Στην Καινή Διαθήκη ο απόστολος Παύλος, παρουσιάζεται σε τρεις διαφορετικές πνευματικές ηλικίες, ως ακολούθως:

Νήπιος = Α΄ Κορινθίους 13:11

Νεανίας = Πράξεις 7:58

Ανήρ = Πράξεις 22:3, 25:14, Α΄ Κορινθίους 13:11

Αυτές βέβαια τις πνευματικές ηλικίες έχουμε όλοι μας (ασχέτως σαρκικής ηλικίας) !!!

Αν τώρα λάβουμε υπόψη μας ότι στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν και «ἀρτιγέννητα βρέφη» (τα οποία βέβαια γεννήθηκαν άνωθεν), και τα οποία
«τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα ἐπιποθούν» (Α΄ Πέτρου 2:2), μπορεί οι πνευματικές ηλικίες να αυξηθούν σε τέσσερεις, αρχής γενομένης από το
«βρέφος», έως τον «ἄνδρα».

Ο Παύλος όπως ξέρετε όταν έγινε «ἀνήρ» «κατήργηκε τὰ τοῦ νηπίου» (Α΄ Κορινθίους 13:11), διότι φαίνεται ότι θα ήταν λανθασμένα αυτά που
πίστευε και έπραττε !!!

Ο Παύλος ως πνευματικό «νήπιο» παρουσιάζεται στην Α΄ Κορινθίους 13:11, όταν λέει: «ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος
ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην».

Όταν οι Πράξεις θέλουν να χαρακτηρίσουν αυτόν που εδίωκε την εκκλησία και τον Ιησού, τον προσφωνούν ως «Σαούλ» ( Πράξεις 9:4,17,
22:7,13,14) !!!

Ο Παύλος ως νεανίας παρουσιάζεται στις Πράξεις των Αποστόλων 7:58, αλλά εκεί σ’ αυτήν την πνευματική ηλικία αναφέρεται ως «Σαῦλος» !!!

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι όπου αναφέρεται «Σαῦλος», έχουμε να κάνουμε με νεανία Παύλο !!!

Σε αυτή την νεανική ηλικία ο «Σαῦλος», «ἠγέρθη ἀπὸ τῆς γῆς» (Πράξεις 9:8) !!!

Αυτά τα εδάφια, τα σχετικά με τον νεανία «Σαῦλο», ο οποίος «ἠγέρθη», είναι τα εξής: Πράξεις 7:58,60, 8:3, 9:1,8,11,19,22,24,26, 11:25,30,
12:25, 13:1,2,7,9.

Σε αυτή την νεανική ηλικία «ἀπέπεσον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ ὡσεὶ λεπίδες, ἀνέβλεψε, καὶ ἀναστὰς ἐβαπτίσθη, καὶ λαβὼν τροφὴν
ἐνίσχυσεν» (Πράξεις 9:18).

Επειδή η λέξη «ἀναβλέπω» σημαίνει ότι,

είτε βλέπω προς τον ουρανό άνω (άρα πρώτα έβλεπα προς τη γη κάτω),

είτε βλέπω εκ νέου (διότι έχασα για κάποια περίοδο το πρώτο φως),

μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο νεανίας «Σαῦλος» κάποια στιγμή για έναν από τους ανωτέρω λόγους, άρχισε να κοιτά στον ουρανό άνω, είτε
επειδή κοίταγε στη γη κάτω, είτε είχε χάσει το πρώτο του φως !!!

Συνεπώς, εάν ισχύει το πρώτο, ότι αρχικά ο Σαῦλος έβλεπε στη γη κάτω, τότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ως πνευματικό βρέφος και νήπιο
είχε γήινες απόψεις περί Θεού !!!

Εάν τώρα ισχύει το δεύτερο, ώστε ο Σαῦλος αρχικά να έβλεπε και έπειτα να τυφλώθηκε (ώστε να αναβλέψει εκ νέου), τότε μπορούμε να
συμπεράνουμε ότι, επειδή αυτός ήταν «ζῶν περιλειπόμενος εἰς τὴν (αναμενόμενη μοναδική) παρουσίαν τοῦ Κυρίου» (Α΄ Θεσσαλονικείς 4:15) και
«ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζωοποιηθήσονται ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ ἕκαστος ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι» (μετά την ἀπαρχὴ Χριστού) (Α΄ Κορινθίους 15:22-
23), ο μελλοντικός Σαῦλος θα ζωοποιηθεί ως «ἀρτιγέννητο βρέφος», «τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα ἐπιποθῶν» (Α΄ Πέτρου 2:2), αλλά στη συνέχεια
θα επηρεαστεί δυσμενώς από κάτι και θα χάσει το πνευματικό φως του για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, μέχρι να αναβλέψει !!!

Στο δε εδάφιο 13:9 των Πράξεων, ο νεανίας Σαῦλος μετατρέπεται τελικά σε «ἄνδρα» Παύλο και καταργεί τις νηπιακές (ίσως και τις νεανικές) του
απόψεις !!!

Και έκτοτε, μέχρι το τέλος των Πράξεων, αναφέρεται και πράττει ως «ἀνήρ» (Πράξεις 22:3, 25:14).

ΚΛΙΝΕΙ Η 2η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ………………………

Σύμφωνα τώρα με τις πνευματικές ηλικίες που αναλύσαμε ανωτέρω, περί του Σαούλ-Σαῦλου-Παύλου, θα αναλύσουμε τώρα τις αντίστοιχες σε
όλη την Καινή Διαθήκη.

Σε αυτήν τη Διαθήκη, εμφανίζονται τα ακόλουθα «βρέφη»:

1. Ο Ιησούς, ως «βρέφος ἐσπαργανωμένον» (Λουκάς 2:12), «κείμενον ἐν φάτνῃ» (Λουκάς 2:12,16)

2. Ο Ιωάννης, ως «βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς Ἐλισάβετ» (Λουκάς 1:41,44).
3. Ο Τιμόθεος, ο οποίος από «βρέφος» «τὰ ἱερὰ γράμματα» γνώριζε (Β΄ Τιμοθέου 3:15).
4. Ανθρώπινα «βρέφη» προσφερόμενα στον Ιησού «ἵνα αὐτῶν ἅπτηται» (Λουκάς 18:15).
5. Ανθρώπινα Εβραϊκά «βρέφη», τα οποία οι πατέρες τους τα ποιούσαν «ἔκθετα, εἰς τὸ μὴ ζωογονεῖσθαι», διότι τους «ἐκάκωσε»  στο
παρελθόν ο Αιγύπτιος βασιλεύς (Πράξεις 7:19).
6. Ανθρώπινα «ἀρτιγέννητα βρέφη τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα ἐπιποθούντα» (Α΄ Πέτρου 2:2) εκ των «παρεπιδήμων διασπορᾶς Πόντου,
Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ἀσίας καὶ Βιθυνίας» (Α΄ Πέτρου 1:1).

