Nr 2.

Napisz rozprawkę, w której uzasadnisz, że nie można swojego

szczęścia budować na krzywdzie innych. Odwołaj się do jednej z lektur z
siódmej klasy i przykładu z życia.

Szczęście to cel w życiu większości z nas. Wszyscy pragniemy być

szczęśliwi i jesteśmy w stanie wiele poświęcić, aby ten stan osiągnąć. Spełnienie
to, dla każdego jest czymś innym. Dla niektórych może to być udana rodzina,
dla innych niesamowita kariera a jeszcze dla niektórych niczym nieograniczona
władza. Zdarzają się jednak sytuacje w życiu, kiedy na drodze do naszego
szczęścia stają inni ludzie, kiedy najprostszym i najszybszym rozwiązaniem jest
skrzywdzenie innej osoby, aby spełnić swoje ambicje. Moim zdaniem, takie
postępowanie nigdy nie daje pełnej satysfakcji i wcześniej czy później kończy
się źle. Unieszczęśliwianie różnych ludzi, kosztem własnej radości, jest
niewłaściwe i niemoralne. Celem moich rozważań jest udowodnienie, że
swojego szczęścia nie można budować na krzywdzie innych.
Szukając pierwszego argumentu potwierdzającego moją tezę, chciałbym
się przyjrzeć związkom. Partnerstwo to powinno być budowane na wzajemnym
zaufaniu, trosce i miłości. Bardzo ważne a wręcz konieczne w tego typu
relacjach są kompromisy. Mimo że zazwyczaj różnimy się bardzo od siebie, to
celem obu partnerów powinno być znajdowanie takich rozwiązań, aby radzić
sobie z wszystkimi problemami i konfliktami. Aby związek był szczęśliwy, nie
powinniśmy stawiać wyżej swoich potrzeb nad potrzeby swojej drugiej połówki.
Dążenie tylko do swojego szczęścia nie zważając na oczekiwania drugiej strony,
zawsze kończy się źle. Udane życie we dwojga, nie może być zbudowane na
krzywdzie jednego z partnerów. Tak naprawdę, jeżeli w związku, występują
tego typu nieporozumienia, nikt nie osiągnie szczęścia. Aby osiągnąć ten stan,
musi nastąpić coś odwrotnego: wsparcie, zrozumienie i wzajemny szacunek.
Dużo szybciej osiągniemy spełnienie na wspólnym zadowoleniu niż na
nieszczęściu jednej ze stron.
Kolejnym przykładem, który potwierdza moją tezę, jest sprawa kariery
zawodowej. Ktoś, kto za wszelką cenę dąży do rozwoju swojej kariery, nie
zważając na krzywdę innych, postępuje w sposób niewłaściwy i niemoralny.
Sukcesy zawodowe oparte na oszustwie, kłamstwie lub dręczeniu
współpracowników nie są nic warte. Osoby zaślepione rządzą pieniądza i
władzy, które źle traktują innych, tak naprawdę nigdy nie osiągają prawdziwego
szczęścia. Brak prawdziwych przyjaciół, kolegów i relacji z nimi nie da całkowitej
radości. Prawdziwy triumf zawodowy musi być oparty na wzajemnej
współpracy i poszanowaniu. Niszczenie innego człowieka dla osiągnięcia swoich
celów to postępowanie godne potępienia. Człowiek czyniący w ten sposób nie
zasługuje na szacunek. Myślę, że gdyby prawda o człowieku działającym w ten
sposób, ujawniła się, zostałby on odrzucony przez swoje środowisko. Jak mówi
przysłowie, prawda zawsze wychodzi na jaw.
Aby udowodnić moją tezę, chciałbym również sięgnąć do literatury.
Doskonałym przykładem, że krzywdzenie różnych osób dla osiągnięcia
własnego szczęścia, możemy znaleźć w dramacie Juliusza Słowackiego, pt.
„Balladyna”. Główna bohaterka od początku nie zważała na dobro innych i w
brutalny sposób, dążyła do osiągnięcia swojego szczęścia. Doprowadzenie do
śmierci swojej siostry Aliny, Kirkora, Gralona, Grabca, pustelnika i swojego
kochanka Fon Kostryna, to czyny, które popełniła, aby osiągnąć swoje szczęście,
władzę. Te brutalne uczynki zrobiły z niej potwora, który nie zawaha się przed
niczym, aby zdobyć to, czego chce. Egoizm Balladyny i jej okrucieństwo,
zawładnęło całą jej duszą. Była obojętna nawet na losy swojej matki. Nie
przyznawała się do niej i wyrzuciła ją z rodzinnego domu. Jednak
sprawiedliwość i tym razem wygrała, okrutna kobieta ginie. Jej postępowanie
doprowadziło ją do smutnego końca. Krzywda, którą wyrządziła innym dla
osiągnięcia własnego szczęścia, zemściła się.
Mam nadzieję, że udało mi się udowodnić, że nie można swojego
szczęścia budować na krzywdzie innych. Dowodzą tego podane powyżej
argumenty. Pierwszy mówi o związkach i ich kłopotach. Drugi porusza problemy
kariery zawodowej i sposób, w jaki traktuje się swoich współpracowników,
przyjaciół. Ostatni zaś mówi o tym, jak chęć władzy może tragicznie wpłynąć na
charakter człowieka. Niestety, lecz są ludzie, którzy właśnie tak zdobywają
uznanie i szczęście. Miejmy nadzieję, że w końcu zrozumieją, że robią źle i
zmienią swoje postępowanie. Podsumowując, można z całą pewnością
stwierdzić, że budowanie swojego szczęścia, na nieszczęściu innych w każdym
przypadku jest po prostu złe i w wielu przypadkach kończy się tragicznie dla
osób, które tak postępują.