Professional Documents
Culture Documents
19 - Wykonywanie Izolacji Akustycznych Obiektów o Podwyższonych Wymaganiach Akustycznych
19 - Wykonywanie Izolacji Akustycznych Obiektów o Podwyższonych Wymaganiach Akustycznych
19 - Wykonywanie Izolacji Akustycznych Obiektów o Podwyższonych Wymaganiach Akustycznych
NARODOWEJ
Maria Bisaga
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2006
Opracowanie redakcyjne:
inż. Frankiewicz Danuta
Konsultacja:
inż. Frankiewicz Danuta
mgr inż. Sagan Teresa
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2006
1
SPIS TREŚCI
1. Wprowadzenie 4
2. Wymagania wstępne 6
3. Cele kształcenia 7
4. Materiał nauczania 8
4.1. Charakterystyka izolacji akustycznych w obiektach o podwyższonych
wymaganiach akustycznych 8
4.1.1. Materiał nauczania 8
4.1.2. Pytania sprawdzające 8
4.1.3. Ćwiczenia 9
4.1.4. Sprawdzian postępów 12
4.2. Zasady obsługi maszyn, narzędzi i sprzętu do wykonywania robót
izolacyjnych 13
4.2.1. Materiał nauczania 13
4.2.2. Pytania sprawdzające 17
4.2.3. Ćwiczenia 17
4.2.4. Sprawdzian postępów 19
4.3. Izolacje akustyczne pomieszczeń kinowych 20
4.3.1. Materiał nauczania 20
4.3.2. Pytania sprawdzające 21
4.3.3. Ćwiczenia 21
4.3.4. Sprawdzian postępów 22
4.4. Izolacje akustyczne sal koncertowych 23
4.4.1. Materiał nauczania 23
4.4.2. Pytania sprawdzające 26
4.4.3. Ćwiczenia 26
4.4.4. Sprawdzian postępów 27
4.5. Izolacje akustyczne sal sportowych 28
4.5.1. Materiał nauczania 28
4.5.2. Pytania sprawdzające 33
4.5.3. Ćwiczenia 33
4.5.4. Sprawdzian postępów 35
4.6. Izolacje akustyczne pomieszczeń wyciszonych 36
4.6.1. Materiał nauczania 36
4.6.2. Pytania sprawdzające 37
4.6.3. Ćwiczenia 37
4.6.4. Sprawdzian postępów 38
4.7. Wykładziny akustyczne ścian 39
4.7.1. Materiał nauczania 39
4.7.2. Pytania sprawdzające 40
4.7.3. Ćwiczenia 40
4.7.4. Sprawdzian postępów 40
4.8. Sufity podwieszone 41
4.8.1. Materiał nauczania 41
4.8.2. Pytania sprawdzające 44
4.8.3. Ćwiczenia 44
4.8.4. Sprawdzian postępów 44
2
4.9. Podstawowe zasady aranżacji wnętrz 45
4.9.1. Materiał nauczania 45
4.9.2. Pytania sprawdzające 46
4.9.3. Ćwiczenia 46
4.9.4. Sprawdzian postępów 46
5. Sprawdzian osiągnięć 47
6. Literatura 52
3
1. WPROWADZENIE
Zdobywając kwalifikacje zawodowe w zawodzie montera izolacji budowlanych będziesz
przyswajać wiedzę i kształtować umiejętności zawodowe, korzystając z nowoczesnego
modułowego programu nauczania.
Do nauki otrzymujesz Poradnik dla ucznia, który zawiera:
− wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakimi powinieneś dysponować przed
przystąpieniem do nauki w tej jednostce modułowej,
− cele kształcenia (wykaz umiejętności) jakie ukształtujesz podczas pracy z tym
poradnikiem, czyli czego nowego się nauczysz,
− materiał nauczania, czyli co powinieneś wiedzieć, aby samodzielnie wykonać ćwiczenia,
− pytania sprawdzające -– zestawy pytań, które pomogą Ci sprawdzić, czy opanowałeś
podane treści i możesz już rozpocząć realizację ćwiczeń,
− ćwiczenia, które mają na celu ukształtowanie Twoich umiejętności praktycznych,
− sprawdzian postępów – zestaw pytań, na podstawie którego sam możesz sprawdzić, czy
potrafisz samodzielnie poradzić sobie z problemami, jakie rozwiązywałeś wcześniej,
− wykaz literatury, z jakiej możesz korzystać podczas nauki.
W rozdziale Pytania sprawdzające zapoznasz się z wymaganiami wynikającymi z potrzeb
zawodu montera izolacji budowlanych. Odpowiadając na te pytania, po przyswojeniu treści
z Materiału nauczania, sprawdzisz swoje przygotowanie do realizacji Ćwiczeń, których celem
jest uzupełnienie i utrwalenie wiedzy oraz ukształtowanie umiejętności intelektualnych
i praktycznych.
Po przeczytaniu każdego pytania ze Sprawdzianu postępów zaznacz w odpowiednim miejscu
TAK albo NIE – właściwą, Twoim zdaniem, odpowiedź. Odpowiedzi NIE wskazują na luki
w Twojej wiedzy i nie w pełni opanowane umiejętności. W takich przypadkach jeszcze raz
powróć do elementów Materiału nauczania lub ponownie wykonaj ćwiczenie (względnie
jego elementy). Zastanów się, co spowodowało, że nie wszystkie odpowiedzi brzmiały TAK.
Po opanowaniu programu jednostki modułowej nauczyciel sprawdzi poziom Twoich
umiejętności i wiadomości. Otrzymasz do samodzielnego rozwiązania test pisemny oraz
zadanie praktyczne. Nauczyciel oceni oba sprawdziany i na podstawie określonych kryteriów
podejmie decyzję o tym, czy zaliczyłeś program jednostki modułowej. W każdej chwili,
z wyjątkiem testów końcowych, możesz zwrócić się o pomoc do nauczyciela, który pomoże
Ci zrozumieć tematy ćwiczeń i sprawdzi, czy dobrze wykonujesz daną czynność.
