Professional Documents
Culture Documents
09 - Wykonywanie Izolacji Wodochronnych Z Tworzyw Sztucznych I Zapraw
09 - Wykonywanie Izolacji Wodochronnych Z Tworzyw Sztucznych I Zapraw
NARODOWEJ
Barbara Dobrek
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2006
Opracowanie redakcyjne:
inż. Danuta Frankiewicz
Konsultacja:
inż. Danuta Frankiewicz
mgr inż. Teresa Sagan
Korekta:
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut badawczy, Radom 2006
713[08].Z2
Technologia wykonania
izolacji wodochronnych
713[08].Z2.01
Dobieranie materiałów,
narzędzi i sprzętu
do wykonywania izolacji
wodochronnych
713[08].Z2.02 713[08].Z2.03
Wykonanie izolacji Wykonywanie izolacji
wodochronnych wodochronnych
z materiałów bitumicznych z tworzyw sztucznych
w budynkach i zapraw wodoszczelnych
w budynkach
713[08].Z2.04
Wykonywanie izolacji
wodochronnych zbiorników
Folie dachowe
To takie, których zadaniem jest ochrona konstrukcji dachu oraz jego izolacji termicznej
przed wiatrem i wilgocią. Krople deszczu lub płatki śniegu są nawiewane pod pokrycie dachowe.
Dzięki folii nie czynią jednak szkód, bo po niej spływają.
Nie jest to jednak najistotniejsza cecha folii dachowych - o wiele bardziej ważne jest to, iż
przepuszczają one parę wodną, dlatego też nazywa się je często foliami paroprzepuszczalnymi.
Stosując folię paroprzepuszczalną, trzeba zwrócić uwagę, którą stroną jest ona kładziona.
Przepuszcza ona parę wodną tylko w jedną stronę! Jeśli zostanie położona nieprawidłowo, nie
będzie spełniać swojego podstawowego zadania. Od tego, jak dużo pary wodnej dany rodzaj folii
przepuszcza zależy jej przeznaczenie do konkretnego rodzaju dachu.
Folie niskoparoprzepuszczalne należą do najtańszych folii dachowych. Najczęściej mają
trójwarstwową budowę - dwie warstwy folii płaskiej przykrywają z obu stron zbrojenie (siatka
z tworzywa sztucznego o kwadratowych oczkach). Są koloru białego, żółtego lub jasnoszarego.
Ich paroprzepuszczalność nie przekracza 100 g/m²/24h. Znaczy to, że przez 1 m² folii w ciągu 24
godzin może przeniknąć do 100 g pary wodnej.
Najlepiej nadają się do stosowania w dachach domów o nieocieplonym poddaszu.W dachach
z ocieplonym poddaszem, stosując folie niskoparoprzepuszczalne, trzeba pozostawić szczelinę
wentylacyjną między folią a warstwą ocieplenia. Szczeliną będzie odprowadzany nadmiar
wilgoci (nie powodując zawilgocenia konstrukcji dachu). Folie wysokoparoprzepuszczalne
różnią się od niskoparoprzepuszczalnych nie tylko większą zdolnością do przepuszczania pary
wodnej (powyżej 700 g/m²/24h), ale i wyglądem. Przypominają raczej papier lub włókno, stąd
też często nazywa się je włókniną. Są czarne, białe, szare czasem jaskrawozielone czy żółte.
Stosowane są zamiast papy i sztywnego poszycia pod pokrycie z dachówki ceramicznej
i blachodachówki w dachach z cieplonym poddaszem. Uwaga! Tylko folie
wysokoparoprzepuszczalne mogą bezpośrednio dotykać izolacji cieplnej, nie powodując
zawilgocenia konstrukcji dachu ani izolacji.
Specjalną folię wysokoparoprzepuszczalną można też położyć zamiast papy na sztywnym
poszyciu z desek, lecz w tym wypadku trzeba pamiętać o pozostawieniu szczeliny wentylacyjnej
między warstwą desek a ociepleniem.