Σύμφωνα λοιπόν με τα ανωτέρω εξάγεται το συμπέρασμα ότι, πρόκειται για πνευματική βρεφική ηλικία του ανθρώπου, διότι:

1. Ο Τιμόθεος από «βρέφος» γνώριζε «τὰ ἱερὰ γράμματα», πράγμα το οποίο είναι αδύνατον για σαρκικά βρέφη !!!
2. Τα «ἀρτιγέννητα βρέφη ἐπιποθοῦσαν τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα», πράγμα το οποίο είναι αδύνατον για σαρκικά βρέφη, διότι αφενός μεν δεν
έχουν ανεπτυγμένη λογική, ώστε να ἐπιποθοῦν το λογικό γάλα των ιερών Γραφών, που υπονοείτε εδώ, αφετέρου δε δεν έχουν κρίση για να
διακρίνουν ποιο γάλα είναι «ἄδολον» ή «δόλιον» !!!

Φανταστείτε λοιπόν πόσο πλανεμένοι είναι αυτοί, οι οποίοι δεν βρήκαν το τόσο προφανές νόημα της Γραφής και εννόησαν τα «βρέφη»
σαρκικά !!!

Τώρα θα με ρωτήσετε, εσύ που υποστηρίζεις την πνευματική φύση των βιβλικών «βρεφών», πως εξηγείς το γεγονός ότι βρέθηκε το «πνευματικό
βρέφος Ιωάννης» εντός της κοιλίας της Ἐλισάβετ, χωρίς να έχει αναπτυχθεί ακόμα ο εγκέφαλός του;

Κι εγώ θα σας απαντήσω ότι η «Ἐλισάβετ» δεν μπορεί να εννοηθεί ως σάρκα, αλλά ως «Εκκλησία» που γεννά ως άνδρας πιστούς, διότι έχει
γραφτεί γι αυτήν ότι «ἐγέννησεν υἱόν» (Λουκάς 1:57) !!!

Όποιος έχει στοιχειώδεις γνώσεις της Αγίας Γραφής, πρέπει να ξέρει ότι οι άνδρες γεννούν και οι γυναίκες τίκτουν !!!

Επί παραδείγματι:

«Ἀβραὰμ ἐγέννησεν τὸν Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰούδαν …….» (Ματθαίος 1:2), και πολλά άλλα.

«ἔτεκε Ραχὴλ τὸν ᾿Ιωσήφ» (Γένεση 30:25), «ἡ γυνὴ αὐτοῦ (αὕτη ᾿Αδία) ἔτεκε τὸν ᾿Ιάρεδ» (Α΄ Παραλειπομένων 4:18), «καθὼς γυναῖκα τίκτουσαν»
(Ιεραμίας 13:21), και πολλά άλλα.

Και ενώ συμβαίνει το ανωτέρω παντού μέσα στην ιερά Γραφή, εντούτοις υπάρχουν δύο σημαντικές εξαιρέσεις του κανόνα !!!

Η Μαρία «ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς» (Ματθαίος 1:16) και η Ἐλισάβετ, η οποία «ἐγέννησεν υἱόν» (Λουκάς 1:57) !!!

Ε, λοιπόν αυτές οι δύο είναι εκκλησίες, οι οποίες γεννούν ως άνδρες πιστούς !!!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ……………….
Και ενώ αυτά συμβαίνουν με τα πνευματικά «βρέφη» και τις δύο εξαιρέσεις γυναίκες εκκλησίες, που γεννούν ως άνδρες, πιστούς (διότι η θεϊκή
δημιουργία των ιερών Γραφών είναι πνευματική και όχι σαρκική), ας εξετάσουμε την επόμενη κατηγορία πνευματικής ηλικίας, η οποία δεν
αναφέρθηκε προηγουμένως, διότι μπορεί να συμπίπτει με κάποια άλλη.

Η κατηγορία αυτή, είναι των πνευματικών «νηπίων», η οποία μπορεί να συμπίπτει με τα πνευματικά «παιδία ή τέκνα», που θα αναλυθούν
αργότερα.

Καταρχήν οι Ιουδαίοι εμφανίζονται από τον απόστολο Παύλο, στην προς Ρωμαίους επιστολή (2:17), ως «γιγνώσκοντες τὸ θέλημα» του Θεού, ως
«δοκιμάζοντες τὰ διαφέροντα», ως «κατηχούμενοι ἐκ τοῦ νόμου», ως πείθοντες τον εαυτόν τους ότι είναι «ὁδηγοί τυφλῶν» και «φῶς τῶν ἐν
σκότει», «παιδευτές ἀφρόνων» και «διδάσκαλοι νηπίων», «ἔχοντας τὴν μόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόμῳ» (Ρωμαίους 2:17-
20).

Οι Ιουδαίοι λοιπόν νομίζουν ότι είναι «διδάσκαλοι (εθνικών) νηπίων», ενώ ο ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει ότι ο Θεός «απέκρυψε ταῦτα ἀπὸ
σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψε αὐτὰ νηπίοις» (Ματθαίος 11:25), καθώς και ότι ο Θεός «ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων καταρτίση
αἶνον» (Ματθαίος 21:16, Λουκάς 10:21).

Εδώ λοιπόν είναι σαφές το νόημα των πνευματικών νηπίων, αλλά ας μην χαίρονται οι εθνικοί ότι έχουν τη σωστή πίστη, διότι η Γραφή λέει και τα
ακόλουθα περί πνευματικών νηπίων.

Ο Παύλος λοιπόν λέει στους Κορινθίους: «οὐκ ἠδυνήθην ὑμῖν λαλῆσαι ὡς πνευματικοῖς, ἀλλ᾽ ὡς σαρκικοῖς, ὡς νηπίοις ἐν Χριστῷ» (Α΄
Κορινθίους 3:1). Συνεπώς οι «νήπιοι» δεν είναι πνευματικοί, αλλά «σαρκικοί» !!!

Και ως «νήπιοι σαρκικοί» πρέπει να ξέρουν τα ακόλουθα λίγα ενδεικτικά εδάφια:

«τὰ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικὰ» (Β΄ Κορινθίους 10:4).

«ἐγὼ σαρκικός εἰμι, πεπραμένος ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν» (Ρωμαίους 7:14).

«ἀπέχεσθαι τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν, αἵτινες στρατεύονται κατὰ τῆς ψυχῆς» (Α΄ Πέτρου 2:11).

«τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος, τὸ δὲ φρόνημα τοῦ πνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη· διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς Θεόν» (Ρωμαίους
8:6).