4
713[08].Z4
Technologia wykonywania
izolacji akustycznych
i przeciwdrganiowych
713[08].Z4.01
Dobieranie materiałów, narzędzi
i sprzętu do izolacji akustycz-
nych
i przeciwdrganiowych
713[08].Z4.02 713[08].Z4.03
Wykonywanie izolacji akustycz- Wykonywanie izolacji prze-
nych w budynkach ciwdrganiowych maszyn
i urządzeń przemysłowych
713[08].Z4.04
Wykonywanie izolacji akustycz-
nych obiektów
o podwyższonych wymaganiach
akustycznych
5
2. WYMAGANIA WSTĘPNE
Przystępując do realizacji jednostki modułowej powinieneś umieć:
– stosować zasady współpracy w grupie,
– brać udział w dyskusji, formować i prezentować własne opinie,
– korzystać z różnych źródeł informacji,
– posługiwać się kalkulatorem,
– prezentować wyniki badań i obliczeń,
– czytać ze zrozumieniem,
– interpretować zależności przedstawione za pomocą wykresów, schematów, wzorów, tabel,
diagramów,
– posługiwać się terminologią budowlaną,
– definiować i rozróżniać izolacje termiczne i akustyczne,
– odróżniać technologie wykonania budynku,
– rozróżnić elementy konstrukcyjne i niekonstrukcyjne budynku,
– rozpoznać instalacje i sieci występujące w budownictwie,
– stosować zasady bezpiecznej pracy, przewidywać i zapobiegać zagrożeniom,
– stosować procedury udzielania pierwszej pomocy osobom poszkodowanym,
– rozpoznawać i charakteryzować podstawowe materiały budowlane,
– odczytywać i interpretować rysunki budowlane,
– posługiwać się dokumentacją budowlaną,
– wykonywać przedmiary i obmiary robót,
– wykonywać pomiary i rysunki inwentaryzacyjne,
– organizować stanowiska składowania i magazynowania,
– transportować materiały do izolacji akustycznych i przeciwdrganiowych,
– organizować pracę przy montażu izolacji akustycznych,
– rozpoznawać materiały do izolacji akustycznych i przeciwdrganiowych,
– dokonać obróbki materiałów do izolacji akustycznych i przeciwdrganiowych,
– obsługiwać i konserwować maszyny i urządzenia do montażu izolacji akustycznych
i przeciwdrganiowych,
– wykonywać izolację akustyczną stropów, ścian i urządzeń sanitarnych,
– dokonać odbioru robót izolacyjnych,
– stosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony
środowiska.
6
3. CELE KSZTAŁCENIA
Po zrealizowaniu programu jednostki modułowej powinieneś umieć:
− zorganizować, użytkować i zlikwidować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami
technologicznymi, zasadami bhp, ochrony ppoż.,
− odczytać dokumentację w zakresie niezbędnym do wykonania zadania,
− dobrać materiały do wykonania izolacji akustycznej,
− oszacować ilość materiału niezbędnego do wykonania robót i sporządzić
zapotrzebowanie materiałowe,
− przetransportować i dokonać składowania materiałów na stanowisku pracy,
− dobrać narzędzia do wykonania izolacji i posłużyć się sprzętem pomiarowym,
− wykonać izolację akustyczną stropów, ścian i innych elementów budynku,
− wykonać izolację akustyczną urządzeń sanitarnych,
− sprawdzić poprawność wykonanej pracy i usunąć usterki,
− ocenić stan techniczny istniejącej izolacji oraz dokonać naprawy zniszczonych
fragmentów,
− wykonać demontaż izolacji i zagospodarować odpady,
− zmontować rusztowanie do wykonania robót,
− przygotować i zastosować materiały pomocnicze,
− wykonać przedmiar i obmiar robót,
− obliczyć należność za wykonaną pracę,
− wykonać pracę z zachowaniem warunków technicznych.
7
4. MATERIAŁ NAUCZANIA
4.1. Charakterystyka izolacji akustycznych w obiektach
o podwyższonych wymaganiach akustycznych.
4.1.1.Materiał nauczania.
Zapoznałeś się już z różnymi rodzajami izolacji akustycznych. Każdy z nich znajduje
wykorzystanie w odpowiednich obiektach budowlanych.. Istnieje grupa takich obiektów,
które muszą spełniać podwyższone wymagania akustyczne. Do tej grupy obiektów zaliczamy
między innymi:
1. sale kinowe,
2. sale koncertowe,
3. sale sportowe,
4. pomieszczenia wyciszone.
W każdym z tych pomieszczeń spotykamy się z innymi wymaganiami akustycznymi.
Przykładowo w sali kinowej najistotniejszym wymaganiem jest odpowiednie rozchodzenie
się dźwięku i zaizolowanie ścian sali kinowej tak, aby dźwięk nie przedostawał się do
pomieszczeń sąsiadujących. Szczegółowe omówienie każde z pomieszczeń znajdziesz
w dalszych rozdziałach.
Zasady organizacji stanowiska do wykonania izolacji akustycznych poznałeś
już jednostki modułowej 713[08].Z4.02. Wykonywanie izolacji akustycznych w budynkach.
Takimi samymi zasadami należy kierować się podczas wykonywania izolacji w obiektach
o podwyższonych wymaganiach akustycznych.
Materiały stosowane w tej grupie pomieszczeń są takie same jak powszechnie stosowane
w izolacjach akustycznych. Podczas wykonywania izolacji akustycznych w obiektach
o podwyższonych wymaganiach akustycznych musisz kierować się znanymi już
z wcześniejszych zajęć przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska. Wykonywane izolacje akustyczne w obiektach
o podwyższonych wymaganiach akustycznych podlegają tym warunkom technicznym
wykonania i odbioru robót, z którymi miałeś okazję już poznać w jednostce 713[08].Z4.02.
Wykonywanie izolacji akustycznych w budynkach.
8
11. W jakie środki ochrony indywidualnej wyposażeni są monterzy izolacji w warunkach
budowy.
12. W jakiej postaci mogą być wykonane izolacje akustyczne ścian?
13. Na czym polega kontrola międzyoperacyjna przed wykonaniem izolacji akustycznej
stropów?
14. Kto dokonuje oceny jakości zabezpieczeń akustycznych?
15. Jakie elementy brane są pod uwagę przy odbiorze technicznym izolacji w postaci podłogi
pływającej?
16. Co sprawdza się podczas odbioru materiałów?
4.1.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
W pomieszczeniu o wysokości 3,30m .należy wykonać sufit podwieszany
dźwiękochłonny z płyt pilśniowych. Zaproponuj organizację stanowiska roboczego do
wykonania tego sufitu. Podczas pracy należy pamiętać o przestrzeganiu przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy.
Ćwiczenie 2
Na podstawie opisu zawierającego krótką charakterystykę wyrobu, (załącznik 1) określ:
− rodzaj materiału,
− zakres stosowania,
− postać, w jakiej jest dostarczany na budowę,
− właściwości materiału.
9
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) zaplanować przebieg wykonania zadania – ćwiczenia,
2) przeczytać opis zawierający charakterystykę techniczną (wybranego) materiału izolacyjnego,
3) określić nazwę materiału izolacyjnego,
4) wybrać próbki ilustrujące opisany materiał izolacyjny,
5) sformułować wnioski z realizacji ćwiczenia,
6) zaprezentować efekty swojej pracy,
7) dokonać samooceny pracy.
