“นองคินตา ทําไมวันนี้ดูไมคอยทานเลยอะครับ”

ที่นั่งตรงกันขามกับผม คือเดือนมหาวิทยาลัยเมื่อสองปที่แลว หนาตาหลอใสเทระเบิดระเบอจากคณะแพทยศาสตรปสาม

ผมมองพี่เกงดวยสายตากระวายกระวายนิดหนอย เอิ่ม อารมณประมาณวารีบนิดนึง ไมรูวาเคาจะเขาใจผมปาว

“เหมือนผมจะไมคอยสบายอะพี่” โกหกแบบเบาๆ ผมเรียนทันตะอยูปสอง แตไมคอยเห็นพี่แกเทาไหรหรอก

“อาวเปนไร ไหนพี่ดูหนอย” ชิบหาย ดันลืมไปวามันเปนหมอ ผมกลืนน้ําลายเอื้อกบิดตัวไปทางซายหลบมือใหญที่จะมาสัม

ผัสหนาผาก อยาแหกกฏ!ไมมีผูชายคนไหนแตะตัวผมได นอกจากเพื่อนผมอีกสามตัวเทานั้น แหม ทําตัวใหญมากจากไหน

วะกู แตถาเปนผูหญิงอะนะ มากกวาแตะก็ยอม ผมมองพวกเธอไมมากไปกวาคูนอนและคูเดทชั่วคราว ผมมันก็เปนคน

อยางงี้อะนะ มีเงิน รูปหลอ รถสวย แคเหวี่ยงกุญแจไปมาเดี๋ยวสาวๆก็แหกันมาหาผมละ เรื่องจริงนะครับ

“หนาซีดนะเรา เหงื่อแตกดวย” พี่เกงยังคงเซาซี้ผมตอ

“ผมไมไดเปนไรพี่” ผมพูดเสียงแข็งกึ่งตวาด หลังจากนั้นพี่แกก็ไมไดเซาซี้อะไรผมอีกเลย เรากินขาวดวยกันเงียบๆหลังจาก

นั้นผมก็ลุกพรวดขึ้นมากลางคัน ไอโฟนผมสั่น หนาจอโชวเบอรสาวสวยที่ผมจะเผด็จศึกในคืนนี้

“ผมไปกอนนะ ตอนเย็นมีรับนองนิดหนอย” ผมพูดปดอยางเร็วกอนที่จะพุงจูดออกมาจากรานอีกสิบนาทีสี่โมงเย็นจะ

ทันมั้ยวะเนี่ย เมื่อถึงลานจอดรถผมก็กระโดดขึ้นรถเบนซสปอรตสีเงินในทันที วันนี้เอาเบนซมาเพราะเมื่อวานเอาบีเอ็ม
มาแลว โอ เคครับผมรวย หลอ เรียนเกงครบสูตร สูงรอยเจ็ดสิบหา สถานะโสดไมคอยจะสนิทเทาไหรเพราะจําจํานวนคนที่
คั่วอยูไดไม

หมด แปลกที่มีผูชายเขามาหาผมเยอะเหมือนกัน แตผมทําไดแคไปกินขาวดูหนังกับพวกเขา เรียกงายๆคือใหความหวังทํา

ไงไดละครับ ผมมันเด็กขาดความอบอุน มีแตแมที่วันๆเอาแตวิ่งไปหาชายอายุสามสิบสามที่เขาไมรับรัก ใหตายเหอะ แม
ผมอา

ยุสามสิบหา ตอนนี้ผมอายุสิบเกา คิดดูละกันครับวาผมจะไดรับความรักมากขนาดไหนถาเธอทองผมเมื่อเธอยังเด็กขนาด

นั้น ยายผมยิ่งแลวใหญเธออายุแคหาสิบหา แตผมรักเธอมาก เธอดูแลผมไดดีกวาแม

“คินถึงยังคะ เอมี่รออยูหนาตึกเภสัชนะ”

เอมี่เธอเรียนเภสัช คนนี้ผมนอนดวยบอยสุดแลวนะ ผมโกหกเธอเยอะกวาคนอื่นๆหนอยและเธอก็คิดวาเธอเปนคูรักของผม

ชางเหอะ อยากคิดไรก็คิด ผมไมมีสวนเสียมีแตไดกับได เห็นสวยๆเริ่ดๆอยางนั้นลีลาเด็ดสัดหมาอะ

“ครับๆ คินกําลังขับรถไป”
แทนที่ผมจะขับตรงไปที่ตึกเภสัช แตผมกลับเลี้ยงซายซะงั้น ตอนนี้สี่โมงเย็นเกือบสิบนาทีแลว ผมตรงไปที่ตึกวิศวะ ที่ไปอยู
ทุกๆวัน จอดกึกทันทีที่อยูหนาตึกที่เด็กวิศวะเขาเรียนเลคเชอรรวมกัน พวกนักศึกษาชายเถื่อนใสเสื้อชอปสีน้ําเงินเดินกันให

วอน ทั้งไลเตะทั้งตั้งซุมไปสามแยกปากหมาโหแซวสาวไปเรื่อย ผมมองภาพนี้ดวยความเคยชิน มันจะมีเวลาวางหนึ่งชั่วโมง

จากนั้นมันก็จะมีเรียนตอนหาโมงเย็นและเสร็จอีกทีตอนหนึ่งทุม วาแตมันอยูไหน ผมสอดสองมองหามันไปเรื่อย

“เมื่อไหรจะมาอะคิน” นี่คือขอเสียขอเดียวของเอมี่ ซึ่งผูหญิงทุกคนเปนกันหมด นั่นก็คือเอาแตใจ ผมกลอกตาอยางเบื่อๆ

แตก็ตองจําใจโกหกเธอไป

“รถติดอะครับ” ผมพูดใสไอโฟนสีขาวของผม แมจะเปลี่ยนคูควงบอยๆแตโทรศัพทกับรถนี่ผมก็โคตรหวงอะ แมคบุคโปร ไอ

แพดนั่นก็ดวย ผมนี่สาวกแอปเปลตัวยงเลยนะ

“รถติดหรือไปหายัยมนุษยอิ๊งนั่นอะคะ”

น้ําเสียงเอมี่กระแทกกระทั้นแตตอนนี้ไมใชเวลาจะมาสนใจ ผมเห็นมันเดินหนานิ่งมากับเพื่อนของมันอีกสี่หาคน เหยย!! ไม

คิดวามันจะมาใกลขนาดนี้นี่หวา ผมถือมือถือคางไวอยางนั้นแบบอึ้งๆ เอมี่ยังคงโวยวายใสผม ผมไมสนใจมองหรอก
เพราะตอนนี้เพื่อนมันคนหนึ่งกําลังชี้ชวนใหมันดูรถผม ชิบหายแลว วันนี้มึงเอารถเบนซมามึงก็เดนสิวะไอคิน! เวรแลวไง
มันเห็น

กูมั้ยละนั่น! เปนโชคดีของผมที่รถผมติดฟลมสีดําโคตรมืด ถอนหายใจอยางโลงๆขณะตัดสายเอมี่ เปนอีกครั้งที่ผมมองเห็น

มันไดชัดเจนโดยที่มันมองไมเห็นผมสักนิด ผมประทับใจมันตั้งแตวันปฐมเทศตอนปหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ก็ปสองเขาไปแลวมันยัง
ไมรูจักผมเลย แตผมนี่สิรูจักมันดี นองรหัสมันเปนเด็กทุนที่ผมอุปถัมภ อันที่จริงคือใชชื่อยาย ยายมีมูลนิธิไรก็ไมรูชื่อยาว

มากเกี่ยวกับทุนการศึกษานั่นแหละ ผมใหเงินไอภีมมากกวาใคร สงมันจนเรียนถึงปริญญาเอกไดเลย ถามันบอกสิ่งที่มันรู

เกี่ยวกับมันมาให ภีมก็เห็นวามันเปนเรื่องไมเสียหาย มันจึงบอกผมทุกอยาง ไอเชี่ยภีมปหนึ่งสนิทกับพี่ปสองคนนี้ของมัน
มาก มันเปนเหตุผลเดียวที่ผมไมยอมใหผูชายคนอื่นมาแตะตองตัว แมวาผมจะไปกับคนนั้นคนนี้มั่วไปหมดก็ตามมมมมมม

หลังจากลอเอมี่ไปจนถึงสี่ทุม ไอโฟนผมก็สั่นครืดคราดอีกระลอก เวลานี้นอกจากหญิงแลวคงหนีไมพนเพื่อนผม ผมแกะเอ

มี่ที่หุนดีอยางกับนางแบบออกไปจากตัว เธอมีคิสมารกหลายรอยที่ผมฝากไว ไมรูวาไปคัว่ กับคนอื่นมารึเปลาแฮะ ชางเหอะ
“วาไงวะเชี่ยฟลม” ผมกรอกเสียง
“ไอสาดดดดดดดดคิน มึงอยูไหนวะเนี่ยครับควย เพื่อนมาครบองคแลวนะเวยที่รานเดิมอะ”
“อาว พวกมึงกินกันเหรอวะเนี่ย นึกวาจมอยูกับตําราซะอีก”

อีกสองอาทิตยมิดเทอมครับและทุกวันก็สอบแลปเหี้ยไรก็ไมรูเยอะชิบหาย กลุมผมเปนกลุมเด็กทันตะปสองที่คอนขางจะ
ทําตัวทายแถวคือเสเพลไมคอยชอบชวยงานกิจกรรมเพื่อน แตผลการเรียนคอนขางอยูระดับหัวแถว

“แหมนะ ชวงนี้เครียดๆอยากปลดปลอย พอดีไอเชี่ยภัทรมันอกหักดวยเนี่ย สมน้ําหนามันดีมะ”

“กับคนไหน กับเจเอิญอะนะ”
“ก็เห็นมันคั่วอยูกับคนเดียว ไมเหมือนมึง”
“ไอสัด กัดกูเพื่อ”
“อยูกับเด็กอีกละสิใชมั้ย วันนี้คณะไหน แซบปะ”
“เอมี่อะ” เรื่องนี้ผมไมเคยปดเพื่อน พวกเราไมทับลายซึ่งกันละกัน เด็กใครเด็กมัน เดี๋ยวมันจะเปนเรื่องทีหลัง
“อออออ เภสัชอะนะ เอกซๆ โนตมๆ” หื่นชิบหายไอเวรฟลม
“อยาเปลี่ยนเรื่องดิ ภัทรมันเปนไงบาง”
“ก็ซึมๆแดกแตเพียว ไอเชี่ยมิกปลอบมันจนไมรูจะปลอบยังไงละ”

“คิดมากไมวะ ผูหญิงแคคนเดียวหาใหมเมื่อไหรก็ไดนี่หวา” ผมลอบมองไปที่เอมี่ที่นอนเปลือยหลับปุย อยาใหเธอไดยิน

เชียว ขี้เกียจหาเรื่องมาแถอะ

“มึงมาพูดกับมันเองละกันเวย เร็วๆละ”

“ครับๆ อยาเพิ่งเมากอนกูละกัน” ผมกดวางสาย เดินไปหาเสื้อมาหยิบใส ผมซื้อบานอยูใกลๆมอประมาณหากิโลเมตร บาน

หลังโคตรใหญมีแมบาน แมครัว มียามและคนสวน ยายจัดการใหทั้งหมด ทาทางเธอเองก็เบื่อๆลูกสาวตัวเองเหมือนกัน
ผมไมไดสนใจเอมี่เดินผิวปากมาลานจอดรถบอกคนของบานเอาไววาถาเอมี่ตื่นก็ไปสงเธอที่หอหนอย ผูหญิงพวกนี้ชอบ
ความ

สะดวกสบายเกินตัวกันเสียจริง พวกเธอดีใจที่มีคนขับรถใหและไดนั่งรถฝรั่งสีดําของบานผม ยายกับแมรวยมากกกกกกกก

กกกกกกกกกกกกกกก มากเสียจนไมตองกังวลวาผมจะใชเงินสิ้นเปลืองหรือเปลา โชคยังดีที่ยายพอจะมีลูกชายคนเล็กทา
ทางเอาอาวมาชวยบริหารงาน นาชายของผมนั่นเอง สวนแมไมตองพูดถึง เธอชอบไปเปนลูกคามากกวาเปนเจาของ
โรงแรม

ทั่วประเทศแมผมก็ไปทองเที่ยวมาจนหมดละ อันที่จริงชายอายุสามสิบสามนั่นตองเดินทางเสียบอยนะ เธอก็เลยตามเขา

ไปทั่วอยางกับคนโรคจิต เดือนนี้ทั้งเดือนผมยังไมไดยินเสียงแมตัวเองแมแตคําเดียววันนี้ผมขับแจสไปจะไดไมเดนมาก เผื่อ
เจอไอเหนืออีกไมอยากเปนจุดเดนใหมันสนใจ เรื่องนี้ไมคอยมีใครรูหรอกครับ ก็มีแคเพื่อนผมสามคนและก็ไอภีมนองรหัส
ไอ

เหนือ มันเชียรผมเหลือเกิน แตผมกําชับวาหามบอกพี่รหัสมันไมงั้นผมจะตัดทุนของมันแนๆ ภีมมันเงียบสนิทอยางกับเปา

สากเลยทีเดียว มันฉลาดเกินใครและเนียนซะไมมี ไอเหนือไมมีวันสงสัย

“มาแลวเหรอวะครับคุณคินตา”

เสียงกวนเกิบแบบนี้มีแตไอฟลมเทานั้น ผมเห็นหนาหมาไมแดกของไอภัทรเปนคนแรก แดกเอาๆอยางกับน้ําเปลา ไอมิก

สายหนาเอือมๆหันไปมองตูดสาวคนอื่นแทน สวนไอฟลมหันหนามาชงเหลาใหและก็เสวนากับผม

“แกวแรกเบาๆละกันเวยคิน”
“สัดภัทร หนาแบบนี้ไมใชมึงเลยวะ”

ผมรับแกวจากฟลมแลวหันมาพูดกับเชี่ยภัทรตรงๆ กลุมผมเปนกลุมหนาตาดีเรียนเกง ดังพอตัว แตโชคดีที่พวกวิศวะมันไม

สนใจผูชายดวยกัน นี่ผมอายไอเหนือขนาดนั้นเลยหรือไง ใช ผมอยากเปนคนไมมีตัวตนสําหรับมัน

“กูอกหัก ดีกวากูไมกลาจีบเขาตรงๆแบบมึงเวย” อาวไอเวรภัทร เมาแลวปากจัดเดี๋ยวแมงตั๊นหนาเขาให!

“อยาไปถือสามันเลยคิน สงสารมัน โดนเขาใหความหวังมาตั้งเยอะ พอเอาเขาจริงๆเสือกเอาผูชายคนอื่นมาเยยมันซะ
งั้นอะ”

“คิดมากไมวะ สวยๆแถวนี้ก็เยอะ เลือกเอาดิสักคน” ผมก็ยังคงนิสัยเดิมตอไปไมสนใจอะไรเลย แตคําพูดเมาๆของไอภัทร

สะกิดตอมของผมอยูไมนอย ที่กูไมกลาจีบมันตรงๆ เพราะกูกลัวจะผิดหวังแบบมึงนี่ไง ผมเกลียดความเสียใจ และความ

ผิดหวังทั้งหมดนั่น ผมรับจากแมมาเยอะแลว ไมอยากไดมันอีกแลว แมไอภีมจะพยายามบอกผมวาไอเชี่ยเหนือมันคบกับ

ใครอยู แตผมปฏิเสธที่จะไมรับฟง ใหผมไดมองมันทุกวันในแบบของผมก็พอแลว

“เหยเหนือ วันนี้มึงจะเลี้ยงใชมั้ยวะ ไดขาวมึงอกหักนี่” ผมหันขวับทันทีไปหาตนเสียง นั่นมันพวกวิศวะปสองนี่หวามาทํา

เชี่ยไรอยูรานถิ่นกูวะเหย!

“วาว หลอสัด อนาคตผัวมึงมาแลวเวยยยย” ไอเชี่ยภัทร เดี๋ยวก็เอาแบลคฟาดหัวแมงซะเลย บักควย อยางมันเนี่ยนะจะมา

เปนผัวกู ชื่อกูมันยังไมเคยไดยินเลยเหอะ พวกไอเหนือในชุดไปรเวทเดินผานโตะของพวกผมไปโดยมิไดชายตามามองสัก
นิด

วาแตพวกนี้มันจะสนใจผูชายดวยกันทําไมผมนี่ก็แปลกคน ไอเหนือก็หลอหนานิ่งตามเคย สาวๆที่เคยมองพวกผมหันขวับ

ไปมองที่โตะมันเปนทางเดียวแลว แมงแยงเรตติ้งกูไดนะไอสัด
“รุกเลยดิ ๆ” ไอเชี่ยมิกใชเทาสะกิดผม เดวพอเตะเขาให!
“รุกเหี้ยไร เงียบปากไปเลยนะพวกมึง” สามตัวนี้เห็น

เรียนทันตะแตแมงกลา ไมไดเรียบรอยเหมือนระดับผลการเรียนของพวกแมงเลย ผมสนิทกับพวกมันมาตั้งแตเขามาเรียน

ที่นี่ ผมกับพวกมันผานอะไรดวยกันมาเยอะเพราะไอมิกเคยโดนผูชายของเด็กมันมารุมตอยและก็อีกหลายเหตุการณบ
ลาๆๆๆ

“มึงจะมองเขาอยูอยางนีเ้ นี่ยนะ ตลอดไปเนี่ยนะ” ไอฟลมครับ

“เรื่องของกู” ประเด็นวันนี้มันอยูที่ไอภัทรเวย ไปสนใจมันดิ อยามาสนกู!
“มึงก็ออกจะนารัก ขาว หุนดี ทําไมไอเหนือนั่นมันจะไมสนใจมึง ออ หนาตาดีไมพอแถมแมยังรวยสัดหมา มึงจะกลัวไร”

“ชูววว อยาเสียงดังนักดิวะ” แมเพลงจะเลนเสียดัง แตผมก็อดกังวลไมไดอยูดี พวกมันไมเขาใจ พอผมชอบใครจากใจจริงๆ

ผมจะไมมีวันแสดงออกแบบที่ผมกําลังทํากับทุกๆคน ณ ขณะนี้ ผูหญิงนอนดวย สวนผูชายก็ไมไดตัดความหวังไปเสียทั้ง
หมด เลวดีนะ ผมอะ ผมตัดสินใจลุกหนีไปหนาราน เหตุเพราะโทรศัพทเขาพอดี ยายโทรมานั่นเอง ถูกเวลาดีจริงๆเพราะผม

ไมอยากใหพวกแมงเชียรผมจนออกนอกหนาแบบนั้น อันที่จริงผมเปนโรคเพื่อนที่เพื่อนทุกคนยุแลวใจผมมักอยากจะทํา
ตาม พูดงายๆก็คือไอพวกเนี้ยมันมีอิทธิผลกับตัวผมมากโขอยู

“ฮะยาย”
“เสียงดังนะยะ นี่หลานอยูรานเหลาอีกแลวใชมั้ยอะ” เสียงยายไมเคยแกเลยสําหรับผม
“ก็นิดหนอยนะฮะ”
“อยากินเขาไปใหมากนะคุณหลาน เดี๋ยวจะเรียนไมรูเรื่องเอา”
“ยายสบายดีมั้ยอะ คิดถึงยายมากนะ” ผมพูดเสียงออนๆ
“ยะ คิดถึงถึงไหนโทรมาหาเนี่ย แมแกก็อยูแถวนี้ จะคุยมั้ยจะ”
“เออ”
“เคท มาคุยกับลูกหนอยสิ อยามาอิดออด แกลืมลูกชายคนเดียวของแกไปไดยังไง อยาใหชั้นบนไดมะ”

เสียงกุกกักๆดังมาจากปลายสาย ผมถอนหายใจยาวเมื่อรูวาแมไมคอยอยากคุยกับผมเทาไหร แมเปนผูหญิงคนเดียวที่ทํา

ใหผมเจ็บไดเสมอและครั้งนี้น้ําตาผมมันคลอๆที่เบายังไงไมรู นาสมเพชตัวเอง

“คิน” แคแมเรียกแคนี้ผมก็ดีใจมากแลว
“เคท เคทสบายดีมั้ย ดูแลตัวเองรึเปลา” เสียงผมอดสั่นไมไดอีกตามเคย
“ก็ดีมั้ง”
“อยาเดินทางบอยมากนักสิฮะ อยูกับยายบางก็ไดนะ”
“อยาสั่งชั้นนา” แมทําเสียงขัดใจ
“ขะ ขอโทดฮะ”
“แลวนี่เรียนโอเคดีมั้ย แกไดสรางปญหาอะไรรึเปลา” ที่ผมตั้งใจทําเกรดดีๆ ก็เพราะอยากใหแมเอยปากชมผมสักครั้ง
“เปลาฮะ”
“อยาไปทําใครเคาทองละ”
“ฮะ”

“ชั้นคิดถึงแก บางทีก็อยากเห็นหนาแกอยูนะ” น้ําตาผมกลั้นไวไมอยูอีกตอไป ผมปาดมันออกหนึ่งหยด ใหตายสิ เรื่องดรา

มงดรามานี่มันไมนาจะใชชีวิตผมเลยนะ

“ผะ ผมก็คิดถึงเคท”

“อื้อ ดูแลตัวเองดีๆนา” แมกดตัดสายไป น้ําเสียงแมสดใสเหมือนเด็กๆอยางเคย เฮอออ แคนี้ผมก็ดีใจมากแลว ปกติแมเคย

สนผมที่ไหนละ แมก็เอาแตบอกวาจะหาพอมาใหผม แตผมไมเคยตองการคนที่เขาไมตองการผมหรอก แคมีแมกับยายชีวิต
ผมก็ไมตองการอะไรอีกแลว ไอเหนืออีกคนก็ไดนะ ผมจิ้มไอโฟนอยางเหมอลอย สักพักหนึ่งผมก็ถูกใครคนหนึ่งผลักลงบน
พื้น

คอนกรีตอยางแรงจนศอกถลอก ไอเวรที่ไหจะมาสกายคิกใสกูวะ พอมึงเปนนินจารีบอรนรึไง!!!ไอโฟนผมเปนรอยเบอเรอ

แถมเครื่องดับเปนที่เรียบรอย ไอขาวลูกพอ กระเด็นไปไกลเลยโวย ฮวยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมมองหนาผูที่อาฆาตผม
ทันที

“ทําเหี้ยไรของมึง กูไปฉี่ใสหัวพอมึงรึไง!” บังอาจมาทําโทรศัพทกู แถมยังทําใหศอกกูเลือดไหลอีก แมง มันอยากตายมาก

นักใชมั้ย เอาอีกแลวครับ มันกระชากคอเสื้อผมใหลุกขึ้นยืน ทีนี้ผมถึงไดมองเห็นหนามันเต็มๆ ไอเหนือ

“คนอยางมึง แคนี้ยังนอยไป” อะไรวะครับ คือกูงงไง กูไปทําไรใหพอคุณ แคพูดกับมึงหนึ่งคํากูยังไมเคยเลยเวย! ในขณะที่

ผมยังงงๆ ไอเหนือก็ตอยผมใหลมลงไปกองอีกครั้ง ไรของมึงเนี้ยยย กูงงนะเวยไอสัดกูงง!

“ไอเชี่ยเหนือ มึงตอยใครเขาเนี่ย” เพื่อนๆมันตางวิ่งกรูเขามา

“ไอเชี่ยคิน เหยยยย ไอสัด ใครทําเพื่อนกูวะ!” ไอฟลมกับไอมิกวิ่งโรมาพยุงผมใหลุกขึ้นยืน ปากผมแตกเลือดมีเลือกสีแดง

ไหลซิบออกมา ไอเหนือมันเปนคนตอยผมควรจะนึกโกรธมันดีมั้ยเนี่ย

“มึงไปตอยทันตะทําไมวะ ไมใชอริเราสักหนอย” เพื่อนมันคนหนึ่งก็คงจะงงไมแพผมมั้ง เออดี กูเห็นดวย ถามมันดิ๊ งงครับ

สัด เหนือมองหนาผมอยางเกลียดชังเปนที่สุด กูยอมใหมึงตอยอีกสิบทีแทนที่มึงจะมองกูดวยสายตาแบบนั้นนะ

“ไอสัดนี่ นอนกับแฟนกู” เวร เวรแลวไง!

2

พอมันพูดจบมันก็เดินหนีไปเลย ทิ้งใหผมยืนปากแตกทําหนาเอออยูกับเพื่อนอีกสองคนที่ทิ้งคนอกหักอยางไอภัทรมาดูผม
พวกเพื่อนไอเหนือก็มองมาที่ผมอยางงงๆกอนจะเดินจากไป ผมนี่งงสุดละ

“เอาแลวไง เชี่ยคิน” ไอฟลมเริ่มเห็นแววสนุกสนาน แตผมนี่ไมเห็นจะสนุกอะไรกับมันเลย

“แฟนไอเหนือ คนไหนวะ” ผมทึ้งหัวตัวเอง ใคร ผมจําชื่อไมไดสักคนเลยแฮะ และผูหญิงที่ผมเพิ่งนอนดวยนี่มันชื่ออะไร
“เอมี่รึเปลา หรือถิงถิง หรือวานองดาว” ไอมิกไลถามไปทีละชื่อ
“นองดาวไมใชแนๆ เมื่อวานยังเห็นซอนทายทอมไปเรียน” เอาชิบหาย ผมเคยนอนกับดี้ดวยรึ ไอฟลมนี่เกงแฮะ จําคูขาผม
ไดดวย ทําไมผมจําใครไมไดเลย ตอนนี้ใบหนาที่เต็มไปดวยความเกลียดชังของไอเหนือลอยไปลอยมาหลอกหลอนผมจน
เต็มสมองไปหมด เหลาสุราอะไรก็ไมอยากจะกินแมงแลว ปกติผมอยากเปนมนุษยลองหนสําหรับมัน แตนี่คนรูจักก็ไมได
เปน

แถวบานเรียกศัตรู หรือไมก็คนที่มันแคนมากอะแหละ แลวใครละวา ที่มาหลอกกูวาโสดอะ! นางคนไหนมาหลอกกู! ปกติ

ผมไมนอนกับแฟนชาวบานอยูแลวยิ่งถาเปนแฟนไอเหนือนี่กราบผมลานทีผมก็จะไมยุงกับหลอนแนๆ ตายๆๆไอคิน มึงตาย

“อาจจะเปนพี่เกรฟ ตุงติ้ง ไมก็ตาว โอย เยอะวะ แตตุงติ้งนั่นเด็กกูนื่ โวยยยยยย กูงง” มิกมันเริ่มเปนเดือดเปนรอนแทนผม

แลวแฮะ แตผมนึกออกอยูคนเดียวที่จะชวยผมได

“พวกมึงไปดูไอภัทรเหอะ กูไมเปนไร” แคศอกถลอกกับปากแตกแคเนี้ย สบายปรื๋อ ผมเคยโดนคูขาสาวขูจะตัดไอจอนผม

ดวยนะ ถาผมไมมีเธอคนเดียว แตคนนั้นผมสงไปเรียนอยูมอทางภาคใตเรียบรอย โคตรนากลัว โรคจิตแนๆ การที่เรารวย
มันดีอยางงี้นี่เอง หรือวาจะเปนยัยโรคจิตคนนี้ที่เปนแฟนไอเหนือ ไมรูวอยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมขับแจสแดงตรงบึ่ง
ไปยัง

โซนหอในแอรไมเย็นเหี้ยไรเลย นักศึกษาเลนกีฬาแถวหอก็ยังมีอยูทั้งๆที่เกือบจะตีหนึ่งเขาใหแลว ปานนี้เด็กอนามัยอยางไอ

ภีมคงจะนอนไปแลวมั้ง ผมจิ้มเบอรไอภีมอยางเร็ว คนอยางผมไมเคยมีคําวาเกรงใจ

“ฮะ ฮัลโหล” มันนอนแลวจริงๆดวย เชี่ยนี่เปนเด็กเรียบรอย วันๆเอาแตเรียนกับเลนกีฬา จะวาไปก็เหมือนพี่รหัสมันอะนะ

“มึงออกมาคุยกับกูหนาหอมึงดิ๊”
“หา! ตอนนี้เนี่ยนะพี่”

“มึงอยามาทําเปนเด็ก ตีหนึ่งไมใชเวลาที่เด็กมหาลัยจะนอนเวย ออกมาเร็วๆเขา” ผมก็ยังคงสอนเรื่องผิดๆใหไอเด็กภีมอีก

ตามเคย มันจะทําตามมั้ยก็เรื่องของมัน แตนี่คือวิถีของคนหลอนะเวยเหย
“ก็ไดพี่ รอผมแปบนึงนะ” ภีมมันเกรงใจผมจะตาย ก็ใชสิผมจายทุกอยางใหมันนี่นา มันไมใชเด็กอยากไดเงินอะไรมากมาย
แคอยากตอบแทนผมบางในบางทีก็เทานั้น วาแตเมื่อไหรมันจะมา กูอยากรูเต็มแกอยูแลว ในที่สุดเด็กปหนึ่งใสชุดเสื้อยืด
ขา

สั้นก็มายืนอยูขางกระจกรถผม ผมพยักเพยิดใหไอเด็กภีมมานั่งขางๆเบาะหนา ไมอยากออกไปขางนอก ถาผมจําไมผิด

พวกที่ชูตบาสอยูนั่นมีพี่คณะศิลปกรรมที่จีบผมอยู ผมหลบสายเขามาเปนสิบแลวอะครับ หนามันยังงวงอยูเลย ไมไดมึง
ตองตื่น!

“พี่มีไรอะ” ภีมหาวนอนหวอดแบบใหญๆจนผมอยากจะเบิ๊ดกะโหลกหนาๆนั่น “แลวนั่นไปฟดกับ

หมาที่ไหนมาอะเหยๆๆ” พี่รหัสมึงไงวอยสัด ไอหมาที่ทํากูงงเปนไกตาแตกอยูเนี่ย
“ปกติกูไมอยากรูเรื่องแฟนของไอเหนือใชมั้ย” ไอภีมพยักหนา “แตวันนี้กูอยากรูเวย
ตอนนี้มันคบใคร คณะไร ชื่อไร ปไหนบอกกูมาใหหมด!!!”
“โอยพี่ใจเย็นดิ” ภีมมันปดมือที่ผมขยุมเสื้อมันออก “ก็ไดๆผมจะบอก”
“เออ เร็วๆเลย”
“พี่เหนือแกคบกับพี่หงส คณะมนุษยเอกญี่ปุนไง” ไผวะ กูไมคุนเลย หงส ๆ ๆ หงสแดงลิเวอรพูล ไมๆ กูเชียรแมนยู
“คบกันมาจะสองปแลวนะพี่ แตหลังๆนี่เห็นพี่เหนือแกเฮิรทๆหนอย ชอบมาบอกผมวาพี่หงสเคานอกใจ”
“ใครวะ” ผมเกาหัว หงสฟานางคือใครกันหนอ ผมคิดไมออกจริงๆนะ

“ออ เคยมีหนหนึ่งพี่เหนือเลี้ยงขาวผม ผมเคยถายรูปคูใหพี่แกอยูอะครับ เดี๋ยวนะ” บีบีเคิรฟของไอภีมถูกหยิบขึ้นมากดหา

รูปอยางรวดเร็ว คิดดีมากเลยนะเนี่ยที่เลือกอุปถัมภเด็กอยางไอภีม

“คนนี้ไงพี่”

รูปคูชายหญิงในชุดนักศึกษา ผูชายคือไอเหนือแนๆเมมปากยิ้มหลออยูนั่น สวนผูหญิงที่ซบไหลอยูขางๆนั่น ฆาผมเลย

ดีกวา ก็ผมเพิ่งนอนกับหลอนไปเมื่อไมกี่วันนี่เอง สลับกับเอมี่อะครับ แตเธอไมไดบอกวาเธอชื่อหงส เธอบอกวาชื่อถิงถิง
พองตาย หลอกกูได ชื่อไทยดีๆมีไมชอบรึไง คนบาอะไรอยากชื่อภาษาจีน พาลโวย! ไอเวรเหนือมันคงจะเกลียดผมเขาไส
เลยใชมยั้ ยย

“สวยมากเลยเนอะพี่ ผมเห็นผมยังคลั่งอะ” กูเห็นมาหมดทุกสวนแลวเวยภีมกูไมอยากจะโม

“แลวนี่เลิกกับเหนือมันยังอะ”
“หลังๆไมเห็นมาหาพี่เหนือเลย สงสัยเลิกแลวมั้งอะพี่” ภีมเกาหัว “ไมรูดิ พี่รหัสผมบอก
กวาพี่หงสแกไปชอบเด็กแพทย หรือทันตะ เภสัชอะไรสักอยางนี่แหละ”

จบชีวิต ผมถอนหายใจอยางเหนื่อยหนาย เหตุจะใหผมรูจักกับไอเหนือทําไมเปนเหตุที่เหี้ยไดอีกขนาดนี้ แตจะโทษผมฝาย

เดียวก็ไมนาถูกนะวอย ก็ยัยหงสถิงนั่นบอกผมเองวาโสดและก็อยากนอนกับผมแลกกับเงินอะ ไอผมเองก็ถูกใจกับหุนอัน
สะบือรือฮึ่มของหลอนก็เลยจายแพงกวาคนอื่นแคนั้น นึกสงสารไอเหนือที่โดนยัยหงสถิงมันหลอก แตกูเนี่ยเปนคนถูกตอย
และโดนหาวาแยงแฟนมันมาแบบเต็มๆ มารยาหญิง รอยเลมเกวียน หาที่ใดเปรียบ

“ขอบใจเวยภีม ไปนอนไดแลวมึงงะ” ผมโบกมือไลไอภีมไหวๆ

“ผมสงสัยจริงๆนะพี่ เมื่อไหรพี่จะจีบพี่เหนือสักที ชวงนี้พี่เหนือก็โสดพอดี จีบเลยพี่ พี่นารักดีเหมาะกับพี่เหนือมั่กๆ” ไอภีม

กูจะจีบมันไดอยางไร ในเมื่อมันเกลียดกูขนาดนั้น TT

“ชางกูเหอะ เงินพอใชใชไหม”
“โหยพี่ พอไปจนถึงสองปหนา เงินที่กองทุนใหมาอะ พี่ไมตองใหผมเพิ่มหรอกนะ”
“เออๆ ไปนอนไดแลวไป และไมตองไปบอกไรไอเหนือมันละ”
“คราบๆๆๆๆๆ” ผมตื่นไปเรียนอีกทีตอนบาย ตอนเชาผมโดดเลคเชอรเบาๆ

เพราะฝากไอฟลมเช็คชื่อให ไดขาววาไอภัทรเองมันก็โดดเรียนเหมือนกัน ไอมิกบอกมันแฮงคหนักเพราะดื่มหนักไปหนอย

โชคดีที่แลปตอนบายมันเขามาเรียนไดเพราะมีสอบยอย และผมก็ผานฉลุย สงสัยจะเกิดมาเพื่อเปนหมอฟนจริงๆเลยเวย
เหย

“เกงอีกแลวนะคิน” ไอพีท เพื่อนรวมคณะทักผม ไอนี่มันจีบผมตั้งแตเขาปหนึ่ง ผมเคยไปกินขาวและก็ดูหนังกับมันดวยครับ

“ไมหรอก พีทแหละเกงกวา” ผมพยายามรวบรัดคําพูด เพราะวันนี้มีเหตุจะตองไปคณะวิศวะ
“แลวนี่จะรีบไปไหน มาติวกับเรามั้ย ใกลจะสอบแลวนะ”
“เออ ไวทีหลังดีกวา” ผมปฏิเสธ กูอานเองรูเรื่องกวาขอบใจมาก “ชวยติวใหภัทรมัน
หนอยดิ มันเรียนไมคอยทันอะชวงนี้” เปนความจริงอยางที่สุด
“ออ ไดสิครับ” พีทจับแกมผมเบาๆ ผมยิ้มเจื่อนๆใหมันกอนจะรีบเดิน

ไปขี้นแคมรี่สีขาวลูกรัก รถผมเยอะดีเนอะ วาแตพูดถึงสีขาวแลวนึกถึงไอโฟนที่ตายดับสนิทโดยฝมือของไอเหนือ อยากจะ

โกรธมันแตก็ทําไมได ไดแตยิ้มมองซากเนาๆของไอขาวของผมแลวเปลี่ยนไปใชบีบีทอรชที่ซื้อมาทิ้งไวในบานแทน

“มึงจะไปไหนวะคิน” ไอฟลมกอดคอผม พรอมๆกับไอมิก พวกแมงทิ้งเชี่ยภัทรไวไหนแลวเนี่ย

“วิศวะ” ผมตอบสั้นๆ
“วาววววววว ดูเหมือนมันจะมีพัฒนาการเล็กๆเกิดขึ้นแฮะเมื่อคืนนี้” ไอฟลมแนนอน ปากอยางงี้
“ไหนดูสิ รองรอยที่เขาฝากรักเอาไว ดูดิ๊ๆ” ฝากรักเหี้ยอะไรละ!
“กูจะไปคุยกับมันใหรูเรื่อง” ผมบอกเพื่อน
“มันเขาใจกูผิด”
“ยังไง มึงก็นอนกับหงสถิงนั่นจริงๆนี่หวา”
“แตยัยนั่นมันหลอกกูวาโสดจริงๆนะโวย” ผมเหนื่อยหนายใจ
“เอาเหอะๆ อยากเคลียรนักก็ไป มีไรโทรบอกพวกกูนะ” ฟลมตบบาผมแปะๆ
“แนใจนะวาจะไมใหไปเปนเพื่อน ถาโดนรุมตีขึ้นมาจะวาไง”

“ไมโดนหรอก” มั้งนะ กูไมแนใจจริงๆวอยเชี่ยฟลม แคมรี่สีขาวออกตัว ผมเห็นหลังของเพื่อนสองคนอยูไหวๆ นี่ผมไมคอย

มั่นใจเทาไหรวาเชี่ยเหนือมันจะยอมคุยกับผมดีๆ มันเกลียดผมออกอยางนั้นนี่นา ถึงคณะวิศวะแลว รถติดนิดหนอยเพราะ
มันเปนชวงเลิกเรียน ผมจอดที่เดิมตรงเมื่อวานแบบเปะ แตครั้งนี้ไมเหมือนครั้งกอน ผมเดินลงมาจากรถเผยโฉมใหเห็นเต็ม

ที่ ไมนาไปนั่งใตตึก เสื้อชอปเต็มไปหมดเลย ทําไมไมมีชุดนักศึกษาธรรมดาแบบกูบางวะเหย แตคนอื่นมองปราดเดียวก็รู

วาผมเรียนอะไร เพราะผมมีปายชื่อ เออแฮะ ทําไมผมไมเอาออก แตก็ชางมันเหอะ ไมทันแลว กองทัพยอมๆของไอเหนือลง
จากตึกมาก็มานั่งเลนเหาแซวชาวบานเขาไปทั่วอยูตรงนั้น ใหตายสิโวย เปนสิบเลยนะนั่น แลวผมจะกลาเขาไปหามันไดยัง

ไง เรื่องอื่นละมั่นดีนัก พอเปนเรื่องไอเหนือถึงกับไปไมเปนเชียวนะคิน! ผมนึกกอนนะ ผมมีกิ๊กอยูวิศวะรึเปลาหวา ผูชายอะ

มี แตผูหญิงนี่ไมมีหรอกมั้ง ผมคอนขางมั่นใจ มั่วไดใจจริงๆเลยนา เอาวะลองสูดู มึงก็ออกจะหลอ สาวมองกันตรึมเดินมาด

มั่นเขาไปหามันเลย ไปๆๆ เดินไปไดแลว ผมหยุดกึกตอหนาพวกวิศวะของไอเหนือ ทุกคนจากที่เหาแซวคนอื่นเบาๆกลับ

เงียบกริบและมองมาที่ผมจุดเดียวจนผมทําตัวไมคอยถูกเทาไหร

“กูมีเรื่องจะคุยกับมึง”
“ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว” แซวไดแซวดีจริงๆไอพวกเนี้ย
“คนสวยจะคุยกับพี่คนไหนดีละจะ หลอๆทั้งนั้นเลยนา” ไมมีใครจํากูไดเลยรึไง เมื่อคืนกูเพิ่งโดนเพื่อนมึงตั๊นหนาไปหยกๆ
“ไอเหนือ” กริบ อีกครั้ง สายตาเย็นชาแบบนิ่งๆของมันสงมาใหผมอยางไมเต็มใจ
“มาคุยกับกูดิ๊”
“ฮิ้วววววววววววววววววว เด็กเชี่ยเหนือแมงเด็ดสัด” ควยยยยยยยย พอมันอยากตาย!
“แตกูไมมีอะไรจะคุย” ไอสัดเหนือ อยามาทํากูเสียหนา
“แตกูมี” ผมสวน

“จะใหกูสาธยายไซสนมของแฟนมึงมะ” เวรและกรรม ดลบันดาล ทําไมผมปากเสียอยางงี้หวา นิสัยประจําตัวผมกําเริบเมื่อ

รูวาตัวเองกําลังจะถูกขัดใจ ผมจึงสวนกลับไปเพื่อที่จะไดเปนฝายชนะแทน ก็คนมันมีปม พวกชอบเหาเพื่อนไอเหนือเงียบ

กริบแบบกริบที่สุดในสามโลก ไอเหนือเชยสายตามาหาผมอยางเกลียดชังแบบสัดๆ ไอเวรคินเอย ความรักมึงนี่มันสมหวัง

ยากอยูแลวยิ่งทําใหมันยากขึ้นไปอีก ยังไมทันที่จะไดทําอะไร เสียงหวานๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

“เหนือ หงสขอโทษ” ผมหันไปหาหญิงสาวผูมาใหม นั่นมันหงสถิงงงงงงงงง!!!!! นางจะมาอะไรกันตอนนี้เวยเหยครับ! ผม

รีบหันกลับดูหนาไอเวรเหนือทันที ที่จากทําหนาโกรธๆเปลี่ยนมาเปนดวงหนาหวงหาอาทรยัยหงสถิงทันที มันจะรักอะไร
กับยัยนี่มากนักวะ ไมเขาใจจริงๆ มันหลอกมึงอยูนะเวย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ดูเหมือนยัยหงสจะมองไมเห็นวาผมยืนอยูนี่
แฮะ เธอมองหนาไอเหนือที่เดินอยางเร็วไปหาหญิงสาวอยางกับพระเอกในนิยาย อยาบอกนะ วาพวกมึงกําลังจะคืนดีกัน

“หงสแคอยากยั่วใหเหนือหึงเฉยๆอะ แตหงสแคไปเที่ยวกับเขาเฉยๆไมไดมีอะไรนะ” หงสถิงหันหนามาเจอะกับผมเต็มๆ

เธอหนาเสียเล็กนอย แตไอเหนือมันไมมีทางสังเกตเห็นหรอก

“เหนือตองเชื่อหงสนะ” ผมชักสีหนา รูสึกโกรธอยางบอกไมถูกจริงๆแฮะ

“มีคนเห็นหงสไปหามันที่บาน” เหนือชี้หนาผม

“ก็คนเนี้ย เคาพยายามจะลอลวงหงสไป แตหงสไมยอม หงสหลบออกมากอน จริงๆนะเหนือ” เวรตะไล เงินสามหมื่นกู

เพราะลีลามึงละครับแมนาง

“มันทําอยางนั้นกับหงสจริงๆเหรอ” หลอใสไรสมอง มึงไมใชพระเอกหลังขาวนะเวยไอเหี้ยเหนือ!!!และก็ไมใชวิสัยผมที่จะ

ประกาศปาวๆวายัยคนเนี้ยนอนกับผมแลว ใหตายสิ ไมตองอธิบายวาครั้งนี้ผมจะโดนกี่หมัดจากไอเหี้ยเหนือที่โคตรงาว!

“พี่ ผมไมคิดวาพี่เหนือจะตอยพี่เยอะขนาดนี้อะ”

ไอภีมที่ทําแผลใหผมอยูบอก ผมนั่งอยูในบานตัวเอง ภีมมันบึ่งมอไซมา ตอนอยูที่ใตตึกวิศวะผมโดนมันเลนตั้งสองหมัด

ปากแตกและก็แขนเขาถลอก หมดหลอ และผมก็เสือกยอมมันเสียอยางนั้น เฮออออออออออออออออ

“ไอภีม เพื่อนพี่เปนไงบาง” ไอฟลมไอภัทรมากันครบเซ็ทเมื่อกี้ไดยินเสียงซีอาวีของไอสัดฟลมหูผมคงไมไดแววจริงๆแฮะ

“เละเปนหมาแดกแหวอะครับ” ควยเถอะไอนอง นิสัยเสียเหมือนพี่รหัสมึงนะ กูตัดเงินแมง
“ฮะๆๆๆๆ ผัวมึงนี่แรงใชเลนนะ” ไอเชี่ยฟลม
“แลวเปนไงบางวะ” คนอกหักอยางไอภัทรก็อยากรูเวยเหย ผมเลาเรื่องทุก

อยางใหมันฟง เลาใหไอเด็กภีมฟงดวยครับ รูกันหมดทั้งตับไตไสพุง ไฝที่หนาทองของยัยหงสถิง รวมไปถึงสิวสองสามเม็ดที่

หลังของเจาหลอน ผมไมเคยหมั่นไสผูหญิงคนไหนนอกจากหลอนเลยแฮะ เธอไมกลัววาผมจะเอาไปฟองไอเหนือมันรึไง

“ไปพูดอะไรพี่เหนือเขาคงไมฟงหรอกพี่ เขารักของเขามากอะ” ไอภีมสรุป ควยยยย รักใครไมรัก ไปรักยัยแรดแรงทึ้งนั่นอะ

นะ ผมไดกลิ่นตุๆแฮะ เมื่อไดยินเสียงไอเชี่ยฟลมกับไอเชี่ยมิกหัวเราะเจาเลห ทําไมตองมองกูแบบนั้นดวยวะ

“มึงยอมเหรอวะคินนนน คนที่มึงชอบเชียวนะเวยยย”
“ยอมใหคบกับยัยหงสถิงคนนั้นจริงๆนะเหรอ เคาจะหลอกไรผัวมึงบางก็ไมรู” ไอเวรมิก!
“ถาเปนกูนะ กูรุกแมงละ ถารูวาคนที่มันคบนิสัยเหี้ยอยางเงี้ย” รวมไปถึงไอภัทรดวยรึ
“ใชเลยพี่ จีบเลย ไมมีอะไรจะเสียอยูแลว ปกปองคนที่พี่รัก และก็ชวยทําใหพี่รหัสผมหายโงซักทีเหอะ”
ถาพวกมึงจะสมัครสมานสามัคคีเชียรกูขนาดนี้ละก็นะ ผมเริ่มหนาเจื่อนขณะคิดหนักวาจะเอายังไง จํากันไดเปลาวาผมไม
ชอบใหพวกมันชักจูงผมทุกคนแบบนี้เลย เพราะผมจะทําตามเอานะซี่

“จะดีเหรอวะ เชี่ยนั่นแมงเกลียดกูจะตาย” คนที่ลอลวงแฟนเคาอยางกูเนี่ยนะ แมวากูจะไมไดทําก็เหอะ

“เออดิ! พวกกูเชียรขนาดนี้ กลัวอะไร”
“ไมรังเกียจกูเหรอ”

“ไอสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แพทยกับทันตะเกยเยอะจนกูเอือมละ นี่เพื่อนกูแทๆกูจะรังเกียจทําเชี่ยไรละ” ไอฟลม

นี่มันเชียรผมหนักสุดเลยอะครับ เอาไงดีวะกู

“เออ จะลองดูก็ได” เพราะกูไมอยากใหมึงไดกับยัยนั่นจริงๆนะเวยเหนือ ถึงทายที่สุดมึงจะไมชอบกู แตอยางนอยก็กูกันยัย

หงสถิงนั่นใหออกไปจากมึงไดก็ยังดี

ผมยืนหายใจไมคอยสะดวกอยูในหอพักราคากลางๆ หนาหอง 404 หองที่วาไอเจาของหองมันเปนเจาของหัวใจของผม

ดวย เอา เชิญอวกกันไดเลยครับคุณ ๆ ไอเรามันก็ไมเคยมีแฟนแบบจริงจัง จีบคนอื่นไมเปน แตถาจะใหหลอกลอเผื่อมีของ
แถมในเวลากลางคืนละก็เรื่องนี้ละผมถนัดนักเชียว เวลาเชาตรูผมมีเรียนตอนเกาโมงครึ่ง จากเหยี่ยวขาวที่นาเชื่อถือไดซึ่งก็
ไอภีม

มันบอกวาพี่เหนือของมันมีเรียนตอนแปดโมงครึ่ง แตตอนนี้ปาเขาไปแปดโมงสี่สิบหาแลว ยังไมเห็นแมแตเงาหัวของไอเวร

เหนือเลย หรือผมจะบุกเขาไปดี บางคนคงจะสงสัยวาผมมาที่นี่ทําไม อาว ตอนที่แลวก็บอกไปแลวไงวาผมจะลองดู นี่ผม
กําลังลองอยูนะเนี่ย ลองอะไรนะเหรอ ลองรุกจีบมันไงเลา!และครั้งนี้จะไมยอมใหมันชกงายๆดวย เอาสิ

“เสร็จยังอะเหนือ เดี๋ยวหงสไปเรียนไมทันนา” เสียงผูหญิงนี่หวาดังมาจากขางในประตู ชิบหาย ยัยตัวเจาปญหาอยูนี่เหรอ

ผมวาผมหนีไปกอนจะดีกวานะ ประตูหองสี่ศูนยสี่ถูกเปดออกตอนที่ผมหลบทันที่บันไดหนีไฟพอดี หนุมสาวใสชุดนักศึกษา
คนหนึ่งหุนดีนาฟดเปนผูหญิงที่สวยมากคนหนึ่ง สวนอีกคนเปนผูชายในชุดที่ไมมีเนคไท ไมมีการยัดเสื้อเขาไปในกางเกง

แบบถูกระเบียบ ผิดกับผม ผมจะทําเฉพาะตอนที่อยูไกลมอ ตอนที่ใกลมอใกลตึกเรียนนี่ไมยัดเขาไมไดครับ คณะผมเครง

มากพอดู แตใครจะสนประเด็นเรื่องเนคไท ผมกระพริบตาปริบๆมองดูไอคนที่ผมแอบมองมาตลอดหลายปพลอดรักกัน
หนาหองแบบไมอายชาวบาน ไอสัดเหนือมันทั้งจูบทั้งกอดรัดสาวเจาไปทั้งตัว จนผมนึกในใจวาพวกมึงกลับไปตอที่หองจะ
ดีกวามั้ยไมตองไปเรียนหรอก กูจะมาทําไม มาใหเห็นตัวเองเจ็บช้ําน้ําใจหรืออยางไร เขาทั้งสองคนเดินโอบเอวกันลงลิฟต
ไปแลว ผมยังยืนอยูที่เดิม นึกสงสัยวาทําไมผมถึงมาที่นี่ อารมณอึ้งยังมี ตัวแข็งทื่อไปหมด กอนจะออกมาผมไมลืมจาย
แบงค

หารอยใหยามหอเชี่ยเหนือ ตอนแรกเขาอิดออดจะไมเอา แตผมบอกไปกอนหนานี้วาคงจะไดมาที่นี่บอยแนๆ ทําไมตองติด

สินบนยามนะเหรอ ก็ผมไมมีคียการดเขาออกหอมันนะสิ และตอไปผมจะทําเชนไรดี เพื่อที่จะแยกคนไมดีใหออกมาจากมัน

“เดี๋ยวนะ มึงไปที่หองไอเหนือทําไม” ไอฟลมถามอยางสงสัย

“ก็จะไปจีบ” ผมเกาหัว ทําไมเพื่อนมันจองผมอยางกับผมโงเสียเต็มประดาอยางนั้นละ กูเขินนะวอยไอสัด พวกผมแอบ

กระซิบอยูหลังหองครับที่นั่งประจํา พวกขางหนาตั้งใจเรียนกันมาก ไมอยากรบกวนพวกมันอะนะ

“แตเชาเหรอวะ” ไอมิกขมวดคิ้ว
“ประมาณนั้นอะ” ผมยักไหล
“ไอสัดดดด นี่มึงโงหรือมึงอะไรเนี่ย” ไอภัทร! นี่มึงหายเฮิรทแลวเหรอ!
“ใจเย็นวอยพวกมึง” ไอฟลมหามเพื่อน

“นาเห็นใจไอเชี่ยนี่มันออก มันไมเคยชอบใครจริงๆละมั้งนั่น ดูหนามันดิ ถาตัดประเด็นความโสมมเรื่องกิ๊กสารพัดเพศของ

มันออกไป ไอเหี้ยนี่มันก็เด็กเออๆคนนึงนี่เอง” คือมึงชมหรือดากูวะ คิดไมทัน

“มึงจะใหคําแนะนํากูวาไงวะเชี่ยฟลม” มันพยักหนาพลางยิ้มไปดวย ไอเวร กูจะรูมั้ยถามึงไอพูด หาไอเพื่อน!

“สั้นๆงายๆ ก็ทําทุกอยางออกมาจากหัวใจมึงอะแหละ”
“แหวะ เลี่ยนไดอีก” ผมไมนาสนคําพูดของเชี่ยฟลมเลย
“เอา ไมเชื่อๆ”
“กูจําได มึงเคยพูดคํานี้กับเชี่ยภัทร แลวเปนไง เชี่ยภัทรจีบเจเอิญติดปะละ”
“ไอเวรคิน อยาพาดพิงกูครับ” ไอภัทรใชปากกาเขี่ยสีขางผม
“ก็มันคนละกรณีกัน” ไอฟลมกระซิบบอก

“คนที่ไมมีใจใหเราอะนะ เราทําดีใหตายเขาก็ไมสนใจเราหรอก แตนี่คือมึงยังไมลองสักครั้งนึงเลย อยางนอยมึงก็ตองลอง

กอนดิวะ คอยถอดใจอะ” เออเวย ไอเชี่ยฟลมพูดจาสะกิดใจผมเต็มเปา

“แลวจากใจของมึงงะ ตองทําไรบางวะ” ผมถามมันตอ พยายามไมสนใจไอมิกที่คอยบอกคอยเตือนเวลา

อาจารยมองมา อีกครัง้ ที่ไอฟลมยิ้มเจาเลห ผมไมชอบหนาตาแบบนี้ของมันจริงๆ แตก็ดีกวามันไมชวยอะไรผมนะ ก็ผมอะ

เคยซะที่ไหนกันเลา กูทําเพื่อมึงขนาดไหนไอเหนือ ตุกตาชวนกูไปเที่ยวเมื่อคืนกูยังปฏิเสธเลย นางเอกโฆษณาเลยนะนั่น!
“มึงลองนั่งเงียบๆแลวนึกดูดีๆดิ” ขอบใจมาก ไอเชี่ยเดี๋ยวกูเลี้ยงเหลา พอมึงสิ!!!!!!!!!! ไอหานนนนนนนนนนน กูฉลาดเรื่อง
นี้นักเหรออออ ผมเลิกสนใจเพื่อนแลวหันมาสนใจจอสีขาวที่มีพาวเวอรพอยทอยู ความรูมีอยูเต็มสไลดไปหมดแตผมกลับ
มองสิ่งเหลานั้นดวยความวางเปลา ทําทุกอยางออกมาจากใจงั้นเหรอวะ ในตอนเย็นผมก็ขับรถมาที่คณะวิศวะอีกแลวว
วันนี้

ใหทายผมเอารถคันไหนมา ฮาๆๆ ทายไมถูกกันหรอก ผมขอละไวใหคุณๆเดาๆเองละกัน เดี๋ยวนิยายเรื่องนี้มันจะขายรถกัน

มากไปจะเบื่อกันไปซะหมด วันนี้ผมรอมาเปนชั่วโมงแลวยังไมเห็นแมแตเงาหัวของพวกไอเหนือเลยแมแตคนเดียว

“ไอภีม ปสองวิศวะไปไหนกันหมดวะ!” ผมไดยินเสียงอาจารยแกๆดังมาตามสายซะดวย แตผมไมสนใจหรอกเวย

“พี่คิน เบาๆดิพี่ อาจารยมองมา”
“รีบบอกกูเร็วๆดิวะ”
“แขงบาสวิศวะกับเกษตรไงพี่ งานกีฬาใหญของมอเลยนะ พี่ไปอยูไหนมา พี่เหนือเคาเปนเซนเตอรใหคณะผม”
“เอา ทําไมไมบอกกูวาแขงวันนี!้ ” ปลอยใหกูรอเกอ ไอสาดดดดดดดดด

“อยูโรงยิมสามอะ เนี่ยผมก็ยังอยากไปเชียรอยู ติดเรียนซะงั้นอะ” นั่นมันเรื่องของมึงวอย! ผมกดตัดสายบนไอโฟนเครื่อง

ใหม สงสัยละสิเอาเวลาที่ไหนไปถอย เรื่องนั้นชางมันกอน ไปเชียรบาสไอเหนือทาจะมันกวา แตไปคนเดียวเนี่ยนะมึง ไอ
เชี่ยคิน เออดีไมเปนจุดเดน ผมบึ่งรถไปที่โรงยิมสามทันที ทันทีที่ลงจากรถเสียงเชียรเสียงกรี๊ดดังกระหึ่ม ตอนนี้ก็เกือบจะ

หกโมงเย็นแลวทองฟาเริ่มเปลี่ยนสีเปนสีมืดๆ ผมกดล็อครถแลวเดินดุมๆไปยังโรงยิมสามวาแตกูจะนั่งกับใครดีละหวา ละ
ลานตาไปหมดเลยเชี่ยเอย และคนนี่แมงจะเยอะไปไหนวะ ออใช พวกนักบาสสวนใหญมันหนาตาดีนี่เอง

“คินตา ไมนึกวาจะเจอที่นี่อะ!” ผูหญิงนาจะปสองปเดียวกันกับผมครับ เปนอีกครั้งที่ผมตองถามวา ไผ เธอคือใคร

“ชิงโทรหาตั้งหลายสายทําไมไมยอมรับสายอะ” พูดเฉยๆไมตองมาลูบไลก็ไดครับ

“มานั่งกับชิงสิคะ ตรงนูนไง เห็นทั้งสองฝงชัดเจนมากๆ” ขอบคุณ อยางนอยก็ไดนั่งทามกลางหญิงเอกบัญชีแจมๆ ผมทิ้งตัว

นั่งลงปุบ สาวๆกลุมนี้ก็มาลอมหนาลอมหลังปบ ใจเย็นคุณๆ กระผมจะมาดูบาส

“เทาไหรแลวครับชิง”

“วิศวะนํานิดเดียวเอง นําหกคะแนนคะ” นั่นไง ผมเห็นไอเหนือตัวสูงใสชุดบาสสีดําสนิทวิ่งอยูกลางสนามตรงนั้น เหงื่อมัน

ไหลทวมตัวแตก็หลอใสวิ้งๆเหมือนเดิม นี่ถามันไมมีแฟนนะ ผมคาดวาคงดังระเบิดระเบอแหงมๆ อันที่จริงการที่เราไดแอบ
มองคนที่เรารักอยูตรงนี้มันก็ดีอยูแลวนะผมวา คนอยางผมที่วันๆเอาแตคั่วสาวหรือคั่วหนุมแบบนี้มันไมเหมาะที่จะไปมีใคร

อยางจริงๆจังๆ ผมคิดตั้งแตผมอยูปหนึ่งแลว ไอเหนือมันจะตองเหนือกวาผม อยูบนนั้น ไมตองลงมาหาผมไมตองปนขึ้นไป

แคแอบมอง แอบชอบไปวันๆ แตถาคนที่เรารักมันกําลังเห็นผิดเปนชอบ อยางผูหญิงที่นั่งหนาสลอนอยูฝงนักกีฬาตัวสํารอง
ของวิศวะนั่น ทั้งที่นอนกับผมแทๆและจะเลิกกับไอเหนืออยูแลวกลับตองการกลับไปและหลอกใหมันเปนควายเผือกตัวเดิม
พูดจริงๆนะ ผมสงสารมัน ผมไมอยากเห็นมันเจ็บปวด ไมอยากเห็นมันโงอยูแบบนี้ เปนคุณ คุณจะอยูเฉยๆไดลงเหรอ จะ
ทําวิธีไหนคอยวากันทีหลัง ปลอยไปตามสิ่งที่มันควรจะเปนดีกวา ผมไมสันทัดเรื่องกีฬาเอาเสียเลย เลนเปนอยางเดียวคือ
วายน้ํา นี่ผมเปนผูชายจริงๆหรือเปลา แตการดูบาสนี่ก็สนุกใชเลน วันวางๆชวนเคทไปดูเอ็นอีเอดีมั้ย เคทจะยอมไปกับ
ผมมั้ยนะ

“กรี๊ดดดดดด ชนะแลว วิศวะชนะคะคิน!” นี่ชิงเชียรวิศวะเหรอเนี่ย

ผมงงๆมึนๆนี่นั่งยังไมถึงสิบนาทีดวยซ้ําจบแลวเหรอ แตก็ดีไปฝายไอเหนือเปนผูชนะ เห็นมันยิ้มๆ รอยยิ้มที่หลอโคตรของ

มันไมคอยออกมาสูสายตาสาธารณชนสักเทาไหร ผมลอบมองมันดวยใจที่ชุมชื้น วันนี้คงจะนอนหลับฝนดีไปอีกวันสินะ

“คิน คืนนี้วางมั้ยอา” ชิงเธอลวนลามผมมาตั้งแตเมื่อกี้แลว ผมนั่งอยูเฉยๆนะ แตชิงเธอควงผมเยยเพื่อนของเธออยู

“ไมวางครับ” ผมตอบแบบไมตองคิด
“อานหนังสือสอบ” เรื่องจริงเลยจะ อีกสองอาทิตยสอบมิดเทอมแลว
“เหรอคะ” เธอกมหนางุดอยางงอนๆ ก็นารักดี แตเห็นความสวยจนเบื่อแลวจริงๆนะ
“ครับ ขอโทษนะ เดี๋ยวคินโทรหานา” ผูชายก็มีมารยาเหมือนกันนะ!
“สัญญานะวาจะโทรมา” ชิงยิ้มออก
“ยังไงวันนี้ก็ไปสงชิงที่หอหนอยสิคะ ชิงอยากนั่งรถคินอะ”
“วันนี้เอามาสดามานะครับ” คนอานรูจนไดวาผมขับไรมา แหะๆ เอาเปนวานิยายเรื่องนี้รถเยอะละกันครับ ผมรักรถ ^^
“มาสดาเหรอคะ” นี่คุณเธอตองการจะนั่งเบนซ บีเอ็มเปดประทุนเลยรึไง ทําไมตองทําหนาผิดหวังขนาดนั้น
“หมะ ไมเปนไรคะ สงชิงหนาหอหนอยนา” เธอลุกขึ้นยืน

“แตตอนนี้พาไปเขาหองน้ํากอน” เวรของกรรม อะไรกันนักหนาเนี่ย ผมโดนชิงกึ่งลากกึ่งจูงไปยังหองน้ําโรงยิม คนไมคอย

หนาตากันแลวครับเพราะผมใชเวลาคุยกับชิงสองคนบนที่นั่งนั่นนานพอดู ไมไดเห็นไอเหนือเลย

“คิน” เสียงเย็นๆดังขึ้น ผมหันไปมองตามตนเสียงอยางไมคอยนึกสนใจ แตทวา โอว แมเจา มันเปนเหตุการณที่ผมไมอยาก

ใหเกิดขึ้นที่สุด ถาไอสามตัวนั่นมันรูผมโดนลอตายแนๆ แนๆเลยครับ!

“เอมี่” ผมยิ้มเจื่อนๆสงใหเธอ รีบปลอยมือออกจากชิงโดยเร็ว สาวๆทั้งสองคนจองหนากันเขม็ง โอย ตายๆๆๆๆๆ

“กิ๊กใหมเหรอ” เอมี่เย็นชาไดใจเสียจริง
“มินา คินถึงไมรับโทรศัพทเอมี่” กูไมรับสายใครทั้งนั้นแหละวอย! ใหตายสิ ผมไมอยากเปนกรรมการมวยตอนนี้
“พี่ปสี่คนนี้เปนใครเหรอคะคิน คินรูจักดวยเหรอ” โอววว แรง เอมี่เพิ่งเรียนปสองเทากันเองนะจะชิง
“เออ คือ” ที่สําคัญอยามาตบกูนะครับ รอยช้ําบนหนาจากไอเหนือยังไมหายเลยเหอะ!
“จะแกตัวยังไง ที่นอกใจเอมี่อะ” เอมี่กอดอกมองผมอยางแคนๆ
“อยามั่ว คินเคามีแตชั้น ไมเคยมีเธออยูในสายตาหรอกนะ” มั่วเหมือนกันเลยจะ TT
“โง” เอมี่ ไมแรงไปเหรอนั่น

“วาไงนะแก” ถาจะตีกันงายขนาดนี้ละก็ ผมเห็นชิงทึ้งผมเอมี่ขึ้น เอมี่ก็ทึ้งหัวชิงไปมาเชนกัน เวรแลวไง เวรๆๆๆๆๆ ผมไมรูจะ

หามปรามศึกนี้ยังไง คอยๆแอบออกมาจากตรงนี้ดีกวา ทั้งสองคนไมมีใครสังเกตเห็นผม ผมถอนหายใจโลงอก มองหาพี่
ยามเพื่อที่จะไปบอกเขาวามีผูหญิงตีกันไปจัดการดวย เพราะถาผมอยู ทั้งสองนางจะหันมาจัดการผมแทน ผมวิ่งไปที่รถ
อยาง

รวดเร็วหลังจากบอกพี่ยามเสร็จ ไรความรับผิดชอบแบบสัดๆแตครั้งนี้ผมยอมถูกดา เอาตัวใหรอดกอนและผมสัญญาวาจะ

ไมไปเจอะไปเจอหนาพวกเธออีกแมวาจะเปนแบบบังเอิญหรือตั้งใจก็ตาม เฮออออออ

“แมง ไอสัดเบอรหามันเลนแรงชิบหาย”
“มันชื่อไอเหนือ พวกกูหมั่นไสแมงมานานละ จัดเลยปะละ”
“เออดี ชนะแบบขี้ๆเงี้ยมันหยามหนาเกษตร!”

“มันยังอยูในโรงยิม ตามกูมาเวยพวก!!” ไอพวกเกษตรประมาณสี่คนยังอยูในชุดบาสอยูเลยกําลังวิ่งกลับเขาไปในโรงยิม

บทสนทนาเมื่อกี้ เวย มันจะไปจัดการไอเวรเหนือใชมั้ย! ถาจะนัดกันมีเรื่องขนาดนี้ ผมจําใจตองหันกลับไปวิ่งไปสูที่ๆผมเพิ่ง
จะจากมา ยังไงก็ตามผมไมอยากใหไอเหนือโดนพวกนี้รุมแบบสหบาทา ถาจะตองมีคนโดนจริงๆ ใหมันเปนผมยังจะดีซะ
กวา

“มันอยูหองล็อคเกอร ไปเวย!” มึงจะวิ่งเร็วกันไปไหนวะปูมึงไดเหรียญทองโอลิมปกรึไง ผมทั้งวิ่งทั้งหอบตามพวกมันไปหวัง

วาจะไปสกัดไอพวกบาดีเดือดนี่ไดทันทวงที โชคดีแฮะ ทันซะดวย

“แฮกกกกกกก ๆ ๆ หยุด หยุดนะเวยไอพวกเกรียน” นึกคําดาไมออกจริงๆ พวกเหี้ยนั่นไมมีการใชสมองหรอกครับ กําลังลูก

เดียว เพราะแมงผลักผมออกไปใหพนทางอะดวยสปริต ผมไปขวางทางพวกมันไวอีกรอบ

“ไอหมอฟน ถามึงไมหลีก กูจะถีบมึงเดี๋ยวนี้” ก็ยังดีกวาที่มึงจะไปถีบไอเชี่ยเหนือ จัดมาเลยเหอะ

“ขามศพกูไปกอน กอนที่มึง แฮกๆ ๆ จะทําอะไร”

ไมพูดพร่ําทําเพลงผมโดนหมัดแรกจากไอคนที่พูดตะกี้ หมัดที่เทาไหรก็ไมรูของสัปดาห แตผมจะพยายามถวงเวลาไวใหได

นานที่สุด ก็ใชวาผมจะยอมใหพวกมันตอยผมฝายเดียว เรื่องนี้ตองขอบคุณยายที่สงผมไปเรียนยูโดมาตั้งแตเด็ก แมจะลืมๆ
ไปบางแลวแตก็ยังพอที่จะนํากลับมาปองกันตัวได แตโปรดอยาลืมวาไอเหี้ยพวกนี้มันเปนนักบาสของคณะเกษตร! ตาย
หยัง
เขียด หมัดแลวหมัดเลาที่ผมโดนทั้งลมทั้งลุกสลับกันไป สติสตังและภาพในดวงตาเริ่มเลอะเลือน เบลอจนแทบมองไมเห็น
ปากผมไดลิ้มรสสิ่งที่เรียกวาเลือด ทุกครั้งที่ผมโดนหมัด ใบหนายิ้มสดใสที่หาดูไดยากของไอเหนือจะลอยเขามาในสมอง
ผมตลอด ผมอยากจะรักษาใบหนาใสนั่นไวไมใหมีบาดแผลอะไรเลย ก็ผมมันบา ผมลมลงไปกอง นอนราบไปกับพื้นโรงยิม

ที่ผมเคยเหยียบ บัดนี้พวกเกษตรสี่คนมันวิ่งหนีไปหาไอเหนือแลว ผมถวงเวลาไวครึ่งชั่วโมงเห็นจะได หวังวาเหนือมันคง

กลับหอไมก็ไปหาของกินที่อื่น ขอใหเปนอยางนั้นดวยเถอะ ไอเชี่ยฟลม แบบนี้เรียกวาทําดวยใจมั้ยวะ

ผมนี่มันโงชะมัด จะสอบอยูแลวทําไมตองเปนที่รองมือรองตีนใหไอพวกเด็กเกษตรนั่นดวย และแผลนี่ก็เจ็บใชเลน ผานมา

ไดสามวันก็ยังปวดแสบปวดรอนแถมยังบวมเจอ งดออกสื่อชั่วคราว เดี๋ยวเด็กในสังกัดจะหนีเอา ชวงนี้ผมอานหนังสือหนัก
ไปหนอย ไมรูทําไมถึงไมคอยมีอารมณแวะไปวิศวะเหมือนอยางเคย ก็ไปทีไรแมงเจอแตเชี่ยเหนือสวีทกับยัยหงสถิงนั่น มัน

เห็นแลวรูสึกไมสบอารมณเทาไหร ผมจึงรักตัวเองดวยการอานหนังสือสอบซะ จะเกิดอะไรขึ้นกับมึงก็เรื่องของมึงไปกอนละ

กันนะเหนือ แตก็เพราะไอภีมแหละ เลาเรื่องมันใหฟงอยูไดทุกวี่ทุกวัน นี่มึงไมคิดจะไปอานหนังสือสอบบางเลยหรือไง

“ผมวาพี่เหนือกับพี่หงสแปลกๆไปอะ ทะเลาะกันโคตรบอย” ยังไมทันจะไดนั่งโซฟาดี มันก็รายงานผมซะแลว ผมเงยหนา

ขึ้นมาจากกองชีทที่วางอยูบนโตะ ขยับแวนนิดหนอย เรื่องของมันเฟยมาบอกกูเพื่อ

“ฮั่นแนะ สนใจละสิพี่”

“เปลา กูสนแความึงจะมากวนกูทําไมในยามวิกาล” อาทิตยหนาก็สอบแลว ไอเด็กทุนเอกชน มึงไปอานหนังสือหนังหาซะ

ไป สี่ทุมแลวยังขับมอไซมาที่เปลี่ยวๆแบบบานผมอีก

“มาอยูเปนเพื่อน เห็นพี่ซึมๆ พี่ภัทรพี่ฟลมพี่มิกเปนหวง”

“เปนหวงแลวทําไมมันไมมาเอง”
“แหม คณะตัวเองเรียนชิวๆตายหาละ” ปากมันเหรอนั่น ผมชักสีหนาใสไอภีมที่ยักคิ้วกวนตีนอยูไมไกล

“ไมตอง คนในบานกูเยอะแยะ” ผมพยักเพยิดไปที่แมบานสองสามคนที่อยูไมไกล คนในบานไมยอมนอนกันอะครับจนกวา

ผมจะนอน บางครั้งผมก็ตองเอยปากไลเพราะมีบางวันที่อานหนังสือทั้งคืน

“ไมสูผมหรอก” พูดจบมันก็พยักหนาหงึกๆแบบกวนๆใสผม เออดี จะทําอะไรก็ทํา ไดยินเสียงมันหยิบชีทมันออกมาจากเป

ดวย จากนั้นผมกับมันตางคนตางก็อานหนังสือเงียบๆวันนี้วันศุกร พรุงนี้เชาผมมีเรียนแลปนิดหนอยตัวเดียว และวันจันทร
ก็เริ่มสอบทันที นาเบื่อชิบหาย แตผมก็เริ่มชินซะแลว คณะผมสอบโคตรบอยเลยไมรูจะวัดความรูอะไรกันนักกันหนา นา
เบื่อ
“ฮัลโหล พี่เหนือ มีไรอะ” เสียงคุยโทรศัพทของไอภีมทําเอาผมชะงักคางกลางภาพตอมไรทอขนาดใหญ อันที่จริงก็ไมอยาก
จะสนใจหรอกนะ แตเชี่ยภีมมันพูดใหไดยินเอง ผมเปลาเปลาแอบฟง จริงๆนะเออ

“ฮะ ฟงไมรูเรื่องอะพี่ เมาปะเนี่ย” อีกสองวันสอบยังจะมีอารมณกินอีกนะไอเวร คงเปนเรื่องปกติของวิศวะสินะ อาเมน

“ไดๆพี่ สบายมาก รานไหนอะ เคเค รอผมแปบนึง” ไอภีมมันวางสายจากนั้นมันก็หันมาหาผมพอดี
“แนะ ไหนวาไมสนไง”
“เปลาซะหนอย” ผมยักไหล แตเมื่อกี้ผมอานเรื่องตอมอะไรนะ
“เดี๋ยวผมมานะพี่ คืนนี้นอนบานพี่นี่แหละ ไปรับพี่เหนือกอน”
“อาว มันเปนไรอะ”
“เมามากเลยพี่ ไมเคยเห็นเมาหนักขนาดนี้อะ”
“ฮะ”
“ไปดวยกันปาววววววววววววว” ไมตองมาทําหนาลอเลียนกู

เลยนะไอเด็กเวร เอาไงดีละ อันที่จริงก็อานหนังสือก็จบไปตั้งหลายรอบจําไดหมดละเนี่ยอีกอยางหนึ่ง บานผมก็ใกลไกล

เปนหวงไอภีมมัน เด็กวิศวะปหนึ่งจะเปนเหยื่อใหไอพวกคณะเกษตรกับเทคโนไดงายๆ หนาปากซอยมีหอพวกนี้อยูเยอะอะ
ครับ

“เออก็ได” ผมลุกขึ้นไปหยิบกุญแจ

“เอาคันไหนไปอะพี่ เยอะขนาดนี้” หลับตาหยิบสุมเอาละกัน ผมขับรถมายังรานหลังมอที่อยูโคตรไกลจากบานผม แตนี่มัน

ก็ดึกมากแลว เหยียบมิดไดไมตองกลัว ไมนานก็ถึงเสียงดนตรีดังกระหึ่มเสียงเชียรบอลผสมปนเปกัน ผมลงจากรถพรอมๆ

กันกับไอภีม ไปเก็บศพคนเมาอยางไอเหนือ รานๆหนึ่งสุดซอยโลกียมีเพลงเปดคลอเบาๆ บรรยากาศโคตรเปนใจสําหรับคน

อกหักกับคนอินเลิฟที่จะมาสวีทกันอะนะ ผมเห็นมันนั่งกรึ๊บเอาๆอยูมุมลับตาของรานสภาพดูไมได

“พี่กูเปนไรวะ” ภีมมันบนทิ้งตัวนั่งลงฝงตรงขาม สวนผมยังงกๆเงิ่นๆไมกลานั่ง กลัวเชี่ยเหนือมันจะลุกขึ้นมาเตะเอา

“นั่งสิพี่ พี่เหนือไมรูเรื่องไรหรอก” ใหมันจริงอยางที่มึงพูดละกันเวย เชี่ยภีม

“ภีม มึงมาแลวเหรอวะ” เมาแนๆอาการแบบนี้ ผมเบะปากมองไอเคยหลอที่บัดนี้กลายเปนลํายองเพศชาย ผมสีดําสนิท

ของมันปรกหนาผาก หนาแดงเรื่อเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล เปนครั้งแรกมั้งที่ไดมองมันใกลและนานขนาดนี้โดยที่มันไมรูตัว
เลย

“พอไดแลว เดี๋ยวผมจะพาพี่กลับหอนะ” ภีมแยงแกวไปจากมือไอเหนือ แตมันสะบัดมือนองผมออก

“หมดกลมนี้กอน” กลมนี้ ผมหันไปมองเบลนสองแปดหาใกลๆ แมเจา เหลืออีกตั้งสามในสี่ของขวด มึงแดกคนเดียวกูไม

ตองรอจนถึงตีสี่เลยรึ!!! ถาจะยังอีกนานขนาดนั้น มึงจะโทรตามเชี่ยภีมใหมารับทําไม กูไมเขาใจวะ
“ไมไดพี่ นี่มันเยอะไปแลว กลมนี้คอยกินอีกทีพรุงนี้ก็ได นะๆๆ” เออแฮะ ภีมมันเกงดี รูจักพูด
“อยามาสั่งกู ไอนอง” ปวยการ ไอภีมมองหนา

ผมราวกับตองการจะสื่อวาไอเชี่ยเหนือแมงคงกูไมกลับซะแลวละ ผมควาขวดเบลนที่บรรจุของเหลวสีอําพันเกือบเต็มขวด
นั่นมา แลวทิ้งมันลงบนไปบนพื้น เพลง แคนี้ก็หมดละ ไอภีมมองผมอยางอึ้งๆ สวนไอเมามันชี้นิ้วมาที่หนาผมแบบสั่นๆ

“หมะ มึงเปนใคร”
“ภีมลากมันมาดิ๊ พี่ครับเก็บตังคโตะนี้ที” ผมพูดเองเออเองเสร็จสรรพ ดีที่ไอภีมมันเขาใจอยางเร็วจึง

จัดการลากพี่รหัสมันออกไป ตัวโคตรสูงโคตรควายบานมันแดกหญาเปนอาหารหรืออยางไร ผมควาปกอีกขางของไอเหนือ

กลิ่นแอลกอฮอลผสมกับกลิ่นโคโลญจนทําเอาผมมึนตามไปเหมือนกัน ไอเหนือมันใชกลิ่นนี้เหรอวะ ฟุดฟดๆ หอมดีแฮะ

“นองครับ สามพันหกรอยหาสิบบาทครับ!” ไอเหี้ยเหนือ กูกับเพื่อนอีกสามคนแดกทั้งคืนยังไมเทามึงแดกคนเดียวเลย!

“อะนี่พี่” ผมควาแบงคพันสี่ใบใหมเอี่ยมอองยัดใสมือพี่บริกร ไมสนใจจะเอาตังคทอนหรอกนะ เพราะตอนนี้ไอเหนือแมง

ฤทธิ์โคตรเยอะเลยใหตายเหอะ

“เอาไปไหนดีอะพี่”
“หอมันไง” ผมตอบ

“จะดีเหรอ พี่เหนือเวลาเมามากชอบไมสบายตามมาทีหลังอะพี่” ไอภีมบอกผมอยางยากลําบาก ไอเชี่ยเหนือเริ่มเหวี่ยง

หมัดมั่วๆโดนคางผมไปทีนึง ชอบตอยกูจังไอเวร วาแตตัวควายขนาดนี้ยังมีเวลาไมสบายกับชาวบานเขาอีกเหรอ

“เออๆ ไปบานกู แตมึงนะตองเปนคนดูแล” ถึงจะชอบมัน แตไมมีวันซะละที่ผมจะลงมือไปดูแลมันเอง กูหยิง่ เพราะกูหลอ

“นี่รักเขาจริงปะเนี่ย”
“ภีมมึงเงียบปากไปเลยไป!”

กวาจะลากมันมานอนเตียงผมเสร็จก็ปาเขาไปเกือบตีสาม ตอนนี้คนเมากําลังโชวของดี อยาคิดไกล ซิคแพคเรียงกันเปน

ตับตอหนาสาธารณชนเปนจํานวนทั้งหมดสามคน มีแมบานที่แกแลวแตก็ยังปดหนาแดงไวไมมิด ไอภีมที่โคตรจะชินลูกกะ
ตากับความเทของไอเหนือ และผมที่ทําใจมองตรงๆไมคอยไหวเทาไหร ซิคแพคกูก็มี แตทําไมตองไมกลามองดวยวะไม
เขาใจ

“ตัวเริ่มรอนแลวอะ” ไอภีมมันหาวหวอดๆใชมือของมันแตะหนาผากของไอเหนือที่หลับสนิท อกกระเพื่อมๆขึ้นลง

“กําลังจะไมสบายสินะ”
“ใชแนๆ” ภีมมันบอก
“พี่ไปนอนดิ เดี๋ยวผมดูแลพี่รหัสเอง” ผมมองหนาไอเหนือยามสิ้นฤทธิ์อยางชั่งใจ ปากบางที่เผยอเล็กนอยฉายแววเปนสีซีด
“ไมตองอะ มึงแหละไปนอนเดี๋ยวกูดูเอง”
“ดีมากกกกกกกกก” ภีมมันลุกขึ้นมาจากเตียงผมแลวตบบาผมดังแปะๆ
“นี่สิถึงจะเรียกวารักจริง มีอยางที่ไหนใหคนอื่นมาดูแลอนาคตแฟนตัวเอง”
“อยามาสอนกู ไอเด็กเวร”
“แนะ เหมือนกันไมมีผิด เนื้อคูกันปะหนิ” ภีมหาวอีกครั้ง

“ปาใส ไปนอนกันเหอะครับ ปลอยใหพี่เคาสวีทกันเหอะ” ปาใสหัวหนาแมบานมองหนาผม ดวงตาเธอโตจนจะหลุดออกมา

จากเบา เธอมองผมสลับกับไอเหนือไปๆมาๆแลวยกมือขึ้นมาปดปาก ปา ผมไมไดเปนเกย ภีมลอบหัวเราะนิดหนอยกอนที่
จะดันไหลปาใสออกไป ทิ้งใหผมที่ยังใสชุดเดิม อยูกับไอเมาบวกไอปวยหนึ่งคนที่นอนหลับปุยอยูบนเตียงของผมเอง ผมนั่ง

ลงบนเกาอี้นวมขางเตียง นี่กูกําลังฝนไปใชมาย!!!! ไอเหนือ ไอเหนือนทีคนนั้น!!!! มันนอนอยูบนเตียงโพมมมมมมมมมมม

จับกดเลยดีมั้ยหรือจะลักหลับดี ผมนี่ติงตองชะมัด ผมหาวเสียงดัง ขณะที่กระชับผาหมนวมสีขาวของผมใหไปปกปดเนื้อ
หนังมังสาสวนบนของไอเหนือ มือของผมแตะที่หนาผากมันอีกครั้ง ไขไมมีวี่แวววาจะลดเลย ผมเขาไปในหองน้ําตัวเอง เอา

กะละมังบรรจุน้ํากับผาขนหนูสะอาดมาเช็ดตัวให ใหตายสิ ผมนี่มันเหมือนนางเอกในละครหลังขาวแบบชิบหายอะ ไมกลา

มองหุนไอเหนือ ทั้งๆที่มันก็มีทุกอยางเหมือนกับผม แปลกจริงๆเลย ตอนเช็ดใบหนา ผมสังเกตเห็นรอยฟกช้ํานิดๆหนอยๆ
เหมือนกับของผมเลยแฮะ มันไปโดนใครเคาตอยมาละนั่น ชางมัน เรื่องของมันสิ!หลังจากที่เช็ดตัวใหมันเสร็จผมก็นั่งอยูบน

เกาอี้นวมตอ จองมองใบหนายามหลับใหลของไอเหนืออยางเผลอเอากําไรใสสายตาตัวเอง ใบหนาเรียวผิวขาวจัดๆ จมูก

โดงเปนสัน ขนตายาวเปนแพ เพอรเฟคชิบหาย ผมจับหนาตัวเอง จมูก ไมโดงเทามันแนๆ ปาก ปากผมก็ใหญกวามัน ขน
ตา มีไมเทามันหรอก ขนาดของตา ตาผมเล็กกวา สีผิว โอเค นี่พอสูสี และก็สวนสูง ผมเตี้ยกวาสิบเซนตเปะ แสรด มึง
ทําบุญมาดวย

อารายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมสะดุงตื่นขึ้นมาตอนแสงตะวันแยงเขาตาพอดี แดดสองผมไปทั่ว

ทั้งตัวเลยมินาเหงื่อผมถึงไดออกมาเยอะขนาดนี้ ผมมองไปที่ไอเหนืออยางอัตโนมัติ มันยังหลับอยู ผมใชมือผมแตะที่
หนาผากมันเพื่อวัดอุณหภูมิ ใกลจะหายแลวแตก็ยังไมหายสนิท ผมมีเรียนตอนแปดโมงครึ่ง ตอนนี้เจ็ดโมงกวาๆ วันนี้คง
ตองโดดเรียนสินะ

“พี่เหนืออออ ตื่นขึ้นมากินโจกเรวววววว” เสียงไอภีมดังขึ้น ผมผละตัวเองออกมาใหไกลจากไอเหนือ กอนที่ไอภีมจะมาถึง

“พี่คินครับ พี่เหนือดีขึ้นยังอะ”
“ใกลหายแลวละ” ผมกระแอมตอบ มองไปที่ไอเหนืออยางตื่นๆเพราะมันเริ่มขยับตัวแลว หนีไปจากตรงนี้เลยนาจะดีกวา
“พี่คิน จะไปไหนอะ”
“กะ กู กูจะ”
“ไอภีม” ชะวาย มันตื่นแลว!!!! ถามันรูวาผมอยูตรงนี้ละก็ เหวยๆๆๆ ผมตองตายแนๆเลย
“พี่เหนือ ตื่นแลวเหรอครับ ทานนี่กอนพี่ฝมือแมบานบานพี่คินตาเลยนะ!” ขะ ขอบใจมากวะภีม แตกูไมตองเครดิตเรื่องนี้!!
“ที่นี่ที่ไหน” เสียงมันแหบนิดหนอย มันหันไปหาไอภีมที่ยิ้มอยูใกลๆ สวนผมนี่มันยังไมเห็นและมันก็กําลังจะหันมาทางนี!้

“บานพี่คินตาครับ นี่ไง ทันตะปสองๆ” ไมตองโฆษณากูขนาดนั้นก็ดายยยยย สรุปคือผมหนีไมพนสินะ ผมกลืนน้ําลายแลว

เดินกลับมาใกลๆเตียง พลางคิดในใจวาถามันลุกขึ้นมาตอยเนี่ยจะหลบทาไหนดีถึงจะเท ผมมองลุนๆไปที่ไอเหนือ เหย มัน
ไมชักสีหนา ซ้ํายังลุกขึ้นมาพิงหมอนหันไปคุยกับภีมแตโดยดี เกิดอะไรขึ้นกับมึงง กูลอลวงแฟนมึงมานาในความคิดมึงอา

“ขอกูคุยกับไอนี่ตามลําพังหนอย” ผมกระพริบตาปริบๆ สวนไอภีมนี่ยิ้มนอยยิ้มใหญ มันพยักหนาอยางวางายแลวเดินจาก

ไป ไมวายที่จะกระซิบใสหูผม

“ลีลาพี่คงถูกใจพี่เหนือเคานะ” พองมึงตาย แมยายมึงหนีออกจากบาน ไอเด็กเวร!!!!!!!!!!!!!

“ทําไมตองชวยกู” น้ําเสียงเชี่ยเหนือเย็นชามาก มากเสียจนผมขนลุก
“หวะ วาไงนะ”
“ชวยกูทําไม กูไมตองการ” หะ หา ผมรูสึกช็อคไมนอย แตก็ยังใจดีสูเสือ พยายามทําเหมือนไมมีอะไรเกิดขึ้น
“กะ กูชวยอะไรมึง”
“เด็กเกษตรมันบอกวาคนที่ชื่อคินตามาขวางทางพวกมันกอนจะมาหากู”
“…”
“ชวยกูทําไม”
“…”
“มึงชอบกูรึไง”

“มึงชอบกูรึไง” อะ ไอสัดเหนือ มันถามคําถามนั้นออกมาไดยังไง เออออออออ เชี่ยเอย กูอยากจะตอบมึงอยางงี้จริงๆ แต

นิยายเรื่องนี้คงจะปดฉากลงดวยการที่วากูจะตองโดนฝาตีนผูชายแมนๆอยางมึงมาแพนกระบาลกูแหงซะ ไอเชี่ยเหนือ!

“มึงจะบาเหรอ กะกูเนี่ยนะจะชอบมึง มึงบารึเปลา” ใจเย็นโวยเชี่ยคิน มึงใจเย็น พยายามอยาทําเสียงใหมันสั่นมากเดี๋ยวไอ

เชี่ยเปลือยครึ่งทอนนี่มันจะจับไตมึงไดหมด ฮูวววววว

“กูไมไดโง” พองตาย แมยายมึงไปไถนา เอามีดมาแทงกูดีกวาถามึงจะพูดกับกูถึงขนาดนี้ ๆๆ ไมไดๆ ยังไงซะผมก็ไมยอมรับ

“โธเวย ไอสัด ผูชายอยางกูอะนะ จะไปชอบผูชายอยางมึง กูมีสาวในสตอกเพียบ และกูก็ไมไดชอบผูชายอะไรอยางนั้นดวย
คิดผิดคิดใหมซะนะ” ไดโปรดเลิกความคิดที่รูวากูชอบมึงเสียที

“ก็ดี” มันพูดเสียงเย็น เลื่อนถาดโจกที่ไอภีมมันถือมาใหเขามาวางไวบนตัก ทําไมใจผมมันกระตุกวูบแปลกๆวะ

“ถามึงชอบกูจริงๆ กูก็จะขอบอกมึงไวตรงนี้” เหนือตวัดสายตาคมๆมาหาผมจนผมสะดุงเล็กๆ พยายามเก็บอาการเอาไว
“กูไมมีวันชอบคนอยางมึงแนๆ ไมมีวัน” ผมรูสึกมือสั่นแปลกๆกับคําพูดของไอ

เหนือ ไมสั่นไดไงละเพราะมันกําลังทํารายจิดใจผมอยูนะ เฮอะ ใหตายเหอะ ถาเลือกไดผมจะไมมีวันไปรานเหลาในคืน

วันที่ไอเชี่ยภัทรอกหัก ใหผมไดแอบมองไอเวรนี่ไกลๆตอไป ไมตองเจ็บตองปวดกับคําพูดไรเยื่อใยแบบนี้ของมันยังจะดีซะ
กวา

“พะ พูดอะไรบาๆ ไอเหี้ยเอย” ผมเรียบเรียงคําพูดไมถูกเลยแฮะ พอเจอแบบนี้เขาไป

“กูกินเสร็จแลวกูจะไป” มันพูดสั้นๆ

“หวังวาตอไปนี้กูคงไมไดเจอะไดเจอกับคนอยางมึงอีก” ผมขมวดคิ้วมองดูหนาไอเหนือที่ทานโจกตออยางไมรูสึกรูสาอะไร
ใหตายสิ นี่มันเจ็บมากนะ ผมเดินเหมอลอยมายังหองเสื้อผาที่อยูขางๆ หยิบชุดนักศึกษาออกมา ลงบันไดไปเขาหองน้ําชั้น
ลาง ทํากิจกรรมทุกอยางเหมือนปกติแตใจผมไมปกติ คนที่ผมชอบมันนอนอยูขางบนนี่ก็ผิดปกติมากพอแลว หนําซ้ํามันยัง

พูดจาแบบนั้นใสผมอีก ก็ถูกแลวไมใชเหรอ มันจะไปรักษาน้ําใจใหกับคนที่มันเกลียดไดยังไงกัน ที่สําคัญมันไมรูจักผมเลย

ดวยซ้ํา ที่รูจักคือเปนคนที่เคยไปยุมยามกับแฟนมันก็เทานั้น ผมไมไดหวังอะไรมาตั้งแตแรกอยูแลว ดี จบแบบนี้ก็ดีเหมือน
กัน ผมจะไมยุงกับมันอีก ไมอะไรกับไอเหนืออีกตามที่มันตองการ สวนเรื่องใจ ใหตายยังไงผมก็ไมตัดใจหรอก ก็ผมมันบา

“อาวพี่คิน วันนี้ไปเรียนเหรอครับ” ภีมมันคงนึกวาวันเสารผมวางกระมัง

“อือ” ผมพยายามทําทุกอยางใหเปนปกติ
“มีเรียนแลป” ผมควากระเปาของตัวเองพลางหยิบกุญแจรถ ไมลืมที่จะควาอันหนึ่งใหไอภีม
“อยากขับบีเอ็มมะ”
“พี่ ขอมินิเหอะ!” ตามใจมัน ผมหยิบกุญแจรถมินิให
“ใหผมขับไมอะ”
“ไปสงไอเหนือมันดวย วันนี้ใหยืมรถ”
“พี่ไมไปสงเองอะ ผมไมไป ใจใครใจมันดูแลเองเดะ” อยาเสียงดังนักดิวะ! ถาคนขางบนมันเผลอไดยินขื้นมากูเนี่ยจะซวย
“คําสั่ง ไปสงมันซะ”
“เอา พี”่
“อยามาโวย กูจะไปเรียนสายแลวเนี่ย!” ยามสายๆของวันเสารหลังจากเรียนแลปเสร็จ ผมโทรนัดเอมี่
ออกมาเดินเที่ยวหางทันที จะกินเหลามันก็กลางวันเกินไปไมคลาสสิคอะ สําหรับผมอะนะ อยูกับคนอื่นบางแมงจะไดลืมไอ
เหนือไปซะบาง และที่ผมโทรหาเอมี่ ไมใชวาผมพิศวาสเธอ แตชื่อเธอในโทรศัพทผมเปนตัวอักษรแรกที่ผมเจอตางหากละ

“กระเปาใบนี้สวยนา คินจา ซื้อใหหนอยจิ” ผมที่เหมอๆอยูปรายตาไปมองกระเปาหนังสีน้ําตาล ก็สวยดี ราคา 24000

“เอาดิ” ผมหยิบบัตรเครดิตออกมาสงใหพนักงาน ผมรูวาผูหญิงพวกนี้มันไมไดรักอะไรผมจริงๆหรอก ยิ่งคิดก็ยิ่งตอกย้ําการ

มีปมของตัวเอง เอา ตัวเธอ อยากไดอะไรก็หยิบๆไปซะ กูจายเอง

“คูนี้ดวยนะ” อีกหมื่นหาเบาๆจา ผมพยักหนายิ้มๆ เชิญผลาญเงินยายกูตามสบาย

“คินนารักมากอะ เดี๋ยวคืนนี้เอจะไปอยูกับคินนะคา”
“ไมอานหนังสือสอบเหรอครับ”
“ไมเปนไร อานพรุงนี้ก็ได เหลืออีกวันนี่นา” จะๆๆๆ อยากเสียตัวนักก็เชิญเลย เดี๋ยวคินตาจัดใหหนักๆ

“คินนารักแบบนี้คอยดีหนอย เรื่องของยัยบัญชีคนนั้นเอยังไมลืมนา แตวันนี้คินนารักเอใหอภัย” ทาทางระริกระรี้ของเธอกับ

การที่เธอเอาหนาอกทรงดูมๆมาถูกับแขนผม ทําใหผมลืมไอเหนือขึ้นมาบางหนอยนึง ถาจะมีอารมณแตหัววันแบบนี้ คง
ตองจอดโรงแรมแถวนี้จัดใหเธอสักพัก ไอโฟนซอมเรียบรอย อํานาจเงินบันดาลทุกอยาง สั่น ผมรับทันทีเปนไอมิกที่โทรมา

“เออ”
“ไอแสรดดดด มาอานหนังสือ ไมงั้นกูถีบ”
“กูอานจบแลว ชอปปงแปบ” อันที่จริงไมใชกู เด็กกูตางหาก
“กูไมฟงอะไรทั้งนั้นเวย อีกยี่สิบนาทีมาหอสมุดกลางดวยนะ!”
“กูไมตองใหใครติวใหวอยยยย กูอานเองได”
“มึงสิที่จะตองมาติวใหก!ู เร็ว!” พอง เพื่อนที่ตองการความชวยเหลือที่ไหนมัน

ขูแบบนี้วา ผมเกาหัวขณะที่มองเอมี่ชอปปงจนลืมโลก ผมสงเอมี่ลงหนาหออยางดวน ดริฟตแคมรี่สีขาวอยางเร็วกลับเขา

มอ ถาผมติวใหไอมิกละก็จะเอาอะไรเปนสิ่งตอบแทนดีละ สาวมนุษยงามๆสักคนสองคนดีมั้ย ไอเชี่ยมิกมันกวางขวางกับ
สาวคณะนี้ครับ แตเหย มนุษยมันคณะแฟนเชี่ยเหนือ โอเคกูผานกูไมเอากูโคตรจะเข็ด งั้นก็สาววิศวะ ก็ถึกไปเนอะ งั้นคง
ตองขอ

สาวบริหารการจัดการนะแหละ รวยแซบ เพอเจออีกละ เอาละตอนนี้ถึงชั้นหกที่ๆไอเชี่ยมิกมันอยูแลว ดูนั่นมองเห็นไอฟลม

ไอภัทรนั่งอยูดวย ฟลมมันเครียดจัดโทรมไดอีก สวนไอภัทรใสแวนอานหนังสือแบบมาดนิ่งๆ ไอมิกกวักมือเรียกผมยิกๆ

“กวาจะมาไดนะมึง”
“งี้แหละ กูสาวเยอะ”
“เลามาเลยนะ”
“ไหนวาติวหนังสือไง” ไอเชี่ยมิก!
“พวกกูมันมีสกิลขั้นเทพอยูแลวเวย ไมพึ่งมึงหรอก บักหนาจืด”

ไอสัดฟลม ทาเครียดๆเมื่อกี้ของมึงหายไปไหนละ อัดไวในรูตูดรึไง มันอยากรูนักก็เลาใหพวกมันฟง พวกแมงถกเถียงกัน

ใหญเลยเปนประเด็นอันใหญเบอเรอ แทนที่พวกมึงจะมานั่งทองกระดูกใบหนากันนะเพื่อนนะ

“เปนกูกูจมถังเหลาตายหาไปละ” ไอภัทรบน
“แตมึงนี่แมนสัดนะ แมวาจะใจปลาซิวขี้ปอดก็เหอะ ทําไมไมบอกรักมันไปเลยเลา”
“หืมม กลานะมึง เชี่ยมิก กลานะ ใหกูบอกจริงๆนะเหรอ” เหนือมันพูดซะขนาดนั้นจะใหกูบอกรักมันอีกเหรอ! กูดานไมพอ

“สูตอไปเวย” ภัทรตบบาผม ผมกลืนน้ําลาย สูยังไงของมึง ชางแมงเหอะ เอาชีวิตใหรอดจากการสอบนี่ซะกอน ดีที่เพื่อนมัน

ชวนผมมาหองสมุดแฮะ ไมอยากนั้นผมคงพาเอมี่ขึ้นสวรรคประมาณหารอบแหงม เทพปะละ เสียการเรียนชิบหาย

“นองคิน พี่ซื้อมาฝากครับ”

พี่เกง ไมมายืนอยูตรงหัวโตะหวา ผมกับเพื่อนเงยหนาขึ้นมามองผูมาใหมอยางพรอมเพรียง อดีตเดือนมหาลัยหลอเทพสง

ยิ้มมาใหผม ผมยิ้มแหยๆใหพี่เคา หยิบกลองนมจืดกับขนมปงแซนวิชมา ไดขาววาหองสมุดเคาไมใหเอาของกินเขามานี่

“พี่อานอยูอีกมุม เห็นคินเครียดๆก็เลยไมกลาเขามาทักอะ” พี่เกงเกาหัว ทาทางเขินๆ

“ทานใหอรอยนะ สูๆ เดี๋ยวคืนนี้โทรหาครับ”
“แหะ ครับๆ” พี่เกงเดินจากไปแลว เพื่อนผมพูดตามกันใหญ
“เยอะนะมึง เยอะนะ” สัดฟลมครับ
“ดีที่ไอพีทไมอยูแถวนี้” ภัทรกระซิบ
“แมงถามถึงมึงจากกูทุกวัน กูจะบาตาย แลวมึงไปบอกใหมันมาติวใหกูทําไม กูลุกหนีจากมันไมไดเลยนะ บังคับกูชิบหาย”
“ดีไง มันจะไดติดใจมึง แทนที่จะติดใจกู” พีทภัทร แหม เกไกสไลเดอรสวนสยามพารากอน

“คิน ติวอยูนี่เองเหรอ ติวดวยดิ” ถามึงจะตายยากขนาดนี้นะพีททททททททททททททททท เพื่อนผมนี่อึ้งกันใหญ ไอพีทเออ

ไมไดรูเรื่องรูราวอะไรที่เขาคุยกันเลย มันมายืนแทนที่พี่เกงเมื่อตะกี้

“ไดๆ นั่งขางภัทรเลยครับ”

ผมอึ้งๆยิ้มๆ สวนไอภัทรนี่จะฆาผมอยูแลว หลังจากนั้นก็ไมมีใครคุยไรตอ จะมีคุยขึ้นมาบางเรือ่ งเนื้อหาที่จะสอบนั่นแหละ

โอยเยอะเนอะ แตโชคดีที่ผมอานจบไปตั้งรอบนึงแลว รับรองจําไดแมน แหะๆ รอบนึงเองนี่แหละครับ เวลาก็ลวงเลยไปจน
ถึงตอนเย็น ผมกับเพื่อนรวมคณะอีกหลายคนลงไปกินของวางขางลางหอสมุด ทุกคนลงความเห็นวาไมกินขาวเย็น อะไร
จะ
ซีเรียสจริงจังกับชีวิตขนาดนั้น สองทุมกวาแลว ทุกคนยังขะมักเขมนอยูกับกองชีทกองโตเทาภูเขาฟูจิ กูเบื่อและกูก็งวงมาก
แลวนะสาด ออกไปจากที่นี่เหอะ หนังตาผมเริ่มจะปดเพราะเมื่อตะกี้กินขนมปงเขาไปเยอะมากแถมดวยชานมปนแบบแซบ

จนแนนพุง โคตรงวงอะ สงสัยคงตองขอตัวบอกเพื่อนวาจะกลับบานแลว เออเวย ลืมโทรไปเช็คเรื่องไอเหนือจากไอภีมแฮะ

มันไปสงอะไรกันถึงไหน ผมขอตัวลงมาคุยโทรศัพทริมระเบียงที่มีลมพัดยามเย็นสบายที่ชั้นสาม โทรไปสักพักไอภีมก็รับ

“พี่คิน วาไงพี่”
“เออ เหนือมันเปนไงบาง” ไอเด็กเชี่ยนี่มันตองลออีกแนๆ
“ก็ดีอะพี่ หลอดี แมงเทสัดอะ”
“เดี๋ยวกูเตะ”

“ฮาๆๆๆ ลอเลน พี่เคาหายดีแลว ผมกับพี่เหนืออยูหองสมุดชั้นสามอะครับ พวกพี่ปสองกับพี่เหนือมาติวแคลให โคตรดีอะ”

อะจึ๋ย ชั้นสาม ทําไมกูเดินผานพวกที่อานหนังสือมาตะกี้ไมเจอวะเหยยยยยยยยยยยยยย

“แนะๆ เปนหวงอะดิ เปนหวงทําไมไมโทรหาพี่เคาอะ” โทรไปใหมันดาแมกูเหรอครับควยภีม

“หรือจะใหผมเอานี่ใหพี่แกคุย พี่เหนือครับ”
“ถามึงทํา กูฟองยายกูอะ เอาสิ” เจาของทุนของมึงเลยนะภีม มึงกลาอะปาว
“โหยพี่ ลอเลน พี่เหนือไมอยูแถวนี้หรอก ออกไปที่ระเบียงตะกี้”
“ออเหรอ เออๆ” ระเบียง ระเบียงไหนของมัน ระเบียง ระเบียง

เหยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ควันบุหรี่ลอยขโมงมาจากทางดานขวา ผมถือไอโฟนคางหันมาหาตนเหตุของควันชาๆ ชัดเลยมึง

เอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มึงมายืนอยูตรงนี้ตั้งแตเมื่อไหร เชี่ยเหนือ!!! ผมกดวางสายทันที พยายามทําตัวปกติ
สุดชีวิต

“ตรงนี้เคาไมใหสูบ” หวังวามึงจะไมไดยินที่กูคุยนะ เอเมน

“เรื่องของกู” คําพูดมันชางนาเอาเทาไปจอดแนบปากมันจริงๆ หนามันดูดีจากเมื่อเชาขึ้นมากแลว คงจะหายเปนปลิดทิ้ง
“อือฮึ งั้นกูไปละ” อยูไปใยละครับ
“เดี๋ยว” ไอเหนือเรียกผมเอาไว เรียกกูไวทําไมวะ
“กูไมชอบเปนหนี้บุญคุณใคร” มันนิ่งอยูนานกวามันจะเปดปากพูด
“มึงชวยกูสองครั้งทั้งๆที่กูไมไดขอ”

“หมะ ไมเปนไรเวย” ผมพูดสั้นๆ บรรยากาศชางเปนใจ ลมเย็นๆริมระเบียงเงียบๆ มีแตผมกับมันแคสองคน บางทีกูก็

เขินนน มันไมพูดอะไรตอ เดินไปจากที่ๆผมยืนอยูชาๆ
“ตามมาดิ” มันพูด ผมกลืนน้ําลายและกระพริบตาปริบๆ
“จะเลี้ยงขาว” อุบระ!!!!!!!!!!!!!!!

ผมกําลังเดินตามหลังสูงๆของไอเหนือไปยังขัดๆเขินๆ แตแนนอนผมไมยอมแสดงทาทีใหมันเห็นหรอกวาผมเขินจะตายหา
มันรอผมกลับขึ้นไปยังชั้นหกแปบเพื่อที่จะเอากระเปากับชีท สวนมันรออยูชั้นหนึ่ง ผมรูสึกแปลกๆแฮะ มันใชที่ไหนกันเลาที่
คนอยางไอเหนือมันจะมารอผมทํานูนทํานี่อะ นี่มันเหมือนฝนเลยเวยเหย โอเค แมวาผมกับมันอาจจะไดกินขาวครั้งนี้ดวย

กันเปนแรกและก็ครั้งสุดทาย ขอใหคนอยางผมมีความสุขสักเล็กสักนอยไดมั้ยละ ผมกําลังงงๆวาจะไปรถผมหรือรถมัน แต

ไอเชี่ยเหนือก็เดินนําผมไปยังฮอนดาซิตี้สีขาวของมันแลว ผมรูวามันใชคันนี้ แถมยังจําปายทะเบียนรถไดดวยนะไมอยาก
เซด กูกําลังจะไดนั่งขางๆมันไปกินขาวโวย!!!! โอย มีความสุขสุดๆ

“ขึ้นมาไดแลว อยาชา” จะ พอเจาประคุณ มึงจะตมยําทําแกงอะไรกับกูก็ตามใจเถอะ ผมคอยๆขึ้นไปนั่งเงียบๆบนที่นั่งขาง

คนขับ มือผมกอดกระเปากับชีทแนนดวยทาทีฝนๆยังไงไมรูใหตายเหอะ เทตรงไหนวะเนี่ยไอคินตา นี่ไมใชมึงเลยนะเวย!

“อยากกินไร” มันถาม สตารทรถแตยังไมออกรถ เหนือมันกําลังมองผมดวยสายตาวางเปลา สวนผมนะเหรอ พยายามเก็บ

อาการอยู อันที่จริงก็เพิ่งทานของวางเขาไปตั้งเยอะตั้งแยะ ไมคอยหิวเทาไหรเลยเหอะ

“ตามใจมึง”

มึงเปนคนเลี้ยงนี่ เหนือไมพูดอะไรอีก มันออกตัวเลี้ยวไปทางฝงหลังมอ ชวงนี้รถเงียบเมื่อหางออกมาจากตัวหองสมุดแลวว

ผมกลืนน้ําลาย เกร็งตัวไปหมด อยูในรถกับไอเชี่ยเหนือสองตอสอง ตายละเหวย ไมนึกไมฝน เคยไดแตมองรถคันนี้อยู
หางๆเวลามันจอดอยูที่ไหน แตตอนนี้ไดมานั่งตรงที่ๆเคยฝน โอยเชี่ยคิน มึงเปนเอามากนะ เหนือเลี้ยวเขารานอาหารอีสาน
ไมคอย

หรูรานหนึ่งแตบรรยากาศดีเคยขับรถผานแตไมเคยกินรานนี้ ผมลงจากรถเงียบๆเดินตามหลังสูงของมันไป นึกภาพสมตําที่

มันจะสั่งผมก็รูสึกอยากจะขยอนขนมปงที่เพิ่งกินเขาไปออกมาจัง แตชางมันเหอะ มันอยากกินก็ตองตามมันนี่ เหนือทิ้งตัว
นั่งลงฝงตรงขาม ผมนั่งอีกฝง ยังเขินไมหาย พยายามไมมองหนาหลอๆแตเย็นชาจืดชืดของมัน พยายามไมมองๆๆ
พยายามๆ

“สั่งดิ อยากกินไร” มันแทบจะโยนเมนูมาใหผมเลยครับ ไอสัด ทํางี้มาตอยกับกูเลยดีกวามา ผมเบะปากใสไอหาเหนือ

กอนที่จะไลสายตาดูเมนูของราน
“ตมแซบกระดูกหมู ยําหมูยอ ตําไทยไมเผ็ดจานนึง ตับหวานดวยนะครับ ขอลาบปลา สมปลาชะโดปง และก็ขนมจีนชุดนึง
ตําลาวไมเผ็ดดวยอีกจาน ตําถั่วดวยนะครับ พี่ ขอไฮเนเกนขวดดวย แตงครับ” เห็นอะไรมันก็นากินไปหมด ผมสั่งไปตามที่

ทานเห็นนั่นแหละครับ ไอเหนือมันเปดเมนูไมทันไร พอผมพูดจบมันก็ปดลง ทาทางไมสบอารมณหนอยๆ ก็มึงบอกอยาก

กินไรใหกูสั่งกูก็สั่งไปหมดเทาที่กูอยากกินอะ

“มึงจะเลี้ยงคนทั้งรานเลยรึไง สั่งมาเยอะขนาดนั้น”
“ทําไม ไมมีเงินเลี้ยงกูเหรอ”

ผมพูดจากวนเกิบใสไอเหนือ มันไมพูดอะไรอีกกก มองออกไปขางนอกแทน รับลมเย็นๆที่ตีเขามา ระหวางรออาหารมา ผม

แอบมองใบหนาดานขางของไอเหนือไปเรื่อยๆอยางเนียนๆมากที่สุดไมใหมันจับได คือมองแลวก็มองไปทางอื่นแลวก็มอง
อีก ไรประมาณนี้อะ ทาทางมันยิ่งฉลาดๆอยู แตรูไวซะวาผมอะฉลาดกวา ฮาๆๆๆ มึงไมมีทางรูวากูคิดไงกับมึง ไมมีทาง
แนๆ

“มองหนากูทําไม” หะ หา! อะ ไอสัดเหนือมันรู บักงัวดง มึงรูไดอยางไร มั่วชิบหาย มึงมั่วรึเปลาวา!

“บา ใครมองมึง ไอสัด แมงชอบมั่วนะมึง” โอเค ๆ กูจะไมแอบมองมึงอีกละ

ไอหมาเหนือหลอนิดหลอหนอยแคนี้มองก็ไมได กูมองสาวเชียรเบียรก็ไดเวย อึ๋มดี อาหารมาทีละอยางและบนโตะระหวาง

ผมกับมันก็ไมมีใครคุยไรกัน จากคําบอกเลาของไอภีมถาพี่เหนือของมันไมสนิทใจกับใครงางปากยังไงก็ไมมีวันจะชวนคุย
สวนผมนะเหรอ แมผมจะเปนเด็กมีปญหาหนอยๆแตผมก็มองโลกในแงดีใชได ชอบชวนคุยกับคนนั้นคนนี้ อัธยาศัยดีจะวา

งั้นก็ถูก แตสําหรับไอคนนี้ เหมือนจะเปนขอยกเวน ไมเขาใจตัวเองเหมือนกัน แซบเวยเหยอาหาร! ผมเจริญอาหารมากเปน

พิเศษวันนี้ อวนไดอีกแนๆหลังจากวันนี้ไป ขี้เกียจไปฟตเนสชะมัด แตเพราะสาวผมก็ตองออกกําลังกายใหหุนมันเฟรม ผม
จะมีสาวเยอะไปทําไมกันนะ อาจเพราะผมคิดวามันจะชวยเติมเต็มความอบอุนที่หายไปของผมได หลังจากที่เคทคุยกับผม

วันนั้นก็ไมมีอะไรเกิดขึ้นอีกเลย ผมคุยกับยายทุกคืนยายบอกวาเคทไปตามชายคนนั้นอีกแลว วันกอนก็เพิ่งจะมีเรื่องมากับ

ผูหญิงของผูชายคนนั้น จนยายจะเปนลมเพราะชื่อเสียงที่สะสมมานานของยายกําลังจะปนปเพราะลูกสาว เฮอออออออ

“ครับหงส” เสียงไอเหนือรับโทรศัพท ผมทําเปนไมสนใจแตหูผมมันไดยินเองอยูดีอะ

“อยูขางนอก กับคินตา” โอวแมเจา ชื่อผม ชื่อผมออกมาจากปากมันแบบดีๆ โอยๆๆๆๆ หลับฝนดีแลวคืนนี้ ฟนนาเล!

“เราคุยกันรูเรื่องแลวนะ ปลอยเหนือไป อยามายุงเกี่ยวกันอีก ลากอนครับ” อูยยยยยยย นี่มันหมายความวายังไงกันละนี่

หงสถิงถูกทิ้งแลวงั้นเหรอ อะไรหวา อาทิตยกอนยังดีกันอยูเลย

“อยากเสือกเหรอวะ” พองงงงงงงงงงงงงง ดากูขนาดนี้อยาใหกูเกิดมาเลยเหอะ ผมสายหนายิก ลงมือกินขาวตออยาง

แซบๆ
“กูถามไรมึงอยางดิ” คําพูดเรียบๆของไอเหนือ ทําใหผมเงยหนารอฟง
“มึงมีอะไรกับหงสจริงๆใชมั้ย”
“อะแฮมๆ เรื่องนี้” มันจะถามใหตัวเองช้ําใจไปทําไมวะ ผมเองก็ไมอยากจะตอบเทาไหร ไมอยากตอกย้ําเรื่องนี้กับไอเหนือ

“ตอบกูมา กูทําใจไดตั้งนานแลว” เหรออออออออออออออออออ พอเจาประคุณ เมื่อวานกูยังหิ้วปกมึงไปนอนอยูเลย อาจ

เพราะสายตาที่สงมาของไอเหนือ ทําใหผมรูสึกอยากจะคุยเปดอกแบบลูกผูชาย

“ถิงถิง เอย หงสมารอกูที่คณะ และก็บอกวาอยากมีอะไรกับกู เขาบอกเขารอนเงินอยากไดเงินมากๆ กูก็ไมรูจะตอบวายังไง

และกูก็ไมรูจริงๆนะโวยวาเขามีแฟนแลวอะ กูก็นะเหี้ยอยูแลวก็เลย”

“มึงคงจะพูดจริง” มันยกแกวเบียรขึ้นดื่มจนเกือบหมด ทําใจไดแลวจริงๆนะมึง อยามาฮงมาเฮิรทอะไรตอนนี้นะวอย มีสอบ

“กูไมยอมถูกหลอกงายๆหรอก” เหรอครับ วันนั้นมึงตอยกูเพื่อ ไอสัด มึงเชื่อเมียมึงเองไมใชรึไง
“เขาหลอกมา กูหลอกเขาตอบ กูเบื่อเลยเขี่ยทิ้งไปแลว” อยาบอกนะวามึงตอยกูฟรีๆ! มึงทําเปนโกรธ ทั้งที่รูอยูแลวงั้นเหรอ
“ก็มึงมันนาหมั่นไส ทําตัวรวย อวดรถไปเรื่อย”
“มึงรูจักกูดวย”

“เพื่อนกูมันปลื้มมึง” มึงหมายถึงไอพวกสามแยกปากหมาชอบเหาหอนแซวชาวบานนั่น แตสาวๆทันตะก็กรี๊ดเหนือ วิศวะ

โยธาอยูเยอะมากเหมือนกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

“มึงอิ่มรึยัง กูจะไดกลับไปอานหนังสือ” เหนือควงกุญแจรถมันไปมา พองกดดันกูแบบสัดๆ กูยังไมอิ่มเลย ผมกินอีกคําสอง

คําจึงพยักหนาบอกมันวาอิ่มแลว

“คิน” ไผเอิ้นกู ผมหันหัวไปตามเสียงเรียก พี่เกงพรอมพวกพองชาวแพทยศาสตรปสาม มาทําอะไรในรานอาหารอีสานยาม

วิกาล ซ้ํายังเห็นผมอยูกับไอเหนือ หนุมหลออันดับตนๆของมออีกตางหาก!!!! ผมกําลังจะตาย

“ไมไดติวกับเพื่อนแลวเหรอครับ” ถอยคําที่ผมเคยโกหกตอแหลพี่เคาตางๆนาๆลอยเขามาในหูผม ผมโสดครับ ผมไมไดคุย

กับใครเลยจริงๆนะ พี่ดีกับผมที่สุด ผมอยากมีพี่ชายแบบพี่จงั คิดถึงไมไดคุยกันตั้งนาน พี่เกงผมอยากดูหนังพาไปดูหนอย

หมผาดวยนะครับคินเปนหวง พี่อยาหักโหมอานหนังสือดิ รีบกลับมามอไดแลวไมอยากกินขาวคนเดียว อีทีซี ถาผมพูดคํา

เหลานี้กับคุณ คุณจะคิดวาผมมีใจมั้ย ไอเชี่ยคิน มึงกําลังสรางปญหาใหกับตัวเอง

“แลวนั่น ใครเหรอครับ” พวกที่ผมคั่วอยู

ดวยไมมีใครรูวาผมคุยกับคนอื่นอยู พวกนี้หลอกงายเชื่อฟงแตคําพูดผม คนอื่นเตือนก็ไมฟง ผมบอกกับทั้งผูชายและผูหญิง

วาผมไมมีใครทั้งนั้น มีแตเคาคนเดียว ราวกับกําลังคบหาดูใจกันแตมันไมใช ผมหลอกคนอื่น ผมโกหกไปทั่ว ผมมันเลว
“ออ นี่คือ” คนที่ผมชอบมาตลอดสองปครับ
“ผมเปนเพื่อนมัน” ขะ ขอบใจมึงมากที่ชวยกูเวย ไอเหนือ
“เพื่อนเหรอครับ” พี่หมอเกงอยาเพิ่งมาฉลาดอะไรตอนนี้ไดมั้ย
“……….”
“แนเหรอครับ” เซาซี้กูจังวะ!
“ครับ!” ไมไดการแลว ผมเริ่มมองเห็นขอเสียของความสัมพันธอันหลากหลาย

กับทุกเพศของผม ผมมองไอเหนือ คนที่ผมชอบเพียงคนเดียว แมวามันจะไมไดชอบผมตอบก็ตาม แตอยางนอย ผมก็ไม

ควรจะทําแบบนี้นี่ ไอความสัมพันธกับคนมากหนาหลายตานั่นมันใหความสุขกับผมจริงๆเหรอ ผมเกลียดความรูสึกแบบนี้
จังวะ

“ทานใหอรอยนะครับนองคิน” พี่เกงพูดเสียงเย็น กอนที่จะเดินจากไป ผมลุกขึ้นดึงแขนพี่เกงเอาไว

“วาไงครับ” เอาวะ ตอหนาธารกํานัลคณะแพทยสามคนกับวิศวะคนนึงนี่แหละวะ
“ผมไมไดชอบพี่ครับ” ผมตัดสินใจพูดออกไปอยางรวดเร็ว

“ผมขอโทษ” ตอยกูเลยก็ได กูยอม สรรพสิ่งรอบตัวผมเงียบงัน แมจะมีเพลงคนบานเดียวกันดังกระหึ่มในรานก็ตาม แตก็

ไมไดทําใหทุกคนที่อยูรอบตัวผมครึกครื้นขึ้นมาเลย พี่เกงอึ้ง พี่เคากระพริบตาชาๆ แตก็มองผมดวยสายตาไมเขาใจ

“อะไรนะ”

“ที่ผานมาผมหลอกพี่ ผมขอโทษครับ” ผมใหความหวังแบบขั้นเทพจริงๆ และพี่แกก็ไมไดโดนคนเดียวซะดวย สมควรหยุด

ไดแลว มึงจะมาคิดไดอะไรตอนนี้ มึงบาปะคิน

“หมายความวา” พี่เกงคงจะงงกับเรื่องที่เกิดมาก

“คินตาหลอกพี่มาตลอดเลยเหรอครับ หลอกใหพี่เชื่อวาคินตาเองก็คิดเหมือนพี่ อยางนั้นใชไหม” พี่เกงปะติดปะตอเรื่องราว

ไดเร็วดี ผมเสียใจ ผมไมรูจะพูดอะไรตอ

“เพราะไอเถื่อนนี่นะเหรอ” พี่เกงพาดพิงไปถึงเหนือ ที่นั่งอยูที่เดิม หนาตานิ่งเฉย

“ตลอดมาคินไมไดมีทาทีจะบอกอะไรกับพี่เลย พอมาอยูกับเจาหมอนี่ คินก็พูดแบบนี้ พี่คิดอยางอื่นไมไดแลวนะ”

“คือวา” สาเหตุมันก็ไมใชเพราะไอเหนือทั้งหมดหรอกพี่ โวย ผมจะพูดยังไงดีอะ ผมแอบเห็นพี่เกงน้ําตารื้น แมวามันจะทํา

ทาไมไหลออกมาก็ตาม ผมขอโทษ

“ขอใหมีความสุขครับ”
พูดจบพี่แกก็หายออกไปจากราน ทิ้งใหผมยืนทอดถอนใจอยางไมรูจะพูดยังไงตอ ผมทรุดตัวลงนั่งที่เดิม ขณะที่ไอเหนือ
กําลังจัดการเรื่องคาอาหาร มันก็ไมพูดอะไรเลยเชนกัน จนกระทั่ง ผมขึ้นไปนั่งบนเบาะขางคนขับในรถมันนั่นแหละ

“กูพอจะเดาๆเรื่องได” มันพูดอยางนั้น

“มึงนี่เลวชะมัดเลยนะ” ขอบคุณที่ทําใหกูเจ็บไดตลอด ไอเหนือ สอบมิดเทอมผานไป พรอมๆกับการที่ผมเริ่มเคลียรคนที่เขา

มาในชีวิตผมไปทีละคนสองคน บางคนจบดวยน้ําตา บางคนตบหนาผม บางคนไมคุยกับผมอีกเลย ผมสมควรโดน ผาน
ชวงสอบมาหนึ่งอาทิตยชีวิตผมมีแตเพื่อนสามคน ไอภีมและก็ยายไมมีใครคนอื่น ไมมีผูหญิงมานอนกกตอนกลางคืนไม
ตองหนี

สายผูชายตอนโทรมาดึกๆหรือรับโทรศัพทใครอีก ไมมี ไมมีเลยสักคนเดียว ผมเลือกแลว เหนือมองผมเปนคนไมดีไปโดย

ปริยาย จากที่เคยเกลียดอยูแลว มันกลับเกลียดผมมากกวาเดิมเสียจนไมอยากแมแตจะมองหนา ถาพี่เกงไมเขามาในราน
อา หารวันนั้นผมกับมันอาจคุยกันไดดีขึ้น แตผมก็คงจะไมมีวันคิดไดวาผมไมควรทําอะไรกับใจคนอื่นแบบนี้ ดีแลวละที่เปน

แบบนี้ อาจเปนเพราะผมมีความรักกระมัง ความรักที่อยากจะทุมเทใหกับใครคนหนึ่งเพียงคนเดียวแบบที่ไมทําใหใครที่ไมรู

เรื่องดวยตองมาเจ็บปวดเพราะถูกผมหลอก ผมทําถูกแลวใชมั้ย มันไมไดงายอยางที่คุณคิด ผมตองทนฟงเสียงผูหญิง
รองไหในโทรศัพท คําบอกเลาจากเพื่อนของชายที่ผมเคยใหความหวังวาตอนนี้เขาคนนั้นกําลังกินเหลาและเมาอยางหนัก
ผมพูดกับ

เขาตรงๆ เขาจะไดเจ็บหนักแบบครั้งเดียวจอด การกระทําของผมในครัง้ นี้แนนอนผมอาจจะไดรับผลกรรมตามมาไมวันใดก็

วันหนึ่ง แตใครจะรูวาตอนนี้ผมไดรับแลว จากคนที่ผมรักมานานแตมันกลับเกลียดผมเพราะวาผมไปทําใหคนอื่นตองเจ็บ
แตเชื่อไหม สําหรับผมแลว มันจะคิดยังไงกับผมก็ชาง ยังไงซะผมก็ยังรักมันอยูดี แมวาไมกี่วันกอนผมจะเห็นมันควง
เด็กบัญ

ชีอินเตอร ผมไมมีสิทธิ์จะไปวาอะไร ขอมองมันอยูหางๆแบบนี้ คอยฟงความเปนไปจากปากไอภีม แคนี้ผมก็มีความสุขแลว

ลึกๆแลวผมกําลังรอ สักวันหนึ่งที่มันจะหายเกลียดผมและใหโอกาสผมไดทุมเทกับรักครั้งนีส้ ักครั้ง มันจะมีวนั นั้นมั้ย โปก!

“เหมอหาพระแสงของาว” ไอเชี่ยฟลม กูเจ็บ!

“ไอสัดคินตามันก็เหมอหาผัวมันนะแหละ” ไอเชี่ยภัทร
“ปใหมทั้งทีสัดคินทําไมมึงลากพวกกูมารานนี้วะ ปกติมึงนั่งแตรานหรูๆไมใชรึไง”
“เรื่องของกูนา” ผมตัดบท
“กินๆไปละกันอยาบน กูเลี้ยงแลวเสือกจะเรื่องมากอีกนะ”
“โอยยยย ไมเห็นตองถามเลย โนนไง วิศวะโยธาเดินมาโนนแลว” ไอมิกรูทันแฮะ
“ชูวววว เงียบๆไว เดี๋ยวสัดเหนือเห็น”
“ไมตองหามใหยาก มันเห็นแลว” จริงอยางที่มิกมันบอก เหนือมันหันมาหาผมแลวมันก็หันไปทางอื่น พวกมันนั่งโตะอยูตั้ง
ไกล เตรียมพรอมสั่งของมึนเมาไดทุกเมื่อ หลังจากเหตุการณที่รานอาหารอีสาน เกือบเดือนแลวครับที่ผมไมไดพูดอะไรกับ

เชี่ยเหนือเลยแมแตคําเดียว ไมมีการทักทายปราศรัย ไมมีอะไรเลย มีแตผมฝายเดียวที่คอยถามเรื่องเกี่ยวกับตัวมันผานเชี่ย

ภีมนั่นแหละ จะไปหวังอะไรใหคนอยางมันมาถามถึงผม ถามีวันนั้น หิมะคงตกหนักในเมืองไทยไปแลวละ

“ตอนนี้มึงก็โสดแบบใสปงๆแลว มึงเอาไงตอวะ” ไอภัทรครับ

“อุตสาหเลิกกับกิ๊กทุกคนเพื่อเหนือนทีสุดหลอ แมมึงจะดูโงๆนะเวยไอคิน แตกูขอชาบูๆใหกับความรักของมึงจริงๆ”
“เทใชมั้ยละ” ผมอดภูมิใจไมได แมจะไมไดทําหาอะไรกับความรักครั้งนี้ก็เหอะ แตก็สุขใจที่ไดมีรักอะนะ
“ไมอะ” มิกปฏิเสธ ฮวย มึงทํากูลอยแลวเหยียบกูจม

“ถามันไมมีวี่แวววาจะสมหวัง มึงจะรักไปทําไมวะ สูไปหาคนที่เคารักมึงไมดีกวาเหรอ” กูก็เคยพยายามทํานะเวย ไมใชกูไม

ทําอะไรเลย แตกูทําไมได กูก็ไมเขาใจตัวเองเหมือนกัน

“ความรักจะชนะทุกสิ่ง” ไอเชี่ยฟลมแมงเริ่มเพอมากกวาผมอีกนะ ดูหนามันสิ กึ่มๆแดงๆจะอวกแลวมั้งนั่น

“กูเชื่อวาสักวันมันจะชนะใจไอเหนือได เพราะรักของมันมีมากกวาความเกลียด และก็เพราะรักที่เหนือกวาอะไรๆทั้งหมด

มันจะตองไดใจไอเหนือมาครองแนๆ สักวันๆ คอยดู ฮึกกกก”

ไอสัดนี่มันตองแดกอะไรผิดสําแดงเขาไปแนๆ ถึงพูดจาไดตลกแดกน้ําเนาสิ้นดีขนาดนี้ แตเชื่อมั้ย ผมแอบยิ้มราวกับคําพูด

ของไอฟลมมันกลายเปนกําลังใจอะไรสักอยางหนึ่ง รักที่เหนือกวาอะไรทั้งหมดจะชนะทุกอยางงั้นเหรอวะ ชนะใจไอเหนือ

ไดอยางนั้นเหรอ ใหตายยังไงผมก็คิดวามันไมนาเชื่อ ผมลอบมองไปยังตนเหตุที่ผมมากินรานนี้ตอนนี้มันกําลังจะขึ้นเวทีมัน

เลนกีตารที่มันทําเปนจอบอยู ไอภีมบอกมาผมก็เลยมา พยายามทําใหมันเปนเรื่องบังเอิญมากที่สุด ผมมันบาผมบอกคุณ
แลว

“จะใหเธอจนกวาเธอจะรับ บอกรักเธอจนกวาเธอนั้นจะยอม เธอคือความสุขของฉัน ถาเธอไมรับมันใหฉันเริ่มตนอีกกี่ครั้งก็

พรอม หากสุดทายเธอไมเปลี่ยนใจ ไมเปนไรใจฉันก็ไมยอม เพื่อรอใหฉันหยุดหัวใจ ก็คงตองใหโลกหยุดหมุนไปกอน” ถามึง
กับเพื่อนจะเลนเพลงที่ตรงกับสถานการณในชีวิตกูขนาดนี้นะ! ลองดูอีกสักครั้งจะเปนไรไป

7
วันหยุดปใหมผานพนไปอยางรวดเร็ว กลับเขาสูเทศกาลการเรียน วันหยุดผมเดินทางไปหายายที่ภูเก็ตโดยไมเจอแมแตเงา
ของเคท แปลกที่ผมสดใสขึ้นเปนกองหลังจากเคลียรปญหาเรื่องความสัมพันธของผมออกไปทั้งหมด ยายยังชมเปาะเลยนะ
วาผมแอบยายไปทําหนามารึเปลา ทําไมหลานยายหลอขึ้นตั้งเยอะ อันที่จริงผมก็ไมไดทําอะไร วันๆก็อยูแตกับเพื่อน เหลา

และก็ตํารา วันนี้ผมมีเรียนตอนเชาอีกเชนเคย ผมขับรถไปตามทางผานปากซอยที่มีพวกเกษตรเถื่อนๆกับเทคโนมันมาสุม

หัวกันอยู โคตรอันตรายเลยแฮะ ออ ลืมบอกไปวาวันหยุดผมสั่งใหคนมาขนรถกลับไปใชเวลาอยูนานทีเดียว ตอนนี้รถผม
เหลือแคสองคันคือBMW M3 Coupeสีขาวกับโยตาแคมรี่แคนั้น ใชชีวิตเหมือนเพลยบอยกลับใจแตสาเหตุกลับไมใชเพราะ
ผูหญิง

“ถึงไหนแลวสาดดดดดดด อีกสิบนาทีอาจารยจะมาแลวนะ” ไอภัทรเสียงดังมาตามสาย

“ใกลแลวๆ รถติดอะ” ชวงเขาใกลเวลาแปดโมงครึ่งนี่ติดดีจังเลยแฮะ กูอยากจะมีเวทมนตร แหวกรถออกใหกูขับแบบวีไอพี

ชิ้งๆเสียจริง ผมมองเพลินๆดูรถราไปที่สวนมา ที่ตามตูดมันอยู หรือที่กําลังตามตูดผมไปเรื่อย เห็นฮอนดาซิตี้ของไอเหนือ
ชะแวบมาใหเห็น มันคงกําลังขับไปตีกวิศวะอะแหละ แอบเห็นคนขับแปบนึงวันนี้มันใสชอปสีน้ําเงิน ขางในเปนเสื้อยืดคอ

วีเรียกเลือด และแวนกันแดด แสรดดดดดดดด ทําตัวหลอไปไหน ก็ใชเซ มึงโสดแลวนี่ ทําตัวดีสาวจะไดติดใชมะ โด! แขง

กันปะละ รับรองกูชนะมึงเห็นๆเรื่องสาวไมอยากเซด แคกูไมอยากจะทําเฉยๆหรอกเฟรย ผมนั่งเรียนอยางงวงๆมึนๆเพราะ

ขับรถจากภูเก็ตมามหาวิทยาลัยเองเหนื่อยสัดๆ อันที่จริงนั่งเครื่องก็จบไมนาทําเปนซาสขับรถไปเองเลยแฮะ ครอก!รูสึกอีก

ทีตอนที่ขาไอเชี่ยมิกกับไอเชี่ยฟลม ไมใชขาสิ ตีนเลยแหละ พวกมันสะกิดผมยิกๆบนหนาขา

“ไปแดกขาวไดแลว” มันลุกขึ้นมาเกาหัวอยางมึนๆ อยากกลับไปนอนหลับอยูบานจัง กูงวง จะใหกูเรียนอะไรกันนักกันหนา

“ไปไหนอะ” ทุกคนมารวมที่ฟอรจูนเนอรของเชี่ยฟลม เพราะตอนบายมีเรียนตอ เลยจอดรถไวที่คณะเหมือนเดิม
“โรงอาหารกลางดิ สาวเยอะแสรดๆ”

“เฮยยยย ไมไป วุนวาย” ผมปฏิเสธเสียงลั่น เกิดเจอคูขาเกาๆขึ้นมาทําไง กูจะไมโดนน้ําแดงสาดใสหนาเหรอ คือโรงอาหาร

กลางนี่คนมันเยอะมากๆอะครับ และก็มีเกือบทุกๆคณะที่มากินขาวกัน ไอผมมันคนเคยกวางขวางถาไปกินที่นั่นอยางต่ําก็
มีหนึ่งคนละวะที่เปนโจทกเกา คิดแลวก็อยากจะตบหัวตัวเองเสียจริง มึงไปสรางเรื่องอะไรไวตั้งเยอะตั้งแยะทํา
มายยยยยยยย

“แตกูเปนคนขับ” ไอฟลมพูดไดอยางนาถีบมาก ฝากไวกอนเหอะมึง คราวหลังมึงเมาก็ไมตามไปเก็บศพมึงจริงๆดวย บักงัว

เสียงดังวุนวายเพราะเวลาเที่ยงเปะๆ ไอผมนี่นั่งเซ็งเทาคางบนโตะรอเพื่อนไปซื้อขาวมากิน ไมอยากลุกไปไหนเลยใหตาย

เหอะ ชีวิตผมเปนบางกรณีที่ผมอาจจะติดหรูบางไรบาง โรงอาหารกลางนี่หนึ่งปมาแคสองหนเองนะจะบอก สวนใหญเวลา

เที่ยงๆก็หายไปกินขาวรานหรูๆราคาอยางต่ําจานละรอยยี่สิบแถวรอบมอกับเด็กเสียมากกวา
“พี่คินนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” ใครเรียกกูหนอ แอบดีใจนิดๆที่เปนเสียงผูชาย ไมใชวาผมนิยมชมชอบแตเพศชาย
หรอกนะครับ แตไมเคยมีกิ๊กชายที่เด็กกวาตางหาก

“ไอภีม เปนไงวะ ไมไดเจอเสียนาน” ขอบใจที่มาคุยเปนเพื่อนกู นั่งคนเดียวเจอแตคนจอง กูอาย

“สบายดี เลือดตาแทบกระเด็น” กูเขาใจวาวิศวะมึงมันยาก
“พี่ละ ไหนๆๆ ของฝากจากภูเก็ต”
“อยูในรถ เย็นๆมาเอาละกัน”
“ผมไดเลนละครเวทีของคณะดวยนะพี่ เปนตัวเตนอะ” คือมึงกะจะอวดกูแตแรกแลววางั้น
“คณะมึงมีละครเวทีดวยรึ” ผมแอบตกใจ

คณะผมไมมีละคงละครไรงี้หรอก สวนใหญก็มีแตออกชุมชนไปทําฟนการกุศลตามหมูบานชนบทหางไกล สวนใหญมีแตป

สูงไดไปทํา สวนปแรกๆอยางผมก็มีบางที่ออกไปทําคายขางนอก วาแตมันเกี่ยวกับละครเวทีตรงไหนวะ โอเค กูพลามเอง

“มีดิพี่ เทดวยนะ” ภีมมันดูดน้ําสมปนของมันเสียงดังจูดๆ

“พี่เหนือไดเปนพระเอกดวยละ” ไอ ไอเหนือไดเปนพระเอก กรากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หลอๆกวามันคณะมึงก็มี

ออกจะถมเถไมใชรึแตไอเชี่ยเหนือมันก็ดังสุดๆอยูดี

“เย็นนี้มาดูผมซอมหนอยดิ นะๆๆๆ”
“กงการอะไรของกูที่จะไปดูมึงครับ เวลากูเยอะที่ไหนละ” ผมหลบสายตามัน บักหานี่มันตองการใหผมไปหาพี่รหัสมันแนๆ
“ก็กวามันจะเสร็จก็เย็นๆอะพี่ ไมมีเพื่อนคนไหนที่ผมสนิทดวยไปซอมดวยกันเลย ผมนึกถึงแตพี่คินนา นะพี่ไปดูผมหนอย”

“ไปดิวะไอคิน ไปเปนเพื่อนนองรักมึงหนอย” ไอมิกถือจานขาวมาวางบนโตะ นั่งแลวก็พูด มึงอยามาจี้จุดออนกู กูไมชอบ

เพื่อนมาสงเสริมเยอะ เพราะกูจะทําตาม

“นั่นดิ ตอนเย็นมึงก็ไมไดมีกีฬาอะไรกับเขาไมใชเหรอ” ไอภัทร

“และมึงก็ไมไดมีสวนชวยเพื่อนทําสแตนอยูแลวนี่นา” ไอฟลม เคยจําที่ผมบอกไดมั้ยครับ กีฬาใหญมหาลัยกําลังจะเริ่ม ผม

รับหนาที่เปนสวัสดิการอะครับ บริจาคน้ําดื่ม ขาว ขนม อะไรแกนองปหนึ่งประมาณนั้น ผมอาสาเองและเพื่อนๆตางก็เห็น

ดวยกันใหญ แคผมบริจาคนะพวกมันก็ไมบอกไมกลาวผมสักคําวาใหมาชวยงานเพื่อน ตลกจริงๆ เพราะผมชวยพวกมัน

ประ หยัดขึ้นอีกเปนกองไง ปหนึ่งไมไดออกเงินอะไรหรอกครับ มีแตปสองปสามทั้งนั้นแหละ

“เออก็ดาย” ผมรับคําอยางเสียไมได

“แตมึงหามใหกูอะไรกับไอเชี่ยเหนือเด็ดขาด กูจะนั่งเฉยๆ ดูมึง แคนั้นนะ” อีกครั้งที่ผมสงสัยวากูเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้นะ คน

นอกชัดๆ พวกนั้นจะยอมใหกูเขาไปดูมันซอมเหรอวะ
“อิอิ พี่ แตงมาก ตอนเย็นแวะมารับที่คณะหนอยนะ ซอมในโรงละครคณะศิลปะกรรมอะ” แหม ไดทใี ชกูใหญ ไอเชี่ยภีม ผม
เลี้ยวรถจอดกึกหนาคณะวิศวะอันแสนคุนเสนทาง คุนตลอดแหละมาทุกวันแตไมไดเขาไปในตึกเหี้ยไรนี่เลย ผมชายตามอง

ไปที่โตะประจําของพวกปากหมาเพื่อนไอเหนือ เห็นแตเพื่อนมันแตไมยักเห็นมันแฮะ ผมเข็ดขยาดไมไปแถวนั้นอีกแลว ไม

ชอบใหพวกนั้นแซว มันรูสึกยังไงก็ไมรู

“พี่รอนานปะ พี่เหนือเคาชาอะ” เหยยยยยยยยยยยยย ไหงไอภีมมันเดินมากับเชี่ยเหนือในเสื้อชอปละเวย ไรวะ! ทําไม

เปนงี้!
“นี่มันอะไรวะ” ผมทําปากขมุบขมิบถามไอเด็กเจาเลหคนนั้นทันที

“ผมอาสาจะไปสงพี่เหนือไง แลววันนี้พี่คินก็มารับพอดี เพราะงั้นพี่ก็ตองไปสงผมกับพี่เหนือถูกปะละ” ไอหานตด มึงเห็น

หนาเย็นๆของไอเชี่ยเหนือมั้ยครับบบบ แสรดดดด มันเกลียดกูอยางกับอะไรดูดิแคหนากูมันยังไมมองเลยเหอะ

“แลวรถมันอะ” ผมกระซิบ ไดยินแคผมกับเชี่ยภีมสองคน

“พี่เคาขับไปสงอูตอนเชาอะ” ที่กูเห็นตอนเชาอะนะ นึกวาจะขับไปเรียนซะอีก
“แลวมอไซมึงละ”
“เพื่อนยืมนะพี่” ผมจองหนาไอเชี่ยภีมอยางคาดคั้น

ไอสัดมึงหลอกกูปะวะ! แตทุกอยางเหมือนมันจะไมไดวางแผนเอาไวอะครับ มันลงตัวของมันเองเพราะดูมันเองก็งงๆไมคิด

วาจะเปนแบบนี้ ผมจําใจเปดประตูนั่งที่นั่งคนขับ เปนสารถีใหพระเอกละครเวทีกับตัวประกอบของวิศวะอยางเสียไมได

“พี่เหนือ นั่งหนาสิครับ” เหนือมันเปดประตูหลังรถผม แตโดนไอภีมบอกไวซะกอน มันนิ่งแปบนึง แตไอเชี่ย

ภีมขึ้นไปนั่งเหยียดขาสบายปรื๋ออยูเบาะหลังแลว เหนือมันเปดประตูมานั่งขางๆผมชาๆ แตไมไดพูดอะไรเอาแตมองไปขาง

นอกหนาตาง เปนอีกครั้งที่ผมคิดวา มันใชธุระของกูมั้ยเนี่ยยย กูมีสวนที่ไหนกับเรื่องละครเวทีของพวกมึง ไมเห็นมีสักนิด

“พี่คิน ไมออกรถเหรอ”
“เออๆ ครับๆ” จะตั้งใจหรือไมก็ชาง กูจะตอง

เอาคืนมึงแนๆ ไอเด็กเวร ผมจอดหนาตึกศิลปกรรมที่อยูไกลโพนจากชาวบานชาวชองเขา เรียกไดวาไมรูกี่กิโลเพราะมหา

ลัยผมใหญกวางขวาง ไอเหนือเปดประตูลงไปแลวเดินหนีเขาไปในตึก สวนไอภีมโดนผมโอบรอบคอมันมาเคนเอาความ
จริง

“ทําไมมึงทํากับกูแบบนี้ ฟายยยยยยยยยยย”
“โอยยย พี่ ผมไมเกี่ยวนะ พี่เหนือมาหาผมเองบอกวาจะไปซอมพรอมผมงะ”
“ไอแสรดดดดเอยยยย” ผมเดินตามไอเชี่ยภีมที่ทําหนามุย ไดยินเสียงดังลงเลงในโรงละคร ผมเห็นมีแตคณะวิศวะกันทั้งนั้น
เลยที่กําลังทํางาน กูทันตะ กูจะไปชวยงานเพื่อนกู กูไปละนะ

“พี่ รอตรงนี้นะครับ” ไอภีมบอกผมใหนั่งลงตรงที่นั่งคนดูมุมหนึ่งของโรงละคร หางไกลจากพวกที่ทํางานอยูมาก

“พี่โก พี่ผมมาดูเราซอมนะคราบบบบบบ”
“ไดๆ เอาสิ” เหย ใจกวางเกินคาดแฮะ ชิวไปไหมที่จะใหกูดูเบื้อง

หลังของพวกมึงนะ ผมเห็นไอเหนือเดินไหวๆอยูแถวๆหนาเวที นี่มันมาซอมนานเทาไหรแลวนะ ผมไมรูเรื่องเลย หรือวานี่จะ

เปนกําไรของผมอีกคราไดแอบสองแอบมองไอเหนืออยูนานแบบที่เจาตัวไมรูดวย เออแฮะ มันก็มีขอดีเหมือนกันนี่หวา

“พี่คิน ลงไปนั่งขางลางไดครับ พี่ๆเคาไมวา” ไอเด็กภีมมันมาลากผมใหลงไปนั่งที่ที่นั่งคนดูใกลๆขอบเวทีมากขึ้นไปอีก

“ฝากกระเปาผมกับพี่เหนือดวยนะครับ” มันวางกระเปาเปของมันกับของไอเหนือลงบนที่นั่งขางๆผม

“นาฬิกาพี่เหนือ เสื้อพี่เหนือ โทรศัพท เปาตังคดวยครับ” ถามึงจะฝากเยอะขนาดนี้ เอาชีวิตมันมาฝากไวกับกูก็ไดมา กูไม

วา อะโดว แตเหลือเชื่อ! เสื้อชอปไอเหนืออยูบนตักผมโดยฝมือแบบรีบไปซอมของไอเด็กภีม ผมกระพริบตาปริบๆมองดูเสื้อ
ไอเหนืออยางไมคิดไมฝน เหลือบสายตาไปมองขางๆขาวของไอเหนือกูวางอยูเ ต็ม มันใชโอโฟนสีดํา นาฬิกาดีเซล กระเปา

ตังคบอดี้โกลฟ กูจดไวดีมั้ยเนี่ย เปนขอมูลดีๆนี่เอง ละครที่พวกนี้มันแสดงคือละครที่พวกนี้แตงเองก็นาสนุกดีนะ แบงเปน

สองฝกสองฝาย ฝายไรไมรูจําไมได แตที่แนๆตัวรายกับพระเอกคนละฝงกัน แลวนางเอกเนี่ยสวยดีครับเปนนองสาวของตัว
ราย ความรักตองหามจากบิดามารดาของทั้งสองมีสูกัน รบกัน ฟนกัน บลาๆ แตในเรื่องพระเอกมีคูหมั้นอยูแลวดวย นา
สนุก

มาก แตยอมรับตรงๆกูจําชื่อตัวละครพวกมึงไมไดสักตัวเลย ยาวไปไหนแว ไอเหนือไดรับบทที่ไมแตกไมตางจากตัวมันจริง

ๆเทาไหร เจาชายเย็นชาจากเมืองที่อยูไกลโพน มันไมคอยพูดแตเวลาแสดงความรักตอนางเอก แอบไดยินวาตัวจริงชื่อ
พรอม

เยสส กูจะเอาไปโมกับเพื่อน แมงสวยสัดๆ มันก็แสดงไดดีจริงๆ จนผมมองขามความเย็นชาของมันไป จะมีวันไหนมั้ยนะ ที่

มันจะแสดงความรักแบบนั้นตอผมบาง ฝนไปกอนละกัน มีความสุขสนุกสนานกับใจของตัวเองดี

“รอนมั้ยพี่คิน เอาน้ําเย็นปาว” ไอนี่มันแสดงเปนตัวรายยยยยยย ผมจําได มึงอยาเขามาใกลกู มึงจะลอบฆากู ไอ

เลวววววววว
“หมะไมเปนไร”
“เหยพี่ไมตองเกรงใจ ผูสนับสนุนเรื่องนี้รวย”

มันพูดยิ้มๆ อะ ไอสัดไมเห็นมึงจะเลวเหมือนในละครเลย ทําไมไมเอาไอเหนือไปเลนเปนตัวรายวะ เหมาะกวาเยอะ ไอนี่มัน

ยิ้มเกงแถมยังหลอใสไมมีพิษมีภัย เออ มันอยูปหนึ่งไดยินวาเปนเดือนคณะนี้ปนี้ เปนตัวรายซะงั้นไอนองมึงซวยจริงๆ
“แตงๆ” ผมรับขวดน้ําเย็นมา
“แลวนี่มึงชื่ออะไรละนั่น”
“ผมชื่อปอนดครับพี่คิน”
“มึงรูจักชื่อกูไดไงวะ”
“ถามพี่เหนืออะครับ” หวายยยยยยยยย มึงถามผิดคนซะแลวไอปอนด
“พี่เปนเพื่อนพี่เหนือ หรือเปนแฟนพี่เหนืออะ” เจี๊ยก มึงทํากูสําลักน้ํา แคกๆๆๆ
“อะไรทําใหมึงคิดงั้นวะ!”