Folie hydroizolacyjne
Nie przepuszczają wody ani wilgoci nawet przy dużym ciśnieniu. Mogą być płaskie
i tłoczone. Folie płaskie są czarne lub szare. Wykorzystuje się je jako izolacje pionowe
przeciwwilgociowe i przeciwwodne ścian piwnic i fundamentów oraz jako izolacje poziome pod
podłogi na gruncie, posadzki czy wylewki. Używa się ich też do izolowania ław
fundamentowych, układając je w wykopie, nim wzniesiona zostanie ściana czy to piwnicy, czy
fundamentowa.
Folie tłoczone stosuje się do pionowych izolacji ścian piwnic i ścian fundamentowych
w przypadku, gdy dom otoczony jest drenażem, oraz do izolacji tarasów. Układa się je (na
ścianie czy podłodze) stroną z wytłoczeniami do płaszczyzny. Pomiędzy folią a na przykład
ścianą pozostaje wtedy szczelina, którą będzie mogła spływać woda. Folie tłoczone są zwykle
czarne, brązowe lub szare. Są grubsze, mocniejsze i bardziej wytrzymałe od folii płaskich.
Folie wiatroizolacyjne
Stosuje się je do izolacji ścian w domach o konstrukcji szkieletowej oraz murowanych,
ocieplanych wełną mineralną i wykończonych sidingiem.
Folie wiatroizolacyjne chronią ściany domu przed przewiewaniem i wodą deszczową z zewnątrz.
Pozwalają też na odprowadzenie z wnętrza domu pary wodnej.
Mają dość dużą paroprzepuszczalność - zwykle ponad 1000 g/m²/24h, a niektóre z nich nawet
ponad 3000 g/m²/24h! Należy jednak pamiętać o tym, że im wyższa paroprzepuszczalność folii,
tym więcej ciepła wydostaje się z budynku.
Uwaga! Aby uchronić użytkownika przed odwrotnym, czyli błędnym ułożeniem wiatroizolacji,
producenci często nanoszą napisy na jej wierzchniej stronie.
Folie paraizolacyjne
Stosowane są wewnątrz pomieszczeń jako ochrona konstrukcji domu i izolacji cieplnej
przed zawilgoceniem z zewnątrz. Mają bardzo niską paroprzepuszczalność - około 0,5 g/m² /24h.
Ich grubość dochodzi do 0,2 mm i najlepiej stosować folie o tej grubości, gdyż zwykle,
w przeciwieństwie do folii cieńszych - mają odpowiednie atesty i aprobaty techniczne. Folie
układa się od strony pomieszczeń ogrzewanych między izolacją cieplną a płytami gipsowo-
kartonowymi, dzięki czemu para wodna nie przedostaje się do wewnątrz konstrukcji dachu czy
ścian.
Spotyka się folie paroizolacyjne, zbrojone cienką siatką z tworzywa lub pokryte
jednostronnie folią aluminiową. Takie folie odbijają promieniowanie cieplne, ograniczając jego
wydostawanie się na zewnątrz budynku.
Folie poliizobuitylenowe (oppanolowe) produkuje się bez wypełniaczy lub z wypełniaczem
(grafitowym albo sadzą). Folie te odznaczają się dużą plastycznością i odpornością na działanie
wód zakwaszonych oraz ługów, czyli wodnych roztworów mocnych zasad. Nie są odporne na
działanie siarczku węgla (IV), czyli CS2, nawet w małych stężeniach. Do przyklejania oppanolu
stosuje się kleje na bazie izobutylenu (klej C).
Folie mają długość do 15 metrów, szerokość 1 metra i grubość 1,5-2 milimetrów
(najczęściej stosowane to 1,8 milimetra). Wytrzymałość na rozrywanie folii bez wypełniaczy
wynosi około 2,1 MPa, a wydłużenie przy zerwaniu – 900%. Folie poliizobutelynowe stosuje się
do izolacji przeciwwilgociowych i antykorozyjnych narażonych na działanie temperatury
w przedziale –30ºC do +60ºC.