Załącznik nr 1
Charakterystyka techniczna materiału izolacyjnego
Jest odporny na działanie wody morskiej, rozcieńczonych kwasów organicznych
i nieorganicznych, alkoholi i rozcieńczonych ługów. Nie ulega działaniu bakterii gnilnych, nie
pleśnieje.
Ćwiczenie 3
Ustal:
− zagrożenia występujące podczas wykonywania izolacji akustycznych stropów w postaci
sufitów podwieszanych.
− środki ochrony indywidualnej lub zabezpieczenia chroniące człowieka przed tymi
zagrożeniami.
Wypełnij tabelę (Załącznik nr 2), wpisując w kolumnie:
I – zagrożenia,
II – środki ochrony indywidualnej lub zabezpieczenia.
10
Sposób wykonania ćwiczenia
Załącznik nr 2
Środki ochrony
Rodzaj zagrożenia
L.p. indywidualnej lub zabezpieczenia
I II
Ćwiczenie 4
Opracuj ankietę, która byłaby pomocna przy odbiorze technicznym wykonywanej
podłogi pływającej.
11
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) przeczytać dokładnie polecenie zapisane w ćwiczeniu,
2) przeanalizować treść zadania,
3) zapoznać się z dokumentacją niezbędną przy odbiorze robót,
4) wypisać zasady obowiązujące przy odbiorze technicznym podłogi,
5) opracować wzór ankiety,
6) sformułować wnioski z realizacji ćwiczenia
7) zaprezentować efekty swojej pracy,
8) dokonać samooceny pracy.
12
4.2. Zasady obsługi maszyn, narzędzi i sprzętu do wykonywania
robót izolacyjnych
4.2.1. Materiał nauczania
Zasady obsługi sprzętu
Drabiny
Drabiny, najczęściej przystawne i rozstawne, mogą być używane dopiero po ich
sprawdzeniu. Drabina przystawna powinna wystawać ponad powierzchnię, na którą prowadzi,
co najmniej 0,75 cm, a kąt jej nachylenia powinien wynosić od 65o do 75o.
Niedopuszczalne jest:
− stosowanie drabin uszkodzonych,
− stosowanie drabin jako stałego transportu, a także drogi przenoszenia ciężarów o masie
powyżej 10 kg,
− używanie drabin niezgodnie z przeznaczeniem,
− używanie drabiny rozstawnej jako przystawnej,
− ustawianie drabiny na niestabilnym podłożu,
− opieranie drabiny przystawnej o śliskie płaszczyzny, o obiekty lekkie lub wywrotne albo
o stosy materiałów nie zapewniające stabilności drabiny,
− stawianie drabiny przed zamkniętymi drzwiami, jeżeli nie są one zamknięte na klucz od
strony ustawienia drabiny,
− ustawienie drabiny w bezpośrednim sąsiedztwie maszyn i innych urządzeń – w sposób
stwarzający zagrożenie dla pracowników używających drabiny,
− wchodzenie i schodzenie z drabiny plecami do niej,
− przenoszenie drabiny o długości powyżej 4 m przez jedną osobę.
Rusztowania
Rusztowania używa się po zakończeniu ich budowy i komisyjnym dokonaniu odbioru,
który polega na stwierdzeniu prawidłowości montażu konstrukcji rusztowania, jego
wymiarów i stanu technicznego elementów użytych do konstrukcji.
Montaż i demontaż rusztowań może być przeprowadzony tylko przez pracowników,
którzy ukończyli 18 rok życia, posiadają zezwolenie lekarza na pracę na wysokości oraz
odpowiednie kwalifikacje.
Przy wznoszeniu lub rozbiórce rusztowań należy wyznaczyć strefę niebezpieczną
szerokości co najmniej 6 m, oznakować ją i ogrodzić poręczami bądź zabezpieczyć daszkami
ochronnymi przejścia obok rusztowań.
Wchodzenie i schodzenie z rusztowań powinno odbywać się wyłącznie po drabinach
i schodniach przeznaczonych do tego celu.
Nie wolno wspinać się po stojakach, podłużnicach, leżniach i poręczach rusztowania.
Schodnie i drabiny powinny być co najmniej raz na tydzień czyszczone z zaprawy i śmieci.
13
Wymagania:
− narzędzia używane przez montera instalacji powinny być zdatne do użytku oraz powinny
być używane zgodnie z ich przeznaczeniem,
− nie wolno używać uszkodzonych narzędzi i sprzętu,
− narzędzia i sprzęt powinny być codziennie czyszczone i konserwowane przez
użytkownika,
− stan narzędzi i sprzętu małej mechanizacji powinien być często kontrolowany przez
brygadzistów i majstrów,
− poziomnica powinna być gładka i nieuszkodzona,
− rękojeść kielni powinna być wykonana z twardego i dobrze obrobionego drewna oraz
w przedniej części powinna posiadać metalowy pierścień, chroniący naskórek między
palcem wskazującym a kciukiem,
− młotki powinny być trwale osadzone na trzonkach z twardego, suchego drewna i dobrze
zaklinowane,
− łopaty powinny być dobrze osadzone na gładkim trzonku (okrągłym lub owalnym) oraz
posiadać u góry rączkę ułatwiającą uchwyt dłonią.
14
− wykonania przedłużeń przewodów inaczej niż za pomocą fabrycznie wykonanych
przedłużaczy,
− podłączania zasilania elektronarzędzi w miejscach krańcowego zagrożenia (na przykład
przy dużej wilgotności, wewnątrz zbiorników itp.) w inny sposób niż przez transformator
separacyjny,
− naprawy i wymiany wkładek bezpiecznikowych,
− pozostawiania bez nadzoru przenośnych obrabiarek podłączonych do instalacji
elektrycznej lub z uruchomionym silnikiem napędowym,
− używania przenośnych obrabiarek o napędzie spalinowym w pomieszczeniach
zamkniętych.
Przy pracach elektronarzędziami nie należy ich przeciążać przez nadmierne zwiększanie
nacisków, a oznaką przeciążenia może być:
− dostrzegalny spadek obrotów lub innych ruchów roboczych,
− blokada narzędzia roboczego,
− znaczny wzrost temperatury obudowy w miejscu gdzie wbudowany jest silnik.
Po zakończeniu pracy elektronarzędziami każdorazowo należy:
− wyłączyć narzędzie z sieci prądu elektrycznego przez wyjęcie wtyczki z gniazdka,
− oczyścić powierzchnię zewnętrzną,
− przeprowadzić codzienną obsługę techniczną zgodnie z instrukcją,
− narzędzie robocze mające wystające, nieosłonięte części np. przy pilarkach kontowych
należy zdemontować i ułożyć ostrożnie w skrzynce zabezpieczając ostrze robocze przed
mechanicznym uszkodzeniem,
− elektronarzędzie ułożyć w skrzynce narzędziowej, którą należy zamknąć i przekazać do
magazynu budowy.
