakyan...

Napakunot ang noo ko at nagtaka...

What is she doing here?

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

gaya po ulit ng announcement ko nung isang araw, di ko na po magagawang araw araw

ang ud >.< napagalitan po kasi ako eh. Sorry po! Pero tatry ko pa din na twice or
thrice a week na ud :D tsaka para na din mahaba haba na ang ud ko.

Sana po may magbasa pa din nito kahit hindi na siya daily na i-update! :D

and by the way po pala, hanggang chapter 30 lang po ito then tutuloy na sa next
installation, trilogy po kasi ang balak ko dito. :D
baka po ang next ud is on wednesday :))) pero di pa po sure, basta po twice a week
ang ud ^^

=================

♣♣Explosion.♣♣

♣♣Explosion.♣♣

Craig's POV:

si Mikayla...

Umalis na yung sasakyan niya.

"pre, kayo na lang pumunta sa bahay, may pupuntahan pa ako, tawagan niyo na lang si
Kein."

may sasabihin pa sana sila kaso agad akong pumunta sa sasakyan ko at umalis.
Nakita ko siyang tumigil sa isang mansyon..

Bakit siya pupunta diyan? What is she doing at Medrino's house?

X' POV:

nung nakuntento na ako sa pagtinging kay Craig sa malayo ay napagdesisyunan ko na

ding umalis na..

Pero bago yun, i look at him for the last time.. Napagawi ang tingin niya sa lugar
ko at bigla namang kumunot ang noo niya, kaya naman agad kong binuksan yung makina
ng sasakyan at nagmaneho na paalis.

Dumiretso ako sa address na nahanap ko kung san nakatira si Medrino..

Isang malaking bahay iyon, posibleng siya nga na may kinalaman o siya si M..
Nagtuloy-tuloy ako papasok sa gate ng bahay niya.. Nakabukas naman kasi.

Pero ang kinagulat ko ay ang pagkakaroon nito ng halos tatlumpung armadong bantay.

Agad akong nagtago sa likod ng isang sasakyan ng makita kong may isa sa kanila ang
tumingin sa direksyon ko.

Sumilip lang ako ng kaunti ng may biglang humatak at naglayo sakin sa lugar na
yon..

Tinignan ko kung sino iyon..

Hinihingal na tumigil kami sa

isang masukal na lugar..

"Craig?"
bigla niya akong binigyan ng mariin na halik na agad ko namang sinagot sa
pamamagitan ng pagpulupot ng kamay ko sa leeg niya.

Pero..

Lumayo ako sa kanya at malamig siyang tinignan...

"anong ginagawa mo dito?"

hindi siya nagsalita subalit... Bigla niya akong hinatak at muling hinalikan.

I put my hand on his nape and responded to his kisses... Giving him access to play
with my mouth.

Mahina akong napaungol ng kagatin niya ang labi ko...

He showed that naughty smirk and trail his finger down to that sensitive part of
mine and make a sensational carress that made me tingle with pleasure.

"C-Craig.."

"i miss you."

I-I...

Lumayo ako sa kanya at tinutukan siya ng baril.

"whoa. Easy there..." sabi niya sakin ng pinansangga niya lang ang kamay niya
sakin.

Binaba ko yung baril ko.

"what are you doing here?" malamig kong sabi na hirap na hirap akong gawin dahil sa
nangyari kanina...
Gusto ko siyang halikan ulit at yakapin.

"sinundan kita."

"bakit?"

"I want to clear things out with you. About us."

"there's no us Craig... Never was and never will... Yung nangyari satin... It's
just part

of my cover, you're just part of my cover."

he laugh and smile at me... But hurt is visible in his eyes.

"i know..."

yumuko siya at kinuha yung baril niya sa likod niya...

"papasok ka don?.. Here, use this, swerte yan sakin."

hindi ko siya pinansin at tinalikuran siya... Pero pinigilan niya ako...

At kinuha ang kamay ko at ibinigay sakin yung baril...

"I'll wait for you here... I love you."

tumakbo na ako palayo sa kanya...

After this Craig... Pwede na akong sumama sayo... Pwede na tayong magsimula...