4.1.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
W pracowni przygotowano różne folie, zapoznaj się z nimi i wybierz z pośród nich folie
dachowe. Uzasadnij swój wybór oraz omów ich przeznaczenie.
Tynki specjalne, oprócz wyrównywania i ochrony podłoża, spełniają jeszcze takie zadania
jak zabezpieczanie przed wilgocią, stratami ciepła lub szkodliwym promieniowaniem.
Tynki wodoszczelne wykonywane są w pomieszczeniach narażonych na możliwość
zawilgocenia ścian. Otrzymujemy go przez odpowiedni dobór składników zaprawy, dodanie
środków uszczelniających, stosowanie specjalnej techniki zacierania lub narzucania zaprawy.
Przykładem tynku wodoszczelnego, zagęszczonego przez zacieranie, jest tynk cementowy
wypalany (kategoria IV według normy PN-70/B-10100). Wykonuje się go w pomieszczeniach,
w których wymagana jest gładkość ścian, na przykład w toaletach. Tynk wodoszczelny składa
się z trzech warstw obrzutki cementowej, narzutu cementowego o proporcji składników 1:2
i gładzi. Gładź wykonuje się zacierając ją packami stalowymi i jednocześnie posypując zacieraną
powierzchnię cementem zmieszanym z bardzo drobnym piaskiem w stosunku 1:1. W ostatnim
stadium zacierania podsypuje się tylko pył cementowy, skrapiając go jednocześnie wodą
z pędzla. W celu zabarwienia wyprawy do pyłu cementowego dodaje się grafitu w ilości 6-10
dag na 1 kg cementu.
Innym przykładem tynku wodoszczelnego jest tynk otrzymywany przez dodanie do zaprawy
dodatków chemicznych, to jest kwasów tłuszczowych i ich soli, na przykład Plastibetu S,
Ahydrosilu K, które łączą się ze składnikami cementu, tworząc związki nierozpuszczalne
w wodzie. Tynki z domieszkami wodoszczelnymi wykonuje się jako jednowarstwowe (tak jak
zwykłe gładzone kielnią) lub dwuwarstwowe.
Izolacje przeciwwilgociowe pionowe ścian fundamentowych i piwnic, wykonuje się w postaci
tynku wodoszczelnego lub przez dwukrotne pokrycie lepikiem dokładnie wyspoinowanego lub
otynkowanego muru piwnicznego od strony zewnętrznej. Grubość tynku powinna wynosić 2 cm.
Dobrym tynkiem wodoszczelnym w warunkach stałej wilgotności gruntu jest tynk
cementowo - gliniany. Zaprawę cementowo-glinianą otrzymuje się przez dokładne wymieszanie
cementu z zawiesiną glinianą. Do pionowych izolacji murów fundamentowych i piwnicznych
można używać zapraw cementowo-glinianych bardzo tłustych, o proporcji składników (cement:
zawiesina gliniana: piasek) 1:1:3 lub 1:2:3, dozowanych objętościowo. Tynk cementowo
gliniany zatarty na gładko stanowi dobrą warstwę wodoszczelna pod warunkiem, że ściana
fundamentowa w ciągu 1-2 dni po wykonaniu będzie zasypana ziemią, przez co zostanie
zabezpieczona przed gwałtownymi zmianami temperatury.
Izolacje przeciwwilgociowe w postaci wyprawy wodoszczelnej z zaprawy cementowej lub
cementowo-glinianej należy wykonywać tylko wówczas, gdy istnieje pewność, że wyprawa nie
będzie pękać wskutek skurczu zaprawy lub nierównomiernego osiadania budynku. Dlatego też
izolacje takie układa się najczęściej po całkowitym wykonaniu budynku i zakończeniu osiadania
wstępnego. Wyprawę zabezpiecza się przed skurczem przez skrapianie jej, co jakiś czas wodą
w czasie twardnienia oraz przez osłanianie przed bezpośrednim działaniem promieni
słonecznych. Izolowaną ścianę zasypuje się ziemią zaraz po związaniu wyprawy, gdy jest
jeszcze wilgotna.