Zasady obsługi maszyn i urządzeń elektrycznych
Zasady obsługi maszyn
Przy obsłudze maszyn do robót montażowych należy zachować następujące zasady:
− maszyny budowlane mogą obsługiwać tylko osoby pełnoletnie i posiadające odpowiednie
uprawnienia do obsługi sprzętu i maszyn,
− na stanowisku pracy przy sprzęcie zmechanizowanym powinny być wywieszone
instrukcje obsługi i konserwacji,
− silnik elektryczny może podłączyć do sieci tylko elektromonter,
− maszyny muszą mieć pokrywę ochronną na kołach zębatych,
− zabronione jest zdejmowanie osłon zabezpieczających podczas pracy maszyn,
− zabronione jest naprawianie, czyszczenie, smarowanie i inne podobne czynności podczas
pracy maszyn,
− miejsce ustawienia maszyny powinno być zabezpieczone przed czynnikami
atmosferycznymi, a w czasie pracy w porze nocnej należycie oświetlone,
− po zakończeniu pracy należy maszynę odłączyć od źródła napięcia, oczyścić
i zakonserwować.
Zasady bezpiecznej pracy z narzędziami elektrycznymi
Każde narzędzie elektryczne powinno mieć trwale przymocowaną tabliczkę znamionową
zawierającą:
1. nazwę producenta,
2. typ narzędzia, napięcie znamionowe (V),
3. moc (W lub kW),
4. znak bezpieczeństwa CE,
5. podstawowe parametry techniczne.`
15
Rys. 1. Parametry narzędzia zawarte w tabliczce znamionowej. [4, s. 48]
16
Rys. 3. Przykład na co należy zwrócić uwagę podczas użytkowania urządzenia i narzędzia
elektrycznego. [4, s. 49]
4.2.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Każdorazowo przed przystąpieniem do pracy należy wykonać codzienną obsługę
elektronarzędzia. Twoim zadaniem będzie wykonanie czynności obsługi codziennej
elektronarzędzia wskazanego przez nauczyciela.
17
Wyposażenia stanowiska pracy:
− narzędzia elektryczne,
− tablice ze schematami budowy i pracy elektronarzędzi,
− instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku pracy,
− instrukcje obsługi narzędzi, maszyn i urządzeń.
− tablice informacyjne.
Ćwiczenie 2
Masz przed sobą wskazane przez nauczyciela elektronarzędzie. Każde narzędzie
elektryczne musi mieć trwale przymocowaną tabliczkę znamionową . Twoim zadaniem jest
wpisanie danych, jakie są umieszczone na tabliczce znamionowej danego narzędzia
elektrycznego.
18
4.2.4 Sprawdzian postępów
19
4.3. Izolacje akustyczne pomieszczeń kinowych
4.3.1. Materiał nauczania
Płaszczyzna stropu powinna być tak przygotowana by zapewnić małą różnicę czasu
docierania dźwięku.
Prawidłowe rozwiązanie stanowi podwieszany sufit z czarną, nieodbijającą światła
powierzchnią oraz specjalnie przygotowanymi matowo-czarnymi elementami konstrukcji.
Takie rozwiązanie umożliwia osiągnięcie optymalnych właściwości akustycznych wnętrza
20
i sprawia, że sufit stanowi jedynie dyskretne tło. Widownie w kinie powinny być oddzielone
ścianami działowymi o izolacyjności 65 dB. Powierzchnia ściany tylnej za ostatnim rzędem
należy wyłożyć materiałem tłumiącym dźwięki. Jeżeli sala jest głęboka w środku sali na
podłużnych ścianach należy położyć pasy materiałów mało chłonnych. Ma to na celu
poprawę odbicia dźwięków do tylnych rzędów słuchaczy. Krzesła stosowane w kinach muszą
mieć zasadniczo miękkie oparcie i siedzenie, wykonane z materiałów pochłaniających
dźwięk.
4.3.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1.
Uzupełnij poniższe zdania.
21
Wyposażenia stanowiska pracy:
− tablice informacyjne o wyposażeniu sal kinowych,
− rysunki poglądowe przekroju krzeseł,
− zeszyt,
− długopis.
22
4.4. Izolacje akustyczne sal koncertowych
4.4.1. Materiał nauczania
Projekt doskonałej sali koncertowej przeznaczonej do koncertów muzyki symfonicznej
zależy nie tylko od zapewnienia wyśmienitej akustyki widowni, ale również odpowiedniego
zaplanowania i skoordynowania budynku.
Celem tego procesu jest uzyskanie wysokiej sprawności akustycznej całego obiektu.
Wiąże się to z uwzględnieniem takich zagadnień, jak:
− zewnętrzne, przenoszone przez grunt, wibracje,
− zewnętrzne źródła hałasu,
− zewnętrzna i wewnętrzna izolacja przeciwdźwiękowa,
− hałas emitowany przez urządzenia mechaniczne,
− planowanie przestrzenne budynku.
Dla nas najistotniejszym problemem pojawiającym się w salach koncertowych będzie
wytłumienie i konstrukcja sali. Przy odbiciu fali dźwiękowej od ściany o małym
współczynniku pochłaniania powstaje fala, która wraca niewiele osłabiona i nakłada się na
falę pierwotną.
Prowadzi to do różnych efektów tj.:
− wzmocnienie głośności,
− zmniejszenie wyrazistości dźwięku,
− dublowanie dźwięku (echo).
Wszystkie budynki i pomieszczenia specjalne przeznaczone do słuchania muzyki muszą
być projektowane z zachowaniem podstawowych wymogów takich jak:
− wielkość sali powinna być dopasowana do ilości osób, które mają się w niej znajdować
i przeznaczenia obiektu:
− w projektowaniu kształtu sali należy unikać:
− powierzchni odbijających,
− powierzchni wklęsłych,
− dużych równoległych ścian odbijających,
− głębokich lóż i nisz podbalkonowych.
Ponieważ dźwięk rozchodzi się od źródła w postaci fali kulistej najlepszym
rozwiązaniem jest przekrój sali powiększający się w miarę oddalania od źródła.
23
Dobrym rozwiązaniem jest nadanie przodom balkonów trójkątnego przekroju, bądź też
bogatych zdobień w postaci płaskorzeźb. Dzięki temu dźwięk zostanie przekierowany w dół,
ku siedzącej na parterze publiczności (wspomagając dźwięk odbity) oraz w górę
ku rozpraszającemu dźwięk sufitowi (wzmacniając siłę pogłosu).