“ก็ดูดิ เสื้อชอปพี่เคามาอยูกับพี่ซะขนาดนี้ ไมรูดิพี่ เซนสมันบอก” ปอนดมันยักคิ้วใหอยางเท คําพูดมันทําเอาผมตองกมลง

มามองตักตัวเอง นี่กูเอาวางไวตรงนี้ตลอดเลยรึ ผมหยิบมันไปวางบนของจิปาถะของไอเวรเหนือทันที

“บาละ กูพี่ไอภีม ไมใชเพื่อนไอเหนือ” แคเพื่อนก็ยังไมไดเปน มึงเขาใจกูปาวววววววววววววววววววววววววว

“จริงอะ” เกลียดหนาไอเด็กเวรนี่จริงๆ ก็หลออยูแตเจาเลหเหมือนไอฟลม ยังไงไมรู
“งั้นผมก็จีบพี่เหนือไดงั้นดิ”
“เฮย” ผมรองแบบกึ่งตกใจกึ่งอะไรก็ไมรู อธิบายไมได

“ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ลอเลน บาแลวพี่” ถาทาทางมึงจะมีความสุขสดชื่นปลื้มปติขนาดนั้น มึงไปเปนตัวเตนอยางไอเชี่ยภีม

นาจะเหมาะ มาเลนเปนตัวรายใหผิดกับภาพลักษณตัวเองทําไม โอย เพลียเหลือเกิน

“แตก็นะ ผมเสียดายอะ”
“ไรของมึง” รีบๆไปซอมไดแลวบักตัวราย ยิ่งมึงอยูนานเหมือนมึงจะรูทันกูยังไงก็ไมรู
“ผมนาจะมากอนพี่เหนือเนอะ” อะไรของมึงงงงงงง ไอเด็กคนนี้ มึงทํากูงงกับคําพูดพึมๆพําๆนั่น
“ไงก็ โชคดีละกันนะพี่ ผมเอาใจชวย สูๆครับ” ปอนดยิ้มแฉงใหผมกอนกลับไปซอมอีกที
“เดี๋ยวผมขอพี่โกใหพี่มาดูซอมทุกวันใหนะ”
“เฮยไมตองๆ” มันเอามวนบทของมันมาตีไหลผมเบาๆ

“ไมเอา ไมเห็นมีของสวยๆงามๆตอนใหมองตอนซอมเลย พื่มาอะดีแลว เคมั้ยครับ” ไรของแมงวะ สวยงามๆมึงก็มองพรอม

ไปดิ โคตรสวยอะ กูเห็นกูยังเคลิ้มจัดอิจฉาบักเหนือที่ไดใกลชิดกับเจคนสวยเคาขนาดนั้น มีฉากจูบ จุมพิต เยอะมากสุดๆ
จนผมเองรูสึกหงุดหงิดอยูนิดหนอย ผมอิจฉาเหนือหรืออิจฉาพรอมกันแนวะ เวลาผานไปชั่วโมงแลวชั่วโมงเลา การซอมก็
ไมมี

ทีทาวาจะหยุด สามทุมกวาแลว ผมเผลอหลับคาที่นั่งเปลี่ยนทาแลวเปลี่ยนทาอีก เสียงพวกนักแสดงดังกองกังวาน เสียง

เคาะตอกไมโนนนี่นั่นดังกระหึ่มไปหมด แตเชื่อปะผมหลับได ก็แอรในนี้มันโคตรเย็นอะ
“พี่คิน ตื่นไดแลวคราบบบบบบบ” ไมใชเสียงไอภีมแฮะ เสียงไอปอนด
“เสร็จแลวเหรอวะ” ผมขยีต้ ามองเห็นไอเหนือเก็บของอยูใกลผมแคหนึ่งศอก ไอสัด ใกลขนาดนี้ตกใจเวย
“เสร็จแลวครับพี่ ผมชวนพี่เหนือไปกินขาวแลว พี่ไปดวยกันนะ”
“เดี๋ยวๆ ไอภีมละ”
“มันบอกวาพวกเตนตองซอมตอกอนอะ พี่กลับไปไดเลย ไมตองหวงพี่ เดี๋ยวกินขาวเสร็จผมจะแวะมารับไปสงมันใหนะ”
“เอางั้นเหรอ” ผมยังเบลอๆ เกาหัวยิกๆ
“พี่เหนือ จะไปไหนอะครับ รอกันกอนดิ”
“กูไมไปแลว กูจะกลับ” เหนือรองบอกมาอยางนั้น

“พี่เหนือ พี่คินอุตสาหรอไปสงพี่นะ อยาทํางี้ดิ” หะหา ไอปอนด คือกูรอมันงั้นเหรอวะ กูยังไมรูเลย เหนือมันหยุดเดินแลวก็

ไมพูดอะไรตอ ไอปอนดที่ตัวสูงกวาผมมันลากผมเดินไปหาไอเหนือ

“กินรานไหนกันดีอะ”
“ตามใจ” ผมกับไอเหนือพูดพรอมกันเลย ไอเหนือหันหนาหนี สวนผมกลืนน้ําลายแอบเขินอยูหนอยๆ
“ฮาๆๆๆ งั้นก็ตามใจผมอะนะ” ปอนดโอบไหลของผมไวแนน

“พี่คินขับไปรานXXXหลังมอละกันเนอ เจอกันในรานครับ” คือมันพูดจบมันก็เดินหนีออกไปหารถมัน สวนผมก็ถูกปลอยทิ้ง

ใหอยูตามลําพังกับไอเชี่ยเหนือ

“มึงจะไปมั้ย” เสียงเย็นชาไอเหนือดังขึ้น ผมสะดุงกอนที่จะเดินเร็วๆตัดหนามันไปยังรถของตัวเอง ในราน XXX

“อาหารมาแววๆๆๆ”

ไอเด็กบา หลอซะเปลาทําตัวปญญาออนชิบ ผมอดบนไมไดขณะมองดูไอเชี่ยปอนดทําหนาเหมือนเด็กไดรางวัลเมื่อขาวเริ่ม

ทะยอยมาเสิรฟ ชางแตกตางกับไอเหนือที่เงียบกริบ เกกทาทําเปนเท นาหมั่นไสอยูขางๆไอปอนด สวนผมนั่งฝงตรงกันขาม

“พี่คินตา ชวยไรอยางสิครับ”
“อะไรของมึง” จอไมหยุดเชียวนะ

“พี่ไปรับไปสงพี่เหนือหนอยดิ เพื่อนพี่เคาฝากผมมา แตผมคงทําทุกวันไมไดอะ” เดี๋ยวนะ มันเกี่ยวกับกูที่ไหน!! ไอเหนือมัน

ยังชักสีหนามองหนาไอปอนดเลยครับ คือกลุมสามแยกปากหมาไมมีใครมีรถเลยรึไงวะ ไมเขาใจ มารับมาสงเพื่อนมันเอง
ไมไดงั้นหรือ ทําไมตองไหววานขามคณะใหกูเปนสารถีใหเนี่ย ถามีโอกาส ก็อยากไดโอกาสนั้นมาครองอยูนะ แตยากวะ!

“นะครับ พี่คินเองก็เต็มใจไมใชเหรอ” คิดเองเออเอง ญาติมึงเปนเทพธิดาพยากรณเหรอ เออ มึงคิดถูก!

“ไมเปนไร กูใหเพื่อนไปสงได” ทํารายจิตใจกูจริงๆเลย แตครั้งนี้กูไมยอม ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ไดดิ ไมมีปญหา” ไอเหนือตวัดสายตามามองหนาผมทันที ผมทําทาไมไดสนใจไมยี่หระอะไรแตที่จริงอะนะ ยอมกูเถอะ
“ไมตอง” มันบอกเสียงหวน
“กูวางพอดี”
“เรื่องของมึงดิ”
“ยอมๆเหอะนา”
“ไม”
“เกลียดกูนักเหรอ”
“ไมเทาไหร”
“งั้นก็ใหกูไปรับไปสงดิ” วันนี้จะตองถูกผมบันทึกเขาไปในไดอารี่บน

หัวเตียงนอนแนๆ พูดกับไอเหนือไดไหลลื่นเปนปลาไหลขนาดนี้ อันที่จริงก็เถียงกันอะแหละ แตผมเถียงสูมันไดดวยเวยเหย

กรากกกกกก ที่สําคัญมันบอกวามันไมไดเกลียดผมขนาดนั้น ผมคิดไปเองเหรอวามันเกลียดผมมากอะ กูคิดเยอะแลว
นะเนี่ย

“ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นารักวะพี่” เกือบลืมวามีไอปอนดนั่งหนาสลอนอยูดวย

“พี่คินนารัดมากๆ” ไอสาดปอนด มันพูดวานารัดจริงๆครับ คนเขียนเคาไมไดพิมพผิดอะ ลามปามๆ ไอเด็กหานตดนี่
“งั้นก็ รบกวนดวยนะครับ”
“อือฮึ” ผมยักไหล ทําทาไมสนใจ แตในใจอะลิงโลด ดีใจสัดหมาอะ!วันนี้กูชนะ นะไอเหนือนะ
“พรุงนี้ไมตองมา ไมตอง” เหนือพูดขณะที่ผมจอดเทียบทาตรงริมฟุตบาทหนาหอมัน
“กูรับปากไปแลว”
“……….” มันนิ่งแฮะ ไอสัดอยาเพิ่งกลายราง พระจันทรยิ่งเต็มๆดวงอยู กูกลัวหมาปา ไอคิน มึงอยาเวิ่น
“มึงรูไดไงวาหอกูอยูนี่” ตาย ไอสัดคิน มึงตายโหงงง ตลอดทางผมมิไดถามอะไรมันสักคําเรื่องหอ ผมมันไมเนียนเอาซะเลย
“มึงคงชอบกูมากสินะ” >////<
“ใครบอกมึง มึงอยามั่วดิ”

“ไมงั้นมึงคงไมอยากวิ่งเตนมาสงกูขนาดนี้หรอก จริงปะ” หนามันไมไดยิ้มอะไรเลย แตทําใหผมกระวนกระวายได มันจะรู

ไมได ใหตายยังไงก็รูไมได ผมไมพรอม

“กูโทรถามภีม ภีมมันบอกกู ชัดมั้ย”

“โทรศัพทเชี่ยภีมอยูในกระเปากู” เหวยยยยยย เคิรฟของไอภีมจริงๆดวย ไอเหนือหยิบมันขึ้นมาโชวใหผมดู หนาจอมืดสนิท
“มันลืมไวตอนซอม” หานเปด ใหตายเถอะโรบิ้น อยากจะสิ้นใหดิ้นตาย ชีวิตอันสัปดนของไอคินตา ชิบหาย ชิบหาย

“อยาคิดวากูโง” มันปดประตูลงจากรถไปแลว ทิ้งใหผมอาปากคาง นิ่งและอึ้ง ชะงักแข็ง เกร็งไปหมดทั้งตัว ถามันพูดแบบนี้

แสดงวามันก็คงรูแลวอะดิ ถอยไมไดแลวสินะ คงมีแตตองสูยิบตาเทานั้น
8 ครึ่งแรก

เชาตรูวันตอมา ผมจอดรถอยูตรงที่ที่ผมจอดเมื่อคืนแบบเดะๆ รอคอยไอสัดเหนือใหมันออกมาจากหอเสียที ผมอยูในชุดไป

รเวทเพราะมีเรียนอีกทีตอนบาย อุตสาหแหกขี้ตาตื่นขึ้นมารับมันไปเรียนเนี่ยมันไมใชนิสัยผมเลยนะ เมื่อคืนผมนอนคิดทั้ง
คืน มีแตคําพูดเดิมวนไปวนมา มันรูใชมั้ย มันรูใชมั้ย มันรูใชมั้ย วนไปเหมือนเทปกรอกลับซ้ําแลวซ้ําเลาอะครับ คิดจนตอง

ทึ้งหัวตัวเอง นอนดิ้นไปดิ้นมาจะประสาทเสียอยูแลว จนในที่สุดผมก็ไดขอสรุป ไมตองบอกมันตรงๆใหการกระทํานี่แหละ

บอกแมงไปเลย! เพิ่งเจ็ดโมงเมื่อหานาทีที่แลวนี่เอง ผมหาวหวอดๆมองดูประตูกระจกหนาหอไอเหนือ รอคอยหนุมวิศวะป
สองเมือ่ ไหรแมงจะปรากฏตัวเสียที เอะ หรือมันมีเรียนตอนบายเหมือนผม ไมนี่หวา ไมมั่นใจแฮะ แตผมก็โทรไปหาไอภีม

ไมไดอยูดี ก็โทรศัพทภีมอยูกับไอเหนือมันอะ ตาผมกําลังจะปดลงอยูละ เมื่อไหรมันจะมาหนอ ไมใชไรหรอก ผมกลัวปา

ทองโกกับน้ําเตาหูที่อยูขางๆผมเนี่ยมันจะเย็นเสียกอน อุย มันมาแลวแฮะ ชุดนักศึกษาผิดระเบียบ เปสะพายขางเดียวที่
ไหล

ซาย พรอมกับกลองกระดาษ มันเห็นผมยังวะ หรือมันจะเดินผานรถผมไปเฉยๆ ผมไมอยากรองเรียกมันนะ! มันเสียฟอรม

แตแปลกแฮะ มันขึ้นมานั่งที่ที่นั่งขางคนขับแบบที่ผมไมทันไดตั้งตัวเลย

“มองไร” คือจะไมใหกูอึ้งเลยใชปะ เมื่อวานมึงยังอิดออดๆวาไมใหกูมารับอยูเลย

“ออกรถดิ” สถานการณมันแปลกๆแฮะ เหมือนตอนที่ผมอยูกรุงเทพแลวสั่งคนขับรถของที่บานเลย ออออออออออออออออ

กูเขาใจละ มึงกําลังมีแผนใชมั้ย บักงัวดง! กูฉลาดพอ กูหลอ กูเกงมาก แคนี้ไมไดกินกูหรอกกกกกกก โยว!

“กินกอนดิ ซื้อมาเผื่ออะ” เปลาเลยครับ กูซื้อมาฝากตางหากละ

“อือฮึ” เหนือนิ่งไปแปบนึงกอนที่จะหยิบของที่ผมซื้อมาฝากขึ้นมากิน ฟนนาเลอีกละชีวิตกู โอวเย มึงอยาเพิ่งมาดรามงด

รามาใสชีวิตกูตอนนี้เลยนะ ใหกูไดทําอยางงี้ตอไปเรื่อยๆดีละ กูมีความสุขของกูคนเดียวก็พอ

“ไปที่ตึกแพทยกอนนะ” ผมไมชอบพวกที่จะมาสั่งผมเทาไหรหรอก แตไอสัดนี่คงจะเปนขอยกเวนเพียงขอเดียวของผมแฮะ

“อื้อ” ผมขับรถไปที่คณะแพทยตามทีบ่ อก คณะนี้ติดกับโรงพยาบาล เหนือมันเอาของที่กินหมดแลวไปทิ้งกอนที่จะบอกผม

“ลงมาชวยกูติดใบปลิวดิ๊” ที่แทของในกลองก็คือใบปลิวละครเวทีของคณะมัน ผมเริ่มจะอานเกมของมันออกละ ที่มันยอม

ผมดีๆนี่กะจะแกลงใชงานผมทางออมใชมะ หึหึ เออ กูยอม ใบปลิวละครเวทีคณะมันเปนกระดาษเอสี่ปริ๊นสีธรรมดาครับ
แตนาเชยชมเพราะไอหาพระเอกที่ยืนเกกทาหนาสลอนโอบพรอมที่รักผมเองอยูก็คือไอเหนือที่กําลังแปะใบปลิวตามบอรด
กระจายขาวตางๆ ชื่อเรื่องเปนภาษาอังกฤษ อานไมออกงะ และมันคงไมนาจะมีความหมายดวย แตสงสัยวะ พระเอก
ละครเวทีตองมารอนเรติดใบปลิว แปะปายประกาศดวยตัวเองเลยรึ ละครเวทีคณะมันสงสัยจะมีงบจํากัดแฮะ ผมเริ่มหอบ
แฮกๆ

ขณะติดใบแลวใบเลาทั่วคณะแพทย พลางคิดวาจะจิ๊กมันมาสักใบไปแปะในหองนอนเสียหนอย ยังไมทันจะไดจิ๊กไรเลยมัน

ก็เดินดุมๆไปที่คณะทันตะของผมตอ คือ คือเหนื่อยอะ เขาใจปะ มันก็ไมใชจะมีตึกสองตึกนะเวย กูเหนื่อยไอสัด!

“เหนื่อยก็กลับไปก็ไดนะ กูไมวา” มันพูดนิ่งๆ แตนี่ถือวาดูถูก

สกิลความเปนชายของผมเห็นๆ ไอสัดเอยยยย บอกแลวไง แคนี้ไมไดกินกูหรอกเวยเหย! แตกินแรงกูอะ เชอะ กลับไปทําไม

ใหเสียโอกาสเหมาะๆเหม็งๆ กวาจะไดชวยมึงทํางานกันสองคนกูตองใชเวลามองมึงอยูนานเทาไหรแว คิดดิ๊คิดๆๆ อะโดว

“พี่คินตา สวัสดีครับบบบบบบบบ” นองทันตะปหนึ่ง กําลังทําพรอบสแตนอยูใตถุนตึกยกมือไหวผมกันใหญ ผมยิ้มตอบ

อยากจะรับไหวเหมือนกันแตมือมันไมวาง

“พี่ทําอะไรอะครับ”

“ติดใบประกาศอะ” ผมตอบ ในมือมีกระดาษโฆษณาละครเวทีปกใหญ ไอเหนือมันเดินหางผมไปไมใกลไมไกลเทาไหร

นองปหนึ่งสี่หาคนเขามามะรุมมะตุมผม

“หือ อะไรอะพี่”
“ละครเวทีวิศวะ หลังงานกีฬาอะ”
“วาวววววว พี่ นางเอกสวยจัง”
“ใชมั้ย กูก็วางั้น”

“พี่คนนี้เปนพระเอกนี่” พวกมันพากันหันไปหาไอเหนือ ที่พยักหนาเล็กนอยกอนที่จะเดินไปที่บอรดซึ่งไกลออกไป ไอพวก

เด็กมันเขามาเซาซี้ผมกันใหญ เสือกเกงเหมือนรุนพี่มึงเลยนะ

“ละครวิศวะ แลวพี่ไปเกี่ยวไรดวยอะ”
“โหมึง ถามโงๆ ก็ที่เดินไปนั่นแฟนพี่คินตาเคาไง พี่ภัทรเคยบอกแลว”
“อออออออออออ จําไดละๆ พี่มิกก็เคยบอกเหมือนกัน โหยพี่คิน แฟนพี่ตัวจริงโคตรเทเลยวะ”
“บอกแฟนพี่ติดตอคนเนี้ยใหผมดวยนะ สวยมากเลย”

พวกมึงเบาๆกันหนอยไดปะ แฟนพี่คินอยูนั่นแหละเสียงดังจนโตะอื่นเคาหันมามอง ซ้ํายังไอเชี่ยเหนือนั่นมันไดยินเต็มสองรู

หูดวย โวยยย คือกูเขินไงไมใชอะไรหรอก กูทําหนาไมถูก ผิดจากไอเหนือที่ไดยินแตก็ไมสนใจอะไร ทํางานของมันตอไป
“ไมใชโวย อยาไปเชื่อพวกนั้นมากดิ พวกนั้นมันขี้โม”
“แตหนาพี่แดงอะ”
“เดี๋ยวกูก็สั่งใหกรึ๊บเหลาซะนี่ ทํางานไปเลย เงียบๆ เดี๋ยวเที่ยงนี้จะสั่งพิซซามาให”
“จริงเหรอครับ เย!!!!!!!”
“แตตองตั้งใจทํางานนะไอพวกลูกเปด” กวาจะออกจากตึกทันตะไดก็เลนเอาผมเหนื่อยทีเดียว
“ตอไปมนุษยนะ” ชัวรเลย มันแกลงผม! ไอเหนือมันตองแกลงผมแนๆ

เฮอ ยอมๆกูยอม ผมเลี้ยวรถมายังคณะมนุษยศาสตรทันที คนกําลังเยอะๆเลย เพราะใกลเวลาเรียนเขาไปเต็มแก ผมชั่งใจ

ไมรูทําไมผมรูสึกเข็ดๆกับคณะนี้ไงไมรู คือโดนผูหญิงปนหัวแคคนเดียวแตผมตัดสินเปนเหมือนกันทั้งคณะอะ ผมนี่มันบา
เนอะ

“ไปวิดยากอนดีกวา” เออ กูเห็นดวย ดูเหมือนมันกลัวจะเจอโจทกเกา ผมเองก็ขับรถไปอีกที่ตามใจมันและก็ตองแปะ

ใบปลิวตามที่ตางๆอีกตามเคย เหนื่อยตัวแทบขาด ผมกับมันตางคนตางทํางาน มันแปะ ผมแปะ ไมมีคุยกันอะไรสักคํา คุย
อีกทีตอน

ที่มันบอกผมวาใหขับรถไปไหน ทาทางมันคงแปลกใจที่ผมยอมทําตามไมบนสักแอะ เปาหมายของมันคือใหผมหมดความ

อดทนและเลิกพยายามไปเองใชมั้ย โนจะ เปลาเลยพอคุณ พรุงนี้กูก็จะมาอีก วันไหนก็จะมาจนกวารถมึงจะซอมเสร็จอะ
นะ

“ตอนเย็นไมตองมารับก็ได” เหนือไมยิ้มเลย มันมองหนาผมตอนที่ผมจอดกึกที่คณะวิศวะ

“ไมเปนไรกูวาง” ผมพูดแบบขอไปที แตถาจะเปนคําพูดจริงๆของผมละก็ ก็กูอยากมา!
“มึงแนใจแลวเหรอ”

แนใจ แนใจเรื่องไปรับไปสงมึงอะนะ แนอยูแลวไมเห็นตองคิด แตทําไมผมถึงสะกิดใจตะหงิดๆวาคําถามของมันมีเรื่องราว

มากกวานั้นซอนอยู ผมเงยหนาขึ้นมาสบตากับหนาหลอๆของไอเหนือทันที นั่นไงละ ลางสังหรณกูผิดที่ไหน

“กูถามวามึงแนใจแลวใชมั้ย ที่มึงจะทําแบบนี้ตอไป”
“…”

“แมวาผลลัพธ มันจะไมไดเปนอยางที่มึงหวัง มึงก็จะทําอยางนี้ตอไปใชไหม” ผมชักสีหนาเล็กนอย คําถามที่ผมเองก็มี

คําตอบอยูในใจอยูแลว กูไมเคยหวังอะไรอยูแลว ไอเชี่ยเหนือ เพราะงั้นกูจะตองไมผิดหวังแนๆ กูเต็มใจ

“งั้นก็ตามใจ” มันลงจากรถไปแลว ทิ้งใหผมนิ่งคางคาพวงมาลัยรถอยูอยางนั้น คําพูดมันสะทอนกองอยูในหู ทั้งๆที่มัน

ออกไปตั้งนานแลว บางทีการที่มันรูก็ยังดีกวาที่ผมจะตองเก็บเงียบเอาไวตลอดไป
ตอนที่ 8 ครึ่งหลัง

ผมเหยียบมิดตีนกลับบานไปเปลี่ยนชุดเลยครับ ก็จะโผลหัวเขาไปนั่งเรียนกับเกลอทั้งสามไดก็เกือบๆตอนที่อาจารยจะมา
นั่นแหละ มันเปนวิชาเฉพาะของทันตะชื่อ DA หรือ Dental Anatomy ตองเขาเรียนเพราะมีแลปดวย ใหตายสิ สอบอีกแลว
ทําไมมันทั้งเรียนทั้งสอบไปพรอมๆกันวะเนี่ย ไมเขาใจจริงๆ กูมาเรียนถูกคณะรึเปลาหนิ TT

“วันนี้แดกเหลากันดีกวา กูเครียดโวยกูเครียด” ไอเชี่ยฟลมทึ้งหัวตัวเอง

“เออ กูเห็นดวย” มิกกับภัทรเห็นดวยกันใหญ
“มึงอะวาไงวะคิน”
“ออ เดี๋ยวตามไปดึกๆไดมะ” กูมีภารกิจพิชิตใจคนบางคนอยู
“ไอแสรดดดดดด มีผัวแลวลืมเพื่อน”
“เชี่ยฟลม กูตางหากผัวมัน!” พวกผมเสียงดังกันไมอายเพื่อนผูหญิงเลย
“เหรอครับบบบบบบ ถามึงกดไอเชี่ยเหนือไดกูยอมจายใหมึงลานนึงเลยอะ! ดูยังไงยังไงก็เปนไปไมได อะโดว”
“ตกลงรานไหนละวะตอนเย็นอะ” ผมพยายามเปลี่ยนประเด็น
“ไมตองไปหรอกมึงงะ เดี๋ยวพวกกูไปเอง รานนี้มแี ตสาวๆ มึงเปลี่ยนรสนิยมแลว มึงคงไมชอบ”
“เปลี่ยนเหี้ยไร กูชอบผูหญิงเหอะ”
“แลวไอเหนือนั่นมันมีนมรึไง”
“ก็ไมมีอะ” จะใหกูอธิบายยังไงกับมึงดีวะ ไอมิก
“ฮาๆๆๆ พอๆเชี่ยมิก อยาแกลงมัน” ไอฟลมตบบาผมเบาๆ
“สูๆ เปนกําลังใจ พวกกูอยูตรงนี้ที่เดิม มึงจะทุกขหรือจะสุขมา เพื่อนก็ยังอยูตรงนี้นะเวย”
“กูเขาใจๆ” ภัทรเริ่มขยับปาก
“เหนือมันใจแข็งเย็นชาผิดมนุษยมนา งานนี้มึงตองทุมสุดๆ ถวายตัวใหแมงไปเลย!”
“ถวายตัวแลวมันจะไดผลจริงอะ” ไอเชี่ยฟลม!
“สําหรับหนังหนาอยางไอคินแลว” ภัทรมองผมตั้งแตหัวจรดเทา
“กูวาไมวะ” สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นี่แมงรุมกูนี่หวา ไอพวกเชี่ยเอย

ผมกัดฟนมีความแคนในใจเพียงคนเดียว แตเชื่อเหอะพวกนี้มันก็เปนพวกที่ทําใหผมยิ้มไดอยูดีถาไมนับยายละก็นะ ผมขับ

รถไปจอดหนาตึกวิศวะ มองไปที่โตะประจําของเชี่ยเหนือ ไมมีกลุมสามแยกปากหมา เห็นไอภีมมันเปรยแววๆวาพวกนั้น
ยุงๆกับการซอมกีฬาก็เลยไมมีเวลาไปสงไอเหนือ แตที่จริงยังไงผมก็วามันตองมีเวลาบางละนา พวกไอเด็กปอนดกับเชี่ยภีม
แมงตองสุมหัวกันเปดทางใหผมแนเลย หรือแมงสองคนจะมีซัมติงรอง อยานะสาดดดดดดดดด ไอปอนดมึงอยายุงกับนอง
กู มึงหลอมึงขี้เลนมึงจะทําใหนองกูเสียใจ กูไมยอม!!!!!!!!! เหนือมันเดินมาโนนแลว วันนี้ลากเพื่อนในเสื้อชอปมาดวย ใคร
วะ

“โหยยยย ไอสาดดดดดด กูนึกวามึงลําบากแทบตายที่ไหนไดมีบีเอ็มมารับเลยเหรอวะ!” เออ คือกูไดยินนะเวย

“เงียบปากไปเลยมึงงะ” เสียงไอเชี่ยเหนือ มันเปดประตูแลวทิ้งตัวนั่งลง ไมไดสนใจจะทักทายอะไรผมเลย เพื่อนมันก็ขึ้นมา

ดวยนั่งบนเบาะหลัง พอเห็นหนาผมเทานั้นแหละมันก็ทําหนาตื่นตระหนกทันที โทษทีหนากูมีอะไรมาติดรึเปลา

“นี่ไง” เหนือมันยิ้มมุมปากเล็กๆ ขอย้ํา เล็กๆเทานั้น!

“มึงวาถามึงเจอเคาแลวมึงจะขอเบอร ก็ขอซะสิ” ผมทําหนาเออ มองดูไอเหนือกับเพื่อนมันจองหนากันอยางรูๆอะไรกันอยู
“เออ” เพื่อนมันหลอสไตลปอนดเลยครับคือหนาใสๆ ทาทางขี้เลนพอดู แตทําไมอยูตรงหนาผมแลวรอยยิ้มมันดูเจื่อนๆวะ
“รบกวนไปสงผมที่โรงยิมดวยครับ”
“ไอขี้ปอด” เหนือมันดาเพื่อนมันอยางนี้
“แลวไงละไอหนาหลอ” เพื่อนไอเหนือหันมาหาผมอีกครั้ง
“ชื่อบาสนะครับคินตา”

อาวชิบ รูจักกูดวย ผมยิ้มเล็กๆใหผสมงงๆเล็กนอย กอนที่จะขับรถไปสงบาสที่โรงยิมแตโดยดี สงสัยชื่อบาสมันก็คงจะเลน

บาสอะแหละนะ ตอไปนี้กูตองรับใชพวกมึงใชไหมไอเชี่ยเหนือ มึงแกลงกูอีกละ โอเค ก็ได ๆ ๆ มาไมไหนกูก็พรอมจะตอสู

“ขอบคุณครับ” บาสยิ้มโชวฟนเรียงกันเปนสีขาว ทําไมเห็นมันแลวนึกถึงไอปอนดหวา คลายๆกันเลย

“แลวเจอกันนะครับคิน”
“ครับ” ยังคงงงไมหาย ผมออกรถมุงตรงไปยังคณะศิลปกรรม คิดไปคิดมาผมทําตัวอยางกับเปนผูจัดการไอเหนือเลยแฮะ
“คนนี้ไงที่ปลื้มมึง” เหนือมันเลาเสียงเรียบๆ

“ออ เหรอ” คือไดยินเรื่องทํานองนี้บอยๆจนชินและชา ยิ่งเลิกทําตัวเปนเพลยบอยถอดเขี้ยวเล็บออก วันๆก็ไดยินแตเรื่องนี้

และสวนใหญก็มาจากเพศผูดวย ไอคินเศรา ผมคงจะเฉยไปแลวถามันไมพูดประโยคถัดไปนั่นออกมา

“กูจะชวยมันจีบมึง” เปนครั้งแรกที่ไอเหนือยิ้มใหกับผม แมจะเปนรอยยิ้มแหงความสะใจเล็กๆก็เหอะ หานตด ยิ่งมึงชวยมัน

กูก็ยิ่งจะหางไกลจากมึงเขาไปอีก มันคงจะรําคาญหรือรังเกียจผมมากกระมัง จากคําบอกเลาของไอภีมมันแมนแทรอย
เปอร

เซ็นตไมเคยชายตามองเพศเดียวกันกับมันเลย ผมคงแดกแหวแนๆเพราะเหนือไมมีวันที่จะสนใจผม ผมจอดกึกหนาโรงละ

คร ปรายตาไปหาไอเหนือแลวยิ้มแฉงแบบสุดตีนสงไปให จนมันถึงกับเออไปเลยเหมือนกัน
“ไมไดผลหรอกวะ” คําพูดผมทําเหนือชักสีหนา กลืนน้ําลาย เมมปากแลวปดประตูรถดังปงตอนมันลงจากรถ ไมรูอะไรดล
ใจผมใหผมหัวเราะลั่น คนเย็นชาอยางมันเมื่อไมสบอารมณนี่บางครั้งผมก็มองวามันนาเอ็นดูดี นี่ผมโรคจิตไปใชมั้ย ผม
เดินเขาไปในโรงละคร ไมลืมที่จะหยิบแลปฮิสโตที่จะเรียนพรุงนี้ไปอานดวย สอบอีกแลว สอบตลอด อะไรของแมงงง
นักหนา

“พี่คินมาพอดี พี่คิน พี่คราบบบบบบบบบบบบบบบ” ไอปอนดกับไอภีมวิ่งกรูมาหาผม ทาทางมันสนิทกันดี ไอเชี่ยภีมไหน

มึงบอกไมมีเพื่อนซอมละครไง มึงโกหกกูนี่หวา

“เหย อะไร ทําไมวะ” ผมตกใจเพราะพวกแมงมารุมเกาะแขนผมทั้งสองขาง

“ยืมรถหนอยดิพี่ รถผมน้ํามันจะหมดแลว มันมีแรงแคขับกลับหออะ” เสียงไอปอนด
“ไดดิ แลวยืมไปไหนอะ”
“ไปอําเภอ XXX อะครับ แมไอปอนดขนของมาใหพวกซอมละคร แตไมมีรถเอามาสง ยืมหนอยนะๆ” ไอเชี่ยภีม
“ผมจะไปเอาตังคกับแมดวย เดือนนี้ไมมีตังคใชแลวอะ” ออ แสรด มินาละ มึงถึงวิ่งหนาตั้งมาหากูเลยไอปอนดเอย!

“เออๆ ไดๆ รีบไปรีบกลับละกันเวย” ผมโยนกุญแจให มันรับอยางทันทวงทีกอนที่จะวิ่งไปยังรถผม ผมไมลืมที่จะควาแขนไอ

ภีมไวกอนมันตามหลังไอปอนดไป

“มึงกับไอปอนดมีไรกันเหรอ”
“พี่จะบาเหรอ!!!! เพื่อนกันครับ ฮาๆๆๆๆๆ” มันหัวเราะแบบวาที่ผมพูดไปมันเปนเรื่องตลกทั้งเพ
“จริงดิ”
“ครับ! มันยังบอกวาชอบพี่กับผมอยูเลยเมื่อวานอะ” เอาอีกละ คือกูตองฟงเรื่องแบบนี้ทั้งวั้นใชไหม

“ไปเหอะ” ผมไลไอภีมไปซะ ถาไมมีไอเหนือตะโกนแหกปากอยูบนเวทีนั่นละก็ การซอมละครเวทีสําหรับผมคงเปนอะไรที่

นาเบื่อไปเลย แปลกที่วันนี้พวกพี่ๆวิศวะทีมงานดูแลผมโคตรจะดี มีของวางมีน้ํามาเสิรฟใหตลอดเลย แอบไดยินพี่ผูหญิง
เคานินทาผม บอกวาผมมาเฝาไอเหนือ เปนแฟนกันรึเปลาไรงี้ อันแรกถูก อันที่สองก็อยากใหถูกเหมือนกัน เคปะพี่!!!!แหม

นะผมชางมีความรักที่ยิ่งใหญเสียจริง นาหมั่นไสตัวเองชะมัดที่ตองมาตามเคาขอความรักจากเคาแบบเนี้ย มันชางเสียศักด

ศรี เวอรไปเนอะ ที่จริงผมแสดงออกไปแบบเฉยมากถึงมากที่สุดแบบมองภายนอกไอหานี่คงไมไดคิดอะไรกับเหนือหรอก
ประ

มาณนั้น แตจะมีใครเคาคิดอยางนั้นกันมั้ยละ!!!!!!!!!!!!! ก็กูเลนมานั่งรอเวลาไปสง นั่งรอเวลาไปรับแบบเนี้ย ไอเหนือมัน

ยังรูเลย ทําไมคนนอกเคาจะไมรู ก็แมนอะๆ ก็ยอมรับกันไปตรงๆแคการกระทําก็แคนั้น ผมไมกลัวอะไรอีกแลวเวย
เหย!!!!!!!!
“เลิกซอมคะทุกคน ขอบคุณมากๆ” พี่โกเปนตุดเหรอเนี่ย
“เหนือลูก คุณลูกชาย พรุงนี้แขงบาสเหรอจะ โชคดีนะคะ มาซอมดวยละมะรืนนะ”

“ครับ” เหงื่อมันไหลซกเลย ผมแอบซอนผาขนหนูไวในเปมันเรียบรอย ใหตรงๆไมได กูเขินนนนนนน มันเดินมายัดบทใส

กระเปามัน เห็นผาขนหนูจากผม มันชะงักแปบนึงแลวหยิบขึ้นมาใช ไมไดสงสัยอะไรเลยยยยวาใครเปนคนเอามาให แตก็ดี

“เมื่อเชาเห็นใบปลิวแปะไปซะทั่ว ไมนาอาสาเองเลยนะเวยเหนือ มันหนาที่พี่” ผมไดยินพี่ทีมงานคนหนึ่งพูดกับมัน

“ไมเปนไรครับ” เหนือมองผมดวยหางตากอนที่จะตอบพี่เคาไป

คือมึงอยากแกลงกูแตไมสําเร็จใชมั้ยละ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมเดินออกมาขางนอก ชิบหายยยยยยยยยยยยยยยย ฝนตกหนัก

แบบจัดๆเลย แถมฟายังรองเสียงดังโครมคราม ตายหา ตึกมันจะถลมลงมามั้ยวะนั่น ตะกี้อยูในโรงละครไมเห็นไดยินเสียง
เลย

“ตายแลว ฝนๆๆๆ” พวกที่ซอมละครบนกันระงม

“กลับยังไงแก ชั้นไปสงปะ” ผมไดยินคําพูดนี้ซ้ําไปซ้ํามา ขณะควานหากุญแจรถในกระเปา เออออออออ เชี่ยปอนดกับภีม

มันยังไมกลับมานี่หวา ทุกคนหันมาล่ําลาผมกับไอเหนือทีละคนสองคน สามคน สี่คน เวลาหาทุมกวาๆ คนเริ่มบางลงทุกที

“กูวากูลุยฝนกลับดีกวา” ไอเหนือ
“จะบาเหรอ พรุงนีม้ ีแขง เดี๋ยวมึงก็ปวยแดกหรอก” ไดไดยินวามันแขงบาสแคครั้งเดียว แตกูจํารายละเอียดไดขนาดนี้เชียว
“เรื่องของกู” ผมหันไปขางหลัง ไมมีคนอื่นสักคน มีแตผมกับไอเหนือนั่งอยูบนมานั่งกับสายฝนที่สาดเทลงมาไมหยุดหยอน
“เหนือ กลับกับพรอมมั้ย”

โอวววววว แมนางฟาของผม พรอมสุดสวยนางเอกของเรื่องนั่นเอง เธอยิ้มใหไอเหนือ สวนผมสําหรับเธอคงเปนอากาศ

อึมครึม ผมคิดวามันตองกลับแนๆแหละ เหนือมันเหนื่อยจะตายหาอยูแลว คงจะวิ่งเตนทั้งซอมละคร ซอมกีฬา ไหนจะ
เรียนอีก

“ไมเปนไรครับ” ฮิ้ววววววววววววววววววววววววว ไอสาดเอย! กูดีใจ ขอกูจุบแกมมึงไดมะ เยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มัน

เปนแคเสียงในใจอะครับ แสดงออกไปมันคงจะหาวาผมบาอะนะ

“เหรอ” ในที่สุดพรอมก็มองผมซักที

“ดูแลตัวเองดวยนะ” ผมเห็นวีออสขับออกไปคงจะเปนรถของพรอม โอวแมเจา! มีแตผม ไอเชี่ยเหนือ กับไอดางนอนหลับ

ปุยอยูหนึ่งตัวที่ยังอยูที่ใตตึกนี้เทานั้นนนนนนนนน ฟนนาเล

“ไลมึงไปวิธีไหน มึงก็คงไมไปสินะ” ไอแสรด มึงจะพูดทํานองนี้อีกนานมั้ย

“เรื่องของกู” ผมหยอดเกรียนไปหนึ่งดอก เห็นเหนือมันหันขวับมาหาผมทันที คือผมเลียนแบบคําพูดมันอะ ถาผมเปนเพื่อน
มัน ผมคงโดนโบกกะโหลกไปนานละ ความเงียบเขาครอบงําผม ไอผมอะรูสึกดีอยูแลวที่มันนั่งอยูขางๆ ไมไดรูสึกแยอะไร

แตมันสิ คงอึดอัดจะตายหาที่ตองมาติดแหงกอยูกับผมรอรถจากไอปอนดและก็ไอภีม ผมคอยๆหันไปมองมันขางๆ เห็นมัน

นั่งชันขาขางเดียวมองไปที่ขางนอกอยางเบื่อๆ นั่นไงละ กูสังหรณผิดที่ไหน

“กินมะ” ผมหยิบเอ็มแอนดเอ็ม เสบียงตอนเรียนดีเอตะกี้สงไปใหมัน เห็นมันชะงักแปบนึงกอนรับเอาไว

“เปนหมอฟน แตชอบกินอะไรที่ทําใหฟนผุเนี่ยนะ”
“ก็มันอรอย” ผมชอบช็อคโกแลต ทาทางมันคงจะหิว เห็นเคี้ยวไมหยุดเลย ไอหลอทําตัวเหมือนเด็กขาดแคลนขนมมาหาวัน
“จองไม” มันถามผมอยางเหวี่ยงๆ สวนผมนะเหรอ ลอยหนาลอยตาไปมองอยางอื่นแลว
“ใครจอง มั่วนี่หวา”

“ชิ” สายฝนยังคงสาดกระหน่ําตอไป ผมกับมันก็นั่งขางกันอยูอยางนั้นไมมีใครพูดอะไร ผมเอาแตยิ้มสวนอีกฝายมันก็เอา

แตกิน ไมใชภาพที่นาอภิรมยเทาไหรนัก แตผมจะนําไปจดไวในไดอารี่ของผมอยูดี แคไดรัก สําหรับผมมันก็สุขใจแคไหน
แลว

ผมลืมตาตื่นขึ้นมา รูสึกรางกายมันออนเปลี้ยเสียแรงยังไงก็ไมรู เมื่อวานกวาไอเดือนคณะวิศวะปหนึ่งมันจะเอารถผมมาคืน

ผมก็นั่งตากละอองฝนอยูนานสองนาน สงสัยจะเปนไขแฮะ มองดูนาฬิกาปลุกขางเตียงตอนนี้เปนเวลาหกโมงเชา ผมมีภาร
กิจซึ่งนั่นก็คือไปรับไอเหนือ พยายามขยับกายตัวเองใหลุกขึ้นมา แตทําไมหัวมันหมุนติ้วๆเงี้ย ผมไปไมไหวอยางนั้นใชไหม

ซวยละสิ แลวใครจะไปรับไอเหนือ ผมจิ้มไอโฟนกดหาเบอรไอเชี่ยภีม ดูเหมือนวันนี้กูจะทําหนาที่เปนสารถีใหพี่รหัสมึงไมได

อะนะ รูสึกเศราใจเล็กๆแฮะ ถึงผมฝนสังขารไปขับรถใหมัน ผมคงพามันพลิกคว่ําสามตลบตรงทางโคงแหงมๆ

“ครับพี่”
“ฮะ ฮัลโหล” เสียงผมแหบต่ํา แตไมเซ็กซี่เอาซะเลย
“พี่คิน มีไร เสียงแปรงๆนะครับ”
“ไปรับเชี่ยเหนือมันหนอยดิ กูไปไมไดวะ” ภีมมันเงียบไปสักพักกอนตอบ
“ฮาๆๆๆ นี่พี่จริงจังกับคําพูดไอปอนดขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ยะ ยังไงของมึงวะ”
“ก็ตามปกติพี่เหนือเขาไมลําบากขนาดนั้นหรอกพี่”
“…”
“เพื่อนพี่เขาก็ออกจะมีตั้งเยอะตั้งแยะ”
“ก็จริงของมึง” ผมฟุบหนาลงไปกับหมอนนุมละมุนสีขาว
“เอางี้ดิพี่ พี่โทรไปบอกพี่เคาเองละกันนะ”
“หวะวาไงนะ”
“เบอรโทรผมเม็มเอาในเครื่องพี่คินแลวอะครับ เดี๋ยวตอนเย็นไปหาเนอ”

“เหย เดี๋ยวดิ” มันวางสายไปซะแลว ผมไมเคยโทรหาไอเหนือเลยครับ แตเพิ่งรูวาไอเชี่ยภีมมันแอบเม็มเบอรพี่รหัสมันไวใน

เครื่องผม ตั้งแตเมื่อไหรวะแสรด ผมเองก็ไมไดเปดดูรายชื่อของตัวเองในโทรศัพทอยูนานเลย เออ มันเยอะจัดขี้เกียจดู เอา
ไง

ดี โทรไปจริงเหรอ ผมไอคอกๆแคกๆ มองดูตัวเลขสิบหลังพรอมชื่อ ‘Nuernatee’ ที่ไอภีมมันพิมพไวใหอยางลังเล ไมสบาย

ยังจะมีอารมณตื่นเตนอีกนะผม โทรก็โทร ไมนาจะมีอะไรเสียหาย ผมรอสายสักพัก พักใหญเลยแหละ กวามันจะรับ

“ฮัลโหล” พองตาย กูแทบอยากจะกรี๊ดดดดดดแบบลืมเพศตัวเอง เสียงหลอสัดหมา นุมๆทุมๆยังไงไมรูนาฟงชิบหาย

เพออะ
“อะ คือ กูเอง คินตา”
“…” มันเงียบแฮะ กูไมใชพวกโรคจิตซะหนอยไอเวรนี่ กวนตีน
“กูไปรับมึงไมไดนะวันนี้อะ แคกๆๆ” ผมอดไอไมได อะไรหวา ไมสบายงายขนาดนี้เลยเหรอผม ออนแอชิบหายเลย

“อือ” แคเนี้ยยยยยยยยยย ไอสัดเอย ไอมีพอเปนน้ําแข็ง ผมจะพูดไรตอดีอะ รีแอคชั่นที่ตอบกลับมาของมันทําใหผมไมกลา

ที่จะทําอะไรอีกเลย แมง มีอิทธิฤทธิ์เยอะนักนะ!

“โชคดีละกันเรื่องแขงบาสอะ แคก และก็ตั้งใจซอมดวย”

“…” คงจะไดฟงเสียงแคฮัลโหลกับอือ เศราแบบยาวๆ
“กูวางละ”

โอย กูเศรา บักหานี่มันคงจะมีปญหาเรื่องการคิดคําพูดกระมัง ผมกดวางสายลงกอนที่จะมุดหนาลงไปกับหมอนแลวคิดวา

นอนแบบหลับสนิทเปนตายไปเลย แลปฮิสโตที่ผมวาสําคัญนักหนายังไมไดแครเทาเรื่องที่จะไปรับไอเชี่ยเหนือไมได เออ
แฮะ แลปฮิสโต โทรบอกไอฟลมไวดีกวา เชี่ยฟลมมันโวยวายใสหาวาผมกับไอเหนือไปจึ๊กกะดึ๊ยกันแลว พองตายสิ แมวาจะ

ฟงดูวามันเปนเรื่องเหลวไหล แตเชื่อเหอะมันทําใหคนที่ไมสบายอยางผมมีสีหนาแดงระเรื่อ โชคดีแคไหนที่ไอเชี่ยฟลมมัน

ไมรูอะนะ ผมฝากมันลาคาบแลปฮิสโตให บางทีอาจจะไปเรียนกับเสคอื่นตอนวันรุงพรุงนี้ อาจารยนาจะเขาใจบาง เห็นผม
เปนงี้ผมสนิทกับอาจารยเกือบจะทุกคนนะ! เอาละ ไดเวลานอน ขอใหผมหายไวๆทันไดไปเชียรบาสไอเหนือในเย็นนี้ละกัน
“คุณคินคะ มีแขกมาคะ” เสียงปาแมบานทําเอาผมลืมตาหนักๆขึ้นมา หัวยังปวดอยูเลยและตอนนี้กี่โมงแลวฟะบายโมงครึ่ง
“หืออออ” ผมไมสามารถพูดออกมาเปนประโยคได มันลําบากโคตรอะ มองเห็นหนาไอปอนดแฮะ เฮยยยยย มึงมาไดไงวะ!

“พี่คิน เปนไงบางพี่ โหยยย หนาแดงตัวแดงหมดเลย” พอมันเห็นหนาผมปุบ มันก็กระโจนเขามาหาผมแลวถือวิสาสะนั่งบน

เตียงของผมเลย คือมึง สนิทกับกูขนาดนั้น ไดขาววาเพิ่งรูจักกันไดไมกี่วัน

“มาไดไง”
“ขับรถมาครับ” มันทําหนาจริงจังไมลอเลน เดี๋ยวแมงเตะโดงกลับไปตึกวิศวะซะนี่ ถาผมไมปวยอะนะ
“ผมซื้อขาวเที่ยงมาฝากดวย” ปอนดมันบอก เอามือลูบหัวลูบหนาลูบแขนผมใหญ พองตาย กูถูกลวนลาม
“ปาครับ จัดมาเลยนะครับ เผื่อผมดวย ผมจะกินขาวกับพี่คินของผม” มันทําคนปวยอาปากคาง
“เทใชมั้ยละพี่ ผมพูดออกมาจากใจแบบไมคิดเลยนะจะบอก” ปอนดทําสีหนาภาคภูมิใจ
“รูไดไงวากูไมสบาย” ผมถามมันเพราะจําไดวาไมไดบอกไอภีม

“ถามพี่เหนือมา” ปอนดตอบ คือมึงรูเรื่องกูเพราะมึงถามไอเหนือ ไมเคยถามอะไรเพื่อนมึงเลยงั้นสิ ไอภีมงะ อดปลื้มไมได

หนอยนึง แคหนอยนึงเทานั้น!!!!!!!!!!!!

“มินาวันนี้พี่เคาทําหนาเซ็งๆ สงสัยเพราะพี่คินไมไดไปสงแหงมๆเลยครับ” อยาพนน้ําลายออกมาใหกูดีใจฟรี

“เอะ หรือเพราะวันนี้มีตุดมาจีบพี่เคาก็ไมรู ฮาๆๆๆ” กูวาประเด็นหลังอะ ถูก!
“อยาเสียงดังดิ”

“ขอโทษ ของกินมาแลว ไมรูถูกใจรึเปลา ขาวตมเจาอรอยจากในมอเชียวนะ อยูตั้งโรงอาหารของพวกฟูดซาย โคตรไกลอะ”

คิดเหมือนผมมั้ยครับวาเด็กนี่มันเวิ่นเวอชิบหาย มันคงเหมาะสมกับพวกที่พูดนอยๆ เรียบรอยๆ นะผมวา แมงพูดไมหยุด
เลย

“ขอบคุณนะครับปา” มันยิ้มสดใสสงใหปาใสที่ตอนนี้ทําทาจะละลายแลวละลายอีก ปายังไมชินกับคนหลออีกเหรอ ผมนี่ไง

หลอมากหลอมาย อะโด หรือผมก็เวิ่นเหมือนไอเชี่ยปอนดมันอะ

“เดี๋ยวผมปอนนะ” น้ําเสียงของปอนดออนโยนลง มันพยุงผมใหลุกขึ้นพิงกับหมอนแลวทําทาจะปอน ผมรองหามใหญเลย

“ไมไดครับ เดี๋ยวเย็นนี้ไมหายนะ”
“อะไรของมึง”

“บาสนัดชิงชนะเลิศเชียวนะพี่ วิศวะปะกับคณะแพทย ตัวผมเองยังไมอยากพลาดเลย โดดซอมละครเวทีเลยแหละ” นี่มัน

พูด จาแบบอยากใหผมไปชัดๆเลย แตผมก็อยากไปอา ผมคิดไวแลว หายไมหายก็จะไปดู ผมมันแมนอยูแลว ไขแดกแคนี้
กินขาว
กินยานอนสามชั่วโมงเดี๋ยวก็หาย ผมนั่งนิ่งๆใหไอเชี่ยปอนดมันปอน ไมใชวาผมงายนะครับแตไอหานี่หนาดานจัดผมโวย
เทาไหรก็ไมยอมฟง ขี้เกียจทะเลาะกับเด็กผมจึงปลอยใหแมงเลยตามเลย อยากทําไรทํา กูจะรีบหายเร็วๆ

“ผมไมเขาใจเลย พี่คินนารักออกอยางงี้ ทําไมพี่เหนือเคาไมสนใจพี่เลยอะ” ตองไปถามพอมันดู แสรดดดดดด กูจะรูมั้ยครับ

“กูหลอ กูไมไดนารัก”
“โด ทําเปนเถียง เถียงไมขึ้นหรอกนะ” ขาวตมจากปอนดถูกยัดใสปากผม
“ผมใจเตนแรงเลยนะเนี่ยพี่ ทําไงดี”

ไอสัดดดดด บรรยากาศยิ่งเงียบๆลมเบาๆ มีแตมึงกับกูสองคน อยามาพูดจาแบบนี้ไดปะผมยอมรับก็ไดผมอึดอัดมาตั้งแต

คําแรกที่มันปอนผมแลวครับ ไอเด็กนี่แมงทําอยางกับผมเปนนางฟาโดยมีสายชลปอนขาวปอนยาใหยังไงยังงั้น คือมันทั้ง
จอง ทั้งมองผม ดวยสายตาที่ผมรูสึกขนลุกไปทั้งตัว ยิ่งมันพูดตรงๆแบบนี้ ผมละอยากจะลองหนหายไปจากตรงนี้เสียจริง
งงงงงง

“พี่คิน ถาผมชอบพี่อะ”
“มึงลอเลนละ” ผมตอบทันที
“ตลกนา พี่จะมารูอะไรกับใจผม” มันกมหนากมตาปอนผมตอ

“ผมรูนะวาพี่ชอบพี่เหนือ ตอนที่ผมเจอพี่วันแรกผมก็เอาแตมองพี่ เพราะพี่โคตรนารักเลย แตรูมั้ยพี่เอาแตมองพี่เหนือแบบ

ไมละสายตาจนผมอยากชวยใหพี่สมหวัง เพราะไปฟงไอภีมเลาเรื่องพี่คินมา มันยิ่งทําใหผมโคตรชื่นชมพี่ โคตรปลื้มพี่เลย”

“ออ เหรอวะ” ผมเกาหัวแกรกๆ ใสมาเปนชุดเลยนะมึง กูทําหนาไมถูกเฟย

“ถาเกิดผมชอบพี่ขึ้นมาจริงๆ จะพี่เหนือหรือณเดชนมาจีบพี่ละก็ ผมก็ไมยอมทั้งนั้นแหละ” คือ คือกูชอบญาญา ปอนดมัน

พูดเยอะจนอานซะยาวเฟอยก็จริง แตหนามันนีโ่ คตรจริงจังเลยครับทานผูชมทั้งหลาย

“ขอเวลาผมคิดทบทวนดวยตัวเองแปบนึง” พูดเอง เออเอง สรุปเอง ผมพยักหนาหงึกๆลูกเดียว ผมหลับไปและก็ตื่นขึ้นมา

อีกที เห็นไอเชี่ยปอนดนั่งหลับอยูเกาอี้นวมขางเตียง ตอนนี้หาโมงเย็นกวาๆแลว ผมรูสึกวาตัวเองเริ่มดีขึ้น ตองขอบใจมัน
นะ

“ตื่นเวย” ผมใชเทาเขี่ยไข เอย เขาของมัน

“หือออ” มันลุกขึ้นมาแบบสะลึมสะลือแลวก็ขยี้ตา ผมเปลี่ยนเสื้อผาเรียบรอย แตรูเลยวาหนาตัวเองโทรมจัด เสียเรตติ้ง
แนๆ

“จะไปไหนอะ” ปอนดในชุดนักศึกษาสีขาวกางเกงยีนสโคตรเซอรสีดําที่มีพี่ตูนเปนพรีเซนเตอร เดินไปกับมัน ตองถูกมันแยง

เรตติ้งแนเลยวุยยยยยย เกลียดจริงๆเลยอิพวกเดือน คือสังเกตมั้ยครับพวกเดือนคณะ เดือนเอก เดือนอะไรก็แลวแต มันจะ
คัดเลือกพวกที่เห็นหนาตาเคาครั้งเดียวและคุณก็จะจําไดเลย เรียกไดวา หลอ รัศมีจับ และก็มีเอกลักษณเฉพาะตัว ไอเวร
ปอนดนี่ทั้งหลอ สูง ตาโต ขี้เลน โดนมันแยงซีนแนๆ ลืมบอกคนอานแนๆเลยครับวาไอเชี่ยเหนือมันเกือบจะไดเปนเดือนเมื่อ
ปที่แลว สาเหตุที่มันไมไดเปนนะเหรอ ก็เพราะวามันไมชอบขี้หนาคูแขงเดือนของมันอีกหนึ่งคนเลยเผลอไปตอยหนา

มันเขา ไอคนนั้นมันเลยไดเปน สวนไอเหนือก็แหวไป แปลกปะละที่มันไดเปนพระเอกละครเวที และแปลกปะละที่ไอปอนด

เดือนปหนึ่งไมไดเปนพระเอกแทนไอเหนือ

“พี่เหนือหลอกวาไงครับ” เหตุผลที่อไอภีมมันบอกผม คือหลอกวา คือ

จบใชมั้ย สําหรับผมนะ มันก็หลอพอๆกันแหละ แตคนละแบบ สาวๆเขาชอบหลอรายเปนสวนใหญเลยหันไปกรี๊ดไอเหนือ

แทน สวนไอปอนดนะเหรอ ก็คงจะมีสาวๆที่ชอบหลอนารักขี้เลนอยูบางอะแหละ เวิ่นซะยาว กลับเขาสูสถานการณปจจุบัน

“ไปเชียรบาสไง” ผมบอกไอปอนด มันมายืนอยูขางหลังผมตรงหนากระจกเงา ลมหายใจแผวๆมันกระทบกับตนคอของผม

“ยังไมหายเลย” มือของปอนดจับเขาหนาผากของผมอยางจัง จนผมถึงกลับตองปดมือมันออก คือทามันสอเหมือนมันจะ

โอบๆผมยังไงไมรู และเสียงมันก็นะ ดุจริงไรจริง

“ไมเอาเวย จะไป”
“ไมเปนไรหรอก พี่ไมตองไป เดี๋ยวบอกภีมดูเผื่อให”

“กูจะไปๆๆ เห็นมั้ยกูไมไอแลว” อยาทําตัวเปนพอกูครับ ไอเด็กปหนึ่ง ไมใชไร กูกลัวใบหนาที่จริงจังของมึง มันไมเหมาะกับ

คอนเซปตหลอขี้เลนของมึงเลยใหตายเหอะ อันที่จริงผมกลั้นไอไวครับ ไอมันกลั้นไดนะ รึเปลา ผมทําไดอะ

“ตามใจ” มันโอบรอบคอผม

“ผมไปดวยนะ” มึงจะไปตั้งแตแรกอยูแลวไมใชเหรอออออออออออ หลังจากนั้นผมก็นั่งอยูบนรถของไอปอนด มาสดาสอง

ประตูสวยดี ทาทางมันจะรวยไมหยอก เออแฮะ แมมันเปนผูสนับสนุนละครเวทีของมันนี่นา

“ดูเสร็จจะมาสงที่บาน อยาลืมกินขาวทานยาดวยนะครับ” ปอนดยิ้มให

“เออ” โรงยิมที่ผมเคยโดนพวกเกษตรตอยไงครับเปนสถานที่ที่เคาแขงบาสรอบชิงกัน ผมเดินเขาไปในนั้นพรอมๆกับรางสูง
ผอมหลอใสของไอปอนด หมดกัน เรตติ้งที่เคยสะสมมา หมดกันไมมีเหลือ ผมสังเกตไดตอนที่ผมเดินตามมันไปนั่งตรงอัฒ

จรรยเพื่อเชียรบาสที่เริ่มไปแลวหนอยนึง สาวๆแถวนั้นละสายตาจากพวกแขงบาสที่หลอๆกันอยูแลวมาสนใจไอเด็กปหนึ่ง
เดือนคณะที่อยูตรงหนาผมแทน ทําไมสาวๆไมมองผมละครับ ผมหลอนะเฟย!

“พี่เขยิบมาอีกก็ได เดี๋ยวก็ทําคนอื่นเขาติดไขหรอก”

ไอสาดปอนดโคตรกวนตีน ผมขยับเขาไปใกลมันจนตอนนี้ระหวางผมกับมันเหลือเพียงคืบ กูจะเอาไขนี่แหละไปติดมึง บัก

นองจอมบงการ! ผมหันไปสนใจกีฬา เสียงเชียรดังเยวๆ ฝงแพทยเคามีปายไฟดวยครับ คงจะทําฮาๆ สวนฝายวิศวะมีกลอง
เสียงดัง ตีแลวก็เตนทาทางนาสนุก ผมนั่งฝงที่มีนักกีฬาตัวสํารองนั่งอยูอะครับ ใกลมากแบบวีไอพีเลยทีเดียว ฮาๆ เรียกได
วาเห็นหนาพวกในสนามชัดเจน โนนไง ไอเหนือในชุดนักบาสสีดําเบอรสี่ วันนั้นมันใสเบอรไรวะ ลืม

“รอนมั้ยครับ” ปอนดเอามือมาพัดอยางกับวามันจะเย็น - -
“ไมรอนๆ” วิศวะขอเวลานอก ตอนที่ไดแตมแคสิบ แตแพทยนําไปไดสิบสาม คณะนี้มันจะ

เรียนเกงจะเลนกีฬาเกงไปไหน ออ สงสัยเพราะมีพี่เกงอยูในทีมแนๆเลย ผมนี่กมหลบหนาพี่เกงงุดเลย พี่คนนี้แหละทําให

ผมถอดเขี้ยวเล็บ ไมใชวาผมพิศวาสพี่เคาหรอก แตเพราะผมใหความหวังพี่เคาที่สุดเลยตางหาก คิดแลวผมมันก็เลวจริงๆ
อะนะ

“พี่เหนือ ทางนี้ๆๆ” ไอปอนด มึงจะเรียกมันใหหันมาทําไมวะ! ผมกับปอนดนั่งไมหาง

จากพวกวิศวะเลย เรียกไดวาถาไอเหนือเกิดบาจี้อยากดึงขาผมขึ้นมามันก็ดึงไดสบายๆ เหนือมันหันมา เห็นผมกับไอปอนด

ที่โบกมือให มันไมไดทําหนาอะไร แลวก็หันกลับไปฟงรุนพี่ตามเดิม จะหวังใหมันทําหนาระริกระรี้เหรอเชี่ยคิน มึงบาอะปาว

“เย็นชาไมมีใครเกิน” ไอปอนดพึมพํา
“อะไรนะ” ผมไมไดยินเสียงมัน เพราะตอนนี้มีคนไปดึงกางเกงของพวกนักบาสทีมแพทยเขาจนสาวๆแถวผมกรี๊ดระงม
“ผมบอกวาพี่เหนือเย็นชาไมมีใครเกินไงพี่!” ปอนดรองใสขางหูผมเลย
“อออออออ มันก็เปนงี้มึงเพิ่งรูเหรอ”

ผมรองใสหูมันคืน เสียงกรี๊ดไมมีทีทาวาจะหยุดเลย เพราะฝงวิศวะคนหนึ่งมันกําลังถอดเสื้อ พวกมึงเลิกแขงบาส แลวไป

แขงเพาะกายไป!!!!!!! กูแสบแกวหูกับเสียงกรี๊ดอะ คงจะทําขําๆเรียกเสียงกรี๊ดแขงกัน เปนสีสันของงาน แตกูรําคาญ

“แหะๆพี่อยาตะโกนดิ ยังไมหายดีนี่” ปอนดตะโกนกลับมา มีหรือที่ผมจะยอม ผมหันหัวตัวเองไปใกลหูมัน แลวตะโกนแขง

“ไอสาดดดดดดดดด กูหูจะแตกเพราะเสียงมึง ไมใชเสียงกรี๊ดแลว!”
“พี่นารักวะ!!”
“กูหลอเวย เลิกตะโกนใสหูกูไดแลว!!!”
“ไมเลิกครับ มีไรปะ!!!”
“ไอเด็กเวร!!” รําคาญเสียงกรี๊ดโวยยยยย มึงหยุดซะทีไดปะ!
“ผมเด็กหลอ!”
“ขี้เกียจตะโกนแลว!” ผลั่ก! เสียงของหลน

บนตักผม เปสีดํา ไอเหนือมันโผลหัวมา หางจากผมไมเทาไหร นี่ฝมือมันเองเหรอผมใจเตนตึกๆไอนี่มันตองการจะสื่ออะไร

วะ มันกระดิกนิ้วชี้เรียกผมยิกๆผมจึงกมหนาไปฟงมันพูดอยางงกๆเงิ่นๆ มีที่กั้นเปนเหล็กสีเงินแนวยาวขวางผมกับมันเอาไว

“ฝากของดวยนะ” ไอสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ผมนิ่งอึ้ง ชะงัก และก็คาง หายไขเลยกู

“ตอนเย็นกูกลับพรอมมึง” ไอเชี่ยเหนือ มึงทําไร มึงทําอารายยยยยยยยยยยยยย ไมคิดเขาขางตัวเอง ไมคิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กูคงจะไมตายเพราะไขหรอก แตกูจะตายเพราะมึงเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

10

หลังประโยคชวนคิดจากถอยคําของไอเชี่ยเหนือทําเอาผมไมเปนอันดูบาสตอเลยครับ คือใจมันลอยละลองไปไกลแบบ
เรียกเทาไหรก็กูไมกลับ ผมพยายามจะไมคิดเขาขางตัวเองและไมคิดตั้งความหวังขึ้นมา กําลังพยายามอยางที่สุด เวลาคน
มีความ

รัก เขาวากันวามักจะตาบอด ผมกําลังไมตาบอดอยูนะ แถวบานเรียกวารักอยางมีสติ ก็ผมอะเกลียดความผิดหวังมาก ผม

เคยบอกแลว แตเปนคุณ คุณก็อดคิดไมไดใชไหมละ

“มีกลิ่นทะแมงๆแฮะ”

ไอปอนดพึมพําทําปากมุบมิบอยูขางผม มันหนามุยลงมากหลังจากที่ไอเหนือมาฝากของผมอะแหละ พวกผูหญิงขางตัวผม

นี่แมงก็แขงกันเปนนกกระจิบนกกระจอกเสียเลยเหลือเกิน นินทากันดังจอกๆแจกๆ ไดขาววาพวกมึงมาเชียรบาสนะครับ
คุณ

“วิศวกรรมศาสตรสี่สิบเจ็ดแตม แพทยศาสตรสี่สิบหาแตม” เกมมันเริ่มดุเดือดและสองคณะก็เริ่มขอเวลา

นอกกันบอยขึ้น ผมจองมองพวกนักบาสฝงวิศวะเห็นไอเชี่ยเหนือเหงื่อซกเชียว ผมสีดําของมันปรกหนาผากปดตาคมๆของ

มันดวย ทาทางมันเหนื่อย แตก็เทไมหยอก มันตั้งใจฟงรุนพี่ ไมไดสนใจอะไรผมหรอกครับ บอกแลว อยาพยายามคิดไปเอง

“พี่คิน”

“ไอเชี่ยปอนด ใกลไปมั้ยหนามึงงะ!” ผมโวยวาย ก็ไอสัดนี่มันจะหอมแกมผมอยูรอมรอแลว ลืมไปรึยังครับวาผมจะหวงเนื้อ

หวงตัวกับผูชายมากพอดู เหตุผลก็เพราะไอคนที่เสื้อบาสเบอรสี่มีปายชื่อ Engineer อยูขางหลังนั่นแหละ

“ฮี่ๆๆๆ นารักอะ ผมแคทดลองอะไรนิดๆหนอยๆ” ปอนดมันพึมพํา สวนผมหนามุย

มองดูทีมวิศวะเขาคุยกันตอ คิดไปเองรึเปลาวะตอนที่ไอเหนือมันยกขวดน้ําขึ้นดื่มเห็นหางตามันมองปรายๆมาทางนี้อะ ไม

เอา ๆ ไมคิด ๆ เคยเปนมั้ยครับอาการแบบนี้ ก็อยากจะเขาขางตัวเองแตมันก็กลัวจะผิดหวังอะ อาการของคนแอบรักคนอื่น

“พี่คิน กลับไดยังอะ” ไอเด็กปอนดนี่งองแงงชิบเปงเลย

“ยังไมจบเลย” ควอเตอรสุดทายแลว ดูใหจบๆไปเหอะนะ
“พี่จะรอพี่เหนืออะดิ” ก็มันนาจะเปนอยางนั้นไมใชเหรอ คือเชี่ยเหนือมันบอกใหผมรออะ
“แลวจะกลับกันยังไง พี่คินก็ไมไดเอารถมา” เออสิ ลืมไปเลยแฮะ

“ชางแมง เดี๋ยวคอยคิดเหอะ” ใจผมตอนนี้รอคอยชัยชนะของวิศวะอยูอะครับ ไมไดสนใจเรื่องอื่นเทาไหร จนในที่สุดเสียงเฮ

ก็ดังซะลั่นจากฝงของทีมวิศวะ พวกนักบาสกระโดดโลดเตนไปพรอมๆกับเสียงกรี๊ดอันดังกระหึ่มจนโรงยิมสะเทือน ไอเหนือ
มันไมไดมีทาทีดีใจกับชัยชนะเลยยยย ไอหานกูเห็นหรอกวามึงแอบยิ้มแบบปดไมมิด หลอลากกระชากเรตติ้งเสียจริง

“เย! คณะผมครับ คณะผมเอง” ไอเหี้ยปอนดเอาหนาใหญเลยกับสาวๆแถวนั้นซึ่งก็ยิ้มรับมันเปนอยางดี ผมก็พลอยดีใจ

และยิ้มหัวเราะอยางมีความสุขไปดวย วาแตทันตะของกูละ แขงแพไปตั้งแตตอนไหนวะเนี่ย ไมรูเรื่องเลย ผมถูกกระแสชน
บัง

คับใหเดินลงไปจากอัฒจรรย ยืนเกาหัวทําหนาไมถูกอยูกับไอปอนดที่ตอนนี้พาผมมายืนอยูแถวๆพวกนักบาสวิศวะ มันไป

คุยกับรุนพี่มันใหญเลย ทิ้งใหผมยืนเอออยูคนเดียว มือผมถือเปของไอเหนือเอาไว เขินๆไงไมรูแฮะ

“พี่เหนือ เดี๋ยวผมไปสงพี่เอง วันนี้พี่คินไมไดเอารถมา” ไอปอนดมันลากไอเหนือมาจนได ผมยืนตาโตกลืนน้ําลาย เขินอะ

ไมรูเปนอะไร เอาสําลีมาปน เหย เริ่มจะไมใชละ

“ไมอะ เดี๋ยวกูพามันกลับเอง”

ไอปอนดโดนเมินขณะที่ผมโดนไอเชี่ยเหนือลากคอเขามาในวงของพวกวิศวะ ใหตายสิ มันทําอะไรกับผมเนี้ยยยยย แตเชื่อ

เหอะครับมันไมไดออนโยนอะไรเลย หัวผมแทบจะทิ่ม คือ คือกูยังไมหายจากไขเทาไหรเลยนะ ปวดหัววุย

“บาส ไปสงกูกับไอเชี่ยนี่หนอยดิ” เหนือเอยกับนักบาสอีกคนของทีม จําบาสไดมั้ยครับ เมื่อไมกี่ตอนที่แลวนี่เอง

“หะ หา เอาจริงดิ” บาสมองหนาผมใหญเลย สวนผมไดแตยิ้มแหงๆสงไปให แลวก็เริ่มไอคอกๆแคกๆตามฤทธิ์ไข ผมไอมา

ตั้งนานแลวอะครับ คงยังไมหายสนิท

“ลืมไปรึยังวากูชวยใครจีบมึงอยู” เหนือกระซิบขางหูผมเสียงอยางผูกุมชัยชนะเหนือผม พอพูดจบแมงก็เดินหนีหายไปใน

หองน้ําในโรงยิม ทิ้งใหผมอยูในดงคนที่ผมไมรูจักและก็ถือกระเปาใหมัน เหตุการณเริ่มปะติดปะตอ เหนือมันจะแยกผม
ออกมาจากปอนด แลวก็ใหมาอยูกับบาสแทนสินะ บอกแลวไง วาผมจะพยายามไมคิดไปเอง เพราะผลลัพธมันออกมาเปน

แบบเนี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!! บอกตามตรง อดผิดหวังไมไดแฮะ ไอเชี่ยเหนือเอยยยยยยยยยยยยย ไอสัด ไอ โธ

เวยยยยยยยยยยย ตอนนี้ผมอยูบนฮอนดาแจสสีแดงของบาส ไอเหนือนั่งหนา บาสเปนคนขับ สวนผมนั่งติ๋มๆหงิมๆอยูบน
เบาะหลัง ไอแมง

ลูกเดียว และทาทางไขจะกําเริบ กําเริบเพราะไอเชี่ยเหนืออะแหละ แมงทํากูตื่นเตน แลวก็ทํากูเซ็ง

สาดดดดดดดดดดดดดด ผมพยายามควบคุมใจไมใหคิดเขาขางตัวเองอะครับ แตสุดทายผมก็ทําไมได ผมขอสารภาพ
“คินไปหาหมอมั้ยครับ” บาสมองผมผานกระจกหลัง สายตาเปนหวงมั้งนะ
“ถาจะพามันไปหาหมอก็ไปสงกูอยูหอกอน” ไอเชี่ย โคตรใจดําอํามหิต ไมตองรักมันละ เกลียดมันดีกวา!

“ไมเปนไร เดี๋ยวโทรบอกปอนดไปสงที่บานก็ได” กลับกับไอปอนดยังจะดีกวา ปานนี้ไมรูจะหัวเสียไปถึงไหนแลวที่ผมโดนไอ

เหนือฉกตัวมาใหเพื่อนมันแบบเนี้ย

“อยาหวังเลยนะ” เหนือสงเสียงเย็นๆมาให ควยยยยย กวนตีนนะมึง

“มึงกับคินทาทางจะสนิทกันดีนะ” บาสออกรถแลวพูดประโยคนั้นกับไอเหนือนทีขี้ใสกางเกง
“ไมเห็นจะสนิทเลย”
“เคยแยงผูหญิงกันอะครับ” ผมพูดยิ้มๆ ทําเอาบาสผงะ สวนไอเชี่ยเหนือนี่สงสายตามาใหผมแบบตองการที่จะลอบสังหาร
“เออ ไปกินขาวกันกอนมั้ย” บาสเริ่มมองผมกับไอเหนือคนละทีอยางอึดอัด
“ถาคินไมอยากไปหาหมอ เดี๋ยวผมพาไปซื้อยาดวยดีมั้ยครับ”
“ไมเปนไรครับ ขอบคุณมาก” ผมยิ้มกวาง
“เออ รบกวนไปสงที่บานผมกอนที่จะไปกินขาวกันตอนะครับ”
“ไดสิครับ” หึหึหึ แสดงวารอยยิ้มของผมยังมีเสนหอยู ไมรูสิวันนี้รูสึก

โกรธไอเชี่ยเหนือยังไงไมรู ทั้งๆที่ตัวเองไมมีสิทธิ์จะโกรธอะนะ ผมลงจากรถของบาสแลวกลาวขอบคุณ ไมลืมที่จะมองเชี่ย

เหนือที่นั่งอยูเบาะหนาอยางเหยียดๆ ขอใหคืนนี้มึงขี้แตกจนไมไดนอนนะ! กลาดียังไงมาทําใหกูเจ็บหัวใจแปลบๆแบบเนี้ย

“ดูดูมัน โดดเรียนไปสะหยึมกึ๋ยกับผูชายแลวยังมาทําหนาเซ็งแบบนี”้ วิชาภาษาอังกฤษ เสียงหึ่งๆของอาจารย กับเสียงไม

นาพิสมัยของเชี่ยฟลม ผมไมไดไปรับไอเหนือมาสองวันแลว ไมใชวาจะถอดใจหรืออะไรแตความเศราผิดหวังมันยังมีอยาง
เจือจางในใจผมอยู พยายามไมติดตอกับไอภีมไอปอนดดวยเพราะกลัวไดยินเรื่องไอเหนือมัน เรียกไดวาหนาที่สารถีกับเฝา
พวก

มันซอมละครเวทีคงจบลงเพียงแคนี้ ผมจบเอง ผมเลือกได ผมหลอ! พรุงนี้เปนวันเสาร วันนี้เปนวันศุกรแตผมไมสุขเอาเสีย

เลย นอนใชตําราตางหมอนและก็ถอนหายใจออกมาหลายเฮือกแลว ออ ไมสบายผมหายแลวครับ

“สะหยึมกึ๋ยจริงเหรอวะฟลม มันทําหนาหมาไมแดกมาแบบเนี้ยกูวาแหวมานาจะถูก”
“กูจะสงสารหรือจะสมน้ําหนามันดี”
“เหยเชี่ยคินตา ชางแมงดิวะ แดกเหลากันเย็นนี้ เที่ยวใหลืมโลกแมงเลย”
“เออ จัดไป!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” จูๆผมก็ลุกขึ้นมาตะโกน จนพวกที่นั่งเรียนอยู

รวมทั้งอาจารยหันมากันใหญ ผมไมแคร ยักไหลแลวฟุบหนาลงไปนอนตอ คืนวันศุกรที่หลายๆคนเลือกที่จะเที่ยววันนี้ ผม

แตงตัวหลอจัดเซทผมอยางเท ขับรถไปยังรานที่พวกมันนัดหมาย เปนผับอะครับไมใชรานเหลาหลังมอแบบที่ผมไปบอยๆ
วันนี้ขอสอยหญิงสักคนประชดชีวิตหนอยละกันไมเกรงใจคนที่มันไมสนใจผมอยางไอเชี่ยเหนือหรอก อารมณคนพาล ประ
ชดชีวิตตัวเอง โดยที่อีกฝายไมไดรับรูเหี้ยอะไรดวยเลย งี่เงาสิ้นดี ผมมันยังไมตัดใจงายๆหรอก แคขอตั้งหลักมาอยูกับเพื่อน
กับฝูงเพื่อความสบายใจเทานั้น วันนี้ขอเที่ยวใหเต็มที่ เมาใหเต็มเหนี่ยว แลวลอหญิงสักสี่รอบนาจะโอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“แดกเวย ไมเมากูไมกลับ!!!!!!!!!!!” ผมตะโกนบอกเพื่อน ตบโตะเสียงดังแขงกับเสียงดนตรีที่โคตรจะดัง ตอนนี้เวลาหาทุม

กวาๆ เหลาเบียรอะไรตางๆนาๆโผลมาเต็มโตะไปหมด เพื่อนเชี่ยทั้งสามคนของผมมีหญิงมานั่งอยูขางๆเรียบรอยแลว เอา
เขาจริงๆผมปฏิเสธทุกนางที่เขามาหาเลย ไมเขาใจตัวเองเหมือนกัน อาจจะเปนเพราะหนาไอเหนือลอยไปลอยมาอยูบนหัว

“เชี่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมรองเสียงดัง กอนที่จะกระดกออนเดอะร็อคแบบแรงๆเขาไปเปนแกวที่สี่ เอาใหมันอวกแตกไป

ขาง ผมมันปญญาออน โดนแคนี้ถึงกับตองมากินเหลายอมใจ ไมรูดิ เหมือนโดนมันกระทําใหเจ็บช้ํามาเยอะ จนกระทั่ง

วันที่มันแขงบาสอะแหละสิ่งที่ทนมามันก็แตกดังโพละเหมือนฟองสบู ใจคนเรามันไมไดถึกเหมือนควาย ที่จะทนสายตาเย็น

ชาและถอยคําจิกทิ่มแทงอยูไดนานๆ ผมบอกแลว ผมแคถอยมาตั้งหลักเทานั้น

“เวรละไง”

ไมนึกไมฝนวาพวกไอเหนือมันจะมาที่นี่ ผมกระดกเขาไปอีก ยิ่งเจอหนามันตัวเปนๆยิ่งทําใหผมกินหนักเขาไปใหญ มันกับ

เพื่อนนั่งโตะขางลาง สวนผมนั่งอยูขางบนที่เงียบเชียบเหมาะกับการนัวเนียสาวเหมือนที่เพื่อนผมมันกําลังทํา ณ ขณะนี้

“อุย พี่ภัทร ดูสิคะ โตะนั้นหลอกันจังเลยเนอะ” สาวของไอภัทรมองลงไปขางลางไปที่โตะของไอเหนือ เหนือมันนั่งเฉยๆ

มองดูเพื่อนสั่งเหลาและระริกระรี้กับบรรยากาศในผับ

“ฮะๆๆ ไดหมดทุกคน ยกเวนคนที่ใสเสื้อน้ําเงินอยาไปยุงเชียว” ไอเชี่ยภัทรหัวเราะเอิ๊กๆ เหนือมันใสเสื้อเชิ้ตสีน้ําเงินครับ

“ทําไมอะคะ”

“เมียมันดุ” พูดเสร็จมันก็หัวเราะแลวก็มองผมอยางขําขัน อีกสองตัวเชี่ยก็พลอยหัวเราะตามมันไปดวย พวกหัวควย ผมดื่ม

ไปลอบมองไอเหนือไปอยูนาน จนผมรูสึกมึนๆและก็เมามากๆ อันที่จริงเมาตั้งแตออนเดอะร็อคแกวแรกๆแลวแหละ แตทํา
เปนเกงไปซะงั้น กะแลวมันตองถูกสาวๆดึงมันออกไปเตน ผมเห็นไอเหนือทําทาจะปฏิเสธอยูแตมันโดนทั้งดึงแขนทั้งนัวเนีย
จน

ไปยืนนิ่งๆใหสาวๆเคาเลื้อยยั่วอยูอยางนั้น ผมนึกไมออกวาผมกําลังกัดฟนแนน แกวที่บรรจุของเหลวของผมเกือบจะแตก

เพราะแรงบีบของผม และเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล ผมเดินแหวกคนลงไปขางลาง ไปหาไอเหนือ

“เชี่ยคิน ทําหาไรวะ” ไอฟลมโวยวายตามหลังผมมา ผมไมไดยินหรอก แตรูสึกวามันจะผลักสาวที่มันดูดปากอยูแลววิ่งมา

ตามผม ผมแหวกผูคนจนไปถึงไอเหนือที่อยูบนฟลอร และหลังจากนั้นผมก็จําอะไรไมไดอีกเลยยยยยยยยยยยยยยยย

“ไอเชี่ยคิน มึงทําเชี่ยอารายยยยยยยย พอๆ หยุดๆ!!!” เสียงไอฟลม กลิ่นโคโลญจนของไอเหนือยังติดจมูกผมอยูเลย วาแต

ผมทําอะไรลงไปนะ ลองทายดูสิครับ
11

“เดี๋ยวนะ มึงพูดกับกูอีกทีดิ๊ กูทําอะไรนะ” ผมถามไอเชี่ยมิกอยางรอนรน แตในหัวเนี่ยกําลังตีกันวาจะอยากรูหรือไมอยากรู

ดี
“มึงงะ เลนเอาพวกกูหมดหนุก ไอสัด!” เชี่ยมิกขยี้หัวตัวเองไปมามันนอนอยูบนโซฟาขางลางบานของผมเมื่อคืน
“บอกมาดิ”

“มีอยางที่ไหนวะ เมาแลวแมงก็ไปเตนยั่วไอเหนือ ยั่วไมพอเสือกจะดึงคอเคาลงมาจะจูบอีกนะ ดีที่เชี่ยฟลมดึงมึงออกมา

กอนไมงั้นมึงไดอายคาผับ” เหมือนฟาผากลางกระบาลของผม กะ กู คนอยางกูเนี่ยนะจะเตนยั่วไอเชี่ยเหนือ แมงงงงงงงง
งงงง

“จริงออวะ” ผมพยายามปนหนาใหเปนปกติที่สุด คิดอยูในใจวามันไมใชเรื่องจริง ไมแนๆ ไมมีทาง มายยยยยยยยยย

“มึงจะดูคลิปจากเชี่ยภัทรปะละ”
“เหย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“แมง ตอนเตนก็ดูดีอยูหรอก คนงี้แหกทางกันออกเปนวงปลอยใหพวกมึงสองคนสวีทกันอยูกลางฟลอร”

กู คือกู แบบวา ชิบหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เอาหนามุดเขาไปไวในรูตูดทาจะเหมาะ

ทาจะควร อายสัดๆ เชี่ยคินตา บักลํายองเอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“มึงพักผอนเถอะนะเพื่อน” น้ําเสียงเชี่ยมิกประชดชิบหาย
“แลวก็นึกวาเวลามึงเจอหนาเชี่ยเหนือกับเพื่อนมัน มึงจะทําหนายังไง” มึงไมคิดจะมาชวยกูนึกหนอยเลยเหรอ TT

“กูไปละแมง” เชี่ยมิกยังอยูในชุดอยางหลออยูเลยแตซกมกพอสมควร ผมอะเหลือแตบอกเซอรยี่หอแพงหูดับตับไหมนั่งอยู

บนเตียงนอนตัวเอง สาบานไดเมื่อคืนผมทําอะไรลงไปก็ไมรู จําไมไดเลยวุยยยย แลวนี่ผมทําลงไปจริงใชมั้ย โธ!!!คนในผับ
ผมจําไมไดหรอกนะวามีใครบาง เอาเปนวาใหแมงรูกันไปเหอะไมไดแครเหี้ยไรหรอก แตไอเหนือกับพวกปากหมาชอบเหา

เพื่อนมันเนี่ยดิแมงงงงงงงงงงงงงงงงงงง จํากูไดชัวรๆ!!!!!!!!!!! นอนดีกวา เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น วันนั้นทั้งวันผมเอาแตอาน

หนังสือ ไมใชขยันอะไรหรอกเผื่อจะไดลมื ๆเรื่องนาอายของตัวเองลงไปบาง แตเชื่อปะ กลิ่นโคโลญจนของมันยังลอยติด
จมูกผมอยู มันวนๆไปมาอยูรอบตัวอยูเลย ผมนี่แมงเพอเจอชะมัด แตถาเปนอยางงี้ไอมิกมันก็พูดจริงอะดิ ตกดึกพวกไอ
ฟลม
ลากคอผมไปดูงานที่สแตนของทันตะ อาทิตยหนาทั้งอาทิตยแขงกีฬาใหญมหาลัยแลวครับเรียกไดวาเชียรกันมันสหยดติ๋ง
มีบางประเภทที่อาจจะชิงกันไปแลวเชนบาสเกตบอล อะไรเทือกๆนี้แหละ พอวันศุกรปุบก็จะแขงสแตนกันปบมีแปลอักษร

และก็มีผูนําเชียรมายืนกางแขนสายตูดไปมาใหชาวบานดูกัน ผมนี่เกือบจะไดเปนลีดละครับ แตอาศัยความไวในการหลบ

หนีตอนเคาคัด 555 มันใชคนเยอะเลยตองมีปสองแซมๆอยูบางแตหลักๆก็เปนปหนึ่ง

“ซีสิบสอง ยกพรอบผิดดานครับนอง อา ครับๆถูกแลว” ไอเชี่ยภัทรเอาการเอางานนี่หวา มันจบชายลวนมาจากโรงเรียนที่

เกงเรื่องแปลอักษรครับ งานนี้มันเลยรับไปแบบเต็มๆและก็ทําไดดีซะดวย ผม ไอเชี่ยฟลม ไอเชี่ยมิกนั่งกรอยอยูบนโตะ
ขางลางสอดสองนองปหนึ่งนารักๆบนสแตนไป บางครั้งผมก็ชวยสงน้ําสงขนม ดูแลนองที่ใกลจะเปนลมบางไรบางอยูนะ

“มึงไดเจอหนาไอเหนือบางยัง”

เชี่ยฟลมถามผมที่กําลังเลนเกมในไอโฟนอยู ผมหันหนาหนีไปทางสแตนวิศวะที่อยูไมใกลไมไกลแตเดินเหนื่อย เห็นเสื้อช

อปน้ําเงินกันใหรึ่มแตไมรูวาสิ่งมีชีวิตที่ชื่อเหนืออยูแถวนั้นมั้ย ถามันจะอยูก็เรื่องของมันเถอะ กูยังอายไมหายเลยครับเพื่อน
ฟลม หรือบางทีมันอาจจะยุงกับเรื่องละครเวที หลังงานกีฬานี้ ศุกรอาทิตยหนาก็ละครเวทีรอบแรกแลวอะครับ อยากจะ
บอก

วาไอเชี่ยปอนดจัดการเปนธุระเรื่องจองตั๋วรอบวีไอพีใหผมตั้งหาใบ ผมไมไดออกซักแอะ วันที่มันขึ้นแสดงกันวันแรก ผมนี่

แหละครับที่จะไดมีโอกาสดูกอนใครเพื่อนไปพรอมๆกับแขกกิตติมศักดิ์แบบอามาอาอึ้มรวยๆทั้งหลาย

“ไมเจอก็ดี” ผมงุบงิบๆตอบ

“จริงอา ปลอยไวนานระวังมันไปควงสาวอื่นนะเวย กูไดขาววากิ๊กแมงเยอะสัด แยงเด็กเชี่ยมิกไปหลายคนแลวเนี่ย” ใจผม

กระตุกวูบชั่วครู แตมันใชเรื่องของผมที่ไหนละ หนาตาอยางมันมีสาวๆมารุมทึ้งแยงกันก็คงจะไมผิดวิสัยเทาไหรหรอก

“เรื่องของมันดิ”
“ฮั่นแนะ ไมสนใจจริงดิ”
“เออ”
“แตวันนั้นมึงเตนโคตรเซ็กซี่เลยจริงๆนะเชี่ยคิน”
“หาน มึงจะขุดมาใหกูอายมากขึ้นรึไง” ผมเลิกสนใจไอโฟนแลวหันหัวมาเผชิญหนากับไอเชี่ยฟลมจอมกวนตีนนี่แทน
“ฮาๆๆๆๆ เซ็กซี่แบบผูชายอะ กูเห็นแลวแมงรูสึกน้ําลายไหลแปลกๆเลย ไมเชื่อถามเชี่ยภัทรดิ”

“มึงเบี่ยงเบนแลวไอสัด อยามานั่งใกลกู” ผมเขยิบตัวหนีใหหางจากไอฟลม เบื่อหนาแมง กวนตีนอยูไดตลอดเว ไมเหมือน

ไอเชี่ยมิกที่กมหนาสนใจบีบีแตกับกิ๊กอยางเดียว เอะ สรุปดีหรือไมดีเนี่ย

“เหย นั่นไอเหนือไมใชเหรอ” ผมหันไปตามเสียงที่ไอฟลมพูดแตก็ตองรูสึกวาตัวเองเสียหนาเมื่อรูวาเชี่ยฟลมแมงโกหกผม

“ฮาๆ ไมใชไอเหนือหรอกคินตา โนนไง เดือนวิศวะปหนึ่งมาเชียวนะเวยมึง เอาแลวไง คณะกูหัวกระไดไมแหงแพราะเพื่อนกู
เองนี่ละวะ” ผมกลืนน้ําลายเอื้อกเห็นปอนดสงยิ้มสดใสมาใหแตไกลโพน มันเดินมาคนเดียวอยางหลอทําเอานองปหนึ่งที่
หนาตาสุดจะเด็กเรียนของผมก็วี๊ดวายกระตูวูฮูวี๊ฮูกันใหญ คือมึงกะเดินมาแยงซีนไอภัทรที่แหกปากสั่งนองกูอยูวางั้น ไอเวร

“พี่คินนน เปนไงบางพี่ ไดขาววาไปสรางวีรกรรมอะไรไวเมื่อคืนนี้อะ” พองมึงตาย แมยายมึงสิ้นกลิ่นน้ํานม ไมคนใดก็คน

หนึ่งทําไมถึงชอบกัดกูจังเลยเวยยยยเหยยยยยย

“กูเซ็กซี่ละสิ” พูดไดไมอายปากเลยผม ผมยักไหลทําเปนทาทายใสไอปอนดที่ตอนนี้หัวเราะราอารมณดีไปแลว

“คิกๆๆ ไปทานขาวกันครับ”
“โห ไอนอง พวกพี่นั่งกันหลายคน ทําไมชวนแคคนเดียวอะครับ” ปากอยางงี้มันพอของลูกแอนนี่นี่หวาเหยๆ
“ก็ผมจีบพี่คินนี่ครับ ไมไดจีบพวกพี่ซักหนอย”

มันพูดยิ้มๆตาเล็กยิบหยี ทําใหเพื่อนผมสงเสียงแซวกันดังเขาไปใหญ นี่ถามึงพูดอยางงี้กับพวกเกษตรและก็เทคโนนะ

ปอนดเอย มึงตายแบบศพไรญาติเลยทีเดียวเชียวนะครับ แตพูดออกมาไดอายปากมั่งมั้ย จีบกูเนี่ย คิดดีแลวเหรอ

“โธ ไปๆไอเชี่ยคินตา แฟนมารับแลวก็ไปๆจากตรงนี้ซะ นองกูเสียสมาธิ” ไอสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พูดอยางงี้ก็

รูกันแบบผิดๆทั่วปหนึ่งดิวะ ก็ไอเชี่ยภัทรเลนพูดเสียงดังใสโทรโขงที่เอาไวคุมนองแบบเนี่ย ผมก็เสียหายเด TT

“ครับๆ รีบไปแลวครับ” ไอหานเปดนามวาปอนดยิ้มรับแลวโอบไหลผมอยางสมบทบาท พองมึงตายยยยยยย

“ฮาๆๆๆ พี่คิน เลิกทําหนาบูดไดแลวนะครับ”
“เรื่องของกูไอสาดดด”

อันที่จริงผมก็ไมไดโกรธอะไรมากมายหรอกครับ ตอนนี้ผมเดินลัดสนามฟุตบอลเคียงคูไปกับไอหลอราศีจับนามวาปอนด
คนที่เดินผานไปมาทาทางก็ยุงกันทั้งนั้นเลย มองจากตรงนี้เห็นสแตนกําลังเปนรูปเปนรางและเสียงก็ดังลงเลงมั่วกันไปหมด
กีฬานี้เปนหนาเปนตาใหกับมหาลัยแขกขางนอกมากันใหรึ่มและที่สําคัญเรื่องความเลิศเลอเพอรเฟคนี่ไมมีใครยอมใคร
จริงๆ

“วันนี้อยากกินไรครับ”
“กูยังไมหิวเหอะ” พูดอีกก็ถูกอีก ปาใสเพิ่งทําตมเลือดหมูใหกินเมื่อตอนบายสี่นี่เอง ตอนนี้ก็เพิ่งสองทุมยังอุนๆทองอยูเลย
“แลวนี่มึงไมซอมละครเวที ”
“ออ วันนี้มาซอมเกี่ยวกับพิธีเปดกอนอะครับ พวกดาวเดือนทุกคณะมีหนาที่ตอนพิธีเปดอะ”
“อือฮึ” ชีวิตมึงวุนวายชิบหาย กูเหนื่อยแทน
“แลวถาไมอยากไปทานขาว พี่อยากไปไหนอะ”
“กูอยากกลับไปนั่งกับเพื่อนกูแบบเมื่อกี้” ผมตอบหวนๆ
“ฮาๆๆแลวพี่ตามผมมาทําไมอะครับ” ไอสาดดดดดดดดดดดดดดด ก็มึงลากกูมาเห็นๆกันอยู! !! โธเวยยยยยยย อันที่จริง
ผมรีบหนีมาจากตรงนั้นตางหาก เสียงแซวแมงดังชิบหายทําเอาผมอายเหมือนกัน

“พี่คินโคตรนารักเลยอะ ฮาๆๆๆ” ไอหานนนนนนนนนนนนนนนนน ชมกูแบบนี้เลยรึ ชวงนี้ไมรูเปนไรหลังจากที่สลัดเขี้ยว

เล็บออกไปนี่คนมาชมผมวานารักกันเยอะจริงๆ ไอคําวาหลอนี่มันหายไปไหนวะ แบบมีผูหญิงเขามาหาเปนรุนพงรุนพี่นี่ไม
มีแลวอะครับที่มาขอเบอรขออะไร มีแตมาชมวานารักจังอยางนั้นอยางนี้เหมือนชมเด็ก อะไร เกิดอะไรขึ้นกับหนากูปาวเนี่ย

“จะพากูไปไหน” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง
“เดี๋ยวผมแวะไปสแตนวิศวะกอนครับ ไปหาเพื่อนแปบ”

“อื้อ” ผมก็อื้อไปงั้นๆแหละ แตในใจนะกลัวชิบหาย ถาเจออิพวกปสองเพื่อนไอเหนือหรือที่รายที่สุดคือไอเหนือเอง ผมจะทํา

หนายังไง จะเจอมั้ยเนี่ย จะเจอมั้ยๆ กลัวววววว

“หวัดดีครับพี่ๆ” ชัดเจน แมงนั่งเรียงกันเปนตับ

เพื่อนไอเหนือแน ผมจําได ดีนะที่ไมมีใครหันหลังมาสนใจ เพราะมัวแตคุมนองใหนั่งกันตัวแข็งทื่อแบบเปะสุดๆ ขณะนี้มัน

จะโชวแกรงไปไหน ดีนะที่ไมมีไอเหนือ ผมคาดวานาจะซอมละครเวที โอ ดีไป วันนี้ผมโชคดีอยูนะครับ จริงๆนะ แอบเห็น
ไอเชี่ยปอนดมันไปคุยกับนองผูหญิงคนหนึ่งที่ไมไดอยูบนสแตนสวยหยาดเยิ้มขนาดนี้ไมตองเดาก็รูวานั่นดาววิศวะแนนอน

ตายละ นองเคาจิกสายตามาหาผมดวยแฮะ อะไรหวา สายตาแบบนั้นๆไมเคยเจอมากอนเลย เพราะเมื่อกอนมีแตเจอ

ผูหญิงมองแบบหลงใหลครับ อันนี้อะไรนี่ ผมเกาหัวแกรกแลวหันไปทางอื่นรอไอปอนด จะวาไปผมมารอมันทําไม งงตัวเอง

“ไปกันไดแลวพี่” ไอปอนดวิ่งมาแตะไหลผมแลวดันตัวใหเดินไปขางหนา
“เหย รีบจัง” ผมทวง
“รีบดิ เดี๋ยวพี่ก็เปนขาวอีกนะ”
“อะไรของมึง”

“พี่ดังไปทั่ววิศวะแลวมั้งครับ เพราะพี่เหนือกับผมนี่แหละ ผมไมอยากใหพี่เสียหายมากไปกวานี้” คือ คือคณะมึงมีพวกแบบ

กอสสิบเกิรลดวยออวะ วิศวะนะเวย ไมใชนิเทศ สารสนเทศ อะไรเทือกๆนั้นซะหนอย

“แลวเมื่อกี้ใครวะ แมงสวยจริงไรจริง ขอเบอรหนอยดิ” เยอะจริงๆเลยนะผม แหมะ ก็ขอเจาชูบางไรบางเหอะ

“ไมได” ไอสัดนี่ตอบเร็วไปไหน มึงคิดบางไรบางก็ไดนะกูไมวา

“เคาชอบผม เคาไมไดชอบพี่ซะหนอย” ปอนดยิ้มเทมาใหผม แตผมนี่ไมไดหลงเชี่ยไรมันหรอก หมั่นไสมากกวา ไมขอเถียง

ครับวาชีนางนั้นชอบมันจริงๆ

“แลวจะไปไหน ไมนาไปกูกลับไปสแตนกูนะ”
“โห นาไปดิ มาเหอะ เดี๋ยวผมจะพาไปรานบรรยากาศดีๆรานนึง รับรองพี่ติดใจแน” ใหมันจริงเถอะ ณ รานเคกที่ไกลจากมอ
แบบสุดตีน เกือบจะเปลี่ยนอําเภออยูแลวนะเวย ไอปอนด มึงพามาไกลขนาดนี้แดกเคกหลังมอยังจะนารื่นรมยกวา แตพอ
สาวชุดครีมเดินเขาไปในรานเทานั้นแหละผมเปลี่ยนความคิดทันที รานนี้สาวสวยเยอะแฮะ แปลกจริง ทั้งที่อยูชานเมือง
แทๆ

“พี่เหนือนี่นา” หวะ วาไงนะ ผมเกาหัวแกรกๆ มองตาม

ไอปอนดไปเห็นไอเหนือนั่งเตะทาอยูมุมรานทาทางกําลังรอใครบางคน และก็ชัดเจนครับ ผูหญิงชุดสีครีมเมื่อกี้แหละที่มัน

รออยู ผมนี่กมหนางุดเลย พยายามซอนตัวใหพนจากสายตาคมของไอบาเหนือนั่น อยาเห็นกูเลยนะ กูยังอายไมหายเลย
เหอะ

“ฮาๆ เดี๋ยวผมพาไปนั่งริมระเบียงละกันนะครับพี่คิน พี่เหนือไมเห็นหรอก” ขอบใจมึงมากไอปอนด เดี๋ยวมื้อนี้กูเลี้ยงเองผม

กับไอปอนดนั่งอยูริมระเบียง แสงไฟสีสมสาดสอง ผมเอาหมอนอิงสีสวยมากอดแนบตัก อากาศหนาวแลวนี่หวา ไอตัวผม

ใสแคเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น ไอปอนดแจกยิ้มใหกับพนักงานสาวพรอมๆกับสั่งเคก สวนผมแอบลอบมองไปทางไอเหนือ

มันจะทําอะไรของมันกับผูหญิงคนนั้นนา ตายหา นี่มึงเห็นกูเรอะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!แมง จองเขม็งอยางนั้น มาฆากูเลยดีมั้ย

“พี่คินครับ เอาเคกอะไรดีอะ”
“เอาอันนี้ และก็อันนี้” ผมจิ้มสงเดชไปแลวกมหนาซุกกับหมอน ผมตองหนาแดงแนๆ ไมไดสนใจวามันมากับผูหญิง
เลยยยย
“ไมตองบอกแมนะวาผมมา นะๆๆๆ” ไดยินเสียงปอนดพูดกับพนักงาน
“นี่รานมึงเหรอ”
“รานแมครับ”
“โหยยยยยย จริงดิ รวยไมหยอกเลยนะมึง”
“ฮาๆๆๆ ใครจะไปสูพี่คินไดละครับ” เงินยายกูตางหากไมใชเงินกู โดววววว
“แลวพี่” สีหนาของไอเชี่ยปอนดอานยากมาก
“อะไร”
“ไมรูสึกอะไรเหรอครับ เห็นพี่เหนือกับ”
“โหยมึง อยาเสียงดังไป เมื่อกี้มันเห็นกูแลว”
“อะไรนะ”
“กูยังอายไมหาย ขอรองละ อยาพูดถึงมันตอนนี้เลยนะ”
“อะ อาว พี่เหนือ หวัดดีครับ” ไมตองพูดถึงใหเหนื่อยหนายใจเลยยยย ก็ในเมื่อตัวจริงมันเดินมานั่งขางๆไอเชี่ยปอนดเปนที่
เรียบรอยแลวแบบเนี้ย ผมหันกลับไปโตะไอเหนือที่มันเพิ่งจากมา ผูหญิงในชุดสีครีมเพิ่งออกจากรานไป เอะ อะไรหวา แต
ตอนนี้รักษาหนาใหหายแดงกอนเหอะ เมื่อคืนกูทําอะไรมึง อยาจําไดเลยนะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

“กูกินดวย” มันควาเมนูไปเปดแบบสงๆแลวก็เรียกพนักงานมารับออเดอร ผมนี่งงเปนไกตาแตก สวนไอปอนดก็งงแดกไม

แพกัน เหนือมันมาสไตลไหนเนี่ยครับวันนี้

“มองอะไร” พอมันพูดผมกับปอนดนี้หันไปทางอื่นปบเลย นากลัวจริงๆไอสัดนี่ ญาติมันแมงตองเปนแวมไพรผสมกับหมา

ปาแหงมๆ ดุชิบหาย แมมันคงลําบากเวลาคลอดนาดู สงสารจริงๆ

“พี่เหนือ ไมมีซอมเหรอครับวันนี้” ปอนดชวนคุย

“กูโดด” ถุยยยย บักอินดี้
“ฮาๆๆๆ เจงงงงงงงงงงงงงงง”
“แลวเนี่ยไปดูสแตนมายัง สวยมั้ย”
“ก็ดีครับ พี่บาสพี่จิวทํางานเกงมากๆ”

“เพื่อนกูเจงอยูแลว” อะไรกันหนอ ผมกลายเปนอากาศไปซะแลวละมั้ง ก็ดีนะ อยาใหไอเหนือมองมาทางนี้เลย ชวนคุยไป

เรื่อยๆไอปอนด เพราะแมงจิกเหลือเกิน กูขอโทษที่เกือบจะจูบมึงนะไอเหนือ โอเคมั้ย

“พี่คิน เงียบทําไมอา”
“เออ” ลืมกูไปแลว อยาเสือกมาจํากูไดสิ ไอปอนดเอย

“อากาศหนาวๆแบบนี้ มึงโงปาวใสเสื้อยืดมา” การพูดที่ขามช็อตของไอเชี่ยเหนือทําเอาผมอึ้งไปเหมือนกัน ที่บอกวาขาม

ช็อตก็เพราะแมงมันใชเรื่องเดียวกันที่ไหน ผมกลืนน้ําลายเอื้อกไมรูจะตอบอะไร แตโชคดีที่ไอปอนดขัดขึ้นมาซะกอน

“เอาเสื้อผมไปกอนพี่คิน” เออดี ขอบใจมากนะ ผมกําลังจะควาเสื้อไอปอนดที่เพิ่งจะสงมาใหอยูแลว แต พรึ่บ! เสื้อนอกของ

ไอเหนือลอยละลิ่วมาปดหัวผมพอดี โคโลนจญกลิ่นเดิมกระจายไปทั่วจมูก ใจเตนไมเปนส่ําเลย

“นี่อาจจะอุนกวา” ผมเอาเสื้อของไอเหนือของจากหัวแลวลอบมองหนามันอยางกลาๆกลัวๆ เห็นมันตักเคกเขาปากไมไดสน

ใจอะไร แตไอปอนดนี่จองหนามันใหญราวกับงงวาเกิดอะไรขึ้นกันแน ผมดีใจเล็กๆขณะเอาเสื้อไอเหนือมาหม อุนจริงอยาง
ที่มันบอก แตเคกตรงหนานี่กลืนไมลงแลวอะคาบบ ใครก็ไดชวยมากินที ผมใจเตนไปหมดแลว ทําอะไรไมถูกเลย
เนี่ยยยยยย

“พี่คิน ลองนี่ อรอยนะ อั้มๆ” ไอปอนด ปอนกูเลยเหรอเหยยยยย ผมเกาหัวแกรกๆกําลังจะอาปาก ไมกลาปฏิเสธจริงๆ

“แดกนี่” ไอเชี่ยเหนือดันเคกที่มันสั่งมาชนกับจานผม เลนเอาไอปอนดมือคาง อะไรครับ งงเวยยย ไอปอนดนี่ผมไมงงหรอก
แตไอเหนือเนี่ยดิแมงจะเลนอะไรกับผมวะ!

“พี่คิน งวงยังครับ ผมไปสงนะ”

“เออ”
“รถกูซอมเสร็จแลว กูจะไปสงมึง มึงเคยไปสงกู กูไมชอบติดหนี้ใคร” เอาไงดีละผม ฮวยยย พวกแมงเลนไรกัน สนุกมากปะ
“พี่คินกลับกับผมนะ ผมพาพี่มานะครับ”
“มึงกลาปฏิเสธกูเหรอ” ผมเริ่มเห็นลางไมดีขณะที่เห็นไอหลอวิศวะสองคนมันเริ่มจองหนากัน

ราวกับกําลังแขงอะไรกันสักอยางที่ผมเองก็ไมรู แตที่แนๆผมเปนกรรมการตัดสินชัดๆ เพราะแมงจองหนากันเสร็จ แลวก็มา

จองผมตออยางคาดคั้น ไอปอนด ดวงหนาใสๆ ยิ้มแฉงนารัก ไอเหนือ หนาตาคมเขม เหมือนบังคับยังไงยังงั้น เอาไงดี
หวา!!

“ไอปอนด มึงลุกขึ้นมาคุยกับกูด!ิ๊ !!!”

“ผมกําลังจะพูดอยางนั้นเลยครับพี่!!!!” และมันสองคนก็หายไปจากโตะ ทิ้งใหผมนั่งเอออยูคนเดียว อยาบอกนะ วาแมงจะ

ไดกันเอง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เออ ผมลอเลนนะ

12

พวกแมงหายกันไปนานสองนานซะจนผมกินเคกหมด และน้ําโกโกปนที่ผมสั่งมาก็หมดดวย สวนน้ําของพวกมันสองคน

ละลายจนหมดอรอย มันไปคุยอะไรกันวะ สงสัยจริงๆ แตตอนนี้ขอชื่นชมกับเสื้อไอเหนือกอนไดปาว เผื่อมันผีออกแลว
กลับมาเปนเหมือนเดิม ไอตัวกระผมก็อดฟนนะสิ มันอุตสาหผีเขาแบบนี้โอกาสหาไดยากนะขอบอกกกกกกกกกกกกกกก

“รอนานมะ” คนที่กลับมาคือไอเหนือที่ดูดชาเขียวในแกวของมันดังจวบๆ
“หละแลว ไอปอนดละ”
“กลับไปแลว”
“หะหา”

“ถามมากทําไม ชอบมันเหรอ” ไอสาดเหนือ พูดบาอะไรของมันวะครับ ผมชักสีหนามองดูไอหาที่โตแตตัวที่นั่งอยูตรงขาม

ถึงผมจะชอบมันแตผมก็ไมไดยอมมันทุกเรื่องหรอกนะจะบอกให
“แดกเสร็จยัง กูจะไดพากลับ” ไอเหี้ยเอย ผมทําปากขมุบขมิบกินเคกที่เหลือของไอปอนด สงสัยไอเหนือเห็นวาผมกินชามั้ง
มันเลยมาชวยตักยัดๆเขาปากใหอยางเร็ว มึงจะรีบไปตามเมียที่บานรึไงสัดนี่

“โทษครับ คิดตังคดวนๆเลย” วันนี้เหนือมันแปลกมากถึง

มากที่สุด ปกติถาไดกินขาวกับมันนะตองหารคนละครึ่งไมก็ผมเปนคนออก ทัง้ ๆที่มันบอกจะเลี้ยงตอบแทนแทๆ แตครั้งนี้

ควาแบงครอยสามใบออกมาและก็ไมรอตังคทอนดวย ผมนี่รีบบึ่งตามหลังสูงๆของไอเหนือไป ไมงั้นละก็ไมมีคนไปสงแน

“ไอสาด รีบหาพอง”

“หุบปากแลวก็ขึ้นรถ” วะ วะ วะ วาววววววววววววววววววววว มีโอกาสเปนตุกตุนหนารถไอเหนือเปนครั้งที่สอง ฮอนดาซิตี้

สีขาวลูกพออออออ พอรักเจามาก พออยากนั่งเจาทุกวันจริงๆเลย จะมีโอกาสมั้ยนะ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

“จะจองรถกูอีกนานปะ” ครับๆๆๆๆๆๆๆ

ชื่นชมหนอยก็ไมไดแมง หวงเหรอวะ ผมกอดเสื้อไอเหนือแนนตอนที่มันออกรถ ในรถแอรหนาวมากกกกกกกกกกกกกก

ผมงี้สั่นกึกๆๆ ไอเจาชายน้ําแข็งขางตัวดูทาจะชอบความเย็นแฮะ กูสั่นจนฟนกูกระทบกันเสียงดังแลวเนี่ยไอเวร ลดแอรที

“หนาวเหรอ” ผมพยักหนากึกๆ สงสารกูดวยยยยยยยยยยยยยยยย

“ก็หนาวตอไป” แลวมึงจะถามหาสวรรคของเตี่ยมึงเหรอ!!!!!!!!!!!!! โมโหโวยโมโห

ผมมองหนาดานขางไอเหนืออยางนึกเซ็ง แมวาจะชอบมันก็เหอะ แตนาทีชักสงสัยวาผมชอบมันเขาไปไดยังไง หรือเพราะ

มันหลอ อาจจะใช แตกูชอบผูหญิงนะหา งั้นเพราะอะไรละ เพราะความกวนตีนไมมีที่สิ้นสุดของมันแหงมๆ เฮอะ!!!!!!!

“ในที่สุดกูก็กันมึงออกจากไอปอนดไดอีกแลว หึ”
“มึงวาไงนะ”
“กูชวยบาสจีบมึงอยูนะ ลืมไปแลวเหรอ”

กูวาแลว กูวาแลวววววววววววววววววววววววววววววววว แมงไมไดรูสึกพิเศษอะไรกับผมมากขึ้นหรอก ไอเหี้ยนี่เจาเลห

และก็รายกาจมาก แตแปลกที่ครั้งนี้ไมผิดหวังเหมือนครั้งกอนที่ไปเมาอยูในผับ สงสัยผมคงเข็ดไปอีกนานไมกลาเมาอีก
แลว

“เมื่อคืนเตนสวยดีนะ” คําพูดเย็นๆของไอเหนือทําเอาผมหนาแดงเปนไกตม หนาแดงละกันนะครับ ไมรูวามันประชดหรือ

พูดในแงรายหรือไม แตน้ําเสียงนี่นุมเอาการอยูคงจะชมของจริงกระมัง ลอยแลววววววววววววววววกู

“วันหลังก็ไปรูดเสาที่บารเกยนาจะเงินดี สนปะละเดี๋ยวกูพาไป” ไอหาเหนือ แมงจะดีกับผมไดกี่นาทีกัน!!!!!

“มึงสิไป ไอหา!!!”
“ฮาๆๆๆๆๆ”
มันหัวเราะเหรอ ไอเหนือ ไอเหนือนที ไอเหี้ยนี่นะหัวเราะ เหยๆ ฟาถลมแผนดินทลายแนๆมันก็เหมือนคนปกติแหละครับที่
จะหัวเราะบางยิ้มบาง แตอยูกับผมสองคนนี่ยังไมเคย และนี่มันก็กําลังทํา ผมใจเตนแรงทําหนาไมถูกเลย มึงจะดูดีไปไหน
วะ

“มองหาพอง” จูๆมันก็เปลี่ยนสีหนา กลืนน้ําลาย และก็ตั้งใจขับรถเหมือนเดิม ไอเหนือมันอาจจะกินยาลืมเขยาขวด ไมก็ขี้

แบบลืมถอดกางเกงในแหงมๆเลยเมื่อเชาอะ เพราะแมงผีเขาผีออกวันนี้ เปนหาอะไรก็ไมรู

“แลวมึงกับปอนดไปคุยเชี่ยไรกัน แลวมันอยูไหนเนี่ย ไมโกรธกูแยแลวเหรอ”

“โทรหามันดูดิ” เออแฮะ ผมขยับตัวนิดๆหยิบโทรศัพทออกมาจากกางเกง กดเบอรโทรออกหาไอปอนด
“ฮัลโหล พี่คินนนนนนนนน ผมขอโทษ ผมแพพี่เหนือเคาอา” ปอนดที่ปลายสายโวยวายใสผมจนผมงง
“อะไรของมึง แลวเนี่ยอยูไหน”

“ผมใกลจะถึงหอแลวครับ เซ็งอะ ไมไดไปสงพี่คนิ ไมไดแอบหอมแกมพี่คินตามที่วางแผนไวเลย” อะ ไอบา นี่มึงวางแผนไว

นานแลวเหรอ!!!! ดีๆๆๆ ไมตองไปสงกูอีกแลววันหลังไอสัด!

“ไอบาเอย แลวนี่แขงเหี้ยไรกันวะ ทําไมไมชวนกูไปเลนดวยอะ” ปลอยใหกูนั่งแดกเคกคนเดียว แตแอบไปเลนสนุกกัน

“งัดขออครับ ใครชนะสองในสามก็ไดไปสงพี่คินอะ พี่เหนือเคาทามาและคณะผมมีธรรมเนียมวาหามปฏิเสธคําทาดวย ผม

ก็เลย” ธรรมเนียมหาเหวอะไรของพวกมึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

“เออ ชางเหอะ แมง เลนเอากูไปพนันเฉยเลย” ผมแอบกัดไอคนที่นั่งขางๆดวยความหมั่นไส

“…”
“เหย เงียบทําไม เปนไร รถชนเหรอ” รถชนมันก็จะเสียงดังในโทรศัพทสิ ไองาววววววววววคิน
“พี่เหนือเคาชอบพี่คิน” มันวาไงนะ
“จะบาเหรอ”
“อาวพี่ ไมชอบแลวมาทําแบบนี้ทําไม ใหความหวังเหรอ ทําไมทําแบบนี้ ผมตอยพี่เคาไดนะ ผมจะทํา!!!”
“อะไอปอนด มึงบาไปแลว” แมงเอย ทําไมมีแตพวกที่ทํากูอึ้งตลอดเลยวะเนี่ย
“ไมเชื่อพี่ลองดูดิ สักพักพี่เคาจะแยงโทรศัพทพี่ไป”

“คุยนาน รําคาญ” ยังไมทันจะไดฟงไอเชี่ยปอนดมันพลามดีไอเหนือก็แยงไอโฟนผมไปตัดสายทิ้ง เชี่ยแมง ทํากูตกใจอีก

แลว มึงจะทําไปทําไมวะเหนือ กันกูจากไอปอนดใหเพื่อนมึงอีกแลวใชมั้ย หรือมึงจะเปนอยางที่ปอนดมันบอก

“ทําแบบนี้ทําไม” ถึงเวลาเอาคืน แคคิดผมก็รูสึกสะใจเล็กๆแลว คริคริ

“มึงชอบกูรึไง” เอี๊ยดดดดด พองตายหนากูจะทิ่ม ไอเหนือมันเบรกกะทันหันแลวเลี้ยวรถมาจอดริมทางเทาที่โคตรจะเปลี่ยว
“ลงไป” อะไรของมัน ผมชักสีหนามองหนาไอเหนือที่บัดนี้เย็นชาที่สุดเทาที่ผมเคยเจอ ผมรูสึกใจหลนวูบไปอยูที่ตาตุม
แปลกๆ ราวกับผิดหวัง อะไรสักอยาง และผมก็รูสึกไดถึงความโกรธที่เริ่มคุกรุนขึ้นมาในตัวผมทีละนิดๆ

“ลงจากรถไปซะ”

ผมขมวดคิ้วแนน ไอสัดเอย! ควาประตูรถทางฝงผมเปดออกมา ทิ้งเสื้อมันไวบนรถแลวลงจากรถไป ไมลืมที่จะปดประตูดัง

ปง! ก็ผมงงอะ เปนหาเหวอะไรของมันก็ไมรู ถามแคนั้นทําอยางกับไปดาแมมันเสียได บอกวาไมก็ไมดิ กูรูอยูแลวนาไอสัด
รถสีขาวแลนฉิวออกไปแลว เหลือแตผมกับลมหนาวพัดมากระทบใบหนา ออ กับดวงดาวที่สองแสงสวางทั่วฟาสีดํามืด ผม

เดินเตาะแตะไปขางหนากะวาตัวเองอาจจะไดเดินทั้งคืนกลับบานเปนแน ผมมีโทรศัพทนี่นาผมควานหาโทรศัพทใน
กระเปากางเกง ลืมไป ไอเหนือมันยึดไปแลวนี่นา โธเวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นี่กูตองเดินกลับจริงๆใชปะ รถก็
นานๆจะผานมาที คนนี่แทบไมตองถามถึงเลย จะเปลี่ยวไปไหน ถึงผมจะเปนผูชายที่แข็งแรงและก็สูคนมากก็เถอะ แตผมก็
เริ่มจะกลัวกับ

สถานการณแบบนี้ขึ้นมาแลวสิ เพราะไอเหนือคนเดียวเลย นี่ผมตกหลุมรักคนอยางมันเขาไปไดยังไง! เวยยยย!!! ถารอด

จากสถานการณนี้ไปเมื่อไหรละก็ผมจะเปลี่ยนความคิดใหม ไมเอาอีกแลว ไอผูชายเฮงซวย บาอํานาจ ไมมีเหตุผล ไอเลว
เอยยยย

บรื๊นนนนน บรื๊นนนนน ปดดดดดดดดดดๆๆๆ ผมหันไปที่ถนนทันที เผื่อไอเหนือมันจะขับกลับมา แตเปลาเลย กลุมเด็กแว

นราวๆหาหกคน มันจอดมอไซที่แตงเวอจนดูลาวเทียบกับทางเทาแถวๆที่ผมเดินอยู อันตรายแน ผมจ้ําอาวหนีพวกมันไป
ซะ

“เหย พี่ชาย นารักนี่หวา มีเงินอะปาววว” มันมายืนขวางหนาผมไวแลวคนนึง และอีกหลายๆคนมาลอมหนาลอมหลังผมไว

“จะเอาเงินเหรอ เดี๋ยวนะ” อยาเพิ่งกวนตีนพวกมันจะดีที่สุด ผมควานหากระเปาตังค แตชิบหาย หลนบนรถไอเหนือแนๆ
“ไมมีอะ”

“โกหกนะพี่ ดูดิ เสื้อก็แบรนด กางเกงก็แบรนด แมแตเกิบก็ยังเปนแบรนดเลย วาวววววว รวยชิบหาย เหย เชี่ยตอด มึง
อยากไดไมใชเหรอวะ แบรนดนี้อะ” ไอหัวโจกมันชี้ไปที่กางเกงขาสั้นเทาเขาของผม

“ไมมีเงินเหรอพี่ งั้นก็ถอดกางเกงมา เพื่อนผมมันอยากได ฮาๆๆๆ” แมง แกงเด็กแวนปญญาออน ตอนนี้พวกมันกําลังรุมทึ้ง

ผมเพื่อที่จะเอากางเกงตัวละเกือบสามพันไปจากตัวผม ถาเปนเวลาอื่นกูคงใหไดอยูนะ แตเวลานี้กูหนาวเวย เลนอะไรกับกู

เนี่ยยยยยยย พวกมันจับแขนผมไวแลวก็ลากผมเขาไปในปามืดๆ กางเกงผมถูกพวกมันถอดไปเปนที่เรียบรอย บอกเซอรสี

เบาบางปรากฏแกสายตา กูเปนผูชายเหมือนพวกมึง ไมตองมองหื่นๆแบบนั้นก็ได
“ปลอยนะ” อยาหวังวาไอเหนือจะมาชวยผม ผมคิดวาคืนนี้ผมไมรอดเปนแน นี่มันปาลึก มีแตแสงจันทรไมมีใครสักคนเลย
“ชวยดวยยยยยยยยยยย ชวยดวยโวยยยยยยยยยยยยยยยย”
“เหย ลากมันมาทําไมตั้งไกล พวกมึงคิดจะทําไร” ไอหัวโจกมันถามลูกนองมัน ขณะที่ผมโดนเอามือปดปากเอาไว
“เห็นลูกพี่ชมมันวานารัก ก็เลยคิดวาจะชอบอะ”
“ถุยยยย กูไมใชตุด กูเอามันไมลงหรอก” เชี่ยเอย แมงทําหนาดูถูกใสผม แตก็ดี ปลอยกูไปซะ
“แตจะวาไป” ไอหัวโจกมันมองผมตั้งแตหัวจรดเทา ผมงี้ดิ้นใหญเลย อยาคิดแบบนั้นกับกูเชียว ไอเวร!!!!!!
“หุนโคตรดีเลยวะ มึงวาปะตอด”
“สุดๆไปเลยพี่ ขาวก็ขาวอะ”
“พวกมึงคิดวา ลองกันดูหนอยดีมะ” อะ ไอหัวโจกหนาตาปลากะโห มึงวาไงนะ!!!!!!

“เคาวากันวาเอากับผูชายนี่แมงเสียวกวาไดกับหญิงอีกนะ เหย มีใครอยากลองมั่งวะ” พวกมันเลนพรอมใจกันยกมือกัน

ใหรึ่ม ผมงี้ดิ้นเพราะเริ่มรูชะตากรรมตัวเอง ยังไงก็ชางผมไมมีทางยอมแน ผมจะสูใหถึงที่สุด เสียงมันหัวเราะสลับไปกับการ
กลั่น

แกลงผมดวยการรุมทึ้งเสื้อผาผมเละไมมีชิ้นดี ผมสั่นขณะที่พยายามขืนตัวสุดฤทธิ์ ใหตายสิ ผมจะโดนพวกนี้แมงรุมจริงๆ

นะเหรอ ไมนะ ไอเหนือ เพราะมึงเลย เพราะมึงเพียงคนเดียว!! อยางนอยก็นาจะกลับมาชวยกูดิ นี่กูเริ่มกลัวแลวนะเวย

“ตัวสั่นเชียว คริคริๆ”

ใหตายสิ ตอนนี้ผมกําลังนอนใหพวกแมงเลนกับเนื้อตัวผมเปนวาเลน ไมใชวาผมไมขัดขืนนะครับผมทํานะ แตใครจะไปสู

แรงควายของพวกเหี้ยนี่ไดกันละ มีกันตั้งหลายตัวอา ผมคงไมรอดแลวใชไหม น้ําตาผมปริ่มขอบตาอยางจนตรอก เหนือ

“อาปากสิ อาๆ เร็วๆเขา”

ไอหัวโจกมันถอดกางเกงเห็นสวนนั้นโชวหราตอหนาผม แคเห็นก็จะอวกแลว สวนไอเหี้ยตอดมันกําลังจะถอดบอกเซอรผม

ออก สีหนาพวกมันแตละคนคงหื่นถึงขีดสุด ระหวางที่ผมกําลังจะถูกสวนเหี้ยนั่นยัดเขาปากตัวเอง และบอกเซอรหลนลงไป
กองอยูบริเวณขอเทา ผมเห็นไอเหนือขยับตัวไหวอยูเหนือศีรษะ มันไลอัดพวกเด็กแวนแตละคนลมลงไปกอง อยางนอย
เรื่อง

ของผมก็เหมือนในละคร ที่พระเอกมาชวยไวไดทัน แตตอนนี้กูจะใหมึงเปนตัวราย ไอชั่ว!!!!!!!!เกือบไปแลวมั้ยละ ผมควาบ

อกเซอรและก็สวมกางเกงทีม่ ันแยงไปทับทันที เสื้อยืดผมถูกฉีกขาดเปนที่เรียบรอย ตอนนี้หนาวแตผมกลับลืมความหนาว
นั้นไปซะสนิท คิดอยูอยางเดียววาจะปลนบัตรประชาชนพวกแมงซะ ซึ่งก็ไดมาครบหมด มึงโดนกูเลนแน ไอนองเอยยยยยย

“เหย เปนไรปะ” พลั่ก! ผมตอยหนาไอเหนือทันทีหลังจาก

ที่มันจัดการเด็กพวกนั้นหมด ไมรอวามันพูดวาอะไรแตเดินหนีออกมากอนอยางโกรธจัด น้ําตาผมปริ่มขอบตาจะไหลแหลมิ
ไหลแหล ผมอยากหนีไอเชี่ยเหนือไปใหไกล ไกลที่สุดเทาที่จะทําไดในตอนนี้ ผมโกรธมันมาก ถามันมาไมทัน ผมอาจจะ

“กูขอโทษ” ความเย็นชาของมันหายไปเหลือเพียงแตน้ําเสียงสํานึกผิดอยูเต็มปรี่ ผมกลืนน้ําลายเปดประตูรถสีขาวคาง

เอาไว
“เหี้ยแมง เพราะมึงไอสัด เพราะมึง!!!!” สุดจะกลั้น ผมระเบิดน้ําหูน้ําตาออกมาอยางไมอาย

ใครอีกตอไปแลว ผมทนไมไหวจริงๆนี่ผมตองโดนมันทํารายทางจิตใจไปอีกนานเทาไหร มันถึงจะพอกันนะ! ตัวผมชะงักกึก

เมื่อรางเพรียวผอมสูงของไอเหนือโหมเขามากอดผมไวอยางแนบแนน มันทําแบบนี้ ก็เลนเอาผมอึ้งไปเลยเหมือนกัน

“กูขอโทษ ถามึงจะกลับมายิ้มไดอีกครั้ง ใหกูทําอะไรกูก็ยอมอะ” มันคงรูสึกแยไมตางไปกวากัน ผมยืนนิ่งใหมันกอดมาจาก

ทางดานหลัง ลมหายใจอุนๆรดเขากับไหลของผมจนผมขนลุกซู แมงเอย กูจะโกรธมึงไดนานขนาดไหนกันเชียว

“ชางแมงเหอะ” ผมตัดบท ปาดน้ําตาออก แลวขึ้นไปนั่งบนรถเสีย ไมลืมที่จะเอาเสื้อไอเหนือที่ผมทิ้งไปมาสวม ไอโฟนมา

ยัดใสกระเปาตามเดิม กระเปาตังคดวยเอาคืนมาใหหมด เมื่อกี้ผมช็อคจริงๆนะเออ

“คุณคินตาคะ เพื่อนคุณคินยังไมยอมกลับบานเลยนะคะ” ปาใสทักผมเมื่อราวๆตีสองตอนที่ผมจมอยูกับกองตํารา ไอเหนือ

มันมาสงผมและผมก็คิดวามันจะกลับไปแลวซะอีก

“หา จริงเหรอครับ” คือ คือเลิกโกรธมึงแลวอะนะ เพราะไงมันก็ผานมาแลวนี่นา

กูก็แคอยากลืมเรื่องที่กูเจอมาก็แคนั้นเองไมไดเปนไรเสียหนอย ผมควากุญแจบานแลวเดินมายังหนาบานเพื่อเปดประตูให
ไอผูชายที่ผมรักที่วันนี้ควรจะบันทึกไวในไดอารี่วามันมายืนพิงรถตากลมหนาว มันก็เทอะนะ แตคุณมึงจะทําไปทําไมละ
ครับ

“กูรูสึกผิดไมหาย” มันก็ยังคงความเย็นชาของมัน
“เรื่องมันผานมาแลวนี่หวา” ผมประหมาหนอยๆเพราะอยูในชุดนอนลายหมีเท็ดดี้ TT ยืนพิงรถขางๆมัน ดูดาวกันไป
“กูขอโทษ กูมันงี่เงา” เพิ่งรูเหรอครับสัด ฮาๆๆๆๆๆ ถาไมอยากใหเรื่องยุงยากนัก มึงรับรักกูซะแคนั้นก็จบแลว กิ๊วววว
“ไอสาด พอเหอะ” ผมตัดบท ตบแปะเขาไปที่แขน ยุงมันกัดนี่หวาแถวนี้ แลวนี่มึงเลนยืนมาเกือบสี่ชั่วโมงนี่นะไอเหนือ
“กลับไปไดแลวมั้ง มึงมีซอมละครไมใชเหรอ”
“เดี๋ยววันจันทรมารับละกัน” ฮึ่ยย วาไงนะ มันพูดเชี่ยไรของมันอะ และเลนจองหนาจองตาแบบนี้ กูก็ทําอะไรไมถูกสิครับ!
“กูจะเลิกทําตัวแยๆกับมึงแลว คินตา” อุบระ! เซอรไพรส

ตอนทายตอนเสมอเลยนะคนอยางมึงนะ!!!!!! คืนนั้นเลนเอาผมหลับไมลงเลยทีเดียว มัวแตตื่นเตนกับคําพูดของมันอะ

แหละ และเหตุการณเหี้ยๆที่เพิ่งเกิดขึ้นเนี่ย ผมลืมหมดละเหรอ ไอเหนือ มันจะรูสึกยังไงกับผมกันแนนะตอนนี้ อดสงสัย
ไมไดเลย
13

เชาวันจันทรผมตื่นขึ้นมาดวยใบหนาที่ซีดพอตัว ปาใสหัวหนาแมบานยังทักเลยผมจะโทรมไปไหน ก็เออ ผมตื่นเตนนะ ไอ

เราจะกมหนากมตาอานหนังสือแมงก็ดันอานไมรูเรื่องซะงั้นอะ ผมมัวแตคิดไงวาไอเหนือมันจะมารับจริงอะปาว หรือมันจะ

ดีกับผมไดสักกี่น้ํากัน แลวผมควรจะเลนตัวบางอะไรบางดีมั้ย ก็ที่มันทําแมงก็ผิดรายแรงพอตัวเลยนะ สรุปก็คือผมมีแต

เรื่องไอเวรนี่อยูในหัว นอนก็ไมหลับ หนังสือก็ไมไดอาน แหมะ ชีวิตเจริญที่สวดดดดดดดดด

“คุณคินตาเรียนหนักใชมั้ยคะชวงนี้” ปาใสยกถุงอะไรก็ไมรูอยางหรูมาวางตอหนาผม ถาเดาไมผิดจากยายผมแหงซะ

“จากคุณหญิงใหญคะ ทานบอกใหคุณคินตาทานเยอะๆ บอกอยาเปนหวงเรื่องของคุณหญิงเล็กใหมากนัก”

เอิ่มมมม ฟงไปฟงมาแอบเหมือนบานทรายทองเลยแฮะ อยาคิดกันใหหนักครับ ปาแกก็หมายถึงยายกับแมผมอะแหละ วา

แตผมไมไดซีเรียสเรื่องแมมานานเทาไหรแลวเนี่ย เฮออออ ตั้งแตมีเรื่องไอเหนือเขามา ชีวิตผมก็สะกดคําวาปกติไมเปนอีก
เลย

“กี่โมงแลวครับปา” ผมเอายาบํารุงมาพิจารณาแลวตัดสินใจวางบนลงที่เดิม
“หกโมงครึ่งคะ” ปาใสเลื่อนชามโจกใหเด็กไปเก็บ
“ทาทางคุณคินเหมือนจะรอใครอยู เออ รอคุณภีม คุณปอนด หรือคุณ เอะ อะไรนะ ชื่ออะไรนา”
“ไอเชี่ยเหนือครับ”

มันมาไมบอยปาเคาก็เลยจําไมได วาแตมันจะมาทําไมใหบอย มันไมไดพิศวาสอะไรผมนี่ หกโมงสามสิบหา ผมนั่งแกรง

เทาเอาชีทมาเปดดูไปพลาง ไอนี่อานแลว ไอนั่นก็จําไดหมดแลว ควิซครั้งนี้นาจะไดเต็ม เจ็ดโมงพอดีเปะ ชีทถูกลืม ผมฟุบ
หนาลงบนกระเปาเป นอนซะเผื่ออะไรมันจะไดเร็วขึ้นมาบาง เจ็ดโมงยี่สิบไอเหนือแมงก็ยังไมมา เวลานี้มหาลัยรถติดชิบ
หายวาย

ปวง โอเค ไมโกรธ เราเรียนแปดโมงครึ่ง แตมึงโกรธมันบางก็ดีนะไอเชี่ยคิน แมง หรือมันจะผิดคําพูด!!!!!!! แปดโมง ผมอยู

ไมสุขอีกตอไป ควากุญแจบีเอ็มควากระเปาแลวเดินตึงตังไปที่หนาบาน แมง กูจะไปเรียนแลว กูจะโกรธไอเหนือแมงใหตาย
ไปขาง!!! ผมกําลังเอากุญแจรถเสียบเขาไปเตรียมสตารท และกําลังรอ มึงยังเสือกจะรอมันอีกนะฟวยคิน!!!! โงแท โงแท
เลย

มึงเนี่ย! จนกระทั่งแปดโมงสิบหา ผมจึงไดออกตัวรถมุงตรงไปยังตึกทันตแพทยของผม เพราะกวาจะเดินทางไปถึงก็ใชเวลา

สิบหานาทีพอดีเดะ ใหตายสิ เชี่ยเหนือ ผมโกรธมันชะมัด ถาไมมารับก็ควรจะโทรบอกหรือฝากไอภีมบอกมาก็ไดหรืออะไร
ก็แลวแต ฮวยยยยยยย กูเซ็งโวยเซ็ง!!!!!! ผมเขาไปนั่งเรียนดวยอารมณเซ็งสุดกู ไอเชี่ยฟลมกับไอเชี่ยมิกแมงมองหนากัน
แลว

ไมกลาทักทวงอะไรผมระหวางเรียน มีแตนั่งฝอยเรื่องเด็กโรงเรียนพาณิชยที่เพิ่งไปสอยกลับมาสามคนเมื่อคืนจากผับ
บลาๆมีเรื่องไอภัทรมาอัพเดทดวยครับ เจเอิญหนึ่งเดียวในใจมันกําลังจะคัมแบคมาหามันแลว เห็นวากลับมาคุยกันอีกครั้ง
และครั้ง

นี้เจเอิญเคาอยากจะดูใจอะไรสักอยาง มันนี่อารมณดีขึ้นมาเลย จะทําแลปหรือเรียนเลคแมงก็ยิ้มแปนไมอายโลก แอบ

อิจฉาเพื่อนไดมั้ย ทําไมกูโกรธกูรอนอยูคนเดียวฟะเนี่ย! แลวกูมสี ิทธิ์ที่จะโกรธไอเหนือบางไดหรือเปลา กูมีสิทธิ์นั้นมั้ย
วะ!!!!!

“แดกขาวววววววววววววววววว” ไอเชี่ยมิกประกาศลั่น มันกระโดดกอดคอไอฟลมเหยงๆราวกับเด็กไดของขวัญปใหม“ราน

ไหนวะแสดคิน มีเวลาชั่วโมงครึ่ง รานแอรเย็นๆในเมืองดีกวามะ”

ขอบคุณอาจารยที่ปลอยพวกผมเวลาเที่ยงตรงนะคราบบบบ ปกติปลอยเกือบบายครึ่ง ใกลถึงเวลาเรียนคาบบายแบบ

เฉียดฉิว ขาวก็ยังไมมีเวลากิน อนาถชิบหาย ผมเงียบไมตอบทําเปนสาละวนกับบทเรียนที่เพิ่งเจอ อันที่จริงยังหงุดหงิดไม
หายตางหาก

“แมงงงงง ผัวทิ้งมาอีกละใชมั้ย” ไอฟลมชัวรครับ ปากแบบนี้!