«ἡ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματος, τὸ δὲ πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκός· ταῦτα δὲ ἀντίκειται ἀλλήλοις» (Γαλάτας 5:17)
Εφόσον λοιπόν τα πνευματικά «νήπια» είναι «σαρκικά» (Α΄ Κορινθίους 3:1) και η «ἡ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματος» (Γαλάτας 5:17), πώς να
βρει κανείς πνεύμα στις εκκλησίες των «νηπίων», όταν μάλιστα δεν βρίσκονται εύκολα «ποιμένες ποιμαίνοντες μετ᾽ ἐπιστήμης» (Ιερεμίας 3:15);

Σπανίως βέβαια, μπορεί να βρεθεί και κανένας πνευματικός, αλλά θα αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα των «νηπίων», που έθεσε ο ίδιος ο
Παύλος !!!

Επιπλέον, οι πνευματικά «νήπιοι» πιστοί πρέπει να ξέρουν ότι «ἐφ᾽ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιος ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου» (Γαλάτες
4:1) και ως δούλος (και όχι υιός) αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να έρθει ο Κύριος και να του πει: «πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου
οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα! … τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς
τῶν ὀδόντων» (Ματθαίος 25:26-30).

Επιπλέον, οι πνευματικά «νήπιοι» πιστοί πρέπει να ξέρουν ότι «ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι» (Γαλάτες 4:3),
«κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας, ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, ἐν πανουργίᾳ πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης »
(Εφεσίους 4:14).

Τέλος, οι πνευματικά «νήπιοι» πιστοί πρέπει να ξέρουν ότι «πᾶς γὰρ ὁ μετέχων γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης· νήπιος γάρ ἐστι»
(Εβραίους 5:13), διότι «τελείων ἐστιν ἡ στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ»
(Εβραίους 5:14).

Και θα αναρωτηθούν οι πνευματικά «νήπιοι» πιστοί, που θα βρούμε «στερεά τροφή»;

Και εμείς θα απαντήσουμε:

«Πᾶν βρῶμα φάγεται κοιλία, ἔστι δὲ βρῶμα βρώματος κάλλιον» (Σοφία Σειράχ 36:18).

«τὰ βρώματα αὐτοῦ (του Θεού) ἐκλεκτά (Αμβακούμ 1:16).

«ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει» (Ρωμαίους 14:2).

«λαμπρὰ καρδία καὶ ἀγαθὴ ἐπὶ ἐδέσμασι τῶν βρωμάτων αὐτῆς ἐπιμελήσεται» (Σοφία Σειράχ 30:25)

«λάρυγξ γεύεται βρῶσιν» (Ιώβ 34:3) και «γεῦμα ἐν ῥήμασιν» (Ιώβ 6:6)

«ὁ λάρυγξ σύνεσιν μελετᾷ» (Ιώβ 6:30)

Και ως τελευταία συμβουλή προς τα πνευματικά «νήπια» θα λέγαμε να μην τρώνε ότι τρώνε τα πετεινά, διότι η Σοφία του Θεού «ἀπὸ πετεινῶν
τοῦ οὐρανοῦ ἐκρύβη» (Ιώβ 28:21) !!!
Μπορεί «ἐκ μέσου τῶν πετρῶν» τα «πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ» να δίδουν μέχρι σήμερα «φωνήν» (Ψαλμός 103:12), δηλαδή να δίδουν φωνή στις
εκκλησίες τους, διότι «ἡ πέτρα ἦν ὁ Χριστός» (Α΄ Κορινθίους 10:4), αλλά δεν παύει αυτά τα πετεινά να τρέφονται με θνησιμαία, διότι έχει γραφτεί
τὰ θνησιμαῖα βρῶσις τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ (Ιερεμίας 41:20, Ψαλμός 78:2) και «ὁ ἁπτόμενος τῶν θνησιμαίων ἀκάθαρτος ἔσται» (Λευϊτικόν
11:26,27,36,39).

Μπορεί «ἐκ μέσου τῶν πετρῶν» τα «πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ» να δίδουν μέχρι σήμερα «φωνήν» (Ψαλμός 103:12), αλλά έχει γραφτεί ότι «ὁ ἐπὶ τὰ
πετρώδη σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθέως μετὰ χαρᾶς δεχόμενος καὶ λαμβάνων αὐτόν», αλλά «οὐκ ἔχει ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ,
ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστι» (Ματθαίος 13:20-21), «ἡλίου δὲ ἀνατείλαντος ἐκαυματίσθη, καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη» (Ματθαίος 13:5-6) και
«γενομένης θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζονται» (Μάρκος 4:16-17).

Κάποιοι «ἐθήλασαν μέλι ἐκ πέτρας καὶ ἔλαιον ἐκ στερεᾶς πέτρας» (Δευτερονόμιο 32:13), διότι «ἡ πέτρα ἦν ὁ Χριστός» (Α΄ Κορινθίους 10:4).

Ας φάνε έτσι και τα «νήπια».

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ………………

Συνεχίζοντας την εργασία μας περί των πνευματικά «νηπίων» από το σημείο που σταματήσαμε, όταν είχαμε πει ότι τα νήπια δεν πρέπει να
τρώνε θνησιμαία, όπως τα «πετεινά του ουρανού» (δήθεν Χριστιανοί), να συμπληρώσουμε ότι υπάρχουν και πετεινά που τρώνε καθαρή τροφή,
όπως η περιστερά και η τρυγόνα. Αυτά τα «πετεινὰ τά πετόμενα ἐπὶ τῆς γῆς κατὰ τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ» (Γένεση 1:20), τρώνε κυρίως
σπόρους, αλλά «ὁ (βιβλικός) σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεου (Λουκάς 8:11) !!!

Φανταστείτε λοιπόν πόσο διαφέρουν τα σαρκοβόρα όρνεα (αετός, γεράκι, κόρακας κλπ), τα οποία τυγχάνει να τρώνε συχνά ακάθαρτα
θνησιμαία, από τα πτηνά τα οποία τρέφονται με σπόρους του θείου Λόγου !!!

Αλλά για να έχουμε ολοκληρωμένη γνώση περί πνευματικά «νηπίων» ανθρώπων θα πρέπει να πούμε και τα ακόλουθα από την Παλαιά
Διαθήκη.

Ο προφητάναξ και ψαλμωδός Δαβίδ λέει: «μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν» (Ψαλμός 136:9), διότι «ἡ πέτρα ἦν
ὁ Χριστός» (Α΄ Κορινθίους 10:4) και «ἡ σοφία ἤνοιξεν στόμα κωφῶν καὶ γλώσσας νηπίων ἔθηκεν τρανάς» (Σοφία Σολομώντος 10:21).

Μπορεί να είναι «φυλάσσων τὰ νήπια ὁ Κύριος» (Ψαλμός 114:6), αλλά υπάρχουν και «νήπιοι, οἳ οὐκ εἶδον φῶς» (Ιώβ 3:16), γι αυτό λοιπόν «ἡ
δήλωσις τῶν λόγων του φωτιεῖ καὶ συνετιεῖ νηπίους» (Ψαλμός 118:130).