Nad sceną zawiesić należy odbijające ekrany akustyczne. Zapewniają one wczesne
odbicie wzmacniające dźwięk orkiestry i poprawiające jego czystość.
Wokół orkiestry można wykonać osłonę, odbijającą dźwięk w kierunku muzyków
(tą samą funkcję pełni także ekran nad sceną).
Głównym elementem absorbującym dźwięki średniej częstotliwości jest widownia.
Fotele powinny być zaprojektowane w taki sposób, by miały tę samą charakterystykę
absorpcji dźwięku, co siedzące w nich osoby, w celu zapewnienia takiego samego brzmienia
muzyki przy pełnej widowni i zapełnionej tylko w połowie.
Zły dobór i sposób zamocowania pokrycia ścian może powodować nadmierną absorpcję
dźwięków niskiej częstotliwości. Przykładowym rozwiązaniem pokryć ścian jest warstwa płyt
wiórowych średniej gęstości, sztywno przymocowanych do betonowych ścian. Pierwszą
warstwę przytwierdzić można śrubami i dodatkowo uszczelnić. Warstwę zewnętrzną należy
w takim wypadku pokryć fornirem i przymocować do warstwy spodniej. Takie rozwiązanie
minimalizuje absorpcje dźwięków niskiej częstotliwości.
Nie należy zapominać o hałasach dochodzący z foyer i przejść. Wokół audytorium można
przykładowo zastosować: strefę buforową złożoną z szachtów instalacyjnych, pomieszczeń
pomocniczych redukując tym samym wymagania akustyczne dla ścian działowych.
Aby drzwi nie pogarszały dobrej izolacji dźwiękowej należy stworzyć hole dźwiękowe
wyposażone w dwie pary solidnych drewnianych drzwi wyposażonych w uszczelki.
24
Rys. 8. Przykład sufitu sali koncertowej [5]
Szczególnie ważne są odbicia od sufitu, przy złym profilu następuje skupienie dźwięków
w jednej z części pomieszczenia.
a) b)
Rys. 9. Kształty sali: a) kształt beczkowaty sali –zły, b) sala w kształcie odcinka paraboli - dobra [2, s. 40]
25
Rys. 10. Przykład dobrego rozwiązania projektu sali o konstrukcji linii wzniesienia widowni [2, s. 43]
Nie tylko poprawne zaprojektowanie sali decyduje o jakości odsłuchu dźwięków, lecz
również odpowiednie wykończenie materiałowe.
Należy unikać odbijania dźwięków w kierunku sceny, dlatego też ściany mogące odbijać
dźwięki w kierunku sceny należy okuć materiałami dźwiękochłonnymi.
4.4.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Uzupełnij poniższe zdania.
26
Wyposażenia stanowiska pracy:
− tablice informacyjne o wyposażeniu sal koncertowych,
− rysunki poglądowe przekroju sal koncertowych,
− poradnik,
− zdjęcia sal koncertowych,
− zeszyt,
− ołówek.
27
4.5. Izolacje akustyczne sal sportowych.
4.5.1. Materiał nauczania
W obiektach sportowych najistotniejszym ustrojem akustycznym jest podłoga. Pozostałe
elementy konstrukcyjne takie jak sufity czy ściany muszą być przede wszystkim odporne na
uderzenia. W tym rozdziale zajmiemy się przede wszystkim rodzajom podłóg stosowanych
w salach sportowych.
Podejmując decyzję o wyborze nawierzchni sportowej należy wziąć pod uwagę
następujące czynniki:
− przeznaczenie obiektu,
− wiek korzystających z niego osób,
− uprawiana dyscyplina,
− możliwości finansowe,
− walory sportowe i użytkowe.
Podłoga sportowa powinna zapewniać optymalne warunki do uprawiania sportu oraz
chronić zawodników podczas ruchu. Musi posiadać odpowiednią elastyczność i być tak
skonstruowana, by zmniejszyć niebezpieczeństwo urazów podczas upadków, a jednocześnie
być odporna na uderzenia i obciążenia.
Przed kilkunastu laty jedyną nawierzchnią sportową spotykaną w polskich salach
gimnastycznych i halach sportowych był parkiet. Parkiet ten był z drewna dębowego
ułożonego na ślepej podłodze na legarach.
Konstrukcja takiej podłogi była następująca: cegły, które spełniają rolę klocków
niwelujących osadzone były na podkładzie betonowym lub piaskowym. Następnie układano
na nich legary o przekroju 60 x 70 mm, papę i ślepą podłogę z desek o grubości 32 mm.
Ostatnią warstwę stanowi klepkę parkietową układaną wzdłuż sali bądź na jodełkę.
Stosowano dwa rodzaje klepki:
− krótką,
− okrętową (o dł. 50 cm).
Wykończenie parkietu polega na cyklinowaniu i nałożeniu lakieru oraz linii boisk.
Następnie zaczęto wprowadzać syntetyczne powierzchnie sportowe w formie systemów
prefabrykowanych: linoleum i polichlorku winylu (układanych na ślepej podłodze i legarach)
oraz nawierzchnie poliuretanowe (układane podobnie).
Ostatnimi czasy obserwujemy powrót do powierzchni drewnianych wykonywanych
z paneli z litego drewna lub klejonych z kilku warstw na lekkim, niskim ruszcie, bez ślepej
podłogi.
Wśród posadzek sportowych do krytych obiektów sportowych, z uwagi na rodzaj
zastosowanych materiałów, można wyróżnić nawierzchnie:
− naturalne (panele drewniane, parkiety, linoleum),
− syntetyczne (winylowe, poliuretanowe).
28
Rys. 11. Przekrój nawierzchni Pulastic 2000 [5]
Nawierzchnie prefabrykowane
Linoleum jest to wykładzina stosowana na ruszcie drewnianym o grubości 4 mm
wykonana z mielonego korka, oleju lnianego, kalafonii, mączki wapiennej jako wypełniacza
i juty jako osnowy. Ze względu na zastosowanie naturalnych i odtwarzalnych surowców jest
jedną z najmniej szkodliwych dla środowiska wykładzin podłogowych oraz ma długi okres
trwałości. Trudność układania wynika ze sztywności materiału. Spoiny łączone są na gorąco
za pomocą specjalnego sznura. Ponieważ nie występują wiązania chemiczne między lakierem
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
29
do malowania pasów boisk, a wykładziną, pasy szybko się wycierają. Nie ma możliwości
lakierowania podłogi bezbarwnym lakierem. Jednakże w celu ochrony przed czynnikami
zewnętrznymi pokrywa się zabezpieczającą warstwą akrylu.
