Professional Documents
Culture Documents
Η ΕΚΤΑΚΤΗ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΩΣ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ - ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Η ΕΚΤΑΚΤΗ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΩΣ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ - ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Η ΕΚΤΑΚΤΗ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΩΣ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ - ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Τάσος Κωστόπουλος
Στον σχεδιασμό του ορκωτού λογιστή και άρτι διορισμένου προέδρου της Επιτροπής
Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων είναι μια δραστική μεταρρύθμιση με κατάργηση
του σχολείου και του πανεπιστημίου ως υλικών χώρων συλλογικής μάθησης και
κοινωνικοποίησης και αντικατάσταση των εκπαιδευτικών από κομπιούτερ που θα
μεταβιβάζουν αδιαμεσολάβητα κάποιες αποσπασματικές «δεξιότητες»,
προκαθορισμένες από τη διαβούλευση των αρμόδιων κρατικών στελεχών με
εκπροσώπους «της αγοράς».
Η υποκατάσταση των σχολικών αιθουσών από την κατ’ οίκον τηλεκπαίδευση δεν
αποτελεί απλά μια προσωρινή λύση έκτακτης ανάγκης λόγω της πανδημίας του
κορονοϊού.
Είναι το πρώτο βήμα για μια δραστική μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού
συστήματος, με κατάργηση του σχολείου και του πανεπιστημίου ως υλικών χώρων
συλλογικής μάθησης και κοινωνικοποίησης και αντικατάσταση των εκπαιδευτικών
από κομπιούτερ που θα μεταβιβάζουν αδιαμεσολάβητα στους εκπαιδευόμενους
κάποιες αποσπασματικές «δεξιότητες», προκαθορισμένες από τη διαβούλευση των
αρμόδιων κρατικών στελεχών με εκπροσώπους «της αγοράς».
Δεν πρόκειται για το κινδυνολογικό σενάριο κάποιου «ψεκασμένου»
συνωμοσιολόγου ή για ενδόμυχους φόβους κάποιου αντικαθεστωτικού
αναρχοκομμουνιστή, αλλά για την πρόταση που έχει καταθέσει δημόσια, εδώ και
μερικούς μήνες, ένα ανερχόμενο στέλεχος του μητσοτακικού «επιτελικού κράτους»:
ο ορκωτός λογιστής Δημήτρης Ντζανάτος, πρόεδρος επί δεκαετίες του εγχώριου
παραρτήματος της πολυεθνικής Grant Thornton, διδάκτορας του Παντείου με
διδακτική προϋπηρεσία σε τρία ΑΕΙ της χώρας, αναπληρωτής γραμματέας
Παραγωγικών Τομέων της Ν.Δ., μέλος της προεκλογικής «ντριμ τιμ» του Κυριάκου,
αντιπρόεδρος του Ασύλου Ανιάτων και άρτι διορισμένος από την κυβέρνηση
πρόεδρος της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων.
Ηδη από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου του, ο κ. Ντζανάτος υπονοεί σαφώς πως οι
«μεταρρυθμίσεις» που ευαγγελίζεται θα χρειαστεί ενδεχομένως να επιβληθούν με
τη βία:
«Επειδή η πολιτική που επιλέχτηκε για τον μετασχηματισμό του κράτους και της
κοινωνίας, σωστά κατά τη γνώμη μου με βάση τις συνθήκες, δεν είναι βίαιη αλλά
ήπια, υπάρχει ένας προφανής κίνδυνος. Οι παλιές αντιλήψεις καταρχήν να
φρενάρουν με “ήπιους” τρόπους τις αλλαγές που χρειάζεται η χώρα και στη
συνέχεια να επιβληθούν ξανά, οδηγώντας μας πίσω στο παρελθόν» (σ. 16).
Ας προσέξουμε καλά αυτή τη σχεδόν συνθηματική διατύπωση: η βία ως μέσο
επιβολής των «αναγκαίων» αλλαγών δεν είναι κάτι που αποκλείεται για λόγους
αρχής, αλλά «με βάση τις συνθήκες» (που επικρατούσαν πριν από έναν χρόνο). Αν
αυτές αλλάξουν, θα αλλάξουν και τα μέσα. Ο ίδιος ο επίδοξος αναμορφωτής μας
ξεκαθαρίζει άλλωστε ότι «δεν έχει ψευδαισθήσεις»: οι απόψεις του, που
συμμερίζεται και προωθεί η κυβέρνηση, «μπορεί να φαίνονται σήμερα κυρίαρχες
πολιτικά, αλλά εκπορεύονται από μια μικρή ελίτ, ενώ η πλειοψηφία του κόσμου και
κέντρα κρίσιμων αποφάσεων συνεχίζουν να είναι μπολιασμένα με την ιδεολογία
της παρακμής» (σ. 15-6).
Οταν τα πράγματα στραβώσουν, προοπτική καθόλου μακρινή πλέον, να
ετοιμαζόμαστε δηλαδή για τον γύψο μιας «μεταρρυθμιστικής» 4ης Αυγούστου;