Ο προφήτης Ιερεμίας θρηνεί για τα πνευματικά θηλάζοντα βρέφη και νήπια λέγοντας: «Ἐκολλήθη ἡ γλῶσσα θηλάζοντος πρὸς τὸν φάρυγγα
αὐτοῦ ἐν δίψει· νήπια ᾔτησαν ἄρτον, ὁ διακλῶν οὐκ ἔστιν αὐτοῖς» (Θρήνοι Ιερεμίου 4:4).
Για να εξετάσουμε όμως καλύτερα το τελευταίο εδάφιο.

Η γλώσσα των πνευματικά θηλαζόντων βρεφών, κόλλησε στον φάρυγγα από τη δίψα !!!
Και τα πνευματικά νήπια ζήτησαν άρτο, αλλά ο «διακλῶν» δεν ήταν μαζί τους !!!

Και θα ρωτούσε κανείς, ποιος είναι ο «διακλῶν»;

Κι εμείς θα απαντούσαμε ότι, ο «διακλῶν» είναι αυτός ο οποίος «ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς
ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις» (Ματθαίος 14:19).

Αυτός «ἔκλασε … καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου» (Ματθαίος 26:26, Μάρκος 14:22)

Και αναγνωρίσθηκε από αυτούς ο Κύριος την ώραν που έκοπτε τον άρτον, διότι είναι γεγραμμένο ότι «ἐγνώσθη αὐτοῖς ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου»
(Λουκάς 24:35).

Αυτός είναι ο «διακλῶν» (από το «διακλάω – κλάω»), ο Ιησούς, ο οποίος δεν βρίσκεται με τα «νήπια», τα οποία «ᾔτησαν ἄρτον» !!!

Θα μπορούσαν όμως αυτά τα πνευματικά νήπια εάν ήθελαν, να προοδεύσουν σε πνευματικούς «νεανίσκους» κι από εκεί σε πνευματικούς
«άνδρες, κατά το παράδειγμα του Παύλου, ο οποίος ξεκινώντας από «νήπιο», όταν έγινε «ἀνήρ» «κατήργηκε τὰ τοῦ νηπίου» (Α΄ Κορινθίους
13:11).

Αλλά οι πνευματικά «νήπιοι», είτε δεν ήθελαν, είτε δεν προλάβαιναν από τις πολλές μέριμνες, είτε καθησυχάζονταν εν τη πλάνη τους από το
«δόλιον λογικό γάλα» και δεν αναζητούσαν «τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα» (Α΄ Πέτρου 2:2).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ………………
ΠΑΙΔΙΑ
ΜΩΥΣΗΣ

Εβραίους 11:23

ΧΡΙΣΤΟΣ

Ματθαίος 2:8,9,11,13,14,20,21, 8:6,8,13

Μάρκος
Λουκάς 2:17,21,27,40,43
Πράξεις 3:13(τὸν παῖδα Ἰησοῦν ἀπολύειν ο Πιλάτος, δηλαδή τον Βαραββά !!!),26(ὁ Θεὸς ἀναστήσας τὸν παῖδα αὐτοῦ Ἰησοῦν), 4:25(Δαυῒδ παιδός
σου),27(συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ. συνήχθησαν γὰρ ἐπ᾽ ἀληθείας ἐπὶ τὸν ἅγιον παῖδά σου
Ἰησοῦν),30(ἁγίου παιδός σου Ἰησοῦ)

ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Ματθαίος 2:16, 11:16, 15:38, 17:18, 18:2,3,4,5, 19:13,14, 21:15, 26:69

Μάρκος 5:39, 40, 41, 7:28, 30, 9:21(υἱός ἔχων πνεῦμα ἄλαλον από παιδιόθεν),24,36,37, 10:13,14,15, 14:66,69
Λουκάς 1:54, 59,66,69,76,80, 7:7,32, 8:51(τῆς παιδὸς),54(ἡ παῖς), 9:42,47,48, 11:7, 12:45, 15:26, 18:16,17, 22:56
Ιωάννης 4:49,51, 16:21(τὸ παιδίον ἐγεννήθη ἄνθρωπος), 18:17, 21:5
Πράξεις 12:13, 16:16, 20:12
Α΄ Ιωάννου 2:13,18
Εβραίους 2:13,14
Γαλάτες 4:22,23,30,31(παιδίσκη Άγαρ)
Α΄ Κορινθίους 14:20 (Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν, ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε, ΔΗΛ. ΑΝΔΡΕΣ ΤΕΛΕΙΟΙ)
Δύναται να ξεκινήσει κανείς ως πνευματικό «βρέφος» και αργότερα ως πνευματικό «νήπιο» κι αυτό δεν μπορεί παρά να είναι ευχάριστο γεγονός,
αλλά τίθεται το ερώτημα, θα βαδίσει την «εὐθεῖαν ὁδὸν» (Β΄ Πέτρου 2:15, Ψαλμός 106:7, Παροιμίες 20:11 κλπ);

Κι ας υποθέσουμε ότι κανείς βρήκε την «εὐθεῖαν ὁδὸν», όπως ο ίδιος υποκειμενικά αντιλαμβάνεται και αρχίζει να «πτεροφυεί ἀλλάζοντας ἰσχύν
ὑπομένοντας τὸν θεὸν» (Ησαΐας 40:31) και να πετά ως «πετεινό πετόμενο ἐπὶ τῆς γῆς κατὰ τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ» (Γένεση 1:20), εκεί όμως
τίθεται ένα άλλο ερώτημα. Βρήκε αυτός τη Σοφία του Θεού, διότι αυτή «ἀπὸ πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ ἐκρύβη» (Ιώβ 28:21);

Τίθεται λοιπόν το καθοριστικό ερώτημα, πως θα βρει κανείς την «εὐθεῖαν ὁδὸν»;