Wykładziny kauczukowe
Wykonywane są z kauczuku syntetycznego i naturalnego z dodatkiem spoiw
mineralnych, pigmentów, środków stabilizujących i wulkanizujących. Mają parametry
podobne do nawierzchni z PVC, bardzo dobrze tłumią wstrząsy i zapobiegają poślizgowi.
Tłumienie energii udarowej ulega poprawie poprzez zastosowanie specjalnych podkładów-
everlay.
Nawierzchnie drewniane
Podłogi drewniane znajdują zastosowanie jako nawierzchnie do gry w koszykówkę
i nawierzchnie ogólnosportowe. Jakość podłogi drewnianej zależy od parkietu i rusztu
drewnianego.
Zalety posadzek z drewna są następujące:
− nie wywołują reakcji alergicznych,
− nie elektryzują się,
− mają jednolitą barwę,
− doskonale odbijają światło,
− mogą być poddawane wielokrotnej renowacji bez szkody dla stabilności podłogi.
Parkiet standardowo wykonuje się z dębu, buku lub klonu, a czasem również z drewna
kauczukowego i bambusa.
Główną wadą nawierzchni drewnianych jest wrażliwość na zmiany wilgoci. Aby
w obiekcie zniwelować efekt tego zjawiska należy przeprowadzić aklimatyzację parkietu,
czyli rozłożyć klepki na okres 3 tygodni. Najlepszym materiałem do budowy takiej
nawierzchni jest drewno z klonu północnego (najbardziej odporne na wilgoć, twardsze od
bukowego i dębowego).
W przypadku paneli warstwowo klejonych można stosować tańsze i bardziej podatne na
wilgoć gatunki drewna, gdyż krzyżowy układ warstw zmniejsza wpływ wilgoci na
odkształcenie drewna.
Podłogi stałe wykonujemy na legarach pojedynczych lub podwójnych, na ślepej podłodze
lub bez niej. Ślepą podłogę wykonujemy ze sklejki, płyty OSB lub płyty wiórowej
wodoodpornej V100. Istnieją również rozwiązania bez legarów, wtedy klepka nabijana jest na
podwójną warstwę sklejki, a specjalne podkładki przymocowane są od spodu, tworząc
element tłumiący energię udarową.
W celu uniknięcia tzw. efektu trampoliny, czyli wybicia zawodnika po opadnięciu ze
skoku stosuje się kotwy ograniczające ruch podłogi w górę.
30
Drewniane podłogi składane wykonane z paneli o dużych wymiarach (np. 122 x 244 mm)
znajdują zastosowanie w dużych obiektach wielofunkcyjnych. Materiałem do produkcji
paneli z litego drewna są drzewa liściaste. Panele układane są podobnie jak podłogi na
legarach, na których opierają się sklejki, a na nie nabija się klepki. Powierzchnię cyklinujemy
i lakierujemy. Panele łączymy na pióro i wpust, które umieszcza się (dla wzmocnienia
wytrzymałości i ułatwienia montażu) na wszystkich krawędziach. Rozwiązanie to cechuje się
doskonalą sprężystością i absorbcją energii, przy równoczesnym zachowaniu dużej
wytrzymałości na obciążenia.
Przykłady konstrukcji podłóg:
31
Rys. 15. Konstrukcja podłogi o sprężystości punktowej [3, s. 459]
Rys. 16. Konstrukcja podłogi z kostki drewnianej układanej z powłoką ochronną [3, s. 459]
32
Rys. 17. Przykład konstrukcji sufitu podwieszanego w sali gimnastycznej [5]
4.5.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Uzupełnij poniższe zdania.
1. Podstawowym materiałem wylewanych nawierzchni syntetycznych jest………………
Jest to materiał……………………, elastyczny, ………………….………………........,
praktycznie bezkonkurencyjny wśród tworzyw wylewanych. Zastosowanie znajduje
w powierzchniach ……………………………..i………………………………………….
2. Wykładziny………………………………..wykonywane są z kauczuku………………
i……………………………….. z dodatkiem spoiw mineralnych,……………………,
środków stabilizujących i wulkanizujących. Maja parametru podobne do nawierzchni
z………………………….., bardzo dobrze tłumią wstrząsy i zapobiegają
…………………………………. Tłumienie energii udarowej ulega poprawie poprzez
zastosowanie ………………………………………………………..
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) przeczytać dokładnie polecenie zapisane w ćwiczeniu,
2) przeanalizować treść zadania,
3) uzupełnić zdania korzystając z tekstu źródłowego w poradniku,
4) zanotować odpowiedź w zeszycie.
33
Wyposażenia stanowiska pracy:
− foliogramy z konstrukcjami podłóg w salach gimnastycznych,
− rysunki poglądowe przekroju sal gimnastycznych,
− poradnik dla ucznia,
− zdjęcia sal gimnastycznych,
− zeszyt,
− długopis.
Ćwiczenie 2
Poniższy rysunek przedstawia warstwy konstrukcji podłogi o sprężystości punktowej.
Opisz zaznaczone warstwy podłogi, a następnie zaznacz warstwę izolacyjną na czerwono
i zaproponuj rodzaj materiału, z którego należałoby ją wykonać.
Propozycję swoją uzasadnij.
34
Ćwiczenie 3
Zaproponuj nawierzchnię podłogi w sali gimnastycznej dla Twojej szkoły. Najpierw
zastanów się nad dyscyplinami sportowymi, jakie chciałbyś uprawiać podczas zajęć
wychowania fizycznego, a następnie wybierz optymalne rozwiązanie.
35
4.6. Izolacje akustyczne pomieszczeń wyciszonych
4.6.1. Materiał nauczania
Akustyczne pomieszczenia wyciszone znajdują zastosowanie przede wszystkim
w przemyśle jako kabiny dźwiękoizolacyjne.
Są również inne zastosowania dla takich konstrukcji takie jak:
− studia nagrań,
− studia radiowe.
Ze względu na większe zainteresowanie przemysłu takimi rozwiązaniami to właśnie
kabinom dźwiękoizolacyjnym poświęcimy czas.
Pomieszczeniem wyciszonym nazywamy pomieszczenie, w którym akustycznie
zaizolowane są wszystkie przegrody.
Kabiny dźwiękoizolacyjne (pomieszczenia wyciszone) są powszechnie stosowanym
sposobem eliminacji zagrożeń hałasem w środowisku pracy. Jest to rozwiązanie proste
i stosunkowo tanie.
36
W celu poprawy właściwości akustycznych kabin stosuje się obok ustrojów izolacji
akustycznych także wytłumianie wnętrz, poprzez zastosowanie materiałów
dźwiękochłonnych (filce, płyty z wełny mineralne, pianki poliuretanowe, boazerie itp.).
Wymiary pomieszczeń zależą od ilości osób mających przebywać wewnątrz.