“ผัวเหี้ยไรละ” เลิกเรียกแบบนั้นซักที กูเสียศักดิ์ศรี
“เหย ใจเย็นนะ ไปๆๆ ไปแดกขาวกัน” ฟลมตบบาผมแลวลากผมเดินไปขางหนา
“เชี่ยภัทรมึงเลี้ยงขาวพวกกูเลยนะ ถามึงเลี้ยงละก็ มึงเรียนจบมึงไดแตงกับเจเอิญชัวร”
“ไอสาดดดดดดด” ภัทรหัวเราะมีความสุข
“เออๆๆ อยากแดกไรก็สั่งกูเลี้ยงเองก็ดายยยยย”
“แมงเฉงงงงงง” เชี่ยมิกครับ

“แลวมึงละคินตา เมื่อไหรจะมีขาวดีกับเหนือโยธาบางละวะ ฮาๆๆ” รานขาวจานละรอยกลางจังหวัด ผมนั่งเซ็งขณะที่เพื่อน

สรวลเสเฮฮาแยงกันสั่งขาว

“แสรดคิน เลิกเซ็งไดแลว โนนดูโนน สาวโตะนั้นทาทางจะสนมึงนะ” ผมหันหนาเบื่อๆไปทางโตะนักศึกษาสาวเกรด

เอที่นั่งกันอยูแลวสามคนจากคําบอกเลาของไอมิก สวย คม เปะ หุนนางแบบทั้งหมดเลย คนหนึ่งสวยสุดเลยและทาทางจะ

สนผมดวยมากกกกกเลยละ แสดงออกมากเกินไปปะแมคุณ ถาเปนเมื่อกอน ผมคงไปสอยเบอรแบบเรียงคนมาแลวครับ

“แลวไงวะ” ผมหันกลับมานั่งเซ็งทาเดิม
“โหยยยย เลนตัวสาด” มิกหัวเราะขํา
“แมงงงงงง เคานาจะชอบกูนะ อึ๋ยย เสียดายวะ”
“มึงรวยใหไดสักครึ่งของไอเวรนี่กอนเหอะ” ไอภัทรพูดบาง
“คนเรานี่ก็แปลก สนใจมันอยูไดไอคนที่ไมสนเราเนี่ย” พูดอีกก็ถูกอีกวะ ผมฟุบหนาลงบนโตะแลวถอนใจแบบยาวๆไปเลย
“กูมีเรื่องจะเลาใหฟงวะ” ผมเริ่ม หานาทีผานไป
“เหย ไอสัด ขมขืนเลยออวะ!!!” เชี่ยมิกกกกก เสียงดังเพื่อ!!!!!!!!
“ไอเหนืออยูไหน กูจะไปตอยมัน” เสียงไอฟลมเหี้ยมเกรียมขึ้นมาทันที สาดดด แบบนี้ไมใชมึงเลยนะเพื่อน
“มึงหายโกรธมันงายไปละเวยคิน” ไอภัทรออกความเห็น
“เฮยยย ใจเย็นกันกอนดิวะ”
“ไมเย็นเวยยยยย เหย ลุกๆกันเร็วๆดิวะ บุกวิศวะเวย!” ทําซาสนะมึงไอเวรฟลม!!!
“นั่งกอน” คิดถูกคิดผิดเลาใหพวกมันฟงเนี่ย
“ไมตองไปหาที่ตึกวิศวะแลวละกูวา” มิกพูด
“โนนไง เหนือนทีกับดาวอินเตอรปสอง” เสียงประตูเปด

ผมกับเพี่อนหันขวับไปดูผูมาเยือนคูใหมของราน ทั้งคูราศีจับอยางกับดารา ไมแปลกที่คนทั้งรานจะจดจองกันอยูนานมาก

กวาปกติ ผมหันหนาหนีเมื่อคิดถึงเหตุผลที่มันผิดคําพูดไมมารับผมเมื่อเชา ไมนายาก ก็มันไปรับผูหญิงคนนี้แทนยังไงละ

“หึ มาใหตอยถึงที่” ไอฟลมทําหนาโหดกอนที่จะลุกเดินไปหาไอเหนือ แตผมควาแขนมันไวซะกอน

“ไมเอา” ผมสายหนา
“สัดคิน มึงจะไมโกรธเพราะมึงรักมันมากก็เรื่องของมึง แตมึงไมใชกู มันทํารายเพื่อนกูนะเวย” แมง ซึ้งชิบหาย
“ฟลมนั่งลงกอน” ไอภัทรพูดเสียงเย็น
“กูคิดแผนเจงๆออกละ” มันหันมาหาผม ขณะที่เกลี้ยกลอมใหไอฟลมนั่งลงที่เดิมจนได
“มึงเอาดวยปะคิน”
“แผนเหี้ยไร” ผมมองไปที่ไอเหนืออีกครั้งที่ตอนนี้

สาวสวยที่มันควงมาดวยเลือกที่จะนั่งโตะฝงตรงขามกับผม แคผมหันขวาไปก็เจอผมสีน้ําตาลออนทรงใหมที่ไอเหนือเพิ่งไป
ทํามาอยางหลอแลว มันเห็นผมแลวละ จองผมเขม็งเลย ผมไมรูสายตานั้นมันหมายความวาไง แตขอโทษกูไมสนมึงเฟย
วันนี้

“กูวา จากที่มึงเลาๆมา เหนือคงจะเริ่มมีอาการกับมึงบางแลวละ” ภัทรครุนคิดและกระซิบเบาๆ ตอนนี้ผมกับเพื่อนเหมือน

เด็กมอปลายสุมหัวคิดแผนชั่วกันเลยวะครับ!

“เหรอวะ มีอาการเหี้ยไรควงสาวมาแบบเนี้ย ดูผิดละมึง” ผมพยายามไมเขาขางตัวเอง เซฟอาการเจ็บแผลใจตัวเองสุดฤทธิ์

“ถาไมสนมึงนะ ไมจองมึงตั้งแตเดินเขารานจนมาถึงตอนนี้หรอกนะ” จริงเหรอมิกกกก กูดีใจไดมั้ยวะ!! แตเห็นหนาเพื่อนๆ
ที่แคนไอเหนือเต็มประดาตอนนี้ผมวาผมสงบปากสงบคําไวนาจะดีกวา

“หึหึ สนุกแน” ไอฟลม

“พวกมึงคิดไรกันเนี่ย” กูขอโทษที่กูตามไมทัน
“มึงไปนั่งกับสาวๆโตะนูนซะคิน อยากทําไรก็ทํา ขอแคอยางเดียว อยาสนใจไอเหนือนที แมแตจะชายตามองก็หาม
เด็ดขาด”
“เหย บาเหรอ”
“ไมไดบาวอย” เชี่ยฟลม มึงเย็นลงตั้งแตเมื่อไหร ตอนนี้หนามันกําลังนึกสนุกอยูครับ
“ตอยแมงก็แคเจ็บหนา แตใหเจ็บใจอะมันเปนแผลลึกวา หายยากกวาเวย!”
“ไมเอา เหนือแมงไมไดรูสึกอะไรหรอกนะ”
“ชางหัวมันสิ” มิกเสริม

“กูไมยอมใหเพื่อนกูกลายเปนตัวสํารองของคนอื่นเวย คิดดูดีๆสิวะคิน แสดงออกใหแมงเห็นไปเลยวาคนอยางมึงก็เลือกได

ไมใชจมอยูกับคนที่เพิ่งจะปลอยใหมึงเกือบโดนขมขืน คิดดูดีๆนะวอย” ผมวาพวกมันจริงจังกันแปลกซะแลวละ แตคําพูด
ไอมิกนี่ทําใหผมมีไฟสุมขึ้นมาเต็มหนาเลย หึ ไอเหนือ มึงคิดวาคนอยางกูจะสนใจแคมึงใชมั้ยยยยยยย เออ กูสนแตมึง มึง
คิด

ถูกแลว!!!! เอย ไมใชสิ แตจะอะไรก็ชางเหอะ วันนี้ผมขอมองขามมันไปละกัน มันจะไมรูสึกอะไรเลย หรือรูสึกเหี้ยไรก็ชาง

วันนี้ผมโกรธมันมากแคนั้นก็พอ!! ผมใชหางตามองไปที่คูรักคูใหมราศีจับ ไอเหี้ยเหนือ มึงควงหนึ่งใชมั้ย ได งั้นกูคูณสาม

“คินตาเอารถมาดวยเหรอคะ ไปสงมินกับเพื่อนไดมั้ยอะ มหาลัยใกลๆตรงนี้เอง”

สาวๆสามคนนี้เรียนมอเอกชนนี่เอง ผมยิ้มรับอาสาจะไปสงสาวๆให แผนการของผมนาจะผานไปไดดวยดี ผมมานั่งทาน

กับพวกเธอ อาสาเลี้ยง ดึงเขี้ยวเล็บตัวเองกลับมาแบบสุดกู อะไรที่ลืมไปแลวก็พยายามจะรื้อฟน เพื่อนผมทาทางจะสนุก
กันมาก

สงเสียงแซวสมบทบาทกันตลอดเว ทาทางมินหรือคนที่สวยที่สุดคนนี้เธอจะอยากไดผมมากแฮะ เพื่อนเธอสองคนก็เชียรกัน

ใหญเลย แหมะ เสนอมาขนาดนี้ก็อยากจะสนอง มันจะดีมั้ยนะ

“ขึ้นรถสิครับ” ผมเปดประตูใหสาวๆ แอบเห็นสายตาพวกเธอเปนประกายเมื่อเห็นบีเอ็มของผม เฮอออออออ

เพลียเหลือเกิน แตก็สนุกดีเหมือนกัน ผมรูสึกวาตัวเองกําลังประชดไอเหนือเต็มเปา แถมยังประชดชีวิตตัวเองดวย ผมออก

รถทิ้งใหเพื่อนสามคนกลับกันเอง ไอมิกไอฟลมคงจะโทรเรียกสาวในสตอกใหไปรับมันกลับมอเองแหละอยาหวงไปเลย
“คินตาคงจะเรียนเกงนาดูเลยใชมั้ยคะ” มินสงสายตาใหผม ผมยิ้มเบาๆขณะเหลือบมองเห็นกระโปรงนักศึกษาที่
โคตรๆๆๆๆสั้น แหวกขึ้นไปเกือบเห็น กกน คุณพระ อยากไดอยากโดนเกินไปปะลูกกกกกกกก

“ไมเทาไหรครับ” จิตใตสํานึกสั่งใหผมเลิกมองขาที่อยูขางๆ ปกติผมนี่เอามือไปลูบเสียดวยซ้ํา แตไมรูทําไมผมทําไมลงแลว

“มินเองก็เรียนเกงนะคะ เทอมที่แลวยัยนี่ไดเอตั้งสี่ตัวไมรูวาเรียนไดยังไง” แมเจา มีเกทับชวยเพื่อนดวยครับพี่นอง
“บา ไมเกงขนาดนั้นหรอก” มินหัวเราะถอมตัว แตทําไมผมรูสึกวามันแอบยังไงไมรูแฮะ ไมดี อยาคิดกับผูหญิงอยางนั้นนน

“ถึงแลวครับ” มออยูไกลหนอยแตผม

รีบเหยียบใหมิดตรีนเอง เพื่อนๆของมินบอกลาผม มินเองก็ทําทาควานหาของในกระเปาถือ มาอีหรอบนี้แจกเบอรแจกพิน

ดีไมดีแจกกุญแจหอง สวยมากนะ แตงายไปก็ไมดี ผูชายจะเบื่อเอา บทสรุปก็คือผมไดเบอรมาครับ เธอเอาหนาอกมาถูไถ
กับตนแขนผมพรอมกับยื่นหนาเขามาใหโคตรใกล กลิ่นน้ําหอมกับเครื่องสําอางลอยมาทําเอาผมมึน ผมรับเบอรบนแผน
โพสต

อิทมา พอแยกจากเธอผมก็โยนทิ้งออกนอกหนาตางรถเลย อยาหาวาผมใจราย แตทําไมลง ทําไมไดอีกแลว ปานนี้ผลลัพธ

จะเปนไงบางวะ อยากรูจริงๆ ผมขับรถกลับมอ ในเมืองรถติดอีกแลวเพราะเปนเวลาพักเที่ยง ผมกดไอโฟนโทรหาไอเชี่ยมิก

“เหย เปนไงบางวะ”
“มึงอยาเพิ่งถามไรมากเลย อาจารยเขาแลว เร็วๆ!!!!!!”

“ชิบหายยยยยยย ไอสัด จิงออวะ!!!” เวรจริงอะไรจริง แมงงงงงงงง ผมทุบพวงมาลัยรถอยางเซ็งขณะโยนไอโฟนทิ้ง ประชด

คนอื่นแลวเปนไง เดือดรอนตัวเอง อนาถดีแท กวาจะมาถึงมอก็อีกสิบนาทีหลังจากนั้น ผมรีบเลี้ยวเขาตึกทันตะหาที่จอด
อยางเร็ว แมงงงงงง ทําไมเต็มเงี้ย! โนนไง ที่จอดรถอาจารยในคณะคนหนึ่ง แอบไดยินมาวาแกไปทําวิจัยอยูออสเตรเลีย
เอา

ละ เสร็จโจ!!!! ผมขอนะครับ!!!! เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเหวยยยยยยยยยยยย รถ

สีขาวตัดหนากู ใครวะ ใคร!!!!!!!!!!!!!! กูรีบบบบบบบบบบบบบบบ ไอแสรดดดดดดดดดดด เหี้ยแลวไง ฮอนดาซิตี้สีขาว
คุนมั้ยครับ ไอเหนือ บทจะมามึงก็มาตอนกูรีบ ไอสาด ไอฟวยยยยยยยยยยย มันเปดประตูบีเอ็มผมอยางไรความปราณี
แลวรองสั่ง

“มึงจะรีบไปตายรึไงวะไอสัด” อยาบอกนะวาขับตามกูมา แตก็ชางเหอะ เรื่องอะไรกูจะเชื่อมึง!!! มันขึ้นมานั่งที่ขางคนขับ

ผมทําหนางงแตมีเวลาใหงงไมมาก

“อะไรของมึง ลงไป กูจะรีบไปเรียน!!!!!!”

“ขับไปจอดตรงโนน”
“เหี้ยไรมาสั่งกูวะ” ไอเหนือควาคอผมเขาใกลใบหนามัน เหยยยย เลนไรของมึง ใจกูเตนนนนน
“ขับไปจอดตรงโนน” มันพูดชัดเจนชาๆทีละคํา

กลิ่นโคโลญจนของมันลอยเขามาในจมูกผม เหี้ยยยยยยยยยย ผมขับไปจอดตามที่มันวา เออแฮะ ตรงนี้มันจอดไดดวย

เหรอ รมไมไมไกลจากตึกคณะครับ คนไมพลุกพลานและก็โคตรจะเงียบ กูไดที่จอดที่ใหมแลว แตงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
งงงงง

“กูไปเรียนไดยัง” ผมจับกระเปาตัวเองขึ้นมาเตรียมใสเกียรหมาวิ่งขึ้นตึกไปเรียน แตทวา

“ได แตวา” ไอเหนือมันแยงกระเปาผมไปโยนทิ้งไวที่เบาะหลัง

“มึงตองโดนกอน” โดนเหี้ยไร แตเหยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมถูกมันควารางเขาไปหาและก็ปลดกระดุมออกที่คอเสื้อผม

จนเห็นอกเปลือยเปลาของตัวเอง มันเกิดขึ้นเร็วมาก ผมทั้งขัดขืนทั้งงงวามันจะทําอะไร แตขนลุกไปหมดเลย เหนือมัน
สัมผัสผมโดยเริ่มจากริมฝปากของผม จูบแรกของผมกับมันรอนแรงและเต็มไปดวยความโกรธผมถูกบดเบียดอยางแรงจน
โคตรอึด

อัด หายใจก็ไมคอยจะทัน แถมยังกลัวคนมาเห็น สมองมันงงและก็ไมรูจะจัดการกับตัวเองยังไง เหนือ มึงทําเหี้ยไรเนี่ย ผม

สะดุงเมื่อมันไลสัมผัสลงมาบนอกเปลือยเปลาของผม รูสึกไดวามันขบเมมและก็รุนแรงมากพอดู ใจผมเตน ตัวผมสั่น พยา
ยามดันรางใหญของมันออกแตก็ไมไดผล จนกระทั่งมันผละตัวเองออกไป ผมกระพริบตาปริบๆจัดการติดกระดุมใหตัวเอง

คิสมารกอื้อ ชิบหายยยยยยยยย เสื้อนักศึกษาเรียบๆยับหมด และผมจะแบกเอาหนาไปเรียนไดยังไงวะ หางตาเหลือบไป

หาไอเหนือ ทาทางมันงงตัวเอง และก็อึ้งไมนอย จูๆมันก็หันมาหาผมชา ๆ จนผมหลบตามันเกือบจะไมทัน

“ฮอตอยางมึงนะ ตองจองไวกอนสินะ” ปง! เสียงประตูรถปด พรอมๆกับรางของไอเสื้อชอปสีน้ําเงินเดินจากไปอยางรีบๆผม

อาปากคาง เลือดฝาดสีแดงเปนปนกําลังขึ้นมากระจุกอยูที่แกม นี่มึงหึงใชมยั้ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

14

เอาเปนวาตลอดบายนั้น ผมเรียนไมรูเรื่องอีกเลย แตวันนี้ผมขอละกันนะ ไอสภาพตอนที่ผมวิ่งตาตั้งมาเรียนเพื่อนผมมันก็

ไมคอยสงสัยไรกันมากหรอก ก็แอบนั่งสนใจการเรียนตอไปอยางคณะรวมคนขยันเรียนแตพอผมเลิกหอบตัวโยนเทานั้น
แหละ
“เชี่ย ไปโดนไรมาวะ” มิกมันทักมาคนแรกเลยครับ ผมเอามือโบกสงๆราวกับไมอยากตอบคําถามเวลานี้ กูรูกูโดนอะไรมา
แตกูไมรูไงวาทําไมกูตองโดน เพราะงั้นกูถึงโกรธเปนฟนเปนไฟอยูอยางงี้ไง! ไอเชี่ยเหนือไอเวรหาเหวแมงเกงชิบเปงเรื่องทํา
คนอื่นเคางง ไอเลวระยํามีดีแตหนา โดวเอยยยยยยยยยยย ผมพยายามสงบจิตสงบใจตั้งใจเรียนใหเกียรติอาจารยรุนเดอะ

แตรสสัมผัสมันที่ยังอยูทําเอาผมมึนงงใจเตนโครมครามไปหมด ทั้งที่ริมฝปากและก็คิสมารกมากกวาสาม อีกทั้งคําพูดชวน

ใหผมคิดไปเองของมันอีกแหละ มันจะเอาเหี้ยอะไรกับผมนักหนาวะ โวยยยยยยยยยยยยยย แนจริงมึงก็พูดกับกูตรงๆเลย
เด ทําไรใหคนอื่นเคาคิดเคาเพอมั่วซั่วแบบนี้มันใชซะที่ไหนกัน!!!!!! แตจะวาไป ที่ผมทํากับมัน ผมก็ไมไดพูดอะไรสักอยาง
ก็

ผมมันปากแข็ง ผมวางปากกาและอดไมไดที่จะไลนิ้วไปตามริมฝปากอิ่มของตัวเอง จูบแรกระหวางผมกับมัน อดรูสึกดีไม

ได ยากที่จะลืม พักสิบหานาที ขอบคุณพอแกวแมแกวที่มอบสิบหานาทีอันมีคามาใหผมเพราะยิ่งเรียนตอไป ก็ยิ่งไมรูเรื่อง

“เหย ไอเหี้ยนี่มันยังไงวะ แสรดภัทร อธิบายใหกูฟงทีดิ๊” ไอเชี่ยฟลมมาแนววิชาการครับนาทีนี้ ผมไดยินอยางนั้นผมถึงกับ

หาว แมง นึกวาจะเมาเรื่องที่พวกมึงเพิ่งจะวางแผนกันเพราะกู และไอภัทรก็อธิบายบลาๆๆๆๆๆ ที่ผมฟงแลวเขาหูซายทะลุ
หูขวา ชื่อเหี้ยอะไรก็ไมรูยาวชิบหายที่จะตองใชเวลาไปนั่งทองจํา สรุปชวยเมาเรื่องที่พวกมึงคิดกันเมื่อเที่ยงสักกะติ๊ดก็ยัง
ดีอะ

“เหยพวกมึง” ผมเกริ่น
“คือวา”
“แปบสิวะเชี่ยคิน กูยังงงอยู เออ แลวไงตอวะภัทร อาฮะ”

เพลียชิบหายกับพวกมัน เอะ หรือวาผมสนใจเรื่องอื่นผิดที่ผิดเวลา ไมดีแฮะ โอเค ทิ้งเรื่องไอเหนือไวสักพัก แลวหันมาสนใจ

การเรียนมั่งดีกวา ผมคอยๆยื่นคอไปฟงเสียงไอเมพภัทรมันอธิบาย แตเสือกโดนไอมิกควาคอใหหันไปหามันเสียกอน

“แผนเมื่อกลางวันไมเห็นจะสําเร็จเลยวะ!” โวะ ตามอารมณเพื่อนไมทันจริงๆครับ แตวา มิกมันวาไงนะ ไมสําเร็จเหรอ จริง

ดิ แลวไอตัวเหี้ยนั่นมันมาลวนลามกูทํามายยยยยยยยยยยยย งงสองเดง สามเดง สี่เดง แปดลานเดงสําหรับเชี่ยเหนือครับ

“พอมึงไปนั่งโตะสาวสวยนาฟดนั่น เหนือก็ไมเห็นจะทําอะไร ก็กินขาวหยอกลอตอกระซิกกับดาวอินเตอรตออะ แมมมมม

ใชกําลังสั่งสอนอยางที่ไอฟลมวาจะดีกวามะ”

“มึงพูดจริงออวะ” ไอผมเองก็ออนไหวชิบหายเรื่องไอเหนือ ใครเปาหูไรมาเลนเก็บเอาไปคิดทุกเม็ดไมขาดตกบกพรอง และ

สวนใหญก็คิดในแงลบซะดวย เวรของกรรม

“เฮออออออออออออออ ตัดใจดีกวามั้ย เลิกเหอะแมง มันไมดีพอสําหรับมึงหรอก เชื่อกูสิ”

ประโยคหลังของมิกถูกเสียงอาจารยสาวรุนเดอะกลบไปพรอมกับการเรียนที่กําลังจะเริ่มตนในอีกครัง้ ผมเอามือแตะที่ริมฝ
ปากตัวเอง และการเรียนตลอดบายวันนั้น ก็ไมมีอะไรเขาหัวผมเลย แมแตนิดเดียว เลิกคลาส หาโมงเย็น ผมเดินไปกับ
เพื่อนกลุมเดิมมุงหนาตรงไปยังลานจอดรถครับ อาทิตยนี้กีฬามหาลัยทั้งอาทิตย นาตื่นเตนใชมั้ยย โยวๆ! แตผมไมไดอิน
เลยสักกะ

ติ๊ด เพราะผมไมใชพวกกิจกรรมจาไรมากมาย แคตามเพื่อนไปก็เทานั้น พวกมันตองไปดูสแตนวันพุธนี้วันจริงแลวครับ อา

ทิตยนี้จะหนักไปทางแขงกีฬามากกวา ระหวางทางผมก็ฟงพวกมันวิจารณเรื่องไอเหนือตางๆนาๆ

“ทําไงกับมันดีวะแมง กูแคนแทนมึงวะคิน ไปตอยเลยดีมั้ย กูสูไหวนะ กูพูดจริง” ไอฟลมแนนอน

“มึงรักมันมากไปแลว จริงๆนะ รักตัวเองบางไรบาง” ไอภัทร
“กลับมามั่วซั่วแบบกูกับไอฟลมก็ได หนุกดี ไรซึ่งการผูกมัดใดๆ” ไอมิกครับ
“เฮออออออออ” ผมถอนใจ

“ชางแมงเหอะวะ” คําพูดหวังดีของพวกมันผมก็เก็บเอาไปคิดนะครับ นาหงุดหงิดใจนะวามั้ย จนถึงตอนนี้ผมก็ยังอดรูสึก

รอนรนไมไดอยูดี เพราะผมไมเขาใจการกระทําของไอเหนือเลยสักกะติ๊ด

“เอานา หางๆออกมาเดี๋ยวก็ชินไปเอง” เมื่อตอนกลางวันเหนือมันยังดึงกูเขาไปใกลแบบใกลโคตรๆหยกๆ และกูจะทําใจให

หางจากมันไดยังไงวะ แมม

“สาวสวยพวกนั้นไงมึง เอาใหหนัก เอาใหลืมไปเลย เชื่อกู” หยาบไปมั้ยสัดฟลม

“อยาไปจริงจังใหมากกกกกกก อยูใหหางแมงเขาไว เดี๋ยวก็ลืมๆๆๆ” มิกเสริม
“เออ กูวาไมตองทํางั้นก็ไดมั้ง” เสียงไอภัทรเอื่อยๆลง
“ทําไมวะภัทร พูดจาโลเลนะมึงนะ”

“ดูโนน” ผมเกาหัวแกรกๆขณะเบิกตางวงๆไปตามคลองสายตาของไอภัทร กระพริบตาปริบๆสองทีเพราะในตอนแรกผมคิด

วาตัวเองตาฝาด เจยยยยยยยย ไมผิดแน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“โอว มาย กอด” ไอมิกมันพูดทีละคําชาๆอยางโคตรอึ้ง ฮอนดาซิตี้จอดเดนเปนสงากับไอมนุษยหุนนองๆเสาไฟฟา

ในเสื้อชอปสีน้ําเงินยืนกอดอกนิ่งๆพิงประตูรถ มันไมไดตั้งใจจะเตะทาหรอก แตภาพรวมที่ออกมาไอเชี่ยนี่แมงโคตรดูดีอะ

เรียกสายตาจากสาวๆคณะผมไดเยอะมาก ดีไมดีไดจากพวกคณะแพทยที่เรียนแถวนี้ดวย หลอทะลุแวนกันแดดกันเลย
ทีเดียว

“เหวยๆๆ มองมาทางนี้แลว”
ไอภัทรสะดุง เหนือมองมาจริงครับ และกําลังเดินมาหา ตายละ เพื่อนผมอีกสามตัวแมงก็พรอมใจกันถอยหลังกรูดเหลือผม
ยืนโดดเดนเปนสงาอยูกลางลานจอดรถ เวลาเลิกเรียนดวย คนเยอะชิบหาย ไอเหี้ยเหนือมึงอยากใหกูเกิดมากใชปะแมม

“ขึ้นรถ” ผมชักสีหนา กูยังโกรธมึงไมหายสารพัดเรื่องที่มึงทํากับกู เอาสิทธิ์อะไรที่ไหนมาสั่งกูวะ!!!!!!!

“ไม” ผมปฏิเสธทันควัน พยายามหลบสายตาที่มีอิทธิพลตอผมมากถึงมากที่สุดนี่ดวย มันสูงกวาผมสิบเซ็นตเปะ และ

ชัดเจนมากตอนที่มันกมหนามองลงมา เออ กูเตี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“มึงตองไปกับกู” ใบหนาของมันกระตุกนิดๆราวกับกําลังขมอาการโมโหเอาไว ไอสัด คิดวาหงุดหงิดเปนคนเดียวรึไงวะ!!!!

“ทําไมตองไป” ผมถามเขาประเด็นกันไปเลย จองดวงตาหลังแวนเทนั่นเขม็งอยางสูสุดฤทธิ์ มึงทํากูเซ็งหลายเรื่องมากนะ
“กูสั่ง” บานพอบานแมมันสิ เหตุผลเหี้ยชิบหาย กูจะไปทําไม
“งั้นเหรอ” ผมยิ้มเล็กที่มุมปากกอนที่จะเดินหนีไปอีกทางเพื่อที่จะออกหางจากไอเหนือที่ทําใหผมวุนวายอยูในหัวตัวเอง
“แลวถาขอรองละ” คําพูดแฝงความนัยของมันมาอีกแลว คําพูดที่ทําใหผมออนระทวยไปทั่วทั้งตัว แทบจะยืนไมอยู
“มากับกูเถอะนะ” น้ําเสียงของมันออนลงอยางเห็นไดชัด และคงจะมีเพียงแตผมมั้งที่ไดยิน มัน

ออกแรงลากผมไปยังรถมันแตทวาเบามือ คนมองกันใหรึ่มแตเหนือไมยักแครสายตาใครสักคน ผมที่ยังนิ่งและอึ้งอยูก็ตาม

มันไปอยางเสียไมได เสียงปดประตูฝงคนขับดังขึ้น หลังจากนั้นไมนานรถก็ออกตัว โดยที่ผมไมรูเลยวาเหนือจะพาไปไหน

“หิวมั้ย” มันเปลงเสียงถามผม ผมสายหนาดิก

“ไมอะ”
“ยังโกรธอยูเหรอวะ” ผมเงียบ เอออออออออออออออออออออออออออออออ อยากจะตะโกนใสหูแมม
“เมื่อเชา เหตุสุดวิสัยจริงๆ รุงรถเสียกะทันหันกลางทางอะ”
“รุงที่รานเมื่อกลางวัน”
“อือ” ผมเงียบหนักกวาเดิม รูสึกงงๆ

ผสมกับอึดอัดแปลกๆ ไฟที่มอดไปแลวกําลังจะลุกโชติชวงชัชวาลขึ้นมาอีกระลอก เหมือนมันกําลังแกตัวอะไรสักอยางกับ

ผม ทั้งที่เราสองคนยังไมมีสถานะอะไรตอกันเสียดวยซ้ํา หรือกูคิดไปเองอีกวะเนี่ย เหนือ ชวยทําอะไรใหมันชัดๆทีเหอะวะ

“ขอโทษ” มันทําผมละลายอีกครั้งเพราะเสียงออนสํานึกผิดนั่น ผมเผลอคลองสายตาไปสบกับดวงตาคมที่เปนประกายสั่น

ระริก แววเย็นชารอบตัวมันหายไปเหลือเพียงแตความเวาวอน ราวกับวามันแครนักแครหนา วาผมรูสึกยังไง

“และจะพากูไปไหน” ผมยังคงเสียงแข็งตอไป เสมองไปทางอื่น กูขอเลนตัวหนอยเหอะวะ!

“ตึกคณะกู”
“ไปทําไม ไมเอา จะกลับบาน” ไปทําเจี้ยไรตึกคณะมึง วอทททททท!!!
“กูกลับไปทํางานแปบนึง เดี๋ยวไปสง”
“แลวบีเอ็มกูละ”
“ภีมจะจัดการให” มันยื่นมือเรียวมาหาผม
“ขอกุญแจ”
“ไมให”
“ขอกุญแจ” มันทําเสียงแกมบั

งคับ ที่ผมตองทําตามเพราะพายมันทุกกรณี ผมสงกุญแจรถผมใหมัน ไอเหี้ยนี่วางแผนไวกอนมาแลวใชมั้ย! ผมหันหนาหนี

มองดูรถราของนักศึกษาที่ขับสวนไปมา ในใจยังหงุดหงิดมากกวาเดิมเปนสิบเทา แตพยายามไมโวยวายอะไรใหมันมากนัก

“กูอยากกลับบาน พากูกลับเดี๋ยวนี้นะ” นี่ผมไมโวยวายแลวนะ จริงๆนะ

“กูทํางานเสร็จกอน”
“เรื่องอะไรกูตองไปกับมึง” เออ มันเรื่องอะไรวะ!!! ยิงคําถามใสมันอีกคินตา ยิงๆๆๆๆๆๆๆ ปงๆๆๆๆๆๆๆ

“จนกวามึงจะหายโกรธ มึงตองตัวติดกับกู” อะไรของแมง!!!!!! ยิ่งจะโกรธมึงมากขึ้นไปอีกนะสิ มีอยางที่ไหนเวลางอคนอื่น

ใหทําอะไรแบบนี้นะ! โธวอยยยยยยยยยยยยยยย

“ลงมาจากรถไดแลว” เหนือเปดประตูใหผม นี่ถาเปนเวลาอื่นผมคงฟนตายหาแตเวลานี้ฟนไมลงจริงๆ มันหลายเรื่อง

รวมกันมั่วไปหมดแลวเนี่ย ผมลงจากรถ ตึกวิศวะที่แสนคุนเคยตระหงานอยูตรงหนา ใตถุนตึกที่ยังมีคนพลุกพลานเสื้อชอป
สีน้ําเงิน

อยูกันใหรึ่ม นั่นหมายความวาสามแยกปากหมาก็อยู ใหตายสิ ผมรูสึกไมคอยถูกกับเพื่อนมันสักเทาไหร อาจเปนเพราะ

ปรา กฏกายที่นี่ทีไร ผมกลายเปนผูนํารุนแรกๆที่โดนไอหาพวกนี้แซว

“ไอเชี่ยเหนือมาแลว มาตอเลยมึง รีบทําใหเสร็จ!” หัวสกินเฮดหนึ่งนายโผลหัวขึ้นมาจากการชุมนุมทําเหี้ยอะไรไมรูวงเบอ

เรอ ผมกลืนน้ําลายเล็กๆเมื่อไอผมบนหัวนอยคนนี้มันเห็นผมเดินตามหลังไอเหนือมา

“เหยยยย หิ้วใครมาดวยวะ” สิ้นเสียงไอสกินเฮดเทานั้นแหละ สามแยกปากหมาแทบทุกนายหันขวับมาหาผมเปนจุด

เดียวกันอยางพรอมเพรียง อยากวนตีนกูนะ กูหงุดหงิดอยู จับแดกหัวแมง! งั่มมมมมมมมมๆๆๆๆ

“เฮยยยยยยยยย นี่มึงกับหนุมนอยคนนี้” ปากหมาตัวที่หนึ่ง

“มึงเปลี่ยนรสนิยมแลวหรือวะเชี่ยเหนืออออออออออออออ” ปากหมาตัวที่สอง
“คนนี้ไอบาสมันจองนี่หวา แยงแดกของเพื่อนเหรอวะ รายนักนะมึงงงงง” ปากหมาตัวที่สาม
“นารักจังครับ รุกหรือรับอะ” ไอเหี้ยนี้ปากหมาสามหัวเลยครับ ตําแหนงนี้ผมยกใหแมงเลย ไอปากปุกปุย ตัวที่สี่
“พวกมึงพอไดแลว เดี๋ยวงานไมเสร็จ” เชี่ยเหนือพยายามหามปากสั่วๆของเพื่อนมัน ที่ผมคอนขางที่จะเกร็งทุกครั้งที่ไดยิน
“มานั่งนี่ดิ” ประโยคทายมันหันมาหาผมแลวเรียกผมดิก
“ฮิ้วววววววววว ถามึงจะเสียงหวานกับเคาขนาดนี้นะไอเหนืออออออออออออ” ไอหัวสกินเฮดดดดดดดดดดดดดดด
“โจก มึงหุบปาก” เหนือตวาดกราว เงียบกริบเลยจา ผมกระแอมเบาๆขณะเลื่อนกายไปนั่งที่ขางๆไอเหนือ

พวกมันไมไดนงั่ โตะเหมือนแตกอนครับ นั่งพื้น ทํางานเหี้ยไรไมรูมีคาน มีไม รึเปลาวะ ไมรูอะวางกองอยูเต็มไปหมด สูตรใน

เอสี่ก็ปลิววอนไปทั่ว มีแตตัวเหี้ยอะไรเนี่ย มึนสัด ไมรเู รื่องงงงง วาแตกูจะพยายามรูเรื่องไปทําไม วางนะมึงงงงงงไอคิน

“ใชสูตรนี้” เหนือโยนหนังสือใหไอโจก มันทดเลขไรไมรูลงกระดาษ ใชทุกพื้นที่คุมจริงๆ ตัวเลขกับตัวอักษรเต็มกระดาษแผน

นั้นไปหมด จูๆมันก็หยุดเขียนเมื่อเห็นผมจองเขม็ง

“หิวเหรอ” ผมสายหนาดิก เปลี่ยนสีหนา

จากอยากรูอยากเห็นเปนเชิดเริ่ดหยิ่งเหมือนเดิม มีฟอรมเขาไว ชวงนี้มึงเหนือกวาเหนือ ทองไวขึ้นใจๆๆ เก็บความออนโยน

ของมันใหไดทุกเม็ด เพราะแปดสิบลานปเห็นจะไดกวามันจะงองอนผมถึงขนาดนี้คงจะเรียกวางอแลวละมั้ง สําหรับมันนะ

“ไม” แตทองจามึงอยารองนะ อายเคา ผมกําลังโคตรหิวครับ

“อีกแปบนึง โทษทีมันสงหกโมงเย็น อาจารยเพิ่งนัด”

จําเปนตองเอากูมาเดือดรอนดวยมั้ยไอเหนือ ไอเหี้ยยยยยยยยยยยยย ผมก็เลยตองนั่งขัดสมาธิมองดูพวกสามแยกปาก

หมาปนงานมือเปนระวิง วิชากําลังวัสดุอะไรสักอยางของวิศวะนี่แหละครับ อยานึกวาพวกมันจะเนิรดไดนานนะครับ อยา
นึกเลย

“เรียนทันตะหรอ สาวเยอะมั้ยอะ ขอพินสาวๆทันตะหนอยสิครับ” ไอปากหมาตัวที่หา ถัดจากไอปากหมาตัวที่สี่ที่มีสามหัว

อะครับ โอยยยย เยอะจังเลยนะพวกมึงเนี่ย

“ไมรูจักพินใคร เราใชไอโฟนอะ”
“งั้นก็ขอเบอรหนอยสิ” ตัวที่หาถูกไอเหนือเขกมะเหงกเขาใหครับ ทาทางมันเหมือนเด็กๆที่ยังไมโต
“ฮาๆๆๆๆๆ เหนือมึงขึ้หึงวะ” ไอโจกกกกกกกกก หัวหนาสภาชาวปากหมาทั้งหลายยยยยยยยยยยยยยยย

“เปลา เสียงพวกมึงแมงกวนสมาธิกู” เหนือยังกมหนากมตาคิดเลขตอไป คิดเสร็จแมงก็เติมใสอีกใบหนึ่งที่ผมคิดวาอันนี้มัน

นาจะเอาไปสงเพราะสะอาดที่สุดแลว อยางมันอะนะจะหึงกู เชี่ยโจกกกกกกกกกกกก แตกูก็อยากรูวะ ชงตอไปดิ๊แมง

“คนนี้ใชมะที่เปนสาเหตุใหมันนั่งแดกแตเหลา อยูไมสุขตลอดพักนี้” ไอนี่ตัวที่เทาไหรวะ จําไมได

“กูวาคงใชแหง มันคงสับสนในตัวเองตายหา แตสุดทายก็สลัดทิ้งทั้งนางเอกละครเวที ทั้งดาวอินเตอร”
“พวกมึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

ผมวาความอดทนของไอเหนือคงถึงขีดสุดแลวละครับ หนามันแดงก่ํา โยนเทกซเลมหนาลงกลางวงอยางอารมณเสีย แตทํา

ใหเพื่อนมันฮากันครืน รวมทั้งผมดวย กูเก็บทุกเรื่องของมึงนะขอบอก ใครพูดอะไรกูจําไวหมดแหละ ฮาๆๆๆๆๆ
“อาว จึ้กละสิมึงงงงง ฮาๆๆๆ พวกกูลอเลนนนนนน รักกันนานๆนาคราบบบบ”
“บานมึงสิ ไอเหี้ยนี่มันไมไดเปนอะไรกับกูเวย” มันโวยวาย คนพูดนอยก็เริ่มจะพูดมากก็วันนี้แหละ
“เหรอออออ งั้นก็ปลอยใหพวกกูขอเบอรเด”

“ก็แลวแตไอเหี้ยนี่ วามันจะใหมั้ย” อาว กําลังฟงสนุกๆ โยนขี้มาใหกูซะงั้นอะ! ไอหาเหนือ มึงลากกูมากลางสมรภูมิคนปาก

หมา มึงไมคิดจะปกปองดูแลกูหนอยเลยเรอะ!

“วาไงคราบบบบบ ขอเบอรหนอย นาๆๆๆๆๆๆ” พวกมันยังจะหนาดานมาขอเบอรผมอีกนะ โวยยย กูเพลียยยยยย!!!!!!

“กูทํางานเสร็จละ!” จูๆไอเหนือแมงก็ดึงผมใหลุกขึ้นยืน โยนกระดาษที่จะสงอาจารยใสหนาไอโจก
“กูฝากสงดวย” ผมถูกมันลากที่รถ ไอเหนือแรงมันเยอะชิบหาย ดึงทีนี่หนาผมจะคว่ําลงไปถูกับพื้นหินออนของตึกคณะมัน
“ไอขี้หวงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ปากแข็งสัดๆ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

เสียงเทือกๆนี้ดังกองไปทั่วบริเวณ แตไอเหนือไมสนใจจับผมยัดใสรถมัน และมันก็เดินตึงตังไปนั่งอีกฝงซึ่งก็คือที่นั่งคนขับ

มันนั่งหนานิ่ว อึ้งแดกอยูพักใหญ แตเชื่อปะ หนาอยางนั้นมันทําใหผมหลุดยิ้มไดวะ

“ยิ้มไรสาด หนากูเหมือนตลกเหรอ” ผมชักสีหนา ปนหนาวายังโกรธอยูอีกครั้ง ตามฟอรม

“แลวเนี่ย อยากกินไรอะ” แตไดผลเวยเหยยยยยยยยย เสียงตวาดหายไปอีกแลวมันออนโยนลงอีกครั้ง
“ซูกิชิ” อยูในชวงกอบโกยของผมครับ
“เหยยยยยย กูไมมีเวลาขนาดนั้น”
“ก็กูอยากแดก” อารมณนี้กูแดกควายไดทั้งตัวเวย ไมอยากจะเซด ผมลอยหนาลอยตา

“เอออออ ครับ ก็ได” เยดดดดดดดดดดดดดเปด เยดไก กูเหนือกวา กูชนะมันไดแลววอยยยยยยย ยิปป ฮูเร!!!!!!!!!!!!!!!!!

มันขับรถเขาไปตัวเมืองทันทีครับ ผมแอบกระหยิ่มยิ้มยองในใจ เฮออออออ กูขอเอาคืนหนอยละกันนะเวยเหนือ

“สองที่ครับ”

ผมบอกพนักงาน อารมณดีอยางเห็นไดชัดเมื่อเห็นอาหารสดๆเรียงรายกันอยูบนสายพาน นากินชิบหาย ผมเดินตาม

พนักงานเขาไปไมไดสนใจไอตัวสูงอยางกะเปรตที่อยูขางหลังเลยสักติ๊ด มื้อนี้มันบอกมันจะเลี้ยงผม โอเย ประหยัดไปไดตั้ง
สามรอย

“รับน้ําซุปเปนแบบไหนดีคะ มีแบบ”
“ขอตมยําทั้งสองครับ”
“เหยยยย กูชอบน้ําใส” เหนือโวยวายทันทีที่กนหยอนลงบนที่นั่ง
“ก็กูจะกินตมยํา” มันขมวดคิ้วและก็คลายออกอยางเหนื่อยๆ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ ชนะเห็นๆ เหนือไอเหนือยังมีคินตา
เวยยยยยยย
“มึงอารมณดีแลวใชมั้ย” เหนือถามผมขณะมองผมจวงเนื้อเขาปากอยางไมอายโลก มันกินนอยเพราะมัวแตเอาของบน
สายพานมาใสในหมอตมใหผม

“ก็นิดหนอย” ผมยักไหล

“ดีละ” และมันก็ไมพูดอะไรตอ มันเปนความสุขโคตรของผมทีไ่ ดกินอาหารมื้อใหญโตหลังจากที่ตองทนหิวมานานตลอด

บาย ลืมไปรึยังครับวาตอนกลางวันผมตองไปนั่งกินขาวกับมินและก็ผองเพื่อนที่เอาแตชวนผมคุยไมเปดโอกาสใหผมไดยัด
ขาวลงปากเลย ตอนบายก็เอาแตเรียนๆๆ หิวก็หิว ดีที่เหนือมันตามใจผมนะ เอ มันจะดีกับผมไดนานมั้ยนา ไอโฟนสีดําของ

มันสั่นครืดคราด ผมแอบเห็นแวบๆวาหนาจอเปนรูปเจาหญิงเมืองไหนก็ไมรูที่เห็นชินตาในโปสเตอรโปรโมทละครเวทีของ
พวกวิศวะ Prom Chemi เห็นมันเมมไวอยางนี้

“ครับ” เหนือเหลือบมองผมแปบนึงกอนรับสาย ผมสาละวนกับหมี่หยกในหมอ แตหูมันไดยินเสียงสนทนาชัดแจว

“อืมมมม เราไปแน ขอเวลาอีกแปบ อีกไมเกินชั่วโมงนึงอะ บอกพี่ๆรอกอน อื้ออออ ขอบใจนะ”

อะไรหวา เหนือกดวางสาย แลวเงยหนาขึ้นมาเจอะกับผมที่จองมันอยูพอดี ผมหลบตาแทบไมทันแนะ มันตองวาผมเสีย

มาร ยาทแหงม แอบฟงมันคุยแบบเนี้ยยยยยย เตรียมใจโดนดา

“ไปดวยกันปาว” ชิบหาย!!!!!!! ถึงกับสําลัก

“แคกๆๆ อะไรนะ”
“ตองไปขายบัตรละครเวทีที่ตลาดนัดมอ” มันยิ้มเล็กๆ

“ไปดวยกันนะ” แคมึงชวนกูก็ฟนจะตายหาแลน แถมยังเสือกจะยิ้มใหกูแบบนั้นอีกนะ พองงงงงงงงงงงงง ละลายไปกับน้ํา

ซุปแลวกู กูไมไดคิดไปเองใชมั้ย วามึงกําลังจะคิดเหมือนกูแลว

15

ผมชื่อเหนือครับ ผมเปนผูชายปกติธรรมดาไมคอ ยพูดจนคนอื่นมองผมวานาหมั่นไสเกิดเหตุชกตอยก็เพราะหนาตาของผม

ก็มีออกจะบอยไป ชีวิตผมเรียบงาย เรียนเสร็จก็เลนกีฬาไมก็กินเหลา แฟนก็มี จนกระทั่งมีไอเหี้ยตัวหนึ่งมันเดินผานเขามา

“เฮยยยยยยยยย ถารถสวยๆมันจะมาจอดหนาตึกคณะเราบอยขนาดนี้นะ” ไอโจกแหกปากลั่นเมื่อรถสวยคันที่เทาไหรไมรู

มาจอดหนาคณะผมอีกแลว ผมกับเพื่อนนั่งที่ตรงนี้ประจําคอยแซวคนโนนคนนี้ไปทั่ว แตผมเงียบนะ ไอพวกนี้มันแซว
ตางหาก
“เจาของรถหนาตานารักสาดดดดด แตเปนเพลยบอย เห็นวาเรียนทันตะ” ไอนี่ชื่อยิม

ครับ มันเหมือนเด็ก แมจะอยูปสองหนากับการกระทําแมงก็เด็กตลอดเว แมงงง อดหมั่นไสไมได มึงจะมาคณะกูบอยทําไม

ไมไดมีสาวเยอะซะหนอย ถาอยากจะโชวรถก็ไปโนน บัญชี มนุษยอะไรก็วาไป ผมแคคิดในใจครับไมไดนึกจะสนใจอะไร

“แตนารักจริงๆนะมึง กูโคตรงงเลยวาหญิงกรี๊ดเขาไปไดยังไง ในเมื่อหนาแมงโคตรสวยโคตรนารักกวาผูหญิงอะ” ไอยิมแมง

เวอรครับ ถามึงจะปลื้มไอบานั่นขนาดนี้ เอาตูดไปถวายใหแมงมันเลยไป

“เฮย ลงจากรถมาแลว อาว คนนี้บาสมันชอบนี่หวา” โจกเกาหัว ขณะมองไอทันตะแตงตัวเนี้ยบลงมาจากรถครับ มันมอง

มาทางพวกผมแลวหันไปทางอื่น ไอบาสก็เหมือนผมที่ไมไดสนใจจะแซวคนอื่นเงยหนาขึ้นมาจากซัมซุงกาแลกซี่แท็บ ชะเงอ
คอไปดู หลังจากนั้นก็ยิ้ม ไอหลอหนาหนวดนี่มันไมโหดเหมือนหนามันหรอกครับ ติดจะเรียบรอยกวาคนอื่นเสียดวยซ้ําไป

“นารักวะ” บาสถึงกับเพอ
“ไปดิ ไปขอเบอร” ผมสะกิดสีขางเพื่อน
“เฮยยย บานา เคาชอบผูหญิง”
“ไมจริงงงงงงงงงงงงงงง กูเห็นผูชายแมงก็ควง อยาไดกลัว” ไอโจกเริ่มชวยอีกแรง
“ไมเอาโวยยย วันนี้ไมเอา ขอวันอื่นไดมั้ย”
“โหยยย ไอขี้ปอด” เพื่อนกนดาไอบาสกันยกใหญ แตเจาตัวไมยักสนใจยิ้มนอยยิ้มใหญแอบมองเคาตอไป ฮึ่ยยยย นาเบื่อ
ชิบ พวกขี้เพอ ผมเลิกสนใจเพื่อนแลวหันมาติดตอกับแฟนตัวเอง ที่อางวาไมวางอีกแลว หงสอางแบบนี้มากี่วันแลววะ
แมมมมมมม เซ็งชิบหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมคบกับหงสมานานแลวครับ ถึงปยังวะ ไมรูเหมือนกัน แตตอนนี้
ผมเริ่มคิดๆแลววาผมรูสึกยังไงกับเธอกันแน มันเริ่มจะเฉย เริ่มนิ่ง ไมไดมีอะไรมาใหผมไดตื่นเตนอีกตอไป ผมนอนกับเธอ
มานับครั้งไมถวน เธอคร่ําครวญบอกรักผมตางๆนาๆ ผมทิ้งเธอไมลง ไมใชเพราะผมยังรัก แตผมสงสาร ผมเลวมากใชมั้ย
เวลาผานไปนานพอดู ไอรถสวยแมงก็ขับมาโชวตลอดจนกลายเปนความเคยชิน ผมคิดวามันอาจจะติดสาวคณะผมก็
เปนได แตที่ไหนได แมง สอยแฟนผมไปนอนดวยเฉยเลย ผมรูขาวเพราะไอโจกมันเปนคนเห็นครับ ผมไมหึงเลย ไมสักกะ
ติ๊ด แตถามึงจะนอนกับเคา มึงก็ชวยใหเคามาเลิกกับกูกอนดิวะ!!!! รูถึงไหนอายถึงนั่น แมง เหมือนโดนหยามชิบหายเลย
แฟนตัวเองไปนอนกกคนอื่นแบบเนี้ย พอผมเห็นมันคุยโทรศัพทงกๆเงิ่นๆอยูหนารานเหลาผมก็จัดการทําใหมันเจ็บตัว ปกติ
ผมไมคอยหาเรื่องใครนะ แตครั้งนี้มันหยามหนาผมเกินไป วันนั้นเปนวันแรกที่ผมไดเห็นหนามันชัดๆ ตามันโตๆกลมๆขนตา
นี่โคตรจะยาวเลยไอหา ผิวแมงก็อยางขาวจนเกือบจะซีด ผมจําไดดวงตานั่นไดขึ้นใจ แมจะเกลียดขี้หนาแตก็อดเห็นดวย
กับเชี่ยยิมไมไดวาไอนี่มันนารักจริงอะไรจริง เหอะ นารักแลวไง หลังจากนั้นไมนานหงสก็มาขอผมคืนดี เหอะ ผมเฉยๆกับ
เธอไปแลว แตผมอึ้งยิ่งกวาคือไอทันตะที่มีรอยฟกช้ําบนใบหนาฝมือผมมายืนอยูตรงหนา เปนครั้งแรกรึเปลาวะที่มึงลงมา
จากรถแลวมายืนอยูใตถุนตึกแบบนี้ แถมซ้ํายังพูดจากวนตีน ไซสนมไซสเนิมเหี้ยอะไรก็ไมรู อยางนอยก็นาจะใหเกียรติ
ผูหญิงที่กูเคยชื่นเคยชมบางไรบาง ผมเห็นหนามันแปลกๆเวลามองหงส มันชอบยัยหงสรึเปลาวะ คิดไดดังนั้นผมจึงตกลง
ยอมคบกับหงสตอ ทั้งๆที่ผมเฉยเมยกับเธอแบบสุดๆถึงที่สุดแลว เพื่อนดาผมใหญวาโงหรืออะไร แตผมไมสนใจ ผมรอดู
ปฏิกิริยาไอเวรตากลมนั่นคนเดียว วันตอมาผมมีแขงบาสกับพวกเกษตร คณะที่ไมถูกกันมาตั้งแตไหนแตไร บาสพวก
เกษตรไมเกงอยูแลว เลนยังไงมันก็แพพวกผมอยูดี ผมไมนึกสนใจอะไรกับเกมจนกระทั่งพวกเกษตรมันมาตอยผมถึงหอง
ล็อคเกอร แถมยังบนวาผมเอาตุดมาเปนโลปองกันตัว ตุดเหี้ยไหนวะ พวกมันบอกวามีปายชื่อชื่อคินตา ทาทางเปนคณะ
เด็กเรียน ไอคิน คินตาเนี่ยนะ งงสัดหมา มันจะมาชวยผมทําไม วันนั้นจบลงไดการที่ผมอัดพวกเกษตรน็อคลงและจับพวก
แมงขังไวซะในหองซะ ในใจผมยังคิดอยูเลย วาคินตามันจะทําไปทําไม หลังจากนั้นก็เปนชวงสอบครับ ผมเลิกกับหงส
อยางไรซึ่งเยื่อใย พอกันทีกับผูหญิงขี้โกหกแบบเนี้ย และผมก็เครียดชิบหายเรื่องเรียน เพราะแมงเรียนเทาไหรก็ไมเคยจะได
เอ ผมเปนลูกชายคนเดียวครับพอกับแมเปนอาจารยทั้งคู ทานเครงกับผมมากไปจริงๆเรื่องนี้ พอจะชวนเพื่อนมาแดกแตละ
คนแมงก็อางโนนอางนี่ กูแดกคนเดียวก็ไดวะ รูสึกตัวอีกที ผมก็นอนอยูในหองไอตากลมนั่นซะแลว ซ้ํายังถูกจับถอดเสื้ออีก
ไอนองรหัสนี่เองมั้งที่ไปชวยเก็บศพผมมาจากรานเหลา รูถึงไหนอายถึงนั่นเครียดเรื่องเรียนถึงกับตองแดกเหลา เวรกรรม
จริงๆ

“ไอภีม” ผมสงเสียงเรียกนองรหัสที่โคตรสนิท แอบเห็นหลังไอคินตาไหวๆแมงยังใสชุดนักศึกษาที่โคตรจะยับอยูเลย

“พี่เหนือ ตื่นแลวเหรอครับ ทานนี่กอนพี่ฝมือแมบานบานพี่คินตาเลยนะ!”
“ที่นี่ที่ไหนนะ” ผมแกลงโง

“บานพี่คินตาครับ นี่ไง ทันตะปสองๆ” ผมเห็นมันหันหนากลับมาชาๆ ตากลมๆของมันหยีลงเพราะยิ้มแหยๆราวกับไม

ตองการใหผมรูวามันอยูตรงนี้ แมง ทําตัวนาสงสัยวะ

“ขอกูคุยกับไอนี่ตามลําพังหนอย”

“ทําไมตองชวยกู” ผมถามทันทีที่เห็นภีมออกไปจากหอง เปนคําถามที่ผมอยากรูจริงๆ ไอพวกเกษตรกระจอกพวกนั้นผม

จัดการไดอยูเองอยูแลว ใบหนามันยังมีรอยช้ํา เฮอออออ ทําเปนเกง มันหลบตาผมใหญเลย

“หวะ วาไงนะ”
“เด็กเกษตรมันบอกวาคนที่ชื่อคินตามาขวางทางพวกมันกอนจะมาหากู”

“ชวยกูทําไม” ไอตากลมนิ่งไมตอบแฮะ ทาทางมันลนลานยังไงชอบกล เอะ หรือมันจะคิดไมซื่อกับผม มันใชออวะ ผมเนี่ย

นะ ลองถามดูสักหนอยจะเปนไร

“มึงชอบกูรึไง”
“มึงจะบาเหรอ กะกูเนี่ยนะจะชอบมึง มึงบารึเปลา” ผมจองหนามันเขม็ง จับผิดทุกกริยาและสีหนา ถึงกับตองพูด
ตะกุกตะกัก

“กูไมไดโง” ผมอาศัยความสุขุมเกินมนุษยมนาของผมสงสายตาใหมันเกรงกลัวกับคําพูดผม ปรากฏวาไดผลแฮะ ทาทาง

มันตองการจะปดบังอะไรสักอยางเสียมากมาย นาสนุก
“โธเวย ไอสัด ผูชายอยางกูอะนะ จะไปชอบผูชายอยางมึง กูมีสาวในสตอกเพียบ และกูก็ไมไดชอบผูชายอะไรอยางนั้นดวย
คิดผิดคิดใหมซะนะ” เปนชุดเลย

“ก็ดี ถามึงชอบกูจริงๆ กูก็จะขอบอกมึงไวตรงนี้” เปนอีกครั้งที่ผมลองพูดจาแบบนี้ ผมก็ไมแนใจเหมือนกันวาผมจะลองไป

ทําไม ในเมื่อบางครั้ง ไอตากลมมันก็แสดงออกโคตรจะชัดเจน หรือผมตองการความแนใจอะไรบางอยาง

“กูไมมีวันชอบคนอยางมึงแนๆไมมีวัน” พอผมพูดจบ ผมก็พบวาตัวเองรูสึกแปลกกับคําพูดนั้น ราวกับวาผมกําลังจะกลืน

น้ํา ลายของตัวเอง มันสังหรณใจไมคอยดีนะ บานา ผมแมนรอยเปอรเซ็นตนะก็แคคิดวาไอบานี่มันหนาตานารักดีก็แคนั้น
แหละ ไมมีอะไรเลยสักกะติ๊ดดดด ผมมาลองนึกดูดีๆ ผมใจรายกับมันเกินไปปะวะ อันที่จริงผมเปนคนมนุษยสัมพันธดีคน
หนึ่งเลย

นะครับ เพียงแตกับไอนี่ ไมรูทําไมตั้งแตเจอมันผมกลายเปนคนที่ไมใชตัวเอง ตองเย็นชา ตองใจรายตอหนามันอยูร่ําไป อด

คิดไมไดวามันจะรูสึกไมคอยดี เออ เลี้ยงขาวมันสักมื้อ นาจะโอ บางทีอะไรที่ผมสงสัยในตัวมัน อาจจะชัดเจนขึ้นมาอีกนิดก็
ได มันคิดอะไรกับผมมั้ยนะ อยูบนโตะอาหารผมทําทามองไปทางอื่น ไมวาจะมองไปทางไหน หางตาผมก็รับรูวาไอตากลม

นี่มันจองผมชะมัด ผมเลยดามันไปตัดความรําคาญ แนะ ยังจะมาบอกอีกนะวาไมไดมอง ไอออนเอยยยยยยย หงสโทรมา

งอผม ผมก็ไมนึกใสใจอะไร แตไอตากลมแมงอยางจองวาผมจะพูดอะไรกับหงสบาง เหอะๆๆๆ หนาตามันตลกดี เหมือน
เด็กถูกจับไดวาแยงขนมลูกคนขางบานเคากิน ชวนมันคุยหนอยดีกวา เอาเรื่องหงสนี่แหละ ทาทางมันจะรูดี ก็คุยราบรื่นดี
ถึงแม

วาผมจะแอบโมไปบางที่ตอยมันเพราะมันนาหมั่นไส อันที่จริงผมตอยเพราะมันหยามผมตางหาก คุยไปคุยมาดันนึกขึ้นได

วาไอบาสชอบไอเชี่ยนี่อยู ก็เลยเอยเกริ่นๆเผื่อไอตากลมมันจะสนใจ ปรากฏวามันเหมอแฮะ นั่งไปสักพัก ไอหนาหลอคณะ
แพทยปสามก็เดินมาหาไอคิน ผมมองเหตุการณตรงหนาอยางอึ้งนิดหนอย ไมคิดวาไอคินฤทธิ์มันจะเยอะและก็มีเลห
เหลี่ยม

แพรวพราวถึงขนาดหลอกผูชายได แตเมื่อไดยินมา มันกลับไมไดหลอกแคคนเดียว หลังสอบมิดเทอม ผมเห็นมันบอยแทบ

จะในทุกๆที่ที่นักศึกษาเขาไปรวมตัว ผมดามันวามันเลวผมจําได แตเมื่อผมเห็นมันเอยขอโทษผูหญิงผูชายคนแลวคนเลา
เห็นมันซึมแลวซึมอีก โดนเบียรสาดหนา โดนผูห ญิงตบ คือผมไมไดตั้งใจจะมอง แตมันเห็นเอง บอกไดคําเดียววาโคตรอึ้ง

มันกําลังจะเลิกสิ่งที่มันเคยเปน แมมนับถือวะ ผมไมไดเห็นมันอีกเลย ตอนปใหมผมกลับบานไปใหพอกับแมที่เชียงใหม ผม

เปนคนเหนือครับ เลยเปนคนใจเย็นและก็เงียบๆไมคอยพูด พอกลับมาก็ไดขาววาตองกลายเปนพระเอกละครเวทีของคณะ
งานใหญมหาบิ๊กเบิ้ม ไมเขาใจเหมือนกันวาทําไมตองเลือกผมเปน ในเมื่อเดือนปหนึ่งแมงก็หลอใสกวาผมอีกนะมันชื่อวา
ไอ
ปอนด แตพอรูวาครอบครัวมันเปนสปอนเซอรละครเรื่องนี้และเจาตัวก็เลือกที่จะรับบทตัวรายเองผมก็ไมอยากจะตอความ
ยาวสาวความยืด มันเจงดีแฮะที่สามารถเปนพระเอกไดดวยการใชเสน แตแมงเลือกที่จะไมทํา รถผมก็เสือกจะ
เสียยยยยยยย เซ็งชิบหายยย ผมขับไปเขาอูในตอนเชา และผมไดพบไดเจอไอคินตาอีกครั้ง ในวันที่ไอภีมลากมันมาดูพวก
ผมซอม ยอมรับ

เลยวาหนาตามันดูดีขึ้น ไปทําเชี่ยไรมาวะ ตัดผมใหมเหรอ ก็อาจจะมีสวน ไมรูสิครับ ผมรูสึกวาราศีมันจับ แถมยังดึงดูด

สาย ตาเพศผูที่เปนนักแสดงรวมกันกับผมจนสมาธิเสียหลายครั้งหลายครา ไดขาววาพวกมึงมีแฟนเปนเพศแมนะวอย พอ
พวกมันชวนกันคุยก็มีแตซุบซิบเรื่องไอตากลมที่นั่งเทาคางมองดูการซอม ทาทางมันจะงวง ไอภีมลากแมงมาทําไม เอะหรือ
มันอยาก

มาเอง ไมเกี่ยวอะไรกับผมนี่นา ผมเริ่มสงสัยวาไอภีมมันจะผลักมันจะดันพี่มันใหผมไปถึงไหน ยิ่งมันทําหนาเออผมก็ยิ่งเริ่ม

รูทีละนิดๆวาแมงมีความลับกับผมชัวร ผมพยายามที่จะไมใหมันไปสงผม หนีมันสุดฤทธิ์ลองดู และแมงก็เสือกอยากที่จะ
มารับมาสงผมซะงั้น เฮยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทําแบบนี้ก็ยิ่งทําใหกูอยากรูนะ ไมเขาใจตัวเองเหมือนกันวาจะ
สนใจไอตา

กลมนี่ทําไม ผมสนใจวามันจะคิดอะไรกับผมมั้ยไปเพื่ออะไรกัน ผมพยายามหากิ๊กที่เปนผูหญิงสวยระดับเกรดเอ ระดับดาว

มาควงเลนเพื่อที่จะไดลืมไอตากลมนี่บาง แตทําไมผมก็หนีมันไมพน แถมยังลืมดวงตากลมบองแบวนั่นไมลงอีกตางหาก
มันไมเหลือคราบเพลยบอยใหเห็นอีกแลวเหมือนกันกับผมที่กําลังจะกลืนน้ําลายของตัวเอง ผมเครียดมาก ผมไมเขาใจ
ตัวเอง

ผมเดือดรอนทําไมถาหากมันไมไดคิดอะไรกับผม ผมกําลังเห็นแกตัวอยากใหมันมาชอบผมทั้งที่ผมไมอยากจะชอบมัน ผม
ลืมไอบาสไปเสียสนิท ผมสัญญาเอาไววาผมจะชวยมันจีบไอคิน อันที่จริง ผมพูดเองเออเองตางหาก เหมารวมเอาเองเสร็จ

สรรพวามันตองทําอยางนั้นอยางนี้กับไอคิน บอกตรงๆ ผมรูสึกแปลกๆตอนที่ผมติดฝนกับมันหลังจากที่ซอมละครเวทีเสร็จ

ทั้งๆที่พรอมอาสาจะไปสงผมแทๆ แตใจผมกลับสั่งการใหผมนั่งอยูขางๆไอเชี่ยตากลมกับไอดางและก็ขนมเอ็มแอนดเอ็ม

“ไลมึงไปวิธีไหน มึงก็คงไมไปสินะ” ผมยั้งปากตัวเองไวไมทันจริงๆครับ ผมอยากใหมันไปจากชีวิตผมจริงๆนะเหรอ

“เรื่องของกู” ใหมันไดอยางงี้ซี่ ผมแอบยิ้ม

เล็กๆ แตไมใหมันเห็นหรอกนะ ในใจกู ก็ไมไดอยากใหมึงออกไปจากชีวิตกูสักเทาไหรหรอก ในตอนเชาผมกําลังรอไอคินตา

มารับอยู ขอย้ํา ผมรอมันครับ ใหตายสิ รอมันทําไมฟะ โทรหาเพื่อนใครสักคนมารับก็ไดนี่หวา ไมเขาใจตัวเองเลยวุยยย
แตรอนานแลว แมงก็ยังไมมาสักที จนกระทั่งไอโฟนผมแผดเสียงดังลั่น พอเห็นเบอรคนที่โทรมาเทานั้นแหละ ผมถึงกับงง

‘Kinta <3’ ไอเวรไหนมันมาเมมเบอรไอคินไวใหผมฟะ ไอภีม นองรหัสผมแนๆเลย เอาไวคิดบัญชีกับมันทีหลัง เสือกจะทํา

เปนรูปหัวใจไวใหขางหลังชื่อ กูเพลีย รับสายแมงกอนละกัน
“ฮัลโหล” มันเงียบไปนานเลยแฮะ
“อะ คือ กูเอง คินตา” ไอเชี่ย เสียงนารักนี่หวา เอยยยยย ไมใชแฮะ จะนารักไดไงมีลูกกระเดือกเหมือนผมนี่

“กูไปรับมึงไมไดนะวันนี้อะ แคกๆ” ทาทางมันจะไมสบาย ผมรับคําไป แตก็อดนึกไมไดวามันจะกินยากินขาวรึยัง ถามไปก็

เสียฟอรมนะสิครับ ผมก็ไดแตคิดเทานั้นแหละ ก็ไอหานี่มันรวย ตอนไปบานมันนะ แมบานมีกันใหรึ่ม ผมวาคนดูแลมันคงมี
เปนแสนอะ! แตจําเปนตองรวมไอปอนดดวยปะ เหยยยยยยยยยยย พวกแมงแอบไปสนิทกันตั้งแตเมื่อไหรฟะ ผมชักสีหนา

เริ่มแขงบาสแบบไมมีสมาธิตอนที่เห็นพวกมันนั่งใกลกันจนไอคินตาแทบจะเอาตูดไปเกยขาไอเชี่ยปอนดอยูแลว ผมเหลือบ
เห็นไอบาส กูขอทําเพื่อมึงละกันเพื่อน แมผมจะรูอยูเต็มอกวาผมทําเพื่อตัวเองชัดๆ หลังจากนั้นเหี้ยแมงก็ไมยอมมารับผม
อีกเลย โกรธอะไรกูปาววะ แตจะใหผมไปงอ มันก็ใชเรื่อง เสียฟอรม เสียหมดทุกอยางถาทําอยางนั้น แตเฮยยยยย หายไป
อยางงี้

กูเครียดนะ ชางแมงสิ ไปผับดีกวา เห็นไอโจกมันบนวาอยากแดนซอยากสีสาว แตผมอยากแดกเหลามากกวา แคมันหาย

ผมถึงกับตองแดกเหลาเลยเหรอวะ ไมเขาใจเลยโวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ผับที่มีชื่อเสียงของจังหวัดในคืน
วันศุกร พอมาถึงผมก็เดินดุมๆไปนั่งที่โตะแลวก็สั่งเหลาทันที เสียงดนตรีเบาๆยังไมถึงเวลาแดนซกําลังเลน ก็เพราะดี แต
ใครจะหารู

ไมวาเมื่อถึงเวลาแดนซ ผมจะโดนผูหญิงลากเขาไปที่กลางฟลอรแบบนี้ กูไมไดจะมาเตนนนนนนน กูมาแดกกกก

โอยยยยย และสิ่งที่ผมไมไดเจอหนามาเกือบอาทิตย ก็มาปรากฏอยูตรงหนา แถมยังเมายิ่งกวาหมา สภาพดูไมได เห็นแลว
นาอนาถ

“คินตา มึงเมาแลว” ผมพยายามเตือน แตไมรูทําไมคําพูดผมกลับไปทําใหมันคึกมากยิ่งขึ้น ไมอยากจะเชื่อ ไอเชี่ยนี่ มัน มัน

มันเตนยั่วผมมมมมมมมมมมมมมมมม ใครเคยเห็นหนาผมนิ่งๆเย็นๆละก็ มาดูหนาผมตอนนี้ไดเลยวาเหวอเออแดกขนาด
ไหน ใหตายสิ ผมพยายามดึงตัวเองออกมาแตไอเชี่ยคินก็ใชสองแขนโอบรอบคอผมไวแลวก็สายเอวสายสะโพกไปมา เห็น

แลวแมงนาจับฟดวะ เปลานะ ผมไมไดตองการอยางนั้น ทุกคนแหวกออกใหผมกับมันโดดเดนเปนสงาอยูกลางฟลอร

เพื่อนมันก็ตามมาแตเห็นวาไอคินตาไมยอมงายๆจึงปลอยเลยตามเลย ตอนนี้ผมทําไดแคกระพริบตาปริบๆ มองดูไอนี่เตน
ยั่วอยางไมรูจะทําอะไรตอดี อารมณอึ้ง มิหนําซ้ํายังมองมันเพลิน ขอยอมรับตรงๆและตอนนี้สองมือที่มันโอบรอบคอผม
กําลังจะดึง

ผมโนมลงไปหา ที่แยไปกวานั้นคือมันเขยงเทาเตรียมจะ เหยยยยย จูบเหรอ ตรงนี้เนี่ยนะ มึงจะบาเหรอออออออออออออ

อออออ โชคยังดีที่เพื่อนมันไมปลอยใหเพื่อนอายมากกวานี้ ผมยังอึ้งไมหายตอนที่ไอตากลมละออกจากผมไป กลิ่น
โคโลญจนออนๆและกลิ่นแชมพูหอมๆของมัน ผมจําไดดี หรือบางทีอาจจะจําไดทุกรายละเอียด ตั้งแตนั้นผมก็สับสน
พยายามไลไอผู
ชายเพศเดียวกันคนนี้ออกไปจากหัวผมซะ มันนารัก มันนิสัยดี แมจะเกรียนๆไปบาง แตทุกครั้งที่มันแสดงออกมาใหผมเห็น
ทําใหผมคิดวาไอเหี้ยมันชอบผมมากมากจนผมเองยังรูสึกหวั่นไหว ผมติดตอกับดาวอินเตอรที่ผมเคยจีบและกําลังจะ
กลับมาจีบอีกครั้งเพียงเพราะอยากจะลืมไอคินตา ผมนัดเธอไปที่รานกาแฟนอกเมือง เผื่อจะไดลืมและสนิทกันมากยิ่งขึ้น
แตมันกลับ

ไมเปนอยางนั้น แคเพียงผมเห็นปอนดมาแทนที่ที่ควรจะเปนของผมผมก็ฟวสขาดแลว ผมมากมายไป ผมรู และวันนั้น

แหละที่ทําใหใจของผม ไปอยูที่มันแบบกูไมกลับอีกเลย ผมมันชั่วที่ปลอยใหมันลงในทางที่โคตรจะเปลี่ยวแบบนั้น แคขับ
หนีมันออกมาไมเกินหานาทีผมก็ขับกลับไปที่เดิมเรียบรอยแลวใจผมหลนไปอยูที่ตาตุมเมื่อเห็นมอไซพวกเด็กแวนจอดเรียง
รายกัน

และเสียงหัวเราะเฮๆฮาๆ ใหตาย ผมทําอะไรลงไป ผมอยากจะฆาตัวเองทิ้งตรงนั้นเมื่อเห็นน้ําตาใสๆของไอตากลมที่ปกติ

จะสงสายตาเปนประกายมาใหผมเสมอ โชคดีที่ผมมาทัน ผมซัดพวกมันไมเลี้ยง ไรซึ่งความปราณี กูขอโทษ

“เรื่องมันผานมาแลวนี่หวา”

มันจะรูบางมั้ยนะ วาคําพูดออนแรงของมันคํานั้น ทํารายใจผมออกเปนเสี่ยงๆ พอแยกจากมันปุบผมก็เลี้ยวรถเขารานเหลา

ปบ แดกแรงๆแทนน้ําเปลาเอาใหผมตายไดเพราะเหลาก็ยิ่งดี มันใหอภัยผมงายเกินไป ทั้งที่คนอยางผมไมสมควรจะให
อภัย

เลยดวยซ้ํา ผมทําเลวกับมันสารพัด แตมันก็ยังใหอภัยผม ยิ้มใหผม ผมซึ้งใจ แตใหตายยังไงผมก็ไมใหอภัยตัวเอง ถึง แมวา

ปากมันบอกวาเรื่องผานมาแลวก็เถอะ กูเลวกับมึงมากไปกวานีไ้ มไดแลว เพราะถาทํางั้น ก็เหมือนกูทรยศหัวใจตัวเอง

“เหนืออออออ มาชวยรุงหนอยสิคะ รถเสียตรงถนน XXX อะ เปลี่ยวดวยแถวนี้ มาเหอะนาๆๆๆๆ”

ผมแทบจะน้ําตาไหลพรากเมื่อไดยินเสียงของรุงที่ผมไปคั่วเอาไว และกําลังจะสรางปญหาใหผมแนๆ ผมที่เพิ่งอาบน้ําเสร็จ

เพิ่งหายเมาหมาดๆเมื่อไมกี่ชั่วโมงที่แลวกําลังจะเลี้ยวรถไปรับไอตากลม อยูปากซอยหนาบานแลว โธ!

“เออ ก็ไดครับ” เหี้ยเอย กูจะตองโดนอีกซักกระทง ถึงจะสาสมใจ ผมอดรูสึกดีใจไมไดครับที่เจอไอตากลมในรานอาหาร รุง

อาสาจะเลี้ยงขาวผมเพราะผมไปชวยเธอซอมรถเมื่อเชา เห็นมันวางแผนอะไรกับเพื่อนไมรู สักพักเหี้ยแมงก็เดินไปหาสาวๆ
ที่ขาโคตรยาวพอๆกับมัน จะทําใหกูยั๊วะเหรอ แมง โคตรจะไดผล!!!!!!!!!!!! ผมพยายามยิ้มนอยยิ้มใหญกับรุง แตฟนนี่กัด
กัน

แบบกดความอดทนเอาไว ปกติผมไมใชคนขี้หึง แตเพราะเปนไอเนี่ย ไอตากลม ที่ชอบผมมากๆ ผมถึงไมอยากใครมา

แทนที่ผมไง ผมก็เลยตีตราจองแมรงซะ บนรถบีเอ็มสุดหรูของมัน มันไมมีทางรูหรอกวาผมใจเตนแรงและก็ดีใจแคไหนที่ได
ชิมอะ ไรที่หวานขนาดนั้นนนนนนนนน ถึงกับเรียนไมรูเรื่องเลยกู วันนี้ผมจึงยอมมันทุกอยาง พูดดีดวยไมตีหนายักษไมทํา
อะไรที่
ทําใหมันรูสึกโกรธมากไปกวานี้ ใหตายสิ ผมแครมันมากขนาดนั้นเชียวเหรอ ไมรูวอยรูแควาถาไอเหี้ยนี่หนาหงิก ผมก็อยาก
จะทําใหหนามันกลับมามีดวงตาเปนประกายอีกครั้งเวลามองหนาผม ผมรูสึกเหมือนตัวเองกําลังอินเลิฟยังไงไมรูวะ

“เฮยยยย พี่เหนือ เร็วๆเขา มีคนอยากถายรูปกับพี่เต็มเลยยยย” ผมเดินเคียงขางไปกับไอตากลมที่ตลาดนัดมอ คนแมงรุม

ถาย รูปนักแสดงกันอื้อ ไอภีมครับโผลหัวมาทักคนแรกเลย

“อาว พี่คินนนน มาไดไงเนี่ย นั่นแนะ”

“เหี้ยอะไรละ กูโดนบังคับมา” เออ กูบังคับมึงก็ได กูยอมรับบบบบบบบบบบบบ
“พี่คิน ไมไดเจอกันตั้งนานนะคราบบ กอดทีนา” ไอปอนดแนนอน เสียงหลั่นลาขนาดนี้ ผมเบรกมันเอาไวดวยมือเพียงขาง

“ขายตั๋วเวย”
“อะโดว ไวขายเสร็จแลวคอยคุยกันนะคราบบบบ” มันยังไมวายชักสีหนาใสผมอีกนะไอปอนด หึ ถาทันกูก็จะยอมใหมึงคุย
“มึงนั่งนี่ อยาไปไหนนะ” ผมบอกไอตากลม ที่นั่งอยูขางหลังกับพวกทีมงาน
“มีสิทธิ์อะไรมาสั่งกูวะ” แนะ ไหนวาอารมณดีขึ้นแลวไงวะ ไอสัด ผมเอามือขยี้หัวหนาๆของมันอยางหมั่นไส
“เดี๋ยวก็รู ดูกันไปเรื่อยๆสิ” ผมรอจนแนใจวาไอเชี่ยคินมันหนาแดงเปนปน กอนที่จะสงยิ้มจริงใจใหมันเขินไป

อีกระลอกไดผลเวยยยยยยยย มันโคตรจะอายเลยครับ นั่งอายมวนตวนอยูอยางนั้น หึหึ หลงกูเขาไปเยอะๆนี่แหละดี ขอ

โทษที่กูเคยทําเลวกับมึง มันจะไมเกิดขึ้นอีก กูสัญญา และมึงกับกูจะไดเห็นกัน วารักของมึงกับรักของกู ใครมันจะ
เหนือกวาใคร

16

เชาวันตอมาผมเดินลงมาจากบานเตรียมเสียบกุญแจบีเอ็มขับไปเรียนเหมือนอยางเคย เมื่อคืนกวาไอเหนือมันจะขายตั๋ว
เสร็จก็เกือบๆสี่ทุม ไมเชื่อก็ตองเชื่อครับ ขายเกลี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง รูมั้ยวาพวกวิศวะหนาหลอนี่มันขายกันยังไง

“พี่ครับ ไมวางมาดูก็ไมเปนไรนา อยางนอยชวยซื้อบัตรก็ยังดี”

หลอขี้เลนอยางไอปอนดยิ้มโชวฟนขาวสงสายตาวิ้งๆใหสาวๆรุนพี่ที่ทาทางจะชื่นชอบมันเปนพิเศษ ไอหาน เคาจะซื้อไปทํา

พรืออะไรถาเคาไมวางไปดูละครมึง แตซื้อเวยเหยยยยยยยยยยยย อาจเพราะไอพระเอกมันชวยพูดอีกแรง

“ซื้อแลวไดถายรูปกับไอปอนดฟรีครับ” นี่ถือวาเหนือมันชวยพูดมากขึ้นแลวนะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยย
“พี่อยากถายรูปกับพระเอกดวยอะ” หึหึ อยาคิดวามึงจะรอดเลยไอหลอ
“ออ ไดสิครับ” แตคนอยางเหนือมันเจาเลหจะตาย
“แตถาซื้อหาใบขึ้นไปจะถายรูปคูดวยทีละคนนะครับ”

นั่นไง ขายของเกงชิบหาย เรียกไดวาเอาหนาตาเขาชวยอยางแรง และเปนอีกครั้งที่แมงงงงงงง ไดผลลลลลลลลลลล

โอยยยย ถาคณะกูมีละครแลวมีคนมารุมทึ้งจะขอถายรูปกูแบบนี้มั้ยวะ สงสัยชิบหายเลย!!!!!! พอขายเสร็จเหนือมันก็มา
สงผมที่บานครับ บีเอ็มถูกจอดไวที่เดิมเปนที่เรียบรอย ปาใสบอกภีมขับมาสง เฮอออออออออ เมื่อคืนกวาจะขมตานอนลง
ไดก็นานหลาย

ตี อานหนังสือดึกดวยแหละครับ เฮออออออออออออออออออออออออ งวงนอนชะมัดยาดดดดดดดดดดด แตตัวเหี้ยอะไร

มาเกาะขอบลอรถผมวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!เหี้ยตัวนั้นอยูในชุดเดิมเปะๆทั้งเสื้อชอปสีน้ําเงิน เสื้อยืดคอวีสีออน และก็กางเกง
ยีนสขาดๆราคาแพงหูดับตับไหม มันหลับบบบบบ อยาบอกนะ วาอยูทั้งคืนนนนนนนนนนนนน เหนือมึงเมารึ
เปลา!!!!!!!!!!!!!!!

“เหย เหนือ มาทําไรตรงนี้” ผมทรุดตัวนั่งลงดูอาการไอเชี่ยเหนือทันทีครับ เขยาตัวมันแรงๆดวยกวามันจะลืมตาตื่น

“เสร็จแลวเหรอ ขึ้นรถดิ จะไปสง” น้ําเสียงงวงงุนและทาทางเหนื่อยบรม
“มึงมานอนทําหาไรตรงนี้ แลวมานานรึยัง” ถาบอกอยูตรงนี้ทั้งคืนกูจะฆามึงงงงง ใจบุญนักรึไงมานอนใหยุงแดกเลือดฟรีๆ
“เพิ่งมาหกโมงเชาเอง” เหนือขยี้ตา สภาพเหมือนเด็กขี้เซา เออออออ ก็ดีไป นี่เพิ่งผานมาไดแคครึ่งชั่วโมงเองครับ
“แลวไปทําไรมา ทาทางเหนื่อยๆ” ถึงแมน้ําเสียงผมจะขวางโลก แตผมก็ปดบังความหวงใยที่ผมมีตอมันไมมิดอยูดี
“ซอมละคร” ซอม ซอม ซอมละคร!!!!!!!!!!!! อีกไมกี่วันมึงก็ขึ้นแสดงแลวเนี่ยนะ กูนึกวามึงจะพรอมแลวซะอีก
“หลังๆกูโดดซอมบอย” มันยักไหล รอบดวงตามันมีรอยคล้ํา แมงง ถาตาแดงนะผมนึกวาเอ็ดเวิรดหลุดมาจากเบรคกิ้
งดอวน
“นอนพักที่บานกูก็ได วันนี้มีเรียนปาวเนี่ย”
“มี” ไอชิบหายยยยยยยยยยยยยยย ซอมแหกปากทั้งคืนตอนเชาก็ยังจะมีเรียนอีกนะ โธววววววววววววว!!!!!!!
“ตองไปเรียนอะ” เหนือไอคอกๆแคกๆ เวรของกรรม ถาไมสบายแลวละครวันศุกรนี้ทําไง
“ไมได อยางนอยก็นาจะพักสักสองสามชั่วโมง” ผมสวมวิญญาณแมมันกอดอกทําเสียงกึ่งบังคับ

“ไมเปนไรๆ นอนในหองเรียนก็ได” ไอนี่ทาจะบา เหนื่อยไมพอสมองมันยังเบลอ มึงจะไปเรียนทําไมถามึงจะไปนอนฟะ แต

มันคงจะซอมหนักจริงๆอะครับ เสียงมันก็แหบแถมเนื้อตัวยังมีรอยฟกช้ํา เอะ ผมบอกคุณไปรึยังวาละครมันมีสงคราม

“นานะ พักสักหนอย” ผมทําเสียงออนลงขณะพยุงตัวไอเหนือใหลุกขึ้นยืน กระเปาผมผมโยนใหคนสวนถือเรียบรอยแลว

พอมันยืนไดผมก็ปลอยใหแมงเดินเขาไปในบานเอง ตอนเดินมันก็ยังจะหลับ อนาถ แถวบานเรียกไอหลอหมดสภาพ

“อุย คุณคนนี้”
ปาใสแกกรี๊ดไอเหนืออยูไมเบา ถึงกับผงะเมื่อเห็นมันเดินเขาไปในบาน คนที่ปาแกชอบในเพื่อนๆของผมนาจะมีไอเหนือกับ
ไอฟลมนี่แหละครับ สไตลหลอคมคิ้วเขมๆ แบบไอปอนดนี่ปาไมคอยปลื้ม เพราะมันมาแนวบอยแบนดเกาหลี หลอใสตาตี่

“เหนือขึ้นไปบนหองกูเลย หวังวาจะจําไดนะ”

ผมพูดติดตลก เอะ ผมชวนมันขึ้นหอง ตายละ จับกดแมงเลยดีมั้ย เห็นคนอานเชียรดีนัก เอาใหฟนกันไปขาง แตคงไดแค

คิด เห็นมันทิ้งตัวลงนอนเอาผาหมนวมของผมมาหมราวกับเปนสมบัติล้ําคาแบบนั้น แมม ทําไมลงวะ มันไมสบายปาว
วะเนี่ย

“ไมสบายเหรอวะ” ผมถามกลาๆกลัวๆ ไมกลาเขาไปแตะตัวมันครับ กลัว

มันกัดเอา แตการที่มันเงียบและเอาแตหลับปุยๆแบบนี้ผมวานาสงสัยวะ ผมคอยๆเอามือตัวเองไปแตะที่หนาผากมัน

โหยยย ชัดเลย แมงตัวรอน อาจไมรอนมาก แตถาไมทําอะไรคงจะหนักกวานี้แนๆ ไดขาววากูมีเรียนอิ๊ง!!!!! เอา โดดก็โดด
วะ เจริญ

“เหนือถอดชอปออกกอนก็ดีนะ กูวา”

ผมขยับเขาไปนั่งขางๆอีกฝงหนึ่งที่ยังวางอยู เตียงผมคิงไซสสั่งทําพิเศษ ฝมือยาย ยายบอกวาเรียนหนักนาจะไดรับการพัก

ผอนที่ดีกวาปกติ เจงปะละ ไมตองหวงครับ ตัวควายๆอยางไอเหนือมาซักสามคนก็ยังพอมีที่วาง

“อืออออออออออออ” มึงอือ แตมึงก็หลับตอ ไอแสรดดดดดดด ผมจองหนามันอยูอยางนั้นอยางไมรูจะทําไง จนกระทั่ง

“ถอดใหหนอยยยย” เวรรรรรรรรรรรรรรรรรร นี่เสียงมึงจริงอะปาวทําไมเด็กจังเลยวะ!!! เวลาปวยมึงแอบเหรอ กูเพิ่งรู! !!!!!!

“ถอดใหหนอย นะๆๆ” เหนือเงยหนาขึ้นมาหาผมอยางออนลาแถมยังกระพริบตาปริบๆสงใหผมอีก ตัวอะไรมาเขาสิงมึงงง

งงงงงงง วอทททท!!!!!!!! ออกไปจากรางไอเหนือเลย เพราะที่มันทําอยูตอนนี้ไมใชมันเลยสักกะติ๊ด แตก็ ดูดีไปอีกแบบนึง

“เออก็ได” ผมหลับหูหลับตาถอดเสื้อชอปใหมันไป พลางคิดในใจวาไอเหนือขี้เกกคนเดิมมันหายไปไหน

นี่มันแปลกๆมาตั้งแตเมื่อวานแลวนะเนี่ย มีใครมาตีกบาลมันรึเปลาวะ เอะ หรือแมงก็ขี้แตลืมถอดกางเกง! กินยาลืมเขยา

ขวด มุขนี้เอาทแลว ฮาๆๆๆ พอผมถอดเสื้อสีน้ําเงินของมันเสร็จ ผมก็เห็นกางเกงยีนสขาเดฟสีดําของมันทาทางจะอึดอัด
นาดูเลย

“กางเกงอะ” ผมถามมันดวย แตถาจะใหกูถอดใหละก็ ไมมีทางจะ โนเวย!!!!!!!!!!!!!!!

“ถอดก็ดี”
“ก็ถอดสิ”

“ไมมีแรง” ไอตอแหล!!!!!!!!! ตัวก็อยางควายซอมหนักนิดหนอยทําเปนปวย มันสําออย เชี่ยเหนือมันสําออยชัวร!!!!!!! แตกู

ก็ยอมทําตามที่มันวาอะนะ เพลียตัวเอง
“ทําไมตองหนาแดงดวย” หา กูหนาแดงเหรอ

ไมจริงไอสาด ตอนนี้เหลือเพียงแคบอกเซอรคาลวินไคลนของมันแลวละครับ พอถอดกางเกงเสร็จปุบผมก็รีบเอาผาหมของ

ผมเองนี่แหละไปปดปบเลย ไมรูเหมือนกันวากลัวอะไร กลัวมัน หรือกลัวใจของผมเอง แมมมมมม ก็ใจเตนแรงไมหยุดเลย

“หึหึ ขอนอนนะ” ก็นอนไปดิ กูก็อยากใหมึงพักผอนบางไรบาง ผมมองจนเห็นมันมีลมหายใจที่สม่ําเสมอ กอนที่จะลงไป

ขางลางไปหาอะไรใหมันกิน แตกอนที่จะลงไปนั้น

“จะไปไหนอะ” เลนเอาซะกูสะดุง
“หาไรใหมึงแดกไง จะไดกินยา” ดีไมดีอาจไปเขาเรียนอังกฤษทัน แตมันเปนซะแบบเนี้ย เฮอออออ อดหวงมิได
“ไมเปนไร มานั่งนี”่ ตุยอะไรของมันเนี่ยครับ ใหตายเหอะ
“มานั่งใกลๆ” พูดจบแมงก็ไอซะเสียงดังเลย เออ ก็ได ผมขอตามใจคนปวยวันนึงละกัน

ผมคอยๆพาตัวเองไปนั่งพิงหัวเตียง โดยที่ไอเหนือมันก็นอนอยูขางๆใกลผมนิดเดียว มันยิ้มเล็กๆกอนที่จะเอาหนาตัวเองลง

ไปซุกกับหมอนผม อยาทําน้ําลายหกลงหมอนกูเชียว!!!! ทาทางมันเหนื่อยลาแถมไขกําลังจะขึ้น ผมคิดวาผมควรอยูเงียบๆ
สงบปากสงบคําไวดีกวา ผมจองหนามัน ขณะที่คิดถึงเรื่องราวที่ผานมาระหวางผมกับมัน ตลกดีนะ ผมแอบมองมันตั้งนาน

นม พอมารูตัวอีกที ก็รุกหามันจนมันตั้งตัวไมติด และหลังจากนั้นมันก็เขามาใกลชิดผมจนกระทั่งมานอนหลับปุยๆบนเตียง

ผมแบบนี้ สองปที่แลวผมไมเคยคิดถึงจุดที่ผมอยู ณ ขณะนี้เลย ตอนนั้นผมคิดแความองมันหางๆแบบนี้ เลนสนุกเรื่อย
เปอยไมผูกมัดกับใคร แตพอผมเปลี่ยนตัวเอง ผมกลับรูสึกวาตัวเองกําลังดีขึ้น และมีความสุขขึ้น นี่สินะความรัก ผมไมรู
หรอกนะ

วาไอนี่อนาคตมันจะเอาไงกับผม แตทาทางตอนนี้มันไวใจผมมากพอดูและก็คงไมคิดรายอะไรกับผมแลว แคนี้ผมก็มีความ

สุขมากแลวละ ผมเผลอลูบหัวไอตัวรายอยางเผลอไผล ไมไดนอนทั้งคืนผมก็ยังไมนาจะไดสระ แตทําไมมันนิ่มอยางงี้วะ

“อืออออออ” คราง ครางเหี้ยไรของมึงวะเหนือ!!

“สบายวะ” ผมชักมือกลับทันที อายนะโวยอายยยยยยยยย

“งะ ลูบตอดิ สบายดี” มันคงไมติดใจอะไร ใชมั้ย ผมกลืนน้ําลายขณะที่มองมันขยับมาใกลผมมากขึ้นมากขึ้น

ฮึ่ยยยยยยยยย ขนลุกวะ! แตก็นะ มันปวยก็ยอมๆมันหนอย แตจําเปนตองมาหนุนตักกูมั้ยครับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“หมอนยี่หอไรวะ นิ่มสาดดดดดด” หมอนเหี้ยไร นี่มันขาออนของคน! ผมกะจะแกะๆหัวของมันออกไปจากขาแลว แตทวา

มันเอาแขนอีกขางของมันมาเกาะตักผมไวซะหนึบเลย เฮอออออออออออออออออออออออออออออออ ใบหนาหลอนั่น
ออนระโหยโรยแรง ขณะที่ลมหายใจเริ่มสม่ําเสมออีกครั้ง ครั้งนี้นาจะหลับไปแลวจริงๆ บางที ผมก็อยากหยุดเวลาเอาไวนะ
“นองครับ เอสิบ กลับหัวนะ!” ไอภัทรแหกปากใสโทรโขง แตน แตน แตน กีฬามหาวิทยาลัยวันจริง!!!! มีผูนําเชียรโบกไม
โบกมืออยูหนาสแตน มีพวกผมคอยคุมและก็ดูแลนองเปนอยางดี หึหึ มันก็สนุกอยางงี้ ถาไมติดที่วาอากาศรอน

“เวรนองโฟมนาซีด” ไอภัทรรีบหาสําลีในกลองพยาบาลอยางกับหมาคุยถังขยะ ที่มันรนแบบนี้เพราะนองโฟมเปนนองรหัส

มันครับ นองรหัสผมนะเหรอ ไอโอมที่เปนลีดชายบิดซายบิดขวาอยูนั่น แหมะๆ ไมตองชมในใจกันก็ไดครับ พูดๆออกมา
เตอะ สายรหัสผมหนาตาดีตั้งแตรุนปูรุนยา กริ๊วๆๆ กอนที่จะหลงตัวเองไปมากกวานี้ ทําตัวเปนประโยชนหนอยก็นาจะดี

“มีใครไมสบายอีกมั้ยครับ รีบบอกพี่เลยนะ” ผมแหกปาก กุลีกุจอสงน้ําสงไรใหนอง

“พี่คิน พี่วิศวะที่มารับพี่คินเมื่อวานใครอะ โคตรหลอเลย”
“เฮยยย อีจิ๊ง เห็นเหมือนกันเหรอวะ พี่เหนือไง พระเอกละครเวทีวันศุกรนี้อะ”
“กรี๊ดดดดดดด พวกหนูจะไปดูดวยนา พี่คินอยาลืมบอกพี่เหนือมาถายรูปกับพวกหนูหนอย นาๆๆ”

“บอกแลว พวกแมงสองคนเปนแฟนกัน” เสียงหลังนี่ไอเชี่ยภัทรเลยครับ พูดใสโทรโขง โทรโขง!!!!!!!!!!!!!!! ไดยินกันทั้ง

สแตน ดีไมดี วิดยาที่อยูขางๆก็ไดยิน!!!! ไอสาดดดดดดดดดดดดดดดดดด

“ดูๆไวก็ดีนะหนูๆ ถาเชี่ยเหนือแมงออกนอกลูนอกทางก็มาเตือนพี่คินบางไรบาง” ไอเหี้ยภัทร!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“ไดเลย พี่คินตาที่นารัก หนูจะจับตาดูใหเปนอยางดีเลย”
“โหยยยยย เสียดายพี่คินนนนนนนนนนนน”
“เฮยๆๆ พักแลวก็ตั้งใจซะนะหนูๆๆ เลิกพูดถึงไอคินซะที เหี้ยนี่แมงไมมีไรนาสนใจหรอก”

สรุปที่มึงตัดบทไปมันดีหรือไมดีวะภัทร ชางเหอะ ไวเอาคืนมันทีหลัง ตลอดบายวันนั้นพวกผมก็ไดแตเฝาหนาสแตนครับ ป

สองแทบจะทุกคนเลย สบายใจหายหวงวันนี้ไมไดเรียนแลปฮิสโตเหมือนอยางเคย แตตองมายืนตากแดดรอนๆคอยดูนองก็

ไมรูวาไดคุมเสียมั้ย พอดีมันเปนอัฒจรรยขนาดใหญที่เรียงกันเปนตับ คลายๆโคลอสเซี่ยมวาไปนั่น แตฝงคณะผมเสือกโดน

แดดสองพอดีตอนบายแกๆคอนไปทางเย็นๆแบบนี้ สงสารนองเหมือนกันนะ

“คินตา รอนมั้ยครับ” สุภาพๆแบบนี้ในชีวิตกูจะรูจักไดสักกี่คนฟะ! ผมหันไปหาตนเสียงเห็นพีทมายืนขางๆตั้งแตเมื่อไหรไมรู

จํามันไดปาวครับ ที่จีบผมเรียนคณะเดียวกันปเดียวกันไง

“ไปยืนตรงโนนก็ได เดี๋ยวฝงนี้ผมดูแลเอง” แมวาผมจะไมไดใหความหวังเขามากสักเทาไหร แตหลังๆนี่ผมไมไดติดตอกับ

พีทอีกเลย แมวาจะมีสายสองสายที่โทรมาจากพีท ผมก็เลี่ยงที่จะไมรับ พีทยังตัดผมไมขาด

“เฮย ไมเปนไร เราไหว” จะใหกูไปยืนกับพวกผูหญิงแบบนั้นมันเสียเชิงวะ

“แนนะ”
“แนสิครับ” ผมสงยิ้มใหพีทเปนครั้งแรกในรอบกี่เดือนไมรู ผมไมรูวาเนิรดคนนี้จะรูสึกกับผมเหมือนเดิมรึเปลา แตตอนนี้สิ่งที่
ผมหยิบยื่นใหไดก็คงจะเปนเพื่อนที่ดีคนหนึ่งเทานั้น

“เฮยมึง เกะกะวะ” ไอเชี่ยมิก!! มันเพิ่งโผลหัวมาจากการแอบดอดไปกินขาวกับสาวในสตอกครับ พอมาถึงปุบแมงก็เถื่อน

และหยาบใสคนอื่นทันที มีอยางที่ไหน

“มิก” พีทพึมพํา ใหตาย ทําไมบรรยากาศมันคุๆยังไงชอบกลหวา! ผมสังเกตเห็นวาพวกแมงอึดอัดใสกันมากพอดู วอท!!!!

“เกิดเหี้ยอะไรขึ้น” ไอนี่สิตัวหยาบตัวจริง แตไหงกําลังจะกลายมาเปนคนคลี่คลายสถานการณ
“ไมมีอะไร” พีทเดินหนีไปขางหลังสแตนเปนที่เรียบรอย ผมรูสึกเหมือนตัวเองอยูในดงอะไรสักอยาง
“ไอมิก มึงมีปญหาอะไรรึเปลา”
“ไมมี”

“อยาโกหก” เวร เวรละไง ไอภัทรรรรรรรรรรร มึงมาดูเพื่อนมึงกับกูดวนนนนนนนนนนน รอยวันพันปเห็นเขาขากันดีชิบหาย

แตทําไมวันนี้มันกําลังจะแตกคอวะ!!!!! หรือที่ผานมากูใสใจแตเรื่องของตัวเอง ไมไดสนใจเรื่องของพวกมึงเลย

“มีเหี้ยอะไรทําไมไมบอกกู มึงเห็นกูเปนเพื่อนมึงมั้ย” เอาแลวไง เอาแลวววววววววววว ชิบหายยยยยยยยยย หาไมเจอเลย

จา

“กูบอกมึงเปนแสนเปนลานครั้งแลววาไมมี ทําไมชอบเสือกเรื่องกูจังวะ!!!!” พอเชี่ยมิกพูดจบแมงก็เดินหนีหายไปในทางที่

มันเพิ่งจากมา คือ คือ ไอเชี่ยฟลม คือกูงงไง เกิดอะไรขึ้นวะ แคไอมิกกับไอพีทมันเขมนกันนิดหนอยเอง

“ชิ!!!” ฟลมสบถกอนที่จะเตะถังน้ําพลาสติกแถวนั้นใหแมงกระจายกอนเดินหนีไปอีกทาง เหี้ยอะไรวะ!!!!!!!!!!!!!!!! หรือที่

ผมวามันนิดหนอย มันอาจจะไมนิดหนอยแลว

17

“ภัทร พวกแมงเปนงี้กันตั้งแตเมื่อไหรวะ”

ผมตองกลายเปนคูหูดูโอกับไอเชี่ยภัทรครับ เพราะไอเพื่อนตัวดีสองคนแมงไมพูดอะไรกันอีกเลยตั้งแตเมื่อวาน งานกีฬา

ผานไปไดดวยดี ผมไมเห็นหนาไอเหนือเลยจนกระทั่งบัดเดี๋ยวนี้ บายวันพฤหัสที่ผมคาดวามันคงยุงเรื่องละครเวทีแบบขั้น

สูงสุดแลว จํากันไดมั้ยครับวาผมมีบัตรรอบวีไอพีที่ไอปอนดมันซื้อให รอบวีไอพีที่วาคือวันศุกรนี้ เปนการแสดงครั้งแรก

คุณหญิงคุณนายมากันใหรึ่มผมไดขาวมาวาอยางนั้นนะ คอยไปเจอเหนืออีกทีตอนมันอยูบนเวทีก็ได
“ไมรูดิ ตอนแรกกูก็วามันทะเลาะกันเลนๆนะ แตหลังๆนี่ชักจะไมวะ” ภัทรยักไหล
“ที่สําคัญมันนาจะเกี่ยวกับไอพีทไมมากก็นอย” ผมมองไอมิกทีนั่งขางผม

มองไอฟลมทีนั่งขางภัทร และก็มองไอพีททีนั่งมุมหอง อะไรของพวกแมงงงงงงงง แตถาจะถามไปมันก็คงจะหาวาผมเสือก

ผมขออยูหางๆพวกมันไวดีกวา แตไมมีเสียงนกเสียงกาอยางไอมิกกับไอฟลมคอยกัด ชีวิตการเรียนของผมมันแปลกๆวะ

“วาแตคนอื่น มึงนี่ยังไง ทําไมหลังๆแฮปปจังวะ”

“แฮปปไร ก็ปกติ”

“ไมจริงอะ กอนหนานี้ไมกี่วันเห็นหงอยๆ พอหลังจากวันที่ไอเหนือมารับที่ลานจอดรถเทานั้นแหละ ยิ้มทีแมงปากบานจนไป

จนถึงใบหู” นาเกลียดไปละไอสัด!

“ก็ไมมีอะไรนี่หวา” ไมมีอะไรจริงๆนะ แคเหนือมันแปลกไปมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก็เทานั้นเอง เมื่อ

วานที่ไมไดเจอกันครับ ตอนกลางคืนเชี่ยแมงวอทแอปมาหา บอกวาฝนดีนะ จากที่กําลังจะหลับกูก็ตื่นขึ้นมาเลยจา!!!!!!!!

“ใหมันจริง” ภัทรใชปากกาเขี่ยแกมผม ไอหาน เปอนหนาแลวลางยากนะโวย

“อีกไมนานหรอกมั้งกูวา แคตองคอยระวังอุปสรรคใหดี”
“หึหึหึ” ผมหัวเราะแหงๆ พลางถามไอภัทรแบบลอเลน
“อุปสรรคจากฝงใคร กูหรือเหนือ”
“กูวานะ” ภัทรทําทาวิเคราะห
“เยอะพอกัน ไอเชี่ยเหนือตองระวังผูหญิง มึงนะตองระวังผูชาย”
“เหย ไดไง! เด็กกูเปนผูหญิงก็เยอะเหอะ” แมจะจําชื่อไมไดแลวสักนางก็ตามที แตไดยินแบบนั้นแลวของมันขึ้นยังไงไมรู
“มันสายไปแลว อยามาๆ”

แลวทําทาปางหามญาติเพื่ออะไรวะเชี่ยภัทร!!! ผมสายหัวกับความเกรียนของไอภัทร กอนที่จะสายหัวไอกับความเปนเด็ก

ของเพื่อนที่โกรธกันอยูอีกสองคน ไอฟลมกับไอมิกไง แมง อะไรนักหนาก็ไมรูครับ สบตากันทีก็หันหนาไปทางอื่น ไอมิกฟุบ
หนา สวนไอเชี่ยฟลมก็ชอบทําลายขาวของ เวรของกรรมจริงๆ เปนเหี้ยไรกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

“แดกเหลามะคิน” ภัทรก็เพลียกับเพื่อนมันเหมือนกันครับ
“ก็ดี” ผมรับคํา
“เผื่อพวกแมงจะดีกันเพราะแอลกอฮอล” หลังเลิกเรียน

“กูไมไป ถาไอเหี้ยนี่ไป!!!!” ไอมิกประกาศลั่น นี่แคผมกับภัทรเอยปากชวนนะครับบบบบบบบบบบบ ถาไปถึงรานนี่ไมใชจะ

เอากันตายไปขางเลยเหรอ วุยยย ตั้งแตคบกันมา พวกแมงก็เพิ่งจะเปนอยางงี้กันนี่แหละ
“หึหึ งั้นก็ไมตองไป กูไปเอง” ไอฟลม
“อาว ไดไงละวะ!” มิกโวยวาย นี่ถาผมไมจับคอเสือ้ มันไวละก็ ปานนี้ไปตั๊นหนาไอฟลมเปนที่เรียบรอย

“ใจเย็นไอสาดดดด ไปกันใหหมดนี่แหละ” ไอภัทรเปนตัวกลาง ไอโฟนผมสั่นพอดีตอนที่ไอมิกมันสะบัดมือผมจนหลุด

Nurenatee แมงโวย ชวงนี้ชักจะฟนเพราะไอเหนือหลายเรื่องเกินไปละนะ อดดีใจไมไดเลย

“ฮะ ฮัลโหล”
“อยูไหน” น้ําเสียงเหมือนตอนที่ไอภัทรถามเจเอิญเลยแฮะ
“อยูหนาตึกคณะดิ” เวลาเกือบหกโมงเย็นแลวครับ
“จะมาดูกูซอมปาววันนี้ ซอมใหญ” ผมชั่งใจ ขณะมองดูไอมิกกับไอฟลมมันแยกเขี้ยวใสกัน ไอภัทรมันจะจัดการไหวเหรอ
“ไวกูดูอีกทีวันจริงไดปะวะ” พรุงนี้เอง
“ไมวางเหรอ”
“ประมาณนั้นอะ”
“มีอะไรอะ”

“เออ ติดติวนิวโรวะ” Neurology for Dentist เหมือนจะงายแตทองชั่วกัปชั่วกัลปก็ไมรูวาจะทองไดหมดมั้ย TT ทําไมผม

ตองโกหกเชี่ยเหนือมันดวย ถามันรูมันจะโกรธมั้ยเนี่ย

“นานปาว ซอมเสร็จก็เกือบสี่ทุมอะ”
“…”

“มาหาไมไดเหรอวะ” แลวคุณมึงจะทําเสียงออนลงแบบนั้นทําไม กูใจออนนะเวยเหยยยยย!!!!! ทําไมมันถึงอยากใหผมไป

หาจังเลยวะ หรือมึงมีอะไรจะแกลงกู คิดในแงลบอีกละ เอ เอาไงดีละ

“เอิ่มมม ก็ได” เชี่ยภัทรมันจะดาผมมั้ยเนี่ยยยยยยยยย แตก็นะไปก็ดีกวาไมไป เดี๋ยวเกือบๆสี่ทุมคอยไปหาไอเหนือก็ได

“แตเกือบสี่ทุมนะ”

“อื้ม ครับ รีบมานะ” ไอเชรี้ยยยยยยยยยยยยยยยยย นอกจากมึงจะขโมยหัวใจกูไปแลวยังจะทําใหกูเขินชิบหายวายปวงได

อีกนะ แมจะมีหมาสองตัวกัดกันอยูใกลๆกูก็ตาม แตกูก็หุบยิ้มไมไดเลยเวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“ผัวแมงโทรมาชัวร” ไอภัทรครับ ไมใชเชี่ยฟลมกับเชี่ยมิกหรอก

“เออ สรุปจะไปไหนกัน” ตัดบทไปเลย เดี๋ยวโดนลอยาว
“หืมมมม ไมไปกันแลววะ เชี่ยฟลมแมงติดหญิง ไอมิกก็ไมตาง มันจะไปหาหญิงกันทั้งคูแลวเนี่ย”

“อาว เอางั้นเหรอวะ” ผมสงสายตาเปนคําถามใหเพื่อนมิกกับเพื่อนฟลม ผลปรากฏวาไมตอบเหี้ยอะไรผมเลย ซ้ํายังเดิน

แยกกันไปคนละทางอีก ทิ้งใหผมกับเชี่ยภัทรยืนโงกันอยูสองคน
“ถาไมติดวามันเปนเสือผูหญิงทั้งคูนะ กูคิดนะเวย กูคิดดดดด”
“คิดไรวะแมง”
“คูเกยทะเลาะกันยังไงละ!!!!” ไดยินอยางนั้นผมถึงกับสะดุงเลยครับ
“ไอสาดดดดดด บาปาว กูไมเคยเห็นพวกแมงสนใจผูชายเลยนะเวย” ไมมีทาง ไมมีทางเปนไปได
“หึหึ มันก็ไมแน” ภัทรยิ้มเจาเลห
“วาแตเชี่ยพีทมันเกี่ยวไรกับสองคนนี้วะ เห็นวันๆแมงบูชาแตมึง”
“อะแฮมๆๆ พอๆ กูจบตั้งนานละ”

“กูบอกมึงแลวคินตา อยางมึงตองระวังผูชายไวตางหาก ฮาๆๆๆๆๆๆ” ผมเบปากใสไอเชี่ยภัทร และหลังจากนั้นเราสองคนก็

เดินไปหาไรกินแถวๆหลังมอกันครับ เออ ไมไดมาเดินชิวแบบนี้ตั้งนานแลว เรตติ้งจากสาวๆกูจะเปนไงบางหวา

“ทาทางมึงรีบๆ เห็นดูแตนาฬิกา” เชี่ยภัทรตั้งขอสังเกต

“เปลาๆ” ผมกับมันเลือกที่จะกินแจวฮอน รานนี้อรอยนะและก็เปนแบบนั่งพื้นดวยครับ

ไอผมอะวันๆเลือกที่จะกินแตสุกี้เอ็มเคในหาง รูจักรานแบบนี้ไดเพราะไอภีมอยากใหเลี้ยงราคานี้มากกวามันเกรงใจ พอมัน

พามาครั้งแรกปุบผมถึงกับถูกใจ ลากไอเพื่อนทั้งสามมากิน จนเกือบจะกลายเปนรานประจํา ถาไมติดวาเรียนหนักซะกอน

“อรอยสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” ผมรองอยางมีความสุข
“อะไรก็แดกเขาไป มื้อนี้มึงจายนี่” สวนไอเหี้ยนี่เปนตัวขัด
“เหยยยย ไดไงวะ”
“ฮาๆๆๆๆๆๆๆ”
“เออนี่วันศุกร จะไปดูละครวิศวะกับกูมั้ย กูมีบัตร”
“อั๊ยยะ ชวยผัวขายของเหรอมึง”
“เดี๋ยวเจอตีน”
“อืมมมมมมม โทษที กูติดไปสงเอิญทําธุระที่กรุงเทพวะ”
“สงยังไง สงขึ้นเครื่อง”
“ไม ขับรถไปสง” ไอทุมมมมมมมมมม จังหวัดมอผมกับกรุงเทพหางกันไกลตั้งหลายรอยยยยยยย สุดยอดวะแสรด!!!!!!!!!!
“สุดตรีนเลยนะมึง สุดตรีนจริงๆ” ผมถึงกับเอาตับลงในถวยใหมันเลยครับ
“ฮาๆๆ แลวถาเปนไอเหนือ มึงจะยอมขับไปสงปะละ” ผมนิ่งคิดแปบนึง
“แหม อยางมึงก็นาจะรูคําตอบ ฮาๆๆๆๆๆๆ”

“เชี่ยย วาแตกู มึงก็ไมตาง” ผมนั่งคุยนั่งกินชิวๆ มีเบียรดวยทาวเวอรหนึ่ง กับไอภัทรจนสองทุมกวา มันบอกมันจะไปหาเมีย

เอย เจเอิญที่ตึกคณะ งะ มันก็ถึงเวลาแลวสิที่ผมจะตองไปดูพวกละครเวทีวิศวะซอม เปนครั้งแรกที่ผมไดไปดูเพราะไอ
เหนือ
มันอยากใหไปดวยนะครับ!!!ไมไดเห็นหนาตั้งสองวัน แหะๆ ผมขับรถไปจอดอยูแถวๆตึกศิลปกรรม คนใตตกึ เริ่มจะคึกคัก
นอยลงเพราะกิจกรรมกีฬามหาลัยเสร็จสิ้นลงไปแลว เกือบจะเงียบอยูแลว ถาตรงใตถุนตึกไมมีสาวเมามอยกันใหกระจาย

“อุยตายยยยย แพทยหรือทันตะอะเทออออ” ผมคิดวาผมจะไมโดนอะไรแลวนะ รีบเดินแลวจริงๆ

“เออ ทันตะครับ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ชั้นชอบฟนหมอ เอย หมอฟน กรี๊ดดดดดดดดดดดดๆ” มุขนี้กูไดยินมาบอยแลวเหอะ
“แลวเนี่ยจะมาดูวิศวะเคาซอมเหรอจะ” แมจะระริกระรี้ไปเสียหนอย แตก็พูดจารูเรื่องอยู
“ครับ”
“ประตูหนาเขาไมไดนะจะพอหนุมหนามน ออมไปประตูหลังอะ ทีมงานเดินกันยั้วเยี้ย” เออแฮะ นารักดีนี่นา

“ทีมงานพวกนั้นนากินดวยนะหลอน วิศวะแซบๆ โอยยยย แคเห็นก็น้ําลายไหล” เออ นากลัววะ ผมรีบเดินใหหางจากสาว

ดุนหนาตาละมายคลายมาดามมดพวกนี้ดีกวา แตไมวายที่จะหันไปขอบคุณพวกนางนะครับ ผมเดินออมโลกมายังประตู
หลังที่คุณเธอทั้งหลายบอก เสื้อหลากสีเดินเขาเดินออกจริงดวยทุกคนมีปายชื่อวาเปนสตาฟ ชิบหาย แลวผมจะเขาไปยังไง
กันละ

“กรี๊ดดด นองคินตา เขามาเลยคะ เขามาๆๆ” ตองขอบคุณที่ผมมาดูพวกเคาซอมบอยนะครับ ไมงั้นคงไมมีใครจําหนาได

แนๆ
“กําลังซอมกันอยูเลย นั่งเลนตรงหองแตงตัวกอนไดมั้ยคะ” พี่สาวปสามคนนี้นี่เอง แตจําชื่อไมได กรรมจะ
“อาว ไปดูขางหนาไมไดเหรอครับ”
“กรี๊ดดดดดดดด ไมดายไมไดคะ รอดูจริงวันพรุงนี้นะ นองเหนือเปลี่ยนบทเปลี่ยนฉากบูเองเลยดวย ทุมเทจริงๆ”
“จริงเหรอพี่”
“คริคริคริ นั่งรอไปกอนเดี๋ยวสักพักเหนือก็เขามาเปลี่ยนเสื้อแลวละ” แลวรูไดไงวากูมารอครายยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ครับพี่” แอบเซ็งนิดหนอยที่ตอนไอเหนือมันโทรมา ผมก็นึกวาจะใหผมดูพวกมันตอนซอมจริงได แตก็นะ ถาดูพรุงนี้มันก็ให
คนละอารมณอยูดี ผมรอก็ไดวะ ผมเดินเขาไปในหองชาๆที่ขางหนาติดปายกระดาษวา “เหนือ – ฟเรเทียส”
โอวมายกอดดดดดด เหมือนมึงเปนซุปตารไปแลวเลยวะ ไอสาดดดดดดดด มีหองแตงตัวสวนตัวดวย สุด
ยอดดดดดดดดดดดด แตแอบเห็นกอนเขามาก็มีหองนางเอก พรอมคนสวย หองนางราย จําชื่อไมได หองตัวราย หองไอ
ปอนด แยกกันอยูอยางดี ที่แยกไวอาจจะเพราะชุดมันมีหลายชุดและก็กลัวความวุนวายหลังเวทีมันจะปนเปกันมั่วซั่ว วาว
เปนระบบดีจังแฮะ คงเพราะพวกนี้เรียนสายโครงสรางมาดวยมั้งครับ ผมมีสิทธิ์เขามาสํารวจหองแตงตัวไอเหนือไดดวยเวย
เหยยยยยยยยยยยย หองมันก็เล็กๆอะครับ มีราวแขวนเสื้อผา ไอเหี้ยมีแตชุดเจาชาย ชุดพระเอกอะแหละ มีอุปกรณ
ประกอบฉากที่มันควรจะมีไมวาจะเปนดาบ หนังสือ หนังสือเนี่ยนะ อะไรเทือกๆนี้ก็กองๆรวมกันไว มีกระจกบานเบอเรอ
เห็นทั้งตัว มีเมคอัพอยูหนากระจกดวยครับ ไมรูมันตองแตงหนาเองมั้ย ถาแตงเองคงตลกพิลึก
“เหนือ เหนือไมเขาใจอะ!” เสียงหวานเจื้อยแจว ตายละ ผมไมรูวาผมควรอยูตรงนี้มั้ย ผมซอนตัวหลังผามานที่คาดวาคงจะ
ใชใหเหนือเปลี่ยนเสื้อผา

“พรอม ผมก็บอกแลวไงวามันดูไมดี” เสียงไอเหนือแนผมจําได ไดยินเสียงประตูปดดังปง! ผมแงมผามานออกเห็นไอเหนือ

ไอเหี้ย! ซิกแพคสวางๆทํากูเกือบอุทานออกไปแลว ดีนะที่ยังมีสติ! มันเปลือยทอนบนขางลางเปนกางเกงผาเหมือนทหาร

ประเทศไหนสักอยาง ผมนี่ไมตองพูดถึงเซทมาอยางดี หนาก็เขียนขอบตาซะดําเชียว แตเทวะ ขางๆมีสาวสวยพรอมเดินมา

ดวย โอว มายกอด ซอมใหญหรือแสดงจริงเนี่ยคุณเธอ ผมเปยประดับดวยดอกไมเล็กๆทั่วผม ละลาย ราพัน
เซลปะเนี่ยยยยย

“และพรอมอยาทําแบบนั้นอีกทีนะ”
“มันก็แคเลนไปตามบทอะ”
“ใชมุมก็ไดนี่ครับ” เหนือหงุดหงิดเล็กๆ เริ่มควานหาเสื้อบนราวเพื่อฉากตอไป พรอมหนาแดงจนจะระเบิดออกมาแลวครับ
“เหนือมีใครแลวใชมั้ย ทําไมไมเหมือนแตกอน”
“ฮะ อะไรนะ”
“ก็ตอนซอม เหนือยังทั้งกอดทั้งจูบจริง แตหลังๆนี่มันอะไร”

พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อยากจะพนอะไรออกมาสักอยางแตมันไมมีอะไรใหพน ผมอาปากหวอแลวเอามือ

ปดปากตัวเองไวกลัวสงเสียงอะไรออกไป หนาชาไปหมดเลยกู ดวงไฟเล็กๆในใจที่กําลังประทุรุนแรงขึ้นเรื่อยๆนี่มันอะไรกัน

“ผมขอโทษ” เหนือเงียบไปนาน

กวาจะเอยปากพูดออกมาได ฮึ่ยยยยยยยยยยยยยยยย วากูเปนเพลยบอย มึงแตกตางกับกูมากมั้ยไอฟาย ไอหื่น ไอไมให

เกียรติผูหญิง!!!!!!!มันชะงักคางอยูแถวราวแขวนเสื้อผา หันหลังใหผมอยู สวนพรอมผมเห็นหนาเธอเต็มๆ น้ําตาเธอปริ่ม
ขอบตา

“พรอมก็นึกวาเราจะใจตรงกันซะอีก” ไอเหี้ย สมน้ําหนา เอาเลยครับพรอม ดามันๆๆๆๆๆ เตะมันดวยแลวก็เหยียบมันซ้ํา!!!!

“ฉากตอไปพรอมตองขึ้นแสดงไมใชเหรอครับ” ใจรายสุดตีน ผมกลืนน้ําลายมองดูพรอมปาดน้ําตาวิ่งออกไปนอกหองไอ

เหนือ สวนไอเหนือนะเหรอครับ ทุบราว ถอนหายใจและก็หยิบเสื้อผาที่เพิ่งทําหลนลงไปกองขึ้นมาใหม มึงคิดอะไรอยูวะ

“จะเอ!”
“ไอเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

“ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” หนาแมงอยางเหวอ โคตรฮาเลยครับพี่นอง แตฮาไดไมนาน เพราะผมลืมไปวากําลังประจันหนาอยูกับ

มนุษยซิกแพคผิวสวางเรียกเลือด
“มาตั้งแตเมื่อไหรวะ” มันยิ้มเกอๆ
“เออ ไมนาน แตเมื่อกี้ก็เห็นหมด” ผมเกาหัว
“เฮออออออออออ” และในที่สุดมันก็เลือกชุดได
“โทษทีนะ รอกอน กูคอนขางรีบวะ” กูรูไงไอสาด ซอมจริงก็เหมือนเลนจริง และมึงกับพรอมก็มัว

แตดรามาหาเหวอะไรกันอยูก็ไมรูหลังเวที เสียเวลาไปนานมากแลวเนี่ย ผมนั่งลงที่หนากระจก เห็นหลังไอเหนือไหวๆไปตรง

ผามานที่ผมแอบซอนตัวตะกี้ ใจไอคินสงบไวลูกๆ มันก็แคดูดีเฉยๆ ซิกแพคมึงก็มีเปดดูดิ๊ ถลกเสื้อขึ้น แตไหงมันนิ่มๆ

“เสร็จละ” ผมมองไอเหนือเปลี่ยนเสื้อเสร็จผานกระจกเงา
“ฉากตอไปเปนงานราตรีเมืองของโมนิคอะ หลอมั้ย” มึงยังจะถามกูอีก เห็นหนากูมั้ย กูอึ้งแดก พูดไมออก ตัวแข็งทื่ออยูเนี่ย
“เฮย อยาจองนานดิ” ฮาๆๆๆๆ นานๆทีมึงจะออนใหกูเห็นนะ
“ทําไมถึงจองไมได หรือมึงเขิน”
“เชี่ย กูปาวเหอะ”
“มึงเขิน”
“บานมึงสิ!”
“ฉากสิบแปด ฟเรเทียส โมนิค มิลาเนล ขึ้นในอีกสองนาทีคะ!!” ดูทาขางนอกจะวุนวายมากพอดูครับ ไดยินเสียงคนวิ่งไป
มา
“ครับพี่”

“ไปสแตนบายตอนนี้ดวยคะ!!!!!!!” ประตูปด ผมกระพริบตาปริบๆมองดูไอเหนือในชุดเจาชายรัตติกาล เพราะแมงสีดํา

ทั้งตัว มันก็มองผมอยูเชนกัน มองกูทําไม กูเขินนนนนนนน

“เดี๋ยวมานะ”
“อะ อื้อ” กอนจะไปแมงก็ยังเอามือมาลูบหัวผมดวยนะ อากกกกกกกก เขินชิบหายเลยไอสาดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“เหนื่อยมะ”

เวลาปาเขาไปเกือบจะเที่ยงคืน หมาตัวไหนบอกกูวาสี่ทุมฟะ ผมกับไอเหนือ ชุดไปรเวทเสื้อยืดเกงยีนส แตหัวยังตั้งและ

หนาก็ไมไดลา งเดินขางกัน ขอย้ํา ขางกัน! อุบระจะเฮย! รูมั้ยประโยคบนใครเปนคนถาม คิดวาเปนผมละสิ เปลา ไอเหนือ
โนน

“กูไมไดเปนพระเอกอยางมึงนะ กูจะเหนื่อยไดไง” ซ้ํามึงยังแยงเปกูไปถือ โลงโปรงสบายตัวแบบนี้จะเหนื่อยไดไงแว

“ก็มึงเปนคนรอพระเอกอะ” คําพูดโงๆของมัน แตทําใหผมไปไมเปนไดเหมือนกันนะ เรียงประโยคยังไงดีกู

“โหยยยยย ก็ ก็ตอนรอก็ไมไดทําอะไรมากนี่หวา” ไมไดทําอะไรเลย นอกจากดูซิกแพคมึงตอนเปลี่ยนชุดซ้ําแลวซ้ําเลา และ

ก็แคมึงวิ่งเขาวิ่งออกก็แคนั้นเอง
“เหรอ พาไปกินไรหนอยดิวะ หิววะ”
“เออ อยากกินไรละ”
“แลวแตมึงอะ”
“กูเพิ่งกินแจวฮอนมา”
“เชี่ย ไมรอกู”
“ก็มึงซอม”
“ไปกินกับใครมา”
“ไอภัทร”
“ภัทรไหน หนึ่งในบรรดากิ๊กมึงเหรอ”
“เพื่อนโวยสาดดดดดดดด ไอเชี่ยภัทรอะ!”
“ฮาๆ ก็ไมไดวาอะไร” ไอตุย ผมชักสีหนา

ขณะกมหนางุดเดินเตะใบไมที่หลนแถวตึกศิลปกรรมไปเรื่อย ก็ประโยคหลังสุดมันหันมายิ้มแฉงใหผมอะ ตอนนี้เงียบเชียบ

ครับมีเพียงแตแสงไฟจากพวกที่เพิ่งจะซอมเสร็จกันเทานั้น ผมรูสึกวาที่ผมพูดคุยกับไอเหนือไปมันลื่นไหลดีจัง ราวกับที่ผาน
มาเรื่องราวรายๆเกรียนกวนตีนระหวางผมกับมันไมไดเกิดขึ้น เหตุการณที่ผมรุกเขาไปหามันนั้น มันทําใหผมกับมันได

เรียนรูกันอยางนั้นเหรอ และตอนนี้มันจะคิดอะไรกับผมมั้ย ผมหันหนาไปมองใบหนาดานขางของไอหัวสีน้ําตาลออนเซ็ท

อยางเปะ มันยิ้มอยูราวกับวาตัวเองกําลังมีความสุขเสียเต็มประดา กูกับมึงเปนอะไกัน ในหัวผมกําลังตานกันเองขนาด
หนัก

คินนอยตัวที่หนึ่ง : ถามแมงไปเลย ถามมันซะ ถามันใหความหวังมึงอีกก็ฆาหมกศพมันซะตรงนี้แหละ! เลวดีนัก

คินนอยตัวที่สอง : ไมดีมั้ง ถามันไมไดชอบมึงขึ้นมา มึงอะจะเสียหนาเอานะคินตา
คินนอยตัวที่สาม : อยูอยางนี้ก็ดีแลวไมใชเหรอ มันก็เหมือนจะรักจะชอบมึงดี คอยๆดูๆกันไป

ไอตัวที่สามนี่มันใจเย็นแฮะ ผมคอนขางจะเห็นดวยอยูนะ

“คิดไรอยู”
“ไมม!ี !!!!!!!”
“ทําไมตองตกใจขนาดนั้น”
“เปลาเหอะ”
“หึ เอากุญแจมาดิ เดี๋ยวกูขับเอง” มันยายตัวไปฝงคนขับ ตอนนี้เดินมาถึงบีเอ็มสีขาวของผมแลวครับ
“มึงไมไดเอารถมาเหรอ” ผมควานหากุญแจในกระเปากางเกง
“ไมไดเอามา”
“เอา ทําไมอะ” หรือรถมันจะเสียอีก!!!!!!!!!!!!
“มึงจะไดมารับมาสงกูไง” พูดไมพอยังทําหนากวนตีนใสผมอีก
“เรื่องอะไรละ ไมมีทาง” กวนมากูกวนกลับเวย
“สัด มึงไมคิดบางเหรอ วากูกับมึงควรจะใชรถคันเดียวกันไดแลว”

“…” พูดอะไรออกมาวะครับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ใชรถคันเดียวกันแมงก็เหมือนคบกันแลวดิ ใชมั้ยครับคุณๆ คิดงั้น

กันมั้ยครับ!!!!!!!!!!!!!หรือมันขอผมคบอยูวะ บานา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“ฮะๆ กูทําใหหมางง”
“ไอเหี้ย!”
“ขึ้นรถเร็วครับ หิวขาวววววววววววววววว” มันเดินมาเปดประตูใหผมดวยแนะ
“เออ” หรือเรื่องที่ผมสงสัย มันไมตองถามก็ได ดูการกระทําก็นาจะรู หรือมึงจะหลอกอะไรกูอีกกกกกกกกกกกกกก

“ปา กระเพราทะเลไขดาวพิเศษเพิ่มขาวเยอะๆเลย” เหนือสั่งรานอาหารตามสั่งของปาคนหนึ่งแถวโตรุงแถบนี้มันแถวหอ

มันนี่หวา นักศึกษายังลงมาหาไรกินกันเต็มเลย ผมไมปฏิเสธเลยวาไอเหนือสภาพนี้ดึงดูดสายตาชะนี เอย นารีเพศขนาด
ไหน

“คินกินไรอะ รานนี้อรอยทุกอยาง” ผมกวาดสายตาลงมาเรื่อยๆ ไมเคยไมเคยที่จะมานั่งขางถนนกินขาวแบบนี้ครับ

“เออ” กินดีมั้ยเนี่ย เมื่อกี้ยังจําพุงนิ่มๆของตัวเองไดอยูเลย แมง ฝนรายของผมชัดๆ
“กินเยอะๆ ผอมจะตายหาอยูแลวมึงนะ” ผมเกาหัว กูผอมเหรอ จริงอะ!
“แบบกูก็ไดงั้น” เออดี ทาทางนาอรอย
“ปาครับแบบผมอีกจานนึง แตไมตองเพิ่มขาวนะ” เดทขางถนนกับไอเจาชายฟเรเทียส
“หึหึ ไมเคยมานั่งกินอะไรแบบนี้อะดิ”
“อื้อ” ผมรับคํา
“บานมึงรวยขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“ก็” จะวายังไงดีละ
“ไมเทาไหรมั้ง”
“แตบานกูจนนะ”
“หือ”
“บานกูจน มึงรับไดมั้ย” ไอสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ถามไมพอยังจะทําทารอลุนคําตอบอีกนะ
“ถารับไมไดตอนนี้กูคงไมไดมานั่งอยูตรงนี้อะ”
“แลวจะไปนั่งตรงไหนถาไมใชตรงนี้”
“อาจจะบนเตียงกับใครสักคนมั้ง” คําตอบของผมทําเอาผมเจ็บตัว ไอเหี้ยเหนือใชชอนเคาะหัวผม!!!!!!!!
“อดีตมึงมีเยอะเกิน เก็บๆไวก็ดี”
“มึงก็เยอะ! วันนี้กูจําไดทุกช็อตเลยนะ”
“ก็แคอดีตอะ!”
“ของกูก็แคอดีตไง!” พอปาเอาอาหารมาเสิรฟ ผมกับมันจึงไดสงบปากลง แมจะมีปากเสียแตอาหารมื้อนั้นแมงก็โคตรอรอย

18

วันนี้วันศุกรครับ ผมตื่นนอนตอนสิบเอ็ดโมงเชา พบวาตัวเองยังอยูในชุดเดิมเหมือนเมื่อคืน ตอนไปกินขาวกับคินตามานั่น

แหละครับ ผมพบวาตัวเองเหนื่อยมากขนาดนี้ที่จะตองตะโกนแหกปากแถมยังตองมาทําเปนดรามงดรามา เหย มันไมใช
ตัว

ผมเลยจริงๆนะ ผมชอบเงียบๆอยูมุมแคบๆคนเดียวมากกวา รูไหมผมตื่นนอนไดยังไง มีคนมาเคาะประตูหองผม เสียงดัง

มากกกกกกกก เคาไมเกรงใจหรือผมมันนอนหลับลึกเองหวา แตชางเหอะ ผมเดินงัวๆเงียๆไปเปดประตู

“กรี๊ดดดดดดดดดดด นองเหนือ!!! ถาหนูจะหนาพรอมใชงานตั้งแตตื่นนอนแบบนี้นะลูก!!!”

ตาเถร นี่มันคนหรือชางฟะ! ผมขยี้ตา พบพี่ดา ฝายคอสตูมของละครเวที แกไมไดเรียนอยูวิศวะ เรียนศิลปกรรมและชื่น

ชอบงานทางดานนี้เลยอยากชวย พี่เขาอวนๆเหมือนโดราเอมอน หากจะลองนึกภาพ พี่ดาใหนึกถึงบุคโกะเพราะเหมือน
เปะๆ

“พี่มาทําไรแตเชาครับ” ผมขยี้ตา เขาหอกูมาไดยังไง มันตองมีคียการดไมใชเหรอ

“แลวนี่เขาหอผมไดยังไงอะ”
“พี่เอาตัวเขาแลกกับพี่ยามมาจะ” คุณเธอดูภูมิใจที่สุด
“เอา ไปอาบน้ําแตงตัวเร็วๆเขา พี่ตองพาเหนือไปนวดหนาในเมืองนะจะ”
“หา” ผมตกใจนิดๆ เกิดมายังไมเคยทําสักครั้งเลย นวดนงนวดหนา
“ตองทําดวยเหรอครับ”

“อันที่จริงหนาหนูก็เปะอยูแลวนะ แตวาชะนีปสองคนหนึ่งไหววานเจมา พรอมกับเงินตั้งเยอะใหหนูเปะไดอีกกวานี้! กรี๊ดด

พูดแลวก็อยากเห็น เร็วๆสิจะ”

“ออ ไดครับ” เปะเหี้ยอะไรวะ งวงนอนชิบหาย ผมเกาหัวตัวเองแลวก็กําลังจะปดประตู แตลังเลวาควรจะเชิญพี่ดาเขามาใน

หองรึเปลา แคโผลหนาเขาไปนิดนึงก็เจอเตียงแลวนะ ไมเปนไรมั้ง ถาพี่เคาทําอะไรก็ถีบแมงเลย
“เขามาในหองกอนดิพี่”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด หนูเชิญพี่เขาหองจริงๆเหรอคะ” ถาพี่จะทําหนาดีใจจนเวอรขนาดนี้!!!!
“อิอิ ไมเปนไรๆ เดี๋ยวพี่รอขางลางจะ ยัยโมนิคก็รออยู เร็วๆนะคะนองเหนือ”

“ครับๆๆ คราบบบบบบบบบ” ผมปดประตูเกาหัวตัวเองอีกครั้งกอนที่จะหยิบผาเช็ดตัวขึ้นมาเตรียมอาบน้ํา ผมคิดวาตอน

เกือบๆจะแสดงผมจะไปรับคินตามาที่โรงละคร มันจะมากับผมมั้ยวะ หรือมันอยากจะมากับเพื่อนมัน ผมรูสึกคุนๆวามันมี
เพื่อนสนิทอยูสองสามคน คนขาวๆติ๋ม กับคนเนิรดผมจําหนาไมไดเทาไหร แตมีไอหานึงผมจํามันไดแมน มันตัวสูงเกือบๆ
เทาผมและหนาตายังไทยแบบสัดๆ ที่ผมจํามันไดแมนนะเหรอ ก็เพราะไอเหี้ยนี่มันโทรมาหาผมไง อยาเพิ่งคิดอะไรไปถึงนั่น
ครับ มันโทรมาเพราะเพื่อนมัน เห็นมันปากเสียอยางงั้นแตโคตรจะรักเพื่อนและหวงเพื่อนมันมากเลยทีเดียว มันกลัวผมไป
หลอกคินตาหรือทํารายคินตาอีกหนเลยมาคาดโทษผมเอาไว หึหึ ตลกดีนะ ผมทําธุระสวนตัวเสร็จก็เดินออกไปหาพี่ดากับ
พรอม ที่มองหนาผมดวยสายตาแบบนอยอกนอยใจยังไงไมรู คิดไปแลวผมก็ไมนาทํากับเธออยางนั้นเลย มันใหความหวัง
และก็ลากคนอื่นมาเกี่ยวพันกับปญหาของตัวผมเอง เฮอ!

“ตายแลว! นี่จะเที่ยงแลวเหรอ” พี่ดาอุทาน

ผมกลืนน้ําลาย กูอาบน้ํานานขนาดนั้นเลย
“แวะทานอะไรกอนดีมั้ยคะ พรอมหิวๆแลวอะ” พรอมที่นั่งขางหนาคูกับพี่ดาคนขับออกความเห็น สวนผมก็คงคอนเซปต
คือ เงียบๆเหมือนเดิมอยูเบาะหลัง
“อื้อ ก็ดีนะ ยัยผูกํากับสั่งใหเอาตัวเธอสองคนไปโรงละครตอนบายสาม นาจะยังทันเวลาอยู”
นวดหนามันใชเวลาขนาดนั้นเลยเหรอวะ เพลียจิต ผมเริ่มคิดถึงเพื่อน คิดถึงชีวิตปกติ เมื่อไหรงานละครเวทีนี่มันจะจบๆไป
ซักทีวะ!
“งั้นกินแถวนี้ละกันนะ”
พี่ดาพามารานสมตําไมไกลจากมอ เออ ตองเขาใจนะครับวามอผมมันใหญมากๆ ผมเริ่มเอะใจเล็กๆเห็นคนกลุมหนึ่งนั่งกัน
ในรานตรงหองติดแอร เสื้อเรียบๆขาวๆแตงตัวถูกระเบียบเนี้ยบแตไมมีเนคไท สําหรับมอผมไมทันตะก็หมอปสองขึ้นไปแนๆ
จะใชคินตาปะวะ
เคยมั้ยครับ เวลาเราสนใจใครสักคน พวกที่เรียนคณะเดียวกันกับเคาก็ทําใหเรามองหรือสนใจไปซะหมด อาจเปนเพราะเรา
กําลังมองหาคนๆนั้นอยูมั้ง
และมันก็ใช! ไอคินแหงม กับเพื่อนมัน สองคน ทําไมสองวะ ปกติเห็นสาม
ผมกําลังจะลากพี่ดากับพรอมไปนั่งใกลๆพวกนั้นสักหนอย แต
“ไปนั่งตรงนูนกันคะ พรอมอยากไดลมเย็นๆ”
ซะงั้นไปครับ ผมเกาหัวเดินตามหลังสตรีทั้งสอง ไปชาๆ ไดแตเหลียวมองทันตะสามคนที่นั่งอยูไกลๆรานนี้ทําไมมันใหญจัง
วะ!!!
“เปนอะไรเหรอนองเหนือ ดูไมคอยมีสตินะคะ”
“หะ หา ปาวครับ”
“ตายแลว เหมอๆแบบนี้จะจําบทไดปาวเนี่ยลูกชาย”
“จําไดสิครับ” ผมคอนขางมั่นใจ ซอมจนจะพูดกับเพื่อนเปนภาษาของไอเจาชายฟเรเทียสแลว นาจะผานไดฉลุยนา

แตเซ็งชิบหาย , , แสดงทําไมเยอะแยะตั้งสองรอบในวันนึง!

รอบวีไอพีหกโมงเย็นครับ และรอบปกติคือสองทุมครึ่ง ผมอยากใหมันผานไปไวๆจริงๆ

ผมนั่งกินไปไดสักพักเห็นไอสามคนนั้นมันกําลังจะเดินออกจากราน ไอคินไมไดสังเกตวาผมนั่งอยูตรงนี้ มันเดินคุยกับไอ

หนาเนิรดที่ผมคาดวาหนาจะชื่อภัทรอยางเครียดๆไดยินแววๆวาทําควิซไมไดหรืออะไรทํานองนี้ เห็นมันขมวดคิ้วทําหนายุง
แบบนั้นแตเชื่อมั้ยผมกลับฮาแทน แปลกวะ ไมอยากเชื่อวาหนาอยางงี้เคยมีสาวๆรุมตอม ผมวาผูชายรุมตอมนาจะเหมาะ
กวานะ

แคไดเห็นหนา สักแวบ ก็มีกําลังใจละ

พอกินเสร็จพี่ดาก็ขับรถไปยังสปาอะไรสักอยางที่มีสาวๆรุนนารุนปามารุมกรี๊ดผม ผมโดนเขานวดหนานวดตัวนวดแมงทุก
อยางจนรูสึกสบายอยางบอกไมถูก พอนวดเสร็จก็โดนเขาพอกหนาให อบไอน้ํา อบเหี้ยอะไรอีกไมรูเต็มเลย เออแฮะ ใช
เวลาเยอะจริงๆ แตผมชักจะสงสัยวากูเปนพระเอกละครเวทีหรือละครหลังขาวชองสามฟะ ทําไมเสริมหลอใหกูจนเหมือน
จะไปเปนดารายังไงยังงั้น

กวาจะเสร็จก็เกือบบายสาม ผมคิดวาพี่ดาจะตีรถกลับมอแตทวา

พาเขารานตัดผม TT

ฮวยยยยยยยยยยยยยยยยยย เยอะไปแลว

“ผมยาวไปนะ ตัดออกก็ดี” พี่ดาวางั้น

อืมมมมม ตามสบาย จัดการไดเต็มที่เลย พรอมก็โดนไมตางอะไรจากผม แตเธอดูจะชอบอกชอบใจมากกวาที่จะรําคาญ
แบบผม

ในที่สุด ผมของผมก็โคตรจะสั้นกวาเดิมเหลือประมาณสี่เซ็นต ขางๆก็โดนไถจนเกือบเกรียน แถมยังเอาตางหูสีดํามาเจาะ

ใหผมอีก ออ แลวก็โกรกหัวผมจากสีน้ําตาลออนๆกลายเปนสีน้ําตาลทองๆ โอย กูเปนเจาชายหรือกูเปนเด็กแวน แมงเถื่อน
ไดอีก

“วาวววววววววววววววววววววววววว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆ ขอเจหอมทีไดมั้ยคะ ลูกชายยยยยยยยย

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด”

นี่คือปฏิกิริยาของพี่ดาตอนที่เห็นผมทําทุกอยางเสร็จเรียบรอย

คือมันดีหรือไมดีวะ แมงกรี๊ดอยางกับเห็นผีแนะ , ,

แตการที่จัดเต็มใหผมกับนางเอกละครเวทีนามวาโมนิคอยางพรอมแลว เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นรูมั้ยครับ

ก็ตองใสเกียรหมาไปโรงละครนะสิ!!!!!!!

“กรี๊ดดดดดดด หาโมงสิบหา หาโมงสิบหาแลว กรี๊ดดดดดดดดด”

พี่ดาแหกปากลั่น และตอนนี้แถวๆทางไปโรงละครรถก็เริ่มจะติดเพราะละครกําลังจะเริ่ม ฮาๆๆๆๆๆ คิดแลวก็ตลก ผมไมใจ

รอนปลอยใหมันเปนไปตามวิถีของมันแหละ

แอบเห็นบีเอ็มสีขาวทะเบียนโคตรคุนขับผานหนา , , นั่นไอคิน มันมากับใครหวา

ผมเห็นแคแวบเดียว แตคิดแลวคิดอีกก็คิดไมออกวาแมงเปนใคร ที่แนๆไมใชเพื่อนมันแน

มันเปนใคร

To Be Continued

ฮัลโหลวันเด็ก!!
เคาขอโทษที่มาตอแคนี้ TT
เรียนหนักมาก ทั้งควิซ ทั้งแลป และก็มิดเทอมที่ใกลจะถึง
รอเคากอนนา , , เคาจะพยายามมาตอใหเร็วที่สุด

รักคนอานคะ
37 5% แรกอยูหนา 15 เจาคะ

18

62 5%
ดานของคินตา

วันนี้วันศุกร
นี่มันเปนวันที่ไอเหนือมันมีงานใหญนี่นา ถามวาผมตื่นเตนมั้ย ก็นิดหนอยอะนะ ยักไหล ถามวาผมอยากดูเร็วๆมั้ย ก็ไม
เทาไหร และถามวาผมอยากเจอหนาพระเอกมั้ย ก็ไมอีกอะแหละ

“ตอแหล!!!!”

เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

เสียงตุดเพื่อนรวมคณะของผมเอง มันกําลังดาเพื่อนมันอยูขางๆผมเนี่ย ใหตายเหอะ มึงชางตะโกนมาอยางเหมาะเจาะ

เหมาะเหม็งเสียเหลือเกิน ทําเอากูสะเทือนไปทั่วทั้งหัวใจไตและตับ
วันนี้คลาสเลิกตั้งแตบายสามครับ ไมเชื่อก็ตองเชื่อวาอาจารยปลอยเร็ว!! โอ แมเจา แอบไดยินวาอาจารยเองก็รีบๆจะไป
งานละครเวทีเหมือนกัน และคงใชเวลาแตงตัวมากพอดู อืมมมมมมมมมมม งานนี้ทาจะไมหมูเหมือนที่ผมคิด นี่มันงาน
ชางเห็นๆ!
“มิก มึงเห็นเชี่ยฟลมมั้ยเนี่ย”
ผมถามเพื่อนดวยความเคยชิน แตพอไดรับคําตอบเปนความเงียบเทานั้นแหละแทบจะเอามือตะครุบปากตัวเองไวไมทัน
“ไมเห็นแตเชาแลวนี่” มิกยักไหล เออดีที่ไมทําใหหนากูเสียมากไปกวานี้
“กูถามจริงดิ พวกมึงมีปญหาอะไรกันวะ” ภัทรเริ่มเปดประเด็น “กูก็ไมอยากจะเสือกเทาไหรหรอกนะ แตมีปญหาจนไอเชี่ย
ฟลมมันโดดเรียนเนี่ย กูขอเสือกหนอยเหอะ”
“ที่มันโดดเรียนไมใชเพราะกูหรอก” มิกตอบสงๆเหมือนไมคอยแครอะไร แตขอโทษเถอะ กูเริ่มคันไมคันมืออยากจะจับพวก
มึงมาเปดอกคุยกันใหรูเรื่องละ! เปนหาไรกันวะ ทําอยางกับคนงอนกัน และเพื่อนที่ไหนมันงอนกันได ไอเหี้ย!!

สักวันผมกับไอภัทรตองรูใหไดครับ!!! ทําสัญญากับลับๆระหวางเรียน

“แลวมึงจะไปเปนเพื่อนกูใชมั้ย เย็นนี้” ผมเริ่มกลืนน้ําลาย ไมอยากไปดูแบบหัวเดียวกระเทียมลีบจริงๆ

เพราะวาหนึ่ง ไอเหี้ยภัทร คูหูจําเปนของผมมันตองขับรถไปสงเจเอิญ
และสอง ไอเชี่ยฟลม มันเคยบอกผมวาจะไปดูไอภีมดวย แตสถานะมันตอนนี้ไมมีความแนนอนเอาซะเลยวาจะไปหรือไม
ไป ก็หายหัวซะแบบนี้!!
“อืม ไปก็ได” ขอบใจมึงมากกกกกก ไอมิกกกกกํากก กูซึ้ง TT “แลวนี่แตงตัวยังไง”
“กูเซ็งมากเหอะเรื่องนี้” ผมโวยวาย “ก็ไดขาวมาวาตองแตงแบบพวกไปดูรอบปฐมทัศนอะ สูท เชิ้ต ไรเทือกๆนี้แหละ แมง กู
อยากใสเสื้อยืดขาสั้นไปดูจะแย”
“หึ” เชี่ยภัทรแคนหัวเราะ “อยางมึงอะนะจะแตงแบบนั้นไปโชวพระเอกละครเวที”
“ก็ ก็กู อยากแตง” ผมเรียบเรียงคําพูดตัวเองไมถูก ที่ผานมากูเนี้ยบตลอดเวลาเลยเหรอแว ไมรูตัวเลย
“เอาเหอะๆ” มิกทําหนาเซ็ง ตอนนี้กลายเปนหนาประจําของมันไปแลว “ใกลๆเวลาก็เจอกูหนาโรงละครละกัน เดี๋ยวกูโทร
หา” มันโบกมือลาพวกผม
“บายเชี่ยมิก” ภัทรโบกมือตอบ “กูไปกอนละกันนะคิน มีอะไรก็โทรหากู”
“เออๆ ขับรถดีๆละ” ผมบอกเพื่อน
เมื่อผมเปดประตูบาน
“เซอรไพรส!!!!!!!!”
“เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ไอฟาย นี่มึงทักทายพอมึงแบบนี้เหรอวะเชี่ยคิน”
“เจมสเหรอ”
“ก็เออดิ”
“เฮย!!!!”
ผมผลักรางสูงโปรงของชายวัยสามสิบหาออก ดูมึนงงกับสถานการณตรงหนาที่สุดในแปดโลก พอโผลมาจากไหนวะ ได
ขาวลาสุดเห็นบอกวาไปทําไรทําสวนที่อิตาลี!!!
“ไอคิน เดี๋ยวกูเตะ”
“เจมสไมแกลงเลย”
จริงที่สุดเทาที่ผมจะบอกได พอผมสูงกวาผม เทาๆไอเหนือ และมีกลามเนื้อเรียงกันเปนตับ หนาละออนคลายคนยี่สิบ
กลางๆมิหนําซ้ํายังไมมีริวรอยสักริ้วใหเห็น
“แมกูดูแลกูดี” พอผมออกจะกวนติ่งไปซักหนอย “แลวแมมึงละ เปนยังไงบาง” แมกับพอผมอายุเทากัน ทั้งคูเคยเปนเพื่อน
กันมากอน ไมรูเลนกันอีทาไหนจึงทองผมตอนแมอายุสิบหก
แตตอนนี้ดูทาแมผมจะไมไดนึกรักนึกชอบอะไรพอผมอีกแลว ไมอยางนั้นเธอคงไมตามผูชายที่เธอชอบไปทั่วทุกพื้นที่ใน
ประเทศอยางงี้หรอก
“ยายบอกวาเคทสบายดี”
“นั่นไง ยัยนี่ไมสนใจลูกอีกละ” พอกําหมัด “ชางแมงเหอะ วาแต มากินองุนเร็ว ของฝากจากอิตาลีเชียวนะ”
“เจมสมาไดไงเนี่ย” ผมนั่งลงบนโซฟาที่พอผม เปลือยทอนบน นั่งอยู พอเอาขาวางพาดไปทั่วทําทาสบายใจไมแครสิ่งใดบน
โลก ปวดเศียรกับพอผมจริงๆ
“ก็นั่งเครื่องลงกรุงเทพ และก็นั่งเครื่องมาลงนี่” พอตอบสบายๆ
“ไมใชแบบนั้น” โอยยยย กูเซ็งพอตัวเอง “คือ นึกไงมาหาผม”
“อาว ไอสัด” ผมโดนพอตบหัว “กูคิดถึงลูกกู”
“คิดถึงเหี้ยไร ไมเห็นจะติดตอมาเลย”
“ก็งานกูยุง!!!!” เจมสโวยวายใสผม “แลวนี่ทาทางมึงรีบๆ จะไปไหนอะ”
“มีงานละครเวที” ผมตอบสงๆ
“วาว บรอดเวยเหรอ”
“มันคืออะไรอะ” ผมเกาหัว
“ก็คลายๆที่มึงวาอะแหละ” พอผมก็ดูจะเซ็งผมไมแพกัน “แลวนี่มีบัตรเผื่อกูมั้ย กูอยากไปวะ”
“ไมม!ี !!!” ผมตอบทันควัน
“มึงโกหก!!!”
“ไมมีจริงๆ!!!”
“แลวนี่อะไรสามสี่ใบหา!!!!”
หมดกัน พอผมสังเกตเห็นตั๋วที่วางอยูบนโตะแถวนั้น ใหตายสิ ผมรูแลววาผมไดเชื้อเรียนเกงมาจากใคร ก็เจมสที่นั่งหัวโด
อยูนี่ไง
“อูววว เริ่มหกโมงเย็น นี่ก็จะหาโมงแลว มึงไมรีบเหรอ” พอดูสดชื่นเปนที่สุด “คงจะมีนักศึกษาสวยๆเพียบเลยสินะ ไป
แตงตัวเร็วๆเขา อยาใหกูรอนาน!!!”

ในที่สุด
ผมก็มายืนแกรวอยูหนาโรงละครตรงพรมแดงกับชายที่หนาตาอายุไลเลี่ยกัน พอวางมาดนิ่งๆตอหนาคนอื่น แตพอลับหลัง
ก็ชี้ชวนใหผมดูคนสวยโนนนี่นั่นไปทั่ว ผมดีใจนะที่ไดเจอพอ แตขอใหพออยูสงบๆเงียบๆบางก็นาจะดี
“พอ นี่ไอมิก จําไดปาว” ไอมิกยกมือไหวพอผมอยางรูงาน มันอยูในชุดเสื้อเชิ้ตสีน้ําเงินเขม ผมอยูในชุดสีฟา สวนพอ จัด
เต็มมาดวยสูทดิออร TT ไมรูเฮียแกจะเวอรไปไหน และก็ไมรูไปเอามาจากไหนดวย
“พอดูหลอมากเลยครับ” มิกชมจากใจ
“โอย เรื่องนี้มันของตายอยูแลว ไอลูกชาย” กรรมของเวร พอกู
ผมยังจําครั้งแรกที่ไอสามตัวมันเจอพอผมได พวกแมงนึกวาเปนพี่ชายผม!!! หาวาผมลอพวกมันเลน ใหตายเหอะ
ตอนผมอายุเทาพอ ผมจะยังหนาเด็กมั้ยนะ
“คินตา ขอถายรูปหนอยนะครับ”
เปนครั้งที่เทาไหรแลววะที่ผมโดนขอแบบนี้ กอนหนาไอมิกมาถึงก็หลายคนละครับ พวกแมงรูจักผมไดไง ผมมีรูปคูกับพอไป
ตั้งเยอะดวย ไมรูจะมีขาวลืออะไรอีกรึเปลา แตที่แนๆ คนนอกไมมีวันคิดวาผูชายคนนี้เปนพอผม TT
แอบตื่นเตน ตอนนี้ที่หนาโรงละครมีโปสเตอรอยูเต็มไปหมด ผมประทับใจโปสเตอรขนาดโคตรใหญที่มีหนาของตัวละคร
และก็คําโปรยสั้นๆ แมงอยางสวยอะ ผมแอบถายรูปคูกับไอเหนือในโปสเตอรดวยครับ จุๆ อยาบอกมันเชียวนะ โคตรนา
อาย

ฟเรเทียส
หากจะตองเลือกระหวางบานเมืองและผูเปนที่รัก ขาขอเลือกหญิงที่ขารักอยางหมดหัวใจ

บอกไดคําเดียววา จะอวกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ฮาๆๆๆๆผมลอเลนนะ นาสนุกดีเหมือนกัน ในโปสเตอรเปนรูปมันชูดาบขึ้นมาและก็ทําหนาขึงขัง โอย นาลอชิบหายเลย

“มึงจองรูปไอเหี้ยนี่มากกวาสิบนาทีแลวนะ เปนหาไรมากปะ” เจมสแนนอน คอนเฟรม

“บา เจมส ไมไดจองสักหนอย”
“ไอคิน กูไมไดโง” เรื่องนี้ละเร็วนัก “เพื่อนมึงเหรอ” พอจองรูปพระเอก
“ครับ”
“แมงงงงงง หลอเกินหนาเกินตากู” พอผมบนอุบ “แลวเนี่ยมึงรูจักปะ สวยเอกซทาทางจะเซกสจัดนาดู” พอผมมิไดสนใจรูป
ไอเหนือนานนักหรอกครับ พอหันไปหาโมนิคคนงามที่ทําหนาสวยเศรากับทรงผมราพันเซลของเธอ

โมนิค
ขาขอตายวายชีวา หากจะใหขาพรากจากคนที่ขารัก

นาอวกพอกัน แตคุณเธอสวย ผมเลยอวกนอยกวาของไอเหนือนิดหนอย ฮาๆๆๆๆๆ

แตเจมสบอกวาเธอสวยเอกซ ตรงไหนวะ ออกจะนารักคุณหนูๆมากกวานะ

มิลาเนล
ใครกลาหยามเกียรติหญิงชาวบาราติเออร ก็เหมือนหยามเกียรติของชายชาวบาราติเออร

ไอปอนดมีหนวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ผมอดคิดถึงความขี้เลนของมันไมไดครับ ไมไดคุยกับมันนานมากแลว ตอนนี้คงจะถอดความขี้เลนออกไปเหลือเพียงแต

ความโหดของการเปนตัวราย นึกไมออกเหมือนกันวาผมจะหลุดขํามันตอนที่มันรายนะ

“เหย คิน เขาไปเหอะ” มิกเอยปากชวน “พออยากกินอะไรกอนมั้ยครับ”

“โอย ไมเปนไร กูฟาดองุนมาเต็มทองแลวอะเมื่อกี้” ไหนบอกซื้อมาฝากผมไง “ทําไมมีแตผูชายมามองลูกกูวะ กูไมเขาใจ”
คําพูดของพอทําเอาผมกลืนน้ําลาย แตไอเชี่ยมิกเอาแตกลั้นขําลูกเดียว

ในที่สุด ผมก็จะไดดูการแสดงที่ไอเหนือทุมเทซอมมานานนับเดือน
มานการแสดงถูกเปดออก พรอมฉากทุงไมใบหญาเขียวขจี พรอมเดินออกมาโปรยดอกไมเลนพรอมกับสนมผูรับใชสองนาง
“หึยยยย นางฟาชัดๆ” เสียงของเจมสครับ - -
ผมนั่งตรงกลางระหวางพอกับมิก ตรงที่นั่งขางๆไอเชี่ยมิกวางนั่นแสดงวาไอฟลมไมมาแหงซะ
“เจาหญิงโมนิค แดดตรงนี้มันรอนมากเกินไป กลับไปพักผอนที่วังเถอะเพคะ”
“มึงวา เคาอายุเทาไหรวะคิน”
จะไดดูแบบมีสมาธิมั้ยเนี่ยกู
“เทาผมครับ เธอเรียนปสอง”
“เหยยยยยยยย กูจะกินเด็กอายุเทาลูกกู ฮาๆๆๆ แมงอยางขําอะ”
เจมส ไดโปรดเกรงใจคุณนายทรงผมมีกระบังขางๆดวยเถอะTT นางจิกมาแปดสิบกวารอบแลวเห็นจะได เจมสยุกๆยิกๆ
ตลอดแถมยังชวนผมคุยไมหยุดอีกตางหาก นาเศรา
“เจาพี่เพคะ นองไดขาววาเจาพี่จะเสด็จไปเมืองบาสกาล นองใครอยากจะไปกับเสด็จพี่ดวย ไดหรือไมเพคะ”
ไอปอนดมันออกมาตั้งแตตอนไหนก็ไมรูครับ ตอนนี้สมาธิผมหลุดลอยออกไปไกลโพนเพราะเจมสยุกยิกไมพอไอเหี้ยมิกก็บี
บีสั่นเขามาไมหยุดอีกตางหาก ทาทางมันฉุนเฉียวเอาการ
“มึงเปนเหี้ยอะไรเนี่ย “ ผมหันไปถามมิก
“ไมไดหรอกโมนิค เมืองบาสกาลเปนเมืองคนเถื่อน ไมเหมาะกับหญิงออนหวานเฉกเชนเจา ขาวาเจาไป “
“เปลาหรอก ไมมีอะไร” มิกตอบ
“เจาพี่ ขาขอรอง กวาเสด็จแมจะอนุญาตใหขาไดไปเที่ยวตางเมืองนั้น “
“ละครอะไรวะ ก็หนุกดีอะนะ แตทําไมผูหญิงมีนอยจัง” เจมสบน
“พอไมนามากับผมตั้งแตแรกไง”
“ไอสาดดดดดดดดดด เรื่องของกูเวยยยย”
“ก็ได หากวาเจาตองการอยางนั้น แตเจาตองสัญญากับพี่มากอน วาเจาจะอยูแตในสายตาของพี่ ไมซุกซนเหมือนเชนที่
ผานมา” เจงแฮะ ไอเหี้ยปอนดเลนสมบทบาทมาก แตเมื่อกี้โมนิคพูดวาไรวะ โอยยยยยยยยยยยย งงสัด
“ขาสัญญาเพคะ”

ฉากเปดตัวเมืองบาสกาล
มีชาวเมืองมาเตนรําประกอบดนตรีพื้นเมือง ไมรูไปเอาซาวนแบบนี้มาจากไหน แอบเห็นไอภีมไหวๆเตนควงแขนกับหญิง
ชาวเมืองไดอยางนารักนาดูชม ฮาๆๆๆ เพิ่งจะเคยเห็นมันในมุมนี้นะ
ผมไมไดมาดูไอเหนือคนเดียวซะหนอย วาแตเมื่อไหรเจาชายจะเดินออกมาละ
ยังไมทันที่ผมจะไดเห็นพระเอกออกมาเดินทอมๆ ก็มีคนมาเดินทอมๆผานหนาผานตาผมไปซะกอน

ไอฟลม

มาทําเหี้ยอะไรตอนนี้วะเนี่ย

“มึงมาทําไม” มิกถามแทนผมทันทีที่มันหยอนกนลงนั่งขางๆมิก
“เจาวาอะไรนะ เจาชายเมืองบาราติเออรเสด็จมาดวยองคเองเชียวหรือ” และนั่น ฟเรเทียส เปลือยทอนบน!!! ฝกดาบกับ
เหลาทหารกลาไปพรอมๆกับฟงทหารที่มารายงานไปดวย มึงออกมาตั้งแตตอนไหนนนนนนนนน

ทําใจเถอะ ผมไมสามารถดูละครเวทีอยางมีสมาธิไดอีกแลว TT

แมจะไมคอยรูเรื่องที่มันพูดนัก แตผมก็จองมองหนามันไมวางตา ไอเหนือคนเดิมที่เคยกัดจิกผม คนเดิมที่เคยทํารายผม

และคนเดิมที่กินขาวขางถนนกับผมเมื่อคืนวาน ตอนนี้กําลังเปลงรัศมีเจิดจรัสเปนพระเอกที่คุณหญิงคุณนายสงเสียงกรี๊ด
ให มันไมมีทางรูวาผมอยูตรงนี้ ผมรูสึกเคยชินกับการที่จะตองมองมันอยูหางๆ แตครั้งนี้มันกลับแปลกออกไป

มันตัดผมใหมดวยแฮะเพิ่งเห็น โอวมายกอด หลอเกินหนาเกินตากู!!!!

“กูชักจะหมั่นไสไอเด็กเวรนี่แลว แมง มันหลอเกินไปปะวะ” เจมสดูหงุดหงิด อาจเปนเพราะมีฉากที่เหนือกับพรอมจีบกัน

หลายฉาก

ยอมรับวารูสึกแปลกๆอยูเหมือนกัน แตทําไงได

“อยาแตะมือกู” เสียงไอมิกนี่หวา ผมหันขวับไปทางขวา เห็นมือไอฟลมความือไอมิกไวหมับ ราวกับกลัวมันชักมือหนี

เวร เวร เวรละไง!

ผมเริ่มกลัววามันจะเปนอยางที่ผมคิด

“ก็กูจะแตะ”
“มึงไมมีสิทธิ์”
“กูมี”
“ไอเหี้ย ใครใหสิทธิ์นั้นกับมึง”
“ก็กูนี่แหละ”
ปวดหัวแทนพวกมันสองคน แตตอนนี้ผมอยากจะทําตัวลีบๆแลวหายไปจากตรงนี้ซะ คนรอบขางเริ่มมองที่พวกเราทั้งสี่คน
อยางประณาม เพราะเสียงดังไมเกรงใจชาวบานชาวชองเคาเอาเสียเลย
กูอยากตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“เจาหญิงจะใหเกียรติมาเตนรํากับขาไดหรือไม”

“เมื่อไหรมึงจะเขาใจ” ไอเชี่ยฟลมครับ
“เขาใจเหี้ยไร”
“สิ่งที่กูทําไป มึงยังไมรูอีกเหรอ”
“กูไมอยากรู”
“นี่มึงอยาหนีปญหานักไดมั้ย”
“ไอฟาย!!!” ไอมิกโมโหจัดถึงกับตองตะโกนออกมาทามกลางความเงียบ จนนักแสดงบนเวทีอยางไอเหนือและก็พรอมหัน
มาทั้งคูเลยครับ ชวยผมดวย ผมอยากหายไปจากตรงนี้อะ TT
“ไปคุยกันขางนอก” มิกเดินลิ่วๆนําไปทิ้งความงงใหกับคนทั้งโรงละคร ไอฟลมเตะเกาอี้คนที่นั่งอยูขางหนากอนเดินตามไป
สรางเสียงกรี๊ดไดเปนอยางดี
ผมกระพริบตาปริบๆมองดูคนรอบขาง และมองไปที่เวทีเห็นไอเหนือเลิกคิ้วมองผมอยู ใหตายยยยยยยยยยยยยย
“เจมส ผมไปดูเพื่อนกอนนะ”
“หะ หาอะไรนะ”
ผมยื่นหนาไปกระซิบบอกเจมส รอจนพอพยักหนาและพอบอกจะตามออกไปดวย
ผมมองไปที่เวที สายหนาชาๆทําหนาเศราๆบอกไอเหนือ

ละครมึง กูคงดูไดเทานี้จริงๆวะ
ผิดมั้ยที่กูกลัวเพื่อนฆากัน T^T

ผมเดินดุมๆออกไป ไมนานก็ไดยินเสียงดนตรีเพลงเตนรําบรรเลงขึ้นอีกครั้ง เจมสยังไมตามมาแตตอนนี้สายตาผมสอดสอง

มองหาเพื่อนทั้งสองไปทั่ว ไมรูพวกแมงจะหาเรื่องกันไปถึงไหนแลวตอนนี้
ผมเดินไปทั่วทั้งตึกและเลี้ยวไปตรงลานจอดรถ ชัดเจน ไอเหี้ยฟลมทรุดลงกับพื้น และไอเหี้ยมิกกําลังงางหมัด

“หะ เหย!”
“อยามายุงกับกูอีก” จะมีเรื่องที่เวรกวานี้อีกมั้ยเนี่ย TT ผมเห็นน้ําตาของไอมิกไหลออกมาและเจาตัวพยายามปาดมันออก
“กะ กูขอโทษ”
“มึงทรยศคําวาเพื่อนที่กูเคยมีใหมึง แบบไมเหลือเหี้ยอะไรเลย”
“มิก”
“อยา มา ยุง กับ กู”

ไอมิกเดินหัวเสียทําทาจะกลับไปที่รถของตัวเอง ผมกําลังจะวิ่งตามพวกมันไปแลวครับ แตทวา

การกระทําของไอฟลมสะดุดใหเทาผมยืนนิ่งอยูที่เดิมไมไหวติง
มันกอดมิกจากดานหลัง

ผมอาปากคาง

“ถาไมใชพีท กูก็คงไมมีโอกาสสินะ”

หะ หา

ใหตาย ใหตาย ใหตาย

ผมโคตรอึ้ง

ฟลมมันชอบมิก ตั้งแตเมื่อไหรวะ และไอมิกกับไอพีทนี่ยังไง

“มึงคงจะมีโอกาสเหลือ ถาคืนนั้นมึงไมขมขืนกู ไอเวร”

เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

19

จนเวลาลวงเลยมาถึงตอนที่ 19 ผมก็ยังไมหายอึ้งเลยครับ!!!!!
เออ ผมทําอยางกับวามันผานมานานแลว อันที่จริง ผมยังยืนอาปากคางใหแมลงวันบินเขาไปขี้ในปากผมเลนๆ มองดูไอ
ฟลมกอดไอมิกจากดานหลังฝายเดียวอยูในมุมหนึ่ง

ใครเลามันจะไปคาดคิด วาไอสองคนนี้แมง ลึกซึ้งกันแลวววววววว

พวกมึงไปไดกันตอนไหนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“ไอลูกหาน มึงมายืนทําดอยอะไรตรงนี้ฟะ กลับเขาไปดูนังหนูโมนิคนั่น เร็วๆเขา” คงจะเหลือแตพอผมละมั้งครับที่อยูขางๆ

ผมในตอนนี้ พอที่ทําตัวซะวัยรุน ทั้งๆที่อายุอานามก็เกือบจะสี่สิบแลว แตก็ทําเนียนซะจนกลมกลืนไปกับพวกนิสิต
นักศึกษาได โอว อนิจจา
“เจมส เจมสยังจะกลาเขาไปดูอีกเหรอ คนจองเรากันทั้งงาน ผมไมกลาเขาไปแลวอะ” อีกอยางหนึ่ง แมจะอยากดูไอเหนือ
มันแอคติ้งตอ แตทวาเรื่องราวของไอฟลมกับไอมิกตองตามไปหลอกหลอนอยูในหัวผมแนๆ ดูไปก็คงจะไมรูเรื่อง
“โหย มึงจะแครอะไรนักหนา พวกนั้นเปนพอมึงรึไงสัด!” เจมสยังทําตัวสบายๆไมทุกขรอนอะไร “งั้นถาไมอยากเขาไป ก็
กลับไปกินองุนที่บานมึงกันเหอะ”
“เออ เอางั้นเหรอครับ” ผมกลายเปนคนเบลอๆไปแลวสินะ สายตาผมยังจองมองไปที่หลังไหวๆแยกกันไปคนละทางของไอ
ฟลมกับไอมิกอยูเลย
“อาว และมึงตองการอะไรกันแนครับไอลูกชาย กูงง”
“เขาหองน้ํา” ผมตอบทันทีที่เห็นไอฟลมมันเลี้ยวเขาไปในหองน้ําของโรงละครตึกศิลปกรรม
“เออๆ งงชิบหายกับมึงเนี่ย กูรอแถวนี้ละกันนะ” เจมสโบกมือสงๆหยิบบุหรี่ยี่หอเมืองนอกขึ้นมาสูบรอผม สวนผมเดิน
เหมอๆไปที่หองน้ําที่ไอฟลมมันเพิ่งจะเดินเขาไปเมื่อตะกี้

ผมก็ไมรูเหมือนกัน วาผมจะพูดอะไรกับมันดี

เคยเปนมั้ยครับ พอเจอกับสถานการณที่เราไมคาดคิดวาจะไดเจอมากอน

กับเพื่อนสนิททั้งสองคนของตัวเอง
แบบนี้!!!

และมันก็คอนขางที่จะซับซอน

ก็แบบนี้อีกอะแหละ!!!

คุณจะเลือกเปนตัวแปรอะไรของพวกมัน ระหวางกูไมเสือก ไมรูวอย เรื่องของพวกแมง จัดการกันเอง ไมเกี่ยวกับกู หรือกูก็

อยากเสือก TT แตวามันก็ไมใชเรื่องของกู มันหนักเกินไป มันควรที่จะเปนความลับของพวกแมงทั้งคู สรุปผมมันเวิ่น

“เหย เชี่ยฟลม” ผมเนียนๆเขาไปตบไหลมันแถวๆโถฉี่ เสียงมันฉี่ดังอยางกับทอรั่ว เมื่อกี้มึงเพิ่งจะผานมรสุมชีวิตมึงมามิใช

เหรอ ไมใชไปกินน้ําแรเปนแกลลอนที่ไหน แมง เสียงเหมือนน้ําตกเลยไอหา

“อะ อาว ไอคิน” มันยิ่งกวาผมอีกครับ หนาไทยๆของมันเหมอลอยดูใจไมคอยอยูกับเนื้อกับตัว ใหตาย ผมจะพูดอะไรได TT

เรื่องกูเองกูยังจะเอาตัวไมรอดเลย

“หมะ มึงจะกลับเลยเหรอวะ แหะๆ” ผมฉีกยิ้ม แบบที่คิดวาตอแหลที่สุดในโลกสงไปให ถายอนเวลากลับไปสักสองวิ กูวากู

จะไมทํา
“ก็คงงั้น ไมก็ ไปแดก” มันยักไหล
“รานเดิมอะนะ” ขอสงวนชื่อ ฟลมพยักหนา ผมพูดตอ “ไปทําเหี้ยไรตั้งหลายวันติดกัน” ผมไดขาวมาวาที่แมงหายไปจาก
สมาคมกลุมผม ก็เพราะแอบไปกรึ๊บเหลาตางน้ํามาที่รานนี้แหละครับ
“ก็ ชีวติ แมง เครียด แคนั้นแหละ”
มึงพูดขนาดนี้ แสดงวากูไมควรเสือกเลยสินะ

“อือฮึ อยาเครียดมากละ กูเปนหวง” ผมตบไหลมัน “ออ แลวอีกอยาง อีกไมถึงเดือนก็จะสอบแลว มึงก็ อยาโดดเรียนนะ

เวย”
“เหย เชี่ยคิน มาแปลกนะมึงนะ” ฟลมขมวดคิ้ว “ปกติแมงไมเคยสนใจจะหวงกู วันนี้มึงเปนอะไรวะ”
“กะ กู กูเหรอ กูก็ ปกติ ไอสัด เหอะๆๆๆ” คําพูดผมยิ่งทําใหเชี่ยฟลมขมวดคิ้วมากกวาเดิม ผมยิ้มแหงๆและก็เกาหัว คิดอยู
แลววาคนอยางมันแมงตองรูทันผมแนๆ ก็ในเพื่อนสามคนนี้อะมันรูใจผมที่สุดแลว เพียงแตหลังๆมานี่ผมสนิทกับเชี่ยภัทร
เพราะมันหายไปแคนั้นเอง
“ถุย” ดีที่มันไมไดติดใจอะไร “เอาดีๆ เปนเหี้ยไร” มันจับหนาผมขึ้นมาสบตากับมัน
“ไอหาคิน มึงฉี่หรื่อมึงแดกฉี่วะ กูจะดูดมวนที่สองอยูแลวแมงก็ยังไมออกมา ไอหานนนนนนนนนนนนน ยุงกัดพอมึงอยูนะ
เดี๋ยวกูก็ถีบซะนี่”
ผมถอนใจและก็กลอกตาเมื่อเสียงของผูมีพระคุณดังขึ้นมากอนที่ตัวจะโผลพอผมเดินมาและก็ยืนพิงประตูหองน้ํา โคตร
เกก สายตามองผมที และก็ไอฟลมที

สองคนนี้เคยเจอกันรึเปลาวะ

เอะ ไมนี่นา ที่เคยเจอพอผมก็มีแตไอภัทรกับไอมิก

“เจมส”
“ใครวะ” ฟลมกระซิบถามผม มันเลิกคิ้วมองผมอยางจองเขาไปในดวงตาลึกๆวาคนๆนี้ใชหนึ่งในบรรดากิ๊กเกาของผม
หรือไม ใหตายเหอะ กูปวดหัว ฟลมเอย ไอมิกไอภัทรมันก็เคยพูดถึงพอกูออกบอยนี่หวาวาหนาโคตรเด็ก!
“เออ ก็”
“คิน นั่นใคร” เวรของกรรม พอของผมก็ดันอยากรูขึ้นมาเหมือนกัน
“เออ คินตา กูวากู ไปกอนดีกวา” ไอฟลมทําหนาพรอมชิ่งครับ ยังไมทันที่ผมจะตอบอะไรดี แมงก็เดินดุมๆออกไปจาก
หองน้ําแลว ทาทางมันกลัวจะมีเรื่องกับเจมสครับ ทะเลาะแยงผมอะไรประมาณนี้ มึงจะบาเหรอ!!!! คิดไดนะ โอย อยางงี้
ตองไปเคลียรกับมันซะแลว แตวันนี้คงจะไมเหมาะ
“ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ มึงเห็นหนาเพื่อนมึงปาว โคตรฮาเลย ฮาๆๆๆๆๆๆ” เจมสหัวเราะฮาลั่น ทีแทก็แกลงทําตัวเปนเจาของผม
ตายละ พอผมเหมือนพอคนไหนในโลกมั้ยที่แกลงทําตัวเปนเจาของลูกชายแบบนี้
“เจมส ทําบาอะไรเนี่ย”
“มึงนี่นา หนีผูชายไมพนจริงๆเหรอวะ” พอกอดอก และก็ทําหนาซีเรียสจริงจังๆ แบบแอคติ้งตามสไตล
“หยะ ยังไง” และกูก็ซื่อเกิน เชื่อเขาอีก คงคอนเซปต
“กูคิดมาตลอดวาลูกกูจะตองเปนผัวคน แตเหี้ย ดันจะไดเปนเมียคน” เจมสตบหนาผากตัวเอง
“เจมส ชะ ใชที่ไหนเลา” เกือบจะหลุดคําหยาบออกมาแลว ดวยความเคยชิน
“กูมินาไดกับแมมึงเลย แมมึงตัวขาว ตากลมๆ ขนตายาวๆ ชะ มึงก็เสือกจะไดหนาแมมาเต็มๆ ใหตายยยยย แบบนี้ กูตอง
ทําใจเรื่องนี้แลวใชมั้ย”
ผมเริ่มชักจะงงเล็กๆวาพอผมจริงจังกับคําพูดตัวเองมั้ย ไอการที่มาดูละครเวทีกับผมแคไมกี่ชั่วโมงทําใหพอรูเลยเหรอวามี
ผูชายสนใจผมมากแคไหน ผูหญิงก็มี แตนอยกวาเดิม อาเมน และอีกอยางหนึ่ง เจมสคงคิดวาผมมีซัมติงรองกับฟลม
เพราะตอนที่เจมสเขามา ผมยังเอามือแตะอยูที่ไหลไอเชี่ยฟลม และมันก็กมหนามาจองหนาผมพอดีแถมยังจับหนาผมอีก
ตางหาก

แตถาเปนพอของคนอื่น คงจะโวยวายลั่นตึกไปแลวถาเห็นลูกชายมาพลอดรัก แบบที่คนนอกเคามอง ในหองน้ําแบบนี้ แต

พอผมไมเห็นจะโวยวาย แถมที่พูดกับผมดวยคําพูดที่ซีเรียส แบบแอคติ้ง นี่ ก็ไมไดทําใหผมรูสึกวาผมทําอะไรผิดไปสัก
อยางเลย

พอผม มีดีตรงนี้ใชมั้ย

“วาไงละไอคิน มึงมองหนากู มองหนาพอมึง” พอผมเดินเขามาหา แลวก็กมหนาลง จับหนาของผมหยิกแกมทั้งสองขาง

แลวบิดไปมา
พอกูทําเหี้ยไรหนิ

“มึงกําลังจะเปนแบบที่กูคิด ใชมั้ย”

ลืมไปรึยังครับวาผมไดเชื้อเรียนเกงมาจากใคร นี่ละ เจมส เกงและก็ฉลาดตัวพอ!!! ไมไดอยูกับผมตั้งนานแตก็รูถึงความคิด

ของผมไดเปนอยางดี

“เจมสคิดไรอะ” ก็ยังอยากกวนตีนอยูดี
“ก็ มึงนะ โธเวย ใหพูดจริงๆเหรอวะ” เจมสเกาหัว และก็เอามือมาแตะบาผมทั้งสองขาง

“มึง พิเศษๆกับไอคนเมื่อกี้ใชมั้ย กูเห็นตอนอยูในโรงละคร แมงเอาแตมองมาทางมึงอยูได” ตายละ เจมสคงจะมองผิด

ฟลมมันมองมิกที่นั่งขางผมตางหาก

“เอาความจริงปะพอ” ดูไวนะครับ ตลอดอายุสิบเกาปของผมมีนับครั้งไดที่ผมเรียกเจมสวาพอ

“เออ”
“ไมใชวะ” ผมยิม้ แฉง
“เอา ยังไงวะไอนี่”
“ไมใชกับคนนี้” ผมมองเห็นรอยคิ้วขมวดของเจมส กอนที่จะหลุดขําออกมา ทันใดนั้นสาย

ตาของผมก็ไปสะดุดอยูกับรางสูงโปรงเขียนขอบตาดําผมน้ําตาลทองอยูริมประตู เจาชายฟเรเทียส!!!! มาอยูในหองน้ําแถว

นี้ไดไง ทําไมไมไปอยูบนเวที!!!!ใหตาย กูไมเคยคิดวากูจะมีชีวิตเหมือนนางเอกละครหลังขาวในทีวี เขาใจผิดแนๆ คอน
เฟรม

“คิน” ถาจะเย็นชากับกูขนาดนี้ TT
“เหย เหนือ นี่คือ “ ชิงอธิบายกอนเลย จะไดไมตองเหมือนในละคร กูรําคาญไมอยากใหเรื่องมันบานปลาย นี่พอกู จบปะ
“ทําไม ไมไปดูกูวะ” มันทําเสียงเหนื่อยใจอยางที่สุด กอนจะถอนหายใจเฮือกใหญใหหัวใจผมกระตุกวูบเลนๆ มึง
จําเปนตองมาแยงซีนกูอธิบายมั้ย TT โธ
“ก็ “
“กูก็พอจะรูเหตุผล” เหนือพยักหนาเบาๆ แมงคิดไปเองชัวร มันมองหนาพอผมอยางเย็นชา หารูมั้ยวาพอกูกําลังนึกสนุก TT
เปนลูกทําไมจะดูพอตัวเองไมออก ดูเจมสทําหนาดิ ใหตายเหอะ
ก็คงจะเหมือนละครอีกอะแหละ ที่แมงจะเดินหนีผมไป และก็ไมฟงคําอธิบายอะไรทั้งสิ้น โอเค เดินหนีไปเลยไอหานตดเอย
หนีไป หนีไปไอสัด!!! กูจะวิ่งตาม

ยังจะฮา ……

“มึงมานี่” อาว ไอเหี้ย ผิดคาดเวยเหย

ผมโดนมันลากขอมือออกไปจากหองน้ําที่พอผมใชถามเรื่องที่ผมควรจะบอกกับพอ ในอนาคต เมื่อสักครู ผมก็ไมอยากจะ

ขัดขืนอะไรนักหนาหรอก แตคือมันเจ็บอะ ไมรูทําไมมือไอเหนือที่เย็นจัดเพราะแอรถึงบีบขอมือผมใหเจ็บปวดไดถึงเพียงนี้

“โอย”

มันหันกลับมา สวนผมหันกลับไปหาพอตัวเอง ซึ่งยืนยิ้มและก็โบกมือใหผมไหวๆอยางอารมณดี ฮวย อะไรของพอกูฟะเนี่ย

ปกติพอใครมาทํารุนแรงกับลูกตัวเอง พอก็ควรจะมาชวยหรือมาหามอะไรทํานองนี้นาจะถูกนะ โอเค กูลืมไปวาพอกูไมปกติ

“เหนือ จะลากกูไปไหนเนี่ยยยยย” ผมถามทั้งๆที่พอจะเดาไดวาที่นี่คือหลังเวทีที่แสนวุนวาย คนวิ่งไปวิ่งมา เสื้อผาหนาผม

สุดแสนจะอลังการงานสราง เหนือพาผมฝาฝูงชนเขามาในหองแตงตัวมันและก็ปดประตูลงกลอน

“ฟเรเทียสสสสสสสส กรี๊ดดดดดดดดด ขึ้นไปบนเวทีเดี๋ยวนี้ พวกพี่จะตายหากันอยูแลววววววววว”

เสียงเคาะประตูดังระงมไปหมด

เหนือในชุดเจาชายรัตติกาลงานราตรีเมืองของโมนิคที่ผมจําไดมองผมดวยสายตาที่ผมเองก็อานไมออก มันไมไดสนใจ
เสียงพี่ๆทีมงานหลังประตูนั่นเลยแมแตนอย

“มีอะไรจะอธิบายมั้ย”
“มี” กูไมโงใหเรื่องมันยืดเยื้อหรอกเฟยยยยย กูไมใชนางเอก
“จะมาฟงหลังละครจบ อีกสามฉาก” สุดทาย ตัวที่ทําใหยืดเยื้อคือใหเหนือซะงั้น โอย กูเพลีย
“อะอื้อ” ผมควรจะเขาใจในความจําเปนของมัน
“พอสามฉากนี้จบ อีกชั่วโมงนึงก็เลนรอบใหม เสร็จเกือบสี่ทุม” แมง แพลมอะไรของมันฟะ
“มึงจะตองอยูนี่” คิดสักนิดมั้ยวากูหิว แตสถานะผมตอนนี้โวยวายไดที่ไหนละ TT
“เออ” ผมรับคํา
“กูไปละ” พูดเสร็จแมงก็เปดประตูผาง ทําใหพี่ทีมงานหลายคนหลุดพรวดเขามาในหองเพราะทั้งหมดนั่นเกาะของประตู
หองแตงตัวไอเหนืออยู ทุกคนดีใจสงเสียงกรี๊ดกอนที่จะลากตัวมันขึ้นไปบนเวที ผมนั่งเฉยๆอยูหนากระจก พลางคิดวาที่ไอ
เหนือมันหงุดหงิดเนี่ยมันหึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! โอวมายซารา จอรจวามันใชนะ!!!!!!!! แมวามันจะโกรธหนา
ดําหนาแดง แตมองดูอีกแงแมงก็นารักไปอีกแบบ ผมหลุดยิ้มกับตัวเองเล็กๆเมื่อรูวาความโกรธของไอเหนือจะทุเลาลงใน
อีกไมกี่นาที เพราะผมจะพูดความจริงกับมันเรื่องเจมส ไอโฟนสั่น

“ฮัลโหล”
“ไอเหี้ย! นี่มึงจะกลับมั้ยเนี่ย หา” เออแฮะ แลวเจมสจะกลับพรอมผมมั้ย หรืออะไรยังไง กูลืมพอตัวเองงงงงงงงงงงงงงง TT
“เจมส คะคือ”
“โดวเอย กูหลอสูไอพระเอกนั่นไมไดตรงไหน”
“…”
“คนนี้ละสิ ที่มึงพิเศษๆอะไรดวย กูไมถามรอกกกกกกกก กูสงสัยตั้งแตมึงจองดูโปสเตอรรูปมันอยูหนางานละ กูแคไมคิดวา
ลูกกูจะเปนแบบนั้นเฉยๆ”

“…” ผมอยูในสถานะที่ ไมรูจะพูดอะไร เงียบดีกวา

“แตลูกกู เปนอยางนั้นจริงๆ ใหตายเหอะ!!! ชาตินี้กูจะไมมหี ลาน โอววววววววววววววววววววววววว”
“…” ผมเงียบหนักกวาเดิม
“กูไมใหมึงคบกับมันหรอก”
“อะไรนะ!!!” ผมเงียบไมไดแลวจา!! งานเขา TT
“ถามึงบอกความจริงกับมันวากูเปนพอมึง กูจะไมใหมึงคบกับมัน” เหย โคตรเจาเลหเลยเสียงอะ เหยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เจมสทําแบบนี้ทําไม ไมเอา”
“ก็กูวาง”
“เจมส กวนตีนวะ!!!”

“เหอะนา ทําตามที่กูบอกเหอะ! อยากใหกูเปดไฟเขียวชวยพูดกับยายกับแมมึงใหละก็ ทําตามที่กูบอก ไมงั้น อยาหวังวามึง

สองคนจะไดพบเจอกันอีก”

“เจมส!!!!”
“วูววววววววววว กูยืมบีเอ็มไปซิ่งหลังมอนะลูกชายยยย จวบบบบบบบ ดวบๆๆๆๆ” สายถูกตัดไปแลว

ผมอึ้งแดก อะเกนแอนดอะเกน
ใหตายสิวอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ตัวที่ทําใหเรื่องแมงยืดเยื้อตัวจริง คือ พอผมเอง TT

รายกาจวะ

และผมจะอธิบายกับเหนือมันวายังไงละ TT

ผมไดยินเสียงปรบมือลั่นดังสนั่นไปทั่วโรงละคร หัวผมหมุนติ้วเพราะแอบหลับในที่ๆแสงมันสวางจาคือหนากระจกของไอ
เหนือ ทองผมรองเสียงดังโครกคราก เพิ่งรูสึกวามันดังเมื่อตะกี้นี่เอง
ผมเกาหัวขยี้ตา มองไปที่ประตูราวกับกําลังรอคอยใครบางคนใหเดินเขามา มันคงจะเดินเขาไปไมชาก็เร็วแหละ ละครจบ
ไปแลวนี่ - -
ซึ่งก็จริง ไอเหนือที่มีเลือดสีแดงไหลออกมาจากปากเขามาในหอง ทําเอาผมสะดุง!

“เหย มึงเปนไร!!!!!!!!”
“กูโดนธนูปกที่หัวเขา”
“เหี้ยแลว” มันตองเกิดความผิดพลาดในการแสดงแนๆ!!!
“ไปหาหมอออ”
“คิน ปญอ วะ” เหนือนั่งลงหนากระจก หนามันยังเย็นชาเหมือนเดิมครับ โกรธผมไมหาย ไมรูโกรธอะไร โมโหหึง ^^
“ธนูปกที่หัวเขาเลือดจะมาออกอะไรที่ปากกู” เออแฮะ ผมเบลอนิดหนอย
“กูตองเลนใหไอปอนดมันฆากูตอนสุดทาย พูดงายๆคือเรื่องนี้พระเอกตาย” เหนืออธิบาย
“มึงจะรูถามึงไปดูกูเลน” ฮึ่ยยยยยยยยยยยยยยยย ธนูจากเขามึงมาปกเขาที่กลางใจดําของกู ดังจึ้ก!เหน็บแนมสัดๆ
“ขอโทษ” ผมพูดเสียงออย
“ไมหายโกรธ” อาวเวรกรรม

“ไอเหี้ยนั่นมันเปนใคร” จูๆเหนือก็หันขวับมาหาผมและก็ทําเสียงแข็งจนผมขนลุกซู ใบหนามันขาวซีด ขอบตาดํา แถมเลือด

ก็ยังเช็ดไมหมด ฮวยยยยย นากลัวนะไอสัด แตไอเหี้ยที่มึงวานะพอกู!! ถาเปนคนอื่นมาพูดแบบนี้คงตอยกับเพื่อนกูไปนาน
แลวละเหย ผมขมุบขมิบปากบน แตเรื่องนี้เจมสอยากใหเหนือเขาใจผิดเอง งั้นก็คง ตองโดนไปตามระเบียบ แตอยาพูดตอ
หนาพอกูเชียว

“ก็รุนพี่คนนึงนะ” เออ คนอานครับ ผมเนียนใชมั้ย เอามุกนี้นะ โอเคเนอะ

“รุนพี่ ปไหน คณะไร ชี่อ”

ไอเหี้ยเหนือ มึงชวยสะกิดในใจซักนิดนึงเหอะ วาเจมสก็มีมุมที่คลายกูเหมือนกัน!!!! กูไมไดเหมือนแมไปซะทุกอยางนะ

เวยยยยยยยยยย!!!!

แตพอกูก็หนาเด็กขนาดนั้นเลยเหรอวะ โอย เพลียยยยยยยยยยยยยยยยยย

“ชื่อ “ ผมหันซายหันขวา หาตัวชวย กูจะแตงเรื่องวาอะไรดีเนี่ย

“ชางแมงเหอะ มันไมสําคัญหรอก” เอา ยังไงของมึงวะเหนือ กูตามไมทัน

“…”
“มันสําคัญตรงที่วา ทําไม มึงตองไปทําอะไรแบบนั้นกับไอเหี้ยนั่นในหองน้ํา”
“…”

“คือ อันที่จริงอะ ก็ไมใชเรื่องของกูหรอกนะ แตมึงก็ไมนามาทําอะไรอยางงี้อะ เขาใจปะ” เหนือพยายามอธิบายทั้งๆที่ตัวเอง

ก็ปดความโกรธเคืองเอาไวไมมิด ผมพยักหนาเบาๆ

“ออ อือ งั้นวันหลังกูไมทําแลว” ผมยิ้มเบาๆ

“เฮยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” มึงโดนกูแกลงแลวละ 555
“ไมใชอยางงั้นดิ ไอสัด!” มันโวยวายครับ
“จริงจังหนอยดิวะ”
“แลวมันตองเปนยังไง”
“มึงกวนตีน”
“กูเปลาเหอะ”
“คิน!” เสียงกระโชกโฮกฮากของมันทําเอาผมหุบยิ้มฉับ
“ครับ”
“ขอความจริง” เหี้ยละไง เวรรรรรรรรรรรรรร กูจะตอบมันยังไงละทีนี้ เวรรรรรรร เวรรรรรรรร และก็ เวรรรรรรร

“ไมมีอะไรสักหนอย เหย ไหนวาไมใชเรื่องของมึงไง มึงไมไดรูสึกอะไร ก็แคกูมาทําในที่ๆไมเหมาะสม แคนั้นเอง ไมใชเหรอ”

ผมกระพริบตาปริบๆ และคอยๆคิดได วาสิ่งที่ผมเพิ่งพูดออกไปมันผิดมหันต!!!!!!

“แปลวา ถามีที่ที่เหมาะสม ลับหูลับตาคนอื่น มึงก็จะทําอยางนั้น กับใครสักคนอยูดี ใชมั้ย”

“ปะ เปลา แต” เจมส โอยยยยยยยยยยยยยยย ผมทนไมไหวแลวนะ!!!!ใหผมบอกความจริงออกไปไมดีกวาเหรอ เลนอะไร

อยูเนี่ยยยยยย ใบหนาของเหนือเย็นชาลงอยางเห็นไดชัด จากนั้น ผมก็รับรูได วาผมไมสามารถแหยมันเลนไดอีกตอไป

“เหนือ”
“…”
“โกรธกูเหรอ”
“…”
“เหย อยาเงียบดิ”

“…” ชิบหายแลวมั้ยละ ผมชักจะคิดวามัน ปญอ อยางที่ไอเหนือเคยดาผมแลวนะเนี่ย มันเลยเถิด มันบานปลาย มันไปกัน

ใหญแลว ยิ่งกวาละครอีกอะ ชีวิตตู
“กูจะออกไปถายรูป” เหนือลุกขึ้นกะทันหัน แลวมุงหนาไปยังประตู หมับ ผมความือเรียวของมันเอาไวทันที เหนือหันมา
มองผมอยาง เย็นชา เหมือนวันแรกๆผมกับมันรูจักกัน จึ้กกกกกกกกกกกกกกกกกก เอามีดมาแทงกูเลยดีกวา

“อะไร” เออ นั่นสิ กูมีอะไรละ ฮึ่ยยยยยยยยย

“อยาลืมเอานี่ไปซับหนาดวย”

ผมควาทิชชูอยางดีบนโตะไปใหมัน การกระทําของผม ยิ่งทําใหมันเงียบมากกวาเดิมซะอีก ตอนกินมื้อดึกขางถนน แมงก็

เงียบ ตอนขับรถไปสงผม แมงก็เงียบ วันเสารตลอดทั้งวัน แมงก็เงียบ วันอาทิตยก็อีก เงียบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

“โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

“ไอเหี้ยคิน ไอฟาย!!! พอมึงสั่งสอนมั้ยเนี่ยหา ตะโกนทําหาอะไรตอนกูดูการตูน!!!!!” เจมสสะดุงสุดตัวขึ้นมาจากโซฟาใน

เย็นย่ําวันอาทิตยที่ทองฟาเริ่มมืดสนิท พรุงนี้กลับสูระบบการเรียน กิจกรรมหมดไปแลว เหลือแคกิจกรรมการสอบมิดเทอม

“เจมส ผมไมไหวแลวนะ เมื่อไหรจะใหผมพูดความจริงกับเชี่ยเหนืออะ!!”

“มึงพูดเรื่องนี้มาหลายวันละนะ คําตอบก็เหมือนเดิมคือ แลวแตกู” ใหตาย
“กวนตีนวะแมง!!!!”
“มึงวาไงนะ!!!!”

“เปลาหรอก แค” ผมพูดเสียงเบา

“คืนนี้ผมไมนอนบาน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมกระโดดผลุงออกนอก

ประตูบาน พอเจมสรูเรื่องผมกับเหนือก็หามปรามผมใหญเรื่อง อยางวาเจมสคิดไปเองวาผมจะเสียเปรียบใหเหนือ บาไป

แลว จะเสียเปรียบไดไงในเมื่อผมแข็งแรงกวามันตั้งเยอะ ที่สําคัญ ผม ผมก็เคยคิดวาจะมีเรื่องอยางวานี้กับไอเหนือที่ไหน
ไมเคยย

“ไอตูด กลับมานี!่ !!!”

“ไมกลับวอยยยยยยยยยยยยยย เจมสเลนไรไมรู ไรสาระ ทนไมไหวแลว”
“มึงจะไปเสียตัวใหไอนั่นเหรอ ไอลูกเวร!!!!!!!!!!!!”
“เจมส!!!!!!!!!!!!”
“กูยอมไมได กลับมา ทําตัวเปนเด็กๆวะ!”
“เจมสแหละเด็ก!”
“เออกูเด็ก ดูหนากูดิ”
“ชางแมง ไปแลวนะ!!!!!!!”
“ไปไหน เหย” ผมกระโดดเขาไปในแคมรี่ที่ไมไดแตะนาน บีเอ็มเจมสยึด กอนที่จะสตารทเครื่องอยางรวดเร็ว
“ผมวาผมตองไปงอเคาวะเจมส”
“เวลานี้เนี่ยนะมึง!”
“ครับ”
“เหยยยยยยยยยย อยาวากูเสือกเลย แตเวลานี่แมงโคตร เปนใจ”
“เจมสเสือกตั้งนานละเหอะ”
“ลงมาตอยกับกู!!!!!!!!!!!!!!!!”

“เจอกันตอนเชา” ผมเหยียบแลวก็หมุนพวงมาลัย มองเห็นเจมสหัวเสียแลวโคตรรูสึกดี หึ ถึงแมจะยังพูดความจริงกับเหนือ

ไมได แตอยางนอยผมก็นาจะใหเหนือหายโกรธผมบาง แตจะใชวิธีไหนงอดีละเนี่ย

20

เวลาเกือบสามทุม
ไอคินตากําลังพิงรถตัวเองอยูใตหอที่แสนคุนตาแตยังไมคุนเคย ผมในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นรองเทาแตะเงยหนามองขึ้น
ไปบนชั้นสี่ หองที่สี่ หองนั้นมีไฟสองสวางภายใตผามานสีครีม และก็มีบอกเซอรหอยอยูบนราวสองสามตัวปลิวสไว กูจะ
บอกทํามาย ผมกลืนน้ําลาย ไมรูจะเริ่มจากตรงไหนกอนดี

รูแควา ใจสั่งใหมา ไมตองออมคอมละครับ บอกอยางตรงๆไปเลยนี่แหละ ใจสั่งใหมาจริงๆผมไมอยากยืดเยื้อนารําคาญอีก

ตอไป มันแปลกที่ๆไอเหนือหายไปจากสารระบบชีวิตผมตั้งเกือบสามวัน และอันที่จริงผมก็ทําอะไรลงไปอยางคลุมเครือ
มากเลยทีเดียว
แมจะรูวาเรายังไมไดเปนอะไรกัน แตสิ่งที่ทําตอนนี้ มันย้ําชัดเจนแจมแจงวาสําหรับผมมันไมเหมือนคนอื่น และผม
พยายามคิดเขาขางตัวเองวาสําหรับมัน ผมก็ไมเหมือนคนอื่นเหมือนกัน

ผมตัดสินใจเดินตรงไปหาพี่ยาม ที่นาจะจําหนาผมได อาจจะเจอกันแคหนึ่งครั้ง แตครั้งนั้นผมรอนแบงกมวงใหพี่แกไป ครั้ง

นี้ก็คงจะเปนเชนนั้นอีกตามเคย

“ไอหนุมคนนี้ เพี่อนไอเหนือชั้นสี่ใชมายยย” อายุอานามนอยกวาเจมส แตทําไมหนาแกกวาเจมสตั้งเยอะฟะ ไมรูพอผมไป

กินอะไรเขาถึงหนาเดกหนาเด็กสงสัยจะเขาคลินิกบอยกระมัง

“ครับ”
“ไมเจอกันตั้งนานแนะ”
“เหอะๆ” จําไดจริงๆลวย
“เอา โทรหาเหนือใหมันลงมาเปดประตูใหสิ”
“เออ” ผมลังเล ใจนึงก็อยากใหมันมาเปดประตูให แตอีกใจนึงก็อยากใหมันประหลาดใจเลนๆ
“พี่เปดใหผมไมไดเหรอครับ”
“งะ เอาอีกแลวเหรอ” พี่แกถอนใจ

“อื้อ ก็ได แตไมตองใหเงินขาอีกแลวนะ อยางเอ็งคงไมนาใชพวกขโมยของคนอื่นหรอก หนาอยางเงี้ย คงจะมีแตคนจองจะ

มาขโมยของของเอ็งมากกวา”

“อา แตงครับพี่” เอิ่มมมม พี่กําลังจะบอกผมวาหนาตาผมเหมือนคนมีกระตังคใชมายยยยยยยยยยยยย อืมมมม ก็ยัง

ดีกวาวาผมหนาเหมือนตุดละกันวะ ประตูหนาหอถูกเปดออกดวยคียการด ผมเดินลิ่วๆไปยังลิฟตเพื่อที่จะขึ้นไปยังชั้นสี่ ผม
รําคาญโทรศัพทชะมัดแมงสั่นตลอดเว เจมสจะเวอรไปไหน ผมไมไดมาถวายตัวประเคนหัวใหไอเชี่ยเหนือซะหนอย

มันสิตองเอาตัวมันมาประเคนผม ใชมั้ยครับ!!!!

เอิ่ม คุยเรื่องไรกันหนิ เปลี่ยนเรื่องๆ

 ผมเริ่มแอบสะกิดใจใจ เจมสเปนพวกหวงลูกชายรึเปลาฟะ ถึงบังคับใหปดบังอะไรแบบนี้เพราะมีแผนบางอยาง เฮอ ผม
สนิทกับเจมสมากก็จริงเพราะคุยกันบอยผานทางโซเชียลเน็ตเวิรคทั้งหลาย ไมคอยไดอยูดวยกันมากนัก เลยไมแนใจกับ
เรื่องนี้

แตดูจากตอนที่ผมจะมาหาเหนือในเวลานี้ พอผมดูรอนอกรอนใจยังไงไมรู

สรุป ก็คงจะหวงอะแหละ

โอยยยย นี่ลูกผูชาย ไมใชผูหญิง!

ถึงชั้นสี่ ผมเดินไปหาหองสี่ที่อยูไมไกล ใจเตนตึกๆ เพราะยังไมรูวิธีวาจะงอมันอยางไร เฮอออออออ

เอาหนาโผลไปกอน

ผมทําใจอยูนาน ถอนหายใจสามครั้ง และก็สูดเขาไปลึกๆอีกสามครั้ง กวาจะเคาะประตู

แต ไมรูมีอะไรมาดลใจใหผมเปดแอปไลนขึ้นมาดู ไอโฟนมันเตือนตะกี้

James
: ยอมแพแลว กูเลิกเลนก็ไดไอลูกชั่ว พามันมาบานตอนนี้แลวมาคุยกันดีๆ
เหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เอางั้นเลยเหรอ ทําอยางกับจะไปเปดตัวกับพอทั้งๆที่ยังไมไดเปนอะไรกันเลย หละ
แลวจะลากมันไปยังไงอีทาไหนเนี่ย มันยังหายโกรธเลยดวยซ้ํา อะพิโถอะพิถังกะละมังไห เฮอ!!!!

“อืมมม เดี๋ยวผมลงไปเอาขางลาง รออยูตรงนั้นนะ ครับๆ”

เวร เวร เวร!!! ถาเสียงไอเหนือจะมาอยางเร็วและก็หมุนลูกบิดประตูหนาหองมันออกมาซะพรวดพราดขนาดนี้ เฮย ไอ

เหี้ยยยยยยยย กูตกใจ!!!!!!!!

“เหยยยยย” มันก็ตกใจเหมือนกันแหละผมวา - -

เหนือในชุดที่โคตรจะไปรเวท ขาสั้น เสื้อยืด ใสแวนกรอบสีดํา ผมชี้ๆไมมีการเซ็ทกมหนาลงมามองผมอยางตกอกตกใจ นี่

แหละเหนือตัวจริงไรคราบพระเอกละครเวที

ยอมรับวาชอบมุมนี้ของมันมากกวา

แตเรื่องชื่นชมมันนาจะเอาไวทีหลังกอน

“หมะ มาทําอะไรตรงนี้” เหนือเอยปากกอน กระพริบตาปริบๆและก็ปดประตูหองตัวเอง กอนที่จะมองหนาผม ดวยใบหนา

ที่เปนปกติแลว ในมือมีไอโฟนสีดําและก็กระเปาตังคบอดี้โกลฟ กูก็บรรยายซะละเอียด ราวกับกําลังจะลงไปขางลาง

“เอออออ “ ผมกลืนน้ําลาย เกาหัวตัวเองเกอๆ “ก็ มาหา”

อยูหนาหองมึงก็มาหามึงไงไอเวร ทําไมผมเขินแปลกๆวะ อาจเพราะไมไดเจอหนามันมาหลายวันมั้ง และวันนี้ก็เสือกจะใส

แวนดวย ไมเคยเห็น

“ฮะ” แหมะ ทําเปนงง

“แลวนี่จะไปไหนอะ” ผมถามกลับไป

“ไปเอาชีทที่พรอมซีรอกมาใหอะ” เหนือพูดเสียงเรียบ แตหัวใจกูนี่ไมเรียบละ มึงกะจะไปเอาชีทและก็ออกไปกินขาวกับเคา

ดวยเลยรึเปลาเนี่ย!

แหมะ มีสิทธิ์อะไรไปโกรธเคา ไอเราก็ยังมีความผิดติดตัว

“อาฮะ” ผมไมรูจะไปตอยังไง “เอิ่มมมม งั้นก็ไปดิ”

ผมหลบทางให มองหนาเหนือและก็กมหนาลง เฮอ ไมรูจะพูดจะคุยยังไงตอแลว ก็เคาไมวางคุยกับเรานี่นา

“ลงไปพรอมกันดิ จะไมกลับเหรอ”

ไอเวรนี่กวนสนตีนและ นี่กะจะใหกลับอยางเดียวเลยใชมั้ย ฟาย!! นาจะใหกูรอมึงที่หอง หรืออะไรเทือกๆนั้นบางถา

อยากจะคุยกัน ทําอะไรเสร็จๆและก็คอยกลับมาหา ประมาณนี้ก็ไดอะ

เฮออออ จะเอาอะไรมากกับเหนือนทีขี้หักใน

“อืมมมม”

ผมแอบจมูกยนอยูขางหลังไอเหนือที่เดินลิ่วนําหนาไปยังลิฟตไมใกลไมไกลจากหองมัน ไมมีใครพูดอะไรตอ ไมรูมันทําหนา

ยังไงดวย แตผมเนี่ยสิกําลังแย รูสึกอึดอัดใจและคางๆคาๆ เฮอ!

หนาหอไอเหนือ

พอเดินออกหางจากหอนิดนึงปบก็เจอหนาของพรอมปุบ

“ขอโทษนา ที่รบกวนดึกๆ อันที่จริงไมตองก็ได” เหนือเดินเขาไปหา สวนผมชะงักกึกอยูหางไกลเคาทั้งสองคน แมง

บรรยากาศมืดๆ มีรถราบางตา แสงไฟออนๆ พวกมึงเหมาะกันตั้งแตอยูบนเวทียันขางลางเวทีเลย

สวนเกินชัดๆเลยผมเนี่ย
“หึหึ ไมเปนไร พอดีวาจะไปหอสมุดพอดีอะ ไปดวยกันมั้ย” พรอมในชุดกระโปรงแตใสเสื้อชอปบอกกับเหนือ

ฮึ่มมมมมมม กูจะมายืนมองทําไมใหไฟมันลุกทวมหัวใจ ลิเก ลิเก

แตก็แอบลุนกับคําตอบของเหนือวะ พูดจริงๆ

“ออออ พรอมไปเหอะ ผมมีธุระนิดหนอยอะ” พูดอยางเดียวไมพอ ยังหันหลังกลับมาเหลียวมองผมดวยหางตา ฟวย! ทํา

หนาแบบนั้นคงยังไมหายงอนชะ แตแมงไมเห็นจะนารักเลย หึ

“อืมมม งั้นเหรอ” พรอมมองหนาผม สิ่งยิ้มเล็กๆให อูวววว ฟนนาเรวะ สาวโคตรสวยยิ้มให

แตไหงรอยยิ้มมันดูเย็นๆชอบกลวะ

กูคิดไปเอง

“กลับละ” พรอมยิ้มแฉงใหเหนือ และก็ตบบาของเหนือแปะๆ “สูๆ อยาเครียดใหมาก ปกติผูชายเคาไมเครียดเรื่องแบบนี้

นา”

เรื่องอะไรวะ

ผมรูสึกหงุดๆหงิดๆที่ไมรูวาเหนือแมงเครียดเรื่องอะไร

“โหยยยย ขอเครียดบางไรบางเหอะ ก็เรามันเรียนไมเกงนี่” ออ ชัดละ ฟงจากที่มันพูดคงเครียดเรื่องเรียน

ใหตายสิ ความรูสึกที่อยูในใจผมนี่มันอะไรกัน

อิจฉา ที่พรอมรูเรื่องราวในใจของเหนือ

เฮอ!

“เอานา สูๆ พรอมเชียรอยู” เธอทําทาซะนารัก กอนจะเดินจากไป

“เดี๋ยวๆ รถอยูไหนอะ จะเดินไปสง”
“ออ ตรงโนนไง ไมตองๆ เดินได”
“แถวนี้มันเปลี่ยวอะบางที รอบคอบไวก็ดีนะครับ”

“ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกกกก” ผมทําหนาเหมือนมีอึมาจออยูใตจมูก ดูไอเหนือคะยั้นคะยอจะไปสงพรอมแถวๆรถ

ของเธอที่อยูไมไกล กูยืนดูหาอะไรอยูเนี่ย คนรักเคาสวีทกันงั้นเหรอวะ กลับดีไอคิน ทําเหี้ยอะไรอยูตรงนี้ละ!

“รอตรงนี้” นั่นไง ไอเหี้ยเหนือมันหันกลับมาพรอมกับเอยวาจาดวยน้ําเสียงคลายออกคําสั่ง เชอะ! รอๆๆๆๆๆ บอกใหรออยู

นั่นแหละ เออ กูรอก็ได!!!!!!!!!!!ผมยืนหนาหงิกอยูไดสักพักนึง เหนือมันก็เดินกลับมาพรอมกับชีทหนึ่งปก ใบหนาหลอๆ
ภายใตแวนบงบอกวายังอยูในสภาพที่อารมณไมปกติพูดงายๆก็คือยังโกรธอยูนั่นเอง กูหายหนาหงิกเลย มันยืนตรงหนาผม
และก็เงียบ สวนผมก็เงียบ เกือบสองนาทีเลยทีเดียวครับคุณๆ!

“จะไมพูดอะไรหนอยเหรอ” อูย กูสะดุง!

“พูดอะไรอะ”
“เอา ก็ที่มานี่ บอกจะมาหา และจะมาพูดอะไรรึเปลา”
“ก็ ปะ เปลา” ฮวย จะใหเอยไปตรงๆมันยากจริงๆนะเวยเหยเมื่อมาเจอหนาอยางงี้
“อะไรของมึงเนี่ย” มันเดินชนไหลผม แตเบามาก และทําทาจะกลับเขาไปในหอ คือ คือกูอยากรูวามึงจะเอาเปาตังคลงมา
ทําไม เออ ไมชายยยย คือ คือกูอยากรูวามึงกําลังจะโกรธกูเพิ่มชายมายยยยยยยยย

“เดี๋ยวดิ คุยกันกอน” ผมความือไอเหนือไว มือมันใหญกวาผมและสากกวานิดหนอย แตไมดาน นิ่มใชไดเลย อูยยยยย อุน

จังแฮะ นี่ผมจับมือมันครั้งแรกรึเปลานี่ ใจผมเตนตึกๆราวกับเสียงกลองเชียรกีฬาสี

“อะไร” นั่นแนะ มีแอบมองมือที่กูจับดวย

“เออ กําลังจะไปกินขาวใชมั้ย” ดูจากสภาพการณของนักศึกษาเวลานี้ ถาถือเปาตังคออกมาก็นาจะไปซื้อของกิน
“ไมละ จะกลับไปกินมามาขางบน” ใหตาย
“ไปกินดวยกันดิ”
“จะดีเหรอ” ประชดชิบหาย

“กูกลัวผูชายในสตอกของมึงจะมาเห็น” เอามีดมาแทงกูเลยดีกวา ไอเหี้ยยยยยยยยย ถาจะวากูขนาดนั้นนะไอเวร เหมือนกู

สําสอน มั่ว ควงไปทั่ว!! มึงบาปาวเนี่ยยยยยยยยยยยยย ไดแตโวยวายในใจ

“นานะ ไปดวยกัน” กูออนสุดชีวิตกูแลวเนี่ย เบิกตาโตๆกระพริบตาปริบๆ เห็นใจกูดวยเหอะ

“…” เหนือมองหนาผมดวยใบหนาที่เรียบเฉย หนาแบบนี้ของมันผมกลัวที่สุดแลวอะ ไมพูดอะไร นี่ผมเบิกตาโตจนเหนื่อย

แลวนะเนี่ย

“ก็ได”

โอยยยยยยยยยย กูกระโดดกอดมึงทีนึงไดปะ!!!!
“เย ไปกันๆๆๆ” ผมลากมันไปยังรถผมอยางลืมตัว เรื่องของพรอมที่ผมเปนฟนเปนไฟเมื่อสักครูกลับลืมไปเสียสนิท กูหลั่น
ลาไปรึเปลาวะเนี่ย

แปลกที่มันยอมเดินตามมา แถมใบหนาของมันดูเหมือนจะหลุดๆยิ้มออกมาดวยนะ แมจะนิดนึงก็เหอะ

“ปลอยมือกูไดยัง”

เวรกรรม! ผมปลอยมือมันออกทันทีเมื่อมันเอย ผมยิ้ม เกาหัวเกอๆและก็เดินลิ่วไปที่นั่งคนขับ ในขณะที่มันจองผมเขม็ง

และก็ยิ้มยักมุมปากนิดนึง กอนจะเปดประตูขึ้นมานั่งตาม จากนี้ไปก็คงจะขึ้นอยูกับความกวนตีนของเจมสแลวละ บนรถ

“พาไปไหน” เสียงเหนือถามครับ
“บานกูไง”
“เหยยยยย ไปทําไม” มันทําหนาตกอกตกใจและก็มองหนาผม
“ก็ ปาใสทํากับขาวอรอย” ผมแถไปนั่น
“ก็จริงอยู แต”
“เดี๋ยวขับมาสงเองนา”
“ไมใชอยางงั้น”
“มึงโกรธกูไมใชรึไง”

“…” เงียบเลยเวยเหย มันไมพูดอะไรตอ เสหนามองออกไปนอกหนาตางแถมถอนหายใจดังเฮือก ผมไมรูวามันโกรธอะไร

ผมขนาดไหน แตที่แนๆความเขาใจผิดเรื่องเจมสก็เปนสาเหตุหลักๆ ตองเคลียรใหได!

“ไมใชอยางที่มึงคิดหรอกนะ” ผมเอยเบาๆ เสียงแอรหึ่งๆเปนเพียงเสียงเดียวที่รบกวนผมกับมัน ณ ตอนนี้

“กูคิดอะไร” กูจะรูมั้ยละครับ มันอยูในหัวมึงนี่ฟาย!!!!! อูย โหมดงอ งดเกรียน
“ก็หงึ ” ผมพูดแบบเออๆ
“จะบาเหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เฮยยยย ตะโกนไมวะสัด!!!” กูตกใจ!!!!!!!!!!!!!
“ใครหึงมึง กูเนี่ยนะ!!!”
“เออดิ!!! หรือไมใช!!!”
“ไมใช!!!”

“ไมใชแลวเปนอะไร ฮะ! ทําไมหายไป” ผมเริ่มเย็นลง อันที่จริงผมไมไดใจรอนมากมาย ทําทาตะโกนไปงั้น ในใจนี่ฟนนาเร

ไปถึงดาวพลูโตแลวครับพี่นอง แมง เถียงหนาดําหนาแดงกะจะใหตัวเองถูก ไอเหนือเอย กูเหนือกวา!!!

“ก็มึงนะ” มันก็เลิกตะโกนเหมือนกัน
“กู กูอะไร”

“ก็มึงไง!!!!!!!!! แมง เยอะวะ” ยามที่ไอเหนือนาแกลงที่สุดคือยามที่มันไมรูจะพูดออกมายังไงเพื่อปดบังอะไรบางอยาง ซึ่ง

ผมก็แกลงไปแลว และมันก็ไดผลดีชะงัดคือ โกรธสามวัน เพลียยยยยยยย

“กูเยอะยังไง”
“มึงแมง ฮอต” หนาบึ้งเสร็จก็หันออกไปนอกหนาตาง
“หือออออออออออออออ” กูควรจะดีใจดีมั้ยเนี่ย
“แตก็ไมใชเรื่องของกูอะ” นั่นไง มีปดทิ้ง เนียนเหลือเกินนะมึง
“แลวหายไปทําไมสามวัน”
“ก็อานสือ แตทําไมละ มึงใสใจดวยรึไง” น้ําเสียงตัดพอแบบโกรธๆ
“นี่ ถากูไมใสใจนะ กูไมแบกหนาไปหามึงที่หนาหองหรอกเวย!”
“…”
“นี่กูยังไมชัดเจนอีกเหรอวะ” ไอปลวกกกกกกกกกกกกกกก เชี่ยเอย ผมพูดเองและยังเสือกจะเขินเอง ใหตาย ใหตาย
ตางกันตรงไหนกับการสารภาพรัก แมจะออมๆก็เหอะ แตความหมายแมงตรงตัว กูพูดออกไปได
ยังงายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมกลืนน้ําลาย บอกดูไอเหนือที่หันหนาหนีไปทางอื่น แตซอนใบหูสีแดงจัดของ
ตัวเองไวไมมิด แหมนะ ก็ดีกันมันมีความสุขกวาทะเลาะกันตั้งเยอะ บานผม เหนือที่อารมณดีขึ้นมานิดนึง ผมเดาเอง เดิน
ตามผมเขามาในบานที่คอนขางเงียบผิดปกติ คนในบานหายไปไหนหมด เจมส ปาใส และก็ผูชวยของปา ไปไหนหมดวะ
คนสวน ยาม เหย อะไรเนี่ย

“เงียบวะ”

เหนือมันไมไดมาบอยมันยังรูเลยครับ

“ปา ปาใสคราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”
“คินครับ ไปไหนมา “

ชิบหายละ พอผมในสภาพที่เปลือยทอนบน เปยกมะลอกมะแลกคลุมทอนลางดวยผาเช็ดตัวเดินลงบันไดมาและคุยกับผม

ดวยน้ําเสียงที่ทําตัวเปนเจาของ โอยยยย นี่ยังไมเลิกเลนอีกเหรออออออออออออ

และเพราะงี้ ไอเหนือมันเลยชักสีหนา

“เจมส เลิกละ “

“แลวนั่นใคร” เจมสมาสไตลเดียวกันกับตอนที่เจอไอฟลมเดะ ตัดบทกูฉับแถมแอคติ้งตออยางสบายใจ ใหตายเหอะ

“กูเหนือ” อื้มมมมมมมม ลืมไปวาไอเหนือมันก็นักเลงใชยอย เอาละไง ผมรูสึกวากําลังจะมีสงคราม
“มึงเหนือ แตกูอีสาน” ฮามั้ย โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ฮากริบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เจมส พอเหอะ”
“พออะไร” เจมสทําทาราวกับหวงผมซะเต็มประดา แนะ มีการดึงใหเขาไปหาตัวเองอีกนะ สนุกมากมั้ย
“แลวเรื่องของเราละ ไอเหนือหาเหวนี่มันเปนใคร”
“คนสําคัญไง” กูชักจะรําคาญ
“วาไงนะ”
“คนสําคัญ!!!” ผมทําหนาหงิกใสพอตัวเอง ในขณะที่ไอเหนือกระพริบตาปริบๆมองหนาผมแบบไมอยากจะเชื่อ
“และกูไมสําคัญเหรอวะ!” โอย เหนื่อยหนายใจกับเจมส
“ก็สําคัญเหมือนกัน!” คําตอบนี้ทําเอาเจมสยิ้มแกมปริแลวก็ลูบหัวผม สรุปคือหวงลูก หรือแอคติ้ง หรืออะไร พอเกรียน แต
หนาไอเหนือ
ไมสบอารมณเต็มที่

“กูกลับละ”
“เฮย เดี๋ยวดิ” เปลานะ ไมใชเสียงผม

“มาทักทายพอตามึงหนอย” โอย อยากจะขอบคุณสวรรค ในที่สุดพอกูก็เลิกเลน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เหนือหันมาขมวด

คิ้วใสเจมสสลับกันกับผม พอเห็นเจมสเดินมาเกาะไหลผมพรอมๆกับยิ้มเผลใหแบบกวนๆ เทานั้นแหละ

“เฮยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

“กูพอไอคินเอง ตัวจริงเสียงจริง หนาอยางเงี้ยนี่แหละคือสเปรมหนึ่งตัวของกูเอง แจมปะละ” เจมสยักคิ้วจึ้กๆใหเหนือ สวน

ผมทําหนาเบื่อหนาย และไอเหนืออึ้งแดกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

“โกหกปะเนี่ย”
“สัด กูจะโกหกมึงไปเพื่ออะไร” เจมสตบหนาผากตัวเอง โหยยยย แลวที่ผานมาอะทําไปทําไมพอคุณ ลูกไมเขาใจ!!!!!!!!!!!!

“ใหกูเลาถึงไอจอนมันมั้ยวาเปนยังไง ไฝใกลๆสะดือ ปานแดงเล็กๆบนหลังหู ไอหาน นี่มันลูกกูชัดๆ กูเขาใจวากูหนาเด็ก แต

มึงก็ชวยคิดนิดนึงวากูกับมันก็คลายๆกัน” แรกๆไรสาระมาก หลังๆสาระเริ่มจะมี

“…” เหนือมองหนาผมกับเจมสสลับกันไปมา จนในที่สุดมันก็ทําหนาเชื่อ

“กูอยากจะบอกมึงนะ แตเจมสแมงบังคับกู ไมรูจะทําไปทําไม” ผมบอกเหนือดวยน้ําเสียงออยๆ
“สวัสดีครับ” เหนือรีบยกมือไหวพอผมทันทีดวยทาทางที่นาขํา ฮาๆๆๆๆ เหมือนมันจะโกรธที่โดนเลนบาอะไรก็ไมรู แตก็นะ
โกรธไมไดเพราะเปนผูใหญ

“ไหวกูอะดีแลว ไมตองไหวพระ” พอยิ้มดวยทาทางเหมือนกําชัยชนะ ใหตายยยยยยยยยยยย เจมสพาไอเหนือไปนั่งตรง

หองรับแขก ผมเดินตามไปติดๆ ปาใสกับคนอื่นๆเริ่มขยับออกมาจากที่ซอน และก็ใหการดูแลเต็มที่

“หึหึ กูเนียนมั้ย กูอยากใหมึงคิดวากูอยูกับไอคินสองตอสอง”

“เออ แหะๆ” เหนือมองหนาผม ประมาณวา พอมึงโรคจิตปะวะ อะไรเทือกๆนี้แหละ
“แลวเปนไง เชื่อมั้ย”
“ก็เชื่อครับ”
“ก็แหงสิ กูเกง” ผมจะทนฟงไดอีกกี่ประโยคฟะเนี่ย
“แลวเนี่ย มึงจีบลูกกูนานยัง”
“พรวดดดดดดดดดดดดดด” ผมพนนมรอนออกมากระจายเต็มโตะเล็กรับแขกเลยครับพี่นอง คําถามอะไรของเจมส!!!!!
“เออ” เหนือเออทันทีที่ไดยินครับ เจมส ผมนี่แหละไปจีบเคากอน TT
“อาว มึงไมไดจีบมันเหรอ” เจมสหันมาหาผม
“มึงสินะไปชอบเขากอน” เจมสไมคิดเลยวาผมจะอายตอหนาเหนือ ไมมีเวลาใหผมแกตัวอะไร เอาแตพูดตอไปเรื่อยๆ
“ใหตาย เหมือนแมมันตอนมอสี่” เจมสตบหนาผากตัวเอง
“ชางเหอะ กูไมสนหรอกนะวามึงจะเอายังไงกับลูกกู” เจมส เจมสจะพูดอะไร
“กูรูแควา มันรักมึงมาก ชื่อมึงอยูในไดอารี่มันทุกวันมึงรูมั้ย” เจมส

เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
บาปกินกบาลผมเปนที่เรียบรอย แตผมอยากจะรองออกมาอยางงี้จริงๆ โอยยยยยยยยยยยยย แคคําพูดที่บอกออกมา
อยางหมดเปลือกไมพอ ซ้ําพอผมยังแอบไปอานไดอารี่ของผมบนหัวเตียงอีก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ผมชักสีหนาใสเจมสทันที

“ไมตองมาทําหนางั้น” พอทําทาปางหามญาติ
“ขึ้นไปอานหนังสือไป ผูชายเคาจะคุยกัน”
“เจมส ผมก็ผูชาย!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เอย ไมใชอยางงั้นสิ จะอะไรก็ชาง แตกูมีเรื่องจะคุยกับไอเหี้ยเหนือ” พอโบกมือไลผม

“ไปซะๆ” ผมทําหนาเซ็ง ไมรูวาเคาจะคุยอะไรกันอีก แตเห็นใบหนาเหนือมันดีขึ้น และลอบมองผมยิ้มๆแบบนั้น ผมก็

คอนขางที่จะโลงอก จากนี้ไปผมกับมัน จําเปนตองมีคํานิยามอะไรมั้ยนะ

“หึ หลับปุยเชียวนะ”
หนุมตัวสูงกาวเขามาในหองที่มีเตียงคิงไซสขนาดใหญ รางบางรางหนึ่งกําลังหลับดวยทาทีสบาย แมวาเขาคนนั้นจะใชกอง
ชีทอันมากมายมหาศาลมาตางเปนหมอน หนุมตัวสูงลอบมองรางนั้นลอดแวนตาสีดําดวยความรูสึกที่หลากหลาย

เขามันงี่เงา ที่คดิ ไปได วาเจมส เอย พอของคินตา จะเปนหนึ่งในบรรดากิ๊กของคิน

สามวันที่ผานมา แมวาจะมีตัวหนังสือและสูตรตางๆมาจออยูที่หนาตลอด แตหัวสมองก็ไมวายรอนอกรอนใจนึกถึงภาพที่

เจาตากลมกําลังคลอเคลียกับผูชายหนาตาดีในหองน้ําของโรงละคร แมจะยังไมอยากยอมรับนักก็เถอะวาเขาหึง แต
ความรูสึกมันรอนรุมอยากจะควารางที่ใหญกวานั้นมาตอยหนาเสียใหรูแลวรูรอด
ดีแลวละที่ไมทํา

แมจะยังไมไดตกลงอะไรกันเปนมั่นเปนเหมาะ แตเหนือก็รูสึกกวาเขากับคินอยูในความสัมพันธุที่มากไปกวาคนรูจัก และ

มากไปกวาเพื่อน

บางทีเขาก็ลืมนึกๆไป วาคินตาทุมเทใหเขาไปเทาไหรในเรื่องที่ผานมาๆ

พอของคินสาธยายใหฟงจนหมดเปลือก เหนือนั่งฟงจนลืมเวลาและมื้อดึกของตัวเองไปเสียสนิท เจมสเปนคนกวนๆ แตสิ่ง

ที่เหนือเห็นและรับรูไดคือเจมสหวงและหวงคินมากกกกกก แมจะเปนลูกชายก็เถอะ แตตอนเด็กๆคินไมคอยไดรับความ
อบอุนเทาที่ควรเทาไหร นึกแลวก็นาสงสารเจาตากลมหลับคาชีทคนนี้

เหนือเอื้อมมือไปลูบเรือนผมสีน้ําตาลอยางเหมอลอย เวลาตีหนึ่งกวาๆที่บานของคิน เจมสขับบีเอ็มออกไปเที่ยวเปนที่

เรียบรอย ทิ้งใหเขามานั่งจองคินตาในยามหลับแบบนี้

จะวาไปมันก็ดีเหมือนกันนะ

“ไอเหี้ยเหนือ!!!!!”

เหนือสะดุงตัวโยนเมื่อไดยินเชื่อตัวเองจากคนรางเล็กกวาตน ดูเหมือนวาคินจะละเมอออกมา น้ําลายของคินไหลหกรดชีท

นิวโร แตก็ นารักไปอีกแบบ

“อยากไปกับพรอมนักละสิ อยากไปก็ไปเลย ไอเหี้ย!!! กูอุตสาหจะมางอ ฟายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

เหนือชักจะสงสัยวามันละเมอจริงหรือแกลงละเมอ แตที่แนๆคินกรนเล็กๆออกมาอีกระลอก ทําใหรูวาละเมอแน

แตก็คงจะออกมาจากความรูสึกจริงลวนๆ

นั่นยิ่งทําใหเหนือรูสึก มีความสุข

“กลับละนะ” ไมกลับก็คงจะไมได ใกลสอบแลวเหนือไมอยากจะเอื่อยเฉื่อยมากไปกวานี้ แตกอนกลับขอกําลังใจสัก

หนอยนึงจะเปนไรมั้ยนะ ถามันตื่นขึ้นมามันจะโวยวายใสเขามั้ย แตก็คุมละนะ นั่นคือจูบที่สองของคินตาและเหนือ

21

วันนี้เปนวันพุธครับ และตอนนี้ก็เกือบๆจะเที่ยงคืนเขาใหแลว!!!
อาทิตยหนาสอบแลวใหตายเหอะ นี่มันสัปดาหนรกแตกสําหรับผมชัดๆ! วันๆหนาผมจออยูแตกับชีท ตัวหนังสือ ชื่อเฉพาะ
ภาษาอังกฤษ โอยยยยยยย อึดอัด เมื่อไหรแมงจะผานจะพนไปซักทีวะ กูอยากดริ๊ง!!!!
พอพูดถึงเรื่องแอลกอฮอล ก็พาลใหนึกถึงไอเชี่ยฟลมขึ้นมา ผมลอบมองมันที่อา นหนังสือเงียบๆอยูตรงขามผมในเวลาเย็น
ย่ําแบบนี้ ขางๆผมเปนไอมิกที่ไมสนใจอะไรอื่นนอกจากไอแพด รูปฟนกรามขยายใหญเต็มหนาจอ กูตกใจ และก็กระดาษที่
อยูตรงหนา บรรยากาศมาคุของมันทั้งสองคนผมรับรูได แตไอเหี้ยภัทรที่นั่งตรงขามมิกนี่ไมรูอะไรเลย

ใหตาย ผมไมรูวาผมควรจะเลาเรื่องระหวางมิกกับฟลมใหไอภัทรมันฟงดีมั้ย ทําไมตองเกิดกับเพื่อนสนิทในกลุมเดียวกัน

แบบนี้ดวย ถาเปนคนอื่น การพูดคงจะงายกวานี้มากๆเลยสินะ

ผมสายหนาเบาๆ เรื่องยังไมใหญ และผมก็ไมควรจะเขาไปยุงดวย ไดแตดูพวกมันหางๆ ไมใหทํารายอีกฝายดวยความ

รุนแรงทางกาย

ผมเปนเพื่อนที่ดีมั้ยละ คริคริ
แตทางใจ ก็ดูแลตัวเองเถอะนะ อาเมน

“ทําหนาอยางกับตูดเปด ฟายคิน”
ฟลมเงยหนาขึ้นมากัด โอยยยยยยย เชื่อมั้ยผมโคตรจะดีใจเลยที่ไดยินเสียงมันกัดอีกครั้ง บอกตามตรงกูชอบที่มึงกวนเกิบ
กวนสนกวนเล็บขบกูแบบนี้มากกวามึงเวอรชั่นอาบเหลาวะ
“ก็ยังดีกวาหนามึงละวะ”

หึหึ มิตรภาพกําลังเบงบานนนนนนนนนนนนนนน เสียงนมอุโดด

“ฮื่อ เดี๋ยวนี้ปากคอเราะราย ทําไม มีผัวเปนวิศวะแลวมันยิ่งใหญนักรึไง” ฟลมหนาตามันกวนตีนไดอีก

“เหี้ย” เหมาะกับมันที่สุดละครับคํานี้
“ตกลง มึงกับเหนือนี่ยังไง คบกันแลวใชปาววะ” ฟลมเทาคางแลวถามผมอยางจริงจัง จริงจังแคไหนก็จนทําใหเนิรดอยาง
ไอภัทรและก็ไอตี๋มิกหันมาสนใจดวยไดคิดดูละกันครับ
“เหยยยยยย ยังงงงงงงง” จําเปนมั้ยที่จะตองพรอมใจกันจองหนากูแบบนั้น จําเปนมายยยยยยยยยยยยยยยยยย
“เหอะ” ภัทรพูดบาง อยากมีบทเหมือนกันใชมั้ยละเนิรด ฮี่ๆๆๆ “แมง ยอมรับจริงๆวะ มึงทุมไปเทาไหรวะเนี่ยกวาจะถึงวันนี้
ได วันที่ไอเหนือมารอรับรอสงถึงคณะเชาเย็นแบบเนี้ย”
“และก็จากที่ไอเชี่ยคินตองขับรถไปที่วิศวะทุกเย็นดวย ตอนนี้แทบไมตองเหนื่อยเหยียบคันเรง ไมทันจะกาวออกจากตึก
หนาไอเหนือก็โผลมาใหเห็นซะแลว” มิกเสริมยาวอยางลอเลียน
อยารุมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม กูเขินได ถาพวกมึงรุม!!!!!

“อาจจะเปนรักของมึง เหนือกวา รักของใครหลายๆคน มึงถึงมีวันนี้ไดละมั้ง” ฟลมรําพึง

“พูดจาเนาหนอนวะสัด อานๆไปเร็วเขา ชวนกูคุยทําเพื่อ อานทั้งวันทั้งคืนก็ยังไมรูจะจบมั้ย อานดิวะ!"
“ฮาๆๆ มินา ผูชายหลายคนถึงไดหลงมึงหัวปกหัวปา ก็หนังหนาแมงเปนซะแบบเนี้ย” ฟลมหัวเราะหึหึ เอาแบบจําลองฟน
มาเขี่ยแกมผม ไอเหี้ย! แตคําพูดมันทําเอาเพื่อนอีกสองคนหันมาจองมันเขม็ง “เหย ยกเวนกู!”
ฟลมทําทาปฏิเสธใหญราวกับถาไดผมเปนแฟนคงจะเปนเรื่องที่นาอับอายที่สุดโลก ถรุย ไอฟาย หนาแมงกฟองใหเห็นตํา
ตาวามึงแกตัวแบบนี้กับใคร ซึ่งก็นะ เขาสนมึงมั้ยนั่น ไอมิกมันสายหนาเหมือนรําคาญ แตกก็ ดหัวลงไปโนตยอชีทตอไป

บรรยากาศวิชาการครับชวงนี้ คงไมมีเวลามาใหดรามากันอีกแลว ผมกลืนน้ําลายหันลงไปสนใจชีทของตัวเองบาง พลาง

คิดวาดีแลวที่อยางนอยพวกแมงก็กลับมาอานหนังสือโตะเดียวกัน

แมวาจะยังขึงขังใสกันบางก็ตามที

นั่นแนะ มีคนอยากรูละสิวาไอเหนือมันอยูไหน ผมตอบใหก็ไดครับ ผมรู ฮี่ๆๆๆๆๆ หัวเราะสุขใจ ตอนนี้มันคงอยูที่บาน

เพื่อนใครสักคนละครับ ติววิชาวิศวะที่แสนลําบากยากเข็ญ สําหรับคนที่เกลียดการคํานวณเชนผม อยากรูละสิวาผมรูไดไง
ก็ดูสเตตัสมันในเฟสบุคเอาอะครับ
ลอเลนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ผมโทรบอกมัน มันโทรบอกผม เรียกไดวาชวงนี้ตางฝายตางแสดงทาทีที่ชัดเจนมากขึ้นๆเรื่อยๆจนไมมีอะไรที่นาสงสัยและก็

นากังวล ผมยอมรับวาตอนนี้ผมมีความสุขมากกกกกกกกก แมจะยังไมมีอะไรเปนมั่นเปนเหมาะวาผมกับมันคือคนรักหรือ
อะไรก็แลวแต

หรือถามันจะบอกกับคนอื่นวาผมเปนเพื่อน หรือผมจะบอกกับคนอื่นวามันเปนเพื่อนเหมือนกัน

ผมรูแควาเพื่อนอยางมัน มีคนเดียวบนโลก สําหรับผมนะ

“ฮื่อ ไลพวกกูอานหนังสือ ทําเหมอ ทําเหมอ เดี๋ยวเหนี่ยว!” ไอมิกเคาะดินสอลงบนเรือนผมสีน้ําตาลของผมอยางไรความ

ปราณี
ทําไมพักหลังๆกูถูกรุมบอยจังวะ!!

“ทํามายยยยยยยยยย คิดถึงหนุมหนามนคนเรียนวิศวะเหรอจะตัวเธออออออ” ไอภัทรแสรงมีจริตจะกานไดอยางนาถีบ

มาก ไอเหี้ยเนิรด ก็ขอใหมึงพลาดเอวิชานิวโร!!! ถาเขาตัวเองผมก็ตายหาอะดิ เหย ไมเอา ไมแชง!
“เรื่องของกู” ผมตัดบท
“ฮั่นแนะๆ หนาแดง หูแดง เปนเอามากนะเนี่ย”
“เรื่องของกูวอยยยยยย” มันจะอานกันมั้ยหนิครับ!!! แซวกูอยูได มึงก็ไมไดอานเหมือนกันแหละคิน!

“เออเวย กูกับเชี่ยภัทรแมงสงสัยอะไรนิดหนอยวะ”

ใบหนาไอฟลมกับไอภัทรดูมีประกายวิบวับๆชอบกล สนใจเรื่องเหี้ยๆแนนอน เอาความเปนเพื่อนตั้งแตปหนึ่งมา

รับประกัน!!!!!!!

“เรื่องตวยอะไร”
“จูๆมึงก็มาเลาใหฟงวาไปหลงรักหนุมวิศวะเขา มึงไปเจอไอเหนือครั้งแรกที่ไหนอะไรยังไง เลามาใหหมดดิ๊” ฟลมยักคิ้วกวน
ตีนสงใหพอๆกันกับไอภัทร ไอมิกวางดินสอลงแลวครับ หันหนามาสบตาผมที่อยูขางๆแลวยิ้มแฉงรอฟง

โอเค ไมอานก็ไมอาน

“อยากรูจริงเหรอ” คินมันเกรียนอยูแลววววววววววววววววว “ไมบอก ปลอยใหควายอยากรูตอไป”

ปาบ! ผมโดนตบเกรียน จากฝมือของเพื่อนทั้งสามคนพรอมใจกัน ไอเหี้ย กูจะฉี่รดที่นอนคืนนี!้ !!!!!!
“เกรียนไมมีที่สิ้นสุด” มิกรําคาญผมเต็มประดา
“เลามาๆ” ไอภัทรบอกอยางหงุดหงิด
เห็นหนาพวกจอมเสือกแลวนึกหมั่นไสชิบเปง แตถาแมงอยากรูกันนัก ผมก็จะเลาใหพวกมันฟงก็ได
“ก็ไมมีอะไร กูไปเจอมันตั้งแตวันแรกที่มารายงานรอบแอดมิชชันที่น”ี่ ผมนึกถึงความหลัง ก็อดยิ้มไมได

ไอหลอขาวตัวสูงหัวเกรียนชุดนักเรียนเรียบๆกางเกงสีน้ําเงินที่ยืนเปนหมางงอยูแถวๆหนาโรงอาหารใหญตรงขามหอสมุด
มันมาคนเดียว หนาตาบงบอกวามาจากภาคเหนืออยางชัดเจน
สวนผม มากับยาย บนรถคันหรูที่ขับมาจากโรงแรมสาขาในจังหวัดนี้ ยายผมคงไมอยากลําบากนั่งรถจากกรุงเทพมา
จังหวัดนี้หลายชั่วโมงใหปวดหลังเลน ผมกับทานจึงบินมา และก็มานั่งรถที่ทางโรงแรมจัดไวใหแทน

ลืมไปรึยัง วายายผมรวย

“เฮออออ ดื้อมาเรียนจนไดสินะคณะทันตะ ยายก็บอกแลววาใหเรียนในกรุงเทพ บริหารดีๆของเอกชนก็มีถมเถ อยูไกล

ขนาดนี้ ยายคิดถึงนะคิน”
ยายผมแตงตัวราวกับเปนแมผมเสียเอง ถาบอกใครวาเปนแมก็คงมีจะมีแตคนเชื่อ
“ก็ คินเสียดายมันสมองของตัวเองอะ” ผมกวนตีนยายไมเลิก ยายไดแตหัวเราะขํา มองดูรถราและก็บรรยากาศในมหาลัย
ไปพลางๆ รอคนรถซื้อกาแฟจากใตหอสมุดมาให ยายบนจนผมหูชากลัวผมจะอยูไมได ที่นี่แมจะไมวุนวายเทากรุงเทพ แต
ความสะดวกสบายมันตางกัน ผมยิ้มรับ แตไมไดตั้งใจฟงเทาไหร เลว สวนสายตาสอดสองไปมองไอขาวออราที่อยูอีกฟาก
ของถนน เหมือนมันจะลังเลวาจะขามมา หรือไมขามมาดี
ใบหนานิ่งเรียบ เยอหยิ่ง ไมสนใจจะถามคนที่รูทาง

ผมจําหนามันไดตั้งแตแรกเจอ ไมไดคิดพิศวาสอะไรมากมายก็ผมมันมีหญิงติดสอยหอยตามมาตรึมจากรั้วคอนแวนต
มาแตร วัฒนา หรือสาธิตไมไกลจากโรงเรียนเกาของผม ดูยังไงไอนั่นก็ไมมีทางหลอสูผมได

จนผมเกือบลืมมันไปแลวแนะ

เจอมันอีกทีตอนกินขาวในโรงอาหารกลางตรงขามหอสมุดนี่แหละครับ ที่นี่ไมนาจะเรียกวาโรงอาหารกลางเพราะมีสิ่ง
อํานวยความสะดวกมากมาย ไมขอเรียกชื่อที่เด็กที่นี่เคาเรียกกันนะครับ ผมเดินทําหนาเหม็นเบื่อมากับเพื่อนใหมสามคน
ซึ่งตอนนี้สนิทกันราวกับคบกันมาตั้งแตเปนเด็กทารก

ก็จะอะไรซะอีก ไอเชี่ยฟลมนั่นแหละพาพวกผมหลงทางตั้งแตวันแรก ไมรูไปโผลที่โรงบาลของคณะแพทยไดไง เพลีย!

และนอกจากนั้น ไอเหี้ยภัทรยังจะปนเกลียวไปจีบสาวที่เรียนเกือบจะปสามเขาใหแลวที่คณะสถาปตย เจเอิงเอยไง เกือบ

ถูกทีนพี่แฟนเกาเจแกยัดเขาในปาก ดีที่ผม มิก ฟลมไปดึงมันออกมาทันแตก็ไมวายโดนหมัดเขาไปหลายดอก

กลับเขาเรื่องผมดีกวา

ที่ผมเหม็นเบื่อที่นี่เพราะผมติดความสะดวกสบายกระมัง ผมยอมรับครับ ไมชอบอะไรที่มันวุนวาย ไมเหมือนกับรานอาหาร

หลังมอ รอบมอ หรืออะไรก็แลวแตที่มีแอรเย็นๆ เงียบๆ บรรยากาศดีๆ ผมชอบนั่งที่นั่นมากกวา
แตนี่เลือกไมไดแลวไง

“ดูแมงทําหนา ถุย ไอคุณชาย” ฟลมหมั่นไสผม

ผมไมสนใจมันเดินทําหนาเซ็งไปหาที่นั่ง เวลาเที่ยงกวาๆ แนนอนครับคนเยอะชิบหาย แถมยังเสียงดังวุนวาย ตรงกลางยังมี
ลานขายเทกสขายหนังสือลดราคาอีก อื้ม เอาเขาไป แดกไมลง
พอผมไดที่นั่ง ผมก็หยิบอะไรสักอยาง ตระกูลแอปเปล ขึ้นมาทําแกเซ็ง เลนโนน เลื่อนนั่น ไปเรื่อย รอใหเพื่อนสามคนมันซื้อ
ขาวมากิน
พวกวิศวะปหนึ่งก็เดินมากลุมใหญเบอเรอ พวกนี้แมงสูงเกินหนาเกินตารุนพี่บางคนมากๆ และยังทําตัวเถื่อนแตงตัวไม
เรียบรอยไมผูกไท สงสัยวอนอยากเจอทีนพี่ปสูงมากมาย แตเชื่อเหอะ พวกมันดูดี แมจะสงเสียงโวยวายกันก็ตาม
ไอภาคเหนือที่ตอนนี้ผมยาวขึ้นและอยูในชุดนักศึกษาทําเอาผมอึ้ง มันนิ่ง พูดจาคําสองคํากับเพื่อน แตก็ดึงสายตาผูหญิง
แถวนั้นใหหันไปมองไดไมยาก

ผมที่เคยคิดวาตัวเองหลอนักหลอหนา เจอไอนี่เขาไป ผมยอมแพแมงเลย

คิ้วเขม หนาขาว จมูกโคตรโดง ดวงตาคม ตัวสูง หุน เพอรเฟค ราวกับดารากําลังอยูในวงการที่ผานการเจียระไนมาจาก

ผูจัดการมือดี บี ศุภชัย อะไรเทือกๆนั้น
โอว มายกอด
“ดูทําหนาเขา เจอสาวแหลมเหรอวะ” มิกถาม มันนั่งลงขางๆผมและมองไปตามสายตาผมที่จับจองไอวิศวะจากภาคเหนือ
นั่น “เหย มีแตผูชาย”
“หรือเดี๋ยวนี้เชี่ยคินแมงเปลี่ยนรสนิยมวะ!” ไอฟลมเสริม มาตั้งแตเมื่อไหรเนี่ย
“ไมใช!!!!!!!!” ผมสวนทันควัน “กูแคสงสัยเฉยๆวาไอเหี้ยนั่นทําไมมัน หลอ”
“อูยยยยยยยยยยย ปกติผูชายเคาสนใจผูชายเรื่องแบบนี้ดวยออวะ” ไอภัทรทําหนาเจาเลห
นี่จะใหกูเปนเกยใหไดเลยใชปะ
“ไมมีอะไรทั้งนั้นแหละวอยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ผมเอ็ดใสเพื่อน กมตาสนใจบางสิ่งของตระกูลแอปเปลตอ บอกวาไอแพดก็จบ - - แตก็ไมวายเผลอมองไอเด็กวิศวะคนนั้น
อยางเผลอไผลอยูดี
หลังจากวันนั้น ไอเหี้ยนั่นก็กลายเปนเหมือนแรงบันดาลใจของผมอยางหนึ่งไปเลย
ผมงงกับตัวเองชิบหายวายปวง ทําไมเมื่ออยูตอหนากระจก ผมถึงอยากจะดูดีใหไดสักครึ่งของไอวิศวะคนนั้นบาง แม
ตอนนี้จะมีแตสาวๆเขามาใหความสนใจมากก็เถอะ แตเชื่อมั้ย ผมกลับอยากจะใหมันหันมามองผมบางสักครั้งเวลาที่เดิน
สวนกัน

ผมอยากใหผมสะดุดตามันบาง เหมือนกับที่มันสะดุดตาผมตั้งแตแรกเจอ

เปนอะไรที่ไมเขาใจตัวเองเหลือเกินนนนนนนนนนนนนนนนนน

ผานมาวันแลววันเลา เดือนแลวเดือนเลา ความพยายามของผมเริ่มจะหดลงเหลือเกือบศูนย ตั้งใจจะเดินสวนมัน สะกด

รอยตาม ทําทุกอยางก็แลว ก็ไมมีหวังสักนิดที่มันจะหันมามองเลย

ทวา ฟาก็ประทานไอภีมมาให

มาใหทําไมรูไม
เชียรไงครับ!!!!!

“คนนั้นนะเหรอพี่คิน พี่รหัสผมเอง!!!” ดูมันภูมิใจกับพี่เหนือของมันนักหนา เพิ่งรูชื่อของมันครับ แหะๆ “นิสัยโคตรดีเลยพี่

พี่คินชอบเหรอครับ เอาเลยพี่ ผมใหการสนับสนุนเต็มที่ ใหผมไปบอกพี่เหนือใหเลยเอาปะวาพี่ชอบอะ”

ไอนองเหี้ย

จากที่รําคาญๆเวลาเจอหนาไอเด็กเวรภีมกรอกหูใหฟงเรื่องไอเหนือทุกครั้งที่เจอหนา ผมแคถามมันเรื่องไอเหนือไมถึงสอง
สามครั้งเลยเหอะ จนตอนนี้ พอมันไมเลา กลับกลายเปนผมที่จะตองถามถึง ผมฟงทุกเรื่องราวเกี่ยวกับมันอยางใหความ
สนอกสนใจ สงสัย ใครรู วาทําไมตองเปนอยางนั้น ทําไมตองเปนอยางนี้

ชอบ ความหลอที่มันไมเคยคิดวาตัวเองหลอ
ชอบ ที่มันนาคนหา วาเปนเหี้ยอะไรนักหนา ถึงไดทําหนาเหมือนโดนแยงของรักตลอดเวลา
ชอบ ที่มันดูแลนองรหัสอยางไอภีมซะยิ่งกวาดูแลแฟนของมันในตอนนั้นเสียอีก

ชอบ ไปหมดทุกอยางแลวเนี่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
จนผมปฏิเสธตัวเองไมไดอีกตอไปวามีใจใหไอบาวิศวะคนหนึ่งที่ไมเคยคุยดวยเลยและฟงเรื่องราวของมันแคจากปากไอภีม
กูใจงายเกินไปรึเปลาเนี่ยวะ!

แตก็ผานมานานเกือบจะสองปเขาใหแลว คงไมงายแลวละมั้งครับ

และทุกๆวัน ผมก็มีแตเรื่องไอเหนืออยูในหัวสมอง ขับรถไปแอบมองอยูที่ตึกคณะมัน ทําเปนประจํา

จนกลายเปนความเคยชิน

จนกลายเปนความรัก แบบที่ผมเองก็ยังไมรูตัวมากอน
“เหยยยยยยยยยยยย เปนรักที่โรแมนติกมากๆ” ฟลมยิ้ม สายตามันเลื่อนไปหยุดที่ไอมิกที่ไมไดสนใจมันเลย สนใจแตผม
เอาแตยิ้มๆๆใหผมอยูนั่นแหละ เชี่ยฟลมมันจะเขมนกูมั้ยเนี่ย
“แปลกๆ แตก็นะ เชื่อจาเชื่อ วารักจริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” ไอภัทรลากเสียงยาวทําไมวะ ฟงเหมือนประชดๆชอบกล
“แลวเมื่อไหรมึงจะบอกใหเหนือมันรูเรื่องนี้ซักทีละ” ไอมิกถาม สรุปหนังสือหนังหาพวกมึงไมสนใจแลวใชปะ!!!
“ไมตองบอกหรอก เชื่อกู” ฟลมทําหนาจริงจัง
“กูก็วางั้น” ภัทรเสริม จริงจังเหมือนกัน
“ทะ ทําไมวะ” ผมเลิกคิ้ว

“มันรูหมดแลว”

“ฮะ!”
“ก็มันแอบอยูขางหลังมึง ตั้งแตกอนกูจะถามอีกอะคิน ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“วาไงนะ!!!!!!!!!!!!!!!”

มันตองลอผมเลนแหงม! ผมหันขวับไปมองดูขางหลังทันทีจนคอแทบหัก
ชัด ชัดเลยมึงเอย ดวงหนายิ้มเผลกับทานั่งสบายอุราพาดแขนทั้งสองขางแอบฟงผมเลาใหเพื่อนฟงอยางสบายใจ

ไอสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ที่ไอภัทรกับไอฟลมทําตาวิบๆวับๆกอนที่จะถามผม ก็เพราะเหตุนี้ใช
มายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ฟคยูใหหมดทุกตัวเลย ฟาย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“อยามามองกู กูไมรูเรื่อง” มิกสายหนาสายมือปฏิเสธเปนพัลวัน มันนั่งฝงเดียวกันกับผมนี่ครับ

กูจะเอาหนาไปไวไหนดีวะเนี่ย!

เอาฟนปลอมในกลองวัสดุมางับหนาผมดีมั้ย!!!!!!!!!

“ฮาๆๆๆ” เหนือหัวเราะเสียงดัง ลุกขึ้นไปตีมือกันกับไอฟลมไอภัทร เชี่ยแมงไปสนิทกันตั้งแตเมื่อไหร

เหมือนเหนือจะรูสึกถึงสายตามีคําถามของผมนะครับ
“สองวันกอน ฟลมชวนกินเหลาอะ”
อืมมมมมมม กูเขาใจแมงละ ผูชายในวงเหลา จอยกันไดแมวาจะไมรุจักมักจี่กันมานานก็เหอะ
“ดูหนาเชี่ยคินตาสิ ฮาๆๆๆ” ไอหาฟลม ขอแชงใหเหี้ยมิกไมรักวอย!
“เอาแลวไงๆ เหนือ มึงพามันกลับไปลางสมองดวน มันจะฆาพวกกูแลวเนี่ย” ภัทรยังสนุกสนานไมหาย

พวกเวร เวรตะไลมลายสิ้นทั้งอินทรีย!

“เฮยยย แทนที่จะทําหนาเขินนะมึงนะ” เหนือเอานิ้วมาจิ้มแกมปองๆของผม ผมหนาบึ้งอยูครับ เปนอาการหลังจากเขินที่

เหนือมันฟงทุกอยางในชวงแรกๆ “อยางอนดิ ไมไดตั้งใจนะ เชี่ยฟลมมันถามเอง”
“กูอยากรูไง วาจะถามตั้งนานแลวดวย ไอเหนือมันมานั่งกอนพอดี”
“…” ไมรูเวย กูไมรูจะพูดอะไร
“งานเขาแลวไง” ไอภัทรทําหนาตื่น “เหนือ เมียใครมึงก็งอเองเลย ไมเกี่ยวกับกู”
“ไอสัด!!!!!!!!!!” รูแลวครับวาจะพูดอะไร ดาพวกมันไง!
“ฮาๆๆๆ กลับบานไดแลว มารับแลวเนี่ย” น้ําเสียงออนๆของไอเหนือทําเอาความรอนระอุในรางกายผมละลายหายไปทีละ
นิดๆ แมง ก็เปนซะอยางเนี้ย
“ไปๆ กลับบานไปมึง เอากันใหหนํา จะไดมีกําลังใจอานหนังสือ ฮาๆๆๆๆ”
“ฟคยูครับฟลม ไปตายไป เพื่อนเวร!”
“อันไหนของมึงบางเนี่ย” เหนือชวยเก็บชีทยัดเขากระเปาให แถมยังทําตัวเปนสุภาพบุรุษถือแมคแอรใหผมอีก
“กลับเลยจริงเหรอวะ ยังอานไมจบเลยนะ” ผมเกาหัว ทั้งเนื้อทั้งตัวไมมีอะไรเลย อยูกับไอเหนือทุกอยาง
“ดึกแลว ไหนบอกพรุงนี้มีแลปเชา”
“เออวะ” อดซึ้งไมไดครับจําคําพูดกูไดดวยเวย
ผมเดินตามไอเหนือที่ถือของพะรุงพะรัง โชคยังดีที่แยงกระเปาสะพายขางของตัวเองมาได ไอเหี้ย กูไมใชผูหญิง
สาดดดดดดดด
กอนจะไปไมวายโดนพวกเหี้ยนั่นแซวตามหลัง ผมสงนิ้วกลางใหพรอมกับทําทาถีบ เผื่ออากาศจะไดสงฝาเทานั่นลอยเขา
ไปในเบาหนาของพวกมันบาง ยังโกรธแมงไมหาย แตก็นะ ไมชาก็เร็วเหนือมันก็รูอยูดี

และตอนนี้ มันคงรูเรื่องความรูสึกของผมจนทะลุปรุโปรง

แลวผมละ

ยังไมรูความในใจของมันเลยแมแตนิดเดียว

การกระทําของมันสั่งใหผมไมตองถาม การกระทําของมันสั่งใหผมใจเย็นๆ และรอคอยวันที่ไอเหนืออยากบอกคํานั้นกับผม

เพราะแคนี้ ที่มีมันอยูขางๆแบบนี้ ผมก็รูสึกดีและมีความสุขจนไมตองการอะไรอีกแลว

แครอมันบอกเทานั้นเอง

“ที่แทก็เพราะกูหลอนี่เอง”
“อะไรนะ”
“ฮาๆ เปลาๆๆ” เหนือปฏิเสธ เปดประตูรถมันใหผม ตอนนี้แคมรี่กับบีเอ็ม เจมสยึด แทบไมไดใชงานอะไรเลยครับ ผมนั่งซิตี้
ทุกวัน แมจะไมสะดวกสบายเทา สองอันแรก แตเชื่อเหอะ ผมรักซิตี้ของไอเหนือมากจนลืมเรื่องความสะดวกสบายของรถ
หรูสองอันนั้นไปเสียหมด อยาบอกมันนะ ถามันนอยใจและพังขึ้นมา คนซวยคือผมนะเออ
“หิวปะเนี่ย”
“มาก” ผมบอกตรงๆ
“ฮาๆ กลับบานมึงเหอะ ปาใสคงทําอะไรอรอยๆไวรอแลวละ” เหนือขยี้หัวผม กอนที่จะออกรถอยางใจเย็น
ผมนิ่งเงียบ มองดูรถราและวิวขางทางขางนอก บรรยากาศในรถเงียบ แตไมชวนอึดอัดอะไร
“นี่ สอบเสร็จไปเที่ยวกัน” เหนือเอยปากชวน
“ไป!”
“เหย ยังไมไดบอกเลยวาจะไปไหน” เหนือสายหนาเบาๆพลางยิ้มรากับความซื่อตรง เกินไป ของผม
ชิบละกู ตอบออกไปแบบไมรูตัวเลย
“ตลกดี”
“ก็ จะไปไหนละ ถาวางก็จะไปดวย อื้มมม” หืมมมม หมั่นไสตัวเอง มึงไมวางมึงก็จะทําตัววางเพื่อที่จะไปใชมั้ยละ
ฟายยยยยยยย แตที่ตอบออกไปแบบนั้นเพราะไมอยากใหไอเหนือไดใจไปมากกวานี้ตางหาก

โดเอย คิดเหรอวาคนอยางกูจะรักมึงมาก!

เอออออออออออออออ คิดถูกจา - -

“ฮาๆๆ” เหนือแมงหัวเราะบอยเกินไปละนะ จากแตกอนที่เคยเห็นรอยยิ้มมันยากๆ แตตอนนี้มันแทบจะยิ้มทุกๆหาวิเลย

ดวยซ้ํา
“เปนเหี้ยไร หัวเราะอยูได” ผมบนอุบ เหมือนจะงุบงิบใหตัวเองฟงคนเดียวมากกวา
“ก็ อารมณดี” ไมวายจองมาที่ผมแลวก็ยิ้มใหอยางจริงใจอีกกก

เฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกก คินตาขอออกซิเจน!
“อยากไปไหนละ”
“อาว มึงเปนคนชวน” ผมสวน
“ก็จะไดตามใจไง”
“ไมตองอะ กูไปไดหมดแหละ” ยกเวนปาชา กับโถขี้ กูไปหมดจริงๆนะ

“กรุงเทพ”

“กรุงเทพ ” ผมทวนคําอยางไมอยากจะเชื่อ “บานกูเนี่ยนะ”

“ไมใชบานมึง แคกรุงเทพ” มันยักไหล “กูอยากไป”

“ทําไมอะ” รถโคตรติด โคตรวุนวาย จะตายโหง ไปทําไม!!!!!!!
“กูก็แคอยากรู วาที่มึงอยูตั้งแตเด็กๆ มันเปนยังไง”
“มึงไมเคยไปกรุงเทพเลย”
“ประมาณนั้นอะ” เหนือตอบเสียงไมทุกขรอน

ผมเริ่มฉุกคิด คนเชียงใหมอยางมันที่มีจังหวัดเจริญงดงามดีอยูแลวคงไมอยากจะลงมากรุงเทพใหเปลืองแรง
แตอยางที่บอก ไมวา มันจะอยากไปที่ไหน ผมก็จะไปกับมันอยูดีนั่นแหละ

“หรือมึงอยากไปทะเลดวย”

“ชลบุร!ี !!” ผมตอบทันควัน

“งั้นก็ไปชลบุรีดวยละกัน”

“อื้อ” ผมยิ้ม

ไอเหนือสายหนาเบาๆใหกับผมพรอมรอยยิ้มอีกครั้งนึง
เที่ยวที่ไหนก็ไมสําคัญ

สําคัญที่วา เราไปกับใครมากกวา

รถจอดอยูเยื้องๆรั้วเหล็กเงาวับ ถึงบานผมแลว
รูมั้ยครับวาทําไมจอดเยื้อง ถึงแมเจมสจะยอมรับไอเหนือแลวก็เถอะ แตก็นะ เจมสก็หวงผมสุดติ่งอยูดี เหนือไมอยากให
เรื่องยาวอะครับ เจมสพายาวตลอด

“ไมเขาบานเหรอ” ผมถาม
“อืมมมม ไมอะ” เหนือมองหนาผม “กูก็ยังอานไมจบเหมือนกันวะ”

เจริญเหมือนกันจริงๆ

“เดี๋ยวขนของไปสงขางในให” เหนือควานหาของบนเบาะหลังที่เปนของผม เหย เดี๋ยวนะ ผมมองไปที่เบาะหลังอยางไม

อยากจะเชื่อ

ถุงคอนเวิส รองเทาเตะบอล ถุงเอเชียบุค เสื้อกันหนาว และก็บลาๆๆไปจนถึงหนังสือเทกซของทันตแพทย!!!!!

นี่กู ฝากชีวิตไวกับมันจนถึงเพียงนี้เชียวรึ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“หืม มองไรอะ” เหนือมองตามสายตาผม “ของจําเปนมึงทั้งนั้นไง เห็นมึงตองใชบอย กูเลยทิ้งไวนี่แมงซะเลย”
“เออ กูไมคิดวาจะเยอะขนาดนี้วะ”
“ฮาๆๆ คิดมากไรวะ บอกแลวไง ใชรถคันเดียวกันไดแลวเราอะ” เหนือขยี้หัวผมแลวยื่นหนาเขามาใกล
“…” ผมหลบตา แตก็ไมวายโดนมือมันฉวยคางผมเอาไวใหหันไปสบตา
“หรือวาไมอยากฝากเอาไว”
“จะบาเหรอ” ผมโวยวาย “อืมมม ก็ดีเหมือนกัน ดีแลวๆๆ”
กูแคเพิ่งจะรูตัวเทานั้นแหละเฟรยวามึงกลายมาเปนสวนหนึ่งในชีวิตที่โคตรจะใกลชิดของกูไปเสียแลว กูแคยังไมเคยชิน
เทานั้น
“กูทําตัวดีมั้ย” เหนือถาม น้ําเสียงไมไดจริงจังอะไร เปนเชิงลอใหผมอายมวนตวนมากกวา มึงจะมาจอง มาทําเสียงหวาน
ใสกูเพื่อ ผมหลบมันจนไมรูจะหลบยังไงละเนี่ย
“เออ ดะ ดีมั้ง ไมรู” โคตรดีเลยแหละ แคนี้กูก็ไมตองการอะไรอีกแลว บอกแลวไง บอกคนอานยะ ไมไดบอกเหนือ
“วันนี้ขอรางวัลหนอย”
ผมชักสีหนา มองหนาไอเหนือที่อยูใกลประมาณหาเซนติเมตร
“อะไร”
มันทําแกมปอง ไอเหี้ยดูก็รูวาอยากใหหอมแกม
“ไมโวยยยยยยยยยยยยยยยย”
“โหย ขอแคนี้เอง” เหนือยิ้มรื่นเริง “หรือไมไดวะ ถาอยากทํามากกวานี้กูก็ยอมอยูแลว”
“ไอสัด บาบอ พอเลยมึง!”
“ฮาๆๆๆ” เหนือผละรางออกไปจากผม กอนที่จะวุนวายหาของของผมที่เบาะหลังตอ ผมกลืนน้ําลาย ใจเตนตึกๆ พยายาม
สงบสติอารมณ

“นี่ เดี๋ยวพรุงนี้จะไปติวหนังสือกับเพื่อนแบบทั้งวันทั้งคืนแลวนะ คงจะไมไดมารับมาสงสองสามวันอะ”

ตอรีลาง

เหนือเลาใหฟง ของอยูในมือมันครบแลว

“คิดถึงแย”
ไมไดออกมาจากปากผมนะครับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! โนววววววว ไอเหนือโนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

แมง ทํากูอายไปกี่เรื่องแลวเนี่ยวันนี้!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“จริงเหรอ” ผมรําพึงอยางเผลอตัว

“จริงสิ ฮาๆ” เหนือเอามือเขี่ยแกมผมเลน ฮวย ทําไมใครๆชอบเขี่ยแกมผม ไมเขาใจ

“เพื่อนคนไหน”

“ก็พรอม ติ้ง เม กิ๊ฟ และก็ดาวอะ”

เหี้ยอะไรวะเนี่ย ทําไมมีแตชื่อผูหญิงวะ!!!!
“เพื่อนหรือกิ๊กวะสัด”

“เฮยยยย เพื่อนดิ เมมันเปนทอมดวย” เวรกรรม นี่จะไปติวกับพวกผูหญิงจริงๆใชปะเนี่ย กลุมสามแยกปากหมาของมึงละ

วะ ไอตุย!!!!!!!!!!!!!!!!

แมง ไอเหนือเหมือนคนมาหลอกใหผมเขินและก็ตบหัวผมจนหนาจมบอขี้สกปรก

“ทําไมทําหนางั้นวะ กลัวนะเวย” เหนือทาจะกลัวจริงอยางที่พูด ผมหนาหงิกใสมันเปนที่เรียบรอย

“ตองไปจริงเหรอวะ”

“พวกนี้เทพสุดๆของตัวนี้แลววะ”

“งั้นก็มานี่ “

ผมโยนของผมออกไปจากหนาตักไอเหนือใหหมดอยางเร็วแถมแทรกตัวเขาไปจูโจมจุมพิตไอเหนืออยางรวดเร็วจนมันแทบ
ไมไดตั้งตัว ผมกดริมฝปากลงไปจนในที่สุดมันก็แปรเปลี่ยนเปนความออนโยนพรอมกับลิ้นหยุนๆของไอเหนือแทรกเขามา
ในโพรงปากของผมอยางเผลอไผล

ผมลอยอยูในหวงอวกาศ เหมือนรางจะมลายหายไปตรงนั้นเพราะความหวานที่มันสงผานมาให ผมไมรูตัววาตัวผมถูกมัน

จับใหมานั่งตักเมื่อไหร แตตอนนี้ทั้งผมกับมันก็เมารสจูบของแตละฝายจนสติสตังเลอะเลือน

“หืมมม รายกาจวะ”

เหนือพูดเสียงออนโยนทันทีที่ผมฝงริมฝปากของตัวเองลงไปบนไหลของอีกฝาย เสื้อนักศึกษาของมันถูกปลดกระดุมออก
ฝมือผมเอง ระหวางที่ผมกําลังจัดการฝงคิสมารกใหไดเยอะที่สุดเทาที่จะเยอะได เหนือก็เริ่มฉกชิมรางกายทอนบนของผม
โดยการที่ถอดกระดุมเสื้อนักศึกษาผมออกเชนกัน

“อื้ออออ อื้อออ ออแอวววววว” ผมบอกใหเหนือวาพอแลวทันทีที่มันเริ่มจะเลยเถิด ผมคิดแควาจะจูบและก็ฝากคิสมารกก็

พอ แตตอนนี้มือเหนือเริ่มอยูไมสุข และก็พรอมที่จะปลดเปลื้องอาภรณบนรางของผมออกใหไดมากที่สุด

“พอแลว พอออออออออ”

เสียงจวบจาบนี่ทําใหผมขนลุกซูและก็พรอมจะโอนออนตามการนําของเหนืออยางเสียไมได ชิบหายแลว นี่ครั้งแรกของผม

กับมันจะอยูบนรถและก็ที่นั่งคนขับนี่จริงๆนะเหรอ

ผมสะดุงเมื่อเหนือมันกัดยอดอกของผมเปนเชิงหยอกลอ
ปนนนนนนนน

หลังเปลือยเปลาของผมไปโดนพวงมาลัยจนเกิดเสียงดัง

“พอแลว เดี๋ยวเจมสมา”

“ขออีกนิดนะ”

ไอหื่นเอย แตกูก็ยอม เวร

เราแลกจูบกันอีกอยางไมรูจักเหน็ดเหนื่อย ผมหนาแดงตัวแดงทั้งๆที่ตัวเองก็สนองไอเหนือไปเยอะมาก บอกตามตรง ผม

เขิน ผมยังเขินมันอยู และยิ่งผมทําทาอายมากเทาไหร ไอเหนือมันยิ่งยิ้มชอบอกชอบใจและก็จูบผมไปทั่วทั้งตัว
หวาน ชิบ หาย

ปง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“เชี่ยเหนือมึงเอาลูกกูบนรถเหรอวะ!!!!! ลงมานี่เลย ไอหาคิน กูบอกวาไงทําไมไมฟง!!!!! ลงมา ปง!!!! ลงมาโวยยย ปง!!!

ปง!!! ปง!!! ”

“เฮยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
แมวาเราทั้งคูจะตกใจเสียงของเจมส แตผมกับมันตางก็เขินและก็มีรอยยิ้มบางเกอๆอยูบนใบหนา ผมสวมเสื้อนักศึกษาให
เรียบรอย ยับมาก ไอเหนือก็เชนกัน ยับกวา เพราะถูกผมขย้ํา

“เอานี่ของ” ผมรับของของผมจากไอเหนือมาทั้งหมดอยางรีบเรง เจมสถีบประตูฝงผมจนรถแทบจะพลิกกลับหัวอยูแลว

“เดี๋ยวพรุงนี้มารับนะครับ”

ผมชะงักทันที แลวหันหนากลับมาหามัน

“ติวกับเพื่อนเหมือนเดิม ไมไดติวกับผูหญิงที่ไหนอะ”

เอาอีกแลว
“หึงแลวหวานเนอะ คินอะ”

บานมึงสิKยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ทั้งโกรธทั้งอาย โดนไปกี่เรื่องแลวเนี่ยกู

ผมมันหึงหวงแบบไรสติสตังสิ้นดี โชวโง เซ็งงงงงงงงงงงงงงง

ไอเหนือ มึงตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“ไมตองมาวอย”

“ฮาๆๆ เดี๋ยวมารับ”

“ไมตอง”

“อยางอนดิ”

“กูจะงอน!!!!”
“งอนะๆๆ”

“บักไสติ่ง!!!!!”

ผมชูนิ้วกลางสงใหไอเหนือที่หัวเราะคิกคักอยางเปนสุข กอนที่จะลงจากรถลงมา แลวก็ปดประตูดังปง!!!!!

“ไอหาคิน เวรละไง ดูดู ลูกกู สภาพ โอยยยยยยยยยยยยย”

“เจมส หลีก”
“เออ หลีกก็หลีก บอกปาใสเอาเสื้อตัวนี้ไปทิ้งดวยนะ กระดุมขาดหมดแลวนั่นนะ”
“ไอสัดเหนือเอย!!!!!!!!!!!!”
“ฮัลโหลนอนยัง”
“กําลังจะนอน มีไร”
“หายงอนๆนะ ถากูไมทํางั้นจะรูเหรอวามึงหึงแรง”
“บานมึงสิ กูวางสายละ”
“เฮย เดี๋ยวดิ”
“อะไรอีก”
“ก็ ไมมีอะไรอะ”
“กวนตีนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
“ฮาๆๆ ฝนดีนะครับ”

และคืนนั้นผมก็นอนหลับตาไมลงเอาเสียเลย
เมื่อรูวาคิสมารกที่ผมทําเอาไว ไอเหนือมันจะสงมาใหดูพรอมๆกับหุนซิกแพคขาวสวางตัดกับรอยสีกุหลาบที่ผมทําเอาไว
มากกวาสี่

ตามมาหลอกหลอนกูตลอด ตลอดๆๆๆๆ!!!

แสบนักนะ
แตก็รักวะ

ชอบตอนยาวๆกันมั้ยอะ

คนเขียนกรี๊ดมาก คนอานวาไง

เมนเสียเถิดจะเกิดตอนใหม
จุบบบบบบส
22

“วาไงจะปอนด มาหาแมไกลถึงนี่ชวงใกลสอบมีอะไรรึเปลาลูก และดูสิ ทําหนาแบบนี้มีเรื่องอะไรในใจใชมั้ย”

“ก็นิดหนอยอะครับแม”
“เลามาสิ รอยวันพันปลูกชายแมไมเคยเครียดเรื่องไหนจริงๆจังๆเลยนะ”
“แม ผมหลงรักใครเขาคนนึง ผมมองเขาทุกวัน ผมอยูทุกที่ที่เขาอยู แตดูเหมือนเขาจะไมรูตัวเลย”
“…”
“และเขาก็มีคนที่เขารักมากอยูแลว แมครับ ผมมาชาไป”
“เออเดี๋ยวกอนนะ ปกติลูกไมเลาเรื่องนี้ใหแมฟงนี่นา”
“ผะ ผม ผมไมรูจะตองทํายังไงแลวอะแม ผมโทรหา ผมสงขอความ แตทุกๆครั้งผมก็จะไดยินเสียงคนที่เขารักอยูดวยเสมอ
ผมรูสึก เจ็บชิบหายอะ แม ปอนดควรจะตองทําไงตอไปดี”
ขณะเดียวกัน
“นี่มึงเปนศิษยเกาเซนตดอเหรอเนี่ย” เสียงหึ่งๆของไอเหนือดังขึ้นขางๆผม ผมกําลังจมอยูกับกองชีทวิชาสุดทายที่กําลังจะ
สอบพรุงนี้อยูครับ สวนไอเหนือแมงสอบเสร็จแลว หลั่นลาไดและก็นั่งสองเฟสบุคอยูขางๆผมเนี่ย เชี่ยยยย อิจฉาคนวางวะ
“เออ” ผมตอบสั้นๆ ผมนอนอานสบายกายบนเตียง สวนไอเหนือนั่งขัดสะมาสมีแมคผมวางอยูบนตัก
“สมัยมึงเกรียนๆนี่หนาแมงโคตรฮาอะ” เหนือเลื่อนดูรูปในอัลบั้มตอนมอปลายของผม
“เหยยยยย ไมเอา หัวแมงเกรียน” ผมรีบลุกขึ้นนั่งแยงแมคมาจากมัน
“ไอหา ใครๆก็เคยเกรียน” มันแยงผมไปดูอีกทีจนได “ทําไมไอเหี้ยนี่ตัวติดกับมึงตลอดเลย”
เหนือมันคงจะหมายถึงไอธามละมั้งครับ ที่ตอนนี้กลายเปนลูกพระเกี้ยวเรียนสถาปตยอยูกลางกรุงโนน มันเปนเพื่อนสนิท
ผมสมัยมอปลายที่พักหลังๆผมไมคอยจะไดติดตอกับมันนานมากแลว
“เพื่อนกูไง สมัยมอปลายอะ”
ผมไดยินเสียงมันจิ้มนั่นกดนูนไปเรื่อย ในขณะที่ผมตองกดหัวตัวเองลงใหหนาจออยูกับชีท
“เมื่อไหรพอมึงจะกลับมาวะ”
“ทําไมอะ” ผมสงสัย แมงถามถึงเจมสมากกวาสิบรอบแลวมั้งครับตลอดชวงหัวค่ําที่มันมาหาผมเนี่ย
“เอา ก็จะพาลูกชายเขาไปเที่ยว ก็ตองขอดิ”

ผมรูสึกเขินไดมั้ยอะ แตก็นะ ตองพูดอยางอื่นกลบเกลื่อน

“เจมสไปดูสวนคนรูจักอยูที่ตางจังหวัดอะ กวาจะกลับก็เกือบเที่ยงคืนอะมั้ง”
“นานขนาดนั้นเลย”
“จะรอปะละ หรือจะกลับไปกอน กูขอเจมสเองก็ได”
“รอไดๆ” เหนือรีบตอบ แตมันก็ทําทาหาวหวอดใหญ สงสัยจะอดหลับอดนอนเพราะการอานหนังสืออยางหนักมานานรวม
สองสัปดาห

“อานหนังสือสิ อีกตัวเดียวเอง เดี๋ยวก็ผานไป สูๆนะ”

มันพูดทิ้งทาย วางแมคไวบนโตะหัวเตียงแลวก็ทิ้งตัวลงมานอนแหมะกอดหมอนขางผมอยางกับสมบัติล้ําคาและก็หลับตา
นอนทันที ผมมองภาพนั้นดวยสายตาเอือมๆแตก็นะ ดีซะอีกที่วันนี้มันมีเวลาใหผมมากขึ้น เพราะชวงอาทิตยสอบอยาวา
แตเวลาเลย แคคุยโทรศัพทก็ไมไดคุย
ผมเคยไดยินมันเลาถึงเรื่องพอแมของมันครับ พวกเขาคอนขางเครงกับตัวมันมาตั้งแตเด็กๆ เปนลูกชายคนเดียวที่ถูกดูแล
อยางกับไขในหิน ยิ่งกวาผมอีก ที่เอาแตเที่ยวเลนไปวันๆ ผลาญเงินยายสบายใจจัง พอไมไดเอซักตัวนี่ถูกแมบนจนเรื่อง
ใหญเรื่องโต นาสงสารมันนะครับ ไมมีใครที่จะถูกเลี้ยงมาเหมือนกันมาตั้งแตเด็กๆหรอก เฮออออออ
ผมลอบมองใบหนายามหลับของไอเหนือที่แลดูสิ้นฤทธิ์ แมจะอิดโรยไปบางแตคนหลอแมงโทรมแคไหนก็รูวาหลอ ไม
เหมือนผมที่ตอนนี้แสนจะขี้เหร เปนไอเด็กเนิรดบาเรียนหัวฟูไปซะฉิบ

แตถึงจะเครียดมากแคไหน แคกําลังใจเราดีเราก็พรอมที่จะสู วางั้นมั้ยครับ

ผมยิ้มเบาๆกับใบหนา ‘กําลังใจ’ ของผมที่หลับแปลไมรูเรื่องรูราววาผมแอบนินทามันในใจ แตผมเสียเวลากับเรื่องนี้ไมได

ครับ เหลือเวลาอีกไมกี่ชั่วโมงก็จะสอบอีกตัวแลว เฮอ เอาเวย ไอคินตา สูตายยยย!!!!!

อานชีทไดไมนาน พรอมๆกับเสียงกรนเบาๆของไอเหนือ ไอโฟนของผมสงเสียงเตือนวามีขอความเขา ผมมองดูอยูไมนาน

เห็นชื่อที่มักจะปรากฏอยูบนหนาจอผมบอยๆ

ไอปอนด หลังๆมานี่ผมชักจะสนิทกับมันมากขึ้นแลวนะเนี่ย

พี่คินคราบบบบบบบบบบ สอบตัวสุดทายแลวใชมายยย สูๆนา ปอนดเปนกําลังใจให อิอิ ^^

ผมนึกเสียงของมันออกเลยผานทางขอความที่มันสงมา ไอนองสุดทะเลน ผมยิ้มเผลเล็กๆกอนจะตอบมันไปอยางกวนตีน

ตามแบบฉบับผม

เออ กูดไนทวะ

จะวาไปก็ไมไดเจอมันนานมากแลวนะเนี่ย ปานนี้มันคงจะไปสอยดาวสักคณะมาควงเลนอยูแหงมๆ ก็หนาตานองผมมัน

เดนออราจับขนาดนั้นนี่นา

“กูกลับมาแลวโวยยยย ไอลูกเวรที่นารักของกู!!!!”

ผมแทบลมจับเมื่อหองที่เงียบอยูดีๆก็บังเกิดเสียงอันดังโวยวายลงเลงอยูหนาหอง ไอเหนือที่หลับอยูถึงกับสะดุงลุกขึ้นมานั่ง
สวนผมก็ไมตางอะไรจากมันครับ กระชากชีทแทบขาด กูตกใจ!!!!!
“เหย นี่พวกมึงไดเสียกันแลวเหรอวะเนี่ย!!” เจมสเปดประตูผางจนสะเทือนไปทั่วทั้งบาน ผมเชื่อวาปาใสจะตองตื่นเพราะ
เจมสแนๆปานนี้ ไอเหนือลุกขึ้นจากเตียงผมโดยอัตโนมัติ หนาตามันมึนๆแตเชื่อเหอะตอนนี้คงหายงวงเปนปลิดทิ้ง เจมส
ชักสีหนามองหนาไอเหนือกอนที่จะนั่งลงบนเตียงแลวลากผมเขาไปกอดคอ
เหนือแมงทําหนางงหนักเขาไปใหญ
“เมื่อกี้ทําเหี้ยอะไรกันอยู” พอผมถาม มองผมกับเหนืออยางจับผิด
“อานชีทครับ”
“ผมงีบครับ”
“กูเชื่อพวกมึงดีมั้ยวะเนี่ย หา!!!” ใหตายเหอะ ปวดหัวกับพอตัวเองที่ชอบโวยวายไปกอนเกิดเรื่องจะเกิด เพลียโวย!
“เชื่อเถอะนะครับ” เหย เหนือแมงเทวะ ผมลอบมองไอเหนือที่พูดเสียงหนักแนนใหพอผมฟงดวยสายตาแอบชื่นชม เหมือน
เจมสจะเห็นรึไงไมรู ลากคอผมเขาไปหาแนนขึ้นกวาเดิม เอิ่มมมม ผมเริ่มอึดอัดจนอยากจะสําลัก
“แลวทําไมไมกลับบานกลับชอง นี่ก็เกือบจะตีหนึ่งแลว” เจมสถามไอเหนือ
“คือ ผมมีเรื่องจะพูด “
“เอาไวทีหลัง ตอนนี้กูงวง” เกรียนนนนนนนนนนนนนนน ถีบประตูเสียงดังรองโวยวายซะลั่นเนี่ยนะงวง!!!!
“เจมสกวนตีน”
โปก ผมโดนมะเหงกจากพอในไส เอย พอบังเกิดเกลา
“วันหลังก็ไดครับ” เหนือพูดอยางนอบนอม
ผมทําหนาหงิกใสเจมส เหนืออุตสาหมารอคุยกับเจมสตั้งแตบายสาม จนตอนนี้เกือบจะตีหนึ่งก็ยังไมไดคุย นาเซ็งปะละ!!!
“ทําหนางี้ใสพอมึงเหรอ เดี๋ยวเหอะๆ” เจมสกัดฟน “เออ มีอะไรก็วามา เร็วๆ สั้นๆ งายๆ กูงวง”
เหนือสูดลมหายใจดังเฮือกหนึ่ง กอนที่จะพูดออกมา โดยมีผมที่ซุกหนาอยูแถวๆขี้เตาของพอคอยเอาใจชวย

“ผมจะขอคุณพอ พาลูกชายพอ ไปเที่ยวซักสองสามวันไดมั้ยครับ”

เหนือพูดเสียงเรียบแตผมรูเหอะวาแมงก็ลุนเหมือนกัน มันกับผมกลืนน้ําลายและมองหนาเจมส

“เรื่องแคเนี้ย ที่มึงจะถาม”

เหยยยยยยย แสดงวาไดอะดิ!!!!

ผมยิ้มเผลสงใหไอเหนือที่ยักคิ้วมาใหเหมือนกัน

“ไมได”

อาววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

“อาวเจมส อะไรเนี่ย” ผมโวยวายกอนเลยครับ

“กูกลัวลูกกูจะไดเปนเมียมันนะสิ ในสองสามวันนั้นอะ แมง เสียเชิงชาย”

เวรกรรมมมมมมมมมมมมมมมม โอยยยยยยยยยยยยยยย พูดอะไรออกมาเนี่ยยยยยยยยยย

“เออ ระหวางผมกับมัน ไมมีอะไรเสียหายครับ เราเปนเพื่อนกันปกติ”

“อื้อๆๆๆๆ” ผมรองเห็นดวยและเขยาแขนเจมส
“เพื่อนปกติชิบหายเลยยยยย มารับมาสงลูกกู สงขาวสงน้ําใหลูกกู แตลูกกูแมงก็แรดดดด ลากเขามาบานไดทุกวี่ทุกวัน
เหี้ยยยยยยย”

นี่พอกูเมารึเปลาวะเนี่ย

“เอออยากไปไหนก็ไป รีบๆกลับมาเรียนละ และก็อยาพากันไปไกลนัก” เจมสกะจะอนุญาตตั้งแตแรกแลวใชมายยย แค

กวนตีนไปอยางงั้นเอง

“ขอบคุณครับ” ผมกับเหนือรีบไหวเจมสกันอยางพรอมเพรียง

“แต “ นั่นไง กูแทบไมตองเสียเวลาคิดวาจะมีคํานี้ “ถาพวกมึงจะไดเสียกันละก็ เหนือ มึงถนอมลูกกูหนอยนะ กูสงสารมัน”

เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“เหย เจมส อะไรเนี่ย!!!!!!!!”

ผมรูสึกไดถึงความรอนที่เริ่มวิ่งพลานขึ้นมาจากลําคอมากองรวมกันอยูที่แกมจนแดงซาน

ไอเหนือนี่ขําเลยครับ

“ครับๆ ไดครับพอ”
“บานมึงสิเหนือ ฟวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

“ทําใจเหอะ ก็มึงงะ ดันไปชอบคนที่เคาตัวใหญกวามึงเอง”

“เจมส อะไรวะ!!!” ผมไมรูจะโวยวายยังไงแลว

“เหนือ กูตองเตรียมเลี้ยงลูกมึงกับมันแลวใชมั้ย ใหตายเหอะ ลูกกูจะทองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”

“ไปขี้แมงทั้งคูเลยไป!!!!!!!!”

และคืนนั้นก็จบลงดวยการที่ผมตองฟงเสียงพอบนเรื่องผมจะเสียเปรียบไอเหนือในทางเสียหายเอามากๆกับเสียงของไอ
เหนือที่เอาแตหัวเราะเบาๆ แมง มีความสุขจังนะเลยนะมึงงงงงงงงงงงงงงง

กูยังไมคิดถึงขั้นนั้นเลยวะ ในกรณีกูกับมึงไมนาจะเกิดเรื่องอยางวาขึ้นมาได เพราะแคคิดกูก็

หนารอนๆยังไงไมรู T^T
“สอบเสร็จแลวโวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ผมตะโกนออกไปพรอมๆกันกับเพื่อนสามตัวที่กระโดด
เหยงๆราวกับเด็กมอหกแอดมิดชั่นเพิ่งจะติด นี่แคมิดเทอมพวกกูยังเวอรไดอีกเหรอเนี่ย
“ฉลองไหนดีวะแสรดดดดดดดดดดดด”
“สนามเด็กเลน” ไอฟลมสวนขึ้นมาทันที
“เออๆๆ ไปกันโวยยยยยยย” ภัทรตบบาไอมิก “แลวมึงงะ จะไปปะ”

เออเวย เรื่องฟลมมิกผมยังไมรูเลยวาไปถึงไหนกันแลว รูแความันยังอึมครึมใสกันจะตายหา

“กูตามไปทีหลังละกัน” มิกตอบสั้นๆ

“แลวมึงละครับบบบ คุณนายวิศวะ อยากไปไหนมาไหนกับพวกผมอะปาววววววว” กวนตีนนะไอภัทร เดี๋ยวแชงใหกลวย

มึงเหี่ยว

ยังไมทันที่ผมจะไดตอบอะไรไอภัทรดี เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาเสียกอน

“พี่คินนนน สอบเสร็จแลว ดีใจดวยนา ^^” เสียงหลั่นลาอะเลิรทๆแบบนี้มีคนเดียวในโลกมั้งครับที่ผมรูจัก

“เฮย ไอปอนด มาไงเนี่ยยยย” ไมไดเจอมันตั้งนาน ไมรูหายหัวหายหางไปไหนหลอขึ้นเปนกอง เปลี่ยนทรงผมเปนไถขางนี่ก็

อื้มมมม หลอเกินหนาเกินตากู!!!!!!

“ขับรถมาครับ!!!” ปอนดยิ้มแฉง มันเปนผูชายประเภทที่วายิ้มแลวโลกสดใส ยิ้มแลวทําใหคนละลายได ชางนาอัศจรรย

ใจ!! แตยกเวนผม - -

“แลวนี่ ”

“จูปาจุบครับ ผมซื้อให ฉลองวันที่พี่คินสอบเสร็จ” ผมรับกลองสีแดงกลมๆขนาดใหญที่ไอปอนดสงมาให ไอเหี้ย ถากูแดก

หมดนี่ คนไขกูจะเชื่อมั้ยวากูเปนหมอฟน ก็เลนเลี้ยงซะใหกูฟนผุแบบนี้ ไอนองเวร!

