கணப ேய அ ள் வாய்

இப் ப க் ...... உன்

இதயம் !

அத் யாயம் ஒன்

:

மா ைலத் ேதாரணம்
கட் , பந்த ட் ,
மாக்ேகால ட் , அந்தத்
மண கைள
கட் ந்த . அந்தக்கைள
ட் ல் மட் மல் ல
அங் ந்த ஆட்களிட ம்
பரி ரணமாய் இ ந்த .
ஆ க் ஒ றம்
பரபரப் பாய் அங் ம்
இங் மாய் நடந்
ெகாண் ந்தனர்.

அந்த ட் ல் ெபரியவர்
 தாராமன்... அவரின்
மைன ெகௗரி... மக்கள்
ல ் மணன், அவரின்
மைன அ ராதா மற் ம்
பரதன் அவரின் மைன
ெசல் லமாள் அவர்க ைடய
மக்க டன் வாசம்
ெசய் தனர்.

ெபரிய ம் பம் !
ட் க் ம் பம் ட,
எப் ேபா ம் ஒேர
சத்தமாக கலகலெவன்
இ க் ம் . ள் ைளகளின்
சத்தம் மட் மல் ல
ெபரியவர்க ம் அதற்
சற் ம் ைற ல் லாமல்
ேபா வர்.

இ ல் ல ் மணனின்
மகள் ரணிக் த் தான்
மணம் . இன்னம் ஐந்
நாட்களில் ... அன்
மணப் ெபண் ரணி ன்
தாய் மாமன் ட் னர்
நலங் ைவப் பதாக
இ ந்த . அதனால் ரணி
மட் ம் நீ ராடாமல் இ க்க...
மற் ற அைனவ ம் ளித்
பட் த் இ ந்தனர்.
ட் ன் ஒவ் ெவா இட ம்
அதன் ெசல் வ ெச ப் ைபப்
பைற சாற் ய .

“ ரணிக்கா...” என்
கத் யப வந்தாள் ஜனனி...

“என்ன ஜனனி?” என்ற

ரணி டம் ,

“எனக் ெரஞ் நாட்

ேபாட் !” என்
தைலையத் ப்
நின்றாள் .

“ேஹய் இம் ைச,

இன்ைனக் க் ட என்ைன
ஃப் ரீயா டமாட் யா நீ ,
ேபானி ெட ல் ேபாட் க்
ேகா ”

“அெதல் லாம்
யா ... நீ ேபாட்
டைல,
கல் யாணத்தன்ைனக் நீ
ேபாட் க் ற மா ரி ேமக்
அப் , ஜ வல் ஸ், நா ம்
ேபாட் க் ேவன்! அப் றம்
நீ தனியா ெதரிய மாட்ட,
பரவா ல் ைலயா ேயா ச்
ெசால் !” என்றாள் .

“அடப் பா ! இ
என்ன ப் ளாக் ெம ல் ?
எப் ப இப் ப உன்னால
?” என் ரணி
அ ச க்க.

“எஸ்! ராண்ட் நி !
இப் ேபா தான் க்ரிேயட்
பண்ணிேனன்... உன்ேனாட
காஸ் ம் க் ேமக் அப் க்
ஜ வல் ஸ்க் ன் ேத த்
ேத உனக் ெசால் ற
உன்ேனாட
மாப் ள் ைளேயாட ப் ஸ்
எல் லாம் எனக் த் தான்.
நான் அழகா
ெதரியைலன்னா ம்
எனக் அ ட்
ஆகைலன்னா ம் அைதத்
தான் ேபா ேவன்!” என்
ரட்டல் க்க,

“ஆங் !” என் ரணி

பார்க்க,

“இ க் ப் ேபர் தான்
மாத் ேயா ன்
ெசால் ற !”

“ஆத்தா ஆத்தா! நீ
ேநரா ேயா ச்சாேவ நான்
தாங் க மாட்ேடன்! இ ல
எ க் நீ மாத்
ேயா க்கற?”
 “ ம் மா தான்! எத்தைன
நாள் ேநராேவ
ேயா க்கற !” என் அவள்
ெசால் ம் ேபாேத
ரணி ன் ேபான் அலற,

அதன் ரிங் ேடான்

ேகட் தைல ல் ைக
ைவத்த ஜனனி, “ஏன்
ரணிக்கா, இப் ேபாேவ
எல் லாம் ேப ட் ங் கன்னா
கல் யாணத் க் ற
என்ன ேப ங் க? என்
அ நயத் டன் ேகட்க,

“இெதல் லாம் உனக் ப்

ரியா ேபா! உனக்
மாப் ள் ைள வ ம் ேபா
ரி ம் !” என் ரணி
ரிக்க...

“என்னேவா ேபா
ரணிக்கா! எனக் யாைரப்
பார்த்தா ம் அவங் கேளாட
 ைறகள் தான்
கண் க் த் ெதரி .
யாைர ம் க்கறேத
இல் ைல... உனக்
மாப் ள் ைள காட் னாங் க!
நீ ச் க் ெசான்ன!
அப் ப ேய வலப்
ஆ ச் ”

“எனக் அப் பா
காட் ம் ேபா
க்கைலன்னா? ஒ
ேவைல அப் யரன்ஸ்
ச் அப் றம் ேப ம்
ேபா க்காமப்
ேபா ட்டா? நான் என்ன
பண் ேவன், உனக்
ச்ச உடேன எனக்
ஆரம் ச் வாங் க!” என்
ச த் க் ெகாண்ேட ேபாகப்
ேபாக...

ேபானில் ரணி, “ஒ
அஞ் நி ஷம் ... ஜனனிக்
ஜைட ேபாட் ட் ப்
ேபசேறன்!” என் ேபாைன
ைவத்தாள் .

“இல் ைலக்கா நீ ேப !”
என் ஜனனி நகர...

“நீ வா !” என்
அ கமர்த் ன்ன
ஆரம் க்க...

“அக்கா உன்ேனாட
மாம் ஸ் ட்டப் ேபாறாங் க
என்ைன!”

“அெதன்ன உன்ேனாட
மாம் ஸ்! உனக்
இல் ைலயா?”

“அவர் எனக்
அக்காேவாட மாம் ஸ்
அவ் வள தான்... எனக் நீ
தான் எப் ப ம் தல் ல! உன்
லமா தாேன அவங் க!”
என் ரிக்க,

“ ல் ஸ் ஜனனி
ேபட் !” என் ரணி
கண்கலங் னாள் .

“ஐேயா! அக்கா! என்ன

இ ? ன்னப் ெபாண்
மா ரி... என்ேனாட
ெதால் ைல ல் லாம
சந்ேதாஷமா இ !” என்றால்
ெபரிய ம யாக
ரணி ன் தைல ேமல்
ைகைவத் ஆ ர்வ க்க.

ரணி ரித்தா ம்
கண்களில் நீ ர் ளிர்த்த .

“ெபரியம் மா!” என்

அவள் கத் ய கத்த ல் ,
ைரந் அ ராதா
என்னேவா ஏேதா ெவன்
வர... “ெபரியம் மா! அக்கா
அழறாங் க! எனக் ம்
அ ைக வ ! ேபசாம
கல் யாணம் ஞ்
மாப் ள் ைளைய
நம் மேளாட இ க்க
ெசால் டலாமா” என்
ஜனனி ெசால் ல...

“ ைளயாடாத
ஜனனி!”

“ேநா ெபரியம் மா... ஐ

அம் ெடட் ரியஸ்.
ெபாண் ங் க மட் ம் ஏன்
அவங் க ட் க் ப்
ேபாக ம் . அக்கா
மாப் ள் ைள இங் க
வரட் ம் !” என் ெசால் ல,

“ஐேயா
ஆரம் ச் ங் களா !
என்னால யா ... இந்தக்
கல் யாணம் நிச்சயம்
ஆன ல இ ந் உங் க
அட்டகாசம் தாங் கைல!
 ரணி, நீ இஞ் னியரிங்
ச் ட் ஒ சாஃப் ட் ேவர்
கம் பனில ேவைல பார்க்கற!”

“நீ ஜனனி... ஃைபனல்

இயர்ல இ க்க...
ெகாஞ் சமாவ ெபா ப்
ேவண்டாமா, இ ,
உங் கம் மாைவக்
ப் டேறன்! அப் ேபா தான்
நீ ங் க சரி ஆ ங் க!” என்
ெசால் ,

“ெசல் லம் மா!” என்

ப் ட் ம் ட...

“என்னக்கா!
இவ ங் க க் த் தான்
ேவைல இல் ைலன்னா
உங் க க் மா?” என்
ேகட்டப தான் அவர்
வந்தார்.

“உனக் த் ெதரி மா,

நான் எ க் க்
ப் ட்ேடன் ” என்
அ ராதா ேகட்க,

“இவ ங் க இ க் ம்
ேபா நீ ங் க ப் ட்டா
எ க் ன் எனக்
ெதரியாதா... என்ன ஜனனி,
ெபரியம் மாைவ ஸ்டர்ப்
பண்ணின?” என் ேகட்க.......

“அக்கா அ தா!
அ தான்....” என்
ஷயத்ைத ெசால் ஜனனி
ெசல் லம் ெகாஞ் ச,

ஷயத்ைத ேகட்ட ம்
அ ம் ேகாபத்ைதக்
ெகா க்க, ஜனனி ேப ய
த ம் ேகாபத்ைதக்
ெகா க்க, “ஏ க ைத
வயசா , எப் ேபா
பார்த்தா ம் ெகாஞ் க்
ெகாஞ் ேபசற ! ேபசற ம்
அர்த்த ல் லாம ேபசற !
தல் ல நல் லாத் ெதளிவா
ேப !” என் ெசல் லம் மாள்
ஏகத் ற் ம் அதட் னார்.

அவைர ைறத்த
ஜனனி...... ரணி ன்னிக்
ெகாண் இ ந்த தைலைய
இ த் ....... ன்னிய
ன்னைல ம் த் ......
“நீ ஒன் ம் என் டப்
ேபசாத ேபா! எப் ேபா ேசன்ஸ்
ைடக் ம் என்ைன
ட்டன் பார்த் ட் ேய
இ ப் யா” என் ெவளிேய
ைரந் ட,

“ஜனனி! இ என்ன
அம் மாைவ வா ேபா ன்
ேபசற!” என்
ெபரியம் மா ம் அதட்ட,

“எங் கம் மா நான்

அப் ப த்தான் ேப ேவன்!”
என் கத் க் ெகாண்ேட
ைரந்தாள் .

“அம் மா அவைள
உனக் த் ெதரியாதா? ஏன்
த் நீ ங் க ேவற?” என்ற
ரணிையப் பார்த் ...

“என்ன பழக்கம் இ ?
காேலஜ் க்க ேபாறா!
இன்னம் ெகாஞ் த் தான்
ேபசறா, எத்தைன தடைவ
ெசால் ற , ஒ ெசால்
ெபா க்கற இல் ைல,
கத்ைத நாள் ம்
க் ெவச் க்கற ! ட்ல
எல் ேலா ம் ெசல் லம்
ெகாஞ்
அவைளக்ெக க்க ங் க,
இப் ப ேயப் ேபாகற
ட்ல ம் எல் ேலா ம்
அவைள ெகாஞ் க் ட்ேட
இ ப் பாங் களா?” என்
ச க்க,
 “அவ நம் ம ட்ட தான்
அப் ப ப் ேப வா த் ,
மத்த எல் லார் ட்ட ம்
ெதளிவாத் தான் ேப வா!”

“என்னேவா ேபாங் க!
நான் என் ெபாண்
ெகாஞ் சாமப் ேப ப்
பார்த்தேத இல் ைல!”
என்றார் அவர்.

“ேபாங் க த் !
அ ட் இ ப் பா!” என்
ெசால் ரணி அவைர
ரட்ட,

ெசல் லமாள் ெசன்ற

ேபா ப க்ைக ல் ப த்
ேதம் த் ேதம் அ
ெகாண் ந்தாள் ஜனனி.

ஆம் ! அ தான் ஜனனி...

ன்ன ஷயத் ற் க் ட
உடேன அ பவள் .
அங் ேக நடந்த ரச்சைன
என்ன ஒன் ேம இல் ைல...
ஆனா ம் யா ம் க ந்
சாதாரணமாக ஒ
வார்த்ைதச் ெசான்னால் ட
அ வாள் .

ெசல் லாமாளின் ெசல் ல

மகள் ! க ம் ெசல் லமாக
வளரக்கப் பட்ட மகள் ,
இன் ம் ழந்ைத
ேபால ெகாஞ் ெகாஞ்
ேப ம் பாவம் . ய
வய ல் ேதனாய் இனிக்க,
ட் ட்ட அம் மா
இப் ேபா ேபசாேத என்றால்
பாவம் எப் ப மா ம் .

எத்தைனேயா ைற
ெசல் லமாள் நல் ல தமாகச்
ெசால் , ட் , ெகாஞ் ,
ெகஞ் , ஞ் , என்
பலவைகயாக யற்
ெசய் ட்டார். ஆனா ம்
மாற் க் ெகாள் ள மாட்டாள்
என்பைத ம் ட மாற் ற
யற் எ க்கேவ
மாட்டாள் . ஜனனி என்னக்
ேகட்டா ம் அ த்த நி டம்
அவள் ன் ைவக்க அவளின்
தந்ைத பரதன்
ப் பப் ப வார்.

“இப் ப அவ ேகட்கற
எல் லாம் உடேன வாங் க்
ெகா க்கா ங் க! கஷ்டம்
ெதரியாம ள் ைளங் கைள
வளர்க்கா ங் க!” என்
கணவரிடம் பல ைற
ெசான்னா ம் .

“நான் பா பட்
இப் ப உைழக்கற
எ க் ? நம் ம மக்க க் த்
தாேன! அவ க் ச்
ெசய் யாம நான் யா க் ச்
ெசய் யப் ேபாேறன்! தல் ல
எ க் அவ க் கஷ்டம்
ெதரிய ம் நிைனக்கற!
அப் ப ஒ வாழ் க்ைக என்
ெபாண் க் அைமயா !
என் வாைய அைடப் பார்.

“என்னேவா
ெசல் லம் மா க் இன் ம்
மகள் ெபா ப் பாக
இ க்க ல் ைல, பக் வப்
பட ல் ைல, நாைளத்
மணமா ெசல் ம்
ட் ல் அவைள யா ம்
எ ம் ெசால் வார்கேளா!”
என்ற எண்ணம் தான்.

இ ந்தா ம்
இப் ெபா அ க்
ெகாண் ப் பவைளப்
பார்த் , “எ க் இப் ேபா
ன்ன ஷயத் க் அழற,
எ ந் !” என்
சமாதானம் ெசய் ய ம் ,

“எ ன்ன ஷயம் ,
என்ன நான் ெகாஞ் ப்
ேபசேறன், எப் ப ம் நீ ங் க
என்ைன அதட் க் ட்ேட
இ க் ங் க, அ ம்
ெபரியம் மா ம் அக்கா ம்
இ க்காங் க, ெபரியம் மா,
ெபரியப் பாக் ட்ட
ெசால் வாங் க! அப் ப ேய
எல் லார் ட்ட ம்
ெசால் வாங் க! எல் ேலா ம்
வண் வண் யா அட்ைவஸ்
ப் பாங் க!” என் உத
க் ெசான்ன தம்
ண் ம் ெசல் லம்
ெகாஞ் வ ேபால தான்
அவ க் ேதான் ய .

“மா! அக்கா ஏன்

அழறா?” என்றப வந்தான்
அ னாஷ், ஜனனி ன்
தம் , டேவ வந்த
ர லன், ரணி ன் தம் ,
இ வ க் ம் ஒேர வய ,
இ வ ம் கல் ரி ல் தல்
ஆண் ப ன்றனர்.
அவர்க ம் இஞ் யனியரிங்
ப ப் ேப... ஆக ெமாத்தத் ல்
அந்த ட் னில் நான்
இஞ் னியர்கள் .

ஆனால் அவர்களின்
தாத்தா ன் ெதா ல்
ரிண் ங் ரஸ், ந்த
ெபரிய அள ல் . அ ல் தான்
இ மகன்க ம் இ ந்தனர்.

“ஒ வார்த்ைத அதட்
ேப ேனன், அழறா!”

“அவ தான் ெராம் ப

ெசன் வ் ன்
ெதரியாதா?” என்
அம் மாைவ அதட் ய
அ னாஷ்,

“அக்கா! எ ந் !
ட்ல ேஷஷம் ,
எல் ேலா ம் வர
ஆரம் ப் பாங் க! இப் ேபா
அ தா என்ன என்ன
ேகட்பாங் க, அவங் க
ேபான க் அப் றம்
கண் னி பண் !
இல் ைல உன் கண் ைம
எல் லாம் கைரஞ் ேபய்
மா ரி இ ப் ப!” என்
ெசால் ல,

“ேடய் ! ம் மா இ டா!”
என் அவைன அதட் ய
ர லன், “அக்கா! எ ந் !”
என் அவன்
சமாதானப் ப த் க்
ெகாண் இ க்க....
அப் ேபா தான் ளித்
த் வந்த பரதன்,

“ ட் ம் மா! அப் ேபாேவ

ளிச்ச, இப் ேபா என்ன
ம் ப ப த் க்க!” என,

“அப் பா! அக்கா

அழறா!”

உடேன மைன டம்

ம் யவர், “ ட் னியா
அவைள!” என்றார். அம் மா
ட் னால் தான் உடேன
அ ைக வ ம் என்
அ ந்தவர்.

“ெகாஞ் க் ெகாஞ்
ேப னா ட் ேனன்” என,

ெசல் லம் மாைவ

ைறத்த பரதன், “நீ
எ ந்த ட் ம் மா, இப் ேபா
எல் ேலா ம் வந் வாங் க,
நாம அவங் க ேபான ற
உங் கம் மாைவ ஒ வ
பண்ணிடலாம் !” என்
ஜனனிைய ஒ வ யாக
ளப் னார்.

அம் மா டம் ேபசாமல்

அவள் எ ந் ெசல் ல, “ஜைட
தான் ேபாட ம் ஜனனி!
ஸ் ேஹர் டாத” என்றார்
ெசல் லம் மாள் ண் ம் .

அவைர ஒ பார்ைவ
பார்த்தவள் , ெசன் ட,

“நீ ெசால் லாம

இ ந் ந்தா ட அவ
ஜைட ேபாட் ப் பா!
இப் ேபா நீ ெசால் ட்ட
தாேன, கண் ப் பா ைய
ரிச் ேபாட் ட் நிற் பா,
பசங் கைள எப் ப
ேஹண் ல் பண்ற ன்
உனக் இன் ம்
ெதரியைல! ம் மா ல் ஸ்
ேபாட் க் ட் ! தல் ல
நான் ெசால் ற ேபச்ைச நீ
ேகட்க யா!” என்
மைன ையக் க ந்
ெகாண்ேட அவர் தயாராக...

அதற் ள் ட் ற்
 ந் னர் வர ஆரம் க்க,
தயாரா அைத கவனிக்கச்
ெசன்றனர்.

அ ராதா இன் ம்
றந்த ட் னர் வர ல் ைல
என் வா ைல பார்த் ப்
பார்த் நின்றார்.

பல வ டமாகத்
ெதாடர்ேபா
ேபாக் வரத்ேதாக்
ைடயா றந்த
ட் னரிடம் ,
அதாகப் பட்ட அப் பா,
அம் மா, அண்ணி டன்.
ஆனால் மற் ற வைக றந்த
ட் ன் ெசாந்தங் க டன்
நல் ல ெதாடர் இ ந்த ,
அதாகப் பட்ட த்தப் பா
மாமா ட் னர் இப் ப .

அவர்கள் எல் ேலா ம்

ட வர ஆரம் த்
 ட்டனர். அவர்கைள
வரேவற் அமர்த்த... ட் ன்
ற ஆட்கள் அவர்கைளப்
பார்க்க,

ரணி ன் மணம்
ைக வர அதன்
ெபா ட் தான் இப் ெபா
பல வ டங் க க் ற
அம் மா ன் ெசன்
அவர்கைள அைழத்
இ ந்தனர். இன் அவர்கள்
நலங் ைவப் பதாக
ெதாைலேப ல்
அ ராதா ன் அம் மா
ெசால் ந்தார்.

இன்னம் இவர்கைளக்
காேணாம் , த த்தவர்...
ெதாைலேப ைய எ த் ப்
ேபசலாமா என் ப் பார்க்க,
யேவ யா !
கண்ெகாத் பாம் பாக
ல ் மணன் பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தார்.

அவைர ஏதாவ
ெசய் ட்டால் அவ் வள
தான், வார்த்ைதகளால்
த் த் வார்.
அவ க் சைப ல்
தாங் கள் ெபரிய ஆட்கள்
என் காட்ட ேவண் ம் .

பல வ டமாகத்
ெதாடர் இல் லாத ேபா ம் ,
மணத் ற் காவ
ெசன் ப் ேவாம்
என் அ ராதா ெவ வாக
ஆைசப் பட்டார்.

இதற் ேவ ேவ ஊர்
டக் ைடயா .
எல் ேலா ம் ெசன்ைன
வா கேள, இவர்கள்
வடபழனி, அவர்கள்
தற் ேபா ேக ேக நகரில்
இ ந்தார்கள் .
 “நாமளா ேபாகாம
ட்ேடாம் . அவங் க
வர்ற ல் ைல. நம் ம ம்
நி த் க் ட்ேடாம் .
அப் ேபாவாவ ெகாஞ் சம்
ஏேதா வச இ ந்த .
இப் ேபா ஒன் ல் ைலன்
ேகள் , அவங் க என்ன
ெசய் வாங் க,
ெசய் யைலன்னா எனக்
அ ங் கம் ! அவங் கைளக்
கல் யாணத் க் க்
ப் டேவ ேவண்டாம் !”
என் ெசால் ந்தார்.

கணவரின்
வார்த்ைதகைள ற
யாமல் கண்கள்
கலங் யவைரப் பார்த் ,

மாமனார்
மா யாரிடம் ரக யமாக
ெசல் லமாள் ெசால் ல,
அவர்கள் தான் “ றந்த
 ட் னைரக் ப் டாமல்
இ ந்தால் , அ
உற க க் இைடேய ஒ
ெசால் ஆ ம் . அவர்கள்
வ வ ம் வராத ம்
அவர்கள் ப் பம் நம் வைர
நாம் சரியாக இ க்க
ேவண் ம் . ப் ட
ேவண் ம் ”. என் ேப
சம் ம க்க ைவத்தார்.

அ ராதாைவ ேம ம்
த க்க டாமல் ஆட்ேடா
ஒன் வந் நிற் க, அ ல்
இ ந் , அவரின் அப் பா
சந்தானம் , அம் மா வசந் ,
அண்ணி ஸ்வா இறங் க...
ஆட்ேடா ைரவ டன்
அமர்ந் இ ந்த
வா ேதவ ம் இறங் னான்.

“வாங் கப் பா!

வாங் கம் மா!” என்
அ ராதா ேவகமாக ெசன்
வரேவற் க,

ஸ்வா மா யாரின்
ைககைள த் க்
ெகாள் ள, வா ேதவன்
தாத்தா ன் ைககைள
த் க் ெகாள் ள, ஆட்ேடா
ைரவர் அவர்கள் ைபகளில்
ெகாண் வந் ந்த
ெபா ட்கைள இறக்க
ற் பட்டார்.

“ர லன், அ னாஷ்”
என் அ ராதா ரல்
ெகா க்க ம் , அ னாஷ ம்
ரா ல ம் வந் ைபைய
எ த் ப் ேபாக,

“எவ் வள ெப சா
வளர்ந் ட்டான் ன்ன
கண்ணன் அண்ணி! நாங் க
அன்ைனக் ட் க்
வந்தப் ேபா பார்க்க
யைல!” என் அ ராதா
ஸ்வா டம் வாஞ் ைசயாக
ெசால் ல,

“அத்ைதைய ெதரி தா
வா !” என் பாட் ேகட்க,

“ெதரி பாட் !”
என் ன் பார்த்தைத
ஞாபகத் ல் ைவத்
ெசான்ன வா ேதவைன
தான் அங் ந்த மற் ற
ட் ன ம் பார்த்தனர்.

“ப் பா! எப் ப

இ க் றான் இந்தப்
ைபயன்!” என் தான்
ேதான் ய . நல் ல நிறம் ,
நல் ல உயரம் ,
ெபா த்தமான உடற் கட் ,
கைளயான கம் , அத்தைன
வ கரத் டன் இ ந்தான்.
அவைன அங் யா ம்
பார்த்த இல் ைல.
 அவனின் வைக
உற கேள “வா ! எப் ப
இ க்க? பார்த் ெராம் ப
நாள் ஆச் !” என் ேகட்க,

“நல் லா இ க்ேகன்
மாமா!” என்றான்
யாரிடேமா.

உள் ேள ஹா ல்
ைழய, அப் ேபா தான்
ல மணன் வந் “வாங் க!”
என் தன மாமனாைர ம்
மா யாைர ம்
உபசரித்தார். ஸ்வா அவர்
வரேவற் ம் ன்ேப
அவைரப் பார்த் வணக்கம்
என்ப ேபாலக் ைகைய
க்க, “வாங் க” என்றவர்,
வா ேதவைன பார்க்க,
“வா !” என்ற அம் மா ன்
ர க் அவ ம்
“வணக்கம் ” என்றான்.
 “என் மகன்” என்
ஸ்வா ெசால் ல...

“ஓஹ்!” என் பார்த்த

ல ் மணனின் பார்ைவ,
வா ேதவைன சற்
ஆச்சர்யத் டன் தான்
பார்த்த . இந்தத் ேதாற் றம்
ஸ்வா ன் ட் னைரக்
ெகாண் என் ரிந்த .

இப் ேபா வச
வாய் ப் கள்
இல் லா ட்டா ம் , அந்த
ேமல் தட் மக்களின்
ேதாற் றம் அம் மா ட ம்
மகனிட ம் அப் ப ேய
இ ந்த . அவர்களின்
எளிைமயான உைடகள் ட
அைதக் ைறக்க
ய ல் ைல.

“ ரணிக்கா! உங் க
பாட் தாத்தா வந் ட்டாங் க
ேபால!” என் ஜனனி
ெசால் ன் உள் இ ந்
ெவளிேய வந்தாள் .
அவசரமாக ரணி ம்
மணமக டன் ேப க்
ெகாண் ந்த அைழப் ைபத்
ண் த் வர,

“ேஹய் ! ரணிக்கா
யார் இந்த ட் !” என்
ஜனனி ரக யம் ேபச,

“யாைரச் ெசால் றாள் ”

என் ரணி பார்க்க,
அங் ேக அவள் ைக காட் ய
இடத் ல் ரணி ன் தாய்
வ ப் பாட் டன் ஸ்வா
அமர்ந் இ ந்தார்.

ரணி “அ எங் க
அத்ைத!” என் ரக யம்
ேப னாள் .

“உங் க மாமாேவாட
மைன யா? எவ் வள
அழகா இ க்காங் க!” என்
ஜனனி ெசான்ன ஸ்வா ,
உண்ைம ல் அந்த
வய ம் அவரின் வய ற்
ேபரழ தான், அத ைடய
தாக்கம் தான் அவரின் மகன்
வா ேதவ க் ம்
வந் ந்த .

ஜனனி ேமேல
ரணி டம் ேப ம் ன்,
அ ராதா மகைள
கண்களால் அைழத் ,
பாட் டம் ேபா என்
காட்ட, ரணி ேவகமாக
வந் “பாட் ” என்
அவரின் மற் ெறா ைகைய
பற் , “வாங் க அத்ைத”
என் ஸ்வா ைய ம்
வரேவற் றாள் .

தாத்தா இ ம,
“ெகாஞ் சம் தண்ணி
ெகாண் வாங் க அத்ைத!”
என் வா ேதவன் ெசால் ல,
ரல் வந்த ைசையப்
பார்த்த ஜனனி,
வா ேதவைன
யகற் றாமல் பார்த்தாள் .

“யா இ ?” என் தன்

தம் அ னா டம்
ரக யம் ேபச,

“அவங் க ைபயன்!”
என் ஸ்வா ையக்
காண் த் ெசான்னான்.

“அவங் க அப் பா ஒ
ைபத் யம் ெசான்னாங் க,
இவன் இவ் வள ப் பரா
இ க்கான்!” என் ம் ப
ரக யம் ேபச,

அ னாஷ் ற் ம்
ற் ம் பார்த்தவன்,
“வாைய அக்கா!” என்
ேகாபமாக அதட் னான்,
யார் கா லாவ ந்
டப் ேபா ற என் .

ஜனனி வாைய
கப் ெபன் க்
ெகாண்டா ம் ,
வா ேதவைன பார்ப்பைத
மட் ம் நி த்த ல் ைல.

அத் யாயம்
இரண் :

ஜனனி வா ேதவைனப்
பார்த் க்க... ற்
றத் ல் கண்ைண ஓட் ய
வா ேதவ க் தன்ைனேய
பார்த் க் ெகாண் ந்த
ஜனனி கண்ணில் பட்டாள் .

வா ேதவன் ைரந்
பார்ைவைய ப் க்
ெகாண்டா ம் , ல
ெநா கள் ட் ப் பார்க்க
அப் ேபா ம் பார்த் ந்தாள் .

பக்கத் ல் நின் ந்த

அ னாஷ் ஜனனி டம் ,
“எ க் இப் ப பார்க் ற
அக்கா, யாராவ பார்த்
ைவக்கப் ேபாறாங் க! உள் ள
ேபா!” என் அக்காைவ
உள் ேள தள் ளிச் ெசன்றான்.

தன்ைனப் பார்ப்பதால்
அ னாஷ் அவைள
இ த் ச் ெசல் வ
வா ேதவ க் ரிந்த .

அதற் ள் ரணிைய
மைன ல் அமர ைவக்க
ஏற் பா கள் நடக்க,
வா ேதவன் அ ல்
கவனத்ைத ப் னான்.

ஜனனிைய உள் ேள
இ த் ெசன்ற அ னாஷ்
“என்ன பண்ணிட்
இ க் ற நீ ! அவைர
டாமா பார்த்தா யாராவ
தப் பா எ க்க மாட்டாங் க!”

“எ க் த் தப் பா
எ ப் பாங் க?” என் ஜனனி
ம் ப ேவ ேகள் க்
ேகட்க,

“ஏய் மக் ! நீ ைசட்

அ க்கறன்
நிைனப் பாங் க ” என்
அ னாஷ் ளக்கம்
ெசால் ல.

“ஆங் ! ைசட்டா! நானா!

ஞ் கைரெயல் லாம்
ேபத் ேவன் உன்ைன! ஒ
ெபாண் ஒ ைபயைனப்
பார்த்தா அ க் ேபர்
ைசட்டா?” என்
வழக்கா னாள் .
 “ேவற என்ன பண்ணின
நீ ?” என்றான் அ னாஷ ம்
க ப் பாக.

“அ வா, ர ச்ேசன்!”
என்றவைள, த்தவா
ெவட்டவா என் அ னாஷ்
பார்க்க,

“என்ன தப் அ ல?
நல் லா இ க்காங் க தாேன!
இப் ேபா ரணிக்கா
மாப் ள் ைள வந்தப் ேபா
ட இப் ப த் தான்
பார்த்ேதன், ரணிக்காக்
ெபா த்தமா
இ ப் பாங் களான் , அந்த
மா ரி அவங் கம் மா ம்
அழ ைபய ம் ப் பரா
இ க்காங் க,
அவங் கப் பாைவ மட் ம் ஏன்
ைபத் யம் ெசால் றாங் க,
ேயா ச் ட் இ ந்ேதன்!”
என்றாள் ரைல தைழத் .
 “ஜனனி!” என்
அதட் ய அ னாஷ்,
“நமக் ேதைவ ல் லாத
ஷயம் எப் ப ம் நாம
அலச ம் டா , ேபச ம்
டா , ரிஞ் சதா!” என்
அதட் னான்.

ந்த ேகாபம்
வந்தால் தான் ஜனனி என்
அதட் வான் என்
ரிந்தைமயால் ம் ப ம்
கப் ெபன் வாைய
ெகாண்டாள் ஜனனி.

அப் பா டம்
அம் மா டம் மற் ற
எல் ேலாரிட ம் எ ர்த்
ேப ம் ஜனனி அ னா டம்
எப் ேபா ம் ேபச மாட்டாள் ....
ஏெனன்றால் அவள்
ெவளிேய இ த் ைவக் ம்
ரச்சைனகள் வைர
வராமல் எப் ேபா ம் காப் ப
அ னாஷ் தான்.
இ வ க் ம் ன் வ ட
த் யாசம் . ஆனால்
எப் ேபா ம் அ னாஷ் தான்
ெபரியவன் ேபால
ேதான் ம் . ஜனனி
ெபண் ேபால தான்
ெதரிவாள் . ேதாற் றத் ம்
சரி! நைட உைட
பாவைனகளி ம் சரி!

ஒ சலாக உயரமாக
ழந்ைதத்தனம் மாறாத
கம் தான் ஜனனிக் .
அழ தான், என்ன ஒ
ைற மாநிறம் , டேவ
சைதப் பற் ேதைவயான
அள ட இ க்கா .
டேவ ைந ைந என்
எப் ெபா ம் ஏதாவ
ேப க் ெகாண்ேட இ க் ம்
பாவம் .

ட் ல் ள் ைளகள்
நால் வ ம் ஒேர பள் ளி...
ன் கல் ரி ம் ஒன்ேற...
அதனால் அங் ேக ம்
யாராவ அவைளப் பார்க்க
இ ப் பர்.

அ னாஷ் ெவளிேய
ேபாக.... “நா ம்
அக்கா க் நலங்
ைவக் றைதப்
பார்க்கட் மா?” என்
ெகாஞ் க் ேகட்க,

“வா!” என்
அதட்டலாக ெசான்னவன்....
“ஆனா! ம் ப அவைரப்
பார்க்கக் டா ! இப் ப
அவங் கப் பா க் ஏன்
அப் ப ன் யாைர ம்
ேகட் ைவக்கக் டா ...
ேகட்ேட
ெதாைலச் ேவன்!” என்
ரட் அைழத் ப்
ேபானான்.
 அங் ேக யார் தம் ?
யார் அக்கா? என்ேற
ெதரியா . எப் ேபா ம்
அ னாஷ் தான் ஜனனிக்
இைதச் ெசய் யாேத அைதச்
ெசய் யாேத என்
ெசால் வான்.

அ ம் ட ஜனனி
ெசல் லம் ெகாஞ் வதற்
காரணம் ! அவைள ெபரிய
ெபண்ணாக யா ம்
பார்ப்ப ைடயா .

நன்றாக யமாக
ந் க் ம் ெபண்ைண,
இப் ப ச் ெசய் , அப் ப ச்
ெசய் என் எப் ேபா ம் ட
இ ந் , இ ந் , எதற்
ந் ப் ப என்ப ேபால
அவ ம் ெசல் லம்
ெகாஞ் ேய காலத்ைதத்
தள் றாள் என்ப தான்
உண்ைம.
 ரணிக் நலங்
ைவத் , தைலக் ஊற் ,
ஸ்வா பார்த் பார்த்
ேதர்ந் எ த் இ ந்த
பட் ப் டைவ ல் ண் ம்
அவள் மைன ல் அமர்ந்த
ெபா எல் ேலா க் ம்
ப் ...

எந்த அனாவ ய ேபச்

வார்த்ைதகள் இன்
நன்றாக நடந்த .
ம் ப ம் நலங் ைவக்க...
ஸ்வா தன் ைடய
மா யாரிடம் ஒ தங் க
ஆரத்ைதக் ெகா க்க...
அைதப் ரணிக்
அணி த்தார்.

எல் ேலா க் ேம
ஆச்சர்யம் ! இப் ேபா
அவர்கள் இ க் ம்
நிைலக் ஒ ப ன் ர்
ெசய் வ என்பேத அ கம் ...
அ எப் ப ம் ஒ ஐந்தா
பவனாவ இ க் ம் .

இப் ேபா தான்

ல ் மணன் கத் ல் சற்
ப் .

அ ராதா ற்
இதற் காக எவ் வள ரமப்
பட்டார்கேளா என் மன
கலங் ய . அப் பா
அம் மா டம் எ ம்
இல் ைல என் ெதரி ம் ,
நிச்சயம் இ ஸ்வா ன்
ஏற் பா தான் என்
ெதரி ம் . இன்னம் வா
ேவைலக் ேபாக ல் ைல
என் ம் ெதரி ம் .

அண்ணி டம் “எப் ப

ஏற் பா ெசய் ர்கள்
அண்ணி” என்ேறா, “நான்
ெகா க்கட் மா” என்ேறா
ேகட் ட யா .
ெசால் லப் ேபானால்
அ ராதா டம் என்ன
இ க் ற என் ட
ல மண க் த்
ெதரியா .

அ ராதா எப் ேபா ம்

ஏதாவ நைக
வாங் ேய ப் பார்.
அவரிடம் தாக உள் ளைத
ெகா த்தா ம் யா க் ம்
ெதரியா . ஆனால் ஸ்வா
வாங் வ என்ப
இரண்டாம் பட்சம் , இந்தப்
ேபச்ைச ட அவரிடம்
எ த் ட யா .
ஒன் ம் ெசய் ய யாத
நிைல ல் இ ந்தார்
அ ராதா.

ன் ேவகமாக காைல
உண பரிமாறப் பட...
உண்ட டன் அவர்கள்
ளம் ட்டனர். “இன் ம்
ெகாஞ் ச ேநரம் இ ங் க
அண்ணி” என்
ஸ்வா டம் ெசான்னதற் ,

“இல் ைல அ ,
அவைரத் தனியா ட் ட்
வந் க்ேகாம் , வா
ஃ ரண்ட் தான் ட
இ க் றான். நாங் க
ேபாக ம் !” என் ெசான்ன
ற ேவ ேபச
யாதல் லவா.

அப் பா அம் மா டம்

ெசன்ற அ ராதா, “நீ ங் க
இ ங் கப் பா கல் யாணம்
யறவைர, இல் ைல
இன்ைனக் சாயந்தரம்
வைரயாவ இ ங் க! நான்
ெகாண் ேபாய்
ட் டேறன்” என

ஸ்வா ம் “இ ங் க!”
என் ெசால் ல,
 “இல் ைல அ !
கல் யாண ேவைல இ க் ம்
உனக் ... அைதப் பா !
நாங் க எங் க ேபா டப்
ேபாேறாம் ! அப் றம்
பார்க்கலாம் !” என் ளம்
ட்டனர்.

வா வந்த ேபா ஓரி

வார்த்ைதகள் ேப ய டன்
சரி, அதன் ற
நடப் பைவகைள ஒ
ெமௗனப்
பார்ைவயாளராகப்
பார்த் ந்தான் அவ் வளேவ.

அ ல் அவன் அ கம்
பார்த்த ஜனனிைய,
த ல் தன்ைன
பார்த்த ம் , அ னாஷ்
அவைள இ த் ச்
ெசன்ற ம் , ன்
தன்ைன ம் பார்ப்ப ம்
தன்ைன ட அம் மாைவ
அ கம் பார்ப்ப ம் ரிய...
எதற் இப் ப இந்தப் ெபண்
பார்க் றாள் என் யார்
கவனத்ைத ம் கவராமல்
அவைளப் பார்த்
இ ந்தான்.

ளம் ம் ேபா
எல் ேலாரிட ம் ெசால் க்
ெகாண் ளம் னான்
அவ் வளேவ.

அ னாஷ் ஜனனிைய
அந்த இடத் ல் அ கம்
இ க்க ட ல் ைல. “எதற்
வம் ! அக்கா எதாவ ேப ,
யார் கா லாவ ந்தால்
மன சங் கடம் ” என்
ஜாக் ரைதயாக இ ந்தான்.

ஜனனி வா ேதவைனப்
பார்த்தைத ட
ஸ்வா ையப் பார்த்த
தான் அ கம் . அதன்
காரணம் ஒன் ல் ைல
அவரின் இளைமயான கம்
மற் ம் உடல் வா .

இங் ேக அவர்களின்
ட் ல் அ ராதா ண்டாக
இ ப் பார், ரணிக் ம்
னார் ேபால தான் உடல்
வா , ெசல் லம் மா ம் சற்
சைதப் ப் ேபா தான்
இ ப் பார்.

“இவங் க க் மட் ம்
எப் ப இ ப் இவ் வள
ஒல் யா இ க் ! எப் ப
அழகா இ க்காங் க... நாம்
இப் ேபா ஒல் யா
இ க்ேகாம் , ன்னால
இப் ப நம் ம ம்
ெம ண்ெட ன்
பண்ண ம் , அம் மா மா ரி
ண் ஆ டக் டா !”
இ மட் ேம அவளின்
எண்ணம் .
 அதன் ன்னர்
மண ஷயங் க ம்
நிகழ் க ம் இ த் க்
ெகாள் ள எல் லாம் மறந்
ட்டாள் .

மண ம் க ம்
அேமாகமாக, மரிைசயாக
ன் னங் கள் நடந்த .

அ க ம் ெபரிய
ட்டம் என்பதால்
ஜனனிக் பார்க்க நிைறய
ேபர் இ ந்தனர்.
மண ற் ஸ்வா ேயா
வா ேதவேனா வந்தார்களா
என் கவனிக்கக் ட
ேநர ல் ைல.

ேவளாேவைளக்
அவள் ேபா ம் உைடக ம்
நைகக ம் ேமக்கப் ம்
அவைள இ த் க்
ெகாண்டன. டேவ
எப் ேபா ம் இ க் ம்
உற கள் , இளவட்டங் கள் .
அ ம் ஜனனி ன்
ேபச் க் ம் ண்ட க் ம்
ெபரிய ர கப் பட்டாளேம
இ க்க.... ெபா கள்
ேவகமாக ஓ ட்டன.

மணம் ந்த ேம
அவளின் ெசெமஸ்டர்
எக்ஸாம் இ ந்த , அதன்
ற ேகம் பஸ்
இண்டர்வ் க்கள் இ ந்த ....
வ ம் ெசமஸ்டரில் ப் ராஜக்ட்
மட் ேம... அதனால்
ெசமஸ்டர் த்
இன்டர் ற் காக
தயாரானாள் .

அவளின் தாத்தா
தாராமன் ட
“எ க் டாம் மா இவ் வள
வ த் ப் ப க்கற” என,
 “நான் ேவைலக் ப்
ேபாறேனா இல் ைலேயா
தாத்தா ெசலக்ட்
ஆகைலன் வரக் டா .
இ உங் க க் ரியா
தாத்தா!” என் ட்டாள் .

“ஏன் ரியா ?”

“ேவைல என்ைன
ெசலக்ட் பண்ணக் டா
தாத்தா! நான் தான் அைத
பண்ண ம் ! நான் ெபஸ்டா
இ ந்தாதான் அந்த ேவைல
ேவண்டாம் ெசால் ம்
ேபா எனக் ஒ
மரியாைத” என,

“ தல் ல ரிஞ் ச !
இப் பப் ரியைலேய!” என்
ெநாந் ெகாண்டார்
தாராமன்.

இைத ேகட் ந்த

ெசல் லம் மாள் ட “இப் ேபா
நீ என்ன ெசால் ல வர்ற?
ேவைலக் ேபாேறன்
ெசால் யா? இல் ைல
ேபாகமாட்ேடன்
ெசால் யா?”

“எ க் உன் ட்ட
ெசால் ல ம் ! ேபாேறன்
ெசான்னா... நீ ெராம் ப
ைளயாட் த்தனமா
இ க்க! ெபா ப் பா
இ க்க ம் ! உன்ைன
எப் ப ேவைலக்
அ ப் பன் ெசால் வ!”

“ேபாகைலன்
ெசான்னா.... வர்ற
ேவைலைய ேவண்டாம்
ெசால் யா... அ க்
எ க் ப க்க ம் ....
ெகாஞ் சம் ட ெபா ப்
இல் ைல
ைளயாட் த்தனமா
இ க்ேகன் ெசால் வ!”

“ெமாத்த ல
ெரண் க் ம் அைதத் தான்
ெசால் வ! நான் ஏன்
ெசால் ல ம் !” என,

ெசல் லமாள் வாய்

ளந் பார்த்தார்.

“அக்கா! நீ எங் கேயா

ேபா ட்ட!” என் ர லன்
ெசால் ல, அ னாஷ் “நீ யா
ேப ய ! என் அக்கா நீ யா
ேப ய !” என் பாட,

அவளின் பாட் ெகௗரி

“என்ன ஜனனி ெசால் ற?”
என,

“அச்ேசா அத்ைத!
அவ ட்ட ேகட் , ம் ப
அவ ளக் னானா
அவ் வள தான்! ெசல் லம் மா
மயக்கம் ேபாட் வா!”
என் அ ராதா ெசால் ல...

அங் ேக ஒ
ரிப் பைல...

ஜனனி எல் ேலாைர ம்

ைறத் ... ம் ப ப க்க
ெசன் ட்டாள் .

“அக்கா! ெகாஞ் சம்

த் சா ஆ ட்டாேளா!”
என் ர லன் ெசால் ல...

“ெகாஞ் சம் இல் ைல

ெராம் ப... ஆனா எப் ேபா
எ ல ெசாதப்
ைவப் பான் ெசால் ல
யா !” என் அ னாஷ்
ெசால் ல...

எங் ந்ேதா ஒ
தைலயைண அவன் ேமல்
பறந் வந் ழ... “ேடய் !
எஸ்ேகப் !” என் ெசால்
அ னாஷ் ஓட ஆரம் க்க...
ஜனனி ரத்த
ஆரம் த்தாள் .

அன் ம் அப் ப த்தான்

ப க் ேறன் ேபர்வ என்
கன்னிமாரா ைலப் ரரிக்
ேபாக ேவண் ம் என்
வாதம் ெசய் ய...

அ னாஷ் அவைள
அைழத் ச் ெசன் ட் ,
“ ச் ட் ஃேபான்
பண் ! அப் பா வந்
அைழச் ட் ேபாவாங் க!”
என் பல ைற ெசால் ப்
ேபாக....

“ஏன்? எனக் ேபாகத்

ெதரியாதா? நான் ன்னப்
ெபாண்ணா?” என்
மன ற் ள் நிைனத்தவள் ,
“நான் தனியாகத் தான்
ேபாேவன்!” என்
நிைனத் க் ெகாண்டாள் .

ைலப் ரரி உள் ைழந்

உடல் ெமா ( பா
ேலங் ேவஜ் ) சம் மந்தமாக
த்தகம் ேத எ த் ஓரிடம்
அமர்ந்தவள் ... எ ரில் தைல
நி ர்ந் பார்க்க, அங் ேக
வா ேதவன் த்தகம்
ப த் க் ெகாண் ந்தான்.

ஜனனிையக்
கவனிக்க ல் ைல.

ஜனனிக் எங் ேக
இவைனப் பார்த்ேதாம்
என் ஞாபகத் ல்
இல் ைல.... ஆனால் எங் ேகா
பார்த் க் ேறாம் என்
ேதான்ற, க ம் வ கரிக்க
எங் ேக பார்த்ேதாம் என்
பார்த்தப ேய இ ந்தாள் .
 யேதச்ைசயாக
வா ேதவன் தைலைய
க் ப் பார்க்க, தன் ெபரிய
கண்க டன் பார்த் ந்த
ஜனனி பார்ைவ ல் பட,
அவ க் ப் பார்த்த ேம,
அங் ேக அத்ைத ட் ல்
பார்த்த ெபண் என்
ெதரிந் ட்ட .

அன் ம் இப் ப த் தான்

பார்த்தாள் , இன் ம் இப் ப த்
தான் பார்க் றாள் என்
அவ ம் பார்க்க,

இப் ேபா பார்ப்பதா?

பார்ைவைய லக் வதா?
என்ற ல் யன் டாலர்
ேகள் ஜனனி ன்.

ன் உடேன
பார்ைவையத் ப் னால் ,
நான் ைசட் அ த்ேதன் என்
இவன் நிைனத் ட்டால்
என்ன ெசய் ய என்
பார்த் க்க,

வா வம் உயர்த்
“என்ன” என்றான்
பாவைனயாக...

ேயா க்கேவ ல் ைல,

“என்ன, என்ன?” என்றாள்
ம் ப ஜனனி.

“எ க் என்ைன
இப் ப பார்க்க ங் க”, என்
வா ேகட்க,

“அ வா?” என்றவள் ,
ேகட்கவா? ேவண்டாமா?
என் நகம் க க்க.

“என்ன இ , நகம்
க ச் க் ட் . ெகட்டப்
பழக்கம் . ரைல எ ங் க!”
என்றான் வா . அதட்டலாக
எல் லாம் ெசால் ல ல் ைல...
ஒ மா ரி
ழந்ைதக் ச் ெசால் வ
ேபாலப் ெபா ைமயாக
ெசால் ல...

அந்த பாவைன
ஜனனிைய ஆகர் த்த .
ஆனா ம் ெசான்ன டன்
ேகட்டால் அ ஜனனி
அல் லேவ.... ம் ப ம்
அைதேய ெசய் ய....

“ப க்கற பா
ேலங் ேவஜ் , ஆனா நகம்
க க்க ங் க!” என்றான்
ம் ப,

இப் ேபா ைகைய

எ த் க் ெகாண்டாள் .

“இப் ேபா ெசால் ங் க!

எ க் என்ைனப்
பார்க்க ங் க? அன்ைனக் ம்
பார்த் ங் க! இன்ைனக் ம்
பார்க்க ங் க!”

“என்ைனக் ப்
பார்த்ேதன்!” என்றாள்
ஜனனி.

“அ தான் அன்ைனக்
ேஷஷத் ல நலங்
ைவக் ம் ேபா , அத்ைத
ட்ல” என் வா ெசால் ல,

“எஸ்!” என் ைக
ஷ் ெசய்
காண் த்தவள் , “ஹப் பா!
இன்ைனக் ைநட் நல் லா
ங் ேவன்!” என்றாள் .

அவளின் பாவைன ல் ,
ட ஒ த்த வார்த்ைதகளில் ,
என்ன ேப றாள் இவள்
என் வா பார்க்க...

ன்னைக டன்
“அ வாங் க, உங் கைள
எங் கேயா பார்த்த மா ரி
இ ந்த . ஆனா எங் கன்
ெதரியைல, என் ஞாபகத் ல
வரைலன்னா நான் அைதேய
ேயா ப் ேபனா! அப் றம்
எப் ப க்கம் வ ம் !” என்
ஜனனி ேகட்க,

ெமல் ய ன்னைக
வா ன் கத் ல் .

“சரி! இன்ைனக்
ஞாபகம் வரைலன்
பார்த் ங் க! அன்ைனக்
எ க் ப் பார்த் ங் க”,
என்றான் அவ ம் டாமல் .

“அ வா நீ ங் க
ேஹண்ட்சமா இ க் ங் க
தாேன அதனால... ஆனா
உங் கைள ட உங் கம் மா
இன் ம் அழகா
இ க்காங் க!” என் ஜனனி
ேநர யாகச் ெசால் ல...
 அந்த வார்த்ைதகைளக்
ேகட்ட வா ேதவ க்
ஜனனிையப் த் ப்
ேபான .

“ேஹண்ட்சமா
இ க்ேகன் ெசால் ங் க!
அதனால பார்த்ேதன்
ெசால் ங் க! ஆனா
உங் க க் என்ைன
ஞாபகேம இல் ைலேய!”
என் ேகட்க,

“எஸ்! ஆர் ைரட், இந்த

பா ேலங் ேவஜ்
ச் ட் ,
நிைனவாற் றைல
அ கப் ப த்தன் ஏதாவ
க் இ க்கான்
பார்க்க ம் !” என் ஜனனி
ரியசாகச் ெசால் ல...

வா ேதவ க் த்
தானாக ஒ ரிப் மலர,
 ரித் ம் ட, “ஹச்ேசா
ச்! இ ைலப் ரரி!” என்
வாய் ேமல் ரைல ைவத்
ரட் ய ஜனனிைய
இன் ம் த் ப் ேபான .

அத் யாயம்
ன் :
“என்னங் க இ ?
இப் ேபா தான் பார்த்ேதாம்
ரட் ங் க!” என் வா
ேபச்ைச வளர்த்தான்.

ெபா வாக வா
யாரிட ம் ேபசப் ரியப் பட
மாட்டான். தான் உண் தன்
ேவைல ண் என்
இ ப் பான். அவனாக
ஒ வரிடம் ேபச
ப் பப் ப வ என்ப
அ ர்வம் .
 நண்பர்கள் அ கம்
உண் ! ஆனால் எல் ேலா ம்
அவைனத் ெதரிந்தவர்கள் !
அவர்களாக வா டம்
நட்ைப ஏற் ப த் க்
ெகாண்டவர்கள் . அவனின்
இந்த ணத் ற் காகேவ ட
இ ப் பவர்கள் .