Ze względu na rodzaj konstrukcji pomieszczenia kabiny dźwiękoizolacyjnych
rozróżniamy:
− lekkie (kabiny drewniane, drewnopodobne, metalowe, oraz inne z lekkich materiałów),
− ciężkie (kabiny z elementami murowanymi, murowane, inne z ciężkich materiałów).
Najczęściej spotykanym rozwiązaniem są metalowe kabiny o ścianach warstwowych
i konstrukcji szkieletowej.
Kabiny o konstrukcji drewnianej stosowane są tam, gdzie problem stanowią dźwięki
o wysokiej częstotliwości, w przeciwieństwie do kabin ciężkich murowanych.
Wybrany typ kabiny montowany jest z elementów, czyli:
− szkieletu,
− wypełnienia,
− płyt osłonowych.
4.6.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Wyobraź sobie, że zakładasz wraz kolegami zespół muzyczny. Na miejsce prób
wyznaczyliście sobie jedną z piwnic w Twoim bloku. Po kilku próbach okazało się, że
przeszkadzacie sąsiadom. Zaproponuj rozwiązanie wyciszenia pomieszczenia.
37
4.6.4. Sprawdzian postępów
38
4.7. Wykładziny akustyczne ścian
4.7.1. Materiał nauczania
Używanie odpowiednich materiałów wykończeniowych takich ja wykładziny akustyczne
zarówno na podłogach jak i ścianach pozwala na polepszenie warunków akustycznych
w pomieszczeniach poprzez wyeliminowanie echa w pomieszczeniu, czyli dźwięku, który
odbija się od gładkich ścian.
39
4.7.2. Pytania sprawdzające
4.7.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Uzupełnij poniższe zdania.
1. Tapety korkowe doskonale tłumią………………………………………...,a po
pomalowaniu ………………………………………… są odporne na wodę.
2. Tapety ………………………..składają się z warstwy papierowej na …………………
oraz tkaniny z włókien naturalnych lub syntetycznych.
40
4.8. Sufity podwieszone
4.8.1. Materiał nauczania
Sufitu to element obecny w każdym pomieszczeniu. Spełnia on istotną rolę, odpowiednio
kształtowana forma sufitu wprowadza grę światła we wnętrzu, pozwala plastycznie
wzbogacić przestrzeń, wywierając korzystny wpływ na użytkowników, a ponadto pełni rolę
izolacji akustycznej oraz w razie potrzeby kreuje dźwięki.
Zapoznałeś się już z podwieszanymi sufitami akustycznymi, pełniącymi funkcje izolacji
akustycznej. Istnieją jednak jeszcze inne rodzaje sufitów podwieszanych.
Widoczna strona sufitów wykonana jest z następujących rodzajów materiałów:
− płyty z prasowanej wełny mineralnej lub wełny szklanej,
− płyt gipsowo- kartonowych,
− cienkich blach stalowych lub aluminiowych,
− tworzyw sztucznych.
Płyty sufitowe mogą być zespolone z dwóch lub więcej materiałów z zastosowaniem
drewna i materiałów drewnopochodnych.
Ze względu na sposób mocowania rozróżniamy:
− podwieszane na wieszakach z regulowaną długością,
− zamocowane bezpośrednio do stropu lub w niewielkiej odległości,
− samonośne oparte na kształtownikach mocowanych na ścianach,
− mocowane (przyklejone) bezpośrednio do stropu (lekkie pokrycia sufitowe).
Z budową i montażem sufitów wykonanych z płyt gipsowo kartonowych i płyt
z prasowanej wełny mineralnej lub wełny szklanej zapoznałeś się już wcześniej. Krótka
charakterystyka pozostałych przedstawiona zostanie w tym rozdziale.
Panele sufitowe wykonane z cienkich blach lub aluminiowe montowane są do rusztu
stalowego lub aluminiowego, przymocowanego do ścian i sufitu. Ze względu na wielkość
paneli (nawet do 12 metrów, zazwyczaj 6 metrów) zastosowanie ich umożliwia szybki
montaż. Panele takie wykończone się powłokami malarskimi, mogą mieć powierzchnię
gładką lub perforowaną.
Grubość blach jest zależna od kształtu i wymiarów listew i wynosi od 0,3 do 1,2 mm.
Krawędzie listew są tak ukształtowane by uzyskać trwałe i niezawodne połączenie.
Rys. 19. Typowe kształty listew metalowych do montażu sufitu z paneli [6, s. 412]
41
Rys. 20. Sufity z listwami mocowanymi poziomo [6, s. 412]
Listwy mogą być dodatkowo mocowane wkrętami lub blokowane wkładkami z tworzyw
sztucznych chroniących przez wyrwaniem zaczepów. Listwy pokrywane są powłokami
ochronno – dekoracyjnymi tlenkowymi lub malarskimi, nanoszonymi proszkowo bądź
metodą powlekania.
Sufity z listwami zawieszonymi pionowo znajdują zastosowanie tam gdzie wymagany
jest łatwy dostęp do urządzeń znajdujących się nad nimi.
42
Elementy wykonane są w różnej kolorystyce, malowane lub metalizowane próżniowo.
Styk ze ścianami osłaniają listwy przyścienne z tworzywa lub metalowe
Sufity napinane
Stanowią drugi typ sufitów z tworzyw sztucznych.
Konstrukcję nośną tworzą listwy aluminiowe lub z PCW mocowane bezpośrednio do
ścian i podwieszane dodatkowo do stropu. Umożliwiają bardzo szybki montaż i demontaż.
Powłoka PCW ma wymiary mniejsze niż wymiary pomieszczenia.
43
4.8.2. Pytania sprawdzające
4.8.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Na podstawie do tej pory opanowanych wiadomości oraz korzystając z czasopism i stron
internetowych sporządź zestawienie wad i zalet poszczególnych rodzajów sufitów
podwieszanych.
44
4.9. Podstawowe sposoby aranżacji wnętrz
4.9.1.Materiał nauczania
Człowiek wszystkimi zmysłami odbiera bodźce z otoczenia.
Reagujemy na:
− kolory,
− światło,
− symetrię rozmieszczenia przedmiotów,
− zagospodarowanie przestrzeni,
− uporządkowanie sprzętów,
− strukturę materiału,
− kształty.
Pierwszym krokiem architekta wnętrz jest zrozumienie odrębnych potrzeb każdego
człowieka.
Kształtowana przestrzenia zależy od upodobań jej użytkownika, jego preferencje
wyznaczają natomiast kierunek działania projektanta.