“ขอบใจวะ” แมผมจะงงๆแตก็ดีวะ ของฟรี “แลวนี่ไอภีมมันเปนไงบาง เห็นเงียบๆ”

“รายนั้นเอาแตหมกตัวอานหนังสือครับ สงสัยจะกลัวหลุดทุนยายพี่คินมั้ง ฮาๆๆๆ”

“ออเหรอ”

“นี่คินนนน สรุปมึงจะไปสนามเด็กเลนกับพวกกูปาวเนี้ย” ที่ไอฟลมพูดถึงนี่รานเหลานะครับ ไมใชสถานที่ที่มีชิงชา มี

กระดานลื่น

“เออ “

“พี่คินนนน ไปกินติมกัน วันนี้ผมเลี้ยงนะ” ไอหนาหลอดีกรีเดือนคณะสงสายตาวิ้งๆมาใหผมอยางออดออน

สวนเพื่อนผมมันทําหนาเปนเชิงลอ พวกเวรนี่คิดไรกัน

“เออ ไปกับมึงก็ได” ผมตอบ ใหตายสิ นิสัยปฏิเสธคนยากนี่ แกไมไดจริงๆ “เดี๋ยวกูไปเจอพวกมึงทีหลังนะ”

ปอนดยิ้มแฉงขณะปลอยใหผมเดินนําไปที่รถมัน ไอเหนือบอกไปทําธุระในเมืองอะไรสักอยางนี่แหละเลยไมไดมารับผม แต

ก็ตื่นมาสงแตเชาครับ โคตรเจงอะ!

“รานไอติมหลังมอละกันนะพี่”

“เออ มึงเลี้ยงอยากแดกไหนก็พาไปละกันมึงจายอยูดี”

ผมกวนตีนมันไปหนึ่งดอก แตไอเหี้ยปอนดนี่ก็เอาแตยิ้มๆๆๆ ยิ้มอยูนั่นแหละ พอมึงเปนแปะยิ้มเหรอ

“พักหลังๆนี่พี่กับพี่เหนือไปไหนมาไหนดวยกันบอยจัง คบกันแลวเหรอครับ” ปอนดถามขณะที่รถยังออกตัวไดไมเทาไหร

“เหยยยย ยังๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมรีบปฏิเสธ ไอปอนดคําถามที่มึงยิงมาตรงไปนะ กูตั้งตัวไมติดเลยเนี่ย!

“พี่คินรูมั้ย คนอื่นเคาไมคิดอยางงั้นแลวนะ” น้ําเสียงของปอนดราบเรียบ แตก็ทําเอาผมนั่งไมติดกับเบาะรถมันได ผมรูครับ
วาความสัมพันธของผมกับไอเหนือมันยังคาราคาซัง แตผมรูมีแคผมกับมันที่รดู ีมากกวาใคร

ผมอยากใหเราทั้งสองคบกัน แบบที่เราอยากคบ ไมใชคบกันเพราะคําพูดของใคร

แตเชื่อเหอะ ผมรอไอเหนือมันพูดอยูเนี้ยยยยย ไมรูจะลีลาแมงอะไรนักหนา กูแสดงออกชิบหายวายปวงจนเคารูกันหมดไส

หมดพุงแลวเหอะ!

“งั้นผมก็ยังมีโอกาสดิ”

“ฮะ มึงวาไงนะ”

“เปลาครับ”

“แลวนี่มึงหายไปไหนตั้งนานวะ เอะ อันที่จริงแมงก็ไมไดหายไปไหนนี่หวา โทรมากวนกูอยูไดบอยๆ”

“ทําไมครับ คิดถึงเหรอออออ” ปอนดยิ้มรายักคิ้วใหผมอยากกวนตีนแบบสุดหูรูด

“กูคิดถึงของฟรีที่มึงชอบเลี้ยงกู ชัดปะวะ”

“โหยยยยยยยยย ใจราย”

ปอนดพาผมมานั่งชิวอยูรานไอติมหลังมอ ผมก็คอนขางที่จะสบายใจเพราะสอบเพิ่งเสร็จ คะแนนเทาไหรก็ชางแมงแลว ไว

สูกันอีกสักทีตอนไฟนอลดีกวา วาแต
ผูหญิงคนนี้มานั่งอยูฝงตรงขามผมไดไงเนี่ยยยย ยังจํานางเอกละครเวทีคณะวิศวะไดปะครับ

เธอสวย เธอเริ่ด เธอดูดีมีสกุล แตทําไมทําไมถึงไดมองผมเหมือนผมเปนแมงกุดจี่ดวยอะ TT

“เจพรอม วันนี้ก็มีสอบดวยเหรอครับ” ดูทาไอปอนดมันจะระริกระรี้ชวนพรอมมานั่งดวยเองอะครับ ไอผมเองก็เบลอๆเพราะ

นอนไมคอยพอเลยไมรูวาเธอคนนี้มายังไง

“เปลาหรอกมีคุยกับอาจารยที่ปรึกษานิดหนอยจะ” พรอมยังคงคอนเซปตสวยมารยาทงามอยางเคย

“แลวทําไมมาคนเดียวเนี่ย”

“พวกเพื่อนมันหนีเจไปหาแฟนกันหมดแลวเนี่ย ก็เรามันโสดนี่นะ” พรอมพูดติดตลก ผมยิ้มเล็กๆใหเธออยางมีมารยาท

อารมณสานความสัมพันธกับขวัญใจเจมสเคา แต - - การตอบกลับที่ไดรับมาคือศูนย เอะ เผลอๆติดลบดวยซ้ํา หรือผมคิด
ไปเองหวา เออแฮะ อาจจะคิดไปเอง คงไมมีอะไรหรอกมั้ง

“อาวววว แลวคนที่เจบอกวาคนนี้ใชสําหรับเจละ ไปไหนซะแลว” ปอนดยิ้มใหผมกอนที่จะยิ้มใหพรอม ไอบาหานี่เอาแตยิ้ม

ครับ อยาไปสนใจมันมาก

“เออ –“

“คนที่เคยมาปรึกษาผมไง ที่เคาเขามาจีบเจอะ”

“…”

“ที่เคาไปรับไปสงเจบอยๆ ชอบมาถามเจเรื่องชีทเรื่องงานไง”
คือเชี่ยปอนดกูวามึงเซาซี้เกินไปแลว มึงเห็นพรอมทําหนาอึดอัดมั้ยนั่นนะ!!!!! ฟวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“เคาแคทําทาจะมาจีบ แลวก็ชิ่ง” อูยยย วิธีการพูดเย็นชาไดใจมากครับคนสวย ผมกลืนน้ําลายเห็นใจเธอ แตทวา “เจจะ

เจ็บมากเลยนะ ถาเคาจะไปเปนอยางที่เจคิดอะ”

“คือ ยังไงอะ”

สรุปบทสนทนานี้ผมไมมีทางมีสวนรวมไดอยางแนนอน ผมนิ่งเงียบฟงเคาสองคนพูดไปอยางพยายามไปเขาไปเจือกมาก
ที่สุดในโลก

“เจวาเคา เปลี่ยนไปชอบผูชายแลว”

ผมที่หันหนาออกจากวงสนทนาถึงกับหันขวับกลับมาหาพรอมจนคอแทบหัก สวนไอปอนดมันถึงกับสําลัก สําลักอะไร น้ํา

มึงก็ไมไดแดก แตก็สําลักอะครับ

“ฮะ”

“คือ - - ชางเถอะ” หรืออาจเปนเพราะผมอยูตรงนี้ ทําใหพรอมไมสามารถสะดวกใจที่จะคุยกับไอปอนด นองที่สนิทกันมา

ตั้งแตสมัยซอมละคร ผมถอนหายใจเบาๆ หรือวา - -
ไอคนที่พรอมพูดถึง มันคือไอเหนือวะ

ผมวาตองใชแนๆอะ!!!!

ผมนาจะคิดไดตั้งนานแลวใชมา ยยยยยยยยยยยยยยยยยย กมหลบรองเทาจากคนอาน

“โหย โดนงี้ เจ็บแนเลยเจ” ปอนดยังทําหนางงไมหาย เกาหัวแกรกๆ เอาตามาสบกับผม สวนผมกมงุด อยากหายไปจากที่นี่

เพราะผมคิดวาผมเปนสวนเกินสําหรับหัวขอสนทนานี้ และที่สําคัญ ไมอยากไดยินอะไรมากไปกวานี้แลวจริงๆ

“ปอนด กูกลับละนะ”

ผมลุกขึ้นจากที่นั่ง ควาเปตัวเองมาแลวเดินดุมๆออกจากราน แนนอนวาเด็กนิสัยดีอยางไอปอนดเปนอันตองรองตาม แต

ผมสงยิ้มให ทาทางพรอมอยากจะคุยจะเมาใหมันฟงเรื่องนี้มาก เธอคงเก็บกดมานาน ดูจากทาทางตอนที่เธอดึงแขนไอ
ปอนดเอาไวอะนะ

เฮอออออออออออออออออออออออออออออ

หลอนักเหรอมึง

ผมเดินเตะกระปองเบียรอยางเซ็งๆ แตก็ตองทําใจเพราะหนาตาอยางไอเหนือคงเปนที่ดึงดูดอยูแลว เรื่องที่สมควรจะเซ็ง

มันก็มี มึงควรจะเซ็งเรื่องนี้ดีกวามั้ยคินตา เรื่องที่วา

มึงจะกลับบานยังไง

โทรหาเจมสสิเนอะ

ผมกําลังจะกดโทรศัพทโทรออกหาพอสุดที่รัก ที่กําลังนอนขี้มูกโปง อาปากพะงาบๆที่บานใหมารับแตไมทันจะไดกด

ไอเหนือก็โทรมาซะกอน

คิดวาเทใชมั้ย โทรมาตอนกูถือโทรศัพท

ไอสาดดดดดดดดดดดดดดด พาลจริงๆ

“วอท”

“อยูไหน อีกสองชั่วโมงเชคอินแลวนะ!”

เออ - - อะไรของแมง
“เชคเหี้ยอะไรของมึง อยากไดเงินไปขอเจมสนูน”

“ตลกแดกละครับ บอกมาเร็วๆจะไปรับ กูจองตั๋วเครื่องบินไวแลว ไฟลตอีกสองชั่วโมงนี!้ !!!”

“ไอเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยย หาเหวอะไรของมึงเนี้ย กะทันหันจังวะ!!!”

“เซอรไพรสปะวะ แตเร็วๆเถอะ ทําไมไปหาที่คณะไมเจอ หรือออกไปกับใคร “

ขนลุกวาบไปทั่วสมองและไขสันหลัง

“บา รีบๆมารับเลยหลังมอ”

“ครับๆ”
เฮย นี่ผมกําลังจะไดไปเที่ยวกับไอเหนือจริงๆนะเหรอ!!!!!!!!!

ตื่นเตนจนลืมเรื่องพรอมเมื่อกี้ไปเสียสนิท

เคาหายไปจัดการกับชีวิตตัวเองมา โบกปายไฟ

สอบเสร็จแวว คะแนนสอบออกแวว บอกไดคําเดียววา

มีคนสงสัยวาคนเขียนเรียนที่ไหน กรี๊ด ดดดดด
คนเขียนเรียนที่มอแถวๆอโศกใกลๆจีเอ็มเอ็มคะ จูมวบๆ
หายไปนาน กลับมาชะนีผุด อยาเพิ่งเพลียกันนา ^^

23
บางกอก พารท 1

ผมยืนหนาหงิกอยูขางๆไอเหนือที่สนามบินกอนขึ้นเครื่องครับ กวาจะมาถึงนี่ไดรูมั้ยครับวาผมผานอะไรมาบาง

ไมอยากจะบรรยายเลยวาตอนเก็บกระเปานั้นวุนวายแคไหน ใหตายเหอะ

ไอเราก็เปนพวกชอบดูแลตัวเอง ของเลยเยอะหนอย เสื้อผาก็นะ - - อยากแบกไปเยอะๆเพื่อที่จะไดเลือกๆใส เห็นงี้ผมก็

ชอบแตงตัวนะเออ แตมันกะทันหันแบบนี้ จับอะไรในตูได ก็มีแตโยนๆๆๆลงในเปแคนั้นอะครับ

“ถามึงจะรีบขนาดนี้นะเหนือ แมงงงง กูไมไดเตรียมตัวเตรียมใจเลยอะ” ไอดีใจมันก็ดีใจอยู แตมันตั้งตัวไมทันโวย

“สาดดดด มึงก็รูวาวันจันทรก็ตองกลับมาเรียนกันแลว” จริงของมัน สอบมิดเทอม มิใชไฟนอลครับ เหอ ไอคินแสนที่จะ

เพลีย วาแตไอเหนือมันจัดการจองตั๋วแบบดวนขนาดนี้คาตั๋วตองบานตะไทแนๆ

“มึงจะออกคาตั๋วเหรอวะ” ผมถามแบบคอนขางเกร็งนิดหนอย
“อื้อ ไปกลับกูจายหมดแลวอะ” เหนือมองซายมองขวาสํารวจทาอากาศยานจังหวัดมอผม มันมีแคเปใบเดียวเหมือนผม
ครับ

“เหยยยย ไหวเหรอ” บอกตามตรงผมเกรงใจมันมากกกกกกกกก ใหผมจายแทนดีกวามั้ยอะ มันจะไดสบายๆหนอย

“ไมเปนไร กูพอมีเงินเก็บอยูบาง อื้มมมม” มันเสมองไปทางอื่น ผมรูสึกตะหงิดๆในใจวาลึกๆแลวมันคงอาจจะยังหวั่นไหว

กับเรื่อง เงิน ของผมกับมันอยู มันเปนปุถุชนคนธรรมดาที่พอกับแมยังใหตังคแบบพอประมาณไมไดเวอรเหมือนพระเอก
นิยายเรื่องอื่น แตผมสิ - - แมงเวอซะยิ่งกวาพระเอกอีก บางทีกูก็วากูรวยผิดปกติอะนะ - -

“เออ แลวเหลือบางรึเปลานั่น” ผมเลียบๆเคียงๆถาม

“แหะ ไมเหลือเลย” โปะเชะ! ผมสายหนาระอาแบบยิ้มๆสงใหไอเหนือที่ลงทุนเอาเงินเก็บไปจายคาตั๋วเครื่องไปกลับให

แสดงวามันก็ใชเงินเกงเหมือนกันนะเนี่ย - - เงินเก็บแปบเดียวหมดเงี้ย

“เดี๋ยวไปถึงที่โนนกูจายทุกอยางเองนะ” ผมบอกมัน

“เฮยยยยย ไมเอา”

“ไมได ที่นูนคาของกินของใชแพงเหี้ย ใหกูออกเหอะนะ”

“ไมเอาเวยยยยย”

“แลวมึงจะเอาเงินจากไหนมาเลี้ยงกูวะครับ”

“ก็ทัวรแบบประหยัดๆดิ”

ใหคะแนนความพยายามของมันเลย เหนือหนาแดงก่ําเอาแตหลบตาผม สวนผมก็เหนื่อยที่จะเถียง เอาเปนวาพอถึงที่โนน

คอยเนียนๆจายเองละกัน เห็นมันลําบากงี้ ผมไมคอยสบายใจวะ

ผมกับมันเช็คอินเขาไปรอในหองพักผูโดยสารเรียบรอย อูยยย แอบตื่นเตนวะ ไปเที่ยว ไปกับไอเหนือ ไมใชที่มอ หรือที่

รอบๆมออีกตอไป วากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มันจะมีอะไรเกิดขึ้นปะวะ!!!

และอะไรที่จะเกิดขึ้นนั่นอะ มันดีมั้ย!!!

อืมมมม ใจเย็นกอน คิดมาก คิดไปกอนไมนาจะใชนิสัยที่ผูชายเคาทํากันนี่หวา! มันตองสบายๆดิ

ผมยักไหลใหตัวเอง ควาไอแพดในเปมาตอบพวกหมางองแงงที่เอาแตโวยวายแลวก็แซวกันใหรึ่ม พวกมันเพิ่งรูเมื่อไมกี่นาที

นี้เอง ซึ่งนั่นก็หมายความวา ผมโดนดรามาใสแบบชิบหายวายวอด

โดยเฉพาะไอนองรักที่ไมไดเจอหนากันนานอยางไอภีม มันบอกวาสอบเสร็จจะเอาตัวมาติดกับผมสักหนอยใหหายคิดถึง
มันคิดไรกับพี่มันปะวะ บะเดี๋ยวกูถีบเขาให! แตพอผมบอกวาหายไปเที่ยวกับไอเหนือเทานั้นแหละ ไอหาภีมก็ ถามันกรี๊ด
ไดคงกรี๊ดไปแลวมั้งครับ ใหตายสิ มันทวงของฝากผมกับพี่รหัสมันคนละชิ้นอยางไมเกรงอกเกรงใจ ผมก็เออๆไปกับมัน
อานแบบผานๆ

ไอปอนดโทรเขาไอโฟนผมเปนรอบที่เทาไหรไมรูแตผมก็ยังไมไดรับสาย ไมรูสิ ผมวาผมอึดอัดจากเหตุการณในรานไอติ

มนั้นมาก ทั้งๆที่ปอนดก็ไมไดทําอะไรใหผมหนักใจเทาไหร จะวาไป เรื่องพรอมผมก็อยากจะถามเหนือเหมือนกันนะ

กําลังจะสะกิดมัน แตไอหนาหลอก็เสียบหูฟงนอนหลับตารอเวลาขึ้นเครื่องอยางชิวไมไดสนใจสิ่งรอบขางอะไรเลย
อยากจะโบกหัวแกลงมันซะหนอย แตพอผมเห็นแขนที่พาดมาบนพนักที่นั่งขางหลังผมเทานั้นแหละ

กูกมหนางุดเลยจา!!!!!

โอเค มันอาจจะพาดเฉยๆ มันเมื่อยแขน ประมาณนี้ แตใจกูอะ คิดไปแลว นี่มันโอบทางออมชัดๆเลยนี่หวา

อั๊ย!

นี่ตองเปนการเที่ยวที่เจงแนๆอะครับ ผมกับมันกําลังจะทิ้งเรื่องอื่นไวเบื้องหลัง เรื่องเรียน เรื่องเพื่อน หรือเรื่องคนอื่นๆ ผม

ยิ้มกริ่มเมื่อรูวามันจะตองดีมากแนๆ แตก็มีแวบนึงที่เขามาในความคิด

สารภาพรัก

ผมตองทํามั้ยอะ แตที่ผานมาก็ปลอยไกแมงไปเปนเลาแลวยังจะตองพูดใหมันฟงปาว ถา ณ จุด นี้มันยังไมรู มันก็ควาย

เผือกควายมันแกวแลว เหอ เอ เอาไงดีวะ

“เหยมึง ดูนั่นดิ มึงวาลูกครึ่งคนนั้นมองกูหรือมองมึงวะ” ไอเหนือดึงหูฟงสีขาวออกแลวก็ขยับตัวมาสะกิดสีขางผมใหหันมา

หาลูกครึ่งสาวที่สวยชนิดที่วา คุณเธอหลุดออกมารูปวาดที่ไหนวะ เปะทุกระเบียดนิ้วเลยเวยเหย
แตสายตาวิ้งๆวั้งๆที่สงมาใหไอเหนือนี่ไมตองบอกก็รูวาเคามองใคร

ผมทําหนาเอือมใสไอเหนือ ไอตาโตคิ้วเขมหนาขาวเนี่ยอะนะสเปกฝรั่ง แมงงงงงง เซ็งงงงงงง ทําไมไมสนใจกูบางละ

แหมมมมมมม

“มองกูแนเลยวะ”

เออออออออออออออออออออออออออออดิ!

มันไมไดพูดแบบโออวดขี้โมๆครับ แตดูเหมือนมันจะ ระแวงๆมากกวา ระแวงตดไรของมึง

“กลัวเคามาลากมึงไปขมขืนรึไงครับ” แอบหมั่นไส สาวมาพัวพันเยอะนะมึงเลนของแหงม!

“บา ไมใช” เหนือปฏิเสธยกใหญ “คอยดูนี่นะ”

เหนือความือผมมาจับเอาไวแลวก็ทําทาสบตาวิ้งๆใส ผมรูวาแมงทําเลน แตดวงตาคมขนตาหนาพรึ่บมาทําตาเปนประกาย

แบบนี้ใสผม ใจผมก็เตนแรงดิครับ แมจะแคหาหกวิเองก็เหอะ

ผมกับเหนือหันขวับไปที่ลูกครึ่งสาวสวยคนนั้น นางหนาหงิกแลวก็หันไปทางอื่นเรียบรอยทาทางหงุดหงิดไมนอย เหนือ

หัวเราะคิกคักอยางถูกอกถูกใจขณะเอามือมายีหัวผมเลนๆ มึงสนุกมากมั้ยไปแกลงเคาอยางงั้นอะ แมงวางเหรอวะ!!!!

ถาไอเหนือมันหันมาชอบผูชายดวยกัน เหตุการณนี้ทําใหผมรูเลยวามันจะตองทําใหผูหญิงหลายคนเสียอกเสียใจมากเปน
แนแท

ผมฉุกคิด ชอบผูชายดวยกันก็คือเกยสินะ และผมเปนเกยรึเปลา ถาผมเปนเกยผมก็ตองชอบมองผูชายดวยกันแลวดิ แตนี่

ผมยังมองแตคนสวยๆคนนารักๆมองผูหญิงนมตูมๆสะโพกเจโลมหาบิ๊กเบิ้มเดงซายเดงขวาอยูเลย
จะใหมองผูชายแลวรูสึกหวั่นไหวอะไร ก็เห็นจะมีแต ไอคนนี้ ที่เริ่มถายรูปตัวเองโดยใชไอโฟนสีดําของมันอะครับ แมง ดู
คึกๆไปมั้ยวะวันนี้

“ถายรูปหนอยมั้ยครับคิน” มันยิ้มใหผมผานกลองหนา ผมเห็นหนามันชัดเจนในจอไอโฟนที่มันโบกไปโบกมาหามุมเจงๆ

“ไมเอา” ผมปฏิเสธยกใหญ ผมชอบถายรูปคนอื่นอยางอื่นมากกวา สังเกตไดจากอินสตาแกรมผมจากสามสิบกวารูป มีรูป

ผมสองรูปและมีแตเพื่อนแอบถายทั้งนั้นเลย นอกนั้นเปนรูปของกิน ชีท และก็ที่ที่ผมไป โปรไฟลเฟสบุคก็ของคนอื่นติดแทค
มาให คือมันไมชอบถายจริงๆอะ ไมรูดิ ผมวาตัวผมเองไมบากลองและอาจจะคิดวาตัวเองถายรูปไมขึ้นมั้งครับ

แตไอเหนือนี่มันบากลองเหรอแวเนี่ย

“เอาละนะ หนึ่ง สอง “

ผมมุดหัวหลบแบบสุดๆ ไอเหนือหัวเราะรา

“โหยยยไมติดคินเลย”

“มึงบากลองเหรอวะ”

“เปลาเหอะ แคอยากเก็บไว อยากอวดใครบางไรบาง”

“อะไรของมึง”

“เปลาเวย”
ทริปนี้มันจะสนุกมั้ยวะเนี่ย

สนามบินสุวรรณภูมิ
ผมหาวหวอดใหญขณะเดินนําไอเหนือไปทางนั้นทางนี้อยางชาชิน ตอนอยูบนเครื่องไมมีอะไรเปนพิเศษครับ เพราะพอ
เครื่องทะยานสูฟากฟาปุบไอคินก็หลับปบเลย งวงมาตั้งนานแลวแคไมบนเทานั้นเอง ไอเหนือไมรูมันหลับมั้ย พอเครื่องลง
มันก็ปลุกผมเหมือนมันตาสวางมากอนแลวตลอดการเดินทาง
“เดินดีๆสิ เดี๋ยวก็ไปชนใครเคาเขาหรอก” เหนือควาหมับเขาที่ขอแขนผม ผมเอาแตเดินขยี้ตางัวเงียครับไมไดดูทาง
เลยยยยย
“งวงงงงงงงง”
“เดี๋ยวถึงที่พักคอยนอน”
เออเวย คําวาที่พักมันทําใหผมเริ่มตื่น
“มึงวางแผนยัง เราตองนอนที่ไหนกันวะ”
ดูจากสภาพการณอันแสนที่จะกะทันหันและสภาพทางการเงินของไอเหนือแลว ผมคิดวา
…………………………………………… ยัง!!!
“แหะๆ ยังอะ”
ก็นารักดีอยูหรอกไอยิ้มแหยๆของมึงเนี่ย แตตอนนี้กูอยากจะตั๊นหนาแมงชิบหาย ตอนนี้สองสามทุมแลวมั้ง ผมทําปากขมุบ
ขมิบแอบบนใสไอเหนือ นี่ถาบานกูจนปานนี้คงตองไดนอนแถวสะพานลอยกันแหงม เพลียยยย
แนนอนพอเปดไอโฟนปุบอะไรๆก็ไมรูเดงขึ้นมาพรึ่บพรั่บ นี่กเู ปนคนธรรมดาหรือโดมปกรณลัมวะเนี่ย ผมพยายามไลอานไล
ดูเผื่อจะมีบางคนชวยได
“มึง” เหนือเรียกผม “มึงจะติดตอกับที่บานมึงปาววะ”
“ยังไง”
“จะบอกยายมึงแมมึงรึเปลาวามึงมาที่นี่”
“โอยยย กูไมบอกกกกกกกกกกกก กูมานี่ถายายกูรูเรื่องใหญแน ดีไมดีสงราชรถมาเกยถึงที่นี่ กูวาเวอรอะ” ผมพูดซะยาว
เฟอย อันที่จริงผมยังอยากจะเปนอิสระจากยายใหมากๆ ยายมีอิทธิพลตอชีวิตผมมากกวาแม พูดงายๆก็คือยายก็เหมือน
แม สวนแมก็เหมือนพี่สาว โอย ชีวิตกู - -
ก็อยางที่ผมบอกแหละ ยายควบคุมชีวิตผมมาตั้งแตไหนแตไร และรักผมอยางสุดจิตสุดใจ ตอนแรกกะบังคับใหผมเรียน
บริหารดวยซ้ํา ผมออนวอนแทบตายถึงไดเรียนคณะทันตะนี่ เหตุผลสั้นๆงายๆก็คือ - - คะแนนมันถึง แหะๆ
“เหอะ แลวนี่จะทํายังไง”
“อืมมม ไมยากหรอก”
ไอเหนือเชคอินผมกับมันในเฟสบุคที่สุวรรณภูมิครับ แลวไอเพื่อนตัวดีทั้งหลายก็มากดไลคมาคอมมงคอมเมนและในที่สุด
สวรรคก็สงไอธามมาเมนให ไอเพื่อนคนนี้พึ่งไดที่สุดแลววววววววววววว!!!!!

Time kritrittikrai
Heyyyyyyyy, sud kinta ma bkk mai yorm bork na!!! ma tum rai wa ma ha gu di gu yark jer : D
6 minutes ago

ธาม กฤตฤทธิไกร รูปหลอพอรวย เพื่อนซี้ผมสมัยมัธยม!!

แนนอนครับ ทางเลือกผมไมโรงแรมของที่บานก็โรงแรมไอธามนี่แหละวะ 5555 บานมันกับบานผมทําธุรกิจเครือเดียวกัน
ครับ ไมแปลกที่ผมกับมันจะรูจักกันมากอนที่จะมาเรียนเซนตดอซะอีก นั่นหมายความวา รูจกั กันตั้งแตยังแบยังเบาะ

ผมกดโทรออกหามันทันทีอยางไมตองสงสัย

อีกประมาณชั่วโมงนึงหลังจากนั้น ผมกับเหนือก็มาอยูบนบีเอ็มของไอธามที่อุตสาหขับมาจากมหาลัยเพื่อที่จะมารับ มันยัง

อยูในชุดนิสิตพระเกี้ยวอยางเทและของที่วางอยูขางหลังเบาะก็เต็มไปดวย เออ พูกัน สีน้ํา กระดาษ ชีท เศษโมเดล ไรก็ไมรู
เยอะแยะรกไดอีก แตที่รกๆไอเหนือมันนั่งครับ ผมนั่งหนา

ดีใจที่ไดเจอเพื่อน เพื่อนแทผมเลยนะเนี่ย

“ไอสาดดดด หลอขึ้นเปนกองงงง เปนไงบาง ตอนนี้คบใครวะ” ไอธามมันเปนหนุมหนาเทรนดเกาหลีมาแรงที่แตงตัวเทจัด

ตัวเทาๆกับผม แตผมหลอกวา ฮิ้วววววววววววววววววว
“เอออออ ไมไดคบใครวะ แหะๆ” ตอบยากโวยประโยคนี้ ผมไมรูวาเหนือมันทําหนายังไงไมไดหันไปมอง แตกูไมผิดนะ มึง
ไมขอคบกูเองงงงงง!
“แลวขางหลังมึงงะ มึงจะไมแนะนําใหกูรูจักเลยใชปะ” ธามยิ้มๆมองดูไอเหนือผานกระจกหลัง
ผมหันหลังกลับไปมองดู เห็นไอเหนือมันทําหนาทําตาปกติดี ซ้ํายังมองดูวิวทิวทัศนขางนอกอยางสนอกสนใจ ใหตายสิ กู
รูสึกเหมือนกูพาลิงออกมาเดินเลน
“ออ นั่นไอเหนือ เพื่อนกู เหนือ นี่ธาม คนที่มึงเคยถามถึงตอนดูเฟสบุคไง”
“ออออ จําไดๆ ตัวจริงดูดีกวาในรูปนะ” เหนือยิ้มแฉงใหอยางผูกมิตร ไอธามถึงกับหัวเราะเลยครับ
“เออแฮะ เพื่อนมึงนี่พูดถูกใจวะคิน” ธามเคาะพวงมาลัยเบาๆ “แลวมึงจะมาอยูนี่กี่วันวะ”
“วันอาทิตยก็กลับแลว”
“เหยยย เร็วไปมั้ย”
“ก็มันยังไมไดปดเทอมนี่หวาสาดดดด”
“เออ มาแคนี้ก็ยังดีกวาไมมา” ธามหยิบแอนดรอยดของมันขึ้นมาแลวกดเลื่อน “ออกไปสังสรรคหนอยดีกวา พาเพื่อนมึงไป
เปดหูเปดตาดีมั้ย คืนนี้เลยเปนไง”
เวรกรรม แลวไอแผนการณที่จะใหผมงีบตอเมื่อถึงที่พักละ!!!
“ดี!!!” ลืมมันไปซะเถอะ ฮาๆๆๆ “โทรเรียกแมงออกมาใหหมด ใครไมวางมากูงอนสิบวันอะ!!!!”
“ฮาๆๆๆใครมันจะอยากใหมึงงอน ตุดดดด”
“สัดธาม” ผมบนอุบ “เหนือ เย็นนี้ออกไปแดกเหลากับเพื่อนกูนะครับ โอเคนะ”
“อื้ออออ เอาสิ” แมงงงง งายดีจังผมชอบ กรากกกกกกกกกกๆ
ไอธามจอดรถลงโรงแรมแถวๆสีลม ไอเหี้ยเมื่อกี้รถติดชิบหายวายปวงเลยครับ ยานนี้ยานเที่ยวดวยไงและที่สําคัญวันนี้มัน
วันศุกร เหอ เพลีย เกือบลืมไปแลวนะเนี่ยวากรุงเทพมันวุนวายแคไหน ถาเลือกไดผมไมอยากมาเที่ยวที่นี่จริงๆ ใหตาย
“คุณธาม สวัสดีคะ”
“พี่จัดหองสูทใหเพื่อนผมเลยนะ” ธามหยิบบัตรเครดิตแพลตินัมของมันขึ้นมาโชวแสงชะวิ๊งชะวั๊ง
“เหย ไมตองกูออกเอง” เอานา อุดหนุนเพื่อนหนอย ผมไมมีปญหาอยูแลว
“กูเลี้ยงเองงงงงง ฮาๆๆ กูเบื่อปาแมงทําไมตองใหกูจายดวยฟะ วุนวายชิบหายเลย แคใหนอนฟรีก็นาจะโอ”
“ฮาๆๆๆ ยายกูก็เปนแบบปามึงงะ”
“ก็ทั้งคูเพื่อนกันนี่หวา” ธามหัวเราะ “แปลกนะที่ยายมึงกับปากูอายุเทากัน”
กูก็วาแปลก แมกูมีลูกเร็วเอง จุดนี้ไอคินไมอยากพูดถึงมาก เดี๋ยวน้ําตาไหลเปนกระบุง
ไอธามมันบอกวาเจอกันที่รานเลยละกันครับมันตองกลับไปทํางานอะไรไมรูนิดหนอย ผมเขาใจนะวาคณะสถาปตยไรนี่
งานแมงโคตรเยอะเลย เวลานอนก็ไมคอยมี
หองสูทโรงแรมบานไอธามอยูชั้นบนๆเลยครับยี่สิบกวาๆ ผมกับไอเหนือเดินขึ้นมา โดยมีพนักงานตอนรับที่ทักไอธามพา
ขึ้นมา ผมกลืนน้ําลาย รูสึกแปลกๆที่ตองนอนหองเดียวกันกับไอเชี่ยเหนือ แตถาจะใหเชาสองหองผมก็เกรงใจไอเชี่ยธาม
มัน คาหองแพงชิบหาย
พอถึงหองปุบ ผมก็กระโดดลงบนเตียงปบ เปก็ยังอยูบนหลังผมอยูเลย ลําบากไอเหนือมาดึงเปออกให และหลังจากนั้นผม
ก็ งีบหลับไปเลย
สอบก็เพิ่งจะเสร็จ แถมยังตองเดินทางมาจากตางจังหวัด นั่งรถที่ติดแสนติด เหนื่อยวะแมงงงงงงงงงงงงงงง

ผมลืมตาตื่นขึ้นมา มองซายมองขวา ภายในหองหรูโคตรๆอยางกับคอนโด เห็นไอเหนือนั่งพิงผนังเตียงอยูขางๆ โดยเลื่อน

ไอแพดของผมอยู
“ฮาววววว กี่โมงแลวงะ” ผมบิดขี้เกียจแลวถามมัน
“จะเที่ยงคืนแลว”
“ชิบหายยยยยยยยยยยยย” ผมกระโดดผลุงขึน้ มาจากเตียง “ปานนี้ไอเหี้ยธามบนแยเลย เหยเหนือ รีบไปเหอะ”
“ไปเลยเหรอ”
เหนือมันเกาหัวงงๆขณะเดินตามผมออกไปจากหอง ผมโบกแท็กซี่หนาโรงแรม ไอเหี้ยเอย ฝรั่งเต็มเลย
“พี่ ไปตักสุรา พญาไทครับ”

ในรานตักสุราอันเลื่องชื่อ
ไมตองเสียเวลามองหาเพื่อนผมนานเลยครับ แมงนั่งกันกลุมใหญที่สุดในราน ครอบครองเสียงคุยกันที่ดังที่สุดในราน พอ
ผมเดินนําไอเหนือไปหาพวกมันปุบ - - พวกแมงก็เหาปบเลย
“เหยยย พาใครมาดวยวะ แนะนําหนอยดิ๊” พอทักเพื่อนสมัยมัธยมไดหมดทุกคน หยอนกนนั่งปุบ ไอหัวโจกกลุมเกาผม
อยางไอกอลฟก็ถามขึ้นมาทันที
“ออ ไอนี่ชื่อเหนือ เพื่อนที่มหาลัยกู” ผมแนะนํา เหนือมันก็ดูชิวๆไมไดอึดอัดอะไร ปกติมึงเปนคนเขากับคนยากไมใชออวะ
ออกจะเย็นชา เกิดเหี้ยอะไรขึ้นกับมึงเนี่ย
“เพื่อนที่เรียนทันตะกับมึงอะเหรอ” ไอเตถาม มันนั่งดูดบุหรี่อยูขางๆไอธาม สองคนนี้ยังสนิทกันอยูเพราะเรียนมหาลัย
เดียวกัน ไอเตมันเรียนบัญชีอินเตอรครับ
“ออ ไมชายยย มันเรียนวิศวะโยธาอะ”
“แลวมาสนิทกับมึงไดไงวะ ไมไดเรียนคณะเดียวกัน” เตมันเปนคนตรงๆอยูแลวครับ สงสัยไร อยากพูดไร คิดอะไรแมงก็พูด
ออกมาในตอนนั้นนั่นแหละ แตมึงชวยพูดเวลาที่เพื่อนไมไดสนใจกูทั้งหมดไดปะ โตะเงียบกริบมีแตเสียงคนเอาเหลากรอก
เขาปากอึกๆ

และกูจะตอบมันยังไงดีเนี่ย

“อาว ไอสัด เปนเพื่อนกันขามคณะไมไดรึไง สงสัยทําตุยอะไรครับ” ผมเฉไฉ เหลือบมองไอเหนือวาทําหนายังไง เหมือนเดิม

คือเงียบๆยิ้มๆ โอย ไอบา
“ก็มันดันหลอผิดปกติ กูก็เลยสงสัยวามึงอาจจะเปลี่ยนรสนิยม” ไอเชี่ยเตพูดอยางหนาตาเฉย แตไอเหนือนี่หนานิ่งไปแลว
ครับ ผมวามันตองคิดในแงลบแนนอน
เอาแลวไง
“มึงกําลังจะบอกวากูหนาเหมือนเกย” ไอเหนือพูดเย็นๆ ตอนนี้ทั้งโตะตางจับจองมาที่ไอเตกับไอเหนือที่นั่งฝงตรงขามกัน
ไมมีใครยกแกวเหลาอีกตอไป ใหตายยย ทําไมตองมาคุทั้งๆที่กูยังไมไดซดซักหยดดวยวะ!!
เหนือ มึงคิดลึกไปปาว
“ก็ไมไดหมายความวาอยางนั้น” เตไมไดตกใจอะไร “นี่กูชมมึงนะ ไมไดวาอะไรซักหนอย”
แตหนามึงเย็นขนาดนั้นกูวาเปนใครใครก็คิดวะเต ผมตบหนาผากตัวเอง ขณะสะกิดไอธามเพื่อนยากใหสรางบรรยากาศดีๆ
ขึ้นมาอีกครั้ง และกวามันจะดีขึ้นมาได ผมตองหลอกลอไอเหนือใหสนใจอยางอื่นที่ไมใชหนาไอเตอยางสุดความสามารถ
มากจริงๆ
ผมกับเพื่อนเกาคุยสัพเพเหระกันไปอยางออกรสออกชาติ เลาใหกันวาชีวิตมหาลัยเปนยังไง ขุดเอาเรื่องนาอายสมัยมัธยม
ออกมาพูดกันอยางสนุกปากไมเกรงใจโตะขางๆ โชคดีหนอยที่ไอเหนือมันไมไดอึดอัดอะไร ผมกลัวมันอึดอัดที่สุดเลยครับ
เพราะมันไมไดรูจักทุกคนทั้งหมดเหมือนผมไง ดีหนอยที่จๆู ไอเตมันก็ออกไปขางนอกนาน ไอเหนือมันก็เลยไมไดเขมนใคร
ผมสงสัยจังวามันเขมนคนอื่นไดดวยคําพูดคําเดียวเหรอวะ
“ตองนี่เลยเวยยยย เรื่องไอสัดคิน มันเสือกจะไปจีบนองไอเหี้ยเต แลวเปนไง ทํานองเคารองไหแทบบา ไอเตไมคุยกับ
เหี้ยคินตั้งเดือนนึง”
ไอเชี่ยกอลฟ ควายเผือกขุดมาทําซากทําสากกะเบือเรือรบของพอมึงเหรอครับบบบบบบ!!!!!!
นองไอเตชื่อนองตะครับ สวยชิบหายเรียนอยูสาธิตมอใกลๆเซนตดอนี่แหละ ผมเห็นนองเคาที่สยามเลยไปขอเบอรกะจีบ
เลนๆตามประสาเด็กเจาชู แตนองเคาดันเลนดวยและรักผมมากชนิดที่วาโคตรหลงใหล ผมเลยตัดสินใจถอยหาง นองตะก็
ตื๊อๆๆๆ ในที่สุดผมก็เลยตัดสินใจพูดตรงๆครับ เลนเอานองตะรองหมรองไห ไอเหี้ยเตก็เลยเคืองๆเหวี่ยงๆผมอยางที่คุณๆ
เห็น
“มินาละ มันดูจองจับผิดคินยังไงก็ไมรู” เหนือกระซิบ มันแดกเขาไปเยอะแลวครับ แตหนาก็ยังปกติ ผมนี่เริ่มออแอๆพูดยาน
คางฟงไมไดศัพทเรียบรอย แตมีสติอยูครบ
“กูไมไดโกรธอะไรสัดเตเลยยยยยยยยยยยย กูผิดเองแหละ” ผมพูด ยกซดเขาไปหนึ่งอึก ใหตาย เพราะเหลาทําใหผมพูด
ยาวและเอื่อยไดอีก “มึงอึดอัดปาวววววววะ” ผมถาม พลางมองเพื่อนในโตะที่เริ่มหนาแดงตัวแดงพูดจอไมหยุดไมแครโลก
“โหยยย ไมเลย สนุกดี” เหนือยิ้ม “มึงเคยจีบเด็กมอหนึ่งดวยเหรอวะ และก็ตอนมึงอยูมอหาเนี่ยนะ”
“ก็กูพนันไอสัดกอลฟอะ” ผมโวยวาย “อารเซนอลลลลลลลที่รักกูเสือกแพแมนยู ไอเหี้ยกอลฟก็เลยสั่งใหกูไป
จีบบบบบบบบบบบเด็กซะเลยยยยยยยย”
“ฮาๆๆๆ โคตรฮาเลยวะ”
“อยาอาววววววววววไปเลาใหพวกไอฟลมฟางงงงงงงละ”
“ไมอยูแลว”
“ใหจริงเทอออออ” หลังๆนี่ชักจะสนิทกันเกินไปแลว ไมรูไปไดกัน เอย ไดคุยกันตอนไหน ไอเหนือกับเพื่อนผมเนี่ย
“คินนนน มึงขับรถไหวปะวะ ไปรับไอเตเปนเพื่อนกูหนอย รถมันยางแตกอยูแถวๆเอกมัยวะ” จูๆไอธามก็มาเขยากุญแจรถ
มันอยูบนหัวผม ผมเงยหนาขึ้นมองหนามัน “ชัดเลย ไอเหี้ยนี่ขับไมไหว ชิบหายยยยย แลวใครจะขับไปรับมันนน”
“คิน กูขับไหวนะ” เหนือมันตัดสินใจนานนิดนึงครับ กอนจะพูดขึ้นมา “ธาม ใหกูขับก็ได”
“ฮะ เอางั้นเหรอวะ” ธามเกาหัวแกเกอ ใบหนามันแดงระเรื่อ นี่เพราะผมเมาหรือผมคิดไปเองเห็นไอเหี้ยธามตาเยิ้มๆยังไงไม
รู
“เอาดิ ชวยอายเหี้ยยยยเตหนอยยยย” เอาแลวไงเสียงกู ฮาๆๆ ผมเมาแลวครับพี่นอง “ธามมึงก็นั่งบอกทางงงงงงงไอเหนือ
มันปายยยดิ เหนือขับรถดีๆนา และก็รีบกลับมา เอิ๊กกกก”
“ออ ได” ก็ในโตะนี้มีมันดูปกติสุดแลว อยางกับคนที่เพิ่งเดินเขามาในรานนี้อยางงั้นแหละ ไอเหนือมันลูบหัวผมนิดนึงกอน
ไป สวนผมก็นั่งคอตกชนกับเพื่อนตออยางปลดปลอยทุกสิ่งอยางที่เพิ่งผานมา

ถาผมมารูทีหลัง ผมจะไมปลอยใหไอเหนือมันไปกับไอธามเลย
“อาว เพื่อนมึงไปไหนซะแรววว” ไอเหี้ยกอลฟครับ เดินมานั่งแทนที่เหนือแลวเอาเทาสะกิดหนาแขงผม
“ไปรับสาดดดดดเตกับไอธามมมมมมมวะ” ผมตอบ
“อั๊ยยะ ฮาๆๆๆๆๆๆ” หัวเราะแบบเจาเลหไดโล ไอเหี้ยกอลฟมีอะไรในใจชัวร
“ยังไงของมึงวะครับบบบบ!!!”
“ธามมันเปนเกย มึงไมรูเหรอ” ไอนั่นกูรูเวย รูมาตั้งแตสมัยมัธยมแลว กูเพื่อนรักมันนะ - - แลวไงตอวะ “มันนั่งขางๆกูกูเห็น
มันมองเพื่อนมึงชิบหาย พอกูแอบถามวาสนใจเหรอวะแมงก็อาย ซดเหลาเอาอยางเดียว”
คุณคิดวาผมมีสติพอที่จะคิดตามคําพูดไอกอลฟมั้ยอะครับ - -

“มันจาคิดดดอาไรกับเพื่อนนนนกูไดงายยย เพิ่งเจอกันครั้งเดียวววววววว” ผมพูด ก็นาจะเปนอยางนั้นนี่นา ไอเหี้ยธามมี

คนเขาหามันเยอะชิบหาย ผูชายทั้งนั้น และมันเปนคนใจแข็งรักใครก็ยาก และไอเหนือก็ไมไดเขาไปจีบมันใหมันหวั่นไหว
ซะหนอย มันจะคิดอะไรกับไอเหนือไดไง
“หึ มึงคอยดูละกัน ธามเพื่อนเราอะ เปลี่ยนไปแลวเวย”
ผมไมไดใสใจอะไรคําพูดไอกอลฟมาก ยักไหลและก็เอาเทาเขี่ยตูดไออวนเพื่อนรักตออยางสบายใจ ไมไดรูอะไรเลย วา
เหตุการณที่กําลังจะเกิดขึ้นนี้จะสรางความลําบากใจใหผมแคไหน

กวาไอธามกับไอเหนือจะลากไอเตมาจากเอกมัยได ก็นานโข เห็นวาจัดการเรื่องซอมรถดวยอะครับ

“คิน เมามากแลว กลับดีกวาวะ” เหนือชวนทันทีที่ถึงราน เกือบตีสามแลวครับ ผมนี่หมดสภาพ มีสติเหลือแคสองเปอรเซ็นต
จากเต็มรอย
“เหนือ เอามันมานี่ดีกวา เดี๋ยวกูชว ย” ธามที่ไมไดเติมแอลกอฮอลลงคอเพิ่มผมเชื่อวามันใกลจะสรางแลวเดินมาควาตัวผม
ไป “เหนือมึงชวยลากไอเหี้ยกอลฟมาใหกูหนอย กูตองเอามันไปสงใหเมียมัน”
โอยยยย มึนหัวสัดๆเลย ผมอยากจะนอนใจจะขาดแตเชื่อมั้ยใหกินอีกก็ไหว ฮาๆๆๆ ผมหัวเราะออกมาอยางเหมอๆ จับตัว
ไอธามไวใหมัน ตัวมันเทาๆกันกับผม แตที่แนๆไอเหี้ยธามผอมกวาเพรียวกวา ดูเซ็กซี่ ผมไมไดคิดอะไรกับเพื่อนผมนะ
“เดี๋ยวกูไปสงมึงกับเหนือกอนละกัน” ธามยัดผมเขาไปในที่นั่งขางคนขับ ตาผมคงจะปดลงเสียเดี๋ยวนั้น
ถาในอีกหานาทีตอมา ไอเหี้ยธามไมพูดประโยคที่ทําใหสติของผมที่มีเหลืออยูแคสองเปอรเซ็นตไดรับรูสิ่งที่อยูในใจมัน

“คิน มึงเมาอยูใชปาววะ” ธามกระซิบถามผม มันนั่งรอไอเหนือลากไอกอลฟมา และรอพวกนั้นเคลียรคาเหลา “กูวากู

แปลกๆอะ กูไมเคยเปนอยางงี้ เพื่อนมึง มาทําอะไรไวกับกูวะเนี่ย” มันพูดกับผม หรือมันพูดกับตัวเองวะ “โอเค มันไมไดทํา
อะไรเลย แตมัน - - โดนใจกูแปลกๆ กูวากู โอยยย ไมรูอะ สนใจมัน กูจีบมันไดปาววะ”

เหยยยยยย

“มึงชวยกูดวยนะ” น้ําเสียงของไอธามฟงดูเวาวอนไมใชตัวมันเอาเสียเลย ผมหลับตา กลืนน้ําลาย ไมอยากที่จะพูดอะไร

เพราะในใจตอนนี้ - - ตีกันไปมาปวนไปหมด

ถากูดื่มมาไมเยอะ กูคงสรางเมาไปเลย เพราะคําพูดของมึง

แตคนที่มึงกําลังจะจีบ คือคนที่กู โคตรรัก

แคยังบอกมึงไมไดก็เทานั้น

24
บางกอก พารท2

ผมรูสึกวาตัวเองถูกพามายังเตียงนอนอันแสนออนนุม ฮา สบายวะ ผมกะวาจะทิ้งตัวลงและก็หลับไปเลย ถา

“มึงจะนอนอยางนี้เลยเหรอ ถอดเสื้อนอกกอนดิ”
ไมมีมารมาขัด
แมจะเย็นชาภายนอกแตเนื้อแทแลวเหนือมันเปนคนออนโยนคนนึง ไมรูไปทําเสนหอะไรใสไอธามตอนที่ไปรับไอเตดวยกันรึ
เปลาผมก็อดคิดไมไดแฮะ แตตอนนี้มันงวงๆมันปวดหัว ก็มันเมาอะ ไวทีหลังละกัน
“พลิกตัวขึ้นมาดีกวานะ” เหนือใชแรงเพียงติ๊ดเดียวในการพลิกรางของผมขึ้นมานอนหงาย มันถอดเสื้อนอกของผมออก
ตอนนี้ผมเหลือเพียงกางเกงยีนสกับเสื้อยืดตัวบางๆ
“ฮืม้ มม จะนอนนะ” ผมเหวี่ยงใสแมงไปหนึ่งทีพลางทําหนานิ่วคิ้วขมวด ไอเหนือมันรบกวนการนอนของผมอะ
“ไมเปลี่ยนเปนชุดที่สบายกวานี้เหรอ”
“ไม!!!!” ผมรองกอนจะหันหนานอนตะแคงไปทางอื่น ผมไดเสียงเหนือถอนหายใจ มันเดินไปไหนไมรูไกลจากเตียงไดยิน
เสียงกุกกักตามมามากมาย แตก็นะ นอนดีกวา งวงงงงงงงงงงงงงงงงงง

“เมาแลวเปนงี้จะไวใจใหไปกินกับใครไดอีกวะ”

เหนือแมงบนงึมงําอะไรก็ไมรูครับ ฟงไมรูเรื่องเลย
ผมไดยินเสียงโทรศัพทสั่นพรอมกับแสงแดดจัดที่สาดเขาตาเต็มๆ ไอเหี้ยเอยปวดหัวชิบหายเลยวะครับ!! ผมขยับตัวนิด
หนอยพบวาตัวเองอยูใตผาหมนวมอันแสนอุนสบาย หันไปมองขางๆ เหย!!!! นายแบบ เอิ่ม - - ไมใช ก็ไอเหนือนั่นแหละ
แตอยาคิดเลยครับวาจะตื่นขึ้นมากอดกันกลม โนว! ผมกับมันนอนคนละฝงมีหมอนขางขั้นอยูตรงกลาง แตตอนนี้ไอหลอ
มันก็ยังไมตื่น
ใบหนาที่มีหนวดเคราบางเบาขยับขึ้นลงตามแรงเคลื่อนของหนาอกยามหายใจ ผมกระพริบตาถี่จองมองไอเหนือ ขนตา
เปนแพยาวของมันนิ่งสนิท ทาทางจะหลับสบายมากอะนะ
เอะ - - วาแตทําไมทั้งเนื้อทั้งตัวผมเหลือแคบอกเซอรตัวเดียวละวะ!!!
ก็คงจะเปนฝมือของไอหลอนี่อะแหละ ผมก็ไมอยากจะโวยวายอะไรใหมากนัก เห็นมันหลับสบายไอเราก็ไมอยากเขาไปขัด
แตตอนนี้ทองผมหิวแถมอาการปวดหัวก็ยังคงมีอยู มองดูนาฬิกาโอวแมเจาสิบโมงกวาแลว ไมไดๆ มาเที่ยวไมใชมานอน
เลน สมควรที่จะปลุกมันขึ้นมานะ
“เหนือ ตื่นนนนนนนน” ผมหันหลังไปบอกมัน แอรในหองเย็นทําเอาเนื้อที่ไรเสื้อของผมขนลุกซู
ไอเหนือนิ่งสนิท
“เฮยย ตื่นดิ” ผมนวดขมับตัวเอง พลางเอาอีกมือไปสะกิดไอตัวยาว
ที่ยังคงนิ่งอยูดี
แมมมม มึงนิ่งเกินไปรึเปลาวะเนี่ย!!!
ผมเริ่มหมดความอดทน หันหนาเขาไปหามันเต็มตัวแลวก็ใชสองแขนเขยาตัวมันซะเรย

“ไอเวรรรร ตื่นนนนน ไปหาไรกิน ออกไปเที่ยวกัน!!!!”

โดยไมทันคาดคิด มือใหญเรียวก็ควาแขนทั้งสองขางของผมไปอยางกะทันหันจนหนาผมทิ่ม
“เฮยยยยยยยยย”
หนาของผมจมลงกับอกแกรงไอตัวรายยังคุมไมอยู ผมยันหัวตัวเองขึ้นมาแลวจองหนาคาดโทษ
ไอเหี้ยเหนือแมงก็ลอยหนาลอยตา กระพริบตาปริบๆแบบกวนตีนใหผมอีกอะ
“ปลอยยยยยยย” มันกดหัวผมลงไปซุกกับอกมัน เทานั้นยังไมพอ ควาตัวผมเขาไปกอดแนน ผมที่ตัวเล็กกวากลายเปน
ตุกตาของมันไปเลย
“มาถึงก็หลับ ไมไดคุยเหี้ยอะไรกันเลยยย” ไอเหนือซุกหนาแถวๆแกมผม ไดยินเสียงฟุดฟดๆพรอมกับคําพูดที่อูอี้แลวมันนา
หมั่นไสจังวะ!!
คือ ผมสัญญาวาผมจะโวยวายใหนอยกวานี้ครับ ถาผมกับมันไมไดใสแคบอกเซอรตัวเดียวเหมือนกัน TT
“ปลอยเด ไอเหี้ยเหนือ กูปวดหัวนะ!” ยัง ยังไมยอม ผมโดนมันแกลงครับหอมซายหอมขวา ไมรูเปนเหี้ยอะไร มาลวนลาม
อะไรกับหนากู กูเขินจนไมรูจะเอาหนาไปไวไหนแลว ดิ้นก็แลว ทุบก็แลว มันยังไมสนใจเลย
และซิกแพคขาวๆของมันนี่ก็ - - แทงตากูเหลือเกิน
“กูยังไมไดแปรงฟน” ผมโวย เลนหาอะไรของมึงเนี่ย!!!!
“ไมเคยรังเกียจอะ ฮาๆๆ” พอพูดจบมันก็ควาตัวผมลงไปนอนแลวมันก็ขึ้นครอม

กูไมขําแลวนะ!!

มันจอง

ผมจอง

จองกันนานราวๆหานาทีเลยละ

“จะทําอะไรวะ” ผมหลบตาคมถามไอเหนืออยางกลาๆกลัวๆ โคตรเสี่ยงเลยครับ ถามันจะมาหยุดอยูเฉยๆในทานี้

“เปลา” เหนือมันผละออกจากรางผมแลวก็ลุกขึ้นเดินไปยังหองน้ําทันที ทิ้งใหผมนอนเออคดคูอยูใตผาหมอันยับยูยี่ ผม
กระพริบตาปริบๆ พลางคิดวาทําไมไอเหนือมันถึงเปลี่ยนทาทีไดงายขนาดนั้น มะกี้ยังมาฟดผมอยูเลย แตก็นะ ประตูหลัง
ผมยังแนนหนาดี ใหตายยังไงผมก็จะไมยอมถูกเจมสลอเรื่องนี้เด็ดขาด

พอมันอาบน้ําเสร็จปุบก็เดินไปที่ตูเสื้อผาแลวก็ไมพูดจาอะไรอีก ผมกลืนน้ําลายมองอยางงงๆกอนที่จะไปอาบน้ํามัน ไมรู

หรอกวามันเปนเหี้ยอะไร คอยเคลียรทีหลังละกัน

ผมปดประตูหองน้ํา แลวจองมองกระจก

ไอเหี้ยเหนือออออออออออออ!!!!!!!

“สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เหย กูขอโทษ กูไมรูเรื่อง” มันตะโกนออกมาจากขางนอกหองเลยอะครับ
“มึงฉวยโอกาสตอนกูเมา!!!!!” ผมโวยวายลั่นขณะมองคิสมารกรอบๆคอและก็บริเวณอก หนาทอง ไอหาน หัวไหลยังมีเลย
ฮวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ไอสัด ไมมีใครเคยบอกมึงเหรอ วาเวลาเมามึงโคตรเซ็กซี่”

ผมหยุดกึก ตัวนิ่ง มองดูตัวเองในกระจก เห็นหนาตัวเองแดงเถือกและพูดจาไมเปนภาษา

“ก็ - - ก็” มีแตผูหญิงชมไงวาตาผมเวลาเมามันจะเยิ้มๆเหมือนคนมีอารมณ แตพอเคาชมปุบผมก็เอาเคา ไมใชจะโดนคน

มาเอาแบบนี้ ไมเคยเวย!!!
“อาบน้ําเสร็จยัง”
“ยังไมไดอาบโวยยยยยย”
“ใหอาบชวยมั้ย”
“ไมตองเลยนะ!”
หึ ที่เงียบๆไปก็คงเปนเพราะกลัวกูรูละสิวามึงทําอะไรกับตัวกูไว ไอหานตดเวรตะไล

เดวเหอะ มึงเจอกูเอาคืนแน!!!!!

หวายยยยยยยยย เอาคืนแบบนั้นมันจะดีออวะ!!!!!!!

อีกหนึ่งชั่วโมงตอมาผมกับมันอยูบีทีเอสแลวครับ ทานอาหารเชาเสร็จเรียบรอยที่ล็อบบี้โรงแรมไอธาม อยาเรียกวาทานเลย

ดีกวา แถวบานผมเรียกเขมือบ - - แตพูดถึงไอธามแลวก็ โอย ลืมมันไปกอนไดปะ
“นี่มึงอยากไปไหนเปนพิเศษปาวเนี่ย” ผมถามเหนือบนรถไฟฟาบีทีเอสครับ
“มึงพากูมาขนาดนี้คงไมตองถามกูแลวอะ”
“ทําไมถึงรูวะ แหะๆ” จากสยามไปไกลทั้งที่ วันนี้ไอคินขอคืนสูเหยาหนอยละกันวะ!! ไปแมงแตเชานี่แหละ เพราะตอนเย็นก็
ตองไปทะเลแลวครับ ผมกะมาชอปแหลกที่พารากอน สวนไอเหนือถาไมอยากมาหางก็ตองมาเดินตามตูดผมนี่แหละ ไมมี
ทางเลือก 5555
วันนี้ผมกับมันแตงตัวมาอยางชิวสุดยอด ทั้งคูไมไดใสยีนส แตเปนเชิ้ตกับกางเกง ผมขาสั้น สวนมันขาสามสวน อยากจะ
บอกวาที่ไมใชชุดที่มันเตรียมมา แตผมนี่แหละเตรียมใหมันเอง ผมโทรหาพี่เปล เลขายาย และผูชวยผม ในบางโอกาส ให
จัดการหามาให พรอมทั้งรถยนตหนึ่งคันเพื่อเตรียมตัวไปบางแสนนนนนนนนนนน!!!! หึหึหึ
พอลงจากบีทีเอสปุบ ผมก็สูดลมหายใจเขาเต็มปอด รับกลิ่นของสยามเขามาเต็มๆ ไมไดมาตั้งนาน แอบคิดถึงนะเนี่ย ปกติ
ตอนมอปลายผมกับเพื่อนมาแทบวันเวนวัน ดีไมดีมาทุกวันชวงที่ติวเขามหาลัย ไดสาว ไดแฟนก็เพราะสยามนี่แหละ ฮึ้ยยย
คิดแลวก็ อยากยอนเวลากลับไปจัง
ผมมองไปที่ไอเหนือที่ทําหนาตื่นคนอันมากมายมหาศาล ตอนที่ผมมาเดินเลนที่นี่ ศิษยมงฟอรตอยางมันคงจะเฝาหมี
แพนดาอยูในสวนสัตวเชียงใหมอยูมั้งงงงง
“ดูมึงคึกๆอะ” เหนือทักผม ขณะที่ผมเดินนํามันแบบกาวฉับๆไปที่ฝงพารากอนทันที
“กูจะมาซื้อชุดใหมยกตู” ผมประกาศลั่น บอกแลวผมเปนคนชอบแตงตัว ไมชอปบอยแตชอปทีตองโทรตามคนมาชวยถือ
555
“เอางั้นเลย”
“อือดิ”
“ฮาๆๆๆ งั้นก็ไปซื้อกันเถอะ”
ผมเดินเขาออกแบรนดนั้นแบรนดนี้เปนวาเลนครับ เรียกไดวาทาบแลวทาบอีกลองแลวลองอีกก็จะซื้อไดซักตัว ไอเหนือมัน
ก็มีความอดทนสูงนะ ยืนรอ นั่งรอ ไมก็มาออกความเห็นวาสีนี้ดูไมดีใสแลวหมอง หรืออะไรก็แลวแต - - เหยยยย ผมปลื้ม
วะ แบบปกติผูชายมันออกจะรําคาญเวลาพาผูหญิงมาชอปปงใชปะ ผมก็เคยเปน โคตรไมอยากพาคุณเธอทั้งหลายมาช
อปเลยครับ แตไอเหนือนี่มันไมบนเลย ออกจะดูสนุกๆดวยซ้ําเวลาเห็นผมหยิบเสื้อขึ้นมาดู แตผมไมใชผูหญิงนะ!!! และผม
จะเปรียบเทียบอยางงั้นเองทําไม เออะ!!!
“เหนือ มาลองตัวนี้ดูดิ๊” หึหึหึ หนาตานายแบบอยางมันใสตัวนี้นาจะเหมาะ เชิ้ตสีขาว
“ไมเอาอะ ไมมีตังค” มันสายหนา ขางๆมันถือถุงชอปของผมทั้งนั้นประมาณหาถุง
นาสงสารวะ ถามันบอกผมสักคํานะวาอยากได จะตัวละแสนผมก็ซื้อให แตเชื่อเหอะ ใหตายยังไงมันก็ไมพูดหรอก
“กูซื้อให”
“ไม” ปฏิเสธทันควันเลยนะมึง
“พี่ครับ เอาตัวนี้ ตัวนี้ และก็ตัวนั้น ไซสเอกซแอลครับ” ผมยื่นบัตรเครดิตใหเจพนักงาน พรอมๆกับชี้มือชี้ไมไปที่ชุดที่เหมาะ
กับไอเหนือ เล็งไวตั้งนานแลว ฮาๆ ไอเหนือนี่ถึงกับโวย
“คินนนนน บอกแลวไงวาไมเอาอะ”
“ก็ กูอยากเดินกับคนเทๆ” ผมมุบมิบ หวังวามันจะไมไดยินนะ
“หา” เชดดดด ไมไดยินจริงๆดวย
“เอานา ไมเปนไรหรอก กูซื้อใหเปนของขวัญ” ผมยิ้มกริ่ม
“แต “
“เรื่องเมื่อคืนกูยังไมหายโกรธนะโวย”
“เฮยยยยยยยยยย”
เอาเรื่องนี้มาอางก็แลวกัน ก็ทําไงได คนมองคิสมารกที่คอผมกันใหรึ่ม เดินมากับไอเหนือเคาก็รูแลววาใครเปนคนทํา คิด
แลวเพลีย
“อยูนิ่งๆแลวตามใจกูซะ” ฮาๆๆๆๆ ยังไงไอคินก็เหนือกวาไอเหนืออยูดี คริคริ คิดแลวสุขใจที่เห็นมันทําหนาไมถูก อารมณไม
กลาขัดใจ แมม นารัก ผมนี่ก็โชคดีเหมือนกันนะ
พอเดินชอปกันไปเรื่อยไอตัวกระผมก็เริ่มเหนื่อย แตถาผมเหนื่อย ไอคนที่ชวยผมถือของทั้งหมดขางหลังผมมันก็คงจะ
เหนื่อยกวา เอาเปนวาจอดนิ่งๆที่มอสเบอรเกอรขางลางพารากอนละกัน ไมไดกินซะนาน

นี่ถาผมยอนเวลาได ผมวาผมไปนั่งกินเบอรเกอรคิงใกลๆนี่ยังจะดีกวา

“อาวววว เชี่ยคินนน หายแฮงคแลวเหรอวะ!!!!!”

ใหตาย ไอเหี้ยธาม

มึงจะมาทําตุยอะไรในวันที่ควรจะนอนหลับพักผอนอยูบานสําหรับคนงานหนักเฉกเชนมึง เวรกรรมอะไรวะเนี่ย คือมันควร

จะไดเที่ยวแบบ เอิ่ม สองคนไมมีใครมากวนไรงี้บาง ผมวามันบังเอิญเกินไป เซ็ง!!!

“มาทําอะไรกันวะ อูยย ซื้อของเยอะเชียวพวกมึง” ดวงหนาออนใสของธามยิ้มกริ่มใหผม มองไอเหนืออยางเกอๆ ผมเมม

ปาก ไอธามมันจะรูมั้ยวาเมื่อคืนผมไดยินมันพูดชัดเจนทุกคํา เอาไอสติที่เหลืออยูสองเปอรเซนตฟงนั่นแหละ!!!!

ดูผมหงุดหงิดๆเนอะวามั้ย

แตจะใหโกรธใหเกลียดเพื่อนยาวนานที่โคตรรักอยางไอธามละก็ ใหตายยังไงก็ทําไมลง

“แลวมึงอะทําไร สาวนารักนะ” ไอเหนือพูดยิ้มๆ ที่มันพูดมันคงอยากจะกระชับมิตรกับไอธามมากกวาครับ คงคิดวาสาว

ที่มากับธามคงจะเปนกิ๊กมันประมาณนี้ แตมันมากับเพื่อนอีกสามสี่คนนะรูสึก
“ฮาๆๆ คุยเรื่องงานกันนิดหนอยวะ” ธามตอบ มันซอนความรูสึกไดเกงมาก แตขอโทษ กูดูออกเฟย! “มานี่ดิ เดี๋ยวกูเลี้ยง
เอง”
“เฮยย ไมเปนไรสาด กูเกรงใจ” ผมบอกจากใจจริงครับ คาโรงแรมก็บานตะไทเปนจานไหแลว
“ไมเปนไร เหย เหนือ มาดิ กูขอแนะนําเมนูนี้”
เหนือทําหนางงขณะวางถุงชอปปงลงบนโตะที่วางแลวเดินตามหลังธามไป สวนผมนะเหรอ ยืนเออครับ
กวากูจะไดใจมันมา มันยากกระชากเลือดแคไหนมึงรูมายยยยยยยยยยยยยยย เชี่ยธาม!!!!!!

แมในใจจะตีอกชกหัว แตสิ่งที่ผมแสดงออกไปนะเหรอ

“เหยธาม สั่งใหกูดวย มอสชีสเบอรเกอรเหมือนเดิม”

“เออออออออออ”

ปลอยใหพวกแมงสองคนยืนตอคิวสั่งเบอรเกอรกระหนุงกระหนิงแถวๆเคาเตอร

ผมกลืนน้ําลาย พยายามคิดวาไอเหนือมันคงจะไมหวั่นไหวอะไรไปกับไอธามหรอกมั้ง เด็กกรุงเทพโดยเนื้อแทแตงตัวแนวๆ

ตัวบาง สูงเทาๆกับผม แตเกี่ยวมั้ยที่เหนือมันจะสนใจรูปลักษณภายนอก โวยยย นี่ผมคิดไปมั่วซั่วแลวนะ ผมคิดวาผมเริ่ม
จะไรสาระแลวสิ!!!!

อืมมมมม พยายามหาเรื่องอื่นมาใสเขาสมอง น้ําหอมกลิ่นใหมของ DKNY ธามยิ้มแฉงขณะที่เหนือก็ยิ้มราไมตางกัน เสื้อ

มีฮูดของ GAP ไอธามมันจะแตะไหลไอเหนือทําไมกันฟะ! ยีนสคอลเลคชั่นใหมของ CPS และทําไมไอเชี่ยเหนือตองแตะ
ไหลมันคืน รองเทา Crocs ที่จะเอาไปฝากปาใส เสียงหัวรอตอกระซิกของมันทั้งสอง จนนองมอตนที่ยืนตอคิวอยูขางหลัง
พวกมันถึงกับตองโหวกเหวกโวยวายกรี๊ดกราดกระตูวู กระเปาตังค LOUIS ชางแมงละ กูไมทนแลว
โวยยยยยยยยยยย!!!!!!

ปายเบอร 19 สีแดงถูกวางลงตรงหนาพรอมๆกับไอเหนือกับไอธามที่พรอมใจกันนั่งลงตรงขามผม ไอธามไมทันที่จะพูด

อะไรมันก็ลุกขึ้นไปหาเพื่อนมันที่นั่งอยูกันอีกกลุม
“คิน ทําไมทําหนาอยางงั้นวะ ไมสบายรึเปลา” เหนือถามทันที ผมนะเหรอ ไมรูจะพูดอะไรอะ “เปนอะไรอะ ปวดหัวใชมั้ย
แปบนะ เดี๋ยวไปหายามาให”
“เฮยย ไมตองๆ”
“หายาอะไรวะ ใครเปนอะไร” ไอธามโผลหัวมาพรอมๆเปของมัน ผมหันขวับไปที่โตะเพื่อนมัน ทั้งกลุมลุกขึ้นและก็หายออก
จากรานไปเลย คือ สรุป มึงคุยงานกันเสร็จแลวใชปะ!!!
เวรจริงๆ TT
“ไมรูวาคินมันเปนอะไรวะ”
“เดี๋ยวนะ กูดูกอน” ไอเชี่ยธามมันเสือกจะเกิดมาเปนเพื่อนรักผมครับ พอหยอนกนลงนั่งปุบ มันก็สแกนใบหนาผมทันทีวา
ผมกําลังคิดอะไรอยู
ผมปนหนาโปกเกอรเฟสเต็มที่
“มันมีเรื่องในใจ แตไมรูจะบอกออกมายังไง” ธามสรุปในที่สุด ถูกที่สุด มึงจะแมนกวานี้ถามึงรูวาสาเหตุก็คือมึง ไอเพื่อนรัก
TT “ทางแกก็คือ อยาไปเซาซี้มันเลย”
“อืมมมม” เหนือรับคํา แตไมวายที่จะหันมามองผมอยางงงๆอยูในที
“เหย มึงมีแฟนรึยังวะเหนือ”
ไอเชี่ย!!!!! เปนอีกครั้งที่อยากจะสําลักน้ําลายชิบหาย ยังไมไดกินน้ําอะไรเขาไปไง ตรงไปมั้ยวะ!!!! ผมหนาเหวอ ขณะที่ไอ
เหนือไมไดสงสัยอะไรกับคําถามไอธาม คือมึงไมรูเลยสิวามันถามเพื่อเก็บขอมูล ไมใชถามเพื่อกระชับมิตร แมงงงง ถูกคอ
กันเกินไปละมั้ง!!!
“เออ “ จบคําถามเหนือหันมามองหนาผมเลยครับ ทําไมตองมองหนากูวะ แตผมหลบตามัน กมหัวงุดเลย ถึงจะมีอารมณ
หงุดหงิดแตอารมณหนารอนๆมันก็มีไดเหมือนกันนะ

แอบรูตัววาผมกําลังรอฟงคําตอบ

ไมตางอะไรจากไอธามที่นั่งอยูตรงขามผมหรอก ทําไมมึงเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้วะธาม ปกติเห็นผูชายผูหญิงมารุมจีบ

รายชื่อยาวเปนหางวาว เลนตัวชิบหายไมรักหรือชอบใครงายๆ แตพอเจอหนาไอเหี้ยเหนือไมกี่ครั้ง มึงถึงกับชอบเลยเหรอ
วะ

“ก็ - - มีคุยๆอยูบางวะ” เหนือตอบในที่สุด

หวังวาคนที่มึงคุยดวย จะมีแตกูคนเดียวนะ อาเมน

“หึหึ ไมมีสิแปลก หนาตาอยางมึงเนี่ย มาอยูมอกูเผลอๆถูกจับใหไปเปนจุฬาคฑากรโดยไมตองคัด”

อืมมมม เขาใจยอนะ ไมรูวาเหนือบายอมั้ย แตแมงยิ้มซะแกมปริ

ฟวยยยยย ไหนวามึงเปนคนยิ้มยากไงวะ!!! อะไรของมึงหนิ เคาชมนิดชมหนอยทําเคลิ้ม เดี๋ยวกูถีบแมง!!!!!!!!!!!!!

พอเบอรเกอรมา ผมก็สวาปามลูกเดียวไมสนใจเสียงนกเสียงกาที่คุยกันอยูขางหนา ดูเทียบเขา รีบกินรีบเสร็จจะไดออก

เดินทางไปบางแสนซักที ตองเขาใจครับทริปนี้ดวน คงเที่ยวไดไมกี่ที่
“มึงใจเย็นดิ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก” เหนือเอยขึ้นมา พรอมๆกับสงทิชชูมาให “เอานี่ เลอะที่มุมปาก”
“ออบใอ” ผมบอกขอบใจมัน
“พวกมึงนี่สนิทกันดีจริงๆ รูจักกันไดไงวะ” ถามมาอยางงี้ถาจะใหตอบก็ยาวนะมึง
“กูเปนพี่รหัสของนองที่สนิทกันกับมันอะ” เหนือตอบงายๆ
“อืม ซับซอนดีนะ”
“ก็ งั้นมั้ง”
“เออนี่ ไววางๆกูจะไปเที่ยวมอพวกมึงบาง เหนือ มึงก็อยาลืมพากูไปทัวรดวยนะ”
ทําไมตองเหนือคนเดียวฟะ!!!!!
“ไดสิ” ไอนี่ก็ปฏิเสธบางก็ไดนะ

ความอดทนของคนเราบางทีก็มีขีดจํากัด

ผม เหนือ และธามกําลังอยูตรงทางเชื่อมระหวางบีทีเอสกับพารากอนครับ คนมากมายหลากหลายเดินผานเรา แตหัวไอ

เหนือนี่เดนดีจัง มึงสูงไปมั้ยครับ!!
“เฮย กูขอแวะซื้อคริสปครีมแปบ รอกูกอนไดปาว” ไอธามทําเสียงแบบจูๆก็นึกขึ้นมาได
“อืม ไดสิ”

ผมจึงตัดสินใจเดินกลับไปรอในหางพารากอน เพื่อหลีกเลี่ยงความวุนวาย พอดีมันมีระเบียงใหเกาะผมเลยไปยืนรออยูตรง

นั้น วุนวายเหมือนกัน แตก็นอยกวาอะนะ
“คินนนนน เปนอะไร บอกมาตรงๆ”
นั่นไง ผมโดนยิงคําถามใสปบเลย
“เปลา”
“ไมจริงอะ” ฉลาดเหลือเกินนะมึง “หึงไอธามรึไง”
“เหยยยยยยย ไมใช!!!!!” ผมรองเสียงดังซะจนฝรั่งหันมามองเลยครับ
“ฮาๆๆๆๆๆ ชัดเจน” กูรูมึงหลอนะเวยเหนือ แตแบบ - - ยิ่งทําหนากรุมกริ่มแบบนี้ มันยิ่ง ทําใหกูหนาแดงแปรดเขาไปใหญ
“หึงใชมั้ยยยย”
“ไมโวยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“หึงละสิ”
“ไม!!!!”
“มึงจะกังวลทําไมวะ มึงก็รูวาเราสองคน “
“…”

ผมนิ่งเงียบฟงมันพูดอยางลุนๆ สวนมันก็หาคําพูดมาตอประโยคไมได ใหตายเถอะโรบิ้น เมื่อไหรมันจะชัดเจนเปนทาง

การณซักที

“เอาเปนวาถาไมใชมึง ก็คงไมมีผูชายคนไหนทําใหกูรูสึกพิเศษดวยไดแลวละ”

เหนือเสมองไปทางอื่นพรอมกับรําพึงออกมาอยางยิ้มๆ สวนผมนะเหรอ!!!!

นอกจากจะหายหงุดหงิดคิดมากไปเองแลว ผมยังรูสึกพารากอนมันจะมีสีชมพูเยอะขนาดนี้เลยเหรอ
“สบายใจไดแลวนะ” เหนือเอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ ผมกมหนางุด รูสึกดีอยางบอกไมถูกเหมือนยกภูเขาออกจากอก

และก็กลาที่จะบอกความจริงกับใครบางคน กอนที่เรื่องมันจะบานปลายไปมากกวานี้

“เฮย กูมาแลว” ธามเดินมาหาพรอมกับกลองคริสปครีมสองโหล “อาว ไอเหนือไปไหนซะแลวละ” ธามหันซายหันขวา

“ไปเขาหองน้ําวะ” ผมตอบ
“อาวเหรอ” ธามเกาหัว
“นี่ธาม”
“อะไรวะ”
“มึงจะทํายังไง ถาคนที่มึงกําลังจะชอบ คือคนที่กูรักมานานมากแลว”

“เหนือนที เปนของกู”
คนเขียนไมพูดอะไรมาก แตมีแฟนเพจแลวคา กรี๊ดดดดดดด ๆ
มากดไลคกันเยอะๆนา จุบบบบบบบบส http://www facebook com/ChiffonCakeCafe

25
บางแสน

ไอธามดูเหมือนหนามันจะนิ่งไปในทันที สวนผมมีหนาที่หนักอกหนักใจ ไมใชลอยหนาลอยตา ความรูสึกของเพื่อนรักเปน

สิ่งที่ควรคาแกการรักษาครับ มิใชทําลาย
หวังวามึงจะเขาใจกูบาง

“นี่มึง กับเหนือ เปน “

“คือ มันก็ยังอะ” ตอบยากชิบหายเลยครับ เหนือมึงรีบๆมาขอคบกูเลย ดวน!!!! กูจะไดบอกคนอื่นไดแบบไมตองกังวลใจ
อะไร “แตมันก็ใกลแลวมั้ง ไมรูเหมือนกัน” เปนคําตอบที่โคตรไมนาเชื่อถือเลย อยากจะสิ้นใหดิ้นตาย
“กูก็พอจะดูออก” ธามถอนหายใจ ทอดสายตาลงไปยังระเบียงทางดานลางที่มีคนเดินขวักไขว “ตอนเหนือมันพากูไป
รับเชี่ยเต แมง ถามแตเรื่องมึงสมัยมัธยม”
เชี่ยเหนือ มึงแอบเก็บขอมูลลับหลังกู!!!!
“กูวาแลวเชียว วิศวะกับทันตะ อยูดีๆจะมาสนิทกันถึงขั้นมาเที่ยวดวยกันสองคนไดไง” ทาทางธามมันเศราพอดู ไอสัด เจอ
กันไมกี่วัน อยาจริงจังดิ TT
“ธาม กูขอโทษวะ”
“คิน มันไมใชความผิดมึงเวย” ธามตบบาผมแปะๆ “มึงทําใหกูงงนิดหนอยอะนะ ฮาๆๆ จากไอหลอเพลยบอยเปลี่ยนสาว
เปนวาเลน ไมเคยยุงกับผูชายคนไหน กลายมาเปนแบบนี้ไดไง”
หึหึ กูไมรูวะธาม เซนตดอเปนโรงเรียนชายลวนไมเคยไมเคยมีผูชายมายุงกับกู พอกูขึ้นมหาลัยปุบ แมง ไมปาเดียวกันแทบ
จะเรียงคณะมายุงกับกูไมเวนแตละวัน
“มึงอยูกับเหนือ กูลืมไอเพลยบอยคนนั้นไปเลยวะ” ธามยิ้ม “มึงกลายเปนคนติ๋มๆหงิมๆ ดูแลวมันนาดูแลยังไงก็ไมรู”
“เดี๋ยวนะ” ผมทําหนางง “ทําไมมันคลายๆตุดยังไงชอบกล”
“ฮาๆๆๆ จะบาเหรอ” ธามมันเริ่มอารมณดีขึ้นมาเรื่อยๆ “กูใจงายจังเลยวะ สงสัยอนาคตผัวมึงคงจะหลอเกินไป”
“ไอเหี้ย ผัวตดอะไรละ” ผมปาบเขาใหที่หนาผากเหมงๆของไอธาม
“ไมเหลือหรอกเวยสัดคิน กูวาพวกมึงไปทะเลกันสองคนเย็นนี้ คืนนี้ก็ไมนารอดอะ”
“สัด!!!!!! กูรอดเวย หรือไมก็ กะ กูจะจับมันทําเมีย”
“ฮะ!!!” สรางความอึ้งใหไอเหี้ยธามไมมากก็นอย มันมองผมตั้งแตหัวจรดเทา “เออ คิน มึงทําใจเหอะวะ กูวามึงกดไอเหนือ
แลวมันทะแมงๆยังไงชอบกล เหมือนเอาผูหญิงมารุกอะ” ไอสัด!!!!! ผมไลเตะมันบนนี้ไดปาวครับ ทนไมไหวแลวนะ!!!
ควยยยยยยยยยยย “ยังไงก็โทรมาหากูได เจ็บอะไรตรงไหน รักษายังไง กูพอบอกได อื้มมม”
ไอเหี้ยธามมันเปนรับครับ ผมพอจะรูๆมาตั้งแตมอหา คนที่เอาเวอรจิ้นของมันไปได โคตรหลอเลยวะครับ!!!! จําไดลางๆวา
เปนพระเอกเอ็มวีอะไรสักอยางนี่แหละ

เหมือนธามมันเขินๆเกาหัวเกอๆ สวนผมนะเหรอ แมมมมม ก็เขินอะ ลองถามใจตัวเองดูวาอยากใหมีอะไรเกิดขึ้นจริงๆมั้ย

แตนึกไปนึกมา ผมก็ยังทําใจไมไดอยูดีเรื่องที่ตัวเองจะตองโดนอยางที่เคยไปทําไวกับคนอื่น T^T
“คุยไรกันอยู”

เจี๊ยกกกกกกกก ถามึงจะยื่นหนาเขามาใกลขนาดนี้ แดกหัวกูเลยดีกวามั้ยเหนือ แลวนี่มันไดยินอะไรบางรึเปลา!!!!!

“คินมันเตรียมพรอมอะไรสักอยางอะ”
บานมึงสิธาม!
“ฮะ อะไรเหรอคิน” เหนือทําหนาเออ สงสัยเพิ่งมาและเพิ่งงงจริงๆครับ
“เปลา ไมมีอะไร” ผมสายหนาดิก
“งั้นกูกลับละ โชคดีทั้งคูนะเวย” ธามโบกมือ
“เอา ไมกลับดวยกันเหรอวะ” บานธามมันอยูบางแคครับ ตองลงวนเวียนใหญและก็ตอรถไปอีกที วันนี้มันไมไดเอารถมาวา
งั้น สวนผมกับเชี่ยเหนือตองลงศาลาแดง ทางเดียวกัน
“กูวา กูจะแวะไปหาเพื่อนนิดหนอยวะ” มันยักไหล ชูกลองคริสปครีมสองโหลขึ้นมา “บายบายละกัน เหนือ ดูแลคินดีๆดวย”
“ฮะ หา เออ ครับๆๆ” ไอบาเหนือก็ยังคงเออตอไป

ผมเดินมองไอหาธามที่หายไปทามกลางฝูงชนอุนหนาฝาคั่ง มันหันกลับมายิ้มใหอีกครั้งกอนจากไป ผมรู ที่มันยิ้มใหไมใช

ผมหรอก แตเปนผูชายที่ยืนค้ําหัวอยูขางๆผมนี่ตางหาก รอยยิ้มแหงการจากลา ผมไมคิดวามันใจงายหรอกนะ คนบางคนก็
โดนใจเรา ทําใหเราหวั่นไหวตั้งแตแรกพบสบตา อยางเชนไอธามกับไอเหนือนี่ไง
“นี่เราไมตองรีบไปทะเลกันเหรอ” เหนือพูดขึ้นมา ทําใหผมหลุดออกมาจากภวังค
“เหย รีบสิ” ผมสะดุง “เดี๋ยวไปดูพระอาทิตยตกดินไมทนั ”
“งั้นก็รีบไปกันเหอะ”

เวลาสี่โมงเย็นกวาๆกับวัยรุนสองคนหอบของพะรุงพะรังบนบีทีเอส ไอเหนือยืนพิงผนังโบกี้รถ สวนผมก็ยืนเกาะกระจก

ประตูดูวิวเมืองหลวงของประเทศที่เปนบานเกิดผมอยูในที ตอนรถเลี้ยวไอเชี่ยเหนือจับตัวผมใหญ สงสัยกลัวผมหลุดทะลุ
ออกนอกประตูไปตกอยูพื้นถนน พอรถกระตุกบอยๆเขา มันก็เลยจับแขนผมไวอยางนั้น
ไมไดแครสายตาผูหญิงคนไหนที่จองหนาเหนือตาเปนมัน ถาพวกเธอลากมันกลับบานได คงทําไปแลว
“บานมึงอยูไหนอะ” เหนือถามเบาๆ
“เลียบทางดวนรามอินทราอะ” ผมตอบ “มึงถามเนี่ย มึงรูมั้ยวาตรงไหน ฮาๆๆ”
“ไมรูวะ” มันยิ้ม แลวจองหนาผมตอ
“จองไม”
“คิดถึงบานละสิ”
“ก็ “ ตอบไงดีละ คิดถึงแม คิดถึงยาย ก็มีคิดๆอยูบาง ผมคุยกับยายบอย แตกับเคท พวกคุณจําตอนแรกกันไดปะครับ ที่ผม
คุยกับเคทแลวจูๆไอเชี่ยเหนือก็มาถีบผมอะ นั่นแหละคือตอนที่ผมคุยกับเคทลาสุด
“มีบาง”
“ไมตองไปบางแสนก็ได ไปหาพวกทานสิ”
“ไมอะ” ผมปฏิเสธ “ไวเจอพวกทานตอนปดเทอมก็ได”
เหนือไมพูดอะไรตอ หลังจากนั้นเราก็ลงที่ศาลาแดงแลวก็ชวยกันหอบหิ้วถุงชอปปงทั้งหลายไปยังโรงแรมของบานไอธาม
พี่เปลสงรถยนตมาใหแลวโดยที่ไมบอกอะไรกับยาย พี่เปลเปนเลขายายที่ดูแลผมมาตั้งแตผมเรียนอนุบาลเรียกไดวาเปน
ผูปกครองผมอีกคนเลยก็ได เวลาที่ยายไมวางดูแลผม ก็ไดพี่เปลนี่แหละมาชวยดูแลแทน พาไปกินไอติม พาไปสนามเด็ก
เลน ตอนนี้พี่แกสามสิบหาแลวครับ
“คุณหนู กรี๊ดดดด หลอเวอรคา ไปเรียนตางจังหวัดแตความหลอก็ยังไมลดลงเลย” พี่เปลเห็นหนาผมปุบก็ตรงเขามาหอม
ซายหอมขวาปบ เธอรูปรางอวบหนอยๆ แตหนาตาสวยใชได แตงงานแลว ลูกสองคนกําลังเรียนประถม
“พี่เปล คินโตแลวนา” ผมอายไอเหนืออยูนะครับบางที มันเอาของยัดเขาหลังรถเสร็จเรียบรอย แลวก็ยืนมองพี่เปลกอดผม
อยู
“อุย ใครอะนองคิน หลออลังการงานสรางมากๆอะ” พี่เปลเลิกกอดผมแลวจองหนาไอเหนือทันทีอยางไมปดบัง
“มันชื่อเหนือครับ เพื่อนคินเอง”
“อุยตายตาย หลออะ!!! หลอมาก!!! หลอไดอีก!!!”
“พี่เปล พอเหอะ ไอนี่มันบายอ” ไมทันขาดคําผมก็เห็นไอเหนือยิ้มกริ่มกับคําชมของพี่เปล
“อรายยยย ยิ่งยิ้มก็ยิ่งนารัก กรี๊ดดดดเลยคา”
“พี่เปล ยายสั่งใหไปดูสาขาที่สุขุมวิทไมใชเหรอ”
“ตาย! พี่ลืมไปเลย” พี่เปลอาปากคาง “คุณหนูมาไวไปไวมากๆอะ”
“แหะๆ วันจันทรก็เรียนตามปกติแลวครับพี่”
“ไมเปนไร” พี่เปลยื่นขนมมาให “เอานี่คะ ขนมของโปรดของคุณหนู พี่ไปเหมามาใหหมดรานเลยนะ”
“คินกินหมดคงอวนตาย” ผมอดบนไมได ชวงนี้รูสึกวาตัวเองมีพุงยังไงก็ไมรู
“อิอิ ชวงนี้ผอมๆซูบๆไปนะคะ คุณหนูตองทานใหมากเขาไว”
“คราบบบบพี่”
“พี่ไปกอนนะคะ กลับชาหานาทีเดี๋ยวคุณหญิงเอาพี่ตาย!”
“ครับ ฝากดูแลยายกับแมดวยนะ”

“พี่เปลตลกดีนะ” เหนือมันคุยถุงของกินอยูที่นั่งขางๆคนขับครับ สวนผมกําลังขับรถอยูบนทางดวน มุงหนาไปชลบุรี

แสงแดดเริ่มจางลงไปเรื่อยๆ คาดวานาจะถึงทันตอนที่อาทิตยกําลังตกพอดี
ในใจผมเคยฝน อยากจะมีใครสักคนไวรวมเดินทางไกล แบบที่ทําใหผมไมตองรูสึกอึดอัด สามารถสบายใจอยากคุยเรื่อง
อะไรก็ได อยากกินอะไรก็กิน และในใจผมก็ไมเคยฝน วาวันหนึ่งคนที่ผมแอบมองมานานรวมหลายปมันจะกลายเปนเพื่อน
รวมทางที่ผมฝนหา

“นี่มึง” ผมเอย ขณะขับรถบนทางดวนอยางเชี่ยวชาญ

“ครับ”
“คิดอะไรอยูวะ”
“ฮะ!” ดูเหนืองงกับคําถามไมนอย เพราะมันกําลังคุยหาของกิน แตผมอะขับรถเฉยๆ มันสมควรที่จะถามผมมากกวา แต
ผมก็ถามมันซะงั้น เพลียมั้ยครับ “ออ คิดอยูวามึงจะกินอะไรในนี้”
“ฮาๆ” ก็บอกแลวผมไมสมควรถามออกไปเลยสักนิด “แลวรูปะกูคิดไรอยู”
“กูจะรูไดไงวะ”
“นั่นสิ”
“อะไรของมึงครับคิน”
“เปลา” ผมยักไหล มองถนนขางหนา “แคมีความสุข”
พอผมพูดจบไอเชี่ยเหนือหันขวับมาจองคอแทบหัก หลังจากนั้นไมนานมันก็แยมยิ้ม และก็ลูบหัวผมเบาๆ
“กูก็มีความสุข”
“เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ทะเล ทะเล วูววววววววววววววววววววววววววววววววว” พอเช็คอินเรียบรอย
ที่โรงแรม ของบานผมเอง ผมก็เดินใสแตะริบเคิลมายังทะเลที่อยูไมหางจากโรงแรมมากครับ แตตองเดินเหมือนกัน ผมสูด
ลมเย็นๆเขามาเต็มปอด ผมชอบทะเล ตอนใกลจะมืด ที่สุดในโลกแลว
“เฮอออ ภูเขาสวยกวาเยอะ” เหนือรําพึง ทําเอาผมมองคอนขวับ ก็กอนจะมาถึงบางแสนนี่เถียงกันจะเปนจะตายเรื่องทะเล
กับภูเขา มันเปนชาวเหนือก็เลยโคตรจะเขาขางบานตัวเอง มันชอบตนไมและก็วิวสูงๆ สมกับชื่อเหนือของมันจริงๆ ชอบอยู
เหนือคนอื่น
“ทะเลสวยกวาโวย”
“ภูเขาอะ”
“ทะเล”
คาดวาเถียงกันอีกสามวันก็คงไมมีใครยอมใคร ผมถอดรองเทาเอามาถือเดินเลียบชายฝงไป ทามกลางแสงสีสมหมนๆ
เพราะอาทิตยกําลังจะตกดิน คนเริ่มนอยลงเพราะมันมืดและน้ําก็ขึ้นมามากแลว
“เดินดีๆ ระวังดวยเผื่อมีเศษแกว” เหนือสงเสียงเตือนมาจากทางดานหลัง ผมหลั่นลามากผิดปกติอาจเพราะสาเหตุที่วา
เครียดมานานแสนนานกับเรื่องเรียน ดีไมดีเรื่องไอคนที่เดินตามมาดวยนีแ่ หละ
“เชี่ยเหนือ มึงขายาวกวากูทําไมเดินชาอยางงี้วา” ผมรองตะโกนบอกมัน ที่อยูหางออกไปราวๆแปดเมตร
“กูเดิน มึงวิ่งตางหากละ”
“ชิ” ผมวิ่งหนีมันซะเลย แตทวา “เชี่ยยยยยยยยยยย!!!!”

เจ็บไปถึงทรวงใน T^T
ชาตินี้กูจะไมขอแดกไฮเนเกนอีกแลว

“คิน!!!!” เหนือวิ่งมาหาผมทันทีที่ผมลมลง คลื่นน้ําทะเลซัดมาตอนที่มันมาจับตัวผมไว เปยกทั้งคู “ไมทันขาดคําเลย!!!”

“เจ็บสัดอะ!” ผมรองโอดโอย เลือดไหลออกมาจากฝาเทาผมสีแดงแจ ซวยขั้นเทพ
และเพราะความประมาทของผมเอง TT
“รีบไปทําแผลเถอะ”
“อื้ม”
เหนือมันยกตัวผมพาดบาไวอยางงายดาย อายคนก็อายอยูนะครับ แตถาไมรีบละก็ ฝาเทาผมเหวอะหวะเพราะบาดทะยัก
แหงซะ ใหตาย นี่คือเรื่องจริงของชีวิตคนครับ ซวยบรรลัย ซวยระเบิดระเบอ แมง!
โชคยังดีที่โรงแรมบานผมระดับ5 5ดาว มีหองปฐมพยาบาลเพรียบพรอม เหนือจิ๊กของออกมาจากหองนั้นโดยไม
เกรงอกเกรงใจ ผมรูตอนที่มันกาวเขามาในหองที่ผมมาเปดเอาไวนี่แหละ
ผมหนาซีด สวนมันนั่งลง พรอมๆกับ แคคิดก็ซี๊ดแลว ทิงเจอร แอลกอฮอล พอมึงตายแมยายมึงสิ้น แสบแนกู กูไปทําเวรทํา
กรรมไวตอนไหน โอยยยยยย TT
“คิน เอาเทามานี่”
“ไมโวย มายยยยยยยยยยยย”
“เรียนหมอมายังไง รูวาเปนแผลก็ตองทําแผลสิ”
“หมอฟน ไมใชหมอหองฉุกเฉิน ฮือออ” ผมรองจาก ไวกอน ทําหนาเหยเกหนีสําลีของไอเหนือสุดฤทธิ์ น้ําตาผมปริ่มขอบ
ตา ก็มันทั้งกลัวทั้งเกลียดอะ
“หมอเหมือนกันอะแหละ” เหนือยังไมละความพยายาม “สงเทามาสิ เหนือดูแผลแลว ไมนาจะลึกอะไร” น้ําเสียงของมัน
ออนลง
แตที่ทําใหผมอึ้งไปกวานั้น

คือสรรพนามที่เรียกแทนตัวเองของมัน

แหมะ

“เชี่ยเหนือออออออออออออออออ!!!!!!!!!!! โอยยยยยยยยยยย”
“สูๆ อยาดิ้นดวย เดี๋ยวไมสะอาดนะ” เหนือจับเทาผมไวแลวก็บรรจงเช็ดสําลีตรงแผลผมดวยทิงเจอรหรือไมก็แอลกอฮอลนี่
แหละ ไมรูอะไร แตแสบโคตรรรรรรรรรรรร มึงจงใจหันเหความสนใจของกูใชมะ ฟวย แผนล้ําลึกโคตร!!!
การทําแผลเปนไปอยางทุลักทุเล จนในที่สุดมันก็ใชผากอตสีขาวพันเทาใหผมสําเร็จ แผลประมาณนิ้วกอยครับ เปนรอย
ยาว แมง และเลือดก็ทําเปนไหลออกมาซะเยอะ ใหกูเผลอคิดวากูเนื้อหลุด
ผมนั่งแกรวดูทีวีในหองอยางเซ็ง โคตรเซ็ง อยากจะไปพัทยาเดินดูฝรั่งเอกซๆโนตมๆซักหนอย ไอเหนือมันเดินไปเดินมาทํา
อะไรอยูก็ไมรู จนในที่สุดมันก็นั่งแหมะลงขางๆผมที่ทําหนาเหมือนมีขี้มาจอใตจมูก
“เซ็งวะ” ผมบน “กูอุตสาหรอคอยเพื่อที่จะมาทะเลอันเปนที่รักของกู แลวมึงดูสิ เทาแตะทะเลยังไมถึงสิบนาทีดีเลยอะ โดน
จวงเขาให แมงงงงง …”
“คิน…”
“มึงไมตองมาซ้ําเติมกูเลยนะ กูเซ็งจน …”
“เปนแฟนกัน”

“…”

“…”
“…”

“…เปนแฟนกับเหนือนะ”

น้ําตา ไหลออกมาไมรูตัว
น้ําตา มาจากไหน เยอะแยะวะเนี่ย!!!

ผมมือไมสั่น ตัวแข็งทื่อไปหมดดวยความอึ้ง หัวใจเตนแรงจนผมไมสามารถควบคุมมันไดอีกตอไป

ดีใจ
เหนือที่นั่งขัดสมาธิอยูขางๆหยิบแหวนออกมาจากกลองแลวสวมใหผมที่นิ้วนางขางซาย แหวนคู

“คิดไวตั้งนานวาจะขอคินริมทะเล แตคินดันเหยียบเศษแกวซะกอน” ใบหนามันแดงแจ กมหนางุดราวกับไมกลาสบตา “ใส

ใหกูบางเดะ”
มันยื่นแหวนยื่นนิ้วมาให แตผม

นิ่ง

“เฮยยย รองไหทําไม”

ผมสะอึกสะอื้นรองไหโฮ ไมไดตั้งใจนะ มันไหลออกมาเอง

“กู เฮย มึงเสียใจเหรอ ที่กูขอคบกับมึง” เหนือมันหนาเสียไปเลย

“ใช!!!!” ผมโวยวายทั้งน้ําตา “มึงแมงงงงงง ฮึก ขอคบกูชา พอมาขอกูก็ทํากูตั้งตัวไมทัน ฮึก ไอชั่ววววว ไอเลวววว สัดหมา
เอยยย กะ กู กูดีใจเหี้ยยยยยยยยยยยยๆ”
เหนือรวบทั้งตัวของผมเขาไปกอดปลอบประโลม จากที่มันหนาเสียกลับกลายเปนหนายิ้มขึ้นมาในบัดดล
“โอๆๆ อยารองนะๆ ขอโทษษษษษษษษษษษ” มันลากเสียงยาว “ไมชาก็เร็วก็ขออยูแลว”

“ไปตายซะมึง” ผมพูดทั้งน้ําตา
“ใจรายวะใหแฟนไปตาย”
“คะ ใครแฟนมึง ฮึก กูไปตกลงตอนไหน ฟวย”
“เมื่อกี้ไง”
“ฮะ”
“มึงพูดวาคําวาตกลงแลว ฮาๆๆๆ”
“เกรียน”

ตลกตายละไอหลอเอย ผมขยุมเสื้อมันแนนทั้งเช็ดน้ําตาเช็ดขี้มูก เอาใหแมงโสโครกกันไปขาง

“สรุปตกลงนะ”

“ไมนาถาม” ผมเขกหัวมันดังโปก มันรองอูย และก็หยิบแหวนของมันมายื่นให

“ตกลงแลวก็ใสใหสิครับ”
ผมจิ๊ปากทําเสียงไมพอใจ แตผมวาตัวเองอยาทําใหมันเสียบรรยากาศมากไปกวานี้อีกเลย
ผมเอาแหวนที่ไซสใหญกวาของผมมากมาจอไวที่นิ้วนางยาวเรียวของมัน แตยังไมใสให
“อะไรอะ” เหนืองง “คินนนนน อะไรของมึงเนี่ย มึงกําลังจะทําใหกูเปนบาแลวนะครับ!!” มันเกาหัวตัวเอง “เสียความมั่นใจ
อะ”
“กูแคอยากจะบอกวา ฮึก กูขี้หึง และกูก็กินจุนะ”
พูดจบปุบ ผมก็สวมแหวนใหมันทันที
“มึงไมมีทางเลือก มึงตองรับกูใหไดแลวละ”
“ฮาๆๆๆๆๆๆ นารักวะ” เหนือควควาผมเขาไปหอมหนึ่งฟอด พรอมกับจุบเบาๆที่มุมปาก “กูรูมาตั้งนานแลว”
“มึงไปเอาแหวนมาจากไหนอะ”
“ก็สั่งทําอะ เพิ่งไปเอาเมื่อเชาตอนที่มึงหลับ”
“สวยดีนี่หวา”
“อยูแลว แฟนมึงตาถึงใชมั้ย”
“ดูมึงเหอกับคําวาแฟนนะ”
“ก็ นิดหนอย ฮาๆๆๆๆ”
“แลวไอถุงยางขางใตกลองแหวนนี่ มึงไปเอามาพรอมๆกับแหวนรึเปลา”

เหนือชะงัก มองตามสายตาของผม แลวหยุดลงที่กลองดูเรกซสีชมพูโดดเดนเปนสงาอยูขางกลองแหวน

“คือเออ …”

“สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นี่มึงหวังจะมาเผด็จศึกกูที่นี่ใชมั้ย!!!!!!!!!!!”
“เหยยยย เปลาคราบบบบบบ เปลานะ จริงๆๆๆๆ”
“เชี่ยเหนือ กูไมไดโงนะ”
“ก็เผื่อไวไง เผื่อมึงกับกูแบบ “
“คืนนี้มึงนอนนอกหองเลยนะ”
“เหย ไมเอานะ” เคยเห็นไอเสือกลายเปนแมวหงอยมั้ยครับ ไอเหนือนทีตอนนี้นี่แหละ แมวหงอยของจริง!!!
“กูไมไวใจมึง”
“คินนนนน กูไมเคยคิดอะไรกับมึงอยางนั้นนนนนนนน”
“ใครจะเชื่อ!”

วันนั้น ผมไดทั้งแผล ไดทั้งแฟน และก็ไดยินเสียงไอเหนือเคาะประตูหองนอน ทั้งออน ทั้งขอโทษ ดังอยูเกือบทั้งคืน

กูยังไมพรอมT^T

ผมไมรูวาผมจะอยูรอดปลอดภัยจากไอหื่นนี่ไดนานเทาไหร

“แฟนคราบบบบบบบบ ใหนอนดวยเหอะนะ เดี๋ยวพรุงนี้ก็ตองกลับแลวไมใชเหรอ นะๆๆๆๆ”

“ไมโวยยยยยยยยย รักแฟนคราบ ราตรีสวัสดิ์นะ”

ผมไมรูมันทําหนายังไง แตมันเงียบไปแลว

คงจะยิ้มเหมือนกูอยูละสิทา

26
พิเศษ ฟลม
กลางดึกคืนที่ทุกคนลวนแตสนุกสนานกับการที่ตัวเองสอบเสร็จ แตสําหรับผม ไมวาจะสอบหรือไมสอบ จะเครียดแคไหนก็
ตาม มันก็ไมไดทําใหผมรูสึกดีขึ้นมาไดเลยแมแตนอย
เพราะถาหัวใจมันไมมีความสุข จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต รายแรงหรือดีเดแคไหน มันก็ไมมีความสุขอยูดีนั่นแหละ
ผมถอนหายใจขณะที่กระดกเหลาเขาปากเปนแกวที่เทาไหรไมรูจําไมได ผมควรจะเคยชินเสียทีกับความรูสึกนี้ ความรูสึก
ปวดแปลบไปทั่วทั้งหัวใจตลอดเวลา นี่ถาผมออนแอสักนิดปานนี้น้ําตาคงไหลออกมาเปนกระบุงแนๆ
เกลียดความรูสึกแบบนี้ชะมัด
ก็ดันไปรักเพื่อนสนิทตัวเอง มิหนําซ้ํายังจับเขาทํา เมียอีกนะ

สมควรที่จะนั่งเหงานั่งเศราอยูรานเหลาแบบนี้คนเดียว เปลาเปลี่ยวเอกา

รานประจําของผมเปนรานเงียบๆ มีดนตรีคลอเบาๆ เหมาะกับพวกอกหักอยางผม ผมเปนหุนสวนรานนี้เอง จึงไมแปลก

ที่มาทุกวันแถมยังแดกฟรี เจาของรานเปนญาติของญาติอีกที นอยคนนักที่จะรูวาผมเปนหุนที่นี่ เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพิ่ง
จะเขามารวมบริหารไดไมนานเอง แคอยากหาอะไรทําเพื่อที่จะไดลืมอะไรบางอยางไดก็เทานั้น
โทรศัพทผมสั่นครืดคราด ขางๆขวดเบลนสองแปดหาที่เหลืออยูครึ่งกลม ดึกดื่นปานนี้ใครมันจะโทรมาวะ ถาเปนกิ๊งละก็
แมง นาเบื่อวะ ผมเตรียมตัวที่จะกดตัดสาย
แตไมใชกิ๊งแฮะ
นี่มันไอเหนือ สุดรักสุดดวงใจสุดจะถวิลหาของไอคินตาจอมโวยวายนี่หวา
มันลงไปเที่ยวกรุงเทพดวยกันนี่หวา เหย หรือวาพวกแมงจะมีเรื่อง! เมื่อคิดไดดังนั้นผมจึงกดรับสายมันอยางไว
“ฮัลโหล!!”
“เชี่ยฟลมมมมมมมม คินตอบรับกูแลววะ!!!!!!”
น้ําเสียงอะเลิรทขนาดนี้ ผมวาไมนาจะเปนเรื่องราย

ฮา ๆ ๆ เดี๋ยวกูฉลองใหพวกมึงเอง กับเบลนสองแปดหาคนเดียวนี่แหละ

“ตอบรับอะไรของมึง” ผมแกลงทําไก
“ก็ เรื่องที่กูขอคบมันไงเลา!!” คงจะยินดีปรีดาชิบหาย ผมอดยิ้มไมได ดีใจกับมันทั้งคูครับ คนหนึ่งก็รักซะมากมาย สวนอีก
คนก็รักแตไมรูจะรออะไร ในที่สุดก็มีวันนี้สินะ
“ฮาๆๆ ดีใจดวย” ผมขอลืมเรื่องของตัวเองไปกอนนะ “แลวมึงไดทําตามที่กูบอกปะวะ”
“…” เหนือเงียบแฮะ
“อาว ไอสัด เปนไรอีก”
“โดนเฉดหัวออกมานอนนอกหองอะดิ”
“ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ เชี่ยเหนือ แมงกากกกกกกกกกกกกกก”
“กากดอยไรละ คินมันคงจะไหวอะนะวันนี้มันไปเหยียบเศษแกวมา”
“แลวมันเปนไรมากปะ” นอกจากโวยวายแลว มันยังซุมซาม เออบางในบางเวลา นี่คงเปนเสนหของมันสินะบักคิน
“โชคดีแผลเล็กวะ” เสียงเหนือดูโลงใจ “แตมึง เพราะมึงเลย ฟายยยย มึงทําใหกูไดนอนบนโซฟา”
“สมน้ําหนา”
“คินคิดวากูหื่นแลวมั้ง”
“แลวมันใชนอยที่ไหนละ”
“กูไมไดหื่น”
“แตมึงก็เชื่อกูทําตามที่กูบอก ฟาย” ผมอดหัวเราะไมได เรื่องมันสองคนเปนความสุขเดียวของผมตอนนี้ “พอขอเปนแฟน
ปุบ ลากไปซั่มบนเตียงปบ มันเปนเคล็ดรับรองรักกันยืดดดดดดดดดดด”
“เลิกพูดถึงแมง กูไมไดทําแลว” เหนือทําเสียงจิ๊จะ ไอเวรเอย มึงคงเสียดายอยูละสิทา
“คินขาวนะเวย เห็นหนาแมงหลอแบบละออนๆอยางนั้น เนื้อในมันบาง แถมยังเซ็กซี่มากๆ” เคยอาบน้ําดวยกันตอนคายรับ
นองนอกสถานที่ พอจะจําภาพนั้นไดครับ เพื่อนคณะเดียวกันมองมันตาเปนระวิงเชียว
“หุบปาก”
“มึงทนไมไหวอะดิ” คงจะวอนนาดู
“กูทนที่มึงพูดถึงคินแบบนั้นไมไหวตางหากละ” อื้มมม สาดนี่ เหอแฟนชิบหาย ยังไมทันไรก็ออกอาการหวงซะแลว ของเคา
ดีจริงวะครับ “แลวมึงเปนไงบาง เรื่องของมึงอะ”
ยังไมทันที่ผมจะไดสุขกับเรื่องของมันสองคนดี เชี่ยเหนือก็ลากผมกลับเขามาหาความทุกขซะอยางนั้น
เวรจริงๆ
“มันก็เหมือนเดิม มันไมเคยมีอะไรดีขึ้นอยูแลว”
เหนือเงียบไป ผมกับมันหลังจากที่กินเหลาวงเดียวกันแลวรูสึกวาผมจะไดเพื่อนสนิทเพิ่มมาอีกหนึ่งคน สําหรับไอหลอนี่คง
พวงตําแหนง “แฟนเพื่อนรัก” ดวย เหนือคงไมอยากซักไซอะไรผมมาก มันเลาใหฟงสองสามคําเรื่องเชี่ยคินพาชอปปงหมด
เปนหมื่นๆ นี่ถือวายังนอยนะ สําหรับคุณหนูคนิ ทําเอามันตกใจชิบหายเรื่องการใชเงินของอนาคตเมีย แตก็นะ แมจะเกิด
มาจากความไมพรอมแตเชี่ยคินก็เกิดมาอยูบนความเพียบพรอม ไดอยางก็ตองเสียอยาง เปนของธรรมดา
ผมวางสายจากเหนือ และก็พบวาน้ําสีอัมพันในแกวกําลังละลาย อืมมม รสชาติคงไมอรอยแลว นาจะเททิ้งเสีย
ยังไมทันจะไดเท ชายหญิงคูหนึ่งก็เดินเขามาในรานเสียกอน
ไอพีท เพื่อนรวมคณะกับดาวคณะผมเองครับ เพื่อนผมนี่แหละ ไดขาววาเพิ่งจะตกลงปลงใจคบกันไดไมนาน แตทําเอาคน
ที่ผมแครน้ําตาตกใน ซึมกะทือไมเปนวรรคเปนเวร
งงกันละสิ
สั้นๆงายๆครับ ในตอนนั้นนะ ผมชอบมิก มิกชอบพีท สวนพีทชอบคิน
มันเหมือนหวงโซอาหาร เอะ ไมสิ มันคือหวงโซแหงความวุนวายไมรูจบตางหาก เอาเปนวาไอคินหลุดรอดจากหวงนี่ไปแลว
เหลือก็เพียงแตผม มิก และพีท 3 คน
พีทมันชอบเชี่ยคินถึงขั้นหลงเลยก็วาได ไมวาจะนั่งเรียนหรืออะไรก็ตามตองหาโอกาสเหมาะเพื่อที่จะเขาหาเพื่อนผมทุกที
สวนไอมิกแมงก็นั่งใจแปว พยายามไมแสดงอาการออกมา ผมคนเดียวที่รู ผมคนเดียวที่สังเกตตลอดมา ก็ทําไงได ใน
สายตาผม ก็มีแตมันมาตั้งแตป 1 แลว
พอรูวามิกรักเชี่ยพีทแมงก็ทําใหมันหลงครับ ตอนที่คินมันรุกเขาไปหาไอเหนือนั่นแหละ เหมือนพีทจะพยายามเขาหาคิน
ผานทางมิก แตเชี่ยมิกเปนพวกคิดมากคิดไปเองแตไมชอบแสดงออก มันทําใหผมโมโหมาก เพราะบางครั้งผมก็เห็นมันโอ
เวอรกับเชี่ยพีทมากเกินไปจนลืมรักตัวเอง จนในที่สุด เมื่ออารมณผมโคตรรุนแรงและสติขาดสะบัน้ วันนั้นผมจึงไดเสีย
เพื่อนที่ผมรักที่สุดคนหนึ่งไป และยังไมไดเขาคืนกลับมา
แมแตคําวาเพื่อน มิกก็ไมอยากจะใหกับผม

“ความรักแมงหามกันไดดวยเหรอวะ!!!!” ผมเคยตะโกนบอกมันทามกลางสายฝนหนาหอมัน ในวันที่ผมจัดการพรากความ

บริสุทธิ์ของมันไป “ก็เหมือนมึงที่ไปรักไอเลวนั่นทั้งๆที่มึงก็รูอยูแลววามันไมไดมองมึงเลย”
“นั่นมันเรื่องของกู” มันสวนกลับมา หองมันอยูชั้นสองและมันยืนอยูริมระเบียงที่ฝนสาดใสนิดหนอยแตเชื่อเถอะ ผมเปยกก
วารอยเทา
“…”
“กลับไปซะ กูไมอยากเห็นหนามึง”
“ไม กูไมกลับ!!” ผมอารมณรอน เอาแตใจตัวเองเปนที่หนึ่ง มันรูดี
“เรื่องของมึง” มันตั้งทาจะเขาไปในหอง
“มิก!!!!”
“หุบปากซะ!!! ไปใหพน มึง ทรยศ มึงเพื่อนกูแทๆอะ มึงเพื่อนกู!!!!!!” มันทึ้งหัวตัวเองอยางเจ็บปวด ผมกลืนน้ําลายมองดู
ภาพนั้นอยางปวดราวไมแพกัน มิกใหผมไดแคคําวาเพื่อน และมันก็รักผมแบบเพื่อนมากๆ แตผมแมงเลว ผมเลวเอง
“มิก กูขอโทษ” ผมกระซิบ มันไมมีทางจะไดยิน
“ไปใหพนหนากูซะ”

นั่นอาจจะเปนครั้งสุดทายที่ผมไดพูดไดคุยกับคนที่ผมรักเปนเรื่องเปนราว หลังจากวันนั้น นอกจากหนาผมแลว ปลาย

นิ้วกอยของผมไอเชี่ยมิกก็ไมอยากจะมอง ผมพยายามซ้ําแลวซ้ําเลา อยากใหมันกลับมาเปนเหมือนเดิม กลับมาเปนเพื่อน
กัน โดยไมจําเปนตองสนใจก็ไดวาผมคิดอะไรดวย ใหเหมือนวันที่ผานๆมา โอกาสที่ผมขอเปนครั้งสุดทาย มิกก็ยังไมยอม
ให

ยิ่งคิด ผมก็ยิ่งเจ็บปวด นานเทาไหรแลวที่ในหัวผมเอาแตนึกถึงไอตี๋หนาจืดๆคนหนึ่ง และหัวใจเจ็บปวดรวดราวจนแทบทน

ไมได

ผมมันบา ผมบา เพราะผมรัก

สองวันตอมาผมมาเรียนเปนคนสุดทายของหอง เวลาเกาโมงเกือบๆจะหานาที อาจารยตั้งทาจะล็อคหองแลวดวยครับ ผม

ยิ้มแหยๆใหอาจารยอยางเกรงใจ เจแกจิกผมหนึ่งฉึกกอนสะบัดบอบเดินไปสอนที่หนาหองตอ คณะผมก็เปนแบบนี้แหละ
ครับ เปะเวอร เปะเกิน จะหยวนๆใหหนอยก็ไมได
ผมเห็นหนาไอคินตาลอยเดนมาแตไกล มันนั่งขางมิก แตผมตัดสินใจวาวันนี้เลือกที่จะไมสนใจมิกดีกวา เออแฮะ มึงเลือก
ไดดวยเหรอวะฟลม - -
“สัดคิน มีผัวใหเอาแลวเหรอมึงอะ” ปากเสีย ปากหมา คือตัวผม
“กวนตีนละครับควยยยยยย” มันชูนิ้วกลางสงมาให เถื่อนดิบขนาดนี้เนี่ยนะที่ไอเหนือผูชายหลอใสเซอรสะอาดหลงรัก ฮาๆ
ผมหยอนกนนั่งลงขางมัน ระหวางภัทรกับคิน ไอเชี่ยภัทรอยาไปสนใจมันเลยครับ มันคือมันสมองของกลุม ปลอยแมงแดก
ชีทกับปากกาสตาบิโลตอไปเถอะ
“ของฝากละ” ผมแบมือหันไปทวงของฝากจากไอคิน มองไปก็เห็นมิกอยูในสายตา แตไมใชจุดโฟกัส ชางแมงบางไรบาง
“อยูหลังรถ เที่ยงๆคอยเอาละกันมึง” คินตอบสงๆ มันเกรงใจอาจารยครับ เพราะจิกเกงเหลือเกิน
ไอผมก็หนาดาน ชวนมันคุยตอไป
“แตงเวย” เหลือบไปเห็นรองเทาแตะกับผาพันแผลเล็กๆที่เทาของเชี่ยคิน เหยียบแกวมาทาจะจริงอยางที่ไอเหนือบอก
“เหย ไมใชดิ ไมใชรถกู รถสัดเหนือ”
“ฮึ่ยยยยย อิจฉาวะเหย เพื่อนกูมันอินเลิฟฟฟฟฟฟ”
“ก็แนนอนอะ ฮี่ ๆๆๆ ไมหาบางสักคนสองคนวะ คนนั้นไง กูเห็นเขามาเฝามึงทุกเชาทุกเย็น” แมกระทั่งไอเชี่ยคินที่ตอนนี้
แทบจะไปใชชีวิตอยูที่ตึกวิศวะยังสังเกตไดเลยครับวามีผูหญิงมาเฝาผมจริงๆ T^T คนนี้เปนคนที่ปาอยากจะใหผมหมั้น
ดวยมากๆเพราะเปนลูกสาวของเพื่อนปา แถมเธอยังชอบผมเอามากๆ สวยเริ่ดเชิ่ดหยิ่งขนาดนั้นแตก็กลาแสดงออกเรื่อง
ผมตรงๆจนบางทีผมก็รูสึกทึ่ง
เธอคนนี้ที่ชื่อกิ๊งไง
“เอิ่มมม เคาสวยนะเวย แตก็สวยเกิน มั่นเกิน กูกลัว” ผมยักไหลสงๆ หันมาเปดสมุดเล็กเชอรเพื่อเตรียมเรียนบางไรบาง
“สูงเกินดวย ผูหญิงเหี้ยไรสูงเทากูเลยอะ”
“สาด ไปวาเคาเหี้ย เคาเรียกวาเคาเปนผูหญิงลิมิเต็ดอิดิชั่นเวย”
ผมเถียงใหกิ๊งนิดหนอย กอนที่จะหันไปหาอาจารยจอมดุ หางตาแอบเห็นเชี่ยมิกทําดินสอตก จนเดือดรอนไอคินตองกมลง
ไปชวยเก็บให
เสี้ยววินาที ผมกับมันสบตากัน
และจากนั้น ตางฝายตางก็เบือนหนาหนี เหมือนไมมีอะไรเกิดขึ้น
แตอยางนอย สายตาที่มันมองมา ก็ไมไดสงมาแบบเกลียดๆเหมือนอยางเคยอาจเปนเพราะมันไมทันไดตั้งตัว นี่แหละเรื่อง
ดีของวันนี้

“แดกขาวววววววววววววววววววววววววววววววววววววว” ไอคินตาโวยวายทันทีเมื่อถึงหนาตึก
“มึงจะแดกกับเพื่อน หรือมึงจะแดกกับผัวครับ” ภัทรพูดขึ้นมาบาง มันเห็นไอเหนือที่ยืนรอไอคินอยูไมไกล ผัวเมียคูนี้หนิ
อะไรกันนักกันหนาวะ แมงตองเจอกันเชาสายบายเย็นกอนนอนกลางดึกรุงสางเลยรึยังไง
อารมณคนอิจฉา T^T
“แดกกับเพื่อนสิเวย” พูดจบแมงก็รีบเดินไปหาไอเชี่ยเหนือทันที กูไมเขาใจความหมายมึงวะ ฮาๆๆๆ แตผมชอบเวลาที่คิน
มันมีความสุขครับ มันเปนผูชายที่ทําใหโลกสดใสไดเวลาแมงยิ้ม เออ นี่ผมไมไดรักใครสองคนในเวลาเดียวกันนะ เวลาไอ
มิกมันยิ้ม โลกของผมคนเดียวครับที่สดใส ตางกันอยูนะ
“มาทําไร ไมยอมไปร่ําไปเรียน” ถุยวะ เชี่ยคินพูดเสียงกระชากๆ แตทาทางนี่ดี๊ดาชิบหาย แมง อยางฮา
“หึ มารับแฟนไง” เหนือ โยธา ไอสัดนี่แมงก็เทตลอดเว มันยักคิ้วใหพวกผมเปนเชิงทัก
“ไปๆ แดกขาวไดแลวกูหิว”
“แดกไหนละ”
“หลังมอรานเดิมละกัน”
ผมเดินตามมันทั้งสี่ไปอยางเงียบๆ ไอคินคุยจอกับเชี่ยภัทรเรื่องเด็กคอนแวนตในพารากอนที่มันแสนจะคิดถึง ไอเหนือก็เกา
หัวมองแฟนมันยิ้มๆ ไอมิกจิ้มอะไรไมรูในมือถือมันไปเรื่อย จนในที่สุด
“เหย เชี่ยมิก ไปรถเชี่ยฟลมละกันนะ เจอกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” หนากลมๆของไอคินโผลออกมาหลังจากที่
เหนือออกรถไป ทิ้งใหไอมิกอาปากคางยืนงงเปนไกสวนผมกําลังจะตาแตก

เลนเหี้ยอะไรของมึงเนี่ยคินนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!

คิดดูนะครับ คนที่ไมไดคุยอะไรกัน ไมไดมองหนาอะไรกันเลย มิกฝายเดียวเหอะ มันจะเปนยังไงเมื่อตองทิ้งใหอยูดวยกัน

สองคน

เหมือนโชคจะเขาขางผมบาง ที่วันนี้เชี่ยมิกติดรถเชี่ยภัทรมาเรียน

ผมกลืนน้ําลาย ขณะที่มันหันหลังขวับกลับมา

หัวใจผมเตนตึกๆ วันนี้มันจะพูดอะไรกับผมมั้ยนา

มันนิ่ง กมหนา และก็เลนเกมในมือถือตอ สวนผม เออ

คงจะประมาณวารอผมขยับตัวแลวมันก็จะตามไป ทั้งๆที่ไมพูดอะไร อยางนั้นใชมั้ย T^T ก็ยังดีวะ ผมเดินนํามันมายังฟอร

จูนเนอรคันโปรด แตยังไมทันที่จะกดกุญแจรถ

“ฟลม!!” เหวยยยยยยยยยยยย

นักศึกษาสาวกระโปรงทรงเอสั้นจุดจูแสนเปรี้ยวแตสวยเด็ด เธอเดินกาวฉับๆมาหาผม เสียงรองเทาสนสูงดังสนั่นไปทั่วทั้ง

บริเวณ
“อาว กิ๊ง มาไดไงเนี่ย” ผมตั้งตัวไมคอยถูกเลย เธอเรียนวิทยาการจัดการ ที่เปนที่ขึ้นชื่อของที่นี่อยูแลววามีผูหญิงสวย และ
เธอก็สวยระดับตนๆ
“ขับรถมา” กิ๊งสะบัดกุญแจเบนซไปมาตอหนาผม “จะไปกินขาวใชมั้ยคะ ไปดวยสิ”
“ฮะ” ผมอึ้งแดก มองหนาไอมิกที่ตื่นตระหนกเปนที่เรียบรอยกับความมั่นเกินคนของเธอ นี่ถาผมไดแตงงานกับกิ๊ง ผมคงไม
มีเขี้ยวเล็บเหลือเลย ไมใชเพราะตัดออกเอง แตกิ๊งนี่แหละจะเปนคนเอาตะไบมาถูใหซะเกลี้ยง
“งงไรอะ ก็จะไปดวย ขึ้นรถกันสิคะ”
เวรกรรม ผมกลืนน้ําลายขณะกดกุญแจรถใหประตูเปด กิ๊งกาวฉับๆตัดหนาไอมิกที่จะนั่งขางคนขับ เธอแทนที่มันเรียบรอย

โอย หมดกัน ฝนที่สวยหรูของกู T^T

“จะดีเหรอครับกิ๊ง เพื่อนฟลมมีแตผูชายทั้งนั้นนะ” ผมไมวายอยากใหเธอเปลี่ยนใจตอนขับรถออกมา

“จะเปนไรไปละ ดีออกจะไดรูจักเพื่อนฟลมใหครบทุกคนไปเลย” กิ๊งยิ้มกริ่ม ผมเห็นลิปสติกสีแดงแจโดดเดนมีฟนสีขาวเรียง
สวย อืมมม หนาเปะ หุนเปะ แตทํามายทําไม คิดหื่นดวยไมลง
“เออ คนอื่นจะมองกิ๊งไมดีอะ”
“กิ๊งไมเคยสนใจความคิดคนอื่นอยูแลวคะ”

กูยอม TT

ใชเวลาไมนานก็ถึงหลังมอ รถติดนิดหนอยเนื่องจากมันเปนชวงเวลาเที่ยงพอดีเดะ ผมลอบมองไอมิกผานทางกระจกหลัง

อยูบอยๆ มันไมทําอะไรนอกจากเลนเกมในมือถือ กิ๊งถามคํา มันก็ตอบคํา แตเธอดูเหมือนจะไมรําคาญหรืออารมณเสียใส
มัน เออแฮะ เขาใจงายดี

“แมงชาวะ ที่สั่งไปเย็นหมดแลว อุยยยย” ผมทําปากขมุบขมิบใสไอตัวจุนที่นั่งตัวลีบเอยทักเมื่อพวกผมไปถึงอยูขางๆสามี

มัน
“คนนี้ชื่อคินตารึเปลาคะฟลม” ผมเลื่อนเกาอี้ใหเธอนั่งไดไมทันไร ก็โดนสวนมาดวยคําถาม
“เออ ครับ”

แอบสังเกตเห็นไอเหนือกระแอมนิดๆพรอมๆกับวางแขนพาดไปที่พนักดานหลังไอเชี่ยคิน แหม ทําตัวเปนเจาเขาเจาของ

เต็มที่ สาดดดด หมั่นไส กิ๊งไมสนคินเวย เคาสนกูนี่ T^T
“ยินดีที่ไดรูจักนะคะ นารักสมคําร่ําลือ” เชี่ยคินถึงกับยิ้มคางเมื่อกิ๊งชมมันวานารัก “แลวนี่คงจะเปนเหนือใชมั้ย เปนไง จํา
เราไดรึเปลา เราเคยทําโคกหกรดใสเธอตอนอยูโรงกลาง”
“ออออ ครับ ลืมไมลง” โอยยย แมงฮา ไอเหนือหนาเจื่อนโคตร
เปนอยางที่ผมคาด ทุกคนที่นั่งอยูในรานหันมามองกิ๊งเปนตาเดียวเนื่องจากนั่งอยูทามกลางเหลาเทพบุตร แหม อยาเพิ่งทํา
หนางั้นผมไมไดหลงตัวเองนะ ถาตัดผมออกพวกแมงก็เปนเทพบุตรกันอยูดีนั่นแหละ ก็บอกแลว ผูหญิงคนเดียวมานั่งทาน
ขาวกับชายลวนไดยังไง
“กิ๊งมีเรียนอีกทีตอนกี่โมงอะ” ผมชวนเธอคุย ผมทานเสร็จแลว และสังเกตวาทั้งโตะก็ทานเสร็จแลว ทุกคนรอคอยสาวสวยที่
กําลังทานอยางเนิบๆดวยทวงทาที่สงางาม เกินไปมั้ย
“บายนี้แหละคะ” เธอตอบ
“เออ นี่เที่ยงหาสิบแลวนา ไมรีบเหรอ” ผมเตือนเธอ ผมก็มีเรียนเหมือนกัน ตัวโหดซะดวย
“กิ๊งเลทไดคะ” แตกูเลทไมไดอะครับ โธ TT
“เออ “ ภัทรพยายามจะพูดอะไรบางอยาง แต - -
“ขอโทษนะคะ ขอสั่งไอติมดวยคะ”

ตึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

แถมจะลมหงายทองกันทั้งโตะ

กิ๊งชิวไดอีก ใหตายเถอะ

“พวกมึงกลับกันกอนเลย เดี๋ยวกูไปสงกิ๊งเอง” ผมพูดทั้งน้ําตาไหลพราก เฮย ไมไดไหลจริงนะครับ เออะ!

“อื้ม เจอกันบนหอง อยาเลทนะ”
ลุกขึ้นพรึ่บพรั่บอยางรวดเร็วไมสงสารกูเลย TT ภัทรกับคินสงสัญญาณบอกมาวา “ขอใหรอดปลอดภัยกลับมานะสัด”
ประมาณนี้อะครับ
สวนมิก ไมมีแมแตจะหันมามอง
สาดเอย หวังอะไรอยูวะครับฟลม!

กวาที่ผมจะไปสงแมเจาประคุณเสร็จก็เลทมาแลวเกือบยี่สิบนาที สาบานไดวารีบที่สุดในชีวิตแลว T^T ผมไดยินเสียง

อาจารยเช็คชื่อ ตอนที่กําลังจะเปดประตู เวรละกู ชิบหายขิงๆแลวววววววT^T

“วาธุสิทธิ์ ครับ! วิมลนาถ คะ! วราธร “ นั่นไงละ ชื่อผมแลว!!! ผมกําลังจะเปดประตูเขาไป แตทวา “นายวราธร “

“อาจารยครับ!”
เสียงหนึ่งทําเอาผมหยุดชะงักกึก

“ฮะ หา วาไง นายมาวิน”

เชี่ยมิก

“อาจารยขามชื่อผมไปอะ”
“ฮะ บานา อยามาอํา ฉันอานชื่อเธอไปแลวนะ”
“ยังนะครับ อาจารยลองตรวจดูอีกทีดูสิ”
“เออ ใชๆๆๆครับ อาจารยก็ขามชื่อผมมมมมมมมมมมม” คินตา โภคินทรพิพัฒนก็ชวยผมครับ

โอกาสของผมมาแลวสินะ

ผมคอยๆเปดประตู พยายามไมใหเกิดเสียงดังมากที่สุด แอบเห็นไอเชี่ยมิกกับไอเชี่ยคินไปยืนรุมทึ้งอาจารยสาว คอนไป

ทางแก วายังไมติ๊กชื่ออยางงั้นอยางงี้ จนในที่สุด

“อุยตายแลว ฉันลืมจริงๆเหรอ!!”

“ครับ”

“อุย ขอโทษจริงๆนะจะ”

มันทั้งคูยายกลับมานั่งที่ เชี่ยคินยักคิ้วกวนๆสงให สวนมิก ก็ไมมองมาเหมือนเดิมนั่นแหละ

“โอเคนะ วราธร “

“มาครับผม!!!” ผมตอบอยางสดชื่น

รอดไปแลว หนึ่งคาบ

ผมแอบเหลือบไปมองเชี่ยมิกที่กมหนากมตาเรียนหนังสือลูกเดียว มีเซนสบอกแปลกๆวามันรูวาผมมอง แตทําเปนไมสนใจ

ผมยิ้ม ดวยความที่อารมณดีที่สุดในชวงชีวิตตอนนี้แลว
ขอบใจนะ ^^

“แหนะ ๆ ยิ้มเชียวนะไอสาดดดดดดดดดดดดด”

ไอเชี่ยคินมันตองรูอะไรมาแนๆเลย!
ถามเลนๆ ทั้งๆที่อีกนานกวาจะจบ วาถามีการรวมเลม

จะมีคนสนใจมั้ย
รักคนอานคะ

27

ผมคบกับเชี่ยเหนือมาไดหนึ่งอาทิตยแลวครับ
เวลาผานไปเร็วดีเหมือนกัน บอกตามตรงวาคบแลวกับยังไมไดคบการกระทําของเหนือก็ใชวาจะแตกตางอะไรกันมากนัก
เพียงแตเราทั้งคูตางฝายตางก็แสดงออกถึงความรูสึกที่มีออกมาไดอยางไมตองกั๊ก ก็แคนั้นเอง
ผมหางหายจากการขับรถเองมานานมวากกกกกก มากจนตองขอรองใหไอเหนือยอมปลอยผมใหผมเอารถขับมาเรียนเอง
บางไรบาง ก็มันอะครับ ไมรูเปนดอยอะไร อยากจะมารับมาสงเหลือเกินดวยฮอนดาซิตี้สีขาวคูใจของมันนั่นแหละ ผมไมได
เกลียดรถมันหรอกออกจะรักดวยซ้ําไป ฮี่ๆ รูกันอยูแลวใชมั้ยละ แตแบบ ไอเรามันก็ชอบขับรถอะ! ก็มันอยากขับ จะใหขับ
รถยี่หอไหนก็จัดมาเหอะเพียงแตใหกูไดขับบาง T^T
บน ทั้งๆที่ผมมีรอยยิ้มเจือระเรื่ออยูบ นใบหนาดวยความสุขี
หลังจากเรียนแลปเสร็จ ผมก็เดินดุมๆลงมายังชั้นลางพรอมๆกับเพื่อนผองทั้งสามตัว พักหลังๆนี่ไอเชี่ยมิกแมงชักจะเริ่ม
เงียบๆและก็หงุดหงิดบอยมากขึ้น ทั้งๆที่นิสัยเดิมมันออกจะหลั่นลาหาสุขหาเสพมั่วสาวไปวันๆนี่หวา เดือดรอนพวกกูที่ตอง
มาคอยตามปฏิเสธสายที่สาวๆโทรมาหามัน คอนขางเพลีย สวนไอฟลมก็ไมรูไปโดฟยาอีที่ไหนมา วันๆแมงก็เอาแตแหย
คนโนนคนนี้ทีอยางอารมณดี เหยื่อสวนใหญก็คือผมนี่แหละ - - “ เหมือนมันทั้งสองไปสลับขั้วกันมาอะครับ งงเลยกู ไอหา
ภัทรก็ไมไดเอะใจอะไรเลยยย เอาแตสนใจหนังสือกับสนใจแตเมีย เพื่อนกูนี่หลากหลายดีจังวะ
“เฮย มึง เมื่อวานกูไปฟงเพลงเลนๆกับเมียกูมา กูเห็นกิ๊กเกาเชี่ยคินแมงดอดสาวมั่วชิบหายเลย” อาว นึกวาจะเนิรดอยาง
เดียว ไอหาภัทรมันก็ออกเที่ยวดวยนี่หวา แตออกทีตองออกกับเมียกูละเพลีย แลวใครวะกิ๊กเกากู
“กิ๊กเกากูก็มีแตนมโตๆหนาหวานๆ จะไปดอดสาวไดไงวะ” ทรูสตอรี!่ !!
“สตอครับบักคิน แหมมมมม กิ๊กมีทุกเพศเหอะมึงนะ” ปากอยางงี้ไอฟลมชัวร
“ก็เดือนวิศวะไงคราบบบบบบบบบบบบบบบ”
“ไอปอนดอะนะ”
“อืม ไมใชกิ๊กมึงรึไง”
“หาน ไมใชเวย นองกูเหอะ” หลังๆนี่ไมรูแมงหายหัวไปไหน
“มันคงไมคิดกับมึงแคพี่หรอกนะ” ฟลมควาไหลผมเขาไปกอดแนน “อืม แตถามันไปดอดสาวอยางงั้น บักเหนือเพื่อนรักกูก็
คงจะสบายใจบรื๋อ ที่เมียมันไมมีใครมายุงมาของเกี่ยวของแวะอะไรดวยอีก”
“จุๆๆ ไมแนนะเวยครับ หนังหนาเปลี่ยนไปขนาดนี้อะ กูวาไมแนเวย” ภัทรเดินนําพวกผมมานั่งที่โตะแถวๆคณะนี่แหละครับ
สงสัยวันนี้มันคงรูวาจะเมายาวกัน
“เปลี่ยนไปไงวะ!” ผมจับหนาตัวเองทันที มือกูลางยังวะ จมูกโดงนอยลง ดั้งแหมบ โหนกขึ้น เปนสิว หรืออะไร!!!!!
อยาตกใจ พักหลังผมดูแลตัวเองมากเกินไปจนกลายเปนเรื่องปกติไปแลว
“แมงตกใจชิบหาย กลัวผัวไมรักรึไงครับ!” มิกสะกิดสีขางผมอยางหมั่นไส
“ไมใชอยางงั้นเวย!!!!”
แตไมขอปฏิเสธเรื่องที่มิกพูดครับ ตรงประเด็นชิบหายเลย เออแฮะ กูก็เพิ่งรูตัวนะเนี่ย
“โอยย หมั่นไสพวกอินเลิฟชิบ” เหี้ยฟลมครับ
“และกูเปลี่ยนไปยังไงมิทราบ” ผมหันขวับไปถามภัทร พูดดีๆนะมึง ถาพูดไมดีละก็ กูอาจจะหาไฟลตดวนกลับกรุงเทพไป
เขาคลินิกก็ได นี่ผมพูดจริงนะ!!!
“สัดเอยย ฮาๆๆๆ กูขําหนาแมงวะ” ภัทรหัวเราะจนผมสูญเสียความมั่นใจ “ที่กูบอกวาเปลี่ยนไปอะ เอิ่มมมม กูไมรูวามันดี
มั้ยนะ แตวา สําหรับกูนะเวย ที่นานๆทีจะพูดอะไรขึ้นมา กูวามึงแมงไมหลอแลววะคิน”

เหมือนมีฟาผาลงกลางกบาลตอนแดดเปรี้ยงเวลาบายสามครึ่ง
“ไอเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ก็มึงแบบ - - นารักนาทะนุถนอมขึ้นอะ เห็นแลวแมง ขนลุกสัด” ภัทรทําหนาบรื๋อ “นองกูเวยมาเจอรูปมึงในเฟส นองบอก
อะไรสักอยางๆนี่แหละ โมเอ ไมรูวามันแปลวาอะไร”
“และมันดีปะวะ ไอโมเอเนี่ย” ผมกุมขมับ
“ไอเชี่ยคิน นี่มึงจะซีเรียสอะไรนักหนาวะครับ” ผมโดนฟลมแพนกบาลเขาใหสวยๆใสๆแบบเบาๆหนึ่งที โอยยย “จากการที่กู
ซุมดู เหนือนทีสุดหลอของมึงรักมึงชิบหายยยยยยย เวลาจองมึงทีถาแดกมึงไดมันคงแดกมึงเขาไปแลว จะกลัววาตัวเองขี้
เหรลง สิวขึ้น หรือเปลี่ยนไปทําไมวะครับฮะ”
ผมหนาเจื่อนลงเมื่อรูวาเพื่อนทั้งสามกําลังจับจอง
“ก็ เหนือมันหลอ” พูดไปก็อายไป กูควรภูมิใจดีมั้ยเนี่ยมีแฟนหลอ
“ไอสาดดดดดดดดดดด” ภัทรหัวเราะรา “เออๆ ปลอยมันไปเวยฟลม ใครๆก็อยากดูดีขึ้นเพื่อคนที่เรารักทั้งนั้น จริงมั้ยวะ”
เชี่ยฟลมเงียบไปเลย

ทําไมทั้งโตะมันตองมาคุแปลกๆดวยวะ

ไอตัวกระผมที่ลวงรูความลับของเพื่อนทั้งสอง ฟลมและมิก จึงกลืนน้ําลายอยางเงียบๆและดูปฏิกิริยา

ไอฟลม หนาเย็นชาลง และก็ตอบวา “งั้นมั้ง” พลางหันหนาหนีไปจากโตะ ถาสะบัดบอบไดมึงคงทําไปแลวใชมั้ยครับ

สาดดดด
สวนไอมิก กําหมัดแนน ขมวดคิ้ว และหันหนาหนีไปอีกทาง

เวรกรรม

ผมฟงพวกมันพูดอะไรไมรูตอแบบสัพเพเหระ สวนใหญจะเปนเชี่ยฟลมกับเชี่ยภัทรครับแยงกันพูด สวนไอมิกจมหนาตัวเอง

ลงไปกับไอโฟนโฟรเอสที่อาปาของมันเพิ่งจะสงมาใหหมาดๆ เงียบไดเงียบดีเงียบเขาไป เมื่อไหรมันทั้งสองจะดีกันและคุย
กันไดซกั ที กูกับไอภัทรเริ่มอึนๆแลวนะวอย!
นองไอโฟนโฟรผมสั่นบาง สั่นทีพวกแมงเงียบและหันขวับมาเจือกทันที
“มึงเสียใหกูยี่สิบบาทเวยภัทร ครั้งนี้เชี่ยเหนือมันโทรมากอนสี่โมงเย็น” ไอฟลมครับ
“โหยยย เซ็งวะ เมื่อวานแมงทํากูหลงเชื่อคิดวาจะโทรมาหลังสี่โมง ควายเหนือเอย”
สนุกกันมากใชมั้ย นี่ถาไมใชไอเหนือละครับคุณมึงทั้งหลาย หนาแหกกันเลยละสิ!!!
แตหนาพวกมันยังอยูดีครับ เพราะเปนไอเหนือนั่นแหละที่โทรมา
“อื้มมม”
“ไอเหี้ยคินนนน โหยยยย เสียงหวานเลยนะมึงงงงงงงง” สัดฟลม อยูนิ่งๆเงียบๆเปนปะ
“อยูกับเพื่อนเหรอ ที่ไหนอะ” เสียงเหนือในโทรศัพทมันจะทุมๆใสๆนาฟงอะครับ เอะ หรือเพราะเปนเสียงของมันนะ ถึงได
นาฟงนาพูดดวย
“แถวๆคณะนี่แหละ” ผมขมุบขมิบปากดาเพื่อนที่ลอกันไมหยุด รําคาญแมง เลยลุกหนีมาคุยที่อื่นซะเลย
“ออออ ใหไปรับปาว จะไปสงที่บา นเลย”
“อาว นี่มีงานอีกแลวเหรอ”
น้ําเสียงของผมเริ่มผิดหวังนิดๆ ก็หลังจากที่กลับมาจากการไปเที่ยวครั้งนั้นอะครับ เชี่ยเหนือมันจะหาเวลามาอยูกับผมเชา
กลางวันมิเคยขาด แตพอชวงเย็นทีไรแมงติดงานทุกที นี่ก็เรียกไดวาติดงานตอนเย็นทุกวัน ทั้งๆที่ปกติกอนคบกันตอนเย็น
คือตอนที่ไดใชเวลาอยูรวมกันมากที่สุดแลว

หรือผมคิดไปเองวะ

“อืมมม ใชอะ เลนบาสกับพวกไอโจกไอบาสไอยิม” บอกตามตรงจําชื่อเพื่อนมันไมคอยไดเทาไหร แมงมีเยอะเหลือเกิน แต

สามคนนี้คือตัวเดนๆเลย โจก สกินเฮดปากหมา ลืมไมลงจริงๆ ไอบาส คนที่เคยชอบผม ตอนนี้ไมรูเลิกชอบยัง คงเลิกไป
แลวมั้ง และไอยิม คนที่นิสัยเหมือนเด็ก ปลื้มผมมาก ถาขอลายเซ็นไดคงทําไปแลว
“เลนทุกวันเลยเหรอ” เสียงของผมเริ่มจะเปลี่ยนไป
“ก็ ประมาณนั้นอะ งั้นเดี๋ยวกูขับไปรับนะ รอแปบ”
“อืม”
แมงงงง ไอคิดมากนี่ก็ไมใชนิสัยที่ชายฉกรรจเคามาทํากันหรอกนะ แตผมวามันแปลก มันแปลกมากกกกกกกกก มากเสีย
จนผมตองเอามาปรึกษาเพื่อนเสียใหรูแลวรูรอด
“อาว ไอสาด เมื่อกี้ยังระริกระรี้อยูเลย แลวไหงกลายมาเปนหนาเหม็นขี้หมาอยางงั้นละครับ” หมาในปากมึงขี้ไงฟลม
“มีเรื่องอะไร” ภัทรถาม
ผมจิ๊ปากขัดใจ แตไมตอบอะไรนาจะดีกวา
“สาดดด เลาได พวกกูไมลอ คนมีแฟนไมคิดเรื่องแฟนจะใหไปคิดเรื่องหมาที่ไหน”
“ไมมีอะไรวอยภัทร”
“ผัวแมงมีกิ๊กเหรอ”
“มึงบอกเองนะฟลมเมื่อตะกี้วามันรักกู”
“อาว กูจะไปรูมั้ย หนาอยางเชี่ยเหนือหากิ๊กไดทุกวิอยูแลววววว”
“สัดฟลม เงียบ” ฮึ จอยเลยสิมึงเจอเนิรดดา แตผมไมมีอารมณจะมาสะใจอะไรกับหนาไอฟลม “เลามา”
“ไมมีๆๆๆ” ผมไมอยากคิดเล็กคิดนอยเลยจริงๆนะ
“คิน พวกมึงก็เพิ่งจะเริ่มคบกันไมนาน ถามึงมีอะไรจริงๆมึงควรคุยกับเชี่ยเหนือตรงๆ ถาผานเรื่องแคนี้ไปดวยกันไมไดนะ
พวกมึงก็คบกันไมยืด”
มันพูดเหมือนรูอะไรมาเลยเวยเฮยสัดภัทร ไอฟลมทําทาชาบูไอภัทรเหมือนเปนบระเจา เชี่ยภัทรยักคิ้วดิกๆกวนตีนผม จริง
ของมัน มีอะไรผมก็ควรถามเหนือตรงๆสินะ
แมง มันจะเปลี่ยนไปทั้งๆที่คบกันแคอาทิตยเศษๆจริงๆนะเหรอ
“โนน ผัวมาแลว คุยกันดีๆนะครับมึงงงงงงงงงง” ฟลมยิ้มแฉง โบกมือไลผมใหเดินไปหาเหนือที่เทียบรถอยูไมไกล
“ฮะๆๆ และดูนั่นสิ อนาคตเมียมึงก็มานี่ กิ๊งงงงงงง สัดฟลมอยูนี่ครับ!!!!!!!!”
จริงของเหีย้ ภัทรครับ รถของกิ๊งจอดเทียบติดกับรถของเหนือเลย ผมที่เพิ่งเดินจากมาหันหลังกลับไปดูสีหนาเชี่ยฟลม
ฮาๆๆๆ มันทําหนากลืนไมเขาคายไมออก เวรละสิมึง กูควรจะสมน้ําหนามึงดีมั้ยเนี่ย

“ซื้ออะไรกินกอนมั้ย หรือจะกลับเลย” เหนือถามดวยน้ําเสียงออนโยน มันหวานกับผมมากๆครับ แตผมก็อดคิดมากไมได

อยูดี ผมมันบา
ผมเงียบไปสักพัก “ยังไมอยากกลับอะ”
เหนือยังไมไดออกรถ “อาว ทําไมละ อยากไปไหนบอกมาเดี๋ยวไปสง”
“ไปกับมึง”
“ปะ ไปเลนบาสเนี่ยนะ”
“ไมไดไปเลน แตไปดูมึงเลน”
“จะดีเหรอ นาเบื่อออกนะ”
“ไม กูจะไป”
หึหึ มึงตองตามใจกูส!ิ !! เหนือทําหนาแปลกๆอยูครูหนึ่ง กอนที่จะตัดสินใจออกรถ
“อยามาบนวาเบื่อทีหลังนา” มันยิ้มแฉงราวกับหยอกลอ
เขาใจอารมณกูมั้ยเนี่ยยย
“นี่” ผมหันไปพูดอยางจริงจัง “เปนอะไรอะ ทําไมหลังๆไมมีเวลาใหกูเลย ตอนเย็นของทุกวันอะ”

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

มันเบรกเสียงดัง แลวจอดเทียบขางทาง

“เออ เหย ไมมีอะไรนี่หวา แบบมันมีธุระจริงๆอะ”

“ไมจริงเวย นี่ กูไมอยากจะเปนคนคิดเล็กคิดนอยนะ แตแบบ …” อธิบายยังไงดีเนี่ย “มึงทําใหกูคิดอะ ถามจริง ตอนเย็นมึง
มีปญหาอะไรกับกูเหรอวะ บอกมาตรงๆเลยก็ไดนะ”
“ฮาๆ โอๆ อยาคิดมากกกกกกกกกกกกกกกกก” เหนือควารางของผมเขาไปกอดแนนนนนนน อะ ไอเชี่ยยยย ตั้งตัวไมทัน
ขนลุกใจเตนหมด!!!!
“อื้อออ ปลอยนะ”
“แหม นารักวะ” เหนือขยี้หัวผมแลวก็หอมฟอดใหญหลายๆที “คือ - - ขอโทษนะ เหนืองี่เงาเองอะ”
“เออดิ!!!”
“แคคิดวาถาอยูกับมึงตอนเย็นทุกๆวัน อยูบานมึง ไมก็อยูหอกู สักวันหนึ่ง กูกลัวกูหามใจตัวเองไวไมอยู”

ผมเงียบไปเลย รางกายผมแข็งทื่อ รับรูเพียงอยางเดียวคือเสียงที่เหนือสงมาให

“มึงไมรูหรอก วามึงนะ โอยยย นาฟดวะ ขอโทษที่ตองพูดงี้นะ!”
“ไอสัดดดด ปลอยกูเลย” ผมทุบแผนอกของมันดังปกๆ แตมันก็เอาแตหัวเราะมีความสุข
“จริงๆนะ มึงไมรูเหรอ กูอยูใกลมึงมากทีไร ใจกูก็จะเตนแรง หนารอนๆ ไมเชื่อจับอกซายกูก็ได”
“บา ไอเหี้ย จับทําไม” ผมคิดวาผมก็มีอาการไมตางอะไรจากมันมากนักหรอก
“กูจะ ตื่นเตน และไอนั่นมันก็จะ …”
“พอ ไมตองพูด!!!!”