Pwede ko na ding sabihin na mahal kita...

Maghintay ka lang... Maibibigay ko na din ang lahat ko sa iyo.

patago akong naglakad at iniwasan ang mga bantay sa mansyon.

Mahigpit kong hinawakan ang baril ni Craig at itinapat sa dibdib ko... Having this
makes me feel safe.

May nakita akong isang underground door, siguro naman may daan dito...

Pumasok ako dun at gumapang... Left or right?

Naghulog ako sa left aisle ng coin...

Long echo... Sa right naman... Saglit lang, so the left part is the right way.

Diniretso ko lang yung left aisle at nakadating din ako sa isang ventilation...
Sinilip ko muna kung may tao don, luckily, wala naman.
I easily opened the ventilation

and get out of it.

Pagkababa ko nagtago kagad ako sa likod ng isang table doon, checking if there will
be someone who'll come here... When the coast was clear, dahan dahan akong naglakad
papuntang hagdan.

Hanggang sa may nakita akong isang kwarto na medyo nakabukas yung pinto...

I take a peek inside and napansin ko na wala namang tao sa loob, that's why i
manage to enter without making any sound, tuloy tuloy ako sa paglalakad ng bigla
akong napatago sa likod ng book shelf.

Si Medrino... May kausap siyang isang lalaki...

Sinilip ko sila at may dalawang lalaki pa siyang kasama.

Yung isa nakatayo... Samantalang yung isa naman, nakatali at duguan sa pwesto niya.
Sht.

Nakita niya ako and he just looked at me mortified, na para bang sinasabi niyang
umalis na ako dito, telling me that I'll be in trouble. But that's what I like...
Trouble.

Umiling lang ako sa kanya and mouthed 'I'll save you.' and then I winked at him.

Umiling lang siya as a sign of defeat.

Nilibot ko ang mata ko para maghanap ng bagay na maaring--

"Medrino, i told you to stop Fire. At talagang ipinasok mo pa ang isa sa mga
alipores mo sa kompanya ko."

sinilip ko sila at nakita ko si Medrino na ngumisi lang sa taong kausap niya.

"... I told you kuya... Pababagsakin kita. at isa pa, yung pinadala ko sayo...
she's the girl you ask to watch us, at ang babaeng ginamit mo para sirain ang
organisasyon namin. all's fair,

Marcello."

umiling lang yung kausap niya at tumawa...

"I didn't know, you'll know that... but still, you can't lose with diamonds...
Besides, pag hindi mo itinigil yan, ako mismo ang papatay sayo... Or my daughter
will."

Medrino just looked at him mortified...

"wag na wag mong idadamay ang anak ni Mar--"

"why can't I? She's my daughter, I can do whatever I want with her."

kinuyom ni Medrino ang kamay niya na tila nagpipigil na mapatay ang taong kaharap
niya ngayon.
"bat ba ang laki pa din ng pagpapahalaga mo sa kanila? Didn't Margerette chose me
over you? You should hate her."

Margarette? My mother... The guy Medrino's talking now is...

"wala ka man lang bang natitirang pagmamahal sa anak mo?"

"ako? Wala na... Simula ng iwan niya ako... Kami ni Matthew. kinalimutan ko na
siya, simula ng kalabanin niya ang Diamonds, wala na akong ni katiting na
nararamdaman sa kanila... Miski awa."

Medrino just gave him a disgust look and sit on his swivel chair.

"see this guy Medrino?"

turo ng kausap ni Medrino dun sa sugatang lalaki na nakagapos.

"sinubukan niyang alamin ang tungkol sa akin... He's one of my front. At ito din
ang mangyayari sayo if you ever stand up against me."

one of his front?

what does he mean by that? Front...

"but I am against you. Wala ka ng magagawa... Nakausap ko na sila Beau at Starr,

hindi nila sasabihin sa anak mo ang totoo... Para siya mismo ang kumalaban sayo.
Para siya mismo ang kumalaban sa taong pumatay sa ina niya."

siya ang pumatay sa nanay ko? Nagdilim bigla ang paningin ko at susugurin sana yung
kausap ni Medrino...