“என்ன நான்
ரட் ேறனா? நல் ல
கைதயா இ க்ேக! இ
ைலப் ரரி ல் ஸ்ங் க...!”

“ஆனா ம்
ரட் ங் க!” என் அவன்
ெசான்ன தத் ல்
ைளயாட் ப் ேபச் என்
ரிய...

“பரவா ல் ைல நீ ங் க
பயப் படா ங் க!” என்
இல வாக ெசால் யப
த்தகம் ரித்தாள் .
 “இ ல ெப சா ப் ஸ்
இ க்கா ! நான் ேவற
எ த் க் ெகா க்கேறன்”
என் ேத எ த் வந்
ெகா த்தான்.

“ேதங் க் !” என்றவள்
வாங் ப் ப க்க
ஆரம் க்க....

அ கம் ேப ப்
பழக்க ல் லாத
வா ேதவ க் எப் ப த்
ம் ப ேபச்ைச வளர்க்க
என் ெதரிய ல் ைல.
ஆனால் ஜனனி டம் ேபச
ேவண் ம் என்ற ஆவல்
அ கம் இ ந்த .

ஜனனி ன்
த்தகத் ல் ஆழ் ந்
ட்டாள் . வா ேதவன்
அவன் ப த் க்
ெகாண் ந்த த்தகத் ல்
ஒ கண் அவளிடம் ஒ
கண் என் இ ந்தான்.

ஒ மணிேநரம் க த்
அவள் எழ...

“ப ச் ட் ங் களா?”

“ெகாஞ் சம் ! ெகாஞ் சம் !

ஆனா இைதத் தாேன நம் ம
ட்ல எப் ப ம் ெசால் றாங் க.
ஆனா நம் ம தான்
ேகட்கற ல் ைல... எங் க
பாட் ம் தாத்தா ம்
இைதத் தான்
ெசால் வாங் க,
எல் ேலாைர ம் பார்த்த ம்
வணக்கம் ெசால் . அவங் க
கண்ைணப் பார்த் ேப ,
அசட் ரிப் ரிக்காத, நீ
ேபசறைத ட அவங் கைளப்
ேபச ட் ேக , இப் ப
நிைறய” என்றவள் ...
 “அைத நான்
ேகட்டேத ல் ைல! இனிேம
ேகட்க யற் பண்ேறன்!”
என் ன்னைகத்தாள் .

“சரி! ளம் பேறன்!”

என் ஜனனி எழ,

“நா ம்
ச் ட்ேடன்!” என்
வா ேதவ ம் எ ந்தான்,
அவ டன் ேபச்ைச
வளர்க்கத் எ ந்தான்
என்ப தான் உண்ைம,
அவன் இன் ம் ப த்
க்கேவ ல் ைல.

ெவளிேய வந்தார்கள் ,
அவள் நடக்க நடக்க... “உங் க
ேபர் என்ன?” என் வா
ேகட்க,

“ஜனனி” என்றவள் ,
டேவ “நான் ைபனல் இயர்
ஐ ஸ் டன்ட்” என்றவள் ,
டேவ காேலஜ் ெபயைர ம்
ெசால் , “எப் ப ம்
வரிைசயா ேகட் ங் க!
அ தான் ெசால் ட்ேடன்”
என் ரிக்க,

அந்த ரிப்
வா ேதவைன வ கரித்த .

வா அைத
பார்த் ந்த ேபாேத,
“எனக் ஒ ெஹல் ப்
ேவ ேம!” என்றாள் .

அவள் வரிைசயாக
ப ல் ெசான்ன தத் ல்
மலர்ந்த ன்னைகைய
அடக் “ெசால் ங் க!” என,

“என்ைன வந்
ட் ட் ப் ேபாேறன்
ெசான்னாங் க... ஆனா நான்
தனியா ேபாக ம் . நான்
ஏறப் ேபாற பஸ் கரக்டா
பார்க்க ங் களா?”

“ஆட்ேடா ேவண்டாமா?”

“ேவண்டாம் ! தனியாப்
ேபாேறன் இல் ைலயா?
ஆட்ேடால ேபா ம் ேபா
இவன் நம் ைம பத் ரமா
ெகாண் ேபாய்
ேசர்ப்பானான் என்
கற் பைன ஓ ம் ! எ க்
வம் !” என ஜனனி
ெசால் ய பாவைன ல் ,

ரித்ேத ட்டான்...
அதேனாேட “நீ ங் க பஸ்லேய
ேபான இல் ைலயா?”

“ேபா க்ேகன்! ஆனா

தனியா ேபான இல் ைல.
யாராவ இ ப் பாங் க,
எனக் ேபாக ெதரி ம் !
ஆனா ம் எங் க ட்ல
எல் ேலா ம் எப் ப ம்
பத் ரம் ெசால் றாங் களா
ஒ ன்ன ெடன்ஷன்” என,

“வாங் க!” என்

அவேளா நடந்தான்....

தன்ைனப் பற் எ ம்
ேகட்பாளா? ேகட்பாளா?
என் வா ேதவன் பார்க்க,
ஜனனி அைம யாக
அவேனா நடந்தாள் ,
ேகட்கேவ ல் ைல.

பஸ் ஸ்டாப் வந்த ம்

“இ ங் க! நான் ெசால் ேறன்!
அ கரக்டா ெசால் ங் க!”

வ ம் பஸ்ைஸ தான்
ஆராய் ந் பார்த் ந்தாள் ,
வா ேதவைன
பார்க்க ல் ைல. அவளின்
ேநரம் பஸ் ஐந் நி டத் ல்
வந் ம் ட... “இ ேபா ம்
தாேன!”

“ேபா ம் !”
என்றவைனப் பார்த் ,

“ஓேக ைப!” என்றப

ஏ க் ெகாள் ள,
வா ேதவ க் இவள்
சரியாக ேபாவாளா
மாட்டாளா என் ேதான்ற
அவ ம் ஏ க் ெகாண்டான்.

“நீ ங் க ம் அந்தப்
பக்கம் தானா?”
என்றவைளப் பார்த் ,

“ஆம் !” என்ப ேபால

தைலயாட் யவன், ன்
ஏதாவ ேப வாளா என்
பார்க்க... பஸ் ெசல் ம்
வ ைய ரமாக
பார்த் ந்தாள் .

“என்ன ெசய் றாய்

வா ேதவா?” என்
அவனின் மன அவனிடம்
ேபச, “ெதரிய ல் ைல! வ
ெதரியாததால் ட
ெசல் ேறன்” என் அவன்
ப ல் ெசால் ல...

இப் ப யாக அவள்

இறங் ம் இடம் வர, ேப ந்
நிைலயத் ல் அ னாஷ்
நிற் பைதப் பார்த்தவன்,
இறங் காமல் அ த்த
நி த்தத் ல் இறங்
ண் ம் ேப ந் ஏ
ைலப் ரரி ெசன்றான்.

ஆனா ம் எண்ண
அைலகள் ஜனனிையச்
ற் ய “என் ெபயர் டக்
ேகட்க ல் ைல! இறங் ம்
ேபா ஒ தைலயைசப் ப்
இல் ைல! ஏன் என் றம்
ம் பக் ட இல் ைல!”
மன ற் சற் வ த்தமாய்
இ ந்த .

ன் நிைன கைள
ஒ க் ப க்கத்
வங் னான். அ த்த
வாரம் பரீடை
் ச நீ என்ன
ெசய் ெகாண் க் றாய் ,
ஒ ெபண்ணின் ன்னால்
ேபா றாயா என் .

இ வா ன் இயல் ேப
அல் ல... ஜனனி ேப ய தம்
மன ற் இதமாய் இ க்க...
ல காலம் க த் இப் ப
தானாய் ஒ ரிப் ம் வர
அதன் ெபா ட்ேட
ெசன்றான். அ ம் தன்ைன
பற் ேகட்பாளா என்
பார்க்க ேகட்கேவ ல் ைல.

அங் ேக ேப ந்
நி த்தத் ல் அ னாஷ்
ஜனனிைய என்
க்க, “எ க் க் கத் ற,
நான் என்ன ன்ன
ெபாண்ணா, எனக் வரத்
ெதரி ம் ”

“அப் ேபா இப் ேபா

எ க் ெமேசஜ் பண்ணின
ஜனனி?”

“அ வா! இங் க இ ந்
ரம் .... நடக்க ம் !
யா நடப் பா! அ க் தான்!
வண் ைய டா!!!” என்
இவ ம் ப ல் ேப சண்ைட
ேபாட் க் ெகாண்ேட
வந் ேசர்ந்தனர்.

ைழ ம் ேபாேத
“அம் மா ப க் !” என்
கத் , உண உண்
த்த ற தான்,
“அச்ேசா! அவர் ட்ட
ெசால் லாம
இறங் ட்ேடேன!” என்
நிைனத்தவள் ...
 “ேச! உனக் ெராம் ப
மற யாப் ேபாச் ஜனனி!”
என் தன்ைனேயத் ட் க்
ெகாண்டாள் .

நாட்கள் ைரந்
ெசல் ல, ஒ ன்னணி
கன்சர்னின் இன்டர் ல்
ெசலக்ட் ம் ஆ ட்டாள் .
மன நிைறய
சந்ேதாஷத்ேதா வந்
“அம் மா! நான் ெசலக்ட்
ஆ ட்ேடன்!” என் ஜனனி
ெசான்ன ெநா ,

“ஆத்தா! நான்
பாசா ட்ேடன்!” என்
அ னாஷ் ெகௗண்டர்
ெகா க்க...

ற் இ ந்த
அம் மா ம் ெபரியம் மா ம்
ர ல ம் ரிக்க, அப் ப
ஒ ேகாபம் ஜனனிக் ப்
ெபாங் ய .

“இந்த
இண்டர் க்காக நான்
எவ் வள ரியஸா ப் ரிேபர்
பண்ணி க்ேகன்! ெவார்க்
பண்ணி க்ேகன்!
உனக் க் ண்டலா?
இவங் க எல் ேலா ம்
ரிப் பாங் களா?” என்
ஆத் ரம் ெபாங் க
ேகட்டவள் ,

“அங் க காேலஜ் ல வந்

பா ங் க, எப் ப இ க்காக
எல் ேலா ம் ெடன்ஷனா
இ க்காங் கன் , நா ேபர்
தான் ஆேனாம் , அ ல நான்
ஒ த் !”

“ேஹய் , அக்கா ஈ !”
என்ற ரித்த அ னா ற்
ஜனனி ன் ேகாபம்
ரிய ல் ைல.
 காேல ல் எல் ேலா ம்
பாராட் இ க்க, அவளின்
ெலக்சர்கள் , சக ேதாழர்கள்
எல் ேலா ம் ... வந்த ம்
எப் ேபா ம் ேபாலத் தன்ைன
ெபண் ேபால நடத்த
அவ க் ேகாபம் ெபாங்
ட்ட .

அ னாஷ் ரிக்க
ரிக்க, ஜனனி ன் ேகாபம்
அ கமா ய . எைத
எ த் அவன் ேமல் சலாம்
என் ற் ம் ற் ம்
பார்க்க...

“ேடய் டா! அவ
ஏேதா சந்ேதாஷத் ல
ெசலக்ட் ஆ ட்ேடன்
ெசால் றா! யா இப் ேபா
அவைள ேவைலக்
அ ப் பப் ேபாறா!” என்
ெசல் லமாள் ெசால் ல,
 “இ வைரக் ம்
எனக் ப் ேபாகற ஐ யா
இல் ைல. ஆனா இப் ேபா
ெசால் ேறன், நான்
ேபாேவன்!” என் ஜனனி
ெசால் ல,

“அக்கா
ேகாபப் படாேத!” என்
அ னாஷ் சமாதானத் ல்
இறங் க,

ெசல் லமாள் ண் ம் ,
“உன்ைன யா ம் அ ப் பப்
ேபாற ல் ைல!” என,

எப் ேபா ம் எ ர்த் ப்

ேப ம் ஜனனி
ேபசேவ ல் ைல....
அைம யாக அவளின் ம்
ேபாய் ட,

“என்னமா
அக்காக் ட்ட அ
வாங் ேவன் நிைனச்சா,
ேபசாமப் ேபா ட்டா”

“ டா! ெகாஞ் சம்

ேநரம் சமாதானம்
ஆ வா...” என் அம் மா
ெசால் ல, அவரவர் அவரவர்
ேவைலைய பார்த்தனர்.

இர உண உண்ணக்
ட ஜனனி வராததால் ,
ெசல் லமாள் பார்க்க, ல்
அமர்ந் ேலப் ேடப் ள் ேகம்
ைளயா க் ெகாண்
இ ந்தாள் .

“ ங் கறன்
நிைனச்சா, நீ
ைளயா யா?” என்
ெசல் லமாள் ேகட்க,

“அ தான் நான்
ைளயாட் ப்
ெபாண் ன் எல் ேலார்
 ன்னா ம் எப் ப ம் என்
மானத்ைத வாங் கற தாேன,
ேபா நீ !” என் எ த்த
எ ப் ேலேய க ம்
அலட் யமாக எ த்ெத ந்
ேப னாள் .

“ஜனனி!” என்
அ ர்ந் ெசல் லமாள்
ப் ட,

“என் கண் ன்ன

நிக்காத ேபா! ேபாய் !
ஏதாவ க் ேவன்
ேபா!” என் கத் னாள் ...

அவள் கத் யைத

பார்த் பாட் வந்தவர்,
“என்ன ஜனனி மா?” என,

“ தல் ல இவங் கைள

இங் க இ ந் ேபாகச்
ெசால் ங் க பாட் !
இவங் க க் இவங் க
ைபயன் தான் உசத் ,
ேபாகச் ெசால் ங் க!” என,

ெசல் லமாள் ேபச்சற்

ேபானார்... எப் ேபா ம்
ேப ம் ேபச் க்கள் தான்
ஆனால் மகளிடம் இப் ப
ஒ நடத்ைதைய
எ ர்பார்க்க ல் ைல.

“அம் மாைவ இப் ப ச்

ெசால் லக் டா !” என்
ெகௗரி ெசால் ல,

“அவங் க என்ேனாட
அம் மாேவ இல் ைல, ேபாகச்
ெசால் ங் க!” என்
ண் ம் கத் னாள் .

எப் ேபா ம்
அம் மா ற் ம் மகளிற் ம்
சண்ைட வ வ தான்,
ஆனால் இன்
எல் ைலகைளக் கடந்
ெகாண் ந்த .

“வா ெசல் லம் மா! அவ

அப் பா வரட் ம் !
இன்ைனக் அடங் காப்
டாரி மா ரி கத் றா” என
ஜனனி ன் ெசய் ைகையப்
பார்த் ெகௗரி
ெசல் லமாைள அைழத் ச்
ெசல் ல...

அ இன்னம்
ஜனனி ன் ேகாபத்ைத
ண் ட்ட .

அத் யாயம்
நான் :
அவர்களின் சண்ைட
ற் ய
ேநரத் ேலேய பரதன் வந்
ட்டார்... மகள் அவ க் க்
ைக ேப லம்
ேநர்காண ல் ேதர்வான
ெசய் ையச்
ெசால் க்க,

ஒ அழ ய தங் கச்
சங் க யால் ஆன ைகக்
க காரத்ைத மக க்
வாங் வந்தவர்.... ட் ல்
ஆ க் ஒ றம் கத்ைத
க் ைவத் ப் பைத
பார்த் ... மகளிடம் ைரய...
ஜனனி அவைரப் பார்த்த ம்
ேதம் த் ேதம் அழ
ஆரம் த்தாள் .

ேபசேவ ல் ைல...
அ ைக அ ைக அப் ப
ஒ அ ைக... “என்னடா
ட் ? அழக் டா !” என்
பரதன் வாய்
வார்த்ைதகளால் ெசான்ன
ேபா ம் மகளின்
அ ைகையப் பார்த் க்
கலங் ட்டார்.
 அப் ேபா தான்
னிமா ேபாய் த் ம் ய
அ னா ற் ம்
ர லனிற் ம் அப் ப ஒ
ட் ந்த ...

“என்னடா
பண் னீங்க அவைள?”
என் ட்ட,

“ஒன் ேம பண்ணைல
ேட !” என் ஜனனிேய
ெசால் ச் ெசால் அழ,

“பார்த் ங் களா”
என்றப நின்றனர்
இ வ ம் ...

எதற் ம் ெசல் லமாள்

வர ல் ைல... அதன்
ெகாண்ேட மைன க் ம்
ேகாபம் என் ரிய...

“ஒன் ம்
பண்ணாத க் எ க் டா
அழற?”

“எங் க காேலஜ் லேய

நா ேபர் தான் ெசலக்ட்
ஆனாங் க! அ ல நான்
ஒ த் .... இவங் க ஒன் ேம
பண்ணைல! கங் க்ராட்ஸ்
ட ெசால் லைல... ெவளில
எல் ேலா ம் பண்றாங் க,
ஆனா ட்ல யா ேம
பண்ணைல! என்ைனக்
ண்டல் பண்றாங் க!” என்
ேதம் யப ெசால் ல...

பரதன் பார்த்த
பார்ைவ ல் , “ஐேயா!
இத்தைன வ ஷம் க ச்
இன்ைனக் அப் பாக் ட்ட
அ தான் வாங் க ேபாேறாம்
ேபால” என் நிைனத் க்
ெகாண்டான் அ னாஷ்.

ஒ பார்ைவ
பார்த்தவர்... “அவைன
றா ட் மா... அப் பா
பா உனக் என்ன
வாங் ட் வந் க்ேகன்!”
என் அந்த அழ ய ைக
க காரத்ைதக் ெகா க்க...

“ேதங் க்ஸ் பா!” என்

ெசால் வாங் ய ேபா
மகள் சற் சமாதானம்
ஆன ேபால ேதான்ற,

“வா!” என்
ெசல் லமாள் இ ந்த இடம்
அைழத் ெசல் ல,
ெசல் லமாள் மகளிடம்
கத்ைத ப் , “இவ”
என் ஜனனி மா யாரிடம்
ேப னைத ெசால் ல,

“நீ ட தான் என்ைன

எப் ப ம் எல் ேலார்
ன்னா ம் ேபசற, எனக்
எப் ப இ க் ம் ,
ப ச் ந்தா நான் எவ் வள
கஷ்டப் பட் ெசலக்ட்
ஆ க்ேகன் உனக்
ெதரி ம் , நீ தான்
ப க்கேவ ல் ைலேய!”
என் ஜனனி ெசால் ல,

“பா ங் க! பா ங் க!
எப் ப ப் ேபசறா, ெகாஞ் சம்
ட மரியாைதேய இல் ைல!”
என் ெசல் லமா ம்
சண்ைட ட, ண் ம்
அங் ேக ஒ ட் ப்
ேபார்க்களம் . மக க் ச்
ெசால் வதா மைன க் ச்
ெசால் வதா ண ட்டார்
பரதன்.

ஒ வ யாக
சமாளித் , உண் , உறங் ,
அ த்த நாள் கல் ரி
ெசன்றவளிடம் , ேதா கள்
ட்ரீட் ேகட்க... ெபா வாக
ெவளி ல் இந்த மா ரி
ேதாழைமக டன்
ெசல் வாள் தான், ஆனால்
ரணி ம் இ ப் பாள் .

இப் ேபா ரணி

இல் லாமல் தனியாக தல்
ைற, “ஓேக, ேபாகலாம் !”
என் ெசால் , எங் ேக என்
இடத்ைத ம் அவர்கேள
ேதர் ெசய் யச் ெசால் ல...
அவர்கள் ேதர் ெசய் த
ஒ ஃைபவ் ஸ்டார்
ேஹாட்டல் ...

“ஓேக!” என் அவ ம்
ெசால் , அப் பா டம்
ெசால் , அக்ெகௗண் ல்
பணத்ைத ேபாடச் ெசால் ...

அ னா டம்
“என்ைன ரண்ட்ஸ் ட்ல
ட் வாங் க, அப் ப
இல் ைலன்னா ச் ட்
ெசால் ேறன், என்ைனக்
 ப் ட் க்ேகா, அ வைர நீ
என்ேனாட வரக் டா !”
என் ெசால் ல,

“அக்கா! எனக் ட்ரீட்

இல் ைலயா?” என்ற
அ னா டம் ,

“என் கண் ன்னா

வராத ேபா நீ ! எனக் என்ன
ெகா த்த, ஒ சாக்ேலட்
டக் ெகா க்கைல, ஒ
ஷ் பண்ணைல, ேபாடா!”
என் அவனிடம்
ேகாபத்ைதக் காட் ,
கல் ரி ல் இ ந்
அப் ப ேய ளம் னார்கள் .

ெசல் ல் லமா டம்

ஜனனி ெசால் லேவ
இல் ைல!!! அப் பாேவா
அ னாேஷா ெசால் க்
ெகாள் ளட் ம் என்
நிைனத் அவர்களிடம்
ெசால் லச் ெசால் ட்டாள் .

அந்த ஃைபவ் ஸ்டார்

ேஹாட்ட க் நண்பன்
இமானின் காரில் ெசன் ...
அங் ந்த ெரஸ்டாரண் ல்
அமர்ந் ஆர்டர் ெசய் ,
ெம வாக உண்ண
ஆரம் த்தனர். ஆண்கள்
இ வர் ெபண்கள் இ வர்
இவைள ம் ேசர்த் ஐந்
ேபர்.

ேதாழைமகள்
னால் ரிப் ற் ம்
ஆர்பாட்ட ற் ம் பஞ் சமா
என்ன? நல் ல ப யாக
ெபா க ய... ளம் ம்
ெபா ஆரம் த்த
ரச்சைன.

ல் ல் ரச்சைன!

ெபா வாக இந்த

மா ரி கல் ரி
மாணவர்கள் வ ம் ெபா
ல் ைல ெசக் ெசய் ய
மாட்டர்கள் , ெசால் வைத
கட் ட் ச் ெசன்
வார்கள் ...

ஆனால் தல் ைற
ஜனனி தனியாக
நண்பர்க டன் வ வதால்
அவர்கள் ல் ெகா த்த ம்
அதைன ஊன் ப்
பார்த்தாள் .... என்னேவா
மன ற் அ கமாக
இ ப் ப ேபால ஒ
ேதாற் றம் .

இமானிடம் ல் நாம்
உண்டைத ட அ கமாக
இ க் றேதா என்ற
ேகள் ைய எ ப் ப...

“ெகா ” என்றவன்,
என்ன உண்ேடாம் எனக்
ேகட் , அ சரியாக
இ க் றதா என் பார்க்க...
உண்ட ஐட்டங் கைள
ஒன் ற் இரண்டாக
ேசர்த் க் ட்ட தட்ட
ஆ ரத் ஐ பாய்
அ கம் .

“ ல் ஏேதா தப் பாப்

ேபாட் இ க் ங் க!” என்
ஜனனி நல் ல தமாகேவ
அங் ந்த ல்
ெகா த்தவரிடம் ெசால் ல...
நண்பர்க ம் ஏேதா தவ
ட்ட என் தான்
நிைனத்தனர்.

“இல் ைல! நீ ங் க
சாப் ட் ங் க! நாங் க ல்
தப் பாப் பண்ணைல!” என்
அங் ந்த சர்வ் ெசய் தவன்
அ த் ப் ேபச... ம் ப ேபச
யன்ற நண்பர்களிடம் ...
 “ ! பணம் தாேன!
ேபானாப் ேபா !” என்
ஜனனி ெசால் பணத்ைதக்
ெகா க்க ற் பட,

அேதா ரச்சைன
ந் க்கலாம் ...

“வந்தா என்ன
சாப் டேறாம் ன் டத்
ெதரியாம அ த்தவங் க
கத்ைத பார்த் ட் ,
ரிச் க் ட் , உட்கார்ந்
இ க்க ேவண் ய ...
என்னேவா பசங் க!
ெபாண் ங் க!” என்
அங் ேக ெவ ேநரமாக
அவர்களின் ரிப் ைப
பார்த் ந்த ல் ெகா க்க
வந்த ஒ வர், ெபரிதாக
ெதரிந்தவர் ேபால கமண்ட்
அ க்க,

“இ ங் க ஒ நி ஷம் !”
என் அவரிடம் ெசான்ன
ஜனனி ன் ேதாழன் இமான்,
“யா யா கத்ைதப்
பார்த்தா... இப் ப
என்னன் ெதரியாம,
அ த்தவங் கைள
க்ரி ைசஸ்
பண் ங் களா...?” என்
அவரிடம் ேகாபப் பட்டவன்,

“நாங் க இைதச்
சாப் டைல, எக்ஸ்ட்ரா ல்
ேப பண்ண மாட்ேடாம் ...”
என் ம் அங் ந்த
இன்சார் டம்
ெசான்னவன்...
“ேபச ங் கள் ள யா
தப் ன் இ ந்
பார்த் ட் ப் ேபாங் க!”
என்றான் ேப யவரிடம் ,

“என்ன? நான் எ க் ப்
பார்க்க ம் , அெதல் லாம்
யா , நான் ேபாக ம் !”
 “அப் ேபா ேப ன க்
சாரி ேக ங் க!” என்
அவ ம் வாதமாக
நிற் க...

“ இமான்!
ேபாகலாம் ! ரச்சைன
ேவண்டாம் !” என்
ஜனனி ம் மற் ற
ேதா க ம் ெசால் ல...

சலசலப் ...
“ேமேனஜைர ப் ங் க!”
என் ெசால் ல... அங் ேக
வந்தவன் வா ேதவன்.

“என்ன?” என்றப
அ ல் வந்தான்...
ஜனனிைய
கவனிக்க ல் ைல.

அந்தப் ேப யவர்,
“நான் யா ன் ெதரி மா?
என்னன் ெதரி மா?
ஃைபவ் ஸ்டார்
ேஹாட்டல் ன் வந்தா,
யாேரா என்ைன
அதட் றாங் க! வாட்ஸ்
ேகா ங் ஆன்!” என்
ெபா ம...

“ப் ளஸ
ீ ் சர்! ல் க்
இன் இஸ் !” என்றவன்
ற் ம் பார்ைவைய
ஓட்ட... அங் ேக கலவரமான
கத் டன் நின் ந்த
ஜனனி தான் பட்டாள் .

“இங் ேக எங் ேக இவள் ”

என் பார்த்தவன், உடன்
ம் ப நண்பர்கள் யார்
இ க் றார்கள் என்
பார்க்க யா ம் இல் ைல...
நண்பர்க டன்
வந் க் றாள் என்
ரிந்த .

இவைனப் பார்த்த ம்
ஜனனி ேபச வர.... ஒற் ைற
ரைல வாய் ேமல் ைவத்
ேபசாேத என்ப ேபால
ைசைக காட் யவன்... ன்
அவள் றம் ம் ப
ல் ைல. ஆம் ஜனனி
தனக் த் ெதரிந்தவள் என்
ெதரிந்தால் எ ரில்
இ ப் பவன் இன்னம் எ றக்
ம் என் ரிந் ,
ெதரிந்தவன் என் காட் க்
ெகாள் ளாமல் ேபச
ஆரம் த்தான்.

“என்ன ஷயம் ” என
மற் றவர்கைள பார்த் க்
ேகட்க... இமான் ஷயத்ைத
ெசால் ல...

அந்த ேப யவரிடம்
“இவங் க சார் ல நான்
மன்னிப் க் ேகட் க்கேறன்”
என் அவரிடம் ெசால் ,
டேவ, “என்ன ஷயம்
நமக் ெதரியாத ேபா
நம் ம ேபசக் டா ....
இன்ெனான் யங்
ஸ்டர்ஸ்னா இப் ப தான்
இ ப் பாங் கன் நம் மளா
நிைனக்கக் டா ” என்
ெசால் ல

“நான் யா ன்
ெதரியாம ேபசா ங் க!”

“நீ ங் க யாரா இ ந்தா

என்ன சர்? எங் க க்
எல் லா கஸ்டமர் ம் ஒன்
தான்...” என் அவன் ேபச...

அவர் “நீ ங் க ம்
அவங் க ஏஜ் க் ப் தாேன”
என,

ேகாபம் வரப்
ெபற் றவன், “சர்! ப் ளஸ
ீ ்
வ் !” என்
ெபா ைமயாகேவ
வா ைல ேநாக் ஒ
ஆ ைமேயா ைகையக்
காட் னான்.

“நீ எப் ப இங் க

ேவைலல இ க்கேறன்
நான் பார்க்கேறன்!” என்
உ ம...

அப் ப ேய ரியசாக
இ ந்த வா ேதவனின்
கம் ன்னைகக் மா ...
“அப் ேபா இந்த ேவைலல
இ ந் உங் களால
என்ைனத் க்க மா!
தய ெசஞ் அைத
பண் ங் க!” என் ெசால் ல,

ஜனனி
எல் லாவற் ைற ம் ஆ என்
பார்த் நின்றாள் .
ஏற் கனேவ ேதாற் றம்
கவர்ந் தான் இ ந்த .
இப் ெபா அவனின்
பார்ைவ, நைட, உைட,
பாவைன, ேபச் எல் லாம்
கவனத்ைத ஈர்த்த .

அவனிடம் அதற் ேமல்

ேபச யாதவராக அவர்
ெசன் ட்டார்.

அதன் ற ல் ைலக்
வாங் ... இமானிடம்
அவர்கள் என்ன அ கம்
சாப் ட ல் ைல என் ம்
ேகட் ... ல் ேபாட்டவைரப்
பார்க்க...

“நான் சர்வ்
பண்ணினவங் க
ெசான்னைதத் தான்
ேபாட்ேடன்!” என்
ெசால் ல... சர்வ் ெசய் தவன்
அவர்கள் சாப் டார்கள்
என் சத் யம் ெசய் யாத
ைறயாகச் ெசால் ல...
 ஜனனிையப்
பார்த்தான். தன்னிடம்
உ ப் ப த்த
பார்க் றான் என் ரிந்
ஜனனி “இல் ைல” என்
தைலயாட் னாள் .

“ஒேர நி ஷம் ” என்

ேநராக ட்சன் ெசன்றவன்...
“இெதல் லாம் இப் ேபா
ெசஞ் ங் களா!” என்
அங் ந்தவரிடம் ேகட்க...

“ஆம் !” என்றார்.
ேநரம் ேயா த்தவன் ம்
சர் ஸ் அைழத்
யா க்காவ ற்
ேபானதா என் ேகட்க,

ஆம் ! அங் ேக எக்ஸ்ட்ரா

இ ந்த ெசன் ந்த .
ற் ெகாண்
ெகா த் அைத பணமாக
ல் ல் லாமல் தனியாக
வாங் க் ெகாண் அைத
இந்த ல் ல் ேசர்த்
இ ந்தனர்.

தவைறக் கண்
த் ட்ட ேபா ம் ...
ஜனனி மற் ம்
நண்பர்களிடம் அைதக்
காட் க் ெகாள் ளாமல் ,
“சாரி! சம் ஸ்ேடக்! ரீ ல்
ேபாட ெசால் ேறன்! சாரி
ஃபார் இன்கன் னியன்ஸ்
அண்ட் னாரிேயா ஓவர்
யர்”, என,

“அெதப் ப !” என்
இமான் ஆரம் க்க...

“இமான் ப் ளஸீ ்
ட் ேவாம் !” என்
ஜனனி ெசால் ல...

“நீ ெசால் ற க்காக

டேறன், இல் ைல...”
என்றப இமான் நி த்த...

“அெதன்ன
இவளிற் காக வ ”
என்றப வா பார்த்
நிற் க... எல் ேலா ம்
ளம் னார்கள் .

ஜனனிக் அங் ந்
ெசன்றால் ேபா ம் என்
ேதான் ய ... ட் ல்
வாழ் த்த ல் ைல, அங் ேக
சண்ைட. அம் மா டம்
ெசால் லாமல் இங்
நண்பர்கேளா வந்தால்
இப் ப ! ஒ மா ரி சஞ் சலம்
அைடந்தவள் , அேத
ேயாசைன ல்
ெவளிேய னாள் .

“பார்ப்பாளா?” என்
வா பார்த் இ ந்தான்.

கத ன் ெவளிேய
ேபா ம் சமயம் ஜனனி
ம் ப வா ைவப் பார்க்க...
வா அவைளப் பார்ததப
தான் நின் ந்தான்.

அவனிடம் ெசன்
ேப ேவாமா என் ஜனனி
நிைனத்த ேபாேத... “ேஹய்
வா! என்ன ேவ க்ைக
பார்க்கற!” என் ேதா
ைகப் த் இ த்
ெசன்றாள் .

ெசன்ற ைற ம்
ேபச ல் ைல,
இப் ெபா மா என்
ேதான்ற “ஒேர நி ஷம் ”
என் ைக இ த் ைரந்
வா டம் வந்தவள் ,

“இன்ைனக் ேதங் க் ”
என் நி த் யவள் ,
“அன்ைனக் சாரி” என்றாள்
தைல சரித் கத்ைத
 க் .

அவள் ெசால் ல வந்த

ஒ உவைகைய ெகா க்க,
அவளின் ேபச்ேச
க ைதயாய் ேதான்ற,
“எதற் ” என்ற ேகள் ைய
தாங் வா ன் கள்
ஜனனிைய பார்த்த .

“அன்ைனக்
ெசால் லாம ேபா ட்ேடன்!
நீ ங் க இங் க தான் ேவைல
பார்க்க ங் களா?” என்
ேகட்க,

“ஆம் !” என்ப ேபாலத்

தைலயாட் னான்.

“நான் ேகம் பஸ்ல

ெசலக்ட் ஆேனன், அ
ெசலப் ேரட் பண்ண தான்
வந்ேதாம் . இப் ப ஆ ச் !
ஓேக பய் !” என் ெசால்
 ைரந் ேபாய் ட்டாள் .

காைர பார்க் ங் ல்
இ ந் இமான் எ க் ம்
சமயம் , மற் ற வேரா ம்
ெவளிேய பார்த்தவா
நின் ந்தாள் .

“ஜனனி” என்ற ரல்

ன்னி ந் ேகட்க,
ம் னால் , வா ேதவன்
நின் ந்தான்.

அவள் ம் ய ம்
“கங் க்ராட்ஸ்” என்றப
அவளின் ன் ஒ ேஹாம்
ேமட் சாக்ேலட்ஸ் அடங் ய
ஒ அழ ய பாக்ைச
நீ ட் னான்.

அதைனப் பார்த்த ம்
“ேஹய் , உங் க க் எப் ப
எனக் இ க் ம்
ெதரி ம் , ேதங் க் !” என்
 கமலர்ந் அவள் வாங் க,

“எனக் ம் இ
க் ம் ! இங் க நடந்த இந்த
ன்ன ரச்சைனைய
மறந் ! ட் அப் ெசட்
ஆகாேத! ஸ் இஸ் வர்
ஈவ் நிங் அண்ட் வர் ேட”
என் ெசால் ல,

ஜனனி அவைனப்
பார்த் ண் ம் “ேதங் க் ”
என்றாள் , அைத ெசால் ம்
ெபா அவளின் மன
ெப மள அைம
அைடந் இ ந்த .

ேதா கள் யப் ேபா

பார்க்க, “என்ேனாட க ன்”
என்றாள் .

“ஹாய் ேஹண்ட்சம் !”
என் ஒ ேதா
ன்னைகேயா ெசால் ,
“ஐ அம் ர ா” என்
ெசால் க் ைக நீ ட்ட...

ஜனனிையப்
பார்த்தவேர ைக
க் னான், தன் ெபயர்
ெசால் ல ல் ைல.

“உங் க ேபர்
ெசால் லைலேய?” என்
ர ா ேகட்க...

“ஜனனி ெசால் வா”

என் ெசான்னான்,
ஜனனிக் த் ெதரியா
என்பதால் தான் அப் ப
ெசான்னான். அவனின்
ேபச் ம் இயல் பாக
ஒ ைமக் த் தா ந்த .

“க ன்” என் ெசால்

ட் ெபயர் ெதரியா
என்றா ெசால் ல ம் ...
வா ேதவன் ஒ ம் ப்
 ன்னைக டன்
பார்த் க்க,

அேத ம் த்
தனத் டன், “உங் க க்
நாேன ேபர்
ெவச் டட் மா?” என்
ஜனனி ேகட்க,

வாய் ட் ரித்தான்.
ன் “வா ேதவன்” என்
ெசால் ல, ஜனனி ம்
அவைனப் பார்த் மலர்ந்
ரித்தாள் . இ வர்
பார்ைவ ேம ஒ வைர
ஒ வர் ைச ெகாண்
ஈர்த்த .

“ஹேலா சர், ேபர்

ேகட்ட நான்!” என்ற
ர ா ன் வார்த்ைத இ வர்
கா ம் ந்ததாகேவ
ெதரிய ல் ைல.
 “உள் ள ெதரியாத
மா ரி இ ந்தாங் க! இப் ேபா
இப் ப ேபசறாங் க! என்னடா
நடக் ?” என்
ேதாழர்களின் மன னில்
ஓட...

தைலயைசப் ேபா காரில்

ஜனனி ஏ ைடெபற,
வா ன் மன னி ம்
ஜனனி ன் மன னி ம்
ஏேதா ஒன் நிைல றழத்
தான் ெசய் த .

அத் யாயம் ஐந் :

அம் மா ற் ம்
மகளிற் ம் சண்ைட அ கம்
ஆ யேத த ர
ைறயேவ ல் ைல.

“இவ என் ட்ேட ஒ

வார்த்ைத ெவளில
ேபாேறன் ெசால் லைல,
ெபர் ஷன் ேகட்க ம் ,
இல் ைல அட் ஸ்ட்
இன்ஃபர்ேமஷனாவ
ெசால் ல ம் . எைத ம்
ெசய் யைல. ஆனா நீ ங் க
அவ க் ப் பணம்
ெகா த் இ க் ங் க!
அப் ேபா நான் யா ?” என்
ெசல் லமாள் பரதனிடம்
சத்த ட,

“எ க் ெசால் ல ம் ?
எ க் ெசால் ல ம் ? ேநத்
இ ந் என் ட்ேட சண்ைட
தான் க்க ங் க! ஆனா
இப் ேபா வைரக் ம் நீ ங் க
என்ன பண் னீங்க... ஒ
ஷ் இல் ைல
ஒன் ல் ைல.... அட எனக்
ஷ் பண்ணைலன்னா
ேபா , ஆனா உங் க க்
ஒ சந்ேதாஷ ல் ைல...”
என் மக ம் ைறத்
நிற் க,

“எப் ப சந்ேதாசம்
வ ம் ... நீ ஏேதா வந்த டேன
ஒ வார்த்ைத
ெசான்ன க் அப் ப
இன்சல் ட் பண்ற... அப் றம்
எப் ப சந்ேதாசம் வ ம் ”

அம் மா ற் ம்
மகளிற் ம் இைட ல்
பரதன் ெநாந் ட்டார்.
அ னாஷ் ந ல்
வரேவ ல் ைல. இ வ ம்
ற தன் பாய் வார்கள்
என் ரிந்தவன்.

ட் ல் மற் றவர்க ம்
ேவ க்ைகத் தான்
பார்த்தனர். அம் மா ம்
மக ம் சரிக் சமமாய்
வாய் ஆ ம் ேபா
யா க்ெகன் ேப வர்.
இரண் நாட்கள்
 ைறத் க் ெகாண்
ரிந்தவர்கள் அவர்களாக
ஓய் ந் சண்ைடைய
ட்டனர். ஆனா ம்
ைறப் ஓய ல் ைல.

இப் ேபாெதல் லாம் ல

ைற வா ேதவனின்
க ம் கண்க க் ள்
ன்னி மைறந்த .
எப் ேபா ம் ஜனனி என்ன
ெசய் றாள் என் பார்த் க்
ெகாண்ேட இ ப் பவள் ,
என்ன ேயா க் றாள் என்
கணிக்கக் யவள் ஒ த்
மட் ேம! அவள் ரணி!

இப் ேபா ரணி

மணமா
ெசன் க்கக் ய இந்த
த ணத் ல் , ரணி
வாழ் க்ைக, இடம் ,
மன க் க ம் த்
ட்ட கணவன், இவ் வா
இ க்க, அவள் ஜனனி டம்
எப் ப கவனத்ைத
ைவப் பாள் . யா !
ெதாைலேப அைழப் ட
அரிதா ட்ட .

ட ரணி இல் லாத

ேபா அம் மாேவா,
தம் ேயா, அப் பாேவா
இன் ம் தல்
கவனத்ைத ஜனனி டம்
ைவத் அவளிடம்
எப் ேபா ம் இ க் ம்
ெந க்கத்ைத ட
அ கப் ப த் க்க
ேவண் ம் . தவ ட்டனர்
அந்த ஷயத் ல் .

“நீ என்ைன ஷ்
பண்ணைல!” என்
ெசான்ன றகாவ
ெசல் லமாள் ெசய் க்க
ேவண் ம் .... எங் காவ
ெவளி ல் அைழத் ச்
ெசன் , இல் ைல இ
உனக்காக என் சைமத் ,
எந்த வைக லாவ
காட் க்க ேவண் ம் .

அைத ஒ ெபரிய
ஷயமாக எ த் க்
ெகாள் ளாமல் அசால் டாக
ட் ட்டார்.

“ெசய் !” என்
ெசான்னால் ெசய் ய
மாட்டாள் . “ெசய் றாயா!”
என் ெசான்னால்
ேயா ப் பாள் , “எனக்காகச்
ெசய் !” என் அன்ேபா ஒ
வார்த்ைத ெசான்னால் ,
அ த்த ெநா ெசய் ய
ஆரம் த் வாள் . அ
அவளின் இயல் ! கனிவான
அன்பான வார்த்ைதகள்
மட் ேம அவளிடம் ஒ
ேவைலையச் ெசய் க்க
ைவக் ம் .
 வா ேதவைனப்
பார்த் ம் ஒ ர ப்
இ ந்த ஜனனி டம்
ஆனால் ஈர்ப் இல் ைல.
ன்றாவ சந் ப் ல் ,
அ ம் அவனாக வந்
ேப ப் ெபயைர ெதரிந்
ெகாள் ள ைவத்தான்.

அந்த வாழ் த் , அவன்

ெசான்ன தம் ,
ஜனனிையக் கவர, அதன்
ன் தான் வா ேதவன்
கவர்ந்தான்.

ஒ ேவைள ட் ல்
இன் ம் அம் மா, தம் என்
அவர்கள் ஆர்ப்பாட்டமாக
அவைளப் பாராட் வாழ் த்
இ ந்தால் வா ேதவன்
ஜனனி ன் கவனத் ல்
இவ் வள அ த்தமாகப்
ப ந் இ க்க மாட்டான்.
 ெசல் லமாள் ைற
ெசால் ல யாத அம் மா
தான், மகளிடம்
சந்ேதாஷத்ைத காட்டா
ட்டா ம் அ ந்தவர்
ெதரிந்தவர் என் அத்தைன
ேபரிட ம் ெப ைம
ேப னார் தான்... ல
சமயம் அைத
ள் ைளகளிட ம் காட்ட
ேவண் ம் . ஆனால் ரக
நிைலகளின் மாற் றேமா
என்னேவா இ ல் ச க்
ட்டார்.

ம வாரேம இமானின்
றந்த நாள் வர... ட்ரீட் என்
ெசான்ன நண்பர்களிடம் ...
அந்த ேஹாட்டல் தான் ேபாக
ேவண் ம் என் ெசால் ,
ஏற் கனேவ அங் ேக அந்த
ரச்சைன ேவண்டாம்
என் ெசான்னவர்களிடம் ,
இல் ைல அங் ேக தான் ேபாக
ேவண் ம் என்
ஜனனிையப் வாதம்
க்க ைவத்த
வா ேதவைனப் பார்க்க
ேவண் ம் என்ற ஆவல்
மட் ேம.

அங் ேக ெசன்ற உடேன

அவன் எங் ேக என் ேதட ம்
ைவத்த .

வா ேதவன் கண்ணில்
படாத ேபா யாரிடம்
ேகட்ப என் ேயா த்
ற் ம் ற் ம்
பார்ைவையச் ழல ட,
“யாைரப் பார்க் ற?”
என்றாள் ர ா.

“அதான் அன்ைனக் ப்
பார்த்ேதாேம அவைர,
வா ேதவன்!” என்றாள்
தயங் தயங் .
 “ஓஹ்ஹ்! அ க் த்
தான் இங் க வர ம்
வாதம் ச் யா”

“எஸ்!” என்றப
தைலயாட்ட,

அப் ேபா ெம ேகட்க

வந்தவரிடம் “உங் க
ேமேனஜர் ஸ்டர்
வா ேதவன், எங் க
இ ப் பார்” என் ர ா
ேகட்க,

“எங் கயாவ
ெரௗண்ட்ஸ்ல இ ப் பார்”,
என் அவன் ெசால் ம்
ேபாேத,

“ ப் டச் ெசால் ேலன்!”

என் ஜனனி ைசைகக்
காட்ட,

“அவைரப்
பார்க்க ம் !”

“நீ ங் க யா ன்
ெசால் ல?”

“ஜனனி ெசால் ங் க!”

என்றவளிடம்
தைலயைசத் ச் ெசன்றான்.

ற அவர்கள்
ெசான்ன உண வைககள்
வர, அப் ேபா ம் வா
வர ல் ைல... ெசால்
அ ப் ய ஆ ம் கண்ணில்
பட ல் ைல. ஜனனி ன்
பார்ைவ வா ைல ட்
அகல ல் ைல.
எல் ேலாரிட ம் சகஜமாக
ேபச ய ல் ைல...
ேயாசைனகள் வா ைவச்
ற் ேய இ ந்தன.
உணைவ ம் அளந்
ெகாண் ந்தாள் .
 பார்க்க ேவண் ம்
என்ற ஆவல் த ஞ்
இ ந்த ேபா ம் , வர
ெசால் ய ம் , ஏேதா தவ
ெசய் ேறாேம, எதற் வர
ெசால் ேறாம் என் ஒ
மன சஞ் சலம் .

“ேஹய் ! சாப் !
உன் ேரா வ வார்!” என்
ர ா காைத க க்க,

“என்ன ேரா வா?”

என்ற ஜனனி,
“அப் ப த்தாேனா தனக் !”
என் ஒ ய
பரிமாணத் ல்
ந்தைனைய ஓட்ட,

அவளின் ேரா
எனப் பட்ட வா ேதவன்,
சரியாக அந்த ேநரம் உள் ேள
ைழந்தான்... “வாவ் ேரா
தாண் !” என் ர ா
 ண் ம் ஜனனி ன்
காைதக் க க்க...

ஆம் ! அவனின்
ேதாற் றம் அன் அவ் வள
வ கரமாய் இ க்க... டேவ
அவனின் ேவக நைட
ஜனனிைய இன் ம்
ஈர்த்த .

அவர்கள் ேநரம் , அந்த

ேஹாட்ட ல் சரி ல் ைல
என் நி ப் ப ேபால
ண் ம் ஒ சம் பவம் ...

அந்த சமயம் அங் ேக

உணவ ந்த வந்த நான்
இைளஞர்களில் ஒ வன்
ேவண் ம் என்ேற ஓரமாக
அமர்ந் ந்த ர ா ன்
ேதாளின் இ த் க்
ெகாண் ெசன்றான்.

“ேஹய் ! என்ன பண்ற?”

என் ர ா உடேன எ ந்
ேகாபமாக ேகட்க,

உடன்
இ ந்தவர்க க் என்ன
நடந்த என்ேற
ெதரிய ல் ைல. ஜனனி ம்
ர ா ம் வா ேதவைனப்
பார்த் க்க...
வா ேதவ ம் அவர்கைளப்
பார்த்தப வந்ததால் ...
இைதப் பார்த் இ ந்தான்.

“ைவ ஷ ட் ங் , நான்
வ ம் ேபா நீ சாஞ்
என்ைன இ ச் ட்
என்ைன ேகட்க யா!” என...

“என்ன நான்
இ ச்சனா?” என் ர ா ம்
ப க் ப் ேபச...

உடேன இமான்
எ ந்தவன்... “என்ன ேபசற?”
என்றான் அந்த
இைளஞைனப் பார்த் ...

அதற் ள் வா ேதவன்
அ ல் வந் ந்தவன்,
“ ஸ்டர், சாரி ேக ! நீ தான்
இ ச்ச, நான் பார்த்ேதன்!”
என்றான்.

“சாரியா! எ க்
ேகட்க ம் ? நீ யா
ந ல?”

“நான் இங் க ேமேனஜர்!”

“இ ந் ட் ப் ேபா!
நான் இ க்கைல! சாரி
ேகட்க யா ! அப் ப ேய
இ ச் இ ந்தா ம்
ப க் இ க்கச் ெசால்
சரியா ேபா ம் !” என்றான்
அலட் யமாக.

அவனிடம் இ ந் வந்த
வாைடேய அவன்
த் க் றான் என்
காட்ட,

இமான் ேபச வர...

அவைன ைக அமர்த் ய
வா ேதவன்... “ஒ ங் கா
சாரி ேகள் !” என்றான்.

“நான் யா ன்
ெதரி மா?”

“நீ யாரா ேவணா

இ ந் ட் ப் ேபா! ஒ ங் கா
சாரி ேகள் !” என்றான்
ண் ம் .

அதற் ள் ேஹாட்ட ன்
ல பணியாளர்கள் அங் ேக
ட, வா ேதவனின்
கத் ல் இ ந்த ரம் ,
எ ரில் உடன்
இ ந்தவர்க க் ஒ
அச்சத்ைத ெகா த்த .
 “ேடய் ! சாரி ேக டா!
ணா ரச்சைன
ேவண்டாம் ” என் ஒ
நண்பன் அவனிடம் ெசால் ல,
இன்ெனா நண்பன்
“அவ க்காக நான் சாரி
ேகட்கேறன்!” என்
சமாதானம் ெசய் ய...

“ேடய் யா இவன்
சாரி ேகட்க ங் க...” என்
அந்த த் ந்தவன்
கத் னான்.

ற் ம் பார்ைவைய
ஓட் ய வா ேதவன்
எல் ேலா ம் இங் ேக
பார்த் ப் பைதப் பார்த் ...
“இவைனக் ட் ட் ப்
ேபாங் க!” என்றான் அவன்
நண்பர்கைளப் பார்த் ,

“நாங் க சாப் ட் தான்

ேபாேவாம் !” என் அவன்
சட்டமாக அங் ேக அமர்ந் க்
ெகாள் ள... வா ேதவன்
அதன் ற ஒன் ம்
ேபச ல் ைல...

இவர்களிடம் ம்
“சாரி! நீ ங் க இங் க
வ ம் ேபா ஏதாவ
அன்வான்டட் நடக் !”
என் மன்னிப் ேகட்க...

“அப் ேபா இவங் கைள

ஒன் ம் பண்ணைலயா?
இப் ப ேய ட் ங் களா!
என்ன ேமேனஜ் மன்ட்? என்ன
ேஹாட்டல் ?” என்
ேகாபப் பட்டவன்
ஜனனி டம் ம் ...

“நாங் க இங் க
ேவண்டாம் ன் அப் ேபாேவ
ெசான்ேனாம் தாேன! பா
ம் ப!” என் ம்
ேகாபத்ேதா ெசால் ல...
 எல் லாம் அச்சத்ேதா
பார்த் க் ெகாண் ந்த
ஜனனி ன் கண்கள் ேலசாக
கலங் கேவ ஆரம் த்த .

ர ா இமானிடம்
பாய் ந்தால் “வாைய ,
யாேரா பண்ணின க் ....”
என் ஆரம் க் ம் ேபாேத,

ஜனனி டம்
ேகாபத்ைதக் காட்
ட்ேடாம் என் ரிந்
“சாரி! சாரி!” என் இமான்
ேகட்க ஆரம் த்தான்.

ஆனால் கம்
ெதளியாத ஜனனி “இட்ஸ்
ஓேக இமான், சாரி!
உன்ேனாட பர்த்ேட என்னால
ஸ்பா ல் ஆ ச் ... நான்
ளம் பேறன்!” என்
ளம் னாள் .
 மன அவைளேயத்
ட் க் ெகாண் இ ந்த ,
வா ேதவைன
பார்க்கேவண் ம் என்
என்ன இ த்
ைவத் க் றாய் . மன
ட்ட கண்கள் வா ேதவன்
றம் ெசல் ல யல ல் ைல.