ΝΕΑΝΙΣΚΟΙ
Ματθαίος 19:20,22
Μάρκος 14:51(νεανίσκος- νεανίσκοι), 16:5(νεανίσκος περιβεβλημένον στολὴν λευκήν) περιβεβλημένοι τὰς στολὰς τὰς λευκὰς εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι ἐκ
τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης, καὶ ἔπλυναν τὰς στολὰς αὐτῶν καὶ ἐλεύκαναν αὐτὰς ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου (Rev 7:13-14)
Λουκάς 7:14
Α΄ Ιωάννου 2:13
ΝΕΑΝΙΣΚΟΙ
GOC Acts 2:17 καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ
προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια
ἐνυπνιασθήσονται·
GOC Acts 5:10 ἔπεσε δὲ παραχρῆμα παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἐξέψυξεν· εἰσελθόντες δὲ οἱ νεανίσκοι εὗρον αὐτὴν νεκράν, καὶ
ἐξενέγκαντες ἔθαψαν πρὸς τὸν ἄνδρα αὐτῆς
GOC Acts 20:9 καθήμενος δέ τις νεανίας ὀνόματι Εὔτυχος ἐπὶ τῆς θυρίδος, καταφερόμενος ὕπνῳ βαθεῖ διαλεγομένου τοῦ Παύλου
ἐπὶ πλεῖον, κατενεχθεὶς ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἔπεσεν ἀπὸ τοῦ τριστέγου κάτω καὶ ἤρθη νεκρός
GOC Acts 23:17 προσκαλεσάμενος δὲ ὁ Παῦλος ἕνα τῶν ἑκατονταρχῶν ἔφη· τὸν νεανίαν τοῦτον ἀπάγαγε πρὸς τὸν χιλίαρχον· ἔχει
γὰρ τι ἀπαγγεῖλαί αὐτῷ
GOC Acts 23:18 ὁ μὲν οὖν παραλαβὼν αὐτὸν ἤγαγε πρὸς τὸν χιλίαρχον καί φησιν· ὁ δέσμιος Παῦλος προσκαλεσάμενός με
ἠρώτησε τοῦτον τὸν νεανίαν ἀγαγεῖν πρός σε, ἔχοντά τι λαλῆσαί σοι
GOC Acts 23:22 ὁ μὲν οὖν χιλίαρχος ἀπέλυσε τὸν νεανίαν, παραγγείλας μηδενὶ ἐκλαλῆσαι ὅτι ταῦτα ἐνεφάνισας πρός με

GOC 1 John 2:13 γράφω ὑμῖν, πατέρες, ὅτι ἐγνώκατε τὸν ἀπ᾽ ἀρχῆς γράφω ὑμῖν, νεανίσκοι, ὅτι νενικήκατε τὸν πονηρόν ἔγραψα
ὑμῖν, παιδία, ὅτι ἐγνώκατε τὸν πατέρα
GOC 1 John 2:14 ἔγραψα ὑμῖν, πατέρες, ὅτι ἐγνώκατε τὸν ἀπ᾽ ἀρχῆς ἔγραψα ὑμῖν, νεανίσκοι, ὅτι ἰσχυροί ἐστε καὶ ὁ λόγος τοῦ
Θεοῦ ἐν ὑμῖν μένει καὶ νενικήκατε τὸν πονηρόν

GOC Titus 2:4 ἵνα σωφρονίζωσι τὰς νέας φιλάνδρους εἶναι, φιλοτέκνους,
ΠΑΤΕΡΕΣ
Α΄ Ιωάννου 2:13

ΒΡΕΦΗ
Λουκάς 1:41,44(Ιωάννης), 2:12,16(Ιησούς), 18:15(Άνθρωποι)
Πράξεις 7:19(Ιουδαίων)
Α΄ Πέτρου 2:2 (ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα ἐπιποθήσατε, ἵνα ἐν αὐτῷ αὐξηθῆτε εἰς σωτηρίαν )
Β΄ Τιμοθέου 3:15 (ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ )

ΣΑΟΥΛ ΝΗΠΙΟΣ - ΣΑΥΛΟΣ ΝΕΑΝΙΑΣ - ΠΑΥΛΟΣ ΑΝΗΡ

ΣΑΟΥΛ ΩΣ ΝΗΠΙΟΣ: Α΄ Κορινθίους 13:11

ΣΑΥΛΟΣ ΩΣ ΝΕΑΝΙΑΣ: Πράξεις 7:58

ΠΑΥΛΟΣ ΩΣ ΑΝΗΡ: Πράξεις 22:3, 25:14, Α΄ Κορινθίους 13:11

ΑΝΗΡ
Ματθαίος 1:19(Ιωσήφ), 19:4 [ὁ ποιήσας ἀπ᾽ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς, ΕΝΏ ΣΤΟ ΓΑΛΑΤΕΣ 3:28 (οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ
θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ)]

Μάρκος 10:6 [ἀπὸ δὲ ἀρχῆς κτίσεως ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, ΕΝΏ ΣΤΟ ΓΑΛΑΤΕΣ 3:28 (οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ·
πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ)]

Λουκάς 2:23, 5:8(Σίμων Πέτρος ἀνὴρ ἁμαρτωλός), 5:12(ἀνὴρ πλήρης λέπρας), 8:27,38(ἀνήρ ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν καὶ
ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾽ ἐν τοῖς μνήμασιν ), 8:41(ἀνὴρ Ἰάειρος), 9:38(ἀνὴρ ἀπὸ τοῦ ὄχλου),
19:2(ἀνὴρ Ζακχαῖος), 23:50(ἀνὴρ Ἰωσήφ ἀπὸ Ἀριμαθαίας), 24:19(Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου, ὃς ἐγένετο ἀνὴρ προφήτης)

Ιωάννης 1:30(ὀπίσω μου ἔρχεται ἀνὴρ ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν), 4:18(πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχεις
οὐκ ἔστι σου ἀνήρ)

Πράξεις 3:2(ἀνὴρ χωλὸς ἐκ κοιλίας μητρὸς), 5:1(Ἀνὴρ Ἀνανίας), 8:9(Ἀνὴρ Σίμων προϋπῆρχεν μαγεύων καὶ ἐξιστῶν τὸ ἔθνος τῆς
Σαμαρείας, λέγων εἶναί τινα ἑαυτὸν μέγαν), 8:27(ἀνὴρ Αἰθίοψ εὐνοῦχος), 10:1,22,30(Ἀνὴρ Κορνήλιος ἑκατοντάρχης ἐν Καισαρείᾳ
ἐκ σπείρης τῆς καλουμένης Ἰταλικῆς), 11:24[ἀνὴρ ἀγαθὸς, πλήρης Πνεύματος Ἁγίου καὶ πίστεως Βαρνάβας, παρότι οὐδεὶς ἀγαθός εἰ
μὴ εἷς ὁ Θεός (Mat 19:17 Mar 10:18 Luk 18:19)], 14:8(ἀνὴρ ἐν Λύστροις ἀδύνατος τοῖς ποσὶν ἐκάθητο, χωλὸς ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ
ὑπάρχων, ὃς οὐδέποτε περιπεπατήκει), 16:9(ἀνήρ Μακεδὼν), 18:24(ἀνὴρ λόγιος Ἰουδαῖος, Ἀπολλὼς, Ἀλεξανδρεὺς τῷ γένει), 22:3,
25:14(ἀνὴρ Ἰουδαῖος γεγεννημένος ἐν Ταρσῷ τῆς Κιλικίας, ἀνατεθραμμένος δὲ ἐν τῇ πόλει ταύτῃ παρὰ τοὺς πόδας Γαμαλιήλ ),
22:12 (ἀνὴρ Ἀνανίας εὐσεβὴς κατὰ τὸν νόμον, μαρτυρούμενος ὑπὸ πάντων τῶν κατοικούντων ἐν Δαμασκῷ Ἰουδαίων)

ΡΩΜΑΙΟΥΣ 4:8 (μακάριος ἀνὴρ ᾧ οὗ μὴ λογίσηται Κύριος ἁμαρτίαν), 7:2,3

ΓΑΛΑΤΕΣ 3:28 (οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ )

ΕΦΕΣΙΟΥΣ 5:23 (ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας )

ΤΙΤΟ 1:6 (μιᾶς γυναικὸς ἀνήρ)

Α΄ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 7:3-4 (τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω, ὁμοίως δὲ καὶ ἡ γυνὴ τῷ ἀνδρί, ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου
σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ᾽ ὁ ἀνήρ· ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ᾽ ἡ γυνή ), 7:14 (ἡγίασται γὰρ ὁ
ἀνὴρ ὁ ἄπιστος ἐν τῇ γυναικί, καὶ ἡγίασται ἡ γυνὴ ἡ ἄπιστος ἐν τῷ ἀνδρί· ἐπεὶ ἄρα τὰ τέκνα ὑμῶν ἀκάθαρτά ἐστι, νῦν δὲ ἅγιά
ἐστιν), 7:39 (Γυνὴ δέδεται νόμῳ ἐφ᾽ ὅσον χρόνον ζῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς· ἐὰν δὲ κοιμηθῇ ὁ ἀνήρ αὐτῆς, ἐλευθέρα ἐστὶν ᾧ θέλει
γαμηθῆναι, μόνον ἐν Κυρίῳ), 11:3-4 (κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ, πᾶς ἀνὴρ προσευχόμενος ἢ προφητεύων κατὰ κεφαλῆς ἔχων
καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὑτοῦ), 11:7-9 (ἀνὴρ μὲν γὰρ οὐκ ὀφείλει κατακαλύπτεσθαι τὴν κεφαλήν, εἰκὼν καὶ δόξα Θεοῦ
ὑπάρχων· γυνὴ δὲ δόξα ἀνδρός ἐστιν, οὐ γάρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναικός, ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός· καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνὴρ διὰ τὴν
γυναῖκα, ἀλλὰ γυνὴ διὰ τὸν ἄνδρα), 11:11 (οὔτε ἀνὴρ χωρὶς γυναικὸς οὔτε γυνὴ χωρὶς ἀνδρὸς ἐν Κυρίῳ· ὥσπερ γὰρ ἡ γυνὴ ἐκ τοῦ
ἀνδρός, οὕτω καὶ ὁ ἀνὴρ διὰ τῆς γυναικός, τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ ), 11:14 (αὐτὴ ἡ φύσις διδάσκει ὑμᾶς ὅτι ἀνὴρ μὲν ἐὰν κομᾷ,
ἀτιμία αὐτῷ ἐστι), 13:11 (ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ,
κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου)

ΙΑΚΩΒΟΥ 1:8 (ἀνὴρ δίψυχος ἀκατάστατος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ), 1:12 (Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος
γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς), 2:2 (ἐὰν γὰρ εἰσέλθῃ εἰς τὴν συναγωγὴν ὑμῶν ἀνὴρ χρυσοδακτύλιος ἐν ἐσθῆτι
λαμπρᾷ), 3:2 (εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτος τέλειος ἀνήρ)

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 12:5 (ἔτεκεν υἱόν ἄρρενα, ὃς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ ), 12:13 (Καὶ ὅτε εἶδεν ὁ δράκων ὅτι
ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, ἐδίωξε τὴν γυναῖκα ἥτις ἔτεκε τὸν ἄρρενα)

πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστι σου ἀνήρ· (Joh 4:18 GOC)
GOC Romans 7:2 ἡ γὰρ ὕπανδρος γυνὴ τῷ ζῶντι ἀνδρὶ δέδεται νόμῳ· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνήρ, κατήργηται ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ
ἀνδρός
GOC Romans 7:3 ἄρα οὖν ζῶντος τοῦ ἀνδρὸς μοιχαλὶς χρηματίσει ἐὰν γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνήρ, ἐλευθέρα
ἐστὶν ἀπὸ τοῦ νόμου, τοῦ μὴ εἶναι αὐτὴν μοιχαλίδα γενομένην ἀνδρὶ ἑτέρῳ·

Μαρκ. 15,6         Κατὰ δὲ ἑορτὴν ἀπέλυεν αὐτοῖς ἕνα δέσμιον, ὅνπερ ᾐτοῦντο.

Μαρκ. 15,6               Καθε δε εορτήν του πάσχα ο ηγεμών εσυνήθιζε να απολύη προς χάριν αυτών ένα φυλακισμένον, εκείνον που θα
εζητούσαν.
Μαρκ. 15,7         ἦν δὲ ὁ λεγόμενος Βαραββᾶς μετὰ τῶν συστασιαστῶν δεδεμένος, οἵτινες ἐν τῇ στάσει φόνον πεποιήκεισαν.
Μαρκ. 15,7               Υπήρχε δε εις την φυλακήν κάποιος λεγόμενος Βαραββάς, δεμένος μαζή με τους στασιαστάς, οι οποίοι εις την γνωστήν
ανταρσίαν είχαν διαπράξει φόνον.
Μαρκ. 15,8         καὶ ἀναβοήσας ὁ ὄχλος ἤρξατο αἰτεῖσθαι καθὼς ἀεὶ ἐποίει αὐτοῖς.
Μαρκ. 15,8               Και εκραύγασε δυνατά ο όχλος και ήρχισαν να ζητούν από τον Πιλάτον να απολύση ένα δέσμιον, όπως πάντοτε
εσυνήθιζε να κάμνη εις αυτούς.
Μαρκ. 15,9         ὁ δὲ Πιλᾶτος ἀπεκρίθη αὐτοῖς λέγων· θέλετε ἀπολύσω ὑμῖν τὸν βασιλέα τῶν Ἰουδαίων;
Μαρκ. 15,9               Ο δε Πιλάτος απήντησε και τους είπε· “Θελετε να απολύσω προς χάριν σας τον βασιλέα των Ιουδαίων;”
Μαρκ. 15,10       ἐγίνωσκε γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παραδεδώκεισαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς.
Μαρκ. 15,10             Και επρότεινε τούτο, διότι εγνώριζεν, ότι ένεκα φθόνου τον είχαν παραδώσει οι αρχιερείς.
 Μαρκ. 15,11       οἱ δὲ ἀρχιερεῖς ἀνέσεισαν τὸν ὄχλον ἵνα μᾶλλον τὸν Βαραββᾶν ἀπολύσῃ αὐτοῖς.
Μαρκ. 15,11              Οι δε αρχιερείς εξεσήκωσαν και έπεισαν τον όχλον να ζητήση όπως απολύση, κατά προτίμησίν των, τον Βαραββάν.
Μαρκ. 15,12       ὁ δὲ Πιλᾶτος ἀποκριθεὶς πάλιν εἶπεν αὐτοῖς· τί οὖν θέλετε ποιήσω ὃν λέγετε τὸν βασιλέα τῶν Ἰουδαίων;
Μαρκ. 15,12             Ο δε Πιλάτος (ο οποίος ένεκα της δειλείας του ήθελε να απολύση τον Χριστόν κατά χάριν και όχι διότι τον ευρήκε
αθώον) απεκρίθη πάλιν και τους είπε· “τι λοιπόν θέλετε να κάμω αυτόν, που τον ονομάζετε βασιλέα των Ιουδαίων;
Μαρκ. 15,13       οἱ δὲ πάλιν ἔκραξαν· σταύρωσον αὐτόν.
Μαρκ. 15,13             Εκείνοι δε πάλιν έκραξαν· “σταύρωσέ τον”.
Μαρκ. 15,14       ὁ δὲ Πιλᾶτος ἔλεγεν αὐτοῖς· τί γὰρ ἐποίησε κακόν; οἱ δὲ περισσοτέρως ἔκραξαν· σταύρωσον αὐτόν.
Μαρκ. 15,14             Ο δε Πιλάτος έλεγε εις αυτούς· “διατί θέλετε τον θάνατόν του;” Τι κακόν έκαμε; Αυτοί ομως εφώναζαν δυνατώτερα·
“σταύρωσέ τον”.
Μαρκ. 15,15       ὁ δὲ Πιλᾶτος βουλόμενος τῷ ὄχλῳ τὸ ἱκανὸν ποιῆσαι, ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν, καὶ παρέδωκε τὸν Ἰησοῦν
φραγελλώσας ἵνα σταυρωθῇ.
Μαρκ. 15,15             Ο δε Πιλάτος επειδή ήθελε να ικανοποιήση τον όχλον, απελευθέρωσε τον Βαραββάν και τον Ιησούν, αφού πρώτον
διέταξε να τον μαστιγώσουν με το φραγγέλιον, τον παρέδωσε, δια να σταυρωθή, (χωρίς να υποπτεύεται ότι θα
προσεφέρετο η μεγάλη λυτρωτική θυσία υπέρ των ανθρώπων).