Pero ang hindi ko inaasahan ay ang pagtingin ng matalim sakin ni Medrino na tila
nagsasabing wag akong umalis sa pwesto ko.

Alam niyang nandito ako?

Napatigil ako sa pwesto ko at inihanda ang baril ko... My hands can't wait to pull
this trigger to that guy's head... Pero...

Kung siya ang pumatay sa mama ko... He's my father?

*flashback*

"mom... Where's daddy?"

i asked my mom when we reached our new house...

"he left Xiara."

"when's he coming back?"

"he will never come back."

nangunot ang noo ko... Bakit hindi na babalik si papa?

"bakit mommy?"

hindi ako sinagot ni mommy ngunit niyakap niya ako at umiyak.

Sinaktan ba ni papa si mommy? I hate daddy!

"wag ka na po cry mommy..."

humiwalay sakin si mama at tumayo as she wipe her tears and smile at me.

"go to your room while

I unpack our things, take a rest baby."

i nod and kiss mommy on her cheeks as I went to my room and sleep.
Nagising ako nang marinig ko si mommy na may kausap sa telepono.

I take a peek at my door and listen.

"I won't give her to you, Marcello!.. I'll protect her from you!.. If you kill me,
Beatrice and Drino are always there, they promised to protect us, to protect my
daughter... Make me." then she frustatedly end the call and put her cellphone at
the table.

It's papa... She's talking to papa. Are they arguing? Is papa going to get me from
her?

I don't want to.

Nagring ulit yung cellphone ni mama at sinagot niya yun.

"Drino... Yes, he called... Beatrice? Yeah, i talked to her, and if something

happens to me, she'll come and save Xiara... You don't have to, malaki na ang
naitulong mo sakin... I will... Alam ko namang andiyan ka kapag kailangan ko ng
tulong. You're diamond right? You're a diamond na kahit gaano pa man kadilim ang
lugar na dinadaanan ko... Makakakita at bibigyan mo pa din ako ng ilaw.. And thanks
for everything."

*end of flashback*

everything's clear to me now! Medrino is the guy my mom's talking about... The guy
who'll help me... The guy who always help us, even before...

I was interrupted from my deep thoughts when Marcello... My so-called father laugh
out loud.

I really wanted to kill him now... Kahit kelan... Wala

akong tatay na katulad niya! I don't even remember if he ever became a father to me
before.

Pero hindi ko yun pwedeng gawin ngayon... I have to plan everything... But first, i
have to talk and ask Medrino everything, why my mother left Marcello... His name
disgust me. How I abhor that name to death.
"hindi ako ganon kadaling talunin Medrino... I'm protected, untouchable. I own Dark
Chevalier... Remember that. The government and the people around me protects me..."

he sigh and and take a sip of the vodka he's drinking.

"well, except for that guy."

dark chevalier... The agency Craig's working at. He handles that? So ang ibig
sabihin...

Dark Chevalier... A secret agency who protects the country...

And Diamonds... A syndicate who gives pain and problem to the country.

What a great front on his dirty business. Ngayon, mas kailangan ko pang tapusin ang
lahat para maalis na si Craig sa lugar na yon.
Pero ang hindi ko masisiguro ay kung magagawa ko yun kagad.

"and if you still keep on mending with my business, I will blow this place into
tiny pieces."

he lastly said as he silenly exit the room... Nagtago ako, pero hindi yun
nakasagabal para makita ko ang ekspresyon sa mukha niya, he smile... A devilish
smile.

Nang tuluyan na siyang makalabas, i went out from the place I'm hiding at hinarap
si Medrino...

I point my gun into him and glare deadly.

"Xiara!" he said and looked at me worried.

"leave now!"
sabi niya habang inaalis ang pagkakagapos nung lalaki... I put my gun down and
helped him.

"i can't leave, I have so many questions to ask."

"now is not the right time, you have to leave."

"why?"

"may kutob ako na may plano si Marcello."

"ano? Pe--"

may binuksan siyang isang cabinet sa tabi ng bookshelf niya, pero imbis na mga
papeles ang nandon, isang vault pala ang nakalagay, may pinindot lang siyang code
at inilabas ang isang notebook...