ர ா ன் கண்கள்
இமாைன ைறத்த
ைறப் ல் ...
இ வ க் ள் ம்
நட்ைப ம் ய ஏேதா
ஒன் என் ரிய,
அதைனக் ெகாண் தான்
ர ாைவ இ த்ததற்
இமான் இப் ப ஜனனி டம்
ட ேகாபப் ப றான்
என் வா ேதவ க் ப்
ரிந்த .

ஜனனிையப் பார்க்க,
அவள் ேபைக க் க்
ெகாண் வா ேதவன் றம்
ட ம் பாமல் நடக்க
ஆரம் க்க...

இமான்
ேயா க்கேவ ல் ைல...
ஜனனி ன் ன் ேவகமாக
ெசன் மண் ட்
அமர்ந்தவன் ைக ப்
“சாரி ஜனனி... ேதா அந்த
சாைச இ ச் ட்டான்
ஓவர் ரியாக்ட்
பண்ணிட்ேடன்” என
ர ைவக் காட் னான்.

“ேஹய் ! என்ன பண்ற

நீ ?” என் ஜனனி இன் ம்
பத ட்டாள் ,

அ ல் வந்த ர ா
“ேடய் ! இவைள ஏன்டா
இன் ம் இன் ம் ெடன்ஷன்
பண்ற, எ ைம எ ந் ,
அவ பயந் வா” என,
 அந்த இைளஞன்
இ த்த ரச்சைன ேபாய்
இப் ேபா ஜனனிைய எப் ப
சமாதனம் ெசய் வ என்ற
கவைல தான்
எல் ேலா க் ம் ,

அப் ேபா ம் இமான்

அப் ப ேய அமர்ந் க்க,
“ஜனனி, அவைன
மன்னிச் ட்ேடன்
ெசால் , பர்த்ேட பாய் !” என
ர ா ெசால் ல,

“எ ந் !எ ந் !”
என்றாள் ஜனனி...

ம் ப இமான்
அவளிடம் சாரி ேகட்க,
ஜனனி அவ க் ப ல்
ெசால் க் ெகாண் இ க்க,

பார்த் நின்ற
வா ேதவனின் அ ல்
வந்த ர ா, “ ேரா சார்,
உங் களால தான்
எங் க க் ள் ள இப் ேபா
ரச்சைன!” என்றாள்
ெம தாக அவ க் மட் ம்
ேகட் ம் ர ல் .

“நானா?” என் வா
பார்க்க,

“ ன்ேன உங் கைள

பார்க்க ம் ன் தான் அந்த
அம் மணி இங் க வர ம்
அடம் ச்சா?” என்
ெசால் ல,

ம் அவைள ேநர்
பார்ைவ பார்த்த
வா ேதவன், “ ம் மா
ெசால் லைலேய?” என,

“அய் ேயாங் க!
நிஜம் மா!” என...
 வா ேதவனின்
கத் ல் உ த்த
ன்னைகையப் பார்த்தவள் ,
ேவ ேப ம் ன்... “எனக்
ஒ அவசர ேவைல... நீ ங் க
உங் க ஃப் ரண்ட்ஸ பா ங் க...
ஒ பத் நி ஷம் நான்
வர்ேறன்... இந்த அவசர
ேவைல உங் க க்காக!”
என் ெசால் வா ேதவன்
ெசல் ல...

“இந்தப் ெபாண்
இவைன பார்க் றான்
ெசான்னா, இவன் என்னடா
உங் க க்காகன்
என்ைனக் காட் றான்”
என் ழம் ய ர ா, “ஒ
ேவைள என்ைன ைசட்
அ க்கறாேனா? டாேத! ”
என் ழம் ேய ட்டாள் .

அதற் ள் இமான் “வா!”

என் அவளிடம் ெசால் ல...
இப் ேபாைதக் சண்ைட
ந்த என் ம் ப
அவர்கள் அமர...

“சர்! இெதல் லாம்

ஆ க் ம் சா
ெசர்வ பண்ண
ெசான்னாங் க” என் ன்
இ ந்த உண வைககள்
எ த் ப் ேபாக,

சமாதானம் ஆகாத
ேபா ம் , அமர்ந்த
நண்பர்கள் ழாம் ...
இப் ேபா அந்த இ த்த
இைளஞனின் றம்
பார்ைவையத் ப் ப...

அங் ேக ெசர்வ் ெசய்

ெகாண் ந்தவன்
எைதேயா அவன் ேமல் ந்
ட, “ேட ட்!” என்
கத் யப அந்த இைளஞன்
எழ,
 “சாரி சர், சாரி! சாரி!”
என் ஏகத் க் ம்
பணிவாக அந்த சர்வ
ெசய் தவன் மன்னிப் க்
ேகட் , “சர்! அங் க ெரஸ்ட்
ம் இ க் , வாங் க!” என்
அைழத் ம் ேபாக...

அதற் ள் இவர்க க்
ண் ம் டாக வர...
“ப் ளஸ
ீ ் ! அவன் ஒ ,
எனக்காக அவைன
மன்னிச் !” என்
ஜனனி டம் ேப அவைள
சாப் ட ெசால் க்
ெகாண் இ ந்தாள் ர ா...

பத் நி டங் கள்

க த் ம் அந்த இைளஞசன்
வராததால் நண்பன் ஒ வன்
ெசன் பார்த் ேவகமாக
ம் வந் “அவன்
அ பட் இ க்கான்” என்
கத்த உடன் இ ந்த
நண்பர்கள் ஓட... இமா ம்
என்ன என் பார்க்கப்
ேபானான் ,

அங் ேக ெரஸ்ட் ல்
அந்த இைளஞன் “யாேரா
என்ைனத் தள் ளி
ட்டாங் க... அப் றம் என்
கத்ைத அ ச்சாங் க”
என,

“நான்
இ ச்சவங் கேளா”

“இல் ைலடா!
எல் ேலா ம் அங் க தான்
இ ந்தாங் க!” என்
நண்பன் ெசால் ல...

வா ேதவன் ேவ
தல் ஆளாக ஆஜரா ...
பத .... “நாம ேபா ஸ்
ப் ேவாம் !” என்
ெசால் ேபா ற்
அைழக்க ேவ ெசய் ய.

தாங் கள் த்
இ ப் பதால் ... எ ம் ெசய் ய
யாமல் ேவ
வ ல் லாமல் “அப் றம்
பார்த் க்கலாம் வாடா!”
என் நண்பைன ப் ட்
ெசன்றனர்.

இங் ேக இமான் வந்

கைத ெசால் ல,
வா ேதவ ம் வர,
வா ேதவன் என் கணித்
“ெகாஞ் சம் ேயா ச்சா இ
நீ ங் க தான் அந்தப் பசங் க
கண் ச் ட்டா” என்
ர ா ெசால் ல,

ஜனனி “இவனா?” என்

அ ர்ந் வா ேதவைனப்
பார்த்தாள் .

“ ச்சா, ச் ட்
ேபாறாங் க!” என்
வார்த்ைதகள் ர ா ற்
ப ல் ெசான்னா ம்
கண்கள் ஜனனிையப்
பார்த்தன...

“நீ ங் களா?” என்ற

இமானின் ேகள் க் ப ல்
ெசால் ல ல் ைல. ஆனா ம்
இமானிடம் “நடக்கற
எப் ப ம் நடக் ம் ,
அ க்காக நம் ம
அ த்தவங் கைள ெசால் லக்
டா !” என்றான்.

இமான் ரியாமல்
க்க,

“நீ ஜனனிைய
உன்னால தான் ெசான்ன
இல் ைலயா அ க் !”
என்றாள் ர ா...

டேவ ர ாைவப்
பார்த் , “நீ ங் க மட் ம்
ைதரியமா இ ந்தா
ேபா மா, உங் க ஃ ரண் ம்
ைதரியமா இ க்க ம் ...
யா இவர்?” என்
இமாைனக் கா த் ,

“நீ ங் க ன ம்
பார்க்கறவர், உங் க ஃ ரன்ட்,
அவர் ெசான்னா அப் சட்
ஆவாங் களா... ஒன் ம்
அவ க் ப ல்
ெகா க்க ம் இல் ைல
அவர் ஏேதா ெடன்ஷன்ல
இ க்கார்ன் ட் ட ம்
இப் ப கண்ல தண்ணி
எல் லாம் வாங் களா?”
என்றான்.

“என்ன அ தாளா?”
என் ர ா ேகட்
ம் ப ம் இமாைன
ைறக்க,
 “எனக் த் ெதரியா !
அதான் மண் ட்
மன்னிப் ேகட் ட்ேடன்!
ேவற என்ன பண்ண?”
என்றான் இமான்
பத யவனாக,

எதற் ேம ஜனனி
எ ேம ேபச ல் ைல.

“ைடம் ஆச் ர ா,
நான் ேபாக ம் !” என்
ெசால் ல,

“ஆரம் ச் ட்டா இவ,

இன் ம் நி த்தேவ
மாட்டா... க் ரம் கா
பண் ங் கடா” என்
ெசால் ல... ேவகமாக
உண்டனர். வா ேதவைன
ஜனனி பார்க்கேவ ல் ைல.
ஆனால் வா ேதவன்
ஜனனிைய மட் ேம
பார்த் ந்தான்.
 ர ா வா ைவப்
பார்த் ... “இந்த ட்ெரஸ்ல
ஏதாவ ெகாட் அவைளத்
தனியா அ ப் பட்டா, உங் க
ெடக்னிக்!” என் ெசால் ல,

“அவங் க ஃ ேமல்
ெரஸ்ட் ம் ேபாவாங் க,
நான் ேபாக யா !”
என் வா ேதவன் ெசால் ல,

“ஓஹ், ஆமா ல் ைல!”

என் ர ா அச வ ய...

அ ல் வா ேதவன்
ரித் ட்டான்... அ ல்
ஜனனி அவைனப் பார்க்க...
கண்கைள த் றந் ,
ரிக்கச் ெசால் “ஸ்ைமல் ”
என்ப ேபாலச் ய
ைசைக வா ெசய் ய...

ஜனனி ன் கத் ல்
ரிப் வரா ட்டா ம்
கண்களில் இ ந்த கலக்கம்
மைறய அவைனப் பார்த்
இ ந்தாள் . ஆனா ம்
என்னேவா ஒ தயக்கம்
ேபச யற் க்க ல் ைல,
வா ேதவ ம் ேபச ல் ைல.

அவர்கள் த் ச்
ெசல் ல... ஜனனிக் ஒ
தைலயைசப் டன் ைட
ெகா த்தான்... “ஹல் ேலா
ேரா சர், ம் ப இந்த
ேஹாட்ட க்
இப் ேபாைதக் நாங் க
வரமாட்ேடாம் !” என்
ெசால் ர ா ைட
ெபற் றவள் ...

ரம் ெசன்
ம் ப வந் , “உங் க க்
ஜனனி நம் பர் ெதரி மா?”

“இ வா?” என் அவன்

ைகப் ேப ையக் காட்ட,
அ ல் ஜனனி அவ க்
அைழத் இ ந்தாள் ,
அ ம் ஒ ஐந்
நி டங் க க் ன்னால் ...

“இப் ேபா தான் அவ

ேபான்ல இ ந் கால்
த்ேதன், அவ க் த்
ெதரியாம!” என் ெசால் ல,

“நாங் க எல் ேலா ம்

அங் க தாேன இ ந்ேதாம் !”
என் ர ா ரிக்க,

ேதாைளக் க்
வா ேதவன்
ன்ைனைகத்தான்.

“நீ ங் க
உங் க க்காகன்
என் ட்ேட ெசான்னீங்களா.
நான் கன்ஃ ஸ் ஆ
பயந் ட்ேடன், இப் ேபா
ெதளிவா ட்ேடன்”
 “பா டா” என்
ண்டல் ெசய் தவன்,
“உங் க க்காகன்றேத நீ ங் க
ஜனனி ஃ ெரண்ட்ற னால
தான்!” என் வா
ெசால் ல ம்

“நீ ங் க சத்த ல் லாம

ேவைல ெசய் ய ங் க,
ேடஞ் சரஸ்!” என் ெசால் ,
ர ா ெசல் ல,

“நாம இவைனப்
பார்க்கக் டா . அப் பா
அம் மாக் த் ெதரியாம
இப் ப ப் பார்க் ற தப் ”
என் அவ க் அவேள
ெசால் யப ஜனனி ம்
ெசன் ெகாண் ந்தாள் .

அத் யாயம் ஆ :
இமா ம் ர ா ம்
ஜனனிைய ட் ல் ட் க்
 ளம் ப, “ேபானவாரம் தான்
ட்ரீடன
் ் ேபான, ம் ப
இந்த வார ம் ேபாற என்ன
பழக்கம் இ , எப் ேபாவாவ
ேபாகலாம் தப் ல் ைல,
இப் ப அ க்க ேபாற
சரியா?” என் ெசல் லமாள்
ேகாபமாக னவ,

எப் ேபா ம் ம் ப
ேப ம் ஜனனி ஒன் ம் ப ல்
ெசால் ல ல் ைல
சண்ைட ம் இட ல் ைல.
அவ க்ேக மன ல் இப் ப
வா ைவக் ெகாண் தான்
அங் ேக ேபாக ேவண் ம்
என் ேதாழர்க டன்
வாதம் த் ப் ேபான
தவ என் ேதான்ற
அைம யாக இ ந்தாள் .

அ னாஷ ம் ர ல ம்
அங் ேக தான் இ ந்தனர்.
ஜனனி ப ல் ேபசாமல்
ேபான அவ க் ம்
ஆச்சர்யேம!

“அம் மா! அக்கா

ஒன் ம் ேபசாம ேபாறா!”

“நான் ஒ வாரமா
சரியா ேபசைல தாேன!
அதனால சண்ைட
ேவண்டாம் நிைனச்
பயந் ப் பா!” என்
ெசல் லமாள் ெப ைமயாக
ெசால் ல,

“அக்காக் பயமா?
நீ ங் க ம் உங் க
த் சா த்தன ம் !” என்
ர லன் ெசால் ல...
அ னாஷ ம் “என்னமா
நீ ங் க?” என் அவரிடம்
ைறத் ட் ஜனனி ன்
ம் ெசன்றான்.

“அக்கா இமான் பர்த்ேட

தாேன, எங் க
ேபா ந் ங் க?”

ஜனனி ேஹாட்ட ன்
ெபயைரச் ெசால் ல...

“ட்ரீட் நல் லா ேபாச்சா!”

என் ஜனனி ன் வாையத்
வ... சாதாரண ேநரமாக
இ ந்தால் உள் ேள
ைழந்த ல் இ ந்
ெவளிேய வ ம் வைர
நிகழ் ந்தைத காட்
மாறாமல் அப் ப ேய
வரித் இ ப் பாள் .

இப் ேபா
வா ேதவைனப் பற் ய
நிைன கள் ஓ யதால்
“நல் லா ேபாச் !” என்ற டன்
நி த் க் ெகாண்டாள் .

“என்ன சாப் ட் ங் க?”

என் ேகட்க,
 “நீ என்ன என்ைன
இன்டர் எ க்க யா?
உனக் இப் ேபா என்ன
ெதரிய ம் !” என்
அ னா டம் கத்ைதக்
காட்ட, எப் ேபா ம் இ க் ம்
ைளயாட் த்தனம்
ஞ் த் ம் கத் ல்
இல் ைல.

எப் ேபா இ ந்
ஜனனி இப் ப மா னாள்
என் பார்த் இ ந்தான்.

அ னாஷ் தன்ைனேய
பார்த் இ ப் பைத ரிந் ,
ைநட் ைய எ த் க்
ெகாண் உைட மாற் ற
ளியலைற ல் ந்
ெகாண்டாள் .

ேவைலக் த் ேதர்வான
உடேனேய அக்கா இன் ம்
வரமாக ஆ ட்டாேளா?
 ைளயாட் த்தனத்ைத
ைறத் க் ெகாண்டாேளா?
என் தான் ேதான் ய .

மன ல் ஏேதா சலனம்
என் ேதான்ற ல் ைல...
ஜனனி ன் மனம் யார்
றமாவ ெசல் லக் ம்
என்ற நிைனேவ யா க் ம்
இல் ைல. இவர்கள் ட்ரீட்
ளம் ம் ெபா ட
இமானிடம் , “அண்ணா
பத் ரமா ட்லேய
ட் ங் க!” என் ெசால்
அ னாஷ் தாேன கார்
கதைவேய னான்.
அங் ேக ெசன்
யாைரயாவ பார்க்கக்
ம் என் எப் ப
ெதரி ம் .

ேயா த்தவாேர அங் ேக

தான் அமர்ந் இ ந்தான்.
ஜனனி ளியலைறக்
கதைவ றக்க ம் அவளின்
ேபானில் ெமேசஜ் ேடான்
வர ம் சரியாக இ ந்த .

“என்ன?” என்
அ னாஷ் எ த் ப்
பார்க்கப் ேபாக...

“ேடய் ! அ என்
ஃேபான்! என் ஃ ரண்ட்ஸ்
ஏதாவ ெமேசஜ்
பண்ணி ப் பாங் க!
ஃேபாைன எ க்காத!”

“ஏன் உன் ஃ ரண்ட்ஸ்

நான் ஏன் பார்க்கக் டா !”
என் ஃேபாைன எ க்க...

“ேடய் மைடயா,
ஏதாவ ேகர்ள் ஸ் டால் க்
இ க் ம் !” என் கத்த,

“ஓஹ்!” என்றப எ த்த

இடத் ல் ேபாைன ைவத் ச்
ெசன்றான்.

ன்ேன ஒ ைற
ஜனனி ன் ேபாைன
எ த் ப் பார்த் ட்
“நீ ங் க ெபாண் ங் க இப் ப
எல் லாம் பசங் கைள பத்
ேப ங் களா?” என் ேகட்
இ க் றான்...

அ ன் எப் ேபாேதா!
அ ந் ஜனனி,
“என்ேனாட ெமேசஜஸ்
பார்க்காேத!” என் ெசால்
இ க் றாள் . ஆனா ம்
எப் ேபாதாவ அவன்
பார்ப்ப தான்.

இன் எ க்க ம் ஏேதா

ஒ க ப் ல் தான்
னாள் , அப் ப ஏதாவ
அவன் பார்க்கக் டாத
மா ரி இ க் ம் என்
ெசால் ல ல் ைல.
 இப் ேபா அவள்
எ த் ப் ப க்க, “ஐேயா,
இைத அ னாஷ்
பார்த் ந்தால் என்ைன
ேகள் களால் ைளத்
எ த் இ ப் பான்” என்
ேதான் ய .

ஆனா ம் கத் ல்
அைதப் ப க் ம் ெபா
ஒ ெமல் ய வல் ,
மன ல் ஒ இனிய சாரல் .

“ஹாய் ! நான்
வா ேதவன், ட் க் ப்
ேபாய் ேசர்ந் ட் ங் களா!”
என் ஒ ெமேசஜ் .

அப் ேபா தான் ஒ

மணிேநரத் ற் ன்
இவைனப் பார்க்கக் டா ,
தள் ளி இ க்க ேவண் ம்
என் நிைனத்ேதாம் என்
நிைனத்தேத மறந்
ேபான .

“எப் ப உங் க க்
என் நம் பர் ெதரி ம் ?” என்
ப ல் ெமேசஜ் அ த்த
ெபா அவளின்
ம் த்தனம் கத் ல்
ண் இ ந்த .

“நீ தாேன என்ைனக்

ப் ட்ட” ஒ ைமக் தா
இ ந்தான்.

“நான் ப் ட்ேடனா?
எப் ேபா?”

“உன் ேபான்ல இ ந் ”
என் வா ேதவன் ெமேசஜ்
ெசய் ய,

“நானா! இல் ைல!”

என் அவள் ப ல் ெமேசஜ்
ெசய் ய,
 இப் ப யாக அைர
மணிேநரம் ெமேசஜ்
ெசய் ... ற் மாக
ேபலன்ஸ் ர்த்தாள் ஜனனி.

“எங் ேகடா ேப க்
ெகாண் இ ந்ேதாம் ,
ம் ப சத்த ல் ைல!” என்
நிைனத் வா ேதவன்
அவைள ைகேப ல்
அைழக்க,

“ேபலன்ஸ் ேபாய் ச் !
இனி ரீசார்ஜ் பண்ண ம் !”
என்றாள் எ த்த டேன,

“வாட்ஸ் அப்
வந் க்கலாம் தாேன!”

“அ ம் ெநட் ேபக்
ர்த் ட்ேடன்!” என,

அதற் ள் எங் ேக
உள் ேள ெசன்ற ெபண்
காண ல் ைல என்
ெசல் லமாள் , “ஜனனி!” என்
ப் ட,

“அம் மா ப் டறாங் க
ைப!” என் ேபாைன
ைவத் ட்டாள் .

இப் ேபா தான்

ேப னால் அதற் ள் ைவத்
ட்டாேள என்
வா ேதவ க்
ஏமாற் றமாக இ ந்த .
என்னேவா ஜனனி டம் ேபச
ேவண் ம் என்ற ஆர்வம்
அைலகடெலன
ெபாங் ய . அவைளப்
பார்க் ம் ேபாேத மன ல்
இ ந்த கவைலகள் எல் லாம்
ன் க் ஓ ய .

ஜனனி ல் இ ந்
ெவளிேய வந்தவள்
“என்னமா?” என்றாள்
இயல் பாக, கத்ைத
க் க் ெகாண்
இ ந்தவள் இப் ேபா
இயல் பாக ேபச ம் ,
ெசல் லமா ம் ேபச... ேநரம்
ஓ ய .

ஆனா ம்
அன் ந் வா
அவ க் ெமேசஜ்
ெசய் வ ம் அவ ம்
ப க் ெசய் வ ம்
ன்னர் ைகேப ல்
உைரயா வ ம் சகஜமாக
இ வ க் ள் ம்
ஆரம் த்த .

என்ன ேப றாள்
என் ேகட்டால் ஜனனிக்
சத் யமாக ெசால் லத்
ெதரியா ... ஆனா ம்
வா ேவா ேப ம்
ஒவ் ெவா நி டத்ைத ம்
எ ர்பார்த்தாள் , ர த்தாள் ...
மன ற் க ம்
இனிைமயாக உணர்ந்தாள் .

ஆனா ம் இ வைர
அவன் என்ன
ப க் ன்றான்? என்ன
ெசய் ன்றான்? என்
ேகட்ட ல் ைல. யார் என்
ெதரி ம் அவ் வளேவ! இந்த
ேஹாட்ட ல் ேவைல
ெசய் றான் ெதரி ம்
அவ் வளேவ!

ஜனனிக் அப் ப
ஒன் ம் வரம் ெதரியா
இைத ேகட் ம் அள ற்
என்ப ேபாலக் ைடயா .
அவனிடம் ேபசாத ெபா
ேகட்க ேவண் ம் என்
ேதான் ம் . ஆனால் ேப ம்
ெபா எ ம்
ஞாபகத் ல் நிற் கா .

ஆனால் வா நன்
உணர்ந்தான். இன் ம்
தன்ைனப் பற் அவள்
எ ம் ெதரிந் ெகாள் ள
யல ல் ைல என் . அவள்
ேகட்காத ெபா , உன்
ட் ல் யார் யார் என்ன
ெசய் றார்கள் என்ப
ேபால ேபச் க்கள்
வா டம் இ ந் ம்
வர ல் ைல.

ேபச் க்கைள
ஒவ் வெவா ெநா ம்
ேப ம் ேபா ர த்தாள் ,
ேப யவைன ம் மனம்
ர த்த , ேநரில் காண
ைழந்த . ஆனால் எப் ப
ெசால் வாள் . உங் கைளப்
பார்க்க ேவண் ம் என்றா?

வா ேதவனிற்
இதற் ெபயர் தான் காதல்
என்ப ெதளி , ஆம்
அவ க் த் ண்ணேம!
அவ க் ஜனனிையப்
த் க் ற ...
அவேளா அவன்
வாழ் க்ைக அைமய
ேவண் ம் என் .

ஜனனி க ேம
அவைன ஈர்த்தாள் !!!

ேப னா ம் பார்க்க
ற் பட ல் ைல வா ... ஒ
ேவைள இ ஈர்ப் மட் ேம
என்றால் பார்க்காத ெபா
இ ைறயேவா
மைறயேவா ெசய் ம் என,

ஆனால் ைறய ம்
இல் ைல மைறய ம்
இல் ைல... ஜனனிேயா
ேப ம் மணித் ளிகள்
மட் ேம அவைன
உற் சாகமாக ைவக் ற
என்ப ேபால உணர
ஆரம் த்தான்.
 இேத உணர் , ஈர்ப் ,
த்தம் , அைத ம்
காதல் , ஜனனி டம்
இ க் றதா என்
ெதரிய ல் ைல. ெதரிந்
ெகாள் ள ஒ ஆவல் மன ல்
எப் ேபா ம் இ ந்
ெகாண்ேட இ ந்த .

ஜனனிக் ேநர் எ ர்
வா . அதனால் தான்
அவைனக் காந்தமாய்
இ த்தால் ஜனனி... வா
க ம் ெபா ப் பான,
கஷ்டங் கைள உணர்ந் ,
அ ப த் , வளர்ந்த
ள் ைள. அதனால் தான்
ைளயாட் ள் ைளயான
ஜனனிைய அவ க்
க ம் த்த .

ஜனனி கவைல
என்பேத என்னெவன்
ெதரியாமல் வளர்ந்தவள் .
 ஜனனி ன் ம் பான
ேபச் , அவ ைடய
ைளயாட் த்தனம்
எல் லாம் அவைன அ
அ ம் ஈர்த்த . அேத
சமயம் பயம் ட, இவ் வள
ைளயாட் த்தனம்
நிைறந்தவள் , என்ன
உணர்ேவா தன்னிடம்
ேப றாள் . ெவ ம் நட்
மட் ேமயா.... இ காதல்
அல் லேவா... என்ைனப் பற்
இ வைர எ ேம ேகட்ட
இல் ைலேய...

அேத சமயம் ெசால் க்

ெகாள் வ ேபால என்னிடம்
என்ன இ க் ற ...
அ ேம ஒ பயம் ... காதல்
ெசால் ம் அள ற்
உனக் த இ க் றதா
என் ஒ ேகள் .

இந்த உணர் கள்

மன னில் ஓட... ஒ
இரண் நாட்கள் ஜனனிக்
ெமேசஜ் ேபாட ம் இல் ைல,
அைழக்க ம் இல் ைல...
தல் நாள் அவளிடம்
இ ந் ம் எந்த ெமேசஜ ம்
இல் ைல.

எப் ெபா ம் இவன்

ேபா ம் ெமேச ற்
ப லாகத் தான்
ஆரம் க் ம் அவளின்
ெமேசஜ் .

அ த்த நாள் “வா

உங் க ெமேசஜ் காேணாம் ”
என் காைல ேலேய
ெமேசஜ் ெசய் தாள் .

அதற் ப ல் இல் ைல...

சரி, ஆர் னரி ெமேசஜ்
ெசய் தால் , பார்த்தாேனா
இல் ைலேயா என் ேதான்ற
வாட்ஸ் அப் ெமேசஜ்
ெசய் தாள் .

அ ல் பார்த்த
ம் வந்த , ஆனால்
ப ல் இல் ைல.
அ வைர ம் ஒன் ம்
ெதரிய ல் ைல. ஆனால்
பார்த்த ன் ம் ஏன்
ப ல் ைல என்
மண்ைடையக் ைடய
ஆரம் த்த .

எ ம் அவளின்
கவனம் ெசல் ல ல் ைல.
மாைலவைர நி டத் ற்
ஒ ைற ெமேசஜ் வந்
ட்டதா என் பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தாள் .

அதற் ேமல் தாளாமல்

வா ற் அைழத்தாள் .
வா அந்த அைழப் ைப
பார்த் க் ெகாண் தான்
இ ந்தான். ஆனால் எ க்க
 யல ல் ைல.

பல ைற அைழத்
ட்டாள் , ஆனால் வா
எ க்க ல் ைல.

“உடம் ஏதாவ
சரி ல் ைலயா? ட் ல்
யா க்காவ
சரி ல் ைலயா? ஏதாவ
ரச்சைனயா? ெமேசஜ்
பண் ங் க வா !” என்
ம் பத் ம் ப பல
ெமேசஜ் கள் .

அ த்த நாள் காைல

கல் ரி வந்த ம்
ம் ப ம் தன் ைடய
ெதாைலேப ல் இ ந்
அைழத்தாள் ,
எ க்க ல் ைல. உடேனேய
இமானிடம் ஃேபாைன
வாங் வா ன் நம் பைர
அைழத்தாள் ... இரண்
ரிங் ேலேய எ க்கப் பட்
“ஹேலா!” என்ற வா ன்
ரல் ேகட்க,

அப் ெபா தன்ைனத்

தான் த ர்க் றான் என்ப
ரிய, ம க்ெகன்
கண்களில் நீ ர் நிைறந்த .

ஏெனன்
ெதரிய ல் ைல...

“ஹேலா, யா ங் க!”
என் வா ம் ப ம்
ேகட்க,

“இ இமாேனாட
ஃேபான்!” என்றாள் ஜனனி.

அந்தப் றம் ேபச்ேச

இல் ைல!

“ஏன் என் ஃேபான்

மட் ம் எ க்கைல? நான்
எ ம் உங் கைள சண்ைட
ேபாடைல, ட்டைல,
எ ேம பண்ணைல, ஏன்?
எனக் ெதரியாம ஏதாவ
ேப ம் ேபா ஹர்ட்
பண்ணிட்ேடனா?” என்
ேகட்டாள் , ேகட் ம் ேபாேத
ர ன் ெந ழ் நன்
ெதரிந்த .

கலங் றாள் என்

ரிந்த . வா ெபாய்
ெசால் லேவா காரணம்
ெசால் லேவா
ைழய ல் ைல...
“ேவண்டாம் தான்
எ க்கைல!” என்றான்.

“என்ன ேவண்டாம் ?”

“உன்ேனாட ேபசற !”

“ஏன் என்ன
பண்ணிேனன் நான்?”
என்றாள் கலக்கமாக.

“எப் ப ம் உன்ேனாட
ேபச்ைசக் ேகட்க ம் ேபால
இ க் ! உன்ைனப்
பார்க்க ம் ேபால இ க் !
அ தான் அவாய் ட்
பண்ேறன்!” என்றான்
ஆழ் ந்த ர ல் ...

கலக்கம் இன் ம்
அ கமாக...... அவளின்
இதயம் க் ம் ஓைச
அவ க்ேக ேகட்ட . என்ன
ெசால் ல வ றான் என்
ரியாத அள ற்
ட்டாளா என்ன ஜனனி?

அதற் என்ன ப ல்
ெசால் வ என்
ெதரியாமல் ஜனனி
ெமௗனம் காக்க...

“அ தான் எ க்கைல!
சாரி! உன்ைன ஹர்ட்
பண்ணி ந்தா! பட் நாம
ேபச ேவண்டாம் ! ேப னா
நான் ஐ லவ் ஜனனின்
எப் ேபாேவணா
ெசால் ேவன்!” என...

“என்ன? ஐ லவ் வா!”

மன பட படெவன்
அ க்க ஆரம் த்த .
பதட்டத் ல் ஜனனி எ ம்
ப ல் ெசால் ல யலாமல்
ேபாைன கட் ெசய் தாள் .

அந்தப் றம் வா
ேபாைன ெவ த்தான்!
ைவத் ட்டாளா?
அவ் வள தானா!

ேவ என்ன ெசால் ல
ேவண் ம் என் நீ
எ ர்பார்க் ன்றாய் ? ஐ லவ்
என்றா... அவள்
ெசால் வாளா? ெசான்னா ம்
இ நடக் மா என்ன? நீ !
உன் ! உன் ழல் ! உன்
அப் பா, அம் மா! இைத
நிைனக்க ல் ைலயா... உன்
வயெதன்ன? இப் ேபா
ேபாய் காதல் என் உன்
அம் மா ன் ன் நிற் க
மா...

ெபா ப் கள்
அ கமாக, உன்ைன நீ
ெபரியவனாக
உணர்ந்தா ம் இ நீ
மணம் ெசய் ம்
வய ல் ைலேய... நீ
ரணிைய ட ம்
யவன்.

மனநிைல றழ் ந்த

உன் அப் பாேவா நித்த ம்
உன் அம் மா ேபாரா வ
உனக் த் ெதரியாதா...
அவ க் ஒ நிம் ம ,
ஷாந் இல் லாத ெபா ,
இப் ப க் காதல் என்ற ஒ
வார்த்ைத உன்னிடம்
இ ந் வரலாமா? மன
உணர்ந்தா ம் , வாய்
வாக் யமாக வரலாமா?

இ தானா நீ வா ?
மன ேகள் யாய் ேகட்க,

ஐேயா! நான்
ஜனனி டம் இைதப்
ேபசாமல்
இ ந் க்கலாேமா? மன
அ த் க் ெகாண்ட .
இப் ேபா அவள்
காத க் ேறன் என்
ெசால் ட்டால் என்ன
ெசய் வாய் ?

அம் மா! அம் மாைவ

எப் ப மறந்தாய் !!

ஸ்வா ெரட் யாக

றந்தவர், ஸ்வா
பால ஷ்ணன் ெரட் யாக
மா ய ன் தாேன நீ
றந்தாய் ... காதல் எங் ேக
இ ந்தவைர எங் ேக
ெகாண் வந்
நி த் க் ற .

ந்தரத் ெத ங்
ெபண்ணான அவர்
ெபற் றவர்கைள எ ர்த் த்
த ழ் மண்ணின் மகனான
உன் தந்ைதையக் காத த்
மணம்
ெசய் க்கலாம் ...

ெசல் வச் மாட் யான

அவர், அவ டன் ஒப் ம்
ெபா சாதாரண
நிைல ல் இ ந்த உன
தந்ைத டன் நன்றாக பத்
ஆண் காலம் வாழ் ந் ம்
இ க்கலாம் ...

அதன் ன் ஒ
 பத் ல் உன் தந்ைதக்
அ ப் பட் மனநிைல
றழ் ந்த நாளாக... ஒ
ழந்ைதைய ேபால
இத்தைன வ டங் களாக
இன் ம் பார்த் க்
ெகாண் க் றார். அவர்
என்ன சாதாரண
ழந்ைதயா இல் ைல
சங் யால் கட் ைவத்
பார்த் க் ெகாள் ம்
நிைல ல் இ ப் பவர்.

அவைர மட் மல் ல

அவரின் அப் பா அம் மாைவ
ட ம் ...

இப் ப வாழ் க்ைகைய

ேபாராட்டங் கேளா
வாழ் ந்
ெகாண் ப் பவேரா
ேதாள் ெகா க்காமல் ,
காதல் ெசால் வாயா?
 அத் யாயம் ஏ :

வா ற் மன
ழப் பமான ழப் பம் தான்,
ஜனனி ேவண் ம் என்
மன ெசால் ல... “இ
சரிவரா உனக் !
இப் ெபா வய ம் அல் ல...
ழ ம் அல் ல... அம் மா
ஒத் க் ெகாள் ளேவ
மாட்டார்!” என் என்
அ அ த் ச் ெசான்ன .
ஒ வாரமாக இந்த ழப் பம்
தான் ஜனனி டம் ேப ய
நாளாக.

ஜனனி ம் பக்
ப் வாேளா என்
நிைனக்கக் ப் ட ல் ைல.
இவனிற் ம் ன்
ப் ம் ைதரிய ல் ைல.

ஒ றம் இந்த எண்ண

அைலகள் மன னில் ஓ க்
ெகாண்ேட இ ந்தா ம் ...
எந்த ேவைலகைள ம்
நி த்த ல் ைல... அ
பாட் ற் நடந்
ெகாண் ந்த .

கலகலப் பான மகன்

ைடயா தான், ஆனா ம்
இன் ம் ஏேதா வா டம்
ைறவ ேபாலத் ேதான்ற...

“என்னேவா உன்
கேம சரி ல் ைலேய,
என்ன வா ற் ?” என்
ஸ்வா மகனிடம் ேகட்டார்.
த ல் இல் ைல
ெத ங் ல் ... ஆம்
அம் மா ம் மக ம்
உைரயா வ ெத ங் ல்
தான்.

கணவரிடம் , கணவர்
ட் னரிடம் , மணமா
வந்த நாள் தலாக ஒ
உைடந்த த ல்
ேப னா ம் , மகன் றந்த
நாள் தேல அவனிடம்
ேப வ ெத ங் ல் தான்...

ெத ங் அவரின் தாய்
ெமா மட் மல் ல உணர்
ெமா ம் ட, ஆம் ! அவர்
றந்த வளர்ந்த
ப த்த எல் லாம்
ைஹதராபாத். அவர்கள
அங் ேக ஐந் நட்சத் ர
ேஹாட்டல் இ ந்த . அங்
மட் மல் ல ஆந் ரா ன்
இன் ம் ல இடங் களி ம் .

அவர்கள் ெசன்ைன ல்
கால் ப க்க ம் ,
ெசன்ைன ல்
அவர்க ைடய ெபயைரக்
ெகாண் ஒ ஐந்
நட்சத் ர ேஹாட்டல் கட்
க்க... ச பமாக ப ப் ைப
த்த தன ெபரிய
மகளிடம் ... அந்தப்
ெபா ப் ைபக் ெகா த்
ெசன்ைன ல் ட...

அங் ஏற் பட்ட பழக்கம்

தான் பால ஷ்ணேனா .
தாக ெதா ல்
வங் ந்த
பால ஷ்ணன்
தன் ைடய ெபா ட்கள்
லவற் ைற ேஹாட்டல்
வாங் வதற் காக அதன்
நிர்வா ைய அ க, அந்த
இடத் ல் ஸ்வா இ க்க...

எங் எப் ப என்

ெதரியாமல்
இ வ க் ள் ம் காதல்
மலர.... ஸ்வா ன் அப் பா,
பால ஷ்ணன் ஒ த ழ்
மகன் என் மண ற்
சம் மதம் தர ம க்க...
அவர்கைள த் மணம்
நடந்த , அதனால் மகைள
ெபற் ேறார் ஒ க் ட...

மன னில் பல
வ த்தங் கள் இ ந்த
ெபா ம் ... கணவன்
ன்ேனா வந் ட்டார்...
இவர் தான் த்த மகள் ...
இவ க் ன் ஒ மகன்,
மகள் என் இ ந்தனர்.

அதன் ற றந்த
ட் ன டன் எந்த
வைக ம் ஸ்வா க்
ெதாடர் இல் ைல. அதனால்
மகன் றந்த ல் இ ந்
அவேனா அவர்
உைரயா ம் ெமா
ெத ங் கா ப் ேபான .
ெதாடர்ந்த பத்
வ டங் களில் ,
ெபற் ேறா டன் ெதாடர்
இல் ைல என்ற வ த்தத்ைத
த ர ஸ்வா க் ேவ எந்த
வ த்த ம் இல் ைல.
 பால ஷ்ணேனா
இல் வாழ் க்ைக எந்த
ைற ம் இன்
ம ழ் ேவா நிைறேவா
ெசன்ற . எல் லாம்
பால ஷ்ணன் ஒ
பத் ல் மாட் ம் வைர...
அ ல் தைல ல் அ பட்
ைள ல் ஏற் பட்ட
பா ப் பால் மன நிைல
றழ் ந் ட்டார், ேவ
வார்த்ைதகளில்
ைபத் யமா ட்டார்.

ல சமயம்
அைம யாக இ ப் பார்,
மைன , மகன், அப் பா,
அம் மா, எல் ேலாைர ம்
அைடயாளம் ெதரி ம் ... ல
சமயம் யாைர ம்
ெதரியா , ைக னில்
ைடத்தைத க்
வார்... எ ரில்
இ ப் பவைர அ க்க
ஆரம் த் வார்.

ட் ல் ைவத் ப் ப
ஆபத் அவைர
இதற் ெகன் இ க் ம்
ம த் வமைன ல் ேசர்த்
ங் கள் என் ம த் வர்
ெசான்னா ம் ஸ்வா
ேசர்க்க ல் ைல. ம த் வர்
மட் மல் ல ஸ்வா ன்
ெபற் ேறார் ட....

ஆம் ! நன்றாக
இ ந்தவைர வராத
ெபற் ேறார் மக க் இப் ப
ஒ நிைல என்ற ம் ஓ
வந்தனர்... “எப் ப இவ டன்
இ க்க ம் . வந் ...
இவைர ம த் வமைன ல்
ேசர்த் டலாம் ... ராஜ
ைவத் யம் ெசய் யலாம் ,
அவர் இ க் ம் வைர...
அவ ைடய
ெபற் ேறா க் ம் அவர்கள்
இ க் ம் வைர பணம்
அ ப் க் ெகா க்கலாம் , நீ
வந் ” என் மகள்
ைபத் யமான தன்
கணவ டன்
கஷ்டப் ப வைத ெபாறாத
ெபற் ேறார் ெகஞ் க் ெகஞ்
ேகட்டனர்.

ஸ்வா ஒத் க்
ெகாள் ள ல் ைல...
அவர்களிடம் இ ந் ஒ
உத ம் ெபற ல் ைல...
கணவரிடம் இந்த பத்
வ ட சம் பாதைன ல்
வந் ந்த ஒ ட் ைன
ற் , அைத வங் ல்
இட் ... ம் பத்ைத
சமாளிக்க ஆரம் த்தார்.
ேவ ஒன் ரண்
ெசாத் க்க ம் இ ந்த .
எல் லாம் ைக ெகா த்த .

ஸ்வா ந்த
 த் சா ப் ெபண் தான்...
தனியாகேவ ெதா ல்
ெசய் யக் ய றைம
இ ந்த , அவரின் றப் ேப
அைத ெகா த் இ ந்த .
றந்த கல் இ ந்த .

ஆனால் கணவைரத்
தனியாக ட யாத ஒ
ழ ல் , எ ம் ெசய் ய
யல ல் ைல. னசரி
வாழ் க்ைகக்காக, கணவரின்
ம த் வத் ற் காக என்
இ ந்த எல் லாம் கைரந் ,
கஷ்ட வனம் ஆனா
ேபா ம் தம் இ ப் பைதக்
ெகாண் சமாளித்தார்.
ேவ ேயா க்க ல் ைல.

அ தான் அவரின்
ெபற் ேறா க் இன் ம்
வ த்தேம! ஆண் ெபண்
என்ற ேபதம் இல் லாத
அவரின் அப் பா, மகள்
ேகாேலாச் வாள் என்
வய தேல நிைனத்
இ க்க... இப் ப காதல்
மணம் என் ெசன்
அ ம் கஷ்டங் கைள
அ ப க்க... அவர்களால்
தாள ய ல் ைல.

என்ன தான் ெசாத்

கம் இ ந்தா ம் ,
பரம் பைர ன் ேபர் டேவ
நின்றா ம் , அ
ெகா க் ம் மரியாைத
இ ந்தா ம் , இன்ெனா
மக ம் , மக ம் , ம்
றப் மாய் வாழ் ந்தா ம் ,
ெபரிய மகளின் இந்த நிைல
அவர்களின் கண்களில்
ரத்தக் கண்ணீர ் வர
ைவத்த . ஆனா ம் எ ம்
ெசய் ய ய ல் ைல.

யார் ேபச்ைச ம்
ேகட்பவர் அல் ல ஸ்வா .
இப் ேபா வா ேதவன்
இ ப் ப அவர்களின்
ேஹாட்டல் தான்.
மகைனயாவ எங் க டன்
என்றதற் ... எனக்
உ ர்ப் அவன் தாேன
என் ட்டார். உ ர்ப்
மட் மல் ல வ கா ம் ட,
அவ ைடய வாழ் க்ைக
தான ேகாபங் கள்
அத்தைன ம் வா டம்
மட் ேம காண் ப் பார்.

ல சமயம் கணவைர
சமாளிக்க யாமல் ,
இயலாைம ன் உச் ல்
இ க் ம் ெபா
வா ேதவ க் அ ட
ம் ஸ்வா டம் இ ந் .
ெமௗனமாக வாங் க்
ெகாள் வான்.

ஸ்வா ன்
ெபற் ேறார்களின் ெதாடர்
ேவண் ேகா க் ப் ன்
தற் ெபா ஒ இரண்
மாதமாக ேஹாட்டல் வர
ஆரம் த் இ ந்தான்.

ஸ்வா அவைன
அ ப் ப ஆரம் த்
இ ந்தா ம் , ேவைல
ெசய் யட் ம் , இன் ம்
ெபா ப் ெப க்க அவன்
தயாராக ல் ைல என்
ட்டார்.

அ தான் இந்த
ேமேனஜர் ேபாஸ்ட்!!!

“ஏன்ட்ரா பா ,
ஏமா ந் ெசப் ...” என்
மகனின் அ ல் அமர்ந்
னவ,

“ஏ ேலதம் மா!” என்

அம் மாைவப் பார்த்
ன்னைகத்தான்.
 அவர்களின்
உைரயாடல் கள் ெத ங் ல்
தான் ெதாடர்ந்தன...

“இல் ைல, எனக்

என்னேவா உன் ட்ட
த் யாசம் ெதரி ”

“கண்ணா மாத் ங் க
தல் ல!”

“நான் இன் ம்
கண்ணா ேய ேபாடைல,
அப் றம் எப் ப கண்ணா
மாத் ேவன்!”

“அப் ேபா தல் ல

ேபா ங் க, அப் றம்
மாத் ங் க!” என்றான்.

எல் லாம் உறங் க்

ெகாண் ந்த தந்ைத ன்
அ ல் அமர்ந்தப தான்...
இ வரின் பார்ைவ ேம
அ க்க அவைரத் ெதாட்
ெதாட் ள, இனிைமயான
ேபச் க்கள் என்றா ம் ,
இல த்தன்ைம இ ந்தா ம் ,
ஒ சந்ேதாஷம்
அம் மா டேமா மகனிடேமா
வர ல் ைல.

எப் ேபா ம் இ க் ம்
ழல் இ வ க் ேம
மன ல் வந் வந் ேபா ம்
தந்ைத ன் நிைல. உறக்கம்
ட ம ந் களின்
உத யால் தான். நா க்
நாள் ந ந் ெம ந்
ட்டார்... உட ேம
ம ந் மாத் ைரகளின்
தாக்கம் அ கமா
ட்டதால் உடல் உ ப் கள்
லமைடய ஆரம் த்
ட்ட .

தற் ெபா வ க ம்
ேசர்ந் ெகாள் ள... அவரிடம்
ஆர்ப்பாட்டங் கள் அ கமாக
ஆரம் த்தன. அதனால்
அந்த ஆர்ப்பாட்டத்ைத
ைறக்க மாத் ைர, ட
வ மாத் ைர,
நித் ைர ல் இ ந்தார்.

சட்ெடன் ஒ
ெமௗனம் ழ, அம் மா ன்
கண்கள் கண்ணீைரக்
காட்ட, அம் மா ன் ைகைய
ஆதரவாக த்தான்.

“ெராம் ப
கஷ்டப் படறார், இன்ைனக்
எல் லாம் என்னால
சமாளிக்கேவ யைல”
என்றார் ஸ்வா .

அதற் ள் “வா !” என்ற

பாட் ன் ரல் ேகட்க....
அங் ேக எ ந் ெசன்றான்.

தாத்தா ம்
ப க்ைக ல் ... அவ க் ேம
காய் ச்சல் ... “ெராம் ப
காய் ச்சல் அ க் டா
கண்ணா” என்றார்.

“ஹாஸ் டல்
ேபாகலாம் பாட் ” என்றவன்
அம் மா டம் ெசால் க்
ெகாண் , ஆட்ேடாைவ
வரவைழத் ... “நீ ங் க
வரா ங் க, நான் ேபா ட்
வர்ேறன்” என் பாட் டம்
ெசால் க் ெகாண் ...
தாத்தாைவ ஒ
ழந்ைதையப் ேபால இ
ைககளி ம் க் க்
ெகாள் ள, ஆட்ேடா ஓட் னர்
உத ெசய் ய, ளம் னர்.

பார்த் ந்த பாட் க் ,

“இப் ப இந்த ைபயன்
கஷ்டப் ப றாேன,
பகவாேன எங் கைள
எல் லாம் உன் டன்
அைழத் க் ெகாள் ,
இவ க் ம் இவனின்
அம் மா ற் ம் ஒ
நிம் ம ைய ெகா ” என்
மன க ேவண் னார்.

“எனக் ம் , என்
கணவ க் ம் , என்
மகனிற் ம் , ஒ நல் ல
சாைவக் ெகா த் !”
என் ம் ேவண் னார்.

கண்கள் கலங் அவர்

நிற் க, “சரியா ம் அத்ேத!
நீ ங் க வாங் க!” என் ஸ்வா
ெசால் ல, ஒன் ம்
ெசால் லாமல் கத்ைத
ம மக க்காக
சாதாரணமாக ைவத்
ெகாண்டார்.

அவர் வந் அமர,

அவரின் கத்ைத ைவத்
மா யார் ேசார்வாக
இ ப் பைதப் பார்த் ,
உடன யாக காஃ ேபாட் ,
அவரின் ன் வந் நீ ட்ட,
கலக்கத் ல் அவ க்
ைககள் ந ங் க, “இ ங் க!”
என் ஸ்வா ேய
கட் னார்.

“ ர்வ ெஜன்ம
பாபங் கள் தங் கள் மக க்
இப் ப ெசய் தா ம் , ஏேதா
ஒ ண்ணியம் இவைள
எங் க க்
ம மகளாக் யேதா” என்
ேதான் ய .

ஜனனிக் அன்
கல் ரி ைற, ட் ல்
தான் இ ந்தாள் .
அ னா ற் ம்
ர லனிற் ம் கல் ரி
இ ந்த . ஹா ல் அமர்ந்
ப த் க் ெகாண் க்க,
அங் ேக தான் அவளின்
தாத்தா ம் பாட் ம் ட
அமர்ந் இ ந்தனர்.

அங் ேக வந்த அவளின்

ெபரியம் மா அ ராதா,
“அப் பா க் உடம்
சரி ல் ைலயாம் அத்ைத,
ஹாஸ் டல் ல ேசர்த்
இ க்காங் களாம் , நான்
ேபாகட் மா?” என்
ேகட்டார்.

தற் ெபா
ரணி ன் மண ற்
ற தான்,
ெபற் றவர்களிடம் ேபச
ஆரம் த் இ ந்தார்
ைகேப ல் . இன்
ெபற் றவர்களின் ஞாபகம்
சற் அ கமாக இ க்க,
அதன் ெகாண் அைழக்க,
அப் பா ஹாஸ் ட ல்
இ ப் ப ெதரிய,
உள் ள்ள ம் உட ம்
அவைரக் காண பரபரத்த .

“ேபா ட் வா அ !”
என ம் உடேன அவர்
அவசரமாக ளம் ப,
ேகட் க் ெகாண் ந்த
ஜன்னனிக் வா அங் ேக
இ ப் பான் தாேன என்
உைரத்த .

வா ேப ய நாளாக
ம் ப அவனிடம் ேபசத்
ைதரிய ல் ைல, காதல்
இ க் றதா என்
ெதரிய ல் ைல, இ ந்தா ம்
ஒத் க் ெகாள் ள எல் லாம்
ைதரிய ல் ைல.

வா ேவ எந்ேநர ம்
மன ல் இ ந்தான். ஏதாவ
ஃேபான் அ த்தால் அவேனா
என் தான் மனம் ஆவலாக
எ ர்ப்பார்த்த . வா
அைழக்காத ெபா ஒ
ஏமாற் றம் மன னில் .

இப் ேபா ெபரியம் மா

ளம் ப ம் , “நா ம்
வரட் மா ெபரியம் மா” என,
தனியாக ளம் ய அவ ம்
உடேன “வா” என,

கார் இ ந்தா ம் கார்

ஓட்ட ஆண்கள் யா ம்
இல் லாததால் ஆட்ேடா ல்
ளம் னர்.

அங் ேக ம் ேத ப்
ேபாய் உள் பார்க்க,
தாத்தா ற் ட்ரிப் ஸ்
ஏ க்ெகாண் க்க பாட்
அ ல் அமர்ந் இ ந்தார்.
அ ராதாைவ பார்த்த ம்
கண்கள் கலங் க,
அம் மாைவப் பார்த்த ம்
அ ராதா ம் கண்கள்
கலங் க, இ வ ம் ேபச
ஆரம் க்க,
 ட இ ந்த ஜனனிக்
வா இல் ைலயா என்
ஏமாற் றமாக இ ந்த .