Η προφητεία του Ησαΐα για τον Ιησού 

Ματθ. 12,15       Ὁ δὲ Ἰησοῦς γνοὺς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν· καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς πάντας,
Ματθ. 12,15              Ο Ιησούς όμως έμαθε τας πονηράς των αποφάσεις και έφυγεν από εκεί· τον ηκολούθησαν δε όχλοι πολλοί· και αυτός εθεράπευσεν όλους τους
ασθενείς.
Ματθ. 12,16       καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν ποιήσωσιν αὐτόν,
Ματθ. 12,16             Και συνέστησεν εις αυτούς με αυστηρότητα, να μη τον φανερώσουν και να μη διαδώσουν τα θαύματά του.
Ματθ. 12,17       ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος·
Ματθ. 12,17              Δια να εκπληρωθή έτσι εκείνο που είχε πη ο Θεός δια του προφήτου Ησαΐου, περί της ταπεινώσεως και πραότητος του Μεσσίου·
Ματθ. 12,18       ἰδοὺ ὁ παῖς μου, ὃν ᾑρέτισα, ὁ ἀγαπητός μου, εἰς ὃν εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου· θήσω τὸ πνεῦμά μου ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγελεῖ·
Ματθ. 12,18             “Ιδού ο παις μου, τον οποίον εγώ εξέλεξα, ο αγαπητός μου, στον οποίον έχει ευαρεστηθή η ψυχή μου, διότι τηρεί κατά πάντα το θέλημά μου· θα θέσω
το Πνεύμα μου επάνω εις αυτόν και θα κηρύξη στους ανθρώπους την θείαν δικαιοσύνην, τον τέλειον νόμον.
Ματθ. 12,19       οὐκ ἐρίσει οὐδὲ κραυγάσει, οὐδὲ ἀκούσει τις ἐν ταῖς πλατείαις τὴν φωνήν αὐτοῦ.
Ματθ. 12,19             Δεν θα φιλονεικήση ούτε θα κραυγάση ούτε θα ακούση κανείς εις τας πλατείας την φωνήν του.
Ματθ. 12,20       κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νῖκος τὴν κρίσιν·
Ματθ. 12,20             Καλάμι τσακισμένο δεν θα το συντρίψη και φιτίλι μισοσβησμένο, που καπνίζει, δεν θα το σβήση, έως ότου οδηγήση εις νίκην και καταστήση σεβαστήν
εις τας καρδίας των ανθρώπων την δικαιοσύνην του Θεού. (Δηλαδή ανθρώπους τσακισμένους από τας πικρίας της ζωής και το βάρος της αμαρτίας, που
κινδυνεύουν να χάσουν κάθε ελπίδα σωτηρίας των, όχι μόνον δεν θα τους απογοητεύση, αλλά θα τους ενθαρρύνη να δεχθούν τον νόμον και την
σωτηρίαν που τους δίδει ο Θεός και να εξέλθουν έτσι νικηταί).
Ματθ. 12,21       καὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσι.
Ματθ. 12,21             Και στο όνομα αυτού όλα τα έθνη της γης θα στηρίξουν τας ελπίδας των”.

Πτώση Ενικός Δυϊκός Πληθυντικός

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
Ονομαστική παῖς παῖδε παῖδες
παιδῐσκα-
Γενική παιδός παιδοῖν παίδων

Δοτική παιδί παιδοῖν παισί(ν)