He hand me the notebook. May nakadrawing don na isang diamante at rosas na

nakapalibot.

"what is this?"

"the truth, Xiara. Now go, take him with you."

"Med--"

"go." he said with full command kaya naman inakay ko yung lalaki at lumabas, pero
bago pa kami makalabas ng tuluyan...

May narinig akong sinabi niya sa taong kausap niya marahil sa telepono.

"take care of her."

hindi ko yun pinansin at lumabas ng kwarto...

Bumalik ako sa may airvent na pinasukan ko kanina...

Pero may narinig akong mahinang tunog mula sa loob...

Parang..
"kaya mo ba ang sarili mo?"

tumango lang siya...

"mauna ka ng lumabas, susunod na lang ako!"

hindi ko na hinintay ang sagot niya at tumakbo pabalik kung nasaan si Medrino, dali
dali akong pumasok doon, pero nakaupo lang siya habang hawak ang isang litrato.

I take a peek at nakita

ko na litrato namin yun ni mama...

"she's a great girl Margarette... Great as yours... But still, you're one of a
kind." i saw him smile faintly and put the picture on his chest.

Tumayo siya kaya naman pag talikod niya ay nakita na niya ako.
"i told you to leave."

"not without you. This place will blow up! WE both have to leave this place."

umiling lang siya at ngumiti...

"leave. I'll be okay here."

"i won't leave you here."

he sigh and get his gun as we both leave the room and run as fast as we could.

"sht. I forgot something Xiara, I'll get it."

"no, tell me, san ba yon?"

"it's in the vault... Ako na ang kukuha."

bago pa niya subukang umalis, binaril ko siya sa braso niya.

"you're injured, I'll get it, now leave."

i won't let him get back there.

ako naman ngayon ang magliligtas sa kanya... He once saved my mother and I. So
ngayon babayaran ko yung mga nagawa niya samin.

i run back to his room and open his vault. Alam ko nanaman ang code... My mom's
birthday, nakita ko kanina...

Tinignan ko kung ano yung nakalagay don...

Isang kwintas... Kwintas na rosas. Sa likod nun ay may nakaukit.

'X.M.A'

may sulat na nakatabi sa kwintas, sa likod nito ay may nakasulat

na pangalan...

Mikayla... it's for me... from mom.

Craig's POV:

she took my gun and left... I really don't want her to go. Alam kong posibleng
mapahamak siya pag pumasok siya don.

But that's what she wanted... But as what she told me, I'm just a cover for her,
wala lang ako sa kanya... Pero hindi ako naniniwala don. Maikli nga lang siguro ang
oras na nakasama ko siya, pero sa maikling oras na yon, alam ko kung
nagsisinungaling o kung totoo man siya sakin.

Pinulot ko yung dati kong cellphone sa lapag. Alam niya na nandun ako nang kausapin
siya ni Starr... At sigurado ako na ginawa at sinabi niya lang ang mga bagay na yon
para protektahan ako.
I laugh with the thought... It's so gay, I'm the one who's supposedly protecting
her, pero naiba eh, she keeps on protecting me.

Pero kapag lumabas na siya ng mansion na yan, I'll make sure that by that time,
I'll be the one protecting her.

I opened my phone at nakita ko dun yung litrato ni Mikayla, i took her picture when
she's peacefully sleeping in my arms.

I stare at her picture and it gives me a weird feeling in my stomach and my heart
just started to beat rapidly... Parang kinakabahan.

Parang may mangyayari na hindi ko inaasahan. Must be my imagination.

Umiling na lang ako at naglakad pabalik sa sasakyan ko...

Pero hindi pa ako nakalalayo ay bigla na lang parang may isang mainit at masakit na
pwersang tumulak sakin kaya naman natumba ako sa lupa...

At kasabay noon ay ang pagkarinig ko sa isang nakabibinging pagsabog malapit lang

sakin...

Tumayo ako at tinignan yung mansyon... And its now... Burning into pieces.

Mikayla...

Napatingin ako sa hawak kong cellphone. I tried pressing the buttons pero hindi
bumukas.

Tell me, that this is not true...

Tell me that Mikayla is out of that place.