4.2.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Przygotuj stanowisko pracy do wykonania zaprawy cementowo - glinianej (w ilości 2:2:6)
Pobierz z magazynu odpowiedni sprzęt i narzędzia oraz odpowiednie materiały do wykonania
ćwiczenia. W trakcie wykonywania pracy przestrzegaj przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy.
Ćwiczenie 2
Do przygotowanej fabrycznie suchej mieszanki w ilości 3 kg (mineralna powłoka
uszczelniającą) dodaj odpowiednią ilość wody. Następnie nanieść ja na wcześniej przygotowane
stanowisko pracy za pomocą pędzla lub szczotki (4 m²). Pobierz z magazynu odpowiedni sprzęt
ochronny osobistej. W trakcie wykonywania pracy przestrzegaj przepisów bezpieczeństwa
i higieny pracy.
Jeszcze nie tak dawno do zabezpieczania fundamentów przed wilgocią z gruntu używano
papy i lepiku. Dziś częściej stosowana jest folia. Przyczyna leży w prostocie jej układania
i łączenia.
Rodzaje izolacji przeciwwilgociowych
Są trzy typy izolacji zabezpieczającej podziemne i naziemne części budynku przed
zawilgoceniem:
1) izolacje przeciwwilgociowe typu lekkiego chroniące budynek przed przenikaniem wilgoci
z gruntu najczęściej w kierunku poziomym (na przykład izolacje pionowe ścian
piwnicznych),
4.3.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Na przygotowanej podłodze na gruncie (stanowisko pracy – kabina o powierzchni 6 m²),
wykonaj łączenie folii za pomocą taśmy lepiącej. Dobierz odpowiednią folię do wykonywanej
pracy. Oceń jakość wykonanej pracy. W trakcie wykonywania pracy przestrzegaj przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy.
Ćwiczenie 3
Na przygotowanym stanowisku pracy (powierzchnia ściany o wymiarach: wysokość 2,5 m
szerokość 5 m) wykonaj pionową izolację przeciwwodną. Zastosuj podwójne zabezpieczenie,
folię płaską mocowaną mechanicznie do podłoża i dodatkowo folię wytłaczaną (membranę
kubełkową) stanowiącą zabezpieczenie i uzupełnienie właściwej hydroizolacji. Wykonaj
dokładne uszczelnienie przejścia rury przez ścianę. Ćwiczenie wykonuj w zespołach
dwuosobowych. W trakcie wykonywania pracy przestrzegaj przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy.
Ćwiczenie 4
Na przygotowanym stanowisku pracy (powierzchnia o wymiarach wysokość 2,5 m
szerokość 5 m) znajduje się zniszczona pionowa izolacja przeciwwodna. Oceń stopień
zniszczenia i dokonaj naprawy zniszczonych fragmentów powłoki izolacyjnej. Ćwiczenie
wykonuj w zespołach dwuosobowych. W trakcie wykonywania pracy przestrzegaj przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy.
Do izolacji podłóg na gruncie, posadzki czy wylewki stosujemy folie hydroizolacyjne, które
nie przepuszczają wody ani wilgoci nawet przy dużym ciśnieniu. Występują w dwóch
postaciach, folie płaskie są czarne lub szare. Wykorzystuje się je także jako izolacje pionowe
przeciwwilgociowe i przeciwwodne ścian piwnic i fundamentów oraz do izolowania ław
fundamentowych, układając je w wykopie, nim wzniesiona zostanie ściana czy to piwnicy, czy
fundamentowa.
Przy izolowaniu podłogi na gruncie folie należy ułożyć pod izolacją cieplną ze styropianu.
