Saglit na kasiglahan : Sa telepono ni Carlo tumatawag ang kaniyang ina at bakas sa mukha ni

Carlo na uuwi na kaniyang ina upang dumalo sa Graduation nito marahil ito ay valedictorian sa
kanilang klase. Nakaramdam ng lungkot si Carlo sa narinig mula sa kaniyang ina marahil ito ay
mahuhuli sa pagdalo sa kaniyang graduation dahil ito ay nadelay ang lipad dito pauwing
Pilipinas. Pinalakas ng ama nito ang loob ni Carlo na makakahabol ang ina ito sa kaniyang
Graduation at yung lungkot sa mukha ni Carlo ay unting napawi at naputol na ang linya sa
telepono. Nang umagang iyon ay gumising si Carlo na may galak marahil nakita nito ang
kaniyang uniporme na susuotin at kitang kita na plantsadong plantsado ito at sobrang puti sa
sobrang saya nito ay niyakap pa ang ama at nagpasamalat ito. Naghanda na si Carlo upang
pumunta sa kanilang paaralan. Hindi mabitawan ni Carlo ang kaniyang telepono dahil ito ay
umaasang tatawag ang niyang ina. Natapos na ang seremonya at wala ang ina ni Carlo sa araw
ng kaniyang pagtatapos. Maluhaluha si Carlo kung kaya’t binigyan ng pampalubag loon si Carlo
mula sa kaniyang ama at niyakap ito kasama na ang bunso nitong kapatid. Pagsapit ng hapon
nagpaalam si Carlo na ipapalaminate nito ang kaniyang diploma marahil ayaw nitong mabasa o
magusot dahil ang kanilang tirahan ay tagpi-tagpi lamang.

Bisa ng Pampanitikan:
Bisang Pangkaisipan : Ang realidad ng buhay ay minsan hindi sa iniisip natin na dapat mangyare
ngunit minsan kabaligtaran ang nangyayare lalo na’t sa hirap ng buhay. Magandang kinabukasan
ang harangin at masayang pamilya ngunit hindi natin maiiwasan na may ibang tao na baliktad
ang takbo ng pag-iisip marahil dal ito ng masamang gawain o adhikain.
Bisang Pangkaasalan : Ang bawat isa ay titiisin ang lahat para lamang sa pamilya dahil ito na
ang naging asal ng iilang Pilipino. Ito ay nagpapakita ng ugaling Pilipino na pagiging malapit sa
pamilya at pagbibigay galang o pagbibigay sukli ng mga anak sa kanilang magulang sa hirap ng
buhay upang maitaguyod ang mga ito.
Bisang Pandamdamin : Sayang hindi mapapalitan ng anuman ang dala kung lahat ng paghihirap
ay may bungang maganda. Sa kabila ng saya at ngiti ay may lungkot mula sa pang-aabuso at
lungkot dahil sa pighati na nadarama ng mawalan ng miyembro ng pamilya at mamuhay ng mag-
isa.