Tell me...
Napaluhod ako sa may lupa... And without me realizing, a tear started to fall from
my eye... Who am I kidding?

*end of chapter*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

thanks for reading. ^_^

=================

♣♣Epilogue: End of Unveil.♣♣

♣♣Epologue: End of Unveil.♣♣

Jasmine's POV:

isang linggo na ang nakalipas simula ng malaman naming sumabog ang buong bahay ni
Medrino... Ang kapatid ni Sir Marcello na boss namin.

At isang linggo na din ang nakalipas ng magsimula si kuyang kumilos ng wala sa

sarili niya.
I kept asking him what happened pero hindi niya ako sinasagot. Tapos lagi pa niyang
hawak yung cellphone niya, he's not himself anymore.

Then ngayon, he's in the ballistics area, may hawak siyang baril... Minomonitor ko
siya ngayon. I can't let him to be alone with his state. At gaya nga ng sinabi
ko...

Pumasok ako sa loob at kinuha kay kuya yung baril na nakatutok na sa ulo niya.

"what do you think you're doing, kuya!? Are you insane!"

binato ko yung baril sa lapag at kinwelyuhan si kuya.

"ano ba talagang problema kuya!?"

he sadly looked at me and tears... Suddenly run through his cheeks.

"k-kuya?"

niyakap niya ako bigla at umiyak.

"Mikayla... She's on Medrino's house that day... S-she.. She... Was there."

w-what!? Lumayo ako ka kuya at tinignan siya direkta sa mga mata niya... Sadness is
visible in his eyes.

So totoo nga? P-pero, bakit? Paano?

"paano?"

kinwento niya sakin ang lahat ng nangyari, sinundan niya daw si X papunta sa bahay
nila Medrino.. At nung hinintay niya itong makabalik... Sumabog na ito.
Napaupo si kuya sa lapag at umiyak... Ngayon ko lang siya nakitang ganto...
Nasaktan. I've never seen him this wasted. Parang winasak na ang buong mundo niya.

Niyakap ko si kuya... Wala akong masabi...

Hindi ko alam ang dapat kong gawin, kasi miski ako... Nasasaktan din sa sinabi ni
kuya. Nararamdaman ko din yung sakit na nararamdaman niya.

When he calmed down a bit, inalalayan ko siyang tumayo. He wiped his tears and
picked up the gun, started to shot the target. Hindi ko na maintindihan si kuya...

Pero natatakot din ako sa pwedeng maging kalagan niya dahil sa nangyaring ito.

Humarap sakin at ngumiti... Ngiti na hindi umabot sa mga mata niya. Pero hindi yun
ang mas nakapukaw ng pansin ko... Kundi ang mata niya... Mata niya na punong puno
ng emosyon... Emosyon na unti unting nawawala at napalitan ng apoy... Nag-aapoy na
mata, mata na sabik sa paghihiganti... Matang... Hindi ko na kilala.

"k-kuya..."

"I'll take revenge Jasmine... Gaganti ako sa pumatay kay Mikayla."

he smile viciously and left me in the room... Napakapit ako sa lamesa dahil bigla
akong nanghina... Bakit pakiramdam ko... May isang malaking mababago?

Nang matapos na ako sa mga trabaho ko sa agency umalis na din ako at pumunta muna
sa Black Rose.

Nakita ko si Beau na hindi mapakali sa lugar niya, tinawag ko siya pero tila hindi
niya ako napapansin, kaya naman lumapit ako sa kanya at tinapik siya.

Tumigil siya sa ginagawa niya at gulat na tumingin sakin, ngayon ko lang nakita na
nagkaron ng emosyon ang mukha ni Beau.

"anong problema?"

"si X..."

mukhang alam na din nila ang nangyari. Hindi kami nagsalita at parehas na
nananhimik. Hanggang sa may pumasok mula sa pintuan...
Napatingin kami kung sino.

At sa gulat namin ay wala kaming kahit anong nasabi..

Paanong..?

"kuya?"

he coldly looked at us. Nakita namin yung ibang mga kasamahan namin na pumunta dito
at puro sugatan.

Tinutukan nila ng baril si kuya, pero parang wala lang pakielam si kuya at lumapit
samin ni Beau.