ேப க் ெகாண்
இ ந்தவர்கள் , “நீ ங் க மட் ம்
தான் இ க் ங் களா
அம் மா?” என் ேகட்க,

“இல் ைல அ , வா
இ க்கான், இப் ேபா தான்
ட் க் ளிச் ட்
வேரன் ேபானான், ேநத்
காய் ச்சல் ன் காட்ட
வந்தவைர அட் ட்
பண்ணிட்டாங் க, அவேன
தான் இ ந்தான்.
இன்ைனக் காைல ல
தான் நான் வந்ேதன்,
ட் க் ப் ேபா ட்
வேரன் ேபானான்,
வந் வான்” என
ேநரத் ேலேய உண
எ த் க் ெகாண் வா
வந் ட்டான்.

ஜனனிைய
எ ர்பார்க்க ல் ைல,
“வாங் க அத்ைத” என் வாய்
ெமா யாக அ ராதா டம்
ேப னா ம் , ஜனனிையப்
பார்த்த ம் கத் ல்
தானாக ஒ பரவசம் .

ஜனனி ன் கண்கள்
அவைன ஒ தயக்கத்ேதா
பார்த்த , டேவ
ன்னைகப் பதா
ேவண்டாமா என்
ேயாசைன.

“என்ன ெசால் றாங் க

வா ”

“ெசஸ்ட் இன்ஃெப ன்
இ க்காம் அத்ைத. ஒ
ெரண் நாள் இ ந்
ஆன் பயா க்ல
கண்ட்ேரால் வ தான்
பார்ப்ேபாம் ன்
ெசான்னாங் க”

“ஒன் ம்
பய ல் ைலேய”

“இல் ைலன் தான்

ெசால் றாங் க”

“அப் பா எப் ப
இ க்கார்”

“இ க்கார்” என்ப
ேபால தைல மட் ம் தான்
ஆ ய . ம் ப ம் ஒ
ெமௗனமான ழல் ,
வா ன் கத் ம்
வ த்தத் ன் சாயல் ,

தனக் இன் ம் அவன்

ட் னைரப் பற் எ ம்
ெதரியா என்ப
ஜனனிக் அப் ேபா தான்
உைரத்த . வா ன்
கத் ல் வ த்தத்ைத
பார்த்த ம் அைதப் ேபாக்க
ேவண் ம் என்ற உந் தல் .

இரண்ெடா
வார்த்ைதகள் ேப ட் ,
“ெம ன் ஏதாவ வாங் க
ெசான்னாங் களா பாட் ”
என,

பாட் ஒ ட்ைடக்
ெகா க்க, “நான் வாங் ட்
வந் டேறன்” என ேபானான்.

“ேப ட் இ ங் க
ெபரியம் மா, நான் ெவளில
உட்கார்ந் இ க்ேகன்,
ஃ ரண்ட் ட்ட ஒ ஃேபான்
ேபச ம் ” என் ெசால்
ைம ட் ெவளிேய வந்
ன் ன் இ ந்த ஒ
ெபரிய ெபன்ச் ேபான்ற ல்
அமர்ந் வா ற் காகப்
பார்த் இ ந்தாள் .

வா வந்தவன், அந்தத்
தளத் ல் இ ந்த ஸ்டரிடம்
அந்த ம ந்ைத ெகா த் ,
ம் ேநாக் வந்தவன்,
அங் ேக ஜனனி அமர்ந்
இ ப் பைதப் பார்த் சற்
இைடெவளி ட் அ ல்
அமர்ந்தான்.

வா ம் ேபச ல் ைல,
ஜனனி ம் ேபச
யல ல் ைல.

ம் அவைன
பார்த்தாள் , ன்னைகக்க
யன்றாள் , ஆனால்
வ ேவனா என்ற . வா ம்
அவள் ன்னைகக்க
யல் வைத ம் கத் ல்
ஒ தயக்கம் இ ப் பைத ம்
பார்த் இ ந்தான்.
 ஜனனி என்ன ெசய் யப்
ேபா றாள் என்ப ேபால
பார்த் இ க்க, இ ற ம்
ைக ைவத் அமர்ந்
இ ந்தான் வா .

ந்த தயக்கம் தான்

ைகையத் ெதா வதற் ,
ஆனால் ைக க்க
தயக்கம் இல் ைல, ஜனனி
அவனின் ைக ேமல் ைக
ைவத்தவள் , அ ல்
நானி க் ேறன் என்ப
ேபால ஒ அ த்தம்
ெகா க்க, எப் ேபா ம்
ைளயாட் ப் ெபண்ணாய்
ெதரி ம் ஜனனி, அவனின்
கண்க க் அப் ெபா
அப் ப த் ெதரிய ல் ைல.

ேநற் அவனின்
அம் மா டம் அவன் ஆ தல்
ெசான்ன ஒ உணர்ைவ
இன் ஜனனி அவ க் க்
ெகா த்தாள் .

அவனின் கம்
அப் ேபா ம் ெதளியாதைத
ேபாலத் ேதான்ற,

“எப் ேபா ேவணா ஐ லவ்

ெசால் ேவன்
ெசான்னீங்க! எப் ேபா
ெசால் ங் க?” என ஜனனி
அவைனப் பார்த் வம்
உயர்த் ஏேதா ஒ
சாதாரண ெபா ைளக்
ங் க என்ப ேபாலக்
ேகட்க,

இப் ேபா அவளின்

கத் ல் ம் த்தனம்
அப் ப ேய ண் இ ந்த .

அைதேய வா ர த் ப்
பார்த் ந்தான். மன ல்
இ ந்த ஒ அ த்தம்
வா ற் ப் ெபரிதாக
 ைறந்த . அவனின்
க ம் ெதளிய டேவ ஒ
ன்னைக ம் ேதான்ற...

ஜனனி ன் கண்கள்
அவைனப் படெம த்த ,
“நான் உன்ைனப்
பார்க் ேறன்!” என்
கண்கள் அவேனா
ெமா ந்த .

ல் ேமா
இதயக் கத இன்
றந் தேத... இர பகலாக
இதயம் ளியா ப்
பறந் தேத... ஏ... காதல்
ெநஞ் ேச... யாேரா
ெசால் ேவன்... வந் ேபான
ேதவைத… ெநஞ் ைச
அள் ளிப் ேபானேத...
ெநஞ் ைச அள் ளிப்
ேபானேத!!!

அத் யாயம் எட் :

 வா ஜனனிையேய
ேநரம்
பார்த் ந்தவன், ெதளிந்த
மனைத கட் க் ள்
ெகாண் வந்தான். தன
ைககைள ஜனனி ன்
ைககளிடம் இ ந் உ க்
ெகாண்டவன்... டேவ
“சாரி” என,

“எ க் சாரி? என்
ஃேபான் எ க்காத க்கா”
என்றாள் இல வாகேவ
ஜனனி.

“இல் ைல” என்ப ப்

ேபால தைல அைசத்தவன்...
“ஐ லவ் ெசால் ேவன்
ெசான்ன க் ” என,

ஜனனி ன் கம்
என்ன ேப றான் இவன்
என்ப ப் ேபால பார்த்த .
 ளக்கம் ெசால் ல
ேவண் ய அவ யத்ைத
உணர்ந்தவன், “அ
உன்ைன எனக் ெராம் பப்
ச் க் ... என்ேனாட
கவைலகள் என்ைன ழாத
ேபா எனக் உன்ேனாட
ஞாபகம் தான்... நான்
உன் ட்ட ேப ம் ேபா
என்ைனேய மறந் டேறன்...
ஒ மா ரி ெராம் ப
சந்ேதாஷமா இ க் ... ஐ
லவ் ன் கத்த ம் ேபால
ஆைசயா க் ! அ தான்
உன் ட்ட அப் ப
ெசான்ேனன்!” என்
நி த் னான்.

வா ன் பாவைனகள்
காதல் ெசால் வ ேபால
இல் ைல, ஜனனி ன் கம்
ழப் பத்ைதத் தத்ெத க்க...

“இப் ேபா அ தப்

மா ரி ேதா !” என்றான்,

ஜனனி ன் கம்
அ ர்ச் ைய தாங்
அவளின் கள் தானாய்
ரிந்த .

“ஐ ன் உன்ைன லவ்
பண்ற இல் ைல! ப் ளஸ ீ ்
சரியாப் ரிஞ் க்ேகா!
அப் ப உன் ட்ட ெசால் ற !
ஏன்னா இ என்ேனாட
வய ைடயா ... ேம
உன்ைன ட ல மந்த்ஸ்
தான் ெபரியவனா
இ ப் ேபன், இ என்ேனாட
அ மானம் ...
ெபாண் ங் க க் இ
ைரட் ஏஜ் , ஆனா
பசங் க க் க் ைடயா
இல் ைலயா! என்ேனாட
இப் ேபா இ க் ற ழல் ல,
நான் லவ் பண்ேறன்
ெசால் றேத எனக் ெராம் ப
 ல் யா இ க் !”

த ல் அ ர்ந்தா ம்
ஜனனி இைட ல்
ேபசேவ ல் ைல... ேபச
ற் பட ல் ைல...
அைம யாக ேகட் க்
ெகாண் இ ந்தாள் .

“அ ம் அம் மாக் ட்ட

என்னால ெசால் லேவ
யா !” என்றான்,
ெசால் ம் ேபாேத கத் ல்
அவ் வள ற் ற உணர்ச் ...

அவன் உணர்ச்
வசப் ப வ தாளாமல் ,
“ேஹய் , ஈ ! இ க்
இவ் வள நீ ங் க ல் யா
ஃ ல் பண்ண ேவண்டாம் ,
இ வைரக் ம் உங் க க்
எப் ப ேயா? எனக்
என்ேனாட ேப ட்
இ ந்த ஃ ரண்ட் ர்ன்
இப் ப ெசால் ட்டாேறன்
ஒ ஷாக்... அப் றம் ஏன்
இப் ப ன் ஒ எண்ணம் ?
அ ேவ உங் கைள எப் ப ம்
நிைனக்க ெவச்ச ... இப் ேபா
உங் கைளப் பார்க்க ம்
ேபால ேதாண வந் ட்ேடன்!”

“அவ் வள தான்.... நீ ங் க
ெராம் ப அப் ெசட்டா
இ க்க ம் தான் அப் ப ப்
ேப ேனன்... உங் க லவ் ைவ
அக்சப் ட் பண்ணினா
என்னன்ற மா ரி... பட்
எனக் உங் க ேமல லவ்
இ க்கான் இ வைர
ெதரியைல”

“ஆனா இப் ேபா லவ்

பண்ணினா என்னன்
ேதா ...” என்றாள்
கத் ல் ஒ
ெமன்னைக டன்.
 “ேவண்டாம் !
ேவண்டாம் ! இ சரிவரா !”
என்றான் வா அவசரமாக.

“ஓஹ்! அப் ப யா! சரி

ேவண்டாம் !” என்றாள்
உடேன.

அப் ப ேய அவனின்
கம் ஏமாற் றத்ைத ய .

“இ என்னங் க?
சரின் ெசால் ல வந்தா ம் ,
லவ் ெசால் லேவ ேவண்டாம்
ெசால் ங் க! ேவண்டாம்
ெசான்னா ம் உங் க கம்
இப் ப யா !” என்றாள் .

“நீ என்ன ஃ ல் பண்ற?”

“அதான் ெசான்ேனேன
லவ் பண்ணினா என்னன்
ேதா ! ஆனா அ தானா
தாங் க வர ம் ... இவ் வள
ேயா க்கா ங் க....” என்
ேதாைளக் க் அவள்
ரித்த ேபா மன ர க்க
ற் பட்டா ம் என்ன
ெசால் றாள் என்
ரிய ல் ைல.

“காதல் ெசான்னா
மன க்க ஒ
சந்ேதாஷம் , ஒ பரவசம்
இ க்க ம் . ெசால் ற க்
ன்னாலேய இவ் வள
ெடன்ஷன் இ க் ம் ேபா
ெசால் ல ேவண்டாம் ! ஸ்ேட
ல் !” என்றப எ ந்தாள் .

“நீ என்ைன லவ்

பண்ண யா இல் ைலயா?”
என்றான்.

“நான் அைத
ேயா க்கறதா இல் ைல!”
என்றப உள் ேள
ெசன்றவள் , ேநரத் ல்
அவளின் ெபரியம் மா டன்
ெவளிேய வந் , அவர்
வா டம் ேப யைத
ேவ க்ைக பார்த் ந் ஒ
தைலயைசப் டன்
ெசன் ட்டாள் .

“இவைளயா
ைளயாட் ப் ெபண் என்
நிைனத்ேதன். இல் லேவ
இல் ைல... நான் தான்
இப் ெபா அப் ப
இ க் ேறன் ேபா ம் ”
என் ேதான் ய ...
அப் ெபா மட் மல் ல
அதற் ற ம் ....

அதன் ற ஒ மாதம்
வைர இயல் ேபால
ேவைலகள் நடந்தா ம் ,
ஜனனி மன ன் ஓரத் ல்
எப் ெபா ேம இ ந்தாள் .
“ேப ! அவளிடம் ேப !”
என் மன அ த் க்
ெகாண்ேட இ ந்த .

என்ன
எ ர்பார்க் ன்றான் அவன்
என் அவனிற் ேக
ெதரிய ல் ைல,
எப் ெபா ம் யாரிட ம்
எைத ேம ப ராதவன்
வா , இப் ெபா இைத
யாரிடம் ெசால் வான்.

ஜனனி அைழப் பாேளா,

அைழப் பாேளா என்ற
த ப் ம் டேவ.... ஏேனா
ஒ இனம் ரியாத
ேவண் தல் கட ளிடம்
ட... சரி வரா ... தன்னால்
அவைள ேநாக் எந்த
அ ம் எ த் ைவக்க
யா என் ெதரிந் ம் ...
“ஜனனிக் என்ைனப்
க்க ைவத்
கட ேள! இ நடக் ேமா?
நடக்காேதா? அ ேவ
 ஷயம் !”

“அவ க் என்ைனப்
க்க ேவண் ம் !” என்
மன அ த் க் ெகாண்ட .

வா வாக ஒ நாள்
தன்ைனக் கட் ப் ப த்த
இயலாமல் ரைலயாவ
ேகட்ேபாம் என நிைனத் ...

ஜனனி ன்
ெதாைலேப எண்ணிற்
அைழக்க.... இந்த ெதாைல
ேப எண் தற் ேபா
உபேயாகத் ல் இல் ைல என
வந்த .

“ஏன்? ஏன் நம் பர்

உபேயாகத் ல் இல் ைல என
வ ற ?” என தைல
ைடய.... ஒ ைற ஜனனி
அைழத்த இமானின்
எண்ைண ேச த்
இ ந்தவன், இமானிற்
அவன் கல் ரி ல்
இ க் ம் சமயம் பார்த்
அைழத்தான்.

“ஹாய் இமான்! நான்

வா ேபசேறன்! ஜனனி
க ன், அவங் கேளாட ேபச
மா?” என்றான்.

“அவ இன்ைனக்
காேலஜ் வ் வா ,
ெபாண் பார்க்க
வர்றாங் கன் ர ா
ெசான்னா!” என,

வா ன் ைக னில்
இ ந்த ைகப் ேப தானாக
ந ய .

ம் ப எ த் ப்
பார்த்தால் அ ேவைல
ெசய் ய ல் ைல. “நான் ஐ லவ்
ெசால் க்க
ேவண் ம் ... அவசரப் பட்
அைத ம் இைத ம்
நிைனத் ெசால் லாமல்
ட்ட தவ ”

“இப் ெபா ஐ லவ்

ெசால் லாமல் ட்டதனால்
மட் ம் என் ைடய ழல்
மா ட்டதா என்ன?
ஜனனிைய இழப் பதா?”
தைல ல் ைக ைவத்
அமர்ந் ட்டான்.

அங் ேக ஜனனிக் ம்
அேத நிைல தான்...

அன் ஹாஸ் ட ல்
இ ந் வ ம் ெபா ேத
ெபரியம் மா டம் வாய் க்
ெகா த் , வாையக் ண் ,
ள , எல் லா
வரங் கைள ம் அக்
ேவ ஆணி ேவறாக
ெபரியம் மா ன் கண்
பார்ைவ ல்
வாங் ந்தாள் .

தல் அ ர்ச்
வா ன் அம் மா தங் கள்
ஆட்கள் அல் ல, என்ன
ெத ங் கா...? அ ம் காதல்
மணமா...? அ தான்
ெபரியப் பா ற் வா ன்
அம் மாைவக் கண்டால்
ஆவ ல் ைலயா?

இவர்கள் ட் னர்,
அ த்தவர் ட் ல் காதல்
மணம் , ேவற்
ஆட்க டன் ெசய் தாேல
ஆகேவ ஆகா ... அவர்கைள
ைறத் க் ெகாண்
ரிவர். இ ல் அவைள
எப் ப அ ம ப் பர்...
மாட்டேவ மாட்டர்.

தங் கள் இனம் ,

உற னன், என்ற ல
ச ைககள் இ க்க ம் தான்
அவளின் மனம் அவன் றம்
சாய ற் பட்ட . இப் ேபா
இல் ைலயா? அய் யேகா?
என் வசனம் தான்
ேப ய . ஆ ம்
ைளயாட் த்தனத்ைத
ட் ழைல
ஆராய் ந்தாள் , ஆத ம்
ைளயாட் த்தனம்
அவைள ட் எங் ேக
ேபா ம் .

“அ மட் மா? இந்த

ப் பயல் ... நீ அழகா
இ க்கன் ேதாணைல?...
உன்ைனப் க்க ம்
ேதாணைல? ஆனா
நடந் ேமான் பயமா
இ க் ன் டச்
ெசால் லாம, எப் ேபா ேவணா
ஐ லவ் ெசால் ேவன்
என்ைனக் ழப் ட் ட்
இப் ேபா சரி வரா ,
ெதரியாம ெசால் ட்ேடன்
ெசால் றான். ேடய் வா ! உன்
மண்ைடைய உைடச்சா
என்ன?” என் தான்
ேதான் ய .

“இவேன இப் ப ச்
ெசால் ம் ெபா ,
அவனிடம் நான் ெசான்ன
தான் சரி! நான் இவைனக்
காத க் ேறனா
இல் ைலயா என்
ேயா க்கேவ டா !” என்
நிைனத்தவள் ...

வா ன் ஃேபான்
நம் பர் இ ந்தால் தாேன
அைழப் ேபாம் என
நிைனப் ேபாம் , இல் ைல
அவன் அைழக் றானா
ெமேசஜ் ெசய் றானா என்
பார்த் க் ெகாண்ேட
இ ப் ேபாம் ! த ல்
அவனின் நம் பர் எனக்
ெதரியேவ ேவண்டாம் என்
நிைனத் ம் ைம
அக் ேவட் ெசய் க் ப்
ேபாட் ட்டாள் .

ஆனால் மன ல்
இ ந்த வா ன் ைகேப
எண்ைண எந்த
அ ப் பாைன ைவத்
அ ப் ப . தன் மன
வா ன் றம் ேபாகாமல்
இ க்க ஆன யற்
எ த்தாள் அவளாகேவ.
தனக்ெகன் ைகப் ேப ேய
ைவத் க் ெகாள் ள ல் ைல.

“ஒ அவசரம் னா
எப் ப ப் டற ? ேபான்
இல் லாம எப் ப ?” என் க்
ேகட்ட ெசல் லம் மாளிடம் ,

“நான் எங் ேக தனியா

ேபாேறன், ளாஸ்ல
ர ாக் ப் !” என்
 ட்டாள் .

“ஏன் ேபான்
ேவண்டாம் ?” என் அப் பா
அம் மா ேகட்க,

“எப் ேபா பார்த்தா ம்

அ லேய இ க் ற மா ரி
ஒ ஃ ல் பா! ெகாஞ் ச
மந்த்ஸ் க ச்
ெவச் க்கேறன்!”

“உண்ைமைய
ெசால் டா? யா ம் எ ம்
ெதாந்தர பண்ணைலேய?”

“இல் ைலப் பா! அ தான்

என் ைசட்ல ெரண் பா
கார்டஸ
் ் இ க்காங் கேள!
அவங் கைள
என்க் ட்ேட யார் வர
ம் ?” என,

“ஆமாப் பா! காேலஜ் ல

எல் லாம் ஸ் த்தா தான்
ேபா , எந்த ப் ராப் ள ம்
இல் ைல!” என்
அ னாஷ ம் அ த் ச்
ெசால் ல.... ெபற் ேறார்கள்
பாரம் நீ ங் யவர்களாக
இ ந்தனர்.

அந்த சமயத் ல் ஒ
மாப் ள் ைள ரணிையத்
மணம் ெசய் ெகா த்த
வைக ல் இ ந் வந்த .

“ ரணி கல் யாணத் ல

நம் ம ஜனனிையப்
பார்த்தாங் களாம் பரதா!
ெபாண் ேகட்கறாங் க?
என்ன ெசால் லலாம் ?” என்
ல ் மணன் தந்ைத ன்
ன்னிைல ல் தம் டம்
ெசால் ல,

“ஆ ங் க
எப் ப ண்ணா?”
 “வச வாய் ப் ள ஒ
ப நம் மைள ட ேமல
தான். ஆ ங் க ம் நல் ல
மா ரி தான் ெதரியறாங் க...
அ ைம ேவைல ல் ைல,
ெசாந்த ெதா ல் தான்! ஒேர
ைபயன்... ஜாதகம்
வாங் ேவாம் ! சரி வந்தா
ேமற் ெகாண் ேபசலாம் !”
என் ெவ த்தனர்.

“மாப் ள் ைள
பார்க்கலாமா?” என்
ஜனனி டம் யா ம்
ேகட்க ல் ைல. த ல்
அவர்க க் த்
ப் யானால் தாேன
ெபண்ணிடம் ேகட்பார்.

அதனால் அவர்கள்
ஜாதகம் பார்த் , ெபா த்தம்
பார்த் , ைபயைனப்
பார்த் , அவனின் ெசாத் ,
கம் , றைம, ேதாற் றம் ,
எல் லாம் பார்த் , அவர்கள்
அத்தைன ேப க் ம் த்த
ற தான் ஜனனி டம்
ெசான்னர்.

“என்ன? அ க் ள் ள
கல் யாணமா!” என்றவளின்
ேபச் யார் கா ம்
ழ ல் ைல.

“ ரணிக் ம் தான்
ெரண் வ ஷமா
பார்த்ேதாம் ! அவ க்
உடேன அைமயைல!
அதனால் ேவைலக்
ேபானா! நீ அைதப் பத்
ேபசாேத!” - அம் மா

“ தல் ல ைபயைனப்
பா , அப் றம் ேப !” –
அப் பா.

அவ க் அவ் வள
நம் க்ைக மக க் ப்
 த் ம் என் . ைற
ெசால் ல எ ம் இல் ைல.
ேதாற் றம் , ஆஸ் , அந்தஸ் ,
ப ப் , எல் லாம் றப் பாக
இ ந்த .

மன ேவ ஒ வரிடம்
இ க் ம் ெபா எவ் வள
றப் பாக இ ந்தா ம்
எப் ப ப் க் ம் என்
ேயா க்க ல் ைல!
ஏெனன்றால் ஜனனிக்
யாைரயாவ க் ம்
என் அவர்கள் நிைனத்தேத
இல் ைல.

அைதேய தான்
வா ம் நிைனத்தான்,
“ஜனனிக் என்ைன
க்க ல் ைல” என.

அைதேய தான்
ஜனனி ம் நிைனத்தாள் ,
“எனக் வா ைவப்
 த் க் றதா?
இல் ைலயா?” என,

ஆனால் யார் நிைனத்

என்ன பயன்?... இங்
அவைள அலங் கரித்
இ க்க... மாப் ள் ைள தன
அப் பா அம் மா டன் ெபண்
பார்க்க ஹா ல் அமர்ந்
இ ந்தான்.

மாப் ள் ைளக்
த் ட்டால் அவ் வள
தான்... அதன் ற
ஜனனி ன் ைக னில்
எ ம் இல் ைல என்
அவ க் த் ேதான் ய .
ன்ேன அதற் ள் ளாகேவ
மா ள் ைள ன் அ ைம
ெப ைமகள் ேகட் ெநாந்
ட்டாள் .

“அக்கா! மாப் ள் ைள
ர நாதன் ெசம ேஹன்ட்சம் ”
என் அ னாஷ் ரன்னிங்
கமன்ட்ரி ெகா க்க,

“அைத நான்
ெசால் ல ம் ” என்றாள்
ஜனனி.

“உன் கத்ைத
பார்த்தாேல நீ
ெசால் வன்
ேதாணைலேய!” என்
மன ற் ள் சரியாக
நிைனத்தான் அ னாஷ்,
ஆனால் ெவளி ல்
ெசால் ல ல் ைல.

ெசான்னால் , “அப் ேபா

உனக்ேக எனக்
க்கா ன் ெதரி
தாேன! மாப் ள் ைளையத்
ப் அ ப் !” என்
அக்கா ெசான்னா ம்
ெசால் வாள் என் வா ல்
பைச ேபாட் க்
ெகாண்டான்.

“இந்த வா
எைதயாவ ெதளிவாக
ெசான்னானா?” என்
மன ற் ள் நிைனத்தவா
பல் ைலக் க த் க்
ெகாண் ந்தாள் ஜனனி.
எ ரில் இ ந்தால் அ த்
ைவத் ம் ஆேவசம்
தான்.

அவள் கண்டாளா
என்ன வா ேதவன் எ ரில்
வந் நிற் பான் என் ?

அதன் ன் நிகழப்
ேபா ம் அனர்த்தங் கள் !!!

அத் யாயம்
ஒன்ப :
“என்ன ெபண் பார்க்க
வ றார்களா? அதன் ன்
நிைல ெகாள் ள ல் ைல
வா ேதவ க் ... அவன்
ன் காதல் ெசால் ல
யாமல் நின்ற
காரணங் கள் , அவனின்
ெபா ப் கள் , எல் லாம்
ன் க் ஓ ட்டன.

ெதாைலேப ல்
ெதாடர் ெகாள் ள
ய ல் ைல...
எப் ப யாவ பார்த்ேத
ஆகேவண் ம் என் ஆவல்
உந்த,

ெபண் பார்க்க
மாைல ல் தாேன
வ வார்கள் என் ேதான்ற,
பாட் டம் ேப , ஒ
காரணத்ைத உ வாக் ,
அத்ைதையப் பார்க்க
ெசல் வ ேபால ஜனனி ன்
ட் ற் ஒ பன்னிரண்
மணி ேபால ெசன்றான்.

ேஹாட்ட ல் ேவைல
ெசய் ம் ஒ ைபயைன
ஜனனி ன் ட் ல் டச்
ெசால் அவேனா
வந்தான். ஆம் ! வா டம்
ைபக் ைடயா , அைத ம்
ட அவ க் அைத
ஓட்ட ம் ெதரியா . ஒ
ைற பழகச் ெசன்ற ேபா ,
அவனின் ேநரேமா
என்னேவா தல் நாேள
த மா ந் ட்டான்.

ெநற் ல்
காய ம் ஆ ட, அதன்
ெகாண் ஸ்வா அன்
க ம் ெடன்ஷனா
ட்டார். ைபக்
ஆக் டண் ல் தைல ல்
அ பட் தான் வா ன்
தந்ைத ன் நிைல இப் ப
ஆ ட்ட . அந்த
நிைன கள் ஒ ெப ம்
பயத்ைதக் ெகா க்க, அதன்
ற வா ைவ ைபக் கற்
ெகாள் ள ட ல் ைல.

அம் மா ற் த்
ெதரியாமல் கற்
ெகாள் ளலாம் தான்,
த ப் பவேரா அம் மா டம்
ெசால் பவேரா யா ம்
ைடயா தான்.
ஸ்வா க் க்காத
எைத ம் ெசய் பழக்கம்
இல் லாத காரணத்தால் வா
இன்னம் அைதப் பற்
ேயா த்த ல் ைல.

அம் மா ற் தன்னால்
ஒ மன ணக்க ம்
வந் டக் டா
என்ப ல் அவ் வள
கவனமாக வா இ ப் பான்.

இன் இந்த
மணித் ளிகளில்
அம் மாைவப் பற் ய
ஞாபகேம இல் ைல. ஜனனி
மட் ேம அவனின்
ஞாபகத் ல் .... எப் ப யாவ
அவைள பார்த் க் காதல்
உணர்த் ட ேவண் ம்
என் ஒ ேவகம் .

அ எந்த அள ல்
சாத் யம் என்ெறல் லாம்
ேயா க்க ல் ைல. ேகட் ன்
உள் ைழந்த ற தான்
அங் ேக இரண் ன்
கார்கள் நிற் பைத
பார்த்தவன், யாேரா
வந் க் றார்கள் ேபால
ஒ ேவைல மாப் ள் ைள
ட் னேரா, நிைனேவ
கசந்த ேபா ம் , இப் ேபா
ெசன் நிற் க யா ...
ம் ேவாமா என்
நிைனக்க... சரியாக அந்த
ேநரம் பார்த் ர லன்
அவைனப் பார்த் ட்டான்.

“வாங் க, வா
அத்தான்!” என் ஆர்வமாக
அ ல் வந்தவன், “வாங் க!
உள் ள வாங் க!” என் ைகப்
த் அைழத் ச் ெசல் ல
யல,

“அத்ைதக் ட்ட
ெசால் ல ம் பாட் ஒ
ஷயம் ெசால்
ட்டாங் க, உள் ள ட்ல
ெகஸ்ட் ேபால, நான்
அப் றம் வர்ேறன்” என்
ம் ச் ெசல் ல
யன்றான்.

“வாங் க அத்தான் நீ ங் க!
அ ஒண் ல் ைல, ஜனனி
அக்காைவ ெபாண்
பார்க்க வந் க்காங் க”
என் ைக த்
ேவணா என் ம க்க
ம க்க உள் அைழத் ச்
ெசன்றான்.

ஜனனி தன்ைன எப் ப

எ ர் ெகாள் வாேளா என்
மன க் க் என அ த் க்
ெகாள் ள ஆரம் த்த .

சரியாக அவன் உள் ேள

ெசல் ல, ஜனனிைய ல
நி டங் க க் ன் தான்
ெவளிேய அைழத் வந்
அமர ைவத் இ ந்தனர்.

மாப் ள் ைள
ைபயனின் அம் மா ஏேதா
ேகட்க, அதற் ப ல்
ெசால் க் ெகாண்
இ ந்தாள் . வாய் ெமா
உைரத்தா ம் மன “என்ன
ெசய் ய? என்ன ெசய் ய?
ஏதாவ ெசய் !” என்
அவளிடம் சண்ைட இட் க்
ெகாண் ந்த .
 வா உள் ைழய ம் ,
அவைனப் பார்த்த
ஜனனி ன் கண்களில்
அப் ப ஒ அ ர்ச் , ன்
ஹப் பா வந் ட்டாயா
என்ப ேபான்ற ஒ
உணர் ... வா ற் அைத
நன் ரிந் ெகாள் ள
ந்த .

வா ம் ல ெநா கள்
அவைளப் பார்க்க,
ஜனனி ம் ப ல் பார்ைவ
பார்த்த ல ெநா கேள!!!

ஒ காதல் என்ப என்

ெநஞ் ல் உள் ள என்
ெநஞ் ல் உள் ள
கண்ணில் வந் தத

“நீ ங் க வாங் க
வா த்தான்.... நாம அந்த
ம் ேபாேவாம் !” என்
வா ைவ ேவ ஒ ற்
ர லன் அைழத் ச்
ெசன்றான். பார்த் க்
ெகாண் ந்தவர்களிடம் ....
“அம் மாைவப் பார்க்க
வந்தாங் க!” என் அவனின்
அப் பா டம் ெசால்
ேபானான்.

ர லன் இவனிடம்
ேபச் க் ெகா க்க, மன
அவன் என்ன ேப னான்
என் உணர ல் ைல,
ெவளிேய என்ன நடக் ற
என்ற எண்ணம் தான்.

“இ ங் க என்ன
நடக் ன் பார்த் ட்
வர்ேறன்” என் வா ைவ
அங் ேக ட் ப் ேபாக....

ேநரத் ல் அங் ேக
அவன் அமர்ந் இ ந்த
இடத் ற் அ ராதா,
ல ் மணன், பரதன்,
ெசல் லமாள் எல் ேலா ம்
வந்தனர்... டேவ
ஜனனி ம் .... அங் ேக
மாப் ள் ைள ட் ன டன்
தாத்தா ம் பாட் ம் ேப க்
ெகாண் இ ந்தனர்.
யாைர ம்
அைழக்க ல் ைல!
வைர மட் ேம ைவத் க்
ெகாள் ளலாம் . த்தால்
ன்னர் உற க க் ச்
ெசால் க் ெகாள் ளலாம்
என் இ ந்தனர்.

அ ராதா வா டம்
“நீ இங் ேகேய இ , ஒ அஞ்
நி ஷம் வந் டேறன்” என்
ைரந் வந் ெசால் ச்
ெசன்றார்.

ட் னர் ஜனனி டம்

ைபயைனப் த்
இ க் றதா என் ேகட் க்
ெகாண் இ ந்தனர்.
“அப் றம் ெசால் ேறன் மா!”
என் ெசல் லமாளிடம்
ஜனனி ெசால் க் ெகாண்
இ ந்தா ம் , ஓரக்
கண்ணால் வா ைவைவ ம்
பார்ைவத் ெதாட் ண்ட .

வா ஜனனி என்ன
ெசால் லப் ேபா றாள் என்
இைம எ க்காமல் பார்த்
இ ந்தான்.

“அப் றம் எல் லாம்

ெசால் ல ேவண்டாம் !
இப் ேபாேவ ெசால் ேவாம் !
ெராம் ப நல் ல ஆ ங் களா
ெதரியறாங் க, ைபயைன
எனக் ெராம் பப்
ச் க் !” என்
ெசல் லமாள் ெசால் ல,

ஜனனி அவைர
ைறத் ப் பார்த்த பார்ைவ
ெசான்ன , “உனக்
 ச் ந்தா நீ
பண்ணிக்ேகா!” என் .

அந்தச் ழ ம்
ஜனனி அவளின்
அம் மாைவப் பார்த்த
பார்ைவ வா ேதவைன
இல வாக் ய என்ேற
ெசால் ல ேவண் ம் .

படபடத்த மன
அைம அைடய,
ஜனனிையப் பார்த்
இ ந்தான்.

அப் ேபா ம் டாமல்

“சரி” என் ெசால் என்ப
ேபால, மாற் மாற்
ஆ க்ெகா வராக
நிர்பந் த்தனர். என்னேவா
அவள் ன்னப் ெபண்!
அவ க் ஒன் ம்
ெதரியா என்ற
பாவைனேய!
 ஒ ெநா கண்
றந்தவள் ,
ெவ த்தவளாக,
“எனக் இவைரத் தான்
ச் க் !” என் வா
ேதவைனக் காட் னாள் .

வா ேதவன் அ ர்ந்
எ ந்ேத ட்டான்...
ஜனனி ன் இந்த
ைதரியத்ைத அவன்
எ ர்பார்க்க ல் ைல.
எல் ேலா ம் ஸ்தம் த்
நின்றனர்.

ர நின் ேவ க்ைகப்
பார்த் ந்த அ னாஷ்,
“அக்கா! ைளயாடாேத,
இந்த ஷயத் ல எல் லாம்
ைளயாடக் டா !” என
அவசரமாக அ ல்
வந்தான்.

“நான் ைளயாடைல!
ஐ அம் ரியஸ்!” என்றாள்
நி த் நிதானமாக
ெதளிவாக.

“ஹப் பா! இவளா

ைளயாட் ப் ெபண்!
எனக் க் ட இந்தத்
ைதரியம் ைடயா ”
பார்த்த பார்த்தப
நின்றான் வா .

ல ் மணனின்
பார்ைவ அ த்தமாக
வா ேதவன் ப ந்த .
பரத ம் ெசல் லமா ம்
இப் ப த் தங் கள் ெபண்
ேப வாள் என் கன ம்
நிைனத்த ைடயா .
அப் ப ேய நின் ட்டனர்.

“நீ இங் க யாைர பார்க்க

வந்த!” என்ற ல மணனின்
ேகள் க் ...
 “ஜனனிைய” என்
வா மைறயாமல்
உைரத்தான்.

அவ் வள தான்
ெசல் லமாள் பரதனிடம்
பாய் ந்தார்... “அவ க் ச்
ெசல் லம் க்கா ங் கன்
எத்தைன தடைவ
ெசான்ேனன், எப் பவாவ
அவைளக் கண் ச்
இ க் ங் களா! இப் ேபா
அவேளாட
ைளயாட் த்தனம் எ ல
ெகாண் வந் ட் க்
பா ங் க... ெவளில
மாப் ள் ைள ட் க்காரங் க
இ க்காங் க! எவ் வள
ைதரியமா இப் ப ேபசறா!”
என் ஆேவசமாக ேபசத்
வங் க...

“ஷ்!” என் அவைர

அடக் ய பரதன்...
“ஏற் கனேவ உன் ெபாண்
என் மானத்ைத வாங் ட்டா!
இனி நீ ம் வாங் காத!
சத்தமா ேபசாேத ெவளில
ஆ ங் க இ க்காங் க!”
என்றவர்.

ஜனனிைய
ெந ங் னார், “நிஜமா தான்
ெசால் யா!” என்ற அவரின்
ேகள் , அ ேகட்ட தம் ...

ஜனனிக் உள் க் ள்
ளிெர த்த , இ ந்தா ம்
“ஆம் !” என்ேற தைலயாட்ட...

அவ க் வந்த
ேகாபத் ற் ம் ,
ஆத் ரத் ற் ம் , ஓங்
ஜனனிைய கன்னத் ல்
அைறய, ரப் ேபாய்
ந்தாள் . ெபா கலங்
ட்ட என்ேற ெசால் ல
ேவண் ம் ... அப் பா
அ ப் பார் என் அவள்
எ ர்பார்க்க ல் ைல.
எவ் வள ம்
ெசய் தா ம் அ த்த
ைடயா .

வா ேவகமாக அ ல்
வர... ஒற் ைறக் ைகயால்
அவைனப் த்த
ல ் மணன்... “நீ உன்
ட் க் க் ளம் !”
என்றார்.

அ னாஷ ம் ர ல ம்
ஜனனி டம் ைரந்தனர்.

“இல் ைல! ஜனனி ேமல

தப் ல் ைல!” என் அவன்
ெசால் ல வர...

“ ளம் ன்
ெசான்ேனன்!” என்றார்.

அவரின் ைகைய
 லக் யவன்... “அ க்க
ேவண்டாம் அவைள!”
என்றான்...

“என் ெபாண் நான்

அ ப் ேபன்! ெகால் ேவன்!
நீ ளம் தல் ல!” என்றார்
பரத ம் .

என்ன ெசய் வ என்

ெதரியாமல் ஜனனிையப்
பார்த் , “என்ேனாட
வந் !” என்றான்.

கண்களில் நீ ர் த ம் ப,
அ ைக என் ேநர ம்
ெவ க் ம் என்ற நிைல ல்
பார்த் இ ந்தவள் ...
“வரமாட்ேடன்!” என்ப
ேபாலத் தைலயைசத்தாள் .

“அதான்
வரமாட்ேடன் ெசால் றா
தாேன! ளம் டா!” என்
பரதன் ஆக்ேராஷமாகக்
கத் னார்...

“ ளம் ப யா !
என்ன ெசய் வாய் ?” என்
வா வாய் ெமா யாகக்
ேகட்க ல் ைல, ஆனால்
பார்ைவ அைத உணர்த்த
பரதைன பார்த் நின்றான்.

வா ேதவைன
அைம யான வாய் ேபசத்
ெதரியாத தான் உண் தன்
ேவைல ண் என்
இ க் ம் ஒ ைபயனாகத்
தான் அவர்க க் த்
ெதரி ம் . இப் ப ஒ
நி ர்ைவ அவனிடம் யா ம்
எ ர்பார்க்க ல் ைல.

அ ராதா ேவகமாக
வா அ ல் வந்தவர்...
“ ளம் வா ! ெவளில
மாப் ள் ைள ட் க்காரங் க
இ க்காங் க... ெவளில
ெதரிஞ் சா எங் க க்
அ ங் கம் ! ளம் !” என்
மன்றா க் ேகட்டார். ஒ
ைபயைன தங் கள் ெபண்
த் க் ற என்
இப் ப மாப் ள் ைள
ட் னர் ெவளி ல்
இ க் ம் ேபா
ெசால் வைதக் க த் ல்
ெகாண் ெசான்னார்.

“எ அ ங் கம் ?
என்ைனப் ச் க் ன்
உங் க ெபாண்
ெசால் றதா?” என்றான்
நிதானமாய் .

அ ராதா ற் ப ல்
ெசால் லேவ வாய்
எழ ல் ைல. வா ன்
பார்ைவ, வா ன்
வார்த்ைத ரேயாகம் ,
எல் லாம் எ ரில்
நிற் பவ க் ஒ
கலக்கத்ைதக் ெகா த்த .

அ னாஷ் தான்
ர லனிடம் ஜாைடக் காட் ,
இ வ ம் வா டம்
வந்தவர்கள் ... “எ ன்னா ம்
அப் றம் ேபசலாம் ப் ளஸ ீ ்
வாங் க!” என் அ னாஷ்
ெசால் ல,

எப் ப உள் ேள
அைழத் வந்தாேனா, அேத
ேபாலேவ ர லன் “வாங் க
வா த்தான்!” என் ைகப்
த் ம் ப அைழத்
ெசன்றான்.

அப் ேபா ம்
அ னாைஷ பார்த்
“ஜனனிைய அ க்க
ேவண்டாம் ெசால் ...
அவேராட ெபாண் தான்!
அ என்ைனக் ம் மாறப்
ேபாற ைடயா ! அைத
அ ச் நி க்க
ேவண்டாம் ெசால் !”

“அ க்க மாட்டாங் க!
அ க்காம நான்
பார்த் க்கேறன்!” என்
அ னாஷ் ஸ் ரமாகச்
ெசால் ல,

ஜனனிைய ஒ
பார்ைவ பார்த் க்
ளம் னான்.

ேழ ந்தவள்
எ ந் க்க ல் ைல,
அப் ப ேய தான் அமர்ந்
இ ந்தாள் .

வா ெசன்ற நி டம் ,
ஜனனிைய ட்
அைனவ ம் ன்னைறக்
வந்தனர்... “எல் லாம் நல் ல
வார்த்ைதயாத் தான்
ெபாண் ெசால் றா!
இ ந்தா ம் எங் க மத்த
அண்ணன் தம் ங் கக் ட்ட
கலந் ட் , நல் ல ப லா
ஒ ெரண் நாள் ள
ெசால் ேறாம் !” என்
கமாகப் ேப
அவர்கைளக்
ளப் வதற் ள் ேபா ம்
என்றா ட்ட .

அவர்கள் ேவ ,
ெபண்ணிடம் ஒ வார்த்ைத
ெசால் ச் ெசால் ேறாம்
என் ெசால் ல...

ஆளா க் கத்ைதப்
பார்க்க, அ ேவ எேதா
சரி ல் ைல என்
காட் ய , அவர்கள் ேம ம்
வற் த்தாமல் ளம் னர்.

வா ேநராக ெசன்ற
அம் மா டம் ... அம் மா டம்
நடந்த அத்தைனைய ம்
ஒன் டாமல்
ெசான்னான். அதாகப் பட்ட
ஜனனி ன் ட் னில்
நடந்த . மற் றப இன் ம்
வாய் வார்த்ைதயாகக்
காதல் ெசால் க்
ெகாள் ள ல் ைல என்ப
ேபால எல் லாம்
ெசால் ல ல் ைல. இ வ ம்
ம் ேறாம் என்
ெசால் ட்டான்.

வா ெசால் லச்
ெசால் ல, என்ன காரியம்
ெசய் வந் க் றான்
மகன் என் ஸ்வா
அப் ப ேய அமர்ந்
ட்டார். அவேர
ெபற் றவர்கைள எ ர்த்
காதல் மணம் ெசய் தவர்
தான், ஆனால் மகனின்
காதைல ஏற் க் ெகாள் ள
அவரால் ய ல் ைல.
 நான் காதல்
ெசான்ேனன் என்றால் ,
எனக் எந்த
ெபா ப் க ம் இல் ைல...
என் தாய் தந்ைதயைரப்
பார்க்க ேவண் ம் என்ற
அவ யம் இல் ைல...
அதற் கான வய ம்
வந் ந்த , வாழ் க்ைகைய
எ ர் ெகாள் ம் பக் வ ம்
இ ந்த .

ஆனால் வா ... இந்த

ட் ன் ஆதாரேம அவன்
தாேன! எப் ப அவனால்
ந்த . இ பத் இரண்
வய ... வாழ் க்ைக எங் ேகா
இ க்க என்ன ெசய்
வந் க் றான்.

ஸ்வா ைய
ரிந்தவனாக ெத ங் னில்
ேபச ஆரம் த்தான்,
“அம் மா! எனக் இ
சரியான வய
ைடயா ன் ெதரி ம் ...
இ அ க்கான ேநர ம்
இல் ைலன் ெதரி ம் .
நாேன ெசால் லக்
டா ன் தான்
இ ந்ேதன், ஆனா
யைல...” என் வா ம்
தைல த் தான் அமர்ந்
இ ந்தான்.

“என்ன ெசய் ய ம்
நிைனக் ற?”

“என்ன ெசய் யட் ம் ?”

என் ம் ப அம் மா டம்
ேகட்டான்.

“எனக் என்ன
ெசால் ற ன் ெதரியைல...
ஆனா அந்தப் ெபாண்
உனக் ைரட் சாய் ஸ்
ைடயா ன் தான்
ேதா ... நீ ரணி
கல் யாணத் ல வரைல,
ஆனா நான் ேபாேனன்
தாேன... ெராம் ப ஆட்டம் ... நீ
லவ் பண்ேறன்ற க்காக
தப் பா ெசால் லைல”

“நான் பார்த்தவைர ஒ
ெமச் ரிட் இல் ைல...
ன்ன பசங் க க் சமமா
ஆ க் ட் ... ஒ
ெபா ப் ல் லாம... உனக்
அந்த ெபாண்
மைன யா வர்றைத நான்
என்ைனக் ேம ம் ப
மாட்ேடன்!” என்றார்.

வா அம் மா ன் இந்த
ப ல் அப் ப ேய ேதங்
நின்றான். காத க்
எ ர்ப் ெதரி ப் பார்கள்
என் ஏேதா ஒ வைக ல்
மனம் ெசால் ல அைத
எ ர்பார்த்தான்.
 ஆனால் “எனக்
ெபண்ைண க்க ல் ைல!
அந்தப் ெபண் உனக்
ெபா த்த ல் ைல!” என்
ெசால் வார்கள் என் அவன்
நிைனக்கேவ ல் ைல!!!

அத் யாயம் பத் :

என்ன ேப ம்
வா னால் ஸ்வா ைய
சம் ம க்க ைவக்க
ய ல் ைல. அவர்
எ த் ச் ெசான்ன தேம,
“காதல் தப் ெபன் என்னால்
ெசால் ல யா !
ஏெனன்றால் அந்த காதல்
தான் என்ைன.... உன்
தந்ைதைய இப் ப ப்
பார்த் க்ெகாள் ள
ைவக் ற ”

“ஆனால் இ உனக்
காதல் ெசால் ம் வய ம்
அல் ல... ஒ ெபண்ைண
பார்த் க் ெகாண்
ம் பத்ைத நிர்வ க் ம்
வய ம் அல் ல... அதற் கான
சம் பாதைண ம் உனக்
ைடயா ... த ல்
உனக் சம் பாதைணேய
ைடயா . ப ப் ைபேய
இன் ம் நீ க்க ல் ைல.
உன் ைடய எம் ஏ
ப ப் ன் கல் ரிக் காலம்
வைடந் ட்டா ம்
இன் ம் நீ அரியர்
ைவத் க் றாய் ” இப் ப
நிைறய இ ந்தா ம் ...

“என்ேனாட மன க்
சரின் பட்டா எ ன்னா ம்
பார்த் க்கலாம் வாடான்
நாேன ேபாய் ெபாண்
ேகட்ேபன்! ஆனா எனக்
அந்த ெபாண்ைணப்
க்கைல!”
 “ெவளில மாப் ள் ைள
ட் க்காரங் க இ க் ம்
ேபா அம் மா அப் பாக்
எவ் வள ெந க்க
த் ட்டா... அேதாட
இம் ேபக்ட் ெதரியைல...
தல் லேய ேபரன்ட்ஸ் ட்ட
ெசால் க்க
ேவண்டாமா... இப் ப ஒ
ெபாண் ேவண்டாம் ”
என்றார்.

வா “இல் ைல! அ
ஜனனியால் இல் ைல!
என்னால் தான்!”
என்ெறல் லாம் ெசால்
அவைர கன் ன்ஸ் ெசய் ய
யல ல் ைல. அவ க்
அம் மாைவப் பற் நன்
ெதரி ம் ...

ஒன் ல் நின்
ட்டால் அ ேலேய தான்
நிற் பார், மாற் க் ெகாள் ள
 யலேவ மாட்டார்...
ைரக் க வாள ட்ட
ேபாலத் தான்... அதனால்
தான் அவனின் தந்ைதைய
சமாளித் இத்தைன
வ டங் கள் அவரால் காலம்
தள் ள ற . வா அந்த
இடத்ைத ட் எ ந்
ெசல் ல யல...

“இல் ைல! எனக் அவள்

தான் ேவண் ம் !” என்
சண்ைட ேபா வான் வா
என் ஸ்வா
எ ர்பார்க்க ல் ைல.
ஆனா ம் இப் ப ஒன் ேம
ெசால் லாமல் மகன் எ ந்
ேபாக, என்னேவா வா
அவைர ட் ல
ேபாவதாக மன ற் ஒ
எண்ணம் .

ஆனா ம் இப் ப ேய
ட யாேத “உட்கா
வா !” என்றார்.

வா ெமளனமாக
அமர... “நீ அந்தப் ெபாண்
ட் க் ப் ேபாய் ரச்சைன
பண்ணிட் வந் க்க....
அ தப் !” என்றார்.

“என்ன பண்ண ம் ?”
என்ப ப் ேபால பார்த்
நின்றான்....

“சாரி ேக அவங் க
ட்ட!”

“நான் ரச்சைன
பண்ண ம் ேபாகைல...
அவங் க தான்
நடந் ட்டாங் க.... ஜனனி,
என்ைனப் ச் க் ன்
அப் ேபா ெசால் ற ஒ
நிைலக் ெகாண் வந்த
அவங் க தான்!”
 “தப் கண்ணா! நீ
அவங் க அம் மா அப் பா
ைசட்ல இ ந் பா ,
அவங் க ஃ ங் க்ஸ் ரி ம் ...
லவ் ேமேரஜ் பண்ணின
என்னாலேய நீ லவ்
ெசால் ம் ேபா ஒத் க்க
யைல! அவங் க எப் ப
ஒத் க் வாங் க!”

“ஏற் கனேவ எனக் ம்

உங் க அத்ைத
ட் க்கார க் ம் ஆகேவ
ஆகா ! அதனால் தான்
அவங் க இங் க நம் ம
ட் க் வர்றேத இல் ைல...
ரணி கல் யாணத் க்
ற தான் ெகாஞ் சம்
ஸ் த் ஆச் , இப் ேபா நீ
ேபாய் இப் ப பண்ணிட்
வந் க்க...” என்றவர்,

இஞ் ஜ ைன
ைக னில் எ த்தார்...
“அம் மா! இப் ேபா எ க்
அப் பாைவ ங் க
ைவக்க ங் க!” என்றான்.
இவர்கள் இங் ேக ேப க்
ெகாண் இ க்க ஜன்னல்
வ யாக பால ஷ்ணன்
வானத்ைத ெவ த் க்
ெகாண் இ ந்தார்.

“நாம அவங் க
ட் க் ப் ேபாேறாம் ”
என்றார் ஸ்வா .

“எ க் ?” என் வா
ேகட்டதற் ப ல்
ெசால் ல ல் ைல.
கணவைரத் ங் க ைவத் ,
“வா” என் மகைன ட் க்
ெகாண் மா யாரிட ம்
மாமனாரிட ம் க்கமாக
ஷயத்ைத ெசால் க்
ளம் னார்.

ெபரியவர்கள் இ வ ம்
நம் வா வா என் மைலத்
பார்த் இ ந்தார்கள் .

“இப் ேபா ேவண்டாம் !”

என் நின்றவனிடம் ...