Gdy izolacją cieplną będzie wełna, to układa się je także nad izolacją. Przy układaniu paneli
podłogowych wykorzystuje się płaskie folie hydroizolacyjne z warstwą granulek styropianu
w środku. Takie folie dodatkowo wygłuszają podłogę. Folia płaska często bywa nazywana folią
budowlaną, bo wykorzystuje się ją też do przykrycia i ochrony na przykład materiałów
budowlanych.
W budynkach niepodpiwniczonych w obrębie posadowienia z powierzchni gruntu usuwa się
ziemie roślinną. Ławę fundamentową posadawia się w wąskoprzestrzennym wykopie poniżej
granicy przemarzania gruntu, a następnie wykonuje się ściany fundamentowe do wysokości
około 0,3 metra nad terenem. Na tym poziomie zarówno w ścianach zewnętrznych, jak
i wewnętrznych układa się tak zwana izolacje poziomą, która następnie łączy się z poziomą
izolacją przeciwwilgociową podłogi.
Obecnie podłoga jest układaną bezpośrednio na gruncie, a w układzie warstw stosuje się
izolację przeciwwilgociową połączona z poziomą izolacją ścian oraz izolacją termiczną
zmniejszającą straty ciepła.
4.4.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
W kabinie ćwiczeniowej (dwie narożne ściany o wymiarach 2 metry wysokie na 1,5 metra
szerokie oraz podłoga o wymiarach 1,5 na 1,5 metra) wykonaj izolację pionową i poziomą
pomieszczenia mokrego a następnie na jednej ze ścian wykonaj sztywną warstwę osłonową
(tynk na siatce). Do wykonania ćwiczenia wykorzystaj przygotowaną zaprawę tynkarską.
Ćwiczenie wykonuj w zespołach dwuosobowych. W trakcie wykonywania pracy przestrzegaj
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.
a) b) c)
Rys.5. Rodzaje wykonywanych izolacji. a)taras na dachu, b) balkon, c)płyta wspornikowa balkonu [10].
Balkony muszą być z góry chronione przed penetracją deszczu i śniegu w konstrukcji
nośnej. Uzyskuje się to poprzez izolację pod okładziną z płytek. Również elementy betonowe,
takie jak płyty wspornikowe, płyty posadzkowe tarasów czy balustrady betonowe, muszą być
odpowiednio zabezpieczone. Pozbawione ochrony konstrukcje betonowe na balkonach i tarasach
po kilku latach silnego oddziaływania warunków atmosferycznych często wykazują
uszkodzenia. Dlatego kroki w celu naprawy i ochrony balkonów i tarasów muszą zostać podjęte
na czas. Balkony, tarasy i zielone dachy są poddane działaniu najbardziej ekstremalnych
wpływów pogody, na które muszą być odporne przez dziesięciolecia. Tym samym trwałość
i pewność zastosowanych produktów jest ważnym kryterium. Poprzez łatwą i pewną obróbkę
architekci i wykonawcy szybko osiągają zamierzony efekt przy nowo powstającym balkonie lub
tarasie.