"tulungan niyo ako."

dumating si Sam--Glacee at nakangising tinignan niya si kuya.

"tulungan niyo akong gantihan silang lahat. Lahat ng may kasalanan kaya namatay si
Mikayla... I want revenge."

tinignan ako ni kuya...

"you will, right?"

he showed us a smirk. A vicious smirk. Katulad nang mga ngiting nakita ko kanina.

"I want it too..." sabi ni Glacee.

Inilabas niya ang baril niya at ikinasa ito.

"ako mismo ang papatay sa kanila.. I'll kill them.. Pieces by pieces."
lahat ng kasamahan namin ay naging seryoso at isa isang ikinasa ang mga baril nila.

Napatingin ako kay Beau at seryoso siyang tumingin saming lahat.

"okay. We'll fight them..."

may nilabas siyang folder at inilapag ito sa lamesa niya. Kinuha ko ito at binasa.

Diamonds...

Binasa ko ang mga information na nakalagay dito.

Nagulat ako sa nabasa ko... Nakakunot na tinignan ko si Beau.

"he's the person we're targetting."

"you're kidding, right?"

"I'm not."

she looked at me seriously. Kinuha ni kuya yung folder, At pati siya ay nagulat sa
nakalagay.

"Marcello?"

X' POV:

binuksan ko yung sulat para sakin ni mama...

'Mikayla,
alam ko sa panahong binabasa mo ito ay wala na ako at nagkita na kayo ni Medrino.
At siguro... Alam mo na din ang katotohanan. Nang tumakas

ako mula sa ama mo ay pinaghandaan ko na ang maaaring mangyari, kinausap ko sila

Beatrice at sinabihan siya na kung ano man ang posibleng mangyari sakin, siya ang
kukupkop sayo at palakihin ka nang katulad ng sa kinagisnan ko. I want you to be a
great woman someday, greater than me, hindi mo dapat ako tularan na nagmahal,
nagmahal ng taong hindi dapat mahalin, dahil sa mundo natin ay wala tayong dapat
gaanong pagkatiwalaan, ang dapat pagkatiwalaan mo lang sa ngayon ay si Medrino,
kapatid siya ng iyong ama, siya ang nagligtas satin mula sa kanya, simula ng
malaman ko ang tungkol sa gawain ni Marcello.

Betrayal, Xiara... Anyone can betray you. Anyone can easily, stab you in the back,
slowly killing you without you, even noticing it. Lahat kayang gawin yan, katulad
na lang ng ginawa ng ama mo sakin, he betrayed me... He betrayed us. Ginamit ako ng
ama mo para pumatay... Pumatay ng inosenteng tao, umalis ako sa organisasyong
nagpalaki at humubog sakin at nagpagamit sa taong hindi ko dapat pinagkatiwalaan.
Diamonds... Sila ang kalaban natin, ang Diamonds ay isang sikreto at napakalaking
sindikato, maihahalintulad sa Black Rose ngunit mas makapangyarihan, nakapasok na
ako sa lugar nila, pero hindi rin ako nagtagumpay na mapatumba sila, kaya ang nais
ko ay... Ikaw ang gumawa noon para sakin. I want you to stopped that syndicate for
the better.

With the help of Medrino and Black Rose, bring them down. And start a new life when
everythings over... When everythings fine, find a right time for everything, Xiara.
There's always a right time

for everything, kung sa tingin mo ay hindi pa yun ang tamang oras para sa isang
bagay, maghintay ka at saka mo gawin yon. Right time, daughter. You should learn to
wait, I might not be abled to talked to you personally when everythings getting
rough, pero ang masasabi ko lang, sa lahat ng problema... O sitwasyon man na pag
daanan mo... May tamang oras at panahon para sa lahat.

Always remember that.