Współczesne wnętrza, pełne paradoksów i sprzeczności odzwierciedlają zaskakujący,
niekiedy nieprzewidywalny świat wokół nas. Różnorodność wykorzystywanych materiałów
i bogactwo form elementów wyposażenia sprawiają, że wnętrze staje się odbiciem
indywidualnych upodobań estetycznych. Następuje, zatem odrzucenie tradycyjnych reguł na
rzecz dążenia do swobody w wyrażaniu swojej osobowości.
Można przyjąć, iż współczesne wnętrza:
− budowane są na bazie prostego wzornictwa,
− pozbawione są nadmiaru dekoracji,
− przystosowane do potrzeb użytkowników,
− są mobilne i wielofunkcyjne,
− klimat tworzony jest za pomocą formy i koloru w przestrzeni,
− powinny spełniać funkcje użytkowe,
− są wyposażone w meble modułowe, zastępujące tradycyjne meblościanki,
− są wyposażone w meble stosowane niewielkie, lekkie elementy, które nie przytłaczają
wnętrz,
− łączą wysoką jakość z funkcjonalnością i pięknem,
− są wyposażone w naturalne materiały, jak i ich przetworzone odpowiedniki,
− tworzenie przez odpowiednie zestawienia faktur i materiałów,
− są tworzone z aluminium, zarówno jako samodzielny materiał, jak i dodatek do różnych
gatunków drewna, a także w połączeniu ze szkłem i tworzywami sztucznymi,
− poprzez odpowiedni dobór kolorów pozwalają podkreślić i wydobyć wyraz wnętrza,
− posiadają stonowane i jednolite zestawienia barwne dają wrażenie porządku i czystości,
− poprzez kontrasty kolorystyczne oddziałują na emocje,
− poprzez elementy o intensywnej barwie mają znaczenie dekoracyjne,
Ponadto zanika tradycyjny podział funkcjonalny mieszkania na poszczególne
pomieszczenia, (przedpokój, kuchnię, jadalnię, salon) zastępując sztywne przegrody na
przykład ażurowymi przesłonami, pozwalając tym samym swobodnie sterować światłem
i przepływem powietrza.
45
4.9.2. Pytania sprawdzające
4.9.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Zaplanuj remont swojego pokoju w celu polepszenia parametrów akustycznych.
46
5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ
INSTRUKCJA DLA UCZNIA
1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
3. Odpowiedzi udzielaj tylko na załączonej karcie odpowiedzi.
4. Kartę odpowiedzi podpisz imieniem i nazwiskiem.
5. Zestaw zadań testowych składa się z:
a) zadań otwartych (zadań krótkiej odpowiedzi, zadań z luką),
b) zadań zamkniętych (zadań wielokrotnego wyboru, zadań prawda - fałsz),
6. Odpowiedzi na zadania krótkiej odpowiedzi powinny być jednozdaniowe sformułowane
w sposób zwięzły i konkretny.
7. W zadaniach z luką należy w miejsce kropek wpisać prawidłowe wyrażenie, wzór lub
dokonać opisu np. rysunku, czyli uzupełnić w sposób stanowiący logiczną całość.
8. Zadania wielokrotnego wyboru mają 4 wersje odpowiedzi, z których jedna jest
prawidłowa. Prawidłową odpowiedź należy zakreślić we właściwym miejscu na karcie
odpowiedzi.
9. W zadaniach typu prawda – fałsz należy wpisać odpowiedź TAK lub NIE.
10. W przypadku pomyłki błędną odpowiedź należy ująć w kółko i ponownie zakreślić
odpowiedź prawidłową.
11. Jeżeli udzielenie odpowiedzi na jakieś pytanie sprawia Ci trudność to opuść je i przejdź
do zadania następnego. Do zadań bez odpowiedzi możesz wrócić później.
12. Na udzielenie odpowiedzi masz 40 minut.
47
ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH
1) Jeżeli sala koncertowa jest głęboka, w środku sali na podłużnych ścianach należy położyć
pasy materiałów ………................ a ma to na celu poprawę ………............ do tylnych
rzędów słuchaczy.
2) Podłogi drewniane znajdują zastosowanie jako nawierzchnie do ………...................
i nawierzchnie ogólnosportowe. Jakość podłogi drewnianej zależy od …………...............
3) Pomieszczeniem wyciszonym nazywamy pomieszczenie, w którym akustycznie zaizolo-
wane są ………..................
4) Kabiny dźwiękoizolacyjne (pomieszczenia wyciszone) są powszechnie stosowanym spo-
sobem eliminacji ………................. w środowisku pracy.
5) Tapety papierowe wykonane są z ……......................... i nie przyciągają kurzu, jednak
mimo to trudno utrzymać je w czystości i nie są odporne ……..........................
6) Rysunek przedstawia sposoby mocowania kasetonów, napisz jakie to sposoby.
a) ………………………………………………,
b) ………………………………………………,
c) ………………………………………………,
48
III Zaznacz poprawna odpowiedź
12) W salach kinowych maksymalna odległość widza od ekranu nie powinna przekroczyć:
a) 20 m,
b) 25 m,
c) 30 m,
d) 35 m.
16) Głośniki w sali kinowej powinny być tak rozmieszczone, aby między pierwszym
i ostatnim rzędem siedzeń różnica dźwięków nie wynosiła więcej niż 4 dB.
a) TAK b) NIE
49
17) W salach operowych fosa dla orkiestry powinna być tak skonstruowana, aby górny otwór
pomieszczenia stanowił 2/3 powierzchni podłogi tego pomieszczenia.
a) TAK b) NIE
20) Grubość blach paneli sufitowych zależy od kształtu i długości pomieszczenia i wynosi
od 0,3 do 1,2 mm.
a) TAK b) NIE
22) Odbiór materiałów jest jednym z elementów odbióru robót izolacji przeciwdźwiękowych.
a) TAK b) NIE
50
KARTA ODPOWIEDZI
Imię i nazwisko...........................................................................
Nr
zadania Odpowiedź Punkty
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
a b c d
10.
11.
12.
13.
14.
15.
TAK NIE
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
Razem punkty
51
6. LITERATURA
1. Bukowski B.: Dźwięk i budowa. Instytut Badawczy Budownictwa, Warszawa
2. Malecki I.: Akustyka budowlana. Instytut Badawczy Budownictwa, Warszawa
3. Neufert: Podręcznik Projektowania architektoniczno – budowlanego. ARKADY, 1995
4. Roj–Chodacka: Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska. KOWEZ, Warszawa 2002
5. Strony internetowe: www.e-izolacje.pl, www.muratorplus.pl, www.semag.pl,
www.cisza.com.pl.
6. Vademecum Budowlane. ARKADY, Warszawa 2001
7. Czasopisma specjalistyczne: MURATOR, ATLAS BUDOWLANY, MATERIAŁY
BUDOWLANE, IZOLACJE
.
52