ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΛί 25

στερκ, χωρίς νά λογαριάζη τίποτε, εσκυβε καί ετρωγε. Διτ­

τός, δταν έταξίδευσεν είς τήν ’Έφεσον καί ε^ρε τήν ψαρά^
γοράν άδεια, ἐζήτησε νά πληροφορηθῶ τήν αίτίαν* καί άφου
έμαθεν cm τά πάντα ειχαν άγορασθή διά κάποιον γάμον,
έλούσθη καί έπήγε ἀπρόσκλητος είς τήν οικίαν τοΰ γαμβρού.
Κ αί μετά τό δεῖπνον ^τραγούδησε τραγούδι τοΰ γάμου, τοΰ
οποίου ή άρχή ήτο «Γάμε, λαμπρόταα*ε τών Θεών», καί έ-
ψυχαγώγησεν όλους. Ή το δέ διθύραμβοιιός. Καί ύ γαμ­
βρός τοΰ είπε : «Φιλόξενε, καί κύριον έδώ θά δειπνήσης».
«’Άν δέν πωλή κανείς ψάρια», άπήντησεν ό Φιλόξενος.
10. Ό δέ Θεόφιλος (25) λέγει* «’Ό χ ι σάν τόν Φιλόξε­
νο',;, τόν υιόν τοΰ Έρύξιδος, Διότι έκεΐνος, όπως φαίνεται,
παραπονούμενος κατά τής φύσεως διά τήν άπόλαυσιν (κα­
τά τήν κατάποση), ηύχήθη κάποτε νά άποκτήση φάρυγγα
γεράνου· άλλά πολύ καλύτερα θά ἄπρεπε νά προσπαθήση
νά γένη σωστός ίππος ή βοΰς ή κάμηλος ή έλέφας. Διότι
ετσι καί αί επιθυμίαι καί αί ήδοναί θά ήσαν μεγαλύτερα!
καί ζωηρότερα!, άφου τά ζωα αἰσθάνονται άπολαύσεις άνα-
λύγους πρός τάς δυνάμεις των». Ό Κλέαρχος δέ λέγει οτι
ό Μελάνθιος (2e) ηύχήθη τοΰτο καί άναφέοει* «Φαίνεται οτι
ό Μελάνθιος έσκέφθη καλύτερα άπό τόν Τιθωνόν (a7). Διότι
έκεΐνος μέν, έπιθυμήσας τήν άθανασίαν, ειναι κρεμασμένος
εις τόν θάλαμον καί έχει στερηθή λόγω τοΰ γήρατος ολων
τών εὐχαριστήσεων ό δέ Μελάνθιος, έπειδή ήγάπα τάς ά-
πολαύσεις, ηύχήθη νά εχη τόν τράχηλον πτηνοΰ μακρολαί-
μου διά νά άπολαμβάνη όσον τό δυνατόν μακρότερον τάς
άπολαύσεις τής γεύσεως». Ό ιδιος λέγει οτι ό Πίθυλλος,
ό έπονομαζόμένος Τένθης, δέν έφοραΰσε μόνον κάλυμμα
τής γλώσσης άπο μεμβράναν, άλλ’ ό'τι εσκέπαζε τήν γλώσ­
σαν καί μέ άλλο περικάλυμμα διά τάς άπολαύσεις* καί τέ­
λος τήν έκαθάριζε τρίβων αύτήν μέ ψάρι. Μόνος δέ αύτός
άπό όλους τούς λαιμάργους λέγεται δτι ετρωγε τό φαγητόν
του μεταχειριζόμενος δακτυλήθρας, διά νά νά τό μεταφέρη
ό άθλιος εις τήν γλώσσαν του όσον τό δυνατόν θερμότερον.
"Αλλοι δέ λέγουν 0τι είς τόν Φιλόξενον ήρεσαν πολύ τά ψά­
ρια* ό Άριστοτέλης ομως άναφέρει ότι είς τόν Φιλόξενον
ήρεσαν γενικώς τά δεῖπνα, καί γράφει κάπου τά έξής* «Δ η­
μαγωγοί χάνουν όλην τήν ήμέραν βλέποντες τούς θαυματο­
ποιούς καί συζητοΰντες μέ τούς έρχομένους άπό τόν Φασιν
ή Βορυσθένην (26)^ ένώ δέν έχουν διαβάσει τίποτε άλλο,