Przy projektowaniu i wykonywaniu balkonów trzeba przestrzegać określonych zasad:
− konstrukcja płyty balkonowej powinna mieć wyprofilowany spadek poprzeczny 1-2%,
− na krawędzi zewnętrznej montuje się fartuchy blaszane z kapinosami,
− w zależności od przyjętego rodzaju izolacji przeciwwilgociowej izolowane powierzchnie
powleka się odpowiednim środkiem gruntującym,
− izolacje przeciwwilgociowa z mas izolacyjnych (pap lub folii) układa się na całej
powierzchni z wywinięciem tych materiałów, na ściany do wysokości 0,15-0,30 metra
powyżej górnego poziomu nawierzchni,
− nawierzchnię balkonu wykonuje się z płytek mrozoodpornych na zaprawie klejowej,
− progi drzwi wejściowych na balkon, taras lub zielony dach należy dokładnie izolować,
wykładając izolacje przeciwwilgociowa na pionowe płaszczyzny i dokładnie uszczelnić
połączenia ze stolarką drzwiowa,
Rys.6. Układy warstw w tarasach nad pomieszczeniami ogrzewanymi: a) tradycyjny, b), c) dla ruchu pieszego, d) dla
ruchu samochodowego, e) tarasy zielone; 1- strop, 2- warstwa spadkowa, 3- paroizolacja,4- izolacja
termoizolacyjna, 5- folia, 6- szlichta cementowa, 7- izolacja wodochronna, 8- warstwa poślizgowa, 9- warstwa
dociskowa, 10- płytki na zaprawie klejowej, 11- żwir, 12- płyta żelbetowa zbrojna, 13- warstwa rozdzielająca, na
przykład geowłóknina, 14- nawierzchnia, na przykład kostka betonowa, 15- ziemia roślinna [6, s.436].
Ćwiczenie 2
Na przygotowanych stanowiskach pracy imitujących balkon (1,5 na 2 m²) wykonaj izolację.
Do wykonania ćwiczenia wykorzystaj przygotowaną zaprawę cementową. Ćwiczenie wykonuj
w zespołach dwuosobowych. W trakcie wykonywania pracy przestrzegaj przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) zorganizować stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonania ćwiczenia – plan zapisać w zeszycie,
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
Podział paroizolacji
Układ materiałów osłonowych w konstrukcji dachu powinien zapewnić zrównoważenie
bilansu przepływu pary wodnej przez dach. Jest to podstawowy warunek, który musi być
spełniony, aby dach nie gromadził wilgoci. Para wodna unoszona przez ciepłe powietrze
pochodzi z kilku źródeł: z atmosfery, z technologii budowlanych oraz od mieszkańców budynku.
Najgroźniejsze ilości pary wodnej pochodzą z okresu budowy.
Jeżeli dach (a najbardziej jego termoizolacja) w czasie budowy uległ zawilgoceniu, to pewna
część tej wilgoci musi być uwzględniona we wspomnianym bilansie.
Układanie wiatroizolacji.
Elewację należy wykonać w czasie określonym przez producenta folii. Zwykle są to 3-4
miesiące od zamocowania folii na ścianach. Folię rozwija się wokół domu, rozpoczynając od
dołu ścian budynku. Na narożniku folię wywija się na około 30-centymetrowy zakład na
sąsiednią ścianę. Kolejne arkusze folii mocuje się (najlepiej ocynkowanymi zszywkami,
używając specjalnego zszywacza - takera), układając je z zakładem 10-15 cm na poziomych
i pionowych połączeniach. Niektórzy producenci oferują specjalne taśmy montażowe do
sklejania połączeń.
Folią owija się całe powierzchnie ścian - zasłaniając otwory okienne i drzwiowe. Jest to
łatwiejsze, gdy folia ma szerokość 2,8 m, bo taka zwykle jest wysokość kondygnacji.
4.6.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Na wskazanym stanowisku pracy (fragment poddasza o długości 3 m), wykonaj warstwę
ochronną z folii paroizlacyjnej. Ćwiczenie wykonuj w zespołach dwuosobowych. W trakcie
wykonywania pracy przestrzegaj przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.
Ćwiczenie 3
Na wskazanym fragmencie ściany (powierzchnia wysoka na 2,5 m i szeroka na 4 m
z otworem okiennym pośrodku) zdemontuj zniszczoną wiatroizolację. Ćwiczenie wykonuj
w zespołach dwuosobowych. W trakcie wykonywania pracy przestrzegaj przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy.