-M

PS.: Sana... Sa panahong binabasa mo ito ay nasa mabuting kalagayan ka, wala na
akong ibang gaano pang masasabi kundi ang katotohanan, katotohanan na halos ilang
taon ko ng itinago sa iyo... Nasa libro ko ang lahat ng sagot sa mga katanungan mo.
Sana ay palagi kang ligtas, at tandaan mo na lagi lang akong naandito sa tabi mo.
Mahal na mahal kita anak.'

si mama si M... Ibig sabihin... Kaya pala ang sabi ni Beau sakin, wala sa laman ng
sulat ang kasagutan sa tanong ko dahil nasa mismong kasulatan ito. Pero bakit hindi
na lang sinabi yun sakin ni Beau? Dahil ba sa akala nila ay magkakaron ako ng
onting awa at amor kay Marcello pag nalaman kong siya ang ama ko?

"Xiara!"

napatingin ako kung sino ang tumawag sakin... Si Medrino!

"what are yo--"

He cut me off by dragging me out of the room.

"we have to get out of here! Sa ventilation na lang tayo dumaan, madaming iniwan na
bantay si Marcello sa labas."

tumakbo kami papunta sa lugar na ginamit ko kanina upang makapasok sa loob ng

mansyon na ito.

Nakita ko yung lalaki na iniwan ko kanina.

"d@mn! Hindi ka pa din nakakaalis?"

he manage to

stand up firmly and glare at me.

"ikaw kaya 'tong halos magkagutay gutay na ang katawan!? Sa tingin mo makaaakyat pa
ako diyan!?"
i just snap at him at tinulungan siyang makaakyat. Sinunod ko si Medrino at
hinintay na makalayo sila ng kaunti at umakyat na din.

"where?"

"right, you idiot!"

he shakes his head at sumunod sa direction na sinabi ko. Nadaanan namin yung isang
bomba na nakalagay. Sht! I tried to stop it kaso mahirap, kaya ko siyang
ideactivate in ten minutes, pero ang oras na natitira na lang, ay halos limang
minuto.

"faster!"

"eto na nga oh!"

nakalabas na kami ng ventillation, at sa sobrang kaswertehan nga naman, may

humarang pa saming halos... Sampung tao.
"mauna na kayo, ako ng bahala dito!"

umiling si Medrino at tumakbo... I can do this!

Sinipa ko yung isang lalaki at at binaril sa siya malapit sa tuhod niya para hindi
na siya makapaglakad.

Ginawa ko ulit yun dun sa iba hanggang sa bumagsak na sila.

"what the! Bakit ka bumalik!?" bumalik kasi yung lalaki.

"baka kasi kailangan mo ng tulong!"

i just rolled my eyes to him at nagsimula ng maglakad... Pero... Bigla niya akong
niyakap bigla at may narinig akong putok nga baril.

Inalalayan ko yung lalaki, ginawa ba namang shield ang katawan niya!

"tanga ka ba!?"

binaril ko yung bumaril sa kanya. Patay!

"sabi ko sayo kailangan mo ng tulong eh."

he said while gasping for air. Inalalayan ko siya at nagsimulang maglakad.

"wag kang mamamatay! Kundi gagawin kitang double dead!" he just chuckled and
slightly nod.

Dahil sa sobrang bigat niya, ang bagal namin maglakad, naabutan ko si Medrino sa
malayo at sinenyasan kami na bilisan

ang paglalakad.

Napansin niya atang sugatan tong lalaki na to kaya naman habang hawak niya yung
sugat niya, tumakbo siya palapit samin at inalalayan din ito si... Basta siya.
Nung nakalayo na kami, tinignan namin yung mansyon ni Medrino.

Kinapa ko yung bulsa ko... Yung kwintas?

Hinanap ko kung saang saang pocket pero wala.

"what's the problem?"

"yung kwintas..."

hinanap ni Medrino kung nasaan.

"baka nalaglag." sabi nung lalaki.

Tumakbo kagad si Medrino sa pinanggalingan namin, sinundan ko siya at nakita kong

hawak na niya yung kwintas.
Tumango lang ako sa kanya at hinintay siya na makalapit sakin...

Pero mga ilang hakbang na lang...

Biglang may hindi inaasahang pangyayari ang sumira at bumago sa buhay ko.

Jasmine's POV:

nagulat ako... Si Marcello. Kalaban siya. Ngayon ang iniisip ko...

Ang Dark Chevalier... Kalaban din ba?