ผมเอามือทั้งสองขางปดหู เหนือขยับหนาเขาหาผมทําเหมือนทีเลนทีจริงจนผมอายมวนตวน

“เขาใจกูยัง”

“ไม”

ผมสวนทันควัน

“นี่มึงเปนคนที่หื่นขนาดนั้นเลยรึไง”

ถึงกับตองเจอกูนอยลงในตอนเย็น เพราะกลัวตัวเองจะหามใจไมอยู ขนาดนั้นเลยเหรอวะ

“เปลา” มันสายหนาดิก “กูเปนเฉพาะกับมึงวะ”

“ไอเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

“นานะๆ สัญญา กูไมทําอะไรมึง ไมตองทําเลยทั้งชีวิตก็ยังได ถามึงตองการแบบนั้น”

เหนือยิ้ม ยืนยันในสิ่งที่พูดวาเปนความจริงทุกประการ
ผมจองมองเขาไปในดวงตาเปลงประกายของไอบาหารอยที่ทําใหผมใจเตนไมเปนส่ําไดตลอด

“กูวามึงทนไมไหวอะ”
“ไหวสิ”
“มึงก็ตองใชมือชวยอยูแลว” ผมเริ่มพูดไมเปนภาษา
“ก็ตองเปนงั้นดิ ก็เมียไมยอมนี่หวา ใหทําไง”

ประโยคหลังเหมือนมันจะพึมพํากับตัวเองมากกวาครับ ผมหันขวับไปจองมันอยางคาดโทษทันที

“เฮย อยาทําหนางั้น วันหลังอยากอยูกับเหนือนานแคไหนก็จะอยูใหคินเบื่อไปขางนึงเลย โอเคมั้ย คินเขาใจผิดแบบนี้ไมดี

เลย”
“รูวากูจะคิดมากมึงก็ยังทํานะ” หมั่นไสแมง
“ขอโทษษษษษษษษษษษษ” มันทําเสียงออย
“เชอะ แตไมเปนไรหรอก” ผมยิ้มไดอยางเต็มปากเต็มคําสักที

“จริงนะ” เหนือถามย้ํา

“จริงสิ คูเราตองไมโกรธกันนาน โอเคมั้ยยยยย” ผมยิ้มใหมัน

“คินสิจะโกรธเหนือนานอะ” เหนือบน

“สาดดด กําลังจะทําซึ้ง มึงก็เออออหอหมกไปกอนไดปะวะ” ชักจะเซ็ง

“ฮาๆๆ คราบบบบบบบบบบบบบ”

ในที่สุดก็เขาใจกันสักที
มีอะไรก็เปดใจกันตรงๆ ผมวามันสบายใจทั้งสองฝายนะ
อารมณดีชะมัด
ผลสรุปก็คือผมปลอยใหไอเหนือไปเลนบาสครับ สวนตัวผมเองกลับบานมาอานหนังสือเปนที่เรียบรอย แลวมึงจะงองแงง
อยากอยูกับมันไปทําไมวะคิน!!! ฮัมเพลงอยางอารมณดี นอนบนโซฟา พลิกชีทไปมา กินขนมที่ปาใสอบ และก็ดูการตูนไป
ดวย แมงงงง อารมณดีเหมือนไมมีอะไรคางคาแบบนี้มันสุดยอดจริงๆนะ!
“สัด!!!!”
“เหี้ย!!!”
“ไอเวรคิน นี่มึงดาพอตัวเอง”
“ก็เจมสโผลมาแบบไมใหสุมใหเสียง”
“สาดดดด กูอยูนี่นานแลวเหอะ มึงอะแหละไมเห็นสนใจกู เอาแตยิ้ม เอาแตเพอไปคนเดียว ลูกกูบาปะ!!!”
“เรื่องของผม!! แลวนี่มีอะไร เรียกไม” ผมลุกขึ้นนั่ง มองดูพอตัวเองที่วันนี้ทําตัวมีสาระ เอาหนังสือมาอาน ปกติเห็นเอาแต
กินกับนอนอยูบาน แตเหย - - นั่นมัน FHM เออะ!
“สนใจพอมึงบางไรบาง” พูดไมพอ ยังเอาเทามาเขี่ยทองผมเลนอีกนะ
“อะไร มีอะไรใหสนใจ หา”
“กวนตีน เดี๋ยวมึงโดน!”
“โดนมาตั้งเยอะแลว โดนอีกจะเปนไรไป”
“งั้นกูแยงสัดเหนือ”
“เหยยยยยย ไมให”
“บระ แรดวะ”
สาบานไดผมตอบแบบไมตองคิด อายตัวเองอยูนะบางที 5555
“กูไดยินแววๆมายายมึงจะมาอะ ไมรูจริงปะวะ”
“ชิบหายยยยยยยยยยยยยยย วันไหนอะเจมส!!!!!!”
“ไมรู แตถามาแลวมึงอยูนะ กูจะหนี!!!” ไปทําลูกสาวเคาทองตั้งแตเด็กแบบนั้น ไมมีแมคนไหนชอบขี้หนาหรอกครับ แตโชค
ดีหนอยที่พอผมรวย ยายก็เลยยอมใหมาเจอผมบอยๆ เกี่ยว
“เฮยยยย ไมอยากใหมาเลยอะ” ผมถอนหายใจ คือแบบ - -ผมรักยายนะครับ ยายดูแลผมดีมากๆ แตวา ถายายมา ชีวิต
มหาลัยของผมจะไมตางอะไรกับชีวิตในวัยประถม มัธยมของผมเลยที่แทบจะไมตองทําอะไรเอง

และเรื่องไอเหนืออีกดวยแหละ - -
“เออนะ ไมใชเร็วๆนี้หรอก “
“แลวเจมสจะโวยวายขึ้นมาทําไม”
“ มั้งนะ”
โอยยยยยยยยยยย พอกูเกรียนสัดๆ
“แลวนี่มึงมาที่บานมันบอยๆนี่ คิดเกรงใจพอมันบางมั้ยหา!!!”
“ฮะ บานใคร อะไรของเจมส”
“กูไมไดพูดกับมึง กูพูดกับอนาคตลูกเขยกู”

อาว ไอเหนือ - -

มายืนอยูหนาบานตั้งแตตอนไหนวะ

“สวัสดีครับ” มันยิ้ม พรอมๆกับหอบไรมาไมรูสงใหเจมส มองดูดีๆ เอะ นั่นมันไฮเนเกนเปนลังเลยนี่หวา - -

“สาดดดดด ทํายิ้มๆ แคอนาคตเวย ปจจุบันมันเคยมีอะไรแนนอนดวยเรอะ!” เจมสพูดกับเหนืออยางหมั่นไส แตก็รับลังไฮ
เนเกนเอาไวอยางดีใจนิดๆ
“อยาทานเยอะนะครับ”
“แลวมึงซื้อมาทําไมเยอะแยะละ!! ซื้อมาก็ตองแดกสิ แหม!!”
เหมือนเหนือจะชอบความเกรียนบวกกวนตีนของเจมสนะครับ ยิ่งเจมสโวยวายเทาไหร มันก็เอาแตหัวเราะๆซะอยางงั้น ไม
ยอมตอปากตอคําเจมสเหมือนผม
“พอมึงฮา” มันยังหัวเราะไมหยุด ตอนปดประตูหองนอนผม มันมาจนชินละมั้งครับ
“เกรียนจะตาย”
“ฮาเหมือนมึง”
“กูเนี่ยนะฮา”
“ไมรู แคเจอหนาก็ทําใหยิ้มไดแลว”

สาดดดดดดดดดดดดดดดด ดูแมงหยอดมาสิครับ ฉลาดหยอดเหลือเกินนะมึง

“หายคิดมากยัง” เหนือนั่งลงบนเตียง มองดูผมนอนคว่ําอานชีทเรียนอยู

“ตั้งนานแลว”
“นารัก” มันชมแตไมรูจะชมจริงๆหรือชมเอาใจ ไอเหี้ยเอย หนากูรอนนนนนนนนน กูยังไมชินกับมึงสักที โปรดเขาใจกู
ดวยยยยยยยยย

และมันก็อยูเงียบๆ หยิบไอแพดของผมขึ้นมาเลน ปลอยใหผมอานชีทไป ตางฝายตางไมพูดอะไร แคใชเวลาอยูรวมกัน

เทานั้น แคนี้ผมก็มีความสุขนะ

ครืด ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ผมไมไดตั้งใจหันไปมองไอโฟนมันนะ แตชื่อและรูปเจาหญิงเดนเขามาเตะตาเกินไป

Prom Chemi

เหนือมองดูหนาจอ มองหนาผมยิ้มๆกอนกดรับ ยิ้มทําไม

“อื้มครับ วาไง” เหนือวางไอแพด แลวก็ดึงตัวผมเขาไปนอนหนุนตัก เผด็จการวะ แตกูก็ทําตามอะนะ มันลูบหัวผมเลนอยาง
เบามือ พลางคุยโทรศัพทไปดวย “หูยยยย ไมเอาหรอก ผมขี้เกียจนะ คนอื่นแทนไดมั้ย ไอปอนดไรงี้ อื้มมม เปลา ไมใชไม
อยากชวยนะ แตแบบผมไมคอยวางดวย ขอโทษทีนะ”
“อะไรอะ” กูเสือกทันที
“โมเดลลิ่งของพรอมบอกพรอมใหตื๊อเหนือไปลองแคสตงานดู เหนือไมชอบอะ” มันทําปากยู ไอเหี้ย เหนือโยธามีมุมนี้ดวย
เหรอ!!!

“เปนไร ทําหนาอึ้งไร”

“คือ มึงมีหนาแบบนี้ดวยเหรอ”

“หนายังไง”

“ก็ อยางงี้อะ” ผมทําใหมันดู มันหัวเราะราแลวก็กมหนามาจุบปากผม

แข็งทื่อไปทั้งตัวเลยกู

“ก็ทําแตกับแฟน แตแฟนทําแมงนารักกวาเยอะวะ”
กูเขินไดอีกปะละ!!!!!

“นี่กูรักมึงโคตรๆเลยนะ มึงรูตัวปะเนี่ย”

สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ผมทําหนาไมถูกเลย

“รูมั้ง” ผมหลบสายตาอันแสนออนโยน และกรุมกริ่ม ของมัน “แตกูวากูก็รักมึงเยอะกวาอยูดีอะ”

“ไมจริง!!”
“สาดดด กูมองมึงมากี่ป”
“มองมากมองนอยไมเห็นเกี่ยวเลย”
“เกี่ยวดิ อยาใหกูพลามนะ วามึงเกลียดกูขนาดไหนชวงแรก”
“เฮยย ไมไดเกลียด แคไมชอบขี้หนา”
“ก็มันเรียกวาเกลียดมั้ยละ” ผมเถียง “สรุปกูรักมึงมากกวา”
“กูก็รักมึงงงง รักเทากันไดปะละ”
“ไมเอา กูจะรักเยอะกวา!!”
“เหนือตองรักคินเยอะกวาอยูแลวสิ!!”

กูเหนื่อยจะเถียงแลวนะ!! “งั้นพิสูจนดิ”

“ยังไง วามาเลย”

มึงจะไมเสียเวลาคิดสักนิดเลยเหรอวะเหนือ ตอบเร็วเกิ๊น กูนึกไมทัน!!!!

“ไมรู แตตองมีแนๆอะ!!”
“งั้นก็บอกมาตอนนี้เลย”
“ไมใชตอนนี้ แตมึงตองไดพิสูจนแนๆ”
“ตอนไหนละ”
“โอยยยยย ไมรู”
ผลสรุปในคืนนั้นคือเจมสไลเหนือกลับบาน สวนผมนะเหรอ พอมันถึงบานปุบก็โทรไปเถียงกับมันเรื่องนี้ตอ ไมสิ ใครคิด
เรื่องไหนไดและอีกฝายเห็นวามันไมใชก็หยิบเอามาเถียงกันได ไมจบไมสิ้น

คูของผมไมหวานเทาไหร แตผมก็มีความสุขมากอยูดี

“หลับยัง “

“…”
“หลับแลวเหรอ”

“…”

“หึ ขี้เซาเอย”

“…” ผมเริ่มรูสึกตัวอยางมึนๆ เผลอหลับไปเหรอเนี่ย เอะ กูควรกดวางสายนี่หวา

“ฝนดีนะครับ"

อะ คงไมตองกดแลว

"รักกับเหนือนานๆนะคิน”
เฮยยยยยยยยย

เออ คือ คือกูไดยินนะ จะบอกให >///<

เมนเสียเถิดจะเกิดผล จุบบบบบบบบบบบบบส <3

28

ดานของเหนือ

“เหย ไอเหนือ ชวงนี้กูไดขาววามึงไปตึกทันตะบอยออวะ ฮะๆ” ผมเงยหนามองเพื่อนสกินเฮดตัวดีที่เอามือมาเกาะไหลผม

ฉับ นี่ถาไมซี้นะบอกตามตรงผมอาจจะแบะหัวมันเขาให โทษฐานมากวนผมตอนที่ผมกําลังคร่ําเครงกับงานซ้ํายังมาโดน
มือผมทําใหตองใชลิควิดอีกนะ
ปาบ!
ขอบใจเวยเชี่ยจิว สั่งสอนมันใหกูที
“ไปอยูไหนมาคราบบบบบเชี่ยโจก ไอเวรเหนือมันไปกิ๊กกับสาวทันตะตั้งนานแลวเหอะ ทําไมเพิ่งมาไดขาววะ สาดดด สนใจ
แตสงมุข9gagอะดิ”
“ครวยเถอะครับ ก็เปลาหรอก แฟนคลับมันเคาถามกูมาเยอะ”
“เออ แลวสรุปยังไงวะ นี่มึงจะปดพวกกูไปถึงไหนฮะ!!!” คือไอเชี่ยจิวแมงก็อยากรูครับ กูไดขาวมึงเปนประธานชั้นปมิใช
เหรอ เอาเวลาไปทํางานอยางอื่นเถอะนะ
“กูไมไดปดสักหนอย” ผมยืดตัวขึ้น วางปากกา บิดขี้เกียจซายขวา รูสึกตัวอีกที

ก็โดนเพื่อนจองทั้งโตะ
“อะไรของพวกมึงเนี่ยยยย”
“สาดเหนือ กูมีอะไรกูบอกมึงตลอดนะเวย!!!!” ไอยิม ดรามาหาเหวอะไร!
“เออ กูชอบใครกูยังบอกมึงตลอด อะไรวะ ปดพวกกูทําเพื่อ ”
ไอบาสขมุบขมิบปากบน

สาดดดดดดดด ก็เพราะมึงนั่นแหละ เพราะมึง

“มึงจะเสือกไปกับกูทําไมเนี่ยหา” ผมตัดบท ขีดซายขีดขวาในกระดาษเตรียมตัวขึ้นไปหาอาจารยเพื่อเตรียมเอาไปสง แต

“เฮย เชี่ยเหนือ!!!!!!!!!”
แมง รําคาญจริงโวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“นี่กูตอยจริงนะ!!!!!!” ผมเปนพวกพูดนอยตอยหนัก พวกมันนาจะรูอยูแลวครับ นางพูดมากเฉพาะตอนอยูกับแฟนนางอะ
- - : ชิฟฟอนเคกเอกเอก

“ไมใชโวยยยยยยยยยยย เอางานมึงมาลอกทีด!ิ๊ !!!!!”

อาวเหรอ

ผมจิ๊ปากขัดใจ แตก็รอนผานกระดาษใหพวกมันดู

“ฮัลโหล” ผมพูดขึ้นกอน ทั้งๆที่ผมเปนคนโทรไปหาคินตาเองในตอนเย็นย่ํา ตอนนี้ผมกับเพื่อนนั่งอยูในหองเรียนครับ

อาจารยใกลจะเลิกสอนแลว ตอนนี้กําลังเสวนาสงมุขกับพวกเชี่ยโจกไปเรื่อย ผมเลยใชเวลานี้โทรหาแฟนผมซะเลย
“อื้อ ฮัลโหล” น้ําเสียงของมันก็ยังทําใหโลกนี้สดใสเหมือนอยางเคย คือมันเปนคนที่เสียงใสแจว นี่ถาขี้ออนหนอยละก็ แมน
ทั้งแทงรอยเปอรเซ็นตก็ยังตองใจสั่นไปกับมัน
เออแฮะ ก็ผมนี่ไง!!!!!

“เรียนเสร็จยังอา”
“เสร็จแลวววววววววววววววว” คินลากเสียงออแอๆ
“เปนไรทําไมทําเสียงอยางนั้นครับ”
“อานหนังสือเหนื่อย” มันบน ผมไดยินคินพูดเรื่องอานหนังสือทุกวันจนกลายเปนความเคยชินไปแลวละครับ ยกตัวอยาง
เชน ขี้เกียจอานหนังสืออะ ทําไมมันเยอะจังเลย งวงแลวไมอานแลว หรืออันที่ผมเกลียดสุดๆก็คือ ไปอานหนังสือกอนนะ
ก็แหม มันทําใหผมคุยโทรศัพทกับมันไดนอยลงนี่นา
แตผมก็ไมเคยโวยวายอะไรนะ ก็อนาคตของเขานี่ เห็นบนอยางงั้นอยางงี้สุดทายก็อานจนดึกจนดื่นอยูดี
“อาว นี่ถึงบานแลวเหรอ” ปกติผมไปรับไปสงครับ แตเขาก็ขอขับรถมาเองบางไรบาง ผมก็ยอม เห็นเขาบนวาอยากขับรถตั้ง
นานแลว ไอเราก็นึกวาชอบที่เรามารับมาสงซะอีก ฮาๆๆ ไมวากัน ยังจําไดมั้ย ผมเคยรูจักคินตาในนาม ‘ไอรถสวย’ อยูเลย
หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ ‘ไอนี่ รถมันแมงจะเยอะไปไหนวะ’
“เปลา อยูหองสมุดดดดด” คินตาลากเสียงยานคาง ผมนึกภาพตาม คงจะฟุบหนาลงกับโตะแลวก็คุยโทรศัพทแหงซะ
“อยูกับใครอะ”
“ภีมมมมมม”
“แลวเพื่อนๆละครับ”
“ไอเชี่ยภัทรไปหาเจเอิญ ไอฟลมไปกับกิ๊ง สวนไอมิก อันนี้ไมรูวะ”
“คินอยูชั้นไหนละ เดี๋ยวไปหานะ” ผมนั่งกระดิกเทา เริ่มรูสึกตงิดใจแปลกๆ ทําไมเพื่อนมันจองจังวะ!
“ไมตองงงงงงงงงง จะออกไปละเนี่ย”
“อาว แลวจะไปไหน”
“กลับบาน”
“หะ”
“ไมใชอะไร” คินหาวใหผมฟงฟอดใหญ “ไปนอนกอน ดึกๆออกมาใหม”
“ฮะ คืนนี้จะเที่ยวเหรอ”
“อื้มมม”
“ไปดวยดิ”
“ทําไม”
“ฮะ” ผมทําหนาฉงน
“ทําไมตองขอดวย”
กรรมแลวไงกู น้ําเสียงวีนเหวี่ยงนากลัวชิบหาย กูทําผิดอะไรเนี่ย
“เออ คือ”
“มึงตองไปเพราะมันเปนหนาที่อยูแลวไมใชเหรอคราบบบ”
มันหัวเราะคิกคักๆอยางมีความสุข เออะ! ผมเกาหัวขณะกดวางสาย ไมนานนัก
ผลั่ก!
“ไอเหนือออออออออออ”
“ไอเหี้ยยิม!”
“คุยกับใคร”
เสือกจริงๆเลย
“แมงงงงง พักนี้ทําหนายิ้มนอยยิ้มใหญใสโทรศัพท ถามจริงดิ ชวงนี้มึงกิ๊กกับนางเอกเอวีรึเปลา” ยิมทําหนาฉงน
ผมอยากจะเอาตีนกายหนาผากตัวเอง - -
“ทําไมตองเปนนางเอกเอวี ”
“มึงดูแบบ “ ยิมสํารวจผมซายทีขวาที “ฟนแปลกๆ ฟนเกิ๊น ฟนชิบหาย คราวนี้คนนี้นารักมากรึไง”
“เออ นารักสัดหมา นาฟด นาหวงไมใหหมาดู” ผมพูดตัดบท รําคาญเพื่อนแมงก็จองไดจองดีเสือกโคตรเกง แตผมก็เขาใจ
มันนะครับบางที เพราะปกติจีบใครผมก็บอกพวกแมงหมดแหละจะไดไมซวยเกิดไปจีบคนเดียวกันเขา แตทวา
ไอบาสมันชอบคินตาไง
ไมรูปานนี้เลิกชอบยัง ผมกลัววาถาเอาคินมาเปดตัวเขาแลวมันจะ เออ เซอรไพรสเกิ๊น เชี่ยบาสอกหัก สวนผมโดนเพื่อนรุม
โขกสับ อันที่จริงก็ไมคอยกลัวหรอกเรื่องโดนพวกมันดาเพราะโดนทุกวันอยูแลว แตความรูสึกไอบาสเนี่ยสิ
“สรุปเย็นนี้เอาไงวะเหนืออออออออออออ”
เชี่ยจิว ทําไมตองถามกูวะ
ผมกับพรรคพวกชาวชอปสีน้ําเงินเดินลงบันไดกันเสียงดัง เปนกลุมปสองที่ใหญที่สุดแลวของทุกๆสาขาในมหาลัยนี้ แตไม
โดนรุนพี่หมั่นไส เพราะทําตัวเคารพรุนพี่ดี ไมพูดกวนตีนและก็ทําตัวเปนตัวอยาง
“ไมวาง” ผมตอบทันควัน เพื่อนแมงชอบมารุมกอดคอผม แมผมจะพูดนอย แตแปลกที่เพื่อนมันติด ชอบถามความเห็น
เวลาไปนั่นไปนี่
“งะ ไอสัด วันกอนก็ไมวาง วันกอนกอนก็ไมวาง วันกอนกอนกอนก็ไมวาง อะไรวะ!!!!” ไอยิมโวยวาย
“ถามไดนะสัดยิม เชี่ยเหนือมันติดเมีย” บาสยิ้ม
“อั๊ยยะ! ติดเมียหรือติดตัวผูกันแนคะ พี่เหนือออออออ กรี๊ดดดดดด ฮาๆๆๆ” เมลิน ตุดซี่ประจําสาขาผมเดินแซวผานไปทิ้ง
ใหผมขมวดคิ้วมุน
“ฮะ อิเมลิน มึงมานี่ดิ๊ พูดไมเคลียรนี่หวา มาพูดใหมันจบๆดิ๊” สัดโจกควาเมลิน ตุดหัวคอนขางโปกใหเดินกลับมาหา
“อราย อิโจก ปลอยกูนะ หลอสูอิเหนือกอนคอยมาแตะตองกูไดปะ อิดอกกกกกกกกก” เสียงตุดโวยวายเปนหนึ่งในไมกี่
อยางที่ผมเกลียดใหตายสิ
“หนอย วากูไมหลอนะอิตุด วาแตใครวะ แฟนเชี่ยเหนือมันนะ”
“อิโจก เสือกขนาดมึงนี่ยังไมรู แลวนับประสาอะไรกับคนใสๆแบวๆเอาแตเรียนเฉกเชนกูอะคะ” พูดไมพอ ยัยเมลินยัง
กระพริบตาวิ๊งๆชวนสงสารใหพวกผมไดอวกเลนอีกนะ
“กูไมตบผูหญิง แตกูตบตุดนะครับ”
“หยาบคายมากอะอิดอกกกกกกกกก เชอะ ไมพูดกับมึงแลวอิโจก!!”
“อื้อ ไมตองคุยกับโจก มาคุยกับเราก็ได บอกเราหนอยสิเมลิน ทําไมคนนี้มันปดเราดีจังอะ เราอยากรูวาสวยแคไหน”
เสียงนุมๆไมเสแสรงของไอบาสทําเอาตุดวิศวะแทบละลายลงไปกองกับพื้น
“อุย ตายตายบาสขา บาสปกรณของอิเมลินนนนนนนน” เออ บอย ปกรณตางหากละเฟย!
แมง เสียเวลามาดูตุดโหยหวน ผมสายหนา ขณะกําลังจะพาเพื่อนเดินหนีไปจากที่นี่ซะแตทวา
“ก็ไมใชอะไร ครั้งนี้ทาทางเหนือเคาจะคบผูชายนะคะ สายสืบของเมลินทุกที่ลงความเห็นตรงกัน วาเหนือเคาคบผูชายจริงๆ
อะ”
ผมทําหนานิ่ง เออ เม มึงพูดเหมือนกูไมไดยืนอยูตรงนี้เลยเวยเหย!
“จริงดิ!!!!!! ใชทันตะที่มึงพามาทํางานดวยวันนั้นปะวะ” เพื่อนทั้งกลุมสงเสียงหึ่งๆกันใหญ เวนอยูคนคือไอบาสที่ทําหนางง
เปนไกตาแตก ก็วันที่ผมพาคินมานั่งดูผมทํางาน บาสไมอยูนี่ครับ
“ใครวะ คนไหนอะ”
กูขอโทษเวยบาส แตมึงไมรูก็นาจะดีกวา
“เอางี้ดิ มึงพาเคามาเปดตัวเย็นนี้เลยที่รานพี่เอก” จิวควาคอผมหมับ ไอพวกหาหนิ ตัวก็เตี้ยๆทําไมชอบมากอดคอกูจังวะ
“ไมเอา เคาไมวาง” ผมเอามือปดมือไอจิวออกไปอยางนึกรําคาญ วันนี้ผมเปนเปาหมายของพวกมันนานเทาไหรแลวนะ
“จิ๊ ไมวางก็ตองทําใหวาง เร็วๆเลย” ไอเชี่ยโจก กวนตีนวะ
“อยากเจออีกแลว กูจําไดวานารักมากกกกกกก อิ๊อิ๊” เชี่ยยิม!!!!
“เร็วๆ รีบพามา กูก็อยากเจอ”
“พวกเหี้ย เออ เดี๋ยวกูถามให!” ผมตวาดตัดความรําคาญ พวกมันจะไดไปสนใจเรื่องของคนอื่นที่ไมใชผมสักที
แตคินตาก็จะออกมาตอนกลางคืนอยูแลวนี่นา บอกใหแวะมาหาพวกขี้เสือกนี่สักแปบก็ไดมั้ง ทั้งนี้ทั้งนั้นก็แลวแตเขาอะ
แหละ

ดานของคินตา
สี่ทุมครึ่ง
เวลากําลังดี เหมาะที่จะออกไปเที่ยว ผมโทรชวนพรรคพวกใหออกไปเปนเพื่อนเรียบรอยแลว มีไอฟลมกับไอภัทร ไอมิกมัน
บนปวดหัวตั้งแตเมื่อกลางวันแลวผมจึงไมชวนมันและตอนนี้ผมกําลังจอดรถอยูหนาผับ รอไอภัทรกับไอฟลมมาอยู สวนไอ
เหนือ บอกวาเดี๋ยวจะตามมาหาอีกที เพราะกินอยูกับเพื่อนอยูอีกราน วันนี้มันวันอะไรนัดกันเที่ยวจริงๆ แตเอาเขาจริงๆผม
กับเหนือมันก็เที่ยวเกงพอกันนั่นแหละถาไมใชชวงสอบละก็
กลิ่นบุหรี่โชยเขาจมูกผม ผมสําลัก ไอแคกๆอยางคนแพ ไมชอบกลิ่นเหี้ยนี่จริงๆ
“อาว พี่คิน”
ผมไมไดเจอมันนาน ไอเหี้ยเอยยยยยยยยยย สาบานไดวาไอปอนดมันหลอขึ้นมากกกกกกก แตเถื่อนโคตร เกิดอะไรขึ้นกับ
นองหลอใสขี้เลนคนนั้นฟะ!!! ทรงผมไถขาง มันเจาะหูกี่รูก็ไมรูครับ ไวเคราอีกนะ ก็หลอดี แตแบบ - - จากหนาตาปหนึ่ง
กลายเปนปสี่ไปซะงั้น!!!!
“พี่คินแพนี่เหรอ” และมันยังสูบบุหรี่ดวยนะ!!!!
ไอปอนดทิ้งกนบุหรี่ลงบนพื้นแลวเอาเทาขยี้ มันทําใหผมกลัวนะนี่ ไมกลาเลนหัวมันเลยเพราะแมงเปลี่ยนไปเยอะจริงๆ
“มากับใครครับ”
“ออ ตอนนี้กําลังรอเพื่อนมาอะ” ผมยิ้มแหยๆตอบ
“ทําไมทําหนางั้นอะพี่ ผมนากลัวเหรอ” ไอบาปอนดมันพูดทีเลนทีจริง กําปนมันตอยเขามาที่แกมผมเบาๆอยางลอเลน
“เอาจริงๆนะเวย” นี่ผมซีเรียสนะ “ไปทําไรมาวะ เถื่อนขึ้นมากกกอะ”
“ฮาๆๆๆๆ” ปอนดกลั้นหัวเราะไมอยู อะไรวะ กูงงนี่กูตลกมากนักใชปะ “เถื่อนอะไรเลา เปลาซักหนอย”
“ก็แบบ หนวดขึ้น แลวก็ สูบบุหรี่”
“อนามัยๆอยางพี่ อยามายุงกับเรื่องพรรคนี้เลยดีกวา” ปอนดยิ้มโชวฟนสวย “ผมสูบตั้งแตอยูมอหกแลว”
“เหยยยย เลิกซะ” ผมรูสึกเหมือนตัวเองพูดเหมือนเทปที่กรอกลับเปนครั้งที่สองยังไงยังงั้น ครั้งแรกผมเคยพูดกับไอเหนือ
รายนั้นก็สูบบุหรี่เหมือนกัน แตมันบอกวาสูบเฉพาะเวลาเครียดๆ ปานนี้ไมรูวาเลิกยังแตผมแพควันบุหรี่จริงจัง ที่แนๆคงไม
สูบตอหนาผมแลวละ
ครั้งที่สองก็ กับไอเด็กนี่
“อา ครับๆๆ” มันยิ้มรับคํา แตผมไมรูนะวามันจะทําตามมั้ย “พี่คินสบายดีมั้ย ผมขอโทษนะ ไมไดติดตอไปหาเลย”
“เหย ขอโทษไมวะ สบายดีๆ ดูสิ อวนขึ้นตั้งเยอะ”
“ไมเห็นจะอวน” ปอนดจับผมพลิกซายพลิกขวา “ตัวบางลงกวาเดิมตั้งเยอะ และนี่ก็ “ หมับ! มันรั้งเอวผมใหเขาไปหามันจน
ผมตกใจ “เอวคอดชะมัด”
“สาดดดด เลนไรวะ!! ปลอยดิ” ทําไมกูไมเกิดมาสูงๆแลวก็มีแรงเยอะๆบางฟะ! ที่จริงรอยเจ็ดหานี่ก็ถือวาโอเคสําหรับ
ชายไทยแลวละ แตไอพวกที่ผมรูจักมันดันสูงมากเอง!!!
“ไหนขอดูหนาหนอยสิ ไมไดเห็นหนาตั้งนาน” น้ําเสียงของมันกรุมกริ่มอยางที่ผมไมเคยเห็นมากอน ผมกระพริบตาปริบๆ
มองดูไอเด็กเวรกมหนาโนมเขามาหา ดวงตาสีน้ําตาลออนกระพริบอยูตรงหนาผมหางออกไปประมาณหาเซนต ผมสัมผัส
ไดถึงกลิ่นบุหรี่ออนๆที่โชยมาจากลมหายใจของมัน ผมกลืนน้ําลาย
“เออ มึงไมเขาไปในรานเหรอวะ” ตุดชิบหายเลยผมเนี่ย! ผมดันทั้งตัวมันออกไปดวยแรงทั้งหมดที่มี ไอบาเอยยยยย ดันนิ่ง
ใหเด็กมันจอง กูเพลีย
“นารักวะ” แมง เชี่ยปอนดตอบไมตรงคําถามผม ผมวามันเมาแลว! “เห็นใกลๆแลวผมรูสึกดีกวาเห็นพี่ไกลๆตั้งเยอะแนะ”
“…”
“พี่คิน ผมบอกรึยังวาผมชอบพี่”
เหยยยยยยยยย!!!! มึงมาพูดแบบนี้จะใหกูทําหนายังไงวะ!!!
ผมเริ่มทําตัวไมถูก ขณะบายเบี่ยงเขาหาประเด็นอื่นอยางคนจนตรอก
“กูวานะ เขาไปขางในกันเหอะๆ” ผมยิ้มแหงๆ ชี้ชวนมันเขาไปในราน
“ไมเอาอะ ผมเพิ่งออกมาเอง” ปอนดสายหนา
ชิบหายละกู แลวเมื่อไหรเพื่อนผมจะมาเนี่ยหา!!!!
“พี่คิน ถาผมจะบอกวา ผมตัดใจจากพี่ไมไดละ ผมรูวาพี่รักพี่เหนือมากขนาดไหน แต ผม ผมก็แคอยากบอกความรูสึกของ
ผมใหพี่รับรู แคนั้นไดมั้ยครับ”
ไอเด็กบานี่มันพูดจริงทุกคําครับ ใบหนามันเศราๆเวลาที่พูดแตน้ําเสียงนี่แฝงไปดวยความจริงจัง ผมกลืนน้ําลายอยางไมรู
จะตอบมันวายังไงดี
“ผมขอแคอยางเดียว “ มันถือวิสาสะดึงมือผมไปจับ “เวลาที่พี่ไมมีใคร อยาคิดไดมั้ยวาพี่อยูคนเดียว เพราะไมอยางนั้น มัน
จะทําใหผมเห็นวาพี่ไมเคยเห็นหัวผมอยูในสายตาเลย แคคิด คิดเฉยๆวายังมีผมอยู ไดมั้ยครับ”

คือมึงโจมตีกูเร็วไปหนอยมั้ย!!!!!!!!!!!!

แมนโคตรๆ
ไอผมเองก็พอจะเดาๆไดวาปอนดมันคิดยังไงกับผม แตครั้งนี้ดูเหมือนวามันจะโยนขี้มาใสหนาบานผมแบบรวดเร็วชนิดที่วา
ตั้งตัวไมติดยืนแทบไมอยู

“แคตอบวาได แคนั้น”

แนะ ยังมาย้ํากูอีกนะ

“เออ ครับ”
“ขอบคุณนะครับพี่” ฉับพลันทันที ปอนดยกมือของผมที่มันกุมเอาไวขึ้นมาจุมพิตอยางรวดเร็วแลวแตะเขาไปที่แกมของมัน
อยางออยอิ่ง กอนที่มันจะเดินจากไป ทิ้งใหผมยืนเอออยูคนเดียวหนารถบีเอ็มของตัวเองอยางงงๆ
รสสัมผัสนิ่มๆยังติดอยูบนหลังมือ ใหตายสิ นี่ผมเขามาพัวพันกับวงการชายรักชายนี่เต็มตัวแลวใชปะ!!! โอยยยย รูสึก
แปลกชะมัด แตก็นะ จะใหผมรักคนสองคนพรอมกันไดยังไงละ มีรักก็ตองมีสมหวังมีผิดหวัง เปนเรื่องปกติธรรมดาไมใช
เหรอ
วาแต เมื่อไหรเพื่อนจะลากกูไปจากตรงนี้ซักที!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมไมกลาเขาไปในรานที่มีไอปอนดอยูอีกแลว นาจะเปลี่ยนแพลนซะใหม และผมไมลืมที่จะโทรไปโวยวายใสไอตัวเลททั้งคู
อยางหัวเสียดวย!!!
สรุป ผมขับบีเอ็มมาจอดที่หนารานที่ไอเหนือนั่งอยู รานดนตรีสด บรรยากาศชิวๆโอเพนแอรไฟสีสมอราม ผมโทรบอกเชี่ย
ภัทรกับเชีย่ ฟลมใหตามมานี่เรียบรอยแลว พรอมกับถามถึงเหตุผลที่พวกแมงมาสาย
ไอภัทร “กูทะเลาะกับเอิญ เมื่อวานวันเกิดเอิญชะ กูสงดอกทิวลิปไปใหเขาแตกูดันลืมวาปนี้เขาอยากไดดอกคารเนชัน ทีนี้กู
ก็เลย งอยาววววววววววววววว แตคาดวานาจะหายงอนแลวละมั้ง เดี๋ยวจะรีบๆตามไปนะ”
เหตุผลของไอภัทรถือวาเปนแนวปอบซอฟตใสนารัก แตของไอฟลมเนี่ยสิ ฮารดคอรของจริง!!!!!!
ไอฟลม “กูมาดูคนปวย ออกไปจากหองกูเลย สาด!!!!:นั่นมันเสียงไอมิกน!!! แมงไมยอมกินยา ไมยอมกินขาวที่กูซื้อมาให
กูบอกใหออกไปไง ไมไดยินเหรอ!!!! กูวาคงอีกนานเลยละ กวาคนปวยจะยอมสงบ ผลั่ก! โอยยยยย มิก มึงโยนมาหาพอ
งงงงงงงง!!!!! ออกไป!!! เดี๋ยวกูกลอมใหมันนอนหลับปุยเชื่องเปนลูกแมวกอนนะ เดี๋ยวกูจะตามออกไป นี่!!! อยาโวยวาย
สิวะ!!! ไอเอี้ย ออยอู! : ไอเหี้ย ปลอยกู! อยากโดนจูบเหรอ! ถึงกับเงียบกริบไปเลย แคนี้กอนนะ โอยยยย ฤทธิ์เยอะจริง”
ผมถือสายคางไว และปากผมก็อาปากคางตาม คือพวกมันทั้งสองคนที่อยูปลายสายอะ เสียงดังมากกกกกกกกกกกกกกก
กกกกกกก ไอฟลมนี่ขี้หงุดหงิดโวยวายเสียงมันดังเปนทุนเดิมอยูแลว สวนไอมิก ไดขาววามึงไมสบายอยูน ะ - - ไอนี่มันปวย
จริงปะวะ!! แตก็ชางมันเหอะ ถาพวกมันสองคนคบกันละก็คงจะตลกพิลึก แตมันจะมีวันนั้นของไอฟลมมั้ยนา
หึหึหึ หรือผมตองชวยอีก
“คินครับ” กอกๆๆ หนาหลอๆ ผมเซ็ทไมเปะแตเทโคตรของไอเหนือโผลมาจากทางหนาตาง มันยิ้มแฉงขณะที่ผมเองกําลัง
จัดการกับของในเกะกอนออกไปหามัน “มาชาอะ”
“โทษไอภัทรกับไอฟลมเลย อยามาโทษกู”
“โอๆ มาก็ดีแลว งะ วันนี้แตงตัวดูดีนะ” เหนือมองผมตั้งแตหัวจรดเทา หึหึ ไมดูดีไดไง กูเกิดมาเพื่อเปนนายแบบ ฮาๆ วาแต
จองกูแบบนี้ กูเขินมั่งเหอะ! “แตบางไปหนอย ไฟสองนิดเดียวเห็นหมดแลวเนี่ย”
“ก็ดูดีออก”
“ดูดีครับ แตใหเหนือดูคนเดียวไดมั้ยละ” มันแยงกุญแจรถไปจากผม แลวก็เปดเอาเสื้อนอกที่พาดอยูบนเบาะรถุผมมาสวม
ทับให
“เหย!!!!!”
“หามโวยวาย”
“เชี่ยเหนือออออ!!!!”
“หวง ชัดปะ”
เหนือจับไหลทั้งสองขางของผมแลวดันใหเดินไปขางหนา คําพูดทุกคําของผมละลายหายลงไปมุดอยูใตทองรถบีเอ็มของ
ผมไปหมดแลวหลังจากที่มันพูดประโยคนั้นใหผมฟง
“วันนี้จะพามาเปดตัว”
“ฮะ” ผมทําหนางงกับคําพูดนั้น
“เพื่อนเหนืออยากเห็นแฟนเหนืออะ”
อาว ชิบหายเลยสิกู ไมไดตั้งตัวตั้งอะไรเลยโวยยยยยยยยยย
“เหยยยยยยยย นั่นไง มาแลวๆ!!!!!!!!!!!!!!!”
“ในที่สุดกูก็ไดเห็น!!!!!”
“นั่งครับนั่งๆๆ”
“ทําไมนารักกวาเดิมวะเนี่ย!!!!!!!!!!!!”
เออ กูอึนไปหมดแลว ทีละคนไดปะ
“สัด หามแตะ” เหนือพาผมนั่งลง แลวก็ปดมือเพื่อนมันที่กําลังจะเขามาจับมือทักทาย “เชี่ยยิม มองหาอะไรดวยสายตา
แบบนั้นนะ เลิกมอง!!! ไอสัดโจก มีอะไรพูดกับกูตรงๆอยามาซุบซิบ เชี่ยจิว!! กูบอกวาอยาจับไง!!!”
“โวะ ไอสาดดดด หวงเมียโคตรๆ” คนที่นั่งขางผมมันจิ๊ปากใสไอเหนือ
“เชี่ยบาส เรื่องนี้มึงจะวายังไง!” หัวสกินเฮดนามวาโจกถามไอบาสที่นั่งอยูอีกฝงหนึ่งขางๆไอเหนือ ทั้งโตะหันขวับไปหามัน
ผมเองก็หัน
ยังจํากันไดรึเปลา บาสชอบผม และเรื่องนี้เหนือก็รู
“อะไร วายังไงวะ” บาสเออกวาที่ผมคิดแฮะ
“ก็ แฟนเชี่ยเหนือ เปนคนเดียวกันกับคนที่มึงปลื้มนักปลื้มหนายังไงละวะ!” โจกพูดตอ เหนือความือผมมากุม สวนบาสยิ้ม
ซื่อๆ
“ก็ปลื้ม เห็นนารักดี แตถาจะจีบ คงคิดวาไมได เหมือนเคาจะมีคนที่เคาชอบอยูแลว”
“ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว” พวกมึงเสียงดังอายคนทั้งรานมั้ยนั่นนะ!!!!!!!!
“และคนที่เคาชอบคงจะเปนไอเชี่ยเหนือละสิทา” คนนี้ชื่อยิม ผมจําได
“ไอหานี่ มีดีอะไรนักหนาวะ หนาก็บานๆ เงียบๆหยิ่งๆ ไมเห็นจะหลอเลย” โจกใชเทาเขี่ยหนาแขงไอเหนือเบาๆอยางคน
สนิทกัน
“งะ งั้นขาวที่กูไดมาก็จริงดิวะ ที่เชี่ยบาสกําลังจีบรุนนองคณะเราอยู”
“เออๆ อันนี้เคยไดยินๆ”
“นั่นไงละ มีอะไรจะเลามั้ย หาๆ”
บาสหนาแดงขณะกระดกแกวเขาไปในปาก ผมไดยินเสียงเหนือถอนหายใจอยางโลงอก กอนที่จะสงแกวที่มีแต น้ําสมคั้น
ใหผม!!!
“เฮย อะไรนี่ เหลาอะ จะเอาเหลาๆๆ” ไมไดแดกตั้งนาน วันนี้กูขอเมา ไมเมา ไมกลับ!!!!!
“ไมได เมาตอหนาพวกนี้ไมได”
นี่กูมากับแฟน หรือกูมากับเจมส ผมอยากจะเอาตีนกายหนาผาก
ตัวเอง
“ทําไมฮะ สัดเหนือ พวกกูมันทําไม!!!!!” โจกหันมาถามอยางหาเรื่อง
“พวกมึงหื่น”
“เหี้ยอะไร หรือเวลาแฟนมึงเมาแลวจะถอดเสื้อผาวะ งั้นเดี๋ยวผมชงใหนะคราบบบบบบบบบบบบ”
ปาบ!
“ฮาๆๆ เชี่ยจิว กูวาคืนนี้อยาไปแตะแฟนเหี้ยเหนือเลยดีกวา ไมงั้นมึงเจ็บหนักจริงๆแน”
“รูก็ดี” เหนือพึมพําขณะปอนถั่วเขาปากผม ที่ทําหนาหงุดหงิดเพราะตัวเองไมไดดื่มแอลซักหยด
“นี่”
“ไร”
“งอนเหรอ”
“เปลา”
“งอนชัดๆ”
“ไมโวย”
“งั้นเสร็จนี่ ซื้อไปกินกันสองคนปะละ”
“เอา”
“เหย! เอาจริงดิ”
“จริงสิ เชี่ยฟลมกับเชี่ยภัทรติดคางกูอยู”
“งั้นก็ตามใจ”
“^^”
“ยิ้มออกแลวละสิ”

“หึ แนนอน”
“นี่ ถาเวลาเหนือเมา แลวเหนือทํา ขึ้นมาละ ”
“ทํา ทําอะไร”
“ก็ แบบ ทําอะไรคินอะ แบบอยางวา”
“มึงก็จะตายคาตีนกูนี่ไง”
“งั้นกูไมเมาดีกวา อื้มมมม”
ยองมาอัพกลางดึกแบบเซอไพรส!
เปนกําลังใจใหไฟนอลของเคาดวยนะ จุบๆ

เมนเชียรเหนือกันหนอย ขอใหคินยอมแตโดยเร็ว ฮึบๆ

29

เชี่ยเอยยยย!!!! ใครก็ไดครับ ชวยแกะกิ๊งออกไปจากผมที T__________T

“ฟลมมมมม ฟลมวาคูนี้เปนไงคะ กิ๊งใสแลวเทากิ๊งดูดรอปลงไปปะ ใสสีสดๆเนี่ย หรือยังไงดีคะ”
ผมทําหนางงเปนหมาเฝาเจานายทําภารกิจอยูในรานรองเทาราคาแพงหูดับตับไหม หางแอรเย็นฉ่ําแสนสบายแตตอนนี้ผม
อยากออกไปจากตรงนี้เสียเหลือเกิน ทําไมทําไมผมตองหลวมตัวมาเดทกับวาที่คูหมั้นของผมดวย ทั้งๆที่ใจผมอะโคตรไม
อยากจะมา! แตเธอคนนี้ดูเหมือนจะมีพลังลึกลับแฝงอยูในตัวครับ เธอทําใหใครหลายคนปฏิเสธเธอไดยาก เธอเปน
คนปะเนี่ย
“ก็สวยดีนะครับ”
เปนความจริงครับ กิ๊งใสคูไหนก็สวยหมดแหละ เพราะผิวเธอขาวอยางกับหยวก เธอนั่งอยูกลางรานบนเกาอี้นวมกลมๆมี
พนักงานคอยหยิบรองเทาไซสโนนนี่นั่นใหตามที่เธอขอ รองเทาวางเกลื่อนกลาดรอบตัวเธอไปหมด แตพนักงานคงไมเกี่ยง
เพราะดูจากหนาตาของกิ๊งแลว นานๆทีจะมาซื้อ และซื้อทีครั้งหนึ่งก็คงจะไมต่ํากวาสามคู!
สวนผมยืนกอดอกพิงเสาในรานอยางเหนื่อยๆ ขางๆผมเปนถุงกระดาษชอปปงที่กิ๊งพึ่งจะไปถอยกระเปากับชุดมินิเดรส
คาเสียหายรวมหมื่น ดีนะ ที่ไมใชเงินผม ปาผมไมไดรวยอะไรมากครับแคทํารานทองไมกี่สาขา รวยไมสูเชี่ยคินอยูแลว
แหละ ไอบานั่นรวยเกิ๊น รวยเหี้ย และเสือกจะเปนหลานชายคนเดียวอีกนะ! แตกิ๊งอะเธอมีอันจะกิน ถือเปนความโชคดีของ
ผมละมั้งเนี่ยที่ไมตองเลี้ยงหรือจายอะไรใหเธอมาก
“ฟลม คูไหนดีอะ ขอความจริงนะ กิ๊งรอนแลว อยากกลับหอ”
เหยดดดดดดดด ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง!
ผมทําทาเหมือนหมาไดขนมวิ่งไปหากิ๊ง พลางหยิบสงๆเปนรองเทาสีน้ําเงินสด สนสูงเกือบคืบ
“คูนี้เลยครับ ฟลมมองมานานแลว แจมโคตร กิ๊งใสคงสวยระเบิดระเบอ” สกิลความตอแหลของผมอัพเวลจนเกือบจะเต็ม
ลิมิตแลวครับ เรื่องผูหญิงนี่ผมคอนขางช่ําชอง
แตเรื่องผูชาย โดนแคคนเดียว ผมถึงกับไปไมเปน
“จริงอะ แลวคูนี้ละคะ” เวร นี่กิ๊งกะจะซื้อสามคูจริงๆใชปะ! ผมกลืนน้ําลายชวยเธอเลือกอยางอดทน เพียงเพราะหวังที่จะ
ทําใหทุกอยางมันจบแตโดยเร็ว
“สวยครับ แตแบบนี้สวยกวานะ” ผมหยิบสงๆอีกแลว เรียกไดวาแทบจะหลับตาหยิบขึ้นมายืน่ ใหเธอเลย แตเธอก็เหมือนกับ
ไมเอะใจอะไรซ้ํายังฟงผมทุกคําอีกตางหาก เอ ไมเรื่องมากดีแฮะ ผมกับเธอคงจะเปนเพื่อนที่ดีตอกันได
“งั้นก็เอาสามคูนี้ละกันคะ”
เยสสสสสสสสสสสสส ในที่สุดกูก็จะไดออกไปจากที่นี่เสียที!!! ฮูเร!!!!!!
“ทาทางฟลมคงจะเหนื่อยมาก กิ๊งวา “
อยานะ!!!! อยาพูดคํานั้น!!!!
“เราแวะไปหาอะไรทานกันกอนดีกวา นี่ก็เย็นมากแลวอะ”
ผมดูนาฬิกา เย็นมากแลวจริงๆครับ จะใหทิ้งผูหญิงไปในเวลาเย็นย่ําแบบนี้ก็ใชเรื่อง เพราะมันถึงเวลาแดกขาวเย็นแลว เฮอ
อออออออออออ ผมจําใจหอบหิ้วถุงชอปปงทั้งหมดแลวเดินตามหลังเธอไปตอยๆๆ อยางนาหดหูใจเปนอยางยิ่ง

โทรศัพทผมสั่นครืด โอย ขอบคุณพระเจา เปนไอเนิรดนี่เองที่โทรมา ตอนนี้ใครจะโทรมาก็ชาง ไมสนใจแลวเฟย อึดอัดโคตร

อยากกลับหอ ไมก็ไปแดก!!!!
“กิ๊ง ฟลมขอโทรศัพทแปบนึงนะ”
“คะ” เธอกมหนากมตาสนใจแตอะไรไมรูในไอโฟนของเธอ อืมมมม ก็ดี คุยเสร็จกูจะชิ่งแมงเลย!
ผมเดินออกมานอกราน กดรับสายเชี่ยภัทร
“เหย เชี่ยยยย ชวยกูที กูอยากไปจากที่นี่ เหี้ยยยยยแมงงงงงงงงง”
“เวร ใสกูเปนชุดแบบนี้กูงงนะเวยครับ” เออ เปนกู กูก็งง
“เปนกูกูก็งง วาแตโทรมามีไรวะ มึงรถชนปะ หรือวาเชี่ยคินโดนไอเหนือตุยแลวน็อคคาเตียง หรืออะไร!! เดี๋ยวกูรีบไปหา”
“ไอเหี้ยยยยยย นี่มึงหวงตัวเองถึงกับตองแชงเพื่อน!!!!”
“กูเปลา” ผมปฏิเสธทันควัน
“ถุย บักหารากกกกกกก” มันดาผมกลับมาอยางเอือมๆ “โทรมาก็ไมมีอะไรหรอกเวย มึงวางปะวะ ไปดูเชี่ยมิกมันหนอยดิ
มันไมคอยสบายอะ”

ครั้นสายตาของผมหยุดนิ่งลงที่พื้นแสนสวยของหางแทบจะในทันที

“มันเปนไร”
“ไมรูเวย มึงไมไดยินมันบนเหรอวะ วันนี้มันปวดหัวชิบหายอะ”
ทุกวันนี้กูไดใกลชิดมันตายหา!!!
“อืมมม แลวทําไมมึงไมไปดูละ” อันที่จริง ถากิ๊งทานขาวเสร็จเร็ว ผมก็คงจะ
“เออๆ ไมวางสินะ ได งั้นกูไปเอง”
“เฮยยยยยยย ไมตอง กูไปเอง!”
“หึ” ไอเหี้ยเนิรดมันเลนผมแลวมั้ยละ! “กูเปนเพื่อนมึงมาไมเทาไหร แตไสกับพุงมึงกูรูหมดแลวละ”
“…”
“กูไมรูหรอกนะวาพวกมึงทะเลาะกันเรื่องอะไร แตขอเหอะแมง ทําอยางงี้แลวแมงตุดวะ เพื่อนกันเคางอนกันโกรธกันยาว
ขนาดนี้เลยเหรอวะ ยิ่งคนนิสัยแบบพวกมึงดวยแลว ถามจริง เปนหาอะไรกัน”
“ไมมีอะไร”
“โด ไอสัด ไมเลาก็ไมเปนไร แตมึงรีบไปดูมันหนอย ขาวปลามันก็ไมยอมกิน ไอเหี้ยนั่นมันใกลบาแลว”
“ทําไมวะ!!!” กูวามันไมไดใกลบาแตมันบาไปแลวแหละ! ทําไมไมกินขาว ทําไมไมดูแลตัวเอง
กูเนี่ยสิตองเปนคนแดกอะไรไมลง กูอกหักนะ!!!!
“ใหสามคํา ไม รู แมง! ไปดูมันดวย โอเคนะ”
“เออ”
ผมกดวางสาย ตอนนี้ผมกําลังเหมออยูหนารานอาหารญี่ปุน กิ๊งรอผมอยูขางใน

เอาวะ ใชสกิลความกะลอนที่สั่งสมมานานนี่แหละ!!!!!

“กิ๊ง!” ผมทุบโตะเสียงดังจนเธอสะดุง ลูกคาในรานรอบกายผมมองมาที่ผมอยางตื่นๆ

“เออ คะ”
“เพื่อนฟลมไมสบายหนักมากเลย ฟลมขอตัวกอนไดปะครับ!”
“คะ ทําไม ใครเปนไรคะ”
“มีเวลาไมมากครับ ฟลมขอโทษดวยนะ มื้อนี้ฟลมเลี้ยงเอง” ผมเรียกพนักงานสาวมาแลวหยิบเงินไปใหสองพัน
เมื่อบอกกิ๊งแลวผมจัดการชิ่งเธอทันที แววๆวาเธอตองการที่จะตามมาดูเพื่อนผมดวย แต เพื่อนคนนี้ไมไดจริงๆวะ กิ๊ง ถุงช
อปปงทั้งหมดนั่นหอบกลับเองกอนละกันนะ!

ผมขับรถซิ่งกลับไปยังหลังมอ ตอนนี้เวลาเกือบๆจะสี่ทุมเขาใหแลว นี่กูเสียเวลาไปกับกิ๊งนานมากเลยเรอะ! ผมตามหาราน

โจกรานยากวานซื้อใหหมด ทั้งยาลดไข ยาแกหวัด โรคเบาๆที่คนเปนบอย ยาแกอักเสบ และสารพัดยาที่นาจะจําเปน ผมดู
รีบๆไปหนอยทําอะไรก็ลนลานไปหมด ไมรูสิครับ มันเปนไปเอง ผมก็ไมเขาใจตัวเองเหมือนกัน
เมื่อซื้อเสร็จผมก็เดินไปหอไอมิกเลย หอมันอยูยานที่โคตรจะวุนวาย แตก็หรูและเปนสวนตัวมากในระดับนึง ตองขอบคุณ
ชื่อคณะผมดวยที่ทําใหพวกผมหาหองายงาย ผมไมเขาใจวะ วาทําไมคนตองคิดวานักศึกษาที่มาเรียนในวงการแพทย
จะตองรวยดวย แตก็ชางมันเถอะ
หนาหองมัน
ไมไดคุยกับมิกมาตั้งนาน แอบตื่นเตนเหมือนกันนะ วันนี้อะไรจะเกิดขึ้นก็ชางแมงแลว ผมขอแคใหไอคนที่อยูในหองมัน
อาการดีขึ้นก็พอ
กอก กอก กอก
ผมเคาะประตู ไมไดยินเสียงอะไรในหองขยับเลยแฮะ
กอก กอก กอก
แอบไดยินเสียงเตียงดังเอี๊ยด มันตองสองออกมาทางประตูแหงๆผานตาแมว เมื่อคิดได ผมจึงขยับตัวหนีออกไปจากรัศมี
การมองเห็น
มันคงจะไมเห็นอะไร แตก็เปดประตูออกมาดูวาใครเปนคนเคาะ
ผมไมรอใหมันปดประตูใสผมหรอก เมื่อมันเห็นผมมันก็ทําตาโตและก็ทําทาจะปดประตูใส แตผมไวกวา ใชเทาดันประตู
เอาไวแลวเบียดตัวเองเขาไปในหองซะเลย!
“ไอเหี้ย ไมใหเขา!”
มิกใหผมเขาไปดีๆก็แปลกแลว หองนี้ผมเคยทําอะไรมันเอาไวนี่นา
แตโทษที วันนี้กูหนาหนามากๆ
“ไมสบาย เปนอะไร”
พรึ่บ!
ไอมิกมันโยนหมอนเขามาโดนหนาผมเต็มๆ แรงมากจนผมทําถุงขาวกับยาที่ซื้อมาหลนลงไปบนพื้น
“ออกไป”
“ไม” นี่ถาหนาไมหนาพอคงจะจีบไอเชี่ยมิกไมไดจริงๆ “ไมสบายอยาโวยวายมากสิ”
“เรื่องของกู ไสหัวออกไปนะ!”
ผมไมชอบเห็นมันโวยวายตอนมันไมสบายจังเลยแฮะ มิกมันหนาซีดเผือดเปนไกตม แตก็ยังจะเกกวาตัวเองสบายดีใสผม
แถมยังโยนขาวของมาใสอีก ผมกลัววามันจะทรุดเอานะสิ
“กินขาวกินยาใหดูกอน แลวจะไป”
“ไมแดก ไอเหี้ย ทําไมมึงหนาดานจังวะ”
พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ นี่มึงมีหมอนเยอะไปทําไมวะเชี่ยมิก!!!!!! ผมหลบพนบางไมพนบาง แตก็ไมอยากจะทนแลว
ครืด ครืด
ใครมันโทรมาตอนนี้วะ! อูย คุณนายอนาคตวิศวกรหนุม! ผมจําไดวามีนัดออกเที่ยวกับมันวันนี้ ชิบหาย ไอโวยวายนี่มันจะ
ลากสามีมันมาตีผมปะวะ ถาผมขัดใจมันอะ
“ฮัลโหล”
“เชี่ยฟลม อยูไหนวะ! ออกมาเดี๋ยวนี้นะสัด!” โวยวายของจริง ไอคิน
“กูมาดูคนปวย”
“ออกไปจากหองกูเลย สาด!!!!!” ไอมิกฉวยโอกาสตอนที่ผมงวนกับโทรศัพทมาผลักตัวผมออกไป
“แมงไมยอมกินยา ไมยอมกินขาวที่กูซื้อมาให” ผมตอสูกับมิกดวยแรงที่ไหลเพียงขาง ปากก็ระบายใสเชี่ยคิน หวังวาไอคน
ที่กําลังผลักไสไลสงผมเนี่ย มันจะไดยินอะไรๆบาง
“กูบอกใหออกไปไง ไมไดยินเหรอ!!!!” ไอบามิกแมงทําอะไรฝนรางกายตัวเองจริงๆ มันฤทธิ์เยอะมาก กะเอาผมออกไปจาก
หองใหได เริ่มหมดความอดทนแลวนะ ผมจึงลากมันไปที่เตียงแลวผลักมันลงไปนั่งอยางนิ่มๆ
“กูวาคงอีกนานเลยละ กวาคนปวยจะยอมสงบ”
ผลั่ก! มันโยนมาอีกแลวครับ เลนตอนที่ผมเผลอนี่แหละ!
“โอยยยย มิก มึงโยนมาหาพองงงงงง” ไอมิกมันโยนอะไรมาก็ไมรูโคตรแข็งเลย เห็นแวบๆวาเปนFHM สันมันโดนหัวผม
เต็มๆ เจ็บหนัก
“ออกไป!!!”
เหตุการณมันคงวุนวายมากซะจนคินตามันไมพูดอะไรตอบกลับเขามาเลย ผมไมควรจะขัดอารมณอยากออกเที่ยวของมัน
นะตอนนี้
“เดี๋ยวกูกลอมใหมันนอนหลับปุยเชื่องเปนลูกแมวกอนนะ เดี๋ยวกูจะตามออกไป”
“ออกไป ออกไป ออกไป” มิกทั้งเตะทั้งถีบผมจนหัวผมจะคะมําลงไปกับพื้น เวรเอย ผมขึ้นไปนั่งบนเตียงแลวจับตัวมิกมา
เกี่ยวเอาไวทั้งขาทั้งแขน พรอมทั้งกดหัวมิกเขาไปซุกในอก ฤทธิ์เยอะนักใชมั้ย
“นี่!!! อยาโวยวายสิวะ!!!”
“ไอเอี้ย ออยอู!”
“อยากโดนจูบเหรอ”
มันนิ่งเลยครับ แลวก็เงียบกริบลงทันที แตหลังจากนั้นไมนาน แมงก็ดิ้นและก็ขวนตัวผมจนผมจําไมไดแลววาผมเจ็บ
ตรงไหน
“แคนี้กอนนะ” กูควรวางสายจากคินตาตั้งนานแลวสินะ TT “โอย ฤทธิ์เยอะวะ!”
ผมโยนไอโฟนลงไปบนที่นั่งแถวๆโตะอานหนังสืออยางไมสนใจ พลางคิดวาจะจัดการกับไอตัวไมเจียมสังขารตัวเองนี่ยังไง
ดี!!!!
เอาตามความตองการตัวเองก็ไดวะ กอดแมงเลย!
“อยูนิ่งๆ! เดี๋ยวก็ทรุดหนักหรอก” มึงก็เรียนมาเหมือนๆกันกับกูนี่หวามิก! ดูแลตัวเองหนอยดิวะ
“ปลอยกูนะเวยยยยยยย”
“ไมปลอยเวย จนกวามึงจะหยุดดิ้นหาเหวนี่ แลวก็แดกขาวกินยาซะ”
“ทําไมกูตองทําตามที่มึงบอกดวย”
“ไอเวร ตัวมึงเองแทๆนะ! อยากตายนักรึไง”
“เออ ตายๆไปซะก็ดี”
ฮึ่มมมมมม พูดออกมาได ผมเคาะหนาผากเหมงๆของมันทันทีเลยครับ ไอมิกที่อยูในออมกอดผมถึงกับรองโอยและก็หยุด
นิ่งเพื่อดาผมฉอดๆ
“ตบหัวกูทําไมวะ!!”
“ตายไมได กูไมยอมใหมึงตาย”
“สัด “
“แดกขาวไป”
“กูจะแดกไดไง มึงกอดกูอยูอยางงี!้ !!!”
เออเวย จริงวะ แหม เสียดาย ถามันสบายๆดีละก็ ผมคงจะไดกําไรมากกวานี้
ผมปลอยตัวมัน จับมันนอนอยูบนเตียงในทาดีๆ ไอเชี่ยมิกแอบถีบกนผมดวยเกือบหนาคะมําลงไปกับพื้นตอนผมเดินไป
หยิบโจก ไอบาเอย!
ผมเทโจกใสถวย ทามกลางเสียงจิ๊ๆในปากของไอมิกตลอดเวลา มึงคิดวากูจี๊ดมากมั้ยที่ตองมาทําอะไรแบบนีใ้ สคนที่
เกลียดกูนักหนา หึ อดรูสึกแยไมได แตตองกล้ํากลืนความรูสึกนั้นลงคอไป แลวก็พยายามจัดการใหมันดูแลตัวเองเสียที
“นี่โจก”
“กูรูจัก”
กวนตีนวะ ผมนั่งลงบนเตียง ไอมิกขยับถอยกรูดไปนอนอีกฝงหนึ่งของเตียงทันที ทาทางรังเกียจผมมากมายเสียเหลือเกิน
“เดี๋ยวก็ตกเตียงหรอก”
“เรื่องของกู”
ผมเอื้อมมือไปแตะหนาผากของมิก แตะไดแคเสี้ยววิมันก็ปดมือของผมออก แตรูเลยวาตัวมันรอนมาก งงกับมัน ไมสบาย
หนักแตก็ยังจัดการผมไดถึงขนาดนั้นผมก็วานากลัวอยูนะ
“ตัวรอนมากเลย”
“วางๆไว แลวก็ออกไปซะ”
“ไมได เดี๋ยวมึงไมแดก”
“…” มันหันหนาหนีไปอีกทาง
“เปนอะไร ทําไมชวงนี้ไมกินขาว หนาซีดๆ ตัวผอมๆ หมดหลอแลวมึงนะ”
“เสือกจริง”
“เดี๋ยวกูปอน ขยับมานี่ดิ”
“ทําไมกูตองทําตามที่มึงบอก”
ฮึ่มมมมมมมมมมมมม กูเริ่มหมดความอดทนแลวนะ!
“กูเปนผัวมึงยังไงละ”
ผมเชื่อวาคําพูดนี้แรงพอที่จะทําใหผมเจ็บตัว มิกหันหนามาหาผมดวยความโกรธจัด แลวกําลังจะเหวี่ยงกําปนมาใสหนา
ผมทั้งๆที่มันนอนอยู แตผมจับแขนมันเอาไวทัน
“แดก” ผมจับมันนอนในทาที่กินไดและเอาชอนที่เต็มไปดวยโจกจอเขาไปที่ปากมัน
โดนปดออก
“กูเกลียดมึง”
สะเทือนใจ แตตองทําใหมันเขาหูซายทะลุหูขวา
“แตกูรักมึง” ผมบอกมันตรงๆ ลุกขึ้นไปหยิบชอนอันใหมแลวมาตักใสปากของมิกอีกครั้ง
“…”
“มึงหนีความจริงนี้ไปไมไดหรอก” ผมพูดเสียงเรียบ
“ความจริงอะไร” มันหันขวับกลับมาเหวี่ยง
“ความจริงที่วา กูรักมึง” ผมดันชอนเขาไปจนแทบจะติดกับฟนหนาของมันอยูแลว “และกูก็เปนผัวมึงแลว ยังไงมึงก็หนีกูไป
ไมพน”
มันอึ้งมากพอดู ถึงกับเงียบแลวก็เหมอลอยไปไกล
ผมไมรูวามิกคิดอะไรอยู แตผมรูสึกดีที่ตัวเองไดพูดออกไปแบบนั้น ทั้งๆที่มันเปนคําพูดที่ทํารายจิตใจคนฟงมากก็ตาม แต
มันเหมือนกับวาผมไดยืนยันแลววาผมตองการที่จะดูแลมันจริงๆ
ไมวาจะเปนตอนนี้ หรือตอนไหนก็ตาม

สําหรับคนที่ผมรักแลว ผมรับผิดชอบมากพอ

เวลาทั้งชีวิตของผม ผมก็ใหมันได

“กินโจกไดยัง”
มิกหันกลับมา หนาตาบูดบึ้ง แตก็ยอมเปดปากกินแตโดยดี ผมรูครับ ยังไงมันก็ตองกิน คนจะเปนหมอ ฟน มันตองดูแล
ตัวเอง พวกเรารูความจริงขอนี้กันดี
“กูจะไมไปไหนจนกวามึงจะดีขึ้น”
“…”
“ตอบอะไรสักหนอยสิ”
“จะใหตอบอะไรละ ยังไงมึงก็ตองอยูอยูแลวนี่ ไมวากูจะพูดอะไรก็ตาม มึงมันหนาดาน”

“หึ”
ผมกมหนาลงไปจุมพิตหนาผากเหมงๆของไอมิก การกระทําของผมทํามันช็อคตาคาง และหูเริ่มเปลี่ยนเปนสีแดงระเรื่อ

“หายไวๆนะ”

30

หลังจากวันที่เหนือพาผมไปเปดตัวกับเหลาบรรดาเพื่อนสนิทกลุมสามแยกปากหมาของมันแลว เหตุการณทุกอยางก็
เหมือนจะดําเนินไปไดดวยดี ฮะ อะไรนะ มีคนถามถึงเรื่องคืนวันที่ผมกับเหนือกินเหลากันสองคนใชปะ แนะ ตองการอยาง
รูเรื่องใตเข็มขัดใชมา นี่ใจคออยากจะใหผมโดนใหเหนือมัน ‘ทําราย’ จริงๆนะเหรอ!!!!! ไมมีอะไรในกอไผทั้งนั้นครับ เพราะ
เจมสใหกลับบานทันทีตอนตีสอง ก็เลยไมไดไปตอกัน
งะ เซ็งกันเลยละสิ
ผมก็เซ็ง เอยยยยยย!! ไมใชอยางงั้น
“ไอคิน ชีวิตมึงตอจากนี้อยาทําหนาแบบนั้นอีกเลยนะ กูขอรอง” และที่ไมปกติที่สุดของชวงนี้คือ ไอมิกมันเริ่มกลับมาพูดอีก
ครั้งนึง ผมรูสึกยินดีชะมัดยาดเลยนะ แตมันก็ยังพูดนอย หมนอย ยังจะเลน - - กับไอฟลมเหมือนเดิม แตไมรูสิ ผมวามัน
สดใสมากขึ้นกวาเดิม แมง ไปโดนใครฉีดยามาปะวะ!
“ทําไมเรอะ หนากูมันทําไม” ผมทําหนาขมขู พูดดีๆนะมึง เชี่ยมิก ไมงั้นกูตอยจริงดวย! ตอนนี้เราอยูในแลปครับ เรียนไป
เลนไปตามสไตล แนนอนเรื่องเลนนี่ยกเวนไอเชี่ยภัทรไวคนนึง
“มึงหื่น”
บานมึงสิครับมิก!
“ทําไมวะ เชี่ยเหนือมันยังเผด็จศึกมึงไมไดอีกรึไง” เขาเรื่องหื่น ไอเชี่ยฟลมก็เขามาเสือกทันทีอยางกับคนรูงาน พอฟลมมา
มิกแมงก็หันหนาหนี โอย เพลีย “เดี๋ยวกูจะเอาไปลอมัน เหนือแมงออน คบกันมาจะเปนเดือนละ ยังตุยตูดมึงไมได”
“ไอเหี้ย!!” ผมเริ่มจะทนไมไหวละ “คบกันเฉยๆ ไมตองมีอะไรกันไมไดเหรอวะ”
ปาบ! ผมโดนเชี่ยฟลมแพนกบาลเขาให
“มึงเจาะไขแดงสาวไปมากกวาสิบแลวกูวามึงไมมีสิทธิ์มาพูดคํานี้” เออ จริงของฟลม “ถามจริง เวลาอยูใกลมัน มึง โด
บางปะวะ”
“เฮยยยย” จําเปนตองพูดออกมามั้ยนั่น! “ไอเหี้ยฟลม ไมเอาละ ไมคุยกับมึงละ” ผมตั้งทาหนีจะไปสองกลอง แตโดนมัน
ควาตัวไปกระซิบใสหูซะกอน
“ถามึงตองการ และเหนือมันก็ตองการ กูวายอมๆมันไปก็ดีนะ จะไดสุขสมกันทั้งคู”
ผมจิ๊ปากใสเชี่ยฟลมแลวก็เดินหนีแมงออกมาซะเลย แตแมงก็ไมยอมปลอยผมไปงายๆ เฮยยยยยยยยยยย
“นี่มึงจะกลัวอะไรนักหนา แมงก็ทําอยางเคยๆนั่นแหละ”
“ไอสัดฟลม” ขอตั๊นหนามันไดปะครับ “เคยดอยไร ไมเคยวอย ถาเคยกูตองกดมัน”
“จุๆ อยาพูดในสิ่งที่เปนไปไมได”
“ทําไมจะเปนไปไมได”
“งะ มึงก็ลองใหกูดูสิ”
“จะบาเหรอ”
“เชี่ยคิน หึ ไอออนนนนนนนนนนนนน”
พองงงงงง ดูถูกกันขนาดนี้ กูวาดาชื่อพอกูเลยดีกวามั้ย ใหตายสิครับ ไดยินแบบนี้แลวของมันขึ้นๆ อยากเอาชนะหนาตาทา
ทายสไตลบานๆของไอเชี่ยฟลมนี่ชะมัด!

กดไอเหนือ งั้นเหรอ
“เออ มึงคอยดู เชี่ยเหนือเสร็จกูแน!” ผมหมายมั่นไวกับไอฟลมอยางแนวแน “คืนนี้แหละ รอรับโทรศัพทกูเลย กูไมขี้ตั๋วมึง
แนนอน!”
“เอออออ แลวกูจะคอยดู”

ผมเดินจ้ําอาวแยกจากกลุมเพื่อนไปหลังเรียนเสร็จ แนนอนครับ พอกาวออกมาจากตึกก็ตองเห็นสารถีหนุมสุดหลอที่เปน

ภาพอันคุนตาของชาวคณะทันตแพทยศาสตรเปนที่เรียบรอย ผมกลืนน้ําลายเมื่อเห็นหนาไอเหนือ ที่วันนี้มาในชุดไปรเวท
เสื้อยืดกางเกงสามสวน สบายๆตามสไตลคนมีเรียนแคตอนเชา ปสองแลวมึงยังวาง ไดโปรดสงเวลาวางแบบนั้นมาใหกู
บางT^T
“อาว แลวนี่เพื่อนหายไปไหนหมดละ” มันถามดวยความสงสัย
“กลับกันหมดแลว”
ผมตอบดวยใบหนาบึ้งตึง อันที่จริงไมไดอารมณเสียอะไรหรอก แตในหัวผมนี่แหละตีกันวุนวายวกวนเต็มไปหมด
ใครวาผม ไมมีอารมณอยากจะทําอยางนั้นกับไอเหนือละ
ปดโธ มันก็ตองมีอยูแลวดิ ยิ่ง ปรายตาไปมองเสื้อคอวีสีขาวบางเบาของไอเหนือที่แอบเผยหนาอกขาวสวาง ประดับดวย
สรอยทองคําขาวที่เจาตัวบอกแมเปนคนซื้อให หุนอยางไอเหนือ ล่ําๆอยางมัน มองเห็นหลังสูงๆ ที่แนนอนเต็มไปดวย
กลามมัดแข็งแกรง ยังไงยังไง มันก็ตองอยากรูเบื้องลึกเบื้องหลังอยูแลว
โวยยยยยยย นี่ผมกลายเปนไอหื่นไปซะแลวเรอะ!!!!!
“คิน เหนือถามวา - - คินหิวปาว” มันกมหนาลงมาจองมองผม พรอมๆกับสํารวจตรวจตราใบหนาผมราวกับผมผิดปกติ
ก็เออดิ กูผิดปกติ!
เรื่องนี้ตองโดนเชี่ยฟลม เอะ ไมสิ ตองเปนไอเชี่ยมิก ดูดู มันเกริ่นหนอยเดียว ทํากูยาวไปถึงโนน อารมณเสียโวย
“เออ คอนขาง หิว หรือ ไมหิวดีวะ” ที่ผมตอบไปผมดวยสติสมาธิ ที่ไหนกันเลา! เออแฮะ พอมานึกๆดูแลวคําตอบผมมัน
วกวนชวนปวดหัวดีจริงๆ
“ฮาๆ นี่เรียนหนักขนาดนั้นเลย”
“ทําไมอะ”
“คินดูเบลอๆ เออๆยังไงก็ไมรู”
ผมยัดตัวเองเขาไปนั่งในรถ สวนไอเหนือก็เดินออมอีกฝงมานั่งตรงที่นั่งคนขับ ที่ประจําของมัน
“แตก็ดีนะ” เหนือยิ้มกริ่ม หลังจากนั้นมันก็หอมแกมผมดังฟอดดดดดด เฮย! ผมเอามือจับแกมตัวเองอยากตกตะลึง
“แตะอั๋งงายดี สภาพสติไมครบรอยแบบนี้”
“ไอ บาเอย”
“ดูดิ ดาแลวยังนารักเลย ฮาๆๆ”
“บานมึงสิ”
“อะๆ อยางอนนะ บอกมา วันนี้มีเรื่องอะไร ทําไมดูใจลอย”
เรื่องมึงเลยครับ!
“บา ใครใจลอย กูนะเหรอ เหอะๆ ไมมีวันซะละ”
“โอเค ไมใจลอยก็ได” ไอนี่ยอมกูงายเวย “แลวตกลงอยากไปกินไรปะเนี่ย หรือจะกลับบานไปอานหนังสือเลยครับ วาไง”
“เออ “ เอาไงดีวะกู ในหัวผมตอนนี้ไมมีแผนเลยครับ ชิบหายละสิ บอกไอเหี้ยฟลมวาคืนนี้ๆ แต ไมไดเตรียมการณอะไร
เอาไวเลย ที่บานผมมีเจมส ปาใส และลูกนองอีกประมาณหกคนรวมคนสวนคนขับรถ อยูบานกันอื้อ แนนอนจะมีซมั ติง
อะไรกันตองผานมีสปาตาของเจมสไปเสียกอน ถางั้นก็คงจะเปน หอไอเหนือสินะ “ไปหอมึง”
“เฮยยยยยยย ไปทําไม ไมตองอะ รกมากตอนนี้”
ที่ผานมามันเคยโวยวายเรื่องหอมันแบบนี้ซะที่ไหน ผมบอกอยากไปเมื่อไหรอีกไมเกินสิบหานาทีตองไดอยูหนาหองมันแลว
นี่มันแปลกแลวนา
“ทําไม ซุกใครไวรึไง”
“จะบาเหรอ ไมมี”
“แลวทําไมไปไมได”
“วันนี้ไมไดจริงๆ นะนะ”
“กูชักจะสงสัยละสิ” ผมทําหนาครุนคิด ไอเรื่องอยางวาลืมแมงหมดแลวละครับตอนนี้ คิดอยูเรื่องเดียวคือเรื่องไอเหนือมันมี
ชูนี่แหละ
“ไมมีจริงๆครับ” และเหนือมันก็เสือกจะทําตัวนาสงสัยอีกนะ เวร “เอางี้ วันนี้อยากไปไหน พาไปหมดเลย”
“โซล เกาหลีใต”
ผมพูดเซ็งๆ เหนือกลืนน้ําลายดังเอื้อก
“โซลเหรอ ได งั้นจับดีๆนะ” เหนือเหยียบคันเรงจนมิดจนหนาผมทิ่มลงไปติดกับเกะหนารถ
“ไอเหนืออออออออ มึงจะบาเหรอ!!!!”
“ฮะ บา บาอะไร”
“มึงเบรกเดี๋ยวนี้เลยนะ ที่มันมหาลัย ไมใชสนามแขงฟอรมูลาร ใหตายเหอะ!”
“ฮาๆๆ ครับ นอมรับพระบัญชา”
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด ผมจอดลงขางทางอยางที่ผมบอก
“นี่มึงคิดจะขับรถจนไปถึงโซลจริงปะเนี่ย!” เหงื่อตกเลยกู วันนี้เกิดคึกอะไรของมัน!
“ฮาๆๆ ก็คินอยากไปนี่”
“กูนั่งเครื่องไปงายกวาตั้งเยอะ!”
“ลอเลนนนนน ก็เห็นเมื่อกี้ดูเซ็งๆเบื่อๆนี่นา”
“ทําแบบนี้ยิ่งเซ็งกวาเดิม ไอบา” ผมบนอุบ
“ทําไมเหนือชอบจังเวลาที่คินดาวาไอบา เหนือแปลกปะ ฮาๆๆ”
“เออ แปลก”
“ไมแปลกก็เปนแฟนกับคินไมไดจิ”
“ไอบาเหนืออออออออ วันนี้หลายครั้งแลวนะวอยยยยยยยยยย”
สาดดดดดดดดด ไมรูมันนึกครึ้มอกครึ้มใจอะไรของมันครับเอาแตหัวเราะตลอดเวลาอยูตอหนาผม แดกยาอีเขาไปปะเนี่ย
ผมชักจะกลัวมันจริงๆแลวละนะ วาแต เรื่องคืนนี้ ยังไงดีวะ
“เอาเปนวาเหนือขับไปเอาชีทกับเพื่อนที่หอมันกอนละกัน”
“อืมมมมมมมม”
ตอนที่เหนือมันลงจากรถ ผมหยิบกระดาษกับสมุดเล็กเชอรมา ฉีกหนากลางออกมาเขียน วาดแผนที่จะเผด็จศึกมันในคืน
นี้เอาไว ผมผานมาเยอะ หลากหลายน้ํามากมายจนกลายเปนทะเล คิดแลวแหยะ มึงยังจะกลาเลน เรื่องเลาโลม อืมมม
พอไหวมั้ง นาจะเอาอยู เรื่องนั้น เรื่องนี้ เฮย!
นี่กูไมเคยเอากับผูชายเลยสักครั้งนี่หวา!!!
เรื่องจริง สาบานใหไฟนอลงวดนี้ชวดเอเลยเอา! เคยทํามาแตกับผูหญิง เอะ มันคงจะคือคือกันอะแหละใชมั้ย
แลวนี่ทําไมผมจะตองมากังวลเรื่องลีลาบนเตียงของตัวเองดวยละฟะเนี่ย!!!!

อานแลวกรุณาทําใจครับ ตอนนี้ผมรั่ว สติ สตัง ไมเหลือครบองคแลวจริงๆ TT

โทรปรึกษาปรมาจารยทางดานนี้ดีกวา ทาทางไอเหนือจะยังเอาชีทกับเพื่อนอีกนาน ไอโจกนั่นแหละ อยูตั้งชั้นหาหอไมมี

ลิฟต คงไมโผลมาเร็วๆนี้หรอกมั้ง
“เชี่ยฟลม!”
วงการนี้ผมไมรูจกั ใครแลวจริงๆT^T
“เฮย นี่เหนือเสร็จมึงแลวงั้นเรอะ!!! โวยยยยย กูไมเชื่ออออออออ ไอภัทร เอาน้ําซุปมาราดหนากูที กูไมเชื่อเชี่ยคินมัน
จริงๆ!!!!!!”
สัดฟลมกวนสนตีนวะ! ดูถูกกูมากเกินไปแลวนะ!!!!
“ยังโวยยัง!” ถามันเกิดขึ้นจริงมันจะเร็วไปมั้ย ผมแยกจากพวกเพื่อนไมถึงยี่สิบนาทีเลยนะ
“เฮออออ โอเค โลกนี้ยังเปนโลกเหมือนเดิมอยู ปกติ ไมสลับขั้ว กูโลงอก”
ฟลมพูดเหมือนมันสวดมนตอยูกับตัวเอง
“มึงอยูกับใครบาง”
“ภัทร และก็ มิกแหละ” ทายประโยคเสียงแอบแผวไปนิด เหอๆ
“มึงหางๆออกมาจากพวกนั้นแวบนึง กูมีเรื่องถาม”
“เรื่องไรวะ ใสถุงยางยังไง อยางงี้อะเหรอ”
“บานมึงสิ เรื่องนั้นกูเปะพอ แต มึงชวยหยุดเลนสักแปบนึงไดปะ นี่กูจริงจังนะ!”
“แลวมันเรื่องอะไรกันละ หรือวา นกเขาของมึงไมโด”
“ไอเวรมิก ถามึงอยากจะพูดเรื่องนี้ตอหนามิกของมึงก็ตามใจ!”
ไดผลแฮะ ผมไดยินเสียงมันครูดเกาอี้ แลวก็เสียงรองเทาหนังดังกระทบพื้นแกรกๆๆ
“เออ มีอะไรวามา เลนของสูงเลยนะมึง”
“กรากกกกกกกกกกกก ครั้งนี้กูเถียงชนะมึงวะ”
“เฮอะ! นี่ถามึงไมรีบ ปานนี้กูซักมึงชิบหายแลววามึงรูเรื่องกูกับมิกไดยังไง”
“เออนะ กูไมปากสวางหรอก” ผมบอกใหมันเบาใจ หวังวามันจะลืมไมตองมาซักผม เพราะถามันรูวาผมบังเอิญไปไดยินเขา
ละก็ คงนาอายพิลึก
“บอกมา เรื่องอะไร”
“เอาตรงๆเลยนะ” ผมกระแอม เปนทางการนิดนึงครับ “ทํายังไงวะ” ผมโพลงออกมาอยางคนขี้กังวล
“อะไรทํายังไง”
“ก็อยางนัน้ อะ”
“เวร นี่มึงจะไปกดเคาแลวมึงยังไมรูอีกเหรอวาตองทําไง”
“ก็- - กูอาจจะรูก็ได แตกู กังวลอะ”
“ไอหานเปด นิยายเรื่องอื่นทําไมเคาไมมีนายเอกที่ขี้กังวลเหมือนมึงฟะ กูไมเขาใจ!!!” โอะ นี่เสียงคนเขียน

เทคสอง

เสียงฟลม “ไอสัดดดดด จะไปยากอะไร นอนเปลือยถอดเสื้อบนเตียงไอเหนือ จากนั้นมึงก็ไมตองทําอะไรใหยาก รอใหเหนือ

มันนํา”
“แตกู อยากกดมัน”
“เอางี้ พออยูบนเตียงแลวมันจะรูเองวาใครจะรุกใครจะรับ” มันพูดอยางกับมันมีประสบการณมาเยอะอยางนั้นแหละ
“เชี่ยคิน มึงเปนรับแลวไงวะ ไมไดมีอะไรเสียหายสักหนอย มึงรักเหนือมันมากไมใชเหรอ ยอมๆมันไปเหอะ และอีกอยาง
หนึ่งนะ อยางมึงนะ ไมมีทางจะกดมันไดแนๆ บักโมเอ”
“โมเอ” คํานี้อีกแลว T^T ใครจะอธิบายใหผมเขาใจความหมายของมันละเนี่ย
“เลิกกังวลไดแลว ปลอยใหมันเปนไปตามธรรมชาติ อยางที่ควรจะเปน เชื่อกูสิ”
“กูคงกลัว มากเกินไปสินะ”
“นี่มึงเพิ่งรูตัวเหรอครับ”
“ครั้งแรก มิกเจ็บมากมั้ยวะ”
คําถามนี้ทําใหฟลมสะอึก เงียบไปหลายวิเลยทีเดียว
“กูทําเสร็จ กูก็โดนไล” น้ําเสียงของมันขมขื่นมากพอดู “แตที่แนๆมันลุกจากเตียงไมไดเลยสองวันเต็ม”

เฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

“มันไมเหมือนกัน” ฟลมรีบเสริม “ที่กูทํากับมิก มันเต็มไปดวยโทสะ ความเห็นแกตัวของตัวกูเอง กูไมสนใจคนที่อยูขางลาง

เลย แตคูมึง - - เหนือมันรักมึงจะตายหา มันคงจะถนอมมึงมากกกกกกกกกกกกกกกกก คงไมเจ็บหรอก”
“อืมมมมมมมมม” ผมรับคํา ไมมีเวลาใหคิดมากนัก เพราะเหนือมันเปดประตูฝงคนขับรถเขามานั่งแลว “งั้นแคนี้นะ”
“คิกคิก ไมตองหวงนะ ของไอเหนือมันใหญ ถึงมึงเจ็บเจียนตายสักแคไหน มันก็พรอมที่จะดูแลมึงเปนอยางดี กูวานะ คืนนี้
มึงไมรอดแนๆ!!!”
คลิก สายถูกตัด พรอมๆกันกับที่เชี่ยฟลมทิ้งกอนขี้ใสหนาผมกอนเบอเรอ! ผมกนดาไอเชี่ยฟลมอยูในใจกอนที่จะหันมาหา
คนขางตัว
เพิ่งสังเกตวาเหนือสงเสียงหอบหนัก
“แฮก แฮก รอนานปะ พอดี กลัวคินรอนาน”
“หืมมม ไมนาน ไมเห็นนานเลย”
“อะเหรอ อื้มมมมม” เหนือปาดเหงื่อ พรอมๆกับกระพริบตาปริบๆตั้งทาจะออกตัวรถอีกครั้ง
ผมควาผาเช็ดหนาที่ผมพกมาซับเหงื่อให มันทําหนาซึ้งตาลุกวาว “เฮยยย”
“ตกใจอะไรเลา” ไมตองยิ้มแฉงขนาดนั้นก็ไดไอเวร มึงทําหนาเฉยมึงยังหลอ แลวนี่เสือกจะมาทําหนายิ้ม อยางงี้กูก็เขินนะสิ
“นารักอะ”
“พอเลย ขับรถไปเลยไป!”
“คิน” เหนือเรียก ผมหันไปหามันดวยทาทีงวงๆ “มีเซอรไพรสอะ ขออนุญาตปดตาไดปะ”
“หะ หา เซอรไพรส ”
“ชายยยยยยยย ปดตาๆ นี่ผา”
“เฮย เอาจริงดิ”
“อืมมมมมม เตรียมการมาตั้งสองวัน”
“พูดเหมือนนานมากกกกกกเลยเนอะ”
“เอานะ จะปดตาละนะ” เอาละเวยเฮย ทั้งๆที่คืนนี้ผมกะจะเซอรไพรสมันแทๆ แตก็นาตกใจดีเหมือนกัน ผมยิ้มเล็กๆขณะที่
เหนือเอาผาสีดํามาปดตาผม
“พี่ยาม หวัดดีครับ” ผมไดยินเสียงไอเหนือทักพี่ยาม อาว นี่หอมันเองหรอกเหรอ ผมโดนมันจูงมือเขาหอชาๆ เลนอะไรตอน
เกือบจะหกโมงเย็น กูอายเคา
“อาวไอเหนือ โอว ฮัลโหลไอหนุมมีอันจะกิน เอ็งสองคนเลนอะไรกัน นาหนุกดี”
“มอญซอนผาครับพี่” เหนือแมงกวนเกิบดีจริงๆ
“เฮย งั้นพี่เลนดวย”
“เออ โทษครับ ไมไดๆ” เหนือกวนตีนพี่ยามเคาตอ “ผมจะเลนกับแฟนผมสองคน”
ไอเหนืออออออออออออออออออออออออ ชัดไปมั้ยมึง ชัดไปมั้ย!!!!! ผมไมรูวาพี่ยามมีสีหนายังไง เพราะเขามาขางในเปน
ที่เรียบรอยแลว ดีที่ผมมีผาที่ปดหนาเอาไวเสียครึ่งนึง ไมงั้นคงเขินหนาดําหนาแดงแหงม
อดสงสัยนิดๆไมได มันจะซอนอะไรเอาไวในหอง แตไมวาจะเปนอะไร ผมก็ชอบหมด ชอบแบบไมเสแสรงดวย
ลิฟตสงเสียงดังกิ๊งเมื่อถึงชั้นสี่ เหนือพารางงงๆของผมเดินมายังหนาหองของมัน ผมพอจะนึกภาพออก เพราะผมคอนขาง
มาบอย อะไรจะอยูขางในกันนะ
เหนือเปดประตู แลวก็พาผมนั่งลงไปยังเกาอี้ที่มันใชอานหนังสือ
“แลวยังไงตอ เปดผาไดยัง”
“ยังงงงงงง เดี๋ยวดิ”
อยูในความมืดนานๆมันก็อยูไมสุขนะ เหนือมันทําอะไรอยูกันแน ไดยินเสียงวิ่งไปวิ่งมาทาทางหนักเอาการ เอะ กลิ่นอะไร
หอมๆ
“เปดไดยังงงงงงงงงงง”
“โอเค เปดเลย”
ผมถอดผาสีดําออก

มันเหมือนอยูในฉากเอ็มวีอะไรสักอยาง หองทั้งหองเปนสีเทาจางๆ แตกลับถูกสองสวางดวยเทียนหอมอันเล็กๆมากกวา

สามสิบที่จัดกระจายอยูตามพื้นหอง พื้นโตะ ระเบียง หองน้ํา นี่เหนือมันลอกเคามาชัดๆเลยนี่!
แตแมง โรแมนติกสัด >,<
วาแต ไอตัวตนคิดมันหายไปไหนวะ
ยังไมทันที่ผมจะไดขยับตัวดี ก็มีแขนใหญโอบรอบตัวผมไวเปนที่เรียบรอยแลว โอบไมพอมันยังจะเอากําไรจากตัวผมดวย
การซุกไซรเขามาที่ซอกคอขวาของผมอยางฉวยโอกาส
สาดดดดดด ขนลุกหมด
“อยามัวแตเขิน เห็นดอกไมมั้ย”
ผมขยับคอกลับมาดูที่มือมัน “ฮะ ชอดอกไม” มันเปนชอดอกกุหลาบสีขาวชอเล็กประดับดวยริบบิ้นสีแดง สวยมากครับ แต
มันเหมาะกับผมจริงๆนะเหรอ เวรละกู
“เห็นคินเคยซื้อใหแตคนอื่น เปนฝายรับเองบาง ดูซิจะรูสึกยังไง ฮาๆๆ”
“ก็ โอเคมั้ง” ผมรับดอกไมมา นี่มึงทํากูยิ้มไมหุบเลยนะสัดเหนือ ผมพยายามกลั้นยิ้ม ขณะที่หลบไอตัวรายที่คอยมาเอา
กําไรจากบริเวณซอกคอผมอยูได “เนื่องในโอกาสอะไรเนี่ย”
“คนอื่นเคาคอยนับกันวาคบกันไดกี่วันๆ แตรูมั้ยเหนือไมอยากนับเลย” เหนือจูบผมที่ขมับ “เอาความจริงเลยนะ ก็แคอยาก
เห็นคินอายหรือซึ้งไรงี้”
“ไมเห็นจะอายหรือซึ้งเลย”
“จริงอะ” เหนือถอนใจ ผละออกจากตัวผมแลวนั่งลงบนเตียง “เซ็ง อุตสาหทําให”
“โหยยยยย สาดดดดดด นี่มึงแกลงไมรูใชมั้ยวากูลอเลน”
ผมรีบรุดลงไปนั่งขางๆไอเหนือ
“ขอบใจนะ”
“หึ แคนี้ยังเบๆ” เหนือยักไหลอยางภูมิใจ
“ยังมีกวานี้อีกเหรอ”
“ชายยยยยยยยยยยย”
“งั้นก็คงตองคบนานๆแลวสินะ” ผมจับใบหนาไอเหนือใหหันมาใกลผม
“ถาคินจะมีคนใหม “ เหนือเปนฝายเขามาใกลผมจนถึงขีดสุดเอง “จะตามไปฆามันผูนั้นทันที”
ริมฝปากออนนุมของเหนือสัมผัสเขาอยางจังกับริมฝปากผม ทั้งออนหวาน ทั้งนาละลาย ราวกับมันตองการสงผาน
ความรูสึกที่มันมีตอผมใหผมไดรับรู หัวใจผมเตนตึกๆ เปนกลองชุดวงสลิพน็อต ตองไปฟงจะรูวามันรัวแคไหน ขณะที่เหนือ
เริ่มสอดลิ้นเขามาในโพรงปากเกๆกังๆของผม
ผมวางชอดอกไมลงบนโตะขางเตียง เพราะมือขางนั้นผมทําหนาที่มาจับศีรษะที่เต็มไปดวยเสนผมอันนุมละมุนของเหนือ
ยิ่งผมเกาะกุม ก็ยิ่งทําใหเหนือกอดกระชับตัวผมเขาไปใกลมันอีกมากขึ้นเรื่อยๆ
“อะ อื้อ”
ผมหายใจไมคอยทัน แตมันคงไมสําคัญแลวละ ตอนนี้ผมโดนเหนือจับผมนั่งตักแลวจูบครบทุกรสชาติอยางไมหยุดหยอน
จนตัวผมแทบจะละลายลมลงไปนอนกองอยูตอหนามันแลว นี่มันไมเห็นใจผมบางเลยรึไง แตไมใชวาผมจะไมชอบ มันดี
มันรูสึกดี
จนกระทั่ง มือเรียวของไอเหนือเริ่มซุกซนเขามาหยอกลอเนื้อใตชุดนักศึกษาของผมนั่นแหละ
“เหย” สาบานไดไมใชเสียงผม “ขอโทษ”
ผมบอกแลว คืนนี้ผมก็มีเซอรไพรสใหมัน
“ไมเปนไร” ผมจูบปากเหนือเพื่อเรียกความกลา “ทําตอเลย”
พอสิ้นคําอนุญาตของผมเทานั้นแหละ ไอเหนือก็รุกเขามาไมกักเก็บอารมณใดๆทั้งสิ้น ปากมันทํางานดีมาก จูบผมไมพอยัง
นัวเนียไปที่สวนอื่นบนรางผมทั้งหัวไหล บริเวณลําคอ จนรูสึกเสียวซานไปหมด ยากที่จะหามใจไหว
มือของเหนือแตะตองตัวของผมมั่วไปหมด แตที่มันเนนเปนพิเศษคงจะเปนยอดอกที่นอกจะจะบีบเนนแลว มันยังชอบที่จะ
ใชปากมาฉกชิม ผมรูสึกระทวยไปทั้งตัว

คืนนี้ คงจะเปนคืนแรกของผมกับมัน

เหนือพลิกตัวลงมาครอมผม แลวจัดการใหผม ‘ระทวย’ กับสิ่งที่มันเปนผูนํากิจกรรม ผมสั่นไหวไปตามจังหวะที่มันสงมอบ

ให ออนแรงหมดสิ้นพลังงานราวกับโดนไอเหนือดูดกลืนไปจนหมด
ในสมองผมวางเปลา ไมมีอะไร นอกจากความปรารถนาทั้งสิ้นทั้งปวง
ชุดนักศึกษาที่นาภูมิใจของผมถูกถอดลงไปวางในที่ที่ปลอดภัย ทําไมเหนือมันไมดับเทียนหอมพวกนี้กอนละวะ มันจูบผม
ตอ ขณะที่มือของมันเริ่มปลดเข็มขัดของผม ผมเองก็กลัววาตัวเองจะเสียเปรียบเลยจัดการถอดเสื้อคอวีสีขาวของมันดวย
ซะเลย
ใหตายเถอะจอรจ ใหตายเถอะอิสระ
กูตองเขาฟตเนสนานแคไหน ถึงจะไดเทามึง
“อยาจองดิ” มันกระซิบขางรูหูผมดวยเสียงอันสั่นเทา กระเสา จนผมขนลุกซู “เขินนะ”
กูสิควรเขินมึง ไอพับผา อยูกับมันผมเหมือนไมจิ้มฟนกับตะเกียบ ดูไรพลังงาน ออนแอ และตัวเล็ก
ซิกแพคไมคอยแนนแตมองไมเบื่อของมันขยับไปมาตอหนาผม ผมอดใจไมไหวดวยแรงอารมณปรารถนาที่อยากจะลิ้มรส
แนนอน มันยอมใหผมสัมผัสอยางที่ผมตองการ เราสองคนผลัดกันสัมผัสกันไปมา เหนือถอดกางเกงผมออก ณ ตอนนี้มี
เพียงแตบอกเซอรสีเทาของผมเดนอยูหนามัน ที่นั่งอยูเหนือตัวผมดวยกางเกงขาสามสวนกับแผนอกแกรง
ผมกลืนน้ําลาย บอกเซอรนี่บางพอตัว ทําใหเห็นอะไรบางอยางของผมที่มันกําลังชี้โดชี้เด พอเห็นสายตาของเหนือ ผมเอา
มือปดไวแทบไมทันแนะ
“ชิมไดมะ”
ไมทันไดตั้งตัว เหนือถอดบอกเซอรของผมแลวกมลงมาที่สวนนั้นพรอมกับสัมผัสมันดวยปากของมันจนผมสะดุง
“อะ!” ผมขยับตัวไปมาอยางคุมไมอยู “มัน เสียววววววว”
เหนือมันผานมาไมรูกี่สนาม ผมคงไมมีทางทนไหว ไมชา ของเหลวสีขาวขุนก็พรั่งพรูออกมาลนปากบางของเหนือที่ใชลิ้น
แตะแผลบอยางเทตอหนาผม ผมหายใจหอบ เหนือมองมาที่ผม ตาเยิ้มๆยังไงชอบกล
“เหนือไมมีเจลอะ”
ขั้นตอนนี้แหละ ที่กูกลัวที่สุด TT
“ลองสอดนิ้วเขาไปกอนนะ” มันหื่นแนนอนเต็มรอยเปอรเซ็นต! “วาแต ใหเหนือมั้ยครับ”
โอยยยยยยยยย กูเปลือยตอหนามึงขนาดนี้แลวมึงยังจะถามอะไรอีก!!!!
“ใหได แฮก อยูแลว”
สิ้นคําของผม เหนือถอดกางเกงของมันอยางรวดเร็วชนิดที่วาไมถึงเจ็ดวิก็เปลือยทั้งตัว ผมตาโตกับความอลางฉางอลังการ
ของเหนือนอย

ใหตาย กูเปลี่ยนใจตอนนี้ทันมั้ย T^T

“นี่มงึ ไมใสถุงยาง” ผมถามเหนือ

“อื้ม”
“ทําไม”
“กับคิน กูอยากใหมันพิเศษที่สุด”
“หะ”
“ ไมเคยไมใสถุงยางกับใคร คินพิเศษสุดแลว”
มันดีมั้ยเนี่ย
“อะ!”
“เจ็บเหรอ!”
“เจ็บดิ!”
“ขอโทษ “
“ฮะ อึก!!!”
“แฮก สูๆนะ”
“อะ โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดด แนนไปปะเนี่ย แฮก”
“กูเจ็บ! เอาออกไดปะ!!!”
“เหนือจะงอคินทีหลังนะ แตตอนนี้ขอ “
“อะ!”
“ซี๊ดดดดดดดดดดดดด”
“กระแทกเจ็บไปนะ! T^T”
“อดทนนะครับที่รัก”

ครั้งแรกของผม

“ไอหนุมสองคนนั้น ไฟไหมผามานนนนนนน ไฟไหมผามานแลวโวยยยยยยยยยยย เลนอะไรกันอยูวะ!!!!!!!!!!!!!”

“เฮยยยยย ชิบหายยยยยยยย”
“เชี่ยเหนือ น้ําแรกเสร็จแลวก็พอเลยนะ ดับไฟดวย!!!!!!”
ซา ซา เสียงเหนือสาดน้ําใสผามาน
“ไฟดับแลว เทียนดับหมดทุกดวงแลว” เหนือหันมามองผม ทั้งๆที่ตัวมันเปลือย และผมก็มีผาหมคลุมอยางมิดชิด “เรามา
ตอกันดีกวา!!!”

จบลงดวยประการฉะนี้ T^T

เคากลับมาแลว
กราบงามๆที่หายไปนาน เคาชี้แจงเหตุผลในแฟนเพจแรวนะ T^T
ฉากนี้เปนไงบาง รั่ว ฮา และเอนซีแบบกิ๊กกอกตามสไตลอิเจแบว
คิดถึงคนอานทุกคน เมนเยอะๆนา ^^

31

ถาไมโวยวาย มันก็ไมใชผมแลว!
“สัด เลว กูบอกพอๆๆ แลวนี่อะไร สี่ดอก ไอบา!” ผมรองโหวกเหวก ทั้งๆที่เหนือยังตื่นไมเต็มตา มันบิดขี้เกียจอยางสุดๆ
ขณะพลิกตัวมากอดผมเอาไวแลวก็ หลับตอ “ตื่นวอยยยยยย จะอะไรก็ชางกูลุกไมไหวแลววววว”
เชาวันใหมกับกลิ่นผามานไหม ผมยังอยูหองไอเหนือและจําใจตองขาดเรียน ความเจ็บแลนริ้วเขามาอยูในสะโพกและก็วน
อยูอยางนั้น ผมรูสึกวาผมขยับไมไดเลยสักนิด นี่ถาขยับนิดเดียวละก็ ผมจินตนาการไดถึงเลือดที่พุงกระฉูดออกมา เออ - -
ผมคงดูหนังมากไป
“ตื่นแลวเหรอ จุบทีนา ที่รากกกกกกก” เหนือทําทาจะมาจูบขมับผม แตขอเซยโน ผมเอามือดันหนามันไวซะกอน
“อยามา ออนยังไงก็ไมไดผล”
“โหยยยย เซ็ง” เหนือก็ยังกอดผมอยูดี “ซื้อยามาไวแลว เดี๋ยวออกไปซื้อขาวมาใหแลวก็ทานยาเลยนะ”
ปอก!
“เขกไมเนี่ย” เหนือคลําหัวปอย
“หึ มึงวางแผนเอาไวดวยเรอะ มีซื้อยา”
“เปลา! แคเผื่อไว ไมคิดไมฝนวาจะได เรื่องจริงจา”
“เซ็ง กูไมนายอมมึงเลย”
“คินเองก็ชอบไมใชเหรออออออออ”
มันพูดถูก T^T แตไมขอรับไดปะ
“ไมรู แต- - เฮอ ไมชอบเลย มันปวดหนึบๆ” พูดจบความเจ็บก็แลนปราดขึ้นมาจนผมตองซี๊ดปาก
“เดี๋ยวคงหาย” เหนือจุบขมับผมสําเร็จจนได “จะดูแล ไมหางไปไหนเลย”
คงจะจริงอยางที่มันพูดครับ ทั้งวันผมเอาแตนอนซม สวนไอเหนือก็ทําหนาที่หาหยูกหายาหาของกินมาใหอยางไมขาดปาก
เรียกไดวาดูแลดีเสียยิ่งกวาดูแลตัวเองตอนที่มันปวยอีก มันบอกมันตองรับผิดชอบตอการกระทําของมันเอง และผมเองก็
เชื่อวามันคงไมดีแตกตอนทายแนๆ
เพราะผมคิดจะรักใครแลว ผมตองเลือกแลวเลือกอีก
และคนนี้แหละเหมาะเหม็ง!
โปก!
โอยยยยย ใครเคาะหัวพมมมมมมมมม!!!
โอเค ผมยอมรับ ผมรักมันเพราะหนาตาของมันมากอนเปนอันดับแรก โอเครึยัง
วันนั้นทั้งวันผมเอาแตนอน และที่มากไปกวานั้น นอนแมงทาเดียวนี่แหละ ทานอนคว่ํา T^T ผมไมคิดวาผมจะเปนเอามาก
ขนาดนี้ แตทวาพอลองนึกๆดู ไอสิ่งนั้นของไอเชี่ยเหนือแมงก็เวอรเอาเรื่องอยูเหมือนกันนะ เปนคนเอเชียประสาอารายดัน
เสือกจะมีไซสเหมือนของฝรั่ง ไอเรามันก็เพิ่งโดนครั้งแรกมันก็นาจะถนอมๆกันมั่ง โธ คิดแลวเซ็ง
จะวาไปทําไมผมยอมมันงายๆอยางงั้นวะ เอะ หรือตอนนั้นมันเบลอๆ เลยปลอยเลยตามเลย แหม อายคนอานวะ บอกจะ
ไปกดเคาแตดันเสือกโดนเคากด >,<
“มึงมีเรื่องตอตานกันในตัวเองเหรอวะ ฮะ ตลกดีจัง” ไอเหนือที่นั่งอานหนังสืออยูบนโตะหันมามองแลวยิ้มหลอ
“สาด เพราะมึงแหละ เพราะมึงเลย” ใชไมใชไมรูแตกูโบยไวกอน
“อาๆ เพราะกูก็ได” เหนือลุกขึ้นแลวมานั่งใกลๆผม บนเตียงนั่นแหละ “ดีขึ้นยัง” มันถามเสียงออนโยน พลางลูบหัวผมเบาๆ
“ก็ “ ผมลองนึกดู “ยังเดินไมไหววะ”
“อืมมมมมมม” มันรับคํา แลวมันก็ลุกขึ้นไปนั่งที่เดิมแลวอานหนังสือตอ อาว ไอนี่ กวนวะ!
พอผมไมไดไปเรียนเพื่อนผมก็ตางติดตอผมมาทุกทาง แตที่เด็ดสุดคือไอเชี่ยฟลม แมงงงงง ลอจัง ลอชิบหาย มันเอาแตพูด
วา “ นั่นไง กูบอกแลว มึงพลิกไอเหนือไมไดหรอก กรากกกก” อะไรเทือกๆนี้ทั้งวัน มันโทรมาหาสองสามชั่วโมงครั้งเพื่อถาม
อาการ และเยาะเยย ประเด็นหลังนะนาจะใชมากกวานะผมวา
หนักสุดก็คงจะเปนเจมส
เจมสโทรมาตอนเวลาคอนบายสี่ ผมที่งีบไปนิดหนอย งัวเงียตื่นขึ้นมารับโทรศัพท
“ลูกกูหนีตามผูชายยยยยยยยยยยยยย มันไมยอมกลับบานนนนนนนนนนนนนนน”
“เจมส จะบาเหรอ” ผมกระซิบบอกในโทรศัพทอยางลําบาก เพราะขยับนิดนึงก็สะเทือนแลว แมเจา
“เวรๆๆ โอยยยย ที่จริงกูนาจะทําใจไดตั้งนานแลวนะวาลูกกูจะตองโดนเคาซะมะระฮึ่ม เฮอ เอาเปนวา ชางมึงเหอะ ตัวมึงนี่
ไมเกี่ยวกับกู”
ซะงั้นไป ผมไมมีแรงจะเถียง
“วาแต โทรคุยกับยายมึงบางยัง เคาจะมาวันที่เทาไหร”

ผมลืมไปเลย
“ไมรูดิ เจมสโทรหาใหไดปะละ”
“ไม!!!!!!!!! แมของแมมึงเปนคนสุดทายที่กูอยากเจอ บอกคําเดียววา โน!!!! ชัดนะลูก” พอผมแมนจริงๆ กอนที่ผมจะโตจน
จําความได ยายคงจะทําอะไรใหเจมสโคตรเข็ดกระมังถึงไมอยากที่จะเจอหนาแบบนี้ เรื่องของผูใหญไอเราก็ไมอยากจะ
ถามซะดวย
ผมรูแควา ยายมีอํานาจมากพอที่จะทําใหเจมสเข็ดขยาด
“แลวมึงจะบอกยายมึงปะ เรื่องแฟนมึง”
เอาไงดีละ
ผมยังไมทันไดคิดเรื่องนี้อยางละเอียดถี่ถวน ที่ผานมายายรูมาตลอดวาผมนะเสือผูหญิง เพลยบอย ไดแลวทิ้งอยางเดียว
แสนจะสบายใจ แตตอนนี้ ทุกอยางมันกลับไมใชอยางนั้น
ยายผมเปรี้ยว หัวสมัยใหม แตกับเรื่องนี้ ผมไมรูวายายจะมีกริยาอาการโตตอบยังไง
“บอก มั้งฮะ”
“กูมีเซนสแปลกๆ” เจมสเขาสูโหมดจริงจัง “มึงจริงจังกับรักครั้งนี้ของมึงมากปะละ”
ผมมองหาเหนือทันทีที่พอพูดจบ เหนือผิวปากสบายอารมณปรื๋อขณะฟงเพลงในไอพอดผมอยางสบายอุรา หัวที่เต็มไป
ดวยผมนุมละมุนสีดํานั่นขยับไปมาตามจังหวะเพลง ราวกับมันมีความสุขมากมายเสียเต็มประดา มันหันมาหาผมเปน
ระยะๆแลวแจกยิ้มโชวฟนขาวจนผมตองหลบตาวูบ

จริงจังมากมั้ย

จากมองหางๆ กลายมาเปนแบบนี้ตั้งแตเมื่อไหรก็ไมรู จากที่เคยไมกลาแมแตจะเขาใกล แตบัดนี้ราวกับตางฝายตางก็เปน

แมเหล็กคนละขั้วดึงดูดเขาหากัน

ไมยอมหางกันไปไหน

ไมอยากนึกภาพ วันที่ไมมีกัน

“จริงจังสิ” ผมบอกใหพอเชื่อใจผม
“งั้นก็คงตอง ไฟตกันสักหนอยละ”
“ทําไมละเจมส ยายจะดาเหรอ” ผมเริ่มเปนกังวล ยายรักผมมาก ตามใจผมตลอด ผมไมรูหรอกนะวาเรื่องนี้จะตามใจแค
ไหน
“เทาที่กูรูจักคุณหญิงคีรติมา “ ชื่อยายผมเองครับ “กูวา “ มีการเวนระยะใหลุนอีกนะ “ไมรูวะ!”
“อาววววววววววววววววววววว” ผมรองเสียงดังพอที่จะทําใหเหนือดึงหูฟงออก แลวหันมาสนใจผมแทน
“ฮา ๆๆๆ กูไมใชหลานรัก ลูกเขยกูก็ไมไดเปนดวยซ้ํา” จะอารมณดีไปไหนเนี่ย “เอาเปนวา - - ถายายมึงรับไมได แตพอมึง
รับได แคนี้มึงมีกําลังใจพอปะวะ”
ผมยิ้มเล็กๆ การที่มีพอเปนคนแบบนี้ ก็ทําใหชีวิตมีสีสันไดดีเหมือนกัน
“อืมมม สูไหวมั้ง”
“ไมมั้งดิ ไอลูกบา”
“ครับ สูตาย”
“เออ!!! ตองอยางงี้ ดีมาก!!” เสียงเจมสหลั่นลาไดใจมาก “กูกําลังจะขึ้นเครื่องไปเชียงใหม จะไปศึกษายอดชาที่นั่นสัก
หนอย มึงอยากมีพอเปนเจาของโรงงานชาเขียวปะ”
“ไมอะ ไรองุนนี่แหละ เทแลว”
“ไมเห็นจะเทเลย เอาเปนวากูไมอยูกับมึงประมาณสองอาทิตย ถายายมึงมา มีเรื่องอะไรก็โทรหากูไดตลอดนะ”
“ครับ”
“ดูแลตัวเองดวยละ”
ผมวางสายจากเจมส แลวถอนหายใจยาวดังเฮือก รูสึกตัวอีกทีมีไอตัวใหญๆคนหนึ่งทิ้งตัวลงมากอด แตมันไมกลาทับทุก
สวนของผม
“เปนอาราย หนาซีเรียสเชียว” เหนือไมถามเปลาครับ มันยังมาหอมแกมและมาไซรซอกคอขวา ไอนี่หนิ - -
“ปะ “
“ไมตองปฏิเสธเลยนะ มีอะไรก็เลาใหกันฟงดิ เผื่อเปนปญหาจะไดชวยกันแก” เหนือทําหนาจริงจัง นอนเอามือเทาหัวตัวเอง
เอาไวแลวจองหนาผม อีกมือหนึ่งมันเขี่ยเสนผมของผมเลนอยางเบามือ
“ก็ไมมีอะไรมากหรอก” ผมขยับเปลี่ยนทานอน หันมาจองหนาไอเหนือบาง ความเจ็บแลนริ้ว แตผมเลือกที่จะไมสนใจมัน
“ยายจะมา”
“คุณหญิงคีรติ โภคินทรพิพัฒนอะนะ”
ผมพยักหนา “รูจักดวยเหรอ”
“หึ ดังจะตาย”
“สวยปะ” ผมถามเลนๆ
“ก็ - - สวยวะ เปรี้ยวดวยหนิ ทําผมสีแดงปะ”
“ใช” สตอปความคิดคนอานนะบัดนาวครับ ยายผมไมไดมีทรงผมกระบังลมเหมือนคุณหญิงคุณนายทั่วไป ยายผมยังผม
ยาวสยาย หุนดี สูง ผอม แมดวงหนาจะมีริ้วรอยบาง แตเมคอัพ และเงินอันมหาศาล ชวยยายผมได
“แลวคิดมากอะไร”
“ฟงนะเหนือ” ผมจับหนาเหนือใหหันมาตั้งใจฟงผมพูด “กูอยากใหคนที่บานกูรูจักมึง บานกูนี่หมายถึง “ หมายถึงนอกจาก
เจมสแลว ยังมี
“แนนอนอยูแลว วันไหนดีละ” เหนือจับมือที่ผมจับหนามันเอาไวแลวมองผมดวยสายตาหวานจนบางทีผมก็นึกเขินอาย
เหมือนกัน
“นี่มึง ไมกลัว”
“โหย จะกลัวอะไรละ” มันจับมือผมมาจุมพิตซะงั้น “รักลูกรักหลานเคา ก็ตองไปแนะนําตัวใหเขารูจักอยูแลวววววววว”
เหนือนอนหงาย เอามือผมไปทาบที่อกซายของมัน ดังตุบๆๆ เตนแรงใชยอย “คินก็ตองไปหาพอกับแมเหนือเหมือนกัน”
“งั้นเหรอ” ผมรับคํา แตตัดประเด็นพอกับแมไอเหนือไปกอน เพราะเรื่องของยาย กําลังจะเกิดขึ้นในไมชานี!้
“…”
“เหนือ”
“ครับ”
“กูกลัววะ”
“กลัวครอบครัวของเราแตละคนจะรับไมไดใชมั้ย” เหนือหันกลับมามองผมแลวยิ้มให
“ใช”
“ไมตองกลัวหรอกนะ” เหนือสวมกอดผมแนน ใบหนาของผมซุกเขาไปที่อกแกรงกลิ่น DKNY

อบอุน

“เพราะพอกับแมเหนือ รับไมไดแนนอน”
“ฮะ!!!!!!!!” ผมผละออกจากอกมัน แลวมองหนามันดวยสีหนาไมอยากจะเชื่อ!

งานเขา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เหนือไมไดมีสีหนาลอเลนแตอยางใด

“กูรูจักพอกับแมกูดี” เหนือเลา “ทานเปนอาจารยทั้งคู กูลูกชายคนเดียว ถูกจับใหใชชีวิตอยูในกรอบมาตั้งแตไหนแตไร”

“…” ผมช็อค อาปากคาง
“แตเรื่องพอกับแมกูยังมาไมถึง ยังไมตองคิดมาก”
ไม
กูคิดมากไปแลว
คิดหนัก กวาเรื่องยายของผมอีก
“มันจะผานไปไดดวยดีแนๆ” เหนือจับหนาที่ช็อคคางและเต็มไปดวยความกังวลของผมมาสัมผัสกับจูบแสนหวานที่มันสง
มาให “เรื่องครอบครัวของเรา”
หวังวามันจะงาย อยางที่มึงพูด

“หายหนาหายตาไปวันนึง โถๆๆ พอเจาประคุณ หนาใสมาเชียวนะ” ไอภัทรสงเสียงแซวแตเชา วันนี้ผมมาเรียนดวยใบหนา

ที่เปนกังวล ไอเชี่ยภัทร เอาตาตุมมึงดูรึไงวากูหนาใส มันเขามากระทุงสีขางผมอยางอารมณดี “เปนไง เจ็บมั้ย”
“ใครบอกมึงเนี่ย” นั่นไงละ ผมรูสึกวาตัวเองหนาแดงขึ้นมาเปนปน
“เปลา” ภัทรยักไหล “กูดูจากลักษณะการเดินของมึง”
นี่ผมยังไมหายดีอีกเหรอ O_O!!!!!!!!
“ฮาๆๆ ลอเลนนนนน กูลองเดามั่วๆดู” ภัทรยักคิ้วอยางเจาเลห “เห็นมึงหนาตื่น และก็ไมปฏิเสธงี้ กูก็คงไมตองคิดอะไรมาก
แลว โถๆๆ เพื่อนกู จากรุก เปนรับ”
“ไอเหี้ยยยย หุบปากไปเลย”
ถามันเอาไปเลาใหคนอื่นฟงละก็ผมเหวี่ยงจริงๆดวย ก็แบบ - - เคยเปนเสือผูหญิง เคยเปนหนุมฮอตอะแลวจูๆกลายมา
เปนงี้ บางทีผมก็อาย
“อาว โยว เชี่ยมิก” ภัทรทักมิกที่เดินเขามาพรอมกับทานแซนวิซในมือไปดวย มันโบกมือตอบ แลวทิ้งตัวนั่งลงขางๆผม “เห็น
ไอฟลมบางปะ”
ฮื่มมมม คําถามเรียกมามา
“จะเห็นไดไง ไมไดอยูหอเดียวกัน”
“ออเหรออออออออออ” ดูเชี่ยภัทรมันลากเสียงสิครับ กวนซะไมมี มันหันมาหาผมพรอมๆกับยักคิ้วโชว อีกละ พรอมๆกับ
ขยับมือถือมัน สงซิกใหผมดูมือถือตัวเอง

อะไรหวา
กูรูทุกอยางแลว หลอกถามเชี่ยฟลมตอนมันเมาเมื่อคืน – Putt

ชัดเจน
ผมสงตอบมันกลับไปบาง

มึงจะชวยเชี่ยฟลมปะ – Kinta

ไมรู กูตามใจพวกมัน แลวแตเวรกรรม – Putt

เอะ ไอนี่ ฮะๆ แตทําไมผมรูสึกอยากจะชวยใหเชี่ยฟลมมันสมหวังจังวะ ผมเคยเปดโอกาสใหมันดวยนะครับหนหนึ่ง จํากัน

ไดรึเปลา พอมีครั้งแรก แลวก็อยากมีครั้งที่สอง ครั้งที่สาม ครั้งที่สี่

กูรูแควาไอเชี่ยมิก ไมรูใจตัวเอง – Putt

ฮาๆๆๆ ผมกับเชี่ยภัทรจองตากันอยางมีความหมายแลวก็ฟวเราะ แอบตีมือกันอยูใตโตะ ขณะที่ไอมิกไมไดรูสึกรูสาอะไร

เปดเล็คเชอรวันเกาๆมาอานฆาเวลา หึหึหึ ไมรูอะไรซะแลว
ผมเห็นสายตาคูหนึ่งมองมาทางนี้ ไอพีท มันจองผมเปงทีเดียวจนผมนึกกลัว มันก็มองมาทุกวันที่เรียนแหละครับ แตผม
ไมไดใสใจมัน และผมก็ไมไดเลาใหคุณๆฟง ตั้งแตที่ผมพอจะเดาๆไดวามันอยูในรักสามเสาของฟลมกับมิกดวยผมก็ไมคิด
วามันอยากจะยุงอะไรกับผมอีก
แตไมมีวันไหนเลย ที่มันไมมองมา
“มองหาพอง!” ฟลมเขามาขัดจังหวะให มันเดินผานพีทที่สะดุงแลวหันกลับไปทางไวทบอรด เพื่อนผมก็เถื่อนเกิ๊น เขามาดีๆ
ไมชอบ ตองโวยวายเสียงดังใหเพื่อนทั้งเสคหันไปสนใจ
ที่แนๆ ไอคนขางตัวผมนี่ หันไปมองดวยแหละ
คิกคิก นารักกุกกิ๊กสิน้ ดี
ไมใชพวกมันนะ ผมสินารัก ฮาๆๆๆๆ
แคนึกถึงชวงเวลากอนที่จะไดไอเหนือมาเปนแฟน ก็ไมตางอะไรจากไอฟลมกับไอภัทรมากนักหรอก
มั้ง
ฟลมเดินมาหาผมกับเพื่อนๆ มันแตงตัวผิดระเบียบเชนเคย แตก็มีครบ - - มันสงยิ้มมาลอเลียนผมดวย พรอมกับทําทาเดิน
สายตูด หานมาก ตอนที่มันผานหนาผมไปผมเอาปากกาทิ่มแกมกนมันจนมันรองจาก หัวเราะลั่นแลวก็ทิ้งตัวนั่งลงขางๆ
ผมอีกฝง
ผมอยูคั่นกลางพวกมันสองคนเสมอสินะ

ติ๊ด

เอาเลยเชี่ยคิน เริ่มเลย เล็กนอยก็ตองทําเวย! – Putt

โอะ เนิรดบัญชา มีหรือตูขาจะกลาขัด

“เออฟลม เมื่อวานมึงก็ขาดเรียนเหมือนกูเหรอ” ผมสองดูชีทมัน สไลดในนั้นแลดูไมมีสีสัน เหมือนไมไดมาเรียน เหมือนคน
ที่นั่งอยูอีกขางของผม จดเต็มแทบจะไมมีที่วาง เรียนแบบอลังการจริงๆ “ยืมของไอมิกไปดูมั้ย”
ปาบ!
ผมคลําหัวปอย กูทําผิดอาราย T___T
“มึงก็ขาด ทําไมมึงไมเอาของกูไปดูเองละ”
เออจริง
ไอภัทรตบหนาผากตัวเองแลวสายหนา แมงงงงงง ทําหนาอยางกับวาผมโงเสียเต็มประดา ไอบาหนิ เกงนักใชมั้ย!!! ผมทํา
ปากขมุบขมิบบอกใหไอภัทรมันลองเองบาง
“อะแฮมๆ” ถุย ทําเปนมาดดี “เชี่ยฟลม ยืมปากกาไอมิกมาใหกูหนอยจิ”
“ทําไม ปากกามึงไมมีเหรอ” ฟลมหันไปถามอยางงงๆ
“อืม เมื่อเชาขี้ในตึกคณะแลวกูเผลอทําตกสวมวะ”
ไอเชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เหตุผลมึงควายมากๆ นี่มึงเปนเนิรดประจํากลุมจริงๆรึ! ผมอยากจะกระทืบแวนที่มนั ใสมาวันนี้เสียจริงๆ
“ทําไมมึงไมถามมันเองละ” ฟลมไมซักอะไรตอ หยิบหนังสือการตูนขึ้นมาอาน

นั่นไงละ เกงนักใชมั้ยไอเนิรด ไมไดแตกตางอะไรจากกูเลยยยยยยยยยยยยยยย

ในที่สุดอาจารยก็มา ผมปดเสียงปดสั่นในโทรศัพทเปนที่เรียบรอย เวลานี้มีอยูสองคนที่รบกวนเวลาเรียนคือหนึ่ง พอผมเอง

บอกทุกอยางวาตอนนี้อยูสวนไหนของโลก เจอกะเหรี่ยง เจอแมวก็บอก กินอะไร ดื่มอะไร บอกทุกอยาง - - และไอเหนือ
หายดียัง หิวมั้ยจะซื้อหนมไปให ตั้งใจเรียนละคุณหมอฟน
แมจะมีขอความเขาเปนระยะๆ แตมันก็ทําใหผมยิ้มกวางไมได ยิ่งคําวา คุณหมอฟน ที่ไอเหนือมันเรียกทําใหผมมีแรงฮึด
อยากเปนอยางที่มันพูดจริงๆ!!!
ตั้งใจเรียนเหมือนกันนะ นายชาง

“เฮย กูไปเขาหองน้ํา มีใครจะไปเขาบาง” หลังจากที่อัดอั้นมานาน ก็ถึงคราวที่ตองปลดปลอย อาจารยปลอยเวลาพักสิบหา

นาทีที่แสนมีคามาให ผมควารับทันที
เพื่อนทั้งสามคนของผมสายหนา ไอฟลมฟุบหลับ ไอมิกเลนเกมส สวนไอภัทรยังคร่ําเครงกับบทเรียนเมื่อกี้
ผมจึงตองเดินไปเขาหองน้ําคนเดียว หองน้ําอยูไมไกลแคอยูขางในสุดของชั้นนี้ แบงหญิงชายสองฝงกันเสร็จสรรพ ชั้นนี้มี
หองเรียนใหญสามหองครับ แตดูเหมือนจะมีเรียนแคหองเดียวนะ หองผมไง

ผมเขาไปในหองน้ําฉี่สบายใจเฉิบ ไมวายที่จะถือมือถือออกมาดวย กะโทรหาไอเหนือเลนๆ ก็แหม สงเมสเสจเลนไลนมัน

ไมสุขีสุขังเทากับไดยินเสียงหรอกนะ พอผมฉี่เสร็จ กลับมีคนโทรเขาซะกอน

ยาย

ใจผมหลนวูบ ปกติไมโทรมาเวลานี้ และพักหลังๆงานเยอะจัดจนไมมีเวลาโทรดวยซ้ํา

วันนี้เปนอะไร

“ครับยาย”
“คินนนนน หลานยาย ทําอะไรอยูเอย” เสียงยายหลั่นลามาก
“อออออ คินอยูในหองน้ํา กําลังฉี่ครับ”
“งั้นเหรอ เผอิญยายคิดถึงคินมากเลย ตอนนี้กําลังพักประชุมอยูแนะ บานเรากําลังจะมีสาขาที่จังหวัด XXX กับจังหวัด
XXX กําลังใหสถาปนิกหลายบริษัทเสนอแบบเขามา วุนวายมากๆ ยายเหนื่อยจริงๆ”
“เหรอครับ ยายก็สูๆนะ”
“ไมคิดจะสนใจธุรกิจของตระกูลเราเลยรึไง”
“ก็นาไงครับ ที่ชวยงานยายอยู”
“แตถึงยังไง!!!” ยายเสียงดังขึ้นจนผมอึ้ง “ธุรกิจทั้งหมดก็ตองเปนของคินอยูดี ยายไมมีวันปลอยสิ่งที่คุณทวดสรางมา
ทั้งหมดตองมาหยุดชะงักลงที่รุนของคินนะคะ”

ทําไมน้ําเสียงของยาย ดูจริงจัง

เมื่อกี้ยังเลนๆอยูเลย

“ยายแคโทรมาเตือนสติ”

ยายกดวางสาย

ผมมีสังหรณใจแปลกๆ
ยายพูดราวกับวายายรูอะไรบางอยางเกี่ยวกับตัวผมอยู

ยังไมทันที่ผมจะไดคิดอะไร เสียงประตูปดพรอมกับลงกลอนล็อคแนนหนา ผมหันขวับไปที่ผูมาเยือนรายใหมอยางตกอก

ตกใจ

พีท
ฟอนเขาสูชวง พิมพเก็บตุนไวเยอะๆ
บอกไดคําเดียววา อานกันใหทันนะ 555555555555555
อัพบอยๆ เมนบอยๆดวยนา จุบบบบบบบบบบบ

ปอลิง มีคนลืมพีท โอว มายยยยยยยยยยยยยยยยย

T^T เปนหนึ่งในบรรดากิ๊กของคินตาในตอนแรกๆคา
และที่สําคัญไปกวานั้นคือคนที่มิกแอบชอบจนไมเห็นหัวฟลมงาย
กระซิก ๆ

32

“ดูคินมีความสุขจังเลยนะครับ”
ทําไมพีทตองพูดอยางงี้ดวยวะ ผมจองหนามันอยางตกตะลึงแสดงสีหนาออกไปอยางไมคอยจะถูก ผมอยูในหองน้ํากับพีท
สองคน และดูเหมือนวาจะไมมีเพื่อนรวมชั้นปคนใดเขาหองน้ําตอนเกือบจะหมดเวลาพักอยางนี้
“หืมมม ก็โอเคอะ” ผมไมรูจะพูดอะไร เดินออมหลังหนาหลอๆเหมือนเดือนคณะทั่วไปหมายที่จะไปเปดประตูซึ่งพีทเพิ่งจะ
ลงกลอน แตทวา
ผมโดนพีทควาขอมือเอาไว
“คินคิดวาผมจะลืมเหรอ” พีทพูดดวยน้ําเสียงแข็งกราว “เวลาที่เราเคยไปกินขาวดวยกัน ดูหนังดวยกัน คุยโทรศัพทกัน”
“เราไมไดคิดอะไรกับพีท” ใหตาย ทําไมมันตองรื้อฟนชวงเวลาที่ผมโคตรจะเลวในตอนนั้นออกมาดวยวะ ผมคิดวามันลืม
ผมแลวซะอีก
ลางสังหรณกําลังบอก วาผมกําลังจะซวย
“ที่ผานมาเราขอโทษ” เสียงของผมแผว มือของผมกําลังกดจะโทรออกหาฟลม
แตมันไมพนสายตาของพีท
พีทแยงไอโฟนผมไปวางตรงซิงกลางมือลางหนา ดวยอารมณของมันตอนนี้คงอยากจะเขวี้ยงโทรศัพทผมทิ้งเสียดวยซ้ํา
“ทําอะไรนะ!” ผมรองลั่น เพราะมันควาตัวผมเขาไปแนบกับตัวมัน พีทกอดผมแนน แนนมากจนผมรูสึกวากระดูกกระเดี้ยว
ผมจะถูกมันรัดจนหัก
“พีทรักคินนะ รักมานานมาก ทําไมตอง ทําอยางนี้”
มันทําใหผมรูสึกผิดชิบหาย น้ําเสียงของพีททั้งปวดราวและขมขื่น ผมไมรูจะทํายังไง พยายามที่จะผลักมันออก แตมันกลับ
กอดผมแนนเขาไปอีก
ที่แยไปกวานั้น พีทพยายามที่จะจูบผม
เวรเอยยยยยย
“ชวยดวยเวยยยยยยย ชวยดวยยยยยย ไอเหี้ยพีท ปลอยกู! กูขอโทษ กูขอโทษเวย กูรูสึกผิดจริงๆนะ”
นี่มันถึงขั้นวิกฤตแลว! ไอพีทมันมานัวเนียผม ตัวมันใหญพอๆกับไอเหนือและที่แยไปกวานั้นคือมัดกลามที่โคตรแนนปก!
ผมทั้งเตะ ทั้งทุบ ทั้งตอย ไมไดสะเทือนอะไรกับรางควายๆของไอพีทเลย
มันเปนเวรเปนกรรมที่ผมจะตองรับใชมั้ย กับการที่ผมเคยใหความหวังคนอื่น
“คินนนนน หอมมาก” ชิบหาย หายไปไหน หรือตองไปงมที่มหาสมุทร!!! โอยยยยย ปลอยกูไปเถอะ!!!!
ผมโดนไอพีทแตะอั๋งสุดฤทธิ์เกือบจะทุกจุดตั้งแตไหปลาราขึ้นไปจรดปลายเสนผม มันพยายามจูบผมเปนครัง้ ที่สิบแลวมั้ง
แตผมปดปองมันเอาไว หวงปากตัวเองที่สุดในสามโลกไมรูเปนอะไร จูบผูหญิงมาเยอะ ถาจะจูบกับผูชายขอแคกับคนเดียว
ไดปะวะ

ถายังจํากันได ถาไมใชเพื่อนผม ผมไมอยากใหผูชายหนาไหนมาแตะตัวเลยจริงๆ

นี่มันมากกวาแตะ!!! มันกําลังจะขมขืนผม!!! ชุดนักศึกษาที่เรียบสะอาดกําลังจะยับและสกปรกเพราะไอเวรนี่ มันดันผมไป

ชิดติดขอบกําแพง และพยายามปลดกระดุมเสื้อผม
ผลั่ก!
ผมตอยอยางจังเขาที่แกมมัน รูสึกวาพีทจะปากแตก
“กูขอโทษ ปลอยกูไปนะ” ยังตองเรียนดวยกันอีกนาน อยามาทําอะไรใหมองหนากันไมติดเลย ผมจัดเสื้อใหเรียบรอย
กอนที่จะเดินไปที่ประตู แต
มันไมปลอยผมงายๆ T^T
“ไอเหี้ย”
“คิน ผมขอโทษ แตผมตองการคินจริงๆ”
ถามกูบางมั้ย!
มันดึงผมกลับเขาไปใหมแลวปลนจูบทุกซอกที่มันเขาถึง ผมทุบตัวมันแตรูสึกวามือตัวเองกระทบแตกับกลามแนนๆ มันไป
ฟตตอนไหนอะไรยังไง โอยยยย แลวอยางงี้ผมจะไปรอดไดไง
เมื่อผมขัดขืนจนมันรําคาญ ผมวิ่งหนีไปที่ประตูแลวโดนมันดึงกลับเขาไปไมต่ํากวาหา ในที่สุด มันก็ตอยทองผม
สาบานได ถาผมรอดไปจากวันนี้ ผมจะเขาฟตเนส TT
จุกเลยกู มันตองจํามาจากในละครแนๆ แตนั่นไมใชประเด็นสักหนอย
“ยอมงายๆ ทุกอยางก็จบแลว”
ยอมเตี่ยมึงสิ TT ผมโดนพีทจับผลักใหลมลงไปนอนและปลดกระดุมทีละเม็ดๆ เวรจริงๆ ทุกอยางเปนเพราะความแตวของ
ผมเอง เพราะไมยอมออกกําลังกายถึงสูแรงมันไมได
ผมขยับจะเตะไอพีทออกไปจากตัว แตโดนมันรูทัน
โวยยยยยยยยยยย!!!!! ไมไดนะ!!! ผมไมอยากเสร็จมัน ถาเสร็จละก็ ผมจะมองรอยยิ้มของไอเหนืออยางบริสุทธิ์ใจได
ไง!!!!!!!!!!!!