“நீ அவங் க ட் க் ப்
ேபான தப் !” என்
அவைன ரட் அைழத் க்
ெகாண் ெசல் ல....

“வர மாட்ேடன்!” என்

நின் க்க ம் ...
ஆனா ம் ஜனனிைய
பார்க்க ேவண் ம் , ம் ப
அ க் றார்கேளா என்
ேதான்ற... ெசன்றான்.

ெசல் ம் ெபா
ஸ்வா ன் கத் னில்
ெதரிந்த உ , கண் ப் பாக
இந்த ஷயத்ைத த்
ம் உ தான் என்
ெதள் ளத் ெதளிவாக
 ரிந்த ... ஆனா ம் எ ம்
ெசய் ய யாத நிைல ல்
இ ந்தான்... என்ன
ெசய் வான்?

இயலாத ழ் நிைல
என்றா ம் .... அைத
இய மா அவனால்
மாற் க் ெகாள் ள ம்
என்ற நம் க்ைக
இ ந்தா ம் .... அம் மா ன்
நம் க்ைகைய
இப் ேபாைதக் உைடக்க
யா அல் லவா...

அைம யாக டச்

ெசன்றான்.

ஜனனி ன் ட் ற் ள்
இவர்கள் ெசல் ல அங் ேக
இவர்கைள
எ ர்பார்க்க ல் ைல என்
அைனவரின் கத் னி ம்
ெதரிந்த .
 “வாங் க!” என்ற
வார்த்ைத யார் வா னில்
இ ந் ம் வர ல் ைல.
“ஐேயா! ெபண் ேகட்க வந்
ட்டார்கேளா?” என்ற
பதட்டம் தான் அைனவரின்
கத் னி ம் .

“எ க் டா ம் ப
வந்ேத?” என் பரதன்
ஆக்ேராஷமாக
வா ேதவைன பார்த் க்
ேகட்க...

“என்ன? என் மகைன

ஒ வன் இப் ப டா ேபாட்
அ க்க வ வ ேபால
ேப வதா?” என்ற ேகாபம்
ஸ்வா ன் மன னில்
ளர்ந் எழ ஆரம் த்த .
அவரின் ட் பக்கம்
மக்க க் அவ் வள
மரியாைத ெகா ப் பர்.
அம் மா , பா என்ற
மரியாைதயான
அைழப் கள் மட் ேம!

ல ் மணன் ஒ ப
ேமேல ேபாய் , “நாங் க உங் க
ட் க் ப் ெபண்
ெகா க்கறதா இல் ைல!”
என் ஒ மா ரி
அலட் யமாகச் ெசால் ல...

ஸ்வா ன்
தன்மானத்ைத அ
ெவ வாக ண் ட்ட .
அைம யாக மனைத நிைல
ப த் யவர். “உங் க
ெபாண்ைணக் ெகாஞ் சம்
ப் ட ங் களா?” என்றார்.

“எ க் அவ மனைச
ெக க்கவா? அெதல் லாம்
யா !” என்
ல ் மணன் ற,

ஸ்வா ன் க
அைம ையப் பார்த்த தா
ராமன் “அவங் க என்ன
ெசால் றாங் கன்
ேகட்ேபாம் ! ெபா ைமயா
இ !” என் மகைன
அதட் னார்.

வா ேதவன்
அம் மா ன் ன் ைக கட்
நின்றான்... அ னாஷ ம் ,
ர ல ம் , மற் ற
எல் ேலா ேம வா ைவத்
தான் பார்த் இ ந்தனர்.
அவனின் கத் ல் இ ந்
ஒன் ம் ெதரிய ல் ைல!
கம் அவ் வள இ க்கமாக
இ ந்த .

“ெபாண்ைணக்
ப் ங் க! இங் க என்ன
நடக் ன் அவ க்
ெதரிய ம் !”

பரதன் “ ப் !”
என்ப ேபால,
ெசல் லமாளிடம் ஜாைட
காட்ட,

அ ,அ ,
கெமல் லாம் ங் ப்
ப த் இ ந்தால் ஜனனி,
“வா! அந்தப் ைபயேனாட
அம் மா வந் இ க்காங் க!”
என் ெசல் லமாள் ெசால் ல,
யாெரன் ெதரியாத னால்
அைசயாமல் ப த்
இ ந்தாள் ஜனனி.

ர லன் “வா அத்தான்

அம் மா!” என் எ த் க்
ெகா க்க, ழப் பத்ேதா
எ ந் அமர்ந்தவள் ,
ெவளிேய வர...

அங் ேக வா ன்
அம் மா நிற் பைத ம் அதன்
ன் வா ைக கட்
நிற் பைத ம் பார்த்தவள் ,
உணர்ந்த .... அவனின்
ைககள் மட் மல் ல, அவ ம்
கட்டப் பட் இ க் றான்
என்பைத ேபாலத் தான்.

ஜனனிைய ேநர்
பார்ைவ பார்த் நின்றான்,
“அழாேத!” என் ஆ தல்
ெசால் ல யன்றன
கள் ...

“இந்த மா ரி உங் க
ெபாண்ைண ெபாண்
காட் ற சமயத் ல இங் க
வந் இந்த மா ரி
பண்ணின தப் !
ெதரியாம என் ைபயன்
ெசஞ் ட்டான் என்னால
ெசால் ல யா ! ஏன்னா
ெதரியாம ெசய் யற ைபயன்
ைடயா ! ெதரிஞ் தான்
ெசஞ் க்கான்...
உங் கக் ட்ட அ க்காக
நான் மன்னிப் ேகட்கேறன்”
 ஒ ரான மன்னிப்
ேவண்டல்
அம் மா ட ந் , ரிந்
பார்த் நின்றான்
வா ேதவன்.

“இனிேம இந்த மா ரி
ெசய் ய மாட்டான் வாக்
ெகா க்கேறன்... இனி
இங் கேயா உங் க
ெபாண்ைணேயா பார்க்க
வரமாட்டான்” என, இனி இ
ேவறா என்ப ேபால
நின்றான் வா ேதவன்.

அைனவர் கத் ம்
நிம் ம ன் சாயல் . ஜனனி
மட் ம் அைசயாமல்
நின் ந்தாள் .... “நீ ங் க
ெசால் ங் க, உங் க ைபயன்
ெசால் ல ேம?” என்
ெசல் லமாள் எ த் க்
ெகா க்க,
 “ெசப் ரா!” என்றார்
ஸ்வா .

வா ேதவன் “ஏண்
ெசப் பவா ?” என,

“இப் ேபா இங் க வந்

இவங் க க் ெத ங் ல
ேபசைலன்னா என்ன?...
நான் வாங் ன அ ைய
உனக் நான் அப் றமா
ெகா க்காம டமாட்ேடன்.
எல் லாம் உன்னால தான்!”
என் வா ைன ேநாக்
ைறத் பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தாள் ஜனனி.

“இனிேம அவங் க
ெபாண்ைண பார்க்க
மாட்ேடன் ெசப் !” என,

“நான் பார்க்க
மாட்ேடன்!” என்றான்.
 “அ தாேன! இவன் ஏன்
பார்க்கப் ேபாறான்!
அ தான் என்ைன பார்க்க
ைவக் றாேன!” என்
ம் ப ம் ஜனனி
மன ற் ள் ெகௗண்டர்
ெகா க்க...

அ னாஷ ம் ர ல ம்
அைதேய தான்
நிைனத்தனர்... “நான்
பார்க்க மாட்ேடன்
ெசான்னா? அப் ேபா
ஜனனிையப் பார்க்க
ைவப் பாரா?” என,

“ேபா மா!” என்

ெசல் லமாைள பார்த் ச்
ெசான்ன ஸ்வா ,
ளம் பலாம் என்ப ேபால
வா ேதவைன பார்த்
தைலயாட் யவர்...

அப் ேபா ம்
ல ் மணைன பார்த் ...
“நீ ங் க ெபாண்
த்தா ம் நாங் க
எ க்கைல” என்றார்.

“என் ைபயன்
காத க் எல் லாம் நான்
எ ரி ைடயா ... ஆனா
உங் க ெபாண் என்
ைபய க் சரி
வரமாட்டான் தான் நான்
ேவண்டாம் ெசான்ேனன்...
என் மக க் உங் க
ெபாண்
ெபா த்த ல் ைல” என்
ெசால் ல....

“என்ன மா ரியான
ேபச் இ ?” என் ேட
அ ர்ந்த .

ஜனனி உள் க் ள்
ெநா ங் ப் ேபானாள் ...
“இன் ம் காதல் ட
ெசால் லாத இவனிற் காக
நான் இங் ேக என்
ட் னேரா ேபாராட
ஆரம் த் இ க் ேறன்.
இவர் என்ன ேப றார்?”
என் பார்த் ந்தாள் .

வா பத , எப் ப
ஸ்வா ைய நி த் வ
என் ெதரியாமல் பார்த்
இ ந்தான். அவ க்
அம் மாைவ எப் ப
நி த் வ என்ற
எண்ணேம, இ ல்
ஜனனிையக்
கவனிக்க ல் ைல.

“உங் கைள ட நாங் க

பல ப இப் ப ம் ேமல
தான்... நானா ேவண்டாம்
ஒ ங் இ க்ேகன்
அவ் வள தான். அண்ட் வா
என் ைபயன், அைத மறக்க
ேவண்டாம் ... மறக்க
ேவண்டாம் என்ன? ஒ
நி ஷம் ட மறக்கக்
டா !”

“நாங் க மறக்க என்ன,

ஞாபகம் ைவக்க ேவண் ய
அவ யேம ல் ைல...
அவைன எங் க ெபாண்
வ ல வராம இ க்க
ெசால் ங் க!” என்றார்
ல ் மண ம் டாமல் .

“வரமாட்டான்!” என்
ெசால் க் ெகாண்ேட
மகைனப் பார்த்தவரின்
பார்ைவ ல் , “நீ பார்க்கக்
டா ” என்ற கட்டைள
இ ந்த ... ஷயம் ைக
க் ெகாண் இ க் ற
என் ரிந்தா ம் எ ம்
ெசய் ய யாத
இயலாைம டன் நின்றான்.

இத்தைன ேபர் ன்
அம் மாைவ ம த் ேபச
யாதல் லவா?
தனியாக ம் இப் ேபா
இ க் ம் ழ் நிைல ல்
ேபச யா .

“இப் ப மரியாைத
இல் லாம ேப , ஏேதா ேதர்ட்
ேரட் ெபா க் மா ரி
அவைன ரட் ற ேவைல
ேவண்டாம் !” என்
ம் ப ம் ல ் மணைனப்
பார்த் கம் ரமாக
ெசான்னார்.

வா ஸ்வா இப் ப
எல் லாம் ேப வார் என்
எ ர்பார்க்க ல் ைல...
அ வைர ஸ்வா
ேப வைதேய பார்த்
இ ந்தவன், அப் ேபா தான்
ஞாபகம் வந்தவனாக
ஜனனிைய அவசரமாக
பார்க்க...
 இப் ேபா ம் ஜனனி ன்
கள் அவைன ைறத்
பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தா ம் , கண்களில் நீ ர்
நிைறந் இ ந்த .

“அம் மா!
இக்கடஞ் ேச ரா!” என்
அம் மாைவ ைகப் த்
ஏறக் ைறய இ த்
ெசன்றான்.

இத்தைன ேநரமாக
ஜனனி அ த கன்னத் ல்
வாங் ய அ க்காக...
இப் ேபா ம் அ ைக
கட் க்கடங் காமல்
ெபாங் ய , அ
மன னில் வாங் ய
அ க்காக.

“நீ காத ப் பாயா?”

என் பார்த் ந்த ,
“காத க்கக் டா !” என்
ெசால் ந்த ...
இப் ேபா “உனக் இ
ேதைவயா?” என்ப ேபாலக்
ேகவலமாகப் பார்ப்பதாகத்
தான் ேதான் ய .

தாளேவ
ய ல் ைல... அ ைக,
அ ைக, என அ
கைரந்தாள் ... மகளின்
அ ைக ெபற் றவர்கைள
அைசத் ப் பார்த்த ...
இப் ப ஒ நிைல
வ வதற் கா இப் ப அ ைம
ெப ைமயாய் வளர்த்ேதாம்
என் ேதான் ய .

பரதன் “இனி ஜனனி

ட்ட இைதப் பத் யா ம்
ேபச ேவண்டாம் ... தனியா
ங் க!” என் ட்டார்...
“ேயா க்கட் ம் ! அவேள
ேயா க்கட் ம் !” என்
ட் ட்டார்.
 அ த் த் த் ம்
வய அல் ல! அேத சமயம்
அ த் த் த் ம்
ெபண் ம் ைடயா
ஜனனி!” என் அவ க் த்
ெதரி ம் .

வா ன் அம் மா
“ெபா த்த ல் ைல” என்
ெசான்ன ம் , மகள் “நீ தான்
எனக் ப் ெபா த்த ல் ைல!
ேபாடா! என் வா டம்
ெசால் வாள் என்
எ ர்பார்த்தார். ஜனனி ன்
ண ம் அ தான்.

ஆனால் காதல்
இயற் ைகயான
ணங் கைளக் ட மாற்
ம் என் மறந்
ட்டார்.

“என்ன? நான்
ெபா த்த ல் ைலயா!
இத்தைன ேபர் ன்
அவைன தான்
த் க் ற என்
ெசால் ட்ேடன்! ட்
வானா என்ைன?” என்ற
எண்ணம் மன னில்
ைதந்த .

ஆனா ம் வா ைவத்
ெதாடர் ெகாள் ள
யல ல் ைல. ஜனனி ன்
ட் ம் கல் யாணப் ேபச்
இப் ேபாைதக் ேவண்டாம்
என் நி த் இ ந்தனர்.

வா ன் நிைலேயா
ேநர் எ ர்! “என்ைன ட்
வானா?” என் ஜனனி
நிைனக்க,

வா ேவா “ஜனனி!
என்ைன ட் டக்
டாேத!” என்
இைட டா மன ல்
ேவண் இ ந்தான்.

ஜனனிக் வா ன்
இ க் ம் ரத்ைத
ட வா ற் ஜனனி ன்
இ க் ம் ரம்
அ கம் ! க அ கம் !! க
க அ கம் !!!

ஆனா ம் ஒ ைகய
நிைல அவனிற் ... எ ம்
அவன் றம் இ ந் ெசய் ய
ய ல் ைல. அம் மா ன்
ேபச்ைச ஜனனி ன்
ஷயத் ல் கைட க் ம்
எண்ணம் அவ க் த்
ளியள ம் ைடயா
தான்.

என்ன உடேன
வதற் ஒ தயக்கம் ...
டேவ ஜனனிைய அவளின்
தந்ைத அ த்தைதப் பார்த்
இ ந்தான் தாேன...
இப் ேபா ண் ம் ெசல் ல,
இன் ம் ன் த் னால் ...
அந்த நிைனேவ அவைன
தள் ளி நி த் ய .

ஒ மாதம் இப் ப ேய
கடந் ெசல் ல... ஜனனி ன்
இ த் ேதர் க க்
இன் ம் ஒ மாதேம இ ந்த
நிைல ல் ... இமானிற்
அைழத்தான்,

இவன் ேப ம் ன்ேன
இமான் உற் சாகமாக
ேப னான், “ஹேலா பாஸ்!
கலக் ட் ங் க ேபால...
ெபாண் பார்க்க
வர்றாங் கன் ெசான்ன
உடேன ட் க்ேக
ேபா ட் ங் கப் ேபால!”
என்றான்.

கண் ப் பாக ஜனனி

ெசால் லாமல் அவ க்
 ஷயம் ெதரிய
வாய் ப் ல் ைல என் ரிய...
மன ற் இதமாக இ ந்த .
“ஜனனிைய என் ட்ேட
ேபசச் ெசால் யா”
என்றான்.

ஜனனி அப் ேபா

அ ல் தான் இ ந்தாள் ,
“ஹல் ேலா பாஸ்” என்
இமானின் உற் சாகமான
ரேல, யார் என் கவனிக்க
ைவத் , வா என்
ெதரிந்த ம் கத் ல்
தானாக ஒ மலர்ச் ையக்
ெகாண் வந்த .

“ஜனனியா? இங் க தான்

இ ந்தா! ஆனா இப் ேபா என்
ன்னா ர்ன் ஒ
ஒளி! அதனால் அவ எங் க
இ க்கான் ெதரியைல!”
என்றான் இமான்.
 ஒ மாதமாக
ஒளி ழந் , கைல ழந்
இ ந்த ஜனனி ன்
கத் ல் இப் ேபா
ம ழ் ச ் ையக் காண ம்
தான் அந்தப் ேபச் ...

டேவ ஜனனி டம்

ைசைக “உன்ைன ேபசச்
ெசால் றாங் க!” என,

“ேபசமாட்ேடன்!”
என்ப ேபால.... தைலைய
அைசத் க் காட் னாள் .

“ஜனனி உன்ேனாட
இ க்காளா?” என்ற
வா ன் ர ல் இ ந்த
ஆர்வம் இமானின் ேபச்ைசத்
ேதக்க... அ ேவ ெசான்ன
ஜனனி அ ல் இ க் றாள்
என் .

“ஸ் க்கர்ல ேபா

இமான்!” என்றவன்,
“ஜனனிைய என் ட்ேட ேபச
ெசால் ேலன், ப் ளஸ
ீ ் !” என்
ஜனனிக் க் ேகட் மா
ெசால் ல,

“எந்த ேபா மரத்த ல

ஞானம் வந் ச்சாம் , ஒ
மாசமா ேபசாம இப் ேபா
ேபசச் ெசால் றாங் க!” என்
ஜனனி ம் அவ க் க்
ேகட் மா ெசால் ,

“இந்தப்
ெபா த்த ல் லாதவ ட
எ க் ேபச ம் ?” என்
ெசால் ம் ேபாேத, ர ம்
கலங் ய , மன ம்
கலங் ய .

என்ன தான் ஒன் ம்

நடவாத ேபால ட் னர்
இவளிடம் காட் னா ம் ,
இவ ம் ட் னரிடம்
காட் க் ெகாண்டா ம் ,
உள் ளத் ேவதைன
அவ க் த் தாேன
ெதரி ம் .

கைரயானாய் அவைள
அரித் த் ன்
ெகாண் ந்த . என்ன
தான் ைளயாட் ப் ெபண்
என்றா ம் , வா ைவ ரிந்
ெகாள் ம் தன்ைம தானாக
இ ந்த , பக் வ ம்
இ ந்த . அதனால் தான்
ேப னால் உைடந்
ேவாம் என் த ர்த்
நின்றாள் .

தன்ைனப் ேபால அவன்

எல் ேலாரிட ம்
கலகலப் பாகப் ேப ம்
பாவம் ைடயா ... தான்
ேப னால் தன்ைனேய
நிைனத் க்
ெகாண் ப் பான் என்
தான் அ வைர
ேபச ல் ைல.

அப் ேபா ம் ேப ம்
ெபா ஆதங் கம்
ெவளி ல் வந் ட்ட .

இமானிடம் ேபான்
வாங் “சாரி! ெசால் லக்
டா ன் நிைனச்ேசன்.
ஆனா ம் ெசால் ட்ேடன்!”
என் ெசால் ம் ேபா
அ ைக வந் ட்ட .

“யார் ெசான்னா ம் ,
ஆர் ேமட் ஃபார் ஈச் அதர்.
அழாத ஜனனி ப் ளஸ ீ ் ! நான்
தான் சாரி ெசால் ல ம் ,
ஆனா இப் ேபாைதக்
அம் மாைவ என்னால
எ ம் ெசய் ய யா ,
எனக் ைதரிய ல் ைலன்
மட் ம் நிைனச் டாத...
ைதரியத்ைதக் காட்ட
 யாத ழ் நிைலல
இ க்ேகன்!”

“எப் ேபா மா ம் ?”

“கண் ப் பா மா ம் ,
ட்ல உன்ைன ம் ப
எ ம் ெசால் லைலேய!”

“இல் ைல! அைதப்

பத் ேய யா ம் ேபசைல...
எ ேம நடக்காத மா ரி,
நல் லா ேபசறாங் க!
எங் கம் மா என் ட்ேட
சண்ைட ேபாடறேத
இல் ைல... ம் பத் ட்
இ ந்தாேலா? சண்ைட
ேபாட் ந்தாேலா?
கண் ப் பா உங் க டப்
ேப ப் ேபன்... ஏன்
உங் கைளப் பார்க்க ட
வந் ப் ேபன்... ஆனா
இப் ப நல் ல தமா
நடக் ம் ேபா அவங் கைள
 ேபசற தப் மா ரி
ேதாணப் ேபசைல!”

“ஆனா, எங் க ட்ல

கல் யாணம்
ேப னாங் கன்னா
கண் ப் பா உங் க ட்ட
வந் ேவன்... ேவற
யாைர ம் எல் லாம்
என்னால பண்ண யா !”
என்றாள் ஸ் ரமாக...

அதன் ற ன ம் ....
ெவ ேநரம் .... இப் ப
எல் லாம் ேப க்
ெகாள் ள ல் ைல,
அவ யமான வார்த்ைதகள்
எப் ேபாதாவ வா
ேப வான்... ஜனனி ம்
இமானின் ைகேப ல்
இ ந் ேப வாள் .

ஜனனி டம் ைகப்

ேப இன் ம் இல் ைல!
ைவத் க் ெகாள் ள ல் ைல!

இ வ ேம பார்க்க
யல ல் ைல.

நாட்கள் ைரய,
ஜனனி ப ப் ைப த் ,
அதன் ன் ேவைல ல்
ேசர்ந் ம் ஆ மாதம்
ஆ ந்த . ெம வாக
ட் ல் மணப் ேபச்
எ க்க,

வா டம் , “நாம
இப் ேபாைதக் ேசர்ந்
வாழறேமா இல் ைலேயா
கல் யாணம்
பண்ணிக்கலாம் , ட்ல
ஃேபார்ஸ் பண்ணறாங் க,
என்ைன உட்கார ெவச்
ஆளா க் அட்ைவஸ்
பண்றாங் க. எனக் ெபரிய
டார்ச்சரா இ க் , என்னால்
சமாளிக்க யைல”
 வா ற் ெவ வாக
ேயாசைன தான்... ஆனால்
என் இ ந்தா ம் இைத
சந் த் த் தாேன
ஆகேவண் ம் .

“எனக் த் ெதரி ம் ,
உன்னால இப் ேபாைதக்
என்ைன ப் ட் க்க
யா ,
ரச்சைன ல் ைல, எங் க
ட் க் ப் ேபாேறன்.
அவங் க
ைவச் க்கைலன்னா
ஏதாவ ஹாஸ்டல்
ேபா டேறன்”

“எங் க அப் பா ம்
அம் மா ம் என் கத்ைதப்
பார்த் ட்ேட இ க்காங் க
என்ன ெசால் ேவேனான் .
என்னால நாம
ெசால் றவைன நம் ம
ெபாண் கல் யாணம்
பண்ணிக் வான் ஒ
ெபாய் நம் க்ைகைய
வளர்க்க யா ,
எ ன்னா ம் ஃேபஸ்
பண்ணிக்கலாம் ” என்றாள் .

“சரி!” என்
ெவ த் , ப த்
மணத் ற் கான
ஏற் பா கள் ஒ மாதம்
ன் ந்ேத ெசய் ,
காைல ல் ேபாய் அவள்
அந்த அ வலகத் ல்
இமான் ர ா டன்
காத் ந்தாள் . எல் லாம்
இமான் தான் இ வ க் ம்
இைட ல் நின்
ெசய் ந்தான்.

ெபற் ேறா க் த்
ெதரியாமல் ெசய் ம்
மணம் ஒ றம் ெபரிய
படபடப் ைப, ெநஞ் ல் ஒ
இனம் ரியாத உணர்ைவ
ஜனனிக் ெகா த்தா ம் ,
பல மாதங் க க் ற
வா ைவப் பார்க் ம்
ஆர்வம் , த ப் , எல் லாம்
ேசர்ந் அவைள ஒ
வ யாக் ெகாண் ந்த .

டேவ ர ா டம் ,
“நான் நல் லா இ க்கனா?
அவ க் ேமட்ச ் ஆேவனா?”
என்ற ேகள் ம் ...

வா ேதவனின் வ கரம்
ஜனனி டம் ைற தான்.
அ ம் அவனின் அம் மா
ெசான்ன ற இன் ம்
அ த்தமாக அ
ஜனனி ன் மன னில்
நின் இ ந்த . இப் ப
ஜனனி த த் நின் க்க,
அந்த பரித ப் ஒ
க் வராமல் நீ ண் ,
நிைலப் ெபற் , அவ ள்
நின் ட்ட .
 வா ேதவன்
வர ல் ைல!!
வரேவ ல் ைல!! மணம்
நடக்க ல் ைல!!!

அத் யாயம்
ப ெனான் :
“ெவல் கம் ஸ்வா
பால ஷ்ணன் ெரட் !”
என்ற எ த் க்கள் அந்த
ைலயன்ஸ் க்ளப்
வளாகத் ல் …
ைவக்கப் பட் க்க... அங் ேக
ெபண்க க்கான ஒ
தன்னம் க்ைக க த்தரங்
ஏற் பா ெசய் யப்
பட் ந்த . அதன்
தைலைமப் ேபச்சாளராக
ஸ்வா அைழக்கபட்
இ ந்தார்.

பாந்தமாய் கைரகள்
அற் ற ஒ பட் ப்
டைவ ல் , நான்ைகந்
வய ல் ஒ மகேனா
மகேளா இ ப் பவர் ேபால
தான் இ ந்தார். க த் ல்
ஒ ய அள மணிகள்
ெகாண்ட த் மணி
மாைல... அதற்
ெபா த்தமாய் காதணிகள் ,
வள கள் , நமக் ஏன்
இவ் வள ெமன்ைமயான
ச மம் இல் ைல என் ட
இ ப் பவர் நிச்சயம்
நிைனப் பர்.

அவர் ேபச
ஆரம் த்த , ெதளிவான
ஆங் லத் ல் , ற
த ம் ஆங் ல மாய்
ேபச் க்கைள அைமத் க்
ெகாண்டார்.

“ த ல் நான்
என்ைனப் பற் ெசால் க்
ெகாள் ேறன். ஏன்
ெசால் ேறன் என்றால் ,
ேபச் க்கள் எவ் வள
ெபா ள் வாய் ந்ததாய்
இ ந்தா ம் , ேப பவைரக்
ெகாண் தான் அதற்
மரியாைத!” என் அவர்
ன்னைக கமாய்
ஆரம் க்க ேம... அ ேவ
அைனவைர ம் கவர்ந்த .

“நான் ஸ்வா
பால ஷ்ணன் ெரட் ,
ஸ்வா நான்,
பால ஷ்ணன் என
கணவர், ெரட் என
தந்ைதையக் ெகாண் ...
ஸ்வா யாக மட் ேம
என்ைன அைடயாளம்
காட் க் ெகாள் ள ப் பம் !”

“இ ந்தா ம்
பால ஷ்ணன் என
ஆ ர் கணவர்,
இப் ெபா இந்த
உலகத் ல் இல் ைல...
அவ ைடய நிைன கள்
என் டேன பயணிப் பதால் ,
அவ ைடய ெபய ம்
என்ேனா பயணிக் ற ...
ெபற் எனக் அைடயாளம்
ெகா த்த தந்ைதைய ட
மன ல் லாத காரணத்தால்
அவ ம் என்ேனா ”.

“என வாழ் க்ைக,

ஐம் ப வயைத ெதாட்
ட்ட நிைல ல் தான், இந்த
ைச ல் பயணிக்க
ஆரம் த் இ க் ற .
வாழ் க்ைக ல் இனி என்ன
இ க் ற என் ெபண்கள்
ேசார்ந் ேபா ம் வய ல்
தான், என வாழ் க்ைக
தன பயணத்ைத இன் ம்
உற் சாகமாக ஆரம் த்
இ க் ற . நாள் வ ம்
ேசார் இல் லாமல் ேவைல
ெசய் ேறன்”

“என் கணவர் இறந்

ஐந் வ டங் கள்
ஆ ட்டன. அவர்
இறப் பதற் ன் கணவன்
மகன் என் ங் ந்த
வாழ் க்ைக, அதன் ற
ற் மாக மா ட்ட .
கணவர் இறந்த ற
இதற் ேமல் என்ன
இ க் ற என் நிைனத்
இ ந்த ெபா ”

“யா ைடய
இழப் ேபா ம் யா ைடய
வாழ் க்ைக ம் ந்
வ ல் ைல!!” இதற்
ேம ம் உன வாழ் க்ைக
இ க் ற என்
உணர்த் யவன் என் மகன்,
வா ேதவன்!!!”

“அந்த ஒ உணர்ைவ
தான் நான் இங் ேக என
வய ல் உள் ள
ெபண்க க் ம்
ஆண்க க் ம் ெகா க்க
யல இ க் ேறன்” என்
ஆரம் த்தவர்... ன்னர்
சரளமாக தன்
க த் க்கைள ன்
ைவக்க...

நிச்சயம் , அங் ந்த

அைனவ க் ம் என்
ெசால் ல யா ட்டா ம் ,
பல க் அ ல் நா ம்
ஏதாவ ெசய் யலாேம என்ற
உத்ேவகம் தான்.

லயன்ஸ் க்ளப் அைத

ஏற் பா ெசய் ந்தா ம்
அ ல் கலந்
ெகாண்டவர்களில் , பா
ஜனம் ந த்தர வைகையச்
சார்ந்தவர்க ம் ட...
 இைதப் ேபால
நிைறயத் தன்னம் க்ைக
ேபச் க்கைள
ெகா க் றார் ஸ்வா ,
இப் ேபா ெசன்ைன ல்
இ க் ம் அவர
அப் பா ன் ஐந் நட்சத் ர
ேஹாட்டைல அவர் தான்
நிர்வ க் றார்....
அப் பா ன மட் மல் ல,
அ அவரின ம் ட, ஆம்
இரண் வ டங் க க்
ன் அவர அப் பா ன்
ட் ல் ெசாத் க்கள்
ரிக்கப் பட... இவர பங் ம்
அ ல் கணிசமாக வந்த .

கணவர் இறந் ல
நாட்களிேய தந்ைத ன்
நிழ க் வந் ட்டார்.
தந்ைத ம் ட ல் ைல,
மக ம் ட ல் ைல,
கணவரின் ெபற் ேறா ம்
ட ல் ைல.
 “நீ ெசல் ! அவ டன்
நாட்கள் இ ! நீ
என்ைன வளர்த்த
ேபாலத்தாேன அவ ம்
உன்ைனப் பற் பல
கன கள் கண்
வளர்த் ப் பார். ேபா!
அவ டன்!” என்
வ க்கட்டாயமாக
வா ேதவன் ஸ்வா ன்
அப் பா அம் மா டம்
ட்டான்.

“இைட ல் உன்
வாழ் ல் இ ந்த இ பத்
இரண் கால
வாழ் க்ைகைய
இப் ேபாைதக் மறந் !
அம் மா! உன் ெபற் ேறா க்
மகளாய் மட் ம் இ ”

“உன்ைன ட் ட்
எப் ப இ ப் ேபன்! நீ ம்
என்ேனா வா!” என அவர்
நிற் க...

“என்ைன காலம்
நானாக இ க்க , நீ ம்
உன் ெபற் ேறா க் மகளாக
மட் ம் இ !! என் ண் ம்
அ த் ச் ெசான்னவன்,

“நான் என்ன
ெசய் ேவேனா? என் ைடய
வாழ் க்ைக என்னேவா?
என் ழப் க்
ெகாள் ளாேத... உன்னிட ம்
என அப் பா ட ம்
இ க் ம் த் சா த்தனம்
என்னிடம் இல் லாமலா
ேபா ம் !! ற ேசர்ந்
இ க்கலாம் . எனக் அங் ேக
இ க்க யா !!” என்
பலவாறாகப் ேப அவைர
அங் ேக ட் வந்தான்.

அன்ைறய நிைல ல்
அவனின் மன அ த்தங் கள்
அவ க் ... வாழ் க்ைக
தான ஒ பற் றற் ற
தன்ைம ல் இ ந்தான்.
ண் ம் அம் மா ன்
நிழ க் ள் ெசன்
யமாய் நிற் க யாமல்
ேபாவ ல் ப் ப ல் ைல.

அ மட் மல் லாமல்

தா ம் அவ டன் இ ந்தால்
ண் ம் ஸ்வா ன்
ந்தைனகள் அவைனக்
ெகாண் , அவைன ஒட்
என இப் ப த் தான் ஓ ம் .
ஸ்வா அவைரப் பற்
நிைனக்க மாட்டார் என்
ரிந்தவனாக ட் ட்
வந்தான்.

இப் ெபா வா ற்
இந் ய நாட் ன்
தைலநகரத் ல் ேவைல.
பால ஷ்ணனின்
ெபற் ேறார்கள்
 ல் ல் வா டன்
இ ந்தனர். வா ற்
அங் ேக தான் ேவைல...
அம் மாைவ அவரின்
ெபற் ேறாரிடம் ட்டா ம்
தாத்தாைவ ம்
பாட் ைய ம் தன் டன்
தான் ைவத் க்
ெகாண்டான். அம் மா
பார்த் க் ெகாள் ளட் ம்
என்ேறா, தனியாகேவா
ட ல் ைல.

இந் யன் ஃபாரின்

சர் ல் ேதர்வா
இ ந்தான். னிஸ்ட்ரி ஆஃப்
எக்ஸ்டர்னல்
அஃபைபயர்ஸ் ல்
இ ந்தான். பணி ல்
ேசர்ந் ன் வ டங் கள்
யப் ேபா ற ....
இன் ம் நான் மாதங் கள்
இ க் ற .... இ அவனின்
ட்ைரனிங் ரியட்....
 அதன் ற
ல் ல் இ ந் மா தல்
வ வதற் கான வாய் ப் கள்
அ கம் ... இந் யா ேலா
இல் ைல ெவளிநாட் ேலா
எங் கா ம் ....

அவன் இளநிைல
ப ப் த்த ேம
இதற் காக ப த் க்
ெகாண் ந்தான் தான்...
ன் கைல ல்
ேசர்ந்தான். அந்த
வ டங் களில் ஏேதா ஒ
ேதக்கம் வாழ் க்ைக ல் ...
எைத ேம ப க்க
ேதான்ற ல் ைல.

மனதள ல் ஒ ெபரிய
ேசார் ... அம் மா ட ம்
காட் க் ெகாள் ள யாத
ழ் நிைல... அவேர வாழ் ல்
ேபாரா க் ெகாண் க்க...
தா ம் இ ல் என்ன
ெசால் ல... பல் கைலக்கழக
ேதர் ேலேய ெவற் த்
தாளில் ேபர் எ
ெகா த் வந்த நாட்கள்
அைவ.

ப க்க ேவண் ம் என்ற

எண்ணம் இ ந்தா ம் ,
ப க்க ேவண் ம் என்ற
கட்டாயம் இ ந்தா ம் ,
அதற் கான
த் சா த்தனம்
இ ந்தா ம் , எ ம்
ப் பற் இ ந்த
நாட்கள் ....

அப் ேபா தான்

ஜனனிையப் பார்த்த ...
பார்த்த ேம கவனிக்க
ைவத்தாள் . கவைலகள்
அற் எப் ேபா ம் ரிப் ம்
உற் சாக மாய் இ க் ம்
அவளின் றம் மனம்
ெசன்ற .
 ஆனா ம்
நிதர்சனமான உண்ைம
வா ைவ பார்த்த ற
அைத ஜனனி ெதாைலத்
நிற் ன்றாள் .

“ ைளயாட் ப் ெபண்!
உனக் ெபா த்த ல் ைல!”
என் அம் மா ெசான்ன
ேபா ...

“அ தான் எனக் ப்
த் க் ன்ற ” என்
உரக்க கத் ச் ெசால் ல
ேவண் ம் என்
ேதான் ய தான்.
ஆனா ம் ெசால் ல ல் ைல.

மண ற் ஜனனி
ேகட் ... அைத வா ம்
ேசர்ந் ெசய் ,
ஜனனி ெர ஸ்டர் ஆஃ ல்
நின் ந்த காைல ல் ,
அவன் ட் ல் இ ந் வா
 ளம் ம் சமயம் ...

அப் பாைவக்
காைல ல் ெசன் பார்த்த
அம் மா, “வா ! இக்கட ராரா!
அப் பா என்னேமா மா ரி
இ க்காங் கடா!” என்
பதட்டமாக ெசால் ல....

உறங் வ
ேபாலத்தான் இ ந்தார்,
உட ம் டாகத் தான்
இ ந்த . ஆனா ம் ந்
ட்ட ஒ ேதாற் றம் .
அைச ல் ைல... ஹாஸ் டல்
ைரந் ெகாண் ெசல் ல...
அந்த பதட்டத் ல்
ட் ேலேய ஃேபாைன
ைவத் ட்டான்.

தகவல் ெசால் ல
ய ல் ைல. ஹாஸ் டல்
ெசன்றால் அங் ேக ந்
ட்ட என்றார்கள் ...
 ம் ப வ ம் ெபா
பன்னிரண் மணிக் ம்
ேமல் .... இமானின் ேபானில்
இ ந் ஸ்
கால் களாவ இ க் ம் ...

நரகமான ேநரங் கள்

அைவ... ஒ றம் இழப் ,
ம றம் அந்த ேநரத் ல்
அவன் மட் ேம
அம் மா ற் ைண நிற் க
ம் ! ஜனனி
எ ர்பார்த் காத்
நின் ந் ப் பாள் !

அப் பா ன் இழப் ைப
ஜனனிக் தகவ ம்
ெசால் ல ய ல் ைல...

உற க க் ெசால் ல
ஆரம் த் க் ெகாண்ேட
இமானிற் ம் அைழக்க,
எ த்த உடேனேய அவன்
அவ் வள ேகாபமாக
ேப னான். அ வைர ேம
அவன் வந் வான் என்
ஜனனி இன்னம் ெர ஸ்டர்
ஆஃ ல் தான் இ ந்தாள் .
ட்ட தட்ட ெசான்ன
ேநரத்ைத ட ஒ ன்
மணி ேநரங் கள் .

இமான் ேபசப் ேபச....

“அப் பா இறந் ட்டாங் க!”
என் வா ெசால் ல...
யா க் ம் என்ன ெசால் வ
என்ேற ெதரிய ல் ைல...

“சாரி! நீ ங் க பா ங் க!”
என் இமான் ைவத் ,
ஜனனி டம் ெசால் ல...

“ஓஹ்!” என்றவ க்
ேவ ேபச ய ல் ைல.
யாைரச் ெசால் வ எைதச்
ெசால் வ ... ஆனா ம்
வாழ் க்ைக ல் என்னேவா
ேதாற் ட்ட உணர் ...
கட ேள இந்த மணம்
ேவண்டாம் என்
நிைனக் ன்றாேரா என்ற
உணர் ... ற , ஏன் இப் ப
ஆக ேவண் ம் ?

ட் ற் ெசன்றாள் ,
அங் ேக அ ராதா, தன
மாமனார் மா யா டன்
தன அண்ணனின் இ ப்
பயணத் ற்
ெசன் ந்தார்.
ல ் மணனேனா, பரதேனா,
ெசல் லமாேளா
ெசல் ல ல் ைல. ெசல் வதா?
ேவண்டாமா? என்ற
ேயாசைன ல்
இ ந்த னால் ட் ல் தான்
இ ந்தனர்.

“என்ன ஜனனி நீ இந்த

ேநரத் க் வந் க்க?
ஆ ஸ் வ் ேபாட் ட்
வந் யா! ஏன்?” என்ற
அம் மா டம் ...

எைத ம்
மைறக்க ல் ைல! ெபாய்
ெசால் ல யல ல் ைல!!
வ வ வரட் ம்
டலாம் !!!

“கல் யாணம்
பண்ணிக்கலாம்
ேபாேனன் மா!” என்றாள் .

“என்ன?” என்
அ ர்ந் அவர் நிற் க...

“வா ேவாட அப் பா

இறந் டாங் களாேம
அதனால அவர் வரைல!”
என... ெபரியவர்கள்
அத்தைன ேப ேம அ ர்ந்
நின்றனர். இன் ம் வா
ெதாடர் ல் இ க் றானா?

சரியாக அந்த ேநரம்

பார்த் அ ராதா
அைழத்தவர், “வராம
இ க்கா ங் க! வந் ங் க!
நமக் ள் ள நடந்த
ரச்சைன யா க் ம்
ெதரியா , இப் ேபா நீ ங் க
அைதக் ெகாண்
காரியத் க் வராம
இ ந் ங் கன்னா, அப் றம்
எங் க அப் பா அம் மா
மட் ல் ைல... என் றந்
ட் ெசாந்தங் க அத்தைன
ேப ம் என்ைன
ஒ க் வாங் க... வாங் க!”
என அவ ம் மன்றாட...

கல் யாணத் ற்
ேபாக ல் ைல என்றால் ட
யா ம் எ ம் ெசால் ல
மாட்டார்கள் ! ஆனால்
காரியத் ற்
ெசல் ல ல் ைல என்றால்
அவ் வள தான்... சண்ைட
என்ற வார்த்ைத ந்
பைக என்ற வார்த்ைத
ஆரம் த் ம் என்
ரிந்தவர் தான்
ல ் மணன்...

பரதைன பார்த் ...

“வாடா! ேபா ட்
வந் ேவாம் !” என்றவர்...

டேவ ஜனனிையப்
பார்த் , “இவைளெயல் லாம்
த்த யா ... ந்தாத
ெஜன்மம் ... பட் க் ட த்
வரைல... நம் ம மானம்
மரியாைதைய எல் லாம்
ேதாண் ைதச் ட் தான்
வா!” என்
ெவ ப் ேபா ெசால் ப்
ேபாக...

ல ் மணனாவ
ெசான்னார், பரதன் ஒ
வார்த்ைதக் ட மகளிடம்
ேபச ல் ைல. ெவ ப் ேபா
பார்த் ெசன்றவர் தான்...
அதன் ற மகளிடம்
ேபசேவ ல் ைல...

இப் ப வளர்த் ம்
நம் ைமப் பற் ெகாஞ் ச ம்
நிைனக்க ல் ைலேய என்
ஓய் ந் ேபானார்.
ெசல் லமா ேம
ேபச ல் ைல... தாங் கள்
எங் தவ ேனாம் ... எப் ப ப்
ெபற் றவர்கைள பற்
ம் நிைனயாமல்
மகளால் இப் ப ஒ
எ க்க ந்த . ஒ
ேவைள வா ன் தந்ைத
இறக்காமல் இ ந் ந்தால்
இந்ேநரம் அவள் வா ன்
மைன , நிைனக்கேவ
க்க ல் ைல.

ஜனனி வா ைவக்
காட் இவைரத் தான்
த் ற , மணம்
ெசய் ெகாள் ேவன் என்ப
ேபாலச் ெசான்ன அன் ஒ
ஆேவசத் ல் மகைள
அ த்த தான் பரதன்...
அன் சா யவர்கள் தான்...
அப் ெபா ேத வா ன்
அம் மா வந் உன் மகள் என்
மக க் ெபா த்த ல் ைல
என் ெசான்ன ற
அவேள ரிந்
ெகாள் ளட் ம் என் ட்
ட்டனர்...

ம் ப அைத பற்
யா ம் ஒ வார்த்ைத
ேப னர் இல் ைல...

இப் ப தாங் கள்

இ க்க, மகள் ம் ப ம்
இப் ப ஒ ேவைல ெசய் த
ெபா க்கேவ ய ல் ைல.

“அப் ப என்ன
அவன் ட்ட இ க் ன் நீ
அவன் ன்னா ேபாகற...
ெகாஞ் சம் ட மான
ேராஷேம இல் ைலயா
உனக் ? அந்தம் மா ெபரிய
இவ மா ரி வந் என்
ைபய க் உன் மக
ெபா த்த ல் ைலன்
ெசால் ட் ேபா !”

“இ க் ம் அ
காத ச் கல் யாணம்
பண்ணிக் ச் ....
ைபத் யமா இ ந்த
ஷைன அத்தைன
ெசாத் கத்ைத ம்
ட் ட் இத்தைன
வ ஷமா கண் க் ள் ள
ெவச் பார்த் க் ச் ....”

“ஆனா உன்ேனாட
காதைல அந்தம் மா ட
ம க்கைல தாேன!
அவ் வள ேகவலமாவா
ேபா ட்ட நீ ... நீ அவ
ைபயேனாட கல் யாணம்
பண்ணிக்க ேபாய்
நின்னி க்க,
வாழ் க்ைகையக் ெகாஞ் சம்
ட நீ ரியஸா எ க்க
மாட் யா! இெதல் லாம்
உனக் ைளயாட்டா?”
என் ெசல் லமாள்
வார்த்ைதகைள க த்
ப் ப...

னிக் ட்டாள் !

அதன் ற தா ம்
க னமா தன் ைடய
வாழ் க்ைகைய ம்
க னமாக் ெகாண்டாள் .
வா ைவ காத க்க ைவத்த
அவளின் ம் த்தனம்
ைளயாட் த்தனம்
எல் லாம் எங் ேகா அவளிடம்
மைறந் ட்ட .

யாரா ம் அைத ேத
எ க்க ய ல் ைல. ேத
எ க்க பவ டன் எந்தத்
ெதாடர் ம் இல் ைல....

தந்ைத ன்
காரியங் கள் ந் ,
அவைளக் காண ஓ
வந்தவனிடம் ,

“ேவண்டாம் வா !
யா க் ம் நம் ம ேசர்ற
க்கைல! யா க் ம் நம் ம
கல் யாண ம் க்கைல!
கட க் ம் க்கைலப்
ேபால, த த் ட்டார்!”

“நாம கல் யாணம்

பண்ணி என்ன ெசய் யப்
ேபாேறாம் !”

“ஜனனி!” என் வா
பார்த்த பார்த்தப
நின்றான்.
 ரக் ல்
ேப றாேளா என்
நிைனக்க? ெதளிவாக
ேப னாள் !

உன் அம் மா ஏன் அப் ப

ேப னார்கள் என்
ேகட்க ல் ைல, தன் ைடய
அம் மாைவப் பற் ம் ைற
ெசால் ல ல் ைல... யாைரப்
பற் ம் எ ம்
ெசால் ல ல் ைல.

“இத்தைனப் ேபைர
கஷ்டப் ப த் கல் யாணம்
பண்ணி, ேசர்ந் வாழ் ந் ,
ழந்ைதங் கைள
ெபத் ட் , என்ன பண்ண
ேபாேறாம் ... அப் ப ஒ
வாழ் க்ைக நமக்
ேவண்டாம் !”

“நம் ம ரிஞ் டலாம் !”

என் ஜனனி ெசால் ல...
 வா வால் எ ேம
ேபச ம் ய ல் ைல,
ெசய் ய ய ல் ைல...
ஸ்தம் த் நின் ட்டான்.

சமன்பட் வா
என்ன ேப ம் , “ப் ளஸ
ீ ்
வா ! ேவண்டாம் !
ரிஞ் டலாம் ! என்
வாதமாக நின்
ட்டாள் .

அப் ேபாைதக்
ஜனனி ன் உணர் க க்
ம ப் பளித் வா ேதவன்
“சரி!” என்ப ேபாலத்
தைலயாட் ட....

ரிந் ட்டனர்...
இந்த ஐந் வ டங் களாக
எந்த ெதாடர் ம் இல் ைல.
காலங் கள் ெசல் ல,
வா ற் ஜனனி ன்
நிைன கள் அ கமாக, ல
 ைற பார்க்க, ெதாடர்
ெகாள் ள யல, எதற் ம்
அ ம க்க ல் ைல.

ரிந்த
எல் லாவைக ம்
ரிந்ததாகேவ இ ந்த !!

ரிந் தான்
ட்டனேர த ர... யாரா ம்
யாைர ம் மறக்க
ல் ைல.

இதயங் களின் ப் ேப
அ த்தவைரக் ெகாண்
தான்!!!

அத் யாயம்
பன்னிரண் :
காைல ல் ேவகமாக
ளம் க் ெகாண்
இ ந்தாள் ஜனனி... அன்
ஒ கான்ஃபரன்ஸ் கால்
இ ந்த ... இ பத் ஆ
வய ய இன் ம் ஒ
நான்ைகந் மாதங் கள்
இ ந்தன...

அவள் இ ப் ப
ைஹதராபாத் ல் ... ஆம் !
அவள் பணி அங் ேக தான்
இந்த இரண்
மாதங் களாக... த ல்
ேசர்ந்த ெபா ெசன்ைன
வாசம் ... ற நிகழ் ந்த
ரச்சைனக க் ப் ற
ல மாதங் களில் ேன ல்
ஒ வாய் ப் வர அங் ேக
மாற் க் ெகாண்டாள் ...
ற ஆன்ைசட் என்
அெமரிக்கா ல் ன்
வ டங் கள் ... இப் ேபா
ம் ப ம் இந் யா...

வந் இரண்
மாதங் கேள ஆ ற ... வந்த
ேபா ெசன்ைன ட் ற் ச்
ெசன்ற தான்... ம் பச்
ெசல் ல ல் ைல... அம் மா ம்
அப் பா ம் ெசன்ற மாதம்
வந் பார்த் ப் ேபானர்...
ம் ப அ னாஷ்
வந்தான்... ம் ப ர லன்
வந்தான்... ெசன்ற வாரம்
ெபரியம் மா ம்
ெபரியப் பா ம் வந்
ெசன்றனர்...

ரணி அக்கா ன்
மக க் க் கா த்
கண் ப் பாக வரேவண் ம்
என் ெசால் ச் ெசன்றனர்.
நாங் கள் உன் டன்
இ க் ேறாம் என் அப் பா
அம் மா மட் மல் ல
எல் ேலா ேம உணர்த் க்
ெகாண்ேட இ ந்தனர்.

அ ம் அ னாஷ்
காைல ல் ஆரம் த் இர
உறங் ம் ேநரம் வைர
இரண் ஃேபான் கால் கள் ,
ஒ இ ப ெமேசஜ் கள்
என் ேபாட் வான்.
இப் ேபா மட் மல் ல ேன
ெசன்ற ேபா ஆரம் த்த ,
இப் ேபா அெமரிக்கா,
ன் ைஹதராபாத் எனத்
ெதாடர் ற .

ேபாவதா? ேவண்டாமா?
என்ற ெபரியக் ழப் பம் ...
இத்தைன நாட்கள் எந்த
ேஷஷத் ற் ம்
ெசன்ற ல் ைல.... ஏன்
ரணி ன் வைளகாப் ,
ன் தல் ழந்ைத
றப் ன் ேபா
இந் யா ல் தான்
இ ந்தாள் , அ அவர்களின்
ட் ேஷஷம் ட...
அதற் ம் ெசல் ல ல் ைல...

ேவைல பா காப்
அரணாய் யாைர ம் பார்க்க
ேவண் ய அவ யம் இன்
பார்த் க் ெகாண்ட . ன்
அெமரிக்க ெசன்
ட்டதால் எதற் ம்
ெசல் ல ல் ைல.

இந்த ைற வந்த
ெபரியம் மா, “ ரணி
பார்க்க ம் ெசால் றா...
வந் ஜனனி... வராம
இ ந் டாத...” என்
பல ைற ெசால் ச்
ெசன்றார்.

இப் ப ச் ெசாந்த
பந்தங் களின் ஞாபகங் கள் ,
அப் பா அம் மா ன்
ஞாபகங் கள் , எ ம்
மன ல் உலா வர
அ ம ப் ப இல் ைல
தான்... இ ந் பயந்
ஓ , ேவைல ேவைல என்
தன்ைன ழ் க த் க்
ெகாள் ள...

உத் ேயாகத் ல் நல் ல

உயர் , டேவ நல் ல
சம் பளம் , இங் இந் யச்
சம் பளம் , அங் டாலரில்
சம் பளம் ... அைத ெசல
ெசய் வேத இல் ைல.
அத் யாவ ய ெசல கள்
மட் ேம!

ஆர்வமாக எைத ேம
வாங் ய இல் ைல,
ேதைவக் உைடகள் ,
அவ் வளேவ! அணிமணிகள்
என் இந்த ஐந்
வ டங் களில் எைத ம்
வாங் ய ம் ைடயா ,
இ ப் பைத அணிவ ம்
ைடயா . ெசல் லமாள்
ேபாரா ப் பார்த் ட்டார்.
அைசக்க ய ல் ைல.
க த் ல் ஒ ெமல் ய
சங் ... ைக னில் வாட்ச ்
அவ் வளேவ....