"Jasmine... Kailangan na nating pumunta ng headquarters."

sabi ni kuya sakin matapos nilang mag-usap ni Beau... Naninibago pa din ako kay
Kuya.

Para na siyang... Patay. Hindi na siya yung dating siya na, laging nakangiti at may
pakielam sa paligid niya. Iba na siya ngayon, wala na siyang pake sa iba... Parang
sa loob lang ng isang linggo... Bigla na lang siyang nawala, sa isang iglap na
yon... Nawala siya, nagbago siya.

Sumunod lang ako sa kanya at habang nasa biyahe kami... Tahimik lang siya.

"kuya.. Pano mo nalaman na nandun kami?"

"nasabi sakin ni Mikayla, at tinrack ko din yung cellphone mo." diretsong sabi

niya.

Sinabi ni Mikayla? Paano? Nagkikita pa din sila dati?

Napatungo na lang ako at tumingin sa bintana. Naramdaman ko na lang na biglang nag-

vibrate ang cellphone ko.
O3,O110,O1O9O317O2.

Huh?

Kanino ba 'to nanggaling... Unregistred number. Sinubukan kong tawagan pero hindi
naman sinasagot.

"any problem?"

"wala po."

binalik na ni kuya yung tingin niya sa daan at nag-concentrate sa pagda-drive.

Nung nakarating na kami sa HQ tahimik na pumunta kami sa may work place namin...
Pumunta ako sa may table ko at binasa ulit yung message...

Para kasing may importante akong kailangan na malaman dun eh.

O3,O110,O1O9O317O2

CAJAICQB

Wala naman eh.

Niramble ramble ko na yung mga letters, numbers... Pero wala talagang makuhang
kahit anong words...

Letters lang naman yan eh! May posible pa bang ibang meaning yan?

Nilagay ko sa drawer yung cellphone ko at tumungo.

Letters...
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz now I know my abc ...

Aeio--

consonants and vowels!

Kumuha ako ng papel at ng ballpen at nilist ng magkahiwalay yung vowels and

consonants...

Nilagyan ko din sila ng number para malaman yung pagkakasunod-sunod.

B-1 A-1

C-2 E-2

D-3 I-3

F-4 O-4
G-5 U-5

H-6

J-7

K-8

L-9

M-10

N-11

P-12

Q-13

R-14

S-15

T-16

V-17

W-18
X-19

Y-20

Z-21

now...

nilagay ko yung possible letters na pwedeng meaning nung mga numbers...

O3-D-I

O1-B-A

10-M

O1-B-A

O9-L

O3-D-I

17-V
O2-C-E

then ang list...

DIBAMBALDIVCE

wala pa din...

What if...

Alisin lahat ng letters... Na may kasama... Yung dalawa sa isang number.

DBMBLDVC

wala pa din... So ang ititira ko is yung mga consonants.

Inulit ko yung ginawa ko kanina at sinulat ito...

O____O

oh my god...

I AM ALIVE.

Napatakbo ako papunta sa computer area at binuksan yung computer...

Saktong pagkabukas ko naman non...

May biglang nag-pop na window.

"good job... Snow."

♣FIN♣

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ayuuun! Natapos ko din siyaaa! Wow! Salamat po sa mga nagbasa nito! Actually po,
sinubukan ko lang to, sinabi ko kay @MsButterfly yung about dito then sabi niya
sakin post ko daw, then yun, di ko naman akalain na may magbabasa din pala!

Well! Salamat sa pagsubaybay sa buhay ni X sa pag-alam niya sa katotohanan... Sana

po ay basahin niyo pa din ang bagong yugto sa buhay niya... Kung saan ay kukunin
niya ang hustisya na matagal na niyang hinahanap! Yung prologue po ng VENGEANCE ay
baka po ipost ko tomorrow. Basta po pag nagawan ko na siya ng chappie one or pag
nasimulan ko na :DDDD

MARAMING SALAMAT PO TALAGA!

JR_aka_JaRi_07

=================

♣♣Author's Note.♣♣

Posted na po ang Art of Assassination 2: Vengeance. Just go to my profile and

makikita niyo siya doon.
Thank you!

-JhasMean