กอก กอก กอก

“เหี้ยพีท!!! เปดประตู!!!!!”
ขอบคุณสวรรค ขอบคุณที่ฟาประทานใหผมมีเพื่อนถึกๆอยางเชี่ยฟลม
พีทสะดุงทันทีที่รูวาเปนเสียงใคร มันกลัวไอฟลมปะวะ
“เปดเดี๋ยวนี้!!! กูจะนับหนึ่งถึงสามนะ ถาเปดเจอสองตีน ถาไมเปดเจอแปดตีน เอะ อาจจะสิบ สิบสอง หรือสิบสี่ ไมรูวอย
เปดๆๆ!!!!!!!!!”
เสียงดังขนาดนี้ อาจารยคงใกลจะไดยินซะแลวละมั้ง พีทลนลานลุกขึ้นไปเปดประตู ยังไมทันจะเปดดีไอฟลมก็ถีบประตูเขา
มาจนทําใหมันเสียหลัก
ฟลมมองดูสภาพผมอยางอึ้งๆ
“คิน ผมจับตามองคินอยูทุกฝกาว ผมรูเรื่องคินทุกเรื่อง”

พีทมันวาอยางงั้นกอนที่จะมองไปที่ฟลมอยางหวาดๆ แลววิ่งหายจอมไปเลย
“ไอเหี้ยพีท!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เฮยฟลม ไมตองไลตามมัน มาดูกูกอนเวย!”
นาอายชิบ ผมโดนไอฟลมพยุงขึ้นมา มันตบหนาผากตัวเอง
“เวรเอย ดูมันทํากับมึงสิ” ฟลมชวยผมติดกระดุมจัดเสื้อใหเขาที่ ดึงผาเช็ดหนาออกมาซับเลือดที่มุมปากใหดวยครับ เจง
จริง เพื่อนใครวะ “ไมตองมามองหนากูอยางงั้น กูไมใชผัวมึง”
อดซึ้งเลย
“ไอเหนือติดหนี้กูนะเนี่ย ติดหนี้มากดวย เลี้ยงเหลาสี่วันหนี้ก็ไมหาย” ฟลมบนอุบ “ลุกไหวปะ เดินไปเรียนเอง กูจะไป
จัดการเชี่ยพีท กูเชื่อวาถามันกลาโผลหนาเขาไปเรียนแมงก็เหี้ยมากแลว!”
“ไมตอง” ขอแคครั้งนี้ เปนการชดใชเวรกรรมที่ผมเคยใหความหวังพีทไปละกัน TT
ผมสองกระจกดูสภาพตัวเอง หนาเยิน ปากมีเลือด ผมที่เซ็ทมาเปมั่วไปหมด เสื้อยับ มีรอยเทา T^T เรียนคณะนี้แลวถาเสื้อ
ยับมากหรือสกปรกมันไมนาดูอะ และที่แยไปกวานั้น
คิสมารก
“ตายหา!” ผมโพลงออกไป
“เออ เชี่ยพีทนั่นแหละจะตาย! เลวขนาดนั้นเพื่อนมึงยังอุตสาหชอบเขาไปไดนะ” มันหมายถึงมิกแหงม
“เออ นั่นก็ใช แตกูนี่แหละ จะตายดวย!”
“ทําไมวะ”
“คิสมารก กี่รอยเนี่ย สาม! เหี้ยแลววววววววววววววว”
“ทําไม”
“ถาเหนือเห็นละ” มันตองวาผมแนๆ ตายละ ผมจะตอบมันยังไงดี! ถูกเพื่อนรวมคณะขมขืนอยางงี้อะเหรอ และถาบอกไป
มันเกิดเลือดรอนอยากฆาไอพีทขึ้นมาละ ตายๆๆๆๆๆๆๆ

ทั้งหมด เปนเพราะผมคนเดียว

“ชิบหายแลวละ” ฟลมสายหนาเบาๆ “ก็ดีดิ กูจะไดมีเพื่อนรวมอุดมการณ ยัดเดือนคณะทันตะปสองลงไปในหลุม”

TT โหดสัด

ครืด ครืด
“เฮยคิน โทรศัพทมึงปะ”
ใชเลย หนาจอโชวเบอรยาย

นอกจากเรื่องไอพีท ยังมีเรื่องยายใหผมตองคิด

ตอนจะไมมีเรื่องอะไรก็ไมมี๊ไมมี แตพอมีเรื่องหนึ่งอีกเรื่องก็ประเดประดังเขามา นี่มันความซวยอะไรของ

ผม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“ฮะยาย” ผมอยากจะรับสายทั้งน้ําตาจริงๆ

“เย็นนี้มารับยายดวยที่สนามบินนะจะ”

O_O

ฆากูเถอะ T_________________________________________T
จริงดังที่ไอฟลมคาด กระเปาของพีทหายไป และวันนั้นทั้งวันพีทก็ไมโผลหัวมาเรียน ฟลมกําหมัดแนนทั้งวัน ไอมิกเลิกปน
หนายักษหันมาถามไอภัทรวาเกิดอะไรขึ้นกับผมทั้งสองคน ผมเลือกที่จะไมเลาเรื่องพีท
แตเรื่องยาย ผมเลาเต็มๆ
“ชัดเลยมึง” ไอภัทรวิเคราะหเสร็จสักที “ยายมึงอาจจะรูวามึงคบอยูกับใคร”
“และคบกับผูชาย” ฟลมเสริม
“และอาจจะไมเห็นดวย ที่มึงเปนแบบนั้น” มิกเสริมอีกที ฟลมหันมามองมิกอยางอึ้งๆ คงไมคิดวามิกจะเสริมประโยคของ
มันกระมัง แตตอนนี้ดูเหมือนมิกจะสนใจผมมากกวาอะนะ
“ตอนที่กูเจอกับยายมึงเมื่อซัมเมอรที่แลว ทานบนแทบตายวาไมเห็นดวยเรื่องที่มึงมาเรียนทันตะ” ภัทรนึกถึงอดีต “ยิ่งมึงมี
แฟนเปนผูชายดวยแลว กูวา ณ ตอนนี้ทานคงจะอยูเฉยๆไมไดแลววะ”
“แลวใครไปบอกยายกูวะ” ผมทําหนาฉงน ถอนหายใจอยางเหนื่อยหนาย เจ็บไปทั้งเนื้อทั้งตัว แลวยังจะตองมาคิดอะไร
อยางนี้อีก
“เอิ่ม ยายมึงก็ออกจะรวย เคาคงสืบไดไมยาก” มิกสรุป
เวรละสิ ตอนนี้ในหัวสมองผมเจ็บปวดรวดราวนึกอะไรก็นึกไมออก พยายามคิดเขาขางตัวเองวาสิ่งที่ผมพูดออกไปและสิ่งที่
เพื่อนวิเคราะหออกมาทั้งหมดนั้นผมคิดไปเอง ไมนาจะมีอะไรเกิดขึ้น ยายผมรักผมจะตาย เธอตองรูใจผมสิวาผมตองการ
อะไร
แตมันก็อดคิดในแงลบไมไดจริงๆ ลึกๆแลวผมกลัวชะมัด ยายเปนคนที่มีทั้งเงินและก็อํานาจมากมายมหาศาล

เธอสามารถจับผมแยกกับไอเหนือไดเพียงแคเธอออกปาก

นั่นแหละที่ผมกลัว
ผมไมอยากแยกจากเหนือเลย TT

ผมกดโทรศัพทโทรออกหาเหนือ ตอนนี้เพื่อนแยกยายกันกลับหมดแลว เวลาสี่โมงเย็นกับผมที่เตรียมตัวขับรถไปสนามบิน

เพื่อรับตัวยาย ผมตองบอกเหนือไวกอนวาเย็นนี้เจอกันไมได
“ทําไมละ” เหนือสวนมาดวยคําถามทันที “นี่เหนืออยูหนาตึกคณะแลวนะครับ”
เออ - - ผมหมดคําจะพูด
ผมยัดตัวเองเขาไปในฮอนดาซิตี้สีขาวที่ผมรัก ใบหนาผมอิดโรยอยางเห็นไดชัด ทั้งๆที่พยายามจัดเสื้อใหดูดี ปดรอยบาๆนั่น
และก็ลงรองพื้นปดบังรอยแตกที่ปาก ก็ยังโทรมอยูดี ไดแตหวังวาเหนือจะไมสังเกตอะไร
“ตองไปรับยายที่สนามบิน” ผมเลาใหเหนือในเสื้อชอปฟง วันนี้มันเซอรชนิดที่วาคอนไปทางสกปรกก็วาไดไมรูไปทําอะไรมา
แตก็ปดบังรัศมีความหลอของมันเอาไวไมไดอยูดี จากหลอคมเขม กลายเปนหลอเทเซอร ถุน ไปซะงั้น
“อืม ครับ” เหนือยิ้มใหกําลังใจผม “ไปรับตอนนี้เลยมั้ย”
“เหนือ” ผมเขยาแขนแกรง “กูกลัว”
“ไมตองกลัว” มีอะไรที่ทําใหมันหยุดยิ้มไดมั้ยเนี่ย มันยิ้มใหกําลังใจผม โดยไมมีทีทาแสดงความกังวลออกมาเลย
เหมือนกับ ลวงรูอนาคตแลว วาทุกอยางจะไมไดงายอยางที่มันคิด “ไปสูดวยกันนะ”
ผมนิ่งเงียบ มึงรูรึเปลาวามึงกําลังจะสูกับอะไร

ครืด ครืด
“ฮะยาย คินอยูที่สนามบินแลว”
“ยายเพิ่งลงจากเครื่องตะกี้นี้เอง รอแปบนึงนะลูก เฮ เปล เธอลืมหยิบจิมมี่ชูชั้นมาใชมั้ย”
“อุย คุณหญิง เปลขอโทษจริงๆคะ” ผมไดยินเสียงพี่เปลรองลั่นตามสายมา ก็ทําใหผมอดขําไมไดจริงๆ
แมจะขํานิดๆก็เหอะ
“ยัยนี่หนิ ชางเหอะ โอะ คินตาลูก เดี๋ยวยายเดินไปหานะคะ”
ปบ!
ผมเหลือบมองไปที่ไอเหนือที่ตอนนี้เริ่มอยูไมสุข มันเดินไปเดินมา เปาลมหายใจออกมาทางปาก ทาทางจะตื่นเตนและก็
กังวลเอาเรื่อง หึ ที่ยิ้มๆออกมานึกวาจะไมไดคิดมากอะไร ที่ไหนได
ก็พอๆกัน
“นูนใชปะ”
เหนือสงเสียงถาม พลางพยักเพยิดใหผมเห็น
สาวใหญอายุอานามหาสิบหาแตยังแจวและเชงกระเดะ ผมสีแดงยาวสยายเกือบถึงสะโพก ใสชุดเดรสสุดเปรี้ยวพรอมกับ
แวนกันแดดอันโตตามสมัยนิยม เธอเดินนําเลขารางทวมที่แตงกายสุภาพและบริวารอีกสี่คน อยางกับขบวนนักการเมือง
แตนี่ขบวนนักธุรกิจใหญยักษ ผมไมเห็นวาจะตางกันตรงไหนอยูดีนั่นแหละ
ยายผมก็เวอรอยางนี้
“คินตา!” ยายยิ้มแฉงเมื่อเห็นหนาผม ผมรูสึกดีใจเหมือนกันที่เห็นหนายาย ผมโผตัวเขาไปกอดยาย ยายหอมผมแกมซาย
แกมขวาอยางไมอายสายตาคนอื่น ซึ่งผมรูอยูแลววายายไมแคร
“แหม รองพื้นหนาจังเลยนะหลาน” ยายสวมกอดผมอีกที ผมยิ้มทักพี่เปลที่อยูเบื้องหลัง เธอโบกมือตอบใหแตทาทางเธอไม
คอยสดใสเอาเสียเลย
“กลัวดูดีไมสูยายอะ”
“หึ ไมมีใครดูดีสูยายอีกแลวละ” ยายบอกอยางสาวมั่น ฉับพลันสายตาของเธอก็ตวัดไปหาเด็กหนุมรางสูงขางตัวผมที่ทํา
หนาตื่นทันทีที่เจอะเขากับซีอีโอใหญของโภคินทรพิพัฒนกรุป
ยายชักสีหนา
แตกตางจากตอนที่มองผม
ผมรูผมดูออก
“แลวนี่คือ “
“เพื่อนคินครับ ชื่อเหนือนที ยายเรียกมันวาเหนือก็ได” ผมทําเปนยิ้มแฉง พยายามกดความรูสึกอึดอัดนั่นลงไปใหลึกที่สุด
ดึงตัวเหนือใหเขามายืนอยูใกลๆ
“อือฮึ” ยายรับคํา เธอมองเหนือตั้งแตหัวจรดเทา “ตัวจริงหลอดี “
นั่นไง “ยายเคยไดยินชื่อมันมากอนเหรอครับ” ผมไมนาถามออกไปทั้งๆที่ผมรูคําตอบอยูแลว
“ก็ดังพอดู” ยายเลิกสนใจเหนือ แลวหันมากอดผม “ชางเถอะ พายายไปบานหลานซะสิ” ยายไมชายตามองไอเหนืออีกเลย
นี่มันเจ็บกวาดามันอีกนะ
“วันนี้ไอเหนือมันเปนคนพาผมมาครับ ยายจะนั่งรถเหนือมั้ย” ผมพยายามทําตัวราเริงสุดฤทธิ์ ดึงเหนือใหเขามาอยูในวง
สนทนาอีกครั้ง
“อืมมม” ยายทําทาคิด “ไมละ เปล โทรตามใหรถของโรงแรมสาขาจังหวัดนี้มารับชั้นภายในสิบหานาที สวนคิน ไปกับยาย
นะลูก”
“เออ “

ผมกลืนน้ําลาย ถาผมอึดอัด ไอหนาหลอขางๆนี่ จะตองอึดอัดกวาแนนอน

“งั้นผมขอตัวกลับกอน” เหนือบอกลายาย
ยายไมสนใจ เอาแตสั่งงานกับบริวารที่ตามยายมา

ใหตายสิ ทําไมยายทํากับแฟนของผมอยางนี้

สิ่งที่ผมกลัวมันกําลังจะเกิด หัวใจของผมหลนวูบลงไปที่ตาตุม

“คุณครับ” เหนือเรียกอีกครั้ง
ยายของผมหันมา มองเหนือดวยหางตา
“ผมกลับกอนนะครับ” เหนือไหวอยางสงา
“เชิญ” แตยายก็ไมไดชื่นชมอะไรในตัวมันอยูดี

ผมมองหนาไอเหนืออยางมีความหมาย มันเมมปากสงมาใหผมราวกับตองการบอกวาทุกอยางจะตองเรียบรอย

“ไวเจอกันใหมนะครับ”

มันทิ้งทายไวอยางนั้น กอนที่จะเดินจากไป ไมลืมที่จะเหลียวหลังกลับมามองผมดวย

ผมจองมองมันจนมันลับสายตา
ใหตายสิ นี่มันเจ็บมากนะ

“ยายมีเรื่องจะคุยดวย”
“ยายไมนาทําอยางนั้น”
“ยังไง!”
“ทําเย็นชาอยางนั้น นี่ไมใชนิสัยของยาย”
“ คิน”
“มัน “ ผมกล้ํากลืนกอนสะอื้นลงไปในคอ น้ําตาเล็ด แตไมไหล
“…”
“เปนแฟนผมนะ”

ยายถอนหายใจพยายามกดอารมณเอาไวถึงขีดสุด

ที่ผมกับเพื่อนคุยกันไว ไมผิดเลยสักนิด TT

“ยายไมรูวาคินกินอะไรผิดสําแดงเขาไป”
“ไมใชอยางนั้น”
“เมื่อกอนคินไมไดเปนแบบนี้”
“แต…”
“เรื่องนี้จะตองไมมีแต!!!!!” ยายควาไหลบางของผมเอาไว ใหผมประจันหนากับยายตรงๆ สนสูงคืบหนึ่งทําใหผมกับยายสูง
เทากัน
“ยาย” น้ําเสียงของผมออนแรงลง
“ยายมาเพื่อหาม ทายาทคนเดียวของโภคินทรพิพัฒน “
“…” ผมอยากจะทรุดลงไปกองอยูตรงนั้น

“ไมวายังไง ก็เปนแบบนี้ไมได”

บนรถ ระหวางทางกลับบาน
“ฮัลโหลตานนท แมมาหาคินที่XXX” ยายหันมามองหนาผมขณะที่คุยโทรศัพทกับนาชายของผม “คาดวาอีกนาน กวาแม
จะกลับเขากรุงเทพได อื้ม คินสบายดี แตไมมีอะไร แมแคติดหลานนะ อาฮะ ดูแลบริษัทดีๆดวย และก็เรื่องเคท “ เรื่องแม
ผมเอง “ตอนนี้อยูที่เมลเบิรน มีคนดูแลอยางใกลชิดแลว ไมตองหวงนะ” อาว ไปตางประเทศแลวเหรอ

ผมมองวิวทิวทัศนขางถนน ตอนนี้ฝนกําลังลงเม็ดเบาๆ บรรยากาศชวนโรแมนติก แตผมไมเห็นจะรูสึกโรแมนติกอะไรนั่น

เลย

เมสเสจเขา

ถอยมาตั้งหลัก ครั้งหนาสูใหม เหนือคิน อยายอมแพนะ – Nurenatee

ผมหลุดยิ้มออกมานิดนึง หึ ยังอุตสาหจะใสชื่อตัวเองลงไปดวยอีกนะ

ยายชําเลืองมามองตอนที่ผมดูโทรศัพท แตก็ไมไดพูดอะไรออกมา
ถาความรักของผมกับเหนือจะเหนือกวาอุปสรรคทั้งปวงละก็

อุปสรรคครั้งนี้ คงจะผานยากนาดู

ซดมามากันสักนิด กอนจะกินบัวลอยนมสดหวานๆนะคา

อยาดา อยาวาคนเขียนเรยเนอ
33

“ใส ดูแลบานชองไดดีเหมือนกันนะเนี่ย”
“บานคุณหนูคินดูแลไมยากเลยคะคุณหญิง”
“งั้นเหรอ แตชั้นคิดวาคงจะมีงานใหเธอทําหนักสักหนอยนะชวงนี้”
“คุณหญิงหมายความวายังไงเหรอคะ”
“ไมแน ชั้นอาจจะอยูที่นี่นานสักหนอย” ผมที่นั่งอยูบนเกาอี้นวม เหลือบมองยายที่นั่งอยูบนโซฟาดวยสีหนาไมอยากจะเชื่อ
“อาจจะตองจัดหองใหชั้นสําหรับบริหารเรื่องธุรกิจโดยเฉพาะ”
“ออ” ปาหันมาหาผมแลวยิ้มแหยๆ เธออยูกับผมมานาน ผมวาเธอรูจักผมพอๆกับพี่เปลนั่นแหละ “เรื่องนั้นไมมีปญหาคะ”
“แคนั้นละ”
สามประโยคที่บงบอกความเปนตัวยาย แคนั้นนั่นหมายถึงมีเรื่องจะพูดดวยแคนั้น และคนที่ฟงควรจะออกไปจากหองเสีย
เพื่อไมใหเปนการรบกวนเธอ
ผมนั่งกางขาประสานมือกันไว กมหนากมตาดวยทาทางที่เครียดๆ ตอนนี้ที่บานผมจากที่แมบานเคยอยูกันเงียบๆบัดนี้
วุนวายกันไปหมดเพราะยายเปนคนเปะทุกระเบียดนิ้ว ขางนอกมีบอดี้การดเพนพาน รถยนตถูกเพิ่มเติมเขามาจอดขางๆ
แคมรี่กับบีเอ็มของผมเปนที่เรียบรอย มีการเพิ่มเมด เพิ่มเชฟ เพิ่มคนสวน อันหลังจะเพิ่มไมวะ

นี่ยายกะจะมาใชชีวิตอยูที่จังหวัดนี้นานแคไหนกัน

ผมนั่งเงียบๆสวนยายกําลังทําหนาขรึม เราสองคนยายหลานอยูกันลําพังเพียงสองคนในหองรับแขก ที่เหนือชอบมานั่งรอ

ผมบอยๆตอนที่ผมกําลังอาบน้ําแตงตัวเพื่อที่จะไปเรียน
แมจะเพิ่งแยกจากมันไดชั่วโมงกวาๆ แตตอนนี้ผมคิดถึงมันแทบบา
คิดถึงออมกอด รอยยิ้มจริงใจใสซื่อบริสุทธิ์นั่น ถาไดทั้งสองอยางนี้ละก็ ผมคงมีกําลังใจขึ้นมาอีกเปนกอง

“คินเปนแบบนี้มาราวๆจะสี่เดือนแลวใชมั้ย” ยายเปดแฟมสีดําขึ้นมาดูอยางคราวๆ ผมเพียงเหลือบมองไปดูมันเล็กนอยก็รู

วาขางในนั้นบรรจุเรื่องราวของไอเหนือกับผมอยูเต็มไปหมด เมื่อยายเห็นรูปที่ผมจับมือเหนือเดินเลนกันในหาง ยายก็
หลับตาลงแลวก็ปดแฟมดังฉับ!
“ไมใชฮะ” ผมพูดเสียงเรียบ “จะสามปแลวตางหาก”
“วาไงนะ”
“คินชอบมันตั้งแตตอนที่คินเขามาเรียนที่นี่”
ยายดูอึ้งๆ “อะแฮม” เธอกระแอมกลบเกลื่อน
“ยาย คินจริงจังจริงๆนะ” ผมพูดดวยน้ําเสียงออนลา
“ใหตายสิ!” ยายพุงตัวเขามาหาผมแลวจับใบหนาของผมขึ้นมาเพื่อที่จะใหผมหันไปสบตา “มีสติหนอยสิคิน! นั่นมันผูชาย
ผูชายเหมือนกันนะ! ยายไมเคยดาเคยวาอะไรคินเลยถาคินจะคบกับผูหญิงกี่รอยกี่พันคน แตนั่นมันผูชาย แคคิดจะคบก็
ผิดแลว!!!”
ผมสะบัดหนาออกใหหางจากมือของยาย อารมณผมเริ่มคุกรุนขึ้นมา
“ผิดตรงไหนเหรอครับ!!! ผมกับมันรักกัน!!!”
“หมอนั่นอาจจะเห็นวาคินรวย ดูสภาพมันสิ” ยายโยนรูปถายของเหนือที่ถูกแอบถายมาใสตักผม

ไมเห็นมีอะไรเสียหาย

หลอยังไงก็หลออยูอยางนั้น

“ไมจริง” ผมสวนทันควัน “เหนือมันไมเห็นจะสนใจฐานะทางบานของคินเลย”

“ยายวาเอาไวเราพูดเรื่องนี้กันทีหลังดีกวานะ”
“ไมครับ” ผมพูดตออยางคนเอาแตใจ “วันนี้ตองไดขอสรุป ยายจะตองเขาใจ “
“หึ” ยายมีสีหนาไรอารมณ โบกมือปดๆไปอยางเบื่อที่จะฟง “ไมมีวัน”
“ยาย!” ผมเสียงดังขึ้นมา แอบไดยินเสียงปาใสและเมดที่อยูหองถัดไปสะดุงตัวโยน
“คิน” ยายจับไหลของผมอีกครั้ง “ยายรักคิน ยายตามใจคินทุกอยาง แมกระทั่งเรื่องคณะของคิน แตเรื่องนี้ ใหตายยังไงยาย
ก็ไมมีวันยอม”

พูดถึงขนาดนั้น เอามีดมาแทงผมเองงายกวา
ผมสะบัดมือที่ยายเกาะกุมไหลของผมเอาไวเบาๆ

“คินเอง ก็ไมมีวันยอมเหมือนกัน”

“คินตา!!!” ยายโมโหถึงขีดสุด

“คินรักเหนือ มากจริงๆครับ”

ผมพูดทิ้งทาย แลวก็ผุดลุกขึ้นมาอยางอารมณไมคงที่ ถายายอายุสักเจ็ดสิบแปดสิบละก็คงช็อคกับการกระทําอันปาเถื่อน

ของผมเปนแนแท ที่บานผมไมเคยสอนใหผมทะเลาะกับเดินหนีผูใหญแบบนี้ แตก็นะ ยายนั่นแหละเปนคนสอน

“จะไปไหน! ลงมาคุยกันใหรูเรื่องกอน!!!!!!”

จะคุยไปเพื่ออะไร ยายก็ตองการในสิ่งที่ยายตองการ ผมก็ตองการในสิ่งที่ผมตองการเชนกัน

ผมแคตองการมัน

คืนนั้นผมนอนไมหลับเอาเสียเลย ขาวปลาผมก็ไมมีอารมณที่จะยัดมันลงไป อาหารชาติอีตาลี โดยเชฟชาวอิตาลีที่ผมไมได

ทานมานาน ผมชอบนะ แตผมไมอยากจะกินมันอยูดี ผมนอนหงาย คิดเรื่อยเปอย คิดถึงคําพูดของยาย ประโยคสุดทายที่
ผมฝากกับยายเอาไว หวังวายายจะเขาใจบาง

แตที่สุดของหัวสมองผม ก็คงจะเปนหนาไอเหนือตอนที่โดนยายผมเมินนั่นแหละ

ถาผมโดนพอกับแมเหนือเมินแบบนั้นบาง ผมคงจะเจ็บมาก

ทําไม ตองมีอุปสรรคเขามาแทรกกลางระหวางผมกับมันดวย

“เหี้ยเอย!!!!” ผมเตะอากาศมั่วซั่วไปหมดอยางคนตองการระบายอารมณ แต “โอย”

ดันลืมไปวาพีทมันฝากรอยช้ําไวกับผมตั้งหลายรอย
เออแฮะ ยังมีเรื่องไอเชี่ยพีทอีก ผมเลือกที่จะลืมมัน หรือจะพูดใหชัดจริงๆก็คือ - - โคตรไมอยากจะนึกถึงมันเลยอะ และ
สัญญากับตัวเองวาตอไปนี้ผมจะระวังตัวใหมากขึ้น เหตุการณที่ผานมาผมจะถือซะวา - - ผมไดใชหนี้ที่ผมเคยทําเอาไวกับ
ใจของพีทละกัน

แตมันไมงายอยางนั้นนะสิ!

รุงเชาวันตอมา ผมอาบน้ําแตงตัวลงมาขางลางอยางปกติแตใจไมปกติ ยายนั่งหนานิ่งอยูบนหัวโตะรับประทานอาหาร

เรียบรอย ผมไมคุนชินเอาเสียเลยกับเมดเต็มบานแบบนี้
นึกสงสัยวาวันนี้เหนือจะมารับไปเรียนมั้ย
ผมนั่งลงขางๆยาย สิ่งที่ทําใหผมตกใจมากจนแทบจะทานเบรคฟาสตไมลง มันนั่งอยูฝงตรงกันขาม
ไอพีท
“ไมรูคินจําไดมั้ย แตพีทเคาเปนเด็กทุนของยายมาตั้งแตชั้นประถม” ยายเลาใหฟง ทําใหผมถึงบางออ “พอกับแมเคา
ทํางานที่บริษัทเรา ยายเห็นวาเปนเด็กดี เลยรับอุปการะทุนการศึกษา”
ดีกะผีนะสิ
ผมคิดอยางขุนมัว อยากใหลืมเรื่องที่มันทําไวเมื่อวาน และพอเห็นหนานิ่งๆของพีทที่นั่งฝงตรงขามแลวแมมอารมณเสียวะ
“ออ เหรอครับ” ผมเชิดหนา “นอกจากเปนเด็กทุนของยายแลว ยังเปนหูเปนตาใหยายอีกดวย จริงมั้ยครับ”

ถาไมใชไอพีทเปนคนบอก แลวมันจะเปนใครไปไดละ

“นั่นถือวาเคาทําในสิ่งที่ถูกตอง!” ยายสวนมา “แตไหนแตไรพีทก็คอยรายงานพฤติกรรมของคินมาใหยายฟงทุกสามวันอยู

แลว”
“แตนี่มันเกินไปแลวนะ!” แมง กินขาวไมลงแลวเวย ผมวามันตองเสือกทุกอยางของผมแนๆ แคคิดก็โกรธแลว!
“ถาไมมีพีท “ ยายใชกระดาษเช็ดมุมปาก “ยายก็คงจะไมรูเสียที วาหลานยาย เริ่ม “
“อะไรครับ”
“ ผิดปกติ”

ยายเรียกสิ่งที่ผมเปนวาผิดปกติ ผมไมเขาใจจริงๆ ผมก็เปนหลานยายคนเดิม ไมไดมีหกตา สี่หู สามรูจมูกเสียหนอย!!!!!

อยากจะเอาตีนกายหนาผากตัวเอง ดีไมดีอยากจะกายแรงๆ นั่นมันเรียกวาตบดวยสนตรีน ใสหนาไอพีทที่ทําสีหนาปกติตัก
เบคอนเขาปาก หนอยแน! ถึงกูจะคบผูชาย มึงเองก็ชอบผูชายเหมือนกันไมใชเหรอ!

ชอบกูนี่ไง

แลวที่มึงแสดงใสกูที่ผานมาเรียกวาอะไร ความสุภาพ ความเงียบสุขุม ความเปนผูใหญของมึงหายไปไหน!

ตั๊นหนาแมงมันเลยดีมั้ย

และแลวก็มีคนมาสนองตอความคิดผม

ผมบอกแลวไงวามันไมจบงายๆแน

ไอเหนือนที มันวิ่งเขามาในหองทานอาหารพรอมๆกับการฝาดง ทีน ของพวกบอดี้การด เสียงเอะอะโวยวายลั่นบานไปหมด

เมดสาวกรี๊ด สวนผมกับยายช็อคแดก
เหนือลากคอไอพีทใหลุกขึ้นมาเพื่อถีบหนา ขอย้ํา ถีบหนา
ใบหนาหลอฉายแววโทรมของมันติดจะโมโหโกรธาเปนที่สุด ชนิดที่วาถามันจับเชี่ยพีทหักคอได มันคงทําไปแลว
“มึงตาย!” เพิ่งสังเกตวาเหนือยังอยูในชุดเดิมเหมือนเมื่อวานเดะๆ

ผมรูเต็มอกวาเหตุผลที่มันตองทํารายพีทมันเพราะอะไร

แตยาย รูซะที่ไหน

“หยาบคายที่สุด!” ยายกรีดรอง “พวกเธอยืนบื้ออะไรอยู จับตัวมันไวสิ!!!”

“หามมาแตะ ไมงั้นถูถีบ” ผมวิ่งไปอีกฝงหนึ่งเพื่อขวางทางพวกบอดี้การดไมใหเขามาแตะตัวเหนือ การดเหลานั้นชะงัก
“พวกเธอกลาขัดคําสั่งชั้นเหรอ!”
สิ้นเสียงของยาย พวกมันดันตัวผมออกไปแลวก็พากันจับเหนือไว แทบจะโยนออกนอกหนาตางอยูแลวถาทําได สภาพบอดี้
การดแตละคนเหมือนเพิ่งโดนยํามาก็ไมปาน
เหนือมันสูพวกนี้ไดแฮะ เจงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เออ ใชเวลามาชื่นชมมันมั้ยเนี่ย
เหนือมันดิ้นพลานอยูราวกับกับวาโกรธจนรูสึกเหมือนจะระเบิดตัวเองออกมาใหได
“ลากมันออกไป โอย ชั้นจะเปนลม”
“เหนือ!!!”
“คิน กูขอโทษ ที่กูดูแลมึงไมดี” สายตาที่เหนือมองมาที่ผมนั้น โกรธจัด แตมิใชวามันโกรธผม เหมือนมันกําลังโกรธตัวเอง
“ไมใชความผิดของมึงนะ!!” ผมรีบรองตะโกนบอก จับมือไอเหนือเอาไว แตการดก็เอาแตดึงมันออกไปจากผมอยูนั่นแหละ
“พวกที่เหลือจับหลานชั้นแยกออกมาจากมันดวย โอยยยย ชั้นอยากจะบา เอามันออกไปจากบานชั้น!!!!” ยายจะเปนลม
ในขณะที่ผมโดนการดสองคนลากออกมาจากเหนืออยางงายดาย
“ปลอยกู ไอสัด กูจะไปฆามัน!” ผมไดยินเสียงเหนือรําไร แตมันก็ถูกจับออกไปแลว
ผมจําหนาการดไดหมดทุกคน คอยดูถามึงทําเชี่ยเหนือเจ็บละก็ ก็จะไลออกแมงใหหมดเลย!

เออ ไลยังไงไมรู แตกูจะไลอะ!!!!!!

“พีท ไมเปนไรนะ” ยายถามเด็กทุนดวยความตกใจ

หึ เปนซะบางก็ดีเหมือนกันนะ! เปนมากๆไดยิ่งดี!
ผมสะบัดมือของการดใหหลุด ควากุญแจรถ กระเปาเป
“คิน จะไปไหน!” ยายรองถาม
“ไปเรียนหนังสือสิครับ”
“หามไปเจอไอหมาบานั่น!” ยายประกาศกราว รับทิชชูจากปาใสมาเช็ดเหงื่อเม็ดเปง “ยายจะใหพีทตามติดตัวคิน”
“หึ” ผมแสยะยิ้มอยางหมดความอดทน “ถาทําไดก็ลองดู”
ผมจ้ําอาวออกมาจากบาน การดพวกที่จับเหนือออกไปเดินกลับเขามาในสวนเปนที่เรียบรอย

ผมจองตาขวางใสแมงทุกคน พวกนั้นไมกลาหือ เอาแตหลบสายตา โคงคํานับ แลวก็เดินหนีออกไปจากผม

“ถายายสั่งใหจับเชี่ยเหนืออีกละก็ และพวกคุณไมทํารายใหมันเจ็บผมจะใหโบนัสเพิ่มเปนพิเศษ”
“คินตา! พูดอะไรนะ ยายไดยินนะ!!!!” ยายตะโกนตามหลังออกมา
“เอาตามนี้นะ”
ไมรูวาพวกนั้นแมงจะทําตามกันรึเปลา แตผมก็สบายใจขึ้นมาไดเปราะหนึ่ง

ที่ตองบอกการดพวกนั้นเอาไว เพราะยายไมหยุดแคนี้แนๆ

เหมือนสวรรคแกลงกัน
กวาผมจะมาถึงมอก็ถึงเวลาเรียนเขาใหแลว และตอนที่ผมออกมานั้นหันซายหันขวาก็ไมเห็นวี่แววเหนือซักนิด ผมจําใจ
ตองเขาไปเรียนในสภาพจิตใจไมเอื้ออํานวยตอการศึกษา แนนอนวาทุกเรื่องที่เกิดขึ้นจะตองอัพเดทใหเพื่อนทั้งสามฟง
อยางปรึกษาหารือ
ผมเพิ่งรูเรื่องจากฟลมนี่เอง วามันเปนคนเอาไปบอกเหนือ
มันบอกมันหลุดปากออกไป ตอนที่ผมแยกจากเหนือที่สนามบิน เหนือแวะไปหามันที่หองเพื่อระบายความรูสึก ฟลมบอก
มันเครียดนาดู โถ แฟนกู T^T ไมนานนักฟลมมันก็หลุดปากพูดเรื่องพีทจะขมขืนผม
มันตามหาไอพีททั้งคืน เพื่อที่จะชําระแคน
ฟลมบอกมันโกรธมาก และดูเหมือนมันจะสัญญากับตัวเองเอาไวนับตั้งแตวันที่ผมเกือบจะโดนเด็กแวนรุมอยางวา ทําไมกู
ตองเจอผูชายมาทําแบบนี้บอยๆดวยฟะ! วาจะดูแลไมใหเกิดเหตุการณแบบนี้ขึ้นกับผมอีก

มินาละ มันถึงสงสายตาแบบนั้นมาใหผม

ยิ่งคิดผมก็ยิ่งคิดถึงมันมากเขาไปอีก โธวอย!!!!!!!!!!

ผมฟงอาจารยสอนอยางคนอยากสัปหงก อาจารยหนุมคอนไปทางแกผูเชี่ยวชาญทางดานรากเหงาของฟน ผมฟงเซ็งๆ

เออออหอหมกทั้งๆที่ไมรูเรื่องสักกะติ๊ด
เสียงประตูเปด คงจะมีคนมาสายกันอีกละสิทา
ปกติจะเปนไอฟลม มันมาสายจนเพื่อนชินอาจารยชินซะแลว และครั้งนี้ใครหวาที่มาสาย ตองเขาใจครับ คณะผมเขาเรียน
เปะตรงเวลา ไมคอยขาดเรียนถาขาดก็รูกันทั้งหอง

เฮย O_O

“นี่มันกลาแตงเลียนแบบนักศึกษาทันตะเลยเหรอวะเนี่ย” ภัทรมองทึ่งๆ

ไมเชื่อก็ตองเชื่อครับ ตอนนี้ใครมองไอเหนือที่ยืนเออๆอยูหนาประตูก็ตองเดาไปหมดวามันเรียนแพทยไมก็ทันตะ หนังหนา

มันใหไมพอ แถมยังหลอ แตงเนี้ยบแบบนี้ก็ยิ่งหลอ

อึ้งไปเลยผม

ฟลมเปนคนสงสัญญาณใหเหนือขึ้นมานั่งกับพวกผมขางบน หองเรียนแบบขั้นบันได และพวกผมก็นั่งหลังสุด สวน

อาจารยนะเหรอ
“นักศึกษาคนนั้น วันหลังอยามาสายอีกนะ”

แมเจา นับถือในความเนียนของพี่แกเลย เหนือยิ้มเกอๆเดินขึ้นมาหาพวกผม ไอฟลมยายที่นั่งไปนั่งขางภัทรเรียบรอย คงจะ

ใหไอเหนือมานั่งขางผมกระมัง
แอบไดยินเสียงสาวๆฮือฮาดวยนะ แมม ฮอตไมสราง
แตเคาก็ฮือฮากันหมดนั่นแหละ มีอยางที่ไหนคณะอื่นมาเนียนเรียนดวยแบบนี้
“เปนไงบาง” เหนือยิ้มเบาๆ “เนียนมั้ย” มันทิ้งตัวนั่งลงขางๆผม
ผมมองมันและอาปากคาง ไอบาเอย จากหลอเซอรกลายเปนหลอเนี้ยบแบบนี้ กูก็ใจเตนไมหยุดเลยสิฟะ “ไมคอยเทาไหร”
ผมฉีกยิ้ม “ผมตองเซ็ทเปะกวานี้”
“ฮะ” มันจับผมตัวเองอยางตกใจ ผมยิ้มหวานแลวก็จัดผมใหมัน “คณะมึงตองเปะขนาดนี้เลยเหรอวะ อึดอัดชิบ” ฮึ่มมมม
วันนี้ใสเข็มขัดมหาลัยมาดวยแฮะ ยัดเสื้อเขาในอีก ฮา ๆ ดูไมใชมันเลย
“ก็ ไมรูสิ มันเปนมาตั้งแตรุนพี่แลววาหามสถุนนะ”
“ที่ผานมากูสถุนเหรอ”
“ฮะๆ ก็เปลา” ตางกันก็แคตองเอาเสื้อยัดเขาไปในกางเกง เสื้อตองสะอาดและก็เรียบ รองเทาก็ตองเปนหนังหามเปนผาใบ
กางเกงตองเปนสแลคจะเดฟก็ไดแตหามใสยีนสก็แคนั้นเอง
จะวาไป ก็ตางจากคณะไอเหนือแบบสุดขั้วเลยนะเนี่ย
ผมแอบมองหนาดานขางของไอเหนือที่อาปากคางเปนที่เรียบรอยกับบทเรียนที่ผมกําลังเรียนอยู สวนใหญพวกวิศวะ ไม
ถูกกับวิชาในพวกชีววิทยาครับ : ทฤษฎีของคินตา อยากกอดใหหายคิดถึงชะมัด แรดไปมั้งเนี่ยกู แตก็เกรงใจอาจารย
แอบมองเห็นสายตาไอพีทที่มองมาจากที่นั่งไกลๆขางหนา เหนือจิกสายตาสงไปใหมันเปนที่เรียบรอยผมกับชูสนตรีนอยาง
ขมขู สวนผมนะเหรอความือเหนือมากุมเอาไวแลวสงสายตาทาทายไปใหอยางไมเกรงกลัว

ผมรักมัน ผมจะปกปองมันสุดชีวิตเลย คอยดูสิ

พออาจารยปลอยพักปุบ เหนือก็ลากผมไปเขาหองน้ําทันที พีททําทาจะลุกขึ้นเดินตาม แตทวา โดนพวกไอฟลมมิกภัทร

ขวางไวซะกอน
แคเห็นหนาไอฟลม ไอพีทก็จอดแลว

สะใจเปนบา
“มึงจะรีบไปไหนเนี่ย” ผมถาม ใชเวลาไมนานก็ถึงหองน้ํา หองที่ไอพีทมันจะทําอะไรผมเมื่อวานนั่นแหละ
เหนือดึงมือผมเขาไปในหองที่มีชักโครก แลวก็ปดประตูลงกลอน
ยังไมทันที่ผมจะไดตั้งตัว เหนือมันก็โผเขามากอดผมไวอยางแนบแนน

หึ คิดเหมือนกันเลยสินะ

ผมกอดมันตอบ เรากอดกันเนิ่นนาน สงผานความรูสึกทั้งหมดใหกันและกันไดรับรูโดยผานการสัมผัส เหนือจับหัวผมแลว

หอม ทาทางโลงอกเอาเรื่องที่ไดทําแบบนี้ แหมะ ถาผมเอื้อมถึงหัวมัน ผมก็คงทําแบบเดียวกัน จนกระทั่งมันจับหนาผม
ขึ้นมาเพื่อจูบ

ผมตื่นเตนทุกครั้งกับการจูบของมัน

แตครั้งนี้ดูเหมือนมันจะโหยหามากไปสักหนอยนะ

ผมก็ไมตางจากมันหรอก

“ขอโทษ” เมื่อผละออก เหนือก็พูดกับผมดวยคํานี้ทันที

ผมรูทันทีวาเรื่องอะไร

“ไมใชความผิดมึง”
“แต “
“มึงเรียนอยูตั้งไกล มึงจะดูแลกูตลอดเวลาไดไง”
“แต “
“กูผิดเอง” ผมจับใบหนาที่หมองไปดวยความกังวลของมัน “กูผิดที่กูไมดูแลตัวเองดีๆ เพื่อมึง”
“คิน “
“จะไมเกิดขึ้นอีก”
“เหนืออยากฆามัน อยากยํามันดวยสนตีนคูนี้ แมง เหี้ยชิบ เรียนเสร็จก็ฆามันเลยไดมั้ย”

ชิบละ โคตรโหดเลยไอหลอ
“ไมไดหรอก”
“ทําไมละ”
“มึงติดคุกแลวกูจะทํายังไง” ผมคิดหนักจริงๆนะเนี่ย
“จะบาเหรอ ไมไดฆาจริงๆ แคสั่งสอน”
“กูก็นึก - -”

เหนือโผเขามาจูบผมอีกครั้ง และแนนอนดวยเรื่องที่เกิดกับเรามากมายขนาดนี้ ความตองการก็มักจะมีขึ้นมาเปนทวีคูณ

เหนือจูบผมทั่วทั้งใบหนา ในขณะที่ผมสงเสียงเปนระยะ เพราะสะดุงกับสัมผัสของมัน ใหตายสิ ทําไมตองเคลิ้มกับความ
มือไวใจเร็วของมันดวยนะ

มันจับชุดนักศึกษาของผมปลดกระดุมออก

คิสมารกที่ไอทุเรศนั่นฝากเอาไว

“สัดเอย”

ปง! เหนือทุบประตูหองน้ําเสียงดัง

“คินครับ กูขออะไรอยางนึง”

“ฮะ”

“เหนือขอทํา ลางรอยที่มันทําเอาไวไดมั้ย”

“เออ เฮ อีกสิบนาทีก็เรียนตอแลวนะ อะ!” ผมทักทวงทั้งๆที่โดนมันไซรซอกคอเปนที่เรียบรอย

“ไมเปนไร”
ชิบหายละ

เสียงมันกระเสามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

นี่อยาบอกนะ วา

“เฮยยยยยยยยยย” ผมรองเสียงหลง

“เหนือเสร็จทัน”

นั่นไง
ไอพีทนั่น มันยังมิไดเอาไอนั่นยัดเขามา

เหมือนกับตอนที่มึงกําลังจะทําในตอนนี้ซักหนอย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

TO BE CONTINUED

34
ผมนั่งอยูในรถคินตา บนที่นั่งขางๆคนขับ โดยมีคินนั่งอยูขางๆ มันนั่งนิ่งๆเลนอะไรก็ไมรูในโทรศัพท ขณะที่ผมกําลังจับ
ผมคินตาอยางออนโยน ผมจองมองมันมานานมากแลวโดยที่มันไมรูตัวเลย
“เฮอะ ทําไมเราตองมานั่งคุยกันบนนี้ดวยเนี่ย” คินบนอุบ
“กูรูสึกไดตั้งแตแยกจากมึงที่สนามบินแลววามีคนตามกูไปทุกหนทุกแหง” ผมเลาใหมันฟง ชิบหาย ผมรูสึกวาตัวเองกําลัง
ทําผิดอยางมหันต

“วาไงนะ!”

ผมไมนาเลาใหมันฟงเลย
“เออ บางทีกูอาจจะคิดไปเองก็ได”
“ไมอะ มึงพูดถูก” คินตาทึ้งผมตัวเอง “อากกกกก กูไมคิดวายายกูจะทํากับกูแบบนี้”
“…”
“ก็แบบ มีคนมาสะกดรอยตาม จับตามอง และก็บังคับจิตใจกูเรื่องมึง กูรูสึกแยวะ ที่ผานมายายไมเคยขัดใจกูเลยนะ!”
“ไมมีเรื่องไหนเปนอยางที่ใจเราตองการทุกเรื่องหรอก” ผมปลอบคินอยางใจเย็น
“กูไมรูสึกเลยวาที่เราคบกันนะมันเปนสิ่งที่ผิด” คินตาระบาย “กูชอบผูหญิงนะเวย แตมึงนะ กูรัก และกูก็รักอยางที่ เออ - -
หันซายหันขวาราวกับกําลังคิด ปูชิวรักเมีย สีซอใหเมียฟงทั้งๆที่เมียตายไปแลวอะ จริงๆนะ ถามึงตายและกูสีซอเปนกูก็จะ
ทํา คือ คือกูรักมึงแบบนั้นอะ”

ผมขมวดคิ้ว มองหนาคินตาแบบโคตรงง

ตกลงกูซึ้งดีมั้ยเนี่ย
“เอาเถอะ” คินกระแอม “ชางยายสิ ยายบังคับเรื่องคณะที่กูจะเรียนไมได เรื่องนี้ยายก็ตองบังคับกูไมไดเหมือนกัน”
ผมถอนหายใจ
“เปนอะไร” คินตาหันขวับมาหาผม
“เปลา”
“กูเปนหวงมึง” คินจับหนาผมใหหันไปสบตากลมๆของมัน ผมตกใจเพราะมันโคตรจะโคลสอัพ ผมเห็นรูขุมขนเล็กๆบนหนา
เรียวๆนั่น แฟนใครวะ หนาแมงโคตรใสอะ “ไอพวกที่สะกดรอยตามมึง กูวาการดยายกูแน”
“ไมเห็นจะนากลัวตรงไหน”
“อืม กูเชื่อวามึงจัดการการดพวกนั้นได แตมันมีหลายคนไง กู “
“ถาจะเจ็บตัวนะเหรอ หึ ไมหวั่นอยูแลว” ผมพูดใหคินสบายใจ
“แต - - กูไมอยากเห็นมึงเจ็บตัว” สีหนาที่เปนกังวลของคินทําใหผมอดยิ้มไมได ก็มันหวงผมซะขนาดนี้ จะไมใหผมดีใจได
ยังไงละ
“ถามันจะทําใหเรารักกันไดละก็ ปางตายกูก็ยอม” ทายประโยคผมกระซิบแผวใสหูซายของคิน ไมนานนักรอยแดงเปนปนก็
ขึ้นมาบนแกมเล็กๆนั่น พรอมๆกับการกมหนางุดหลบตาผมเสียยกใหญ

นารัก

“ทําไมตองทําเสียงอยางงั้นดวย” คินอูอี้
“ยังไงอะ”
“ก็แบบ สั่นๆงี้ เบาๆงี้”
“หืม กูทําอยางงั้นเหรอ”
“เหมือนมึงหื่น”
“เปลานะ “
“ไมรู แตมึงทําใหกูรูสึกอยางนั้นนี่”
“งั้นเหรอ “ ผมควาใบหนาของไอตากลมของผมเขามาใกล แลวก็กระซิบแผวอีกครั้งหนึ่งอยางแกลงๆ “บนรถ เอามั้ย”
“ไอเหี้ย!” ผลั่ก! โอยยยยย โดนเต็มๆเลยกู คินผลักหนาผมออกไปจนชนกับเบาะรถรองศีรษะ “ไอหื่น ไอบากาม ไอ ไมรูโวย!
ที่มึงทําในหองน้ํากูยังไมหายเจ็บเลยนะ”
“ลอเลนเฉยๆไง” ผมยิ้มกริ่ม
“ทีหลังมึงถนอมกูบางนะ กูขอรอง” คินเอามือแปะหนาผากราวกับคิดเรื่องนี้มานานแสนนานแลว
“อาว ที่ผานมาเหนือทําเบาที่สุดแลวนะ” ชิบหายละ ทําใหผมทําใหแฟนผมรูสึกอยางนั้นกับผมละ นี่มันไมถูกตองนี่หวา ผม
ควาตัวคินเขามาหาแลวก็หอมฟอดใหญ พลางกอดเอวเอาไวไมหาง
“ไมจริงอะ”
“งั้นวันหลังไมทําแลว” ผมกระซิบใสหูคิน
“เออ - - มึงก็คงจะทําเบา แต “ ทําไมคินตองหันหนาไปทางอื่นดวยวะ ผมมองไมถนัดเลย
“แตอะไรครับ”
“ของมึงนะ แมงใหญเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” คินทําหนาเหมือนจะรองไหตอนพูด แตก็ไมวายหนาแดงเปน
ปนอยูดี
ผมหลุดหัวเราะออกมาจนได
“จริงอะ ชอบมั้ยละ”
“ ไมร!ู !!!!”
“ฮาๆๆๆ โอๆๆๆๆ” ผมกอดรัดตัวคินใหเขามาหาผมใกลเขาไปอีก ยิ่งอยูใกลก็ยิ่งหอม คนอะไร “วันหลังไมทําแลว สัญญา”
“…”
“เงียบทําไมครับ” งงเลยกู ผมนึกวาคินไมอยากใหทําผมเลยบอกไปอยางงั้นไง นี่เงียบมาประมาณ 15 วิได ทําใหผมรูสึกถึง
ความผิดปกติ
“มึง อัม ออ ไอ”
“ฮะ” ผมจับหนาคินใหหันมามองผม คินหลับตาปแลวก็ผลักมือผมออก ดูเหมือนจะเขินมากที่สุดในสามโลก
“ไอบา หูมึงตึง!”
“ก็มันฟงไมรูเรื่องจริงๆอะ”
“กูจะบอกวา “ คราวนี้พูดชัดขึ้นเปนกอง “มึงทําก็ได”
ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“นารักวะ แฟนใครเนี่ย!!!” ผมทั้งหอมทั้งจูบเลยครับคราวนี้
“หึ ดีใจใหญเชียว ไอบา ไมตองไซรโวย” คินขัดขืนผมแตก็ออนแรงสูผมไมไดอยูดี น้ําเสียงคินประชดประชันสุดฤทธิ์
“ไมไดดีใจที่คินใหทํา แต แฟนเหนือแมงอยางนารักอะ! โคตรรักโคตรหลงเลยจริงๆ!” ผมพูดจากใจ ใครสงไอนี่ใหมันมารัก
ผมวะ ผมอยากขอบคุณเขาคนนั้นมากๆ ยิ่งมันเขิน ผมก็ยิ่งรูสึกวาผมโชคดีจริงๆที่ไดมันมาเปนแฟน
คนอะไร เขินไดนาฟดจิงๆ!
“ไมตองมาหยอดเลยนะ” ถามจริงนี่คินผลักแลวใชปะ ฮาๆๆ ไมมีแรงสูผมเลย
“หยอดที่ไหน ก็ความจริงทั้งนั้น”
“ไอบา พอ มีคนเดินมา”
คินผละออกไปจากผม ในขณะที่ผมยังทําปากทําตากรุมกริ่มใสมันไมสราง จนมันขูจะชกผมแลวเนี่ย

อยางนี้คอยมีกําลังใจที่จะสูหนอย

ผมมองคินที่บนขมุบขมิบดาผมแลวหยิบไอโฟนขึ้นมาเลนแกเกอดวยสายตาที่คุณๆก็นาจะรูถึงความรูสึกผม

ทํายังไงดีนะ คุณหญิงคีรติถึงจะชอบ อนาคต หลานเขยอยางผมละ

พอผมแยกจากคินตาปุบ ผมก็โดนการดของคุณหญิงทานตามปบราวกับเปนปลิงติดกับหนาแขง คินตาเองก็โดน นี่มัน
นิยายรักหรือนิยายแอคชั่นบูลางผลาญ มีกงมีการด มีคนสะกดรอย มีคนแอบถาย! เชื่อปะ เมื่อวานแคผมลงไปซื้อกวยจั๊บ
แถวหอมากิน ก็มีคนมาแชะ แชะ แชะ นี่กูไมใชดารานะโวย
“ไอสาดเหนือ จอดรถทิ้งไวแลวไปไหนมา แลวที่สําคัญ - - รถหรูมาสงถึงนี่เลยนะ บอกกู มึงไปไหนมา!!!!” ไอตัวเล็กเตน
เราๆอยูตรงหนาผม ไอยิมเจาเกา
ผมดึงเสื้อออกมานอกกางเกง คลายเข็มขัด ปลดกระดุมออกสองเม็ดเพราะแมงโคตรรอน
“เกิดบาอะไรขึ้น เสือกจะแตงเนี้ยบวันนี้” ไอโจกโผลหัวขึ้นมาถาม
“ไปหาคินมา”
“ออ ไปหาเมียมานี่เอง ชิ พวกหลงเมีย” ไอโจกเหน็บ พอพูดถึงคินแลวไอพวกเพื่อนผมมันก็สงเสียงวา นองคินตา นองคิน
นองคิน กันยกใหญ ไอพวกบา เรียนชั้นปเดียวกันเสือกเรียกเคานอง
“มึงก็หาสักคนสิ มึงจะไดเลิกมากัดกูสักที” โจกมันกัดมาทีเหมือนมันอิจฉายังไงก็ไมรูครับ ใชสิมึง ก็แฟนกูนารักสัดๆนี่
“ฮะ จริงอะ” ทําไมเชี่ยโจกมันตองกระโดดลุกขึ้นมาเกาะแขงเกาะขาผมหมับดวยเนี่ย “งั้นมึงก็ชวยกูหาหนอยดิ ผูหญิงกูเบื่อ
ละกูอยากลองผูชายบาง ขอตัวไมคอยเล็กเทาไหร แตหุนบางๆก็ดี สูงซักรอยเจ็ดสิบกวาๆก็ได เพราะกูก็รอยแปดสิบละ
หนาตาก็นารักๆหนอย ตากลมๆ คิ้วเขมๆ ปากอิ่มๆ เวลายิ้มเหมือนโลกสดใส เวลานาบูดแมงก็ยังนามอง “
ผมไมนาหลวมตัวฟงที่มันพูดเลย
ตบหัวมันทันที เสียงดังแปะ!
“นั่นเมียกูชัดๆ”
“โดว ไอสาดดดดดดด ก็นองคินตาของมึงอะระดับเกรดเอ เพอรเฟคสุดๆแลวนี่หวา ใครเห็นใครก็อยาก
ดายยยยยยยยยยยยย”
แปะ!
“โอยยยยยย!!!”
“จะไปเอาหมาที่ไหนก็ไป แตคนนี้ขอยังไงกูก็ไมให”
“ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว” เสียงเพื่อนแมงลอดังลั่นใตตึกคณะเลยครับ
“หึหึ กับหงสไมเห็นจะเปนถึงขนาดนี้” บาสยิ้มเผล
“ก็ใครเคาจะรักกูไดขนาดนี้ละ” ผมพูดไปยิ้มไป
“เออพูดถึงเรื่องนี้” จิวพูดบาง “มีคนมาถามเรื่องมึงกับนองคินตาเยอะแยะเลยกับคนในคณะเรา”
“อิเมลินเอามาบอก” ยิมเสริม “ซึ่งแนนอน ขาวจากเมลินมันตองจริงมากกวาเกาสิบเปอรเซ็นตอยูแลว” ยังจําตุดประจํา
สาขาผมไดมั้ยครับ
“ไมถามสิแปลก” ผมยักไหลอยางไมยี่หระ
“มึงกําลังจะเปนอยางในละครใชปะ!” โวยวายอยางนี้มีไอยิมคนเดียว นิสัยแมงเหมือนเด็ก “ที่แบบแมยายไมชอบงี้ ก็เลยสง
คนมาสืบ มาจับตัวไป มารุมอัด บอกเลิกยุงกับลูกสาวเคาซะทีไรงี้ เฮยยยยย ชัวรเลย!”
“นองคินตาเปนถึงทายาทโภคินทรพิพัฒน กูวานะ ทางบานเคาสั่งฆามึงไดเลยดวยซ้ํา” ไอจิว
“อืมมมม ฆาไอเชี่ยเหนือทิ้งก็ดีนะ กูจะไดหลอที่สุดในกลุม” ไอโจก ซึ่งภายหลังโดนเพื่อนตบหัวมันทั้งกลุม
“ใชเวลาเลนมั้ยเนี่ย หา” จิวกัดโจก “เอาจริงๆนะเวย พวกกูคุยกันแลวกอนมึงมา พวกกูเปนหวงมึง”
ผมสบตากับเพื่อนทั้งกลุมที่มองมา พวกมันหวงผมจริงๆอยางที่มันบอกนั่นแหละ
เมามาดวยกันก็นับไมถวน แอบซึ้งเหมือนกันนะเนี่ย
“กูไมเปนไร” ผมยิ้มใหพวกมันโลงอก
“ตอนนี้ยัง แตถากําลังจะเปน หรือเปนไปแลว หรืออะไรก็แลวแต พวกกูชวยมึงไดเสมอนะเวย”
“หึ กูร”ู ผมตบบาไอจิวคนพูด
“สูๆนะเวย” ยิมสงกําลังใจให
“ชอบคุณหนูก็งี้” บาส
“อยาทอแทละ” จิว
“ถามึงเริ่มไมไหว คนนี้กูขอ” ไอเชี่ยโจกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แปะ แปะ แปะ ผมตบรัวใสหัวมันใหมันเลิกเลนเสีย
ที!
“เชี่ยเหนือออออ กูเลนนิดๆหนอยๆไมไดออวะ!!!! กูฉี่รดที่นอนแนๆเลยคืนนี้!!!”
“แคเลนก็ไมได ไอเหี้ย”

“ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว”
ขณะเดียวกันที่บานของคินตา หญิงสาวแรกรุนกําลังนั่งเกร็งตอหนาซีอีโอสูงสุดของโภคินทรพิพัฒน ก็จะไมใหเกร็งไดยังไง
ก็ผูสูงวัยกวาเลนจองเธอเขม็งอยางนั้น
“เธอบอกวาเธอชื่อ “ ดวงตาเฉี่ยวตวัดมองไปที่ขอมูลในมือ
“…”
“พรอมพักตร”
“คะ” พรอมกลืนน้ําลาย
“มีคนของชั้นไปถามเธอเรื่องนาย เออ ใหตายสิ ชั้นไมอยากจะพูดชื่อนี้ นายเหนือ แลวเธอก็ตองการที่จะพบชั้น ใชมั้ย”
“ชะ ใชคะ”
“เธอมีอะไรจะพูดกับชั้นงั้นรึ”
“เออ หนู หนูคิดวาหนูสามารถแยกเหนือออกมาจากหลานของคุณได” พรอมพูดเสียงเบา เธอยังติดตามเรื่องเหนือไมหาง
พักหลังๆเธอจึงรูจากเพื่อนๆในคณะวิศวะเองก็เหนือนทีคบกับผูชายไปเสียแลว ซึ่งก็คือคินตา - - ที่เธอเองก็ไมคอยจะชอบ
ขี้หนามาตั้งแตแรกเริ่มเดิมที
เพราะสายตาที่คินตามองไปหาเหนือ เหมือนกับสายตาที่เธอมองไปที่เหนือแทบจะไมมีอะไรแตกตาง
มันมี ความรักเออลนเหมือนกัน เธอดูออก
แนนอนเมื่อเธอเริ่มทนฟงเรื่องราวของเหนือซึ่งเปนคนดังของคณะไมได เธอจึงตองเริ่มทําอะไรสักอยาง
และโอกาสก็ลอยมาหาเธอ
“นาสนใจ” คุณหญิงคีรติพูดขึ้นทันที “แลวเธอจะทํายังไง”
“หนูอาจจะตอง “ เธอดูเขินอายยิ่งนักที่จะพูด แตก็สงสายตามีความหมายไปใหผูสูงวัยไดเขาใจตรงกัน
“อืมมมม ชั้นตองจายเพื่อที่จะใหเธอเสีย เออ “
“คุณไมตองจายใหหนูคะ!!”
“เอะ” คุณหญิงคีรติเดาผิดไป นึกวาเด็กสาวนางนี้จะตองการเงินซะอีก
“คุณแค เปดโอกาสใหหนู”
“…” คุณหญิงคีรติเลิกคิ้วราวกับมีคําถาม
“เหนือนทีเปนคนดีคะ” พรอมเริ่มเลาเหตุผลของเธอ “และเขาจะตองรับผิดชอบแน ถาเขาทํากับหนู”
“…”
“หนูรูจักเขาดี ไมแน หนูอาจจะเปนผูหญิงวัยเดียวกันที่สนิทที่สุดของเขา”
“ชั้นสงสัยจัง” คุณหญิงถอนใจ “นายเหนือนทีนี่มีดีอะไรทําไมหลานชั้นและก็เธอ จะตองไปสนใจ ไปรักอะไรมันมากขนาด
นั้น”
“คุณคงไมเขาใจ” พรอมเอยเสียงแนน “เขาเปนผูชายคนเดียวที่จะมาชวยหนูเวลาที่หนูตองการ”

“เอาเถอะ” คุณหญิงตัดบท “งานชั้นยุง เธอจะเริ่มแผนการณเมื่อไหรก็ติดตอการดชั้นมาละกัน”

“คะ”
“กลับดีๆละ” คุณหญิงพูดอยางคนใจดีแตไมแสดงออกเทาไหร “แคนั้น” เปนการบอกลาใหพรอมรีบออกไปจากหอง
พรอมกลืนน้ําลาย บางทีที่เธอคิดไวอาจจะเปนอยางที่เธอตองการ
“เออ ขอถามอะไรหนอยนะคะ”
หาสิบยังแจวเงยหนาขึ้นมามองเด็กสาว
“วาไง”
“คุณจะตองจับเหนือกับหลานคุณแยกกันใหไดนะคะ!”
“…” คุณหญิงหลุบตาลงต่ํา
“รับปากกับหนู!” ทําไมจูๆเด็กคนนี้ก็มีโทสะเกิดขึ้น “คุณตองการทายาทมาบริหารกิจการโรงแรมของคุณไมใชเหรอ แลว
เทาที่หนูรูคินตาก็เปนทายาทคนสุดทาย ยังไงคุณก็ตองการใหเคาแตงงานมีลูก ใชมั้ยคะ!!!”
“อยา “ คุณหญิงเริ่มจะเหลืออด “ขึ้นเสียงกับชั้น เธอเลิศเลอมาจากไหน”
นั่นทําใหพรอมสงบอาการลงมาได
“หนูขอโทษ”
“ออกไป”
“คะ”
พรอมเดินหงอยออกจากบานของคินตา
ในหองทํางานเฉพาะกิจที่เพิ่งเริ่มกอตั้ง คุณหญิงเผลอจองมองรูปหลานชายในวอลเปเปอรบนจอคอมพิวเตอรซึ่งเกิดจาก
ความไมตั้งใจของลูกสาวของเธออยางนึกสับสน

เธอไมเคยขัดใจหลานเธอเลยแมแตนอย เพราะสิ่งที่ลูกสาวเธอทํากับเขา ก็ทําใหเขาเจ็บปวดรวดราวมากพออยูแลว

การไมสนใจ เอาแตเที่ยวตามผูชายอะไรนั่น

บนโตะมีรูปจากนักสืบที่เธอไดจางวานเอาไว มันเปนรูปในวันนี้ที่เพิ่งมาสงสดๆรอนๆ

ทํางานกันไว เพราะเธอจางแตพวกมีคุณภาพ

ปรากฏรูปหลานชายของเธอ เคียงคูกับเด็กหนุมตัวสูงที่เธอเองคิดตั้งแตแวบแรกที่เจอวามันหลอกวาดาราเสียอีกนะ

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหนาของคินตา ไรซึ่งความกังวล ความเหนื่อยหนาย และความผิดหวังที่พักหลังๆนี้เขามักจะสงให

คุณหญิงบอยเสียเหลือเกิน

บางรูปคุณหญิงเห็นสายตาของหลานชายที่มองใบหนาเด็กเหนือนั่น ดวงตาคูนั้นเปนประกาย มีความสุข

ไมตางจากที่หมอนั่นมองหนาหลานของเธอ

คุณหญิงอยากจะฟุบหนาลงไปบนโตะ

“คุณพอ” เธอรําพึงถึงคุณพอของเธอที่เสียไปเมื่อราวๆยี่สิบปที่แลว “ลูกจะทํายังไงดี”

ณ เวลานี้เธอสับสนเหลือเกิน

สตอกที่พิมพเก็บไวหมดหนาตัก T_T
พบกับตอนที่ 35 เมื่อผานพนหกหมื่นวิวคา
เอานังฟอน สูตายจา!

35
“ไอเหนือ วันนี้มึงไมไปเฝานองคินที่คณะอีกเหรอวะ คริคริ” น้ําเสียงเชิงหยอกลอของไอยิมดังขึ้น ตอนที่ยังอยูหนาหองเรียน
ยังไมทันจะไดกาวออกไปไหนเลย
“ปลอมตัวเปนนักศึกษาทันตะอีกไง เจงงงงงงงง” จิวเสริม
“เออเวย พวกมึงกูนึกอะไรดีๆออกแลว” ไอโจกแยงซีนผมพูดประโยคนี้ขึ้นมาจนเพื่อนทุกคนหันไปมอง
“อะไรของมึงโจก ถาไมสรางสรรคไมตองพูดออกมานะครับฟาย”
“ไอยิม มึงยังไมรูอีกเหรอวาไอโจกมันเปนคนไมสรางสรรคอยูแลว” บาสยิ้มอยางอารมณดี
“ไอบอยกะปอน อยูเฉยๆนิ่งๆเงียบๆกูก็จะไมดามึงหรอกนะวามึง
เปนใบ” โจกหันหนาไปกัดบาสอยางเร็ว “ถาไอเหนือปลอมเปนนักศึกษาทันตะได กูวาเราปลอมเปนนักศึกษาวิทยาการ
จัดการบางดีกวา เอะ มนุษยก็เจงนะ “
ปาบ! ผมนี่แหละเปนคนเขกมะเหงกใสหัวไอโจกเอง “ไรสาระจนได”
“เอออยาไปฟงมันใหมาก” จิวทําเสียงจิ๊จะ “สรุป วันนี้มึงจะเอาไง พวกกูมีนัดกันไปติวแมคคานิกที่หอเชี่ยบาสอะ วาไง มึง
จะไปไหม”
ผมถอนหายใจ
“ไปไมไดวะ มีนัดติวกับพรอมที่หองสมุด” เธอเพิ่งโทรมานัดเมื่อกี้นี้เองตอนที่อยูในหองเรียน

หนาเฉยชาของผม ดูไมเขากับหนาเพื่อนๆเลยตอนที่มันไดยินคําตอบผม
“ไอเหี้ยยยยยยย เสนหแรงเหรอครับ!!!!!” ไอโจก
“ฟองนองคิน ฟองนองคิน!!!!” ไอจิว
“มันมีกิ๊กแลว นองคิน มารักกับพี่ยิมเตอะ” ไอยิม!!!
“หุบปาก” ผมพูดเสียงเย็น เงียบจนไดยินเสียงแมลงวันบิน “ใครวากูอยากจะไปละ” เปนความจริงครับ นี่ถาแฟนผมรูเขาละ
ก็ ตายแหงมๆ เคาขี้หึงนะ
ผมไมอยากใหเคาเอาเรื่องอื่นมาคิดอีก แคเรื่องเรียนกับเรื่องที่บานก็ทําเคาเครียดมากพออยูแลว และอีกอยางหนึ่ง ผมไม
นอกใจชัวรๆ นี่แหละประเด็น
“สรุปมึงจะไปเดทกับพรอมเย็นนี้”
“เดทควยไร” ผมดาไอจิว “ติวหนังสือ”
“เอะ อะไร ติวอะไรอะ ติวดวยสิ!” เมลิน มึงมาจากไหนวะ! มันวิ่งเขามาหาพรอมๆกับเกาะแขนไอเชี่ยบาสอยางถือวิสาสะ
ทาทางตุงติ้งๆอยางงั้นมีคนจิ้นกันไปรึยังครับวามันเอวบางรางนอย ผมขอบอกตรงนี้เลยวา
มันไมใช
เมลินถึกพอที่จะลมไอโจกไอจิวไอยิมไดพรอมๆกันอยางสบายๆ
“อิเมลิน มึงไมสนใจเชี่ยเหนือ อดีตผัวมึงละเหรอ”
“อิโจก เหนือเคาเปนผัวกู ทั้งปจจุบัน อดีต และอนาคตยะ!” อืมมมมมมมม มึงมองหนากูมั้ยเนี่ยครับ “แหม อยามองเม
อยางงั้นสิเหนือ เมระทวยยยยยยยยยยยยยยยยย สันอกสายเอวตามคําพูด ไปหมดแลวเนี่ย แอรยยยยยย อิโจก! กวนตีน
กูละนะ มาจิกตาใสกูเนี่ย!!!!!”
งงเลยกู มึงเปลี่ยนอารมณเร็วไปมั้ย
“สาดดดด เหนือมันก็มองมึงเหมือนที่กูมองมึงนั่นแหละ สองมาตรฐานวะ!!!!”
“อืม รูตัวก็ดี เขยิบไปเลยนะ” เมลินใชสะโพกเขี่ยตัวไอโจกออกไปจนมันยืนเซ “วาแตเมื่อกี้เหนือวาไงนะ จะไปไหน ติวอะไร
หือๆ”
“เสือกกกกกกกก”
“อิโจก ไมหลออยาสะเออะ จุๆๆ”
ผมควรจะหามทัพใชมั้ย “ก็วาจะไปติวหนังสือกับพรอมนะ ดาวคณะเราปสอง”
“อืมมมม ชะนีเอกเคมีนั่นอะนะ” เมลินทําเสียงคอนขางเบื่อ อืม ผมเริ่มจะเห็นดวยกับโจกแลวครับเรื่องสองมาตรฐานเนี่ย
“พรอม ที่สวยนอยกวาเมใชมา”
“ถุยยย พรอมเคาระดับนางฟาเวย”
“นางฟาเหี้ยอะไร หยิ่งก็หยิ่ง กูยิ้มใหทีแมงจะจิกกูหัวกูผานทางสายตา ถามจริง มันเปนเหี้ยอะไรกับกูมากปะ ทําไมทําไม
ชอบจิกตาใสกูจัง นี่ ถากูมีโอกาสนะ กูจะตบๆๆๆๆๆ แลวก็เอาน้ํามะพราวมาลางหนามันเลยคอยดู”

เหมือนผีผูชายมาดแมนรอยเปอรเซ็นตเต็มเขาสิงเม

อึ้งกันไปเปนแถบ

มันแคนเคืองพรอมมาตั้งแตชาติปางไหนหวา

“อุย ตายแลว ผูชายเต็มเลย เมทําอะไรลงปายยยยยยยยยยยยย”

“อิเม กูวาไมทันแลว”
“อืม ไมเปนไร ชั้นมั่น เอาเปนวา เหนือจะ” ผมสะดุงสุดตัวตอนที่มันเปลี่ยนจากควงบาสมาเปนควงผม “เมขอเตือนไวเลย
นะ โปรดเชื่อฟงเมียหลวงใหญอันดับหนึ่งของเหนือดวย” อันนั้นมันตําแหนงของคินเคา “ชะนีพรอมพักตรสลักใจนั่น มัน
รายลึก” เมลินจิ้มอกผมจึกๆ พอจิ้มเสร็จแมงก็เอามือตัวเองไปดมซะงั้น
“อิเม ใสความวะ”
“อิโจก นี่กูจริงจัง ถามึงไมหุบปากละก็กูจะยัดเยียดตําแหนงเมียใหมึง” หันไปดาโจกและก็หันมาหาผมอยางเร็ว ตอนนี้ผม
วาโจกมันคงเงียบสนิทแลวละ “เชื่อเมนะเหนือ”
“ทําไมอะ” ผมเลิกคิ้วถาม ไมไดติดใจอะไรมากมาย
“ไมรู เราวาเราดูคนออก” เมลินยักไหล “และอีกอยางหนึ่ง สองสามวันมานี่ชะนีนั่นเอาแตขลุกอยูกับพวกที่มาถามขาวเรื่อง
เหนือกับหนุมหนามนจากคณะทันตะภรรยาอันดับสองของเหนือ วาไปนั่น-- เราวา นาสงสัยวะ”
ผมชะงักกับคําพูดของเม เพื่อนทุกคนมองหนาเมสลับกับมองหนาผมแลวก็ทําทาครุนคิดกันใหญ บางคนสายหนาอยาง
เดียว บางคนทําหนางง บางคงฟงไมรูเรื่องตั้งแตตนจนจบ
“อาจจะไมมีอะไรมั้ง” ผมชักไมแนใจเทาไหรนัก แนนอนวาขาวจากเมเชื่อถือไดมากกวาเกาสิบเปอรเซ็นต ไดยินมาจาก
เพื่อนคนใดคนหนึ่งนี่แหละ
“อึ๊อือ” เมลินทําเสียงในลําคอเปนเชิงใหปฏิเสธที่จะฟงผม “เอาเปนวา “

“ ติวกันที่ไหน เมลินก็จะไปดวยนะ “

“เสือกจริงไรจริง อิเม”
“หุบปากคะโจก วาไงละคะผัวววววววเหนือ จะใหภรรยาหลวงไปดวยมั้ยยย ภรรยาหลวงเกงมากนา มิดเทอมเกินมีนมาตั้ง
ยี่สิบเกาจุดหาคะแนน”

เออเวย เทพจริง

สวนเหนือนทีคนนี้นะเหรอ แมคคานิก เกินมาสิบสามคะแนนเองมั้ง แหะๆ

“เฮยยย อิเม วางๆมาติวใหพวกกูหนอยดิวะ” จิวครับ

“โอะโอ โนคะ วันนี้สําหรับเหนือเทานั้น” เมลินเกาะแขนผมแนนเขาไปอีก “วาไงละคะเหนือจา ไปดวยนะ ไปดวยๆๆ”

ก็ดีนะ เห็นเมมันเอาแตสนใจเรื่องของชาวบานแตมันก็เรียนเกงเอาเรื่อง

“อืม ไปดวยกันดิ”
“เยสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส!!!!!! มามะ ผัวขา จุบที จวบที จวบบบบบบบบบบ” ผมเอามือดันกระเทยรางถึกนี่ให
ออกไปใหพนจากรัศมีใบหนาของผมเอง
“ระริกระรี้ใหญเชียวนะ” บาสแซวขําๆ
“วันนี้ติวใหเหนือ พรุงนี้ติวใหบาสละกันนา จิวยิม พวกมึงมะรืนละกัน”
“งะ แลวกูละ” ไอโจกถามขึ้นมาทันที
“แลวแตเวรแตกรรมของมึง!!!”

สรุปตอนเย็นวันนั้นผมจึงออกมากับเมลิน อืม ดีเหมือนกัน เวลาที่บอกคินตาวาติวกับใครจะไดบอกอยางปลอดภัยวาติวกับ

เพื่อน นี่ถา บอกวาติวกับพรอมละก็ ผมคงโดนดายับ โดนงอนไปตามระเบียบ ผมเกรงใจคินตามากครับ แถวบานเรียกวา
พวกเกียมัว กลัวเมียจะ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ชั้นไดเดทกับเหนือ ชั้นไดเดทกับเหนือออออออ อยางงี้ตองอัพสเตตัสในเฟสบุคสักหนอย!”

กูคิดถูกหรือคิดผิดวะเนี่ย

เมลินมันดูมีความสุขกับมือถือของมันมาก เพราะมีคนทักบีบีมันขึ้นมาแตละทีมันก็เอาแตหัวเราะคิกคักๆ ถามันเปนผูชาย

ละก็ มันก็คงจะมีความสุขดี

“เออนี่ ถามไรหนอยสิ” ผมถามขณะหักพวงมาลัยเลี้ยว

“จา ไมตองหนอยก็ได ถามมากๆเยอะๆเลยก็ไดเราเต็มใจ” ยังจะมากระพริบตาปงๆทําใหขนตาปลอมที่ติดมากระพือขึ้นลง

แลดูคลายมาดามนกในชองเลนชาแนล

“ที่บานรูมั้ยที่ “
“โอยยย คําถามนี้ตอบคนมาแลวเปนลาน ฮาๆๆ” ดูมันมีความสุขมากจริงๆ “รูสิ”
“แลว “
“โอเค เมรูวาเหนือจะถามอะไรตอ” มันยิ้มเบาๆ “บอกไดคําเดียววากวาพอจะรับได เลนเอาเกือบตาย”
ผมนิ่งเงียบ ฟงเมลินพูดตอไปพลางโยงเรื่องของมันมาใสเรื่องของตัวเอง
“ตอนมัธยมเมประกวดเปนแสน ตั้งหลายเวทีหลายประเภทเพราะเมอยากใหพอภูมิใจในตัวเม เมไมเคยไดรางวัลเกี่ยวกับ
พวกความงามเลยเหนือรูมั้ย” อืมมม คิดวานาจะรูนะ “แตเรื่องเรียนเมเปนที่หนึ่งของโรงเรียนเกา จะแขงอะไรที่ไหนใกลไกล
วิชาอะไรอาจารยก็มาเรียกๆๆ ไดรางวัลมาตั้งเยอะสรางความภาคภูมิใจใหพอกับแมมากกกกกกกกก จากที่พอรูสึกรับเม
ไมคอยได หลังๆมานี่พอแทบจะเอาเมไปคุยกับคนอื่นดวยซ้ําวาลูกพอเกงอยางงั้นอยางงี้ ฮาๆ” มันพูดไปยิ้มไป

ผมก็อดยิ้มเล็กๆออกมาไมได

“ทําไม” จูๆมันก็หันขวับมา ทําเอาผมปนหนานิ่งแทบไมทัน “เหนือมีปญหากับที่บานเหรอ”

เมมันมีญาณวิเศษรึเปลาวะเนี่ย

“ก็ นิดหนอย” จากที่คิดๆดูผมวาไมนาจะนิดไดแลวละมั้ง กลุมใจอยูเหมือนกัน

“หึ ในความเห็นของนองเมลินนาคนนี้นะ เมวาไมนาจะนิดหนอยแลวละ ฮาๆ”
“…”
“เรื่องใหญมากจนเหมือนจะเปนวาระแหงชาติอยูแลว ใหตายสิ นี่หนุมหนามนคณะทันตะนั่นคงจะรวยมากเลยละสิทา โอย
ตายละ ชั้นนึกวามีแตอยูในหนังซะอีก”
ผมขยับรถเขาไปจอด
“นี่เหนือ เมจะบอกอะไรใหอยางนะ” เมลินถือวิสาสะจับใบหนาของผมใหหันไปสบตา ผมทําหนาตื่นขณะพยายามที่จะ
สะบัดมือมันออก เมหัวเราะคิกคัก กอนพูด “ทายที่สุดแลว ผูใหญพวกนั้นจะรับเราได”
“…” ผมนิ่ง
“เรายังเด็ก อนาคตจะเปนยังไงเรายังไมรูเลยจริงปะ ไมแนเมอาจจะไดแตงงานกับอิพรอม เหนือแตงงานกับทอมคณะไหนก็
ไมรู มันเอาแนเอานอนไมไดหรอกนะ”
“…”
“แคตอนนี้ เรารักคนนี้ เราอยากคบกับคนนี้ เมวา พวกผูใหญนาจะใหอิสระเราในการหาประสบการณชีวิต รักบาง เจ็บบาง
ใหชีวิตมีรสมีชาติ”
“…”
“ถาหนักหนาสาหัสมากละก็ ใหเราชวยพูดก็ไดนะ”

ผมจะลุกขึ้นปรบมือใหมันจริงๆ มันพูดไดจาบมากกกกกกกกก ผมอยากจะอัดเสียงแลวสงไปใหฝงครอบครัวของคินกับฝง

ครอบครัวของผมไดฟง
ยังครับ แมกับพอผมยังไมรูเรื่อง
แตเดี๋ยวไดรูแน
“โทรศัพทสั่นแนะ ถาเปนอิพรอมละก็ เมรับใหก็ไดนะ”
“ออ เปลาๆ” ผมหยิบมือถือขึ้นมาดู “คินตานะ”
“เชอะ ใหเวลาเมียนอยสักหนอยก็ได เดี๋ยวเมียหลวงลงไปรอขางลางนะคะ”

ผมรอจนไอเมลงไปจากรถดวยทาสายตูดที่สุดแสนจะสะดิ้ง กอนที่จะกดรับ
“นี่มึงเปลี่ยนรสนิยมแลวเหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ไอเหี้ยเอย หูกูจะแตก
“อะไรอะ ไมเขาใจ”
“มึงกําลังจะไปหองสมุดกับตุดคณะมึงใชมายยยยยยยยยยยยย”
ฮะๆ เร็วมากกกกก สงสัยรูมาจากเฟสบุคชัวร
“เออ ใช คือ …”
“ไมตองมาแกตัวเลยนะ!!!!”
เอาแลวไง เอาแลวววววววววววว เมลิน มึงทํากูงานเขาแลววววว!
“ฮึก ฮึก”
“คิน เปนไรอะ” เสียงเมื่อกี้แปลกๆไป
“ฮาๆๆๆๆๆๆ กลั้นหัวเราะนะสิ คงจะช็อคแดกอยูละสิทา”

งง!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“ลอเลนนา ไมไดคิดมากไร กําลังจะไปอานหนังสือกับเมลินเหรอ” น้ําเสียงคินกลับมาเปนเหมือนเดิมแลวครับ

“เออ ครับ” นี่ถาคินตาเปนผูหญิงละก็ ผมจะคิดซะวาตอนนี้เธอเปนวันนั้นของเดือน
“แลวคิดจะบอกกูเมื่อไหร”
“ก็กําลังจะบอกไง เพิ่งถึงหอสมุดเนี่ย”
“อื้มมมมม ตั้งใจอานหนังสือนะ” คินกําลังถอนหายใจ “ระวังตัวดีๆละ”
ผมไมชอบทําใหคินคิดมาก
“ใครจะมาทําอะไรแฟนคินได ฮาๆๆ”
“อืมมมม อยาใหนวมหนาบวมไปเรียนละกัน”
“ทําไม กลัวเคาไมหลอเหรอ”
“เออ”
เฮยยยยยยย ตรงไปไหม!
“ฮาๆ ลอเลน ถึงหอแลวโทรหาหนอยนะ”
“ครับ คราบบบบบบบบบบบบ”
ผมสายหนาเบาๆกับความขี้เลนของคินตา ควากระเปาที่วางอยูหลังเบาะรถหยิบชิทหยิบโนนนี่นั่นเตรียมหาความรูใ สสมอง
เต็มที่ อีกสองอาทิตยจะไฟนอลแลว คินตาบอกพวกคุณๆยังอะ
“เหนืออออออออออออออ” น้ําเสียงหวานของสตรีเพศทําเอาผมมึนไปชั่วขณะวาใครเปนตนเสียง ผมที่เพิ่งปดประตูรถลง
เห็นจะจะคาตาวาพรอมยืนอยูกับเมลิน พรอมทําสีหนาราวกับจะรองไห สวนเมลินทําหนาตาโกรธเปนฟนเปนไฟ
“เหนือ อินี่บอกวาเมโกหกอะ” เมลินเหมือนจะทนไมไหวกับความเกลียดชังครั้งนี้ เธอกระชากแขนพรอมมาแลวงางมือ
เตรียมตบ
เฮย!
“เมลิน!” ผมรีบหามทัพไวกอน “ใจเย็นๆนะ คอยๆคุยกัน” กูจะไดติวหนังสือมั้ยเนี่ย”
“พรอมงงมาก พรอมรอเหนืออยูดีๆผูชายคนนี้ก็จะมาทํารายพรอมอะ”
“อิตอแหล!” เมลินสาดน้ําลายใสหนาพรอม “เมื่อกี้มึงยังขูวาจะเอาการดมารุมอัดกูอยูหยกๆ! หนอย คิดวากูกลัวเหรอ!!!!”
“เออ เม ใจเย็นๆกอนนะ”
เหี้ยเอยยยยยยยย มาหามศึกรบอะไรแบบนี้มันไมใชสไตลผมเลยจริงๆนะ ผมมันสันโดษ ชอบความสบายๆ เอะ หรือวาผม
หนีไปอานหนังสือคนเดียวดีวะ!
“เหนือ ไหนบอกวาจะติวกับพรอมไง” พรอมหนามุย
“ก็ ติวกับพรอม” คําตอบของผมทําใหเมลินหนาหงิก อาว ไอนี่ กูไมไดฝกใฝฝายใดนะ “และก็ติวกับเพื่อนเราดวย เมลินมัน
เกงมากนะ”
สุดทายเมลินก็ยิ้มออกจนได
“แต “
“หึ ชะนี มึงทําหนาแบบนี้กลัวเสียแผนอะไรรึเปลาจะ” เมลินแสรงทําเปนยิ้มใสหนาพรอม ที่ซึ่งชะงักและโกรธฟดฟดใส
“จะไปกันไดรึยัง!!!” พรอมแหวเสียงดังลั่นจนผมตะลึง ไมเคยเห็นพรอมในมุมนี้มากอนแฮะ ผมยักไหลกอนที่จะเดิน
ตามหลังหุนสวยของดาวคณะไปพรอมๆกับเมลินที่เริ่มจะนึกสนุกอะไรขึ้นมา
“เจาหนุมทันตะภรรยานอยของเหนือตองขอบคุณเม หึหึ”

ผมจิ๊ปากพยายามไมใสใจอะไร พลางเดินตอไปผานสายตาของคนที่ตามผมมาตั้งแตผมออกจากตึก เจาพวกบานี่ตามผม

ไปทุกที่ แตไมยักทํารายอะไร เออดี อยากตามก็ใหเขาตาม นักศึกษาธรรมดาๆชีวิตจะมีอะไรมากมายนอกจากเรียน เลน
กิน และก็นอน

ตลอดชวงการติวในหองสมุดนั้น
กูแทบจะไมไดติวเลยโวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!
“เม อยาพูดแทรกเราตอนที่เราพูดดิ” พรอมเริ่มจะทนไมไหว เมื่อเมลินเอาแตพูดขัดความรูของเธอวามันผิด
“ก็มันผิดนี่จะชะนี” เมลินเปลี่ยนทานั่งเปนไขวหางซะจนโตะสะเทือน “นี่ถาจะนัดเขามาติวจริงๆก็หัดไปเตรียมตัวใหมันมี
ความรูมากกวานี้หนอยนะ”
พรอมดูจุกๆไป ผมที่นั่งนิ่งๆอยูเริ่มจะเห็นดวยกับคําพูดของเมทีละนิดๆเพราะพรอมนัน้ พูดผิดพูดถูก ซ้ํายังขอตัวไปเขา
หองน้ําบอยมาก จนเมหันมาติวใหผมซะเองหลายครั้งหลายครา
คิดผิดแนๆที่มาหองสมุดกับคนทั้งสองในวันนี้ โธ
“เหนือ หิวมั้ย ลงไปหาอะไรกินกัน” พรอมชวนผมพรอมรอยยิ้ม เธอเอื้อมมือมาจับมือผมที่กําลังเขียนหนังสืออยู แต
แปะ!
โดนเมลินตีมือเล็กๆนั่นอยางไมเกรงใจ
“หิวสิ ไปดวยไดมั้ยชะนี”
“หลอนชื่อเหนือเหรอยะ”
“ไม อันนั้นชื่อผัวจะชะนี” เวรกรรม - -
“เลิกเรียกชั้นวาชะนีสักที!”
“ก็หลอนเปนชะนี!”

มีตอ Rep ลาง อยาเพิ่งเมนนา

ปวยการ
“งั้นทั้งคูอยากกินอะไร บอกมา เดี๋ยวเราไปซื้อให” ขอตัวไปสูดอากาศขางนอกหนอยละกัน โคตรอึดอัด!
“เออ ไมตองก็ไดจะ” พรอมรีบปฏิเสธเปนพัลวัน
“อุยตายตาย เสียแผนอีกแลวสิทา”
คําพึมพําของเมลินทําใหพรอมจิกตาใสเมแทบจะถลนออกมาจากเบา
“งั้นเอางี้ เมลินจะ”
“ชะนี ยิ้มตอแหลนะยะ”
“ไปเปนเพื่อนเราหนอยสิ”
“ไปไหน”
“ซื้อขนมมาทานไง”
“ตายละ หาผูชายไมไดก็มาหากระเทยอยางฉัน อินี่เยอะๆ” ดูเหมือนพรอมจะพยายามอดทนอดกลั้นถึงขีดสุด “อืมมม ก็ได
แดกอะไรเยอะแยะ งงเวย จะอานหนังสือหรือจะแดก บลาๆๆ”

ผมมองสองคนนั้นลงบันไดไป ทั้งคูเถียงกันไปตลอดทาง
ผมนึกถึงคําพูดของเม ที่เกิดขึ้นหลังจากที่พรอมขอตัวไปเขาหองน้ํา
“ชะนีบานั่นตองมีแผนอะไรแนๆ เหนือ เชื่อใจเมนะ เมผานอะไรมาเยอะ เมดูคนออก ดูจากหลายๆอยางประกอบกับ
สถานการณในตอนนี้ นาจะเปนแผนของคนสมองตื้นๆ เมกลอกตาขึ้นไปขางบนอยางไดอารมณ คิดอะไรก็ตื้นๆ อยากได
ผัวจนตัวสั่น”
“แผนงั้นเหรอ” ผมเลิกคิ้ว มองไปที่พวกที่แอบตามผมมาที่ทําเปนอานหนังสือพิมพอยูไมใกลไมไกล
“ชะนีนั่นดูละครมากเกินไป ชีวิตคนเรามันไมเหมือนในละครอยูแลว มันบา โอย เพลีย เอาเปนวา ถามันจะกันเมออกจาก
เหนือเมื่อไหรละก็ เหนือตองไหวตัวทันนะ”

ไมนานนัก พรอมก็เดินมาหาผมพรอมๆกับรอยยิ้มแฉง ราวกับวาโลกนี้ไมมีเชื้อไวรัสตัวใดมาขวางทางกาวหนาของเธอ

ผมยิ้มเล็กๆอยางรูทัน เปนอยางที่เมวาไมมีผิด
ผมคิดถูกชะมัดที่วันนี้มากับเม วางๆคงตองใหเบอรไอโจกไปใหเมโทรจีบเลนดีมั้ยนะ
ผูหญิง หึ ใหตาย

ชาตินี้ผมขอลาขาด

ปง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ผมถีบประตูหองน้ําแหงหนึ่งที่เมสงเมสเสจมาบอก
พรอมตองการกันเมออกจากผม ดวยการใชกําลัง

ผมจะโกรธนอยกวานี้มาก ถาไอพวกที่รุมอัดเพื่อนผมอยูนั่น มันไมใชพวกของคุณหญิงคีรติที่ตามผมมาตั้งแตออกจากตึก

“ไอเหี้ย!!!”

ผมบูใสพวกมันไมยั้ง เคยโมใหพวกคุณๆฟงเอาไววาเมลินลมไอจิมไอโจกไอยิมไดในคราวเดียว แตนี่พวกการดที่ไดรับการ

ฝกมาเปนอยางดี คงตางกันอะนะ

“มีอะไร ทําไมไมเลนงานกูตรงๆวะ!” ผมรองลั่นขณะโมโหรายจับไอโนนไอนี่มาชนหัวกันใหเลือดมันออก

คําพูดนี้ อยากสงไปถึงยายของคินตา
ผมไมชอบใหเพื่อนตองมาเจ็บตัวเพราะผม และที่สําคัญ กับเพื่อนที่ไมรูอิโหนอิเหนอะไรดวยกับเรื่องนี้!!!!!

บางที คงตองประจันหนากันตรงๆ!!!!!!!!!!!!!!!

ผมที่เดือดดาลสุดๆกําลังพยุงคนที่ชวยใหผมไมตกอยูในแผนการณละครหลังขาวของผูหญิงสองคนเอาไว

ผมตองขอบคุณเคามากจริงๆ

“เม ลุกไหวใชมั้ย”
“โอย ผัวจา แคนี้จิ๊บๆ” ใบหนาของไอเมฟกช้ําและมีรอยแตก
“เดี๋ยวโทรบอกใหโจกมารับไปทําแผล”
“ทําไมตองเปนอิโจก”
“งั้นโทรหาบาสละกัน”
“ดีมากคะผัว” เมล็อคประตูหองน้ําที่มันซากพวกนั้นนอนกองกันระเนระนาด “วาแต เหนือจะรีบไปไหน”
“ไปคุยอะไรนิดหนอย เรื่องนี้ตองเครดิตเมนะ”
“ฮาๆๆๆ ขอจูบเหนือสักสามสิบวิไดมั้ยละ” ขนตาหลุดไปอันยังจะทําตาหวานอีกนะ
“เอิ่ม ตองไปขออนุญาตคินตา”

ผมมองดูจนทั่ววารอบขางไมมีอันตรายใดๆกับเพื่อนชายใจสาวของผม กอนที่จะกดโทรออกหาบาส ระหวางที่ผมกําลังรอ

สายและก็วิ่งลงบันไดอยางเร็วนั้น

ผมเจอพรอม

“เธอนี่ “

สรรพนามของผมแสดงความหางเหิน พรอมอาปากคาง น้ําตาลนเออ

“ไมนาฉุดตัวเองใหต่ําลงมาแบบนั้น”

ผมเดินหนีออกมา เสียงกรีดรองดังลั่นไปทั่วหองสมุดจนคนแตกตื่น ผมไมแครอะไรทั้งนั้น

ผมจะไปบานคินตา ไปหาคุณหญิงคีรติ

เหนือประกาศความเปนเกย เออะ!!
ขอบคุณทุกคนที่รอ ที่มาปนวิว 55555555555
รับสมัครแฟนคลับเมลิน #ชูปายไฟ
เรื่องนี้สะทอนสังคมคะ อยากใหคนอื่นมองเพศที่สามอยางไรอคติ
ฟอนมีเพื่อนเพศนี้เยอะแยะ ทุกคนนารักกันมากกกกกกกก
ชอบบบบบบบบบบบบบบ 55555555555555
เจอกันตอนหนาคะ ^^

ตอนที่ 36
ผมสะดุงตื่นขึน้ มากลางดึก ชิบหายละสิลืมรับสายไอเหนือแหงมๆ เวรละ มันจะตองโกรธผมแนๆเลยครับ! เมื่อคิดไดดังนั้น
ผมจึงรีบฝากระจายจากวงลอมของชีทและเทกสเพื่อควานหาโทรศัพทมือถือ สายตาพลันหันไปมองเห็นอาหารเวียดนาม
วางอยูบนโตะใกลๆประตู
ตั้งแตวันที่ไอเหนือถีบหนาไอพีทกลางโตะอาหาร ผมก็ไมยอมรับประทานอาหารรวมโตะกับยายอีกเลย
ผมมองชามอาหารที่เห็นแตผักวางเดนเปนสงาอยางหิวๆ เอาไวคุยเสร็จแลวคอยกินละกันนะ
ไอโฟนไมมีมิสคอล
มีแตโซเชียลเน็ตเวิรคเดงขึ้นมาตามปกติทั่วไป เอะ ปกติสี่ทุมครึ่งเปะๆเหนือจะโทรมา แตวันนี้ไมแฮะ
คงไมมีอะไรผิดปกติหรอกมั้ง
อาจจะกําลังติวอยางเมามันสกับเมลิน ตุดถึกที่ชอบเขามาคุยเลนกับผมในเฟสบุคก็ได
เมื่อคิดไดดังนั้นก็ โทรกวนสักหนอยดีกวา! ฮี่ ๆๆๆๆๆๆ

โทรไมติด
ผมลองกดดูอีกครั้ง มันก็ออกมาอีหรอบเดิมคือติดตอไมได ผมจิ๊ปากแลวลองอีกที อีกที อีกที อีกที และอีกที
กูไมทนแลวสัด!!!!!!!!!!!!
ถาเปนเวลาอื่นผมคงเตรียมเหวี่ยงเต็มที่วาไอหาเหนือนี่มันจะตองหาเรื่องไปเกาะสายเดี่ยวเกี่ยวชะนีในผับที่ไหนสักที่
แตเวลานี้ เวลาที่ผมกับมันมีนางผญาผมแดงอยางยายผมคอยสอดสองและคอยกีดกันทุกวิถีทางเพื่อที่จะไมใหผมมาเจอ
กับมันถึงแมจะไมใหประสบความสําเร็จนักก็ตามทีเถอะ
ผมไมเหวี่ยง แตผมหวง
อืมมม ไอคินตามึงใจเย็น เหนือมันอาจจะยังอยูขางนอก แบตมงแบตหมดอะไรอยางงี้ก็ไดนะ
ผมพยายามคิดใหตัวเองสบายใจ ลุกขึ้นไปเขาหองน้ําลางหนาลางตาเพื่อที่จะกลับมาอานหนังสืออีกรอบ อาทิตยหนา
ปลายๆสัปดาหผมก็เริ่มสอบแลวครับ ถาจะมีปญหาละก็ พลีสเถอะ อยาเพิ่งมีอะไรขึ้นมาตอนนี้เลย
เพราะกูอานไมทันแลววอยยยยยยยยยยยยย
ผมถอนหายใจเฮือกหนึ่ง วางไอโฟนไวในที่ที่สะดวกจะหยิบ ทิ้งตัวลงไปนอน และก็เริ่มตนอานชีท ผมชอบนอนอานหนังสือ
นะ
หาทุม ผมอัพอินสตาแกรมเลนๆเปนรูปชีทกองมหึมา มีคนเขามากดไลคเยอะตามเคย แอบเขาไปสองอินสตาแกรมไอเหนือ
ดวย รูปลาสุดยังเปนรูปที่มันแอบถายผมตอนที่ผมหันหลังใหในหองเรียนตอนมันเนียนมาเรียนกับคณะผมอะนะ เอ ทําไม
ยังไมติดตอกลับมาอีกวะ
ตีหนึ่งครึ่ง ผมนอนหงายโทรคุยกับไอมิก ปรึกษามันเรื่องเรียนนิดหนอย โทรไดไมนานก็วาง รออีกนิดไอเหนือก็ยังไมโทรมา
อืม เย็นไวคิน ไมมีอะไรทั้งนั้นแหละนะ
ตีสาม ตาผมชักจะปดจึงกองชีทไวอยางนั้น แลวก็หันมาเลนโนนนี่นั่นในไอโฟนแกงวงอยางหงอยๆ ใจผมเริ่มแปวพลางคิด
ไปตางๆนานาวาไอเหนือมันเปนเหี้ยอะไรกันแน!!!
จนในที่สุด
ตีสี่กวาๆ
ผมวิ่งตึงตังๆลงบันไดลงไปขางลางบาน เชื่อวาการลงบันไดของผมครั้งนี้จะทําใหบริวารทั้งหลายเหลานี้ ตื่นขึ้นมาเดินสวน
สนามกันไดเลย
“จะไปไหน”
เสียงเย็นๆดังขึ้นที่ตีนบันไดชั้นลางสุด ยายผมเจาของผมแดงใสแวนเฉี่ยวในชุดคลุมชุดนอนสีขาวยาวเหยียด นี่ถาไมมอง
ดีๆละก็ผมอาจแตวแตกก็ได เพราะยายมาแบบ - - พลังลึกลับอะ นาตกใจโคตรๆ
“ไปหาเหนือครับ”
“จะไปทําไม ดึกแลว กลับไปนอนซะ”
“ยายสิครับไปนอนนี่มันดึกมากแลว” ทําไมยายยังไมนอนอีกหวา
“ก็ยายไมมีหลานคอยชวย ก็เลยตองทํางานหนัก”
อื้มมมมมมมมมม วกกลับเขามาเรื่องนี้อีกจนได
“ขอทางคินดวยครับ”
“ไมมีประโยชนหรอกนะ กลับขึ้นไป”
“ยายพูดแบบนี้ แสดงวายายรูเรื่องที่ไอเหนือมันหายไปงั้นเหรอ”
“…”
ยายไมตอบอะไร ยอมหลีกทางใหผมผานไปอยางงายดาย
นั่นยิ่งทําใหผมวิตกมากขึ้นไปอีก ถาเปนยายละก็ อาจจะอัดไอเหนือใหนวม ใบหนาเสียโฉม หรือถาหนักมากละก็อาจจะถึง
ขั้น เขาโรงพยาบาล
เอาละไงผม พล็อตนิยายพล็อตละครพล็อตภาพยนตรตีกันหนักๆในหัวผมมั่วไปหมด ผมสามารถแตงเรื่องใหไอเหนือ
ประสบชะตากรรมอันแสนยากลําบากไดจํานวนมหาศาล
ยิ่งคิดก็ยิ่งกังวล
แนนอนวาพวกที่ทําไอเหนือจะตองเปนการดที่เฝาอยูหนาบานผม
ผมเปดประตูบานบานใหญยักษผางออก
เผยใหเห็นการดจํานวนมหาศาลเต็มอัตราศึก
ทุกคนกําลังทํางานตามปกติ บางก็หันมาหาผมอยางงงๆและก็ทํางานกันตอ ผมพอจะจําใบหนาคนเหลานี้ได นี่มันอยูกัน
แทบจะครบคนกันเลยนี่นา
อืม พวกนั้นอาจจะจัดการเสร็จแลวจึงกลับมาเดินเพนพานแบบนี้ก็ได
ผมควากุญแจแลววิ่งไปที่รถบีเอ็มคูใจ แตทวา
ไดยินเสียงไกขัน
นี่กูอาบน้ําแตงตัวแลวไปเรียนเลยไมดีกวาเหรอวะ
เอางั้นก็ได ผมจึงวิ่งกลับเขาไปในหองนอนแลวก็จัดการทําภารกิจสวนตัวซะเลยดวยความเร็วแสง
วันนี้เปนวันที่ผมไปมหาลัยเชาที่สุดในชีวิตก็วาได

หอไอเหนือ
ฮอนดาซิตี้จอดอยูใตหอที่เดิม นั่นก็แสดงวาไอเจาของหองที่อยูบนชั้นสี่มันกลับมาแลวสินะ ผมกําลังจะเดินไปหาพี่ยาม
เรื่องขอเขาไปในตึกเพราะไมมีคียการด เรื่องไฟไหมผามานผุดขึ้นมาในหัวผมทันทีเมื่อผมเห็นหนาเขา แตทวา
“พี่คิน”
“อาวเฮยยย ไอภีม” ผมยิ้มทันทีเมื่อเห็นหนานองที่เหมือนนองในไส ขอกระโดดตีลังกาหอมแกมมันไดมั้ยเนี่ยไมไดเจอตั้ง
นาน
“ไมไดเจอตั้งนาน ทําไมตุดขึ้นละพี่” มันยิ้มตาหยี
เปลี่ยนเปนกระโดดตีลังกาเตะเวิรคกวา
“กวนตีนละมึง และเนี่ยทําไมแตงตัวแตเชา”
“หึหึ ถามแตผมพี่คินก็ชุดนักศึกษาเหมือนกันเหอะ” ภีมทวง “มีเรียนเชานะสิ ถูกพี่รหัสปลุกแตเชาใหมาหยิบของให โคตร
งวงอะพี่”
“พี่รหัสมึงเปนไร!!!” มีเรื่องเกิดขึ้นจริงๆดวย
“เออ “ ภีมหนาเจื่อน
“ชางมันเถอะ ขึ้นไปดูมันพรอมกันนี่แหละ”
“พี่คิน” ผมโดนนองควาหมับเขาไปที่ขอมือ มองงงๆ
“อะไรวะ จะชาอยูทําไมละ เผื่อมันเจ็บหนัก” ฉากหนังบูลอยเขามาในหัวผม ไมแนเมื่อคืนไอเหนืออาจผานฉากนั้นมาก็
เปนได
“พี่เหนือเคาไมไดอยูขางบนครับ”
“แลวมันอยูไหนละ” อยาชามากไดปะ อยากพูดไรรีบพูด กูรอนรน
“เออ “ ภีมทําหนาไมถูก ผมชักหมดความอดทน เขยาไหลเปราะของมันอยางเซาซี้
“แลวมันอยูไหน!!!”
“พี่คิน “
“วามา!!!”
“ผมบอกไมไดครับ”
พูดจบแมงก็วิ่งฉิวขึ้นหอไอเหนือไปโดยที่มันก็มีคียการด ไปเอามาจากไหน ผมหนาเสียทันที งงกับสิ่งที่เพิ่งไดรับรู ทําไม
อะไร เกิดอะไรขึ้น
รูแควา ยิ่งเปนอยางงี้ ผมก็ยิ่งหวงมันแทบบา
และยิ่งไปกวานั้น ความสงสัยใครรูเพิ่มขึ้นมาเปนทวีคูณในทุกวินาที
มันปดบังผมทําไม
ผมตัดสินใจกลับมาที่รถหยิบโทรศัพทขึ้นมาโทรออกหาไอเหนือ ซึ่งก็ลงทายอีหรอบเดิมก็คือไมติด โทรยังไงก็ไมติด
ฮวย! นี่กูคิดมากแลวนะเนี่ย
แตดวยความที่ผมฉลาดแถมยังหลออีกตางหาก นี่มึงซีเรียสจริงปะ ผมจึงดักรอไอภีมที่ไปเอาของขางบนหองไอเหนืออยาง
อดทน มึงไมบอกกุก็จะสะกดตามรอบมึงไปนี่แหละ หึหึ ระหวางที่รอผมก็กดเบอรไอเหนือ ซึ่งแนนอน ผมไดยินเสียงผูหญิง
คนนี้บอยจนจะกลายเปนญาติสนิทผมอยูละ!
เลขหมายที่ทานเรียกไมสามารถติดตอไดในขณะนี้
ผมรอไอภีมมาสองชั่วโมงเต็มๆ ไอเหนือใชใหมึงแบกเตียงแบกตูลงมารึไง!! ทําไมไมลงมาซักทีวะเหย!! ขาวกูก็ยังมิไดแดก
แฟนกูก็ไมรูจะเปนยังไงบาง
เซ็งโวย
นี่ถาผมเรียนอยูคณะที่มันชิวกวานี้ละก็ผมคงตัดสินใจโดดเรียนวันนี้เสีย แตทวามันไมงายแบบนั้น เลคเชอรครั้งทายๆนี่
อาจารยจะบอกแนวขอสอบ และก็สอนเรื่องสําคัญอีกบลาๆๆ แมจะยังหวงๆเรื่องไอเหนือ แตเรื่องเรียนผมเองก็ทิ้งไมได ให
ตาย
เหนือ ถามึงอยากมีจะบทในตอนนี้ละก็ รีบโผลๆหนามาใหกูเห็นซะ!!!
เฮอ อีกสิบนาทีคาบแรกจะเริ่ม ผมถอนหายใจเฮือกใหญกอนตัดสินใจถอยทัพมาจากตึกของหอไอเหนืออยางหงอยๆ
เหนือ กูจะไมงอนไมเหวี่ยงไมอะไรมึงก็ได
เปดมือถือสักทีเถอะ TT

ตลอดคาบเชาผมที่นั่งอยูตรงกลางระหวางฟลมและมิกเรียนไมคอยรูเรื่องเทาไหร แมจะมีไอฟลมที่แอบลอบมองไอมิกอยู
บอยๆนั้นคอยกวนประสาทมาแลวแปดสิบหาครั้งก็ตาม ผมก็ไมมีแรงโวยวาย ยิ้มไมคอยจะออก
“เปนหวงขนาดนั้นเที่ยงนี้มึงก็ไปหาที่วิศวะเลยดิวะ” ฟลมกระซิบแผว
“วราธร คินตา วาธุสิทธิ์ มาวิน อาจารยที่ปรึกษานัดพบเที่ยงนี้นะจะ”
“เวรกรรม” ไอฟลมบน “กูยังพูดไมทันจะขาดคําเลย”
อยากจะบนมากกวามันอีกหลายพันคํา แตก็ทําไดเพียงถอนหายใจเหนื่อยๆแทน
“ไอคิน” ไอมิกที่เพิ่งเดินไปเขาหองน้ํามายื่นแซนวิช นมจืด และช็อคโกแลตบารมาใหผม “ไอภีมวิ่งเอามาใหอยูหนาหองเมื่อ
ตะกี้”
“มันรูดวยแฮะ วามึงยังไมไดแดกขาว” ฟลมตั้งขอสังเกต
“อืม” ผมพึมพํารับคํา หวังเล็กๆวาของเหลานี้จะสงมาจากไอเหนือ แตมันก็ไมมีหลักฐานอะไรบงชี้เลยวาเจาตัวเปนคนสง
มา

เหนือ มึงทํากูคิดมากมึงรูตัวมั้ยเนี่ย

“เห็นมันแบกกระเปาเปพะรุงพะรัง ปากแมงก็บนวาตองเอาไปใหพี่เหนือเย็นนี้ๆ อะไรของมันก็ไมรู” มิกเกาหัวงงๆ แตนั่นก็

ทําใหผมชะงักกึก
“มันพูดอยางนั้นจริงเหรอ”
“อืม”
หึหึ ดีละ เย็นนี้ใชมั้ย ผมคิดในใจอยางมีแผน
“ไอเชี่ยคิน”
“ฮะ” ผมหันไปตามเสียงเรียก
“สงไอนี่ไปใหไอเชี่ยมิกที” ฟลมยื่นลูกอมรสนมยี่หอคูกามาใหผมกํามือหนึ่ง
นี่พวกมึงยังไมคุยกันอีกเหรอ!!!!!
“ทําไมไมสงใหเอง”
“มันจะไมรับนะสิ กูอาย”
แอบขําไดมั้ยเนี่ย หนาโหดๆอยางไอฟลมมีนอยครั้งครับที่จะตองมาอายเพราะเรื่องแบบนี้
“ลองสงไปกอนดูสิ” ผมยักคิ้วเอาใจชวยมัน จนมันเริ่มออนใจ ไอมิกจองมองจอที่ฉายสไลดบทเรียนอยูไมไดสนใจเสียงที่ผม
กับฟลมยุกยิกๆกันหรอกครับ
“อะแฮมๆ” ฟลมกระแอมเรียกความกลา “มิก”
สงสัยจะเบาไป
“มิก”
เสียงของฟลมดังขึ้นอีกนิดหนอย แตไอมิกแมงก็ยังไมสนใจอีกอะแหละ ผมรูทุกเรื่องครับเพราะผมเปนคนกลาง ฮา
“มิก”
ไอเชี่ยมิกแมงก็ยังไมหัน โอเค ความผิดปกติไมไดอยูที่เสียงไอฟลม แตเปนที่ความหูตึงของไอมิกตางหาก!
ดวยความหมั่นไส กึ่งอารมณหมดความอดทนผมจึกโกยเอาคูกาทั้งหมดนั่นลงบนโตะเลคเชอรของไอมิกเสียเลย
ไอภัทรไดแตกลั้นหัวเราะอยางสนุกสนาน
สวนไอฟลม มันไดแตขมุบขมิบปากดาผมวาผมไมยอมฟงมัน ทําใหมันเสียหนา

แตที่ไอมิกมันนั่งแกะนั่งเคี้ยวคูกาตลอดทั้งคาบอยูเนี่ย มึงยังไมฟนนาเลอีกเหรอ

พอเลิกเรียนปุบผมก็ขึ้นรถขับไปยังตึกวิศวะปบ การจอดแอบๆหนาตึกเรียนของพวกวิศวะแบบนี้ทําใหผมนึกถึงชวงเวลาที่
ผมแอบชอบไอเหนือชะมัด แตวันนี้ผมไมไดมามองหามัน ตองมองหาไอภีม เพื่อที่จะไดเจอมันอีกที
ทําไมการเจอแฟนของกูนี่ มันเปนอะไรที่ลําบากยากเข็ญมากเลยฟะเนี่ย
ผมนั่งในรถไดไมนานก็ตองออกมาขางนอกรถเพราะที่จอดแดดมันสอง สายตาสอดสองมองหาไอภีม รถมันก็ยากแลว ตัว
คนยิ่งหายากกวา
เออ ทําไมผมไมโทรหามันละ
คิดแลวก็เซ็งตัวเอง กดโทรออกหาภีมทันทีที่คิดได แตทวา

ติดตอไมได

ไอเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
วันนี้กูเกลียดสายรหัสนี้ชิบเปง กูจะไมซื้อหวยที่มีเลขสายรหัสนี้ตลอดชีวิต! แมง เปนกันทั้งพี่ทั้งนอง ไมรูรึไงวาคนที่ไมรูอิ
โหนอิเหนอะไรเนี่ยอกมันจะแตกตายอยูแลวเพราะคิดมากไปตางๆนานา
“แลวเนี่ยมึงจะไปไหนวะ”
“ไปคณะทันตะอะ”
ผมไดยินเสียงคุนๆแถมยังพูดถึงคณะผมอีก ผมจึงหันขวับไปมองคนสองคนที่กําลังเดินผานมา
หะ
“ไปอีกละ ไปแมงทุกวันเลยนะ เย็นนี้ติวไอมิ่ง อยาลืม”
“เออ”
ไอปอนด
พวกมึงเลนหายกันไปนานเลยนะ บทจะโผลมาก็โผลมาพรอมกันทั้งปอนดและภีม อาเมน - -
มันยังไมทันสังเกตเห็นผม ผมหันซายหันขวาเตรียมหาที่หลบ แตทวา
มันก็เห็นผมจนได
“เฮยยยยยย” มันรองเสียงหลง แทบจะสะดุดกอนหินหัวทิ่ม
“เออ หวัดดี” อดที่จะทําตัวไมถูกไมไดแฮะ
“พี่คิน ทําไมมาอยูตรงนี้อะ” ปอนดที่มีมีไรหนวดบางๆยิ้มแหยๆ มันเกาหัวเกอๆ
“พอดีกูมาตามหาภีมนะ”
“ไอภีม” ปอนดทวนคํา “ผมเห็นมันออกไปตั้งแตบายสามแลวอะ”
เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!
วันนี้มันเปนวันอะไรของพมมมมมมมมมมมมมมมม T^T
ซวยซับซวยซอน เวรตะไล!
ตอนนี้เกือบจะสี่โมงเย็นเขาใหแลว
“แลวมันบอกมั้ย วาจะไปไหน!”
“เออ “
“รูก็บอกมา”
“ไมทราบครับ”
ณ เวลานี้อยากจะตอยทุกสิ่งอยางที่ผานเขามาในชีวิตจริงๆ ทาทางไอปอนดมันคงจะไมทราบจริงๆวาไอภีมมันไปไหน ผม
ไดแตหงุดหงิด ถอนใจ และก็ทอแทอยูตรงหนามันอยางนี้
ไอปอนดมองหนาผมอยางนึกสงสาร
“เวลานี้มันชอบกลับหอนะพี่คิน”
“วันนี้มันไมกลับหอหรอก” ผมตอบอยางรูดี
“ไมแนเหมือนกันนะ”
“อยาทําเปนรูดีไดมั้ย” ผมสวนกลับไปอยางหงุดหงิด ซึ่งหลังจากนั้นไมกี่วิผมก็พึงสํานึกไดวาผมไดทําสิ่งผิดพลาดไป ผม
มองหนาปอนดที่มองมาที่ผมอยางเขาอกเขาใจ “ขอโทษ”
“สําหรับพี่ หนักกวานี้ผมกวาไหวนะ ฮาๆ” มันแกลงทําเปนหัวเราะ
“มึง “
“…”
“ ยังไมลืมกูอีกเหรอ”
ผมพอจะจําบทสนทนาเมื่อสักครูของมันกับเพื่อนได ปอนดหลุบตาลงต่ํา
“ไมใชอยางนั้นสักหนอย”
“ออออออ” ผมรับคําเสียงออย “กูขอโทษนะ” ก็ยังอดรูสึกผิดไมไดอยูดี
“ก็เหมือนกับพี่คิน เมื่อปสองปกอนละมั้งครับ” ปอนดเอย คลองสายตามองไปขางหนาอยางเลื่อนลอย “พี่คินไมตองหวง
หรอกนะ ผมไมทําใหพี่คินลําบากใจหรอก”
“…” ผมไมรูจะพูดอะไร
“มีอะไรที่ผมพอจะชวยได ก็บอกนะครับ”
ผมทอดถอนใจ วันนี้ถอนหายใจไปกี่รอบแลวฟะ ครั้นสายตาหันไปเห็นเปาหมายของผมวันนี้เลี้ยวมอไซเขามาจอดในที่ๆ
ไมไกลจากตรงที่ผมยืนอยู
ถากูไมไดคําตอบ กูไมปลอยมึงไวแน!!!!!!!!!!!!!!
“ไอเหี้ยภีม!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ผมแผดเสียงดังลั่นแลววิ่งเขาไปหาไอภีมที่เพิ่งถอดหมวกกันน็อคออก มันทําหนาตื่นใหญเลยเมื่อเห็นใบหนาที่กินคนได
อยางผม มันกําลังจะลงจากรถมอไซแตผมวิ่งเขาไปควาตัวมันไดทัน
“มีอะไรจะพูดมั้ย” ผมพูดอยางเย็นชา
“โอยยยย พี่คินนนน จะมารัดคอทําไมเนี่ยยยย”
“ไมอยากใหรัดคอมึงก็บอกกูมาวาพี่รหัสตัวแสบของมึงอยูไหน ปลอดภัยมั้ย”
“พี่คินนนนน อายเคา ปลอยกอนๆๆ เดี๋ยวบอกนา”
“ใหมันจริง” อยากจะซ้ําดวยการที่โบกหัวเด็กทุนที่ผมอุตสาหเลี้ยงมาแลวมันดันทรยศ
“อูยยยย”
“จะบอกไดยัง”
“ครับๆๆๆ” มันหลบมะเหงกของผม “พี่เหนือปลอดภัยดีครับ”
โลงอกไปเปราะหนึ่ง
“แลวมันอยูไหน!!!”
“งะ อยารองใสหูผมสิ TT”
“กูไมสงสารหรอกวอย”
“ตอนนี้เหรอครับ เออ “ ภีมมันดูสับสนในตัวเองเปนที่สุด “ที่จริงพี่เหนือไมใหบอกพี่คิน แต - -โอย เอาไงดีเนี่ยกู”
“มึงชวยกูเรื่องไอเหนือมาตั้งแตตนแลว แคนี้มึงชวยกูอีกไมไดรึไงวะ”

“บนเครื่องครับ!”

เครื่อง

เครื่องงั้นเหรอ
ผมช็อคตัวแข็งทื่อไปหมด ในสมองตีกันมั่วไปหมดแลววาเวลานี้มันจะตองไปไหน หรือที่เลวรายที่สุดก็คือ ยายเปนคนสง
มันไปไหนหรือเปลา
ไปในที่ที่ไกลแสนไกลจากผม
หรือสิ่งที่ผมกลัวมันกําลังจะเกิด

เหนือ มึงไมนายอมอะไรงายๆนี่หวา

“แลวมันจะไปไหน”

“กลับบานครับ ที่เชียงใหม”

รักคนอานคะ

ตอนที่ 37
ระหวางทางไปเชียงใหม
หนุมนอยรูปรางสูงใหญกําลังหลับตาพริ้มดวยความรูสึกที่หนักอึ้ง ในสายตาของคนนอกหนุมนอยที่กําลังจะกาวไปในสูวัย
ผูใหญในอีกปสองปนี้ไมนาจะเกิดมามีปญหาอะไร เขาเปนคนที่รูปรางหนาตาดีผิดมนุษยมนาทั่วไป ซ้ําที่บานก็ไมไดอับจน
อะไร
แตหารูไม เขาก็มีปญหาเหมือนกับคนอื่นๆนั่นแหละ
เนื่องดวยปญหาและอุปสรรคเขามาสูชีวิตของคนเราไดทุกๆวินาทีแลว เหนือทอดถอนใจมองทองฟาอันมืดครึ้มในเวลา
โพลเพลใกลจะเย็นย่ําเต็มแก เวลานี้ เปนเวลาที่เขาจะตองไปรับแฟนที่ตึกคณะเด็กเรียน
แคคิด เหนือก็รูสึกปวดใจแปลบๆ
มันเปนการตัดสินใจที่คอนขางจะฉุกละหุก เขารูดี
แตพอเห็นหนาของแฟนหนุมหนาเรียวเล็กที่มีความสุขลนปรี่เวลาไดเรียนอะไรที่เกียวกับฟน เขาก็รีบดวนตัดสินใจทันที
แมตัวเขาจะไมรู วาบิดามารดาของเขานั้นจะยอมหรือไม

เหนือจึงเดินทางไปปรึกษาเรื่องนี้ดวยตัวเองที่บาน จัดการเสียกอนที่อะไรๆมันจะยุงเหยิงมากไปกวานี้

เหนือหลับตาพริ้มนึกถึงเหตุการณที่เกิดขึ้นในชวงหัวค่ําเมื่อวาน ที่เขาบุกเขาไปหาซีอีโอใหญชื่อดังของประเทศที่บานของ
แฟนเขาเอง
เขาคิดวาเขาจะไดรับบทเรียนและรอยแผลตามเนื้อตามตัว
แตเปลาเลย
“ไมตองจับตัว ปลอยเขาเขามา” เสียงแรกจากคุณหญิงที่เขามาทักทายเหนือ ทําใหเหนือที่เดือดดาลมาจากขางนอก
หยุดชะงักลง
การดทั้งหลายปลอยตัวหนุมหนาหลอที่ติดจะบูดบึ้งนั้น ทั้งหมดถอยกรูออกไปจากตัวบาน เมื่อเห็นดังนั้นเหนือจึงเดินเขาไป
ในบาน
คุณหญิงนั่งอยางสงบนิ่งและนาเกรงขามอยูกลางหองรับแขกอันโอโถงที่เหนือคุนตา ผมสีแดงและเครื่องสําอางที่ถูกตกแตง
บนใบหนาอยางมืออาชีพทําใหคุณหญิงหนาเด็กอยางเหลือเชื่อ
แมจะโกรธมากมายมหาศาลเทาไหร เหนือก็ไมใชคนที่ไมมีมารยาท เขายกมือไหวผูเปนยายของแฟนตัวเอง
คุณหญิงพยักหนารับ “นั่งลงกอนสิ”

ทําไมวันนี้ไมเชิดใสเหมือนแตกอน
เหนือคิดในใจ แตก็นั่งลงอยางที่ผูสูงวัยกวาเชื้อเชิญ เขารูสึกคอนขางเกร็ง แตไมควรจะเปดประเด็นกอน
“พรอมพักตรคนนั้นรักรุนแรงเหมือนกันนะ”
“คุณสงเธอไปใชมั้ยครับ” เหนือสวนขึ้นมาอยางทันควัน
“อันที่จริง “ คุณหญิงจิบกาแฟอยางมีมาด แตมีดวงหนาที่เครียดอยางปดไมมิด “เธอเปนคนมาขอใหชั้นชวยเองตางหาก”
“จะยังไงก็ชาง” เหนือพูดอยางมีอารมณ “ไมควรจะทํารายรางกายเพื่อนของผม ถาคุณตองการจะทําละก็ “
“คนพวกนั้นเปนคนที่ยัยพรอมพักตรจางเปนการสวนตัว” คุณหญิงเอยเสียงหนักแนน “ชั้นไลพวกนั้นออกแลวและชั้นไมมี
สวนรูเห็นอะไรดวย”
“…” เหนือดูอึ้งไปกับความจริงที่เขาเพิ่งทราบจากปากของซีอีโอระดับพันลาน
“ชั้นสามารถทําใหเธอเจ็บปางตายไดแคชั้นสั่งประโยคเดียว”
“แลวทําไมคุณไมทําละครับ เพื่อนผม หรือคนที่เกี่ยวของกับผมจะไดไมตองเจ็บตัวเพราะผมไปมากกวานี้อีก” สําหรับเหนือ
แลว แคเพื่อนเจ็บคนเดียวก็เกินพอ
“หลานชั้นคือเหตุผลทั้งหมดที่ชั้นทํารายเธอไมได เปนเพราะหลานชั้น”
หญิงสูงวัยมีสีหนาเจ็บปวด เหนือชะงักงันดวยความรูสึกนึกคิดที่เต็มเปยมวา
ผูหญิงคนนี้ ไมนาจะเปนผูหญิงที่ใจราย
“ดูรูปพวกนี้สิ” คุณหญิงพยักเพยิดไปที่อัลบั้มรูปที่กองสูงพะเนินบนโตะรับแขกที่เหนือเองก็ไมไดสังเกตมันมากอน
เด็กหนุมผูออนวัยกวาหยิบอัลบั้มราคาแพงเลมบนสุดมาดู

รูปเด็กทารกตัวขาวยิ้มแปนทาทางอุดมสมบูรณ

คินตาในวัยเด็ก ที่เหนือเองก็ยังไมเคยเห็น
“ใครจะเชื่อวาเขาเกิดมาจากความผิดพลาด” น้ําตาปริ่มที่ขอบตาของผูมีศักดิ้เปนยาย เหนือตกใจที่เห็นคุณหญิงมาดนิ่งซับ
น้ําตา
เหนือไลสายตาดูรูปแฟนของตัวเองมีพัฒนาขึ้นไปตามวัย ตั้งแตเด็กๆทิ่คินถูกเลี้ยงดูมาอยางลูกคุณหนู มียาย มีปาใส มี
บริวารคอยหอมลอมคอยอุมชู แตไมยักกะมีรูปไหน

ที่คินตาไดถายรูปคูกับแม

นั่นเปนเรื่องที่สะกิดใจเหนือใหตกลงไปที่ตาตุม
และทุกรูปที่คินถายคูกับคุณหญิง ไมมีรูปไหนเลยที่คุณหญิงจะไมมีทาทีที่ไมรักหลานผูนารักคนนี้
“คินเปนเด็กที่คอนขางจะติดชั้นนะ” คุณหญิงเริ่มเลา “อาจเปนเพราะเคทไมคอยจะสนใจลูกสักเทาไหรนัก พอชั้นสงไป
เรียนนอก ก็ดันไปติดผูชายที่โนน เฮอออ ชั้นสงสารหลานชั้นจริงๆ”
เหนือรับฟงถอยคําบอกเลาของคุณหญิงอยางตั้งอกตั้งใจ ในมือเปดอัลบั้มรูปเหลานั้น ในใจนึกคิด คินตาจะนาสงสารสัก
แคไหนกัน ตลอดชวงชีวิตที่ผานมา
“ชั้นสงสารหลานชั้นมาก ชั้นจึงรักและดูแลหลานชั้นอยางดีทุกอยาง ชั้นเอาใจใส ดูแล ตามใจเขา สําหรับหลานชั้นชั้นยอม
เปนใหเขาไดทุกอยาง ไมวาจะเปนแมหรือพอก็เถอะ”
เหนือไมแนใจเทาไหรนัก วายายของคินตาจะเลาเรื่องนี้ใหเขาฟงไปเพื่ออะไรกัน จริงอยูที่คนเปนแฟนควรจะรูตื้นลึกหนา
บางของแฟนตัวเอง
แตนี่อาจจะยังไมใชเวลาเหมาะสม
“ชั้นติดตามเฝาดูพวกเธอตลอดตั้งแตที่คินตาเริ่มสนใจในตัวเธอ”
เหนือปดอัลบั้มเหลานั้นลง แลวหันมาจองหนาหญิงสูงวัยที่สงางามอยางผูดี
“เธอมีดีอะไร หลานชั้นถึงได “
“ผมไมทราบครับ” เหนือกลาวเสียงเย็น
“เอาละ ชั้นจะขอพูดตรงๆเลยนะ”

คงกําลังเขาสูประเด็นหลัก

“อีกไมนานชั้นจะวางมือในธุรกิจอันนาปวดหัวนี้” คุณหญิงทําทาทางประกอบ วาสิ่งที่เธอเพียรพยายามรักษาเอาไวตั้งมาก

ตั้งมายนี้เปนบวงรัดลําคอที่หนักอึ้งเปนอยางยิ่ง “ชั้นตองการคนสานตอ”
เหนือตั้งใจฟงนิ่งๆ
“และจะตองมีคนสานตอ สานตอ เปนรุนๆ”
ตอนนี้เหนือเมมปากแนน เขาไมรูตัวดวยซ้ําวาตัวเองกําลังเกร็งไปหมด
“นาชายของคินตา ตานนทลูกชายชั้นเปนหมัน เพราะฉะนั้น “
เหนือขมวดคิ้ว หลุบตาลงต่ํา ไมอยากจะไดยินประโยคถัดไป

“คินตาเปนทายาทคนสุดทาย”

เขายอมแลกอะไรก็ไดเพื่อที่จะไมใหความจริงนี้ทํารายความรักของเขา ที่คุณหญิงพูดมานี้ มีเพียงความหมายเดียว

เขากับคินตองเลิกกัน
“ผม “
“ชั้นรู” คุณหญิงรับคําอยางเขาใจ “พวกเธอไมอยากแยกจากกันหรอกใชมั้ย”
เพิ่งจะคบกันไดไมถึงปแตความรักที่มีใหกันมากมายจนลนปรี่อยางนี้ คงจะสามารถตอบคําถามคุณหญิงผูร่ํารวยได
“ชั้นจึงอยากขอรองเธอ”
จูๆ คนที่บอกวาเกลียดเขา ไมชอบเขากลับมากุมมือเขาและกระซิบดวยน้ําเสียงที่สั่นพราอยางคุมไมอยู เหนือรูสึกอึ้งไป
หมดกับการกระทําที่กะทันหัน
ไมมีอีกแลว คุณหญิงผูนาเกรงขาม
มีเพียงแต ผูที่ตองการจะหาทางออกใหกับธุรกิจยักษใหญกับความรักของหลานชายที่เธอนั้นรักสุดหัวใจ

“มาเปนครอบครัวของชั้น มาชวยชั้น บริหารจัดการเรื่องยุงเหยิงบาๆนี่ทีเถอะ”

เปนทางออกที่เหนือเองไมเคยคิดถึงมันมากอน
เขาไมเคยนึกสนใจสมบัติมากมายที่คินตาแตเพียงผูเดียวมีสิทธิ์ที่จะไดรับความร่ํารวยเหลานั้น
เขาไมเคยคิด วาคุณหญิงคีรติจะมาพึ่งเด็กวิศวะธรรมดาเกรดสามเศษๆใหไปสานตอกิจการขนาดใหญ
“ผมเกรงวา “
“ไดโปรด อยาปฏิเสธ” มืออีกขางรีบมากุมมือของเหนือไวอยางรวดเร็วจนเขารูสึกรางกายออนระโหยโรยแรงไปหมดเมื่อ
หญิงสูงวัยปลอยโฮมาอยางสุดกลั้น “ธุรกิจเปนสิ่งที่ชั้นจะตองรักษา พอๆกับความรักที่หลานมีใหชั้น”
“…”
“ชั้นไมอยากหางเหินกับหลานชั้นมากไปกวานี้อีกแลว”
นั่นคือความจริงจากใจของเธอ
เหนือบีบมือคุณหญิงเบาๆอยางออนใจ ทุกสิ่งทุกอยางผิดคาดไปหมด ตอนนี้ในหัวของเขากําลังอึ้ง ทึ่ง สับสน คําพูดที่
อยากจะพูดออกมานั้นไดแตกลืนกลับเขาไปในคออยางเกา
มันเปนทาง ที่จะทําใหเขารักกับคินไดอยางนั้นเหรอ
เขาจําตองทิ้งอนาคตวิศวกรหนุม เพื่อที่จะตองไปนั่งแทนบริหารกิจการที่เขาไมเคยรูสึกอยากเปนมากอน
“ถาเธอรักหลานชั้นจริง เธอตองทําเพื่อเขา”
คุณหญิงตอกย้ําใหเหนือนึกคิด
บทสนทนาที่เพิ่งกลาวไปทั้งหมดทั้งมวลนั้น
เหนือรูสึกวามันเปนคําถาม
คําถามที่ถามเขาวา “ในอนาคตเขาอยากใชชีวิตทั้งหมดอยูกับคินตาหรือไม”
เพราะมันบอกไดถึงอนาคตทั้งชีวิตของเหนือเลยทีเดียว
“ผม…” เหนือตัดสินใจไมไดอยางหนัก เขาทึ้งหัวตัวเองอยางสับสนรุนแรง เขารูเต็มอกวาตอนนี้เขารักคินตาและตอไป
จะตองรักมากกวาเดิมทุกวันแนๆ แตทวา เขาไมไดวาดฝนเรื่องที่เขาจะตองใชชีวิตอยูกับคินตามากอน
มันเปนแครักในวัยรุนไมใชเหรอ
ทําไมจะตองใหเขาเลือกทางสองแพรงที่อีกทางหนึ่งนั้นเขาไมเคยคิดถึงมันมากอนดวยละ

“สาดดด กูมองมึงมากี่ป”
จูๆเหนือก็นึกถึงคําพูดหนึ่งของคินตาขึ้นมา ใบหนาในตอนนั้นของคินตาฉายแววเคืองนิดหนอย หนาหงิกแกมปองดูไมคอย
จริงจังเทาไหรนัก
“มองมากมองนอยไมเห็นเกี่ยวเลย”
นั่นเปนคําพูดของเหนือเอง
“เกี่ยวดิ อยาใหกูพลามนะ วามึงเกลียดกูขนาดไหนชวงแรก”
“เฮยย ไมไดเกลียด แคไมชอบขี้หนา”
เหนือจําไดวาตอนนั้น เขามีความสุขขนาดไหน แมจะเถียงกันก็เถอะ
“ก็มันเรียกวาเกลียดมั้ยละ สรุปกูรักมึงมากกวา”

คินตาที่ยักคิ้วจึกๆในตอนนั้น ทําเอาเหนือในตอนนี้แทบจะหมดสิ้นกําลังและแรง
อยากจะชกตัวเองสักหมื่นสักพันครั้ง ที่เผลอไปคิดแบบนั้น
คิดวามันเปนแครักในวัยรุน ไมใชรักแบบที่จะใชชีวิตอยูรวมกัน
เหตุการณ การกระทํา สายตา ความรูสึก คินตาไดบอกเขาไปหมดทุกสิ่งอยาง วาหนุมทันตะคนนั้นอยากใชชีวิตอยูกับหนุม
วิศวะคนนี้ขนาดไหน

“กูก็รักมึงงงง รักเทากันไดปะละ”
เสียงจากปากของเหนือดังสะทอนกึกกอง

“ไมเอา กูจะรักเยอะกวา!!”
“เหนือตองรักคินเยอะกวาอยูแลวสิ!!”
“งั้นพิสูจนดิ”
“ยังไง วามาเลย”
“ไมรู แตตองมีแนๆอะ!!”
“งั้นก็บอกมาตอนนี้เลย”
“ไมใชตอนนี้ แตมึงตองไดพิสูจนแนๆ”

พิสูจน
พิสูจน
พิสูจนงั้นเหรอ

หรือครั้งนี้มันคือบททดสอบ

“ชั้นไมคาดคั้นเอาคําตอบตอนนี้หรอกนะ” คุณหญิงพูดขึ้นมาในที่สุด
“คุณหญิงจะแนใจเหรอครับ วาคนอยางผมจะมีความสามารถพอ”
คนที่เกงแตคํานวณอยาเขานะเหรอ จะบริหารเปน
“ชั้นก็ไมรู” คุณหญิงตอบ “แตหลานชั้นเลือกเธอ”
“ผม “ เหนือไมรูจะพูดอะไรออกไปดี
“ชั้นจะสงเธอเรียนคณะบริหารธุรกิจดีๆพรอมทั้งฝกการบริหารไปดวย เธอจะไดรับหุนสวนสามสิบเปอรเซ็นตจากรอย
เปอรเซนตทั้งหมดหลังจากที่ชั้นคิดวาเธอเหมาะสมที่จะ “
“ผมไมไดตองการสิ่งเหลานั้นครับ”
“เปนทางเลือกที่ดีนะ เธอเรียนควบคูไปกับการทํางานที่คอนขางมีความแนนอนในอนาคต”

แตไหนแตไรมาเหนือเปนคนที่ถูกพอกับแมปูทางใหเดินตลอด
ตองใชชีวิตอยูในกรอบ ที่พอกับแมไดวางเอาไว

เขาอยากรูวาผูมีพระคุณของเขาจะเห็นดวยกับทางเลือกนี้หรือไม

แตบางที ชีวิตมันก็ตองเปนทางที่เขาจะตองเลือกเอง
“ถาหากผมยอมตกลงเขาไปสานตอธุรกิจของคุณแทนคินตา แลวผูที่จะสานตอตอจากผมละครับ”
แนนอนวาเขากับคินนั้นมีลูกดวยกันไมไดอยูแลว
“นั่นเปนเรื่องที่เธอกับคินตาจะตองตัดสินใจกันเอาเอง” คุณหญิงตอบอยางเสียงเย็น “แคทําใหธุรกิจของชั้นไปตอไดในชวง
ชีวิตชั้น ชั้นก็มีความสุขมากแลว” เธอกุมมือเรียวของเหนือไวอีกครั้ง “มันเปนทางออกที่ดีที่สุดสําหรับความรักของเธอและก็
ธุรกิจของชั้น”

อดรูสึกเห็นดวยไมได

เหนือไมอยากเสียเวลาคิดอีกตอไป

แคคําสองพยางค ก็นาจะเปนเหตุผลเพียงพอที่เขาควรจะตอบรับขอเสนอนี้

คินตา

“ผมตกลง”
“อะ อะไรนะ”
“ผมตกลงครับ”
คุณหญิงดูตกใจกับการตัดสินใจอยางฉับพลันของเหนือ “เธอแนใจแลวใชมั้ย”
“มันอาจจะเปนทางเดียวที่คุณจะยอมรับในตัวผม”
เหนือมองใบหนาที่เริ่มมีริ้วรอยภายใตเครื่องสําอางเปะทุกระเบียด คุณหญิงมีแววตาฉายแววออนโยนเมื่อสดับรับฟงคําพูด
ของเหนือเมื่อสักครู
เธอยินดีกับคํานั้นของเหนือถึงกับน้ําตาหลั่งริน
“ขอบใจมาก”
“แตผมมีขอแมอะไรบางอยาง”

เหนือสะพายกระเปาเดินทอมๆทามกลางผูคนมากมายในสนามบิน บานของเขาอยูไมไกลจากตัวเมืองเทาไหรนัก
การตัดสินใจของเขาในเรื่องคินตานั้น เปนทางที่เขาเลือกเอง เขารูนิสัยคินดีกวาใครวาถาหากคินรูละก็วาเขาเลือกทางแบบ
นี้
คินจะตองโทษตัวเองอยางแนนอน
โทษตัวเองที่ทําใหผมตองเปนคณะเรียนกะทันหัน โทษตัวเองที่ทําใหผมจะตองมาลองบริหารกิจการยุงๆที่ตัวเองไมเคยที่จะ
สนใจ โทษตัวเองที่ทําใหเหนือทําลายความฝนอนาคตวิศวกรหนุม
โทษตัวเองไปตางๆนานา
เหนือคิดวาจะเปนการสะดวกกวาหากคินรับรูเมื่ออะไรมันเขาที่เขาทางและแนนอนกวานี้ เพราะถาคินรู ณ ตอนนี้ คินอาจ
เผลอพลั้งทําอะไรผิดพลาดไป
อาจทําลายอนาคตหมอฟนของตัวเอง
คินไมรูตัววาตัวเองหลงรักคณะนี้อยางสุดจิตสุดใจ
เหนือยอมไมไดเปนวิศวกร สานตอหนาที่ที่ควรจะเปนของคินตา ชวยแบงเบาภาระที่บานโดยการมีเงินเดือนประจํา และ
การงานที่คอนขางมั่นคงกับโภคินทรพิพัฒนกรุป

มันดีแลวใชมั้ยที่เขาเลือกทางแบบนี้

และเขามาเชียงใหมเพื่อที่จะมาแจงขาว

ขาวที่เขากําลังจะไปเปนนักธุรกิจ
และขาวเกี่ยวกับคนรักของเขา ซึ่งเหนือคาดวาเขาตองไดรับศึกหนัก

“ไอเหนือเหรอวะเนี่ยยยยย”
เสียงๆหนึ่งดังขึ้นจากทางดานหลังของเหนือ เหนือหันขวับไปมอง

เขาไมคิดวาเขาจะเจอกับคนๆนี้ที่นี่

“พอเจมส” เหนือเอยอยางอึ้งๆ “สวัสดีครับ”

“เออๆ หวัดดี” ชายหนุมหนาตาออนเยาวกวาวัยก็ตกใจไมแพกัน “นึกไงขึ้นมาถึงนี่ในชวงอาทิตยกอนสอบไฟนอลแบบนี้ละ
หา”
“ผม - - เออ”
“งั้นก็ดีแลว” พอเจมสแตะไหลเหนือเบาๆ “ไปบานมึงพรอมกันกับกู กูกําลังจะไปพอดี”
“พอก็จะไป เหรอครับ”
“ถาธุระกูเสร็จเร็วกวานี้ละก็ กูคงไปนานแลวละ”
“ไปทําไมเหรอครับ” เหนือรําพึงอยางนึกสงสัย

“ก็ไปจัดการเรื่องมึงกับลูกกูไง”
ประกาศเปดจองหนังสือคะ
เออ ตัวใหญมาก คือเนื่องจากตอนนี้เรื่องเหนือกับคินตาก็ไดลวงเลยมาจนถึงตอนทายๆแลวนะคะ
และก็เพิ่งทราบขาวจากเพื่อนๆวาเปดเทอมจะไมคอยวาง อีกอยางหนึ่งตอนนี้ก็ไดจัดทํารูปเลมเกือบจะเสร็จสมบูรณแลว
ตอนนี้วางมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ก็เลยเปดจองเลยละกัน >,<

โดยนิยายเรื่องนี้มี 2 เลมคะ ทุกเลมสี่รอยหนาอัพ

เนื้อหาขางในเปนกระดาษถนอมสายตา หนาปกเปนกระดาษอารต กําลังออกแบบ
ของแถมมีโปสการดรูปเหนือกับคินและก็ที่คั่นคะ
ออ มีตอนพิเศษแถมเพิ่มใหในเลมดวยนะคะ มี 5 ตอนขึ้นไป ฉากฟลมขมขืนมิกตามสัญญา
ราคาชุดละ 850 บาทคะ รวมคาจัดสงแลวนะคะ

ควรคิดดีๆกอนตัดสินใจจองและโอนเงินเขามานะคะ หนังสือมีราคาแพงจริงๆ
หากไมชอบและไมตองการสนับสนุนคนเขียนก็ไมวาคา

สําหรับผูที่ตองการจองนะคะใหกรอก

ยูสเซอเนม,นามแฝง:
ชื่อจริง:
จํานวนชุด:
สงอีเมลมาที่ Chif_cake[at]hotmail com สั่งจองผานทางอีเมลเทานั้นคา

เมื่อสงมาแลวรอรับอีเมลตอบกลับที่จะบอกรหัสโอนเงิน และก็หมายเลขบัญชีที่จะใหโอน
ไมเกิน 3 วันหลังจากสงอีเมลมาจองคา

การแจงโอนแจงผานทางอีเมล เทานั้น กรอกทีอ่ ยูที่ตองการใหจัดสงตอนแจงโอนเขามาในเมลนะคา

รอไมเกิน 7 วัน คนเขียนตรวจสอบความเรียบรอยแลวจะสงอีเมลยืนยันกลับไปใหคะ ^^

ประกาศขยายเวลาเปดจองและโอนเงิน!!!!!!!!!!!!!
ตั้งแตวันนี้ - 15 มิถุนายน 2555 เทานั้นนะคะ
ใครจองวันที่ 15 มิถุนายน รบกวนโอนเงินภายในวันที่ 16 มิถุนายนตอนเที่ยงคืนคะ
แจงชื่อที่อยูใหครบถวนดวยเนอ ^^