அவளாக ஏதாவ
ெசய் உண்
ெகாள் வாள் ... உப் காரம்
எல் லாம் க ம் ைறவாக.
எப் ேபாதாவ அ வலக
நி த்தம் ன்னர்... என்
ெசன்றால் தான் யான
உணேவ!

நாக் ைன களில்
இ ந் தள் ளி
ைவத் ந்தாள் !

காரணம் ஒன்ேற! வா
ேவண் ம் என் மன
ேகட் டக் டா என்ப
தான்.... நிைனக்காமல்
இ ப் ப என்ப யா .
ஆனால் ேவண் ம் என்
ேகட்காமல் இ க்க
ேவண் ம் அல் லவா?
 என்ன ெசய் றான்?
என்ன ேவைல?
எங் க் றான்? எ ம்
ெதரியா . இப் ேபா வந்த
ேபா ெபரியம் மா டப்
ேபச் வாக் னில் “வா ”
என் ஆரம் க்க...

“அந்தப் ேபச்
ேவண்டாம் ெபரியம் மா!”
என் ஸ் ரமாக ம த்
ட்டாள் . இப் ேபா
அவளின் ட் னில் எ ர்ப்
எ ம் இல் ைல... யாேரா ம்
மண ேபச் எ க்க
வ ல் ைல ஜனனி....
இந்த ஐந் வ டங் களாக
க ம் ேபாரா ட்டனர்
ட் னர்.

யாேரா ம் மணம்
யா என்
நிற் ன்றாள் . இந்த ைற
அெமரிக்கா ல் இ ந்
 ட் ற் வந்த ேபா
“வா ைவயாவ
கல் யாணம் பண்ணிக்ேகா!”
என் ெபற் ேறார்
ஆரம் க்க...

வா ைவப் பற்
ேபச்ேச டா என்
ட்டாள் . அப் ேபா
அவைனத்தான் ெசய்
ெகாள் ள ேவண் ம் என்
வாதம் . இப் ேபா
ேவண்டாம் என் வாதம் .
ெபற் றவர்கள் ெநாந் தான்
ேபாய் ட்டனர்.

ட் னில் மகன்கள்
ேபச் ம் அவர்களால் தாள
ய ல் ைல. “எல் லாம்
உங் களால தான்... ம் மா
காதல் ெசான்னா என்ன
ஏ ன் அல ஆராயாம
அப் ப ேயத் தப்
ெசால் ங் களா... நீ ங் க
ெகாண் வர்ற
மாப் ள் ைளைய ட அவர்
எந்த வைக ல ைற ...
இப் ேபா நல் ல ேவைல, நல் ல
ெபா ஷன் ட....
ேத னா ம் இப் ப ஒ
மாப் ள் ைளக்
ைடக்கா .... உங் களால
தான் அக்கா தானா
கல் யாணம் பண்ற
க்ேகப் ேபானா....
இப் ேபா தனியா நிக் றா!”

“அவங் கம் மா தாண்டா

ேவண்டாம்
ெசான்னாங் க!”

“அ நீ ங் க அவங் க
ைபயைன அப் ப ப்
ேப னீங்க, நாங் க
யா க் ம் ைறஞ் சவங் க
இல் ைலன் காட் ட் ப்
ேபா ட்டாங் க...
உற க்காரங் கன் ட
இல் லாம
மரியாைத ல் லாம
நடத் னா... அவங் க
உங் கைள ட்
ெபாண்ைண ேப ட் ப்
ேபா ட்டாங் க... இ ேவ
காதல் ... இ ல
ெபா த்த ல் ைலன்
எப் ப வ ம் ?”

“எப் ப ேயா
சந்ேதாஷமா இ ந்தவள...
இப் ப ஆக் ங் க....” என்
இரண் நாட்க க் ஒ
ைறயாவ இந்த இரண்
வ டங் களாக ேப க்
ெகாண் இ ந்தனர்.

வயதா ற ஜனனிக்
என்ற கவைல
எல் ேலா க் ம் ... அவளின்
வய ல் இ ந்த உற ப்
ெபண்கள் அைனவ க் ேம
மணம் ந் ஏன்
 ழந்ைதகள் டஇ ந்த .

தாத்தா ம் பாட் ம்
ஒ ப ேமேல ேபாய் ,
“நாங் க ேவணா
ம மகேளாட அம் மா
அப் பாக் ட்ட ேபசட் மா?”
என்றனர்.

“எனக் ம் அப் பா
அம் மாைவப் பார்க்க ம்
ேபால இ க் . நிைறய
வ ஷம் ஆச் !” என்றார்
அ ராதா ம் இ தான்
சாக்ெகன் ....

“ெபரியம் மா!
அவங் கைள நம் ம
ரணிக்கா ேஷஷத் க்
ப் டலாம் ” என்றான்
அ னாஷ்.

“அவங் க வா ட
இ க்காங் க... இப் ேபா
 ப் ட்டா இங் க
அண்ணிைய ம்
ப் ட ம் !” என்றார்
அ ராதா... ண் ம் ஒ
தயக்கம் வந்த
எல் ேலாரிட ம் ...

ஒன் ல் லாத ேபாேத

ேத வந்
ைதரியமாய் , “உன் மகள்
ெபா த்த ல் ைல” என்
ெசால் ச் ெசன்றவர்...

இப் ேபா ஸ்வா

இ க் ம் உயரேம ேவ ...
வச லாகட் ம் ... ஒ
ஐந் நட்சத் ர
ேஹாட்ட ன்
நிர்வா யாகட் ம் ... அ
மட் மா.... அவரின் மகன்...
என்ன ஒ பத ... ந்த
உயர் பத ... இளவய ,
இன் ம் எட் ம் ரங் கள்
எத் ைண... என்ன ெசால் ல?
 அ ராதா
இங் க் ம் அைனவர்
ட் ற் ம் ேசஷத் ற்
ெசல் வார் தான், ஸ்வா ம்
வ வார் தான்... ஆனால் ஒ
தைலயைசப் ேபா, “வாங் க
அண்ணி” என்ற ேபச்ேசா,
“வா அ !” என்ற ேபச்
மட் ேம இ வரிட ம் .
ேவ ேபச் க்கள் இல் ைல.
ஆ க் ஒ றம் அமர்ந்
வர். இப் ப க்க,
இப் ேபா வச வாய் ப்
வந்த ம் ெபண் ெகா க்க
நிைனக் றார்கள் என்
நிைனத் டக் டா
இல் ைலயா?

“ தல் ல ரணி
ேஷஷத்ைத நல் ல ப யா
ப் ேபாம் !” என்
அப் ேபாைதக் பரதன்
ற் ப் ள் ளி ைவக்க...
ம் ப ம் ஆரம் த்த
இடத் ற் ேக வந் நின்
வதா? ெநாந் ட்டார்
ெசல் லமாள் .

வா அப் ேபா தான்

அ வலகத் ல் இ ந்
வந் ந்தான். பாட் ம்
தாத்தா ம் அங் ேக
வார்ட ன் லானில்
அமர்ந் இ க்க...
அவர்கேளா ெசன்
அமர்ந் ெகாண்டான்.

பாட் உடேன கா
ஃ ளாஸ்க் எ க்கப் ேபாக...
அப் ேபா வந்த பக்கத் க்
வார்டர் ல் இ க் ம்
மற் ெறா ஆஃ சரின்
மகள் .... “ஹல் ேலா
வா ேதவன்!” என்றப
வந்தாள் .

ைடட் ஷார்டஸ
் ்
ட் ைய ட ெதாடாமல்
இ க்க, ஸ் வ் ெலஸ்
பனியன் இ ப் ைபக்
காட்ட என இ க்க...
பாட் ன் கம் என்ன
உைட என்ப ேபால
த்த .

பாட் எழ ம் ...
“தா ம் மா! க்யா சா ேய?
ஹம் ேலகர் ஆத்ேத ைஹ!”
என ம் ...

பாட் க்க, “காஃ

ளாஸ்க்” என்றார் தாத்தா....
அவள் உள் ேள ெசல் ல...

“என்ன உ ப் ேபா?”
என் பாட் ெசான்ன
தத் ல் வா ன்
கத் ல் தானாக வல்
மலர்ந்த . “பாட் ! அ
அவங் க க் த் தப் பான ஒ
ஷயம் ைடயா . அ
இங் க ெராம் ப சகஜம் !
பழக்கம் ட!” என்றான்.

“என்னேவா ேபா! இந்த

கன்றா எல் லாம்
பார்க்க மா!” என,

“ஏன் ழ ?இ
கன்றா யா? அழ !” என்
தாத்தா ெசால் ,
பாட் டம் ஒ ைறப் ைப
பரிசாகப் ெபற.... வா வாய்
ட் ச் ரித்தான்.

ஆம் ! வா டன்
இ க் ம் இந்த
வாழ் க்ைகைய அந்த
ெபரியவர்கள்
அ ப த்தனர்...
மகனில் ைல என்ற ைறேய
ெதரியாமல் கவனமாக
பார்த் க் ெகாண்டான் வா .

“நான் ழ யா?”
 “ ன்ன மரியா?
ம மக ெத ங் ப்
ெபாண் வந் ட்டா...
ேபரேனாட மைன இந்
காரியா வந் வாேளா?”
என் ெசால் ல,

“இந் காரி வந்தா ம்

ரச்சைன ல் ைல... ஆனா
இந்த மா ரி உ ப்
ேபாடறவ ேவண்டாம் !”
என் ெசால் ல...

வா ன் கம்
ன்னைகேயா
இ ந்தா ம் ... அ ல்
இைழேயா ய வ த்தம்
ெபரியவர்க க் ரிந்த .
வா எ ந் உள் ேள ேபாகப்
ேபாக,

“இ வா ! அவ
வரட் ம் !” என் ெசால்
அந்தப் ெபண் வந்த ற ,
 இப் ேபா உள் ேளப் ேபா!”
என்ப ேபாலச் ைசைக
ெசய் ய... அவன் எழ ம் ...

“ெகாஞ் சம் ேநரம்

ேப ட் இ க்கலாம்
தான் வந்ேதன்!” என்
ஆங் லத் ல் ஆர்வமாகச்
ெசான்னவளிடம் ,

“ேநா, ப் ளஸ
ீ ் ! ெஹட் ஏக்”
என் ெசால் ச் ெசன்றான்.

அந்த ெபண்ணின்
கம் ங் ட்ட . அ
ரிந்தா ம் , அங் ேக ஒ வள்
இதயேம ங் க் டக்க,
கம் ங் வதற் என்ன
ெசய் ய ம் ?” என்
நிைனத்தவாேறச்
ெசன்றான்.

இர ஸ்வா ன்
அைழப் வர, ேப க்
ெகாண் இ ந்த
வா டம் , “ேப ட் !”
என் ஃேபான் வாங் ய
தாத்தா...

“வா க் கல் யாண

வயசா ச் ! ஏன் இன் ம்
எ ம் பார்க்கைல?”
என்ப ேபாலப் ேபச்ைச
ஆரம் த்தார்.

“நான் இப் ேபா க்ஸ்

மந்த்ஸா ேகட்கேறன் மாமா!
அவன் ெகாஞ் ச நாள்
ேபாகட் ம் ெசால் றான்!”
என்றார்.

“இன் ம் க்ஸ்
இயர்ஸ்க் அப் றம்
ேகட்டா ம் அப் ப த்தான்
ெசால் வான்... நீ தான்
அவ க் ப் ச்ச
ெபாண்ைண ேவண்டாம்
ெசால் ட் ேய!” என்றார்
ேநர யாக.

“அ
ெபா த்த ல் ைலன்
தான்...” என் அவ ம்
நி ர்வாகேவ ெசால் ல,

“உங் க அப் பா அம் மா

ெசஞ் ச தப் ைப நீ ம்
ெசய் யாதம் மா... அவங் க
ஆ ர்வாதம் இ ந் ந்தா
என் மக ம் நல் லா
இ ந் ப் பாேனா
என்னேவா? இந்த உலக
நிைனப் ேப இல் லாத எங் க
மகைன அவ் வள நல் லாப்
பார்த் க் ட்ட உன் மகைன
ட் யா?” என,

“மாமா என்ன
ேபச ங் க...?” என் அவரின்
ரல் இறங் ப் ேபாக....

“அந்தப்
ெபாண்ைணேய பாேரன்!”
என்றனர்.

“அந்தப் ெபாண் க்
கல் யாணம் ஆ க் ம் !
இனி என்ன பண்ண?”

“என்னமா நீ ?”
என்றவர்...

“கல் யாணம்
ஆ ந்தா இவ் வள
ேநரம் உன் ட்ட எப் ப ப்
ேப ேவாம் ... இன் ம்
ஆகைல, நல் லாத் ெதரி ம் !”
என்றார்.

“ஓஹ்!” என்றார்,
இன்னம் அவ க் வா
மணம் வைர ேபான
ெதரியேவ ெதரியா .
இவர்கள் பக்கத் ல்
யா க் ம் ெதரியா .
 அங் ேக ஜனனி ன்
ட் ம் ம் பத் ற் ள்
மட் ேம, ரணிக்
மட் ேம ெவளி ல் ,
அவ ம் அவளின்
கணவ டன் டப்
ப ர ல் ைல. ஒ ேவைல
மணம் வைர ெசன்ற
ெதரிந் ந்தால் ஸ்வா
அைத ட் க்க மாட்டார்...
அவ க் த்
ெதரியேவ ல் ைல!

ஜனனி ஒ
கண்ணைச
காட் ந்தாேலா, இல் ைல
ேப ந்தாேலா, வா
அம் மா டம் ம் பப்
ேப ப் பான்... அவள்
தள் ளி நிற் க ம் ... ஒன் ம்
ெசய் ய ய ல் ைல.

ச ப நாட்களாக ஒ
ைற பார்ப்ேபாம்
ஜனனிைய, ேப ேவாம் ,
என் மன ல் ஓ க்
ெகாண்ேட இ ந்த .
இமானிடம் ேப ய ெபா
.எ ல் இ க் றாள் என்
ெதரிய வர, வ வதற் காகக்
காத் ந்தான்.

வந் ட்டாள் என் ம்

ெதரிந் ெகாண்டான்....
ேநரில் ேபாய் நிற் பதா?
அம் மா டம் ேபசலாமா?
இல் ைல ம் ப அவள்
ட் னரிடேம ேபசலாமா?
என் ஓ க் ெகாண் க்க...
இன் தாத்தா அம் மா டம்
ேபச ம் ட் ட்டான்.

“மாமா! வா ட்ட
ங் க!” என...
வாங் யவனிடம் ,

“இன் ம் நீ அந்தப்
ெபாண்ேணாட ேபச யா?”
என்றார்...

“இல் ைலம் மா அவ
ேபசற இல் ைல”

“ஏன்?” என்றவரிடம் ,

“நாங் க
ரிஞ் ட்ேடாம் !” என்றான்.

“அப் ப ன்னா நீ
இப் ேபா அந்த ெபாண்ைண
லவ் பண்ண யா?”

“ப் ச!் ” என் உச் க்

ெகாட் யவன், “நாங் க
ரிஞ் ட்ேடாம் மா!
அப் ப ன்னா ேபசற
இல் ைல, பார்க்கற
இல் ைல, கல் யாணம்
பண்ணப் ேபாற இல் ைல!”

“அப் ேபா தாத்தா ஏன்

அப் ப ச் ெசால் றார்!”
என்றார் ரியாதவராக.

“ஏன்னா? நான் ேவற

ெபாண்ைணக் கல் யாணம்
பண்ண மாட்ேடன்
இல் ைலயா?”

“வா ! ெதளிவா ேப !”
என் ெத ங் ல்
கத் னார்.

“அப் பா இறந்த
அன்ைனக் நா ம்
ஜனனி ம் ெர ஸ்டர்
ேமேரஜ் பண்ற மா ரி
இ ந்ேதாம் . ஆனா என்னால
ேபாக யைல, நின்
ேபாச் ... ம் ப ம் நான்
பார்க்கப் ேபானப் ேபா...
இத்தைன ேபைரக்
கஷ்டப் ப த் நாம ஏன்
கல் யாணம்
பண்ணிக்க ம் ,
ரிஞ் டலாம்
ெசால் ட்டா!” என,

இ ற் ம் ய
ெசய் . “என்ன?” என்
அ ர்ந் ேபானார்.

வா இவ் வள
ரமாக இ ந்தான்
என்ப எள் ள ம் அவ க் த்
ெதரியா ... ஜனனிையப்
பற் ய ேபச்
அம் மா ற் ம் மகனிற் ம்
எப் ேபா ம் வந்த இல் ைல.
வா வாகப் ேபசாத ேபா
ஸ்வா எப் ப ேப வார்.
ஆனா ம் மகன் அப் ப ேய
வான் என் நிைனத்த
இல் ைல, மறக்க நாள்
எ க் றான் ேபால என்
தான் நிைனத் இ ந்தார்.

இந்தத் ரம்
அவ க் த் ெதரிய
வரேவ ல் ைல... ஏேதா
தவ ெசய் ட்ட
ேபான்ற உணர் தான்,
ஸ்வா ன் மன னில்
ரவாகமாகப் ெபாங் ய .

“என் ட்ேட ஒ
வார்த்ைதக் ட
ெசால் லைல நீ ... என் ைபயன்
இப் ப ஒ ஷயத்ைத
என் ட்ேட இ ந் மைறச்
இ ப் பான் நான்
நிைனக்கேவ ல் ைல...
நாேன காதல் கல் யாணம்
தாேன பண்ணிேனன்... நீ
ஏன் ஒ தடைவ டப்
ரியைவக்க யற்
ெசய் யைல... அவ் வள
ெகட்ட அம் மாவா நான்?”
என் அவர் ேகட் ம் ேபா
ரல் த த த் .
லபத் ல் அ பவர் அல் ல
ஸ்வா ...

“மா ப் ளஸ
ீ ் , ெசால் லக்
 டா ன் இல் ைல...
ஜனனி ம் ப என் ட்ேட
ேபசைல மா... அ க்கான
சந்தர்ப்பேம அவ
வர டைல”

ஆனா ம் மகன
இந்தச் ெசயல் ரணிக்கேவ
ய ல் ைல,

ஐந் கப் ெபரிய

வ டங் கள் , ஒ ேகா
டக் காட் ன இல் ைல.
மணம் வைர
ெசன் க் றான். ன்னர்
ேவண்டாம் என்
ரிந் க் ன்றாள் .

அந்தப் ெபண் எவ் வள

ேவதைனகைள
கடந் ப் பாள் . நிைனக்க
நிைனக்க தாள யாமல் ,
ப ல் ேபசாமல்
ெதாைலப் ேப ைய ைவத்
 ட்டார்.

அத் யாயம்
ப ன் :
ரணி ன் மக க்
ெமாட்ைட அ த் க் கா
த் ம் நாள் அன் ,
ட் னர் பரபரப் பாக
ேகா க் ளம் க்
ெகாண் இ ந்தனர்.

ஜனனி அன்
காைல ல் தான் ட் ற்
வந் ந்தாள் . அங் ேக
ெசன்ைன ல் இ ந் ஒ
இ ப ேலா ட்டர் ரம் ...
நாங் கள் வந்
ெகாள் ேறாம் என்
ெசால் ந்தனர்.
அதனால் ரணி ட் னர்
அவர்களின் உற கேளா
ெசன் ந்தனர்.
 காைல ல்
அ ராத ற்
ெதாைலேப அைழப் வர,
எ த்த ம் ேப ய ஸ்வா ,

“எப் ப அ இ க்க?”
என்ற உச்சரிப் ேலேய அ
வா என ரிய,

“நல் லா இ க்ேகன்
அண்ணி, நீ ங் க எப் ப
இ க் ங் க?” என்ற
ேகள் ைய வாய் தானாகக்
ேகட்டா ம் , அம் மா ற் ம்
அப் பா ற் ம் எ ேவா
என்ற பயம் ெநஞ் ைனப்
த் ஆட் ய .

“ெசால் ங் க அண்ணி!”
என் டேவ ேகட்க...

அ ராதா ன் ர ல்
எேதா ஒன் க் ைறய, “ஏன்
அ ? நான் ஃேபான்
பண்ணின
க்கைலயா!” என்றார்
ஸ்வா .

“ஐேயா, அப் ப
எல் லாம் இல் ைல அண்ணி”
என் பத யவர், “நீ ங் க
ப் ட்டேத இல் ைல,
இப் ேபாக் ப் ட ம் அப் பா
அம் மா க் ஏேதான்
பயந் ட்ேடன்...
இன்ைனக் ப் ரணி
ெபாண் க் ேவற
ெமாட்ைட அ ச் காத்
த் றாங் க, அ க் க்
ளம் பற பதட்டம் ேவற”

“அப் ப யா!
சந்ேதாஷம் ....” என்றவர்...
“என்ைனக்
ப் டமாட் யா?” என் ம்
ெசால் ல...

“அச்ேசா, வாங் கண்ணி,

வாங் க!” என்றார். அப் ப
ஆரம் த்தப் ேபச் க்கள் ...
நீ ண்ட .

இப் ேபா ேகா ல்

ரணி ன் ழந்ைதக்
ெமாட்ைட அ க்கப் பட் க்
ெகாண் க்க... ழந்ைத,
கத் , கத் என் கத் க்
ெகாண் இ ந்தாள் .

ஜனனி, ழந்ைத
அ வைதப் பார்த் ...
ரணி டம் “அ த்
க்கா ஆ டப் ேபாறா,
காயம் ஆ ம் !” என்
சத்தமாக ரட் க்
ெகாண் ந்தாள் . ஆம் !
ழந்ைத ரி வைதப்
பார்த்த ம் தானாக வந்த .

அ ல் லாமல்
ரணி காைல ல் அங் ேக
வந்த ல் இ ந்
ஜனனிையக் டேவ
இ த் க் ெகாண் , இைதச்
ெசய் ! அைதச் ெசய் ! என்
அ ல் ைவத்
சகஜமாக் க் ெகாண்
இ ந்தாள் .

ரணி ன் கணவன்
அ ேலேய இல் ைல.
ழந்ைத அ வைதப்
பார்க்க யாமல் ெபரிய
மகைன க் க்ெகாண் ,
ரமாகச் ெசன் நின்
ெகாண் ந்தான்.

ஜனனிக் க்
ழந்ைத டம்
கவன ம் இ ந்த னால் ,
அப் ேபா தாக லர்
அங் ேக வர, அ ல் கவனம்
ெசல் ல ல் ைல.

ெமாட்ைட அ த்
த்த ம் , “ஷப் பா!” என
 ரணி அப் ப ேய ன்
நகர்ந் அமர...

“நீ வா ெசல் லம் !”

என் ஜனனி அவைள
க் த் ம் ப...

அவளின் அ ல்
வா ேதவன்... ன்ேப வந்
ட்டான், ஜனனிைய
பார்த் க் ெகாண் ந்தான்.

ப ந்த ஓ யமாய்
அவனின் கண்க க் த்
ெதரிந்தாள் . தட்ட
ைககள் பரபரத்தன.
அைணத் ப் க்க ைககள்
த்தன. யன்
அைம யாய் காட் க்
ெகாண் நின் ந்தான்.

அவன் மட் மல் ல

ஸ்வா , அவேரா
அ ராதா ன் அம் மா,
அப் பா என் எல் ேலா ம் ...
ஓர் பத் நி டம் ன் தான்
வந் ந்தனர்.

எல் ேலார் பார்ைவ ம்

வா ேதவன் ேமல் தான்...
ன்ேப அழகன், வ கரன்,
கம் ரமானவன் தான்.
இப் ேபா பத ெகா த்தப்
ெபா ... டேவ
வ டங் கள் கடந்
ட்டதால் அந்த
வய க் ரிய ேதாற் றம் , ஒ
ைமயான
ஆண்மகனாக ன்
நின்றான்.

அவைனப் பார்த்த ம்
ஜனனி ன் கண்களில் ஒ
அ ர் ... ன்
பாைலவனத் ல்
தண்ணீைரப் பார்த்த ஒ
பரவசம் . அவசரமாகக்
கண்களில் நிரப் னா ம்
சரியாகத் ெதரிய ல் ைல.
கண்களில் தான் நீ ர்
நிைறந் ட்டேத...

அவளின் இதயம்
ப் ப அவ க் க்
ேகட்ட !!!

வா ேதவன் ேதவனாய்
ெதரிய... ஜனனி அவ க் ப்
பக்கத் ல் காய் ந்த
க வாடாகத் தான்
ெதரிந்தாள் ...

அளவான உயரத் ல் ,
ஒ சலாக, த்தமான
கத் டன் இ ந்தா ம் ,
ஒ ெபா இல் ைல, நிறம்
வா ேதவன் பக்கத் ல்
இ ந்தால் மங் த் தான்
ெதரிவாள் . உைட ல்
ம் கவனம் இல் ைல
அ இன் ம் ஜனனிைய
ைறத் க் காட் ய .
 இ பார்ப்பவர்க க் !
ஆனால் வா ன்
கண்க க் அவள் தாேன
ேபரழ ...

“எப் ப இ க்க
ஜனனி?” என்ற வா ற்

“நல் லா இ க்ேகன்!”
என்ப ேபாலத்
தைலயாட்டல் மட் ேம. ேபச
ய ல் ைல. ேபச்ேச
மறந் ட்ட ேபான்ற
உணர் . அதற் ள்
ழந்ைதச் ங் க...
அைதப் ரணி டம்
ெகா ப் ப ேபால இடத்ைத
ட் நகர்ந் ட்டாள் .

வா ேதவைனப்
பார்த்த ஜனனி ன்
ட் னர் ர த் தான்
பார்த்தனர்... “ேச, ப் பரா
இ க்கான்யா ஆ !”
என்ப ேபாலத் தான்...

அைத ம் ட
ஸ்வா ையப் பார்த்த
ெசல் லமாள் , “அச்ேசா!
இந்தம் மா இப் ப இ க்ேக...
என் ெபாண் இ
பக்கத் லேய நிக்க
யா ேபால இ க்ேக...
இ ல இவங் க ைபயன்
பக்கத் ல எப் ப நிற் க
ைவக் ம் !” என் எண்ணம்
தான். ெசால் லப் ேபானால்
ெசல் லமாளின் கம்
ெபா ழந் ட்ட .

அ ராதா, அம் மா
அப் பா டம் ேப க்
ெகாண் க்க...
ல ் மணனிடம் ேபச
ஆரம் த்த ஸ்வா ...

“வா !” என் மகைனக்

ப் ட் அ ல் நி த் க்
ெகாள் ள.... பரதன்
அவர்களின் அ ல் தான்
இ க்க, ெசல் லமாள்
ஸ்வா ையப் பார்த்த
பார்த்தப நிற் க...

அ னாஷ ம் ர ல ம்
ைஜப் ெபா ள் ஒன்
ைறய, அைத வாங் க அந்த
இடத் ல இ ந்
ெசன் க்க... ரணி ம்
அவள் கணவ ம்
ழந்ைதையப் பார்க்க...
அவர்களின் பக்கத்
உற கள் சலசல ெவன்
ேப க் ெகாண் க்க...

ஜனனிைய கவனிப் பார்

யா ல் ைல!!!

ஸ்வா ற்
வைளக்காமல் ...
“அன்ைனக் என் ைபயைன
ேப ட் ங் கேளன்
ேகாபம் . நா ம் ம் பப்
ேப ட்ேடன்... சாரி! மன ல
ைவச் க்கா ங் க”
என்றவர்...

“உங் கப் ெபாண்ைண

என் மக க்
ெகா க்க ங் களா?”
என்றார் ேநர யாக.

அன் காைல ல் தான்

வா ம் , தாத்தா ம் ,
பாட் ம் வந் ந்தனர்...
ஸ்வா வா டம் ஒ
வார்த்ைத டப்
ேபச ல் ைல...

வா , “சாரிம் மா!”
என் ஸ்வா ன் ன்
ற் க் ெகாண் ந்தான்.

“நம் ம ஒ
ேஷஷத் க் ப்
ேபாக ம் !” என்
மாமனாரிட ம்
மா யாரிட ம் ெசான்னார்
அவ் வளேவ...

இங் வந்த ற தான்

இப் ப என்ேற ெதரி ம் ...
வா ன் மனம் த்த
தான். ஆனால் காட் ம்
வழக்க ல் ைல... மன ன்
ம ழ் ச ் ேய இன் ம்
அவைனப் ெபா வாக
காட் ய .

ல ் மணன் இப் ப
ஸ்வா ேநர யாகக்
ேகட்பார், அ ம்
மன்னிப் ேபா என்
எ ர்பார்க்க ல் ைல...

“நாங் க ம்
அன்ைனக் ஜனனி
ச் க் , இவைரத் தான்
கட் ேவன்
ெசான்ன டேன, எ ம்
ேயா க்கைல. சாரி!” என்
அவ ம் மன்னிப்
ேகட்டவர்...

“அன்ைனக்ேக
ெபா த்த ல் ைலன்
ெசால் ட் ப் ேபானீங்க,
இன்ைனக் இன் ம்
வா ேவாட உயரேம ேவற...
ம் ப இந்த மா ரி ேபச்
வந்தா, எங் கப் ெபாண்
தாங் க மாட்டா!” என்
அவ ம் ேநர யாகச்
ெசால் ல,

“என் மக க் ப்
ச் க் ன்றப் ேபா இந்த
ெபா த்தம் பார்க்கற
ேவைலேய இல் ைல... இனி
அந்தப் ேபச் வரா !”
என்றார்.

அப் ேபா தான் ர லன்

வந்தவன், “அப் பா! ஜனனி
அக்கா ெம ன் ேராட்ல
ஊ க் ப் ேபாற பஸ்
ஏ னா... நாங் க வர வரத்
தான் பார்த்ேதாம் !
அ னாஷ் அப் ப ேயக் ட
ஏ ட்டான்... நான் இங் க
வந் ட்ேடன்!” என்
பரபரப் பாக ெசால் ல,

“அச்ேசா! என்ன இ ?”
என் ெபரியவர்கள் பதற...

ஸ்வா வா ைவப்
பார்த் ைறத்தார்...
“ஏன் ரா வ் ? ஏண் நீ
லவர் பாய் வா !” என்
பா த் ெத ங் ம்
ஆங் ல மாக அவைன
ட் னார்.

“உன்ைனப் பார்த்த
உடேன ஓ வந் ஹக்
பண்ணி க்க
ேவண்டாமா, எத்தைன
வ ஷத் க் அப் றம்
பார்க் றா உன்ைன
பார்த்த ம் ஓடறா, என்ன
ெசால் ல?”

“அ ம் மா! நாங் க
ரிஞ் ட்ேடாம் !” என்
அன்ைன ன் ேகாபத்ைத
பார்த் வா உளற,

“ேபாடா!” என்
அவைனத் ட் யவர்...

“காத க்கற எ க்
ரியற க்கா... உனக் லவ்
பண்ணேவ ெதரியைல...
ேவஸ்ட் ேபா!” என...

எல் ேலார் ன் ம்
என்ன ெசால் வ என்
ெதரியாமல் ,
“அ க்காதம் மா!” என
பரிதாபமாக த்
நின்றான்.
 “ஆ!” என் அம் மா ம்
மக ம் ேப க் ெகாள் வைத
ஜனனி ட் னர் பார்த்
நின்றனர்.

“ஜனனி ேபாய் ெடன்

னிட்ஸ் ஆ ச் , நீ
எனக் எக்ஸ்ப் ளேநஷன்
த் ட் இ க்க...
ேபட்!” என்றார்.

“நாங் க ஈவ் நிங்

வர்ேறாம் !” என்றவர்,
ர லைனப் பார்த் ,
“அவ க் ைபக் ஓட்ட
ெதரியா நீ ட் ப் ேபா!”
என்றவர்,

ம் ப இவர்கைளப்
பார்த் , “அ ப் பட் மா!”
என்றார்.

“அ ப் ங் க!
அ ப் ங் க!” என்
ெசல் லமாள் த ல் ப ல்
ெசால் ல... அன்ைனயாய்
அவரின் மனம் அங் ேக
எல் ேலா க் ம் ரிந்த .

“ஏன் வா ைபக் ஓட்ட

மாட்டான்?” என்
ல ் மணன் ேபச்ைச
இல வாக்க...

“அ அவங் கப் பா க்
ைபக் ஆக் டன்ட் தாேன,
அதனால எனக் ஒ பயம் ...
ண் பயம் ெதரி ம் ...
இ ந்தா ம் ட
யைல...” என்
அைம யாகப் ேப யவர்,

“ஏன்? ைபக் ஓட்டத்

ெதரியைலன்னா ெபாண்
க்க மாட் ங் களா
அண்ணா!” என
உற் சாகமாக ெசால் ல...
 எல் ேலார் கத் ேம
ன்னைக... ழ் நிைலகைள
நி டத் ல் மாற்
கட் க் ள் ெகாண் வந்
ட்டார் ஸ்வா .
மக க்காக எ ம்
ெசய் வார் இைதச் ெசய் ய
மாட்டாரா என்ன?

ஜனனி ட் க் ள்
ைழந்த சமயம் ...
இவர்க ம் ன்ேனா
வந் ட்டனர்... ஆனால்
ைபக் வந்த ஸ்மரைணக் ட
இல் ைல... பஸ் ேலேய
கண்கைளத் ைடத்தப
தான் வந்தாள் . பணம் ஏ ம்
இல் லாமல் பஸ் ல் ஏ ட,
ன்னால் அ னாஷ்
ஏ யதால் ஆ ற் .
இல் ைலெயன்றால்
அவ் வள தான், அங் ேக
சங் கடமா க் ம்
அவளிற் .
 தன் ைடய ம்
ெசன்றவள் , கண்ணா ன்
நின் தன்ைனப் பார்த்தப
ேதம் த் ேதம் அ தவள் ,
ன் கத்ைத அழ...

வா கதைவத் றந்
உள் வந்தான்... அ ட
அவ க் த்
ெதரிய ல் ைல...

அ ல் ெசன்றவன்,
“ஜனனி” என... நி ர்ந்
பார்த்தவள் , இன் ம் அழ...

“ஷ்! எ க் இப் ப
அழற!” என் அவைள
ஆதரவாக அைணக்க...
ஜனனி லக ற் பட...
அவள் லக யாதப
இன் ம் இ க் அைணத்
த்தான்.

லக யாததால்
வா ேமேலேய சாய் ந் ,
ேதம் ேதம் அ தவள் ,
கத்ைத நி ர்த்தேவ
இல் ைல.

வந் ட்டான் என்ற

உணர் , அ ெகா த்த
பரவசம் , இனி எப் ப ம்
தன்ைன ட் ப் ேபாக
மாட்டான் என்ற நிம் ம ,
ட் ன ம் ட
மாட்டார்கள் , இனித் தன்
வாழ் க்ைக வா ேதவேனா
என்ற மன ன் ம ழ் ச ்
ஊற் , உணர்ச் களின்
னில் ஜனனிைய க்க
ைவத் , அ ைகையக்
ெகா த்த .

வா ேதவைன அங் ேக
ெரன் பார்த்த ம் ,
ைஹதராபாத் ல் இ ந்
ேநற் அவள் வந்த
பயணத் ன் ேபா இ ந்த
மன சஞ் சலம் , என்ன
இ க் ற வாழ் க்ைக ல்
என்ற பற் றற் ற தன்ைம,
தனிைம ன் பயம் , எல் லாம்
ரியைனக் கண்ட
பனியாய் ல ய .

யார் ன்னிைல ம்
இைத காட்டப் ரியமற்
அந்த இடத்ைத ட் ஏறக்
ைறய ஓ வ வ ேபால
வந் ட்டாள் . டேவ
அவளின் உப் சப் பற் ற
காரணங் கள் .

அழட் ம் என்
ட்டால் , அ ப் பவள்
ேபாலத் ேதான்ற ல் ைல...

“என்ைன பா
தல் ல!” என் ஒ
ைகயால் கத்ைத
வ க்கட்டாயமாக
நி ர்த்த... ேதம் க்
ெகாண்ேட அவைனப்
பார்த்தாள் .

“எ க் அழற?’
என்றவனிடம் ...

“ெதரியைல!” என்றவள் ,
டேவ ரித் ,

“நீ ங் க இன் ம்
அழகா ட் ங் க” என
கத்ைதச் க்
ெசால் ய தத் ல்
வா ற் ச் ரிப் வந்த .

“அ க் எ க்
அழற?” என இன் கமாகேவ
ேகட்டான்.

“நான் உங் க க்
ேமட்ச ் இல் ைல தாேன!”

“நீ தான் என்ேனாட

ேமட்ச ் பாக்ஸ் ஜனனி... நீ
மட் ம் தான் என்ைன பத்த
ைவக்க ம் !” என
ெசால் வா பார்த்த
பார்ைவ ல் ,

“ங் ேக!” என் தான்

ஜனனி பார்த்தாள் .
வா ன இந்தப் பார்ைவ,
இந்த ேபச் எல் லாம் .

ஜனனி த் ப்
பார்த்த பார்ைவ ல் ...
ஈர்க்கப் பட் ... அவளின்
கண்களின் ேமல் பட் ம்
படாமல் இதழ் ப க்க......
ஜனனி ன் உடல்
ர்த்த .

வா ைவத் தா ம்
இ க்கமாகப் பற் க்
ெகாண்டவள் ... “இ தப் !”
என,

“ஆமாம் ! இ தப்
தான்! இவ் வள பக்கத் ல
ெவச் க் ட் கண்ல
யாராவ ப் பாங் களா?”
என்றவைன,

“இவ க் இப் ப க்
ட ேபச வ மா?” என்
பாைவயவள் பார்த் க்க,

வா ேதவன்
ைமயேலா ெசான்னைதச்
ெசயல் ப த்த
ஆரம் த்தான்... கண்கைள
ட் இதழ் களில் நீ ண்ட
ேநரம் இைளப் பாற...
ஜனனிக் உடல் ந க்கேம
எ த் ட்ட ...

ேவண் ம் ேபால ம்
இ ந்த , ேவண்டாம்
ேபால ம் இ ந்த . அவன்
ட்ட ம் அவசரமாக
கதைவப் பார்க்க... அ
ேவ றந் இ க்க...
அச்ேசா என்ன இ என்ப ப்
ேபால பரிதாபமாகப்
பார்த்தாள் .

மயக்கம்
வா ேதவ க் . இத்தைன
நாட்கள் யாைரப்
பார்த்தா ம் ேதான்றாத
ஆைசக ம் , உணர் க ம் ,
ஜனனிையப் பார்த்த இந்த
மணித் ளிகளில்
ஆரம் த் இ ந்த .

ன்னி ந்த காலத் ல்

மணம் வைர ெசன்ற
ேபா க் ட இப் ப த்
ேதான் ய ல் ைல. னசரி
வாழ் க்ைக ல் ஆைண ம்
ெபண்ைண ம்
காதலர்களாகேவா, கணவன்
மைன யாகேவா,
ள் ைளக டன்
ம் பமாகேவா பார்க் ம்
ெபா ஜனனிக்காக
ஏங் த் த்த இதயம் ...

இப் ேபா பார்த்த ற

இன் ம் ேவகமாகத்
த்த !

யா ல் லா தனியரங் ல்
ஒ ரல் ேபாேல நீ
எனக் ள் ேள
எங் ேகா இ ந் நீ என்ைன
இைசக் றாய்
இப் ப க் உன் இதயம் !

ஓ! என்ன ெசால் ேவன்

இதயத் டம்
உன்ைன ன ம் ேத ம்
என் ேபச்ைசக் ேகட்காமல்
உன்ைனத் ேத ம் !
இப் ப க் உன் இதயம் !

எப் ேபா ம்
ஜனனிையக் த்
மன னில் ஒ க் ம்
இனிைமயான வரிகள் .
 இைசையக் த்
ெபரிய ர கெனல் லாம்
இல் ைல அவன். ஆனால்
ேகட்ட தல் இ
அவ க்கான வரிகள் ேபால
ேதான்ற ல் ைல... இ
அவனின் வரிகேள தான்.
எப் ேபா ம் அவ ள்
இைசப் பவள் ஜனனிேய!
காதேலா பார்த் ந்தான்.

ஜனனி ன்
பரித க் ம் பார்ைவையப்
ரிந்தவனாக, “உன்
தம் ங் க ெராம் ப சன்ட்,
பார்க்க மாட்டாங் க!
இப் ேபாைதக்
எல் ேலா க் ம் உன்
சந்ேதாஷம் மட் ேம
க் யம் ” என் ெசால் ப்
ரியைவத்தான்.

“நான் என்ன
பண்ேறன் ேகட்க
மாட் யா?” என,

“ த்தம் த் ங் க!”
என் ன் யராக, எனக் த்
ெதரி ம் என்ப ேபால
கத் ல் ெசம் ைம படர
ெசால் ல,

“அய் ேயாடா!” என்ப ப்

ேபால ஒ க் ட்டவன்,
ன் வாய் ட் ச் ரித் ,
அவளின் தைலேயா த்
தைலைய ெசல் லமாக ட் ,

“அட அ ேவ! அைத

ெசால் லச் ெசால் லைல, என்
ேவைலையப் பத் ேக
ெசான்ேனன்?” என,

“என்ன ெசய் ய ங் க?”

என,

“ஐ எஃப் எஸ் ல ெசலக்ட்

ஆ , ேவைலல ேசர்ந்
 வ ஷம் ஆகப்
ேபா . நா நாடா த்தப்
ேபாேறன், நிைறயப் ேபர்
எனக் சல் ட் ைவப் பாங் க,
வணக்கம் ெசால் வாங் க,
ெபரிய ஆஃ ஸர்” என்
ேவைலையச் ெசான்னவன்,

என்ேனாட சம் பளம் ,

அலவன்ஸ், மற் ம்
ேவைலையக் த்த இதர
ெப ைமகைள அ க் க்
ெகாண்ேட ேபானவன்,
“என்ேனாட சக்சஸ்
உன் ட்ட ேஷர் பண்ண
யாம, ஐ வாஸ் ஸ் ங்
எ லாட்!” என் வா
உணர்ச் வசப் பட் ேப க்
ெகாண் க்க...

ம் ப அ ைக
ட் ய ... “உங் கைள யார்
இப் ப ப் ப க்க ெசான்னா...
ம் ப உங் கம் மா
உங் க க் நான் ேமட்ச ்
இல் ைல ெசால் வாங் க.
அழகா ஆ ட் ங் க, நல் ல
ெபா ஷன், இப் ேபா
ேஹாட்டல் இ க்காேம, ரிச்
ட... அப் ேபாேவ உங் கம் மா
ஒத் க்கைல, இப் ேபா எப் ப
ஒத் க் வாங் க?” என்
ண் ம் அழ,

இ ல் இப் ப ஒ
ேகாணமா என் யந்
ேபானவன்... “எப் ப இப் ப
ேயா க்கற?” என் னவ,

“நான் எப் ேபா ேம

மாத் தான் ேயா ப் ேபன்”
என்றாள் ேதம் க்
ெகாண்ேட...

வா ற் கம்
ெகாள் ளாச் ரிப் ... இந்த
ஷயங் கள் தாேன அவைன
ஈர்த்த ... காதலாக் ய ...
காத் க்க ைவத்த ...
தற் ெபா த்தனாக் க்
ெகாண் க் ற .

“அட ேச!” என்

வாய் ட்ேட ெசான்னவன்,

“ெராம் ப மாத்
ேயா க் ற... அ தான்
எல் ேலா ம் காத ச்சா
ஓ டலாம் நிைனச்சா, நீ
ரியலாம்
நிைனச் க்க... ரிய ம்
ெசஞ் ட்ட! ஐ வாஸ் ேபட்
ஸ் ங் ஜனனி”
என்றான் காதலாக.

“நான் டத் தான் ஸ்

பண்ணிேனன்” என்றவள் ,

“நாம டத் தாேன

எல் ேலா க் ம் ெதரியாமக்
கல் யாணம் பண்ணிக்க
நிைனச்ேசாம் ... எங் கம் மா
என்ைன எப் ப த்
ட் னாங் க ெதரி மா...
என்ன இ க் ன் நீ அவன்
ன்னா ேபாறக்
ேகட்டாங் க...” ெசால் ம்
ேபா ண் ம் அ ைக
ட் ய ...

“காத ச் கல் யாணம்

பண்ணின அவங் க அம் மா
ட உன் காதைல
ம க்கைல, அவ் வள
ேகவலமாவா ேபா ட்ட
ேகட்டாங் க!” என்
அன்ைறய நாளின்
நிைன களில் ம் பத்
ேதம் ேதம் அழ
ஆரம் த்தாள் .

ஐந் வ டப் ரி ...

அ ம் இந்த வார்த்ைதகள்
அவைளத் தனிைமப்
ப த் க் ெகாள் ள
ைவத் க் ம் என்
 ரிந்த .

“சாரி! ட் !
மறந் ேவாம் !” என் ச்
ெசால் ...

ரிெவன்ப இனி
ைடயேவ ைடயா
என் உணர்த்த, இன் ம்
இ க்கமாக அைணத் க்
ெகாண்டான்.

அத் யாயம்
ப னான் :
சற் ேநரத் ல்
ெதளிந் ல யவளிடம் ,
“நம் ம ரி நமக் மனக்
கஷ்டத்ைதக் த் க்
தான்... ஆனா ைலஃப் ல நம் ம
ெரண் ேப ேம நல் லா
ைஷன்
பண்ணி க்ேகாம் ... நம் ம
ேவைலல, அேத சமயம்
வாழ் க்ைக ல ட”

“அந்த சமயம்
கல் யாணம்
பண்ணி ந்தா இவ் வள
சக்சஸ் இந்த ேநரத் க்
வந் க்கா . இன் ம்
ேநரமா க்க
வாய் ப் க் ... அைத ம்
ட இந்த மரியாைத
ைடச் இ க் மா நம் ம
ஆ ங் கக் ட்ட ெதரியா ”

“அம் மா ெராம் ப
ேகா ச் க் ட்டாங் க நான்
ெசால் லைலன் , ஆனா
எப் ப ச் ெசால் க்க
ம் ... நான் அந்த
ேநரத் ல ேவைல ெவட்
இல் லாதவன்... அைத ம்
ட... அப் பா அப் ப ஒ
நிைலைம ல இ க் ம்
ேபா எப் ப ப் ரியைவக்க
 ம் ... இல் ைல, அப் பா
இறந்த சைமயத் ல அைதப்
ேப க்க மா...
ஞ் க்கா !”

“நீ என்ைனப்
ரிஞ் க் ற தாேன...
என் ட்ேட நம் ம
காத க்காக எந்த
ேரா சேமா சாகசேமா
ைடயா ... ெசால் லப்
ேபானா அந்த சமயத் ல
ைதரியமா நீ தான்
என்ைனப் ச் க் ன்
அத்தைன ேபர் ன்னா
ெசான்ன”

“அ க்காகேவ நான்
என்ைன உயர்த் க்க ம்
இல் ைலயா... ெராம் ப
உைழச்ேசன்... ஒ
நிைலைமக் வராம
காதல் ன் ெசான்னா
அந்தக் காத க் ஒ
அங் காரேமா,
மரியாைதேயா,
ைடக்கா ”

“ெராம் ப, ெராம் ப,
ேதங் க்ஸ்! எனக்காக
இவ் வள வ ையத்
தாங் ட் காத்
இ ந்த க் ” என்றவைனப்
பார்த்த பார்த்தப
நின்றாள் .

“என்ன?” என் வா
பார்க்க,

“ஆனா ம் நீ ங் க
ெராம் ப ேஹன்ட்சமா
ஆ ட் ங் க!” என்றாள் .

“நான் ேப னைத நீ
கவனிச் யா இல் ைலயா?”
என் அதட் யவைனப்
பார்த் , ஏேதா க்கத் ல்
இ ந் த்தவள் ேபால,
 “ஆங் ! என்ன
ேப னீங்க?” என்றாள் .

“ த்தம் !” என்றவைனப்
பார்த் ,

“கைத ேபசா ங் க,
என்ைன ைசட் அ க்க
ங் க!”

“என்ன ? எவ் வள
எேமாஷனலா ேப ட்
இ க்ேகன், கைத
ேபசறனா?” என் வா
ைறக்க...

“ ன்ன! ஐ ேஹட்
அட்ைவஸ்... ஒ
ஒ த்தேராட ெவற் ம் , ஒ
ஒ மா ரி... எல் ேலா க் ம்
ஒன்ேன ைடயா ...
ரிஞ் சதா?” என்றாள் .

“எப் ேபா நான் உனக்

அட்ைவஸ் பண்ணிேனன்?”

“ஓஹ், பண்ணேவ
இல் ைலயா? அப் ேபாச் சரி!
இனிேம பண்ணப்
ேபாற க் இைத
அட்வான்சா
ைவச் க்ேகாங் க!” என
கண்ண த் ரிக்க...

பைழய ஜனனி எட் ப்

பார்க்கத் வங்
இ ந்தாள் .

“வா! ெவளில
ேபாகலாம் ! ெராம் ப ேநரமா
அவ ங் க ெவ ட்
பண்றாங் க!” என,

ெவளிேய வந்
பார்த்தால் , ர லன்
அச ல் உறங் க்க,
அ னாஷ் ஜனனிைய
நிைனத்தவா ,
அங் ங் ம் நைட ப ன்
ெகாண் ந்தான்.

அைதப் பார்த்த ஜனனி,

“என்னடா நீ , ெட வரி
ம் க் ெவளில நிக்கற
கணவன் மா ரி
உலாத் ட் இ க்க!” என,

“ஆ!” என் அசந்

நின்றவன், இவ் வள
ேநரமாக பஸ் என் ம்
பாராமல் ேதம் க்
ெகாண்ேட வந்த என்ன?
இப் ேபா ேப வ என்ன?

“ஜனனிக்கா ேபக்
ெப யன்!” என்
சந்ேதாஷமாகக் கத்த...
அவன் கத் ய கத்த ல்
என்னேமா ஏேதா என்
அ த் ப் த் எ ந்தான்
ர லன்.
 எ ந்தவன், “என்ன?
என்ன?” என...

அைத பார்த் “ஹ, ஹ”

என் ஜனனி ம் ,
அ னாஷ ம் சத்தமாகச்
ரித்தனர்.

வா ன்னைக
கத்ேதா பார்த்
இ ந்தான்... “ஜனனிக்கா,
என்ன?” என்ற ர லைனப்
பார்த் ...

“அ ஒன் ல் ைலடா,
நான் அஞ் வ ஷத் க்
ன்ன, உங் க வா
அத்தாைன பார்த் அ ட்
ஆனைத இப் ேபா கத் ச்
ெசால் றான்” என்றாள் . ஒ
கலகலப் அங் ேக
ம் ய .

மாைல ல் அங் ேக
ஸ்வா வ வதாக
ெசால் ந்த னால் ,
தன்ைனப் பார்த் பார்த்
அலங் கரித்
ெகாண்டா ம் ... ெராம் ப
மாராக இ ப் ப ேபாலத்
ேதான்ற... ஜனனி ன் கம்
இன்னம் ங் த் தான்
இ ந்த .

என்ன தான் வா
சமாதானம் ெசய் தா ம்
ெபா த்த ல் ைல என்
அவர் ெசால் ச் ெசன்ற
வார்த்ைத கா களில் வலம்
வந்த .

மாைல ல் ஸ்வா
வர... அவேரா ெசன் வா
அமர்ந் ெகாள் ள பார்த்த
ஜனனிக் இன் ம் ஒ
பதட்டம் . ன்ேன ஸ்வா
இன் ம் அழகா ட்டாேர!
 ஸ்வா அ ராதா ன்
அப் பா அம் மாைவ அங் ேக
இ க்கச் ெசால் , “நாங் க
ெகாஞ் ச ேநரம் ெவளிேயப்
ேபா ட் வர்ேறாம் ,
ெபர் ஷன்
க்க ங் களா?” என்
ேகட்க...

“இன் ம் என்ன?”
என் கவைலயாகப் பார்த்த
ெசல் லமாளிடம் ,

“தனியா ெராம் ப
மன க் கஷ்டப் பட் ப் பா
தாேன... ெகாஞ் சம் ேப ட்
வர்ேறன், இங் ேக யா ,
எல் ேலா ம் இ க்காங் க!”
என் ெசால் ல,

ெசான்ன ஒ
வார்த்ைதைய சரி ப த்த,
அந்தப் ெபண்மணி எ க் ம்
எல் லா யற் க ம் ரிய,
 “ேதங் க்ஸ்” என்ற
ெசல் லமாள் ... தான் ட
இப் ேபா நல் ல தமாக
நடந்தா ம் , அன் ெசான்ன
வார்த்ைதக க்காக
என் ேம மன்னிப்
ேகட்ட ல் ைல என் ரிய...