Drenażem opaskowym otacza się fundamenty całego domu. Miejsce, z którego będzie
prowadzona instalacja powinno być jej najwyższym punktem. Wyznacza się je po dokładnym
określeniu spływu wody podziemnej. Po przeciwległej stronie najwyższego punktu powinien
znaleźć się punkt położony najniżej. W tym miejscu, w studzience rewizyjnej, zbiera się woda,
która później odprowadzana jest do kanalizacji lub innego zbiornika. Przy każdy rogu budynku
montuje się studzienki rewizyjne. Wszystkie rury instalacji powinny być ułożone ze spadkiem
w kierunku przyłącza kanalizacyjnego (między 1 a 3 procent).
Wokół ścian budynku układa się opaskę żwirową – tak, by woda deszczowa mogła łatwo
spływać do drenażu. Przy fundamencie, zabezpieczonym od zewnątrz izolacją
przeciwwilgociową lub przeciwwodną, warto wykonać także pionową warstwę filtracyjną, która
ułatwi spływanie wody wzdłuż ścian i dodatkowo ich osuszanie. Warto zabezpieczyć ją
geowłókniną.
Drenaż wokół domu warto wykonać jeśli:
− w podłożu są warstwy nieprzepuszczalne (gliny, iły),
− poziom wód gruntowych jest wysoki,
− poziom wód gruntowych okresowo się podwyższa.
WAŻNE
− rury należy układać ze spadkiem co najmniej 3 proc.,
− rur nie należy kłaść głębiej, niż znajduje się ława fundamentowa,
− drenaż należy układać na głębokości większej niż głębokość przemarzania gruntu;
w przeciwnym razie woda może zamarznąć,
− stosowanie rur drenarskich w oplocie i geowłókniny nie zawsze jest konieczne – zależy to
od rodzaju gruntu,
− ściana budynku musi być zabezpieczona od zewnątrz izolacją przeciwwilgociową lub
przeciwwodną,
− co kilka lat należy płukać drenaż wodą pod ciśnieniem,
− raz w roku należy czyścić studzienki kontrolne.
Odwodnienia powierzchni odprowadzają wodę deszczową z powierzchni terenu. Warto je
stosować:
− na działkach niewielkich lub znajdujących się w zabudowie szeregowej - nieutwardzona
powierzchnia może okazać się zbyt mała, żeby cała woda deszczowa mogła w nią wsiąknąć,
− na działkach, na których dominuje utwardzona powierzchnia,
− gdy ziemia jest nieprzepuszczalna lub słabo przepuszczalna – iły, glina.
4.7.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
W wskazanym miejscu wykonaj fragment (około 3 metrów) drenażu opaskowego.
Ćwiczenie wykonuj w zespołach dwuosobowych. W trakcie wykonywania pracy przestrzegaj
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.
Projekt domu powinien zawierać rysunki pokazujące, w jaki sposób mają być zaizolowane
ściany fundamentowe. Do dokumentacji projektowej musi być dołączony opis techniczny, który
jest dopełnieniem informacji zawartych na rysunkach. Zawiera on wykaz potrzebnych
materiałów oraz wskazówki dla wykonawcy. Dowiemy się z niego między innymi:
− z czego ma być wykonana izolacja przeciwwilgociowa - z opisu dowiemy się, w którym
miejscu zastosować jaki rodzaj materiału hydroizolacyjnego. Podane też będzie, ile warstw
powinniśmy ułożyć, czym je połączyć, jakiej szerokości zakłady wykonać. Jeśli do
izolowania powinniśmy użyć na przykład tynku z dodatkiem uszczelniającym, jego nazwa
też znajdzie się w opisie.
Drenaż opaskowy
Co prawda, drenaż wymaga zamówienia odrębnego projektu wykonanego przez inżyniera
budownictwa wodnego, specjalistę od melioracji lub geotechnika, ale za to nie wpływa na
zasadniczy projekt domu (układ warstw w przegrodach budowlanych pozostaje praktycznie bez
zmian). W dokumentacji muszą być określone następujące dane:
− materiał, z jakiego należy wykonać rury drenarskie i ich średnica;
− układ rur drenarskich z zaznaczonymi spadkami i poziomem posadowienia;
− liczba oraz wielkość (średnica, głębokość) studzienek kontrolnych;
Wykonanie przedmiaru.