คาดวาจะไดจัดสงหนังสือในชวงเดือนกรกฏาคม

ขอบคุณที่ใหการสนับสนุนฟอนคะ
เจอกันตอนหนานะคะ ^^

ตอนที่ 38
เหมือนโลกนี้ขาดสีสัน
ผมซึมกะทือราวกับคนตายมาทั้งหมดสองอาทิตยเต็มๆ
ไรการติดตอ
ไรซึ่งการพบเจอ
ในหัวผมมีแตถามคําถามกับตัวเองซ้ําไปซ้ํามาวาทําไมเหนือตองทําแบบนี้ ทิ้งผมไป ไมติดตอกับผม
ไหนบอกจะสูไปดวยกัน
แคคิดน้ําตาผมก็ปริ่ม ผมทําอะไรไมไดเพราะติดอยูในชวงสอบที่แสนจะหนักหนวง
เรื่องเรียน ใหตายยังไงผมก็ทิ้งไมได
อยากจะฆาตัวเองที่เห็นแกตัวเห็นแกอนาคตตัวเอง ปานนี้ไมรูวาเหนือจะไปตกตระกําลําบากที่ไหนคนเดียวโดยที่ผมเอง
เอาแตอานหนังสือสอบงกๆเงิ่นๆ ความเครียดหลายเรื่องเขาครอบงําสมองผมจนผมโทรมจัด เพื่อนคนไหนก็หาวาผมบา
ทําพวกมันเปนหวง
โชคยังดีที่พรุงนี้ตอนบายมีสอบตัวสุดทาย
สอบเสร็จผมจะตามหามันจนสุดหลาฟาเขียว ทุกอณูรูดินบนภูเขาที่ภาคเหนือ
เพราะผมรักใครแลว ผมรักจริงๆ ไมวาจะมีอุปสรรคหรือมันจะมีอะไรมาขวาง ผมก็จะตามมันจนเจอใหได
จนกวามันจะทิ้งผมเอง
ซึ่งผมคิดวาการที่ผมกับมันผานอะไรดวยกันมาเยอะขนาดนี้แลว ไมนาจะทําใหมันทิ้งผมไปงายๆ ผมเชื่อวามันตองมี
เหตุผล
แตทําไมมันไมบอกผมสักคํา TT
ยายของผมยายกลับไปทํางานที่ศูนยกลางขนาดใหญในกรุงเทพเปนที่เรียบรอย ทามกลางความงงงวยของปาใสและทุก
คนที่อยูกับผมมาตั้งแตเดิม การดหลายสิบ เมด คนสวน และคนขับรถหายวับไปกับตา บานผมกลับสูเหตุการณปกติอีก
ครั้ง
แตมันกลับเงียบเหงาอยางนาประหลาด
ไมมีเจมสคอยโวยวาย ยิ่งไปกวานั้นไมมีแฟนสุดหลอของเจาของบานที่ผูชวยของปาใสแอบกรี๊ดยามที่เขาคนนั้นมารอรับ
เจาของบานเพื่อที่จะไปมหาวิทยาลัย
เหงาเกินบรรยาย
ตลอดสองอาทิตยที่ผานมาถาไมมีการสอบผมคงอกแตกตายเพราะคิดมาก ซึ่งการที่ผมทําอะไรไมไดดวย ณ ตอนนี้นั่นยิ่ง
ทําใหผมบาเสียใหได แตผมก็ผานมันมาไดแมจะผานยากกระชากรากเลือดแคไหนก็ตาม ผมกัดฟนทน เหนือจะตองไมเปน
อะไรแนๆ
แนนอน ยายจะตองรูเกี่ยวกับเรื่องนี้ การที่เหนือหายไป ยายจะตองวางใจและกลับไปทํางาน ยายคุยอะไรกับเหนือ หรือ ขู
อะไรมันรึเปลา
โอยยยยย คนมันจะตายเพราะความที่คนเราไมรูแลวคิดเปนตุเปนตะไปเองเนี่ยแหละ!
มันจะรูมั้ยที่สองอาทิตยที่เต็มไปดวยความคิดของผมทําใหผมคิดถึงมันจนแทบบา คิดถึงน้ําเสียงนุมทุมลึก คิดถึงรอยยิ้ม
จริงใจ เพราะนานๆทีจะยิ้มเวลาอยูกับคนอื่น คิดถึงหนางุนงงเวลาผมเลนมุขใส คิดถึงใบหนาขาวใสสะอาดนามอง คิดถึง
สัมผัสอุนๆที่เหนือมักชอบสงใหผมเสมอเวลาที่อยูดวยกัน
คิดถึงใจจะขาด
พรุงนี้ผมจองไฟลตบินไปเชียงใหมอยางดวนหลังสอบเสร็จ ไมฟงคําสั่งยายเรื่องกลับบานชวงซัมเมอร ผมจะไมกลับจนกวา
จะเคลียรกับไอเหนือใหรูเรื่องวาเกิดอะไรขึ้นกับมันกันแน
กอก กอก กอก
ใครมันจะมาเอายามนี้ เที่ยงคืนเศษๆ ไมใชเพื่อนเกลอทั้งสามของผมแนๆ เพราะตอนนี้อยูในชวงใครอานเยอะสุดพรอมสุด
ชนะ แขงกันอานแบบอลังการจริงๆ วาแตจะมัวคิดทําไมใหมันเสียเวลาทําไมละผมนะ
“ใคร” ก็ถามมันไปเลยสิ
“ผมเอง”
ไอปอนด ผมรูสึกฝนแปลกๆที่จะตองไปเปดประตูตอนรับมันในเวลานี้ ถาเปนชวงที่มันเปนหนุมสดใส ยิ้มราสบายอกสบาย
ใจเหมือนที่ผมรูจักกับมันแรกๆละก็ ผมคงยินดีที่จะเปดรับ
แตก็นะ
“มาทําอะไรดึกๆ” แถมยังกลามาเคาะหองนอนอยางหนาตาเฉย ตองโทษคนในบานที่คิดวาปอนดเปนคนสนิทของผม แตก็
ไมเปนไรหรอก ผมยังเห็นมันเปนนองที่ดีเหมือนเดิม แมจะไมสดใส มีสีหนาเกกเครงขรึม และสไตลการแตงตัวโคตรเถื่อน
แทนที่จะเปนเกาหลีไชนี่บิ๊กแบงก็เถอะ
“ผมเปนหวง” สามพยางคสั้นๆทําคนอึ้งได ผมกลืนน้ําลายปดประตูตามหลังปอนดที่ตัวสูงกวาเกือบคืบ
“เปนหวงอะไรกู ไมเห็นมีอะไรสักหนอย” ผิดศีลอยางแรง ไมมีที่วานะเยอะเปนมหาสมุทรเชียวนะ
“ปกติเห็นอยูแตกับพี่เหนือ ตอนนี้ทําไมอยูคนเดียวบอยจัง”
“มึงรูไดไง”
“พี่อยูในสายตาของผมตลอดนั่นแหละ” ไมนาถามใหตัวเองทําตัวไมถูกเลยกู
ปอนดนั่งลงบนเตียง กวาดสายตาไปมองชีทวิชาสุดทายของผมที่มีจํานวนนอยหนอย
“เกิดอะไรขึ้น” มันยิงคําถามซ้ํา
“ก็ ไมมีอะไรหรอกนะ”
ผมยังคงดื้อรั้นตอบแบบเดิมตอไป จนเหมือนไอปอนดมันอดรนทนไมไหวความือผมมากุมเอาไวจนผมสะดุงสุดตัว
“บอกแลวใชไหมวาถาไมมีใคร “
“…” ปอนดดึงแขนของผมใหเขาไปหากะทันหัน ผมกระพริบตาปริบๆมองดวงตาคูนั้นสั่นระริกอยางทําหนาไมถูก
“ พี่ก็ยังมีผม”
ในที่สุดมันก็ปลอยผม ผมแอบถอนหายใจโลงอก
“ผมจะอยูกับพี่ ในวันที่คนของพี่ไมอยูละกัน”
“เออ กูวาไมดีมั้ง แหะๆ” อันดับหนึ่งกูเกรงใจ อันดับสองกูอึดอัด อันดับสามไอเหนือมาเห็นมึงอาจตายกลายเปนศพได
แมวาตอนนี้จะไมรูวามันอยูไหนก็ตามที
“ทําไมพี่ไมเปนตัวของตัวเองเลยแหละ ผมก็ยังเปนปอนดคนเดิม”
ขอโวยวายสักนิดวา คนเดิมเหี้ยอะไร!!!!!
มันทําใหผมกลัวไปหมดแลวเนี่ย
“ยิ้มหนอยสิพี่ ตอนยิ้มโคตรนารักเลยนะจะบอกให”
“สาด ผูชายที่ไหนเขาอยากนารักกัน”
“นั่นไงเริ่มโวยวายแลว” ปอนดยิ้มเบาๆ “แบบนี้สิ ดูดีกวาตอนทําหนาเครียดๆตั้งเยอะ”
“แลวมึงมาที่นี่ พรุงนี้มึงไมมีสอบรึไง” ผมถามเสียงขุนๆ
“ผมจะซิ่วครับ”
“เฮยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ผมตกใจ
“ตกใจอะไรกันพี่ ผมอยูนี่พี่ก็ไมไดอยูใกลชิดสนิทผูกพันกับผมสักหนอย”
“คิดดีแลวเหรอวะ”
“ผมติดบัญชีจุฬาแลว”
อุบระ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ทําไมมันกะทันหันอะไรเยี่ยงนี้ แลวไอบานี่มันไปสอบอะไรตอนไหน แลวมึงไปนั่งเรียนกับพวกวิศวะอีกทําไม ไมเขาใจ!!!!!
“ผมลาออกไปตั้งนานแลวละ แคไปเรียนทุกวันเพราะผมไมมีอะไรทําแคนั้นเอง”
เชื่อเขาเลย
“อยาทําหนาแบบนั้นไดมั้ย ยิ่งทําแบบนั้นก็ยิ่งทําใหผมอยากอยูตอนะ” มันทําเสียงเศราใสผมที่ยังช็อคอยู
“อืมมม ขอใหมีความสุขกับทางที่มึงเลือกละกันนะ” ผมยิ้มบางตบไหลไอปอนดแปะๆ
สวนมันนะเหรอ แคนหัวเราะและก็เอาแตบอกวา “ผมหวังวาจะเปนอยางนั้น”
คืนนั้นไอปอนดนั่งคุยเลนกับผมจนเกือบตีสาม ไดขาววากูมีสอบนะครับสัด แตก็ดีมากเลยนะครับที่มันอุตสาหมาคุยเปน
เพื่อน ในคืนที่ผมฟุงซานไปคนเดียวแบบนี้ จะวาไปถาผมไมรักไอเหนือ และก็เจอไอเด็กนี่กอน ไมแนผมอาจจะรักมัน
ยามบายวันตอมาผมไปทําหนาที่สอบของนักศึกษาปสองวิชาสุดทาย ก็คอนขางที่จะผานไปไดดวยดี แมจะอยากสัปหงก
ลงไปหลับคาโตะในหองสอบก็ตามที
“สาดดดดดดดดดด เอมั้ยครับ เอมั้ยยยยยย” ไอฟลมสอบเสร็จแมงก็วิ่งเขามากอดคอผมกับภัทรอยางอารมณดี
“กูคํานวณไวละ ยังไงกูกไ็ ดแคบีบวก” ไอภัทร
“ถุย ถาหนาอยางมึงบีบวก แลวกูละจะเหลืออะไรมั้ยเนี่ย”
“ไมตองมาเนียนเลยควายฟลม ทําตัวเสเพลแตกูรูมึงซุม”
“ซุมหาอะไร เมื่อคืนกูยังไปนั่งแดกอยูราน”
“อออออออ เหรอคราบบบบบบบ” ไอภัทรทําเสียงประชดชิบหาย มันเลิกสนใจไอฟลมแลวหันมาหาผม “ไอเหี้ยพีทแมงไม
มาสอบทุกวิชาเลยวะ หมายความวาไงวะ”
แลวมึงจะใหกูสนใจเรื่องของคนที่พยายามจะทํารายกูทําไมวะครับ!!!!
“เรื่องของแมงดิ ดีแลวที่ไมมาสอบ อยากไปตายที่ไหนก็ไป ไอควาย ไอชั่ว ไอสันดาน ไอเหี้ย!!!!!!!!!!!”
“สัดฟลม นี่มึงดาเชีย่ พีทอยางกับมันอยูแถวนี้เลยนะ” ผมเหน็บไอฟลมเล็กๆ
“หึ อยางมันแคดาก็คงไมพอ” ฟลมจิ๊ปาก ไอมิกมันคุยอยูกับเพื่อนรวมชั้นปอยูครับเลยไมไดอยูในวงสนทนาดวย “วาแต
ทําไมชวงนี้กูไมคอยเห็นผัวมึงเลยวะ”
โอย คําถามแทงใจกูดังจึ้ก!
สองอาทิตยแลวนะโวยยยยยยย ทําไมมึงเพิ่งมาสั่งเกตเลา
“มันหายตัวไป”
“หายไป!!!” คําพูดนี้ไอฟลมกับไอภัทรอุทานพรอมกัน
“เออ”
“หายไปไดยังไง ใครมันจะกลามาลักพาตัวไอเหนือ หนาแมงก็โหดปานนั้น”
“เชี่ยภัทร มึงอยูในโลกที่มีแตความสวยงามเกินไปปะวะ” ฟลมดา “คิดดูสิ ตอนนี้คูรักบันลือโลกกะโหลกกะลาอยางไอเหนือ
กับไอคิน มันกําลังมีปญหาอะไรกันอยู”
อะไรของแมง สรุปจะดีหรือไมดี
“ก็แนนอน ปญหาที่คูชายกับชายตองเจอ เรื่องครอบครัวไง”
“ก็เออดิ ยายของมันอะนะรวยระดับ เอิ่ม รวยระดับสั่งลมใหหอบพัดพาบานของมึงหายวับไปกับตาได แนนอนเรื่องนี้ไอคิน
มันจะตองคิดมากอยูแลว และก็ไมใชเรื่องหายไปแบบธรรมดาๆแน”
ไอเหี้ยฟลม
นี่มึงซีเรียสกับกูปะ กูถามจริงๆเตอะ
“เดี๋ยวกูวากูจะไปดูที่ตึกวิศวะ หอมัน และจะบินไปเชียงใหมเย็นวันนี้เลย” มีเวลาตามหาไอเหนือไดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงละ
ครับ งานนี้ผมทุมสุดตัว!
“เฮยยยยย นี่มึงไมคิดจะมีทงมีทริปอะไรกับพวกกูเลยรึไงเนี่ย” ไอฟลมโวยวาย ซึ่งหลังจากนั้นสองวิก็โดนไอภัทรฟาดหัวเขา
ให
ปาบ
“ไอสาดดดด แฟนเคาหาย จะใหเคาสบายใจนอนตายตาหลับเหมือนมึงรึไง”
ไอพวกนี้ดูเหมือนจะคึกจัดเพราะเครียดจากการเตรียมสอบมานานพอสมควร ผมบอกลาเพื่อนทั้งสาม ไอมิกแลดูจะเออจัด
ไปหนอย แมวามันจะเลนๆใสผมแตผมก็รูวามันพูดเพื่อที่จะตองการใหผมสบายใจวาเหนือไมเปนอะไร
เทาที่พวกมันรูจักกับเหนือ เหนือมันไมใชคนที่จะยอมแพอะไรงายๆ ไมมีอะไรที่คนอยางมันจะทอและลมลงไปอยางคน
ยอมจํานนตอสิ่งที่โชคชะตาฟาละขิต ทุกคนที่รูจักมันจะตองรูวาไมวาจะเรื่องอะไร เหนือมันจะตองเอาชนะใหได
ผมขับรถไปยังตึกวิศวะที่คอนขางจะมีนักศึกษาบางตาเนื่องจากสอบกันเสร็จแลวสวนใหญ ผมใชสายตาสอดสองมองหา
ไอคนตัวสูงผมดําขลับที่ผมคุนตาแถวๆที่นั่งของพวกสามแยกปากหมาก็ไมเจอ ไลสายตาจากระดับชั้นของตึกมาทีละชั้น
อยางละเอียดๆก็ไมมี ไมเห็นมีวี่แววของสุดหลอสะทานโลกาอยางมันสักนิด
จะมีก็แตสุดหลอที่เคยหลอใสไรสติแบบเกาหลีจามาแรงอยางไอปอนดที่ภายหลังเปลี่ยนสุดหลอหนาไมใหแตใจอยาก
แตงตัวเถื่อน
มันยิ้มแฉงตอนที่รถผมจอดเขากับขางทางและหันมาตรงกระจกรถขางตัวพอดี
ตกใจเลยกู
“มาทําไมอีก หรือตอนนี้มึงอยากมีบทมากกวาพระเอกฮะ” ผมเลื่อนกระจกลงเพื่อที่จะไปพูดกวนตีนมัน
“ถานายเอกเคารักผมก็คงจะมีบทมากกวานี้อยูอะนะ” เวรกรรม เสือกเลนกลับแถมยังเลนใหกูหนาชาซะงั้น “ลอเลนนะ
พี่คิน มาทําอะไรแถวนี้นะ”
“กูมาเปนปกติอยูละ” เปนความจริง ผมวาทุกวันทุกครั้งที่สอบเสร็จนั่นแหละ เพื่อมาตามหาไอเหนือนทีตัวดีขี้ใสกางเกงใน
ที่ไมรูแมงหายตัวไปไหน “มึงงะ เปนนิสิตไปแลวไมใชเรอะ แลวมาเดินทอมๆแถวนี้ทําไม”
“ก็อยูมาตั้งปหนึ่งมันผูกพันนี่หวา” ปอนดมันเริ่มสดใสขึ้นมาบางแลวสินะ “พรุงนี้ก็ตองยายไปอยูกรุงเทพแลว คิดถึงที่นี่แย”
“เออ กลับมาเยี่ยมกันบาง ตอนกูกลับบานเดี๋ยวกูโทรเรียกออกมาแดกเหลาดวย”
“คราบบบบบ พี่คิน”
ผมกําลังจะขับรถหนีเพราะวาไอตัวไอเหนือไมเจอแลว แตไอปอนดมันสงเสียงบอกใหผมอยูตอ
“แลวเนี่ยจะไปไหนตอนะพี่”
“ตามหาคนนะสิ”
“คนที่ไมอยูอะนะ”
“เออ” พูดเปนชื่อออกมาชีวิตมึงจะงายกวานี้นะลูก
“ไปดวยดิครับ”
“จะบาเหรอ”
“โหย พี่ก็ ใหคนอานเคาเห็นความนารักของผมนิดนึง”
“อะไรของมึง นี่กูซีเรียสนะเวย คนหายทั้งคน”
“พี่ซีเรียส ผมก็ซีเรียส”
เวรละไงกู อุตสาหเปดตอนมาซะดรามา และลงทายแมงกลับจะฮาซะงั้นอะ
“เออๆ อยากมาก็มา แตตอนเย็นกูตองรีบเช็คอินที่สนามบินนะโวย” ผมรับมันขึ้นรถมา
“จา ก็สุดหลอคนนี้แหละ จะไปสง” คือ คือไลยังไงไอหลอคนนี้ก็ไมไปสินะ เอะ ผมเริ่มนึกถึงบรรยากาศเกาๆตอนที่ผมเขา
หาไอเหนือใหมๆแฮะ มันดูคุนๆชอบกล
“แลวจะไปหาที่ไหนบางงะ” ปอนดยิงถามทันทีที่รถยังเคลื่อนไปไมไดเทาไหร
“ทุกตารางเมตรในมหาลัยนี่แหละ”
“พี่คิน พูดจริงๆนะ ผมไมเห็นพี่เหนือมาหลายวันมากแลวอะ”
“อยามาพูดตัดกําลังใจกูไดปะ” ผมเหวี่ยง ทั้งๆที่สิ่งที่ไอปอนดพูดมันเปนความจริงก็เถอะ “ใหกูหากอน ใหกูทําใหดีที่สุด
กอนที่กูจะจากจังหวัดนี้ไปไดมั้ย กูไมอยากสวนกันเหมือนอยางในละคร กูเบื่อ”
“อืม งั้นผมจะชวยพี่หาจริงๆจังๆละ”
“เออออ ดูใหดีๆเลยนะโวย สองอาทิตยที่ไปเจอมันมันอาจจะมีหนวดขึ้นแบบมึงก็ได ดูดีๆ”
“นี่ไมดูดีเหรอครับ”
“ไมโวย ไมเหมาะกับหนาใสๆอยางมึง”
“งั้นพรุงนี้โกนออกเลยนะ”
“ตามใจ”
นี่สรุปผมกับไอปอนดกลับมาเปนพี่นองกันปกติแลวใชมั้ยอะ ผมสายหนาเบาๆขณะเหลือบมองดูไอปอนดหันซายหันขวา
สองหนาตัวเองในกระจก แตเรื่องของมันนาจะเอาไวกอน ตามหาไอเหนือคือสิ่งที่สําคัญที่สุด ณ ขณะนี้ จริงมั้ย
ผมนี่แทบจะขับรถรอบมหาลัย ทุกซอกทุกมุมแลวก็วาได
กินเวลาไปทั้งหมดทั้งสิ้นสองชั่วโมงถวน นี่ผมเริ่มรูสึกวาตัวเองกําลังงมเข็มในมหาสมุทร ที่ตัวเองกําลังทําเหมือนกับมี
ความผิดหวังรอคอยอยูขางหนาอยูแลว มันไรประโยชน แตผมจะไมมีวันทอหรอกนะ อยางนอยใหผมตรวจตราดูใหแนใจ
วาไอเหนือมันไมอยูที่นี่แลวจริงๆ
หอไอเหนือคือที่ที่ผมจะไปเปนที่สุดทายกอนไปเชียงใหม
ตลอดสองอาทิตยที่มันไมอยู ผมก็เอาแตขับรถผาน จอดมองดูบอกเซอรสีน้ําเงินของมันปลิวสไวอยูบนระเบียงหอง มึงจะ
สื่อถึงอะไรเนี่ย ทุกทีที่ผมขับมาผมจะเห็นมันปลิวอยูอยางนั้น ที่เดิมไมไปไหนมาเปนเวลานานแลว ราวกับมันตองการสื่อ
วาเจาของมันไมอยู ยังไมกลับมาจากที่ไหนสักที่
แตวันนี้ มันหายไป
บะเขาใหแลวมั้ยละ!!!!!!!!!!
“พี่คิน ผมแวะไปหาเพื่อนแถวนี้กอนละกัน” ปอนดเปดประตูลงแลวรองบอกผมที่จองมองจุดที่บอกเซอรตัวนั้นเคยอยู “สูๆ
นะพี่ ขอใหเจอพี่เหนือเร็วๆ”
“…”
“ไวเจอกันนะครับ” ปลายเสียงของปอนดแผวลงโดยที่ผมไมทันไดสังเกต หลังจากนั้นผมก็ไดยินเสียงผีเทาของมันหาง
ออกไป ไหนมันบอกมันจะไปสงผมไง
แตเรื่องนั้นคอยวากัน
ผมเปดประตูรถเดินลงไปยังหอของไอเหนือ ทักทายพี่ยามที่เปดประตูใหผมแตโดยดีพรอมกับสงรอยยิ้มมาให
“มาหาไอเหนือเหรอนอง”
ก็ถามพี่เคานี่ไง งายกวามั้ย
“พี่เห็นไอเหนือบางมั้ยครับชวงนี้”
“ไมเห็นเลยนะนอง มันหายหัวไปสิงที่หอเพื่อนสักคนของมันละมั้ง” พี่ยามบอก “นาเสียดายนะ จูๆมันก็มาทําเรื่องยายออก
ไมมีมันสักคน พี่ก็คงไดรับตําแหนงที่หลอที่สุดในหอนี้แลวละ”
ผมไมไดตั้งใจฟงประโยคทายๆเลย “ยายออกเหรอครับ!”
“อือ” พี่ยามทําหนาตื่น “เอ็งยังไมรูอีกรึ เห็นสนิทกันมากนี่”
“แลวยายไปไหน มันบอกพี่มั้ย!”
“ใจเย็นไอนอง พี่ก็ไมไดถามมันมาก ทาทางมันรีบๆอยางกับกลัวใครเคาจะมาเห็น ที่นาตกใจก็คือพี่ไมเคยเห็นมันโทรมมาก
ขนาดนี้มากอนเลยนะ หนาก็ซีด ผิวก็คล้ํา มันเปนเทรนดใหมชวงนี้รึ”

เมื่อไดฟงแลวผมอยากจะทรุดลงไปกับพื้น

ผมทําอะไรอยู ตอนที่เหนือกําลังทําอะไรสักอยางที่เปนอันตรายกับตัวมันเปนอยางยิ่ง

ผมแมงเหี้ย ผมมันเห็นแกตัว

ทําไมผมตองปลอยใหมันไปเผชิญกับปญหาคนเดียว TT

โทรศัพทของผมสั่น ผมกดรับอยางออนระโหยโรยแรง
“พี่คิน” นั่นมันเสียงไอปอนด

“ตอนนี้พี่เหนืออยูหนาตึกเพียร รีบมาเจอสิครับ”

มาสงใหกอนคนเขียนไปทะเล
รักกันมาก อุปสรรคก็มากอยางงี้แหละ เฮอ

ใครจะจองรวมเลมจองชวงวันสองวันนี้นะคะ
เพราะสองสามวันหลังจากนี้คนเขียนไมอยู TT
ขอบคุณทุกคนที่เขามาจองจริงๆคะ จะไมทําใหผิดหวังนาา >,<
แลวเจอกัน ^^
ปอลอ วันนี้วันเกิดพอคนเขียน แฮปปเบิรทเดยคะพอ

เหนือนทีสัญญาแบบนี้แลว ตองแฮปปเอนดิ้งใหไดเดอ

ถีบยอดหนาไอพีท!!!!!!!!!!
เอารูปประกอบในหนังสือมาใหดูคะ ^^

ปกติพี่เหนือเคาเปนคนผมตั้ง และก็เสื้อชอปปลดกระดุมออกสองเม็ดเปนอยางต่ํา
แตแบบนี้ก็โอเค สงสัยจะไดโชวก็เลยดูเรียบรอยนิดนึง

คนเขียนไมคิดวาเคาจะวาดคินตาใหโมเอขนาดนี้ TT
นึกภาพตอนเปนเพลยบอยไมออกเลยคะ
แตไมอยากใหนองคนวาดเคาเหนื่อยมาก ก็เลยถือซะวานี่คือพัฒนาลาสุดตอนที่เปนแฟนกับเหนือละกัน
หนูเปนแบบนี้คงไมมีผูหญิงคนไหนมาจีบหนูแลวละ 555555555

สองรูปนี้อยาเผยแพรที่อื่นนา จะเอาลงหนังสือๆ ><

เจอกันตอนหนานะคา ใกลจบแลวเดอออออ
เหลือเวลาจองหนังสืออีกหนึ่งเดือนเต็ม เอาฮึบๆ สูตายนะฮาา า

ตอนที่ 40
ดานของฟลม
บรรยากาศการกินบุฟเฟตหลังสอบเสร็จที่ควรจะชื่นมื่น แตไหงผมกลับหงุดหงิดชิบหาย
ก็คีบเนื้อคีบผักคีบปลาหมึกใหก็แลว เติมโคกใหก็แลว ก็ไมมีทีทาวาไอมิกมันจะสนใจผมเลยสักนิด ไอบานี่มันจะใจแข็งไป
ไหน ถามันจะโกรธจะเคืองกันละก็ปานนี้ก็นาจะลดความโกรธลงมาบางก็ได สักนิดก็ยังดี
คิดไปก็เทานั้น ไอเรามันคนผิดคนงอ สวนเคาคนถูกคนกําลังโกรธ T^T อยากจะทําอะไร อยากจะเชิดหนาไมสนใจแคไหน
เราก็ไดแตอมทุกขอยูคนเดียวนี่แหละ
“นาจะมีไอคินมาเนอะ กูรูสึกผิดวะที่ปลอยแมงใหไปตามหาไอเหนือคนเดียวแบบนี้ บางทีเราอาจจะไปชวยมัน” ไอภัทรซึ่ง
ไมไดรูรอนรูหนาวกับบรรยากาศชวนอึดอัดระหวางผมกับมิกเอื้อนเอยออกมาราวกับมันหนักใจมานาน
“กูพอจะรูวามันไปไหน” ผมเลิกสนใจไอมิกพักหนึ่งแลวหันมาคุยกับไอภัทร
“อาว ไอสัดฟลม แลวทําไมมึงไมบอกมัน มึงรูมั้ยวาตลอดสองอาทิตยที่ผานมาเพื่อนมึงซึมแคไหน นี่มึงรักเพื่อนมั้ยเนี่ย
ฮะ!!”
“ไอเชี่ยภัทรมึงใจเย็นกอนไดปะวะ”
“ไมยงไมเย็นมันแลวโวย เดี๋ยวกูเอาตะเกียบทิ่มหนามึง”
“พอๆ จะฟงกูเลามั้ย” ผมรูเหมือนผมพูดกับไอภัทรคนเดียว แตยังไงก็ตามไอมิกก็ฟงทุกคําอยูดี “ที่เหนือมันทําแบบนั้นมันมี
เหตุผล”
“เหตุผลอะไร”
“มันไปจัดการเรื่องของอนาคตของมันกับไอเชี่ยคินกับพอกับแมมันที่เชียงใหม”
กูบอกแลววามันมีเหตุผล แตทําไมไอภัทรกับไอมิกที่ฟงอยูทําหนาไมเขาใจ
“แลวปดบังไอเชี่ยคินทําไม”
“สั้นๆงายๆ เหนือมันหวงอนาคตของเมียมันซึ่งก็คือไอคินเพื่อนเรา เห็นมันอยางนั้นนะถาเปนเรื่องไอเหนือเชี่ยแมงโคตรจะ
คิดมาก ไอเหนือมันก็เลยตัดปญหา ไปเชียงใหมโดยที่ไมบอกไมกลาวไอคินสักคํา”
“แลวมันจะกลับมาเมื่อไหร ถามันกลับมาวันนี้แลวพอดีสวนกันกับไอคินที่ไปเชียงใหมเย็นนี้ “
“ละครไปแลวไอเชี่ยภัทร มันไมบังเอิญขนาดนั้นหรอก”
“ชีวิตกับละครมันก็คลายๆกัน ดีไมดีชีวิตอาจจะยุงยากมากกวา ถามีมาขวาง มีอุปสรรคระหวางพวกมันทั้งสองคน “
“ถามีอุปสรรค กูก็เชื่อวาพวกมันจะผานไปดวยกันได มันรักกันจะตาย กูวามันไมยอมเสียอีกฝายไปงายๆหรอกนะ”
“ฟลม!!!” มีเสียงเรียกแหลมขัดจังหวะที่ผมกําลังพูดอยูพอดี ชิบหาย ทําไมจังหวัดนี้มันเล็กนักวะ!!!!
กิ๊ง ไมวาผมจะหนียังไงก็ดูเหมือนเธอจะหาผมเจอจนได ดูเหมือนวาเธอจะแวะมาฉลองสอบเสร็จเหมือนกันกับเพื่อนแบบที่
ผมกําลังทํา เพื่อนเธอสาวๆสวยๆกันทั้งนั้นแตตอนนี้ไมใชเวลาที่ผมจะมามอ
“ไมไดเจอตั้งหลายวัน” เธอเดินมาหาผมและก็นั่งขางๆทันที “แกๆ ชั้นนั่งกับแฟนชั้นละกันนะ”
“ยัยกิ๊งเห็นแฟนแลวลืมเพื่อน” เพื่อนสาวของกิ๊งตัดรอนแตดูเหมือนจะไมไดจริงจังอะไรมาก พวกหลอนกวาดสายตามาที่ไอ
มิกกับไอภัทรและก็หัวเราะคิกคักกอนที่จะเดินจากไป
“รูมั้ยกิ๊งรอเวลาที่ฟลมสอบเสร็จแคไหน เราจะไดไปเที่ยวดวยกันไง ฟลมอยากไปไหนละ บอกมาไดเลยกิ๊งไปทุกที่ จะใน
หรือนอกประเทศ”
กิ๊งหันมาคุยกับผมน้ําไหลไฟดับจนผมมึนและงงกับคําพูดของเธอ กูไปตกลงปลงใจคบกับเคาตั้งแตเมื่อไหรฟะเนี่ย ไอภัทร
กลั้นขําอยูตรงขามกิ๊ง สวนไอมิกก็คีบเนื้อเขาปากอยางไมทุกขรอน
เห็นอยางงี้แลวเซ็ง
ประชดแมงเลย ไมสนใจกูนักใชมั้ย “อืมมมม ไปญี่ปุนดีมั้ย เผื่อกิ๊งจะไดไปชอปเครื่องสําอาง เสื้อผาไรงี้” งี่เงาจริงๆเลยผม
เอาความรูที่เคยใชเกี้ยวผูหญิงมาหลายสิบคนมาชวยนิดหนอย หางตาสังเกตไอมิกไปดวย ไยแมงไมรูสึกรูสา
“จริงเหรอ! ฟลมจะไปจริงกับกิ๊งจริงเหรอคะ!!” เวรกรรม นี่ผมทําอะไรลงไป ผมใหความหวังเธอกอนเบอเรอ
“เออ “
“ลูกผูชายอยาคืนคําสิเวย” ไอภัทรยิ้มลออยางอารมณขัน พองมึงสิ
“กะ ก็ไดครับ” อยางงี้เคาเรียกวาซวยเพราะลมปาก TT
“เย ดีเลย งั้นเราไปกันอาทิตยนี้เลยนา เดี๋ยวกิ๊งจะขอปา”
“ครับๆ”
ผมคงทําไดแตวิงวอนใหปากิ๊งไมอนุญาตใหเธอไปเที่ยวกับผม เอะ บางทีสวรรคอาจจะเขาขางก็ไดเพราะปากิ๊งหวงลูกสาว
ออกจะตายไป
แตเรื่องนั้นชางมันกอนเถอะ
“ปลาหมึกมึงนะ” ผมคีบปลาหมึกใสถวยของไอมิกที่นั่งอยูตรงขาม กิ๊งไมไดสนใจอะไรผมเลยนอกจากถายรูปผมคูกับหมอ
สุกี้ลงอินสตราแกรม ไมรูจะอยากโชวผมไปทําไมกันนะ
มันทําทาไมสนใจอะไรผมสักที ผมก็เลยคีบใหมันแมงทุกอยาง
“ไอสัด กูอิ่มแลวโวย!” เออดี อยางนอยวันนี้มันก็ยอมเปดปากพูดกับผมแลว แถมยังมองหนาผมแลวทําหนาโกรธเคืองจน
หนาดําหนาแดง
ผมรูสึกตะหงิดๆ คือโกรธเพราะคีบผักใหมันก็ไมนาจะเคืองขนาดนี้นะ
“ฟลม ตักใหกิ๊งบางสิคะ ตักใหมิกอยูได มิกทองจะแตกแลวมั้งนั่น”
ผอมจะตายหาแบบนั้นใหมันแดกลงไปเยอะๆนั่นแหละครับจะดี
ผมชักนึกอะไรสนุกๆออกแลว
“เออนี่กิ๊ง วันนี้สอบมาเปนยังไงบางครับ” ผมทําเนียนหันหนาเขามาใหความสนอกสนใจเธอ
“ก็ดีอะคะ ตอบไมตรงกับเพื่อนนิดหนอย”
“เกงๆอยางกิ๊งนะคงนาจะเปนคนถูกนะ”
“ฟลมเปนไรไปเนี่ย ปกติไมเห็นชวนกิ๊งคุยสักคํา”
“วันนี้อารมณดีนะครับ”
กะผีนะสิมึง มึงก็แคอยากจะประชดใหคนที่นั่งฟงตรงขาม ซึ่งก็แนนอน มันไมไดสนใจอะไรมึงเลยแมแตนอย เอาแตกมหนา
กมตากิน
“งั้นกินเสร็จนี่เราไปหาอะไรทําตอดีกวา ฟลมอยากไปไหนคะ”
จากที่คุยๆกับไอภัทรไวก็ไมมีอะไรมาก ดูหนังรองเพลง ปลดปลอยอารมณ แตทวา
“เชี่ยฟลม โทรศัพทมึงดัง”
ขอบคุณสวรรคที่มีคนโทรมา ณ เวลาอันแสนอึดอัด ผมยิ้มใหกิ๊งอยากเกรงอกเกรงใจแตในใจนะอยากจะรับสายนี้โดยไว
แบบไมตองพิธีรีตอง
ไอเหนือ
เอาละเวยเหย แจคพอตแตกซะแลวกู คนที่เพื่อนรักตามหามานานรวมสองอาทิตยบัดนี้มันโทรมาหาผม วาแตมันมีเรื่อง
อะไร
“เหย วาไง หนีเมียไปอยูไหนมา”
“สัดฟลม มึงอยูไหน รีบออกมาดวนเลย” น้ําเสียงของมันฟงดูรอนรน เออ เกิดอะไรขึ้น
“เปนไร มีไร เกิดอะไรขึ้น”
“ไอเชี่ยพีทมันจับตัวคินไปนะสิ”
“วาไงนะ!!!!!!!!” ผมรองลั่นรานเลยครับ ขอย้ํา ลั่นราน ไมสนวาอามาอาอึ้มที่ไหนกําลังโซยหมี่หยกอยู กูไมรูโวยกูอยาก
ขัดจังหวะ ไอเชี่ยพีทอีกแลวเรอะ นี่มึงยังไมตายๆไปจากโลกนี้อีกเหรอวะ สัด!!!!!!!!!
“ออกมาชวยกูที พวกมันพาคินมาโกดังไกลจากมหาลัยประมาณสี่สิบกิโล กูไมรูวาแมงไปเอาพรรคพวกมาจากไหนตั้ง
หลายสิบแบบนี้”
“ไอเชี่ยเหนือ มึงใจเย็นกอน” คําพูดของผมทําเอาเพื่อนที่นั่งอยูฝงตรงขามทั้งสองเริ่มอยูไมสุข เพราะเมื่อกี้เรื่องไอเหนือกับ
ไอคินเพิ่งเขามาอยูในวงสนทนาแทๆ “อยาพึ่งบุมบามทําอะไรนะ”
“จะใหกูเย็นไดไง ไอเหี้ยพีทอยูขางในนั้น แลวคินมันก็อยูขางเดียว กูกลัววามันจะทําเหี้ยๆแบบนั้นอีกนะสิ!!!!!!”
“แตถามึงเขาไปตอนนี้มึงมีแตตายกับตาย รอกูอยูนั่นแหละ เดี๋ยวกูรีบออกไปเลย”
“พวกมีเทาไหรเอามาใหหมดเลยนะ”
“เออๆ เมียมึงก็เพื่อนรักกูนั่นแหละ!!!”
ผมกดวางสายลุกขึ้นยืนอยางไมสนใจคนบนโตะเลยสักนิด
“เกิดอะไรขึ้นนะฟลม” กิ๊ง
“ไอเหี้ยฟลม มีไร ไปไหนวะ กูไปดวย” ไอภัทร
“ไอเหี้ยพีทแมงจับตัวไอเหี้ยคินไปนะสิ สนตีน!” ผมบอกอยางหัวเสีย กอนที่จะเดินออกมาจากราน มุงตรงไปยังรถยนตที่
จอดอยูลานจอดรถของหาง ไมไดสนใจเลยวาตัวเองยังไมไดออกคาอาหารที่เพิ่งกินไป ผมไมรูวามีใครตามผมมาบาง แต
ตอนนี้ผมคิดอยางเดียวคือตองไปชวยไอคินใหไดและโดยเร็วที่สุด
แลวหมาตัวไหนมันบอกใหไอเหนือใจเย็นๆเมื่อกี้
“ไอฟลม ไปชวยคนเดียวแบบนี้เนี่ยนะ” ไอภัทรกระหืดกระหอบวิ่งตามผมมาตอนที่ผมกําลังจะเปดประตูและกาวขึ้นรถ
“กูไมรู แคไดยินคําวาไอพีท กูก็ไมอยากใหมันอยูใกลเพื่อนกูแลว”
“เดี๋ยวพวกกูไปดวย” ภัทรรีบบอกโดยไอมิกวิ่งตามมาทีหลัง
ผมมองหนาไอมิก “ไอเหี้ยภัทรไปได สวนมึงไมตองไป”
“เฮย ไดไง” มันรองอยางขุนมัว
“กูเปนหวงมึง”
“สัดฟลม อยามาน้ําเนาตอนนี้ เหี้ยคินอยูไหนกูจะไปชวยมัน”
“ไอมิก สภาพรางกายมึงตอนนี้แข็งแรงนักเหรอ สามวันดีสี่วันไขแบบนี้ถามึงไปแมงก็เปนกระสอบทรายใหพวกไอพีทนะสิ”
“ไอ…” มิกอาปากจะเถียง
“พลอยแตจะทําใหกูไมมีสมาธิที่จะอัดใคร”
“ไอเหี้ย กูไมใชตุด กูดูแลตัวเองได”
“ไมตองไป รอฟงขาวอยูนี่แหละ”
“นี่อยามาสั่งกูไดปะ”
“พอเลยพวกมึง อยางกับผัวเมียเถียงกัน เพื่อนมึงจะตายอยูแลวมั้งนั่น” ไอภัทรหงุดหงิดไมนอย “กูจะโทรบอกไอภีมใหตาม
พวกเพื่อนไอเหนือมาชวยดวย พวกนั้นนักเลงเกาคงเกงใชได สวนเรารีบไปตามที่ๆไอเหนือบอกไดแลว”
ผมอาปาก สวนไอมิกก็อาปากเตรียมพูดเหมือนกัน
“พอเลยทั้งคู ไปแมงหมดนี่แหละ”
ผมจะเถียงมันอีก แต
“เพื่อนมึงจะตายละนะ!”
เออ ใหไปก็ไดนะ ผมสงสายตาคาดโทษไปที่ไอมิกที่ลอยหนาลอยตาเปดประคูรถแลวนั่งเฉย ไมไดรูเลยสักนิดวามัน
อันตราย เหออออออออออออ

ดานของเหนือ
ผมไมรูวาตอนนี้เวลามันผานไปทั้งหมดกี่นาทีแลว แตรูสึกไดเลยวาหลังจากที่ผมวางสายจากไอฟลมไปเวลาแมงก็ผานไป
ชาโคตร มันบอกใหผมใจเย็นๆอยาเพิ่งบุมบาม แตตอนนี้กูเย็นไมไดแลวจริงๆวะ
จะตายก็ชางแมงละ ผมแคอยากเห็นไอคินวามันยังไมเปนอะไร
บุกเดี่ยวเขาไปขางหนาก็พลอยแตจะสรางความวุนวายใหคนขางในมันไดยิน ผมทําไดแคเดินลอบไปขางๆหวังวาจะเขา
ไปสูศูนยกลางโดยไมตองฝาแนวลอมอะไรใหมันเหนื่อย
ผมแอบซุมดูตรงสวนที่สังกะสีมันเริ่มจะผุ ผมเห็นไอพีทเดินวนเวียนอยูรอบตัวคินที่นั่งอยูมุมดานในสุด มันถูกมัดมือมัดเทา
แถมยังโดนกระดาษกาวอยางหนาแปะปากเอาไว ผมไมรวู าตอนนี้มันคิดอะไรอยู แตแคเห็นภาพมันเปนอยางงั้นแลว
อยากจะฆาไอพีทเสียใหรูแลวรูรอด
มันไปเอาพรรคพวกมาจากไหนเยอะแยะ ไมใชนักศึกษามหาลัยผม แตอายุอานามไลเลี่ยกัน นี่มันหมายความวายังไง
“เฮยไอพีท โทรหายายมันรึยังวะ เมื่อไหรจะโทรกูอยากไดเงินแลวเนี่ย”
“เออ ไอเหี้ย กูกําลังจะโทร” ไอพีทพูดคุยกับไอพวกนั้นเหมือนกับรูจักกันมานมนาน “หามแตะอะไรคินตาแมแตปลายเล็บ
นะมึง”
“ถุย เห็นกูเปนอยางงี้กูก็พิศวาสเพศแม กูไมไดวิปริตเหมือนมึง”
“เออ ก็ดี หามแตะอะไรทั้งนั้นจนกวากูจะสั่ง” ไอพีทประกาศลั่น “วาแตมึงจะเรียกเทาไหร”
“อืมมมมมม กูเอาคนมาเยอะ และอีกอยางบานไอนี่แมงก็รวยติดอันดับของประเทศ ซัก หาสิบลานเปนไง”
ผมกะแลวเชียว ไอพีทที่มันจับตัวคินมาแมงตองการมากกวาตัวคินแนๆ พรรคพวกเยอะแยะขนาดนี้ถาไมใชเงินมาลอแมงก็
คงไมมา กูไมทนแลวสัด!
ผมวิ่งเขาไปสอยปากไอคนที่บอกวาหาสิบลานเปนคนแรก แนนอนการมาของผมทําใหพวกแมงงง
“เหย มันมาจากไหน จับมันดิ!” ไอเชี่ยพีทสั่งคนอื่นดังลั่น จากนั้นไมนานพวกนั้นมันก็กรูเขามาหาผมอยางกับมดรุมแทะ
เศษขนาดปงชิ้นใหญ ไอผมที่พอมีฝมืออยูบางก็จัดการพวกมันหมอบไปหลายตัวอยู แตทําไมมันเยอะขึ้นเรื่อยๆฟะ
หางตาผมเหลือบไปเห็นไอคินที่ดิ้นพลานเพราะมันอยากจะชวยเหลือผมบาง
ระหวางที่ผมเผลอผมเจอพวกมันเจาะยางจนลมลงไปคุกเขา จากนั้นบาทาจากไหนไมรูเยอะแยะก็มารุมที่ผม
มันเจ็บจนชาไปหมด แตผมไมรองสักแอะ ผมสัมผัสถึงของเหลวสีแดงที่เริ่มไหลออกมาจากตามลําตัวและใบหนาของผม
“โงมากปะ มาคนเดียวทั้งๆที่พวกของกูมีเปนสิบแบบนี้” ไอพีทเดินเขามากระชากคอเสื้อผมใหหันหนาขึ้นไปสบตากับมัน
พรรคพวกของมันถอยหลังออกไปเมื่อเห็นวาผมสิ้นฤทธิ์หมดแรงที่จะตอบโต
ผมมองมันอยางเกลียดชัง กี่ครั้งแลวที่แฟนผมจะตองมีอันตรายก็เพราะคนๆนี้ “ตัวตอตัวกับกูมั้ย ไอลูกหมา” ผมทาทาย
มันหนาเจื่อนลงไปนิดนึง ถาไมมีพรรคพวกแมงก็ดีแตปากละวะ!
“ไมเห็นจะตองเสียเวลาไปทําอะไรแบบนั้น” มันพูด “เอาละ พวกมึงจับตัวมันไปมัดไวกอน มัดใหดีนะเวย”
ผมขัดขืนตอนที่พวกมันมาจับตัวผมไปมัด สายตาของผมเหลือบมองไอคินที่ผมคอนขางจะแนใจวามันน้ําตารื้น แมง
เอยยยยยยยยย เจ็บใจวะ
“คินตา ถายายคุณไมจัดการใหผมออกจากคณะกลางคันแบบนี้ ผมอาจจะมีทางเลือกมากกวานี้” ไอพีทชูโทรศัพทขึ้นมา
ผมเห็นมันเอามาจอหู ตองโทรไปหายายของคินแนๆ
การที่มันโดนไลออกจากคณะเปนสิ่งที่ผมขอกับยายคินเพื่อเปนเงื่อนไข ตอนที่เธอขอใหผมมาชวยดูแลบริษัทใหนั่นแหละ
ถาจะหาวาผมเปนไอขี้ฟองละก็ ผมยอม ดีกวาจะใหมันมาอยูใกลคินตาตลอดเวลาแบบนี้
ตอนที่คุณหญิงรูครั้งแรก ผมเชื่อไดเลยวาทานจะสั่งมือปนใหไปเก็บไอพีทเลยดวยซ้ํามั้งถาผมไมหามเอาไว
พีทมันเปดสปคเกอรโฟนใหไดยินกันทั่ว
“สวัสดีคะ ดิฉันเลขาทานประธานบริหารบริษัทโภคินทรพิพัฒนกรุป ไมทราบวา “
คงจะอยูกับเขามานานละสิทาถึงไดรูวาจะตองโทรเขาเบอรไหนถึงจะไดพูดคุยกับซีอีโอใหญโดยตรง
“อยาพูดจาใหมากความเลยครับพี่เปล”
“เธอคือ “
“ผมพีท”
“แกโทรมาอีกทําไม! แกไมควรจะยุงเกี่ยวกับบริษัทนี้ หรือแมกระทั่งทุนของบริษัทนี้อีก”
“รูแลวๆๆ” ใบหนาของไอพีทกลอกตาไปมาอยางรําคาญ “ตอโทรศัพทใหผมคุยกับคุณหญิงทานหนอยสิ”
“ไมได ชั้นไมมีวัน…”
“พี่เปล ผมกําลังจะจับคินตาเรียกคาไถ ไมรูเหรอ”
“อยามาขมขูกันเสียใหยาก ชั้นรับสายคนที่โทรมาขูคุณหญิงทานแบบนี้มามากกวาสามสิบสายแลวยะตลอดเวลาที่ผาน
มา”
“และถาครั้งนี้มันเปนเรื่องจริงละ”
“มีอะไรเหรอเปล” น้ําเสียงของคุณหญิงแทรกขึ้นมาในสาย ทําเอาพวกของไอพีทกระตือรือรนที่จะฟงกันยกใหญ
“พวกโรคจิต เออ “
“ชั้นคุยเอง” เสียงโทรศัพทถูกสงตอ “ฮัลโหล”
“คุณหญิง จําผมไดมั้ยครับ”
“นี่แกยังไมไปผุดไปเกิดที่อื่นอีกเหรอ ฮะ!! ชั้นไมฆาแกก็บุญหัวแกเทาไหรแลว!!!”
“แกแลว เดี๋ยวความดันขึ้นนะ”
“หุบปาก!”
“หุบก็ได แตหลานคุณหญิงตองตกอยูในอันตรายนะ”
“วาไงนะ”
“ไมเชื่อผมเหรอ”
“แก “ ผมสัมผัสไดวาน้ําเสียงคุณหญิงเริ่มสั่นอยางไมมนั่ ใจ “แกจับหลานชั้นไปเหรอ โกหก!”
“โวย!” พีทแหกปากอยางอารมณเสีย “คินครับ แหกปากใหยายคุณฟงทีสิ” มันกระชากกระดาษกาวออกอยางแรง จนผม
ขยับตัวเพื่ออยากจะไปตบกะโหลกหนาๆของพีทเพราะมันทําคินเจ็บ
และแนนอน แฟนผมไมยอมทําตามละครไทยงายๆ คินนิ่งเงียบมองไอพีทเหมือนมันเปนแมลงไชขี้ควาย
“คิน ผมบอกใหแหกปากไง” ดูเหมือนความพยายามของมันจะไมเปนผล จนกระทั่ง
มันดึงหนาคินเขามาจูบ
ไอเหี้ยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!
“ไอเอี้ยยยยยยย ออยอู อูอะอาอัน ไอเอี้ยยยยย แองงงงงงงงงงงง” ผมดิ้นพลานอยางโมโหสุดขีด ถากูหลุดไปไดนะมึง ไอ
สัด!!!!!!!!!!
“ไปตายซะมึง!” คินดามันทันทีที่มันผละหนาออกไป หันมามองหนาผมอยางรูสึกผิด แตผมรูสึกผิดกวาที่ทําอะไรไมได
“ชัดแลวนะครับ” ไอพีทยักคิ้วใสผมอยางอารมณดี พลางพูดกับยาย
“แกมันไอคนชั่ว!”
“หาสิบลานขาดตัว โอนเขาบัญชีผม เหมือนที่คุณหญิงทําทุกๆเดือนและทุกๆป หลังจากนี้เราจะไดจากกันไปอยางสงบเสีย
ที”
“สงบแนถาแกตาย เด็กไมด!ี ”
“ตามนั้นนะครับ ผมใหเวลาชั่วโมงนึง”
“ชั้นขอสาม”
“เยอะไปนี่”
“สองก็ได”
“ตามนั้นครับ”
มันกดวางสาย พรอมๆกับนั่งลงยองๆขางๆคินตา “ไมไดคิน ก็ไดเงินแทน คินนี่มีคาจริงๆเลยนะครับ”
“ยายกูจะไมใหมึงสักสตางคแดงเดียว”
“งั้นคินก็ตองเปนอันตราย ดีไมดี “ พีทมองมาที่ผมอยางเจาเลห “คนรักของคินอาจจะไดเห็นผมขมขืนคินก็ได”
นั่นทําใหผมแทบจะพุงตัวเขาใสมันเลยทีเดียว ถาไมติดวาไอพวกขางหลังนี่มันจับผมไวเสียกอน
“โลกนี้ยังมีคนที่เลวมากกวามึงอีกมั้ย”
“มีถมเถ” พีทยักไหลไมใสใจ “ผมแนใจวามีหองของบนที่สะดวกสบายมากกวานี้ ผมจะใหคินไปนั่งรอที่นั่นละกัน แตกอนที่
จะไป “
พีทมันพยักหนาใหไอหัวโจกที่พูดวาหาสิบลาน มันลูบปากที่แตกปอยๆเพราะโดนผมตอย กอนที่จะ - -
ฉึก!
โดยไมทันไดตั้งตัว ผมรูสึกไดถึงของแหลมคมที่แทงเขามาบริเวณทองนอยทางดานซาย มันถอนมีดพกออกไป เทานั้น
แหละ
ผมชาวาบไปทั้งตัว พรอมดวยความรูสึกเจ็บที่แผซานจากจุดที่มีแผล
“เลวระยํา ฮึกกกกกก เหนือ มึงไมเปนไรใชมั้ย มึงตองไมเปนไร” น้ําตาของคินตาไหลพรั่งพรูออกมาพรอมๆกับของเหลวสี
แดงไหลออกมาตามเสื้อนักศึกษาของผมจนเปนสีแดงเถือก
เจ็บ เกินจะทน แตผมจะวูบไมไดเด็ดขาด ผมตองไมเปนอะไร
“อยามาน้ําเนาหนอยเลยนะ ไอเหี้ยพีท พวกมันสองคนรักกันจริงๆเหรอ” ไอคนที่แทงผมเดินลอยหนาลอยตามองผมกับคิน
ตาอยางสมเพช
“คงงั้นมั้ง” ไอพีทจับตัวคินที่รองไหดวยความเปนหวงผมใหลุกขึ้นยืน
“กูอยากจะอวก”
ผมถูกพวกมันทิ้งใหลมทั้งยืน คินตาถูกลากขึ้นไปขางบนแลว ไมรูวาไอพีทจะทําอยางที่มันพูดรึเปลา ถามันทําจริง ผะ ผม
ตองไปชวย
“มึงตาย!!!!!!!!!!!!!!” ผมจําเสียงไอโจกได แตตาผมพรามัวเกินกวาที่จะมองเห็น “แทงเพื่อนกูเหรอ แทงเพื่อนกูเหรอ!” เห็น
ภาพลางๆวามันใสเขาไอหัวโจกอยางจังตามคําพูด
“จัดการพวกมันกอน แมงมีหลายคนชิบหาย!!” ไอฟลม “ภีม พาพี่รหัสมึงออกไปกอน มันจะตายหาอยูแลว”
“ครับพี่”
ผมเห็นแตกองทัพชุดนักศึกษาชายมากกวาครึ่งเขามาตะลุมบอนจนวุนวายไปหมด ไอภีมที่หนาตื่นๆผูไมเคยโดนเหตุการณ
ความรุนแรงแบบบนี้วิ่งเขามาหาผมแลวจัดการแกเชือกที่เทากับที่แขนให
“เฮย ทําไมมันเยอะอยางงี้วะ” ไอภัทรนี่หวา
“มิก มึงอยายืนหางจากกู!”
“มึงอยามาสั่งกูไดปะ!”
“ใครเปนคนคิดแผนนี้ บานมึงเปนผูจัดละครเหรอ ฮะ!”
“ไอยิมระวังขางหลัง”
“ขอบใจเวยเชี่ยโจก”
“มึงกลาเตะไอมิกเหรอ มึงตาย!!!!!!!!!!”
“โทรเรียกกําลังเสริมดวย”
ทําไมมันชลมุนวุนวายอยางงี้หวา ผมถูกไอภีมพยุงใหลุกขึ้นยืน แตทวาผมยังไมมีแกใจจะไปทําแผล
“ไอภีม” ผมผลักนองใหมันลมลงไปหลบ เพราะไอบาที่ไหนไมรูกําลังจะฟาดนองผมดวยไมหนาสาม ผมเตะมันลมลงไป
“วางใชมั้ยภีม กระทืบซ้ําซิ”
“พี่เหนือ ผมตอยคนอื่นไมเปน”
“ไอพวกนี้มันจับตัวพี่คินของมึงมานะ”
“มากกวากระทืบไดมั้ยพี!่ !!!!”
เปลี่ยนจากหนามือเปนหลังตีนเลยทีเดียว จังหวะนี้ ผมเดินกระเผลกขึ้นไปยังชั้นบน มือที่กุมบาดแผลอยูเผยใหเห็นเลือด
แดงฉาน
เสียงดังขนาดนี้ไอพีทตองไหวตัวทันแน แตเรื่องนั้นไมนายากเพราะ
ตอนนี้ไอปอนดกําลังเผชิญหนากับไอพีทที่จับตัวคินไวดวยทาตัวประกัน แบบในละครเดะๆเลย
“มึงก็หลงเสนหคินตาอีกคนสินะ” ไอพีทเหน็บแนมไอปอนด
“นั่นมันเรื่องของกู ปลอยพี่คินซะ กอนที่มึงจะตาย”
“กูยังมีสิทธิ์รอด ถายังจับคินไวแบบนี้”
“ออ งั้นเหรอ” ประโยคสุดทายคินเปนคนพูดเอง มันอาศัยชวงที่พีทเผลอจัดการไอพีทจนหลุดออกมาได
ไอปอนดไดโอกาสจึงวิ่งเขาไปจัดการตอยไอพีททันที ผมเดินกระเผลกเขาไปหาคิน หวังจะแกะเชือกให
“เจ็บมั้ยยย กูขอโทษ เพราะกูเอง เพราะกู”
ผมลมตึงลงไปอยางหมดเรี่ยวแรง
“อยาลมสิ หามหลับดวย!”
“หมะ ไมหลับหรอก” ตาผมปรือมองเสนเชือกที่มัดแนนเหมือนงูสีเขียวพันกันวุน ผมมองซายมองขวาหาของมีคม
“พี่เหนือ!!!!!!!! ระวัง!!!!!!!!”
ฉึก!
การถูกแทงเปนครั้งที่สองจากทางดานหลังทําเอาผมสติพราเลือนและขาดสะบั้น จากความเจ็บกลายเปนความชาอยางไม
นาเชื่อ
“เหนือ!!!!!!!!” คินรองลั่น ตอนที่ไอปอนดมาลากคอไอพีทออกไปจัดการตอ สงสัยตอนที่มันเขามาแทงผม ไอปอนดคงจะ
เสียหลักไป
ผมลมตัวลงไปนอน เลือดสีแดงไหลทวม ไมตางจากน้ําตาของคินตาเทาไหร
“กําลังจะฮะ แฮปปเอนดิ้งแลว ทะ แทๆ” ผมเอามือจับแกมที่ไมเคยหมองของคินตา
“ไมเอานะเวย ฮึก อยาทําแบบนี้ หามหลับเด็ดขาด”
“แตมันจะ เจ็บนะ” พูดแตละคํามันชางลําบาก
“กูกลัววาถามึงหลับไป มึงจะหลับตลอดกาล ฮึก ฮึก” ยิ่งพูดแบบนี้คินยิ่งน้ําตาไหล
“หระ รัก “
“ไมตองพูดเลย กูไมอยากฟงตอนนี้ ฮึก อยากพูดใหฟงก็ตองพูดเวลาอื่น พูดพรงนี้ มะรืนนี้ก็ได นะๆๆ อยาทิ้งกูไป อยาทิ้งกู
ไอปอนด โทรตามโรงบาล เร็วๆ!!!!”
ดวงตาผมเริ่มปรือ แสงสวางกําลังริบหรี่ลงพรอมๆกับใบหนาของคินที่กลายเปนเหมือนหมอกจางลงเรื่อยๆ
“กูรักมึง ไดโปรด อยาทิ้งกูไปเลยนะ” เสียงแผวเบา เหมือนมาจากที่ไหนสักที่ที่ไกลแสนไกล ไออุนสุดทายที่ผมไดรับคือคิน
ตาโอบกอดผมไวอยางแนบแนนที่สุด

นี่ผมกําลังจะตายใชมั้ย
ทุกสิ่งทุกอยาง ดับสนิท เงียบงัน และมีแตความวางเปลา

ไมถนัดดรามา T_T
หมดเขตจอง 8 มิถุนา หมดเขตโอน 15 มิถุนาเนอ
รักคนอาน <3

ตอนที่ 41

งานศพตามแบบศาสนาพุทธถูกจัดอยางเรียบงาย แขกในงานสวนใหญแตงกายในเครื่องแบบสีขาว อาจเปนเพราะผูที่จาก

โลกนี้ไปกําลังอยูในวัยที่กําลังร่ําเรียนอยูก็เปนได
รถยุโรปคันใหญจอดเทียบลง แขกในงานตางก็รูชัดวาผูที่มามีชื่อเสียงในแวดวงไฮโซขนาดไหน แตทวาหลานชายที่เดินตาม
ลงมาจากรถนั้น เขาแทบจะยืนไมอยู
“คิน ฮึก หลานยาย” คุณหญิงจับตัวหลานชายเอาไวแนน ใบหนาของเธอกลั้นสะอื้นเอาไว เธอสงสารหลานชายของเธอจับ
หัวใจ เธอโทษตัวเองวาตนเหตุเปนเพราะตัวเธอที่ชุบเลี้ยงงูเหาเอาไวใกลตัว
“หยะ ยาย บอกคินไดมั้ย คนที่อยูในนั้น ไมใชไอเหนือ ใชมั้ย แคเปนคนที่อยูในรุนราวคราวเดียวกันเฉยๆ ใชมั้ยครับยาย”
คินตาในขณะนี้ดูเหมอลอยและวิญญาณหลุดออกจากราง ไมมีแลวดวงหนาที่สดใสรอยยิ้มเจือประดับ มีเพียงแตเด็กหนุม
ดวงตาหมองคล้ําและปูดบวมเนื่องจากผากการรองไหมาอยางหนัก
“ยอมรับความจริงเถอะนะลูก เหนือจากไปแลว จากไปแลวจริงๆ”
“ไมใชอยางนั้นสักหนอย เมื่อคืน หมะ มัน มันยังสงเมสเสจมาบอกผมใหผมฝนดีอยูเลย ยายโกหก” เด็กหนุมเถียงขางๆคูๆ
พยายามหนีจากความเปนจริง ไมมีเมสเสจใดๆจากเหนือนที หนาจอโทรศัพทวางเปลา
“ไอคิน” เพื่อนรักทั้งสามคนในชุดนักศึกษาถูกระเบียบตั้งแตหัวจรดเทาเดินเขามาหา ฟลมพยุงคินตาเอาไวอยางรูหนาที่
เขารูวาเพื่อนรักของเขา ณ ตอนนี้จิตใจไมสูปกติ ทั้งนาสงสารและก็นาเห็นใจในเวลาเดียวกัน
การสูญเสียคนที่รักสุดหัวใจ ไมใชแคอาทิตยสองอาทิตยจะทําใจได
“คิน มึงไหวมั้ย ไมตองเขาไปก็ได อยูตรงนี้ เดี๋ยวพวกกูอยูเปนเพื่อน” มิกเอยอยางเปนหวงเปนใย
แตคนที่ชื่อคินตาเดินนําไปแลว เขาเดินสะโหลสะเหลเหมือนจิตใจไมอยูกับเนื้อกับตัว มุงตรงไปยังโลงสีน้ําเงินที่ตั้งอยูกลาง
ศาลา ทุกคนในงานจับตามองมาที่เขา ราวกับรูวาเขากับคนที่เพิ่งจากไปนั้น มีความสําคัญตอกันมากแคไหน
แคเห็นรูปหนาศพ คินตาก็ลมลงไป ช็อคหนักแตไรซึ่งการรินไหลของน้ําตา

“มึงวานองคินเคาฝนอะไรอยูวะ”
“ไอเหี้ยยิม อยาเขาไปใกลขนาดนั้น ไอเหนือมาเห็นคงไดฆามึงตาย”
“มันอยูอีกหองเฟรย มันไมรูหรอกวากูกําลังแอบเอากําไรเล็กๆอยู”
“กูจะฟองไอเชี่ยเหนือ”
“มึงอยากใหเพื่อนทรุดลงเหรอวะครับ”
“กูวามันยอมทรุดลงมั้ง ถาเห็นเพื่อนมันกําลังจะหอมแกมแฟนมันอยูรอมรอแลวเนี่ย”
ผมสะดุงตื่น ตกใจหนักเขาไปใหญเมื่อพบวาตัวเองกําลังโดนคนหลายคนจับจองเปนตาเดียว ทุกคนมีผาพันแผล สกอต
เทปแปะตามใบหนาและแขนขา แตก็ยินดีที่เห็นผมตื่นขึ้นมา
“ไอเหี้ยคิน หลับเขาไปไดไงตั้งสามวัน”
“ไอเหนือ ไอเหนือมันเปนไงบาง!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมรองลั่น กระชากคอเสื้อยิมที่อยูใกลที่สุดจนยิมรองจาก
“อาการมันดีขึ้นแลว ไมเปนอะไรแลวละ” ฟลมที่นั่งอยูบนโซฟายิ้มใหผม
“มึงพูดจริงนะ อยาโกหกกูนะ” เสียงของผมกลัวไปหมด ขยับแขนทีเห็นสายน้ําเกลือระโยงระยางและเห็นตัวเองในชุดคน
ปวยสีฟาสะอาด
“อืมมมมมมมม แคตองการการพักรักษาตัวนิดหนอย” ฟลมเลาใหฟง “ผัวมึงโคตรอึดเลย โดนแทงซ้ําเขาที่เดิมสองครั้งยัง
ไมเปนอะไรมาก”
ผมรูสึกเหมือนโลกทั้งใบกลับมามีสีสันอีกครั้งหนึ่ง ไดยินเสียงนกรองเพลง เสียงลมพัดอีกครั้ง
ดีใจที่ความฝนซึ่งโคตรจะเหมือนจริงนั้นไมเปนความจริง
“ยายมึงเปนหวงมึงมาก เห็นมึงช็อคขนาดนั้นเลยจัดใหมึงแอดมิทโรงพยาบาล”
“แลวยายกูอยูไหน”
“เขาไปเคลียรงาน เดี๋ยวเขาจะรีบกลับมา”
“ไอเหนือละ กูจะไปหามัน” ผมขยับพลางจะดึงสายน้ําเกลือออก แตทุกคนดูเหมือนจะหามผมเปนการใหญ
“นองคิน ถาพวกผมเขาไปเยี่ยมมันไดคงไปนานแลวละ ไมมากวนนองคินที่หองนี้หรอก” โจกบอก
“แลวเมื่อไหรละ ถึงจะไปหามันได”
“เอานา ดูแลตัวเองใหดีกอนเหอะ หมอบอกรางกายมึงออนแอมาก สองอาทิตยที่ผานมากินไมไดนอนไมหลับเลยละสิ” ไอ
ฟลม
“กูอยากไปหามัน กูอยากดูใหเห็นกับตาวามันไมเปนอะไร”
“ถามึงดีขึ้นเมื่อไหร กูจะรีบพามึงไปหามันเลย โอเคปะ”
ไมอยากจะโอเค แตทั่วทั้งหองดูเหมือนจะเห็นดวยกับสิ่งที่ฟลมพูด ผมถอนหายใจทิ้งตัวลงไปนอนที่เตียงผูปวย
ดีใจและปรารถนาที่จะเห็นหนามันในเวลาเดียวกัน

ขอบคุณทุกสิ่งทุกอยางที่ไมพรากมันไปจากผม

คิดเหรอวาคนอยางผมจะยอมรออยูเฉยๆ
เมื่อสบโอกาสที่ปาใสเผลอยามกลางดึกผมก็ดึงสยาน้ําเกลือออกเงียบๆแลวยองออกไปจากหองที่ผมพักอยูเสียเลย หึหึ คน
มันไมเจอกันมาตั้งนานแถมยังมีเหตุการณอันไมนาพูดถึงนั่นเขามาแทรก เปนคุณคุณจะยอมอยูเฉยๆจริงๆนะเหรอ
แตชิบหายละ ไอเหนือมันอยูหองไหน!!!
ดีที่ผมพกโทรศัพทออกมา กวาดสายตามองหาชื่อที่ผมขมขูไดงายมากที่สุด ซึ่งก็หนีไมพนไอภีม
“ฮัลโหลพี่ ดีขึ้นแลวเหรอครับ! ผมดีใจชิบหาย”
“อืม ไอเหนืออยูหองไหน”
“หะ”
“ไอเหนืออยูหองไหน เร็วๆเขา รีบบอกมา” กอนที่ใจกูจะขาด
“เออ “
และมันก็ละล่ําละลักบอกผมแถมรองเตือนวาใหผมพักผอนในหองดีๆดีกวา ทําไมตองพากันหวงผมขั้นเทพขนาดนั้นดวย
ผมไมเปนไรมากซะหนอย หลับมานานรวมสามวันทั้งๆที่ไมไดเจ็บหนักอะไรกูนอนมาพอแลวเฟรย วาแตผมนอนเขาไปได
ยังไงฟะ
ผมเดินชิวๆผานยามผานพยาบาลไป แบบแอบๆ หองพักไอเหนืออยูอีกตึก ไดขาววาเปนหอผูปวยหนัก TT แคฟงก็
แทบช็อค ตึกผมเปนตึกวีไอพีชั้นบนสุดเลนเอาเหนื่อยเหมือนกันกวาจะหาเจอ
และแลวผมก็มาอยูหนาหองไอเหนือ ปายขางหนาแปะชื่อมันเอาไวหราวาเหนือนที กุลวัฒน นั่นแหละชื่อจริงของมันละ
ผมแงมประตูเปดออก เดินเงียบๆเขาไปหารางไอเหนือที่หลับอยางสงบภายใตผาพันแผลตรงทองนอยเบอเรอ ไมมีใครนอน
เฝามัน หรืออาจจะมีแตตอนนี้ไมอยู ดีแฮะ ผมคอยๆเขยิบเขาไปนั่งขางๆมัน ความือไอเหนือมากุมเอาไว
ในที่สุด เราก็ไดอยูขางๆกันจริงๆเสียที
ผมยังไมรูวาเรื่องระหวางผมกับมันจะยังมีความเปนไปไดไมไดอีกมั้ย ทั้งอุปสรรคจากฝงพอแมเหนือ หรือแมกระทั่งจาก
ยายผมเอง ตอนนี้ผมขอแคเพียงใหมันปลอดภัย มีชีวิตชีวา ไมจากผมไปเหมือนในความฝนจะเกิดอะไรหรือใครจะมาพราก
ผมกบมันไปผมก็คิดวามันไมสําคัญอีกแลว
มือของมันยังมีไออุนอยูมากเชนเคย เหนือไมรูสึกตัววาผมกําลังนั่งอยูขางๆ เฝามองใบหนายามหลับใหลของมันอยูเงียบๆ
ผมไมอยากรบกวนเวลาพักผอนของมัน แคอยากมาดูใหเห็นกับตาวามันไมเปนอะไรจริงๆ
“ทําไมไมจูบละ”
ไหนวามันไมรูสึกตัวไง!!!!
“เฮย”
“รอใหจูบอยูนะเนี่ย นึกวาคินเปนคนชอบลักหลับคนอื่นซะอีก”
“ปากดีอยางงี้แสดงวาโดนแทงอีกสักรูคงไมเปนไรใชมั้ย” พูดเองก็เหมือนทํารายใจตัวเอง ถามันโดนแทงอีก ฆาผมดวยเลย
จะดีกวา
“คําพูดคําจา เพิ่งผานสงครามโลกมา ขอคําหวานๆหนอยไดปะ” มันลืมตาขึ้นมาดึงผมเขาไปใกลดวยแรงเพียงเล็กนอย
ใบหนาของไอเหนือแมจะมีรอยฟกช้ําดําเขียว แตสายตาเจาชูที่มันสงมาใหนี่ทําใหมันดูดีขึ้นสองเปอรเซ็นต
“น้ําตาล ขนมคุกกี้ ทารตไข ฮันนี่โทส สตรอเบอรรี่ชีสเคก ช็อกโกแลตอุนๆ”
“กวนตีนจริงๆแฟนกู” มันดึงผมเขาไปหอมแกมดังฟอด “หอมหนอย ขอหอมใหชื่นใจ คิดถึงจริงๆ”
“มึงหายไปไหนมาตั้งหลายอาทิตย”
“อยาเพิ่งพูดเรื่องซีเรียสสิครับ มันผานไปดวยดีแลวนะ”
“ยังไง” ผมอดสงสัยไมไหวจริงๆ
“เอาเปนวา เราจะไดอยูดวยกันแนนอน”
“เฮย ไดเหรอ” ผมรองเสียงหลง ก็เห็นยายคัดคานซะขนาดนั้น แถมเหนือมันยังบอกเองวาพอกับแมมันไมมีทางรับได
“อืมมมม อยาเพิ่งพูดเรื่องนี้ดิ เหนื่อยนะ”
“แลวจะใหพูดเรื่องไหน มึงพักผอนไปนะ เดี๋ยวกูจะกลับหองกูละ”
“อาว มาแปบเดียวเอง จะกลับแลวเหรอ”
“กูแคมาดูใหเห็นกับตาเฉยๆวามึงไมเปนไร”
“งะ งั้นเปนก็ได”
“ตลกมากปะ”
“อยาเพิ่งไปเลยนา ไมมีใครเขามาตอนนี้หรอก อยูดวยกันกอน”
ไอเหนือสงสายตาวิ้งๆมาใหผม จึงทําใหผมใจออนอยูขางๆมันตอไป อันที่จริงก็ไมอยากจะไปเทาไหรหรอกนะ แคไมเจอกัน
ตั้งนานแลวอยูดีๆมาอยูด วยกันสองตอสองแบบนี้

ผมเขินยังไงก็ไมรู
ครึ่งหลังรอกอนๆ ยังไมไดพิมพ
ไมอยากใหคนอานดรามานานๆ ><

ตอนที่ 41 ครึ่งหลัง

“มึง”
“หือ”
“มึง”
“อะไร”
“หลับยัง”
“หลับแลว”
“หลับเตี่ยมึงสิ!” ผมโวยวาย ไอเราก็หลับตาลงไปตั้งนานแลว คือผมนอนฟุบขางเตียงไอเหนือมันนะแหละ ผมรูสึกวาผม
โดนมันลูบๆคลําๆฟรีๆยังไงไมรู ชวนสยิวชิบเปง “มึงควรจะนอนเยอะๆนะ มึงโดนมาหนักมาก”
“กูยอมโดนอีกรอยทีเลยถาไดมึงมานอนขางๆแบบนี้”
“สัด หาเรื่องอยากตายเหรอมึง” กลาพูดนะไอเวรไมไดเห็นใจคนรอบขางเลย “นอนซะ นี่มันจะตีสองเขาใหแลว”
“นอนไมหลับอะ”
ผมเปลี่ยนสีหนา “เปนอะไร หรือเจ็บตรงไหน ใหกูเรียกหมอมั้ย!”
“เปลาๆ ไมไดเจ็บอะไร” ไอเหนือมันไปหัดทําหนาตาเจาชูแบบนี้มาจากไหนวะ ผมวานับวันมันยิ่งนากลัว กลัวอะไรนะเหรอ
กลัวเสียตัวใหมันนะสิ
“มึงคิดอะไรอยูเนี่ย” ผมรองเสียงหลง “ไมไดนะเวย นี่โรงพยาบาล!!!!!!”
มันขมวดคิ้ว “ใครจะไปทําอะไรอยางนั้นไดลง ดูเหนือสิ ผาพันแผลโปะเห็นเนื้อแทไมถึงครึ่งแบบนี้ คินคิดลึกเกินไปปะเนี่ย”
“ก็ มึงงะ ทําใหกูคิด”
“แตลองดูก็ไดนะ”
“สัด! หรือมึงอยากแผลฉีก”
“บางทีมันอาจจะคุมก็ได”
“ไม!” ผมลุกขึ้นยืนแลวถอยใหหางออกมาจากเตียงผูปวยของมันทันที
“ฮาๆๆๆ ลอเลนนนนนน มานี่ๆ ไมทําอะไรหรอก” เหนือมันหัวเราะอยางสดใส สดใสเกินไปปะมึง “จะไปทําอยางนั้นไดไง
เลา”
“งั้นก็เลิกพูดเรื่องนี้ซักที” ผมวามันเริ่มจะปญญาออนนิดๆละนะไอเรื่องที่เถียงกันเนี่ย
“ได แตตองมานอนตรงนี้กอน” เหนือขยับตัวไปชิดริมขอบเตียงแลวก็ตบแปะๆขางๆที่ที่มันนอน มันเอามือพาดหมอนรอ
อยางกับวาจะใหผมไปนอนดวยอยางนั้นแหละ
“อึดอัดตาย ไมเอา” ผมกมหนางุด ใหไปนอนอัดๆกันบนเตียงของโรงพยาบาลเนี่ยนะ ตัวมันใหญอยางควายสวนตัวผมอีก
นิดก็จะเปนควายอยูแลว
“คิดจะนอนฟุบอยูขางเตียงทั้งคืนรึไง”
“โซฟาก็มี จะหนีไปนอนโซฟา”
“ไมเอา อยากอยูใกลๆมึงทั้งคืน”
“เอาแตใจไปนะ”
“กูเจ็บหนักนา” เหนือกระพริบตาปริบๆพรอมกับชี้ไปที่แผลตรงทองนอย ทําหนาเหมือนชีวิตมันรันทดนาเอาไปออกวงเวียน
ชีวิต
“กูขึ้นไปบนเตียงดวยเดี๋ยวก็ไปโดนแผลมึงเขาหรอก” ผมวางฟอรมลงแลวเริ่มเปนหวงสวัสดิภาพของมัน
“ยอมเจ็บ”
กูยอมแพมึงเลย ผมเหนื่อยที่จะเถียงกับมันเต็มทีแลว ตามใจพอเจาประคุณเคา เพราะเขาเพิ่งผานเหตุการณรายๆมาแถม
ยังเจ็บตัวอยางกับพระเอก กูยกใหมึงเปนพระเอกสักตอนสองตอนละกัน
ผมถอนใจกอนที่จะขึ้นไปบนเตียง สอดตัวลงไปใตผาหมของโรงพยาบาล เมื่อทําอยางนั้นไอเหนือมันก็ควาตัวผมหมับเขา
หาตัวมันทันที
“โอย!”
“กูบอกมึงแลวใชมั้ย ไมเอาแลว” ผมขยับจะลงจากเตียง แตก็โดนมันดึงตัวผมเขาไปอยูดี
“ไมเวย” เหนือพูดอยางดื้อดึง “ไมยอมหางมึงอีกแลว”
คําพูดของมันทําเอาผมชะงักกึก รางกายออนไปตามสิ่งที่ใจตองการ ผมขยับตัวหันมาสบตากับมัน แมเตียงจะเล็กมาก ถา
มองจากภายนอกคงจะใหความรูสึกอึดอัดนาดู แตทวาผมกลับรูสึกอบอุนอยางนาประหลาด
มืออีกขางผมลูบหนาเรียวของไอเหนือชาๆ ราวกับตองการตอกย้ําวาสิ่งที่เห็นไมไดเปนเพียงแคความฝน
“เมื่อตอนเย็นกูฝนโคตรรายเลยวะ” ผมกระซิบบอกมัน มันลืมตาสูแสงจันทรทําหนารอคอยฟงเรื่องราวจากผม “กูฝนเห็น
งานศพ มึง” เหมือนแคนึกภาพกอนสะอื้นก็มากระจุกรวมอยูที่คอของผม ผมกดมันลงไปใหลึกที่สุด
“ฝนเปนลางดีชิบหายเลยเมียกู” มันบนอุบติดจะขํา สัด กูไมเห็นมันนาขําตรงไหน “ไมเปนไรนะ อยูนี่แลวไง นอนทําหนา
หลออยูนี่”
“มันจะไมมีอะไรรายๆแบบนี้เกิดขึ้นอีกแลวใชมั้ย”
“ไมมีใครรูอนาคตหรอก”
“แต “
“อยากังวลไปเลย” เหนือขยับเขามาจูบขมับของผม “ทําปจจุบันใหดีก็พอ มีกันและกันไปอยางนี้”
“แลวเรื่องพอกับแม ยาย บริษัท “
“ชวงที่หายไปก็เพราะเหนือไปจัดการเรื่องนี้นี่แหละ”
“ทําไมไมบอกกันกอน”
“ไมอยากใหคินเปนกังวลนะ”
“ใหตาย มึงหายไปนี่กูโคตรจะไมกังวลเลยเหอะ”
“เอานา” เหนือกระชับออมกอดใหแนนเขาไปอีก “เหนือทุมสุดตัวทั้งกายทั้งใจอยางนี้ ยายคินคงยอมรับแลวละ”
“แลวพอกับแมมึงละ” ผมยังไมไดทุมสุดตัวทั้งกายทั้งใจแบบไอเหนือ ไมรูวาเคาจะยอมรับผมมั้ยนะ
“ทานตองยอมรับคินอยูแลวสิ แฟนเหนือออกจะนารักขนาดนี้ ใครเห็นใครก็รัก พวกไอยิมไอโจกที่ไมไดสนใจผูชายดวยกัน
ยังถึงกับคลั่ง”
ฟงแลวมันขนลุกยังไงชอบกล
“กูเปลี่ยนไปเยอะมากเหรอ” นี่ผมเปนเกยจริงๆแลวใชมั้ยเนี่ย
“ก็จากไอเพลยบอยรถสวย ตัวเล็กๆแตสาวติดตรึม กลายเปนผูชายทาทางหนอมแนม ตัวบาง เอวคอด เหนือวาเปลี่ยนไป
เยอะเลยนะ”
“เฮย เปลี่ยนไปขนาดนั้นเลยเหรอ!” ผมไมรูตัวเลยนะเนี่ย
“ฮาๆๆ ก็ใชนะสิ”
หมด หมดกัน ความหลอความฮอตเรตติ้งที่สะสมมานาน TT
“ไมรูสินะ ถามีผูหญิงมาชอบคิน เหนือรูสึกวาไมคอยหึงเทามีผูชายมามองเลยดวยซ้ํา แปลกดีเนอะ”
มึงไมตองย้ํามากนักก็ได!
“พอ ซื้อกระเพราปลาหมึกมาฝากลูกรึเปลานะ”
“ไมรูวาหมอจะสั่งใหเหนือมันกินอยางอื่นไดนอกจากอาหารโรงบาลรึเปลา”
“งั้นเหรอ คงทานผลไมไดอยูใชมั้ย
“คงจะเปนอยางนั้น”
“แลวเมื่อไหรคุณจะเขาไปขางในหองสักที”
“ผมไมแนใจวาเหนือมันอยูหองนี้รึเปลานะสิ”
“ปายโชวนามสกุลเราหราขนาดนี้ คงเปนคนอื่นมั้งคะ!”
น้ําเสียงสนทนาจากดานนอกปลุกใหผมตื่นขึ้นมา รูสึกไดเลยวาเหน็บกําลังกินไปทั่วทั้งตัว ผมหันขึ้นไปมองหนาคนที่นอน
ขางๆมาทั้งคืน มันยังหลับสนิท อกกระเพื่อมเปนจังหวะ
เห็นทีผมตองยายไปนอนหองตัวเองบางละ ปานนี้ปาใสคงโทรหายายผมใหวุน ดีไมดีโรงพยาบาลนี้อาจเกิดภาะวะฉุกเฉิน
เพื่อตามหาผมคนเดียวก็ได
แตผมจะขยับยังไงไมใหมันสะเทือนตัวไอเหนือละเนี่ย
“ทาทางหองนี้จะแพงนะพอ”
“นั่นสิ จะเอาปญญาที่ไหนไปจายคืนคุณหญิงเคาละ”
“นั่นสิคะ อุยตาย! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ผมสะดุงสุดตัวตอนไดยินเสียง สามีภรรยาทาทางนาเกรงขามตกใจตัวโยนเมื่อเห็นผมกับไอเหนือนอนกอดกันกลมบนเตียง
ผูปวย
แนนอน ไอเหนือตื่นแทบจะในทันที
“พอกับแม มาเชาไปปะ!”
“โอ แยละ” ผมอุทาน รีบลงไปจากเตียงอยางทันทวงที ชิบหายแลว ชิบหายแลว ชิบหายแลว!!!!!!!!!!
“เหนือ ทําอะไรอยางนั้นในโรงพยาบาลนะลูก” ผมเห็นแมของเหนือคลําหัวใจปอยราวกับอยูในขั้นช็อคอยางหนัก
“พอวาพอจะออกไปซื้อหนังสือพิมพ” พอไอเหนือหายวับไปแทบจะในทันที ผมยังไมทันไดไหวเลย
“ไมมีอะไรนะครับ เราแคกอดกันเฉยๆ”
“โอะ ตายแลว!”
“สวัสดีครับ คุณแมของเหนือ” อยูไมไดแลวกู ผมรีบหายแจนออกมาจากหองนั้นโดยไมไดกลาวลาไอเหนือสักคํา ผมเห็นพอ
ไอเหนือยืนทําทาทําใจอยูหนาหองดวย “สวัสดีครับ คุณพอของเหนือ”
ผมยกมือไหวทาน ยิ้มแหงๆให กอนที่จะสปดไปที่หองพักของตัวเองทันที
นาอายชิบหายเลยวอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!

ตอนตอไปเคาจะไมมาสงใหแบบครึ่งๆกลางๆ TT
มีคนอยากเห็นปกมากกกกกกก คนเขียนก็อยากเห็น!
สงภาพรางมาใหกอ น เพิ่งแคแค 12 34567 เปอรเซนตเองนะ
อยาเพิ่งตัดสินวามันไมสวย คนเขียนใจจะขาด TT

นี่คะ

เลมหนึ่งเหนือมองเมิน ไมไดสนใจคินตาที่อยูขางหลังเลย
เลมสองจับมือกันรักกันหวานชื่น เคาคิดเอง ไมรูเวิรคมั้ย
แตยังไมรอยเปอรเซ็นต!!!!!!!!

รักคนอานคะ ^^

ตอนที่ 42
ดานของฟลม
หลังจากเหตุการณบูหนักในวันนั้น ผมถึงคราวตองรักษาตัวบาง ผมไมไดบาดเจ็บอะไรมาก แคกระดูกขอมือราวตองใส
เฝอกออน กับที่เทามีผาพันแผลพันเอาไวอยางหนาเพราะเจือกจะโดนไอบาคนหนึ่งตีไมเขาไปใสอยางจังแตไมอันนั้นมีตะปู
ทั้งใหญและก็แหลม ไมไดโดนแคทีเดียวนะ โดนตีย้ําๆๆๆ โอย แคคิดก็เจ็บแลว
เรียกไดวาแคขยับไปขี้ไปเยี่ยวยังลําบาก เพราะไอผาสีขาวทั้งหลายนี่มันหามโดนน้ําโดนพื้น
ไอเรามันโสด ไมมีคนมาดูแล คนที่เราอยากใหมาดูแลเคาก็ทั้งเมินทั้งคอนมาใหจนไมมีความหวังสักนิดวาเขาละเหลียวแล
แตภูมิใจไดอยางหนึ่ง ก็ไอที่ผมตองมีผาพันแผลพันไวที่เทาเนี่ยก็เพราะผมจไปชวยไอมิกเอาไวตอนที่มันเสียหลักจะโดนรุม
อัด มีศัตรูตั้งสองคนหมายจะทํารายมัน
ผมก็เลยเสียสมาธิไปจัดการไอสองคนนั้นแทนที่จะจัดการใหคนที่กําลังสูกับอยูหมอบลงไปเสียกอน
เทานั้นแหละ โดนบะเขาให!
ก็เลยตองมานั่งซมนอนซมอยูในหอแบบนี้ หลังจากที่ไอคินฟนผมก็ยังไมไดไปหามันอีกเลยที่โรงพยาบาล เรื่องของมันคง
กําลังจะแฮปปเอนดิ้งแลวสินะ ผมไดขาววาคุณยายของคินโกรธมากแถมจะสั่งฆาลางชั่วโคตรของไอพีทเลยทีเดียว เอิ่ม
โคตรนากลัว แตไอเชื้อความเลวนี่คงจะเปนของไอพีทคนเดียว พอกับแมมันที่ทํางานในโภคินทรพิพัฒนกรุปก็ไมเคยกอ
ปญหาอะไร แถมยังเปนพนักงานดีเดนที่นาเอาแบบอยางอีกตางหาก คุณยายก็เลยใหทานทั้งสองออกจากงาน ฝากงานให
ทําที่รัสเซียโนน อํานาจลนฟา สวนไอพีทนะเหรอ
คุณยายทานจะสงมันไปโซมาเลีย ขอย้ํา โซมาเลีย! คนละซีกคนละทวีปของโลกเลยครับ แอฟริกาใตโนน ไดขาววาเด็กที่นั่น
อดอยากมาก ถาคนอยางไอพีทไปอยูคงจะทุกขทั้งทางกายทางใจเปนแนแท คุณยายทานมีมูลนิธิเล็กๆสงขาวสงน้ําใหเปน
ประจําวาอยางนั้นครับก็เลยรูวาจะตองทํายังไงถึงจะสงมันไปพรอมๆกับขาวและก็อาหาร
มึงซวยไปเลยสิมึง ทําใหพอกับแมโดนไลออก แถมยังถูกสงไปยังประเทศที่ยากจนติดอันดับหนึ่งในสิบของโลกแบบนั้น
ผมถอนหายใจขยับตัวนิดหนอยหวังที่จะลุกขึ้นเพื่อลงไปขางลางหาอะไรมากินบาง ตอนนี้เวลาเกือบสิบโมงกวาแลว
กอก กอก กอก
ใคร!!!!!!! จะเปนไอมิกมั้ย มันตองมาสิ อยางนอยผมก็ชวยมันไวนะ! ผมกระโผลกกระเผลกไปที่ประตูหองโดยที่ไมสองตรง
ตาแมวเลยดวยซ้ํา
ผาง!
ไอเหี้ยภัทรนี่เอง มันยืนยิ้มโชวฟนสามสิบสองซี่ใสผมอยางลอเลียน “ทําหนาเหมือนหมาที่เจานายลืมเลยนา สัดฟลม”
“มีอะไร เมียมึงไมไดเปนกิ๊กกู”
ปาบ! ผมโดนโบกเขาให “อยาเลนของสูงสิครับ” มันถือวิสาสะเดินเขามาในหองผม เซ็งเลยครับ โคตรเซ็ง ไอมิกมันไมคิดจะ
มาดูอาการคนที่ชวยมันบางเลยหรือไง
“มีอะไร มาทําไมแตเชา”
“เชาบานพอง จะสิบเอ็ดโมงแลว”
“กูนึกวามึงจะนอนพักยาวๆซะอีก ตอนไปเฝาไอคินก็หลับไดไมเห็นจะเต็มที่” ผมทักทวง ใชครับผมกับไอภัทรไอมิกนั่งๆ
นอนๆอยูโรงพยาบาลรอดูอาการมัน บอกตามตรงพวกผมเปนหวงมันมาก ผมไมเคยเห็นมันรองไหหนักจนช็อคและก็สลบ
ไปอยางนั้นมากอน
อาจมีใครสงสัยวาทําไมพวกผมเอาแตเปนหวงมัน หวงมากเกินไปรึเปลา ผมยอมรับครับวาตั้งแตที่มันเลาใหฟงวามันไมได
รับการใจใสจากแมและก็เกิดมาจากความผิดพลาด พวกผมก็เลยพากันสงสารมันยกใหญ ไปกับมันทุกที่ที่มันตองการ
ไมใชเพราะมันรวยลนฟาแตเปนหวง ไมอยากใหมันเจอเรื่องอะไรที่ทําใหชีวิตมันตองแยไปกวานี้อีก
บอกตามตรงเห็นมันแฮปปดี๊ดาอยางนั้น แตโคตรนาสงสาร ยายใหมันไดทุกอยาง แตสุดทายแลวมันก็อยากจะไดรับสิ่ง
เหลานั้นมาจากแมของมันเอง พอของมันก็อยูตางประเทศนาน เอะ หรือเพราะยายของคินตาสงไปอีก ลึกๆในใจมันคง
เหงาและก็วาเหวพอสมควรแหละ
“กูวาจะชวนไปเยี่ยมเชี่ยคินสักหนอย” ไอภัทรวา
“มันคงดีขึ้นมากแลว คงพักผอนเพียงพอ” ผมพูดในสิ่งที่ผมคิด “นาจะไปเยี่ยมไอเหนือมากกวานะ”
“อืม ก็ไปเยี่ยมทั้งคูนั่นแหละ” ภัทรมันมีแครอยฟกช้ําดําเขียวเล็กนอย ไมพันแผลเฉกเชนผม มันมองสภาพผมแลวขมวดคิ้ว
“ไหวปะเนี่ย”
“ไหวดิ” ผมตอบทันที “แตเย็นๆไดปะวะ ขอกูพักอีกหนอย กูรูสึกวามันปวดๆระบมยังไงไมรู”
“มึงควรจะรูสึกเมื่อวันสองวันที่แลวนะ” ไอภัทรสายหนาอยางระอา “วาแต - - มึงกับไอมิกนี่ถึงไหนกันละ ตอนบูกันนะกูเห็น
พวกมึงตัวติดกันเปนปลิง มึงนะเปนปลิง”
“ขอบใจไอเวร มันจะมีอะไรคืบหนาละ! กูไดแตปกปองมันดูแลมัน แลวดูสิ แมงไมมาเหลียวแลกูสักนิด ถามันเกลียดกูมาก
กูก็ไมเปนไรนะ แตอยางนอยก็นาจะมาในฐานะเพื่อนบาง”
“ฮาๆ มึงเองไมใชเหรอที่ทําลายคําวาเพื่อนระหวางมึงกับมันเองนะ”
จุกเลยกู ชัดเจนจนเถียงอะไรไมออก
“ไมรูเวย” ผมบายเบี่ยง “เวลามึงเจ็บมึงก็อยากใหพี่เอิญมาดูแลใชปะละ”
“เออๆๆ กูเขาใจ ฮาๆๆๆ” มันอารมณดีชะมัด นาหมั่นไส “งั้นกูมารับตอนเย็นนะ มึงจะกะเผลกลงไปเอง หรือใหกูขึ้นมาชวย
พยุง”
“ไอเพื่อนเหี้ย มึงก็ตองมาชวยกูสิวะ! มึงรักกูมั้ยเนี่ย”
“ไมๆ โนเวย กูไมมีทางคิดกับเพื่อนแบบมึง”
“สัด จะไปไหนก็ไปเลย” มันมาเพื่อมากวนตีนจริงๆ เซ็งโวยครับเซ็ง!
“จาๆ ไปละนา”
พอมันไปไดสักพักผมก็ลืมไปเลยวาตัวเองจะตองหาอะไรกินเปนขาวนี่หวา ผมขยับไปเปดประตู
“อุย! เออ ฟลม กิ๊งกําลังจะเคาะประตูพอดี”
สาวสวยในชุดเดรสนารักกําลังสงยิ้มแหยๆใหผมอยูที่หนาหอง ดูเธอตกใจกับการที่เจอผมเปนอยางมาก แตทําไมตองตกใจ
ดวย อยากเจอผมไมใชเหรอ
“ครับ วาไงครับ”
“กิ๊งวางพอดี จะมาดูแลฟลมนะ ไดขาวมาจากภัทรวาฟลมโดนมาหนักมาก” ไอเวรภัทร มึงควรจะใหขาวใหมันถูกคนนะ
“ขอกิ๊งเขาไปไดมั้ยคะ ซื้อโจกเจาอรอยมาใหดวย”
“เออ จะดีเหรอครับ” ผมพูดอยางไมคอยแนใจเทาไหรนัก มันดูไมดีเอามากๆ กับคุณหนูเกรดเอระดับดาวลอยอยูบนฟา
อยางเธอที่จะตองเขามาอยูในหอของผูชาย
“ดีสิ เออ รีบเขาไปดีกวานะ เดี๋ยวโจกจะเย็นซะกอน”
ผมถูกผลักเขามาในหอง กิ๊งปดประตูตามดังปง ชิบหายแลวไงกู โดนตอน
“ฟลมนอนพักเถอะนะ เดี๋ยวกิ๊งจัดการเรื่องนี้เอง” เธอเดินไปหยิบชามที่มุมหองมาเทโจกเอาเอง ผมกลืนน้ําลายอยูกลาง
หองไมกลาพูดอะไร ก็กิ๊งพูดเองวาเองเสร็จสรรพ ขี้เกียจจะเถียงนะ
ผมนั่งลงบนเตียง คิดอยางหนักเรื่องความสัมพันธระหวางผมกับเธอ แนนอนวาอนาคตปาของเราทั้งคูจะจับเราแตงงานกัน
ทําไมตองจับผมคลุมถุงชนเหมือนเฮียเหมือนเจคนอื่นๆดวยนะ โคตรเซ็งเลยพับผา
แตสิ่งที่กิ๊งทํากับผมนั้นมันมากกวาการถูกบังคับใหมารักกันอีกนะ เธอทําเหมือนเธอชอบผมเขาใหแลวจริงๆ และก็ทั้งตาม
ทั้งตื๊อทุกอยาง ผมหลบไดผมก็โชคดีไปแตสวนใหญมักไมรอด TT
วันนี้ผมอยากเคลียรกับเธอ
“กิ๊ง” ผมเรียก เธอสะดุงสุดตัว เธอเขามาหาผมพรอมกับยื่นชามโจกมาให
“อะ อะไรเหรอคะ”
“เปนอะไรรึเปลาครับ ทําไมมือสั่นตัวสั่น” ผมถึงกับเปลี่ยนประเด็น เพราะเธอแปลกไปมากจริงๆ ราวกับกลัวอะไรบางอยาง
ที่มันจะโผลหัวออกมาจากหองน้ํายังไงยังงั้น เอะ หรือมีวะ ไมนานะอยูมาจะสองปละก็ไมเห็นพลังงานอะไรอยูแถวนั้นเลยนี่
หวา เฮยยยย หรือกิ๊งมีสัมผัสที่หก ชิบหายละสิกู
“เออ ไมมีอะไรคะ”
“มีเรื่องจะคุยดวยนะ” ปากผมยังมีสติดีครับไมเหมือนความคิดไรสาระเมื่อพารากราฟที่แลว
ตอนนี้เธอควบคุมตัวเองไมไดอีกตอไป แปลวาอะไรวะทําแบบนี้
“อยาบอกนะวา “
“ครับ” กูงงจริงๆนะ! ใหตายเถอะ
“ปากิ๊ง บอกวาฟลมเปนเกย”
บะเขาใหแลวมั้ยละ! ตรงเวอร ตรงประเด็นแบบไมมีออมคอม ผมอาปากคางสวนกิ๊งสะอื้นหนัก ชิบหายละ ผมแพน้ําตา
ผูหญิง ผมกําลังทําใหเธอผิดหวัง วาแต ปาของกิ๊งรูไดไงวะ
“โอย” โจกรอนๆหลนลงเทาของผม แลวเธอก็วิ่งออกไปจากหองเฉยเลย อาวเฮย นี่ถาจริงๆแลวผมไมใชเกยละ เธอก็ไมได
ฟงอะไรผมเลยนะสิ คิดไปเองแลวก็หนีไปโนนแลว
แตมันเปนความจริงไง ผมไมอยากจะฉุดรั้งเธอใหมาฟงคําแกตัวโงๆของผม ผมไมมีอะไรจะเถียง เพราะมันเปนความจริง
ชอบผูชายเหมือนกันเขาไปแลว ก็ตองเปนเกยนั่นแหละ TT
แตโจกแมงหลนลงตรงผาพันแผลพอดีเดะ ถามันเขาแผลผมละก็คงจะปวดแสบปวดรอนจนสะใจนาดูเลย เฮอ ก็ดีแลวละ
ถือซะวาเปนการลงโทษที่ทําผูหญิงรองไห
ผมเอี้ยวตัวไปหยิบผาหวังที่จะมาเช็ดโจก โคตรลําบากเลยแฮะ แตก็มีมือดีมาจัดการใหผมซะกอน
เซอรไพรส โคตรๆ
“ทําหญิงรองไหเหรอมึง เสียเชิงเสือผูหญิงชะมัด” มันบนอุบ ไอมิก ไอมิก!!! ตัวจริงเสียงจริงเลยนะ ไมเชื่อมาดูสิ
เฮยยยยยย!!!!!!
ผมตัวแข็ง อึ้งแดกไปตั้งแตหัวแมทีนยันปลายเสนผม
“ผาพันแผลอันอื่นอยูไหน กูจะไปหยิบมาให” มันเงยหนาขึ้นมาสบตากับผม ปากสมๆ หนาจืดๆกําลังอยูใกลผมมากกวา
หนึ่งฟุต
กูตองฝนไปแนๆ “อยูในลิ้นชักตูเสื้อผา ชั้นลางสุด” ผมยังอึ้งไมหาย
มันไมไดสนใจอะไรอื่นอีก เดินไปหยิบผาพันแผลพรอมๆกับยาทาแผลที่หมอสั่งยามาใหผมทําเองที่บาน ไอมิกทําเหมือนไม
มีอะไรเกิดขึ้น มันแคมาทําแผลใหเฉยๆ โดยที่ใบหนาไมไดยิ้มแยมอะไร
แตกูฟนไปสามโลกละ
“หมะ มึง เออ”
“หุบปากซะถาไมอยากทําเอง” มาอยางดุเลยเวยเฮย
“ครับๆๆ”
ผมจองหนามันจนพรุนกวามันจะทําแผลเสร็จ หนาไอมิกนิ่งมาก มันเอาแตตั้งอกตั้งใจทําแผลไมไดสนใจอะไรผมเลย
“แดกมั้ย” มันชูถุงโจกขึ้นมา ผมสะดุงเล็กนอยเมื่อเห็นโจกอีก “กูตองลงไปซื้อตั้งสองรอบ ผูหญิงของมึงเอาถุงที่กูหอยบน
ลูกบิดหนาหองมึงไปทิ้ง”
หวะ วาไงนะ
“จะแดกเอง หรือจะใหปอน”
“ปอนๆๆ” มันมาไมไหนวะเนี่ย เมื่อวานยังไมคุยอะไรกับผมสักคํา วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นหวา
และมันก็ปอนผมอยางที่ผมขอ เฮยยยยยยย! ไมจริงนะ มันเปนความฝน มันเปนภาพลวงตา แนๆ ตองใชแนๆ!
ผมที่นั่งอยูบนเตียงดึงหนาไอมิกที่นั่งอยูบนเกาอี้เขามาประกบปาก ไอมิกทุบไหลผมเสียงดัง เออแฮะ เจ็บเวย
“ไมไดฝนนี่หวา” ผมรําพึงตอนที่ถอนปากออกมา รสชาติปากไอมิกมันหวานยิ่งกวาโจกอีกนะขอบอก
“อะ ไอ “ มันกําลังจะดาผม แตรอยแดงเปนปนที่ขึ้นมาอยูบนแกมของมัน คงทําใหมันนึกคําพูดไมออกไปชั่วขณะ
“กูไมคิดวามึงจะมานะ” ผมบอกมันดวยเสียงออนโยน
“กูแคไมอยากเห็นคนตาย ไมใชเพราะเจ็บ แตเพราะไมมีปญญาหาอะไรแดกเองตางหากละ”
“จริงๆนะเหรอ” ผมเลิกคิ้วถาม “มึงหวั่นไหวกับกูแลวใชมา”
“หุบปากนา”
“อยามาๆ” ผมเถียงมัน “มิก กูพูดจริงๆนะ ถึงมึงจะไมไดชอบอะไรกู ไมไดคิดเหมือนกู แตอยางนอยมึงก็นาจะกลับมาเปน
คนเดิมไดแลว มึงรูมั้ยที่ผานมามึงพูดโคตรนอย ปกติมึงจะกัดไอคินเปนเพื่อนกู แตเพราะกู มึงเลยเปลี่ยนไปตั้งเยอะ”
“ใชไง ก็เพราะมึง เพราะมึงนั่นแหละ” มันฟาดปากผมดวยชอน เจ็บชิบหาย “กูเหนื่อยละ เหนื่อยที่จะตองเกก เหนื่อยๆๆๆ
มันไมใชตัวกู”
“แสดงวามึงหายโกรธกูตั้งนานแลวนะสิ”
“หึ กูยังไมไดหายโกรธมึงเลยแมแตนอย” อาวซะงั้นอะ “แตมึงทําใหกูพูดกับไอคินไอภัทรนอยลงทั้งๆที่พวกนั้นไมไดทําอะไร
ผิด”
“เออ “
“ตอไปนี้กูจะพูดอะไรที่กูอยากพูดละ” มันวาอยางนั้น “แตกูยังไมหายโกรธมึงนะ”
ผมนิ่งและก็เงียบ งง มึนหัวไปหมด ไอมิกมันจะกลับมาเปนคนเดิม แตยังไมหายโกรธผมงั้นเหรอ
เมื่อผมทานจนอิ่มไอมิกจัดการลางจานใหเสร็จสรรพ ผมเฝามองมันทุกการกระทํา มันไมสนใจอะไรผมเลย
“อะไร มองทําไม”
“จะกลับแลวเหรอ” ผมทําตาละหอย
“ยังไมไดเดินออกไป ก็แปลวายังไมกลับ” มันทิ้งตัวนั่งลงขางๆผม
ฮึ่ม กูเริ่มจะทนไมไหวละ!
ผมจับตัวมันใหนอนลงบนเตียง ขึ้นครอมเอาไว แมจะฝนรางกายไปบางแตผมกัดฟนทน
“ไอเหี้ย นี่มึงทําอะไรเนี่ย!”
“มึงบอกกูมา อยามีฟอรม ไมตองกลัววาจะอายอะไร บอกมาสิวามึงก็รักกูเหมือนกัน”
“ไอสัด มึงจะบาเหรอ! ปลอยกูเดี๋ยวนี้เลยนะ ชอบบังคับขืนใจ มึงเปนโรคจิตรึไง”
กูยอมรับวากูโรคจิตก็ไดวะ!
“ตอบกูมา ไมงั้นกูไมปลอยมึงแน”
“คิดวาจะมีแรงทําอะไรกูไดงั้นเหรอวะเชี่ยฟลม”
“อยาเปลี่ยนเรื่อง บอกมาเลยดีกวา วารักฟลม ชอบฟลม บอกมา”
“เอาอะไรมาคิดวากูคิดแบบนั้น เล็บขบเหรอ”
“ตามึงฟอง” กูมั่วไปกอน
แตไดผลวะ มันจิ๊ปากแถมหลบตาผมเปนการใหญ
“คอ วอ ยอ”
“จะบอกไมบอก ไมบอกจูบ ถาบอกปล้ํา”
“บาบอ”
“บอกมาเร็วๆ” ผมจับกดมันแนนเขาไปอีก จะบังคับใหมันรักผม หรืองายๆก็คือจะบังคับใหมันยอมรับวารักผม
มันไมตอบ เอาแตหลบหนาหลบตาผม
“มึงไมรูตัว หรือมึงอายที่จะยอมรับวะ” ผมถามอยางจริงจัง “มันมีอะไรใหอาย ถามึงรักกูเหมือนกัน กูกับมึงก็กลับมาเปน
เหมือนเดิม แคเปลี่ยนสถานะนิดหนอย ก็แครักกัน มึงกลัวอะไร”
“กะ กูไมรู” ใบหนาของมันแสดงออกถึงความสับสน
“แลวมึงมาที่นี่ทําไม มึงมาหากูที่หองทําไม มาทําแผลใหกู มาปอนโจกกู มาทําไม ใหความหวังกูทําไม”
“กูแค “
“รูสึกผิดสินะ เปนหนาที่สินะที่ตองมาทําอยางงี้ เพราะที่กูเจ็บบางสวนก็เพราะปกปองมึง”
พอกันที เหนื่อยที่จะยื้อ เหนื่อยที่จะหวัง การคิดไปเองวาสักวันหนึ่ง มันจะคิดเหมือนผมบาง มันก็แคการเสียเวลาใหสมอง
อยางหนึ่ง
ผมควรจะปลอยมันไปไดแลว
“กูยังเปนเพื่อนมึงเสมอ แคเพื่อน กูทําไดเทานี้ กูยอมรับแลว” ผมกระซิบบอกมันที่ขางหู ลอบสูดดมกลิ่นที่ขางแกมของมัน
เปนครั้งสุดทาย กอนที่จะผละออกไปจากมัน
ความรักไมใชเรื่องที่ตองสมหวังงายๆสินะ
รูตัววาตองอกหัก ก็ยังดึงดันที่จะรักตอ ผมแมงโง โงจริงๆ
ผมนั่งลงที่ขางเตียง ไมรูวาไอมิกทําอะไรอยูทางดานหลัง ผมจะรักมันอยูเงียบๆ ไมทําอะไรใหมันอึดอัดอีกตอไป แต

แขนผอมๆที่มากอดกายผมจากทางดานหลังนี่อะไร

“มึง มึงพูดถูกทุกอยาง” เสียงไอมิกสั่นไปหมด “กะ กู กูวากูรักมึงแลวละ”

“หะ หา”
“กูทรมานชิบหายที่ตอสูกับใจกูเอง กูไมรูตัว กูไมรูเลยวากูชอบมึงเขาไปตอนไหน กูเอาแตฝงใจวากูเกลียดมึง อยากอยูหาง
จากมึง แตพอมึงไมอยู กูรูสึกวากู คิดถึง”
นี่มันใชความจริงปะเนี่ย ผมใจเตนแรงขณะฟงความในใจที่ไอมิกสงมาให
“กูโงเองที่คิดวาตัวเองรักไอเชี่ยพีท ทั้งๆที่จริงนะ กูอาจมีมึงอยูในใจมาตั้งนานแลวก็ได แตกูไมรูตัว” เฮยๆๆๆ “กูเห็นมึงสนิท
กับไอคิน พูดกับกูก็เหมือนพูดกับไอคิน ไมเห็นมีอะไรพิเศษ กูก็เลยลองหันไปใหความสนใจคนอื่นดู แตทวา “

“เปนมึงที่กูรัก มึงมาโดยตลอด”

“นี่เรารักกัน แต - - เราไมรูเลยงั้นเหรอ” ผมพูดอยางอึ้งๆ ที่ตองเขาใจผิดทุกอยางเปนเพราะความสับสนของมิกและก็ความ

ไมกลาพูดความในใจจากผมเอง
แมจะฟงแลวมันดูงงๆวามันรักผมเขาตอนไหน แตสิ่งที่ผมแสดงออกไปนี่แหละอาจทําใหมันคิดไดวามันก็คิดเหมือนผม
ชางมัน! ผมไมนึกอยากทีจ่ ะสนใจอดีตแลว ดีใจ ดีใจชิบหาย!
“แตเรา เปนแฟนกันไมได”
“เหย ทําไมวะ!” ผมโวยวาย จะอะไรกันนักกันหนา
“จะใหกูเปนแฟนกับมึงเนี่ยนะ ไอปากหมาตัวถึกอยางมึง เพื่อนที่เคยเคียงบาเคียงไหลกันมา พูดจริงๆ กูเปนไมไดวะ” มัน
ดึงแขนที่มันกอดผมออกไป และก็พูดใสฉอดๆจนผมงง
“อาวไอนี่ เมื่อกี้มึงยังหวานใสกูอยูเลย สรุปมึงเอาไงเนี่ย”
“ก็จะอะไรซะอีก กูรักมึง มึงรักกู แตกูไมอยากเปนแฟนกับมึง ชัดปะ ถาจะใหพูดวาที่รัก พูดวาผัว พูดวาเมีย มันไมชาย”
เออ จริงวะ ผมก็พูดหวานๆกับมันไมคอยลง
“เออ! ตามใจมึงสิวะ แตมึงนะ หามนอกใจกูเด็ดขาด เลิกนอนกับผูหญิงไดละ!”
“กูเลิกมาหลายเดือนแลว!”
“กูก็เหมือนกัน!”
“เออดี! ตกลงตามนี้ หามบอกอะไรไอสองคนนั้นดวยนะ กูอายชิบเปง”
ผมควาตัวมันเขามากอดแลวก็แกลงทําเปนตีหัว บทสรุปในวันนั้นก็คือผมไดเพื่อนคนเดิมกลับคืนมาและเปนเพื่อนที่ใจ
ตรงกันซะดวย เพื่อนแบบนี้มีหลายคนบนโลกซะที่ไหนละ ก็มีแคคนนี้ คนนี้แคคนเดียว

ตอนที่ 43

“หลานยาย ยายสงไอบานั่นไปตางประเทศแลวนะลูก ไมตองกลัววามันจะมาทําอันตรายหลานยายไดอีก”

“ไอคิน มึงเปนหาอะไรทําหนาเหมือนโดนของ”
“นี่ เรียกหลานชั้นดีๆหนอยไดมั้ยยะ”
“อาว คุณหญิง มันเปนสไตลการเลี้ยงดูในแบบของผม”
“ไมเห็นมันเหมาะสมตรงไหน”
“แตลูกมันก็โตมาไดดิบไดดีเรียนหมอนะครับ”
“ก็นั่นเปนเพราะชั้นเลี้ยงดูเคาอยางใกลชิดยะ”
“แตมันก็เปนอสุจิตัวหนึ่งจากผมงะ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

“เออ คุณยายครับ เจมสครับ เสียงดังไปแลวนะ นี่มันโรงพยาบาล” ผมออกเสียงเตือนผูมีพระคุณทั้งสอง อันที่จริงผมเอง

รูสึกวาหนวกหูเล็กๆนะ นี่ถาไมหามคงยาวไปถึงเที่ยงคืน ทั้งๆที่ตอนนี้เพิ่งจะบายสามกวาๆ ที่เจมสหาวาผมโดนเลนของนั้น
ก็

เพราะวา เหตุการณเมื่อเชามันยังติดตราตรึงใจผมอยู ผมยังสูหนาครอบครัวไอเหนือไมไดเลยแมสักกะติ๊ด เพราะกลัวไป

หมดวาเคาจะฝงรากลึกภาพนั้นเขาไปในสวนที่ลึกที่สุดของสมอง อายๆๆๆ และกังวล

“เปนอะไรนะลูก ไมสบายขึ้นอีกเหรอ” ยายเขามาถาม พรอมๆกับดูอาการผมไปดวย

“เออ ผมไมเปนไรครับ ออกจากโรงพยาบาลบายนี้เลยก็ยังได”
“อืมมม ขอยายดูใหแนใจกอนเดี๋ยวยายจะไปขอหมอให”
“เคทไปไหนเหรอครับ” ผมเงยหนาขึ้นมาถาม ยายมีสีหนาลําบากใจ สวนเจมสแกลงทําเปนไอกลบเกลื่อนวามีเสลดติดจะ
เขาไปอวกในหองน้ํา
“เออ “
“ทําไมครับยาย เคทกอเรื่องอะไรอีกรึเปลา”
“เปลาหรอกจะหลานรัก” ยายลูบหัวผมชาๆ

“เคทก็ยังเหมือนเดิม ตามคนโนนคนนั้นไปเรื่อยจนกวาเขาจะเจอคนที่ใชกับเขา ยายขอโทษนะ ที่สอนเคทไมดี ทําใหเคทไม

สนใจอะไรลูกเลย”
“ไมเปนไรหรอกครับ” ผมพูดแหงๆ

“ผมเองก็ทําใจเรื่องนี้ไดนานแลว คงเปลี่ยนเคทไมได อาจเปนเพราะผมมีเหนือแลวดวยก็ไดมั้ง” ยายยิ้มอยางเขาใจ เธอนั่ง

ลงบนเกาอี้ขางเตียง ตรงโซฟามีพี่เปลที่กําลังเคลียรงานที่แสนยุงยากมากมายของบริษัททางโทรศัพท

“ยายคิดวาเหนือมันเปนคนยังไงเหรอครับ”
“เอาความจริงนะ หมอนั่นก็พูดจาดี ทาทางออนนอม อารมณเดือดเร็วไปนิดและก็หลอหนอยๆ เคามักเดือดเรื่องของหลาน
งายเปนพิเศษ ฮาๆๆ” ยายพูดติดตลก

“ขอโทษที่ทําใหหลานตองคิดมาก ทีแรกยายก็ไมรูจะหาทางออกกับเรื่องนี้ยังไง”
“แลวทางออกที่วา “ อยาลืมนะ ผมยังไมรูอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก แตผมเชื่อคําพูดของไอเหนือ วาผมกับมันจะไดอยู
ดวยกันอยางแนนอน

“เหนือเรียนจบปุบ เคาก็จะมาชวยบริหารบริษัทของเราปบเลย”
“จริงเหรอครับ!” ผมพูดอยางไมอยากจะเชื่อ
“ก็แหม บริษัทที่บรรพบุรุษเราสรางมาความมั่นคงมันก็มีมากเปนพิเศษ แนนอนวาเรื่องนี้ทําใหพอกับแมของเหนือคอนขาง
ที่จะพอใจอยู”
“แลวเหนือ “
“เคาไมไดถูกบังคับจะ เคาสมัครใจ”
รูสึกอึ้งที่มันยอมทําหนาที่นั้นแทนผม ที่มันทํานั้นราวกับกําลังกาวเขามาสูครอบครัวของผมยังไงยังงั้นแหละ
“ยายยอมแพความรักของหลานกับเหนือนทีจริงๆ”

“หลอเหมือนกันนะเนี่ยนะ”
“ผิวพรรณดี หนาตาดูมีชาติมีตระกูล ดูสิพอ หนาของหนุมคนนี้ละเอียดมาก ไมมีสิว ไมมีไฝ ไมมีกระ!”
“แม อยาเขาไปใกลมากนักสิ คินตาตื่นขึ้นมาจะทําไง”
ไมทันแลวมั้ง ผมลืมตาตื่นขึ้นมา สบตากับคุณแมของเหนือที่กําลังจองมองใบหนาของผมในระยะประชิด
“วาย!!!” ผมทําเธอตกอกตกใจไปกี่รอบแลวเนี่ย
“อุย คุณครับ ขอโทษนะครับ ผมไมไดตั้งใจ” ผมลุกขึ้นนั่งบนเตียง สวนเธอเกาะพอของเหนือหมับอารามตกอกตกใจ
“ไมตองขอโทษหรอกจะหนู แมเองตางหากที่ควรจะขอโทษนะ” เธอมีน้ําเสียงใจดี ใบหนาสะอาดสะอานหมดจด เหนือเคย
เลาใหฟงวามีแมสอนคณะพยาบาล แตทําไมตองเรียกผมวาหนูดวย!!!!!!!!! มันแปรงๆ!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมทําหนาไมถูกตอหนาผูใหญที่นาเกรงขามทั้งสองคน ที่บังเอิญไปเจอะกับภาพ เออ ภาพอยางนั้นเมื่อเชา ผมจําไดวา
เหนือบอกวาพอกับแมของเหนือไมมีทางรับไดกับเรื่องนี้ ผมไมอยากจะนึกเลยวาทานตองอึดอัดแคไหน
“หายดีรึยังนะพอหนุม” พอเหนือถามผม คนที่โคตรดุในตํานาน! มีหนวดเทและที่ชัดไปกวานั้นคือหลอมากมากอน ผมวา
หนาตาเหมือนไอเหนือตอนแกมากมาย
พอหนุม!!!!!!!!!!!!! พอหนุมเนี่ยนะ!!!!!!!!!!!!!!!!

“เออ ผมไมไดเปนอะไรมากหรอกครับ แตยายผมนะไมยอมใหผมออกจากโรงพยาบาลสักที”

“คุณหญิงทานคงจะเปนหวงนะจะ” แมของเหนือยิ้มใหอยางใจดี เธอจัดการมาดูสายนั้นสายใหผมอยางตรวจความ
เรียบรอย “เราตกใจมากนะเมื่อรูวาหนูช็อคกับตอนที่เหนือไดรับบาดเจ็บแคไหน พวกเราเปนหวง”
“ขะ ขอบคุณมากนะครับ”
“เอาเถอะ พักผอนใหมากๆ จะไดไปดูไอเหนือให”
“เอ” ผมมองหนาพอเหนืออยางงงๆ
“ก็มันนะ บอกวาพอกับแมไปตามคินตาใหหนอย เมื่อไหรคินจะมา ไปหาคินรึยัง คินเปนไงบาง ทั้งๆที่เพิ่งแยกกันเมื่อเชานี้
มันยังเซาซี้เรื่องของพอหนุมอยูได”
“แมไมเคยเห็นเหนือถามถึงใครขนาดนี้เลยนะหนู” ไอบาเหนือ ทําใหผมยิ้มไดอีกแลวสินา
“เราสองคนติดสอนภาคพิเศษที่ภาคเหนือโนน ยังไงซะ ฝากเหนือดวยนะหนู”
“เอาเปนวา ฝากมันทั้งชีวิตเลยละกัน”
“หะ หา”
“ดูมันจะรักพอหนุมมากจริงๆ รักกันดูแลกันดีๆ จะแตงเมื่อไหรก็รอนการดไป พอรออยู”
เฮยยยยยยยยยยยยยยย ยังไมไดคิดถึงขั้นนั้น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ตายแลว! พอดูสิ พอทําสะใภเราหนาแดงหูแดงหมดแลวนะ”
“เออเวย เหนือมันก็เขาใจเลือกนะ”
“เออ คุณครับ!” ผมรองเสียงหลงตอนที่ทานทั้งสองจะออกไปจากหอง
“เรียกพอกับแมก็ไดจะ”
ไมเห็นนากลัวเหมือนที่เคยคิดไวเลยนี่หวา ใจดีชิบหาย แถมยังตลกดดีอีกดวย
ในที่สุดผมก็ไดออกจากการแอดมิท ก็แหงสิ ไมไดเปนอะไรมากมาย พอจัดการเรื่องเสื้อผาไดปุบ ที่ไอมิกกับไอฟลมจูๆก็
แพคคูกันขนชุดไปรเวทมาสงให แนะๆทาทางจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีนะ >< ผมก็ไปหาไอเหนือที่หองพักของมันปบเลย สี
หนาของเหนือดูดีขึ้นมาก ไมซีดเซียว ไมอิดโรยเหมือนแตกอน แมจะมีหนวดขึ้นบาง แตก็นะคนมันหลอทํายังไงมันก็ดูดีอยู
ดีนั่นแหละ

“ที่รักกกกกก อยากกินสม” ผมที่อานหนังสือพิมพอยูโซฟาอยู ถึงกับสะดุงเมื่อไดยินเสียงยานคางของไอเหนือ มันกระพริบ

ตาปริบๆเปนเชิงออนอยูบนเตียง ไอบาเอย ผมลุกขึ้นไปหยิบจานที่ผมปอกเปลือกสมเอาไวใหมันเรียบรอยแลว

“ยกแขนไมไหว แขนมีรอยช้ํา” มันโชวรอยช้ําใหดู ตอนมึงโชวมึงก็ยกแขนขึ้นนะไดขาว

“หยิบเอง จะอานหนังสือพิมพ”
“ไมเห็นนาสนใจตรงไหนเลย” มันทําแกมปอง เวลาปวยทีไร ไอเหนือจอมโหดกลายเปนวิญญาณหายจอม เหลือแตไอเหนือ
เวอรชั่นแอบเด็กทุกที

“มีแตฆากัน ไมกเ็ รื่องรัฐบาล อุบัติเหตุ”

“ไมไดสนใจอะไรตรงนั้นสักหนอย” ผมโชวหนาบันเทิงใหไอเหนือดู
“รูปนี้ญาญาสวยดี กูชอบ”

“หืม ไหนๆ” มันเพง ผมเลยนั่งบนเตียงผูปวยของมันและก็สงใหมันดู แตไอเหนือไมไดสนใจอะไรหนังสือพิมพนั้น มันจับ

ขวางทิ้ง และก็ดึงผมเขาไปใกล มันเจ็บจริงปะวะ ทําไมแรงมันยังเยอะเหมือนเดิม!

“ไอเหนือ จะทําอะไร!”
“จูบเมีย”
“อะ ไอบา จะบาเหรอ จูบไร กูไมจูบกับคนปากเหม็น”
“เมื่อเชาแปรงแลว ใครละเปนคนพาไปแปรง”
“ไมเอา ไมจูบวอย” ผมผลักหนามันออก มันกอดผมดึงผมเขาไปใหญ

“รอยไอพีทยังไมหายเลยนะ!” มันอยากจูบเพราะเรื่องนี้จริงเหรอวะ ทาทางไอเหนือจะจริงจังมาก เพราะถาไมยอมละก็ พอ

เจาประคุณคงงอนตุบปอง นารักตายหาละ

“ตอนนั้นกูเมมสุดชีวิต!”
“จริงอะ!” ไอเหนือหูผึ่งเปลี่ยนสีหนาแทบจะในทันที
“ดีมาก! มีแฟนแลวก็ตองหวงตัวเอาไว แฟนหวงมากนะ เขาใจมั้ย!” พูดออกมาไดไมไดกลัวเลยวาคนฟงจะเขิน
“อะ เออ ไมนาโดนอะไร”

“ไมเชื่อ ขอลางหนอย” มันดึงหนาผมเขาไปประกบปากจนได ผมปลอยเลยตามเลย คงไมไดสะดุงสะเทือนอะไรกับแผลของ

มันหรอกมั้ง เอะ แลวผมจะพูดถึงการสะเทือนแผลมันทําไมกันละ! เสียงจวบจาบดังไปทั่วหองเพราะไอเหนือเลนไม
ยอมปลอยผมที่หายใจไมคอยจะทันออกสักที มันสอดลิ้นเขามาควานหาความหวานในโพรงปากของผมจนผมรูสึกระทวย
และออนแรงไปหมด จูบผูหญิงคนอื่นมาเยอะแคไหนก็ตองยอมรับวาผมลืมไปหมดแลวเมื่อเจอกับจูบนี้

“ไอเหนือ มึงยังไมหาย แตของมึงก็ตั้งไดเนอะ”

“อิจฉาๆๆๆ!!!!” ผมผละออกแทบจะในทันที และก็ลุกขึ้นยืน ไอเหนือเลียริมฝปากตัวเองตีหนามึนไมรับไมรูวาทั้งเพื่อนมัน

และก็เพื่อนผมมากันเกือบเต็มหอง เห็นกันหมด หมด หมดกันชีวิตผม

“อะ ไอโจกไอยิม หมะ มาไมใหสุมใหเสียง” ถามันไมอายบางไรบางผมวามันก็คงจะดานมากกกกกกกกกกก

“ฟลมมิกภัทรก็มานะคราบบบบบบบบบ” ผมยักคิ้วใหเพื่อนรักทั้งสามคน
“เมลินกับบาสกะปอนก็มา!!!” บาสโดนเออ สาวในรางหนุมกลามใหญเกาะแขนอยู บาสยิ้มแหงๆ แตก็ไมไดรังเกียจอะไร
ติดจะขํามากกวา
“พี่รหัส ภีมก็มา!!!!!!!!!!!!” ไอภีม นองรัก!!! ผมควาตัวมันมาแลวทําทาแกลงตีหัว
“จําเปนตองกอดมันมั้ยคิน” ไอเหนือมึง
“นี่นองกู ถาจะหึงชวยเลือกหึงดวย”
“โอยยยยยยยย หวานหยาดเยิ้ม กูวาพวกเราขึ้นปสามนี้นองคินทองชัวร” ไอโจก

“เมียนอยยยยยยยยย มามะๆ มาทําความรูจกั กับเมียหลวงหนอยยยยยยย” เมลินผละออกมาจากบาสแลวก็ทําทาจะมา

กอดผม ดีที่มีไมค้ํายื่นออกมาจากเตียงขวางเอาไวซะกอน

“หึงเหรอคะผัวขา” เมลินะพูดกับเหนือวางี้
“อืม หึง แตไมใชอยางที่เมคิดนะ”
“เชอะ!”

“พวกมึงกะจะมากินเหลาสํามะเลเทเมาอะไรกันอยูในโรงบาลเนี่ย!!!!” ไอเหนือจอมโหดกลับมาอีกครั้งเพราะจํานวนคนใน
หองตอนนี้ดูเหมือนวาจะหนาแนนเกินไป ไอเหนือแอบเด็กหายไปไหนหวา

“พวกกูมาชวยกันมึงกับคินเอาไว เผื่อไดกันขึ้นมาในโรงบาลแลวแผลมึงฉีกจะไมคุมเอา” ไอฟลมครับ

“บา เตียงมันไมเดง”
“นี่มึงกะทํา!”
“วันนึงก็คิดไวหลายรอบอยู”
ไอเหนือออออออออออออออออออออออออออ พองมึงสิ! พูดออกมาไดไมอายปากเลยโวย!!!!!!
“รีบหายละกัน พวกกูอยากอุมหลานแลวละ”
“หาเมียทําลูกเอาเองงายกวาปะ” ผมพูดเหน็บๆเสียงขุน
“กูอยากเปนลุง ไมไดอยากเปนพอ”
“เออเวย ไอเหนือ มึงลองดูนะ เผื่อไอคินมันทองได”
“ไอสัด!!! บากันไปหมดแลวเนี่ย” ทําไมกูตองเปนฝายทอง!!!!! ไมเขาใจ และก็พูดกันเหมือนเปนเรื่องธรรมดามากมาย กู
อายจะตายหาอยูละ!!!!!!

“เออ กูจะลองดู วันละหลายๆรอบ กูอยากมีลูกสาววะ” ไอเหนือ!!!! ไมตองจริงจังเห็นดวยอะไรขนาดนั้นก็ได

เวยยยยยยยยย

ตอนที่ 44
Last chapter of N and K story

“เหนือใหกูขับเองก็ไดมั้ง มึงพึ่งจะหายอะ” ผมบอกไอเหนือ ตอนนี้ผมกับมันกําลังขับรถโลดแลนอยูในกรุงเทพมหานคร

เหนือออกจาโรงพยาบาลมาไดหนึ่งเดือนแลว มันไมไดเจ็บอะไรอีก และที่มันมาอยูที่บานแถวรามอินทรากับผม ก็เพราะมัน
อยากทําตัวใหชินกับความวุนวายของเมืองหลวง
ขับเกงซะดวย ขับวันแรกชนหลังรถมินิคูเปอรซะจนยายตามเคลียรใหไมทัน มันบอกมันจะทํางานหนักเพื่อที่จะใชเงินคืนให
ยาย เพราะนอกจากจะมาทําตัวใหคนุ กับเมืองหลวงแลว มันยังเริ่มไปดูงานที่บริษัท ทั้งๆอีกไมถึงเดือนมันเพิ่งจะขึ้นปสาม -
-
“ไมเปนไร เปนสามีตองดูแลภรรยา” มันพูดยิ้มๆ
“แลวเนี่ยจะขับไปไหนเนี่ย”
“อยากไปทะเล ไปทะเลที่เกือบจะเปนครั้งแรกของเรานะ ถาคินไมเดินเหยียบแกวซะกอน”
“เออ มึงหวังอะไรอยูรึเปลาเนี่ย” ผมก็ไมนาจะถามคําถามนี้เลยนะ
“เปลา!” หางเสียงสูงชะมัด
“อืม ยอมก็ได แตถาเหนือรองวาเจ็บแผลเมื่อไหร คินเลิกเลยนะ”

“ครับ!!!!” อะ ไอ ไอหื่นเอย ผมสายหนาระอาหันหนาออกไปมองขางนอกหนาตาง เออ ชิบหายละ ไมนาพูดถึงเรื่องนั้นเลย

ผมรูสึกไดถึงความตื่นเตนที่คุกรุน จูๆมันก็เลี้ยวเขาขางทางโรงแรม

“เหนือ อะไรเนี่ย”
“ใจรอนงะ”
“เฮย!!!”
“มาเร็วๆสิ วันนี้อาจจะไดทําอยางเต็มที่เลยนะ!”

นี่ นี่ผมมีแฟนหื่นเกินมนุษยมนารึเปลาวะเนี่ย ผมโดนมาดึงแขนขึ้นไปบนหอง มันโยนเดบิตการดของมันใหพนักงานแลวก็

เดินนําผมลิ่วๆ เงินพวกนั้นเหนือไดมาจากการชวยงานเล็กๆนอยๆที่บริษัท คลายเด็กฝกงาน แตที่ยายจายใหนะราคาไม
เหมือนเด็กฝกงานเลยนะ ดูเหมือนคุณหญิงคีรติจะมีหลานคนโปรดเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน บทรักเรียบงายดําเนินไปอยาง
ชาๆ ในหองสูทสุดหรูของโรงแรมในเครือโภคินทรพิพัฒนกรุป ทั้งคูสุขสมถึงอารมณสุดยอดที่ตางฝายตางก็เติมเต็มใหกัน
อยางไมมีขาดตกบกพรอง ไมใชเซกส แตมันคือเมคเลิฟ ไมใชแคความสุขชั่วครู แตมันคือการสรางความผูกพันธใหแนน
แฟน
ทั้งคูรอนแรง สรางบรรยากาศแปลกใหมใหกันและกันอยูเสมอ ดูจากรองรอยสีกุหลาบที่ประดับประปรายอยูตามลําคอ
ไหล หรือไหปลารา รอยขวน และเสียงรองกระเสาที่ดังขึ้นใหอีกฝายไดตื่นเตนสรางความสุขใหแกกันไมมีวันจาง

“อะ อะ อะ อา!” รอบที่สาม เหนือนทีจูบขมับใบหนาเปอนเหงื่อของผูที่เขาคิดเอาเองวาคือภรรยาของเขา คอยๆถอนเอา

แกนกายออกมา แมจะหอบหนักแตดูเหมือนกิจกรรมนี้จะไมจบลงเอางายๆ เพราะอะไรนะเหรอ

“ปะ เปนไง รูสึกวามีเด็กมาอยูในทองบางยัง”

คินตาที่นอนเปลือยกายออนแรงอยูอีกฝงนั้นถึงกับมองหนาเหนือดวยความตกใจ
“จะทํากับคินจนกวาคินจะทองนะ ฮาๆๆๆ”
“ไอบา งั้นกูก็ตายนะสิ”
“ตายแบบมีความสุขก็ดีนะ เหนือตายดวย”
“ไมเอา พอเลย วันนี้พอเลยนะ!”
“ได งั้นตอพรุงนี้ดวย”
“ไอบา ไอหื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!”
“ฮาๆๆ โอนาๆ” เหนือนทีดึงรางของคินตาเขามาสวมกอดดวยความรัก เขาจุมพิตไปตามใบหนาของคินตาอยางไมรูจักเบื่อ
“ลอเลนนา ไมเอานะ ไมงอน”
“ก็ไมไดงอนอะไร” คินตาสวนทันควัน
“อยาเบื่อก็แลวกัน”
“เบื่อไดไง รักขนาดนี้” จูบเขาที่ริมฝปากของอีกฝายราวกับตองการยืนยัน
“อืม” คินตารับคํา

“รักมากเหมือนกัน” และทั้งคูก็กลายเปนผูชายที่ตัวติดกันมากที่สุดในโลกคูหนึ่ง จวบจนถึงปจจุบัน ในอนาคตก็จะเปน

อยางนี้ไมมีวันเปลี่ยนไป ก็เพราะวาพวกเขา รักกันโคตรๆเลยนี่หวา

ตอนที่ 45
Story of someone and someone will beginning

ผมชื่อปอนด ที่แมตั้งชื่อนี้ใหก็เพราะแมเปนเจาของรานเคก ผมโตมาอยางมีความสุข เปนเด็กหนุมวัยรุนผูที่เอนจอยได

เสมอไมวาจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต จนกระทั่ง ผมไดเจอกับเรื่องที่ทําใหผมยิ้มไมออก
แนนอนผมเคยอกหักมาหลายครั้งหลายคราสมัยมัธยม จีบหญิงไมติดมันเปนเรื่องธรรมดา แตนี่ เรื่องของคินตาคนนี้ ทํา
เอาชีวิตผมเป ยิ้มกี่ครั้งๆก็ยิ้มไมออก เมื่อเห็นวาเขาเดินเคียงคูกับหนุมคนที่คูควรกับเขามากแคไหน
ผมเศรา ผมรองไห ไมมีใครเห็น ไมมีใครรับรูวาผมจะบาตายเสียใหไดกับการตอสูกับใจตัวเองเพื่อที่จะไมแยงคินตาออกมา
จากพี่เหนือ ทั้งโงและก็บาแนๆถาทําอยางนั้นเพราะพี่คิน เขารักของเขามานานและก็รักมาก ผมไมอยากจะแทรกกลาง
ระหวางความรักระหวางคนทั้งคู ผมจึงเฝาดูอยางเงียบๆ และหางที่สุดเทาที่จะเปนไปได
เหมือนคนโรคจิต ใครรูคงจะหาวาผมบา ผมไมโทษพวกเขาหรอกนะ คนมันรักจะใหมันทํายังไงละ
กิจกรรมแรกพบเพิ่งจบลงผมขับรถฉายเดี่ยวมาที่หัวหิน คนเดียว เปลาเปลี่ยว ไมไดชวนเพื่อนที่ไหนมาเลยสักคน ผมกําลัง
จองมองทะเลยามเย็นขางหนา ผูคนบางตาเพราะมันเปนเวลาใกลค่ํา
คนอกหักมักทําอะไรทําไมมีสติ
อยากจะทิ้งตัวลงบนทะเล ใหลืมความเปนจริง ความจริงที่ผมไมสามารถจะหนีไปจากมันได ผมแคอยากจะลืม
ผมถอดรองเทา วางโทรศัพท กระเปาสตางค กุญแจรถลงบนหาดทราย ไมกลัวเลยสักนิดวาจะมีใครขโมยไป ผมไมสนใจ
อะไรอื่นทั้งนั้นนอกจากทะล ทะเลที่จะทําใหผมลืม
ยังไมทันที่ผมจะไดกาวออกไปเสียงๆหนึ่งก็ทําใหผมสะดุด
“ฮัลโหลไอเหี้ย!” มันจะโผลมาทําไมเอาตอนนี้ มันตัวผอมๆแตงตัวโอเค ดูผานๆเหมือนคินตา แตพอมองหนาชัดๆ ไม
เหมือนเลย ไอนี่มันเกยสาวชัดๆ “เปนไงบาง ไมคิดจะโทรหากูเลยใชปะ”
เสียงเจื้อยแจวโคตรนารําคาญ ผมหยิบโทรศัพทกับขาวของทั้งหมดขึ้นมาจะกลับไปที่รถ แตทวา
“ยังรักกันดีใชมั้ย” เสียงเศราๆของมันที่คงมีแตผมเทานั้นที่รูวามันเศราดังขึ้นจนทําใหผมหยุดฝเทาแลวหันไปมองหนามัน
ชัดๆ “ดีแลวแหละ มึงผานอะไรมามาก คูมึงคงจะเปนคูที่แหลมทีเดียว อะไรนะ ออ กูอยูหัวหิน มาพักผอนนะชวงนี้งาน
เยอะกูเบื่อ ไมไดอยูคนเดียว อยูกับไอบาที่กําลังจะฆาตัวตายเมื่อกี้ เชื่อปะ พอกูมาแมงก็หยุด ไมคิดจะทําแลว โคตรฮา”
หนอย ไอเหี้ย ใครบอกกูจะฆาตัวตาย กูแคทําเหมือนจะฆาเฉยๆเวย!
วางโทรศัพทแลวมาตัวตอตัวกับพอมา
“เออ ไมมีอะไรเวย กูวางสายละ มึงดูแลมึง กับ เออ แฟนมึงดีๆละกันนะ”
ถุยยยย ทําเปนพยายามกลบเกลื่อนความเศรา นาสงสารตายหาละ
“มองอะไร มึงอยากตายมึงก็ตายไปสิ” มันพูดกับผมอยางไมใสใจ ทิ้งตัวนั่งลงบนหาดทราย ทอดมองพระอาทิตยที่กําลังจะ
ตกดิน
ผมนั่งลงขางๆมันอยางหัวเสีย “กูไมไดจะฆาตัวตายสักหนอย”
“แคอกหัก มึงไมถึงกับตองตายหรอกนะเวย ชีวิตมึงยังจะตองเจออะไรกวานี้อีกเยอะ เพิ่งอยูมอปลายใชมั้ยนะ อกหักมา
จากดาวโรงเรียนละสิ”
สงสัยแมมันคงเปนนักเขียน แตงเรื่องไดเองอยางกับวาที่พูดมามันจะถูกอยางนั้นแหละ แถวบานเรียกโชวโง!
“อืม ดาวโรงเรียนสวยมาก” ผมเลนไปกับมันดีกวา “แลวมึงละ อกหักมายังไง หลงรักเพื่อนตัวเองละสิ”
“ไอเหี้ย เพอเจอละ กูรักคนที่กูอยากรัก”
“ก็เพื่อนมึงใชมั้ยละ”
“แฟนเพื่อนตางหาก”
“โหย ไอเลว” ผมดามันทันที
“สัด ใครมันจะไปหามใจไหว ถาเจอปุบแลวรูวามันใช มันก็ใช” มันเอาซองโทรศัพทของมันมาฟาดหัวผม “พูดดีๆหนอย กู
แกกวามึงตั้งหลายป”
“อยามาอํา ตัวเล็กแคนี้เนี่ยนะ”
“กูไมไดตัวเล็ก สัด!”
“ชอบผูหญิงที่เคาสูงกวาอะดิ๊ โธ สมน้ําหนา ไมเจียมเลยนะมึง”
“ไอปากหมา”
“มึงก็ปากหมาพอกันนั่นแหละ”
“กูยังไมไดดาอะไรมึงเลยนะ!”
“ก็ที่มึงดากูกับเพื่อนมึงนั่นไง”
“เสียมารยาท ฟงคนอื่นเคาคุยโทรศัพท”
“เรื่องของกู”
ผมกับมันแทบจะแยกเขี้ยวใสกันแลวดวยซ้ํา ไมนาเชื่อวาหนาตาหลอแบบจิ้มลิ้มแบบนี้ฤทธิ์มันจะเยอะ เถียงคําไมตกฟาก
ผมไมเชื่อวามันแกกวาผมหลายป เพราะหนามันยังเด็กอยูเลย
“กูไมอยากจะเชื่อวากูกําลังนั่งดูพระอาทิตยตกกับคนที่จะฆาตัวตายอยางมึง”
“กูบอกแลววากูไมไดฆาตัวตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ไมเชื่อโวย แตก็ดีนะ มึงยังอยูดี ดีแลวที่กูมาทัน กูมาชวยมึงไวไดทัน เพราะงั้นมึงติดหนี้กูแลวเวย”
สุดยอดแหงความคิดเองเออเอง ผมยกใหมันเลย
“ทํายังไงดีกับหนี้ชีวิตในครั้งนี้ กูวามึงจะตองไดชดใชอยางใหญหลวงแนๆ”
ปลอยใหมันพลามไปคนเดียวนี่แหละดีแลว
“เอาเปนวากูจะใหทําเรื่องที่งายที่สุด ซื้อซีดีเพลงกูดวยละกัน พรุงนี้วางแผงพรอมโฟโตบุค”
“เอะ เดี๋ยว เดี๋ยวนะ มึงเปนดาราเหรอ” ผมมองหนาไอจิ้มลิ้มนั้นอยางไมอยากจะเชือ่
“ใชแลว นักรองเวย ไปหาชื่อเองก็แลวกัน วางแผงพรุงนี้”
กูไมไดคิดจะซื้อเวย เพราะกูไมเชื่อ!
“กูไมเชื่ออะ ไมเคยเห็นหนา” ผมพยายามจองหนามันใกลๆ ตอนนี้กําลังจะมืดแลว มองหนามันไมชัดเลย รูแตวาจิ้มลิ้มและ
ก็หนายังเด็กอยู
“โอย เรื่องของมึงละ” มันลุกขึ้นยืน ปดทรายใสหัวผมอยางไมเกรงใจ “กูหนีเพื่อนมา กูไปกอนนะ หวังวามึงจะซื้อ ขอบคุณ”
“เฮย เดี๋ยวสิ!” ผมลุกขึ้นตาม ไอหานั่นมันเดินลิ่วๆไปไกลแลว
“ความรักนะ บางทีมันก็หาไมยากหรอกนะ ถามึงเปดใจ!!!!!!!!!” มันตะโกนบอก กอนที่จะโบกมือเหยงๆใหเพื่อเปนการ
ร่ําลา
“แลวมึง - - ชื่อไรวะสาด!!!!!!!!!!!” ผมรองตะโกนถาม

“ออ กูชื่อธาม!!!!!!!”

THE END