“மகளின்
வாழ் க்ைக ல் எல் லாம்
சரியா ட ேவண் ம் !” என்
இைட டா ரார்த் க்க
ஆரம் த்தார்.

ஸ்வா எங் ம்
ெசல் ல ல் ைல...
அவர்களின் ேஹாட்ட க்
ெசல் ல...

ஜனனிக் மல ம்
நிைன கள் தான் அைதப்
பார்த்த டன். “நீ இங் க
வந் க் யா ஜனனி”
என் சகஜமாகப் ேபச்ைச
ஆரம் த்தார்.

“வந் க் ேறன்!”
என் ெசால் , ன்ேன
என்ன வார்த்ைத ேபா வ
என் ெதரியாமல் த மாற...

“அத்ைதன் ெசால் !”
என்றார்.

“வந் க் ேறன்
அத்ைத!” என்
அவசரமாகச் ெசால் ல,
ஜனனி ெசால் ய தத் ல்
ஒ ரிந்த ன் வல்
ஸ்வா ன் கத் ல் ...
அைதேய ஜனனி
பார்த் க்க...

ஜனனிையப்
பார்த் ந்த வா ேதவன்,
“அம் மா! நீ வந்த ல இ ந்
உன்ைனேய பார்த் ட்
இ க்கா!” என்றான்.
 “உனக் ஏன்டா
ெபாறாைம?” என
ெத ங் ல் ஸ்வா
ெசால் ல,

“என்ன ,
ெபாறாைமயா? இ தான்
அம் மா ஜனனிக் ட்ட
என்ைன தல் ல அட்ராக்ட்
பண்ணின ... தல் ல
அவ க் என்ைனத்
ெதரியைல... நானா அவங் க
ட்ல ரணி ஃபங் ன்ல
பார்த்தைத ெபரிய
இன்ட்ேரா ெகா த்ேதன்,
உடேன ெசான்னா, நீ ங் க
அழகா இ க் ங் க,
உங் கம் மா அைத ட
அழ ன் !” என்
ெசால் ச் ரித்தான்.

“எனக் த் தான் இப் ேபா

ஜனனிையப் பார்த்
ெபாறாைமயா இ க் .
இப் ப என்னால உன்ைன
ரிக்க ைவக்க
யைலதாேன! இப் ேபா
இவைளப் பார்க்க ம்
தாேன, உனக் ரிப்
வ !” என் ஆதங் கமாகச்
ெசால் ல,

“ஏண் ம் மா வ் ?”
என் அம் மாைவ
அைணவாகப் க்க...

“நீ ேவண்டாம் ேபா!

நான் என் ம மகக் ட்ட ல்
ேபாட் க்கேறன்!” என்றவர்,

“நீ ேய ெசால் ஜனனி!

இவன் ெராம் ப
அ த்தக்காரன்! என் ட்ேட
உன்ைன லவ் பண்றைத
அப் ேபா ம் ெசால் லைல
இப் ேபாவைரக் ம்
ெசால் லைல!” என,
 “அத்ைத! நான் ஒன்
ெசால் ல மா?” என்றால்
தயங் த் தயங் ,

அவள் ெசான்ன
தத் ல் “என்னமா?” என
பரிவாகக் ேகட்க,

“என் ட்ேட ட
இ வைரக் ம்
ெசால் லைல!” என்றாள் .

ண்டல்
ெசய் றாேளா என்
ஸ்வா ப் பார்க்க... “இல் ைல
அத்ைத, நிஜமா
ெசால் ேறன்!” என,

“ஆமாம் மா,
ெசான்ன ல் ைல!” என்
ெசால் க் ெகாண்ேட வா
காலைர உயர்த்
சத்தமாகச் ரித்தான்.
 த ல் ைகத்த
ஸ்வா , “உன்ைன!” என்
அ க்க வ வ ேபால
பாவ் லா காட்ட...

இ ைககைள ம்
உயர்த் சரண்டர் என்ப
ேபாலக் காட் யவன்,
“இப் ேபா ெசால் லட் மா?”
என்றான் ஜனனிையப்
பார்த் .

“அம் மா ன்னா ஐ
லவ் ெசால் ற ஒேர ைபயன்
நீ ங் க தான்!” என்
ஜனனி ம் ெசால் ச்
ரித்தாள் .

“அப் ேபாக் ட
ெசால் லட் மா தான்
ேகட்கறான்,
ெசால் றானில் ைல!
அவ க்காக நீ இப் ப
ெவ ட் பண்ணிட் இ க்க,
 ேபட் ஜனனி!” என்
ஸ்வா ெசால் ல...

“அம் மா! எேதா ஊர்ல

ஒ ெபாண் என்ைனப்
பார்க் , ெக க்கா ங் க!”

“என்ன? ஒ
ெபாண்ணா! ஏன்டா ெபாய்
ெசால் ற? உன் பக்கத் க்
ட்ல ஒ ெபாண் ,
எப் ப ம் ஷார்டஸ
் ் ல இல் ைல
னி ஸ்கர்டல் தான் உன்
ன்னா த் மாேம!” என,

“நீ ங் க எப் ேபா

பார்த் ங் க, ெடல்
வந்தப் ேபாவா?” என் வா
ேகட் ட் “அச்ேசா!”
என்ப ப் ேபால நாக்ைகக்
க க்க,

ஜனனி, “இ என்ன
க் கைத?” என்ப ப்
ேபால ைறத் ப்
பார்த்தாள் .

“மாட் னாயா!” என்

ஸ்வா ெசால் ல,

“அம் மா!” என் வா

பரிதாபமாக ெசால் ல,

“ஹப் பா! இன்ைனக்

நான் நல் லாத் ங் ேவன்!”
என் ேவைல ந்த
என்ப ேபால ஸ்வா
ைகத்தட் ச் ரிக்க...

இப் ேபா ஜனனி

வா ைவ ட் , “நீ ங் க
மட் ம் இல் ைல அத்ைத,
உங் கப் ேபச் ம் அழ ,
உங் க இன்னர் ெசன்ஸ் ட
அழ !” என் ஜனனி
ெசால் ல,

“அவைள என்ைன
பார்க்க டமாட் ங் களா
அம் மா!” என்றான் வா .

“அச்ேசா,
பார்த் ட்டா ம் ! சரியான
அத்ைத இவர்!” என்
வா ைவ ேநாக் ப் ப ப் க்
காட் ய ஜனனிைய
அைணத் ப் த்தவர்...

“அன்ைனக்
ேப ன க் சாரி, அப் ேபா
உன்ைன இவ் வள
ன் யரா லவ்
பண் வான் ெதரியா !
வா பண்ணினா ம்
பண்ணைலன்னா ம் நான்
அப் ப ச் ெசான்ன தப் ”
என,

“எ க் சாரி எல் லாம் !”

என்றவள் ...

“எங் க அப் பா அம் மா

என்ைன ெசல் லமா
வளர்த்தா ம் , ல ஷயம்
என்னால இப் ப நீ ங் க ம்
இவ ம் ேபசற மா ரி ேபச
யா . ேசா! அவங் க
பா ண்ட்ல அவங் க
பண்ணின அவங் க க் ச்
சரி, நா ம் ெகாஞ் சம்
ெராம் ப ஓவர் தான் அப் ப
பட் ன் ெசான்ேனன்,
அப் றம் ெதரியாமக்
கல் யாணம் வைரக் ம்
ேபாேனன். எல் லாம் ேபசற
தந் ரம் இ ந்தா ம் , இ
ேபசற தந் ரம் எனக்
இல் ைல!”

“ஆனா, இவர்
உங் கக் ட்ட எல் லாம்
ஃப் ரீயா ேபசறார், ேசா
அன்ைனக் நடந்த தப் க்
இவர் தான் காரணம் , இவர்
உங் க க் ரிய ைவக்க
ட்ைர பண்ணி க்க
மாட்டார்!” என் அப் ப ேய
ெசால் ல.

ஸ்வா க் கண்கள்
கலங் ட்ட ... “எஸ்!
இவன் அப் ேபா
மட் ல் ைல, அப் ற ம்
ரிய ைவக்க யற்
பண்ணைல!”

“அம் மா!” என அ ல்
வந்த வா ைவப் பார்த் ,

“ ட்ட வராத ேபாடா!”

என் ேகா க்க...

“ ங் க அத்ைத!
ங் க!” என் ெபரிய
ம யாகப் ேப யவள் ,

“அவர் ேவண்டாம்
உங் க க் , நாம ஒ ல்
ேபாட் க்கலாம் !” என்றாள்
ரியசாக.
 “என்ன ல் ?” என்
ஸ்வா க் ேகட்க....

“உங் கப் ைபயைன

நீ ங் க எனக் க்
த் ங் க! நான் என்
ைபயைன உங் க க்
ெகா த் டேறன்!” என,

வா ன் கம்
ண் ம் ரிந்த ரிப் ைப
ய . சரியாகப்
ரியாமல் ஸ்வா பார்க்க...

“ஆனா ெகாஞ் சம் ேலட்

ஆ ம் ! இன் ம் ஒ வ ஷம்
ஆ ம் ! அ ம் நீ ங் க உங் கப்
ைபயைன எனக் க்
த்தா தான் ஆ ம் !”
என் ைர ங் காக ேபச,

“ஆங் !” என் பார்த்த

ஸ்வா ரிக்க ஆரம் க்க...
வா ேதவ ம் ரிக்க...
 “இந்த ரக யத்ைத
உங் க ட்ட மட் ம்
ெவச் க்ேகாங் க. எங் க
அப் பா அம் மா ட்ட
ெசால் டா ங் க! அப் றம்
ைளயாட் த்தனமா
இப் ப ேபசக் டா ன்
என் கா ஜவ் யற
அள க் அட்ைவஸ்
பண் வாங் க!” என்றாள் .

இைத எல் லாம் ஜனனி

ரிக்காமல் ெசால் க்
ெகாண் க்க, ேகட் க்
ெகாண் ந்த
அம் மா ற் ம் மகனிற் ம்
அப் ப ஒ ரிப் .

“எப் ப என்
ெசல ன்?” என்
ரக யமாக வா
அம் மா டம் ேகட்க...

“ ப் பர் ேபா!” என்

ெத ங் ல் ெசால் ,
ஜனனிைய ெநட்
த்தார்.

“இவ ட இ ந்தா
ேநரம் ேபாறேத
ெதரியைலடா, மன க்
ெராம் ப சந்ேதாஷமா
இ க் , நிைறயச் ரிக்க
ைவக் றா!” என்
மகனிடம் ண் ம்
ெத ங் ல் ெசால் ல,

“எனக் ம் ெகாஞ் சம்

ெகாஞ் சம் ெத ங் வ ம் .
அ க் தான் ைஹதராபாத்
ேபாேனன்!” என் ஜனனி
ெப ைமயாகச் ெசால் ல,

ஸ்வா க் த்த மன
நிைற .

ன் மாதங் க க் ப்
ற ெவ மரிைசயாக
ஜனனி வா ேதவனின்
மணம் நடந்த .

ஜனனி பரதனாக
இ ந்தவள் ஸர்ஸ்
ப.ஜனனி வா ேதவனாக
ெபயரில் லம் ெபயர்ந்தாள் .
ஜாைகைய ம் ெடல் க்
மாற் னாள் . அவளின்
பணி ல் தாற் கா க
ப் எ த் ந்தாள் ,
ற ேவைலையப் பற்
ெசய் ெகாள் ளலாம்
என் நிைனத்தவளாக.

வா வ ம் ேநரம்
லானில் தாத்தா ம்
பாட் ம் அமர்ந் க்க,
ஜனனி ம் அமர்ந் க்க...
வா வந்த ம் , ரக யப்
பார்ைவ ஒன்ைற ஜனனிைய
ேநாக் யவா
பாட் ன் அ ல் அமர...
 “காஃ எ த் வா
ஜனனி!” என் ெசால் யப்
பாட் , அ த்த ெநா “நீ
ேபாகாத! ேபாகாத!” என்றார்
அவசரமாக.

பார்த்தால் , பக்கத் க்
ட் ப் ெபண் வந்
ெகாண் ந்தாள் . ஒ னி
ஸ்கர்ட,் மற் ம் ைடட்
ஷர்ட் ல் இ ந்தாள் .

கத்ைத த்தார்
பாட் , அ ல் வந்தவள் ,
ஜனனிைய பார்த்
“இன் ம் காஃ ைடம்
ஆகைலயா !” என்
ேகட்டவா உள் ேள
ப் ளாஸ்க் ல் இ ந்த
காஃ ைய யா ம்
ெசால் லாமேலேய எ க்கச்
ெசல் ல,

அவள் ெசன்ற “ஹ!

ஹா!” என் ஜனனி ரிக்க
ஆரம் க்க, எதற் என்
ரியாமல் எல் ேலா ம்
பார்த்தனர்.

“பாட் ! இ ந்தா ம்
நீ ங் க உங் கப் ேபரைன,
அந்தப் ெபாண் பார்க்கற
மா ரி இந்த ல் ட் அப்
ெகா க்க டா . அவ
காஃ சாப் ட வர்றா
பாட் !” எனச் ெசால் ,
ங் ங் ரிக்க...

“உன்ைனப் பாட்
ேகட்டாங் களா?” என்றான்
ண்டலாக வா .

“ேகட்கைலன்னா ம்
நாங் க எங் க
ட் க்காரேராட அ ைம
ெப ைம எல் லாம்
ெசால் ேவாம் ல!” என்
ெகத்தாக ெசால் வ
ேபால ண் ம் வா ைவ
வாரினாள் .

“அ ங் க, உன்ைன!”
என் வா எழ... ஜனனி
எ ந் ஓட ஆரம் த்தாள் .

ம் ப அவள்
ட் க் ள் ஓட, அதற் ள்
பக்கத் க் ட் ெபண்
ெவளி ல் வந் க்க,

“ ப் ேதர்! ல்
ஜா ன் இன் ெடன்
னிட்ஸ்!” என் வா
ெசால் ல,

“ஓேக!” என் ெசான்ன

அந்தப் ெபண்ணின்
கத் ம் அப் ப ஒ
ரிப் .

அங் ேக ெசன் ேட ள்
ேமல் ைவத்தவள் , “அவங் க
இப் ேபாைதக்
வரமாட்டாங் க தா ம் மா.
நான் ெகாஞ் சம்
ச் க்கேறன்!” என்
ெசால் , காஃ
ஊற் , அந்த ெடல் ன்
வானிைலைய
அ ப த்தவா க்க,

“ஜனனி ெசான்ன
ேபால, இவ காஃ க்கத்
தான் வர்றா ேபால, நாமத்
தான் தப் பா
நிைனச் ட்டேமா” என்ற
நிைனத்த பாட் , த ல்
எேதா ேகட்க அைத
ஆங் லத் ல் தாத்தா
ெமா ெபயர்க்க...

இத்தைன நாட்கள்
பார்த்தா ம் ேப னா ம்
உ வாகாத ஒ நட் ,
அப் ேபா அழகாக
உதயமான ,
 உள் ேள ெசன்ற வா ,
அவைளப் ப க்ைக ல்
நகர டாதப அ த் ப்
த் ந்தான். அப் ேபா ம்
ரித் க் ெகாண் ந்தாள்
ஜனனி.

“ ரிக் றாயா நீ ” என்

ைறத் பார்த்தா ம் ,
ரித் க் ெகாண் ந்த
மைன ன் அழ ஈர்க்க,
ரிக் ம் இதழ் களில் ஒ
ற் ைகப் ேபாராட்டம்
நடத் னான். சற்
அடங் யவளாக அைத
அ ப த்தாள் .

ெம வாக ஜனனிைய
த்தவன், அவளின்
ெசம் ைம ற் ற கத்ைத
ர த்தவா , “அவ ஒன் ம்
காஃ க்க வரைல...
இத்தைன நாள் நம் ம
பார்த் ம் ம் ப்
பார்க்காதவன், இந்தப்
ெபாண் க் ட்ட என்ன
பார்த் கல் யாணம்
பண்ணி ப் பான்
பார்க் மா இ க் ம் !”
என்றான் சரசமாக.

“என்ன பார்த்தாராம் ?”
என்றாள் ஜனனி ம்
அவைனப் ேபாலேவ
சரசமாக.

“சரியா
ஞாபக ல் ைல... அரியர்
ெவச் , அரியர் ெவச் , பாஸ்
பண்ணின ைபயன்,
ெகாஞ் சம் க், ம ப ம்
ஞாபகப் ப த்த ம் ” என,

“என்ன அரியரா?
ச் ேவன் ச் !”
என் ரட் யவள் ...
“உங் கைள நம் நான் ல்
ேவற ேபாட் க்ேகன்
அத்ைதக் ட்ட!” என்
ரட்டலாக ேப னாள் .

ரித்தவன் “லவ்
ஜனனி, லவ் மச் !” என்
எழ,

“இப் ேபா எ க்
எழ ங் க?”

“ேஹய் ! அவ என்ைன
நக்கலா பார்த் ட்
ேபானா! வா! ெகாஞ் ச ேநரம்
ெவளில ேபாகலாம் !”

“உங் க க் அவைள
னில பார்க்க ஆைசன்
ெசால் ங் க!”

“ஆமா! அவ அழகா
இ க்கால் ல... இத்தைன
நாள் எனக் ப் பார்க்க
சான்ஸ் ைடச்சா ம்
மனேச இல் ைல...
இப் ேபாதான் நீ என்
பக்கத் ல இ க்க இல் ைல,
ைதரியமா பார்க்கலாம் !”
என,

இப் ேபா “அ ங் க!”

என் ஜனனி ேவகமாக எழ,
வா ெவளி ல் ஓட, ஜனனி
ரத்த,

“தா ம் மா! ேதக் ேய,

அவங் க ெரண் ேப ம் ஓ
ஓ எக்சர்ைசஸ்
பண்றாங் க!” என் ெசால்
அந்த வ ரிக்க...

“கம் ! ஜா ன் அஸ்!”
என் ஜனனி அவைளப்
பார்த் ஓ க்ெகாண்ேட
கத் னாள் .

“நீ ம் மாேவ
இ க்கமாட் யா?” என்
வா ஜனனிைய பார்த்
க ய,

“ேநா ! என்ஜாய்
த் ம் ! ஐ அம் என்ஜா ங்
வர் ல் டர் காஃ !” என்
அந்த வ ம் ப க்
கத் னாள் .

வா ைவப் பார்த்
“எப் ப ” என்ப ேபால
ஜனனி கண்ண த்
ெபாங் ெபாங்
ரித்தவள் ,

“வரமாட்டா! காஃ
மட் ம் தான் உனக் ! வா
எனக் ன்
காட் ட்ேடாம் ல, நிைறய
நாளா உங் கைள ைசட் தான்
அ ச்சாப் ேபால, ெகாஞ் சம்
ப் ப ம் இ ந் க் ,
நம் ம கல் யாணத் க்
அப் றம் ட, ஆனா நீ ங் க
ம் ப் பார்த்தேத
இல் ைலயா, அவ த் சா
அதான் காஃ க் மா ட்டா!
உங் கைள ட காஃ நல் லா
இ க்காம் ” என் ண்டல்
ெசய் ரிக்க...

“என் ேடஸ்ட் உனக் த்

ெதரிஞ் சா ேபா ம் ,
அவ க் காஃ ேடஸ்ட்
மட் ம் ெதரியட் ம் !” என்
வா ைறப் பாய்
ெசான்னவன்,

“ஆனா ம் நீ ெராம் ப
என்ைன ஓட் ற!” என்
ெசல் லமாய் ைறத்தான்.

“ ன்ன, நிைறயப்
ெபாண் ங் க உங் கைளப்
பார்த்தா நான் என்ன
பண்ற ? எேதா இப் ப ப்
ேப அவ கா ஆத்தற
ேபால என் மனைச
ஆத் க்கேறன்!” என்
பாவைனயாக ெசால் ச்
ரித்தாள் .

ெகாஞ் ச ம் ேபச் ல்
ெபாறாைம ல் ைல, ஒ
ர ப் த் தன்ைம மட் ேம.
இந்த ரிதல் எல் ேலா க் ம்
சாத் யம் அல் லேவ! நன்
ரிதல் இ க் ம் கணவன்
மைன க் ள் மட் ேம
சாத் யம் !!

ரித்த னால் ஓட
யாமல் ேதங் நிற் க,
ைகெயட் ம் ரத் ல்
இ ந்தா ம் க்காமல் ,
ப க் வா ேதவன்
ஜனனிையப் பார்த்த
பார்ைவச் ெசான்ன ,

ஊ அழ உலக அழ
யா ல் ல உைனேபாேல
வா ெந ங் பாப் ேபாம்
பழ ,
உன் அழ ல் என் இதயம்
தன் நிைலைய மறந்
மறந்
ெகாஞ் ட ம்
ெகஞ் ட ம் ம ேத
உ ேத

உன் வ ல் என் பயணம்

வந் தைடய நடந் நடந்
அஞ் ட ம் ஞ் ட ம்
த ேத பத ேத
உன் அழ ல் என் இதயம்
தன் நிைலைய மறந்
மறந்
ெகாஞ் ட ம்
ெகஞ் ட ம் ம ேத
உ ேத

அத் யாயம்
ப ைனந் :
ஆம் ! உ ம தான்
நின்றான் வா ! காதல்
ெசால் லாத ேபா ம்
ட் னரிடம் ெசால் ,
அதற் ஏச் க ம்
ேபச் க்க ம் வாங் ,
தா ம் உடன் நிற் காத
ழ ம் , ம் ப ம்
மணம் ெசய் யக் ேகட் ,
அ ம் உடன் நில் லாத
ேபா ம் .... ரிந்தா ம் ....
ஐந் நீ ண்ட ெந ய
வ டங் கள் தனக்காகக்
காத் ந்த , எப் ேபா ம்
இ ந்தைத ட இன் ம்
காதல் ெப ய .

பல வ டங் களாக
அப் பா நிைல றழ் ந்த
நாளாக இல் லாத ஒ
ம ழ் ச ் மனம் வ ம் .
அைத பார்த்த தாத்தா
பாட் க் ம் அவ் வள
நிைற . ேபரைன அவர்கள்
இப் ப ப் பார்த்தேத இல் ைல.
அதனால் அவைன ட
அவர்கள் இன் ம்
சந்ேதாஷமாக இ ந்தனர்.

ஒ ைற நாளில்
ம யம் உறங் எ ந்தவன்,
ஜனனி எங் ேக என் ேதட,
பாட் சைமயல் அைற ல்
நின் ஜனனிக் சைமயல்
ெசால் ெகா த் க்
ெகாண் ந்தார்.
காைல ம் இப் ப தான்
வா ற் சைமக் ேறன்
ேபர்வ என் சைமயல்
அைற ேலேய ெவ ேநரம்
இ ந்தாள் . உண்ட ம் இவன்
உறங் ட்டான். இப் ேபா
எ ந் பார்த்தால்
ம் ப ம் க ப் பானவன்,

“அ தான் ஆள்
வ வாங் க தாேன பாட் !”
என்றான் வா .
 “அப் பா, ேடய் ! உன்
ெபாண்டாட் தாண்டா
ேகட்டா? நான் ஒன் ம்
பண்ணைலடாப் பா!”

“அவ அப் ப தான்

பாட் ேகட்பா? ஆனா யார்
சாப் டற ?” என அவைள
பார்த் கண்ண க்க,

அதற் ெகல் லாம்

அசராமல் சைமத்ேத தான்
ேவன் என் ஜனனி
நின் ந்தாள் .

“ெவாய் ஸ்
ெகாைலெவ ?” என்
அ ல் ெசன் நின்றான்.

பாட் இவர்கள்
என்னேவா
ெசய் ெகாள் ளட் ம் என்
ெவளிேய ெசன்றார்.
 அ ப் ைப
அைணத்தவன், இ
ைககளா ம் அவைள
அேலக்காகத் க் , ம்
ெசன்றவன், “நாேன சண்ேட
தான் ட்ல இ க்ேகன்.
அன்ைனக் ம் நீ ேபாய்
சைமயல் ன் நிற் யா!
இைத மத்த நாள் ெசய் ய
மாட் யா?” என,

“மத்த நாள் ெசஞ் சா

உடேன ெடஸ்ட் பண்ண ேலப்
எ இ க்கா ல் ல” என
ப க் ரிப் ேபா
ெசால் ல,

“என்ன? நான் ேலப்

எ யா?”

“ஓஹ், ேவண்டாமா!
ஓேக, தவக்கைள
ெவச் க் ேவாம் !” என
ெகாஞ் யவளிடம் ,
 “ தல் ல என்ைன
ெவச் க்ேகா! அப் றம் எ
தவக்கைள எல் லாம்
ெவச் க் யாம் ” என்
வா ேதவன் பாவைனயாக
ெசால் ல,

“இன் ம் நான் தான்

ெவச் க்க மா? நீ ங் க
மாட் ங் களா, இ ங் க! என்
வ் ேகன்சல் பண்ணிட்
நான் ைஹதராபாத்
ேபாேறன்!” என
க் யவளிடம் ,

“என்ன ம் ப
ேபா யா? ேபாய் பா
என்ன பண்ேறன் ?”

“என்ன பண் ங் க?”

என்றவளிடம் ,

“நான் வ் ேபாட் ட்
உன் ன்னா ேய
வந் ேவன்!” என்றான்
அசால் டாய் ேதாைளக்
க் ,

“அய் ேயாடா இ க்
தான் இந்த ல் ட் அப் பா.
தல் ல இறக் ங் க.
ைக வ க்கப் ேபா ”

ெம வாக அவைளப்
ப க்ைக ல் ட்டவன்,
“அம் மா, தாேய! ேப ப் ேப
ைடம் பாஸ் பண்ணாத,
தல் ல ளம் !” என்றான்.

“எங் ேக?”

“அ சர்ப்ைரஸ் !
தல் ல ளம் !” என,

“எங் ேகன் ெசான்னா

தான் வ ேவன்!”

“அெதல் லாம் ெசால் ல

 யா ! ளம் !” என்
ெத ங் ல் கத் ெசால் ல,

“ஆ ன்னா ெத ங் ல
ேப டார்ச்சர் பண்ற நீ !”
த் க் ெகாண்ேட
ளம் னாள் .

“என்ன ேபசற? சத்தமா

ேப !” என ஜனனிைய
வம் த்தான்.

“ தல் ல நான்
அத்ைதக் ட்ட ேபாய்
ெத ங் கத் ட்
வர்ேறன்” என ைம ட்
ெவளிேய ேபாகப் ேபாக,

“அைத எ க்
அத்ைதக் ட்ட கத் க் ற,
நான் கத் க்
ெகா க் ேறன்” என
ஜனனிைய வைளத் ப்
த்தான். டேவ
மன ல் ைல. ேநரம் தான்
ஓ ய இ வ ம் ளம் ம்
வ யாகக் காேணாம் .

“நீ ங் க எங் ேகேயா

ேபாக ம் ெசான்னீங்க!”
என் ரக யம் ேப ய
ஜனனி டம் ,

“நீ எங் ேகேயா தான்

என்ைன ட் ப் ேபாற!”
என்றான் ெமல் ய ர ல்
வா .

“தாத்தா பாட் ெவளில

இ க்காங் க!” என்
யன் பட் ஜனனி
ெவளி ல் ெசல் ல, ஆனா ம்
ஒ மயக்கத் ல் தான்
இ ந்தான் வா ேதவன்.

சற் ெதளிந்
அம் மாைவ அைழத்தவன்,
“ஐ லவ் மா!” என்றான்.
 “இேத ன்ட் ரா
ஜனனிக் பண்ண
ேவண் ய ஃேபாைன தப் பா
பண்ணிட் யா!” என அம் மா
ேவண் ம் என்ேற ண்டல்
ெசய் தார்.

“அம் மா!” என்

ெசல் லமாக கத் யவன், “ஐ
லவ் !” என்றான் ம் ப,

“எ க் டா?”

“ஜனனிைய எனக்
த்த தாேன, அ க் !”

“ேபாடா!” என
ட் யவர், “நாேன அஞ்
வ ஷம் அவைள த க்க
ட் ட்ேடாம் ன் ஒ
ல் கான் யஸ்ல
இ க்ேகன். நீ என்ன லவர்
பாய் ட்ல இ க்க, உன்
டேவ ட் க்க டா !
என் டேவ
ெவச் க்க ம் !”

“என்ன அம் மா நீ ? அவ
இந்த ஷயத்ைத ட்டாக்
ட, நீ ட மாட்டப் ேபால!”

“எப் ப ேவன்?
ெபாண் ங் கன்னா த க்க
யா நீ ?” என்
அவனிடம் எ னார்.

இ ஆகா என்
ரிந்தவன், “ஜனனி!” என்
அவன் ெகா த்த சத்தத் ல்
ேவகமாக வந்த ஜனனி டம்
“உனக் ஃேபான்” என
ெகா த்தான்.

அங் ேக ஸ்வா
அவைன ட் க் ெகாண்
இ க்க, “அத்ைத எ க்
ேகாபம் ?” என ஜனனி ேகட்க,
 “ஓஹ், ஃேபான்
உன் ட்ட த் ட்டானா?
அவைன....” என்
ேகாபப் பட்டவரிடம் .

ேபான் ைவத் ந்த

ஜனினி ன் இைடைய
ண் ம் வைளத் ப்
த் , அவளின் ேதாளில்
கம் ைவத் , “ெசப் பம் மா”
என் ஸ்வா க்
ேகட் மா கத் னான்.

அவன் ைகக ம்
க ம் ெசய் த ஜாலத் ல்
மயங் னா ம் , “இ ங் க
அத்ைத உங் க சார்பா நான்
ெரண் அ வச் ட்
ப் டேறன்!” என ைவக்கப்
ேபாக,

“அம் மா! இவ
அ க் றா! ேகட்க
மாட் யா!” என் வா
 ண் ம் கத் னான்.

ஸ்வா ன் கத் ல்
ஒ மலர்ந்த ன்னைக,
இ தாேன அவ க்
ேவண் ம் அவரின் மகனின்
ம ழ் ச ் . இைதெயல் லாம்
இந்தப் ெபண்ணிடம் இவன்
ைவத் க் ம் ேபா அைத
அவனிடம் மட் ம் ேத னால்
எங் ேக ைடக் ம் என்
ேதான் ய .

அதேனாேட
ைகேப ைய அைணத்தார்.

“அம் மா ட்ட ேப ம்
ேபா என்ன கலாட்டா?”
என் ஜனனி நிஜமாகேவ
அவைன ெமாத்த, அவ க்
தான் ைககள் வ த்தன.

“அவ் வள தானா”
என் வா பார்த் நிற் க,
 “ெராம் பப் பண் ங் க
நீ ங் க!” என ச த்தவளிடம் ,

“அ ச்ச நீ .... நான்

பண்ேறனா, ளம் ,
ளம் !”

“எங் ேக?” என்றவ க்

ப ேல ெசால் ல ல் ைல.
அவேன ரஸ் எ த் க்
ெகா த்தான். ஒ கப்
நிற டைவ.

“எ க் இப் ேபா
டைவ? அ ம் இந்த
கலர்ல, ெவளில ேபா ம்
ேபா ரிதார் தான் வச ”

“ேஹய் , ேபா ! நான்

எப் ப அப் றம் உன்
இ ப் ல ைக ேபா ேவன்.
எப் ப ம் கவர் பண்ணி
ெவச் க் ட் ”
 “நான் என்ன
இ ப் ைபக் காட் ட்டா
டைவ கட் ேறன்!” என்
அவள் ைறக்க,

“நீ ம் காட்ட மாட்ட,

நா ம் பார்க்க மாட்ேடன்!
ஆனா என் ைக அந்த
ேவைலையப் பார்த் க் ம் !”
என வா ஒ ரசைனேயா
ெசால் ல ம் ,

“ஹய் ேயா!” என்

ெசல் லமாக தைல ல்
தட் க் ெகாண்டவள் ,
“ெராம் ப கலாட்டா
பண் ங் க!” என் ச ப் பாக
ெசால் வ ேபால
ெசான்னா ம் , பக்கம் வந்
அவனின் கன்னத் ல்
த்த ட் , “நீ ங் க ேபாங் க,
நான் வர்ேறன்” என்
வா ைவ ெவளி ல் ேபாகச்
ெசால் ல.
 “நீ மாத் ! நான்
இ க்ேகன்!” என் ஒ
ஷமப் ன்னைகேயா
அவன் ண் ம் அமர,

“நீ ங் க இங் க இ ந்தா

அப் றம் நம் ம ெவளில
ளம் ன மா ரி தான்”
என் அவைன ைகப் த்
இ த் , எ ப் , ெவளி ல்
தள் ளி கதைவ ய ேபா ,
கம் வ ம் ஒ
ெவட்கப் ன்னைக, டேவ
மன ல் ஒ நிைற ம் .

மணம் ஆன இந்த
இரண் மாதத் ல் ,
அவனின் வாழ் ேவ அவள்
தான் என் எப் ேபா ம் எந்த
வைக லாவ உணர்த் க்
ெகாண்ேட இ ப் பான்.
ஜனனி ன் ஐந் வ ட
கவைலகள் எல் லாம் ,
இதற் காக இன் ம் எவ் வள
ேவண் மானா ம் தாங்
இ க்கலாம் என்
ேதான் ம் .

தயாரா வந்தவள் ,
எப் ேபா ம் ட இப் ேபா
இன் ம் நன்றாக இ ந்தால் ,
அ வா அவ க்
ெகா த்த ெபா .
அ மன் உப் சப் பற் ற
அவளின் வாழ் க்ைக ைற,
உண ைற எல் லாம் மா
இ க்க, அ ேம ஒ
அழைக ெபா ைவ
ெகா த்த .

இ வைர ம் பாட்
ஷ் க க்க, “எ க்
பாட் ஷ் அ தான்
நான் இவர் டப் ேபாேறன்
தாேன! அ க் அப் றம்
எ க் தனியா ஷ் !”
என,
 “ !” என்
ைறத்தான் வா ,

“என் ேபத் க் என்ன?

அவ அழ !” என் தனியாக
ேவ பாட் ஷ்
எ க்க,

“பத் ரம் பாட் ! நாங் க

வர ஆ இல் ைல ஏ மணி
ஆ ம் , வந் ெபல்
அ க்கேறன். நீ ங் க
வந் வெனான் பா
க்கம் ங் கா ங் க,
நல் லாத் ங் ங் க!”
என்றான்.

காரில் வந் ஏற ம் ,
அப் ேபா ம் ஜனனி டம்
ேபச ல் ைல. அவனின்
ேகாப கத்ைத ர த் ப்
பார்த் ந்தாள் ஜனனி.

சரியாக மாைல ஐந்

மணிக் என் ெஹச் ஐ ற்
ஒன்பைத த்தனர். அந்த
ேத ய ெந ஞ் சாைல ல்
கார் ராக ெசல் ல
ஆரம் த்த ம் .

“எ க் இப் ேபா
ேகாபம் ?” என ஜனனி
ெகாஞ் ச,

“எத்தைன தடைவ
உன்ைன ழ இறக் ப்
ேபசாேதன் ெசால் ற ”
என் க ந்தான்.

“அப் ேபாதாேன நீ ங் க
என்ைன அழ ெசால் ங் க!”
என ரித்தாள் .

“ெசான்னா ம்
ெசால் லைலனா ம் நீ
அழ !” என்றவனின்
ைகேகார்த் ேதாள்
சாய் ந்தாள் . ற அப் ப ேய
கண் க் ெகாள் ள,

“உனக் இப் ப எட்

சாயர கஷ்டமா இ க் ம் .
நல் லா ன்னா
சாஞ் க்ேகா!”

“இல் ைல, எனக்

இ தான் ேவ ம் !” என்
அப் ப ேய வா ன் ேதாள்
சாய் ந் தான் வந்தாள் .
அதனால் கார்
ேவகெம த்தா ம் ந்த
வைர ராக ஓட் னான்.

ஜனனி ம் அந்தப்
பயணத்ைத அ ப த்
ர த் , சற் ஓட் வதற்
ரமம் என் ரிந்தா ம்
கணவன் ேதாள்
வைள ேலேய இ ந்தாள் .
அந்த ஐந் க னமான
வ டங் கள் , தற் ெபா
ன் ெஜன்ம ஞாபகங் கள்
ேபால ேதான் னா ம் ,
அைதக் கடக்க எவ் வள
ரமப் பட்டாள் . எவ் வள
தனிைம. அவேள தனிைமப்
ப த் க் ெகாண்டாள் .

ேபா ன ேபா ன
ன்பங் கள் நின்ைன
ெபான்ெனன கண்ட
ெபா ேல.... காற்
ெவளி ைடக் கண்ணம் மா
நின்றன் காதைல
எண்ணிக் களிக் ன்ேறன்

என வா ெம வாக
பா க் ெகாண்ேட வர,

அவைன நி ர்ந்
பார்த்தவள் , “இ எனக்கா?”
என,

“உனக் தான், உனக்

மட் ேம தான்!” என
ன்ைனைகத்தான்.
 “அப் ப ேய ஓரமா
நி த் ங் க!”

“ஏன்? நான்
பா ன க் இறங்
ஓ டலாம் ேதா தா!”
என்றவனிடம் ,

“அச்ேசா, நி த் ங் க!”

“ஜனனி, இ
ைஹேவஸ், எங் ேக ேவணா
நி த்த யா !”

“ேபா! ேபா! உனக்

தான் நஷ்டம் !” என்றாள் .

“எனக் என்ன
நஷ்டம் ?” என் ேகட் க்
ெகாண்ேட ஓரமாக இடம்
பார்த் நி த் னான்.

நி த் ய டன்,
ேவகமாக அவனின்
இதழ் களில் இதழ் ப த்தாள் ,
எ ர்பாராத வா
இனிைமயாக அ ர்ந்தவன்,
ன் அவைள லக
ட்டால் தாேன!

ேநரம் க த்ேத
ட்டவன், அவைள ஒ
ன்னைகேயா பார்க்க ம் ,

“இப் ேபா எ ங் க,
அப் ேபா அப் ேபா
நி த் க்கலாம் ” என்
கம் மலர்ந் ரித்தாள் .

“அச்ேசா, ேத ட்ட
ஜனனி!” என வா ம்
மனம் ட் ரிக்க,
இப் ப யாக அவர்களின்
பயணம் ெகாஞ் ச ம்
ஞ் ச மாக ஆக்ராைவ
அைடந்த .

வ ல் உண க்
நி த் அங் ேக அவர்கள்
அைடந்த ேபா இர
பத்தைர மணி. ட்ட தட்ட
ஐந் மணிேநரத் ற் ம்
ேமல் பயணம் .

தாஜ் மஹால் ! ரமாக

கண்ணிற் ம் ன் ஒ
அைம யான அழேகா
நின்ற .

“ேஹா! இ தான் அந்த

சர்ப்ைரசா!” என
ஆர்ப்பரித்தாள் .

“எஸ்! இன்ைனக்
ெபௗர்ண , நிலா
ெவளிச்சம் ! இந்த இர இங் க
நல் லா இ க் மாம் , அ ம்
இந்த ய ைனேயாட
ந க்கைர ல, ெராம் ப
ெமஜஸ் க்கா இ க் மாம் .
வ ஷமா நான் இங் க
வந்த நாளா ெசால் றாங் க.
ஆனா நீ ல் லாம எனக்
வர ம் ேதாணினேத
இல் ைல. உன்ேனாட வர்ற
நா க்காக நான் ெராம் ப
நாளா காத் ந்ேதன்”
என் ஆைசயாக
பார்த் ந்தவன்,

“இன்ைனக்
வந் ட்ேடாம் !” என்
சா த்த உணர்ேவா
ெசால் ல.

ண் ம் அவனின்
ைக த் அவனின் ேதாள்
சாய, “இ கார் பார்க்
பண்ணிடலாம் !” என
அவைள இறக் , அவன் கார்
நி த் வந்த ம் , நடக்கத்
வங் னார்கள் .

ளிர் ஆரம் த் க்க,

வா ன் ேதாேளா ேதாள்
உரச நடந் ைக ேகார்த் க்
ெகாண்டாள் .

அந்த உல ன் ஏழாவ
அ சயம் அவர்கைள
ெகாள் ைள ெகாள் ள, அதன்
ெவளிப் ற ேதாற் றத்ைத
பார்த் அப் ப ேய
நின் ந்தார்கள் . ன் ம்
அதன் உள் பார்க்கேவா,
அ ல் ெசல் லேவா
ஆர்வ ல் ைல. சற்
ரத் ல் இ ந்த நீ ர்
பரப் ன் அ ல்
அமர்ந்தார்கள் .

அந்த ஏகாந்தத்ைத
அ ப த் , வா ன் ஜம்
 த் , ேதாள் சாய் ந் ,
எ ரில் ெதன்பட்ட அந்த
அழைக, அந்த தாஜ்
மஹா ன் அழ ன் ன்
டர் ட் ஒளிர்ந்
ெகாண் ந்த இயற் ைக
அழைக அதாவ
நிலா ைன என ர த்
அமர்ந் ந்தாள் .

ேபச் ல் லா ெமௗனம் !!!

ல நி டத் ளிகள்
க ந்த ன், “ஜனனி” என்
ரக யமாக அவன் ப் ட,

“என்ன?” என்ப ேபால

தைல நி ர்ந்
பார்த்தவளிடம் ,

“என் ேதாள் வ க் !”
என்றான்.

வா ேதவன்
ரக யமாக அைழத்த
பாவைன ல் எைதேயா
எ ர்பார்த் ந்தவள் , இைத
எ ர்பாராமல் பக்ெகன்
ரித் ட்டாள் .

“என்ன பண்ணட் ம் ?”
என் ரிப் ேபா னவ,

“இந்தப் பக்கம்
வந் !” என்றான் வா ம்
ரிப் ேபா .

அவன் ேபச் தட்டாமல் ,

எ ந் ம றம் ேபாய்
அமர்ந் ேதாள் சாய,
இ வர் மன ேம அப் ப
ஒ நிம் ம .

“என்ன ரக யம்
ெசால் ேவன் நிைனச்ச?”
என்றவனிடம் ,

“எனக் என்ன
ெதரி ம் ?” என்றாள் .

“ஐ லவ் வா?”
என்றவனிடம் ,

“ஹய் ேயாடா? இ
ரக யம் ைடயா !
எல் ேலார் ட்ட ம் நான்
கத் க் கத்
ெசால் க்ேகன் ஐ லவ்
வா ன் !” என் ெசால் ல,

“இப் ேபா ெசால் ேலன்!”

என்றான்.

“என்ன இ ?” என்
ன்னைக கமாக
ேகட்டவளிடம் ,

“ெசால் ல ம் !” என்
வாதம் த்தான்.

“ஐ லவ் வா !” என்றாள்
அவனின் கம் பார்த் .
 “இப் ப இல் ைல,
சத்தமா, உரக்க கத் ....”
என்றான்.

“ேஹய் , என்ன நீ ங் க
ைபத் யமா?”

“எஸ்! ைபத் யம் ! உன்

ேமல ைபத் யம் ! கத்
ெசால் ....” என வாதம்
த் , அந்த ஏகாந்த
ேவைள ல் , ஆங் காங் ேக
ஆட்கள் த இ ந்த
ேபா ம் கத் ச் ெசால் ல
ைவத்தான்.

“இந்த காதல்
ன்னத் க் நாம்
ைவக் ற சல் ட்!” என,

கத்ைத க் ,
“நிஜம் மா ைபத் யம்
த் ப் ேபாச் ேபால!”
என்ற ஜனனி டம் ,
 “எஸ், எஸ்! எல் ேலா ம்
தான் காதல் வசப் ப வாங் க,
ெகாஞ் ச ேபர் தான்
ெசால் க் வாங் க,
அ ல ம் ெகாஞ் சம் ேபர்
தான் எ ர்ப் வந்தா
எ ர்த் நிற் பாங் க,
அ ல ம் ெகாஞ் சம் ேபர்
தான் என்ன எ ர்ப்
வந்தா ம் ேச வாங் க!
இ ல ம் ஒன் ெரண்
ேபர் தான், இப் ப நம் ம
மா ரி ெபர் ஷன் ைடக்க
வ ஷக் கணக்கா
காத் ப் பாங் க!”

“அப் ப அவங் கைள

காத் க்க ைவக் ற ஒ
உ ன்றைத ட, ஒ
ைபத் யக்கராத்தனம்
தான்!” என்றான்.

“அப் ப யா ஆஃ சர்
சார், ஓேக! ஓேக! நீ ங் க
ெசான்னா ஒத் க்க தான்
ேவ ம் !” என்றாள்
ண்டலாக.

“நீ என்னேவா ண்டல்

ெசய் ெகாள் , ஆனால்
இ தான் உண்ைம!” என்ற
பார்ைவ பார்த்தவன்,
இன் ம் ெந ங் அமர்ந்
அவளின் இைட ல் ைக ட,

“ஷ், என்ன இ ?” என்

ைகைய லக்க
யன்றவளிடம் ,

அவைளப் ேபாலேவ
“ஷ், என்ன பண்றாங் க?
ஒன் ம் பண்ணைல!” என்
ெசால் ... டா அவளின்
ெவற் ைட ல் ... டைவ
மைறத் க்க, ெவளி ல்
ெதரியாமல் அைணத் க்
ெகாண்டான்.
 “இ க் தான் டைவ”
என் ரக ய ரிப் ேவ
ரிக்க,

அந்த அைணப் ல்
ஜனனி ன் உட ம்
ர்த்த , மன ம்
மயங் ய . ளி க் ம்
அந்த அைணப் இதமாக
இ க்க ெமளனமாக ேதாள்
சாய் ந் ெகாண்டாள் .

ேநரம் அந்த
நிைல ேலேய எ ரில்
இ ந்த, அந்த அ சய
அழைக டேவ தண்ணீரில்
இ ந்த அதன் ம் பத்ைத
என் ர த் இ ந்தனர்.

வா ெரன் , இ !
அம் மா ட்ட ேபசலாம் !”
என் ைகேப எ க்க ம் ,

ங் ைவத்தாள் ,
“மணி பா ங் க
பன்னிரண் !” என,

“ஆனா அம் மா ட்ட

ேபச ேம!” என்றவன்,
வாய் ஸ் ெரகார்ட் ெசய் தான்,
“மா! ஐ அம் ேசா ேஹப் ,
லவ் !” என ெசால்
ைவத்தான்.

ஒ மணிக் ேமல்
அங் ந் ளம் , ம் ப
அந்த இர ன் தனிைமைய
அ ப த் ஒ கார்
பயணம் . வர வர ஜனனி
உறங் ட, கார் இன் ம்
ேவகெம த்த .

அவனின் இனிய
காத , இப் ேபா
மைன யாக அவனின்
பக்கத் ல் !!!

வாழ் க்ைக க ம்
சந்ேதாஷமாக இ ந்த
ேபா ம் , அம் மாைவ
தனியாக ட் க் ேறாேம
என்ற வ த்தம் மன ன் ஒ
ஓரத் ல் இ ந் ெகாண்ேட
தான் இ ந்த .

அத் யாயம் ப னா
:

ம நாள் ஜனனி
த்தேத ஸ்வா ன்
அைழப் ல் தான்.
காைல ல் ஏ மணிக்
வந்தனர். வந்த ம்
ேநரம் உறங் னர்.
உடேனேய தான்
ஸ்வா ன் அைழப் ,
எ த்த டேன, “ஜனனி,
ஏதாவ உங் க க் ள் ள
ப் ராப் ளமா!” என்ற அவரின்
கவைலயான ரல் ேகட்க,
 “ஏன் அத்ேத?
எங் க க் ள் ள ப் ராப் ள்மா,
அெதல் லாம்
ஒன் ல் ைலேய! ஏன்
ேகட்க ங் க?” என்றாள்
அவரின் ர ன்
கவைலைய உணர்ந் .

ஃேபான் அ த்த ேபாேத

வா ம் த் ட்டான்,
இப் ப ஒ ப ைல ஜனனி
ெசால் க் ெகாண்
இ க்க ம் ... “என்ன?” என்
அவ ம் எ ந்
அமர்ந்தான்.

“இல் ைல, உன் ட

இ க் ம் ேபா எனக்
ேபான் பண்றான். ேநத்
ைநட் வாய் ஸ் ெமேசஜ்
பண்ணி க்கான். அதான்
எ ம் சண்ைட
ேபாட ங் கேளா?”
 “ ன்ன வய ல
ஸ் ல் ல இப் ப தான்,
ஏதாவ ப் ராப் ளம்
வ ம் ேபாேதா இல் ைல
அவேனாட அப் பாைவ பத்
யாராவ ேப னாேலா, மா,
லவ் ன் என்ைன
கட் க் வான். ஆனா என்ன
ஷயம் ெசால் லேவ
மாட்டான்”

“பா , உன்ைன லவ்

பண்ணினைத என் ட்ட
ம் ப அஞ் வ ஷம்
ேபசேவ ல் ைல தாேன!”
என்றவரின் ர ல் இ ந்த
கவைல ல் ஜனனிக்
பாவமாக இ ந்த .

வா ைவப் பார்த்
ைறத் க் ெகாண்ேட
“அத்ேத, இவர் ஒ
அத்ேத. ேபசேவ மாட்டாங் க,
எைத ம் ெசால் லேவ
மாட்டாங் க, உங் க ட்ட
இல் ைல, என் ட்ட ட தான்
லவ் ெசால் லைல, இ க்
ேபாய் நீ ங் க ஃ ல்
பண் ங் கேள!”

“அ எ க்
உங் க க் அப் ேபா
அப் ேபா ெமேசஜ்
ேபாடறாங் க ெதரி மா,
உங் கைள தனியா
ட் ட்ேடாம் ஒ ல்
கான் யஸ்சா இ க் ம் !”
என் ஜனனி ெசால் ல.

தன்ைன சரியாக
உணர்ந் ெகாண்ட
ஜனனிைய ேவகமாக ேபான்
ேப க் ெகாண் ந்த
ேபா ம் , அவைள
அைணத் அவளின்
ேதாளில் கம் ைவத் க்
ெகாண்டான்.
 “பா ங் க! இப் ேபா ட
ஃேபான் ேபச டாம
என்ைன கட் ப்
க்கறாங் க” என் ஜனனி
ெசால் ல,

“அச்ேசா!” என் பத
ல யவன், “ !” என்
அவைள ட் னான்.

“நான் என்ன ? நீ ங் க
தான் ! அத்ைதைய
எவ் வள கவைலப் பட
ைவக்க ங் க” என்
அவனிடம் ேகாபத்ைதக்
காட்ட ம் ,

“நீ ஃேபாைன”
என் அவளிடம் இ ந்
வாங் யவன், ஸ் க்கரில்
ேபாட் “ஏண்ட் ம் மா
வ் ” என,

“நீ எ க் டா அந்த
ேநரத் க் ெமேசஜ்
ேபாட்ட?”

“அம் மா! நாங் க தாஜ்

மஹால் ேபா ந்ேதாம் .
ேநத் ஃ ல் ன் ேட! அங் க
தான் இ ந்ேதாம் ! அப் ேபா
உன் ஞாபகம் வந்ததா,
ெமேசஜ் பண்ணிேனன்!”
என் ெசால் அச
வ ந்தவனிடம் ,

“ேபாடா!” என்
அவைன ட் யவர், “ஜனனி
ெசான்ன மா ரி என்ைன
தனியா ட் க்ேகாம்
ஃ ல் பண் யா?” என,

“ஆமாம் ” என்ப ேபால

தைலயைசத்தான்.

“என்னடா ப ல்
காேணாம் ?” என் ஸ்வா
ேகட்க,
 “அவர் தைலயாட் றார்
அத்ைத!” என் ஜனனி
ெசால் ல,

“ேர பா , என்ைன ,
உன்ைன பா ! என்ேனாட
இ பத்தஞ் வய
வைரக் ம் ெராம் ப
ெசல் லமா வளர்ந்ேதன்,
சந்ேதாஷமா இ ந்ேதன்,
அ க்கப் ற ம் உங் கப் பா
ட இ ந்த பத் வ ஷ ம்
அப் ப த்தான். நாேன
இளவர ! நாேன ராணி!
அ க்கப் றம் ரமங் கைள
ேவண் ய மட் ம்
பார்த் ட்ேடாம் . இப் ேபா
நல் ல ப யா அவைர
அ ப் ட் ட்ேடாம் ”

“என்ைன மா ரி நீ
எ ேம அ ப க்கைல
கண்ணா, எனக் ள் ள
எப் ப ேம அந்த வ த்தம்
இ க் . ரமப் பட்ட
நாட்கள் ள எல் லா
ேகாபத்ைத ம் உன் ட்ட
தாேன காட் ேனன். நீ
உன்ைன பா , நீ எனக்
பக்கத் ல ேவ ம்
நிைனச்சா, நான்
வந் ேவன், இல் ைல
உன்ைன
வரவைழ க் ேறன். சரியா!
உன்ைன பா . நீ
சந்ேதாஷமா இ ந்தா
தாேனடா அம் மா நிம் ம யா
இ ப் ேபன்!” என,

“அம் மா நான் ெராம் ப

சந்ேதாஷமா தான்
இ க்ேகன்!” என்றான்
வா ம் ெந ழ் ந்த ர ல் .