Izolacje przeciwwilgociowe i przeciwwodne oblicza się w metrach kwadratowych
izolowanej powierzchni. Wymiary powierzchni przyjmuje się w świetle surowych ścian murów.
Z obliczonych powierzchni potrąca się powierzchnię otworów, słupów, pilastrów i tym
podobne, większych od 1 m². Izolacje szczelin dylatacyjnych oblicza się w metrach bieżących.
Izolacje na powierzchniach krzywych oblicza się w metrach kwadratowych w rozwinięciu.
Jeżeli prawidłowo wykonamy przedmiar bez problemu możemy wyliczyć ilość materiału
niezbędnego do wykonania potrzebnych prac. Prawidłowo wykonany przedmiar pozwala nam
również wyliczyć jakie wynagrodzenie otrzymamy za wykonaną pracę. Oczywiście bardzo
istotne jest jaką izolacje wykonujemy czy to jest tynk wodoszczelny, czy układanie folii.
Wszystkie współczynniki do prawidłowego wyliczenia robocizny są podane w katalogu
nakładów rzeczowych.
4.8.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
W budynku, który wskaże Ci nauczyciel, wykonaj obmiar robót izolacyjnych. Oblicz ilości
potrzebnych Ci materiałów, które będą Ci potrzebne do wykonania izolacji
przeciwwilgociowych.
Ćwiczenie 2
Na podstawie projektu domu jednorodzinnego wykonaj przedmiar robót izolacyjnych
przewidzianych w projekcie.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać to ćwiczenie powinieneś :
1) zorganizować stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonania ćwiczenia – plan zapisać w zeszycie,
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) zapoznać się z projektem domu jednorodzinnego,
5) wykonać przedmiar,
6) wyliczyć powierzchnię ścian przeznaczonych do wykonania izolacji,
7) sporządzić w zeszycie notatkę z przeprowadzonego ćwiczenia,
8) sformułować wnioski z realizacji ćwiczenia,
9) zaprezentować efekty swojej pracy,
10) dokonać samooceny pracy,
11) uporządkować stanowisko pracy.
4.9.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Na wskazanych podłożach (co najmniej dwóch) oceń przygotowanie pod wykonanie
izolacji. Przedstaw swoje notatki nauczycielowi.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
50
Sposób wykonania ćwiczenia
A. INSTRUKCJA OGÓLNA
− Przeczytaj uważnie instrukcję.
− Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
− Odpowiedzi udzielaj tylko na załączonej karcie odpowiedzi.
− Kartę odpowiedzi podpisz imieniem i nazwiskiem.
B. INSTRUKCJA SZCZEGÓŁOWA
− Zestaw zadań testowych składa się z zadań:
a) wielokrotnego wyboru.
− Zadania wielokrotnego wyboru mają 4 wersje odpowiedzi, z których jedna jest prawidłowa.
Prawidłową odpowiedź należy zakreślić we właściwym miejscu na karcie odpowiedzi.
− W przypadku pomyłki błędną odpowiedź należy ująć w kółko i ponownie zakreślić
odpowiedź prawidłową.
− Jeżeli udzielenie odpowiedzi na jakieś pytanie sprawia Ci trudność to opuść je i przejdź do
zadania następnego. Do zadań bez odpowiedzi możesz wrócić później.
18) Przyjmuje się że ściany są suche gdy wilgotność ścian murowanych nie jest większa niż
a) 4 %.
b) 8 %.
c) 12 %.
d) 2,5 %.
20) Badając wilgotność murów należy na jedną ścinane lub pomieszczenie wykonać co najmniej
a) 1 odwiert.
b) 4 odwierty.
c) 2 odwierty.
d) 6 odwiertów.
Imię i nazwisko..........................................................................................