ονομαστική ἡ παιδίσκ η αἱ παιδίσκ αι

Αιτιατική παῖδᾰ παῖδε παῖδᾰς       γενική τῆς παιδίσκ ης τῶν παιδισκ ῶν

Κλητική παῖ παῖδε παῖδες       δοτική τῇ παιδίσκ ῃ ταῖς παιδίσκ αις

    αιτιατική τὴν παιδίσκ ην τὰς παιδίσκ ᾱς

     κλητική ὦ! παιδίσκ η παιδίσκ αι

  δυϊκός

ονομ-αιτ-κλ τὼ  παιδίσκ ᾱ

γεν-δοτ τοῖν  παιδίσκ αιν

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  

ονομαστική τὸ παιδί ον τὰ παιδί ᾰ

      γενική τοῦ παιδί ου τῶν παιδί ων

       δοτική τῷ παιδί ῳ τοῖς παιδί οις

    αιτιατική τὸ παιδί ον τὰ παιδί ᾰ

     κλητική ὦ! παιδί ον παιδί ᾰ

  δυϊκός

ονομ-αιτ-κλ τὼ  παιδί ω

γεν-δοτ τοῖν  παιδί οιν

παῖς: παιδός, ὁ, ἡ· γεν. πληθ. παίδων, Δωρ. παιδῶν· δοτ. πληθ. παισί, Ἐπικ. παίδεσσι, Ὅμ., Ἡσ., Πίνδ.· παρὰ τοῖς παλαιοῖς Ἐπικ. ποιηταῖς ἡ
ὀνομαστ. εἶναι συχν. δισύλαβος πάϊς, ὅπερ καὶ ἀναγκαῖον ὁσάκις ἡ λέξις ἀνήκει εἰς δύο διαφόρους πόδας, π. χ Ἰλ. Β. 609, Ε. 704, κτλ.· οἱ
δοκιμώτατοι τῶν ἐκδοτῶν ὡσαύτως συμφωνοῦσι γράφοντες πάϊς Ἑβ. τῷ ε΄ ποδὶ ὡς ἐν Ι. 57, λ. 389· καὶ ὁ Spitzn. ἐκτείνει ταύτην τὴν χρῆσιν ἔτι
περαιτέρω ἴδε Exc. vi· ἢ κλητ. πάϊ εὕρηται ἅπαξ παρ’ Ὁμ. μετὰ ῑ ἐν ἄρσει Ὀδ. Ω. 192· αἰτ. πάϊν Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 697, Ἀνθ’ Π. 3. 8., 9. 125· γεν.
πάϊδος Ἐπίγραμμ. ἐν τῷ Λουκ. Συμπ. 41· δοτ. πάϊδι Ἀνακρ. 16.

Ι. ἐν σχέσει καταγωγῆς, «παιδί», τέκνον, υἱὸς ἢ θυγάτηρ, πρβλ. Ἰλ. Β. 205, 609, κ. ἀλλ., πρὸς Α. 20, 443, Γ. 175· παῖδες ἄρρενες καὶ θήλειαι
Πλάτ. Νόμ. 788Α· - ὡσαύτως ἐπὶ υἱοθετηθέντος παιδίου, Ἰλ. Ι. 494· - παῖς παιδός, ἔγγονος, Υ. 308, κτλ.· παίδων παῖδες Εὐρ. Φοίν. 281· - ἐπὶ
ζῴων, Αἰσχύλ. Ἀγ. 50, Πέρσ. 578. 2) μεταφορ., παρὰ Πινδ. ὁ οἶνος καλεῖται ἀμπέλου παῖς, Ν. 9. 124, (ὡς τἀνάπαλιν
ἡ ἄμπελος καλεῖται μήτηρ τοῦ οἴνου, Εὐρ. Ἄλκ. 757), πρβλ. Χαιρήμ. παρ’ Ἀθην. 608C· καὶ ἡ Ἠχὼ καλεῖται ὀρείας πέτρας παῖς, Εὐρ. Ἐκ. 1110· ἡ
ποινὴ τῆς ἐπιορκίας λέγεται ὅρκου π., Χρησμ. παρ’ Ἡρόδ. 6. 86. 3) περιφρ., δυστήνων παῖδες (ἴδε ἐν λ. δύστηνος)· οἱ Λυδῶν παῖδες, δηλ. οἱ
Λυδοί, Ἡρόδ. 1. 27, πρβλ. 5. 49· π. Ἑλλήνων Αἰσχύλ. Πέρσ. 402· ἄναυδοι π. τὰς ἀμιάντου, οἱ ἰχθύες,  αὐτόθι 578· οἱ Ἀσκληπιοῦ π., δηλ. οἱ ἰατροί,
Πλάτ. Πολ. 407Ε· οἱ ζωγράφων π., οἱ ζωγράφοι, ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 769Β· παῖδες ῥητόρων, οἱ ῥήτορες, Λουκ. Ἀνάχ. 19· π. ἰατρῶν, πλαστῶν,
γραφέων, κτλ., ὁ αὐτ. π. τῶν Διψάδ. 5, Εἰκ. 9· πρβλ. υἱὸς 2.

ΙΙ. ἐν σχέσει ἡλικίας, «παιδί», ἢ νέος, νεανίας ἢ κοράσιον, παιδίσκη, νέος παῖς Ὀδ. Δ. 665· παῖδες νεαροὶ Ἰλ. Β. 289, κτλ.· μετ’ ἄλλου
οὐσιαστ., παῖς συφορβός, νεαρὸς χοιροβοσκός, Ἰλ. Φ. 282· παῖδα κόρην γαμεῖν Ἀριστοφ. Λυσ. 595· - ὡσαύτως, ἐν παισὶ νέοισι παῖς Πινδ. Ν. 3,
125· παῖς ἒτ’ ὤν Αἰσχύλ. Χο. 755· ἔτι π. Πλάτ. Πρωτ. 310Ε· παιδὸς μηδὲν βελτίων αὐτόθι 342Ε· περὶ τῆς διαφορᾶς τῶν
λέξεων παῖς, παιδίον, μειράκιον, ἴδε Ἱππ. παρὰ Φίλωνι 1. 26, καὶ πρβλ. Ξεν. Συμπ. 4. 17, Κύρ. 8. 7, 6., 1. 2, 4· - ἐκ παιδός, ἐκ παιδικῆς ἡλικίας,
Πλάτ. Πολ. 374C, 386Α· ἐκ παιδὸς εἰς γῆρας Αἰσχίν. 25. 38· ἐκ παίδων εὐθὺς Πλάτ. Νόμ. 694D, ἢ παίδων εὐθὺς αὐτόθι 642Β· εὐθὺς ἐκ παίδων
ἐξελθὼν Δημ. 564. 21· ἡλικίαν ἔχειν τὴν ἄρτι ἐκ παίδων Ξεν. Ἑλλ. 5. 4, 25· ἐκ μικρῶν παίδων Ἀριστ. Πολιτ. 7. 17. 2· χορηγεῖν παισί,
(πρβλ. χορηγέω ΙΙ)· - παροιμ., τοῦτο κἄν παῖς γνοίη Πλάτ. Εὐθύδ. 279D· δῆλον τοῦτό γε ἤδη καὶ παιδὶ ὁ αὐτ. ἐν Συμπ. 204Β· παῖδας [τοὺς
πρὸ αὐτοῦ] ἀπέφηνε Λουκ. Περεγρ. 11, πρβλ. Ἀλέξ. 4· ἔνι τις καὶ ἐν ἡμῖν παῖς, ὡς ἐκ τοῦ δεισιδαίμονος φόβου τῶν παιδίων, Πλάτ. Φαίδων 77Ε.

ΙΙΙ. ἐν σχέσει καταστάσεως, δοῦλος, ὑπηρέτης, ἀνὴρ ἢ γυνή, Αἰσχύλ. Χο. 653, Ἀριστοφ. Ἀχ. 395, κ. ἀλλ.· παῖ, παιδίον ὁ αὐτ. Νεφ. 132· - λέγεται
δὲ ἐπὶ προσώπων πάσης ἡλικίας (ὡς παρὰ Λατ. puer, πρβλ. τὸ Γαλλικὸν garcon, τὸ Ἀγγλικ. ‘post-boy’, τὸ Γερμαν. Bursch). - Ἴδε Κόντου
Παρατηρήσεις εἰς Ἀριστ. Ἀθην. Πολιτείαν ἐν Ἀθηνᾶς τ. Γ΄, σ. 294.