“அப் ேபா அம் மாக் நீ

லவ் ெசால் லக் டா ,
ஜனனிக் மட் ம் தான்
ெசால் ல ம் ரிஞ் சதா,
ேபாடா! ேபாடா! ைநட்
எல் லாம் வாய் ஸ் ெமேசஜ்
ேபாட் என்ைன
பய த் ற!” என,

“அம் மா! எனக் வ்

இல் ைல, நீ ங் க ஒ ெரண்
நாள் இங் ேக வாங் கேளன்!”
என் ெகாஞ் , ெகஞ் ,
அவர் வ ன்ேறன் என்
ெசால் ம் வைர ட
ல் ைல.

ஜனனி ம்
“இன்ைனக் ைநட் ள் ள
வந் ங் க அத்ைத. இல் ைல
இவர் என்ைன ஒ வ
பண்ணி வார்!” என்
ெசால் யவள் ,

“அப் ப ேய எங் க
அம் மாைவ ம் ட் ட்
வர் ங் களா, இவர்
பாட் க் உங் கைள இந்த
ெகாஞ் ெகாஞ் சறார், நான்
எங் கம் மாைவ
பார்க்கைலேயான் எனக்
ஒேர கஷ்டமா இ க் !”
என் ெசால் ல,

“வர்ேறாம் !” என்
ரிப் டன் ஸ்வா ேபாைன
ைவத்தவர், உடேன
ெசல் லம் மாளிற்
அைழத்தார்.

இங் ேக வா அவைள
பார்த் ைறத் நின்றான்.

“என்ன?” என் வம்

உயர்த் யவளிடம் ,

“அம் மாக் ட்ட கட் ப்

க்கேறன் ெசால் யா?”
என் க ப் பாகக் ேகட்க,

“ேவற என்ன
ெசால் வாங் க! அவங் க
ெராம் ப கவைலயா
இ ந்தாங் க, வாய் ல
ெசான்னேதாட நின்ேனன்
சந்ேதாஷப் ப ங் க,
அப் ப ேய ேபாட்ேடா
எ த் அ ப் ப் ேபன்”
என்றவைள,

வா ைறத் ப்
பார்க்க யன்றா ம்
ரிப் தான் வந்த .

“சரியான அம் மா
ைபயன்!” என் ட் க்
ெகாண்ேட ஜனனி ெசல் ல,
அைத ஒ ன்னைகேயா
ேகட் க் ெகாண்ேட ளிக்க
ெசன்றான்.

ஆஃ ற் ம்
ேநரமா ட, ைரந்
தயாரா வந்தவ க் ,
உண ெகா த்
அ ப் யவள் , “பாட் ! ைநட்
கார்ல வந்த னால நான்
சரியாேவ ங் கைல,
க்கம் வ !
ங் கட் மா!” என்
பாட் டம் அ ம ேகட்
நின்றாள் .

“நீ என்ன ராஜாத் ,

இ க் ப் ேபாய் ேகட் யா!
ங் ம் மா!” என் பாட்
அ ம ெகா த்த றேக
ங் கச் ெசன்றாள் .

அவர்கைள ேகட்காமல்
எ ம் ெசய் ய மாட்டாள் .
ேகட்க ேவண் ய அவ யேம
இல் ைல, வா ைவ நம்
இ க் ம் ெபரியவர்கள்
அவர்கள் . ஆனா ம் என்
கணவன் உங் கைள
பார்த் க் ெகாள் றான்
என் ற மா ரி எந்த
ெசய் ைக ம் இ க்கா ,
அவர்களின் ட் ல் இவர்கள்
இ ப் ப ேபான்ற
உணர்ைவ தான்
ெகா ப் பாள் .

“தாத்தா! என்ேனாட
ஃேபான், யார் ஃேபான்
பண்ணினா ம் நீ ங் கேள
ேப ங் க!” என்
ஃேபாைன ம் ெகா த் ,
காைல ல் பத் மணிக்
உறங் யவள் ன்ம யம்
ன் மணிக் எ ந்
ெவளிேய வந்தாள் .

“ஃேபான் வந்ததா
தாத்தா” என் ேகட்க,

“ தல் ல நீ சாப் !
அப் றம் எ னா ம்
ேபசலாம் . இவ் வள
ேநரமா ச் !” என்
பாட் அதட்ட,

உண உண் ,
ஃேபாைன வாங் யவளிடம் ,
“உங் க அம் மா, உன் அத்ைத,
உன் ட் க்காரன், உன்
தம் , எல் ேலா ம் ஃேபான்
பண்ணினாங் க” என

“எ க்காம் ?”
என்றவளிடம் ,

“ஸ்வா ஊ க்
வர்றலாம் !” என

“யார்? யார் ட
வர்றாங் க தாத்தா?”

“நாங் க வர்ேறாம்
ெசான்னா! யார் யார்
ெசால் லைலேய!”

உடேன வா ற்
அைழத்தாள் , “ேஹய் !
ம் பகர்ணி இவ் வள
ேநரமா ங் வ?”
 “நீ ட்ல இ ந்தா
என்ைன ங் க ட யா,
ஆனா நீ மட் ம் எப் ப
ங் காம இ க்க!
ஒ ேவைள ஆஃ ஸ் ேபாய்
ங் க ேயா!” என
ரியசாக ேகட்டாள் .

“மானத்ைத வாங் காத

ஜனனி!” என்
ரிப் ேபா
ெசான்னவனிடம் ,

“யாெரல் லாம்
வர்றாங் க”

“ெதரியைல, அம் மா
ஃேபான் பண்ணினப் ேபா
நான் . சரியா
ேகட் க்கைல, நான் இப் ேபா
ஏர்ேபார்ட் ேபாேறன், நா
மணி ைளட்க் வர்றாங் க”
என ெசால் ல ம் ,
 “நா .... நா ம்
வர்ேறன்!”

“அங் க வந் ேபானா

ைடம் ஆ ம் . நான் மட் ம்
ேபாேறன், நீ பாட் க்
தனியா ளம் வர்ேறன்
வந் டாத, ெடல் ல தனியா
வர்ற ெராம் ப ரிஸ்க்!”
என் அவைளப் பற்
ெதரிந்தவனாக அதட்
நி த் ைவத்தான்.

ன் அவன் வந்த
ேபா ஐந்தைர மணி,
ஸ்வா , ெசல் லம் மாள் ,
அ ராதா, அ னாஷ்,
ர லன் என் ெபரிய
பட்டாளேம வந் ந்தனர்.

“ேஹய் !” என்
த்தவளிடம் ,

ெசல் லம் மாள் , “உனக்

எத்தைன தடைவ
ப் டற , பகல் ல உனக்
என்ன அப் ப ஒ க்கம் .
இங் க இ ந் என்ன
ேவ ம் ேகட்க
ப் ேடன்!” என,

“என்ன ம் மா
அதட் ங் க, நீ ங் களா
வந் ங் க! நான் வர ெசால்
தாேன வந் ங் க!” என்
ஜனனி ம் வார்த்ைதயாட,

“வந்த டேனவா...!” என
எல் ேலா ம் பார்க்க,

“எல் லாம் நீ ங் க
க்கற ெசல் லம் தான்
அண்ணி, இவ இன் ம்
ெபா ப் ல் லாம இ க்கா!”
என ெசல் லம் மாள்
ஸ்வா டம் கார்
ப த்தார்.
 ம் ப ேபச ஆரம் த்த
ஜனனிைய வா தான்
அதட் னான், “அம் மா ஒ
வார்த்ைத ெசான்னா ம் ப
ேபச மா என்ன? ேபா
ஜனனி! தல் ல
வந்தவங் க க் ப க் ம் ,
காஃ ஏதாவ தயார்
ெசய் !” என அதட் னான்.

“தனியா மாட் டா
மவேன நீ ! உன்ைன
பார்த் க்கேறன்” என்ற
க்ேகா ஜனனி உள் ேள
ெசல் ல,

“எ க் டா உனக்
இந்த ர ர சாகசம் , அ
வாங் கப் ேபாற நீ !” என்
ஸ்வா ெசால் ல,

“அெதல் லாம் ன ம்
வாங் கற தான்ம் மா, ஒ
ெரண் ேசர்த்
வாங் க்கேறன்!” என்
வா ம் ெசால் ல,

அங் ந்தவர்கள்
எல் ேலா க் ம் ரிப்
ெபாங் னா ம் டேவ ஒ
மன நிைற .

அ னாஷ ம் ர ல ம்
ஜனனி ன் ன்னால்
ெசன்றவர்கள் , “ஜனனி!”
என் கத் , “உன்ைனப்
பார்க்க அங் க இ ந்
வந்தா, நீ எங் கைளக்
கவனிக்காம எல் ேலார்
ட்ட ம் சண்ைட ேபாடற!”

அப் ப ேய ம்
நின்றவள் , “எப் ப டா
உங் கைள கவனிக்க!” என்
அ க்க வ வ ேபால
பாவைன ெசய் தாள் .

“அ தான் அத்தாைன
 ன ம் ேபாட்
ெமாத்தைரயாேம! இப் ேபா
தான் உன் கைழ பரப் ட்
இ க்கார்!” என்
ண்டலாக ெசால் ல,

“அப் ப யா ெசால் றார்!

ஒ ேவைள நான் அப் ப
கவனிக்க ம் ஆைசேயா
என்னேமா? நான்
கவனிச் க் ேறன்!” என்
ஜனனி ம் ண்டல்
ெசய் ய ம் ,

ர லன் ேவகமாக
ெசன் , “வா த்தான்...”
என் அப் ப ேய ஒப் க்க,
இப் ப யாக ெபா கள்
ேக ம் ண்ட மாக
ெசல் ல ஆரம் த்த .

“உன் ெபாண்டாட் ய
மட் ம் தான் தாஜ் மஹால்
ட் ட் ேபா யா” என்
ஸ்வா ண்டல் ெசய் ய,

அவரிடம் ப ல்
ெசால் லாமல் “ஜனனி!
க் ரம் சாப் ட எ த்
ைவ! நாம இப் ேபாேவ
ேபாேறாம் !” என
ெசால் யவன்,

“அச்ேசா! ம் மா
ெசான்ேனன்! ேவண்டாம் டா!
ேநத் தான் ைநட் ஃ ல் லா
ைரவ் ெசஞ் க்க” என்
ஸ்வா ெசால் லச் ெசால் ல,

“அத்ைத, நீ ங் க ேபசாம
இ ங் க! ேபாகலாம் !
அ ம் ர ம் ட
இ க்காங் க ைரவ்
பண்ணிக்கலாம் ” என்
ஜனனி ம் ெசால் ல,

ஆ க்ெகா
ேவைலயாக ெசய் ஏ
மணியா ம் ேபாேத
ளம் ட்டார்கள் .

இடத்ைத அைடத் க்
ெகாண் காரில் இ க்க,
“என்ன ெபரியம் மா நீ ங் க,
பா ங் க, நீ ங் க ம்
அம் மா ம் எவ் வள
ண்டா இ க் ங் க, இடேம
பத்தைல!” என் ஜனனி
ண்டல் ெசய் ய ம் .

“நீ ம் ஒ ழந்ைத
ெபாறந்தா இப் ப தான்
ஆ வ” என்
ெசல் லம் மாள் ெசால் ல ம் ,

“அெதல் லாம் ஆக
மாட்ேடாம் . நான் என்
அத்ைத ட்ட இ ந் ப் ஸ்
வாங் ப் ேபன்” என்
ஸ்வா ைய காட் னாள் .

“அம் மா! அவ வாைய

 , ம் ப ம் நீ
அழ ன்
ஆரம் ச் வா!” என்
வா ெசால் ல,

ஸ்வா ஜனனி ன்
வாைய ெம தாக னார்.

அ ராதா இ வைர ம்
அவசரமாக ஷ்
க த்தவர், “இங் க
எப் ப ேயா ெகாஞ் க்கங் க,
ஆனா ஊ க் வ ம் ேபா ,
ெபர்ஃெபக்ட் மா யார்
ம மகளா வர ம் ! அப் ேபா
அப் ேபா சண்ைட
ேபாட ம் ! இல் ைலன்னா
எல் ேலா ம் கண்
ைவப் பாங் க!” என்றார்.

அைனவர் கத் ம்
ரிப் .

சரியாக பன்னிரண்
மணிக் ஆக்ராைவ
அைடந்தனர். ேநற் தான்
ெபௗர்ண என்றதால் ,
இன் ம் சற்
ேதய் ந் ந்தா ம்
நில ெஜா த்த .

அம் மா ம் மக ம்
ெத ங் ல் ேப அதன்
அழைக லா த்
ெகாண்டனர். ேநத்ேத நீ ட
இல் ைலன் நான் ஸ்
பண்ணிேனன் மா என்
வா ெசால் ல,

“உன்ேனாட காதல்
மைன ட காதல்
ன்னத் க் வந் ,
அம் மாைவ நிைனச் யா”
என் ஸ்வா ண்டல்
ெசய் ய,

“நீ ல் லாம என்ேனாட

ைலஃப் எப் ப ம் மா கம் ப் ளட
ீ ்
ஆ ம் ! எல் லா ேநர ம் நான்
உன்ைன நிைனக் ற
இல் ைல. ஆனா ெராம் ப
சந்ேதாஷமா இ க் ம்
ேபா என் நிைன ல நீ
இ ப் ப அண்ட் என்ேனாட
அப் பா என்ைன எப் ப
பார்த் க் ட்டார்ன்
எனக் ஞாபகேம இல் ைல.
ஐ ஸ் ம் ” என்றான்.

“எ க் இப் ேபா
அைதெயல் லாம்
நிைனக் ற?” என்றார்
கவைலயாக ஸ்வா .

“ெதரியைல! ெராம் ப
சந்ேதாஷமா இ க் ம்
ேபா ஸ் பண்ணினைத
நிைனக்கத் ேதா !”
என்ற மகைன ேதாேளா
அைணத் க் ெகாண்டார்.

ஜனனி அவர்கள்
பக்கத் ல் ட வர ல் ைல,
இ வ ம் ேபச தனிைம
ெகா த் ல நின்றாள் .

ம் பமாக தாஜ்
மஹா ன் அழைக ர த்
இ ந்தனர்.

அ னாஷ் ெம வாக
வா டம் , “அத்தான்! உங் க
காதல் கைதைய
ெசால் ங் க பார்ப்ேபாம் !”
என் ரக யமாகக்
ேகட்டான்.

வா அவைனப்
பார்க்க ம் , “இவைளப்
ேபாய் உங் க க் எப் ப
ச்ச ?” என் ெசால் ,
அைத ஜனனி ேகட் ,
ெரண் ெமாத் ம்
வாங் னான்.

“எனக் அவைள
 ச்ச இ க்கட் ம் ,
அவ க் என்ைன
க்க ம் எவ் வள
ேவண் க்ேகன்
ெதரி மா? ஒ ேவைள
க்காமப்
ேபா ேமான்
பயந் க்ேகன் ெதரி மா?
ேதங் காட்! அவ க்
என்ைன ச் ச் !”
என் ன்னைகேயா
ஜனனிையப் பார்த்தவாேர
ெசான்னான்.

“அட ஜனனிக்கா!
உனக் அப் ேபாேவ இப் ப
ஒ ர கரா!” என்
ெசால் , ர லன் ெரண்
ெமாத்ைத பரிசாக
ெபற் றான்.

“பா ங் க அத்ைத!
என்ைன இவ ங் க
ஓட் றா ங் க!” என்
ஸ்வா டம் ற் றப்
பத் ரிக்ைக வா த்தாள் .

“அவ ங் க க்
என்ன ெதரி ம் உன்ைன
பத் ! , , ன்னப்
பசங் க!” என் ஸ்வா
பரிந் வந்தார்.

“அ தாேன!” என்
வா ம் பாவைனயாகச்
ெசால் ல,

நிஜமாக
ெசால் றார்களா?
ண்டலாக
ெசால் றார்களா? என்
ஜனனி ேயாசைனயாகப்
பார்த் ந்தாள் .

“நிஜம் ெபாண்ேண!
எ க் இப் ப ப் பார்க் ற?”
என்றார் கனிவாக ஸ்வா .
அத் யாயம் ப ேன
:

“ ! ! உன் ட்ட
ெசால் லக் டா ! உன்
அம் மாக் ட்ட தான்
ெசால் ல ம் , ேதங் க்ஸ்
ெசல் லமா! இப் ப ஒ
ெபாண்ைண ெபத் என்
ைபய க் த்த க் !”
என்றார்.

ர ல் அப் ப ஒ
ெந ழ் ச ் !

ஸ்வா ன் ெந ழ் ந்த
மனநிைலைய பார்த்தவள் ,
“ேடய் ! எைதேயா ேபசப்
ேபாய் , என்னத்ைதேயா
பண்ணிட்டடா நீ !” என்
அ னாைஷ ைறத்தாள்
ஜனனி.
 “ஜனனிக்கா நான்
உங் க லவ் ஸ்ேடாரி தான்
ேகட்ேடன்!” என்றான்
பரிதாபமாக.

“அவங் க லவ்
பண்ணி ந்தா
ெசால் ப் பாங் க! இங் க
ெசால் ற மா ரி
ஒண் ல் ைல! என் ட்ேட
இவன் ெசால் லேவ ல் ைல”
என் ஸ்வா ெநா த்தவர்,

“ஏன்ட்ரா பா , நீ லவ்
ஸ்ேடாரி ெசப் கண்ணா”
என ண் ம் ஸ்வா
ஓட்ட ம் ,

இ நான் ெசால் ேறன்

என்ப ேபால அம் மாைவ
ேராஷமாக பார்த்தவன்,
“அ வாம் மா ரணிக்
ந ங் ைவக்கப்
ேபானப் ேபா, இவ
உன்ைனேய பார்த் ட்
இ ந்தாம் மா. அப் றம்
என்ைன ம் பார்த்தா.
எ க் இவ இப் ப ப்
பார்க் றான் எனக்
அன்ைனக்ேக ெராம் ப
ேயாசைன! ெகாஞ் ச நாள்
க ச் ைலப் ரரில
பார்த்ேதன், அப் ேபா ம்
என்ைனேய பார்த்தா!”

“என்ன
பார்க்க ங் கன் ேகட்டா?
அவ க் என்ைன
ெதரியேவ ல் ைல!
எங் கேயா பார்த்த மா ரி
இ க் அ தான்
ேயா க்கேறன் ெசால் றா!
சரி எங் ேக பார்த்ேதாம்
நானா ெசான்ன ற ,
ஞாபகம் வந் உங் கம் மா
ெராம் ப அழ ன்
ெசால் றா. அதனால தான்
எனக் அவைளப் ச்ச .
அப் றம் ேஹாட்டல் ல
பார்த்ேதாம் ! அப் ேபா ட
என் ேபர் ேகட்கைல!”

“என்னடா என் ேபர் ட

ேகட்கைலன் எனக்
ெராம் ப கஷ்டமா ேபாச் !”

“அப் றம் அவேளாட

ஃேபான் நம் பர் அவ க் த்
ெதரியாம எ த் , ன ம்
ஃேபான் ெசஞ் , அவைள
என்ைன நிைனக்க ெவச் ,
ம் ப இப் ப ஐ லவ்
ெசால் ற நிலைம ல நான்
இல் ைலன் ரிஞ் , நீ
ேபசாத அப் றம் ஐ லவ்
ெசால் ேவன் அவ ட்ட
ேபசாம இ ந்ேதன்”

“அப் ேபா ட லவ்

எல் லாம் ெசால் லைல
அத்ைத, ெசால் ேவன்
தான் ெசான்னாங் க!” என்
 ரிப் ேபா ஜனனி ெசால் ல,

“அப் ேபா இவன் தான்

என் ெபாண் மனைச
ெக த்தாேனா!” என்
ெசல் லம் மாள்
பார்த் ந்தார்.

“அவ க் என்ைன
காத க் ற ஐ யா எல் லாம்
இல் ைலம் மா, ெபாண்
பார்க்க வர்றாங் கன்
ெசான்ன டேன நான்
ெடன்ஷன் ஆ அவ ட்ட ஐ
லவ் ெசால் லலாம்
ேபானா, எனக்காக
அவங் கப் பா அம் மா ட்ட
என்ைனப் ச் க்
ெசால் றா!” என்றான்.

“அய் ேய, உங் க க்காக

ஒன் ம் ெசால் லைல!”
என் வா டம் ப ப்
காட் யவள் ,
 “எனக் ம்
ச் ந்த அத்ைத!”
என் ஸ்வா டம் ஒப் க்
ெகாண்டாள் .

அன்ைறய நாளின்
நிைன க் எல் ேலா ம்
ேபாய் ட...

ெசல் லம் மாளிடம்

ம் யவர், “எங் க வா
அந்த நாள் ல ெராம் ப டல் லா
இ ப் பான். எ ைல ம்
இன்ட்ரஸ்ட் இ க்கா
யாேராைட ம் ேபசக் ட
ம் ப மாட்டான்,
எக்ஸாம் ல ப ல்
ெதரிஞ் சா ம் ஒன் ேம
எ தாம ெவ ம் ேபப் பர்
ெகா த் ட் வ வான்”

“நான் என்ன
பண்ணினா ம் ஒ ேசார்
அவ க் ள் ள
இ ந் க் ட்ேட தான்
இ ந்த . ஜனனி வந்த க்
அப் றம் தான் அ
மா ச் ன்
நிைனக் ேறன்”

“ஏன் நிைனக் ேறன்

ெசால் ேறன்னா, எனக் அ
ெதரியேவ ல் ைல, இவன்
என் ட்ேட
ெசான்னேத ல் ைல. உங் க
ட் க் வந் நான்
ேப ட் வந்த க்
அப் றம் ஜனனிையப் பத்
அவன் ேப னேத ல் ைல.
அவன் கல் யாணம் பண்ண
ேபான எல் லாம் எனக்
ெதரியா ”

“எப் ப ஒ ழல் ல
ஒ ெபாண்ைண
நி த் க்கான், எனக்
ெதரியேவ ல் ைல...” என்
ெசால் ம் ேபா கண்கள்
கலங் ட,

“மா” என் அ ல்
வந் அைணத்தவா
அமர்ந் ெகாண்டான்.

“சாரி ஜனனி!” என்றார்

ஸ்வா ண் ம் .

“அச்ேசா, அத்ைத!”
என் அ னாஷ் அமர்ந்த
வாக் ல் அவர் கா ல்
ப த் க் ெகாண்டான்.

“ ட் ங் க அத்ைத
ட் ங் க, இல் ைல ம்
ேபாட் என்ைன ஜனனி
அ ப் பா!” என்றான்
அல யப .

அவனின் அந்த
ெசய ல் இ ந்த ழல்
ண் ம் ல வாக,
எல் ேலா ம் மனம் ட்
 ரித்தனர்.

“அம் மா! உன் கால் ல

ந் க்கான்!” என்
வா எ த் க் ெகா க்க....
அவன் ெசான்ன ன்
அர்த்தம் ரிந் ,

ஸ்வா ரித் க்
ெகாண்ேட “நல் லா இ !”
என் ஆ ர்வ த்தவர்,
“எ ந் , ஜனனி ஒன் ம்
பண்ண மாட்டா! நான்
யாரண் !” என்றவர்,

அ னாஷ் எழ ம் ,
“ னி அ னாஷ்” என,

“எதற் ?” என்
ரியாமல் அவன் னிய,
அவரின் க த் ல் இ ந்த
ஒ சங் ையக் கழட்
அவனின் க த் ல்
ேபாட்டவர்,
 “கால் ல ந்தா
ம் மா ஆ ர்வாதம் ெசய் யக்
டா !” என்றார்.

“ஆங் !” என் த்த

அ னாஷ், “அத்ைத” என்
அவசரமாக அைதக் கழற் ற
ற் பட,

“ேஹய் அ னாஷ்,
!” என் அதட் னான்
வா .

“அ என்ன அவ க்
மட் ம் அத்ைத!” என்
சண்ைட த்தாள் ஜனனி.

எதற் சண்ைட
க் றாள் , அவ க்ேகா
என் மற் றவர்கள்
நிைனக்க.... அவைள
அ ந்தவனாக “ர லன்,
அம் மா கால் ல நீ ம் !”
என் வா ெசால் ல ம் ,
 “ ைளயாடாத
ஜனனி!” என்
ெசல் லம் மாள் அதட் னார்.

“இ ல என்ன
ைளயாட் ? !” என்
ஸ்வா ெசால்
ர லனிற் ம் க த் ல்
சங் ேபாட்டார்.
அப் ேபா க த் ல் இ ந்த
இ சங் ைய ம் ஸ்வா
ேபாட் ட்டதால் , வா
அவன் க த் ல் இ ந்தைத
அம் மா ற் உடேன
ேபாட் ட்டான்.

அ ராதா ற் ம்
ெசல் லம் மாளிற் ம்
ெபாறாைமயாக தான் ேபாய்
ட்ட . ன்ேன மைன
வந்த ற ம் அவரின்
மக்க ம் இப் ப பார்த் க்
ெகாள் வார்களா என.
 வா ஸ்வா வந்த ல்
இ ந் அவ டன் தான்
இ ந்தான்.ஜனனி ன்
அ ல் ட வர ல் ைல.
ஜனனி ம் அைத ர த்
தான் பார்த் ந்தாள்
எ ம் ெதாந்தர
ெசய் ய ல் ைல. இந்த
ரிதல் தங் கள் மக க் ம்
வரப் ேபா ம்
ம மகளிற் ம் வ மா?.
அவர்களின் மன ல்
ெவ வாக ேயாசைனகள் .

ன் ம் தாஜ் மஹாைல
ர த் வந்தனர்,
ம் ய ேபா காைல
ஏழைர மணி.

தல் நாள் ேபால

எல் லாம் ஜனனி
உறங் க ல் ைல. காரில்
வ ம் ேபா உறங் ய
தான். அவள்
உறங் கேவ ல் ைல.
ெமாத்த ம் உறக்கத் ல்
இ க்க, வா ம் இரண்
நாட்களாக கார் ஓட் யதால்
உறங் க தான் ேவண் ம்
என் கட்டாயப் ப த்
உறங் கச் ெசய் , இவள்
ேவைலகைள பார்த் க்
ெகாண் ந்தாள் .

சைமயல் ெசய் ய
வ பவர், நார்த் இந் யன்
சைமயல் ெசய் ேபாக,
இவள் அங் ேக அம் மா
ட் ன் சைமயல்
லவற் ைற ெசய்
ைவத்தாள் .

காைல ல் பத்
மணிக் மற் றவர்கள்
எ ந் வந்த ேபா , எல் லாம்
தயாராக இ ந்த .

அ ராதா ெவ
நாட்க க் ற அம் மா
ெசாந்தம் ெகாஞ் னார்.

வா எ ந்தவன்
“அம் மா! நான் வ் தான்,
ெகாஞ் சம் ேவைல இ க்
ஆஃ ஸ் ேபா ட் ம யம்
ேபால வந் டேறன்” என்
ெசால் ளம் ப, அப் ேபா
பார்த் பக்கத் ட்
ெபண் வந்தாள் .

எப் ேபா ம் ேபால ஒ

ைடட் ஷார்டஸ ் ் , ஸ் வ்
ெலஸ் என் இ ந்தவள் ,
“எங் ேக உங் கைள
ெரண் நாளா பார்க்க
யைல! உங் க ட்ல
ெகஸ்ட்டா?” என் வர,

அவளிடம் ஒ
தைலயைசப் ேபா வா
ேதவன் நின் ட,
 “ ஸ் இஸ் ைம மாம் ”
என் ஆரம் த் அம் மா,
ெபரியம் மா, அத்ைத,
அ னாஷ், ர லன் என்
எல் ேலாைர ம்
அ கப் ப த் னாள்
ஜனனி.

வா ன் அம் மாைவ
ன்ேப பார்த் ந்தா ம்
வா அ கம் எல் லாம்
ெசய் ைவத்த ல் ைல.

“ஹாய் ஆண்ட் ” என்

ஆங் லம் ெதரிந்த
அவ டன் அந்தப் ெபண்
ேபச ஆரம் த்தாள் .

அ னாஷ ம் ர ல ம்
அந்த ெபண்ைண
ஆர்வமாகப் பார்த் க்க,
அவர்களின் அ ல்
ெசன்றாள் ஜனனி.
 வா ம் அ ல் தான்
இ ந்தான், “ேடய் , அ உங் க
அத்தாேனாட ைசட், நீ ங் க
பார்க்கக் டா
தம் ங் களா” என,

இ வ ம் வா ைவ
ஜனனி என்ன ெசால் றாள்
என் ரித் ப்
பாத்தனர்.

“ஜனனி, நீ அடங் கேவ

மாட் யா?” என்ற வா ற்
ெபா ைம பறந்த .

“இ , உங் க க்
ட ட்டா, அவ ட்டேய
ேகட்ேபாம் !” என் ஜனனி
ளம் ப,

“ஜனனி!” என்
ண் ம் வா ெடன்ஷன்
ஆனான்.
 கலகலெவன் என்
ரித்தவள் ஓட ஆரம் க்க,
வா ரத்த ஆரம் த்தான்.
ேட “ஆங் , இ என்ன?”
என் ேவ க்ைக பார்த்த ,
அவர்க க் இெதல் லாம்
பழக்கேம இல் ைல.

கணவ ம் மைன ம்
ரத் ைளயா வதா என
பார்த் ந்தனர்.

என்ன ைளயாட்
இ தாத்தா ம் பாட் ம்
இ க் ம் ெபா என்ப
ேபால ஸ்வா ம் பார்க்க,
அவளிடம் ேப க் ெகாண்
இ ந்த பக்கத் ட்
ெபண், “அவங் க எப் ப ேம
இப் ப த் தான் ஆண்ட்
தனியா எக்சர்ைசஸ்
ேவண்டாம் , இப் ப தான்
பண் வாங் க!” என்
சகஜமாக ெசால் ேபச,
 பாட் ம் தாத்தா ம்
ட தங் க க் இ
பழக்கம் என்ப ேபால தான்
பார்த் ந்தனர்.

அவர்கள் தவறாக
நிைனக்க ல் ைல எ ம்
ேபா என்ன இ க் ற
ஸ்வா க் . அவ ம் ம் ப
அந்தப் ெபண்ணிடம் ேபச
ஆரம் த் ட்டார்.

ேநரத் ல்
உள் ேள வந்த ஜனனி,
“அவங் க ேலட் ஆச் ன்
என்ைன க்காம
ேபா ட்டாங் க!” என்
ேதாைளக் க் எேதா
ெவற் ெபற் றவள் ேபால
ெசால் ல...

“ஜனனி!” என்
பரிதாபமாகப் பார்த்த
அ னாஷ், “உனக் க் ட
ெபா ப் வந் ச்ேசான்
நிைனச்ேசன்!” என் ராகம்
ப த்தான்.

“நீ நிைனச்சா.... அ க்
அவங் களா ெபா ப் ,
அத்தான் ெதய் வமடா!”
என் ைகெய த்
ம் ட் ர லன் ஒ
பாவைன ெகா க்க,

“ேடய் ! டம் ங் களா,

என்ைன ண்டல்
பண் ங் களா?” என்
இப் ேபா அவர்கைள
ரத்தப் ேபாக, “அத்தான்
தான் ஓ வா ,
நாங் கல் லாம் ஓட
மாட்ேடாம் , அ ச் க்ேகா!”
என் ெசால்
அமர்ந் க்க,

“ேபாங் கடா!” என்

ேப க் ஒ அ ைவத்
ேபானாள் .

இப் ப யாக ன்
நாட்க ம் ஆட்டம் , பாட்டம் ,
ஆர்பாட்டம் , ம ழ் ச ் , என
கைர ரண் ஓ ய .
எவ் வள
ைளயாட் த்தனம்
இ ந்தா ம் ஜனனி
ேவைலகைள க ம்
ெபா ப் பாக ெசய் தாள் ,
எல் ேலாைர ம் பார்த் ப்
பார்த் கவனித்தாள் .

ஸ்வா ம் ப ம்
“உனக் ெபா ப்
ைடயா ,
ைளயாட் த்தனம்
அ கம் , நீ என் மக க்
ெசட் ஆகமாட்ேடன்
ெசான்ேனன். அஞ் வ ஷம்
ரிஞ் ம் இ ந் ங் க.
உனக் என் ேமல் ேகாபேம
இல் ைலயா?” என்றார்
 ம் ப.

“ஐேயா அத்ைத!
ம ப ம் தல் ல
இ ந்தா!” என் ச த்தாள் .
“ஆனா ம் நீ ங் க ெசான்ன
நிஜம் தாேன அத்ைத. நான்
அவ க் ேமட்ச ் இல் ைல
தாேன!” என்றவள் ,

“ஆனா நான் இப் ப

ெசான்னா.... நீ தான் என்
ேமட்ச ் பாக்ஸ், நீ தான்
என்ைன பத்த ைவக்க
ம் இவர்
ெசால் வார்!” என் ம்
ெசால் ல,

ட் ல் எல் ேலா க் ம்
அப் ப ஒ ரிப் ,
அ னாஷ ம் ர ல ம்
ந் ந் ரித் ,
“அச்ேசா அத்தான்!” என்
வா ைவ பரிதாபமாகப்
பார்த்தனர்.

அ ராதா ம்
ெசல் லம் மா ம் “அ
ெபாண்ேண!” என்
ஜனனிைய பார்க்க,

“அம் மா!” என் வா

பரிதாபமாக த்தவன், “நீ
இவ ட்ட தய ெசஞ்
ேபசாத! என் மானத்ைத
ெமாத்தமா வாங் வா!”
என் அச வ ய
நின்றான்.

“இல் ைல அத்ைத,
எனக் அப் ேபா அப் ேபா
ேதா ம் , ஆனா ம் இவர்
என் ன்னா ேய
த் வாறா. அப் ேபா நான்
சரியா ேவன்! ஜனனி ம்
எேதா பார்க்கற மா ரி
இ க்கா ேபால, இவ க்
ேமட்ச ் ஆவா ேபாலன் !”
என் ஜனனி ரியசாக
ெசால் ல ம் ,

அவளின் பாவைன ல்
எல் ேலா ம் ரிப் ைப
ைக ட்டார்கள் , “அக்கா
உனக் என்ன ைற
ெசால் , நீ ெராம் ப அழ !”
என்றான் அ னாஷ்.

ஆளா க் “நீ ங் க
ெபா த்தம் !” என் ெசால் ல,
அப் ேபா ம் அைரமனதாய்
வா ைவ பார்த் ந்தாள் .
“நீ அ வாங் கப் ேபாற!”
என் வா பார்ைவயால்
ரட் பார்த் ந்தான்.

அத் யாயம்
ப ெனட் :
அப் ேபா வந்த
பக்கத் ட் ப் ெபண்,
“என்ன?” என் பாட் டம்
ேகட்க, அவர் “ஜனனி அழ !”
ெசால் ல,

“எஸ் ஆர்
ட் ல் !” என்றவள் , “ ஸ்
இஸ் ைம நி ேகமரா, ஐ
வான்ட் ேடக் ேபாத் ஆஃப்
” என்றாள் .

வா ன் ேகாபத்ைத
பார்த் அவன ல் க
மலர்ச் ேயா நின்றவள் ,
வா டம் ரக யம்
ேப னாள் , “என்ைன
ட் ட் , உங் கைள மட் ம்
எ ப் பாேளா?” என் ,

வா ம் ப ம்
ைறத் ப் பார்த்தான்.

“ , , ேநா,
ைறச் ஃைப ங்
வா த்தான்!” என்
 ரிப் ேபா ெசால் ல,

“ப த்தாத !” என்
ெசான்ன வா ன் கம்
சற் ரியசாய் இ க்க,
ைளயாட் த்தனத்ைத
ட்ைட கட் ைவத்தாள் .

ம் ப ெவளி ல்
எ ம் காட் க்
ெகாள் ள ல் ைல, யா க் ம்
எ ம் ெதரிய ல் ைல.
அன் எங் ேக ேபாகலாம்
என் ப் ளான் ெசய் ய, “ஐ
ல் ேடக்
ெடம் ள் ஸ்” என் அந்த
வ ெசால் ல,

எல் ேலா ம் ெர யாக

ெசன்றனர்.

வா ம் ெசல் ல
“எ க் ேகாபம் ?” என்றாள்
அவன் ன்ேனா ெசன்
ஜனனி.

“இன் மா எனக் நீ
தான் ேமட்ச!் நீ மட் ம் தான்
ேமட்சன் ் ரியைல!
எல் ேலார் ன்னா ம்
அவ் வள சந்ேதகமா ேபசற!
நீ ெதரிஞ் தான் ேபச யா?
ெதரியாம ேபச யா?” என்
ேகாபமாக வா ேப னான்.

“ெதரி ம் தான்! ஆனா

அப் ேபா அப் ேபா ஒ ட ட்
வ ! அஞ் வ ஷம்
ெவ ட் ெசஞ் கல் யாணம்
பண்ற அள க் உன் ட்ட
என்ன இ க் ன் !” என்
ெசால் ல,

“ ம் ப ம் ப உளறக்
டா . ஒ ெபாண் க்
இ க் ற எல் லாம் இ க் !”
என் நக்கலாக
ெசான்னான்.
 ஜனனி “ஐேயா! என்ன
ேபச் இ ?” என் ஒ க
பாவைனையக் ெகா க்க,

“நானா ேபசேறன்! நீ
என்ைனப் ேபச ைவக் ற!
அப் றம் என்ன இப் ப
ேபசேறன் ஒ க்!” என்
ேகாபமாகச் ெசான்னான்.

அப் ேபா ம் எதற்

இப் ப ப் ேப னாய் என்
ஜனனி பார்த் க்க,
ேவகமாக அவைள இ த்
அைணத்தான்.

“உனக் ரியா ....

அம் மா ெசான்ன மா ரி
நான் வாழ் க்ைக எ க் ன்
ஒ ப் இல் லாத
சைமயத் ல எனக் ஒ
ப் ெகா த்தவ நீ !”

“எப் ப ம் என்
மன க் ள் ள உன்ேனாட
ஞாபகம் தான், தனியா
யாேராைட ம் அ கம்
ேபசாத என்ைன, எனக் ள் ள
உன்ேனாட ேபச ைவச்ச!
எங் கேயா நீ இ ந்தா ம் ,
எனக் ள் ள ச்ச உன்
இதயம் தாேன !” என
ெசால் இன் ம் இ க
அைணத்தான்.

“வ க் !” என்
த்தாள் ,

“வ க்கட் ம் !
அ தான் உனக்
பனிஷ்ெமன்ட். இனிேம
உனக் இந்த சந்ேதகம்
வ ம் !” என் அவள் கம்
பார்த்தவன், காதல்
கணவனாய் அவ க்
ேதான் ய இடத் ல்
எல் லாம் ற் ைக ட,
 “அச்ேசா! ெசால் ல
மாட்ேடன்! எல் ேலா ம்
ெவளில இ க்காங் க!” என்
ெகஞ் ய ற தான்
ட்டான்.

“இனிேம இந்த மா ரி
உள ன, இன் ம்
பயங் கரமா பனிஷ்ெமன்ட்
ப் ேபன்” என்றவனிடம் ,

ரமாக ெசன்
“இ க் ேபர் உங் க ஊர்ல
பனிஷ்ெமன்டா” என்
கண்ண த்தாள் .

“அப் ேபா ேவற

என்னவாம் ?” என் வா
ன்னைகக்க,

“ம் ம் ம் , அெதல் லாம்

ெசால் ல யா ” என்
ெசால் ச் ெசன்றாள் .
இ வர் கத் ேம
 ன்னைக ெவ ேநரம்
உைறந் ந்த .

ேகா ல் ெசன்
ம் ப வ ம் ேபா
“நாைளக் நாங் க
ளம் பேறாம் !” என
அ ராதா ெசால் ல,

“என்ன?” என்ற
ஜனனி ன் கம் ங்
ட்ட .

“ நாள் ஆ ச் ,
அங் க பாட் , தாத்தா,
அப் பா, ெபரியப் பா,
எல் ேலா ம் தனியா
இ க்காங் க ஜனனி.
சாப் பாட் க் கஷ்டம் .
எத்தைன நாள் கைட ல
சாப் வாங் க!” என்
ெசல் லம் மாள்
ெபா ைமயாக ெசால் ல,
 “ம் ” என்றவள் , “சரி,
நீ ங் க ேபாங் க, இவங் க
இ க்கட் ம் !” என்
ஸ்வா ைய ம்
அ னாைஷ ம்
ர லைன ம் காட் னாள் .

“இல் ைல ஜனனி, அங் க

ேஹாட்டல் பார்க்க ம் ,
ெநக்ஸ்ட் மந்த் நீ ங் க வாங் க!”
என்றார்.

“நாங் க ம் ஆஃ ஸ்
ேபாக ம் கா!” என்
அவர்க ம் ெசால் ல, அைர
மனதாக தைலயாட் னாள் .

அவள் ேசாகமாக
இ ப் பைத பார்த் “அ
இத்தைன ேபைர ஒ
நாலஞ் நாளா டார்ச்சர்
ெசஞ் சவ, இப் ேபா என்ைன
மட் ம் ெசய் ய ம் ஃ ல்
பண்றா!” என வா ெசால் ல,
 “ைஹேயா, ெவரி ேபட்
நக்கல் அண்ட் நான்
ெடன்ஷன் ஆகைல!” என்
ஜனனி ரிக்காமல் ெசால் ல,
எல் ேலா ம் மனம் ட்
ரித்தனர்.

“ெதய் வம் அத்தான்

நீ ங் க!” என்றான் ர லன்
ம் ப ம் .

அ த்த நாள்
காைல ம் ஜனனி
ேசார்வாக இ க்க, “அக்கா,
நாங் க ேபாற ல உனக்
இவ் வள வ த்தமா?” என்
அ னாஷ் ேகட்க ம் ,

“இல் ைல அ ,
ைமெசல் ப் ஃ ங் டல் ”
என் அவள் ெசான்ன
தான் ேபா ம் ,

“என்ன? என்ன
பண் ?” என் அம் மா,
ெபரியம் மா, அத்ைத என்
வ ம் அவைள
ற் ைக ட்டனர்.

“ஏன்மா?” என்றாள்
பரிதாபமாக ஜனனி.

“ மந்த்ஸ் ஆ ச் !
ஏதாவ ட் நி ஸ்
இ க்கா, உன்ேனாட ல் ல
ஏதாவ ேனற் றம்
இ க்கா?” என்றார் ஸ்வா
ெம வாக.

“என்ன மந்த்ஸ்
ஆ ச்சா?” என்ற ஜனனி,
“இப் ேபா தான் அத்ைத
கல் யாணம் ஆன மா ரி
இ க் , எனக்
ஞாபக ல் ைல, எப் ேபா
லாஸ்ட் ைடம் ஆேனன் !”
என் ெம வாக
ஸ்வா டம் ெசால் ல ம் .
 “இ டவா மறப் ப!”
என் அம் மா க ய, அச
வ ந் நின்றாள் . ன்ேன
“உங் க ைபயன்
எல் லாத்ைத ம் என்ைன
மறக்க ெவச் டறார்!”
என்றா ெசால் ல ம் .

ஆனா ம் அப் ப ம்
இ க் ேமா என் நிைனந்த
ெநா , ஒ அைம
அவ ள் , “ேஹ, நா ம்
அம் மா ஆகப்
ேபா ேறேனா!” என் மனம்
கல ட்ட ேபா ம் ,
ெவளி ல் அ வர ல் ைல.
ெபா ப் ணர் இன் ம்
ய .

ஸ்வா ம்
ெசல் லம் மா ம் அங் ேக
எங் ேக ெம கல் ஷாப்
இ க் ன்ற என்
பார்க்கச் ெசல் ல, ெவளி ல்
இ ந்த வ ைய “ ல்
ைகட் அஸ்!” என்
அைழத் ெசன்றனர்.

வா உள் ேள ளித் க்
ெகாண் ந்தான். அதனால்
அவ க் ெதரிய ல் ைல.
இவள் ன் உள் ெசன்
அமர்ந் ெகாண்டாள் .
ெவளிேய வந்தவன், உைட
அணிந் ெகாண்ேட “என்ன
ஜனனி இங் க உட்கார்ந்
இ க்க, அ ம்
அைம யா க்க, என்ன
ஷயம் ?” என்றான்.

ப ல் ெசால் லாமல்
வா ைவப் பார்த்
இ ந்தாள் ஜனனி.

“நான் ரஸ்
மாத் றைத பார்த்தேத
இல் ைலயா?” என்
கண்ண த்தான். அதற் ம்
ப ல் ெசால் லாமல் பார்த்
இ ந்தாள் .

உைட அணிந்
த்தவன், “என்னடா இ
உலக அ சயம் ! ஜனனி
அைம யா க்கா?” என்
அ ல் அமர்ந்தான்.
அவனின் இ ப் ல் ைக
ேகார்த் அவன்
சாய் ந் ெகாள் ள, “ஜனனி,
ரஸ் கசங் !” என்றான்.

வா ைவ ஒ பார்ைவ
பார்த்த ஜனனி, தன்
கத்ைத அவனின்
ஷர்ட் ல் ேதய் க்க,

“அட! என்ன இ
கலாட்டா! இைத நான் ரஸ்
பண் ம் ன்ன
பண்ணேவண் ய தாேன!
அ என்ன ரஸ் ேமல!
ன்ன ைபயைன
ஏமாத் ற!” என்றான்.

அதற் ம் ப ல்
ேபசாமல் , “என்னேவா
ேப க் ெகாள் !” என்
அைணத்த வாக் ேலேய
அமர்ந் இ ந்தாள் .

“ஜனனி என்ன
ஷயம் ?” என் அவ ம்
அைணத் ப் த் க்
ேகட்டான்.

“அம் மா, ப் ெரக்னன்

ெடஸ்ட் பண்ற ட் வாங் கப்
ேபா க்காங் க!” என்
ெமல் ய ர ல்
த்தாள் .

“நிஜமாவா, அப் ப யா?”

என் சந்ேதாஷமாக
ேகட்டான்.

“ெதரியைல,
ெடன்ஷனா இ க் ! என்
இன் ம் இ க அைணத் க்
ெகாண்டாள் .

“எ க் ெடன்ஷன்?”
என் ேகட்டவனிடம் ,

“ெதரியைல” என்
ப ல் ெசான்னவளின்
ர ல் அவ் வள கலக்கம் .

“எ க் , ெசால்
ஜனனி” என் வா
ெபா ைமயாக ண் ம்
ேகட்க,

“நம் ம கல் யாணம்

நடந்தேத இன் ம் நம் ப
யைல. மந்த்ஸ்
ஆ ச் அைத ம் நம் ப
யைல. எத்தைன நாள்
இைதேய ேயா ச் ட்
இ ந் க்ேகன், இப் ேபா
எல் லாம் டக் ன்
சரியாக ம் பயமா க் !”

“அ ம் ேலட்டா
ப் ெரக்னன்ட் ஆனா ெராம் ப
காம் ப் ளிேகஷன்ஸ்ன்
ப ச்ேசன்!” என்றாள்
கலக்கமாக.

“ தல் ல இந்த ெநட்

பார்க் றைத ,
அெதல் லாம் ப் ப
வய க் ேமல, அ ம்
எல் ேலா க் ம் ைடயா .
ஜஸ்ட் ரிஸ்க் ஃபாக்டர்ஸ்
அவ் வள தான், அ ம்
எங் கேயா ஒ த்த க்
தான்!” என்றான்.

“உனக் எப் ப
ெதரி ம் ? அப் ேபா உனக் ம்
பயம் இ க் தாேன! நீ ம்
ேலட்டா கர்ப்பம் ஆனா
என்ன ரச்சைன வ ம்
ெநட் பார்த்த தாேன!”
என்றாள் .

“அ ேயய் !” என்
ெசல் லமாக க ந்தவன்,
“நான் னியன் பப் ளிக்
ெசர் ஸ் க ஷன் பாஸ்
பண்ணி க்ேகன். அப் ேபா
நிைறயப் ப ப் ேபன். அ ல
ெதரிஞ் க் ட்ட .
ஒத் க்ேகா ஜனனி,
ஒத் க்ேகா! உன் அத்தான்
ஒ ஆஃ சர்” என் காலர்
க் ட்டான்.

“அய் ேய!” என் ஜனனி

உத ளித்தாள் .

“காைல ல என்ைன
ெடம் ப் ட் பண்ணாத, எல் லாம்
நல் லதாேவ நடக் ம் !” என்
ெமன்ைமயாக ெநற் ல்
த்த ட்டான்.

அதற் ள் “ஜனனி”
என்ற ெசல் லம் மாளின் ரல்
ேகட்க, எேதா எக்ஸாம்
ேபா ம் ெபண் ேபால அவள்
கத் ல் அவ் வள
ெடன்ஷன்,

ரித்தவன், “ஆல்
ெபஸ்ட். நான் இங் கேய
இ க்ேகன். நீ ேபா! இல் ைல
எல் ேலார் ன்ன ம் நீ
பண்ற க் ரிச்
ைவப் ேபன். ேபா!” என்
அவைள அ ப் னான்.

ேவ ல் ெடஸ்ட்
ெசய் பா வ் என்
வர ம் ,

ஸ்வா , அம் மா,

ெபரியம் மா என் அைனவர்
க ம் உற் சாகத் ல் ,
அ ராதா தன் அப் பா
அம் மா டம் ெசால் லப்
ேபாக, ெசல் லம் மாள்
கணவ க் அைழக்க,
ஸ்வா தன் ெபற் ேறா க்
அைழக்க,

இ வாகத் தான் இ க்க

ேவண் ம் என் த்த
அ னாஷ ம் ர ல ம்
ஒ வைர ஒ வர் அைணத்
ம ழ் ச ் ைய
ெவளிப் ப த் னர்.

வா ேதவனிடம்
ைரந்தாள் ஜனனி,

“எனக் கல் யாண ம்

ஆ ச் ! எனக்
ழந்ைத ம் றக்கப்
ேபா !” என் ெசான்ன
ேபா ர ல் ஒ கலம்
இ ந்தா ம் ஜனனி ன்
கண்களில் நீ ர் ட,

“ ” என் வழக்கம்
ேபால வா அவ க் ஒ
பாராட்ைடக் ெகா த்தா ம் ,
ஜனனிைய ேநாக் ைக
ரித் நின்றான்.

அவனின் ைககளில்
அைடக்கலமானவள் ,
நி ர்ந் அவன் கம்
பார்க்க “ேதங் க்ஸ் ஜனனி!”
என்றான்.

“எ க் ?”

“இ க் !” என
அைணத் ப்
த் ந்தைத
காட் யவன், “அதாவ நீ
என் வாழ் க்ைக ல
வந்த க் , என் ைகக் ள் ள
வந்த க் , எனக் ள் ள
வந்த க் , என் இதயமா
வந்த க் , என் இதயமா
மா ன க் ! இப் ேபா
சா இன்ெனா இதயம்
உ வாக் ற க் !” என
கண்ண த் க ைத
ேப னான்.

“அய் ேயாடா! க ைத!

க ைத! அ மா ரி
ெகாட் !” என் ஜனனி
ண்டல் ேபச,

“ம் ம் ம் !” என்றவன்,
“க ைதேயாட ழ
ேபாட் க்ேகா எ னவர்
யா ன் ெதரிய”

“யா ?”

“இப் ப க் உன்
இதயம் !” என்றான்
கண்களில் காதைல ேதக்
ஜனனிையப் பார்த்தவாேற.

“அ யா ?” என்றாள்
ரியாதவள் ேபால,

“எனக் ள் ள இ க் ற
உன் இதயம் !” என்றவைன
இ க அைணத் க்
ெகாண்டாள் , அவன்
வார்த்ைதயாகச்
ெசான்னைத, அப் ப த்தான்
எனக் ம் என் காட் வ
ேபால ேம ம் ேம ம்
இ ய அைணப் .

( நிைற ற் ற )